Livre, Chap.
[3, 11]	δέσποινα» φασὶν οἱ παροιμιαζόμενοι, τοιάδε	χἀ	κύων. Ἀποσκορακιστέον δὲ ἡμῖν καὶ
[3, 1]	δὲ μόνος ὁ θεὸς καὶ	χαίρει	μάλιστα μὲν καθαρεύοντας ἡμᾶς ὁρῶν
[3, 2]	κομψὸν φορεῖ. Ἂν δὲ μὴ	χαίρῃ	γελῶσα, διατελεῖ τὴν ἡμέραν ξυλήφιον
[3, 2]	ἀνίστασθαι καὶ ἀνίπτασθαι οἰκείῳ κόσμῳ	χαίροντα,	χαίτῃ ἱππικῇ καὶ χροιᾷ φυσικῇ
[3, 12]	τῷ κυρίῳ δουλεύοντες, τῇ ἐλπίδι	χαίροντες,	τῇ θλίψει ὑπομένοντες, τῇ προσευχῇ
[3, 11]	κνηστιῶντες πρὸς ἀφροδίτην κακόχαρτον ἡδονὴν	χαίρουσιν.	Ἀλλ´ οὐδ´ ἴκτινα ἢ ὠκύπτερον
[3, 3]	κόμῃ μόνῃ ὥσπερ ἵππον τῇ	χαίτῃ	γαυρουμένην, τὸν δὲ ἄνδρα καθάπερ
[3, 2]	καὶ ἀνίπτασθαι οἰκείῳ κόσμῳ χαίροντα,	χαίτῃ	ἱππικῇ καὶ χροιᾷ φυσικῇ καὶ
[3, 7]	(Τρυφὴ δὲ εἰς ἡδονὰς ἀλωμένη	χαλεπὸν	ἀνθρώποις ναυάγιον γίνεται· ἀλλότριον γὰρ
[3, 12]	Οὗτος ὡς ἀληθῶς τεχνάζεται ἵππῳ	χαλινόν,	ταύρῳ ζυγόν, θηρίῳ βρόχον, κάλαμον
[3, 12]	διδάσκει καὶ παιδαγωγεῖ. Ἵππος ἄγεται	χαλινῷ,	καὶ ταῦρος ἄγεται ζυγῷ, θηρίον
[3, 11]	μαλακωτέρᾳ χρῆσθαι οὐ τέλεον περικοπτέον,	χαλινωτέον	δὲ τὰς ἀλόγους τῶν ὁρμῶν,
[3, 6]	ἢ τὸ χρυσίον, αὐτὸς δὲ	χαλκῶν	ἐστι τίμιος τριῶν. Αὐτίκα γοῦν
[3, 9]	τὰς δυνάμεις καὶ τοὺς φυσικοὺς	χαλῶσι	τόνους, πολλάκις δὲ ἐκλύσεις ἄγουσι
[3, 2]	καὶ τοσοῦτον ἐξ οὐρανῶν ἀποπεσόντες	χαμαί.	Ἀλλὰ καὶ Σικιμῖται κολάζονται καταπεπτωκότες
[3, 1]	καὶ θᾶττον ἀποπίπτει τοῦ πετάλου	χαμαί,	ὅταν αὐτοῦ καταπνεύσωσιν αἱ ἐρωτικαὶ
[3, 3]	τῶν ἔργων ὁ ἔλεγχος αἱ	χαμαιτύπαι.	Φεῦ τῆς τοσαύτης ἀνομίας. Ἀλλ´
[3, 4]	αἱ τοὺς ψιττακοὺς καὶ τοὺς	χαραδριοὺς	ἐκτρέφουσαι, ἀλλὰ τὰ μὲν οἴκοι
[3, 2]	τῶν ἐλευθέρων γυναικῶν λυμαινόμεναι τὸν	χαρακτῆρα,	οἴκων ἀνατροπὰς καὶ γάμων ἐκτροπὰς
[3, 12]	βίου, ὅσαι τῶν ἁγίων γραφῶν	χαρακτηρίζουσαι	τὸν τῶν Χριστιανῶν βίον. (Ἐγὼ
[3, 10]	τοῦ τῶν κρειττόνων ἔργων ἀποσπᾶσθαι	χαρίεν	καὶ οὐκ ἀλυσιτελές. Οὐδὲ ἐνταῦθα
[3, 3]	γενναῖον κάλλος πρῶτον ὑπηνήτῃ, οὗπερ	χαριεστάτη	ἥβη. Προβαίνων δὲ ἤδη ἐπαλείφεται
[3, 12]	Γίνεσθε εἰς ἀλλήλους χρηστοί, εὔσπλαγχνοι,	χαριζόμενοι	ἑαυτοῖς, καθὼς καὶ ὁ θεὸς
[3, 12]	(Ὀλίγα ταῦτα ἐκ πολλῶν δείγματος	χάριν	ἀπ´ αὐτῶν διεξελθὼν τῶν θείων
[3, 10]	ἐνεκρίναμεν, μὴ φιλονικίας ἀχρήστου παραλαμβανέσθω	χάριν,	εἰς δὲ ἱδρώτων ἀνδρωδῶν ἐκκρίσεις·
[3, 11]	κυρίου. (Ἐπεὶ δὲ οὐχ ὡραϊσμοῦ	χάριν	ἡ κουρὰ παραληπτέα, διὰ περίστασιν
[3, 11]	χειλέων γυναικὸς πόρνης, ἣ πρὸς	χάριν	λαλοῦσα λιπαίνει σὸν φάρυγγα, ὕστερον
[3, 12]	Ὁ λόγος ὑμῶν πάντοτε ἐν	χάριτι,	ἅλατι ἠρτυμένος, εἰδέναι πῶς δεῖ
[3, 11]	εἶναι βουλομένων οὐδὲ ἐλαχίστης μετέχουσι	χάριτος.	Εἰ γὰρ ἐν τῷ ταμιείῳ»
[3, 3]	αἷμα τὸ ἀνθρώπινον καὶ τῆς	χάριτος	κοινωνεῖ τῷ πνεύματι, κἂν ἀδικήσῃ
[3, 11]	μὴ παραρρυῶσι τῆς ἀληθείας διὰ	χαυνότητα.	Καλὸν μὲν οὖν ταῖς γαμεταῖς
[3, 11]	γυναικῶν τὰ χρήματα τὰ τρυφητικά,	χαυνότητας	ἀβεβαίους καὶ κενὰς ἐμποιοῦντα ἡδονάς,
[3, 2]	ἔχουσα λεπτὸν ὀρθὸν ἐν τοῖς	χείλεσιν,	ὥστε τῷ χρόνῳ σεσηρέν´ ἄν
[3, 11]	ἐξησκημέναι. Μέλι γὰρ ἀποστάζει ἀπὸ	χειλέων	γυναικὸς πόρνης, ἣ πρὸς χάριν
[3, 11]	τὸ σῶμα, δι´ ὃ καὶ	χειμῶνος	μάλιστα ταύτῃ χρηστέον· εὔκολος δὲ
[3, 11]	ἔσται γὰρ οὕτως εὐεργὴς ἡ	χείρ,	ἐν οἷς αὐτῆς δεόμεθα· καὶ
[3, 2]	ἁμαρτημάτων. Ὡς δὲ ἡ καταπεπλασμένη	χεὶρ	καὶ ὁ περιαληλιμμένος ὀφθαλμὸς ὑπόνοιαν
[3, 11]	τίνι γὰρ ὁ πρεσβύτερος ἐπιθήσει	χεῖρα;	τίνα δὲ εὐλογήσει; Οὐ τὴν
[3, 9]	ἐνδιατριπτέον τῷ βαλανείῳ ὡς δεῖσθαι	χειραγωγοῦ,	οὐδὲ συνεχῶς καὶ πολλάκις τῆς
[3, 10]	δὲ αὐτῆς ἐρείδεται εἰς ἄτρακτον·	χεῖρας	δὲ αὐτῆς διήνοιξεν πένητι, καρπὸν
[3, 10]	ἐκτενεῖ εἰς τὰ χρήσιμα, τὰς	χεῖρας	δὲ αὐτῆς ἐρείδεται εἰς ἄτρακτον·
[3, 6]	ἀνακρημνὰς τὸ θηρίον, περιπλέξεται τῇ	χειρὶ	καὶ δήξεται· δεινὸς δὲ καὶ
[3, 11]	ἑκάστης σώφρονος γυναικὸς διὰ τῶν	χειρῶν	αὐτῆς, ὁπότε χρῄζοι μάλιστα, ἀσκούμενον
[3, 10]	ὀρθῆς πάλης, ἀπ´ αὐχένων καὶ	χειρῶν	καὶ πλευρῶν ἐξειλήσεως· κοσμιωδεστέρα γὰρ
[3, 12]	γὰρ ἐξεζήτησεν ταῦτα ἐκ τῶν	χειρῶν	ὑμῶν; Πατεῖν μου τὴν αὐλὴν
[3, 11]	σκαλεύουσαι θρύπτονται, καὶ ταύτας ἢ	χελώνης	ἢ ἐλέφαντος ἤ τινος ἄλλου
[3, 2]	ἐπιφάνειαν καλλωπιζόμεναι καὶ τὰ βάθη	χερσούμεναι,	λελήθασι σφᾶς αὐτὰς κατὰ τοὺς
[3, 12]	δὲ ἐπισκόποις καὶ διακόνοις, ἄλλαι	χήραις,	περὶ ὧν ἄλλος ἂν εἴη
[3, 2]	τῆς ἀνθρώπου διὰ τῆς φιλοδοξίας	χηραμὸν	ἔχει τὴν ψυχήν· πάντα φαρμάκων
[3, 2]	θηρίον ἀνάξιον μὲν τοῦ νεώ,	χηραμοῦ	δὲ ἢ φωλεοῦ ἢ βορβόρου
[3, 12]	ῥύσασθε ἀδικούμενον, κρίνατε ὀρφανῷ, δικαιώσατε	χήραν·	καὶ δεῦτε καὶ διαλεχθῶμεν, λέγει
[3, 4]	δὴ ἄχθος ἐστὶ γῆς· καὶ	χήραν	μὲν παρορῶσι σωφρονοῦσαν Μελιταίου πολλῷ
[3, 12]	ἐὰν ἄρῃ σού τις τὸν	χιτῶνα,	μὴ κωλύσῃς καὶ τὸ ἱμάτιον.
[3, 11]	τῇ πορείᾳ ἅμα σύρουσαι τοὺς	χιτῶνας	καὶ τοῖς ποσὶ παίζουσαι, καὶ
[3, 5]	αἳ δὲ ἀποδυσάμεναι ἅμα τῷ	χιτῶνι	καὶ τὴν αἰδῶ φαίνεσθαι μὲν
[3, 3]	μὲν ἀγεννεῖς καὶ πορνικὰς ἀποκειρόμενοι,	χλανίσι	δὲ δὴ φαναῖσι περιπεπεμμένοι καὶ
[3, 11]	συνέδριον. Λιχνευούσης γὰρ τῆς ὄψεως	χλιαίνονται	αἱ ὀρέξεις, καὶ ἰταμώτερον βλέπειν
[3, 11]	γυναικεῖοι κινήσεις καὶ θρύψεις καὶ	χλιδαὶ	κολουστέαι παντελῶς· τὸ γὰρ ἁβροδίαιτον
[3, 2]	σωφροσύνην διέφθειρεν Λακωνικὴν ἐσθὴς καὶ	χλιδὴ	καὶ κάλλος ὡραῖον· αἱ βάρβαροι
[3, 12]	χρυσός, οὐ τυραννίς, οὐ πλούτου	χλιδὴ	τοσοῦτον εἶχε διαφόρους τὰς ἡδονὰς
[3, 3]	τοσοῦτον δὲ ἄρα ἐλήλακεν ἡ	χλιδὴ	ὡς μὴ τὸ θῆλυ μόνον
[3, 2]	στολῇ χρυσῷ τε λαμπρός, βαρβάρῳ	χλιδήματι,	ἐρῶν ἐρῶσαν ᾤχετ´ ἐξαναρπάσας Ἑλένην
[3, 11]	ἐσθῆτα ποικίλην καὶ τὴν ἄλλην	χλιδὴν	ἐκθηριούμενον· ἐκεῖνο μάλιστα ἐν νῷ
[3, 2]	τὰ ἄλλα ζῷα ἐκ τῆς	χλόης	καὶ τῶν λειμώνων ἀνίστασθαι καὶ
[3, 11]	ὁ πάνσοφος διὰ Μωυσέως παιδαγωγὸς	χοιρείων	ἀπηγόρευσεν μεταλαμβάνειν τῷ λαῷ τῷ
[3, 4]	πρὸς τὴν ἀσέλγειαν καθάπερ οἱ	χοῖροι	πρὸς τὸ καταδυόμενον τοῦ σκάφους
[3, 4]	καθάπερ ἔνοικον τοῖς μυκτῆρσι τὴν	χολὴν	κεκτημένοι. (Ἀλλ´ αἵ γε ἀστειότεραι
[3, 11]	σὸν φάρυγγα, ὕστερον μέντοι πικρότερον	χολῆς	εὑρήσεις καὶ ἠκονημένον μᾶλλον ἢ
[3, 3]	μόνον, τῷ κυρίῳ τὸ αἷμα	χορηγεῖ,	καὶ τῷ νομάδι ὁ ἵππος
[3, 2]	τἀνδρὸς τὸ βαλλάντιον ἐκτρέπουσι τὰς	χορηγίας	εἰς ἐπιθυμίας, ὡς πολλοὺς ἔχοιεν
[3, 12]	Θησαυροὶ δὲ ὑφ´ ἑνὸς πολλοὶ	χορηγούμενοι	θεοῦ, οἳ μὲν διὰ τοῦ
[3, 12]	προσκαρτεροῦντες, τὴν φιλοξενίαν διώκοντες, ταῖς	χρείαις	τῶν ἁγίων κοινωνοῦντες. (Ὀλίγα ταῦτα
[3, 7]	ἐστίν, οὐ κόσμος τοῦ σώματος.	Χρὴ	δὲ τὸν ἀναβαίνειν βιαζόμενον εἰς
[3, 3]	μύρον τὸ προφητικὸν Ἀαρὼν τιμωμένου.	Χρὴ	δὲ τὸν ὀρθῶς παιδαγωγούμενον, ἐφ´
[3, 10]	πρὸς ἡδυπάθειαν τετράφθαι καὶ ἀκόλαστον	χρὴ	δίαιταν οὐδ´ αὖ πρὸς τὴν
[3, 10]	δέοι. Ἔτι δὲ αὐτουργικῶς προκομίζειν	χρὴ	ἐκ τοῦ ταμιείου τὰς γυναῖκας
[3, 5]	γονεῖς καὶ τοὺς οἰκέτας αἰδεῖσθαι	χρή,	ἐν δὲ ταῖς ὁδοῖς τοὺς
[3, 8]	ἐν δαπάναις ταῖς εἰς ἃ	χρὴ	καὶ ἐφ´ ὅσον χρὴ τελεῖσθαι
[3, 2]	ἀθάνατον τῆς σαρκός. ~Ὅτι οὐ	χρὴ	καλλωπίζεσθαι. Οὐκ ἄρα ἡ πρόσοψις
[3, 10]	Οὔτ´ οὖν παντάπασιν ἀργὸν εἶναι	χρὴ	οὐδὲ μὴν παντελῶς ἐπίπονον. Καθάπερ
[3, 6]	ἐκλεκτοῦ. Εἰ δὲ καὶ διελεῖν	χρή,	πλούσιος μὲν ὁ πολυκτήμων ἔστω,
[3, 11]	δακτυλοδεικτούμενον. Οὐδὲ ὑπὸ οἰκετῶν ἀναστρέφεσθαι	χρὴ	πρὸς τὸ σιμὸν ὠθουμένους, ὥσπερ
[3, 11]	τῶν γάμων. Διὸ καὶ συστέλλειν	χρὴ	τὰς γυναῖκας κοσμίως καὶ περισφίγγειν
[3, 8]	ἃ χρὴ καὶ ἐφ´ ὅσον	χρὴ	τελεῖσθαι προσηκούσαις· τέλη γὰρ τὰ
[3, 5]	ἀμφοῖν ἐκ τῆς ὄψεως γνωρίζεται.	Χρὴ	τοίνυν τοὺς ἄνδρας γενναῖον ἀληθείας
[3, 11]	ἔστιν ἁμαρτεῖν, ὃ μάλιστα ἀποφεύγειν	χρὴ	τὸν γνησίως παιδαγωγούμενον. (Οἱ ὀφθαλμοὶ
[3, 3]	δὲ καὶ γύννιδας καλεῖν τούτους	χρή,	ὧν καὶ αἱ φωναὶ τεθρυμμέναι
[3, 6]	δογμάτων τοῦτο ᾄδειν παρ´ ἕκαστα	χρή,	ὡς ὁ μὲν ἀγαθὸς ἀνὴρ
[3, 7]	λόγον ἔχων καὶ οὐδενὸς ὧν	χρῄζει	ἀπορεῖ ποτε· κτῆσις γὰρ ὁ
[3, 11]	διὰ τῶν χειρῶν αὐτῆς, ὁπότε	χρῄζοι	μάλιστα, ἀσκούμενον καὶ ἐξυφαινόμενον· οὐ
[3, 12]	ἐξήγησιν τῶν ἁγίων ἐκείνων λόγων	χρῄζομεν,	πρὸς ὃν ἡμῖν βαδιστέον. Καὶ
[3, 12]	ἀγαθόν, ἵνα ἔχῃ μεταδιδόναι τῷ	χρῄζοντι.	Πᾶσα πικρία καὶ ὀργὴ καὶ
[3, 4]	ἀνδράποδα σπαθῶσι καὶ διαρρίπτουσι τὰ	χρήματα,	δίκην ὀρνίθων κεκορεσμένων τὰ τοῦ
[3, 6]	δίκαιος ἐν οὐρανῷ θησαυρίζει τὰ	χρήματα·	οὗτος {ὁ} τὰ ἐπίγεια καταπωλήσας
[3, 11]	ὠκύπτερα περικοπτέον τῶν γυναικῶν τὰ	χρήματα	τὰ τρυφητικά, χαυνότητας ἀβεβαίους καὶ
[3, 4]	αἰσχίστης ἀντικαταλλαττόμεναι ὕβρεως ἔργον ἡγοῦνται	χρηματισμοῦ	τὴν ἐπονείδιστον φθοράν. Πολλοὶ δὲ
[3, 9]	Αἱ δὲ τοῦ βαλανείου συνεχεῖς	χρήσεις	καθαιροῦσι τὰς δυνάμεις καὶ τοὺς
[3, 10]	καὶ ξύλα διατεμεῖν, οἷς αὐτὸς	χρήσεται.	Ἰακὼβ δὲ ἐποίμαινεν τὰ πρόβατα
[3, 8]	αὐτουργίας καὶ οἰκουρίας καὶ οἰκετῶν	χρήσεως,	πρὸς δὲ καὶ τῆς ὥρας
[3, 11]	χρυσοφορεῖν καὶ τὸ ἐσθῆτι μαλακωτέρᾳ	χρῆσθαι	οὐ τέλεον περικοπτέον, χαλινωτέον δὲ
[3, 11]	οὖν ἡμῖν ὁ παιδαγωγὸς ἐσθῆτι	χρῆσθαι	τῇ λιτῇ, χρόᾳ δὲ τῇ
[3, 11]	αἰσχρᾶς καὶ βλασφημίας τὸ ἀνέδην	χρῆσθαι	τῷ φιλήματι, ὅπερ ἐχρῆν εἶναι
[3, 10]	τοὺς πήχεις ἐκτενεῖ εἰς τὰ	χρήσιμα,	τὰς χεῖρας δὲ αὐτῆς ἐρείδεται
[3, 10]	οὐ φαῦλον ἴσως, ἔχοντά τι	χρήσιμον	τοῖς νέοις πρὸς ὑγίειαν, σπουδήν
[3, 11]	ὃ καὶ χειμῶνος μάλιστα ταύτῃ	χρηστέον·	εὔκολος δὲ αὕτη· εὐκολία δέ
[3, 11]	μὴν καθάπερ ὑποζυγίοις τοῖς οἰκέταις	χρηστέον	τῷ ὑγιαίνοντι. Ὡς γάρ τοι
[3, 12]	κατὰ Πίνδαρον. Καὶ οἰκέταις μὲν	χρηστέον	ὡς ἑαυτοῖς· ἄνθρωποι γάρ εἰσιν
[3, 1]	δέ» κατὰ τὸν ἀπόστολον, μακροθυμεῖ,	χρηστεύεται,	οὐ ζηλοῖ, οὐ περπερεύεται, οὐ
[3, 12]	πάσῃ κακίᾳ. Γίνεσθε εἰς ἀλλήλους	χρηστοί,	εὔσπλαγχνοι, χαριζόμενοι ἑαυτοῖς, καθὼς καὶ
[3, 2]	τῷ προφήτῃ, ὁπότε πέμπεται ἕνα	χρῖσαι	τῶν υἱῶν Ἰεσσαὶ εἰς βασιλέα,
[3, 2]	κοσμήσῃ κόσμῳ χρυσῷ, καὶ ἐὰν	χρίσῃ	στίμμι τοὺς ὀφθαλμούς σου, εἰς
[3, 2]	καὶ μέγαν ἰδόντι, ὁπότε τὸ	χρῖσμα	προέβαλεν ὁ Σαμουὴλ ἡσθεὶς ἐπ´
[3, 3]	Βαφὰς δέ τινας τριχῶν καὶ	χρίσματα	πολιῶν καὶ ξανθίσματα, ἀνδρογύνων ἐξωλῶν
[3, 2]	τῶν πλοκάμων τοὺς ἐνουλισμοὺς ἀσκοῦσαι	χρίσματά	τε παρειῶν καὶ ὑπογραφὰς ὀφθαλμῶν
[3, 6]	τοῖς ἀγαθοῖς, ἀγαθοὶ δὲ οἱ	Χριστιανοί·	ἄφρων δὲ ἢ ἀκόλαστος ἄνθρωπος
[3, 6]	κτήσεως τύχοι· μόνοις ἄρα τοῖς	Χριστιανοῖς	κτητὰ τὰ ἀγαθά. Τούτων δὲ
[3, 6]	θεόν. ~Ὅτι μόνος πλούσιος ὁ	Χριστιανός.	(Πλούτου τοίνυν μεταληπτέον ἀξιολόγως καὶ
[3, 7]	θεοσεβοῦς γίνεται. ~Ὅτι καλὸν ἐφόδιον	Χριστιανῷ	ἡ εὐτέλεια. (Τρυφὴ δὲ εἰς
[3, 12]	ἁγίων γραφῶν χαρακτηρίζουσαι τὸν τῶν	Χριστιανῶν	βίον. (Ἐγὼ δὲ καὶ τοῖς
[3, 8]	μόνα ἐν ὑπογραφῆς μέρει παρασημειουμένοις	Χριστιανῶν	τὸν βίον. Καὶ δὴ τὰ
[3, 3]	οὐχ οὕτως» φησίν, ἐμάθετε τὸν	Χριστόν,	εἴ γε αὐτὸν ἠκούσατε καὶ
[3, 11]	ὁ θεῖος ἀπόστολος συμβουλεύει τὸν	Χριστὸν	Ἰησοῦν, καὶ τῆς σαρκὸς πρόνοιαν
[3, 12]	ἐν ἀγάπῃ, καθὼς καὶ ὁ	Χριστὸς	ἠγάπησεν ἡμᾶς. Αἱ μὲν γυναῖκες
[3, 12]	ἑαυτῶν ἀγαπάτωσαν, καθὼς καὶ ὁ	Χριστὸς	ἠγάπησεν τὴν ἐκκλησίαν. (Ἀγαπάτωσαν οὖν
[3, 3]	ἑαυτούς» φησὶν ὁ ἀπόστολος, ὅτι	Χριστὸς	Ἰησοῦς ἐν ὑμῖν» ὃν εἰ
[3, 11]	μὲν ἀνήρ, ἀνδρὸς δὲ ὁ	Χριστός»	πῶς οὐκ ἄθεον διττοῖς αὐτὰς
[3, 12]	ὡς ἀμνοῦ ἀμώμου καὶ ἀσπίλου	Χριστοῦ.	Ἀρκετὸς οὖν ὁ παρεληλυθὼς χρόνος,
[3, 4]	κληρονομίαν ἐν τῇ βασιλείᾳ τοῦ	Χριστοῦ	καὶ θεοῦ. Αἳ δὲ ἀνδρογύνων
[3, 12]	οὕτως ἀναπληρώσατε τὸν νόμον τοῦ	Χριστοῦ.	Μὴ πλανᾶσθε, θεὸς οὐ μυκτηρίζεται.
[3, 12]	τῆς καρδίας ὑμῶν ὡς τῷ	Χριστῷ,	ἐκ ψυχῆς μετ´ εὐνοίας δουλεύοντες.
[3, 8]	οὗτος ὁ λαὸς ὁ μὴ	Χριστῷ	ἑπόμενος· πολυτρόπως δὲ ὅμως ὠφελῶν
[3, 12]	καθὼς καὶ ὁ θεὸς ἐν	Χριστῷ	ἐχαρίσατο ὑμῖν. Γίνεσθε οὖν φρόνιμοι
[3, 11]	βίον φαίνεσθαι καὶ διαπλάττεσθαι τοὺς	Χριστῷ	τελουμένους οἵους σφᾶς ἐν ἐκκλησίαις
[3, 12]	Πῶς οὖν στέψω ἢ μύρῳ	χρίσω;	Ἢ τί θυμιάσω τῷ κυρίῳ;
[3, 11]	παιδαγωγὸς ἐσθῆτι χρῆσθαι τῇ λιτῇ,	χρόᾳ	δὲ τῇ λευκῇ, ὡς προειρήκαμεν,
[3, 5]	μὲν Ἡσίοδος μηδὲ γυναικείῳ λουτρῷ	χρόα	φαιδρύνεσθαι παραινεῖ. Κοινὰ δὲ ἀνέῳκται
[3, 2]	κόσμῳ χαίροντα, χαίτῃ ἱππικῇ καὶ	χροιᾷ	φυσικῇ καὶ πτερώσει ποικίλῃ, ὡς
[3, 11]	προσομιλῶσιν, τοιούτους φαίνεσθαι καὶ τὴν	χροιάν.	Τὸ γοῦν τῆς συναγωγῆς ἔνθεον
[3, 11]	συναντᾷ. Ἀλλὰ ἀποπήδησον» φησίν, μὴ	χρονίσῃς	ἐν τῷ τόπῳ» ὁ παιδαγωγός,
[3, 12]	φόβῳ τὸν τῆς παροικίας ὑμῶν	χρόνον	ἀναστράφητε, εἰδότες ὅτι οὐ φθαρτοῖς,
[3, 3]	λήσονται τὸν θάνατον σοφιζόμενοι τὸν	χρόνον.	Οὐ γὰρ δεινόν, οὐ δεινὸν
[3, 2]	φυλάξασθαι παραινῶν, ἵνα πολὺν ζήσωμεν	χρόνον,	προστεθῇ δὲ ἡμῖν ἔτη ζωῆς»
[3, 12]	Χριστοῦ. Ἀρκετὸς οὖν ὁ παρεληλυθὼς	χρόνος,	ὁ Πέτρος φησί, τὸ βούλημα
[3, 3]	λογισμοὶ πολιοὶ συνέσει συνακμάζουσι τῷ	χρόνῳ,	καὶ τὸ γῆρας ἐνισχύουσι τῷ
[3, 2]	ἐν τοῖς χείλεσιν, ὥστε τῷ	χρόνῳ	σεσηρέν´ ἄν τε βούλητ´ ἄν
[3, 12]	τὰς παραγγελίας, ἁρμοζόμενος μὲν τῷ	χρόνῳ	τῆς καθοδηγήσεως, τὰς δὲ ἐξηγήσεις
[3, 7]	καὶ τὰ ἀργυρᾶ καὶ τὰ	χρυσᾶ	ἐκπώματα καὶ τὸν ὄχλον τῶν
[3, 7]	τῶν ἐσθήτων τὰς κιβωτούς; Τὰ	χρυσία	δὲ ποῦ; Καὶ τὰ κόσμια
[3, 11]	ἢν ἀφέληταί τις αὐτῶν τὰ	χρυσία,	δοῦλαι νομισθῶσιν οὐ κοσμούμεναι. Τὸ
[3, 6]	ἢ ὁ οἰκέτης ἢ τὸ	χρυσίον,	αὐτὸς δὲ χαλκῶν ἐστι τίμιος
[3, 6]	μὴ ἀργύριον, καὶ γνῶσιν ὑπὲρ	χρυσίον	δεδοκιμασμένον· κρείσσων γὰρ σοφία λίθων
[3, 11]	ὀρέξεις ἐπιψόγους καὶ λίθους καὶ	χρυσίον	καὶ ἐσθῆτα ποικίλην καὶ τὴν
[3, 6]	Καὶ πάλιν· ἐμὲ καρπίζεσθαι ὑπὲρ	χρυσίον	καὶ λίθον τίμιον καὶ ἄργυρον·
[3, 11]	ἀτοπώτατον; Καθάπερ οὖν καὶ τὸ	χρυσίον	μιαίνεται τῆς συὸς τῇ ἀκαθαρσίᾳ
[3, 2]	τὴν βαφήν, τὴν ἐσθῆτα, τὸ	χρυσίον,	τὸ φῦκος, τὰ ἐντρίμματα, τουτέστι
[3, 5]	κεχηνότας ἐπὶ τὰς μαρμαρυγὰς τοῦ	χρυσίου·	καὶ γὰρ ἐκπλήττουσαι τούτῳ τοὺς
[3, 11]	ἡγεῖται κοσμεῖσθαι χρυσίῳ, ἐλάττων ἐστὶν	χρυσίου,	ὁ δὲ ἐλάττων χρυσίου οὐκ
[3, 11]	(Δίδωσιν οὖν αὐταῖς δακτύλιον ἐκ	χρυσίου,	οὐδὲ τοῦτον εἰς κόσμον, ἀλλ´
[3, 11]	ἐστὶν χρυσίου, ὁ δὲ ἐλάττων	χρυσίου	οὐκ ἔστι κύριος αὐτοῦ. Ἀκοσμότερον
[3, 3]	θηλυδριώδη ἐπιθυμίαν ἱμάντας καὶ λώματα	χρυσίου	περιπτύξαντες πετάλοις ἤ τινα σφαιρικὰ
[3, 2]	ποθῶν, ἕτοιμοι δὲ οὗτοι συναποθανεῖν	χρυσίῳ.	Εἰ δὲ καὶ ὁ πλοῦτος
[3, 11]	γὰρ εἴ τις ἡγεῖται κοσμεῖσθαι	χρυσίῳ,	ἐλάττων ἐστὶν χρυσίου, ὁ δὲ
[3, 12]	ὅτι οὐ φθαρτοῖς, ἀργυρίῳ ἢ	χρυσίῳ,	ἐλυτρώθημεν ἐκ τῆς ματαίας ἡμῶν
[3, 6]	πλούσιος μὲν ὁ πολυκτήμων ἔστω,	χρυσίῳ	σεσαγμένος καθάπερ φασκώλιον ἐρρυπωμένον, εὐσχήμων
[3, 11]	ὁ ἔξωθεν ἐμπλοκῆς καὶ περιθέσεως	χρυσίων	ἢ ἐνδύσεως ἱματίων κόσμος, ἀλλ´
[3, 2]	μαρμαίρουσι λιθιδίοις, τὰ δὲ ἄδυτα	χρυσοπάστοις	ἐπισκιάζεται πέπλοις· ἀλλ´ ἢν παρεισέλθῃς
[3, 2]	ὑπὲρ γῆς καὶ ὑπὸ γῆν	χρυσὸς	αὐτάρκης οὔτε ἡ Τυρίων θάλαττα
[3, 12]	ὡς ἐν ἀνθρώποις ἄρα οὐ	χρυσός,	οὐ τυραννίς, οὐ πλούτου χλιδὴ
[3, 5]	ἐπίχρυσοι, ἀργυρόηλοι καὶ σκεύη μυρία	χρυσοῦ	τε καὶ ἀργύρου, τὰ μὲν
[3, 11]	ἐπεὶ κόσμος» κατὰ τὴν γραφὴν	χρυσοῦς	φρονίμῳ παιδεία» Αἱ δὲ χρυσοφοροῦσαι
[3, 3]	ὑπολάβοι. Εἰ γὰρ καὶ μὴ	χρυσοφορεῖν	αὐτοῖς ἐφεῖται, ἀλλ´ οὖν γε
[3, 11]	βίου. (Διὰ τοῦτο καὶ τὸ	χρυσοφορεῖν	καὶ τὸ ἐσθῆτι μαλακωτέρᾳ χρῆσθαι
[3, 2]	θηρίον. (Ταύτῃ μοι δοκοῦσιν αἱ	χρυσοφοροῦσαι	γυναῖκες, τῶν πλοκάμων τοὺς ἐνουλισμοὺς
[3, 11]	χρυσοῦς φρονίμῳ παιδεία» Αἱ δὲ	χρυσοφοροῦσαι	τῶν γυναικῶν δεδιέναι μοι δοκοῦσιν,
[3, 1]	δὲ εἰδὼς ἐξομοιωθήσεται θεῷ, οὐ	χρυσοφορῶν	οὐδὲ ποδηροφορῶν, ἀλλὰ ἀγαθοεργῶν καὶ
[3, 4]	ἀσχολοῦνται τὰς περιττάς, οἳ δὲ	χρυσοφυλακοῦσιν	ὡς γρῦπες, οἳ δὲ τὸν
[3, 11]	ὁ ἀπὸ τῶν μυροπωλίων καὶ	χρυσοχοείων	καὶ ἐριοπωλίων ἄλυς καὶ ὁ
[3, 2]	ἐντέχνου {οἷς} ἐνδεῖ οὐδὲ ἕν·	χρυσῷ	δὲ καὶ ἀργύρῳ καὶ ἠλέκτρῳ
[3, 2]	περιβάλῃ κόκκινον καὶ κοσμήσῃ κόσμῳ	χρυσῷ,	καὶ ἐὰν χρίσῃ στίμμι τοὺς
[3, 2]	Λακεδαίμονα, ἀνθηρὸς μὲν εἱμάτων στολῇ	χρυσῷ	τε λαμπρός, βαρβάρῳ χλιδήματι, ἐρῶν
[3, 11]	κατέγνωσται ἡ τοῦ γενείου ἐν	χρῷ	κουρὰ παρατίλσει καὶ λειότητι γειτνιῶσα.
[3, 11]	καὶ αἰδοῖ, ἧς οὐδὲν εὐανθέστερον	χρῶμα	ἑώραται πώποτε. Ἔπειτα καὶ τὸ
[3, 11]	ἀνενδοίαστον τῆς ἀληθείας ἁπλοῦν ἀγαπήσωμεν	χρῶμα.	Ὁ δὲ καὶ ἐν τούτῳ
[3, 3]	πόλεμον ἀπειλεῖ· συγγενές τι τὸ	χρῶμα	τῷ αἵματι. Μεμισήκατον ἄμφω τούτω
[3, 11]	πλέον ἔργον πρόσεστι γυναικὸς σώφρονος·	χρώματα	δὲ λευκὰ πρέποντα ἂν εἴη
[3, 11]	Τὸν γοῦν μηκέτι διηνθισμένον ποικιλίᾳ	χρωμάτων,	ὅλον δὲ λευκωθέντα δι´ ὅλων
[3, 2]	ἅπαξ ἀπολωλέναι δίκαιαι κροκοδείλων ἀποπάτοις	χρώμεναι	καὶ σηπεδόνων ἀφροῖς ἐγχριόμεναι, καὶ
[3, 10]	ὁ Μιτυληναίων βασιλεὺς ἐνεργῷ γυμνασίῳ	χρώμενος.	Καλὸν δὲ καὶ ὕδωρ ἀνιμῆσαι
[3, 11]	ἀφροσύνης οἱ πόδες κατάγουσι τοὺς	χρωμένους	αὐτῇ μετὰ θανάτου εἰς Ἅιδην.
[3, 2]	τισι καταπλαττόμεναι τρύχουσι μὲν τὸν	χρῶτα,	θρύπτουσι δὲ τὴν σάρκα τοῖς
[3, 6]	μή τις αὐτῷ καταμεγαλοφρονῶν ἐπιστημόνως	χρῷτο,	ἵνα σὺν τῇ ἐπῳδῇ τοῦ
[3, 6]	ταλάντων ἐστὶν ἄξιος ἢ τὸ	χωρίον	ἢ ὁ οἰκέτης ἢ τὸ
[3, 6]	λόγος οὐκ ἀπὸ θρεμμάτων καὶ	χωρίων	αὐξανόμενος, ἀλλ´ ὑπὸ τοῦ θεοῦ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 18/12/2009