Livre, Chap.
[2, 4]	διττὴ κατὰ τὸν νόμον· εἰ	γὰρ	ἀγαπήσεις κύριον τὸν θεόν σου»
[2, 8]	εἰς λίχνον ἐπιθυμίαν ἐπισπωμένης. Πάντοθεν	γὰρ	ἀγώγιμος ὁ ἀκόλαστος καὶ ἀπὸ
[2, 5]	δὲ ὠμότητος ὑπόληψιν ἐνδείκνυται. Οὔτε	γὰρ	ἀεὶ γελαστέον— ἄμετρον γάρ— οὔτε
[2, 6]	διαβάλλων πρὸς τὴν ἀκολασίαν. Δεινὸς	γὰρ	ἀεὶ τὰς ῥίζας τῶν ἁμαρτημάτων
[2, 10]	σωφροσύνην ἑταιρικαὶ καθυβρίσωσιν ἡδοναί· πτηναὶ	γὰρ	αἱ τῶν ἐρώντων καρδίαι καὶ
[2, 10]	τὴν φύσιν πιστευτέον ποτέ· οὐδὲ	γὰρ	αἰδοῖα ἔχει τὸ αὐτὸ ζῷον
[2, 7]	περὶ ἃ μὴ προσῆκεν· καὶ	γὰρ	ἀκούσματα ἀήθη καὶ θεάματα ἀπρεπῆ
[2, 7]	τοὺς πέλας φθέγγεσθαι ἀναισθήτου· οὐ	γὰρ	ἀκούσονται. Καὶ τὸ μὲν ἀγεννείας,
[2, 2]	θεϊκαῖς φροντίσιν μὴ οἰνοβαρεῖν· ὁ	γὰρ	ἄκρατος» κατὰ τὸν κωμικὸν ὀλίγα
[2, 10]	χείρονα ἀποφαίνει καὶ ἀτιμότερον. Ὁ	γὰρ	ἁμαρτάνων, παρ´ ὅσον ἁμαρτάνει, χείρων
[2, 2]	μέθῃ διὰ τοὺς κατοπτεύοντας. Ὀπαὶ	γὰρ	ἁμαρτωλοῦ τὰ διερρωγότα τοῦ ὕφους
[2, 7]	Μηδὲ ἀπομύττεσθαι παρὰ πότον· στοχαστέον	γὰρ	ἁμῇ γέ πῃ τῶν συνευωχουμένων,
[2, 1]	γὰρ τούτων ψαύειν θέμις. Ἐπεὶ	γὰρ	ἀμήχανον χρώμενον τοῖς ἡδέσιν ἀποστῆναι
[2, 2]	κυρίῳ θάνατον αὐτῷ καταγγείλασα· ἡ	γὰρ	ἀμνηστία τῶν εἰς τὴν ἀληθῆ
[2, 10]	δὲ ἐσθὴς ἀπονεμητέα γυναιξίν· κοινὸν	γὰρ	ἀμφοῖν τὸ σκέπεσθαι κατὰ τὰ
[2, 10]	τῶν συμβολικῶς εἰρημένων συγκατατίθεμαι. ~Οὐ	γὰρ	ἄν ποτε βιασθείη φύσις εἰς
[2, 10]	τοῦ κυρίου παρασκευάζων. Ἦ που	γὰρ	ἂν ἁλουργὴν χλανίδα περιεβάλετο ὁ
[2, 5]	προσώπασι {τὸν τοῖς βλοσυροῖς} ἧττον»	γὰρ	ἂν καταγέλαστος ὁ γέλως αὐτῷ
[2, 10]	αὐτῇ τέχνῃ χαίρειν ἐατέον. Τί	γὰρ	ἂν φρόνιμον γυναῖκες ἐργάσαιντο ἢ
[2, 8]	δὲ διὰ τὴν ἄκανθαν· οὐδὲ	γὰρ	ἀναιμωτεὶ προσιέναι τῷ λόγῳ ἔξεστιν.
[2, 9]	ὁ κύριος ἐγρηγορότας εὕρῃ. Οὐδὲν	γὰρ	ἀνδρὸς ὄφελος καθεύδοντος ὥσπερ οὐδὲ
[2, 5]	ἢ ἐφήδεσθαι δοκεῖν· τὸ μὲν	γὰρ	ἀνθρωπίνου λογισμοῦ τεκμήριον, τὸ δὲ
[2, 2]	μετέλαβεν οἴνου καὶ αὐτός· καὶ	γὰρ	ἄνθρωπος καὶ αὐτός· καὶ εὐλόγησέν
[2, 8]	τὰς ἀναπνοὰς τὰ ἄνθη· ἀναδιδούσης	γὰρ	ἄνω καὶ ἀναθυμιωμένης κατὰ φύσιν
[2, 8]	τὰς Μούσας Σαπφὼ καταστέφει· οὐ	γὰρ	ἀπ´ ἀρχῆς ῥόδων τῶν ἐκ
[2, 3]	τούτοις καὶ οἰνοχόαι· χρυσός τε	γὰρ	ἁπαξαπλῶς καὶ ἄργυρος ἰδίᾳ τε
[2, 9]	σπουδαστέον ἄρα περὶ αὐτά. Οὐ	γὰρ	ἀπείρηται τοῖς κεκτημένοις ἡ χρῆσις,
[2, 1]	λέγοντες· φάγωμεν καὶ πίωμεν, αὔριον	γὰρ	ἀποθνῄσκομεν· καὶ ὅτι γε τὴν
[2, 10]	παραδειγματισμῷ μείζονι» καὶ πάλιν— οὐ	γὰρ	ἀποκάμνει ὠφελῶν— ὁ δὲ ἀντοφθαλμῶν
[2, 5]	τῶν πειρώντων ἐστὶ φυγαδευτικόν· δυνατὴ	γὰρ	ἀποκρούσασθαι τῆς ἀσελγείας τὰς προσβολὰς
[2, 8]	ἀνθήσεως οἱ καταστεφθέντες ἀπολλύουσιν. Οὔτε	γὰρ	ἀπολαύουσι τῆς ὄψεως οἱ ἀναδούμενοι
[2, 1]	οὕτω θαυμαστῇ φύσει κραθήσεται. Οὐ	γὰρ	ἄπυστος ἦν ὁ Πλάτων τοῦ
[2, 7]	λαλεῖν, τὸν ἀντιδιαλεγόμενον. Σιγὴ μὲν	γὰρ	ἀρετὴ γυναικῶν ἐστιν, ἀκίνδυνον δὲ
[2, 8]	οἴκοι περιφέρειν οὐ σωφρόνων· οὐ	γὰρ	ἁρμόδιον ῥόδων κάλυξιν ἢ ἴοις
[2, 11]	πολλὰ ὑποδήμασι χρηστέον αὐταῖς· οὐ	γὰρ	ἁρμόζει γυμνὸν ἐπιδείκνυσθαι τὸν πόδα·
[2, 4]	ἐν τῷ λαῷ αὐτοῦ. Καὶ	γὰρ	ἁρμονίας παραδεκτέον τὰς σώφρονας, ἀπωτάτω
[2, 5]	αὐτὸν τὸν γέλωτα ἐπιστομιστέον. Καὶ	γὰρ	αὖ καὶ αὐτὸς ὃν μὲν
[2, 7]	καὶ τοὺς κεκράκτας ἐπιστομιστέον. Ταύτῃ	γὰρ	αὖ τὸν Θερσίτην πληγαῖς ᾐκίσατο
[2, 8]	δὲ αὐχμὸς πολιωτέρους ποιεῖ— εἴτε	γὰρ	αὔανσις τριχὸς ἡ πολιὰ εἴτε
[2, 7]	τροχαλῶς καὶ συνδιωκομένως ὁμιλητέον. Καὶ	γὰρ	αὐτῇ τῇ φωνῇ, ὡς ἔπος
[2, 9]	τὸ δεόμενον ὕπνου ἐστίν— ἀεικίνητος	γὰρ	αὕτη— ἀλλὰ τὸ σῶμα ἀναπαύλαις
[2, 12]	Σολομῶντος τὸ πνεῦμα λέγει〉 κρεῖσσον	γὰρ	αὐτὴν ἐμπορευθῆναι ἢ χρυσίου καὶ
[2, 3]	χρῆσις, ὄψεως ἀπάτη μόνον· εἴτε	γὰρ	αὐτοῖς ἐγχέαι τις θερμοῦ κράματος,
[2, 8]	ἐπίπαστα καὶ ὑποθυμιώμενα μύρα· ἐπινοεῖται	γὰρ	αὐτοῖς ὁσημέραι πρὸς τὸ ἄπληστον
[2, 8]	αὐτοῦ» φησὶν ἡ γραφή· καὶ	γὰρ	αὐτὸν ἔκτισεν ὁ ὕψιστος, παρὰ
[2, 1]	μηδὲ ἐπιλαιμαργῶν τῷ ὄψῳ· ὑπηχήσει	γὰρ	αὐτῷ φωνή, μὴ ἕνεκεν βρώματος
[2, 2]	κοσμίως καταμεριζομένου τοῦ ποτοῦ· οὐ	γὰρ	ἀφαιρεῖται τῷ χρόνῳ ὃ προαρπάζει
[2, 1]	πολυτιμότεροι γεγόνασιν μάγειροι γεωργῶν. Μὴ	γὰρ	ἀφαιροῦμεν τὴν συμπεριφοράν, ἀλλὰ τὸν
[2, 7]	τὸν ἅγιον ἁμαρτία· ἐκ στόματος	γὰρ	ἀφρόνων» φησὶν ἡ γραφή, βακτηρία
[2, 8]	τὸ εἶναι νεκροῖς. Οἱ μὲν	γὰρ	βακχεύοντες οὐδὲ ἄνευ στεφάνων ὀργιάζουσιν·
[2, 1]	αὐτοῖς, ὡς ἄρχοντας, ἀπροσκλινῶς· καὶ	γὰρ	βασιλεύειν ἐτάχθημεν καὶ κατακυριεύειν, οὐχὶ
[2, 1]	εἰκότως ἐπικαταρώμενος λαιμάργοις ἐπιθυμίαις. Τὰ	γὰρ	βρώματα τῇ κοιλίᾳ» ἐξ ὧν
[2, 9]	ὁ δὲ τοιοῦτος ζῇ· ὃ	γὰρ	γέγονεν ἐν αὐτῷ, ζωὴ ἦν.
[2, 7]	τῇ συμμετρίᾳ παραμετρούντων· τό τε	γὰρ	γεγωνὸς τῆς προφορᾶς μανιωδέστατον, τό
[2, 5]	ἔστιν ἐφύβριστον καὶ καταγέλαστον. Εἰ	γὰρ	γελοίως σχηματισθῆναι, καθάπερ ἐν ταῖς
[2, 10]	ὅσος ὁρᾶται τῷ σώματι· ἀρχὴ	γὰρ	γενέσεως τὸ ἀπαλλαττόμενον. Ἀλλὰ καὶ
[2, 10]	δὲ τὸν θεὸν ὑπονοῶν. Οὐ	γὰρ	γινώσκει» φησὶν ἡ γραφή, ὅτι
[2, 6]	ὄντως αἰσχροῦ προσηγορία τάττεται· οὐδὲ	γὰρ	γόνυ καὶ κνήμη τὰ μέλη
[2, 9]	λογιστικὸν εἰς ἀναισθησίαν καθέλκουσα. Ὕπνος	γὰρ	δὴ πολὺς οὔτε τοῖς σώμασιν
[2, 7]	ἀνήκοντα προΐεσθαι ἡμᾶς ῥήματα. Εἰ	γὰρ	δι´ ἀγάπην αἱ ἐπὶ τὰς
[2, 12]	κοινωνία καὶ ἔργα οἰκουρίας. Ὁ	γὰρ	διδοὺς πτωχῷ δανείζει θεῷ» καὶ
[2, 1]	φυσικὴ χρῆσις τῆς τροφῆς· οὔτε	γὰρ	ἐὰν φάγωμεν, περισσεύομεν» φησίν, οὔτε
[2, 1]	ὑπὸ τοῦ λόγου πηγήν. Καὶ	γὰρ	εἰ πάντων μεταλαμβάνειν ἔξεστί μοι,
[2, 12]	ἀγαθῶν σφᾶς αὐτὰς» κοσμουσῶν. Καὶ	γὰρ	εἰκότως ἀπεῖναι αὐτῶν τὸν καλλωπισμὸν
[2, 12]	αὐτὸν παραιτουμέναις τὸν κόσμον. Χρὴ	γὰρ	εἶναι κοσμίας ἔνδοθεν καὶ τὴν
[2, 3]	μὴ ἡ πολυτέλεια γινέσθω. Τί	γάρ;	εἰπέ μοι· τὸ μαχαίριον τὸ
[2, 12]	σύμβολον αἰνιττόμενος τὰ κόσμια· χρυσοῦς	γὰρ	εἶπεν κἀκείνους Ὅμηρος τοὺς δεσμούς.
[2, 10]	διὰ τὸν θεὸν φυτουργεῖ· Πληθύνεσθε»	γὰρ	εἴρηκεν, καὶ ὑπακουστέον· καὶ κατὰ
[2, 2]	ἀσχημοσύνην αὐτῆς οὐ συγκαλύπτει» Ταχὺ	γὰρ	εἰς ἀταξίαν ὑποσύρεται γυνή, κἂν
[2, 10]	δὲ ἐντεῦθεν ἡ κοιλότης· οὐ	γὰρ	εἰς γένεσιν δεδημιούργηται. Ἐντεῦθεν συμφανὲς
[2, 8]	μύρων χρῆσις οὐκ ἀναγκαία. Ἐξοκέλλει	γὰρ	εἰς ἡδονὰς καὶ ῥᾳθυμίας, μάλιστα
[2, 1]	τοῖς ἀνθρώποις ἡ λιχνεία. Καὶ	γὰρ	εἰς τὰ πέμματα καὶ τὰ
[2, 10]	πολλὴν τῶν ἐπιβούλων κακουργίαν· οὐ	γὰρ	εἰς τὴν Κράτητος πήραν μόνον,
[2, 10]	ποικιλίαν τῆς τροφῆς ἐκβέβληκε, σημαίνεται	γὰρ	ἐκ τῆς γραφῆς τοῦτο· μὴ
[2, 12]	τῇ μορφῇ τὸ ἦθος. Τὸ	γὰρ	ἑκάστου καὶ φυτοῦ καὶ ζῴου
[2, 1]	καὶ τὴν σάρκα αὐτήν. Ὁ	γὰρ	ἐκείνων καθαρῶς ἀπολυθείς, δι´ ὧν
[2, 9]	τὸ μαλθακὸν συμμέτρως ἀρρενιστέον. Οὐ	γὰρ	ἔκλυσιν χρὴ τοῦ σώματος εἶναι
[2, 4]	ἀνθρώπων τοῖς ἀλογωτέροις. Τὰς μὲν	γὰρ	ἐλάφους ταῖς σύριγξι κηλεῖσθαι παρειλήφαμεν
[2, 4]	αὐτὸν ἐν ἤχῳ σάλπιγγος» καὶ	γὰρ	ἐν ἤχῳ σάλπιγγος ἀναστήσει τοὺς
[2, 6]	τῆς ἀκολασίας ἐπιμιξίαν ἐκκόπτων. Τὸ	γὰρ	ἐν τοῖς ὀνόμασιν ἀτακτεῖν μελέτην
[2, 9]	περὶ αὐτὰ ἐπιτήδευσις κεκώλυται· οὐ	γὰρ	ἐν τούτοις τὸ εὔδαιμον. Πάλιν
[2, 2]	Ἀριούσιον, ὅταν μὴ παρῇ. Δίψα	γὰρ	ἐνδείας τινός ἐστι πάθος καὶ
[2, 10]	οὗ ἂν τύχῃ λαγωοῦ· οὐ	γὰρ	ἑνὶ ἀρκεῖται γάμῳ. Καὶ συλλαμβάνει
[2, 2]	κινεῖν ἢ τὸ ὁρώμενον· ταὐτὸν	γὰρ	ἐξ ἀμφοῖν ἡ ὄψις πέπονθεν
[2, 10]	μεγέθει τῆς ἀπουσίας ἀνατιθέμεναι; Ἄνθρωπος	γὰρ	ἐξ ἀνθρώπου ἐκφύεταί τε καὶ
[2, 1]	τε καὶ αἰσχροῦ. Οἳ μὲν	γὰρ	ἐξέχονται τῶν ὄψων, ἃ μετ´
[2, 6]	δὲ καὶ λόγῳ τραχυτέρῳ. Τὰ	γὰρ	ἐξιόντα» φησίν, ἐκ τοῦ στόματος
[2, 1]	τοὺς σοὶ πιστεύοντας διατηρεῖ· οὐ	γὰρ	ἐπ´ ἄρτῳ ζήσεται ὁ δίκαιος»
[2, 5]	καὶ καιρὸν ἐπιτιθέναι πρέποντα. Οὐ	γὰρ	ἐπειδὴ γελαστικὸν ζῷον ὁ ἄνθρωπος,
[2, 1]	φρονιμώτεροι, ὡς φιλόσοφοι πλουσίων· οὐ	γὰρ	ἐπέχωσαν τὸν νοῦν ταῖς τροφαῖς
[2, 1]	δειπναρίοις ἐξωνεῖσθαι προσδοκήσαντες. Τὰς μὲν	γὰρ	ἐπὶ τῇ εὐφροσύνῃ συναγωγὰς ἐγκαταλεγόμενοι
[2, 2]	αὐτῷ, οὐδ´ ἂν καθεύδωμεν· καὶ	γὰρ	ἐπὶ τὸν ὕπνον παρακλητέον. Τελεία
[2, 10]	ἔμψυχον σπείρων ἄρουραν· ὃ μὲν	γὰρ	ἐπικαίρου τροφῆς ὀριγνώμενος, ὃ δὲ
[2, 1]	ἐσθίειν παραγγέλλει, ἵνα ζῶμεν. Οὔτε	γὰρ	ἔργον ἡμῖν ἡ τροφὴ οὔτε
[2, 4]	ἐπὶ παροινίᾳ κομῶσαι· ὃ μὲν	γάρ	ἐστι μεθυστικὸς {αὐλὸς} ἄλυς, ἐρωτικῆς
[2, 10]	οὐ κοιμηθήσῃ κοίτην γυναικείαν, βδέλυγμα	γάρ	ἐστι. Πρὸς δὲ καὶ ἀρούρας
[2, 1]	τοίνυν τούτων, οὐ δεδιότας— οὐ	γάρ	ἐστί τις ἐν αὐτοῖς δύναμις—
[2, 10]	γενεσιουργοῦ φύσεως μὴ νοήσαντες· ἐπεὶ	γάρ	ἐστι τοῦτο λαγνίστατον τὸ ζῷον
[2, 1]	χριστιανοῦ δίαιτα ἡδυπαθείᾳ περικτᾶται· πόρρω	γάρ	ἐστι τῶν πασχητιώντων ἐδεσμάτων» ἡ
[2, 1]	οὖν ἡμῶν τὸ ἀγαθόν. Οὐ	γάρ	ἐστιν ἡ βασιλεία τοῦ θεοῦ
[2, 10]	ἐχέγγυος πίστις οἴκοθεν παραγινέσθω. Οὐ	γὰρ	ἔστιν, οὐκ ἔστι σεμνὸν παρ´
[2, 10]	αἰσχύνην τοῦ σώματος προαγωγεύοντα. Οὐ	γὰρ	ἔτι σκέπη ἡ ἁβροδίαιτός ἐστιν
[2, 5]	δεῖ σκυθρωπόν, ἀλλὰ σύννουν· ἀποδέχομαι	γὰρ	εὖ μάλα ἐκεῖνον {προσώποις μειδιῶντα}
[2, 12]	τρυφᾶν πενομένων πλειόνων. Πόσῳ μὲν	γὰρ	εὐκλεέστερον τοῦ πολυτελῶς οἰκεῖν τὸ
[2, 7]	ἀπολαβομένοις πράως τὰς ἀναπνοάς· ταύτῃ	γὰρ	εὐσχημονέστατα τὴν ἀθρόαν τοῦ πνεύματος
[2, 8]	καὶ τοῦ πάθους αὐτοῦ· μύρῳ	γὰρ	εὐώδει ἀλειφόμενοι οἱ πόδες θεϊκὴν
[2, 2]	ἐν τῷ Περὶ μακροβιοτίας, μέμνημαι	γάρ,	ἐφ´ ὅσον βρέξαι τὰ σιτία
[2, 1]	τῶν ἐδεσμάτων τῶν πλουσίων· ταῦτα	γὰρ	ἔχεται βίου ψευδοῦς τε καὶ
[2, 10]	διάνοιαν ἡ ἐπιφερομένη λέξις. Μὴ	γὰρ	ζητεῖτε τί φάγητε ἢ τί
[2, 10]	εἰς τὸ παντελὲς καθαρευτέον ἔχεται	γὰρ	ζητήσεως καὶ τοῦτο— ἐν τῷ
[2, 12]	σου ὡς σεαυτὸν» πληρώσας. Αὕτη	γὰρ	ἡ ἀληθὴς τρυφή, ἡ θησαυριζομένη
[2, 12]	δέ ἐστι λίθων πολυτελῶν. Αὕτη	γὰρ	ἡ ἀληθινὴ εὐκοσμία. Τὰ δὲ
[2, 10]	τῆς ὄψεως ἐξανθιστέον· ἐξίτηλος μὲν	γὰρ	ἡ γραφὴ τῷ χρόνῳ γίνεται,
[2, 8]	καὶ τὸ ἄνθος ξηραίνεται· μαραίνεται	γὰρ	ἡ δόξα τῶν τῷ κυρίῳ
[2, 12]	τὰς Χριστῷ λατρευούσας. Τῷ ὄντι	γὰρ	ἡ λιτότης ἁγιωσύνης προμηθεῖται ἐξισοῦσα
[2, 7]	σου ὀλισθήσῃ εἰς ἀπώλειαν· σφαλερὰ	γὰρ	ἡ πάροινος ἐλευθερία παρανοεῖν δυναμένη·
[2, 2]	ἐπὶ τὸν ὕπνον παρακλητέον. Τελεία	γὰρ	ἡ σοφία θείων οὖσα καὶ
[2, 10]	γυμνότητος κρύπτειν μὴ δυναμένη· προσπίπτουσα	γὰρ	ἡ τοιαύτη ἐσθὴς τῷ σώματι
[2, 7]	τὰς κύλικας τὰς πεπληρωμένας· ἐπισφαλὴς	γὰρ	ἡ τοιαύτη παιδιά· στόμα δὲ
[2, 2]	παραφυλάττοντας τὸν ὄλισθον ἀκριβῶς· ἀκροσφαλὴς	γὰρ	ἡ τοῦ οἴνου παρείσδυσις. Οὕτω
[2, 9]	τὰς ἐπιπολὰς τῆς ἐγρηγόρσεως. Ἔοικεν	γὰρ	ἡ τοῦ ὕπνου καταφορὰ θανάτῳ,
[2, 12]	σφᾶς αὐτὰς φαίνεσθαι πεπεδημένας; εἰ	γὰρ	ἡ ὕλη τὸ ὄνειδος ὑπεκλύει,
[2, 10]	ἄχρις ἂν ἀποκυήσωσιν· τῷ ὄντι	γὰρ	ἡ ὑστέρα ὑποκειμένη μὲν τῇ
[2, 10]	διαβολὴν τοῦ ἤθους ἐξανθεῖν· οὔτε	γὰρ	ἡ χρῆσις ὠφέλιμος— οὐ γὰρ
[2, 10]	αὑτοῦ γυναικὶ συνιόντα παρήγαγεν· ψιλὴ	γὰρ	ἡδονή, κἂν ἐν γάμῳ παραληφθῇ,
[2, 1]	ἡ συνείδησις ἀσθενοῦσα μολύνεται. Βρῶμα	γὰρ	ἡμᾶς οὐ παραστήσει τῷ θεῷ·
[2, 4]	τὸ τοιοῦτον γίνεται συμπόσιον. Ἀποθεμένους	γὰρ	ἡμᾶς τὰ ἔργα τοῦ σκότους
[2, 8]	μηδέπω τοῦ λόγου μεταλαβοῦσα— ἔτι	γὰρ	ἦν ἁμαρτωλός— ὅπερ ἡγεῖτο τὸ
[2, 6]	ἐπιθεωρήσεσι τῶν ἀπορρητοτέρων μερῶν· οὐδὲ	γὰρ	ἠνέσχετο τοῦ δικαίου τὴν γύμνωσιν
[2, 2]	δέ» φησί, μὴ ἀνδρίζου, πολλοὺς	γὰρ	ἠχρείωσεν ὁ οἶνος. Μέθῃ δὲ
[2, 1]	ὑπὲξ ἐρέβευς νεκύων κατατεθνειώτων. Οὐ	γὰρ	θέλω ὑμᾶς κοινωνοὺς δαιμονίων γίνεσθαι»
[2, 12]	ἀπάρτησιν ἐλλοβίων καὶ πλάστρων· οὔτε	γὰρ	θέμις βιάζεσθαι τὴν φύσιν, παρ´
[2, 8]	βαφεῖς ἀπελαύνειν καὶ αὐτούς· οὐ	γὰρ	θέμις δολερὰ εἵματα καὶ χρίσματα
[2, 10]	εἰς πάθη ἀτιμίας· αἵ τε	γὰρ	θήλειαι αὐτῶν μετήλλαξαν τὴν φυσικὴν
[2, 8]	τοῦ μύρῳ χρίεσθαι· τὸ μὲν	γὰρ	θηλυδριῶδες, τὸ δὲ χρίεσθαι τῷ
[2, 2]	οὐχὶ κοσμίως; οὐκ ἐπιλελογισμένως; Εὖ	γὰρ	ἴστε, μετέλαβεν οἴνου καὶ αὐτός·
[2, 10]	τίς ἡμᾶς ὁρᾷ; Λήσεται μὲν	γὰρ	ἴσως τὸ αἰσθητὸν φῶς τις,
[2, 5]	οὐκ ἐκλύοντας ἐκμελῶς. Ἡ μὲν	γὰρ	καθ´ ἁρμονίαν τοῦ προσώπου, καθάπερ
[2, 9]	ἡ γραφή, καὶ νήφωμεν. Οἱ	γὰρ	καθεύδοντες νυκτὸς καθεύδουσιν, καὶ οἱ
[2, 1]	φθέγγεσθαι ὁτιοῦν ἐσθίοντα ἅμα· ἀπρεπὴς	γὰρ	καὶ ἄσημος ἡ φωνὴ γίνεται,
[2, 7]	μὴ πρόσεστιν αὐτῷ, διαβολῆς· ἐπίνοια	γὰρ	καὶ αὐτὴ διδασκαλικὴ διὰ τοῦ
[2, 10]	τῶν ὀρέξεών σου κωλύου· οἶνος	γὰρ	καὶ γυναῖκες ἀποστήσουσι συνετούς, καὶ
[2, 10]	διὰ τὸν ὑπερβάλλοντα πασχητιασμόν· ἀλληλίζει	γὰρ	καὶ ὁ ἄρρην, ὅθεν καὶ
[2, 1]	καλόν, ἀλλ´ οὐδὲ ἀεί. Καὶ	γὰρ	καὶ ὁ καιρὸς καὶ ὁ
[2, 10]	κρύπτειν ὄμματα θηλειῶν χρεών. Εἰ	γὰρ	καὶ πλεονεκτεῖ τὸ θῆλυ διὰ
[2, 1]	ἡ τράπεζα τῆς ἀληθείας. Εἰ	γὰρ	καὶ τὰ μάλιστα ἕνεκεν τῶν
[2, 8]	καὶ τὴν Ἄρτεμιν μυρρίνῃ. Εἰ	γὰρ	καὶ τὰ μάλιστα μὲν δι´
[2, 7]	ὀνειδισμοῦ μὴ εἴπῃς αὐτῷ. Εἰ	γὰρ	καὶ τὰ μάλιστα παραγγέλλεται ἁγίοις
[2, 1]	οὐδὲ περιορᾶταί ποτε ἄνθρωπος· ὁ	γὰρ	καὶ τὰ πτηνὰ καὶ τὰ
[2, 3]	τετυφωμένης ὕλης {ὁ ἰός} ~Καθόλου	γὰρ	καὶ τὰς τροφὰς καὶ τὰς
[2, 8]	δὲ ἐκ ῥόδων ἐμψυκτικόν. Καθόλου	γὰρ	καὶ ταῦτα εἰς τὴν ἡμετέραν
[2, 10]	γίνεσθαι τὴν γυναῖκα εὔλογον. Εἴθε	γὰρ	καὶ τῆς ἐσθῆτος οἷόν τε
[2, 2]	διὰ τῆς ἀσωτίας αἰνιξάμενος. Εἰ	γὰρ	καὶ τὸ ὕδωρ οἶνον ἐν
[2, 1]	τάξεως ἐκ διαστημάτων ἐκτατέον. Παραφυλακτέον	γὰρ	καὶ τὸ φθέγγεσθαι ὁτιοῦν ἐσθίοντα
[2, 10]	φάγητε ἢ ποῖα πίητε· πλεονεξία	γὰρ	καὶ τρυφὴ μεριμνᾶν ταῦτα· τὸ
[2, 10]	πάθος εἴωθε τὴν πλάσιν· εἰ	γὰρ	καὶ τῶν ὀρνέων πολλὰ μεταβάλλειν
[2, 3]	ἡντινοῦν ἀξιόλογον ἔχοντα σπουδήν. Ὁ	γὰρ	καιρὸς συνεσταλμένος ἐστίν» ὥς φησιν
[2, 10]	οὐδὲ ἀκυρωτέον τὰς ἐντολάς· ἐπιθυμίᾳ	γὰρ	κακῇ ὄνομα ὕβρις, καὶ τὸν
[2, 12]	τὸν καλλωπισμὸν κελεύει· εἰ μὲν	γὰρ	καλαὶ εἶεν, ἀπόχρη ἡ φύσις·
[2, 8]	εἰδώλων τῶν νεκρῶν καταστεπτέον. Ὁ	γὰρ	καλὸς τοῦ ἀμαράντου στέφανος ἀπόκειται
[2, 10]	εἰ μὴ ἔβλαψεν. Ἡ μὲν	γὰρ	κατὰ νόμον σφαλερά, εἰ μὴ
[2, 8]	ἀλεαίνεσθαι ἐθέλει τὸ νευρῶδες· οὐ	γὰρ	κατὰ πάντα ἀποσκορακιστέον τὴν χρῆσιν
[2, 7]	ἣ κατήγορός ἐστιν ἀκρασίας· οὐ	γὰρ	κατὰ τὰ αὐτὰ τοῖς βουσὶν
[2, 1]	τὸ ἀνενδεὲς τῶν ἀναγκαίων· αἱ	γὰρ	κατὰ φύσιν ὀρέξεις αὐταρκείᾳ περιορίζονται.
[2, 2]	ἀπέχεσθαι τοῦ φαρμάκου τούτου· οὐ	γὰρ	κατάλληλον ζεούσῃ ἡλικίᾳ τῶν ὑγρῶν
[2, 1]	ἀλλ´ οὐ πάντα συμφέρει» ταχὺ	γὰρ	καταπίπτουσιν ἐπὶ τὸ δρᾶν τὸ
[2, 10]	αὐτῇ γίνεται συνουσίας ὁρμητήριον· τὸ	γὰρ	κενὸν πᾶν ἐπιθυμεῖ πληρώσεως· συμβαίνει
[2, 1]	οὐκ ἀπαιδαγώγητον οὐδὲ τοῦτο· ἀγαθὴ	γὰρ	κουροτρόφος {αὐτάρκεια} εἰς κοινωνίαν ἀγάπη
[2, 1]	ἀπὸ τῆς ἐλλειπούσης τροφῆς· οὐ	γὰρ	κωλύεται τὸ ἀνατρέχον εἰς αὔξην
[2, 12]	τῶν περιττῶν κομιζομένη χρείαν. Τὸ	γὰρ	λιτόν, ᾗ καὶ τοὔνομα ἐμφαίνει,
[2, 6]	αὑτῷ ὁ ἀδολέσχης προσκορής· πλεονάζων	γὰρ	λόγον βδελύττεται τὴν ψυχὴν αὐτοῦ.
[2, 4]	τῆς ὁμιλίας τῆς σεμνῆς· Ὁ	γὰρ	λόγος ὁ τοῦ κυρίου ἐνοικείτω
[2, 7]	τὸ φθέγμα τὸ αὐτοῦ. Οὔτε	γὰρ	μακρολογητέον ποτὲ οὔτε πολυλογητέον οὔτε
[2, 1]	καὶ οἱ ἀπὸ Πυθαγόρου· θηρίων	γὰρ	μᾶλλον τοῦτό γε, καὶ ἡ
[2, 8]	διελέγχεται τὸ ἐφήμερον αὐτῶν· ἄμφω	γὰρ	μαραίνεσθον, καὶ τὸ ἄνθος καὶ
[2, 8]	κατ´ εἰκόνα τοῦ κυρίου· οὐ	γὰρ	μαραίνεται ὡς ἄνθος. Οἶδα καὶ
[2, 2]	ἐκτείνου συμβολαῖς, κρεῶν ἀγορασμοῖς, πᾶς	γὰρ	μέθυσος καὶ πορνοκόπος πτωχεύσει καὶ
[2, 2]	τὰς εὐωχίας ἔδειξεν σαφῶς· οὐ	γὰρ	μεθύων ἐδίδασκεν. Ὅτι δὲ οἶνος
[2, 5]	πᾶσιν οὐδὲ ἐπὶ πᾶσιν. Μάλιστα	γὰρ	μειρακίοις καὶ γυναιξὶν ὄλισθος εἰς
[2, 10]	ἄδολον τοῦ βίου ὑποτυπούμενος. Καὶ	γὰρ	μέλι ἤσθιεν καὶ ἀκρίδας, γλυκεῖαν
[2, 10]	φασὶ παρθένους ἐστολίσθαι καλόν· οὐδὲν	γὰρ	μέρος ὁτιοῦν ἀπογυμνοῦσθαι γυναικὸς εὐπρεπές.
[2, 6]	πονηρὸν κολλώμενοι τῷ ἀγαθῷ· ὁ	γὰρ	μετὰ τῶν ἁγίων ἀναστρεφόμενος ἁγιασθήσεται.
[2, 2]	δὲ τῷ οἴνῳ κἀνταῦθα· οὐ	γὰρ	μέχρι τῶν ὕβρεως προϊτέον κρατήρων.
[2, 8]	ἀπὸ τῶν ἱματίων σου. Ἀλλὰ	γὰρ	μὴ λάθωμεν ὥσπερ οἱ γῦπες
[2, 12]	τὴν κενοδοξίαν, ἄρδην ἐκβλητέον. Τὰ	γὰρ	μὴ οἰκεῖα τῷ σώματι ὡς
[2, 1]	ἀπίστων καὶ πορεύεσθαι κρίνομεν— καλὸν	γὰρ	μὴ συναναμίγνυσθαι τοῖς ἀτάκτοις— πᾶν
[2, 7]	χεῖρα τῷ γενείῳ ὑπερειδόντων· ἀγεννὲς	γὰρ	μὴ φέρειν αὑτόν, καὶ τοῦτο
[2, 9]	Λὼτ δὲ ὁ δίκαιος— παραπέμπομαι	γὰρ	νῦν τῆς παλιγγενεσίου οἰκονομίας τὴν
[2, 4]	συμποτικὸς δέ ἐστι νῦν· ἐπιφέρει	γὰρ	ὁ ἀπόστολος πάλιν· ἐν πάσῃ
[2, 2]	ἐπιθυμίας τῆς ψυχῆς. Θάσιός τε	γὰρ	ὁ εὐώδης καὶ ὁ εὔπνους
[2, 12]	οὐ δαπάνης, ἐπέχει λόγον. Δέδωκεν	γὰρ	ὁ θεὸς οἶδ´ ὅτι τῆς
[2, 2]	τὸ πρόσωπον τὸ αὑτῶν. Καὶ	γὰρ	ὁ κελαρυσμὸς ῥαγδαίου τοῦ ποτοῦ
[2, 10]	φιλοκόσμων τούτων ᾖ λελεγμένον; Ἀγρὸς	γὰρ	ὁ κόσμος» καὶ πόα ἡμεῖς
[2, 10]	ὁ γάμος καὶ ἐγκατατετάχθω· πληθύνεσθαι»	γὰρ	ὁ κύριος βούλεται τὴν ἀνθρωπότητα,
[2, 8]	ἄλλο μυστικὸν ἐνταῦθα εἰπεῖν. Ἐπεὶ	γὰρ	ὁ παγκρατὴς κύριος τῶν ὅλων,
[2, 8]	γῆς μετ´ εὐκλείας ὁδεύουσαν· ἐξῆλθεν	γὰρ	ὁ φθόγγος αὐτῶν ἐπὶ τὰ
[2, 7]	κατὰ τὰς ὁμιλίας προφορά. Καθόλου	γὰρ	ὁ Χριστιανὸς ἡρεμίας καὶ ἡσυχίας
[2, 4]	τῶν αὐτοῦ μεταλαμβάνοντας κτισμάτων· καὶ	γὰρ	ὁ ψαλμὸς ἐμμελής ἐστιν εὐλογία
[2, 3]	ὀλίγων ἄν τις περιποιήσαιτο. Μάταιοι	γὰρ	οἱ δι´ ἀπληστίαν ἐπ´ αὐτοῖς
[2, 9]	καὶ τὸν θεὸν εὐλογητέον· μακάριοι	γὰρ	οἱ ἐγρηγορότες εἰς αὐτόν, σφᾶς
[2, 8]	πω τῶν στεφάνων ἦν. Οὔτε	γὰρ	οἱ μνήστορες οὔθ´ οἱ ἁβροδίαιτοι
[2, 8]	ἐν κόσμῳ ἀναστροφῆς ἀπαλλαττόμενος· μυρίζονται	γὰρ	οἱ νεκροί· δάκρυα δέ ἐσμεν
[2, 7]	ἐξαισίων καὶ δακρύων» ὑπερμέτρων· πολλάκις	γὰρ	οἱ οἰνωμένοι καγχάσαντες ἐπὶ πλεῖστον,
[2, 7]	ἅμα καὶ ὁ κοπρών· καὶ	γὰρ	οἱ πολλοὶ ἀπομύττονται καὶ πτύουσιν
[2, 8]	αὑτῶν καταμαρτυροῦντες ἀμαθίας· τοῦτ´ αὐτὸ	γὰρ	οἱ σκληροκάρδιοι προφητείαν οὖσαν σεσοφισμένην
[2, 1]	πεινᾷ, ὃς δὲ μεθύει. Μὴ	γὰρ	οἰκίας οὐκ ἔχετε εἰς τὸ
[2, 2]	ἔμετοι καὶ παραφροσύναι ἐπεισεκώμασαν. ~Πᾶς	γὰρ	οἰνωθεὶς ἀνὴρ κατὰ τὴν τραγῳδίαν
[2, 3]	τῇ ἐπιτηδεύσει, τῷ καιρῷ. Ἑνὸς	γὰρ	ὄντας θεράποντας θεοῦ χρὴ καὶ
[2, 10]	τῆς θηλείας κατόπιν ἐπιών· ἔστι	γὰρ	ὀπισθοβατικόν· κυεῖ δὲ κατὰ μῆνα
[2, 5]	δὲ χωρῶν ἀκολασίαν ἐνδείκνυται. Ἁπλῶς	γὰρ	ὁπόσα φυσικὰ τοῖς ἀνθρώποις ἐστίν,
[2, 1]	ἀμέτρως καὶ ἀσχημόνως ἐμφορουμένους; Ἔστι	γὰρ	ὁρᾶν τοὺς τοιούτους ὑσὶν ἢ
[2, 10]	κατὰ τὰς παρανόμους συνουσίας. Ἔχε	γὰρ	ὀρθῶς παντὸς μᾶλλον μή ποτε
[2, 10]	τὸ πρόσωπον ἐπεσκιάσθαι προστέτακται. Οὐ	γὰρ	ὅσιον εἶναι θήρατρον ἀνθρώπων τὸ
[2, 8]	ἐν τοῖς ἀπολλυμένοις· οἷς μὲν	γὰρ	ὀσμὴ ἐκ θανάτου εἰς θάνατον,
[2, 1]	οἰκονομικώτατα καταγγέλλεται ἡ εὐτέλεια· μυρίων	γὰρ	ὅσων ἀφείλατο τὴν χρῆσιν ὁ
[2, 8]	σύμβολον ὁ στέφανος εἴη ἀλλὰ	γὰρ	ὅτι τοῖς εἰδώλοις κατωνόμασται. Ὁ
[2, 10]	ὑπὸ γαστέρα δεσπόζειν ἀρχικώτατον. Εἰ	γὰρ	οὐδὲ τὸν δάκτυλον ὡς ἔτυχε
[2, 10]	παιδικὴν ἡλικίαν, παρεισάγουσαν— τοῖς μὲν	γὰρ	οὐδέπω συνεχώρησεν, τοὺς δὲ οὐκέτι
[2, 2]	εἷς, ἑνὸς γεώργιον θεοῦ. Τί	γὰρ	οὐκ ἀπόχρη ὁ ἐπιχώριος ἀποπληρῶσαι
[2, 1]	ἀναπείθει γοητεύοντα τὰς ὀρέξεις. Μὴ	γὰρ	οὐκ ἔνεστι καὶ ἐν εὐτελείᾳ
[2, 5]	ἀπὸ γελοίου ἤθους φερομένους. Τὸ	γὰρ	οὐκ ἔστι δένδρον καλὸν ποιοῦν
[2, 1]	καὶ πνευματικῆς κατηξιωμένους τροφῆς. Μὴ	γὰρ	οὐκ ἔχομεν ἐξουσίαν φαγεῖν καὶ
[2, 1]	ἐγκρατείας κερδαίνων τὸν ἄνθρωπον. Μὴ	γὰρ	οὐκ ἔχομεν ἐξουσίαν φαγεῖν καὶ
[2, 2]	ἑτοίμους εἰς μέθην αἰνίττεσθαι. Καὶ	γὰρ	οὖν κἀν τούτοις τὸ λογιστικὸν
[2, 10]	περιττώσεως πόρον ἐπιθοροῦν· τὸ μὲν	γὰρ	οὖρον εἰς κύστιν ἀποκρίνεται, ἡ
[2, 5]	Οὔτε γὰρ ἀεὶ γελαστέον— ἄμετρον	γάρ—	οὔτε πρεσβυτέρων ἤ τινων ἑτέρων
[2, 1]	τοῦ σίγμα στοιχείου νενοηκότες. Ἦ	γὰρ	οὐχ οὗτοι οἱ περὶ τὰς
[2, 10]	σοφιστής, νόσον ἀνίατον ἡγούμενος. Ἦ	γὰρ	οὐχὶ καὶ ἐκλύσεις παρέπονται τῷ
[2, 12]	τοὺς δεσμώτας τοὺς πλουσίους. Ἦ	γὰρ	οὐχὶ κλοιὸς τὸ χρυσοῦν ἐστι
[2, 2]	εἰς μέθην ἡ εὐωχία· ὡς	γὰρ	ὀφθαλμοὺς οὐκ ἄν τις εὖ
[2, 7]	μὴν πλείονος ὄψου προσφέρεσθαι· οὐ	γὰρ	ὀψοφάγος φύσει, ἀλλὰ σιτοφάγος ἄνθρωπος.
[2, 10]	οὐ θέμις ἀντιπλασθῆναι πάθει· τὸ	γὰρ	πάθος οὐ φύσις· παραχαράττειν δέ,
[2, 2]	ἐνδύσεται διερρηγμένα πᾶς ὑπνώδης. Ὑπνώδης	γὰρ	πᾶς ὁ μὴ εἰς σοφίαν
[2, 8]	τῆς εὐωδίας ἔργον πεφήμισται· καὶ	γὰρ	πεπλήρωκεν τὸ πάθος τοῦ κυρίου
[2, 8]	ἡδυπάθειαν δεδομένων τῶν μύρων. Οὐ	γὰρ	περὶ τὸ ἐρεθιστικὸν τῶν μύρων
[2, 9]	λείους ἐχέτω τοὺς πόδας· αἱ	γὰρ	περίεργοι τορνεύσεις τῶν ἑρπηστικῶν ἔσθ´
[2, 10]	ὁ τῆς ἀράχνης μίτος· τὰ	γὰρ	περιττὰ ταῦτα καὶ διαφανῆ ἔλεγχός
[2, 10]	ἔντευξιν τοῦ γάμου τελειοῦσθαι· καὶ	γὰρ	ποθεινοτέρα ἡ χρονιωτέρα συμπλοκή. Οὐ
[2, 10]	ἀνθρώπων γένος κακοτέχνοις μηχαναῖς· αὗται	γὰρ	πορνείας ἐπικαλύμματι τοῖς ἐς παντελῆ
[2, 10]	ἐσθῆτος καὶ τὰς βαφάς· αὗται	γὰρ	πόρρω καὶ τῆς χρείας καὶ
[2, 1]	πολλοῖς τοῦ δείπνου χάριν. Οὐ	γάρ	που μεμαθήκασι τὸν θεὸν παρασκευάσαι
[2, 10]	γὰρ ἡ χρῆσις ὠφέλιμος— οὐ	γὰρ	πρὸς τὸ κρύος εὔθετος— οὔτε
[2, 2]	ἐπ´ ἀνέσει καὶ διαχύσει. Οἶνος	γὰρ	πρῶτον μὲν αὐτὸν αὑτῷ ἵλεω
[2, 10]	ἐπιμηνίοις καθάρσεσιν ἐνεσχημέναι τύχωσιν. Οὐ	γάρ	πω εὔλογον τῷ ἀποκαθάρματι τοῦ
[2, 11]	πλὴν εἰ μὴ στρατεύοιτο. Καὶ	γάρ	πως ἐγγὺς τὸ ὑποδεδέσθαι τῷ
[2, 8]	βδελυττόμενοι ἢ οἱ κάνθαροι— τούτους	γὰρ	ῥοδίνῳ χρισθέντας μύρῳ τελευτᾶν λέγουσιν—
[2, 10]	ἐπὴν εἰς κοίτην ἴωμεν· εἰ	γὰρ	σεμνότητα ἀσκητέον, ὥσπερ οὖν, πολὺ
[2, 6]	ἄρα ὑφέξει ἡ γλωσσαργία· ἔστι	γὰρ	σιωπῶν εὑρισκόμενος σοφός, καὶ ἔστι
[2, 7]	Λάλησον, πρεσβύτερε, ἐν συμποσίῳ· πρέπει	γάρ	σοι· ἀλλ´ ἀπαραποδίστως λάλησον καὶ
[2, 3]	σκεύεσι μεγαλαυχεῖν αἰσχρὸν κομιδῇ· οὐ	γὰρ	σπουδάζειν ἔτι περὶ τούτων πάνυ
[2, 9]	τὴν μαλακίαν τῶν στρωμάτων· Οὐδὲ	γὰρ	συνέχει ἐπιστρεφομένοις τοῖς εὐναζομένοις ἐν
[2, 10]	θήλειαν ἔστιν ὕαιναν λαβεῖν· οὐ	γὰρ	συνεχεῖς αἱ κυήσεις τῷ ζῴῳ
[2, 1]	ἔργον τοῦ θεοῦ» λέγουσα. Ἀνοήτου	γὰρ	σφόδρα θαυμάζειν καὶ τεθηπέναι τὰ
[2, 12]	αἱ τοιαῦται φωναί. Πρῶτον μὲν	γὰρ	τὰ ἀναγκαῖα καθάπερ τὸ ὕδωρ
[2, 12]	ἐκψήγματα μειρακιῶδές ἐστι τεθηπέναι. Ἐπὶ	γὰρ	τὰ διαυγῆ τῶν λιθιδίων καὶ
[2, 1]	ἄρα ἀδιάφορος ἡ χρῆσις. Οὐ	γὰρ	τὰ εἰσερχόμενα εἰς τὸ στόμα
[2, 10]	νεὼν τοῦ θεοῦ ποιητέον. Μέμνησθε	γὰρ	τὰς τέτταρας καὶ εἴκοσι χιλιάδας
[2, 10]	δίκαιον εἰς διαδοχὰς γνησίας. Νόμιμα	γὰρ	ταῦτα μόνα τῷ λόγῳ. Θείας
[2, 12]	πίε, εὐφραίνου» ἄφρονα κέκληκεν, ταύτῃ	γὰρ	τῇ νυκτὶ τὴν ψυχήν σου
[2, 12]	γυναῖκα δεικνύναι καλήν· ἐν μόνῃ	γὰρ	τῇ ψυχῇ καταφαίνεται καὶ τὸ
[2, 1]	καὶ καθαρᾶς γευομένους ἡδονῆς· ταύτην	γὰρ	τὴν ἀγάπην ἐκδέχεσθαι δεῖν ἐμφαίνει
[2, 12]	σύμβολα οὐκ αἰσχύνονται περικείμεναι. ὡς	γὰρ	τὴν Εὔαν ὁ ὄφις ἠπάτησεν,
[2, 9]	παραγγελμάτων, τοῦτο ἤδη λεκτέον. Μετὰ	γὰρ	τὴν εὐωχίαν εὐλογήσαντας τὸν θεὸν
[2, 12]	κίεν ἠύτε κούρη νηπίη. Ἀλλὰ	γὰρ	τὴν μὲν φιλοκοσμίαν ἥκιστα ἀρετῆς
[2, 10]	συλλαμβάνει πάλιν ἔτι θηλαζομένη· ἔχει	γὰρ	τὴν ὑστέραν δικρόαν. Καὶ οὐχὶ
[2, 3]	τὸ δίψος εὐκόλως διδάσκων· σκοπὸν	γὰρ	τὴν χρείαν ἐτίθετο, οὐ τὴν
[2, 6]	διὰ τοῦ οὐκ ἐπιθυμήσεις» καρπὸς	γὰρ	τῆς ἐπιθυμίας ἡ μοιχεία τῆς
[2, 10]	τῷ κρύει πεπονημένη μαραίνεται· πυκνουμένης	γὰρ	τῆς ἐπιφανείας ἐκ τοῦ περιέχοντος
[2, 10]	οἱονεὶ φῶς τοῦ λογισμοῦ· οὐδὲν	γὰρ	τῆς ἱστουργούσης Πηνελόπης διοίσομεν, μεθ´
[2, 1]	ἅμα καὶ πίνειν καθήκει· ἀκρασίας	γὰρ	τῆς μεγίστης συγχεῖν τοὺς καιρούς,
[2, 11]	ὑποδημάτων λύειν τοῦ κυρίου. Οὐ	γάρ	τι τῶν περιέργων ὑπεδέδετο ὁ
[2, 1]	ὡς Χριστὸν ἐσχήκαμεν αὐτοί. Εἰ	γάρ	τι τῶν τοιούτων βρωμάτων σκανδαλίζει
[2, 8]	διαστειλώμεθα, τὸ χρειῶδες αἱρούμενοι. Εἰσὶ	γάρ	τινες εὐωδίαι οὐ καρωτικαὶ οὐδὲ
[2, 1]	αὐτὸ κατευθύνειν χρή, λεκτέον· ὁπόταν	γάρ	τις ἀπὸ τῶν ἐκτὸς καὶ
[2, 8]	καὶ θυμιάμασιν καὶ βακκάρι· καὶ	γάρ	τις ἔμπορος παρῆν. Ἐπιτηδεύουσι δὲ
[2, 10]	ὑπὸ τοῦ πνεύματος, νεκρός. Βδελύττεται	γὰρ	τὸ ἅγιον μολύνεσθαι, ὥσπερ οὖν
[2, 1]	ἄρτῳ ζήσεται ὁ δίκαιος» Ἀλλὰ	γὰρ	τὸ δεῖπνον ἔστω λιτὸν ἡμῖν
[2, 10]	τὴν ὁμοίαν κατασκευὴν δοκιμάζομεν. ὡς	γὰρ	τὸ δεῖσθαι τῶν σκεπόντων κοινὸν
[2, 1]	ὁ ἀπόστολος ἀνακρούων λέγει· Ἕκαστος	γὰρ	τὸ ἴδιον δεῖπνον προλαμβάνει ἐν
[2, 12]	σὰρξ τιμία ὕδατι ἀναγεννωμένη. ~Καὶ	γὰρ	τὸ ὄστρειον ἐκεῖνο ἐν ὕδατι
[2, 2]	ὑγρότητα αὐτῶν ἀνασφογγιζομένην ξηροφαγίᾳ. Καὶ	γὰρ	τὸ συνεχὲς πτύειν καὶ ἀπομύσσεσθαι
[2, 8]	καὶ εὐωδίαν θυμιάματος νοούντων, ἀλλὰ	γὰρ	τὸ τῆς ἀγάπης δεκτὸν ἀναφέρειν
[2, 10]	δικαίῳ σωφροσύνην ἀποδύσασθαι θέμις. Ἰδοὺ	γὰρ	τὸ φθαρτὸν τοῦτο ἐπενδύσεται ἀφθαρσίαν,
[2, 10]	εἰς τὴν αἰδοίων σκέπην. Ὁ	γάρ	τοι ἀρχαῖος ἄνθρωπος ὁ ἐν
[2, 1]	τοὺς δειπνοῦντας κατὰ λόγον. Τῶν	γάρ	τοι βρωμάτων ἐπιτηδειότατα οἷς αὐτόθεν
[2, 3]	τῆς ἀπειροκαλίας ὁ μισθός. ~Εἰ	γάρ	τοι γεωργοῦσιν ἡμῖν δικέλλης ἐστὶν
[2, 1]	τῆς ἀκρασίας διάληψις κενή. Ὁ	γάρ	τοι θεὸς τὸν ἄνθρωπον πλάσας
[2, 4]	καὶ ἀποθηλύνουσαν ἡδονὴν εὐλαβουμένους· μελῶν	γάρ	τοι κατεαγότων καὶ ῥυθμῶν γοερῶν
[2, 7]	ἐπικίνδυνον τῆς ὥρας ἐπιδεικνύμενοι. Εὖ	γάρ	τοι παραγγέλλειν ἡ σοφία φαίνεται·
[2, 10]	τῆς ἴσης ἀσελγείας ἀπογεύσασθαι· κατακόρως	γάρ	τοι περὶ τὰς μίξεις τὰ
[2, 6]	τὴν φλύαρον ἀδολεσχίαν κατασιγαστέον. Ἐκ	γάρ	τοι πολυλογίας οὐκ ἐκφεύξῃ» φησίν,
[2, 12]	μὴ μεταδῶ τοῖς δεομένοις; Ὁ	γὰρ	τοιοῦτος τέλειος ὁ τὸ ἀγαπήσεις
[2, 1]	ἀμφὶ τὰ πέμματα ματαιοτεχνίας. Τροφὴν	γὰρ	τολμῶσιν καλεῖν τὴν ἐν τρυφαῖς
[2, 8]	ἀνθῶν, μὴ καταστεφέτωσαν δέ· πολυωρεῖ	γὰρ	τὸν ἄνθρωπον ὁ πατὴρ καὶ
[2, 10]	ἐστι προκάλυμμα τῶν παθῶν· μοιχεύει	γὰρ	τὸν ἑαυτοῦ γάμον ὁ ἑταιριζόμενος
[2, 2]	διὰ τὴν φιλοινίαν· ἄμφω μὲν	γὰρ	τοῦ θεοῦ ποιήματα, καὶ ταύτῃ
[2, 8]	ἀναδεῖσθαι τοῖς ἄνθεσιν. Ὁ μὲν	γὰρ	τοῦ κυρίου στέφανος ἡμᾶς ᾐνίττετο
[2, 7]	τινὶ παραπειθόμενοι εἰς δάκρυα· ἀπᾴδει	γὰρ	τοῦ λόγου καὶ τὸ ἐχθηλύνεσθαι
[2, 7]	σιωπῶντα, οὐ παύεται λαλῶν. Ἐπιτείνει	γὰρ	τοῦ νέου τὴν αἰδῶ ἡ
[2, 8]	καὶ τέλος αἰῶνος. ~Ἀλλ´ ἐξέβην	γὰρ	τοῦ παιδαγωγικοῦ τύπου τὸ διδασκαλικὸν
[2, 1]	τῆς πολυτελείας τῶν βρωμάτων· πᾶν	γὰρ	τοὐναντίον οἱ ταῖς εὐτελεστάταις χρώμενοι
[2, 10]	ἀποσπᾶται κατὰ συνουσίας ἀπουσίαν· φησὶ	γάρ·	Τοῦτο νῦν ὀστοῦν ἐκ τῶν
[2, 1]	ἐπιτηδεύματα συνέπεται τῷ βίῳ· ἐκ	γὰρ	τούτων οὔτ´ ἂν φρόνιμος οὐδείς
[2, 1]	εἰδωλόθυτα τά τε ἀποπεπνιγμένα· οὐδὲ	γὰρ	τούτων ψαύειν θέμις. Ἐπεὶ γὰρ
[2, 2]	τὴν τῶν ἐντοσθιδίων θεραπείαν. Ὡς	γὰρ	τροφαῖς ἐπὶ τὸ μὴ πεινῆν,
[2, 10]	σωφροσύνῃ παραχωρήσῃ τὸν ἄνθρωπον· Ἐν	γὰρ	τῷ αἰῶνι τούτῳ γαμοῦσι καὶ
[2, 9]	ὕπνου μαλακωτέρας» εὐνὰς παραπεμπομένους. Πρὸς	γὰρ	τῷ ἐπιψόγῳ τῆς ἡδυπαθείας ἐπιβλαβὴς
[2, 8]	πονηρά, δι´ ὧν ἐκεντούμεθα· αὐτὸς	γὰρ	τῷ ἰδίῳ πάθει ῥυσάμενος ἡμᾶς
[2, 6]	τοῦτο καὶ κολάσεως ἀξία· μόνον	γὰρ	τῷ ὄντι αἰσχρὸν ἡ κακία
[2, 12]	{φωνῆς} αἰνίττεσθαι χάριτος ἐκδεχόμεθα. Ἐπὶ	γὰρ	τῶν λίθων τῶν πολυτελῶν αἱ
[2, 5]	τῆς ἡμετέρας ἐξελαστέον πολιτείας. Πάντων	γὰρ	τῶν λόγων ἀπὸ διανοίας καὶ
[2, 10]	ἐπικάρπιον τὸ πῦρ, ὑπογράφοντες· τὰ	γὰρ	τῶν παλαιῶν συμπτώματα, ὡς καὶ
[2, 2]	τὸ πάθος οὐ πολλῷ· οὐδὲ	γὰρ	ὕδατος ἀνέδην ἐμφορεῖσθαι καθήκει, ὡς
[2, 9]	δὲ ἡμέρας ὄντες νήφωμεν. Πάντες	γὰρ	ὑμεῖς υἱοὶ φωτός ἐστε καὶ
[2, 10]	χρήσεως τὴν ἀμετρίαν εὐλαβητέον. Οὐδὲ	γὰρ	ὑπὲρ γόνυ καθάπερ τὰς Λακαίνας
[2, 8]	μὴ καρῶσι τὸν ἄνδρα· αἱ	γὰρ	ὑπέρμετροι χρίσεις τῶν μύρων κηδείας,
[2, 9]	διὰ τὴν ἐγρήγορσιν μεταλαμβάνειν— ὁ	γὰρ	ὕπνος ὥσπερ τελώνης τὸν ἥμισυν
[2, 2]	Θηβαῖος ἔλεγεν γέρων· κινουμένη μὲν	γὰρ	ὑπὸ τῆς τοῦ οἴνου θερμότητος
[2, 7]	καὶ τὸ κώνειον δεῖ· ἄμφω	γὰρ	ὑποσύρουσιν εἰς θάνατον. Χρὴ δὲ
[2, 1]	δεῖπνον ἡγεῖσθαι τὸ καταργούμενον; Ἐὰν	γάρ»	φησί, διαδῶ τὰ ὑπάρχοντά μου,
[2, 10]	εὕρεσιν τῆς ἀληθείας ἀναζωπυρήσωμεν. Ζητεῖτε	γάρ»	φησί, τὴν βασιλείαν τοῦ θεοῦ,
[2, 7]	ἐπιεικῶς ἀνδρὸς σώφρονος· Ἐν ὥρᾳ	γάρ»	φησίν, ἀναστάσεως μὴ οὐράγει καὶ
[2, 1]	ἐπίγνωσιν γεγονότες τοῦ θεοῦ. Δίκαιος	γάρ»	φησίν, ἐσθίων ἐμπίμπλαται τῇ ψυχῇ,
[2, 2]	τὴν Ἰουδαίων ἐπονειδίζων σκληροκαρδίαν· Ἦλθεν	γάρ»	φησίν, ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου,
[2, 1]	δ´ ἑστίασις ἀγάπης ἠρτήσθω. Μαθέτωσαν	γάρ»	φησίν, οἱ υἱοί σου, οὓς
[2, 9]	ἀναπαύλῃ. Ἐπεγερτικῶς οὖν ἀπονυστακτέον. Ἔστωσαν»	γάρ	φησιν, ὑμῶν αἱ ὀσφύες περιεζωσμέναι
[2, 10]	μέρει χρῆσθαι μετὰ αἰδοῦς· ἡ	γὰρ	φύσις ὥσπερ καὶ ταῖς τροφαῖς,
[2, 10]	τοίνυν ἐπικαλυπτώμεθα τὸ σκότος, τὸ	γὰρ	φῶς ἔνοικον ἡμῖν· καὶ ἡ
[2, 8]	κωμαστικήν, διανθιζομένους τὴν χλόην. Ἐμψύχει	γὰρ	χαίτην ἄλλως ὁ στέφανος περικείμενος
[2, 9]	περικόπτωμεν καταφορᾶς, νηφαλιώτερον κοιμηθησόμεθα· οὐ»	γὰρ	χρὴ παννύχιον εὕδειν» τοὺς ἔνοικον
[2, 11]	κατὰ φύσιν ἐκλέγειν χρή. Ἡ	γὰρ	χρῆσις τῶν ὑποδημάτων ἣ μὲν
[2, 2]	δὲ ἀνδραποδώδεις, προσεπιθρύπτονται σπαταλῶσαι· οὐδεὶς	γὰρ	ψόφος οἰκεῖος ἀνδρὶ λογικῷ, ἔτι
[2, 10]	σώματι ὑμῶν τί ἐνδύσησθε· ἡ	γὰρ	ψυχὴ πλείων ἐστὶ τῆς τροφῆς
[2, 2]	δὲ ἀμείβεται τὴν ὕβριν· θερμὸς	γὰρ	ὢν καὶ χυμοὺς ἔχων ἡδεῖς,
[2, 5]	ἡμῖν αὐτοῖς ἐπιτρέπειν γελωτοποιεῖν. Ἄτοπον	γάρ,	ὧν ἀκροατὰς γενέσθαι κεκώλυται, τούτων
[2, 8]	στέφανον ἀμφιθῇς κάρᾳ. Ἦρος μὲν	γὰρ	ὥρᾳ λειμῶσιν ἐνδρόσοις καὶ μαλακοῖς,
[2, 10]	σοφῇ τὴν εἰδωλολατρείαν διαβέβληκε· δεῖ	γὰρ	ὡς ἀληθῶς ἁγνὸν εἰδώλων τὸν
[2, 4]	δεισιδαίμοσιν εἰς εἰδωλολατρείας σπεύδουσιν. Καὶ	γὰρ	ὡς ἀληθῶς ἀποπεμπτέα τὰ ὄργανα
[2, 2]	καὶ λόγῳ συγκιρνάντος μυστικῶς· καὶ	γὰρ	ὡς ἀληθῶς μὲν τὸ πνεῦμα
[2, 4]	ἣν ἐποίησεν, ἐπεσκέψατο πνοήν. Εἰρηνικὸν	γὰρ	ὡς ἀληθῶς ὄργανον ὁ ἄνθρωπός
[2, 10]	αἰδῶ ἀμφικαλύπτει» Ὅμηρός φησιν. Αἰσχύνομαι	γὰρ	ὡς ἀληθῶς ὁρῶν τοσοῦτον ἐκχεόμενον
[2, 1]	δεῖπνον κατὰ τὸν κωμικόν. Ἔστι	γὰρ»	ὡς ἀληθῶς τὰ πολλὰ τοῖς
[2, 4]	τῆς ἀπάτης ὀργάνοις περιψοφούμενοι· ἀτεχνῶς	γάρ,	ὡς ἐμοὶ δοκεῖ, θέατρον μέθης
[2, 2]	τῷ τῆς ἀμπέλου φαρμάκῳ· οὐδὲ	γὰρ	ὡς ἐπὶ πλεῖστον ἐγκυμαίνονται ἔτι
[2, 7]	διὰ τὴν ἀγάπην ἀπορητέον. Εἰ	γὰρ	ὡς ἐπιτείνοντες τὴν πρὸς ἀλλήλους
[2, 10]	γίνεται τῆς φωνῆς τῶν ὀρνέων	ἔαρ	ἡ ᾠδή. ~Οὔκουν οὐδὲ τὴν
[2, 8]	ἡ δὲ ἐπιτήδευσις τῆς εὐωδίας	δέλεάρ	ἐστι ῥᾳθυμίας, πόρρωθεν εἰς λίχνον
[2, 1]	ἀνιόντων ἐπὶ τὸ τῆς δικαιοσύνης	δέλεαρ	τὴν ἀσωτίαν καὶ τὴν φιλαργυρίαν,
[2, 2]	ἰλιγγιάσας ὑπὸ μέθης ἐπὶ τὸ	ἧπαρ	καὶ τὴν καρδίαν, τουτέστιν ἐπὶ
[2, 7]	τε πολλά τε ᾔδει, μάψ,	ἀτὰρ	οὐ κατὰ κόσμον. Φοβερὸς ἐν
[2, 2]	γλῶτταν ἐκχέας μάτην ἄκων ἀκούειν	ἅπερ	ἑκὼν εἶπεν κακῶς. Καὶ πρό
[2, 10]	διαπνεῖ κατὰ τὴν χειμέριον ἀπειλήν,	καθάπερ	ἄνθος μαραινομένης τῆς χρόας· ἡ
[2, 6]	αὐτῶν, τοὺς σώφρονας περιτίθησι λόγους	καθάπερ	ἀντωτίδας, ὡς μὴ δύνασθαι ἐξικνεῖσθαι
[2, 1]	τοῖς ἀσθενέσιν. ~Οὐ χρὴ οὖν	καθάπερ	ἀσωτευομένους ἡμᾶς κατὰ τὴν ἐν
[2, 8]	συμπάσης ἐκκλησίας στέφανος ὁ Χριστός.	Καθάπερ	δὲ αἱ ῥίζαι καὶ αἱ
[2, 8]	αἱ πολιαί, οἱ φεύγοντες πολιάς;	Καθάπερ	δὲ οἱ κύνες ῥινηλατοῦντες ἐκ
[2, 12]	πυρί, ᾧ μόνῳ τηρεῖται τρυφὴ	καθάπερ	εἴδωλον, οὐκ ἀλήθεια. Ἐντεῦθεν ὀνειδίζων
[2, 9]	τοῖς χνοώδεσι τῶν πτίλων ἐγκοίμησις,	καθάπερ	εἰς ἀχανὲς καταπιπτόντων τῶν σωμάτων
[2, 10]	ἀσελγαίνετε» λέγει οὐδὲ σφᾶς αὐτοὺς	καθάπερ	εἰς ὀχείαν γεγονότας ἐκδίδοσθαι ἡδοναῖς
[2, 1]	τὸ πρόσωπον ταῖς λοπάσιν ἐπιρριπτοῦντας,	καθάπερ	ἐκ νεοττιᾶς τῆς κλισίας προκύπτοντας,
[2, 10]	ἐξ οὗ μακρὸς τίκτεται στήμων,	καθάπερ	ἐκ τῆς ἀράχνης ὁ τῆς
[2, 5]	καταγέλαστον. Εἰ γὰρ γελοίως σχηματισθῆναι,	καθάπερ	ἐν ταῖς πομπαῖς ὁρῶνταί τινες,
[2, 3]	~Τοῦτο ὑπολείπεται μὴ γελοίως σχηματισθῆναι,	καθάπερ	ἐν ταῖς πομπαῖς ὁρῶνταί τινες
[2, 3]	ἀμίδας ὑελᾶς ἐπιφέρεσθαι τοὺς ἄνδρας,	καθάπερ	ἐπάγονται τοὺς συμβούλους τοὺς ἑαυτῶν,
[2, 10]	παντὸς μᾶλλον μή ποτε κοινωνεῖν	καθάπερ	θηλειῶν πρὸς μῖξιν ἀφροδισίων τοῖς
[2, 2]	ὕδωρ εἰς πόσιν} τὸ Χοάσπειον,	καθάπερ	καὶ τοὺς φίλους, οὕτω δὲ
[2, 10]	παιδοποιία, τέλος δὲ ἡ εὐτεκνία,	καθάπερ	καὶ τῷ γεωργῷ τῆς τῶν
[2, 1]	ὑποπτεύων τὸν μολυσμὸν τὸν ἐντεῦθεν,	καθάπερ	καὶ τῶν δαιμονίων τὰς τραπέζας.
[2, 12]	δεσμὰ ἑαυταῖς περιθεῖσαι πλούσια μυρία,	καθάπερ	καὶπαρὰ τοῖς βαρβάροις φασὶν δεδέσθαι
[2, 8]	ἀλλὰ καὶ ἐκ τῶν μυκτήρων.	Καθάπερ	οἱ βόες τοῖς κρίκοις καὶ
[2, 5]	γὰρ καθ´ ἁρμονίαν τοῦ προσώπου,	καθάπερ	ὀργάνου, κόσμιος ἄνεσις μειδίαμα κέκληται—
[2, 10]	Οὐκοῦν οὐδὲ ἐσθῆτος ἀντιποιητέον πολυτελοῦς	καθάπερ	οὐδὲ τροφῆς ποικίλης. ~Αὐτὸς γοῦν
[2, 10]	ἁγιάζονται, καὶ ταύτῃ ἐπενδύονται ἀφθαρσίαν.	Καθάπερ	οὖν ἡ ἄγαμος μόνῳ σχολάζει
[2, 10]	ἐνεδύσω, ἀναβαλλόμενος φῶς ὡς ἱμάτιον.	Καθάπερ	οὖν περὶ τὴν κατασκευὴν τῶν
[2, 2]	μὴ δυναμένη. Καὶ αἱ βάσεις	καθάπερ	ῥεύματι ὑποφέρονται λυγμοί τε καὶ
[2, 10]	Ἔστι γοῦν συνιδεῖν ἐξ αὐτῆς	καθάπερ	στήμονας τὰ νεῦρα διαφορούμενα καὶ
[2, 3]	τοῦ κρέως Ἰνδικὸν σίδηρον χαλκευτέον,	καθάπερ	συμμαχικόν τι παρακαλοῦντας; Τί δέ;
[2, 7]	ἐν τῷ μεταξὺ προσκειμένους φαίνεσθαι	καθάπερ	τὰ θηρία τῇ βορᾷ οὐδὲ
[2, 10]	τὴν ἁφὴν ἐξυφαντέον, οὐχὶ δὲ	καθάπερ	τὰς γραφὰς πρὸς τὸ τερπνὸν
[2, 10]	εὐλαβητέον. Οὐδὲ γὰρ ὑπὲρ γόνυ	καθάπερ	τὰς Λακαίνας φασὶ παρθένους ἐστολίσθαι
[2, 8]	αὐτοφυεῖ καὶ εἰλικρινεῖ τινι εὐωδίᾳ	καθάπερ	τὰς μελίττας τρεφομένους· τὸ δὲ
[2, 1]	αὐτῶν κατατρίβοντες βίον οἱ παμφάγοι	καθάπερ	τὸ πῦρ τῆς ὕλης ἐξεχόμενοι.
[2, 12]	Πρῶτον μὲν γὰρ τὰ ἀναγκαῖα	καθάπερ	τὸ ὕδωρ καὶ τὸν ἀέρα
[2, 9]	τε αὖ κενοδοξίας ἐστὶ κυνικῆς	καθάπερ	τὸν Διομήδη ἐπιτηδεύειν εὕδειν, ὑπὸ
[2, 10]	σκέψεως, πῶς ἂν ἐπιτραπείη ἀνέδην	καθάπερ	τροφῇ, οὕτω δὲ καὶ συνουσίᾳ
[2, 9]	μάλιστα μὴ βλαπτώμεθα τῷ ὕπνῳ,	καθάπερ	τῶν νηχομένων οἱ ἐξηρτημένοι τὰ
[2, 7]	ἀνὴρ γλωσσώδης. Τῶν γοῦν φλυάρων	καθάπερ	τῶν παλαιῶν ὑποδημάτων, τὰ μὲν
[2, 10]	καὶ καταλέλειπται ὑπὸ τοῦ λόγου,	καθάπερ	ὑπὸ τοῦ πνεύματος, νεκρός. Βδελύττεται
[2, 8]	μεταλαβοῦσα— ἔτι γὰρ ἦν ἁμαρτωλός—	ὅπερ	ἡγεῖτο τὸ κάλλιστον εἶναι παρ´
[2, 1]	ἀπᾴδουσιν τοῦ λόγου τοῖς ἄνθεσιν,	ὅπερ	ἤδη πολλάκις πεποιήκαμεν, πρὸς τὸ
[2, 5]	αὔξει· καί τι ἔπος προέηκεν,	ὅπερ	τ´〉 ἄρρητον ἄμεινον. Μάλιστα γοῦν
[2, 9]	δὲ ὄλεθρος τὸ ἀτρεμῆσαι αὐτήν·	διόπερ	ἀεὶ τὸν θεὸν ἐννοουμένη διὰ
[2, 7]	Πταρμὸς δὲ εἴ τῳ ἐπιγένοιτο,	ὥσπερ	ἀμέλει καὶ ἡ ἐρυγή, οὐκ
[2, 1]	ἄλλοι ἄνθρωποι ζῶσιν, ἵνα ἐσθίωσιν,	ὥσπερ	ἀμέλει καὶ τὰ ἄλογα ζῷα,
[2, 8]	τὰ γεννικὰ ἐκθηλύνειν δύνασθαι; μάλιστα.	Ὥσπερ	δὲ τὴν τρυφὴν καὶ τῆς
[2, 1]	ἀκοινώνητον εἰς κοιλίαν τῆς τροφῆς,	ὥσπερ	εἰς ἐφόδιον, οὐκ εἰς ἀνάδοσιν,
[2, 2]	σὺν πολλῷ τῷ πνεύματι ἐπισπωμένῳ,	ὥσπερ	εἰς κεραμεοῦν ἄγγος ἐγχεομένου, ἠχοῦντος
[2, 2]	τότε λαλήσει σκολιά, κατακείσῃ δὲ	ὥσπερ	ἐν καρδίᾳ θαλάσσης καὶ ὥσπερ
[2, 10]	μετὰ αἰδοῦς· ἡ γὰρ φύσις	ὥσπερ	καὶ ταῖς τροφαῖς, οὕτω δὲ
[2, 7]	πράξετε» Φυλάττεσθαι δὲ τὰς παροινίας	ὥσπερ	καὶ τὸ κώνειον δεῖ· ἄμφω
[2, 12]	Καθόλου μὲν οὖν τὰ κόσμια	ὥσπερ	κοροκόσμια ἀποσκορακιστέον ὅλον καὶ αὐτὸν
[2, 2]	ὥσπερ ἐν καρδίᾳ θαλάσσης καὶ	ὥσπερ	κυβερνήτης ἐν πολλῷ κλύδωνι. Ἐντεῦθεν
[2, 10]	ἄνθρωπε, ἀσμενέστατα μέντοι αὐτὰ ἀπέφυγον	ὥσπερ	λυττῶντα καὶ ἄγριον δεσπότην. Ἀλλ´
[2, 2]	ἐν ᾗ βεβυθισμένον τὸ σῶμα	ὥσπερ	ναῦς δέδυκεν εἰς βυθὸν ἀκοσμίας
[2, 8]	σου. Ἀλλὰ γὰρ μὴ λάθωμεν	ὥσπερ	οἱ γῦπες τὰ μύρα βδελυττόμενοι
[2, 9]	Οὐδὲν γὰρ ἀνδρὸς ὄφελος καθεύδοντος	ὥσπερ	οὐδὲ τεθνεῶτος. Διὸ πολλάκις καὶ
[2, 10]	Βδελύττεται γὰρ τὸ ἅγιον μολύνεσθαι,	ὥσπερ	οὖν εἰκός. Ἀεὶ δὲ καθαρῷ
[2, 10]	ἴωμεν· εἰ γὰρ σεμνότητα ἀσκητέον,	ὥσπερ	οὖν, πολὺ πλέον τῇ γυναικὶ
[2, 8]	ἀναπνοὴ καταλείπεται, ἀφαρπαζομένης τῆς εὐωδίας.	Ὥσπερ	οὖν τὸ κάλλος, οὕτως καὶ
[2, 7]	παραπεμπτέον τοὺς λόγους τοὺς περιττούς,	ὥσπερ	τὰς κύλικας τὰς πεπληρωμένας· ἐπισφαλὴς
[2, 9]	ἐγρήγορσιν μεταλαμβάνειν— ὁ γὰρ ὕπνος	ὥσπερ	τελώνης τὸν ἥμισυν ἡμῖν τοῦ
[2, 2]	περὶ τοῖς τραχήλοις ἔχοντας στεφάνους	ὥσπερ	τοὺς ἀμφορεῖς, διαπυτίζοντας ἀλλήλοις τὸν
[2, 8]	ἀποσκορακιστέον τὴν χρῆσιν αὐτῶν, ἀλλ´	ὥσπερ	φαρμάκῳ καὶ βοηθήματι χρηστέον τῷ
[2, 9]	τότε καὶ τὴν ὄψιν τὴν	ὑπὲρ	ἄνθρωπον ἰδεῖν κατηξίωται. Ἡμῖν δὲ
[2, 10]	τὴν ἀμετρίαν εὐλαβητέον. Οὐδὲ γὰρ	ὑπὲρ	γόνυ καθάπερ τὰς Λακαίνας φασὶ
[2, 1]	ἡ τροφὴ οὔτε σκοπὸς ἡδονή,	ὑπὲρ	δὲ τῆς ἐνταῦθα διαμονῆς, ἣν
[2, 2]	μέγας βότρυς, ὁ λόγος ὁ	ὑπὲρ	ἡμῶν θλιβείς, τὸ αἷμα τῆς
[2, 8]	τὸ διάδημα τῆς δικαιοσύνης τῷ	ὑπὲρ	πᾶν ὄνομα ἐπηρμένῳ περιάψαντες διὰ
[2, 12]	ἑαυτοῦ ἐπικουρήσας λόγον, πάντα ποιήσας	ὑπὲρ	πάντων. Κοινὰ οὖν τὰ πάντα
[2, 8]	μὴν τῆς εὐωδίας οἱ ἀπελαύνοντες	ὑπὲρ	τὰς ἀναπνοὰς τὰ ἄνθη· ἀναδιδούσης
[2, 8]	ὄψεως οἱ ἀναδούμενοι τὸν στέφανον	ὑπὲρ	τὰς ὄψεις οὐδὲ μὴν τῆς
[2, 8]	ἀναθυμιωμένης κατὰ φύσιν τῆς εὐωδίας	ὑπὲρ	τὴν κεφαλὴν ἔρημος τῆς ἀπολαύσεως
[2, 7]	τι καὶ συνεξάξῃ ἐκβιαζόμενος ὁ	ἀὴρ	περίττωμα. Ἀγερωχίας δὲ καὶ ἀταξίας
[2, 7]	κόσμον. Φοβερὸς ἐν πόλει αὐτοῦ	ἀνὴρ	γλωσσώδης. Τῶν γοῦν φλυάρων καθάπερ
[2, 5]	φωνὴν αὐτοῦ» φησὶν ἡ γραφή,	ἀνὴρ	δὲ πανοῦργος μόγις ἡσυχῇ μειδιάσει.
[2, 2]	παραφροσύναι ἐπεισεκώμασαν. ~Πᾶς γὰρ οἰνωθεὶς	ἀνὴρ	κατὰ τὴν τραγῳδίαν ἥσσων μὲν
[2, 7]	ἀμαθίᾳ προσφερομένους. Μακάριος» ὡς ἀληθῶς	ἀνήρ,	ὃς οὐκ ὠλίσθησεν ἐν στόματι
[2, 8]	πολυωρεῖ γὰρ τὸν ἄνθρωπον ὁ	πατὴρ	καὶ τὴν ἰδίαν αὐτοῦ τέχνην
[2, 8]	φησίν· ἡμῖν δὲ δόξα ὁ	πατὴρ	τῶν ὅλων, καὶ τῆς συμπάσης
[2, 10]	ἀναγκαίων οὐσῶν, οἶδε» φησίν, ὁ	πατὴρ	ὑμῶν ὅτι χρῄζετε» Εἰ δὲ
[2, 1]	ἄλλας ἐπιλύσεις οὐκ ἀγνοουμένας ὁ	στατήρ,	ἀλλ´ οὐχ ὁ παρὼν ἐπιτήδειος
[2, 12]	οἰκεῖον πέρας ἀνελλιπῶς καὶ ἀπερίττως·	μήτηρ	δὲ αὐτῶν ἡ δικαιοσύνη, τιθηνὴ
[2, 3]	ἀπόνιμμα τῆς χειρός; οὐδὲ ὁ	ποδονιπτὴρ	τὸ ἀπόνιμμα τοῦ ποδός; Ἀναξιοπαθήσει
[2, 1]	ζῷα, οἷς οὐδὲν ἀλλ´ ἢ	γαστήρ	ἐστιν ὁ βίος, ἡμῖν δὲ
[2, 8]	ὁδεύοντος κυρίου. Καὶ αὐτὸς ὁ	σωτὴρ	ἀπονίπτων τοὺς πόδας τῶν μαθητῶν
[2, 2]	θερμότατον ἐπεγχεῖν, τὸν οἶνον, οἱονεὶ	πῦρ	ἐποχετεύοντας πυρί, ἐξ οὗ ὁρμαί
[2, 8]	γοῦν ἡ γραφή· Ὕδωρ καὶ	πῦρ	καὶ σίδηρος καὶ γάλα, σεμίδαλις
[2, 12]	φαντασίαν ἑλκομένων. Ταύτῃ καὶ τὸ	πῦρ	τὰ παιδία θεασάμενα φέρεται ἐπ´
[2, 1]	βίον οἱ παμφάγοι καθάπερ τὸ	πῦρ	τῆς ὕλης ἐξεχόμενοι. Ἀλλὰ καὶ
[2, 10]	ἐναργὲς τοῦτο, λαγνείας ἐπικάρπιον τὸ	πῦρ,	ὑπογράφοντες· τὰ γὰρ τῶν παλαιῶν
[2, 2]	λεγόμενος τῆς Ἰνδικῆς, οὗ κάλλιστον	ὕδωρ	εἰς πόσιν} τὸ Χοάσπειον, καθάπερ
[2, 2]	φίλους, οὕτω δὲ καὶ τὸ	ὕδωρ	ἐπαγόμενοι. Ταλανίζει τοὺς πλουσίους εἰς
[2, 2]	τὴν μέθην καὶ μὴ ὡς	ὕδωρ	ἐπεγχεῖσθαι διὰ τὴν φιλοινίαν· ἄμφω
[2, 2]	τὸν οἶνον καὶ {μὴ ὡς	ὕδωρ	ἐπιζητεῖσθαι καὶ} ἀπαμβλύνεσθαι πρὸς τὴν
[2, 2]	Εἰ μή τι καὶ τὸ	ὕδωρ	ἐποίσονται, ὡς οἱ βασιλεῖς οἱ
[2, 8]	μόνῳ. Λέγει γοῦν ἡ γραφή·	Ὕδωρ	καὶ πῦρ καὶ σίδηρος καὶ
[2, 12]	γὰρ τὰ ἀναγκαῖα καθάπερ τὸ	ὕδωρ	καὶ τὸν ἀέρα προφανῆ πᾶσι
[2, 2]	αἰνιξάμενος. Εἰ γὰρ καὶ τὸ	ὕδωρ	οἶνον ἐν τοῖς γάμοις πεποίηκεν,
[2, 2]	νηφάλιον ποτὸν ἀναγκαῖον διψῶσίν ἐστιν	ὕδωρ.	Τοῦτο ἐκ τῆς ἀκροτόμου πέτρας
[2, 2]	σωφροσύνης τὸ φάρμακον ἐπιποθοῦντας τὸ	ὕδωρ,	φεύγοντας δὲ ὅτι μάλιστα πορρωτάτω
[2, 2]	θυμῷ δεδουλωμένον. Ὥστε ὅτῳ τρόπῳ	Ἐλπήνωρ	ἀστραγάλων ἐάγη» καταπεσὼν ὑπὸ μέθης,
[2, 10]	μὴν οὐδ´ ὡς ἐν σκότῳ	νύκτωρ	ἀκολαστητέον, ἀλλ´ ἐγκαθειρκτέον τῇ ψυχῇ
[2, 1]	ζῆν καὶ μηδέποτε μόνον κοιμώμενον	νύκτωρ,	καὶ ὅσα τούτῳ ἐπιτηδεύματα συνέπεται
[2, 9]	λόγον τὸν ἐγρήγορον· ἐπεγερτέον δὲ	νύκτωρ,	μάλιστα ὁπότε αἱ ἡμέραι φθίνουσιν·