HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Clément d'Alexandrie, Le divin Maître ou Le Pédagogue, livre III

Liste des contextes (ordre alphabétique)

θ = 141 formes différentes pour 250 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Livre, Chap.

[3, 2]   τὴν μὲν ἡμέραν κομμωτικῇ προστετήκασι θαλαμευόμεναι, μὴ ἐλεγχθῶσιν ξανθιζόμεναι, ἑσπέρας δὲ

[3, 2]   ὅλη ναυτίλλεται, στενοχωρεῖται δὲ ἡ θάλασσα ἠπείρους φέρουσα· πόλεμος ἐκριπίζεται μακρός,

[3, 12]   ἐν δ´ οὐρανόν, ἐν δὲ θάλασσαν, ἐν δὲ τὰ τείρεα πάντα,

[3, 2]   χρυσὸς αὐτάρκης οὔτε ἡ Τυρίων θάλαττα οὔτε μὴν ὁ φόρτος ὁ

[3, 1]   τρίτον, ὑπὲρ τὸν Πρωτέα τὸν θαλάττιον δαίμονα ποικίλον, ἄλλοτε ἄλλως μετασχηματιζόμενον,

[3, 9]   ἡμέρας λούεσθαι καθάπερ εἰς ἀγορὰν θαμίζοντας. Ἀλλὰ καὶ τὸ ὑπὸ πλειόνων

[3, 1]   τῆς φθορᾶς καὶ δουλείας τῆς θανατηφόρου καὶ πικρᾶς ἀπαλλάξας τὴν ἀφθαρσίαν

[3, 12]   τοῦ ἁμαρτωλοῦ μᾶλλον ἢ τὸν θάνατον αἱρεῖται. Ἢν δὲ εἰσακούσητέ μου,

[3, 11]   σφετέρους νεκρούς, τουτέστιν αὑτοὺς εἰς θάνατον κατορύττοντες. Ἀντιτάσσεται δὲ αὐτοῖς εὖ

[3, 3]   διαφεύξονται, ἀλλ´ οὐ λήσονται τὸν θάνατον σοφιζόμενοι τὸν χρόνον. Οὐ γὰρ

[3, 3]   ἐπισπώμενοι συμφορὰν ὀλίγου νομίσματος ὠνοῦνται θάνατον. Τούτων ἔμποροι τῶν φορτίων οἱ

[3, 3]   ταῦτα αἱρούμενοι δρᾶν, ἃ κελευόμενοι θανάτου ἂν ἐτιμήσαντο, εἰ ἄνδρες ἦσαν,

[3, 11]   κατάγουσι τοὺς χρωμένους αὐτῇ μετὰ θανάτου εἰς Ἅιδην. Σαμψὼν γοῦν τὸν

[3, 11]   αἱ φιλοδοξίαι ἀνηλεεῖς εἰς τοσοῦτον θανατῶσαι, ἀλλ´ οὐδὲ αἱ κενοσπουδίαι καὶ

[3, 11]   ἀλλ´ ἤδη τεθνήκασι τῷ θεῷ, θάπτοντες τοὺς σφετέρους νεκρούς, τουτέστιν αὑτοὺς

[3, 1]   ἡδοναί, μαραίνεται τὸ κάλλος, καὶ θᾶττον ἀποπίπτει τοῦ πετάλου χαμαί, ὅταν

[3, 9]   ἐκάλουν αὐτὰ οἱ παλαιοί, ἐπεὶ θᾶττον ἢ προσῆκεν ῥακοῖ τὰ σώματα

[3, 5]   γὰρ ἐκπλήττουσαι τούτῳ τοὺς ἀπειροκάλους θαυμάζειν σφᾶς τεχνῶνται τοὺς ἐραστάς, οἳ

[3, 12]   σοφίας δὲ θησαυροὶ ἀνέκλειπτοι» οὓς θαυμάζων ὁ ἀπόστολος ὢ βάθος» φησὶ

[3, 12]   καθαρᾶς ἡδονῆς ἀποπνέουσα. Πάνυ γοῦν θαυμασίως ἡ τραγῳδία· Φεῦ φεῦ, γυναῖκες,

[3, 11]   ἐπιθυμίας. Ἀπειρήσθων οὖν καὶ αἱ θέαι καὶ τὰ ἀκροάματα βωμολοχίας καὶ

[3, 11]   ψιλωτέον αὐτό· αἰσχρὸν γὰρ τὸ θέαμα καὶ κατέγνωσται ἡ τοῦ γενείου

[3, 3]   τῇ σεμνότητι τὸ βλοσυρὸν τοῦ θεάματος γεραρᾷ τετίμηκεν πολιᾷ. Φρόνησις δὲ

[3, 3]   συνέστιος τρυφή. Ὢ τοῦ ἐλεεινοῦ θεάματος, ὢ τοῦ ἀρρήτου ἐπιτηδεύματος· τρόπαια

[3, 11]   γυναικῶν συνιόντων ἐπὶ τὴν ἀλλήλων θέαν. (Ἐνταῦθα ἤδη περπερεύεται τὸ συνέδριον.

[3, 2]   γίνονται, καθάπερ ἐζωγραφημέναι, καθεζόμεναι εἰς θέαν, οὐκ εἰς οἰκουρίαν γεγενημέναι. (Διὰ

[3, 2]   τοῦ περιβόλου σπεύδων ἐπὶ τὴν θέαν τοῦ κρείττονος, ζητήσῃς δὲ τὸ

[3, 11]   παιδιᾶς μέρει παραλαμβάνεσθαι φήσουσι τὰς θέας εἰς θυμηδίαν, οὐ σωφρονεῖν φήσαιμ´

[3, 2]   δὲ ἐκ Φρυγῶν ὁ τὰς θεὰς κρίνων ὅδε, ὡς ὁ μῦθος

[3, 11]   αἰῶνα. Οὐκοῦν οὐδὲ ἐπὶ τὰς θέας ὁ παιδαγωγὸς ἄξει ἡμᾶς, οὐδὲ

[3, 11]   γὰρ ἁψαμένους μόνον, ἀλλὰ καὶ θεασαμένους ἔστιν ἁμαρτεῖν, ὃ μάλιστα ἀποφεύγειν

[3, 5]   κατακλείστους γυμνὰς ἐν τοῖς βαλανείοις θεάσασθαι· ἐνταῦθα γὰρ ἀποδύσασθαι τοῖς θεαταῖς

[3, 5]   θεάσασθαι· ἐνταῦθα γὰρ ἀποδύσασθαι τοῖς θεαταῖς ὥσπερ καπήλοις σωμάτων οὐκ αἰσχύνονται.

[3, 2]   καλῷ τῆς ἑαυτοῦ εἰκόνος γενέσθαι θεατήν. (Εἰ δὲ οὐδεμίαν εἰκόνα ὁ

[3, 11]   ἀπεικότως τὰ στάδια καὶ τὰ θέατρα καθέδραν λοιμῶν» προσείποι τις ἄν·

[3, 11]   οὐκ ἐπιδείκνυνται αἰσχρὸν ἔργον ἐν θεάτροις; Τί δ´ οὐ προφέρονται ῥῆμα

[3, 2]   ἐξοκέλλουσιν· δεῖ γὰρ αὐταῖς καὶ θεάτρου καὶ πομπῆς καὶ πλήθους θεατῶν

[3, 2]   θεάτρου καὶ πομπῆς καὶ πλήθους θεατῶν καὶ πλάνης ἐν ἱεροῖς καὶ

[3, 2]   μετὰ μικρὸν δὲ καὶ ταῖς θείαις ἐπιστύψω γραφαῖς. Φιλεῖ δέ πως

[3, 11]   τὴν ἀνθρώπειον κακοτεχνίαν πρὸ τῆς θείας αἱρουμένους δημιουργίας. Προσιέναι δὲ αὐτὰς

[3, 7]   καὶ καταγέλαστος. Ἀλλοτριώτατον δὲ τῆς θείας φύσεως ἡ φιληδονία, ὁμοίως μὲν

[3, 11]   Ἐξὸν δὲ ἀκροᾶσθαι μὲν σοφίας θεϊκῆς, ἀλλὰ καὶ πολιτεύσασθαι ἐξόν, ἀλλὰ

[3, 8]   τὸν πρεσβύτερον; Πολλαὶ τοιαῦται τῆς θεϊκῆς σοφίας αἱ εἰκόνες· ἑνὸς δὲ

[3, 11]   αὐτῆς τὸ ἰδιωτικὸν ἅμα καὶ θεῖον ἀγάπη κέκληται, σύνταγμα πνευματικόν. Ἐξὸν

[3, 11]   Ἐνδύσασθαι» γὰρ παγκάλως ἡμῖν ὁ θεῖος ἀπόστολος συμβουλεύει τὸν Χριστὸν Ἰησοῦν,

[3, 2]   δὲ παριέναι ποταμὸν ἀλλότριον» ὁ θεῖος παραινεῖ παιδαγωγός, τὴν ἀλλοτρίαν γυναῖκα,

[3, 12]   προφητῶν ἀποκαλύπτονται, οἳ δὲ τῷ θείῳ στόματι, ἄλλος δὲ τοῦ πνεύματος

[3, 12]   χάριν ἀπ´ αὐτῶν διεξελθὼν τῶν θείων γραφῶν ὁ παιδαγωγὸς τοῖς αὑτοῦ

[3, 12]   τ´ οὐρανὸς ἐστεφάνωται. (Ὢ τῶν θείων δημιουργημάτων, ὢ τῶν θείων παραγγελμάτων·

[3, 12]   τῶν θείων δημιουργημάτων, ὢ τῶν θείων παραγγελμάτων· ὕδωρ τοῦτο, ἐν ἑαυτῷ

[3, 12]   βιωτικὴ παραίνεσις, πάντα ἐμπεριέχουσα· Καθὼς θέλετε ἵνα ποιῶσιν ὑμῖν οἱ ἄνθρωποι,

[3, 1]   ὁ ἄνθρωπος θεός, καὶ τὸ θέλημα τοῦ πατρὸς ὁ μεσίτης ἐκτελεῖ·

[3, 3]   θεοῦ τὴν ἐγκατηριθμημένην τῷ αὐτοῦ θελήματι· Εἰ μή τι οὐκ ἐπιγιγνώσκετε

[3, 2]   κακῶν οἱ φιλαυτίαν κωλῦσαι μὴ θελήσαντες· ἤπειροι κεκίνηνται δύο ἀπαιδεύτοις ἡδοναῖς

[3, 12]   πεπήχθω καὶ φερέσθω, ὅταν ἐγὼ θέλω. Ἄνθρωπον ἔτι πλάσαι βούλομαι· ὕλην

[3, 11]   τὴν αἰδῶ καὶ τὴν ἀμπεχόνην θεμένη οὐδὲ ἄλλον εἰς ὄλισθον ἁμαρτίας

[3, 3]   τῆς δικαιοσύνης νόμον. Οὐ γὰρ θέμις ἐκτῖλαί ποτε τὸ γένειον, τὸ

[3, 3]   οὐδὲ γὰρ θιγεῖν αἵματος ἀνθρώποις θέμις, οἷς τὸ σῶμα οὐδὲν ἀλλ´

[3, 1]   ἄρα εἶπεν Ἡράκλειτος· Ἄνθρωποι θεοί, θεοὶ ἄνθρωποι. Λόγος γὰρ ωὐτός· μυστήριον

[3, 1]   (Ὀρθῶς ἄρα εἶπεν Ἡράκλειτος· Ἄνθρωποι θεοί, θεοὶ ἄνθρωποι. Λόγος γὰρ ωὐτός·

[3, 11]   τὰ ἐν κόσμῳ κοσμίως κατὰ θεὸν ἀγαγεῖν οὐ κεκώλυται. Καὶ ὁ

[3, 11]   κεκλήμεθα, ἀξίως τῆς βασιλείας πολιτευώμεθα θεὸν ἀγαπῶντες καὶ τὸν πλησίον. Ἀγάπη

[3, 1]   τις ἐὰν γνῷ, θεὸν εἴσεται, θεὸν δὲ εἰδὼς ἐξομοιωθήσεται θεῷ, οὐ

[3, 11]   καλῶν ἔργων ἐποπτεύσαντες δοξάσωσι τὸν θεόν. Δίδωσιν οὖν ἡμῖν ὁ παιδαγωγὸς

[3, 1]   ἑαυτὸν γάρ τις ἐὰν γνῷ, θεὸν εἴσεται, θεὸν δὲ εἰδὼς ἐξομοιωθήσεται

[3, 3]   μόνον ἔχων αὑτοῦ πρεσβύτερον τὸν θεόν, ἐπεὶ κἀκεῖνος ἀίδιος γέρων ὁ

[3, 11]   πρεσβυτέρῳ, ἐμφαίνων μὴ δεῖν τοὺς θεὸν ἐπι– βοωμένους ἀκαθάρτοις ἀναμίγνυσθαι ἀνθρώποις,

[3, 8]   ἐστιν Ἀβραὰμ ὁ ζητήσας τὸν θεόν· ἐσθλὸς δ´ αὖ κἀκεῖνος, ὃς

[3, 11]   κατὰ κόσμον, ἀλλὰ τῶν κατὰ θεόν ἐστιν τὸ κτῆμα· ἣ δὲ

[3, 11]   Πῶς δὲ ἔτι ἀγαπᾷς τὸν θεὸν καὶ τὸν πλησίον σου μὴ

[3, 3]   τὸν καινὸν ἄνθρωπον τὸν κατὰ θεὸν κτισθέντα ἐν δικαιοσύνῃ καὶ ὁσιότητι

[3, 7]   Ἀνενδεὴς γὰρ ὁ τὸν παντοκράτορα θεὸν λόγον ἔχων καὶ οὐδενὸς ὧν

[3, 8]   ἀπόστολοι, ἕνα καὶ τὸν αὐτὸν θεὸν ὃ μὲν πολυπραγμονῶν, οἳ δὲ

[3, 7]   ἂν ἔχῃ σῴαν τὴν πρὸς θεὸν ὁμολογίαν· πάρεστι μὲν γὰρ αὐτῷ

[3, 5]   πάντοτε αὐτῷ συμπαρεῖναι νομίζοι τὸν θεόν. ~Ὅτι μόνος πλούσιος ὁ Χριστιανός.

[3, 2]   τοῦ καταπετάσματος, ὡς δείξων τὸν θεόν, πλατὺν ἡμῖν ἐνδίδωσι γέλωτα τοῦ

[3, 11]   ἔργοις κοσμουμένας φαίνεσθαι τὰς κατὰ θεὸν πολιτευομένας. Κάλλιστον γὰρ ἔργον γυνὴ

[3, 12]   φησιν ὁ κύριος· Ἀγαπήσεις τὸν θεόν σου ἐν ὅλῃ καρδίᾳ σου

[3, 6]   παγκτήμων, θησαυρὸν ἔχων αἰώνιον τὸν θεόν; Τῷ αἰτοῦντι» φησί, δοθήσεται καὶ

[3, 2]   φωλεοῦ ἢ βορβόρου ἀντάξιον· ὁ θεὸς Αἰγυπτίων ἐπὶ στρωμνῆς ἁλουργῆς καταφαίνεται

[3, 8]   ὁ Ἰούδας, βούλομαι, ὅτι ὁ θεὸς ἅπαξ ἐκ γῆς Αἰγύπτου λαὸν

[3, 1]   τὸν κύριον. Ὁ δὲ συμπαθὴς θεὸς αὐτὸς ἠλευθέρωσεν τὴν σάρκα τῆς

[3, 1]   καὶ γὰρ ὁ θεός ἐστιν· θεὸς δὲ ἐκεῖνος ὁ ἄνθρωπος γίνεται,

[3, 1]   Λόγος γὰρ ωὐτός· μυστήριον ἐμφανές· θεὸς ἐν ἀνθρώπῳ, καὶ ὁ ἄνθρωπος

[3, 12]   χαριζόμενοι ἑαυτοῖς, καθὼς καὶ ὁ θεὸς ἐν Χριστῷ ἐχαρίσατο ὑμῖν. Γίνεσθε

[3, 1]   τὸ ἀληθινόν, καὶ γὰρ ὁ θεός ἐστιν· θεὸς δὲ ἐκεῖνος ὁ

[3, 3]   πολλοῦ τὰς τρίχας ταύτας ὁ θεὸς ἡγεῖται ὥστε ἅμα φρονήσει κελεύειν

[3, 3]   πρέπειν ἐδικαίωσε τὸ λάσιον ὁ θεός, καὶ διέσπειρεν παρὰ πᾶν τὸ

[3, 1]   ἐν ἀνθρώπῳ, καὶ ὁ ἄνθρωπος θεός, καὶ τὸ θέλημα τοῦ πατρὸς

[3, 1]   δεόμενος· ἀνενδεὴς δὲ μόνος ὁ θεὸς καὶ χαίρει μάλιστα μὲν καθαρεύοντας

[3, 2]   γέλωτα τοῦ σεβάσματος. Οὐ γὰρ θεὸς ὁ ζητούμενος ἔνδον εὑρεθήσεται, ἐφ´

[3, 1]   ἄνθρωπος γίνεται, ὅτι βούλεται ὁ θεός. (Ὀρθῶς ἄρα εἶπεν Ἡράκλειτος· Ἄνθρωποι

[3, 12]   νόμον τοῦ Χριστοῦ. Μὴ πλανᾶσθε, θεὸς οὐ μυκτηρίζεται. Τὸ καλὸν ποιοῦντες

[3, 12]   εἰσιν ὡς ἡμεῖς· Ὁ γὰρ θεὸς πᾶσι, τοῖς ἐλευθέροις καὶ τοῖςι

[3, 3]   κατὰ πρόθεσιν κλητοὺς προέγνω ὁ θεὸς συμμόρφους τῆς εἰκόνος τοῦ υἱοῦ

[3, 6]   ἀνοιγήσεται. Εἰ μηδὲν ἀρνεῖται ὁ θεός, τὰ πάντα τοῦ θεοσεβοῦς γίνεται.

[3, 11]   ποσὶ παίζουσαι, καὶ ταπεινώσει ὁ θεὸς τὰς θυγατέρας Σιὼν καὶ ἀνακαλύψει

[3, 3]   καὶ ἄθεος οὗτος. Ὁ γὰρ θεὸς τὴν μὲν γυναῖκα λείαν ἠθέλησεν

[3, 1]   αὐτὸν δὲ ἐκεῖνον ἄλλος ἄγει, θεός· τὸ δὲ θυμικόν, θηριῶδες ὄν,

[3, 12]   ταύτης; Τότε ἐπιβοήσῃ, καὶ ὁ θεὸς ὑπακούσεταί σου· ἔτι λαλοῦντός σου

[3, 6]   ὁ θεός, τὰ πάντα τοῦ θεοσεβοῦς γίνεται. ~Ὅτι καλὸν ἐφόδιον Χριστιανῷ

[3, 4]   τῇ βασιλείᾳ τοῦ Χριστοῦ καὶ θεοῦ. Αἳ δὲ ἀνδρογύνων συνουσίαις ἥδονται,

[3, 11]   κατ´ εἰκόνα καὶ καθ´ ὁμοίωσιν θεοῦ» γεγονότας ὥσπερ ἀτιμάζοντας τὸ ἀρχέτυπον

[3, 11]   τὸ σχῆμα τὸ ἐκ τοῦ θεοῦ δεδομένον περιγίνεται. Δεινὴ δὲ καλλωπίσαι

[3, 6]   χωρίων αὐξανόμενος, ἀλλ´ ὑπὸ τοῦ θεοῦ δωρούμενος, πλοῦτος ἀναφαίρετος— ἡ ψυχὴ

[3, 11]   φίλημα· ἡ γὰρ ἀγάπη τοῦ θεοῦ ἐστίν. Αὕτη δέ ἐστιν ἡ

[3, 12]   καὶ ἀρώματα καὶ ἄνθη τοῦ θεοῦ. (Ἔτι περὶ ἀνεξικακίας· Ἐὰν ἁμάρτῃ»

[3, 1]   ζητεῖ, ἐκτὸς οὖσα καὶ τοῦ θεοῦ καὶ τοῦ λόγου καὶ τῆς

[3, 12]   καὶ ἀκέραια καὶ ἄμωμα τοῦ θεοῦ» κατὰ τὸν Παῦλον τέκνα μέσον

[3, 2]   Οὐ γὰρ τὴν εἰκόνα τοῦ θεοῦ κατοικοῦσαν ἔνδον εὑρήσει τὴν ἀξιόλογον,

[3, 11]   Εἰ δὲ καὶ εἰς βασιλείαν θεοῦ κεκλήμεθα, ἀξίως τῆς βασιλείας πολιτευώμεθα

[3, 7]   τοῦτο σπανιαίτατα τὴν βασιλείαν τοῦ θεοῦ κληρονομεῖ. Ποῦ τοίνυν τὰ τοσαῦτα

[3, 12]   τε κατὰ κράτος ἀγαθοῦ τοῦ θεοῦ κριτοῦ τε μὴ πικροῦ, καὶ

[3, 11]   ὄντες ἐλελήθεσαν· καὶ τὸν περὶ θεοῦ λόγον σεβασάμενοι καταλελοίπασιν ἔνδον οὗ

[3, 1]   ὁ λόγος ὁ κοινὸς ἀμφοῖν, θεοῦ μὲν υἱός, σωτὴρ δὲ ἀνθρώπων,

[3, 11]   ἃ ἔρχεται ἡ ὀργὴ τοῦ θεοῦ» ὁ μὲν ἀπόστολος βοᾷ, ἡμεῖς

[3, 12]   δὲ ὑφ´ ἑνὸς πολλοὶ χορηγούμενοι θεοῦ, οἳ μὲν διὰ τοῦ νόμου,

[3, 7]   ἔχων τὸν πλοῦτον βασιλείαν κληρονομήσει θεοῦ. ~Ὅτι αἱ εἰκόνες καὶ τὰ

[3, 11]   ὅσα ἄλλα τούτοις ἐπᾴδει, βασιλείαν θεοῦ οὐ κληρονομήσουσιν. Εἰ δὲ καὶ

[3, 12]   ὁ ἄνθρωπος, ἁγιάζεται δὲ ὡς θεοῦ παιδίον, καὶ πολιτεύεται μὲν ἐν

[3, 12]   σου, καὶ ἡ δόξα τοῦ θεοῦ περιστελεῖ σε. Τίς οὖν ὁ

[3, 11]   πνεύματος, ὅ ἐστιν ἐνώπιον τοῦ θεοῦ πολυτελές. (Ἡ δὲ αὐτουργία ταῖς

[3, 6]   ἐφίεται, ταῦτα αἰτούμενον λαμβάνειν παρὰ θεοῦ, πῶς οὗτος οὐ πολυκτήμων καὶ

[3, 12]   ἐν τούτῳ ἡ ἀγάπη τοῦ θεοῦ τετελείωται. Ἐν τούτῳ γινώσκομεν ὅτι

[3, 3]   ἐκτιλτέον παρὰ τὴν προαίρεσιν τοῦ θεοῦ τὴν ἐγκατηριθμημένην τῷ αὐτοῦ θελήματι·

[3, 2]   σοι τούτων οἱ ἄγγελοι τοῦ θεοῦ τὸ κάλλος καταλελοιπότες διὰ κάλλος

[3, 11]   ἀναδεικτέον δὲ ὑπ´ αὐγὰς τοῦ θεοῦ τὸ τίμημα εἰς σέβασμα τῶν

[3, 11]   οἶκον εἶναι τὸν οἶκον τοῦ θεοῦ τὸν ἅγιον. Ἐπὶ δὲ τὴν

[3, 12]   Καίσαρος Καίσαρι καὶ τὰ τοῦ θεοῦ τῷ θεῷ· ὅρκου δὲ πέρι

[3, 11]   δέ ἐστιν ἡ ἀγάπη τοῦ θεοῦ» φησὶν Ἰωάννης, ἵνα τὰς ἐντολὰς

[3, 12]   οὖν φρόνιμοι καὶ μιμηταὶ τοῦ θεοῦ, ὡς τέκνα ἀγαπητά, καὶ περιπατεῖτε

[3, 3]   αἳ δὲ νέμονται ἅμα καὶ θέουσιν ἀναλαμβάνουσαι τοὺς δεσπότας, καὶ τὸν

[3, 11]   γυναικὸς ἐξόπισθ´ ἐλευθέρας βλέπω μόνην θεράπαιναν κατόπιν ἀκολουθεῖν καλὴν ἐκ τοῦ

[3, 1]   πῶς ἄν τις εἰκότως τὴν θεράπαιναν κοσμοίη προαγωγοῦ δίκην; ὅτι γὰρ

[3, 11]   σχῆμα. (Ἐγὼ μὲν οὐδὲ τὰς θεραπαίνας ἀξιῶ τὰς ἐπ´ ἀριστερᾶς ταῖς

[3, 11]   ἐπὶ τὴν δέσποιναν ἡ τῆς θεραπαίνης ἀκολασία, ἐπιβάθραν ἐνδιδοῦσα τοῖς πειρῶσι

[3, 11]   λιτῇ παρὰ τὸν αὐχένα, ἀφελεῖ θεραπείᾳ συναυξούσαις εἰς κάλλος γνήσιον τὰς

[3, 8]   μέθης τὰ ἔργα σωφρονοῦσιν ἐν θεραπείας καὶ διορθώσεως μέρει. (Παραφυλάττοντες δ´

[3, 4]   αὐτουργίαν καὶ αὐτοδιακονίαν ἐπὶ τοὺς θεράποντας καταφεύγουσιν, ὀψοποιῶν καὶ τραπεζοποιῶν καὶ

[3, 12]   μὴ ἐγκακῶμεν· καιρῷ γὰρ ἰδίῳ θερίσομεν μὴ ἐκλυόμενοι. Εἰρηνεύετε ἐν ἑαυτοῖς.

[3, 3]   τὸ δὲ καλλώπισμα τῆς λειάνσεως, θερμαίνομαι γὰρ ὑπὸ τοῦ λόγου, εἰ

[3, 11]   αὑτῇ ἔχει καὶ ὑπ´ αὐτῆς θερμανθεῖσα ἀντιθερμαίνει τὸ σῶμα, δι´ ὃ

[3, 11]   μάλιστα ἡ ἄγναφος ἀποστέγει τὸ θερμὸν τὸ ἐν τῷ σώματι, οὐχ

[3, 3]   πάσχειν. Ξηρότερα γὰρ φύσει καὶ θερμότερα τὰ δασέα τῶν ψιλῶν ἐστιν.

[3, 3]   ἀτελῶν δασύτερά τέ ἐστι καὶ θερμότερα. Τὸ οὖν τῆς ἀνδρώδους φύσεως

[3, 11]   ὁλκὸν δὲ εἰς ἑαυτὴν ἡ θερμότης ἐκριπιζομένη κινήσεσιν. Ἐπειδὰν δὲ ἑλκύσῃ,

[3, 11]   ὅτι ἐν αὑτῇ ἔχει τὴν θερμότητα ἡ ἐσθής, ἀλλ´ ὅτι τὴν

[3, 9]   αὐτὰ τῷ σιδήρῳ μαλασσομένης τῇ θερμότητι τῆς σαρκός· ἐντεῦθεν οἱονεὶ τῆς

[3, 11]   μὲν τῇ ὑγρότητι, ὑπερβολῇ δὲ θερμότητος. Διὸ καὶ ἡ προτέρα κενοῦται

[3, 11]   ἐργάζονται, ἕλκοντος ἐφ´ ἑαυτὸ τοῦ θερμοῦ τήν τε ἰκμάδα πᾶσαν καὶ

[3, 4]   γελῶσιν, αὐταὶ δὲ πολυτιμήτους ὠνούμεναι Θερσίτας οὐκ ἐπ´ ἀνδράσιν ὁμοζύγοις, ἀλλ´

[3, 4]   τέρασι γανύμεναι· καὶ τὸν μὲν Θερσίτην ἀκούουσαι γελῶσιν, αὐταὶ δὲ πολυτιμήτους

[3, 7]   γραφή. (Ἰδοὺ γοῦν καὶ τὸν Θεσβίτην Ἠλίαν καλὸν ὑπόδειγμα τῆς εὐτελείας

[3, 11]   ἥτις σῖτα ὀκνηρὰ οὐκ ἔφαγεν, θεσμοὶ δὲ ἐλεημοσύνης ἐπὶ τῇ γλώσσῃ

[3, 11]   ἁρμόζει, τοῖς θεῷ μὲν παιδαγωγουμένοις, θεῷ δὲ εἰσπεποιημένοις. (Διὸ καὶ στάσιν

[3, 11]   τῷ ταμιείῳ» μυστικῶς προσεύχεσθαι» τῷ θεῷ δίκαιον, ἑπόμενον ἂν εἴη καὶ

[3, 11]   ἀληθῶς, ἀλλ´ ἤδη τεθνήκασι τῷ θεῷ, θάπτοντες τοὺς σφετέρους νεκρούς, τουτέστιν

[3, 11]   δεύτερον ἀγαπᾶν κελευόμεθα, ὁμοίως τῷ θεῷ καὶ μυστικῶς φιλοφρονεῖσθαι ἔνδοθεν ἐξαγοραζομένους

[3, 1]   τὴν τοῦ λόγου, ἐξομοιοῦται τῷ θεῷ, καλός ἐστιν, οὐ καλλωπίζεται· κάλλος

[3, 12]   κυρίῳ; Ὀσμή» φησίν, εὐωδίας τῷ θεῷ καρδία δοξάζουσα τὸν πεπλακότα αὐτήν.

[3, 3]   μέλαιναν» (Πῶς οὖν ἀντιδημιουργοῦσι τῷ θεῷ, μᾶλλον δὲ ἀντικεῖσθαι βιάζονται οἱ

[3, 11]   ἐλευθέροις, ἀλλὰ εἶναι ἁρμόζει, τοῖς θεῷ μὲν παιδαγωγουμένοις, θεῷ δὲ εἰσπεποιημένοις.

[3, 12]   καὶ τὰ τοῦ θεοῦ τῷ θεῷ· ὅρκου δὲ πέρι καὶ μνησικακίας·

[3, 1]   εἴσεται, θεὸν δὲ εἰδὼς ἐξομοιωθήσεται θεῷ, οὐ χρυσοφορῶν οὐδὲ ποδηροφορῶν, ἀλλὰ

[3, 11]   τὰς καρδίας, ἐπιτηδείους προσεύξασθαι τῷ θεῷ. Πλεῖον τοῦτο ἐχέτω ἡ γυνή·

[3, 2]   παντὸς καταφρονεῖν τὸν ἑπόμενον τῷ θεῷ, ποιήσας αὐτὸν ἔπηλυν, καὶ διὰ

[3, 2]   ποιεῖσθαι τοῖς ἀνθρώποις ἀντίτεχνον τῷ θεῷ, πῶς ἂν εὐλόγως ποιοῖεν αἱ

[3, 11]   τούτοις, πάντες δὲ ἐπὶ τῷ θεῷ. Συλλήβδην γοῦν ταμιεῖον ἀρετῆς ἐστιν

[3, 11]   καρδίαν» του– τέστι καλῶς μαθὼν θεωρεῖν εὐφραίνει, ἐννεύων δὲ ὀφθαλμὸν μετὰ

[3, 8]   καὶ ἰάσατο τῇ τοῦ ὁμοίου θεωρίᾳ μεταθεμένους ἐπὶ τὸ βέλτιον. Τίς

[3, 11]   παντὸς σώματος διαφθείρονται οἱ ὀφθαλμοί. Θεωρῶν δὲ καλὰ ὀφθαλμὸς εὐφραίνει καρδίαν»

[3, 2]   ἐξ ἀνάγκης δεῖ γελᾶν, ἵνα (θεωρῶς( ιν) οἱ παρόντες τὸ στόμα

[3, 7]   πίμπλαται, ὃν τρόπον ἐπὶ τοὺς θηλαζομένους ἢ καὶ βδαλλομένους μαστοὺς ἐπιρρεῖν

[3, 3]   Διὸ καὶ τὰ ἄρρενα τῶν θηλειῶν καὶ τὰ ἔνορχα τῶν ἐκτομιῶν

[3, 3]   τοῦ σώματος τὴν πρὸς τὸ θῆλυ κοινωνίαν παρὰ τὸν τῆς φύσεως

[3, 3]   ἡ χλιδὴ ὡς μὴ τὸ θῆλυ μόνον νοσεῖν περὶ τὴν κενοσπουδίαν

[3, 11]   ἀνδράσι λύπας. Τοιοῦτόν που τὸν θηλυδρίαν Σαρδανάπαλλον, τῶν Ἀσσυρίων τὸν βασιλέα,

[3, 3]   πόλεις πιττούντων, ξυρούντων, παρατιλλόντων τοὺς θηλυδρίας τούτους· ἐργαστήρια δὲ κατεσκεύασται καὶ

[3, 3]   εἰ μὲν ἐπὶ τοὺς ἄνδρας, θηλυδρίου, εἰ δὲ ἐπὶ τὰς γυναῖκας,

[3, 3]   καὶ τοὺς διακτενισμοὺς αὐτῶν τοὺς θηλυδριώδεις μεθετέον. Ἡγοῦνται γὰρ καθάπερ ὄφις

[3, 3]   ἀλλ´ οὖν γε διὰ τὴν θηλυδριώδη ἐπιθυμίαν ἱμάντας καὶ λώματα χρυσίου

[3, 2]   ὡς δὲ ἐνδεέστερον καὶ τῆς θηρείου φύσεως ἡ γυνὴ ἀκαλλὴς εἰς

[3, 3]   καὶ τρέφουσαι. Ὄλοιντο οὖν οἱ θῆρες οἱ φυλακτικοί, οἷς τὸ αἷμα

[3, 12]   δ´ ἄνθρωπος μεταπλάσσεται λόγῳ, ᾧ θηρία τιθασεύεται καὶ νηκτὰ δελεάζεται καὶ

[3, 2]   αὐτόχθων ὄφις ἤ τι τοιοῦτον θηρίον ἀνάξιον μὲν τοῦ νεώ, χηραμοῦ

[3, 1]   ἀσέλγειαν ἡ φιλοκοσμία. Οὐκέτι καρτερῶ· θηρίον ἄνθρωπος φαίνεται· γίνετο δ´ ὑγρὸν

[3, 6]   τοῦ λόγου καταξέσηται μὲν τὸ θηρίον, αὐτὸς δὲ ἀπαθὴς μείνῃ. Ἀλλ´,

[3, 12]   χαλινῷ, καὶ ταῦρος ἄγεται ζυγῷ, θηρίον βρόχῳ ἁλίσκεται, ὁ δ´ ἄνθρωπος

[3, 2]   τὸ ἄδυτον, τό τε ἀληθινὸν θηρίον ἐλεγχθήσεται ψιμυθίῳ πίθηκος ἐντετριμμένος, καὶ

[3, 6]   ἀκινδύνως ἄκρας οὐρᾶς ἀνακρημνὰς τὸ θηρίον, περιπλέξεται τῇ χειρὶ καὶ δήξεται·

[3, 2]   ἐπὶ στρωμνῆς ἁλουργῆς καταφαίνεται κυλιόμενον θηρίον. (Ταύτῃ μοι δοκοῦσιν αἱ χρυσοφοροῦσαι

[3, 7]   ἐὰν μόνον ἔχῃ δύναμιν καθάπερ θηρίον τοῦ φαγεῖν παντοδαπὰ καὶ πιεῖν

[3, 12]   τεχνάζεται ἵππῳ χαλινόν, ταύρῳ ζυγόν, θηρίῳ βρόχον, κάλαμον ἰχθύι, πάγην ὀρνέῳ·

[3, 1]   ἄγει, θεός· τὸ δὲ θυμικόν, θηριῶδες ὄν, πλησίον μανίας οἰκεῖ· πολύμορφον

[3, 3]   γυναικωνῖτιν κατασυρομένων, ἀμφιβίων καὶ λάγνων θηρίων· πορνικὸς τῆς ἐνέδρας ὁ τρόπος

[3, 11]   ἀδολεσχούντων στωμυλευόμενοι, καὶ τὰς παριούσας θηρώμενοι γυναῖκας παυσάσθων ποτέ· πολλοὺς δὲ

[3, 2]   ζωῆς» εἴτε ἀλλοτρίαν ἡδονὴν μὴ θηρωμένοις εἴτε καὶ τὰς αἱρέσεις ἐκτρεπομένοις.

[3, 3]   τε καὶ ἀνδρογύνους, ἀμφοτέραν ἀφροδίτην θηρωμένους, μισότριχας, ἄτριχας, τὸ ἄνθος τὸ

[3, 2]   τε πολυτίμητοι κατασκευαί, οἷς κατασχηματίζονται θηρῶσαι τοὺς δίκην παίδων ἀφρόνων περὶ

[3, 6]   ὢν καὶ δίκαιος ἐν οὐρανῷ θησαυρίζει τὰ χρήματα· οὗτος {ὁ} τὰ

[3, 7]   κτήσησθε τὸν ἐν βαλλαντίῳ μόνον θησαυριζόμενον, μὴ τὰς ἀποθήκας πληρώσητε τὰς

[3, 12]   ἡμῖν δὲ ὁρατούς· σοφίας δὲ θησαυροὶ ἀνέκλειπτοι» οὓς θαυμάζων ὁ ἀπόστολος

[3, 12]   βάθος» φησὶ πλούτου καὶ σοφίας» Θησαυροὶ δὲ ὑφ´ ἑνὸς πολλοὶ χορηγούμενοι

[3, 6]   πτωχοῖς ἐπιδοὺς τὸν ἀνώλεθρον ἐξευρίσκει θησαυρόν, ἔνθα οὐ σής, οὐ λῃστής·

[3, 6]   οὗτος οὐ πολυκτήμων καὶ παγκτήμων, θησαυρὸν ἔχων αἰώνιον τὸν θεόν; Τῷ

[3, 6]   πλοῦτος ἀναφαίρετος— ἡ ψυχὴ μόνη θησαυρὸς αὐτοῦ— κτῆμα τῷ κεκτημένῳ ἄριστον,

[3, 6]   ἡ δικαιοσύνη καὶ ὁ παντὸς θησαυροῦ πολυτιμότερος λόγος οὐκ ἀπὸ θρεμμάτων

[3, 12]   τὰ ἀκουστικά, καὶ δώσω σοι θησαυροὺς σκοτεινούς, ἀποκρύφους, ἀοράτους» ἔθνεσιν, ἡμῖν

[3, 4]   ὄχλον. Μεμέρισται δὲ αὐτοῖς ἡ θητεία πολυσχιδῶς· καὶ οἳ μὲν περὶ

[3, 11]   πανούργοις ἐμπλοκαῖς, δι´ ἃς οὐδὲ θιγγάνουσι τῆς κεφαλῆς τῆς σφῶν αὐτῶν

[3, 3]   αἷμα ἡ τροφή· οὐδὲ γὰρ θιγεῖν αἵματος ἀνθρώποις θέμις, οἷς τὸ

[3, 2]   ἡμῖν γῆν μὴ κεκινημένην. μὴ θίγῃς ἡνιῶν, παιδίον, ἄπειρος ὤν, μηδὲ

[3, 7]   τὴν εὐεργεσίαν περιφέρειν καὶ τοῖς θλιβομένοις μεταδεδωκότα τῆς ἀληθοῦς ἀναπαύσεως μεταλαμβάνειν·

[3, 12]   δουλεύοντες, τῇ ἐλπίδι χαίροντες, τῇ θλίψει ὑπομένοντες, τῇ προσευχῇ προσκαρτεροῦντες, τὴν

[3, 8]   ἀκουσίους ὑπομένειν πόνους, τὰς ἑκουσίους θλίψεις γυμνάσματα συνεχῶς ποιούμενος διωγμῶν, ὁπότ´

[3, 2]   Διὸς ἐκείνου τὸ ὄμμα τοὺς Θρᾷκας βλέπει· εὐγενὲς αἷμα βάρβαρα πίνει

[3, 11]   αὑτῶν. Ἄφρονα» τὴν τοιαύτην καὶ θρασεῖαν γυναῖκα» διὰ Σολομῶντος λέγει, ἣ

[3, 12]   αὐτὸς περιπατεῖν. (Ὢ τῆς μακαρίου θρέμματα παιδαγωγίας· τὸ καλὸν τῆς ἐκκλησίας

[3, 6]   θησαυροῦ πολυτιμότερος λόγος οὐκ ἀπὸ θρεμμάτων καὶ χωρίων αὐξανόμενος, ἀλλ´ ὑπὸ

[3, 4]   καὶ μειρακίων ὡραίων ἀγέλαι καθάπερ θρεμμάτων, παρ´ ὧν ἀμέλγονται τὸ κάλλος.

[3, 2]   σώμασιν ἵσταται νεκροῖς· στήθη κρούεται θρήνοις καὶ τὸ πένθος ἐπινέμεται τὴν

[3, 3]   αὐτὸν ἡ προφητεία, καὶ ἡ θρὶξ τῆς κεφαλῆς αὐτοῦ ὡσεὶ ἔριον

[3, 4]   ταύτῃ προσεβάλλοντο τὴν σκέπην— ἀλλὰ θρυπτόμεναι ἐποχοῦνται τοῖς οἰκέταις ἐμπομπεύειν γλιχόμεναι.

[3, 11]   ὑπ´ αὐτῶν φερομέναις περόναις σκαλεύουσαι θρύπτονται, καὶ ταύτας ἢ χελώνης ἢ

[3, 2]   καταπλαττόμεναι τρύχουσι μὲν τὸν χρῶτα, θρύπτουσι δὲ τὴν σάρκα τοῖς φαρμάκοις

[3, 11]   Αἱ δὲ γυναικεῖοι κινήσεις καὶ θρύψεις καὶ χλιδαὶ κολουστέαι παντελῶς· τὸ

[3, 2]   φιλοκοσμίαι ἑταίραν ἤλεγξαν τὴν Διὸς θυγατέρα. Οὐκ ἦν παιδαγωγὸς αὐτοῖς ἀνακόπτων

[3, 3]   τὸ Μωυσέως· Οὐ βεβηλώσεις τὴν θυγατέρα σου ἐκπορνεῦσαι αὐτήν, καὶ οὐκ

[3, 11]   καὶ ταπεινώσει ὁ θεὸς τὰς θυγατέρας Σιὼν καὶ ἀνακαλύψει τὸ σχῆμα

[3, 4]   τρυφητικόν, ὃς λήψεται» φησί, τὰς θυγατέρας ὑμῶν εἰς μυρεψοὺς καὶ εἰς

[3, 11]   Ἡσαΐου· Ἀνθ´ ὧν ἐπορεύθησαν αἱ θυγατέρες Σιὼν ὑψηλῷ τραχήλῳ καὶ ἐν

[3, 9]   ῥύπον τῶν υἱῶν καὶ τῶν θυγατέρων Ἰσραήλ, καὶ καθαριεῖ τὸ αἷμα

[3, 3]   ὁ λόγος διὰ Μωυσέως, ἀπὸ θυγατέρων Ἰσραὴλ πόρνη, καὶ οὐκ ἔσται

[3, 10]   ποίησον ἐγκρυφίας. Ῥαχὴλ δὲ ἡ θυγάτηρ Λάβαν ἤρχετο» φησί, μετὰ τῶν

[3, 3]   τραγῳδίας. Παιδὶ πορνεύσαντι καὶ μαχλώσαις θυγατράσιν ἀγνοήσαντες πολλάκις μίγνυνται πατέρες, οὐ

[3, 11]   οὐ γὰρ ἔστι καὶ ἄλλως θυμηδίαν ἄνευ βλάβης κτήσασθαι· τῆς δὲ

[3, 11]   παραλαμβάνεσθαι φήσουσι τὰς θέας εἰς θυμηδίαν, οὐ σωφρονεῖν φήσαιμ´ ἂν τὰς

[3, 10]   μὴν περὶ τοὔψον ἀσχολεῖσθαι, ὅπως θυμῆρες ᾖ τἀνδρί, ὄνειδος οἰκουρῷ γαμετῇ

[3, 12]   προσθήσεσθε· ἐὰν φέρητε σεμίδαλιν, μάταιον· θυμίαμα, βδέλυγμά μοί ἐστιν· τὰς νουμηνίας

[3, 12]   ἢ μύρῳ χρίσω; Ἢ τί θυμιάσω τῷ κυρίῳ; Ὀσμή» φησίν, εὐωδίας

[3, 1]   ἄλλος ἄγει, θεός· τὸ δὲ θυμικόν, θηριῶδες ὄν, πλησίον μανίας οἰκεῖ·

[3, 12]   Πᾶσα πικρία καὶ ὀργὴ καὶ θυμὸς καὶ κραυγὴ καὶ βλασφημία ἀρθήτω

[3, 8]   νοέῃ μήτ´ ἄλλου ἀκούων ἐν θυμῷ βάλληται, ὃ δ´ αὖτ´ ἀχρήιος

[3, 11]   οὐκ ἐπίσταται αἰσχύνην· ἐκάθισεν ἐπὶ θύραις τοῦ ἑαυτῆς οἴκου ἐπὶ δίφρου,

[3, 12]   Πῶς οὖν θύσω τῷ κυρίῳ; θυσία» φησίν, τῷ κυρίῳ πνεῦμα συντετριμμένον.

[3, 12]   πεπλακότα αὐτήν. Ταῦτα στέφη καὶ θυσίαι καὶ ἀρώματα καὶ ἄνθη τοῦ

[3, 12]   Αἰγύπτου προσενέγκαι μοι ὁλοκαυτώματα καὶ θυσίας· ἀλλὰ τοῦτο ἐνετειλάμην αὐτοῖς· ἕκαστος

[3, 12]   περίβαλε. Ναὶ μὴν καὶ περὶ θυσιῶν· Τί μοι πλῆθος τῶν θυσιῶν

[3, 12]   θυσιῶν· Τί μοι πλῆθος τῶν θυσιῶν ὑμῶν; λέγει κύριος. Πλήρης εἰμὶ

[3, 12]   σάββατα οὐκ ἀνέχομαι. Πῶς οὖν θύσω τῷ κυρίῳ; θυσία» φησίν, τῷ

Livre, Chap.
[3, 2]	τὴν μὲν ἡμέραν κομμωτικῇ προστετήκασι	θαλαμευόμεναι,	μὴ ἐλεγχθῶσιν ξανθιζόμεναι, ἑσπέρας δὲ
[3, 2]	ὅλη ναυτίλλεται, στενοχωρεῖται δὲ ἡ	θάλασσα	ἠπείρους φέρουσα· πόλεμος ἐκριπίζεται μακρός,
[3, 12]	ἐν δ´ οὐρανόν, ἐν δὲ	θάλασσαν,	ἐν δὲ τὰ τείρεα πάντα,
[3, 2]	χρυσὸς αὐτάρκης οὔτε ἡ Τυρίων	θάλαττα	οὔτε μὴν ὁ φόρτος ὁ
[3, 1]	τρίτον, ὑπὲρ τὸν Πρωτέα τὸν	θαλάττιον	δαίμονα ποικίλον, ἄλλοτε ἄλλως μετασχηματιζόμενον,
[3, 9]	ἡμέρας λούεσθαι καθάπερ εἰς ἀγορὰν	θαμίζοντας.	Ἀλλὰ καὶ τὸ ὑπὸ πλειόνων
[3, 1]	τῆς φθορᾶς καὶ δουλείας τῆς	θανατηφόρου	καὶ πικρᾶς ἀπαλλάξας τὴν ἀφθαρσίαν
[3, 12]	τοῦ ἁμαρτωλοῦ μᾶλλον ἢ τὸν	θάνατον	αἱρεῖται. Ἢν δὲ εἰσακούσητέ μου,
[3, 11]	σφετέρους νεκρούς, τουτέστιν αὑτοὺς εἰς	θάνατον	κατορύττοντες. Ἀντιτάσσεται δὲ αὐτοῖς εὖ
[3, 3]	διαφεύξονται, ἀλλ´ οὐ λήσονται τὸν	θάνατον	σοφιζόμενοι τὸν χρόνον. Οὐ γὰρ
[3, 3]	ἐπισπώμενοι συμφορὰν ὀλίγου νομίσματος ὠνοῦνται	θάνατον.	Τούτων ἔμποροι τῶν φορτίων οἱ
[3, 3]	ταῦτα αἱρούμενοι δρᾶν, ἃ κελευόμενοι	θανάτου	ἂν ἐτιμήσαντο, εἰ ἄνδρες ἦσαν,
[3, 11]	κατάγουσι τοὺς χρωμένους αὐτῇ μετὰ	θανάτου	εἰς Ἅιδην. Σαμψὼν γοῦν τὸν
[3, 11]	αἱ φιλοδοξίαι ἀνηλεεῖς εἰς τοσοῦτον	θανατῶσαι,	ἀλλ´ οὐδὲ αἱ κενοσπουδίαι καὶ
[3, 11]	ἀλλ´ ἤδη τεθνήκασι τῷ θεῷ,	θάπτοντες	τοὺς σφετέρους νεκρούς, τουτέστιν αὑτοὺς
[3, 1]	ἡδοναί, μαραίνεται τὸ κάλλος, καὶ	θᾶττον	ἀποπίπτει τοῦ πετάλου χαμαί, ὅταν
[3, 9]	ἐκάλουν αὐτὰ οἱ παλαιοί, ἐπεὶ	θᾶττον	ἢ προσῆκεν ῥακοῖ τὰ σώματα
[3, 5]	γὰρ ἐκπλήττουσαι τούτῳ τοὺς ἀπειροκάλους	θαυμάζειν	σφᾶς τεχνῶνται τοὺς ἐραστάς, οἳ
[3, 12]	σοφίας δὲ θησαυροὶ ἀνέκλειπτοι» οὓς	θαυμάζων	ὁ ἀπόστολος ὢ βάθος» φησὶ
[3, 12]	καθαρᾶς ἡδονῆς ἀποπνέουσα. Πάνυ γοῦν	θαυμασίως	ἡ τραγῳδία· Φεῦ φεῦ, γυναῖκες,
[3, 11]	ἐπιθυμίας. Ἀπειρήσθων οὖν καὶ αἱ	θέαι	καὶ τὰ ἀκροάματα βωμολοχίας καὶ
[3, 11]	ψιλωτέον αὐτό· αἰσχρὸν γὰρ τὸ	θέαμα	καὶ κατέγνωσται ἡ τοῦ γενείου
[3, 3]	τῇ σεμνότητι τὸ βλοσυρὸν τοῦ	θεάματος	γεραρᾷ τετίμηκεν πολιᾷ. Φρόνησις δὲ
[3, 3]	συνέστιος τρυφή. Ὢ τοῦ ἐλεεινοῦ	θεάματος,	ὢ τοῦ ἀρρήτου ἐπιτηδεύματος· τρόπαια
[3, 11]	γυναικῶν συνιόντων ἐπὶ τὴν ἀλλήλων	θέαν.	(Ἐνταῦθα ἤδη περπερεύεται τὸ συνέδριον.
[3, 2]	γίνονται, καθάπερ ἐζωγραφημέναι, καθεζόμεναι εἰς	θέαν,	οὐκ εἰς οἰκουρίαν γεγενημέναι. (Διὰ
[3, 2]	τοῦ περιβόλου σπεύδων ἐπὶ τὴν	θέαν	τοῦ κρείττονος, ζητήσῃς δὲ τὸ
[3, 11]	παιδιᾶς μέρει παραλαμβάνεσθαι φήσουσι τὰς	θέας	εἰς θυμηδίαν, οὐ σωφρονεῖν φήσαιμ´
[3, 2]	δὲ ἐκ Φρυγῶν ὁ τὰς	θεὰς	κρίνων ὅδε, ὡς ὁ μῦθος
[3, 11]	αἰῶνα. Οὐκοῦν οὐδὲ ἐπὶ τὰς	θέας	ὁ παιδαγωγὸς ἄξει ἡμᾶς, οὐδὲ
[3, 11]	γὰρ ἁψαμένους μόνον, ἀλλὰ καὶ	θεασαμένους	ἔστιν ἁμαρτεῖν, ὃ μάλιστα ἀποφεύγειν
[3, 5]	κατακλείστους γυμνὰς ἐν τοῖς βαλανείοις	θεάσασθαι·	ἐνταῦθα γὰρ ἀποδύσασθαι τοῖς θεαταῖς
[3, 5]	θεάσασθαι· ἐνταῦθα γὰρ ἀποδύσασθαι τοῖς	θεαταῖς	ὥσπερ καπήλοις σωμάτων οὐκ αἰσχύνονται.
[3, 2]	καλῷ τῆς ἑαυτοῦ εἰκόνος γενέσθαι	θεατήν.	(Εἰ δὲ οὐδεμίαν εἰκόνα ὁ
[3, 11]	ἀπεικότως τὰ στάδια καὶ τὰ	θέατρα	καθέδραν λοιμῶν» προσείποι τις ἄν·
[3, 11]	οὐκ ἐπιδείκνυνται αἰσχρὸν ἔργον ἐν	θεάτροις;	Τί δ´ οὐ προφέρονται ῥῆμα
[3, 2]	ἐξοκέλλουσιν· δεῖ γὰρ αὐταῖς καὶ	θεάτρου	καὶ πομπῆς καὶ πλήθους θεατῶν
[3, 2]	θεάτρου καὶ πομπῆς καὶ πλήθους	θεατῶν	καὶ πλάνης ἐν ἱεροῖς καὶ
[3, 2]	μετὰ μικρὸν δὲ καὶ ταῖς	θείαις	ἐπιστύψω γραφαῖς. Φιλεῖ δέ πως
[3, 11]	τὴν ἀνθρώπειον κακοτεχνίαν πρὸ τῆς	θείας	αἱρουμένους δημιουργίας. Προσιέναι δὲ αὐτὰς
[3, 7]	καὶ καταγέλαστος. Ἀλλοτριώτατον δὲ τῆς	θείας	φύσεως ἡ φιληδονία, ὁμοίως μὲν
[3, 11]	Ἐξὸν δὲ ἀκροᾶσθαι μὲν σοφίας	θεϊκῆς,	ἀλλὰ καὶ πολιτεύσασθαι ἐξόν, ἀλλὰ
[3, 8]	τὸν πρεσβύτερον; Πολλαὶ τοιαῦται τῆς	θεϊκῆς	σοφίας αἱ εἰκόνες· ἑνὸς δὲ
[3, 11]	αὐτῆς τὸ ἰδιωτικὸν ἅμα καὶ	θεῖον	ἀγάπη κέκληται, σύνταγμα πνευματικόν. Ἐξὸν
[3, 11]	Ἐνδύσασθαι» γὰρ παγκάλως ἡμῖν ὁ	θεῖος	ἀπόστολος συμβουλεύει τὸν Χριστὸν Ἰησοῦν,
[3, 2]	δὲ παριέναι ποταμὸν ἀλλότριον» ὁ	θεῖος	παραινεῖ παιδαγωγός, τὴν ἀλλοτρίαν γυναῖκα,
[3, 12]	προφητῶν ἀποκαλύπτονται, οἳ δὲ τῷ	θείῳ	στόματι, ἄλλος δὲ τοῦ πνεύματος
[3, 12]	χάριν ἀπ´ αὐτῶν διεξελθὼν τῶν	θείων	γραφῶν ὁ παιδαγωγὸς τοῖς αὑτοῦ
[3, 12]	τ´ οὐρανὸς ἐστεφάνωται. (Ὢ τῶν	θείων	δημιουργημάτων, ὢ τῶν θείων παραγγελμάτων·
[3, 12]	τῶν θείων δημιουργημάτων, ὢ τῶν	θείων	παραγγελμάτων· ὕδωρ τοῦτο, ἐν ἑαυτῷ
[3, 12]	βιωτικὴ παραίνεσις, πάντα ἐμπεριέχουσα· Καθὼς	θέλετε	ἵνα ποιῶσιν ὑμῖν οἱ ἄνθρωποι,
[3, 1]	ὁ ἄνθρωπος θεός, καὶ τὸ	θέλημα	τοῦ πατρὸς ὁ μεσίτης ἐκτελεῖ·
[3, 3]	θεοῦ τὴν ἐγκατηριθμημένην τῷ αὐτοῦ	θελήματι·	Εἰ μή τι οὐκ ἐπιγιγνώσκετε
[3, 2]	κακῶν οἱ φιλαυτίαν κωλῦσαι μὴ	θελήσαντες·	ἤπειροι κεκίνηνται δύο ἀπαιδεύτοις ἡδοναῖς
[3, 12]	πεπήχθω καὶ φερέσθω, ὅταν ἐγὼ	θέλω.	Ἄνθρωπον ἔτι πλάσαι βούλομαι· ὕλην
[3, 11]	τὴν αἰδῶ καὶ τὴν ἀμπεχόνην	θεμένη	οὐδὲ ἄλλον εἰς ὄλισθον ἁμαρτίας
[3, 3]	τῆς δικαιοσύνης νόμον. Οὐ γὰρ	θέμις	ἐκτῖλαί ποτε τὸ γένειον, τὸ
[3, 3]	οὐδὲ γὰρ θιγεῖν αἵματος ἀνθρώποις	θέμις,	οἷς τὸ σῶμα οὐδὲν ἀλλ´
[3, 1]	ἄρα εἶπεν Ἡράκλειτος· Ἄνθρωποι θεοί,	θεοὶ	ἄνθρωποι. Λόγος γὰρ ωὐτός· μυστήριον
[3, 1]	(Ὀρθῶς ἄρα εἶπεν Ἡράκλειτος· Ἄνθρωποι	θεοί,	θεοὶ ἄνθρωποι. Λόγος γὰρ ωὐτός·
[3, 11]	τὰ ἐν κόσμῳ κοσμίως κατὰ	θεὸν	ἀγαγεῖν οὐ κεκώλυται. Καὶ ὁ
[3, 11]	κεκλήμεθα, ἀξίως τῆς βασιλείας πολιτευώμεθα	θεὸν	ἀγαπῶντες καὶ τὸν πλησίον. Ἀγάπη
[3, 1]	τις ἐὰν γνῷ, θεὸν εἴσεται,	θεὸν	δὲ εἰδὼς ἐξομοιωθήσεται θεῷ, οὐ
[3, 11]	καλῶν ἔργων ἐποπτεύσαντες δοξάσωσι τὸν	θεόν.	Δίδωσιν οὖν ἡμῖν ὁ παιδαγωγὸς
[3, 1]	ἑαυτὸν γάρ τις ἐὰν γνῷ,	θεὸν	εἴσεται, θεὸν δὲ εἰδὼς ἐξομοιωθήσεται
[3, 3]	μόνον ἔχων αὑτοῦ πρεσβύτερον τὸν	θεόν,	ἐπεὶ κἀκεῖνος ἀίδιος γέρων ὁ
[3, 11]	πρεσβυτέρῳ, ἐμφαίνων μὴ δεῖν τοὺς	θεὸν	ἐπι– βοωμένους ἀκαθάρτοις ἀναμίγνυσθαι ἀνθρώποις,
[3, 8]	ἐστιν Ἀβραὰμ ὁ ζητήσας τὸν	θεόν·	ἐσθλὸς δ´ αὖ κἀκεῖνος, ὃς
[3, 11]	κατὰ κόσμον, ἀλλὰ τῶν κατὰ	θεόν	ἐστιν τὸ κτῆμα· ἣ δὲ
[3, 11]	Πῶς δὲ ἔτι ἀγαπᾷς τὸν	θεὸν	καὶ τὸν πλησίον σου μὴ
[3, 3]	τὸν καινὸν ἄνθρωπον τὸν κατὰ	θεὸν	κτισθέντα ἐν δικαιοσύνῃ καὶ ὁσιότητι
[3, 7]	Ἀνενδεὴς γὰρ ὁ τὸν παντοκράτορα	θεὸν	λόγον ἔχων καὶ οὐδενὸς ὧν
[3, 8]	ἀπόστολοι, ἕνα καὶ τὸν αὐτὸν	θεὸν	ὃ μὲν πολυπραγμονῶν, οἳ δὲ
[3, 7]	ἂν ἔχῃ σῴαν τὴν πρὸς	θεὸν	ὁμολογίαν· πάρεστι μὲν γὰρ αὐτῷ
[3, 5]	πάντοτε αὐτῷ συμπαρεῖναι νομίζοι τὸν	θεόν.	~Ὅτι μόνος πλούσιος ὁ Χριστιανός.
[3, 2]	τοῦ καταπετάσματος, ὡς δείξων τὸν	θεόν,	πλατὺν ἡμῖν ἐνδίδωσι γέλωτα τοῦ
[3, 11]	ἔργοις κοσμουμένας φαίνεσθαι τὰς κατὰ	θεὸν	πολιτευομένας. Κάλλιστον γὰρ ἔργον γυνὴ
[3, 12]	φησιν ὁ κύριος· Ἀγαπήσεις τὸν	θεόν	σου ἐν ὅλῃ καρδίᾳ σου
[3, 6]	παγκτήμων, θησαυρὸν ἔχων αἰώνιον τὸν	θεόν;	Τῷ αἰτοῦντι» φησί, δοθήσεται καὶ
[3, 2]	φωλεοῦ ἢ βορβόρου ἀντάξιον· ὁ	θεὸς	Αἰγυπτίων ἐπὶ στρωμνῆς ἁλουργῆς καταφαίνεται
[3, 8]	ὁ Ἰούδας, βούλομαι, ὅτι ὁ	θεὸς	ἅπαξ ἐκ γῆς Αἰγύπτου λαὸν
[3, 1]	τὸν κύριον. Ὁ δὲ συμπαθὴς	θεὸς	αὐτὸς ἠλευθέρωσεν τὴν σάρκα τῆς
[3, 1]	καὶ γὰρ ὁ θεός ἐστιν·	θεὸς	δὲ ἐκεῖνος ὁ ἄνθρωπος γίνεται,
[3, 1]	Λόγος γὰρ ωὐτός· μυστήριον ἐμφανές·	θεὸς	ἐν ἀνθρώπῳ, καὶ ὁ ἄνθρωπος
[3, 12]	χαριζόμενοι ἑαυτοῖς, καθὼς καὶ ὁ	θεὸς	ἐν Χριστῷ ἐχαρίσατο ὑμῖν. Γίνεσθε
[3, 1]	τὸ ἀληθινόν, καὶ γὰρ ὁ	θεός	ἐστιν· θεὸς δὲ ἐκεῖνος ὁ
[3, 3]	πολλοῦ τὰς τρίχας ταύτας ὁ	θεὸς	ἡγεῖται ὥστε ἅμα φρονήσει κελεύειν
[3, 3]	πρέπειν ἐδικαίωσε τὸ λάσιον ὁ	θεός,	καὶ διέσπειρεν παρὰ πᾶν τὸ
[3, 1]	ἐν ἀνθρώπῳ, καὶ ὁ ἄνθρωπος	θεός,	καὶ τὸ θέλημα τοῦ πατρὸς
[3, 1]	δεόμενος· ἀνενδεὴς δὲ μόνος ὁ	θεὸς	καὶ χαίρει μάλιστα μὲν καθαρεύοντας
[3, 2]	γέλωτα τοῦ σεβάσματος. Οὐ γὰρ	θεὸς	ὁ ζητούμενος ἔνδον εὑρεθήσεται, ἐφ´
[3, 1]	ἄνθρωπος γίνεται, ὅτι βούλεται ὁ	θεός.	(Ὀρθῶς ἄρα εἶπεν Ἡράκλειτος· Ἄνθρωποι
[3, 12]	νόμον τοῦ Χριστοῦ. Μὴ πλανᾶσθε,	θεὸς	οὐ μυκτηρίζεται. Τὸ καλὸν ποιοῦντες
[3, 12]	εἰσιν ὡς ἡμεῖς· Ὁ γὰρ	θεὸς	πᾶσι, τοῖς ἐλευθέροις καὶ τοῖςι
[3, 3]	κατὰ πρόθεσιν κλητοὺς προέγνω ὁ	θεὸς	συμμόρφους τῆς εἰκόνος τοῦ υἱοῦ
[3, 6]	ἀνοιγήσεται. Εἰ μηδὲν ἀρνεῖται ὁ	θεός,	τὰ πάντα τοῦ θεοσεβοῦς γίνεται.
[3, 11]	ποσὶ παίζουσαι, καὶ ταπεινώσει ὁ	θεὸς	τὰς θυγατέρας Σιὼν καὶ ἀνακαλύψει
[3, 3]	καὶ ἄθεος οὗτος. Ὁ γὰρ	θεὸς	τὴν μὲν γυναῖκα λείαν ἠθέλησεν
[3, 1]	αὐτὸν δὲ ἐκεῖνον ἄλλος ἄγει,	θεός·	τὸ δὲ θυμικόν, θηριῶδες ὄν,
[3, 12]	ταύτης; Τότε ἐπιβοήσῃ, καὶ ὁ	θεὸς	ὑπακούσεταί σου· ἔτι λαλοῦντός σου
[3, 6]	ὁ θεός, τὰ πάντα τοῦ	θεοσεβοῦς	γίνεται. ~Ὅτι καλὸν ἐφόδιον Χριστιανῷ
[3, 4]	τῇ βασιλείᾳ τοῦ Χριστοῦ καὶ	θεοῦ.	Αἳ δὲ ἀνδρογύνων συνουσίαις ἥδονται,
[3, 11]	κατ´ εἰκόνα καὶ καθ´ ὁμοίωσιν	θεοῦ»	γεγονότας ὥσπερ ἀτιμάζοντας τὸ ἀρχέτυπον
[3, 11]	τὸ σχῆμα τὸ ἐκ τοῦ	θεοῦ	δεδομένον περιγίνεται. Δεινὴ δὲ καλλωπίσαι
[3, 6]	χωρίων αὐξανόμενος, ἀλλ´ ὑπὸ τοῦ	θεοῦ	δωρούμενος, πλοῦτος ἀναφαίρετος— ἡ ψυχὴ
[3, 11]	φίλημα· ἡ γὰρ ἀγάπη τοῦ	θεοῦ	ἐστίν. Αὕτη δέ ἐστιν ἡ
[3, 12]	καὶ ἀρώματα καὶ ἄνθη τοῦ	θεοῦ.	(Ἔτι περὶ ἀνεξικακίας· Ἐὰν ἁμάρτῃ»
[3, 1]	ζητεῖ, ἐκτὸς οὖσα καὶ τοῦ	θεοῦ	καὶ τοῦ λόγου καὶ τῆς
[3, 12]	καὶ ἀκέραια καὶ ἄμωμα τοῦ	θεοῦ»	κατὰ τὸν Παῦλον τέκνα μέσον
[3, 2]	Οὐ γὰρ τὴν εἰκόνα τοῦ	θεοῦ	κατοικοῦσαν ἔνδον εὑρήσει τὴν ἀξιόλογον,
[3, 11]	Εἰ δὲ καὶ εἰς βασιλείαν	θεοῦ	κεκλήμεθα, ἀξίως τῆς βασιλείας πολιτευώμεθα
[3, 7]	τοῦτο σπανιαίτατα τὴν βασιλείαν τοῦ	θεοῦ	κληρονομεῖ. Ποῦ τοίνυν τὰ τοσαῦτα
[3, 12]	τε κατὰ κράτος ἀγαθοῦ τοῦ	θεοῦ	κριτοῦ τε μὴ πικροῦ, καὶ
[3, 11]	ὄντες ἐλελήθεσαν· καὶ τὸν περὶ	θεοῦ	λόγον σεβασάμενοι καταλελοίπασιν ἔνδον οὗ
[3, 1]	ὁ λόγος ὁ κοινὸς ἀμφοῖν,	θεοῦ	μὲν υἱός, σωτὴρ δὲ ἀνθρώπων,
[3, 11]	ἃ ἔρχεται ἡ ὀργὴ τοῦ	θεοῦ»	ὁ μὲν ἀπόστολος βοᾷ, ἡμεῖς
[3, 12]	δὲ ὑφ´ ἑνὸς πολλοὶ χορηγούμενοι	θεοῦ,	οἳ μὲν διὰ τοῦ νόμου,
[3, 7]	ἔχων τὸν πλοῦτον βασιλείαν κληρονομήσει	θεοῦ.	~Ὅτι αἱ εἰκόνες καὶ τὰ
[3, 11]	ὅσα ἄλλα τούτοις ἐπᾴδει, βασιλείαν	θεοῦ	οὐ κληρονομήσουσιν. Εἰ δὲ καὶ
[3, 12]	ὁ ἄνθρωπος, ἁγιάζεται δὲ ὡς	θεοῦ	παιδίον, καὶ πολιτεύεται μὲν ἐν
[3, 12]	σου, καὶ ἡ δόξα τοῦ	θεοῦ	περιστελεῖ σε. Τίς οὖν ὁ
[3, 11]	πνεύματος, ὅ ἐστιν ἐνώπιον τοῦ	θεοῦ	πολυτελές. (Ἡ δὲ αὐτουργία ταῖς
[3, 6]	ἐφίεται, ταῦτα αἰτούμενον λαμβάνειν παρὰ	θεοῦ,	πῶς οὗτος οὐ πολυκτήμων καὶ
[3, 12]	ἐν τούτῳ ἡ ἀγάπη τοῦ	θεοῦ	τετελείωται. Ἐν τούτῳ γινώσκομεν ὅτι
[3, 3]	ἐκτιλτέον παρὰ τὴν προαίρεσιν τοῦ	θεοῦ	τὴν ἐγκατηριθμημένην τῷ αὐτοῦ θελήματι·
[3, 2]	σοι τούτων οἱ ἄγγελοι τοῦ	θεοῦ	τὸ κάλλος καταλελοιπότες διὰ κάλλος
[3, 11]	ἀναδεικτέον δὲ ὑπ´ αὐγὰς τοῦ	θεοῦ	τὸ τίμημα εἰς σέβασμα τῶν
[3, 11]	οἶκον εἶναι τὸν οἶκον τοῦ	θεοῦ	τὸν ἅγιον. Ἐπὶ δὲ τὴν
[3, 12]	Καίσαρος Καίσαρι καὶ τὰ τοῦ	θεοῦ	τῷ θεῷ· ὅρκου δὲ πέρι
[3, 11]	δέ ἐστιν ἡ ἀγάπη τοῦ	θεοῦ»	φησὶν Ἰωάννης, ἵνα τὰς ἐντολὰς
[3, 12]	οὖν φρόνιμοι καὶ μιμηταὶ τοῦ	θεοῦ,	ὡς τέκνα ἀγαπητά, καὶ περιπατεῖτε
[3, 3]	αἳ δὲ νέμονται ἅμα καὶ	θέουσιν	ἀναλαμβάνουσαι τοὺς δεσπότας, καὶ τὸν
[3, 11]	γυναικὸς ἐξόπισθ´ ἐλευθέρας βλέπω μόνην	θεράπαιναν	κατόπιν ἀκολουθεῖν καλὴν ἐκ τοῦ
[3, 1]	πῶς ἄν τις εἰκότως τὴν	θεράπαιναν	κοσμοίη προαγωγοῦ δίκην; ὅτι γὰρ
[3, 11]	σχῆμα. (Ἐγὼ μὲν οὐδὲ τὰς	θεραπαίνας	ἀξιῶ τὰς ἐπ´ ἀριστερᾶς ταῖς
[3, 11]	ἐπὶ τὴν δέσποιναν ἡ τῆς	θεραπαίνης	ἀκολασία, ἐπιβάθραν ἐνδιδοῦσα τοῖς πειρῶσι
[3, 11]	λιτῇ παρὰ τὸν αὐχένα, ἀφελεῖ	θεραπείᾳ	συναυξούσαις εἰς κάλλος γνήσιον τὰς
[3, 8]	μέθης τὰ ἔργα σωφρονοῦσιν ἐν	θεραπείας	καὶ διορθώσεως μέρει. (Παραφυλάττοντες δ´
[3, 4]	αὐτουργίαν καὶ αὐτοδιακονίαν ἐπὶ τοὺς	θεράποντας	καταφεύγουσιν, ὀψοποιῶν καὶ τραπεζοποιῶν καὶ
[3, 12]	μὴ ἐγκακῶμεν· καιρῷ γὰρ ἰδίῳ	θερίσομεν	μὴ ἐκλυόμενοι. Εἰρηνεύετε ἐν ἑαυτοῖς.
[3, 3]	τὸ δὲ καλλώπισμα τῆς λειάνσεως,	θερμαίνομαι	γὰρ ὑπὸ τοῦ λόγου, εἰ
[3, 11]	αὑτῇ ἔχει καὶ ὑπ´ αὐτῆς	θερμανθεῖσα	ἀντιθερμαίνει τὸ σῶμα, δι´ ὃ
[3, 11]	μάλιστα ἡ ἄγναφος ἀποστέγει τὸ	θερμὸν	τὸ ἐν τῷ σώματι, οὐχ
[3, 3]	πάσχειν. Ξηρότερα γὰρ φύσει καὶ	θερμότερα	τὰ δασέα τῶν ψιλῶν ἐστιν.
[3, 3]	ἀτελῶν δασύτερά τέ ἐστι καὶ	θερμότερα.	Τὸ οὖν τῆς ἀνδρώδους φύσεως
[3, 11]	ὁλκὸν δὲ εἰς ἑαυτὴν ἡ	θερμότης	ἐκριπιζομένη κινήσεσιν. Ἐπειδὰν δὲ ἑλκύσῃ,
[3, 11]	ὅτι ἐν αὑτῇ ἔχει τὴν	θερμότητα	ἡ ἐσθής, ἀλλ´ ὅτι τὴν
[3, 9]	αὐτὰ τῷ σιδήρῳ μαλασσομένης τῇ	θερμότητι	τῆς σαρκός· ἐντεῦθεν οἱονεὶ τῆς
[3, 11]	μὲν τῇ ὑγρότητι, ὑπερβολῇ δὲ	θερμότητος.	Διὸ καὶ ἡ προτέρα κενοῦται
[3, 11]	ἐργάζονται, ἕλκοντος ἐφ´ ἑαυτὸ τοῦ	θερμοῦ	τήν τε ἰκμάδα πᾶσαν καὶ
[3, 4]	γελῶσιν, αὐταὶ δὲ πολυτιμήτους ὠνούμεναι	Θερσίτας	οὐκ ἐπ´ ἀνδράσιν ὁμοζύγοις, ἀλλ´
[3, 4]	τέρασι γανύμεναι· καὶ τὸν μὲν	Θερσίτην	ἀκούουσαι γελῶσιν, αὐταὶ δὲ πολυτιμήτους
[3, 7]	γραφή. (Ἰδοὺ γοῦν καὶ τὸν	Θεσβίτην	Ἠλίαν καλὸν ὑπόδειγμα τῆς εὐτελείας
[3, 11]	ἥτις σῖτα ὀκνηρὰ οὐκ ἔφαγεν,	θεσμοὶ	δὲ ἐλεημοσύνης ἐπὶ τῇ γλώσσῃ
[3, 11]	ἁρμόζει, τοῖς θεῷ μὲν παιδαγωγουμένοις,	θεῷ	δὲ εἰσπεποιημένοις. (Διὸ καὶ στάσιν
[3, 11]	τῷ ταμιείῳ» μυστικῶς προσεύχεσθαι» τῷ	θεῷ	δίκαιον, ἑπόμενον ἂν εἴη καὶ
[3, 11]	ἀληθῶς, ἀλλ´ ἤδη τεθνήκασι τῷ	θεῷ,	θάπτοντες τοὺς σφετέρους νεκρούς, τουτέστιν
[3, 11]	δεύτερον ἀγαπᾶν κελευόμεθα, ὁμοίως τῷ	θεῷ	καὶ μυστικῶς φιλοφρονεῖσθαι ἔνδοθεν ἐξαγοραζομένους
[3, 1]	τὴν τοῦ λόγου, ἐξομοιοῦται τῷ	θεῷ,	καλός ἐστιν, οὐ καλλωπίζεται· κάλλος
[3, 12]	κυρίῳ; Ὀσμή» φησίν, εὐωδίας τῷ	θεῷ	καρδία δοξάζουσα τὸν πεπλακότα αὐτήν.
[3, 3]	μέλαιναν» (Πῶς οὖν ἀντιδημιουργοῦσι τῷ	θεῷ,	μᾶλλον δὲ ἀντικεῖσθαι βιάζονται οἱ
[3, 11]	ἐλευθέροις, ἀλλὰ εἶναι ἁρμόζει, τοῖς	θεῷ	μὲν παιδαγωγουμένοις, θεῷ δὲ εἰσπεποιημένοις.
[3, 12]	καὶ τὰ τοῦ θεοῦ τῷ	θεῷ·	ὅρκου δὲ πέρι καὶ μνησικακίας·
[3, 1]	εἴσεται, θεὸν δὲ εἰδὼς ἐξομοιωθήσεται	θεῷ,	οὐ χρυσοφορῶν οὐδὲ ποδηροφορῶν, ἀλλὰ
[3, 11]	τὰς καρδίας, ἐπιτηδείους προσεύξασθαι τῷ	θεῷ.	Πλεῖον τοῦτο ἐχέτω ἡ γυνή·
[3, 2]	παντὸς καταφρονεῖν τὸν ἑπόμενον τῷ	θεῷ,	ποιήσας αὐτὸν ἔπηλυν, καὶ διὰ
[3, 2]	ποιεῖσθαι τοῖς ἀνθρώποις ἀντίτεχνον τῷ	θεῷ,	πῶς ἂν εὐλόγως ποιοῖεν αἱ
[3, 11]	τούτοις, πάντες δὲ ἐπὶ τῷ	θεῷ.	Συλλήβδην γοῦν ταμιεῖον ἀρετῆς ἐστιν
[3, 11]	καρδίαν» του– τέστι καλῶς μαθὼν	θεωρεῖν	εὐφραίνει, ἐννεύων δὲ ὀφθαλμὸν μετὰ
[3, 8]	καὶ ἰάσατο τῇ τοῦ ὁμοίου	θεωρίᾳ	μεταθεμένους ἐπὶ τὸ βέλτιον. Τίς
[3, 11]	παντὸς σώματος διαφθείρονται οἱ ὀφθαλμοί.	Θεωρῶν	δὲ καλὰ ὀφθαλμὸς εὐφραίνει καρδίαν»
[3, 2]	ἐξ ἀνάγκης δεῖ γελᾶν, ἵνα	(θεωρῶς(	ιν) οἱ παρόντες τὸ στόμα
[3, 7]	πίμπλαται, ὃν τρόπον ἐπὶ τοὺς	θηλαζομένους	ἢ καὶ βδαλλομένους μαστοὺς ἐπιρρεῖν
[3, 3]	Διὸ καὶ τὰ ἄρρενα τῶν	θηλειῶν	καὶ τὰ ἔνορχα τῶν ἐκτομιῶν
[3, 3]	τοῦ σώματος τὴν πρὸς τὸ	θῆλυ	κοινωνίαν παρὰ τὸν τῆς φύσεως
[3, 3]	ἡ χλιδὴ ὡς μὴ τὸ	θῆλυ	μόνον νοσεῖν περὶ τὴν κενοσπουδίαν
[3, 11]	ἀνδράσι λύπας. Τοιοῦτόν που τὸν	θηλυδρίαν	Σαρδανάπαλλον, τῶν Ἀσσυρίων τὸν βασιλέα,
[3, 3]	πόλεις πιττούντων, ξυρούντων, παρατιλλόντων τοὺς	θηλυδρίας	τούτους· ἐργαστήρια δὲ κατεσκεύασται καὶ
[3, 3]	εἰ μὲν ἐπὶ τοὺς ἄνδρας,	θηλυδρίου,	εἰ δὲ ἐπὶ τὰς γυναῖκας,
[3, 3]	καὶ τοὺς διακτενισμοὺς αὐτῶν τοὺς	θηλυδριώδεις	μεθετέον. Ἡγοῦνται γὰρ καθάπερ ὄφις
[3, 3]	ἀλλ´ οὖν γε διὰ τὴν	θηλυδριώδη	ἐπιθυμίαν ἱμάντας καὶ λώματα χρυσίου
[3, 2]	ὡς δὲ ἐνδεέστερον καὶ τῆς	θηρείου	φύσεως ἡ γυνὴ ἀκαλλὴς εἰς
[3, 3]	καὶ τρέφουσαι. Ὄλοιντο οὖν οἱ	θῆρες	οἱ φυλακτικοί, οἷς τὸ αἷμα
[3, 12]	δ´ ἄνθρωπος μεταπλάσσεται λόγῳ, ᾧ	θηρία	τιθασεύεται καὶ νηκτὰ δελεάζεται καὶ
[3, 2]	αὐτόχθων ὄφις ἤ τι τοιοῦτον	θηρίον	ἀνάξιον μὲν τοῦ νεώ, χηραμοῦ
[3, 1]	ἀσέλγειαν ἡ φιλοκοσμία. Οὐκέτι καρτερῶ·	θηρίον	ἄνθρωπος φαίνεται· γίνετο δ´ ὑγρὸν
[3, 6]	τοῦ λόγου καταξέσηται μὲν τὸ	θηρίον,	αὐτὸς δὲ ἀπαθὴς μείνῃ. Ἀλλ´,
[3, 12]	χαλινῷ, καὶ ταῦρος ἄγεται ζυγῷ,	θηρίον	βρόχῳ ἁλίσκεται, ὁ δ´ ἄνθρωπος
[3, 2]	τὸ ἄδυτον, τό τε ἀληθινὸν	θηρίον	ἐλεγχθήσεται ψιμυθίῳ πίθηκος ἐντετριμμένος, καὶ
[3, 6]	ἀκινδύνως ἄκρας οὐρᾶς ἀνακρημνὰς τὸ	θηρίον,	περιπλέξεται τῇ χειρὶ καὶ δήξεται·
[3, 2]	ἐπὶ στρωμνῆς ἁλουργῆς καταφαίνεται κυλιόμενον	θηρίον.	(Ταύτῃ μοι δοκοῦσιν αἱ χρυσοφοροῦσαι
[3, 7]	ἐὰν μόνον ἔχῃ δύναμιν καθάπερ	θηρίον	τοῦ φαγεῖν παντοδαπὰ καὶ πιεῖν
[3, 12]	τεχνάζεται ἵππῳ χαλινόν, ταύρῳ ζυγόν,	θηρίῳ	βρόχον, κάλαμον ἰχθύι, πάγην ὀρνέῳ·
[3, 1]	ἄγει, θεός· τὸ δὲ θυμικόν,	θηριῶδες	ὄν, πλησίον μανίας οἰκεῖ· πολύμορφον
[3, 3]	γυναικωνῖτιν κατασυρομένων, ἀμφιβίων καὶ λάγνων	θηρίων·	πορνικὸς τῆς ἐνέδρας ὁ τρόπος
[3, 11]	ἀδολεσχούντων στωμυλευόμενοι, καὶ τὰς παριούσας	θηρώμενοι	γυναῖκας παυσάσθων ποτέ· πολλοὺς δὲ
[3, 2]	ζωῆς» εἴτε ἀλλοτρίαν ἡδονὴν μὴ	θηρωμένοις	εἴτε καὶ τὰς αἱρέσεις ἐκτρεπομένοις.
[3, 3]	τε καὶ ἀνδρογύνους, ἀμφοτέραν ἀφροδίτην	θηρωμένους,	μισότριχας, ἄτριχας, τὸ ἄνθος τὸ
[3, 2]	τε πολυτίμητοι κατασκευαί, οἷς κατασχηματίζονται	θηρῶσαι	τοὺς δίκην παίδων ἀφρόνων περὶ
[3, 6]	ὢν καὶ δίκαιος ἐν οὐρανῷ	θησαυρίζει	τὰ χρήματα· οὗτος {ὁ} τὰ
[3, 7]	κτήσησθε τὸν ἐν βαλλαντίῳ μόνον	θησαυριζόμενον,	μὴ τὰς ἀποθήκας πληρώσητε τὰς
[3, 12]	ἡμῖν δὲ ὁρατούς· σοφίας δὲ	θησαυροὶ	ἀνέκλειπτοι» οὓς θαυμάζων ὁ ἀπόστολος
[3, 12]	βάθος» φησὶ πλούτου καὶ σοφίας»	Θησαυροὶ	δὲ ὑφ´ ἑνὸς πολλοὶ χορηγούμενοι
[3, 6]	πτωχοῖς ἐπιδοὺς τὸν ἀνώλεθρον ἐξευρίσκει	θησαυρόν,	ἔνθα οὐ σής, οὐ λῃστής·
[3, 6]	οὗτος οὐ πολυκτήμων καὶ παγκτήμων,	θησαυρὸν	ἔχων αἰώνιον τὸν θεόν; Τῷ
[3, 6]	πλοῦτος ἀναφαίρετος— ἡ ψυχὴ μόνη	θησαυρὸς	αὐτοῦ— κτῆμα τῷ κεκτημένῳ ἄριστον,
[3, 6]	ἡ δικαιοσύνη καὶ ὁ παντὸς	θησαυροῦ	πολυτιμότερος λόγος οὐκ ἀπὸ θρεμμάτων
[3, 12]	τὰ ἀκουστικά, καὶ δώσω σοι	θησαυροὺς	σκοτεινούς, ἀποκρύφους, ἀοράτους» ἔθνεσιν, ἡμῖν
[3, 4]	ὄχλον. Μεμέρισται δὲ αὐτοῖς ἡ	θητεία	πολυσχιδῶς· καὶ οἳ μὲν περὶ
[3, 11]	πανούργοις ἐμπλοκαῖς, δι´ ἃς οὐδὲ	θιγγάνουσι	τῆς κεφαλῆς τῆς σφῶν αὐτῶν
[3, 3]	αἷμα ἡ τροφή· οὐδὲ γὰρ	θιγεῖν	αἵματος ἀνθρώποις θέμις, οἷς τὸ
[3, 2]	ἡμῖν γῆν μὴ κεκινημένην. μὴ	θίγῃς	ἡνιῶν, παιδίον, ἄπειρος ὤν, μηδὲ
[3, 7]	τὴν εὐεργεσίαν περιφέρειν καὶ τοῖς	θλιβομένοις	μεταδεδωκότα τῆς ἀληθοῦς ἀναπαύσεως μεταλαμβάνειν·
[3, 12]	δουλεύοντες, τῇ ἐλπίδι χαίροντες, τῇ	θλίψει	ὑπομένοντες, τῇ προσευχῇ προσκαρτεροῦντες, τὴν
[3, 8]	ἀκουσίους ὑπομένειν πόνους, τὰς ἑκουσίους	θλίψεις	γυμνάσματα συνεχῶς ποιούμενος διωγμῶν, ὁπότ´
[3, 2]	Διὸς ἐκείνου τὸ ὄμμα τοὺς	Θρᾷκας	βλέπει· εὐγενὲς αἷμα βάρβαρα πίνει
[3, 11]	αὑτῶν. Ἄφρονα» τὴν τοιαύτην καὶ	θρασεῖαν	γυναῖκα» διὰ Σολομῶντος λέγει, ἣ
[3, 12]	αὐτὸς περιπατεῖν. (Ὢ τῆς μακαρίου	θρέμματα	παιδαγωγίας· τὸ καλὸν τῆς ἐκκλησίας
[3, 6]	θησαυροῦ πολυτιμότερος λόγος οὐκ ἀπὸ	θρεμμάτων	καὶ χωρίων αὐξανόμενος, ἀλλ´ ὑπὸ
[3, 4]	καὶ μειρακίων ὡραίων ἀγέλαι καθάπερ	θρεμμάτων,	παρ´ ὧν ἀμέλγονται τὸ κάλλος.
[3, 2]	σώμασιν ἵσταται νεκροῖς· στήθη κρούεται	θρήνοις	καὶ τὸ πένθος ἐπινέμεται τὴν
[3, 3]	αὐτὸν ἡ προφητεία, καὶ ἡ	θρὶξ	τῆς κεφαλῆς αὐτοῦ ὡσεὶ ἔριον
[3, 4]	ταύτῃ προσεβάλλοντο τὴν σκέπην— ἀλλὰ	θρυπτόμεναι	ἐποχοῦνται τοῖς οἰκέταις ἐμπομπεύειν γλιχόμεναι.
[3, 11]	ὑπ´ αὐτῶν φερομέναις περόναις σκαλεύουσαι	θρύπτονται,	καὶ ταύτας ἢ χελώνης ἢ
[3, 2]	καταπλαττόμεναι τρύχουσι μὲν τὸν χρῶτα,	θρύπτουσι	δὲ τὴν σάρκα τοῖς φαρμάκοις
[3, 11]	Αἱ δὲ γυναικεῖοι κινήσεις καὶ	θρύψεις	καὶ χλιδαὶ κολουστέαι παντελῶς· τὸ
[3, 2]	φιλοκοσμίαι ἑταίραν ἤλεγξαν τὴν Διὸς	θυγατέρα.	Οὐκ ἦν παιδαγωγὸς αὐτοῖς ἀνακόπτων
[3, 3]	τὸ Μωυσέως· Οὐ βεβηλώσεις τὴν	θυγατέρα	σου ἐκπορνεῦσαι αὐτήν, καὶ οὐκ
[3, 11]	καὶ ταπεινώσει ὁ θεὸς τὰς	θυγατέρας	Σιὼν καὶ ἀνακαλύψει τὸ σχῆμα
[3, 4]	τρυφητικόν, ὃς λήψεται» φησί, τὰς	θυγατέρας	ὑμῶν εἰς μυρεψοὺς καὶ εἰς
[3, 11]	Ἡσαΐου· Ἀνθ´ ὧν ἐπορεύθησαν αἱ	θυγατέρες	Σιὼν ὑψηλῷ τραχήλῳ καὶ ἐν
[3, 9]	ῥύπον τῶν υἱῶν καὶ τῶν	θυγατέρων	Ἰσραήλ, καὶ καθαριεῖ τὸ αἷμα
[3, 3]	ὁ λόγος διὰ Μωυσέως, ἀπὸ	θυγατέρων	Ἰσραὴλ πόρνη, καὶ οὐκ ἔσται
[3, 10]	ποίησον ἐγκρυφίας. Ῥαχὴλ δὲ ἡ	θυγάτηρ	Λάβαν ἤρχετο» φησί, μετὰ τῶν
[3, 3]	τραγῳδίας. Παιδὶ πορνεύσαντι καὶ μαχλώσαις	θυγατράσιν	ἀγνοήσαντες πολλάκις μίγνυνται πατέρες, οὐ
[3, 11]	οὐ γὰρ ἔστι καὶ ἄλλως	θυμηδίαν	ἄνευ βλάβης κτήσασθαι· τῆς δὲ
[3, 11]	παραλαμβάνεσθαι φήσουσι τὰς θέας εἰς	θυμηδίαν,	οὐ σωφρονεῖν φήσαιμ´ ἂν τὰς
[3, 10]	μὴν περὶ τοὔψον ἀσχολεῖσθαι, ὅπως	θυμῆρες	ᾖ τἀνδρί, ὄνειδος οἰκουρῷ γαμετῇ
[3, 12]	προσθήσεσθε· ἐὰν φέρητε σεμίδαλιν, μάταιον·	θυμίαμα,	βδέλυγμά μοί ἐστιν· τὰς νουμηνίας
[3, 12]	ἢ μύρῳ χρίσω; Ἢ τί	θυμιάσω	τῷ κυρίῳ; Ὀσμή» φησίν, εὐωδίας
[3, 1]	ἄλλος ἄγει, θεός· τὸ δὲ	θυμικόν,	θηριῶδες ὄν, πλησίον μανίας οἰκεῖ·
[3, 12]	Πᾶσα πικρία καὶ ὀργὴ καὶ	θυμὸς	καὶ κραυγὴ καὶ βλασφημία ἀρθήτω
[3, 8]	νοέῃ μήτ´ ἄλλου ἀκούων ἐν	θυμῷ	βάλληται, ὃ δ´ αὖτ´ ἀχρήιος
[3, 11]	οὐκ ἐπίσταται αἰσχύνην· ἐκάθισεν ἐπὶ	θύραις	τοῦ ἑαυτῆς οἴκου ἐπὶ δίφρου,
[3, 12]	Πῶς οὖν θύσω τῷ κυρίῳ;	θυσία»	φησίν, τῷ κυρίῳ πνεῦμα συντετριμμένον.
[3, 12]	πεπλακότα αὐτήν. Ταῦτα στέφη καὶ	θυσίαι	καὶ ἀρώματα καὶ ἄνθη τοῦ
[3, 12]	Αἰγύπτου προσενέγκαι μοι ὁλοκαυτώματα καὶ	θυσίας·	ἀλλὰ τοῦτο ἐνετειλάμην αὐτοῖς· ἕκαστος
[3, 12]	περίβαλε. Ναὶ μὴν καὶ περὶ	θυσιῶν·	Τί μοι πλῆθος τῶν θυσιῶν
[3, 12]	θυσιῶν· Τί μοι πλῆθος τῶν	θυσιῶν	ὑμῶν; λέγει κύριος. Πλήρης εἰμὶ
[3, 12]	σάββατα οὐκ ἀνέχομαι. Πῶς οὖν	θύσω	τῷ κυρίῳ; θυσία» φησίν, τῷ

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 18/12/2009