Paragraphes
[87]	ἐν δικαιοσύνῃ, ἵνα ἄρτιος ᾖ	ὁ	τοῦ θεοῦ ἄνθρωπος πρὸς πᾶν
[81]	οὖν ἡ ματαιότης καὶ τί	τὸ	ψεῦδος; (Ὁ ἅγιος ἀπόστολος τοῦ
[66]	τούτοιν τοῖν δυεῖν τὰ εἴδωλα	ὁ	Ἀβδηρίτης Δημόκριτος. Ὁ γάρ τοι
[116]	Ταύτῃ καὶ τὸν ἀγαθὸν ποιμένα	ὁ	ἀγαθὸς ἀπέστειλεν θεός· ἁπλώσας δὲ
[80]	σου" ὁ λόγος ὁ πατρικός,	ὁ	ἀγαθὸς λύχνος, ὁ κύριος ἐπάγων
[81]	ματαιότης καὶ τί τὸ ψεῦδος;	(Ὁ	ἅγιος ἀπόστολος τοῦ κυρίου τοὺς
[37]	πανομφαῖος, ὁ προστροπαῖος· μᾶλλον δὲ	ὁ>	ἄδικος, ὁ ἄθεσμος, ὁ ἄνομος,
[37]	Λήδα, ἀπέθανεν ὁ κύκνος, ἀπέθανεν	ὁ	ἀετός. Ζητεῖς σου τὸν Δία;
[37]	Φρυγίου βουκόλου. Ποῦ νῦν ἐκεῖνος	ὁ	ἀετός; Ποῦ δὲ ὁ κύκνος;
[37]	προστροπαῖος· μᾶλλον δὲ ὁ> ἄδικος,	ὁ	ἄθεσμος, ὁ ἄνομος, ὁ ἀνόσιος,
[48]	αὐτὸν Βρύαξις ὁ δημιουργός, οὐχ	ὁ	Ἀθηναῖος, ἄλλος δέ τις ὁμώνυμος
[66]	καὶ Ἀναξαγόρας ὁ Κλαζομένιος καὶ	ὁ	Ἀθηναῖος Ἀρχέλαος. Τούτω μέν γε
[71]	ἐξ εἰκόνος δύναται" Ξενοφῶν δὲ	ὁ	Ἀθηναῖος διαρρήδην ἂν καὶ αὐτὸς
[54]	δόξαν ἀπηθανατίσθαι διδάσκοντες· Κῆυξ μὲν	ὁ	Αἰόλου Ζεὺς ὑπὸ τῆς Ἀλκυόνης
[64]	ὁ Ἐφέσιος Ἡράκλειτος· Ἐμπεδοκλῆς γὰρ	ὁ	Ἀκραγαντῖνος εἰς πλῆθος ἐμπεσὼν πρὸς
[27]	καὶ ὁ ὑμέτερος ὑποδύεται ποιητὴς	ὁ	Ἀκραγαντῖνος Ἐμπεδοκλῆς· τοιγάρτοι χαλεπῇσιν ἀλύοντες
[29]	Ἆρες, Ἄρες, βροτολοιγέ, μιαιφόνε, τειχεσιπλῆτα,	ὁ	ἀλλοπρόσαλλος" οὗτος καὶ ἀνάρσιος" ὡς
[80]	ᾖς, ἥξει σοι ὥσπερ πηγὴ	ὁ	ἄμητός σου" ὁ λόγος ὁ
[117]	συντόμως· λόγος ἀληθείας, λόγος ἀφθαρσίας,	ὁ	ἀναγεννῶν τὸν ἄνθρωπον εἰς ἀλήθειαν
[62]	Ἀλλ' ὑμεῖς μὲν ὅπως ποτὲ	ὁ	ἀνδριὰς ὅτι μάλιστα ὡραιότατος τεκταίνηται,
[98]	φῶς) εἰκὼν δὲ τοῦ λόγου	ὁ	ἄνθρωπος ἀληθινός, ὁ νοῦς ὁ
[63]	οὐδενὶ οὐκέτι ἀγώγιμος τῶν δαιμόνων	ὁ	ἄνθρωπος γίνεται σπεύδων εἰς σωτηρίαν.
[122]	κοινὰ τὰ φίλων" θεοφιλὴς δὲ	ὁ	ἄνθρωπος (καὶ γὰρ οὖν φίλος
[43]	ὅρα" οὐχ ὁ δαίμων, ἀλλὰ	ὁ	ἄνθρωπός σοι λέγει. Οὐ λοξὰ
[10]	οἶδ' ὅτι τὴν ἀποκεκλεισμένην τέως	ὁ	ἀνοιγνὺς ὕστερον ἀποκαλύπτει τἄνδον καὶ
[37]	δὲ ὁ> ἄδικος, ὁ ἄθεσμος,	ὁ	ἄνομος, ὁ ἀνόσιος, ὁ ἀπάνθρωπος,
[37]	ἄδικος, ὁ ἄθεσμος, ὁ ἄνομος,	ὁ	ἀνόσιος, ὁ ἀπάνθρωπος, ὁ βίαιος,
[75]	γὰρ οἱ μητραγύρται. Ὅθεν εἰκότως	ὁ	Ἀντισθένης ἔλεγεν αὐτοῖς μεταιτοῦσιν· οὐ
[37]	ἄθεσμος, ὁ ἄνομος, ὁ ἀνόσιος,	ὁ	ἀπάνθρωπος, ὁ βίαιος, ὁ φθορεύς,
[7]	Οὗ δὴ χάριν (εἷς γὰρ	ὁ	ἀπατεὼν ἄνωθεν μὲν τὴν Εὔαν,
[26]	γὰρ οἱ ἅπαντες οὗτοι τρόποι)	ὁ	ἀπὸ τῆς θείας εὐεργεσίας τῆς
[72]	γεγαῶτες. ~Κλεάνθης δὲ ὁ Πηδασεύς,	ὁ	ἀπὸ τῆς Στοᾶς φιλόσοφος, οὐ
[40]	τούτων ἐπιτιμότεροι, οἱ μεγάλοι δαίμονες,	ὁ	Ἀπόλλων, ἡ Ἄρτεμις, ἡ Λητώ,
[64]	τὸν ἀέρα, ᾧ Διογένης ὕστερον	ὁ	Ἀπολλωνιάτης κατηκο λούθησεν. Παρμενίδης δὲ
[23]	τετυχηκότας. Διὰ τοῦτό τοι καὶ	ὁ	ἀπόστολος διελέγχει ἡμᾶς Καὶ ἦτε
[116]	ῥῆμα θεοῦ" ἀκονήσωμεν. Οὕτως ἡμᾶς	ὁ	ἀπόστολος εἰρηνικῶς ἐκτάττει· (ταῦτα ἡμῶν
[65]	ταῦτα καὶ ἀσθενῆ" ᾗ φησιν	ὁ	ἀπόστολος, τὰ εἰς τὴν ἀνθρώπων
[87]	ἀξίαν δυνάμενον ἄνθρωπον θεῷ. ~Ταύτην	ὁ	ἀπόστολος τὴν διδασκαλίαν θείαν ὄντως
[87]	πλησιάζοντας (τῷ φόβῳ. Ταύτῃ καὶ	ὁ	ἀπόστολος τοῦ κυρίου παρακαλῶν τοὺς
[108]	τοῖς Σόλωνος ἑπέσθω νόμοις καὶ	ὁ	Ἀργεῖος τοῖς Φορωνέως καὶ ὁ
[66]	Ὁ δὲ Ἐρέσιος ἐκεῖνος Θεόφραστος	ὁ	Ἀριστοτέλους γνώριμος πῇ μὲν οὐρανόν,
[98]	Μόνος ὁ τῶν ὅλων δημιουργός,	ὁ	ἀριστοτέχνας πατήρ, τοιοῦτον ἄγαλμα ἔμψυχον
[36]	ὁ θεὸς ὡς ἄρα Λυκάων	ὁ	Ἀρκὰς ὁ ἑστιάτωρ αὐτοῦ τὸν
[73]	ἀνθρώποισιν ὄνειαρ. (Ταύτῃ τοι καὶ	ὁ	Ἀσκραῖος αἰνίττεται Ἡσίοδος τὸν θεόν·
[42]	ἄνθρωπον ὁλοκαυτεῖν (ἱστορεῖ. Ἐρεχθεὺς δὲ	ὁ	Ἀττικὸς καὶ Μάριος ὁ Ῥωμαῖος
[87]	τὰς συγκειμένας γραφάς, τὰ συντάγματα,	ὁ	αὐτὸς ἀκολούθως ἀπόστολος θεοπνεύστους" καλεῖ,
[29]	Φοῖβος Ὑπερβορέοισιν ὄνων ἐπιτέλλεται ἱροῖς.	Ὁ	αὐτὸς δὲ ἀλλαχοῦ τέρπουσιν λιπαραὶ
[75]	οἱ θεοὶ τρέφωσιν" Πάλιν δὲ	ὁ	αὐτὸς κωμῳδιοποιὸς ἐν Ἱερείᾳ τῷ
[9]	τὸν ἄνδρα. Εἷς γὰρ καὶ	ὁ	αὐτὸς οὗτος, ὁ τῆς στείρας
[36]	ἱστορεῖ ὑπὸ τοῦ αὐτοῦ Ἡρακλέους	ὁ	αὐτὸς οὗτος Πανύασσις ἐν Πύλῳ
[5]	(κύριον. Ναὶ μὴν ὁ Δαβὶδ	ὁ	βασιλεύς, ὁ κιθαριστής, οὗ μικρῷ
[49]	παρ' Ἕλλησι, σεβασμίως τεθείακεν θεὸν	ὁ	βασιλεὺς ὁ Ῥωμαίων τὸν ἐρώμενον
[69]	αἴτιον ἁπάντων καλῶν. ~Τίς οὖν	ὁ	βασιλεὺς τῶν πάντων; Θεὸς τῆς
[37]	ἄνομος, ὁ ἀνόσιος, ὁ ἀπάνθρωπος,	ὁ	βίαιος, ὁ φθορεύς, ὁ μοιχός,
[33]	ἀκολάστῳ μακραί (ἅπας δὲ ἔμπαλιν	ὁ	βίος ἀκρασίᾳ βραχὺς ἦν) ἵνα
[99]	οὖν ἀλλ' ἢ μανίας ἔμπλεως	ὁ	βίος ἔδοξέ μοι γεγονέναι, τοσαύτῃ
[122]	καὶ ὁποῖα τὰ ἔργα, τοιοῦτος	ὁ	βίος· χρηστὸς ὁ σύμπας ἀνθρώπων
[120]	ἀνάπαυ σιν ταῖς ψυχαῖς ὑμῶν·	ὁ	γὰρ ζυγός μου χρηστὸς καὶ
[91]	τὸν ἔλεον τὸν ἐξ οὐρανῶν;	(Ὁ	γὰρ θεὸς ἐκ πολλῆς τῆς
[114]	ἡ κτίσις ἡ καινὴ βεβούληται·	ὁ	γὰρ τὰ πάντα καθιππεύων δικαιοσύνης
[66]	τὰ εἴδωλα ὁ Ἀβδηρίτης Δημόκριτος.	Ὁ	γάρ τοι Κροτωνιάτης Ἀλκμαίων θεοὺς
[66]	θεὸν ὑπολαμβάνων αὐτὸς αὑτῷ περιπείρεται.	Ὁ	γάρ τοι μέχρι τῆς σελήνης
[105]	ὁ χρηστός ἐστι πανταχοῦ σωτήριος·	(ὁ	γὰρ τοῦ δικαίου ζηλωτής, ὡς
[16]	ἡ Κόρη, μίγνυται δ' αὖθις	ὁ	γεννήσας οὑτοσὶ Ζεὺς τῇ Φερεφάττῃ,
[2]	ἐξ Ἱερου σαλήμ" λόγος οὐράνιος,	ὁ	γνήσιος ἀγωνιστὴς ἐπὶ τῷ (παντὸς
[7]	ἔστ' ἂν αὐτοῖς καὶ συσσαπῶσιν.	Ὁ	γοῦν πονηρὸς οὑτοσὶ τύραννος καὶ
[71]	φάρμακον· οὐδὲν δὲ ἧττον αἰνίττεται.	Ὁ	γοῦν τὰ πάντα" φησί, σείων
[28]	τὸν Ἄμμωνος· ὁ δὲ Δίδυμος	ὁ	γραμματικὸς τούτοις ἕκτον ἐπιφέρει τὸν
[5]	χωρήσῃ τὸν (κύριον. Ναὶ μὴν	ὁ	Δαβὶδ ὁ βασιλεύς, ὁ κιθαριστής,
[43]	ψεύδεται πάλιν. Τέλος ὅρα" οὐχ	ὁ	δαίμων, ἀλλὰ ὁ ἄνθρωπός σοι
[13]	ἄρξας τῆς ἀπάτης ἀνθρώποις, εἴτε	ὁ	Δάρδανος, ὁ Μητρὸς θεῶν καταδείξας
[28]	τὸν Λίβυν καταλέγει τὸν Ἄμμωνος·	ὁ	δὲ Δίδυμος ὁ γραμματικὸς τούτοις
[100]	τῆς πλάνης ἔχει τὴν ἄγνοιαν,	ὁ	δὲ εἰς ὦτα βαλόμενος καὶ
[5]	θεοῦ βούλησιν, ἣν ἐζήλωσε Δαβίδ.	(Ὁ	δὲ ἐκ Δαβὶδ καὶ πρὸ
[66]	ἄμοιρον τοῦ (θεοῦ θεὸν δογματίζων.	Ὁ	δὲ Ἐρέσιος ἐκεῖνος Θεόφραστος ὁ
[57]	πρότερος ἐν τῷ περὶ Κύπρου,	ὁ	δὲ ἕτερος ἐν τῷ περὶ
[108]	οὐρανὸς μέν σοι ἡ πατρίς,	(ὁ	δὲ θεὸς νομοθέτης. Τίνες δὲ
[91]	δ' ἀμφιποτᾶται ὀδυρομένη φίλα τέκνα·	ὁ	δὲ θεὸς πατὴρ καὶ ζητεῖ
[27]	ὀργῆς, ὡς καὶ οἱ λοιποί·	ὁ	δὲ θεὸς πλούσιος ὢν ἐν
[62]	τῶν ἐθνῶν δαιμονίων εἰσὶν εἴδωλα·	ὁ	δὲ θεὸς τοὺς οὐρανοὺς ἐποίησεν"
[74]	(τὴν ἀλήθειαν τοῖς θεαταῖς παρεισήγαγεν.	Ὁ	δὲ Θρᾴκιος ἱεροφάντης καὶ ποιητὴς
[30]	οὐχὶ χαλκέα μόνον ἐν θεοῖς·	ὁ	δὲ ἰατρὸς φιλάργυρος ἦν, Ἀσκληπιὸς
[69]	μετρεῖται (καὶ καταλαμβάνεται ἡ ἀλήθεια.	Ὁ	δὲ ἱερὸς ὄντως Μωυσῆς οὐκ
[68]	ἂν τὸν θεὸν τὸν ἀληθῆ,	ὁ	δὲ λόγος ὁ ὑγιής, ὅς
[31]	(Μεγακλὼ ἡ θυγάτηρ ἡ Μάκαρος.	Ὁ	δὲ Μάκαρ Λεσβίων μὲν ἐβασίλευεν,
[66]	τὸν νοῦν ἐπεστησάτην τῇ ἀπειρίᾳ,	ὁ	δὲ Μιλήσιος Λεύκιππος καὶ ὁ
[34]	φράσειν, Πρόσυμνος τοὔνομα, οὐκ ἀμισθί·	ὁ	δὲ μισθὸς οὐ καλός, ἀλλὰ
[98]	ἔμψυχον ἡμᾶς τὸν ἄνθρωπον ἔπλασεν·	ὁ	δὲ Ὀλύμπιος ὑμῶν, εἰκόνος εἰκών,
[115]	τῷ παιδὶ (ἐγκελευομένου τὰ σωτήρια.	Ὁ	δὲ πειθόμενος αὐτῷ κατὰ πάντα
[54]	αὐτῷ ὁ τῆς Ἀθηνᾶς ηὐτρεπίζετο·	ὁ	δὲ τὴν μὲν θεὸν ὑπερηφάνει,
[102]	κομῆται διὰ πάθος ἀέρος γεγενημένοι;	Ὁ	δὲ τὴν τύχην θεὸν λέγων
[74]	τόνδε ἡγοῦ θεόν" φησίν, Εὐριπίδης·	ὁ	δὲ τοῦ Σοφίλλου Σοφοκλῆς, εἷς
[94]	θεοῦ τὴν ἀίδιον δωρεὰν χορηγοῦσα·	ὁ	δὲ φιλόστοργος οὗτος ἡμῶν πατήρ,
[48]	πολυτελῶς, κατασκευάζει δὲ αὐτὸν Βρύαξις	ὁ	δημιουργός, οὐχ ὁ Ἀθηναῖος, ἄλλος
[68]	τὸ (ὄμμα· ὅθεν οὐκ ἀπεικότως	ὁ	Δημόκριτος τῶν λογίων ἀνθρώπων ὀλίγους"
[111]	τὸν θεόν. Οἷον ἴσχυσεν ἡδονή·	ὁ	δι' ἁπλότητα λελυμένος ἄνθρωπος (ἁμαρτίαις
[16]	γοῦν μυστηρίων σύμβολον τοῖς μυουμένοις	ὁ	διὰ κόλπου θεός· δράκων δέ
[112]	νομοθεσίᾳ προφητείᾳ διδασκαλίᾳ, πάντα νῦν	ὁ	διδάσκαλος κατηχεῖ, καὶ τὸ πᾶν
[112]	Ἰωνίαν πολυπραγμονοῦντας. Εἰ γὰρ ἡμῖν	ὁ	διδάσκαλος ὁ πληρώσας τὰ πάντα
[82]	ὑπερβαλλούσης φιλανθρωπίας· οὐδ' ὡς μαθηταῖς	ὁ	διδάσκαλος οὐδ' ὡς οἰκέταις ὁ
[65]	Μάγους; Θύειν ἐν ὑπαίθρῳ τούτους	ὁ	Δίνων λέγει, θεῶν (ἀγάλματα μόνα
[34]	(ἐτεθνήκει γάρ) ἀφοσιούμενος τῷ ἐραστῇ	ὁ	Διόνυσος ἐπὶ τὸ μνημεῖον ὁρμᾷ
[34]	τούτοις Ὀλύμπια. Πυθοῖ μὲν οὖν	ὁ	δράκων ὁ Πύθιος θρῃσκεύεται καὶ
[33]	υἱὸς Ἡρακλῆς, Διὸς ὡς ἀληθῶς,	ὁ	ἐκ μακρᾶς γεννώμενος νυκτός, τοὺς
[25]	τοῦ μόνου ὄντος θεοῦ, ὥσπερ	ὁ	ἐκ τῆς πόρνης τοὺς πολλοὺς
[111]	κύριος, ἀνέστη δὲ ἄνθρωπος καὶ	ὁ	ἐκ τοῦ παραδείσου πεσὼν μεῖζον
[102]	μὴν οὐδὲ ἐνιαυτὸς οὐδὲ χρόνος	ὁ	ἐκ τούτων συμπληρούμενος, οὕτως οὐδὲ
[117]	σωτηρίας, ὁ ἐξελαύνων τὴν φθοράν,	ὁ	ἐκδιώκων τὸν θάνατον, ὁ ἐν
[106]	καὶ ζήσεται ἡ ψυχὴ ὑμῶν.	Ὁ	ἐκζητῶν τὸν θεὸν τὴν ἰδίαν
[90]	προφήτης Ζαχαρίας ἐπιτιμήσαι ἐν σοὶ	ὁ	ἐκλεξάμενος τὴν Ἱερουσαλήμ· οὐκ ἰδοὺ
[64]	Ἀπολλωνιάτης κατηκο λούθησεν. Παρμενίδης δὲ	ὁ	Ἐλεάτης θεοὺς εἰσηγήσατο πῦρ καὶ
[56]	λίθος, ἀλλ' οὐδέπω Ποσειδῶν· καλὸς	ὁ	ἐλέφας, ἀλλ' οὐδέπω Ὀλύμπιος· ἐνδεὴς
[2]	Αἴδει δέ γε ὁ Εὔνομος	ὁ	ἐμὸς οὐ τὸν Τερπάνδρου νόμον
[3]	(Ἀλλ' οὐ τοιόσδε ὁ ᾠδὸς	ὁ	ἐμὸς οὐδ' εἰς μακρὰν καταλύσων
[117]	φθοράν, ὁ ἐκδιώκων τὸν θάνατον,	ὁ	ἐν ἀνθρώ ποις οἰκοδομήσας νεών,
[98]	ὁ ἄνθρωπος ἀληθινός, ὁ νοῦς	ὁ	ἐν ἀνθρώπῳ, ὁ κατ' εἰκόνα"
[7]	ἔναγχος ὁ προὼν σωτήρ, ἐπεφάνη	ὁ	ἐν τῷ ὄντι ὤν, ὅτι
[117]	ἀναφέρων, τὸ κέντρον τῆς σωτηρίας,	ὁ	ἐξελαύνων τὴν φθοράν, ὁ ἐκδιώκων
[34]	Ἀρχέμορος κεκήδευται καὶ τοῦ παιδίου	ὁ	ἐπιτάφιος προσαγορεύεται Νέμεα· Πῖσα δὲ
[53]	καλὸς αὐτῷ ὁ Ζεύς, ἀλλ'	ὁ	(ἐρώμενος ἦν· ὁ Πραξιτέλης δέ,
[37]	βίαιος, ὁ φθορεύς, ὁ μοιχός,	ὁ	ἐρωτικός. Ἀλλὰ τότε μὲν ἦν,
[36]	ὡς ἄρα Λυκάων ὁ Ἀρκὰς	ὁ	ἑστιάτωρ αὐτοῦ τὸν παῖδα κατασφάξας
[20]	δὲ ὁ Εὔμολπος, συβώτης δὲ	ὁ	Εὐβουλεύς· ἀφ' ὧν τὸ Εὐμολπιδῶν
[20]	ὁ Τριπτόλεμος ἦν, ποιμὴν δὲ	ὁ	Εὔμολπος, συβώτης δὲ ὁ Εὐβουλεύς·
[45]	τῆς Πολιάδος κεκήδευται; Ἰμμάραδος δὲ	ὁ	Εὐμόλπου καὶ Δαείρας οὐχὶ ἐν
[2]	θεάτρῳ στεφανούμενος. Αἴδει δέ γε	ὁ	Εὔνομος ὁ ἐμὸς οὐ τὸν
[76]	(Ἄξιος ὡς ἀληθῶς Σωκρατικῆς διατριβῆς	ὁ	Εὐριπίδης εἰς τὴν ἀλήθειαν ἀπιδὼν
[64]	Ἵππασός τε ὁ Μεταποντῖνος καὶ	ὁ	Ἐφέσιος Ἡράκλειτος· Ἐμπεδοκλῆς γὰρ ὁ
[22]	ἔλπονται. Τίσι δὴ μαντεύεται Ἡράκλειτος	ὁ	Ἐφέσιος; Νυκτιπόλοις, μάγοις, βάκχοις, λήναις,
[53]	καλός" οὐ γὰρ καλὸς αὐτῷ	ὁ	Ζεύς, ἀλλ' ὁ (ἐρώμενος ἦν·
[40]	ὁ Πλούτων, ὁ Ἡρακλῆς, αὐτὸς	ὁ	Ζεύς. Ἀλλ' οὐκ ἀποδρᾶναι ἡμᾶς
[37]	ὁ κύκνος; Ποῦ δὲ αὐτὸς	ὁ	Ζεύς; Γεγήρακε μετὰ τοῦ πτεροῦ·
[33]	καταισχύνεται. (Εἰς ὅσον διελήλακεν ἀσελγείας	ὁ	Ζεὺς ἐκεῖνος ὁ μετ' Ἀλκμήνης
[32]	καὶ (τὴν φθοράν. Αὐτός τε	ὁ	Ζεὺς ἐπὶ πᾶσιν ἡκέτω, ὁ
[33]	ἄνθρωπε, τὸν κεστόν, ἐξελέγχεται καὶ	ὁ	Ζεὺς καὶ ἡ κόμη καταισχύνεται.
[16]	μύσους, πατὴρ καὶ φθορεὺς κόρης	ὁ	Ζεύς, καὶ μίγνυται δράκων (γενόμενος,
[37]	σεῖο Κρῆτες ἐτεκτήναντο. Τέθνηκε γὰρ	ὁ	Ζεὺς (μὴ δυσφόρει) ὡς Λήδα,
[37]	ὄψον τῷ Διί. ~Καλός γε	ὁ	Ζεὺς ὁ μαντικός, ὁ ξένιος,
[49]	ὃν ἀνιέρωσεν οὕτως ὡς Γανυμήδην	ὁ	Ζεύς· οὐ γὰρ κωλύεται ῥᾳδίως
[37]	οἱ μῦθοι ὑμῖν γεγηρακέναι. Δράκων	ὁ	Ζεὺς οὐκέτι, οὐ κύκνος ἐστίν,
[36]	ἀπανθρώπου δὲ καὶ ἀθέσμου αὐτὸς	ὁ	Ζεὺς παρὰ Λυκάονι τῷ Ἀρκάδι
[15]	Τεθρυλήκασιν δὲ ὡς ἄρα ἀποσπάσας	ὁ	Ζεὺς τοῦ κριοῦ τοὺς διδύμους
[55]	τὸ θέλημα τοῦ Διὸς καὶ	ὁ	Ζεὺς ὑμῖν διὰ Σαρπηδόνα οἰμῴζει
[84]	ἥλιος, ὁ πρὸ ἑωσφόρου" γεννώμενος,	ὁ	ζωὴν (χαρισάμενος ἀκτῖσιν ἰδίαις. Μὴ
[92]	τῆς φωτεινῆς ἀεροβατοῦντα νεφέλης, ὥσπερ	(ὁ	Ἠλίας, θεωροῦντα τὸν ὑετὸν σωτήριον;
[81]	πάλιν προφήτου λέγοντος ἐκλείψει μὲν	ὁ	ἥλιος καὶ ὁ οὐρανὸς σκοτισθήσεται,
[92]	ἡμᾶς ἐξελέγξῃ ὁ κύριος ὥσπερ	ὁ	ἥλιος τοὺς ἀετούς. ~Μετανοήσωμεν οὖν
[40]	Δημήτηρ, ἡ Κόρη, ὁ Πλούτων,	ὁ	Ἡρακλῆς, αὐτὸς ὁ Ζεύς. Ἀλλ'
[30]	γρυπόν, ὑποχαροπόν, τετανότριχα. Οὗτος οὖν	ὁ	Ἡρακλῆς δύο πρὸς τοῖς πεντήκοντα
[110]	καθάρσιος καὶ σωτήριος καὶ μειλίχιος,	ὁ	θεῖος λόγος, ὁ φανερώτατος ὄντως
[98]	(καὶ υἱὸς τοῦ νοῦ γνήσιος	ὁ	θεῖος λόγος, φωτὸς ἀρχέτυπον φῶς)
[88]	συντόμως ἐπιλέγει τίς ἐστιν ἄνθρωπος	ὁ	θέλων ζωήν, ἀγαπῶν ἡμέρας ἰδεῖν
[24]	τε Κυρηναῖον ἐπὶ τούτοις ἐκεῖνον	(ὁ	Θεόδωρος ὄνομα αὐτῷ) καί τινας
[97]	μετὰ τὴν Ἀλεξάνδρου τελευτὴν ἐπισκώπτων	ὁ	Θεόκριτος τὰς δόξας τὰς κενὰς
[79]	δὲ ὅταν πάλιν ἑαυτὸν δεικνύναι	ὁ	θεὸς βουληθῇ διὰ Μωυσέως; Ἴδετε
[56]	ποτε ἡ ὕλη τῆς τέχνης,	ὁ	θεὸς δὲ ἀνενδεής. Προῆλθεν ἡ
[93]	δὴ καὶ ὧν αὐτὸς αἰνίττεται	ὁ	θεὸς διὰ Ἡσαΐου λαλῶν ἔστι
[4]	ἀνοίᾳ κατατετριμμένους οἰκτείρουσα· Δυνατὸς γὰρ	ὁ	θεὸς ἐκ τῶν λίθων τούτων
[63]	τὸ βούλημα κοσμοποιία· μόνος γὰρ	ὁ	θεὸς ἐποίησεν, ἐπεὶ καὶ μόνος
[114]	ἕως μεγάλου, καὶ ἵλεως" φησὶν	ὁ	θεός, ἔσομαι αὐτοῖς καὶ τῶν
[88]	~Γεύσασθε καὶ ἴδετε ὅτι χρηστὸς	ὁ	θεός. Ἡ πίστις εἰσάξει, ἡ
[85]	παρήγγειλεν Ἰωάννης, τούτοις δὴ (προσώχθισεν	ὁ	θεὸς καὶ ἀπειλεῖ· καὶ δὴ
[79]	αὐτούς. (Εἶθ' ὑποβάς ἐγώ" φησίν,	ὁ	θεός, καὶ οὐκ ἔστι πλὴν
[79]	ἐσχάτου τῆς γῆς. Ἐγώ εἰμι	ὁ	(θεὸς καὶ οὐκ ἔστιν ἄλλος·
[72]	σαφῶς, οἶμαι, διδάσκει ὁποῖός ἐστιν	ὁ	θεός, καὶ ὡς ἡ δόξα
[107]	καὶ λεγέτωσαν διὰ παντός, μεγαλυνθήτω	ὁ	θεός. Καλὸς ὕμνος τοῦ θεοῦ
[86]	μισθός. Ταύτην ἡδέως τὴν τιμὴν	ὁ	θεὸς λαμβάνει. Ἠλπίκαμεν γὰρ ἐπὶ
[51]	οὐκ αἰσθητόν ἐστι {τὸ ἄγαλμα}	ὁ	θεός, ὁ μόνος ὄντως θεός.
[83]	εἰσιν ἀθεώτεροι, ὅσῳ φιλαν θρωπότερος	ὁ	θεός· ὃ μὲν γὰρ ἐκ
[94]	τοῦ πατρός, ἀμισθεί σοι δειχθήσεται	ὁ	θεός· οὐ καπηλεύεται ἡ ἀλήθεια,
[78]	τήκεται κηρός. Οὗτος, φησίν, ἐστὶν	ὁ	θεός, οὗ θρόνος μέν ἐστιν
[80]	ἀνακέκραγε Μωυσῆς· Ἄκουε Ἰσραήλ· κύριος	ὁ	θεός σου, κύριος εἷς ἐστι"
[88]	Ἀββᾶ" λέγουσα ὁ πατήρ" ταύτην	ὁ	θεὸς τὴν φωνὴν τὴν ἀληθινὴν
[120]	Τοῦτό εἰμι ἐγώ, τοῦτο βούλεται	ὁ	θεός, τοῦτο συμφωνία ἐστί, τοῦτο
[36]	σαρκῶν οὐχ ἑκών. Ἠγνόει γὰρ	ὁ	θεὸς ὡς ἄρα Λυκάων ὁ
[80]	ἀνάστασις· ὅθεν ἀποτρέπων εἰδωλολατρείας ἁπάσης	ὁ	θεσπέσιος παγκάλως ἀνακέκραγε Μωυσῆς· Ἄκουε
[1]	ΣΤΡΩΜΑΤΕΩΣ ΠΡΟΤΡΕΠΤΙΚΟΣ ΠΡΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ. ~Ἀμφίων	ὁ	Θηβαῖος καὶ Ἀρίων ὁ Μηθυμναῖος
[3]	ὁ Θρᾴκιος ἐκεῖνος Ὀρφεὺς καὶ	ὁ	Θηβαῖος καὶ ὁ Μηθυμναῖος, ἄνδρες
[119]	ὄψει τοὺς οὐρανούς, ὦ γέρον,	ὁ	Θήβας μὴ βλέπων. ~Ὢ τῶν
[93]	χαμαίζηλον πλοῦτον ὀφθαλμιῶν, ἀλλ' ἐκεῖνος	ὁ	θησαυρὸς τῆς σωτηρίας, πρὸς ὅν
[32]	γυναικῶν οὐχ ἧττον ἢ αἰγῶν	ὁ	Θμουιτῶν τράγος. ~Καὶ σοῦ, ὦ
[30]	ἐνταῦθα αὐτὸν (τεθάφθαι. Πατροκλῆς τε	ὁ	Θούριος καὶ Σοφοκλῆς ὁ νεώτερος
[3]	ᾄσματι. ~Ἐμοὶ μὲν οὖν δοκοῦσιν	ὁ	Θρᾴκιος ἐκεῖνος Ὀρφεὺς καὶ ὁ
[17]	τῆς Τελετῆς ποιητὴς Ὀρφεύς φησιν	ὁ	Θρᾴκιος· κῶνος καὶ ῥόμβος καὶ
[80]	δικαίας, ὅταν ἐκκαυθῇ ἐν τάχει	ὁ	θυμὸς αὐτοῦ. Μακάριοι πάντες οἱ
[54]	σφᾶς αὐτοὺς ἐσέμνυνον, ὡς Μενεκράτης	ὁ	ἰατρός, Ζεὺς οὗτος ἐπικεκλημένος. Τί
[86]	ἐνάλοις πέτραις, ἀθανασίας ὀλιγωροῦσιν, καθάπερ	ὁ	Ἰθακήσιος γέρων οὐ τῆς ἀληθείας
[37]	Ζεὺς ὁ μαντικός, ὁ ξένιος,	ὁ	ἱκέσιος, ὁ μειλίχιος, ὁ πανομφαῖος,
[57]	τὸν ἄνθρωπον ὡς ἀλήθεια. Ἕστηκεν	ὁ	ἵππος ἡσυχῇ, ἡ πελειὰς ἀτρεμής,
[55]	ἀπαθανατίζοντι τὸν θάνατον τὸν ἑαυτοῦ·	ὁ	Ἵππων οὗτος ἐπιγραφῆναι ἐκέλευσεν τῷ
[110]	ὄψει καταφρο νούμενος, ἔργῳ προσκυνούμενος,	ὁ	καθάρσιος καὶ σωτήριος καὶ μειλίχιος,
[84]	τοὺς πεπλανημένους (διανίστησιν· ἔγειρε, φησίν,	ὁ	καθεύδων καὶ ἀνάστα ἐκ τῶν
[64]	Μιλήσιος τὸ ὕδωρ καὶ Ἀναξιμένης	ὁ	καὶ αὐτὸς Μιλήσιος τὸν ἀέρα,
[29]	ἀνθρώπους γεγονότας διελέγχουσιν. Ἄρης γοῦν	ὁ	καὶ παρὰ τοῖς ποιηταῖς, ὡς
[98]	ὁ νοῦς ὁ ἐν ἀνθρώπῳ,	ὁ	κατ' εἰκόνα" τοῦ θεοῦ καὶ
[10]	ἔρημος περιλείπεται. ~Ὁ μὲν Ἰωάννης,	ὁ	κῆρυξ τοῦ λόγου, ταύτῃ πῃ
[5]	μὴν ὁ Δαβὶδ ὁ βασιλεύς,	ὁ	κιθαριστής, οὗ μικρῷ πρόσθεν ἐμνήσθημεν,
[93]	ἐξ ἀθεότητος εἰς (θεόν. Καλὸς	ὁ	κίνδυνος αὐτομολεῖν πρὸς θεόν. Πολλῶν
[66]	Ἀναξίμανδρος (Μιλήσιος ἦν) καὶ Ἀναξαγόρας	ὁ	Κλαζομένιος καὶ ὁ Ἀθηναῖος Ἀρχέλαος.
[5]	ἐνέτεινε συμφωνίας, ἵνα δὴ ὅλος	ὁ	κόσμος αὐτῷ ἁρμονία γένηται. Καὶ
[37]	οὐρανόν, ἀλλὰ τὴν γῆν πολυπραγμόνει.	Ὁ	Κρής σοι διηγήσεται, παρ' ᾧ
[52]	καὶ κρύους ἀλεεινότερον. Ἀντίοχος δὲ	ὁ	Κυζικηνὸς ἀπορούμενος χρημάτων τοῦ Διὸς
[37]	μῦθος· ἀπέθανεν ἡ Λήδα, ἀπέθανεν	ὁ	κύκνος, ἀπέθανεν ὁ ἀετός. Ζητεῖς
[37]	ἐκεῖνος ὁ ἀετός; Ποῦ δὲ	ὁ	κύκνος; Ποῦ δὲ αὐτὸς ὁ
[13]	ἔντεχνον ἀπάτην. (Οὐ γάρ με	ὁ	Κύπριος ὁ νησιώτης Κινύρας παραπείσαι
[57]	(τὴν χρυσῆν" Ἀφροδίτην νοεῖ. Οὕτως	ὁ	Κύπριος ὁ Πυγ μαλίων ἐκεῖνος
[57]	ἦν καὶ γυμνὴ ἦν· νικᾶται	ὁ	Κύπριος τῷ σχήματι καὶ συνέρχεται
[111]	Ὢ θαύματος μυστικοῦ· κέκλιται μὲν	ὁ	κύριος, ἀνέστη δὲ ἄνθρωπος καὶ
[106]	γένεσθε καὶ ἀβλαβεῖς· τάχα που	ὁ	κύριος ἁπλότητος ὑμῖν δωρήσεται πτερόν
[111]	δεδεμένος. Τῶν δεσμῶν λῦσαι τοῦτον	ὁ	κύριος αὖθις ἠθέλησεν, καὶ σαρκὶ
[95]	καὶ τὴν ζωήν. Πειράζει σε	ὁ	κύριος ἐκλέξασθαι τὴν ζωήν, συμβουλεύει
[6]	Φιλάνθρωπον τὸ ὄργανον τοῦ θεοῦ·	ὁ	κύριος ἐλεεῖ, παιδεύει, προτρέπει, νουθετεῖ,
[80]	ὁ πατρικός, ὁ ἀγαθὸς λύχνος,	ὁ	κύριος ἐπάγων τὸ (φῶς, τὴν
[87]	ἑρμηνεὺς γίνεται τῆς θείας φωνῆς,	ὁ	κύριος ἤγγικεν" λέγων, εὐλαβεῖσθε μὴ
[6]	ὄργανον, ὁ τοῦ θεοῦ λόγος,	ὁ	κύριος, καὶ τὸ ᾆσμα τὸ
[120]	ἅγιος γίνομαι μυούμενος, ἱεροφαντεῖ δὲ	ὁ	κύριος καὶ τὸν μύστην σφραγίζεται
[8]	ἐκεῖνα φθέγγονται, αὐτὸς ἐν Ἡσαΐᾳ	ὁ	κύριος λαλῶν, (αὐτὸς ἐν Ἠλίᾳ,
[103]	γῆν τὴν ἐμήν, ἐρεῖ σοι	ὁ	κύριος, μὴ θίγῃς τοῦ ὕδατος
[79]	ἐγώ εἰμι, ἐγώ εἰμι" φησίν,	ὁ	κύριος ὁ λαλῶν δικαιοσύνην καὶ
[5]	ᾄδων μόνον αὐτὸν ἰάσατο. Καλὸν	ὁ	κύριος ὄργανον ἔμπνουν τὸν ἄνθρωπον
[8]	τὸ πῦρ, αὐτός σοι λαλήσει	ὁ	κύριος, ὃς ἐν μορφῇ θεοῦ
[92]	με οὐκ ἔγνω. Τί οὖν	ὁ	κύριος; (Οὐ μνησικακεῖ, ἔτι ἐλεεῖ,
[82]	ὁ διδάσκαλος οὐδ' ὡς οἰκέταις	ὁ	κύριος οὐδ' ὡς θεὸς ἀνθρώποις,
[110]	ἔργον ἄνευ θείας κομιδῆς ἐξήνυσεν	ὁ	κύριος, ὄψει καταφρο νούμενος, ἔργῳ
[85]	Ἰησοῦς πεπιστευκότας. Φιλάνθρωπος δὲ ὢν	ὁ	κύριος πάντας ἀνθρώπους εἰς ἐπίγνωσιν
[84]	καὶ καταδίκη; Οὐ κάμνει δὲ	ὁ	κύριος παραινῶν, ἐκφοβῶν, προτρέπων, διεγείρων,
[7]	αὐτὸς ἐπίκουρος καὶ βοηθὸς ἡμῖν	ὁ	κύριος, προμηνύων ἀρχῆθεν προφητικῶς, νῦν
[79]	γὰρ ἡ ὕλη. Ἔτι φησίν·	ὁ	κύριος σείσει πόλεις κατοικουμένας καὶ
[100]	φησίν, εἰς οὐρανούς; Ὁδός" ἐστιν	ὁ	κύριος, στενὴ" μέν, ἀλλ' ἐξ
[95]	τῆς κολάσεως ἀπειλήν, δι' ὧν	ὁ	κύριος σῴζει, φόβῳ καὶ χάριτι
[81]	αὐτῷ. ~Ἤδη δὲ ὑπεροικτείρων ἡμᾶς	ὁ	κύριος τὸ σωτήριον ἐνδίδωσι μέλος,
[83]	πῦρ" δὲ προσκοπεῖτε, ὃ ἡτοίμασεν	ὁ	κύριος τῷ διαβόλῳ (καὶ τοῖς
[92]	φῶς, μὴ νόθους ἡμᾶς ἐξελέγξῃ	ὁ	κύριος ὥσπερ ὁ ἥλιος τοὺς
[75]	ἐκβιαζόμενοι (κωμῳδοῦσι ποιηταί. Μένανδρος γοῦν	ὁ	κωμικὸς ἐν Ἡνιόχῳ {ἐν Ὑποβολιμαίῳ}
[79]	ἐγώ εἰμι" φησίν, ὁ κύριος	ὁ	λαλῶν δικαιοσύνην καὶ ἀναγγέλλων ἀλήθειαν·
[84]	φωτὸς ἡ ἡμέρα, φῶς δὲ	ὁ	λόγος ἀνθρώποις, δι' οὗ καταυγαζόμεθα
[6]	(ἦν. Ἀλλ' ὅτι μὲν ἦν	ὁ	λόγος ἄνωθεν, ἀρχὴ θεία τῶν
[80]	εἴδωλα ἡ σοφία, ἥ ἐστιν	ὁ	λόγος (αὐτοῦ, ἀνορθοῖ ἐπὶ τὴν
[98]	Εἰκὼν" μὲν γὰρ τοῦ θεοῦ"	ὁ	λόγος αὐτοῦ (καὶ υἱὸς τοῦ
[112]	αὐτὸς ἧκεν ὡς ἡμᾶς οὐρανόθεν	ὁ	λόγος, ἡμᾶς ἐπ' ἀνθρωπίνην ἰέναι
[6]	ὃν ἀρχαΐζομεν, ὅτι ἐν ἀρχῇ	ὁ	λόγος (ἦν. Ἀλλ' ὅτι μὲν
[110]	ὅτι ἦν υἱὸς αὐτοῦ καὶ	ὁ	(λόγος ἦν ἐν τῷ θεῷ"
[6]	ἀρχῇ ἦν ὁ λόγος καὶ	ὁ	λόγος ἦν πρὸς τὸν θεὸν
[7]	ἐν τῷ ὄντι ὤν, ὅτι	ὁ	λόγος ἦν πρὸς τὸν θεόν,
[121]	καὶ ζωήν, κτησώμεθα. Ἀρωγὸς δὲ	ὁ	λόγος· θαρρῶμεν αὐτῷ καὶ μή
[6]	ἦν, καὶ ἐν ἀρχῇ ἦν	ὁ	λόγος καὶ ὁ λόγος ἦν
[27]	συνεζωοποίησεν τῷ Χριστῷ. Ζῶν γὰρ	ὁ	λόγος" καὶ συνταφεὶς Χριστῷ συνυψοῦται
[8]	καὶ αὐτὸς ἤδη σοὶ ἐναργῶς	ὁ	λόγος λαλεῖ, δυσωπῶν τὴν ἀπιστίαν,
[7]	δὴ ἐπεφάνη ἀνθρώποις) αὐτὸς οὗτος	ὁ	λόγος, ὁ μόνος ἄμφω, θεός
[80]	ὥσπερ πηγὴ ὁ ἄμητός σου"	ὁ	λόγος ὁ πατρικός, ὁ ἀγαθὸς
[8]	δυσωπῶν τὴν ἀπιστίαν, ναί φημι,	ὁ	λόγος ὁ τοῦ θεοῦ ἄνθρωπος
[118]	τῆς φθορᾶς λελυμένος, κυβερνήσει σε	ὁ	λόγος ὁ τοῦ θεοῦ, καὶ
[113]	θεὸν ἠδὲ καὶ ἄνδρα. Γλυκὺς"	ὁ	λόγος ὁ φωτίσας ἡμᾶς ὑπὲρ
[7]	ᾆσμά (μοι κέκληται. ~Αἴτιος γοῦν	ὁ	λόγος, ὁ Χριστός, καὶ τοῦ
[122]	Οὐ δὴ οὖν ἀμφιβάλλειν αἱρεῖ	ὁ	λόγος, ὁπότερον αὐτοῖν ἄμεινον, σωφρονεῖν
[6]	τὸν θεὸν καὶ θεὸς ἦν	ὁ	λόγος" (Παλαιὰ δὲ ἡ πλάνη,
[116]	ἀγαθὸς ἀπέστειλεν θεός· ἁπλώσας δὲ	ὁ	λόγος τὴν ἀλήθειαν ἔδειξε τοῖς
[120]	τοῦτο υἱός, τοῦτο Χριστός, τοῦτο	ὁ	λόγος τοῦ θεοῦ, βραχίων κυρίου,
[10]	ἵνα τῆς ἀληθείας τὸ φῶς,	ὁ	λόγος, τῶν προφητικῶν αἰνιγμάτων τὴν
[88]	οἱ ἐγγύς" οὐκ ἀπεκρύβη τινὰς	ὁ	λόγος· φῶς ἐστι κοινόν, ἐπιλάμπει
[83]	τοῖς ἀγγέλοις αὐτοῦ. Διὰ τοῦτο	ὁ	μακάριος ἀπόστολος μαρτύρομαι ἐν κυρίῳ,
[37]	Διί. ~Καλός γε ὁ Ζεὺς	ὁ	μαντικός, ὁ ξένιος, ὁ ἱκέσιος,
[42]	Τραγῳδουμένων, ὃ δὲ τοῖς Ἀποτροπαίοις,	ὁ	Μάριος, ὡς Δωρόθεος ἐν τῇ
[120]	λόγου. Ἀίδιος οὗτος Ἰησοῦς, εἷς	ὁ	μέγας ἀρχιερεὺς θεοῦ τε ἑνὸς
[37]	μαντικός, ὁ ξένιος, ὁ ἱκέσιος,	ὁ	μειλίχιος, ὁ πανομφαῖος, ὁ προστροπαῖος·
[53]	τοὺς ἔμφρονας τῆς ὕλης καταφρονεῖν;	Ὁ	μὲν Ἀθηναῖος Φειδίας ἐπὶ τῷ
[100]	(πλατεῖα ἐν οὐρανοῖς προσκυνουμένη. Εἶθ'	ὁ	μὲν ἄπυστος τοῦ λόγου συγγνώμην
[28]	ὥσπερ κῳδίῳ. Ναὶ μὴν Ἀπόλλωνα	ὁ	μὲν Ἀριστοτέλης πρῶτον Ἡφαίστου καὶ
[69]	ἀρρεπῶς περιλαμβάνων καὶ ἀνέχων (φύσιν.	Ὁ	μὲν δὴ θεός, ὥσπερ καὶ
[72]	ἀμφὶ τὸν Πυθαγόραν, οἵ φασιν	ὁ	μὲν θεὸς εἷς, χοὖτος δὲ
[104]	ἀχώρητος ἡ μισοπονηρία. Τρέφει δὲ	ὁ	μὲν θυμὸς τὴν κόλασιν ἐπὶ
[10]	καὶ στεῖρα καὶ ἔρημος περιλείπεται.	~Ὁ	μὲν Ἰωάννης, ὁ κῆρυξ τοῦ
[108]	θεοσέβειαν· παῖδας ἀκάκους ἐγκρινεῖ θεός.	Ὁ	μὲν οὖν Ἀθηναῖος τοῖς Σόλωνος
[57]	μίγνυται τῇ λίθῳ· Ποσίδιππος ἱστορεῖ,	ὁ	μὲν πρότερος ἐν τῷ περὶ
[76]	εὑρημέν' ἀνθρώποισιν. ~Καὶ οὐχὶ μόνος	ὁ	Μένανδρος, ἀλλὰ καὶ Ὅμηρος καὶ
[68]	ὁρώμενον, (Εὐριπίδης λέγει. Πεπλανῆσθαι γοῦν	ὁ	Μένανδρός μοι δοκεῖ, ἔνθα φησίν
[42]	(σπονδὰς ἀπῄτησαν ἀνημέρους. Ἀριστομένης γοῦν	ὁ	Μεσσήνιος τῷ Ἰθωμήτῃ Διὶ τριακοσίους
[33]	διελήλακεν ἀσελγείας ὁ Ζεὺς ἐκεῖνος	ὁ	μετ' Ἀλκμήνης τοσαύτας ἡδυπαθήσας νύκτας;
[64]	θεὸν ὑπειλή φατον Ἵππασός τε	ὁ	Μεταποντῖνος καὶ ὁ Ἐφέσιος Ἡράκλειτος·
[1]	~Ἀμφίων ὁ Θηβαῖος καὶ Ἀρίων	ὁ	Μηθυμναῖος ἄμφω μὲν ἤστην ᾠδικώ,
[3]	Ὀρφεὺς καὶ ὁ Θηβαῖος καὶ	ὁ	Μηθυμναῖος, ἄνδρες τινὲς οὐκ ἄνδρες,
[13]	ἀπάτης ἀνθρώποις, εἴτε ὁ Δάρδανος,	ὁ	Μητρὸς θεῶν καταδείξας τὰ μυστήρια,
[13]	μενος, εἴτε ὁ Φρὺξ ἐκεῖνος	ὁ	Μίδας, ὁ παρὰ τοῦ Ὀδρύσου
[64]	οὖν ἀρχὰς ἀπέλιπον ἐξυμνήσαντες Θαλῆς	ὁ	Μιλήσιος τὸ ὕδωρ καὶ Ἀναξιμένης
[34]	καὶ ἀφροδίσιος ἦν ἡ χάρις,	ὁ	μισθός, ὃν ᾐτεῖτο Διόνυσος· βουλομένῳ
[107]	~Ζητήσωμεν οὖν, ἵνα καὶ ζήσωμεν.	Ὁ	μισθὸς τῆς εὑρέσεως ζωὴ παρὰ
[37]	ἀπάνθρωπος, ὁ βίαιος, ὁ φθορεύς,	ὁ	μοιχός, ὁ ἐρωτικός. Ἀλλὰ τότε
[7]	ἀνθρώποις) αὐτὸς οὗτος ὁ λόγος,	ὁ	μόνος ἄμφω, θεός τε καὶ
[69]	τὸ δὲ μόνον δίκαιον μέτρον,	ὁ	μόνος ὄντως θεός, ἴσος ἀεὶ
[51]	ἐστι {τὸ ἄγαλμα} ὁ θεός,	ὁ	μόνος ὄντως θεός. ~Καὶ δὴ
[103]	μόνος ἔστι τε καὶ ὑφέστηκεν	ὁ	μόνος ὄντως ὑπάρχων θεός. Ἀλλὰ
[37]	παιδεύεται σωφρονεῖν. Γυμνοῦται δὲ ὑμῖν	ὁ	μῦθος· ἀπέθανεν ἡ Λήδα, ἀπέθανεν
[1]	Εὐνόμου ἄγεται ὁ τέττιξ, ὡς	ὁ	μῦθος βούλεται, χαλκοῦν ἀναστήσας Πυθοῖ
[55]	μέντοι τεθνᾶσιν· τετίμηκεν δὲ αὐτοὺς	ὁ	μῦθος καὶ ὁ χρόνος. Φιλεῖ
[30]	τε ὁ Θούριος καὶ Σοφοκλῆς	ὁ	νεώτερος ἐν τρισὶ τραγῳδίαις ἱστορεῖτον
[52]	Διονύσιος μὲν γὰρ ὁ τύραννος	ὁ	νεώτερος θοἰμάτιον τὸ χρύσεον περιελόμενος
[13]	(Οὐ γάρ με ὁ Κύπριος	ὁ	νησιώτης Κινύρας παραπείσαι ποτ' ἄν,
[54]	Ἀλεξάνδρου γεγονὼς χρόνους· Ἑρμῆς προσηγορεύετο	ὁ	Νικαγόρας καὶ τῇ (στολῇ τοῦ
[51]	καὶ ἡ μυγαλῆ, ἥν φησιν	ὁ	Νίκανδρος τυφλήν τε σμερδνήν (τε"
[94]	ὁ (πατήρ. Ἀργυρίῳ μὲν ὠνήσεται	ὁ	νόθος, ἀπωλείας ἐστὶ παιδίον, ὃς
[98]	τοῦ λόγου ὁ ἄνθρωπος ἀληθινός,	ὁ	νοῦς ὁ ἐν ἀνθρώπῳ, ὁ
[37]	γε ὁ Ζεὺς ὁ μαντικός,	ὁ	ξένιος, ὁ ἱκέσιος, ὁ μειλίχιος,
[94]	δὲ φιλόστοργος οὗτος ἡμῶν πατήρ,	ὁ	ὄντως πατήρ, οὐ παύεται προτρέπων,
[78]	ἡ γῆ" φησί, παλαιωθήσεται καὶ	ὁ	οὐρανὸς παρελεύσεται" τὸ δὲ ῥῆμα
[81]	ἐκλείψει μὲν ὁ ἥλιος καὶ	ὁ	οὐρανὸς σκοτισθήσεται, λάμψει δὲ ὁ
[78]	θεός, οὗ θρόνος μέν ἐστιν	ὁ	οὐρανός, ὑποπό διον δὲ ἡ
[111]	εἰς ὕλας στρεφομένη) παρήγετο ἐπιθυμίαις,	ὁ	παῖς ἀνδριζόμενος ἀπειθείᾳ καὶ παρακούσας
[69]	μὲν δὴ θεός, ὥσπερ καὶ	ὁ	παλαιὸς λόγος, ἀρχὴν καὶ τελευτὴν
[26]	Ἐλπίδα, ὥσπερ ἀμέλει καὶ Ἐπιμενίδης	ὁ	παλαιὸς (Ὕβρεως καὶ Ἀναιδείας Ἀθήνησιν
[71]	τις μορφήν, ἀφανής· οὐδὲ μὴν	ὁ	παμφαὴς δοκῶν εἶναι ἥλιος οὐδ'
[37]	ξένιος, ὁ ἱκέσιος, ὁ μειλίχιος,	ὁ	πανομφαῖος, ὁ προστροπαῖος· μᾶλλον δὲ
[78]	φυγαδεύεται. ~Ἱερεμίας δὲ ὁ προφήτης	ὁ	πάνσοφος, μᾶλλον δὲ ἐν Ἱερεμίᾳ
[109]	ἔνοικος ἡμῶν, ᾗ φησιν αἰνιττόμενος	ὁ	πάνσοφος Μωυσῆς, τρισὶ τοῖς καθ'
[81]	ὁ οὐρανὸς σκοτισθήσεται, λάμψει δὲ	ὁ	παντοκράτωρ εἰς τὸν αἰῶνα, καὶ
[13]	ὁ Φρὺξ ἐκεῖνος ὁ Μίδας,	ὁ	παρὰ τοῦ Ὀδρύσου μαθών, ἔπειτα
[56]	(θεοῦ βαθυτέρῳ περιπεπτώκατε ζόφῳ; Καλὸς	ὁ	Πάριος λίθος, ἀλλ' οὐδέπω Ποσειδῶν·
[45]	ὑμῖν τάφους ἐμοὶ μὲν οὐδ'	ὁ	πᾶς ἂν ἀρκέσῃ χρόνος· ὑμᾶς
[94]	σου ταῖς εὐχαρίστοις τρυφαῖς δεδημιούργηκεν	ὁ	(πατήρ. Ἀργυρίῳ μὲν ὠνήσεται ὁ
[32]	ὁ Ζεὺς ἐπὶ πᾶσιν ἡκέτω,	ὁ	πατὴρ" καθ' ὑμᾶς ἀνδρῶν τε
[88]	τὴν ἀλήθειαν ἀναπαυομένη, Ἀββᾶ" λέγουσα	ὁ	πατήρ" ταύτην ὁ θεὸς τὴν
[80]	ὁ ἄμητός σου" ὁ λόγος	ὁ	πατρικός, ὁ ἀγαθὸς λύχνος, ὁ
[72]	δυνατοί, θνητοὶ γεγαῶτες. ~Κλεάνθης δὲ	ὁ	Πηδασεύς, ὁ ἀπὸ τῆς Στοᾶς
[112]	Εἰ γὰρ ἡμῖν ὁ διδάσκαλος	ὁ	πληρώσας τὰ πάντα δυνάμεσιν ἁγίαις,
[40]	Λητώ, ἡ Δημήτηρ, ἡ Κόρη,	ὁ	Πλούτων, ὁ Ἡρακλῆς, αὐτὸς ὁ
[80]	πᾶσι καὶ σωτηρίαν. Κύριος" γὰρ	ὁ	ποιήσας τὴν γῆν ἐν τῇ
[39]	καλλιπύγῳ θύουσιν Συρακούσσιοι, ἣν Νίκανδρος	ὁ	ποιητὴς καλλίγλου (τόν" που κέκληκεν;
[64]	τῆς πόσεως ὀνοματοποιουμένη; ὥσπερ ἀμέλει	ὁ	πολέμιος Ἄρης ἀπὸ (τῆς ἄρσεως
[98]	προσκυνηταί. ~Ὁ Φειδίας ὑμῶν καὶ	ὁ	Πολύκλειτος ἡκόντων Πραξιτέλης τε αὖ
[54]	τέταρτος Διόνυσος ἐκαλεῖτο· καὶ Μιθριδάτης	ὁ	Ποντι κὸς Διόνυσος καὶ αὐτός·
[66]	πάντων ἀσεβῶν. Τί γὰρ Ἡρακλείδης	ὁ	Ποντικός; Ἔσθ' ὅπῃ οὐκ ἐπὶ
[53]	Ζεύς, ἀλλ' ὁ (ἐρώμενος ἦν·	ὁ	Πραξιτέλης δέ, ὡς Ποσίδιππος ἐν
[84]	κύριος, ὁ τῆς ἀναστάσεως ἥλιος,	ὁ	πρὸ ἑωσφόρου" γεννώμενος, ὁ ζωὴν
[97]	σύγκλυδα τῶν γενητῶν τούτων ὄχλον	ὁ	προσκυνῶν καὶ προσεταιριζόμενος, αὐτῶν ἐκείνων
[37]	ἱκέσιος, ὁ μειλίχιος, ὁ πανομφαῖος,	ὁ	προστροπαῖος· μᾶλλον δὲ ὁ> ἄδικος,
[78]	Τοῦτον προσκυνήσωμεν, ἐφ' οὗ φησιν	ὁ	προφήτης ἀπὸ προσώπου σου ὄρη
[90]	ἐπήρτηται κόλασις. Ἀπειλεῖ γοῦν αὐτῷ	ὁ	προφήτης Ζαχαρίας ἐπιτιμήσαι ἐν σοὶ
[78]	ἀληθείας ἐκβιαζόμενον φυγαδεύεται. ~Ἱερεμίας δὲ	ὁ	προφήτης ὁ πάνσοφος, μᾶλλον δὲ
[62]	τέχνην. Οὐ γὰρ ποιήσεις, φησὶν	ὁ	προφήτης, παντὸς ὁμοίωμα, ὅσα ἐν
[122]	καὶ θεῷ. (Οὐκ ἀποκρύπτεται γοῦν	ὁ	προφήτης τὴν χάριν λέγων, ἐγὼ
[62]	(πάνυ γοῦν ἐμφανῶς καὶ συντόμως	ὁ	προφητικὸς ἐλέγχει τὴν συνήθειαν λόγος
[7]	προόντος λόγου· ἐπεφάνη δὲ ἔναγχος	ὁ	προὼν σωτήρ, ἐπεφάνη ὁ ἐν
[111]	ἄθρει τὴν θείαν εὐεργε) σίαν.	Ὁ	πρῶτος ὅτε ἐν παραδείσῳ ἔπαιζε
[48]	ἀπ' Αἰγύπτου μετα πεμψαμένους σῖτον	{ὁ	Πτολεμαῖος} ἀνεκτήσατο, εἶναι δὲ τὸ
[48]	κίδα τελευτήσασαν ἐν Κανώβῳ μεταγαγὼν	ὁ	Πτολεμαῖος (ἔθαψεν ὑπὸ τὸν προδεδηλωμένον
[57]	Ἀφροδίτην νοεῖ. Οὕτως ὁ Κύπριος	ὁ	Πυγ μαλίων ἐκεῖνος ἐλεφαντίνου ἠράσθη
[34]	Πυθοῖ μὲν οὖν ὁ δράκων	ὁ	Πύθιος θρῃσκεύεται καὶ τοῦ ὄφεως
[42]	δὲ ὁ Ἀττικὸς καὶ Μάριος	ὁ	Ῥωμαῖος τὰς αὑτῶν ἐθυσάτην θυγατέρας·
[49]	σεβασμίως τεθείακεν θεὸν ὁ βασιλεὺς	ὁ	Ῥωμαίων τὸν ἐρώμενον ὡραιότατον σφόδρα
[54]	ἐπιστήμην γεγονώς, ὡς ἱστορεῖ Ἄριστος	ὁ	Σαλαμίνιος, αὑτὸν κατεσχημάτιζεν εἰς Ἥλιον)
[108]	ὁ Ἀργεῖος τοῖς Φορωνέως καὶ	ὁ	Σπαρτιάτης τοῖς Λυκούργου, εἰ δὲ
[110]	ὧν ἐδίδαξεν καὶ ἐνεδείξατο, παραστησάμενος,	ὁ	σπονδοφόρος καὶ διαλλακτὴς καὶ σωτὴρ
[46]	τοῦ Ἄρεως τὸ ξόανον Οὐάρρων	ὁ	συγγραφεύς, οὐδέπω τῶν τεχνιτῶν ἐπὶ
[122]	ἔργα, τοιοῦτος ὁ βίος· χρηστὸς	ὁ	σύμπας ἀνθρώπων βίος τῶν Χριστὸν
[49]	ἄνθρωποι νῦν, ἃς αἰσχρὰς ἠπίστατο	(ὁ	συναγρυπνήσας ἐραστής. Τί μοι θεὸν
[8]	τὸν ἄνθρωπον ὑγιᾶναι. Πολύφωνός γε	ὁ	σωτὴρ καὶ πολύτροπος εἰς ἀνθρώπων
[30]	πατρίδι γαίῃ. (Προσίτω δὲ καὶ	ὁ	τὰ Κυπριακὰ ποιήματα γράψας· Κάστωρ
[13]	καταδείξας τὰ μυστήρια, εἴτε Ἠετίων,	ὁ	τὰ Σαμοθρᾴκων ὄργια καὶ τελετὰς
[54]	ἀνδρὸς Ἥρα προσαγορευομένη. Πτολεμαῖος δὲ	ὁ	τέταρτος Διόνυσος ἐκαλεῖτο· καὶ Μιθριδάτης
[1]	Ῥήγνυται χορδὴ τῷ Λοκρῷ· ἐφίπταται	ὁ	τέττιξ τῷ ζυγῷ· ἐτερέτιζεν ὡς
[1]	Οὔκουν ᾠδῇ τῇ Εὐνόμου ἄγεται	ὁ	τέττιξ, ὡς ὁ μῦθος βούλεται,
[54]	καὶ γάμος ὑπὸ Ἀθηναίων αὐτῷ	ὁ	τῆς Ἀθηνᾶς ηὐτρεπίζετο· ὁ δὲ
[84]	ἐπιφαύσει σοι ὁ Χριστὸς κύριος,	ὁ	τῆς ἀναστάσεως ἥλιος, ὁ πρὸ
[9]	οὗτος, ὁ τῆς στείρας ἀνήρ,	ὁ	τῆς ἐρήμου γεωργός, ὁ τῆς
[9]	ἀνήρ, ὁ τῆς ἐρήμου γεωργός,	ὁ	τῆς θείας ἐμπλήσας δυνάμεως καὶ
[100]	τὸν θεὸν γεωργῶν, καὶ πλεῖθι	ὁ	τῆς ναυτιλίας ἐρῶν, ἀλλὰ τὸν
[9]	γὰρ καὶ ὁ αὐτὸς οὗτος,	ὁ	τῆς στείρας ἀνήρ, ὁ τῆς
[17]	διέσπασαν, ἔτι νηπίαχον ὄντα, ὡς	ὁ	τῆς Τελετῆς ποιητὴς Ὀρφεύς φησιν
[13]	Ἑλλήνων τοὺς δεισιδαίμονας. (Ὄλοιτο οὖν	ὁ	τῆσδε ἄρξας τῆς ἀπάτης ἀνθρώποις,
[113]	κηρίον. Πῶς γὰρ οὐ ποθεινὸς	ὁ	τὸν ἐν σκότει κατορωρυγμένον νοῦν
[85]	εἰς ἐπίγνωσιν τῆς ἀληθείας" παρακαλεῖ,	ὁ	τὸν παράκλητον ἀποστέλλων. Τίς οὖν
[45]	τοῦ (μάντεως ἱστοροῦσιν. Πτολεμαῖος δὲ	ὁ	τοῦ Ἀγησάρχου ἐν τῷ αʹ
[71]	τὴν ὄψιν ἀφαιρεῖται. Πόθεν ἄρα	ὁ	τοῦ Γρύλλου σοφίζεται ἢ δηλαδὴ
[8]	ἀπιστίαν, ναί φημι, ὁ λόγος	ὁ	τοῦ θεοῦ ἄνθρωπος γενόμενος, ἵνα
[114]	καὶ γῆν μεταβάλλων εἰς οὐρανούς,	ὁ	τοῦ θεοῦ γεωργός, δεξιὰ σημαίνων,
[118]	λελυμένος, κυβερνήσει σε ὁ λόγος	ὁ	τοῦ θεοῦ, καὶ τοῖς λιμέσι
[5]	ἐκ Δαβὶδ καὶ πρὸ αὐτοῦ,	ὁ	τοῦ θεοῦ λόγος, λύραν μὲν
[6]	~Τί δὴ οὖν τὸ ὄργανον,	ὁ	τοῦ θεοῦ λόγος, ὁ κύριος,
[74]	Θρᾴκιος ἱεροφάντης καὶ ποιητὴς ἅμα,	ὁ	τοῦ Οἰάγρου Ὀρφεύς, μετὰ τὴν
[48]	(διατραφέντων. Ἀλλ' ὅ γε Ἀθηνόδωρος	ὁ	τοῦ Σάνδωνος ἀρχαΐζειν τὸν Σάραπιν
[75]	κυμβάλοις ἄνθρωπος εἰς ὃ βούλεται,	ὁ	τοῦτο ποιῶν ἐστι μείζων τοῦ
[20]	Εὔμολπός τε καὶ Εὐβουλεύς· βουκόλος	ὁ	Τριπτόλεμος ἦν, ποιμὴν δὲ ὁ
[52]	ἀγάλματα ἐπιπεφήμισται. Διονύσιος μὲν γὰρ	ὁ	τύραννος ὁ νεώτερος θοἰμάτιον τὸ
[110]	λόγος, ὁ φανερώτατος ὄντως θεός,	ὁ	τῷ δεσπότῃ τῶν ὅλων ἐξισωθείς,
[105]	οὐ λῃστής, οὐ πειρατής, (ἀλλ'	ὁ	τῶν ἀγαθῶν ἀίδιος δοτήρ. Ἄρα
[98]	ἐδωρήσατο; Τίς ἀθανασίαν ὑπέσχηται; Μόνος	ὁ	τῶν ὅλων δημιουργός, ὁ ἀριστοτέχνας
[68]	τὸν ἀληθῆ, ὁ δὲ λόγος	ὁ	ὑγιής, ὅς ἐστιν ἥλιος ψυχῆς,
[10]	ὁ υἱὸς καὶ ᾧ ἂν	ὁ	υἱὸς ἀποκαλύψῃ. Θύραν δὲ εὖ
[10]	θεὸν οὐδεὶς ἔγνω, εἰ μὴ	ὁ	υἱὸς καὶ ᾧ ἂν ὁ
[27]	τοῦ θεοῦ· ὑμῖν δὲ καὶ	ὁ	ὑμέτερος ὑποδύεται ποιητὴς ὁ Ἀκραγαντῖνος
[110]	καὶ μειλίχιος, ὁ θεῖος λόγος,	ὁ	φανερώτατος ὄντως θεός, ὁ τῷ
[98]	λίθων δημιουργοί τε καὶ προσκυνηταί.	~Ὁ	Φειδίας ὑμῶν καὶ ὁ Πολύκλειτος
[34]	Πέλοπος τὰς χοάς, τὰ Ὀλύμπια,	ὁ	Φειδίου σφετερίζεται Ζεύς. Μυστήρια ἦσαν
[37]	ἀνόσιος, ὁ ἀπάνθρωπος, ὁ βίαιος,	ὁ	φθορεύς, ὁ μοιχός, ὁ ἐρωτικός.
[8]	ἴσα θεῷ· ἐκένωσεν δὲ ἑαυτόν"	ὁ	φιλοικτίρμων θεός, σῶσαι τὸν ἄνθρωπον
[30]	θνητὸν οἶδεν ἄνθρωπον, Ἱερώνυμος δὲ	ὁ	φιλόσοφος καὶ τὴν σχέσιν αὐτοῦ
[43]	καὶ τὸν Σόλωνα. Φιλόδωρος ὑμῶν	ὁ	Φοῖβος, ἀλλ' οὐ φιλάνθρωπος. Προὔδωκε
[42]	παρὰ τὸν τόπον ἱερεῖον γίνεται	ὁ	φόνος, οὐδ' εἰ Ἀρτέμιδί τις
[13]	καὶ τελετὰς ὑποστησά μενος, εἴτε	ὁ	Φρὺξ ἐκεῖνος ὁ Μίδας, ὁ
[113]	καὶ ἄνδρα. Γλυκὺς" ὁ λόγος	ὁ	φωτίσας ἡμᾶς ὑπὲρ χρυσίον καὶ
[97]	(Βᾶτ' εἰς ὁδὸν δὴ πᾶς	ὁ	χειρῶναξ λεώς, οἳ τὴν Διὸς
[66]	ὁ δὲ Μιλήσιος Λεύκιππος καὶ	ὁ	Χῖος Μητρό δωρος διττάς, ὡς
[119]	θεσπίζουσαι ὄργια, χορὸν ἀγείρουσαι σώφρονα.	Ὁ	χορὸς οἱ δίκαιοι, τὸ ᾆσμα
[105]	τοι παντὸς μᾶλλον τοῦτο εἴρηται·	ὁ	χρηστός ἐστι πανταχοῦ σωτήριος· (ὁ
[7]	κέκληται. ~Αἴτιος γοῦν ὁ λόγος,	ὁ	Χριστός, καὶ τοῦ εἶναι πάλαι
[6]	τὸ πάλαι καθωσιωμένον, δυνάμεως ἄξιον,	ὁ	Χριστός, καινὸν ᾆσμά (μοι κέκληται.
[84]	τῶν νεκρῶν, καὶ ἐπιφαύσει σοι	ὁ	Χριστὸς κύριος, ὁ τῆς ἀναστάσεως
[112]	καὶ πᾶς, ὡς ἔπος εἰπεῖν,	ὁ	Χριστὸς οὐ μερίζεται· οὔτε βάρβαρός
[55]	δὲ αὐτοὺς ὁ μῦθος καὶ	ὁ	χρόνος. Φιλεῖ γάρ πως τὰ
[3]	δουλείᾳ καταζεύξαντες. (Ἀλλ' οὐ τοιόσδε	ὁ	ᾠδὸς ὁ ἐμὸς οὐδ' εἰς
[1]	τοῦ τέττιγος τῷ ᾄσματι ἁρμοσάμενος	ὁ	ᾠδὸς τὴν (λείπουσαν ἀνεπλήρωσε χορδήν.
[30]	δέ οἱ αἶσα πέπρωται· αὐτὰρ	ὅ	γ' ἀθάνατος Πολυδεύκης, ὄζος Ἄρηος.
[48]	καὶ ὑπὸ Πτολεμαίου (διατραφέντων. Ἀλλ'	ὅ	γε Ἀθηνόδωρος ὁ τοῦ Σάνδωνος
[81]	παρὰ τὸν (κτίσαντα. Καὶ μὴν	ὅ	γε θεὸς οὗτος, ὃς ἐν
[66]	ἐκ τοῦ Περιπάτου μνησθῆναι· καὶ	ὅ	γε τῆς αἱρέσεως πατήρ, τῶν
[117]	καὶ σέβειν ἢ μιμού (μενος.	Ὅ	γέ τοι οὐράνιος καὶ θεῖος
[116]	καὶ τὴν μάχαιραν τοῦ πνεύματος,	ὅ	ἐστι ῥῆμα θεοῦ" ἀκονήσωμεν. Οὕτως
[22]	ὀρίγανον, λύχνος, ξίφος, κτεὶς γυναικεῖος,	ὅ	ἐστιν εὐφήμως καὶ μυστικῶς εἰπεῖν
[72]	Οὐκ ἀπεκρύψατο τοῦ θεοῦ πέρι	ὅ	τί περ εἶχεν φρονῶν· (τἀγαθὸν
[123]	καὶ μακροτέρω προῆλθον ὑπὸ φιλανθρωπίας	ὅ	τι περ εἶχον ἐκ θεοῦ
[95]	ἀξιοῦτε, οὐδ' ὃ πρέπει θεῷ,	ὅ	τι ποτέ ἐστι, νενοηκότες. ~Πιστεύσατε
[15]	συμπλοκαὶ καὶ μῆνις (οὐκ οἶδ'	ὅ	τι φῶ λοιπὸν μητρὸς ἢ
[75]	θεὸν τοῖς κυμβάλοις ἄνθρωπος εἰς	ὃ	βούλεται, ὁ τοῦτο ποιῶν ἐστι
[61]	συμπορνευόντων ὑμῖν θεῶν αἱ διδασκαλίαι·	ὃ	γὰρ βούλεται, τοῦθ' ἕκαστος καὶ
[24]	μηκέτι (τούτους ἡγεῖσθε εἶναι θεούς"	ὃ	δ' Ἡρακλέα ἐκ ξύλου λαβὼν
[33]	δὲ Πέλοπος, ὃ δὲ Χρυσίππου,	ὃ	δὲ Γανυμήδους ἐρῶντες. (Τούτους ὑμῶν
[1]	καὶ τὸν συναγωνιστὴν τοῦ Λοκροῦ·	ὃ	δὲ ἑκὼν ἐφίπταται καὶ ᾄδει
[1]	μουσικῇ ὃ μὲν ἰχθὺν δελεάσας,	ὃ	δὲ Θήβας τειχίσας. Θρᾴκιος δὲ
[18]	τῷ παιδὶ παρακατατίθεται κατα θάψαι.	Ὃ	δέ, οὐ γὰρ ἠπείθησε Διί,
[7]	ζῆν ὕστερον ὡς θεὸς χορηγήσῃ.	Ὃ	δὲ οὐ νῦν γε πρῶτον
[33]	τις Ὕλα, ὃ δὲ Ὑακίνθου,	ὃ	δὲ Πέλοπος, ὃ δὲ Χρυσίππου,
[42]	ὡς Δημάρατος ἐν πρώτῃ Τραγῳδουμένων,	ὃ	δὲ τοῖς Ἀποτροπαίοις, ὁ Μάριος,
[33]	θεοί, ὃ μέν τις Ὕλα,	ὃ	δὲ Ὑακίνθου, ὃ δὲ Πέλοπος,
[33]	δὲ Ὑακίνθου, ὃ δὲ Πέλοπος,	ὃ	δὲ Χρυσίππου, ὃ δὲ Γανυμήδους
[5]	μὲν κρέκῃ, τὸ δὲ ἐμπνέῃ,	ὃ	δὲ χωρήσῃ τὸν (κύριον. Ναὶ
[47]	τὸ Παλλάδιον τὸ διοπετὲς καλούμενον,	ὃ	Διομήδης καὶ Ὀδυσσεὺς ἱστοροῦνται μὲν
[103]	κύριος, μὴ θίγῃς τοῦ ὕδατος	ὃ	ἐγὼ ἀναδίδωμι, τῶν καρπῶν ὧν
[121]	πρὸς τὸν θεὸν πληρῶσαι ἐναργῶς	ὃ	ᾐνίξατο, πρότε ρον μὲν εἰς
[10]	Χριστοῦ παρουσίαν, καὶ τοῦτο ἦν	ὃ	ᾐνίσσετο ἡ Ζαχαρίου σιωπή, ἀναμένουσα
[83]	καὶ τὸ πῦρ" δὲ προσκοπεῖτε,	ὃ	ἡτοίμασεν ὁ κύριος τῷ διαβόλῳ
[113]	ζωήν, συντείνουσα ἡ θεοσέβεια· καθ'	ὃ	καὶ μόνον ἐπάναγκές ἐστι ζῆν,
[83]	ὅσῳ φιλαν θρωπότερος ὁ θεός·	ὃ	μὲν γὰρ ἐκ δούλων υἱοὺς
[116]	ἐστὶ Χριστοῦ τὸ εὐαγγέλιον αὐτοῦ,	ὃ	μὲν ἐσάλπισεν, ἡμεῖς δὲ ἠκούσαμεν.
[1]	ᾄδεται χορῷ) τέχνῃ τῇ μουσικῇ	ὃ	μὲν ἰχθὺν δελεάσας, ὃ δὲ
[74]	τῆς σκηνῆς παραγυμνοῦσι τὴν ἀλήθειαν·	ὃ	μὲν καὶ εἰς τὸν αἰθέρα
[42]	τὰς αὑτῶν ἐθυσάτην θυγατέρας· ὧν	ὃ	μὲν τῇ Φερεφάττῃ, ὡς Δημάρατος
[24]	(φρονήσεως ζώπυρον ἀναφύεται σπέρμα· ὧν	ὃ	μέν τις παρεγγυᾷ τοῖς Αἰγυπτίοις,
[33]	ἀπέσχοντο οἱ παρ' ὑμῖν θεοί,	ὃ	μέν τις Ὕλα, ὃ δὲ
[100]	οὐδὲ τὸν ταῦρον κυνηγετεῖν, πρὸς	ὃ	πέφυκε δὲ ἕκαστον τῶν ζῴων
[95]	βουλῆς καὶ σκέψεως ἀξιοῦτε, οὐδ'	ὃ	πρέπει θεῷ, ὅ τι ποτέ
[6]	τοῦτο μόνον ἀπο λαύων ἡμῶν,	ὃ	σῳζόμεθα. Κακία μὲν γὰρ τὴν
[59]	ἀληθῆ θεοσέβειαν δεισιδαμονίᾳ σατυρίσαντες. ~Αὐτὰρ	ὃ	φορμίζων ἀνεβάλλετο καλὸν ἀείδειν ᾆσον
[55]	φίλτατον ἀνδρῶν μοῖρ' ὑπὸ Πατρόκλοιο	Μενοιτιάδαο	δαμῆναι. (Κεκράτηται τὸ θέλημα τοῦ
[54]	τὸν Δημήτριον θεὸν καὶ αὐτὸν	ἀναγο	ρεύοντες· καὶ ἔνθα μὲν ἀπέβη
[75]	ἀληθείας ἐνεργούντων τι ἢ καὶ	φθεγγο	μένων ὁμοίων ὄντων τοῖς χωρὶς
[108]	οὐ παιδοφθορήσεις, οὐ κλέψεις, οὐ	ψευδο	μαρτυρήσεις, ἀγαπήσεις κύριον τὸν θεόν
[120]	μὴ μόνον τῶν ἀλόγων ζῴων	πλεο	νεκτεῖτε τῷ λόγῳ, ἐκ δὲ
[75]	ὄντων τοῖς χωρὶς βάσεως βαδίζειν	βιαζο	μένοις. Δυσωπούντων δέ σε εἰς
[69]	καὶ σταθμᾶται, οἱονεὶ τρυτάνῃ τῇ	δικαιο	σύνῃ τὴν τῶν ὅλων ἀρρεπῶς
[112]	μεῖζον ὑπακοῆς ἆθλον, οὐρανούς, ἀπολαμβάνει.	~Διό	μοι δοκεῖ, ἐπεὶ αὐτὸς ἧκεν
[19]	ἀποπεπτωκότας χαμαὶ ἐκ τῶν τοῦ	Διο	νύσου αἵματος σταγόνων βεβλαστηκέναι νομίζουσι
[84]	ἔργα μου, φησί, τεσσαράκοντα ἔτη·	διὸ	προσώχθισα τῇ γενεᾷ ταύτῃ καὶ
[36]	παρεισάγειν αὐτοῖς, ὧν εἰσιν ἐνδεεῖς.	Διὸ	τράπεζαι καὶ μέθαι καὶ γέλωτες
[37]	καὶ γὰρ τάφον, ὦ ἄνα,	σεῖο	Κρῆτες ἐτεκτήναντο. Τέθνηκε γὰρ ὁ
[71]	οἰκεῖ; Ἀλλ' οὐδ' ἀκτίνων κατεναντίον	ἠελίοιο	ἄνθρωποι στῆναι δυνατοί, θνητοὶ γεγαῶτες.
[29]	ἐξ Ὀλύμπου Ζεὺς βηλοῦ ἀπὸ	θεσπεσίοιο"	ἐν Λήμνῳ καταπεσὼν ἐχάλκευε, πηρωθεὶς
[74]	βράδυνε, ἀλλὰ παλίμπλαγκτος στρέψας θεὸν	ἱλάσκοιο.	(Εἰ γὰρ καὶ τὰ μάλιστα
[50]	ἐπεψεύσαντο δὲ μάντιν, ἀλλὰ θεοῦ	μεγάλοιο,	τὸν οὐ χέρες ἔπλασαν ἀνδρῶν
[55]	Σαρπηδόνα φίλτατον ἀνδρῶν μοῖρ' ὑπὸ	Πατρόκλοιο	Μενοιτιάδαο δαμῆναι. (Κεκράτηται τὸ θέλημα
[74]	ἐπίβαινε ἀτραπιτοῦ, μοῦνον δ' ἐσόρα	κόσμοιο	ἄνακτα ἀθάνατον. (Εἶτα ὑποβὰς διαρρήδην
[76]	ἀναφανδὸν Ὅμηρος γράφει ὅς ποτε	μαινομένοιο	Διωνύσοιο τιθήνας σεῦε κατ' ἠγάθεον
[76]	πᾶσαι θύσθλα χαμαὶ κατέχευαν ὑπ'	ἀνδροφόνοιο	Λυκούργου. (Ἄξιος ὡς ἀληθῶς Σωκρατικῆς
[76]	Ὅμηρος γράφει ὅς ποτε μαινομένοιο	Διωνύσοιο	τιθήνας σεῦε κατ' ἠγάθεον Νυσήιον·
[33]	χαῖται ἐπερρώσαντο ἄνακτος κρατὸς ἀπ'	ἀθανάτοιο·	μέγαν δ' ἐλέλιξεν Ὄλυμπον. (Σεμνὸν
[114]	ἐπὶ ἔργον" ἀγαθὸν ἐγείρων, μιμνῄσκων	βιότοιο"	ἀληθινοῦ, καὶ τὸν μέγαν ὄντως
[59]	λέχος δ' ᾔσχυνε καὶ εὐνὴν	Ἡφαίστοιο	ἄνακτος. (Κατάπαυσον, Ὅμηρε, τὴν ᾠδήν·
[59]	ὡς τὰ πρῶτα μίγησαν ἐν	Ἡφαίστοιο	δόμοισι λάθρῃ· πολλὰ δ' ἔδωκε,
[18]	πρότερον· ἔπειτα ὀβελίσκοις (περιπείραντες ὑπείρεχον	Ἡφαίστοιο.	Ζεὺς δὲ ὕστερον ἐπιφανείς (εἰ
[55]	δ' Οὐλυμπόνδε βεβήκει δώματ' ἐς	αἰγιόχοιο	Διὸς μετὰ δαίμονας ἄλλους. (Πῶς
[64]	ᾧ Διογένης ὕστερον ὁ Ἀπολλωνιάτης	κατηκο	λούθησεν. Παρμενίδης δὲ ὁ Ἐλεάτης
[3]	ξύλοις, τουτέστιν ἀγάλμασι καὶ σκιαγραφίαις,	ἀνοικο	δομῆσαι τὴν σκαιότητα τοῦ ἔθους,
[48]	ταῦτα διατρίβω, ἐξὸν αὐτὸν τὸν	μεγαλο	δαίμονα ὑμῖν ἐπιδεῖξαι ὅστις ἦν,
[38]	ἄγαλμα, καὶ Ὀψοφάγου πάλιν Ἀπόλλωνος	ἄλλο	ἐν Ἤλιδι τιμώμενον. Ἐνταῦθα Ἀπομυίῳ
[115]	τυφλοὶ καθάπερ οἱ σπάλακες οὐδὲν	ἄλλο	ἢ ἐσθίοντες ἐν σκότῳ διαιτᾶσθε,
[122]	ἄγνοιαν μανίας εἶδος ὑπογράφοντες (οὐδὲν	ἄλλο	ἢ μεμηνέναι τοὺς πολλοὺς ὁμολογοῦσιν.
[103]	καταφαίνεται δυνάμεως θεϊκῆς, λείπεται οὐδὲν	ἄλλο	ἢ τοῦτο ὁμολογεῖν, ὅτι ἄρα
[34]	ὀδύρεται τὰ Ἴσθμια· Νεμέασι δὲ	ἄλλο	παιδίον Ἀρχέμορος κεκήδευται καὶ τοῦ
[115]	τοσαύτην γεωργεῖν, ὕδωρ πίνειν καὶ	ἄλλο	πλεῖν, ἀέρα ἀναπνεῖν, πῦρ ὑπουργεῖν,
[103]	Ἀλλὰ γὰρ μανδραγόραν ἤ τι	ἄλλο	φάρμακον πεπωκόσιν ἀνθρώποις (ἐοίκατε οἱ
[56]	τὴν γῆν τετιμήκατε; Τί δ'	ἄλλο	χρυσὸς ἢ ἄργυρος ἢ ἀδάμας
[9]	δὲ εἶναι ἀρνήσεται· φωνὴ δὲ	ὁμολο	γήσει ἐν ἐρήμῳ βοῶσα. Τίς
[67]	λήτου ταύτης ἀστρολογίας, οὐκ ἀστρονομίας,	μετεωρολο	γοῦσα καὶ ἀδολεσχοῦσα; Τὸν κύριον
[26]	ποιητικοὺς τῶν ἐν ὑμῖν παθῶν	ἀνειδωλο	ποιοῦσι τύπους τὸν Φόβον καὶ
[43]	τῶν ὑμεδαπῶν τούτων θεῶν, τῶν	δαιμό	νων, ἐπιδεῖξαι τὸν ἄνθρωπον, τοῦ
[3]	δουλείαν τὴν πικρὰν τῶν τυραννούντων	δαιμό	νων, ὡς δὲ τὸν πρᾶον
[13]	ὄργια καὶ τὰ μυστήρια δεῖν	ἐτυμο	λογεῖν, τὰ μὲν ἀπὸ τῆς
[119]	ἀδελφαί, αἱ μαινάδες, αἱ δύσαγνον	κρεανο	μίαν μυούμεναι, ἀλλ' αἱ τοῦ
[93]	ὅν γε ἐπείγεσθαι χρὴ φιλολόγους	γενο	μένους, συναπαίρει δὲ ἡμῖν ἐνθένδε
[68]	τὸν πάντων βασιλέα πάντ' ἐστί,	κἀκεῖνο	αἴτιον ἁπάντων καλῶν. ~Τίς οὖν
[114]	τῆς ἐνταῦθα γλυκύτερον. Τὸ φῶς	ἐκεῖνο	ζωή ἐστιν ἀίδιος, καὶ ὅσα
[56]	ὑμῖν, κατορύττετε καὶ τὸ ἄχραντον	ἐκεῖνο	καὶ τὸ ἅγιον τοῖς τάφοις
[25]	σκότους καὶ ἀναλάμπουσα, οἷον δὴ	ἐκεῖνο	λέλεκταί τινι τὸ ὁρᾷς τὸν
[87]	σὺ δέ, ὦ Τιμόθεε, φησίν,	ἀπὸ	βρέφους ἱερὰ γράμματα οἶδας, τὰ
[38]	περὶ τοὺς θεούς· οὐ γὰρ	ἀπὸ	δρυός εἰσι παλαιφάτου οὐδ' ἀπὸ
[29]	ἔρριψεν ἐξ Ὀλύμπου Ζεὺς βηλοῦ	ἀπὸ	θεσπεσίοιο" ἐν Λήμνῳ καταπεσὼν ἐχάλκευε,
[47]	καὶ Ὀδυσσεὺς ἱστοροῦνται μὲν ὑφελέσθαι	ἀπὸ	Ἰλίου, παρακαταθέσθαι δὲ Δημοφῶντι, ἐκ
[33]	ποιηταὶ σχέτλιον" τοῦτον καὶ αἰσυλοεργὸν"	ἀπο	καλοῦσιν. Μακρὸν δ' ἂν εἴη
[6]	βασιλείαν οὐρανῶν ἐπαγγέλλεται, τοῦτο μόνον	ἀπο	λαύων ἡμῶν, ὃ σῳζόμεθα. Κακία
[89]	ἐγχειρουμένων ἐστίν, ὑποδεῖξαι ὑμῖν ὡς	ἀπὸ	μανίας καὶ τοῦ τρισαθλίου τούτου
[114]	Ὅτι πάντες εἴσονται τὸν θεὸν	ἀπὸ	μικροῦ ἕως μεγάλου, καὶ ἵλεως"
[13]	τὸν Διόνυσον· εἰ δὲ καὶ	ἀπὸ	Μυοῦντός τινος Ἀττικοῦ, ὃν ἐν
[38]	ἀπὸ δρυός εἰσι παλαιφάτου οὐδ'	ἀπὸ	πέτρης, ἀλλ' ἀνδρῶν γένος εἰσί"
[80]	καὶ Κύριος δίδωσι σοφίαν (καὶ	ἀπὸ	προσώπου αὐτοῦ γνῶσις καὶ σύνεσις"
[81]	φωναί) καὶ ἡ γῆ φεύξεται	ἀπὸ	προσώπου κυρίου. ~(Καὶ μυρίας ἂν
[78]	σου ὄρη τακή σονται, ὡς	ἀπὸ	προσώπου πυρὸς τήκεται κηρός. Οὗτος,
[78]	ἐφ' οὗ φησιν ὁ προφήτης	ἀπὸ	προσώπου σου ὄρη τακή σονται,
[48]	ἐκ τῆς ταφῆς δημιουργίαν, σύνθετον	ἀπό	τε Ὀσίριδος καὶ Ἄπιος γενόμενον
[61]	μορίων ἐντάσεις, ταῖς γραφαῖς ἀπογυμνούμεναι,	(ἀπὸ	τῆς ἀκρασίας ἐλεγχόμεναι. Ἤδη δὲ
[64]	ὥσπερ ἀμέλει ὁ πολέμιος Ἄρης	ἀπὸ	(τῆς ἄρσεως καὶ ἀναιρέσεως κεκλημένος.
[26]	οἱ ἅπαντες οὗτοι τρόποι) ὁ	ἀπὸ	τῆς θείας εὐεργεσίας τῆς εἰς
[28]	τὴν Διός, ἣν Μεσσήνιοι Κορυφασίαν	ἀπὸ	τῆς μητρὸς ἐπικεκλή κασιν· ἐπὶ
[13]	δεῖν ἐτυμο λογεῖν, τὰ μὲν	ἀπὸ	τῆς ὀργῆς τῆς Δηοῦς τῆς
[66]	(κόσμον αἰνίττεται. Οὐδὲ μὴν τοὺς	ἀπὸ	τῆς Στοᾶς παρελεύ σομαι διὰ
[72]	~Κλεάνθης δὲ ὁ Πηδασεύς, ὁ	ἀπὸ	τῆς Στοᾶς φιλόσοφος, οὐ θεογονίαν
[57]	τῶν ἐπονειδίστων σχημάτων, τὸν Διόνυσον	ἀπὸ	τῆς στολῆς, τὸν Ἥφαιστον ἀπὸ
[57]	ἀπὸ τῆς τέχνης, τὴν Δηὼ	ἀπὸ	τῆς συμφορᾶς, ἀπὸ τοῦ κρηδέμνου
[99]	λούσασθε οἱ μεμολυσμένοι, περιρράνατε αὑτοὺς	ἀπὸ	τῆς συνηθείας ταῖς ἀληθιναῖς σταγόσιν·
[57]	ἀπὸ τῆς στολῆς, τὸν Ἥφαιστον	ἀπὸ	τῆς τέχνης, τὴν Δηὼ ἀπὸ
[57]	ἀπὸ τοῦ κρηδέμνου τὴν Ἰνώ,	ἀπὸ	τῆς τριαίνης τὸν Ποσειδῶ, ἀπὸ
[57]	τὴν Δηὼ ἀπὸ τῆς συμφορᾶς,	ἀπὸ	τοῦ κρηδέμνου τὴν Ἰνώ, ἀπὸ
[57]	ἀπὸ τῆς τριαίνης τὸν Ποσειδῶ,	ἀπὸ	τοῦ κύκνου τὸν Δία· τὸν
[13]	πρὸς Δία γεγενημένης, τὰ δὲ	ἀπὸ	τοῦ μύσους τοῦ συμβεβηκότος περὶ
[122]	περὶ πλείονος αἱρούμεθα. ~Οὐ γὰρ	ἀπὸ	τρόπου φιλοσόφων παῖδες πάντα ὅσα
[5]	μέσων ἐπὶ τὰ πέρατα καὶ	ἀπὸ	τῶν ἄκρων ἐπὶ τὰ μέσα
[79]	ἥκετε· βουλεύσασθε ἅμα, οἱ σῳζόμενοι	ἀπὸ	τῶν ἐθνῶν. Οὐκ ἔγνωσαν οἱ
[5]	ὅλων καὶ ἁρμονία τῶν πάντων,	ἀπὸ	τῶν μέσων ἐπὶ τὰ πέρατα
[39]	τῶν τόξων· καὶ Σμίνθιον Ἀπόλλωνα	ἀπὸ	τῶν μυῶν (ἐκείνων ἐπεφήμισαν. Ἡρακλείδης
[57]	πλάνη κἀκ τῆς προσόψεως ἐλέγχηται·	ἐναπο	μέμακται γὰρ πάνυ δὴ σαφῶς
[78]	θρόνος μέν ἐστιν ὁ οὐρανός,	ὑποπό	διον δὲ ἡ γῆ" ὃς
[54]	βωμοὶ δὲ πανταχοῦ· καὶ γάμος	ὑπὸ	Ἀθηναίων αὐτῷ ὁ τῆς Ἀθηνᾶς
[17]	κάλαθον καὶ τὴν ἁρπαγὴν τὴν	ὑπὸ	Ἀιδωνέως καὶ τὸ σχίσμα τῆς
[11]	ἠσκημέναι καὶ κόρακες ἀνθρώποις χρᾶν	ὑπὸ	ἀνθρώπων διδασκόμενοι. ~Τί δ' εἴ
[29]	καταπεσὼν ἐχάλκευε, πηρωθεὶς τὼ πόδε,	ὑπὸ	δὲ κνῆμαι ῥώοντο ἀραιαί. ~Ἔχεις
[52]	αὐτῆς ἡττώμενοι τῆς χρείας ἀπόλλυνται	ὑπὸ	δεισιδαιμονίας· καταφρονοῦντες δ' ὅμως τῶν
[54]	θεῶν, ἰσοθέους ἄνθρωποι κατασχηματίζοντες ἑαυτούς,	ὑπὸ	δόξης πεφυσημένοι, ἐπιψηφιζόμενοι τιμὰς ἑαυτοῖς
[36]	ναὶ μὴν καὶ τὸν Ἀιδωνέα	ὑπὸ	Ἡρακλέους τοξευθῆναι Ὅμηρος λέγει καὶ
[77]	καὶ κολακείας ὑπάρχουσαι ἀνιστῶσιν ἀγχόμενον	ὑπὸ	κακίας τὸν ἄνθρωπον, ὑπερείδουσαι τὸν
[99]	τὴν ὕλην καταγινόμενος. Ἐπιτέτριπται δὲ	ὑπὸ	κενῆς δόξης ἡ συνήθεια δουλείας
[21]	τέ μιν ῥίπτασκε γελῶν Βαυβοῦς	ὑπὸ	κόλποις· ἡ δ' ἐπεὶ οὖν
[89]	καὶ τὰ ἄλλα, ἃ νηπιάζοντες	ὑπὸ	μητράσιν τε ἐκτρεφόμενοι γέλωτα ὤφλομεν,
[36]	Πολέμων δὲ καὶ τὴν Ἀθηνᾶν	ὑπὸ	Ὀρνύτου τρωθῆναι λέγει· ναὶ μὴν
[55]	μοι Σαρπηδόνα φίλτατον ἀνδρῶν μοῖρ'	ὑπὸ	Πατρόκλοιο Μενοιτιάδαο δαμῆναι. (Κεκράτηται τὸ
[35]	ἐνιαυτόν· τλῆ δ' ὀβριμόθυμος Ἄρης	ὑπὸ	πατρὸς ἀνάγκης, καὶ τὰ ἐπὶ
[48]	σιτοδείᾳ καὶ αὐτῶν γενομένων καὶ	ὑπὸ	Πτολεμαίου (διατραφέντων. Ἀλλ' ὅ γε
[48]	μὲν γὰρ αὐτὸν ἱστοροῦσιν χαριστήριον	ὑπὸ	Σινωπέων Πτολεμαίῳ τῷ Φιλαδέλφῳ τῷ
[19]	φέρον τες ἐπὶ χαλκῆς ἀσπίδος	ὑπὸ	τὰς ὑπωρείας τοῦ Ὀλύμπου (καὶ
[43]	παλίνορσος ἀπέστη οὔρεος ἐν βήσσῃς,	ὑπό	τε τρόμος ἔλλαβε γυῖα, ἄψ
[45]	τῷ περιβόλῳ τοῦ Ἐλευσινίου τοῦ	ὑπὸ	τῇ ἀκροπόλει; Αἱ δὲ Κελεοῦ
[54]	Κῆυξ μὲν ὁ Αἰόλου Ζεὺς	ὑπὸ	τῆς Ἀλκυόνης τῆς γυναικός, Ἀλκυόνη
[89]	δὲ τοὺς κρημνοὺς τῆς ἀπωλείας	ὑπὸ	τῆς ἀνοίας φερόμενοι ἐναγῆ τὸν
[57]	τῶν θεατῶν (αἱ ὄψεις ἠπατημέναι	ὑπὸ	τῆς τέχνης. Οὐδὲ γὰρ ἂν
[51]	ποιοί, τῆς οἰκείας ἐξιστάντες φύσεως,	ὑπὸ	τῆς τέχνης προσκυνεῖν ἀναπείθοντες· προσκυνοῦσιν
[23]	ὄντα θεὸν ἠγνοήκασιν, παιδίον δὲ	ὑπὸ	Τιτάνων διασπώμενον καὶ γύναιον πενθοῦν
[1]	καύματος Εὔνομος, ὁπηνίκα οἱ τέττιγες	ὑπὸ	τοῖς πετάλοις ᾖδον ἀνὰ τὰ
[15]	ἔφαγον· ἐκ κυμβάλου ἔπιον· ἐκιρνοφόρησα·	ὑπὸ	τὸν παστὸν ὑπέδυν. Ταῦτα οὐχ
[48]	Κανώβῳ μεταγαγὼν ὁ Πτολεμαῖος (ἔθαψεν	ὑπὸ	τὸν προδεδηλωμένον σηκόν. Ἄλλοι δέ
[54]	τῆς γυναικός, Ἀλκυόνη (δὲ αὖθις	ὑπὸ	τοῦ ἀνδρὸς Ἥρα προσαγορευομένη. Πτολεμαῖος
[36]	τὴν Ἥραν τὴν ζυγίαν ἱστορεῖ	ὑπὸ	τοῦ αὐτοῦ Ἡρακλέους ὁ αὐτὸς
[36]	αὐτόν τε τὸν πολεμικώτατον Ἄρη	ὑπὸ	τοῦ Διομήδους κατὰ τοῦ κενεῶνος
[78]	θηρίοις τῆς γῆς" καὶ σαπήσεται	ὑπὸ	τοῦ ἡλίου καὶ τῆς σελήνης,
[117]	τῇ ψυχῇ τὸ ὄντως καλὸν	ὑπὸ	τοῦ θείου λόγου ἀναζωπυρούμενον ἐκλάμπειν
[116]	βέλη ταῖς ὑδατίναις ἀκμαῖς ταῖς	ὑπὸ	τοῦ λόγου βεβαμμέναις, εὐχαρίστοις ἀμειβόμενοι
[123]	λόγων, εἰ καὶ μακροτέρω προῆλθον	ὑπὸ	φιλανθρωπίας ὅ τι περ εἶχον
[122]	καὶ ὅσιον μετὰ φρονήσεως" γενόμενον	ὑπὸ	Χριστοῦ Ἰησοῦ καὶ εἰς τοσοῦτον
[40]	ἡ Πυθία συνέταξε θύειν Πλαταιεῦσιν	Ἀνδρο	κράτει καὶ Δημοκράτει καὶ Κυκλαίῳ
[117]	καρποὺς γεώργησον ἐμφρόνως, καὶ σεαυτὸν	ἀκρο	θίνιον ἀνάστησον τῷ θεῷ, ὅπως
[5]	(Ὁ δὲ ἐκ Δαβὶδ καὶ	πρὸ	αὐτοῦ, ὁ τοῦ θεοῦ λόγος,
[6]	καὶ ἀνθρώπους ὀνειρώσσοντες· ἀλλ' οὐ	πρό	γε τοῦ κόσμου τοῦδε τούτων
[6]	κόσμου τοῦδε τούτων οὐδὲ εἷς,	πρὸ	δὲ τῆς τοῦ κόσμου καταβολῆς
[6]	ὡς σκεῦος ἢ ὡς οἰκίαν·	πρὸ	ἑωσφόρου" γὰρ ἦν, καὶ ἐν
[84]	ὁ τῆς ἀναστάσεως ἥλιος, ὁ	πρὸ	ἑωσφόρου" γεννώμενος, ὁ ζωὴν (χαρισάμενος
[95]	ζωὴν ἀντικαταλλασσόμενοι θανάτου; (Ἰδοὺ τέθεικα	πρὸ	προσώπου ὑμῶν" φησί, τὸν θάνατον
[61]	οἱ ὀφθαλμοὶ καὶ τὸ καινότερον	πρὸ	τῆς (συμπλοκῆς αἱ ὄψεις ὑμῖν
[56]	θεοὺς καὶ τὰ γενητὰ ταῦτα	πρὸ	τοῦ ἀγενήτου μετιόντες (θεοῦ βαθυτέρῳ
[35]	δοῦλοι παθῶν γεγονότες, ἀλλὰ καὶ	πρὸ	τῶν Εἱλώτων καλουμένων τῶν παρὰ
[50]	λίθους προστρεπόμενοι, εἶτα μέντοι καὶ	πρὸ	τῶν πυλῶν ἱστάντες αὐτοὺς ὡς
[66]	Μιλήσιος Λεύκιππος καὶ ὁ Χῖος	Μητρό	δωρος διττάς, ὡς ἔοικεν, καὶ
[32]	θεῶν τε" τοσοῦτος περὶ τὰ	ἀφρο	δίσια ἐξεχύθη, ὡς ἐπιθυμεῖν μὲν
[55]	πως τὰ μὲν παρόντα συνηθείᾳ	καταφρο	νεῖσθαι, τὰ δὲ παρῳχηκότα τοῦ
[110]	κομιδῆς ἐξήνυσεν ὁ κύριος, ὄψει	καταφρο	νούμενος, ἔργῳ προσκυνούμενος, ὁ καθάρσιος
[119]	τὴν μίτραν, ῥῖψον τὴν νεβρίδα,	σωφρό	νησον· δείξω σοι τὸν λόγον
[64]	τῶν θεῶν, εἴ πως καὶ	φιλοσο	φίαν αὐτὴν κενοδοξίας ἕνεκεν ἀνειδωλοποιοῦσαν
[47]	παρεικέναι, παραθήσομαι τοῦ Μορύχου Διονύσου	τὸ	ἄγαλμα Ἀθήνησι γεγονέναι μὲν ἐκ
[65]	ὃς πρῶτος τῆς Ἀφροδίτης Ἀναΐτιδος	τὸ	ἄγαλμα ἀναστήσας ἐν Βαβυλῶνι καὶ
[57]	μαλίων ἐκεῖνος ἐλεφαντίνου ἠράσθη ἀγάλματος·	τὸ	ἄγαλμα Ἀφροδίτης ἦν καὶ γυμνὴ
[54]	δὲ τὴν μὲν θεὸν ὑπερηφάνει,	τὸ	ἄγαλμα γῆμαι μὴ δυνά μενος·
[51]	ὕλης αἰσθητῆς αἰσθητόν, νοητὸν δὲ	τὸ	ἄγαλμά ἐστιν. Νοητόν, οὐκ αἰσθητόν
[48]	παρὰ Σελευκέων τῶν πρὸς Ἀντιοχείᾳ	τὸ	ἄγαλμα μεταχθῆναι λέγει, ἐν σιτοδείᾳ
[46]	Ἀμέλει ἐν Ἰκάρῳ τῆς Ἀρτέμιδος	τὸ	ἄγαλμα ξύλον ἦν οὐκ εἰργασμένον,
[51]	ἐστιν. Νοητόν, οὐκ αἰσθητόν ἐστι	{τὸ	ἄγαλμα} ὁ θεός, ὁ μόνος
[56]	σχήματι γίνεται σεβάσμιον. (Χρυσός ἐστι	τὸ	ἄγαλμά σου, ξύλον ἐστίν, λίθος
[52]	Κυζικηνὸς ἀπορούμενος χρημάτων τοῦ Διὸς	τὸ	ἄγαλμα τὸ χρυσοῦν, πεντεκαίδεκα πηχῶν
[51]	ἐστίν. Ἔστιν γὰρ ὡς ἀληθῶς	τὸ	ἄγαλμα ὕλη νεκρὰ τεχνίτου χειρὶ
[79]	Τί φησὶν αὐτοῖς τὸ πνεῦμα	τὸ	ἅγιον διὰ Ὠσηέ; Οὐκ ὀκνήσω
[82]	γενομένη· τὸ γὰρ στόμα κυρίου"	τὸ	ἅγιον πνεῦμα, ἐλάλησεν ταῦτα. Μὴ
[78]	πάνσοφος, μᾶλλον δὲ ἐν Ἱερεμίᾳ	τὸ	ἅγιον πνεῦμα ἐπιδείκνυσι τὸν θεόν.
[58]	θεῖον ὑμῖν δρᾶμα γεγένηται καὶ	τὸ	ἅγιον προσωπείοις δαιμονίων κεκωμῳδήκατε, τὴν
[84]	τίς ἐστιν εἰ θέλεις μαθεῖν,	τὸ	ἅγιόν σοι πνεῦμα ἐξηγήσεται· καὶ
[56]	καὶ τὸ ἄχραντον ἐκεῖνο καὶ	τὸ	ἅγιον τοῖς τάφοις ἐπικεχώκατε, (τῆς
[118]	καθορμίσει τῶν οὐρανῶν τὸ πνεῦμα	τὸ	ἅγιον· τότε μου κατοπτεύσεις τὸν
[7]	ἐδίδαξεν ἐπιφανεὶς ὡς διδάσκαλος, (ἵνα	τὸ	ἀεὶ ζῆν ὕστερον ὡς θεὸς
[96]	ὅλων. Οὐ γὰρ σμικρὸν ἡμῖν	τὸ	ἆθλον ἀθανασία (πρόκειται. Μὴ οὖν
[115]	τὸν πλησίον, ἐπλήρωσε τὴν ἐντολήν,	τὸ	ἆθλον ἐπιζητεῖ, τὴν ἐπαγγελίαν ἀπαιτεῖ.
[5]	ἐμμελῶς. Καὶ δὴ τὸ ᾆσμα	τὸ	ἀκήρατον, ἔρεισμα τῶν ὅλων καὶ
[39]	περὶ τὴν Ἀκαρνανίαν φησίν, ἔνθα	τὸ	Ἄκτιόν ἐστιν ἀκρωτήριον καὶ τοῦ
[116]	οὖν, ὦ ἄνθρωπε, τὸ στρατιωτικὸν	τὸ	ἀναίμακτον αἵματι καὶ λόγῳ, καὶ
[110]	πρῶτον προεκηρύχθη, ἀπιστηθείς, οὔθ' ὅτε	τὸ	ἀνθρώπου προσωπεῖον ἀναλαβὼν καὶ σαρκὶ
[66]	καὶ περιττότερον, οἳ μὲν αὐτῶν	τὸ	ἄπειρον καθύμνησαν, ὡς Ἀναξίμανδρος (Μιλήσιος
[46]	δὴ καὶ ξόανα (προσηγορεύετο διὰ	τὸ	ἀπεξέσθαι τῆς ὕλης. Ἀμέλει ἐν
[121]	συνωρίδα καταζεύξας, εἰς ἀθανασίαν κατιθύνει	τὸ	ἅρμα, σπεύδων πρὸς τὸν θεὸν
[120]	δὲ ἐμφερεῖς· διορθώσασθαι ὑμᾶς πρὸς	τὸ	ἀρχέτυπον βούλομαι, ἵνα μοι (καὶ
[1]	ᾠδικώ, μῦθος δὲ ἄμφω" (καὶ	τὸ	ᾆσμα εἰσέτι τοῦτο Ἑλλήνων ᾄδεται
[5]	τούτους κιρνὰς ἐμμελῶς. Καὶ δὴ	τὸ	ᾆσμα τὸ ἀκήρατον, ἔρεισμα τῶν
[6]	θεοῦ λόγος, ὁ κύριος, καὶ	τὸ	ᾆσμα τὸ καινὸν βούλεται; Ὀφθαλμοὺς
[7]	ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Τοῦτό ἐστι	τὸ	ᾆσμα τὸ καινόν, ἡ ἐπιφάνεια
[4]	αὐτοῦ ἔλεος ἔσωσεν ἡμᾶς" Ὅρα	τὸ	ᾆσμα τὸ καινὸν ὅσον ἴσχυσεν·
[2]	νόμον, τὸν φερώνυμον τοῦ θεοῦ,	τὸ	ᾆσμα τὸ καινόν, τὸ Λευιτικόν,
[6]	τῆς χάριτος μεταλάμβανε. Καί μου	τὸ	ᾆσμα τὸ σωτήριον μὴ καινὸν
[77]	προφῆτις ἡμῖν ᾀσάτω πρώτη Σίβυλλα	τὸ	ᾆσμα τὸ σωτήριον· οὗτος ἰδοὺ
[119]	σώφρονα. Ὁ χορὸς οἱ δίκαιοι,	τὸ	ᾆσμα ὕμνος ἐστὶ τοῦ πάντων
[109]	μὴ δεῖ; Ἀλλ' ὑμεῖς μὲν	τὸ	αὐστηρὸν τῆς σωτηρίας ὑπομένειν οὐ
[11]	δὲ ψάμμοις ἐρήμαις τετιμημένον καὶ	τὸ	αὐτόθι μαντεῖον αὐτῇ δρυῒ μεμαρασμένον
[4]	ἃ ἐποιήσαμεν ἡμεῖς, ἀλλὰ κατὰ	τὸ	αὐτοῦ ἔλεος ἔσωσεν ἡμᾶς" Ὅρα
[56]	ὅσον ἐφ' ὑμῖν, κατορύττετε καὶ	τὸ	ἄχραντον ἐκεῖνο καὶ τὸ ἅγιον
[96]	καὶ παρανοίᾳ ἐς αὐτὸ ὠθούμενοι	τὸ	βάραθρον, εἰδώλων ποιηταὶ καὶ λίθων
[109]	συνήθεια, ἀλλ' ἣ μὲν εἰς	τὸ	βάραθρον ὠθεῖ, ἡ συνήθεια, ἣ
[59]	(ἡμεῖς τὸ γένος τὸ ἐκλεκτόν,	τὸ	βασίλειον ἱεράτευμα, ἔθνος ἅγιον, λαὸς
[95]	ἀξιόχρεων αὐτόθεν οἴκοθεν, περιφανῶς αἱρουμένην	τὸ	βέλτιστον, μηδὲ ζητεῖν εἰ μεταδιωκτέον,
[100]	ὅτι τῇ φρονήσει κέχρηται κατηγόρῳ	τὸ	βέλτιστον οὐχ ἑλόμενος· πέφυκε (γὰρ
[38]	δὲ Ἄρτεμιν Σπαρτιᾶται σέβουσιν· ἐπεὶ	τὸ	βήττειν χελύττειν καλοῦσιν. ~Οἴει ποθὲν
[113]	ὀφθαλμούς" Ἀπόλαβε τὸν Χριστόν, ἀπόλαβε	τὸ	βλέπειν, ἀπόλαβέ σου τὸ φῶς,
[63]	δύναμις τοῦ θεοῦ. Μόνον αὐτοῦ	τὸ	βούλημα κοσμοποιία· μόνος γὰρ ὁ
[103]	πῶς ἂν ἐνδίκως ἀλλότριον γένοιτο;	Τὸ	γὰρ ἀπηλλοτριωμένον (στερόμενον τῆς οἰκειότητος
[41]	αὑτῶν, λοιβῆς τε κνίσης τε·	τὸ	γὰρ λάχομεν γέρας ἡμεῖς, (λέγοντες.
[7]	δὲ ἤδη ἀπολλυμένους ἐπιφανεὶς περισέσωκεν.	Τὸ	γὰρ πονηρὸν καὶ ἑρπηστικὸν θηρίον
[64]	πῦρ ὡς ἀρχέγονον σέβοντες πεπόνθασιν·	τὸ	γὰρ πῦρ τοῦτο ἕτεροι Ἥφαιστον
[95]	πῦρ κατέδεται, παρακοῆς ἡ κρίσις.	Τὸ	γὰρ στόμα κυρίου ἐλάλησεν ταῦτα"
[82]	μία" μὴ οὐχὶ ἐπιτελὴς γενομένη·	τὸ	γὰρ στόμα κυρίου" τὸ ἅγιον
[77]	τῇ συγκρίσει τὴν ἐκλογὴν διδάσκει·	τὸ	γὰρ ψεῦδος οὐ ψιλῇ τῇ
[63]	τῷ (μόνον ἐθελῆσαι αὐτὸν ἕπεται	τὸ	γεγενῆσθαι. Ἐνταῦθα φιλοσόφων παρατρέπεται χορὸς
[54]	δεῖ καὶ Νικαγόρου μεμνῆσθαι (Ζελείτης	τὸ	γένος ἦν κατὰ τοὺς Ἀλεξάνδρου
[59]	τῷ θεῷ ὑπὲρ Χριστοῦ· (ἡμεῖς	τὸ	γένος τὸ ἐκλεκτόν, τὸ βασίλειον
[18]	ὀπτωμένων κρεῶν μεταλαβών, ἧς δὴ	τὸ	γέρας λαχεῖν" ὁμολογοῦσιν ὑμῶν οἱ
[108]	ἄνδρες, χρηστοὶ (δὲ οὐδέποτε. Κἂν	τὸ	γῆρας αἰδέσθητε, ἐπὶ δυσμαῖς τοῦ
[106]	ὑμῖν τὴν φθοράν, ὡς ἐκείνοις	τὸ	γῆρας, ἀποδύσασθαι δοθῇ. Ἀκούσατέ μου
[95]	βέλτιστον, μηδὲ ζητεῖν εἰ μεταδιωκτέον,	τὸ	δ' ἀγαθὸν> (ἐκπονεῖν. Καὶ γὰρ
[5]	λόγον, ἵν' ἣ μὲν κρέκῃ,	τὸ	δὲ ἐμπνέῃ, ὃ δὲ χωρήσῃ
[47]	κατασκευάσαι Φειδίαν παντί που σαφές·	τὸ	δὲ ἐν Σάμῳ τῆς Ἥρας
[45]	τῷ Ἀρτεμισίῳ ἐν Δήλῳ κεκήδευσθον,	τὸ	δὲ ἐν τῷ Ἀπόλλωνος τοῦ
[69]	ἔπος εἰπεῖν ῥυπώσῃ ψυχῇ κατακέκρυπται·	τὸ	δὲ μόνον δίκαιον μέτρον, ὁ
[103]	ἴδιον εἶ πλάσμα τοῦ θεοῦ·	τὸ	δὲ οἰκεῖον αὐτοῦ πῶς ἂν
[78]	παλαιωθήσεται καὶ ὁ οὐρανὸς παρελεύσεται"	τὸ	δὲ ῥῆμα κυρίου μένει εἰς
[84]	σήμερον τῆς φωνῆς αὐτοῦ ἀκούσωμεν·	τὸ	δὲ σήμερον καθ' ἑκάστην {αὐτοῦ}
[47]	θαυμάσειαν, εἰ μάθοιεν τὸ Παλλάδιον	τὸ	διοπετὲς καλούμενον, ὃ Διομήδης καὶ
[86]	δὲ ἐξομοιοῦσα τῷ θεῷ κατὰ	τὸ	δυνατὸν τὸν ἄνθρωπον κατάλληλον ἐπιγράφεται
[42]	βασιλεύς, ἱερεῖον εὐγενές. (Ταῦροι δὲ	τὸ	ἔθνος, οἱ περὶ τὴν Ταυρικὴν
[90]	κατὰ τὸν θεόν, οὐ (κατὰ	τὸ	ἔθος; Θεὸς μὲν γὰρ ζωὴν
[89]	ἐπὶ δὲ τοῦ βίου οὐχὶ	τὸ	ἔθος καταλιπόντες τὸ πονηρὸν καὶ
[8]	θεοῦ ὑπάρχων οὐχ ἁρπαγμὸν ἡγήσατο	τὸ	εἶναι ἴσα θεῷ· ἐκένωσεν δὲ
[59]	ὑπὲρ Χριστοῦ· (ἡμεῖς τὸ γένος	τὸ	ἐκλεκτόν, τὸ βασίλειον ἱεράτευμα, ἔθνος
[55]	τῷ μνήματι τῷ ἑαυτοῦ τόδε	τὸ	ἐλεγεῖον· Ἵππωνος τόδε σῆμα, τὸν
[114]	τὴν ἄγνοιαν καὶ τὸ σκότος	τὸ	ἐμποδὼν ὡς ἀχλὺν ὄψεως καταγαγόντες
[61]	Ὦ βιασάμενοι τὸν ἄνθρωπον καὶ	τὸ	ἔνθεον τοῦ πλάσματος ἐλέγχει ἀπαράξαντες,
[54]	τῶν μύθων τούτων, ἀνέδην διὰ	τὸ	ἐξ ἀνθρώπων ἀκίνδυνον σφᾶς αὐτοὺς
[57]	τέχνη, εἰ καὶ μὴ ἐπὶ	τὸ	ἐρᾶν προσάγουσα, ἀλλ' ἐπὶ τὸ
[53]	ἀπείκαζον. Ὑπλείπεται τῆς σῆς κρίσεως	τὸ	ἔργον ἐπάξαι, εἰ βούλει καὶ
[7]	τοῦ πλάσαι παρασχὼν ὡς δημιουργός,	τὸ	εὖ ζῆν ἐδίδαξεν ἐπιφανεὶς ὡς
[7]	ἡμῖν αἴτιος ἀγαθῶν· παρ' οὗ	τὸ	εὖ ζῆν ἐκδιδασκόμενοι εἰς ἀίδιον
[116]	αὐτοῖς ἐνεχείρισεν. (Σάλπιγξ ἐστὶ Χριστοῦ	τὸ	εὐαγγέλιον αὐτοῦ, ὃ μὲν ἐσάλπισεν,
[12]	ἀκριβῆ τῶν Ἑβραίων φωνὴν ὄνομα	τὸ	Ἕυια δασυνόμενον ἑρμηνεύεται ὄφις ἡ
[20]	δὲ ὁ Εὐβουλεύς· ἀφ' ὧν	τὸ	Εὐμολπιδῶν καὶ τὸ Κηρύκων τὸ
[7]	τὰ πάντα δεδημιούργηται λόγος· καὶ	τὸ	ζῆν ἐν ἀρχῇ μετὰ τοῦ
[101]	χρήματα καὶ τὸν βίον ὡς	τὸ	ζῆν ὑμῶν εἰς θάνατον καταναλίσκετε,
[66]	ὕλης καὶ διὰ τῆς ἀτιμοτάτης	τὸ	θεῖον διήκειν λέγοντας, οἳ καταισχύνουσιν
[56]	(τῆς ἀληθῶς ὄντως οὐσίας συλήσαντες	τὸ	θεῖον. Τί δὴ οὖν τὰ
[58]	Σκηνὴν πεποιήκατε τὸν οὐρανὸν καὶ	τὸ	θεῖον ὑμῖν δρᾶμα γεγένηται καὶ
[55]	ὑπὸ Πατρόκλοιο Μενοιτιάδαο δαμῆναι. (Κεκράτηται	τὸ	θέλημα τοῦ Διὸς καὶ ὁ
[120]	βραχίων κυρίου, δύναμις τῶν ὅλων,	τὸ	θέλημα τοῦ πατρός. Ὦ πᾶσαι
[57]	ταῦρον εἷλεν ἄγριον καὶ κατηνάγκασεν	τὸ	θηρίον ἡ τέχνη πλανήσασα ἐρώσης
[91]	ἰᾶται τὸ παράπτωμα καὶ διώκει	τὸ	θηρίον καὶ τὸν νεοττὸν αὖθις
[99]	τὸν δημιουργήσαντά σε· υἱὸς (εἶ,	τὸ	ἰδιαίτατον, ἀναγνώρισον τὸν πατέρα. Σὺ
[39]	καὶ τοῦ Ἀπόλλωνος τοῦ Ἀκτίου	τὸ	ἱερόν, ταῖς μυίαις προθύεσθαι βοῦν.
[48]	νῦν Ῥακῶτιν καλοῦσιν, ἔνθα καὶ	τὸ	ἱερὸν τετίμηται τοῦ Σαράπιδος, γειτνιᾷ
[20]	τὸ Εὐμολπιδῶν καὶ τὸ Κηρύκων	τὸ	ἱεροφαντικὸν δὴ (τοῦτο Ἀθήνησι γένος
[6]	ὁ κύριος, καὶ τὸ ᾆσμα	τὸ	καινὸν βούλεται; Ὀφθαλμοὺς ἀναπετάσαι τυφλῶν
[7]	Χριστοῦ. Τοῦτό ἐστι τὸ ᾆσμα	τὸ	καινόν, ἡ ἐπιφάνεια ἡ νῦν
[4]	ἔσωσεν ἡμᾶς" Ὅρα τὸ ᾆσμα	τὸ	καινὸν ὅσον ἴσχυσεν· ἀνθρώπους ἐκ
[2]	φερώνυμον τοῦ θεοῦ, τὸ ᾆσμα	τὸ	καινόν, τὸ Λευιτικόν, νηπενθές τ'
[61]	ὦτα, πεπορνεύκασιν οἱ ὀφθαλμοὶ καὶ	τὸ	καινότερον πρὸ τῆς (συμπλοκῆς αἱ
[89]	ἀπωσάμενοι; Τοῦτ' αὐτὸ γάρ τοι	τὸ	κάλλιστον τῶν ἐγχειρουμένων ἐστίν, ὑποδεῖξαι
[122]	ἔστι, πρὸς δὲ καὶ ἡμᾶς	τὸ	κάλλιστον τῶν κτημάτων μεμαθηκότας ὄντας
[53]	πάντες τῆς Ἀφροδίτης εἰκόνας πρὸς	τὸ	κάλλος ἀπεμιμοῦντο Φρύνης, ὥσπερ αὖ
[49]	θρηνεῖσθαι προσέταξας; τί δὲ καὶ	τὸ	κάλλος αὐτοῦ διηγῇ; αἰσχρόν ἐστι
[49]	τετήρηκας τὴν εἰκόνα· τότε προσκυνήσω	τὸ	(κάλλος, ὅτε ἀληθινὸν ἀρχέτυπόν ἐστι
[49]	ἐλεύθερον μεινάτω· τότε σου γνωρίσω	τὸ	κάλλος, ὅτε καθαρὰν τετήρηκας τὴν
[49]	κάλλος αὐτοῦ διηγῇ; αἰσχρόν ἐστι	τὸ	κάλλος ὕβρει μεμαραμμένον. Μὴ τυραννήσῃς,
[54]	κερασφόρος ἀναπλάττεσθαι πρὸς τῶν ἀγαλματοποιῶν,	τὸ	καλὸν ἀνθρώπου πρόσωπον (ὑβρίσαι σπεύδων
[66]	ἀρχὰς ἀπελιπέτην τὸ (πλῆρες καὶ	τὸ	κενόν· προσέθηκε δὲ λαβὼν τούτοιν
[16]	ἐν ὄρει τὸ κρύφιον, βουκόλος,	τὸ	κέντρον, βουκολικόν, οἶμαι, κέντρον τὸν
[117]	ἄνθρωπον εἰς ἀλήθειαν αὐτὸν ἀναφέρων,	τὸ	κέντρον τῆς σωτηρίας, ὁ ἐξελαύνων
[56]	πλούσιον τῆς οὐσίας πρὸς μὲν	τὸ	κέρδος ἀγώγιμον, μόνῳ δὲ τῷ
[116]	ὑπακούσαντες κριθῶσιν. Τοῦτο τῆς δικαιοσύνης	τὸ	κήρυγμα ὑπακούουσιν εὐαγγέλιον, παρακούσασιν κριτήριον.
[20]	ἀφ' ὧν τὸ Εὐμολπιδῶν καὶ	τὸ	Κηρύκων τὸ ἱεροφαντικὸν δὴ (τοῦτο
[99]	οὐρανοὺς ἀναβῆναι δεῖ. Ἄνθρωπος εἶ,	τὸ	κοινότατον, ἐπιζήτησον τὸν δημιουργήσαντά σε·
[16]	πατὴρ ταύρου δράκων, ἐν ὄρει	τὸ	κρύφιον, βουκόλος, τὸ κέντρον, βουκολικόν,
[118]	ναῦτα, καὶ πολυύμνητον λέγει, καὶ	τὸ	κῦδος τῶν Ἑλλήνων ἡ πόρνη
[14]	λάγνων, τῶν μετὰ τὴν τομὴν	τὸ	κῦμα βεβιασμένων) ὡς ἀσελγῶν ὑμῖν
[118]	νῆα. (Φεύγωμεν, ὦ συνναῦται, φεύγωμεν	τὸ	κῦμα τοῦτο, πῦρ ἐρεύγεται, νῆσός
[113]	καιρῷ, ἐν πάσῃ περιστάσει πρὸς	τὸ	κυριώτατον τέλος, τὴν ζωήν, συντείνουσα
[7]	δεισιδαιμονίας ἀθλίῳ δεσμῷ, τοῦτο δὴ	τὸ	λεγόμενον, ζῶντας ἐπιφέρων (συνέθαψεν αὐτούς,
[67]	παῖδας τοὺς ἑαυτῶν, τοῦτο δὴ	τὸ	λεγόμενον, κλαυθμυριζομένους ἐθίζομεν παρηγορεῖσθαι μυθίζοντες,
[30]	εἴ τῳ ἱκανὸς πιστώσασθαι Ὅμηρος	τὸ	λελεγμένον· τοὺς δ' ἤδη κάτεχεν
[2]	θεοῦ, τὸ ᾆσμα τὸ καινόν,	τὸ	Λευιτικόν, νηπενθές τ' ἄχολόν τε,
[94]	καὶ πίετε ἄνευ ἀργυρίου. (Ἐπὶ	τὸ	λουτρόν, ἐπὶ τὴν σωτηρίαν, ἐπὶ
[123]	δὲ ἔτι τοῦτο περιλείπεται πέρας	τὸ	λυσιτελοῦν ἑλέσθαι, ἢ κρίσιν ἢ
[105]	ἐν αὐτῷ {καὶ} τῷ θεῷ	τὸ	μακάριον θησαυρίσας, ἔνθα οὐ σής,
[52]	ἄγαλμα τὸ χρυσοῦν, πεντεκαίδεκα πηχῶν	τὸ	μέγεθος ὄν, προσέταξε χωνεῦσαι καὶ
[78]	πᾶσαν τὴν γῆν δρακί; Ὅρα	τὸ	μέγεθος τοῦ θεοῦ καὶ καταπλάγηθι.
[117]	λόγου ἀναζωπυρούμενον ἐκλάμπειν δυνηθῇ· καὶ	τὸ	μέγιστον ἅμα τῷ βουληθῆναι γνησίως
[123]	θεοῦ ἐκχέων, ὡς ἂν ἐπὶ	τὸ	μέγιστον τῶν ἀγαθῶν, τὴν σωτηρίαν,
[96]	ἔθη προκατηχημένους, ἀκούοιτ' ἂν ἤδη	τὸ	μετὰ τοῦτο ὅπως ἔχει· καὶ
[69]	Θεὸς τῆς τῶν ὄντων ἀληθείας	τὸ	μέτρον. Ὥσπερ οὖν τῷ μέτρῳ
[34]	τῷ ἐραστῇ ὁ Διόνυσος ἐπὶ	τὸ	μνημεῖον ὁρμᾷ καὶ πασχητιᾷ. Κλάδον
[45]	Διδυμαίῳ φησίν. Ἐνταῦθα τῆς Λευκοφρύνης	τὸ	μνημεῖον οὐκ ἄξιον παρελθεῖν ἑπομένους
[85]	ὅλον, τοῦ χρυσίου τὸ ῥεῦμα	τὸ	μυθικόν, ἀπομετρήσαι, ἀντάξιον σωτηρίας μισθὸν
[64]	καὶ δοκοῦσί μοι πολλοὶ μάλιστα	τὸ	ξίφος μόνον πήξαντες ἐπιθύειν ὡς
[46]	δόρυ φησὶ γεγονέναι τοῦ Ἄρεως	τὸ	ξόανον Οὐάρρων ὁ συγγραφεύς, οὐδέπω
[48]	{ὁ Πτολεμαῖος} ἀνεκτήσατο, εἶναι δὲ	τὸ	ξόανον τοῦτο ἄγαλμα Πλούτωνος· ὅς,
[79]	ἐθνῶν. Οὐκ ἔγνωσαν οἱ αἴροντες	τὸ	ξύλον γλύμμα αὐτῶν, καὶ προσευχόμενοι
[119]	πρὸς ἀλήθειαν χειραγωγοῦ· ἰδού σοι	τὸ	ξύλον ἐπερεί δεσθαι δίδωμι· σπεῦσον,
[100]	τὴν γνῶσιν παρακαλοῦμεν τοῦ θεοῦ,	τὸ	οἰκεῖον αὐτοῦ καὶ ἐξαίρετον καὶ
[68]	βάθει τοῦ νοῦ αὐτοῦ καταυγάζεται	τὸ	(ὄμμα· ὅθεν οὐκ ἀπεικότως ὁ
[113]	καὶ ἐπήγγελται τῷ πατρὶ διηγήσομαι	τὸ	ὄνομά σου τοῖς ἀδελφοῖς μου·
[117]	ἐν αὐτῇ που τῇ ψυχῇ	τὸ	ὄντως καλὸν ὑπὸ τοῦ θείου
[25]	οἷον δὴ ἐκεῖνο λέλεκταί τινι	τὸ	ὁρᾷς τὸν ὑψοῦ τόνδ' ἄπειρον
[6]	οὐράνιος λόγος. ~Τί δὴ οὖν	τὸ	ὄργανον, ὁ τοῦ θεοῦ λόγος,
[6]	(υἱοὺς ἀπειθεῖς διαλλάξαι πατρί. Φιλάνθρωπον	τὸ	ὄργανον τοῦ θεοῦ· ὁ κύριος
[56]	τῆς ἀθεότητος· τὴν ἀκήρατον οὐσίαν,	τὸ	ὅσον ἐφ' ὑμῖν, κατορύττετε καὶ
[25]	τῆς εὐθείας, ὀλέθριαι ὡς ἀληθῶς,	τὸ	οὐράνιον φυτόν" τὸν ἄνθρωπον, οὐρανίου
[6]	ὅτι δὲ νῦν ὄνομα ἔλαβεν	τὸ	πάλαι καθωσιωμένον, δυνάμεως ἄξιον, ὁ
[46]	ἐπωνυμίαν ἐκαρπώσατο. Ἐν Ῥώμῃ δὲ	τὸ	παλαιὸν δόρυ φησὶ γεγονέναι τοῦ
[47]	τάχα που θαυμάσειαν, εἰ μάθοιεν	τὸ	Παλλάδιον τὸ διοπετὲς καλούμενον, ὃ
[9]	τὰ φωνὰ ἡ γραφὴ σαφηνίζει	τὸ	πᾶν· Ἀκουσάτω ἡ οὐ τίκτουσα·
[120]	λογικοί, καὶ βάρβαροι καὶ Ἕλληνες·	τὸ	πᾶν ἀνθρώπων γένος καλῶ, ὧν
[9]	Ἰωάννης ἐπὶ σωτηρίαν παρακαλεῖ καὶ	τὸ	πᾶν γίνεται φωνὴ προτρεπτική; Πυθώμεθα
[5]	ᾄσματος ἀνεβίωσαν. ~Τοῦτό τοι καὶ	τὸ	πᾶν ἐκόσμησεν ἐμμελῶς καὶ τῶν
[112]	νῦν ὁ διδάσκαλος κατηχεῖ, καὶ	τὸ	πᾶν ἤδη Ἀθῆναι καὶ Ἑλλὰς
[59]	παρὰ δὲ τοῦ ἄνωθεν ἐλθόντος	τὸ	πᾶν μεμαθηκότες, οἱ τὴν οἰκονομίαν
[110]	τὴν γῆν σωτηρίου σπέρματος ἐνέπλησε	τὸ	πᾶν. Οὐ γὰρ ἂν οὕτως
[5]	τὰ μέσα διαταθέν, ἡρμόσατο τόδε	τὸ	πᾶν, οὐ κατὰ τὴν Θρᾴκιον
[111]	τύραννον ἐδουλώσατο, τὸν θάνατον, καί,	τὸ	παραδοξότατον, ἐκεῖνον τὸν ἄνθρωπον τὸν
[91]	ζητεῖ τὸ πλάσμα καὶ ἰᾶται	τὸ	παράπτωμα καὶ διώκει τὸ θηρίον
[40]	δῆτα οὐ πεπειραμένοι. Ἐνταῦθα δὴ	τὸ	παροιμιῶδες ἐπιφθέγξασθαι ἁρμόττει πατὴρ ἀνουθέτητος
[12]	πλάνην καὶ τὴν ἁρπαγὴν καὶ	τὸ	πένθος αὐταῖν Ἐλευσὶς δᾳδουχεῖ. ~Καί
[101]	τῆς ματαίας ὑμῶν ἐλπίδος εὑρόμενοι	τὸ	πέρας, οὐδὲ αὑτοὺς οἷοί τε
[91]	δὲ θεὸς πατὴρ καὶ ζητεῖ	τὸ	πλάσμα καὶ ἰᾶται τὸ παράπτωμα
[66]	ἔοικεν, καὶ αὐτὼ ἀρχὰς ἀπελιπέτην	τὸ	(πλῆρες καὶ τὸ κενόν· προσέθηκε
[103]	δὲ τοῦ κυρίου, φησί, καὶ	τὸ	πλήρωμα αὐτῆς" εἶτα τί τολμᾷς
[56]	τὸ σχῆμα ἡ ὕλη, καὶ	τὸ	πλούσιον τῆς οὐσίας πρὸς μὲν
[5]	διὰ τὴν ἁρμονίαν, αὐλὸς διὰ	τὸ	πνεῦμα, ναὸς διὰ τὸν λόγον,
[79]	τοῦ Μωυσέως. Τί φησὶν αὐτοῖς	τὸ	πνεῦμα τὸ ἅγιον διὰ Ὠσηέ;
[118]	τοῖς λιμέσι καθορμίσει τῶν οὐρανῶν	τὸ	πνεῦμα τὸ ἅγιον· τότε μου
[101]	πλοῦτον καὶ τὸν φόβον, ἐπιφθεγγομένους	τὸ	ποιητικὸν δὴ τοῦτο· πῇ δὴ
[89]	βίου οὐχὶ τὸ ἔθος καταλιπόντες	τὸ	πονηρὸν καὶ ἐμπαθὲς καὶ ἄθεον,
[20]	Δηὼ καὶ μόλις ποτὲ δέχεται	τὸ	(ποτόν, ἡσθεῖσα τῷ θεάματι. ~Ταῦτ'
[110]	πηγὴ ζωοποιός, εἰρηνική, ἐπὶ πᾶν	τὸ	πρόσωπον τῆς γῆς χεόμενος, δι'
[2]	ζῷα ὑπολαμβάνοντες; Ἀληθείας δὲ ὑμῖν	τὸ	πρόσωπον τὸ φαιδρὸν μόνον, ὡς
[109]	ἀνάγει, ἡ ἀλήθεια, τραχεῖα" μὲν	τὸ	πρῶτον, ἀλλ' ἀγαθὴ κουροτρόφος" καὶ
[110]	ἐν τῷ θεῷ" οὔθ' ὅτε	τὸ	πρῶτον προεκηρύχθη, ἀπιστηθείς, οὔθ' ὅτε
[57]	ἡσυχῇ, ἡ πελειὰς ἀτρεμής, ἀργὸν	τὸ	πτερόν, ἡ δὲ βοῦς ἡ
[22]	πάθη δᾳδουχούμενον. Ἀπόσβεσον, ὦ ἱεροφάντα,	τὸ	πῦρ· αἰδέσθητι, δᾳδοῦχε, τὰς λαμπάδας·
[43]	φιλοῦντες (οἱ δαίμονες ὁδηγοῦσιν εἰς	τὸ	πῦρ. Ἀλλ' ὦ φιλανθρωπότερε καὶ
[8]	ὑπολαμβάνεις καὶ τοὺς ἄνδρας καὶ	τὸ	πῦρ, αὐτός σοι λαλήσει ὁ
[83]	δὲ τὴν κόλασιν ἀναμένετε, καὶ	τὸ	πῦρ" δὲ προσκοπεῖτε, ὃ ἡτοίμασεν
[22]	ἀκρασίας νύξ ἐστι λαλουμένη, καὶ	τὸ	πῦρ ἐλέγχει τὰ πάθη δᾳδουχούμενον.
[24]	παρα σκευάσαι" κᾆτ' αὐτὸν εἰς	τὸ	πῦρ ἐνέθηκεν ὡς ξύλον" ~Ἀκρότητες
[8]	ὑπακούσῃς, τὸ φῶς, ἐὰν παρακούσῃς,	τὸ	πῦρ. Ἐπειδὴ δὲ καὶ κίονος
[64]	γῆν, θάτερον δὲ αὐτοῖν μόνον,	τὸ	πῦρ, θεὸν ὑπειλή φατον Ἵππασός
[53]	ἔλεγχον νομίζων. Ἀλλ' οὔτι γε	τὸ	πῦρ καὶ οἱ σεισμοὶ κερδαλέοι,
[102]	οἱ ὄμβροι οὐ θεοί, πῶς	τὸ	πῦρ καὶ τὸ ὕδωρ θεοί;
[53]	φωταγωγήσει σε τὸ πῦρ. Τοῦτο	τὸ	πῦρ καὶ τὸν ἐν Ἄργει
[65]	Δίνων λέγει, θεῶν (ἀγάλματα μόνα	τὸ	πῦρ καὶ ὕδωρ νομίζοντας. Οὐκ
[53]	σοι προοίμιον ἐπιδείκνυται ὧν ὑπισχνεῖται	τὸ	πῦρ. (Οἱ δὲ τῶν ἀγαλμάτων
[22]	σκότει τετι μήσθω τὰ ὄργια·	τὸ	πῦρ οὐχ ὑποκρίνεται, ἐλέγχειν καὶ
[65]	οὓς Νυμφόδωρος ἐν Νομίμοις βαρβαρικοῖς	τὸ	πῦρ σέβειν ἱστορεῖ, ἢ τοὺς
[22]	τὰ μετὰ θάνατον, τούτοις μαντεύεται	τὸ	πῦρ· τὰ γὰρ νομιζόμενα κατὰ
[65]	ὠνόμασαν. ~Περσῶν δὲ οἱ Μάγοι	τὸ	πῦρ τετιμήκασι καὶ τῶν τὴν
[53]	παύσασθαι τῆς ἀνοίας, φωταγωγήσει σε	τὸ	πῦρ. Τοῦτο τὸ πῦρ καὶ
[64]	καὶ οἱ ἀμφὶ τὸν Ἡράκλειτον	τὸ	πῦρ ὡς ἀρχέγονον σέβοντες πεπόνθασιν·
[85]	Πακτωλόν τις ὅλον, τοῦ χρυσίου	τὸ	ῥεῦμα τὸ μυθικόν, ἀπομετρήσαι, ἀντάξιον
[19]	αἵματος τοῦ ἀπορρυέντος τοῦ Κορυβαντικοῦ	τὸ	σέλινον ἐκπεφυκέναι· ὥσπερ ἀμέλει καὶ
[54]	τὸν τὴν κλεῖν κατεαγότα καὶ	τὸ	σκέλος πεπηρωμένον" ὃς ἐξεκόπη τὸν
[101]	καὶ ἠγάπησαν οἱ ἄνθρωποι μᾶλλον	τὸ	σκότος ἢ τὸ φῶς, ἐξὸν
[114]	τῆς ἀληθείας· τὴν ἄγνοιαν καὶ	τὸ	σκότος τὸ ἐμποδὼν ὡς ἀχλὺν
[103]	ταύτην παρειλήφαμεν τὴν γυναῖκα διὰ	τὸ	Σοδόμων ἐρᾶν· Σοδομῖται δὲ οἱ
[104]	μετανοίᾳ ἡ φιλανθρωπία. Οἰκτρότατον δὲ	(τὸ	στέρεσθαι τῆς παρὰ τοῦ θεοῦ
[116]	Συνήγαγε μὲν οὖν, ὦ ἄνθρωπε,	τὸ	στρατιωτικὸν τὸ ἀναίμακτον αἵματι καὶ
[21]	ἐν ᾧ κυκεὼν ἐνέκειτο. (Κἄστι	τὸ	σύνθημα Ἐλευσινίων μυστηρίων· ἐνήστευσα, ἔπιον
[120]	ἀποβάλλετε, καὶ γυμνὸν δικαιοσύνης ἐπιδείξω	τὸ	σχῆμα, δι' οὗ πρὸς τὸν
[56]	ἀνενδεής. Προῆλθεν ἡ τέχνη, περιβέβληται	τὸ	σχῆμα ἡ ὕλη, καὶ τὸ
[62]	Ἀπελλικάς, αἳ δὴ τῆς θεοδοξίας	τὸ	σχῆμα τῇ ὕλῃ περιτεθείκασιν; Ἀλλ'
[17]	ἁρπαγὴν τὴν ὑπὸ Ἀιδωνέως καὶ	τὸ	σχίσμα τῆς γῆς καὶ τὰς
[117]	μέγιστον ἅμα τῷ βουληθῆναι γνησίως	τὸ	σωθῆναι συντρέχει, ὁμοζυγούντων, ὡς ἔπος
[71]	μαρτυρῶν ὡς Σωκράτης, εἰ μὴ	τὸ	Σωκράτους ἐδεδίει φάρμακον· οὐδὲν δὲ
[110]	προσωπεῖον ἀναλαβὼν καὶ σαρκὶ ἀναπλασάμενος	τὸ	σωτήριον δρᾶμα τῆς ἀνθρωπότητος ὑπεκρίνετο,
[81]	δὲ ὑπεροικτείρων ἡμᾶς ὁ κύριος	τὸ	σωτήριον ἐνδίδωσι μέλος, οἷον ἐμβατήριον
[6]	μεταλάμβανε. Καί μου τὸ ᾆσμα	τὸ	σωτήριον μὴ καινὸν οὕτως ὑπολάβῃς
[77]	ᾀσάτω πρώτη Σίβυλλα τὸ ᾆσμα	τὸ	σωτήριον· οὗτος ἰδοὺ πάντ' ἐστὶ
[85]	καὶ ἀπειλεῖ· καὶ δὴ καὶ	τὸ	τέλος τῆς ἀπειλῆς αἰνιγματωδῶς ἀπειλήφασιν
[108]	τὸν θεὸν ἐπίγνωτε, ὡς δὴ	τὸ	τέλος ὑμῖν τοῦ βίου ἀρχὴν
[53]	ἐν τῷ περὶ Κνίδου διασαφεῖ,	τὸ	τῆς Ἀφροδίτης ἄγαλμα τῆς Κνιδίας
[47]	ἐν Τίρυνθι Ἡρακλέους ἀνδριάντα καὶ	τὸ	τῆς Μου νυχίας Ἀρτέμιδος ξόανον
[46]	Θεσπείᾳ πρέμνον ἐκκεκομ μένον· καὶ	τὸ	τῆς Σαμίας Ἥρας, ὥς φησιν
[57]	τὸ ἐρᾶν προσάγουσα, ἀλλ' ἐπὶ	τὸ	τιμᾶν καὶ προσκυνεῖν τά τε
[115]	τε καὶ συγκληρονόμον, μάλιστα ἐπειδὰν	τὸ	τιμιώτατον καὶ σεβασμιώτατον εὐσεβεῖ τε
[64]	ὡς Ἄρει· ἔστι δὲ Σκυθῶν	τὸ	τοιοῦτον, καθάπερ Εὔδοξος ἐν δευτέρᾳ
[19]	τὴν κίστην ἀνελομένω, ἐν ᾗ	τὸ	τοῦ Διονύσου αἰδοῖον ἀπέκειτο, εἰς
[99]	ἄγνοια αἰτία, ἣ δὴ κατασκευασθεῖσα	τὸ	τῶν ἀνθρώπων γένος κηρῶν ὀλεθρίων
[51]	οὔτε μὴν φωνήν, οἷον καὶ	τὸ	τῶν ὀστρέων γένος, ἀλλὰ ζῇ
[102]	θεοί, πῶς τὸ πῦρ καὶ	τὸ	ὕδωρ θεοί; Πῶς δὲ καὶ
[64]	ἀπέλιπον ἐξυμνήσαντες Θαλῆς ὁ Μιλήσιος	τὸ	ὕδωρ καὶ Ἀναξιμένης ὁ καὶ
[116]	τὴν ἀλήθειαν ἔδειξε τοῖς ἀνθρώποις	τὸ	ὕψος τῆς σωτηρίας, ὅπως ἢ
[2]	Ἀληθείας δὲ ὑμῖν τὸ πρόσωπον	τὸ	φαιδρὸν μόνον, ὡς ἔοικεν, ἐπίπλαστον
[106]	βάλεσθε τὰ λεγόμενα. Καλόν ἐστι	τὸ	φάρμακον τῆς ἀθανασίας· στήσατέ ποτε
[120]	γὰρ ζυγός μου χρηστὸς καὶ	τὸ	φορτίον μου ἐλαφρόν ἐστιν. ~Σπεύσωμεν,
[8]	χάριτος καὶ φόβου· ἐὰν ὑπακούσῃς,	τὸ	φῶς, ἐὰν παρακούσῃς, τὸ πῦρ.
[114]	καθαρώτερον, ζωῆς τῆς ἐνταῦθα γλυκύτερον.	Τὸ	φῶς ἐκεῖνο ζωή ἐστιν ἀίδιος,
[101]	(ἀναπνοῆς εἰς ἀπώλειαν ὑποφέρεσθε· ὅτι	τὸ	φῶς ἐλήλυθεν εἰς τὸν κόσμον
[101]	ἄνθρωποι μᾶλλον τὸ σκότος ἢ	τὸ	φῶς, ἐξὸν ἀπομάξασθαι τὰ ἐμποδὼν
[22]	λαμπάδας· ἐλέγχει σου τὸν Ἴακχον	τὸ	φῶς· ἐπίτρεψον ἀποκρύψαι τῇ νυκτὶ
[113]	πιαινόμενοι καὶ θανάτῳ (τρεφόμενοι. Χωρήσωμεν	τὸ	φῶς, ἵνα χωρήσωμεν τὸν θεόν·
[114]	ἡ νὺξ δὲ εὐλα βεῖται	τὸ	φῶς καὶ δύνουσα διὰ τὸν
[113]	ἵνα χωρήσωμεν τὸν θεόν· χωρήσωμεν	τὸ	φῶς καὶ μαθητεύσωμεν τῷ κυρίῳ.
[115]	τοῦ ἀνθρώπου, ἐν τῇ καρδίᾳ,	τὸ	φῶς, καὶ τῆς γνώσεως αἱ
[92]	γνήσια ἀναθρήσωμεν καὶ ἀναβλέψωμεν εἰς	τὸ	φῶς, μὴ νόθους ἡμᾶς ἐξελέγξῃ
[10]	Χριστοῦ καρπόν, ἵνα τῆς ἀληθείας	τὸ	φῶς, ὁ λόγος, τῶν προφητικῶν
[113]	ἀπόλαβε τὸ βλέπειν, ἀπόλαβέ σου	τὸ	φῶς, ὄφρ' εὖ γινώσκοις ἠμὲν
[80]	ἀγαθὸς λύχνος, ὁ κύριος ἐπάγων	τὸ	(φῶς, τὴν πίστιν πᾶσι καὶ
[52]	ὁ τύραννος ὁ νεώτερος θοἰμάτιον	τὸ	χρύσεον περιελόμενος τοῦ Διὸς ἐν
[43]	λαμβάνει τὸν μισθὸν καὶ μετὰ	τὸ	χρυσίον ψεύδεται πάλιν. Τέλος ὅρα"
[52]	χρημάτων τοῦ Διὸς τὸ ἄγαλμα	τὸ	χρυσοῦν, πεντεκαίδεκα πηχῶν τὸ μέγεθος
[48]	κυάνῳ, οὗ δὴ χάριν μελάντερον	τὸ	χρῶμα τοῦ ἀγάλματος, καὶ τῷ
[20]	(τῆς Ἀττικῆς δέ ἐστι τοῦτο	τὸ	χωρίον) ἀποκάμνει καὶ φρέατι ἐπικαθίζει
[48]	Σαράπιδος, γειτνιᾷ δὲ τοῖς τόποις	τὸ	χωρίον. Βλιστίχην δὲ τὴν παλλα
[73]	καὶ αὐτὴ ποιητικὴ ἡ περὶ	τὸ	ψεῦδος τὰ πάντα ἠσχο λημένη,
[25]	ἔχονθ' ὑγραῖς ἐν ἀγκάλαις; Καὶ	τὸ	ὦ γῆς ὄχημα κἀπὶ γῆς
[32]	δὲ εἰς πάσας τὴν ἐπιθυμίαν.	Ἐνεπίμπλατο	γοῦν γυναικῶν οὐχ ἧττον ἢ
[51]	μὲν δὴ γαῖαν ἀεικίζουσιν οἱ	ἀγαλματο	ποιοί, τῆς οἰκείας ἐξιστάντες φύσεως,
[31]	τὴν διάλεκτον τὴν Αἰολέων. (Ταύτας	ἐδιδάξατο	ᾄδειν καὶ κιθαρίζειν τὰς πράξεις
[99]	μορφάς, κηλῖδα τοῖς ἑπομένοις αὐτῇ	ἐναπεμάξατο	θανάτου μακροῦ. (Λάβετε οὖν ὕδωρ
[21]	μείδησε θεά, μείδησ' ἐνὶ θυμῷ,	δέξατο	δ' αἰόλον ἄγγος, ἐν ᾧ
[110]	ἦν, δι' ὧν ἐδίδαξεν καὶ	ἐνεδείξατο,	παραστησάμενος, ὁ σπονδοφόρος καὶ διαλλακτὴς
[121]	τὸν θεὸν πληρῶσαι ἐναργῶς ὃ	ᾐνίξατο,	πρότε ρον μὲν εἰς Ἱερουσαλήμ,
[46]	δὲ ἀνθρώποις ἀπεικονίζεσθαι τὰ ξόανα	ἤρξατο,	βρέτη τὴν ἐκ βροτῶν ἐπωνυμίαν
[21]	τὸν μυσταγωγόν· ὣς εἰποῦσα πέπλους	ἀνεσύρατο,	δεῖξε δὲ πάντα σώματος οὐδὲ
[54]	ἀνῄει καὶ τῷ τῆς Ἀθηνᾶς	ἐνεφυρᾶτο	παστῷ, τῇ παλαιᾷ παρθένῳ τὰ
[5]	κύριος ὄργανον ἔμπνουν τὸν ἄνθρωπον	ἐξειργάσατο	κατ' εἰκόνα τὴν ἑαυτοῦ· ἀμέλει
[5]	ἐνεργουμένου ἐκεῖνος ᾄδων μόνον αὐτὸν	ἰάσατο.	Καλὸν ὁ κύριος ὄργανον ἔμπνουν
[8]	μορφῇ θεοῦ ὑπάρχων οὐχ ἁρπαγμὸν	ἡγήσατο	τὸ εἶναι ἴσα θεῷ· ἐκένωσεν
[64]	Παρμενίδης δὲ ὁ Ἐλεάτης θεοὺς	εἰσηγήσατο	πῦρ καὶ γῆν, θάτερον δὲ
[98]	Τίς ἐνεφύσησε ψυχήν; Τίς δικαιοσύνην	ἐδωρήσατο;	Τίς ἀθανασίαν ὑπέσχηται; Μόνος ὁ
[48]	μετα πεμψαμένους σῖτον {ὁ Πτολεμαῖος}	ἀνεκτήσατο,	εἶναι δὲ τὸ ξόανον τοῦτο
[5]	ἄκρων ἐπὶ τὰ μέσα διαταθέν,	ἡρμόσατο	τόδε τὸ πᾶν, οὐ κατὰ
[30]	ὄζος Ἄρηος. (Τοῦτο μὲν ποιητικῶς	ἐψεύσατο·	Ὅμηρος δὲ ἀξιοπιστότερος αὐτοῦ εἰπὼν
[111]	ὄφιν ἐχειρώσατο καὶ τὸν τύραννον	ἐδουλώσατο,	τὸν θάνατον, καί, τὸ παραδοξότατον,
[46]	βρέτη τὴν ἐκ βροτῶν ἐπωνυμίαν	ἐκαρπώσατο.	Ἐν Ῥώμῃ δὲ τὸ παλαιὸν
[111]	(μυστήριον θεῖον τοῦτο) τὸν ὄφιν	ἐχειρώσατο	καὶ τὸν τύραννον ἐδουλώσατο, τὸν
[49]	προσκυνοῦσιν ἄνθρωποι νῦν, ἃς αἰσχρὰς	ἠπίστατο	(ὁ συναγρυπνήσας ἐραστής. Τί μοι
[72]	θεολογίαν δὲ ἀληθινὴν ἐνδείκνυται. Οὐκ	ἀπεκρύψατο	τοῦ θεοῦ πέρι ὅ τί
[111]	κακία γηΐνη, εἰς ὕλας στρεφομένη)	παρήγετο	ἐπιθυμίαις, ὁ παῖς ἀνδριζόμενος ἀπειθείᾳ
[29]	δεσμῷ· χαλκέῳ δ' ἐν κεράμῳ	δέδετο	τρισκαίδεκα μῆνας. (Πολλὰ κἀγαθὰ Κᾶρες
[9]	τῆς ἐχούσης τὸν ἄνδρα. Ἡμῖν	εὐηγγελίζετο	ἄγγελος, ἡμᾶς προὔτρεπεν Ἰωάννης (νοῆσαι
[54]	Ἀθηναίων αὐτῷ ὁ τῆς Ἀθηνᾶς	ηὐτρεπίζετο·	ὁ δὲ τὴν μὲν θεὸν
[85]	Πόσου, ὁμολογήσατε, ὦ ἄνθρωποι, εἰ	ἐπιπράσκετο	σωτηρία ἀίδιος, ὠνήσασθε ἄν; Οὐδὲ
[59]	δεισιδαμονίᾳ σατυρίσαντες. ~Αὐτὰρ ὃ φορμίζων	ἀνεβάλλετο	καλὸν ἀείδειν ᾆσον ἡμῖν, Ὅμηρε,
[54]	Ποντι κὸς Διόνυσος καὶ αὐτός·	ἐβούλετο	δὲ καὶ Ἀλέξανδρος Ἄμμωνος υἱὸς
[46]	δὲ ἐπὶ Προκλέους ἄρχοντος ἀνδριαντοειδὲς	ἐγένετο.	Ἐπεὶ δὲ ἀνθρώποις ἀπεικονίζεσθαι τὰ
[110]	τὸ σωτήριον δρᾶμα τῆς ἀνθρωπότητος	ὑπεκρίνετο,	ἀγνοηθείς· γνήσιος γὰρ ἦν ἀγωνιστὴς
[111]	ἀπειθείᾳ καὶ παρακούσας τοῦ πατρὸς	ᾐσχύνετο	τὸν θεόν. Οἷον ἴσχυσεν ἡδονή·
[31]	δὲ Μάκαρ Λεσβίων μὲν ἐβασίλευεν,	διεφέρετο	δὲ ἀεὶ πρὸς τὴν γυναῖκα,
[10]	παρουσίαν, καὶ τοῦτο ἦν ὃ	ᾐνίσσετο	ἡ Ζαχαρίου σιωπή, ἀναμένουσα τὸν
[46]	λίθων· ἃ δὴ καὶ ξόανα	(προσηγορεύετο	διὰ τὸ ἀπεξέσθαι τῆς ὕλης.
[54]	τοὺς Ἀλεξάνδρου γεγονὼς χρόνους· Ἑρμῆς	προσηγορεύετο	ὁ Νικαγόρας καὶ τῇ (στολῇ
[53]	Ῥώμῃ Καπιτώλιον ἐπινενέμηται πολλάκις· οὐκ	ἀπέσχετο	(δὲ οὐδὲ τοῦ ἐν Ἀλεξανδρέων
[66]	γάρ τοι Κροτωνιάτης Ἀλκμαίων θεοὺς	ᾤετο	τοὺς ἀστέρας εἶναι ἐμψύχους ὄντας.
[54]	καὶ τῇ (στολῇ τοῦ Ἑρμοῦ	ἐκέχρητο,	ὡς αὐτὸς μαρτυρεῖ) ὅπου γε
[21]	αἰόλον ἄγγος, ἐν ᾧ κυκεὼν	ἐνέκειτο.	(Κἄστι τὸ σύνθημα Ἐλευσινίων μυστηρίων·
[19]	ᾗ τὸ τοῦ Διονύσου αἰδοῖον	ἀπέκειτο,	εἰς Τυρρηνίαν κατήγαγον, εὐκλεοῦς ἔμποροι
[54]	Πτολεμαῖος δὲ ὁ τέταρτος Διόνυσος	ἐκαλεῖτο·	καὶ Μιθριδάτης ὁ Ποντι κὸς
[36]	τῷ Ἀρκάδι ἑστιώμενος· ἀνθρωπείων γοῦν	ἐνεφορεῖτο	σαρκῶν οὐχ ἑκών. Ἠγνόει γὰρ
[32]	οὔσαις ἔτι τοῦ Ποσειδῶνος ὑμῶν	ἐστενοχωρεῖτο	τὰ πάθη. Κάλει μοι καὶ
[34]	ἡ χάρις, ὁ μισθός, ὃν	ᾐτεῖτο	Διόνυσος· βουλομένῳ δὲ τῷ θεῷ
[1]	πανήγυρις Ἑλληνικὴ ἐπὶ νεκρῷ δράκοντι	συνεκροτεῖτο	Πυθοῖ, ἐπιτάφιον ἑρπετοῦ ᾄδοντος Εὐνόμου·
[13]	τοὺς ἀνοητοτάτους, Ἑλλήνων τοὺς δεισιδαίμονας.	(Ὄλοιτο	οὖν ὁ τῆσδε ἄρξας τῆς
[103]	αὐτοῦ πῶς ἂν ἐνδίκως ἀλλότριον	γένοιτο;	Τὸ γὰρ ἀπηλλοτριωμένον (στερόμενον τῆς
[24]	ἐν τῷ κόσμῳ" ~Πολλὰ κἀγαθὰ	γένοιτο	τῷ τῶν Σκυθῶν βασιλεῖ, ὅστις
[50]	(εὔχονται, ὁκοῖον εἴ τις δόμοις	λεσχηνεύοιτο"	Ἦ γὰρ οὐχὶ τερατώδεις οἱ
[37]	τάφον, ὦ ἄνα, σεῖο Κρῆτες	ἐτεκτήναντο.	Τέθνηκε γὰρ ὁ Ζεὺς (μὴ
[99]	ἁλώσεως μετανοίᾳ γνησίῳ τὴν καλὴν	ἀντικατηλλάξαντο	σωτηρίαν. ~Πῶς οὖν ἀνέλθω, φησίν,
[74]	Ἕλληνες ὀλίγα ἄττα τῆς ἀληθείας	ἐφθέγξαντο,	προσμαρτυροῦσι μὲν τὴν δύναμιν αὐτῆς
[112]	ἐπανῃρημένους, ἣν φιλοσοφίας ἄκροι μόνον	ᾐνίξαντο,	οἱ δὲ (τοῦ Χριστοῦ μαθηταὶ
[47]	φάναι τὴν ὕλην ἀγάλματα ἀνδρείκελα	ἐποιήσαντο,	οἷς ἐπιμορφάζετε εὐσέβειαν συκοφαντοῦντες τὴν
[50]	τε μάταιοι ἄνθρωποι θεὸν εἶπον,	ἐπεψεύσαντο	δὲ μάντιν, ἀλλὰ θεοῦ μεγάλοιο,
[33]	Κρονίων· ἀμβρόσιαι δ' ἄρα χαῖται	ἐπερρώσαντο	ἄνακτος κρατὸς ἀπ' ἀθανάτοιο· μέγαν
[71]	(αὐτοῦ, εἴ που τῆς ἀληθείας	ἐπιδράξαιντο.	Ἀντισθένης μὲν γὰρ οὐ Κυνικὸν
[102]	θάνατος θεὼ διδυμάονε παρ' ὑμῖν	νομίζοιντο,	πάθη ταῦτα περὶ τὰ ζῷα
[46]	ἀνθρώπων οἱ ἔτι παλαιότεροι ξύλα	ἱδρύοντο	περιφανῆ καὶ κίονας ἵστων ἐκ
[33]	φθοράς. Οὐδὲ γὰρ οὐδὲ παίδων	ἀπέσχοντο	οἱ παρ' ὑμῖν θεοί, ὃ
[29]	τὼ πόδε, ὑπὸ δὲ κνῆμαι	ῥώοντο	ἀραιαί. ~Ἔχεις καὶ ἰατρόν, οὐχὶ
[34]	εἰ μὴ γὰρ Διονύσῳ πομπὴν	ἐποιοῦντο	καὶ ὕμνεον ᾆσμα αἰδοίοισιν, ἀναιδέστατα
[53]	Ἀφροδίτης εἰκόνας πρὸς τὸ κάλλος	ἀπεμιμοῦντο	Φρύνης, ὥσπερ αὖ καὶ οἱ
[89]	φάρμακον τὴν συνήθειαν ἀπωσάμενοι; Τοῦτ'	αὐτὸ	γάρ τοι τὸ κάλλιστον τῶν
[49]	ἐνυβρίσῃς ἀνθοῦντι τῷ νέῳ· τήρησον	αὐτὸ	καθαρόν, ἵνα ᾖ καλόν. Βασιλεὺς
[64]	μὲν (οὐκ ἀναπλάττοντες, ὕδωρ δὲ	αὐτὸ	προστρεπόμενοι. Τί γάρ ἐστί ποτε
[96]	χορευταί, ἀνοίᾳ καὶ παρανοίᾳ ἐς	αὐτὸ	ὠθούμενοι τὸ βάραθρον, εἰδώλων ποιηταὶ
[48]	ἀνεκτήσατο, εἶναι δὲ τὸ ξόανον	τοῦτο	ἄγαλμα Πλούτωνος· ὅς, δεξάμενος τὸν
[20]	τὸ Κηρύκων τὸ ἱεροφαντικὸν δὴ	(τοῦτο	Ἀθήνησι γένος ἤνθησεν. Καὶ δὴ
[90]	οὐκ ἴστε ὡς παντὸς μᾶλλον	τοῦτο	ἀληθές, ὅτι ἄρα οἱ μὲν
[52]	αὐτῷ ἐρεοῦν περιτεθῆναι, χαριέντως φήσας	τοῦτο	ἄμεινον εἶναι τοῦ χρυσίου, καὶ
[120]	ὁ θεός, τοῦτο συμφωνία ἐστί,	τοῦτο	ἁρμονία πατρός, τοῦτο υἱός, τοῦτο
[65]	Βήρωσσος ἐν τρίτῃ Χαλδαϊκῶν παρίστησι,	τοῦτο	Ἀρταξέρξου τοῦ Δαρείου τοῦ Ὤχου
[120]	ἐμαυτὸν χαρίζομαι. Τοῦτό εἰμι ἐγώ,	τοῦτο	βούλεται ὁ θεός, τοῦτο συμφωνία
[98]	θεοῦ καὶ καθ' ὁμοίωσιν" διὰ	τοῦτο	γεγενῆσθαι λεγόμενος, τῇ κατὰ καρδίαν
[109]	καὶ στόματι καὶ καρδίᾳ. Σύμβολον	τοῦτο	γνήσιον τρισὶ τοῖς πᾶσι συμπληρουμένης
[90]	ἐκλεξάμενος τὴν Ἱερουσαλήμ· οὐκ ἰδοὺ	τοῦτο	δαλὸς ἐξεσπασμένος ἐκ πυρός; Τίς
[95]	θεῷ καὶ τῷ Χριστῷ κατακολουθητέον,	τοῦτο	δὴ βουλῆς καὶ σκέψεως ἀξιοῦτε,
[7]	προσσφίγξας τῷ δεισιδαιμονίας ἀθλίῳ δεσμῷ,	τοῦτο	δὴ τὸ λεγόμενον, ζῶντας ἐπιφέρων
[67]	μηδὲ τοὺς παῖδας τοὺς ἑαυτῶν,	τοῦτο	δὴ τὸ λεγόμενον, κλαυθμυριζομένους ἐθίζομεν
[120]	τοῦ θεοῦ, τέλειον ἐμαυτὸν χαρίζομαι.	Τοῦτό	εἰμι ἐγώ, τοῦτο βούλεται ὁ
[105]	εὖ γάρ τοι παντὸς μᾶλλον	τοῦτο	εἴρηται· ὁ χρηστός ἐστι πανταχοῦ
[1]	ἄμφω" (καὶ τὸ ᾆσμα εἰσέτι	τοῦτο	Ἑλλήνων ᾄδεται χορῷ) τέχνῃ τῇ
[71]	μὲν γὰρ οὐ Κυνικὸν δὴ	τοῦτο	ἐνενόησεν, Σωκράτους δὲ ἅτε γνώριμος
[87]	φιλάνθρωπον· οὐδὲν γὰρ ἀλλ' ἢ	τοῦτο	ἔργον μόνον ἐστὶν αὐτῷ σῴζεσθαι
[7]	καὶ (σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.	Τοῦτό	ἐστι τὸ ᾆσμα τὸ καινόν,
[64]	σέβοντες πεπόνθασιν· τὸ γὰρ πῦρ	τοῦτο	ἕτεροι Ἥφαιστον ὠνόμασαν. ~Περσῶν δὲ
[114]	ἡ (δύσις εἰς ἀνατολὴν περιέστηκεν.	Τοῦτο	ἡ κτίσις ἡ καινὴ βεβούληται·
[10]	θεοῦ τοῦ Χριστοῦ παρουσίαν, καὶ	τοῦτο	ἦν ὃ ᾐνίσσετο ἡ Ζαχαρίου
[119]	σὴν διηγούμενος εἰκόνα. Ὄρος ἐστὶ	τοῦτο	θεῷ πεφιλημένον, οὐ τραγῳδίαις ὡς
[30]	γ' ἀθάνατος Πολυδεύκης, ὄζος Ἄρηος.	(Τοῦτο	μὲν ποιητικῶς ἐψεύσατο· Ὅμηρος δὲ
[6]	περιου σίας βασιλείαν οὐρανῶν ἐπαγγέλλεται,	τοῦτο	μόνον ἀπο λαύων ἡμῶν, ὃ
[101]	ζῆν ὑμῶν εἰς θάνατον καταναλίσκετε,	τοῦτο	μόνον τῆς ματαίας ὑμῶν ἐλπίδος
[120]	πατρός, τοῦτο υἱός, τοῦτο Χριστός,	τοῦτο	ὁ λόγος τοῦ θεοῦ, βραχίων
[83]	(καὶ τοῖς ἀγγέλοις αὐτοῦ. Διὰ	τοῦτο	ὁ μακάριος ἀπόστολος μαρτύρομαι ἐν
[103]	θεϊκῆς, λείπεται οὐδὲν ἄλλο ἢ	τοῦτο	ὁμολογεῖν, ὅτι ἄρα ὄντως μόνος
[96]	ἀκούοιτ' ἂν ἤδη τὸ μετὰ	τοῦτο	ὅπως ἔχει· καὶ δὴ μή
[122]	ἀγαπῶντας κύριον τὸν θεὸν καὶ	τοῦτο	(παρ' ὅλον τὸν βίον ἔργον
[123]	ποτε ἱεροφαντοῦντες. Ὑμῖν δὲ ἔτι	τοῦτο	περιλείπεται πέρας τὸ λυσιτελοῦν ἑλέσθαι,
[101]	φόβον, ἐπιφθεγγομένους τὸ ποιητικὸν δὴ	τοῦτο·	πῇ δὴ χρήματα πολλὰ φέρω
[75]	ἄνθρωπος εἰς ὃ βούλεται, ὁ	τοῦτο	ποιῶν ἐστι μείζων τοῦ θεοῦ·
[42]	συνθέσεις. ~(Φέρε δὴ οὖν καὶ	τοῦτο	προσθῶμεν, ὡς ἀπάνθρωποι καὶ μισάνθρωποι
[118]	ὦ συνναῦται, φεύγωμεν τὸ κῦμα	τοῦτο,	πῦρ ἐρεύγεται, νῆσός ἐστι πονηρὰ
[53]	θύελλα, ἔπειτα ἠφάνισε πῦρ σωφρονοῦν.	Τοῦτό	σοι προοίμιον ἐπιδείκνυται ὧν ὑπισχνεῖται
[120]	ἐγώ, τοῦτο βούλεται ὁ θεός,	τοῦτο	συμφωνία ἐστί, τοῦτο ἁρμονία πατρός,
[116]	σωθῶσιν ἢ μὴ ὑπακούσαντες κριθῶσιν.	Τοῦτο	τῆς δικαιοσύνης τὸ κήρυγμα ὑπακούουσιν
[53]	ἀνοίας, φωταγωγήσει σε τὸ πῦρ.	Τοῦτο	τὸ πῦρ καὶ τὸν ἐν
[20]	Ἐλευσῖνα (τῆς Ἀττικῆς δέ ἐστι	τοῦτο	τὸ χωρίον) ἀποκάμνει καὶ φρέατι
[113]	φῶς καὶ μαθητεύσωμεν τῷ κυρίῳ.	Τοῦτό	τοι καὶ ἐπήγγελται τῷ πατρὶ
[23]	δὲ τοῦ ὀνόματος τετυχηκότας. Διὰ	τοῦτό	τοι καὶ ὁ ἀπόστολος διελέγχει
[64]	τῷ Περὶ μυστηρίων, ἀκινάκην σέβουσιν.	(Τοῦτο	τοι καὶ οἱ ἀμφὶ τὸν
[5]	μόνον γενόμενοι τοῦ ᾄσματος ἀνεβίωσαν.	~Τοῦτό	τοι καὶ τὸ πᾶν ἐκόσμησεν
[20]	ἀποκάμνει καὶ φρέατι ἐπικαθίζει λυπουμένη.	Τοῦτο	τοῖς μυουμένοις ἀπαγορεύεται εἰσέτι νῦν,
[111]	καὶ σαρκὶ ἐνδεθείς (μυστήριον θεῖον	τοῦτο)	τὸν ὄφιν ἐχειρώσατο καὶ τὸν
[120]	συμφωνία ἐστί, τοῦτο ἁρμονία πατρός,	τοῦτο	υἱός, τοῦτο Χριστός, τοῦτο ὁ
[57]	καὶ συνέρχεται τῷ ἀγάλματι, καὶ	τοῦτο	Φιλοστέφανος ἱστορεῖ· Ἀφροδίτη δὲ ἄλλη
[117]	σε προτρέπω; Σωθῆναί σε ἐπείγομαι.	Τοῦτο	Χριστὸς βούλεται· ἑνὶ λόγῳ ζωήν
[120]	τοῦτο ἁρμονία πατρός, τοῦτο υἱός,	τοῦτο	Χριστός, τοῦτο ὁ λόγος τοῦ
[57]	γραφὰς καὶ τὰ ἀγάλματα περινοστῶν	θεῷτο,	γνωριεῖ ὑμῶν παραυτίκα τοὺς θεοὺς
[82]	τῷ ἠγαπημένῳ" Αὕτη γὰρ ἡ	πρωτό	τοκος ἐκκλησία ἡ ἐκ πολλῶν
[9]	αἱ πρόδρομοι τοῦ κυρίου φωναὶ	δύο,	ἀγγέλου καὶ Ἰωάννου, αἰνίσσονταί μοι
[47]	Ἐγενέσθην δὲ καὶ ἄλλω τινὲ	δύο	Κρητικὼ οἶμαι ἀνδριαντοποιὼ (Σκύλλις καὶ
[118]	τινός. (Καὶ μὴν ὁρᾶν μοι	δύο	μὲν ἡλίους δοκῶ, δισσὰς δὲ
[30]	τετανότριχα. Οὗτος οὖν ὁ Ἡρακλῆς	δύο	πρὸς τοῖς πεντήκοντα ἔτη βεβιωκὼς
[47]	Ἀθήνησι καλουμένων θεῶν τὰς μὲν	δύο	Σκόπας ἐποίησεν ἐκ τοῦ καλουμένου
[47]	(Ἀπελλᾶς δὲ ἐν τοῖς Δελφικοῖς	δύο	φησὶ γεγονέναι τὰ Παλλάδια, ἄμφω
[17]	εἰσέτι παῖδα ὄντα ἐνόπλῳ κινήσει	περιχο	ρευόντων Κουρήτων, δόλῳ δὲ ὑποδύντων
[73]	περὶ τὸ ψεῦδος τὰ πάντα	ἠσχο	λημένη, μόλις ποτὲ ἤδη ἀλήθειαν