HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Clément d'Alexandrie, Le divin Maître ou Le Pédagogue, livre II

Liste des contextes (ordre alphabétique)


ω  =  67 formes différentes pour 280 occurrences

α   β   γ   δ   ε   ζ   η   θ   ι   κ   λ   μ   ν   ξ   ο   π   ρ   ς   τ   υ   φ   χ   ψ   ω   

Livre, Chap.
[2, 12]   οὐκ ἀποκναίονται τοσοῦτον ἄχθος βαστάζουσαι.     τῆς κενῆς πολυπραγμοσύνης, τῆς
[2, 12]   βαστάζουσαι. τῆς κενῆς πολυπραγμοσύνης,     τῆς ματαίας δοξομανίας· ἐκχέουσιν ἑταιρικῶς
[2, 12]   ζηλωτὸς ἐθέλειν ὑμᾶς,     γυναῖκες, σφᾶς αὐτὰς φαίνεσθαι πεπεδημένας;
[2, 12]   μαθητῶν Ἑλένην {ὀνόματι} πολύχρυσον γράψαντα·     μειράκιον, εἶπεν, μὴ δυνάμενος γράψαι
[2, 2]   φιλοποσία. Μὴ σπεύσῃς εἰς βλάβην,     οὗτος. Οὐχ ἁρπάζεταί σου τὸ
[2, 2]   ἕωθεν αὖθις ἀναντλοῦντας μέθην. Καλόν,     φίλοι, καλὸν καταμαθόντας ὅτι μάλιστα
[2, 4]   μόνῳ τῷ εἰρηνικῷ, ἡμεῖς κεχρήμεθα,     γεραίρομεν τὸν θεόν, οὐκέτι τῷ
[2, 3]   ἀργύριον θησαυρίζοντες καὶ τὸ χρυσίον,     ἐπεποίθεισαν ἄνθρωποι, καὶ οὐκ ἔστι
[2, 2]   παραγγέλλει· Μὴ μεθύσκεσθε ἐν οἴνῳ,     ἐστιν ἀσωτία πολλή» τὸ ἄσωστον
[2, 2]   τὸ δὲ πνευματικόν, τοῦτ´ ἔστιν     κεχρίσμεθα. Καὶ τοῦτ´ ἔστι πιεῖν
[2, 8]   ταύτῃ καὶ τοὺς νεκροὺς καταστεφανοῦσιν,     λόγῳ καὶ τὰ εἴδωλα, ἔργῳ
[2, 1]   δοχήν, κάλει τοὺς πτωχούς» ἐφ´     μάλιστα δεῖπνον ποιητέον, ἔτι τε·
[2, 12]   χρυσίον εἴδωλον γίνεται βασανιζόμενον πυρί,     μόνῳ τηρεῖται τρυφὴ καθάπερ εἴδωλον,
[2, 10]   καὶ τὸ στόμιον τοῦ τραχήλου,     προσίεται τὸ σπέρμα, πεπληρωμένον μέμυκεν,
[2, 2]   τὸ μέν ἐστιν αὐτοῦ σαρκικόν,     τῆς φθορᾶς λελυτρώμεθα, τὸ δὲ
[2, 8]   ἐστὶν Ἰούδας προδότης,     τοὺς πόδας ἐχρίσθη κύριος τῆς
[2, 4]   δὲ ἔστων τοῦ θεοῦ αἱ  ᾠδαί.   Αἰνεσάτωσαν» φησίν, τὸ ὄνομα αὐτοῦ
[2, 4]   αἱ μὲν ἐρωτικαὶ μακρὰν ἐρρόντων  ᾠδαί,   ὕμνοι δὲ ἔστων τοῦ θεοῦ
[2, 4]   καὶ νουθετοῦντες ἑαυτοὺς ψαλμοῖς, ὕμνοις,  ᾠδαῖς   πνευματικαῖς ἐν τῇ χάριτι, ᾄδοντες
[2, 4]   ἐνθέως. Καὶ ἐξομολογήσασθε αὐτῷ ἐν  ᾠδαῖς   χειλέων» φησίν, ὅτι ἐν προστάγματι
[2, 7]   ἐκκόπτουσα, θεόθεν ἄρχουσα, μετριάζειν νομοθετοῦσα  ὧδέ   πως· Μὴ δευτερώσῃς λόγον, ἐν
[2, 7]   αἰσχυντηλὸν καὶ σιωπηλὸν ἔστι χαριεντίσασθαι  ὧδέ   πως· δὲ ἐμὸς υἱός,
[2, 10]   τοῦ Δαβὶδ ἠμφίεσεν τὸ πνεῦμα  ὧδέ   πως ψάλλον· Ἐξομολόγησιν καὶ εὐπρέπειαν
[2, 10]   φωνῆς τῶν ὀρνέων ἔαρ  ᾠδή.   ~Οὔκουν οὐδὲ τὴν ὕαιναν μεταβάλλειν
[2, 4]   ἐμμελής ἐστιν εὐλογία καὶ σώφρων·  ᾠδὴν   πνευματικὴν» ἀπόστολος εἴρηκε τὸν
[2, 10]   καὶ τὸ χρῶμα καὶ τὴν  ᾠδὴν   συμμεταβάλλει ταῖς τροπαῖς— ἀλλ´ οὔτι
[2, 4]   μέρει περιελιττόντων τὰς προπόσεις τῆς  ᾠδῆς·   οἱ δὲ μουσικώτεροι αὐτῶν καὶ
[2, 10]   ἐκ μέλανος, παταγητικὸς δὲ ἐξ  ᾠδικοῦ   γινόμενος· ὡσαύτως δὲ καὶ
[2, 8]   καθαρὰν προπαρασκευάσας τῇ ἰδίᾳ δυνάμει.  Ὤζεσέ   τε τούτοις τὸ μύρον καὶ
[2, 1]   συνεχομένων καὶ ἀσθμαινόντων ὑπὸ ἀκρασίας,  ὠθουμένης   κατ´ ἔπειξιν ἀκοινώνητον εἰς κοιλίαν
[2, 2]   ὡς ἀληθῶς μὲν τὸ πνεῦμα  ᾠκείωται   τῇ ὑπ´ αὐτοῦ φερομένῃ ψυχῇ,
[2, 7]   ὡς ἀληθῶς ἀνήρ, ὃς οὐκ  ὠλίσθησεν   ἐν στόματι αὐτοῦ καὶ οὐ
[2, 1]   ἐσθίωμεν καὶ πίνωμεν, ἀλλ´ ἵνα  ὦμεν   εἰς ἐπίγνωσιν γεγονότες τοῦ θεοῦ.
[2, 10]   Ἑτοιμάζονται ἀκολάστοις μάστιγες καὶ τιμωρίαι  ὤμοις   ἀφρόνων» τὴν ἰσχὺν τῆς ἀκολασίας
[2, 1]   τὴν λαβρότητα μᾶλλον ἀνθρώποις  ὡμοιωμένους,   τοὺς χορτάζεσθαι σπεύδοντας, ὡς καὶ
[2, 5]   ἀνθρωπίνου λογισμοῦ τεκμήριον, τὸ δὲ  ὠμότητος   ὑπόληψιν ἐνδείκνυται. Οὔτε γὰρ ἀεὶ
[2, 10]   ἀκολασίας καὶ τὴν εὔτονον ὑπομονὴν  ὤμους   ἀφρόνων» καλοῦσα. Διὰ τοῦτό τοι
[2, 10]   ἐκτείνει τὸν τράχηλον μεταξὺ τῶν  ὤμων   ἐν τῇ κύστει, καὶ τὸ
[2, 8]   τὰ πάντα δείξῃ δυνάμεως, εἷς  ὢν   ἑνὸς ὄντος τοῦ πατρός, ἀρχὴ
[2, 2]   ἀμείβεται τὴν ὕβριν· θερμὸς γὰρ  ὢν   καὶ χυμοὺς ἔχων ἡδεῖς, κεκραμένος
[2, 5]   ἐπειδὴ οὐδὲ ἵππος χρεμετιστικὸς  ὢν   χρεμετίζει τὰ πάντα· ὡς δὲ
[2, 1]   τῆς μεγίστης συγχεῖν τοὺς καιρούς,  ὧν   αἱ χρήσεις ἀσύμφωνοι. Καὶ εἴτε
[2, 5]   αὐτοῖς ἐπιτρέπειν γελωτοποιεῖν. Ἄτοπον γάρ,  ὧν   ἀκροατὰς γενέσθαι κεκώλυται, τούτων εὑρίσκεσθαι
[2, 10]   καταφερές, ἐμφαίνοντος τοῦ ὀνόματος, ἐξ  ὧν   αὐξηθέντων τὸ πολὺ τῶν νοσημάτων
[2, 1]   σώματος τὴν κουφότητα χρησιμεῦον, ἐξ  ὧν   αὔξησίς τε καὶ ὑγεία καὶ
[2, 1]   πρὸς τὴν τροφὴν αὐτοῖς ἐπιτήδεια.  Ὧν   δὲ ἐφῆκεν ἅπτεσθαι, πάλιν κεκώλυκεν
[2, 7]   πνικτῶν καὶ τῆς πορνείας, ἐξ  ὧν   διατηροῦντες ἑαυτοὺς εὖ πράξετε» Φυλάττεσθαι
[2, 2]   σωφρονεῖν τὸν πίνοντα δεῖ, δι´  ὧν   ἐδίδασκεν παρὰ τὰς εὐωχίας ἔδειξεν
[2, 8]   πάντα ἡμῶν τὰ πονηρά, δι´  ὧν   ἐκεντούμεθα· αὐτὸς γὰρ τῷ ἰδίῳ
[2, 4]   χορδὰς τὰ νεῦρα αὐτοῦ, δι´  ὧν   ἐναρμόνιον εἴληφε τὴν τάσιν, καὶ
[2, 7]   τὸ σκώπτειν ὕβρεως προκατάρχον, ἐξ  ὧν   ἔριδες καὶ μάχαι καὶ ἔχθραι
[2, 2]   ἀκοσμίαν τὴν περὶ τὰ συμπόσια,  ὧν   ἐστι τὸ ζῆν οὐδὲν ἀλλ´
[2, 1]   γὰρ ἐκείνων καθαρῶς ἀπολυθείς, δι´  ὧν   ἔτι χοῦς ἐστιν, τί ἂν
[2, 1]   δοκεῖ μοι καὶ βδελυρὰ ἐκεῖνα,  ὧν   ἐφίπτανται τοῖς αἵμασιν ψυχαὶ ὑπὲξ
[2, 2]   τοῦ σαρκικοῦ φιληδονίαις κατατετρημένα, δι´  ὧν   αἰσχύνη ἔνδοθεν τῆς ψυχῆς
[2, 1]   ἀνθρώπων οἱ εἰς γαστέρα πεπιστευκότες,  ὧν   θεὸς κοιλία καὶ
[2, 8]   κηρύξαντες πόδες ἀλληγοροῦνται κυρίου, περὶ  ὧν   καὶ διὰ τοῦ ψαλμῳδοῦ προθεσπίζει
[2, 6]   τῇ κατὰ γάμον συμπλοκῇ, καθ´  ὧν   κεῖται τὰ ὀνόματα τὰ περὶ
[2, 8]   πόδες αὐτοῦ οἱ ἀπόστολοι, δι´  ὧν   κηρυσσόμενος ἐπὶ τὰ πέρατα ἧκεν
[2, 3]   διάνοιαν τοὺς τοῦ ὁμοίου θεωρητικούς;  ὧν   μέτρον χρεία, μὴ
[2, 1]   γὰρ βρώματα τῇ κοιλίᾳ» ἐξ  ὧν   σαρκικὸς ὄντως οὑτοσὶ καὶ
[2, 10]   ἐπὶ τῶν ἐν ἀσκήσει σωμάτων,  ὧν   οἱ ἀπεχόμενοι ἐν τοῖς ἀγῶσι
[2, 6]   παραγυμνώσεσι μερῶν τινων τοῦ σώματος,  ὧν   οὐ χρή, τοῦτο δὲ ἐν
[2, 10]   ἀκουόντων τὰ κυητικὰ ὀνομάζειν ὄργανα,  ὧν   οὐκ ἐπῃσχύνθη τὴν δημιουργίαν
[2, 12]   δὲ αἰσχραὶ φύσει, ἐλέγχουσιν ἐξ  ὧν   προσάπτουσιν μὴ ἔχουσιν. Προσήκει
[2, 10]   τούτοις αὔξεται ἀδελφὰ παθήματα, ἐξ  ὧν   τὸ ἀκόλαστον κορυφοῦται ἦθος· λέγει
[2, 1]   οὐκ ἀγαθὰ προεθέσπισεν ἀπόστολος,  ὧν   τὸ τέλος» εἰπὼν ἀπώλεια»
[2, 10]   καὶ ἀσωτία καὶ φιληδονία πᾶσα,  ὧν   τυραννεύει ἐπιθυμία. Μυρία δὲ τούτοις
[2, 12]   τούτῳ εἰδωλολατρήσαντες αὐτοὶ μὲν οὐκ  ὤναντο   οὔτε τῆς τέχνης οὔτε τῆς
[2, 1]   καὶ τὰ ἐκ μακέλλου ἀπεριέργως  ὠνεῖσθαι   προσέταξεν. Οὐκ ἀφεκτέον οὖν παντελῶς
[2, 3]   ἐξ ἀγορᾶς τῷ βουλομένῳ ἔξεστιν  ὠνήσασθαι,   σοφία δὲ οὐκ ὠνητὴ νομίσματι
[2, 8]   ζῴοις, ἀνθρώπων δὲ τοὺς μὲν  ὤνησεν,   ἔστιν δὲ οὓς εἰς μάχην
[2, 10]   γοῦν τις εἰρηκέναι φαίνεται· Συνουσία  ὤνησεν   μὲν οὐδένα, ἀγαπητὸν δὲ εἰ
[2, 3]   ἔξεστιν ὠνήσασθαι, σοφία δὲ οὐκ  ὠνητὴ   νομίσματι γηΐνῳ οὐδ´ ἐν ἀγορᾷ,
[2, 7]   ἐλευθερία παρανοεῖν δυναμένη· ὕπανδρον δὲ  ὠνόμασεν,   ἐπεὶ μείζων κίνδυνος τῷ
[2, 10]   ἀνδρῶν ἀγαθῶν {οὓς} ἀκοιμήτους λύχνους  ὠνόμασεν   γραφή. Καίτοι τό γε
[2, 2]   γραφὴ αἵματος ἁγίου οἶνον  ὠνόμασεν,   τὴν δὲ ἐκ τοῦ οἴνου
[2, 10]   διώκουσιν; ταύτῃ μοι δοκεῖ καὶ  ὠνομάσθαι   αἰδοῖον, ὅτι χρὴ παντὸς μᾶλλον
[2, 2]   ἀπὸ τοῦ τὸ κάρα πάλλειν  ὠνομασμένη.   ~Τοῦτον τὸν βίον, εἰ βίον
[2, 10]   δέ που ἐσθῆτα μυρίων {ταλάντων}  ὠνούμεναι   σφᾶς αὐτὰς ἀχρειοτέρας καὶ ἀτιμοτέρας
[2, 7]   ὑπεξιέναι ἐπιεικῶς ἀνδρὸς σώφρονος· Ἐν  ὥρᾳ   γάρ» φησίν, ἀναστάσεως μὴ οὐράγει
[2, 8]   ἀμφιθῇς κάρᾳ. Ἦρος μὲν γὰρ  ὥρᾳ   λειμῶσιν ἐνδρόσοις καὶ μαλακοῖς, ποικίλοις
[2, 1]   ἔνια, γάλα, τυρὸς τά τε  ὡραῖα   ἑψήματά τε παντοδαπὰ ζωμῶν ἄνευ.
[2, 12]   καὶ ἐπανθεῖ τῇ σαρκί, τὸ  ὡραῖον   τῆς σωφροσύνης ἀξιέραστον δεικνύουσα, ὅταν
[2, 10]   Σολομὼν βασιλεύς. Τί οὖν  ὡραιότερον   καὶ εὐανθέστερον ἀνθέων; Τί δὲ
[2, 10]   τὸ καλὸν προστρεπομένους, δι´ ὀνόματος  ὡραίου   πάλιν εἰδωλολατροῦντας, πόρρω τῆς ἀληθείας
[2, 10]   ἐσθίειν ἀπαγορεύει· ὀχεύει πᾶσαν τὴν  ὥραν   λαγώς, καὶ ἐπιβαίνει συγκαθεσθείσης
[2, 2]   ἑσπέραν τοῦ δείπνου περὶ τὴν  ὥραν   οἴνῳ χρηστέον, ἐπειδὰν μηκέτι τοῖς
[2, 7]   γίνονται σφαλμάτων, τὸ ἐπικίνδυνον τῆς  ὥρας   ἐπιδεικνύμενοι. Εὖ γάρ τοι παραγγέλλειν
[2, 10]   ὀρνέων πολλὰ μεταβάλλειν κατὰ τὰς  ὥρας   λέγεται καὶ τὸ χρῶμα καὶ
[2, 2]   διὰ τὸ ἀπρεπὲς τῆς ὄψεως—  ὡς   ἀδιαστρόφῳ τῷ προσώπῳ πιεῖν, μὴ
[2, 2]   δὲ τοῦ λόγου τὸ πνεῦμα,  ὡς   αἷμα σαρκός. Ἀναλόγως τοίνυν κίρναται
[2, 2]   ἐπιτηδεύειν ἐν τούτοις μόνον πίνειν  ὡς   ἀλαζονικὸν περικόπτομεν, τοῖς παρατυχοῦσιν ἀπροσπαθῶς
[2, 10]   τὴν εἰδωλολατρείαν διαβέβληκε· δεῖ γὰρ  ὡς   ἀληθῶς ἁγνὸν εἰδώλων τὸν τοῦ
[2, 4]   φάναι αἴσθησιν ἀκρασίας αἰσχράν, τὴν  ὡς   ἀληθῶς ἀναισθησίαν, ἐκκοπτέον εὖ μάλα,
[2, 7]   ἀντιλέγειν ἁμαρτίαν ἀμαθίᾳ προσφερομένους. Μακάριος»  ὡς   ἀληθῶς ἀνήρ, ὃς οὐκ ὠλίσθησεν
[2, 10]   ἐνέρσει τεττίγων κοσμούμενοι, τὸ γηγενὲς  ὡς   ἀληθῶς ἀπειροκαλίᾳ κιναιδίας ἐνδεικνύμενοι.
[2, 4]   εἰς εἰδωλολατρείας σπεύδουσιν. Καὶ γὰρ  ὡς   ἀληθῶς ἀποπεμπτέα τὰ ὄργανα ταῦτα
[2, 2]   λόγῳ συγκιρνάντος μυστικῶς· καὶ γὰρ  ὡς   ἀληθῶς μὲν τὸ πνεῦμα ᾠκείωται
[2, 4]   ἐποίησεν, ἐπεσκέψατο πνοήν. Εἰρηνικὸν γὰρ  ὡς   ἀληθῶς ὄργανον ἄνθρωπός ἐστιν,
[2, 10]   ἀμφικαλύπτει» Ὅμηρός φησιν. Αἰσχύνομαι γὰρ  ὡς   ἀληθῶς ὁρῶν τοσοῦτον ἐκχεόμενον πλοῦτον
[2, 1]   κατὰ τὸν κωμικόν. Ἔστι γὰρ»  ὡς   ἀληθῶς τὰ πολλὰ τοῖς πολλοῖς
[2, 12]   σεμνὸν καὶ ἄπλαστον καὶ νήπιον  ὡς   ἀληθῶς, τὸ σοβαρὸν δὲ καὶ
[2, 12]   καὶ ἁγίων ἐπόπτην παρασκευάζουσιν δεικνύντος  ὡς   ἀληθῶς τοῦ λόγου τὸ κάλλος
[2, 11]   καὶ ἐρωτικοὺς ἀσπασμοὺς ἐγχαράττουσιν αὐτοῖς,  ὡς   ἂν ἐκ τῆς ἐπιβάσεως ῥυθμίζουσαι
[2, 10]   τροφῇ, οὕτω δὲ καὶ συνουσίᾳ  ὡς   ἀναγκαίῳ κεχρῆσθαι ἑκάστοτε; Ἔστι γοῦν
[2, 10]   τε ξηρᾶς καὶ τῆς ὑγρᾶς,  ὡς   ἀναγκαίων οὐσῶν, οἶδε» φησίν,
[2, 8]   τοῦ κυρίου· οὐ γὰρ μαραίνεται  ὡς   ἄνθος. Οἶδα καὶ τὰ Ἀριστίππου
[2, 7]   καὶ τὸ ἀπροσπαθές. Φάγε» φησίν,  ὡς   ἄνθρωπος τὰ παρακείμενα, παῦσαι πρῶτος
[2, 8]   τοῖς μὴ χρωμένοις αὐτοῖς, ἴστων  ὡς   ἄρα καὶ τὰ μύρα ἐξ
[2, 2]   γέλως γενώμηθα. Ἀστείως ἄρα εἴρηται·  Ὡς   ἄρα κάμινος μὲν δοκιμάζει στόμωμα
[2, 12]   δὲ καὶ θαυμάζειν ἔπεισί μοι,  ὡς   ἄρα οὐκ ἀποκναίονται τοσοῦτον ἄχθος
[2, 6]   καρτερεῖν. Διειλήφαμεν δὲ βαθυτέρω λόγῳ  ὡς   ἄρα οὔτε ἐν τοῖς ὀνόμασιν
[2, 3]   προειληφέναι τοὺς ἐπὶ σωτηρίαν σπεύδοντας  ὡς   ἄρα χρήσεως μὲν ἕνεκεν
[2, 1]   πατρὸς δωρήμασιν, χρῆσθαι δὲ αὐτοῖς,  ὡς   ἄρχοντας, ἀπροσκλινῶς· καὶ γὰρ βασιλεύειν
[2, 8]   ὃν ἐσταύρωσεν ὡς κακοῦργον, ἀνέστεψεν  ὡς   βασιλέα. Διὰ τοῦτό τοι εἰς
[2, 2]   παραπεσοῦσα εἰς μέθην εὐωχία·  ὡς   γὰρ ὀφθαλμοὺς οὐκ ἄν τις
[2, 12]   πονηροῦ σύμβολα οὐκ αἰσχύνονται περικείμεναι.  ὡς   γὰρ τὴν Εὔαν ὄφις
[2, 10]   χρείας τὴν ὁμοίαν κατασκευὴν δοκιμάζομεν.  ὡς   γὰρ τὸ δεῖσθαι τῶν σκεπόντων
[2, 2]   διὰ τὴν τῶν ἐντοσθιδίων θεραπείαν.  Ὡς   γὰρ τροφαῖς ἐπὶ τὸ μὴ
[2, 10]   δὲ μόνον ἐπιτέτραπται τῷ γήμαντι  ὡς   γεωργῷ τὸ τηνικάδε, ὁπηνίκα
[2, 4]   τῷ στοιχείῳ τῆς δεκάδος φανερούμενον.  Ὡς   δὲ ἁρμόδιον πρὶν ἡμᾶς μεταλαβεῖν
[2, 5]   χρεμετιστικὸς ὢν χρεμετίζει τὰ πάντα·  ὡς   δὲ ζῷα λογικὰ σφᾶς αὐτοὺς
[2, 1]   οἱ πάντα δρῶντες ἐξόν.  Ὡς   δὲ δικαιοσύνη διὰ πλεονεξίας
[2, 1]   γαστριμαργία ἀκρασία περὶ τὴν τροφήν,  ὡς   δὲ καὶ τοὔνομα περιέχει, μανία
[2, 10]   λινοῦν οὗτος περίζωμα εἶχε μόνον.  ὡς   δὲ τὰ εὐτραφῆ τῶν σωμάτων
[2, 2]   παρὰ τὸ μεθ´ ἡμέραν γίγνεται,  ὡς   δεῖν ὑποτρέφειν τὴν ἐκλείπουσαν ἔμφυτον
[2, 8]   μύρων ἀνάτριψις ὠφελείας ἕνεκεν ἐπιτηδεύεται,  ὡς   δὴ ἀπὸ τῆς κεφαλῆς τοῖς
[2, 2]   χλιαινόμενοι ἐπὶ τὰς ὀρέξεις γίνονται,  ὡς   δὴ προὖπτον αὐτῶν τὴν βλάβην
[2, 4]   ἀνὰ τὰς πανηγύρεις {χορδαῖς} συγχρῆσθαι,  ὡς   δὴ τὸ ἔκλυτον αὐτῶν τοῦ
[2, 8]   κύριος συναλείφεται τῷ μύρῳ,  ὡς   διὰ Δαβὶδ μεμήνυται· Διὰ τοῦτο
[2, 8]   τὰ στήθη καὶ μυκτῆρας ἄκρους,  ὡς   δυνηθῆναι τὴν πυρώδη ἀναθυμίασιν ἡσυχῇ
[2, 10]   οὕτως τὸν πέλας, ἂν μοιχεύῃ,  ὡς   ἑαυτόν, ὅτι μεμοίχευκεν· ἀλλὰ πάντως
[2, 1]   ἐσθίει καὶ εὐχαριστεῖ τῷ θεῷ»  ὡς   εἶναι τὴν δικαίαν τροφὴν εὐχαριστίαν·
[2, 1]   τοῖς προσοψήμασι δεδουλωκέναι συμμεταφερομένης αὐτοῖς,  ὡς   εἰπεῖν, τῆς ἀκρασίας πρὸς τῶν
[2, 3]   ἀναγκαίας χρήσεως καὶ μέτριόν ἐστιν,  ὡς   εἰς πολλὰ τὸ αὐτὸ εὔθετον
[2, 8]   ἐπάγει· καὶ μυρεψὸς ποιήσει μίγμα»  ὡς   εἰς ὠφέλειαν δηλονότι, οὐκ εἰς
[2, 1]   δὲ ἐπίγειος δεῖπνον κέκληται,  ὡς   ἐκ τῆς γραφῆς ἀποδέδεικται, δι´
[2, 4]   ἀπάτης ὀργάνοις περιψοφούμενοι· ἀτεχνῶς γάρ,  ὡς   ἐμοὶ δοκεῖ, θέατρον μέθης τὸ
[2, 8]   δὲ καρύα πνεῦμα ἀφίησιν καρωτικόν,  ὡς   ἐμφαίνει καὶ τοὔνομα ἐτυμολογούμενον. Νάρκισσος
[2, 4]   τοῦ φωτὸς» ἀξιοῖ ἀπόστολος,  ὡς   ἐν ἡμέρᾳ εὐσχημόνως περιπατοῦντας, μὴ
[2, 8]   οὐ τρυφή· τρυφᾶν δὲ ἡμῖν,  ὡς   ἐν παραδείσῳ, προσῆκεν σωφρόνως τῷ
[2, 10]   χρονιωτέρα συμπλοκή. Οὐ μὴν οὐδ´  ὡς   ἐν σκότῳ νύκτωρ ἀκολαστητέον, ἀλλ´
[2, 10]   θεοῦ, καρέντες δὲ αὖθις ἀνατέλλομεν,  ὡς   ἐν τῷ Περὶ ἀναστάσεως διὰ
[2, 10]   ὑμῖν, ὅτι οὐδὲ Σολομὼν περιεβάλετο  ὡς   ἓν τούτων. Σφόδρα δὲ ἐπὶ
[2, 2]   αἰδοῦς τοὺς ὅρους. Χρὴ δέ,  ὡς   ἔνι μάλιστα, κατασβεννύναι πειρᾶσθαι τὰς
[2, 2]   τῆς ἀμπέλου φαρμάκῳ· οὐδὲ γὰρ  ὡς   ἐπὶ πλεῖστον ἐγκυμαίνονται ἔτι τῶν
[2, 2]   τοὺς παῖδας καὶ τὰς κόρας  ὡς   ἐπὶ τὸ πλεῖστον ἀπέχεσθαι τοῦ
[2, 7]   οὖν νέοι μὲν καὶ νεάνιδες  ὡς   ἐπίπαν τῶν τοιῶνδε ἀπεχέσθων εὐωχιῶν,
[2, 7]   τὴν ἀγάπην ἀπορητέον. Εἰ γὰρ  ὡς   ἐπιτείνοντες τὴν πρὸς ἀλλήλους εὔνοιαν
[2, 9]   δὲ ταλασίας ἐφαπτέον, πᾶσι δὲ  ὡς   ἔπος εἰπεῖν διαμαχητέον ἡμῖν πρὸς
[2, 7]   Καὶ γὰρ αὐτῇ τῇ φωνῇ,  ὡς   ἔπος εἰπεῖν, δικαιοσύνης μεταδοτέον τούς
[2, 5]   προσόψεως σεμνότης· πάντας δέ,  ὡς   ἔπος εἰπεῖν, τοὺς ἀνοήτους
[2, 2]   δὲ οὐ δύνανται τὰ πόρρω  ὡς   ἔστι μόνα· καὶ μὴν ὁρᾶν
[2, 10]   Εἰ γὰρ οὐδὲ τὸν δάκτυλον  ὡς   ἔτυχε σαλεύειν τῷ σοφῷ
[2, 10]   ἀνάγκης ἐστὶ τεκμήριον, τὸ πλήρωμα,  ὡς   ἔφαμεν, τῆς ἐνδείας· τὸ δὲ
[2, 1]   ἄδικος σφαλερὰ καὶ ἀθλία  ὡς   τῶν ἀθλητῶν ἐξ ἀναγκοφαγίας,
[2, 10]   τὰ δὲ παθήματα τῶν πορνευσάντων,  ὡς   ἤδη μοι λέλεκται, τύποι» παιδαγωγοῦντες
[2, 2]   ἡμᾶς ἄνθρωπος ἐγένετο; οὕτως ἀναισχύντως  ὡς   ἡμεῖς; οὐχὶ ἀστείως; οὐχὶ κοσμίως;
[2, 10]   γε τὴν φύσιν αὐτὴν ἀμείβουσιν,  ὡς   θῆλυ γίγνεσθαι ἐκ τοῦ ἄρρενος
[2, 10]   δὲ τὰς γυναῖκας τὰς ἀλλοτρίας  ὡς   ἰδίας ἀφορᾶν θυγατέρας κρατεῖν τε
[2, 10]   καὶ εὐπρέπειαν ἐνεδύσω, ἀναβαλλόμενος φῶς  ὡς   ἱμάτιον. Καθάπερ οὖν περὶ τὴν
[2, 4]   αὐτοῦ χάριτος καὶ φιλανθρωπίας ἀπολαύσαντας,  ὡς   καὶ ἐπὶ τὸν ὕπνον ἰέναι
[2, 7]   ἀπειλὴν ἐναποσβεστέον οἰκονομοῦντα τὴν διέξοδον,  ὡς   καὶ λαθεῖν πειρᾶσθαι, ἤν τι
[2, 10]   τὰ γὰρ τῶν παλαιῶν συμπτώματα,  ὡς   καὶ πρόσθεν εἴπομεν, εἰς τὴν
[2, 1]   ἀνθρώποις ὡμοιωμένους, τοὺς χορτάζεσθαι σπεύδοντας,  ὡς   καὶ τὰς γνάθους ἅμα ἄμφω
[2, 2]   ὕδατι κίρνασθαι ἐθελήσαντος τοῦ λόγου,  ὡς   καὶ τὸ αἷμα αὐτοῦ σωτηρίᾳ
[2, 8]   ἀποδιακεῖσθαί τινες τὴν ἀνδρωνῖτιν ἐκθηλύνουσιν,  ὡς   καὶ τοὺς τεχνίτας αὐτῶν, τοὺς
[2, 8]   τὸν λόγον, καὶ ὃν ἐσταύρωσεν  ὡς   κακοῦργον, ἀνέστεψεν ὡς βασιλέα. Διὰ
[2, 2]   μή πῃ ἄρα καὶ ἡμῖν  ὡς   Κορινθίοις ἀπόστολος χαλεπήνας εἴπῃ·
[2, 8]   πεφυτευμένον ἐπὶ ῥευμάτων ὑδάτων βλαστήσατε,  ὡς   λίβανος εὐωδιάσατε ὀσμήν, καὶ εὐλογήσατε
[2, 8]   οὖν αὐτὸν καταμηνύειν ἔλαιον μὲν  ὡς   μαθητὴν ἠλεημένον, δολερὸν δὲ ὡς
[2, 10]   μεμηνόσιν ἐπ´ ἴσης τὰ λευκὰ  ὡς   μέλανα φαντάζονται. ~Περὶ ὑποδέσεως. Παραπλήσιαι
[2, 8]   οὖν ἐπὶ τὸ προκείμενον ἐπάνειμι.  Ὡς   μὲν οὖν ἐν φαρμάκου μοίρᾳ
[2, 1]   τὴν πολυτέλειαν, καταφρονοῦντας τῶν ὄψων  ὡς   μετ´ ὀλίγον οὐκ ὄντων.
[2, 6]   σώφρονας περιτίθησι λόγους καθάπερ ἀντωτίδας,  ὡς   μὴ δύνασθαι ἐξικνεῖσθαι εἰς θραῦσιν
[2, 2]   γὰρ ὕδατος ἀνέδην ἐμφορεῖσθαι καθήκει,  ὡς   μὴ ἐκκλύζοιτο τροφή, καταλεαίνοιτο
[2, 10]   τε ἦν ἐξελεῖν τὴν πορφύραν,  ὡς   μὴ ἐπὶ τὸ πρόσωπον τῶν
[2, 3]   ἵνα καὶ οἱ ἔχοντες γυναῖκας  ὡς   μὴ ἔχοντες ὦσιν καὶ οἱ
[2, 3]   ἔχοντες ὦσιν καὶ οἱ ἀγοράζοντες  ὡς   μὴ κατέχοντες. Εἰ δὲ ἐπὶ
[2, 10]   συγκεχώρηται γῆμαι, τούτοις ἐδέησεν παιδαγωγοῦ,  ὡς   μὴ μεθ´ ἡμέραν τὰ μυστικὰ
[2, 7]   ἐπίπαν τῶν τοιῶνδε ἀπεχέσθων εὐωχιῶν,  ὡς   μὴ σφάλλοιντο περὶ μὴ
[2, 6]   αὐτὰ τοῖς παλαίουσι τῶν παιδίων,  ὡς   μὴ τὰ ὦτα θραύοιτο αὐτῶν,
[2, 2]   γυναῖκες, τὸ εὔσχημον ἐπαναιρούμεναι δῆθεν,  ὡς   μὴ ταῖς πλατείαις κύλιξιν διαχέουσαι
[2, 10]   εἰς τὴν ἡμετέραν ἀναγεγράφαται νουθεσίαν,  ὡς   μὴ τοῖς αὐτοῖς ἐνσχεθῆναι, φυλάξασθαι
[2, 3]   ποιεῖσθαι τῶν ἐκκρίσεων τὰ ἐκδοχεῖα,  ὡς   μηδὲ ἀποτρίψασθαι ἐξὸν ταῖς πλουσίαις
[2, 2]   τι καὶ τὸ ὕδωρ ἐποίσονται,  ὡς   οἱ βασιλεῖς οἱ ἀνόητοι {Χόασπις
[2, 9]   εἰσόδων. Ἄρ´ οὖν μὴ καθεύδωμεν  ὡς   οἱ λοιποί, ἀλλὰ γρηγορῶμεν» φησὶν
[2, 12]   γὰρ μὴ οἰκεῖα τῷ σώματι  ὡς   οἰκεῖα προσάπτουσα μελέτην τοῦ ψεύδεσθαι
[2, 1]   εἰσι καὶ ὑγεινότεροι καὶ γενναιότεροι,  ὡς   οἰκέται δεσποτῶν καὶ γεωργοὶ κτητόρων·
[2, 1]   ἔχει μόνα τῶν ἐνύδρων λεπίδας,  ὡς   ὀλίγα παντελῶς ἀπολείπεσθαι πρὸς τὴν
[2, 10]   τῷ σοφῷ λόγος ἐπιτρέπει,  ὡς   ὁμολογοῦσιν οἱ Στωϊκοί, πῶς οὐχὶ
[2, 2]   Νῶε παροινία ἀνάγραπτος γεγένηται, ἵνα  ὡς   ὅτι μάλιστα τὴν μέθην φυλαττώμεθα,
[2, 2]   μὲν οὖν ἀναγκαίῳ τῷ ὕδατι  ὡς   ὅτι πλείστῳ ἐγκαταμικτέον καὶ τοῦ
[2, 1]   χαμαιγενεῖς, τὸν ἐφήμερον διώκοντες βίον  ὡς   οὐ ζησόμενοι; Τούτους ταλανίζει διὰ
[2, 1]   τοῦτο ὑπομιμνῄσκει τοῦ προειρημένου λόγου,  ὡς   οὐ τὰ λάχανα ἀγάπη,
[2, 9]   καὶ τοῦτο ἐπὶ πᾶσιν εἰδέναι,  ὡς   οὐ ψυχῆς τὸ δεόμενον ὕπνου
[2, 10]   τροφῆς καὶ τῶν περιττῶν ἁπαξαπλῶς  ὡς   οὐκ ἀναγκαίαν ἀφαιρεῖται τὴν μέριμναν,
[2, 3]   καὶ Πλάτωνα ἀποδέχομαι ἄντικρυς νομοθετοῦντα,  ὡς   οὔτε ἀργυροῦν δεῖ πλοῦτον οὔτε
[2, 2]   ἐπισπώμεναι τὰς ὄψεις. Ἀεὶ δὲ  ὡς   παρόντος τοῦ κυρίου κοσμίως ἀναστρεπτέον
[2, 9]   ὕπνον ἠρέμα ἐκ προσαγωγῆς ἐθίζουσιν,  ὡς   πλείονα χρόνον τοῦ ζῆν διὰ
[2, 9]   γνησίως μάλιστα κηδεμών, ἐγρήγορε χρόνον  ὡς   πλεῖστον, τὸ μὲν πρὸς ὑγείαν
[2, 2]   αὐτάρκης. Κίρνασθαι δὲ ἄριστον ὕδατι  ὡς   πλείστῳ τὸν οἶνον καὶ {μὴ
[2, 1]   σπουδαστέον· μεταληπτέον δὲ τῶν παρατιθεμένων,  ὡς   πρέπον χριστιανῷ, τιμῶντας μὲν τὸν
[2, 8]   ὡς μαθητὴν ἠλεημένον, δολερὸν δὲ  ὡς   προδότην ἔλαιον πεφαρμαγμένον. Τοῦτο ἄρα
[2, 1]   ἑτοιμότερα, δεύτερα δὲ τὰ εὐτελέστερα,  ὡς   προειρήκαμεν. Τῶν δὲ ἀμφὶ τὰς
[2, 8]   δεδημιούργηται. Εἰσακούσατέ μου» φησί, καὶ  ὡς   ῥόδον πεφυτευμένον ἐπὶ ῥευμάτων ὑδάτων
[2, 12]   τὸ ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου  ὡς   σεαυτὸν» πληρώσας. Αὕτη γὰρ
[2, 1]   ἀλλὰ τὸν ὄλισθον τῆς συνηθείας  ὡς   συμφορὰν ὑποπτεύομεν. Διὸ παραιτητέον τὴν
[2, 7]   καὶ τὸ ἐξυβρίζειν. Πρεσβῦται δὲ  ὡς   τέκνα ἀφορῶντες τοὺς νέους σπανιαίτατα
[2, 10]   αὑτῆς κρεῖττον ἀποφαίνειν τὸ σκεπόμενον,  ὡς   τὸ ἄγαλμα τοῦ νεὼ καὶ
[2, 1]   ἀποσήθοντες τοῦ πυροῦ τὸ τρόφιμον,  ὡς   τὸ ἀναγκαῖον τῆς τροφῆς ὄνειδος
[2, 1]   τὴν ἀσωτίαν καὶ τὴν φιλαργυρίαν,  ὡς   τὸ νόμισμα τοῦ ἰχθύος, ἵνα
[2, 2]   πρὸς τὴν μέθην καὶ μὴ  ὡς   ὕδωρ ἐπεγχεῖσθαι διὰ τὴν φιλοινίαν·
[2, 2]   πλείστῳ τὸν οἶνον καὶ {μὴ  ὡς   ὕδωρ ἐπιζητεῖσθαι καὶ} ἀπαμβλύνεσθαι πρὸς
[2, 1]   μόνον ῥωμαλεώτεροι, ἀλλὰ καὶ φρονιμώτεροι,  ὡς   φιλόσοφοι πλουσίων· οὐ γὰρ ἐπέχωσαν
[2, 1]   ὑπόδειγμα ἀρετῆς σφᾶς αὐτοὺς παριστάντας,  ὡς   Χριστὸν ἐσχήκαμεν αὐτοί. Εἰ γάρ
[2, 10]   ἐν ἄδολος Ἰησοῦς  ὡς   χρυσὸς διαπρέπει» καὶ οἱ κροσσοί,
[2, 10]   δὲ νοητὸν ἀδύνατόν ἐστιν,  ὥς   φησιν Ἡράκλειτος· Τὸ μὴ δῦνόν
[2, 10]   δὲ ἀθέους παρέδωκεν θεός»  ὥς   φησιν ἀπόστολος, εἰς πάθη
[2, 3]   γὰρ καιρὸς συνεσταλμένος ἐστίν»  ὥς   φησιν ἀπόστολος. ~Τοῦτο ὑπολείπεται
[2, 10]   πορφύρα καὶ τὰ ἀργυρώματα»  ὥς   φησιν κωμικός, εἰς τοὺς
[2, 10]   βιωτέον ἁγιαζομένους θεῷ οὐδὲ μήν,  ὥς   φησιν Παῦλος, οὐ χρὴ
[2, 1]   ἁπλοῖς καὶ ἀπεριέργοις ἁρμόζουσα παιδίοις,  ὡσὰν   εἰς τὸ ζῆν, οὐκ εἰς
[2, 10]   παταγητικὸς δὲ ἐξ ᾠδικοῦ γινόμενος·  ὡσαύτως   δὲ καὶ ἀηδὼν καὶ
[2, 12]   Πέτρος μακάριος Γυναῖκας» φησίν,  ὡσαύτως   μὴ ἐν πλέγμασιν χρυσῷ
[2, 10]   θρόνοι καὶ ἐκάθισεν ἐπ´ αὐτῶν  ὡσεὶ   παλαιὸς ἡμερῶν, καὶ τὸ ἔνδυμα
[2, 10]   ἡμερῶν, καὶ τὸ ἔνδυμα αὐτοῦ  ὡσεὶ   χιὼν λευκόν» Τοιαύτῃ χρώμενον στολῇ
[2, 4]   τὴν ἐν ὄμμασιν καὶ ἐν  ὠσὶν   γαργαλίζουσαν καὶ ἀποθηλύνουσαν ἡδονὴν εὐλαβουμένους·
[2, 7]   ἀγκῶσιν ἐρηρεισμένοι μόνοις παρέστων τοῖς  ὠσίν·   εἰ δὲ καὶ καθέζοιντο, μὴ
[2, 3]   ἔχοντες γυναῖκας ὡς μὴ ἔχοντες  ὦσιν   καὶ οἱ ἀγοράζοντες ὡς μὴ
[2, 7]   Πταρμὸς δὲ εἴ τῳ ἐπιγένοιτο,  ὥσπερ   ἀμέλει καὶ ἐρυγή, οὐκ
[2, 1]   ἄλλοι ἄνθρωποι ζῶσιν, ἵνα ἐσθίωσιν,  ὥσπερ   ἀμέλει καὶ τὰ ἄλογα ζῷα,
[2, 8]   τὰ γεννικὰ ἐκθηλύνειν δύνασθαι; μάλιστα.  Ὥσπερ   δὲ τὴν τρυφὴν καὶ τῆς
[2, 1]   ἀκοινώνητον εἰς κοιλίαν τῆς τροφῆς,  ὥσπερ   εἰς ἐφόδιον, οὐκ εἰς ἀνάδοσιν,
[2, 2]   σὺν πολλῷ τῷ πνεύματι ἐπισπωμένῳ,  ὥσπερ   εἰς κεραμεοῦν ἄγγος ἐγχεομένου, ἠχοῦντος
[2, 2]   τότε λαλήσει σκολιά, κατακείσῃ δὲ  ὥσπερ   ἐν καρδίᾳ θαλάσσης καὶ ὥσπερ
[2, 10]   μετὰ αἰδοῦς· γὰρ φύσις  ὥσπερ   καὶ ταῖς τροφαῖς, οὕτω δὲ
[2, 7]   πράξετε» Φυλάττεσθαι δὲ τὰς παροινίας  ὥσπερ   καὶ τὸ κώνειον δεῖ· ἄμφω
[2, 12]   Καθόλου μὲν οὖν τὰ κόσμια  ὥσπερ   κοροκόσμια ἀποσκορακιστέον ὅλον καὶ αὐτὸν
[2, 2]   ὥσπερ ἐν καρδίᾳ θαλάσσης καὶ  ὥσπερ   κυβερνήτης ἐν πολλῷ κλύδωνι. Ἐντεῦθεν
[2, 10]   ἄνθρωπε, ἀσμενέστατα μέντοι αὐτὰ ἀπέφυγον  ὥσπερ   λυττῶντα καὶ ἄγριον δεσπότην. Ἀλλ´
[2, 2]   ἐν βεβυθισμένον τὸ σῶμα  ὥσπερ   ναῦς δέδυκεν εἰς βυθὸν ἀκοσμίας
[2, 8]   σου. Ἀλλὰ γὰρ μὴ λάθωμεν  ὥσπερ   οἱ γῦπες τὰ μύρα βδελυττόμενοι
[2, 9]   Οὐδὲν γὰρ ἀνδρὸς ὄφελος καθεύδοντος  ὥσπερ   οὐδὲ τεθνεῶτος. Διὸ πολλάκις καὶ
[2, 10]   Βδελύττεται γὰρ τὸ ἅγιον μολύνεσθαι,  ὥσπερ   οὖν εἰκός. Ἀεὶ δὲ καθαρῷ
[2, 10]   ἴωμεν· εἰ γὰρ σεμνότητα ἀσκητέον,  ὥσπερ   οὖν, πολὺ πλέον τῇ γυναικὶ
[2, 8]   ἀναπνοὴ καταλείπεται, ἀφαρπαζομένης τῆς εὐωδίας.  Ὥσπερ   οὖν τὸ κάλλος, οὕτως καὶ
[2, 7]   παραπεμπτέον τοὺς λόγους τοὺς περιττούς,  ὥσπερ   τὰς κύλικας τὰς πεπληρωμένας· ἐπισφαλὴς
[2, 9]   ἐγρήγορσιν μεταλαμβάνειν— γὰρ ὕπνος  ὥσπερ   τελώνης τὸν ἥμισυν ἡμῖν τοῦ
[2, 2]   περὶ τοῖς τραχήλοις ἔχοντας στεφάνους  ὥσπερ   τοὺς ἀμφορεῖς, διαπυτίζοντας ἀλλήλοις τὸν
[2, 8]   ἀποσκορακιστέον τὴν χρῆσιν αὐτῶν, ἀλλ´  ὥσπερ   φαρμάκῳ καὶ βοηθήματι χρηστέον τῷ
[2, 10]   τὸν τύπον ἐκμάττεται τῆς γυναικός,  ὥστ´   οὐχ ὁρῶντι τὴν ὅλην τοῦ
[2, 1]   ἐκ δευτέρου ἔρρηξεν φωνὴν ἀγανακτητικήν·  Ὥστε,   ἀδελφοί μου, συνερχόμενοι εἰς τὸ
[2, 3]   δὲ σισύρας ἱκανωτάτης οὔσης ὑπεστρῶσθαι,  ὥστε   μὴ δεῖσθαι πορφυρίδων φοινικίδων,
[2, 2]   ἐπιθυμίᾳ τε καὶ θυμῷ δεδουλωμένον.  Ὥστε   ὅτῳ τρόπῳ Ἐλπήνωρ ἀστραγάλων ἐάγη»
[2, 12]   ἀληθινὴ εὐκοσμία. Τὰ δὲ  ὦτα   αὐταῖς παρὰ φύσιν μὴ τιτράσθω
[2, 12]   Ὀφθαλμοὶ δὲ ὑπαληλιμμένοι λόγῳ καὶ  ὦτα   εἰς αἴσθησιν διατετρημένα θείων ἀκουστὴν
[2, 6]   τῶν παιδίων, ὡς μὴ τὰ  ὦτα   θραύοιτο αὐτῶν, τοὺς σώφρονας περιτίθησι
[2, 10]   αἷμα εἰς φλέβας, ῥύπος εἰς  ὦτα,   μύξαι ἐπὶ τὰς ῥῖνας καταφέρονται·
[2, 6]   συναναστροφαὶ προλαμβάνουσαι καὶ προεμφράττουσαι τὰ  ὦτα   τοῖς ἀπάγειν τῆς ἀληθείας βουλομένοις.
[2, 6]   αἷς ἄβατα εἶναι χρὴ τὰ  ὦτα   τῶν ἐν Χριστῷ πεπιστευκότων. Ταύτῃ
[2, 8]   τῶν ὀφθαλμῶν καὶ ἐκ τῶν  ὤτων   καὶ ἐκ τῶν γνάθων, ἀλλὰ
[2, 12]   ἄλλος ἀμείνων ἂν εἴη τῶν  ὤτων   κόσμος εἰς τοὺς κατὰ φύσιν
[2, 7]   ἀπεχθεῖς. Ναὶ μὴν καὶ τῶν  ὤτων   οἱ γαργαλισμοὶ καὶ τῶν πταρμῶν
[2, 10]   Οὐκ αἰσχρὸν δὲ ἡμῖν ἐπ´  ὠφελείᾳ   τῶν ἀκουόντων τὰ κυητικὰ ὀνομάζειν
[2, 8]   τῶν μύρων τε καὶ θυμιαμάτων  ὠφέλειαν,   δεδηλώκαμεν. Εἰ δὲ καὶ λέγοιέν
[2, 8]   μυρεψὸς ποιήσει μίγμα» ὡς εἰς  ὠφέλειαν   δηλονότι, οὐκ εἰς ἡδυπάθειαν δεδομένων
[2, 8]   κιναίδους ἔφασκεν τοῦ μύρου τὴν  ὠφέλειαν   εἰς λοιδορίαν διαβεβληκότας. Τίμα δὲ
[2, 9]   σώμασιν οὔτε ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν  ὠφέλειαν   ἐπιφέρων οὐδ´ αὐταῖς ταῖς περὶ
[2, 8]   ἀναθερμαινόντων ἐμψυχόντων μύρων ἀνάτριψις  ὠφελείας   ἕνεκεν ἐπιτηδεύεται, ὡς δὴ ἀπὸ
[2, 8]   τούτων λόγος, εἰς τὰς ἀναγκαίας  ὠφελείας   λεγόντων ἡμῶν τὰ ἄνθη καὶ
[2, 1]   δὲ τοῦ ἥδεσθαι· ἐπεὶ μηδὲ  ὠφελεῖσθαι   πέφυκεν τὰ σώματα ἐκ τῆς
[2, 2]   κλύδωνι. Ἐντεῦθεν καὶ ποιητικὴ  ὠφελημένη   λέγει· οἶνός τε, ὃς πυρὶ
[2, 12]   ἀγροὶ τοσοῦτον ὅσον τὸ χαρίζεσθαι  ὠφελήσειαν;   ~Λείπεται τοίνυν ἡμῖν κἀκεῖνο ἐπιλῦσαι
[2, 8]   μύρων σπουδαστέον οὐδαμῶς, ἀλλὰ τὸ  ὠφέλιμον   ἐκλεκτέον, ὅπου γε καὶ τοῦ
[2, 10]   ἐξανθεῖν· οὔτε γὰρ χρῆσις  ὠφέλιμος—   οὐ γὰρ πρὸς τὸ κρύος
[2, 12]   εἰς ἀνθρώπους ἀναλίσκειν; Πόσῳ δὲ  ὠφελιμώτερον   τῶν ἀψύχων κοσμίων τὸ φίλους
[2, 10]   καὶ πάλιν— οὐ γὰρ ἀποκάμνει  ὠφελῶν—   δὲ ἀντοφθαλμῶν ἡδονῇ στεφανοῖ
[2, 2]   ἄλλους δὲ πλήρεις κραιπάλης, αὐχμῶντας,  ὠχριῶντας,   τὰ πρόσωπα πελιδνοὺς καὶ ἔτι




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 17/12/2009