Livre, Chap. |
[2, 3] |
καὶ
τοὺς
πόδας
ἔνιπτεν
αὐτῶν
|
σαβάνῳ |
περιζωσάμενος,
ὁ
ἄτυφος
θεὸς
καὶ |
[2, 1] |
ἐκτρέφει,
τῇ
αὑτῶν
ἐκποριζόμενοι
λαιμαργίᾳ.
|
Σαγηνεύειν |
ἀτεχνῶς
οἱ
πλεονέκται
καὶ
πολυπράγμονες
|
[2, 10] |
ἀνυπόδετος»
ἦν,
πολλάκις
δὲ
καὶ
|
σάκκον |
ἠμπίσχετο
ταπεινοφροσύνης
ἔνδυμα.
Εἰ
δὲ |
[2, 10] |
οὐδὲ
τὸν
δάκτυλον
ὡς
ἔτυχε
|
σαλεύειν |
τῷ
σοφῷ
ὁ
λόγος
ἐπιτρέπει, |
[2, 2] |
κατακοιμίσει
τὸν
ἐρεθισμὸν
τῆς
ἤδη
|
σαλευομένης |
ἐπιθυμίας.
~Οἱ
δὲ
ἀκμάζοντες
μεθ´ |
[2, 4] |
κροτάλοις
Αἰγυπτίων
καὶ
τοιαύταις
ῥᾳθυμίαις
|
σάλοι |
ἄτακτοι
καὶ
ἀπρεπεῖς
καὶ
ἀπαίδευτοι |
[2, 2] |
τοῦ
ὑποκειμένου
καταλήψεως
διὰ
τὸν
|
σάλον |
ἀκριβῶς
ἐφικέσθαι
μὴ
δυναμένη.
Καὶ |
[2, 4] |
ψαλτηρίῳ
τῷ
παλαιῷ
καὶ
τῇ
|
σάλπιγγι
|
καὶ
τυμπάνῳ
καὶ
αὐλῷ,
οἷς |
[2, 4] |
πολέμους
αὐτῶν
Τυρρηνοὶ
μὲν
τῇ
|
σάλπιγγι, |
σύριγγι
δὲ
Ἀρκάδες,
Σικελοὶ
δὲ |
[2, 4] |
σάλπιγγος»
καὶ
γὰρ
ἐν
ἤχῳ
|
σάλπιγγος |
ἀναστήσει
τοὺς
νεκρούς·
αἰνεῖτε
αὐτὸν
|
[2, 4] |
πνεῦμα
αἰνεῖτε
αὐτὸν
ἐν
ἤχῳ
|
σάλπιγγος» |
καὶ
γὰρ
ἐν
ἤχῳ
σάλπιγγος |
[2, 3] |
περιφέρων
ἀπ´
οὐρανοῦ.
Καὶ
τὴν
|
Σαμαρῖτιν |
ᾔτει
πιεῖν
σκεύει
κεραμεῷ
τοῦ
|
[2, 11] |
ἐπιδεικνύμεναι.
Αἰσχρὰ
γοῦν
ἀληθῶς
τὰ
|
σανδάλια |
ἐκεῖνα,
ἐφ´
οἷς
ἐστι
τὰ |
[2, 11] |
τὰς
ἐπιχρύσους
καὶ
διαλίθους
τῶν
|
σανδαλίων |
ματαιοτεχνίας
καὶ
κρηπῖδας
Ἀττικὰς
καὶ |
[2, 5] |
ἔστι
δένδρον
καλὸν
ποιοῦν
καρπὸν
|
σαπρὸν |
οὐδὲ
μὴν
δένδρον
σαπρὸν
ποιοῦν |
[2, 5] |
καρπὸν
σαπρὸν
οὐδὲ
μὴν
δένδρον
|
σαπρὸν |
ποιοῦν
καρπὸν
καλόν»
κἀνταῦθ´
ἂν〉 |
[2, 6] |
αἰσχρολογίαν
ὁ
ἀπόστολος
πᾶς
λόγος
|
σαπρὸς |
ἐκ
τοῦ
στόματος
ὑμῶν»
φησὶν |
[2, 8] |
λέγων·
ῥόδῳ
δὲ
τὰς
Μούσας
|
Σαπφὼ |
καταστέφει·
οὐ
γὰρ
ἀπ´
ἀρχῆς |
[2, 12] |
δακτυλίους,
καταπλάσματα,
πομφόλυγας,
ἀποδέσμους,
ὀλίσβους,
|
σάρδια, |
ὑποδερίδας,
ἑλικτῆρας.
Ἐγὼ
μὲν
ἔκαμον |
[2, 10] |
πομπὴν
εἶναι
χρεών.
Βάμμα
γοῦν
|
Σαρδιανικὸν
|
καὶ
ἄλλο
ὀμφάκινον
καὶ
χλωρὸν |
[2, 10] |
ἀκήρατον
τῆς
ψυχῆς
ἐσθῆτα,
τὴν
|
σάρκα, |
ἁγιάζονται,
καὶ
ταύτῃ
ἐπενδύονται
ἀφθαρσίαν. |
[2, 1] |
ἐκκαθαίρειν,
ἁγνίζειν
δὲ
καὶ
τὴν
|
σάρκα |
αὐτήν.
Ὁ
γὰρ
ἐκείνων
καθαρῶς
|
[2, 12] |
ἐν
ὕδατι
γιγνόμενον
περιστέγει
τὴν
|
σάρκα, |
ἐκ
δὲ
ταύτηςὁ
μαργαρίτης
κυΐσκεται. |
[2, 10] |
σαρκὸς
ἔργα,
αὐτῇ
καθαρᾷ
τῇ
|
σαρκὶ |
ἐπενδυσάμενοι
τὴν
ἀφθαρσίαν
τὸ
πρὸς |
[2, 12] |
καὶ
καθαρὸν
Ἰησοῦν,
τὸν
ἐν
|
σαρκὶ |
ἐπόπτην
ὀφθαλμόν,
τὸν
λόγον
τὸν |
[2, 12] |
σώματος
καταφαίνεται
καὶ
ἐπανθεῖ
τῇ
|
σαρκί, |
τὸ
ὡραῖον
τῆς
σωφροσύνης
ἀξιέραστον |
[2, 1] |
τὰς
πνευματικάς,
ἐμφανεῖς
δὲ
τὰς
|
σαρκικάς, |
αἷς
καὶ
πεπιστεύκασι,
τοῖς
μὲν
|
[2, 10] |
περιττώσεως
πέφυκεν
αὐτῇ
ἐξοχή
τις
|
σαρκικὴ |
παραπλησία
τῷ
σχήματι
αἰδοίῳ
θηλυκῷ· |
[2, 2] |
κυρίου·
τὸ
μέν
ἐστιν
αὐτοῦ
|
σαρκικόν, |
ᾧ
τῆς
φθορᾶς
λελυτρώμεθα,
τὸ |
[2, 1] |
τῇ
κοιλίᾳ»
ἐξ
ὧν
ὁ
|
σαρκικὸς |
ὄντως
οὑτοσὶ
καὶ
φθοροποιὸς
ἀπήρτηται |
[2, 2] |
τὰ
διερρωγότα
τοῦ
ὕφους
τοῦ
|
σαρκικοῦ |
φιληδονίαις
κατατετρημένα,
δι´
ὧν
ἡ |
[2, 8] |
τέκνα
ἀμφοῖν,
ἃ
δὴ
τῶν
|
σαρκικῶν |
λειμώνων
ὁ
θεῖος
δρέπεται
γεωργός. |
[2, 10] |
προστυποῦται
αὐτῷ
ὑγρότερον
καὶ
προσαναπλάττεται
|
σαρκικῶς |
ἐμφῦσα
τῷ
σχήματι,
καὶ
τὸν |
[2, 2] |
λόγου
τὸ
πνεῦμα,
ὡς
αἷμα
|
σαρκός. |
Ἀναλόγως
τοίνυν
κίρναται
ὁ
μὲν |
[2, 10] |
γαμίσκονται»
καταργήσαντες
δὲ
τὰ
τῆς
|
σαρκὸς |
ἔργα,
αὐτῇ
καθαρᾷ
τῇ
σαρκὶ |
[2, 10] |
ἐξ
ἧς
μόνης
καρποῦσθαι
τὰς
|
σαρκὸς |
ἡδονὰς
δίκαιον
εἰς
διαδοχὰς
γνησίας. |
[2, 10] |
μου
καὶ
σὰρξ
ἐκ
τῆς
|
σαρκός |
μου.
Τοσοῦτον
ἄρα
ὁ
ἄνθρωπος |
[2, 4] |
ἐκκλησίαν
λέγει
τὴν
μελετήσασαν
τῆς
|
σαρκὸς |
τὴν
ἀνάστασιν
ἐν
ἠχοῦντι
τῷ |
[2, 10] |
δὲ
οὐδένα
ἔχει
τοῦτο
τῆς
|
σαρκὸς |
τὸ
σχῆμα,
εἴς
τι
χρειῶδες |
[2, 2] |
δι´
ἣν
ὁ
λόγος
γέγονεν
|
σάρξ» |
Ἄγαμαι
τοίνυν
τοὺς
αὐστηρὸν
ἐπανῃρημένους |
[2, 10] |
ἐκ
τῶν
ὀστέων
μου
καὶ
|
σὰρξ |
ἐκ
τῆς
σαρκός
μου.
Τοσοῦτον |
[2, 12] |
τὸν
διαφανῆ,
δι´
ὃν
ἡ
|
σὰρξ |
τιμία
ὕδατι
ἀναγεννωμένη.
~Καὶ
γὰρ |
[2, 2] |
αὐτοῦ
φερομένῃ
ψυχῇ,
ἡ
δὲ
|
σὰρξ
|
τῷ
λόγῳ,
δι´
ἣν
ὁ |
[2, 10] |
κόπτει
δὲ
καὶ
τοὺς
τόνους.
|
Σαφὲς |
τοῦτο
καὶ
ἐπὶ
τῶν
ἀλόγων |
[2, 10] |
Ἡμῖν
δὲ
ὁ
παιδαγωγὸς
παραινεῖ
|
σαφέστατα· |
Ὀπίσω
τῶν
ἐπιθυμιῶν
σου
μὴ |
[2, 8] |
μὲν
εὐωδίας,
Ἑβραίους
δὲ
ἁμαρτίας.
|
Σαφέστατα |
τοῦτο
ἀπέδειξεν
ὁ
ἀπόστολος
εἰπών· |
[2, 10] |
τοῦ
διαβόλου
μεμήνυκεν
ἡ
γραφή.
|
Σαφηνίζει |
δὲ
τὴν
διάνοιαν
ἡ
ἐπιφερομένη |
[2, 10] |
καὶ
ἀπεριέργοις
ἁρμοδιώτατον
ἐσθήσεσι
χρῆσθαι.
|
Σαφῶς |
γοῦν
καὶ
καθαρῶς
Δανιὴλ
ὁ |
[2, 12] |
ζηλοῦσαι
τοῦ
πονηροῦ
τὴν
τέχνην.
|
Σαφῶς |
δὲ
ὁ
κύριος
ἐν
τῷ |
[2, 2] |
ἐδίδασκεν
παρὰ
τὰς
εὐωχίας
ἔδειξεν
|
σαφῶς· |
οὐ
γὰρ
μεθύων
ἐδίδασκεν.
Ὅτι
|
[2, 3] |
οὐκ
ἐπιζητῶν
τὸ
βασιλικὸν
χρυσίον,
|
σβεννύναι
|
δὲ
τὸ
δίψος
εὐκόλως
διδάσκων· |
[2, 10] |
αἱ
τῶν
ἐρώντων
καρδίαι
καὶ
|
σβέννυται |
μετανοίᾳ
τὰ
φίλτρα,
τρέπεται
δὲ |
[2, 10] |
περὶ
τοῦ
κυρίου
λέγων·
εὔφρανάν
|
σε |
θυγατέρες
βασιλέων
ἐν
τῇ
τιμῇ |
[2, 7] |
εἰρήνη
σοι»
πρίν
τε
ἀκοῦσαί
|
σε |
μὴ
ἀποκρίνου
ῥῆμα.
Ἀλλὰ
καὶ |
[2, 2] |
ποτόν·
σοὶ
δέδοται
καὶ
ἀναμένει
|
σε. |
Μὴ
διαρραγῆναι
σπουδάσῃς,
χανδὸν
ἑλκύσας· |
[2, 8] |
Δαβὶδ
μεμήνυται·
Διὰ
τοῦτο
ἔχρισέν
|
σε |
ὁ
θεός,
ὁ
θεός
σου, |
[2, 12] |
ἀγαπήσεις
τὸν
πλησίον
σου
ὡς
|
σεαυτὸν» |
πληρώσας.
Αὕτη
γὰρ
ἡ
ἀληθὴς |
[2, 8] |
πῦρ
καὶ
σίδηρος
καὶ
γάλα,
|
σεμίδαλις |
πυροῦ
καὶ
μέλι,
αἷμα
σταφυλῆς |
[2, 4] |
πλησίον
διὰ
τῆς
ὁμιλίας
τῆς
|
σεμνῆς· |
Ὁ
γὰρ
λόγος
ὁ
τοῦ |
[2, 12] |
ἔθος
ἀπάτης
ἐνεγέννησεν,
οὔτι
τὸ
|
σεμνὸν |
καὶ
ἄπλαστον
καὶ
νήπιον
ὡς |
[2, 10] |
ἐκείνῃ
νομισθῆναι,
παρ´
ᾗ
τὸ
|
σεμνὸν |
οὐκ
ἐμμάρτυρον
δείκνυται
ἐν
αὐταῖς |
[2, 10] |
Οὐ
γὰρ
ἔστιν,
οὐκ
ἔστι
|
σεμνὸν |
παρ´
ἐκείνῃ
νομισθῆναι,
παρ´
ᾗ |
[2, 5] |
ἐκ
μόνης
τῆς
προσόψεως
ἡ
|
σεμνότης· |
πάντας
δέ,
ὡς
ἔπος
εἰπεῖν, |
[2, 10] |
εἰς
κοίτην
ἴωμεν·
εἰ
γὰρ
|
σεμνότητα |
ἀσκητέον,
ὥσπερ
οὖν,
πολὺ
πλέον |
[2, 10] |
τῇ
γυναικὶ
τῇ
ἑαυτοῦ
τὴν
|
σεμνότητα |
ἐπιδεικτέον
τὰς
ἀσχήμονας
συμπλοκὰς
παραιτούμενον |
[2, 3] |
τινες
ἔξωθεν
κεχρισμέναι
καταπληκτικῶς
εἰς
|
σεμνότητα, |
τὰ
ἔνδον
ἄθλιοι.
Τοῦτο
δὴ |
[2, 8] |
ἀκάνθαις
ἐστεμμένον
αὐτοὺς
ἐντρυφῶντας
τῷ
|
σεμνῷ |
τοῦ
κυρίου
πάθει
ἀναδεῖσθαι
τοῖς |
[2, 8] |
γὰρ
οἱ
σκληροκάρδιοι
προφητείαν
οὖσαν
|
σεσοφισμένην |
οὐ
νοοῦσιν,
ἣν
αὐτοὶ
ὕβριν |
[2, 1] |
Ἰησοῦς.
Ἀλλὰ
ἀπόλλυται»
φησί,
τῇ
|
σῇ |
γνώσει
ὁ
ἀδελφὸς
ἀσθενῶν,
δι´ |
[2, 10] |
τὴν
ποικιλίαν
τῆς
τροφῆς
ἐκβέβληκε,
|
σημαίνεται |
γὰρ
ἐκ
τῆς
γραφῆς
τοῦτο· |
[2, 7] |
τῶν
οἰκετῶν
οἱ
προκλητικοί,
ἄλογοι
|
σημασίαι |
οὖσαι,
λογικοῖς
ἀνθρώποις
ἐκκλιτέοι·
παραιτητέον |
[2, 2] |
τῶν
πελιδνῶν,
ὃ
τοῖς
νεκροῖς
|
σημεῖον |
ἐπιφαίνεται,
τὸν
ἐν
κυρίῳ
θάνατον
|
[2, 2] |
βότρυν
ἐβλάστησεν
τὸν
προφητικόν.
Τοῦτο
|
σημεῖον |
τοῖς
εἰς
ἀνάπαυσιν
ἐκ
τῆς |
[2, 10] |
ῥόδων;
Εἰ
δὲ
τὸν
χόρτον
|
σήμερον |
ἐν
ἀγρῷ
ὄντα
καὶ
αὔριον |
[2, 10] |
ἐκποδὼν
μεθιστάντας,
νῆμα
χρυσοῦ
καὶ
|
σῆρας |
Ἰνδικοὺς
καὶ
τοὺς
περιέργους
βόμβυκας |
[2, 10] |
ὁ
κολλώμενος
πόρναις
τολμηρότερος
ἐκβήσεται,
|
σῆψις |
καὶ
σκώληξ
κληρονομήσουσιν
αὐτόν,
καὶ |
[2, 10] |
διάταγμα
τοῦ
λόγου
παντὶ
διατηρητέον
|
σθένει, |
καὶ
οὐδὲν
οὐδαμῶς
παρανομητέον,
οὐδὲ |
[2, 10] |
γραφὴ
λέγει·
Γυνὴ
μισθία
ἴση
|
σιάλῳ
|
λογισθήσεται,
ὕπανδρος
δὲ
πύργος
θανάτου |
[2, 7] |
γε
ἐφεῖται
λαλεῖν,
τὸν
ἀντιδιαλεγόμενον.
|
Σιγὴ |
μὲν
γὰρ
ἀρετὴ
γυναικῶν
ἐστιν, |
[2, 1] |
ἀσώστους
αὐτοὺς
κατὰ
ἔκθλιψιν
τοῦ
|
σίγμα |
στοιχείου
νενοηκότες.
Ἦ
γὰρ
οὐχ
|
[2, 3] |
τὴν
μοῖραν
τοῦ
κρέως
Ἰνδικὸν
|
σίδηρον |
χαλκευτέον,
καθάπερ
συμμαχικόν
τι
παρακαλοῦντας; |
[2, 8] |
γραφή·
Ὕδωρ
καὶ
πῦρ
καὶ
|
σίδηρος
|
καὶ
γάλα,
σεμίδαλις
πυροῦ
καὶ |
[2, 10] |
πορφύραν
ἡ
Τύρος
καὶ
ἡ
|
Σιδὼν |
καὶ
τῆς
Λακωνικῆς
ἡ
γείτων |
[2, 1] |
εἰς
ἡδυπάθειαν
τὸν
κόσμον,
ταγήνοις
|
σίζουσιν» |
περιηχούμενοι,
ἀμφὶ
τὴν
ἴγδιν
καὶ |
[2, 1] |
τὰς
ἐν
τῷ
πορθμῷ
τῷ
|
Σικελικῷ
|
σμυραίνας
πολυπραγμονοῦντες
καὶ
τὰς
ἐγχέλεις |
[2, 4] |
τῇ
σάλπιγγι,
σύριγγι
δὲ
Ἀρκάδες,
|
Σικελοὶ
|
δὲ
πηκτίσιν
καὶ
Κρῆτες
λύρᾳ |
[2, 11] |
καὶ
κρηπῖδας
Ἀττικὰς
καὶ
τὰς
|
Σικυωνίας |
καὶ
τοὺς
κοθόρνους,
Περσικάς
τε |
[2, 8] |
πλαγγόνιόν
τε
καὶ
ψάγδας
Αἰγύπτιος.
|
Σιμωνίδης |
δὲ
ἐν
τοῖς
ἰάμβοις
οὐκ |
[2, 3] |
τῆς
ἐλεφαντίνης
κλίνης,
τῆς
δὲ
|
σισύρας |
ἱκανωτάτης
οὔσης
ὑπεστρῶσθαι,
ὥστε
μὴ |
[2, 1] |
τῷ
δημιουργήματι,
τῷ
ἀνθρώπῳ
λέγω,
|
σῖτα |
καὶ
ποτὰ
τοῦ
σῴζεσθαι
χάριν, |
[2, 9] |
ἐπανάστασιν·
οὐδὲ
ἐπιτρέπει
δὲ
πέττεσθαι
|
σιτία |
καὶ
συγκαίει
μᾶλλον,
ὃ
δὴ |
[2, 2] |
γάρ,
ἐφ´
ὅσον
βρέξαι
τὰ
|
σιτία |
μόνον
οἴεται
δεῖν
προσάγειν,
ἵνα |
[2, 2] |
μὲν
εἰς
τὸν
ὄγκον
τῶν
|
σιτίων, |
ὀλίγων
δὲ
παντάπασιν
εἰς
τὰς |
[2, 7] |
οὐ
γὰρ
ὀψοφάγος
φύσει,
ἀλλὰ
|
σιτοφάγος |
ἄνθρωπος.
Προανίστασθαι
δὲ
τῶν
πολλῶν |
[2, 7] |
ἔχθρας
διὰ
τοῦ
σκώπτειν
σκαλεύομεν;
|
Σιωπᾶν |
δὲ
κρεῖττον
ἢ
ἀντιλέγειν
ἁμαρτίαν |
[2, 7] |
Ἀμέλει
πρὸς
τὸν
αἰσχυντηλὸν
καὶ
|
σιωπηλὸν |
ἔστι
χαριεντίσασθαι
ὧδέ
πως·
ὁ |
[2, 7] |
καὶ
εἶέν
τινες
οἱ
φιλοσκώμμονες,
|
σιωπητέον |
ἡμῖν
καὶ
παραπεμπτέον
τοὺς
λόγους |
[2, 10] |
δὲ
ἀμόργινα
καὶ
τὰ
βύσσινα
|
σιωπῶ· |
ὑπερεκπέπαικεν
ἡ
τρυφὴ
καὶ
τὴν |
[2, 6] |
ὑφέξει
ἡ
γλωσσαργία·
ἔστι
γὰρ
|
σιωπῶν |
εὑρισκόμενος
σοφός,
καὶ
ἔστι
μισητὸς |
[2, 7] |
ἐμὸς
υἱός,
ἐκεῖνον
λέγω
τὸν
|
σιωπῶντα, |
οὐ
παύεται
λαλῶν.
Ἐπιτείνει
γὰρ
|
[2, 9] |
Ὀδυσσεὺς
τῆς
νυμφιδίου
κλίνης
τὸ
|
σκάζον |
λίθῳ
ἐπανωρθοῦτο.
Τοσαύτη
τις
εὐτέλεια
|
[2, 7] |
πῶς
ἔχθρας
διὰ
τοῦ
σκώπτειν
|
σκαλεύομεν; |
Σιωπᾶν
δὲ
κρεῖττον
ἢ
ἀντιλέγειν |
[2, 1] |
γάρ
τι
τῶν
τοιούτων
βρωμάτων
|
σκανδαλίζει |
τὸν
ἀδελφόν,
οὐ
μὴ
φάγω» |
[2, 1] |
ἵνα
μὴ
τὸν
ἀδελφόν
μου
|
σκανδαλίσω» |
ὀλίγης
ἐγκρατείας
κερδαίνων
τὸν
ἄνθρωπον. |
[2, 8] |
ἰδίῳ
πάθει
ῥυσάμενος
ἡμᾶς
ἀπὸ
|
σκανδάλων |
καὶ
ἁμαρτιῶν
καὶ
τῶν
τοιούτων |
[2, 2] |
παραπτώματος
ἔχοντες,
δι´
ἣν
οἱ
|
σκεπάσαντες |
τὴν
ἀσχημοσύνην
τῆς
μέθης
εὐλογοῦνται |
[2, 10] |
γυναιξίν·
κοινὸν
γὰρ
ἀμφοῖν
τὸ
|
σκέπεσθαι |
κατὰ
τὰ
αὐτὰ
τῷ
ἐσθίειν |
[2, 10] |
σώματος
προαγωγεύοντα.
Οὐ
γὰρ
ἔτι
|
σκέπη |
ἡ
ἁβροδίαιτός
ἐστιν
ἐσθής,
τὸ
|
[2, 10] |
κύκλῳ
μου,
καὶ
οἱ
τοῖχοι
|
σκέπη |
μου,
καὶ
οὐδεὶς
βλέπει
τὰς |
[2, 10] |
τὸ
κρύος
εὔθετος—
οὔτε
πρὸς
|
σκέπην |
ἔχει
τι
περιττὸν
παρὰ
τὴν |
[2, 10] |
ἐκχεόμενον
πλοῦτον
εἰς
τὴν
αἰδοίων
|
σκέπην. |
Ὁ
γάρ
τοι
ἀρχαῖος
ἄνθρωπος |
[2, 10] |
τὴν
ὀνομασίαν.
Δεῖ
δὲ
τὴν
|
σκέπην, |
οἶμαι,
αὐτὸ
αὑτῆς
κρεῖττον
ἀποφαίνειν |
[2, 11] |
ὑποδημάτων
ἣ
μὲν
αὐτῶν
εἰς
|
σκέπην |
ποδῶν,
ἣ
δὲ
εἰς
προφυλακὴν
|
[2, 10] |
εἶναι
χρή,
εἰ
δέ,
καὶ
|
σκέπην |
ταύτην
παραληπτέον,
καθ´
ἣν
κρύπτειν |
[2, 10] |
παραδείσῳ
κλάδοις
καὶ
φύλλοις
τὴν
|
σκέπην |
τῆς
αἰσχύνης
παρεμέτρει,
νυνὶ
δὲ |
[2, 10] |
ταῖς
ἐξώλοις
ἡδυπαθείαις.
Ὄψεως,
οὐ
|
σκέπης |
ἡ
ἐσθὴς
αὕτη.
Τά
τε |
[2, 10] |
δεηθῆναι
ὑφασμάτων
τὸν
ἄνθρωπον
ἢ
|
σκέπης |
σώματος,
πρὸς
ἀπαλέξησιν
κρυμῶν
τε |
[2, 10] |
αὐτὸ
αὑτῆς
κρεῖττον
ἀποφαίνειν
τὸ
|
σκεπόμενον, |
ὡς
τὸ
ἄγαλμα
τοῦ
νεὼ |
[2, 9] |
παρηγοροῦν,
εἰ
θέρος
εἴη,
τὸ
|
σκέπον, |
εἰ
κρύος
εἴη,
τὸ
θάλπον. |
[2, 10] |
κοινὸν
ἑκατέροις,
οὕτως
καὶ
τὰ
|
σκέποντα |
παραπλήσια
εἶναι
χρή,
εἰ
δέ, |
[2, 10] |
ὡς
γὰρ
τὸ
δεῖσθαι
τῶν
|
σκεπόντων |
κοινὸν
ἑκατέροις,
οὕτως
καὶ
τὰ |
[2, 8] |
τερπομένη
μύρῳ
τῷ
πνεύματι.
Τοῦτο
|
σκευάζει |
Χριστὸς
ἀνθρώποις
γνωρίμοις,
εὐωδίας
ἄλειμμα, |
[2, 8] |
καὶ
τὰ
μύρα
ἐξ
αὐτῶν
|
σκευάζεται |
καὶ
ἔστι
πολυωφελῆ·
σούσινον
μὲν |
[2, 3] |
χρυσοῦ,
τοῦτ´
ἔστιν
ἰοῦ,
προσόζουσιν
|
σκευαρίοις |
χρώμενος,
οἷον
ἀναπνεῖ
τῆς
τετυφωμένης |
[2, 3] |
Καὶ
τὴν
Σαμαρῖτιν
ᾔτει
πιεῖν
|
σκεύει |
κεραμεῷ
τοῦ
φρέατος
ἀνιμῶσαν,
οὐκ |
[2, 3] |
καταφρονεῖν·
τὸ
δὲ
ἐπὶ
τοῖς
|
σκεύεσι |
μεγαλαυχεῖν
αἰσχρὸν
κομιδῇ·
οὐ
γὰρ
|
[2, 3] |
καὶ
τρύβλια,
πρὸς
ἐπὶ
τούτοις
|
σκεύη |
ἀργυρᾶ
τε
καὶ
χρυσᾶ,
τὰ |
[2, 3] |
καὶ
τὰς
ἐσθῆτας
καὶ
τὰ
|
σκεύη |
καὶ
τἄλλα
πάντα
τὰ
κατὰ |
[2, 3] |
τί
κωλύει
καὶ
περὶ
τὰ
|
σκεύη |
τὰ
ἐνοικίδια
τὴν
αὐτὴν
ἔχειν |
[2, 3] |
χρυσοῦν»
ἀσκεῖν
ἔχειν,
ἀλλὰ
μητὲ
|
σκεῦος |
ἀχρεῖον,
ὃ
μὴ
μετὰ
τῆς |
[2, 1] |
τὸν
οὐρανὸν
ἀνεῳγμένον
καί
τι
|
σκεῦος |
τέτταρσιν
ἀρχαῖς
ἐκδεδεμένον
ἐπὶ
τῆς |
[2, 3] |
τις
θερμοῦ
κράματος,
διαπυρουμένων
τῶν
|
σκευῶν
|
ἐπώδυνος
ἡ
λῆψις,
εἴτε
αὖ |
[2, 3] |
χρὴ
περὶ
τὴν
πολυτέλειαν
τῶν
|
σκευῶν |
ἐσπουδακέναι.
Ἐκπωμάτων
τοίνυν
ἀργυρίου
καὶ |
[2, 10] |
αὐτὸ
τοῦτο,
εἰ
γαμητέον,
ἐδέησε
|
σκέψεως, |
πῶς
ἂν
ἐπιτραπείη
ἀνέδην
καθάπερ |
[2, 10] |
κιναιδίαν
τὴν
ἄφωνον
ἐπὶ
ταῖς
|
σκηναῖς |
μετιόντων
ὀρχηστῶν
ἀπορρέουσαν
εἰς
τοσοῦτον |
[2, 1] |
ἱδρύων
κιβωτὸν
ἐν
μέσῃ
τῇ
|
σκηνῇ, |
παντὶ
τῷ
ὑπηκόῳ
εὐφροσύνην
ποιήσας |
[2, 10] |
ἐπιτερπὲς
ἐπιτηδευομένη
ταῖς
μαχλώσαις
ἔκκειται
|
σκιαγραφία |
γυναιξίν.
Πρὸς
οὐδεμίαν
δὲ
ὅλως |
[2, 1] |
Μήλῳ
ἐρίφους
καὶ
τοὺς
ἐν
|
Σκιάθῳ |
κεστρεῖς
καὶ
τὰς
Πελωρίδας
κόγχας |
[2, 9] |
Ἔτι
γε
μὴν
οἱ
ἀργυρόποδες
|
σκίμποδες |
πολλῆς
ἀλαζονείας
εἰσὶν
κατήγοροι,
καὶ |
[2, 3] |
Ἐγὼ
δέ
φημι
καὶ
τοῦ
|
σκίμποδος |
οὐδὲν
κακίω
παρεχομένου
κατάκλισιν
τῆς |
[2, 10] |
δι´
οὗ
φλεγμαίνουσαι
αἱ
ἐπιθυμίαι
|
σκιρτῶσι |
περὶ
τὰς
ἡδονάς.
Οὐκοῦν
οὐδὲ |
[2, 2] |
ἑαυτοῦ
λέγει
τὴν
Ἰουδαίων
ἐπονειδίζων
|
σκληροκαρδίαν· |
Ἦλθεν
γάρ»
φησίν,
ὁ
υἱὸς |
[2, 8] |
ἀμαθίας·
τοῦτ´
αὐτὸ
γὰρ
οἱ
|
σκληροκάρδιοι |
προφητείαν
οὖσαν
σεσοφισμένην
οὐ
νοοῦσιν, |
[2, 2] |
τὸ
στόμα
σου
τότε
λαλήσει
|
σκολιά, |
κατακείσῃ
δὲ
ὥσπερ
ἐν
καρδίᾳ |
[2, 4] |
εἰκόνα
ψαλμῶν
ᾆσμα
τὸ
καλούμενον
|
σκολιὸν |
ᾔδετο,
κοινῶς
ἁπάντων
μιᾷ
φωνῇ |
[2, 8] |
οὗτος
καὶ
τὸ
πλέγμα
τῆς
|
σκολιότητος |
ἀναλύεται
καὶ
τὸ
ἄνθος
ξηραίνεται· |
[2, 5] |
ἐκτρέπων
τὸ
ἀνδρόγυνον
ἦθος.
Καὶ
|
σκοπεῖν |
δεῖ
πῶς
ἐντεῦθεν
ἡ
παρρησία |
[2, 10] |
καιρὸν
μόνοις
τοῖς
γεγαμηκόσιν
ἀπολέλειπται
|
σκοπεῖν, |
τοῖς
δὲ
γεγαμηκόσι
σκοπὸς
ἡ |
[2, 3] |
δὲ
τὸ
δίψος
εὐκόλως
διδάσκων·
|
σκοπὸν |
γὰρ
τὴν
χρείαν
ἐτίθετο,
οὐ |
[2, 11] |
ἔθος
τῇ
ἀληθείᾳ
ἡμῶν
τὸν
|
σκοπὸν |
τὸν
ὀρθὸν
τὸ
κατὰ
φύσιν |
[2, 10] |
ἀπολέλειπται
σκοπεῖν,
τοῖς
δὲ
γεγαμηκόσι
|
σκοπὸς |
ἡ
παιδοποιία,
τέλος
δὲ
ἡ |
[2, 1] |
ἔργον
ἡμῖν
ἡ
τροφὴ
οὔτε
|
σκοπὸς |
ἡδονή,
ὑπὲρ
δὲ
τῆς
ἐνταῦθα |
[2, 10] |
οὗτός
ἐστι
τῆς
ἐσθῆτος
ὁ
|
σκοπός, |
ὅρα
μὴ
οὐκ
ἄλλη
μὲν
|
[2, 1] |
τροφὰς
ἀναστρεπτέον.
Ἐχομένοις
τοίνυν
τοῦ
|
σκοποῦ |
καὶ
τὰς
γραφὰς
πρὸς
τὸ |
[2, 9] |
φῶς
ἔχων
ἐγρήγορεν,
καὶ
ἡ
|
σκοτία |
αὐτὸν
οὐ
καταλαμβάνει,
οὐδὲ
μὴν |
[2, 10] |
φῶς
ἔνοικον
ἡμῖν·
καὶ
ἡ
|
σκοτία» |
φησίν,
αὐτὸ
οὐ
καταλαμβάνει»
καταυγάζεται |
[2, 8] |
τὸν
λογισμόν,
οὐ
πεφώτισται
τὸν
|
σκοτισμόν, |
οὐκ
εἶδεν
τὸν
θεόν,
τὸν
|
[2, 10] |
δὲ
τῶν
ἡδονῶν.
Καὶ
τὸ
|
σκότος
|
αὐτοῖς
ἐστι
προκάλυμμα
τῶν
παθῶν· |
[2, 9] |
οὐδὲ
μὴν
ὕπνος,
ἐπεὶ
μὴ
|
σκότος. |
Ἐγρήγορεν
ἄρα
πρὸς
τὸν
θεὸν
|
[2, 10] |
τῇ
ψυχῇ·
Τίς
με
ὁρᾷ;
|
Σκότος |
κύκλῳ
μου,
καὶ
οἱ
τοῖχοι
|
[2, 10] |
λάθοι;
Μηδαμῶς
τοίνυν
ἐπικαλυπτώμεθα
τὸ
|
σκότος, |
τὸ
γὰρ
φῶς
ἔνοικον
ἡμῖν· |
[2, 9] |
ἡμέρας·
οὐκ
ἐσμὲν
νυκτὸς
οὐδὲ
|
σκότους. |
Ἀλλ´
ὅς
ἐστιν
ἡμῖν
τοῦ |
[2, 4] |
γὰρ
ἡμᾶς
τὰ
ἔργα
τοῦ
|
σκότους
|
ἐνδύσασθαι
τὰ
ὅπλα
τοῦ
φωτὸς» |
[2, 9] |
τουτέστιν
ἐν
τῷ
τῆς
ἀγνοίας
|
σκότῳ, |
ἡμεῖς
δὲ
ἡμέρας
ὄντες
νήφωμεν. |
[2, 10] |
Οὐ
μὴν
οὐδ´
ὡς
ἐν
|
σκότῳ |
νύκτωρ
ἀκολαστητέον,
ἀλλ´
ἐγκαθειρκτέον
τῇ |
[2, 3] |
αὐτοῖς
παρ´
ὅλον
τὸν
βίον
|
σκυβάλων |
ἄξιον
κρίνεσθαι
τὸ
χρυσίον.
Νυνὶ |
[2, 2] |
οἶνος.
Μέθῃ
δὲ
μάλιστα
οἱ
|
Σκύθαι |
χρῶνται
Κελτοί
τε
καὶ
Ἴβηρες |
[2, 5] |
Ἀλλ´
οὐδ´
ἔμπαλιν
εἶναι
δεῖ
|
σκυθρωπόν, |
ἀλλὰ
σύννουν·
ἀποδέχομαι
γὰρ
εὖ |
[2, 10] |
πόρναις
τολμηρότερος
ἐκβήσεται,
σῆψις
καὶ
|
σκώληξ |
κληρονομήσουσιν
αὐτόν,
καὶ
ἐξαρθήσεται
ἐν |
[2, 10] |
τοὺς
περιέργους
βόμβυκας
χαίρειν
ἐῶντας.
|
Σκώληξ |
φύεται
τὸ
πρῶτον,
εἶτα
ἐξ |
[2, 7] |
σύνιμεν,
πῶς
ἔχθρας
διὰ
τοῦ
|
σκώπτειν
|
σκαλεύομεν;
Σιωπᾶν
δὲ
κρεῖττον
ἢ |
[2, 7] |
τὰ
μάλιστα
παραγγέλλεται
ἁγίοις
συνεῖναι,
|
σκώπτειν |
τὸν
ἅγιον
ἁμαρτία·
ἐκ
στόματος |
[2, 7] |
δέ,
ἀπέστω
ἡμῶν
καὶ
τὸ
|
σκώπτειν |
ὕβρεως
προκατάρχον,
ἐξ
ὧν
ἔριδες |
[2, 8] |
τοι
τίμιος
ἢ
μαργαρίτης
ἢ
|
σμάραγδος |
αὐτὸν
αἰνίττεται
τὸν
λόγον,
χρυσὸς |
[2, 12] |
καὶ
τοπάζιον
ἥ
τε
Μιλησία
|
σμάραγδος |
ἐμπόλημα
τιμηέστατον.
Ὁ
δὲ
πολυτίμητος |
[2, 8] |
δὲ
θερμαντικόν,
ἀναστομωτικόν,
ἑλκυστικόν,
ὑγραντικόν,
|
σμηκτικόν, |
λεπτομερές,
χολῆς
κινητικόν,
μαλακτικόν·
ναρκίσσινον |
[2, 1] |
ἐν
τῷ
πορθμῷ
τῷ
Σικελικῷ
|
σμυραίνας |
πολυπραγμονοῦντες
καὶ
τὰς
ἐγχέλεις
τὰς |
[2, 12] |
τῷ
σχήματι
ἐξέμηνεν
εἰς
ὕβρεις,
|
σμυραίνας |
τινὰς
καὶ
ὄφεις
ἀποπλαττομένας
εἰς |
[2, 8] |
ἀγαλλιάσεως
παρὰ
τοὺς
μετόχους
σου·
|
σμύρνα |
καὶ
στακτὴ
καὶ
κασία
ἀπὸ |
[2, 12] |
καὶ
νήπιον
ὡς
ἀληθῶς,
τὸ
|
σοβαρὸν |
δὲ
καὶ
θρυπτικὸν
καὶ
ἁβροδίαιτον |
[2, 10] |
γνωριοῦσιν
ὑμῖν
οἱ
εἰς
τὰ
|
Σόδομα |
παραγεγονότες
ἄγγελοι.
Οὗτοι
τοὺς
πειρᾶν |
[2, 7] |
πρεσβύτερε,
ἐν
συμποσίῳ·
πρέπει
γάρ
|
σοι· |
ἀλλ´
ἀπαραποδίστως
λάλησον
καὶ
ἐν |
[2, 2] |
Οὐχ
ἁρπάζεταί
σου
τὸ
ποτόν·
|
σοὶ |
δέδοται
καὶ
ἀναμένει
σε.
Μὴ |
[2, 4] |
τίς
ὁ
ψάλλων
χορός,
αὐτό
|
σοι |
διηγήσεται
τὸ
πνεῦμα.
Ἡ
αἴνεσις
|
[2, 7] |
ἐν
ἀκριβείᾳ
ἐπιστήμης.
Νεανίσκε»
καὶ
|
σοὶ |
ἐπιτρέπει
ἡ
σοφία,
λάλησον,
εἰ
|
[2, 8] |
ἀπειθῆ
καὶ
ἄκαρπον.
Ἔχοιμ´
ἄν
|
σοι |
καὶ
ἄλλο
μυστικὸν
ἐνταῦθα
εἰπεῖν. |
[2, 1] |
ἀλλὰ
τὸ
ῥῆμά
σου
τοὺς
|
σοὶ |
πιστεύοντας
διατηρεῖ·
οὐ
γὰρ
ἐπ´ |
[2, 7] |
τοῦτο
ἄρα
ἐστὶν
τὸ
εἰρήνη
|
σοι» |
πρίν
τε
ἀκοῦσαί
σε
μὴ |
[2, 10] |
ὀνειδίζουσά
πως
γράφει·
Μοιχεῖαι
παρὰ
|
σοί |
τε
καὶ
ἀνδρῶν
μῖξις
ἄθεσμος
|
[2, 10] |
σπεῖρε
οὗ
μὴ
βούλοιο
ἄν
|
σοι |
φύεσθαι
τὸ
σπαρέν»
μηδὲ
μὴν |
[2, 10] |
δὲ
ἐπὶ
πλούτῳ
ἐκόμα
ὁ
|
Σολομὼν |
ὁ
βασιλεύς.
Τί
οὖν
ὡραιότερον |
[2, 10] |
λέγω
δὲ
ὑμῖν,
ὅτι
οὐδὲ
|
Σολομὼν |
περιεβάλετο
ὡς
ἓν
τούτων.
Σφόδρα
|
[2, 12] |
θνητός,
ὃς
εἶδεν
φρόνησιν»
διὰ
|
Σολομῶντος |
τὸ
πνεῦμα
λέγει〉
κρεῖσσον
γὰρ |
[2, 3] |
ἀλαζονείας,
γυμνὸς
ἐπικήρου
πομπῆς,
τὸ
|
σόν, |
τὸ
ἀγαθὸν
τὸ
ἀναφαίρετον
μόνον, |
[2, 8] |
καὶ
κασία
ἀπὸ
τῶν
ἱματίων
|
σου. |
Ἀλλὰ
γὰρ
μὴ
λάθωμεν
ὥσπερ |
[2, 6] |
Αὖθίς
τε
ἐκ
τοῦ
λόγου
|
σου |
δικαιωθήσῃ»
φησίν,
καὶ
ἐκ
τοῦ |
[2, 8] |
σε
ὁ
θεός,
ὁ
θεός
|
σου, |
ἔλαιον
ἀγαλλιάσεως
παρὰ
τοὺς
μετόχους |
[2, 7] |
οὐράγει
καὶ
ἀπότρεχε
εἰς
οἶκόν
|
σου. |
Ἔλεγον
δὲ
οἱ
δώδεκα
προσκαλεσάμενοι |
[2, 10] |
τοι
ἀπόστησον
ἀπὸ
τῶν
δούλων
|
σου |
ἐλπίδας
κενάς,
καὶ
ἐπιθυμίας»
φησίν, |
[2, 10] |
παρέστη
ἡ
βασίλισσα
ἐκ
δεξιῶν
|
σου |
ἐν
ἱματισμῷ
διαχρύσῳ
καὶ
κροσσωτοῖς |
[2, 1] |
θεόν
σου
καὶ
τὸν
πλησίον
|
σου, |
ἐν
οὐρανοῖς
ἐστιν
αὕτη
ἡ |
[2, 7] |
μή
ποτε
ἐκκλίνῃ
ἡ
καρδία
|
σου |
ἐπ´
αὐτήν,
καὶ
τῷ
αἵματί |
[2, 4] |
γὰρ
ἀγαπήσεις
κύριον
τὸν
θεόν
|
σου» |
ἔπειτα
τὸν
πλησίον
σου»
προτέρα |
[2, 2] |
διαρραγῆναι
σπουδάσῃς,
χανδὸν
ἑλκύσας·
πίμπλαταί
|
σου |
ἡ
δίψα,
κἂν
βράδιον
πίῃς, |
[2, 8] |
καταργήσας
εἰκότως
ἐπευχόμενος
εἴρηκεν·
Ποῦ
|
σου, |
θάνατε,
τὸ
κέντρον;
καὶ
ἡμεῖς |
[2, 1] |
κἂν
ἀγαπήσῃς
κύριον
τὸν
θεόν
|
σου |
καὶ
τὸν
πλησίον
σου,
ἐν |
[2, 6] |
φησίν,
καὶ
ἐκ
τοῦ
λόγου
|
σου |
καταδικασθήσῃ»
Τίνες
οὖν
αἱ
ἀντωτίδες |
[2, 10] |
πορεύου,
καὶ
ἀπὸ
τῶν
ὀρέξεών
|
σου |
κωλύου·
οἶνος
γὰρ
καὶ
γυναῖκες |
[2, 10] |
παραινεῖ
σαφέστατα·
Ὀπίσω
τῶν
ἐπιθυμιῶν
|
σου |
μὴ
πορεύου,
καὶ
ἀπὸ
τῶν |
[2, 7] |
ἡ
σοφία,
λάλησον,
εἰ
χρεία
|
σου, |
μόλις
δὶς
ἐπερωτηθεὶς
κεφαλαίωσον
λόγον |
[2, 7] |
ἐπ´
αὐτήν,
καὶ
τῷ
αἵματί
|
σου |
ὀλισθήσῃ
εἰς
ἀπώλειαν·
σφαλερὰ
γὰρ |
[2, 10] |
πρὸς
τὴν
γυναῖκα
τοῦ
πλησίον
|
σου |
οὐ
δώσεις
κοίτην
σοῦ
σπέρματος |
[2, 1] |
Μαθέτωσαν
γάρ»
φησίν,
οἱ
υἱοί
|
σου, |
οὓς
ἠγάπησας,
κύριε,
ὅτι
οὐχ |
[2, 12] |
γὰρ
τῇ
νυκτὶ
τὴν
ψυχήν
|
σου |
παραλαμβάνουσιν·
ἃ
οὖν
ἡτοίμασας,
τίνος |
[2, 10] |
θυγατέρες
βασιλέων
ἐν
τῇ
τιμῇ
|
σου· |
παρέστη
ἡ
βασίλισσα
ἐκ
δεξιῶν
|
[2, 7] |
Μὴ
δευτερώσῃς
λόγον,
ἐν
προσευχῇ
|
σου. |
Ποππυσμοὶ
δὲ
καὶ
συριγμοὶ
καὶ |
[2, 4] |
θεόν
σου»
ἔπειτα
τὸν
πλησίον
|
σου» |
προτέρα
μὲν
ἡ
εἰς
θεὸν |
[2, 8] |
ἔλαιον
ἀγαλλιάσεως
παρὰ
τοὺς
μετόχους
|
σου· |
σμύρνα
καὶ
στακτὴ
καὶ
κασία |
[2, 10] |
πλησίον
σου
οὐ
δώσεις
κοίτην
|
σοῦ |
σπέρματος
τοῦ
ἐκμιανθῆναι
πρὸς
αὐτήν. |
[2, 3] |
ἐξοριστέαν;
Διὰ
τοῦτο
καί·
Πώλησόν
|
σου |
τὰ
ὑπάρχοντα»
λέγει
κύριος,
καὶ |
[2, 2] |
βλάβην,
ὦ
οὗτος.
Οὐχ
ἁρπάζεταί
|
σου |
τὸ
ποτόν·
σοὶ
δέδοται
καὶ |
[2, 2] |
πεύσῃ;
Ὅτι»
φησί,
τὸ
στόμα
|
σου |
τότε
λαλήσει
σκολιά,
κατακείσῃ
δὲ |
[2, 1] |
τρέφουσιν
ἄνθρωπον,
ἀλλὰ
τὸ
ῥῆμά
|
σου |
τοὺς
σοὶ
πιστεύοντας
διατηρεῖ·
οὐ |
[2, 2] |
Τιμοθέῳ
ὑδροποτοῦντι,
διὰ
τὸν
στόμαχόν
|
σου» |
φησὶν
ὁ
ἀπόστολος,
παγκάλως
νοσηλευομένῳ
|
[2, 12] |
ὁ
τὸ
ἀγαπήσεις
τὸν
πλησίον
|
σου |
ὡς
σεαυτὸν»
πληρώσας.
Αὕτη
γὰρ |
[2, 8] |
αὐτῶν
σκευάζεται
καὶ
ἔστι
πολυωφελῆ·
|
σούσινον |
μὲν
ἐκ
κρίνων
καὶ
λειρίων, |
[2, 8] |
ναρκίσσου
ἐπ´
ἴσης
ὀνίνησι
τῷ
|
σουσίνῳ· |
μύρσινον
δὲ
τὸ
ἐκ
μύρτων |
[2, 10] |
ἣν
χρὴ
διδάσκαλον
ἐπιγραφομένους
τὰς
|
σοφὰς |
τοῦ
καιροῦ
ἐπιτηρεῖν
παιδαγωγίας,
τὸ |
[2, 10] |
νεκρῶν
σωμάτων
μυσαττόμενος
τροφὴν
ἀλληγορίᾳ
|
σοφῇ |
τὴν
εἰδωλολατρείαν
διαβέβληκε·
δεῖ
γὰρ |
[2, 3] |
ἀγορᾶς
τῷ
βουλομένῳ
ἔξεστιν
ὠνήσασθαι,
|
σοφία |
δὲ
οὐκ
ὠνητὴ
νομίσματι
γηΐνῳ |
[2, 4] |
ὁ
ἀπόστολος
πάλιν·
ἐν
πάσῃ
|
σοφίᾳ |
διδάσκοντες
καὶ
νουθετοῦντες
ἑαυτοὺς
ψαλμοῖς, |
[2, 2] |
ὕπνον
παρακλητέον.
Τελεία
γὰρ
ἡ
|
σοφία |
θείων
οὖσα
καὶ
ἀνθρωπίνων
πραγμάτων |
[2, 2] |
πρό
γε
τῆς
τραγῳδίας
ἡ
|
σοφία |
κέκραγεν·
Οἶνος
πινόμενος
πολὺς
ἐν |
[2, 7] |
Νεανίσκε»
καὶ
σοὶ
ἐπιτρέπει
ἡ
|
σοφία, |
λάλησον,
εἰ
χρεία
σου,
μόλις |
[2, 1] |
Φροντὶς
δὲ
παιδείας
ἀγάπη»
ἡ
|
σοφία |
λέγει,
ἀγάπη
δὲ
τήρησις
νόμων
|
[2, 1] |
δὲ
ἐπὶ
μικρᾷ
τρυφῇ»
ἡ
|
σοφία |
λέγει.
~Ἐνταῦθα
ὑπομνηστέον
καὶ
περὶ |
[2, 9] |
ἦν.
Μακάριος
ἄνθρωπος»
φησὶν
ἡ
|
σοφία, |
ὃς
εἰσακούσεταί
μου,
καὶ
ἄνθρωπος, |
[2, 7] |
βλάβην.
Ταύτῃ
τοι
βιωφελέστατα
ἡ
|
σοφία |
παραινεῖ
μὴ
ἀδολεσχεῖν
ἐν
πλήθει
|
[2, 2] |
τὴν
οἰνοφλυγίαν
ἐπτοημένον
ἡ
θεία
|
σοφία |
ὑφορωμένη
παραγγέλλει
τοῖς
αὑτῆς
τέκνοις· |
[2, 7] |
Εὖ
γάρ
τοι
παραγγέλλειν
ἡ
|
σοφία |
φαίνεται·
Μετὰ
ὑπάνδρου
γυναικὸς
μὴ |
[2, 10] |
τοῦ
συνουσιαστικοῦ
ἐπικρατητέον
μορίου
τοῖς
|
σοφίαν |
διώκουσιν;
ταύτῃ
μοι
δοκεῖ
καὶ
|
[2, 2] |
γὰρ
πᾶς
ὁ
μὴ
εἰς
|
σοφίαν |
ἐγρηγορῶν,
ἀλλὰ
ὑπὸ
μέθης
βαπτιζόμενος |
[2, 12] |
θεός.
Μακάριος
ἄνθρωπος,
ὃς
εὗρεν
|
σοφίαν, |
καὶ
θνητός,
ὃς
εἶδεν
φρόνησιν» |
[2, 10] |
ποικιλανθὴς
ἐκεῖνος
χιτὼν
τὰ
τῆς
|
σοφίας |
ἄνθη
δεικνύει,
τὰς
ποικίλας
καὶ |
[2, 12] |
τοίνυν
τοὺς
λήρους
αὐτῷ
πονηρῷ
|
σοφιστῇ |
τοῦ
ἑταιρικοῦ
τούτου
μὴ
μετεχόντων |
[2, 10] |
~Ταύτῃ
καὶ
τὸν
Κεῖον
ἀποδέχομαι
|
σοφιστὴν |
τὰς
ἐοικυίας
καὶ
καταλλήλους
ἀρετῆς |
[2, 10] |
τὴν
συνουσίαν
ὁ
Ἀβδηρίτης
ἔλεγεν
|
σοφιστής, |
νόσον
ἀνίατον
ἡγούμενος.
Ἦ
γὰρ |
[2, 8] |
Κυρηναίου.
Ἁβροδίαιτος
ἦν
ὁ
Ἀρίστιππος·
|
σοφιστικὸν |
οὗτος
ἐρωτᾷ
τινα
τοιοῦτον
λόγον· |
[2, 8] |
τοῖς
εἰδώλοις
κατωνόμασται.
Ὁ
γοῦν
|
Σοφοκλῆς |
τὸν
νάρκισσον
ἀρχαῖον
μεγάλων
θεῶν |
[2, 12] |
πλουσίως.
Ταύταις
προφητεύει
διὰ
τοῦ
|
Σοφονίου |
τὸ
πνεῦμα·
Καὶ
τὸ
ἀργύριον |
[2, 6] |
γλωσσαργία·
ἔστι
γὰρ
σιωπῶν
εὑρισκόμενος
|
σοφός, |
καὶ
ἔστι
μισητὸς
ἀπὸ
πολλῆς |
[2, 10] |
δάκτυλον
ὡς
ἔτυχε
σαλεύειν
τῷ
|
σοφῷ |
ὁ
λόγος
ἐπιτρέπει,
ὡς
ὁμολογοῦσιν |
[2, 2] |
φωτοειδής,
αὐγὴ
δὲ
ψυχὴ
ξηρὰ
|
σοφωτάτη |
καὶ
ἀρίστη»
Ταύτῃ
δὲ
καὶ |
[2, 10] |
Τί
ποτ´
οὖν
διώκετε
τὰ
|
σπάνια |
καὶ
πολυτελῆ
πρὸ
τῶν
ἐν |
[2, 10] |
καὶ
ὁ
ἄρρην,
ὅθεν
καὶ
|
σπανιαίτατα |
θήλειαν
ἔστιν
ὕαιναν
λαβεῖν·
οὐ
|
[2, 7] |
ὡς
τέκνα
ἀφορῶντες
τοὺς
νέους
|
σπανιαίτατα |
μέν,
ἴσως
δ´
ἄν
που |
[2, 3] |
τὴν
χρείαν
ὑπερβεβηκὸς
κτήσασθαί
τε
|
σπάνιον
|
καὶ
τηρῆσαι
δύσκολον
καὶ
οὐκ |
[2, 10] |
βούλοιο
ἄν
σοι
φύεσθαι
τὸ
|
σπαρέν» |
μηδὲ
μὴν
ἅπτεσθαί
τινος
πλὴν |
[2, 10] |
οὐδὲ
καθυβριστέον
οὐδὲ
μὴν
κερασβόλα
|
σπαρτέον. |
~Ὁ
γοῦν
αὐτὸς
οὗτος
Μωυσῆς |
[2, 10] |
γεωργῷ·
οὐδὲ
μὴν
εἰς
πέτρας
|
σπαρτέον |
οὐδὲ
καθυβριστέον
τὸ
σπέρμα,
ἀρχηγὸν |
[2, 2] |
τῷ
προσώπῳ
πιεῖν,
μὴ
ἄδην
|
σπάσαντας |
μηδὲ
πρὸ
πόσεως
τοὺς
ὀφθαλμοὺς |
[2, 2] |
ἐπισπώμεναι,
μᾶλλον
δὲ
ἀνδραποδώδεις,
προσεπιθρύπτονται
|
σπαταλῶσαι· |
οὐδεὶς
γὰρ
ψόφος
οἰκεῖος
ἀνδρὶ |
[2, 10] |
παλλακίδων
σπέρματα
καὶ
νόθα.
Μὴ
|
σπεῖρε |
οὗ
μὴ
βούλοιο
ἄν
σοι |
[2, 10] |
ἀλόγους
ὀρέξεις
οὐδὲ
ἐπιθυμεῖν
μολύνεσθαι.
|
Σπείρειν |
δὲ
μόνον
ἐπιτέτραπται
τῷ
γήμαντι |
[2, 10] |
εἰς
πέτρας
τε
καὶ
λίθους
|
σπείρειν» |
φησὶν
ὁ
ἐκ
Μωυσέως
φιλόσοφος, |
[2, 10] |
Κατανοήσατε
τοὺς
κόρακας,
ὅτι
οὐ
|
σπείρουσιν |
οὐδὲ
θερίζουσιν,
οἷς
οὐκ
ἔστι |
[2, 10] |
δὲ
ἀμείνων
γεωργὸς
ὁ
ἔμψυχον
|
σπείρων
|
ἄρουραν·
ὃ
μὲν
γὰρ
ἐπικαίρου |
[2, 10] |
πέτρας
σπαρτέον
οὐδὲ
καθυβριστέον
τὸ
|
σπέρμα, |
ἀρχηγὸν
γενέσεως
οὐσίαν,
συνεσπαρμένους
ἔχουσαν |
[2, 10] |
τῆς
ὕλης
ῥεύματι
καὶ
ἀποκαθάρματι
|
σπέρμα
|
{δὲ}
γενέσεως
εὐφυοῦς
τῶν
τῆς |
[2, 10] |
τοι
μοίρας
τῆς
δημιουργικῆς
μεταλαβόντας
|
σπέρμα |
οὐκ
ἐκριπτέον
οὐδὲ
καθυβριστέον
οὐδὲ |
[2, 10] |
τοῦ
τραχήλου,
ᾧ
προσίεται
τὸ
|
σπέρμα, |
πεπληρωμένον
μέμυκεν,
αὖθίς
τε
ἀποκενοῦται |
[2, 10] |
πρὸς
αὐτήν.
Ἄθυτα
δὲ
παλλακίδων
|
σπέρματα |
καὶ
νόθα.
Μὴ
σπεῖρε
οὗ |
[2, 10] |
ἄρα
ὁ
ἄνθρωπος
κενοῦται
τῷ
|
σπέρματι, |
ὅσος
ὁρᾶται
τῷ
σώματι·
ἀρχὴ |
[2, 10] |
παιδοποιίας
ὄρεξις,
οὐχ
ἡ
τοῦ
|
σπέρματος |
ἄτακτος
ἔκκρισις
ἡ
παράνομος
καὶ |
[2, 10] |
μορίων
κατασκευῆς,
οὐκ
εἰς
παραδοχὴν
|
σπέρματος, |
εἰς
δὲ
τὴν
πρόεσιν
αὐτοῦ |
[2, 10] |
τοῦ
σώματος
τὸ
γονιμώτατον
τοῦ
|
σπέρματος |
καὶ
μετ´
ὀλίγον
ἄνθρωπον
ὂν〉 |
[2, 10] |
σου
οὐ
δώσεις
κοίτην
σοῦ
|
σπέρματος |
τοῦ
ἐκμιανθῆναι
πρὸς
αὐτήν.
Ἄθυτα |
[2, 1] |
Ματθαῖος
μὲν
οὖν
ὁ
ἀπόστολος
|
σπερμάτων |
καὶ
ἀκροδρύων
καὶ
λαχάνων
ἄνευ |
[2, 10] |
καὶ
τῷ
γεωργῷ
τῆς
τῶν
|
σπερμάτων |
καταβολῆς
αἰτία
μὲν
ἡ
τῆς |
[2, 10] |
πᾶσα
οὖν
γῆ
εὔθετος
εἰς
|
σπερμάτων |
ὑποδοχήν,
εἰ
δὲ
καὶ
πᾶσα, |
[2, 2] |
ἀπομύσσεσθαι
καὶ
περὶ
τὰς
ἐκκρίσεις
|
σπεύδειν |
ἀκρασίας
τεκμήριον
ἐκ
τῆς
ἀμέτρου |
[2, 10] |
τὸ
ὄντως
καλὸν
καὶ
κόσμιον
|
σπεύδειν |
καὶ
τούτου
μόνου
ἐφάπτεσθαι
γλίχεσθαι |
[2, 3] |
δὲ
προειληφέναι
τοὺς
ἐπὶ
σωτηρίαν
|
σπεύδοντας |
ὡς
ἄρα
χρήσεως
μὲν
ἕνεκεν |
[2, 1] |
ἢ
ἀνθρώποις
ὡμοιωμένους,
τοὺς
χορτάζεσθαι
|
σπεύδοντας, |
ὡς
καὶ
τὰς
γνάθους
ἅμα |
[2, 4] |
δὲ
ἀνθρώποις
δεισιδαίμοσιν
εἰς
εἰδωλολατρείας
|
σπεύδουσιν. |
Καὶ
γὰρ
ὡς
ἀληθῶς
ἀποπεμπτέα |
[2, 2] |
τῷ
μεταλαμβάνοντι,
ἡ
φιλοποσία.
Μὴ
|
σπεύσῃς |
εἰς
βλάβην,
ὦ
οὗτος.
Οὐχ |
[2, 10] |
ἔστι
δι´
αὐτοῦ
τὸ
πνεῦμα,
|
σπήλαιον |
ὑαίνης
γέγονεν
ὁ
οἶκός
μου» |
[2, 10] |
τῆς
συνουσίας
ἀρνεῖται,
μετὰ
τὴν
|
σπορὰν |
ἀποκλείουσα
τέλεον
ἤδη
τὴν
ἀσέλγειαν |
[2, 10] |
ἡ
ὑστέρα
παιδοποιίας
προσίεται
τὴν
|
σποράν, |
καὶ
τὸ
ἐπίψογον
τῆς
συνουσίας |
[2, 10] |
ποτὲ
συμβολικῶς
τὴν
ἄκαρπον
ἀποκρούεται
|
σποράν, |
οὐκ
ἔδεσαι»
λέγων
τὸν
λαγὼν |
[2, 10] |
τὰς
ἀρρενομιξίας
καὶ
τὰς
ἀκάρπους
|
σπορὰς |
καὶ
τὰς
κατόπιν
εὐνὰς
καὶ |
[2, 10] |
αὐτοῖς
ἀδεῶς
τῆς
παρὰ
φύσιν
|
σπορᾶς. |
Ταύτῃ
μοι
δοκεῖ
καὶ
ὁ
|
[2, 3] |
ὁ
συνάγων
καὶ
ἀποκλείων
τὸν
|
σπόρον |
καὶ
ἐλαττούμενος,
ὁ
μηδενὶ
μεταδιδούς. |
[2, 10] |
Ἔχει
τινὰ
καιρὸν
εὔθετον
εἰς
|
σπόρον |
καὶ
τὰ
ἄλογα
τῶν
ζῴων. |
[2, 10] |
τὸν
καρπὸν
εἶτα
ἐπιδέχεται
τὸν
|
σπόρον. |
Οὐκ
αἰσχρὸν
δὲ
ἡμῖν
ἐπ´ |
[2, 10] |
ὁπηνίκα
ὁ
καιρὸς
δέχεται
τὸν
|
σπόρον. |
Πρὸς
δὲ
δὴ
τὴν
ἄλλην |
[2, 5] |
δὲ
ἔτι
ἀτοπώτερον
γελοῖον
αὐτὸν
|
σπουδάζειν |
γενέσθαι,
τοῦτ´
ἔστιν
ἐφύβριστον
καὶ |
[2, 3] |
μεγαλαυχεῖν
αἰσχρὸν
κομιδῇ·
οὐ
γὰρ
|
σπουδάζειν |
ἔτι
περὶ
τούτων
πάνυ
δίκαιον, |
[2, 1] |
φύσιν
ἀκριβῶς
ἐκμάθῃ,
εἴσεται
μὴ
|
σπουδάζειν |
μὲν
περὶ
τὰ
ἐκτός,
τό |
[2, 10] |
τὰ
δοκοῦντα
παρὰ
τοῖς
ἀνοήτοις
|
σπουδάζεται, |
οἳ
τοῖς
μεμηνόσιν
ἐπ´
ἴσης |
[2, 2] |
παρὰ
τοὺς
πότους
καὶ
τὰ
|
σπουδαῖα |
εἰς
ἕω
ὑπερτίθεσθαι.
Ἐγὼ
δὲ |
[2, 12] |
αἶσχος.
Διὸ
καὶ
μόνος
ὁ
|
σπουδαῖος |
καλὸς
κἀγαθὸς
ὄντως
ἐστίν,
καὶ |
[2, 2] |
καὶ
ἀναμένει
σε.
Μὴ
διαρραγῆναι
|
σπουδάσῃς, |
χανδὸν
ἑλκύσας·
πίμπλαταί
σου
ἡ |
[2, 9] |
ἀνθρώποις
ἀναπαύσεως
τέχνασμα
βλακικόν.
Οὐ
|
σπουδαστέον |
ἄρα
περὶ
αὐτά.
Οὐ
γὰρ |
[2, 1] |
βρωμάτων,
ἀλλ´
οὐ
περὶ
αὐτὰ
|
σπουδαστέον· |
μεταληπτέον
δὲ
τῶν
παρατιθεμένων,
ὡς |
[2, 10] |
πολλοί,
ἀλλὰ
ἡμῖν
γε
οὐ
|
σπουδαστέον. |
Ὁ
δὲ
μακάριος
Ἰωάννης
καὶ |
[2, 8] |
περὶ
τὸ
ἐρεθιστικὸν
τῶν
μύρων
|
σπουδαστέον |
οὐδαμῶς,
ἀλλὰ
τὸ
ὠφέλιμον
ἐκλεκτέον, |
[2, 8] |
δοκοῦσι
σχετλιάσαντες
τῇ
περὶ
τοῦτο
|
σπουδῇ |
τοσοῦτο
τοῖς
μύροις
ἀποδιακεῖσθαί
τινες |
[2, 3] |
ἅπαντα,
οὐδ´
ἡντινοῦν
ἀξιόλογον
ἔχοντα
|
σπουδήν. |
Ὁ
γὰρ
καιρὸς
συνεσταλμένος
ἐστίν» |
[2, 12] |
ὄστρειον
ὀλίγον
τοῦτο
τὴν
πᾶσαν
|
σπουδὴν
|
πεποιημέναι,
ἐξὸν
ἁγίῳ
κοσμεῖσθαι
λίθῳ, |
[2, 10] |
κοκκοβαφὲς
καὶ
ἄλλα
μυρία
διὰ
|
σπουδῆς |
βάμματα
ἐπινενόηται
ταῖς
ἐξώλοις
ἡδυπαθείαις. |
[2, 5] |
ἁρμοστέον
εὐκράτως,
τὸ
αὐστηρὸν
τῆς
|
σπουδῆς |
ἡμῶν
καὶ
τὸ
ὑπέρτονον
χαλῶντας |
[2, 8] |
φίλους
ἀληλιμμένους
τοῦτο
ἐν
τοῖς
|
σταδίοις |
ἐκτρέπει
εἰς
τὸ
τῆς
ἀγωνίας |
[2, 9] |
ἐμαῖς
θύραις
καθ´
ἡμέραν,
τηρῶν
|
σταθμοὺς |
ἐμῶν
εἰσόδων.
Ἄρ´
οὖν
μὴ |
[2, 8] |
τοὺς
μετόχους
σου·
σμύρνα
καὶ
|
στακτὴ
|
καὶ
κασία
ἀπὸ
τῶν
ἱματίων |
[2, 1] |
ἄλλας
ἐπιλύσεις
οὐκ
ἀγνοουμένας
ὁ
|
στατήρ, |
ἀλλ´
οὐχ
ὁ
παρὼν
ἐπιτήδειος |
[2, 1] |
χωρίσῃ
τὴν
κενοδοξίαν,
καὶ
τὸν
|
στατῆρα |
τοῖς
τελώναις
δούς,
τὰ
Καίσαρος |
[2, 8] |
ἡμεῖς
μὲν
ἐξ
ἀκανθῶν
τρυγῶμεν
|
σταφυλὴν |
καὶ
σῦκα
ἀπὸ
βάτων·
οἳ |
[2, 8] |
σεμίδαλις
πυροῦ
καὶ
μέλι,
αἷμα
|
σταφυλῆς |
καὶ
ἔλαιον
καὶ
ἱμάτιον,
ταῦτα |
[2, 2] |
ἡμῶν
θλιβείς,
τὸ
αἷμα
τῆς
|
σταφυλῆς
|
ὕδατι
κίρνασθαι
ἐθελήσαντος
τοῦ
λόγου, |
[2, 1] |
ἐστι
τροφή,
ἑστίασις
λογική·
Πάντα
|
στέγει, |
πάντα
ὑπομένει,
πάντα
ἐλπίζει·
ἡ |
[2, 2] |
περιρραγεῖς
γένωνται
πλατυνομένου
τοῦ
στόματος,
|
στεναῖς |
κομιδῇ
κατὰ
τὸ
στόμιον
ἀλαβάστροις
|
[2, 10] |
ἦρι
συγχαλώμενον
ἐλευθεροῦται
μὲν
τῆς
|
στενοχωρίας |
τὸ
πνεῦμα
φερόμενον
δι´
εὐρυχώρων |
[2, 1] |
φωνὴ
γίνεται,
πλήρεσι
ταῖς
γνάθοις
|
στενοχωρουμένη, |
καὶ
ἡ
γλῶσσα
τῇ
τροφῇ |
[2, 10] |
πυκνούμεναι
ἀρτηρίαι
προσαναθλίβουσι
τὸ
πνεῦμα,
|
στενοχωρούμενον |
δὲ
ἄγαν
τοῦτο
πνιγόμενον
ἀποδίδωσι |
[2, 9] |
τοῖς
στρώμασιν
ἐνειλημένον
γαστέρων
τε
|
στενοχωρουμένων |
βορβορυγμοὶ
τὸ
διορατικὸν
τῆς
ψυχῆς |
[2, 2] |
τὴν
φθορὰν
ῥέπει.
Εἰκότως
οὖν
|
στερρότατα |
ὁ
παιδαγωγὸς
ἀπαγορεύει
τῆς
ἡμετέρας |
[2, 10] |
ὠφελῶν—
ὁ
δὲ
ἀντοφθαλμῶν
ἡδονῇ
|
στεφανοῖ |
τὴν
ζωὴν
αὐτοῦ.
Οὔκουν
ἀφροδισίων |
[2, 8] |
οἰκεῖός
ἐστιν.
~Εἰ
μύροις
καὶ
|
στεφάνοις |
χρηστέον.
Στεφάνων
δὲ
ἡμῖν
καὶ |
[2, 8] |
καὶ
πάροινος·
ἄπερρε·
μή
μοι
|
στέφανον |
ἀμφιθῇς
κάρᾳ.
Ἦρος
μὲν
γὰρ |
[2, 8] |
μελίττας
τρεφομένους·
τὸ
δὲ
πλεκτὸν
|
στέφανον |
ἐξ
ἀκηράτου
λειμῶνος
κοσμήσαντας
οἴκοι |
[2, 8] |
τῷ
ὄντι
παρεπομένοις
τῇ
γραφῇ.
|
Στέφανον |
μὲν
γυναικὸς
τὸν
ἄνδρα
ὑποληπτέον, |
[2, 8] |
τῆς
ὄψεως
οἱ
ἀναδούμενοι
τὸν
|
στέφανον |
ὑπὲρ
τὰς
ὄψεις
οὐδὲ
μὴν |
[2, 8] |
Ὁ
γὰρ
καλὸς
τοῦ
ἀμαράντου
|
στέφανος |
ἀπόκειται
τῷ
καλῶς
πεπολιτευμένῳ·
τὸ |
[2, 8] |
λειμώνων
ὁ
θεῖος
δρέπεται
γεωργός.
|
Στέφανος |
δὲ
γερόντων
τέκνα
τέκνων,
δόξα |
[2, 8] |
ὅτι
κωμαστικῆς
ἀγερωχίας
σύμβολον
ὁ
|
στέφανος |
εἴη
ἀλλὰ
γὰρ
ὅτι
τοῖς |
[2, 8] |
τρίτον
ἡ
φυλλοβολία,
τελευταῖον
ὁ
|
στέφανος, |
ἐπίδοσιν
λαβούσης
εἰς
τρυφὴν
τῆς |
[2, 8] |
Ὁ
μὲν
γὰρ
τοῦ
κυρίου
|
στέφανος |
ἡμᾶς
ᾐνίττετο
προφητικῶς
τούς
ποτε |
[2, 8] |
ὅλων,
καὶ
τῆς
συμπάσης
ἐκκλησίας
|
στέφανος |
ὁ
Χριστός.
Καθάπερ
δὲ
αἱ |
[2, 8] |
συνεκκλησιάζουσιν
φίλον
ἐθρίγκωσεν
αὐτούς·
ὁ
|
στέφανος |
οὗτος
ἄνθος
ἐστὶ
τῶν
πεπιστευκότων |
[2, 8] |
ἔξεστιν.
Ὁ
δὲ
πλεκτὸς
μαραίνεται
|
στέφανος |
οὗτος
καὶ
τὸ
πλέγμα
τῆς |
[2, 8] |
μάγοι.
Μένει
δὲ
ἀθάνατος
ὁ
|
στέφανος
|
οὗτος
κατ´
εἰκόνα
τοῦ
κυρίου· |
[2, 8] |
Ἐμψύχει
γὰρ
χαίτην
ἄλλως
ὁ
|
στέφανος |
περικείμενος
καὶ
δι´
ὑγρότητά
{τε} |
[2, 8] |
συνείδησιν»
Ἀοχλήτου
δὲ
ἀμεριμνίας
ὁ
|
στέφανος |
σύμβολον·
ταύτῃ
καὶ
τοὺς
νεκροὺς |
[2, 8] |
δὲ
διὰ
τὴν
προσηγορίαν
τοῦ
|
στεφάνου, |
κινδύνου
δὲ
διὰ
τὴν
ἄκανθαν· |
[2, 2] |
σφαλλομένους,
περὶ
τοῖς
τραχήλοις
ἔχοντας
|
στεφάνους |
ὥσπερ
τοὺς
ἀμφορεῖς,
διαπυτίζοντας
ἀλλήλοις |
[2, 8] |
τιμίοις
συνθέτῳ
καὶ
ποικίλῳ
χρώμενοι
|
στεφάνῳ, |
οἱ
χριστοί,
τὸν
Χριστὸν
ἐπὶ |
[2, 8] |
τὸν
νάρκισσον
ἀρχαῖον
μεγάλων
θεῶν
|
στεφάνωμα» |
προσεῖπε,
τῶν
χθονίων
λέγων·
ῥόδῳ |
[2, 8] |
~Εἰ
μύροις
καὶ
στεφάνοις
χρηστέον.
|
Στεφάνων |
δὲ
ἡμῖν
καὶ
μύρων
χρῆσις |
[2, 8] |
μύροις
καὶ
ταῖς
ἀπὸ
τῶν
|
στεφάνων |
εὐωδίαις
περιέλκεται.
Ἐπεὶ
δὲ
οὐδεμίαν |
[2, 8] |
ἀσελγεῖς.
Τοιαύτη
δὲ
καὶ
τῶν
|
στεφάνων |
ἡ
χρῆσις,
κωμαστικὴ
καὶ
πάροινος· |
[2, 8] |
Ἑλλήνων
ἡ
χρῆσίς
πω
τῶν
|
στεφάνων |
ἦν.
Οὔτε
γὰρ
οἱ
μνήστορες |
[2, 8] |
μετὰ
τὰ
Μηδικά.
Εἴργονται
τοίνυν
|
στεφάνων |
οἱ
τῷ
λόγῳ
παιδαγωγούμενοι,
οὐκ
|
[2, 8] |
μὲν
γὰρ
βακχεύοντες
οὐδὲ
ἄνευ
|
στεφάνων |
ὀργιάζουσιν·
ἐπὰν
δὲ
ἀμφιθῶνται
τὰ |
[2, 8] |
ἐγκέφαλον
μύρῳ
χρίεσθαι
ἀξιοῦσι
τὰ
|
στήθη |
καὶ
μυκτῆρας
ἄκρους,
ὡς
δυνηθῆναι |
[2, 2] |
συνιζηκυίας
τῆς
κεφαλῆς
εἰς
τὸ
|
στῆθος |
τοὺς
ὀψοφάγους
καὶ
ἡδονικοὺς
καὶ |
[2, 10] |
γοῦν
συνιδεῖν
ἐξ
αὐτῆς
καθάπερ
|
στήμονας |
τὰ
νεῦρα
διαφορούμενα
καὶ
περὶ |
[2, 10] |
καλοῦσιν—
ἐξ
οὗ
μακρὸς
τίκτεται
|
στήμων, |
καθάπερ
ἐκ
τῆς
ἀράχνης
ὁ |
[2, 1] |
αὐτοὺς
κατὰ
ἔκθλιψιν
τοῦ
σίγμα
|
στοιχείου |
νενοηκότες.
Ἦ
γὰρ
οὐχ
οὗτοι |
[2, 4] |
λόγον
τὸν
Ἰησοῦν
μηνύει,
τῷ
|
στοιχείῳ |
τῆς
δεκάδος
φανερούμενον.
Ὡς
δὲ |
[2, 10] |
τοῦ
θυσιαστηρίου·
καὶ
ἐδόθη
ἑκάστῳ
|
στολὴ |
λευκή.
Εἰ
δὲ
καὶ
ἄλλο |
[2, 10] |
ὡσεὶ
χιὼν
λευκόν»
Τοιαύτῃ
χρώμενον
|
στολῇ |
τὸν
κύριον
ἐν
ὁράματι
θεωρεῖ· |
[2, 10] |
ἐσθῆτα
περιορώντων,
οἷς
οἱ
ἐπιμελεῖς
|
στολισμοὶ |
καὶ
τῶν
κρασπέδων
αἱ
ἀπαιωρήσεις |
[2, 7] |
ἐπισφαλὴς
γὰρ
ἡ
τοιαύτη
παιδιά·
|
στόμα |
δὲ
προπετοῦς
ἐγγίζει
συντριβῇ»
οὐ |
[2, 1] |
γὰρ
τὰ
εἰσερχόμενα
εἰς
τὸ
|
στόμα |
κοινοῖ
τὸν
ἄνθρωπον»
ἀλλὰ
ἡ |
[2, 4] |
αἰνεῖτε
αὐτόν»
κιθάρα
νοείσθω
τὸ
|
στόμα, |
οἱονεὶ
πλήκτρῳ
κρουόμενον
τῷ
πνεύματι· |
[2, 2] |
τί,
πεύσῃ;
Ὅτι»
φησί,
τὸ
|
στόμα |
σου
τότε
λαλήσει
σκολιά,
κατακείσῃ |
[2, 10] |
ἤδη
τὴν
ἀσέλγειαν
μεμυκότι
τῷ
|
στόματι. |
Αἱ
δὲ
ὀρέξεις
αὐτῆς
αἱ |
[2, 7] |
ἀνήρ,
ὃς
οὐκ
ὠλίσθησεν
ἐν
|
στόματι |
αὐτοῦ
καὶ
οὐ
κατενύγη
ἐν |
[2, 7] |
ἐκπνεομένῳ
ἀέρι
σχηματιζομένῳ
κοσμίως
τῷ
|
στόματι, |
οὐχὶ
δὲ
τραγικῶν
δίκην
προσωπείων |
[2, 1] |
ἀλλὰ
τὰ
ἐξιόντα»
φησί,
τοῦ
|
στόματος. |
Ἀδιάφορος
ἄρα
ἡ
φυσικὴ
χρῆσις |
[2, 7] |
σκώπτειν
τὸν
ἅγιον
ἁμαρτία·
ἐκ
|
στόματος |
γὰρ
ἀφρόνων»
φησὶν
ἡ
γραφή, |
[2, 6] |
γὰρ
ἐξιόντα»
φησίν,
ἐκ
τοῦ
|
στόματος
|
κοινοῖ
τὸν
ἄνθρωπον»
κοινὸν
καὶ |
[2, 2] |
χείλη
περιρραγεῖς
γένωνται
πλατυνομένου
τοῦ
|
στόματος, |
στεναῖς
κομιδῇ
κατὰ
τὸ
στόμιον |
[2, 4] |
ἐν
κυμβάλοις
ἀλαλαγμοῦ»
κύμβαλον
τοῦ
|
στόματος |
τὴν
γλῶτταν
λέγει,
ἣ
τοῖς |
[2, 6] |
πᾶς
λόγος
σαπρὸς
ἐκ
τοῦ
|
στόματος |
ὑμῶν»
φησὶν
μὴ
ἐκπορευέσθω,
ἀλλ´ |
[2, 8] |
καχεκτῇ,
ῥωννύουσαι
δὲ
καὶ
τὸν
|
στόμαχον. |
{Πολλοῦ
τοίνυν
δεῖ
τοῖς
ἄνθεσιν |
[2, 2] |
τῷ
Τιμοθέῳ
ὑδροποτοῦντι,
διὰ
τὸν
|
στόμαχόν |
σου»
φησὶν
ὁ
ἀπόστολος,
παγκάλως |
[2, 1] |
ἐντίκτουσαι
βλάβας,
καχεξίας
σωμάτων,
ἀνατροπὰς
|
στομάχων, |
ἐκπορνευούσης
τῆς
γεύσεως
διά
τινος |
[2, 2] |
στόματος,
στεναῖς
κομιδῇ
κατὰ
τὸ
|
στόμιον |
ἀλαβάστροις
ἀσχημόνως
πίνουσαι
ἀνακλῶσι
μὲν |
[2, 10] |
ἐν
τῇ
κύστει,
καὶ
τὸ
|
στόμιον |
τοῦ
τραχήλου,
ᾧ
προσίεται
τὸ |
[2, 2] |
Ὡς
ἄρα
κάμινος
μὲν
δοκιμάζει
|
στόμωμα |
ἐν
βαφῇ,
οἶνος
δὲ
καρδίαν
|
[2, 1] |
πάντα
εἰς
δόξαν
θεοῦ
ποιεῖτε»
|
στοχαζόμενοι |
τῆς
ἀληθοῦς
εὐτελείας,
ἥν
μοι |
[2, 1] |
καὶ
ὅπως
ἁρμόττειν
γε
χρή.
|
Στοχαζομένοις |
τοίνυν
τῆς
συμμετρίας
τοῦ
συντάγματος, |
[2, 7] |
βιαιότερον.
Μηδὲ
ἀπομύττεσθαι
παρὰ
πότον·
|
στοχαστέον |
γὰρ
ἁμῇ
γέ
πῃ
τῶν |
[2, 11] |
ἁρμόδιον
ἀνυποδησία,
πλὴν
εἰ
μὴ
|
στρατεύοιτο. |
Καὶ
γάρ
πως
ἐγγὺς
τὸ
|
[2, 12] |
πλούσιος.
Ἤδη
δὲ
καὶ
οἱ
|
στρατιῶται |
χρυσίῳ
κεκοσμῆσθαι
βούλονται,
οὐδὲ
ἐκεῖνο |
[2, 12] |
χρυσοῦν
ἐστι
περιδέραιον
καὶ
οἱ
|
στρεπτοί; |
οἵ
τε
καθετῆρες
καλούμενοι
ἁλύσεων |
[2, 12] |
{Α.
Μίτρας,
ἀναδήματα,
νίτρον,
κίσηριν,
|
στρόφιον, |
ὀπισθοσφενδόνην,
κάλυμμα,
φῦκος,
περιδέραια,
ὑπογράμματα, |
[2, 2] |
ἀγρυπνίας»
φησί,
καὶ
χολέρα
καὶ
|
στρόφος |
μετὰ
ἀνδρὸς
ἀπλήστου.
Διὰ
τοῦτό |
[2, 9] |
ῥωχμοὶ
καὶ
τὸ
ῥέγχειν
τοῖς
|
στρώμασιν |
ἐνειλημένον
γαστέρων
τε
στενοχωρουμένων
βορβορυγμοὶ |
[2, 9] |
σωμάτων
διὰ
τὴν
μαλακίαν
τῶν
|
στρωμάτων· |
Οὐδὲ
γὰρ
συνέχει
ἐπιστρεφομένοις
τοῖς |
[2, 3] |
καὶ
χελώνης
πεποικιλμέναι
κύτει
κλισιάδες
|
στρωμναί |
τε
ἁλουργεῖς
καὶ
ἄλλων
χρωμάτων |
[2, 8] |
καὶ
τὰς
ἐσθῆτας
καὶ
τὰς
|
στρωμνὰς |
καὶ
τοὺς
οἴκους
ὑποθυμιῶσί
τε |
[2, 1] |
καὶ
τὴν
χεῖρα
καὶ
τὴν
|
στρωμνὴν |
καὶ
τὸ
γένειον
φυλάττουσιν,
τὸ |
[2, 8] |
καὶ
ἀπὸ
ἐδωδῆς
καὶ
ἀπὸ
|
στρωμνῆς |
καὶ
ἀπὸ
συναναστροφῆς
καὶ
ἐκ |
[2, 10] |
ἐπ´
ἄρρενος
ὕβριν
ἀπεχθέα
τε
|
στυγερήν |
τε
ὁρμωμένους,
ὅτι
παρὰ
φύσιν· |
[2, 8] |
τὸ
ἐκ
μύρτων
καὶ
μυρρίνης
|
στυπτικόν, |
παρακατέχον
τὰς
ἀπὸ
τοῦ
σώματος |
[2, 10] |
αἱ
δὲ
ῥύψεις
καὶ
αἱ
|
στύψεις
|
τοῖς
φαρμακώδεσι
τῆς
βαφῆς
χυμοῖς |
[2, 10] |
λόγος
ἐπιτρέπει,
ὡς
ὁμολογοῦσιν
οἱ
|
Στωϊκοί, |
πῶς
οὐχὶ
πολὺ
πλέον
τοῦ |
[2, 1] |
δευτέρου·
ἃ
ὁ
θεὸς
ἐκαθάρισεν,
|
σὺ |
μὴ
κοίνου.
Καὶ
ἡμῖν
δὲ |
[2, 10] |
ἔχειν
ὁμολογοῦσα
ὀλίγον
ἀνθεῖ
καὶ
|
συγγηράσκει |
τῷ
σώματι,
ἔσθ´
ὅτε
δὲ |
[2, 10] |
ὥραν
ὁ
λαγώς,
καὶ
ἐπιβαίνει
|
συγκαθεσθείσης |
τῆς
θηλείας
κατόπιν
ἐπιών·
ἔστι |
[2, 9] |
ἐπιτρέπει
δὲ
πέττεσθαι
σιτία
καὶ
|
συγκαίει |
μᾶλλον,
ὃ
δὴ
διαφθείρειν
τὴν |
[2, 2] |
τί;
Ὅτι
ἀσχημοσύνην
αὐτῆς
οὐ
|
συγκαλύπτει» |
Ταχὺ
γὰρ
εἰς
ἀταξίαν
ὑποσύρεται |
[2, 7] |
παραδέξῃ
δὲ
ἀκοὴν
ματαίαν
οὐδὲ
|
συγκαταθήσῃ |
μετὰ
τοῦ
ἀδίκου
γενέσθαι
μάρτυς |
[2, 10] |
τῇ
ἐξηγήσει
τῶν
συμβολικῶς
εἰρημένων
|
συγκατατίθεμαι. |
~Οὐ
γὰρ
ἄν
ποτε
βιασθείη |
[2, 1] |
τοῦτο,
ὑγείας
τε
καὶ
ἰσχύος
|
σύγκειται, |
οἷς
μάλιστα
κατάλληλον
τῆς
τροφῆς |
[2, 10] |
οὐδὲ
τοῖς
λαγνιστάτοις
τῶν
ζῴων
|
συγκεχώρηκεν |
ἡ
φύσις
τὸν
τῆς
περιττώσεως |
[2, 10] |
τὴν
φιλανθρωπίαν.
Ἀλλ´
οἷς
γε
|
συγκεχώρηται |
γῆμαι,
τούτοις
ἐδέησεν
παιδαγωγοῦ,
ὡς |
[2, 12] |
δεδώρηται
καὶ
εἰ
πάντα
ὑμῖν
|
συγκεχώρηται
|
καὶ
εἰ
πάντα
ἡμῖν
ἔξεστι» |
[2, 2] |
πατρικοῦ
βουλήματος
πνεύματι
καὶ
λόγῳ
|
συγκιρνάντος |
μυστικῶς·
καὶ
γὰρ
ὡς
ἀληθῶς
|
[2, 10] |
τῆς
γεωργίας
ἡ
τῶν
καρπῶν
|
συγκομιδή. |
Μακρῷ
δὲ
ἀμείνων
γεωργὸς
ὁ |
[2, 10] |
ὕλης
ὁ
βρασμὸς
ἐκταράττει
καὶ
|
συγκρούει |
τὴν
ἁρμονίαν
τοῦ
σώματος.
Ἀστεῖος |
[2, 4] |
μακρὰν
ἀπῴκισται
τοῦ
ἡμεδαποῦ
χοροῦ·
|
σύγκωμος |
δὲ
παροινία
τίς
ἐστιν
ἡ |
[2, 10] |
τῷ
περιέχοντι
καὶ
τῷ
ἦρι
|
συγχαλώμενον |
ἐλευθεροῦται
μὲν
τῆς
στενοχωρίας
τὸ
|
[2, 1] |
καθήκει·
ἀκρασίας
γὰρ
τῆς
μεγίστης
|
συγχεῖν |
τοὺς
καιρούς,
ὧν
αἱ
χρήσεις |
[2, 4] |
φόβου
ἀνὰ
τὰς
πανηγύρεις
{χορδαῖς}
|
συγχρῆσθαι, |
ὡς
δὴ
τὸ
ἔκλυτον
αὐτῶν |
[2, 3] |
οὐ
τῷ〉
πλουσίῳ,
εἰς
γεηπονίαν
|
συγχρώμεθα, |
τί
κωλύει
καὶ
περὶ
τὰ |
[2, 10] |
ἐς
παντελῆ
κατασπῶσι
φθορὰν
φθορίοις
|
συγχρώμεναι
|
φαρμάκοις
ἐξαμβλίσκουσιν
ἅμα
τῷ
ἐμβρύῳ |
[2, 1] |
ἐξεργασίας
καιρός.
Ἀπόχρη
δὲ
ὑπόμνησις
|
συγχρωμένων |
ἡμῶν
εἰς
τὸ
προκείμενον
οὐκ |
[2, 8] |
Εἰ
δὲ
καὶ
ἄρα
τι
|
συγχωρητέον, |
ἀπόχρη
τῆς
ὀδμῆς
ἀπολαύειν
αὐτοῖς |
[2, 11] |
μὲν
οὖν
τὸ
λευκὸν
ὑπόδημα
|
συγχωρητέον, |
πλὴν
εἰ
μὴ
ὁδεύοιεν,
τότε |
[2, 10] |
θανάτου
τοῖς
χρωμένοις.
Κάπρῳ
ἢ
|
συῒ |
τὸ
ἑταιρικὸν
ἀπείκασε
πάθος,
θάνατον |
[2, 8] |
ἐξ
ἀκανθῶν
τρυγῶμεν
σταφυλὴν
καὶ
|
σῦκα
|
ἀπὸ
βάτων·
οἳ
δὲ
εἰς |
[2, 10] |
γὰρ
ἑνὶ
ἀρκεῖται
γάμῳ.
Καὶ
|
συλλαμβάνει
|
πάλιν
ἔτι
θηλαζομένη·
ἔχει
γὰρ |
[2, 3] |
πάντα
τὰ
κατὰ
τὸν
οἶκον,
|
συλλήβδην |
λέγω,
ἀκόλουθα
εἶναι
ταῖς
ἐνστάσεσιν |
[2, 12] |
ὁ
δίκαιος
καὶ
σώφρων
καὶ
|
συλλήβδην |
ὁ
ἀγαθός,
οὐχ
ὁ
πλούσιος. |
[2, 10] |
γὰρ
κενὸν
πᾶν
ἐπιθυμεῖ
πληρώσεως·
|
συμβαίνει |
δέ,
ὅταν
κυῶσι,
θάτερον
μέρος |
[2, 1] |
θεωρίαν
τῶν
κατὰ
τὸν
ἄνθρωπον
|
συμβαινόντων |
κατὰ
φύσιν
ἀκριβῶς
ἐκμάθῃ,
εἴσεται |
[2, 12] |
ἐν
τῇ
ἑκάστου
ἀρετῇ
εἶναι
|
συμβέβηκεν. |
Ἀνθρώπου
δὲ
ἀρετὴ
δικαιοσύνη
καὶ |
[2, 5] |
καθορᾶσθαι
τὰ
ἤθη
τῶν
ὑπούλων
|
συμβέβηκεν |
τῆς
ὑποκρίσεως
ἀπογυμνούμενα
διὰ
τὴν |
[2, 7] |
~Τίνα
χρὴ
παραφυλάττεσθαι
τοὺς
ἀστείως
|
συμβιοῦντας. |
Ἀπέστω
δέ,
ἀπέστω
ἡμῶν
καὶ |
[2, 8] |
χρίσεις
τῶν
μύρων
κηδείας,
οὐ
|
συμβιώσεως |
ἀποπνέουσιν.
Καίτοι
καὶ
τὸ
ἔλαιον |
[2, 7] |
τῷ
λῦσαι
τὴν
δέσιν
τῆς
|
συμβιώσεως |
πειρωμένῳ.
Εἰ
δὲ
καὶ
ἀνάγκη |
[2, 3] |
ἐπ´
αὐτοῖς
ἔπιπλα
ἑνὸς
ἐπιδείκνυσθαι
|
σύμβολα |
βίου
καλοῦ,
καὶ
τὸν
καθ´ |
[2, 12] |
δὲ
τὰ
φανερώτατα
τοῦ
πονηροῦ
|
σύμβολα |
οὐκ
αἰσχύνονται
περικείμεναι.
ὡς
γὰρ |
[2, 2] |
Μὴ
ἴσθι
οἰνοπότης
μηδὲ
ἐκτείνου
|
συμβολαῖς, |
κρεῶν
ἀγορασμοῖς,
πᾶς
γὰρ
μέθυσος
|
[2, 7] |
αὐτῆς.
Διὸ
καὶ
ἐπιφέρει·
Μηδὲ
|
συμβολὰς |
ποίει
μετ´
αὐτῆς
ἐν
οἴνῳ, |
[2, 12] |
αἳ
δέ,
μὴ
συνιεῖσαι
τὸ
|
συμβολικὸν |
τῶν
γραφῶν,
ὅλαι
περικεχήνασι
τοῖς
|
[2, 10] |
μέντοι
τῇδε
τῇ
ἐξηγήσει
τῶν
|
συμβολικῶς |
εἰρημένων
συγκατατίθεμαι.
~Οὐ
γὰρ
ἄν |
[2, 8] |
τὸν
Χριστὸν
ἐπὶ
τῆς
κεφαλῆς
|
συμβολικῶς |
ἐπιφερόμενοι
λελήθεσαν
κεφαλὴν
κοσμούμενοι
κυρίῳ. |
[2, 10] |
ὁ
πάνσοφος
Μωσῆς
ὅπως
ποτὲ
|
συμβολικῶς |
τὴν
ἄκαρπον
ἀποκρούεται
σποράν,
οὐκ |
[2, 12] |
δ´
ἄλλα
ὕλη
γεώδης
καταλείπονται.
|
Συμβολικῶς |
τούτοις
εἰκότως
τειχίζεται
τῶν
ἁγίων |
[2, 12] |
λέγει,
οὐδὲν
ἀλλ´
ἢ
μοιχείας
|
σύμβολον |
αἰνιττόμενος
τὰ
κόσμια·
χρυσοῦς
γὰρ |
[2, 8] |
αἱ
ἁμαρτίαι»
Δύναται
δὲ
τοῦτο
|
σύμβολον |
εἶναι
τῆς
διδασκαλίας
τῆς
κυριακῆς |
[2, 8] |
τοὺς
ἠπιστηκότας.
Ναὶ
μὴν
καὶ
|
σύμβολόν |
ἐστι
δεσποτικοῦ
κατορθώματος,
βαστάσαντος
αὐτοῦ
|
[2, 2] |
προκατηγγελμένου
θεοσεβείᾳ
παρασχών.
Μυστικὸν
ἄρα
|
σύμβολον |
ἡ
γραφὴ
αἵματος
ἁγίου
οἶνον |
[2, 8] |
ἱδρυμένον,
οὐδ´
ὅτι
κωμαστικῆς
ἀγερωχίας
|
σύμβολον |
ὁ
στέφανος
εἴη
ἀλλὰ
γὰρ |
[2, 8] |
ἐπιδεχόμενος.
Χρυσὸν
αὐτῷ
γεννηθέντι
βασιλείας
|
σύμβολον |
προσεκόμισαν
οἱ
μάγοι.
Μένει
δὲ |
[2, 7] |
μετακινούμενον
ἐναλλάττειν
τὸ
σχῆμα,
κουφότητος
|
σύμβολον. |
Σώφρονος
δὲ
εὐθέως
ἐν
πόσει |
[2, 8] |
Ἀοχλήτου
δὲ
ἀμεριμνίας
ὁ
στέφανος
|
σύμβολον· |
ταύτῃ
καὶ
τοὺς
νεκροὺς
καταστεφανοῦσιν, |
[2, 7] |
περίττωμα.
Ἀγερωχίας
δὲ
καὶ
ἀταξίας
|
σύμβολον |
τὸ
προσθεῖναι
τοῖς
ἤχοις
ἐθέλειν, |
[2, 10] |
τὸ
σῶμα
τὰ
ἐκτὸς
πορίζεσθαι
|
συμβουλεύει, |
διοικεῖν
δὲ
τὸ
σῶμα
τῇ |
[2, 2] |
περικόπτομεν,
τοῖς
παρατυχοῦσιν
ἀπροσπαθῶς
χρῆσθαι
|
συμβουλεύοντες, |
πόρρωθεν
ἄνωθεν
ὀλισθανούσας
ἀνακόπτοντες
αὐταῖς |
[2, 9] |
καὶ
αὐτῆς
αὑτῇ
τὰ
κράτιστα
|
συμβουλευούσης· |
ψυχῆς
δὲ
ὄλεθρος
τὸ
ἀτρεμῆσαι
|
[2, 3] |
τοὺς
ἄνδρας,
καθάπερ
ἐπάγονται
τοὺς
|
συμβούλους
|
τοὺς
ἑαυτῶν,
καὶ
τὰς
πλουτούσας |
[2, 3] |
κρέως
Ἰνδικὸν
σίδηρον
χαλκευτέον,
καθάπερ
|
συμμαχικόν |
τι
παρακαλοῦντας;
Τί
δέ;
Εἰ |
[2, 8] |
καρηβαρίας·
ἡμῖν
δὲ
οὐχ
ὁπωστιοῦν
|
συμμεθύειν, |
ἀλλ´
οὐδὲ
οἰνοῦσθαι
ἐπιτέτραπται.
Ναὶ |
[2, 10] |
τὸ
χρῶμα
καὶ
τὴν
ᾠδὴν
|
συμμεταβάλλει |
ταῖς
τροπαῖς—
ἀλλ´
οὔτι
γε |
[2, 7] |
κάθου
τὸ
σύνολον
καὶ
μὴ
|
συμμετακλιθῇς |
ἐπ´
ἀγκῶνα
μετ´
αὐτῆς.
Τοῦτ´ |
[2, 1] |
τὰς
ὄψεις
τοῖς
προσοψήμασι
δεδουλωκέναι
|
συμμεταφερομένης |
αὐτοῖς,
ὡς
εἰπεῖν,
τῆς
ἀκρασίας |
[2, 7] |
τὸ
φθέγμα
τὸ
σφῶν
τῇ
|
συμμετρίᾳ |
παραμετρούντων·
τό
τε
γὰρ
γεγωνὸς |
[2, 1] |
γε
χρή.
Στοχαζομένοις
τοίνυν
τῆς
|
συμμετρίας |
τοῦ
συντάγματος,
ὁποῖόν
τινα
τῷ |
[2, 9] |
ἀφελεῖ
τῇ
εὐνῇ
καὶ
λιτῇ
|
σύμμετρον
|
ἐχούσῃ
τὸ
παρηγοροῦν,
εἰ
θέρος |
[2, 9] |
δὲ
τῆς
κοίτης
τὸ
μαλθακὸν
|
συμμέτρως |
ἀρρενιστέον.
Οὐ
γὰρ
ἔκλυσιν
χρὴ |
[2, 5] |
μειδιῶντας
φαίνεσθαι,
μὴ
συνήδεσθαι
διὰ
|
συμπάθειαν |
δοκῶμεν,
εἰ
δὲ
ἐπὶ
λυπηροῖς, |
[2, 9] |
οὔσης
περὶ
τὰς
τοῦ
σώματος
|
συμπαθείας |
καὶ
αὐτῆς
αὑτῇ
τὰ
κράτιστα |
[2, 4] |
πρὶν
ἡμᾶς
μεταλαβεῖν
τροφῆς
τῶν
|
συμπάντων
|
εὐλογεῖν
τὸν
ποιητήν,
οὕτως
καὶ |
[2, 2] |
περὶ
βίον,
καὶ
ταύτῃ
πάντῃ
|
συμπάρεστιν
|
ἐφ´
ὅσον
βιοῦμεν,
ἀεὶ
τὸ |
[2, 8] |
πατὴρ
τῶν
ὅλων,
καὶ
τῆς
|
συμπάσης |
ἐκκλησίας
στέφανος
ὁ
Χριστός.
Καθάπερ |
[2, 8] |
χώραν
ἀπονέμομεν
ἡδονῇ
πρὸς
οὐδεμίαν
|
συμπεπλεγμένῃ |
λυσιτελῆ
τῷ
βίῳ
χρείαν,
φέρε |
[2, 10] |
χρὴ
τοῦ
τόνου.
Εἰ
δὲ
|
συμπεριφέρεσθαι |
χρή,
ὀλίγον
ἐνδοτέον
αὐταῖς
μαλακωτέροις |
[2, 1] |
γεωργῶν.
Μὴ
γὰρ
ἀφαιροῦμεν
τὴν
|
συμπεριφοράν, |
ἀλλὰ
τὸν
ὄλισθον
τῆς
συνηθείας |
[2, 2] |
τοῦ
λόγου
τοῦ
νέου,
εἰς
|
συμπλήρωσιν |
τοῦ
χρόνου
τοῦ
προκατηγγελμένου
θεοσεβείᾳ |
[2, 10] |
αἱ
τέως
περὶ
τὰς
φιλοστόργους
|
συμπλοκὰς |
δεδονημέναι,
ἀποστραφεῖσαι,
ἔνδον
περὶ
τὴν |
[2, 10] |
τὴν
σεμνότητα
ἐπιδεικτέον
τὰς
ἀσχήμονας
|
συμπλοκὰς
|
παραιτούμενον
καὶ
τῆς
πρὸς
τοὺς |
[2, 6] |
μορίοις
καὶ
τῇ
κατὰ
γάμον
|
συμπλοκῇ, |
καθ´
ὧν
κεῖται
τὰ
ὀνόματα |
[2, 10] |
καὶ
γὰρ
ποθεινοτέρα
ἡ
χρονιωτέρα
|
συμπλοκή. |
Οὐ
μὴν
οὐδ´
ὡς
ἐν |
[2, 8] |
οὐ
καρωτικαὶ
οὐδὲ
ἐρωτικαί,
οὔκουν
|
συμπλοκῆς |
καὶ
τῆς
ἀκολάστου
ἑταιρείας
ἀποπνέουσαι, |
[2, 2] |
τὴν
ἀκοσμίαν
τὴν
περὶ
τὰ
|
συμπόσια, |
ὧν
ἐστι
τὸ
ζῆν
οὐδὲν |
[2, 4] |
θέατρον
μέθης
τὸ
τοιοῦτον
γίνεται
|
συμπόσιον. |
Ἀποθεμένους
γὰρ
ἡμᾶς
τὰ
ἔργα |
[2, 7] |
ταύταις
διαβολὴ
εἰς
ἀνδρῶν
παρεῖναι
|
συμπόσιον |
καὶ
ταῦτα
οἰνωμένων.
Οἳ
δὲ |
[2, 7] |
αἱ
ἐπὶ
τὰς
ἑστιάσεις
συνελεύσεις,
|
συμποσίου |
δὲ
τὸ
τέλος
ἡ
πρὸς |
[2, 4] |
ἀποπεμπτέα
τὰ
ὄργανα
ταῦτα
νηφαλίου
|
συμποσίου, |
θηρίοις
μᾶλλον
ἢ
ἀνθρώποις
κατάλληλα |
[2, 2] |
οὐδὲ
τὸν
λόγον
ἀπεῖναι
τοῦ
|
συμποσίου |
ὀρθῶς
ἄν
τις
βουληθείη
οὐδὲ |
[2, 7] |
δὲ
τῶν
πολλῶν
καὶ
τοῦ
|
συμποσίου |
ὑπεξιέναι
ἐπιεικῶς
ἀνδρὸς
σώφρονος·
Ἐν |
[2, 7] |
ἐκ
λόγων
ἄνθρωπος
κρίνεται.
Ἐν
|
συμποσίῳ |
δέ»
φησί,
μὴ
ἐλέγξῃς
τὸν
|
[2, 7] |
ἡλικίας
δεδοκιμασμένης.
Λάλησον,
πρεσβύτερε,
ἐν
|
συμποσίῳ· |
πρέπει
γάρ
σοι·
ἀλλ´
ἀπαραποδίστως |
[2, 2] |
κατάποσιν
βροχθίζουσιν,
οἷον
ἀπογυμνούμεναι
τοῖς
|
συμπόταις |
ἃ
δύνανται,
ἐρυγάς
τε
ἀνδρώδεις |
[2, 2] |
μᾶλλον
ἢ
πρότερον
καὶ
τοῖς
|
συμπόταις |
μειλίχιον
καὶ
τοῖς
οἰκέταις
πραΰτερον |
[2, 2] |
γῆς,
πολλὰ
ταῦτα
ὀνόματα·
σώφρονι
|
συμπότῃ |
οἶνος
εἷς,
ἑνὸς
γεώργιον
θεοῦ. |
[2, 8] |
οὗτός
με
παραδώσει»
Ὁρᾷς
τὸν
|
συμπότην |
τὸν
δόλιον;
Καὶ
αὐτὸς
οὗτος |
[2, 4] |
τοῖς
παλαιοῖς
Ἕλλησι
παρὰ
τὰς
|
συμποτικὰς |
εὐωχίας
καὶ
τὰς
ἐπιψεκαζούσας
κύλικας |
[2, 4] |
καὶ
συσχηματίζεται
καιροῖς,
προσώποις,
τόποις,
|
συμποτικὸς |
δέ
ἐστι
νῦν·
ἐπιφέρει
γὰρ |
[2, 10] |
ὑπογράφοντες·
τὰ
γὰρ
τῶν
παλαιῶν
|
συμπτώματα, |
ὡς
καὶ
πρόσθεν
εἴπομεν,
εἰς |
[2, 10] |
γὰρ
εἰς
γένεσιν
δεδημιούργηται.
Ἐντεῦθεν
|
συμφανὲς |
ἡμῖν
ὁμολογουμένως
παραιτεῖσθαι
δεῖν
τὰς |
[2, 12] |
ὁ
ἀπόστολος,
ἀλλ´
οὐ
πάντα
|
συμφέρει» |
~Παρήγαγεν
δὲ
τὸ
γένος
ἡμῶν |
[2, 1] |
ἔξεστί
μοι,
ἀλλ´
οὐ
πάντα
|
συμφέρει» |
ταχὺ
γὰρ
καταπίπτουσιν
ἐπὶ
τὸ |
[2, 10] |
ὁμολογουμένως
τὸν
πάνσοφον
Μωσέα
αἰνίττεσθαι
|
σύμφημι |
κἀγώ·
οὐ
μέντοι
τῇδε
τῇ |
[2, 12] |
ἑκουσίως
περιπίπτουσαι
δεσμοῖς
αὐχεῖν
ἐπὶ
|
συμφοραῖς |
πλουσίαις.
Ἴσως
δὲ
καὶ
ὁ |
[2, 1] |
τὸν
ὄλισθον
τῆς
συνηθείας
ὡς
|
συμφορὰν |
ὑποπτεύομεν.
Διὸ
παραιτητέον
τὴν
λιχνείαν |
[2, 3] |
ἐνστάσει,
τὰ
ἑξῆς
ἀκόλουθα
καὶ
|
σύμφωνα |
τῇ
διαθέσει
τῇ
μιᾷ
φαίνεσθαι |
[2, 2] |
κελαρυσμὸς
ῥαγδαίου
τοῦ
ποτοῦ
φερομένου
|
σὺν |
πολλῷ
τῷ
πνεύματι
ἐπισπωμένῳ,
ὥσπερ
|
[2, 7] |
μὲν
παραπεμπτέα,
ἡ
ἐρυγή,
ἡσυχῇ
|
σὺν |
τῷ
ἐκπνεομένῳ
ἀέρι
σχηματιζομένῳ
κοσμίως
|
[2, 1] |
μὲν
γὰρ
ἐπὶ
τῇ
εὐφροσύνῃ
|
συναγωγὰς |
ἐγκαταλεγόμενοι
καὶ
αὐτοὶ
δειπνάριά
τε |
[2, 3] |
δεσμὸν
τετρυπημένον.
Οὗτός
ἐστιν
ὁ
|
συνάγων
|
καὶ
ἀποκλείων
τὸν
σπόρον
καὶ |
[2, 3] |
αὐτοῖς
χαίροντες
κειμηλίοις·
Ὁ
δὲ
|
συνάγων |
τοὺς
μισθούς»
φησίν,
συνήγαγεν
εἰς |
[2, 8] |
δὲ
τῷ
σωφροσύνης
ἀμβροσίῳ
χρίσματι
|
συναλειφέσθω, |
ἁγίῳ
τερπομένη
μύρῳ
τῷ
πνεύματι. |
[2, 8] |
Τούτῳ
καὶ
αὐτὸς
ὁ
κύριος
|
συναλείφεται |
τῷ
μύρῳ,
ὡς
διὰ
Δαβὶδ |
[2, 1] |
πορεύεσθαι
κρίνομεν—
καλὸν
γὰρ
μὴ
|
συναναμίγνυσθαι |
τοῖς
ἀτάκτοις—
πᾶν
τὸ
παρατιθέμενον |
[2, 1] |
ἡμῶν
τὰ
δεῖπνα
διακρίνει
μὴ
|
συναναμίγνυσθαι» |
φάσκων,
εἴ
τις
ἀδελφὸς
λεγόμενος |
[2, 6] |
παιδαγωγήσεις;
Αἱ
μετὰ
τῶν
δικαίων
|
συναναστροφαὶ |
προλαμβάνουσαι
καὶ
προεμφράττουσαι
τὰ
ὦτα |
[2, 8] |
καὶ
ἀπὸ
στρωμνῆς
καὶ
ἀπὸ
|
συναναστροφῆς |
καὶ
ἐκ
τῶν
ὀφθαλμῶν
καὶ |
[2, 4] |
φησιν.
Ὁ
δὲ
λόγος
οὗτος
|
συναρμόζεται |
καὶ
συσχηματίζεται
καιροῖς,
προσώποις,
τόποις, |
[2, 7] |
μετ´
αὐτῆς.
Τοῦτ´
ἔστι
μὴ
|
συνδείπνει |
πυκνότερον,
μηδὲ
ἔσθιε
μετ´
αὐτῆς. |
[2, 9] |
τὸν
ἥμισυν
ἡμῖν
τοῦ
βίου
|
συνδιαιρεῖται |
χρόνον—
πολλοῦ
γε
δεῖ
μεθ´ |
[2, 7] |
ἀδολεσχητέον,
ἀλλ´
οὐδὲ
τροχαλῶς
καὶ
|
συνδιωκομένως |
ὁμιλητέον.
Καὶ
γὰρ
αὐτῇ
τῇ
|
[2, 10] |
ἐκ
τῶν
θείων
ἀναλεγόμενος
γραφῶν
|
συνεβούλευσεν |
Πλάτων
ἐκεῖθεν
τὸ
νόμιμον
ἐκλαβών· |
[2, 1] |
ἔχουσιν
ἐκ
τῆς
πανδήμου
τροφῆς
|
συνεθιζόμενον |
εἰς
ἀίδιον
τροφήν.
Ἀγάπη
μὲν |
[2, 2] |
μᾶλλον
γυναικί,
ᾗ
καὶ
τὸ
|
συνειδέναι
|
αὐτὴν
ἑαυτῇ,
ἥτις
εἴη,
μόνον |
[2, 8] |
κατεχρήσαντο,
ἀφεκτέον
αὐτῶν
διὰ
τὴν
|
συνείδησιν» |
Ἀοχλήτου
δὲ
ἀμεριμνίας
ὁ
στέφανος |
[2, 1] |
ἐσθίειν
μηδὲν
ἀνακρίνουσιν
διὰ
τὴν
|
συνείδησιν» |
ὁμοίως
δὲ
καὶ
τὰ
ἐκ |
[2, 1] |
αὐτοῖς
δύναμις—
διὰ
δὲ
τὴν
|
συνείδησιν |
τὴν
ἡμετέραν
ἁγίαν
οὖσαν
καὶ |
[2, 1] |
Χριστὸς
ἀπέθανεν.
Οἱ
δὲ
τὴν
|
συνείδησιν |
τύπτοντες
τῶν
ἀσθενούντων
ἀδελφῶν
εἰς
|
[2, 1] |
πολλὰ
ὑπολαμβανόντων
ὑδαρότητα,
οἷς
ἡ
|
συνείδησις |
ἀσθενοῦσα
μολύνεται.
Βρῶμα
γὰρ
ἡμᾶς |
[2, 7] |
καὶ
τὰ
μάλιστα
παραγγέλλεται
ἁγίοις
|
συνεῖναι, |
σκώπτειν
τὸν
ἅγιον
ἁμαρτία·
ἐκ |
[2, 8] |
ἐπιβουλεύουσι
πολέμιον
ἐκώλυσεν
αὐτούς,
τοῖς
|
συνεκκλησιάζουσιν |
φίλον
ἐθρίγκωσεν
αὐτούς·
ὁ
στέφανος |
[2, 7] |
ἀγάπην
αἱ
ἐπὶ
τὰς
ἑστιάσεις
|
συνελεύσεις, |
συμποσίου
δὲ
τὸ
τέλος
ἡ |
[2, 1] |
πτηνὰ
καὶ
τὰ
νηκτὰ
καὶ
|
συνελόντι |
εἰπεῖν
τὰ
ἄλογα
ζῷα
διατρέφων |
[2, 4] |
ὄψιν
τε
καὶ
ἀκοὴν
καὶ
|
συνελόντι |
φάναι
αἴσθησιν
ἀκρασίας
αἰσχράν,
τὴν |
[2, 7] |
λαθεῖν
πειρᾶσθαι,
ἤν
τι
καὶ
|
συνεξάξῃ |
ἐκβιαζόμενος
ὁ
ἀὴρ
περίττωμα.
Ἀγερωχίας |
[2, 10] |
ἀποδίδωσι
τὸν
ἦχον.
Αὖθις
οὖν
|
συνεξομοιούμενον |
τῷ
περιέχοντι
καὶ
τῷ
ἦρι |
[2, 1] |
νύκτωρ,
καὶ
ὅσα
τούτῳ
ἐπιτηδεύματα
|
συνέπεται |
τῷ
βίῳ·
ἐκ
γὰρ
τούτων |
[2, 7] |
τῆς
πίστεως
ἐκριπίζει
τὴν
διάνοιαν,
|
συνεργεῖ |
δὲ
αὐτοῖς
τὸ
ἄστατον
τῆς |
[2, 2] |
ποιήματα,
καὶ
ταύτῃ
πρὸς
ὑγείαν
|
συνεργεῖ |
ἡ
κρᾶσις
ἡ
ἀμφοῖν,
ὕδατός |
[2, 10] |
καθὸ
εἰς
γένεσιν
ἀνθρώπου
ἄνθρωπος
|
συνεργεῖ. |
Οὐ
πᾶσα
οὖν
γῆ
εὔθετος |
[2, 9] |
οἷον
ὕπνου
γυμνάσιον
ὑπάρχουσαι
φυσικόν,
|
συνεργοῦσι |
πρὸς
τὴν
κατάταξιν
τῆς
τροφῆς· |
[2, 10] |
ἔνδον
περὶ
τὴν
παιδοποιίαν
ἀσχολούμεναι
|
συνεργοῦσι
|
τῷ
δημιουργῷ.
Οὐ
δὴ
θέμις |
[2, 1] |
ἐσθιέτω,
ἵνα
μὴ
εἰς
κρίμα
|
συνέρχησθε. |
~Ἀφεκτέον
οὖν
δουλοπρεπείας
ἁπάσης
καὶ |
[2, 1] |
φωνὴν
ἀγανακτητικήν·
Ὥστε,
ἀδελφοί
μου,
|
συνερχόμενοι |
εἰς
τὸ
φαγεῖν
ἀλλήλους
ἐκδέχεσθε. |
[2, 2] |
Κορινθίοις
ὁ
ἀπόστολος
χαλεπήνας
εἴπῃ·
|
Συνερχομένων |
ὑμῶν
οὐκ
ἔστι
κυριακὸν
δεῖπνον |
[2, 1] |
μοιχὸς
ἢ
εἰδωλολάτρης,
τούτῳ
μηδὲ
|
συνεσθίειν» |
ἢ
τὸν
λόγον
ἢ
τὸ |
[2, 10] |
τὸ
σπέρμα,
ἀρχηγὸν
γενέσεως
οὐσίαν,
|
συνεσπαρμένους |
ἔχουσαν
τῆς
φύσεως
τοὺς
λογισμούς· |
[2, 3] |
ἔχοντα
σπουδήν.
Ὁ
γὰρ
καιρὸς
|
συνεσταλμένος |
ἐστίν»
ὥς
φησιν
ὁ
ἀπόστολος. |
[2, 2] |
καὶ
τοῦ
χρησίμου
ὁ
βίος
|
συνέστηκεν. |
Τῷ
μὲν
οὖν
ἀναγκαίῳ
τῷ |
[2, 1] |
καὶ
προτρεποίμεθα
ἐπ´
ἀρετὴν
τῶν
|
συνεστιωμένων |
τινάς,
ταύτῃ
πλέον
ἀφεκτέον
τῶν |
[2, 10] |
οἶνος
γὰρ
καὶ
γυναῖκες
ἀποστήσουσι
|
συνετούς, |
καὶ
ὁ
κολλώμενος
πόρναις
τολμηρότερος |
[2, 12] |
τὸ
πολλοὺς
εὐεργετεῖν;
Πόσῳ
δὲ
|
συνετώτερον |
τοῦ
εἰς
λίθους
καὶ
χρυσίον |
[2, 2] |
δὲ
τότε
μάλιστα
τὸν
λόγον
|
συνευωχησόμενον |
ἀξιῶ
παρεισάγειν
παιδαγωγήσοντα
τὴν
οἰνοφλυγίαν, |
[2, 7] |
γὰρ
ἁμῇ
γέ
πῃ
τῶν
|
συνευωχουμένων, |
μὴ
ἀποστέρξωσιν
ἀπὸ
ναυτίας
τὴν |
[2, 12] |
ἀκοσμίαν
τῶν
γυναικῶν
φιλήμων
ἐν
|
Συνεφήβῳ |
προσεῖπεν,
ἱμάτια
διαφαίνοντα
καὶ
πέδην |
[2, 9] |
μαλακίαν
τῶν
στρωμάτων·
Οὐδὲ
γὰρ
|
συνέχει |
ἐπιστρεφομένοις
τοῖς
εὐναζομένοις
ἐν
αὐτοῖς
|
[2, 10] |
ἔστιν
ὕαιναν
λαβεῖν·
οὐ
γὰρ
|
συνεχεῖς |
αἱ
κυήσεις
τῷ
ζῴῳ
γίγνονται |
[2, 7] |
ἐκκλιτέοι·
παραιτητέον
δὲ
καὶ
τὸ
|
συνεχὲς |
ἀποπτύειν
καὶ
τὸ
χρέμπτεσθαι
βιαιότερον. |
[2, 7] |
καὶ
τοῦτο
κατηγόρημα
τοῦ
νέου.
|
Συνεχὲς |
δὲ
καὶ
τὸ
μετακινούμενον
ἐναλλάττειν |
[2, 1] |
χεῖρας
ἐπεμφύρειν
τοῖς
ἡδύσμασιν
ἢ
|
συνεχὲς |
ἐπὶ
τοὔψον
ἐκτείνειν
οὐκ
ἀπογευομένων, |
[2, 2] |
ἀνασφογγιζομένην
ξηροφαγίᾳ.
Καὶ
γὰρ
τὸ
|
συνεχὲς |
πτύειν
καὶ
ἀπομύσσεσθαι
καὶ
περὶ |
[2, 10] |
μύξαι
ἐπὶ
τὰς
ῥῖνας
καταφέρονται·
|
συνεχὴς |
δὲ
ἡ
ἕδρα
τῷ
πέρατι |
[2, 1] |
καὶ
ἱδρῶτα
περιχεῖσθαι
τῇ
ἀπληστίᾳ
|
συνεχομένων |
καὶ
ἀσθμαινόντων
ὑπὸ
ἀκρασίας,
ὠθουμένης |
[2, 9] |
τὸν
θεὸν
ἐννοουμένη
διὰ
τῆς
|
συνεχοῦς |
προσομιλήσεως
ἐγκαταλέγουσα
τῷ
σώματι
τὴν |
[2, 2] |
λόγον
αὐτόν,
ἔκδοτον
δὲ
αὑτὸν
|
συνεχώρησεν |
τῇ
μέθῃ,
ὅσα
τούτῳ
ἠπείλησεν |
[2, 10] |
παρεισάγουσαν—
τοῖς
μὲν
γὰρ
οὐδέπω
|
συνεχώρησεν, |
τοὺς
δὲ
οὐκέτι
βούλεται
γαμεῖν— |
[2, 8] |
οὐδὲ
ἄνθρωπος
ἄρα,
ἐπήγαγεν
καὶ
|
συνήγαγεν. |
Ἀλλ´
ἵππῳ
μὲν
καὶ
κυνὶ |
[2, 3] |
δὲ
συνάγων
τοὺς
μισθούς»
φησίν,
|
συνήγαγεν |
εἰς
δεσμὸν
τετρυπημένον.
Οὗτός
ἐστιν |
[2, 5] |
μᾶλλον
ἢ
μειδιῶντας
φαίνεσθαι,
μὴ
|
συνήδεσθαι |
διὰ
συμπάθειαν
δοκῶμεν,
εἰ
δὲ |
[2, 6] |
τὰ
ὀνόματα
τὰ
περὶ
τὴν
|
συνήθειαν |
οὐ
τετριμμένα,
ἡ
τοῦ
ὄντως |
[2, 1] |
συμπεριφοράν,
ἀλλὰ
τὸν
ὄλισθον
τῆς
|
συνηθείας |
ὡς
συμφορὰν
ὑποπτεύομεν.
Διὸ
παραιτητέον |
[2, 1] |
θεοῦ,
κτήσεται,
μελετήσας
ἐνθένδε
ἁγίαν
|
συνήλυσιν |
ἀγάπης,
οὐράνιον
ἐκκλησίαν.
Ἀγάπη
μὲν |
[2, 1] |
δοχὰς
εἰκότως
ἂν
καλοῖμεν
τὴν
|
συνήλυσιν |
ταύτην
ἑπόμενοι
λόγῳ,
τὰς
τοιαύτας |
[2, 8] |
Ἰουδαίων
χρυσῷ
καὶ
λίθοις
τιμίοις
|
συνθέτῳ |
καὶ
ποικίλῳ
χρώμενοι
στεφάνῳ,
οἱ |
[2, 10] |
ἀναγκαίῳ
κεχρῆσθαι
ἑκάστοτε;
Ἔστι
γοῦν
|
συνιδεῖν |
ἐξ
αὐτῆς
καθάπερ
στήμονας
τὰ |
[2, 12] |
οὐσίας
νενοήκασιν·
αἳ
δέ,
μὴ
|
συνιεῖσαι |
τὸ
συμβολικὸν
τῶν
γραφῶν,
ὅλαι |
[2, 10] |
δὲ
μὴ
εἰς
παίδων
γονὴν
|
συνιέναι |
ἐνυβρίζειν
ἐστὶ
τῇ
φύσει,
ἣν
|
[2, 2] |
τοῦ
ἀστέρος
τοῦ
πλανωμένου
καταριθμούμενος
|
συνιζηκυίας
|
τῆς
κεφαλῆς
εἰς
τὸ
στῆθος |
[2, 7] |
ἐπιτείνοντες
τὴν
πρὸς
ἀλλήλους
εὔνοιαν
|
σύνιμεν, |
πῶς
ἔχθρας
διὰ
τοῦ
σκώπτειν
|
[2, 10] |
Ἑβραίων
ἐγκύμονι
τῇ
αὑτοῦ
γυναικὶ
|
συνιόντα |
παρήγαγεν·
ψιλὴ
γὰρ
ἡδονή,
κἂν |
[2, 5] |
ἔμπαλιν
εἶναι
δεῖ
σκυθρωπόν,
ἀλλὰ
|
σύννουν· |
ἀποδέχομαι
γὰρ
εὖ
μάλα
ἐκεῖνον |
[2, 1] |
δὲ
πολλῷ
τοῦ
δαίμονα
ἔχειν
|
σύνοικον |
εὐδαίμονα
γενέσθαι·
εὐδαιμονία
δὲ
ἐν
|
[2, 7] |
ὑπάνδρου
γυναικὸς
μὴ
κάθου
τὸ
|
σύνολον |
καὶ
μὴ
συμμετακλιθῇς
ἐπ´
ἀγκῶνα
|
[2, 7] |
τὸ
τέλος
ἡ
πρὸς
τοὺς
|
συνόντας |
φιλοφροσύνη,
παρεπόμενα
δὲ
τῇ
ἀγάπῃ |
[2, 10] |
Εὖ
γοῦν
τις
εἰρηκέναι
φαίνεται·
|
Συνουσία |
ὤνησεν
μὲν
οὐδένα,
ἀγαπητὸν
δὲ |
[2, 10] |
καθάπερ
τροφῇ,
οὕτω
δὲ
καὶ
|
συνουσίᾳ |
ὡς
ἀναγκαίῳ
κεχρῆσθαι
ἑκάστοτε;
Ἔστι |
[2, 10] |
ἡδοναῖς.
Εὔνοια
δὲ
ὀλισθηρῶς
εἰς
|
συνουσίαν |
ἔχειν
ὁμολογοῦσα
ὀλίγον
ἀνθεῖ
καὶ |
[2, 10] |
τέλεον
κεκενωμένα.
Μικρὰν
ἐπιληψίαν»
τὴν
|
συνουσίαν |
ὁ
Ἀβδηρίτης
ἔλεγεν
σοφιστής,
νόσον |
[2, 10] |
βλάβης·
ὅλος
ἄνθρωπος
ἀποσπᾶται
κατὰ
|
συνουσίας |
ἀπουσίαν·
φησὶ
γάρ·
Τοῦτο
νῦν |
[2, 10] |
σποράν,
καὶ
τὸ
ἐπίψογον
τῆς
|
συνουσίας |
ἀρνεῖται,
μετὰ
τὴν
σπορὰν
ἀποκλείουσα |
[2, 10] |
προσλαμβάνουσα.
~Τίνα
διαληπτέον
περὶ
παιδοποιίας.
|
Συνουσίας |
δὲ
τὸν
καιρὸν
μόνοις
τοῖς |
[2, 4] |
ἐπὶ
πότῳ,
μέθης
ἐκκλητικὴ
καὶ
|
συνουσίας |
ἐρεθιστική,
τόλμα
αἰσχροποιός.
Οἱ
δὲ |
[2, 10] |
αὐτοὺς
βλάπτοντες
κατὰ
τὰς
παρανόμους
|
συνουσίας. |
Ἔχε
γὰρ
ὀρθῶς
παντὸς
μᾶλλον |
[2, 1] |
τὴν
ἀβλαβῆ
καὶ
ἀπροσκορῆ
τῆς
|
συνουσίας |
κοινωνίαν,
ἀδιάφορον
δὲ
ἡγουμένους
τῶν |
[2, 10] |
τῆς
ὑστέρας
ἱκανὸν
αὐτῇ
γίνεται
|
συνουσίας |
ὁρμητήριον·
τὸ
γὰρ
κενὸν
πᾶν |
[2, 10] |
ἀπ´
ἐμοῦ,
κοιλίας
ὄρεξις
καὶ
|
συνουσιασμὸς |
μὴ
καταλαβέτωσάν
με»
Πόρρωθεν
οὖν |
[2, 6] |
ὀνόμασιν
οὐδὲ
μὴν
ἐν
τοῖς
|
συνουσιαστικοῖς |
μορίοις
καὶ
τῇ
κατὰ
γάμον |
[2, 10] |
πῶς
οὐχὶ
πολὺ
πλέον
τοῦ
|
συνουσιαστικοῦ
|
ἐπικρατητέον
μορίου
τοῖς
σοφίαν
διώκουσιν; |
[2, 10] |
σφοδρῶν
τε
ὀρέξεων
καὶ
ἐπαλλήλων
|
συνουσιῶν |
καὶ
τῆς
πρὸς
τὰς
ἐγκύους |
[2, 1] |
Στοχαζομένοις
τοίνυν
τῆς
συμμετρίας
τοῦ
|
συντάγματος, |
ὁποῖόν
τινα
τῷ
ἑαυτοῦ
σώματι |
[2, 2] |
ἀμνηστία
τῶν
εἰς
τὴν
ἀληθῆ
|
συντεινόντων |
ζωὴν
ἐπὶ
τὴν
φθορὰν
ῥέπει. |
[2, 12] |
ποριστικὴ
τῶν
πρὸς
τὸν
μακάριον
|
συντελούντων |
βίον.
Ἔστω
οὖν
ἐπὶ
μὲν |
[2, 8] |
εὐωδίας
ἄλειμμα,
ἐκ
τῶν
οὐρανίων
|
συντιθεὶς |
ἀρωμάτων
τὸ
μύρον.
Τούτῳ
καὶ |
[2, 2] |
τῆς
μέθης
εὐλογοῦνται
παρὰ
κυρίῳ.
|
Συντομώτατα |
τοίνυν
ἐμπεριλαβοῦσα
ἡ
γραφὴ
ἅπαντα |
[2, 7] |
παιδιά·
στόμα
δὲ
προπετοῦς
ἐγγίζει
|
συντριβῇ» |
οὐ
παραδέξῃ
δὲ
ἀκοὴν
ματαίαν |
[2, 2] |
κρίσις;
Τίνι
ἀηδεῖς
λέσχαι;
Τίνι
|
συντρίμματα |
διακενῆς;
Ὁρᾶτε
ὅλον
διερρωγότα
τὸν |
[2, 10] |
μεμήνυκεν,
ἀλλὰ
τὸν
ἐκ
πίστεως
|
συνυφασμένον |
ἀκήρατον
τῶν
ἠλεημένων
κόσμον
τῆς |
[2, 1] |
ἐστείλατο
Πέρσης.
Ὄρνεις
ἐπὶ
τούτοις
|
συνωνοῦνται |
τοὺς
ἀπὸ
Φάσιδος,
ἀτταγᾶς
Αἰγυπτίας, |
[2, 2] |
καὶ
Κρής
τις
γλυκὺς
καὶ
|
Συρακούσσιος |
ἡδὺς
καὶ
Μενδήσιός
τις
Αἰγύπτιος
|
[2, 1] |
βίος
εὐδαίμων,
Ἰταλικῶν
τε
καὶ
|
Συρακουσσίων |
τραπεζῶν
πλήρης,
οὐδαμῶς
ἤρεσεν,
δὶς |
[2, 10] |
μεγαλοπρεπὲς
ἐνδείκνυται.
Τὸ
δὲ
καὶ
|
σύρειν |
τὰς
ἐσθῆτας
ἐπ´
ἄκρους
καθιέντας |
[2, 7] |
τοῖς
κατὰ
τὴν
Ἀντιόχειαν
καὶ
|
Συρίαν |
καὶ
Κιλικίαν
ἀδελφοῖς»
ἐπιστέλλοντες
ἔδοξεν» |
[2, 4] |
αὐτῶν
Τυρρηνοὶ
μὲν
τῇ
σάλπιγγι,
|
σύριγγι |
δὲ
Ἀρκάδες,
Σικελοὶ
δὲ
πηκτίσιν |
[2, 7] |
προσευχῇ
σου.
Ποππυσμοὶ
δὲ
καὶ
|
συριγμοὶ |
καὶ
οἱ
διὰ
τῶν
δακτύλων |
[2, 4] |
μὴ
κοίταις
καὶ
ἀσελγείαις»
σχολάζοντας.
|
Σῦριγξ |
μὲν
οὖν
ποιμέσιν
ἀπονενεμήσθω,
αὐλὸς |
[2, 4] |
Τὰς
μὲν
γὰρ
ἐλάφους
ταῖς
|
σύριγξι |
κηλεῖσθαι
παρειλήφαμεν
καὶ
ἐπὶ
τὰς
|
[2, 10] |
ἀπάγεται
τῆς
ὀχείας
περιελκόμενα,
μονονουχὶ
|
συρόμενα, |
ἰσχύος
ἁπάσης
καὶ
ὀρούσεως
τέλεον
|
[2, 8] |
ἴων
ἀποφοραὶ
ἡσυχῇ
οὖσαι
ψυχραὶ
|
συστέλλουσι |
καὶ
ἐπιστύφουσι
τὰς
καρηβαρίας·
ἡμῖν |
[2, 4] |
δὲ
λόγος
οὗτος
συναρμόζεται
καὶ
|
συσχηματίζεται |
καιροῖς,
προσώποις,
τόποις,
συμποτικὸς
δέ |
[2, 1] |
ἦν·
Αὐτοὶ
δὲ
ἐποίησαν
εὐφροσύνην,
|
σφάζοντες |
μόσχους
καὶ
θύοντες
πρόβατα,
λέγοντες· |
[2, 2] |
τι
τοῦ
σώματος
καταφαίνεσθαι,
μὴ
|
σφαλεῖεν |
ἄμφω,
οἳ
μὲν
ἐρεθιζόμενοι
κατασκοπεῖν, |
[2, 7] |
αἵματί
σου
ὀλισθήσῃ
εἰς
ἀπώλειαν·
|
σφαλερὰ |
γὰρ
ἡ
πάροινος
ἐλευθερία
παρανοεῖν |
[2, 10] |
Ἡ
μὲν
γὰρ
κατὰ
νόμον
|
σφαλερά, |
εἰ
μὴ
ὅσον
αὐτῆς
ἐπὶ |
[2, 1] |
δικαία,
οὐχὶ
δὲ
ἄδικος
ἢ
|
σφαλερὰ |
καὶ
ἀθλία
ὡς
ἡ
τῶν |
[2, 1] |
παρασκευῇ·
ἐπεὶ
αἱ
μὲν
ἀκρότητες
|
σφαλεραί, |
αἱ
μεσότητες
δὲ
ἀγαθαί.
Μέσον |
[2, 7] |
τοιῶνδε
ἀπεχέσθων
εὐωχιῶν,
ὡς
μὴ
|
σφάλλοιντο |
περὶ
ἃ
μὴ
προσῆκεν·
καὶ
|
[2, 2] |
γοῦν
ἔστιν
αὐτῶν
τινας
ἡμιμεθεῖς,
|
σφαλλομένους, |
περὶ
τοῖς
τραχήλοις
ἔχοντας
στεφάνους |
[2, 1] |
τρυφῇ
καὶ
καπνῷ
βλασφημοῦντες
τοὔνομα,
|
σφάλλονται |
τῆς
ὑπολήψεως,
τὴν
ἐπαγγελίαν
τοῦ |
[2, 7] |
δὲ
καὶ
ἄλλοις
παραίτιοι
γίνονται
|
σφαλμάτων, |
τὸ
ἐπικίνδυνον
τῆς
ὥρας
ἐπιδεικνύμενοι. |
[2, 10] |
που
ἐσθῆτα
μυρίων
{ταλάντων}
ὠνούμεναι
|
σφᾶς |
αὐτὰς
ἀχρειοτέρας
καὶ
ἀτιμοτέρας
τῶν
|
[2, 12] |
ἐπαγγελλομέναις
θεοσέβειαν,
δι´
ἔργων
ἀγαθῶν
|
σφᾶς |
αὐτὰς»
κοσμουσῶν.
Καὶ
γὰρ
εἰκότως |
[2, 12] |
ἢ
ἐθέλειν
ὑμᾶς,
ὦ
γυναῖκες,
|
σφᾶς |
αὐτὰς
φαίνεσθαι
πεπεδημένας;
εἰ
γὰρ |
[2, 9] |
γὰρ
οἱ
ἐγρηγορότες
εἰς
αὐτόν,
|
σφᾶς |
αὐτοὺς
ἀπεικάζοντες
ἀγγέλοις,
οὓς
ἐγρηγόρους |
[2, 5] |
πάντα·
ὡς
δὲ
ζῷα
λογικὰ
|
σφᾶς |
αὐτοὺς
ἁρμοστέον
εὐκράτως,
τὸ
αὐστηρὸν |
[2, 10] |
πταίουσι
περὶ
τὸ
κατὰ
φύσιν,
|
σφᾶς |
αὐτοὺς
βλάπτοντες
κατὰ
τὰς
παρανόμους |
[2, 10] |
ἀλλ´
οὐκ
ἀσελγαίνετε»
λέγει
οὐδὲ
|
σφᾶς |
αὐτοὺς
καθάπερ
εἰς
ὀχείαν
γεγονότας |
[2, 1] |
τούτων
βρωμάτων,
ἐναργὲς
ὑπόδειγμα
ἀρετῆς
|
σφᾶς |
αὐτοὺς
παριστάντας,
ὡς
Χριστὸν
ἐσχήκαμεν |
[2, 2] |
τὴν
γελοίαν
ἅμα
καὶ
ἐλεεινὴν
|
σφᾶς |
αὐτοὺς
πρὸς
τὸ
ἄμεινον
σχηματίζειν, |
[2, 10] |
ἄγγελοι.
Οὗτοι
τοὺς
πειρᾶν
ἐθελήσαντας
|
σφᾶς |
ἐπαισχῦναι
αὐτῇ
πόλει
κατέφλεξαν,
δεῖγμα |
[2, 9] |
ῥᾷον
κατατάττουσι
τὰς
τροφὰς
καὶ
|
σφᾶς |
ἐπιτηδειοτέρους
πρὸς
τὰς
περιστάσεις
παρασκευάζουσιν. |
[2, 1] |
τὰς
φλεγμαινούσας
κυπταζόντων
τραπέζας,
τὰ
|
σφέτερα |
τιθηνουμένων
πάθη,
δαίμων
καθηγεῖται
λιχνότατος, |
[2, 1] |
δὲ
ἐξυμνεῖν
οὐκ
αἰσχύνονται
τὰς
|
σφετέρας |
ἡδυπαθείας,
τὰς
ἐν
τῷ
πορθμῷ |
[2, 7] |
τοὺς
ὀδόντας
αἱμάσσοντες
τὰ
οὖλα
|
σφίσι |
τε
αὐτοῖς
εἰσὶν
ἀηδεῖς
καὶ |
[2, 10] |
Σολομὼν
περιεβάλετο
ὡς
ἓν
τούτων.
|
Σφόδρα
|
δὲ
ἐπὶ
πλούτῳ
ἐκόμα
ὁ |
[2, 1] |
τοῦ
θεοῦ»
λέγουσα.
Ἀνοήτου
γὰρ
|
σφόδρα |
θαυμάζειν
καὶ
τεθηπέναι
τὰ
παρατιθέμενα |
[2, 10] |
ὁ
κύριος
διηγούμενος
λέγει,
πλούσιος
|
σφόδρα, |
ὃς
ἐνεδιδύσκετο
πορφύραν
καὶ
βύσσον, |
[2, 2] |
μὲν
οὖν
ἐστιν
ἀκράτου
χρῆσις
|
σφοδροτέρα, |
παροινία
δὲ
ἡ
ἐκ
τῆς |
[2, 10] |
ἐπικυήσεις
γίνονται
αὐτοῖς.
Ἀπέχεσθαι
τοίνυν
|
σφοδρῶν |
τε
ὀρέξεων
καὶ
ἐπαλλήλων
συνουσιῶν |
[2, 12] |
χλίδωνα,
περόνας,
ἀμφιδέας,
ὅρμους,
πέδας,
|
σφραγῖδας, |
ἁλύσεις,
δακτυλίους,
καταπλάσματα,
πομφόλυγας,
ἀποδέσμους, |
[2, 2] |
τραῦμα
φλεγμαίνειν
ἀναγκάζει
τὸ
σῶμα
|
σφυγμοί |
τε
ἀναιδεῖς
περιεργίαν
διώκουσιν
εἰς |
[2, 10] |
οὐδ´
ὅτι
γε
παραγυμνοῦν
τὸ
|
σφυρὸν |
κεκώλυται
μόνον,
ἐγκεκαλύφθαι
δὲ
καὶ |
[2, 1] |
οἳ
δὲ
τὴν
ἀκρασίαν
τὴν
|
σφῶν |
παρὰ
τοῖς
ἔχουσιν
γεγυμνωκότες.
Ἀναγκαίως |
[2, 7] |
οἱ
διαλεγόμενοι
τὸ
φθέγμα
τὸ
|
σφῶν |
τῇ
συμμετρίᾳ
παραμετρούντων·
τό
τε |
[2, 4] |
ἐστι
μεθυστικὸς
{αὐλὸς}
ἄλυς,
ἐρωτικῆς
|
σχεδιαστὴς |
ἀδημονίας,
ὁ
κῶμος·
ἔρως
δὲ |
[2, 10] |
ἡ
κίνησις
αὐτῆς
καὶ
ἡ
|
σχέσις |
πρὸς
τὸ
ἐπιτερπὲς
ἐπιτηδευομένη
ταῖς |
[2, 8] |
ἡ
τρυφή.
Εὖ
μοι
δοκοῦσι
|
σχετλιάσαντες |
τῇ
περὶ
τοῦτο
σπουδῇ
τοσοῦτο
|
[2, 10] |
ἔχει
τοῦτο
τῆς
σαρκὸς
τὸ
|
σχῆμα, |
εἴς
τι
χρειῶδες
ἀπολήγοντα
ἢ |
[2, 7] |
καὶ
τὸ
μετακινούμενον
ἐναλλάττειν
τὸ
|
σχῆμα, |
κουφότητος
σύμβολον.
Σώφρονος
δὲ
εὐθέως |
[2, 10] |
ἡ
ἁβροδίαιτός
ἐστιν
ἐσθής,
τὸ
|
σχῆμα |
τῆς
γυμνότητος
κρύπτειν
μὴ
δυναμένη· |
[2, 10] |
ἐξοχή
τις
σαρκικὴ
παραπλησία
τῷ
|
σχήματι |
αἰδοίῳ
θηλυκῷ·
πόρον
δὲ
οὐδένα |
[2, 12] |
δελέατι
προσχρώμενος
τοῦ
ὄφεως
τῷ
|
σχήματι |
ἐξέμηνεν
εἰς
ὕβρεις,
σμυραίνας
τινὰς
|
[2, 10] |
καὶ
προσαναπλάττεται
σαρκικῶς
ἐμφῦσα
τῷ
|
σχήματι, |
καὶ
τὸν
τύπον
ἐκμάττεται
τῆς |
[2, 2] |
σφᾶς
αὐτοὺς
πρὸς
τὸ
ἄμεινον
|
σχηματίζειν, |
ὀρρωδοῦντας
μὴ
ἄρα
πῃ
καὶ |
[2, 5] |
ἐντὸς
ἄνθρωπον
ἐπὶ
τὸ
γελοιότερον
|
σχηματιζόμενον |
ἀνασχοίμεθα;
Καὶ
εἰ
τὸ
πρόσωπον |
[2, 7] |
ἡσυχῇ
σὺν
τῷ
ἐκπνεομένῳ
ἀέρι
|
σχηματιζομένῳ |
κοσμίως
τῷ
στόματι,
οὐχὶ
δὲ |
[2, 5] |
καὶ
καταγέλαστον.
Εἰ
γὰρ
γελοίως
|
σχηματισθῆναι, |
καθάπερ
ἐν
ταῖς
πομπαῖς
ὁρῶνταί |
[2, 3] |
ἀπόστολος.
~Τοῦτο
ὑπολείπεται
μὴ
γελοίως
|
σχηματισθῆναι, |
καθάπερ
ἐν
ταῖς
πομπαῖς
ὁρῶνταί |
[2, 10] |
κόρος.
~Ῥημάτων
δὲ
ἀκολάστων
καὶ
|
σχημάτων |
ἀσχημόνων
ἑταιρικῶν
τε
φιλημάτων
{ὀνόματα |
[2, 10] |
κρασπέδων
αἱ
ἀπαιωρήσεις
καὶ
τῶν
|
σχημάτων
|
οἱ
περίεργοι
ῥυθμοὶ
βλακείας
μικρολόγου |
[2, 8] |
βόες
τοῖς
κρίκοις
καὶ
τοῖς
|
σχοίνοις, |
οὕτω
δὲ
καὶ
ὁ
ἀκόλαστος |
[2, 10] |
Καθάπερ
οὖν
ἡ
ἄγαμος
μόνῳ
|
σχολάζει |
τῷ
θεῷ
καὶ
ἡ
φροντὶς |
[2, 4] |
μέθαις,
μὴ
κοίταις
καὶ
ἀσελγείαις»
|
σχολάζοντας. |
Σῦριγξ
μὲν
οὖν
ποιμέσιν
ἀπονενεμήσθω, |
[2, 10] |
οἶμαι,
τρόπον
ἡ
σώφρων
γυνὴ
|
σχολάζουσα |
μὲν
τῷ
ἀνδρὶ
ἀνυποκρίτως
θεοσεβεῖ, |
[2, 2] |
χρηστέον,
ἐπειδὰν
μηκέτι
τοῖς
ἀναγνώσμασιν
|
σχολάζωμεν
|
τοῖς
νηφαλιωτέροις.
Τὸ
τηνίκα
δὲ |
[2, 7] |
τὸ
ἔλαττον
αἱρεῖσθαι
καὶ
τὸ
|
σχολαίτερον, |
οὐ
τὸ
προπετέστερον,
κἀν
τῷ |
[2, 1] |
λέγω,
σῖτα
καὶ
ποτὰ
τοῦ
|
σῴζεσθαι
|
χάριν,
οὐχὶ
δὲ
τοῦ
ἥδεσθαι· |
[2, 8] |
ἐσμὲν
τῷ
θεῷ
ἐν
τοῖς
|
σῳζομένοις |
καὶ
ἐν
τοῖς
ἀπολλυμένοις·
οἷς |
[2, 1] |
ὁ
ἀπόστολος
λέγει,
ἐπεὶ
δίχα
|
σῳζομένων |
καὶ
φθιμένων
τροφαί.
Ἀφεκτέον
τοίνυν
|
[2, 11] |
ὀρειβατικῶν
τραχυτήτων
τὸ
πέλμα
ποδὸς
|
σῴζουσαν. |
Γυναιξὶ
μὲν
οὖν
τὸ
λευκὸν |
[2, 2] |
ἡ
ἁμαρτία,
δι´
ἣν
οὐδὲ
|
σωθήσεται |
ῥᾳδίως
τὸ
ὕφος
τὸ
ἀπεσπασμένον
|
[2, 9] |
ἀεικίνητος
γὰρ
αὕτη—
ἀλλὰ
τὸ
|
σῶμα |
ἀναπαύλαις
διαβασταζόμενον
παρίεται,
μὴ
ἐνεργούσης |
[2, 2] |
τὴν
μνήμην
ἐνεργὸν
καὶ
τὸ
|
σῶμα |
ἀσάλευτον
οἴνῳ
καὶ
ἀκράδαντον·
ἀκροθώρακα
|
[2, 10] |
δὲ
πᾶν
τοὐναντίον,
τὸ
μὲν
|
σῶμα |
αὐταῖς
εἰ
πιπράσκοιτο,
οὐκ
ἄν |
[2, 1] |
δικαίᾳ
ποσότητι
μεμετρημένῃ
σωτηρίως
τὸ
|
σῶμα |
διοικοῦσα
καὶ
τοῖς
πλησίον
ἀπένειμέν |
[2, 10] |
ὑποθήκας
εἴς
τε
ψυχὴν
καὶ
|
σῶμα |
καὶ
τρίτον
τὰ
ἐκτός,
διὰ |
[2, 2] |
κατὰ
πίστιν
μεταλαμβάνοντες
ἁγιάζονται
καὶ
|
σῶμα
|
καὶ
ψυχήν,
τὸ
θεῖον
κρᾶμα |
[2, 4] |
ὀργάνῳ
αἰνεῖτε
αὐτόν»
ὄργανον
τὸ
|
σῶμα |
λέγει
τὸ
ἡμέτερον
καὶ
χορδὰς |
[2, 1] |
δὲ
εἰς
νόσον
ἐργαζομένη
τὸ
|
σῶμα. |
Ναὶ
μὴν
προστρίβονται
βλασφημίας
δυσανασχέτους |
[2, 10] |
σώματος
καὶ
τῆς
ἐσθῆτος
τὸ
|
σῶμα. |
Νυνὶ
δὲ
πᾶν
τοὐναντίον,
τὸ |
[2, 2] |
τὸ
τραῦμα
φλεγμαίνειν
ἀναγκάζει
τὸ
|
σῶμα |
σφυγμοί
τε
ἀναιδεῖς
περιεργίαν
διώκουσιν |
[2, 10] |
τὰ
ἐκτός,
διὰ
μὲν
τὸ
|
σῶμα |
τὰ
ἐκτὸς
πορίζεσθαι
συμβουλεύει,
διοικεῖν
|
[2, 10] |
πορίζεσθαι
συμβουλεύει,
διοικεῖν
δὲ
τὸ
|
σῶμα |
τῇ
ψυχῇ,
παιδαγωγεῖ
δὲ
τὴν |
[2, 10] |
ἐστὶ
τῆς
τροφῆς
καὶ
τὸ
|
σῶμα |
τοῦ
ἐνδύματος.
Καὶ
τῆς
διδασκαλίας |
[2, 2] |
ἀπειλῇ,
ἐν
ᾗ
βεβυθισμένον
τὸ
|
σῶμα |
ὥσπερ
ναῦς
δέδυκεν
εἰς
βυθὸν |
[2, 9] |
γὰρ
δὴ
πολὺς
οὔτε
τοῖς
|
σώμασιν |
οὔτε
ταῖς
ψυχαῖς
ἡμῶν
ὠφέλειαν |
[2, 1] |
δὲ
καὶ
τῶν
παίδων
τὰ
|
σώματα |
γίνεσθαί
φασιν
εἰς
μῆκος
ἐπιδιδόντων |
[2, 1] |
ἐπεὶ
μηδὲ
ὠφελεῖσθαι
πέφυκεν
τὰ
|
σώματα
|
ἐκ
τῆς
πολυτελείας
τῶν
βρωμάτων· |
[2, 10] |
τῷ
σπέρματι,
ὅσος
ὁρᾶται
τῷ
|
σώματι· |
ἀρχὴ
γὰρ
γενέσεως
τὸ
ἀπαλλαττόμενον. |
[2, 2] |
προσφορᾶς
ὑπερχεομένων
τῶν
ὑγρῶν
τῷ
|
σώματι. |
Εἰ
δὲ
καὶ
ἐπιγίνοιτο
δίψα, |
[2, 1] |
συντάγματος,
ὁποῖόν
τινα
τῷ
ἑαυτοῦ
|
σώματι |
ἕκαστον
ἡμῶν
προσφέρεσθαι,
μᾶλλον
δὲ
|
[2, 10] |
ὀλίγον
ἀνθεῖ
καὶ
συγγηράσκει
τῷ
|
σώματι, |
ἔσθ´
ὅτε
δὲ
καὶ
προγηράσκει |
[2, 2] |
ἀπόστολος,
παγκάλως
νοσηλευομένῳ
καὶ
πλαδῶντι
|
σώματι |
κατάλληλον
τὸ
ἐπιστῦφον
βοήθημα
προσφέρων, |
[2, 10] |
γὰρ
ἡ
τοιαύτη
ἐσθὴς
τῷ
|
σώματι |
προστυποῦται
αὐτῷ
ὑγρότερον
καὶ
προσαναπλάττεται |
[2, 9] |
τῆς
συνεχοῦς
προσομιλήσεως
ἐγκαταλέγουσα
τῷ
|
σώματι |
τὴν
ἐγρήγορσιν
ἀγγελικῇ
τὸν
ἄνθρωπον |
[2, 10] |
ὑμῶν
τί
φάγητε,
μηδὲ
τῷ
|
σώματι |
ὑμῶν
τί
ἐνδύσησθε·
ἡ
γὰρ |
[2, 12] |
Τὰ
γὰρ
μὴ
οἰκεῖα
τῷ
|
σώματι
|
ὡς
οἰκεῖα
προσάπτουσα
μελέτην
τοῦ |
[2, 9] |
διαβασταζόμενον
παρίεται,
μὴ
ἐνεργούσης
ἔτι
|
σωματικῶς |
τῆς
ψυχῆς,
ἀλλὰ
καθ´
αὑτὴν |
[2, 2] |
τοῦ
οἴνου
ἀναθυμιάσεσιν
νεφέλης
δίκην
|
σωματοποιουμένη. |
Οὐ
πολυπραγμονητέον
τοίνυν
τὸν
οἶνον |
[2, 1] |
καὶ
αὐτῆς
ἔτι
τῆς
τοῦ
|
σώματος |
ἀγωγῆς
ἐπὶ
τὴν
διάνοιαν
ἀχθεὶς |
[2, 8] |
στυπτικόν,
παρακατέχον
τὰς
ἀπὸ
τοῦ
|
σώματος |
ἀποφοράς·
τὸ
δὲ
ἐκ
ῥόδων |
[2, 10] |
καὶ
συγκρούει
τὴν
ἁρμονίαν
τοῦ
|
σώματος. |
Ἀστεῖος
οὖν
μάλα
ἐκεῖνος
ὁ |
[2, 12] |
μὲν
φιλοκοσμίαν
ἥκιστα
ἀρετῆς
ἐπιμελουμένην,
|
σώματος |
δὲ
ἀντιποιουμένην,
ἐκτραπέντος
τοῦ
φιλοκάλου |
[2, 9] |
Οὐ
γὰρ
ἔκλυσιν
χρὴ
τοῦ
|
σώματος |
εἶναι
παντελῆ
τὸν
ὕπνον,
ἀλλὰ |
[2, 10] |
οὐχ
ὁρῶντι
τὴν
ὅλην
τοῦ
|
σώματος
|
εἶναι
φανερὰν
διάθεσιν.
~Παραιτητέον
δὲ |
[2, 10] |
νεὼ
καὶ
τὴν
ψυχὴν
τοῦ
|
σώματος |
καὶ
τῆς
ἐσθῆτος
τὸ
σῶμα. |
[2, 2] |
γυναιξὶν
ἐπιτρεπτέον
παραγυμνούσας
τι
τοῦ
|
σώματος |
καταφαίνεσθαι,
μὴ
σφαλεῖεν
ἄμφω,
οἳ |
[2, 12] |
μόνη
καὶ
διὰ
καλοῦ
τοῦ
|
σώματος |
καταφαίνεται
καὶ
ἐπανθεῖ
τῇ
σαρκί, |
[2, 8] |
τὸ
νευρῶδες
καί
τινα
τοῦ
|
σώματος |
ὀσμὴν
ἀναστεῖλαι
βαρυτέραν,
εἰ
καὶ |
[2, 10] |
θήρατρον
ἀνθρώπων
τὸ
κάλλος
τοῦ
|
σώματος· |
οὐδὲ
ἁλουργῷ
παραπετάσματι
χρωμένην
περίβλεπτον |
[2, 9] |
τοῖς
κλινιδίοις
ἐλέφας
ἀπολελοιπότος
ψυχὴν
|
σώματος |
οὐκ
εὐαγὲς»
ἁγίοις
ἀνθρώποις
ἀναπαύσεως
|
[2, 9] |
διὰ
τὴν
παρ´
ἑκάτερα
τοῦ
|
σώματος |
ὀχθώδη
τῆς
εὐνῆς
ἐπανάστασιν·
οὐδὲ |
[2, 8] |
κεφαλῇ
καὶ
τῷ
ἡγεμονικῷ
τοῦ
|
σώματος |
πάντα
ἡμῶν
τὰ
πονηρά,
δι´ |
[2, 2] |
τὴν
βλάβην
ἐλέγχεσθαι
διὰ
τοῦ
|
σώματος, |
πεπαινομένων
θᾶττον
ἢ
προσῆκεν
τῶν |
[2, 10] |
ὀλίγῳ
παραπετάσματι
τὴν
αἰσχύνην
τοῦ
|
σώματος
|
προαγωγεύοντα.
Οὐ
γὰρ
ἔτι
σκέπη |
[2, 10] |
ὑφασμάτων
τὸν
ἄνθρωπον
ἢ
σκέπης
|
σώματος, |
πρὸς
ἀπαλέξησιν
κρυμῶν
τε
ὑπερβολῆς |
[2, 9] |
τηνικάδε
οὔσης
περὶ
τὰς
τοῦ
|
σώματος |
συμπαθείας
καὶ
αὐτῆς
αὑτῇ
τὰ |
[2, 8] |
ἀμέλει
καὶ
τῷ
κόσμῳ
τοῦ
|
σώματος, |
ταῖς
θριξὶ
ταῖς
ἑαυτῆς,
ἀπεψᾶτο |
[2, 1] |
τε
τὰς
ἀναδόσεις
καὶ
τοῦ
|
σώματος |
τὴν
κουφότητα
χρησιμεῦον,
ἐξ
ὧν |
[2, 10] |
πω
εὔλογον
τῷ
ἀποκαθάρματι
τοῦ
|
σώματος |
τὸ
γονιμώτατον
τοῦ
σπέρματος
καὶ |
[2, 10] |
χρὴ
παντὸς
μᾶλλον
τούτῳ
τοῦ
|
σώματος |
τῷ
μέρει
χρῆσθαι
μετὰ
αἰδοῦς· |
[2, 6] |
καὶ
παραγυμνώσεσι
μερῶν
τινων
τοῦ
|
σώματος, |
ὧν
οὐ
χρή,
τοῦτο
δὲ |
[2, 1] |
ἀποπτυστέαι,
ποικίλας
ἐντίκτουσαι
βλάβας,
καχεξίας
|
σωμάτων, |
ἀνατροπὰς
στομάχων,
ἐκπορνευούσης
τῆς
γεύσεως |
[2, 10] |
ὡς
δὲ
τὰ
εὐτραφῆ
τῶν
|
σωμάτων |
γυμνούμενα
φανερωτέραν
δείκνυσι
τὴν
ἀκμήν, |
[2, 9] |
καθάπερ
εἰς
ἀχανὲς
καταπιπτόντων
τῶν
|
σωμάτων |
διὰ
τὴν
μαλακίαν
τῶν
στρωμάτων· |
[2, 10] |
μου»
τὴν
ἐκ
τῶν
νεκρῶν
|
σωμάτων |
μυσαττόμενος
τροφὴν
ἀλληγορίᾳ
σοφῇ
τὴν |
[2, 10] |
καὶ
ἐπὶ
τῶν
ἐν
ἀσκήσει
|
σωμάτων, |
ὧν
οἱ
ἀπεχόμενοι
ἐν
τοῖς |
[2, 8] |
ὁδεύοντος
κυρίου.
Καὶ
αὐτὸς
ὁ
|
σωτὴρ |
ἀπονίπτων
τοὺς
πόδας
τῶν
μαθητῶν |
[2, 2] |
ὡς
καὶ
τὸ
αἷμα
αὐτοῦ
|
σωτηρίᾳ |
κίρναται.
Διττὸν
δὲ
τὸ
αἷμα |
[2, 3] |
Χρὴ
δὲ
προειληφέναι
τοὺς
ἐπὶ
|
σωτηρίαν |
σπεύδοντας
ὡς
ἄρα
χρήσεως
μὲν |
[2, 1] |
ἀναίσθητον,
ἀλλὰ
ἀνταπόδοσιν
ἁμαρτίας
θάνατον
|
σωτηρίας
|
ἐπικρίνας.
Μὴ
εὐφρανθῇς
δὲ
ἐπὶ |
[2, 2] |
παιδαγωγὸς
ἀπαγορεύει
τῆς
ἡμετέρας
κηδόμενος
|
σωτηρίας· |
Μὴ
πίνετε
οἶνον
ἐπὶ
μέθῃ. |
[2, 2] |
κατασηπόμενον
ἐπιθυμίας,
τὸ
ἀπεσχισμένον
τῆς
|
σωτηρίας. |
Ταύτῃ
νουθετικώτατα
ἐπιφέρει·
Τίνι
οὐαί; |
[2, 6] |
Τίνες
οὖν
αἱ
ἀντωτίδες
αἱ
|
σωτήριοι; |
Καὶ
τίνες
αἱ
τῶν
ὀλισθηρῶν |
[2, 4] |
οὐκ
ἔστιν
ἐλάττωσις
εἰς
τὸ
|
σωτήριον |
αὐτοῦ.
Ἀλλὰ
καὶ
ἐν
τοῖς |
[2, 1] |
ζωμῶν
ἀποπνέοντα,
τὸ
καλὸν
καὶ
|
σωτήριον |
ἔργον
τοῦ
λόγου,
τὴν
ἀγάπην |
[2, 1] |
τῇ
τροφῇ
δικαίᾳ
ποσότητι
μεμετρημένῃ
|
σωτηρίως |
τὸ
σῶμα
διοικοῦσα
καὶ
τοῖς |
[2, 1] |
ἀλήθειαν
δυσαρεστούντων
κενοδοξίᾳ
ποικίλῃ
τὸ
|
σῶφρον
|
τῆς
διαίτης
ἐξομνυμένων
καὶ
τὰς |
[2, 1] |
καὶ
αὐτὸς
καὶ
θεοδώρητον
καὶ
|
σώφρονα |
αἰνίττεται
τροφήν·
ἀφαιρεῖν
γέ
τοι |
[2, 7] |
ἐπικρίνει
ὁ
τὸν
ὑδροπότην
καὶ
|
σώφρονα |
παροινεῖν
καὶ
μεθύειν
λέγων.
Εἰ |
[2, 6] |
δὲ
ἴδιον
καὶ
κόσμιον
καὶ
|
σώφρονα. |
Πρὸς
δὲ
τὴν
ἀκοὴν
τῶν |
[2, 4] |
Καὶ
γὰρ
ἁρμονίας
παραδεκτέον
τὰς
|
σώφρονας, |
ἀπωτάτω
ὅτι
μάλιστα
ἐλαύνοντας
τῆς |
[2, 10] |
ἀκάθαρτε·
ἔμπαλιν
δὲ
ἄγαται
τοὺς
|
σώφρονας· |
οὔτε
ἐπ´
ἀλλοτρίᾳ
κοίτῃ
πόθον |
[2, 6] |
τὰ
ὦτα
θραύοιτο
αὐτῶν,
τοὺς
|
σώφρονας |
περιτίθησι
λόγους
καθάπερ
ἀντωτίδας,
ὡς |
[2, 10] |
καὶ
πνευματικὴν
τροφήν,
ἀτύφους
καὶ
|
σώφρονας |
τὰς
ὁδοὺς
τοῦ
κυρίου
παρασκευάζων. |
[2, 10] |
τοιούτων
ἐπαίνων
θέλω
παρέχειν
τὰς
|
σώφρονας |
τοῖς
διὰ
τῶν
ἐπαίνων
θηρωμένοις |
[2, 12] |
αὐτοῖς.
Εἰ
δὲ
ἀμήχανον
πάντας
|
σωφρονεῖν, |
ἀλλὰ
καὶ
διὰ
τὴν
τῶν |
[2, 6] |
τὸ
δὲ
περὶ
τὴν
φωνὴν
|
σωφρονεῖν |
ἀσκεῖν
ἐστι
λαγνείας
καρτερεῖν.
Διειλήφαμεν
|
[2, 2] |
φρονεῖν»
μή
τι
δὲ
οὐδὲ
|
σωφρονεῖν. |
Εἰς
δὲ
ἑσπέραν
τοῦ
δείπνου |
[2, 2] |
ἀλληγορεῖ
νᾶμα.
Καὶ
ὅτι
μὲν
|
σωφρονεῖν |
τὸν
πίνοντα
δεῖ,
δι´
ὧν |
[2, 8] |
τῶν
μύρων
εὐωδίας
θηρῶσιν
οἱ
|
σώφρονες |
τοὺς
ἀσελγεῖς.
Τοιαύτη
δὲ
καὶ |
[2, 1] |
κύριοι,
καὶ
θεῷ
οἰκειότεροι,
ὅσῳ
|
σωφρονέστεροι. |
Γεγόναμεν
δὲ
οὐχ
ἵνα
ἐσθίωμεν |
[2, 10] |
δὲ
{αὐτὸ}
ἡ
νὺξ
τῷ
|
σώφρονι |
λογισμῷ·
λογισμοὺς
δὲ
ἀνδρῶν
ἀγαθῶν |
[2, 1] |
οὐκ
ἔνεστι
καὶ
ἐν
εὐτελείᾳ
|
σώφρονι |
πολυειδία
ἐδεσμάτων
ὑγιεινή;
βολβοί,
ἐλαῖαι, |
[2, 2] |
Ἰταλῶν
γῆς,
πολλὰ
ταῦτα
ὀνόματα·
|
σώφρονι |
συμπότῃ
οἶνος
εἷς,
ἑνὸς
γεώργιον
|
[2, 4] |
ἐκδιαιτῶνται·
τὰ
δὲ
αὐστηρὰ
καὶ
|
σωφρονικὰ |
μέλη
ἀποτάσσεται
ταῖς
τῆς
μέθης |
[2, 7] |
ἐναλλάττειν
τὸ
σχῆμα,
κουφότητος
σύμβολον.
|
Σώφρονος |
δὲ
εὐθέως
ἐν
πόσει
καὶ |
[2, 7] |
τὸ
τεθρυμμένον
τῆς
φωνῆς
θηλυδρίου,
|
σώφρονος |
δὲ
καὶ
τὸ
ἐν
τῇ |
[2, 7] |
τοῦ
συμποσίου
ὑπεξιέναι
ἐπιεικῶς
ἀνδρὸς
|
σώφρονος· |
Ἐν
ὥρᾳ
γάρ»
φησίν,
ἀναστάσεως
|
[2, 8] |
ἔσθ´
ὅπῃ
δὲ
καὶ
διαχύσεως
|
σώφρονος, |
οὐκ
ἀποβλητέον
τὴν
ἀπὸ
τῶν |
[2, 10] |
θεοῦ
καὶ
τοῦ
γάμου
τοῦ
|
σώφρονος, |
τὸν
κόσμον
ἀντικαταλλαττομένη
τἀνδρὸς
κατὰ |
[2, 5] |
διάχυσις
οὕτως
ἀνακλᾶται
κατὰ
πρόσωπον—
|
σωφρονούντων |
ὁ
γέλως·
ἡ
δὲ
ἐκμελὴς |
[2, 8] |
λειμῶνος
κοσμήσαντας
οἴκοι
περιφέρειν
οὐ
|
σωφρόνων· |
οὐ
γὰρ
ἁρμόδιον
ῥόδων
κάλυξιν |
[2, 8] |
ἡμῖν,
ὡς
ἐν
παραδείσῳ,
προσῆκεν
|
σωφρόνως |
τῷ
ὄντι
παρεπομένοις
τῇ
γραφῇ. |
[2, 7] |
καὶ
μέτρον
ἐπιθεῖναι
φωνῆς
τοῖς
|
σώφροσιν, |
οἷς
γε
ἐφεῖται
λαλεῖν,
τὸν |
[2, 1] |
πλεονεξίας
οὐ
περιγίνεται
οὐδὲ
ἡ
|
σωφροσύνη |
δι´
ἀκολασίας,
οὕτως
οὐδὲ
ἡ |
[2, 12] |
δὲ
καὶ
περιδέραια
αἰδὼς
καὶ
|
σωφροσύνη |
εἰσίν.
Τοιούτους
ὅρμους
χρυσοχοεῖ
ὁ |
[2, 12] |
Ἀνθρώπου
δὲ
ἀρετὴ
δικαιοσύνη
καὶ
|
σωφροσύνη
|
καὶ
ἀνδρεία
καὶ
εὐσέβεια.
Καλὸς |
[2, 6] |
σώφρων
υἱός,
ἐσκέπασε
δὲ
ἡ
|
σωφροσύνη, |
ὃ
ἐγύμνωσεν
ἡ
μέθη,
τὸ
|
[2, 10] |
ἀνέραστον
γενόμενον
τῆς
φθορᾶς,
ἀιδίῳ
|
σωφροσύνῃ |
παραχωρήσῃ
τὸν
ἄνθρωπον·
Ἐν
γὰρ |
[2, 10] |
ποτε,
ἐπεὶ
οὐδέποτε
τῷ
δικαίῳ
|
σωφροσύνην |
ἀποδύσασθαι
θέμις.
Ἰδοὺ
γὰρ
τὸ |
[2, 10] |
τῆς
ἐπιθυμίας,
ὁπόταν
τὴν
γαμήλιον
|
σωφροσύνην |
ἑταιρικαὶ
καθυβρίσωσιν
ἡδοναί·
πτηναὶ
γὰρ |
[2, 2] |
Οἱ
δὲ
κακοδαίμονες
οἱ
ἀπελαύνοντες
|
σωφροσύνην |
εὐωχίας
μακαριστὸν
ἡγοῦνται
βίον
τὴν |
[2, 8] |
καὶ
μύρων,
ἀεὶ
δὲ
τῷ
|
σωφροσύνης |
ἀμβροσίῳ
χρίσματι
συναλειφέσθω,
ἁγίῳ
τερπομένη |
[2, 12] |
τῇ
σαρκί,
τὸ
ὡραῖον
τῆς
|
σωφροσύνης |
ἀξιέραστον
δεικνύουσα,
ὅταν
οἱονεὶ
φέγγος |
[2, 10] |
διοίσομεν,
μεθ´
ἡμέραν
μὲν
τὰ
|
σωφροσύνης |
ἐξυφαίνοντες
δόγματα,
νυκτὸς
δὲ
ἀναλύοντες, |
[2, 8] |
ἑταιρείας
ἀποπνέουσαι,
ὑγειναὶ
δὲ
μετὰ
|
σωφροσύνης |
καὶ
τὸν
μὲν
ἐγκέφαλον
ὑποτρέφουσαι, |
[2, 9] |
ἐπὶ
τὸν
ὕπνον
ἴωμεν
τῶν
|
σωφροσύνης |
μεμνημένοι
παραγγελμάτων,
τοῦτο
ἤδη
λεκτέον. |
[2, 2] |
τοῖς
παλαιοῖς
τῶν
Ἑβραίων
μονότροπον
|
σωφροσύνης |
ὁ
κύριος
ἐχορήγει
ποτόν,
νήφειν |
[2, 2] |
αὐστηρὸν
ἐπανῃρημένους
βίον
καὶ
τῆς
|
σωφροσύνης |
τὸ
φάρμακον
ἐπιποθοῦντας
τὸ
ὕδωρ, |
[2, 10] |
τὸν
αὐτόν,
οἶμαι,
τρόπον
ἡ
|
σώφρων |
γυνὴ
σχολάζουσα
μὲν
τῷ
ἀνδρὶ |
[2, 10] |
περισχίζεται,
γημαμένη
δὲ
ἥ
γε
|
σώφρων |
διαιρεῖται
τὸν
βίον
καὶ
πρὸς |
[2, 12] |
ἄρα
ἄνθρωπος
ὁ
δίκαιος
καὶ
|
σώφρων |
καὶ
συλλήβδην
ὁ
ἀγαθός,
οὐχ |
[2, 7] |
τὸν
Θερσίτην
πληγαῖς
ᾐκίσατο
ὁ
|
σώφρων |
Ὀδυσσεύς,
ὅτι
μόνος
ἀμετροεπὴς
ἐκολῴα, |
[2, 1] |
Ἰσραηλιτική,
ἡ
δὲ
ἐθνικὴ
περιττή.
|
Σώφρων
|
οὐδ´
ἂν
μελλήσαι
ποτὲ
γενέσθαι» |
[2, 6] |
τὴν
γύμνωσιν
αἰσχρὰν
οὖσαν
ἐπιδεῖν
|
σώφρων |
υἱός,
ἐσκέπασε
δὲ
ἡ
σωφροσύνη, |
[2, 4] |
ψαλμὸς
ἐμμελής
ἐστιν
εὐλογία
καὶ
|
σώφρων· |
ᾠδὴν
πνευματικὴν»
ὁ
ἀπόστολος
εἴρηκε |