HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Clément d'Alexandrie, Le divin Maître ou Le Pédagogue, livre II

Liste des contextes (ordre alphabétique)


γ  =  210 formes différentes pour 754 occurrences

α   β   γ   δ   ε   ζ   η   θ   ι   κ   λ   μ   ν   ξ   ο   π   ρ   ς   τ   υ   φ   χ   ψ   ω   

Livre, Chap.
[2, 8]   καὶ πῦρ καὶ σίδηρος καὶ  γάλα,   σεμίδαλις πυροῦ καὶ μέλι, αἷμα
[2, 1]   ὑγιεινή; βολβοί, ἐλαῖαι, λαχάνων ἔνια,  γάλα,   τυρὸς τά τε ὡραῖα ἑψήματά
[2, 1]   τούτοις οἰκεῖαι τοῖς ὀνόμασιν καὶ  γαλαῖ   κόλακές τε καὶ μονομάχαι καὶ
[2, 10]   δὲ τὴν ἔρημον τῆς ἐρημίας  γαλήνην   θεῷ πεπολιτευμένος ἐκτὸς πάσης κενοσπουδίας,
[2, 7]   Χριστιανὸς ἡρεμίας καὶ ἡσυχίας καὶ  γαλήνης   καὶ εἰρήνης οἰκεῖός ἐστιν. ~Εἰ
[2, 10]   βούλεται γαμεῖν— πλὴν οὐ πάντοτε  γαμεῖν.   Γάμος δὲ παιδοποιίας ὄρεξις,
[2, 10]   συνεχώρησεν, τοὺς δὲ οὐκέτι βούλεται  γαμεῖν—   πλὴν οὐ πάντοτε γαμεῖν. Γάμος
[2, 10]   αὐτὸς οὗτος Μωυσῆς καὶ ταῖς  γαμεταῖς   αὐταῖς ἀπαγορεύει πλησιάζειν, ἢν ταῖς
[2, 10]   μηδὲ μὴν ἅπτεσθαί τινος πλὴν  γαμετῆς   τὸ παράπαν τῆς ἑαυτοῦ γυναικός»
[2, 10]   μαρανθείσης τῆς ἐπιθυμίας, ὁπόταν τὴν  γαμήλιον   σωφροσύνην ἑταιρικαὶ καθυβρίσωσιν ἡδοναί· πτηναὶ
[2, 10]   Εἰ δὲ αὐτὸ τοῦτο, εἰ  γαμητέον,   ἐδέησε σκέψεως, πῶς ἂν ἐπιτραπείη
[2, 10]   ἀξιοπραγία. ~Καθόλου μὲν οὖν εἰ  γαμητέον   γάμου εἰς τὸ παντελὲς
[2, 10]   τῷ αἰῶνι τούτῳ γαμοῦσι καὶ  γαμίσκονται»   καταργήσαντες δὲ τὰ τῆς σαρκὸς
[2, 10]   δὲ καὶ τοῖς κατὰ νόμον  γάμοις   ὅσον οἰκεῖον καὶ χρήσιμον καὶ
[2, 2]   τὸ ὕδωρ οἶνον ἐν τοῖς  γάμοις   πεποίηκεν, οὐκ ἐπέτρεψεν μεθύειν, τὸ
[2, 8]   ἄνδρα ὑποληπτέον, ἀνδρὸς δὲ τὸν  γάμον,   ἄνθη δὲ τοῦ γάμου τὰ
[2, 10]   παθῶν· μοιχεύει γὰρ τὸν ἑαυτοῦ  γάμον   ἑταιριζόμενος αὐτόν, καὶ οὐκ
[2, 6]   συνουσιαστικοῖς μορίοις καὶ τῇ κατὰ  γάμον   συμπλοκῇ, καθ´ ὧν κεῖται τὰ
[2, 10]   γαμεῖν— πλὴν οὐ πάντοτε γαμεῖν.  Γάμος   δὲ παιδοποιίας ὄρεξις, οὐχ
[2, 10]   δεσπότην. Ἀλλ´ ἐγκεκρίσθω δὴ  γάμος   καὶ ἐγκατατετάχθω· πληθύνεσθαι» γὰρ
[2, 10]   μὲν οὖν εἰ γαμητέον  γάμου   εἰς τὸ παντελὲς καθαρευτέον ἔχεται
[2, 8]   τὸν γάμον, ἄνθη δὲ τοῦ  γάμου   τὰ τέκνα ἀμφοῖν, δὴ
[2, 3]   μὴ κατέχοντες. Εἰ δὲ ἐπὶ  γάμου   ταῦτα, ἐφ´ οὗ φησιν
[2, 10]   φύσις τὴν ἔντευξιν τοῦ  γάμου   τελειοῦσθαι· καὶ γὰρ ποθεινοτέρα
[2, 10]   καὶ τοῦ θεοῦ καὶ τοῦ  γάμου   τοῦ σώφρονος, τὸν κόσμον ἀντικαταλλαττομένη
[2, 10]   ἄλλως φερομένη ὅλη γίνεται τοῦ  γάμου,   τοῦτ´ ἔστι τοῦ πάθους, τὸν
[2, 1]   πῇ μέν· Ὅταν κληθῇς εἰς  γάμους,   μὴ κατάκεισο εἰς τὴν πρωτοκλισίαν,
[2, 10]   Ἐν γὰρ τῷ αἰῶνι τούτῳ  γαμοῦσι   καὶ γαμίσκονται» καταργήσαντες δὲ τὰ
[2, 10]   λαγωοῦ· οὐ γὰρ ἑνὶ ἀρκεῖται  γάμῳ.   Καὶ συλλαμβάνει πάλιν ἔτι θηλαζομένη·
[2, 10]   ψιλὴ γὰρ ἡδονή, κἂν ἐν  γάμῳ   παραληφθῇ, παράνομός ἐστι καὶ ἄδικος
[2, 9]   αὐτῶν, πότε ἀναλύσει ἐκ τῶν  γάμων,   ἵνα ἐλθόντος καὶ κρούσαντος ἀνοίξωσιν
[2, 4]   διττὴ κατὰ τὸν νόμον· εἰ  γὰρ   ἀγαπήσεις κύριον τὸν θεόν σου»
[2, 8]   εἰς λίχνον ἐπιθυμίαν ἐπισπωμένης. Πάντοθεν  γὰρ   ἀγώγιμος ἀκόλαστος καὶ ἀπὸ
[2, 5]   δὲ ὠμότητος ὑπόληψιν ἐνδείκνυται. Οὔτε  γὰρ   ἀεὶ γελαστέον— ἄμετρον γάρ— οὔτε
[2, 6]   διαβάλλων πρὸς τὴν ἀκολασίαν. Δεινὸς  γὰρ   ἀεὶ τὰς ῥίζας τῶν ἁμαρτημάτων
[2, 10]   σωφροσύνην ἑταιρικαὶ καθυβρίσωσιν ἡδοναί· πτηναὶ  γὰρ   αἱ τῶν ἐρώντων καρδίαι καὶ
[2, 10]   τὴν φύσιν πιστευτέον ποτέ· οὐδὲ  γὰρ   αἰδοῖα ἔχει τὸ αὐτὸ ζῷον
[2, 7]   περὶ μὴ προσῆκεν· καὶ  γὰρ   ἀκούσματα ἀήθη καὶ θεάματα ἀπρεπῆ
[2, 7]   τοὺς πέλας φθέγγεσθαι ἀναισθήτου· οὐ  γὰρ   ἀκούσονται. Καὶ τὸ μὲν ἀγεννείας,
[2, 2]   θεϊκαῖς φροντίσιν μὴ οἰνοβαρεῖν·  γὰρ   ἄκρατος» κατὰ τὸν κωμικὸν ὀλίγα
[2, 10]   χείρονα ἀποφαίνει καὶ ἀτιμότερον.  γὰρ   ἁμαρτάνων, παρ´ ὅσον ἁμαρτάνει, χείρων
[2, 2]   μέθῃ διὰ τοὺς κατοπτεύοντας. Ὀπαὶ  γὰρ   ἁμαρτωλοῦ τὰ διερρωγότα τοῦ ὕφους
[2, 7]   Μηδὲ ἀπομύττεσθαι παρὰ πότον· στοχαστέον  γὰρ   ἁμῇ γέ πῃ τῶν συνευωχουμένων,
[2, 1]   γὰρ τούτων ψαύειν θέμις. Ἐπεὶ  γὰρ   ἀμήχανον χρώμενον τοῖς ἡδέσιν ἀποστῆναι
[2, 2]   κυρίῳ θάνατον αὐτῷ καταγγείλασα·  γὰρ   ἀμνηστία τῶν εἰς τὴν ἀληθῆ
[2, 10]   δὲ ἐσθὴς ἀπονεμητέα γυναιξίν· κοινὸν  γὰρ   ἀμφοῖν τὸ σκέπεσθαι κατὰ τὰ
[2, 10]   τῶν συμβολικῶς εἰρημένων συγκατατίθεμαι. ~Οὐ  γὰρ   ἄν ποτε βιασθείη φύσις εἰς
[2, 10]   τοῦ κυρίου παρασκευάζων. που  γὰρ   ἂν ἁλουργὴν χλανίδα περιεβάλετο
[2, 5]   προσώπασι {τὸν τοῖς βλοσυροῖς} ἧττον»  γὰρ   ἂν καταγέλαστος γέλως αὐτῷ
[2, 10]   αὐτῇ τέχνῃ χαίρειν ἐατέον. Τί  γὰρ   ἂν φρόνιμον γυναῖκες ἐργάσαιντο
[2, 8]   δὲ διὰ τὴν ἄκανθαν· οὐδὲ  γὰρ   ἀναιμωτεὶ προσιέναι τῷ λόγῳ ἔξεστιν.
[2, 9]   κύριος ἐγρηγορότας εὕρῃ. Οὐδὲν  γὰρ   ἀνδρὸς ὄφελος καθεύδοντος ὥσπερ οὐδὲ
[2, 5]   ἐφήδεσθαι δοκεῖν· τὸ μὲν  γὰρ   ἀνθρωπίνου λογισμοῦ τεκμήριον, τὸ δὲ
[2, 2]   μετέλαβεν οἴνου καὶ αὐτός· καὶ  γὰρ   ἄνθρωπος καὶ αὐτός· καὶ εὐλόγησέν
[2, 8]   τὰς ἀναπνοὰς τὰ ἄνθη· ἀναδιδούσης  γὰρ   ἄνω καὶ ἀναθυμιωμένης κατὰ φύσιν
[2, 8]   τὰς Μούσας Σαπφὼ καταστέφει· οὐ  γὰρ   ἀπ´ ἀρχῆς ῥόδων τῶν ἐκ
[2, 3]   τούτοις καὶ οἰνοχόαι· χρυσός τε  γὰρ   ἁπαξαπλῶς καὶ ἄργυρος ἰδίᾳ τε
[2, 9]   σπουδαστέον ἄρα περὶ αὐτά. Οὐ  γὰρ   ἀπείρηται τοῖς κεκτημένοις χρῆσις,
[2, 1]   λέγοντες· φάγωμεν καὶ πίωμεν, αὔριον  γὰρ   ἀποθνῄσκομεν· καὶ ὅτι γε τὴν
[2, 10]   παραδειγματισμῷ μείζονι» καὶ πάλιν— οὐ  γὰρ   ἀποκάμνει ὠφελῶν— δὲ ἀντοφθαλμῶν
[2, 5]   τῶν πειρώντων ἐστὶ φυγαδευτικόν· δυνατὴ  γὰρ   ἀποκρούσασθαι τῆς ἀσελγείας τὰς προσβολὰς
[2, 8]   ἀνθήσεως οἱ καταστεφθέντες ἀπολλύουσιν. Οὔτε  γὰρ   ἀπολαύουσι τῆς ὄψεως οἱ ἀναδούμενοι
[2, 1]   οὕτω θαυμαστῇ φύσει κραθήσεται. Οὐ  γὰρ   ἄπυστος ἦν Πλάτων τοῦ
[2, 7]   λαλεῖν, τὸν ἀντιδιαλεγόμενον. Σιγὴ μὲν  γὰρ   ἀρετὴ γυναικῶν ἐστιν, ἀκίνδυνον δὲ
[2, 8]   οἴκοι περιφέρειν οὐ σωφρόνων· οὐ  γὰρ   ἁρμόδιον ῥόδων κάλυξιν ἴοις
[2, 11]   πολλὰ ὑποδήμασι χρηστέον αὐταῖς· οὐ  γὰρ   ἁρμόζει γυμνὸν ἐπιδείκνυσθαι τὸν πόδα·
[2, 4]   ἐν τῷ λαῷ αὐτοῦ. Καὶ  γὰρ   ἁρμονίας παραδεκτέον τὰς σώφρονας, ἀπωτάτω
[2, 5]   αὐτὸν τὸν γέλωτα ἐπιστομιστέον. Καὶ  γὰρ   αὖ καὶ αὐτὸς ὃν μὲν
[2, 7]   καὶ τοὺς κεκράκτας ἐπιστομιστέον. Ταύτῃ  γὰρ   αὖ τὸν Θερσίτην πληγαῖς ᾐκίσατο
[2, 8]   δὲ αὐχμὸς πολιωτέρους ποιεῖ— εἴτε  γὰρ   αὔανσις τριχὸς πολιὰ εἴτε
[2, 7]   τροχαλῶς καὶ συνδιωκομένως ὁμιλητέον. Καὶ  γὰρ   αὐτῇ τῇ φωνῇ, ὡς ἔπος
[2, 9]   τὸ δεόμενον ὕπνου ἐστίν— ἀεικίνητος  γὰρ   αὕτη— ἀλλὰ τὸ σῶμα ἀναπαύλαις
[2, 12]   Σολομῶντος τὸ πνεῦμα λέγει〉 κρεῖσσον  γὰρ   αὐτὴν ἐμπορευθῆναι χρυσίου καὶ
[2, 3]   χρῆσις, ὄψεως ἀπάτη μόνον· εἴτε  γὰρ   αὐτοῖς ἐγχέαι τις θερμοῦ κράματος,
[2, 8]   ἐπίπαστα καὶ ὑποθυμιώμενα μύρα· ἐπινοεῖται  γὰρ   αὐτοῖς ὁσημέραι πρὸς τὸ ἄπληστον
[2, 8]   αὐτοῦ» φησὶν γραφή· καὶ  γὰρ   αὐτὸν ἔκτισεν ὕψιστος, παρὰ
[2, 1]   μηδὲ ἐπιλαιμαργῶν τῷ ὄψῳ· ὑπηχήσει  γὰρ   αὐτῷ φωνή, μὴ ἕνεκεν βρώματος
[2, 2]   κοσμίως καταμεριζομένου τοῦ ποτοῦ· οὐ  γὰρ   ἀφαιρεῖται τῷ χρόνῳ προαρπάζει
[2, 1]   πολυτιμότεροι γεγόνασιν μάγειροι γεωργῶν. Μὴ  γὰρ   ἀφαιροῦμεν τὴν συμπεριφοράν, ἀλλὰ τὸν
[2, 7]   τὸν ἅγιον ἁμαρτία· ἐκ στόματος  γὰρ   ἀφρόνων» φησὶν γραφή, βακτηρία
[2, 8]   τὸ εἶναι νεκροῖς. Οἱ μὲν  γὰρ   βακχεύοντες οὐδὲ ἄνευ στεφάνων ὀργιάζουσιν·
[2, 1]   αὐτοῖς, ὡς ἄρχοντας, ἀπροσκλινῶς· καὶ  γὰρ   βασιλεύειν ἐτάχθημεν καὶ κατακυριεύειν, οὐχὶ
[2, 1]   εἰκότως ἐπικαταρώμενος λαιμάργοις ἐπιθυμίαις. Τὰ  γὰρ   βρώματα τῇ κοιλίᾳ» ἐξ ὧν
[2, 9]   δὲ τοιοῦτος ζῇ·  γὰρ   γέγονεν ἐν αὐτῷ, ζωὴ ἦν.
[2, 7]   τῇ συμμετρίᾳ παραμετρούντων· τό τε  γὰρ   γεγωνὸς τῆς προφορᾶς μανιωδέστατον, τό
[2, 5]   ἔστιν ἐφύβριστον καὶ καταγέλαστον. Εἰ  γὰρ   γελοίως σχηματισθῆναι, καθάπερ ἐν ταῖς
[2, 10]   ὅσος ὁρᾶται τῷ σώματι· ἀρχὴ  γὰρ   γενέσεως τὸ ἀπαλλαττόμενον. Ἀλλὰ καὶ
[2, 10]   δὲ τὸν θεὸν ὑπονοῶν. Οὐ  γὰρ   γινώσκει» φησὶν γραφή, ὅτι
[2, 6]   ὄντως αἰσχροῦ προσηγορία τάττεται· οὐδὲ  γὰρ   γόνυ καὶ κνήμη τὰ μέλη
[2, 9]   λογιστικὸν εἰς ἀναισθησίαν καθέλκουσα. Ὕπνος  γὰρ   δὴ πολὺς οὔτε τοῖς σώμασιν
[2, 7]   ἀνήκοντα προΐεσθαι ἡμᾶς ῥήματα. Εἰ  γὰρ   δι´ ἀγάπην αἱ ἐπὶ τὰς
[2, 12]   κοινωνία καὶ ἔργα οἰκουρίας.  γὰρ   διδοὺς πτωχῷ δανείζει θεῷ» καὶ
[2, 1]   φυσικὴ χρῆσις τῆς τροφῆς· οὔτε  γὰρ   ἐὰν φάγωμεν, περισσεύομεν» φησίν, οὔτε
[2, 1]   ὑπὸ τοῦ λόγου πηγήν. Καὶ  γὰρ   εἰ πάντων μεταλαμβάνειν ἔξεστί μοι,
[2, 12]   ἀγαθῶν σφᾶς αὐτὰς» κοσμουσῶν. Καὶ  γὰρ   εἰκότως ἀπεῖναι αὐτῶν τὸν καλλωπισμὸν
[2, 12]   αὐτὸν παραιτουμέναις τὸν κόσμον. Χρὴ  γὰρ   εἶναι κοσμίας ἔνδοθεν καὶ τὴν
[2, 3]   μὴ πολυτέλεια γινέσθω. Τί  γάρ;   εἰπέ μοι· τὸ μαχαίριον τὸ
[2, 12]   σύμβολον αἰνιττόμενος τὰ κόσμια· χρυσοῦς  γὰρ   εἶπεν κἀκείνους Ὅμηρος τοὺς δεσμούς.
[2, 10]   διὰ τὸν θεὸν φυτουργεῖ· Πληθύνεσθε»  γὰρ   εἴρηκεν, καὶ ὑπακουστέον· καὶ κατὰ
[2, 2]   ἀσχημοσύνην αὐτῆς οὐ συγκαλύπτει» Ταχὺ  γὰρ   εἰς ἀταξίαν ὑποσύρεται γυνή, κἂν
[2, 10]   δὲ ἐντεῦθεν κοιλότης· οὐ  γὰρ   εἰς γένεσιν δεδημιούργηται. Ἐντεῦθεν συμφανὲς
[2, 8]   μύρων χρῆσις οὐκ ἀναγκαία. Ἐξοκέλλει  γὰρ   εἰς ἡδονὰς καὶ ῥᾳθυμίας, μάλιστα
[2, 1]   τοῖς ἀνθρώποις λιχνεία. Καὶ  γὰρ   εἰς τὰ πέμματα καὶ τὰ
[2, 10]   πολλὴν τῶν ἐπιβούλων κακουργίαν· οὐ  γὰρ   εἰς τὴν Κράτητος πήραν μόνον,
[2, 10]   ποικιλίαν τῆς τροφῆς ἐκβέβληκε, σημαίνεται  γὰρ   ἐκ τῆς γραφῆς τοῦτο· μὴ
[2, 12]   τῇ μορφῇ τὸ ἦθος. Τὸ  γὰρ   ἑκάστου καὶ φυτοῦ καὶ ζῴου
[2, 1]   καὶ τὴν σάρκα αὐτήν.  γὰρ   ἐκείνων καθαρῶς ἀπολυθείς, δι´ ὧν
[2, 9]   τὸ μαλθακὸν συμμέτρως ἀρρενιστέον. Οὐ  γὰρ   ἔκλυσιν χρὴ τοῦ σώματος εἶναι
[2, 4]   ἀνθρώπων τοῖς ἀλογωτέροις. Τὰς μὲν  γὰρ   ἐλάφους ταῖς σύριγξι κηλεῖσθαι παρειλήφαμεν
[2, 4]   αὐτὸν ἐν ἤχῳ σάλπιγγος» καὶ  γὰρ   ἐν ἤχῳ σάλπιγγος ἀναστήσει τοὺς
[2, 6]   τῆς ἀκολασίας ἐπιμιξίαν ἐκκόπτων. Τὸ  γὰρ   ἐν τοῖς ὀνόμασιν ἀτακτεῖν μελέτην
[2, 9]   περὶ αὐτὰ ἐπιτήδευσις κεκώλυται· οὐ  γὰρ   ἐν τούτοις τὸ εὔδαιμον. Πάλιν
[2, 2]   Ἀριούσιον, ὅταν μὴ παρῇ. Δίψα  γὰρ   ἐνδείας τινός ἐστι πάθος καὶ
[2, 10]   οὗ ἂν τύχῃ λαγωοῦ· οὐ  γὰρ   ἑνὶ ἀρκεῖται γάμῳ. Καὶ συλλαμβάνει
[2, 2]   κινεῖν τὸ ὁρώμενον· ταὐτὸν  γὰρ   ἐξ ἀμφοῖν ὄψις πέπονθεν
[2, 10]   μεγέθει τῆς ἀπουσίας ἀνατιθέμεναι; Ἄνθρωπος  γὰρ   ἐξ ἀνθρώπου ἐκφύεταί τε καὶ
[2, 1]   τε καὶ αἰσχροῦ. Οἳ μὲν  γὰρ   ἐξέχονται τῶν ὄψων, μετ´
[2, 6]   δὲ καὶ λόγῳ τραχυτέρῳ. Τὰ  γὰρ   ἐξιόντα» φησίν, ἐκ τοῦ στόματος
[2, 1]   τοὺς σοὶ πιστεύοντας διατηρεῖ· οὐ  γὰρ   ἐπ´ ἄρτῳ ζήσεται δίκαιος»
[2, 5]   καὶ καιρὸν ἐπιτιθέναι πρέποντα. Οὐ  γὰρ   ἐπειδὴ γελαστικὸν ζῷον ἄνθρωπος,
[2, 1]   φρονιμώτεροι, ὡς φιλόσοφοι πλουσίων· οὐ  γὰρ   ἐπέχωσαν τὸν νοῦν ταῖς τροφαῖς
[2, 1]   δειπναρίοις ἐξωνεῖσθαι προσδοκήσαντες. Τὰς μὲν  γὰρ   ἐπὶ τῇ εὐφροσύνῃ συναγωγὰς ἐγκαταλεγόμενοι
[2, 2]   αὐτῷ, οὐδ´ ἂν καθεύδωμεν· καὶ  γὰρ   ἐπὶ τὸν ὕπνον παρακλητέον. Τελεία
[2, 10]   ἔμψυχον σπείρων ἄρουραν· μὲν  γὰρ   ἐπικαίρου τροφῆς ὀριγνώμενος, δὲ
[2, 1]   ἐσθίειν παραγγέλλει, ἵνα ζῶμεν. Οὔτε  γὰρ   ἔργον ἡμῖν τροφὴ οὔτε
[2, 4]   ἐπὶ παροινίᾳ κομῶσαι· μὲν  γάρ   ἐστι μεθυστικὸς {αὐλὸς} ἄλυς, ἐρωτικῆς
[2, 10]   οὐ κοιμηθήσῃ κοίτην γυναικείαν, βδέλυγμα  γάρ   ἐστι. Πρὸς δὲ καὶ ἀρούρας
[2, 1]   τοίνυν τούτων, οὐ δεδιότας— οὐ  γάρ   ἐστί τις ἐν αὐτοῖς δύναμις—
[2, 10]   γενεσιουργοῦ φύσεως μὴ νοήσαντες· ἐπεὶ  γάρ   ἐστι τοῦτο λαγνίστατον τὸ ζῷον
[2, 1]   χριστιανοῦ δίαιτα ἡδυπαθείᾳ περικτᾶται· πόρρω  γάρ   ἐστι τῶν πασχητιώντων ἐδεσμάτων»
[2, 1]   οὖν ἡμῶν τὸ ἀγαθόν. Οὐ  γάρ   ἐστιν βασιλεία τοῦ θεοῦ
[2, 10]   ἐχέγγυος πίστις οἴκοθεν παραγινέσθω. Οὐ  γὰρ   ἔστιν, οὐκ ἔστι σεμνὸν παρ´
[2, 10]   αἰσχύνην τοῦ σώματος προαγωγεύοντα. Οὐ  γὰρ   ἔτι σκέπη ἁβροδίαιτός ἐστιν
[2, 5]   δεῖ σκυθρωπόν, ἀλλὰ σύννουν· ἀποδέχομαι  γὰρ   εὖ μάλα ἐκεῖνον {προσώποις μειδιῶντα}
[2, 12]   τρυφᾶν πενομένων πλειόνων. Πόσῳ μὲν  γὰρ   εὐκλεέστερον τοῦ πολυτελῶς οἰκεῖν τὸ
[2, 7]   ἀπολαβομένοις πράως τὰς ἀναπνοάς· ταύτῃ  γὰρ   εὐσχημονέστατα τὴν ἀθρόαν τοῦ πνεύματος
[2, 8]   καὶ τοῦ πάθους αὐτοῦ· μύρῳ  γὰρ   εὐώδει ἀλειφόμενοι οἱ πόδες θεϊκὴν
[2, 2]   ἐν τῷ Περὶ μακροβιοτίας, μέμνημαι  γάρ,   ἐφ´ ὅσον βρέξαι τὰ σιτία
[2, 1]   τῶν ἐδεσμάτων τῶν πλουσίων· ταῦτα  γὰρ   ἔχεται βίου ψευδοῦς τε καὶ
[2, 10]   διάνοιαν ἐπιφερομένη λέξις. Μὴ  γὰρ   ζητεῖτε τί φάγητε τί
[2, 10]   εἰς τὸ παντελὲς καθαρευτέον ἔχεται  γὰρ   ζητήσεως καὶ τοῦτο— ἐν τῷ
[2, 12]   σου ὡς σεαυτὸν» πληρώσας. Αὕτη  γὰρ   ἀληθὴς τρυφή, θησαυριζομένη
[2, 12]   δέ ἐστι λίθων πολυτελῶν. Αὕτη  γὰρ   ἀληθινὴ εὐκοσμία. Τὰ δὲ
[2, 10]   τῆς ὄψεως ἐξανθιστέον· ἐξίτηλος μὲν  γὰρ   γραφὴ τῷ χρόνῳ γίνεται,
[2, 8]   καὶ τὸ ἄνθος ξηραίνεται· μαραίνεται  γὰρ   δόξα τῶν τῷ κυρίῳ
[2, 12]   τὰς Χριστῷ λατρευούσας. Τῷ ὄντι  γὰρ   λιτότης ἁγιωσύνης προμηθεῖται ἐξισοῦσα
[2, 7]   σου ὀλισθήσῃ εἰς ἀπώλειαν· σφαλερὰ  γὰρ   πάροινος ἐλευθερία παρανοεῖν δυναμένη·
[2, 2]   ἐπὶ τὸν ὕπνον παρακλητέον. Τελεία  γὰρ   σοφία θείων οὖσα καὶ
[2, 10]   γυμνότητος κρύπτειν μὴ δυναμένη· προσπίπτουσα  γὰρ   τοιαύτη ἐσθὴς τῷ σώματι
[2, 7]   τὰς κύλικας τὰς πεπληρωμένας· ἐπισφαλὴς  γὰρ   τοιαύτη παιδιά· στόμα δὲ
[2, 2]   παραφυλάττοντας τὸν ὄλισθον ἀκριβῶς· ἀκροσφαλὴς  γὰρ   τοῦ οἴνου παρείσδυσις. Οὕτω
[2, 9]   τὰς ἐπιπολὰς τῆς ἐγρηγόρσεως. Ἔοικεν  γὰρ   τοῦ ὕπνου καταφορὰ θανάτῳ,
[2, 12]   σφᾶς αὐτὰς φαίνεσθαι πεπεδημένας; εἰ  γὰρ   ὕλη τὸ ὄνειδος ὑπεκλύει,
[2, 10]   ἄχρις ἂν ἀποκυήσωσιν· τῷ ὄντι  γὰρ   ὑστέρα ὑποκειμένη μὲν τῇ
[2, 10]   διαβολὴν τοῦ ἤθους ἐξανθεῖν· οὔτε  γὰρ   χρῆσις ὠφέλιμος— οὐ γὰρ
[2, 10]   αὑτοῦ γυναικὶ συνιόντα παρήγαγεν· ψιλὴ  γὰρ   ἡδονή, κἂν ἐν γάμῳ παραληφθῇ,
[2, 1]   συνείδησις ἀσθενοῦσα μολύνεται. Βρῶμα  γὰρ   ἡμᾶς οὐ παραστήσει τῷ θεῷ·
[2, 4]   τὸ τοιοῦτον γίνεται συμπόσιον. Ἀποθεμένους  γὰρ   ἡμᾶς τὰ ἔργα τοῦ σκότους
[2, 8]   μηδέπω τοῦ λόγου μεταλαβοῦσα— ἔτι  γὰρ   ἦν ἁμαρτωλός— ὅπερ ἡγεῖτο τὸ
[2, 6]   ἐπιθεωρήσεσι τῶν ἀπορρητοτέρων μερῶν· οὐδὲ  γὰρ   ἠνέσχετο τοῦ δικαίου τὴν γύμνωσιν
[2, 2]   δέ» φησί, μὴ ἀνδρίζου, πολλοὺς  γὰρ   ἠχρείωσεν οἶνος. Μέθῃ δὲ
[2, 1]   ὑπὲξ ἐρέβευς νεκύων κατατεθνειώτων. Οὐ  γὰρ   θέλω ὑμᾶς κοινωνοὺς δαιμονίων γίνεσθαι»
[2, 12]   ἀπάρτησιν ἐλλοβίων καὶ πλάστρων· οὔτε  γὰρ   θέμις βιάζεσθαι τὴν φύσιν, παρ´
[2, 8]   βαφεῖς ἀπελαύνειν καὶ αὐτούς· οὐ  γὰρ   θέμις δολερὰ εἵματα καὶ χρίσματα
[2, 10]   εἰς πάθη ἀτιμίας· αἵ τε  γὰρ   θήλειαι αὐτῶν μετήλλαξαν τὴν φυσικὴν
[2, 8]   τοῦ μύρῳ χρίεσθαι· τὸ μὲν  γὰρ   θηλυδριῶδες, τὸ δὲ χρίεσθαι τῷ
[2, 2]   οὐχὶ κοσμίως; οὐκ ἐπιλελογισμένως; Εὖ  γὰρ   ἴστε, μετέλαβεν οἴνου καὶ αὐτός·
[2, 10]   τίς ἡμᾶς ὁρᾷ; Λήσεται μὲν  γὰρ   ἴσως τὸ αἰσθητὸν φῶς τις,
[2, 5]   οὐκ ἐκλύοντας ἐκμελῶς. μὲν  γὰρ   καθ´ ἁρμονίαν τοῦ προσώπου, καθάπερ
[2, 9]   γραφή, καὶ νήφωμεν. Οἱ  γὰρ   καθεύδοντες νυκτὸς καθεύδουσιν, καὶ οἱ
[2, 1]   φθέγγεσθαι ὁτιοῦν ἐσθίοντα ἅμα· ἀπρεπὴς  γὰρ   καὶ ἄσημος φωνὴ γίνεται,
[2, 7]   μὴ πρόσεστιν αὐτῷ, διαβολῆς· ἐπίνοια  γὰρ   καὶ αὐτὴ διδασκαλικὴ διὰ τοῦ
[2, 10]   τῶν ὀρέξεών σου κωλύου· οἶνος  γὰρ   καὶ γυναῖκες ἀποστήσουσι συνετούς, καὶ
[2, 10]   διὰ τὸν ὑπερβάλλοντα πασχητιασμόν· ἀλληλίζει  γὰρ   καὶ ἄρρην, ὅθεν καὶ
[2, 1]   καλόν, ἀλλ´ οὐδὲ ἀεί. Καὶ  γὰρ   καὶ καιρὸς καὶ
[2, 10]   κρύπτειν ὄμματα θηλειῶν χρεών. Εἰ  γὰρ   καὶ πλεονεκτεῖ τὸ θῆλυ διὰ
[2, 1]   τράπεζα τῆς ἀληθείας. Εἰ  γὰρ   καὶ τὰ μάλιστα ἕνεκεν τῶν
[2, 8]   καὶ τὴν Ἄρτεμιν μυρρίνῃ. Εἰ  γὰρ   καὶ τὰ μάλιστα μὲν δι´
[2, 7]   ὀνειδισμοῦ μὴ εἴπῃς αὐτῷ. Εἰ  γὰρ   καὶ τὰ μάλιστα παραγγέλλεται ἁγίοις
[2, 1]   οὐδὲ περιορᾶταί ποτε ἄνθρωπος·  γὰρ   καὶ τὰ πτηνὰ καὶ τὰ
[2, 3]   τετυφωμένης ὕλης {ὁ ἰός} ~Καθόλου  γὰρ   καὶ τὰς τροφὰς καὶ τὰς
[2, 8]   δὲ ἐκ ῥόδων ἐμψυκτικόν. Καθόλου  γὰρ   καὶ ταῦτα εἰς τὴν ἡμετέραν
[2, 10]   γίνεσθαι τὴν γυναῖκα εὔλογον. Εἴθε  γὰρ   καὶ τῆς ἐσθῆτος οἷόν τε
[2, 2]   διὰ τῆς ἀσωτίας αἰνιξάμενος. Εἰ  γὰρ   καὶ τὸ ὕδωρ οἶνον ἐν
[2, 1]   τάξεως ἐκ διαστημάτων ἐκτατέον. Παραφυλακτέον  γὰρ   καὶ τὸ φθέγγεσθαι ὁτιοῦν ἐσθίοντα
[2, 10]   φάγητε ποῖα πίητε· πλεονεξία  γὰρ   καὶ τρυφὴ μεριμνᾶν ταῦτα· τὸ
[2, 10]   πάθος εἴωθε τὴν πλάσιν· εἰ  γὰρ   καὶ τῶν ὀρνέων πολλὰ μεταβάλλειν
[2, 3]   ἡντινοῦν ἀξιόλογον ἔχοντα σπουδήν.  γὰρ   καιρὸς συνεσταλμένος ἐστίν» ὥς φησιν
[2, 10]   οὐδὲ ἀκυρωτέον τὰς ἐντολάς· ἐπιθυμίᾳ  γὰρ   κακῇ ὄνομα ὕβρις, καὶ τὸν
[2, 12]   τὸν καλλωπισμὸν κελεύει· εἰ μὲν  γὰρ   καλαὶ εἶεν, ἀπόχρη φύσις·
[2, 8]   εἰδώλων τῶν νεκρῶν καταστεπτέον.  γὰρ   καλὸς τοῦ ἀμαράντου στέφανος ἀπόκειται
[2, 10]   εἰ μὴ ἔβλαψεν. μὲν  γὰρ   κατὰ νόμον σφαλερά, εἰ μὴ
[2, 8]   ἀλεαίνεσθαι ἐθέλει τὸ νευρῶδες· οὐ  γὰρ   κατὰ πάντα ἀποσκορακιστέον τὴν χρῆσιν
[2, 7]   κατήγορός ἐστιν ἀκρασίας· οὐ  γὰρ   κατὰ τὰ αὐτὰ τοῖς βουσὶν
[2, 1]   τὸ ἀνενδεὲς τῶν ἀναγκαίων· αἱ  γὰρ   κατὰ φύσιν ὀρέξεις αὐταρκείᾳ περιορίζονται.
[2, 2]   ἀπέχεσθαι τοῦ φαρμάκου τούτου· οὐ  γὰρ   κατάλληλον ζεούσῃ ἡλικίᾳ τῶν ὑγρῶν
[2, 1]   ἀλλ´ οὐ πάντα συμφέρει» ταχὺ  γὰρ   καταπίπτουσιν ἐπὶ τὸ δρᾶν τὸ
[2, 10]   αὐτῇ γίνεται συνουσίας ὁρμητήριον· τὸ  γὰρ   κενὸν πᾶν ἐπιθυμεῖ πληρώσεως· συμβαίνει
[2, 1]   οὐκ ἀπαιδαγώγητον οὐδὲ τοῦτο· ἀγαθὴ  γὰρ   κουροτρόφος {αὐτάρκεια} εἰς κοινωνίαν ἀγάπη
[2, 1]   ἀπὸ τῆς ἐλλειπούσης τροφῆς· οὐ  γὰρ   κωλύεται τὸ ἀνατρέχον εἰς αὔξην
[2, 12]   τῶν περιττῶν κομιζομένη χρείαν. Τὸ  γὰρ   λιτόν, καὶ τοὔνομα ἐμφαίνει,
[2, 6]   αὑτῷ ἀδολέσχης προσκορής· πλεονάζων  γὰρ   λόγον βδελύττεται τὴν ψυχὴν αὐτοῦ.
[2, 4]   τῆς ὁμιλίας τῆς σεμνῆς·  γὰρ   λόγος τοῦ κυρίου ἐνοικείτω
[2, 7]   τὸ φθέγμα τὸ αὐτοῦ. Οὔτε  γὰρ   μακρολογητέον ποτὲ οὔτε πολυλογητέον οὔτε
[2, 1]   καὶ οἱ ἀπὸ Πυθαγόρου· θηρίων  γὰρ   μᾶλλον τοῦτό γε, καὶ
[2, 8]   διελέγχεται τὸ ἐφήμερον αὐτῶν· ἄμφω  γὰρ   μαραίνεσθον, καὶ τὸ ἄνθος καὶ
[2, 8]   κατ´ εἰκόνα τοῦ κυρίου· οὐ  γὰρ   μαραίνεται ὡς ἄνθος. Οἶδα καὶ
[2, 2]   ἐκτείνου συμβολαῖς, κρεῶν ἀγορασμοῖς, πᾶς  γὰρ   μέθυσος καὶ πορνοκόπος πτωχεύσει καὶ
[2, 2]   τὰς εὐωχίας ἔδειξεν σαφῶς· οὐ  γὰρ   μεθύων ἐδίδασκεν. Ὅτι δὲ οἶνος
[2, 5]   πᾶσιν οὐδὲ ἐπὶ πᾶσιν. Μάλιστα  γὰρ   μειρακίοις καὶ γυναιξὶν ὄλισθος εἰς
[2, 10]   ἄδολον τοῦ βίου ὑποτυπούμενος. Καὶ  γὰρ   μέλι ἤσθιεν καὶ ἀκρίδας, γλυκεῖαν
[2, 10]   φασὶ παρθένους ἐστολίσθαι καλόν· οὐδὲν  γὰρ   μέρος ὁτιοῦν ἀπογυμνοῦσθαι γυναικὸς εὐπρεπές.
[2, 6]   πονηρὸν κολλώμενοι τῷ ἀγαθῷ·  γὰρ   μετὰ τῶν ἁγίων ἀναστρεφόμενος ἁγιασθήσεται.
[2, 2]   δὲ τῷ οἴνῳ κἀνταῦθα· οὐ  γὰρ   μέχρι τῶν ὕβρεως προϊτέον κρατήρων.
[2, 8]   ἀπὸ τῶν ἱματίων σου. Ἀλλὰ  γὰρ   μὴ λάθωμεν ὥσπερ οἱ γῦπες
[2, 12]   τὴν κενοδοξίαν, ἄρδην ἐκβλητέον. Τὰ  γὰρ   μὴ οἰκεῖα τῷ σώματι ὡς
[2, 1]   ἀπίστων καὶ πορεύεσθαι κρίνομεν— καλὸν  γὰρ   μὴ συναναμίγνυσθαι τοῖς ἀτάκτοις— πᾶν
[2, 7]   χεῖρα τῷ γενείῳ ὑπερειδόντων· ἀγεννὲς  γὰρ   μὴ φέρειν αὑτόν, καὶ τοῦτο
[2, 9]   Λὼτ δὲ δίκαιος— παραπέμπομαι  γὰρ   νῦν τῆς παλιγγενεσίου οἰκονομίας τὴν
[2, 4]   συμποτικὸς δέ ἐστι νῦν· ἐπιφέρει  γὰρ   ἀπόστολος πάλιν· ἐν πάσῃ
[2, 2]   ἐπιθυμίας τῆς ψυχῆς. Θάσιός τε  γὰρ   εὐώδης καὶ εὔπνους
[2, 12]   οὐ δαπάνης, ἐπέχει λόγον. Δέδωκεν  γὰρ   θεὸς οἶδ´ ὅτι τῆς
[2, 2]   τὸ πρόσωπον τὸ αὑτῶν. Καὶ  γὰρ   κελαρυσμὸς ῥαγδαίου τοῦ ποτοῦ
[2, 10]   φιλοκόσμων τούτων λελεγμένον; Ἀγρὸς  γὰρ   κόσμος» καὶ πόα ἡμεῖς
[2, 10]   γάμος καὶ ἐγκατατετάχθω· πληθύνεσθαι»  γὰρ   κύριος βούλεται τὴν ἀνθρωπότητα,
[2, 8]   ἄλλο μυστικὸν ἐνταῦθα εἰπεῖν. Ἐπεὶ  γὰρ   παγκρατὴς κύριος τῶν ὅλων,
[2, 8]   γῆς μετ´ εὐκλείας ὁδεύουσαν· ἐξῆλθεν  γὰρ   φθόγγος αὐτῶν ἐπὶ τὰ
[2, 7]   κατὰ τὰς ὁμιλίας προφορά. Καθόλου  γὰρ   Χριστιανὸς ἡρεμίας καὶ ἡσυχίας
[2, 4]   τῶν αὐτοῦ μεταλαμβάνοντας κτισμάτων· καὶ  γὰρ   ψαλμὸς ἐμμελής ἐστιν εὐλογία
[2, 3]   ὀλίγων ἄν τις περιποιήσαιτο. Μάταιοι  γὰρ   οἱ δι´ ἀπληστίαν ἐπ´ αὐτοῖς
[2, 9]   καὶ τὸν θεὸν εὐλογητέον· μακάριοι  γὰρ   οἱ ἐγρηγορότες εἰς αὐτόν, σφᾶς
[2, 8]   πω τῶν στεφάνων ἦν. Οὔτε  γὰρ   οἱ μνήστορες οὔθ´ οἱ ἁβροδίαιτοι
[2, 8]   ἐν κόσμῳ ἀναστροφῆς ἀπαλλαττόμενος· μυρίζονται  γὰρ   οἱ νεκροί· δάκρυα δέ ἐσμεν
[2, 7]   ἐξαισίων καὶ δακρύων» ὑπερμέτρων· πολλάκις  γὰρ   οἱ οἰνωμένοι καγχάσαντες ἐπὶ πλεῖστον,
[2, 7]   ἅμα καὶ κοπρών· καὶ  γὰρ   οἱ πολλοὶ ἀπομύττονται καὶ πτύουσιν
[2, 8]   αὑτῶν καταμαρτυροῦντες ἀμαθίας· τοῦτ´ αὐτὸ  γὰρ   οἱ σκληροκάρδιοι προφητείαν οὖσαν σεσοφισμένην
[2, 1]   πεινᾷ, ὃς δὲ μεθύει. Μὴ  γὰρ   οἰκίας οὐκ ἔχετε εἰς τὸ
[2, 2]   ἔμετοι καὶ παραφροσύναι ἐπεισεκώμασαν. ~Πᾶς  γὰρ   οἰνωθεὶς ἀνὴρ κατὰ τὴν τραγῳδίαν
[2, 3]   τῇ ἐπιτηδεύσει, τῷ καιρῷ. Ἑνὸς  γὰρ   ὄντας θεράποντας θεοῦ χρὴ καὶ
[2, 10]   τῆς θηλείας κατόπιν ἐπιών· ἔστι  γὰρ   ὀπισθοβατικόν· κυεῖ δὲ κατὰ μῆνα
[2, 5]   δὲ χωρῶν ἀκολασίαν ἐνδείκνυται. Ἁπλῶς  γὰρ   ὁπόσα φυσικὰ τοῖς ἀνθρώποις ἐστίν,
[2, 1]   ἀμέτρως καὶ ἀσχημόνως ἐμφορουμένους; Ἔστι  γὰρ   ὁρᾶν τοὺς τοιούτους ὑσὶν
[2, 10]   κατὰ τὰς παρανόμους συνουσίας. Ἔχε  γὰρ   ὀρθῶς παντὸς μᾶλλον μή ποτε
[2, 10]   τὸ πρόσωπον ἐπεσκιάσθαι προστέτακται. Οὐ  γὰρ   ὅσιον εἶναι θήρατρον ἀνθρώπων τὸ
[2, 8]   ἐν τοῖς ἀπολλυμένοις· οἷς μὲν  γὰρ   ὀσμὴ ἐκ θανάτου εἰς θάνατον,
[2, 1]   οἰκονομικώτατα καταγγέλλεται εὐτέλεια· μυρίων  γὰρ   ὅσων ἀφείλατο τὴν χρῆσιν
[2, 8]   σύμβολον στέφανος εἴη ἀλλὰ  γὰρ   ὅτι τοῖς εἰδώλοις κατωνόμασται.
[2, 10]   ὑπὸ γαστέρα δεσπόζειν ἀρχικώτατον. Εἰ  γὰρ   οὐδὲ τὸν δάκτυλον ὡς ἔτυχε
[2, 10]   παιδικὴν ἡλικίαν, παρεισάγουσαν— τοῖς μὲν  γὰρ   οὐδέπω συνεχώρησεν, τοὺς δὲ οὐκέτι
[2, 2]   εἷς, ἑνὸς γεώργιον θεοῦ. Τί  γὰρ   οὐκ ἀπόχρη ἐπιχώριος ἀποπληρῶσαι
[2, 1]   ἀναπείθει γοητεύοντα τὰς ὀρέξεις. Μὴ  γὰρ   οὐκ ἔνεστι καὶ ἐν εὐτελείᾳ
[2, 5]   ἀπὸ γελοίου ἤθους φερομένους. Τὸ  γὰρ   οὐκ ἔστι δένδρον καλὸν ποιοῦν
[2, 1]   καὶ πνευματικῆς κατηξιωμένους τροφῆς. Μὴ  γὰρ   οὐκ ἔχομεν ἐξουσίαν φαγεῖν καὶ
[2, 1]   ἐγκρατείας κερδαίνων τὸν ἄνθρωπον. Μὴ  γὰρ   οὐκ ἔχομεν ἐξουσίαν φαγεῖν καὶ
[2, 2]   ἑτοίμους εἰς μέθην αἰνίττεσθαι. Καὶ  γὰρ   οὖν κἀν τούτοις τὸ λογιστικὸν
[2, 10]   περιττώσεως πόρον ἐπιθοροῦν· τὸ μὲν  γὰρ   οὖρον εἰς κύστιν ἀποκρίνεται,
[2, 5]   Οὔτε γὰρ ἀεὶ γελαστέον— ἄμετρον  γάρ—   οὔτε πρεσβυτέρων τινων ἑτέρων
[2, 1]   τοῦ σίγμα στοιχείου νενοηκότες.  γὰρ   οὐχ οὗτοι οἱ περὶ τὰς
[2, 10]   σοφιστής, νόσον ἀνίατον ἡγούμενος.  γὰρ   οὐχὶ καὶ ἐκλύσεις παρέπονται τῷ
[2, 12]   τοὺς δεσμώτας τοὺς πλουσίους.  γὰρ   οὐχὶ κλοιὸς τὸ χρυσοῦν ἐστι
[2, 2]   εἰς μέθην εὐωχία· ὡς  γὰρ   ὀφθαλμοὺς οὐκ ἄν τις εὖ
[2, 7]   μὴν πλείονος ὄψου προσφέρεσθαι· οὐ  γὰρ   ὀψοφάγος φύσει, ἀλλὰ σιτοφάγος ἄνθρωπος.
[2, 10]   οὐ θέμις ἀντιπλασθῆναι πάθει· τὸ  γὰρ   πάθος οὐ φύσις· παραχαράττειν δέ,
[2, 2]   ἐνδύσεται διερρηγμένα πᾶς ὑπνώδης. Ὑπνώδης  γὰρ   πᾶς μὴ εἰς σοφίαν
[2, 8]   τῆς εὐωδίας ἔργον πεφήμισται· καὶ  γὰρ   πεπλήρωκεν τὸ πάθος τοῦ κυρίου
[2, 8]   ἡδυπάθειαν δεδομένων τῶν μύρων. Οὐ  γὰρ   περὶ τὸ ἐρεθιστικὸν τῶν μύρων
[2, 9]   λείους ἐχέτω τοὺς πόδας· αἱ  γὰρ   περίεργοι τορνεύσεις τῶν ἑρπηστικῶν ἔσθ´
[2, 10]   τῆς ἀράχνης μίτος· τὰ  γὰρ   περιττὰ ταῦτα καὶ διαφανῆ ἔλεγχός
[2, 10]   ἔντευξιν τοῦ γάμου τελειοῦσθαι· καὶ  γὰρ   ποθεινοτέρα χρονιωτέρα συμπλοκή. Οὐ
[2, 10]   ἀνθρώπων γένος κακοτέχνοις μηχαναῖς· αὗται  γὰρ   πορνείας ἐπικαλύμματι τοῖς ἐς παντελῆ
[2, 10]   ἐσθῆτος καὶ τὰς βαφάς· αὗται  γὰρ   πόρρω καὶ τῆς χρείας καὶ
[2, 1]   πολλοῖς τοῦ δείπνου χάριν. Οὐ  γάρ   που μεμαθήκασι τὸν θεὸν παρασκευάσαι
[2, 10]   γὰρ χρῆσις ὠφέλιμος— οὐ  γὰρ   πρὸς τὸ κρύος εὔθετος— οὔτε
[2, 2]   ἐπ´ ἀνέσει καὶ διαχύσει. Οἶνος  γὰρ   πρῶτον μὲν αὐτὸν αὑτῷ ἵλεω
[2, 10]   ἐπιμηνίοις καθάρσεσιν ἐνεσχημέναι τύχωσιν. Οὐ  γάρ   πω εὔλογον τῷ ἀποκαθάρματι τοῦ
[2, 11]   πλὴν εἰ μὴ στρατεύοιτο. Καὶ  γάρ   πως ἐγγὺς τὸ ὑποδεδέσθαι τῷ
[2, 8]   βδελυττόμενοι οἱ κάνθαροι— τούτους  γὰρ   ῥοδίνῳ χρισθέντας μύρῳ τελευτᾶν λέγουσιν—
[2, 10]   ἐπὴν εἰς κοίτην ἴωμεν· εἰ  γὰρ   σεμνότητα ἀσκητέον, ὥσπερ οὖν, πολὺ
[2, 6]   ἄρα ὑφέξει γλωσσαργία· ἔστι  γὰρ   σιωπῶν εὑρισκόμενος σοφός, καὶ ἔστι
[2, 7]   Λάλησον, πρεσβύτερε, ἐν συμποσίῳ· πρέπει  γάρ   σοι· ἀλλ´ ἀπαραποδίστως λάλησον καὶ
[2, 3]   σκεύεσι μεγαλαυχεῖν αἰσχρὸν κομιδῇ· οὐ  γὰρ   σπουδάζειν ἔτι περὶ τούτων πάνυ
[2, 9]   τὴν μαλακίαν τῶν στρωμάτων· Οὐδὲ  γὰρ   συνέχει ἐπιστρεφομένοις τοῖς εὐναζομένοις ἐν
[2, 10]   θήλειαν ἔστιν ὕαιναν λαβεῖν· οὐ  γὰρ   συνεχεῖς αἱ κυήσεις τῷ ζῴῳ
[2, 1]   ἔργον τοῦ θεοῦ» λέγουσα. Ἀνοήτου  γὰρ   σφόδρα θαυμάζειν καὶ τεθηπέναι τὰ
[2, 12]   αἱ τοιαῦται φωναί. Πρῶτον μὲν  γὰρ   τὰ ἀναγκαῖα καθάπερ τὸ ὕδωρ
[2, 12]   ἐκψήγματα μειρακιῶδές ἐστι τεθηπέναι. Ἐπὶ  γὰρ   τὰ διαυγῆ τῶν λιθιδίων καὶ
[2, 1]   ἄρα ἀδιάφορος χρῆσις. Οὐ  γὰρ   τὰ εἰσερχόμενα εἰς τὸ στόμα
[2, 10]   νεὼν τοῦ θεοῦ ποιητέον. Μέμνησθε  γὰρ   τὰς τέτταρας καὶ εἴκοσι χιλιάδας
[2, 10]   δίκαιον εἰς διαδοχὰς γνησίας. Νόμιμα  γὰρ   ταῦτα μόνα τῷ λόγῳ. Θείας
[2, 12]   πίε, εὐφραίνου» ἄφρονα κέκληκεν, ταύτῃ  γὰρ   τῇ νυκτὶ τὴν ψυχήν σου
[2, 12]   γυναῖκα δεικνύναι καλήν· ἐν μόνῃ  γὰρ   τῇ ψυχῇ καταφαίνεται καὶ τὸ
[2, 1]   καὶ καθαρᾶς γευομένους ἡδονῆς· ταύτην  γὰρ   τὴν ἀγάπην ἐκδέχεσθαι δεῖν ἐμφαίνει
[2, 12]   σύμβολα οὐκ αἰσχύνονται περικείμεναι. ὡς  γὰρ   τὴν Εὔαν ὄφις ἠπάτησεν,
[2, 9]   παραγγελμάτων, τοῦτο ἤδη λεκτέον. Μετὰ  γὰρ   τὴν εὐωχίαν εὐλογήσαντας τὸν θεὸν
[2, 12]   κίεν ἠύτε κούρη νηπίη. Ἀλλὰ  γὰρ   τὴν μὲν φιλοκοσμίαν ἥκιστα ἀρετῆς
[2, 10]   συλλαμβάνει πάλιν ἔτι θηλαζομένη· ἔχει  γὰρ   τὴν ὑστέραν δικρόαν. Καὶ οὐχὶ
[2, 3]   τὸ δίψος εὐκόλως διδάσκων· σκοπὸν  γὰρ   τὴν χρείαν ἐτίθετο, οὐ τὴν
[2, 6]   διὰ τοῦ οὐκ ἐπιθυμήσεις» καρπὸς  γὰρ   τῆς ἐπιθυμίας μοιχεία τῆς
[2, 10]   τῷ κρύει πεπονημένη μαραίνεται· πυκνουμένης  γὰρ   τῆς ἐπιφανείας ἐκ τοῦ περιέχοντος
[2, 10]   οἱονεὶ φῶς τοῦ λογισμοῦ· οὐδὲν  γὰρ   τῆς ἱστουργούσης Πηνελόπης διοίσομεν, μεθ´
[2, 1]   ἅμα καὶ πίνειν καθήκει· ἀκρασίας  γὰρ   τῆς μεγίστης συγχεῖν τοὺς καιρούς,
[2, 11]   ὑποδημάτων λύειν τοῦ κυρίου. Οὐ  γάρ   τι τῶν περιέργων ὑπεδέδετο
[2, 1]   ὡς Χριστὸν ἐσχήκαμεν αὐτοί. Εἰ  γάρ   τι τῶν τοιούτων βρωμάτων σκανδαλίζει
[2, 8]   διαστειλώμεθα, τὸ χρειῶδες αἱρούμενοι. Εἰσὶ  γάρ   τινες εὐωδίαι οὐ καρωτικαὶ οὐδὲ
[2, 1]   αὐτὸ κατευθύνειν χρή, λεκτέον· ὁπόταν  γάρ   τις ἀπὸ τῶν ἐκτὸς καὶ
[2, 8]   καὶ θυμιάμασιν καὶ βακκάρι· καὶ  γάρ   τις ἔμπορος παρῆν. Ἐπιτηδεύουσι δὲ
[2, 10]   ὑπὸ τοῦ πνεύματος, νεκρός. Βδελύττεται  γὰρ   τὸ ἅγιον μολύνεσθαι, ὥσπερ οὖν
[2, 1]   ἄρτῳ ζήσεται δίκαιος» Ἀλλὰ  γὰρ   τὸ δεῖπνον ἔστω λιτὸν ἡμῖν
[2, 10]   τὴν ὁμοίαν κατασκευὴν δοκιμάζομεν. ὡς  γὰρ   τὸ δεῖσθαι τῶν σκεπόντων κοινὸν
[2, 1]   ἀπόστολος ἀνακρούων λέγει· Ἕκαστος  γὰρ   τὸ ἴδιον δεῖπνον προλαμβάνει ἐν
[2, 12]   σὰρξ τιμία ὕδατι ἀναγεννωμένη. ~Καὶ  γὰρ   τὸ ὄστρειον ἐκεῖνο ἐν ὕδατι
[2, 2]   ὑγρότητα αὐτῶν ἀνασφογγιζομένην ξηροφαγίᾳ. Καὶ  γὰρ   τὸ συνεχὲς πτύειν καὶ ἀπομύσσεσθαι
[2, 8]   καὶ εὐωδίαν θυμιάματος νοούντων, ἀλλὰ  γὰρ   τὸ τῆς ἀγάπης δεκτὸν ἀναφέρειν
[2, 10]   δικαίῳ σωφροσύνην ἀποδύσασθαι θέμις. Ἰδοὺ  γὰρ   τὸ φθαρτὸν τοῦτο ἐπενδύσεται ἀφθαρσίαν,
[2, 10]   εἰς τὴν αἰδοίων σκέπην.  γάρ   τοι ἀρχαῖος ἄνθρωπος ἐν
[2, 1]   τοὺς δειπνοῦντας κατὰ λόγον. Τῶν  γάρ   τοι βρωμάτων ἐπιτηδειότατα οἷς αὐτόθεν
[2, 3]   τῆς ἀπειροκαλίας μισθός. ~Εἰ  γάρ   τοι γεωργοῦσιν ἡμῖν δικέλλης ἐστὶν
[2, 1]   τῆς ἀκρασίας διάληψις κενή.  γάρ   τοι θεὸς τὸν ἄνθρωπον πλάσας
[2, 4]   καὶ ἀποθηλύνουσαν ἡδονὴν εὐλαβουμένους· μελῶν  γάρ   τοι κατεαγότων καὶ ῥυθμῶν γοερῶν
[2, 7]   ἐπικίνδυνον τῆς ὥρας ἐπιδεικνύμενοι. Εὖ  γάρ   τοι παραγγέλλειν σοφία φαίνεται·
[2, 10]   τῆς ἴσης ἀσελγείας ἀπογεύσασθαι· κατακόρως  γάρ   τοι περὶ τὰς μίξεις τὰ
[2, 6]   τὴν φλύαρον ἀδολεσχίαν κατασιγαστέον. Ἐκ  γάρ   τοι πολυλογίας οὐκ ἐκφεύξῃ» φησίν,
[2, 12]   μὴ μεταδῶ τοῖς δεομένοις;  γὰρ   τοιοῦτος τέλειος τὸ ἀγαπήσεις
[2, 1]   ἀμφὶ τὰ πέμματα ματαιοτεχνίας. Τροφὴν  γὰρ   τολμῶσιν καλεῖν τὴν ἐν τρυφαῖς
[2, 8]   ἀνθῶν, μὴ καταστεφέτωσαν δέ· πολυωρεῖ  γὰρ   τὸν ἄνθρωπον πατὴρ καὶ
[2, 10]   ἐστι προκάλυμμα τῶν παθῶν· μοιχεύει  γὰρ   τὸν ἑαυτοῦ γάμον ἑταιριζόμενος
[2, 2]   διὰ τὴν φιλοινίαν· ἄμφω μὲν  γὰρ   τοῦ θεοῦ ποιήματα, καὶ ταύτῃ
[2, 8]   ἀναδεῖσθαι τοῖς ἄνθεσιν. μὲν  γὰρ   τοῦ κυρίου στέφανος ἡμᾶς ᾐνίττετο
[2, 7]   τινὶ παραπειθόμενοι εἰς δάκρυα· ἀπᾴδει  γὰρ   τοῦ λόγου καὶ τὸ ἐχθηλύνεσθαι
[2, 7]   σιωπῶντα, οὐ παύεται λαλῶν. Ἐπιτείνει  γὰρ   τοῦ νέου τὴν αἰδῶ
[2, 8]   καὶ τέλος αἰῶνος. ~Ἀλλ´ ἐξέβην  γὰρ   τοῦ παιδαγωγικοῦ τύπου τὸ διδασκαλικὸν
[2, 1]   τῆς πολυτελείας τῶν βρωμάτων· πᾶν  γὰρ   τοὐναντίον οἱ ταῖς εὐτελεστάταις χρώμενοι
[2, 10]   ἀποσπᾶται κατὰ συνουσίας ἀπουσίαν· φησὶ  γάρ·   Τοῦτο νῦν ὀστοῦν ἐκ τῶν
[2, 1]   ἐπιτηδεύματα συνέπεται τῷ βίῳ· ἐκ  γὰρ   τούτων οὔτ´ ἂν φρόνιμος οὐδείς
[2, 1]   εἰδωλόθυτα τά τε ἀποπεπνιγμένα· οὐδὲ  γὰρ   τούτων ψαύειν θέμις. Ἐπεὶ γὰρ
[2, 2]   τὴν τῶν ἐντοσθιδίων θεραπείαν. Ὡς  γὰρ   τροφαῖς ἐπὶ τὸ μὴ πεινῆν,
[2, 10]   σωφροσύνῃ παραχωρήσῃ τὸν ἄνθρωπον· Ἐν  γὰρ   τῷ αἰῶνι τούτῳ γαμοῦσι καὶ
[2, 9]   ὕπνου μαλακωτέρας» εὐνὰς παραπεμπομένους. Πρὸς  γὰρ   τῷ ἐπιψόγῳ τῆς ἡδυπαθείας ἐπιβλαβὴς
[2, 8]   πονηρά, δι´ ὧν ἐκεντούμεθα· αὐτὸς  γὰρ   τῷ ἰδίῳ πάθει ῥυσάμενος ἡμᾶς
[2, 6]   τοῦτο καὶ κολάσεως ἀξία· μόνον  γὰρ   τῷ ὄντι αἰσχρὸν κακία
[2, 12]   {φωνῆς} αἰνίττεσθαι χάριτος ἐκδεχόμεθα. Ἐπὶ  γὰρ   τῶν λίθων τῶν πολυτελῶν αἱ
[2, 5]   τῆς ἡμετέρας ἐξελαστέον πολιτείας. Πάντων  γὰρ   τῶν λόγων ἀπὸ διανοίας καὶ
[2, 10]   ἐπικάρπιον τὸ πῦρ, ὑπογράφοντες· τὰ  γὰρ   τῶν παλαιῶν συμπτώματα, ὡς καὶ
[2, 2]   τὸ πάθος οὐ πολλῷ· οὐδὲ  γὰρ   ὕδατος ἀνέδην ἐμφορεῖσθαι καθήκει, ὡς
[2, 9]   δὲ ἡμέρας ὄντες νήφωμεν. Πάντες  γὰρ   ὑμεῖς υἱοὶ φωτός ἐστε καὶ
[2, 10]   χρήσεως τὴν ἀμετρίαν εὐλαβητέον. Οὐδὲ  γὰρ   ὑπὲρ γόνυ καθάπερ τὰς Λακαίνας
[2, 8]   μὴ καρῶσι τὸν ἄνδρα· αἱ  γὰρ   ὑπέρμετροι χρίσεις τῶν μύρων κηδείας,
[2, 9]   διὰ τὴν ἐγρήγορσιν μεταλαμβάνειν—  γὰρ   ὕπνος ὥσπερ τελώνης τὸν ἥμισυν
[2, 2]   Θηβαῖος ἔλεγεν γέρων· κινουμένη μὲν  γὰρ   ὑπὸ τῆς τοῦ οἴνου θερμότητος
[2, 7]   καὶ τὸ κώνειον δεῖ· ἄμφω  γὰρ   ὑποσύρουσιν εἰς θάνατον. Χρὴ δὲ
[2, 1]   δεῖπνον ἡγεῖσθαι τὸ καταργούμενον; Ἐὰν  γάρ»   φησί, διαδῶ τὰ ὑπάρχοντά μου,
[2, 10]   εὕρεσιν τῆς ἀληθείας ἀναζωπυρήσωμεν. Ζητεῖτε  γάρ»   φησί, τὴν βασιλείαν τοῦ θεοῦ,
[2, 7]   ἐπιεικῶς ἀνδρὸς σώφρονος· Ἐν ὥρᾳ  γάρ»   φησίν, ἀναστάσεως μὴ οὐράγει καὶ
[2, 1]   ἐπίγνωσιν γεγονότες τοῦ θεοῦ. Δίκαιος  γάρ»   φησίν, ἐσθίων ἐμπίμπλαται τῇ ψυχῇ,
[2, 2]   τὴν Ἰουδαίων ἐπονειδίζων σκληροκαρδίαν· Ἦλθεν  γάρ»   φησίν, υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου,
[2, 1]   δ´ ἑστίασις ἀγάπης ἠρτήσθω. Μαθέτωσαν  γάρ»   φησίν, οἱ υἱοί σου, οὓς
[2, 9]   ἀναπαύλῃ. Ἐπεγερτικῶς οὖν ἀπονυστακτέον. Ἔστωσαν»  γάρ   φησιν, ὑμῶν αἱ ὀσφύες περιεζωσμέναι
[2, 10]   μέρει χρῆσθαι μετὰ αἰδοῦς·  γὰρ   φύσις ὥσπερ καὶ ταῖς τροφαῖς,
[2, 10]   τοίνυν ἐπικαλυπτώμεθα τὸ σκότος, τὸ  γὰρ   φῶς ἔνοικον ἡμῖν· καὶ
[2, 8]   κωμαστικήν, διανθιζομένους τὴν χλόην. Ἐμψύχει  γὰρ   χαίτην ἄλλως στέφανος περικείμενος
[2, 9]   περικόπτωμεν καταφορᾶς, νηφαλιώτερον κοιμηθησόμεθα· οὐ»  γὰρ   χρὴ παννύχιον εὕδειν» τοὺς ἔνοικον
[2, 11]   κατὰ φύσιν ἐκλέγειν χρή.  γὰρ   χρῆσις τῶν ὑποδημάτων μὲν
[2, 2]   δὲ ἀνδραποδώδεις, προσεπιθρύπτονται σπαταλῶσαι· οὐδεὶς  γὰρ   ψόφος οἰκεῖος ἀνδρὶ λογικῷ, ἔτι
[2, 10]   σώματι ὑμῶν τί ἐνδύσησθε·  γὰρ   ψυχὴ πλείων ἐστὶ τῆς τροφῆς
[2, 2]   δὲ ἀμείβεται τὴν ὕβριν· θερμὸς  γὰρ   ὢν καὶ χυμοὺς ἔχων ἡδεῖς,
[2, 5]   ἡμῖν αὐτοῖς ἐπιτρέπειν γελωτοποιεῖν. Ἄτοπον  γάρ,   ὧν ἀκροατὰς γενέσθαι κεκώλυται, τούτων
[2, 8]   στέφανον ἀμφιθῇς κάρᾳ. Ἦρος μὲν  γὰρ   ὥρᾳ λειμῶσιν ἐνδρόσοις καὶ μαλακοῖς,
[2, 10]   σοφῇ τὴν εἰδωλολατρείαν διαβέβληκε· δεῖ  γὰρ   ὡς ἀληθῶς ἁγνὸν εἰδώλων τὸν
[2, 4]   δεισιδαίμοσιν εἰς εἰδωλολατρείας σπεύδουσιν. Καὶ  γὰρ   ὡς ἀληθῶς ἀποπεμπτέα τὰ ὄργανα
[2, 2]   καὶ λόγῳ συγκιρνάντος μυστικῶς· καὶ  γὰρ   ὡς ἀληθῶς μὲν τὸ πνεῦμα
[2, 4]   ἣν ἐποίησεν, ἐπεσκέψατο πνοήν. Εἰρηνικὸν  γὰρ   ὡς ἀληθῶς ὄργανον ἄνθρωπός
[2, 10]   αἰδῶ ἀμφικαλύπτει» Ὅμηρός φησιν. Αἰσχύνομαι  γὰρ   ὡς ἀληθῶς ὁρῶν τοσοῦτον ἐκχεόμενον
[2, 1]   δεῖπνον κατὰ τὸν κωμικόν. Ἔστι  γὰρ»   ὡς ἀληθῶς τὰ πολλὰ τοῖς
[2, 4]   τῆς ἀπάτης ὀργάνοις περιψοφούμενοι· ἀτεχνῶς  γάρ,   ὡς ἐμοὶ δοκεῖ, θέατρον μέθης
[2, 2]   τῷ τῆς ἀμπέλου φαρμάκῳ· οὐδὲ  γὰρ   ὡς ἐπὶ πλεῖστον ἐγκυμαίνονται ἔτι
[2, 7]   διὰ τὴν ἀγάπην ἀπορητέον. Εἰ  γὰρ   ὡς ἐπιτείνοντες τὴν πρὸς ἀλλήλους
[2, 4]   ἐν ὄμμασιν καὶ ἐν ὠσὶν  γαργαλίζουσαν   καὶ ἀποθηλύνουσαν ἡδονὴν εὐλαβουμένους· μελῶν
[2, 7]   μὴν καὶ τῶν ὤτων οἱ  γαργαλισμοὶ   καὶ τῶν πταρμῶν οἱ ἐρεθισμοὶ
[2, 10]   τε ἔτι καὶ τῶν ὑπὸ  γαστέρα   δεσπόζειν ἀρχικώτατον. Εἰ γὰρ οὐδὲ
[2, 1]   καὶ τοὔνομα περιέχει, μανία περὶ  γαστέρα,   ἐπεὶ μάργος μεμηνώς. Τοὺς
[2, 1]   Τοιοῦτοι τῶν ἀνθρώπων οἱ εἰς  γαστέρα   πεπιστευκότες, ὧν θεὸς κοιλία
[2, 1]   δὲ τὸ ζῆν ἀποδόμενοι, ἐπὶ  γαστέρας   ἕρποντες, θηρία ἀνδρείκελα, κατ´ εἰκόνα
[2, 9]   τὸ ῥέγχειν τοῖς στρώμασιν ἐνειλημένον  γαστέρων   τε στενοχωρουμένων βορβορυγμοὶ τὸ διορατικὸν
[2, 1]   ζῷα, οἷς οὐδὲν ἀλλ´  γαστήρ   ἐστιν βίος, ἡμῖν δὲ
[2, 1]   τῶν ἄλλων ζῴων ἐν τῇ  γαστρὶ   τὴν καρδίαν ἔχειν. Τοῦτον ἐκτραπελόγαστρον
[2, 1]   περὶ τὸν λαιμόν, καὶ  γαστριμαργία   ἀκρασία περὶ τὴν τροφήν, ὡς
[2, 7]   δὴ τοῦτο ἐφυλάξαντο, πολλῷ μᾶλλον  γαστριμαργίαν   ἔφευγον. Οἱ δὲ αὐτοὶ οὗτοι
[2, 1]   ἀλλ´ τυφλώττουσα περὶ τὴν  γαστριμαργίαν   περιουσία. Οὐδεὶς δέ ἐστι πένης
[2, 1]   Ταῦτα τοῖς ἡδύσμασιν ἐξαλλάσσοντες οἱ  γαστρίμαργοι   τοῖς ὄψοις ἐπικεχήνασιν, ὅσα τε
[2, 1]   ἀνάγκη τῆς ὑπὸ τὸν οὐρανὸν  γαστρὸς   ἔτι τε μᾶλλον καὶ τῶν
[2, 1]   τὰ ἄγρια τῶν παρασίτων φῦλα»  γαστρὸς   ἡδονῆς οἳ μὲν τὸν λόγον,
[2, 10]   ἀφορᾶν θυγατέρας κρατεῖν τε ἡδονῶν  γαστρός   τε ἔτι καὶ τῶν ὑπὸ
[2, 9]   ξυστίδας τε ἁλουργὰς καὶ τοὺς  γαυνάκας   τοὺς πολυτιμήτους τά τε ποιητικὰ
[2, 1]   δικαίαν τροφὴν εὐχαριστίαν· ~καὶ  γε   ἀεὶ εὐχαριστῶν οὐκ ἀσχολεῖται περὶ
[2, 9]   τοῦ βίου συνδιαιρεῖται χρόνον— πολλοῦ  γε   δεῖ μεθ´ ἡμέραν ἐπιτρέπειν καθεύδειν
[2, 1]   λυσιτελὲς ἐνδίδωσι ῥοπήν, καὶ τό  γε   {ἔστιν} ἐπιτήδειον ἰσχὺν ἔχει καταργῆσαι
[2, 7]   ἐπιθεῖναι φωνῆς τοῖς σώφροσιν, οἷς  γε   ἐφεῖται λαλεῖν, τὸν ἀντιδιαλεγόμενον. Σιγὴ
[2, 5]   ἐξοικιστέον τῆς ἡμεδαπῆς πολιτείας, πολλοῦ  γε   καὶ δεῖ ἡμῖν αὐτοῖς ἐπιτρέπειν
[2, 1]   Πυθαγόρου· θηρίων γὰρ μᾶλλον τοῦτό  γε,   καὶ ἀπ´ αὐτῶν ἀναθυμίασις
[2, 8]   ἀλλὰ τὸ ὠφέλιμον ἐκλεκτέον, ὅπου  γε   καὶ τοῦ ἐλαίου τὴν γένεσιν
[2, 9]   πρὸς τὰς περιστάσεις παρασκευάζουσιν. Ἔτι  γε   μὴν οἱ ἀργυρόποδες σκίμποδες πολλῆς
[2, 2]   τοῦ πατρός μου. Ἀλλ´ ὅτι  γε   οἶνος ἦν τὸ πινόμενον πρὸς
[2, 10]   μεμήνασιν οἱ πολλοί, ἀλλὰ ἡμῖν  γε   οὐ σπουδαστέον. δὲ μακάριος
[2, 10]   τὰ ἐπίψογα, καὶ οὐδ´ ὅτι  γε   παραγυμνοῦν τὸ σφυρὸν κεκώλυται μόνον,
[2, 10]   ὠνόμασεν γραφή. Καίτοι τό  γε   πειρᾶσθαι λανθάνειν ἐφ´ οἷς πράττει
[2, 7]   παρὰ πότον· στοχαστέον γὰρ ἁμῇ  γέ   πῃ τῶν συνευωχουμένων, μὴ ἀποστέρξωσιν
[2, 10]   ἐμβρύῳ τὴν φιλανθρωπίαν. Ἀλλ´ οἷς  γε   συγκεχώρηται γῆμαι, τούτοις ἐδέησεν παιδαγωγοῦ,
[2, 10]   οὐ περισχίζεται, γημαμένη δὲ  γε   σώφρων διαιρεῖται τὸν βίον καὶ
[2, 1]   αὔριον γὰρ ἀποθνῄσκομεν· καὶ ὅτι  γε   τὴν τοιαύτην τρυφὴν ἁμαρτίαν λογίζεται,
[2, 10]   συμμεταβάλλει ταῖς τροπαῖς— ἀλλ´ οὔτι  γε   τὴν φύσιν αὐτὴν ἀμείβουσιν, ὡς
[2, 2]   ἑκὼν εἶπεν κακῶς. Καὶ πρό  γε   τῆς τραγῳδίας σοφία κέκραγεν·
[2, 10]   τὰ ἁλουργοβαφῆ καὶ ζῳωτά— προσήνεμόν  γέ   τι τρύφημα τουτοΐ— τόν τε
[2, 11]   τὸ ὑποδεδέσθαι τῷ δεδέσθαι. Ἀσκητικώτατόν  γέ   τοι γυμνοῖς χρῆσθαι τοῖς ποσὶν
[2, 10]   ταῦτα μόνα τῷ λόγῳ. Θείας  γέ   τοι μοίρας τῆς δημιουργικῆς μεταλαβόντας
[2, 8]   λελήθεσαν κεφαλὴν κοσμούμενοι κυρίῳ. Λίθος  γέ   τοι τίμιος μαργαρίτης
[2, 1]   καὶ σώφρονα αἰνίττεται τροφήν· ἀφαιρεῖν  γέ   τοι ὑποτίθεται τῶν ἐξ ὕδατος
[2, 2]   ἄνθρωπος καὶ αὐτός· καὶ εὐλόγησέν  γε   τὸν οἶνον, εἰπών· Λάβετε, πίετε·
[2, 1]   ἡμῶν αὐτῶν καὶ ὅπως ἁρμόττειν  γε   χρή. Στοχαζομένοις τοίνυν τῆς συμμετρίας
[2, 10]   γεγαμηκόσιν ἀπολέλειπται σκοπεῖν, τοῖς δὲ  γεγαμηκόσι   σκοπὸς παιδοποιία, τέλος δὲ
[2, 10]   δὲ τὸν καιρὸν μόνοις τοῖς  γεγαμηκόσιν   ἀπολέλειπται σκοπεῖν, τοῖς δὲ γεγαμηκόσι
[2, 10]   Πρόσωπον εὐπρεπές» Ἀλλὰ μόνου τοῦ  γεγαμηκότος»   ~Ἐγὼ δὲ οὐδὲ τὴν αἰτίαν
[2, 10]   ἐσθῆτι ἠμφιεσμένην, ἀλλοτρίῳ δὲ χρώματι  γεγανωμένην·   καὶ κίνησις αὐτῆς καὶ
[2, 2]   τοῦ Νῶε παροινία ἀνάγραπτος  γεγένηται,   ἵνα ὡς ὅτι μάλιστα τὴν
[2, 1]   καὶ θεῷ οἰκειότεροι, ὅσῳ σωφρονέστεροι.  Γεγόναμεν   δὲ οὐχ ἵνα ἐσθίωμεν καὶ
[2, 10]   χρῄζετε» Εἰ δὲ ὅλως ζητητικοὶ  γεγόναμεν,   μὴ εἰς τρυφὴν τὸ ζητητικὸν
[2, 10]   φαύλοις διαίταις ἐντρεφόμενοι ἄνδρες γυναικῶν  γεγόνασι   θηλύτεροι· οὐ δὴ καθυφεῖναι χρὴ
[2, 1]   τὴν κατάποσιν, δι´ ἣν πολυτιμότεροι  γεγόνασιν   μάγειροι γεωργῶν. Μὴ γὰρ ἀφαιροῦμεν
[2, 8]   τὰ μάλιστα μὲν δι´ ἄνθρωπον  γέγονε   τὰ ἄνθη, ταῦτα δὲ οἱ
[2, 12]   τρυφήσω; καὶ τίσιν οὖν ταῦτα  γέγονεν,   εἰ μὴ ἡμῖν; τελέως δὲ
[2, 9]   δὲ τοιοῦτος ζῇ· γὰρ  γέγονεν   ἐν αὐτῷ, ζωὴ ἦν. Μακάριος
[2, 8]   Ἰούδας φιλήματι προὔδωκε τὸν διδάσκαλον·  γέγονεν   αὐτὸς ὑποκριτὴς καὶ φίλημα
[2, 10]   αὐτοῦ τὸ πνεῦμα, σπήλαιον ὑαίνης  γέγονεν   οἶκός μου» τὴν ἐκ
[2, 2]   λόγῳ, δι´ ἣν λόγος  γέγονεν   σάρξ» Ἄγαμαι τοίνυν τοὺς αὐστηρὸν
[2, 8]   εἰς τὰς ὕβρεις τῆς τρυφῆς  γεγονέναι.   Εἰ δὲ καὶ ἄρα τι
[2, 10]   σφᾶς αὐτοὺς καθάπερ εἰς ὀχείαν  γεγονότας   ἐκδίδοσθαι ἡδοναῖς ἠθέλησεν. Δυσωπείτω δὲ
[2, 1]   ἀλλ´ ἵνα ὦμεν εἰς ἐπίγνωσιν  γεγονότες   τοῦ θεοῦ. Δίκαιος γάρ» φησίν,
[2, 1]   ἐν ταῖς Πράξεσι τῶν Ἀποστόλων  γέγραπται,   καὶ θεωρεῖ τὸν οὐρανὸν ἀνεῳγμένον
[2, 6]   ἀποφανούμεθα; Ἧι καὶ περὶ τούτου  γέγραπται·   Ὃς ἂν λαλήσῃ λόγον ἀργόν,
[2, 1]   τὴν σφῶν παρὰ τοῖς ἔχουσιν  γεγυμνωκότες.   Ἀναγκαίως ἄρα πρὸς τοὺς ἀπηρυθριακότας
[2, 7]   συμμετρίᾳ παραμετρούντων· τό τε γὰρ  γεγωνὸς   τῆς προφορᾶς μανιωδέστατον, τό τε
[2, 3]   ὕλης, οὐ τῷ〉 πλουσίῳ, εἰς  γεηπονίαν   συγχρώμεθα, τί κωλύει καὶ περὶ
[2, 8]   εἰς ἡδονὰς καὶ ῥᾳθυμίας, μάλιστα  γειτνιώσης   τῆς νυκτός. Οἶδ´ ὅτι ἀλάβαστρον
[2, 10]   Σιδὼν καὶ τῆς Λακωνικῆς  γείτων   τῆς θαλάσσης ποθεινόταται· ἀνάγονται δὲ
[2, 5]   οἶνος καί θ´ ἁπαλὸν  γελάσαι   καὶ ὀρχήσασθαι ἀνώγει, εἰς μαλακίαν
[2, 5]   ὑπόληψιν ἐνδείκνυται. Οὔτε γὰρ ἀεὶ  γελαστέον—   ἄμετρον γάρ— οὔτε πρεσβυτέρων
[2, 5]   οὔτε μὴν πρὸς τοὺς τυχόντας  γελαστέον   οὐδ´ ἐν παντὶ τόπῳ οὐδὲ
[2, 5]   ἐπειδὴ γελαστικὸν ζῷον ἄνθρωπος,  γελαστέον   τὰ πάντα, ἐπειδὴ οὐδὲ
[2, 5]   ἐπιτιθέναι πρέποντα. Οὐ γὰρ ἐπειδὴ  γελαστικὸν   ζῷον ἄνθρωπος, γελαστέον τὰ
[2, 2]   πόρρωθεν τὴν εἰκόνα ταύτην τὴν  γελοίαν   ἅμα καὶ ἐλεεινὴν σφᾶς αὐτοὺς
[2, 5]   ἐπιτηδεύσαιμεν εἶναί τε καὶ φαίνεσθαι  γελοῖοι,   τὸ τιμιώτερον πάντων τῶν ἐν
[2, 5]   μιμητάς· πολλῷ δὲ ἔτι ἀτοπώτερον  γελοῖον   αὐτὸν σπουδάζειν γενέσθαι, τοῦτ´ ἔστιν
[2, 5]   οὐκ ἂν ἑκόντες ἐπὶ τὸ  γελοιότερον   μεταστρέψαιμέν {ἄν} ποτε, {καὶ} πῶς
[2, 5]   τὸν ἐντὸς ἄνθρωπον ἐπὶ τὸ  γελοιότερον   σχηματιζόμενον ἀνασχοίμεθα; Καὶ εἰ τὸ
[2, 5]   προέσθαι λόγους, μὴ οὐχὶ ἀπὸ  γελοίου   ἤθους φερομένους. Τὸ γὰρ οὐκ
[2, 5]   ῥεόντων οὐχ οἷόν τέ ἐστι  γελοίους   τινὰς προέσθαι λόγους, μὴ οὐχὶ
[2, 5]   ταῦτα, ἐπεὶ μηδὲ τῶν  γελοίων   λόγος {τοῖος} ἀκροάσεως ἄξιος, διὰ
[2, 5]   ~Περὶ γέλωτος. Μιμηλοὺς δὲ ἀνθρώπους  γελοίων,   μᾶλλον δὲ καταγελάστων παθῶν τῆς
[2, 5]   ἐφύβριστον καὶ καταγέλαστον. Εἰ γὰρ  γελοίως   σχηματισθῆναι, καθάπερ ἐν ταῖς πομπαῖς
[2, 3]   ἀπόστολος. ~Τοῦτο ὑπολείπεται μὴ  γελοίως   σχηματισθῆναι, καθάπερ ἐν ταῖς πομπαῖς
[2, 5]   ἧττον» γὰρ ἂν καταγέλαστος  γέλως   αὐτῷ εἴη» Χρὴ δὲ καὶ
[2, 2]   ἡμεῖς παραπλήσιον θέαμα ἄλλοις καὶ〉  γέλως   γενώμηθα. Ἀστείως ἄρα εἴρηται· Ὡς
[2, 5]   ἐπὶ γυναικῶν γίνοιτο, κιχλισμὸς προσαγορεύεται,  γέλως   δέ ἐστι πορνικός, εἰ δὲ
[2, 5]   εἰ δὲ ἐπὶ ἀνδρῶν, καγχασμός,  γέλως   ἐστὶν οὗτος μνηστηριώδης κἀξυβρίζων· Μωρὸς
[2, 5]   γυναιξὶν ὄλισθος εἰς διαβολὰς  γέλως   ἐστίν. Τὸ δὲ καὶ φαίνεσθαι
[2, 5]   ἀνακλᾶται κατὰ πρόσωπον— σωφρονούντων  γέλως·   δὲ ἐκμελὴς τοῦ προσώπου
[2, 3]   μηδενὶ μεταδιδούς. Χλεύη δὲ καὶ  γέλως   πλατὺς οὐροδόχας ἀργυρᾶς καὶ ἀμίδας
[2, 5]   γελωτοποιητέον. Ἀλλὰ καὶ αὐτὸν τὸν  γέλωτα   ἐπιστομιστέον. Καὶ γὰρ αὖ καὶ
[2, 5]   μνηστηριώδης κἀξυβρίζων· Μωρὸς δὲ ἐν  γέλωτι   ἀνυψοῖ φωνὴν αὐτοῦ» φησὶν
[2, 5]   καὶ δεῖ ἡμῖν αὐτοῖς ἐπιτρέπειν  γελωτοποιεῖν.   Ἄτοπον γάρ, ὧν ἀκροατὰς γενέσθαι
[2, 5]   ἔργων ἐθίζων, χαριεντιστέον τε, οὐ  γελωτοποιητέον.   Ἀλλὰ καὶ αὐτὸν τὸν γέλωτα
[2, 5]   λόγος ἐστίν. Εἰ τοίνυν τοὺς  γελωτοποιοὺς   ἐξοικιστέον τῆς ἡμεδαπῆς πολιτείας, πολλοῦ
[2, 5]   ἀνθοφορούσῃ καὶ ἑταιρούσῃ μουσικῇ. ~Περὶ  γέλωτος.   Μιμηλοὺς δὲ ἀνθρώπους γελοίων, μᾶλλον
[2, 7]   εἰς θάνατον. Χρὴ δὲ καὶ  γελώτων   εἴργεσθαι ἐξαισίων καὶ δακρύων» ὑπερμέτρων·
[2, 2]   ὑπὸ ἀκρασίας, μηδὲ περιχεῖν τὸ  γένειον   τὴν ἐσθῆτα καταβρέχειν, ἀθρόου
[2, 1]   καὶ τὴν στρωμνὴν καὶ τὸ  γένειον   φυλάττουσιν, τὸ εὔσχημον τοῦ προσώπου
[2, 7]   ἐπιφερόντων τὴν χεῖρα τῷ  γενείῳ   ὑπερειδόντων· ἀγεννὲς γὰρ μὴ φέρειν
[2, 1]   ἠγάπησας, κύριε, ὅτι οὐχ αἱ  γενέσεις   τῶν καρπῶν τρέφουσιν ἄνθρωπον, ἀλλὰ
[2, 10]   ῥεύματι καὶ ἀποκαθάρματι σπέρμα {δὲ}  γενέσεως   εὐφυοῦς τῶν τῆς μήτρας ἀποστερούμενον
[2, 10]   οὐδὲ καθυβριστέον τὸ σπέρμα, ἀρχηγὸν  γενέσεως   οὐσίαν, συνεσπαρμένους ἔχουσαν τῆς φύσεως
[2, 10]   ὁρᾶται τῷ σώματι· ἀρχὴ γὰρ  γενέσεως   τὸ ἀπαλλαττόμενον. Ἀλλὰ καὶ τῆς
[2, 1]   τοῦ δαίμονα ἔχειν σύνοικον εὐδαίμονα  γενέσθαι·   εὐδαιμονία δὲ ἐν χρήσει ἀρετῆς
[2, 5]   γελωτοποιεῖν. Ἄτοπον γάρ, ὧν ἀκροατὰς  γενέσθαι   κεκώλυται, τούτων εὑρίσκεσθαι μιμητάς· πολλῷ
[2, 7]   οὐδὲ συγκαταθήσῃ μετὰ τοῦ ἀδίκου  γενέσθαι   μάρτυς ἄδικος» οὔτε εἰς διαβολὰς
[2, 1]   Σώφρων οὐδ´ ἂν μελλήσαι ποτὲ  γενέσθαι»   χρώμενος αὐτῇ, τὸν νοῦν
[2, 8]   {καὶ} τῷ Μωσεῖ καταφανῆ ἐβούλετο  γενέσθαι   τὴν αὑτοῦ δύναμιν, ὄψις αὐτῷ
[2, 5]   ἔτι ἀτοπώτερον γελοῖον αὐτὸν σπουδάζειν  γενέσθαι,   τοῦτ´ ἔστιν ἐφύβριστον καὶ καταγέλαστον.
[2, 1]   ἂν φρόνιμος οὐδείς ποτ´ ἂν  γενέσθαι   τῶν ὑπὸ τὸν οὐρανὸν ἀνθρώπων
[2, 4]   θεὸν δι´ εὐχαριστίας καὶ ψαλμῳδίας  γενέσθω   φιλοφροσύνη, δευτέρα δὲ εἰς τὸν
[2, 8]   γε καὶ τοῦ ἐλαίου τὴν  γένεσιν   ἀνῆκεν θεὸς ἀνθρώποις εἰς
[2, 10]   γίνεται τοῦ θεοῦ, καθὸ εἰς  γένεσιν   ἀνθρώπου ἄνθρωπος συνεργεῖ. Οὐ πᾶσα
[2, 10]   κοιλότης· οὐ γὰρ εἰς  γένεσιν   δεδημιούργηται. Ἐντεῦθεν συμφανὲς ἡμῖν ὁμολογουμένως
[2, 10]   τὸ φιλότεχνον τῆς παμμήτορος καὶ  γενεσιουργοῦ   φύσεως μὴ νοήσαντες· ἐπεὶ γάρ
[2, 2]   Θρᾷκες, πολεμικὰ ξύμπαντα ὄντα ταῦτα  γένη,   καὶ καλὸν καὶ εὔδαιμον ἐπιτήδευμα
[2, 2]   Οὐ μὴ πίω ἐκ τοῦ  γενήματος   τῆς ἀμπέλου ταύτης, μέχρις ἂν
[2, 12]   παραλαμβάνουσιν· οὖν ἡτοίμασας, τίνος  γένηται;   Ἀπελλῆς ζωγράφος θεασάμενός τινα
[2, 1]   ἐξουσία ὑμῶν αὕτη πρόσκομμα  γένηται   τοῖς ἀσθενέσιν. ~Οὐ χρὴ οὖν
[2, 9]   ἀσκήσεως ἀίδιον ἐγρήγορσιν ἐκ πόνων  γεννᾷ.   Μὴ οὖν ἡμᾶς βαρείτων αἱ
[2, 1]   ἰσχυρότεροί εἰσι καὶ ὑγεινότεροι καὶ  γενναιότεροι,   ὡς οἰκέται δεσποτῶν καὶ γεωργοὶ
[2, 6]   ὁμιλίαι κακαί, ποιητικὴ λέγει.  Γενναιότερον   δὲ ἀπόστολος γίνεσθε» φησὶν
[2, 8]   φθορᾶς οὐκ ἐπιδεχόμενος. Χρυσὸν αὐτῷ  γεννηθέντι   βασιλείας σύμβολον προσεκόμισαν οἱ μάγοι.
[2, 8]   οὐκ οἴεσθε τὰ ἤθη τὰ  γεννικὰ   ἐκθηλύνειν δύνασθαι; μάλιστα. Ὥσπερ δὲ
[2, 10]   ἀσέλγειαν ῥέον, ἐγκρατείᾳ παιδαγωγούμενον, ἀνέραστον  γενόμενον   τῆς φθορᾶς, ἀιδίῳ σωφροσύνῃ παραχωρήσῃ
[2, 2]   νενομίκασιν· ἡμεῖς δὲ τὸ εἰρηνικὸν  γένος   εἰς ἀπόλαυσιν, οὐκ εἰς ὕβριν
[2, 12]   πάντα συμφέρει» ~Παρήγαγεν δὲ τὸ  γένος   ἡμῶν ἐπὶ κοινωνίᾳ θεὸς
[2, 10]   προνοίας θεϊκῆς φυόμενον τῶν ἀνθρώπων  γένος   κακοτέχνοις μηχαναῖς· αὗται γὰρ πορνείας
[2, 2]   παραπλήσιον θέαμα ἄλλοις καὶ〉 γέλως  γενώμηθα.   Ἀστείως ἄρα εἴρηται· Ὡς ἄρα
[2, 2]   κύλιξιν διαχέουσαι τὰ χείλη περιρραγεῖς  γένωνται   πλατυνομένου τοῦ στόματος, στεναῖς κομιδῇ
[2, 4]   τῷ εἰρηνικῷ, ἡμεῖς κεχρήμεθα,  γεραίρομεν   τὸν θεόν, οὐκέτι τῷ ψαλτηρίῳ
[2, 7]   ἐστιν, ἀκίνδυνον δὲ τῶν νέων  γέρας,   λόγος δὲ ἀγαθὸν ἡλικίας δεδοκιμασμένης.
[2, 8]   θεῖος δρέπεται γεωργός. Στέφανος δὲ  γερόντων   τέκνα τέκνων, δόξα δὲ παισὶν
[2, 2]   δοκῶ, μεθύων Θηβαῖος ἔλεγεν  γέρων·   κινουμένη μὲν γὰρ ὑπὸ τῆς
[2, 1]   βεβαίου καὶ μονίμου καὶ καθαρᾶς  γευομένους   ἡδονῆς· ταύτην γὰρ τὴν ἀγάπην
[2, 8]   δὲ τὴν τρυφὴν καὶ τῆς  γεύσεως   ἀποκεκλείκαμεν, οὕτως ἀμέλει καὶ τῶν
[2, 1]   σωμάτων, ἀνατροπὰς στομάχων, ἐκπορνευούσης τῆς  γεύσεως   διά τινος κακοδαίμονος τέχνης τῆς
[2, 12]   αὗται, τὰ δ´ ἄλλα ὕλη  γεώδης   καταλείπονται. Συμβολικῶς τούτοις εἰκότως τειχίζεται
[2, 10]   τῆς τοῦ παντὸς διαμονῆς προμηθούμενος  γεωργεῖ,   καὶ μὲν δι´ ἑαυτόν,
[2, 10]   προμήθεια, τέλος δὲ αὐτῷ τῆς  γεωργίας   τῶν καρπῶν συγκομιδή. Μακρῷ
[2, 2]   σώφρονι συμπότῃ οἶνος εἷς, ἑνὸς  γεώργιον   θεοῦ. Τί γὰρ οὐκ ἀπόχρη
[2, 1]   γενναιότεροι, ὡς οἰκέται δεσποτῶν καὶ  γεωργοὶ   κτητόρων· καὶ οὐ μόνον ῥωμαλεώτεροι,
[2, 10]   καρπῶν συγκομιδή. Μακρῷ δὲ ἀμείνων  γεωργὸς   ἔμψυχον σπείρων ἄρουραν·
[2, 8]   σαρκικῶν λειμώνων θεῖος δρέπεται  γεωργός.   Στέφανος δὲ γερόντων τέκνα τέκνων,
[2, 3]   μισθός. ~Εἰ γάρ τοι  γεωργοῦσιν   ἡμῖν δικέλλης ἐστὶν χρεία καὶ
[2, 10]   πᾶσα, ἀλλ´ οὐχὶ τῷ αὐτῷ  γεωργῷ·   οὐδὲ μὴν εἰς πέτρας σπαρτέον
[2, 10]   εὐτεκνία, καθάπερ καὶ τῷ  γεωργῷ   τῆς τῶν σπερμάτων καταβολῆς αἰτία
[2, 10]   μόνον ἐπιτέτραπται τῷ γήμαντι ὡς  γεωργῷ   τὸ τηνικάδε, ὁπηνίκα καιρὸς
[2, 1]   δι´ ἣν πολυτιμότεροι γεγόνασιν μάγειροι  γεωργῶν.   Μὴ γὰρ ἀφαιροῦμεν τὴν συμπεριφοράν,
[2, 12]   οἱ τὴν ἐπὶ θανάτῳ κεκριμένοι  γεωρυχοῦσι   παρ´ ἡμῖν. Ἀλλὰ καὶ τῇ
[2, 8]   καλῶς πεπολιτευμένῳ· τὸ ἄνθος τοῦτο  γῆ   βαστάζειν οὐ κεχώρηκεν· μόνον δὲ
[2, 10]   ἄνθρωπος συνεργεῖ. Οὐ πᾶσα οὖν  γῆ   εὔθετος εἰς σπερμάτων ὑποδοχήν, εἰ
[2, 12]   τὰ δὲ ὅσα μὴ ἀναγκαῖα  γῇ   τε καὶ ὕδατι ἔκρυψεν. Διὰ
[2, 10]   χρυσῶν ἐνέρσει τεττίγων κοσμούμενοι, τὸ  γηγενὲς   ὡς ἀληθῶς ἀπειροκαλίᾳ κιναιδίας ἐνδεικνύμενοι.
[2, 3]   σοφία δὲ οὐκ ὠνητὴ νομίσματι  γηΐνῳ   οὐδ´ ἐν ἀγορᾷ, ἀλλ´ ἐν
[2, 10]   φιλανθρωπίαν. Ἀλλ´ οἷς γε συγκεχώρηται  γῆμαι,   τούτοις ἐδέησεν παιδαγωγοῦ, ὡς μὴ
[2, 10]   φροντὶς αὐτῆς οὐ περισχίζεται,  γημαμένη   δὲ γε σώφρων διαιρεῖται
[2, 10]   Σπείρειν δὲ μόνον ἐπιτέτραπται τῷ  γήμαντι   ὡς γεωργῷ τὸ τηνικάδε, ὁπηνίκα
[2, 11]   ἐκ τῆς ἐπιβάσεως ῥυθμίζουσαι τὴν  γῆν,   τὸ ἑταιρικὸν τοῦ φρονήματος ἐκ
[2, 1]   θανάτῳ τρέφεσθαι, κάτω βλέποντας εἰς  γῆν   τοὺς ἐκ γῆς ἀεὶ καὶ
[2, 10]   τοῦ καιροῦ ἐπιτηρεῖν παιδαγωγίας, τὸ  γῆρας   λέγω καὶ τὴν παιδικὴν ἡλικίαν,
[2, 1]   βλέποντας εἰς γῆν τοὺς ἐκ  γῆς   ἀεὶ καὶ κεκυφότας εἰς τραπέζας,
[2, 10]   τῆς ἐσθῆτος τὰς ἐπιπολαίους τῆς  γῆς   ἀχυρμιάς, οὐδὲ τῶν κατεαγότων τούτων
[2, 8]   ἐπὶ τὰ πέρατα ἧκεν τῆς  γῆς.   Δάκρυα δὲ μετάνοιά ἐστι,
[2, 10]   Αἰγύπτου, ἄλλας δέ τινας ἐκ  γῆς   Ἑβραίων καὶ Κιλίκων ἐκποριζόμενοι γῆς.
[2, 3]   ἔπινεν παρὰ τὰς εὐωχίας, οὐ  γῆς   ἐξορύττων μέταλλα, οὐδὲ ἀργύρου καὶ
[2, 8]   αὐτῶν ἐπὶ τὰ πέρατα τῆς  γῆς.   Καὶ εἰ μὴ φορτικὸς εἶναι
[2, 1]   τετράποδα καὶ τὰ ἑρπετὰ τῆς  γῆς   καὶ τὰ πτηνὰ τοῦ οὐρανοῦ
[2, 8]   διδασκαλίαν ἐπὶ τὰ πέρατα τῆς  γῆς   μετ´ εὐκλείας ὁδεύουσαν· ἐξῆλθεν γὰρ
[2, 3]   τῶν θηρίων τῶν ἐπὶ τῆς  γῆς,   οἱ ἐν τοῖς ὀρνέοις τοῦ
[2, 1]   τέτταρσιν ἀρχαῖς ἐκδεδεμένον ἐπὶ τῆς  γῆς·   πάντα τὰ τετράποδα καὶ τὰ
[2, 2]   ἀνθοσμίας τις ἄλλος τῆς Ἰταλῶν  γῆς,   πολλὰ ταῦτα ὀνόματα· σώφρονι συμπότῃ
[2, 10]   γῆς Ἑβραίων καὶ Κιλίκων ἐκποριζόμενοι  γῆς.   Τὰ δὲ ἀμόργινα καὶ τὰ
[2, 12]   θαλάττης τὰ ἐκβράσματα καὶ τῆς  γῆς   τὰ ἐκψήγματα μειρακιῶδές ἐστι τεθηπέναι.
[2, 10]   φύσιν αὐτὴν ἀμείβουσιν, ὡς θῆλυ  γίγνεσθαι   ἐκ τοῦ ἄρρενος κατὰ μετασχηματισμόν·
[2, 2]   περιέχον παρὰ τὸ μεθ´ ἡμέραν  γίγνεται,   ὡς δεῖν ὑποτρέφειν τὴν ἐκλείπουσαν
[2, 4]   καὶ ἀπρεπεῖς καὶ ἀπαίδευτοι κομιδῇ  γίγνοιντο   ἂν κυμβάλοις καὶ τυμπάνοις ἐξηχούμενοι
[2, 12]   τὸ ὄστρειον ἐκεῖνο ἐν ὕδατι  γιγνόμενον   περιστέγει τὴν σάρκα, ἐκ δὲ
[2, 10]   συνεχεῖς αἱ κυήσεις τῷ ζῴῳ  γίγνονται   τούτῳ πλεοναζούσης ἐν αὐτοῖς ἀδεῶς
[2, 9]   τορνεύσεις τῶν ἑρπηστικῶν ἔσθ´ ὅτε  γίγνονται   τρίβοι ζῴων, περὶ τὰς ἐντομὰς
[2, 8]   τὰ μὴ κύρια τῶν μερῶν  γίνεσθαι.   Ἡδονὴ δέ, μὴ πρόσεστι
[2, 1]   τὸ ἀναγκαῖον τῆς τροφῆς ὄνειδος  γίνεσθαι   ἡδονῆς. Οὐκ ἔχει δὲ ὅρον
[2, 1]   γὰρ θέλω ὑμᾶς κοινωνοὺς δαιμονίων  γίνεσθαι»   ἀπόστολος λέγει, ἐπεὶ δίχα
[2, 10]   ἁλουργῷ παραπετάσματι χρωμένην περίβλεπτον ἐθέλειν  γίνεσθαι   τὴν γυναῖκα εὔλογον. Εἴθε γὰρ
[2, 1]   καὶ τῶν παίδων τὰ σώματα  γίνεσθαί   φασιν εἰς μῆκος ἐπιδιδόντων ἀπὸ
[2, 6]   λέγει. Γενναιότερον δὲ ἀπόστολος  γίνεσθε»   φησὶν ἀποστυγοῦντες τὸ πονηρὸν κολλώμενοι
[2, 3]   χρεία, μὴ πολυτέλεια  γινέσθω.   Τί γάρ; εἰπέ μοι· τὸ
[2, 10]   γὰρ γραφὴ τῷ χρόνῳ  γίνεται,   αἱ δὲ ῥύψεις καὶ αἱ
[2, 12]   τῆς ἐπιθυμίας εἰς χρυσίον εἴδωλον  γίνεται   βασανιζόμενον πυρί, μόνῳ τηρεῖται
[2, 12]   μαργαρίτης ὑπερφυῶς τῇ γυναικωνίτιδι εἰσεκώμασεν·  γίνεται   δὲ οὗτος ἐν ὀστρείῳ τινὶ
[2, 4]   ἐν προστάγματι αὐτοῦ πᾶσα εὐδοκία  γίνεται,   καὶ οὐκ ἔστιν ἐλάττωσις εἰς
[2, 2]   ἐπισκοπῇ τὴν ἀνθρώπων ἀγέλην, τέχνη  γίνεται   περὶ βίον, καὶ ταύτῃ πάντῃ
[2, 1]   γὰρ καὶ ἄσημος φωνὴ  γίνεται,   πλήρεσι ταῖς γνάθοις στενοχωρουμένη, καὶ
[2, 4]   δοκεῖ, θέατρον μέθης τὸ τοιοῦτον  γίνεται   συμπόσιον. Ἀποθεμένους γὰρ ἡμᾶς τὰ
[2, 10]   μόνον τῆς ὑστέρας ἱκανὸν αὐτῇ  γίνεται   συνουσίας ὁρμητήριον· τὸ γὰρ κενὸν
[2, 10]   τὸ φθέγμα αὐτῶν, καὶ ἤδη  γίνεται   τῆς φωνῆς τῶν ὀρνέων ἔαρ
[2, 10]   δὲ ἄλλως φερομένη ὅλη  γίνεται   τοῦ γάμου, τοῦτ´ ἔστι τοῦ
[2, 10]   κατὰ τοῦτο εἰκὼν ἄνθρωπος  γίνεται   τοῦ θεοῦ, καθὸ εἰς γένεσιν
[2, 5]   ἔκλυσις, εἰ μὲν ἐπὶ γυναικῶν  γίνοιτο,   κιχλισμὸς προσαγορεύεται, γέλως δέ ἐστι
[2, 10]   ἐμποδὼν τῇ ἐνεργείᾳ τοῦ περιπατεῖν  γινόμενον,   καλλύντρου δίκην ἐπισυρομένης τῆς ἐσθῆτος
[2, 1]   γραφῆς ἀποδέδεικται, δι´ ἀγάπην μὲν  γινόμενον   τὸ δεῖπνον, ἀλλ´ οὐκ ἀγάπη
[2, 10]   μέλανος, παταγητικὸς δὲ ἐξ ᾠδικοῦ  γινόμενος·   ὡσαύτως δὲ καὶ ἀηδὼν
[2, 10]   καὶ ὀργᾶν. Διὰ τοῦτο ἐπικυήσεις  γίνονται   αὐτοῖς. Ἀπέχεσθαι τοίνυν σφοδρῶν τε
[2, 8]   δὲ τὰς τρίχας πολιώτεραι θᾶττον  γίνονται   διὰ τὰ ἀρώματα ξηραντικὰ ὄντα.
[2, 2]   Οὐ τῶν ἰχνευόντων ποῦ πότοι  γίνονται;   Ἐνταῦθα μὲν καὶ νεκρὸν ἤδη
[2, 7]   ὅτε δὲ καὶ ἄλλοις παραίτιοι  γίνονται   σφαλμάτων, τὸ ἐπικίνδυνον τῆς ὥρας
[2, 2]   ἔνδοθεν χλιαινόμενοι ἐπὶ τὰς ὀρέξεις  γίνονται,   ὡς δὴ προὖπτον αὐτῶν τὴν
[2, 10]   τὸν θεὸν ὑπονοῶν. Οὐ γὰρ  γινώσκει»   φησὶν γραφή, ὅτι ὀφθαλμοὶ
[2, 2]   Ἐνθένδε ἤδη τῆς ἡλικίας τὸ  γλεῦκος   ὑπερβάλλει τῆς αἰδοῦς τοὺς ὅρους.
[2, 2]   ἡδεῖς, κεκραμένος ἐμμελῶς τὰ μὲν  γλίσχρα   τῶν περιττωμάτων διατήκει θερμότητι, τοὺς
[2, 10]   σπεύδειν καὶ τούτου μόνου ἐφάπτεσθαι  γλίχεσθαι   καταλείποντας τὰ τῇδε κόσμια αὐτῷ
[2, 10]   γὰρ μέλι ἤσθιεν καὶ ἀκρίδας,  γλυκεῖαν   καὶ πνευματικὴν τροφήν, ἀτύφους καὶ
[2, 2]   εὔπνους Λέσβιος καὶ Κρής τις  γλυκὺς   καὶ Συρακούσσιος ἡδὺς καὶ Μενδήσιός
[2, 1]   ταῖς γνάθοις στενοχωρουμένη, καὶ  γλῶσσα   τῇ τροφῇ πιεζομένη, τῆς κατὰ
[2, 6]   ἁμαρτίαν· δίκην ἄρα ὑφέξει  γλωσσαργία·   ἔστι γὰρ σιωπῶν εὑρισκόμενος σοφός,
[2, 7]   Φοβερὸς ἐν πόλει αὐτοῦ ἀνὴρ  γλωσσώδης.   Τῶν γοῦν φλυάρων καθάπερ τῶν
[2, 2]   οἴνῳ δὲ ἀμέτρῳ μὲν  γλῶττα   παραποδίζεται, παρίεται δὲ τὰ χείλη,
[2, 7]   κακίας κατατέτριπται, μόνη δὲ  γλῶττα   περιλείπεται εἰς βλάβην. Ταύτῃ τοι
[2, 4]   αὐτὸν ἐν ψαλτηρίῳ» ὅτι  γλῶττα   τὸ ψαλτήριον κυρίου· καὶ ἐν
[2, 2]   νοῦ κενός, φιλεῖ τε πολλὴν  γλῶτταν   ἐκχέας μάτην ἄκων ἀκούειν ἅπερ
[2, 4]   ἀλαλαγμοῦ» κύμβαλον τοῦ στόματος τὴν  γλῶτταν   λέγει, τοῖς κρουομένοις ἐπηχεῖ
[2, 1]   ἀγάπην τινὲς τολμῶσι καλεῖν ἀθύρῳ  γλώττῃ   κεχρημένοι δειπνάριά τινα κνίσης καὶ
[2, 1]   φωνὴ γίνεται, πλήρεσι ταῖς  γνάθοις   στενοχωρουμένη, καὶ γλῶσσα τῇ
[2, 1]   τοιοῦτος ἄνθρωπος οὐδὲν ἀλλ´  γνάθος   εἶναι. ~Μηδὲ ἐπιθύμει» φησὶν
[2, 1]   χορτάζεσθαι σπεύδοντας, ὡς καὶ τὰς  γνάθους   ἅμα ἄμφω ἐξογκοῦσθαι τῶν περὶ
[2, 8]   τῶν ὤτων καὶ ἐκ τῶν  γνάθων,   ἀλλὰ καὶ ἐκ τῶν μυκτήρων.
[2, 10]   σαρκὸς ἡδονὰς δίκαιον εἰς διαδοχὰς  γνησίας.   Νόμιμα γὰρ ταῦτα μόνα τῷ
[2, 9]   τοῦ ἀληθινοῦ καὶ τοῦ φρονεῖν  γνησίως   μάλιστα κηδεμών, ἐγρήγορε χρόνον ὡς
[2, 12]   νῦν εἰσι γυναῖκες, οὐ καλαὶ  γνησίως,   πεπλασμέναι δὲ πλουσίως. Ταύταις προφητεύει
[2, 10]   ἁμαρτίας, οἱ δὲ τούτων ἐπιεικέστεροι  γνωρίζουσι   μὲν οὔσας αὐτὰς ἁμαρτίας, ἡττῶνται
[2, 8]   πνεύματι. Τοῦτο σκευάζει Χριστὸς ἀνθρώποις  γνωρίμοις,   εὐωδίας ἄλειμμα, ἐκ τῶν οὐρανίων
[2, 10]   δὲ ἐπὶ τῇ ὕβρει δίκην  γνωριοῦσιν   ὑμῖν οἱ εἰς τὰ Σόδομα
[2, 1]   Ἀλλὰ ἀπόλλυται» φησί, τῇ σῇ  γνώσει   ἀδελφὸς ἀσθενῶν, δι´ ὃν
[2, 8]   Χριστῷ καὶ τὴν ὀσμὴν τῆς  γνώσεως   αὐτοῦ φανεροῦντι δι´ ἡμῶν ἐν
[2, 1]   ἐν Λιπάρᾳ μαινίδας οὐδὲ τὴν  γογγύλην   τὴν Μαντινικήν, ἀλλὰ οὐδὲ τὰ
[2, 4]   γάρ τοι κατεαγότων καὶ ῥυθμῶν  γοερῶν   τῆς μούσης τῆς Καρικῆς αἱ
[2, 1]   μὴ πεινῶντας ἡμᾶς ἐσθίειν ἀναπείθει  γοητεύοντα   τὰς ὀρέξεις. Μὴ γὰρ οὐκ
[2, 10]   Τὸ δὲ μὴ εἰς παίδων  γονὴν   συνιέναι ἐνυβρίζειν ἐστὶ τῇ φύσει,
[2, 10]   φύσιν τὴν αὑτοῦ ῥιζωθὲν λήψεται  γόνιμον»   Πάνυ γοῦν ἐμφανέστατα διὰ Μωυσέως
[2, 10]   τῷ ἀποκαθάρματι τοῦ σώματος τὸ  γονιμώτατον   τοῦ σπέρματος καὶ μετ´ ὀλίγον
[2, 10]   ἀμετρίαν εὐλαβητέον. Οὐδὲ γὰρ ὑπὲρ  γόνυ   καθάπερ τὰς Λακαίνας φασὶ παρθένους
[2, 6]   αἰσχροῦ προσηγορία τάττεται· οὐδὲ γὰρ  γόνυ   καὶ κνήμη τὰ μέλη ταῦτα
[2, 11]   πολλὴν βλακείαν κἀνταῦθα ἐπιδεικνύμεναι. Αἰσχρὰ  γοῦν   ἀληθῶς τὰ σανδάλια ἐκεῖνα, ἐφ´
[2, 2]   τῶν τῆς ἐπιθυμίας μελῶν. Ὀργῶσι  γοῦν   ἀναιδέστερον ἀναζέοντος οἴνου καὶ οἰδοῦσι
[2, 10]   οὐδὲ μὴν κερασβόλα σπαρτέον. ~Ὁ  γοῦν   αὐτὸς οὗτος Μωυσῆς καὶ ταῖς
[2, 12]   ὑπεκλύει, τὸ πάθος ἀδιάφορον. Ἐμοὶ  γοῦν   δοκοῦσιν ἑκουσίως περιπίπτουσαι δεσμοῖς αὐχεῖν
[2, 2]   ταῖς εὐωδίαις κεράννυσι χυμούς. Εὖ  γοῦν   ἐκεῖνο εἴρηται· Ἀγαλλίαμα ψυχῆς καὶ
[2, 12]   γυναῖκας τυπικώτατα κοσμίων ἀποσχέσθαι. Τὸ  γοῦν   ἐκπορνεῦσαν τῆς ἐπιθυμίας εἰς χρυσίον
[2, 10]   αὑτοῦ ῥιζωθὲν λήψεται γόνιμον» Πάνυ  γοῦν   ἐμφανέστατα διὰ Μωυσέως λόγος
[2, 5]   ὅπερ τ´〉 ἄρρητον ἄμεινον. Μάλιστα  γοῦν   ἐν οἴνῳ καθορᾶσθαι τὰ ἤθη
[2, 12]   βουβάλια, ὄφεις, περισκελίδας, ἐλλέβορον. Πάνυ  γοῦν   ἐπιψόγως πάντα τὸν γυναικεῖον καταλεγόμενος
[2, 2]   ἄκρατος, ἀμίδες, ἀργία, πότος. Ὁρᾶν  γοῦν   ἔστιν αὐτῶν τινας ἡμιμεθεῖς, σφαλλομένους,
[2, 8]   τέχνην τούτῳ παρέχει μόνῳ. Λέγει  γοῦν   γραφή· Ὕδωρ καὶ πῦρ
[2, 3]   καθαιροῖτο δὲ πολυκτημοσύνη. Παγκάλως  γοῦν   θεία που λέγει γραφή,
[2, 10]   εἰς ὑπέκκαυμα εὔθετος πυρός. Ἄνθρωπος  γοῦν   ἦν τις» κύριος διηγούμενος
[2, 12]   εἰδωλολατρούντων διὰ παραπετάσματος εὐπρεποῦς. Πάνυ  γοῦν   θαυμασίως Πέτρος μακάριος
[2, 1]   τροφῆς καλὸν εἰσηγούμενος ὑπόδειγμα.  γοῦν   ἰχθὺς ἐκεῖνος, ὃν κελεύσαντος τοῦ
[2, 10]   ἀπεριέργοις ἁρμοδιώτατον ἐσθήσεσι χρῆσθαι. Σαφῶς  γοῦν   καὶ καθαρῶς Δανιὴλ προφήτης
[2, 8]   δὲ ἃς καὶ ἐπισφαλεῖς.  γοῦν   κιττὸς ἐμψύχει, δὲ καρύα
[2, 10]   καθάπερ οὐδὲ τροφῆς ποικίλης. ~Αὐτὸς  γοῦν   κύριος διαιρῶν τὰς ὑποθήκας
[2, 12]   ὄφεις ἀποπλαττομένας εἰς εὐπρέπειαν. Λέγει  γοῦν   κωμικὸς Νικόστρατος· ἁλύσεις, καθετῆρας,
[2, 10]   καταισχύνειν πόρους ἄθεον κομιδῇ. Ὁρᾶτε  γοῦν   πάνσοφος Μωσῆς ὅπως ποτὲ
[2, 8]   καὶ λυσιτελεῖ ἔσθ´ ὅτε. ~Ἀρίστιππος  γοῦν   φιλόσοφος χρισάμενος μύρῳ κακοὺς
[2, 1]   τὰς τροφὰς μάλιστα διελέγχεται.  γοῦν   ὀψοφαγία οὐδὲν ἕτερόν ἐστιν
[2, 4]   ἐξαγριαίνοντα τοὺς θυμούς. Χρῶνται  γοῦν   παρὰ τοὺς πολέμους αὐτῶν Τυρρηνοὶ
[2, 8]   χρίσματος ἁγίου μεταλαβόντες πνεύματος. Οἱ  γοῦν   περινοστήσαντες τὴν οἰκουμένην ἀπόστολοι καὶ
[2, 1]   κύριος ἀγάπας οὐ κέκληκεν. Λέγει  γοῦν   πῇ μέν· Ὅταν κληθῇς εἰς
[2, 10]   πομπὴν εἶναι χρεών. Βάμμα  γοῦν   Σαρδιανικὸν καὶ ἄλλο ὀμφάκινον καὶ
[2, 8]   ὅτι τοῖς εἰδώλοις κατωνόμασται.  γοῦν   Σοφοκλῆς τὸν νάρκισσον ἀρχαῖον μεγάλων
[2, 10]   ὡς ἀναγκαίῳ κεχρῆσθαι ἑκάστοτε; Ἔστι  γοῦν   συνιδεῖν ἐξ αὐτῆς καθάπερ στήμονας
[2, 10]   ἔλλαβε πορφύρεος θάνατος» Διὰ ταύτην  γοῦν   τὴν πορφύραν Τύρος καὶ
[2, 8]   οἱονεὶ διὰ θυρῶν ἀφρουρήτων. Εἰ  γοῦν   τῆς εὐωδίας τὸ θυμίαμα τὸν
[2, 10]   ὑμῖν, καθὼς πρέπει ἁγίοις. Εὖ  γοῦν   τις εἰρηκέναι φαίνεται· Συνουσία ὤνησεν
[2, 12]   τιθηνὴ δὲ αὐτάρκεια. Αὕτη  γοῦν   τοι ἕξις ἐστὶν ἀρκουμένη οἷς
[2, 10]   δόξῃ πάσῃ ἀπαραμόνῳ οὔσῃ. Ἐπισκώπτων  γοῦν   τοὺς τοῖς μαλακοῖς ἠμφιεσμένους ἱματίοις
[2, 7]   πόλει αὐτοῦ ἀνὴρ γλωσσώδης. Τῶν  γοῦν   φλυάρων καθάπερ τῶν παλαιῶν ὑποδημάτων,
[2, 1]   τοίνυν τοῦ σκοποῦ καὶ τὰς  γραφὰς   πρὸς τὸ βιωφελὲς τῆς παιδαγωγίας
[2, 10]   ἐξυφαντέον, οὐχὶ δὲ καθάπερ τὰς  γραφὰς   πρὸς τὸ τερπνὸν τῆς ὄψεως
[2, 10]   τὰς ποικίλας καὶ μὴ μαραινομένας  γραφάς,   τὰ λόγια τὰ κυρίου ταῖς
[2, 10]   παρ´ ὑμῖν ποιητικὴ ὀνειδίζουσά πως  γράφει·   Μοιχεῖαι παρὰ σοί τε καὶ
[2, 2]   παρασχών. Μυστικὸν ἄρα σύμβολον  γραφὴ   αἵματος ἁγίου οἶνον ὠνόμασεν, τὴν
[2, 5]   ἀνυψοῖ φωνὴν αὐτοῦ» φησὶν  γραφή,   ἀνὴρ δὲ πανοῦργος μόγις ἡσυχῇ
[2, 12]   παρ´ ἡμῖν. Ἀλλὰ καὶ τῇ  γραφῇ   ἀντᾴδετε, βοώσης ἐκείνης διαρρήδην· Ζητεῖτε
[2, 2]   κυρίῳ. Συντομώτατα τοίνυν ἐμπεριλαβοῦσα  γραφὴ   ἅπαντα ἐν ἑνὶ λόγῳ εἴρηκεν·
[2, 7]   στόματος γὰρ ἀφρόνων» φησὶν  γραφή,   βακτηρία ὕβρεως» ἐπιβάθραν ὕβρεως βακτηρίαν
[2, 10]   κορυφοῦται ἦθος· λέγει δὲ  γραφή·   Ἑτοιμάζονται ἀκολάστοις μάστιγες καὶ τιμωρίαι
[2, 8]   πρὸς χρείαν αὐτοῦ» φησὶν  γραφή·   καὶ γὰρ αὐτὸν ἔκτισεν
[2, 9]   λοιποί, ἀλλὰ γρηγορῶμεν» φησὶν  γραφή,   καὶ νήφωμεν. Οἱ γὰρ καθεύδοντες
[2, 2]   μέθῃ, ὅσα τούτῳ ἠπείλησεν  γραφή·   καὶ πάλιν ἐπιφέρει τῇ ἀπειλῇ·
[2, 10]   {οὓς} ἀκοιμήτους λύχνους ὠνόμασεν  γραφή.   Καίτοι τό γε πειρᾶσθαι λανθάνειν
[2, 12]   τοῦ θεοῦ, ὃν μαργαρίτην  γραφὴ   κέκληκέν που, τὸν διαυγῆ καὶ
[2, 10]   περὶ δὲ τῆς παρανόμου  γραφὴ   λέγει· Γυνὴ μισθία ἴση σιάλῳ
[2, 10]   Οὐ γὰρ γινώσκει» φησὶν  γραφή,   ὅτι ὀφθαλμοὶ κυρίου ὑψίστου μυριοπλασίως
[2, 3]   γοῦν θεία που λέγει  γραφή,   πρὸς τοὺς φιλαύτους καὶ ἀλαζόνας
[2, 10]   ἐκ τοῦ διαβόλου μεμήνυκεν  γραφή.   Σαφηνίζει δὲ τὴν διάνοιαν
[2, 8]   σωφρόνως τῷ ὄντι παρεπομένοις τῇ  γραφῇ.   Στέφανον μὲν γυναικὸς τὸν ἄνδρα
[2, 10]   ἐξανθιστέον· ἐξίτηλος μὲν γὰρ  γραφὴ   τῷ χρόνῳ γίνεται, αἱ δὲ
[2, 1]   εἶναι. ~Μηδὲ ἐπιθύμει» φησὶν  γραφή,   τῶν ἐδεσμάτων τῶν πλουσίων· ταῦτα
[2, 8]   παρέχει μόνῳ. Λέγει γοῦν  γραφή·   Ὕδωρ καὶ πῦρ καὶ σίδηρος
[2, 1]   δεῖπνον κέκληται, ὡς ἐκ τῆς  γραφῆς   ἀποδέδεικται, δι´ ἀγάπην μὲν γινόμενον
[2, 10]   ἐκβέβληκε, σημαίνεται γὰρ ἐκ τῆς  γραφῆς   τοῦτο· μὴ μεριμνᾶτε ποῖα φάγητε
[2, 12]   μὴ συνιεῖσαι τὸ συμβολικὸν τῶν  γραφῶν,   ὅλαι περικεχήνασι τοῖς λίθοις, τὸν
[2, 10]   καλὸς ἐκ τῶν θείων ἀναλεγόμενος  γραφῶν   συνεβούλευσεν Πλάτων ἐκεῖθεν τὸ νόμιμον
[2, 12]   μειράκιον, εἶπεν, μὴ δυνάμενος  γράψαι   καλὴν πλουσίαν πεποίηκας. Τοιαῦται τοίνυν
[2, 12]   τῶν μαθητῶν Ἑλένην {ὀνόματι} πολύχρυσον  γράψαντα·   μειράκιον, εἶπεν, μὴ δυνάμενος
[2, 9]   καθεύδωμεν ὡς οἱ λοιποί, ἀλλὰ  γρηγορῶμεν»   φησὶν γραφή, καὶ νήφωμεν.
[2, 12]   τοῦτό τοι μύρμηκες χρυσωρυχοῦσι, καὶ  γρῦπες   χρυσοφυλακοῦσι, καὶ θάλασσα τὸν
[2, 9]   δυνάμενοι ὁμαλαῖς εὐναῖς, οἷον ὕπνου  γυμνάσιον   τοῦτο ἔχοντες φυσικόν, ῥᾷον κατατάττουσι
[2, 9]   ταῖς ὁμαλαῖς εὐναῖς, οἷον ὕπνου  γυμνάσιον   ὑπάρχουσαι φυσικόν, συνεργοῦσι πρὸς τὴν
[2, 10]   ἔτι, αὐτὸς ἀπηγόρευσεν Μωυσῆς  γυμνῇ   τῇ κεφαλῇ, οὐ πορνεύσεις, οὐ
[2, 11]   τῷ δεδέσθαι. Ἀσκητικώτατόν γέ τοι  γυμνοῖς   χρῆσθαι τοῖς ποσὶν καὶ πρὸς
[2, 11]   χρηστέον αὐταῖς· οὐ γὰρ ἁρμόζει  γυμνὸν   ἐπιδείκνυσθαι τὸν πόδα· ἄλλως τε
[2, 3]   ἀκολούθει μοι· ἕπου τῷ θεῷ  γυμνὸς   ἀλαζονείας, γυμνὸς ἐπικήρου πομπῆς, τὸ
[2, 3]   ἕπου τῷ θεῷ γυμνὸς ἀλαζονείας,  γυμνὸς   ἐπικήρου πομπῆς, τὸ σόν, τὸ
[2, 10]   Ἡσαΐας δέ, ἄλλος οὗτος προφήτης,  γυμνός   τε καὶ ἀνυπόδετος» ἦν, πολλάκις
[2, 10]   ἐστιν ἐσθής, τὸ σχῆμα τῆς  γυμνότητος   κρύπτειν μὴ δυναμένη· προσπίπτουσα γὰρ
[2, 10]   δὲ τὰ εὐτραφῆ τῶν σωμάτων  γυμνούμενα   φανερωτέραν δείκνυσι τὴν ἀκμήν, οὕτως
[2, 2]   πίνουσαι ἀνακλῶσι μὲν τὰς κεφαλάς,  γυμνοῦσι   δὲ τοὺς τραχήλους, οὐ κοσμίως,
[2, 6]   γὰρ ἠνέσχετο τοῦ δικαίου τὴν  γύμνωσιν   αἰσχρὰν οὖσαν ἐπιδεῖν σώφρων υἱός,
[2, 12]   κοσμίας ἔνδοθεν καὶ τὴν ἔσω  γυναῖκα   δεικνύναι καλήν· ἐν μόνῃ γὰρ
[2, 10]   χρωμένην περίβλεπτον ἐθέλειν γίνεσθαι τὴν  γυναῖκα   εὔλογον. Εἴθε γὰρ καὶ τῆς
[2, 10]   νόμιμον ἐκλαβών· Καὶ πρὸς τὴν  γυναῖκα   τοῦ πλησίον σου οὐ δώσεις
[2, 10]   χρὴ τοῦ τόνου διὰ τὰς  γυναῖκας,   λείαν τὴν ἐσθῆτα καὶ προσηνῆ
[2, 12]   οὕτω δὲ καὶ τὰς ἄλλας  γυναῖκας   κόσμος χρυσοῦς δελέατι
[2, 1]   πιεῖν» φησὶν ἀπόστολος, καὶ  γυναῖκας   περιάγεσθαι; Ἀλλὰ κρατοῦντες δηλονότι τῶν
[2, 10]   τοὺς παῖδας, εἰς δὲ τὰς  γυναῖκας   τὰς ἀλλοτρίας ὡς ἰδίας ἀφορᾶν
[2, 12]   ἐπιβολῆς, ἐδίδαξαν δὲ ἡμῶν τὰς  γυναῖκας   τυπικώτατα κοσμίων ἀποσχέσθαι. Τὸ γοῦν
[2, 12]   θαυμασίως Πέτρος μακάριος  Γυναῖκας»   φησίν, ὡσαύτως μὴ ἐν πλέγμασιν
[2, 3]   καὶ τὰς πλουτούσας ταύτας ἀλόγως  γυναῖκας   χρυσοῦ ποιεῖσθαι τῶν ἐκκρίσεων τὰ
[2, 3]   ἐστιν ἵνα καὶ οἱ ἔχοντες  γυναῖκας   ὡς μὴ ἔχοντες ὦσιν καὶ
[2, 10]   μετὰ ἄρρενος οὐ κοιμηθήσῃ κοίτην  γυναικείαν,   βδέλυγμα γάρ ἐστι. Πρὸς δὲ
[2, 12]   Πάνυ γοῦν ἐπιψόγως πάντα τὸν  γυναικεῖον   καταλεγόμενος κόσμον Ἀριστοφάνης ἐν Θεσμοφοριαζούσαις
[2, 10]   σου κωλύου· οἶνος γὰρ καὶ  γυναῖκες   ἀποστήσουσι συνετούς, καὶ κολλώμενος
[2, 8]   πόνων ἀρωγήν. Αἱ δὲ ἀφραίνουσαι  γυναῖκες   βάπτουσαι μὲν τὰς πολιάς, μυρίζουσαι
[2, 10]   ἐατέον. Τί γὰρ ἂν φρόνιμον  γυναῖκες   ἐργάσαιντο λαμπρόν, αἳ καθήμεθα»
[2, 10]   λίχνοις ὑφάσμασιν ἐγκαταμιγνύουσαι αἱ δολεραὶ  γυναῖκες   καὶ τῶν ἀνδρῶν οἱ γυναικώδεις
[2, 12]   τοίνυν Ἑλέναι αἱ νῦν εἰσι  γυναῖκες,   οὐ καλαὶ γνησίως, πεπλασμέναι δὲ
[2, 12]   ζηλωτὸς ἐθέλειν ὑμᾶς,  γυναῖκες,   σφᾶς αὐτὰς φαίνεσθαι πεπεδημένας; εἰ
[2, 2]   Ἐγκρατητὰς καλουμένους παραπεπήχθω. ~Αἱ δὲ  γυναῖκες,   τὸ εὔσχημον ἐπαναιρούμεναι δῆθεν, ὡς
[2, 12]   Τούτους ἐζηλωκέναι δοκοῦσί μοι αἱ  γυναῖκες   τοὺς δεσμώτας τοὺς πλουσίους.
[2, 8]   τὰ ἄλλα, οἷς ἔτι χρῶνται  γυναῖκες,   ὑγρά τε καὶ ξηρὰ καὶ
[2, 2]   ἀνδρὶ λογικῷ, ἔτι δὲ μᾶλλον  γυναικί,   καὶ τὸ συνειδέναι αὐτὴν
[2, 10]   παλαιῶν Ἑβραίων ἐγκύμονι τῇ αὑτοῦ  γυναικὶ   συνιόντα παρήγαγεν· ψιλὴ γὰρ ἡδονή,
[2, 10]   ὥσπερ οὖν, πολὺ πλέον τῇ  γυναικὶ   τῇ ἑαυτοῦ τὴν σεμνότητα ἐπιδεικτέον
[2, 1]   τοῦ Ἰσραὴλ ἀπὸ ἀνδρὸς ἕως  γυναικός,   ἑκάστῳ κολλυρίδα ἄρτου καὶ ἐσχαρίτην
[2, 10]   γαμετῆς τὸ παράπαν τῆς ἑαυτοῦ  γυναικός»   ἐξ ἧς μόνης καρποῦσθαι τὰς
[2, 10]   οὐδὲν γὰρ μέρος ὁτιοῦν ἀπογυμνοῦσθαι  γυναικὸς   εὐπρεπές. Καίτοι δυνατὸν ἀποφθέγξασθαι μάλα
[2, 7]   σοφία φαίνεται· Μετὰ ὑπάνδρου  γυναικὸς   μὴ κάθου τὸ σύνολον καὶ
[2, 8]   παρεπομένοις τῇ γραφῇ. Στέφανον μὲν  γυναικὸς   τὸν ἄνδρα ὑποληπτέον, ἀνδρὸς δὲ
[2, 10]   καὶ τὸν τύπον ἐκμάττεται τῆς  γυναικός,   ὥστ´ οὐχ ὁρῶντι τὴν ὅλην
[2, 10]   γυναῖκες καὶ τῶν ἀνδρῶν οἱ  γυναικώδεις   τὰς δολερὰς βαφὰς μαργαίνουσιν περὶ
[2, 10]   πολλάκις φαύλοις διαίταις ἐντρεφόμενοι ἄνδρες  γυναικῶν   γεγόνασι θηλύτεροι· οὐ δὴ καθυφεῖναι
[2, 5]   προσώπου ἔκλυσις, εἰ μὲν ἐπὶ  γυναικῶν   γίνοιτο, κιχλισμὸς προσαγορεύεται, γέλως δέ
[2, 12]   εἰ περιελόμενοι τὸν κόσμον τῶν  γυναικῶν   ἔρριψαν ἐχώνευσαν μόνον, νυνὶ
[2, 7]   ἀντιδιαλεγόμενον. Σιγὴ μὲν γὰρ ἀρετὴ  γυναικῶν   ἐστιν, ἀκίνδυνον δὲ τῶν νέων
[2, 10]   ἐπέτρεψεν φορεῖν, ἀφαιρουμένη τῶν δοκίμων  γυναικῶν   τὴν φιλοκοσμίαν τῷ μόναις ἐφεῖναι
[2, 12]   περὶ τοὺς πόδας ἀκοσμίαν τῶν  γυναικῶν   φιλήμων ἐν Συνεφήβῳ προσεῖπεν, ἱμάτια
[2, 12]   δὲ πολυτίμητος μαργαρίτης ὑπερφυῶς τῇ  γυναικωνίτιδι   εἰσεκώμασεν· γίνεται δὲ οὗτος ἐν
[2, 9]   δὲ τῆς αὑτοῦ τέχνης ἀπαρκτέον,  γυναιξὶ   δὲ ταλασίας ἐφαπτέον, πᾶσι δὲ
[2, 11]   τραχυτήτων τὸ πέλμα ποδὸς σῴζουσαν.  Γυναιξὶ   μὲν οὖν τὸ λευκὸν ὑπόδημα
[2, 12]   ἱματισμῷ πολυτελεῖ, ἀλλ´ πρέπει  γυναιξὶν   ἐπαγγελλομέναις θεοσέβειαν, δι´ ἔργων ἀγαθῶν
[2, 2]   Κατ´ οὐδένα δὲ τρόπον ταῖς  γυναιξὶν   ἐπιτρεπτέον παραγυμνούσας τι τοῦ σώματος
[2, 10]   ἀνδράσιν, ἄλλη δὲ ἐσθὴς ἀπονεμητέα  γυναιξίν·   κοινὸν γὰρ ἀμφοῖν τὸ σκέπεσθαι
[2, 5]   πᾶσιν. Μάλιστα γὰρ μειρακίοις καὶ  γυναιξὶν   ὄλισθος εἰς διαβολὰς γέλως
[2, 8]   ὀλίγα τινὰ τῶν μύρων ταῖς  γυναιξίν,   ὅσα μὴ καρῶσι τὸν ἄνδρα·
[2, 12]   Τοιοῦτο ταῖς ἠλιθίαις οἱ λίθοι  γυναιξὶν   περιδούμενοι τοῖς ὅρμοις καὶ τοῖς
[2, 10]   ἐπιτηδευομένη ταῖς μαχλώσαις ἔκκειται σκιαγραφία  γυναιξίν.   Πρὸς οὐδεμίαν δὲ ὅλως
[2, 11]   καὶ εὐολίσθητον εἰς βλάβην  γυνή.   Ἀνδρὶ δὲ εὖ μάλα ἁρμόδιον
[2, 8]   μὴ μύρων, ἀλλὰ καλοκαγαθίας ὄζειν,  γυνὴ   δὲ ἀποπνείτω Χριστοῦ, τοῦ ἀλείμματος
[2, 2]   μέθυσος» οἱονεὶ χόλος θεοῦ οἰνομάχλη  γυνή.   Διὰ τί; Ὅτι ἀσχημοσύνην αὐτῆς
[2, 2]   Ταχὺ γὰρ εἰς ἀταξίαν ὑποσύρεται  γυνή,   κἂν μόνον ἐπιδῷ τὴν προαίρεσιν
[2, 2]   φέρει. Ὀργὴ δέ» φησίν, μεγάλη  γυνὴ   μέθυσος» οἱονεὶ χόλος θεοῦ οἰνομάχλη
[2, 8]   ἀναδουμένους βασιλεῖς. Ἀλλ´ μὲν  γυνὴ   μηδέπω τοῦ λόγου μεταλαβοῦσα— ἔτι
[2, 10]   τῆς παρανόμου γραφὴ λέγει·  Γυνὴ   μισθία ἴση σιάλῳ λογισθήσεται, ὕπανδρος
[2, 10]   αὐτόν, οἶμαι, τρόπον σώφρων  γυνὴ   σχολάζουσα μὲν τῷ ἀνδρὶ ἀνυποκρίτως
[2, 8]   δεῖπνον τὸ ἅγιον κομίσασα  γυνὴ   τοὺς πόδας ἤλειφεν τοῦ κυρίου
[2, 8]   γὰρ μὴ λάθωμεν ὥσπερ οἱ  γῦπες   τὰ μύρα βδελυττόμενοι οἱ




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 17/12/2009