HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Clément d'Alexandrie, Le divin Maître ou Le Pédagogue, livre II

Liste des contextes (ordre alphabétique)


ν  =  111 formes différentes pour 154 occurrences

α   β   γ   δ   ε   ζ   η   θ   ι   κ   λ   μ   ν   ξ   ο   π   ρ   ς   τ   υ   φ   χ   ψ   ω   

Livre, Chap.
[2, 10]   τὴν ἐπίτασιν τῆς ὁμιλίας διαρρηγνύμενα·  ναὶ   μὴν καὶ ἀχλὺν περισκεδάννυσι τοῖς
[2, 10]   καὶ πόλιν, ἐν ἀσελγαίνουσιν,  {ναὶ   μὴν} καὶ παρ´ ὑμῖν
[2, 8]   δὲ καὶ κολάζει τοὺς ἠπιστηκότας.  Ναὶ   μὴν καὶ σύμβολόν ἐστι δεσποτικοῦ
[2, 6]   παιδεραστίας καὶ τὰ παραπλήσια.  Ναὶ   μὴν καὶ τὴν φλύαρον ἀδολεσχίαν
[2, 8]   ὁπότε ἀλεαίνεσθαι ἐθέλει τὸ νευρῶδες〉  Ναὶ   μὴν καὶ τὸ τερπνὸν τῆς
[2, 3]   δύσκολον καὶ οὐκ ἐπιτήδειον χρήσασθαι.  Ναὶ   μὴν καὶ τορευτῶν περίεργος ἐφ´
[2, 7]   ἀηδεῖς καὶ τοῖς πλησίον ἀπεχθεῖς.  Ναὶ   μὴν καὶ τῶν ὤτων οἱ
[2, 8]   συμμεθύειν, ἀλλ´ οὐδὲ οἰνοῦσθαι ἐπιτέτραπται.  Ναὶ   μὴν κρόκος καὶ τῆς
[2, 1]   εἰς νόσον ἐργαζομένη τὸ σῶμα.  Ναὶ   μὴν προστρίβονται βλασφημίας δυσανασχέτους αἱ
[2, 2]   ἄφεσιν ἁμαρτιῶν» εὐφροσύνης ἅγιον ἀλληγορεῖ  νᾶμα.   Καὶ ὅτι μὲν σωφρονεῖν τὸν
[2, 2]   τις Αἰγύπτιος καὶ νησιώτης  Νάξιος   καὶ ἀνθοσμίας τις ἄλλος τῆς
[2, 8]   ἀπὸ τῆς κύπρου, καὶ  νάρδος   εὐδοκιμεῖ παρ´ αὐτοῖς καὶ τὸ
[2, 8]   ἐλέγχει δὲ αὐτὸ προσηγορία  νάρκαν   ἐμποιοῦν τοῖς νεύροις. Αἱ δὲ
[2, 8]   σμηκτικόν, λεπτομερές, χολῆς κινητικόν, μαλακτικόν·  ναρκίσσινον   δὲ τὸ ἐκ ναρκίσσου ἐπ´
[2, 8]   κατωνόμασται. γοῦν Σοφοκλῆς τὸν  νάρκισσον   ἀρχαῖον μεγάλων θεῶν στεφάνωμα» προσεῖπε,
[2, 8]   ὡς ἐμφαίνει καὶ τοὔνομα ἐτυμολογούμενον.  Νάρκισσος   δὲ βαρύοδμόν ἐστιν ἄνθος, ἐλέγχει
[2, 8]   μαλακτικόν· ναρκίσσινον δὲ τὸ ἐκ  ναρκίσσου   ἐπ´ ἴσης ὀνίνησι τῷ σουσίνῳ·
[2, 2]   ὀρέξεις περὶ τὰ τῆς μέθης  ναυάγια·   καθωρμισμένοι μὲν οἷον ἀγκύραις τῷ
[2, 2]   καὶ τὰ ἑξῆς. Ὁρᾶτε τοῦ  ναυαγίου   τὸν κίνδυνον; Περικλύζεται μὲν
[2, 2]   βεβυθισμένον τὸ σῶμα ὥσπερ  ναῦς   δέδυκεν εἰς βυθὸν ἀκοσμίας ταῖς
[2, 7]   τῶν συνευωχουμένων, μὴ ἀποστέρξωσιν ἀπὸ  ναυτίας   τὴν τοιάνδε ἀκοσμίαν, κατήγορός
[2, 8]   ἐκείνης διὰ τὴν πίστιν τὴν  νέαν   λελυμένης κενοδοξίας. Ἀλλὰ καὶ πάθος
[2, 7]   μὲν οὖν νέοι μὲν καὶ  νεάνιδες   ὡς ἐπίπαν τῶν τοιῶνδε ἀπεχέσθων
[2, 7]   λάλησον καὶ ἐν ἀκριβείᾳ ἐπιστήμης.  Νεανίσκε»   καὶ σοὶ ἐπιτρέπει σοφία,
[2, 10]   μὲν τῶν πτερῶν νεοφυΐα  νεαρᾶς   ἐσθῆτος δίκην ἐξανθεῖ βαφήν τινα
[2, 8]   ἀναστροφῆς ἀπαλλαττόμενος· μυρίζονται γὰρ οἱ  νεκροί·   δάκρυα δέ ἐσμεν οἱ ἁμαρτωλοὶ
[2, 8]   ἔργῳ προσμαρτυροῦντες αὐτοῖς τὸ εἶναι  νεκροῖς.   Οἱ μὲν γὰρ βακχεύοντες οὐδὲ
[2, 2]   ὀφθαλμῶν τῶν πελιδνῶν, τοῖς  νεκροῖς   σημεῖον ἐπιφαίνεται, τὸν ἐν κυρίῳ
[2, 2]   πότοι γίνονται; Ἐνταῦθα μὲν καὶ  νεκρὸν   ἤδη τῷ λόγῳ τὸν φιλοπότην
[2, 10]   λόγου, καθάπερ ὑπὸ τοῦ πνεύματος,  νεκρός.   Βδελύττεται γὰρ τὸ ἅγιον μολύνεσθαι,
[2, 4]   ἐν ἤχῳ σάλπιγγος ἀναστήσει τοὺς  νεκρούς·   αἰνεῖτε αὐτὸν ἐν ψαλτηρίῳ» ὅτι
[2, 8]   στέφανος σύμβολον· ταύτῃ καὶ τοὺς  νεκροὺς   καταστεφανοῦσιν, λόγῳ καὶ τὰ
[2, 8]   τὴν ζῶσαν δίκην εἰδώλων τῶν  νεκρῶν   καταστεπτέον. γὰρ καλὸς τοῦ
[2, 10]   οἶκός μου» τὴν ἐκ τῶν  νεκρῶν   σωμάτων μυσαττόμενος τροφὴν ἀλληγορίᾳ σοφῇ
[2, 10]   μεταμόρφωσιν νεοχμοῦται βομβύλιον— οἳ δὲ  νεκύδαλλον   αὐτὸ καλοῦσιν— ἐξ οὗ μακρὸς
[2, 1]   τοῖς αἵμασιν ψυχαὶ ὑπὲξ ἐρέβευς  νεκύων   κατατεθνειώτων. Οὐ γὰρ θέλω ὑμᾶς
[2, 12]   ἀκήρατον καὶ ἅγιον τῆς οὐσίας  νενοήκασιν·   αἳ δέ, μὴ συνιεῖσαι τὸ
[2, 1]   κατὰ ἔκθλιψιν τοῦ σίγμα στοιχείου  νενοηκότες.   γὰρ οὐχ οὗτοι οἱ
[2, 2]   καλὸν καὶ εὔδαιμον ἐπιτήδευμα ἐπιτηδεύειν  νενομίκασιν·   ἡμεῖς δὲ τὸ εἰρηνικὸν γένος
[2, 2]   ἦθος ἐκκαίεται, προπετεῖς τε οἱ  νέοι   ἔνδοθεν χλιαινόμενοι ἐπὶ τὰς ὀρέξεις
[2, 7]   καὶ ταῦτα οἰνωμένων. Οἳ δὲ  νέοι〉   ἐπὶ τὴν κλισίαν τὰς ὄψεις
[2, 7]   λυπῆσαι λαλήσας. Καθόλου μὲν οὖν  νέοι   μὲν καὶ νεάνιδες ὡς ἐπίπαν
[2, 10]   θηλειῶν πρὸς μῖξιν ἀφροδισίων τοῖς  νέοις.   Διὸ καὶ μὴ εἰς πέτρας
[2, 1]   ταῖς λοπάσιν ἐπιρριπτοῦντας, καθάπερ ἐκ  νεοττιᾶς   τῆς κλισίας προκύπτοντας, τὸ δὴ
[2, 2]   παλαιοῦ καὶ τοῦ λόγου τοῦ  νέου,   εἰς συμπλήρωσιν τοῦ χρόνου τοῦ
[2, 1]   τὸν οὐρανὸν ἀνθρώπων δύναιτο ἐκ  νέου   ἐπιτηδεύων τοιαῦτα, οὔθ´ οὕτω θαυμαστῇ
[2, 7]   αὑτόν, καὶ τοῦτο κατηγόρημα τοῦ  νέου.   Συνεχὲς δὲ καὶ τὸ μετακινούμενον
[2, 7]   παύεται λαλῶν. Ἐπιτείνει γὰρ τοῦ  νέου   τὴν αἰδῶ τοιαύτη ἐπίσκωψις
[2, 7]   δὲ ὡς τέκνα ἀφορῶντες τοὺς  νέους   σπανιαίτατα μέν, ἴσως δ´ ἄν
[2, 10]   ἀλλ´ μὲν τῶν πτερῶν  νεοφυΐα   νεαρᾶς ἐσθῆτος δίκην ἐξανθεῖ βαφήν
[2, 10]   μεθ´ ἣν εἰς τρίτην μεταμόρφωσιν  νεοχμοῦται   βομβύλιον— οἳ δὲ νεκύδαλλον αὐτὸ
[2, 4]   τὸ ἡμέτερον καὶ χορδὰς τὰ  νεῦρα   αὐτοῦ, δι´ ὧν ἐναρμόνιον εἴληφε
[2, 10]   ἐξ αὐτῆς καθάπερ στήμονας τὰ  νεῦρα   διαφορούμενα καὶ περὶ τὴν ἐπίτασιν
[2, 8]   προσηγορία νάρκαν ἐμποιοῦν τοῖς  νεύροις.   Αἱ δὲ τῶν ῥόδων καὶ
[2, 8]   τὴν ἐπιφάνειαν καὶ ἀνεῖναι τὸ  νευρῶδες   καί τινα τοῦ σώματος ὀσμὴν
[2, 8]   αὐτόν, ὁπότε ἀλεαίνεσθαι ἐθέλει τὸ  νευρῶδες〉   Ναὶ μὴν καὶ τὸ τερπνὸν
[2, 8]   αὐτόν, ὁπότε ἀλεαίνεσθαι ἐθέλει τὸ  νευρῶδες·   οὐ γὰρ κατὰ πάντα ἀποσκορακιστέον
[2, 2]   ταῖς ἐκ τοῦ οἴνου ἀναθυμιάσεσιν  νεφέλης   δίκην σωματοποιουμένη. Οὐ πολυπραγμονητέον τοίνυν
[2, 10]   σκεπόμενον, ὡς τὸ ἄγαλμα τοῦ  νεὼ   καὶ τὴν ψυχὴν τοῦ σώματος
[2, 2]   κατασβεννύναι πειρᾶσθαι τὰς ὁρμὰς τῶν  νέων,   ἀφαιροῦντας μὲν τὸ ὑπέκκαυμα, τὸ
[2, 7]   γυναικῶν ἐστιν, ἀκίνδυνον δὲ τῶν  νέων   γέρας, λόγος δὲ ἀγαθὸν ἡλικίας
[2, 10]   τῶν παθῶν τῶν αἰσχρῶν τὸν  νεὼν   τοῦ θεοῦ ποιητέον. Μέμνησθε γὰρ
[2, 10]   τοῦ Χριστοῦ μέλη οὐδὲ μὴν  νεὼν   τῶν παθῶν τῶν αἰσχρῶν τὸν
[2, 10]   λέγων τὰ κρίνα πῶς οὔτε  νήθει   οὔτε ὑφαίνει, λέγω δὲ ὑμῖν,
[2, 1]   καὶ τὰ πτηνὰ καὶ τὰ  νηκτὰ   καὶ συνελόντι εἰπεῖν τὰ ἄλογα
[2, 10]   ὑφαῖς περιέργους πλοκὰς ἐκποδὼν μεθιστάντας,  νῆμα   χρυσοῦ καὶ σῆρας Ἰνδικοὺς καὶ
[2, 12]   ἔχων πόλεμον κίεν ἠύτε κούρη  νηπίη.   Ἀλλὰ γὰρ τὴν μὲν φιλοκοσμίαν
[2, 12]   τὸ σεμνὸν καὶ ἄπλαστον καὶ  νήπιον   ὡς ἀληθῶς, τὸ σοβαρὸν δὲ
[2, 2]   Μενδήσιός τις Αἰγύπτιος καὶ  νησιώτης   Νάξιος καὶ ἀνθοσμίας τις ἄλλος
[2, 9]   οἷον ἐξ ἀβύσσου κάτωθεν τὸ  νηφάλιον   ἡμᾶς ἀνακουφίσῃ εἰς τὰς ἐπιπολὰς
[2, 2]   δεόμενον. Φυσικὸν μὲν οὖν καὶ  νηφάλιον   ποτὸν ἀναγκαῖον διψῶσίν ἐστιν ὕδωρ.
[2, 4]   ἀληθῶς ἀποπεμπτέα τὰ ὄργανα ταῦτα  νηφαλίου   συμποσίου, θηρίοις μᾶλλον ἀνθρώποις
[2, 2]   ἀπόλαυσιν, οὐκ εἰς ὕβριν ἑστιώμενοι  νηφαλίους   πίνομεν φιλοτησίας, ἵνα δὴ τῷ
[2, 2]   μηκέτι τοῖς ἀναγνώσμασιν σχολάζωμεν τοῖς  νηφαλιωτέροις.   Τὸ τηνίκα δὲ ψυχρότερον καὶ
[2, 9]   πολλῆς εἰς ὕπνον περικόπτωμεν καταφορᾶς,  νηφαλιώτερον   κοιμηθησόμεθα· οὐ» γὰρ χρὴ παννύχιον
[2, 2]   σωφροσύνης κύριος ἐχορήγει ποτόν,  νήφειν   δὲ μάλιστα ἐχρῆν τοὺς ἔτι
[2, 9]   ὀνείρων οἱ ἀληθεῖς ὀρθῶς λογιζομένῳ  νηφούσης   εἰσὶ ψυχῆς λογισμοὶ ἀπερισπάστου τὸ
[2, 9]   γρηγορῶμεν» φησὶν γραφή, καὶ  νήφωμεν.   Οἱ γὰρ καθεύδοντες νυκτὸς καθεύδουσιν,
[2, 9]   σκότῳ, ἡμεῖς δὲ ἡμέρας ὄντες  νήφωμεν.   Πάντες γὰρ ὑμεῖς υἱοὶ φωτός
[2, 9]   βλαπτώμεθα τῷ ὕπνῳ, καθάπερ τῶν  νηχομένων   οἱ ἐξηρτημένοι τὰ βάρη, ἔμπαλιν
[2, 7]   δὲ καὶ φιλονεικία κενῆς  νίκης   ἕνεκεν λόγων, ἐπεὶ τέλος ἡμῖν
[2, 12]   εὐπρέπειαν. Λέγει γοῦν κωμικὸς  Νικόστρατος·   ἁλύσεις, καθετῆρας, δακτυλίους, βουβάλια, ὄφεις,
[2, 12]   τῆς ἀπειραγαθίας· {Α. Μίτρας, ἀναδήματα,  νίτρον,   κίσηριν, στρόφιον, ὀπισθοσφενδόνην, κάλυμμα, φῦκος,
[2, 10]   ἀφαιρεῖται τὴν μέριμναν, τί χρὴ  νοεῖν   ἐρεῖν αὐτὸν περὶ φιλοκοσμίας βαφῆς
[2, 4]   ἐν κιθάρᾳ αἰνεῖτε αὐτόν» κιθάρα  νοείσθω   τὸ στόμα, οἱονεὶ πλήκτρῳ κρουόμενον
[2, 1]   ἀπόστολος, ἵνα τὸ ἐφήμερον ἄριστον  νοηθῇ,   ἀλλὰ δικαιοσύνη καὶ εἰρήνη καὶ
[2, 10]   παμμήτορος καὶ γενεσιουργοῦ φύσεως μὴ  νοήσαντες·   ἐπεὶ γάρ ἐστι τοῦτο λαγνίστατον
[2, 10]   αἰσθητὸν φῶς τις, τὸ δὲ  νοητὸν   ἀδύνατόν ἐστιν, ὥς φησιν
[2, 10]   Ἄθυτα δὲ παλλακίδων σπέρματα καὶ  νόθα.   Μὴ σπεῖρε οὗ μὴ βούλοιο
[2, 10]   τοὺς δὲ λευκοὺς καὶ οὐ  νόθους   τὰ ἔνδον λευκαῖς καὶ ἀπεριέργοις
[2, 10]   ἡδονὰς δίκαιον εἰς διαδοχὰς γνησίας.  Νόμιμα   γὰρ ταῦτα μόνα τῷ λόγῳ.
[2, 10]   γραφῶν συνεβούλευσεν Πλάτων ἐκεῖθεν τὸ  νόμιμον   ἐκλαβών· Καὶ πρὸς τὴν γυναῖκα
[2, 10]   οὐκ ἔστι σεμνὸν παρ´ ἐκείνῃ  νομισθῆναι,   παρ´ τὸ σεμνὸν οὐκ
[2, 1]   καὶ τὴν φιλαργυρίαν, ὡς τὸ  νόμισμα   τοῦ ἰχθύος, ἵνα χωρίσῃ τὴν
[2, 3]   ὠνήσασθαι, σοφία δὲ οὐκ ὠνητὴ  νομίσματι   γηΐνῳ οὐδ´ ἐν ἀγορᾷ, ἀλλ´
[2, 3]   ἐν οὐρανῷ πιπράσκεται καὶ πιπράσκεται  νομίσματι   δικαίῳ, τῷ λόγῳ τῷ ἀφθάρτῳ,
[2, 8]   βάτος· ἐπειδὴ δὲ〉 ἐπαύσατο τῆς  νομοθεσίας   καὶ τῆς εἰς ἀνθρώπους ἐπιδημίας
[2, 8]   παγκρατὴς κύριος τῶν ὅλων, ὁπηνίκα  νομοθετεῖν   ἤρχετο τῷ λόγῳ, {καὶ} τῷ
[2, 3]   δὲ καὶ Πλάτωνα ἀποδέχομαι ἄντικρυς  νομοθετοῦντα,   ὡς οὔτε ἀργυροῦν δεῖ πλοῦτον
[2, 7]   φλυαρίαν ἐκκόπτουσα, θεόθεν ἄρχουσα, μετριάζειν  νομοθετοῦσα   ὧδέ πως· Μὴ δευτερώσῃς λόγον,
[2, 10]   οὕτω δὲ καὶ τοῖς κατὰ  νόμον   γάμοις ὅσον οἰκεῖον καὶ χρήσιμον
[2, 4]   πότον φιλοφροσύνη διττὴ κατὰ τὸν  νόμον·   εἰ γὰρ ἀγαπήσεις κύριον τὸν
[2, 10]   ἔβλαψεν. μὲν γὰρ κατὰ  νόμον   σφαλερά, εἰ μὴ ὅσον αὐτῆς
[2, 4]   ἵπποις μιγνυμέναις οἷον ὑμέναιος ἐπαυλεῖται  νόμος   αὐλῳδίας· ἱππόθορον τοῦτον κεκλήκασιν οἱ
[2, 1]   ὅλος ἀπήρτηται τῆς ἀγάπης  νόμος   καὶ λόγος· κἂν ἀγαπήσῃς
[2, 1]   περιορίζονται. ~Ἰουδαίοις δὲ διὰ τοῦ  νόμου   οἰκονομικώτατα καταγγέλλεται εὐτέλεια· μυρίων
[2, 2]   ὑδαρὲς τοῦ φρονήματος ἐζωοποίησεν, τοῦ  νόμου   τὸν ἐργάτην ἐξ Ἀδάμ, τὸν
[2, 2]   ποτὸν ἀληθείας, τὸ κρᾶμα τοῦ  νόμου   τοῦ παλαιοῦ καὶ τοῦ λόγου
[2, 10]   ταῖς ἡδοναῖς ἔκδοτοι λάγνοι τετραπόδων  νόμῳ   βαίνουσι καὶ παιδοσπορεῖν ἐπιχειροῦσιν» τοὺς
[2, 1]   σοφία λέγει, ἀγάπη δὲ τήρησις  νόμων   αὐτῆς. Αἱ δὲ εὐφροσύναι αὗται
[2, 10]   τὸ δὲ φαγεῖν μόνον ψιλῶς  νοούμενον   ἀνάγκης ἐστὶ τεκμήριον, τὸ πλήρωμα,
[2, 8]   θυσίαν ταύτην καὶ εὐωδίαν θυμιάματος  νοούντων,   ἀλλὰ γὰρ τὸ τῆς ἀγάπης
[2, 8]   πάθος ἐμφαίνει δεσποτικὸν μυστικῶς ταύτῃ  νοοῦσι·   ~τὸ ἔλαιον αὐτός ἐστιν
[2, 8]   σκληροκάρδιοι προφητείαν οὖσαν σεσοφισμένην οὐ  νοοῦσιν,   ἣν αὐτοὶ ὕβριν καλοῦσιν κυρίου.
[2, 2]   σου» φησὶν ἀπόστολος, παγκάλως  νοσηλευομένῳ   καὶ πλαδῶντι σώματι κατάλληλον τὸ
[2, 10]   ὧν αὐξηθέντων τὸ πολὺ τῶν  νοσημάτων   πλῆθος ἐπισυμβαίνει, φιλοψία, φιλοινία, φιλογυνία,
[2, 10]   συνουσίαν Ἀβδηρίτης ἔλεγεν σοφιστής,  νόσον   ἀνίατον ἡγούμενος. γὰρ οὐχὶ
[2, 1]   τὴν ψυχήν, ἐπισφαλὲς δὲ εἰς  νόσον   ἐργαζομένη τὸ σῶμα. Ναὶ μὴν
[2, 1]   Δήλιος ἰατρὸς καὶ μίαν τῶν  νόσου   αἰτιῶν ταύτην εἴρηκεν τῶν ἐδεσμάτων
[2, 1]   Κἀμοὶ μὲν ἔλεος ὕπεισι τῆς  νόσου,   οἳ δὲ ἐξυμνεῖν οὐκ αἰσχύνονται
[2, 3]   τὴν βασιλείαν παρεισέλθοιεν τῶν οὐρανῶν,  νοσοῦντες   μὲν περὶ τὰ κοσμικά, ὑπερηφάνως
[2, 2]   οἷα Λίβυσσαν ἅλα βορέης ἠὲ  νότος,   τὰ δὲ κεκρυμμένα πάντα φαίνει,
[2, 2]   μὲν ὀργῆς ἐστιν, τοῦ δὲ  νοῦ   κενός, φιλεῖ τε πολλὴν γλῶτταν
[2, 10]   εἴπομεν, εἰς τὴν ἡμετέραν ἀναγεγράφαται  νουθεσίαν,   ὡς μὴ τοῖς αὐτοῖς ἐνσχεθῆναι,
[2, 2]   τὸ ἀπεσχισμένον τῆς σωτηρίας. Ταύτῃ  νουθετικώτατα   ἐπιφέρει· Τίνι οὐαί; Τίνι θόρυβος;
[2, 4]   ἐν πάσῃ σοφίᾳ διδάσκοντες καὶ  νουθετοῦντες   ἑαυτοὺς ψαλμοῖς, ὕμνοις, ᾠδαῖς πνευματικαῖς
[2, 1]   γενέσθαι» χρώμενος αὐτῇ, τὸν  νοῦν   ἐγκατορύξας τῇ κοιλίᾳ, τῷ ἰχθύι
[2, 1]   πλουσίων· οὐ γὰρ ἐπέχωσαν τὸν  νοῦν   ταῖς τροφαῖς οὐδὲ ἠπάτησαν αὐτὸν
[2, 2]   ἐπικεχωσμένον, δὲ κυβερνήτης,  νοῦς   ἀνθρώπινος, περιφέρεται τῷ κλύδωνι
[2, 12]   ἄφρονα κέκληκεν, ταύτῃ γὰρ τῇ  νυκτὶ   τὴν ψυχήν σου παραλαμβάνουσιν·
[2, 9]   τεθνεῶτος. Διὸ πολλάκις καὶ τῆς  νυκτὸς   ἀνεγερτέον τῆς κοίτης καὶ τὸν
[2, 10]   μὲν τὰ σωφροσύνης ἐξυφαίνοντες δόγματα,  νυκτὸς   δὲ ἀναλύοντες, ἐπὴν εἰς κοίτην
[2, 9]   καὶ νήφωμεν. Οἱ γὰρ καθεύδοντες  νυκτὸς   καθεύδουσιν, καὶ οἱ μεθύοντες νυκτὸς
[2, 9]   νυκτὸς καθεύδουσιν, καὶ οἱ μεθύοντες  νυκτὸς   μεθύσκονται» τουτέστιν ἐν τῷ τῆς
[2, 8]   καὶ ῥᾳθυμίας, μάλιστα γειτνιώσης τῆς  νυκτός.   Οἶδ´ ὅτι ἀλάβαστρον μύρου» παρὰ
[2, 9]   καὶ υἱοὶ ἡμέρας· οὐκ ἐσμὲν  νυκτὸς   οὐδὲ σκότους. Ἀλλ´ ὅς ἐστιν
[2, 9]   ἐπιτρέπειν καθεύδειν τοῖς καὶ τῆς  νυκτὸς   τὸ πλεῖστον εἰς ἐγρήγορσιν ἀποτεμνομένοις.
[2, 10]   μὴν οὐδ´ ὡς ἐν σκότῳ  νύκτωρ   ἀκολαστητέον, ἀλλ´ ἐγκαθειρκτέον τῇ ψυχῇ
[2, 1]   ζῆν καὶ μηδέποτε μόνον κοιμώμενον  νύκτωρ,   καὶ ὅσα τούτῳ ἐπιτηδεύματα συνέπεται
[2, 9]   λόγον τὸν ἐγρήγορον· ἐπεγερτέον δὲ  νύκτωρ,   μάλιστα ὁπότε αἱ ἡμέραι φθίνουσιν·
[2, 9]   ἀναγκάζοι. δὲ Ὀδυσσεὺς τῆς  νυμφιδίου   κλίνης τὸ σκάζον λίθῳ ἐπανωρθοῦτο.
[2, 12]   πεποίηκας. Τοιαῦται τοίνυν Ἑλέναι αἱ  νῦν   εἰσι γυναῖκες, οὐ καλαὶ γνησίως,
[2, 4]   προσώποις, τόποις, συμποτικὸς δέ ἐστι  νῦν·   ἐπιφέρει γὰρ ἀπόστολος πάλιν·
[2, 10]   συνουσίας ἀπουσίαν· φησὶ γάρ· Τοῦτο  νῦν   ὀστοῦν ἐκ τῶν ὀστέων μου
[2, 9]   δὲ δίκαιος— παραπέμπομαι γὰρ  νῦν   τῆς παλιγγενεσίου οἰκονομίας τὴν ἐξήγησιν—
[2, 5]   μειδιάσει. Φρόνιμον λέγει τὸν πανοῦργον  νῦν,   τὸν ἐναντίως τῷ μωρῷ διακείμενον.
[2, 12]   γυναικῶν ἔρριψαν ἐχώνευσαν μόνον,  νυνὶ   δὲ εἰς βοῦν χρυσοχοήσαντες καὶ
[2, 10]   τὴν σκέπην τῆς αἰσχύνης παρεμέτρει,  νυνὶ   δὲ ἐπεὶ τὰ πρόβατα ἡμῖν
[2, 3]   σκυβάλων ἄξιον κρίνεσθαι τὸ χρυσίον.  Νυνὶ   δὲ ἀκρόπολις τῆς κακίας
[2, 10]   καὶ τῆς ἐσθῆτος τὸ σῶμα.  Νυνὶ   δὲ πᾶν τοὐναντίον, τὸ μὲν
[2, 10]   καταλαμβάνει» καταυγάζεται δὲ {αὐτὸ}  νὺξ   τῷ σώφρονι λογισμῷ· λογισμοὺς δὲ
[2, 9]   ἐγρήγορσιν ἀποτεμνομένοις. Ἄλυες δὲ〉 καὶ  νυσταγμοὶ   καὶ διεκτάσεις καὶ χάσμαι δυσαρεστίαι
[2, 2]   τοῦτό τοι καὶ τοῦ  Νῶε   παροινία ἀνάγραπτος γεγένηται, ἵνα ὡς
[2, 1]   αὐτάρκειαν δίαιτα τὸν ἄνθρωπον κακοῖ,  νωθῆ   μὲν τὴν ψυχήν, ἐπισφαλὲς δὲ




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 17/12/2009