HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Clément d'Alexandrie, Le divin Maître ou Le Pédagogue, livre II

Liste des contextes (ordre alphabétique inverse)


κ  =  4 formes différentes pour 180 occurrences

α   β   γ   δ   ε   ζ   η   θ   ι   κ   λ   μ   ν   ξ   ο   π   ρ   ς   τ   υ   φ   χ   ψ   ω   

Livre, Chap.
[2, 6]   καὶ τὴν φλύαρον ἀδολεσχίαν κατασιγαστέον.  Ἐκ   γάρ τοι πολυλογίας οὐκ ἐκφεύξῃ»
[2, 1]   τούτῳ ἐπιτηδεύματα συνέπεται τῷ βίῳ·  ἐκ   γὰρ τούτων οὔτ´ ἂν φρόνιμος
[2, 1]   κάτω βλέποντας εἰς γῆν τοὺς  ἐκ   γῆς ἀεὶ καὶ κεκυφότας εἰς
[2, 10]   ἀπ´ Αἰγύπτου, ἄλλας δέ τινας  ἐκ   γῆς Ἑβραίων καὶ Κιλίκων ἐκποριζόμενοι
[2, 12]   ὕδατι γιγνόμενον περιστέγει τὴν σάρκα,  ἐκ   δὲ ταύτηςὁ μαργαρίτης κυΐσκεται. Λίθοις
[2, 10]   τιμῇ σου· παρέστη βασίλισσα  ἐκ   δεξιῶν σου ἐν ἱματισμῷ διαχρύσῳ
[2, 1]   φωνὴ πάλιν πρὸς αὐτὸν  ἐκ   δευτέρου· θεὸς ἐκαθάρισεν,
[2, 1]   ἱκανόν, ἀποταθεὶς ἀπόστολος, πάλιν  ἐκ   δευτέρου ἔρρηξεν φωνὴν ἀγανακτητικήν· Ὥστε,
[2, 1]   τὴν μὲν χεῖρα μετὰ τάξεως  ἐκ   διαστημάτων ἐκτατέον. Παραφυλακτέον γὰρ καὶ
[2, 1]   εἰς τρυφὴν ἐπιτήδειος· τὸ δὲ  ἐκ   δυεῖν, τὸ ζῆν τοῦτο, ὑγείας
[2, 8]   εἰς θάνατον, οἷς δὲ ὀσμὴ  ἐκ   ζωῆς εἰς ζωήν. ~Βασιλεῖς δὲ
[2, 8]   ἀπολλυμένοις· οἷς μὲν γὰρ ὀσμὴ  ἐκ   θανάτου εἰς θάνατον, οἷς δὲ
[2, 8]   καὶ ἔστι πολυωφελῆ· σούσινον μὲν  ἐκ   κρίνων καὶ λειρίων, ἔστι δὲ
[2, 7]   δὲ τῶν ἔργων, ἀλλὰ καὶ  ἐκ   λόγων ἄνθρωπος κρίνεται. Ἐν συμποσίῳ
[2, 1]   συνείδησιν» ὁμοίως δὲ καὶ τὰ  ἐκ   μακέλλου ἀπεριέργως ὠνεῖσθαι προσέταξεν. Οὐκ
[2, 2]   ζάλην τῶν ἐπιθυμιῶν τὴν καταιγίζουσαν  ἐκ   μέθης ῥᾷον φέρουσιν, οἷς ἴσως
[2, 10]   οἷον κόσσυφος ξανθὸς μὲν  ἐκ   μέλανος, παταγητικὸς δὲ ἐξ ᾠδικοῦ
[2, 5]   τῆς ἀσελγείας τὰς προσβολὰς καὶ  ἐκ   μόνης τῆς προσόψεως σεμνότης·
[2, 7]   ἔφαμεν μέθης εἶναι διάκονον. Οὐκ  ἐκ   μόνων δὲ τῶν ἔργων, ἀλλὰ
[2, 8]   τῷ σουσίνῳ· μύρσινον δὲ τὸ  ἐκ   μύρτων καὶ μυρρίνης στυπτικόν, παρακατέχον
[2, 10]   καὶ λίθους σπείρειν» φησὶν  ἐκ   Μωυσέως φιλόσοφος, ὅτι μήποτε φύσιν
[2, 8]   κινητικόν, μαλακτικόν· ναρκίσσινον δὲ τὸ  ἐκ   ναρκίσσου ἐπ´ ἴσης ὀνίνησι τῷ
[2, 1]   πρόσωπον ταῖς λοπάσιν ἐπιρριπτοῦντας, καθάπερ  ἐκ   νεοττιᾶς τῆς κλισίας προκύπτοντας, τὸ
[2, 1]   ὑπὸ τὸν οὐρανὸν ἀνθρώπων δύναιτο  ἐκ   νέου ἐπιτηδεύων τοιαῦτα, οὔθ´ οὕτω
[2, 10]   τῆς ἐνδείας· τὸ δὲ τί»  ἐκ   περισσοῦ, τὸ δὲ περιττὸν ἐκ
[2, 8]   γὰρ ἀπ´ ἀρχῆς ῥόδων τῶν  ἐκ   Πιερίας· κρίνῳ δὲ ἥδεσθαι τὴν
[2, 10]   τὴν τρυφητικὴν μεμήνυκεν, ἀλλὰ τὸν  ἐκ   πίστεως συνυφασμένον ἀκήρατον τῶν ἠλεημένων
[2, 9]   Μελέτη δὲ ἀσκήσεως ἀίδιον ἐγρήγορσιν  ἐκ   πόνων γεννᾷ. Μὴ οὖν ἡμᾶς
[2, 10]   ἄνωθεν μὴ κτείνουσί τε τὸ  ἐκ   προνοίας θεϊκῆς φυόμενον τῶν ἀνθρώπων
[2, 9]   ἡμῖν πρὸς τὸν ὕπνον ἠρέμα  ἐκ   προσαγωγῆς ἐθίζουσιν, ὡς πλείονα χρόνον
[2, 8]   τοῦ σώματος ἀποφοράς· τὸ δὲ  ἐκ   ῥόδων ἐμψυκτικόν. Καθόλου γὰρ καὶ
[2, 7]   συνεῖναι, σκώπτειν τὸν ἅγιον ἁμαρτία·  ἐκ   στόματος γὰρ ἀφρόνων» φησὶν
[2, 2]   ἀναγκαῖον διψῶσίν ἐστιν ὕδωρ. Τοῦτο  ἐκ   τῆς ἀκροτόμου πέτρας κατειβόμενον τοῖς
[2, 2]   τὰς ἐκκρίσεις σπεύδειν ἀκρασίας τεκμήριον  ἐκ   τῆς ἀμέτρου προσφορᾶς ὑπερχεομένων τῶν
[2, 10]   οὗ μακρὸς τίκτεται στήμων, καθάπερ  ἐκ   τῆς ἀράχνης τῆς ἀράχνης
[2, 1]   δὲ ἐπίγειος δεῖπνον κέκληται, ὡς  ἐκ   τῆς γραφῆς ἀποδέδεικται, δι´ ἀγάπην
[2, 10]   τῆς τροφῆς ἐκβέβληκε, σημαίνεται γὰρ  ἐκ   τῆς γραφῆς τοῦτο· μὴ μεριμνᾶτε
[2, 11]   ἀσπασμοὺς ἐγχαράττουσιν αὐτοῖς, ὡς ἂν  ἐκ   τῆς ἐπιβάσεως ῥυθμίζουσαι τὴν γῆν,
[2, 8]   Καθάπερ δὲ οἱ κύνες ῥινηλατοῦντες  ἐκ   τῆς ὀδμῆς ἀνιχνεύουσι τὰ θηρία,
[2, 1]   αὗται ἔναυσμά τι ἀγάπης ἔχουσιν  ἐκ   τῆς πανδήμου τροφῆς συνεθιζόμενον εἰς
[2, 8]   ὀδμῆς ἀνιχνεύουσι τὰ θηρία, οὕτως  ἐκ   τῆς περιέργου τῶν μύρων εὐωδίας
[2, 2]   Τοῦτο σημεῖον τοῖς εἰς ἀνάπαυσιν  ἐκ   τῆς πλάνης πεπαιδαγωγημένοις, μέγας
[2, 1]   μηδὲ ὠφελεῖσθαι πέφυκεν τὰ σώματα  ἐκ   τῆς πολυτελείας τῶν βρωμάτων· πᾶν
[2, 10]   τῶν ὀστέων μου καὶ σὰρξ  ἐκ   τῆς σαρκός μου. Τοσοῦτον ἄρα
[2, 9]   χάριτι, τῆς ζωῆς τὸ ἀίδιον  ἐκ   τῆς τοῦ ἐγρηγορέναι μελέτης προσλαμβάνουσα.
[2, 2]   χρῆσις σφοδροτέρα, παροινία δὲ  ἐκ   τῆς χρήσεως ἀκοσμία, κραιπάλη δὲ
[2, 2]   ὕδατός τε καὶ οἴνου, ὅτι  ἐκ   τοῦ ἀναγκαίου καὶ τοῦ χρησίμου
[2, 10]   αὐτὴν ἀμείβουσιν, ὡς θῆλυ γίγνεσθαι  ἐκ   τοῦ ἄρρενος κατὰ μετασχηματισμόν· ἀλλ´
[2, 11]   γῆν, τὸ ἑταιρικὸν τοῦ φρονήματος  ἐκ   τοῦ βαδίσματος ἐναποσφραγίσωνται. Χαίρειν οὖν
[2, 2]   μαθητὰς λέγων· Οὐ μὴ πίω  ἐκ   τοῦ γενήματος τῆς ἀμπέλου ταύτης,
[2, 10]   ἐκ περισσοῦ, τὸ δὲ περιττὸν  ἐκ   τοῦ διαβόλου μεμήνυκεν γραφή.
[2, 1]   ἀγωγήν, μέχρις ἂν ἐκλύσῃ τὴν  ἐκ   τοῦ ἔθους ἐπὶ τὴν ἡδυπάθειαν
[2, 6]   ἐν ἡμέρᾳ κρίσεως. Αὖθίς τε  ἐκ   τοῦ λόγου σου δικαιωθήσῃ» φησίν,
[2, 6]   λόγου σου δικαιωθήσῃ» φησίν, καὶ  ἐκ   τοῦ λόγου σου καταδικασθήσῃ» Τίνες
[2, 2]   ἐποπτική, οὐδέ ἐστιν κάθυγρος ταῖς  ἐκ   τοῦ οἴνου ἀναθυμιάσεσιν νεφέλης δίκην
[2, 2]   ἁγίου οἶνον ὠνόμασεν, τὴν δὲ  ἐκ   τοῦ οἴνου ἑωλοκρασίαν διελέγχουσα ἀκόλαστον
[2, 10]   μαραίνεται· πυκνουμένης γὰρ τῆς ἐπιφανείας  ἐκ   τοῦ περιέχοντος αἱ περὶ τὸν
[2, 6]   τραχυτέρῳ. Τὰ γὰρ ἐξιόντα» φησίν,  ἐκ   τοῦ στόματος κοινοῖ τὸν ἄνθρωπον»
[2, 6]   ἀπόστολος πᾶς λόγος σαπρὸς  ἐκ   τοῦ στόματος ὑμῶν» φησὶν μὴ
[2, 10]   καὶ ζώνῃ τὴν μηλωτὴν κατέσφιγγεν  ἐκ   τριχῶν πεποιημένη. Ἡσαΐας δέ, ἄλλος
[2, 9]   τὸν κύριον αὐτῶν, πότε ἀναλύσει  ἐκ   τῶν γάμων, ἵνα ἐλθόντος καὶ
[2, 8]   καὶ ἐκ τῶν ὤτων καὶ  ἐκ   τῶν γνάθων, ἀλλὰ καὶ ἐκ
[2, 10]   μὴ τῆς ἰδίας, καλὸς  ἐκ   τῶν θείων ἀναλεγόμενος γραφῶν συνεβούλευσεν
[2, 8]   ἐκ τῶν γνάθων, ἀλλὰ καὶ  ἐκ   τῶν μυκτήρων. Καθάπερ οἱ βόες
[2, 10]   γέγονεν οἶκός μου» τὴν  ἐκ   τῶν νεκρῶν σωμάτων μυσαττόμενος τροφὴν
[2, 10]   φησὶ γάρ· Τοῦτο νῦν ὀστοῦν  ἐκ   τῶν ὀστέων μου καὶ σὰρξ
[2, 8]   Χριστὸς ἀνθρώποις γνωρίμοις, εὐωδίας ἄλειμμα,  ἐκ   τῶν οὐρανίων συντιθεὶς ἀρωμάτων τὸ
[2, 8]   στρωμνῆς καὶ ἀπὸ συναναστροφῆς καὶ  ἐκ   τῶν ὀφθαλμῶν καὶ ἐκ τῶν
[2, 10]   τοῦ πλουσίου εἱλκωμένος, ἐπιθυμῶν χορτασθῆναι  ἐκ   τῶν πιπτόντων τῆς τραπέζης τοῦ
[2, 8]   καὶ ἐκ τῶν ὀφθαλμῶν καὶ  ἐκ   τῶν ὤτων καὶ ἐκ τῶν
[2, 1]   οἱ τὰ ἐπίγεια φρονοῦντες» Τούτοις  οὐκ   ἀγαθὰ προεθέσπισεν ἀπόστολος, ὧν
[2, 1]   μὲν γινόμενον τὸ δεῖπνον, ἀλλ´  οὐκ   ἀγάπη τὸ δεῖπνον, δεῖγμα δὲ
[2, 1]   δ´ ἂν καὶ ἄλλας ἐπιλύσεις  οὐκ   ἀγνοουμένας στατήρ, ἀλλ´ οὐχ
[2, 10]   τὴν ἐπὶ ταῖς ἀπολαύσεσιν εὐχαριστίαν.  Οὐκ   ἀεὶ δὲ καιρὸν ἐνδίδωσιν
[2, 8]   Σιμωνίδης δὲ ἐν τοῖς ἰάμβοις  οὐκ   αἰδεῖται λέγων· κἀλειφόμην μύροισι καὶ
[2, 10]   καρπὸν εἶτα ἐπιδέχεται τὸν σπόρον.  Οὐκ   αἰσχρὸν δὲ ἡμῖν ἐπ´ ὠφελείᾳ
[2, 6]   τὰ αἰδοῖα τοῦ ἀνθρώπου, αἰδοῦς,  οὐκ   αἰσχύνης κατηξιωμένα— αἰσχρὸν δὲ
[2, 12]   ἡλίκος ἰχθύος ὀφθαλμὸς εὐμεγέθης. Καὶ  οὐκ   αἰσχύνονται αἱ κακοδαίμονες περὶ ὄστρειον
[2, 12]   τὰ φανερώτατα τοῦ πονηροῦ σύμβολα  οὐκ   αἰσχύνονται περικείμεναι. ὡς γὰρ τὴν
[2, 1]   τῆς νόσου, οἳ δὲ ἐξυμνεῖν  οὐκ   αἰσχύνονται τὰς σφετέρας ἡδυπαθείας, τὰς
[2, 10]   γάμον ἑταιριζόμενος αὐτόν, καὶ  οὐκ   ἀκούει τοῦ παιδαγωγοῦ βοῶντος·
[2, 12]   μόνῳ τηρεῖται τρυφὴ καθάπερ εἴδωλον,  οὐκ   ἀλήθεια. Ἐντεῦθεν ὀνειδίζων λόγος
[2, 10]   ἐσθῆτος σκοπός, ὅρα μὴ  οὐκ   ἄλλη μὲν ἀνδράσιν, ἄλλη δὲ
[2, 10]   τέλεον καταδαρθεῖν. Φημὶ τοίνυν  οὐκ   ἄλλου τινὸς ἕνεκα δεηθῆναι ὑφασμάτων
[2, 1]   διὰ τῆς ἀναπνοῆς; Πῶς δὲ  οὐκ   ἄλογον τὰς χεῖρας ἐπεμφύρειν τοῖς
[2, 3]   περὶ ὃν ὀφθαλμιῶντες οἱ πολλοὶ  οὐκ   ἄν ποτε εἰς τὴν βασιλείαν
[2, 10]   μὲν σῶμα αὐταῖς εἰ πιπράσκοιτο,  οὐκ   ἄν ποτε χιλίας εὕροι Ἀττικάς,
[2, 3]   χρεία καὶ ἀρότρου, μάκελλαν δ´  οὐκ   ἄν τις ἀργυρᾶν οὐδὲ ἄμην
[2, 2]   εὐωχία· ὡς γὰρ ὀφθαλμοὺς  οὐκ   ἄν τις εὖ φρονῶν πρὶν
[2, 1]   δαίμων καθηγεῖται λιχνότατος, ὃν ἔγωγε  οὐκ   ἂν αἰσχυνθείην κοιλιοδαίμονα» προσειπεῖν, καὶ
[2, 5]   ἀνασχοίμεθα; Καὶ εἰ τὸ πρόσωπον  οὐκ   ἂν ἑκόντες ἐπὶ τὸ γελοιότερον
[2, 9]   τῆς παλιγγενεσίου οἰκονομίας τὴν ἐξήγησιν—  οὐκ   ἂν ἐπὶ τὴν ἄθεσμον ἐκείνην
[2, 5]   ἐν ταῖς πομπαῖς ὁρῶνταί τινες,  οὐκ   ἂν ὑπομείναιμεν, πῶς ἂν εἰκότως
[2, 8]   δὲ ἡμῖν καὶ μύρων χρῆσις  οὐκ   ἀναγκαία. Ἐξοκέλλει γὰρ εἰς ἡδονὰς
[2, 10]   καὶ τῶν περιττῶν ἁπαξαπλῶς ὡς  οὐκ   ἀναγκαίαν ἀφαιρεῖται τὴν μέριμναν, τί
[2, 5]   φυσικὰ τοῖς ἀνθρώποις ἐστίν, ταῦτα  οὐκ   ἀναιρεῖν ἐξ αὐτῶν δεῖ, μᾶλλον
[2, 6]   καὶ μωρολογία εὐτραπελία,  οὐκ   ἀνῆκεν, ἀλλὰ μᾶλλον εὐχαριστία. Εἰ
[2, 1]   δὲ ἄλογον καὶ ἀχρεῖον καὶ  οὐκ   ἀνθρώπειον βοσκημάτων δίκην πιαινομένων θανάτῳ
[2, 12]   μοι, διὰ τί μὴ τρυφήσω;  οὐκ   ἀνθρώπινον οὐδὲ κοινωνικόν, ἐκεῖνο δὲ
[2, 11]   λιτῆς ὑποδέσεως ἀπόχρη μάρτυς Ἰωάννης,  οὐκ   ἄξιος εἶναι ὁμολογῶν τὸν ἱμάντα
[2, 1]   συγχρωμένων ἡμῶν εἰς τὸ προκείμενον  οὐκ   ἀπᾴδουσιν τοῦ λόγου τοῖς ἄνθεσιν,
[2, 1]   εἰς ἐγρήγορσιν, ποικίλαις ἀνεπίμικτον ποιότησιν,  οὐκ   ἀπαιδαγώγητον οὐδὲ τοῦτο· ἀγαθὴ γὰρ
[2, 8]   αὐτῶν πορρωτέρω ἐστὶν ἀπ´ ἐμοῦ.  Οὐκ   ἀπεικὸς οὖν αὐτὸν καταμηνύειν ἔλαιον
[2, 8]   ὅπῃ δὲ καὶ διαχύσεως σώφρονος,  οὐκ   ἀποβλητέον τὴν ἀπὸ τῶν ἀνθῶν
[2, 1]   συνεχὲς ἐπὶ τοὔψον ἐκτείνειν  οὐκ   ἀπογευομένων, ἀλλ´ ἀφαρπαζόντων δίκην ἀμέτρως
[2, 12]   θαυμάζειν ἔπεισί μοι, ὡς ἄρα  οὐκ   ἀποκναίονται τοσοῦτον ἄχθος βαστάζουσαι.
[2, 2]   ἑνὸς γεώργιον θεοῦ. Τί γὰρ  οὐκ   ἀπόχρη ἐπιχώριος ἀποπληρῶσαι τὴν
[2, 10]   ἐν τῇ τῶν παθῶν οἰκειώσει.  Οὐκ   ἄρα ποτὲ θνητῶς βιωτέον ἁγιαζομένους
[2, 3]   θεὸς καὶ κύριος τῶν ὅλων,  οὐκ   ἀργυροῦν δὴ ποδονιπτῆρα περιφέρων ἀπ´
[2, 7]   προσκαλεσάμενοι τὸ πλῆθος τῶν μαθητῶν·  Οὐκ   ἀρεστόν ἐστιν ἡμᾶς καταλείψαντας τὸν
[2, 10]   κύριος βούλεται τὴν ἀνθρωπότητα, ἀλλ´  οὐκ   ἀσελγαίνετε» λέγει οὐδὲ σφᾶς αὐτοὺς
[2, 1]   εὔσχημον τοῦ προσώπου διατηροῦσιν ἀδιάστροφον,  οὐκ   ἀσχημονοῦσιν οὐδὲ περὶ τὴν κατάποσιν,
[2, 1]   ~καὶ γε ἀεὶ εὐχαριστῶν  οὐκ   ἀσχολεῖται περὶ ἡδονάς. Εἰ δὲ
[2, 1]   ἐκ μακέλλου ἀπεριέργως ὠνεῖσθαι προσέταξεν.  Οὐκ   ἀφεκτέον οὖν παντελῶς τῶν ποικίλων
[2, 1]   πρὸς τῶν διακόνων. Πῶς δὲ  οὐκ   ἀχρεῖον τὸ ἐπανίστασθαι ταῖς κλισίαις,
[2, 8]   ἣν αὐτοὶ ὕβριν καλοῦσιν κυρίου.  ~Οὐκ   ἔγνω τὸν κύριον λαὸς
[2, 10]   συμβολικῶς τὴν ἄκαρπον ἀποκρούεται σποράν,  οὐκ   ἔδεσαι» λέγων τὸν λαγὼν οὐδὲ
[2, 12]   κάλλος τὸ ἀληθινόν, ὀφθαλμὸς  οὐκ   εἶδεν οὐδὲ οὖς ἤκουσε» πρότερον.
[2, 8]   λογισμόν, οὐ πεφώτισται τὸν σκοτισμόν,  οὐκ   εἶδεν τὸν θεόν, τὸν κύριον
[2, 12]   ἔγκυκλον, χιτώνιον. Τὰ μέγιστα δ´  οὐκ   εἴρηκα τούτων. {Β. Εἶτα τί;
[2, 1]   τῆς τροφῆς, ὥσπερ εἰς ἐφόδιον,  οὐκ   εἰς ἀνάδοσιν, ἀποτιθεμένων τὰ ἐδέσματα.
[2, 1]   ἀκαταπαύστου λιχνείας ὀρεγόμεναι. ~Πολυτέλεια δὲ  οὐκ   εἰς ἀπόλαυσιν ἔρημον, ἀλλ´ εἰς
[2, 8]   μίγμα» ὡς εἰς ὠφέλειαν δηλονότι,  οὐκ   εἰς ἡδυπάθειαν δεδομένων τῶν μύρων.
[2, 10]   διὰ τῆς τῶν μορίων κατασκευῆς,  οὐκ   εἰς παραδοχὴν σπέρματος, εἰς δὲ
[2, 8]   τὰ ἄνθη καὶ τὰ ἀρώματα,  οὐκ   εἰς τὰς ὕβρεις τῆς τρυφῆς
[2, 8]   ταῦτα δὲ οἱ ἀνόητοι λαβόντες  οὐκ   εἰς τὴν ἰδίαν εὐχάριστον χρῆσιν,
[2, 10]   εἰς τοὺς τραγῳδοὺς χρήσιμα καὶ  οὐκ   εἰς τὸν βίον» τὸν δὲ
[2, 1]   παιδίοις, ὡσὰν εἰς τὸ ζῆν,  οὐκ   εἰς τρυφὴν ἐπιτήδειος· τὸ δὲ
[2, 2]   τὸ εἰρηνικὸν γένος εἰς ἀπόλαυσιν,  οὐκ   εἰς ὕβριν ἑστιώμενοι νηφαλίους πίνομεν
[2, 7]   δὲ ἔφαμεν μέθης εἶναι διάκονον.  Οὐκ   ἐκ μόνων δὲ τῶν ἔργων,
[2, 5]   καὶ τὸ ὑπέρτονον χαλῶντας ἐμμελῶς,  οὐκ   ἐκλύοντας ἐκμελῶς. μὲν γὰρ
[2, 10]   μοίρας τῆς δημιουργικῆς μεταλαβόντας σπέρμα  οὐκ   ἐκριπτέον οὐδὲ καθυβριστέον οὐδὲ μὴν
[2, 6]   κατασιγαστέον. Ἐκ γάρ τοι πολυλογίας  οὐκ   ἐκφεύξῃ» φησίν, ἁμαρτίαν· δίκην ἄρα
[2, 10]   νομισθῆναι, παρ´ τὸ σεμνὸν  οὐκ   ἐμμάρτυρον δείκνυται ἐν αὐταῖς ἐκείναις
[2, 2]   κἀν τούτοις τὸ λογιστικὸν ἵδρυται  οὐκ   ἐν τῇ κεφαλῇ, ἀλλ´ ἐν
[2, 1]   γοητεύοντα τὰς ὀρέξεις. Μὴ γὰρ  οὐκ   ἔνεστι καὶ ἐν εὐτελείᾳ σώφρονι
[2, 12]   λιτόν, καὶ τοὔνομα ἐμφαίνει,  οὐκ   ἐξέχει οὐδὲ κατά τι ὀγκοῦται
[2, 7]   ὥσπερ ἀμέλει καὶ ἐρυγή,  οὐκ   ἐξηχεῖν δεήσει τοὺς πλησίον τῷ
[2, 8]   στεφάνων οἱ τῷ λόγῳ παιδαγωγούμενοι,  οὐκ   ἐπεὶ καταδεῖν δοκοῦσιν τὸν λόγον
[2, 2]   οἶνον ἐν τοῖς γάμοις πεποίηκεν,  οὐκ   ἐπέτρεψεν μεθύειν, τὸ δὲ ὑδαρὲς
[2, 10]   τὰ κυητικὰ ὀνομάζειν ὄργανα, ὧν  οὐκ   ἐπῃσχύνθη τὴν δημιουργίαν θεός.
[2, 9]   καὶ παραλαμβάνεσθαί φημι δεῖν αὐτὸν  οὐκ   ἐπὶ ῥᾳθυμίᾳ, ἀλλ´ ἐπὶ τῇ
[2, 8]   τὸν ἰὸν τῆς φθορᾶς  οὐκ   ἐπιδεχόμενος. Χρυσὸν αὐτῷ γεννηθέντι βασιλείας
[2, 3]   σκεύει κεραμεῷ τοῦ φρέατος ἀνιμῶσαν,  οὐκ   ἐπιζητῶν τὸ βασιλικὸν χρυσίον, σβεννύναι
[2, 6]   τὸ οὐ μοιχεύσεις» διὰ τοῦ  οὐκ   ἐπιθυμήσεις» καρπὸς γὰρ τῆς ἐπιθυμίας
[2, 2]   ἡμεῖς; οὐχὶ ἀστείως; οὐχὶ κοσμίως;  οὐκ   ἐπιλελογισμένως; Εὖ γὰρ ἴστε, μετέλαβεν
[2, 8]   Διὰ τοῦτό τοι εἰς ὃν  οὐκ   ἐπίστευσαν ἄνθρωπον, τὸν φιλάνθρωπον θεὸν
[2, 10]   πόρρω τῆς ἀληθείας ἀποικιστέον, δόξῃ,  οὐκ   ἐπιστήμῃ, ὀνειροπολοῦντας τοῦ καλοῦ τὴν
[2, 3]   σπάνιον καὶ τηρῆσαι δύσκολον καὶ  οὐκ   ἐπιτήδειον χρήσασθαι. Ναὶ μὴν καὶ
[2, 10]   καὶ διαφανῆ ἔλεγχός ἐστι διανοίας  οὐκ   ἐρρωμένης, ὀλίγῳ παραπετάσματι τὴν αἰσχύνην
[2, 10]   διαχρύσῳ καὶ κροσσωτοῖς χρυσοῖς περιβεβλημένη»  οὐκ   ἐσθῆτα τὴν τρυφητικὴν μεμήνυκεν, ἀλλὰ
[2, 1]   καὶ μὴ ἐσθίων κυρίῳ  οὐκ   ἐσθίει καὶ εὐχαριστεῖ τῷ θεῷ»
[2, 9]   φωτός ἐστε καὶ υἱοὶ ἡμέρας·  οὐκ   ἐσμὲν νυκτὸς οὐδὲ σκότους. Ἀλλ´
[2, 1]   ἐνταῦθά που κατορύξαντας περὶ τὴν  οὐκ   ἐσομένην ζωήν, μόνην κολακεύοντας τὴν
[2, 5]   γελοίου ἤθους φερομένους. Τὸ γὰρ  οὐκ   ἔστι δένδρον καλὸν ποιοῦν καρπὸν
[2, 1]   καὶ πεπιστεύκασι, τοῖς μὲν ὅτι  οὐκ   ἔστι δίχηλα, τοῖς δὲ ὅτι
[2, 2]   ἀπόστολος χαλεπήνας εἴπῃ· Συνερχομένων ὑμῶν  οὐκ   ἔστι κυριακὸν δεῖπνον φαγεῖν. Ἐμοὶ
[2, 10]   οἴκοθεν παραγινέσθω. Οὐ γὰρ ἔστιν,  οὐκ   ἔστι σεμνὸν παρ´ ἐκείνῃ νομισθῆναι,
[2, 10]   οὐ σπείρουσιν οὐδὲ θερίζουσιν, οἷς  οὐκ   ἔστι ταμιεῖον καὶ ἀποθήκη, καὶ
[2, 3]   χρυσίον, ἐπεποίθεισαν ἄνθρωποι, καὶ  οὐκ   ἔστι τέλος τῆς κτήσεως αὐτῶν,
[2, 4]   ᾄδειν τε καὶ ψάλλειν, μῶμος  οὐκ   ἔστιν, Ἑβραῖον μιμήσῃ δίκαιον βασιλέα
[2, 4]   αὐτοῦ πᾶσα εὐδοκία γίνεται, καὶ  οὐκ   ἔστιν ἐλάττωσις εἰς τὸ σωτήριον
[2, 3]   τὸ χρυσίον τεκταίνοντες καὶ μεριμνῶντες;  Οὐκ   ἔστιν ἐξεύρεσις τῶν ἔργων αὐτῶν·
[2, 1]   τροφήν. Ἀγάπη μὲν οὖν δεῖπνον  οὐκ   ἔστιν, δ´ ἑστίασις ἀγάπης
[2, 9]   κλινιδίοις ἐλέφας ἀπολελοιπότος ψυχὴν σώματος  οὐκ   εὐαγὲς» ἁγίοις ἀνθρώποις ἀναπαύσεως τέχνασμα
[2, 1]   ἐὰν μὴ φάγωμεν, ὑστερούμεθα. Ἀλλὰ  οὐκ   εὔλογον τραπέζης δαιμονίων» μεταλαμβάνειν τοὺς
[2, 1]   τῆς τροφῆς ὄνειδος γίνεσθαι ἡδονῆς.  Οὐκ   ἔχει δὲ ὅρον παρὰ τοῖς
[2, 1]   μηρυκᾶται, τὰ δ´ ὅτι ἄρα  οὐκ   ἔχει μόνα τῶν ἐνύδρων λεπίδας,
[2, 1]   δὲ μεθύει. Μὴ γὰρ οἰκίας  οὐκ   ἔχετε εἰς τὸ ἐσθίειν καὶ
[2, 1]   κερδαίνων τὸν ἄνθρωπον. Μὴ γὰρ  οὐκ   ἔχομεν ἐξουσίαν φαγεῖν καὶ πιεῖν;
[2, 1]   πνευματικῆς κατηξιωμένους τροφῆς. Μὴ γὰρ  οὐκ   ἔχομεν ἐξουσίαν φαγεῖν καὶ πιεῖν»
[2, 12]   τὸ ἀληθινὸν ἐπισκιάζουσαι χρυσίῳ, καὶ  οὐκ   ἴσασι τὸ πλημμέλημα οἷόν ἐστι,
[2, 7]   ἐπὶ πλεῖστον, εἶτα μέντοι ὑπήχθησαν  οὐκ   οἶδ´ ὅπως παροινίᾳ τινὶ παραπειθόμενοι
[2, 8]   δὲ ἔλαιον τὸ μύρον ὂν  οὐκ   οἴεσθε τὰ ἤθη τὰ γεννικὰ
[2, 1]   τρόπος καὶ τὸ πρὸς τί  οὐκ   ὀλίγην τῷ παιδαγωγουμένῳ πρὸς τὸ
[2, 1]   τῶν ὄψων ὡς μετ´ ὀλίγον  οὐκ   ὄντων. ἐσθίων τὸν μὴ
[2, 3]   Τὸ δὲ ὅλον πλοῦτος  οὐκ   ὀρθῶς κυβερνώμενος ἀκρόπολίς ἐστι κακίας,
[2, 7]   Μακάριος» ὡς ἀληθῶς ἀνήρ, ὃς  οὐκ   ὠλίσθησεν ἐν στόματι αὐτοῦ καὶ
[2, 12]   καὶ τούτῳ εἰδωλολατρήσαντες αὐτοὶ μὲν  οὐκ   ὤναντο οὔτε τῆς τέχνης οὔτε
[2, 3]   βουλομένῳ ἔξεστιν ὠνήσασθαι, σοφία δὲ  οὐκ   ὠνητὴ νομίσματι γηΐνῳ οὐδ´ ἐν




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 17/12/2009