Paragraphes
[97]	τῶν ἀνθρώπων ἀποθνῄσκοντας. Θεοὺς δὲ	δὴ	τοὺς ὁρατοὺς καὶ τὸν σύγκλυδα
[103]	ὑπάρχων θεός. Ἀλλὰ γὰρ μανδραγόραν	ἤ	τι ἄλλο φάρμακον πεπωκόσιν ἀνθρώποις
[56]	δ' ἄλλο χρυσὸς ἢ ἄργυρος	ἢ	ἀδάμας ἢ σίδηρος ἢ χαλκὸς
[67]	ἀναπίμπλης τὸν βίον, ἀνέμους τε	ἢ	ἀέρα ἢ πῦρ ἢ γῆν
[32]	Ἐνεπίμπλατο γοῦν γυναικῶν οὐχ ἧττον	ἢ	αἰγῶν ὁ Θμουιτῶν τράγος. ~Καὶ
[52]	εἰ Καμβύσης τις ἢ Δαρεῖος	ἢ	ἄλλος μαινόμενος τοιαῦτα ἄττα ἐπεχείρησεν
[89]	οὐ γὰρ ἂν ἐμισήθη ποτὲ	ἢ	ἀπηγορεύθη ἀγαθὸν τοσοῦτον, οὗ μεῖζον
[51]	γέ τινα, φέρε εἰπεῖν ἀκουστικὴν	ἢ	ἁπτικὴν ἢ τὴν ἀναλογοῦσαν τῇ
[56]	τετιμήκατε; Τί δ' ἄλλο χρυσὸς	ἢ	ἄργυρος ἢ ἀδάμας ἢ σίδηρος
[67]	τε ἢ ἀέρα ἢ πῦρ	ἢ	γῆν ἢ λίθους ἢ ξύλα
[15]	ὅ τι φῶ λοιπὸν μητρὸς	ἢ	γυναικός) τῆς Δηοῦς, ἧς δὴ
[52]	ἀγάλματα. Καὶ εἰ Καμβύσης τις	ἢ	Δαρεῖος ἢ ἄλλος μαινόμενος τοιαῦτα
[103]	θεὸν μηδὲ χρυσὸν ἢ λίθον	ἢ	δένδρον ἢ πρᾶξιν ἢ πάθος
[91]	εἰδώλων τὰ τεμένη τάφους τινὰς	ἢ	δεσμωτήρια· οὗτοί μοι δοκοῦσι πενθεῖν,
[71]	ἄρα ὁ τοῦ Γρύλλου σοφίζεται	ἢ	δηλαδὴ (παρὰ τῆς προφήτιδος τῆς
[40]	ὦ Βοιώτιε, μὴ φθονέσῃς λέγειν.	Ἢ	δῆλον ὡς οὗτοι καὶ οἱ
[117]	μιμεῖσθαί τις δυνήσεται τὸν θεὸν	ἢ	δι' ὧν ὁσίως θεραπεύσει οὐδ'
[56]	αἱ Λιταὶ αἱ Θερσίτου μᾶλλον	ἢ	Διὸς θυγατέρες, ὥστε μοι δοκεῖν
[53]	σεισμοὶ κερδαλέοι, οὐδὲ μὴν φοβοῦνται	ἢ	δυσωποῦνται οὐ τοὺς δαίμονας, οὐ
[11]	λέβητα Θεσπρώτιον ἢ τρίποδα Κιρραῖον	ἢ	Δωδωναῖον χαλκεῖον· γεράνδρυον δὲ ψάμμοις
[2]	οὐδὲ μὴν Φρύγιον ἢ Λύδιον	ἢ	Δώριον, ἀλλὰ τῆς καινῆς ἁρμονίας
[74]	λίθων, ἢ χαλκέων ἢ χρυσοτεύκτων	ἢ	ἐλεφαντίνων τύπους· θυσίας τε τούτοις
[56]	ἀδάμας ἢ σίδηρος ἢ χαλκὸς	ἢ	ἐλέφας ἢ λίθοι τίμιοι; Οὐχὶ
[105]	ὀλιγοδεής, οὐκ ἐν ἄλλῳ τινὶ	ἢ	ἐν αὐτῷ {καὶ} τῷ θεῷ
[42]	ἄλλοις ὁμοίοις δαίμοσιν, ἐπὶ βωμοῖς	ἢ	ἐν ὁδοῖς ἀποσφάττοι τὸν ἄνθρωπον,
[107]	ἀληθείας ἐγκεχάρακται. Ποῦ γὰρ ἀλλαχόθι	ἢ	ἐν σώφρονι ψυχῇ δικαιοσύνην ἐγγραπτέον;
[95]	ἀμφιβάλλειν χρή· ὑμεῖς δὲ πρὶν	ἢ	ἐπισκέψασθαι μεθύετε· καὶ εἰ ὑβριστέον,
[115]	καθάπερ οἱ σπάλακες οὐδὲν ἄλλο	ἢ	ἐσθίοντες ἐν σκότῳ διαιτᾶσθε, περικαταρρέοντες
[81]	θεὸν οὐχ ὡς θεὸν ἐδόξασαν	ἢ	ηὐχαρίστησαν, ἀλλ' ἐματαιώθησαν ἐν τοῖς
[91]	θρῃσκεύειν τοὺς θεούς, ἐλέου μᾶλλον	ἢ	θεοσεβείας ἄξια πεπονθότες. Καὶ ταῦτα
[1]	ἐπιτάφιον ἑρπετοῦ ᾄδοντος Εὐνόμου· ὕμνος	ἢ	θρῆνος ὄφεως ἦν ἡ ᾠδή,
[92]	γάρ, φησίν, ἥδονται βορβόρῳ" μᾶλλον	ἢ	καθαρῷ ὕδατι καὶ ἐπὶ φορυτῷ
[52]	ἱερὰ καὶ τὰ ἀναθήματα ἐσύλησαν	ἢ	καὶ αὐτὰ ἐχώνευσαν (τὰ ἀγάλματα.
[89]	τοῖς κόλποις τοῖς πατρῴοις ἐναποβλύζομεν,	ἢ	καὶ τὰ ἄλλα, ἃ νηπιάζοντες
[75]	λόγου τῆς ἀληθείας ἐνεργούντων τι	ἢ	καὶ φθεγγο μένων ὁμοίων ὄντων
[38]	ἱστορεῖ· Φανοκλῆς δὲ ἐν Ἔρωσιν	ἢ	Καλοῖς Ἀγαμέμνονα τὸν Ἑλλήνων βασιλέαἈργύννου
[123]	περιλείπεται πέρας τὸ λυσιτελοῦν ἑλέσθαι,	ἢ	κρίσιν ἢ χάριν· ὡς ἔγωγε
[84]	δὴ ἕτερον ὑπολείπεται τοῖς ἀπίστοις	ἢ	κρίσις καὶ καταδίκη; Οὐ κάμνει
[11]	βαρά θρων στόματα τερατείας ἔμπλεα	ἢ	λέβητα Θεσπρώτιον ἢ τρίποδα Κιρραῖον
[43]	κἄν που περιτύ χωμεν ἄρκῳ	ἢ	λέοντι, ἐκτρεπόμεθα, ὡς δ' ὅτε
[56]	σίδηρος ἢ χαλκὸς ἢ ἐλέφας	ἢ	λίθοι τίμιοι; Οὐχὶ γῆ τε
[103]	καὶ συνιέναι θεὸν μηδὲ χρυσὸν	ἢ	λίθον ἢ δένδρον ἢ πρᾶξιν
[67]	ἀέρα ἢ πῦρ ἢ γῆν	ἢ	λίθους ἢ ξύλα ἢ σίδηρον,
[2]	τὸν Κηπίωνος, οὐδὲ μὴν Φρύγιον	ἢ	Λύδιον ἢ Δώριον, ἀλλὰ τῆς
[65]	τοὺς σφῶν Πέρσας ἢ Σαυρομάτας	ἢ	Μάγους, παρ' ὧν τὴν ἀθεότητα
[99]	ἐκμαγεῖον, καταφαίνεται. ~Οὐδὲν οὖν ἀλλ'	ἢ	μανίας ἔμπλεως ὁ βίος ἔδοξέ
[89]	αἱ τίτθαι; Τί δὲ αὐξάνομεν	ἢ	μειοῦμεν τὴν πατρῴαν οὐσίαν, καὶ
[8]	οἷόν τε (κἂν παρὰ μέρος	ἢ	μέλος τὸν ἄνθρωπον ὑγιᾶναι. Πολύφωνός
[122]	λόγος, ὁπότερον αὐτοῖν ἄμεινον, σωφρονεῖν	ἢ	μεμηνέναι. Ἐχομένους δὲ ἀπρὶξ τῆς
[122]	μανίας εἶδος ὑπογράφοντες (οὐδὲν ἄλλο	ἢ	μεμηνέναι τοὺς πολλοὺς ὁμολογοῦσιν. Οὐ
[116]	τὸ ὕψος τῆς σωτηρίας, ὅπως	ἢ	μετανοήσαντες σωθῶσιν ἢ μὴ ὑπακούσαντες
[116]	σωτηρίας, ὅπως ἢ μετανοήσαντες σωθῶσιν	ἢ	μὴ ὑπακούσαντες κριθῶσιν. Τοῦτο τῆς
[69]	τῇ οἰκίᾳ σου μέτρον μέγα	ἢ	μικρόν, ἀλλ' ἢ στάθμιον ἀληθινὸν
[69]	σου στάθμιον καὶ στάθμιον μέγα	ἢ	μικρόν, οὐδὲ ἔσται ἐν τῇ
[117]	οὐδ' αὖ θεραπεύειν καὶ σέβειν	ἢ	μιμού (μενος. Ὅ γέ τοι
[103]	δένδρον ἢ πρᾶξιν ἢ πάθος	ἢ	νόσον ἢ φόβον ἰνδάλλεσθαι ὡς
[67]	πῦρ ἢ γῆν ἢ λίθους	ἢ	ξύλα ἢ σίδηρον, κόσμον τόνδε
[64]	ὕλην προσκυνήσαντες καὶ λίθους μὲν	ἢ	ξύλα οὐ τιμήσαντες, γῆν δὲ
[42]	ἐν ἱερῷ δῆθεν χωρίῳ μᾶλλον	ἢ	ὀργῇ καὶ φιλαργυρίᾳ, ἄλλοις ὁμοίοις
[97]	οὐκ ἔστιν αὐτῷ ὁμοιότερον οὐδὲν	ἢ	ὃς ἂν ἡμῶν γένηται ὅτι
[103]	λίθον ἢ δένδρον ἢ πρᾶξιν	ἢ	πάθος ἢ νόσον ἢ φόβον
[58]	μελεδωνοὶ τεθαυμάκασιν, ὅτι τῶν κηρίνων	ἢ	πηλίνων ὁμοιωμάτων καὶ κοροκοσμίων ἀπατᾷ
[6]	κωφῶν καὶ σκάζοντας τὼ πόδε	ἢ	πλανωμένους εἰς δικαιοσύνην χειραγωγῆσαι, θεὸν
[52]	Ἀλλ' εἰσὶ μὲν κακοῦργοί τινες	ἢ	πολέμιοι ἐπιθέμενοι, οἳ δι' αἰσχροκέρδειαν
[103]	χρυσὸν ἢ λίθον ἢ δένδρον	ἢ	πρᾶξιν ἢ πάθος ἢ νόσον
[67]	βίον, ἀνέμους τε ἢ ἀέρα	ἢ	πῦρ ἢ γῆν ἢ λίθους
[52]	Ἀσκληπιοῦ οὐδὲ μὴν Ἀθηνᾶς Πολιάδος	ἢ	Σαράπιδος Αἰγυπτίου· παρ' ὧν οὐδὲ
[65]	τοὺς διδασκάλους τοὺς σφῶν Πέρσας	ἢ	Σαυρομάτας ἢ Μάγους, παρ' ὧν
[118]	χαλε πὴν ἢ Χαρύβδεως ἀπειλὴν	ἢ	Σειρῆνας μυθικάς· ἄγχει τὸν ἄνθρωπον,
[67]	γῆν ἢ λίθους ἢ ξύλα	ἢ	σίδηρον, κόσμον τόνδε θεοὺς ἀναπλάττουσα,
[56]	χρυσὸς ἢ ἄργυρος ἢ ἀδάμας	ἢ	σίδηρος ἢ χαλκὸς ἢ ἐλέφας
[69]	μέτρον μέγα ἢ μικρόν, ἀλλ'	ἢ	στάθμιον ἀληθινὸν καὶ δίκαιον ἔσται
[85]	λέγονται διὰ τὴν ἀπιστίαν, πρὶν	ἢ	σφᾶς αὐτοὺς κατακολουθήσαντας τῷ Μωυσέως
[62]	Ἴακχον τὸν μυστικὸν θεοὺς ὑπολάβοιμεν	ἢ	τὰς Λυσίππου τέχνας ἢ τὰς
[62]	ὑπολάβοιμεν ἢ τὰς Λυσίππου τέχνας	ἢ	τὰς χεῖρας τὰς Ἀπελλικάς, αἳ
[53]	οὐ τὰ ἀγάλματα, οὐ μᾶλλον	ἢ	τὰς ψηφῖδας τὰς παρὰ τοῖς
[51]	ἢ τὴν ἀναλογοῦσαν τῇ ὀσφρήσει	ἢ	τῇ γεύσει· τὰ δὲ οὐδὲ
[51]	φέρε εἰπεῖν ἀκουστικὴν ἢ ἁπτικὴν	ἢ	τὴν ἀναλογοῦσαν τῇ ὀσφρήσει ἢ
[41]	οἷα αἴλουροι καὶ γαλαῖ, προήσονται	ἢ	τὴν Ὁμηρι κήν τε καὶ
[9]	τὰ τέκνα τῆς ἐρήμου μᾶλλον	ἢ	τῆς ἐχούσης τὸν ἄνδρα. Ἡμῖν
[43]	ἂν καὶ ἀληθεύσαιεν οἱ κακοί,	ἢ	τίνα ἂν ὠφελήσαιεν; Αὐτίκα γοῦν
[79]	δυσχεραίνει λέγων τίνι ὡμοιώσατε κύριον;	ἢ	τίνι ὁμοιώματι ὡμοιώσατε αὐτόν; Μὴ
[98]	Τίς αἷμα ἐνέχεεν ἐν αὐταῖς	ἢ	τίς δέρμα περιέτεινεν; Ποῦ δ'
[98]	ἐμάλαξε σάρκα. Τίς ἔτηξε μυελὸν	ἢ	τίς ἔπηξεν ὀστέα; Τίς νεῦρα
[92]	δυνάμενος τοῦ θεοῦ δουλεύειν ἥδεται;	Ἢ	τίς οὐρανοῦ πολίτης εἶναι δυνάμενος
[101]	οἱ ἄνθρωποι μᾶλλον τὸ σκότος	ἢ	τὸ φῶς, ἐξὸν ἀπομάξασθαι τὰ
[29]	σοι τοὺς πολλοὺς εἴποιμι Ἀσκληπιοὺς	ἢ	τοὺς Ἑρμᾶς τοὺς ἀριθμουμένους ἢ
[29]	ἢ τοὺς Ἑρμᾶς τοὺς ἀριθμουμένους	ἢ	τοὺς Ἡφαίστους τοὺς μυθολογουμένους; Μὴ
[65]	βαρβαρικοῖς τὸ πῦρ σέβειν ἱστορεῖ,	ἢ	τοὺς Πέρσας καὶ τοὺς Μήδους
[87]	τὸν φιλάνθρωπον· οὐδὲν γὰρ ἀλλ'	ἢ	τοῦτο ἔργον μόνον ἐστὶν αὐτῷ
[103]	δυνάμεως θεϊκῆς, λείπεται οὐδὲν ἄλλο	ἢ	τοῦτο ὁμολογεῖν, ὅτι ἄρα ὄντως
[11]	τερατείας ἔμπλεα ἢ λέβητα Θεσπρώτιον	ἢ	τρίποδα Κιρραῖον ἢ Δωδωναῖον χαλκεῖον·
[64]	γάρ ἐστί ποτε ἕτερον Ποσειδῶν	ἢ	ὑγρά τις οὐσία ἐκ τῆς
[44]	Πᾶνα ᾔδεσαν ὅστις ἦν, πρὶν	ἢ	Φιλιπ πίδην εἰπεῖν αὐτοῖς. Εἰκότως
[103]	πρᾶξιν ἢ πάθος ἢ νόσον	ἢ	φόβον ἰνδάλλεσθαι ὡς θεόν. Τρὶς
[74]	παραψυχὴν θεῶν ἀγάλματ' ἐκ λίθων,	ἢ	χαλκέων ἢ χρυσοτεύκτων ἢ ἐλεφαντίνων
[56]	ἄργυρος ἢ ἀδάμας ἢ σίδηρος	ἢ	χαλκὸς ἢ ἐλέφας ἢ λίθοι
[123]	τὸ λυσιτελοῦν ἑλέσθαι, ἢ κρίσιν	ἢ	χάριν· ὡς ἔγωγε οὐδ' ἀμφιβάλλειν
[44]	ἐτίμα πρότερον οὐδὲ εἷς πρὶν	ἢ	Χάρμον μειράκιόν τι ἑλεῖν καὶ
[118]	φύγωμεν οἷον ἄκραν χαλε πὴν	ἢ	Χαρύβδεως ἀπειλὴν ἢ Σειρῆνας μυθικάς·
[74]	ἀγάλματ' ἐκ λίθων, ἢ χαλκέων	ἢ	χρυσοτεύκτων ἢ ἐλεφαντίνων τύπους· θυσίας
[79]	αὐτόν; Μὴ εἰκόνα ἐποίησεν τέκτων,	ἢ	χρυσοχόος χωνεύσας χρυσίον περιεχρύσωσεν (αὐτόν;
[6]	καινὸν οὕτως ὑπολάβῃς ὡς σκεῦος	ἢ	ὡς οἰκίαν· πρὸ ἑωσφόρου" γὰρ
[115]	θεῷ, μάθωμεν αὐτόν, ἵνα ἵλεως	ᾖ,	ἀποδῶμεν καὶ μὴ δεομένῳ μισθὸν
[103]	τῆς οἰκειότητος στέρεται τῆς ἀληθείας.	Ἦ	γὰρ οὐχ ᾗ Νιόβη τρόπον
[9]	ὠφέλειαν καὶ ἀναβάλλεσθαι τὴν σωτηρίαν;	Ἦ	γὰρ οὐχὶ καὶ Ἰωάννης ἐπὶ
[50]	ὁκοῖον εἴ τις δόμοις λεσχηνεύοιτο"	Ἦ	γὰρ οὐχὶ τερατώδεις οἱ λίθους
[33]	ὦ Ὅμηρε, τεθαύμακα τὰ ποιήματα·	ἦ,	καὶ κυανέῃσιν ἐπ' ὀφρύσι νεῦσε
[49]	νέῳ· τήρησον αὐτὸ καθαρόν, ἵνα	ᾖ	καλόν. Βασιλεὺς τοῦ κάλλους γενοῦ,
[87]	τὴν ἐν δικαιοσύνῃ, ἵνα ἄρτιος	ᾖ	ὁ τοῦ θεοῦ ἄνθρωπος πρὸς
[102]	τὸν Ἀνδοκίδου καὶ τὸν Ἀμύητον;	Ἦ	παντί τῳ δῆλονὅτι λίθους, ὥσπερ
[62]	ὅσα ἐν τῇ (γῇ κάτω.	Ἦ	πού γ' ἂν ἔτι τὴν
[115]	ἁμαρτίας; (Θάνατος γὰρ ἀίδιος ἁμαρτία.	Ἦ	τέλεον νωδοὶ καὶ τυφλοὶ καθάπερ
[28]	Ἀθηνᾶς (ἐνταῦθα δὴ οὐκέτι παρθένος	ἡ	Ἀθηνᾶ) δεύτερον ἐν Κρήτῃ τὸν
[94]	~Ταύτην ἡμῖν τὴν κληρονομίαν ἐγχειρίζει	ἡ	ἀίδιος διαθήκη τοῦ θεοῦ τὴν
[32]	ταῦτα ἡ Στερόπη λέγει οὐδὲ	ἡ	Αἴθουσα οὐδὲ ἡ Ἀρσινόη οὐδὲ
[34]	βουλομένῳ δὲ τῷ θεῷ γέγονεν	ἡ	αἴτησις, καὶ δὴ ὑπισχνεῖται παρέξειν
[27]	ποιητικὴ Σίβυλλα· παρεγγυᾷ δὲ καὶ	ἡ	ἀλήθεια, γυμνοῦσα τῶν καταπληκτικῶν τουτωνὶ
[94]	δειχθήσεται ὁ θεός· οὐ καπηλεύεται	ἡ	ἀλήθεια, δίδωσί σοι καὶ τὰ
[115]	τῇ φθορᾷ. Ἀλλ' ἔστιν, ἔστιν	(ἡ	ἀλήθεια ἡ κεκραγυῖα ἐκ σκότους
[69]	τὸν θεὸν μετρεῖται (καὶ καταλαμβάνεται	ἡ	ἀλήθεια. Ὁ δὲ ἱερὸς ὄντως
[109]	ἣ δὲ εἰς οὐρανὸν ἀνάγει,	ἡ	ἀλήθεια, τραχεῖα" μὲν τὸ πρῶτον,
[6]	δὲ ἡ πλάνη, καινὸν δὲ	ἡ	ἀλήθεια φαίνεται. Εἴτ' οὖν ἀρχαίους
[102]	Ὡς δὲ οὐκ ἔστι θεὸς	ἡ	ἅλως καὶ ὡς οὐκ ἔστι
[84]	καὶ τότε ἡ ὄντως σήμερον	ἡ	ἀνελλιπὴς τοῦ θεοῦ ἡμέρα τοῖς
[4]	στυγητοί, μισοῦντες ἀλλήλους" ᾗ φησιν	ἡ	ἀποστολικὴ γραφή· ὅτε δὲ ἡ
[32]	λέγει οὐδὲ ἡ Αἴθουσα οὐδὲ	ἡ	Ἀρσινόη οὐδὲ ἡ Ζευξίππη οὐδὲ
[40]	οἱ μεγάλοι δαίμονες, ὁ Ἀπόλλων,	ἡ	Ἄρτεμις, ἡ Λητώ, ἡ Δημήτηρ,
[87]	ἐπείγων εἰς σωτηρίαν αὐτὸς ἤγγικεν	ἡ	βασιλεία τῶν οὐρανῶν· ἐπιστρέφει τοὺς
[99]	Τίνι λαλήσει κύριος ὑμῶν ἐστιν	ἡ	βασιλεία τῶν οὐρανῶν" Ὑμῶν ἐστιν,
[20]	ἐθελούσης (πενθήρης γὰρ ἦν) περιαλγὴς	ἡ	Βαυβὼ γενομένη, ὡς ὑπεροραθεῖσα δῆθεν,
[20]	ἀνήσω μὴ οὐχὶ εἰπεῖν) ξενίσασα	ἡ	Βαυβὼ τὴν Δηὼ ὀρέγει κυκεῶνα
[109]	ἡ γυναικωνῖτις αὕτη, σώφρων δὲ	ἡ	γερουσία· οὐδέ ἐστι δυσπρόσιτος οὐδὲ
[103]	τὸν βίον διὰ τῆς συνηθείας.	Ἡ	γῆ δὲ τοῦ κυρίου, φησί,
[94]	φθορᾷ· ἐμὴ γάρ ἐστιν πᾶσα	ἡ	γῆ, ἔστι δὲ καὶ σή,
[78]	ὁ οὐρανός, ὑποπό διον δὲ	ἡ	γῆ" ὃς ἐὰν ἀνοίξῃ τὸν
[94]	μόνῳ καὶ ὑπισχνεῖται λέγων· καὶ	ἡ	γῆ οὐ πραθήσεται εἰς βεβαίωσιν·
[81]	γὰρ αἱ προφητικαὶ φωναί) καὶ	ἡ	γῆ φεύξεται ἀπὸ προσώπου κυρίου.
[78]	κόσμον σὺν καὶ αὐτοῖς λέγει·	ἡ	γῆ" φησί, παλαιωθήσεται καὶ ὁ
[100]	παρα καλῶν· στρατευόμενόν σε κατείληφεν	ἡ	γνῶσις· τοῦ δίκαια σημαίνοντος ἄκουε
[94]	ἐὰν (ἀπολάβῃς τὸν θεόν. Ὅθεν	ἡ	γραφὴ εἰκότως εὐαγγελίζεται τοῖς πεπιστευκόσιν·
[57]	καὶ τὰς (γραφάς. Ὁμοία γε	ἡ	γραφή· ἐπαινείσθω μὲν ἡ τέχνη,
[105]	ἀποκέκλεισται. Θυμὸς γὰρ αὐτοῖς, φησὶν	ἡ	γραφή, κατὰ τὴν ὁμοίωσιν τοῦ
[106]	ἐχθροὶ κυρίου χοῦν λείξουσι" φησίν	{ἡ	γραφὴ λέγει} ἀνανεύσατε τῆς γῆς
[88]	πίστις εἰσάξει, ἡ πεῖρα διδάξει,	ἡ	γραφὴ παιδαγωγήσει δεῦτε, ὦ τέκνα,
[9]	ἐς ταὐτὸν ἀγαγοῦσα τὰ φωνὰ	ἡ	γραφὴ σαφηνίζει τὸ πᾶν· Ἀκουσάτω
[84]	καταφρονῶν ἑαυτοῦ. Λέγει γάρ που	ἡ	γραφή· σήμερον ἐὰν τῆς φωνῆς
[82]	γένησθε καὶ ἀναγεννηθῆτε, ὥς φησιν	ἡ	γραφή, τὸν ὄντως ὄντα πατέρα
[109]	ἀγαθὴ κουροτρόφος" καὶ σεμνὴ μὲν	ἡ	γυναικωνῖτις αὕτη, σώφρων δὲ ἡ
[21]	ῥίπτασκε γελῶν Βαυβοῦς ὑπὸ κόλποις·	ἡ	δ' ἐπεὶ οὖν μείδησε θεά,
[55]	κακίᾳ τιμήσας Ὅμηρος δαίμονας προσηγόρευσεν·	ἡ	δ' Οὐλυμπόνδε βεβήκει δώματ' ἐς
[57]	τὸ πτερόν, ἡ δὲ βοῦς	ἡ	Δαιδάλου ἡ ἐκ τοῦ ξύλου
[6]	γὰρ τὴν ἀνθρώπων ἐπιβόσκεται φθοράν,	ἡ	δὲ ἀλήθεια, ὥσπερ ἡ μέλιττα
[57]	πελειὰς ἀτρεμής, ἀργὸν τὸ πτερόν,	ἡ	δὲ βοῦς ἡ Δαιδάλου ἡ
[84]	οἱ (πατέρες ὑμῶν ἐν δοκιμασίᾳ.	Ἡ	δὲ δοκιμασία τίς ἐστιν εἰ
[88]	διώκωμεν, τὴν ἀγαθὴν ἐκζητοῦντες μονάδα.	Ἡ	δὲ ἐκ πολλῶν ἕνωσις ἐκ
[31]	Καὶ αἱ μὲν Μοῦσαι τοιαίδε·	ἡ	δὲ ἱστορία παρὰ Μυρσίλῳ τῷ
[44]	αὐτοῖς. Εἰκότως ἄρα ἀρχήν ποθεν	ἡ	δεισιδαι μονία λαβοῦσα κακίας ἀνοήτου
[16]	τὰ ἐπίλοιπα προσθείην; Κυεῖ μὲν	ἡ	Δημήτηρ, ἀνατρέφεται δὲ ἡ Κόρη,
[40]	Ἀπόλλων, ἡ Ἄρτεμις, ἡ Λητώ,	ἡ	Δημήτηρ, ἡ Κόρη, ὁ Πλούτων,
[57]	εἰς βάραθρον γενομένη. Δραστήριος μὲν	ἡ	δημιουργική, ἀλλ' οὐχ οἵα τε
[20]	ἣ δὲ τέρπεται τῇ ὄψει	ἡ	Δηὼ καὶ μόλις ποτὲ δέχεται
[20]	τὴν Δηὼ μυθολογία; Ἀλωμένη γὰρ	ἡ	Δηὼ κατὰ ζήτησιν τῆς θυγατρὸς
[72]	ἐστιν ὁ θεός, καὶ ὡς	ἡ	δόξα ἡ κοινὴ καὶ ἡ
[63]	πνεύματι τοῦ (στόματος αὐτοῦ πᾶσα	ἡ	δύναμις αὐτῶν. Ἀλλ' ἡ μὲν
[110]	δὴ ἀνυπερβλήτῳ εὐνοίᾳ τε εὐπροσίτῳ	ἡ	δύναμις ἡ θεϊκὴ ἐπιλάμψασα τὴν
[63]	τῶν δακτύλων αὐτοῦ. (Ὅση γε	ἡ	δύναμις τοῦ θεοῦ. Μόνον αὐτοῦ
[114]	πάντα φῶς ἀκοίμητον γέγονεν καὶ	ἡ	(δύσις εἰς ἀνατολὴν περιέστηκεν. Τοῦτο
[82]	γὰρ ἡ πρωτό τοκος ἐκκλησία	ἡ	ἐκ πολλῶν ἀγαθῶν συγκειμένη παιδίων·
[57]	ἡ δὲ βοῦς ἡ Δαιδάλου	ἡ	ἐκ τοῦ ξύλου πεποιημένη ταῦρον
[76]	ἀμφιγύην" καλοῦσιν, τῇ δὲ Ἀφροδίτῃ	ἡ	Ἑλένη φησὶ μηκέτι σοῖσι πόδεσσιν
[82]	κρίσιν; Ἥκετε ἥκετε, ὦ νεολαία	ἡ	ἐμή· ἢν γὰρ μὴ αὖθις
[85]	τὸν παράκλητον ἀποστέλλων. Τίς οὖν	ἡ	ἐπίγνωσις; Θεοσέβεια· θεοσέβεια δὲ πρὸς
[7]	ἐστι τὸ ᾆσμα τὸ καινόν,	ἡ	ἐπιφάνεια ἡ νῦν ἐκλάμψασα ἐν
[9]	φωνὴν ἡ στεῖρα εὐτεκνεῖ καὶ	ἡ	ἔρημος καρποφορεῖ· αἱ πρόδρομοι τοῦ
[9]	στεῖρα τὸν ἄνδρα λαμβάνει καὶ	ἡ	ἔρημος τὸν γεωργόν· εἶτα ἣ
[53]	προσκυνεῖν. Φρύνη δὲ ὁπηνίκα ἤνθει	ἡ	ἑταίρα ἡ Θεσπιακή, οἱ ζωγράφοι
[10]	καὶ τοῦτο ἦν ὃ ᾐνίσσετο	ἡ	Ζαχαρίου σιωπή, ἀναμένουσα τὸν πρόδρομον
[32]	Αἴθουσα οὐδὲ ἡ Ἀρσινόη οὐδὲ	ἡ	Ζευξίππη οὐδὲ ἡ Προθόη οὐδὲ
[84]	εἰκών, σύμβολον δὲ τοῦ φωτὸς	ἡ	ἡμέρα, φῶς δὲ ὁ λόγος
[34]	Ἰσθμοῖ δὲ σκύβαλον προσέπτυσεν ἐλεεινὸν	ἡ	θάλαττα καὶ Μελικέρτην ὀδύρεται τὰ
[110]	εὐνοίᾳ τε εὐπροσίτῳ ἡ δύναμις	ἡ	θεϊκὴ ἐπιλάμψασα τὴν γῆν σωτηρίου
[113]	κυριώτατον τέλος, τὴν ζωήν, συντείνουσα	ἡ	θεοσέβεια· καθ' ὃ καὶ μόνον
[89]	τοῦ τρισαθλίου τούτου ἔθους ἐμισήθη	ἡ	θεοσέβεια· οὐ γὰρ ἂν ἐμισήθη
[53]	δὲ ὁπηνίκα ἤνθει ἡ ἑταίρα	ἡ	Θεσπιακή, οἱ ζωγράφοι πάντες τῆς
[12]	τὸ Ἕυια δασυνόμενον ἑρμηνεύεται ὄφις	ἡ	θήλεια· Δηὼ δὲ καὶ Κόρη
[31]	οὔσας θεραπαινίδας ταύτας ἐώνηται (Μεγακλὼ	ἡ	θυγάτηρ ἡ Μάκαρος. Ὁ δὲ
[10]	πολυπραγμόνει Χριστόν· ἐγὼ γάρ εἰμι	ἡ	θύρα" φησί που· ἣν ἐκμαθεῖν
[102]	καὶ ὡς οὐκ ἔστι θεὸς	ἡ	ἶρις, ἀλλὰ πάθη ἀέρων καὶ
[114]	ἀνατολὴν περιέστηκεν. Τοῦτο ἡ κτίσις	ἡ	καινὴ βεβούληται· ὁ γὰρ τὰ
[11]	γεγηρακόσι καταλείψατε. Σεσίγη ται γοῦν	ἡ	Κασταλίας πηγὴ καὶ Κολοφῶνος ἄλλη
[115]	Ἀλλ' ἔστιν, ἔστιν (ἡ ἀλήθεια	ἡ	κεκραγυῖα ἐκ σκότους φῶς λάμψει"
[14]	οὖν ἀφρογενής" τε καὶ κυπρογενής"	ἡ	Κινύρᾳ φίλη (τὴν Ἀφροδίτην λέγω,
[93]	κύριον" καλή γε καὶ ἐράσμιος	ἡ	κληρονομία, οὐ χρυσίον, οὐκ ἄργυρος,
[72]	θεός, καὶ ὡς ἡ δόξα	ἡ	κοινὴ καὶ ἡ συνήθεια τοὺς
[33]	ἐξελέγχεται καὶ ὁ Ζεὺς καὶ	ἡ	κόμη καταισχύνεται. (Εἰς ὅσον διελήλακεν
[16]	μὲν ἡ Δημήτηρ, ἀνατρέφεται δὲ	ἡ	Κόρη, μίγνυται δ' αὖθις ὁ
[40]	Ἄρτεμις, ἡ Λητώ, ἡ Δημήτηρ,	ἡ	Κόρη, ὁ Πλούτων, ὁ Ἡρακλῆς,
[95]	ὑμᾶς καὶ πῦρ κατέδεται, παρακοῆς	ἡ	κρίσις. Τὸ γὰρ στόμα κυρίου
[114]	(δύσις εἰς ἀνατολὴν περιέστηκεν. Τοῦτο	ἡ	κτίσις ἡ καινὴ βεβούληται· ὁ
[104]	ἡ πήρωσις καὶ τῆς ἀκοῆς	ἡ	κώφωσις ἀλγεινοτέρα παρὰ τὰς λοιπὰς
[37]	δὲ ὑμῖν ὁ μῦθος· ἀπέθανεν	ἡ	Λήδα, ἀπέθανεν ὁ κύκνος, ἀπέθανεν
[40]	δαίμονες, ὁ Ἀπόλλων, ἡ Ἄρτεμις,	ἡ	Λητώ, ἡ Δημήτηρ, ἡ Κόρη,
[84]	συντελείας καὶ ἡ σήμερον καὶ	ἡ	μάθησις διαμένει· καὶ τότε ἡ
[31]	ταύτας ἐώνηται (Μεγακλὼ ἡ θυγάτηρ	ἡ	Μάκαρος. Ὁ δὲ Μάκαρ Λεσβίων
[32]	Ζευξίππη οὐδὲ ἡ Προθόη οὐδὲ	ἡ	Μάρπησσα οὐδὲ ἡ Ὑψιπύλη· Δάφνη
[81]	καὶ ζητεῖτε ψεῦδος; Τίς οὖν	ἡ	ματαιότης καὶ τί τὸ ψεῦδος;
[31]	τὴν γυναῖκα, ἠγα νάκτει δὲ	ἡ	Μεγακλὼ ὑπὲρ τῆς μητρός· τί
[31]	τῆς (ὀργῆς. Οὗ δὴ χάριν	ἡ	Μεγακλὼ χαριστήριον αὐτὰς ὑπὲρ τῆς
[116]	παρακούσασιν κριτήριον. (Ἀλλὰ σάλπιγξ μὲν	ἡ	μεγαλόκλονος ἠχήσασα στρατιώτας συνήγαγεν καὶ
[6]	φθοράν, ἡ δὲ ἀλήθεια, ὥσπερ	ἡ	μέλιττα λυμαι νομένη τῶν ὄντων
[63]	πᾶσα ἡ δύναμις αὐτῶν. Ἀλλ'	ἡ	μὲν ἀνθρωπεία τέχνη οἰκίας τε
[14]	λέγειν ἃ προσκυνεῖν οὐκ αἰσχύνεσθε.	Ἡ	μὲν οὖν ἀφρογενής" τε καὶ
[91]	ὥσπερ ἐκ καλιᾶς ἐκπίπτοντος νεοττοῦ	ἡ	μήτηρ ὄρνις ἐφίπταται· εἰ δέ
[104]	ἄρρητος ἡ φιλανθρωπία, τούτου ἀχώρητος	ἡ	μισοπονηρία. Τρέφει δὲ ὁ μὲν
[51]	φαίνεται, καθάπερ οἱ σπάλακες καὶ	ἡ	μυγαλῆ, ἥν φησιν ὁ Νίκανδρος
[7]	ᾆσμα τὸ καινόν, ἡ ἐπιφάνεια	ἡ	νῦν ἐκλάμψασα ἐν ἡμῖν τοῦ
[114]	καὶ ὅσα μετείληφεν αὐτοῦ, ζῇ,	ἡ	νὺξ δὲ εὐλα βεῖται τὸ
[84]	ἡ μάθησις διαμένει· καὶ τότε	ἡ	ὄντως σήμερον ἡ ἀνελλιπὴς τοῦ
[9]	γραφὴ σαφηνίζει τὸ πᾶν· Ἀκουσάτω	ἡ	οὐ τίκτουσα· ῥηξάτω φωνὴν ἡ
[9]	ἡ οὐ τίκτουσα· ῥηξάτω φωνὴν	ἡ	οὐκ ὠδίνουσα, ὅτι πλείονα τὰ
[4]	θηρία καὶ τοὺς τοιούτους λίθους	ἡ	οὐράνιος ᾠδὴ αὐτὴ μετεμόρφωσεν εἰς
[34]	Πύθιος θρῃσκεύεται καὶ τοῦ ὄφεως	ἡ	πανήγυρις καταγγέλλεται Πύθια· Ἰσθμοῖ δὲ
[108]	τοῦ θεοῦ, οὐρανὸς μέν σοι	ἡ	πατρίς, (ὁ δὲ θεὸς νομοθέτης.
[88]	ὁ θεός. Ἡ πίστις εἰσάξει,	ἡ	πεῖρα διδάξει, ἡ γραφὴ παιδαγωγήσει
[57]	ἀλήθεια. Ἕστηκεν ὁ ἵππος ἡσυχῇ,	ἡ	πελειὰς ἀτρεμής, ἀργὸν τὸ πτερόν,
[20]	αἰδοῦμαι καὶ λέγειν, αἰσχύνης ἔμπλεως	ἡ	περὶ τὴν Δηὼ μυθολογία; Ἀλωμένη
[73]	φιλοσοφία) ἀλλὰ καὶ αὐτὴ ποιητικὴ	ἡ	περὶ τὸ ψεῦδος τὰ πάντα
[104]	θεοῦ ἐπικουρίας. Ὀμμάτων μὲν οὖν	ἡ	πήρωσις καὶ τῆς ἀκοῆς ἡ
[88]	ἴδετε ὅτι χρηστὸς ὁ θεός.	Ἡ	πίστις εἰσάξει, ἡ πεῖρα διδάξει,
[6]	ἦν ὁ λόγος" (Παλαιὰ δὲ	ἡ	πλάνη, καινὸν δὲ ἡ ἀλήθεια
[57]	ἐγγυτάτω τῶν ἀγαλμάτων, ὡς οἰκεία	ἡ	πλάνη κἀκ τῆς προσόψεως ἐλέγχηται·
[12]	Εὐάν, Εὔαν ἐκείνην, δι' ἣν	ἡ	πλάνη παρηκολούθησεν· καὶ σημεῖον ὀργίων
[46]	δὲ ἤνθησεν ἡ τέχνη, ηὔξησεν	ἡ	πλάνη. ~Ὡς μὲν οὖν τοὺς
[78]	οἷς αὐτοὶ (ἐδούλευσαν, καὶ ἐμπρησθήσεται	ἡ	πόλις αὐτῶν. Φθαρήσεσθαι δὲ καὶ
[9]	ἄπαις δὲ ἦν διὰ ἀπείθειαν	ἡ	πολύπαις ἀνέκαθεν Ἑβραία γυνή, ἡ
[118]	καὶ τὸ κῦδος τῶν Ἑλλήνων	ἡ	πόρνη σφετερίζεται· ἔασον αὐτὴν ἐπινέμεσθαι
[32]	Ἀρσινόη οὐδὲ ἡ Ζευξίππη οὐδὲ	ἡ	Προθόη οὐδὲ ἡ Μάρπησσα οὐδὲ
[27]	φωτὸς δὲ λάβεσθε. (Ταῦτα ἡμῖν	ἡ	προφητικὴ παρεγγυᾷ καὶ ποιητικὴ Σίβυλλα·
[77]	εἰς προὖπτον (σωτηρίαν. Αὐτίκα γοῦν	ἡ	προφῆτις ἡμῖν ᾀσάτω πρώτη Σίβυλλα
[82]	γνησίῳ, τῷ ἠγαπημένῳ" Αὕτη γὰρ	ἡ	πρωτό τοκος ἐκκλησία ἡ ἐκ
[40]	Φαληροῖ κατὰ πρύμναν ἥρως· καὶ	ἡ	Πυθία συνέταξε θύειν Πλαταιεῦσιν Ἀνδρο
[57]	Δία· τὸν δὲ Ἡρακλέα δείκνυσιν	ἡ	πυρά, κἂν γυμνὴν ἴδῃ τις
[8]	δὲ καὶ κίονος καὶ βάτου	ἡ	σὰρξ τιμιωτέρα, προφῆται μετ' ἐκεῖνα
[84]	φωνῆς ὑπακούωμεν τοῦ θείου λόγου·	ἡ	σήμερον γὰρ ἀίδιος· αἰώνων ἐστὶν
[84]	ὀνομάζηται. Μέχρι δὲ συντελείας καὶ	ἡ	σήμερον καὶ ἡ μάθησις διαμένει·
[84]	αὔξεται (τὴν ἡμέραν, ἔστ' ἂν	ἡ	σήμερον ὀνομάζηται. Μέχρι δὲ συντελείας
[80]	γὰρ ἡμᾶς ἐπὶ τὰ εἴδωλα	ἡ	σοφία, ἥ ἐστιν ὁ λόγος
[9]	τοίνυν τοῦ λόγου τὴν φωνὴν	ἡ	στεῖρα εὐτεκνεῖ καὶ ἡ ἔρημος
[9]	εἰς κληρονομίαν οὐρανῶν· δι' ἣν	ἡ	στεῖρα καὶ ἔρημος ἄγονος οὐκέτι.
[9]	ἡ πολύπαις ἀνέκαθεν Ἑβραία γυνή,	ἡ	στεῖρα τὸν ἄνδρα λαμβάνει καὶ
[32]	σύμβουλος ἀγαθός· ἀλλ' οὐ ταῦτα	ἡ	Στερόπη λέγει οὐδὲ ἡ Αἴθουσα
[100]	φρονιμώτερος εἶναι δόξει, πρὸς κακοῦ	ἡ	σύνεσις αὐτῷ, ὅτι τῇ φρονήσει
[109]	οὕτως ἥδει μὲν καὶ γαργαλίζει	ἡ	συνήθεια, ἀλλ' ἣ μὲν εἰς
[99]	Ἐπιτέτριπται δὲ ὑπὸ κενῆς δόξης	ἡ	συνήθεια δουλείας μὲν (γεύσασα ὑμᾶς
[109]	μὲν εἰς τὸ βάραθρον ὠθεῖ,	ἡ	συνήθεια, ἣ δὲ εἰς οὐρανὸν
[118]	βόθρος ἐστί, λίχνον ἐστὶν κακὸν	ἡ	συνήθεια· κείνου μὲν καπνοῦ καὶ
[72]	ἡ δόξα ἡ κοινὴ καὶ	ἡ	συνήθεια τοὺς ἑπομένους αὐταῖν, (ἀλλὰ
[57]	Ὑμᾶς δὲ ἄλλῃ γοητείᾳ ἀπατᾷ	ἡ	τέχνη, εἰ καὶ μὴ ἐπὶ
[46]	ὡρμη κότων. Ἐπειδὴ δὲ ἤνθησεν	ἡ	τέχνη, ηὔξησεν ἡ πλάνη. ~Ὡς
[57]	γε ἡ γραφή· ἐπαινείσθω μὲν	ἡ	τέχνη, μὴ ἀπατάτω δὲ τὸν
[56]	ὁ θεὸς δὲ ἀνενδεής. Προῆλθεν	ἡ	τέχνη, περιβέβληται τὸ σχῆμα ἡ
[57]	ἄγριον καὶ κατηνάγκασεν τὸ θηρίον	ἡ	τέχνη πλανήσασα ἐρώσης ἐπιβῆναι γυναικός.
[117]	καὶ ζωῆς. Τοιγάρτοι μόνη αὕτη	ἡ	τῆς ἀληθείας προτροπὴ τοῖς πιστοτάτοις
[42]	ἀλλὰ φόνος ἐστὶ καὶ ἀνδροκτασία	ἡ	τοιαύτη θυσία. ~Τί δὴ οὖν,
[7]	τοῦ κυρίου ἀπόστολον ἡ χάρις	ἡ	τοῦ θεοῦ σωτήριος πᾶσιν ἀνθρώποις
[70]	ὦ Πλάτων, ἀλήθειαν αἰνίττῃ; Πόθεν	ἡ	τῶν λόγων ἄφθονος χορηγία τὴν
[109]	τοὺς ἀσθενεῖς τὸν στόμαχον ῥώννυσιν	ἡ	τῶν φαρμάκων αὐστηρία, οὕτως ἥδει
[79]	αὐτοῖς πεποι θότες, ἀναίσθητος γὰρ	ἡ	ὕλη. Ἔτι φησίν· ὁ κύριος
[56]	ἡ τέχνη, περιβέβληται τὸ σχῆμα	ἡ	ὕλη, καὶ τὸ πλούσιον τῆς
[56]	οὐδέπω Ὀλύμπιος· ἐνδεὴς ἀεί ποτε	ἡ	ὕλη τῆς τέχνης, ὁ θεὸς
[32]	Προθόη οὐδὲ ἡ Μάρπησσα οὐδὲ	ἡ	Ὑψιπύλη· Δάφνη γὰρ ἐξέφυγε μόνη
[16]	(ἔλεγχος ἀκρασίας Διός. Κυεῖ καὶ	ἡ	Φερέφαττα παῖδα ταυρόμορφον· ἀμέλει, φησί
[4]	ὅτε δὲ ἡ χρηστότης καὶ	ἡ	φιλανθρωπία ἐπεφάνη τοῦ σωτῆρος ἡμῶν
[104]	εὖ ποιεῖ δὲ ἐπὶ μετανοίᾳ	ἡ	φιλανθρωπία. Οἰκτρότατον δὲ (τὸ στέρεσθαι
[104]	δύναμιν αὐτοῦ. Οὗ δὲ ἄρρητος	ἡ	φιλανθρωπία, τούτου ἀχώρητος ἡ μισοπονηρία.
[73]	ἡμῖν (οὐ γὰρ αὐταρκεῖ μόνον	ἡ	φιλοσοφία) ἀλλὰ καὶ αὐτὴ ποιητικὴ
[9]	ὁδοὺς κυρίου" Πρόδρομος Ἰωάννης καὶ	ἡ	φωνὴ πρόδρομος τοῦ λόγου, φωνὴ
[95]	ἀγαθὰ τῆς γῆς φάγεσθε, ὑπακοῆς	ἡ	χάρις· ἐὰν δὲ μὴ ὑπακούσητέ
[84]	Μεγάλη γὰρ τῆς ἐπαγγελίας αὐτοῦ	ἡ	χάρις, ἐὰν σήμερον τῆς φωνῆς
[7]	θεσπέσιον ἐκεῖνον τοῦ κυρίου ἀπόστολον	ἡ	χάρις ἡ τοῦ θεοῦ σωτήριος
[34]	Διονύσῳ καλός· καὶ ἀφροδίσιος ἦν	ἡ	χάρις, ὁ μισθός, ὃν ᾐτεῖτο
[85]	ἄρα πιστεύσασι μὲν καὶ ὑπακούουσιν	ἡ	χάρις ὑπερπλεονάσει, ἀπειθήσασι δὲ καὶ
[4]	ἡ ἀποστολικὴ γραφή· ὅτε δὲ	ἡ	χρηστότης καὶ ἡ φιλανθρωπία ἐπεφάνη
[106]	ἐκζητήσατε τὸν θεόν, καὶ ζήσεται	ἡ	ψυχὴ ὑμῶν. Ὁ ἐκζητῶν τὸν
[1]	ὕμνος ἢ θρῆνος ὄφεως ἦν	ἡ	ᾠδή, οὐκ ἔχω λέγειν. Ἀγὼν
[113]	σου τὰ διηγήματα, παιδεύσει με	ἡ	ᾠδή. Ὡς μέχρι νῦν ἐπλανώμην
[80]	ἐπὶ τὰ εἴδωλα ἡ σοφία,	ἥ	ἐστιν ὁ λόγος (αὐτοῦ, ἀνορθοῖ
[109]	τὸ βάραθρον ὠθεῖ, ἡ συνήθεια,	ἣ	δὲ εἰς οὐρανὸν ἀνάγει, ἡ
[9]	γεωργόν· εἶτα ἣ μὲν καρπῶν,	ἣ	δὲ πιστῶν, ἄμφω δὲ μητέρες
[20]	αἰδοῖα καὶ ἐπιδεικνύει τῇ θεῷ·	ἣ	δὲ τέρπεται τῇ ὄψει ἡ
[104]	αὐτῶν ἀφῄρηται τῆς οὐρανίου προσόψεως,	ἣ	δὲ τῆς θείας μαθήσεως ἐστέρηται.
[2]	χορὸν τὸν ἅγιον τὸν προφητικόν.	Ἣ	δὲ ὡς ὅτι μάλιστα τηλαυγὲς
[99]	καὶ ἀπατηλῶν ὑποκρίσεων ἄγνοια αἰτία,	ἣ	δὴ κατασκευασθεῖσα τὸ τῶν ἀνθρώπων
[45]	παρελθεῖν ἑπομένους Ζήνωνι τῷ Μυνδίῳ,	ἣ	ἐν τῷ ἱερῷ τῆς Ἀρτέμιδος
[104]	τὰς λοιπὰς τοῦ πονηροῦ πλεονεξίας·	ἣ	μὲν γὰρ αὐτῶν ἀφῄρηται τῆς
[109]	καὶ γαργαλίζει ἡ συνήθεια, ἀλλ'	ἣ	μὲν εἰς τὸ βάραθρον ὠθεῖ,
[9]	ἡ ἔρημος τὸν γεωργόν· εἶτα	ἣ	μὲν καρπῶν, ἣ δὲ πιστῶν,
[5]	ναὸς διὰ τὸν λόγον, ἵν'	ἣ	μὲν κρέκῃ, τὸ δὲ ἐμπνέῃ,
[28]	Πάλλαντος καὶ Τιτανίδος τῆς Ὠκεανοῦ,	ἣ	τὸν πατέρα δυσσεβῶς καταθύσασα τῷ
[103]	τῆς ἀληθείας. Ἦ γὰρ οὐχ	ᾗ	Νιόβη τρόπον τινά, μᾶλλον δὲ
[95]	εἰ ὑβριστέον, οὐ πολυπραγμονεῖτε, ἀλλ'	ᾗ	τάχος ὑβρίζετε. Μόνον δ' ἄρα
[19]	ἀδελφοκτόνω τὴν κίστην ἀνελομένω, ἐν	ᾗ	τὸ τοῦ Διονύσου αἰδοῖον ἀπέκειτο,
[5]	ἀληθεῖ πρὸς αὐτοῦ διωκομένους μουσικῇ,	ᾗ	τοῦ Σαοὺλ ἐνεργουμένου ἐκεῖνος ᾄδων
[113]	ἵνα ζήσωμεν ἀεί· φιλοσοφία δέ,	ᾗ	φασιν οἱ πρεσβύτεροι, πολυχρόνιός ἐστι
[109]	ἀλλ' ἔστιν ἐγγυτάτω ἔνοικος ἡμῶν,	ᾗ	φησιν αἰνιττόμενος ὁ πάνσοφος Μωυσῆς,
[4]	φθόνῳ διάγοντες, στυγητοί, μισοῦντες ἀλλήλους"	ᾗ	φησιν ἡ ἀποστολικὴ γραφή· ὅτε
[65]	δὲ πτωχὰ" ταῦτα καὶ ἀσθενῆ"	ᾗ	φησιν ὁ ἀπόστολος, τὰ εἰς
[82]	καὶ πολιτευθῇ καὶ τὸν πατέρα	ἀπολάβῃ,	τότε ἐν τοῖς τοῦ πατρὸς"
[47]	ἀνθρώπων δεδημιουργῆσθαι. Ἀλλ' ὅπως μηδεὶς	ὑπολάβῃ	καὶ ταῦτά με ἀγνοίᾳ παρεικέναι,
[82]	Οὐκ ἀγωνιᾷς; Οὐχὶ ἅμα τε	εὐλαβῇ	καὶ σπεύδεις ἐκμαθεῖν, τουτέστι σπεύδεις
[94]	ἤκουσεν, οὐδὲ ἐπὶ καρδίαν ἀνθρώπου	ἀνέβη·	καὶ χαρή σονται ἐπὶ τῇ
[118]	οὖς ἤκουσεν οὔτε ἐπὶ καρδίαν	ἀνέβη"	τινός. (Καὶ μὴν ὁρᾶν μοι
[54]	ἀναγο ρεύοντες· καὶ ἔνθα μὲν	ἀπέβη	τοῦ ἵππου Ἀθήναζε εἰσιών, Καταιβάτου
[122]	ἀνθρώπου. Ὥρα οὖν ἡμῖν μόνον	θεοσεβῆ	τὸν Χριστιανὸν εἰπεῖν πλούσιόν τε
[12]	τετελεσμένος. Αὐτίκα γοῦν κατὰ τὴν	ἀκριβῆ	τῶν Ἑβραίων φωνὴν ὄνομα τὸ
[103]	ἀληθείας. Ἦ γὰρ οὐχ ᾗ	Νιόβη	τρόπον τινά, μᾶλλον δὲ ἵνα
[88]	μακράν, ἀκούσατε οἱ ἐγγύς" οὐκ	ἀπεκρύβη	τινὰς ὁ λόγος· φῶς ἐστι
[103]	βίον διὰ τῆς συνηθείας. Ἡ	γῆ	δὲ τοῦ κυρίου, φησί, καὶ
[94]	ἐμὴ γάρ ἐστιν πᾶσα ἡ	γῆ,	ἔστι δὲ καὶ σή, ἐὰν
[56]	σου, ξύλον ἐστίν, λίθος ἐστίν,	γῆ	ἐστιν, ἐὰν ἄνωθεν νοήσῃς, μορφὴν
[62]	ἄνω καὶ ὅσα ἐν τῇ	(γῇ	κάτω. Ἦ πού γ' ἂν
[78]	οὐρανός, ὑποπό διον δὲ ἡ	γῆ"	ὃς ἐὰν ἀνοίξῃ τὸν οὐρανόν,
[94]	καὶ ὑπισχνεῖται λέγων· καὶ ἡ	γῆ	οὐ πραθήσεται εἰς βεβαίωσιν· οὐ
[56]	ἐλέφας ἢ λίθοι τίμιοι; Οὐχὶ	γῆ	τε καὶ ἐκ γῆς; οὐχὶ
[81]	αἱ προφητικαὶ φωναί) καὶ ἡ	γῆ	φεύξεται ἀπὸ προσώπου κυρίου. ~(Καὶ
[78]	σὺν καὶ αὐτοῖς λέγει· ἡ	γῆ"	φησί, παλαιωθήσεται καὶ ὁ οὐρανὸς
[89]	ἀπωλείας ὑπὸ τῆς ἀνοίας φερόμενοι	ἐναγῆ	τὸν ἅγιον ὑπολαμβάνετε τοῦ θεοῦ
[49]	δὲ καὶ τὸ κάλλος αὐτοῦ	διηγῇ;	αἰσχρόν ἐστι τὸ κάλλος ὕβρει
[1]	σοι καὶ ἄλλον τούτοις ἀδελφὸν	διηγή	σασθαι μῦθον καὶ ᾠδόν, Εὔνομον
[44]	μονία λαβοῦσα κακίας ἀνοήτου γέγονε	πηγή·	εἶτα δὲ μὴ ἀνακοπεῖσα, ἀλλ'
[110]	διαλλακτὴς καὶ σωτὴρ ἡμῶν λόγος,	πηγὴ	ζωοποιός, εἰρηνική, ἐπὶ πᾶν τὸ
[11]	Σεσίγη ται γοῦν ἡ Κασταλίας	πηγὴ	καὶ Κολοφῶνος ἄλλη πηγή, καὶ
[11]	Κασταλίας πηγὴ καὶ Κολοφῶνος ἄλλη	πηγή,	καὶ τὰ ἄλλα ὁμοίως τέθνηκε
[80]	ἄοκνος ᾖς, ἥξει σοι ὥσπερ	πηγὴ	ὁ ἄμητός σου" ὁ λόγος
[11]	δρυῒ μεμαρασμένον μύθοις γεγηρακόσι καταλείψατε.	Σεσίγη	ται γοῦν ἡ Κασταλίας πηγὴ
[113]	τὸν ἐν σκότει κατορωρυγμένον νοῦν	ἐναργῆ	ποιησάμενος καὶ τὰ φωσφόρα" τῆς
[33]	καὶ ἄνδρες γενήσονται εἰκόνα πορνείας	ἐναργῆ	τοὺς θεοὺς (παραλαμβάνοντες. Ἀλλ' οἱ
[96]	δὲ καὶ πείθεσθαι βούλεσθε τὴν	ἐναργῆ	τῶν ἀρρήτων ἐποπτεύσαντες πίστιν, φέρε
[27]	ἄπιστοι τέκνα ὀργῆς" ὀνομάζονται, τρεφόμενα	ὀργῇ·	ἡμεῖς δὲ οὐκ ὀργῆς θρέμματα
[42]	ἱερῷ δῆθεν χωρίῳ μᾶλλον ἢ	ὀργῇ	καὶ φιλαργυρίᾳ, ἄλλοις ὁμοίοις δαίμοσιν,
[84]	μου, ὡς ὤμοσα ἐν τῇ	ὀργῇ	μου· (εἰ εἰσελεύσονται εἰς τὴν
[63]	ἐπιζητησάτω. Μόνη ἄρα, ὡς ἔοικεν,	καταφυγὴ	τῷ μέλλοντι ἐπὶ τὰς σωτηρίους
[42]	ἐν τῇ Τῶν Θαυμα σίων	Συναγωγῇ	ἐν Πέλλῃ τῆς Θετταλίας Ἀχαιὸν
[106]	Ἐλπίσατε ἐπ' αὐτόν" φησί, πᾶσα	συναγωγὴ	λαοῦ, ἐκχέετε ἐνώπιον αὐτοῦ πάσας
[16]	κέντρον τὸν νάρθηκα ἐπικαλῶν, ὃν	δὴ	ἀναστέφουσιν οἱ βάκχοι. ~Βούλει καὶ
[110]	ἄνδρες γενόμενοι ἀπέρριψαν. ~Τάχει μὲν	δὴ	ἀνυπερβλήτῳ εὐνοίᾳ τε εὐπροσίτῳ ἡ
[95]	καὶ τῷ Χριστῷ κατακολουθητέον, τοῦτο	δὴ	βουλῆς καὶ σκέψεως ἀξιοῦτε, οὐδ'
[51]	πρίεται, περιξέεται, (γλύφεται. Κωφὴν μὲν	δὴ	γαῖαν ἀεικίζουσιν οἱ ἀγαλματο ποιοί,
[19]	ἐπὶ τραπέζης τιθέναι· οἴονται γὰρ	δὴ	ἐκ τοῦ αἵματος τοῦ ἀπορρυέντος
[25]	τοῦ σκότους καὶ ἀναλάμπουσα, οἷον	δὴ	ἐκεῖνο λέλεκταί τινι τὸ ὁρᾷς
[39]	οὖν γε Αἰγύπτιοι, ὧν νῦν	δὴ	ἐμνήσθην, κατὰ τὰς θρῃσκείας τὰς
[52]	ὁ μόνος ὄντως θεός. ~Καὶ	δὴ	ἔμπαλιν ἐν αὐταῖς που ταῖς
[56]	μάταιοι καὶ κενόφρονες (πάλιν γὰρ	δὴ	ἐπαναλήψομαι) τὸν ὑπερουράνιον βλασφημήσαντες τόπον
[40]	ὡς Ἠλεῖοι τὸν Δία. ~Εἶεν	δή·	ἐπειδὴ οὐ θεοί, οὓς θρῃσκεύετε,
[7]	καὶ τοῦ εὖ εἶναι (νῦν	δὴ	ἐπεφάνη ἀνθρώποις) αὐτὸς οὗτος ὁ
[84]	ἄνοιαν καὶ θεὸν ἐπιβοωμένου, τί	δὴ	ἕτερον ὑπολείπεται τοῖς ἀπίστοις ἢ
[33]	βίος ἀκρασίᾳ βραχὺς ἦν) ἵνα	δὴ	ἡμῖν τὸν ἀλεξίκακον (σπείρῃ θεόν.
[69]	καὶ ἀνέχων (φύσιν. Ὁ μὲν	δὴ	θεός, ὥσπερ καὶ ὁ παλαιὸς
[77]	λυγρὰ καὶ νιφετούς, κρύσταλλα· τί	δὴ	καθ' ἓν ἐξαγορεύω; Οὐρανοῦ ἡγεῖται,
[62]	θηρῶν τε φόνοισιν. (Καὶ γὰρ	δὴ	καὶ ἀπηγόρευται ἡμῖν ἀναφανδὸν ἀπατηλὸν
[24]	ἤδη καιρός, ὥσπερ Εὐρυσθεῖ, ἀτὰρ	δὴ	καὶ ἡμῖν ὑπουργῆσαι τὸν τρισκαιδέκατον
[44]	(παραστῆσαι πρῶτοι μεμύθευνται. Καὶ γὰρ	δὴ	καὶ κατὰ χρόνους ὕστερον ἀνέπλαττον
[46]	κίονας ἵστων ἐκ λίθων· ἃ	δὴ	καὶ ξόανα (προσηγορεύετο διὰ τὸ
[13]	εἰ καὶ ἄλλοι τινές, ἀτὰρ	δὴ	καὶ οἱ μῦθοι οἱ τοιοίδε
[64]	καὶ φιλίαν καταριθμεῖται. (Ἄθεοι μὲν	δὴ	καὶ οὗτοι, σοφίᾳ τινὶ ἀσόφῳ
[112]	καὶ κατειλήφασι καὶ ἀνεκήρυξαν. Καὶ	δὴ	καὶ πᾶς, ὡς ἔπος εἰπεῖν,
[8]	τοῦ θεοῦ ἄνθρωπος γενόμενος, ἵνα	δὴ	καὶ σὺ παρὰ ἀνθρώπου μάθῃς,
[85]	ὁ θεὸς καὶ ἀπειλεῖ· καὶ	δὴ	καὶ τὸ τέλος τῆς ἀπειλῆς
[5]	ὑπεριδών, κόσμον δὲ τόνδε καὶ	δὴ	καὶ τὸν σμικρὸν κόσμον, τὸν
[32]	ἄλλας τὰς μυρίας· ἐν αἷς	δὴ	καὶ τοσαύταις οὔσαις ἔτι τοῦ
[34]	ἥτις αὐτῶν δόξει καλή. ~Ἴθι	δὴ	καὶ τοὺς ἀγῶνας ἐν βραχεῖ
[55]	τὰ μνημεῖα καλινδούμενα" περὶ ἃ	δὴ	καὶ ὑποφαίνονται ἀμυδρῶς σκιοειδῆ φαντάσματα"
[93]	τὴν ἀίδιον διώκομεν σωτηρίαν, ἀτὰρ	δὴ	καὶ ὧν αὐτὸς αἰνίττεται ὁ
[48]	ὑμῖν ἐπιδεῖξαι ὅστις ἦν, ὃν	δὴ	κατ' ἐξοχὴν πρὸς πάντων σεβασμοῦ
[99]	ἀπατηλῶν ὑποκρίσεων ἄγνοια αἰτία, ἣ	δὴ	κατασκευασθεῖσα τὸ τῶν ἀνθρώπων γένος
[68]	τὰ ἔργα τοῦ θεοῦ. ~Τίνα	δὴ	λάβω παρὰ σοῦ συνεργὸν τῆς
[22]	(τελευτήσαντας ἅσσα οὐδὲ ἔλπονται. Τίσι	δὴ	μαντεύεται Ἡράκλειτος ὁ Ἐφέσιος; Νυκτιπόλοις,
[58]	γέλωτες παρὰ πότον εἰσαγόμενοι προτρέπουσι	δή	με ἀνακραγεῖν, κἂν σιωπῆσαι θέλω·
[96]	μετὰ τοῦτο ὅπως ἔχει· καὶ	δὴ	μή τις ὑμᾶς τοῦδε τοῦ
[112]	γέγονεν τῷ (λόγῳ. Οὐ γὰρ	δὴ	μύθῳ μὲν ἐπιστεύετε ποιητικῷ τὸν
[17]	ἀπατή σαντες παιδαριώδεσιν ἀθύρμασιν, οὗτοι	δὴ	οἱ Τιτᾶνες διέσπασαν, ἔτι νηπίαχον
[5]	εἰς τάξιν ἐνέτεινε συμφωνίας, ἵνα	δὴ	ὅλος ὁ κόσμος αὐτῷ ἁρμονία
[74]	γε πάντας ὁρᾶται. Οὕτως μὲν	δὴ	Ὀρφεὺς χρόνῳ τέ ποτε συνῆκεν
[73]	θεῷ τὴν μυθώδη παρέκβασιν· παρίτω	(δὴ	ὅστις καὶ βούλεται ποιητὴς πρῶτος.
[20]	(τοῦτο Ἀθήνησι γένος ἤνθησεν. Καὶ	δὴ	(οὐ γὰρ ἀνήσω μὴ οὐχὶ
[44]	ἀνιστᾶσα καὶ (νεὼς ἀνοικοδομοῦσα, τοὺς	δή–	οὐ γὰρ οὐδὲ τούτους σιωπή
[28]	πρῶτον Ἡφαίστου καὶ Ἀθηνᾶς (ἐνταῦθα	δὴ	οὐκέτι παρθένος ἡ Ἀθηνᾶ) δεύτερον
[122]	μεμηνέναι τοὺς πολλοὺς ὁμολογοῦσιν. Οὐ	δὴ	οὖν ἀμφιβάλλειν αἱρεῖ ὁ λόγος,
[68]	Εἰ βούλει, τὸν Πλάτωνα. Πῇ	δὴ	οὖν ἐξιχνευτέον τὸν θεόν, ὦ
[84]	προτροπήν· ὁρᾶτε τὴν τιμήν· τί	δὴ	οὖν ἔτι τὴν χάριν εἰς
[42]	τὰς τῆς ἀσεβείας συνθέσεις. ~(Φέρε	δὴ	οὖν καὶ τοῦτο προσθῶμεν, ὡς
[2]	ἐδόκει ὑποκριτὴς γεγονέναι μουσικῆς. ~Πῇ	δὴ	οὖν μύθοις κενοῖς πεπιστεύκατε, θέλγεσθαι
[80]	καὶ αὐτῷ μόνῳ λατρεύσεις" νῦν	δὴ	οὖν σύνετε, ὦ ἄνθρωποι, κατὰ
[122]	θεῷ, μεσιτεύοντος τοῦ λόγου) γίνεται	δὴ	οὖν τὰ πάντα τοῦ ἀνθρώπου,
[56]	οὐσίας συλήσαντες τὸ θεῖον. Τί	δὴ	οὖν τὰ τοῦ θεοῦ τοῖς
[6]	σοφία ὑπερκόσμιος, οὐράνιος λόγος. ~Τί	δὴ	οὖν τὸ ὄργανον, ὁ τοῦ
[103]	τὴν πρᾶξιν λεγέτω θεόν. ~Εἰ	δὴ	οὖν τούτων οὐδὲ ἓν θεὸς
[32]	παρὰ Μυρσίλῳ τῷ Λεσβίῳ. ~Ἀκούετε	δὴ	οὖν τῶν παρ' ὑμῖν θεῶν
[56]	πάντα ταῦτα ὅσα ὁρᾷς; Τί	δὴ	οὖν, ὦ μάταιοι καὶ κενόφρονες
[43]	ἀνδροκτασία ἡ τοιαύτη θυσία. ~Τί	δὴ	οὖν, ὦ σοφώτατοι τῶν ἄλλων
[89]	ἀνατρέπειν οὐκ εὔλογον. Καὶ τί	δὴ	οὐχὶ τῇ πρώτῃ τροφῇ, τῷ
[72]	ὅστις εἰς δόξαν βλέπει, ὡς	δὴ	παρ' ἐκείνης τευξόμενος καλοῦ τινος.
[97]	ὅτι δικαιότατος. (Βᾶτ' εἰς ὁδὸν	δὴ	πᾶς ὁ χειρῶναξ λεώς, οἳ
[27]	ἀχέων λωφήσετε θυμόν. (Τὰ μὲν	δὴ	πλεῖστα μεμύθευται καὶ πέπλασται περὶ
[115]	δὲ πειθόμενος αὐτῷ κατὰ πάντα	δὴ	πλεονεκτεῖ· ἕπεται τῷ θεῷ, πείθεται
[85]	καὶ εὐτρεπίζειν παρήγγειλεν Ἰωάννης, τούτοις	δὴ	(προσώχθισεν ὁ θεὸς καὶ ἀπειλεῖ·
[44]	εἰς ἐπίδοσιν ἐλθοῦσα καὶ πολλὴ	δὴ	ῥυεῖσα, δημιουργὸς πολλῶν καθίσταται δαιμόνων,
[72]	ἐκείνης τευξόμενος καλοῦ τινος. (Ἐνταῦθα	δὴ	σαφῶς, οἶμαι, διδάσκει ὁποῖός ἐστιν
[57]	ἐλέγχηται· ἐναπο μέμακται γὰρ πάνυ	δὴ	σαφῶς τὰ εἴδη τῶν ἀγαλμάτων
[117]	εἰς οὐρανὸν ἀπαίρουσι γινομένη. Τί	δή	σε προτρέπω; Σωθῆναί σε ἐπείγομαι.
[52]	ὑπ' αὐτῶν τῶν θεῶν, οἷς	δὴ	(τὰ ἀγάλματα ἐπιπεφήμισται. Διονύσιος μὲν
[1]	θηρία γυμνῇ τῇ ᾠδῇ καὶ	δὴ	τὰ δένδρα, τὰς φηγούς, μετεφύτευε
[72]	ἐρωτᾷς μ' οἷόν ἐστ' Ἄκουε	δή·	τεταγμένον, δίκαιον, ὅσιον, εὐσεβές, κρατοῦν
[62]	τὰς χεῖρας τὰς Ἀπελλικάς, αἳ	δὴ	τῆς θεοδοξίας τὸ σχῆμα τῇ
[51]	οὐχ αἵματος, οὐ καπνοῦ, ᾧ	δὴ	τιμώμενοι καὶ τυφόμενοι ἐκμελαίνονται· ἀλλ'
[5]	φθόγγους τούτους κιρνὰς ἐμμελῶς. Καὶ	δὴ	τὸ ᾆσμα τὸ ἀκήρατον, ἔρεισμα
[18]	τῶν ὀπτωμένων κρεῶν μεταλαβών, ἧς	δὴ	τὸ γέρας λαχεῖν" ὁμολογοῦσιν ὑμῶν
[7]	τῷ δεισιδαιμονίας ἀθλίῳ δεσμῷ, τοῦτο	δὴ	τὸ λεγόμενον, ζῶντας ἐπιφέρων (συνέθαψεν
[67]	τοὺς παῖδας τοὺς ἑαυτῶν, τοῦτο	δὴ	τὸ λεγόμενον, κλαυθμυριζομένους ἐθίζομεν παρηγορεῖσθαι
[40]	ἁμαρτιῶν δῆτα οὐ πεπειραμένοι. Ἐνταῦθα	δὴ	τὸ παροιμιῶδες ἐπιφθέγξασθαι ἁρμόττει πατὴρ
[108]	βίου τὸν θεὸν ἐπίγνωτε, ὡς	δὴ	τὸ τέλος ὑμῖν τοῦ βίου
[47]	ἄλλων ὀστῶν Ἰνδικοῦ θηρίου. Καὶ	δὴ	τὸν ἱστοροῦντα Διονύσιον ἐν τῷ
[11]	ὁμοίως τέθνηκε νάματα μαντικὰ καὶ	δὴ	τοῦ τύφου κενὰ ὀψὲ μέν,
[106]	(πτερῶσαι προῄρηται τοὺς γηγενεῖς) ἵνα	δὴ	τοὺς χηραμοὺς καταλίποντες οἰκήσητε τοὺς
[20]	καὶ τὸ Κηρύκων τὸ ἱεροφαντικὸν	δὴ	(τοῦτο Ἀθήνησι γένος ἤνθησεν. Καὶ
[71]	Ἀντισθένης μὲν γὰρ οὐ Κυνικὸν	δὴ	τοῦτο ἐνενόησεν, Σωκράτους δὲ ἅτε
[101]	τὸν φόβον, ἐπιφθεγγομένους τὸ ποιητικὸν	δὴ	τοῦτο· πῇ δὴ χρήματα πολλὰ
[19]	τελετὴν Καβειρικὴν καταγγέλλουσιν· αὐτὼ γὰρ	δὴ	τούτω τὼ ἀδελφοκτόνω τὴν κίστην
[67]	τὴν πρὸς τῶν δοκήσει σοφῶν	δὴ	τούτων καταγγελλομένην, μηδέν τι νηπίων
[36]	τῆς χειρὸς (οὐτασθῆναι λέγει. Εἰ	δὴ	τραύματα, καὶ αἵματα· οἱ γὰρ
[95]	καὶ εἰ τῷ σοφῷ τούτῳ	{δὴ}	τῷ θεῷ καὶ τῷ Χριστῷ
[4]	τῶν ὄφεων μετανοήσαι ἑκών, ἑπόμενος	δὴ	τῷ λόγῳ ἄνθρωπος" γίνεται θεοῦ"
[8]	δίκην Ἑβραίοις νεφέλης. Τούτῳ μὲν	δὴ	τῷ φόβῳ τοὺς σκληροκαρδίους προὔτρεπεν·
[42]	ξένων παρ' αὑτοῖς ἕλωσι, τούτων	δὴ	τῶν κατὰ θάλατταν ἐπταικότων, αὐτίκα
[34]	θεῷ γέγονεν ἡ αἴτησις, καὶ	δὴ	ὑπισχνεῖται παρέξειν αὐτῷ, εἰ ἀναζεύξοι,
[15]	ἢ γυναικός) τῆς Δηοῦς, ἧς	δὴ	χάριν Βριμὼ προσα γορευθῆναι λέγεται,
[7]	ἔστ' ἂν καὶ συμφθαρῶσιν. Οὗ	δὴ	χάριν (εἷς γὰρ ὁ ἀπατεὼν
[31]	καὶ κατέπαυον τῆς (ὀργῆς. Οὗ	δὴ	χάριν ἡ Μεγακλὼ χαριστήριον αὐτὰς
[68]	ἐνέστακταί τις ἀπόρροια θεϊκή. Οὗ	δὴ	χάριν καὶ ἄκοντες μὲν ὁμολογοῦσιν
[48]	καὶ ἀναμίξας ἔχρωσε κυάνῳ, οὗ	δὴ	χάριν μελάντερον τὸ χρῶμα τοῦ
[24]	ἄλλοις Σκυθῶν διδάσκαλον (νόσου. Ὧν	δὴ	χάριν (οὐ γὰρ οὐδαμῶς ἀποκρυπτέον)
[101]	τὸ ποιητικὸν δὴ τοῦτο· πῇ	δὴ	χρήματα πολλὰ φέρω τάδε; Πῇ
[115]	πιστεύσαντες ἀπαλλαγῆναι μὲν παθῶν, ἃ	δὴ	ψυχῆς νόσοι, ἀποσπασθῆναι δὲ ἁμαρτίας;
[24]	τι οἴκοι, οἷα εἰκός) Εἶα	δή,	ὦ Ἡράκλεις" εἶπεν· νῦν σοι
[71]	ὁ τοῦ Γρύλλου σοφίζεται ἢ	δηλαδὴ	(παρὰ τῆς προφήτιδος τῆς Ἑβραίων
[113]	προτροπὴ μόνη καὶ πρὸς ὅλον	δηλαδὴ	τὸν βίον, ἐν παντὶ καιρῷ,
[112]	διδάσκαλος κατηχεῖ, καὶ τὸ πᾶν	ἤδη	Ἀθῆναι καὶ Ἑλλὰς γέγονεν τῷ
[73]	πάντα ἠσχο λημένη, μόλις ποτὲ	ἤδη	ἀλήθειαν μαρτυρήσουσα, μᾶλλον δὲ ἐξομολογουμένη
[7]	ἀλλ' ἄνωθεν ἀρχῆθεν, νῦν δὲ	ἤδη	ἀπολλυμένους ἐπιφανεὶς περισέσωκεν. Τὸ γὰρ
[58]	θάλατταν (τὰς Νηρεΐδας. Μάγοι δὲ	ἤδη	ἀσεβείας τῆς σφῶν αὐτῶν ὑπηρέτας
[75]	ἀσθενεῖς, οὐκ ἐφικόμενοι τοῦ τέλους.	~Ἤδη	γὰρ οἶμαι παντί τῳ δῆλον
[61]	ἀπογυμνούμεναι, (ἀπὸ τῆς ἀκρασίας ἐλεγχόμεναι.	Ἤδη	δὲ ἀναφανδὸν τῆς ἀκολασίας ὅλης
[38]	ὡς ἄνθρωπος ἐρωτικός, ὡς δράκων.	~Ἤδη	δὲ καὶ αὐτοὶ φαίνονται οἱ
[14]	ἐγκαταφυτεύσαντας τῷ βίῳ τὰ μυστήρια.	~Ἤδη	δέ, καὶ γὰρ καιρός, αὐτὰ
[8]	τῷ φόβῳ τοὺς σκληροκαρδίους προὔτρεπεν·	ἤδη	δὲ καὶ διὰ Μωσέως τοῦ
[74]	δ' οὔτις ἐρήρισται κράτος ἄλλος.	~Ἤδη	δὲ καὶ ἐπὶ τῆς σκηνῆς
[31]	συγγραφεῖς ἐκθειά ζουσιν καὶ σέβουσιν,	ἤδη	δὲ καὶ ὅλαι πόλεις μουσεῖα
[36]	τὸν Ἥλιον {Αὐγέαν} Πανύασσις ἱστορεῖ.	Ἤδη	δὲ καὶ τὴν Ἥραν τὴν
[42]	ἔχοιεν ἀνθρωπείων ἀνέδην ἐμφορεῖσθαι φόνων·	ἤδη	δὲ κατὰ πόλεις καὶ ἔθνη,
[49]	ἀληθινὸν ἀρχέτυπόν ἐστι τῶν καλῶν.	Ἤδη	δὲ τάφος ἐστὶ τοῦ ἐρωμένου,
[81]	πάντες οἱ πεποιθότες ἐπ' αὐτῷ.	~Ἤδη	δὲ ὑπεροικτείρων ἡμᾶς ὁ κύριος
[12]	Δηὼ δὲ καὶ Κόρη δρᾶμα	ἤδη	ἐγενέσθην μυστικόν, καὶ τὴν πλάνην
[7]	προμηνύων ἀρχῆθεν προφητικῶς, νῦν δὲ	ἤδη	καὶ ἐναργῶς εἰς σωτηρίαν παρα
[122]	Ἰησοῦ καὶ εἰς τοσοῦτον ὅμοιον	ἤδη	καὶ θεῷ. (Οὐκ ἀποκρύπτεται γοῦν
[74]	οὕτως εὐσεβεῖν νομίζομεν. Οὑτοσὶ μὲν	ἤδη	καὶ παρακεκινδυνευμένως ἐπὶ τῆς σκηνῆς
[7]	μὲν τὴν Εὔαν, νῦν δὲ	ἤδη	καὶ τοὺς ἄλλους ἀνθρώπους εἰς
[24]	ὦ Ἡράκλεις" εἶπεν· νῦν σοι	ἤδη	καιρός, ὥσπερ Εὐρυσθεῖ, ἀτὰρ δὴ
[30]	Ὅμηρος τὸ λελεγμένον· τοὺς δ'	ἤδη	κάτεχεν φυσίζοος αἶα ἐν Λακεδαίμονι
[34]	Ἀττικῆς Ἀθήνησι περιώρισται· αἶσχος δὲ	ἤδη	κοσμικὸν οἵ τε ἀγῶνες καὶ
[47]	ἐπιμορφάζετε εὐσέβειαν συκοφαντοῦντες τὴν ἀλήθειαν,	ἤδη	μὲν αὐτόθεν δῆλον· οὐ μὴν
[37]	ὅτε ἄνθρωπος ἦν, νῦν δὲ	ἤδη	μοι δοκοῦσι (καὶ οἱ μῦθοι
[27]	αὐτοῦ, ἣν ἠγάπησεν ἡμᾶς, ὄντας	ἤδη	νεκροὺς τοῖς παραπτώμασιν συνεζωοποίησεν τῷ
[2]	καὶ τοὺς ληναΐζοντας ποιητάς, τέλεον	ἤδη	παροινοῦντας, κιττῷ που ἀναδήσαντες, ἀφραίνοντας
[110]	ὡς ἔπος εἰπεῖν τὰ πάντα	ἤδη	πέλαγος γέγονεν ἀγαθῶν. ~Μικρὸν δέ,
[88]	κυρίου διδάξω ὑμᾶς. Εἶτα ὡς	ἤδη	πεπιστευκόσι συντόμως ἐπιλέγει τίς ἐστιν
[92]	ἀναπτῆναι παρορμῶν. ~Εἶτα κύνες μὲν	ἤδη	πεπλανημένοι ὀδμαῖς ῥινηλα τοῦντες ἐξίχνευσαν
[27]	τινες καὶ εἴ τινες, ἵν'	ἤδη	ποτὲ τῆς πλάνης λήξητε, αὖθις
[39]	(τόν" που κέκληκεν; Διόνυσον δὲ	ἤδη	σιωπῶ τὸν χοιροψάλαν· Σικυώνιοι τοῦτον
[8]	τὸν ἄνθρωπον γλιχόμενος· καὶ αὐτὸς	ἤδη	σοὶ ἐναργῶς ὁ λόγος λαλεῖ,
[26]	τὴν σκηνὴν ποιηταί. Φιλοσόφων δὲ	ἤδη	τινὲς καὶ αὐτοὶ μετὰ τοὺς
[96]	ἀπασχολεῖ ἔθη προκατηχημένους, ἀκούοιτ' ἂν	ἤδη	τὸ μετὰ τοῦτο ὅπως ἔχει·
[76]	ἄμουσ' ὑλακτῶν ὥστε βαρβάρῳ μαθεῖν.	(Ἥδη	δὲ ἐν Ἴωνι τῷ δράματι
[57]	δείκνυσιν ἡ πυρά, κἂν γυμνὴν	ἴδῃ	τις ἀνάγραπτον γυναῖκα, (τὴν χρυσῆν"
[57]	γὰρ πάνυ δὴ σαφῶς τὰ	εἴδη	τῶν ἀγαλμάτων τὴν (διάθεσιν τῶν
[55]	ἃ δὴ καὶ ὑποφαίνονται ἀμυδρῶς	σκιοειδῆ	φαντάσματα" ~Ταῦθ' ὑμῶν οἱ θεοὶ
[65]	πολλὰς μέντοι ὕστερον περιόδους ἐτῶν	ἀνθρωποειδῆ	ἀγάλματα σέβειν αὐτοὺς Βήρωσσος ἐν
[46]	εὐπρόσωπον ταύτην κακοτεχνίαν ὡρμη κότων.	Ἐπειδὴ	δὲ ἤνθησεν ἡ τέχνη, ηὔξησεν
[8]	φῶς, ἐὰν παρακούσῃς, τὸ πῦρ.	Ἐπειδὴ	δὲ καὶ κίονος καὶ βάτου
[40]	Ἠλεῖοι τὸν Δία. ~Εἶεν δή·	ἐπειδὴ	οὐ θεοί, οὓς θρῃσκεύετε, αὖθις
[1]	τῶν Εὐνόμου βελτίονα νόμων. Ῥήγνυται	χορδὴ	τῷ Λοκρῷ· ἐφίπταται ὁ τέττιξ
[15]	τοῖς κόλποις τῆς Δηοῦς, τιμωρίαν	ψευδῆ	τῆς βιαίας συμπλοκῆς ἐκτιννύων, ὡς
[99]	βίος ἔδοξέ μοι γεγονέναι, τοσαύτῃ	σπουδῇ	περὶ τὴν ὕλην καταγινόμενος. Ἐπιτέτριπται
[4]	τοὺς τοιούτους λίθους ἡ οὐράνιος	ᾠδὴ	αὐτὴ μετεμόρφωσεν εἰς ἀνθρώπους ἡμέρους.
[1]	ἐτιθάσευε τὰ θηρία γυμνῇ τῇ	ᾠδῇ	καὶ δὴ τὰ δένδρα, τὰς
[1]	ἢ θρῆνος ὄφεως ἦν ἡ	ᾠδή,	οὐκ ἔχω λέγειν. Ἀγὼν δὲ
[1]	τὴν (λείπουσαν ἀνεπλήρωσε χορδήν. Οὔκουν	ᾠδῇ	τῇ Εὐνόμου ἄγεται ὁ τέττιξ,
[113]	τὰ διηγήματα, παιδεύσει με ἡ	ᾠδή.	Ὡς μέχρι νῦν ἐπλανώμην (ζητῶν
[73]	δὲ ἐξομολογουμένη τῷ θεῷ τὴν	μυθώδη	παρέκβασιν· παρίτω (δὴ ὅστις καὶ
[115]	τὸν σωτῆρα λόγον, καὶ τῇ	ἐπῳδῇ	τοῦ θεοῦ πιστεύσαντες ἀπαλλαγῆναι μὲν
[30]	φριξότριχα, ῥωστικόν· Δικαίαρχος δὲ σχιζίαν,	νευρώδη,	μέλανα, γρυπόν, ὑποχαροπόν, τετανότριχα. Οὗτος
[5]	ἣ μὲν κρέκῃ, τὸ δὲ	ἐμπνέῃ,	ὃ δὲ χωρήσῃ τὸν (κύριον.
[51]	τὸ τῶν ὀστρέων γένος, ἀλλὰ	ζῇ	γε καὶ αὔξεται, πρὸς δὲ
[114]	ἀίδιος, καὶ ὅσα μετείληφεν αὐτοῦ,	ζῇ,	ἡ νὺξ δὲ εὐλα βεῖται
[89]	καὶ τὸν ὄντως ὄντα πατέρα	ἐπιζη	τήσομεν, οἷον δηλητήριον φάρμακον τὴν
[109]	τραχεῖα" μὲν τὸ πρῶτον, ἀλλ'	ἀγαθὴ	κουροτρόφος" καὶ σεμνὴ μὲν ἡ
[117]	ἐσχάτης ἀναπνοῆς παραμένουσα καὶ παραπομπὸς	ἀγαθὴ	ὅλῳ καὶ τελείῳ τῷ τῆς
[84]	περιφρονείτω τις τοῦ λόγου, μὴ	λάθῃ	καταφρονῶν ἑαυτοῦ. Λέγει γάρ που
[102]	ἔστι θεὸς ἡ ἶρις, ἀλλὰ	πάθη	ἀέρων καὶ νεφῶν, καὶ ὃν
[22]	καὶ τὸ πῦρ ἐλέγχει τὰ	πάθη	δᾳδουχούμενον. Ἀπόσβεσον, ὦ ἱεροφάντα, τὸ
[32]	τ' αὖ καὶ δάκρυα καὶ	πάθη	καὶ (μαχλώσας ἡδονάς. Κάλει μοι
[32]	τοῦ Ποσειδῶνος ὑμῶν ἐστενοχωρεῖτο τὰ	πάθη.	Κάλει μοι καὶ τὸν Ἀπόλλω·
[102]	θεὼ διδυμάονε παρ' ὑμῖν νομίζοιντο,	πάθη	ταῦτα περὶ τὰ ζῷα συμβαίνοντα
[59]	σύνοικον εἰκόνα, σύμβουλον, συνόμιλον, συνέστιον,	συμπαθῆ,	ὑπερπαθῆ· ἀνάθημα γεγόναμεν τῷ θεῷ
[59]	εἰκόνα, σύμβουλον, συνόμιλον, συνέστιον, συμπαθῆ,	ὑπερπαθῆ·	ἀνάθημα γεγόναμεν τῷ θεῷ ὑπὲρ
[96]	ὑμᾶς ἔτι τῆς ἀληθείας ἀπασχολεῖ	ἔθη	προκατηχημένους, ἀκούοιτ' ἂν ἤδη τὸ
[101]	στρατηγοῦ. ~Καθάπερ οὖν κάρῳ καὶ	μέθῃ	βεβαρημένοι ἀνανήψατε καὶ διαβλέψαντες ὀλίγον
[96]	νενοηκότες. ~Πιστεύσατε ἡμῖν κἂν ὡς	μέθῃ,	ἵνα σωφρονήσητε· πιστεύσατε κἂν ὡς
[111]	δι' ἁπλότητα λελυμένος ἄνθρωπος (ἁμαρτίαις	εὑρέθη	δεδεμένος. Τῶν δεσμῶν λῦσαι τοῦτον
[58]	ἅγιον προσωπείοις δαιμονίων κεκωμῳδήκατε, τὴν	ἀληθῆ	θεοσέβειαν δεισιδαμονίᾳ σατυρίσαντες. ~Αὐτὰρ ὃ
[43]	μαν τεύεται Σόλων· τοῦτον εὑρήσεις	ἀληθῆ	μόνον, ὦ βάρβαρε, τὸν χρησμόν·
[68]	ποτ' ἂν τὸν θεὸν τὸν	ἀληθῆ,	ὁ δὲ λόγος ὁ ὑγιής,
[71]	σὰρξ δύναται τὸν ἐπουράνιον καὶ	ἀληθῆ	ὀφθαλμοῖς ἰδεῖν θεὸν ἄμβροτον, ὃς
[112]	μαθητὰς θεοῦ γεγονότας, τὴν ὄντως	ἀληθῆ	σοφίαν ἐπανῃρημένους, ἣν φιλοσοφίας ἄκροι
[105]	ἀκτημοσύνη· οὐδέ τις τὴν ὄντως	ἀληθῆ	σοφίαν χαλκῷ δῃώσας" μεταλλάξαι εὔχεται
[79]	πάλιν ἑαυτὸν δεικνύναι ὁ θεὸς	βουληθῇ	διὰ Μωυσέως; Ἴδετε ἴδετε ὅτι
[117]	τοῦ θείου λόγου ἀναζωπυρούμενον ἐκλάμπειν	δυνηθῇ·	καὶ τὸ μέγιστον ἅμα τῷ
[89]	καὶ τοῦ τρισαθλίου τούτου ἔθους	ἐμισήθη	ἡ θεοσέβεια· οὐ γὰρ ἂν
[89]	ἡ θεοσέβεια· οὐ γὰρ ἂν	ἐμισήθη	ποτὲ ἢ ἀπηγορεύθη ἀγαθὸν τοσοῦτον,
[121]	ἀργύρου καὶ χρυσοῦ, μὴ δόξης	ἐπέλθῃ	πόθος, ὅσος αὐτοῦ (τοῦ τῆς
[14]	λέγω, τὴν φιλομηδέα, ὅτι μηδέων	ἐξεφαάνθη,	μηδέων ἐκείνων τῶν ἀποκεκομμένων Οὐρανοῦ,
[107]	ζωὴ παρὰ θεῷ. Ἀγαλλιάσθωσαν καὶ	εὐφρανθή	τωσαν ἐπὶ σοὶ πάντες οἱ
[3]	δαιμονῶντες εἰς διαφθοράς, ὕβρεις ὀργιάζοντες,	πένθη	ἐκθειάζοντες, τοὺς ἀνθρώπους ἐπὶ τὰ
[106]	ὡς ἐκείνοις τὸ γῆρας, ἀποδύσασθαι	δοθῇ.	Ἀκούσατέ μου καὶ μὴ τὰ
[57]	ὁ Πυγ μαλίων ἐκεῖνος ἐλεφαντίνου	ἠράσθη	ἀγάλματος· τὸ ἄγαλμα Ἀφροδίτης ἦν
[57]	νεκρᾷ τις συνετάφη, οὐδ' ἂν	ἠράσθη	δαίμονος καὶ λίθου ἄνθρωπος σωφρονῶν.
[57]	ἦν καὶ καλὴ ἦν, ἕτερος	ἠράσθη	ταύτης καὶ μίγνυται τῇ λίθῳ·
[80]	Δαβίδ· Δράξασθε παιδείας, μή ποτε	ὀργισθῇ	κύριος, καὶ ἀπολεῖσθε ἐξ ὁδοῦ
[80]	ἀπολεῖσθε ἐξ ὁδοῦ δικαίας, ὅταν	ἐκκαυθῇ	ἐν τάχει ὁ θυμὸς αὐτοῦ.
[89]	γὰρ ἂν ἐμισήθη ποτὲ ἢ	ἀπηγορεύθη	ἀγαθὸν τοσοῦτον, οὗ μεῖζον οὐδὲν
[18]	ἐκ τοῦ πάλλειν τὴν καρδίαν	προσηγορεύθη·	οἱ δὲ Τιτᾶνες, οἱ καὶ
[82]	Ἀλλ' ὅταν, οἶμαι, ἐγγραφῇ καὶ	πολιτευθῇ	καὶ τὸν πατέρα ἀπολάβῃ, τότε
[32]	τοσοῦτος περὶ τὰ ἀφρο δίσια	ἐξεχύθη,	ὡς ἐπιθυμεῖν μὲν πασῶν, ἐκπληροῦν
[110]	θεῷ" οὔθ' ὅτε τὸ πρῶτον	προεκηρύχθη,	ἀπιστηθείς, οὔθ' ὅτε τὸ ἀνθρώπου
[30]	Λακεδαίμονι αὖθι, φίλῃ ἐν πατρίδι	γαίῃ.	(Προσίτω δὲ καὶ ὁ τὰ
[7]	δράκων, οὓς ἂν οἷός τε	εἴη	ἐκ γενετῆς σφετερίσασθαι, λίθοις καὶ
[33]	ἀπο καλοῦσιν. Μακρὸν δ' ἂν	εἴη	μοιχείας αὐτοῦ παντοδαπὰς καὶ (παίδων
[87]	ἐξηρτημένος. (Οὐκ ἄν τις οὕτως	ἐκπλαγείη	τῶν ἄλλων ἁγίων τὰς προτροπὰς
[36]	τὸν αὑτοῦ (Νύκτιμος ὄνομα αὐτῷ)	παραθείη	ὄψον τῷ Διί. ~Καλός γε
[27]	ἀσελγῶς βεβιωκότων ἀναγέγραπται· τύφῳ καὶ	μανίῃ	δὲ βαδίζετε καὶ τρίβον ὀρθὴν
[103]	ἀνόητοι· θεὸς δὲ ὑμῖν ἀνανῆψαι	δοίη	ποτὲ τοῦδε τοῦ ὕπνου καὶ
[53]	ὁπηνίκα ἤνθει ἡ ἑταίρα ἡ	Θεσπιακή,	οἱ ζωγράφοι πάντες τῆς Ἀφροδίτης
[101]	πλάνης ἐπιτήδειοι πείθεσθαι γίνεσθε, συνηθείᾳ	κακῇ	δεδου λωμένοι, ἧς ἀπηρτημένοι αὐθαίρετοι
[57]	Οὐδὲ γὰρ ἂν θεᾷ τις	συνεπλάκη,	οὐδ' ἂν νεκρᾷ τις συνετάφη,
[78]	προφήτης ἀπὸ προσώπου σου ὄρη	τακή	σονται, ὡς ἀπὸ προσώπου πυρὸς
[36]	σῆψις γὰρ αἵματος ἰχὼρ νοεῖται.	Ἀνάγκη	τοίνυν θεραπείας καὶ (τροφὰς παρεισάγειν
[5]	τὸν λόγον, ἵν' ἣ μὲν	κρέκῃ,	τὸ δὲ ἐμπνέῃ, ὃ δὲ
[94]	τὴν κληρονομίαν ἐγχειρίζει ἡ ἀίδιος	διαθήκη	τοῦ θεοῦ τὴν ἀίδιον δωρεὰν
[57]	βάραθρον γενομένη. Δραστήριος μὲν ἡ	δημιουργική,	ἀλλ' οὐχ οἵα τε ἀπατῆσαι
[26]	τοῖς ἀνθρώποις καὶ σωματικῶς ἀναπλάττονται,	Δίκη	τις καὶ Κλωθὼ καὶ Λάχεσις
[69]	περιπορευόμενος· τῷ δ' ἀεὶ ξυνέπεται	δίκη	τῶν ἀπολειπομένων τοῦ θείου νόμου
[84]	τοῖς ἀπίστοις ἢ κρίσις καὶ	καταδίκη;	Οὐ κάμνει δὲ ὁ κύριος
[45]	τὰς Ὑπερβορέων γυναῖκας; Ὑπερόχη καὶ	Λαοδίκη	κέκλησθον, ἐν τῷ Ἀρτεμισίῳ ἐν
[63]	σωτηρίους ἀφικνεῖσθαι θύρας ὑπολείπεται σοφία	θεϊκή·	ἐντεῦθεν ὥσπερ ἐξ ἱεροῦ τινος
[110]	τε εὐπροσίτῳ ἡ δύναμις ἡ	θεϊκὴ	ἐπιλάμψασα τὴν γῆν σωτηρίου σπέρματος
[68]	ἐνδια (τρίβουσιν ἐνέστακταί τις ἀπόρροια	θεϊκή.	Οὗ δὴ χάριν καὶ ἄκοντες
[113]	γαμητέον, εἰ πολιτευτέον, εἰ παιδοποιητέον·	καθολικὴ	δὲ ἄρα προτροπὴ μόνη καὶ
[4]	μισοῦντες ἀλλήλους" ᾗ φησιν ἡ	ἀποστολικὴ	γραφή· ὅτε δὲ ἡ χρηστότης
[8]	σωτηρίαν παρα καλῶν. ~Φύγωμεν οὖν	ἀποστολικῇ	πειθόμενοι παραγγελίᾳ τὸν ἄρχοντα τῆς
[1]	καὶ τέττιγα τὸν Πυθικόν· πανήγυρις	Ἑλληνικὴ	ἐπὶ νεκρῷ δράκοντι συνεκροτεῖτο Πυθοῖ,
[110]	σωτὴρ ἡμῶν λόγος, πηγὴ ζωοποιός,	εἰρηνική,	ἐπὶ πᾶν τὸ πρόσωπον τῆς
[38]	Ποδάγρας ἄλλης Ἀρτέμιδος ἐν τῇ	Λακωνικῇ	ἱερόν, (ὥς φησι Σωσίβιος. Πολέμων
[42]	θάλατταν ἐπταικότων, αὐτίκα μάλα τῇ	Ταυρικῇ	καταθύουσιν Ἀρτέμιδι· ταύτας σου τὰς
[118]	πορνίδιον ὡραῖον, ἡδονή, πανδήμῳ τερπόμενον	μουσικῇ.	δεῦρ' ἄγ' ἰών, πολύαιν' Ὀδυσεῦ,
[1]	δένδρα, τὰς φηγούς, μετεφύτευε τῇ	(μουσικῇ.	Ἔχοιμ' ἄν σοι καὶ ἄλλον
[5]	δαίμονας ἀληθεῖ πρὸς αὐτοῦ διωκομένους	μουσικῇ,	ᾗ τοῦ Σαοὺλ ἐνεργουμένου ἐκεῖνος
[1]	Ἑλλήνων ᾄδεται χορῷ) τέχνῃ τῇ	μουσικῇ	ὃ μὲν ἰχθὺν δελεάσας, ὃ
[2]	οὖν μύθοις κενοῖς πεπιστεύκατε, θέλγεσθαι	μουσικῇ	τὰ ζῷα ὑπολαμβάνοντες; Ἀληθείας δὲ
[73]	ἡ φιλοσοφία) ἀλλὰ καὶ αὐτὴ	ποιητικὴ	ἡ περὶ τὸ ψεῦδος τὰ
[27]	ἡμῖν ἡ προφητικὴ παρεγγυᾷ καὶ	ποιητικὴ	Σίβυλλα· παρεγγυᾷ δὲ καὶ ἡ
[9]	φωνὴ πρόδρομος τοῦ λόγου, φωνὴ	παρακλητική,	προετοιμάζουσα εἰς σωτηρίαν, φωνὴ προτρέπουσα
[27]	δὲ λάβεσθε. (Ταῦτα ἡμῖν ἡ	προφητικὴ	παρεγγυᾷ καὶ ποιητικὴ Σίβυλλα· παρεγγυᾷ
[4]	ἄνθρωπος ἀγνοίᾳ βεβαπτισμένος. Μάρτυς ἡμῖν	προφητικὴ	παρίτω φωνή, συνῳδὸς ἀληθείας, τοὺς
[9]	ἐξέστω εἰπεῖν, φωνὴ τοῦ λόγου	προτρεπτικὴ	ἐν ἐρήμῳ βοῶσα. Τί βοᾷς,
[9]	καὶ τὸ πᾶν γίνεται φωνὴ	προτρεπτική;	Πυθώμεθα τοίνυν αὐτοῦ· τίς πόθεν
[2]	που ἀναδήσαντες, ἀφραίνοντας ἐκτόπως τελετῇ	βακχικῇ,	αὐτοῖς σατύροις καὶ θιάσῳ μαινόλῃ,
[5]	τὴν ἀέρος ἀπηνῆ ψυχρότητα τῇ	παραπλοκῇ	τοῦ πυρὸς ἐτιθάσευεν, τοὺς (νεάτους
[60]	τὴν γυμνήν, τὴν ἐπὶ τῇ	συμπλοκῇ	δεδεμένην, καὶ τῇ Λήδᾳ περιποτώμενον
[84]	ξενοδοχοῦμεν ταῖς ψυχαῖς τὸν θεόν;	Μεγάλη	γὰρ τῆς ἐπαγγελίας αὐτοῦ ἡ
[51]	καθάπερ οἱ σπάλακες καὶ ἡ	μυγαλῆ,	ἥν φησιν ὁ Νίκανδρος τυφλήν
[93]	ἔστι κληρονομία τοῖς θεραπεύουσι κύριον"	καλή	γε καὶ ἐράσμιος ἡ κληρονομία,
[57]	ἐν Κνίδῳ λίθος ἦν καὶ	καλὴ	ἦν, ἕτερος ἠράσθη ταύτης καὶ
[33]	τῷ ποιμένι, ἥτις αὐτῶν δόξει	καλή.	~Ἴθι δὴ καὶ τοὺς ἀγῶνας
[59]	Ὅμηρε, τὴν ᾠδήν· οὐκ ἔστι	καλή,	μοιχείαν διδάσκει· πορνεύειν δὲ ἡμεῖς
[76]	Ἴωνι τῷ δράματι γυμνῇ τῇ	κεφαλῇ	ἐκκυκλεῖ τῷ θεάτρῳ τοὺς θεούς·
[35]	ἐν Φεραῖς, Ἡρακλῆς ἐν Σάρδεσιν	Ὀμφάλῃ,	Λαομέδοντι δ' ἐθήτευε Ποσειδῶν καὶ
[116]	τὰ πεπυρακτωμένα τοῦ πονηροῦ ἀποσβέσωμεν	βέλη	ταῖς ὑδατίναις ἀκμαῖς ταῖς ὑπὸ
[15]	οἱ Φρύγες τελίσκουσιν Ἄττιδι καὶ	Κυβέλῃ	καὶ Κορύβασιν. Τεθρυλήκασιν δὲ ὡς
[18]	καὶ τοῦ Διονύσου ἐμβαλόντες τὰ	μέλη,	καθήψουν πρότερον· ἔπειτα ὀβελίσκοις (περιπείραντες
[18]	τοὺς Τιτᾶνας αἰκίζεται καὶ τὰ	μέλη	τοῦ Διονύσου Ἀπόλλωνι τῷ παιδὶ
[64]	αὐτοῖν μόνον, τὸ πῦρ, θεὸν	ὑπειλή	φατον Ἵππασός τε ὁ Μεταποντῖνος
[48]	κατακέχρηται εἰς δημιουργίαν μικτῇ καὶ	ποικίλῃ.	Ῥίνημα γὰρ χρυσοῦ ἦν αὐτῷ
[30]	φυσίζοος αἶα ἐν Λακεδαίμονι αὖθι,	φίλῃ	ἐν πατρίδι γαίῃ. (Προσίτω δὲ
[14]	τε καὶ κυπρογενής" ἡ Κινύρᾳ	φίλη	(τὴν Ἀφροδίτην λέγω, τὴν φιλομηδέα,
[121]	ἐλαφρόν ἐστιν. ~Σπεύσωμεν, δράμωμεν, ὦ	θεοφιλῆ	καὶ θεοείκελα τοῦ λόγου {ἄνθρωποι}
[77]	διδάσκει· τὸ γὰρ ψεῦδος οὐ	ψιλῇ	τῇ παραθέσει τἀληθοῦς διασκεδάννυται, τῇ
[24]	τοὺς θεοὺς τούτους πλάνην, ἀθέους	ἐπικεκλή	κασιν, εἰ καὶ τὴν ἀλήθειαν
[28]	Μεσσήνιοι Κορυφασίαν ἀπὸ τῆς μητρὸς	ἐπικεκλή	κασιν· ἐπὶ πᾶσι τὴν Πάλλαντος
[57]	λίθου ἄνθρωπος σωφρονῶν. Ὑμᾶς δὲ	ἄλλῃ	γοητείᾳ ἀπατᾷ ἡ τέχνη, εἰ
[20]	ὅπου γε Ἀθηναίοις καὶ τῇ	ἄλλῃ	Ἑλλάδι, αἰδοῦμαι καὶ λέγειν, αἰσχύνης
[57]	τοῦτο Φιλοστέφανος ἱστορεῖ· Ἀφροδίτη δὲ	ἄλλη	ἐν Κνίδῳ λίθος ἦν καὶ
[11]	ἡ Κασταλίας πηγὴ καὶ Κολοφῶνος	ἄλλη	πηγή, καὶ τὰ ἄλλα ὁμοίως
[42]	Τῶν Θαυμα σίων Συναγωγῇ ἐν	Πέλλῃ	τῆς Θετταλίας Ἀχαιὸν ἄνθρωπον (Πηλεῖ
[44]	ἀλλ' εἰς ἐπίδοσιν ἐλθοῦσα καὶ	πολλὴ	δὴ ῥυεῖσα, δημιουργὸς πολλῶν καθίσταται
[106]	ἐξ ὅλης καρδίας μετανοήσωμεν, ὡς	ὅλῃ	καρδίᾳ (δυνηθῆναι χωρῆσαι τὸν θεόν.
[2]	βακχικῇ, αὐτοῖς σατύροις καὶ θιάσῳ	μαινόλῃ,	σὺν καὶ τῷ ἄλλῳ δαιμόνων
[113]	συμβουλή, σοφίας ἀίδιον μνηστευομένη ἔρωτα·	ἐντολὴ	δὲ κυρίου τηλαυγής, φωτίζουσα ὀφθαλμούς"
[54]	προσηγορεύετο ὁ Νικαγόρας καὶ τῇ	(στολῇ	τοῦ Ἑρμοῦ ἐκέχρητο, ὡς αὐτὸς
[47]	ὥς φησι Πολέμων ἔν τινι	(ἐπιστολῇ.	Ἐγενέσθην δὲ καὶ ἄλλω τινὲ
[35]	κλυτὸς Ἀμφιγυήεις, τλῆ δὲ Ποσειδάων,	τλῆ	δ' ἀργυρότοξος Ἀπόλλων ἀνδρὶ παρὰ
[35]	παρὰ θνητῷ θητευέμεν εἰς ἐνιαυτόν·	τλῆ	δ' ὀβριμόθυμος Ἄρης ὑπὸ πατρὸς
[35]	πως γράφων· τλῆ μὲν Δημήτηρ,	τλῆ	δὲ κλυτὸς Ἀμφιγυήεις, τλῆ δὲ
[35]	Δημήτηρ, τλῆ δὲ κλυτὸς Ἀμφιγυήεις,	τλῆ	δὲ Ποσειδάων, τλῆ δ' ἀργυρότοξος
[29]	δεδέσθαι φησὶν ἐπὶ μῆνας τρισκαίδεκα·	τλῆ	μὲν Ἄρης, ὅτε μιν Ὦτος
[35]	θεοὺς ἱστορεῖ ὧδέ πως γράφων·	τλῆ	μὲν Δημήτηρ, τλῆ δὲ κλυτὸς
[79]	πεποι θότες, ἀναίσθητος γὰρ ἡ	ὕλη.	Ἔτι φησίν· ὁ κύριος σείσει
[56]	τέχνη, περιβέβληται τὸ σχῆμα ἡ	ὕλη,	καὶ τὸ πλούσιον τῆς οὐσίας
[48]	ὁμώνυμος ἐκείνῳ τῷ Βρυάξιδι· ὃς	ὕλῃ	κατακέχρηται εἰς δημιουργίαν μικτῇ καὶ
[51]	γὰρ ὡς ἀληθῶς τὸ ἄγαλμα	ὕλη	νεκρὰ τεχνίτου χειρὶ μεμορφωμένη· ἡμῖν
[62]	τῆς θεοδοξίας τὸ σχῆμα τῇ	ὕλῃ	περιτεθείκασιν; Ἀλλ' ὑμεῖς μὲν ὅπως
[56]	Ὀλύμπιος· ἐνδεὴς ἀεί ποτε ἡ	ὕλη	τῆς τέχνης, ὁ θεὸς δὲ
[70]	ὅσα πέρ τε βροτοὶ κενεόφρονι	βουλῇ·	ἀλλὰ γὰρ αἴρουσι πρὸς οὐρανὸν
[109]	τοῖς πᾶσι συμπληρουμένης τῆς ἀληθείας,	βουλῇ	καὶ πράξει καὶ λόγῳ μηδὲ
[113]	φασιν οἱ πρεσβύτεροι, πολυχρόνιός ἐστι	συμβουλή,	σοφίας ἀίδιον μνηστευομένη ἔρωτα· ἐντολὴ
[32]	οὐδὲ ἡ Μάρπησσα οὐδὲ ἡ	Ὑψιπύλη·	Δάφνη γὰρ ἐξέφυγε μόνη καὶ
[40]	οὐκ ἀποδρᾶναι ἡμᾶς φυλάττουσιν, Ἀσκραῖε,	μὴ	ἁμαρτάνειν δὲ ἴσως, οἱ ἁμαρτιῶν
[44]	ἀνοήτου γέγονε πηγή· εἶτα δὲ	μὴ	ἀνακοπεῖσα, ἀλλ' εἰς ἐπίδοσιν ἐλθοῦσα
[63]	προσκυ νούντων. Εἰ γὰρ καὶ	μὴ	ἀνθρώπινα τὰ ἔργα τὰ ἐν
[57]	γραφή· ἐπαινείσθω μὲν ἡ τέχνη,	μὴ	ἀπατάτω δὲ τὸν ἄνθρωπον ὡς
[68]	Πλάτων, ἐπαφᾶσαι τῆς ἀληθείας· ἀλλὰ	μὴ	ἀποκάμῃς· ξύν μοι λαβοῦ τῆς
[82]	τὸν ὄντως ὄντα πατέρα οὐ	μὴ	ἀπολάβητε, οὐδ' οὐ μὴ εἰσελεύσεσθέ
[82]	νεολαία ἡ ἐμή· ἢν γὰρ	μὴ	αὖθις ὡς τὰ παιδία γένησθε
[119]	οὐρανούς, ὦ γέρον, ὁ Θήβας	μὴ	βλέπων. ~Ὢ τῶν ἁγίων ὡς
[52]	ὅμως τῶν ἀγαλμάτων, φαίνεσθαι δὲ	μὴ	βουλόμενοι αὐτῶν ὅλως περιφρονοῦντες, ἐλέγχονται
[34]	κατὰ πόλεις ἀνίστανται Διονύσῳ· εἰ	μὴ	γὰρ Διονύσῳ πομπὴν ἐποιοῦντο καὶ
[104]	θεόθεν ἐπιλέγεσθαί σοι τὰς φωνάς·	μὴ	γὰρ οἴου λίθους μὲν εἶναι
[15]	οἶδ' ὅτι κινήσει γέλωτα καὶ	μὴ	γελασείουσιν ὑμῖν διὰ τοὺς ἐλέγχους·
[23]	τὸν θεόν, τὸν ὄντα ὄντως	μὴ	γνωρίζοντες θεόν, ἑτέρᾳ δὲ καὶ
[109]	ἀρχὴν μηδὲ ἐπιθυμεῖν ἐθέλειν ὧν	μὴ	δεῖ; Ἀλλ' ὑμεῖς μὲν τὸ
[115]	ἵνα ἵλεως ᾖ, ἀποδῶμεν καὶ	μὴ	δεομένῳ μισθὸν εὐχάριστον, εὐπείθειαν, οἷόν
[92]	(κατὰ Δημόκριτον. Μὴ δῆτα οὖν,	μὴ	δῆτα ἐξανδραποδισθῶμεν μηδὲ ὑώδεις γενώμεθα,
[92]	ἐπὶ φορυτῷ μαργαίνουσιν" (κατὰ Δημόκριτον.	Μὴ	δῆτα οὖν, μὴ δῆτα ἐξανδραποδισθῶμεν
[10]	οἷόν τε ἦν πρότερον, εἰ	μὴ	διὰ Χριστοῦ πεπορευμένοις, δι' οὗ
[20]	μυουμένοις ἀπαγορεύεται εἰσέτι νῦν, ἵνα	μὴ	δοκοῖεν οἱ τετελεσμένοι μιμεῖσθαι τὴν
[121]	ἡμᾶς τοσοῦτος ἀργύρου καὶ χρυσοῦ,	μὴ	δόξης ἐπέλθῃ πόθος, ὅσος αὐτοῦ
[54]	θεὸν ὑπερηφάνει, τὸ ἄγαλμα γῆμαι	μὴ	δυνά μενος· Λάμιαν δὲ τὴν
[108]	τὸν οὐρανόν, ἐπεὶ θεὸν νοῆσαι	μὴ	δύναται (ἀπηξιωμένα τοῦ λόγου. Εἶτ'
[37]	ἐτεκτήναντο. Τέθνηκε γὰρ ὁ Ζεὺς	(μὴ	δυσφόρει) ὡς Λήδα, ὡς κύκνος,
[85]	καρδίαν, ὁδούς τε τὰς κυριακὰς	μὴ	ἐγνωκόσιν, ἃς εὐθείας ποιεῖν καὶ
[79]	ἢ τίνι ὁμοιώματι ὡμοιώσατε αὐτόν;	Μὴ	εἰκόνα ἐποίησεν τέκτων, ἢ χρυσοχόος
[82]	οὐ μὴ ἀπολάβητε, οὐδ' οὐ	μὴ	εἰσελεύσεσθέ ποτε εἰς τὴν βασιλείαν
[25]	Μωσέα προστάττοντα θλαδίαν καὶ ἀποκεκομμένον	(μὴ	ἐκκλησιάζειν, καὶ προσέτι τὸν ἐκ
[57]	ἀπατᾷ ἡ τέχνη, εἰ καὶ	μὴ	ἐπὶ τὸ ἐρᾶν προσάγουσα, ἀλλ'
[94]	πορεύεσθε ἐφ' ὕδωρ, καὶ ὅσοι	μὴ	ἔχετε ἀργύριον, βαδίσατε καὶ ἀγοράσατε
[23]	τῶν διαθηκῶν τῆς ἐπαγγελίας, ἐλπίδα	μὴ	ἔχοντες καὶ ἄθεοι ἐν τῷ
[103]	ἐμήν, ἐρεῖ σοι ὁ κύριος,	μὴ	θίγῃς τοῦ ὕδατος ὃ ἐγὼ
[24]	τοῖς Αἰγυπτίοις, εἰ θεοὺς νομίζετε,	μὴ	θρηνεῖτε αὐτοὺς μηδὲ κόπτεσθε· εἰ
[119]	θάνατον ἀσπάζεται. ~Ἧκε, ὦ παραπλήξ,	μὴ	θύρσῳ σκηριπτόμενος, μὴ κιττῷ ἀναδούμενος,
[29]	ἢ τοὺς Ἡφαίστους τοὺς μυθολογουμένους;	Μὴ	καὶ περιττὸς εἶναι δόξω τὰς
[6]	μου τὸ ᾆσμα τὸ σωτήριον	μὴ	καινὸν οὕτως ὑπολάβῃς ὡς σκεῦος
[87]	ὁ κύριος ἤγγικεν" λέγων, εὐλαβεῖσθε	μὴ	καταληφθῶμεν κενοί. Ὑμεῖς δὲ ἐς
[119]	ὦ παραπλήξ, μὴ θύρσῳ σκηριπτόμενος,	μὴ	κιττῷ ἀναδούμενος, ῥῖψον τὴν μίτραν,
[84]	οὖν περιφρονείτω τις τοῦ λόγου,	μὴ	λάθῃ καταφρονῶν ἑαυτοῦ. Λέγει γάρ
[74]	ποτε συνῆκεν πεπλανημένος. (Ἀλλὰ σὺ	μὴ	μέλλων, βροτὲ ποικιλόμητι, βράδυνε, ἀλλὰ
[103]	τῶν καρπῶν ὧν ἐγὼ γεωργῶ,	μὴ	μεταλάμβανε· ἀπόδος, ἄνθρωπε, τὰ τροφεῖα
[114]	καὶ τῶν ἁμαρτιῶν αὐτῶν οὐ	μὴ	μνησθῶ. ~Δεξώμεθα τοὺς νόμους τῆς
[120]	ἕνα λόγον τοῦ θεοῦ, καὶ	μὴ	μόνον τῶν ἀλόγων ζῴων πλεο
[71]	ἀεὶ μεδέοντα ἀθάνατον. ~Καί μοι	μὴ	μόνον, ὦ φιλοσοφία, ἕνα τοῦτον
[24]	εἰ καὶ τὴν ἀλήθειαν αὐτὴν	μὴ	νενοηκότας, ἀλλὰ τὴν πλάνην γε
[92]	καὶ ἀναβλέψωμεν εἰς τὸ φῶς,	μὴ	νόθους ἡμᾶς ἐξελέγξῃ ὁ κύριος
[10]	κλειδί· θεὸν οὐδεὶς ἔγνω, εἰ	μὴ	ὁ υἱὸς καὶ ᾧ ἂν
[62]	τεκταίνηται, προσκαρτερεῖτε, ὅπως δὲ αὐτοὶ	μὴ	ὅμοιοι δι' ἀναισθησίαν τοῖς ἀνδριᾶσιν
[113]	(ὄμματα" Καὶ γὰρ ὥσπερ ἡλίου	μὴ	ὄντος ἕνεκα τῶν ἄλλων ἄστρων
[47]	πεποιῆσθαι Ὀλύμπιχος (ἐν Σαμιακοῖς ἱστορεῖ.	Μὴ	οὖν ἀμφιβάλλετε, εἰ τῶν Σεμνῶν
[86]	ἀπομετρήσαι, ἀντάξιον σωτηρίας μισθὸν ἀριθμήσει.	~Μὴ	οὖν ἀποκάμητε· ἔξεστιν ὑμῖν, ἢν
[79]	(αὐτόν; Καὶ τὰ ἐπὶ τούτοις.	Μὴ	οὖν ἔτι ὑμεῖς εἰδωλολάτραι; Ἀλλὰ
[96]	ἡμῖν τὸ ἆθλον ἀθανασία (πρόκειται.	Μὴ	οὖν ἔτι φροντίζετε μηδὲ {εἰ}
[84]	ὁ ζωὴν (χαρισάμενος ἀκτῖσιν ἰδίαις.	Μὴ	οὖν περιφρονείτω τις τοῦ λόγου,
[20]	Καὶ δὴ (οὐ γὰρ ἀνήσω	μὴ	οὐχὶ εἰπεῖν) ξενίσασα ἡ Βαυβὼ
[82]	ὧν οὐδὲ κεραία παρελεύσεται μία"	μὴ	οὐχὶ ἐπιτελὴς γενομένη· τὸ γὰρ
[85]	μαθεῖν, οὐκ ἂν ἄλλως (σωθῆναι,	μὴ	οὐχὶ ὡς Ἰησοῦς πεπιστευκότας. Φιλάνθρωπος
[89]	ἀλλὰ σφᾶς αὐτούς, καὶ εἰ	μὴ	παιδαγωγῶν ἐτύχομεν ἀγαθῶν, ἐπανωρθώσαμεν; (Εἶτα
[29]	Σκύθαι δὲ τοὺς ὄνους ἱερεύοντες	μὴ	παυέσθων, ὡς Ἀπολλόδωρός φησι καὶ
[55]	Εἰ γὰρ καὶ λαλοῦντί σοι	μὴ	πεπιστεύκασι, νεκροῦ γενέσθωσαν μαθηταί. Χρησμὸς
[8]	σὺ δὲ ἀλλ' εἰ προφήταις	μὴ	πιστεύεις, μῦθον δ' ὑπολαμβάνεις καὶ
[104]	ὄρνεα καὶ ὄφεις, ἀνθρώπους δὲ	μή"	πολὺ δὲ τοὐναντίον ἱεροὺς μὲν
[11]	θεὸς ἐποπτεύεται. ~(Ἄδυτα τοίνυν ἄθεα	μὴ	πολυπραγμονεῖτε μηδὲ βαρά θρων στόματα
[121]	ὁ λόγος· θαρρῶμεν αὐτῷ καὶ	μή	ποτε ἡμᾶς τοσοῦτος ἀργύρου καὶ
[80]	ἐκεῖνον τὸν Δαβίδ· Δράξασθε παιδείας,	μή	ποτε ὀργισθῇ κύριος, καὶ ἀπολεῖσθε
[50]	τριταλαίνῃ. (Σὺ δὲ ἀλλ' εἰ	μὴ	προφήτιδος ἐπακούεις, τοῦ γε σοῦ
[109]	λόγῳ μηδὲ γὰρ τόδε δείμαινε,	μή	σε τὰ πολλὰ καὶ ἐπιτερπῆ
[52]	προσκυνηταί, ἔργῳ μαθόντες ἀναίσθητον ὕλην	μὴ	σέβειν, αὐτῆς ἡττώμενοι τῆς χρείας
[84]	ἐὰν τῆς φωνῆς αὐτοῦ ἀκούσητε,	μὴ	σκληρύνητε τοῦ καρδίας ὑμῶν ὡς
[77]	ἐστὶ σαφής, ἀπλάνητος ὑπάρχει· ἔλθετε,	μὴ	σκοτίην δὲ διώκετε καὶ ζόφον
[89]	τῇ τῶν ἀνθρώπων γενέσει, εἰ	μὴ	συναρπα ζόμενοι τῷ ἔθει, εἶτα
[26]	καταγινομένης ὁρμώμενος. Τὸν γὰρ εὐεργετοῦντα	μὴ	συνιέντες θεὸν ἀνέπλασάν τινας σωτῆρας
[106]	ἀποδύσασθαι δοθῇ. Ἀκούσατέ μου καὶ	μὴ	τὰ ὦτα ἀποβύσητε μηδὲ τὰς
[96]	τοῦτο ὅπως ἔχει· καὶ δὴ	μή	τις ὑμᾶς τοῦδε τοῦ ὀνόματος
[71]	τι μαρτυρῶν ὡς Σωκράτης, εἰ	μὴ	τὸ Σωκράτους ἐδεδίει φάρμακον· οὐδὲν
[82]	τὸ ἅγιον πνεῦμα, ἐλάλησεν ταῦτα.	Μὴ	τοίνυν μηκέτι, φησίν, υἱέ μου,
[63]	(ἀλλὰ γοῦν ἀνθρώποις δεδημιούργηται. Καὶ	μὴ	τὸν ἥλιόν τις ὑμῶν προσκυνείτω,
[72]	συνήθεια τοὺς ἑπομένους αὐταῖν, (ἀλλὰ	μὴ	τὸν θεὸν ἐπιζητοῦντας, ἐξανδραποδίζεσθον. Οὐκ
[113]	ἦν τὰ πάντα" οὕτως εἰ	μὴ	τὸν λόγον ἔγνωμεν καὶ τούτῳ
[37]	ἀετός. Ζητεῖς σου τὸν Δία;	μὴ	τὸν οὐρανόν, ἀλλὰ τὴν γῆν
[49]	ἐστι τὸ κάλλος ὕβρει μεμαραμμένον.	Μὴ	τυραννήσῃς, ἄνθρωπε, τοῦ κάλλους μηδὲ
[49]	καλόν. Βασιλεὺς τοῦ κάλλους γενοῦ,	μὴ	τύραννος· ἐλεύθερον μεινάτω· τότε σου
[116]	ὅπως ἢ μετανοήσαντες σωθῶσιν ἢ	μὴ	ὑπακούσαντες κριθῶσιν. Τοῦτο τῆς δικαιοσύνης
[95]	ὑπακοῆς ἡ χάρις· ἐὰν δὲ	μὴ	ὑπακούσητέ μου μηδὲ θελήσητε, μάχαιρα
[45]	ἀρκέσῃ χρόνος· ὑμᾶς δὲ εἰ	μὴ	ὑπεισέρχεταί τις αἰσχύνη τῶν τολμωμένων,
[61]	ἀπιστεῖτε δὲ τῷ θεῷ σωφροσύνην	μὴ	φέροντες· καὶ τὰ μὲν κρείττω
[40]	εἰσὶν οἱ φύλακες, ὦ Βοιώτιε,	μὴ	φθονέσῃς λέγειν. Ἢ δῆλον ὡς
[112]	λόγος, ἡμᾶς ἐπ' ἀνθρωπίνην ἰέναι	μὴ	χρῆναι διδασκαλίαν ἔτι, Ἀθήνας καὶ
[97]	δαιμόνων ἀθλιώτερος μακρῷ. Θεὸς" γὰρ	οὐδαμῇ	οὐδαμῶς ἄδικος" ὥσπερ οἱ δαίμονες,
[123]	περὶ γάρ τοι τῆς παῦλαν	οὐδαμῇ	οὐδαμῶς ἐχούσης ζωῆς οὐκ ἐθέλουσιν
[78]	Τίς μετρήσει" φησί, τὸν οὐρανὸν	σπιθαμῇ	καὶ πᾶσαν τὴν γῆν δρακί;
[94]	οὐ γὰρ κυροῦται τῇ φθορᾷ·	ἐμὴ	γάρ ἐστιν πᾶσα ἡ γῆ,
[82]	Ἥκετε ἥκετε, ὦ νεολαία ἡ	ἐμή·	ἢν γὰρ μὴ αὖθις ὡς
[13]	(ὑμῶν δεδόξασται τὰ μυστήρια ἐπιτυμβίῳ	τιμῇ.	Πάρεστι δὲ καὶ ἄλλως μυθήριά
[11]	τοὺς εἰσέτι παρὰ τοῖς πολλοῖς	τετιμη	μένους ἐγγαστριμύθους· ναὶ μὴν ἄδυτα
[33]	καὶ ὁ Ζεὺς καὶ ἡ	κόμη	καταισχύνεται. (Εἰς ὅσον διελήλακεν ἀσελγείας
[91]	τοὺς παρὰ τοῖς εἰδώλοις λατρεύοντας,	κόμῃ	ῥυπῶντας, ἐσθῆτι πιναρᾷ καὶ κατερρωγυίᾳ
[102]	ἐκθειάζετε, ἀκολουθούντων αὐτοῖς αἰσχύνη καὶ	ὁρμὴ	καὶ κάλλος καὶ συνουσία. Οὔκουν
[46]	ἐπὶ τὴν εὐπρόσωπον ταύτην κακοτεχνίαν	ὡρμη	κότων. Ἐπειδὴ δὲ ἤνθησεν ἡ
[46]	ἐκ βροτῶν ἐπωνυμίαν ἐκαρπώσατο. Ἐν	Ῥώμῃ	δὲ τὸ παλαιὸν δόρυ φησὶ
[53]	δεύτερον μετὰ Ἀμαζόνας καὶ τὸἐν	Ῥώμῃ	Καπιτώλιον ἐπινενέμηται πολλάκις· οὐκ ἀπέσχετο
[6]	ὁ λόγος" (Παλαιὰ δὲ ἡ	πλάνη,	καινὸν δὲ ἡ ἀλήθεια φαίνεται.
[57]	τῶν ἀγαλμάτων, ὡς οἰκεία ἡ	πλάνη	κἀκ τῆς προσόψεως ἐλέγχηται· ἐναπο
[12]	Εὔαν ἐκείνην, δι' ἣν ἡ	πλάνη	παρηκολούθησεν· καὶ σημεῖον ὀργίων βακχικῶν
[23]	ἑτέρᾳ δὲ καὶ δευτέρᾳ ταύτῃ	πλάνῃ	τοὺς οὐκ ὄντας ὡς ὄντας
[46]	ἤνθησεν ἡ τέχνη, ηὔξησεν ἡ	πλάνη.	~Ὡς μὲν οὖν τοὺς λίθους
[76]	καὶ τῆς δίκης, (τοτὲ δ'	ἐμμανῆ	εἰσάγων Ἡρακλέα καὶ μεθύοντα ἀλλαχόθι
[69]	τε πάντα καὶ σταθμᾶται, οἱονεὶ	τρυτάνῃ	τῇ δικαιο σύνῃ τὴν τῶν
[7]	τοῦ εὖ εἶναι (νῦν δὴ	ἐπεφάνη	ἀνθρώποις) αὐτὸς οὗτος ὁ λόγος,
[7]	ἀρχῇ ὄντος καὶ προόντος λόγου·	ἐπεφάνη	δὲ ἔναγχος ὁ προὼν σωτήρ,
[7]	δὲ ἔναγχος ὁ προὼν σωτήρ,	ἐπεφάνη	ὁ ἐν τῷ ὄντι ὤν,
[7]	τοῦ θεοῦ σωτήριος πᾶσιν ἀνθρώποις	ἐπεφάνη,	παιδεύουσα ἡμᾶς, ἵνα ἀρνησάμενοι τὴν
[4]	ἡ χρηστότης καὶ ἡ φιλανθρωπία	ἐπεφάνη	τοῦ σωτῆρος ἡμῶν θεοῦ, οὐκ
[7]	ἦν πρὸς τὸν θεόν, διδάσκαλος,	ἐπεφάνη	ᾧ τὰ πάντα δεδημιούργηται λόγος·
[46]	οἱ ἔτι παλαιότεροι ξύλα ἱδρύοντο	περιφανῆ	καὶ κίονας ἵστων ἐκ λίθων·
[70]	τερα, φησίν, τούτων βαρβάρων τὰ	γένη.	Οἶδά σου τοὺς διδασκάλους, κἂν
[108]	οὐκ ἔστι παρ' αὐτοῖς κολάκων	γένη,	οὐ δεισιδαι μονοῦσιν ἰχθύες, οὐκ
[24]	ἄνανδρον αὐτόν τε παρ' Ἕλλησι	γεγενη	μένον καὶ τῆς θηλείας τοῖς
[122]	πλούσιόν τε καὶ σώφρονα καὶ	εὐγενῆ	καὶ ταύτῃ εἰκόνα τοῦ θεοῦ
[65]	τὰ δὲ πτωχὰ" ταῦτα καὶ	ἀσθενῆ"	ᾗ φησιν ὁ ἀπόστολος, τὰ
[22]	μυοῦνται. Νόμος οὖν καὶ ὑπόληψις	κενὴ	καὶ τοῦ δράκοντος τὰ μυστήρια
[35]	τι θεραπαινίδιον, παραθεῖναι φέρουσαν τῇ	Ἑλένῃ	τὸν δίφρον τοῦ μοιχοῦ κατὰ
[76]	καλοῦσιν, τῇ δὲ Ἀφροδίτῃ ἡ	Ἑλένη	φησὶ μηκέτι σοῖσι πόδεσσιν ὑποστρέψειας
[118]	πονηρὰ ὀστοῖς καὶ νεκροῖς σεσωρευ	μένη,	ᾄδει δὲ ἐν αὐτῇ πορνίδιον
[77]	ἡλίῳ καὶ φωτί, ἄμφω δὲ	παραθεμένη	τῇ συγκρίσει τὴν ἐκλογὴν διδάσκει·
[91]	ἔργῳ δεικνύντας τῶν εἰδώλων τὰ	τεμένη	τάφους τινὰς ἢ δεσμωτήρια· οὗτοί
[57]	Δαιδάλου ἡ ἐκ τοῦ ξύλου	πεποιημένη	ταῦρον εἷλεν ἄγριον καὶ κατηνάγκασεν
[73]	τὸ ψεῦδος τὰ πάντα ἠσχο	λημένη,	μόλις ποτὲ ἤδη ἀλήθειαν μαρτυρήσουσα,
[82]	ἐκκλησία ἡ ἐκ πολλῶν ἀγαθῶν	συγκειμένη	παιδίων· ταῦτ' ἔστι τὰ πρωτότοκα
[33]	Φερέφαττα. Ἀφροδίτη δὲ ἐπ' Ἄρει	κατῃσχυμμένη	μετῆλθεν ἐπὶ Κινύραν καὶ Ἀγχίσην
[9]	ἦν κἀκείνη τοῦ κυρίου, στεῖραν	εὐαγγελιζομένη	γυναῖκα, ὡς Ἰωάννης τὴν ἔρημον.
[18]	οὖν τὴν καρδίαν τοῦ Διονύσου	ὑφελομένη	Παλλὰς ἐκ τοῦ πάλλειν τὴν
[6]	ἀλήθεια, ὥσπερ ἡ μέλιττα λυμαι	νομένη	τῶν ὄντων οὐδέν, ἐπὶ μόνης
[57]	προαγωγὸς ἀνθρώποις ἐρωτικοῖς εἰς βάραθρον	γενομένη.	Δραστήριος μὲν ἡ δημιουργική, ἀλλ'
[82]	παρελεύσεται μία" μὴ οὐχὶ ἐπιτελὴς	γενομένη·	τὸ γὰρ στόμα κυρίου" τὸ
[20]	γὰρ ἦν) περιαλγὴς ἡ Βαυβὼ	γενομένη,	ὡς ὑπεροραθεῖσα δῆθεν, ἀναστέλλεται τὰ
[117]	πνεύματι τοῖς εἰς οὐρανὸν ἀπαίρουσι	γινομένη.	Τί δή σε προτρέπω; Σωθῆναί
[88]	χορηγῷ καὶ διδασκάλῳ τῷ λόγῳ	ἑπομένη,	ἐπ' αὐτὴν τὴν ἀλήθειαν ἀναπαυομένη,
[91]	τῷ νεοττῷ, μήτηρ δ' ἀμφιποτᾶται	ὀδυρομένη	φίλα τέκνα· ὁ δὲ θεὸς
[88]	ἑπομένη, ἐπ' αὐτὴν τὴν ἀλήθειαν	ἀναπαυομένη,	Ἀββᾶ" λέγουσα ὁ πατήρ" ταύτην
[22]	τὰ μυστήρια ἀπάτη τίς ἐστιν	θρῃσκευομένη,	τὰς ἀμυήτους ὄντως μυήσεις καὶ
[54]	αὖθις ὑπὸ τοῦ ἀνδρὸς Ἥρα	προσαγορευομένη.	Πτολεμαῖος δὲ ὁ τέταρτος Διόνυσος
[113]	πολυχρόνιός ἐστι συμβουλή, σοφίας ἀίδιον	μνηστευομένη	ἔρωτα· ἐντολὴ δὲ κυρίου τηλαυγής,
[111]	ἕρπουσα, κακία γηΐνη, εἰς ὕλας	στρεφομένη)	παρήγετο ἐπιθυμίαις, ὁ παῖς ἀνδριζόμενος
[26]	καὶ Λάχεσις καὶ Ἄτροπος καὶ	Εἱμαρμένη,	Αὐξώ (τε καὶ Θαλλώ, αἱ
[102]	οὐδ' ἐρινῦς οὐδὲ μοῖραι οὐδὲ	εἱμαρμένη,	ἐπεὶ μηδὲ πολιτεία μηδὲ δόξα
[25]	οὐρανὸν ἀνθρώποις κοινωνία, ἀγνοίᾳ μὲν	ἐσκοτισμένη,	ἄφνω δέ που διεκθρῴσκουσα τοῦ
[73]	ἤδη ἀλήθειαν μαρτυρήσουσα, μᾶλλον δὲ	ἐξομολογουμένη	τῷ θεῷ τὴν μυθώδη παρέκβασιν·
[64]	τις οὐσία ἐκ τῆς πόσεως	ὀνοματοποιουμένη;	ὥσπερ ἀμέλει ὁ πολέμιος Ἄρης
[22]	πεῖρα τῆς ἀκρασίας νύξ ἐστι	λαλουμένη,	καὶ τὸ πῦρ ἐλέγχει τὰ
[100]	γῆς ὑπερορωμένη, (πλατεῖα ἐν οὐρανοῖς	προσκυνουμένη.	Εἶθ' ὁ μὲν ἄπυστος τοῦ
[20]	χωρίον) ἀποκάμνει καὶ φρέατι ἐπικαθίζει	λυπουμένη.	Τοῦτο τοῖς μυουμένοις ἀπαγορεύεται εἰσέτι
[20]	ἡ περὶ τὴν Δηὼ μυθολογία;	Ἀλωμένη	γὰρ ἡ Δηὼ κατὰ ζήτησιν
[22]	σωφρονοῦσιν ἐπικάλυμμα ἡδονῆς νὺξ ἦν	σιωπωμένη·	νυνὶ δὲ τοῖς μυουμένοις πεῖρα
[100]	οὐρανοὺς ἀναπέμπουσα· στενὴ ἐπὶ γῆς	ὑπερορωμένη,	(πλατεῖα ἐν οὐρανοῖς προσκυνουμένη. Εἶθ'
[109]	Μωυσῆς, τρισὶ τοῖς καθ' ἡμᾶς	ἐνδιαιτωμένη	(μέρεσι, χερσὶ καὶ στόματι καὶ
[51]	ἄγαλμα ὕλη νεκρὰ τεχνίτου χειρὶ	μεμορφωμένη·	ἡμῖν δὲ οὐχ ὕλης αἰσθητῆς
[100]	μέν, ἀλλ' εἰς οὐρανοὺς ἀναπέμπουσα·	στενὴ	ἐπὶ γῆς ὑπερορωμένη, (πλατεῖα ἐν
[100]	στενὴ" μέν, ἀλλ' ἐξ οὐρανῶν,	στενὴ	μέν, ἀλλ' εἰς οὐρανοὺς ἀναπέμπουσα·
[100]	οὐρανούς; Ὁδός" ἐστιν ὁ κύριος,	στενὴ"	μέν, ἀλλ' ἐξ οὐρανῶν, στενὴ
[33]	μοιχείᾳ δεδεμέναι, Ἠὼς ἐπὶ Τιθωνῷ,	Σελήνη	δ' ἐπὶ> Ἐνδυμίωνι, Νηρηῒς ἐπὶ
[102]	συμπληρούμενος, οὕτως οὐδὲ ἥλιος οὐδὲ	σελήνη,	οἷς ἕκαστον τῶν προειρημένων (διορίζεται.
[51]	αὔξεται, πρὸς δὲ καὶ τῇ	σελήνῃ	συμπάσχει· τὰ δὲ ἀγάλματα ἀργά,
[5]	κεράσας Λυδίῳ· καὶ τὴν ἀέρος	ἀπηνῆ	ψυχρότητα τῇ παραπλοκῇ τοῦ πυρὸς
[54]	μαρτυρεῖ) ὅπου γε καὶ ὅλα	ἔθνη	καὶ πόλεις αὔτανδροι, κολακείαν ὑποδυόμεναι,
[42]	ἤδη δὲ κατὰ πόλεις καὶ	ἔθνη,	οἱονεὶ λοιμοὶ ἐπισκήψαντες, (σπονδὰς ἀπῄτησαν
[83]	ὑμᾶς περιπατεῖν, καθὼς καὶ τὰ	ἔθνη	περιπατεῖ ἐν ματαιότητι τοῦ νοὸς
[114]	περιέστηκεν. Τοῦτο ἡ κτίσις ἡ	καινὴ	βεβούληται· ὁ γὰρ τὰ πάντα
[50]	κεῖσαι πτῶμα μέγιστον ἐν Αἰγύπτῳ	τριταλαίνῃ.	(Σὺ δὲ ἀλλ' εἰ μὴ
[9]	προεθέσπισεν ἀγγέλου φωνή· πρόδρομος ἦν	κἀκείνη	τοῦ κυρίου, στεῖραν εὐαγγελιζομένη γυναῖκα,
[111]	ἡδονὴ ἐπὶ γαστέρα ἕρπουσα, κακία	γηΐνη,	εἰς ὕλας στρεφομένη) παρήγετο ἐπιθυμίαις,
[72]	καὶ ὡς ἡ δόξα ἡ	κοινὴ	καὶ ἡ συνήθεια τοὺς ἑπομένους
[109]	πρῶτον, ἀλλ' ἀγαθὴ κουροτρόφος" καὶ	σεμνὴ	μὲν ἡ γυναικωνῖτις αὕτη, σώφρων
[57]	τὸ ἄγαλμα Ἀφροδίτης ἦν καὶ	γυμνὴ	ἦν· νικᾶται ὁ Κύπριος τῷ
[76]	δὲ ἐν Ἴωνι τῷ δράματι	γυμνῇ	τῇ κεφαλῇ ἐκκυκλεῖ τῷ θεάτρῳ
[1]	μῦθος Ἑλληνικός) ἐτιθάσευε τὰ θηρία	γυμνῇ	τῇ ᾠδῇ καὶ δὴ τὰ
[38]	ἐν Αἰτίοις. Καὶ Κονδυλῖτις ἐν	Μηθύμνῃ	ἑτέρα τετίμηται Ἄρτεμις. Ἔστιδὲ καὶ
[111]	δὲ ὑποπίπτων ἡδονῇ (ὄφις ἀλληγορεῖται	ἡδονὴ	ἐπὶ γαστέρα ἕρπουσα, κακία γηΐνη,
[111]	ᾐσχύνετο τὸν θεόν. Οἷον ἴσχυσεν	ἡδονή·	ὁ δι' ἁπλότητα λελυμένος ἄνθρωπος
[111]	τοῦ θεοῦ· ὅτε δὲ ὑποπίπτων	ἡδονῇ	(ὄφις ἀλληγορεῖται ἡδονὴ ἐπὶ γαστέρα
[118]	δὲ ἐν αὐτῇ πορνίδιον ὡραῖον,	ἡδονή,	πανδήμῳ τερπόμενον μουσικῇ. δεῦρ' ἄγ'
[111]	παραδοξότατον, ἐκεῖνον τὸν ἄνθρωπον τὸν	ἡδονῇ	πεπλανημένον, τὸν τῇ φθορᾷ δεδεμένον,
[63]	ἀλλὰ τὸν κόσμου δημιουργὸν ἐπιζητησάτω.	Μόνη	ἄρα, ὡς ἔοικεν, καταφυγὴ τῷ
[117]	εἰπεῖν, προαιρέσεως καὶ ζωῆς. Τοιγάρτοι	μόνη	αὕτη ἡ τῆς ἀληθείας προτροπὴ
[113]	παιδοποιητέον· καθολικὴ δὲ ἄρα προτροπὴ	μόνη	καὶ πρὸς ὅλον δηλαδὴ τὸν
[32]	ἡ Ὑψιπύλη· Δάφνη γὰρ ἐξέφυγε	μόνη	καὶ τὸν μάντιν καὶ (τὴν
[108]	καὶ οὐκ ἐπιθυμήσεις, ἐπιθυμίᾳ γὰρ	μόνῃ	μεμοίχευκας. ~Πόσῳ γοῦν ἄμεινον τοῖς
[26]	θέαν ἀπατώ μενοι καὶ ὄψει	μόνῃ	πεπιστευκότες τῶν ἀστέρων τὰς κινήσεις
[54]	ὑπὸ τῆς Ἀλκυόνης τῆς γυναικός,	Ἀλκυόνη	(δὲ αὖθις ὑπὸ τοῦ ἀνδρὸς
[118]	τὸ κῦδος τῶν Ἑλλήνων ἡ	πόρνη	σφετερίζεται· ἔασον αὐτὴν ἐπινέμεσθαι τοὺς
[9]	ἀπείθειαν ἡ πολύπαις ἀνέκαθεν Ἑβραία	γυνή,	ἡ στεῖρα τὸν ἄνδρα λαμβάνει
[118]	πάριθι τὴν ἡδονήν, βουκολεῖ· μηδὲ	γυνή	σε νόον πυγοστόλος ἐξαπατάτω, αἱμύλα
[50]	τριτάλαινα, μένεις ἐπὶ χεύματα Νείλου	μούνη,	μαινὰς ἄναυδος ἐπὶ ψαμάθοις Ἀχέροντος,
[53]	δείλαιοι τὴν Πραξιτέλους (ἐρωμένην προσκυνεῖν.	Φρύνη	δὲ ὁπηνίκα ἤνθει ἡ ἑταίρα
[69]	σταθμᾶται, οἱονεὶ τρυτάνῃ τῇ δικαιο	σύνῃ	τὴν τῶν ὅλων ἀρρεπῶς περιλαμβάνων
[4]	οὐκ ἐξ ἔργων τῶν ἐν	δικαιοσύνῃ,	ἃ ἐποιήσαμεν ἡμεῖς, ἀλλὰ κατὰ
[4]	τινὰς καὶ παλιμβόλους ὑποκριτὰς ἐφοδεύοντας	δικαιοσύνῃ	γεννήματα ἐχιδνῶν" κέκληκέ που· ἀλλὰ
[87]	ἐπανόρθωσιν, πρὸς παιδείαν τὴν ἐν	δικαιοσύνῃ,	ἵνα ἄρτιος ᾖ ὁ τοῦ
[107]	ὕμνος τοῦ θεοῦ ἀθάνατος ἄνθρωπος,	δικαιοσύνῃ	οἰκοδομούμενος, ἐν ᾧ τὰ λόγια
[105]	οὐ πενία, οὐκ ἀδοξία, οὐκ	ἀκτημοσύνη·	οὐδέ τις τὴν ὄντως ἀληθῆ
[102]	καὶ ἀφροδίτην ἐκθειάζετε, ἀκολουθούντων αὐτοῖς	αἰσχύνη	καὶ ὁρμὴ καὶ κάλλος καὶ
[96]	τις ὑμᾶς τοῦδε τοῦ ὀνόματος	αἰσχύνη	προκαταλαμβανέτω, ἥτ' ἄνδρας μέγα σίνεται,
[45]	δὲ εἰ μὴ ὑπεισέρχεταί τις	αἰσχύνη	τῶν τολμωμένων, νεκροὶ ἄρα τέλεον
[32]	ἡ Μάρπησσα οὐδὲ ἡ Ὑψιπύλη·	Δάφνη	γὰρ ἐξέφυγε μόνη καὶ τὸν
[57]	δὲ ἄλλῃ γοητείᾳ ἀπατᾷ ἡ	τέχνη,	εἰ καὶ μὴ ἐπὶ τὸ
[46]	κότων. Ἐπειδὴ δὲ ἤνθησεν ἡ	τέχνη,	ηὔξησεν ἡ πλάνη. ~Ὡς μὲν
[57]	ἡ γραφή· ἐπαινείσθω μὲν ἡ	τέχνη,	μὴ ἀπατάτω δὲ τὸν ἄνθρωπον
[63]	αὐτῶν. Ἀλλ' ἡ μὲν ἀνθρωπεία	τέχνη	οἰκίας τε καὶ ναῦς καὶ
[47]	ὥς φασί τινες, Βρυάξιος ἦν	τέχνη,	οὐ διαφέρομαι· ἔχεις καὶ τοῦτον
[56]	θεὸς δὲ ἀνενδεής. Προῆλθεν ἡ	τέχνη,	περιβέβληται τὸ σχῆμα ἡ ὕλη,
[57]	καὶ κατηνάγκασεν τὸ θηρίον ἡ	τέχνη	πλανήσασα ἐρώσης ἐπιβῆναι γυναικός. ~Τοσοῦτον
[57]	περὶ Κνίδου. Τοσοῦτον ἴσχυσεν ἀπατῆσαι	τέχνη	προαγωγὸς ἀνθρώποις ἐρωτικοῖς εἰς βάραθρον
[1]	εἰσέτι τοῦτο Ἑλλήνων ᾄδεται χορῷ)	τέχνῃ	τῇ μουσικῇ ὃ μὲν ἰχθὺν
[9]	ἐρεῖ, Χριστὸς δὲ εἶναι ἀρνήσεται·	φωνὴ	δὲ ὁμολο γήσει ἐν ἐρήμῳ
[9]	ἐρήμῳ βοῶσα. Τί βοᾷς, ὦ	φωνή;	Εἰπὲ καὶ ἡμῖν. (Εὐθείας ποιεῖτε
[9]	ἡ φωνὴ πρόδρομος τοῦ λόγου,	φωνὴ	παρακλητική, προετοιμάζουσα εἰς σωτηρίαν, φωνὴ
[77]	βιωτικόν, μιᾷ καὶ τῇ αὐτῇ	φωνῇ	πολλὰ θεραπεύουσαι, ἀποτρέπουσαι μὲν ἡμᾶς
[9]	μοι τὴν κυοφορίαν προεθέσπισεν ἀγγέλου	φωνή·	πρόδρομος ἦν κἀκείνη τοῦ κυρίου,
[9]	κυρίου" Πρόδρομος Ἰωάννης καὶ ἡ	φωνὴ	πρόδρομος τοῦ λόγου, φωνὴ παρακλητική,
[9]	φωνὴ παρακλητική, προετοιμάζουσα εἰς σωτηρίαν,	φωνὴ	προτρέπουσα εἰς κληρονομίαν οὐρανῶν· δι'
[9]	παρακαλεῖ καὶ τὸ πᾶν γίνεται	φωνὴ	προτρεπτική; Πυθώμεθα τοίνυν αὐτοῦ· τίς
[4]	βεβαπτισμένος. Μάρτυς ἡμῖν προφητικὴ παρίτω	φωνή,	συνῳδὸς ἀληθείας, τοὺς ἐν ἀγνοίᾳ
[9]	Ὡς τύπῳ λαβεῖν, ἐξέστω εἰπεῖν,	φωνὴ	τοῦ λόγου προτρεπτικὴ ἐν ἐρήμῳ
[92]	τὸ φῶς, μὴ νόθους ἡμᾶς	ἐξελέγξῃ	ὁ κύριος ὥσπερ ὁ ἥλιος
[78]	δὲ ἡ γῆ" ὃς ἐὰν	ἀνοίξῃ	τὸν οὐρανόν, τρόμος σε λήψεται.
[32]	οὐδὲ ἡ Ζευξίππη οὐδὲ ἡ	Προθόη	οὐδὲ ἡ Μάρπησσα οὐδὲ ἡ
[58]	οἶστρον αἱ τέχναι κακοτεχνοῦσαι τοῖς	ἀνοή	τοις ἐνεποίησαν. Ἀλλὰ τοὺς μὲν
[32]	οὐδὲ ἡ Αἴθουσα οὐδὲ ἡ	Ἀρσινόη	οὐδὲ ἡ Ζευξίππη οὐδὲ ἡ
[101]	δὴ χρήματα πολλὰ φέρω τάδε;	Πῇ	δὲ καὶ αὐτὸς πλάζομαι; (Οὐ
[66]	Ἀριστοτέλους γνώριμος πῇ μὲν οὐρανόν,	πῇ	δὲ πνεῦμα τὸν θεὸν ὑπονοεῖ.
[68]	σε. Εἰ βούλει, τὸν Πλάτωνα.	Πῇ	δὴ οὖν ἐξιχνευτέον τὸν θεόν,
[2]	δ' ἐδόκει ὑποκριτὴς γεγονέναι μουσικῆς.	~Πῇ	δὴ οὖν μύθοις κενοῖς πεπιστεύκατε,
[101]	ἐπιφθεγγομένους τὸ ποιητικὸν δὴ τοῦτο·	πῇ	δὴ χρήματα πολλὰ φέρω τάδε;
[68]	βασιλεὺς οὗτος τῶν πάντων" Ταύτῃ	πῃ	καὶ Πλάτων διανοούμενος τὸν θεὸν
[66]	ἐκεῖνος Θεόφραστος ὁ Ἀριστοτέλους γνώριμος	πῇ	μὲν οὐρανόν, πῇ δὲ πνεῦμα
[10]	ὁ κῆρυξ τοῦ λόγου, ταύτῃ	πῃ	παρεκάλει ἑτοίμους γίνεσθαι εἰς θεοῦ
[8]	καὶ σὺ παρὰ ἀνθρώπου μάθῃς,	πῇ	ποτε ἄρα ἄνθρωπος γένηται θεός.
[86]	τὴν πολυτίμητον σωτηρίαν οἰκείῳ θησαυρῷ,	ἀγάπῃ	καὶ πίστει, ζωῆς ὅς ἐστιν
[21]	σοι αὐτὰ τοῦ Ὀρφέως τὰ	ἔπη,	ἵν' ἔχῃς μάρτυρα τῆς ἀναισχυντίας
[8]	τὰ ὦτα κεκτημένους· καὶ ἔσθ'	ὅπῃ	μὲν λοιδορεῖται, ἔστιν δ' οὗ
[66]	γὰρ Ἡρακλείδης ὁ Ποντικός; Ἔσθ'	ὅπῃ	οὐκ ἐπὶ τὰ Δημοκρίτου καὶ
[54]	καὶ τὸ σκέλος πεπηρωμένον" ὃς	ἐξεκόπη	τὸν (ὀφθαλμόν· αὖθις δὲ τὸν
[32]	ἀγαθός· ἀλλ' οὐ ταῦτα ἡ	Στερόπη	λέγει οὐδὲ ἡ Αἴθουσα οὐδὲ
[113]	εἰ παιδοποιητέον· καθολικὴ δὲ ἄρα	προτροπὴ	μόνη καὶ πρὸς ὅλον δηλαδὴ
[117]	μόνη αὕτη ἡ τῆς ἀληθείας	προτροπὴ	τοῖς πιστοτάτοις ἀπείκασται τῶν φίλων
[32]	οὐδὲ ἡ Ἀρσινόη οὐδὲ ἡ	Ζευξίππη	οὐδὲ ἡ Προθόη οὐδὲ ἡ
[109]	μή σε τὰ πολλὰ καὶ	ἐπιτερπῆ	φανταζόμενα ἀφέληται σοφίας· αὐτὸς ἑκὼν
[68]	ἐν τῇ ἰδίᾳ καὶ οἰκείᾳ	περιωπῇ	ὄντως ὄντα ἀεί· θεὸν δὲ
[10]	ἦν ὃ ᾐνίσσετο ἡ Ζαχαρίου	σιωπή,	ἀναμένουσα τὸν πρόδρομον τοῦ Χριστοῦ
[44]	δή– οὐ γὰρ οὐδὲ τούτους	σιωπή	σομαι, πρὸς δὲ καὶ αὐτοὺς
[36]	ἰάχουσαν αὐτόν τε τὸν πολεμικώτατον	Ἄρη	ὑπὸ τοῦ Διομήδους κατὰ τοῦ
[94]	ἐπὶ καρδίαν ἀνθρώπου ἀνέβη· καὶ	χαρή	σονται ἐπὶ τῇ βασιλείᾳ τοῦ
[59]	πρῶτα μίγησαν ἐν Ἡφαίστοιο δόμοισι	λάθρῃ·	πολλὰ δ' ἔδωκε, λέχος δ'
[33]	ἵνα δὴ ἡμῖν τὸν ἀλεξίκακον	(σπείρῃ	θεόν. Διὸς υἱὸς Ἡρακλῆς, Διὸς
[40]	γὰρ μύριοί εἰσιν ἐπὶ χθονὶ	πουλυβοτείρῃ	δαίμονες ἀθάνατοι, φύλακες μερόπων ἀνθρώπων.
[103]	εἰσιν" ὡς ἀληθῶς ἐπὶ χθονὶ	πουλυβοτείρῃ	δαίμονες" οὐκ ἀθάνατοι" οὐδὲ μὴν
[1]	τοῖς πετάλοις ᾖδον ἀνὰ τὰ	ὄρη	θερόμενοι ἡλίῳ. Ἦιδον δὲ ἄρα
[2]	καὶ Ἑλικὼν καὶ τὰ Ὀδρυσῶν	ὄρη	καὶ Θρᾳκῶν τελεστήρια, τῆς πλάνης
[78]	ὁ προφήτης ἀπὸ προσώπου σου	ὄρη	τακή σονται, ὡς ἀπὸ προσώπου
[12]	ἡ θήλεια· Δηὼ δὲ καὶ	Κόρη	δρᾶμα ἤδη ἐγενέσθην μυστικόν, καὶ
[16]	ἡ Δημήτηρ, ἀνατρέφεται δὲ ἡ	Κόρη,	μίγνυται δ' αὖθις ὁ γεννήσας
[40]	ἡ Λητώ, ἡ Δημήτηρ, ἡ	Κόρη,	ὁ Πλούτων, ὁ Ἡρακλῆς, αὐτὸς
[39]	Οἳ δὲ ὁποῖοι, τί καὶ	χρὴ	λέγειν ἔτι, (ἀποχρώντως αὐτῶν διεληλεγμένων;
[107]	οἶμαι, τὰς θείας γραφὰς ἐναποσφραγισαμένους	χρὴ	τῇ ψυχῇ καλὸν ἀφετήριον σοφίαν
[122]	τῆς ἀληθείας παντὶ σθένει ἕπεσθαι	χρὴ	τῷ θεῷ σωφρονοῦντας καὶ πάντα
[95]	τῳ μεθυστέον, φέρε εἰπεῖν, ἀμφιβάλλειν	χρή·	ὑμεῖς δὲ πρὶν ἢ ἐπισκέψασθαι
[93]	σωτηρίας, πρὸς ὅν γε ἐπείγεσθαι	χρὴ	φιλολόγους γενο μένους, συναπαίρει δὲ
[72]	τῷ ὅλῳ κύκλῳ, (πάντων κίνασις.	Ἀπόχρη	καὶ τάδε εἰς ἐπίγνωσιν θεοῦ
[94]	ἡ γῆ, ἔστι δὲ καὶ	σή,	ἐὰν (ἀπολάβῃς τὸν θεόν. Ὅθεν
[113]	βίον, ἐν παντὶ καιρῷ, ἐν	πάσῃ	περιστάσει πρὸς τὸ κυριώτατον τέλος,
[10]	ὅπως ἡμῖν ἀθρόας τῶν οὐρανῶν	ἀναπετάσῃ	πύλας· λογικαὶ γὰρ αἱ τοῦ
[118]	καὶ τῷ ξύλῳ προσδεδεμένος ἁπάσης	ἔσῃ	τῆς φθορᾶς λελυμένος, κυβερνήσει σε
[45]	μὲν οὐδ' ὁ πᾶς ἂν	ἀρκέσῃ	χρόνος· ὑμᾶς δὲ εἰ μὴ
[109]	φανταζόμενα ἀφέληται σοφίας· αὐτὸς ἑκὼν	ὑπερβήσῃ	τὸν λῆρον τῆς συνηθείας, καθάπερ
[7]	ἀεὶ ζῆν ὕστερον ὡς θεὸς	χορηγήσῃ.	Ὃ δὲ οὐ νῦν γε
[80]	κατάκεισαι; Πότε δὲ ἐξ ὕπνου	ἐγερθήσῃ;	Ἐὰν δὲ ἄοκνος ᾖς, ἥξει
[118]	θεὸν καὶ τοῖς ἁγίοις ἐκείνοις	τελεσθήσῃ	μυστηρίοις καὶ τῶν ἐν οὐρανοῖς
[5]	τὸ δὲ ἐμπνέῃ, ὃ δὲ	χωρήσῃ	τὸν (κύριον. Ναὶ μὴν ὁ
[45]	τῷ νεῲ τῆς Ἀθηνᾶς ἐν	Λαρίσῃ	ἐν τῇ ἀκροπόλει τάφος ἐστὶν
[63]	ἄνθρωποι ἔργα τῶν δακτύλων αὐτοῦ.	(Ὅση	γε ἡ δύναμις τοῦ θεοῦ.
[74]	ἐν στήθεσσι φανέντα φίλης αἰῶνος	ἀμέρσῃ.	Εἰς δὲ λόγον θεῖον βλέψας
[39]	ὁμοιωθέντα μύρμηκι τῇ Κλήτορος θυγατρὶ	Εὐρυμεδούσῃ	(μιγῆναι καὶ Μυρμιδόνα γεννῆσαι· Πολέμων
[117]	οἰκοδομήσας νεών, ἵνα ἐν ἀνθρώποις	ἱδρύσῃ	τὸν θεόν. (Ἅγνισον τὸν νεών,
[69]	ἐν τῇ ὡς ἔπος εἰπεῖν	ῥυπώσῃ	ψυχῇ κατακέκρυπται· τὸ δὲ μόνον
[23]	αἰσχύνης ἀναισχύντως σέβουσιν, διττῇ ἐνεσχημένοι	τῇ	ἀθεότητι, προτέρᾳ μέν, καθ' ἣν
[45]	περιβόλῳ τοῦ Ἐλευσινίου τοῦ ὑπὸ	τῇ	ἀκροπόλει; Αἱ δὲ Κελεοῦ θυγατέρες
[45]	τῆς Ἀθηνᾶς ἐν Λαρίσῃ ἐν	τῇ	ἀκροπόλει τάφος ἐστὶν Ἀκρισίου, Ἀθήνησιν
[20]	παθήμασιν, ὅπου γε Ἀθηναίοις καὶ	τῇ	ἄλλῃ Ἑλλάδι, αἰδοῦμαι καὶ λέγειν,
[66]	γε ἄμφω τὸν νοῦν ἐπεστησάτην	τῇ	ἀπειρίᾳ, ὁ δὲ Μιλήσιος Λεύκιππος
[83]	αὐτῶν· οἵτινες ἑαυτοὺς παρέδωκαν ἀπηλγηκότες	τῇ	ἀσελγείᾳ εἰς ἐργασίαν ἀκαθαρσίας πάσης
[77]	ὄλισθον τὸν βιωτικόν, μιᾷ καὶ	τῇ	αὐτῇ φωνῇ πολλὰ θεραπεύουσαι, ἀποτρέπουσαι
[94]	ἀνέβη· καὶ χαρή σονται ἐπὶ	τῇ	βασιλείᾳ τοῦ κυρίου αὐτῶν εἰς
[33]	καὶ ἤρα Ἀδώνιδος, ἐφιλονείκει δὲ	τῇ	βοώπιδι καὶ ἀποδυσάμεναι διὰ μῆλον
[84]	φησί, τεσσαράκοντα ἔτη· διὸ προσώχθισα	τῇ	γενεᾷ ταύτῃ καὶ εἶπον· ἀεὶ
[51]	τὴν ἀναλογοῦσαν τῇ ὀσφρήσει ἢ	τῇ	γεύσει· τὰ δὲ οὐδὲ μιᾶς
[62]	οὐρανῷ ἄνω καὶ ὅσα ἐν	τῇ	(γῇ κάτω. Ἦ πού γ'
[76]	καὶ τὸν Ἥφαιστον ἀμφιγύην" καλοῦσιν,	τῇ	δὲ Ἀφροδίτῃ ἡ Ἑλένη φησὶ
[77]	ψιλῇ τῇ παραθέσει τἀληθοῦς διασκεδάννυται,	τῇ	δὲ χρήσει τῆς ἀληθείας ἐκβιαζόμενον
[83]	ματαιότητι τοῦ νοὸς αὐτῶν, ἐσκοτισμένοι	τῇ	διανοίᾳ ὄντες καὶ ἀπηλλοτριωμένοι τῆς
[69]	πάντα καὶ σταθμᾶται, οἱονεὶ τρυτάνῃ	τῇ	δικαιο σύνῃ τὴν τῶν ὅλων
[60]	ταῖς σφενδόναις, σφραγῖδι χρώμενοι καταλλήλῳ	τῇ	Διὸς ἀκολασίᾳ. ~Ταῦτα ὑμῶν τῆς
[35]	ἀκόλαστόν τι θεραπαινίδιον, παραθεῖναι φέρουσαν	τῇ	Ἑλένῃ τὸν δίφρον τοῦ μοιχοῦ
[13]	ἄλλοι φασὶν ἐξ Αἰγύπτου μετακομίσαι	τῇ	Ἑλλάδι τὰς Δηοῦς ἑορτάς, πένθος
[115]	περιάψασθαι, τὸν σωτῆρα λόγον, καὶ	τῇ	ἐπῳδῇ τοῦ θεοῦ πιστεύσαντες ἀπαλλαγῆναι
[84]	τὴν ἡμέραν τοῦ πειρασμοῦ ἐν	τῇ	ἐρήμῳ, οὗ ἐπείρασαν οἱ (πατέρες
[1]	(λείπουσαν ἀνεπλήρωσε χορδήν. Οὔκουν ᾠδῇ	τῇ	Εὐνόμου ἄγεται ὁ τέττιξ, ὡς
[114]	δύνουσα διὰ τὸν φόβον παραχωρεῖ	τῇ	ἡμέρᾳ κυρίου· τὰ πάντα φῶς
[51]	ἄξιον νεὼν τὸν ἀφεδρῶνα νείμαντες	τῇ	θεῷ. (Ἀλλὰ γὰρ ἀναισθήτῳ λίθῳ
[20]	ἀναστέλλεται τὰ αἰδοῖα καὶ ἐπιδεικνύει	τῇ	θεῷ· ἣ δὲ τέρπεται τῇ
[16]	γεννήσας οὑτοσὶ Ζεὺς τῇ Φερεφάττῃ,	τῇ	ἰδίᾳ θυγατρί, μετὰ τὴν μητέρα
[68]	τὰ νῶτα τοῦ οὐρανοῦ ἐν	τῇ	ἰδίᾳ καὶ οἰκείᾳ περιωπῇ ὄντως
[53]	ἐν Ἄργει νεὼν σὺν καὶ	τῇ	ἱερείᾳ κατέφλεξεν Χρυσίδι, καὶ τὸν
[80]	ὁ ποιήσας τὴν γῆν ἐν	τῇ	ἰσχύι αὐτοῦ, ὥς φησιν Ἱερεμίας,
[84]	ταύτῃ καὶ εἶπον· ἀεὶ πλανῶνται	τῇ	καρδίᾳ· αὐτοὶ δὲ οὐκ ἔγνωσαν
[120]	ὅτι πραΰς εἰμι καὶ ταπεινὸς	τῇ	καρδίᾳ, καὶ εὑρήσετε ἀνάπαυ σιν
[115]	τῷ ἀποκεκρυμμένῳ τοῦ ἀνθρώπου, ἐν	τῇ	καρδίᾳ, τὸ φῶς, καὶ τῆς
[98]	ὁμοίωσιν" διὰ τοῦτο γεγενῆσθαι λεγόμενος,	τῇ	κατὰ καρδίαν φρονήσει τῷ θείῳ
[76]	ἐν Ἴωνι τῷ δράματι γυμνῇ	τῇ	κεφαλῇ ἐκκυκλεῖ τῷ θεάτρῳ τοὺς
[1]	ἀναστήσας Πυθοῖ τὸν Εὔνομον αὐτῇ	τῇ	κιθάρᾳ καὶ τὸν συναγωνιστὴν τοῦ
[39]	τὸν Δία μεμαθήκασιν ὁμοιωθέντα μύρμηκι	τῇ	Κλήτορος θυγατρὶ Εὐρυμεδούσῃ (μιγῆναι καὶ
[81]	εἰκόνος φθαρτοῦ ἀνθρώπου, καὶ ἐλάτρευσαν	τῇ	κτίσει παρὰ τὸν (κτίσαντα. Καὶ
[38]	καὶ Ποδάγρας ἄλλης Ἀρτέμιδος ἐν	τῇ	Λακωνικῇ ἱερόν, (ὥς φησι Σωσίβιος.
[60]	ἐπὶ τῇ συμπλοκῇ δεδεμένην, καὶ	τῇ	Λήδᾳ περιποτώμενον τὸν ὄρνιν τὸν
[57]	ἕτερος ἠράσθη ταύτης καὶ μίγνυται	τῇ	λίθῳ· Ποσίδιππος ἱστορεῖ, ὁ μὲν
[33]	Αἳ δὲ ἀκολασταίνουσιν ἐμπαθέστερον ἐν	τῇ	μοιχείᾳ δεδεμέναι, Ἠὼς ἐπὶ Τιθωνῷ,
[1]	τὰ δένδρα, τὰς φηγούς, μετεφύτευε	τῇ	(μουσικῇ. Ἔχοιμ' ἄν σοι καὶ
[1]	τοῦτο Ἑλλήνων ᾄδεται χορῷ) τέχνῃ	τῇ	μουσικῇ ὃ μὲν ἰχθὺν δελεάσας,
[22]	Ἴακχον τὸ φῶς· ἐπίτρεψον ἀποκρύψαι	τῇ	νυκτὶ τὰ μυστήρια· σκότει τετι
[69]	ἢ μικρόν, οὐδὲ ἔσται ἐν	τῇ	οἰκίᾳ σου μέτρον μέγα ἢ
[84]	ὁδούς μου, ὡς ὤμοσα ἐν	τῇ	ὀργῇ μου· (εἰ εἰσελεύσονται εἰς
[51]	ἢ ἁπτικὴν ἢ τὴν ἀναλογοῦσαν	τῇ	ὀσφρήσει ἢ τῇ γεύσει· τὰ
[20]	τῇ θεῷ· ἣ δὲ τέρπεται	τῇ	ὄψει ἡ Δηὼ καὶ μόλις
[54]	τῷ τῆς Ἀθηνᾶς ἐνεφυρᾶτο παστῷ,	τῇ	παλαιᾷ παρθένῳ τὰ τῆς νέας
[77]	τὸ γὰρ ψεῦδος οὐ ψιλῇ	τῇ	παραθέσει τἀληθοῦς διασκεδάννυται, τῇ δὲ
[5]	καὶ τὴν ἀέρος ἀπηνῆ ψυχρότητα	τῇ	παραπλοκῇ τοῦ πυρὸς ἐτιθάσευεν, τοὺς
[41]	εἰσὶ φύλακες οὗτοι, οὐκ εὐνοίᾳ	τῇ	πρὸς ὑμᾶς περιπαθεῖς, τῆς δὲ
[89]	εὔλογον. Καὶ τί δὴ οὐχὶ	τῇ	πρώτῃ τροφῇ, τῷ γάλακτι, χρώμεθα,
[51]	καὶ αὔξεται, πρὸς δὲ καὶ	τῇ	σελήνῃ συμπάσχει· τὰ δὲ ἀγάλματα
[80]	Ἱερεμίας, ἀνώρθωσεν τὴν οἰκουμένην ἐν	τῇ	σοφίᾳ αὐτοῦ. Ἀποπεσόντας γὰρ ἡμᾶς
[54]	Ἑρμῆς προσηγορεύετο ὁ Νικαγόρας καὶ	τῇ	(στολῇ τοῦ Ἑρμοῦ ἐκέχρητο, ὡς
[77]	καὶ φωτί, ἄμφω δὲ παραθεμένη	τῇ	συγκρίσει τὴν ἐκλογὴν διδάσκει· τὸ
[60]	ἐκείνην τὴν γυμνήν, τὴν ἐπὶ	τῇ	συμπλοκῇ δεδεμένην, καὶ τῇ Λήδᾳ
[19]	οἷς μέλον καλεῖν καλοῦσι, προσεπιτερατεύονται	τῇ	συμφορᾷ, ὁλόριζον ἀπαγορεύοντες σέλινον ἐπὶ
[101]	φαντασίας ταύτας κενὰς ἀπορρί ψαντες	τῇ	συνηθείᾳ αὐτῇ ἀποτάξασθαι, κενοδοξίᾳ ἐπιλέγοντες·
[99]	ἐὰν ἐθελήσητε πιστεῦσαι μόνον καὶ	τῇ	συντομίᾳ τοῦ κηρύγματος ἕπεσθαι, ἧς
[101]	φῶς, ἐξὸν ἀπομάξασθαι τὰ ἐμποδὼν	τῇ	σωτηρίᾳ καὶ τὸν τῦφον καὶ
[105]	καὶ μαθεῖν ἐξεζητήσατε, τὴν προαίρεσιν	τῇ	(σωτηρίᾳ συνάψαντες· ἐμποδὼν γὰρ ἵσταται
[77]	~(Ὥρα τοίνυν τῶν ἄλλων ἡμῖν	τῇ	τάξει προδιηνυσμένων ἐπὶ τὰς προφητικὰς
[42]	κατὰ θάλατταν ἐπταικότων, αὐτίκα μάλα	τῇ	Ταυρικῇ καταθύουσιν Ἀρτέμιδι· ταύτας σου
[42]	Πυθοκλῆς ἐν τρίτῳ Περὶ ὁμονοίας	τῇ	Ταυροπόλῳ Ἀρτέμιδι ἄνθρωπον ὁλοκαυτεῖν (ἱστορεῖ.
[42]	ὁ Μάριος, ὡς Δωρόθεος ἐν	τῇ	τετάρτῃ (Ἰταλικῶν ἱστορεῖ. Φιλάνθρωποί γε
[47]	ἔχω σοι Πολέμωνα δεικνύναι (ἐν	τῇ	τετάρτῃ τῶν Πρὸς Τίμαιον· μηδὲ
[51]	~Ῥωμαῖοι δὲ τὰ μέγιστα κατορθώματα	τῇ	Τύχῃ ἀνατιθέντες καὶ ταύτην μεγίστην
[89]	οὐδὲν ἐκ θεοῦ δεδώρηταί πω	τῇ	τῶν ἀνθρώπων γενέσει, εἰ μὴ
[42]	τραγῳδεῖ. Μόνιμος δ' ἱστορεῖ ἐν	τῇ	Τῶν Θαυμα σίων Συναγωγῇ ἐν
[62]	δὴ τῆς θεοδοξίας τὸ σχῆμα	τῇ	ὕλῃ περιτεθείκασιν; Ἀλλ' ὑμεῖς μὲν
[16]	αὖθις ὁ γεννήσας οὑτοσὶ Ζεὺς	τῇ	Φερεφάττῃ, τῇ ἰδίᾳ θυγατρί, μετὰ
[42]	ἐθυσάτην θυγατέρας· ὧν ὃ μὲν	τῇ	Φερεφάττῃ, ὡς Δημάρατος ἐν πρώτῃ
[115]	ἐσθίοντες ἐν σκότῳ διαιτᾶσθε, περικαταρρέοντες	τῇ	φθορᾷ. Ἀλλ' ἔστιν, ἔστιν (ἡ
[111]	ἄνθρωπον τὸν ἡδονῇ πεπλανημένον, τὸν	τῇ	φθορᾷ δεδεμένον, χερσὶν (ἡπλωμέναις ἔδειξε
[94]	εἰς βεβαίωσιν· οὐ γὰρ κυροῦται	τῇ	φθορᾷ· ἐμὴ γάρ ἐστιν πᾶσα
[42]	θεοὶ καὶ οὐχὶ μόνον ἐπιχαίροντες	τῇ	φρενοβλαβείᾳ τῶν ἀνθρώπων, πρὸς δὲ
[100]	κακοῦ ἡ σύνεσις αὐτῷ, ὅτι	τῇ	φρονήσει κέχρηται κατηγόρῳ τὸ βέλτιστον
[79]	καὶ τὴν οἰκουμένην ὅλην καταλήψεται	τῇ	χειρὶ ὡς νοσσιάν. ~Τί σοι
[107]	τὰς θείας γραφὰς ἐναποσφραγισαμένους χρὴ	τῇ	ψυχῇ καλὸν ἀφετήριον σοφίαν ἡγεῖσθαι
[100]	δὲ εἰς ὦτα βαλόμενος καὶ	τῇ	ψυχῇ παρακούσας> παρὰ τῆς γνώμης
[117]	ἀνθρώποις, ὅταν ἐν αὐτῇ που	τῇ	ψυχῇ τὸ ὄντως καλὸν ὑπὸ
[1]	Ἑλληνικός) ἐτιθάσευε τὰ θηρία γυμνῇ	τῇ	ᾠδῇ καὶ δὴ τὰ δένδρα,
[69]	ἐν τῷ μαρσίππῳ καὶ ἐν	τῇ	ὡς ἔπος εἰπεῖν ῥυπώσῃ ψυχῇ
[17]	Κουρήτων, δόλῳ δὲ ὑποδύντων Τιτάνων,	ἀπατή	σαντες παιδαριώδεσιν ἀθύρμασιν, οὗτοι δὴ
[22]	καὶ τοῦ δράκοντος τὰ μυστήρια	ἀπάτη	τίς ἐστιν θρῃσκευομένη, τὰς ἀμυήτους
[2]	ἄνωθεν ἐξ οὐρανῶν ἀλήθειαν ἅμα	φανοτάτῃ	φρονήσει εἰς ὄρος ἅγιον (θεοῦ
[3]	οὐρανὸν πεπολιτευμένων ᾠδαῖς καὶ ἐπῳδαῖς	ἐσχάτῃ	δουλείᾳ καταζεύξαντες. (Ἀλλ' οὐ τοιόσδε
[30]	Ἡρακλῆς δύο πρὸς τοῖς πεντήκοντα	ἔτη	βεβιωκὼς κατέστρεψε τὸν βίον διὰ
[84]	τὰ ἔργα μου, φησί, τεσσαράκοντα	ἔτη·	διὸ προσώχθισα τῇ γενεᾷ ταύτῃ
[2]	κιττῷ που ἀναδήσαντες, ἀφραίνοντας ἐκτόπως	τελετῇ	βακχικῇ, αὐτοῖς σατύροις καὶ θιάσῳ
[46]	ἀνθρώποις ἀπεικονίζεσθαι τὰ ξόανα ἤρξατο,	βρέτη	τὴν ἐκ βροτῶν ἐπωνυμίαν ἐκαρπώσατο.
[42]	Ἀριστομένης γοῦν ὁ Μεσσήνιος τῷ	Ἰθωμήτῃ	Διὶ τριακοσίους ἀπέσφαξεν, τοσαύτας ὁμοῦ
[28]	παῖδε, τούτοιν τὸν μὲν ἐν	Κρήτῃ,	θάτερον δὲ ἐν Ἀρκαδίᾳ (πάλιν.
[28]	παρθένος ἡ Ἀθηνᾶ) δεύτερον ἐν	Κρήτῃ	τὸν Κύρβαντος, τρίτον τὸν Διὸς
[14]	ὡς ἀσελγῶν ὑμῖν μορίων ἄξιος	{Ἀφροδίτη}	γίνεται καρπός, ἐν ταῖς τελεταῖς
[57]	ἀγάλματι, καὶ τοῦτο Φιλοστέφανος ἱστορεῖ·	Ἀφροδίτη	δὲ ἄλλη ἐν Κνίδῳ λίθος
[33]	Δημήτηρ καὶ ἐπὶ Ἀδώνιδι Φερέφαττα.	Ἀφροδίτη	δὲ ἐπ' Ἄρει κατῃσχυμμένη μετῆλθεν
[76]	Ἥφαιστον ἀμφιγύην" καλοῦσιν, τῇ δὲ	Ἀφροδίτῃ	ἡ Ἑλένη φησὶ μηκέτι σοῖσι
[39]	ἐν Κύπρῳ τετίμησθον; Οὐχὶ δὲ	Ἀφροδίτῃ	περιβασοῖ μὲν Ἀργεῖοι, ἑταίρᾳ δὲ
[30]	τὸν βίον διὰ τῆς ἐν	Οἴτῃ	πυρᾶς κεκηδευμένος. ~Τὰς δὲ Μούσας,
[65]	ἀγάλματα σέβειν αὐτοὺς Βήρωσσος ἐν	τρίτῃ	Χαλδαϊκῶν παρίστησι, τοῦτο Ἀρταξέρξου τοῦ
[48]	ὃς ὕλῃ κατακέχρηται εἰς δημιουργίαν	μικτῇ	καὶ ποικίλῃ. Ῥίνημα γὰρ χρυσοῦ
[2]	μάλιστα τηλαυγὲς ἀποστίλβουσα φῶς καταυγαζέτω	πάντῃ	τοὺς ἐν σκότει κυλινδουμένους καὶ
[92]	ἑνί που συρίγματι ὑπήκουσαν τῷ	δεσπότῃ·	ἔγνω δέ" φησί, βοῦς τὸν
[92]	ὅλως τοῦ θεοῦ ἑτέρῳ δουλεύειν	δεσπότῃ,	πρὸς δὲ καὶ θεραπεύειν ἀντὶ
[110]	φανερώτατος ὄντως θεός, ὁ τῷ	δεσπότῃ	τῶν ὅλων ἐξισωθείς, ὅτι ἦν
[38]	Ἀγαμέμνονα γοῦν τινα Δία ἐν	Σπάρτῃ	τιμᾶσθαι Στάφυλος ἱστορεῖ· Φανοκλῆς δὲ
[42]	Μάριος, ὡς Δωρόθεος ἐν τῇ	τετάρτῃ	(Ἰταλικῶν ἱστορεῖ. Φιλάνθρωποί γε ἐκ
[47]	σοι Πολέμωνα δεικνύναι (ἐν τῇ	τετάρτῃ	τῶν Πρὸς Τίμαιον· μηδὲ τὰ
[33]	δὲ θεαὶ μένον αἰδοῖ οἴκοι	ἑκάστη,	φησὶν Ὅμηρος, αἰδούμεναι αἱ θεαὶ
[34]	Πρόσυμνον (ἐτεθνήκει γάρ) ἀφοσιούμενος τῷ	ἐραστῇ	ὁ Διόνυσος ἐπὶ τὸ μνημεῖον
[111]	μυστικοῦ· κέκλιται μὲν ὁ κύριος,	ἀνέστη	δὲ ἄνθρωπος καὶ ὁ ἐκ
[43]	τίς τε δράκοντα ἰδὼν παλίνορσος	ἀπέστη	οὔρεος ἐν βήσσῃς, ὑπό τε
[16]	ὁ γεννήσας οὑτοσὶ Ζεὺς τῇ	Φερεφάττῃ,	τῇ ἰδίᾳ θυγατρί, μετὰ τὴν
[42]	θυγατέρας· ὧν ὃ μὲν τῇ	Φερεφάττῃ,	ὡς Δημάρατος ἐν πρώτῃ Τραγῳδουμένων,
[23]	ἀληθῶς ὑπ' αἰσχύνης ἀναισχύντως σέβουσιν,	διττῇ	ἐνεσχημένοι τῇ ἀθεότητι, προτέρᾳ μέν,
[70]	τιμωρός. ~Πόθεν, ὦ Πλάτων, ἀλήθειαν	αἰνίττῃ;	Πόθεν ἡ τῶν λόγων ἄφθονος
[101]	κενὰς ἀπορρί ψαντες τῇ συνηθείᾳ	αὐτῇ	ἀποτάξασθαι, κενοδοξίᾳ ἐπιλέγοντες· ψευδεῖς ὄνειροι
[11]	τετιμημένον καὶ τὸ αὐτόθι μαντεῖον	αὐτῇ	δρυῒ μεμαρασμένον μύθοις γεγηρακόσι καταλείψατε.
[99]	ἐπινοήσασα μορφάς, κηλῖδα τοῖς ἑπομένοις	αὐτῇ	ἐναπεμάξατο θανάτου μακροῦ. (Λάβετε οὖν
[4]	τοιούτους λίθους ἡ οὐράνιος ᾠδὴ	αὐτὴ	μετεμόρφωσεν εἰς ἀνθρώπους ἡμέρους. (Ἦμεν
[14]	μοιχικὴν ἐπιδίδοται· νόμισμα δὲ εἰσφέρουσιν	αὐτῇ	οἱ μυούμενοι ὡς ἑταίρᾳ ἐρασταί.
[73]	μόνον ἡ φιλοσοφία) ἀλλὰ καὶ	αὐτὴ	ποιητικὴ ἡ περὶ τὸ ψεῦδος
[118]	σεσωρευ μένη, ᾄδει δὲ ἐν	αὐτῇ	πορνίδιον ὡραῖον, ἡδονή, πανδήμῳ τερπόμενον
[117]	προσγίνεται τοῖς ἀνθρώποις, ὅταν ἐν	αὐτῇ	που τῇ ψυχῇ τὸ ὄντως
[1]	χαλκοῦν ἀναστήσας Πυθοῖ τὸν Εὔνομον	αὐτῇ	τῇ κιθάρᾳ καὶ τὸν συναγωνιστὴν
[20]	Βαυβὼ τὴν Δηὼ ὀρέγει κυκεῶνα	αὐτῇ·	τῆς δὲ ἀναινομένης λαβεῖν καὶ
[77]	τὸν βιωτικόν, μιᾷ καὶ τῇ	αὐτῇ	φωνῇ πολλὰ θεραπεύουσαι, ἀποτρέπουσαι μὲν
[82]	κοινωνήσει τῷ γνησίῳ, τῷ ἠγαπημένῳ"	Αὕτη	γὰρ ἡ πρωτό τοκος ἐκκλησία
[117]	προαιρέσεως καὶ ζωῆς. Τοιγάρτοι μόνη	αὕτη	ἡ τῆς ἀληθείας προτροπὴ τοῖς
[50]	ἀνδρῶν εἰδώλοις ἀλάλοις λιθοξέστοισιν ὅμοιον.	(Αὕτη	μέντοι ἐρείπια τοὺς νεὼς προσαγορεύει,
[80]	ἀνορθοῖ ἐπὶ τὴν ἀλήθειαν. Καὶ	αὕτη	πρώτη τοῦ παραπτώματος ἀνάστασις· ὅθεν
[109]	καὶ σεμνὴ μὲν ἡ γυναικωνῖτις	αὕτη,	σώφρων δὲ ἡ γερουσία· οὐδέ
[42]	φόνος ἐστὶ καὶ ἀνδροκτασία ἡ	τοιαύτη	θυσία. ~Τί δὴ οὖν, ὦ
[99]	ὁ βίος ἔδοξέ μοι γεγονέναι,	τοσαύτῃ	σπουδῇ περὶ τὴν ὕλην καταγινόμενος.
[122]	καὶ σώφρονα καὶ εὐγενῆ καὶ	ταύτῃ	εἰκόνα τοῦ θεοῦ μεθ' ὁμοιώσεως,
[84]	ἔτη· διὸ προσώχθισα τῇ γενεᾷ	ταύτῃ	καὶ εἶπον· ἀεὶ πλανῶνται τῇ
[87]	τοὺς ἀνθρώπους πλησιάζοντας (τῷ φόβῳ.	Ταύτῃ	καὶ ὁ ἀπόστολος τοῦ κυρίου
[116]	θεῷ τὴν ἀνθρώπων ἀγέλην σῴζειν.	Ταύτῃ	καὶ τὸν ἀγαθὸν ποιμένα ὁ
[54]	ἀκίνδυνον σφᾶς αὐτοὺς θεοὺς ἀνηγόρευον,	ταύτῃ	κἀκείνους διὰ τὴν δόξαν ἀπηθανατίσθαι
[98]	τῷ θείῳ παρεικαζόμενος λόγῳ καὶ	ταύτῃ	λογικός. Ἀνθρώπου δὲ τοῦ ὁρωμένου
[68]	καὶ βασιλεὺς οὗτος τῶν πάντων"	Ταύτῃ	πῃ καὶ Πλάτων διανοούμενος τὸν
[10]	Ἰωάννης, ὁ κῆρυξ τοῦ λόγου,	ταύτῃ	πῃ παρεκάλει ἑτοίμους γίνεσθαι εἰς
[23]	θεόν, ἑτέρᾳ δὲ καὶ δευτέρᾳ	ταύτῃ	πλάνῃ τοὺς οὐκ ὄντας ὡς
[117]	οὐράνιος καὶ θεῖος ὄντως ἔρως	ταύτῃ	προσγίνεται τοῖς ἀνθρώποις, ὅταν ἐν
[27]	ᾄσσοντες δὲ ἐπὶ τὴν ἀλήθειαν.	Ταύτῃ	τοι ἡμεῖς οἱ τῆς ἀνομίας
[73]	μέγα θαῦμα, μέγ' ἀνθρώποισιν ὄνειαρ.	(Ταύτῃ	τοι καὶ ὁ Ἀσκραῖος αἰνίττεται
[40]	εἰ ὄντως εἶεν δαίμονες, δευτέρᾳ	ταύτῃ,	ὡς ὑμεῖς φατέ, ἐγκαταλεγόμενοι τάξει.
[77]	γοῦν ἡ προφῆτις ἡμῖν ᾀσάτω	πρώτη	Σίβυλλα τὸ ᾆσμα τὸ σωτήριον·
[80]	ἐπὶ τὴν ἀλήθειαν. Καὶ αὕτη	πρώτη	τοῦ παραπτώματος ἀνάστασις· ὅθεν ἀποτρέπων
[42]	τῇ Φερεφάττῃ, ὡς Δημάρατος ἐν	πρώτῃ	Τραγῳδουμένων, ὃ δὲ τοῖς Ἀποτροπαίοις,
[89]	Καὶ τί δὴ οὐχὶ τῇ	πρώτῃ	τροφῇ, τῷ γάλακτι, χρώμεθα, ᾧ
[83]	ὑμεῖς δὲ εἰς δουλείαν ἀποδιδράσκετε.	Σωτη	ρίαν χαρίζεται, ὑμεῖς δὲ εἰς
[15]	οὐχ ὕβρις τὰ σύμβολα; Οὐ	χλεύη	τὰ μυστήρια; ~Τί δ' εἰ
[94]	(ἀπολάβῃς τὸν θεόν. Ὅθεν ἡ	γραφὴ	εἰκότως εὐαγγελίζεται τοῖς πεπιστευκόσιν· οἱ
[57]	τὰς (γραφάς. Ὁμοία γε ἡ	γραφή·	ἐπαινείσθω μὲν ἡ τέχνη, μὴ
[105]	Θυμὸς γὰρ αὐτοῖς, φησὶν ἡ	γραφή,	κατὰ τὴν ὁμοίωσιν τοῦ ὄφεως,
[106]	κυρίου χοῦν λείξουσι" φησίν {ἡ	γραφὴ	λέγει} ἀνανεύσατε τῆς γῆς εἰς
[4]	ἀλλήλους" ᾗ φησιν ἡ ἀποστολικὴ	γραφή·	ὅτε δὲ ἡ χρηστότης καὶ
[88]	εἰσάξει, ἡ πεῖρα διδάξει, ἡ	γραφὴ	παιδαγωγήσει δεῦτε, ὦ τέκνα, λέγουσα,
[9]	ταὐτὸν ἀγαγοῦσα τὰ φωνὰ ἡ	γραφὴ	σαφηνίζει τὸ πᾶν· Ἀκουσάτω ἡ
[84]	ἑαυτοῦ. Λέγει γάρ που ἡ	γραφή·	σήμερον ἐὰν τῆς φωνῆς αὐτοῦ
[82]	καὶ ἀναγεννηθῆτε, ὥς φησιν ἡ	γραφή,	τὸν ὄντως ὄντα πατέρα οὐ
[82]	τῷ ξένῳ; Ἀλλ' ὅταν, οἶμαι,	ἐγγραφῇ	καὶ πολιτευθῇ καὶ τὸν πατέρα
[57]	συνεπλάκη, οὐδ' ἂν νεκρᾷ τις	συνετάφη,	οὐδ' ἂν ἠράσθη δαίμονος καὶ
[42]	ἀποσφάττοι τὸν ἄνθρωπον, {ἱερὸν} ἱερεῖον	ἐπιφη	μίσας, ἀλλὰ φόνος ἐστὶ καὶ
[78]	τῶν εἰδώλων ἀκοῦσαι τί φησὶν	προφή	της οὗτος; Παραδειγμα τισθήσονται ἔμπροσθεν
[89]	τί δὴ οὐχὶ τῇ πρώτῃ	τροφῇ,	τῷ γάλακτι, χρώμεθα, ᾧ δήπουθεν
[8]	λαλήσει ὁ κύριος, ὃς ἐν	μορφῇ	θεοῦ ὑπάρχων οὐχ ἁρπαγμὸν ἡγήσατο
[102]	ἐρεῖτε. Εἰ δὲ ἔρις καὶ	μάχη	οὐ θεοί, οὐδὲ Ἄρης οὐδὲ
[47]	φησι Φιλόχορος, ἔργον εἰσὶν ἀγάλματα	ἐννεαπήχη	Ποσειδῶνος καὶ Ἀμφιτρίτης ἐν Τήνῳ
[35]	δεσπότου· τότε καὶ τὰ Ἰλίου	τείχη	(ἀνῳκοδομησάτην τῷ Φρυγί. Ὅμηρος δὲ
[45]	σοι καταλέγω τὰς Ὑπερβορέων γυναῖκας;	Ὑπερόχη	καὶ Λαοδίκη κέκλησθον, ἐν τῷ
[81]	γε θεὸς οὗτος, ὃς ἐν	ἀρχῇ	ἐποίησε τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν
[6]	ἑωσφόρου" γὰρ ἦν, καὶ ἐν	ἀρχῇ	ἦν ὁ λόγος καὶ ὁ
[6]	μὲν ἦν ὁ λόγος ἄνωθεν,	ἀρχὴ	θεία τῶν πάντων ἦν τε
[7]	λόγος· καὶ τὸ ζῆν ἐν	ἀρχῇ	μετὰ τοῦ πλάσαι παρασχὼν ὡς
[6]	δι' ὃν ἀρχαΐζομεν, ὅτι ἐν	ἀρχῇ	ὁ λόγος (ἦν. Ἀλλ' ὅτι
[7]	ἐκλάμψασα ἐν ἡμῖν τοῦ ἐν	ἀρχῇ	ὄντος καὶ προόντος λόγου· ἐπεφάνη
[57]	ὡς ἀλήθεια. Ἕστηκεν ὁ ἵππος	ἡσυχῇ,	ἡ πελειὰς ἀτρεμής, ἀργὸν τὸ
[51]	δὲ τὰ μέγιστα κατορθώματα τῇ	Τύχῃ	ἀνατιθέντες καὶ ταύτην μεγίστην οἰόμενοι
[107]	γὰρ ἀλλαχόθι ἢ ἐν σώφρονι	ψυχῇ	δικαιοσύνην ἐγγραπτέον; Ποῦ ἀγάπην; (αἰδῶ
[107]	θείας γραφὰς ἐναποσφραγισαμένους χρὴ τῇ	ψυχῇ	καλὸν ἀφετήριον σοφίαν ἡγεῖσθαι τοῖς
[69]	τῇ ὡς ἔπος εἰπεῖν ῥυπώσῃ	ψυχῇ	κατακέκρυπται· τὸ δὲ μόνον δίκαιον
[100]	εἰς ὦτα βαλόμενος καὶ τῇ	ψυχῇ	παρακούσας> παρὰ τῆς γνώμης φέρει
[117]	ὅταν ἐν αὐτῇ που τῇ	ψυχῇ	τὸ ὄντως καλὸν ὑπὸ τοῦ
[106]	τὸν θεόν, καὶ ζήσεται ἡ	ψυχὴ	ὑμῶν. Ὁ ἐκζητῶν τὸν θεὸν
[10]	καὶ ᾧ ἂν ὁ υἱὸς	ἀποκαλύψῃ.	Θύραν δὲ εὖ οἶδ' ὅτι
[114]	ἐνταῦθα γλυκύτερον. Τὸ φῶς ἐκεῖνο	ζωή	ἐστιν ἀίδιος, καὶ ὅσα μετείληφεν
[107]	ζήσωμεν. Ὁ μισθὸς τῆς εὑρέσεως	ζωὴ	παρὰ θεῷ. Ἀγαλλιάσθωσαν καὶ εὐφρανθή