HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Clément d'Alexandrie, Le divin Maître ou Le Pédagogue, livre II

Liste des contextes (ordre alphabétique)


ς  =  508 formes différentes pour 793 occurrences

α   β   γ   δ   ε   ζ   η   θ   ι   κ   λ   μ   ν   ξ   ο   π   ρ   ς   τ   υ   φ   χ   ψ   ω   

Livre, Chap.
[2, 3]   καὶ τοὺς πόδας ἔνιπτεν αὐτῶν  σαβάνῳ   περιζωσάμενος, ἄτυφος θεὸς καὶ
[2, 1]   ἐκτρέφει, τῇ αὑτῶν ἐκποριζόμενοι λαιμαργίᾳ.  Σαγηνεύειν   ἀτεχνῶς οἱ πλεονέκται καὶ πολυπράγμονες
[2, 10]   ἀνυπόδετος» ἦν, πολλάκις δὲ καὶ  σάκκον   ἠμπίσχετο ταπεινοφροσύνης ἔνδυμα. Εἰ δὲ
[2, 10]   οὐδὲ τὸν δάκτυλον ὡς ἔτυχε  σαλεύειν   τῷ σοφῷ λόγος ἐπιτρέπει,
[2, 2]   κατακοιμίσει τὸν ἐρεθισμὸν τῆς ἤδη  σαλευομένης   ἐπιθυμίας. ~Οἱ δὲ ἀκμάζοντες μεθ´
[2, 4]   κροτάλοις Αἰγυπτίων καὶ τοιαύταις ῥᾳθυμίαις  σάλοι   ἄτακτοι καὶ ἀπρεπεῖς καὶ ἀπαίδευτοι
[2, 2]   τοῦ ὑποκειμένου καταλήψεως διὰ τὸν  σάλον   ἀκριβῶς ἐφικέσθαι μὴ δυναμένη. Καὶ
[2, 4]   ψαλτηρίῳ τῷ παλαιῷ καὶ τῇ  σάλπιγγι   καὶ τυμπάνῳ καὶ αὐλῷ, οἷς
[2, 4]   πολέμους αὐτῶν Τυρρηνοὶ μὲν τῇ  σάλπιγγι,   σύριγγι δὲ Ἀρκάδες, Σικελοὶ δὲ
[2, 4]   σάλπιγγος» καὶ γὰρ ἐν ἤχῳ  σάλπιγγος   ἀναστήσει τοὺς νεκρούς· αἰνεῖτε αὐτὸν
[2, 4]   πνεῦμα αἰνεῖτε αὐτὸν ἐν ἤχῳ  σάλπιγγος»   καὶ γὰρ ἐν ἤχῳ σάλπιγγος
[2, 3]   περιφέρων ἀπ´ οὐρανοῦ. Καὶ τὴν  Σαμαρῖτιν   ᾔτει πιεῖν σκεύει κεραμεῷ τοῦ
[2, 11]   ἐπιδεικνύμεναι. Αἰσχρὰ γοῦν ἀληθῶς τὰ  σανδάλια   ἐκεῖνα, ἐφ´ οἷς ἐστι τὰ
[2, 11]   τὰς ἐπιχρύσους καὶ διαλίθους τῶν  σανδαλίων   ματαιοτεχνίας καὶ κρηπῖδας Ἀττικὰς καὶ
[2, 5]   ἔστι δένδρον καλὸν ποιοῦν καρπὸν  σαπρὸν   οὐδὲ μὴν δένδρον σαπρὸν ποιοῦν
[2, 5]   καρπὸν σαπρὸν οὐδὲ μὴν δένδρον  σαπρὸν   ποιοῦν καρπὸν καλόν» κἀνταῦθ´ ἂν〉
[2, 6]   αἰσχρολογίαν ἀπόστολος πᾶς λόγος  σαπρὸς   ἐκ τοῦ στόματος ὑμῶν» φησὶν
[2, 8]   λέγων· ῥόδῳ δὲ τὰς Μούσας  Σαπφὼ   καταστέφει· οὐ γὰρ ἀπ´ ἀρχῆς
[2, 12]   δακτυλίους, καταπλάσματα, πομφόλυγας, ἀποδέσμους, ὀλίσβους,  σάρδια,   ὑποδερίδας, ἑλικτῆρας. Ἐγὼ μὲν ἔκαμον
[2, 10]   πομπὴν εἶναι χρεών. Βάμμα γοῦν  Σαρδιανικὸν   καὶ ἄλλο ὀμφάκινον καὶ χλωρὸν
[2, 10]   ἀκήρατον τῆς ψυχῆς ἐσθῆτα, τὴν  σάρκα,   ἁγιάζονται, καὶ ταύτῃ ἐπενδύονται ἀφθαρσίαν.
[2, 1]   ἐκκαθαίρειν, ἁγνίζειν δὲ καὶ τὴν  σάρκα   αὐτήν. γὰρ ἐκείνων καθαρῶς
[2, 12]   ἐν ὕδατι γιγνόμενον περιστέγει τὴν  σάρκα,   ἐκ δὲ ταύτηςὁ μαργαρίτης κυΐσκεται.
[2, 10]   σαρκὸς ἔργα, αὐτῇ καθαρᾷ τῇ  σαρκὶ   ἐπενδυσάμενοι τὴν ἀφθαρσίαν τὸ πρὸς
[2, 12]   καὶ καθαρὸν Ἰησοῦν, τὸν ἐν  σαρκὶ   ἐπόπτην ὀφθαλμόν, τὸν λόγον τὸν
[2, 12]   σώματος καταφαίνεται καὶ ἐπανθεῖ τῇ  σαρκί,   τὸ ὡραῖον τῆς σωφροσύνης ἀξιέραστον
[2, 1]   τὰς πνευματικάς, ἐμφανεῖς δὲ τὰς  σαρκικάς,   αἷς καὶ πεπιστεύκασι, τοῖς μὲν
[2, 10]   περιττώσεως πέφυκεν αὐτῇ ἐξοχή τις  σαρκικὴ   παραπλησία τῷ σχήματι αἰδοίῳ θηλυκῷ·
[2, 2]   κυρίου· τὸ μέν ἐστιν αὐτοῦ  σαρκικόν,   τῆς φθορᾶς λελυτρώμεθα, τὸ
[2, 1]   τῇ κοιλίᾳ» ἐξ ὧν  σαρκικὸς   ὄντως οὑτοσὶ καὶ φθοροποιὸς ἀπήρτηται
[2, 2]   τὰ διερρωγότα τοῦ ὕφους τοῦ  σαρκικοῦ   φιληδονίαις κατατετρημένα, δι´ ὧν
[2, 8]   τέκνα ἀμφοῖν, δὴ τῶν  σαρκικῶν   λειμώνων θεῖος δρέπεται γεωργός.
[2, 10]   προστυποῦται αὐτῷ ὑγρότερον καὶ προσαναπλάττεται  σαρκικῶς   ἐμφῦσα τῷ σχήματι, καὶ τὸν
[2, 2]   λόγου τὸ πνεῦμα, ὡς αἷμα  σαρκός.   Ἀναλόγως τοίνυν κίρναται μὲν
[2, 10]   γαμίσκονται» καταργήσαντες δὲ τὰ τῆς  σαρκὸς   ἔργα, αὐτῇ καθαρᾷ τῇ σαρκὶ
[2, 10]   ἐξ ἧς μόνης καρποῦσθαι τὰς  σαρκὸς   ἡδονὰς δίκαιον εἰς διαδοχὰς γνησίας.
[2, 10]   μου καὶ σὰρξ ἐκ τῆς  σαρκός   μου. Τοσοῦτον ἄρα ἄνθρωπος
[2, 4]   ἐκκλησίαν λέγει τὴν μελετήσασαν τῆς  σαρκὸς   τὴν ἀνάστασιν ἐν ἠχοῦντι τῷ
[2, 10]   δὲ οὐδένα ἔχει τοῦτο τῆς  σαρκὸς   τὸ σχῆμα, εἴς τι χρειῶδες
[2, 2]   δι´ ἣν λόγος γέγονεν  σάρξ»   Ἄγαμαι τοίνυν τοὺς αὐστηρὸν ἐπανῃρημένους
[2, 10]   ἐκ τῶν ὀστέων μου καὶ  σὰρξ   ἐκ τῆς σαρκός μου. Τοσοῦτον
[2, 12]   τὸν διαφανῆ, δι´ ὃν  σὰρξ   τιμία ὕδατι ἀναγεννωμένη. ~Καὶ γὰρ
[2, 2]   αὐτοῦ φερομένῃ ψυχῇ, δὲ  σὰρξ   τῷ λόγῳ, δι´ ἣν
[2, 10]   κόπτει δὲ καὶ τοὺς τόνους.  Σαφὲς   τοῦτο καὶ ἐπὶ τῶν ἀλόγων
[2, 10]   Ἡμῖν δὲ παιδαγωγὸς παραινεῖ  σαφέστατα·   Ὀπίσω τῶν ἐπιθυμιῶν σου μὴ
[2, 8]   μὲν εὐωδίας, Ἑβραίους δὲ ἁμαρτίας.  Σαφέστατα   τοῦτο ἀπέδειξεν ἀπόστολος εἰπών·
[2, 10]   τοῦ διαβόλου μεμήνυκεν γραφή.  Σαφηνίζει   δὲ τὴν διάνοιαν ἐπιφερομένη
[2, 10]   καὶ ἀπεριέργοις ἁρμοδιώτατον ἐσθήσεσι χρῆσθαι.  Σαφῶς   γοῦν καὶ καθαρῶς Δανιὴλ
[2, 12]   ζηλοῦσαι τοῦ πονηροῦ τὴν τέχνην.  Σαφῶς   δὲ κύριος ἐν τῷ
[2, 2]   ἐδίδασκεν παρὰ τὰς εὐωχίας ἔδειξεν  σαφῶς·   οὐ γὰρ μεθύων ἐδίδασκεν. Ὅτι
[2, 3]   οὐκ ἐπιζητῶν τὸ βασιλικὸν χρυσίον,  σβεννύναι   δὲ τὸ δίψος εὐκόλως διδάσκων·
[2, 10]   αἱ τῶν ἐρώντων καρδίαι καὶ  σβέννυται   μετανοίᾳ τὰ φίλτρα, τρέπεται δὲ
[2, 10]   περὶ τοῦ κυρίου λέγων· εὔφρανάν  σε   θυγατέρες βασιλέων ἐν τῇ τιμῇ
[2, 7]   εἰρήνη σοι» πρίν τε ἀκοῦσαί  σε   μὴ ἀποκρίνου ῥῆμα. Ἀλλὰ καὶ
[2, 2]   ποτόν· σοὶ δέδοται καὶ ἀναμένει  σε.   Μὴ διαρραγῆναι σπουδάσῃς, χανδὸν ἑλκύσας·
[2, 8]   Δαβὶδ μεμήνυται· Διὰ τοῦτο ἔχρισέν  σε   θεός, θεός σου,
[2, 12]   ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου ὡς  σεαυτὸν»   πληρώσας. Αὕτη γὰρ ἀληθὴς
[2, 8]   πῦρ καὶ σίδηρος καὶ γάλα,  σεμίδαλις   πυροῦ καὶ μέλι, αἷμα σταφυλῆς
[2, 4]   πλησίον διὰ τῆς ὁμιλίας τῆς  σεμνῆς·   γὰρ λόγος τοῦ
[2, 12]   ἔθος ἀπάτης ἐνεγέννησεν, οὔτι τὸ  σεμνὸν   καὶ ἄπλαστον καὶ νήπιον ὡς
[2, 10]   ἐκείνῃ νομισθῆναι, παρ´ τὸ  σεμνὸν   οὐκ ἐμμάρτυρον δείκνυται ἐν αὐταῖς
[2, 10]   Οὐ γὰρ ἔστιν, οὐκ ἔστι  σεμνὸν   παρ´ ἐκείνῃ νομισθῆναι, παρ´
[2, 5]   ἐκ μόνης τῆς προσόψεως  σεμνότης·   πάντας δέ, ὡς ἔπος εἰπεῖν,
[2, 10]   εἰς κοίτην ἴωμεν· εἰ γὰρ  σεμνότητα   ἀσκητέον, ὥσπερ οὖν, πολὺ πλέον
[2, 10]   τῇ γυναικὶ τῇ ἑαυτοῦ τὴν  σεμνότητα   ἐπιδεικτέον τὰς ἀσχήμονας συμπλοκὰς παραιτούμενον
[2, 3]   τινες ἔξωθεν κεχρισμέναι καταπληκτικῶς εἰς  σεμνότητα,   τὰ ἔνδον ἄθλιοι. Τοῦτο δὴ
[2, 8]   ἀκάνθαις ἐστεμμένον αὐτοὺς ἐντρυφῶντας τῷ  σεμνῷ   τοῦ κυρίου πάθει ἀναδεῖσθαι τοῖς
[2, 8]   γὰρ οἱ σκληροκάρδιοι προφητείαν οὖσαν  σεσοφισμένην   οὐ νοοῦσιν, ἣν αὐτοὶ ὕβριν
[2, 1]   Ἰησοῦς. Ἀλλὰ ἀπόλλυται» φησί, τῇ  σῇ   γνώσει ἀδελφὸς ἀσθενῶν, δι´
[2, 10]   τὴν ποικιλίαν τῆς τροφῆς ἐκβέβληκε,  σημαίνεται   γὰρ ἐκ τῆς γραφῆς τοῦτο·
[2, 7]   τῶν οἰκετῶν οἱ προκλητικοί, ἄλογοι  σημασίαι   οὖσαι, λογικοῖς ἀνθρώποις ἐκκλιτέοι· παραιτητέον
[2, 2]   τῶν πελιδνῶν, τοῖς νεκροῖς  σημεῖον   ἐπιφαίνεται, τὸν ἐν κυρίῳ θάνατον
[2, 2]   βότρυν ἐβλάστησεν τὸν προφητικόν. Τοῦτο  σημεῖον   τοῖς εἰς ἀνάπαυσιν ἐκ τῆς
[2, 10]   ῥόδων; Εἰ δὲ τὸν χόρτον  σήμερον   ἐν ἀγρῷ ὄντα καὶ αὔριον
[2, 10]   ἐκποδὼν μεθιστάντας, νῆμα χρυσοῦ καὶ  σῆρας   Ἰνδικοὺς καὶ τοὺς περιέργους βόμβυκας
[2, 10]   κολλώμενος πόρναις τολμηρότερος ἐκβήσεται,  σῆψις   καὶ σκώληξ κληρονομήσουσιν αὐτόν, καὶ
[2, 10]   διάταγμα τοῦ λόγου παντὶ διατηρητέον  σθένει,   καὶ οὐδὲν οὐδαμῶς παρανομητέον, οὐδὲ
[2, 10]   γραφὴ λέγει· Γυνὴ μισθία ἴση  σιάλῳ   λογισθήσεται, ὕπανδρος δὲ πύργος θανάτου
[2, 7]   γε ἐφεῖται λαλεῖν, τὸν ἀντιδιαλεγόμενον.  Σιγὴ   μὲν γὰρ ἀρετὴ γυναικῶν ἐστιν,
[2, 1]   ἀσώστους αὐτοὺς κατὰ ἔκθλιψιν τοῦ  σίγμα   στοιχείου νενοηκότες. γὰρ οὐχ
[2, 3]   τὴν μοῖραν τοῦ κρέως Ἰνδικὸν  σίδηρον   χαλκευτέον, καθάπερ συμμαχικόν τι παρακαλοῦντας;
[2, 8]   γραφή· Ὕδωρ καὶ πῦρ καὶ  σίδηρος   καὶ γάλα, σεμίδαλις πυροῦ καὶ
[2, 10]   πορφύραν Τύρος καὶ  Σιδὼν   καὶ τῆς Λακωνικῆς γείτων
[2, 1]   εἰς ἡδυπάθειαν τὸν κόσμον, ταγήνοις  σίζουσιν»   περιηχούμενοι, ἀμφὶ τὴν ἴγδιν καὶ
[2, 1]   τὰς ἐν τῷ πορθμῷ τῷ  Σικελικῷ   σμυραίνας πολυπραγμονοῦντες καὶ τὰς ἐγχέλεις
[2, 4]   τῇ σάλπιγγι, σύριγγι δὲ Ἀρκάδες,  Σικελοὶ   δὲ πηκτίσιν καὶ Κρῆτες λύρᾳ
[2, 11]   καὶ κρηπῖδας Ἀττικὰς καὶ τὰς  Σικυωνίας   καὶ τοὺς κοθόρνους, Περσικάς τε
[2, 8]   πλαγγόνιόν τε καὶ ψάγδας Αἰγύπτιος.  Σιμωνίδης   δὲ ἐν τοῖς ἰάμβοις οὐκ
[2, 3]   τῆς ἐλεφαντίνης κλίνης, τῆς δὲ  σισύρας   ἱκανωτάτης οὔσης ὑπεστρῶσθαι, ὥστε μὴ
[2, 1]   τῷ δημιουργήματι, τῷ ἀνθρώπῳ λέγω,  σῖτα   καὶ ποτὰ τοῦ σῴζεσθαι χάριν,
[2, 9]   ἐπανάστασιν· οὐδὲ ἐπιτρέπει δὲ πέττεσθαι  σιτία   καὶ συγκαίει μᾶλλον, δὴ
[2, 2]   γάρ, ἐφ´ ὅσον βρέξαι τὰ  σιτία   μόνον οἴεται δεῖν προσάγειν, ἵνα
[2, 2]   μὲν εἰς τὸν ὄγκον τῶν  σιτίων,   ὀλίγων δὲ παντάπασιν εἰς τὰς
[2, 7]   οὐ γὰρ ὀψοφάγος φύσει, ἀλλὰ  σιτοφάγος   ἄνθρωπος. Προανίστασθαι δὲ τῶν πολλῶν
[2, 7]   ἔχθρας διὰ τοῦ σκώπτειν σκαλεύομεν;  Σιωπᾶν   δὲ κρεῖττον ἀντιλέγειν ἁμαρτίαν
[2, 7]   Ἀμέλει πρὸς τὸν αἰσχυντηλὸν καὶ  σιωπηλὸν   ἔστι χαριεντίσασθαι ὧδέ πως·
[2, 7]   καὶ εἶέν τινες οἱ φιλοσκώμμονες,  σιωπητέον   ἡμῖν καὶ παραπεμπτέον τοὺς λόγους
[2, 10]   δὲ ἀμόργινα καὶ τὰ βύσσινα  σιωπῶ·   ὑπερεκπέπαικεν τρυφὴ καὶ τὴν
[2, 6]   ὑφέξει γλωσσαργία· ἔστι γὰρ  σιωπῶν   εὑρισκόμενος σοφός, καὶ ἔστι μισητὸς
[2, 7]   ἐμὸς υἱός, ἐκεῖνον λέγω τὸν  σιωπῶντα,   οὐ παύεται λαλῶν. Ἐπιτείνει γὰρ
[2, 9]   Ὀδυσσεὺς τῆς νυμφιδίου κλίνης τὸ  σκάζον   λίθῳ ἐπανωρθοῦτο. Τοσαύτη τις εὐτέλεια
[2, 7]   πῶς ἔχθρας διὰ τοῦ σκώπτειν  σκαλεύομεν;   Σιωπᾶν δὲ κρεῖττον ἀντιλέγειν
[2, 1]   γάρ τι τῶν τοιούτων βρωμάτων  σκανδαλίζει   τὸν ἀδελφόν, οὐ μὴ φάγω»
[2, 1]   ἵνα μὴ τὸν ἀδελφόν μου  σκανδαλίσω»   ὀλίγης ἐγκρατείας κερδαίνων τὸν ἄνθρωπον.
[2, 8]   ἰδίῳ πάθει ῥυσάμενος ἡμᾶς ἀπὸ  σκανδάλων   καὶ ἁμαρτιῶν καὶ τῶν τοιούτων
[2, 2]   παραπτώματος ἔχοντες, δι´ ἣν οἱ  σκεπάσαντες   τὴν ἀσχημοσύνην τῆς μέθης εὐλογοῦνται
[2, 10]   γυναιξίν· κοινὸν γὰρ ἀμφοῖν τὸ  σκέπεσθαι   κατὰ τὰ αὐτὰ τῷ ἐσθίειν
[2, 10]   σώματος προαγωγεύοντα. Οὐ γὰρ ἔτι  σκέπη   ἁβροδίαιτός ἐστιν ἐσθής, τὸ
[2, 10]   κύκλῳ μου, καὶ οἱ τοῖχοι  σκέπη   μου, καὶ οὐδεὶς βλέπει τὰς
[2, 10]   τὸ κρύος εὔθετος— οὔτε πρὸς  σκέπην   ἔχει τι περιττὸν παρὰ τὴν
[2, 10]   ἐκχεόμενον πλοῦτον εἰς τὴν αἰδοίων  σκέπην.   γάρ τοι ἀρχαῖος ἄνθρωπος
[2, 10]   τὴν ὀνομασίαν. Δεῖ δὲ τὴν  σκέπην,   οἶμαι, αὐτὸ αὑτῆς κρεῖττον ἀποφαίνειν
[2, 11]   ὑποδημάτων μὲν αὐτῶν εἰς  σκέπην   ποδῶν, δὲ εἰς προφυλακὴν
[2, 10]   εἶναι χρή, εἰ δέ, καὶ  σκέπην   ταύτην παραληπτέον, καθ´ ἣν κρύπτειν
[2, 10]   παραδείσῳ κλάδοις καὶ φύλλοις τὴν  σκέπην   τῆς αἰσχύνης παρεμέτρει, νυνὶ δὲ
[2, 10]   ταῖς ἐξώλοις ἡδυπαθείαις. Ὄψεως, οὐ  σκέπης   ἐσθὴς αὕτη. Τά τε
[2, 10]   δεηθῆναι ὑφασμάτων τὸν ἄνθρωπον  σκέπης   σώματος, πρὸς ἀπαλέξησιν κρυμῶν τε
[2, 10]   αὐτὸ αὑτῆς κρεῖττον ἀποφαίνειν τὸ  σκεπόμενον,   ὡς τὸ ἄγαλμα τοῦ νεὼ
[2, 9]   παρηγοροῦν, εἰ θέρος εἴη, τὸ  σκέπον,   εἰ κρύος εἴη, τὸ θάλπον.
[2, 10]   κοινὸν ἑκατέροις, οὕτως καὶ τὰ  σκέποντα   παραπλήσια εἶναι χρή, εἰ δέ,
[2, 10]   ὡς γὰρ τὸ δεῖσθαι τῶν  σκεπόντων   κοινὸν ἑκατέροις, οὕτως καὶ τὰ
[2, 8]   τερπομένη μύρῳ τῷ πνεύματι. Τοῦτο  σκευάζει   Χριστὸς ἀνθρώποις γνωρίμοις, εὐωδίας ἄλειμμα,
[2, 8]   καὶ τὰ μύρα ἐξ αὐτῶν  σκευάζεται   καὶ ἔστι πολυωφελῆ· σούσινον μὲν
[2, 3]   χρυσοῦ, τοῦτ´ ἔστιν ἰοῦ, προσόζουσιν  σκευαρίοις   χρώμενος, οἷον ἀναπνεῖ τῆς τετυφωμένης
[2, 3]   Καὶ τὴν Σαμαρῖτιν ᾔτει πιεῖν  σκεύει   κεραμεῷ τοῦ φρέατος ἀνιμῶσαν, οὐκ
[2, 3]   καταφρονεῖν· τὸ δὲ ἐπὶ τοῖς  σκεύεσι   μεγαλαυχεῖν αἰσχρὸν κομιδῇ· οὐ γὰρ
[2, 3]   καὶ τρύβλια, πρὸς ἐπὶ τούτοις  σκεύη   ἀργυρᾶ τε καὶ χρυσᾶ, τὰ
[2, 3]   καὶ τὰς ἐσθῆτας καὶ τὰ  σκεύη   καὶ τἄλλα πάντα τὰ κατὰ
[2, 3]   τί κωλύει καὶ περὶ τὰ  σκεύη   τὰ ἐνοικίδια τὴν αὐτὴν ἔχειν
[2, 3]   χρυσοῦν» ἀσκεῖν ἔχειν, ἀλλὰ μητὲ  σκεῦος   ἀχρεῖον, μὴ μετὰ τῆς
[2, 1]   τὸν οὐρανὸν ἀνεῳγμένον καί τι  σκεῦος   τέτταρσιν ἀρχαῖς ἐκδεδεμένον ἐπὶ τῆς
[2, 3]   τις θερμοῦ κράματος, διαπυρουμένων τῶν  σκευῶν   ἐπώδυνος λῆψις, εἴτε αὖ
[2, 3]   χρὴ περὶ τὴν πολυτέλειαν τῶν  σκευῶν   ἐσπουδακέναι. Ἐκπωμάτων τοίνυν ἀργυρίου καὶ
[2, 10]   αὐτὸ τοῦτο, εἰ γαμητέον, ἐδέησε  σκέψεως,   πῶς ἂν ἐπιτραπείη ἀνέδην καθάπερ
[2, 10]   κιναιδίαν τὴν ἄφωνον ἐπὶ ταῖς  σκηναῖς   μετιόντων ὀρχηστῶν ἀπορρέουσαν εἰς τοσοῦτον
[2, 1]   ἱδρύων κιβωτὸν ἐν μέσῃ τῇ  σκηνῇ,   παντὶ τῷ ὑπηκόῳ εὐφροσύνην ποιήσας
[2, 10]   ἐπιτερπὲς ἐπιτηδευομένη ταῖς μαχλώσαις ἔκκειται  σκιαγραφία   γυναιξίν. Πρὸς οὐδεμίαν δὲ ὅλως
[2, 1]   Μήλῳ ἐρίφους καὶ τοὺς ἐν  Σκιάθῳ   κεστρεῖς καὶ τὰς Πελωρίδας κόγχας
[2, 9]   Ἔτι γε μὴν οἱ ἀργυρόποδες  σκίμποδες   πολλῆς ἀλαζονείας εἰσὶν κατήγοροι, καὶ
[2, 3]   Ἐγὼ δέ φημι καὶ τοῦ  σκίμποδος   οὐδὲν κακίω παρεχομένου κατάκλισιν τῆς
[2, 10]   δι´ οὗ φλεγμαίνουσαι αἱ ἐπιθυμίαι  σκιρτῶσι   περὶ τὰς ἡδονάς. Οὐκοῦν οὐδὲ
[2, 2]   ἑαυτοῦ λέγει τὴν Ἰουδαίων ἐπονειδίζων  σκληροκαρδίαν·   Ἦλθεν γάρ» φησίν, υἱὸς
[2, 8]   ἀμαθίας· τοῦτ´ αὐτὸ γὰρ οἱ  σκληροκάρδιοι   προφητείαν οὖσαν σεσοφισμένην οὐ νοοῦσιν,
[2, 2]   τὸ στόμα σου τότε λαλήσει  σκολιά,   κατακείσῃ δὲ ὥσπερ ἐν καρδίᾳ
[2, 4]   εἰκόνα ψαλμῶν ᾆσμα τὸ καλούμενον  σκολιὸν   ᾔδετο, κοινῶς ἁπάντων μιᾷ φωνῇ
[2, 8]   οὗτος καὶ τὸ πλέγμα τῆς  σκολιότητος   ἀναλύεται καὶ τὸ ἄνθος ξηραίνεται·
[2, 5]   ἐκτρέπων τὸ ἀνδρόγυνον ἦθος. Καὶ  σκοπεῖν   δεῖ πῶς ἐντεῦθεν παρρησία
[2, 10]   καιρὸν μόνοις τοῖς γεγαμηκόσιν ἀπολέλειπται  σκοπεῖν,   τοῖς δὲ γεγαμηκόσι σκοπὸς
[2, 3]   δὲ τὸ δίψος εὐκόλως διδάσκων·  σκοπὸν   γὰρ τὴν χρείαν ἐτίθετο, οὐ
[2, 11]   ἔθος τῇ ἀληθείᾳ ἡμῶν τὸν  σκοπὸν   τὸν ὀρθὸν τὸ κατὰ φύσιν
[2, 10]   ἀπολέλειπται σκοπεῖν, τοῖς δὲ γεγαμηκόσι  σκοπὸς   παιδοποιία, τέλος δὲ
[2, 1]   ἔργον ἡμῖν τροφὴ οὔτε  σκοπὸς   ἡδονή, ὑπὲρ δὲ τῆς ἐνταῦθα
[2, 10]   οὗτός ἐστι τῆς ἐσθῆτος  σκοπός,   ὅρα μὴ οὐκ ἄλλη μὲν
[2, 1]   τροφὰς ἀναστρεπτέον. Ἐχομένοις τοίνυν τοῦ  σκοποῦ   καὶ τὰς γραφὰς πρὸς τὸ
[2, 9]   φῶς ἔχων ἐγρήγορεν, καὶ  σκοτία   αὐτὸν οὐ καταλαμβάνει, οὐδὲ μὴν
[2, 10]   φῶς ἔνοικον ἡμῖν· καὶ  σκοτία»   φησίν, αὐτὸ οὐ καταλαμβάνει» καταυγάζεται
[2, 8]   τὸν λογισμόν, οὐ πεφώτισται τὸν  σκοτισμόν,   οὐκ εἶδεν τὸν θεόν, τὸν
[2, 10]   δὲ τῶν ἡδονῶν. Καὶ τὸ  σκότος   αὐτοῖς ἐστι προκάλυμμα τῶν παθῶν·
[2, 9]   οὐδὲ μὴν ὕπνος, ἐπεὶ μὴ  σκότος.   Ἐγρήγορεν ἄρα πρὸς τὸν θεὸν
[2, 10]   τῇ ψυχῇ· Τίς με ὁρᾷ;  Σκότος   κύκλῳ μου, καὶ οἱ τοῖχοι
[2, 10]   λάθοι; Μηδαμῶς τοίνυν ἐπικαλυπτώμεθα τὸ  σκότος,   τὸ γὰρ φῶς ἔνοικον ἡμῖν·
[2, 9]   ἡμέρας· οὐκ ἐσμὲν νυκτὸς οὐδὲ  σκότους.   Ἀλλ´ ὅς ἐστιν ἡμῖν τοῦ
[2, 4]   γὰρ ἡμᾶς τὰ ἔργα τοῦ  σκότους   ἐνδύσασθαι τὰ ὅπλα τοῦ φωτὸς»
[2, 9]   τουτέστιν ἐν τῷ τῆς ἀγνοίας  σκότῳ,   ἡμεῖς δὲ ἡμέρας ὄντες νήφωμεν.
[2, 10]   Οὐ μὴν οὐδ´ ὡς ἐν  σκότῳ   νύκτωρ ἀκολαστητέον, ἀλλ´ ἐγκαθειρκτέον τῇ
[2, 3]   αὐτοῖς παρ´ ὅλον τὸν βίον  σκυβάλων   ἄξιον κρίνεσθαι τὸ χρυσίον. Νυνὶ
[2, 2]   οἶνος. Μέθῃ δὲ μάλιστα οἱ  Σκύθαι   χρῶνται Κελτοί τε καὶ Ἴβηρες
[2, 5]   Ἀλλ´ οὐδ´ ἔμπαλιν εἶναι δεῖ  σκυθρωπόν,   ἀλλὰ σύννουν· ἀποδέχομαι γὰρ εὖ
[2, 10]   πόρναις τολμηρότερος ἐκβήσεται, σῆψις καὶ  σκώληξ   κληρονομήσουσιν αὐτόν, καὶ ἐξαρθήσεται ἐν
[2, 10]   τοὺς περιέργους βόμβυκας χαίρειν ἐῶντας.  Σκώληξ   φύεται τὸ πρῶτον, εἶτα ἐξ
[2, 7]   σύνιμεν, πῶς ἔχθρας διὰ τοῦ  σκώπτειν   σκαλεύομεν; Σιωπᾶν δὲ κρεῖττον
[2, 7]   τὰ μάλιστα παραγγέλλεται ἁγίοις συνεῖναι,  σκώπτειν   τὸν ἅγιον ἁμαρτία· ἐκ στόματος
[2, 7]   δέ, ἀπέστω ἡμῶν καὶ τὸ  σκώπτειν   ὕβρεως προκατάρχον, ἐξ ὧν ἔριδες
[2, 8]   τοι τίμιος μαργαρίτης  σμάραγδος   αὐτὸν αἰνίττεται τὸν λόγον, χρυσὸς
[2, 12]   καὶ τοπάζιον τε Μιλησία  σμάραγδος   ἐμπόλημα τιμηέστατον. δὲ πολυτίμητος
[2, 8]   δὲ θερμαντικόν, ἀναστομωτικόν, ἑλκυστικόν, ὑγραντικόν,  σμηκτικόν,   λεπτομερές, χολῆς κινητικόν, μαλακτικόν· ναρκίσσινον
[2, 1]   ἐν τῷ πορθμῷ τῷ Σικελικῷ  σμυραίνας   πολυπραγμονοῦντες καὶ τὰς ἐγχέλεις τὰς
[2, 12]   τῷ σχήματι ἐξέμηνεν εἰς ὕβρεις,  σμυραίνας   τινὰς καὶ ὄφεις ἀποπλαττομένας εἰς
[2, 8]   ἀγαλλιάσεως παρὰ τοὺς μετόχους σου·  σμύρνα   καὶ στακτὴ καὶ κασία ἀπὸ
[2, 12]   καὶ νήπιον ὡς ἀληθῶς, τὸ  σοβαρὸν   δὲ καὶ θρυπτικὸν καὶ ἁβροδίαιτον
[2, 10]   γνωριοῦσιν ὑμῖν οἱ εἰς τὰ  Σόδομα   παραγεγονότες ἄγγελοι. Οὗτοι τοὺς πειρᾶν
[2, 7]   πρεσβύτερε, ἐν συμποσίῳ· πρέπει γάρ  σοι·   ἀλλ´ ἀπαραποδίστως λάλησον καὶ ἐν
[2, 2]   Οὐχ ἁρπάζεταί σου τὸ ποτόν·  σοὶ   δέδοται καὶ ἀναμένει σε. Μὴ
[2, 4]   τίς ψάλλων χορός, αὐτό  σοι   διηγήσεται τὸ πνεῦμα. αἴνεσις
[2, 7]   ἐν ἀκριβείᾳ ἐπιστήμης. Νεανίσκε» καὶ  σοὶ   ἐπιτρέπει σοφία, λάλησον, εἰ
[2, 8]   ἀπειθῆ καὶ ἄκαρπον. Ἔχοιμ´ ἄν  σοι   καὶ ἄλλο μυστικὸν ἐνταῦθα εἰπεῖν.
[2, 1]   ἀλλὰ τὸ ῥῆμά σου τοὺς  σοὶ   πιστεύοντας διατηρεῖ· οὐ γὰρ ἐπ´
[2, 7]   τοῦτο ἄρα ἐστὶν τὸ εἰρήνη  σοι»   πρίν τε ἀκοῦσαί σε μὴ
[2, 10]   ὀνειδίζουσά πως γράφει· Μοιχεῖαι παρὰ  σοί   τε καὶ ἀνδρῶν μῖξις ἄθεσμος
[2, 10]   σπεῖρε οὗ μὴ βούλοιο ἄν  σοι   φύεσθαι τὸ σπαρέν» μηδὲ μὴν
[2, 10]   δὲ ἐπὶ πλούτῳ ἐκόμα  Σολομὼν   βασιλεύς. Τί οὖν ὡραιότερον
[2, 10]   λέγω δὲ ὑμῖν, ὅτι οὐδὲ  Σολομὼν   περιεβάλετο ὡς ἓν τούτων. Σφόδρα
[2, 12]   θνητός, ὃς εἶδεν φρόνησιν» διὰ  Σολομῶντος   τὸ πνεῦμα λέγει〉 κρεῖσσον γὰρ
[2, 3]   ἀλαζονείας, γυμνὸς ἐπικήρου πομπῆς, τὸ  σόν,   τὸ ἀγαθὸν τὸ ἀναφαίρετον μόνον,
[2, 8]   καὶ κασία ἀπὸ τῶν ἱματίων  σου.   Ἀλλὰ γὰρ μὴ λάθωμεν ὥσπερ
[2, 6]   Αὖθίς τε ἐκ τοῦ λόγου  σου   δικαιωθήσῃ» φησίν, καὶ ἐκ τοῦ
[2, 8]   σε θεός, θεός  σου,   ἔλαιον ἀγαλλιάσεως παρὰ τοὺς μετόχους
[2, 7]   οὐράγει καὶ ἀπότρεχε εἰς οἶκόν  σου.   Ἔλεγον δὲ οἱ δώδεκα προσκαλεσάμενοι
[2, 10]   τοι ἀπόστησον ἀπὸ τῶν δούλων  σου   ἐλπίδας κενάς, καὶ ἐπιθυμίας» φησίν,
[2, 10]   παρέστη βασίλισσα ἐκ δεξιῶν  σου   ἐν ἱματισμῷ διαχρύσῳ καὶ κροσσωτοῖς
[2, 1]   θεόν σου καὶ τὸν πλησίον  σου,   ἐν οὐρανοῖς ἐστιν αὕτη
[2, 7]   μή ποτε ἐκκλίνῃ καρδία  σου   ἐπ´ αὐτήν, καὶ τῷ αἵματί
[2, 4]   γὰρ ἀγαπήσεις κύριον τὸν θεόν  σου»   ἔπειτα τὸν πλησίον σου» προτέρα
[2, 2]   διαρραγῆναι σπουδάσῃς, χανδὸν ἑλκύσας· πίμπλαταί  σου   δίψα, κἂν βράδιον πίῃς,
[2, 8]   καταργήσας εἰκότως ἐπευχόμενος εἴρηκεν· Ποῦ  σου,   θάνατε, τὸ κέντρον; καὶ ἡμεῖς
[2, 1]   κἂν ἀγαπήσῃς κύριον τὸν θεόν  σου   καὶ τὸν πλησίον σου, ἐν
[2, 6]   φησίν, καὶ ἐκ τοῦ λόγου  σου   καταδικασθήσῃ» Τίνες οὖν αἱ ἀντωτίδες
[2, 10]   πορεύου, καὶ ἀπὸ τῶν ὀρέξεών  σου   κωλύου· οἶνος γὰρ καὶ γυναῖκες
[2, 10]   παραινεῖ σαφέστατα· Ὀπίσω τῶν ἐπιθυμιῶν  σου   μὴ πορεύου, καὶ ἀπὸ τῶν
[2, 7]   σοφία, λάλησον, εἰ χρεία  σου,   μόλις δὶς ἐπερωτηθεὶς κεφαλαίωσον λόγον
[2, 7]   ἐπ´ αὐτήν, καὶ τῷ αἵματί  σου   ὀλισθήσῃ εἰς ἀπώλειαν· σφαλερὰ γὰρ
[2, 10]   πρὸς τὴν γυναῖκα τοῦ πλησίον  σου   οὐ δώσεις κοίτην σοῦ σπέρματος
[2, 1]   Μαθέτωσαν γάρ» φησίν, οἱ υἱοί  σου,   οὓς ἠγάπησας, κύριε, ὅτι οὐχ
[2, 12]   γὰρ τῇ νυκτὶ τὴν ψυχήν  σου   παραλαμβάνουσιν· οὖν ἡτοίμασας, τίνος
[2, 10]   θυγατέρες βασιλέων ἐν τῇ τιμῇ  σου·   παρέστη βασίλισσα ἐκ δεξιῶν
[2, 7]   Μὴ δευτερώσῃς λόγον, ἐν προσευχῇ  σου.   Ποππυσμοὶ δὲ καὶ συριγμοὶ καὶ
[2, 4]   θεόν σου» ἔπειτα τὸν πλησίον  σου»   προτέρα μὲν εἰς θεὸν
[2, 8]   ἔλαιον ἀγαλλιάσεως παρὰ τοὺς μετόχους  σου·   σμύρνα καὶ στακτὴ καὶ κασία
[2, 10]   πλησίον σου οὐ δώσεις κοίτην  σοῦ   σπέρματος τοῦ ἐκμιανθῆναι πρὸς αὐτήν.
[2, 3]   ἐξοριστέαν; Διὰ τοῦτο καί· Πώλησόν  σου   τὰ ὑπάρχοντα» λέγει κύριος, καὶ
[2, 2]   βλάβην, οὗτος. Οὐχ ἁρπάζεταί  σου   τὸ ποτόν· σοὶ δέδοται καὶ
[2, 2]   πεύσῃ; Ὅτι» φησί, τὸ στόμα  σου   τότε λαλήσει σκολιά, κατακείσῃ δὲ
[2, 1]   τρέφουσιν ἄνθρωπον, ἀλλὰ τὸ ῥῆμά  σου   τοὺς σοὶ πιστεύοντας διατηρεῖ· οὐ
[2, 2]   Τιμοθέῳ ὑδροποτοῦντι, διὰ τὸν στόμαχόν  σου»   φησὶν ἀπόστολος, παγκάλως νοσηλευομένῳ
[2, 12]   τὸ ἀγαπήσεις τὸν πλησίον  σου   ὡς σεαυτὸν» πληρώσας. Αὕτη γὰρ
[2, 8]   αὐτῶν σκευάζεται καὶ ἔστι πολυωφελῆ·  σούσινον   μὲν ἐκ κρίνων καὶ λειρίων,
[2, 8]   ναρκίσσου ἐπ´ ἴσης ὀνίνησι τῷ  σουσίνῳ·   μύρσινον δὲ τὸ ἐκ μύρτων
[2, 10]   ἣν χρὴ διδάσκαλον ἐπιγραφομένους τὰς  σοφὰς   τοῦ καιροῦ ἐπιτηρεῖν παιδαγωγίας, τὸ
[2, 10]   νεκρῶν σωμάτων μυσαττόμενος τροφὴν ἀλληγορίᾳ  σοφῇ   τὴν εἰδωλολατρείαν διαβέβληκε· δεῖ γὰρ
[2, 3]   ἀγορᾶς τῷ βουλομένῳ ἔξεστιν ὠνήσασθαι,  σοφία   δὲ οὐκ ὠνητὴ νομίσματι γηΐνῳ
[2, 4]   ἀπόστολος πάλιν· ἐν πάσῃ  σοφίᾳ   διδάσκοντες καὶ νουθετοῦντες ἑαυτοὺς ψαλμοῖς,
[2, 2]   ὕπνον παρακλητέον. Τελεία γὰρ  σοφία   θείων οὖσα καὶ ἀνθρωπίνων πραγμάτων
[2, 2]   πρό γε τῆς τραγῳδίας  σοφία   κέκραγεν· Οἶνος πινόμενος πολὺς ἐν
[2, 7]   Νεανίσκε» καὶ σοὶ ἐπιτρέπει  σοφία,   λάλησον, εἰ χρεία σου, μόλις
[2, 1]   Φροντὶς δὲ παιδείας ἀγάπη»  σοφία   λέγει, ἀγάπη δὲ τήρησις νόμων
[2, 1]   δὲ ἐπὶ μικρᾷ τρυφῇ»  σοφία   λέγει. ~Ἐνταῦθα ὑπομνηστέον καὶ περὶ
[2, 9]   ἦν. Μακάριος ἄνθρωπος» φησὶν  σοφία,   ὃς εἰσακούσεταί μου, καὶ ἄνθρωπος,
[2, 7]   βλάβην. Ταύτῃ τοι βιωφελέστατα  σοφία   παραινεῖ μὴ ἀδολεσχεῖν ἐν πλήθει
[2, 2]   τὴν οἰνοφλυγίαν ἐπτοημένον θεία  σοφία   ὑφορωμένη παραγγέλλει τοῖς αὑτῆς τέκνοις·
[2, 7]   Εὖ γάρ τοι παραγγέλλειν  σοφία   φαίνεται· Μετὰ ὑπάνδρου γυναικὸς μὴ
[2, 10]   τοῦ συνουσιαστικοῦ ἐπικρατητέον μορίου τοῖς  σοφίαν   διώκουσιν; ταύτῃ μοι δοκεῖ καὶ
[2, 2]   γὰρ πᾶς μὴ εἰς  σοφίαν   ἐγρηγορῶν, ἀλλὰ ὑπὸ μέθης βαπτιζόμενος
[2, 12]   θεός. Μακάριος ἄνθρωπος, ὃς εὗρεν  σοφίαν,   καὶ θνητός, ὃς εἶδεν φρόνησιν»
[2, 10]   ποικιλανθὴς ἐκεῖνος χιτὼν τὰ τῆς  σοφίας   ἄνθη δεικνύει, τὰς ποικίλας καὶ
[2, 12]   τοίνυν τοὺς λήρους αὐτῷ πονηρῷ  σοφιστῇ   τοῦ ἑταιρικοῦ τούτου μὴ μετεχόντων
[2, 10]   ~Ταύτῃ καὶ τὸν Κεῖον ἀποδέχομαι  σοφιστὴν   τὰς ἐοικυίας καὶ καταλλήλους ἀρετῆς
[2, 10]   τὴν συνουσίαν Ἀβδηρίτης ἔλεγεν  σοφιστής,   νόσον ἀνίατον ἡγούμενος. γὰρ
[2, 8]   Κυρηναίου. Ἁβροδίαιτος ἦν Ἀρίστιππος·  σοφιστικὸν   οὗτος ἐρωτᾷ τινα τοιοῦτον λόγον·
[2, 8]   τοῖς εἰδώλοις κατωνόμασται. γοῦν  Σοφοκλῆς   τὸν νάρκισσον ἀρχαῖον μεγάλων θεῶν
[2, 12]   πλουσίως. Ταύταις προφητεύει διὰ τοῦ  Σοφονίου   τὸ πνεῦμα· Καὶ τὸ ἀργύριον
[2, 6]   γλωσσαργία· ἔστι γὰρ σιωπῶν εὑρισκόμενος  σοφός,   καὶ ἔστι μισητὸς ἀπὸ πολλῆς
[2, 10]   δάκτυλον ὡς ἔτυχε σαλεύειν τῷ  σοφῷ   λόγος ἐπιτρέπει, ὡς ὁμολογοῦσιν
[2, 2]   φωτοειδής, αὐγὴ δὲ ψυχὴ ξηρὰ  σοφωτάτη   καὶ ἀρίστη» Ταύτῃ δὲ καὶ
[2, 10]   Τί ποτ´ οὖν διώκετε τὰ  σπάνια   καὶ πολυτελῆ πρὸ τῶν ἐν
[2, 10]   καὶ ἄρρην, ὅθεν καὶ  σπανιαίτατα   θήλειαν ἔστιν ὕαιναν λαβεῖν· οὐ
[2, 7]   ὡς τέκνα ἀφορῶντες τοὺς νέους  σπανιαίτατα   μέν, ἴσως δ´ ἄν που
[2, 3]   τὴν χρείαν ὑπερβεβηκὸς κτήσασθαί τε  σπάνιον   καὶ τηρῆσαι δύσκολον καὶ οὐκ
[2, 10]   βούλοιο ἄν σοι φύεσθαι τὸ  σπαρέν»   μηδὲ μὴν ἅπτεσθαί τινος πλὴν
[2, 10]   οὐδὲ καθυβριστέον οὐδὲ μὴν κερασβόλα  σπαρτέον.   ~Ὁ γοῦν αὐτὸς οὗτος Μωυσῆς
[2, 10]   γεωργῷ· οὐδὲ μὴν εἰς πέτρας  σπαρτέον   οὐδὲ καθυβριστέον τὸ σπέρμα, ἀρχηγὸν
[2, 2]   τῷ προσώπῳ πιεῖν, μὴ ἄδην  σπάσαντας   μηδὲ πρὸ πόσεως τοὺς ὀφθαλμοὺς
[2, 2]   ἐπισπώμεναι, μᾶλλον δὲ ἀνδραποδώδεις, προσεπιθρύπτονται  σπαταλῶσαι·   οὐδεὶς γὰρ ψόφος οἰκεῖος ἀνδρὶ
[2, 10]   παλλακίδων σπέρματα καὶ νόθα. Μὴ  σπεῖρε   οὗ μὴ βούλοιο ἄν σοι
[2, 10]   ἀλόγους ὀρέξεις οὐδὲ ἐπιθυμεῖν μολύνεσθαι.  Σπείρειν   δὲ μόνον ἐπιτέτραπται τῷ γήμαντι
[2, 10]   εἰς πέτρας τε καὶ λίθους  σπείρειν»   φησὶν ἐκ Μωυσέως φιλόσοφος,
[2, 10]   Κατανοήσατε τοὺς κόρακας, ὅτι οὐ  σπείρουσιν   οὐδὲ θερίζουσιν, οἷς οὐκ ἔστι
[2, 10]   δὲ ἀμείνων γεωργὸς ἔμψυχον  σπείρων   ἄρουραν· μὲν γὰρ ἐπικαίρου
[2, 10]   πέτρας σπαρτέον οὐδὲ καθυβριστέον τὸ  σπέρμα,   ἀρχηγὸν γενέσεως οὐσίαν, συνεσπαρμένους ἔχουσαν
[2, 10]   τῆς ὕλης ῥεύματι καὶ ἀποκαθάρματι  σπέρμα   {δὲ} γενέσεως εὐφυοῦς τῶν τῆς
[2, 10]   τοι μοίρας τῆς δημιουργικῆς μεταλαβόντας  σπέρμα   οὐκ ἐκριπτέον οὐδὲ καθυβριστέον οὐδὲ
[2, 10]   τοῦ τραχήλου, προσίεται τὸ  σπέρμα,   πεπληρωμένον μέμυκεν, αὖθίς τε ἀποκενοῦται
[2, 10]   πρὸς αὐτήν. Ἄθυτα δὲ παλλακίδων  σπέρματα   καὶ νόθα. Μὴ σπεῖρε οὗ
[2, 10]   ἄρα ἄνθρωπος κενοῦται τῷ  σπέρματι,   ὅσος ὁρᾶται τῷ σώματι· ἀρχὴ
[2, 10]   παιδοποιίας ὄρεξις, οὐχ τοῦ  σπέρματος   ἄτακτος ἔκκρισις παράνομος καὶ
[2, 10]   μορίων κατασκευῆς, οὐκ εἰς παραδοχὴν  σπέρματος,   εἰς δὲ τὴν πρόεσιν αὐτοῦ
[2, 10]   τοῦ σώματος τὸ γονιμώτατον τοῦ  σπέρματος   καὶ μετ´ ὀλίγον ἄνθρωπον ὂν〉
[2, 10]   σου οὐ δώσεις κοίτην σοῦ  σπέρματος   τοῦ ἐκμιανθῆναι πρὸς αὐτήν. Ἄθυτα
[2, 1]   Ματθαῖος μὲν οὖν ἀπόστολος  σπερμάτων   καὶ ἀκροδρύων καὶ λαχάνων ἄνευ
[2, 10]   καὶ τῷ γεωργῷ τῆς τῶν  σπερμάτων   καταβολῆς αἰτία μὲν τῆς
[2, 10]   πᾶσα οὖν γῆ εὔθετος εἰς  σπερμάτων   ὑποδοχήν, εἰ δὲ καὶ πᾶσα,
[2, 2]   ἀπομύσσεσθαι καὶ περὶ τὰς ἐκκρίσεις  σπεύδειν   ἀκρασίας τεκμήριον ἐκ τῆς ἀμέτρου
[2, 10]   τὸ ὄντως καλὸν καὶ κόσμιον  σπεύδειν   καὶ τούτου μόνου ἐφάπτεσθαι γλίχεσθαι
[2, 3]   δὲ προειληφέναι τοὺς ἐπὶ σωτηρίαν  σπεύδοντας   ὡς ἄρα χρήσεως μὲν ἕνεκεν
[2, 1]   ἀνθρώποις ὡμοιωμένους, τοὺς χορτάζεσθαι  σπεύδοντας,   ὡς καὶ τὰς γνάθους ἅμα
[2, 4]   δὲ ἀνθρώποις δεισιδαίμοσιν εἰς εἰδωλολατρείας  σπεύδουσιν.   Καὶ γὰρ ὡς ἀληθῶς ἀποπεμπτέα
[2, 2]   τῷ μεταλαμβάνοντι, φιλοποσία. Μὴ  σπεύσῃς   εἰς βλάβην, οὗτος. Οὐχ
[2, 10]   ἔστι δι´ αὐτοῦ τὸ πνεῦμα,  σπήλαιον   ὑαίνης γέγονεν οἶκός μου»
[2, 10]   τῆς συνουσίας ἀρνεῖται, μετὰ τὴν  σπορὰν   ἀποκλείουσα τέλεον ἤδη τὴν ἀσέλγειαν
[2, 10]   ὑστέρα παιδοποιίας προσίεται τὴν  σποράν,   καὶ τὸ ἐπίψογον τῆς συνουσίας
[2, 10]   ποτὲ συμβολικῶς τὴν ἄκαρπον ἀποκρούεται  σποράν,   οὐκ ἔδεσαι» λέγων τὸν λαγὼν
[2, 10]   τὰς ἀρρενομιξίας καὶ τὰς ἀκάρπους  σπορὰς   καὶ τὰς κατόπιν εὐνὰς καὶ
[2, 10]   αὐτοῖς ἀδεῶς τῆς παρὰ φύσιν  σπορᾶς.   Ταύτῃ μοι δοκεῖ καὶ
[2, 3]   συνάγων καὶ ἀποκλείων τὸν  σπόρον   καὶ ἐλαττούμενος, μηδενὶ μεταδιδούς.
[2, 10]   Ἔχει τινὰ καιρὸν εὔθετον εἰς  σπόρον   καὶ τὰ ἄλογα τῶν ζῴων.
[2, 10]   τὸν καρπὸν εἶτα ἐπιδέχεται τὸν  σπόρον.   Οὐκ αἰσχρὸν δὲ ἡμῖν ἐπ´
[2, 10]   ὁπηνίκα καιρὸς δέχεται τὸν  σπόρον.   Πρὸς δὲ δὴ τὴν ἄλλην
[2, 5]   δὲ ἔτι ἀτοπώτερον γελοῖον αὐτὸν  σπουδάζειν   γενέσθαι, τοῦτ´ ἔστιν ἐφύβριστον καὶ
[2, 3]   μεγαλαυχεῖν αἰσχρὸν κομιδῇ· οὐ γὰρ  σπουδάζειν   ἔτι περὶ τούτων πάνυ δίκαιον,
[2, 1]   φύσιν ἀκριβῶς ἐκμάθῃ, εἴσεται μὴ  σπουδάζειν   μὲν περὶ τὰ ἐκτός, τό
[2, 10]   τὰ δοκοῦντα παρὰ τοῖς ἀνοήτοις  σπουδάζεται,   οἳ τοῖς μεμηνόσιν ἐπ´ ἴσης
[2, 2]   παρὰ τοὺς πότους καὶ τὰ  σπουδαῖα   εἰς ἕω ὑπερτίθεσθαι. Ἐγὼ δὲ
[2, 12]   αἶσχος. Διὸ καὶ μόνος  σπουδαῖος   καλὸς κἀγαθὸς ὄντως ἐστίν, καὶ
[2, 2]   καὶ ἀναμένει σε. Μὴ διαρραγῆναι  σπουδάσῃς,   χανδὸν ἑλκύσας· πίμπλαταί σου
[2, 9]   ἀνθρώποις ἀναπαύσεως τέχνασμα βλακικόν. Οὐ  σπουδαστέον   ἄρα περὶ αὐτά. Οὐ γὰρ
[2, 1]   βρωμάτων, ἀλλ´ οὐ περὶ αὐτὰ  σπουδαστέον·   μεταληπτέον δὲ τῶν παρατιθεμένων, ὡς
[2, 10]   πολλοί, ἀλλὰ ἡμῖν γε οὐ  σπουδαστέον.   δὲ μακάριος Ἰωάννης καὶ
[2, 8]   περὶ τὸ ἐρεθιστικὸν τῶν μύρων  σπουδαστέον   οὐδαμῶς, ἀλλὰ τὸ ὠφέλιμον ἐκλεκτέον,
[2, 8]   δοκοῦσι σχετλιάσαντες τῇ περὶ τοῦτο  σπουδῇ   τοσοῦτο τοῖς μύροις ἀποδιακεῖσθαί τινες
[2, 3]   ἅπαντα, οὐδ´ ἡντινοῦν ἀξιόλογον ἔχοντα  σπουδήν.   γὰρ καιρὸς συνεσταλμένος ἐστίν»
[2, 12]   ὄστρειον ὀλίγον τοῦτο τὴν πᾶσαν  σπουδὴν   πεποιημέναι, ἐξὸν ἁγίῳ κοσμεῖσθαι λίθῳ,
[2, 10]   κοκκοβαφὲς καὶ ἄλλα μυρία διὰ  σπουδῆς   βάμματα ἐπινενόηται ταῖς ἐξώλοις ἡδυπαθείαις.
[2, 5]   ἁρμοστέον εὐκράτως, τὸ αὐστηρὸν τῆς  σπουδῆς   ἡμῶν καὶ τὸ ὑπέρτονον χαλῶντας
[2, 8]   φίλους ἀληλιμμένους τοῦτο ἐν τοῖς  σταδίοις   ἐκτρέπει εἰς τὸ τῆς ἀγωνίας
[2, 9]   ἐμαῖς θύραις καθ´ ἡμέραν, τηρῶν  σταθμοὺς   ἐμῶν εἰσόδων. Ἄρ´ οὖν μὴ
[2, 8]   τοὺς μετόχους σου· σμύρνα καὶ  στακτὴ   καὶ κασία ἀπὸ τῶν ἱματίων
[2, 1]   ἄλλας ἐπιλύσεις οὐκ ἀγνοουμένας  στατήρ,   ἀλλ´ οὐχ παρὼν ἐπιτήδειος
[2, 1]   χωρίσῃ τὴν κενοδοξίαν, καὶ τὸν  στατῆρα   τοῖς τελώναις δούς, τὰ Καίσαρος
[2, 8]   ἡμεῖς μὲν ἐξ ἀκανθῶν τρυγῶμεν  σταφυλὴν   καὶ σῦκα ἀπὸ βάτων· οἳ
[2, 8]   σεμίδαλις πυροῦ καὶ μέλι, αἷμα  σταφυλῆς   καὶ ἔλαιον καὶ ἱμάτιον, ταῦτα
[2, 2]   ἡμῶν θλιβείς, τὸ αἷμα τῆς  σταφυλῆς   ὕδατι κίρνασθαι ἐθελήσαντος τοῦ λόγου,
[2, 1]   ἐστι τροφή, ἑστίασις λογική· Πάντα  στέγει,   πάντα ὑπομένει, πάντα ἐλπίζει·
[2, 2]   περιρραγεῖς γένωνται πλατυνομένου τοῦ στόματος,  στεναῖς   κομιδῇ κατὰ τὸ στόμιον ἀλαβάστροις
[2, 10]   ἦρι συγχαλώμενον ἐλευθεροῦται μὲν τῆς  στενοχωρίας   τὸ πνεῦμα φερόμενον δι´ εὐρυχώρων
[2, 1]   φωνὴ γίνεται, πλήρεσι ταῖς γνάθοις  στενοχωρουμένη,   καὶ γλῶσσα τῇ τροφῇ
[2, 10]   πυκνούμεναι ἀρτηρίαι προσαναθλίβουσι τὸ πνεῦμα,  στενοχωρούμενον   δὲ ἄγαν τοῦτο πνιγόμενον ἀποδίδωσι
[2, 9]   τοῖς στρώμασιν ἐνειλημένον γαστέρων τε  στενοχωρουμένων   βορβορυγμοὶ τὸ διορατικὸν τῆς ψυχῆς
[2, 2]   τὴν φθορὰν ῥέπει. Εἰκότως οὖν  στερρότατα   παιδαγωγὸς ἀπαγορεύει τῆς ἡμετέρας
[2, 10]   ὠφελῶν— δὲ ἀντοφθαλμῶν ἡδονῇ  στεφανοῖ   τὴν ζωὴν αὐτοῦ. Οὔκουν ἀφροδισίων
[2, 8]   οἰκεῖός ἐστιν. ~Εἰ μύροις καὶ  στεφάνοις   χρηστέον. Στεφάνων δὲ ἡμῖν καὶ
[2, 8]   καὶ πάροινος· ἄπερρε· μή μοι  στέφανον   ἀμφιθῇς κάρᾳ. Ἦρος μὲν γὰρ
[2, 8]   μελίττας τρεφομένους· τὸ δὲ πλεκτὸν  στέφανον   ἐξ ἀκηράτου λειμῶνος κοσμήσαντας οἴκοι
[2, 8]   τῷ ὄντι παρεπομένοις τῇ γραφῇ.  Στέφανον   μὲν γυναικὸς τὸν ἄνδρα ὑποληπτέον,
[2, 8]   τῆς ὄψεως οἱ ἀναδούμενοι τὸν  στέφανον   ὑπὲρ τὰς ὄψεις οὐδὲ μὴν
[2, 8]   γὰρ καλὸς τοῦ ἀμαράντου  στέφανος   ἀπόκειται τῷ καλῶς πεπολιτευμένῳ· τὸ
[2, 8]   λειμώνων θεῖος δρέπεται γεωργός.  Στέφανος   δὲ γερόντων τέκνα τέκνων, δόξα
[2, 8]   ὅτι κωμαστικῆς ἀγερωχίας σύμβολον  στέφανος   εἴη ἀλλὰ γὰρ ὅτι τοῖς
[2, 8]   τρίτον φυλλοβολία, τελευταῖον  στέφανος,   ἐπίδοσιν λαβούσης εἰς τρυφὴν τῆς
[2, 8]   μὲν γὰρ τοῦ κυρίου  στέφανος   ἡμᾶς ᾐνίττετο προφητικῶς τούς ποτε
[2, 8]   ὅλων, καὶ τῆς συμπάσης ἐκκλησίας  στέφανος   Χριστός. Καθάπερ δὲ αἱ
[2, 8]   συνεκκλησιάζουσιν φίλον ἐθρίγκωσεν αὐτούς·  στέφανος   οὗτος ἄνθος ἐστὶ τῶν πεπιστευκότων
[2, 8]   ἔξεστιν. δὲ πλεκτὸς μαραίνεται  στέφανος   οὗτος καὶ τὸ πλέγμα τῆς
[2, 8]   μάγοι. Μένει δὲ ἀθάνατος  στέφανος   οὗτος κατ´ εἰκόνα τοῦ κυρίου·
[2, 8]   Ἐμψύχει γὰρ χαίτην ἄλλως  στέφανος   περικείμενος καὶ δι´ ὑγρότητά {τε}
[2, 8]   συνείδησιν» Ἀοχλήτου δὲ ἀμεριμνίας  στέφανος   σύμβολον· ταύτῃ καὶ τοὺς νεκροὺς
[2, 8]   δὲ διὰ τὴν προσηγορίαν τοῦ  στεφάνου,   κινδύνου δὲ διὰ τὴν ἄκανθαν·
[2, 2]   σφαλλομένους, περὶ τοῖς τραχήλοις ἔχοντας  στεφάνους   ὥσπερ τοὺς ἀμφορεῖς, διαπυτίζοντας ἀλλήλοις
[2, 8]   τιμίοις συνθέτῳ καὶ ποικίλῳ χρώμενοι  στεφάνῳ,   οἱ χριστοί, τὸν Χριστὸν ἐπὶ
[2, 8]   τὸν νάρκισσον ἀρχαῖον μεγάλων θεῶν  στεφάνωμα»   προσεῖπε, τῶν χθονίων λέγων· ῥόδῳ
[2, 8]   ~Εἰ μύροις καὶ στεφάνοις χρηστέον.  Στεφάνων   δὲ ἡμῖν καὶ μύρων χρῆσις
[2, 8]   μύροις καὶ ταῖς ἀπὸ τῶν  στεφάνων   εὐωδίαις περιέλκεται. Ἐπεὶ δὲ οὐδεμίαν
[2, 8]   ἀσελγεῖς. Τοιαύτη δὲ καὶ τῶν  στεφάνων   χρῆσις, κωμαστικὴ καὶ πάροινος·
[2, 8]   Ἑλλήνων χρῆσίς πω τῶν  στεφάνων   ἦν. Οὔτε γὰρ οἱ μνήστορες
[2, 8]   μετὰ τὰ Μηδικά. Εἴργονται τοίνυν  στεφάνων   οἱ τῷ λόγῳ παιδαγωγούμενοι, οὐκ
[2, 8]   μὲν γὰρ βακχεύοντες οὐδὲ ἄνευ  στεφάνων   ὀργιάζουσιν· ἐπὰν δὲ ἀμφιθῶνται τὰ
[2, 8]   ἐγκέφαλον μύρῳ χρίεσθαι ἀξιοῦσι τὰ  στήθη   καὶ μυκτῆρας ἄκρους, ὡς δυνηθῆναι
[2, 2]   συνιζηκυίας τῆς κεφαλῆς εἰς τὸ  στῆθος   τοὺς ὀψοφάγους καὶ ἡδονικοὺς καὶ
[2, 10]   γοῦν συνιδεῖν ἐξ αὐτῆς καθάπερ  στήμονας   τὰ νεῦρα διαφορούμενα καὶ περὶ
[2, 10]   καλοῦσιν— ἐξ οὗ μακρὸς τίκτεται  στήμων,   καθάπερ ἐκ τῆς ἀράχνης
[2, 1]   αὐτοὺς κατὰ ἔκθλιψιν τοῦ σίγμα  στοιχείου   νενοηκότες. γὰρ οὐχ οὗτοι
[2, 4]   λόγον τὸν Ἰησοῦν μηνύει, τῷ  στοιχείῳ   τῆς δεκάδος φανερούμενον. Ὡς δὲ
[2, 10]   τοῦ θυσιαστηρίου· καὶ ἐδόθη ἑκάστῳ  στολὴ   λευκή. Εἰ δὲ καὶ ἄλλο
[2, 10]   ὡσεὶ χιὼν λευκόν» Τοιαύτῃ χρώμενον  στολῇ   τὸν κύριον ἐν ὁράματι θεωρεῖ·
[2, 10]   ἐσθῆτα περιορώντων, οἷς οἱ ἐπιμελεῖς  στολισμοὶ   καὶ τῶν κρασπέδων αἱ ἀπαιωρήσεις
[2, 7]   ἐπισφαλὴς γὰρ τοιαύτη παιδιά·  στόμα   δὲ προπετοῦς ἐγγίζει συντριβῇ» οὐ
[2, 1]   γὰρ τὰ εἰσερχόμενα εἰς τὸ  στόμα   κοινοῖ τὸν ἄνθρωπον» ἀλλὰ
[2, 4]   αἰνεῖτε αὐτόν» κιθάρα νοείσθω τὸ  στόμα,   οἱονεὶ πλήκτρῳ κρουόμενον τῷ πνεύματι·
[2, 2]   τί, πεύσῃ; Ὅτι» φησί, τὸ  στόμα   σου τότε λαλήσει σκολιά, κατακείσῃ
[2, 10]   ἤδη τὴν ἀσέλγειαν μεμυκότι τῷ  στόματι.   Αἱ δὲ ὀρέξεις αὐτῆς αἱ
[2, 7]   ἀνήρ, ὃς οὐκ ὠλίσθησεν ἐν  στόματι   αὐτοῦ καὶ οὐ κατενύγη ἐν
[2, 7]   ἐκπνεομένῳ ἀέρι σχηματιζομένῳ κοσμίως τῷ  στόματι,   οὐχὶ δὲ τραγικῶν δίκην προσωπείων
[2, 1]   ἀλλὰ τὰ ἐξιόντα» φησί, τοῦ  στόματος.   Ἀδιάφορος ἄρα φυσικὴ χρῆσις
[2, 7]   σκώπτειν τὸν ἅγιον ἁμαρτία· ἐκ  στόματος   γὰρ ἀφρόνων» φησὶν γραφή,
[2, 6]   γὰρ ἐξιόντα» φησίν, ἐκ τοῦ  στόματος   κοινοῖ τὸν ἄνθρωπον» κοινὸν καὶ
[2, 2]   χείλη περιρραγεῖς γένωνται πλατυνομένου τοῦ  στόματος,   στεναῖς κομιδῇ κατὰ τὸ στόμιον
[2, 4]   ἐν κυμβάλοις ἀλαλαγμοῦ» κύμβαλον τοῦ  στόματος   τὴν γλῶτταν λέγει, τοῖς
[2, 6]   πᾶς λόγος σαπρὸς ἐκ τοῦ  στόματος   ὑμῶν» φησὶν μὴ ἐκπορευέσθω, ἀλλ´
[2, 8]   καχεκτῇ, ῥωννύουσαι δὲ καὶ τὸν  στόμαχον.   {Πολλοῦ τοίνυν δεῖ τοῖς ἄνθεσιν
[2, 2]   τῷ Τιμοθέῳ ὑδροποτοῦντι, διὰ τὸν  στόμαχόν   σου» φησὶν ἀπόστολος, παγκάλως
[2, 1]   ἐντίκτουσαι βλάβας, καχεξίας σωμάτων, ἀνατροπὰς  στομάχων,   ἐκπορνευούσης τῆς γεύσεως διά τινος
[2, 2]   στόματος, στεναῖς κομιδῇ κατὰ τὸ  στόμιον   ἀλαβάστροις ἀσχημόνως πίνουσαι ἀνακλῶσι μὲν
[2, 10]   ἐν τῇ κύστει, καὶ τὸ  στόμιον   τοῦ τραχήλου, προσίεται τὸ
[2, 2]   Ὡς ἄρα κάμινος μὲν δοκιμάζει  στόμωμα   ἐν βαφῇ, οἶνος δὲ καρδίαν
[2, 1]   πάντα εἰς δόξαν θεοῦ ποιεῖτε»  στοχαζόμενοι   τῆς ἀληθοῦς εὐτελείας, ἥν μοι
[2, 1]   καὶ ὅπως ἁρμόττειν γε χρή.  Στοχαζομένοις   τοίνυν τῆς συμμετρίας τοῦ συντάγματος,
[2, 7]   βιαιότερον. Μηδὲ ἀπομύττεσθαι παρὰ πότον·  στοχαστέον   γὰρ ἁμῇ γέ πῃ τῶν
[2, 11]   ἁρμόδιον ἀνυποδησία, πλὴν εἰ μὴ  στρατεύοιτο.   Καὶ γάρ πως ἐγγὺς τὸ
[2, 12]   πλούσιος. Ἤδη δὲ καὶ οἱ  στρατιῶται   χρυσίῳ κεκοσμῆσθαι βούλονται, οὐδὲ ἐκεῖνο
[2, 12]   χρυσοῦν ἐστι περιδέραιον καὶ οἱ  στρεπτοί;   οἵ τε καθετῆρες καλούμενοι ἁλύσεων
[2, 12]   {Α. Μίτρας, ἀναδήματα, νίτρον, κίσηριν,  στρόφιον,   ὀπισθοσφενδόνην, κάλυμμα, φῦκος, περιδέραια, ὑπογράμματα,
[2, 2]   ἀγρυπνίας» φησί, καὶ χολέρα καὶ  στρόφος   μετὰ ἀνδρὸς ἀπλήστου. Διὰ τοῦτό
[2, 9]   ῥωχμοὶ καὶ τὸ ῥέγχειν τοῖς  στρώμασιν   ἐνειλημένον γαστέρων τε στενοχωρουμένων βορβορυγμοὶ
[2, 9]   σωμάτων διὰ τὴν μαλακίαν τῶν  στρωμάτων·   Οὐδὲ γὰρ συνέχει ἐπιστρεφομένοις τοῖς
[2, 3]   καὶ χελώνης πεποικιλμέναι κύτει κλισιάδες  στρωμναί   τε ἁλουργεῖς καὶ ἄλλων χρωμάτων
[2, 8]   καὶ τὰς ἐσθῆτας καὶ τὰς  στρωμνὰς   καὶ τοὺς οἴκους ὑποθυμιῶσί τε
[2, 1]   καὶ τὴν χεῖρα καὶ τὴν  στρωμνὴν   καὶ τὸ γένειον φυλάττουσιν, τὸ
[2, 8]   καὶ ἀπὸ ἐδωδῆς καὶ ἀπὸ  στρωμνῆς   καὶ ἀπὸ συναναστροφῆς καὶ ἐκ
[2, 10]   ἐπ´ ἄρρενος ὕβριν ἀπεχθέα τε  στυγερήν   τε ὁρμωμένους, ὅτι παρὰ φύσιν·
[2, 8]   τὸ ἐκ μύρτων καὶ μυρρίνης  στυπτικόν,   παρακατέχον τὰς ἀπὸ τοῦ σώματος
[2, 10]   αἱ δὲ ῥύψεις καὶ αἱ  στύψεις   τοῖς φαρμακώδεσι τῆς βαφῆς χυμοῖς
[2, 10]   λόγος ἐπιτρέπει, ὡς ὁμολογοῦσιν οἱ  Στωϊκοί,   πῶς οὐχὶ πολὺ πλέον τοῦ
[2, 1]   δευτέρου· θεὸς ἐκαθάρισεν,  σὺ   μὴ κοίνου. Καὶ ἡμῖν δὲ
[2, 10]   ἔχειν ὁμολογοῦσα ὀλίγον ἀνθεῖ καὶ  συγγηράσκει   τῷ σώματι, ἔσθ´ ὅτε δὲ
[2, 10]   ὥραν λαγώς, καὶ ἐπιβαίνει  συγκαθεσθείσης   τῆς θηλείας κατόπιν ἐπιών· ἔστι
[2, 9]   ἐπιτρέπει δὲ πέττεσθαι σιτία καὶ  συγκαίει   μᾶλλον, δὴ διαφθείρειν τὴν
[2, 2]   τί; Ὅτι ἀσχημοσύνην αὐτῆς οὐ  συγκαλύπτει»   Ταχὺ γὰρ εἰς ἀταξίαν ὑποσύρεται
[2, 7]   παραδέξῃ δὲ ἀκοὴν ματαίαν οὐδὲ  συγκαταθήσῃ   μετὰ τοῦ ἀδίκου γενέσθαι μάρτυς
[2, 10]   τῇ ἐξηγήσει τῶν συμβολικῶς εἰρημένων  συγκατατίθεμαι.   ~Οὐ γὰρ ἄν ποτε βιασθείη
[2, 1]   τοῦτο, ὑγείας τε καὶ ἰσχύος  σύγκειται,   οἷς μάλιστα κατάλληλον τῆς τροφῆς
[2, 10]   οὐδὲ τοῖς λαγνιστάτοις τῶν ζῴων  συγκεχώρηκεν   φύσις τὸν τῆς περιττώσεως
[2, 10]   τὴν φιλανθρωπίαν. Ἀλλ´ οἷς γε  συγκεχώρηται   γῆμαι, τούτοις ἐδέησεν παιδαγωγοῦ, ὡς
[2, 12]   δεδώρηται καὶ εἰ πάντα ὑμῖν  συγκεχώρηται   καὶ εἰ πάντα ἡμῖν ἔξεστι»
[2, 2]   πατρικοῦ βουλήματος πνεύματι καὶ λόγῳ  συγκιρνάντος   μυστικῶς· καὶ γὰρ ὡς ἀληθῶς
[2, 10]   τῆς γεωργίας τῶν καρπῶν  συγκομιδή.   Μακρῷ δὲ ἀμείνων γεωργὸς
[2, 10]   ὕλης βρασμὸς ἐκταράττει καὶ  συγκρούει   τὴν ἁρμονίαν τοῦ σώματος. Ἀστεῖος
[2, 4]   μακρὰν ἀπῴκισται τοῦ ἡμεδαποῦ χοροῦ·  σύγκωμος   δὲ παροινία τίς ἐστιν
[2, 10]   τῷ περιέχοντι καὶ τῷ ἦρι  συγχαλώμενον   ἐλευθεροῦται μὲν τῆς στενοχωρίας τὸ
[2, 1]   καθήκει· ἀκρασίας γὰρ τῆς μεγίστης  συγχεῖν   τοὺς καιρούς, ὧν αἱ χρήσεις
[2, 4]   φόβου ἀνὰ τὰς πανηγύρεις {χορδαῖς}  συγχρῆσθαι,   ὡς δὴ τὸ ἔκλυτον αὐτῶν
[2, 3]   οὐ τῷ〉 πλουσίῳ, εἰς γεηπονίαν  συγχρώμεθα,   τί κωλύει καὶ περὶ τὰ
[2, 10]   ἐς παντελῆ κατασπῶσι φθορὰν φθορίοις  συγχρώμεναι   φαρμάκοις ἐξαμβλίσκουσιν ἅμα τῷ ἐμβρύῳ
[2, 1]   ἐξεργασίας καιρός. Ἀπόχρη δὲ ὑπόμνησις  συγχρωμένων   ἡμῶν εἰς τὸ προκείμενον οὐκ
[2, 8]   Εἰ δὲ καὶ ἄρα τι  συγχωρητέον,   ἀπόχρη τῆς ὀδμῆς ἀπολαύειν αὐτοῖς
[2, 11]   μὲν οὖν τὸ λευκὸν ὑπόδημα  συγχωρητέον,   πλὴν εἰ μὴ ὁδεύοιεν, τότε
[2, 10]   θανάτου τοῖς χρωμένοις. Κάπρῳ  συῒ   τὸ ἑταιρικὸν ἀπείκασε πάθος, θάνατον
[2, 8]   ἐξ ἀκανθῶν τρυγῶμεν σταφυλὴν καὶ  σῦκα   ἀπὸ βάτων· οἳ δὲ εἰς
[2, 10]   γὰρ ἑνὶ ἀρκεῖται γάμῳ. Καὶ  συλλαμβάνει   πάλιν ἔτι θηλαζομένη· ἔχει γὰρ
[2, 3]   πάντα τὰ κατὰ τὸν οἶκον,  συλλήβδην   λέγω, ἀκόλουθα εἶναι ταῖς ἐνστάσεσιν
[2, 12]   δίκαιος καὶ σώφρων καὶ  συλλήβδην   ἀγαθός, οὐχ πλούσιος.
[2, 10]   γὰρ κενὸν πᾶν ἐπιθυμεῖ πληρώσεως·  συμβαίνει   δέ, ὅταν κυῶσι, θάτερον μέρος
[2, 1]   θεωρίαν τῶν κατὰ τὸν ἄνθρωπον  συμβαινόντων   κατὰ φύσιν ἀκριβῶς ἐκμάθῃ, εἴσεται
[2, 12]   ἐν τῇ ἑκάστου ἀρετῇ εἶναι  συμβέβηκεν.   Ἀνθρώπου δὲ ἀρετὴ δικαιοσύνη καὶ
[2, 5]   καθορᾶσθαι τὰ ἤθη τῶν ὑπούλων  συμβέβηκεν   τῆς ὑποκρίσεως ἀπογυμνούμενα διὰ τὴν
[2, 7]   ~Τίνα χρὴ παραφυλάττεσθαι τοὺς ἀστείως  συμβιοῦντας.   Ἀπέστω δέ, ἀπέστω ἡμῶν καὶ
[2, 8]   χρίσεις τῶν μύρων κηδείας, οὐ  συμβιώσεως   ἀποπνέουσιν. Καίτοι καὶ τὸ ἔλαιον
[2, 7]   τῷ λῦσαι τὴν δέσιν τῆς  συμβιώσεως   πειρωμένῳ. Εἰ δὲ καὶ ἀνάγκη
[2, 3]   ἐπ´ αὐτοῖς ἔπιπλα ἑνὸς ἐπιδείκνυσθαι  σύμβολα   βίου καλοῦ, καὶ τὸν καθ´
[2, 12]   δὲ τὰ φανερώτατα τοῦ πονηροῦ  σύμβολα   οὐκ αἰσχύνονται περικείμεναι. ὡς γὰρ
[2, 2]   Μὴ ἴσθι οἰνοπότης μηδὲ ἐκτείνου  συμβολαῖς,   κρεῶν ἀγορασμοῖς, πᾶς γὰρ μέθυσος
[2, 7]   αὐτῆς. Διὸ καὶ ἐπιφέρει· Μηδὲ  συμβολὰς   ποίει μετ´ αὐτῆς ἐν οἴνῳ,
[2, 12]   αἳ δέ, μὴ συνιεῖσαι τὸ  συμβολικὸν   τῶν γραφῶν, ὅλαι περικεχήνασι τοῖς
[2, 10]   μέντοι τῇδε τῇ ἐξηγήσει τῶν  συμβολικῶς   εἰρημένων συγκατατίθεμαι. ~Οὐ γὰρ ἄν
[2, 8]   τὸν Χριστὸν ἐπὶ τῆς κεφαλῆς  συμβολικῶς   ἐπιφερόμενοι λελήθεσαν κεφαλὴν κοσμούμενοι κυρίῳ.
[2, 10]   πάνσοφος Μωσῆς ὅπως ποτὲ  συμβολικῶς   τὴν ἄκαρπον ἀποκρούεται σποράν, οὐκ
[2, 12]   δ´ ἄλλα ὕλη γεώδης καταλείπονται.  Συμβολικῶς   τούτοις εἰκότως τειχίζεται τῶν ἁγίων
[2, 12]   λέγει, οὐδὲν ἀλλ´ μοιχείας  σύμβολον   αἰνιττόμενος τὰ κόσμια· χρυσοῦς γὰρ
[2, 8]   αἱ ἁμαρτίαι» Δύναται δὲ τοῦτο  σύμβολον   εἶναι τῆς διδασκαλίας τῆς κυριακῆς
[2, 8]   τοὺς ἠπιστηκότας. Ναὶ μὴν καὶ  σύμβολόν   ἐστι δεσποτικοῦ κατορθώματος, βαστάσαντος αὐτοῦ
[2, 2]   προκατηγγελμένου θεοσεβείᾳ παρασχών. Μυστικὸν ἄρα  σύμβολον   γραφὴ αἵματος ἁγίου οἶνον
[2, 8]   ἱδρυμένον, οὐδ´ ὅτι κωμαστικῆς ἀγερωχίας  σύμβολον   στέφανος εἴη ἀλλὰ γὰρ
[2, 8]   ἐπιδεχόμενος. Χρυσὸν αὐτῷ γεννηθέντι βασιλείας  σύμβολον   προσεκόμισαν οἱ μάγοι. Μένει δὲ
[2, 7]   μετακινούμενον ἐναλλάττειν τὸ σχῆμα, κουφότητος  σύμβολον.   Σώφρονος δὲ εὐθέως ἐν πόσει
[2, 8]   Ἀοχλήτου δὲ ἀμεριμνίας στέφανος  σύμβολον·   ταύτῃ καὶ τοὺς νεκροὺς καταστεφανοῦσιν,
[2, 7]   περίττωμα. Ἀγερωχίας δὲ καὶ ἀταξίας  σύμβολον   τὸ προσθεῖναι τοῖς ἤχοις ἐθέλειν,
[2, 10]   τὸ σῶμα τὰ ἐκτὸς πορίζεσθαι  συμβουλεύει,   διοικεῖν δὲ τὸ σῶμα τῇ
[2, 2]   περικόπτομεν, τοῖς παρατυχοῦσιν ἀπροσπαθῶς χρῆσθαι  συμβουλεύοντες,   πόρρωθεν ἄνωθεν ὀλισθανούσας ἀνακόπτοντες αὐταῖς
[2, 9]   καὶ αὐτῆς αὑτῇ τὰ κράτιστα  συμβουλευούσης·   ψυχῆς δὲ ὄλεθρος τὸ ἀτρεμῆσαι
[2, 3]   τοὺς ἄνδρας, καθάπερ ἐπάγονται τοὺς  συμβούλους   τοὺς ἑαυτῶν, καὶ τὰς πλουτούσας
[2, 3]   κρέως Ἰνδικὸν σίδηρον χαλκευτέον, καθάπερ  συμμαχικόν   τι παρακαλοῦντας; Τί δέ; Εἰ
[2, 8]   καρηβαρίας· ἡμῖν δὲ οὐχ ὁπωστιοῦν  συμμεθύειν,   ἀλλ´ οὐδὲ οἰνοῦσθαι ἐπιτέτραπται. Ναὶ
[2, 10]   τὸ χρῶμα καὶ τὴν ᾠδὴν  συμμεταβάλλει   ταῖς τροπαῖς— ἀλλ´ οὔτι γε
[2, 7]   κάθου τὸ σύνολον καὶ μὴ  συμμετακλιθῇς   ἐπ´ ἀγκῶνα μετ´ αὐτῆς. Τοῦτ´
[2, 1]   τὰς ὄψεις τοῖς προσοψήμασι δεδουλωκέναι  συμμεταφερομένης   αὐτοῖς, ὡς εἰπεῖν, τῆς ἀκρασίας
[2, 7]   τὸ φθέγμα τὸ σφῶν τῇ  συμμετρίᾳ   παραμετρούντων· τό τε γὰρ γεγωνὸς
[2, 1]   γε χρή. Στοχαζομένοις τοίνυν τῆς  συμμετρίας   τοῦ συντάγματος, ὁποῖόν τινα τῷ
[2, 9]   ἀφελεῖ τῇ εὐνῇ καὶ λιτῇ  σύμμετρον   ἐχούσῃ τὸ παρηγοροῦν, εἰ θέρος
[2, 9]   δὲ τῆς κοίτης τὸ μαλθακὸν  συμμέτρως   ἀρρενιστέον. Οὐ γὰρ ἔκλυσιν χρὴ
[2, 5]   μειδιῶντας φαίνεσθαι, μὴ συνήδεσθαι διὰ  συμπάθειαν   δοκῶμεν, εἰ δὲ ἐπὶ λυπηροῖς,
[2, 9]   οὔσης περὶ τὰς τοῦ σώματος  συμπαθείας   καὶ αὐτῆς αὑτῇ τὰ κράτιστα
[2, 4]   πρὶν ἡμᾶς μεταλαβεῖν τροφῆς τῶν  συμπάντων   εὐλογεῖν τὸν ποιητήν, οὕτως καὶ
[2, 2]   περὶ βίον, καὶ ταύτῃ πάντῃ  συμπάρεστιν   ἐφ´ ὅσον βιοῦμεν, ἀεὶ τὸ
[2, 8]   πατὴρ τῶν ὅλων, καὶ τῆς  συμπάσης   ἐκκλησίας στέφανος Χριστός. Καθάπερ
[2, 8]   χώραν ἀπονέμομεν ἡδονῇ πρὸς οὐδεμίαν  συμπεπλεγμένῃ   λυσιτελῆ τῷ βίῳ χρείαν, φέρε
[2, 10]   χρὴ τοῦ τόνου. Εἰ δὲ  συμπεριφέρεσθαι   χρή, ὀλίγον ἐνδοτέον αὐταῖς μαλακωτέροις
[2, 1]   γεωργῶν. Μὴ γὰρ ἀφαιροῦμεν τὴν  συμπεριφοράν,   ἀλλὰ τὸν ὄλισθον τῆς συνηθείας
[2, 2]   τοῦ λόγου τοῦ νέου, εἰς  συμπλήρωσιν   τοῦ χρόνου τοῦ προκατηγγελμένου θεοσεβείᾳ
[2, 10]   αἱ τέως περὶ τὰς φιλοστόργους  συμπλοκὰς   δεδονημέναι, ἀποστραφεῖσαι, ἔνδον περὶ τὴν
[2, 10]   τὴν σεμνότητα ἐπιδεικτέον τὰς ἀσχήμονας  συμπλοκὰς   παραιτούμενον καὶ τῆς πρὸς τοὺς
[2, 6]   μορίοις καὶ τῇ κατὰ γάμον  συμπλοκῇ,   καθ´ ὧν κεῖται τὰ ὀνόματα
[2, 10]   καὶ γὰρ ποθεινοτέρα χρονιωτέρα  συμπλοκή.   Οὐ μὴν οὐδ´ ὡς ἐν
[2, 8]   οὐ καρωτικαὶ οὐδὲ ἐρωτικαί, οὔκουν  συμπλοκῆς   καὶ τῆς ἀκολάστου ἑταιρείας ἀποπνέουσαι,
[2, 2]   τὴν ἀκοσμίαν τὴν περὶ τὰ  συμπόσια,   ὧν ἐστι τὸ ζῆν οὐδὲν
[2, 4]   θέατρον μέθης τὸ τοιοῦτον γίνεται  συμπόσιον.   Ἀποθεμένους γὰρ ἡμᾶς τὰ ἔργα
[2, 7]   ταύταις διαβολὴ εἰς ἀνδρῶν παρεῖναι  συμπόσιον   καὶ ταῦτα οἰνωμένων. Οἳ δὲ
[2, 7]   αἱ ἐπὶ τὰς ἑστιάσεις συνελεύσεις,  συμποσίου   δὲ τὸ τέλος πρὸς
[2, 4]   ἀποπεμπτέα τὰ ὄργανα ταῦτα νηφαλίου  συμποσίου,   θηρίοις μᾶλλον ἀνθρώποις κατάλληλα
[2, 2]   οὐδὲ τὸν λόγον ἀπεῖναι τοῦ  συμποσίου   ὀρθῶς ἄν τις βουληθείη οὐδὲ
[2, 7]   δὲ τῶν πολλῶν καὶ τοῦ  συμποσίου   ὑπεξιέναι ἐπιεικῶς ἀνδρὸς σώφρονος· Ἐν
[2, 7]   ἐκ λόγων ἄνθρωπος κρίνεται. Ἐν  συμποσίῳ   δέ» φησί, μὴ ἐλέγξῃς τὸν
[2, 7]   ἡλικίας δεδοκιμασμένης. Λάλησον, πρεσβύτερε, ἐν  συμποσίῳ·   πρέπει γάρ σοι· ἀλλ´ ἀπαραποδίστως
[2, 2]   κατάποσιν βροχθίζουσιν, οἷον ἀπογυμνούμεναι τοῖς  συμπόταις   δύνανται, ἐρυγάς τε ἀνδρώδεις
[2, 2]   μᾶλλον πρότερον καὶ τοῖς  συμπόταις   μειλίχιον καὶ τοῖς οἰκέταις πραΰτερον
[2, 2]   γῆς, πολλὰ ταῦτα ὀνόματα· σώφρονι  συμπότῃ   οἶνος εἷς, ἑνὸς γεώργιον θεοῦ.
[2, 8]   οὗτός με παραδώσει» Ὁρᾷς τὸν  συμπότην   τὸν δόλιον; Καὶ αὐτὸς οὗτος
[2, 4]   τοῖς παλαιοῖς Ἕλλησι παρὰ τὰς  συμποτικὰς   εὐωχίας καὶ τὰς ἐπιψεκαζούσας κύλικας
[2, 4]   καὶ συσχηματίζεται καιροῖς, προσώποις, τόποις,  συμποτικὸς   δέ ἐστι νῦν· ἐπιφέρει γὰρ
[2, 10]   ὑπογράφοντες· τὰ γὰρ τῶν παλαιῶν  συμπτώματα,   ὡς καὶ πρόσθεν εἴπομεν, εἰς
[2, 10]   γὰρ εἰς γένεσιν δεδημιούργηται. Ἐντεῦθεν  συμφανὲς   ἡμῖν ὁμολογουμένως παραιτεῖσθαι δεῖν τὰς
[2, 12]   ἀπόστολος, ἀλλ´ οὐ πάντα  συμφέρει»   ~Παρήγαγεν δὲ τὸ γένος ἡμῶν
[2, 1]   ἔξεστί μοι, ἀλλ´ οὐ πάντα  συμφέρει»   ταχὺ γὰρ καταπίπτουσιν ἐπὶ τὸ
[2, 10]   ὁμολογουμένως τὸν πάνσοφον Μωσέα αἰνίττεσθαι  σύμφημι   κἀγώ· οὐ μέντοι τῇδε τῇ
[2, 12]   ἑκουσίως περιπίπτουσαι δεσμοῖς αὐχεῖν ἐπὶ  συμφοραῖς   πλουσίαις. Ἴσως δὲ καὶ
[2, 1]   τὸν ὄλισθον τῆς συνηθείας ὡς  συμφορὰν   ὑποπτεύομεν. Διὸ παραιτητέον τὴν λιχνείαν
[2, 3]   ἐνστάσει, τὰ ἑξῆς ἀκόλουθα καὶ  σύμφωνα   τῇ διαθέσει τῇ μιᾷ φαίνεσθαι
[2, 2]   κελαρυσμὸς ῥαγδαίου τοῦ ποτοῦ φερομένου  σὺν   πολλῷ τῷ πνεύματι ἐπισπωμένῳ, ὥσπερ
[2, 7]   μὲν παραπεμπτέα, ἐρυγή, ἡσυχῇ  σὺν   τῷ ἐκπνεομένῳ ἀέρι σχηματιζομένῳ κοσμίως
[2, 1]   μὲν γὰρ ἐπὶ τῇ εὐφροσύνῃ  συναγωγὰς   ἐγκαταλεγόμενοι καὶ αὐτοὶ δειπνάριά τε
[2, 3]   δεσμὸν τετρυπημένον. Οὗτός ἐστιν  συνάγων   καὶ ἀποκλείων τὸν σπόρον καὶ
[2, 3]   αὐτοῖς χαίροντες κειμηλίοις· δὲ  συνάγων   τοὺς μισθούς» φησίν, συνήγαγεν εἰς
[2, 8]   δὲ τῷ σωφροσύνης ἀμβροσίῳ χρίσματι  συναλειφέσθω,   ἁγίῳ τερπομένη μύρῳ τῷ πνεύματι.
[2, 8]   Τούτῳ καὶ αὐτὸς κύριος  συναλείφεται   τῷ μύρῳ, ὡς διὰ Δαβὶδ
[2, 1]   πορεύεσθαι κρίνομεν— καλὸν γὰρ μὴ  συναναμίγνυσθαι   τοῖς ἀτάκτοις— πᾶν τὸ παρατιθέμενον
[2, 1]   ἡμῶν τὰ δεῖπνα διακρίνει μὴ  συναναμίγνυσθαι»   φάσκων, εἴ τις ἀδελφὸς λεγόμενος
[2, 6]   παιδαγωγήσεις; Αἱ μετὰ τῶν δικαίων  συναναστροφαὶ   προλαμβάνουσαι καὶ προεμφράττουσαι τὰ ὦτα
[2, 8]   καὶ ἀπὸ στρωμνῆς καὶ ἀπὸ  συναναστροφῆς   καὶ ἐκ τῶν ὀφθαλμῶν καὶ
[2, 4]   φησιν. δὲ λόγος οὗτος  συναρμόζεται   καὶ συσχηματίζεται καιροῖς, προσώποις, τόποις,
[2, 7]   μετ´ αὐτῆς. Τοῦτ´ ἔστι μὴ  συνδείπνει   πυκνότερον, μηδὲ ἔσθιε μετ´ αὐτῆς.
[2, 9]   τὸν ἥμισυν ἡμῖν τοῦ βίου  συνδιαιρεῖται   χρόνον— πολλοῦ γε δεῖ μεθ´
[2, 7]   ἀδολεσχητέον, ἀλλ´ οὐδὲ τροχαλῶς καὶ  συνδιωκομένως   ὁμιλητέον. Καὶ γὰρ αὐτῇ τῇ
[2, 10]   ἐκ τῶν θείων ἀναλεγόμενος γραφῶν  συνεβούλευσεν   Πλάτων ἐκεῖθεν τὸ νόμιμον ἐκλαβών·
[2, 1]   ἔχουσιν ἐκ τῆς πανδήμου τροφῆς  συνεθιζόμενον   εἰς ἀίδιον τροφήν. Ἀγάπη μὲν
[2, 2]   μᾶλλον γυναικί, καὶ τὸ  συνειδέναι   αὐτὴν ἑαυτῇ, ἥτις εἴη, μόνον
[2, 8]   κατεχρήσαντο, ἀφεκτέον αὐτῶν διὰ τὴν  συνείδησιν»   Ἀοχλήτου δὲ ἀμεριμνίας στέφανος
[2, 1]   ἐσθίειν μηδὲν ἀνακρίνουσιν διὰ τὴν  συνείδησιν»   ὁμοίως δὲ καὶ τὰ ἐκ
[2, 1]   αὐτοῖς δύναμις— διὰ δὲ τὴν  συνείδησιν   τὴν ἡμετέραν ἁγίαν οὖσαν καὶ
[2, 1]   Χριστὸς ἀπέθανεν. Οἱ δὲ τὴν  συνείδησιν   τύπτοντες τῶν ἀσθενούντων ἀδελφῶν εἰς
[2, 1]   πολλὰ ὑπολαμβανόντων ὑδαρότητα, οἷς  συνείδησις   ἀσθενοῦσα μολύνεται. Βρῶμα γὰρ ἡμᾶς
[2, 7]   καὶ τὰ μάλιστα παραγγέλλεται ἁγίοις  συνεῖναι,   σκώπτειν τὸν ἅγιον ἁμαρτία· ἐκ
[2, 8]   ἐπιβουλεύουσι πολέμιον ἐκώλυσεν αὐτούς, τοῖς  συνεκκλησιάζουσιν   φίλον ἐθρίγκωσεν αὐτούς· στέφανος
[2, 7]   ἀγάπην αἱ ἐπὶ τὰς ἑστιάσεις  συνελεύσεις,   συμποσίου δὲ τὸ τέλος
[2, 1]   πτηνὰ καὶ τὰ νηκτὰ καὶ  συνελόντι   εἰπεῖν τὰ ἄλογα ζῷα διατρέφων
[2, 4]   ὄψιν τε καὶ ἀκοὴν καὶ  συνελόντι   φάναι αἴσθησιν ἀκρασίας αἰσχράν, τὴν
[2, 7]   λαθεῖν πειρᾶσθαι, ἤν τι καὶ  συνεξάξῃ   ἐκβιαζόμενος ἀὴρ περίττωμα. Ἀγερωχίας
[2, 10]   ἀποδίδωσι τὸν ἦχον. Αὖθις οὖν  συνεξομοιούμενον   τῷ περιέχοντι καὶ τῷ ἦρι
[2, 1]   νύκτωρ, καὶ ὅσα τούτῳ ἐπιτηδεύματα  συνέπεται   τῷ βίῳ· ἐκ γὰρ τούτων
[2, 7]   τῆς πίστεως ἐκριπίζει τὴν διάνοιαν,  συνεργεῖ   δὲ αὐτοῖς τὸ ἄστατον τῆς
[2, 2]   ποιήματα, καὶ ταύτῃ πρὸς ὑγείαν  συνεργεῖ   κρᾶσις ἀμφοῖν, ὕδατός
[2, 10]   καθὸ εἰς γένεσιν ἀνθρώπου ἄνθρωπος  συνεργεῖ.   Οὐ πᾶσα οὖν γῆ εὔθετος
[2, 9]   οἷον ὕπνου γυμνάσιον ὑπάρχουσαι φυσικόν,  συνεργοῦσι   πρὸς τὴν κατάταξιν τῆς τροφῆς·
[2, 10]   ἔνδον περὶ τὴν παιδοποιίαν ἀσχολούμεναι  συνεργοῦσι   τῷ δημιουργῷ. Οὐ δὴ θέμις
[2, 1]   ἐσθιέτω, ἵνα μὴ εἰς κρίμα  συνέρχησθε.   ~Ἀφεκτέον οὖν δουλοπρεπείας ἁπάσης καὶ
[2, 1]   φωνὴν ἀγανακτητικήν· Ὥστε, ἀδελφοί μου,  συνερχόμενοι   εἰς τὸ φαγεῖν ἀλλήλους ἐκδέχεσθε.
[2, 2]   Κορινθίοις ἀπόστολος χαλεπήνας εἴπῃ·  Συνερχομένων   ὑμῶν οὐκ ἔστι κυριακὸν δεῖπνον
[2, 1]   μοιχὸς εἰδωλολάτρης, τούτῳ μηδὲ  συνεσθίειν»   τὸν λόγον τὸ
[2, 10]   τὸ σπέρμα, ἀρχηγὸν γενέσεως οὐσίαν,  συνεσπαρμένους   ἔχουσαν τῆς φύσεως τοὺς λογισμούς·
[2, 3]   ἔχοντα σπουδήν. γὰρ καιρὸς  συνεσταλμένος   ἐστίν» ὥς φησιν ἀπόστολος.
[2, 2]   καὶ τοῦ χρησίμου βίος  συνέστηκεν.   Τῷ μὲν οὖν ἀναγκαίῳ τῷ
[2, 1]   καὶ προτρεποίμεθα ἐπ´ ἀρετὴν τῶν  συνεστιωμένων   τινάς, ταύτῃ πλέον ἀφεκτέον τῶν
[2, 10]   οἶνος γὰρ καὶ γυναῖκες ἀποστήσουσι  συνετούς,   καὶ κολλώμενος πόρναις τολμηρότερος
[2, 12]   τὸ πολλοὺς εὐεργετεῖν; Πόσῳ δὲ  συνετώτερον   τοῦ εἰς λίθους καὶ χρυσίον
[2, 2]   δὲ τότε μάλιστα τὸν λόγον  συνευωχησόμενον   ἀξιῶ παρεισάγειν παιδαγωγήσοντα τὴν οἰνοφλυγίαν,
[2, 7]   γὰρ ἁμῇ γέ πῃ τῶν  συνευωχουμένων,   μὴ ἀποστέρξωσιν ἀπὸ ναυτίας τὴν
[2, 12]   ἀκοσμίαν τῶν γυναικῶν φιλήμων ἐν  Συνεφήβῳ   προσεῖπεν, ἱμάτια διαφαίνοντα καὶ πέδην
[2, 9]   μαλακίαν τῶν στρωμάτων· Οὐδὲ γὰρ  συνέχει   ἐπιστρεφομένοις τοῖς εὐναζομένοις ἐν αὐτοῖς
[2, 10]   ἔστιν ὕαιναν λαβεῖν· οὐ γὰρ  συνεχεῖς   αἱ κυήσεις τῷ ζῴῳ γίγνονται
[2, 7]   ἐκκλιτέοι· παραιτητέον δὲ καὶ τὸ  συνεχὲς   ἀποπτύειν καὶ τὸ χρέμπτεσθαι βιαιότερον.
[2, 7]   καὶ τοῦτο κατηγόρημα τοῦ νέου.  Συνεχὲς   δὲ καὶ τὸ μετακινούμενον ἐναλλάττειν
[2, 1]   χεῖρας ἐπεμφύρειν τοῖς ἡδύσμασιν  συνεχὲς   ἐπὶ τοὔψον ἐκτείνειν οὐκ ἀπογευομένων,
[2, 2]   ἀνασφογγιζομένην ξηροφαγίᾳ. Καὶ γὰρ τὸ  συνεχὲς   πτύειν καὶ ἀπομύσσεσθαι καὶ περὶ
[2, 10]   μύξαι ἐπὶ τὰς ῥῖνας καταφέρονται·  συνεχὴς   δὲ ἕδρα τῷ πέρατι
[2, 1]   καὶ ἱδρῶτα περιχεῖσθαι τῇ ἀπληστίᾳ  συνεχομένων   καὶ ἀσθμαινόντων ὑπὸ ἀκρασίας, ὠθουμένης
[2, 9]   τὸν θεὸν ἐννοουμένη διὰ τῆς  συνεχοῦς   προσομιλήσεως ἐγκαταλέγουσα τῷ σώματι τὴν
[2, 2]   λόγον αὐτόν, ἔκδοτον δὲ αὑτὸν  συνεχώρησεν   τῇ μέθῃ, ὅσα τούτῳ ἠπείλησεν
[2, 10]   παρεισάγουσαν— τοῖς μὲν γὰρ οὐδέπω  συνεχώρησεν,   τοὺς δὲ οὐκέτι βούλεται γαμεῖν—
[2, 8]   οὐδὲ ἄνθρωπος ἄρα, ἐπήγαγεν καὶ  συνήγαγεν.   Ἀλλ´ ἵππῳ μὲν καὶ κυνὶ
[2, 3]   δὲ συνάγων τοὺς μισθούς» φησίν,  συνήγαγεν   εἰς δεσμὸν τετρυπημένον. Οὗτός ἐστιν
[2, 5]   μᾶλλον μειδιῶντας φαίνεσθαι, μὴ  συνήδεσθαι   διὰ συμπάθειαν δοκῶμεν, εἰ δὲ
[2, 6]   τὰ ὀνόματα τὰ περὶ τὴν  συνήθειαν   οὐ τετριμμένα, τοῦ ὄντως
[2, 1]   συμπεριφοράν, ἀλλὰ τὸν ὄλισθον τῆς  συνηθείας   ὡς συμφορὰν ὑποπτεύομεν. Διὸ παραιτητέον
[2, 1]   θεοῦ, κτήσεται, μελετήσας ἐνθένδε ἁγίαν  συνήλυσιν   ἀγάπης, οὐράνιον ἐκκλησίαν. Ἀγάπη μὲν
[2, 1]   δοχὰς εἰκότως ἂν καλοῖμεν τὴν  συνήλυσιν   ταύτην ἑπόμενοι λόγῳ, τὰς τοιαύτας
[2, 8]   Ἰουδαίων χρυσῷ καὶ λίθοις τιμίοις  συνθέτῳ   καὶ ποικίλῳ χρώμενοι στεφάνῳ, οἱ
[2, 10]   ἀναγκαίῳ κεχρῆσθαι ἑκάστοτε; Ἔστι γοῦν  συνιδεῖν   ἐξ αὐτῆς καθάπερ στήμονας τὰ
[2, 12]   οὐσίας νενοήκασιν· αἳ δέ, μὴ  συνιεῖσαι   τὸ συμβολικὸν τῶν γραφῶν, ὅλαι
[2, 10]   δὲ μὴ εἰς παίδων γονὴν  συνιέναι   ἐνυβρίζειν ἐστὶ τῇ φύσει, ἣν
[2, 2]   τοῦ ἀστέρος τοῦ πλανωμένου καταριθμούμενος  συνιζηκυίας   τῆς κεφαλῆς εἰς τὸ στῆθος
[2, 7]   ἐπιτείνοντες τὴν πρὸς ἀλλήλους εὔνοιαν  σύνιμεν,   πῶς ἔχθρας διὰ τοῦ σκώπτειν
[2, 10]   Ἑβραίων ἐγκύμονι τῇ αὑτοῦ γυναικὶ  συνιόντα   παρήγαγεν· ψιλὴ γὰρ ἡδονή, κἂν
[2, 5]   ἔμπαλιν εἶναι δεῖ σκυθρωπόν, ἀλλὰ  σύννουν·   ἀποδέχομαι γὰρ εὖ μάλα ἐκεῖνον
[2, 1]   δὲ πολλῷ τοῦ δαίμονα ἔχειν  σύνοικον   εὐδαίμονα γενέσθαι· εὐδαιμονία δὲ ἐν
[2, 7]   ὑπάνδρου γυναικὸς μὴ κάθου τὸ  σύνολον   καὶ μὴ συμμετακλιθῇς ἐπ´ ἀγκῶνα
[2, 7]   τὸ τέλος πρὸς τοὺς  συνόντας   φιλοφροσύνη, παρεπόμενα δὲ τῇ ἀγάπῃ
[2, 10]   Εὖ γοῦν τις εἰρηκέναι φαίνεται·  Συνουσία   ὤνησεν μὲν οὐδένα, ἀγαπητὸν δὲ
[2, 10]   καθάπερ τροφῇ, οὕτω δὲ καὶ  συνουσίᾳ   ὡς ἀναγκαίῳ κεχρῆσθαι ἑκάστοτε; Ἔστι
[2, 10]   ἡδοναῖς. Εὔνοια δὲ ὀλισθηρῶς εἰς  συνουσίαν   ἔχειν ὁμολογοῦσα ὀλίγον ἀνθεῖ καὶ
[2, 10]   τέλεον κεκενωμένα. Μικρὰν ἐπιληψίαν» τὴν  συνουσίαν   Ἀβδηρίτης ἔλεγεν σοφιστής, νόσον
[2, 10]   βλάβης· ὅλος ἄνθρωπος ἀποσπᾶται κατὰ  συνουσίας   ἀπουσίαν· φησὶ γάρ· Τοῦτο νῦν
[2, 10]   σποράν, καὶ τὸ ἐπίψογον τῆς  συνουσίας   ἀρνεῖται, μετὰ τὴν σπορὰν ἀποκλείουσα
[2, 10]   προσλαμβάνουσα. ~Τίνα διαληπτέον περὶ παιδοποιίας.  Συνουσίας   δὲ τὸν καιρὸν μόνοις τοῖς
[2, 4]   ἐπὶ πότῳ, μέθης ἐκκλητικὴ καὶ  συνουσίας   ἐρεθιστική, τόλμα αἰσχροποιός. Οἱ δὲ
[2, 10]   αὐτοὺς βλάπτοντες κατὰ τὰς παρανόμους  συνουσίας.   Ἔχε γὰρ ὀρθῶς παντὸς μᾶλλον
[2, 1]   τὴν ἀβλαβῆ καὶ ἀπροσκορῆ τῆς  συνουσίας   κοινωνίαν, ἀδιάφορον δὲ ἡγουμένους τῶν
[2, 10]   τῆς ὑστέρας ἱκανὸν αὐτῇ γίνεται  συνουσίας   ὁρμητήριον· τὸ γὰρ κενὸν πᾶν
[2, 10]   ἀπ´ ἐμοῦ, κοιλίας ὄρεξις καὶ  συνουσιασμὸς   μὴ καταλαβέτωσάν με» Πόρρωθεν οὖν
[2, 6]   ὀνόμασιν οὐδὲ μὴν ἐν τοῖς  συνουσιαστικοῖς   μορίοις καὶ τῇ κατὰ γάμον
[2, 10]   πῶς οὐχὶ πολὺ πλέον τοῦ  συνουσιαστικοῦ   ἐπικρατητέον μορίου τοῖς σοφίαν διώκουσιν;
[2, 10]   σφοδρῶν τε ὀρέξεων καὶ ἐπαλλήλων  συνουσιῶν   καὶ τῆς πρὸς τὰς ἐγκύους
[2, 1]   Στοχαζομένοις τοίνυν τῆς συμμετρίας τοῦ  συντάγματος,   ὁποῖόν τινα τῷ ἑαυτοῦ σώματι
[2, 2]   ἀμνηστία τῶν εἰς τὴν ἀληθῆ  συντεινόντων   ζωὴν ἐπὶ τὴν φθορὰν ῥέπει.
[2, 12]   ποριστικὴ τῶν πρὸς τὸν μακάριον  συντελούντων   βίον. Ἔστω οὖν ἐπὶ μὲν
[2, 8]   εὐωδίας ἄλειμμα, ἐκ τῶν οὐρανίων  συντιθεὶς   ἀρωμάτων τὸ μύρον. Τούτῳ καὶ
[2, 2]   τῆς μέθης εὐλογοῦνται παρὰ κυρίῳ.  Συντομώτατα   τοίνυν ἐμπεριλαβοῦσα γραφὴ ἅπαντα
[2, 7]   παιδιά· στόμα δὲ προπετοῦς ἐγγίζει  συντριβῇ»   οὐ παραδέξῃ δὲ ἀκοὴν ματαίαν
[2, 2]   κρίσις; Τίνι ἀηδεῖς λέσχαι; Τίνι  συντρίμματα   διακενῆς; Ὁρᾶτε ὅλον διερρωγότα τὸν
[2, 10]   μεμήνυκεν, ἀλλὰ τὸν ἐκ πίστεως  συνυφασμένον   ἀκήρατον τῶν ἠλεημένων κόσμον τῆς
[2, 1]   ἐστείλατο Πέρσης. Ὄρνεις ἐπὶ τούτοις  συνωνοῦνται   τοὺς ἀπὸ Φάσιδος, ἀτταγᾶς Αἰγυπτίας,
[2, 2]   καὶ Κρής τις γλυκὺς καὶ  Συρακούσσιος   ἡδὺς καὶ Μενδήσιός τις Αἰγύπτιος
[2, 1]   βίος εὐδαίμων, Ἰταλικῶν τε καὶ  Συρακουσσίων   τραπεζῶν πλήρης, οὐδαμῶς ἤρεσεν, δὶς
[2, 10]   μεγαλοπρεπὲς ἐνδείκνυται. Τὸ δὲ καὶ  σύρειν   τὰς ἐσθῆτας ἐπ´ ἄκρους καθιέντας
[2, 7]   τοῖς κατὰ τὴν Ἀντιόχειαν καὶ  Συρίαν   καὶ Κιλικίαν ἀδελφοῖς» ἐπιστέλλοντες ἔδοξεν»
[2, 4]   αὐτῶν Τυρρηνοὶ μὲν τῇ σάλπιγγι,  σύριγγι   δὲ Ἀρκάδες, Σικελοὶ δὲ πηκτίσιν
[2, 7]   προσευχῇ σου. Ποππυσμοὶ δὲ καὶ  συριγμοὶ   καὶ οἱ διὰ τῶν δακτύλων
[2, 4]   μὴ κοίταις καὶ ἀσελγείαις» σχολάζοντας.  Σῦριγξ   μὲν οὖν ποιμέσιν ἀπονενεμήσθω, αὐλὸς
[2, 4]   Τὰς μὲν γὰρ ἐλάφους ταῖς  σύριγξι   κηλεῖσθαι παρειλήφαμεν καὶ ἐπὶ τὰς
[2, 10]   ἀπάγεται τῆς ὀχείας περιελκόμενα, μονονουχὶ  συρόμενα,   ἰσχύος ἁπάσης καὶ ὀρούσεως τέλεον
[2, 8]   ἴων ἀποφοραὶ ἡσυχῇ οὖσαι ψυχραὶ  συστέλλουσι   καὶ ἐπιστύφουσι τὰς καρηβαρίας· ἡμῖν
[2, 4]   δὲ λόγος οὗτος συναρμόζεται καὶ  συσχηματίζεται   καιροῖς, προσώποις, τόποις, συμποτικὸς δέ
[2, 1]   ἦν· Αὐτοὶ δὲ ἐποίησαν εὐφροσύνην,  σφάζοντες   μόσχους καὶ θύοντες πρόβατα, λέγοντες·
[2, 2]   τι τοῦ σώματος καταφαίνεσθαι, μὴ  σφαλεῖεν   ἄμφω, οἳ μὲν ἐρεθιζόμενοι κατασκοπεῖν,
[2, 7]   αἵματί σου ὀλισθήσῃ εἰς ἀπώλειαν·  σφαλερὰ   γὰρ πάροινος ἐλευθερία παρανοεῖν
[2, 10]   μὲν γὰρ κατὰ νόμον  σφαλερά,   εἰ μὴ ὅσον αὐτῆς ἐπὶ
[2, 1]   δικαία, οὐχὶ δὲ ἄδικος  σφαλερὰ   καὶ ἀθλία ὡς τῶν
[2, 1]   παρασκευῇ· ἐπεὶ αἱ μὲν ἀκρότητες  σφαλεραί,   αἱ μεσότητες δὲ ἀγαθαί. Μέσον
[2, 7]   τοιῶνδε ἀπεχέσθων εὐωχιῶν, ὡς μὴ  σφάλλοιντο   περὶ μὴ προσῆκεν· καὶ
[2, 2]   γοῦν ἔστιν αὐτῶν τινας ἡμιμεθεῖς,  σφαλλομένους,   περὶ τοῖς τραχήλοις ἔχοντας στεφάνους
[2, 1]   τρυφῇ καὶ καπνῷ βλασφημοῦντες τοὔνομα,  σφάλλονται   τῆς ὑπολήψεως, τὴν ἐπαγγελίαν τοῦ
[2, 7]   δὲ καὶ ἄλλοις παραίτιοι γίνονται  σφαλμάτων,   τὸ ἐπικίνδυνον τῆς ὥρας ἐπιδεικνύμενοι.
[2, 10]   που ἐσθῆτα μυρίων {ταλάντων} ὠνούμεναι  σφᾶς   αὐτὰς ἀχρειοτέρας καὶ ἀτιμοτέρας τῶν
[2, 12]   ἐπαγγελλομέναις θεοσέβειαν, δι´ ἔργων ἀγαθῶν  σφᾶς   αὐτὰς» κοσμουσῶν. Καὶ γὰρ εἰκότως
[2, 12]   ἐθέλειν ὑμᾶς, γυναῖκες,  σφᾶς   αὐτὰς φαίνεσθαι πεπεδημένας; εἰ γὰρ
[2, 9]   γὰρ οἱ ἐγρηγορότες εἰς αὐτόν,  σφᾶς   αὐτοὺς ἀπεικάζοντες ἀγγέλοις, οὓς ἐγρηγόρους
[2, 5]   πάντα· ὡς δὲ ζῷα λογικὰ  σφᾶς   αὐτοὺς ἁρμοστέον εὐκράτως, τὸ αὐστηρὸν
[2, 10]   πταίουσι περὶ τὸ κατὰ φύσιν,  σφᾶς   αὐτοὺς βλάπτοντες κατὰ τὰς παρανόμους
[2, 10]   ἀλλ´ οὐκ ἀσελγαίνετε» λέγει οὐδὲ  σφᾶς   αὐτοὺς καθάπερ εἰς ὀχείαν γεγονότας
[2, 1]   τούτων βρωμάτων, ἐναργὲς ὑπόδειγμα ἀρετῆς  σφᾶς   αὐτοὺς παριστάντας, ὡς Χριστὸν ἐσχήκαμεν
[2, 2]   τὴν γελοίαν ἅμα καὶ ἐλεεινὴν  σφᾶς   αὐτοὺς πρὸς τὸ ἄμεινον σχηματίζειν,
[2, 10]   ἄγγελοι. Οὗτοι τοὺς πειρᾶν ἐθελήσαντας  σφᾶς   ἐπαισχῦναι αὐτῇ πόλει κατέφλεξαν, δεῖγμα
[2, 9]   ῥᾷον κατατάττουσι τὰς τροφὰς καὶ  σφᾶς   ἐπιτηδειοτέρους πρὸς τὰς περιστάσεις παρασκευάζουσιν.
[2, 1]   τὰς φλεγμαινούσας κυπταζόντων τραπέζας, τὰ  σφέτερα   τιθηνουμένων πάθη, δαίμων καθηγεῖται λιχνότατος,
[2, 1]   δὲ ἐξυμνεῖν οὐκ αἰσχύνονται τὰς  σφετέρας   ἡδυπαθείας, τὰς ἐν τῷ πορθμῷ
[2, 7]   τοὺς ὀδόντας αἱμάσσοντες τὰ οὖλα  σφίσι   τε αὐτοῖς εἰσὶν ἀηδεῖς καὶ
[2, 10]   Σολομὼν περιεβάλετο ὡς ἓν τούτων.  Σφόδρα   δὲ ἐπὶ πλούτῳ ἐκόμα
[2, 1]   τοῦ θεοῦ» λέγουσα. Ἀνοήτου γὰρ  σφόδρα   θαυμάζειν καὶ τεθηπέναι τὰ παρατιθέμενα
[2, 10]   κύριος διηγούμενος λέγει, πλούσιος  σφόδρα,   ὃς ἐνεδιδύσκετο πορφύραν καὶ βύσσον,
[2, 2]   μὲν οὖν ἐστιν ἀκράτου χρῆσις  σφοδροτέρα,   παροινία δὲ ἐκ τῆς
[2, 10]   ἐπικυήσεις γίνονται αὐτοῖς. Ἀπέχεσθαι τοίνυν  σφοδρῶν   τε ὀρέξεων καὶ ἐπαλλήλων συνουσιῶν
[2, 12]   χλίδωνα, περόνας, ἀμφιδέας, ὅρμους, πέδας,  σφραγῖδας,   ἁλύσεις, δακτυλίους, καταπλάσματα, πομφόλυγας, ἀποδέσμους,
[2, 2]   τραῦμα φλεγμαίνειν ἀναγκάζει τὸ σῶμα  σφυγμοί   τε ἀναιδεῖς περιεργίαν διώκουσιν εἰς
[2, 10]   οὐδ´ ὅτι γε παραγυμνοῦν τὸ  σφυρὸν   κεκώλυται μόνον, ἐγκεκαλύφθαι δὲ καὶ
[2, 1]   οἳ δὲ τὴν ἀκρασίαν τὴν  σφῶν   παρὰ τοῖς ἔχουσιν γεγυμνωκότες. Ἀναγκαίως
[2, 7]   οἱ διαλεγόμενοι τὸ φθέγμα τὸ  σφῶν   τῇ συμμετρίᾳ παραμετρούντων· τό τε
[2, 4]   ἐστι μεθυστικὸς {αὐλὸς} ἄλυς, ἐρωτικῆς  σχεδιαστὴς   ἀδημονίας, κῶμος· ἔρως δὲ
[2, 10]   κίνησις αὐτῆς καὶ  σχέσις   πρὸς τὸ ἐπιτερπὲς ἐπιτηδευομένη ταῖς
[2, 8]   τρυφή. Εὖ μοι δοκοῦσι  σχετλιάσαντες   τῇ περὶ τοῦτο σπουδῇ τοσοῦτο
[2, 10]   ἔχει τοῦτο τῆς σαρκὸς τὸ  σχῆμα,   εἴς τι χρειῶδες ἀπολήγοντα
[2, 7]   καὶ τὸ μετακινούμενον ἐναλλάττειν τὸ  σχῆμα,   κουφότητος σύμβολον. Σώφρονος δὲ εὐθέως
[2, 10]   ἁβροδίαιτός ἐστιν ἐσθής, τὸ  σχῆμα   τῆς γυμνότητος κρύπτειν μὴ δυναμένη·
[2, 10]   ἐξοχή τις σαρκικὴ παραπλησία τῷ  σχήματι   αἰδοίῳ θηλυκῷ· πόρον δὲ οὐδένα
[2, 12]   δελέατι προσχρώμενος τοῦ ὄφεως τῷ  σχήματι   ἐξέμηνεν εἰς ὕβρεις, σμυραίνας τινὰς
[2, 10]   καὶ προσαναπλάττεται σαρκικῶς ἐμφῦσα τῷ  σχήματι,   καὶ τὸν τύπον ἐκμάττεται τῆς
[2, 2]   σφᾶς αὐτοὺς πρὸς τὸ ἄμεινον  σχηματίζειν,   ὀρρωδοῦντας μὴ ἄρα πῃ καὶ
[2, 5]   ἐντὸς ἄνθρωπον ἐπὶ τὸ γελοιότερον  σχηματιζόμενον   ἀνασχοίμεθα; Καὶ εἰ τὸ πρόσωπον
[2, 7]   ἡσυχῇ σὺν τῷ ἐκπνεομένῳ ἀέρι  σχηματιζομένῳ   κοσμίως τῷ στόματι, οὐχὶ δὲ
[2, 5]   καὶ καταγέλαστον. Εἰ γὰρ γελοίως  σχηματισθῆναι,   καθάπερ ἐν ταῖς πομπαῖς ὁρῶνταί
[2, 3]   ἀπόστολος. ~Τοῦτο ὑπολείπεται μὴ γελοίως  σχηματισθῆναι,   καθάπερ ἐν ταῖς πομπαῖς ὁρῶνταί
[2, 10]   κόρος. ~Ῥημάτων δὲ ἀκολάστων καὶ  σχημάτων   ἀσχημόνων ἑταιρικῶν τε φιλημάτων {ὀνόματα
[2, 10]   κρασπέδων αἱ ἀπαιωρήσεις καὶ τῶν  σχημάτων   οἱ περίεργοι ῥυθμοὶ βλακείας μικρολόγου
[2, 8]   βόες τοῖς κρίκοις καὶ τοῖς  σχοίνοις,   οὕτω δὲ καὶ ἀκόλαστος
[2, 10]   Καθάπερ οὖν ἄγαμος μόνῳ  σχολάζει   τῷ θεῷ καὶ φροντὶς
[2, 4]   μέθαις, μὴ κοίταις καὶ ἀσελγείαις»  σχολάζοντας.   Σῦριγξ μὲν οὖν ποιμέσιν ἀπονενεμήσθω,
[2, 10]   οἶμαι, τρόπον σώφρων γυνὴ  σχολάζουσα   μὲν τῷ ἀνδρὶ ἀνυποκρίτως θεοσεβεῖ,
[2, 2]   χρηστέον, ἐπειδὰν μηκέτι τοῖς ἀναγνώσμασιν  σχολάζωμεν   τοῖς νηφαλιωτέροις. Τὸ τηνίκα δὲ
[2, 7]   τὸ ἔλαττον αἱρεῖσθαι καὶ τὸ  σχολαίτερον,   οὐ τὸ προπετέστερον, κἀν τῷ
[2, 1]   λέγω, σῖτα καὶ ποτὰ τοῦ  σῴζεσθαι   χάριν, οὐχὶ δὲ τοῦ ἥδεσθαι·
[2, 8]   ἐσμὲν τῷ θεῷ ἐν τοῖς  σῳζομένοις   καὶ ἐν τοῖς ἀπολλυμένοις· οἷς
[2, 1]   ἀπόστολος λέγει, ἐπεὶ δίχα  σῳζομένων   καὶ φθιμένων τροφαί. Ἀφεκτέον τοίνυν
[2, 11]   ὀρειβατικῶν τραχυτήτων τὸ πέλμα ποδὸς  σῴζουσαν.   Γυναιξὶ μὲν οὖν τὸ λευκὸν
[2, 2]   ἁμαρτία, δι´ ἣν οὐδὲ  σωθήσεται   ῥᾳδίως τὸ ὕφος τὸ ἀπεσπασμένον
[2, 9]   ἀεικίνητος γὰρ αὕτη— ἀλλὰ τὸ  σῶμα   ἀναπαύλαις διαβασταζόμενον παρίεται, μὴ ἐνεργούσης
[2, 2]   τὴν μνήμην ἐνεργὸν καὶ τὸ  σῶμα   ἀσάλευτον οἴνῳ καὶ ἀκράδαντον· ἀκροθώρακα
[2, 10]   δὲ πᾶν τοὐναντίον, τὸ μὲν  σῶμα   αὐταῖς εἰ πιπράσκοιτο, οὐκ ἄν
[2, 1]   δικαίᾳ ποσότητι μεμετρημένῃ σωτηρίως τὸ  σῶμα   διοικοῦσα καὶ τοῖς πλησίον ἀπένειμέν
[2, 10]   ὑποθήκας εἴς τε ψυχὴν καὶ  σῶμα   καὶ τρίτον τὰ ἐκτός, διὰ
[2, 2]   κατὰ πίστιν μεταλαμβάνοντες ἁγιάζονται καὶ  σῶμα   καὶ ψυχήν, τὸ θεῖον κρᾶμα
[2, 4]   ὀργάνῳ αἰνεῖτε αὐτόν» ὄργανον τὸ  σῶμα   λέγει τὸ ἡμέτερον καὶ χορδὰς
[2, 1]   δὲ εἰς νόσον ἐργαζομένη τὸ  σῶμα.   Ναὶ μὴν προστρίβονται βλασφημίας δυσανασχέτους
[2, 10]   σώματος καὶ τῆς ἐσθῆτος τὸ  σῶμα.   Νυνὶ δὲ πᾶν τοὐναντίον, τὸ
[2, 2]   τὸ τραῦμα φλεγμαίνειν ἀναγκάζει τὸ  σῶμα   σφυγμοί τε ἀναιδεῖς περιεργίαν διώκουσιν
[2, 10]   τὰ ἐκτός, διὰ μὲν τὸ  σῶμα   τὰ ἐκτὸς πορίζεσθαι συμβουλεύει, διοικεῖν
[2, 10]   πορίζεσθαι συμβουλεύει, διοικεῖν δὲ τὸ  σῶμα   τῇ ψυχῇ, παιδαγωγεῖ δὲ τὴν
[2, 10]   ἐστὶ τῆς τροφῆς καὶ τὸ  σῶμα   τοῦ ἐνδύματος. Καὶ τῆς διδασκαλίας
[2, 2]   ἀπειλῇ, ἐν βεβυθισμένον τὸ  σῶμα   ὥσπερ ναῦς δέδυκεν εἰς βυθὸν
[2, 9]   γὰρ δὴ πολὺς οὔτε τοῖς  σώμασιν   οὔτε ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν ὠφέλειαν
[2, 1]   δὲ καὶ τῶν παίδων τὰ  σώματα   γίνεσθαί φασιν εἰς μῆκος ἐπιδιδόντων
[2, 1]   ἐπεὶ μηδὲ ὠφελεῖσθαι πέφυκεν τὰ  σώματα   ἐκ τῆς πολυτελείας τῶν βρωμάτων·
[2, 10]   τῷ σπέρματι, ὅσος ὁρᾶται τῷ  σώματι·   ἀρχὴ γὰρ γενέσεως τὸ ἀπαλλαττόμενον.
[2, 2]   προσφορᾶς ὑπερχεομένων τῶν ὑγρῶν τῷ  σώματι.   Εἰ δὲ καὶ ἐπιγίνοιτο δίψα,
[2, 1]   συντάγματος, ὁποῖόν τινα τῷ ἑαυτοῦ  σώματι   ἕκαστον ἡμῶν προσφέρεσθαι, μᾶλλον δὲ
[2, 10]   ὀλίγον ἀνθεῖ καὶ συγγηράσκει τῷ  σώματι,   ἔσθ´ ὅτε δὲ καὶ προγηράσκει
[2, 2]   ἀπόστολος, παγκάλως νοσηλευομένῳ καὶ πλαδῶντι  σώματι   κατάλληλον τὸ ἐπιστῦφον βοήθημα προσφέρων,
[2, 10]   γὰρ τοιαύτη ἐσθὴς τῷ  σώματι   προστυποῦται αὐτῷ ὑγρότερον καὶ προσαναπλάττεται
[2, 9]   τῆς συνεχοῦς προσομιλήσεως ἐγκαταλέγουσα τῷ  σώματι   τὴν ἐγρήγορσιν ἀγγελικῇ τὸν ἄνθρωπον
[2, 10]   ὑμῶν τί φάγητε, μηδὲ τῷ  σώματι   ὑμῶν τί ἐνδύσησθε· γὰρ
[2, 12]   Τὰ γὰρ μὴ οἰκεῖα τῷ  σώματι   ὡς οἰκεῖα προσάπτουσα μελέτην τοῦ
[2, 9]   διαβασταζόμενον παρίεται, μὴ ἐνεργούσης ἔτι  σωματικῶς   τῆς ψυχῆς, ἀλλὰ καθ´ αὑτὴν
[2, 2]   τοῦ οἴνου ἀναθυμιάσεσιν νεφέλης δίκην  σωματοποιουμένη.   Οὐ πολυπραγμονητέον τοίνυν τὸν οἶνον
[2, 1]   καὶ αὐτῆς ἔτι τῆς τοῦ  σώματος   ἀγωγῆς ἐπὶ τὴν διάνοιαν ἀχθεὶς
[2, 8]   στυπτικόν, παρακατέχον τὰς ἀπὸ τοῦ  σώματος   ἀποφοράς· τὸ δὲ ἐκ ῥόδων
[2, 10]   καὶ συγκρούει τὴν ἁρμονίαν τοῦ  σώματος.   Ἀστεῖος οὖν μάλα ἐκεῖνος
[2, 12]   μὲν φιλοκοσμίαν ἥκιστα ἀρετῆς ἐπιμελουμένην,  σώματος   δὲ ἀντιποιουμένην, ἐκτραπέντος τοῦ φιλοκάλου
[2, 9]   Οὐ γὰρ ἔκλυσιν χρὴ τοῦ  σώματος   εἶναι παντελῆ τὸν ὕπνον, ἀλλὰ
[2, 10]   οὐχ ὁρῶντι τὴν ὅλην τοῦ  σώματος   εἶναι φανερὰν διάθεσιν. ~Παραιτητέον δὲ
[2, 10]   νεὼ καὶ τὴν ψυχὴν τοῦ  σώματος   καὶ τῆς ἐσθῆτος τὸ σῶμα.
[2, 2]   γυναιξὶν ἐπιτρεπτέον παραγυμνούσας τι τοῦ  σώματος   καταφαίνεσθαι, μὴ σφαλεῖεν ἄμφω, οἳ
[2, 12]   μόνη καὶ διὰ καλοῦ τοῦ  σώματος   καταφαίνεται καὶ ἐπανθεῖ τῇ σαρκί,
[2, 8]   τὸ νευρῶδες καί τινα τοῦ  σώματος   ὀσμὴν ἀναστεῖλαι βαρυτέραν, εἰ καὶ
[2, 10]   θήρατρον ἀνθρώπων τὸ κάλλος τοῦ  σώματος·   οὐδὲ ἁλουργῷ παραπετάσματι χρωμένην περίβλεπτον
[2, 9]   τοῖς κλινιδίοις ἐλέφας ἀπολελοιπότος ψυχὴν  σώματος   οὐκ εὐαγὲς» ἁγίοις ἀνθρώποις ἀναπαύσεως
[2, 9]   διὰ τὴν παρ´ ἑκάτερα τοῦ  σώματος   ὀχθώδη τῆς εὐνῆς ἐπανάστασιν· οὐδὲ
[2, 8]   κεφαλῇ καὶ τῷ ἡγεμονικῷ τοῦ  σώματος   πάντα ἡμῶν τὰ πονηρά, δι´
[2, 2]   τὴν βλάβην ἐλέγχεσθαι διὰ τοῦ  σώματος,   πεπαινομένων θᾶττον προσῆκεν τῶν
[2, 10]   ὀλίγῳ παραπετάσματι τὴν αἰσχύνην τοῦ  σώματος   προαγωγεύοντα. Οὐ γὰρ ἔτι σκέπη
[2, 10]   ὑφασμάτων τὸν ἄνθρωπον σκέπης  σώματος,   πρὸς ἀπαλέξησιν κρυμῶν τε ὑπερβολῆς
[2, 9]   τηνικάδε οὔσης περὶ τὰς τοῦ  σώματος   συμπαθείας καὶ αὐτῆς αὑτῇ τὰ
[2, 8]   ἀμέλει καὶ τῷ κόσμῳ τοῦ  σώματος,   ταῖς θριξὶ ταῖς ἑαυτῆς, ἀπεψᾶτο
[2, 1]   τε τὰς ἀναδόσεις καὶ τοῦ  σώματος   τὴν κουφότητα χρησιμεῦον, ἐξ ὧν
[2, 10]   πω εὔλογον τῷ ἀποκαθάρματι τοῦ  σώματος   τὸ γονιμώτατον τοῦ σπέρματος καὶ
[2, 10]   χρὴ παντὸς μᾶλλον τούτῳ τοῦ  σώματος   τῷ μέρει χρῆσθαι μετὰ αἰδοῦς·
[2, 6]   καὶ παραγυμνώσεσι μερῶν τινων τοῦ  σώματος,   ὧν οὐ χρή, τοῦτο δὲ
[2, 1]   ἀποπτυστέαι, ποικίλας ἐντίκτουσαι βλάβας, καχεξίας  σωμάτων,   ἀνατροπὰς στομάχων, ἐκπορνευούσης τῆς γεύσεως
[2, 10]   ὡς δὲ τὰ εὐτραφῆ τῶν  σωμάτων   γυμνούμενα φανερωτέραν δείκνυσι τὴν ἀκμήν,
[2, 9]   καθάπερ εἰς ἀχανὲς καταπιπτόντων τῶν  σωμάτων   διὰ τὴν μαλακίαν τῶν στρωμάτων·
[2, 10]   μου» τὴν ἐκ τῶν νεκρῶν  σωμάτων   μυσαττόμενος τροφὴν ἀλληγορίᾳ σοφῇ τὴν
[2, 10]   καὶ ἐπὶ τῶν ἐν ἀσκήσει  σωμάτων,   ὧν οἱ ἀπεχόμενοι ἐν τοῖς
[2, 8]   ὁδεύοντος κυρίου. Καὶ αὐτὸς  σωτὴρ   ἀπονίπτων τοὺς πόδας τῶν μαθητῶν
[2, 2]   ὡς καὶ τὸ αἷμα αὐτοῦ  σωτηρίᾳ   κίρναται. Διττὸν δὲ τὸ αἷμα
[2, 3]   Χρὴ δὲ προειληφέναι τοὺς ἐπὶ  σωτηρίαν   σπεύδοντας ὡς ἄρα χρήσεως μὲν
[2, 1]   ἀναίσθητον, ἀλλὰ ἀνταπόδοσιν ἁμαρτίας θάνατον  σωτηρίας   ἐπικρίνας. Μὴ εὐφρανθῇς δὲ ἐπὶ
[2, 2]   παιδαγωγὸς ἀπαγορεύει τῆς ἡμετέρας κηδόμενος  σωτηρίας·   Μὴ πίνετε οἶνον ἐπὶ μέθῃ.
[2, 2]   κατασηπόμενον ἐπιθυμίας, τὸ ἀπεσχισμένον τῆς  σωτηρίας.   Ταύτῃ νουθετικώτατα ἐπιφέρει· Τίνι οὐαί;
[2, 6]   Τίνες οὖν αἱ ἀντωτίδες αἱ  σωτήριοι;   Καὶ τίνες αἱ τῶν ὀλισθηρῶν
[2, 4]   οὐκ ἔστιν ἐλάττωσις εἰς τὸ  σωτήριον   αὐτοῦ. Ἀλλὰ καὶ ἐν τοῖς
[2, 1]   ζωμῶν ἀποπνέοντα, τὸ καλὸν καὶ  σωτήριον   ἔργον τοῦ λόγου, τὴν ἀγάπην
[2, 1]   τῇ τροφῇ δικαίᾳ ποσότητι μεμετρημένῃ  σωτηρίως   τὸ σῶμα διοικοῦσα καὶ τοῖς
[2, 1]   ἀλήθειαν δυσαρεστούντων κενοδοξίᾳ ποικίλῃ τὸ  σῶφρον   τῆς διαίτης ἐξομνυμένων καὶ τὰς
[2, 1]   καὶ αὐτὸς καὶ θεοδώρητον καὶ  σώφρονα   αἰνίττεται τροφήν· ἀφαιρεῖν γέ τοι
[2, 7]   ἐπικρίνει τὸν ὑδροπότην καὶ  σώφρονα   παροινεῖν καὶ μεθύειν λέγων. Εἰ
[2, 6]   δὲ ἴδιον καὶ κόσμιον καὶ  σώφρονα.   Πρὸς δὲ τὴν ἀκοὴν τῶν
[2, 4]   Καὶ γὰρ ἁρμονίας παραδεκτέον τὰς  σώφρονας,   ἀπωτάτω ὅτι μάλιστα ἐλαύνοντας τῆς
[2, 10]   ἀκάθαρτε· ἔμπαλιν δὲ ἄγαται τοὺς  σώφρονας·   οὔτε ἐπ´ ἀλλοτρίᾳ κοίτῃ πόθον
[2, 6]   τὰ ὦτα θραύοιτο αὐτῶν, τοὺς  σώφρονας   περιτίθησι λόγους καθάπερ ἀντωτίδας, ὡς
[2, 10]   καὶ πνευματικὴν τροφήν, ἀτύφους καὶ  σώφρονας   τὰς ὁδοὺς τοῦ κυρίου παρασκευάζων.
[2, 10]   τοιούτων ἐπαίνων θέλω παρέχειν τὰς  σώφρονας   τοῖς διὰ τῶν ἐπαίνων θηρωμένοις
[2, 12]   αὐτοῖς. Εἰ δὲ ἀμήχανον πάντας  σωφρονεῖν,   ἀλλὰ καὶ διὰ τὴν τῶν
[2, 6]   τὸ δὲ περὶ τὴν φωνὴν  σωφρονεῖν   ἀσκεῖν ἐστι λαγνείας καρτερεῖν. Διειλήφαμεν
[2, 2]   φρονεῖν» μή τι δὲ οὐδὲ  σωφρονεῖν.   Εἰς δὲ ἑσπέραν τοῦ δείπνου
[2, 2]   ἀλληγορεῖ νᾶμα. Καὶ ὅτι μὲν  σωφρονεῖν   τὸν πίνοντα δεῖ, δι´ ὧν
[2, 8]   τῶν μύρων εὐωδίας θηρῶσιν οἱ  σώφρονες   τοὺς ἀσελγεῖς. Τοιαύτη δὲ καὶ
[2, 1]   κύριοι, καὶ θεῷ οἰκειότεροι, ὅσῳ  σωφρονέστεροι.   Γεγόναμεν δὲ οὐχ ἵνα ἐσθίωμεν
[2, 10]   δὲ {αὐτὸ} νὺξ τῷ  σώφρονι   λογισμῷ· λογισμοὺς δὲ ἀνδρῶν ἀγαθῶν
[2, 1]   οὐκ ἔνεστι καὶ ἐν εὐτελείᾳ  σώφρονι   πολυειδία ἐδεσμάτων ὑγιεινή; βολβοί, ἐλαῖαι,
[2, 2]   Ἰταλῶν γῆς, πολλὰ ταῦτα ὀνόματα·  σώφρονι   συμπότῃ οἶνος εἷς, ἑνὸς γεώργιον
[2, 4]   ἐκδιαιτῶνται· τὰ δὲ αὐστηρὰ καὶ  σωφρονικὰ   μέλη ἀποτάσσεται ταῖς τῆς μέθης
[2, 7]   ἐναλλάττειν τὸ σχῆμα, κουφότητος σύμβολον.  Σώφρονος   δὲ εὐθέως ἐν πόσει καὶ
[2, 7]   τὸ τεθρυμμένον τῆς φωνῆς θηλυδρίου,  σώφρονος   δὲ καὶ τὸ ἐν τῇ
[2, 7]   τοῦ συμποσίου ὑπεξιέναι ἐπιεικῶς ἀνδρὸς  σώφρονος·   Ἐν ὥρᾳ γάρ» φησίν, ἀναστάσεως
[2, 8]   ἔσθ´ ὅπῃ δὲ καὶ διαχύσεως  σώφρονος,   οὐκ ἀποβλητέον τὴν ἀπὸ τῶν
[2, 10]   θεοῦ καὶ τοῦ γάμου τοῦ  σώφρονος,   τὸν κόσμον ἀντικαταλλαττομένη τἀνδρὸς κατὰ
[2, 5]   διάχυσις οὕτως ἀνακλᾶται κατὰ πρόσωπον—  σωφρονούντων   γέλως· δὲ ἐκμελὴς
[2, 8]   λειμῶνος κοσμήσαντας οἴκοι περιφέρειν οὐ  σωφρόνων·   οὐ γὰρ ἁρμόδιον ῥόδων κάλυξιν
[2, 8]   ἡμῖν, ὡς ἐν παραδείσῳ, προσῆκεν  σωφρόνως   τῷ ὄντι παρεπομένοις τῇ γραφῇ.
[2, 7]   καὶ μέτρον ἐπιθεῖναι φωνῆς τοῖς  σώφροσιν,   οἷς γε ἐφεῖται λαλεῖν, τὸν
[2, 1]   πλεονεξίας οὐ περιγίνεται οὐδὲ  σωφροσύνη   δι´ ἀκολασίας, οὕτως οὐδὲ
[2, 12]   δὲ καὶ περιδέραια αἰδὼς καὶ  σωφροσύνη   εἰσίν. Τοιούτους ὅρμους χρυσοχοεῖ
[2, 12]   Ἀνθρώπου δὲ ἀρετὴ δικαιοσύνη καὶ  σωφροσύνη   καὶ ἀνδρεία καὶ εὐσέβεια. Καλὸς
[2, 6]   σώφρων υἱός, ἐσκέπασε δὲ  σωφροσύνη,   ἐγύμνωσεν μέθη, τὸ
[2, 10]   ἀνέραστον γενόμενον τῆς φθορᾶς, ἀιδίῳ  σωφροσύνῃ   παραχωρήσῃ τὸν ἄνθρωπον· Ἐν γὰρ
[2, 10]   ποτε, ἐπεὶ οὐδέποτε τῷ δικαίῳ  σωφροσύνην   ἀποδύσασθαι θέμις. Ἰδοὺ γὰρ τὸ
[2, 10]   τῆς ἐπιθυμίας, ὁπόταν τὴν γαμήλιον  σωφροσύνην   ἑταιρικαὶ καθυβρίσωσιν ἡδοναί· πτηναὶ γὰρ
[2, 2]   Οἱ δὲ κακοδαίμονες οἱ ἀπελαύνοντες  σωφροσύνην   εὐωχίας μακαριστὸν ἡγοῦνται βίον τὴν
[2, 8]   καὶ μύρων, ἀεὶ δὲ τῷ  σωφροσύνης   ἀμβροσίῳ χρίσματι συναλειφέσθω, ἁγίῳ τερπομένη
[2, 12]   τῇ σαρκί, τὸ ὡραῖον τῆς  σωφροσύνης   ἀξιέραστον δεικνύουσα, ὅταν οἱονεὶ φέγγος
[2, 10]   διοίσομεν, μεθ´ ἡμέραν μὲν τὰ  σωφροσύνης   ἐξυφαίνοντες δόγματα, νυκτὸς δὲ ἀναλύοντες,
[2, 8]   ἑταιρείας ἀποπνέουσαι, ὑγειναὶ δὲ μετὰ  σωφροσύνης   καὶ τὸν μὲν ἐγκέφαλον ὑποτρέφουσαι,
[2, 9]   ἐπὶ τὸν ὕπνον ἴωμεν τῶν  σωφροσύνης   μεμνημένοι παραγγελμάτων, τοῦτο ἤδη λεκτέον.
[2, 2]   τοῖς παλαιοῖς τῶν Ἑβραίων μονότροπον  σωφροσύνης   κύριος ἐχορήγει ποτόν, νήφειν
[2, 2]   αὐστηρὸν ἐπανῃρημένους βίον καὶ τῆς  σωφροσύνης   τὸ φάρμακον ἐπιποθοῦντας τὸ ὕδωρ,
[2, 10]   τὸν αὐτόν, οἶμαι, τρόπον  σώφρων   γυνὴ σχολάζουσα μὲν τῷ ἀνδρὶ
[2, 10]   περισχίζεται, γημαμένη δὲ γε  σώφρων   διαιρεῖται τὸν βίον καὶ πρὸς
[2, 12]   ἄρα ἄνθρωπος δίκαιος καὶ  σώφρων   καὶ συλλήβδην ἀγαθός, οὐχ
[2, 7]   τὸν Θερσίτην πληγαῖς ᾐκίσατο  σώφρων   Ὀδυσσεύς, ὅτι μόνος ἀμετροεπὴς ἐκολῴα,
[2, 1]   Ἰσραηλιτική, δὲ ἐθνικὴ περιττή.  Σώφρων   οὐδ´ ἂν μελλήσαι ποτὲ γενέσθαι»
[2, 6]   τὴν γύμνωσιν αἰσχρὰν οὖσαν ἐπιδεῖν  σώφρων   υἱός, ἐσκέπασε δὲ σωφροσύνη,
[2, 4]   ψαλμὸς ἐμμελής ἐστιν εὐλογία καὶ  σώφρων·   ᾠδὴν πνευματικὴν» ἀπόστολος εἴρηκε




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 17/12/2009