Livre, Chap. |
[2, 9] |
σώματος
εἶναι
παντελῆ
τὸν
ὕπνον,
|
ἀλλὰ |
ἄνεσιν.
Διὸ
καὶ
παραλαμβάνεσθαί
φημι |
[2, 1] |
ἄφεσιν
τῆς
ἁμαρτίας
θάνατον
ἀναίσθητον,
|
ἀλλὰ |
ἀνταπόδοσιν
ἁμαρτίας
θάνατον
σωτηρίας
ἐπικρίνας. |
[2, 8] |
ἀγερωχίας
σύμβολον
ὁ
στέφανος
εἴη
|
ἀλλὰ
|
γὰρ
ὅτι
τοῖς
εἰδώλοις
κατωνόμασται. |
[2, 8] |
ταύτην
καὶ
εὐωδίαν
θυμιάματος
νοούντων,
|
ἀλλὰ |
γὰρ
τὸ
τῆς
ἀγάπης
δεκτὸν |
[2, 9] |
μὴ
καθεύδωμεν
ὡς
οἱ
λοιποί,
|
ἀλλὰ |
γρηγορῶμεν»
φησὶν
ἡ
γραφή,
καὶ |
[2, 1] |
ἵνα
τὸ
ἐφήμερον
ἄριστον
νοηθῇ,
|
ἀλλὰ |
δικαιοσύνη
καὶ
εἰρήνη
καὶ
χαρὰ |
[2, 10] |
εἰς
τρυφὴν
τὸ
ζητητικὸν
ἀπολλύωμεν,
|
ἀλλὰ |
εἰς
τὴν
εὕρεσιν
τῆς
ἀληθείας |
[2, 1] |
τὸ
στόμα
κοινοῖ
τὸν
ἄνθρωπον»
|
ἀλλὰ
|
ἡ
περὶ
τῆς
ἀκρασίας
διάληψις |
[2, 10] |
περὶ
ἃς
μεμήνασιν
οἱ
πολλοί,
|
ἀλλὰ |
ἡμῖν
γε
οὐ
σπουδαστέον.
Ὁ |
[2, 9] |
ἐνεργούσης
ἔτι
σωματικῶς
τῆς
ψυχῆς,
|
ἀλλὰ |
καθ´
αὑτὴν
ἐννοουμένης·
ᾗ
καὶ |
[2, 4] |
τῆς
λογικῆς
εὐωχίας
ὁ
κῶμος,
|
ἀλλὰ |
καὶ
αἱ
παννυχίδες
αἱ
μάταιοι |
[2, 12] |
Εἰ
δὲ
ἀμήχανον
πάντας
σωφρονεῖν,
|
ἀλλὰ |
καὶ
διὰ
τὴν
τῶν
ἀναγκαίων |
[2, 7] |
ἐκ
μόνων
δὲ
τῶν
ἔργων,
|
ἀλλὰ |
καὶ
ἐκ
λόγων
ἄνθρωπος
κρίνεται. |
[2, 8] |
ὤτων
καὶ
ἐκ
τῶν
γνάθων,
|
ἀλλὰ |
καὶ
ἐκ
τῶν
μυκτήρων.
Καθάπερ |
[2, 9] |
οὐ
παρὰ
τοῖς
ἰδιώταις
μόνον,
|
ἀλλὰ |
καὶ
παρὰ
τοῖς
ἡγουμένοις
τῶν |
[2, 8] |
τῆς
ἐκκλησίας,
ἧς
ἐστιν
κεφαλή·
|
ἀλλὰ |
καὶ
τῆς
πίστεώς
ἐστιν
τύπος, |
[2, 11] |
οἷς
ἐστι
τὰ
χρυσᾶ
ἄνθεμα»
|
ἀλλὰ |
καὶ
τοὺς
ἥλους
ἑλικοειδῶς
τοῖς |
[2, 1] |
κτητόρων·
καὶ
οὐ
μόνον
ῥωμαλεώτεροι,
|
ἀλλὰ |
καὶ
φρονιμώτεροι,
ὡς
φιλόσοφοι
πλουσίων· |
[2, 8] |
τοὺς
παρ´
ἡμῖν
μὴ
μύρων,
|
ἀλλὰ |
καλοκαγαθίας
ὄζειν,
γυνὴ
δὲ
ἀποπνείτω |
[2, 6] |
ἢ
εὐτραπελία,
ἃ
οὐκ
ἀνῆκεν,
|
ἀλλὰ |
μᾶλλον
εὐχαριστία.
Εἰ
δὲ
ὁ |
[2, 12] |
τῆς
χρήσεως
ἡμῖν
τὴν
ἐξουσίαν,
|
ἀλλὰ
|
μέχρι
τοῦ
ἀναγκαίου,
καὶ
τὴν |
[2, 11] |
διακωλύοι.
Εἰ
δὲ
μὴ
ὁδεύοιμεν,
|
ἀλλὰ |
μηδὲ
φέροιμεν
τὴν
ἀνυποδησίαν,
βλαύταις |
[2, 3] |
πλοῦτον
οὔτε
χρυσοῦν»
ἀσκεῖν
ἔχειν,
|
ἀλλὰ |
μητὲ
σκεῦος
ἀχρεῖον,
ὃ
μὴ |
[2, 1] |
ὅτι
οὐδὲν
εἴδωλον
ἐν
κόσμῳ,
|
ἀλλὰ |
μόνος
ὄντως
ἐστὶν
εἷς
ἡμῶν |
[2, 1] |
οὐδὲ
τὴν
γογγύλην
τὴν
Μαντινικήν,
|
ἀλλὰ |
οὐδὲ
τὰ
παρὰ
τοῖς
Ἀσκραίοις |
[2, 10] |
μοιχεύῃ,
ὡς
ἑαυτόν,
ὅτι
μεμοίχευκεν·
|
ἀλλὰ |
πάντως
αὑτὸν
χείρονα
ἀποφαίνει
καὶ |
[2, 7] |
προσφέρεσθαι·
οὐ
γὰρ
ὀψοφάγος
φύσει,
|
ἀλλὰ |
σιτοφάγος
ἄνθρωπος.
Προανίστασθαι
δὲ
τῶν |
[2, 5] |
οὐδ´
ἔμπαλιν
εἶναι
δεῖ
σκυθρωπόν,
|
ἀλλὰ |
σύννουν·
ἀποδέχομαι
γὰρ
εὖ
μάλα |
[2, 1] |
τὰ
εἰσιόντα
κοινοῖ
τὸν
ἄνθρωπον,
|
ἀλλὰ |
τὰ
ἐξιόντα»
φησί,
τοῦ
στόματος. |
[2, 1] |
ἀσχημονοῦσιν
οὐδὲ
περὶ
τὴν
κατάποσιν,
|
ἀλλὰ |
τὴν
μὲν
χεῖρα
μετὰ
τάξεως |
[2, 2] |
Καὶ
οὐχὶ
ἀλαβάστροις
πίνειν
κεκωλύκαμεν·
|
ἀλλὰ |
τὸ
ἐπιτηδεύειν
ἐν
τούτοις
μόνον |
[2, 1] |
γενέσεις
τῶν
καρπῶν
τρέφουσιν
ἄνθρωπον,
|
ἀλλὰ |
τὸ
ῥῆμά
σου
τοὺς
σοὶ |
[2, 9] |
ὕπνου
ἐστίν—
ἀεικίνητος
γὰρ
αὕτη—
|
ἀλλὰ |
τὸ
σῶμα
ἀναπαύλαις
διαβασταζόμενον
παρίεται, |
[2, 8] |
ἐρεθιστικὸν
τῶν
μύρων
σπουδαστέον
οὐδαμῶς,
|
ἀλλὰ |
τὸ
ὠφέλιμον
ἐκλεκτέον,
ὅπου
γε |
[2, 10] |
οὐκ
ἐσθῆτα
τὴν
τρυφητικὴν
μεμήνυκεν,
|
ἀλλὰ |
τὸν
ἐκ
πίστεως
συνυφασμένον
ἀκήρατον |
[2, 1] |
Μὴ
γὰρ
ἀφαιροῦμεν
τὴν
συμπεριφοράν,
|
ἀλλὰ |
τὸν
ὄλισθον
τῆς
συνηθείας
ὡς |
[2, 12] |
παιδαγωγουμέναις
οὐ
χρυσίῳ
κοσμεῖσθαι
προσήκει,
|
ἀλλὰ |
τῷ
λόγῳ,
δι´
οὗ
μόνου |
[2, 2] |
ὁ
μὴ
εἰς
σοφίαν
ἐγρηγορῶν,
|
ἀλλὰ |
ὑπὸ
μέθης
βαπτιζόμενος
εἰς
ὕπνον. |