Livre, Chap. |
[2, 12] |
οὐκ
ἀποκναίονται
τοσοῦτον
ἄχθος
βαστάζουσαι.
|
Ὢ |
τῆς
κενῆς
πολυπραγμοσύνης,
ὢ
τῆς |
[2, 12] |
βαστάζουσαι.
Ὢ
τῆς
κενῆς
πολυπραγμοσύνης,
|
ὢ |
τῆς
ματαίας
δοξομανίας·
ἐκχέουσιν
ἑταιρικῶς |
[2, 12] |
ὁ
ζηλωτὸς
ἢ
ἐθέλειν
ὑμᾶς,
|
ὦ |
γυναῖκες,
σφᾶς
αὐτὰς
φαίνεσθαι
πεπεδημένας; |
[2, 12] |
μαθητῶν
Ἑλένην
{ὀνόματι}
πολύχρυσον
γράψαντα·
|
ὦ |
μειράκιον,
εἶπεν,
μὴ
δυνάμενος
γράψαι |
[2, 2] |
φιλοποσία.
Μὴ
σπεύσῃς
εἰς
βλάβην,
|
ὦ |
οὗτος.
Οὐχ
ἁρπάζεταί
σου
τὸ |
[2, 2] |
ἕωθεν
αὖθις
ἀναντλοῦντας
μέθην.
Καλόν,
|
ὦ |
φίλοι,
καλὸν
καταμαθόντας
ὅτι
μάλιστα |
[2, 4] |
μόνῳ
τῷ
εἰρηνικῷ,
ἡμεῖς
κεχρήμεθα,
|
ᾧ |
γεραίρομεν
τὸν
θεόν,
οὐκέτι
τῷ |
[2, 3] |
ἀργύριον
θησαυρίζοντες
καὶ
τὸ
χρυσίον,
|
ᾧ |
ἐπεποίθεισαν
ἄνθρωποι,
καὶ
οὐκ
ἔστι
|
[2, 2] |
παραγγέλλει·
Μὴ
μεθύσκεσθε
ἐν
οἴνῳ,
|
ᾧ |
ἐστιν
ἀσωτία
πολλή»
τὸ
ἄσωστον |
[2, 2] |
τὸ
δὲ
πνευματικόν,
τοῦτ´
ἔστιν
|
ᾧ |
κεχρίσμεθα.
Καὶ
τοῦτ´
ἔστι
πιεῖν |
[2, 8] |
ταύτῃ
καὶ
τοὺς
νεκροὺς
καταστεφανοῦσιν,
|
ᾧ |
λόγῳ
καὶ
τὰ
εἴδωλα,
ἔργῳ |
[2, 1] |
δοχήν,
κάλει
τοὺς
πτωχούς»
ἐφ´
|
ᾧ |
μάλιστα
δεῖπνον
ποιητέον,
ἔτι
τε· |
[2, 12] |
χρυσίον
εἴδωλον
γίνεται
βασανιζόμενον
πυρί,
|
ᾧ |
μόνῳ
τηρεῖται
τρυφὴ
καθάπερ
εἴδωλον, |
[2, 10] |
καὶ
τὸ
στόμιον
τοῦ
τραχήλου,
|
ᾧ |
προσίεται
τὸ
σπέρμα,
πεπληρωμένον
μέμυκεν, |
[2, 2] |
τὸ
μέν
ἐστιν
αὐτοῦ
σαρκικόν,
|
ᾧ |
τῆς
φθορᾶς
λελυτρώμεθα,
τὸ
δὲ |
[2, 8] |
ἐστὶν
ὁ
Ἰούδας
ὁ
προδότης,
|
ᾧ
|
τοὺς
πόδας
ἐχρίσθη
κύριος
τῆς |
[2, 4] |
δὲ
ἔστων
τοῦ
θεοῦ
αἱ
|
ᾠδαί. |
Αἰνεσάτωσαν»
φησίν,
τὸ
ὄνομα
αὐτοῦ |
[2, 4] |
αἱ
μὲν
ἐρωτικαὶ
μακρὰν
ἐρρόντων
|
ᾠδαί, |
ὕμνοι
δὲ
ἔστων
τοῦ
θεοῦ |
[2, 4] |
καὶ
νουθετοῦντες
ἑαυτοὺς
ψαλμοῖς,
ὕμνοις,
|
ᾠδαῖς |
πνευματικαῖς
ἐν
τῇ
χάριτι,
ᾄδοντες |
[2, 4] |
ἐνθέως.
Καὶ
ἐξομολογήσασθε
αὐτῷ
ἐν
|
ᾠδαῖς |
χειλέων»
φησίν,
ὅτι
ἐν
προστάγματι |
[2, 7] |
ἐκκόπτουσα,
θεόθεν
ἄρχουσα,
μετριάζειν
νομοθετοῦσα
|
ὧδέ |
πως·
Μὴ
δευτερώσῃς
λόγον,
ἐν |
[2, 7] |
αἰσχυντηλὸν
καὶ
σιωπηλὸν
ἔστι
χαριεντίσασθαι
|
ὧδέ |
πως·
ὁ
δὲ
ἐμὸς
υἱός, |
[2, 10] |
τοῦ
Δαβὶδ
ἠμφίεσεν
τὸ
πνεῦμα
|
ὧδέ |
πως
ψάλλον·
Ἐξομολόγησιν
καὶ
εὐπρέπειαν
|
[2, 10] |
φωνῆς
τῶν
ὀρνέων
ἔαρ
ἡ
|
ᾠδή. |
~Οὔκουν
οὐδὲ
τὴν
ὕαιναν
μεταβάλλειν |
[2, 4] |
ἐμμελής
ἐστιν
εὐλογία
καὶ
σώφρων·
|
ᾠδὴν |
πνευματικὴν»
ὁ
ἀπόστολος
εἴρηκε
τὸν |
[2, 10] |
καὶ
τὸ
χρῶμα
καὶ
τὴν
|
ᾠδὴν |
συμμεταβάλλει
ταῖς
τροπαῖς—
ἀλλ´
οὔτι |
[2, 4] |
μέρει
περιελιττόντων
τὰς
προπόσεις
τῆς
|
ᾠδῆς· |
οἱ
δὲ
μουσικώτεροι
αὐτῶν
καὶ |
[2, 10] |
ἐκ
μέλανος,
παταγητικὸς
δὲ
ἐξ
|
ᾠδικοῦ |
γινόμενος·
ὡσαύτως
δὲ
καὶ
ἡ |
[2, 8] |
καθαρὰν
προπαρασκευάσας
τῇ
ἰδίᾳ
δυνάμει.
|
Ὤζεσέ
|
τε
τούτοις
τὸ
μύρον
καὶ |
[2, 1] |
συνεχομένων
καὶ
ἀσθμαινόντων
ὑπὸ
ἀκρασίας,
|
ὠθουμένης |
κατ´
ἔπειξιν
ἀκοινώνητον
εἰς
κοιλίαν |
[2, 2] |
ὡς
ἀληθῶς
μὲν
τὸ
πνεῦμα
|
ᾠκείωται |
τῇ
ὑπ´
αὐτοῦ
φερομένῃ
ψυχῇ, |
[2, 7] |
ὡς
ἀληθῶς
ἀνήρ,
ὃς
οὐκ
|
ὠλίσθησεν |
ἐν
στόματι
αὐτοῦ
καὶ
οὐ |
[2, 1] |
ἐσθίωμεν
καὶ
πίνωμεν,
ἀλλ´
ἵνα
|
ὦμεν |
εἰς
ἐπίγνωσιν
γεγονότες
τοῦ
θεοῦ. |
[2, 10] |
Ἑτοιμάζονται
ἀκολάστοις
μάστιγες
καὶ
τιμωρίαι
|
ὤμοις |
ἀφρόνων»
τὴν
ἰσχὺν
τῆς
ἀκολασίας |
[2, 1] |
τὴν
λαβρότητα
μᾶλλον
ἢ
ἀνθρώποις
|
ὡμοιωμένους, |
τοὺς
χορτάζεσθαι
σπεύδοντας,
ὡς
καὶ |
[2, 5] |
ἀνθρωπίνου
λογισμοῦ
τεκμήριον,
τὸ
δὲ
|
ὠμότητος |
ὑπόληψιν
ἐνδείκνυται.
Οὔτε
γὰρ
ἀεὶ
|
[2, 10] |
ἀκολασίας
καὶ
τὴν
εὔτονον
ὑπομονὴν
|
ὤμους |
ἀφρόνων»
καλοῦσα.
Διὰ
τοῦτό
τοι |
[2, 10] |
ἐκτείνει
τὸν
τράχηλον
μεταξὺ
τῶν
|
ὤμων |
ἐν
τῇ
κύστει,
καὶ
τὸ |
[2, 8] |
τὰ
πάντα
δείξῃ
δυνάμεως,
εἷς
|
ὢν
|
ἑνὸς
ὄντος
τοῦ
πατρός,
ἀρχὴ |
[2, 2] |
ἀμείβεται
τὴν
ὕβριν·
θερμὸς
γὰρ
|
ὢν |
καὶ
χυμοὺς
ἔχων
ἡδεῖς,
κεκραμένος |
[2, 5] |
ἐπειδὴ
οὐδὲ
ὁ
ἵππος
χρεμετιστικὸς
|
ὢν |
χρεμετίζει
τὰ
πάντα·
ὡς
δὲ |
[2, 1] |
τῆς
μεγίστης
συγχεῖν
τοὺς
καιρούς,
|
ὧν |
αἱ
χρήσεις
ἀσύμφωνοι.
Καὶ
εἴτε |
[2, 5] |
αὐτοῖς
ἐπιτρέπειν
γελωτοποιεῖν.
Ἄτοπον
γάρ,
|
ὧν |
ἀκροατὰς
γενέσθαι
κεκώλυται,
τούτων
εὑρίσκεσθαι |
[2, 10] |
καταφερές,
ἐμφαίνοντος
τοῦ
ὀνόματος,
ἐξ
|
ὧν
|
αὐξηθέντων
τὸ
πολὺ
τῶν
νοσημάτων |
[2, 1] |
σώματος
τὴν
κουφότητα
χρησιμεῦον,
ἐξ
|
ὧν |
αὔξησίς
τε
καὶ
ὑγεία
καὶ |
[2, 1] |
πρὸς
τὴν
τροφὴν
αὐτοῖς
ἐπιτήδεια.
|
Ὧν |
δὲ
ἐφῆκεν
ἅπτεσθαι,
πάλιν
κεκώλυκεν |
[2, 7] |
πνικτῶν
καὶ
τῆς
πορνείας,
ἐξ
|
ὧν |
διατηροῦντες
ἑαυτοὺς
εὖ
πράξετε»
Φυλάττεσθαι
|
[2, 2] |
σωφρονεῖν
τὸν
πίνοντα
δεῖ,
δι´
|
ὧν |
ἐδίδασκεν
παρὰ
τὰς
εὐωχίας
ἔδειξεν |
[2, 8] |
πάντα
ἡμῶν
τὰ
πονηρά,
δι´
|
ὧν |
ἐκεντούμεθα·
αὐτὸς
γὰρ
τῷ
ἰδίῳ |
[2, 4] |
χορδὰς
τὰ
νεῦρα
αὐτοῦ,
δι´
|
ὧν |
ἐναρμόνιον
εἴληφε
τὴν
τάσιν,
καὶ |
[2, 7] |
τὸ
σκώπτειν
ὕβρεως
προκατάρχον,
ἐξ
|
ὧν |
ἔριδες
καὶ
μάχαι
καὶ
ἔχθραι |
[2, 2] |
ἀκοσμίαν
τὴν
περὶ
τὰ
συμπόσια,
|
ὧν |
ἐστι
τὸ
ζῆν
οὐδὲν
ἀλλ´ |
[2, 1] |
γὰρ
ἐκείνων
καθαρῶς
ἀπολυθείς,
δι´
|
ὧν |
ἔτι
χοῦς
ἐστιν,
τί
ἂν |
[2, 1] |
δοκεῖ
μοι
καὶ
βδελυρὰ
ἐκεῖνα,
|
ὧν |
ἐφίπτανται
τοῖς
αἵμασιν
ψυχαὶ
ὑπὲξ |
[2, 2] |
τοῦ
σαρκικοῦ
φιληδονίαις
κατατετρημένα,
δι´
|
ὧν |
ἡ
αἰσχύνη
ἔνδοθεν
τῆς
ψυχῆς |
[2, 1] |
ἀνθρώπων
οἱ
εἰς
γαστέρα
πεπιστευκότες,
|
ὧν |
θεὸς
ἡ
κοιλία
καὶ
ἡ |
[2, 8] |
κηρύξαντες
πόδες
ἀλληγοροῦνται
κυρίου,
περὶ
|
ὧν |
καὶ
διὰ
τοῦ
ψαλμῳδοῦ
προθεσπίζει |
[2, 6] |
τῇ
κατὰ
γάμον
συμπλοκῇ,
καθ´
|
ὧν
|
κεῖται
τὰ
ὀνόματα
τὰ
περὶ |
[2, 8] |
πόδες
αὐτοῦ
οἱ
ἀπόστολοι,
δι´
|
ὧν |
κηρυσσόμενος
ἐπὶ
τὰ
πέρατα
ἧκεν |
[2, 3] |
διάνοιαν
τοὺς
τοῦ
ὁμοίου
θεωρητικούς;
|
ὧν |
μέτρον
ἡ
χρεία,
μὴ
ἡ |
[2, 1] |
γὰρ
βρώματα
τῇ
κοιλίᾳ»
ἐξ
|
ὧν |
ὁ
σαρκικὸς
ὄντως
οὑτοσὶ
καὶ |
[2, 10] |
ἐπὶ
τῶν
ἐν
ἀσκήσει
σωμάτων,
|
ὧν |
οἱ
ἀπεχόμενοι
ἐν
τοῖς
ἀγῶσι
|
[2, 6] |
παραγυμνώσεσι
μερῶν
τινων
τοῦ
σώματος,
|
ὧν |
οὐ
χρή,
τοῦτο
δὲ
ἐν |
[2, 10] |
ἀκουόντων
τὰ
κυητικὰ
ὀνομάζειν
ὄργανα,
|
ὧν |
οὐκ
ἐπῃσχύνθη
τὴν
δημιουργίαν
ὁ |
[2, 12] |
δὲ
αἰσχραὶ
φύσει,
ἐλέγχουσιν
ἐξ
|
ὧν |
προσάπτουσιν
ὃ
μὴ
ἔχουσιν.
Προσήκει |
[2, 10] |
τούτοις
αὔξεται
ἀδελφὰ
παθήματα,
ἐξ
|
ὧν |
τὸ
ἀκόλαστον
κορυφοῦται
ἦθος·
λέγει |
[2, 1] |
οὐκ
ἀγαθὰ
προεθέσπισεν
ὁ
ἀπόστολος,
|
ὧν |
τὸ
τέλος»
εἰπὼν
ἡ
ἀπώλεια» |
[2, 10] |
καὶ
ἀσωτία
καὶ
φιληδονία
πᾶσα,
|
ὧν
|
τυραννεύει
ἐπιθυμία.
Μυρία
δὲ
τούτοις |
[2, 12] |
τούτῳ
εἰδωλολατρήσαντες
αὐτοὶ
μὲν
οὐκ
|
ὤναντο |
οὔτε
τῆς
τέχνης
οὔτε
τῆς |
[2, 1] |
καὶ
τὰ
ἐκ
μακέλλου
ἀπεριέργως
|
ὠνεῖσθαι
|
προσέταξεν.
Οὐκ
ἀφεκτέον
οὖν
παντελῶς |
[2, 3] |
ἐξ
ἀγορᾶς
τῷ
βουλομένῳ
ἔξεστιν
|
ὠνήσασθαι, |
σοφία
δὲ
οὐκ
ὠνητὴ
νομίσματι
|
[2, 8] |
ζῴοις,
ἀνθρώπων
δὲ
τοὺς
μὲν
|
ὤνησεν, |
ἔστιν
δὲ
οὓς
εἰς
μάχην |
[2, 10] |
γοῦν
τις
εἰρηκέναι
φαίνεται·
Συνουσία
|
ὤνησεν |
μὲν
οὐδένα,
ἀγαπητὸν
δὲ
εἰ |
[2, 3] |
ἔξεστιν
ὠνήσασθαι,
σοφία
δὲ
οὐκ
|
ὠνητὴ |
νομίσματι
γηΐνῳ
οὐδ´
ἐν
ἀγορᾷ, |
[2, 7] |
ἐλευθερία
παρανοεῖν
δυναμένη·
ὕπανδρον
δὲ
|
ὠνόμασεν, |
ἐπεὶ
μείζων
ὁ
κίνδυνος
τῷ |
[2, 10] |
ἀνδρῶν
ἀγαθῶν
{οὓς}
ἀκοιμήτους
λύχνους
|
ὠνόμασεν |
ἡ
γραφή.
Καίτοι
τό
γε |
[2, 2] |
ἡ
γραφὴ
αἵματος
ἁγίου
οἶνον
|
ὠνόμασεν, |
τὴν
δὲ
ἐκ
τοῦ
οἴνου |
[2, 10] |
διώκουσιν;
ταύτῃ
μοι
δοκεῖ
καὶ
|
ὠνομάσθαι |
αἰδοῖον,
ὅτι
χρὴ
παντὸς
μᾶλλον |
[2, 2] |
ἀπὸ
τοῦ
τὸ
κάρα
πάλλειν
|
ὠνομασμένη. |
~Τοῦτον
τὸν
βίον,
εἰ
βίον |
[2, 10] |
δέ
που
ἐσθῆτα
μυρίων
{ταλάντων}
|
ὠνούμεναι |
σφᾶς
αὐτὰς
ἀχρειοτέρας
καὶ
ἀτιμοτέρας |
[2, 7] |
ὑπεξιέναι
ἐπιεικῶς
ἀνδρὸς
σώφρονος·
Ἐν
|
ὥρᾳ |
γάρ»
φησίν,
ἀναστάσεως
μὴ
οὐράγει |
[2, 8] |
ἀμφιθῇς
κάρᾳ.
Ἦρος
μὲν
γὰρ
|
ὥρᾳ |
λειμῶσιν
ἐνδρόσοις
καὶ
μαλακοῖς,
ποικίλοις
|
[2, 1] |
ἔνια,
γάλα,
τυρὸς
τά
τε
|
ὡραῖα |
ἑψήματά
τε
παντοδαπὰ
ζωμῶν
ἄνευ. |
[2, 12] |
καὶ
ἐπανθεῖ
τῇ
σαρκί,
τὸ
|
ὡραῖον |
τῆς
σωφροσύνης
ἀξιέραστον
δεικνύουσα,
ὅταν |
[2, 10] |
Σολομὼν
ὁ
βασιλεύς.
Τί
οὖν
|
ὡραιότερον |
καὶ
εὐανθέστερον
ἀνθέων;
Τί
δὲ |
[2, 10] |
τὸ
καλὸν
προστρεπομένους,
δι´
ὀνόματος
|
ὡραίου |
πάλιν
εἰδωλολατροῦντας,
πόρρω
τῆς
ἀληθείας |
[2, 10] |
ἐσθίειν
ἀπαγορεύει·
ὀχεύει
πᾶσαν
τὴν
|
ὥραν |
ὁ
λαγώς,
καὶ
ἐπιβαίνει
συγκαθεσθείσης |
[2, 2] |
ἑσπέραν
τοῦ
δείπνου
περὶ
τὴν
|
ὥραν
|
οἴνῳ
χρηστέον,
ἐπειδὰν
μηκέτι
τοῖς |
[2, 7] |
γίνονται
σφαλμάτων,
τὸ
ἐπικίνδυνον
τῆς
|
ὥρας |
ἐπιδεικνύμενοι.
Εὖ
γάρ
τοι
παραγγέλλειν |
[2, 10] |
ὀρνέων
πολλὰ
μεταβάλλειν
κατὰ
τὰς
|
ὥρας |
λέγεται
καὶ
τὸ
χρῶμα
καὶ |
[2, 2] |
διὰ
τὸ
ἀπρεπὲς
τῆς
ὄψεως—
|
ὡς |
ἀδιαστρόφῳ
τῷ
προσώπῳ
πιεῖν,
μὴ |
[2, 2] |
δὲ
τοῦ
λόγου
τὸ
πνεῦμα,
|
ὡς |
αἷμα
σαρκός.
Ἀναλόγως
τοίνυν
κίρναται |
[2, 2] |
ἐπιτηδεύειν
ἐν
τούτοις
μόνον
πίνειν
|
ὡς |
ἀλαζονικὸν
περικόπτομεν,
τοῖς
παρατυχοῦσιν
ἀπροσπαθῶς |
[2, 10] |
τὴν
εἰδωλολατρείαν
διαβέβληκε·
δεῖ
γὰρ
|
ὡς |
ἀληθῶς
ἁγνὸν
εἰδώλων
τὸν
τοῦ |
[2, 4] |
φάναι
αἴσθησιν
ἀκρασίας
αἰσχράν,
τὴν
|
ὡς |
ἀληθῶς
ἀναισθησίαν,
ἐκκοπτέον
εὖ
μάλα, |
[2, 7] |
ἀντιλέγειν
ἁμαρτίαν
ἀμαθίᾳ
προσφερομένους.
Μακάριος»
|
ὡς |
ἀληθῶς
ἀνήρ,
ὃς
οὐκ
ὠλίσθησεν |
[2, 10] |
ἐνέρσει
τεττίγων
κοσμούμενοι,
τὸ
γηγενὲς
|
ὡς
|
ἀληθῶς
ἀπειροκαλίᾳ
κιναιδίας
ἐνδεικνύμενοι.
Ὁ |
[2, 4] |
εἰς
εἰδωλολατρείας
σπεύδουσιν.
Καὶ
γὰρ
|
ὡς |
ἀληθῶς
ἀποπεμπτέα
τὰ
ὄργανα
ταῦτα |
[2, 2] |
λόγῳ
συγκιρνάντος
μυστικῶς·
καὶ
γὰρ
|
ὡς |
ἀληθῶς
μὲν
τὸ
πνεῦμα
ᾠκείωται |
[2, 4] |
ἐποίησεν,
ἐπεσκέψατο
πνοήν.
Εἰρηνικὸν
γὰρ
|
ὡς |
ἀληθῶς
ὄργανον
ὁ
ἄνθρωπός
ἐστιν, |
[2, 10] |
ἀμφικαλύπτει»
Ὅμηρός
φησιν.
Αἰσχύνομαι
γὰρ
|
ὡς |
ἀληθῶς
ὁρῶν
τοσοῦτον
ἐκχεόμενον
πλοῦτον |
[2, 1] |
κατὰ
τὸν
κωμικόν.
Ἔστι
γὰρ»
|
ὡς |
ἀληθῶς
τὰ
πολλὰ
τοῖς
πολλοῖς
|
[2, 12] |
σεμνὸν
καὶ
ἄπλαστον
καὶ
νήπιον
|
ὡς |
ἀληθῶς,
τὸ
σοβαρὸν
δὲ
καὶ |
[2, 12] |
καὶ
ἁγίων
ἐπόπτην
παρασκευάζουσιν
δεικνύντος
|
ὡς
|
ἀληθῶς
τοῦ
λόγου
τὸ
κάλλος |
[2, 11] |
καὶ
ἐρωτικοὺς
ἀσπασμοὺς
ἐγχαράττουσιν
αὐτοῖς,
|
ὡς
|
ἂν
ἐκ
τῆς
ἐπιβάσεως
ῥυθμίζουσαι |
[2, 10] |
τροφῇ,
οὕτω
δὲ
καὶ
συνουσίᾳ
|
ὡς
|
ἀναγκαίῳ
κεχρῆσθαι
ἑκάστοτε;
Ἔστι
γοῦν |
[2, 10] |
τε
ξηρᾶς
καὶ
τῆς
ὑγρᾶς,
|
ὡς |
ἀναγκαίων
οὐσῶν,
οἶδε»
φησίν,
ὁ |
[2, 8] |
τοῦ
κυρίου·
οὐ
γὰρ
μαραίνεται
|
ὡς |
ἄνθος.
Οἶδα
καὶ
τὰ
Ἀριστίππου |
[2, 7] |
καὶ
τὸ
ἀπροσπαθές.
Φάγε»
φησίν,
|
ὡς |
ἄνθρωπος
τὰ
παρακείμενα,
παῦσαι
πρῶτος
|
[2, 8] |
τοῖς
μὴ
χρωμένοις
αὐτοῖς,
ἴστων
|
ὡς |
ἄρα
καὶ
τὰ
μύρα
ἐξ |
[2, 2] |
γέλως
γενώμηθα.
Ἀστείως
ἄρα
εἴρηται·
|
Ὡς |
ἄρα
κάμινος
μὲν
δοκιμάζει
στόμωμα |
[2, 12] |
δὲ
καὶ
θαυμάζειν
ἔπεισί
μοι,
|
ὡς |
ἄρα
οὐκ
ἀποκναίονται
τοσοῦτον
ἄχθος |
[2, 6] |
καρτερεῖν.
Διειλήφαμεν
δὲ
βαθυτέρω
λόγῳ
|
ὡς |
ἄρα
οὔτε
ἐν
τοῖς
ὀνόμασιν |
[2, 3] |
προειληφέναι
τοὺς
ἐπὶ
σωτηρίαν
σπεύδοντας
|
ὡς |
ἄρα
χρήσεως
μὲν
ἕνεκεν
ἡ |
[2, 1] |
πατρὸς
δωρήμασιν,
χρῆσθαι
δὲ
αὐτοῖς,
|
ὡς |
ἄρχοντας,
ἀπροσκλινῶς·
καὶ
γὰρ
βασιλεύειν |
[2, 8] |
ὃν
ἐσταύρωσεν
ὡς
κακοῦργον,
ἀνέστεψεν
|
ὡς |
βασιλέα.
Διὰ
τοῦτό
τοι
εἰς |
[2, 2] |
παραπεσοῦσα
εἰς
μέθην
ἡ
εὐωχία·
|
ὡς |
γὰρ
ὀφθαλμοὺς
οὐκ
ἄν
τις |
[2, 12] |
πονηροῦ
σύμβολα
οὐκ
αἰσχύνονται
περικείμεναι.
|
ὡς |
γὰρ
τὴν
Εὔαν
ὁ
ὄφις |
[2, 10] |
χρείας
τὴν
ὁμοίαν
κατασκευὴν
δοκιμάζομεν.
|
ὡς |
γὰρ
τὸ
δεῖσθαι
τῶν
σκεπόντων |
[2, 2] |
διὰ
τὴν
τῶν
ἐντοσθιδίων
θεραπείαν.
|
Ὡς |
γὰρ
τροφαῖς
ἐπὶ
τὸ
μὴ |
[2, 10] |
δὲ
μόνον
ἐπιτέτραπται
τῷ
γήμαντι
|
ὡς |
γεωργῷ
τὸ
τηνικάδε,
ὁπηνίκα
ὁ |
[2, 4] |
τῷ
στοιχείῳ
τῆς
δεκάδος
φανερούμενον.
|
Ὡς |
δὲ
ἁρμόδιον
πρὶν
ἡμᾶς
μεταλαβεῖν |
[2, 5] |
χρεμετιστικὸς
ὢν
χρεμετίζει
τὰ
πάντα·
|
ὡς |
δὲ
ζῷα
λογικὰ
σφᾶς
αὐτοὺς
|
[2, 1] |
οἱ
πάντα
δρῶντες
ἃ
ἐξόν.
|
Ὡς |
δὲ
ἡ
δικαιοσύνη
διὰ
πλεονεξίας |
[2, 1] |
γαστριμαργία
ἀκρασία
περὶ
τὴν
τροφήν,
|
ὡς |
δὲ
καὶ
τοὔνομα
περιέχει,
μανία |
[2, 10] |
λινοῦν
οὗτος
περίζωμα
εἶχε
μόνον.
|
ὡς |
δὲ
τὰ
εὐτραφῆ
τῶν
σωμάτων |
[2, 2] |
παρὰ
τὸ
μεθ´
ἡμέραν
γίγνεται,
|
ὡς |
δεῖν
ὑποτρέφειν
τὴν
ἐκλείπουσαν
ἔμφυτον |
[2, 8] |
μύρων
ἀνάτριψις
ὠφελείας
ἕνεκεν
ἐπιτηδεύεται,
|
ὡς |
δὴ
ἀπὸ
τῆς
κεφαλῆς
τοῖς |
[2, 2] |
χλιαινόμενοι
ἐπὶ
τὰς
ὀρέξεις
γίνονται,
|
ὡς |
δὴ
προὖπτον
αὐτῶν
τὴν
βλάβην |
[2, 4] |
ἀνὰ
τὰς
πανηγύρεις
{χορδαῖς}
συγχρῆσθαι,
|
ὡς |
δὴ
τὸ
ἔκλυτον
αὐτῶν
τοῦ |
[2, 8] |
ὁ
κύριος
συναλείφεται
τῷ
μύρῳ,
|
ὡς
|
διὰ
Δαβὶδ
μεμήνυται·
Διὰ
τοῦτο |
[2, 8] |
τὰ
στήθη
καὶ
μυκτῆρας
ἄκρους,
|
ὡς |
δυνηθῆναι
τὴν
πυρώδη
ἀναθυμίασιν
ἡσυχῇ |
[2, 10] |
οὕτως
τὸν
πέλας,
ἂν
μοιχεύῃ,
|
ὡς |
ἑαυτόν,
ὅτι
μεμοίχευκεν·
ἀλλὰ
πάντως
|
[2, 1] |
ἐσθίει
καὶ
εὐχαριστεῖ
τῷ
θεῷ»
|
ὡς |
εἶναι
τὴν
δικαίαν
τροφὴν
εὐχαριστίαν· |
[2, 1] |
τοῖς
προσοψήμασι
δεδουλωκέναι
συμμεταφερομένης
αὐτοῖς,
|
ὡς |
εἰπεῖν,
τῆς
ἀκρασίας
πρὸς
τῶν |
[2, 3] |
ἀναγκαίας
χρήσεως
καὶ
μέτριόν
ἐστιν,
|
ὡς |
εἰς
πολλὰ
τὸ
αὐτὸ
εὔθετον |
[2, 8] |
ἐπάγει·
καὶ
μυρεψὸς
ποιήσει
μίγμα»
|
ὡς |
εἰς
ὠφέλειαν
δηλονότι,
οὐκ
εἰς |
[2, 1] |
ἡ
δὲ
ἐπίγειος
δεῖπνον
κέκληται,
|
ὡς
|
ἐκ
τῆς
γραφῆς
ἀποδέδεικται,
δι´ |
[2, 4] |
ἀπάτης
ὀργάνοις
περιψοφούμενοι·
ἀτεχνῶς
γάρ,
|
ὡς |
ἐμοὶ
δοκεῖ,
θέατρον
μέθης
τὸ |
[2, 8] |
δὲ
καρύα
πνεῦμα
ἀφίησιν
καρωτικόν,
|
ὡς |
ἐμφαίνει
καὶ
τοὔνομα
ἐτυμολογούμενον.
Νάρκισσος
|
[2, 4] |
τοῦ
φωτὸς»
ἀξιοῖ
ὁ
ἀπόστολος,
|
ὡς |
ἐν
ἡμέρᾳ
εὐσχημόνως
περιπατοῦντας,
μὴ |
[2, 8] |
οὐ
τρυφή·
τρυφᾶν
δὲ
ἡμῖν,
|
ὡς |
ἐν
παραδείσῳ,
προσῆκεν
σωφρόνως
τῷ
|
[2, 10] |
χρονιωτέρα
συμπλοκή.
Οὐ
μὴν
οὐδ´
|
ὡς |
ἐν
σκότῳ
νύκτωρ
ἀκολαστητέον,
ἀλλ´ |
[2, 10] |
θεοῦ,
καρέντες
δὲ
αὖθις
ἀνατέλλομεν,
|
ὡς |
ἐν
τῷ
Περὶ
ἀναστάσεως
διὰ |
[2, 10] |
ὑμῖν,
ὅτι
οὐδὲ
Σολομὼν
περιεβάλετο
|
ὡς |
ἓν
τούτων.
Σφόδρα
δὲ
ἐπὶ |
[2, 2] |
αἰδοῦς
τοὺς
ὅρους.
Χρὴ
δέ,
|
ὡς |
ἔνι
μάλιστα,
κατασβεννύναι
πειρᾶσθαι
τὰς |
[2, 2] |
τῆς
ἀμπέλου
φαρμάκῳ·
οὐδὲ
γὰρ
|
ὡς |
ἐπὶ
πλεῖστον
ἐγκυμαίνονται
ἔτι
τῶν |
[2, 2] |
τοὺς
παῖδας
καὶ
τὰς
κόρας
|
ὡς |
ἐπὶ
τὸ
πλεῖστον
ἀπέχεσθαι
τοῦ |
[2, 7] |
οὖν
νέοι
μὲν
καὶ
νεάνιδες
|
ὡς |
ἐπίπαν
τῶν
τοιῶνδε
ἀπεχέσθων
εὐωχιῶν, |
[2, 7] |
τὴν
ἀγάπην
ἀπορητέον.
Εἰ
γὰρ
|
ὡς |
ἐπιτείνοντες
τὴν
πρὸς
ἀλλήλους
εὔνοιαν |
[2, 9] |
δὲ
ταλασίας
ἐφαπτέον,
πᾶσι
δὲ
|
ὡς |
ἔπος
εἰπεῖν
διαμαχητέον
ἡμῖν
πρὸς |
[2, 7] |
Καὶ
γὰρ
αὐτῇ
τῇ
φωνῇ,
|
ὡς |
ἔπος
εἰπεῖν,
δικαιοσύνης
μεταδοτέον
τούς |
[2, 5] |
προσόψεως
ἡ
σεμνότης·
πάντας
δέ,
|
ὡς |
ἔπος
εἰπεῖν,
τοὺς
ἀνοήτους
ὁ |
[2, 2] |
δὲ
οὐ
δύνανται
τὰ
πόρρω
|
ὡς |
ἔστι
μόνα·
καὶ
μὴν
ὁρᾶν |
[2, 10] |
Εἰ
γὰρ
οὐδὲ
τὸν
δάκτυλον
|
ὡς |
ἔτυχε
σαλεύειν
τῷ
σοφῷ
ὁ |
[2, 10] |
ἀνάγκης
ἐστὶ
τεκμήριον,
τὸ
πλήρωμα,
|
ὡς |
ἔφαμεν,
τῆς
ἐνδείας·
τὸ
δὲ |
[2, 1] |
ἄδικος
ἢ
σφαλερὰ
καὶ
ἀθλία
|
ὡς |
ἡ
τῶν
ἀθλητῶν
ἐξ
ἀναγκοφαγίας, |
[2, 10] |
τὰ
δὲ
παθήματα
τῶν
πορνευσάντων,
|
ὡς |
ἤδη
μοι
λέλεκται,
τύποι»
παιδαγωγοῦντες |
[2, 2] |
ἡμᾶς
ἄνθρωπος
ἐγένετο;
οὕτως
ἀναισχύντως
|
ὡς |
ἡμεῖς;
οὐχὶ
ἀστείως;
οὐχὶ
κοσμίως; |
[2, 10] |
γε
τὴν
φύσιν
αὐτὴν
ἀμείβουσιν,
|
ὡς |
θῆλυ
γίγνεσθαι
ἐκ
τοῦ
ἄρρενος |
[2, 10] |
δὲ
τὰς
γυναῖκας
τὰς
ἀλλοτρίας
|
ὡς |
ἰδίας
ἀφορᾶν
θυγατέρας
κρατεῖν
τε |
[2, 10] |
καὶ
εὐπρέπειαν
ἐνεδύσω,
ἀναβαλλόμενος
φῶς
|
ὡς |
ἱμάτιον.
Καθάπερ
οὖν
περὶ
τὴν |
[2, 4] |
αὐτοῦ
χάριτος
καὶ
φιλανθρωπίας
ἀπολαύσαντας,
|
ὡς |
καὶ
ἐπὶ
τὸν
ὕπνον
ἰέναι |
[2, 7] |
ἀπειλὴν
ἐναποσβεστέον
οἰκονομοῦντα
τὴν
διέξοδον,
|
ὡς |
καὶ
λαθεῖν
πειρᾶσθαι,
ἤν
τι |
[2, 10] |
τὰ
γὰρ
τῶν
παλαιῶν
συμπτώματα,
|
ὡς |
καὶ
πρόσθεν
εἴπομεν,
εἰς
τὴν |
[2, 1] |
ἀνθρώποις
ὡμοιωμένους,
τοὺς
χορτάζεσθαι
σπεύδοντας,
|
ὡς |
καὶ
τὰς
γνάθους
ἅμα
ἄμφω |
[2, 2] |
ὕδατι
κίρνασθαι
ἐθελήσαντος
τοῦ
λόγου,
|
ὡς |
καὶ
τὸ
αἷμα
αὐτοῦ
σωτηρίᾳ |
[2, 8] |
ἀποδιακεῖσθαί
τινες
τὴν
ἀνδρωνῖτιν
ἐκθηλύνουσιν,
|
ὡς |
καὶ
τοὺς
τεχνίτας
αὐτῶν,
τοὺς |
[2, 8] |
τὸν
λόγον,
καὶ
ὃν
ἐσταύρωσεν
|
ὡς |
κακοῦργον,
ἀνέστεψεν
ὡς
βασιλέα.
Διὰ |
[2, 2] |
μή
πῃ
ἄρα
καὶ
ἡμῖν
|
ὡς |
Κορινθίοις
ὁ
ἀπόστολος
χαλεπήνας
εἴπῃ· |
[2, 8] |
πεφυτευμένον
ἐπὶ
ῥευμάτων
ὑδάτων
βλαστήσατε,
|
ὡς |
λίβανος
εὐωδιάσατε
ὀσμήν,
καὶ
εὐλογήσατε |
[2, 8] |
οὖν
αὐτὸν
καταμηνύειν
ἔλαιον
μὲν
|
ὡς |
μαθητὴν
ἠλεημένον,
δολερὸν
δὲ
ὡς |
[2, 10] |
μεμηνόσιν
ἐπ´
ἴσης
τὰ
λευκὰ
|
ὡς
|
μέλανα
φαντάζονται.
~Περὶ
ὑποδέσεως.
Παραπλήσιαι |
[2, 8] |
οὖν
ἐπὶ
τὸ
προκείμενον
ἐπάνειμι.
|
Ὡς |
μὲν
οὖν
ἐν
φαρμάκου
μοίρᾳ |
[2, 1] |
τὴν
πολυτέλειαν,
καταφρονοῦντας
τῶν
ὄψων
|
ὡς |
μετ´
ὀλίγον
οὐκ
ὄντων.
Ὁ |
[2, 6] |
σώφρονας
περιτίθησι
λόγους
καθάπερ
ἀντωτίδας,
|
ὡς |
μὴ
δύνασθαι
ἐξικνεῖσθαι
εἰς
θραῦσιν |
[2, 2] |
γὰρ
ὕδατος
ἀνέδην
ἐμφορεῖσθαι
καθήκει,
|
ὡς |
μὴ
ἐκκλύζοιτο
ἡ
τροφή,
καταλεαίνοιτο |
[2, 10] |
τε
ἦν
ἐξελεῖν
τὴν
πορφύραν,
|
ὡς |
μὴ
ἐπὶ
τὸ
πρόσωπον
τῶν |
[2, 3] |
ἵνα
καὶ
οἱ
ἔχοντες
γυναῖκας
|
ὡς |
μὴ
ἔχοντες
ὦσιν
καὶ
οἱ |
[2, 3] |
ἔχοντες
ὦσιν
καὶ
οἱ
ἀγοράζοντες
|
ὡς |
μὴ
κατέχοντες.
Εἰ
δὲ
ἐπὶ |
[2, 10] |
συγκεχώρηται
γῆμαι,
τούτοις
ἐδέησεν
παιδαγωγοῦ,
|
ὡς |
μὴ
μεθ´
ἡμέραν
τὰ
μυστικὰ |
[2, 7] |
ἐπίπαν
τῶν
τοιῶνδε
ἀπεχέσθων
εὐωχιῶν,
|
ὡς |
μὴ
σφάλλοιντο
περὶ
ἃ
μὴ |
[2, 6] |
αὐτὰ
τοῖς
παλαίουσι
τῶν
παιδίων,
|
ὡς |
μὴ
τὰ
ὦτα
θραύοιτο
αὐτῶν, |
[2, 2] |
γυναῖκες,
τὸ
εὔσχημον
ἐπαναιρούμεναι
δῆθεν,
|
ὡς |
μὴ
ταῖς
πλατείαις
κύλιξιν
διαχέουσαι |
[2, 10] |
εἰς
τὴν
ἡμετέραν
ἀναγεγράφαται
νουθεσίαν,
|
ὡς |
μὴ
τοῖς
αὐτοῖς
ἐνσχεθῆναι,
φυλάξασθαι |
[2, 3] |
ποιεῖσθαι
τῶν
ἐκκρίσεων
τὰ
ἐκδοχεῖα,
|
ὡς |
μηδὲ
ἀποτρίψασθαι
ἐξὸν
ταῖς
πλουσίαις |
[2, 2] |
τι
καὶ
τὸ
ὕδωρ
ἐποίσονται,
|
ὡς |
οἱ
βασιλεῖς
οἱ
ἀνόητοι
{Χόασπις
|
[2, 9] |
εἰσόδων.
Ἄρ´
οὖν
μὴ
καθεύδωμεν
|
ὡς |
οἱ
λοιποί,
ἀλλὰ
γρηγορῶμεν»
φησὶν |
[2, 12] |
γὰρ
μὴ
οἰκεῖα
τῷ
σώματι
|
ὡς |
οἰκεῖα
προσάπτουσα
μελέτην
τοῦ
ψεύδεσθαι |
[2, 1] |
εἰσι
καὶ
ὑγεινότεροι
καὶ
γενναιότεροι,
|
ὡς |
οἰκέται
δεσποτῶν
καὶ
γεωργοὶ
κτητόρων· |
[2, 1] |
ἔχει
μόνα
τῶν
ἐνύδρων
λεπίδας,
|
ὡς |
ὀλίγα
παντελῶς
ἀπολείπεσθαι
πρὸς
τὴν |
[2, 10] |
τῷ
σοφῷ
ὁ
λόγος
ἐπιτρέπει,
|
ὡς
|
ὁμολογοῦσιν
οἱ
Στωϊκοί,
πῶς
οὐχὶ |
[2, 2] |
Νῶε
παροινία
ἀνάγραπτος
γεγένηται,
ἵνα
|
ὡς |
ὅτι
μάλιστα
τὴν
μέθην
φυλαττώμεθα, |
[2, 2] |
μὲν
οὖν
ἀναγκαίῳ
τῷ
ὕδατι
|
ὡς |
ὅτι
πλείστῳ
ἐγκαταμικτέον
καὶ
τοῦ |
[2, 1] |
χαμαιγενεῖς,
τὸν
ἐφήμερον
διώκοντες
βίον
|
ὡς |
οὐ
ζησόμενοι;
Τούτους
ταλανίζει
διὰ |
[2, 1] |
τοῦτο
ὑπομιμνῄσκει
τοῦ
προειρημένου
λόγου,
|
ὡς |
οὐ
τὰ
λάχανα
ἡ
ἀγάπη, |
[2, 9] |
καὶ
τοῦτο
ἐπὶ
πᾶσιν
εἰδέναι,
|
ὡς |
οὐ
ψυχῆς
τὸ
δεόμενον
ὕπνου |
[2, 10] |
τροφῆς
καὶ
τῶν
περιττῶν
ἁπαξαπλῶς
|
ὡς |
οὐκ
ἀναγκαίαν
ἀφαιρεῖται
τὴν
μέριμναν, |
[2, 3] |
καὶ
Πλάτωνα
ἀποδέχομαι
ἄντικρυς
νομοθετοῦντα,
|
ὡς |
οὔτε
ἀργυροῦν
δεῖ
πλοῦτον
οὔτε |
[2, 2] |
ἐπισπώμεναι
τὰς
ὄψεις.
Ἀεὶ
δὲ
|
ὡς |
παρόντος
τοῦ
κυρίου
κοσμίως
ἀναστρεπτέον |
[2, 9] |
ὕπνον
ἠρέμα
ἐκ
προσαγωγῆς
ἐθίζουσιν,
|
ὡς |
πλείονα
χρόνον
τοῦ
ζῆν
διὰ |
[2, 9] |
γνησίως
μάλιστα
κηδεμών,
ἐγρήγορε
χρόνον
|
ὡς |
πλεῖστον,
τὸ
μὲν
πρὸς
ὑγείαν
|
[2, 2] |
αὐτάρκης.
Κίρνασθαι
δὲ
ἄριστον
ὕδατι
|
ὡς |
πλείστῳ
τὸν
οἶνον
καὶ
{μὴ |
[2, 1] |
σπουδαστέον·
μεταληπτέον
δὲ
τῶν
παρατιθεμένων,
|
ὡς |
πρέπον
χριστιανῷ,
τιμῶντας
μὲν
τὸν |
[2, 8] |
ὡς
μαθητὴν
ἠλεημένον,
δολερὸν
δὲ
|
ὡς |
προδότην
ἔλαιον
πεφαρμαγμένον.
Τοῦτο
ἄρα |
[2, 1] |
ἑτοιμότερα,
δεύτερα
δὲ
τὰ
εὐτελέστερα,
|
ὡς |
προειρήκαμεν.
Τῶν
δὲ
ἀμφὶ
τὰς |
[2, 8] |
δεδημιούργηται.
Εἰσακούσατέ
μου»
φησί,
καὶ
|
ὡς |
ῥόδον
πεφυτευμένον
ἐπὶ
ῥευμάτων
ὑδάτων |
[2, 12] |
τὸ
ἀγαπήσεις
τὸν
πλησίον
σου
|
ὡς |
σεαυτὸν»
πληρώσας.
Αὕτη
γὰρ
ἡ |
[2, 1] |
ἀλλὰ
τὸν
ὄλισθον
τῆς
συνηθείας
|
ὡς |
συμφορὰν
ὑποπτεύομεν.
Διὸ
παραιτητέον
τὴν |
[2, 7] |
καὶ
τὸ
ἐξυβρίζειν.
Πρεσβῦται
δὲ
|
ὡς |
τέκνα
ἀφορῶντες
τοὺς
νέους
σπανιαίτατα |
[2, 10] |
αὑτῆς
κρεῖττον
ἀποφαίνειν
τὸ
σκεπόμενον,
|
ὡς
|
τὸ
ἄγαλμα
τοῦ
νεὼ
καὶ |
[2, 1] |
ἀποσήθοντες
τοῦ
πυροῦ
τὸ
τρόφιμον,
|
ὡς |
τὸ
ἀναγκαῖον
τῆς
τροφῆς
ὄνειδος |
[2, 1] |
τὴν
ἀσωτίαν
καὶ
τὴν
φιλαργυρίαν,
|
ὡς |
τὸ
νόμισμα
τοῦ
ἰχθύος,
ἵνα |
[2, 2] |
πρὸς
τὴν
μέθην
καὶ
μὴ
|
ὡς |
ὕδωρ
ἐπεγχεῖσθαι
διὰ
τὴν
φιλοινίαν· |
[2, 2] |
πλείστῳ
τὸν
οἶνον
καὶ
{μὴ
|
ὡς |
ὕδωρ
ἐπιζητεῖσθαι
καὶ}
ἀπαμβλύνεσθαι
πρὸς |
[2, 1] |
μόνον
ῥωμαλεώτεροι,
ἀλλὰ
καὶ
φρονιμώτεροι,
|
ὡς |
φιλόσοφοι
πλουσίων·
οὐ
γὰρ
ἐπέχωσαν |
[2, 1] |
ὑπόδειγμα
ἀρετῆς
σφᾶς
αὐτοὺς
παριστάντας,
|
ὡς |
Χριστὸν
ἐσχήκαμεν
αὐτοί.
Εἰ
γάρ
|
[2, 10] |
ἐν
ᾗ
ὁ
ἄδολος
Ἰησοῦς
|
ὡς |
χρυσὸς
διαπρέπει»
καὶ
οἱ
κροσσοί, |
[2, 10] |
δὲ
νοητὸν
ἀδύνατόν
ἐστιν,
ἢ
|
ὥς |
φησιν
Ἡράκλειτος·
Τὸ
μὴ
δῦνόν |
[2, 10] |
δὲ
ἀθέους
παρέδωκεν
ὁ
θεός»
|
ὥς |
φησιν
ὁ
ἀπόστολος,
εἰς
πάθη |
[2, 3] |
Ὁ
γὰρ
καιρὸς
συνεσταλμένος
ἐστίν»
|
ὥς |
φησιν
ὁ
ἀπόστολος.
~Τοῦτο
ὑπολείπεται |
[2, 10] |
ἡ
πορφύρα
καὶ
τὰ
ἀργυρώματα»
|
ὥς |
φησιν
ὁ
κωμικός,
εἰς
τοὺς
|
[2, 10] |
βιωτέον
ἁγιαζομένους
θεῷ
οὐδὲ
μήν,
|
ὥς
|
φησιν
ὁ
Παῦλος,
οὐ
χρὴ |
[2, 1] |
ἁπλοῖς
καὶ
ἀπεριέργοις
ἁρμόζουσα
παιδίοις,
|
ὡσὰν |
εἰς
τὸ
ζῆν,
οὐκ
εἰς |
[2, 10] |
παταγητικὸς
δὲ
ἐξ
ᾠδικοῦ
γινόμενος·
|
ὡσαύτως |
δὲ
καὶ
ἡ
ἀηδὼν
καὶ |
[2, 12] |
Πέτρος
ὁ
μακάριος
Γυναῖκας»
φησίν,
|
ὡσαύτως |
μὴ
ἐν
πλέγμασιν
ἢ
χρυσῷ |
[2, 10] |
θρόνοι
καὶ
ἐκάθισεν
ἐπ´
αὐτῶν
|
ὡσεὶ |
παλαιὸς
ἡμερῶν,
καὶ
τὸ
ἔνδυμα
|
[2, 10] |
ἡμερῶν,
καὶ
τὸ
ἔνδυμα
αὐτοῦ
|
ὡσεὶ |
χιὼν
λευκόν»
Τοιαύτῃ
χρώμενον
στολῇ |
[2, 4] |
τὴν
ἐν
ὄμμασιν
καὶ
ἐν
|
ὠσὶν |
γαργαλίζουσαν
καὶ
ἀποθηλύνουσαν
ἡδονὴν
εὐλαβουμένους· |
[2, 7] |
ἀγκῶσιν
ἐρηρεισμένοι
μόνοις
παρέστων
τοῖς
|
ὠσίν· |
εἰ
δὲ
καὶ
καθέζοιντο,
μὴ |
[2, 3] |
ἔχοντες
γυναῖκας
ὡς
μὴ
ἔχοντες
|
ὦσιν |
καὶ
οἱ
ἀγοράζοντες
ὡς
μὴ |
[2, 7] |
Πταρμὸς
δὲ
εἴ
τῳ
ἐπιγένοιτο,
|
ὥσπερ
|
ἀμέλει
καὶ
ἡ
ἐρυγή,
οὐκ |
[2, 1] |
ἄλλοι
ἄνθρωποι
ζῶσιν,
ἵνα
ἐσθίωσιν,
|
ὥσπερ |
ἀμέλει
καὶ
τὰ
ἄλογα
ζῷα, |
[2, 8] |
τὰ
γεννικὰ
ἐκθηλύνειν
δύνασθαι;
μάλιστα.
|
Ὥσπερ |
δὲ
τὴν
τρυφὴν
καὶ
τῆς |
[2, 1] |
ἀκοινώνητον
εἰς
κοιλίαν
τῆς
τροφῆς,
|
ὥσπερ |
εἰς
ἐφόδιον,
οὐκ
εἰς
ἀνάδοσιν, |
[2, 2] |
σὺν
πολλῷ
τῷ
πνεύματι
ἐπισπωμένῳ,
|
ὥσπερ
|
εἰς
κεραμεοῦν
ἄγγος
ἐγχεομένου,
ἠχοῦντος |
[2, 2] |
τότε
λαλήσει
σκολιά,
κατακείσῃ
δὲ
|
ὥσπερ |
ἐν
καρδίᾳ
θαλάσσης
καὶ
ὥσπερ |
[2, 10] |
μετὰ
αἰδοῦς·
ἡ
γὰρ
φύσις
|
ὥσπερ |
καὶ
ταῖς
τροφαῖς,
οὕτω
δὲ |
[2, 7] |
πράξετε»
Φυλάττεσθαι
δὲ
τὰς
παροινίας
|
ὥσπερ |
καὶ
τὸ
κώνειον
δεῖ·
ἄμφω |
[2, 12] |
Καθόλου
μὲν
οὖν
τὰ
κόσμια
|
ὥσπερ |
κοροκόσμια
ἀποσκορακιστέον
ὅλον
καὶ
αὐτὸν |
[2, 2] |
ὥσπερ
ἐν
καρδίᾳ
θαλάσσης
καὶ
|
ὥσπερ |
κυβερνήτης
ἐν
πολλῷ
κλύδωνι.
Ἐντεῦθεν |
[2, 10] |
ἄνθρωπε,
ἀσμενέστατα
μέντοι
αὐτὰ
ἀπέφυγον
|
ὥσπερ |
λυττῶντα
καὶ
ἄγριον
δεσπότην.
Ἀλλ´
|
[2, 2] |
ἐν
ᾗ
βεβυθισμένον
τὸ
σῶμα
|
ὥσπερ |
ναῦς
δέδυκεν
εἰς
βυθὸν
ἀκοσμίας |
[2, 8] |
σου.
Ἀλλὰ
γὰρ
μὴ
λάθωμεν
|
ὥσπερ |
οἱ
γῦπες
τὰ
μύρα
βδελυττόμενοι
|
[2, 9] |
Οὐδὲν
γὰρ
ἀνδρὸς
ὄφελος
καθεύδοντος
|
ὥσπερ |
οὐδὲ
τεθνεῶτος.
Διὸ
πολλάκις
καὶ |
[2, 10] |
Βδελύττεται
γὰρ
τὸ
ἅγιον
μολύνεσθαι,
|
ὥσπερ |
οὖν
εἰκός.
Ἀεὶ
δὲ
καθαρῷ |
[2, 10] |
ἴωμεν·
εἰ
γὰρ
σεμνότητα
ἀσκητέον,
|
ὥσπερ |
οὖν,
πολὺ
πλέον
τῇ
γυναικὶ |
[2, 8] |
ἀναπνοὴ
καταλείπεται,
ἀφαρπαζομένης
τῆς
εὐωδίας.
|
Ὥσπερ |
οὖν
τὸ
κάλλος,
οὕτως
καὶ |
[2, 7] |
παραπεμπτέον
τοὺς
λόγους
τοὺς
περιττούς,
|
ὥσπερ |
τὰς
κύλικας
τὰς
πεπληρωμένας·
ἐπισφαλὴς |
[2, 9] |
ἐγρήγορσιν
μεταλαμβάνειν—
ὁ
γὰρ
ὕπνος
|
ὥσπερ |
τελώνης
τὸν
ἥμισυν
ἡμῖν
τοῦ
|
[2, 2] |
περὶ
τοῖς
τραχήλοις
ἔχοντας
στεφάνους
|
ὥσπερ |
τοὺς
ἀμφορεῖς,
διαπυτίζοντας
ἀλλήλοις
τὸν |
[2, 8] |
ἀποσκορακιστέον
τὴν
χρῆσιν
αὐτῶν,
ἀλλ´
|
ὥσπερ |
φαρμάκῳ
καὶ
βοηθήματι
χρηστέον
τῷ
|
[2, 10] |
τὸν
τύπον
ἐκμάττεται
τῆς
γυναικός,
|
ὥστ´ |
οὐχ
ὁρῶντι
τὴν
ὅλην
τοῦ |
[2, 1] |
ἐκ
δευτέρου
ἔρρηξεν
φωνὴν
ἀγανακτητικήν·
|
Ὥστε, |
ἀδελφοί
μου,
συνερχόμενοι
εἰς
τὸ |
[2, 3] |
δὲ
σισύρας
ἱκανωτάτης
οὔσης
ὑπεστρῶσθαι,
|
ὥστε |
μὴ
δεῖσθαι
πορφυρίδων
ἢ
φοινικίδων, |
[2, 2] |
ἐπιθυμίᾳ
τε
καὶ
θυμῷ
δεδουλωμένον.
|
Ὥστε |
ὅτῳ
τρόπῳ
Ἐλπήνωρ
ἀστραγάλων
ἐάγη» |
[2, 12] |
ἡ
ἀληθινὴ
εὐκοσμία.
Τὰ
δὲ
|
ὦτα |
αὐταῖς
παρὰ
φύσιν
μὴ
τιτράσθω |
[2, 12] |
Ὀφθαλμοὶ
δὲ
ὑπαληλιμμένοι
λόγῳ
καὶ
|
ὦτα |
εἰς
αἴσθησιν
διατετρημένα
θείων
ἀκουστὴν |
[2, 6] |
τῶν
παιδίων,
ὡς
μὴ
τὰ
|
ὦτα |
θραύοιτο
αὐτῶν,
τοὺς
σώφρονας
περιτίθησι |
[2, 10] |
αἷμα
εἰς
φλέβας,
ῥύπος
εἰς
|
ὦτα, |
μύξαι
ἐπὶ
τὰς
ῥῖνας
καταφέρονται· |
[2, 6] |
συναναστροφαὶ
προλαμβάνουσαι
καὶ
προεμφράττουσαι
τὰ
|
ὦτα |
τοῖς
ἀπάγειν
τῆς
ἀληθείας
βουλομένοις. |
[2, 6] |
αἷς
ἄβατα
εἶναι
χρὴ
τὰ
|
ὦτα |
τῶν
ἐν
Χριστῷ
πεπιστευκότων.
Ταύτῃ |
[2, 8] |
τῶν
ὀφθαλμῶν
καὶ
ἐκ
τῶν
|
ὤτων |
καὶ
ἐκ
τῶν
γνάθων,
ἀλλὰ |
[2, 12] |
ἄλλος
ἀμείνων
ἂν
εἴη
τῶν
|
ὤτων |
κόσμος
εἰς
τοὺς
κατὰ
φύσιν |
[2, 7] |
ἀπεχθεῖς.
Ναὶ
μὴν
καὶ
τῶν
|
ὤτων |
οἱ
γαργαλισμοὶ
καὶ
τῶν
πταρμῶν
|
[2, 10] |
Οὐκ
αἰσχρὸν
δὲ
ἡμῖν
ἐπ´
|
ὠφελείᾳ |
τῶν
ἀκουόντων
τὰ
κυητικὰ
ὀνομάζειν |
[2, 8] |
τῶν
μύρων
τε
καὶ
θυμιαμάτων
|
ὠφέλειαν, |
δεδηλώκαμεν.
Εἰ
δὲ
καὶ
λέγοιέν |
[2, 8] |
μυρεψὸς
ποιήσει
μίγμα»
ὡς
εἰς
|
ὠφέλειαν |
δηλονότι,
οὐκ
εἰς
ἡδυπάθειαν
δεδομένων |
[2, 8] |
κιναίδους
ἔφασκεν
τοῦ
μύρου
τὴν
|
ὠφέλειαν
|
εἰς
λοιδορίαν
διαβεβληκότας.
Τίμα
δὲ |
[2, 9] |
σώμασιν
οὔτε
ταῖς
ψυχαῖς
ἡμῶν
|
ὠφέλειαν |
ἐπιφέρων
οὐδ´
αὐταῖς
ταῖς
περὶ |
[2, 8] |
ἀναθερμαινόντων
ἢ
ἐμψυχόντων
μύρων
ἀνάτριψις
|
ὠφελείας |
ἕνεκεν
ἐπιτηδεύεται,
ὡς
δὴ
ἀπὸ
|
[2, 8] |
τούτων
λόγος,
εἰς
τὰς
ἀναγκαίας
|
ὠφελείας
|
λεγόντων
ἡμῶν
τὰ
ἄνθη
καὶ |
[2, 1] |
δὲ
τοῦ
ἥδεσθαι·
ἐπεὶ
μηδὲ
|
ὠφελεῖσθαι |
πέφυκεν
τὰ
σώματα
ἐκ
τῆς |
[2, 2] |
κλύδωνι.
Ἐντεῦθεν
καὶ
ἡ
ποιητικὴ
|
ὠφελημένη |
λέγει·
οἶνός
τε,
ὃς
πυρὶ |
[2, 12] |
ἀγροὶ
τοσοῦτον
ὅσον
τὸ
χαρίζεσθαι
|
ὠφελήσειαν; |
~Λείπεται
τοίνυν
ἡμῖν
κἀκεῖνο
ἐπιλῦσαι |
[2, 8] |
μύρων
σπουδαστέον
οὐδαμῶς,
ἀλλὰ
τὸ
|
ὠφέλιμον |
ἐκλεκτέον,
ὅπου
γε
καὶ
τοῦ |
[2, 10] |
ἐξανθεῖν·
οὔτε
γὰρ
ἡ
χρῆσις
|
ὠφέλιμος— |
οὐ
γὰρ
πρὸς
τὸ
κρύος
|
[2, 12] |
εἰς
ἀνθρώπους
ἀναλίσκειν;
Πόσῳ
δὲ
|
ὠφελιμώτερον |
τῶν
ἀψύχων
κοσμίων
τὸ
φίλους
|
[2, 10] |
καὶ
πάλιν—
οὐ
γὰρ
ἀποκάμνει
|
ὠφελῶν— |
ὁ
δὲ
ἀντοφθαλμῶν
ἡδονῇ
στεφανοῖ |
[2, 2] |
ἄλλους
δὲ
πλήρεις
κραιπάλης,
αὐχμῶντας,
|
ὠχριῶντας, |
τὰ
πρόσωπα
πελιδνοὺς
καὶ
ἔτι |