HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Clément d'Alexandrie, Discours aux gentils

Liste des contextes (ordre alphabétique)

χ = 168 formes différentes pour 259 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Paragraphes

[73]   πρῶτόν τε καὶ ὕστατον ἱλάσκονται· χαῖρε, πάτερ, μέγα θαῦμα, μέγ' ἀνθρώποισιν

[114]   αὐτῷ πρῶτον ἀνυμνήσαντες τὴν φωνήν χαῖρε φῶς" φῶς ἡμῖν ἐξ οὐρανοῦ

[101]   ἀποτάξασθαι, κενοδοξίᾳ ἐπιλέγοντες· ψευδεῖς ὄνειροι χαίρετ' οὐδὲν ἦτ' ἄρα; ~Τί γὰρ

[33]   νεῦσε Κρονίων· ἀμβρόσιαι δ' ἄρα χαῖται ἐπερρώσαντο ἄνακτος κρατὸς ἀπ' ἀθανάτοιο·

[65]   σέβειν αὐτοὺς Βήρωσσος ἐν τρίτῃ Χαλδαϊκῶν παρίστησι, τοῦτο Ἀρταξέρξου τοῦ Δαρείου

[118]   τὴν συνήθειαν, φύγωμεν οἷον ἄκραν χαλε πὴν ἢ Χαρύβδεως ἀπειλὴν ἢ

[75]   κωμῳδιοποιὸς ἐν Ἱερείᾳ τῷ δράματι χαλεπαίνων πρὸς τὴν συνήθειαν διελέγχειν πειρᾶται

[89]   καὶ ἄθεον, κἂν οἱ πατέρες χαλεπαίνωσιν, ἐπὶ τὴν ἀλήθειαν ἐκκλινοῦμεν καὶ

[27]   ποιητὴς ὁ Ἀκραγαντῖνος Ἐμπεδοκλῆς· τοιγάρτοι χαλεπῇσιν ἀλύοντες κακότησιν οὔ ποτε δειλαίων

[66]   τὴν φιλοσοφίαν. Οὐδὲν δὲ οἶμαι χαλεπὸν ἐνταῦθα γενόμενος καὶ τῶν ἐκ

[89]   οἷον ἵπποι σκληραύχενες ἀφηνιάζοντες, τοὺς χαλινοὺς ἐνδακόντες, ἀποφεύγετε τοὺς λόγους, ἀποσείσασθαι

[31]   αὐτὰς ὑπὲρ τῆς μητρὸς ἀνέθηκε χαλκᾶς καὶ ἀνὰ πάντα ἐκέλευσε τιμᾶσθαι

[70]   οὐδὲ ἔργα ἀνθρώπων χρύσεα καὶ χάλκεα καὶ ἀργύρου ἠδ' ἐλέφαντος καὶ

[30]   ἀραιαί. ~Ἔχεις καὶ ἰατρόν, οὐχὶ χαλκέα μόνον ἐν θεοῖς· ὁ δὲ

[11]   ἢ τρίποδα Κιρραῖον ἢ Δωδωναῖον χαλκεῖον· γεράνδρυον δὲ ψάμμοις ἐρήμαις τετιμημένον

[115]   θεῷ τῆς ἐνταῦθα ἐνοικήσεως. Χρύσεα χαλκείων, ἑκατόμβοι' ἐννεαβοίων, ὀλίγης πίστεως γῆν

[29]   Ἀλωῆος, δῆσαν κρατηρῷ ἐνὶ δεσμῷ· χαλκέῳ δ' ἐν κεράμῳ δέδετο τρισκαίδεκα

[74]   θεῶν ἀγάλματ' ἐκ λίθων, ἢ χαλκέων ἢ χρυσοτεύκτων ἢ ἐλεφαντίνων τύπους·

[19]   καταστέψαντε ἐθαψάτην, φέρον τες ἐπὶ χαλκῆς ἀσπίδος ὑπὸ τὰς ὑπωρείας τοῦ

[56]   ἢ ἀδάμας ἢ σίδηρος ἢ χαλκὸς ἢ ἐλέφας ἢ λίθοι τίμιοι;

[48]   χρυσοῦ ἦν αὐτῷ καὶ ἀργύρου χαλκοῦ τε καὶ σιδήρου καὶ μολίβδου,

[1]   τέττιξ, ὡς ὁ μῦθος βούλεται, χαλκοῦν ἀναστήσας Πυθοῖ τὸν Εὔνομον αὐτῇ

[105]   τις τὴν ὄντως ἀληθῆ σοφίαν χαλκῷ δῃώσας" μεταλλάξαι εὔχεται οὐδὲ σιδήρῳ·

[19]   παραφυλάττουσιν ἐσθίειν· τοὺς γὰρ> ἀποπεπτωκότας χαμαὶ ἐκ τῶν τοῦ Διο νύσου

[76]   αἳ δ' ἅμα πᾶσαι θύσθλα χαμαὶ κατέχευαν ὑπ' ἀνδροφόνοιο Λυκούργου. (Ἄξιος

[93]   λῃστής που καταδύεται περὶ τὸν χαμαίζηλον πλοῦτον ὀφθαλμιῶν, ἀλλ' ἐκεῖνος ὁ

[26]   καὶ τὸν Ἔρωτα καὶ τὴν Χαρὰν καὶ τὴν Ἐλπίδα, ὥσπερ ἀμέλει

[94]   ἐπὶ καρδίαν ἀνθρώπου ἀνέβη· καὶ χαρή σονται ἐπὶ τῇ βασιλείᾳ τοῦ

[114]   καὶ ἀναφαίρετον τοῦ πατρὸς κλῆρον χαρι ζόμενος ἡμῖν, οὐρανίῳ διδασκαλίᾳ θεοποιῶν

[56]   Διὸς θυγατέρες, ὥστε μοι δοκεῖν χαριέντως φάναι τὸν Βίωνα, πῶς ἂν

[52]   Σικελίᾳ προσέταξεν αὐτῷ ἐρεοῦν περιτεθῆναι, χαριέντως φήσας τοῦτο ἄμεινον εἶναι τοῦ

[90]   ἔθος; Θεὸς μὲν γὰρ ζωὴν χαρίζεται, ἔθος δὲ πονηρὸν μετὰ τὴν

[117]   βούλεται· ἑνὶ λόγῳ ζωήν σοι (χαρίζεται. Καὶ τίς ἐστιν οὗτος; Μάθε

[83]   εἰς δουλείαν ἀποδιδράσκετε. Σωτη ρίαν χαρίζεται, ὑμεῖς δὲ εἰς ἄνθρωπον ὑποφέρεσθε.

[94]   ἐν αὐτοῖς πάντα ζῷά σοι χαρίζομαι· μόνον, ὦ παιδίον, δίψησον τοῦ

[120]   (γνῶσιν τοῦ θεοῦ, τέλειον ἐμαυτὸν χαρίζομαι. Τοῦτό εἰμι ἐγώ, τοῦτο βούλεται

[120]   τὴν εὐεργεσίαν, ἀφθαρσίαν· καὶ λόγον χαρίζομαι ὑμῖν, τὴν (γνῶσιν τοῦ θεοῦ,

[15]   γυναικός) τῆς Δηοῦς, ἧς δὴ χάριν Βριμὼ προσα γορευθῆναι λέγεται, ἱκετηρίαι

[84]   τί δὴ οὖν ἔτι τὴν χάριν εἰς ὀργὴν μεταλλάσσομεν καὶ οὐχὶ

[7]   ἂν καὶ συμφθαρῶσιν. Οὗ δὴ χάριν (εἷς γὰρ ὁ ἀπατεὼν ἄνωθεν

[52]   αὐτῶν, ἀγανακτῶ δὲ εἰ κέρδους χάριν ἐπλημμέλει. ~Ἑκὼν οὖν ἐκλήσομαί τι

[82]   φοβούμενος τὴν ὀργήν, ἀγαπήσας τὴν χάριν, ζηλώσας τὴν ἐλπίδα, ἵνα ἐκκλίνῃς

[31]   κατέπαυον τῆς (ὀργῆς. Οὗ δὴ χάριν ἡ Μεγακλὼ χαριστήριον αὐτὰς ὑπὲρ

[68]   τις ἀπόρροια θεϊκή. Οὗ δὴ χάριν καὶ ἄκοντες μὲν ὁμολογοῦσιν ἕνα

[122]   ἀποκρύπτεται γοῦν ὁ προφήτης τὴν χάριν λέγων, ἐγὼ εἶπον ὅτι θεοί

[48]   ἀναμίξας ἔχρωσε κυάνῳ, οὗ δὴ χάριν μελάντερον τὸ χρῶμα τοῦ ἀγάλματος,

[24]   Σκυθῶν διδάσκαλον (νόσου. Ὧν δὴ χάριν (οὐ γὰρ οὐδαμῶς ἀποκρυπτέον) θαυμά

[104]   τὴν δικαιοσύνην καλοῦντα, οὔτε τὴν χάριν τὴν ἄνωθεν ἀπεκδεχόμενοι οὔτε τὴν

[123]   λυσιτελοῦν ἑλέσθαι, ἢ κρίσιν ἢ χάριν· ὡς ἔγωγε οὐδ' ἀμφιβάλλειν ἀξιῶ,

[95]   τῆς γῆς φάγεσθε, ὑπακοῆς ἡ χάρις· ἐὰν δὲ μὴ ὑπακούσητέ μου

[84]   γὰρ τῆς ἐπαγγελίας αὐτοῦ ἡ χάρις, ἐὰν σήμερον τῆς φωνῆς αὐτοῦ

[7]   ἐκεῖνον τοῦ κυρίου ἀπόστολον ἡ χάρις ἡ τοῦ θεοῦ σωτήριος πᾶσιν

[117]   οὐκ ἔργον μόνον, ἀλλὰ καὶ χάρις ᾖς τοῦ θεοῦ· πρέπει δὲ

[34]   καλός· καὶ ἀφροδίσιος ἦν ἡ χάρις, ὁ μισθός, ὃν ᾐτεῖτο Διόνυσος·

[85]   πιστεύσασι μὲν καὶ ὑπακούουσιν ἡ χάρις ὑπερπλεονάσει, ἀπειθήσασι δὲ καὶ πλανωμένοις

[84]   πρὸ ἑωσφόρου" γεννώμενος, ὁ ζωὴν (χαρισάμενος ἀκτῖσιν ἰδίαις. Μὴ οὖν περιφρονείτω

[115]   καὶ τοσαῦτά σοι δημιουργήματα καὶ χαρίσματα ὀλίγης πίστεως μεμίσθωκεν. (Εἶθ' οἱ

[31]   Οὗ δὴ χάριν ἡ Μεγακλὼ χαριστήριον αὐτὰς ὑπὲρ τῆς μητρὸς ἀνέθηκε

[44]   καὶ βωμὸν ἱδρύσασθαι ἐν Ἀκαδημίᾳ χαριστήριον ἐπιτελοῦς γενομένης ἐπιθυμίας· καὶ τῆς

[48]   Οἳ μὲν γὰρ αὐτὸν ἱστοροῦσιν χαριστήριον ὑπὸ Σινωπέων Πτολεμαίῳ τῷ Φιλαδέλφῳ

[95]   ὁ κύριος σῴζει, φόβῳ καὶ χάριτι παιδαγωγῶν τὸν ἄνθρωπον· τί μέλλομεν;

[8]   τῆς βάτου καὶ τῆς ἀκολουθούσης χάριτι φιλανθρωπίας (θεραπαίνης δίκην Ἑβραίοις νεφέλης.

[95]   ὦ ἄνθρωποι, τὴν θείαν τῆς χάριτος ἐπαγγε λίαν, ἀκηκόατε καὶ τὴν

[8]   κίονος τὴν φλόγα, δεῖγμα ὁμοῦ χάριτος καὶ φόβου· ἐὰν ὑπακούσῃς, τὸ

[6]   ἔχεις τὴν φιλανθρω πίαν· τῆς χάριτος μεταλάμβανε. Καί μου τὸ ᾆσμα

[120]   καὶ ταύτης ὑμῖν μεταδοῦναι τῆς χάριτος, ὁλόκληρον χορηγῶν τὴν εὐεργεσίαν, ἀφθαρσίαν·

[44]   πρότερον οὐδὲ εἷς πρὶν ἢ Χάρμον μειράκιόν τι ἑλεῖν καὶ βωμὸν

[29]   καὶ ἀνάρσιος" ὡς μὲν Ἐπί χαρμός φησι, Σπαρτιάτης ἦν· Σοφοκλῆς δὲ

[74]   καὶ γαῖαν μακρὴν πόντου τε χαροπὸν οἶδμα καὶ ἀνέμων βίας· θνητοὶ

[118]   οἷον ἄκραν χαλε πὴν ἢ Χαρύβδεως ἀπειλὴν ἢ Σειρῆνας μυθικάς· ἄγχει

[50]   τὸν μὲν τῆς Ἐφεσίας Ἀρτέμιδος χάσμασι καὶ σεισμοῖς" καταποθήσεσθαι προμηνύουσα οὕτως,

[6]   πόδε ἢ πλανωμένους εἰς δικαιοσύνην χειραγωγῆσαι, θεὸν ἀνθρώποις ἀφραίνουσιν ἐπιδεῖξαι, παῦσαι

[3]   τοὺς ἀνθρώπους ἐπὶ τὰ εἴδωλα χειραγωγῆσαι πρῶτοι, ναὶ μὴν λίθοις καὶ

[119]   βακχικὴν ἀπορ ρίψας πρὸς ἀλήθειαν χειραγωγοῦ· ἰδού σοι τὸ ξύλον ἐπερεί

[68]   ἀνθρώπων ὀλίγους" φησίν ἀνατείναντας τὰς χεῖρας ἐνταῦθα ὃν νῦν ἠέρα καλέομεν

[62]   τὰς Λυσίππου τέχνας ἢ τὰς χεῖρας τὰς Ἀπελλικάς, αἳ δὴ τῆς

[79]   καὶ κτίζων πνεῦμα" οὗ αἱ χεῖρες τὴν στρατιὰν τοῦ οὐρανοῦ (ἐθεμελίωσαν.

[51]   τὸ ἄγαλμα ὕλη νεκρὰ τεχνίτου χειρὶ μεμορφωμένη· ἡμῖν δὲ οὐχ ὕλης

[21]   τύπον· παῖς δ' ἦεν Ἴακχος, χειρί τέ μιν ῥίπτασκε γελῶν Βαυβοῦς

[79]   τὴν οἰκουμένην ὅλην καταλήψεται τῇ χειρὶ ὡς νοσσιάν. ~Τί σοι σοφίας

[103]   νομίζεται οὐδὲ μὴν ἐκείνων τῶν χειροκμήτων καὶ ἀναισθήτων πλασμάτων, πρόνοια δέ

[62]   καὶ λίθινα ξόανα καὶ ἀγάλματα χειροποίητα, αἵματι ἐμψύχῳ μεμιασμένα καὶ θυσίαισι

[79]   γὰρ τὰ γλυπτὰ καὶ τὰ χειροποίητα, μᾶλλον δὲ οἱ ἐπ' αὐτοῖς

[36]   πρὸς τῶν Ἱπποκοωντιδῶν κατὰ τῆς χειρὸς (οὐτασθῆναι λέγει. Εἰ δὴ τραύματα,

[58]   ὑμεῖς δὲ ἄρα καὶ πιθήκων χείρους γενήσεσθε λιθίνοις καὶ ξυλίνοις καὶ

[39]   ἀμείνους Αἰγυπτίων (ὀκνῶ δὲ εἰπεῖν χείρους) οἳ τοὺς Αἰγυπτίους ὁσημέραι γελῶντες

[46]   λῆρον εὑρήσετε τὴν συνήθειαν, ἔργα χειρῶν ἀνθρώπων" ἀναίσθητα προστρεπόμενοι. Πάλαι μὲν

[98]   ἀληθείας ἀπᾴδων, ἔργον ἐστὶ κωφὸν (χειρῶν Ἀττικῶν. Εἰκὼν" μὲν γὰρ τοῦ

[79]   ἔστιν ὃς ἐξελεῖται ἐκ τῶν χειρῶν (μου. Ἀλλὰ καὶ ἑτέρου ἐπακοῦσαι

[97]   εἰς ὁδὸν δὴ πᾶς ὁ χειρῶναξ λεώς, οἳ τὴν Διὸς γοργῶπιν

[42]   Θετταλίας Ἀχαιὸν ἄνθρωπον (Πηλεῖ καὶ Χείρωνι καταθύεσθαι· Λυκτίους γὰρ (Κρητῶν δὲ

[52]   κεχρυσωμένον ἀναθεῖναι πάλιν. Αἱ δὲ χελιδόνες καὶ τῶν ὀρνέων τὰ πλεῖστα

[38]   θρῃσκεύουσιν Ἀργεῖοι {καὶ Λάκωνες} καὶ Χελύτιδα δὲ Ἄρτεμιν Σπαρτιᾶται σέβουσιν· ἐπεὶ

[38]   Σπαρτιᾶται σέβουσιν· ἐπεὶ τὸ βήττειν χελύττειν καλοῦσιν. ~Οἴει ποθὲν παρέγγραπτα ταῦτά

[110]   πᾶν τὸ πρόσωπον τῆς γῆς χεόμενος, δι' ὃν ὡς ἔπος εἰπεῖν

[50]   ἀλλὰ θεοῦ μεγάλοιο, τὸν οὐ χέρες ἔπλασαν ἀνδρῶν εἰδώλοις ἀλάλοις λιθοξέστοισιν

[35]   Ὀδυσσεῖ χρύσεον λύχνον ἔχουσαν" ἐν χεροῖν· τὴν δὲ Ἀφροδίτην ἀνέγνωμεν, οἷον

[42]   ἔθνος, οἱ περὶ τὴν Ταυρικὴν χερρόνησον κατοικοῦντες, οὓς ἂν τῶν ξένων

[30]   μισθῷ χρυσὸς ἐν χερσὶ φανείς· χερσὶ δ' ἄρα Κρονίων ῥίψας δι'

[109]   τοῖς καθ' ἡμᾶς ἐνδιαιτωμένη (μέρεσι, χερσὶ καὶ στόματι καὶ καρδίᾳ. Σύμβολον

[30]   κἀκεῖνον ἀγάνορι μισθῷ χρυσὸς ἐν χερσὶ φανείς· χερσὶ δ' ἄρα Κρονίων

[111]   πεπλανημένον, τὸν τῇ φθορᾷ δεδεμένον, χερσὶν (ἡπλωμέναις ἔδειξε λελυμένον. Ὢ θαύματος

[50]   Ἶσι, θεὰ τριτάλαινα, μένεις ἐπὶ χεύματα Νείλου μούνη, μαινὰς ἄναυδος ἐπὶ

[106]   τοὺς γηγενεῖς) ἵνα δὴ τοὺς χηραμοὺς καταλίποντες οἰκήσητε τοὺς οὐρανούς. Μόνον

[40]   τρὶς γὰρ μύριοί εἰσιν ἐπὶ χθονὶ πουλυβοτείρῃ δαίμονες ἀθάνατοι, φύλακες μερόπων

[103]   μύριοί εἰσιν" ὡς ἀληθῶς ἐπὶ χθονὶ πουλυβοτείρῃ δαίμονες" οὐκ ἀθάνατοι" οὐδὲ

[56]   εἰς τοὔδαφος κατεσύρατε τὴν εὐσέβειαν, χθονίους ὑμῖν ἀναπλάττοντες θεοὺς καὶ τὰ

[97]   ἤλεγξε νεκρόν" ~Ἄγαμαι τοίνυν τὸν Χῖον σοφιστήν, Θεόκριτος ὄνομα αὐτῷ· μετὰ

[32]   τὴν Ἀλκυόνην, τὴν Ἱπποθόην, τὴν Χιόνην, τὰς ἄλλας τὰς μυρίας· ἐν

[66]   δὲ Μιλήσιος Λεύκιππος καὶ ὁ Χῖος Μητρό δωρος διττάς, ὡς ἔοικεν,

[15]   οὐχ ὕβρις τὰ σύμβολα; Οὐ χλεύη τὰ μυστήρια; ~Τί δ' εἰ

[39]   τὴν σὴν ἀπιστίαν καλῶ, ἀθέου χλεύης, ὦ δείλαιοι, τὸν πάντα ὑμῶν

[76]   οὐχί; Ὃς ἑστιώμενος τοῖς κρέασι χλωρὰ σῦκ' ἐπήσθιεν ἄμουσ' ὑλακτῶν ὥστε

[34]   Φρυγός, καὶ τοῦ Πέλοπος τὰς χοάς, τὰ Ὀλύμπια, ὁ Φειδίου σφετερίζεται

[17]   αἰτίαν ἐν τοῖς Θεσμοφορίοις μεγαρίζοντες χοίρους ἐμβάλλουσιν; Ταύτην τὴν μυθολογίαν αἱ

[39]   Διόνυσον δὲ ἤδη σιωπῶ τὸν χοιροψάλαν· Σικυώνιοι τοῦτον προσκυνοῦσιν ἐπὶ τῶν

[15]   λέγεται, ἱκετηρίαι Διὸς καὶ πόμα χολῆς καὶ καρδιουλκίαι καὶ ἀρρητουργίαι· ταὐτὰ

[22]   καὶ τολύπαι καὶ πόπανα πολυόμφαλα χόνδροι τε ἁλῶν καὶ δράκων, ὄργιον

[14]   ἡδονῆς τεκμήριον τῆς γονῆς ἁλῶν χόνδρος καὶ φαλλὸς τοῖς μυουμένοις τὴν

[1]   τῶν Εὐνόμου βελτίονα νόμων. Ῥήγνυται χορδὴ τῷ Λοκρῷ· ἐφίπταται ὁ τέττιξ

[1]   ὁ ᾠδὸς τὴν (λείπουσαν ἀνεπλήρωσε χορδήν. Οὔκουν ᾠδῇ τῇ Εὐνόμου ἄγεται

[120]   βούλει, καὶ σὺ μυοῦ, καὶ χορεύσεις μετ' ἀγγέλων ἀμφὶ τὸν ἀγέννητον

[96]   σύρφακές τινες ἀγοραῖοι, δεισιδαιμονίας ἄθεοι χορευταί, ἀνοίᾳ καὶ παρανοίᾳ ἐς αὐτὸ

[7]   ἀεὶ ζῆν ὕστερον ὡς θεὸς χορηγήσῃ. Ὃ δὲ οὐ νῦν γε

[70]   Πόθεν ἡ τῶν λόγων ἄφθονος χορηγία τὴν θεοσέβειαν μαντεύεται; Σοφώ τερα,

[94]   τοῦ θεοῦ τὴν ἀίδιον δωρεὰν χορηγοῦσα· ὁ δὲ φιλόστοργος οὗτος ἡμῶν

[88]   θεϊκὴν μία γίνεται συμφωνία, ἑνὶ χορηγῷ καὶ διδασκάλῳ τῷ λόγῳ ἑπομένη,

[120]   ὑμῖν μεταδοῦναι τῆς χάριτος, ὁλόκληρον χορηγῶν τὴν εὐεργεσίαν, ἀφθαρσίαν· καὶ λόγον

[119]   σεμνὰ τοῦ λόγου θεσπίζουσαι ὄργια, χορὸν ἀγείρουσαι σώφρονα. Ὁ χορὸς οἱ

[79]   ἐπακοῦσαι θέλεις χρησμῳδοῦ; Ἔχεις τὸν χορὸν πάντα τὸν προφητικόν, τοὺς συνθιασώτας

[63]   καὶ τὸν ἄλλον τῶν ἀστέρων χορόν, παραλόγως τούτους θεοὺς ὑπολαμβάνοντες, τὰ

[2]   εἰς ὄρος ἅγιον (θεοῦ καὶ χορὸν τὸν ἅγιον τὸν προφητικόν. Ἣ

[32]   μοι τὸν Ποσειδῶ καὶ τὸν χορὸν τῶν διεφθαρμένων ὑπ' αὐτοῦ, τὴν

[119]   ὄργια, χορὸν ἀγείρουσαι σώφρονα. Ὁ χορὸς οἱ δίκαιοι, τὸ ᾆσμα ὕμνος

[63]   τὸ γεγενῆσθαι. Ἐνταῦθα φιλοσόφων παρατρέπεται χορὸς πρὸς μὲν τὴν οὐρανοῦ θέαν

[8]   Ἡσαΐα καὶ παντὸς τοῦ προφητικοῦ χοροῦ λογικώτερον ἐπὶ τὸν λόγον ἐπιστρέφει

[2]   σὺν καὶ τῷ ἄλλῳ δαιμόνων χορῷ, Ἑλικῶνι καὶ Κιθαιρῶνι κατακλείσωμεν γεγηρακόσιν,

[1]   ᾆσμα εἰσέτι τοῦτο Ἑλλήνων ᾄδεται χορῷ) τέχνῃ τῇ μουσικῇ ὃ μὲν

[106]   ἑρπηστικούς. Οἱ γὰρ ἐχθροὶ κυρίου χοῦν λείξουσι" φησίν {ἡ γραφὴ λέγει}

[72]   φασιν ὁ μὲν θεὸς εἷς, χοὖτος δὲ οὐχ, ὥς τινες ὑπονοοῦσιν,

[11]   μαντικὴν ἠσκημέναι καὶ κόρακες ἀνθρώποις χρᾶν ὑπὸ ἀνθρώπων διδασκόμενοι. ~Τί δ'

[52]   μὴ σέβειν, αὐτῆς ἡττώμενοι τῆς χρείας ἀπόλλυνται ὑπὸ δεισιδαιμονίας· καταφρονοῦντες δ'

[39]   Οἳ δὲ ὁποῖοι, τί καὶ χρὴ λέγειν ἔτι, (ἀποχρώντως αὐτῶν διεληλεγμένων;

[107]   οἶμαι, τὰς θείας γραφὰς ἐναποσφραγισαμένους χρὴ τῇ ψυχῇ καλὸν ἀφετήριον σοφίαν

[122]   τῆς ἀληθείας παντὶ σθένει ἕπεσθαι χρὴ τῷ θεῷ σωφρονοῦντας καὶ πάντα

[95]   τῳ μεθυστέον, φέρε εἰπεῖν, ἀμφιβάλλειν χρή· ὑμεῖς δὲ πρὶν ἢ ἐπισκέψασθαι

[93]   σωτηρίας, πρὸς ὅν γε ἐπείγεσθαι χρὴ φιλολόγους γενο μένους, συναπαίρει δὲ

[101]   δαπανᾶτε· εἰς ἄγνοιαν {καὶ} τὰ χρήματα καὶ τὸν βίον ὡς τὸ

[101]   ποιητικὸν δὴ τοῦτο· πῇ δὴ χρήματα πολλὰ φέρω τάδε; Πῇ δὲ

[52]   Ἀντίοχος δὲ ὁ Κυζικηνὸς ἀπορούμενος χρημάτων τοῦ Διὸς τὸ ἄγαλμα τὸ

[112]   ἡμᾶς ἐπ' ἀνθρωπίνην ἰέναι μὴ χρῆναι διδασκαλίαν ἔτι, Ἀθήνας καὶ τὴν

[77]   παραθέσει τἀληθοῦς διασκεδάννυται, τῇ δὲ χρήσει τῆς ἀληθείας ἐκβιαζόμενον φυγαδεύεται. ~Ἱερεμίας

[61]   ἀθλήματα. Τούτων οὐ μόνον τῆς χρήσεως, πρὸς δὲ καὶ τῆς ὄψεως

[72]   δίκαιον, ὅσιον, εὐσεβές, κρατοῦν ἑαυτοῦ, χρήσιμον, καλόν, δέον, αὐστηρόν, αὐθέκαστον, ἀεὶ

[50]   προφῆτιν Σίβυλλαν οὐ ψευδοῦς Φοίβου χρησμηγόρον, ὅν τε μάταιοι ἄνθρωποι θεὸν

[77]   ἰέναι γραφάς· καὶ γὰρ οἱ χρησμοὶ τὰς εἰς τὴν θεοσέβειαν ἡμῖν

[43]   ἀληθῆ μόνον, ὦ βάρβαρε, τὸν χρησμόν· τοῦτον ἐπὶ τῆς πυρᾶς δοκιμάσεις.

[55]   μὴ πεπιστεύκασι, νεκροῦ γενέσθωσαν μαθηταί. Χρησμὸς οὗτός ἐστιν Ἵππωνος· νοήσωμεν αὐτόν.

[79]   Ἀλλὰ καὶ ἑτέρου ἐπακοῦσαι θέλεις χρησμῳδοῦ; Ἔχεις τὸν χορὸν πάντα τὸν

[76]   γὰρ ἔσται, τῷ λόγῳ δὲ χρήσομαι, δίκας βιαίων δώσετ' ἀνθρώποις γάμων,

[11]   μᾶλλον δὲ μανικῆς, τὰ ἄχρηστα χρηστήρια, τὸν Κλάριον, τὸν Πύθιον, τὸν

[108]   μειράκια, εἶτα ἔφηβοι, εἶτα ἄνδρες, χρηστοὶ (δὲ οὐδέποτε. Κἂν τὸ γῆρας

[105]   παντὸς μᾶλλον τοῦτο εἴρηται· ὁ χρηστός ἐστι πανταχοῦ σωτήριος· (ὁ γὰρ

[120]   ὑμῶν· ὁ γὰρ ζυγός μου χρηστὸς καὶ τὸ φορτίον μου ἐλαφρόν

[88]   δεομένῳ. ~Γεύσασθε καὶ ἴδετε ὅτι χρηστὸς ὁ θεός. Ἡ πίστις εἰσάξει,

[122]   τὰ ἔργα, τοιοῦτος ὁ βίος· χρηστὸς ὁ σύμπας ἀνθρώπων βίος τῶν

[4]   ἀποστολικὴ γραφή· ὅτε δὲ ἡ χρηστότης καὶ ἡ φιλανθρωπία ἐπεφάνη τοῦ

[122]   οὖν ἡμῖν μόνον θεοσεβῆ τὸν Χριστιανὸν εἰπεῖν πλούσιόν τε καὶ σώφρονα

[121]   ἀφθαρσίᾳ, καλὸν ἡνίοχον ἀνθρώπων τὸν Χριστὸν ἀγαπήσωμεν· τὸν πῶλον ὑποζύγιον ἤγαγε

[113]   τηλαυγής, φωτίζουσα ὀφθαλμούς" Ἀπόλαβε τὸν Χριστόν, ἀπόλαβε τὸ βλέπειν, ἀπόλαβέ σου

[122]   ὁ σύμπας ἀνθρώπων βίος τῶν Χριστὸν ἐγνωκότων. ~Ἅλις οἶμαι τῶν λόγων,

[10]   ἐγκρατείας τὰ πέταλα περιθέμενος πολυπραγμόνει Χριστόν· ἐγὼ γάρ εἰμι ἡ θύρα"

[117]   προτρέπω; Σωθῆναί σε ἐπείγομαι. Τοῦτο Χριστὸς βούλεται· ἑνὶ λόγῳ ζωήν σοι

[9]   ἀνδρῶν; Ἠλίας μὲν οὐκ ἐρεῖ, Χριστὸς δὲ εἶναι ἀρνήσεται· φωνὴ δὲ

[116]   στρατιώτας συνήγαγεν καὶ πόλεμον κατήγγειλεν· Χριστὸς δὲ εἰρηνικὸν ἐπὶ τὰ πέρατα

[119]   δίδωμι· σπεῦσον, Τειρεσία, πίστευσον· ὄψει. Χριστὸς ἐπιλάμπει φαιδρότερον ἡλίου, δι' ὃν

[7]   ~Αἴτιος γοῦν ὁ λόγος, ὁ Χριστός, καὶ τοῦ εἶναι πάλαι ἡμᾶς

[6]   πάλαι καθωσιωμένον, δυνάμεως ἄξιον, ὁ Χριστός, καινὸν ᾆσμά (μοι κέκληται. ~Αἴτιος

[84]   νεκρῶν, καὶ ἐπιφαύσει σοι ὁ Χριστὸς κύριος, ὁ τῆς ἀναστάσεως ἥλιος,

[112]   πᾶς, ὡς ἔπος εἰπεῖν, ὁ Χριστὸς οὐ μερίζεται· οὔτε βάρβαρός ἐστιν

[120]   ἁρμονία πατρός, τοῦτο υἱός, τοῦτο Χριστός, τοῦτο ὁ λόγος τοῦ θεοῦ,

[115]   τὸν μαθητὴν τοῦ φωτός, τὸν Χριστοῦ γνώριμόν τε καὶ συγκληρονόμον, μάλιστα

[117]   θεοῦ· πρέπει δὲ ἄμφω τῷ Χριστοῦ γνωρίμῳ, καὶ βασιλείας ἄξιον φανῆναι

[87]   τῷ Παύλῳ, καὶ ταῦτα ὑπὲρ Χριστοῦ δεομένῳ. ~Γεύσασθε καὶ ἴδετε ὅτι

[59]   ἀνάθημα γεγόναμεν τῷ θεῷ ὑπὲρ Χριστοῦ· (ἡμεῖς τὸ γένος τὸ ἐκλεκτόν,

[122]   ὅσιον μετὰ φρονήσεως" γενόμενον ὑπὸ Χριστοῦ Ἰησοῦ καὶ εἰς τοσοῦτον ὅμοιον

[10]   σιωπή, ἀναμένουσα τὸν πρόδρομον τοῦ Χριστοῦ καρπόν, ἵνα τῆς ἀληθείας τὸ

[112]   μόνον ᾐνίξαντο, οἱ δὲ (τοῦ Χριστοῦ μαθηταὶ καὶ κατειλήφασι καὶ ἀνεκήρυξαν.

[122]   πως ἔχει τὰ ἡμέτερα τῶν Χριστοῦ ὀπαδῶν· οἷαι μὲν αἱ βουλαί,

[10]   ἑτοίμους γίνεσθαι εἰς θεοῦ τοῦ Χριστοῦ παρουσίαν, καὶ τοῦτο ἦν ὃ

[10]   ἦν πρότερον, εἰ μὴ διὰ Χριστοῦ πεπορευμένοις, δι' οὗ μόνου θεὸς

[116]   οὐρανῶν αὐτοῖς ἐνεχείρισεν. (Σάλπιγξ ἐστὶ Χριστοῦ τὸ εὐαγγέλιον αὐτοῦ, ὃ μὲν

[7]   θεοῦ καὶ (σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Τοῦτό ἐστι τὸ ᾆσμα τὸ

[27]   νεκροὺς τοῖς παραπτώμασιν συνεζωοποίησεν τῷ Χριστῷ. Ζῶν γὰρ ὁ λόγος" καὶ

[87]   εἰς σωτηρίαν διὰ πίστεως ἐν Χριστῷ. Ἱερὰ γὰρ ὡς ἀληθῶς τὰ

[95]   {δὴ} τῷ θεῷ καὶ τῷ Χριστῷ κατακολουθητέον, τοῦτο δὴ βουλῆς καὶ

[27]   γὰρ ὁ λόγος" καὶ συνταφεὶς Χριστῷ συνυψοῦται θεῷ. Οἱ δὲ ἔτι

[120]   ἵνα μοι (καὶ ὅμοιοι γένησθε. Χρίσω ὑμᾶς τῷ πίστεως ἀλείμματι, δι'

[70]   ἁγνάς, ὄρθριοι ἐξ εὐνῆς, ἀεὶ χρόα ἁγνίζοντες ὕδασι, καὶ τιμῶσι μόνον

[72]   εὐκλεές, ἄτυφον, ἐπιμελές, πρᾶον, σφοδρόν, χρονιζόμενον, ἄμεμπτον, ἀεὶ διαμένον. Ἀνελεύθερος πᾶς

[102]   οὐδὲ μὴν οὐδὲ ἐνιαυτὸς οὐδὲ χρόνος ὁ ἐκ τούτων συμπληρούμενος, οὕτως

[45]   οὐδ' ὁ πᾶς ἂν ἀρκέσῃ χρόνος· ὑμᾶς δὲ εἰ μὴ ὑπεισέρχεταί

[55]   αὐτοὺς ὁ μῦθος καὶ ὁ χρόνος. Φιλεῖ γάρ πως τὰ μὲν

[63]   θεοὺς ὑπολαμβάνοντες, τὰ ὄργανα τοῦ χρόνου. Τῷ γὰρ λόγῳ αὐτοῦ ἐστερεώθησαν

[54]   ἦν κατὰ τοὺς Ἀλεξάνδρου γεγονὼς χρόνους· Ἑρμῆς προσηγορεύετο ὁ Νικαγόρας καὶ

[44]   Καὶ γὰρ δὴ καὶ κατὰ χρόνους ὕστερον ἀνέπλαττον θεούς, οἷς προσκυνοῖεν.

[55]   νεκροὶ τῷ πολλῷ τῆς πλάνης χρόνῳ σεμνυνόμενοι τοῖς ἔπειτα νομίζονται θεοί.

[33]   ἄθλους τοὺς δώδεκα πολλῷ ταλαιπωρησάμενος χρόνῳ, τὰς δὲ πεντήκοντα Θεστίου θυγατέρας

[74]   ὁρᾶται. Οὕτως μὲν δὴ Ὀρφεὺς χρόνῳ τέ ποτε συνῆκεν πεπλανημένος. (Ἀλλὰ

[110]   γὰρ ἂν οὕτως ἐν ὀλίγῳ χρόνῳ τοσοῦτον ἔργον ἄνευ θείας κομιδῆς

[55]   τοῦ παραυτίκα ἐλέγχου κεχω ρισμένα χρόνων ἀδηλίᾳ τετιμῆσθαι τῷ πλάσματι, καὶ

[70]   ἀπάτῃσι κεναῖς, οὐδὲ ἔργα ἀνθρώπων χρύσεα καὶ χάλκεα καὶ ἀργύρου ἠδ'

[17]   καὶ παίγνια καμπεσίγυια, μῆλά τε χρύσεα καλὰ παρ' Ἑσπερίδων λιγυφώνων. ~Καὶ

[115]   τῷ θεῷ τῆς ἐνταῦθα ἐνοικήσεως. Χρύσεα χαλκείων, ἑκατόμβοι' ἐννεαβοίων, ὀλίγης πίστεως

[58]   γενήσεσθε λιθίνοις καὶ ξυλίνοις καὶ χρυσέοις καὶ ἐλεφαντίνοις ἀγαλματίοις καὶ (γραφαῖς

[35]   αἰσχύνεται παραφαίνειν λέγων τῷ Ὀδυσσεῖ χρύσεον λύχνον ἔχουσαν" ἐν χεροῖν· τὴν

[52]   τύραννος ὁ νεώτερος θοἰμάτιον τὸ χρύσεον περιελόμενος τοῦ Διὸς ἐν Σικελίᾳ

[57]   ἴδῃ τις ἀνάγραπτον γυναῖκα, (τὴν χρυσῆν" Ἀφροδίτην νοεῖ. Οὕτως ὁ Κύπριος

[53]   σὺν καὶ τῇ ἱερείᾳ κατέφλεξεν Χρυσίδι, καὶ τὸν ἐν Ἐφέσῳ τῆς

[113]   λόγος ὁ φωτίσας ἡμᾶς ὑπὲρ χρυσίον καὶ λίθον τίμιον· ποθεινός ἐστιν

[93]   καὶ ἐράσμιος ἡ κληρονομία, οὐ χρυσίον, οὐκ ἄργυρος, οὐκ ἐσθής, τὰ

[79]   ἐποίησεν τέκτων, ἢ χρυσοχόος χωνεύσας χρυσίον περιεχρύσωσεν (αὐτόν; Καὶ τὰ ἐπὶ

[43]   τὸν μισθὸν καὶ μετὰ τὸ χρυσίον ψεύδεται πάλιν. Τέλος ὅρα" οὐχ

[52]   φήσας τοῦτο ἄμεινον εἶναι τοῦ χρυσίου, καὶ θέρους κουφότερον καὶ κρύους

[85]   τὸν Πακτωλόν τις ὅλον, τοῦ χρυσίου τὸ ῥεῦμα τὸ μυθικόν, ἀπομετρήσαι,

[33]   ὃ δὲ Πέλοπος, ὃ δὲ Χρυσίππου, ὃ δὲ Γανυμήδους ἐρῶντες. (Τούτους

[51]   ἀναισθήτῳ λίθῳ καὶ ξύλῳ καὶ χρυσίῳ πλουσίῳ οὐθ' ὁτιοῦν μέλει, οὐ

[103]   ὕπνου καὶ συνιέναι θεὸν μηδὲ χρυσὸν ἢ λίθον ἢ δένδρον ἢ

[30]   Πίνδαρον· ἔτραπε κἀκεῖνον ἀγάνορι μισθῷ χρυσὸς ἐν χερσὶ φανείς· χερσὶ δ'

[56]   δὲ τῷ σχήματι γίνεται σεβάσμιον. (Χρυσός ἐστι τὸ ἄγαλμά σου, ξύλον

[56]   γῆν τετιμήκατε; Τί δ' ἄλλο χρυσὸς ἢ ἄργυρος ἢ ἀδάμας ἢ

[74]   ἐκ λίθων, ἢ χαλκέων ἢ χρυσοτεύκτων ἢ ἐλεφαντίνων τύπους· θυσίας τε

[48]   μικτῇ καὶ ποικίλῃ. Ῥίνημα γὰρ χρυσοῦ ἦν αὐτῷ καὶ ἀργύρου χαλκοῦ

[47]   καὶ τὴν Ἀθήνησι Πολιάδα ἐκ χρυσοῦ καὶ ἐλέφαντος κατασκευάσαι Φειδίαν παντί

[121]   ποτε ἡμᾶς τοσοῦτος ἀργύρου καὶ χρυσοῦ, μὴ δόξης ἐπέλθῃ πόθος, ὅσος

[52]   τοῦ Διὸς τὸ ἄγαλμα τὸ χρυσοῦν, πεντεκαίδεκα πηχῶν τὸ μέγεθος ὄν,

[79]   Μὴ εἰκόνα ἐποίησεν τέκτων, ἢ χρυσοχόος χωνεύσας χρυσίον περιεχρύσωσεν (αὐτόν; Καὶ

[27]   περιτρέπουσαι. Ἐθέλω δὲ ὑμῖν ἐν χρῷ τοὺς θεοὺς αὐτοὺς ἐπιδεῖξαι ὁποῖοί

[48]   οὗ δὴ χάριν μελάντερον τὸ χρῶμα τοῦ ἀγάλματος, καὶ τῷ ἐκ

[89]   τῇ πρώτῃ τροφῇ, τῷ γάλακτι, χρώμεθα, ᾧ δήπουθεν συνείθισαν ἡμᾶς ἐκ

[60]   γραφήν, ἀποτυποῦσι ταῖς σφενδόναις, σφραγῖδι χρώμενοι καταλλήλῳ τῇ Διὸς ἀκολασίᾳ. ~Ταῦτα

[36]   καὶ συνουσίαι, οὐκ ἂν ἀφροδισίοις χρωμένων ἀνθρωπίνοις οὐδὲ παιδοποιουμένων οὐδὲ μὴν

[36]   Καὶ γάρ θην κείνοις θνητὸς χρώς" Τεκμηριοῖ δὲ Ὅμηρος μάλα ἀκριβῶς,

[56]   αἱ σκιαὶ καὶ πρὸς τούτοις χωλαὶ" ἐκεῖναι καὶ ῥυσαί, παραβλῶπες ὀφθαλμῶν"

[43]   τὰ ἀνήμερα, κἄν που περιτύ χωμεν ἄρκῳ ἢ λέοντι, ἐκτρεπόμεθα, ὡς

[51]   προσδεῖται καὶ προσκαθηλοῦται καὶ προσπήγνυται, χωνεύεται, ῥινᾶται, πρίεται, περιξέεται, (γλύφεται. Κωφὴν

[52]   πηχῶν τὸ μέγεθος ὄν, προσέταξε χωνεῦσαι καὶ τῆς ἄλλης τῆς ἀτιμοτέρας

[79]   εἰκόνα ἐποίησεν τέκτων, ἢ χρυσοχόος χωνεύσας χρυσίον περιεχρύσωσεν (αὐτόν; Καὶ τὰ

[39]   τες, Ὀξυρυγχῖται τὸν φερώνυμον τῆς χώρας αὐτῶν ὁμοίως ἰχθύν, ἔτι γε

[106]   μετανοήσωμεν, ὡς ὅλῃ καρδίᾳ (δυνηθῆναι χωρῆσαι τὸν θεόν. Ἐλπίσατε ἐπ' αὐτόν"

[5]   τὸ δὲ ἐμπνέῃ, ὃ δὲ χωρήσῃ τὸν (κύριον. Ναὶ μὴν ὁ

[113]   σκότει πιαινόμενοι καὶ θανάτῳ (τρεφόμενοι. Χωρήσωμεν τὸ φῶς, ἵνα χωρήσωμεν τὸν

[113]   φῶς, ἵνα χωρήσωμεν τὸν θεόν· χωρήσωμεν τὸ φῶς καὶ μαθητεύσωμεν τῷ

[113]   (τρεφόμενοι. Χωρήσωμεν τὸ φῶς, ἵνα χωρήσωμεν τὸν θεόν· χωρήσωμεν τὸ φῶς

[20]   Ἀττικῆς δέ ἐστι τοῦτο τὸ χωρίον) ἀποκάμνει καὶ φρέατι ἐπικαθίζει λυπουμένη.

[48]   γειτνιᾷ δὲ τοῖς τόποις τὸ χωρίον. Βλιστίχην δὲ τὴν παλλα κίδα

[75]   φθεγγο μένων ὁμοίων ὄντων τοῖς χωρὶς βάσεως βαδίζειν βιαζο μένοις. Δυσωπούντων

[75]   τῳ δῆλον γεγονέναι ὡς τῶν χωρὶς τοῦ λόγου τῆς ἀληθείας ἐνεργούντων

[42]   καὶ Διὶ ἐν ἱερῷ δῆθεν χωρίῳ μᾶλλον ἢ ὀργῇ καὶ φιλαργυρίᾳ,

Paragraphes
[73]	πρῶτόν τε καὶ ὕστατον ἱλάσκονται·	χαῖρε,	πάτερ, μέγα θαῦμα, μέγ' ἀνθρώποισιν
[114]	αὐτῷ πρῶτον ἀνυμνήσαντες τὴν φωνήν	χαῖρε	φῶς" φῶς ἡμῖν ἐξ οὐρανοῦ
[101]	ἀποτάξασθαι, κενοδοξίᾳ ἐπιλέγοντες· ψευδεῖς ὄνειροι	χαίρετ'	οὐδὲν ἦτ' ἄρα; ~Τί γὰρ
[33]	νεῦσε Κρονίων· ἀμβρόσιαι δ' ἄρα	χαῖται	ἐπερρώσαντο ἄνακτος κρατὸς ἀπ' ἀθανάτοιο·
[65]	σέβειν αὐτοὺς Βήρωσσος ἐν τρίτῃ	Χαλδαϊκῶν	παρίστησι, τοῦτο Ἀρταξέρξου τοῦ Δαρείου
[118]	τὴν συνήθειαν, φύγωμεν οἷον ἄκραν	χαλε	πὴν ἢ Χαρύβδεως ἀπειλὴν ἢ
[75]	κωμῳδιοποιὸς ἐν Ἱερείᾳ τῷ δράματι	χαλεπαίνων	πρὸς τὴν συνήθειαν διελέγχειν πειρᾶται
[89]	καὶ ἄθεον, κἂν οἱ πατέρες	χαλεπαίνωσιν,	ἐπὶ τὴν ἀλήθειαν ἐκκλινοῦμεν καὶ
[27]	ποιητὴς ὁ Ἀκραγαντῖνος Ἐμπεδοκλῆς· τοιγάρτοι	χαλεπῇσιν	ἀλύοντες κακότησιν οὔ ποτε δειλαίων
[66]	τὴν φιλοσοφίαν. Οὐδὲν δὲ οἶμαι	χαλεπὸν	ἐνταῦθα γενόμενος καὶ τῶν ἐκ
[89]	οἷον ἵπποι σκληραύχενες ἀφηνιάζοντες, τοὺς	χαλινοὺς	ἐνδακόντες, ἀποφεύγετε τοὺς λόγους, ἀποσείσασθαι
[31]	αὐτὰς ὑπὲρ τῆς μητρὸς ἀνέθηκε	χαλκᾶς	καὶ ἀνὰ πάντα ἐκέλευσε τιμᾶσθαι
[70]	οὐδὲ ἔργα ἀνθρώπων χρύσεα καὶ	χάλκεα	καὶ ἀργύρου ἠδ' ἐλέφαντος καὶ
[30]	ἀραιαί. ~Ἔχεις καὶ ἰατρόν, οὐχὶ	χαλκέα	μόνον ἐν θεοῖς· ὁ δὲ
[11]	ἢ τρίποδα Κιρραῖον ἢ Δωδωναῖον	χαλκεῖον·	γεράνδρυον δὲ ψάμμοις ἐρήμαις τετιμημένον
[115]	θεῷ τῆς ἐνταῦθα ἐνοικήσεως. Χρύσεα	χαλκείων,	ἑκατόμβοι' ἐννεαβοίων, ὀλίγης πίστεως γῆν
[29]	Ἀλωῆος, δῆσαν κρατηρῷ ἐνὶ δεσμῷ·	χαλκέῳ	δ' ἐν κεράμῳ δέδετο τρισκαίδεκα
[74]	θεῶν ἀγάλματ' ἐκ λίθων, ἢ	χαλκέων	ἢ χρυσοτεύκτων ἢ ἐλεφαντίνων τύπους·
[19]	καταστέψαντε ἐθαψάτην, φέρον τες ἐπὶ	χαλκῆς	ἀσπίδος ὑπὸ τὰς ὑπωρείας τοῦ
[56]	ἢ ἀδάμας ἢ σίδηρος ἢ	χαλκὸς	ἢ ἐλέφας ἢ λίθοι τίμιοι;
[48]	χρυσοῦ ἦν αὐτῷ καὶ ἀργύρου	χαλκοῦ	τε καὶ σιδήρου καὶ μολίβδου,
[1]	τέττιξ, ὡς ὁ μῦθος βούλεται,	χαλκοῦν	ἀναστήσας Πυθοῖ τὸν Εὔνομον αὐτῇ
[105]	τις τὴν ὄντως ἀληθῆ σοφίαν	χαλκῷ	δῃώσας" μεταλλάξαι εὔχεται οὐδὲ σιδήρῳ·
[19]	παραφυλάττουσιν ἐσθίειν· τοὺς γὰρ> ἀποπεπτωκότας	χαμαὶ	ἐκ τῶν τοῦ Διο νύσου
[76]	αἳ δ' ἅμα πᾶσαι θύσθλα	χαμαὶ	κατέχευαν ὑπ' ἀνδροφόνοιο Λυκούργου. (Ἄξιος
[93]	λῃστής που καταδύεται περὶ τὸν	χαμαίζηλον	πλοῦτον ὀφθαλμιῶν, ἀλλ' ἐκεῖνος ὁ
[26]	καὶ τὸν Ἔρωτα καὶ τὴν	Χαρὰν	καὶ τὴν Ἐλπίδα, ὥσπερ ἀμέλει
[94]	ἐπὶ καρδίαν ἀνθρώπου ἀνέβη· καὶ	χαρή	σονται ἐπὶ τῇ βασιλείᾳ τοῦ
[114]	καὶ ἀναφαίρετον τοῦ πατρὸς κλῆρον	χαρι	ζόμενος ἡμῖν, οὐρανίῳ διδασκαλίᾳ θεοποιῶν
[56]	Διὸς θυγατέρες, ὥστε μοι δοκεῖν	χαριέντως	φάναι τὸν Βίωνα, πῶς ἂν
[52]	Σικελίᾳ προσέταξεν αὐτῷ ἐρεοῦν περιτεθῆναι,	χαριέντως	φήσας τοῦτο ἄμεινον εἶναι τοῦ
[90]	ἔθος; Θεὸς μὲν γὰρ ζωὴν	χαρίζεται,	ἔθος δὲ πονηρὸν μετὰ τὴν
[117]	βούλεται· ἑνὶ λόγῳ ζωήν σοι	(χαρίζεται.	Καὶ τίς ἐστιν οὗτος; Μάθε
[83]	εἰς δουλείαν ἀποδιδράσκετε. Σωτη ρίαν	χαρίζεται,	ὑμεῖς δὲ εἰς ἄνθρωπον ὑποφέρεσθε.
[94]	ἐν αὐτοῖς πάντα ζῷά σοι	χαρίζομαι·	μόνον, ὦ παιδίον, δίψησον τοῦ
[120]	(γνῶσιν τοῦ θεοῦ, τέλειον ἐμαυτὸν	χαρίζομαι.	Τοῦτό εἰμι ἐγώ, τοῦτο βούλεται
[120]	τὴν εὐεργεσίαν, ἀφθαρσίαν· καὶ λόγον	χαρίζομαι	ὑμῖν, τὴν (γνῶσιν τοῦ θεοῦ,
[15]	γυναικός) τῆς Δηοῦς, ἧς δὴ	χάριν	Βριμὼ προσα γορευθῆναι λέγεται, ἱκετηρίαι
[84]	τί δὴ οὖν ἔτι τὴν	χάριν	εἰς ὀργὴν μεταλλάσσομεν καὶ οὐχὶ
[7]	ἂν καὶ συμφθαρῶσιν. Οὗ δὴ	χάριν	(εἷς γὰρ ὁ ἀπατεὼν ἄνωθεν
[52]	αὐτῶν, ἀγανακτῶ δὲ εἰ κέρδους	χάριν	ἐπλημμέλει. ~Ἑκὼν οὖν ἐκλήσομαί τι
[82]	φοβούμενος τὴν ὀργήν, ἀγαπήσας τὴν	χάριν,	ζηλώσας τὴν ἐλπίδα, ἵνα ἐκκλίνῃς
[31]	κατέπαυον τῆς (ὀργῆς. Οὗ δὴ	χάριν	ἡ Μεγακλὼ χαριστήριον αὐτὰς ὑπὲρ
[68]	τις ἀπόρροια θεϊκή. Οὗ δὴ	χάριν	καὶ ἄκοντες μὲν ὁμολογοῦσιν ἕνα
[122]	ἀποκρύπτεται γοῦν ὁ προφήτης τὴν	χάριν	λέγων, ἐγὼ εἶπον ὅτι θεοί
[48]	ἀναμίξας ἔχρωσε κυάνῳ, οὗ δὴ	χάριν	μελάντερον τὸ χρῶμα τοῦ ἀγάλματος,
[24]	Σκυθῶν διδάσκαλον (νόσου. Ὧν δὴ	χάριν	(οὐ γὰρ οὐδαμῶς ἀποκρυπτέον) θαυμά
[104]	τὴν δικαιοσύνην καλοῦντα, οὔτε τὴν	χάριν	τὴν ἄνωθεν ἀπεκδεχόμενοι οὔτε τὴν
[123]	λυσιτελοῦν ἑλέσθαι, ἢ κρίσιν ἢ	χάριν·	ὡς ἔγωγε οὐδ' ἀμφιβάλλειν ἀξιῶ,
[95]	τῆς γῆς φάγεσθε, ὑπακοῆς ἡ	χάρις·	ἐὰν δὲ μὴ ὑπακούσητέ μου
[84]	γὰρ τῆς ἐπαγγελίας αὐτοῦ ἡ	χάρις,	ἐὰν σήμερον τῆς φωνῆς αὐτοῦ
[7]	ἐκεῖνον τοῦ κυρίου ἀπόστολον ἡ	χάρις	ἡ τοῦ θεοῦ σωτήριος πᾶσιν
[117]	οὐκ ἔργον μόνον, ἀλλὰ καὶ	χάρις	ᾖς τοῦ θεοῦ· πρέπει δὲ
[34]	καλός· καὶ ἀφροδίσιος ἦν ἡ	χάρις,	ὁ μισθός, ὃν ᾐτεῖτο Διόνυσος·
[85]	πιστεύσασι μὲν καὶ ὑπακούουσιν ἡ	χάρις	ὑπερπλεονάσει, ἀπειθήσασι δὲ καὶ πλανωμένοις
[84]	πρὸ ἑωσφόρου" γεννώμενος, ὁ ζωὴν	(χαρισάμενος	ἀκτῖσιν ἰδίαις. Μὴ οὖν περιφρονείτω
[115]	καὶ τοσαῦτά σοι δημιουργήματα καὶ	χαρίσματα	ὀλίγης πίστεως μεμίσθωκεν. (Εἶθ' οἱ
[31]	Οὗ δὴ χάριν ἡ Μεγακλὼ	χαριστήριον	αὐτὰς ὑπὲρ τῆς μητρὸς ἀνέθηκε
[44]	καὶ βωμὸν ἱδρύσασθαι ἐν Ἀκαδημίᾳ	χαριστήριον	ἐπιτελοῦς γενομένης ἐπιθυμίας· καὶ τῆς
[48]	Οἳ μὲν γὰρ αὐτὸν ἱστοροῦσιν	χαριστήριον	ὑπὸ Σινωπέων Πτολεμαίῳ τῷ Φιλαδέλφῳ
[95]	ὁ κύριος σῴζει, φόβῳ καὶ	χάριτι	παιδαγωγῶν τὸν ἄνθρωπον· τί μέλλομεν;
[8]	τῆς βάτου καὶ τῆς ἀκολουθούσης	χάριτι	φιλανθρωπίας (θεραπαίνης δίκην Ἑβραίοις νεφέλης.
[95]	ὦ ἄνθρωποι, τὴν θείαν τῆς	χάριτος	ἐπαγγε λίαν, ἀκηκόατε καὶ τὴν
[8]	κίονος τὴν φλόγα, δεῖγμα ὁμοῦ	χάριτος	καὶ φόβου· ἐὰν ὑπακούσῃς, τὸ
[6]	ἔχεις τὴν φιλανθρω πίαν· τῆς	χάριτος	μεταλάμβανε. Καί μου τὸ ᾆσμα
[120]	καὶ ταύτης ὑμῖν μεταδοῦναι τῆς	χάριτος,	ὁλόκληρον χορηγῶν τὴν εὐεργεσίαν, ἀφθαρσίαν·
[44]	πρότερον οὐδὲ εἷς πρὶν ἢ	Χάρμον	μειράκιόν τι ἑλεῖν καὶ βωμὸν
[29]	καὶ ἀνάρσιος" ὡς μὲν Ἐπί	χαρμός	φησι, Σπαρτιάτης ἦν· Σοφοκλῆς δὲ
[74]	καὶ γαῖαν μακρὴν πόντου τε	χαροπὸν	οἶδμα καὶ ἀνέμων βίας· θνητοὶ
[118]	οἷον ἄκραν χαλε πὴν ἢ	Χαρύβδεως	ἀπειλὴν ἢ Σειρῆνας μυθικάς· ἄγχει
[50]	τὸν μὲν τῆς Ἐφεσίας Ἀρτέμιδος	χάσμασι	καὶ σεισμοῖς" καταποθήσεσθαι προμηνύουσα οὕτως,
[6]	πόδε ἢ πλανωμένους εἰς δικαιοσύνην	χειραγωγῆσαι,	θεὸν ἀνθρώποις ἀφραίνουσιν ἐπιδεῖξαι, παῦσαι
[3]	τοὺς ἀνθρώπους ἐπὶ τὰ εἴδωλα	χειραγωγῆσαι	πρῶτοι, ναὶ μὴν λίθοις καὶ
[119]	βακχικὴν ἀπορ ρίψας πρὸς ἀλήθειαν	χειραγωγοῦ·	ἰδού σοι τὸ ξύλον ἐπερεί
[68]	ἀνθρώπων ὀλίγους" φησίν ἀνατείναντας τὰς	χεῖρας	ἐνταῦθα ὃν νῦν ἠέρα καλέομεν
[62]	τὰς Λυσίππου τέχνας ἢ τὰς	χεῖρας	τὰς Ἀπελλικάς, αἳ δὴ τῆς
[79]	καὶ κτίζων πνεῦμα" οὗ αἱ	χεῖρες	τὴν στρατιὰν τοῦ οὐρανοῦ (ἐθεμελίωσαν.
[51]	τὸ ἄγαλμα ὕλη νεκρὰ τεχνίτου	χειρὶ	μεμορφωμένη· ἡμῖν δὲ οὐχ ὕλης
[21]	τύπον· παῖς δ' ἦεν Ἴακχος,	χειρί	τέ μιν ῥίπτασκε γελῶν Βαυβοῦς
[79]	τὴν οἰκουμένην ὅλην καταλήψεται τῇ	χειρὶ	ὡς νοσσιάν. ~Τί σοι σοφίας
[103]	νομίζεται οὐδὲ μὴν ἐκείνων τῶν	χειροκμήτων	καὶ ἀναισθήτων πλασμάτων, πρόνοια δέ
[62]	καὶ λίθινα ξόανα καὶ ἀγάλματα	χειροποίητα,	αἵματι ἐμψύχῳ μεμιασμένα καὶ θυσίαισι
[79]	γὰρ τὰ γλυπτὰ καὶ τὰ	χειροποίητα,	μᾶλλον δὲ οἱ ἐπ' αὐτοῖς
[36]	πρὸς τῶν Ἱπποκοωντιδῶν κατὰ τῆς	χειρὸς	(οὐτασθῆναι λέγει. Εἰ δὴ τραύματα,
[58]	ὑμεῖς δὲ ἄρα καὶ πιθήκων	χείρους	γενήσεσθε λιθίνοις καὶ ξυλίνοις καὶ
[39]	ἀμείνους Αἰγυπτίων (ὀκνῶ δὲ εἰπεῖν	χείρους)	οἳ τοὺς Αἰγυπτίους ὁσημέραι γελῶντες
[46]	λῆρον εὑρήσετε τὴν συνήθειαν, ἔργα	χειρῶν	ἀνθρώπων" ἀναίσθητα προστρεπόμενοι. Πάλαι μὲν
[98]	ἀληθείας ἀπᾴδων, ἔργον ἐστὶ κωφὸν	(χειρῶν	Ἀττικῶν. Εἰκὼν" μὲν γὰρ τοῦ
[79]	ἔστιν ὃς ἐξελεῖται ἐκ τῶν	χειρῶν	(μου. Ἀλλὰ καὶ ἑτέρου ἐπακοῦσαι
[97]	εἰς ὁδὸν δὴ πᾶς ὁ	χειρῶναξ	λεώς, οἳ τὴν Διὸς γοργῶπιν
[42]	Θετταλίας Ἀχαιὸν ἄνθρωπον (Πηλεῖ καὶ	Χείρωνι	καταθύεσθαι· Λυκτίους γὰρ (Κρητῶν δὲ
[52]	κεχρυσωμένον ἀναθεῖναι πάλιν. Αἱ δὲ	χελιδόνες	καὶ τῶν ὀρνέων τὰ πλεῖστα
[38]	θρῃσκεύουσιν Ἀργεῖοι {καὶ Λάκωνες} καὶ	Χελύτιδα	δὲ Ἄρτεμιν Σπαρτιᾶται σέβουσιν· ἐπεὶ
[38]	Σπαρτιᾶται σέβουσιν· ἐπεὶ τὸ βήττειν	χελύττειν	καλοῦσιν. ~Οἴει ποθὲν παρέγγραπτα ταῦτά
[110]	πᾶν τὸ πρόσωπον τῆς γῆς	χεόμενος,	δι' ὃν ὡς ἔπος εἰπεῖν
[50]	ἀλλὰ θεοῦ μεγάλοιο, τὸν οὐ	χέρες	ἔπλασαν ἀνδρῶν εἰδώλοις ἀλάλοις λιθοξέστοισιν
[35]	Ὀδυσσεῖ χρύσεον λύχνον ἔχουσαν" ἐν	χεροῖν·	τὴν δὲ Ἀφροδίτην ἀνέγνωμεν, οἷον
[42]	ἔθνος, οἱ περὶ τὴν Ταυρικὴν	χερρόνησον	κατοικοῦντες, οὓς ἂν τῶν ξένων
[30]	μισθῷ χρυσὸς ἐν χερσὶ φανείς·	χερσὶ	δ' ἄρα Κρονίων ῥίψας δι'
[109]	τοῖς καθ' ἡμᾶς ἐνδιαιτωμένη (μέρεσι,	χερσὶ	καὶ στόματι καὶ καρδίᾳ. Σύμβολον
[30]	κἀκεῖνον ἀγάνορι μισθῷ χρυσὸς ἐν	χερσὶ	φανείς· χερσὶ δ' ἄρα Κρονίων
[111]	πεπλανημένον, τὸν τῇ φθορᾷ δεδεμένον,	χερσὶν	(ἡπλωμέναις ἔδειξε λελυμένον. Ὢ θαύματος
[50]	Ἶσι, θεὰ τριτάλαινα, μένεις ἐπὶ	χεύματα	Νείλου μούνη, μαινὰς ἄναυδος ἐπὶ
[106]	τοὺς γηγενεῖς) ἵνα δὴ τοὺς	χηραμοὺς	καταλίποντες οἰκήσητε τοὺς οὐρανούς. Μόνον
[40]	τρὶς γὰρ μύριοί εἰσιν ἐπὶ	χθονὶ	πουλυβοτείρῃ δαίμονες ἀθάνατοι, φύλακες μερόπων
[103]	μύριοί εἰσιν" ὡς ἀληθῶς ἐπὶ	χθονὶ	πουλυβοτείρῃ δαίμονες" οὐκ ἀθάνατοι" οὐδὲ
[56]	εἰς τοὔδαφος κατεσύρατε τὴν εὐσέβειαν,	χθονίους	ὑμῖν ἀναπλάττοντες θεοὺς καὶ τὰ
[97]	ἤλεγξε νεκρόν" ~Ἄγαμαι τοίνυν τὸν	Χῖον	σοφιστήν, Θεόκριτος ὄνομα αὐτῷ· μετὰ
[32]	τὴν Ἀλκυόνην, τὴν Ἱπποθόην, τὴν	Χιόνην,	τὰς ἄλλας τὰς μυρίας· ἐν
[66]	δὲ Μιλήσιος Λεύκιππος καὶ ὁ	Χῖος	Μητρό δωρος διττάς, ὡς ἔοικεν,
[15]	οὐχ ὕβρις τὰ σύμβολα; Οὐ	χλεύη	τὰ μυστήρια; ~Τί δ' εἰ
[39]	τὴν σὴν ἀπιστίαν καλῶ, ἀθέου	χλεύης,	ὦ δείλαιοι, τὸν πάντα ὑμῶν
[76]	οὐχί; Ὃς ἑστιώμενος τοῖς κρέασι	χλωρὰ	σῦκ' ἐπήσθιεν ἄμουσ' ὑλακτῶν ὥστε
[34]	Φρυγός, καὶ τοῦ Πέλοπος τὰς	χοάς,	τὰ Ὀλύμπια, ὁ Φειδίου σφετερίζεται
[17]	αἰτίαν ἐν τοῖς Θεσμοφορίοις μεγαρίζοντες	χοίρους	ἐμβάλλουσιν; Ταύτην τὴν μυθολογίαν αἱ
[39]	Διόνυσον δὲ ἤδη σιωπῶ τὸν	χοιροψάλαν·	Σικυώνιοι τοῦτον προσκυνοῦσιν ἐπὶ τῶν
[15]	λέγεται, ἱκετηρίαι Διὸς καὶ πόμα	χολῆς	καὶ καρδιουλκίαι καὶ ἀρρητουργίαι· ταὐτὰ
[22]	καὶ τολύπαι καὶ πόπανα πολυόμφαλα	χόνδροι	τε ἁλῶν καὶ δράκων, ὄργιον
[14]	ἡδονῆς τεκμήριον τῆς γονῆς ἁλῶν	χόνδρος	καὶ φαλλὸς τοῖς μυουμένοις τὴν
[1]	τῶν Εὐνόμου βελτίονα νόμων. Ῥήγνυται	χορδὴ	τῷ Λοκρῷ· ἐφίπταται ὁ τέττιξ
[1]	ὁ ᾠδὸς τὴν (λείπουσαν ἀνεπλήρωσε	χορδήν.	Οὔκουν ᾠδῇ τῇ Εὐνόμου ἄγεται
[120]	βούλει, καὶ σὺ μυοῦ, καὶ	χορεύσεις	μετ' ἀγγέλων ἀμφὶ τὸν ἀγέννητον
[96]	σύρφακές τινες ἀγοραῖοι, δεισιδαιμονίας ἄθεοι	χορευταί,	ἀνοίᾳ καὶ παρανοίᾳ ἐς αὐτὸ
[7]	ἀεὶ ζῆν ὕστερον ὡς θεὸς	χορηγήσῃ.	Ὃ δὲ οὐ νῦν γε
[70]	Πόθεν ἡ τῶν λόγων ἄφθονος	χορηγία	τὴν θεοσέβειαν μαντεύεται; Σοφώ τερα,
[94]	τοῦ θεοῦ τὴν ἀίδιον δωρεὰν	χορηγοῦσα·	ὁ δὲ φιλόστοργος οὗτος ἡμῶν
[88]	θεϊκὴν μία γίνεται συμφωνία, ἑνὶ	χορηγῷ	καὶ διδασκάλῳ τῷ λόγῳ ἑπομένη,
[120]	ὑμῖν μεταδοῦναι τῆς χάριτος, ὁλόκληρον	χορηγῶν	τὴν εὐεργεσίαν, ἀφθαρσίαν· καὶ λόγον
[119]	σεμνὰ τοῦ λόγου θεσπίζουσαι ὄργια,	χορὸν	ἀγείρουσαι σώφρονα. Ὁ χορὸς οἱ
[79]	ἐπακοῦσαι θέλεις χρησμῳδοῦ; Ἔχεις τὸν	χορὸν	πάντα τὸν προφητικόν, τοὺς συνθιασώτας
[63]	καὶ τὸν ἄλλον τῶν ἀστέρων	χορόν,	παραλόγως τούτους θεοὺς ὑπολαμβάνοντες, τὰ
[2]	εἰς ὄρος ἅγιον (θεοῦ καὶ	χορὸν	τὸν ἅγιον τὸν προφητικόν. Ἣ
[32]	μοι τὸν Ποσειδῶ καὶ τὸν	χορὸν	τῶν διεφθαρμένων ὑπ' αὐτοῦ, τὴν
[119]	ὄργια, χορὸν ἀγείρουσαι σώφρονα. Ὁ	χορὸς	οἱ δίκαιοι, τὸ ᾆσμα ὕμνος
[63]	τὸ γεγενῆσθαι. Ἐνταῦθα φιλοσόφων παρατρέπεται	χορὸς	πρὸς μὲν τὴν οὐρανοῦ θέαν
[8]	Ἡσαΐα καὶ παντὸς τοῦ προφητικοῦ	χοροῦ	λογικώτερον ἐπὶ τὸν λόγον ἐπιστρέφει
[2]	σὺν καὶ τῷ ἄλλῳ δαιμόνων	χορῷ,	Ἑλικῶνι καὶ Κιθαιρῶνι κατακλείσωμεν γεγηρακόσιν,
[1]	ᾆσμα εἰσέτι τοῦτο Ἑλλήνων ᾄδεται	χορῷ)	τέχνῃ τῇ μουσικῇ ὃ μὲν
[106]	ἑρπηστικούς. Οἱ γὰρ ἐχθροὶ κυρίου	χοῦν	λείξουσι" φησίν {ἡ γραφὴ λέγει}
[72]	φασιν ὁ μὲν θεὸς εἷς,	χοὖτος	δὲ οὐχ, ὥς τινες ὑπονοοῦσιν,
[11]	μαντικὴν ἠσκημέναι καὶ κόρακες ἀνθρώποις	χρᾶν	ὑπὸ ἀνθρώπων διδασκόμενοι. ~Τί δ'
[52]	μὴ σέβειν, αὐτῆς ἡττώμενοι τῆς	χρείας	ἀπόλλυνται ὑπὸ δεισιδαιμονίας· καταφρονοῦντες δ'
[39]	Οἳ δὲ ὁποῖοι, τί καὶ	χρὴ	λέγειν ἔτι, (ἀποχρώντως αὐτῶν διεληλεγμένων;
[107]	οἶμαι, τὰς θείας γραφὰς ἐναποσφραγισαμένους	χρὴ	τῇ ψυχῇ καλὸν ἀφετήριον σοφίαν
[122]	τῆς ἀληθείας παντὶ σθένει ἕπεσθαι	χρὴ	τῷ θεῷ σωφρονοῦντας καὶ πάντα
[95]	τῳ μεθυστέον, φέρε εἰπεῖν, ἀμφιβάλλειν	χρή·	ὑμεῖς δὲ πρὶν ἢ ἐπισκέψασθαι
[93]	σωτηρίας, πρὸς ὅν γε ἐπείγεσθαι	χρὴ	φιλολόγους γενο μένους, συναπαίρει δὲ
[101]	δαπανᾶτε· εἰς ἄγνοιαν {καὶ} τὰ	χρήματα	καὶ τὸν βίον ὡς τὸ
[101]	ποιητικὸν δὴ τοῦτο· πῇ δὴ	χρήματα	πολλὰ φέρω τάδε; Πῇ δὲ
[52]	Ἀντίοχος δὲ ὁ Κυζικηνὸς ἀπορούμενος	χρημάτων	τοῦ Διὸς τὸ ἄγαλμα τὸ
[112]	ἡμᾶς ἐπ' ἀνθρωπίνην ἰέναι μὴ	χρῆναι	διδασκαλίαν ἔτι, Ἀθήνας καὶ τὴν
[77]	παραθέσει τἀληθοῦς διασκεδάννυται, τῇ δὲ	χρήσει	τῆς ἀληθείας ἐκβιαζόμενον φυγαδεύεται. ~Ἱερεμίας
[61]	ἀθλήματα. Τούτων οὐ μόνον τῆς	χρήσεως,	πρὸς δὲ καὶ τῆς ὄψεως
[72]	δίκαιον, ὅσιον, εὐσεβές, κρατοῦν ἑαυτοῦ,	χρήσιμον,	καλόν, δέον, αὐστηρόν, αὐθέκαστον, ἀεὶ
[50]	προφῆτιν Σίβυλλαν οὐ ψευδοῦς Φοίβου	χρησμηγόρον,	ὅν τε μάταιοι ἄνθρωποι θεὸν
[77]	ἰέναι γραφάς· καὶ γὰρ οἱ	χρησμοὶ	τὰς εἰς τὴν θεοσέβειαν ἡμῖν
[43]	ἀληθῆ μόνον, ὦ βάρβαρε, τὸν	χρησμόν·	τοῦτον ἐπὶ τῆς πυρᾶς δοκιμάσεις.
[55]	μὴ πεπιστεύκασι, νεκροῦ γενέσθωσαν μαθηταί.	Χρησμὸς	οὗτός ἐστιν Ἵππωνος· νοήσωμεν αὐτόν.
[79]	Ἀλλὰ καὶ ἑτέρου ἐπακοῦσαι θέλεις	χρησμῳδοῦ;	Ἔχεις τὸν χορὸν πάντα τὸν
[76]	γὰρ ἔσται, τῷ λόγῳ δὲ	χρήσομαι,	δίκας βιαίων δώσετ' ἀνθρώποις γάμων,
[11]	μᾶλλον δὲ μανικῆς, τὰ ἄχρηστα	χρηστήρια,	τὸν Κλάριον, τὸν Πύθιον, τὸν
[108]	μειράκια, εἶτα ἔφηβοι, εἶτα ἄνδρες,	χρηστοὶ	(δὲ οὐδέποτε. Κἂν τὸ γῆρας
[105]	παντὸς μᾶλλον τοῦτο εἴρηται· ὁ	χρηστός	ἐστι πανταχοῦ σωτήριος· (ὁ γὰρ
[120]	ὑμῶν· ὁ γὰρ ζυγός μου	χρηστὸς	καὶ τὸ φορτίον μου ἐλαφρόν
[88]	δεομένῳ. ~Γεύσασθε καὶ ἴδετε ὅτι	χρηστὸς	ὁ θεός. Ἡ πίστις εἰσάξει,
[122]	τὰ ἔργα, τοιοῦτος ὁ βίος·	χρηστὸς	ὁ σύμπας ἀνθρώπων βίος τῶν
[4]	ἀποστολικὴ γραφή· ὅτε δὲ ἡ	χρηστότης	καὶ ἡ φιλανθρωπία ἐπεφάνη τοῦ
[122]	οὖν ἡμῖν μόνον θεοσεβῆ τὸν	Χριστιανὸν	εἰπεῖν πλούσιόν τε καὶ σώφρονα
[121]	ἀφθαρσίᾳ, καλὸν ἡνίοχον ἀνθρώπων τὸν	Χριστὸν	ἀγαπήσωμεν· τὸν πῶλον ὑποζύγιον ἤγαγε
[113]	τηλαυγής, φωτίζουσα ὀφθαλμούς" Ἀπόλαβε τὸν	Χριστόν,	ἀπόλαβε τὸ βλέπειν, ἀπόλαβέ σου
[122]	ὁ σύμπας ἀνθρώπων βίος τῶν	Χριστὸν	ἐγνωκότων. ~Ἅλις οἶμαι τῶν λόγων,
[10]	ἐγκρατείας τὰ πέταλα περιθέμενος πολυπραγμόνει	Χριστόν·	ἐγὼ γάρ εἰμι ἡ θύρα"
[117]	προτρέπω; Σωθῆναί σε ἐπείγομαι. Τοῦτο	Χριστὸς	βούλεται· ἑνὶ λόγῳ ζωήν σοι
[9]	ἀνδρῶν; Ἠλίας μὲν οὐκ ἐρεῖ,	Χριστὸς	δὲ εἶναι ἀρνήσεται· φωνὴ δὲ
[116]	στρατιώτας συνήγαγεν καὶ πόλεμον κατήγγειλεν·	Χριστὸς	δὲ εἰρηνικὸν ἐπὶ τὰ πέρατα
[119]	δίδωμι· σπεῦσον, Τειρεσία, πίστευσον· ὄψει.	Χριστὸς	ἐπιλάμπει φαιδρότερον ἡλίου, δι' ὃν
[7]	~Αἴτιος γοῦν ὁ λόγος, ὁ	Χριστός,	καὶ τοῦ εἶναι πάλαι ἡμᾶς
[6]	πάλαι καθωσιωμένον, δυνάμεως ἄξιον, ὁ	Χριστός,	καινὸν ᾆσμά (μοι κέκληται. ~Αἴτιος
[84]	νεκρῶν, καὶ ἐπιφαύσει σοι ὁ	Χριστὸς	κύριος, ὁ τῆς ἀναστάσεως ἥλιος,
[112]	πᾶς, ὡς ἔπος εἰπεῖν, ὁ	Χριστὸς	οὐ μερίζεται· οὔτε βάρβαρός ἐστιν
[120]	ἁρμονία πατρός, τοῦτο υἱός, τοῦτο	Χριστός,	τοῦτο ὁ λόγος τοῦ θεοῦ,
[115]	τὸν μαθητὴν τοῦ φωτός, τὸν	Χριστοῦ	γνώριμόν τε καὶ συγκληρονόμον, μάλιστα
[117]	θεοῦ· πρέπει δὲ ἄμφω τῷ	Χριστοῦ	γνωρίμῳ, καὶ βασιλείας ἄξιον φανῆναι
[87]	τῷ Παύλῳ, καὶ ταῦτα ὑπὲρ	Χριστοῦ	δεομένῳ. ~Γεύσασθε καὶ ἴδετε ὅτι
[59]	ἀνάθημα γεγόναμεν τῷ θεῷ ὑπὲρ	Χριστοῦ·	(ἡμεῖς τὸ γένος τὸ ἐκλεκτόν,
[122]	ὅσιον μετὰ φρονήσεως" γενόμενον ὑπὸ	Χριστοῦ	Ἰησοῦ καὶ εἰς τοσοῦτον ὅμοιον
[10]	σιωπή, ἀναμένουσα τὸν πρόδρομον τοῦ	Χριστοῦ	καρπόν, ἵνα τῆς ἀληθείας τὸ
[112]	μόνον ᾐνίξαντο, οἱ δὲ (τοῦ	Χριστοῦ	μαθηταὶ καὶ κατειλήφασι καὶ ἀνεκήρυξαν.
[122]	πως ἔχει τὰ ἡμέτερα τῶν	Χριστοῦ	ὀπαδῶν· οἷαι μὲν αἱ βουλαί,
[10]	ἑτοίμους γίνεσθαι εἰς θεοῦ τοῦ	Χριστοῦ	παρουσίαν, καὶ τοῦτο ἦν ὃ
[10]	ἦν πρότερον, εἰ μὴ διὰ	Χριστοῦ	πεπορευμένοις, δι' οὗ μόνου θεὸς
[116]	οὐρανῶν αὐτοῖς ἐνεχείρισεν. (Σάλπιγξ ἐστὶ	Χριστοῦ	τὸ εὐαγγέλιον αὐτοῦ, ὃ μὲν
[7]	θεοῦ καὶ (σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ	Χριστοῦ.	Τοῦτό ἐστι τὸ ᾆσμα τὸ
[27]	νεκροὺς τοῖς παραπτώμασιν συνεζωοποίησεν τῷ	Χριστῷ.	Ζῶν γὰρ ὁ λόγος" καὶ
[87]	εἰς σωτηρίαν διὰ πίστεως ἐν	Χριστῷ.	Ἱερὰ γὰρ ὡς ἀληθῶς τὰ
[95]	{δὴ} τῷ θεῷ καὶ τῷ	Χριστῷ	κατακολουθητέον, τοῦτο δὴ βουλῆς καὶ
[27]	γὰρ ὁ λόγος" καὶ συνταφεὶς	Χριστῷ	συνυψοῦται θεῷ. Οἱ δὲ ἔτι
[120]	ἵνα μοι (καὶ ὅμοιοι γένησθε.	Χρίσω	ὑμᾶς τῷ πίστεως ἀλείμματι, δι'
[70]	ἁγνάς, ὄρθριοι ἐξ εὐνῆς, ἀεὶ	χρόα	ἁγνίζοντες ὕδασι, καὶ τιμῶσι μόνον
[72]	εὐκλεές, ἄτυφον, ἐπιμελές, πρᾶον, σφοδρόν,	χρονιζόμενον,	ἄμεμπτον, ἀεὶ διαμένον. Ἀνελεύθερος πᾶς
[102]	οὐδὲ μὴν οὐδὲ ἐνιαυτὸς οὐδὲ	χρόνος	ὁ ἐκ τούτων συμπληρούμενος, οὕτως
[45]	οὐδ' ὁ πᾶς ἂν ἀρκέσῃ	χρόνος·	ὑμᾶς δὲ εἰ μὴ ὑπεισέρχεταί
[55]	αὐτοὺς ὁ μῦθος καὶ ὁ	χρόνος.	Φιλεῖ γάρ πως τὰ μὲν
[63]	θεοὺς ὑπολαμβάνοντες, τὰ ὄργανα τοῦ	χρόνου.	Τῷ γὰρ λόγῳ αὐτοῦ ἐστερεώθησαν
[54]	ἦν κατὰ τοὺς Ἀλεξάνδρου γεγονὼς	χρόνους·	Ἑρμῆς προσηγορεύετο ὁ Νικαγόρας καὶ
[44]	Καὶ γὰρ δὴ καὶ κατὰ	χρόνους	ὕστερον ἀνέπλαττον θεούς, οἷς προσκυνοῖεν.
[55]	νεκροὶ τῷ πολλῷ τῆς πλάνης	χρόνῳ	σεμνυνόμενοι τοῖς ἔπειτα νομίζονται θεοί.
[33]	ἄθλους τοὺς δώδεκα πολλῷ ταλαιπωρησάμενος	χρόνῳ,	τὰς δὲ πεντήκοντα Θεστίου θυγατέρας
[74]	ὁρᾶται. Οὕτως μὲν δὴ Ὀρφεὺς	χρόνῳ	τέ ποτε συνῆκεν πεπλανημένος. (Ἀλλὰ
[110]	γὰρ ἂν οὕτως ἐν ὀλίγῳ	χρόνῳ	τοσοῦτον ἔργον ἄνευ θείας κομιδῆς
[55]	τοῦ παραυτίκα ἐλέγχου κεχω ρισμένα	χρόνων	ἀδηλίᾳ τετιμῆσθαι τῷ πλάσματι, καὶ
[70]	ἀπάτῃσι κεναῖς, οὐδὲ ἔργα ἀνθρώπων	χρύσεα	καὶ χάλκεα καὶ ἀργύρου ἠδ'
[17]	καὶ παίγνια καμπεσίγυια, μῆλά τε	χρύσεα	καλὰ παρ' Ἑσπερίδων λιγυφώνων. ~Καὶ
[115]	τῷ θεῷ τῆς ἐνταῦθα ἐνοικήσεως.	Χρύσεα	χαλκείων, ἑκατόμβοι' ἐννεαβοίων, ὀλίγης πίστεως
[58]	γενήσεσθε λιθίνοις καὶ ξυλίνοις καὶ	χρυσέοις	καὶ ἐλεφαντίνοις ἀγαλματίοις καὶ (γραφαῖς
[35]	αἰσχύνεται παραφαίνειν λέγων τῷ Ὀδυσσεῖ	χρύσεον	λύχνον ἔχουσαν" ἐν χεροῖν· τὴν
[52]	τύραννος ὁ νεώτερος θοἰμάτιον τὸ	χρύσεον	περιελόμενος τοῦ Διὸς ἐν Σικελίᾳ
[57]	ἴδῃ τις ἀνάγραπτον γυναῖκα, (τὴν	χρυσῆν"	Ἀφροδίτην νοεῖ. Οὕτως ὁ Κύπριος
[53]	σὺν καὶ τῇ ἱερείᾳ κατέφλεξεν	Χρυσίδι,	καὶ τὸν ἐν Ἐφέσῳ τῆς
[113]	λόγος ὁ φωτίσας ἡμᾶς ὑπὲρ	χρυσίον	καὶ λίθον τίμιον· ποθεινός ἐστιν
[93]	καὶ ἐράσμιος ἡ κληρονομία, οὐ	χρυσίον,	οὐκ ἄργυρος, οὐκ ἐσθής, τὰ
[79]	ἐποίησεν τέκτων, ἢ χρυσοχόος χωνεύσας	χρυσίον	περιεχρύσωσεν (αὐτόν; Καὶ τὰ ἐπὶ
[43]	τὸν μισθὸν καὶ μετὰ τὸ	χρυσίον	ψεύδεται πάλιν. Τέλος ὅρα" οὐχ
[52]	φήσας τοῦτο ἄμεινον εἶναι τοῦ	χρυσίου,	καὶ θέρους κουφότερον καὶ κρύους
[85]	τὸν Πακτωλόν τις ὅλον, τοῦ	χρυσίου	τὸ ῥεῦμα τὸ μυθικόν, ἀπομετρήσαι,
[33]	ὃ δὲ Πέλοπος, ὃ δὲ	Χρυσίππου,	ὃ δὲ Γανυμήδους ἐρῶντες. (Τούτους
[51]	ἀναισθήτῳ λίθῳ καὶ ξύλῳ καὶ	χρυσίῳ	πλουσίῳ οὐθ' ὁτιοῦν μέλει, οὐ
[103]	ὕπνου καὶ συνιέναι θεὸν μηδὲ	χρυσὸν	ἢ λίθον ἢ δένδρον ἢ
[30]	Πίνδαρον· ἔτραπε κἀκεῖνον ἀγάνορι μισθῷ	χρυσὸς	ἐν χερσὶ φανείς· χερσὶ δ'
[56]	δὲ τῷ σχήματι γίνεται σεβάσμιον.	(Χρυσός	ἐστι τὸ ἄγαλμά σου, ξύλον
[56]	γῆν τετιμήκατε; Τί δ' ἄλλο	χρυσὸς	ἢ ἄργυρος ἢ ἀδάμας ἢ
[74]	ἐκ λίθων, ἢ χαλκέων ἢ	χρυσοτεύκτων	ἢ ἐλεφαντίνων τύπους· θυσίας τε
[48]	μικτῇ καὶ ποικίλῃ. Ῥίνημα γὰρ	χρυσοῦ	ἦν αὐτῷ καὶ ἀργύρου χαλκοῦ
[47]	καὶ τὴν Ἀθήνησι Πολιάδα ἐκ	χρυσοῦ	καὶ ἐλέφαντος κατασκευάσαι Φειδίαν παντί
[121]	ποτε ἡμᾶς τοσοῦτος ἀργύρου καὶ	χρυσοῦ,	μὴ δόξης ἐπέλθῃ πόθος, ὅσος
[52]	τοῦ Διὸς τὸ ἄγαλμα τὸ	χρυσοῦν,	πεντεκαίδεκα πηχῶν τὸ μέγεθος ὄν,
[79]	Μὴ εἰκόνα ἐποίησεν τέκτων, ἢ	χρυσοχόος	χωνεύσας χρυσίον περιεχρύσωσεν (αὐτόν; Καὶ
[27]	περιτρέπουσαι. Ἐθέλω δὲ ὑμῖν ἐν	χρῷ	τοὺς θεοὺς αὐτοὺς ἐπιδεῖξαι ὁποῖοί
[48]	οὗ δὴ χάριν μελάντερον τὸ	χρῶμα	τοῦ ἀγάλματος, καὶ τῷ ἐκ
[89]	τῇ πρώτῃ τροφῇ, τῷ γάλακτι,	χρώμεθα,	ᾧ δήπουθεν συνείθισαν ἡμᾶς ἐκ
[60]	γραφήν, ἀποτυποῦσι ταῖς σφενδόναις, σφραγῖδι	χρώμενοι	καταλλήλῳ τῇ Διὸς ἀκολασίᾳ. ~Ταῦτα
[36]	καὶ συνουσίαι, οὐκ ἂν ἀφροδισίοις	χρωμένων	ἀνθρωπίνοις οὐδὲ παιδοποιουμένων οὐδὲ μὴν
[36]	Καὶ γάρ θην κείνοις θνητὸς	χρώς"	Τεκμηριοῖ δὲ Ὅμηρος μάλα ἀκριβῶς,
[56]	αἱ σκιαὶ καὶ πρὸς τούτοις	χωλαὶ"	ἐκεῖναι καὶ ῥυσαί, παραβλῶπες ὀφθαλμῶν"
[43]	τὰ ἀνήμερα, κἄν που περιτύ	χωμεν	ἄρκῳ ἢ λέοντι, ἐκτρεπόμεθα, ὡς
[51]	προσδεῖται καὶ προσκαθηλοῦται καὶ προσπήγνυται,	χωνεύεται,	ῥινᾶται, πρίεται, περιξέεται, (γλύφεται. Κωφὴν
[52]	πηχῶν τὸ μέγεθος ὄν, προσέταξε	χωνεῦσαι	καὶ τῆς ἄλλης τῆς ἀτιμοτέρας
[79]	εἰκόνα ἐποίησεν τέκτων, ἢ χρυσοχόος	χωνεύσας	χρυσίον περιεχρύσωσεν (αὐτόν; Καὶ τὰ
[39]	τες, Ὀξυρυγχῖται τὸν φερώνυμον τῆς	χώρας	αὐτῶν ὁμοίως ἰχθύν, ἔτι γε
[106]	μετανοήσωμεν, ὡς ὅλῃ καρδίᾳ (δυνηθῆναι	χωρῆσαι	τὸν θεόν. Ἐλπίσατε ἐπ' αὐτόν"
[5]	τὸ δὲ ἐμπνέῃ, ὃ δὲ	χωρήσῃ	τὸν (κύριον. Ναὶ μὴν ὁ
[113]	σκότει πιαινόμενοι καὶ θανάτῳ (τρεφόμενοι.	Χωρήσωμεν	τὸ φῶς, ἵνα χωρήσωμεν τὸν
[113]	φῶς, ἵνα χωρήσωμεν τὸν θεόν·	χωρήσωμεν	τὸ φῶς καὶ μαθητεύσωμεν τῷ
[113]	(τρεφόμενοι. Χωρήσωμεν τὸ φῶς, ἵνα	χωρήσωμεν	τὸν θεόν· χωρήσωμεν τὸ φῶς
[20]	Ἀττικῆς δέ ἐστι τοῦτο τὸ	χωρίον)	ἀποκάμνει καὶ φρέατι ἐπικαθίζει λυπουμένη.
[48]	γειτνιᾷ δὲ τοῖς τόποις τὸ	χωρίον.	Βλιστίχην δὲ τὴν παλλα κίδα
[75]	φθεγγο μένων ὁμοίων ὄντων τοῖς	χωρὶς	βάσεως βαδίζειν βιαζο μένοις. Δυσωπούντων
[75]	τῳ δῆλον γεγονέναι ὡς τῶν	χωρὶς	τοῦ λόγου τῆς ἀληθείας ἐνεργούντων
[42]	καὶ Διὶ ἐν ἱερῷ δῆθεν	χωρίῳ	μᾶλλον ἢ ὀργῇ καὶ φιλαργυρίᾳ,

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 26/02/2009