Livre, Chap. |
[2, 8] |
καὶ
πῦρ
καὶ
σίδηρος
καὶ
|
γάλα, |
σεμίδαλις
πυροῦ
καὶ
μέλι,
αἷμα |
[2, 1] |
ὑγιεινή;
βολβοί,
ἐλαῖαι,
λαχάνων
ἔνια,
|
γάλα, |
τυρὸς
τά
τε
ὡραῖα
ἑψήματά |
[2, 1] |
τούτοις
οἰκεῖαι
τοῖς
ὀνόμασιν
καὶ
|
γαλαῖ |
κόλακές
τε
καὶ
μονομάχαι
καὶ |
[2, 10] |
δὲ
τὴν
ἔρημον
τῆς
ἐρημίας
|
γαλήνην |
θεῷ
πεπολιτευμένος
ἐκτὸς
πάσης
κενοσπουδίας, |
[2, 7] |
Χριστιανὸς
ἡρεμίας
καὶ
ἡσυχίας
καὶ
|
γαλήνης |
καὶ
εἰρήνης
οἰκεῖός
ἐστιν.
~Εἰ |
[2, 10] |
βούλεται
γαμεῖν—
πλὴν
οὐ
πάντοτε
|
γαμεῖν. |
Γάμος
δὲ
ἡ
παιδοποιίας
ὄρεξις, |
[2, 10] |
συνεχώρησεν,
τοὺς
δὲ
οὐκέτι
βούλεται
|
γαμεῖν— |
πλὴν
οὐ
πάντοτε
γαμεῖν.
Γάμος |
[2, 10] |
αὐτὸς
οὗτος
Μωυσῆς
καὶ
ταῖς
|
γαμεταῖς |
αὐταῖς
ἀπαγορεύει
πλησιάζειν,
ἢν
ταῖς |
[2, 10] |
μηδὲ
μὴν
ἅπτεσθαί
τινος
πλὴν
|
γαμετῆς |
τὸ
παράπαν
τῆς
ἑαυτοῦ
γυναικός» |
[2, 10] |
μαρανθείσης
τῆς
ἐπιθυμίας,
ὁπόταν
τὴν
|
γαμήλιον |
σωφροσύνην
ἑταιρικαὶ
καθυβρίσωσιν
ἡδοναί·
πτηναὶ
|
[2, 10] |
Εἰ
δὲ
αὐτὸ
τοῦτο,
εἰ
|
γαμητέον, |
ἐδέησε
σκέψεως,
πῶς
ἂν
ἐπιτραπείη |
[2, 10] |
ἀξιοπραγία.
~Καθόλου
μὲν
οὖν
εἰ
|
γαμητέον |
ἢ
γάμου
εἰς
τὸ
παντελὲς |
[2, 10] |
τῷ
αἰῶνι
τούτῳ
γαμοῦσι
καὶ
|
γαμίσκονται» |
καταργήσαντες
δὲ
τὰ
τῆς
σαρκὸς |
[2, 10] |
δὲ
καὶ
τοῖς
κατὰ
νόμον
|
γάμοις |
ὅσον
οἰκεῖον
καὶ
χρήσιμον
καὶ
|
[2, 2] |
τὸ
ὕδωρ
οἶνον
ἐν
τοῖς
|
γάμοις
|
πεποίηκεν,
οὐκ
ἐπέτρεψεν
μεθύειν,
τὸ |
[2, 8] |
ἄνδρα
ὑποληπτέον,
ἀνδρὸς
δὲ
τὸν
|
γάμον, |
ἄνθη
δὲ
τοῦ
γάμου
τὰ |
[2, 10] |
παθῶν·
μοιχεύει
γὰρ
τὸν
ἑαυτοῦ
|
γάμον |
ὁ
ἑταιριζόμενος
αὐτόν,
καὶ
οὐκ |
[2, 6] |
συνουσιαστικοῖς
μορίοις
καὶ
τῇ
κατὰ
|
γάμον |
συμπλοκῇ,
καθ´
ὧν
κεῖται
τὰ |
[2, 10] |
γαμεῖν—
πλὴν
οὐ
πάντοτε
γαμεῖν.
|
Γάμος |
δὲ
ἡ
παιδοποιίας
ὄρεξις,
οὐχ |
[2, 10] |
δεσπότην.
Ἀλλ´
ἐγκεκρίσθω
δὴ
ὁ
|
γάμος |
καὶ
ἐγκατατετάχθω·
πληθύνεσθαι»
γὰρ
ὁ
|
[2, 10] |
μὲν
οὖν
εἰ
γαμητέον
ἢ
|
γάμου |
εἰς
τὸ
παντελὲς
καθαρευτέον
ἔχεται |
[2, 8] |
τὸν
γάμον,
ἄνθη
δὲ
τοῦ
|
γάμου |
τὰ
τέκνα
ἀμφοῖν,
ἃ
δὴ |
[2, 3] |
μὴ
κατέχοντες.
Εἰ
δὲ
ἐπὶ
|
γάμου |
ταῦτα,
ἐφ´
οὗ
φησιν
ὁ |
[2, 10] |
ἡ
φύσις
τὴν
ἔντευξιν
τοῦ
|
γάμου
|
τελειοῦσθαι·
καὶ
γὰρ
ποθεινοτέρα
ἡ |
[2, 10] |
καὶ
τοῦ
θεοῦ
καὶ
τοῦ
|
γάμου |
τοῦ
σώφρονος,
τὸν
κόσμον
ἀντικαταλλαττομένη
|
[2, 10] |
ἄλλως
φερομένη
ὅλη
γίνεται
τοῦ
|
γάμου, |
τοῦτ´
ἔστι
τοῦ
πάθους,
τὸν |
[2, 1] |
πῇ
μέν·
Ὅταν
κληθῇς
εἰς
|
γάμους, |
μὴ
κατάκεισο
εἰς
τὴν
πρωτοκλισίαν, |
[2, 10] |
Ἐν
γὰρ
τῷ
αἰῶνι
τούτῳ
|
γαμοῦσι |
καὶ
γαμίσκονται»
καταργήσαντες
δὲ
τὰ
|
[2, 10] |
λαγωοῦ·
οὐ
γὰρ
ἑνὶ
ἀρκεῖται
|
γάμῳ. |
Καὶ
συλλαμβάνει
πάλιν
ἔτι
θηλαζομένη· |
[2, 10] |
ψιλὴ
γὰρ
ἡδονή,
κἂν
ἐν
|
γάμῳ |
παραληφθῇ,
παράνομός
ἐστι
καὶ
ἄδικος |
[2, 9] |
αὐτῶν,
πότε
ἀναλύσει
ἐκ
τῶν
|
γάμων, |
ἵνα
ἐλθόντος
καὶ
κρούσαντος
ἀνοίξωσιν |
[2, 4] |
διττὴ
κατὰ
τὸν
νόμον·
εἰ
|
γὰρ |
ἀγαπήσεις
κύριον
τὸν
θεόν
σου» |
[2, 8] |
εἰς
λίχνον
ἐπιθυμίαν
ἐπισπωμένης.
Πάντοθεν
|
γὰρ |
ἀγώγιμος
ὁ
ἀκόλαστος
καὶ
ἀπὸ |
[2, 5] |
δὲ
ὠμότητος
ὑπόληψιν
ἐνδείκνυται.
Οὔτε
|
γὰρ |
ἀεὶ
γελαστέον—
ἄμετρον
γάρ—
οὔτε |
[2, 6] |
διαβάλλων
πρὸς
τὴν
ἀκολασίαν.
Δεινὸς
|
γὰρ |
ἀεὶ
τὰς
ῥίζας
τῶν
ἁμαρτημάτων
|
[2, 10] |
σωφροσύνην
ἑταιρικαὶ
καθυβρίσωσιν
ἡδοναί·
πτηναὶ
|
γὰρ |
αἱ
τῶν
ἐρώντων
καρδίαι
καὶ |
[2, 10] |
τὴν
φύσιν
πιστευτέον
ποτέ·
οὐδὲ
|
γὰρ |
αἰδοῖα
ἔχει
τὸ
αὐτὸ
ζῷον |
[2, 7] |
περὶ
ἃ
μὴ
προσῆκεν·
καὶ
|
γὰρ |
ἀκούσματα
ἀήθη
καὶ
θεάματα
ἀπρεπῆ |
[2, 7] |
τοὺς
πέλας
φθέγγεσθαι
ἀναισθήτου·
οὐ
|
γὰρ |
ἀκούσονται.
Καὶ
τὸ
μὲν
ἀγεννείας, |
[2, 2] |
θεϊκαῖς
φροντίσιν
μὴ
οἰνοβαρεῖν·
ὁ
|
γὰρ |
ἄκρατος»
κατὰ
τὸν
κωμικὸν
ὀλίγα |
[2, 10] |
χείρονα
ἀποφαίνει
καὶ
ἀτιμότερον.
Ὁ
|
γὰρ |
ἁμαρτάνων,
παρ´
ὅσον
ἁμαρτάνει,
χείρων |
[2, 2] |
μέθῃ
διὰ
τοὺς
κατοπτεύοντας.
Ὀπαὶ
|
γὰρ
|
ἁμαρτωλοῦ
τὰ
διερρωγότα
τοῦ
ὕφους |
[2, 7] |
Μηδὲ
ἀπομύττεσθαι
παρὰ
πότον·
στοχαστέον
|
γὰρ |
ἁμῇ
γέ
πῃ
τῶν
συνευωχουμένων, |
[2, 1] |
γὰρ
τούτων
ψαύειν
θέμις.
Ἐπεὶ
|
γὰρ
|
ἀμήχανον
χρώμενον
τοῖς
ἡδέσιν
ἀποστῆναι |
[2, 2] |
κυρίῳ
θάνατον
αὐτῷ
καταγγείλασα·
ἡ
|
γὰρ |
ἀμνηστία
τῶν
εἰς
τὴν
ἀληθῆ |
[2, 10] |
δὲ
ἐσθὴς
ἀπονεμητέα
γυναιξίν·
κοινὸν
|
γὰρ |
ἀμφοῖν
τὸ
σκέπεσθαι
κατὰ
τὰ |
[2, 10] |
τῶν
συμβολικῶς
εἰρημένων
συγκατατίθεμαι.
~Οὐ
|
γὰρ |
ἄν
ποτε
βιασθείη
φύσις
εἰς |
[2, 10] |
τοῦ
κυρίου
παρασκευάζων.
Ἦ
που
|
γὰρ
|
ἂν
ἁλουργὴν
χλανίδα
περιεβάλετο
ὁ |
[2, 5] |
προσώπασι
{τὸν
τοῖς
βλοσυροῖς}
ἧττον»
|
γὰρ |
ἂν
καταγέλαστος
ὁ
γέλως
αὐτῷ
|
[2, 10] |
αὐτῇ
τέχνῃ
χαίρειν
ἐατέον.
Τί
|
γὰρ |
ἂν
φρόνιμον
γυναῖκες
ἐργάσαιντο
ἢ |
[2, 8] |
δὲ
διὰ
τὴν
ἄκανθαν·
οὐδὲ
|
γὰρ
|
ἀναιμωτεὶ
προσιέναι
τῷ
λόγῳ
ἔξεστιν. |
[2, 9] |
ὁ
κύριος
ἐγρηγορότας
εὕρῃ.
Οὐδὲν
|
γὰρ |
ἀνδρὸς
ὄφελος
καθεύδοντος
ὥσπερ
οὐδὲ |
[2, 5] |
ἢ
ἐφήδεσθαι
δοκεῖν·
τὸ
μὲν
|
γὰρ |
ἀνθρωπίνου
λογισμοῦ
τεκμήριον,
τὸ
δὲ |
[2, 2] |
μετέλαβεν
οἴνου
καὶ
αὐτός·
καὶ
|
γὰρ |
ἄνθρωπος
καὶ
αὐτός·
καὶ
εὐλόγησέν |
[2, 8] |
τὰς
ἀναπνοὰς
τὰ
ἄνθη·
ἀναδιδούσης
|
γὰρ |
ἄνω
καὶ
ἀναθυμιωμένης
κατὰ
φύσιν |
[2, 8] |
τὰς
Μούσας
Σαπφὼ
καταστέφει·
οὐ
|
γὰρ |
ἀπ´
ἀρχῆς
ῥόδων
τῶν
ἐκ |
[2, 3] |
τούτοις
καὶ
οἰνοχόαι·
χρυσός
τε
|
γὰρ |
ἁπαξαπλῶς
καὶ
ἄργυρος
ἰδίᾳ
τε |
[2, 9] |
σπουδαστέον
ἄρα
περὶ
αὐτά.
Οὐ
|
γὰρ |
ἀπείρηται
τοῖς
κεκτημένοις
ἡ
χρῆσις, |
[2, 1] |
λέγοντες·
φάγωμεν
καὶ
πίωμεν,
αὔριον
|
γὰρ |
ἀποθνῄσκομεν·
καὶ
ὅτι
γε
τὴν |
[2, 10] |
παραδειγματισμῷ
μείζονι»
καὶ
πάλιν—
οὐ
|
γὰρ |
ἀποκάμνει
ὠφελῶν—
ὁ
δὲ
ἀντοφθαλμῶν
|
[2, 5] |
τῶν
πειρώντων
ἐστὶ
φυγαδευτικόν·
δυνατὴ
|
γὰρ |
ἀποκρούσασθαι
τῆς
ἀσελγείας
τὰς
προσβολὰς |
[2, 8] |
ἀνθήσεως
οἱ
καταστεφθέντες
ἀπολλύουσιν.
Οὔτε
|
γὰρ |
ἀπολαύουσι
τῆς
ὄψεως
οἱ
ἀναδούμενοι |
[2, 1] |
οὕτω
θαυμαστῇ
φύσει
κραθήσεται.
Οὐ
|
γὰρ |
ἄπυστος
ἦν
ὁ
Πλάτων
τοῦ |
[2, 7] |
λαλεῖν,
τὸν
ἀντιδιαλεγόμενον.
Σιγὴ
μὲν
|
γὰρ |
ἀρετὴ
γυναικῶν
ἐστιν,
ἀκίνδυνον
δὲ |
[2, 8] |
οἴκοι
περιφέρειν
οὐ
σωφρόνων·
οὐ
|
γὰρ |
ἁρμόδιον
ῥόδων
κάλυξιν
ἢ
ἴοις |
[2, 11] |
πολλὰ
ὑποδήμασι
χρηστέον
αὐταῖς·
οὐ
|
γὰρ |
ἁρμόζει
γυμνὸν
ἐπιδείκνυσθαι
τὸν
πόδα· |
[2, 4] |
ἐν
τῷ
λαῷ
αὐτοῦ.
Καὶ
|
γὰρ |
ἁρμονίας
παραδεκτέον
τὰς
σώφρονας,
ἀπωτάτω |
[2, 5] |
αὐτὸν
τὸν
γέλωτα
ἐπιστομιστέον.
Καὶ
|
γὰρ |
αὖ
καὶ
αὐτὸς
ὃν
μὲν |
[2, 7] |
καὶ
τοὺς
κεκράκτας
ἐπιστομιστέον.
Ταύτῃ
|
γὰρ |
αὖ
τὸν
Θερσίτην
πληγαῖς
ᾐκίσατο |
[2, 8] |
δὲ
αὐχμὸς
πολιωτέρους
ποιεῖ—
εἴτε
|
γὰρ |
αὔανσις
τριχὸς
ἡ
πολιὰ
εἴτε |
[2, 7] |
τροχαλῶς
καὶ
συνδιωκομένως
ὁμιλητέον.
Καὶ
|
γὰρ |
αὐτῇ
τῇ
φωνῇ,
ὡς
ἔπος |
[2, 9] |
τὸ
δεόμενον
ὕπνου
ἐστίν—
ἀεικίνητος
|
γὰρ |
αὕτη—
ἀλλὰ
τὸ
σῶμα
ἀναπαύλαις
|
[2, 12] |
Σολομῶντος
τὸ
πνεῦμα
λέγει〉
κρεῖσσον
|
γὰρ |
αὐτὴν
ἐμπορευθῆναι
ἢ
χρυσίου
καὶ |
[2, 3] |
χρῆσις,
ὄψεως
ἀπάτη
μόνον·
εἴτε
|
γὰρ
|
αὐτοῖς
ἐγχέαι
τις
θερμοῦ
κράματος, |
[2, 8] |
ἐπίπαστα
καὶ
ὑποθυμιώμενα
μύρα·
ἐπινοεῖται
|
γὰρ |
αὐτοῖς
ὁσημέραι
πρὸς
τὸ
ἄπληστον |
[2, 8] |
αὐτοῦ»
φησὶν
ἡ
γραφή·
καὶ
|
γὰρ |
αὐτὸν
ἔκτισεν
ὁ
ὕψιστος,
παρὰ |
[2, 1] |
μηδὲ
ἐπιλαιμαργῶν
τῷ
ὄψῳ·
ὑπηχήσει
|
γὰρ |
αὐτῷ
φωνή,
μὴ
ἕνεκεν
βρώματος |
[2, 2] |
κοσμίως
καταμεριζομένου
τοῦ
ποτοῦ·
οὐ
|
γὰρ |
ἀφαιρεῖται
τῷ
χρόνῳ
ὃ
προαρπάζει |
[2, 1] |
πολυτιμότεροι
γεγόνασιν
μάγειροι
γεωργῶν.
Μὴ
|
γὰρ |
ἀφαιροῦμεν
τὴν
συμπεριφοράν,
ἀλλὰ
τὸν |
[2, 7] |
τὸν
ἅγιον
ἁμαρτία·
ἐκ
στόματος
|
γὰρ |
ἀφρόνων»
φησὶν
ἡ
γραφή,
βακτηρία
|
[2, 8] |
τὸ
εἶναι
νεκροῖς.
Οἱ
μὲν
|
γὰρ |
βακχεύοντες
οὐδὲ
ἄνευ
στεφάνων
ὀργιάζουσιν· |
[2, 1] |
αὐτοῖς,
ὡς
ἄρχοντας,
ἀπροσκλινῶς·
καὶ
|
γὰρ |
βασιλεύειν
ἐτάχθημεν
καὶ
κατακυριεύειν,
οὐχὶ |
[2, 1] |
εἰκότως
ἐπικαταρώμενος
λαιμάργοις
ἐπιθυμίαις.
Τὰ
|
γὰρ |
βρώματα
τῇ
κοιλίᾳ»
ἐξ
ὧν |
[2, 9] |
ὁ
δὲ
τοιοῦτος
ζῇ·
ὃ
|
γὰρ |
γέγονεν
ἐν
αὐτῷ,
ζωὴ
ἦν. |
[2, 7] |
τῇ
συμμετρίᾳ
παραμετρούντων·
τό
τε
|
γὰρ |
γεγωνὸς
τῆς
προφορᾶς
μανιωδέστατον,
τό |
[2, 5] |
ἔστιν
ἐφύβριστον
καὶ
καταγέλαστον.
Εἰ
|
γὰρ |
γελοίως
σχηματισθῆναι,
καθάπερ
ἐν
ταῖς |
[2, 10] |
ὅσος
ὁρᾶται
τῷ
σώματι·
ἀρχὴ
|
γὰρ |
γενέσεως
τὸ
ἀπαλλαττόμενον.
Ἀλλὰ
καὶ |
[2, 10] |
δὲ
τὸν
θεὸν
ὑπονοῶν.
Οὐ
|
γὰρ
|
γινώσκει»
φησὶν
ἡ
γραφή,
ὅτι |
[2, 6] |
ὄντως
αἰσχροῦ
προσηγορία
τάττεται·
οὐδὲ
|
γὰρ |
γόνυ
καὶ
κνήμη
τὰ
μέλη |
[2, 9] |
λογιστικὸν
εἰς
ἀναισθησίαν
καθέλκουσα.
Ὕπνος
|
γὰρ |
δὴ
πολὺς
οὔτε
τοῖς
σώμασιν |
[2, 7] |
ἀνήκοντα
προΐεσθαι
ἡμᾶς
ῥήματα.
Εἰ
|
γὰρ |
δι´
ἀγάπην
αἱ
ἐπὶ
τὰς |
[2, 12] |
κοινωνία
καὶ
ἔργα
οἰκουρίας.
Ὁ
|
γὰρ |
διδοὺς
πτωχῷ
δανείζει
θεῷ»
καὶ |
[2, 1] |
φυσικὴ
χρῆσις
τῆς
τροφῆς·
οὔτε
|
γὰρ |
ἐὰν
φάγωμεν,
περισσεύομεν»
φησίν,
οὔτε
|
[2, 1] |
ὑπὸ
τοῦ
λόγου
πηγήν.
Καὶ
|
γὰρ |
εἰ
πάντων
μεταλαμβάνειν
ἔξεστί
μοι, |
[2, 12] |
ἀγαθῶν
σφᾶς
αὐτὰς»
κοσμουσῶν.
Καὶ
|
γὰρ |
εἰκότως
ἀπεῖναι
αὐτῶν
τὸν
καλλωπισμὸν |
[2, 12] |
αὐτὸν
παραιτουμέναις
τὸν
κόσμον.
Χρὴ
|
γὰρ |
εἶναι
κοσμίας
ἔνδοθεν
καὶ
τὴν |
[2, 3] |
μὴ
ἡ
πολυτέλεια
γινέσθω.
Τί
|
γάρ; |
εἰπέ
μοι·
τὸ
μαχαίριον
τὸ |
[2, 12] |
σύμβολον
αἰνιττόμενος
τὰ
κόσμια·
χρυσοῦς
|
γὰρ |
εἶπεν
κἀκείνους
Ὅμηρος
τοὺς
δεσμούς. |
[2, 10] |
διὰ
τὸν
θεὸν
φυτουργεῖ·
Πληθύνεσθε»
|
γὰρ |
εἴρηκεν,
καὶ
ὑπακουστέον·
καὶ
κατὰ |
[2, 2] |
ἀσχημοσύνην
αὐτῆς
οὐ
συγκαλύπτει»
Ταχὺ
|
γὰρ |
εἰς
ἀταξίαν
ὑποσύρεται
γυνή,
κἂν |
[2, 10] |
δὲ
ἐντεῦθεν
ἡ
κοιλότης·
οὐ
|
γὰρ |
εἰς
γένεσιν
δεδημιούργηται.
Ἐντεῦθεν
συμφανὲς |
[2, 8] |
μύρων
χρῆσις
οὐκ
ἀναγκαία.
Ἐξοκέλλει
|
γὰρ |
εἰς
ἡδονὰς
καὶ
ῥᾳθυμίας,
μάλιστα |
[2, 1] |
τοῖς
ἀνθρώποις
ἡ
λιχνεία.
Καὶ
|
γὰρ |
εἰς
τὰ
πέμματα
καὶ
τὰ |
[2, 10] |
πολλὴν
τῶν
ἐπιβούλων
κακουργίαν·
οὐ
|
γὰρ |
εἰς
τὴν
Κράτητος
πήραν
μόνον, |
[2, 10] |
ποικιλίαν
τῆς
τροφῆς
ἐκβέβληκε,
σημαίνεται
|
γὰρ |
ἐκ
τῆς
γραφῆς
τοῦτο·
μὴ
|
[2, 12] |
τῇ
μορφῇ
τὸ
ἦθος.
Τὸ
|
γὰρ
|
ἑκάστου
καὶ
φυτοῦ
καὶ
ζῴου |
[2, 1] |
καὶ
τὴν
σάρκα
αὐτήν.
Ὁ
|
γὰρ |
ἐκείνων
καθαρῶς
ἀπολυθείς,
δι´
ὧν |
[2, 9] |
τὸ
μαλθακὸν
συμμέτρως
ἀρρενιστέον.
Οὐ
|
γὰρ |
ἔκλυσιν
χρὴ
τοῦ
σώματος
εἶναι |
[2, 4] |
ἀνθρώπων
τοῖς
ἀλογωτέροις.
Τὰς
μὲν
|
γὰρ |
ἐλάφους
ταῖς
σύριγξι
κηλεῖσθαι
παρειλήφαμεν |
[2, 4] |
αὐτὸν
ἐν
ἤχῳ
σάλπιγγος»
καὶ
|
γὰρ |
ἐν
ἤχῳ
σάλπιγγος
ἀναστήσει
τοὺς |
[2, 6] |
τῆς
ἀκολασίας
ἐπιμιξίαν
ἐκκόπτων.
Τὸ
|
γὰρ |
ἐν
τοῖς
ὀνόμασιν
ἀτακτεῖν
μελέτην |
[2, 9] |
περὶ
αὐτὰ
ἐπιτήδευσις
κεκώλυται·
οὐ
|
γὰρ
|
ἐν
τούτοις
τὸ
εὔδαιμον.
Πάλιν |
[2, 2] |
Ἀριούσιον,
ὅταν
μὴ
παρῇ.
Δίψα
|
γὰρ |
ἐνδείας
τινός
ἐστι
πάθος
καὶ |
[2, 10] |
οὗ
ἂν
τύχῃ
λαγωοῦ·
οὐ
|
γὰρ |
ἑνὶ
ἀρκεῖται
γάμῳ.
Καὶ
συλλαμβάνει
|
[2, 2] |
κινεῖν
ἢ
τὸ
ὁρώμενον·
ταὐτὸν
|
γὰρ |
ἐξ
ἀμφοῖν
ἡ
ὄψις
πέπονθεν |
[2, 10] |
μεγέθει
τῆς
ἀπουσίας
ἀνατιθέμεναι;
Ἄνθρωπος
|
γὰρ |
ἐξ
ἀνθρώπου
ἐκφύεταί
τε
καὶ |
[2, 1] |
τε
καὶ
αἰσχροῦ.
Οἳ
μὲν
|
γὰρ
|
ἐξέχονται
τῶν
ὄψων,
ἃ
μετ´ |
[2, 6] |
δὲ
καὶ
λόγῳ
τραχυτέρῳ.
Τὰ
|
γὰρ |
ἐξιόντα»
φησίν,
ἐκ
τοῦ
στόματος
|
[2, 1] |
τοὺς
σοὶ
πιστεύοντας
διατηρεῖ·
οὐ
|
γὰρ |
ἐπ´
ἄρτῳ
ζήσεται
ὁ
δίκαιος» |
[2, 5] |
καὶ
καιρὸν
ἐπιτιθέναι
πρέποντα.
Οὐ
|
γὰρ |
ἐπειδὴ
γελαστικὸν
ζῷον
ὁ
ἄνθρωπος, |
[2, 1] |
φρονιμώτεροι,
ὡς
φιλόσοφοι
πλουσίων·
οὐ
|
γὰρ |
ἐπέχωσαν
τὸν
νοῦν
ταῖς
τροφαῖς |
[2, 1] |
δειπναρίοις
ἐξωνεῖσθαι
προσδοκήσαντες.
Τὰς
μὲν
|
γὰρ |
ἐπὶ
τῇ
εὐφροσύνῃ
συναγωγὰς
ἐγκαταλεγόμενοι |
[2, 2] |
αὐτῷ,
οὐδ´
ἂν
καθεύδωμεν·
καὶ
|
γὰρ |
ἐπὶ
τὸν
ὕπνον
παρακλητέον.
Τελεία
|
[2, 10] |
ἔμψυχον
σπείρων
ἄρουραν·
ὃ
μὲν
|
γὰρ |
ἐπικαίρου
τροφῆς
ὀριγνώμενος,
ὃ
δὲ |
[2, 1] |
ἐσθίειν
παραγγέλλει,
ἵνα
ζῶμεν.
Οὔτε
|
γὰρ |
ἔργον
ἡμῖν
ἡ
τροφὴ
οὔτε |
[2, 4] |
ἐπὶ
παροινίᾳ
κομῶσαι·
ὃ
μὲν
|
γάρ |
ἐστι
μεθυστικὸς
{αὐλὸς}
ἄλυς,
ἐρωτικῆς |
[2, 10] |
οὐ
κοιμηθήσῃ
κοίτην
γυναικείαν,
βδέλυγμα
|
γάρ |
ἐστι.
Πρὸς
δὲ
καὶ
ἀρούρας |
[2, 1] |
τοίνυν
τούτων,
οὐ
δεδιότας—
οὐ
|
γάρ |
ἐστί
τις
ἐν
αὐτοῖς
δύναμις— |
[2, 10] |
γενεσιουργοῦ
φύσεως
μὴ
νοήσαντες·
ἐπεὶ
|
γάρ |
ἐστι
τοῦτο
λαγνίστατον
τὸ
ζῷον |
[2, 1] |
χριστιανοῦ
δίαιτα
ἡδυπαθείᾳ
περικτᾶται·
πόρρω
|
γάρ |
ἐστι
τῶν
πασχητιώντων
ἐδεσμάτων»
ἡ |
[2, 1] |
οὖν
ἡμῶν
τὸ
ἀγαθόν.
Οὐ
|
γάρ |
ἐστιν
ἡ
βασιλεία
τοῦ
θεοῦ |
[2, 10] |
ἐχέγγυος
πίστις
οἴκοθεν
παραγινέσθω.
Οὐ
|
γὰρ |
ἔστιν,
οὐκ
ἔστι
σεμνὸν
παρ´
|
[2, 10] |
αἰσχύνην
τοῦ
σώματος
προαγωγεύοντα.
Οὐ
|
γὰρ |
ἔτι
σκέπη
ἡ
ἁβροδίαιτός
ἐστιν |
[2, 5] |
δεῖ
σκυθρωπόν,
ἀλλὰ
σύννουν·
ἀποδέχομαι
|
γὰρ |
εὖ
μάλα
ἐκεῖνον
{προσώποις
μειδιῶντα} |
[2, 12] |
τρυφᾶν
πενομένων
πλειόνων.
Πόσῳ
μὲν
|
γὰρ |
εὐκλεέστερον
τοῦ
πολυτελῶς
οἰκεῖν
τὸ |
[2, 7] |
ἀπολαβομένοις
πράως
τὰς
ἀναπνοάς·
ταύτῃ
|
γὰρ |
εὐσχημονέστατα
τὴν
ἀθρόαν
τοῦ
πνεύματος |
[2, 8] |
καὶ
τοῦ
πάθους
αὐτοῦ·
μύρῳ
|
γὰρ |
εὐώδει
ἀλειφόμενοι
οἱ
πόδες
θεϊκὴν |
[2, 2] |
ἐν
τῷ
Περὶ
μακροβιοτίας,
μέμνημαι
|
γάρ, |
ἐφ´
ὅσον
βρέξαι
τὰ
σιτία |
[2, 1] |
τῶν
ἐδεσμάτων
τῶν
πλουσίων·
ταῦτα
|
γὰρ |
ἔχεται
βίου
ψευδοῦς
τε
καὶ |
[2, 10] |
διάνοιαν
ἡ
ἐπιφερομένη
λέξις.
Μὴ
|
γὰρ |
ζητεῖτε
τί
φάγητε
ἢ
τί |
[2, 10] |
εἰς
τὸ
παντελὲς
καθαρευτέον
ἔχεται
|
γὰρ |
ζητήσεως
καὶ
τοῦτο—
ἐν
τῷ |
[2, 12] |
σου
ὡς
σεαυτὸν»
πληρώσας.
Αὕτη
|
γὰρ |
ἡ
ἀληθὴς
τρυφή,
ἡ
θησαυριζομένη |
[2, 12] |
δέ
ἐστι
λίθων
πολυτελῶν.
Αὕτη
|
γὰρ |
ἡ
ἀληθινὴ
εὐκοσμία.
Τὰ
δὲ |
[2, 10] |
τῆς
ὄψεως
ἐξανθιστέον·
ἐξίτηλος
μὲν
|
γὰρ |
ἡ
γραφὴ
τῷ
χρόνῳ
γίνεται, |
[2, 8] |
καὶ
τὸ
ἄνθος
ξηραίνεται·
μαραίνεται
|
γὰρ |
ἡ
δόξα
τῶν
τῷ
κυρίῳ |
[2, 12] |
τὰς
Χριστῷ
λατρευούσας.
Τῷ
ὄντι
|
γὰρ |
ἡ
λιτότης
ἁγιωσύνης
προμηθεῖται
ἐξισοῦσα |
[2, 7] |
σου
ὀλισθήσῃ
εἰς
ἀπώλειαν·
σφαλερὰ
|
γὰρ |
ἡ
πάροινος
ἐλευθερία
παρανοεῖν
δυναμένη· |
[2, 2] |
ἐπὶ
τὸν
ὕπνον
παρακλητέον.
Τελεία
|
γὰρ |
ἡ
σοφία
θείων
οὖσα
καὶ |
[2, 10] |
γυμνότητος
κρύπτειν
μὴ
δυναμένη·
προσπίπτουσα
|
γὰρ
|
ἡ
τοιαύτη
ἐσθὴς
τῷ
σώματι |
[2, 7] |
τὰς
κύλικας
τὰς
πεπληρωμένας·
ἐπισφαλὴς
|
γὰρ |
ἡ
τοιαύτη
παιδιά·
στόμα
δὲ |
[2, 2] |
παραφυλάττοντας
τὸν
ὄλισθον
ἀκριβῶς·
ἀκροσφαλὴς
|
γὰρ |
ἡ
τοῦ
οἴνου
παρείσδυσις.
Οὕτω |
[2, 9] |
τὰς
ἐπιπολὰς
τῆς
ἐγρηγόρσεως.
Ἔοικεν
|
γὰρ |
ἡ
τοῦ
ὕπνου
καταφορὰ
θανάτῳ, |
[2, 12] |
σφᾶς
αὐτὰς
φαίνεσθαι
πεπεδημένας;
εἰ
|
γὰρ |
ἡ
ὕλη
τὸ
ὄνειδος
ὑπεκλύει, |
[2, 10] |
ἄχρις
ἂν
ἀποκυήσωσιν·
τῷ
ὄντι
|
γὰρ |
ἡ
ὑστέρα
ὑποκειμένη
μὲν
τῇ |
[2, 10] |
διαβολὴν
τοῦ
ἤθους
ἐξανθεῖν·
οὔτε
|
γὰρ |
ἡ
χρῆσις
ὠφέλιμος—
οὐ
γὰρ |
[2, 10] |
αὑτοῦ
γυναικὶ
συνιόντα
παρήγαγεν·
ψιλὴ
|
γὰρ |
ἡδονή,
κἂν
ἐν
γάμῳ
παραληφθῇ, |
[2, 1] |
ἡ
συνείδησις
ἀσθενοῦσα
μολύνεται.
Βρῶμα
|
γὰρ |
ἡμᾶς
οὐ
παραστήσει
τῷ
θεῷ· |
[2, 4] |
τὸ
τοιοῦτον
γίνεται
συμπόσιον.
Ἀποθεμένους
|
γὰρ |
ἡμᾶς
τὰ
ἔργα
τοῦ
σκότους
|
[2, 8] |
μηδέπω
τοῦ
λόγου
μεταλαβοῦσα—
ἔτι
|
γὰρ
|
ἦν
ἁμαρτωλός—
ὅπερ
ἡγεῖτο
τὸ |
[2, 6] |
ἐπιθεωρήσεσι
τῶν
ἀπορρητοτέρων
μερῶν·
οὐδὲ
|
γὰρ |
ἠνέσχετο
τοῦ
δικαίου
τὴν
γύμνωσιν |
[2, 2] |
δέ»
φησί,
μὴ
ἀνδρίζου,
πολλοὺς
|
γὰρ |
ἠχρείωσεν
ὁ
οἶνος.
Μέθῃ
δὲ |
[2, 1] |
ὑπὲξ
ἐρέβευς
νεκύων
κατατεθνειώτων.
Οὐ
|
γὰρ |
θέλω
ὑμᾶς
κοινωνοὺς
δαιμονίων
γίνεσθαι» |
[2, 12] |
ἀπάρτησιν
ἐλλοβίων
καὶ
πλάστρων·
οὔτε
|
γὰρ |
θέμις
βιάζεσθαι
τὴν
φύσιν,
παρ´ |
[2, 8] |
βαφεῖς
ἀπελαύνειν
καὶ
αὐτούς·
οὐ
|
γὰρ |
θέμις
δολερὰ
εἵματα
καὶ
χρίσματα |
[2, 10] |
εἰς
πάθη
ἀτιμίας·
αἵ
τε
|
γὰρ |
θήλειαι
αὐτῶν
μετήλλαξαν
τὴν
φυσικὴν
|
[2, 8] |
τοῦ
μύρῳ
χρίεσθαι·
τὸ
μὲν
|
γὰρ |
θηλυδριῶδες,
τὸ
δὲ
χρίεσθαι
τῷ |
[2, 2] |
οὐχὶ
κοσμίως;
οὐκ
ἐπιλελογισμένως;
Εὖ
|
γὰρ |
ἴστε,
μετέλαβεν
οἴνου
καὶ
αὐτός· |
[2, 10] |
τίς
ἡμᾶς
ὁρᾷ;
Λήσεται
μὲν
|
γὰρ |
ἴσως
τὸ
αἰσθητὸν
φῶς
τις, |
[2, 5] |
οὐκ
ἐκλύοντας
ἐκμελῶς.
Ἡ
μὲν
|
γὰρ |
καθ´
ἁρμονίαν
τοῦ
προσώπου,
καθάπερ |
[2, 9] |
ἡ
γραφή,
καὶ
νήφωμεν.
Οἱ
|
γὰρ |
καθεύδοντες
νυκτὸς
καθεύδουσιν,
καὶ
οἱ |
[2, 1] |
φθέγγεσθαι
ὁτιοῦν
ἐσθίοντα
ἅμα·
ἀπρεπὴς
|
γὰρ |
καὶ
ἄσημος
ἡ
φωνὴ
γίνεται, |
[2, 7] |
μὴ
πρόσεστιν
αὐτῷ,
διαβολῆς·
ἐπίνοια
|
γὰρ |
καὶ
αὐτὴ
διδασκαλικὴ
διὰ
τοῦ |
[2, 10] |
τῶν
ὀρέξεών
σου
κωλύου·
οἶνος
|
γὰρ |
καὶ
γυναῖκες
ἀποστήσουσι
συνετούς,
καὶ |
[2, 10] |
διὰ
τὸν
ὑπερβάλλοντα
πασχητιασμόν·
ἀλληλίζει
|
γὰρ
|
καὶ
ὁ
ἄρρην,
ὅθεν
καὶ |
[2, 1] |
καλόν,
ἀλλ´
οὐδὲ
ἀεί.
Καὶ
|
γὰρ |
καὶ
ὁ
καιρὸς
καὶ
ὁ |
[2, 10] |
κρύπτειν
ὄμματα
θηλειῶν
χρεών.
Εἰ
|
γὰρ |
καὶ
πλεονεκτεῖ
τὸ
θῆλυ
διὰ |
[2, 1] |
ἡ
τράπεζα
τῆς
ἀληθείας.
Εἰ
|
γὰρ |
καὶ
τὰ
μάλιστα
ἕνεκεν
τῶν |
[2, 8] |
καὶ
τὴν
Ἄρτεμιν
μυρρίνῃ.
Εἰ
|
γὰρ
|
καὶ
τὰ
μάλιστα
μὲν
δι´ |
[2, 7] |
ὀνειδισμοῦ
μὴ
εἴπῃς
αὐτῷ.
Εἰ
|
γὰρ |
καὶ
τὰ
μάλιστα
παραγγέλλεται
ἁγίοις |
[2, 1] |
οὐδὲ
περιορᾶταί
ποτε
ἄνθρωπος·
ὁ
|
γὰρ |
καὶ
τὰ
πτηνὰ
καὶ
τὰ |
[2, 3] |
τετυφωμένης
ὕλης
{ὁ
ἰός}
~Καθόλου
|
γὰρ |
καὶ
τὰς
τροφὰς
καὶ
τὰς |
[2, 8] |
δὲ
ἐκ
ῥόδων
ἐμψυκτικόν.
Καθόλου
|
γὰρ |
καὶ
ταῦτα
εἰς
τὴν
ἡμετέραν |
[2, 10] |
γίνεσθαι
τὴν
γυναῖκα
εὔλογον.
Εἴθε
|
γὰρ |
καὶ
τῆς
ἐσθῆτος
οἷόν
τε |
[2, 2] |
διὰ
τῆς
ἀσωτίας
αἰνιξάμενος.
Εἰ
|
γὰρ |
καὶ
τὸ
ὕδωρ
οἶνον
ἐν |
[2, 1] |
τάξεως
ἐκ
διαστημάτων
ἐκτατέον.
Παραφυλακτέον
|
γὰρ |
καὶ
τὸ
φθέγγεσθαι
ὁτιοῦν
ἐσθίοντα
|
[2, 10] |
φάγητε
ἢ
ποῖα
πίητε·
πλεονεξία
|
γὰρ |
καὶ
τρυφὴ
μεριμνᾶν
ταῦτα·
τὸ |
[2, 10] |
πάθος
εἴωθε
τὴν
πλάσιν·
εἰ
|
γὰρ |
καὶ
τῶν
ὀρνέων
πολλὰ
μεταβάλλειν |
[2, 3] |
ἡντινοῦν
ἀξιόλογον
ἔχοντα
σπουδήν.
Ὁ
|
γὰρ |
καιρὸς
συνεσταλμένος
ἐστίν»
ὥς
φησιν
|
[2, 10] |
οὐδὲ
ἀκυρωτέον
τὰς
ἐντολάς·
ἐπιθυμίᾳ
|
γὰρ |
κακῇ
ὄνομα
ὕβρις,
καὶ
τὸν |
[2, 12] |
τὸν
καλλωπισμὸν
κελεύει·
εἰ
μὲν
|
γὰρ |
καλαὶ
εἶεν,
ἀπόχρη
ἡ
φύσις· |
[2, 8] |
εἰδώλων
τῶν
νεκρῶν
καταστεπτέον.
Ὁ
|
γὰρ |
καλὸς
τοῦ
ἀμαράντου
στέφανος
ἀπόκειται
|
[2, 10] |
εἰ
μὴ
ἔβλαψεν.
Ἡ
μὲν
|
γὰρ |
κατὰ
νόμον
σφαλερά,
εἰ
μὴ |
[2, 8] |
ἀλεαίνεσθαι
ἐθέλει
τὸ
νευρῶδες·
οὐ
|
γὰρ |
κατὰ
πάντα
ἀποσκορακιστέον
τὴν
χρῆσιν |
[2, 7] |
ἣ
κατήγορός
ἐστιν
ἀκρασίας·
οὐ
|
γὰρ |
κατὰ
τὰ
αὐτὰ
τοῖς
βουσὶν |
[2, 1] |
τὸ
ἀνενδεὲς
τῶν
ἀναγκαίων·
αἱ
|
γὰρ |
κατὰ
φύσιν
ὀρέξεις
αὐταρκείᾳ
περιορίζονται. |
[2, 2] |
ἀπέχεσθαι
τοῦ
φαρμάκου
τούτου·
οὐ
|
γὰρ |
κατάλληλον
ζεούσῃ
ἡλικίᾳ
τῶν
ὑγρῶν |
[2, 1] |
ἀλλ´
οὐ
πάντα
συμφέρει»
ταχὺ
|
γὰρ |
καταπίπτουσιν
ἐπὶ
τὸ
δρᾶν
τὸ |
[2, 10] |
αὐτῇ
γίνεται
συνουσίας
ὁρμητήριον·
τὸ
|
γὰρ |
κενὸν
πᾶν
ἐπιθυμεῖ
πληρώσεως·
συμβαίνει |
[2, 1] |
οὐκ
ἀπαιδαγώγητον
οὐδὲ
τοῦτο·
ἀγαθὴ
|
γὰρ |
κουροτρόφος
{αὐτάρκεια}
εἰς
κοινωνίαν
ἀγάπη |
[2, 1] |
ἀπὸ
τῆς
ἐλλειπούσης
τροφῆς·
οὐ
|
γὰρ |
κωλύεται
τὸ
ἀνατρέχον
εἰς
αὔξην |
[2, 12] |
τῶν
περιττῶν
κομιζομένη
χρείαν.
Τὸ
|
γὰρ |
λιτόν,
ᾗ
καὶ
τοὔνομα
ἐμφαίνει, |
[2, 6] |
αὑτῷ
ὁ
ἀδολέσχης
προσκορής·
πλεονάζων
|
γὰρ
|
λόγον
βδελύττεται
τὴν
ψυχὴν
αὐτοῦ. |
[2, 4] |
τῆς
ὁμιλίας
τῆς
σεμνῆς·
Ὁ
|
γὰρ |
λόγος
ὁ
τοῦ
κυρίου
ἐνοικείτω |
[2, 7] |
τὸ
φθέγμα
τὸ
αὐτοῦ.
Οὔτε
|
γὰρ
|
μακρολογητέον
ποτὲ
οὔτε
πολυλογητέον
οὔτε |
[2, 1] |
καὶ
οἱ
ἀπὸ
Πυθαγόρου·
θηρίων
|
γὰρ |
μᾶλλον
τοῦτό
γε,
καὶ
ἡ |
[2, 8] |
διελέγχεται
τὸ
ἐφήμερον
αὐτῶν·
ἄμφω
|
γὰρ |
μαραίνεσθον,
καὶ
τὸ
ἄνθος
καὶ |
[2, 8] |
κατ´
εἰκόνα
τοῦ
κυρίου·
οὐ
|
γὰρ |
μαραίνεται
ὡς
ἄνθος.
Οἶδα
καὶ |
[2, 2] |
ἐκτείνου
συμβολαῖς,
κρεῶν
ἀγορασμοῖς,
πᾶς
|
γὰρ |
μέθυσος
καὶ
πορνοκόπος
πτωχεύσει
καὶ |
[2, 2] |
τὰς
εὐωχίας
ἔδειξεν
σαφῶς·
οὐ
|
γὰρ |
μεθύων
ἐδίδασκεν.
Ὅτι
δὲ
οἶνος |
[2, 5] |
πᾶσιν
οὐδὲ
ἐπὶ
πᾶσιν.
Μάλιστα
|
γὰρ |
μειρακίοις
καὶ
γυναιξὶν
ὄλισθος
εἰς |
[2, 10] |
ἄδολον
τοῦ
βίου
ὑποτυπούμενος.
Καὶ
|
γὰρ
|
μέλι
ἤσθιεν
καὶ
ἀκρίδας,
γλυκεῖαν |
[2, 10] |
φασὶ
παρθένους
ἐστολίσθαι
καλόν·
οὐδὲν
|
γὰρ |
μέρος
ὁτιοῦν
ἀπογυμνοῦσθαι
γυναικὸς
εὐπρεπές. |
[2, 6] |
πονηρὸν
κολλώμενοι
τῷ
ἀγαθῷ·
ὁ
|
γὰρ |
μετὰ
τῶν
ἁγίων
ἀναστρεφόμενος
ἁγιασθήσεται. |
[2, 2] |
δὲ
τῷ
οἴνῳ
κἀνταῦθα·
οὐ
|
γὰρ |
μέχρι
τῶν
ὕβρεως
προϊτέον
κρατήρων. |
[2, 8] |
ἀπὸ
τῶν
ἱματίων
σου.
Ἀλλὰ
|
γὰρ |
μὴ
λάθωμεν
ὥσπερ
οἱ
γῦπες |
[2, 12] |
τὴν
κενοδοξίαν,
ἄρδην
ἐκβλητέον.
Τὰ
|
γὰρ |
μὴ
οἰκεῖα
τῷ
σώματι
ὡς |
[2, 1] |
ἀπίστων
καὶ
πορεύεσθαι
κρίνομεν—
καλὸν
|
γὰρ |
μὴ
συναναμίγνυσθαι
τοῖς
ἀτάκτοις—
πᾶν |
[2, 7] |
χεῖρα
τῷ
γενείῳ
ὑπερειδόντων·
ἀγεννὲς
|
γὰρ |
μὴ
φέρειν
αὑτόν,
καὶ
τοῦτο |
[2, 9] |
Λὼτ
δὲ
ὁ
δίκαιος—
παραπέμπομαι
|
γὰρ |
νῦν
τῆς
παλιγγενεσίου
οἰκονομίας
τὴν
|
[2, 4] |
συμποτικὸς
δέ
ἐστι
νῦν·
ἐπιφέρει
|
γὰρ |
ὁ
ἀπόστολος
πάλιν·
ἐν
πάσῃ |
[2, 2] |
ἐπιθυμίας
τῆς
ψυχῆς.
Θάσιός
τε
|
γὰρ |
ὁ
εὐώδης
καὶ
ὁ
εὔπνους |
[2, 12] |
οὐ
δαπάνης,
ἐπέχει
λόγον.
Δέδωκεν
|
γὰρ |
ὁ
θεὸς
οἶδ´
ὅτι
τῆς |
[2, 2] |
τὸ
πρόσωπον
τὸ
αὑτῶν.
Καὶ
|
γὰρ |
ὁ
κελαρυσμὸς
ῥαγδαίου
τοῦ
ποτοῦ |
[2, 10] |
φιλοκόσμων
τούτων
ᾖ
λελεγμένον;
Ἀγρὸς
|
γὰρ |
ὁ
κόσμος»
καὶ
πόα
ἡμεῖς |
[2, 10] |
ὁ
γάμος
καὶ
ἐγκατατετάχθω·
πληθύνεσθαι»
|
γὰρ |
ὁ
κύριος
βούλεται
τὴν
ἀνθρωπότητα, |
[2, 8] |
ἄλλο
μυστικὸν
ἐνταῦθα
εἰπεῖν.
Ἐπεὶ
|
γὰρ |
ὁ
παγκρατὴς
κύριος
τῶν
ὅλων, |
[2, 8] |
γῆς
μετ´
εὐκλείας
ὁδεύουσαν·
ἐξῆλθεν
|
γὰρ |
ὁ
φθόγγος
αὐτῶν
ἐπὶ
τὰ |
[2, 7] |
κατὰ
τὰς
ὁμιλίας
προφορά.
Καθόλου
|
γὰρ |
ὁ
Χριστιανὸς
ἡρεμίας
καὶ
ἡσυχίας |
[2, 4] |
τῶν
αὐτοῦ
μεταλαμβάνοντας
κτισμάτων·
καὶ
|
γὰρ |
ὁ
ψαλμὸς
ἐμμελής
ἐστιν
εὐλογία |
[2, 3] |
ὀλίγων
ἄν
τις
περιποιήσαιτο.
Μάταιοι
|
γὰρ |
οἱ
δι´
ἀπληστίαν
ἐπ´
αὐτοῖς |
[2, 9] |
καὶ
τὸν
θεὸν
εὐλογητέον·
μακάριοι
|
γὰρ |
οἱ
ἐγρηγορότες
εἰς
αὐτόν,
σφᾶς |
[2, 8] |
πω
τῶν
στεφάνων
ἦν.
Οὔτε
|
γὰρ |
οἱ
μνήστορες
οὔθ´
οἱ
ἁβροδίαιτοι |
[2, 8] |
ἐν
κόσμῳ
ἀναστροφῆς
ἀπαλλαττόμενος·
μυρίζονται
|
γὰρ |
οἱ
νεκροί·
δάκρυα
δέ
ἐσμεν |
[2, 7] |
ἐξαισίων
καὶ
δακρύων»
ὑπερμέτρων·
πολλάκις
|
γὰρ |
οἱ
οἰνωμένοι
καγχάσαντες
ἐπὶ
πλεῖστον, |
[2, 7] |
ἅμα
καὶ
ὁ
κοπρών·
καὶ
|
γὰρ |
οἱ
πολλοὶ
ἀπομύττονται
καὶ
πτύουσιν |
[2, 8] |
αὑτῶν
καταμαρτυροῦντες
ἀμαθίας·
τοῦτ´
αὐτὸ
|
γὰρ |
οἱ
σκληροκάρδιοι
προφητείαν
οὖσαν
σεσοφισμένην |
[2, 1] |
πεινᾷ,
ὃς
δὲ
μεθύει.
Μὴ
|
γὰρ
|
οἰκίας
οὐκ
ἔχετε
εἰς
τὸ |
[2, 2] |
ἔμετοι
καὶ
παραφροσύναι
ἐπεισεκώμασαν.
~Πᾶς
|
γὰρ |
οἰνωθεὶς
ἀνὴρ
κατὰ
τὴν
τραγῳδίαν
|
[2, 3] |
τῇ
ἐπιτηδεύσει,
τῷ
καιρῷ.
Ἑνὸς
|
γὰρ |
ὄντας
θεράποντας
θεοῦ
χρὴ
καὶ |
[2, 10] |
τῆς
θηλείας
κατόπιν
ἐπιών·
ἔστι
|
γὰρ |
ὀπισθοβατικόν·
κυεῖ
δὲ
κατὰ
μῆνα |
[2, 5] |
δὲ
χωρῶν
ἀκολασίαν
ἐνδείκνυται.
Ἁπλῶς
|
γὰρ |
ὁπόσα
φυσικὰ
τοῖς
ἀνθρώποις
ἐστίν, |
[2, 1] |
ἀμέτρως
καὶ
ἀσχημόνως
ἐμφορουμένους;
Ἔστι
|
γὰρ |
ὁρᾶν
τοὺς
τοιούτους
ὑσὶν
ἢ |
[2, 10] |
κατὰ
τὰς
παρανόμους
συνουσίας.
Ἔχε
|
γὰρ |
ὀρθῶς
παντὸς
μᾶλλον
μή
ποτε |
[2, 10] |
τὸ
πρόσωπον
ἐπεσκιάσθαι
προστέτακται.
Οὐ
|
γὰρ |
ὅσιον
εἶναι
θήρατρον
ἀνθρώπων
τὸ |
[2, 8] |
ἐν
τοῖς
ἀπολλυμένοις·
οἷς
μὲν
|
γὰρ |
ὀσμὴ
ἐκ
θανάτου
εἰς
θάνατον, |
[2, 1] |
οἰκονομικώτατα
καταγγέλλεται
ἡ
εὐτέλεια·
μυρίων
|
γὰρ |
ὅσων
ἀφείλατο
τὴν
χρῆσιν
ὁ |
[2, 8] |
σύμβολον
ὁ
στέφανος
εἴη
ἀλλὰ
|
γὰρ |
ὅτι
τοῖς
εἰδώλοις
κατωνόμασται.
Ὁ |
[2, 10] |
ὑπὸ
γαστέρα
δεσπόζειν
ἀρχικώτατον.
Εἰ
|
γὰρ |
οὐδὲ
τὸν
δάκτυλον
ὡς
ἔτυχε |
[2, 10] |
παιδικὴν
ἡλικίαν,
παρεισάγουσαν—
τοῖς
μὲν
|
γὰρ |
οὐδέπω
συνεχώρησεν,
τοὺς
δὲ
οὐκέτι |
[2, 2] |
εἷς,
ἑνὸς
γεώργιον
θεοῦ.
Τί
|
γὰρ |
οὐκ
ἀπόχρη
ὁ
ἐπιχώριος
ἀποπληρῶσαι |
[2, 1] |
ἀναπείθει
γοητεύοντα
τὰς
ὀρέξεις.
Μὴ
|
γὰρ |
οὐκ
ἔνεστι
καὶ
ἐν
εὐτελείᾳ
|
[2, 5] |
ἀπὸ
γελοίου
ἤθους
φερομένους.
Τὸ
|
γὰρ
|
οὐκ
ἔστι
δένδρον
καλὸν
ποιοῦν |
[2, 1] |
καὶ
πνευματικῆς
κατηξιωμένους
τροφῆς.
Μὴ
|
γὰρ |
οὐκ
ἔχομεν
ἐξουσίαν
φαγεῖν
καὶ
|
[2, 1] |
ἐγκρατείας
κερδαίνων
τὸν
ἄνθρωπον.
Μὴ
|
γὰρ |
οὐκ
ἔχομεν
ἐξουσίαν
φαγεῖν
καὶ |
[2, 2] |
ἑτοίμους
εἰς
μέθην
αἰνίττεσθαι.
Καὶ
|
γὰρ |
οὖν
κἀν
τούτοις
τὸ
λογιστικὸν |
[2, 10] |
περιττώσεως
πόρον
ἐπιθοροῦν·
τὸ
μὲν
|
γὰρ |
οὖρον
εἰς
κύστιν
ἀποκρίνεται,
ἡ |
[2, 5] |
Οὔτε
γὰρ
ἀεὶ
γελαστέον—
ἄμετρον
|
γάρ— |
οὔτε
πρεσβυτέρων
ἤ
τινων
ἑτέρων
|
[2, 1] |
τοῦ
σίγμα
στοιχείου
νενοηκότες.
Ἦ
|
γὰρ |
οὐχ
οὗτοι
οἱ
περὶ
τὰς |
[2, 10] |
σοφιστής,
νόσον
ἀνίατον
ἡγούμενος.
Ἦ
|
γὰρ |
οὐχὶ
καὶ
ἐκλύσεις
παρέπονται
τῷ |
[2, 12] |
τοὺς
δεσμώτας
τοὺς
πλουσίους.
Ἦ
|
γὰρ |
οὐχὶ
κλοιὸς
τὸ
χρυσοῦν
ἐστι |
[2, 2] |
εἰς
μέθην
ἡ
εὐωχία·
ὡς
|
γὰρ |
ὀφθαλμοὺς
οὐκ
ἄν
τις
εὖ |
[2, 7] |
μὴν
πλείονος
ὄψου
προσφέρεσθαι·
οὐ
|
γὰρ |
ὀψοφάγος
φύσει,
ἀλλὰ
σιτοφάγος
ἄνθρωπος. |
[2, 10] |
οὐ
θέμις
ἀντιπλασθῆναι
πάθει·
τὸ
|
γὰρ |
πάθος
οὐ
φύσις·
παραχαράττειν
δέ, |
[2, 2] |
ἐνδύσεται
διερρηγμένα
πᾶς
ὑπνώδης.
Ὑπνώδης
|
γὰρ |
πᾶς
ὁ
μὴ
εἰς
σοφίαν |
[2, 8] |
τῆς
εὐωδίας
ἔργον
πεφήμισται·
καὶ
|
γὰρ |
πεπλήρωκεν
τὸ
πάθος
τοῦ
κυρίου |
[2, 8] |
ἡδυπάθειαν
δεδομένων
τῶν
μύρων.
Οὐ
|
γὰρ |
περὶ
τὸ
ἐρεθιστικὸν
τῶν
μύρων |
[2, 9] |
λείους
ἐχέτω
τοὺς
πόδας·
αἱ
|
γὰρ |
περίεργοι
τορνεύσεις
τῶν
ἑρπηστικῶν
ἔσθ´ |
[2, 10] |
ὁ
τῆς
ἀράχνης
μίτος·
τὰ
|
γὰρ |
περιττὰ
ταῦτα
καὶ
διαφανῆ
ἔλεγχός |
[2, 10] |
ἔντευξιν
τοῦ
γάμου
τελειοῦσθαι·
καὶ
|
γὰρ |
ποθεινοτέρα
ἡ
χρονιωτέρα
συμπλοκή.
Οὐ
|
[2, 10] |
ἀνθρώπων
γένος
κακοτέχνοις
μηχαναῖς·
αὗται
|
γὰρ |
πορνείας
ἐπικαλύμματι
τοῖς
ἐς
παντελῆ |
[2, 10] |
ἐσθῆτος
καὶ
τὰς
βαφάς·
αὗται
|
γὰρ |
πόρρω
καὶ
τῆς
χρείας
καὶ |
[2, 1] |
πολλοῖς
τοῦ
δείπνου
χάριν.
Οὐ
|
γάρ |
που
μεμαθήκασι
τὸν
θεὸν
παρασκευάσαι
|
[2, 10] |
γὰρ
ἡ
χρῆσις
ὠφέλιμος—
οὐ
|
γὰρ |
πρὸς
τὸ
κρύος
εὔθετος—
οὔτε |
[2, 2] |
ἐπ´
ἀνέσει
καὶ
διαχύσει.
Οἶνος
|
γὰρ |
πρῶτον
μὲν
αὐτὸν
αὑτῷ
ἵλεω |
[2, 10] |
ἐπιμηνίοις
καθάρσεσιν
ἐνεσχημέναι
τύχωσιν.
Οὐ
|
γάρ |
πω
εὔλογον
τῷ
ἀποκαθάρματι
τοῦ |
[2, 11] |
πλὴν
εἰ
μὴ
στρατεύοιτο.
Καὶ
|
γάρ |
πως
ἐγγὺς
τὸ
ὑποδεδέσθαι
τῷ |
[2, 8] |
βδελυττόμενοι
ἢ
οἱ
κάνθαροι—
τούτους
|
γὰρ |
ῥοδίνῳ
χρισθέντας
μύρῳ
τελευτᾶν
λέγουσιν— |
[2, 10] |
ἐπὴν
εἰς
κοίτην
ἴωμεν·
εἰ
|
γὰρ |
σεμνότητα
ἀσκητέον,
ὥσπερ
οὖν,
πολὺ |
[2, 6] |
ἄρα
ὑφέξει
ἡ
γλωσσαργία·
ἔστι
|
γὰρ
|
σιωπῶν
εὑρισκόμενος
σοφός,
καὶ
ἔστι |
[2, 7] |
Λάλησον,
πρεσβύτερε,
ἐν
συμποσίῳ·
πρέπει
|
γάρ |
σοι·
ἀλλ´
ἀπαραποδίστως
λάλησον
καὶ |
[2, 3] |
σκεύεσι
μεγαλαυχεῖν
αἰσχρὸν
κομιδῇ·
οὐ
|
γὰρ
|
σπουδάζειν
ἔτι
περὶ
τούτων
πάνυ |
[2, 9] |
τὴν
μαλακίαν
τῶν
στρωμάτων·
Οὐδὲ
|
γὰρ |
συνέχει
ἐπιστρεφομένοις
τοῖς
εὐναζομένοις
ἐν |
[2, 10] |
θήλειαν
ἔστιν
ὕαιναν
λαβεῖν·
οὐ
|
γὰρ |
συνεχεῖς
αἱ
κυήσεις
τῷ
ζῴῳ |
[2, 1] |
ἔργον
τοῦ
θεοῦ»
λέγουσα.
Ἀνοήτου
|
γὰρ
|
σφόδρα
θαυμάζειν
καὶ
τεθηπέναι
τὰ |
[2, 12] |
αἱ
τοιαῦται
φωναί.
Πρῶτον
μὲν
|
γὰρ |
τὰ
ἀναγκαῖα
καθάπερ
τὸ
ὕδωρ |
[2, 12] |
ἐκψήγματα
μειρακιῶδές
ἐστι
τεθηπέναι.
Ἐπὶ
|
γὰρ |
τὰ
διαυγῆ
τῶν
λιθιδίων
καὶ |
[2, 1] |
ἄρα
ἀδιάφορος
ἡ
χρῆσις.
Οὐ
|
γὰρ |
τὰ
εἰσερχόμενα
εἰς
τὸ
στόμα |
[2, 10] |
νεὼν
τοῦ
θεοῦ
ποιητέον.
Μέμνησθε
|
γὰρ |
τὰς
τέτταρας
καὶ
εἴκοσι
χιλιάδας |
[2, 10] |
δίκαιον
εἰς
διαδοχὰς
γνησίας.
Νόμιμα
|
γὰρ |
ταῦτα
μόνα
τῷ
λόγῳ.
Θείας |
[2, 12] |
πίε,
εὐφραίνου»
ἄφρονα
κέκληκεν,
ταύτῃ
|
γὰρ |
τῇ
νυκτὶ
τὴν
ψυχήν
σου |
[2, 12] |
γυναῖκα
δεικνύναι
καλήν·
ἐν
μόνῃ
|
γὰρ |
τῇ
ψυχῇ
καταφαίνεται
καὶ
τὸ |
[2, 1] |
καὶ
καθαρᾶς
γευομένους
ἡδονῆς·
ταύτην
|
γὰρ |
τὴν
ἀγάπην
ἐκδέχεσθαι
δεῖν
ἐμφαίνει
|
[2, 12] |
σύμβολα
οὐκ
αἰσχύνονται
περικείμεναι.
ὡς
|
γὰρ |
τὴν
Εὔαν
ὁ
ὄφις
ἠπάτησεν, |
[2, 9] |
παραγγελμάτων,
τοῦτο
ἤδη
λεκτέον.
Μετὰ
|
γὰρ |
τὴν
εὐωχίαν
εὐλογήσαντας
τὸν
θεὸν |
[2, 12] |
κίεν
ἠύτε
κούρη
νηπίη.
Ἀλλὰ
|
γὰρ |
τὴν
μὲν
φιλοκοσμίαν
ἥκιστα
ἀρετῆς |
[2, 10] |
συλλαμβάνει
πάλιν
ἔτι
θηλαζομένη·
ἔχει
|
γὰρ |
τὴν
ὑστέραν
δικρόαν.
Καὶ
οὐχὶ |
[2, 3] |
τὸ
δίψος
εὐκόλως
διδάσκων·
σκοπὸν
|
γὰρ |
τὴν
χρείαν
ἐτίθετο,
οὐ
τὴν |
[2, 6] |
διὰ
τοῦ
οὐκ
ἐπιθυμήσεις»
καρπὸς
|
γὰρ |
τῆς
ἐπιθυμίας
ἡ
μοιχεία
τῆς |
[2, 10] |
τῷ
κρύει
πεπονημένη
μαραίνεται·
πυκνουμένης
|
γὰρ |
τῆς
ἐπιφανείας
ἐκ
τοῦ
περιέχοντος |
[2, 10] |
οἱονεὶ
φῶς
τοῦ
λογισμοῦ·
οὐδὲν
|
γὰρ |
τῆς
ἱστουργούσης
Πηνελόπης
διοίσομεν,
μεθ´ |
[2, 1] |
ἅμα
καὶ
πίνειν
καθήκει·
ἀκρασίας
|
γὰρ
|
τῆς
μεγίστης
συγχεῖν
τοὺς
καιρούς, |
[2, 11] |
ὑποδημάτων
λύειν
τοῦ
κυρίου.
Οὐ
|
γάρ |
τι
τῶν
περιέργων
ὑπεδέδετο
ὁ |
[2, 1] |
ὡς
Χριστὸν
ἐσχήκαμεν
αὐτοί.
Εἰ
|
γάρ
|
τι
τῶν
τοιούτων
βρωμάτων
σκανδαλίζει |
[2, 8] |
διαστειλώμεθα,
τὸ
χρειῶδες
αἱρούμενοι.
Εἰσὶ
|
γάρ |
τινες
εὐωδίαι
οὐ
καρωτικαὶ
οὐδὲ
|
[2, 1] |
αὐτὸ
κατευθύνειν
χρή,
λεκτέον·
ὁπόταν
|
γάρ |
τις
ἀπὸ
τῶν
ἐκτὸς
καὶ |
[2, 8] |
καὶ
θυμιάμασιν
καὶ
βακκάρι·
καὶ
|
γάρ |
τις
ἔμπορος
παρῆν.
Ἐπιτηδεύουσι
δὲ |
[2, 10] |
ὑπὸ
τοῦ
πνεύματος,
νεκρός.
Βδελύττεται
|
γὰρ
|
τὸ
ἅγιον
μολύνεσθαι,
ὥσπερ
οὖν |
[2, 1] |
ἄρτῳ
ζήσεται
ὁ
δίκαιος»
Ἀλλὰ
|
γὰρ |
τὸ
δεῖπνον
ἔστω
λιτὸν
ἡμῖν |
[2, 10] |
τὴν
ὁμοίαν
κατασκευὴν
δοκιμάζομεν.
ὡς
|
γὰρ |
τὸ
δεῖσθαι
τῶν
σκεπόντων
κοινὸν |
[2, 1] |
ὁ
ἀπόστολος
ἀνακρούων
λέγει·
Ἕκαστος
|
γὰρ |
τὸ
ἴδιον
δεῖπνον
προλαμβάνει
ἐν |
[2, 12] |
σὰρξ
τιμία
ὕδατι
ἀναγεννωμένη.
~Καὶ
|
γὰρ |
τὸ
ὄστρειον
ἐκεῖνο
ἐν
ὕδατι |
[2, 2] |
ὑγρότητα
αὐτῶν
ἀνασφογγιζομένην
ξηροφαγίᾳ.
Καὶ
|
γὰρ |
τὸ
συνεχὲς
πτύειν
καὶ
ἀπομύσσεσθαι |
[2, 8] |
καὶ
εὐωδίαν
θυμιάματος
νοούντων,
ἀλλὰ
|
γὰρ |
τὸ
τῆς
ἀγάπης
δεκτὸν
ἀναφέρειν |
[2, 10] |
δικαίῳ
σωφροσύνην
ἀποδύσασθαι
θέμις.
Ἰδοὺ
|
γὰρ |
τὸ
φθαρτὸν
τοῦτο
ἐπενδύσεται
ἀφθαρσίαν, |
[2, 10] |
εἰς
τὴν
αἰδοίων
σκέπην.
Ὁ
|
γάρ |
τοι
ἀρχαῖος
ἄνθρωπος
ὁ
ἐν |
[2, 1] |
τοὺς
δειπνοῦντας
κατὰ
λόγον.
Τῶν
|
γάρ |
τοι
βρωμάτων
ἐπιτηδειότατα
οἷς
αὐτόθεν |
[2, 3] |
τῆς
ἀπειροκαλίας
ὁ
μισθός.
~Εἰ
|
γάρ |
τοι
γεωργοῦσιν
ἡμῖν
δικέλλης
ἐστὶν |
[2, 1] |
τῆς
ἀκρασίας
διάληψις
κενή.
Ὁ
|
γάρ |
τοι
θεὸς
τὸν
ἄνθρωπον
πλάσας |
[2, 4] |
καὶ
ἀποθηλύνουσαν
ἡδονὴν
εὐλαβουμένους·
μελῶν
|
γάρ |
τοι
κατεαγότων
καὶ
ῥυθμῶν
γοερῶν |
[2, 7] |
ἐπικίνδυνον
τῆς
ὥρας
ἐπιδεικνύμενοι.
Εὖ
|
γάρ |
τοι
παραγγέλλειν
ἡ
σοφία
φαίνεται· |
[2, 10] |
τῆς
ἴσης
ἀσελγείας
ἀπογεύσασθαι·
κατακόρως
|
γάρ |
τοι
περὶ
τὰς
μίξεις
τὰ |
[2, 6] |
τὴν
φλύαρον
ἀδολεσχίαν
κατασιγαστέον.
Ἐκ
|
γάρ |
τοι
πολυλογίας
οὐκ
ἐκφεύξῃ»
φησίν, |
[2, 12] |
μὴ
μεταδῶ
τοῖς
δεομένοις;
Ὁ
|
γὰρ |
τοιοῦτος
τέλειος
ὁ
τὸ
ἀγαπήσεις |
[2, 1] |
ἀμφὶ
τὰ
πέμματα
ματαιοτεχνίας.
Τροφὴν
|
γὰρ
|
τολμῶσιν
καλεῖν
τὴν
ἐν
τρυφαῖς |
[2, 8] |
ἀνθῶν,
μὴ
καταστεφέτωσαν
δέ·
πολυωρεῖ
|
γὰρ |
τὸν
ἄνθρωπον
ὁ
πατὴρ
καὶ |
[2, 10] |
ἐστι
προκάλυμμα
τῶν
παθῶν·
μοιχεύει
|
γὰρ |
τὸν
ἑαυτοῦ
γάμον
ὁ
ἑταιριζόμενος |
[2, 2] |
διὰ
τὴν
φιλοινίαν·
ἄμφω
μὲν
|
γὰρ |
τοῦ
θεοῦ
ποιήματα,
καὶ
ταύτῃ |
[2, 8] |
ἀναδεῖσθαι
τοῖς
ἄνθεσιν.
Ὁ
μὲν
|
γὰρ |
τοῦ
κυρίου
στέφανος
ἡμᾶς
ᾐνίττετο
|
[2, 7] |
τινὶ
παραπειθόμενοι
εἰς
δάκρυα·
ἀπᾴδει
|
γὰρ |
τοῦ
λόγου
καὶ
τὸ
ἐχθηλύνεσθαι |
[2, 7] |
σιωπῶντα,
οὐ
παύεται
λαλῶν.
Ἐπιτείνει
|
γὰρ
|
τοῦ
νέου
τὴν
αἰδῶ
ἡ |
[2, 8] |
καὶ
τέλος
αἰῶνος.
~Ἀλλ´
ἐξέβην
|
γὰρ |
τοῦ
παιδαγωγικοῦ
τύπου
τὸ
διδασκαλικὸν
|
[2, 1] |
τῆς
πολυτελείας
τῶν
βρωμάτων·
πᾶν
|
γὰρ |
τοὐναντίον
οἱ
ταῖς
εὐτελεστάταις
χρώμενοι |
[2, 10] |
ἀποσπᾶται
κατὰ
συνουσίας
ἀπουσίαν·
φησὶ
|
γάρ· |
Τοῦτο
νῦν
ὀστοῦν
ἐκ
τῶν |
[2, 1] |
ἐπιτηδεύματα
συνέπεται
τῷ
βίῳ·
ἐκ
|
γὰρ |
τούτων
οὔτ´
ἂν
φρόνιμος
οὐδείς |
[2, 1] |
εἰδωλόθυτα
τά
τε
ἀποπεπνιγμένα·
οὐδὲ
|
γὰρ |
τούτων
ψαύειν
θέμις.
Ἐπεὶ
γὰρ
|
[2, 2] |
τὴν
τῶν
ἐντοσθιδίων
θεραπείαν.
Ὡς
|
γὰρ |
τροφαῖς
ἐπὶ
τὸ
μὴ
πεινῆν, |
[2, 10] |
σωφροσύνῃ
παραχωρήσῃ
τὸν
ἄνθρωπον·
Ἐν
|
γὰρ |
τῷ
αἰῶνι
τούτῳ
γαμοῦσι
καὶ |
[2, 9] |
ὕπνου
μαλακωτέρας»
εὐνὰς
παραπεμπομένους.
Πρὸς
|
γὰρ |
τῷ
ἐπιψόγῳ
τῆς
ἡδυπαθείας
ἐπιβλαβὴς
|
[2, 8] |
πονηρά,
δι´
ὧν
ἐκεντούμεθα·
αὐτὸς
|
γὰρ |
τῷ
ἰδίῳ
πάθει
ῥυσάμενος
ἡμᾶς |
[2, 6] |
τοῦτο
καὶ
κολάσεως
ἀξία·
μόνον
|
γὰρ |
τῷ
ὄντι
αἰσχρὸν
ἡ
κακία |
[2, 12] |
{φωνῆς}
αἰνίττεσθαι
χάριτος
ἐκδεχόμεθα.
Ἐπὶ
|
γὰρ |
τῶν
λίθων
τῶν
πολυτελῶν
αἱ |
[2, 5] |
τῆς
ἡμετέρας
ἐξελαστέον
πολιτείας.
Πάντων
|
γὰρ |
τῶν
λόγων
ἀπὸ
διανοίας
καὶ |
[2, 10] |
ἐπικάρπιον
τὸ
πῦρ,
ὑπογράφοντες·
τὰ
|
γὰρ |
τῶν
παλαιῶν
συμπτώματα,
ὡς
καὶ |
[2, 2] |
τὸ
πάθος
οὐ
πολλῷ·
οὐδὲ
|
γὰρ |
ὕδατος
ἀνέδην
ἐμφορεῖσθαι
καθήκει,
ὡς |
[2, 9] |
δὲ
ἡμέρας
ὄντες
νήφωμεν.
Πάντες
|
γὰρ |
ὑμεῖς
υἱοὶ
φωτός
ἐστε
καὶ |
[2, 10] |
χρήσεως
τὴν
ἀμετρίαν
εὐλαβητέον.
Οὐδὲ
|
γὰρ |
ὑπὲρ
γόνυ
καθάπερ
τὰς
Λακαίνας |
[2, 8] |
μὴ
καρῶσι
τὸν
ἄνδρα·
αἱ
|
γὰρ |
ὑπέρμετροι
χρίσεις
τῶν
μύρων
κηδείας, |
[2, 9] |
διὰ
τὴν
ἐγρήγορσιν
μεταλαμβάνειν—
ὁ
|
γὰρ |
ὕπνος
ὥσπερ
τελώνης
τὸν
ἥμισυν |
[2, 2] |
Θηβαῖος
ἔλεγεν
γέρων·
κινουμένη
μὲν
|
γὰρ |
ὑπὸ
τῆς
τοῦ
οἴνου
θερμότητος |
[2, 7] |
καὶ
τὸ
κώνειον
δεῖ·
ἄμφω
|
γὰρ |
ὑποσύρουσιν
εἰς
θάνατον.
Χρὴ
δὲ |
[2, 1] |
δεῖπνον
ἡγεῖσθαι
τὸ
καταργούμενον;
Ἐὰν
|
γάρ» |
φησί,
διαδῶ
τὰ
ὑπάρχοντά
μου, |
[2, 10] |
εὕρεσιν
τῆς
ἀληθείας
ἀναζωπυρήσωμεν.
Ζητεῖτε
|
γάρ» |
φησί,
τὴν
βασιλείαν
τοῦ
θεοῦ, |
[2, 7] |
ἐπιεικῶς
ἀνδρὸς
σώφρονος·
Ἐν
ὥρᾳ
|
γάρ» |
φησίν,
ἀναστάσεως
μὴ
οὐράγει
καὶ |
[2, 1] |
ἐπίγνωσιν
γεγονότες
τοῦ
θεοῦ.
Δίκαιος
|
γάρ» |
φησίν,
ἐσθίων
ἐμπίμπλαται
τῇ
ψυχῇ, |
[2, 2] |
τὴν
Ἰουδαίων
ἐπονειδίζων
σκληροκαρδίαν·
Ἦλθεν
|
γάρ» |
φησίν,
ὁ
υἱὸς
τοῦ
ἀνθρώπου, |
[2, 1] |
δ´
ἑστίασις
ἀγάπης
ἠρτήσθω.
Μαθέτωσαν
|
γάρ» |
φησίν,
οἱ
υἱοί
σου,
οὓς |
[2, 9] |
ἀναπαύλῃ.
Ἐπεγερτικῶς
οὖν
ἀπονυστακτέον.
Ἔστωσαν»
|
γάρ |
φησιν,
ὑμῶν
αἱ
ὀσφύες
περιεζωσμέναι |
[2, 10] |
μέρει
χρῆσθαι
μετὰ
αἰδοῦς·
ἡ
|
γὰρ |
φύσις
ὥσπερ
καὶ
ταῖς
τροφαῖς, |
[2, 10] |
τοίνυν
ἐπικαλυπτώμεθα
τὸ
σκότος,
τὸ
|
γὰρ |
φῶς
ἔνοικον
ἡμῖν·
καὶ
ἡ |
[2, 8] |
κωμαστικήν,
διανθιζομένους
τὴν
χλόην.
Ἐμψύχει
|
γὰρ
|
χαίτην
ἄλλως
ὁ
στέφανος
περικείμενος |
[2, 9] |
περικόπτωμεν
καταφορᾶς,
νηφαλιώτερον
κοιμηθησόμεθα·
οὐ»
|
γὰρ |
χρὴ
παννύχιον
εὕδειν»
τοὺς
ἔνοικον
|
[2, 11] |
κατὰ
φύσιν
ἐκλέγειν
χρή.
Ἡ
|
γὰρ |
χρῆσις
τῶν
ὑποδημάτων
ἣ
μὲν |
[2, 2] |
δὲ
ἀνδραποδώδεις,
προσεπιθρύπτονται
σπαταλῶσαι·
οὐδεὶς
|
γὰρ
|
ψόφος
οἰκεῖος
ἀνδρὶ
λογικῷ,
ἔτι |
[2, 10] |
σώματι
ὑμῶν
τί
ἐνδύσησθε·
ἡ
|
γὰρ |
ψυχὴ
πλείων
ἐστὶ
τῆς
τροφῆς |
[2, 2] |
δὲ
ἀμείβεται
τὴν
ὕβριν·
θερμὸς
|
γὰρ |
ὢν
καὶ
χυμοὺς
ἔχων
ἡδεῖς, |
[2, 5] |
ἡμῖν
αὐτοῖς
ἐπιτρέπειν
γελωτοποιεῖν.
Ἄτοπον
|
γάρ, |
ὧν
ἀκροατὰς
γενέσθαι
κεκώλυται,
τούτων |
[2, 8] |
στέφανον
ἀμφιθῇς
κάρᾳ.
Ἦρος
μὲν
|
γὰρ |
ὥρᾳ
λειμῶσιν
ἐνδρόσοις
καὶ
μαλακοῖς, |
[2, 10] |
σοφῇ
τὴν
εἰδωλολατρείαν
διαβέβληκε·
δεῖ
|
γὰρ |
ὡς
ἀληθῶς
ἁγνὸν
εἰδώλων
τὸν |
[2, 4] |
δεισιδαίμοσιν
εἰς
εἰδωλολατρείας
σπεύδουσιν.
Καὶ
|
γὰρ |
ὡς
ἀληθῶς
ἀποπεμπτέα
τὰ
ὄργανα |
[2, 2] |
καὶ
λόγῳ
συγκιρνάντος
μυστικῶς·
καὶ
|
γὰρ |
ὡς
ἀληθῶς
μὲν
τὸ
πνεῦμα |
[2, 4] |
ἣν
ἐποίησεν,
ἐπεσκέψατο
πνοήν.
Εἰρηνικὸν
|
γὰρ |
ὡς
ἀληθῶς
ὄργανον
ὁ
ἄνθρωπός |
[2, 10] |
αἰδῶ
ἀμφικαλύπτει»
Ὅμηρός
φησιν.
Αἰσχύνομαι
|
γὰρ |
ὡς
ἀληθῶς
ὁρῶν
τοσοῦτον
ἐκχεόμενον |
[2, 1] |
δεῖπνον
κατὰ
τὸν
κωμικόν.
Ἔστι
|
γὰρ» |
ὡς
ἀληθῶς
τὰ
πολλὰ
τοῖς |
[2, 4] |
τῆς
ἀπάτης
ὀργάνοις
περιψοφούμενοι·
ἀτεχνῶς
|
γάρ, |
ὡς
ἐμοὶ
δοκεῖ,
θέατρον
μέθης |
[2, 2] |
τῷ
τῆς
ἀμπέλου
φαρμάκῳ·
οὐδὲ
|
γὰρ |
ὡς
ἐπὶ
πλεῖστον
ἐγκυμαίνονται
ἔτι |
[2, 7] |
διὰ
τὴν
ἀγάπην
ἀπορητέον.
Εἰ
|
γὰρ |
ὡς
ἐπιτείνοντες
τὴν
πρὸς
ἀλλήλους |
[2, 4] |
ἐν
ὄμμασιν
καὶ
ἐν
ὠσὶν
|
γαργαλίζουσαν |
καὶ
ἀποθηλύνουσαν
ἡδονὴν
εὐλαβουμένους·
μελῶν |
[2, 7] |
μὴν
καὶ
τῶν
ὤτων
οἱ
|
γαργαλισμοὶ |
καὶ
τῶν
πταρμῶν
οἱ
ἐρεθισμοὶ |
[2, 10] |
τε
ἔτι
καὶ
τῶν
ὑπὸ
|
γαστέρα |
δεσπόζειν
ἀρχικώτατον.
Εἰ
γὰρ
οὐδὲ
|
[2, 1] |
καὶ
τοὔνομα
περιέχει,
μανία
περὶ
|
γαστέρα, |
ἐπεὶ
μάργος
ὁ
μεμηνώς.
Τοὺς |
[2, 1] |
Τοιοῦτοι
τῶν
ἀνθρώπων
οἱ
εἰς
|
γαστέρα |
πεπιστευκότες,
ὧν
θεὸς
ἡ
κοιλία |
[2, 1] |
δὲ
τὸ
ζῆν
ἀποδόμενοι,
ἐπὶ
|
γαστέρας |
ἕρποντες,
θηρία
ἀνδρείκελα,
κατ´
εἰκόνα |
[2, 9] |
τὸ
ῥέγχειν
τοῖς
στρώμασιν
ἐνειλημένον
|
γαστέρων
|
τε
στενοχωρουμένων
βορβορυγμοὶ
τὸ
διορατικὸν |
[2, 1] |
ζῷα,
οἷς
οὐδὲν
ἀλλ´
ἢ
|
γαστήρ |
ἐστιν
ὁ
βίος,
ἡμῖν
δὲ
|
[2, 1] |
τῶν
ἄλλων
ζῴων
ἐν
τῇ
|
γαστρὶ
|
τὴν
καρδίαν
ἔχειν.
Τοῦτον
ἐκτραπελόγαστρον |
[2, 1] |
περὶ
τὸν
λαιμόν,
καὶ
ἡ
|
γαστριμαργία |
ἀκρασία
περὶ
τὴν
τροφήν,
ὡς |
[2, 7] |
δὴ
τοῦτο
ἐφυλάξαντο,
πολλῷ
μᾶλλον
|
γαστριμαργίαν |
ἔφευγον.
Οἱ
δὲ
αὐτοὶ
οὗτοι |
[2, 1] |
ἀλλ´
ἡ
τυφλώττουσα
περὶ
τὴν
|
γαστριμαργίαν |
περιουσία.
Οὐδεὶς
δέ
ἐστι
πένης |
[2, 1] |
Ταῦτα
τοῖς
ἡδύσμασιν
ἐξαλλάσσοντες
οἱ
|
γαστρίμαργοι |
τοῖς
ὄψοις
ἐπικεχήνασιν,
ὅσα
τε |
[2, 1] |
ἀνάγκη
τῆς
ὑπὸ
τὸν
οὐρανὸν
|
γαστρὸς |
ἔτι
τε
μᾶλλον
καὶ
τῶν |
[2, 1] |
τὰ
ἄγρια
τῶν
παρασίτων
φῦλα»
|
γαστρὸς
|
ἡδονῆς
οἳ
μὲν
τὸν
λόγον, |
[2, 10] |
ἀφορᾶν
θυγατέρας
κρατεῖν
τε
ἡδονῶν
|
γαστρός
|
τε
ἔτι
καὶ
τῶν
ὑπὸ |
[2, 9] |
ξυστίδας
τε
ἁλουργὰς
καὶ
τοὺς
|
γαυνάκας |
τοὺς
πολυτιμήτους
τά
τε
ποιητικὰ |
[2, 1] |
δικαίαν
τροφὴν
εὐχαριστίαν·
~καὶ
ὅ
|
γε |
ἀεὶ
εὐχαριστῶν
οὐκ
ἀσχολεῖται
περὶ |
[2, 9] |
τοῦ
βίου
συνδιαιρεῖται
χρόνον—
πολλοῦ
|
γε |
δεῖ
μεθ´
ἡμέραν
ἐπιτρέπειν
καθεύδειν |
[2, 1] |
λυσιτελὲς
ἐνδίδωσι
ῥοπήν,
καὶ
τό
|
γε |
{ἔστιν}
ἐπιτήδειον
ἰσχὺν
ἔχει
καταργῆσαι |
[2, 7] |
ἐπιθεῖναι
φωνῆς
τοῖς
σώφροσιν,
οἷς
|
γε |
ἐφεῖται
λαλεῖν,
τὸν
ἀντιδιαλεγόμενον.
Σιγὴ |
[2, 5] |
ἐξοικιστέον
τῆς
ἡμεδαπῆς
πολιτείας,
πολλοῦ
|
γε |
καὶ
δεῖ
ἡμῖν
αὐτοῖς
ἐπιτρέπειν
|
[2, 1] |
Πυθαγόρου·
θηρίων
γὰρ
μᾶλλον
τοῦτό
|
γε, |
καὶ
ἡ
ἀπ´
αὐτῶν
ἀναθυμίασις |
[2, 8] |
ἀλλὰ
τὸ
ὠφέλιμον
ἐκλεκτέον,
ὅπου
|
γε |
καὶ
τοῦ
ἐλαίου
τὴν
γένεσιν |
[2, 9] |
πρὸς
τὰς
περιστάσεις
παρασκευάζουσιν.
Ἔτι
|
γε |
μὴν
οἱ
ἀργυρόποδες
σκίμποδες
πολλῆς |
[2, 2] |
τοῦ
πατρός
μου.
Ἀλλ´
ὅτι
|
γε |
οἶνος
ἦν
τὸ
πινόμενον
πρὸς |
[2, 10] |
μεμήνασιν
οἱ
πολλοί,
ἀλλὰ
ἡμῖν
|
γε
|
οὐ
σπουδαστέον.
Ὁ
δὲ
μακάριος |
[2, 10] |
τὰ
ἐπίψογα,
καὶ
οὐδ´
ὅτι
|
γε |
παραγυμνοῦν
τὸ
σφυρὸν
κεκώλυται
μόνον, |
[2, 10] |
ὠνόμασεν
ἡ
γραφή.
Καίτοι
τό
|
γε |
πειρᾶσθαι
λανθάνειν
ἐφ´
οἷς
πράττει |
[2, 7] |
παρὰ
πότον·
στοχαστέον
γὰρ
ἁμῇ
|
γέ |
πῃ
τῶν
συνευωχουμένων,
μὴ
ἀποστέρξωσιν
|
[2, 10] |
ἐμβρύῳ
τὴν
φιλανθρωπίαν.
Ἀλλ´
οἷς
|
γε |
συγκεχώρηται
γῆμαι,
τούτοις
ἐδέησεν
παιδαγωγοῦ, |
[2, 10] |
οὐ
περισχίζεται,
γημαμένη
δὲ
ἥ
|
γε
|
σώφρων
διαιρεῖται
τὸν
βίον
καὶ |
[2, 1] |
αὔριον
γὰρ
ἀποθνῄσκομεν·
καὶ
ὅτι
|
γε |
τὴν
τοιαύτην
τρυφὴν
ἁμαρτίαν
λογίζεται, |
[2, 10] |
συμμεταβάλλει
ταῖς
τροπαῖς—
ἀλλ´
οὔτι
|
γε |
τὴν
φύσιν
αὐτὴν
ἀμείβουσιν,
ὡς |
[2, 2] |
ἑκὼν
εἶπεν
κακῶς.
Καὶ
πρό
|
γε |
τῆς
τραγῳδίας
ἡ
σοφία
κέκραγεν· |
[2, 10] |
τὰ
ἁλουργοβαφῆ
καὶ
ζῳωτά—
προσήνεμόν
|
γέ |
τι
τρύφημα
τουτοΐ—
τόν
τε |
[2, 11] |
τὸ
ὑποδεδέσθαι
τῷ
δεδέσθαι.
Ἀσκητικώτατόν
|
γέ |
τοι
γυμνοῖς
χρῆσθαι
τοῖς
ποσὶν |
[2, 10] |
ταῦτα
μόνα
τῷ
λόγῳ.
Θείας
|
γέ |
τοι
μοίρας
τῆς
δημιουργικῆς
μεταλαβόντας |
[2, 8] |
λελήθεσαν
κεφαλὴν
κοσμούμενοι
κυρίῳ.
Λίθος
|
γέ |
τοι
τίμιος
ἢ
μαργαρίτης
ἢ |
[2, 1] |
καὶ
σώφρονα
αἰνίττεται
τροφήν·
ἀφαιρεῖν
|
γέ |
τοι
ὑποτίθεται
τῶν
ἐξ
ὕδατος |
[2, 2] |
ἄνθρωπος
καὶ
αὐτός·
καὶ
εὐλόγησέν
|
γε |
τὸν
οἶνον,
εἰπών·
Λάβετε,
πίετε· |
[2, 1] |
ἡμῶν
αὐτῶν
καὶ
ὅπως
ἁρμόττειν
|
γε |
χρή.
Στοχαζομένοις
τοίνυν
τῆς
συμμετρίας |
[2, 10] |
γεγαμηκόσιν
ἀπολέλειπται
σκοπεῖν,
τοῖς
δὲ
|
γεγαμηκόσι |
σκοπὸς
ἡ
παιδοποιία,
τέλος
δὲ |
[2, 10] |
δὲ
τὸν
καιρὸν
μόνοις
τοῖς
|
γεγαμηκόσιν |
ἀπολέλειπται
σκοπεῖν,
τοῖς
δὲ
γεγαμηκόσι |
[2, 10] |
Πρόσωπον
εὐπρεπές»
Ἀλλὰ
μόνου
τοῦ
|
γεγαμηκότος» |
~Ἐγὼ
δὲ
οὐδὲ
τὴν
αἰτίαν |
[2, 10] |
ἐσθῆτι
ἠμφιεσμένην,
ἀλλοτρίῳ
δὲ
χρώματι
|
γεγανωμένην· |
καὶ
ἡ
κίνησις
αὐτῆς
καὶ |
[2, 2] |
ἡ
τοῦ
Νῶε
παροινία
ἀνάγραπτος
|
γεγένηται, |
ἵνα
ὡς
ὅτι
μάλιστα
τὴν |
[2, 1] |
καὶ
θεῷ
οἰκειότεροι,
ὅσῳ
σωφρονέστεροι.
|
Γεγόναμεν |
δὲ
οὐχ
ἵνα
ἐσθίωμεν
καὶ |
[2, 10] |
χρῄζετε»
Εἰ
δὲ
ὅλως
ζητητικοὶ
|
γεγόναμεν, |
μὴ
εἰς
τρυφὴν
τὸ
ζητητικὸν |
[2, 10] |
φαύλοις
διαίταις
ἐντρεφόμενοι
ἄνδρες
γυναικῶν
|
γεγόνασι |
θηλύτεροι·
οὐ
δὴ
καθυφεῖναι
χρὴ |
[2, 1] |
τὴν
κατάποσιν,
δι´
ἣν
πολυτιμότεροι
|
γεγόνασιν |
μάγειροι
γεωργῶν.
Μὴ
γὰρ
ἀφαιροῦμεν |
[2, 8] |
τὰ
μάλιστα
μὲν
δι´
ἄνθρωπον
|
γέγονε |
τὰ
ἄνθη,
ταῦτα
δὲ
οἱ |
[2, 12] |
τρυφήσω;
καὶ
τίσιν
οὖν
ταῦτα
|
γέγονεν, |
εἰ
μὴ
ἡμῖν;
τελέως
δὲ
|
[2, 9] |
δὲ
τοιοῦτος
ζῇ·
ὃ
γὰρ
|
γέγονεν |
ἐν
αὐτῷ,
ζωὴ
ἦν.
Μακάριος |
[2, 8] |
Ἰούδας
φιλήματι
προὔδωκε
τὸν
διδάσκαλον·
|
γέγονεν |
ὁ
αὐτὸς
ὑποκριτὴς
καὶ
φίλημα |
[2, 10] |
αὐτοῦ
τὸ
πνεῦμα,
σπήλαιον
ὑαίνης
|
γέγονεν |
ὁ
οἶκός
μου»
τὴν
ἐκ |
[2, 2] |
λόγῳ,
δι´
ἣν
ὁ
λόγος
|
γέγονεν |
σάρξ»
Ἄγαμαι
τοίνυν
τοὺς
αὐστηρὸν |
[2, 8] |
εἰς
τὰς
ὕβρεις
τῆς
τρυφῆς
|
γεγονέναι. |
Εἰ
δὲ
καὶ
ἄρα
τι |
[2, 10] |
σφᾶς
αὐτοὺς
καθάπερ
εἰς
ὀχείαν
|
γεγονότας |
ἐκδίδοσθαι
ἡδοναῖς
ἠθέλησεν.
Δυσωπείτω
δὲ |
[2, 1] |
ἀλλ´
ἵνα
ὦμεν
εἰς
ἐπίγνωσιν
|
γεγονότες |
τοῦ
θεοῦ.
Δίκαιος
γάρ»
φησίν, |
[2, 1] |
ἐν
ταῖς
Πράξεσι
τῶν
Ἀποστόλων
|
γέγραπται, |
καὶ
θεωρεῖ
τὸν
οὐρανὸν
ἀνεῳγμένον
|
[2, 6] |
ἀποφανούμεθα;
Ἧι
καὶ
περὶ
τούτου
|
γέγραπται· |
Ὃς
ἂν
λαλήσῃ
λόγον
ἀργόν, |
[2, 1] |
τὴν
σφῶν
παρὰ
τοῖς
ἔχουσιν
|
γεγυμνωκότες. |
Ἀναγκαίως
ἄρα
πρὸς
τοὺς
ἀπηρυθριακότας |
[2, 7] |
συμμετρίᾳ
παραμετρούντων·
τό
τε
γὰρ
|
γεγωνὸς |
τῆς
προφορᾶς
μανιωδέστατον,
τό
τε |
[2, 3] |
ὕλης,
οὐ
τῷ〉
πλουσίῳ,
εἰς
|
γεηπονίαν |
συγχρώμεθα,
τί
κωλύει
καὶ
περὶ |
[2, 8] |
εἰς
ἡδονὰς
καὶ
ῥᾳθυμίας,
μάλιστα
|
γειτνιώσης |
τῆς
νυκτός.
Οἶδ´
ὅτι
ἀλάβαστρον |
[2, 10] |
Σιδὼν
καὶ
τῆς
Λακωνικῆς
ἡ
|
γείτων |
τῆς
θαλάσσης
ποθεινόταται·
ἀνάγονται
δὲ
|
[2, 5] |
ὁ
οἶνος
καί
θ´
ἁπαλὸν
|
γελάσαι |
καὶ
ὀρχήσασθαι
ἀνώγει,
εἰς
μαλακίαν |
[2, 5] |
ὑπόληψιν
ἐνδείκνυται.
Οὔτε
γὰρ
ἀεὶ
|
γελαστέον— |
ἄμετρον
γάρ—
οὔτε
πρεσβυτέρων
ἤ |
[2, 5] |
οὔτε
μὴν
πρὸς
τοὺς
τυχόντας
|
γελαστέον |
οὐδ´
ἐν
παντὶ
τόπῳ
οὐδὲ |
[2, 5] |
ἐπειδὴ
γελαστικὸν
ζῷον
ὁ
ἄνθρωπος,
|
γελαστέον |
τὰ
πάντα,
ἐπειδὴ
οὐδὲ
ὁ |
[2, 5] |
ἐπιτιθέναι
πρέποντα.
Οὐ
γὰρ
ἐπειδὴ
|
γελαστικὸν
|
ζῷον
ὁ
ἄνθρωπος,
γελαστέον
τὰ |
[2, 2] |
πόρρωθεν
τὴν
εἰκόνα
ταύτην
τὴν
|
γελοίαν |
ἅμα
καὶ
ἐλεεινὴν
σφᾶς
αὐτοὺς |
[2, 5] |
ἐπιτηδεύσαιμεν
εἶναί
τε
καὶ
φαίνεσθαι
|
γελοῖοι, |
τὸ
τιμιώτερον
πάντων
τῶν
ἐν |
[2, 5] |
μιμητάς·
πολλῷ
δὲ
ἔτι
ἀτοπώτερον
|
γελοῖον
|
αὐτὸν
σπουδάζειν
γενέσθαι,
τοῦτ´
ἔστιν |
[2, 5] |
οὐκ
ἂν
ἑκόντες
ἐπὶ
τὸ
|
γελοιότερον |
μεταστρέψαιμέν
{ἄν}
ποτε,
{καὶ}
πῶς |
[2, 5] |
τὸν
ἐντὸς
ἄνθρωπον
ἐπὶ
τὸ
|
γελοιότερον |
σχηματιζόμενον
ἀνασχοίμεθα;
Καὶ
εἰ
τὸ
|
[2, 5] |
προέσθαι
λόγους,
μὴ
οὐχὶ
ἀπὸ
|
γελοίου |
ἤθους
φερομένους.
Τὸ
γὰρ
οὐκ |
[2, 5] |
ῥεόντων
οὐχ
οἷόν
τέ
ἐστι
|
γελοίους |
τινὰς
προέσθαι
λόγους,
μὴ
οὐχὶ |
[2, 5] |
ταῦτα,
ἐπεὶ
μηδὲ
ὁ
τῶν
|
γελοίων |
λόγος
{τοῖος}
ἀκροάσεως
ἄξιος,
διὰ |
[2, 5] |
~Περὶ
γέλωτος.
Μιμηλοὺς
δὲ
ἀνθρώπους
|
γελοίων, |
μᾶλλον
δὲ
καταγελάστων
παθῶν
τῆς |
[2, 5] |
ἐφύβριστον
καὶ
καταγέλαστον.
Εἰ
γὰρ
|
γελοίως |
σχηματισθῆναι,
καθάπερ
ἐν
ταῖς
πομπαῖς
|
[2, 3] |
ὁ
ἀπόστολος.
~Τοῦτο
ὑπολείπεται
μὴ
|
γελοίως |
σχηματισθῆναι,
καθάπερ
ἐν
ταῖς
πομπαῖς |
[2, 5] |
ἧττον»
γὰρ
ἂν
καταγέλαστος
ὁ
|
γέλως |
αὐτῷ
εἴη»
Χρὴ
δὲ
καὶ |
[2, 2] |
ἡμεῖς
παραπλήσιον
θέαμα
ἄλλοις
καὶ〉
|
γέλως |
γενώμηθα.
Ἀστείως
ἄρα
εἴρηται·
Ὡς |
[2, 5] |
ἐπὶ
γυναικῶν
γίνοιτο,
κιχλισμὸς
προσαγορεύεται,
|
γέλως
|
δέ
ἐστι
πορνικός,
εἰ
δὲ |
[2, 5] |
εἰ
δὲ
ἐπὶ
ἀνδρῶν,
καγχασμός,
|
γέλως |
ἐστὶν
οὗτος
μνηστηριώδης
κἀξυβρίζων·
Μωρὸς |
[2, 5] |
γυναιξὶν
ὄλισθος
εἰς
διαβολὰς
ὁ
|
γέλως |
ἐστίν.
Τὸ
δὲ
καὶ
φαίνεσθαι |
[2, 5] |
ἀνακλᾶται
κατὰ
πρόσωπον—
σωφρονούντων
ὁ
|
γέλως· |
ἡ
δὲ
ἐκμελὴς
τοῦ
προσώπου |
[2, 3] |
μηδενὶ
μεταδιδούς.
Χλεύη
δὲ
καὶ
|
γέλως |
πλατὺς
οὐροδόχας
ἀργυρᾶς
καὶ
ἀμίδας |
[2, 5] |
γελωτοποιητέον.
Ἀλλὰ
καὶ
αὐτὸν
τὸν
|
γέλωτα |
ἐπιστομιστέον.
Καὶ
γὰρ
αὖ
καὶ
|
[2, 5] |
μνηστηριώδης
κἀξυβρίζων·
Μωρὸς
δὲ
ἐν
|
γέλωτι |
ἀνυψοῖ
φωνὴν
αὐτοῦ»
φησὶν
ἡ |
[2, 5] |
καὶ
δεῖ
ἡμῖν
αὐτοῖς
ἐπιτρέπειν
|
γελωτοποιεῖν. |
Ἄτοπον
γάρ,
ὧν
ἀκροατὰς
γενέσθαι |
[2, 5] |
ἔργων
ἐθίζων,
χαριεντιστέον
τε,
οὐ
|
γελωτοποιητέον. |
Ἀλλὰ
καὶ
αὐτὸν
τὸν
γέλωτα |
[2, 5] |
λόγος
ἐστίν.
Εἰ
τοίνυν
τοὺς
|
γελωτοποιοὺς |
ἐξοικιστέον
τῆς
ἡμεδαπῆς
πολιτείας,
πολλοῦ |
[2, 5] |
ἀνθοφορούσῃ
καὶ
ἑταιρούσῃ
μουσικῇ.
~Περὶ
|
γέλωτος. |
Μιμηλοὺς
δὲ
ἀνθρώπους
γελοίων,
μᾶλλον |
[2, 7] |
εἰς
θάνατον.
Χρὴ
δὲ
καὶ
|
γελώτων |
εἴργεσθαι
ἐξαισίων
καὶ
δακρύων»
ὑπερμέτρων· |
[2, 2] |
ὑπὸ
ἀκρασίας,
μηδὲ
περιχεῖν
τὸ
|
γένειον |
ἢ
τὴν
ἐσθῆτα
καταβρέχειν,
ἀθρόου |
[2, 1] |
καὶ
τὴν
στρωμνὴν
καὶ
τὸ
|
γένειον |
φυλάττουσιν,
τὸ
εὔσχημον
τοῦ
προσώπου |
[2, 7] |
ἐπιφερόντων
ἢ
τὴν
χεῖρα
τῷ
|
γενείῳ |
ὑπερειδόντων·
ἀγεννὲς
γὰρ
μὴ
φέρειν |
[2, 1] |
ἠγάπησας,
κύριε,
ὅτι
οὐχ
αἱ
|
γενέσεις |
τῶν
καρπῶν
τρέφουσιν
ἄνθρωπον,
ἀλλὰ |
[2, 10] |
ῥεύματι
καὶ
ἀποκαθάρματι
σπέρμα
{δὲ}
|
γενέσεως |
εὐφυοῦς
τῶν
τῆς
μήτρας
ἀποστερούμενον |
[2, 10] |
οὐδὲ
καθυβριστέον
τὸ
σπέρμα,
ἀρχηγὸν
|
γενέσεως |
οὐσίαν,
συνεσπαρμένους
ἔχουσαν
τῆς
φύσεως |
[2, 10] |
ὁρᾶται
τῷ
σώματι·
ἀρχὴ
γὰρ
|
γενέσεως |
τὸ
ἀπαλλαττόμενον.
Ἀλλὰ
καὶ
τῆς |
[2, 1] |
τοῦ
δαίμονα
ἔχειν
σύνοικον
εὐδαίμονα
|
γενέσθαι· |
εὐδαιμονία
δὲ
ἐν
χρήσει
ἀρετῆς |
[2, 5] |
γελωτοποιεῖν.
Ἄτοπον
γάρ,
ὧν
ἀκροατὰς
|
γενέσθαι |
κεκώλυται,
τούτων
εὑρίσκεσθαι
μιμητάς·
πολλῷ |
[2, 7] |
οὐδὲ
συγκαταθήσῃ
μετὰ
τοῦ
ἀδίκου
|
γενέσθαι |
μάρτυς
ἄδικος»
οὔτε
εἰς
διαβολὰς |
[2, 1] |
Σώφρων
οὐδ´
ἂν
μελλήσαι
ποτὲ
|
γενέσθαι» |
ὁ
χρώμενος
αὐτῇ,
τὸν
νοῦν |
[2, 8] |
{καὶ}
τῷ
Μωσεῖ
καταφανῆ
ἐβούλετο
|
γενέσθαι |
τὴν
αὑτοῦ
δύναμιν,
ὄψις
αὐτῷ |
[2, 5] |
ἔτι
ἀτοπώτερον
γελοῖον
αὐτὸν
σπουδάζειν
|
γενέσθαι, |
τοῦτ´
ἔστιν
ἐφύβριστον
καὶ
καταγέλαστον. |
[2, 1] |
ἂν
φρόνιμος
οὐδείς
ποτ´
ἂν
|
γενέσθαι |
τῶν
ὑπὸ
τὸν
οὐρανὸν
ἀνθρώπων |
[2, 4] |
θεὸν
δι´
εὐχαριστίας
καὶ
ψαλμῳδίας
|
γενέσθω |
φιλοφροσύνη,
δευτέρα
δὲ
εἰς
τὸν |
[2, 8] |
γε
καὶ
τοῦ
ἐλαίου
τὴν
|
γένεσιν |
ἀνῆκεν
ὁ
θεὸς
ἀνθρώποις
εἰς |
[2, 10] |
γίνεται
τοῦ
θεοῦ,
καθὸ
εἰς
|
γένεσιν |
ἀνθρώπου
ἄνθρωπος
συνεργεῖ.
Οὐ
πᾶσα |
[2, 10] |
ἡ
κοιλότης·
οὐ
γὰρ
εἰς
|
γένεσιν
|
δεδημιούργηται.
Ἐντεῦθεν
συμφανὲς
ἡμῖν
ὁμολογουμένως |
[2, 10] |
τὸ
φιλότεχνον
τῆς
παμμήτορος
καὶ
|
γενεσιουργοῦ |
φύσεως
μὴ
νοήσαντες·
ἐπεὶ
γάρ |
[2, 2] |
Θρᾷκες,
πολεμικὰ
ξύμπαντα
ὄντα
ταῦτα
|
γένη, |
καὶ
καλὸν
καὶ
εὔδαιμον
ἐπιτήδευμα |
[2, 2] |
Οὐ
μὴ
πίω
ἐκ
τοῦ
|
γενήματος |
τῆς
ἀμπέλου
ταύτης,
μέχρις
ἂν |
[2, 12] |
παραλαμβάνουσιν·
ἃ
οὖν
ἡτοίμασας,
τίνος
|
γένηται; |
Ἀπελλῆς
ὁ
ζωγράφος
θεασάμενός
τινα |
[2, 1] |
ἡ
ἐξουσία
ὑμῶν
αὕτη
πρόσκομμα
|
γένηται |
τοῖς
ἀσθενέσιν.
~Οὐ
χρὴ
οὖν |
[2, 9] |
ἀσκήσεως
ἀίδιον
ἐγρήγορσιν
ἐκ
πόνων
|
γεννᾷ. |
Μὴ
οὖν
ἡμᾶς
βαρείτων
αἱ |
[2, 1] |
ἰσχυρότεροί
εἰσι
καὶ
ὑγεινότεροι
καὶ
|
γενναιότεροι, |
ὡς
οἰκέται
δεσποτῶν
καὶ
γεωργοὶ |
[2, 6] |
ὁμιλίαι
κακαί,
ἡ
ποιητικὴ
λέγει.
|
Γενναιότερον |
δὲ
ὁ
ἀπόστολος
γίνεσθε»
φησὶν
|
[2, 8] |
φθορᾶς
οὐκ
ἐπιδεχόμενος.
Χρυσὸν
αὐτῷ
|
γεννηθέντι |
βασιλείας
σύμβολον
προσεκόμισαν
οἱ
μάγοι. |
[2, 8] |
οὐκ
οἴεσθε
τὰ
ἤθη
τὰ
|
γεννικὰ |
ἐκθηλύνειν
δύνασθαι;
μάλιστα.
Ὥσπερ
δὲ |
[2, 10] |
ἀσέλγειαν
ῥέον,
ἐγκρατείᾳ
παιδαγωγούμενον,
ἀνέραστον
|
γενόμενον |
τῆς
φθορᾶς,
ἀιδίῳ
σωφροσύνῃ
παραχωρήσῃ |
[2, 2] |
νενομίκασιν·
ἡμεῖς
δὲ
τὸ
εἰρηνικὸν
|
γένος |
εἰς
ἀπόλαυσιν,
οὐκ
εἰς
ὕβριν |
[2, 12] |
πάντα
συμφέρει»
~Παρήγαγεν
δὲ
τὸ
|
γένος |
ἡμῶν
ἐπὶ
κοινωνίᾳ
ὁ
θεὸς
|
[2, 10] |
προνοίας
θεϊκῆς
φυόμενον
τῶν
ἀνθρώπων
|
γένος |
κακοτέχνοις
μηχαναῖς·
αὗται
γὰρ
πορνείας |
[2, 2] |
παραπλήσιον
θέαμα
ἄλλοις
καὶ〉
γέλως
|
γενώμηθα. |
Ἀστείως
ἄρα
εἴρηται·
Ὡς
ἄρα |
[2, 2] |
κύλιξιν
διαχέουσαι
τὰ
χείλη
περιρραγεῖς
|
γένωνται |
πλατυνομένου
τοῦ
στόματος,
στεναῖς
κομιδῇ |
[2, 4] |
τῷ
εἰρηνικῷ,
ἡμεῖς
κεχρήμεθα,
ᾧ
|
γεραίρομεν |
τὸν
θεόν,
οὐκέτι
τῷ
ψαλτηρίῳ |
[2, 7] |
ἐστιν,
ἀκίνδυνον
δὲ
τῶν
νέων
|
γέρας, |
λόγος
δὲ
ἀγαθὸν
ἡλικίας
δεδοκιμασμένης. |
[2, 8] |
θεῖος
δρέπεται
γεωργός.
Στέφανος
δὲ
|
γερόντων |
τέκνα
τέκνων,
δόξα
δὲ
παισὶν |
[2, 2] |
δοκῶ,
μεθύων
ὁ
Θηβαῖος
ἔλεγεν
|
γέρων· |
κινουμένη
μὲν
γὰρ
ὑπὸ
τῆς |
[2, 1] |
βεβαίου
καὶ
μονίμου
καὶ
καθαρᾶς
|
γευομένους |
ἡδονῆς·
ταύτην
γὰρ
τὴν
ἀγάπην |
[2, 8] |
δὲ
τὴν
τρυφὴν
καὶ
τῆς
|
γεύσεως |
ἀποκεκλείκαμεν,
οὕτως
ἀμέλει
καὶ
τῶν
|
[2, 1] |
σωμάτων,
ἀνατροπὰς
στομάχων,
ἐκπορνευούσης
τῆς
|
γεύσεως |
διά
τινος
κακοδαίμονος
τέχνης
τῆς |
[2, 12] |
αὗται,
τὰ
δ´
ἄλλα
ὕλη
|
γεώδης |
καταλείπονται.
Συμβολικῶς
τούτοις
εἰκότως
τειχίζεται |
[2, 10] |
τῆς
τοῦ
παντὸς
διαμονῆς
προμηθούμενος
|
γεωργεῖ, |
καὶ
ὃ
μὲν
δι´
ἑαυτόν, |
[2, 10] |
προμήθεια,
τέλος
δὲ
αὐτῷ
τῆς
|
γεωργίας |
ἡ
τῶν
καρπῶν
συγκομιδή.
Μακρῷ |
[2, 2] |
σώφρονι
συμπότῃ
οἶνος
εἷς,
ἑνὸς
|
γεώργιον
|
θεοῦ.
Τί
γὰρ
οὐκ
ἀπόχρη |
[2, 1] |
γενναιότεροι,
ὡς
οἰκέται
δεσποτῶν
καὶ
|
γεωργοὶ |
κτητόρων·
καὶ
οὐ
μόνον
ῥωμαλεώτεροι, |
[2, 10] |
καρπῶν
συγκομιδή.
Μακρῷ
δὲ
ἀμείνων
|
γεωργὸς |
ὁ
ἔμψυχον
σπείρων
ἄρουραν·
ὃ |
[2, 8] |
σαρκικῶν
λειμώνων
ὁ
θεῖος
δρέπεται
|
γεωργός. |
Στέφανος
δὲ
γερόντων
τέκνα
τέκνων, |
[2, 3] |
ὁ
μισθός.
~Εἰ
γάρ
τοι
|
γεωργοῦσιν |
ἡμῖν
δικέλλης
ἐστὶν
χρεία
καὶ |
[2, 10] |
πᾶσα,
ἀλλ´
οὐχὶ
τῷ
αὐτῷ
|
γεωργῷ· |
οὐδὲ
μὴν
εἰς
πέτρας
σπαρτέον |
[2, 10] |
ἡ
εὐτεκνία,
καθάπερ
καὶ
τῷ
|
γεωργῷ |
τῆς
τῶν
σπερμάτων
καταβολῆς
αἰτία
|
[2, 10] |
μόνον
ἐπιτέτραπται
τῷ
γήμαντι
ὡς
|
γεωργῷ |
τὸ
τηνικάδε,
ὁπηνίκα
ὁ
καιρὸς |
[2, 1] |
δι´
ἣν
πολυτιμότεροι
γεγόνασιν
μάγειροι
|
γεωργῶν. |
Μὴ
γὰρ
ἀφαιροῦμεν
τὴν
συμπεριφοράν, |
[2, 12] |
οἱ
τὴν
ἐπὶ
θανάτῳ
κεκριμένοι
|
γεωρυχοῦσι |
παρ´
ἡμῖν.
Ἀλλὰ
καὶ
τῇ |
[2, 8] |
καλῶς
πεπολιτευμένῳ·
τὸ
ἄνθος
τοῦτο
|
γῆ |
βαστάζειν
οὐ
κεχώρηκεν·
μόνον
δὲ |
[2, 10] |
ἄνθρωπος
συνεργεῖ.
Οὐ
πᾶσα
οὖν
|
γῆ |
εὔθετος
εἰς
σπερμάτων
ὑποδοχήν,
εἰ |
[2, 12] |
τὰ
δὲ
ὅσα
μὴ
ἀναγκαῖα
|
γῇ |
τε
καὶ
ὕδατι
ἔκρυψεν.
Διὰ
|
[2, 10] |
χρυσῶν
ἐνέρσει
τεττίγων
κοσμούμενοι,
τὸ
|
γηγενὲς |
ὡς
ἀληθῶς
ἀπειροκαλίᾳ
κιναιδίας
ἐνδεικνύμενοι. |
[2, 3] |
σοφία
δὲ
οὐκ
ὠνητὴ
νομίσματι
|
γηΐνῳ |
οὐδ´
ἐν
ἀγορᾷ,
ἀλλ´
ἐν |
[2, 10] |
φιλανθρωπίαν.
Ἀλλ´
οἷς
γε
συγκεχώρηται
|
γῆμαι, |
τούτοις
ἐδέησεν
παιδαγωγοῦ,
ὡς
μὴ |
[2, 10] |
ἡ
φροντὶς
αὐτῆς
οὐ
περισχίζεται,
|
γημαμένη |
δὲ
ἥ
γε
σώφρων
διαιρεῖται |
[2, 10] |
Σπείρειν
δὲ
μόνον
ἐπιτέτραπται
τῷ
|
γήμαντι |
ὡς
γεωργῷ
τὸ
τηνικάδε,
ὁπηνίκα |
[2, 11] |
ἐκ
τῆς
ἐπιβάσεως
ῥυθμίζουσαι
τὴν
|
γῆν, |
τὸ
ἑταιρικὸν
τοῦ
φρονήματος
ἐκ |
[2, 1] |
θανάτῳ
τρέφεσθαι,
κάτω
βλέποντας
εἰς
|
γῆν |
τοὺς
ἐκ
γῆς
ἀεὶ
καὶ |
[2, 10] |
τοῦ
καιροῦ
ἐπιτηρεῖν
παιδαγωγίας,
τὸ
|
γῆρας |
λέγω
καὶ
τὴν
παιδικὴν
ἡλικίαν, |
[2, 1] |
βλέποντας
εἰς
γῆν
τοὺς
ἐκ
|
γῆς |
ἀεὶ
καὶ
κεκυφότας
εἰς
τραπέζας, |
[2, 10] |
τῆς
ἐσθῆτος
τὰς
ἐπιπολαίους
τῆς
|
γῆς |
ἀχυρμιάς,
οὐδὲ
τῶν
κατεαγότων
τούτων |
[2, 8] |
ἐπὶ
τὰ
πέρατα
ἧκεν
τῆς
|
γῆς. |
Δάκρυα
δὲ
ἡ
μετάνοιά
ἐστι, |
[2, 10] |
Αἰγύπτου,
ἄλλας
δέ
τινας
ἐκ
|
γῆς |
Ἑβραίων
καὶ
Κιλίκων
ἐκποριζόμενοι
γῆς. |
[2, 3] |
ἔπινεν
παρὰ
τὰς
εὐωχίας,
οὐ
|
γῆς |
ἐξορύττων
μέταλλα,
οὐδὲ
ἀργύρου
καὶ |
[2, 8] |
αὐτῶν
ἐπὶ
τὰ
πέρατα
τῆς
|
γῆς. |
Καὶ
εἰ
μὴ
φορτικὸς
εἶναι |
[2, 1] |
τετράποδα
καὶ
τὰ
ἑρπετὰ
τῆς
|
γῆς |
καὶ
τὰ
πτηνὰ
τοῦ
οὐρανοῦ |
[2, 8] |
διδασκαλίαν
ἐπὶ
τὰ
πέρατα
τῆς
|
γῆς |
μετ´
εὐκλείας
ὁδεύουσαν·
ἐξῆλθεν
γὰρ |
[2, 3] |
τῶν
θηρίων
τῶν
ἐπὶ
τῆς
|
γῆς, |
οἱ
ἐν
τοῖς
ὀρνέοις
τοῦ |
[2, 1] |
τέτταρσιν
ἀρχαῖς
ἐκδεδεμένον
ἐπὶ
τῆς
|
γῆς· |
πάντα
τὰ
τετράποδα
καὶ
τὰ |
[2, 2] |
ἀνθοσμίας
τις
ἄλλος
τῆς
Ἰταλῶν
|
γῆς, |
πολλὰ
ταῦτα
ὀνόματα·
σώφρονι
συμπότῃ |
[2, 10] |
γῆς
Ἑβραίων
καὶ
Κιλίκων
ἐκποριζόμενοι
|
γῆς. |
Τὰ
δὲ
ἀμόργινα
καὶ
τὰ |
[2, 12] |
θαλάττης
τὰ
ἐκβράσματα
καὶ
τῆς
|
γῆς |
τὰ
ἐκψήγματα
μειρακιῶδές
ἐστι
τεθηπέναι. |
[2, 10] |
φύσιν
αὐτὴν
ἀμείβουσιν,
ὡς
θῆλυ
|
γίγνεσθαι |
ἐκ
τοῦ
ἄρρενος
κατὰ
μετασχηματισμόν· |
[2, 2] |
περιέχον
παρὰ
τὸ
μεθ´
ἡμέραν
|
γίγνεται, |
ὡς
δεῖν
ὑποτρέφειν
τὴν
ἐκλείπουσαν
|
[2, 4] |
καὶ
ἀπρεπεῖς
καὶ
ἀπαίδευτοι
κομιδῇ
|
γίγνοιντο |
ἂν
κυμβάλοις
καὶ
τυμπάνοις
ἐξηχούμενοι |
[2, 12] |
τὸ
ὄστρειον
ἐκεῖνο
ἐν
ὕδατι
|
γιγνόμενον |
περιστέγει
τὴν
σάρκα,
ἐκ
δὲ |
[2, 10] |
συνεχεῖς
αἱ
κυήσεις
τῷ
ζῴῳ
|
γίγνονται |
τούτῳ
πλεοναζούσης
ἐν
αὐτοῖς
ἀδεῶς |
[2, 9] |
τορνεύσεις
τῶν
ἑρπηστικῶν
ἔσθ´
ὅτε
|
γίγνονται
|
τρίβοι
ζῴων,
περὶ
τὰς
ἐντομὰς |
[2, 8] |
τὰ
μὴ
κύρια
τῶν
μερῶν
|
γίνεσθαι. |
Ἡδονὴ
δέ,
ᾗ
μὴ
πρόσεστι |
[2, 1] |
τὸ
ἀναγκαῖον
τῆς
τροφῆς
ὄνειδος
|
γίνεσθαι |
ἡδονῆς.
Οὐκ
ἔχει
δὲ
ὅρον |
[2, 1] |
γὰρ
θέλω
ὑμᾶς
κοινωνοὺς
δαιμονίων
|
γίνεσθαι» |
ὁ
ἀπόστολος
λέγει,
ἐπεὶ
δίχα |
[2, 10] |
ἁλουργῷ
παραπετάσματι
χρωμένην
περίβλεπτον
ἐθέλειν
|
γίνεσθαι |
τὴν
γυναῖκα
εὔλογον.
Εἴθε
γὰρ |
[2, 1] |
καὶ
τῶν
παίδων
τὰ
σώματα
|
γίνεσθαί |
φασιν
εἰς
μῆκος
ἐπιδιδόντων
ἀπὸ |
[2, 6] |
λέγει.
Γενναιότερον
δὲ
ὁ
ἀπόστολος
|
γίνεσθε» |
φησὶν
ἀποστυγοῦντες
τὸ
πονηρὸν
κολλώμενοι |
[2, 3] |
ἡ
χρεία,
μὴ
ἡ
πολυτέλεια
|
γινέσθω. |
Τί
γάρ;
εἰπέ
μοι·
τὸ |
[2, 10] |
γὰρ
ἡ
γραφὴ
τῷ
χρόνῳ
|
γίνεται, |
αἱ
δὲ
ῥύψεις
καὶ
αἱ |
[2, 12] |
τῆς
ἐπιθυμίας
εἰς
χρυσίον
εἴδωλον
|
γίνεται
|
βασανιζόμενον
πυρί,
ᾧ
μόνῳ
τηρεῖται |
[2, 12] |
μαργαρίτης
ὑπερφυῶς
τῇ
γυναικωνίτιδι
εἰσεκώμασεν·
|
γίνεται |
δὲ
οὗτος
ἐν
ὀστρείῳ
τινὶ |
[2, 4] |
ἐν
προστάγματι
αὐτοῦ
πᾶσα
εὐδοκία
|
γίνεται, |
καὶ
οὐκ
ἔστιν
ἐλάττωσις
εἰς |
[2, 2] |
ἐπισκοπῇ
τὴν
ἀνθρώπων
ἀγέλην,
τέχνη
|
γίνεται |
περὶ
βίον,
καὶ
ταύτῃ
πάντῃ |
[2, 1] |
γὰρ
καὶ
ἄσημος
ἡ
φωνὴ
|
γίνεται, |
πλήρεσι
ταῖς
γνάθοις
στενοχωρουμένη,
καὶ |
[2, 4] |
δοκεῖ,
θέατρον
μέθης
τὸ
τοιοῦτον
|
γίνεται |
συμπόσιον.
Ἀποθεμένους
γὰρ
ἡμᾶς
τὰ |
[2, 10] |
μόνον
τῆς
ὑστέρας
ἱκανὸν
αὐτῇ
|
γίνεται |
συνουσίας
ὁρμητήριον·
τὸ
γὰρ
κενὸν |
[2, 10] |
τὸ
φθέγμα
αὐτῶν,
καὶ
ἤδη
|
γίνεται |
τῆς
φωνῆς
τῶν
ὀρνέων
ἔαρ |
[2, 10] |
ἡ
δὲ
ἄλλως
φερομένη
ὅλη
|
γίνεται |
τοῦ
γάμου,
τοῦτ´
ἔστι
τοῦ |
[2, 10] |
κατὰ
τοῦτο
εἰκὼν
ὁ
ἄνθρωπος
|
γίνεται |
τοῦ
θεοῦ,
καθὸ
εἰς
γένεσιν |
[2, 5] |
ἔκλυσις,
εἰ
μὲν
ἐπὶ
γυναικῶν
|
γίνοιτο, |
κιχλισμὸς
προσαγορεύεται,
γέλως
δέ
ἐστι |
[2, 10] |
ἐμποδὼν
τῇ
ἐνεργείᾳ
τοῦ
περιπατεῖν
|
γινόμενον, |
καλλύντρου
δίκην
ἐπισυρομένης
τῆς
ἐσθῆτος |
[2, 1] |
γραφῆς
ἀποδέδεικται,
δι´
ἀγάπην
μὲν
|
γινόμενον |
τὸ
δεῖπνον,
ἀλλ´
οὐκ
ἀγάπη |
[2, 10] |
μέλανος,
παταγητικὸς
δὲ
ἐξ
ᾠδικοῦ
|
γινόμενος· |
ὡσαύτως
δὲ
καὶ
ἡ
ἀηδὼν |
[2, 10] |
καὶ
ὀργᾶν.
Διὰ
τοῦτο
ἐπικυήσεις
|
γίνονται |
αὐτοῖς.
Ἀπέχεσθαι
τοίνυν
σφοδρῶν
τε
|
[2, 8] |
δὲ
τὰς
τρίχας
πολιώτεραι
θᾶττον
|
γίνονται |
διὰ
τὰ
ἀρώματα
ξηραντικὰ
ὄντα. |
[2, 2] |
Οὐ
τῶν
ἰχνευόντων
ποῦ
πότοι
|
γίνονται; |
Ἐνταῦθα
μὲν
καὶ
νεκρὸν
ἤδη
|
[2, 7] |
ὅτε
δὲ
καὶ
ἄλλοις
παραίτιοι
|
γίνονται |
σφαλμάτων,
τὸ
ἐπικίνδυνον
τῆς
ὥρας |
[2, 2] |
ἔνδοθεν
χλιαινόμενοι
ἐπὶ
τὰς
ὀρέξεις
|
γίνονται, |
ὡς
δὴ
προὖπτον
αὐτῶν
τὴν
|
[2, 10] |
τὸν
θεὸν
ὑπονοῶν.
Οὐ
γὰρ
|
γινώσκει» |
φησὶν
ἡ
γραφή,
ὅτι
ὀφθαλμοὶ |
[2, 2] |
Ἐνθένδε
ἤδη
τῆς
ἡλικίας
τὸ
|
γλεῦκος |
ὑπερβάλλει
τῆς
αἰδοῦς
τοὺς
ὅρους. |
[2, 2] |
ἡδεῖς,
κεκραμένος
ἐμμελῶς
τὰ
μὲν
|
γλίσχρα |
τῶν
περιττωμάτων
διατήκει
θερμότητι,
τοὺς |
[2, 10] |
σπεύδειν
καὶ
τούτου
μόνου
ἐφάπτεσθαι
|
γλίχεσθαι |
καταλείποντας
τὰ
τῇδε
κόσμια
αὐτῷ |
[2, 10] |
γὰρ
μέλι
ἤσθιεν
καὶ
ἀκρίδας,
|
γλυκεῖαν |
καὶ
πνευματικὴν
τροφήν,
ἀτύφους
καὶ |
[2, 2] |
εὔπνους
Λέσβιος
καὶ
Κρής
τις
|
γλυκὺς |
καὶ
Συρακούσσιος
ἡδὺς
καὶ
Μενδήσιός |
[2, 1] |
ταῖς
γνάθοις
στενοχωρουμένη,
καὶ
ἡ
|
γλῶσσα |
τῇ
τροφῇ
πιεζομένη,
τῆς
κατὰ
|
[2, 6] |
ἁμαρτίαν·
δίκην
ἄρα
ὑφέξει
ἡ
|
γλωσσαργία· |
ἔστι
γὰρ
σιωπῶν
εὑρισκόμενος
σοφός, |
[2, 7] |
Φοβερὸς
ἐν
πόλει
αὐτοῦ
ἀνὴρ
|
γλωσσώδης. |
Τῶν
γοῦν
φλυάρων
καθάπερ
τῶν |
[2, 2] |
οἴνῳ
δὲ
ἀμέτρῳ
ἡ
μὲν
|
γλῶττα |
παραποδίζεται,
παρίεται
δὲ
τὰ
χείλη, |
[2, 7] |
κακίας
κατατέτριπται,
μόνη
δὲ
ἡ
|
γλῶττα |
περιλείπεται
εἰς
βλάβην.
Ταύτῃ
τοι |
[2, 4] |
αὐτὸν
ἐν
ψαλτηρίῳ»
ὅτι
ἡ
|
γλῶττα |
τὸ
ψαλτήριον
κυρίου·
καὶ
ἐν |
[2, 2] |
νοῦ
κενός,
φιλεῖ
τε
πολλὴν
|
γλῶτταν |
ἐκχέας
μάτην
ἄκων
ἀκούειν
ἅπερ |
[2, 4] |
ἀλαλαγμοῦ»
κύμβαλον
τοῦ
στόματος
τὴν
|
γλῶτταν
|
λέγει,
ἣ
τοῖς
κρουομένοις
ἐπηχεῖ |
[2, 1] |
ἀγάπην
τινὲς
τολμῶσι
καλεῖν
ἀθύρῳ
|
γλώττῃ |
κεχρημένοι
δειπνάριά
τινα
κνίσης
καὶ |
[2, 1] |
ἡ
φωνὴ
γίνεται,
πλήρεσι
ταῖς
|
γνάθοις
|
στενοχωρουμένη,
καὶ
ἡ
γλῶσσα
τῇ |
[2, 1] |
τοιοῦτος
ἄνθρωπος
οὐδὲν
ἀλλ´
ἢ
|
γνάθος
|
εἶναι.
~Μηδὲ
ἐπιθύμει»
φησὶν
ἡ |
[2, 1] |
χορτάζεσθαι
σπεύδοντας,
ὡς
καὶ
τὰς
|
γνάθους |
ἅμα
ἄμφω
ἐξογκοῦσθαι
τῶν
περὶ |
[2, 8] |
τῶν
ὤτων
καὶ
ἐκ
τῶν
|
γνάθων, |
ἀλλὰ
καὶ
ἐκ
τῶν
μυκτήρων. |
[2, 10] |
σαρκὸς
ἡδονὰς
δίκαιον
εἰς
διαδοχὰς
|
γνησίας. |
Νόμιμα
γὰρ
ταῦτα
μόνα
τῷ |
[2, 9] |
τοῦ
ἀληθινοῦ
καὶ
τοῦ
φρονεῖν
|
γνησίως
|
μάλιστα
κηδεμών,
ἐγρήγορε
χρόνον
ὡς |
[2, 12] |
νῦν
εἰσι
γυναῖκες,
οὐ
καλαὶ
|
γνησίως, |
πεπλασμέναι
δὲ
πλουσίως.
Ταύταις
προφητεύει |
[2, 10] |
ἁμαρτίας,
οἱ
δὲ
τούτων
ἐπιεικέστεροι
|
γνωρίζουσι |
μὲν
οὔσας
αὐτὰς
ἁμαρτίας,
ἡττῶνται |
[2, 8] |
πνεύματι.
Τοῦτο
σκευάζει
Χριστὸς
ἀνθρώποις
|
γνωρίμοις, |
εὐωδίας
ἄλειμμα,
ἐκ
τῶν
οὐρανίων |
[2, 10] |
δὲ
ἐπὶ
τῇ
ὕβρει
δίκην
|
γνωριοῦσιν |
ὑμῖν
οἱ
εἰς
τὰ
Σόδομα |
[2, 1] |
Ἀλλὰ
ἀπόλλυται»
φησί,
τῇ
σῇ
|
γνώσει |
ὁ
ἀδελφὸς
ἀσθενῶν,
δι´
ὃν |
[2, 8] |
Χριστῷ
καὶ
τὴν
ὀσμὴν
τῆς
|
γνώσεως |
αὐτοῦ
φανεροῦντι
δι´
ἡμῶν
ἐν |
[2, 1] |
ἐν
Λιπάρᾳ
μαινίδας
οὐδὲ
τὴν
|
γογγύλην |
τὴν
Μαντινικήν,
ἀλλὰ
οὐδὲ
τὰ
|
[2, 4] |
γάρ
τοι
κατεαγότων
καὶ
ῥυθμῶν
|
γοερῶν |
τῆς
μούσης
τῆς
Καρικῆς
αἱ |
[2, 1] |
μὴ
πεινῶντας
ἡμᾶς
ἐσθίειν
ἀναπείθει
|
γοητεύοντα |
τὰς
ὀρέξεις.
Μὴ
γὰρ
οὐκ |
[2, 10] |
Τὸ
δὲ
μὴ
εἰς
παίδων
|
γονὴν |
συνιέναι
ἐνυβρίζειν
ἐστὶ
τῇ
φύσει, |
[2, 10] |
φύσιν
τὴν
αὑτοῦ
ῥιζωθὲν
λήψεται
|
γόνιμον» |
Πάνυ
γοῦν
ἐμφανέστατα
διὰ
Μωυσέως |
[2, 10] |
τῷ
ἀποκαθάρματι
τοῦ
σώματος
τὸ
|
γονιμώτατον |
τοῦ
σπέρματος
καὶ
μετ´
ὀλίγον |
[2, 10] |
ἀμετρίαν
εὐλαβητέον.
Οὐδὲ
γὰρ
ὑπὲρ
|
γόνυ |
καθάπερ
τὰς
Λακαίνας
φασὶ
παρθένους |
[2, 6] |
αἰσχροῦ
προσηγορία
τάττεται·
οὐδὲ
γὰρ
|
γόνυ |
καὶ
κνήμη
τὰ
μέλη
ταῦτα |
[2, 11] |
πολλὴν
βλακείαν
κἀνταῦθα
ἐπιδεικνύμεναι.
Αἰσχρὰ
|
γοῦν |
ἀληθῶς
τὰ
σανδάλια
ἐκεῖνα,
ἐφ´ |
[2, 2] |
τῶν
τῆς
ἐπιθυμίας
μελῶν.
Ὀργῶσι
|
γοῦν |
ἀναιδέστερον
ἀναζέοντος
οἴνου
καὶ
οἰδοῦσι |
[2, 10] |
οὐδὲ
μὴν
κερασβόλα
σπαρτέον.
~Ὁ
|
γοῦν |
αὐτὸς
οὗτος
Μωυσῆς
καὶ
ταῖς |
[2, 12] |
ὑπεκλύει,
τὸ
πάθος
ἀδιάφορον.
Ἐμοὶ
|
γοῦν |
δοκοῦσιν
ἑκουσίως
περιπίπτουσαι
δεσμοῖς
αὐχεῖν |
[2, 2] |
ταῖς
εὐωδίαις
κεράννυσι
χυμούς.
Εὖ
|
γοῦν |
ἐκεῖνο
εἴρηται·
Ἀγαλλίαμα
ψυχῆς
καὶ |
[2, 12] |
γυναῖκας
τυπικώτατα
κοσμίων
ἀποσχέσθαι.
Τὸ
|
γοῦν |
ἐκπορνεῦσαν
τῆς
ἐπιθυμίας
εἰς
χρυσίον |
[2, 10] |
αὑτοῦ
ῥιζωθὲν
λήψεται
γόνιμον»
Πάνυ
|
γοῦν |
ἐμφανέστατα
διὰ
Μωυσέως
ὁ
λόγος |
[2, 5] |
ὅπερ
τ´〉
ἄρρητον
ἄμεινον.
Μάλιστα
|
γοῦν |
ἐν
οἴνῳ
καθορᾶσθαι
τὰ
ἤθη |
[2, 12] |
βουβάλια,
ὄφεις,
περισκελίδας,
ἐλλέβορον.
Πάνυ
|
γοῦν |
ἐπιψόγως
πάντα
τὸν
γυναικεῖον
καταλεγόμενος
|
[2, 2] |
ἄκρατος,
ἀμίδες,
ἀργία,
πότος.
Ὁρᾶν
|
γοῦν |
ἔστιν
αὐτῶν
τινας
ἡμιμεθεῖς,
σφαλλομένους, |
[2, 8] |
τέχνην
τούτῳ
παρέχει
μόνῳ.
Λέγει
|
γοῦν |
ἡ
γραφή·
Ὕδωρ
καὶ
πῦρ |
[2, 3] |
καθαιροῖτο
δὲ
ἡ
πολυκτημοσύνη.
Παγκάλως
|
γοῦν |
ἡ
θεία
που
λέγει
γραφή, |
[2, 10] |
εἰς
ὑπέκκαυμα
εὔθετος
πυρός.
Ἄνθρωπος
|
γοῦν |
ἦν
τις»
ὁ
κύριος
διηγούμενος |
[2, 12] |
εἰδωλολατρούντων
διὰ
παραπετάσματος
εὐπρεποῦς.
Πάνυ
|
γοῦν |
θαυμασίως
ὁ
Πέτρος
ὁ
μακάριος |
[2, 1] |
τροφῆς
καλὸν
εἰσηγούμενος
ὑπόδειγμα.
Ὁ
|
γοῦν |
ἰχθὺς
ἐκεῖνος,
ὃν
κελεύσαντος
τοῦ |
[2, 10] |
ἀπεριέργοις
ἁρμοδιώτατον
ἐσθήσεσι
χρῆσθαι.
Σαφῶς
|
γοῦν |
καὶ
καθαρῶς
Δανιὴλ
ὁ
προφήτης |
[2, 8] |
δὲ
ἃς
καὶ
ἐπισφαλεῖς.
Ὁ
|
γοῦν |
κιττὸς
ἐμψύχει,
ἡ
δὲ
καρύα |
[2, 10] |
καθάπερ
οὐδὲ
τροφῆς
ποικίλης.
~Αὐτὸς
|
γοῦν |
ὁ
κύριος
διαιρῶν
τὰς
ὑποθήκας |
[2, 12] |
ὄφεις
ἀποπλαττομένας
εἰς
εὐπρέπειαν.
Λέγει
|
γοῦν |
ὁ
κωμικὸς
Νικόστρατος·
ἁλύσεις,
καθετῆρας, |
[2, 10] |
καταισχύνειν
πόρους
ἄθεον
κομιδῇ.
Ὁρᾶτε
|
γοῦν |
ὁ
πάνσοφος
Μωσῆς
ὅπως
ποτὲ
|
[2, 8] |
καὶ
λυσιτελεῖ
ἔσθ´
ὅτε.
~Ἀρίστιππος
|
γοῦν |
ὁ
φιλόσοφος
χρισάμενος
μύρῳ
κακοὺς |
[2, 1] |
τὰς
τροφὰς
μάλιστα
διελέγχεται.
Ἡ
|
γοῦν |
ὀψοφαγία
οὐδὲν
ἕτερόν
ἐστιν
ἢ |
[2, 4] |
ἢ
ἐξαγριαίνοντα
τοὺς
θυμούς.
Χρῶνται
|
γοῦν |
παρὰ
τοὺς
πολέμους
αὐτῶν
Τυρρηνοὶ |
[2, 8] |
χρίσματος
ἁγίου
μεταλαβόντες
πνεύματος.
Οἱ
|
γοῦν |
περινοστήσαντες
τὴν
οἰκουμένην
ἀπόστολοι
καὶ |
[2, 1] |
κύριος
ἀγάπας
οὐ
κέκληκεν.
Λέγει
|
γοῦν |
πῇ
μέν·
Ὅταν
κληθῇς
εἰς |
[2, 10] |
ἢ
πομπὴν
εἶναι
χρεών.
Βάμμα
|
γοῦν |
Σαρδιανικὸν
καὶ
ἄλλο
ὀμφάκινον
καὶ |
[2, 8] |
ὅτι
τοῖς
εἰδώλοις
κατωνόμασται.
Ὁ
|
γοῦν |
Σοφοκλῆς
τὸν
νάρκισσον
ἀρχαῖον
μεγάλων |
[2, 10] |
ὡς
ἀναγκαίῳ
κεχρῆσθαι
ἑκάστοτε;
Ἔστι
|
γοῦν |
συνιδεῖν
ἐξ
αὐτῆς
καθάπερ
στήμονας |
[2, 10] |
ἔλλαβε
πορφύρεος
θάνατος»
Διὰ
ταύτην
|
γοῦν |
τὴν
πορφύραν
ἡ
Τύρος
καὶ |
[2, 8] |
οἱονεὶ
διὰ
θυρῶν
ἀφρουρήτων.
Εἰ
|
γοῦν |
τῆς
εὐωδίας
τὸ
θυμίαμα
τὸν |
[2, 10] |
ὑμῖν,
καθὼς
πρέπει
ἁγίοις.
Εὖ
|
γοῦν |
τις
εἰρηκέναι
φαίνεται·
Συνουσία
ὤνησεν |
[2, 12] |
τιθηνὴ
δὲ
ἡ
αὐτάρκεια.
Αὕτη
|
γοῦν |
τοι
ἕξις
ἐστὶν
ἀρκουμένη
οἷς |
[2, 10] |
δόξῃ
πάσῃ
ἀπαραμόνῳ
οὔσῃ.
Ἐπισκώπτων
|
γοῦν |
τοὺς
τοῖς
μαλακοῖς
ἠμφιεσμένους
ἱματίοις |
[2, 7] |
πόλει
αὐτοῦ
ἀνὴρ
γλωσσώδης.
Τῶν
|
γοῦν |
φλυάρων
καθάπερ
τῶν
παλαιῶν
ὑποδημάτων, |
[2, 1] |
τοίνυν
τοῦ
σκοποῦ
καὶ
τὰς
|
γραφὰς |
πρὸς
τὸ
βιωφελὲς
τῆς
παιδαγωγίας |
[2, 10] |
ἐξυφαντέον,
οὐχὶ
δὲ
καθάπερ
τὰς
|
γραφὰς |
πρὸς
τὸ
τερπνὸν
τῆς
ὄψεως |
[2, 10] |
τὰς
ποικίλας
καὶ
μὴ
μαραινομένας
|
γραφάς, |
τὰ
λόγια
τὰ
κυρίου
ταῖς |
[2, 10] |
παρ´
ὑμῖν
ποιητικὴ
ὀνειδίζουσά
πως
|
γράφει· |
Μοιχεῖαι
παρὰ
σοί
τε
καὶ |
[2, 2] |
παρασχών.
Μυστικὸν
ἄρα
σύμβολον
ἡ
|
γραφὴ |
αἵματος
ἁγίου
οἶνον
ὠνόμασεν,
τὴν |
[2, 5] |
ἀνυψοῖ
φωνὴν
αὐτοῦ»
φησὶν
ἡ
|
γραφή, |
ἀνὴρ
δὲ
πανοῦργος
μόγις
ἡσυχῇ |
[2, 12] |
παρ´
ἡμῖν.
Ἀλλὰ
καὶ
τῇ
|
γραφῇ
|
ἀντᾴδετε,
βοώσης
ἐκείνης
διαρρήδην·
Ζητεῖτε |
[2, 2] |
κυρίῳ.
Συντομώτατα
τοίνυν
ἐμπεριλαβοῦσα
ἡ
|
γραφὴ
|
ἅπαντα
ἐν
ἑνὶ
λόγῳ
εἴρηκεν· |
[2, 7] |
στόματος
γὰρ
ἀφρόνων»
φησὶν
ἡ
|
γραφή, |
βακτηρία
ὕβρεως»
ἐπιβάθραν
ὕβρεως
βακτηρίαν |
[2, 10] |
κορυφοῦται
ἦθος·
λέγει
δὲ
ἡ
|
γραφή· |
Ἑτοιμάζονται
ἀκολάστοις
μάστιγες
καὶ
τιμωρίαι |
[2, 8] |
πρὸς
χρείαν
αὐτοῦ»
φησὶν
ἡ
|
γραφή· |
καὶ
γὰρ
αὐτὸν
ἔκτισεν
ὁ |
[2, 9] |
λοιποί,
ἀλλὰ
γρηγορῶμεν»
φησὶν
ἡ
|
γραφή, |
καὶ
νήφωμεν.
Οἱ
γὰρ
καθεύδοντες |
[2, 2] |
μέθῃ,
ὅσα
τούτῳ
ἠπείλησεν
ἡ
|
γραφή· |
καὶ
πάλιν
ἐπιφέρει
τῇ
ἀπειλῇ· |
[2, 10] |
{οὓς}
ἀκοιμήτους
λύχνους
ὠνόμασεν
ἡ
|
γραφή. |
Καίτοι
τό
γε
πειρᾶσθαι
λανθάνειν |
[2, 12] |
τοῦ
θεοῦ,
ὃν
μαργαρίτην
ἡ
|
γραφὴ |
κέκληκέν
που,
τὸν
διαυγῆ
καὶ |
[2, 10] |
περὶ
δὲ
τῆς
παρανόμου
ἡ
|
γραφὴ |
λέγει·
Γυνὴ
μισθία
ἴση
σιάλῳ
|
[2, 10] |
Οὐ
γὰρ
γινώσκει»
φησὶν
ἡ
|
γραφή, |
ὅτι
ὀφθαλμοὶ
κυρίου
ὑψίστου
μυριοπλασίως |
[2, 3] |
γοῦν
ἡ
θεία
που
λέγει
|
γραφή, |
πρὸς
τοὺς
φιλαύτους
καὶ
ἀλαζόνας |
[2, 10] |
ἐκ
τοῦ
διαβόλου
μεμήνυκεν
ἡ
|
γραφή. |
Σαφηνίζει
δὲ
τὴν
διάνοιαν
ἡ |
[2, 8] |
σωφρόνως
τῷ
ὄντι
παρεπομένοις
τῇ
|
γραφῇ. |
Στέφανον
μὲν
γυναικὸς
τὸν
ἄνδρα
|
[2, 10] |
ἐξανθιστέον·
ἐξίτηλος
μὲν
γὰρ
ἡ
|
γραφὴ |
τῷ
χρόνῳ
γίνεται,
αἱ
δὲ |
[2, 1] |
εἶναι.
~Μηδὲ
ἐπιθύμει»
φησὶν
ἡ
|
γραφή, |
τῶν
ἐδεσμάτων
τῶν
πλουσίων·
ταῦτα |
[2, 8] |
παρέχει
μόνῳ.
Λέγει
γοῦν
ἡ
|
γραφή· |
Ὕδωρ
καὶ
πῦρ
καὶ
σίδηρος
|
[2, 1] |
δεῖπνον
κέκληται,
ὡς
ἐκ
τῆς
|
γραφῆς |
ἀποδέδεικται,
δι´
ἀγάπην
μὲν
γινόμενον |
[2, 10] |
ἐκβέβληκε,
σημαίνεται
γὰρ
ἐκ
τῆς
|
γραφῆς |
τοῦτο·
μὴ
μεριμνᾶτε
ποῖα
φάγητε |
[2, 12] |
μὴ
συνιεῖσαι
τὸ
συμβολικὸν
τῶν
|
γραφῶν, |
ὅλαι
περικεχήνασι
τοῖς
λίθοις,
τὸν |
[2, 10] |
καλὸς
ἐκ
τῶν
θείων
ἀναλεγόμενος
|
γραφῶν |
συνεβούλευσεν
Πλάτων
ἐκεῖθεν
τὸ
νόμιμον |
[2, 12] |
ὦ
μειράκιον,
εἶπεν,
μὴ
δυνάμενος
|
γράψαι |
καλὴν
πλουσίαν
πεποίηκας.
Τοιαῦται
τοίνυν |
[2, 12] |
τῶν
μαθητῶν
Ἑλένην
{ὀνόματι}
πολύχρυσον
|
γράψαντα· |
ὦ
μειράκιον,
εἶπεν,
μὴ
δυνάμενος |
[2, 9] |
καθεύδωμεν
ὡς
οἱ
λοιποί,
ἀλλὰ
|
γρηγορῶμεν» |
φησὶν
ἡ
γραφή,
καὶ
νήφωμεν. |
[2, 12] |
τοῦτό
τοι
μύρμηκες
χρυσωρυχοῦσι,
καὶ
|
γρῦπες |
χρυσοφυλακοῦσι,
καὶ
ἡ
θάλασσα
τὸν |
[2, 9] |
δυνάμενοι
ὁμαλαῖς
εὐναῖς,
οἷον
ὕπνου
|
γυμνάσιον |
τοῦτο
ἔχοντες
φυσικόν,
ῥᾷον
κατατάττουσι |
[2, 9] |
ταῖς
ὁμαλαῖς
εὐναῖς,
οἷον
ὕπνου
|
γυμνάσιον |
ὑπάρχουσαι
φυσικόν,
συνεργοῦσι
πρὸς
τὴν |
[2, 10] |
ἔτι,
ὁ
αὐτὸς
ἀπηγόρευσεν
Μωυσῆς
|
γυμνῇ |
τῇ
κεφαλῇ,
οὐ
πορνεύσεις,
οὐ |
[2, 11] |
τῷ
δεδέσθαι.
Ἀσκητικώτατόν
γέ
τοι
|
γυμνοῖς |
χρῆσθαι
τοῖς
ποσὶν
καὶ
πρὸς |
[2, 11] |
χρηστέον
αὐταῖς·
οὐ
γὰρ
ἁρμόζει
|
γυμνὸν |
ἐπιδείκνυσθαι
τὸν
πόδα·
ἄλλως
τε |
[2, 3] |
ἀκολούθει
μοι·
ἕπου
τῷ
θεῷ
|
γυμνὸς |
ἀλαζονείας,
γυμνὸς
ἐπικήρου
πομπῆς,
τὸ |
[2, 3] |
ἕπου
τῷ
θεῷ
γυμνὸς
ἀλαζονείας,
|
γυμνὸς |
ἐπικήρου
πομπῆς,
τὸ
σόν,
τὸ |
[2, 10] |
Ἡσαΐας
δέ,
ἄλλος
οὗτος
προφήτης,
|
γυμνός |
τε
καὶ
ἀνυπόδετος»
ἦν,
πολλάκις |
[2, 10] |
ἐστιν
ἐσθής,
τὸ
σχῆμα
τῆς
|
γυμνότητος |
κρύπτειν
μὴ
δυναμένη·
προσπίπτουσα
γὰρ
|
[2, 10] |
δὲ
τὰ
εὐτραφῆ
τῶν
σωμάτων
|
γυμνούμενα
|
φανερωτέραν
δείκνυσι
τὴν
ἀκμήν,
οὕτως |
[2, 2] |
πίνουσαι
ἀνακλῶσι
μὲν
τὰς
κεφαλάς,
|
γυμνοῦσι |
δὲ
τοὺς
τραχήλους,
οὐ
κοσμίως, |
[2, 6] |
γὰρ
ἠνέσχετο
τοῦ
δικαίου
τὴν
|
γύμνωσιν |
αἰσχρὰν
οὖσαν
ἐπιδεῖν
σώφρων
υἱός, |
[2, 12] |
κοσμίας
ἔνδοθεν
καὶ
τὴν
ἔσω
|
γυναῖκα |
δεικνύναι
καλήν·
ἐν
μόνῃ
γὰρ |
[2, 10] |
χρωμένην
περίβλεπτον
ἐθέλειν
γίνεσθαι
τὴν
|
γυναῖκα |
εὔλογον.
Εἴθε
γὰρ
καὶ
τῆς
|
[2, 10] |
νόμιμον
ἐκλαβών·
Καὶ
πρὸς
τὴν
|
γυναῖκα |
τοῦ
πλησίον
σου
οὐ
δώσεις |
[2, 10] |
χρὴ
τοῦ
τόνου
διὰ
τὰς
|
γυναῖκας, |
λείαν
τὴν
ἐσθῆτα
καὶ
προσηνῆ |
[2, 12] |
οὕτω
δὲ
καὶ
τὰς
ἄλλας
|
γυναῖκας |
ὁ
κόσμος
ὁ
χρυσοῦς
δελέατι |
[2, 1] |
πιεῖν»
φησὶν
ὁ
ἀπόστολος,
καὶ
|
γυναῖκας |
περιάγεσθαι;
Ἀλλὰ
κρατοῦντες
δηλονότι
τῶν |
[2, 10] |
τοὺς
παῖδας,
εἰς
δὲ
τὰς
|
γυναῖκας |
τὰς
ἀλλοτρίας
ὡς
ἰδίας
ἀφορᾶν |
[2, 12] |
ἐπιβολῆς,
ἐδίδαξαν
δὲ
ἡμῶν
τὰς
|
γυναῖκας |
τυπικώτατα
κοσμίων
ἀποσχέσθαι.
Τὸ
γοῦν |
[2, 12] |
θαυμασίως
ὁ
Πέτρος
ὁ
μακάριος
|
Γυναῖκας» |
φησίν,
ὡσαύτως
μὴ
ἐν
πλέγμασιν
|
[2, 3] |
καὶ
τὰς
πλουτούσας
ταύτας
ἀλόγως
|
γυναῖκας |
χρυσοῦ
ποιεῖσθαι
τῶν
ἐκκρίσεων
τὰ |
[2, 3] |
ἐστιν
ἵνα
καὶ
οἱ
ἔχοντες
|
γυναῖκας |
ὡς
μὴ
ἔχοντες
ὦσιν
καὶ |
[2, 10] |
μετὰ
ἄρρενος
οὐ
κοιμηθήσῃ
κοίτην
|
γυναικείαν, |
βδέλυγμα
γάρ
ἐστι.
Πρὸς
δὲ |
[2, 12] |
Πάνυ
γοῦν
ἐπιψόγως
πάντα
τὸν
|
γυναικεῖον |
καταλεγόμενος
κόσμον
Ἀριστοφάνης
ἐν
Θεσμοφοριαζούσαις |
[2, 10] |
σου
κωλύου·
οἶνος
γὰρ
καὶ
|
γυναῖκες |
ἀποστήσουσι
συνετούς,
καὶ
ὁ
κολλώμενος
|
[2, 8] |
πόνων
ἀρωγήν.
Αἱ
δὲ
ἀφραίνουσαι
|
γυναῖκες |
βάπτουσαι
μὲν
τὰς
πολιάς,
μυρίζουσαι |
[2, 10] |
ἐατέον.
Τί
γὰρ
ἂν
φρόνιμον
|
γυναῖκες |
ἐργάσαιντο
ἢ
λαμπρόν,
αἳ
καθήμεθα» |
[2, 10] |
λίχνοις
ὑφάσμασιν
ἐγκαταμιγνύουσαι
αἱ
δολεραὶ
|
γυναῖκες |
καὶ
τῶν
ἀνδρῶν
οἱ
γυναικώδεις |
[2, 12] |
τοίνυν
Ἑλέναι
αἱ
νῦν
εἰσι
|
γυναῖκες, |
οὐ
καλαὶ
γνησίως,
πεπλασμέναι
δὲ |
[2, 12] |
ζηλωτὸς
ἢ
ἐθέλειν
ὑμᾶς,
ὦ
|
γυναῖκες, |
σφᾶς
αὐτὰς
φαίνεσθαι
πεπεδημένας;
εἰ |
[2, 2] |
Ἐγκρατητὰς
καλουμένους
παραπεπήχθω.
~Αἱ
δὲ
|
γυναῖκες, |
τὸ
εὔσχημον
ἐπαναιρούμεναι
δῆθεν,
ὡς |
[2, 12] |
Τούτους
ἐζηλωκέναι
δοκοῦσί
μοι
αἱ
|
γυναῖκες |
τοὺς
δεσμώτας
τοὺς
πλουσίους.
Ἦ |
[2, 8] |
τὰ
ἄλλα,
οἷς
ἔτι
χρῶνται
|
γυναῖκες, |
ὑγρά
τε
καὶ
ξηρὰ
καὶ |
[2, 2] |
ἀνδρὶ
λογικῷ,
ἔτι
δὲ
μᾶλλον
|
γυναικί, |
ᾗ
καὶ
τὸ
συνειδέναι
αὐτὴν |
[2, 10] |
παλαιῶν
Ἑβραίων
ἐγκύμονι
τῇ
αὑτοῦ
|
γυναικὶ
|
συνιόντα
παρήγαγεν·
ψιλὴ
γὰρ
ἡδονή, |
[2, 10] |
ὥσπερ
οὖν,
πολὺ
πλέον
τῇ
|
γυναικὶ |
τῇ
ἑαυτοῦ
τὴν
σεμνότητα
ἐπιδεικτέον |
[2, 1] |
τοῦ
Ἰσραὴλ
ἀπὸ
ἀνδρὸς
ἕως
|
γυναικός, |
ἑκάστῳ
κολλυρίδα
ἄρτου
καὶ
ἐσχαρίτην |
[2, 10] |
γαμετῆς
τὸ
παράπαν
τῆς
ἑαυτοῦ
|
γυναικός» |
ἐξ
ἧς
μόνης
καρποῦσθαι
τὰς |
[2, 10] |
οὐδὲν
γὰρ
μέρος
ὁτιοῦν
ἀπογυμνοῦσθαι
|
γυναικὸς
|
εὐπρεπές.
Καίτοι
δυνατὸν
ἀποφθέγξασθαι
μάλα |
[2, 7] |
ἡ
σοφία
φαίνεται·
Μετὰ
ὑπάνδρου
|
γυναικὸς |
μὴ
κάθου
τὸ
σύνολον
καὶ |
[2, 8] |
παρεπομένοις
τῇ
γραφῇ.
Στέφανον
μὲν
|
γυναικὸς |
τὸν
ἄνδρα
ὑποληπτέον,
ἀνδρὸς
δὲ |
[2, 10] |
καὶ
τὸν
τύπον
ἐκμάττεται
τῆς
|
γυναικός, |
ὥστ´
οὐχ
ὁρῶντι
τὴν
ὅλην |
[2, 10] |
γυναῖκες
καὶ
τῶν
ἀνδρῶν
οἱ
|
γυναικώδεις |
τὰς
δολερὰς
βαφὰς
μαργαίνουσιν
περὶ |
[2, 10] |
πολλάκις
φαύλοις
διαίταις
ἐντρεφόμενοι
ἄνδρες
|
γυναικῶν |
γεγόνασι
θηλύτεροι·
οὐ
δὴ
καθυφεῖναι |
[2, 5] |
προσώπου
ἔκλυσις,
εἰ
μὲν
ἐπὶ
|
γυναικῶν |
γίνοιτο,
κιχλισμὸς
προσαγορεύεται,
γέλως
δέ |
[2, 12] |
εἰ
περιελόμενοι
τὸν
κόσμον
τῶν
|
γυναικῶν |
ἔρριψαν
ἢ
ἐχώνευσαν
μόνον,
νυνὶ |
[2, 7] |
ἀντιδιαλεγόμενον.
Σιγὴ
μὲν
γὰρ
ἀρετὴ
|
γυναικῶν |
ἐστιν,
ἀκίνδυνον
δὲ
τῶν
νέων |
[2, 10] |
ἐπέτρεψεν
φορεῖν,
ἀφαιρουμένη
τῶν
δοκίμων
|
γυναικῶν |
τὴν
φιλοκοσμίαν
τῷ
μόναις
ἐφεῖναι |
[2, 12] |
περὶ
τοὺς
πόδας
ἀκοσμίαν
τῶν
|
γυναικῶν |
φιλήμων
ἐν
Συνεφήβῳ
προσεῖπεν,
ἱμάτια |
[2, 12] |
δὲ
πολυτίμητος
μαργαρίτης
ὑπερφυῶς
τῇ
|
γυναικωνίτιδι |
εἰσεκώμασεν·
γίνεται
δὲ
οὗτος
ἐν |
[2, 9] |
δὲ
τῆς
αὑτοῦ
τέχνης
ἀπαρκτέον,
|
γυναιξὶ |
δὲ
ταλασίας
ἐφαπτέον,
πᾶσι
δὲ
|
[2, 11] |
τραχυτήτων
τὸ
πέλμα
ποδὸς
σῴζουσαν.
|
Γυναιξὶ |
μὲν
οὖν
τὸ
λευκὸν
ὑπόδημα |
[2, 12] |
ἱματισμῷ
πολυτελεῖ,
ἀλλ´
ὃ
πρέπει
|
γυναιξὶν
|
ἐπαγγελλομέναις
θεοσέβειαν,
δι´
ἔργων
ἀγαθῶν |
[2, 2] |
Κατ´
οὐδένα
δὲ
τρόπον
ταῖς
|
γυναιξὶν |
ἐπιτρεπτέον
παραγυμνούσας
τι
τοῦ
σώματος |
[2, 10] |
ἀνδράσιν,
ἄλλη
δὲ
ἐσθὴς
ἀπονεμητέα
|
γυναιξίν· |
κοινὸν
γὰρ
ἀμφοῖν
τὸ
σκέπεσθαι |
[2, 5] |
πᾶσιν.
Μάλιστα
γὰρ
μειρακίοις
καὶ
|
γυναιξὶν |
ὄλισθος
εἰς
διαβολὰς
ὁ
γέλως |
[2, 8] |
ὀλίγα
τινὰ
τῶν
μύρων
ταῖς
|
γυναιξίν, |
ὅσα
μὴ
καρῶσι
τὸν
ἄνδρα· |
[2, 12] |
Τοιοῦτο
ταῖς
ἠλιθίαις
οἱ
λίθοι
|
γυναιξὶν |
περιδούμενοι
τοῖς
ὅρμοις
καὶ
τοῖς |
[2, 10] |
ἐπιτηδευομένη
ταῖς
μαχλώσαις
ἔκκειται
σκιαγραφία
|
γυναιξίν. |
Πρὸς
οὐδεμίαν
δὲ
ὅλως
ὁ |
[2, 11] |
καὶ
εὐολίσθητον
εἰς
βλάβην
ἡ
|
γυνή. |
Ἀνδρὶ
δὲ
εὖ
μάλα
ἁρμόδιον
|
[2, 8] |
μὴ
μύρων,
ἀλλὰ
καλοκαγαθίας
ὄζειν,
|
γυνὴ |
δὲ
ἀποπνείτω
Χριστοῦ,
τοῦ
ἀλείμματος |
[2, 2] |
μέθυσος»
οἱονεὶ
χόλος
θεοῦ
οἰνομάχλη
|
γυνή. |
Διὰ
τί;
Ὅτι
ἀσχημοσύνην
αὐτῆς |
[2, 2] |
Ταχὺ
γὰρ
εἰς
ἀταξίαν
ὑποσύρεται
|
γυνή, |
κἂν
μόνον
ἐπιδῷ
τὴν
προαίρεσιν |
[2, 2] |
φέρει.
Ὀργὴ
δέ»
φησίν,
μεγάλη
|
γυνὴ |
μέθυσος»
οἱονεὶ
χόλος
θεοῦ
οἰνομάχλη |
[2, 8] |
ἀναδουμένους
βασιλεῖς.
Ἀλλ´
ἡ
μὲν
|
γυνὴ |
μηδέπω
τοῦ
λόγου
μεταλαβοῦσα—
ἔτι |
[2, 10] |
τῆς
παρανόμου
ἡ
γραφὴ
λέγει·
|
Γυνὴ |
μισθία
ἴση
σιάλῳ
λογισθήσεται,
ὕπανδρος |
[2, 10] |
αὐτόν,
οἶμαι,
τρόπον
ἡ
σώφρων
|
γυνὴ |
σχολάζουσα
μὲν
τῷ
ἀνδρὶ
ἀνυποκρίτως |
[2, 8] |
δεῖπνον
τὸ
ἅγιον
κομίσασα
ἡ
|
γυνὴ |
τοὺς
πόδας
ἤλειφεν
τοῦ
κυρίου |
[2, 8] |
γὰρ
μὴ
λάθωμεν
ὥσπερ
οἱ
|
γῦπες |
τὰ
μύρα
βδελυττόμενοι
ἢ
οἱ |