HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Clément d'Alexandrie, Le divin Maître ou Le Pédagogue, livre III

Liste des contextes (ordre alphabétique)

υ = 130 formes différentes pour 231 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Livre, Chap.

[3, 4]   τὴν σφῶν τῆς αἰσχίστης ἀντικαταλλαττόμεναι ὕβρεως ἔργον ἡγοῦνται χρηματισμοῦ τὴν ἐπονείδιστον

[3, 1]   αὐτοῦ καταπνεύσωσιν αἱ ἐρωτικαὶ τῆς ὕβρεως λαίλαπες, καὶ πρὶν ἢ τὸ

[3, 2]   Σικιμῖται κολάζονται καταπεπτωκότες τὴν ἁγίαν ὑβρίζοντες παρθένον· τάφος ἡ κόλασις αὐτοῖς

[3, 3]   τὴν σάρκα τὴν ἑαυτῶν εἰς ὕβριν ἡδονῆς πιπράσκουσαι γυναῖκες, καὶ παῖδες

[3, 3]   ἀνδραποδοκαπήλων τὰ παιδάρια ἐλεῶ εἰς ὕβριν κοσμούμενα, ἀλλ´ οὐχ ὑφ´ ἑαυτῶν

[3, 9]   γυναιξὶ καθαριότητος ἕνεκεν καὶ ὑγιείας, ὑγείας δὲ μόνης ἀνδράσι. Περιττὸν δὲ

[3, 10]   εὐσχήμονος ῥώμης ἡ τοιαύτη διαπόνησις ὑγείας ἕνεκεν εὐχρήστου καὶ ὀνησιφόρου παραλαμβανομένη,

[3, 11]   μετ´ εὐχροίας» Ἡ κομμωτικὴ τῆς ὑγείας ἐνταῦθα εὔθετος, καθ´ ἣν ἡ

[3, 11]   ὑποζυγίοις τοῖς οἰκέταις χρηστέον τῷ ὑγιαίνοντι. Ὡς γάρ τοι ἐκείνοις παραγγέλλεται

[3, 3]   Μὴ γὰρ καθαρεύοντες καλλωπισμοῦ οὐχ ὑγιαίνουσιν, πρὸς δὲ τὸ μαλθακώτερον ἀποκλίναντες

[3, 10]   εὐσχημονέστατα μεντἂν καὶ εἰς σώφρονα ὑγίειαν γυμνασθείη· τὴν τοιαύτην γυναῖκα ὁ

[3, 11]   συμμετρία. Οὐ γὰρ μόνον τὴν ὑγίειαν ἴσχει τὸ σῶμα ἐκ τούτων,

[3, 12]   τὸ κάλλος, τὸν πλοῦτον, τὴν ὑγίειαν καὶ τὴν ἰσχύν, τὴν τροφήν·

[3, 11]   πῦρ, εὔχροια δὲ καὶ εὐσφυξία ὑγίειαν, οὕτως καὶ παρ´ ἡμῖν ἡ

[3, 10]   τι χρήσιμον τοῖς νέοις πρὸς ὑγίειαν, σπουδήν τε καὶ φιλοτιμίαν ἐντιθέντα

[3, 11]   λόγου κεκόσμηται. Ἄνθος δὲ τῆς ὑγιείας ἐλευθέριον τὸ κάλλος. ἣ μὲν

[3, 9]   καθαριότητος ἕνεκα ἢ ἀλέας ἢ ὑγιείας ἢ τελευταῖον ἡδονῆς. Ἡδονῆς μὲν

[3, 9]   μὲν γυναιξὶ καθαριότητος ἕνεκεν καὶ ὑγιείας, ὑγείας δὲ μόνης ἀνδράσι. Περιττὸν

[3, 11]   εὔχροιαν. (Αἱ γοῦν κάλλισται καὶ ὑγιεινόταται ἀγωγαὶ διαπονοῦσαι τὰ σώματα τὸ

[3, 8]   πόσιν, μένει δὲ ἐν οἴκοις ὑγιὲς εὐναστήριον. Ὀνειδίζων τις μοιχείαν ἀσελγῆ

[3, 11]   εἰς τὸν κατὰ λόγον, τὸν ὑγιῆ καὶ μακάριον, βίον. (Κεχρήσθω δὲ

[3, 11]   κινήμασιν τοῖς ἁβροῖς καὶ τοῖς ὑγροῖς βαδίσμασιν καὶ φωναῖς ταῖς πεπλασμέναις,

[3, 5]   ὑδεριῶσιν τὸ περιστεγόμενον τῆς ἐπιφανείας ὑγρόν· τὸ νοσοῦν δὲ ἀμφοῖν ἐκ

[3, 1]   θηρίον ἄνθρωπος φαίνεται· γίνετο δ´ ὑγρὸν ὕδωρ καὶ δένδρεον ὑψιπέτηλον. Ἐκχεῖται

[3, 11]   τροφῆς περιουσίαν, ποσῇ μὲν τῇ ὑγρότητι, ὑπερβολῇ δὲ θερμότητος. Διὸ καὶ

[3, 11]   μαρμαρυγῶδες περιγίνεται, ἀπὸ δὲ τοῦ ὑγροῦ τὸ λαμπρὸν καὶ κεχαρισμένον, ἀπὸ

[3, 9]   πολλάκις ἔπειτα ἐμβάντες εἰς τὰ ὕδατα τὴν δίψαν ἠκέσαντο. Οὔκουν εἰ

[3, 2]   πορνικὴν εἰς τρυφὴν ἐκχεομένην· ἀπὸ ὕδατος ἀλλοτρίου ἀπόσχου» φησίν, καὶ ἀπὸ

[3, 11]   ἀποστόλου μεμνήσεται καὶ τῶν ἐξ ὕδατος ἀνασπωμένων παιδίων· οὐ γὰρ εἰδώλων

[3, 10]   τῷ μαθητῇ, καθάπερ ἰχθῦς δι´ ὕδατος ἀνθρώπους ἁλιεύειν διδάξας. ~Ἐπιδρομὴ κεφαλαιώδης

[3, 9]   τὸ σαρκικὸν καὶ διὰ μόνου ὕδατος ἀποπληροῦται, καθάπερ ἐν ἀγροῖς γίνεται

[3, 11]   ἄρτων κρυφίων ἡδέως ἅψασθε καὶ ὕδατος κλοπῆς γλυκεροῦ» τὴν ἐπίκλοπον ταύτην

[3, 7]   ἐγκρυφίας κρίθινος ἦν καὶ καψάκης ὕδατος. Τοιοῦτον ἄριστον αὐτῷ κύριος ἔπεμψεν.

[3, 5]   μάχλον τῆς ἐπιθυμίας, καθάπερ τοῖς ὑδεριῶσιν τὸ περιστεγόμενον τῆς ἐπιφανείας ὑγρόν·

[3, 11]   πρὸς αὐτήν. Οὕτως γὰρ διαβήσῃ ὕδωρ ἀλλότριον καὶ ὑπερβήσῃ τὸν Ἀχέροντα.

[3, 10]   γυμνασίῳ χρώμενος. Καλὸν δὲ καὶ ὕδωρ ἀνιμῆσαι δι´ αὑτοῦ καὶ ξύλα

[3, 1]   ἄνθρωπος φαίνεται· γίνετο δ´ ὑγρὸν ὕδωρ καὶ δένδρεον ὑψιπέτηλον. Ἐκχεῖται τὰ

[3, 12]   δημιουργημάτων, ὢ τῶν θείων παραγγελμάτων· ὕδωρ τοῦτο, ἐν ἑαυτῷ κυμαινέτω· πῦρ

[3, 12]   παιδαγωγέ, παιδίοις, πατήρ, ἡνίοχε Ἰσραήλ, υἱὲ καὶ πατήρ, ἓν ἄμφω, κύριε.

[3, 8]   Τοὺς γὰρ μὴ δυναμένους ἐξουσίαν υἱοθεσίας φέρειν ὁ φόβος μὴ ἐξυβρίζειν

[3, 12]   βακτηρίας ἑαυτοῦ μισεῖ τὸν ἑαυτοῦ υἱόν, Ἔτι τὴν μὲν φιλοδοξίαν ἀποσκορακίζει·

[3, 7]   ἰδίων ἀπολαύειν, εἰ φυλάττοι τὸν υἱόν· πάρεστι δὲ καὶ τοῦτο, μηδεμιᾶς

[3, 1]   ὁ κοινὸς ἀμφοῖν, θεοῦ μὲν υἱός, σωτὴρ δὲ ἀνθρώπων, καὶ τοῦ

[3, 3]   θεὸς συμμόρφους τῆς εἰκόνος τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ» {δι} οὓς κατὰ τὸν

[3, 12]   τῷ μόνῳ πατρὶ καὶ υἱῷ, υἱῷ καὶ πατρί, παιδαγωγῷ καὶ διδασκάλῳ

[3, 12]   καὶ πατρί, παιδαγωγῷ καὶ διδασκάλῳ υἱῷ, σὺν καὶ τῷ ἁγίῳ πνεύματι.

[3, 12]   αἶνον τῷ μόνῳ πατρὶ καὶ υἱῷ, υἱῷ καὶ πατρί, παιδαγωγῷ καὶ

[3, 2]   ὁπότε πέμπεται ἕνα χρῖσαι τῶν υἱῶν Ἰεσσαὶ εἰς βασιλέα, {καὶ} τὸν

[3, 3]   οὐκ ἔσται ὁ πορνεύων ἀπὸ υἱῶν Ἰσραήλ. Ἀλλ´ ὠφελεῖ, φησίν, ἡ

[3, 9]   Ἐκπλυνεῖ κύριος τὸν ῥύπον τῶν υἱῶν καὶ τῶν θυγατέρων Ἰσραήλ, καὶ

[3, 12]   θέλω. Ἄνθρωπον ἔτι πλάσαι βούλομαι· ὕλην ἔχω τὰ στοιχεῖα· συνοικῶ μου

[3, 11]   ἢ λόγων ἢ τῶν ἐξ ὕλης κτημάτων οἶκον εἶναι τὸν οἶκον

[3, 3]   ἤ τινα σφαιρικὰ τῆς αὐτῆς ὕλης ποιησάμενοι σχήματα σφυρῶν ἀπαρτῶνται καὶ

[3, 12]   Εἰρηνεύετε ἐν ἑαυτοῖς. Παρακαλοῦμεν δὲ ὑμᾶς, ἀδελφοί, νουθετεῖτε τοὺς ἀτάκτους, παραμυθεῖσθε

[3, 12]   ἐμοὶ μὲν πεπαῦσθαι τῆς παιδαγωγίας, ὑμᾶς δὲ ἀκροᾶσθαι τοῦ διδασκάλου. (Παραλαβὼν

[3, 12]   ἅλατι ἠρτυμένος, εἰδέναι πῶς δεῖ ὑμᾶς ἑνὶ ἑκάστῳ ἀποκρίνεσθαι. (Ἐντρέφεσθε τοῖς

[3, 3]   ἀλήθεια ἐν τῷ Ἰησοῦ, ἀποθέσθαι ὑμᾶς κατὰ τὴν προτέραν ἀναστροφὴν τὸν

[3, 12]   τοῦ διδασκάλου. (Παραλαβὼν δὲ οὗτος ὑμᾶς ὑπὸ καλῇ τεθραμμένους ἀγωγῇ ἐκδιδάξεται

[3, 8]   μὴ παθεῖν πεφυλαγμένοι. Εἰδέναι γὰρ ὑμᾶς» φησὶν ὁ Ἰούδας, βούλομαι, ὅτι

[3, 12]   ὁ ἐλέγχων μετὰ παρρησίας εἰρηνοποιεῖ» ὑμεῖς δὲ εἰ μὲν ἀκούσεσθέ μου,

[3, 3]   ψυχὴν τὸν κίβδηλον ἔχοντα κεφαλήν. Ὑμεῖς δὲ οὐχ οὕτως» φησίν, ἐμάθετε

[3, 12]   οἱ εὐλογημένοι, κληρονομήσατε τὴν ἡτοιμασμένην ὑμῖν βασιλείαν ἀπὸ καταβολῆς κόσμου. Ἐπείνασα

[3, 12]   ὁ θεὸς ἐν Χριστῷ ἐχαρίσατο ὑμῖν. Γίνεσθε οὖν φρόνιμοι καὶ μιμηταὶ

[3, 9]   ὑπεκλύειν τοὺς καμάτους. Οὐαὶ γὰρ ὑμῖν, γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί» φησὶν

[3, 2]   βούλητ´ ἄν τε μή. (Ταῦτα ὑμῖν εἰς τὴν ἀποτροπὴν τῆς φιλοκόσμου

[3, 12]   ἐμπεριέχουσα· Καθὼς θέλετε ἵνα ποιῶσιν ὑμῖν οἱ ἄνθρωποι, ποιεῖτε αὐτοῖς. Δυνατὸν

[3, 3]   ἀπόστολος, ὅτι Χριστὸς Ἰησοῦς ἐν ὑμῖν» ὃν εἰ ἐνοικοῦντα ᾔδειμεν, οὐκ

[3, 9]   πάλιν τοῖς αὐτοῖς φησιν· Οὐαὶ ὑμῖν, ὅτι καθαρίζετε τὸ ἔξω τοῦ

[3, 12]   τὴν μὲν φιλοδοξίαν ἀποσκορακίζει· Οὐαὶ ὑμῖν, Φαρισαῖοι» λέγων, ὅτι ἀγαπᾶτε τὴν

[3, 11]   παλινῳδίᾳ τοῦ πώγωνος τὸ εὐπρεπὲς ὑμνήσας πρόσωπον τῷ μύρῳ κατεγάνωσε κυρίου.

[3, 3]   ἐπιτηδεύματος· τρόπαια ταῦτα τῆς πολιτικῆς ὑμῶν ἀκρασίας δείκνυται, τῶν ἔργων ὁ

[3, 12]   πατέρες, μὴ παροργίζετε τὰ τέκνα ὑμῶν, ἀλλ´ ἐκτρέφετε αὐτὰ ἐν παιδείᾳ

[3, 12]   κύριοι, εὖ ποιεῖτε τοὺς οἰκέτας ὑμῶν, ἀνιέντες τὴν ἀπειλήν, εἰδότες ὅτι

[3, 12]   τὰς πονηρίας ἀπὸ τῶν ψυχῶν ὑμῶν ἀπέναντι τῶν ὀφθαλμῶν μου· μάθετε

[3, 11]   παντὸς δηλονότι λέγουσα· Τίς ἐστιν ὑμῶν ἀφρονέστατος; ἐκκλινάτω πρός με. Ἐνδεέσι

[3, 4]   ὃς λήψεται» φησί, τὰς θυγατέρας ὑμῶν εἰς μυρεψοὺς καὶ εἰς μαγειρίσσας

[3, 12]   Μὴ ἐγὼ ἐνετειλάμην τοῖς πατράσιν ὑμῶν ἐκπορευομένοις ἐκ γῆς Αἰγύπτου προσενέγκαι

[3, 11]   τὸ εἰρημένον ἁγίως τὴν ἀναστροφὴν ὑμῶν ἐν τοῖς ἔθνεσιν ἔχοντες καλήν,

[3, 3]   ἀλλὰ τῷ πνεύματι τοῦ νοὸς ὑμῶν καὶ ἐνδύσασθαι τὸν καινὸν ἄνθρωπον

[3, 12]   βδέλυγμά μοί ἐστιν· τὰς νουμηνίας ὑμῶν καὶ τὰ σάββατα οὐκ ἀνέχομαι.

[3, 12]   ἀλλὰ τοῦτο ἐνετειλάμην αὐτοῖς· ἕκαστος ὑμῶν κατὰ τοῦ πλησίον ἐν τῇ

[3, 12]   Τί μοι πλῆθος τῶν θυσιῶν ὑμῶν; λέγει κύριος. Πλήρης εἰμὶ ὁλοκαυτωμάτων

[3, 12]   μὴ ἐπιδυέτω ἐπὶ τῷ παροργισμῷ ὑμῶν, μηδὲ δίδοτε τόπον τῷ διαβόλῳ.

[3, 12]   εἰδότες ὅτι καὶ αὐτῶν καὶ ὑμῶν ὁ κύριός ἐστιν ἐν οὐρανοῖς,

[3, 12]   Τὰ τέκνα, ὑπακούετε τοῖς γονεῦσιν ὑμῶν. Οἱ πατέρες, μὴ παροργίζετε τὰ

[3, 12]   τὸν καιρὸν ἐξαγοραζόμενοι. Ὁ λόγος ὑμῶν πάντοτε ἐν χάριτι, ἅλατι ἠρτυμένος,

[3, 3]   καὶ αἱ τρίχες τῆς κεφαλῆς ὑμῶν πᾶσαι ἠριθμημέναι» φησὶν ὁ κύριος·

[3, 12]   ἐξεζήτησεν ταῦτα ἐκ τῶν χειρῶν ὑμῶν; Πατεῖν μου τὴν αὐλὴν οὐ

[3, 12]   κραυγὴ καὶ βλασφημία ἀρθήτω ἀφ´ ὑμῶν σὺν πάσῃ κακίᾳ. Γίνεσθε εἰς

[3, 8]   εἰσι διδασκαλίας. (Εἰ δέ τις ὑμῶν φεύξεται διὰ τέλους τρυφὴν εὐτελείᾳ

[3, 12]   ἐν φόβῳ τὸν τῆς παροικίας ὑμῶν χρόνον ἀναστράφητε, εἰδότες ὅτι οὐ

[3, 11]   τὴν ἐν λόγῳ ἁγνὴν ἀναστροφὴν ὑμῶν· ὧν ἔστω οὐχ ὁ ἔξωθεν

[3, 11]   καλήν, ἵνα ἐν ᾧ καταλαλοῦσιν ὑμῶν ὡς κακοποιῶν, ἐκ τῶν καλῶν

[3, 12]   τρόμου ἐν ἁπλότητι τῆς καρδίας ὑμῶν ὡς τῷ Χριστῷ, ἐκ ψυχῆς

[3, 11]   εἰρημένον· Ὥσπερ ἐνώτιον ἐν ῥινὶ ὑός, οὕτως γυναικὶ κακόφρονι κάλλος. Καθόλου

[3, 11]   δι´ αὑτῶν κοσμοῦσα, οὐ τὸν ὑπ´ ἄλλων πεπονημένον προσφέρουσα κόσμον, ἄκοσμον

[3, 11]   ἀξιόπιστον οὐκ ἐπικαλυπτέον, ἀναδεικτέον δὲ ὑπ´ αὐγὰς τοῦ θεοῦ τὸ τίμημα

[3, 11]   αὐτὴν ἐν αὑτῇ ἔχει καὶ ὑπ´ αὐτῆς θερμανθεῖσα ἀντιθερμαίνει τὸ σῶμα,

[3, 3]   ἀντικεῖσθαι βιάζονται οἱ ἄθεοι τὴν ὑπ´ αὐτοῦ πεπολιωμένην παραχαράττοντες τρίχα; Στέφανος

[3, 5]   δούλοις ἀποδύονται γυμναὶ καὶ ἀνατρίβονται ὑπ´ αὐτῶν, ἐξουσίαν δοῦσαι τῷ κατεπτηχότι

[3, 11]   ὡς μὴ δακτύλους ἔχουσαι, ταῖς ὑπ´ αὐτῶν φερομέναις περόναις σκαλεύουσαι θρύπτονται,

[3, 12]   Καὶ ὁ τρόπος τῆς εὐχῆς ὑπαγορεύεται· Ἐὰν ἴδῃς» φησί, γυμνόν, περίβαλε,

[3, 12]   τὰ ἴδια σώματα» Τὰ τέκνα, ὑπακούετε τοῖς γονεῦσιν ὑμῶν. Οἱ πατέρες,

[3, 12]   καὶ νουθεσίᾳ κυρίου. Οἱ δοῦλοι, ὑπακούετε τοῖς κατὰ σάρκα κυρίοις μετὰ

[3, 12]   Τότε ἐπιβοήσῃ, καὶ ὁ θεὸς ὑπακούσεταί σου· ἔτι λαλοῦντός σου ἐρεῖ·

[3, 11]   δὲ αὐτοὺς ἐπὶ τὴν λιτότητα ὑπακτέον τῷ πρὸς ὀλίγον πρὸς τὸ

[3, 11]   δὲ δείκνυσι τὴν τοῦ ἀποτελέσαντος ὕπαρξιν, οἷον καπνὸς μὲν πῦρ, εὔχροια

[3, 6]   τὸν ἄνθρωπον. Ὧι γὰρ ἂν ὑπάρχῃ μηδενὸς μὲν ὀρέγεσθαι τῶν οὐκ

[3, 7]   οὕτως ἡ μετάδοσις ἀγαθὴ φιλανθρωπίας ὑπάρχουσα πηγή, κοινωνοῦσα τοῖς διψῶσι τοῦ

[3, 1]   στολήν, σωφροσύνην, περιβεβλημένους. Τριγενοῦς οὖν ὑπαρχούσης τῆς ψυχῆς τὸ νοερόν, ὃ

[3, 8]   ἄλλων ἁμαρτανόντων τὸ αἶσχος αὐτῶν ὑπέδειξεν ἡμῖν καὶ τὴν ἐπὶ τούτῳ

[3, 4]   πρόδρομον· ἔστι δ´ ὅτε καὶ ὑπεκκαιόμενοι διὰ τὴν τυχοῦσαν ὀργήν, ἤτοι

[3, 12]   ὁ νόμος αὐτοῦ τὸν φόβον ὑπεκλύειν βούλεται τὸ ἑκούσιον ἐλευθερώσας εἰς

[3, 9]   μὴν ἀλλ´ ἔσθ´ ὅτε καὶ ὑπεκλύειν τοὺς καμάτους. Οὐαὶ γὰρ ὑμῖν,

[3, 2]   ἀφεῖλεν. Οὐκ ἔχει τις ἰσχία· ὑπενέδυς´ ἐρραμμένα αὐτήν, ὥστε τὴν εὐπυγίαν

[3, 10]   καὶ οὐκ ἀλυσιτελές. Οὐδὲ ἐνταῦθα ὑπεξαιρετέον τῆς κατὰ τὸ σῶμα διαπονήσεως

[3, 11]   δὲ καὶ ἄνευ γυναικῶν γενομένους ὑπὲρ ἀσφαλείας ἀποσφραγίζεσθαί τινα, δίδωσιν καὶ

[3, 2]   φιλοπορφύροις καὶ φιλολίθοις οὔτε ὁ ὑπὲρ γῆς καὶ ὑπὸ γῆν χρυσὸς

[3, 11]   οὐδὲν διαφέρειν δόξει. Δοκεῖ δὲ ὑπὲρ πάντα τῆς τῶν γυναικῶν ὄψεως

[3, 10]   σιτίων ἡγεῖσθαι ἄριστον, οὕτως τὸ ὑπὲρ τὸ μέτρον πονεῖν καὶ κάκιστον

[3, 1]   δὲ τὸ ἐπιθυμητικὸν καὶ τρίτον, ὑπὲρ τὸν Πρωτέα τὸν θαλάττιον δαίμονα

[3, 12]   καταρωμένους ἡμᾶς εὐλογεῖν προσεύχεσθαί τε ὑπὲρ τῶν ἐπηρεαζόντων ἡμᾶς. Τῷ τύπτοντί

[3, 6]   καὶ μὴ ἀργύριον, καὶ γνῶσιν ὑπὲρ χρυσίον δεδοκιμασμένον· κρείσσων γὰρ σοφία

[3, 6]   ἐστι. Καὶ πάλιν· ἐμὲ καρπίζεσθαι ὑπὲρ χρυσίον καὶ λίθον τίμιον καὶ

[3, 11]   γὰρ διαβήσῃ ὕδωρ ἀλλότριον καὶ ὑπερβήσῃ τὸν Ἀχέροντα. Διὰ τοῦτο τάδε

[3, 11]   περιουσίαν, ποσῇ μὲν τῇ ὑγρότητι, ὑπερβολῇ δὲ θερμότητος. Διὸ καὶ ἡ

[3, 11]   δὲ Αἰνεία γυναῖκά φασι δι´ ὑπερβολὴν σεμνότητος μηδὲ τῆς Τροίας ἁλισκομένης

[3, 6]   μᾶλλον, ᾖ δὲ ἄδικος καὶ ὑπερήφανος, καθάπερ ὁ ἐν τῇ πορφύρᾳ

[3, 6]   βύσσῳ τρυφῶν καὶ τὸν Λάζαρον ὑπερηφανῶν, ἄθλιός τέ ἐστι καὶ ἀνιαρῶς

[3, 3]   Ταύτῃ καὶ τοὺς ἀλεκτρυόνας τοὺς ὑπερμαχοῦντας τῶν ὀρνίθων καθάπερ κόρυσι τοῖς

[3, 12]   οἰκείων τοῦ σπέρματός σου οὐχ ὑπερόψει. Τότε φανήσεται πρώιμον τὸ φῶς

[3, 3]   τὸν ἵππον τροφάς, ὃ δὲ ὑπέχει τὰς φλέβας, καὶ ὃ κέκτηται

[3, 3]   σύμφυτον, τὸ γενναῖον κάλλος πρῶτον ὑπηνήτῃ, οὗπερ χαριεστάτη ἥβη. Προβαίνων δὲ

[3, 4]   λαῷ βασιλέα οὐ τὸν φιλάνθρωπον ὑπισχνεῖται κύριον, ἀλλά τινα αὐτοῖς αὐθάδη

[3, 4]   ἄλλους δὲ αὐταῖς οἱ μάντεις ὑπισχνοῦνται. Οὐκ ἴσασι δὲ ἀπατώμεναι καὶ

[3, 11]   τρίχας φοβούμεναι, ἀλλὰ καὶ ὁ ὕπνος αὐταῖς μετὰ δέους παραγίνεται, μὴ

[3, 2]   οὔτε ὁ ὑπὲρ γῆς καὶ ὑπὸ γῆν χρυσὸς αὐτάρκης οὔτε ἡ

[3, 8]   κρίσιν μεγάλης ἡμέρας δεσμοῖς ἀιδίοις ὑπὸ ζόφον ἀγρίων ἀγγέλων τετήρηκεν. (Καὶ

[3, 2]   πῦρ. Μετάγεται γὰρ ἡ διάνοια ὑπὸ ἡδονῆς, καὶ τὸ ἀκήρατον τοῦ

[3, 12]   διδασκάλου. (Παραλαβὼν δὲ οὗτος ὑμᾶς ὑπὸ καλῇ τεθραμμένους ἀγωγῇ ἐκδιδάξεται τὰ

[3, 9]   καὶ ἄλλως παραμυθεῖσθαι τὸ κατεσκληκὸς ὑπὸ κρύους. Αἱ δὲ τοῦ βαλανείου

[3, 11]   τρυφητικωτέρους ὁρῶμεν, ἐρρωμένους εἶναι δοκοῦντας, ὑπὸ μαλακίας δὲ ψυχικῆς διατεθρυμμένους. Ἀνδρὸς

[3, 2]   ἐκ καταπλασμάτων καταφαίνονται, εὐάλωτοι δὲ ὑπὸ νόσων γίνονται τακερὰν ἤδη τὴν

[3, 11]   σκηνῆς ἐμπομπεύοντα καὶ δακτυλοδεικτούμενον. Οὐδὲ ὑπὸ οἰκετῶν ἀναστρέφεσθαι χρὴ πρὸς τὸ

[3, 9]   ἀγορὰν θαμίζοντας. Ἀλλὰ καὶ τὸ ὑπὸ πλειόνων οἰκετῶν καταιονεῖσθαι ἐξυβρίζειν ἐστὶν

[3, 11]   τὸ ἁβροδίαιτον ἡμᾶς ἐνσείσωσιν φέρουσαι ὑπὸ πολλῆς τῆς ἀνέσεως ἐξαρπάσασαι· δεινὴ

[3, 8]   παιδαγωγία δὲ ἀκούσασιν. (Οἱ Σοδομῖται ὑπὸ πολλῆς τρυφῆς ἐξοκείλαντες εἰς ἀσέλγειαν,

[3, 3]   ἐπ´ ἐξουσίας ἀκολασίαν· ὁ γὰρ ὑπὸ τὰς αὐγὰς τὸν ἄνδρα ἀρνούμενος

[3, 7]   τῆς εὐτελείας ἔχομεν, ὅτε ἐκάθισεν ὑπὸ τὴν ῥάμνον» καὶ ὁ ἄγγελος

[3, 11]   ἐκταρασσούσης, οὕτως ἀσελγαίνειν αἱ τρυφητικώτεραι ὑπὸ τῆς περιουσίας ἐπαιρόμεναι τὸ κάλλος

[3, 10]   φησίν, Ἀβραὰμ τοῖς τρισὶν ἄριστον ὑπὸ τὸ δένδρον καὶ παρέστη ἐσθίουσιν

[3, 6]   θρεμμάτων καὶ χωρίων αὐξανόμενος, ἀλλ´ ὑπὸ τοῦ θεοῦ δωρούμενος, πλοῦτος ἀναφαίρετος—

[3, 3]   καλλώπισμα τῆς λειάνσεως, θερμαίνομαι γὰρ ὑπὸ τοῦ λόγου, εἰ μὲν ἐπὶ

[3, 2]   καὶ γάμων ἐκτροπὰς καὶ παίδων ὑποβολὰς περιποιούμεναι; Τοῦτο αὐτὸ γάρ τοι

[3, 11]   ἀπατῶσι, τοὺς ἄνδρας, διὰ τὴν ὑποβολὴν τῆς κόμης, καταισχύνουσι δὲ τὸν

[3, 2]   ἀσκοῦσαι χρίσματά τε παρειῶν καὶ ὑπογραφὰς ὀφθαλμῶν καὶ βαφὰς μετιοῦσαι τριχῶν

[3, 11]   κληρονομήσητε. Καλήν τινα καὶ ἀξιέραστον ὑπογράφειν ὁ Κιτιεὺς ἔοικεν Ζήνων εἰκόνα

[3, 2]   παρειὰς φυκοῦν οὐδὲ τοὺς ὀφθαλμοὺς ὑπογράφεσθαι. Λελήθασι δὲ σφᾶς αἱ κακοδαίμονες

[3, 8]   ἡμῖν νῦν παραθετέα μόνα ἐν ὑπογραφῆς μέρει παρασημειουμένοις Χριστιανῶν τὸν βίον.

[3, 5]   τοίνυν τοὺς ἄνδρας γενναῖον ἀληθείας ὑπόδειγμα ταῖς γυναιξὶ γινομένους αἰσχύνεσθαι τὰς

[3, 7]   καὶ τὸν Θεσβίτην Ἠλίαν καλὸν ὑπόδειγμα τῆς εὐτελείας ἔχομεν, ὅτε ἐκάθισεν

[3, 10]   αὐτουργίας, πρὸς δὲ καὶ γυμνασίων ὑποδείγματα. Ἀνδρῶν δὲ οἳ μὲν γυμνοὶ

[3, 8]   ~Ὅτι αἱ εἰκόνες καὶ τὰ ὑποδείγματα μέγιστον μέρος τῆς ὀρθῆς εἰσι

[3, 8]   μικρὰ ῥοπὴ εἰς σωτηρίαν τὰ ὑποδείγματα. Ὅρα· φησὶν ἡ τραγῳδία, Ὀδυσσέως

[3, 8]   σοφίας αἱ εἰκόνες· ἑνὸς δὲ ὑποδείγματος μνησθήσομαι καὶ διὰ βραχέων παραθήσομαι·

[3, 11]   ἐντριπτέον αὐταῖς πανούργου σοφίας τερθρεύμασιν· ὑποδείξωμεν δὲ αὐταῖς κομμωτικὴν σώφρονα· κάλλος

[3, 3]   ἐλεγχόμενοι τὸν τρόπον ἔξωθεν ἀμπεχόνῃ, ὑποδέσει, σχήματι, βαδίσματι, κουρᾷ, βλέμματι· ἀπὸ

[3, 7]   κύριος, βαλλάντιον, μὴ πήραν μηδὲ ὑπόδημα» τουτέστι, μὴ πλοῦτον κτήσησθε τὸν

[3, 7]   ὑποζύγια καὶ οἰκέτας πολυπραγμονεῖτε, οἵτινες ὑποδήματα τῆς πορείας τῶν πλουσίων ἀχθοφοροῦντες

[3, 7]   δὲ καθάπερ ὁ ποὺς τοῦ ὑποδήματος, οὕτως καὶ τῆς κτήσεως ἑκάστου

[3, 10]   ἡ αὐτουργία γυμνάσιον καὶ τὸ ὑποδήσασθαί τινα αὐτὸν αὑτῷ καὶ τὸ

[3, 3]   μαλθακὸν ἀφείλετο τῆς πλευρᾶς εἰς ὑποδοχὴν σπέρματος εὐαφῆ τὴν Εὔαν δημιουργήσας

[3, 7]   καὶ τοῖς δεομένοις κοινωνήσατε, μὴ ὑποζύγια καὶ οἰκέτας πολυπραγμονεῖτε, οἵτινες ὑποδήματα

[3, 4]   παρασκευὰς εὐτρεπίζουσιν, ἄλλοι καταψήχουσι τὰ ὑποζύγια, οἰνοχόων τε ὅμιλος ἀσκεῖται παρ´

[3, 11]   τῆς ἀνανδρίας. Οὐδὲ μὴν καθάπερ ὑποζυγίοις τοῖς οἰκέταις χρηστέον τῷ ὑγιαίνοντι.

[3, 12]   περιγράφεται ἀδικία. Μυρίαι δὲ ὅσαι ὑποθῆκαι εἰς πρόσωπα ἐκλεκτὰ διατείνουσαι ἐγγεγράφαται

[3, 12]   φησιν αὐτός, σπερματικῶς πάλιν τὰς ὑποθήκας ἐκθήσομαι· Ἀποθέμενοι τὸ ψεῦδος λαλεῖτε

[3, 12]   καὶ παρὰ τοῖς ἄλλοις εὕροιμεν ὑποθήκας, οἷον φέρε, εὐχῆς μὲν πέρι·

[3, 12]   (Ἔστι μὲν οὖν αὐτόθεν κεφαλαιώδης ὑποθήκη καὶ βιωτικὴ παραίνεσις, πάντα ἐμπεριέχουσα·

[3, 12]   σοι ταύτας τὰς καλὰς ἐντολὰς ὑποθήσομαι, δι´ ὧν ἀφίξῃ πρὸς σωτηρίαν.

[3, 8]   πεπαιδαγώγηται, ὃ δὲ ἔτι λοιπόν, ὑποθησόμεθα· οὐ γὰρ μικρὰ ῥοπὴ εἰς

[3, 12]   προσμένοντες τὴν κρίσιν. Οὐ γὰρ ὑπόκλοπον φορεῖ βροτοῖσι φωνάεντα λόγον {ἔσται

[3, 11]   ἄναγνον φίλημα, πλῆρες ἰοῦ, ἁγιωσύνην ὑποκρινόμενον. Ἦ οὐκ ἴστε ὅτι καὶ

[3, 11]   Οὐ γὰρ ὥς τινες τὴν ὑπόκρισιν ζηλοῦσαι τῆς κωμῳδίας καὶ τὰς

[3, 11]   τὴν ἐπίπλαστον ἀποθέμενοι τῆς σεμνότητος ὑπόκρισιν, οἷοι ὄντες ἐλελήθεσαν· καὶ τὸν

[3, 9]   γὰρ ὑμῖν, γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί» φησὶν ὁ κύριος, ὅτι ὅμοιοί

[3, 11]   τοὺς φιλαργύρους, τοὺς ψεύστας, τοὺς ὑποκριτάς, τοὺς καπηλεύοντας τὴν ἀλήθειαν, τῆς

[3, 3]   αὐτοὺς γυμνοὺς ἴδοι, κἂν γυναῖκας ὑπολάβοι. Εἰ γὰρ καὶ μὴ χρυσοφορεῖν

[3, 4]   παιδία, τοὺς δὲ τῶν ὀρνίθων ὑπολαμβάνουσι νεοττούς· καὶ τὰ ἄλογα τῶν

[3, 3]   Εἰ γὰρ μηδὲν ἄπρακτον αὐτοῖς ὑπολείπεται, οὐδὲ ἐμοὶ ἄρρητον. Ἕνα τινὰ

[3, 11]   ἄρτος ἢ ὅλος ἢ μόνον ὑπολειπόμενος τὸν πυθμένα. Εἰκότως οὖν τοῖς

[3, 10]   ἐποίμαινεν τὰ πρόβατα Λάβαν τὰ ὑπολειφθέντα» σημεῖον ἔχων βασιλικὸν ῥάβδον στυρακίνην»

[3, 8]   τιθηνούμενος, μελετήσει ῥᾷον τοὺς ἀκουσίους ὑπομένειν πόνους, τὰς ἑκουσίους θλίψεις γυμνάσματα

[3, 12]   τῇ ἐλπίδι χαίροντες, τῇ θλίψει ὑπομένοντες, τῇ προσευχῇ προσκαρτεροῦντες, τὴν φιλοξενίαν

[3, 11]   διὰ τὴν ἐνδελεχῆ τῆς ἀκολασίας ὑπόμνησιν. Τριχῶν δὲ πέρι ταύτῃ δοκεῖ·

[3, 8]   ἴσα τολμῶντας ἐκώλυσεν, ἄλλους εἰς ὑπομονὴν ἐθεμελίωσεν, ἑτέρους ἔπαυσε κακίας, τοὺς

[3, 2]   χεὶρ καὶ ὁ περιαληλιμμένος ὀφθαλμὸς ὑπόνοιαν τοῦ νοσοῦντος ἐκ τῆς ὄψεως

[3, 11]   γὰρ δὴ καὶ τοῦτο ἐκπέπληκεν ὑπονοίας αἰσχρᾶς καὶ βλασφημίας τὸ ἀνέδην

[3, 11]   τοῦ ψόγου σπουδαστέον πᾶσαν ἀποκλείσαντας ὑπονοίας αἰτίαν πρὸς συγκεφαλαίωσιν ἁγνείας, ὡς

[3, 12]   σου καὶ σάκκον καὶ σποδὸν ὑποστρώσῃ, οὐδ´ οὕτως καλέσετε νηστείαν δεκτήν.

[3, 8]   τὴν ὁμοίαν ποτὲ τοῖς ἁμαρτωλοῖς ὑπόσχοιεν δίκην τῷ μὴ ἁμαρτεῖν τὸ

[3, 12]   σοι ἐξηγήσωμαι, τὰ ὦτά μοι ὑποσχὼν τὰ ἀκουστικά, καὶ δώσω σοι

[3, 11]   ἐπιεικέσιν, ἀλλὰ καὶ τοῖς σκολιοῖς ὑποτάσσεσθαι» φησὶν ὁ Πέτρος, οὕτως ἡ

[3, 12]   μὲν γυναῖκες τοῖς ἰδίοις ἀνδράσιν ὑποτασσέσθωσαν, ὡς τῷ κυρίῳ, οἱ δὲ

[3, 11]   αἰδοῦς καὶ σωφροσύνης κοσμεῖν ἑαυτάς» ὑποτασσομένας τοῖς ἰδίοις ἀνδράσιν, ὡς καὶ

[3, 12]   ἐν κεφαλαίου μέρει δι´ αὐτῶν ὑποτίθεται καὶ παρατίθεται τῶν γραφῶν, γυμνὰς

[3, 4]   ἄλογα τῶν λογικῶν προκεκρίκασιν, δέον ὑποτρέφειν τοὺς σωφροσύνην ἐπαγγελλομένους γέροντας, καὶ

[3, 12]   πολιτεύεται καὶ γεωργεῖ, ἄρχει καὶ ὑπουργεῖ καὶ τὰ ὅλα δημιουργεῖ· Ἐν

[3, 10]   καὶ παραδαρθεῖν φίλῳ νοσοῦντι καὶ ὑπουργῆσαι μὴ δυναμένῳ καὶ παραθεῖναι δεομένῳ.

[3, 10]   διακονίαν οὐκ ἐπῃσχύνθη ζηλώσασα Σάρραν, ὑπουργῆσαι τοῖς ὁδοιπόροις. Εἶπεν γὰρ αὐτῇ

[3, 3]   φιλάνθρωπος πατὴρ εἰς σήν, ἄνθρωπε, ὑπουργίαν κεῖραι διδάξας τοὺς πόκους. Καὶ

[3, 4]   μιαροὶ δὲ τὰ φθέγματα, εἰς ὑπουργίας ἀκολάστους ἠνδρωμένοι, μοιχείας διάκονοι, κιχλίζοντες

[3, 11]   ὄμμα ἀναπεπταμένον μηδὲ διακεκλασμένον, μὴ ὕπτιος ὁ τράχηλος, μηδὲ ἀνιέμενα τὰ

[3, 7]   τοῖς στρουθοῖς, ὁμοίως δὲ τοῖς ὑσὶν καὶ τοῖς τράγοις ὀχεύειν· τὸ

[3, 11]   χάριν λαλοῦσα λιπαίνει σὸν φάρυγγα, ὕστερον μέντοι πικρότερον χολῆς εὑρήσεις καὶ

[3, 3]   εἰς ὕβριν κοσμούμενα, ἀλλ´ οὐχ ὑφ´ ἑαυτῶν λελώβηται, κελευόμενα δὲ εἰς

[3, 12]   πλούτου καὶ σοφίας» Θησαυροὶ δὲ ὑφ´ ἑνὸς πολλοὶ χορηγούμενοι θεοῦ, οἳ

[3, 11]   σχήματος καὶ μὴ παράσημον ἐπιτερπέστατον, ὑφ´ ᾧ δεδυκότες οἷς ἔξεστι δι´

[3, 11]   ἀβεβαίους καὶ κενὰς ἐμποιοῦντα ἡδονάς, ὑφ´ ὧν ἐπαιρόμεναι καὶ πτερούμεναι πολλάκις

[3, 11]   καὶ ἄλλοθι» λέγει καὶ ἐν ὑφῇ· βάμματα δὲ μὴ προσφέρειν ἀλλ´

[3, 11]   Μωυσέως, ὁ πάντα ἄριστος Πλάτων, ὑφὴν ἐκείνην ἀποδέχεται, ᾗ μὴ πλέον

[3, 2]   τουτέστι τὸ ἐκ τούτων συγκείμενον ὕφος, {τὸ καταπέτασμα} ὡς ἔνδον εὑρήσων

[3, 7]   βίος. Φύσει γὰρ ὁ ἄνθρωπος ὑψηλόν ἐστι ζῷον καὶ γαῦρον καὶ

[3, 11]   ὧν ἐπορεύθησαν αἱ θυγατέρες Σιὼν ὑψηλῷ τραχήλῳ καὶ ἐν νεύμασιν ὀφθαλμῶν,

[3, 1]   δ´ ὑγρὸν ὕδωρ καὶ δένδρεον ὑψιπέτηλον. Ἐκχεῖται τὰ πάθη, ἐκβλύζονται αἱ

[3, 4]   Οἳ δὲ τὰ φορεῖα εἰς ὕψος αἴροντες τῶν γυναικῶν καὶ φοράδην

[3, 2]   τὴν ὄψιν αὐτοῦ καὶ τὸ ὕψος τοῦ μεγέθους αὐτοῦ, ὅτι ἀπῶσμαι

[3, 12]   αὐτῶν ἐπιστήμονες· ὁ ταπεινῶν ἑαυτὸν ὑψωθήσεται, καὶ ὁ ὑψῶν ἑαυτὸν ταπεινωθήσεται.

[3, 12]   ταπεινῶν ἑαυτὸν ὑψωθήσεται, καὶ ὁ ὑψῶν ἑαυτὸν ταπεινωθήσεται. Καὶ τοὺς μὲν

[3, 11]   μετὰ τῶν φαύλων συνδιαίτησιν ἀνθρώπων ὑώδη γνωρίζων ὁ πάνσοφος διὰ Μωυσέως

[3, 11]   ἀκαθάρτοις ἀναμίγνυσθαι ἀνθρώποις, οἳ δίκην ὑῶν ἡδοναῖς σωματικαῖς καὶ δεισαλέαις τροφαῖς

Livre, Chap.
[3, 4]	τὴν σφῶν τῆς αἰσχίστης ἀντικαταλλαττόμεναι	ὕβρεως	ἔργον ἡγοῦνται χρηματισμοῦ τὴν ἐπονείδιστον
[3, 1]	αὐτοῦ καταπνεύσωσιν αἱ ἐρωτικαὶ τῆς	ὕβρεως	λαίλαπες, καὶ πρὶν ἢ τὸ
[3, 2]	Σικιμῖται κολάζονται καταπεπτωκότες τὴν ἁγίαν	ὑβρίζοντες	παρθένον· τάφος ἡ κόλασις αὐτοῖς
[3, 3]	τὴν σάρκα τὴν ἑαυτῶν εἰς	ὕβριν	ἡδονῆς πιπράσκουσαι γυναῖκες, καὶ παῖδες
[3, 3]	ἀνδραποδοκαπήλων τὰ παιδάρια ἐλεῶ εἰς	ὕβριν	κοσμούμενα, ἀλλ´ οὐχ ὑφ´ ἑαυτῶν
[3, 9]	γυναιξὶ καθαριότητος ἕνεκεν καὶ ὑγιείας,	ὑγείας	δὲ μόνης ἀνδράσι. Περιττὸν δὲ
[3, 10]	εὐσχήμονος ῥώμης ἡ τοιαύτη διαπόνησις	ὑγείας	ἕνεκεν εὐχρήστου καὶ ὀνησιφόρου παραλαμβανομένη,
[3, 11]	μετ´ εὐχροίας» Ἡ κομμωτικὴ τῆς	ὑγείας	ἐνταῦθα εὔθετος, καθ´ ἣν ἡ
[3, 11]	ὑποζυγίοις τοῖς οἰκέταις χρηστέον τῷ	ὑγιαίνοντι.	Ὡς γάρ τοι ἐκείνοις παραγγέλλεται
[3, 3]	Μὴ γὰρ καθαρεύοντες καλλωπισμοῦ οὐχ	ὑγιαίνουσιν,	πρὸς δὲ τὸ μαλθακώτερον ἀποκλίναντες
[3, 10]	εὐσχημονέστατα μεντἂν καὶ εἰς σώφρονα	ὑγίειαν	γυμνασθείη· τὴν τοιαύτην γυναῖκα ὁ
[3, 11]	συμμετρία. Οὐ γὰρ μόνον τὴν	ὑγίειαν	ἴσχει τὸ σῶμα ἐκ τούτων,
[3, 12]	τὸ κάλλος, τὸν πλοῦτον, τὴν	ὑγίειαν	καὶ τὴν ἰσχύν, τὴν τροφήν·
[3, 11]	πῦρ, εὔχροια δὲ καὶ εὐσφυξία	ὑγίειαν,	οὕτως καὶ παρ´ ἡμῖν ἡ
[3, 10]	τι χρήσιμον τοῖς νέοις πρὸς	ὑγίειαν,	σπουδήν τε καὶ φιλοτιμίαν ἐντιθέντα
[3, 11]	λόγου κεκόσμηται. Ἄνθος δὲ τῆς	ὑγιείας	ἐλευθέριον τὸ κάλλος. ἣ μὲν
[3, 9]	καθαριότητος ἕνεκα ἢ ἀλέας ἢ	ὑγιείας	ἢ τελευταῖον ἡδονῆς. Ἡδονῆς μὲν
[3, 9]	μὲν γυναιξὶ καθαριότητος ἕνεκεν καὶ	ὑγιείας,	ὑγείας δὲ μόνης ἀνδράσι. Περιττὸν
[3, 11]	εὔχροιαν. (Αἱ γοῦν κάλλισται καὶ	ὑγιεινόταται	ἀγωγαὶ διαπονοῦσαι τὰ σώματα τὸ
[3, 8]	πόσιν, μένει δὲ ἐν οἴκοις	ὑγιὲς	εὐναστήριον. Ὀνειδίζων τις μοιχείαν ἀσελγῆ
[3, 11]	εἰς τὸν κατὰ λόγον, τὸν	ὑγιῆ	καὶ μακάριον, βίον. (Κεχρήσθω δὲ
[3, 11]	κινήμασιν τοῖς ἁβροῖς καὶ τοῖς	ὑγροῖς	βαδίσμασιν καὶ φωναῖς ταῖς πεπλασμέναις,
[3, 5]	ὑδεριῶσιν τὸ περιστεγόμενον τῆς ἐπιφανείας	ὑγρόν·	τὸ νοσοῦν δὲ ἀμφοῖν ἐκ
[3, 1]	θηρίον ἄνθρωπος φαίνεται· γίνετο δ´	ὑγρὸν	ὕδωρ καὶ δένδρεον ὑψιπέτηλον. Ἐκχεῖται
[3, 11]	τροφῆς περιουσίαν, ποσῇ μὲν τῇ	ὑγρότητι,	ὑπερβολῇ δὲ θερμότητος. Διὸ καὶ
[3, 11]	μαρμαρυγῶδες περιγίνεται, ἀπὸ δὲ τοῦ	ὑγροῦ	τὸ λαμπρὸν καὶ κεχαρισμένον, ἀπὸ
[3, 9]	πολλάκις ἔπειτα ἐμβάντες εἰς τὰ	ὕδατα	τὴν δίψαν ἠκέσαντο. Οὔκουν εἰ
[3, 2]	πορνικὴν εἰς τρυφὴν ἐκχεομένην· ἀπὸ	ὕδατος	ἀλλοτρίου ἀπόσχου» φησίν, καὶ ἀπὸ
[3, 11]	ἀποστόλου μεμνήσεται καὶ τῶν ἐξ	ὕδατος	ἀνασπωμένων παιδίων· οὐ γὰρ εἰδώλων
[3, 10]	τῷ μαθητῇ, καθάπερ ἰχθῦς δι´	ὕδατος	ἀνθρώπους ἁλιεύειν διδάξας. ~Ἐπιδρομὴ κεφαλαιώδης
[3, 9]	τὸ σαρκικὸν καὶ διὰ μόνου	ὕδατος	ἀποπληροῦται, καθάπερ ἐν ἀγροῖς γίνεται
[3, 11]	ἄρτων κρυφίων ἡδέως ἅψασθε καὶ	ὕδατος	κλοπῆς γλυκεροῦ» τὴν ἐπίκλοπον ταύτην
[3, 7]	ἐγκρυφίας κρίθινος ἦν καὶ καψάκης	ὕδατος.	Τοιοῦτον ἄριστον αὐτῷ κύριος ἔπεμψεν.
[3, 5]	μάχλον τῆς ἐπιθυμίας, καθάπερ τοῖς	ὑδεριῶσιν	τὸ περιστεγόμενον τῆς ἐπιφανείας ὑγρόν·
[3, 11]	πρὸς αὐτήν. Οὕτως γὰρ διαβήσῃ	ὕδωρ	ἀλλότριον καὶ ὑπερβήσῃ τὸν Ἀχέροντα.
[3, 10]	γυμνασίῳ χρώμενος. Καλὸν δὲ καὶ	ὕδωρ	ἀνιμῆσαι δι´ αὑτοῦ καὶ ξύλα
[3, 1]	ἄνθρωπος φαίνεται· γίνετο δ´ ὑγρὸν	ὕδωρ	καὶ δένδρεον ὑψιπέτηλον. Ἐκχεῖται τὰ
[3, 12]	δημιουργημάτων, ὢ τῶν θείων παραγγελμάτων·	ὕδωρ	τοῦτο, ἐν ἑαυτῷ κυμαινέτω· πῦρ
[3, 12]	παιδαγωγέ, παιδίοις, πατήρ, ἡνίοχε Ἰσραήλ,	υἱὲ	καὶ πατήρ, ἓν ἄμφω, κύριε.
[3, 8]	Τοὺς γὰρ μὴ δυναμένους ἐξουσίαν	υἱοθεσίας	φέρειν ὁ φόβος μὴ ἐξυβρίζειν
[3, 12]	βακτηρίας ἑαυτοῦ μισεῖ τὸν ἑαυτοῦ	υἱόν,	Ἔτι τὴν μὲν φιλοδοξίαν ἀποσκορακίζει·
[3, 7]	ἰδίων ἀπολαύειν, εἰ φυλάττοι τὸν	υἱόν·	πάρεστι δὲ καὶ τοῦτο, μηδεμιᾶς
[3, 1]	ὁ κοινὸς ἀμφοῖν, θεοῦ μὲν	υἱός,	σωτὴρ δὲ ἀνθρώπων, καὶ τοῦ
[3, 3]	θεὸς συμμόρφους τῆς εἰκόνος τοῦ	υἱοῦ	αὐτοῦ» {δι} οὓς κατὰ τὸν
[3, 12]	τῷ μόνῳ πατρὶ καὶ υἱῷ,	υἱῷ	καὶ πατρί, παιδαγωγῷ καὶ διδασκάλῳ
[3, 12]	καὶ πατρί, παιδαγωγῷ καὶ διδασκάλῳ	υἱῷ,	σὺν καὶ τῷ ἁγίῳ πνεύματι.
[3, 12]	αἶνον τῷ μόνῳ πατρὶ καὶ	υἱῷ,	υἱῷ καὶ πατρί, παιδαγωγῷ καὶ
[3, 2]	ὁπότε πέμπεται ἕνα χρῖσαι τῶν	υἱῶν	Ἰεσσαὶ εἰς βασιλέα, {καὶ} τὸν
[3, 3]	οὐκ ἔσται ὁ πορνεύων ἀπὸ	υἱῶν	Ἰσραήλ. Ἀλλ´ ὠφελεῖ, φησίν, ἡ
[3, 9]	Ἐκπλυνεῖ κύριος τὸν ῥύπον τῶν	υἱῶν	καὶ τῶν θυγατέρων Ἰσραήλ, καὶ
[3, 12]	θέλω. Ἄνθρωπον ἔτι πλάσαι βούλομαι·	ὕλην	ἔχω τὰ στοιχεῖα· συνοικῶ μου
[3, 11]	ἢ λόγων ἢ τῶν ἐξ	ὕλης	κτημάτων οἶκον εἶναι τὸν οἶκον
[3, 3]	ἤ τινα σφαιρικὰ τῆς αὐτῆς	ὕλης	ποιησάμενοι σχήματα σφυρῶν ἀπαρτῶνται καὶ
[3, 12]	Εἰρηνεύετε ἐν ἑαυτοῖς. Παρακαλοῦμεν δὲ	ὑμᾶς,	ἀδελφοί, νουθετεῖτε τοὺς ἀτάκτους, παραμυθεῖσθε
[3, 12]	ἐμοὶ μὲν πεπαῦσθαι τῆς παιδαγωγίας,	ὑμᾶς	δὲ ἀκροᾶσθαι τοῦ διδασκάλου. (Παραλαβὼν
[3, 12]	ἅλατι ἠρτυμένος, εἰδέναι πῶς δεῖ	ὑμᾶς	ἑνὶ ἑκάστῳ ἀποκρίνεσθαι. (Ἐντρέφεσθε τοῖς
[3, 3]	ἀλήθεια ἐν τῷ Ἰησοῦ, ἀποθέσθαι	ὑμᾶς	κατὰ τὴν προτέραν ἀναστροφὴν τὸν
[3, 12]	τοῦ διδασκάλου. (Παραλαβὼν δὲ οὗτος	ὑμᾶς	ὑπὸ καλῇ τεθραμμένους ἀγωγῇ ἐκδιδάξεται
[3, 8]	μὴ παθεῖν πεφυλαγμένοι. Εἰδέναι γὰρ	ὑμᾶς»	φησὶν ὁ Ἰούδας, βούλομαι, ὅτι
[3, 12]	ὁ ἐλέγχων μετὰ παρρησίας εἰρηνοποιεῖ»	ὑμεῖς	δὲ εἰ μὲν ἀκούσεσθέ μου,
[3, 3]	ψυχὴν τὸν κίβδηλον ἔχοντα κεφαλήν.	Ὑμεῖς	δὲ οὐχ οὕτως» φησίν, ἐμάθετε
[3, 12]	οἱ εὐλογημένοι, κληρονομήσατε τὴν ἡτοιμασμένην	ὑμῖν	βασιλείαν ἀπὸ καταβολῆς κόσμου. Ἐπείνασα
[3, 12]	ὁ θεὸς ἐν Χριστῷ ἐχαρίσατο	ὑμῖν.	Γίνεσθε οὖν φρόνιμοι καὶ μιμηταὶ
[3, 9]	ὑπεκλύειν τοὺς καμάτους. Οὐαὶ γὰρ	ὑμῖν,	γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί» φησὶν
[3, 2]	βούλητ´ ἄν τε μή. (Ταῦτα	ὑμῖν	εἰς τὴν ἀποτροπὴν τῆς φιλοκόσμου
[3, 12]	ἐμπεριέχουσα· Καθὼς θέλετε ἵνα ποιῶσιν	ὑμῖν	οἱ ἄνθρωποι, ποιεῖτε αὐτοῖς. Δυνατὸν
[3, 3]	ἀπόστολος, ὅτι Χριστὸς Ἰησοῦς ἐν	ὑμῖν»	ὃν εἰ ἐνοικοῦντα ᾔδειμεν, οὐκ
[3, 9]	πάλιν τοῖς αὐτοῖς φησιν· Οὐαὶ	ὑμῖν,	ὅτι καθαρίζετε τὸ ἔξω τοῦ
[3, 12]	τὴν μὲν φιλοδοξίαν ἀποσκορακίζει· Οὐαὶ	ὑμῖν,	Φαρισαῖοι» λέγων, ὅτι ἀγαπᾶτε τὴν
[3, 11]	παλινῳδίᾳ τοῦ πώγωνος τὸ εὐπρεπὲς	ὑμνήσας	πρόσωπον τῷ μύρῳ κατεγάνωσε κυρίου.
[3, 3]	ἐπιτηδεύματος· τρόπαια ταῦτα τῆς πολιτικῆς	ὑμῶν	ἀκρασίας δείκνυται, τῶν ἔργων ὁ
[3, 12]	πατέρες, μὴ παροργίζετε τὰ τέκνα	ὑμῶν,	ἀλλ´ ἐκτρέφετε αὐτὰ ἐν παιδείᾳ
[3, 12]	κύριοι, εὖ ποιεῖτε τοὺς οἰκέτας	ὑμῶν,	ἀνιέντες τὴν ἀπειλήν, εἰδότες ὅτι
[3, 12]	τὰς πονηρίας ἀπὸ τῶν ψυχῶν	ὑμῶν	ἀπέναντι τῶν ὀφθαλμῶν μου· μάθετε
[3, 11]	παντὸς δηλονότι λέγουσα· Τίς ἐστιν	ὑμῶν	ἀφρονέστατος; ἐκκλινάτω πρός με. Ἐνδεέσι
[3, 4]	ὃς λήψεται» φησί, τὰς θυγατέρας	ὑμῶν	εἰς μυρεψοὺς καὶ εἰς μαγειρίσσας
[3, 12]	Μὴ ἐγὼ ἐνετειλάμην τοῖς πατράσιν	ὑμῶν	ἐκπορευομένοις ἐκ γῆς Αἰγύπτου προσενέγκαι
[3, 11]	τὸ εἰρημένον ἁγίως τὴν ἀναστροφὴν	ὑμῶν	ἐν τοῖς ἔθνεσιν ἔχοντες καλήν,
[3, 3]	ἀλλὰ τῷ πνεύματι τοῦ νοὸς	ὑμῶν	καὶ ἐνδύσασθαι τὸν καινὸν ἄνθρωπον
[3, 12]	βδέλυγμά μοί ἐστιν· τὰς νουμηνίας	ὑμῶν	καὶ τὰ σάββατα οὐκ ἀνέχομαι.
[3, 12]	ἀλλὰ τοῦτο ἐνετειλάμην αὐτοῖς· ἕκαστος	ὑμῶν	κατὰ τοῦ πλησίον ἐν τῇ
[3, 12]	Τί μοι πλῆθος τῶν θυσιῶν	ὑμῶν;	λέγει κύριος. Πλήρης εἰμὶ ὁλοκαυτωμάτων
[3, 12]	μὴ ἐπιδυέτω ἐπὶ τῷ παροργισμῷ	ὑμῶν,	μηδὲ δίδοτε τόπον τῷ διαβόλῳ.
[3, 12]	εἰδότες ὅτι καὶ αὐτῶν καὶ	ὑμῶν	ὁ κύριός ἐστιν ἐν οὐρανοῖς,
[3, 12]	Τὰ τέκνα, ὑπακούετε τοῖς γονεῦσιν	ὑμῶν.	Οἱ πατέρες, μὴ παροργίζετε τὰ
[3, 12]	τὸν καιρὸν ἐξαγοραζόμενοι. Ὁ λόγος	ὑμῶν	πάντοτε ἐν χάριτι, ἅλατι ἠρτυμένος,
[3, 3]	καὶ αἱ τρίχες τῆς κεφαλῆς	ὑμῶν	πᾶσαι ἠριθμημέναι» φησὶν ὁ κύριος·
[3, 12]	ἐξεζήτησεν ταῦτα ἐκ τῶν χειρῶν	ὑμῶν;	Πατεῖν μου τὴν αὐλὴν οὐ
[3, 12]	κραυγὴ καὶ βλασφημία ἀρθήτω ἀφ´	ὑμῶν	σὺν πάσῃ κακίᾳ. Γίνεσθε εἰς
[3, 8]	εἰσι διδασκαλίας. (Εἰ δέ τις	ὑμῶν	φεύξεται διὰ τέλους τρυφὴν εὐτελείᾳ
[3, 12]	ἐν φόβῳ τὸν τῆς παροικίας	ὑμῶν	χρόνον ἀναστράφητε, εἰδότες ὅτι οὐ
[3, 11]	τὴν ἐν λόγῳ ἁγνὴν ἀναστροφὴν	ὑμῶν·	ὧν ἔστω οὐχ ὁ ἔξωθεν
[3, 11]	καλήν, ἵνα ἐν ᾧ καταλαλοῦσιν	ὑμῶν	ὡς κακοποιῶν, ἐκ τῶν καλῶν
[3, 12]	τρόμου ἐν ἁπλότητι τῆς καρδίας	ὑμῶν	ὡς τῷ Χριστῷ, ἐκ ψυχῆς
[3, 11]	εἰρημένον· Ὥσπερ ἐνώτιον ἐν ῥινὶ	ὑός,	οὕτως γυναικὶ κακόφρονι κάλλος. Καθόλου
[3, 11]	δι´ αὑτῶν κοσμοῦσα, οὐ τὸν	ὑπ´	ἄλλων πεπονημένον προσφέρουσα κόσμον, ἄκοσμον
[3, 11]	ἀξιόπιστον οὐκ ἐπικαλυπτέον, ἀναδεικτέον δὲ	ὑπ´	αὐγὰς τοῦ θεοῦ τὸ τίμημα
[3, 11]	αὐτὴν ἐν αὑτῇ ἔχει καὶ	ὑπ´	αὐτῆς θερμανθεῖσα ἀντιθερμαίνει τὸ σῶμα,
[3, 3]	ἀντικεῖσθαι βιάζονται οἱ ἄθεοι τὴν	ὑπ´	αὐτοῦ πεπολιωμένην παραχαράττοντες τρίχα; Στέφανος
[3, 5]	δούλοις ἀποδύονται γυμναὶ καὶ ἀνατρίβονται	ὑπ´	αὐτῶν, ἐξουσίαν δοῦσαι τῷ κατεπτηχότι
[3, 11]	ὡς μὴ δακτύλους ἔχουσαι, ταῖς	ὑπ´	αὐτῶν φερομέναις περόναις σκαλεύουσαι θρύπτονται,
[3, 12]	Καὶ ὁ τρόπος τῆς εὐχῆς	ὑπαγορεύεται·	Ἐὰν ἴδῃς» φησί, γυμνόν, περίβαλε,
[3, 12]	τὰ ἴδια σώματα» Τὰ τέκνα,	ὑπακούετε	τοῖς γονεῦσιν ὑμῶν. Οἱ πατέρες,
[3, 12]	καὶ νουθεσίᾳ κυρίου. Οἱ δοῦλοι,	ὑπακούετε	τοῖς κατὰ σάρκα κυρίοις μετὰ
[3, 12]	Τότε ἐπιβοήσῃ, καὶ ὁ θεὸς	ὑπακούσεταί	σου· ἔτι λαλοῦντός σου ἐρεῖ·
[3, 11]	δὲ αὐτοὺς ἐπὶ τὴν λιτότητα	ὑπακτέον	τῷ πρὸς ὀλίγον πρὸς τὸ
[3, 11]	δὲ δείκνυσι τὴν τοῦ ἀποτελέσαντος	ὕπαρξιν,	οἷον καπνὸς μὲν πῦρ, εὔχροια
[3, 6]	τὸν ἄνθρωπον. Ὧι γὰρ ἂν	ὑπάρχῃ	μηδενὸς μὲν ὀρέγεσθαι τῶν οὐκ
[3, 7]	οὕτως ἡ μετάδοσις ἀγαθὴ φιλανθρωπίας	ὑπάρχουσα	πηγή, κοινωνοῦσα τοῖς διψῶσι τοῦ
[3, 1]	στολήν, σωφροσύνην, περιβεβλημένους. Τριγενοῦς οὖν	ὑπαρχούσης	τῆς ψυχῆς τὸ νοερόν, ὃ
[3, 8]	ἄλλων ἁμαρτανόντων τὸ αἶσχος αὐτῶν	ὑπέδειξεν	ἡμῖν καὶ τὴν ἐπὶ τούτῳ
[3, 4]	πρόδρομον· ἔστι δ´ ὅτε καὶ	ὑπεκκαιόμενοι	διὰ τὴν τυχοῦσαν ὀργήν, ἤτοι
[3, 12]	ὁ νόμος αὐτοῦ τὸν φόβον	ὑπεκλύειν	βούλεται τὸ ἑκούσιον ἐλευθερώσας εἰς
[3, 9]	μὴν ἀλλ´ ἔσθ´ ὅτε καὶ	ὑπεκλύειν	τοὺς καμάτους. Οὐαὶ γὰρ ὑμῖν,
[3, 2]	ἀφεῖλεν. Οὐκ ἔχει τις ἰσχία·	ὑπενέδυς´	ἐρραμμένα αὐτήν, ὥστε τὴν εὐπυγίαν
[3, 10]	καὶ οὐκ ἀλυσιτελές. Οὐδὲ ἐνταῦθα	ὑπεξαιρετέον	τῆς κατὰ τὸ σῶμα διαπονήσεως
[3, 11]	δὲ καὶ ἄνευ γυναικῶν γενομένους	ὑπὲρ	ἀσφαλείας ἀποσφραγίζεσθαί τινα, δίδωσιν καὶ
[3, 2]	φιλοπορφύροις καὶ φιλολίθοις οὔτε ὁ	ὑπὲρ	γῆς καὶ ὑπὸ γῆν χρυσὸς
[3, 11]	οὐδὲν διαφέρειν δόξει. Δοκεῖ δὲ	ὑπὲρ	πάντα τῆς τῶν γυναικῶν ὄψεως
[3, 10]	σιτίων ἡγεῖσθαι ἄριστον, οὕτως τὸ	ὑπὲρ	τὸ μέτρον πονεῖν καὶ κάκιστον
[3, 1]	δὲ τὸ ἐπιθυμητικὸν καὶ τρίτον,	ὑπὲρ	τὸν Πρωτέα τὸν θαλάττιον δαίμονα
[3, 12]	καταρωμένους ἡμᾶς εὐλογεῖν προσεύχεσθαί τε	ὑπὲρ	τῶν ἐπηρεαζόντων ἡμᾶς. Τῷ τύπτοντί
[3, 6]	καὶ μὴ ἀργύριον, καὶ γνῶσιν	ὑπὲρ	χρυσίον δεδοκιμασμένον· κρείσσων γὰρ σοφία
[3, 6]	ἐστι. Καὶ πάλιν· ἐμὲ καρπίζεσθαι	ὑπὲρ	χρυσίον καὶ λίθον τίμιον καὶ
[3, 11]	γὰρ διαβήσῃ ὕδωρ ἀλλότριον καὶ	ὑπερβήσῃ	τὸν Ἀχέροντα. Διὰ τοῦτο τάδε
[3, 11]	περιουσίαν, ποσῇ μὲν τῇ ὑγρότητι,	ὑπερβολῇ	δὲ θερμότητος. Διὸ καὶ ἡ
[3, 11]	δὲ Αἰνεία γυναῖκά φασι δι´	ὑπερβολὴν	σεμνότητος μηδὲ τῆς Τροίας ἁλισκομένης
[3, 6]	μᾶλλον, ᾖ δὲ ἄδικος καὶ	ὑπερήφανος,	καθάπερ ὁ ἐν τῇ πορφύρᾳ
[3, 6]	βύσσῳ τρυφῶν καὶ τὸν Λάζαρον	ὑπερηφανῶν,	ἄθλιός τέ ἐστι καὶ ἀνιαρῶς
[3, 3]	Ταύτῃ καὶ τοὺς ἀλεκτρυόνας τοὺς	ὑπερμαχοῦντας	τῶν ὀρνίθων καθάπερ κόρυσι τοῖς
[3, 12]	οἰκείων τοῦ σπέρματός σου οὐχ	ὑπερόψει.	Τότε φανήσεται πρώιμον τὸ φῶς
[3, 3]	τὸν ἵππον τροφάς, ὃ δὲ	ὑπέχει	τὰς φλέβας, καὶ ὃ κέκτηται
[3, 3]	σύμφυτον, τὸ γενναῖον κάλλος πρῶτον	ὑπηνήτῃ,	οὗπερ χαριεστάτη ἥβη. Προβαίνων δὲ
[3, 4]	λαῷ βασιλέα οὐ τὸν φιλάνθρωπον	ὑπισχνεῖται	κύριον, ἀλλά τινα αὐτοῖς αὐθάδη
[3, 4]	ἄλλους δὲ αὐταῖς οἱ μάντεις	ὑπισχνοῦνται.	Οὐκ ἴσασι δὲ ἀπατώμεναι καὶ
[3, 11]	τρίχας φοβούμεναι, ἀλλὰ καὶ ὁ	ὕπνος	αὐταῖς μετὰ δέους παραγίνεται, μὴ
[3, 2]	οὔτε ὁ ὑπὲρ γῆς καὶ	ὑπὸ	γῆν χρυσὸς αὐτάρκης οὔτε ἡ
[3, 8]	κρίσιν μεγάλης ἡμέρας δεσμοῖς ἀιδίοις	ὑπὸ	ζόφον ἀγρίων ἀγγέλων τετήρηκεν. (Καὶ
[3, 2]	πῦρ. Μετάγεται γὰρ ἡ διάνοια	ὑπὸ	ἡδονῆς, καὶ τὸ ἀκήρατον τοῦ
[3, 12]	διδασκάλου. (Παραλαβὼν δὲ οὗτος ὑμᾶς	ὑπὸ	καλῇ τεθραμμένους ἀγωγῇ ἐκδιδάξεται τὰ
[3, 9]	καὶ ἄλλως παραμυθεῖσθαι τὸ κατεσκληκὸς	ὑπὸ	κρύους. Αἱ δὲ τοῦ βαλανείου
[3, 11]	τρυφητικωτέρους ὁρῶμεν, ἐρρωμένους εἶναι δοκοῦντας,	ὑπὸ	μαλακίας δὲ ψυχικῆς διατεθρυμμένους. Ἀνδρὸς
[3, 2]	ἐκ καταπλασμάτων καταφαίνονται, εὐάλωτοι δὲ	ὑπὸ	νόσων γίνονται τακερὰν ἤδη τὴν
[3, 11]	σκηνῆς ἐμπομπεύοντα καὶ δακτυλοδεικτούμενον. Οὐδὲ	ὑπὸ	οἰκετῶν ἀναστρέφεσθαι χρὴ πρὸς τὸ
[3, 9]	ἀγορὰν θαμίζοντας. Ἀλλὰ καὶ τὸ	ὑπὸ	πλειόνων οἰκετῶν καταιονεῖσθαι ἐξυβρίζειν ἐστὶν
[3, 11]	τὸ ἁβροδίαιτον ἡμᾶς ἐνσείσωσιν φέρουσαι	ὑπὸ	πολλῆς τῆς ἀνέσεως ἐξαρπάσασαι· δεινὴ
[3, 8]	παιδαγωγία δὲ ἀκούσασιν. (Οἱ Σοδομῖται	ὑπὸ	πολλῆς τρυφῆς ἐξοκείλαντες εἰς ἀσέλγειαν,
[3, 3]	ἐπ´ ἐξουσίας ἀκολασίαν· ὁ γὰρ	ὑπὸ	τὰς αὐγὰς τὸν ἄνδρα ἀρνούμενος
[3, 7]	τῆς εὐτελείας ἔχομεν, ὅτε ἐκάθισεν	ὑπὸ	τὴν ῥάμνον» καὶ ὁ ἄγγελος
[3, 11]	ἐκταρασσούσης, οὕτως ἀσελγαίνειν αἱ τρυφητικώτεραι	ὑπὸ	τῆς περιουσίας ἐπαιρόμεναι τὸ κάλλος
[3, 10]	φησίν, Ἀβραὰμ τοῖς τρισὶν ἄριστον	ὑπὸ	τὸ δένδρον καὶ παρέστη ἐσθίουσιν
[3, 6]	θρεμμάτων καὶ χωρίων αὐξανόμενος, ἀλλ´	ὑπὸ	τοῦ θεοῦ δωρούμενος, πλοῦτος ἀναφαίρετος—
[3, 3]	καλλώπισμα τῆς λειάνσεως, θερμαίνομαι γὰρ	ὑπὸ	τοῦ λόγου, εἰ μὲν ἐπὶ
[3, 2]	καὶ γάμων ἐκτροπὰς καὶ παίδων	ὑποβολὰς	περιποιούμεναι; Τοῦτο αὐτὸ γάρ τοι
[3, 11]	ἀπατῶσι, τοὺς ἄνδρας, διὰ τὴν	ὑποβολὴν	τῆς κόμης, καταισχύνουσι δὲ τὸν
[3, 2]	ἀσκοῦσαι χρίσματά τε παρειῶν καὶ	ὑπογραφὰς	ὀφθαλμῶν καὶ βαφὰς μετιοῦσαι τριχῶν
[3, 11]	κληρονομήσητε. Καλήν τινα καὶ ἀξιέραστον	ὑπογράφειν	ὁ Κιτιεὺς ἔοικεν Ζήνων εἰκόνα
[3, 2]	παρειὰς φυκοῦν οὐδὲ τοὺς ὀφθαλμοὺς	ὑπογράφεσθαι.	Λελήθασι δὲ σφᾶς αἱ κακοδαίμονες
[3, 8]	ἡμῖν νῦν παραθετέα μόνα ἐν	ὑπογραφῆς	μέρει παρασημειουμένοις Χριστιανῶν τὸν βίον.
[3, 5]	τοίνυν τοὺς ἄνδρας γενναῖον ἀληθείας	ὑπόδειγμα	ταῖς γυναιξὶ γινομένους αἰσχύνεσθαι τὰς
[3, 7]	καὶ τὸν Θεσβίτην Ἠλίαν καλὸν	ὑπόδειγμα	τῆς εὐτελείας ἔχομεν, ὅτε ἐκάθισεν
[3, 10]	αὐτουργίας, πρὸς δὲ καὶ γυμνασίων	ὑποδείγματα.	Ἀνδρῶν δὲ οἳ μὲν γυμνοὶ
[3, 8]	~Ὅτι αἱ εἰκόνες καὶ τὰ	ὑποδείγματα	μέγιστον μέρος τῆς ὀρθῆς εἰσι
[3, 8]	μικρὰ ῥοπὴ εἰς σωτηρίαν τὰ	ὑποδείγματα.	Ὅρα· φησὶν ἡ τραγῳδία, Ὀδυσσέως
[3, 8]	σοφίας αἱ εἰκόνες· ἑνὸς δὲ	ὑποδείγματος	μνησθήσομαι καὶ διὰ βραχέων παραθήσομαι·
[3, 11]	ἐντριπτέον αὐταῖς πανούργου σοφίας τερθρεύμασιν·	ὑποδείξωμεν	δὲ αὐταῖς κομμωτικὴν σώφρονα· κάλλος
[3, 3]	ἐλεγχόμενοι τὸν τρόπον ἔξωθεν ἀμπεχόνῃ,	ὑποδέσει,	σχήματι, βαδίσματι, κουρᾷ, βλέμματι· ἀπὸ
[3, 7]	κύριος, βαλλάντιον, μὴ πήραν μηδὲ	ὑπόδημα»	τουτέστι, μὴ πλοῦτον κτήσησθε τὸν
[3, 7]	ὑποζύγια καὶ οἰκέτας πολυπραγμονεῖτε, οἵτινες	ὑποδήματα	τῆς πορείας τῶν πλουσίων ἀχθοφοροῦντες
[3, 7]	δὲ καθάπερ ὁ ποὺς τοῦ	ὑποδήματος,	οὕτως καὶ τῆς κτήσεως ἑκάστου
[3, 10]	ἡ αὐτουργία γυμνάσιον καὶ τὸ	ὑποδήσασθαί	τινα αὐτὸν αὑτῷ καὶ τὸ
[3, 3]	μαλθακὸν ἀφείλετο τῆς πλευρᾶς εἰς	ὑποδοχὴν	σπέρματος εὐαφῆ τὴν Εὔαν δημιουργήσας
[3, 7]	καὶ τοῖς δεομένοις κοινωνήσατε, μὴ	ὑποζύγια	καὶ οἰκέτας πολυπραγμονεῖτε, οἵτινες ὑποδήματα
[3, 4]	παρασκευὰς εὐτρεπίζουσιν, ἄλλοι καταψήχουσι τὰ	ὑποζύγια,	οἰνοχόων τε ὅμιλος ἀσκεῖται παρ´
[3, 11]	τῆς ἀνανδρίας. Οὐδὲ μὴν καθάπερ	ὑποζυγίοις	τοῖς οἰκέταις χρηστέον τῷ ὑγιαίνοντι.
[3, 12]	περιγράφεται ἀδικία. Μυρίαι δὲ ὅσαι	ὑποθῆκαι	εἰς πρόσωπα ἐκλεκτὰ διατείνουσαι ἐγγεγράφαται
[3, 12]	φησιν αὐτός, σπερματικῶς πάλιν τὰς	ὑποθήκας	ἐκθήσομαι· Ἀποθέμενοι τὸ ψεῦδος λαλεῖτε
[3, 12]	καὶ παρὰ τοῖς ἄλλοις εὕροιμεν	ὑποθήκας,	οἷον φέρε, εὐχῆς μὲν πέρι·
[3, 12]	(Ἔστι μὲν οὖν αὐτόθεν κεφαλαιώδης	ὑποθήκη	καὶ βιωτικὴ παραίνεσις, πάντα ἐμπεριέχουσα·
[3, 12]	σοι ταύτας τὰς καλὰς ἐντολὰς	ὑποθήσομαι,	δι´ ὧν ἀφίξῃ πρὸς σωτηρίαν.
[3, 8]	πεπαιδαγώγηται, ὃ δὲ ἔτι λοιπόν,	ὑποθησόμεθα·	οὐ γὰρ μικρὰ ῥοπὴ εἰς
[3, 12]	προσμένοντες τὴν κρίσιν. Οὐ γὰρ	ὑπόκλοπον	φορεῖ βροτοῖσι φωνάεντα λόγον {ἔσται
[3, 11]	ἄναγνον φίλημα, πλῆρες ἰοῦ, ἁγιωσύνην	ὑποκρινόμενον.	Ἦ οὐκ ἴστε ὅτι καὶ
[3, 11]	Οὐ γὰρ ὥς τινες τὴν	ὑπόκρισιν	ζηλοῦσαι τῆς κωμῳδίας καὶ τὰς
[3, 11]	τὴν ἐπίπλαστον ἀποθέμενοι τῆς σεμνότητος	ὑπόκρισιν,	οἷοι ὄντες ἐλελήθεσαν· καὶ τὸν
[3, 9]	γὰρ ὑμῖν, γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι	ὑποκριταί»	φησὶν ὁ κύριος, ὅτι ὅμοιοί
[3, 11]	τοὺς φιλαργύρους, τοὺς ψεύστας, τοὺς	ὑποκριτάς,	τοὺς καπηλεύοντας τὴν ἀλήθειαν, τῆς
[3, 3]	αὐτοὺς γυμνοὺς ἴδοι, κἂν γυναῖκας	ὑπολάβοι.	Εἰ γὰρ καὶ μὴ χρυσοφορεῖν
[3, 4]	παιδία, τοὺς δὲ τῶν ὀρνίθων	ὑπολαμβάνουσι	νεοττούς· καὶ τὰ ἄλογα τῶν
[3, 3]	Εἰ γὰρ μηδὲν ἄπρακτον αὐτοῖς	ὑπολείπεται,	οὐδὲ ἐμοὶ ἄρρητον. Ἕνα τινὰ
[3, 11]	ἄρτος ἢ ὅλος ἢ μόνον	ὑπολειπόμενος	τὸν πυθμένα. Εἰκότως οὖν τοῖς
[3, 10]	ἐποίμαινεν τὰ πρόβατα Λάβαν τὰ	ὑπολειφθέντα»	σημεῖον ἔχων βασιλικὸν ῥάβδον στυρακίνην»
[3, 8]	τιθηνούμενος, μελετήσει ῥᾷον τοὺς ἀκουσίους	ὑπομένειν	πόνους, τὰς ἑκουσίους θλίψεις γυμνάσματα
[3, 12]	τῇ ἐλπίδι χαίροντες, τῇ θλίψει	ὑπομένοντες,	τῇ προσευχῇ προσκαρτεροῦντες, τὴν φιλοξενίαν
[3, 11]	διὰ τὴν ἐνδελεχῆ τῆς ἀκολασίας	ὑπόμνησιν.	Τριχῶν δὲ πέρι ταύτῃ δοκεῖ·
[3, 8]	ἴσα τολμῶντας ἐκώλυσεν, ἄλλους εἰς	ὑπομονὴν	ἐθεμελίωσεν, ἑτέρους ἔπαυσε κακίας, τοὺς
[3, 2]	χεὶρ καὶ ὁ περιαληλιμμένος ὀφθαλμὸς	ὑπόνοιαν	τοῦ νοσοῦντος ἐκ τῆς ὄψεως
[3, 11]	γὰρ δὴ καὶ τοῦτο ἐκπέπληκεν	ὑπονοίας	αἰσχρᾶς καὶ βλασφημίας τὸ ἀνέδην
[3, 11]	τοῦ ψόγου σπουδαστέον πᾶσαν ἀποκλείσαντας	ὑπονοίας	αἰτίαν πρὸς συγκεφαλαίωσιν ἁγνείας, ὡς
[3, 12]	σου καὶ σάκκον καὶ σποδὸν	ὑποστρώσῃ,	οὐδ´ οὕτως καλέσετε νηστείαν δεκτήν.
[3, 8]	τὴν ὁμοίαν ποτὲ τοῖς ἁμαρτωλοῖς	ὑπόσχοιεν	δίκην τῷ μὴ ἁμαρτεῖν τὸ
[3, 12]	σοι ἐξηγήσωμαι, τὰ ὦτά μοι	ὑποσχὼν	τὰ ἀκουστικά, καὶ δώσω σοι
[3, 11]	ἐπιεικέσιν, ἀλλὰ καὶ τοῖς σκολιοῖς	ὑποτάσσεσθαι»	φησὶν ὁ Πέτρος, οὕτως ἡ
[3, 12]	μὲν γυναῖκες τοῖς ἰδίοις ἀνδράσιν	ὑποτασσέσθωσαν,	ὡς τῷ κυρίῳ, οἱ δὲ
[3, 11]	αἰδοῦς καὶ σωφροσύνης κοσμεῖν ἑαυτάς»	ὑποτασσομένας	τοῖς ἰδίοις ἀνδράσιν, ὡς καὶ
[3, 12]	ἐν κεφαλαίου μέρει δι´ αὐτῶν	ὑποτίθεται	καὶ παρατίθεται τῶν γραφῶν, γυμνὰς
[3, 4]	ἄλογα τῶν λογικῶν προκεκρίκασιν, δέον	ὑποτρέφειν	τοὺς σωφροσύνην ἐπαγγελλομένους γέροντας, καὶ
[3, 12]	πολιτεύεται καὶ γεωργεῖ, ἄρχει καὶ	ὑπουργεῖ	καὶ τὰ ὅλα δημιουργεῖ· Ἐν
[3, 10]	καὶ παραδαρθεῖν φίλῳ νοσοῦντι καὶ	ὑπουργῆσαι	μὴ δυναμένῳ καὶ παραθεῖναι δεομένῳ.
[3, 10]	διακονίαν οὐκ ἐπῃσχύνθη ζηλώσασα Σάρραν,	ὑπουργῆσαι	τοῖς ὁδοιπόροις. Εἶπεν γὰρ αὐτῇ
[3, 3]	φιλάνθρωπος πατὴρ εἰς σήν, ἄνθρωπε,	ὑπουργίαν	κεῖραι διδάξας τοὺς πόκους. Καὶ
[3, 4]	μιαροὶ δὲ τὰ φθέγματα, εἰς	ὑπουργίας	ἀκολάστους ἠνδρωμένοι, μοιχείας διάκονοι, κιχλίζοντες
[3, 11]	ὄμμα ἀναπεπταμένον μηδὲ διακεκλασμένον, μὴ	ὕπτιος	ὁ τράχηλος, μηδὲ ἀνιέμενα τὰ
[3, 7]	τοῖς στρουθοῖς, ὁμοίως δὲ τοῖς	ὑσὶν	καὶ τοῖς τράγοις ὀχεύειν· τὸ
[3, 11]	χάριν λαλοῦσα λιπαίνει σὸν φάρυγγα,	ὕστερον	μέντοι πικρότερον χολῆς εὑρήσεις καὶ
[3, 3]	εἰς ὕβριν κοσμούμενα, ἀλλ´ οὐχ	ὑφ´	ἑαυτῶν λελώβηται, κελευόμενα δὲ εἰς
[3, 12]	πλούτου καὶ σοφίας» Θησαυροὶ δὲ	ὑφ´	ἑνὸς πολλοὶ χορηγούμενοι θεοῦ, οἳ
[3, 11]	σχήματος καὶ μὴ παράσημον ἐπιτερπέστατον,	ὑφ´	ᾧ δεδυκότες οἷς ἔξεστι δι´
[3, 11]	ἀβεβαίους καὶ κενὰς ἐμποιοῦντα ἡδονάς,	ὑφ´	ὧν ἐπαιρόμεναι καὶ πτερούμεναι πολλάκις
[3, 11]	καὶ ἄλλοθι» λέγει καὶ ἐν	ὑφῇ·	βάμματα δὲ μὴ προσφέρειν ἀλλ´
[3, 11]	Μωυσέως, ὁ πάντα ἄριστος Πλάτων,	ὑφὴν	ἐκείνην ἀποδέχεται, ᾗ μὴ πλέον
[3, 2]	τουτέστι τὸ ἐκ τούτων συγκείμενον	ὕφος,	{τὸ καταπέτασμα} ὡς ἔνδον εὑρήσων
[3, 7]	βίος. Φύσει γὰρ ὁ ἄνθρωπος	ὑψηλόν	ἐστι ζῷον καὶ γαῦρον καὶ
[3, 11]	ὧν ἐπορεύθησαν αἱ θυγατέρες Σιὼν	ὑψηλῷ	τραχήλῳ καὶ ἐν νεύμασιν ὀφθαλμῶν,
[3, 1]	δ´ ὑγρὸν ὕδωρ καὶ δένδρεον	ὑψιπέτηλον.	Ἐκχεῖται τὰ πάθη, ἐκβλύζονται αἱ
[3, 4]	Οἳ δὲ τὰ φορεῖα εἰς	ὕψος	αἴροντες τῶν γυναικῶν καὶ φοράδην
[3, 2]	τὴν ὄψιν αὐτοῦ καὶ τὸ	ὕψος	τοῦ μεγέθους αὐτοῦ, ὅτι ἀπῶσμαι
[3, 12]	αὐτῶν ἐπιστήμονες· ὁ ταπεινῶν ἑαυτὸν	ὑψωθήσεται,	καὶ ὁ ὑψῶν ἑαυτὸν ταπεινωθήσεται.
[3, 12]	ταπεινῶν ἑαυτὸν ὑψωθήσεται, καὶ ὁ	ὑψῶν	ἑαυτὸν ταπεινωθήσεται. Καὶ τοὺς μὲν
[3, 11]	μετὰ τῶν φαύλων συνδιαίτησιν ἀνθρώπων	ὑώδη	γνωρίζων ὁ πάνσοφος διὰ Μωυσέως
[3, 11]	ἀκαθάρτοις ἀναμίγνυσθαι ἀνθρώποις, οἳ δίκην	ὑῶν	ἡδοναῖς σωματικαῖς καὶ δεισαλέαις τροφαῖς

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 18/12/2009