HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Clément d'Alexandrie, Discours aux gentils

Liste des contextes (ordre alphabétique)

φ = 251 formes différentes pour 424 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Paragraphes

[95]   θελήσητε, τὰ ἀγαθὰ τῆς γῆς φάγεσθε, ὑπακοῆς ἡ χάρις· ἐὰν δὲ

[39]   δανται· σέβουσι δὲ αὐτῶν Συηνῖται φάγρον τὸν ἰχθύν, μαιώτην δὲ (ἄλλος

[33]   Κινύραν καὶ Ἀγχίσην ἔγημεν καὶ Φαέθοντα ἐλόχα καὶ ἤρα Ἀδώνιδος, ἐφιλονείκει

[74]   πάντες ὁμῶς· σὺ δ' ἄκουε, φαεσφόρου ἔκγονε Μήνης, Μουσαῖε, ἐξερέω γὰρ

[2]   δὲ ὑμῖν τὸ πρόσωπον τὸ φαιδρὸν μόνον, ὡς ἔοικεν, ἐπίπλαστον εἶναι

[119]   Τειρεσία, πίστευσον· ὄψει. Χριστὸς ἐπιλάμπει φαιδρότερον ἡλίου, δι' ὃν ὀφθαλμοὶ τυφλῶν

[52]   καταφρονοῦντες δ' ὅμως τῶν ἀγαλμάτων, φαίνεσθαι δὲ μὴ βουλόμενοι αὐτῶν ὅλως

[6]   πλάνη, καινὸν δὲ ἡ ἀλήθεια φαίνεται. Εἴτ' οὖν ἀρχαίους τοὺς Φρύγας

[51]   τῆς πρώτης γενέσεως εὐθὺς ἀνάπηρα φαίνεται, καθάπερ οἱ σπάλακες καὶ ἡ

[63]   ὁμολογούντων, τὰ δὲ ἐν οὐρανῷ φαινόμενα καὶ ὄψει καταλαμβανόμενα προσκυ νούντων.

[38]   δράκων. ~Ἤδη δὲ καὶ αὐτοὶ φαίνονται οἱ δεισιδαίμονες ἄκοντες μέν, ὅμως

[39]   (βίον ἐμπεπληκότες. Οὐχὶ μέντοι Ζεὺς φαλακρὸς ἐν Ἄργει, τιμωρὸς δὲ ἄλλος

[40]   Ἀστράβακον. Τιμᾶται δέ τις καὶ Φαληροῖ κατὰ πρύμναν ἥρως· καὶ ἡ

[34]   Ὑπόμνημα τοῦ πάθους τούτου μυστικὸν φαλλοὶ κατὰ πόλεις ἀνίστανται Διονύσῳ· εἰ

[34]   οἵ τε ἀγῶνες καὶ οἱ φαλλοὶ οἱ Διονύσῳ ἐπιτελούμενοι, κακῶς ἐπινενεμημένοι

[14]   τῆς γονῆς ἁλῶν χόνδρος καὶ φαλλὸς τοῖς μυουμένοις τὴν τέχνην τὴν

[100]   αἰώνων, θεοσέβειαν, παρασκευάζεσθαι συμβουλεύοντες. Γεώργει, φαμέν, εἰ γεωργὸς εἶ, ἀλλὰ γνῶθι

[47]   καὶ τὰ ξύλα καὶ συνελόντι φάναι τὴν ὕλην ἀγάλματα ἀνδρείκελα ἐποιήσαντο,

[56]   θυγατέρες, ὥστε μοι δοκεῖν χαριέντως φάναι τὸν Βίωνα, πῶς ἂν ἐνδίκως

[19]   ταῦτ' ἔστι τὰ μυστήρια, συνελόντι φάναι, φόνοι καὶ τάφοι) Οἱ δὲ

[30]   ἀγάνορι μισθῷ χρυσὸς ἐν χερσὶ φανείς· χερσὶ δ' ἄρα Κρονίων ῥίψας

[74]   σε τὰ πρὶν ἐν στήθεσσι φανέντα φίλης αἰῶνος ἀμέρσῃ. Εἰς δὲ

[71]   μὲν μέγας τις καὶ δυνατός, φανερός· ὁποῖος δέ τις μορφήν, ἀφανής·

[110]   μειλίχιος, ὁ θεῖος λόγος, ὁ φανερώτατος ὄντως θεός, ὁ τῷ δεσπότῃ

[117]   Χριστοῦ γνωρίμῳ, καὶ βασιλείας ἄξιον φανῆναι καὶ βασιλείας κατηξιῶσθαι. ~Φύγωμεν οὖν

[38]   ἐν Σπάρτῃ τιμᾶσθαι Στάφυλος ἱστορεῖ· Φανοκλῆς δὲ ἐν Ἔρωσιν ἢ Καλοῖς

[2]   ἄνωθεν ἐξ οὐρανῶν ἀλήθειαν ἅμα φανοτάτῃ φρονήσει εἰς ὄρος ἅγιον (θεοῦ

[109]   σε τὰ πολλὰ καὶ ἐπιτερπῆ φανταζόμενα ἀφέληται σοφίας· αὐτὸς ἑκὼν ὑπερβήσῃ

[44]   ἔπεισί μοι θαυμάζειν τίσι ποτὲ φαντασίαις ἀπαχθέντες οἱ πρῶτοι πεπλανημένοι δεισιδαιμονίαν

[101]   πλάζομαι; (Οὐ βούλεσθε οὖν τὰς φαντασίας ταύτας κενὰς ἀπορρί ψαντες τῇ

[55]   δὴ καὶ ὑποφαίνονται ἀμυδρῶς σκιοειδῆ φαντάσματα" ~Ταῦθ' ὑμῶν οἱ θεοὶ τὰ

[77]   ζόφον αἰεί. Ἠελίου γλυκυδερκές, ἰδού, φάος ἔξοχα λάμπει. Γνῶτε δὲ κατθέμενοι

[2]   ἁπάντων" γλυκύ τι καὶ ἀληθινὸν φάρμα κον πειθοῦς ἐγκέκραται τῷ ᾄσματι.

[71]   εἰ μὴ τὸ Σωκράτους ἐδεδίει φάρμακον· οὐδὲν δὲ ἧττον αἰνίττεται. Ὁ

[103]   γὰρ μανδραγόραν ἤ τι ἄλλο φάρμακον πεπωκόσιν ἀνθρώποις (ἐοίκατε οἱ ἀνόητοι·

[89]   πατέρα ἐπιζη τήσομεν, οἷον δηλητήριον φάρμακον τὴν συνήθειαν ἀπωσάμενοι; Τοῦτ' αὐτὸ

[106]   τὰ λεγόμενα. Καλόν ἐστι τὸ φάρμακον τῆς ἀθανασίας· στήσατέ ποτε τοὺς

[48]   καὶ τοῦ Ἄπιος κηδείας ὑπολελειμμένῳ φαρμάκῳ φυράσας τὰ πάντα διέπλασεν τὸν

[109]   τὸν στόμαχον ῥώννυσιν ἡ τῶν φαρμάκων αὐστηρία, οὕτως ἥδει μὲν καὶ

[48]   τὸν προδεδηλωμένον σηκόν. Ἄλλοι δέ φασι Ποντικὸν εἶναι βρέτας τὸν Σάραπιν,

[47]   ἀνακειμένους εἴργασται· εἰ δέ, ὥς φασί τινες, Βρυάξιος ἦν τέχνη, οὐ

[13]   Μελάμποδα δὲ τὸν Ἀμυθάονος ἄλλοι φασὶν ἐξ Αἰγύπτου μετακομίσαι τῇ Ἑλλάδι

[72]   τοὺς ἀμφὶ τὸν Πυθαγόραν, οἵ φασιν ὁ μὲν θεὸς εἷς, χοὖτος

[113]   ζήσωμεν ἀεί· φιλοσοφία δέ, ᾗ φασιν οἱ πρεσβύτεροι, πολυχρόνιός ἐστι συμβουλή,

[40]   δαίμονες, δευτέρᾳ ταύτῃ, ὡς ὑμεῖς φατέ, ἐγκαταλεγόμενοι τάξει. Εἰ γὰρ οὖν

[89]   πρώτην καρπούμενος. ~(Ἀλλ' ἐκ πατέρων, φατέ, παραδεδομένον ἡμῖν ἔθος ἀνατρέπειν οὐκ

[92]   τὸν κτησάμενον καὶ ὄνος τὴν φάτνην τοῦ κυρίου αὐτοῦ, Ἰσραὴλ δέ

[64]   μόνον, τὸ πῦρ, θεὸν ὑπειλή φατον Ἵππασός τε ὁ Μεταποντῖνος καὶ

[47]   ἐκ χρυσοῦ καὶ ἐλέφαντος κατασκευάσαι Φειδίαν παντί που σαφές· τὸ δὲ

[53]   ὕλης καταφρονεῖν; Ὁ μὲν Ἀθηναῖος Φειδίας ἐπὶ τῷ δακτύλῳ τοῦ Διὸς

[47]   ἀγάλματα Διὸς καὶ Ἀπόλλωνος εἰ> Φειδίας πάλιν ἐκεῖνα τὰ ἀγάλματα καθάπερ

[98]   δημιουργοί τε καὶ προσκυνηταί. ~Ὁ Φειδίας ὑμῶν καὶ ὁ Πολύκλειτος ἡκόντων

[34]   τὰς χοάς, τὰ Ὀλύμπια, ὁ Φειδίου σφετερίζεται Ζεύς. Μυστήρια ἦσαν ἄρα,

[47]   Ἀθήνησι γεγονέναι μὲν ἐκ τοῦ φελλάτα καλουμένου λίθου, ἔργον δὲ εἶναι

[35]   ὑπεισῆλθεν ζυγὸν Ἀπόλλων Ἀδμήτῳ ἐν Φεραῖς, Ἡρακλῆς ἐν Σάρδεσιν Ὀμφάλῃ, Λαομέδοντι

[42]   πρὸς τὰς τῆς ἀσεβείας συνθέσεις. ~(Φέρε δὴ οὖν καὶ τοῦτο προσθῶμεν,

[51]   γὰρ αἴσθησιν μίαν γέ τινα, φέρε εἰπεῖν ἀκουστικὴν ἢ ἁπτικὴν ἢ

[95]   Καὶ γὰρ εἴ τῳ μεθυστέον, φέρε εἰπεῖν, ἀμφιβάλλειν χρή· ὑμεῖς δὲ

[96]   ἐναργῆ τῶν ἀρρήτων ἐποπτεύσαντες πίστιν, φέρε ὑμῖν ἐκ περιουσίας τὴν περὶ

[100]   ψυχῇ παρακούσας> παρὰ τῆς γνώμης φέρει τὴν ἀπείθειαν, καὶ ὅσῳ γε

[33]   Ἰασίωνι Δημήτηρ καὶ ἐπὶ Ἀδώνιδι Φερέφαττα. Ἀφροδίτη δὲ ἐπ' Ἄρει κατῃσχυμμένη

[16]   ἀκρασίας Διός. Κυεῖ καὶ ἡ Φερέφαττα παῖδα ταυρόμορφον· ἀμέλει, φησί τις

[16]   ὁ γεννήσας οὑτοσὶ Ζεὺς τῇ Φερεφάττῃ, τῇ ἰδίᾳ θυγατρί, μετὰ τὴν

[42]   θυγατέρας· ὧν ὃ μὲν τῇ Φερεφάττῃ, ὡς Δημάρατος ἐν πρώτῃ Τραγῳδουμένων,

[17]   οἱ βάκχοι. ~Βούλει καὶ τὰ Φερεφάττης ἀνθολόγια διηγήσωμαί σοι καὶ τὸν

[17]   Θεσμοφόρια, Σκιροφόρια, Ἀρρητοφόρια, πολυτρόπως τὴν Φερεφάττης (ἐκτραγῳδοῦσαι ἁρπαγήν. Τὰ γὰρ Διονύσου

[5]   αὐτήν, γῆν δ' ἔμπαλιν ἐστερέωσεν φερομένην καὶ ὅρον αὐτὴν ἔπηξεν θαλάττης·

[89]   τῆς ἀπωλείας ὑπὸ τῆς ἀνοίας φερόμενοι ἐναγῆ τὸν ἅγιον ὑπολαμβάνετε τοῦ

[19]   φοινικίδι ἐπεκαλυψάτην καὶ καταστέψαντε ἐθαψάτην, φέρον τες ἐπὶ χαλκῆς ἀσπίδος ὑπὸ

[51]   καὶ ταύτην μεγίστην οἰόμενοι θεόν, φέροντες εἰς τὸν κοπρῶνα ἀνέθηκαν αὐτήν,

[61]   δὲ τῷ θεῷ σωφροσύνην μὴ φέροντες· καὶ τὰ μὲν κρείττω μεμισήκατε,

[35]   οἷον ἀκόλαστόν τι θεραπαινίδιον, παραθεῖναι φέρουσαν τῇ Ἑλένῃ τὸν δίφρον τοῦ

[101]   τοῦτο· πῇ δὴ χρήματα πολλὰ φέρω τάδε; Πῇ δὲ καὶ αὐτὸς

[15]   Ζεὺς τοῦ κριοῦ τοὺς διδύμους φέρων ἐν μέσοις ἔρριψε τοῖς κόλποις

[18]   ἠπείθησε Διί, εἰς τὸν Παρνασσὸν φέρων κατατίθεται διεσπασμένον τὸν νεκρόν. ~Εἰ

[46]   ~(Εἰ δ' ἔτι πρὸς τούτοις φέρων ὑμῖν τὰ ἀγάλματα αὐτὰ ἐπισκοπεῖν

[39]   Ἐλεφαντίνην οἰκοῦν τες, Ὀξυρυγχῖται τὸν φερώνυμον τῆς χώρας αὐτῶν ὁμοίως ἰχθύν,

[2]   ἁρμονίας τὸν ἀίδιον νόμον, τὸν φερώνυμον τοῦ θεοῦ, τὸ ᾆσμα τὸ

[118]   ἔεργε νῆα. (Φεύγωμεν, ὦ συνναῦται, φεύγωμεν τὸ κῦμα τοῦτο, πῦρ ἐρεύγεται,

[118]   καὶ κύματος ἐκτὸς ἔεργε νῆα. (Φεύγωμεν, ὦ συνναῦται, φεύγωμεν τὸ κῦμα

[81]   προφητικαὶ φωναί) καὶ ἡ γῆ φεύξεται ἀπὸ προσώπου κυρίου. ~(Καὶ μυρίας

[119]   ὀφθαλμοὶ τυφλῶν ἀναβλέπουσιν· νύξ σε φεύξεται, πῦρ φοβηθήσεται, θάνατος οἰχήσεται· ὄψει

[1]   καὶ δὴ τὰ δένδρα, τὰς φηγούς, μετεφύτευε τῇ (μουσικῇ. Ἔχοιμ' ἄν

[8]   λαλεῖ, δυσωπῶν τὴν ἀπιστίαν, ναί φημι, ὁ λόγος ὁ τοῦ θεοῦ

[13]   ὑμνούμενον. Τούτους ἔγωγ' ἂν ἀρχεκάκους φήσαιμι μύθων ἀθέων καὶ δεισιδαιμονίας ὀλεθρίου

[52]   προσέταξεν αὐτῷ ἐρεοῦν περιτεθῆναι, χαριέντως φήσας τοῦτο ἄμεινον εἶναι τοῦ χρυσίου,

[92]   ὑπήκουσαν τῷ δεσπότῃ· ἔγνω δέ" φησί, βοῦς τὸν κτησάμενον καὶ ὄνος

[47]   δὲ ἐν τοῖς Δελφικοῖς δύο φησὶ γεγονέναι τὰ Παλλάδια, ἄμφω δ'

[46]   Ῥώμῃ δὲ τὸ παλαιὸν δόρυ φησὶ γεγονέναι τοῦ Ἄρεως τὸ ξόανον

[65]   πρὸς δὲ καὶ Μακεδόνες, ὥς φησι Διογένης ἐν αʹ Περσικῶν. Τί

[50]   καὶ Σαράπιδος ἐν Αἰγύπτῳ κατενεχθήσεσθαί φησι καὶ ἐμπρησθήσεσθαι· Ἶσι, θεὰ τριτάλαινα,

[95]   θεῷ. Ἐὰν γὰρ ἀκούσητέ μου" φησί, καὶ θελήσητε, τὰ ἀγαθὰ τῆς

[29]   ἱερεύοντες μὴ παυέσθων, ὡς Ἀπολλόδωρός φησι καὶ Καλλίμαχος, Φοῖβος Ὑπερβορέοισιν ὄνων

[78]   θεόν. Θεὸς ἐγγίζων ἐγώ εἰμι" φησί, καὶ οὐχὶ θεὸς πόρρωθεν. Εἰ

[103]   Ἡ γῆ δὲ τοῦ κυρίου, φησί, καὶ τὸ πλήρωμα αὐτῆς" εἶτα

[38]   δὲ Ἀρκάδες Ἀπαγχομένην καλουμένηνπροστρέπονται, ὥς φησι Καλλίμαχος ἐν Αἰτίοις. Καὶ Κονδυλῖτις

[76]   τῇ δὲ Ἀφροδίτῃ ἡ Ἑλένη φησὶ μηκέτι σοῖσι πόδεσσιν ὑποστρέψειας Ὄλυμπον.

[78]   καὶ αὐτοῖς λέγει· ἡ γῆ" φησί, παλαιωθήσεται καὶ ὁ οὐρανὸς παρελεύσεται"

[106]   τὸν θεόν. Ἐλπίσατε ἐπ' αὐτόν" φησί, πᾶσα συναγωγὴ λαοῦ, ἐκχέετε ἐνώπιον

[75]   τῷ δράματι οὐδείς μ' ἀρέσκει (φησὶ) περιπατῶν ἔξω θεὸς μετὰ γραός,

[47]   εἶναι Σίκωνος τοῦ Εὐπαλάμου, ὥς φησι Πολέμων ἔν τινι (ἐπιστολῇ. Ἐγενέσθην

[10]   ἐγὼ γάρ εἰμι ἡ θύρα" φησί που· ἣν ἐκμαθεῖν δεῖ νοῆσαι

[71]   αἰνίττεται. Ὁ γοῦν τὰ πάντα" φησί, σείων καὶ ἀτρεμίζων ὡς μὲν

[29]   ἀνάρσιος" ὡς μὲν Ἐπί χαρμός φησι, Σπαρτιάτης ἦν· Σοφοκλῆς δὲ Θρᾷκα

[38]   ἐν τῇ Λακωνικῇ ἱερόν, (ὥς φησι Σωσίβιος. Πολέμων δὲ Κεχηνότος Ἀπόλλωνος

[84]   καὶ εἶδον τὰ ἔργα μου, φησί, τεσσαράκοντα ἔτη· διὸ προσώχθισα τῇ

[30]   Φιλόχορος δὲ ἐν Τήνῳ Ποσειδῶνά φησι τιμᾶσθαι ἰατρόν, Κρόνῳ δὲ ἐπικεῖσθαι

[16]   ἡ Φερέφαττα παῖδα ταυρόμορφον· ἀμέλει, φησί τις ποιητὴς εἰδωλικός, ταῦρος πατὴρ

[98]   γῆς ὄντες ἐργάται. Τότε γάρ, φησί τις προφητεία, δυστυχήσειν τὰ τῇδε

[48]   αὐτὸν ἄγαλμα εἶναι γενητόν· Σέσωστρίν φησι τὸν Αἰγύπτιον βασιλέα, τὰ πλεῖστα

[95]   (Ἰδοὺ τέθεικα πρὸ προσώπου ὑμῶν" φησί, τὸν θάνατον καὶ τὴν ζωήν.

[78]   αὖ διὰ Ἡσαΐου Τίς μετρήσει" φησί, τὸν οὐρανὸν σπιθαμῇ καὶ πᾶσαν

[47]   μὴν Τελεσίου τοῦ Ἀθηναίου, ὥς φησι Φιλόχορος, ἔργον εἰσὶν ἀγάλματα ἐννεαπήχη

[46]   τὸ τῆς Σαμίας Ἥρας, ὥς φησιν Ἀέθλιος, πρότερον μὲν ἦν σανίς,

[109]   ἔστιν ἐγγυτάτω ἔνοικος ἡμῶν, ᾗ φησιν αἰνιττόμενος ὁ πάνσοφος Μωυσῆς, τρισὶ

[68]   Δημόκριτος τῶν λογίων ἀνθρώπων ὀλίγους" φησίν ἀνατείναντας τὰς χεῖρας ἐνταῦθα ὃν

[45]   δὲ ἐν ἀκροπόλει Κέκροπος, ὥς φησιν Ἀντίοχος ἐν τῷ ἐνάτῳ τῶν

[87]   ἐπιστάμενος σὺ δέ, ὦ Τιμόθεε, φησίν, ἀπὸ βρέφους ἱερὰ γράμματα οἶδας,

[79]   τοὺς συνθιασώτας τοῦ Μωυσέως. Τί φησὶν αὐτοῖς τὸ πνεῦμα τὸ ἅγιον

[71]   ἅτε γνώριμος θεὸν οὐδενὶ ἐοικέναι" φησίν· διόπερ αὐτὸν (οὐδεὶς ἐκμαθεῖν ἐξ

[100]   ἀντικατηλλάξαντο σωτηρίαν. ~Πῶς οὖν ἀνέλθω, φησίν, εἰς οὐρανούς; Ὁδός" ἐστιν ὁ

[69]   ἱερὸς ὄντως Μωυσῆς οὐκ ἔσται" φησίν, ἐν τῷ μαρσίππῳ σου στάθμιον

[39]   Κτίσεσιν ἱερῶν περὶ τὴν Ἀκαρνανίαν φησίν, ἔνθα τὸ Ἄκτιόν ἐστιν ἀκρωτήριον

[45]   Μιλήτῳ τεθάφθαι ἐν τῷ Διδυμαίῳ φησίν. Ἐνταῦθα τῆς Λευκοφρύνης τὸ μνημεῖον

[29]   Ἀρκάδα. Τοῦτον δὲ Ὅμηρος δεδέσθαι φησὶν ἐπὶ μῆνας τρισκαίδεκα· τλῆ μὲν

[78]   προσώπου πυρὸς τήκεται κηρός. Οὗτος, φησίν, ἐστὶν ὁ θεός, οὗ θρόνος

[74]   οὐρανὸν (ἀναβλέψας τόνδε ἡγοῦ θεόν" φησίν, Εὐριπίδης· ὁ δὲ τοῦ Σοφίλλου

[39]   μὴν Σαμίων ἐκλήσομαι (πρόβατον, ὥς φησιν Εὐφορίων, σέβουσι Σάμιοι) οὐδέ γε

[4]   διάγοντες, στυγητοί, μισοῦντες ἀλλήλους" ᾗ φησιν ἡ ἀποστολικὴ γραφή· ὅτε δὲ

[105]   κατεπᾴδοντας ἀποκέκλεισται. Θυμὸς γὰρ αὐτοῖς, φησὶν ἡ γραφή, κατὰ τὴν ὁμοίωσιν

[106]   γὰρ ἐχθροὶ κυρίου χοῦν λείξουσι" φησίν {ἡ γραφὴ λέγει} ἀνανεύσατε τῆς

[82]   παιδία γένησθε καὶ ἀναγεννηθῆτε, ὥς φησιν ἡ γραφή, τὸν ὄντως ὄντα

[92]   ὑώδεις τινὲς ἄνθρωποι. Ὕες γάρ, φησίν, ἥδονται βορβόρῳ" μᾶλλον ἢ καθαρῷ

[68]   ὁ Μένανδρός μοι δοκεῖ, ἔνθα φησίν ἥλιε, σὲ γὰρ δεῖ προσκυνεῖν

[34]   ᾆσμα αἰδοίοισιν, ἀναιδέστατα εἴργαστ' ἄν" φησὶν Ἡράκλειτος, ωὑτὸς δὲ Ἅιδης καὶ

[116]   Ἔτι γὰρ λαλοῦντός σου ἐρεῖ" φησίν, ἰδοὺ πάρειμι. ~Ὢ τῆς ἁγίας

[80]   ἐν τῇ ἰσχύι αὐτοῦ, ὥς φησιν Ἱερεμίας, ἀνώρθωσεν τὴν οἰκουμένην ἐν

[64]   Σκυθῶν δὲ οἱ Σαυρομάται, ὥς φησιν Ἱκέσιος ἐν τῷ Περὶ μυστηρίων,

[83]   μακάριος ἀπόστολος μαρτύρομαι ἐν κυρίῳ, φησίν, μηκέτι ὑμᾶς περιπατεῖν, καθὼς καὶ

[65]   πτωχὰ" ταῦτα καὶ ἀσθενῆ" ᾗ φησιν ὁ ἀπόστολος, τὰ εἰς τὴν

[114]   μικροῦ ἕως μεγάλου, καὶ ἵλεως" φησὶν ὁ θεός, ἔσομαι αὐτοῖς καὶ

[79]   σώσουσιν αὐτούς. (Εἶθ' ὑποβάς ἐγώ" φησίν, ὁ θεός, καὶ οὐκ ἔστι

[17]   ὁ τῆς Τελετῆς ποιητὴς Ὀρφεύς φησιν ὁ Θρᾴκιος· κῶνος καὶ ῥόμβος

[84]   αὐτοῦ τοὺς πεπλανημένους (διανίστησιν· ἔγειρε, φησίν, ὁ καθεύδων καὶ ἀνάστα ἐκ

[79]   φωνήν) ἐγώ εἰμι, ἐγώ εἰμι" φησίν, ὁ κύριος ὁ λαλῶν δικαιοσύνην

[79]   ἀναίσθητος γὰρ ἡ ὕλη. Ἔτι φησίν· ὁ κύριος σείσει πόλεις κατοικουμένας

[51]   σπάλακες καὶ ἡ μυγαλῆ, ἥν φησιν ὁ Νίκανδρος τυφλήν τε σμερδνήν

[78]   καταπλάγηθι. Τοῦτον προσκυνήσωμεν, ἐφ' οὗ φησιν ὁ προφήτης ἀπὸ προσώπου σου

[62]   ἐργάζεσθαι τέχνην. Οὐ γὰρ ποιήσεις, φησὶν ὁ προφήτης, παντὸς ὁμοίωμα, ὅσα

[33]   θεαὶ μένον αἰδοῖ οἴκοι ἑκάστη, φησὶν Ὅμηρος, αἰδούμεναι αἱ θεαὶ διὰ

[78]   περὶ τῶν εἰδώλων ἀκοῦσαι τί φησὶν προφή της οὗτος; Παραδειγμα τισθήσονται

[70]   τὴν θεοσέβειαν μαντεύεται; Σοφώ τερα, φησίν, τούτων βαρβάρων τὰ γένη. Οἶδά

[82]   ἐλάλησεν ταῦτα. Μὴ τοίνυν μηκέτι, φησίν, υἱέ μου, ὀλιγώρει παιδείας κυρίου,

[88]   ἰδεῖν ἀγα θάς" Ἡμεῖς ἐσμεν, φήσομεν, οἱ τἀγαθοῦ προσκυνηταί, οἱ (τῶν

[78]   καὶ ἐμπρησθήσεται ἡ πόλις αὐτῶν. Φθαρήσεσθαι δὲ καὶ τὰ στοιχεῖα καὶ

[81]   τοῦ θεοῦ ἐν ὁμοιώματι εἰκόνος φθαρτοῦ ἀνθρώπου, καὶ ἐλάτρευσαν τῇ κτίσει

[75]   ἀληθείας ἐνεργούντων τι ἢ καὶ φθεγγο μένων ὁμοίων ὄντων τοῖς χωρὶς

[104]   διώκουσιν, οὐ κρῴζοντα, οὐ κλώζοντα, φθεγγόμενον δέ, οἶμαι, λογικῶς καὶ φιλανθρώπως

[8]   σὰρξ τιμιωτέρα, προφῆται μετ' ἐκεῖνα φθέγγονται, αὐτὸς ἐν Ἡσαΐᾳ ὁ κύριος

[74]   ὅμως δ' οὖν ᾄδων λόγον· (φθέγξομαι οἷς θέμις ἐστί· θύρας δ'

[5]   ἐτιθάσευεν, τοὺς (νεάτους τῶν ὅλων φθόγγους τούτους κιρνὰς ἐμμελῶς. Καὶ δὴ

[22]   καὶ κιττοί, πρὸς δὲ καὶ φθοῖς καὶ μήκωνες; Ταῦτ' ἔστιν αὐτῶν

[40]   οἱ φύλακες, ὦ Βοιώτιε, μὴ φθονέσῃς λέγειν. Ἢ δῆλον ὡς οὗτοι

[13]   κυνηγίᾳ διαφθαρῆναι Ἀπολλόδωρος λέγει, οὐ φθόνος· (ὑμῶν δεδόξασται τὰ μυστήρια ἐπιτυμβίῳ

[4]   ἐπιθυμίαις ποικίλαις, ἐν κακίᾳ καὶ φθόνῳ διάγοντες, στυγητοί, μισοῦντες ἀλλήλους" ᾗ

[115]   ἐν σκότῳ διαιτᾶσθε, περικαταρρέοντες τῇ φθορᾷ. Ἀλλ' ἔστιν, ἔστιν (ἡ ἀλήθεια

[111]   τὸν ἡδονῇ πεπλανημένον, τὸν τῇ φθορᾷ δεδεμένον, χερσὶν (ἡπλωμέναις ἔδειξε λελυμένον.

[94]   βεβαίωσιν· οὐ γὰρ κυροῦται τῇ φθορᾷ· ἐμὴ γάρ ἐστιν πᾶσα ἡ

[120]   πίστεως ἀλείμματι, δι' οὗ τὴν φθορὰν ἀποβάλλετε, καὶ γυμνὸν δικαιοσύνης ἐπιδείξω

[32]   καὶ τὸν μάντιν καὶ (τὴν φθοράν. Αὐτός τε ὁ Ζεὺς ἐπὶ

[114]   ἄνθρωπον προσεκρέμασεν αἰθέρι, μεταφυτεύων τὴν φθορὰν εἰς ἀφθαρσίαν καὶ γῆν μεταβάλλων

[6]   μὲν γὰρ τὴν ἀνθρώπων ἐπιβόσκεται φθοράν, ἡ δὲ ἀλήθεια, ὥσπερ ἡ

[6]   θεὸν ἀνθρώποις ἀφραίνουσιν ἐπιδεῖξαι, παῦσαι φθοράν, νικῆσαι θάνατον, (υἱοὺς ἀπειθεῖς διαλλάξαι

[117]   τῆς σωτηρίας, ὁ ἐξελαύνων τὴν φθοράν, ὁ ἐκδιώκων τὸν θάνατον, ὁ

[106]   ὅπως ὅτι μάλιστα ὑμῖν τὴν φθοράν, ὡς ἐκείνοις τὸ γῆρας, ἀποδύσασθαι

[13]   ὀλεθρίου πατέρας, σπέρμα κακίας καὶ φθορᾶς ἐγκαταφυτεύσαντας τῷ βίῳ τὰ μυστήρια.

[118]   ξύλῳ προσδεδεμένος ἁπάσης ἔσῃ τῆς φθορᾶς λελυμένος, κυβερνήσει σε ὁ λόγος

[33]   αὐτοῦ παντοδαπὰς καὶ (παίδων διηγεῖσθαι φθοράς. Οὐδὲ γὰρ οὐδὲ παίδων ἀπέσχοντο

[16]   τοῦ προτέρου μύσους, πατὴρ καὶ φθορεὺς κόρης ὁ Ζεύς, καὶ μίγνυται

[37]   ὁ ἀπάνθρωπος, ὁ βίαιος, ὁ φθορεύς, ὁ μοιχός, ὁ ἐρωτικός. Ἀλλὰ

[64]   θεῶν, εἴ πως καὶ φιλοσο φίαν αὐτὴν κενοδοξίας ἕνεκεν ἀνειδωλοποιοῦσαν τὴν

[91]   νεοττῷ, μήτηρ δ' ἀμφιποτᾶται ὀδυρομένη φίλα τέκνα· ὁ δὲ θεὸς πατὴρ

[48]   χαριστήριον ὑπὸ Σινωπέων Πτολεμαίῳ τῷ Φιλαδέλφῳ τῷ Αἰγυπτίων πεμφθῆναι βασιλεῖ, ὃς

[61]   οἴκοι, ἐπ' ἴσης ἐγγραφόμενοι τὰ Φιλαινίδος σχήματα ὡς τὰ Ἡρακλέους ἀθλήματα.

[8]   Μωσέως τοῦ πανσόφου καὶ τοῦ φιλαλήθους Ἡσαΐα καὶ παντὸς τοῦ προφητικοῦ

[83]   τοσούτῳ τινές εἰσιν ἀθεώτεροι, ὅσῳ φιλαν θρωπότερος ὁ θεός· ὃ μὲν

[6]   οὖν τὴν ἐπαγγελίαν, ἔχεις τὴν φιλανθρω πίαν· τῆς χάριτος μεταλάμβανε. Καί

[4]   δὲ ἡ χρηστότης καὶ ἡ φιλανθρωπία ἐπεφάνη τοῦ σωτῆρος ἡμῶν θεοῦ,

[104]   ποιεῖ δὲ ἐπὶ μετανοίᾳ ἡ φιλανθρωπία. Οἰκτρότατον δὲ (τὸ στέρεσθαι τῆς

[104]   αὐτοῦ. Οὗ δὲ ἄρρητος ἡ φιλανθρωπία, τούτου ἀχώρητος ἡ μισοπονηρία. Τρέφει

[27]   ἀνομίας υἱοί ποτε διὰ τὴν φιλανθρωπίαν τοῦ λόγου νῦν υἱοὶ γεγόναμεν

[91]   γὰρ θεὸς ἐκ πολλῆς τῆς φιλανθρωπίας ἀντέχεται τοῦ ἀνθρώπου, ὥσπερ ἐκ

[8]   βάτου καὶ τῆς ἀκολουθούσης χάριτι φιλανθρωπίας (θεραπαίνης δίκην Ἑβραίοις νεφέλης. Τούτῳ

[123]   εἰ καὶ μακροτέρω προῆλθον ὑπὸ φιλανθρωπίας ὅ τι περ εἶχον ἐκ

[82]   αὐτοῦ ἐλεγχόμενος. (Ὢ τῆς ὑπερβαλλούσης φιλανθρωπίας· οὐδ' ὡς μαθηταῖς ὁ διδάσκαλος

[42]   ἐν τῇ τετάρτῃ (Ἰταλικῶν ἱστορεῖ. Φιλάνθρωποί γε ἐκ τούτων καταφαίνονται οἱ

[87]   ὡς αὐτὸν τὸν κύριον τὸν φιλάνθρωπον· οὐδὲν γὰρ ἀλλ' ἢ τοῦτο

[3]   ὡς δὲ τὸν πρᾶον καὶ φιλάνθρωπον τῆς θεοσεβείας μετάγων ἡμᾶς ζυγὸν

[6]   θάνατον, (υἱοὺς ἀπειθεῖς διαλλάξαι πατρί. Φιλάνθρωπον τὸ ὄργανον τοῦ θεοῦ· ὁ

[85]   μὴ οὐχὶ ὡς Ἰησοῦς πεπιστευκότας. Φιλάνθρωπος δὲ ὢν ὁ κύριος πάντας

[43]   ὑμῶν ὁ Φοῖβος, ἀλλ' οὐ φιλάνθρωπος. Προὔδωκε τὸν Κροῖσον τὸν φίλον

[43]   εἰς τὸ πῦρ. Ἀλλ' ὦ φιλανθρωπότερε καὶ ἀληθέστερε τοῦ Ἀπόλλωνος ἄνθρωπε,

[104]   φθεγγόμενον δέ, οἶμαι, λογικῶς καὶ φιλανθρώπως κατηχοῦντα ἀποσφάττειν ἀπανθρώπως ἐπιχειροῦσιν, ἐπὶ

[42]   χωρίῳ μᾶλλον ἢ ὀργῇ καὶ φιλαργυρίᾳ, ἄλλοις ὁμοίοις δαίμοσιν, ἐπὶ βωμοῖς

[30]   ἐν θεοῖς· ὁ δὲ ἰατρὸς φιλάργυρος ἦν, Ἀσκληπιὸς ὄνομα αὐτῷ. Καί

[55]   ὁ μῦθος καὶ ὁ χρόνος. Φιλεῖ γάρ πως τὰ μὲν παρόντα

[37]   ἵπταται θεός, οὐ παιδεραστεῖ, οὐ φιλεῖ, οὐ βιάζεται, καίτοι πολλαὶ καὶ

[30]   φυσίζοος αἶα ἐν Λακεδαίμονι αὖθι, φίλῃ ἐν πατρίδι γαίῃ. (Προσίτω δὲ

[14]   τε καὶ κυπρογενής" ἡ Κινύρᾳ φίλη (τὴν Ἀφροδίτην λέγω, τὴν φιλομηδέα,

[41]   τῆς κνίσης τε καὶ ὀψαρτυτικῆς φίλην; τοιοίδε μέντοι παρ' ὑμῖν οἵ

[74]   τὰ πρὶν ἐν στήθεσσι φανέντα φίλης αἰῶνος ἀμέρσῃ. Εἰς δὲ λόγον

[64]   τέτταρσι στοιχείοις τούτοις νεῖκος καὶ φιλίαν καταριθμεῖται. (Ἄθεοι μὲν δὴ καὶ

[44]   ᾔδεσαν ὅστις ἦν, πρὶν ἢ Φιλιπ πίδην εἰπεῖν αὐτοῖς. Εἰκότως ἄρα

[54]   τὸν ἐκ Πέλλης τὸν Ἀμύντου Φίλιππον ἐν Κυνοσάργει νομοθετοῦντες προσκυνεῖν, τὸν

[43]   (τὸν Κῦρον καὶ τὸν Σόλωνα. Φιλόδωρος ὑμῶν ὁ Φοῖβος, ἀλλ' οὐ

[82]   θεοῦ, οἱ τοῦ πρωτοτόκου" γνήσιοι φίλοι, οἱ πρῶτοι τῶν ἄλλων ἀνθρώπων

[9]   θεός. ~Εἶτ' οὐκ ἄτοπον, ὦ φίλοι, τὸν μὲν θεὸν ἀεὶ προτρέπειν

[8]   θεῷ· ἐκένωσεν δὲ ἑαυτόν" ὁ φιλοικτίρμων θεός, σῶσαι τὸν ἄνθρωπον γλιχόμενος·

[122]   θεοῦ, καὶ κοινὰ ἀμφοῖν τοῖν φίλοιν τὰ (πάντα, τοῦ θεοῦ καὶ

[93]   πρὸς ὅν γε ἐπείγεσθαι χρὴ φιλολόγους γενο μένους, συναπαίρει δὲ ἡμῖν

[43]   καὶ τοῦ μισθοῦ ἐκλαθόμενος (οὕτω φιλόλοξος ἦν) ἀνήγαγε τὸν Κροῖσον διὰ

[14]   φίλη (τὴν Ἀφροδίτην λέγω, τὴν φιλομηδέα, ὅτι μηδέων ἐξεφαάνθη, μηδέων ἐκείνων

[72]   λυσιτελές, ἀνώδυνον, ὠφέλιμον, εὐάρεστον, ἀσφαλές, φίλον, ἔντιμον, ὁμολογούμενον εὐκλεές, ἄτυφον, ἐπιμελές,

[43]   φιλάνθρωπος. Προὔδωκε τὸν Κροῖσον τὸν φίλον καὶ τοῦ μισθοῦ ἐκλαθόμενος (οὕτω

[42]   μὲν τὰς ἐν σταδίοις ἐνόπλους φιλονικίας, νυνὶ δὲ τὰς ἐν πολέμοις

[45]   τῷ αʹ τῶν περὶ τὸν Φιλοπάτορα ἐν Πάφῳ λέγει ἐν τῷ

[122]   ὁ ἄνθρωπος (καὶ γὰρ οὖν φίλος τῷ θεῷ, μεσιτεύοντος τοῦ λόγου)

[64]   τῶν θεῶν, εἴ πως καὶ φιλοσο φίαν αὐτὴν κενοδοξίας ἕνεκεν ἀνειδωλοποιοῦσαν

[73]   (οὐ γὰρ αὐταρκεῖ μόνον ἡ φιλοσοφία) ἀλλὰ καὶ αὐτὴ ποιητικὴ ἡ

[113]   ἐστι ζῆν, ἵνα ζήσωμεν ἀεί· φιλοσοφία δέ, ᾗ φασιν οἱ πρεσβύτεροι,

[71]   ~Καί μοι μὴ μόνον, ὦ φιλοσοφία, ἕνα τοῦτον Πλάτωνα, πολλοὺς δὲ

[66]   λέγοντας, οἳ καταισχύνουσιν ἀτεχνῶς τὴν φιλοσοφίαν. Οὐδὲν δὲ οἶμαι χαλεπὸν ἐνταῦθα

[112]   ὄντως ἀληθῆ σοφίαν ἐπανῃρημένους, ἣν φιλοσοφίας ἄκροι μόνον ᾐνίξαντο, οἱ δὲ

[65]   πῦρ τε καὶ ὕδωρ ὡς φιλόσοφοι. (Μετὰ πολλὰς μέντοι ὕστερον περιόδους

[65]   (ὑπέδειξε σέβειν. Ὁμολογούντων τοίνυν οἱ φιλόσοφοι τοὺς διδασκάλους τοὺς σφῶν Πέρσας

[30]   οἶδεν ἄνθρωπον, Ἱερώνυμος δὲ ὁ φιλόσοφος καὶ τὴν σχέσιν αὐτοῦ ὑφηγεῖται

[72]   Πηδασεύς, ὁ ἀπὸ τῆς Στοᾶς φιλόσοφος, οὐ θεογονίαν ποιητικήν, θεολογίαν δὲ

[50]   ἐπακούεις, τοῦ γε σοῦ ἄκουσον φιλοσόφου, τοῦ Ἐφεσίου Ἡρακλείτου, τὴν ἀναισθησίαν

[26]   (οἱ ἀμφὶ τὴν σκηνὴν ποιηταί. Φιλοσόφων δὲ ἤδη τινὲς καὶ αὐτοὶ

[66]   προστρε πόμενοι. ~Τῶν δὲ ἄλλων φιλοσόφων ὅσοι τὰ στοιχεῖα ὑπερ βάντες

[122]   αἱρούμεθα. ~Οὐ γὰρ ἀπὸ τρόπου φιλοσόφων παῖδες πάντα ὅσα πράττουσιν οἱ

[63]   αὐτὸν ἕπεται τὸ γεγενῆσθαι. Ἐνταῦθα φιλοσόφων παρατρέπεται χορὸς πρὸς μὲν τὴν

[64]   δέ, εἰ βούλει, καὶ τῶν φιλοσόφων τὰς δόξας, ὅσας αὐχοῦσι περὶ

[57]   συνέρχεται τῷ ἀγάλματι, καὶ τοῦτο Φιλοστέφανος ἱστορεῖ· Ἀφροδίτη δὲ ἄλλη ἐν

[94]   ἀίδιον δωρεὰν χορηγοῦσα· ὁ δὲ φιλόστοργος οὗτος ἡμῶν πατήρ, ὁ ὄντως

[59]   φωνὴν τὴν καλήν, ἀμφ' Ἄρεως φιλότητος ἐυστεφάνου τ' Ἀφροδίτης ὡς τὰ

[42]   δὲ τὰς ἐν πολέμοις ἀναρίθμους φιλοτιμίας ἀφορμὰς σφίσιν ἡδονῆς ποριζόμενοι, ὅπως

[121]   τῷ πατρὶ υἱὸς ἀίδιος νικηφόρος. Φιλότιμοι τοίνυν πρὸς τὰ καλὰ καὶ

[13]   ἐκ νυκτὸς ἡμέρᾳ παραδοῦναι τολμήσας, φιλοτιμούμενος θειάσαι πόρνην (πολίτιδα. Μελάμποδα δὲ

[43]   Ἅλυος ἐπὶ τὴν πυράν. Οὕτω φιλοῦντες (οἱ δαίμονες ὁδηγοῦσιν εἰς τὸ

[94]   ἐπιτρέπει, τῷ γνησίῳ λέγω, τῷ φιλοῦντι τὸν πατέρα, δι' ὃν ἔτι

[30]   κεραυνωθεὶς ἐν τοῖς Κυνοσουρίδος (ὁρίοις. Φιλόχορος δὲ ἐν Τήνῳ Ποσειδῶνά φησι

[47]   Τελεσίου τοῦ Ἀθηναίου, ὥς φησι Φιλόχορος, ἔργον εἰσὶν ἀγάλματα ἐννεαπήχη Ποσειδῶνος

[55]   μοι ἐγώ, ὅτε μοι Σαρπηδόνα φίλτατον ἀνδρῶν μοῖρ' ὑπὸ Πατρόκλοιο Μενοιτιάδαο

[122]   ἡγουμένους. Εἰ δὲ κοινὰ τὰ φίλων" θεοφιλὴς δὲ ὁ ἄνθρωπος (καὶ

[117]   προτροπὴ τοῖς πιστοτάτοις ἀπείκασται τῶν φίλων μέχρι τῆς ἐσχάτης ἀναπνοῆς παραμένουσα

[94]   οὐ παύεται προτρέπων, νουθετῶν, παιδεύων, φιλῶν· οὐδὲ γὰρ σῴζων παύεται, συμβουλεύει

[98]   ὀστέα; Τίς νεῦρα διέτεινεν, τίς φλέβας ἐφύσησεν; Τίς αἷμα ἐνέχεεν ἐν

[8]   ἀνθρώπους, ἀνάπτων ἐκ κίονος τὴν φλόγα, δεῖγμα ὁμοῦ χάριτος καὶ φόβου·

[30]   ἐμὸν αἴτιος Ἀσκληπιόν, στέρνοισιν ἐμβαλὼν φλόγα. Οὗτος μὲν οὖν κεῖται κεραυνωθεὶς

[119]   ἀναβλέπουσιν· νύξ σε φεύξεται, πῦρ φοβηθήσεται, θάνατος οἰχήσεται· ὄψει τοὺς οὐρανούς,

[101]   καὶ τὸν πλοῦτον καὶ τὸν φόβον, ἐπιφθεγγομένους τὸ ποιητικὸν δὴ τοῦτο·

[103]   ἢ πάθος ἢ νόσον ἢ φόβον ἰνδάλλεσθαι ὡς θεόν. Τρὶς γὰρ

[26]   παθῶν ἀνειδωλο ποιοῦσι τύπους τὸν Φόβον καὶ τὸν Ἔρωτα καὶ τὴν

[88]   ὦ τέκνα, λέγουσα, ἀκούσατέ μου, φόβον κυρίου διδάξω ὑμᾶς. Εἶτα ὡς

[60]   δὲ τὴν αἰδῶ καὶ τὸν φόβον οἴκοι τοὺς τῶν δαιμόνων ἐγγρά

[49]   οὐ γὰρ κωλύεται ῥᾳδίως ἐπιθυμία φόβον οὐκ ἔχουσα· καὶ νύκτας ἱερὰς

[114]   φῶς καὶ δύνουσα διὰ τὸν φόβον παραχωρεῖ τῇ ἡμέρᾳ κυρίου· τὰ

[8]   φλόγα, δεῖγμα ὁμοῦ χάριτος καὶ φόβου· ἐὰν ὑπακούσῃς, τὸ φῶς, ἐὰν

[82]   ἐκμαθεῖν, τουτέστι σπεύδεις εἰς σωτηρίαν, φοβούμενος τὴν ὀργήν, ἀγαπήσας τὴν χάριν,

[53]   οἱ σεισμοὶ κερδαλέοι, οὐδὲ μὴν φοβοῦνται ἢ δυσωποῦνται οὐ τοὺς δαίμονας,

[95]   δι' ὧν ὁ κύριος σῴζει, φόβῳ καὶ χάριτι παιδαγωγῶν τὸν ἄνθρωπον·

[87]   ἐπιστρέφει τοὺς ἀνθρώπους πλησιάζοντας (τῷ φόβῳ. Ταύτῃ καὶ ὁ ἀπόστολος τοῦ

[8]   νεφέλης. Τούτῳ μὲν δὴ τῷ φόβῳ τοὺς σκληροκαρδίους προὔτρεπεν· ἤδη δὲ

[38]   Ἡρακλεῖ καὶ Πυρετῷ δὲ καὶ Φόβῳθύουσιν, οὓς καὶ αὐτοὺς μετὰ τῶν

[29]   αὐτὸς δὲ ἀλλαχοῦ τέρπουσιν λιπαραὶ Φοῖβον ὀνοσφαγίαι. Ἥφαιστος δέ, ὃν ἔρριψεν

[43]   τὸν Σόλωνα. Φιλόδωρος ὑμῶν ὁ Φοῖβος, ἀλλ' οὐ φιλάνθρωπος. Προὔδωκε τὸν

[32]   Κάλει μοι καὶ τὸν Ἀπόλλω· Φοῖβός ἐστιν οὗτος καὶ μάντις ἁγνὸς

[29]   ὡς Ἀπολλόδωρός φησι καὶ Καλλίμαχος, Φοῖβος Ὑπερβορέοισιν ὄνων ἐπιτέλλεται ἱροῖς. Ὁ

[50]   τὴν προφῆτιν Σίβυλλαν οὐ ψευδοῦς Φοίβου χρησμηγόρον, ὅν τε μάταιοι ἄνθρωποι

[39]   Σάμιοι) οὐδέ γε τῶν τὴν Φοινίκην Σύρων κατοικούντων, ὧν οἳ μὲν

[19]   οὗτοι τὴν κεφαλὴν τοῦ νεκροῦ φοινικίδι ἐπεκαλυψάτην καὶ καταστέψαντε ἐθαψάτην, φέρον

[108]   δὲ καὶ οἱ νόμοι; Οὐ φονεύσεις, οὐ μοιχεύσεις, οὐ παιδοφθορήσεις, οὐ

[19]   ἔστι τὰ μυστήρια, συνελόντι φάναι, φόνοι καὶ τάφοι) Οἱ δὲ ἱερεῖς

[62]   τετραπόδων, διπόδων, πτηνῶν θηρῶν τε φόνοισιν. (Καὶ γὰρ δὴ καὶ ἀπηγόρευται

[42]   {ἱερὸν} ἱερεῖον ἐπιφη μίσας, ἀλλὰ φόνος ἐστὶ καὶ ἀνδροκτασία ἡ τοιαύτη

[42]   τὸν τόπον ἱερεῖον γίνεται ὁ φόνος, οὐδ' εἰ Ἀρτέμιδί τις καὶ

[60]   οἴκοι τοὺς τῶν δαιμόνων ἐγγρά φονται πασχητιασμούς. Πινακίοις γοῦν τισὶ καταγράφοις

[12]   καὶ τελίσκουσι τὰς κρεονομίας τῶν φόνων ἀνεστεμμένοι τοῖς ὄφεσιν, ἐπολολύζοντες Εὐάν,

[42]   μάλιστα ἔχοιεν ἀνθρωπείων ἀνέδην ἐμφορεῖσθαι φόνων· ἤδη δὲ κατὰ πόλεις καὶ

[67]   σοὶ πεπιστευκότας δεικνύεις ῥύσει καὶ φορᾷ δίναις τε ἀτάκτοις ὑποβεβλημένους; Τί

[59]   θεοσέβειαν δεισιδαμονίᾳ σατυρίσαντες. ~Αὐτὰρ ὃ φορμίζων ἀνεβάλλετο καλὸν ἀείδειν ᾆσον ἡμῖν,

[120]   ζυγός μου χρηστὸς καὶ τὸ φορτίον μου ἐλαφρόν ἐστιν. ~Σπεύσωμεν, δράμωμεν,

[19]   εἰς Τυρρηνίαν κατήγαγον, εὐκλεοῦς ἔμποροι φορτίου· κἀνταῦθα διετριβέτην, φυγάδε ὄντε, τὴν

[92]   ἢ καθαρῷ ὕδατι καὶ ἐπὶ φορυτῷ μαργαίνουσιν" (κατὰ Δημόκριτον. Μὴ δῆτα

[44]   δαίμονας ἀλιτηρίους νομοθετοῦντες σέβειν, εἴτε Φορωνεὺς ἐκεῖνος ἦν εἴτε Μέροψ εἴτε

[108]   νόμοις καὶ ὁ Ἀργεῖος τοῖς Φορωνέως καὶ ὁ Σπαρτιάτης τοῖς Λυκούργου,

[34]   τὴν ὁδόν, ὑπισχνεῖται δ' αὐτῷ φράσειν, Πρόσυμνος τοὔνομα, οὐκ ἀμισθί· ὁ

[20]   τοῦτο τὸ χωρίον) ἀποκάμνει καὶ φρέατι ἐπικαθίζει λυπουμένη. Τοῦτο τοῖς μυουμένοις

[42]   καὶ οὐχὶ μόνον ἐπιχαίροντες τῇ φρενοβλαβείᾳ τῶν ἀνθρώπων, πρὸς δὲ καὶ

[30]   αὐτοῦ ὑφηγεῖται τοῦ σώματος, μικρόν, φριξότριχα, ῥωστικόν· Δικαίαρχος δὲ σχιζίαν, νευρώδη,

[2]   ἐξ οὐρανῶν ἀλήθειαν ἅμα φανοτάτῃ φρονήσει εἰς ὄρος ἅγιον (θεοῦ καὶ

[100]   ἡ σύνεσις αὐτῷ, ὅτι τῇ φρονήσει κέχρηται κατηγόρῳ τὸ βέλτιστον οὐχ

[98]   γεγενῆσθαι λεγόμενος, τῇ κατὰ καρδίαν φρονήσει τῷ θείῳ παρεικαζόμενος λόγῳ καὶ

[122]   πιστεύειν δίκαιον καὶ ὅσιον μετὰ φρονήσεως" γενόμενον ὑπὸ Χριστοῦ Ἰησοῦ καὶ

[24]   ὅπερ οὐ σμικρὸν εἰς ἀλήθειαν (φρονήσεως ζώπυρον ἀναφύεται σπέρμα· ὧν ὃ

[93]   εἰς ἐπιστήμην, ἐξ ἀφροσύνης εἰς φρόνησιν, ἐξ ἀκρασίας εἰς ἐγκράτειαν, ἐξ

[106]   τὴν ὁδὸν τῆς ἀληθείας" ἐμποδίζοντες· (φρόνιμοι γένεσθε καὶ ἀβλαβεῖς· τάχα που

[100]   τὴν ἀπείθειαν, καὶ ὅσῳ γε φρονιμώτερος εἶναι δόξει, πρὸς κακοῦ ἡ

[60]   περιπατεῖν" μεμελετηκότες. ~Ἀλλ' οὐ ταῦτα φρονοῦσιν οἱ πολλοί· ἀπορρίψαντες δὲ τὴν

[90]   ἐκλογῆς, νοῦς φροῦδος, ὦτα ἀχρεῖα, φροντίδες κεναί, καὶ οὐκ ἴστε ὡς

[96]   ἀθανασία (πρόκειται. Μὴ οὖν ἔτι φροντίζετε μηδὲ {εἰ} ὀλίγον, τί ὑμᾶς

[62]   ἀναισθησίαν τοῖς ἀνδριᾶσιν ἀποτελεσθῆτε, οὐ φροντίζετε· (πάνυ γοῦν ἐμφανῶς καὶ συντόμως

[52]   αὐτῶν τῶν ἀγαλμάτων εἰσπετόμενα, οὐδὲν φροντίσαντα οὔτε Ὀλυμπίου Διὸς οὔτε Ἐπιδαυρίου

[72]   πέρι ὅ τί περ εἶχεν φρονῶν· (τἀγαθὸν ἐρωτᾷς μ' οἷόν ἐστ'

[102]   δίκην καὶ τὴν νέμεσιν εὖ φρονῶν ὑπολάβοι θεούς; Οὐδὲ γὰρ οὐδ'

[90]   τὰ ἐπίχειρα τῆς ἐκλογῆς, νοῦς φροῦδος, ὦτα ἀχρεῖα, φροντίδες κεναί, καὶ

[6]   φαίνεται. Εἴτ' οὖν ἀρχαίους τοὺς Φρύγας διδάσκουσιν αἶγες μυθικαί, εἴτε αὖ

[26]   ὡς (Ἰνδοί, καὶ σελήνην, ὡς Φρύγες· οἳ δὲ τῶν ἐκ γῆς

[15]   καρδιουλκίαι καὶ ἀρρητουργίαι· ταὐτὰ οἱ Φρύγες τελίσκουσιν Ἄττιδι καὶ Κυβέλῃ καὶ

[35]   τὰ Ἰλίου τείχη (ἀνῳκοδομησάτην τῷ Φρυγί. Ὅμηρος δὲ τὴν Ἀθηνᾶν οὐκ

[2]   οὐδὲ τὸν Κηπίωνος, οὐδὲ μὴν Φρύγιον ἢ Λύδιον ἢ Δώριον, ἀλλὰ

[37]   δὲ ὡραιότερα (καὶ πολιτικώτερα τοῦ Φρυγίου βουκόλου. Ποῦ νῦν ἐκεῖνος ὁ

[34]   τάφος ἐστίν, ὦ Πανέλληνες, ἡνιόχου Φρυγός, καὶ τοῦ Πέλοπος τὰς χοάς,

[13]   οἱ τοιοίδε Θρᾳκῶν τοὺς βαρβαρικωτάτους, Φρυγῶν τοὺς ἀνοητοτάτους, Ἑλλήνων τοὺς δεισιδαίμονας.

[53]   δείλαιοι τὴν Πραξιτέλους (ἐρωμένην προσκυνεῖν. Φρύνη δὲ ὁπηνίκα ἤνθει ἡ ἑταίρα

[53]   εἰκόνας πρὸς τὸ κάλλος ἀπεμιμοῦντο Φρύνης, ὥσπερ αὖ καὶ οἱ λιθοξόοι

[13]   τελετὰς ὑποστησά μενος, εἴτε ὁ Φρὺξ ἐκεῖνος ὁ Μίδας, ὁ παρὰ

[19]   εὐκλεοῦς ἔμποροι φορτίου· κἀνταῦθα διετριβέτην, φυγάδε ὄντε, τὴν πολυτίμητον εὐσεβείας διδασκαλίαν

[77]   δὲ χρήσει τῆς ἀληθείας ἐκβιαζόμενον φυγαδεύεται. ~Ἱερεμίας δὲ ὁ προφήτης ὁ

[118]   κατηξιῶσθαι. ~Φύγωμεν οὖν τὴν συνήθειαν, φύγωμεν οἷον ἄκραν χαλε πὴν ἢ

[8]   ἐναργῶς εἰς σωτηρίαν παρα καλῶν. ~Φύγωμεν οὖν ἀποστολικῇ πειθόμενοι παραγγελίᾳ τὸν

[118]   ἄξιον φανῆναι καὶ βασιλείας κατηξιῶσθαι. ~Φύγωμεν οὖν τὴν συνήθειαν, φύγωμεν οἷον

[86]   ἄλλοι περιπεφυκότες τῷ κόσμῳ, οἷα φυκία τινὰ ἐνάλοις πέτραις, ἀθανασίας ὀλιγωροῦσιν,

[120]   καὶ ἀνθρώποις ἐγκελεύεται κέκλυτε, μυρία φῦλα" μᾶλλον δὲ ὅσοι τῶν ἀνθρώπων

[40]   ἐπὶ χθονὶ πουλυβοτείρῃ δαίμονες ἀθάνατοι, φύλακες μερόπων ἀνθρώπων. (Τίνες εἰσὶν οἱ

[41]   ~Εἰ δ' ἄρα καὶ εἰσὶ φύλακες οὗτοι, οὐκ εὐνοίᾳ τῇ πρὸς

[40]   μερόπων ἀνθρώπων. (Τίνες εἰσὶν οἱ φύλακες, ὦ Βοιώτιε, μὴ φθονέσῃς λέγειν.

[79]   ὑμεῖς εἰδωλολάτραι; Ἀλλὰ κἂν νῦν φυλάξασθε τὰς ἀπειλάς· ὀλολύξει γὰρ τὰ

[6]   ἐλεεῖ, παιδεύει, προτρέπει, νουθετεῖ, σῴζει, φυλάττει καὶ μισθὸν ἡμῖν τῆς μαθήσεως

[61]   ἀνάγραπτα πανδημεὶ θεώμενοι οὐκ αἰσχύνεσθε, φυλάττετε δὲ ἔτι μᾶλλον ἀνακείμενα, ὥσπερ

[40]   Ζεύς. Ἀλλ' οὐκ ἀποδρᾶναι ἡμᾶς φυλάττουσιν, Ἀσκραῖε, μὴ ἁμαρτάνειν δὲ ἴσως,

[26]   οἳ δὲ τῶν ἐκ γῆς φυομένων τοὺς ἡμέρους δρεπόμενοι καρποὺς Δηὼ

[48]   τοῦ Ἄπιος κηδείας ὑπολελειμμένῳ φαρμάκῳ φυράσας τὰ πάντα διέπλασεν τὸν Σάραπιν·

[51]   ἀγαλματο ποιοί, τῆς οἰκείας ἐξιστάντες φύσεως, ὑπὸ τῆς τέχνης προσκυνεῖν ἀναπείθοντες·

[30]   λελεγμένον· τοὺς δ' ἤδη κάτεχεν φυσίζοος αἶα ἐν Λακεδαίμονι αὖθι, φίλῃ

[102]   ταῦτα περὶ τὰ ζῷα συμβαίνοντα φυσικῶς· οὐδὲ μὴν κῆρα οὐδὲ (εἱμαρμένην

[39]   μοιχικά, ἀλλ' οὐ μάχλα, παρὰ φύσιν δὲ θηρεύει ἡδονὴν οὐδὲ ἕν.

[69]   ὅλων ἀρρεπῶς περιλαμβάνων καὶ ἀνέχων (φύσιν. Ὁ μὲν δὴ θεός, ὥσπερ

[69]   ἁπάντων ἔχων, εὐθεῖαν περαίνει κατὰ φύσιν περιπορευόμενος· τῷ δ' ἀεὶ ξυνέπεται

[100]   ἐπὶ τὴν οὐρανοῦ γενόμενον θέαν, φυτὸν οὐράνιον" ὡς ἀληθῶς, ἐπὶ τὴν

[25]   ὀλέθριαι ὡς ἀληθῶς, τὸ οὐράνιον φυτόν" τὸν ἄνθρωπον, οὐρανίου ἐξέτρεψαν διαίτης

[73]   διήκειν νοεῖ, ὄφρ' ἔμπεδα πάντα φύωνται, τῷ μιν ἀεὶ πρῶτόν τε

[15]   μῆνις (οὐκ οἶδ' ὅ τι φῶ λοιπὸν μητρὸς ἢ γυναικός) τῆς

[42]   (ὁμοίαν προσάγειν θυσίαν Δωσίδας λέγει· Φωκαεῖς δέ (οὐδὲ γὰρ αὐτοὺς παραπέμψομαι)

[9]   γοῦν ἐς ταὐτὸν ἀγαγοῦσα τὰ φωνὰ ἡ γραφὴ σαφηνίζει τὸ πᾶν·

[9]   καρποφορεῖ· αἱ πρόδρομοι τοῦ κυρίου φωναὶ δύο, ἀγγέλου καὶ Ἰωάννου, αἰνίσσονταί

[81]   συστελλόμενοι" (αὗται γὰρ αἱ προφητικαὶ φωναί) καὶ ἡ γῆ φεύξεται ἀπὸ

[104]   οἴου θεόθεν ἐπιλέγεσθαί σοι τὰς φωνάς· μὴ γὰρ οἴου λίθους μὲν

[9]   ἐρεῖ, Χριστὸς δὲ εἶναι ἀρνήσεται· φωνὴ δὲ ὁμολο γήσει ἐν ἐρήμῳ

[9]   ἐρήμῳ βοῶσα. Τί βοᾷς, ὦ φωνή; Εἰπὲ καὶ ἡμῖν. (Εὐθείας ποιεῖτε

[9]   ἡ φωνὴ πρόδρομος τοῦ λόγου, φωνὴ παρακλητική, προετοιμάζουσα εἰς σωτηρίαν, φωνὴ

[77]   βιωτικόν, μιᾷ καὶ τῇ αὐτῇ φωνῇ πολλὰ θεραπεύουσαι, ἀποτρέπουσαι μὲν ἡμᾶς

[9]   μοι τὴν κυοφορίαν προεθέσπισεν ἀγγέλου φωνή· πρόδρομος ἦν κἀκείνη τοῦ κυρίου,

[9]   κυρίου" Πρόδρομος Ἰωάννης καὶ ἡ φωνὴ πρόδρομος τοῦ λόγου, φωνὴ παρακλητική,

[9]   φωνὴ παρακλητική, προετοιμάζουσα εἰς σωτηρίαν, φωνὴ προτρέπουσα εἰς κληρονομίαν οὐρανῶν· δι'

[9]   παρακαλεῖ καὶ τὸ πᾶν γίνεται φωνὴ προτρεπτική; Πυθώμεθα τοίνυν αὐτοῦ· τίς

[4]   βεβαπτισμένος. Μάρτυς ἡμῖν προφητικὴ παρίτω φωνή, συνῳδὸς ἀληθείας, τοὺς ἐν ἀγνοίᾳ

[9]   Ὡς τύπῳ λαβεῖν, ἐξέστω εἰπεῖν, φωνὴ τοῦ λόγου προτρεπτικὴ ἐν ἐρήμῳ

[41]   ἡμεῖς, (λέγοντες. Τίνα δ' ἂν φωνὴν ἄλλην, εἰ φωνὴν λάβοιεν Αἰγυπ

[79]   (καὶ ταύτην ἀπομνημονεύσω σοι τὴν φωνήν) ἐγώ εἰμι, ἐγώ εἰμι" φησίν,

[9]   Ἀκουσάτω ἡ οὐ τίκτουσα· ῥηξάτω φωνὴν ἡ οὐκ ὠδίνουσα, ὅτι πλείονα

[9]   ταύτην τοίνυν τοῦ λόγου τὴν φωνὴν ἡ στεῖρα εὐτεκνεῖ καὶ ἡ

[41]   δ' ἂν φωνὴν ἄλλην, εἰ φωνὴν λάβοιεν Αἰγυπ τίων θεοί, οἷα

[51]   ἔχει οὔτε ἀκοὴν οὔτε μὴν φωνήν, οἷον καὶ τὸ τῶν ὀστρέων

[12]   κατὰ τὴν ἀκριβῆ τῶν Ἑβραίων φωνὴν ὄνομα τὸ Ἕυια δασυνόμενον ἑρμηνεύεται

[88]   πατήρ" ταύτην ὁ θεὸς τὴν φωνὴν τὴν ἀληθινὴν ἀσπάζεται παρὰ τῶν

[59]   ἀείδειν ᾆσον ἡμῖν, Ὅμηρε, τὴν φωνὴν τὴν καλήν, ἀμφ' Ἄρεως φιλότητος

[114]   ταύτην αὐτῷ πρῶτον ἀνυμνήσαντες τὴν φωνήν χαῖρε φῶς" φῶς ἡμῖν ἐξ

[84]   ἡ γραφή· σήμερον ἐὰν τῆς φωνῆς αὐτοῦ ἀκούσητε, μὴ σκληρύνητε τοῦ

[84]   ἡ χάρις, ἐὰν σήμερον τῆς φωνῆς αὐτοῦ ἀκούσωμεν· τὸ δὲ σήμερον

[105]   ὦτα αὐτῆς, ἥτις οὐκ εἰσακούσεται φωνῆς ἐπᾳδόντων. ~Ἀλλ' ὑμεῖς γε κατεπᾴσθητε

[87]   Μακεδόνας ἑρμηνεὺς γίνεται τῆς θείας φωνῆς, ὁ κύριος ἤγγικεν" λέγων, εὐλαβεῖσθε

[84]   αἰῶσι συνεκτείνεται. Ἀεὶ οὖν τῆς φωνῆς ὑπακούωμεν τοῦ θείου λόγου· ἡ

[114]   τῇ ἡμέρᾳ κυρίου· τὰ πάντα φῶς ἀκοίμητον γέγονεν καὶ ἡ (δύσις

[84]   δὲ τοῦ φωτὸς ἡ ἡμέρα, φῶς δὲ ὁ λόγος ἀνθρώποις, δι'

[8]   καὶ φόβου· ἐὰν ὑπακούσῃς, τὸ φῶς, ἐὰν παρακούσῃς, τὸ πῦρ. Ἐπειδὴ

[98]   ὁ θεῖος λόγος, φωτὸς ἀρχέτυπον φῶς) εἰκὼν δὲ τοῦ λόγου ὁ

[114]   ζωῆς τῆς ἐνταῦθα γλυκύτερον. Τὸ φῶς ἐκεῖνο ζωή ἐστιν ἀίδιος, καὶ

[101]   εἰς ἀπώλειαν ὑποφέρεσθε· ὅτι τὸ φῶς ἐλήλυθεν εἰς τὸν κόσμον καὶ

[101]   μᾶλλον τὸ σκότος ἢ τὸ φῶς, ἐξὸν ἀπομάξασθαι τὰ ἐμποδὼν τῇ

[22]   ἐλέγχει σου τὸν Ἴακχον τὸ φῶς· ἐπίτρεψον ἀποκρύψαι τῇ νυκτὶ τὰ

[88]   οὐκ ἀπεκρύβη τινὰς ὁ λόγος· φῶς ἐστι κοινόν, ἐπιλάμπει πᾶσιν ἀνθρώποις·

[114]   ἀνυμνήσαντες τὴν φωνήν χαῖρε φῶς" φῶς ἡμῖν ἐξ οὐρανοῦ τοῖς ἐν

[113]   καὶ θανάτῳ (τρεφόμενοι. Χωρήσωμεν τὸ φῶς, ἵνα χωρήσωμεν τὸν θεόν· χωρήσωμεν

[114]   νὺξ δὲ εὐλα βεῖται τὸ φῶς καὶ δύνουσα διὰ τὸν φόβον

[113]   χωρήσωμεν τὸν θεόν· χωρήσωμεν τὸ φῶς καὶ μαθητεύσωμεν τῷ κυρίῳ. Τοῦτό

[115]   ἀνθρώπου, ἐν τῇ καρδίᾳ, τὸ φῶς, καὶ τῆς γνώσεως αἱ ἀκτῖνες

[2]   ὡς ὅτι μάλιστα τηλαυγὲς ἀποστίλβουσα φῶς καταυγαζέτω πάντῃ τοὺς ἐν σκότει

[115]   ἀλήθεια ἡ κεκραγυῖα ἐκ σκότους φῶς λάμψει" Λαμψάτω οὖν ἐν τῷ

[92]   ἀναθρήσωμεν καὶ ἀναβλέψωμεν εἰς τὸ φῶς, μὴ νόθους ἡμᾶς ἐξελέγξῃ ὁ

[10]   καρπόν, ἵνα τῆς ἀληθείας τὸ φῶς, ὁ λόγος, τῶν προφητικῶν αἰνιγμάτων

[113]   τὸ βλέπειν, ἀπόλαβέ σου τὸ φῶς, ὄφρ' εὖ γινώσκοις ἠμὲν θεὸν

[80]   λύχνος, ὁ κύριος ἐπάγων τὸ (φῶς, τὴν πίστιν πᾶσι καὶ σωτηρίαν.

[114]   πρῶτον ἀνυμνήσαντες τὴν φωνήν χαῖρε φῶς" φῶς ἡμῖν ἐξ οὐρανοῦ τοῖς

[72]   καὶ ἔργων, ἁπάντων ἐν οὐρανῷ φωστὴρ καὶ πάντων πατήρ, νοῦς καὶ

[113]   νοῦν ἐναργῆ ποιησάμενος καὶ τὰ φωσφόρα" τῆς ψυχῆς ἀποξύνας (ὄμματα" Καὶ

[30]   καὶ τὸν Ἡρακλέα εἴδωλον" ἐλέγξας· φῶτα" γὰρ Ἡρακλῆα (μεγάλων ἐπιίστορα ἔργων"

[113]   τὸν θεόν, ἐπεὶ δέ με φωταγωγεῖς, κύριε, καὶ τὸν θεὸν εὑρίσκω

[53]   εἰ βούλει παύσασθαι τῆς ἀνοίας, φωταγωγήσει σε τὸ πῦρ. Τοῦτο τὸ

[67]   τὸν κόσμου δημιουργόν, τὸν ἡλίου φωταγωγόν· θεὸν ἐπιζητῶ, οὐ τὰ ἔργα

[120]   κύριος καὶ τὸν μύστην σφραγίζεται φωταγωγῶν, καὶ παρατίθεται (τῷ πατρὶ τὸν

[92]   πηγῆς, κατ' ἴχνος ἐκείνης τῆς φωτεινῆς ἀεροβατοῦντα νεφέλης, ὥσπερ (ὁ Ἠλίας,

[77]   τοῦ θεοῦ γνῶσιν ἡλίῳ καὶ φωτί, ἄμφω δὲ παραθεμένη τῇ συγκρίσει

[113]   ἔρωτα· ἐντολὴ δὲ κυρίου τηλαυγής, φωτίζουσα ὀφθαλμούς" Ἀπόλαβε τὸν Χριστόν, ἀπόλαβε

[113]   ἄνδρα. Γλυκὺς" ὁ λόγος ὁ φωτίσας ἡμᾶς ὑπὲρ χρυσίον καὶ λίθον

[94]   ἐπὶ τὴν σωτηρίαν, ἐπὶ τὸν φωτισμὸν παρακαλεῖ μονονουχὶ βοῶν καὶ λέγων·

[120]   ἁγίων ὡς ἀληθῶς μυστηρίων, ὢ φωτὸς ἀκηράτου. Δᾳδουχοῦμαι τοὺς οὐρανοὺς καὶ

[86]   καὶ τοῦ ὄντως ὄντος ἱμειρόμενοι φωτός, ἀλλὰ τοῦ καπνοῦ. Θεοσέβεια δὲ

[98]   νοῦ γνήσιος ὁ θεῖος λόγος, φωτὸς ἀρχέτυπον φῶς) εἰκὼν δὲ τοῦ

[92]   ὑώδεις γενώμεθα, ἀλλ' ὡς τέκνα φωτὸς" γνήσια ἀναθρήσωμεν καὶ ἀναβλέψωμεν εἰς

[27]   παύσασθε, μάταιοι, καλλίπετε σκοτίην νυκτός, φωτὸς δὲ λάβεσθε. (Ταῦτα ἡμῖν ἡ

[84]   ἐστὶν εἰκών, σύμβολον δὲ τοῦ φωτὸς ἡ ἡμέρα, φῶς δὲ ὁ

[115]   ἄνθρω πον, τὸν μαθητὴν τοῦ φωτός, τὸν Χριστοῦ γνώριμόν τε καὶ

Paragraphes
[95]	θελήσητε, τὰ ἀγαθὰ τῆς γῆς	φάγεσθε,	ὑπακοῆς ἡ χάρις· ἐὰν δὲ
[39]	δανται· σέβουσι δὲ αὐτῶν Συηνῖται	φάγρον	τὸν ἰχθύν, μαιώτην δὲ (ἄλλος
[33]	Κινύραν καὶ Ἀγχίσην ἔγημεν καὶ	Φαέθοντα	ἐλόχα καὶ ἤρα Ἀδώνιδος, ἐφιλονείκει
[74]	πάντες ὁμῶς· σὺ δ' ἄκουε,	φαεσφόρου	ἔκγονε Μήνης, Μουσαῖε, ἐξερέω γὰρ
[2]	δὲ ὑμῖν τὸ πρόσωπον τὸ	φαιδρὸν	μόνον, ὡς ἔοικεν, ἐπίπλαστον εἶναι
[119]	Τειρεσία, πίστευσον· ὄψει. Χριστὸς ἐπιλάμπει	φαιδρότερον	ἡλίου, δι' ὃν ὀφθαλμοὶ τυφλῶν
[52]	καταφρονοῦντες δ' ὅμως τῶν ἀγαλμάτων,	φαίνεσθαι	δὲ μὴ βουλόμενοι αὐτῶν ὅλως
[6]	πλάνη, καινὸν δὲ ἡ ἀλήθεια	φαίνεται.	Εἴτ' οὖν ἀρχαίους τοὺς Φρύγας
[51]	τῆς πρώτης γενέσεως εὐθὺς ἀνάπηρα	φαίνεται,	καθάπερ οἱ σπάλακες καὶ ἡ
[63]	ὁμολογούντων, τὰ δὲ ἐν οὐρανῷ	φαινόμενα	καὶ ὄψει καταλαμβανόμενα προσκυ νούντων.
[38]	δράκων. ~Ἤδη δὲ καὶ αὐτοὶ	φαίνονται	οἱ δεισιδαίμονες ἄκοντες μέν, ὅμως
[39]	(βίον ἐμπεπληκότες. Οὐχὶ μέντοι Ζεὺς	φαλακρὸς	ἐν Ἄργει, τιμωρὸς δὲ ἄλλος
[40]	Ἀστράβακον. Τιμᾶται δέ τις καὶ	Φαληροῖ	κατὰ πρύμναν ἥρως· καὶ ἡ
[34]	Ὑπόμνημα τοῦ πάθους τούτου μυστικὸν	φαλλοὶ	κατὰ πόλεις ἀνίστανται Διονύσῳ· εἰ
[34]	οἵ τε ἀγῶνες καὶ οἱ	φαλλοὶ	οἱ Διονύσῳ ἐπιτελούμενοι, κακῶς ἐπινενεμημένοι
[14]	τῆς γονῆς ἁλῶν χόνδρος καὶ	φαλλὸς	τοῖς μυουμένοις τὴν τέχνην τὴν
[100]	αἰώνων, θεοσέβειαν, παρασκευάζεσθαι συμβουλεύοντες. Γεώργει,	φαμέν,	εἰ γεωργὸς εἶ, ἀλλὰ γνῶθι
[47]	καὶ τὰ ξύλα καὶ συνελόντι	φάναι	τὴν ὕλην ἀγάλματα ἀνδρείκελα ἐποιήσαντο,
[56]	θυγατέρες, ὥστε μοι δοκεῖν χαριέντως	φάναι	τὸν Βίωνα, πῶς ἂν ἐνδίκως
[19]	ταῦτ' ἔστι τὰ μυστήρια, συνελόντι	φάναι,	φόνοι καὶ τάφοι) Οἱ δὲ
[30]	ἀγάνορι μισθῷ χρυσὸς ἐν χερσὶ	φανείς·	χερσὶ δ' ἄρα Κρονίων ῥίψας
[74]	σε τὰ πρὶν ἐν στήθεσσι	φανέντα	φίλης αἰῶνος ἀμέρσῃ. Εἰς δὲ
[71]	μὲν μέγας τις καὶ δυνατός,	φανερός·	ὁποῖος δέ τις μορφήν, ἀφανής·
[110]	μειλίχιος, ὁ θεῖος λόγος, ὁ	φανερώτατος	ὄντως θεός, ὁ τῷ δεσπότῃ
[117]	Χριστοῦ γνωρίμῳ, καὶ βασιλείας ἄξιον	φανῆναι	καὶ βασιλείας κατηξιῶσθαι. ~Φύγωμεν οὖν
[38]	ἐν Σπάρτῃ τιμᾶσθαι Στάφυλος ἱστορεῖ·	Φανοκλῆς	δὲ ἐν Ἔρωσιν ἢ Καλοῖς
[2]	ἄνωθεν ἐξ οὐρανῶν ἀλήθειαν ἅμα	φανοτάτῃ	φρονήσει εἰς ὄρος ἅγιον (θεοῦ
[109]	σε τὰ πολλὰ καὶ ἐπιτερπῆ	φανταζόμενα	ἀφέληται σοφίας· αὐτὸς ἑκὼν ὑπερβήσῃ
[44]	ἔπεισί μοι θαυμάζειν τίσι ποτὲ	φαντασίαις	ἀπαχθέντες οἱ πρῶτοι πεπλανημένοι δεισιδαιμονίαν
[101]	πλάζομαι; (Οὐ βούλεσθε οὖν τὰς	φαντασίας	ταύτας κενὰς ἀπορρί ψαντες τῇ
[55]	δὴ καὶ ὑποφαίνονται ἀμυδρῶς σκιοειδῆ	φαντάσματα"	~Ταῦθ' ὑμῶν οἱ θεοὶ τὰ
[77]	ζόφον αἰεί. Ἠελίου γλυκυδερκές, ἰδού,	φάος	ἔξοχα λάμπει. Γνῶτε δὲ κατθέμενοι
[2]	ἁπάντων" γλυκύ τι καὶ ἀληθινὸν	φάρμα	κον πειθοῦς ἐγκέκραται τῷ ᾄσματι.
[71]	εἰ μὴ τὸ Σωκράτους ἐδεδίει	φάρμακον·	οὐδὲν δὲ ἧττον αἰνίττεται. Ὁ
[103]	γὰρ μανδραγόραν ἤ τι ἄλλο	φάρμακον	πεπωκόσιν ἀνθρώποις (ἐοίκατε οἱ ἀνόητοι·
[89]	πατέρα ἐπιζη τήσομεν, οἷον δηλητήριον	φάρμακον	τὴν συνήθειαν ἀπωσάμενοι; Τοῦτ' αὐτὸ
[106]	τὰ λεγόμενα. Καλόν ἐστι τὸ	φάρμακον	τῆς ἀθανασίας· στήσατέ ποτε τοὺς
[48]	καὶ τοῦ Ἄπιος κηδείας ὑπολελειμμένῳ	φαρμάκῳ	φυράσας τὰ πάντα διέπλασεν τὸν
[109]	τὸν στόμαχον ῥώννυσιν ἡ τῶν	φαρμάκων	αὐστηρία, οὕτως ἥδει μὲν καὶ
[48]	τὸν προδεδηλωμένον σηκόν. Ἄλλοι δέ	φασι	Ποντικὸν εἶναι βρέτας τὸν Σάραπιν,
[47]	ἀνακειμένους εἴργασται· εἰ δέ, ὥς	φασί	τινες, Βρυάξιος ἦν τέχνη, οὐ
[13]	Μελάμποδα δὲ τὸν Ἀμυθάονος ἄλλοι	φασὶν	ἐξ Αἰγύπτου μετακομίσαι τῇ Ἑλλάδι
[72]	τοὺς ἀμφὶ τὸν Πυθαγόραν, οἵ	φασιν	ὁ μὲν θεὸς εἷς, χοὖτος
[113]	ζήσωμεν ἀεί· φιλοσοφία δέ, ᾗ	φασιν	οἱ πρεσβύτεροι, πολυχρόνιός ἐστι συμβουλή,
[40]	δαίμονες, δευτέρᾳ ταύτῃ, ὡς ὑμεῖς	φατέ,	ἐγκαταλεγόμενοι τάξει. Εἰ γὰρ οὖν
[89]	πρώτην καρπούμενος. ~(Ἀλλ' ἐκ πατέρων,	φατέ,	παραδεδομένον ἡμῖν ἔθος ἀνατρέπειν οὐκ
[92]	τὸν κτησάμενον καὶ ὄνος τὴν	φάτνην	τοῦ κυρίου αὐτοῦ, Ἰσραὴλ δέ
[64]	μόνον, τὸ πῦρ, θεὸν ὑπειλή	φατον	Ἵππασός τε ὁ Μεταποντῖνος καὶ
[47]	ἐκ χρυσοῦ καὶ ἐλέφαντος κατασκευάσαι	Φειδίαν	παντί που σαφές· τὸ δὲ
[53]	ὕλης καταφρονεῖν; Ὁ μὲν Ἀθηναῖος	Φειδίας	ἐπὶ τῷ δακτύλῳ τοῦ Διὸς
[47]	ἀγάλματα Διὸς καὶ Ἀπόλλωνος εἰ>	Φειδίας	πάλιν ἐκεῖνα τὰ ἀγάλματα καθάπερ
[98]	δημιουργοί τε καὶ προσκυνηταί. ~Ὁ	Φειδίας	ὑμῶν καὶ ὁ Πολύκλειτος ἡκόντων
[34]	τὰς χοάς, τὰ Ὀλύμπια, ὁ	Φειδίου	σφετερίζεται Ζεύς. Μυστήρια ἦσαν ἄρα,
[47]	Ἀθήνησι γεγονέναι μὲν ἐκ τοῦ	φελλάτα	καλουμένου λίθου, ἔργον δὲ εἶναι
[35]	ὑπεισῆλθεν ζυγὸν Ἀπόλλων Ἀδμήτῳ ἐν	Φεραῖς,	Ἡρακλῆς ἐν Σάρδεσιν Ὀμφάλῃ, Λαομέδοντι
[42]	πρὸς τὰς τῆς ἀσεβείας συνθέσεις.	~(Φέρε	δὴ οὖν καὶ τοῦτο προσθῶμεν,
[51]	γὰρ αἴσθησιν μίαν γέ τινα,	φέρε	εἰπεῖν ἀκουστικὴν ἢ ἁπτικὴν ἢ
[95]	Καὶ γὰρ εἴ τῳ μεθυστέον,	φέρε	εἰπεῖν, ἀμφιβάλλειν χρή· ὑμεῖς δὲ
[96]	ἐναργῆ τῶν ἀρρήτων ἐποπτεύσαντες πίστιν,	φέρε	ὑμῖν ἐκ περιουσίας τὴν περὶ
[100]	ψυχῇ παρακούσας> παρὰ τῆς γνώμης	φέρει	τὴν ἀπείθειαν, καὶ ὅσῳ γε
[33]	Ἰασίωνι Δημήτηρ καὶ ἐπὶ Ἀδώνιδι	Φερέφαττα.	Ἀφροδίτη δὲ ἐπ' Ἄρει κατῃσχυμμένη
[16]	ἀκρασίας Διός. Κυεῖ καὶ ἡ	Φερέφαττα	παῖδα ταυρόμορφον· ἀμέλει, φησί τις
[16]	ὁ γεννήσας οὑτοσὶ Ζεὺς τῇ	Φερεφάττῃ,	τῇ ἰδίᾳ θυγατρί, μετὰ τὴν
[42]	θυγατέρας· ὧν ὃ μὲν τῇ	Φερεφάττῃ,	ὡς Δημάρατος ἐν πρώτῃ Τραγῳδουμένων,
[17]	οἱ βάκχοι. ~Βούλει καὶ τὰ	Φερεφάττης	ἀνθολόγια διηγήσωμαί σοι καὶ τὸν
[17]	Θεσμοφόρια, Σκιροφόρια, Ἀρρητοφόρια, πολυτρόπως τὴν	Φερεφάττης	(ἐκτραγῳδοῦσαι ἁρπαγήν. Τὰ γὰρ Διονύσου
[5]	αὐτήν, γῆν δ' ἔμπαλιν ἐστερέωσεν	φερομένην	καὶ ὅρον αὐτὴν ἔπηξεν θαλάττης·
[89]	τῆς ἀπωλείας ὑπὸ τῆς ἀνοίας	φερόμενοι	ἐναγῆ τὸν ἅγιον ὑπολαμβάνετε τοῦ
[19]	φοινικίδι ἐπεκαλυψάτην καὶ καταστέψαντε ἐθαψάτην,	φέρον	τες ἐπὶ χαλκῆς ἀσπίδος ὑπὸ
[51]	καὶ ταύτην μεγίστην οἰόμενοι θεόν,	φέροντες	εἰς τὸν κοπρῶνα ἀνέθηκαν αὐτήν,
[61]	δὲ τῷ θεῷ σωφροσύνην μὴ	φέροντες·	καὶ τὰ μὲν κρείττω μεμισήκατε,
[35]	οἷον ἀκόλαστόν τι θεραπαινίδιον, παραθεῖναι	φέρουσαν	τῇ Ἑλένῃ τὸν δίφρον τοῦ
[101]	τοῦτο· πῇ δὴ χρήματα πολλὰ	φέρω	τάδε; Πῇ δὲ καὶ αὐτὸς
[15]	Ζεὺς τοῦ κριοῦ τοὺς διδύμους	φέρων	ἐν μέσοις ἔρριψε τοῖς κόλποις
[18]	ἠπείθησε Διί, εἰς τὸν Παρνασσὸν	φέρων	κατατίθεται διεσπασμένον τὸν νεκρόν. ~Εἰ
[46]	~(Εἰ δ' ἔτι πρὸς τούτοις	φέρων	ὑμῖν τὰ ἀγάλματα αὐτὰ ἐπισκοπεῖν
[39]	Ἐλεφαντίνην οἰκοῦν τες, Ὀξυρυγχῖται τὸν	φερώνυμον	τῆς χώρας αὐτῶν ὁμοίως ἰχθύν,
[2]	ἁρμονίας τὸν ἀίδιον νόμον, τὸν	φερώνυμον	τοῦ θεοῦ, τὸ ᾆσμα τὸ
[118]	ἔεργε νῆα. (Φεύγωμεν, ὦ συνναῦται,	φεύγωμεν	τὸ κῦμα τοῦτο, πῦρ ἐρεύγεται,
[118]	καὶ κύματος ἐκτὸς ἔεργε νῆα.	(Φεύγωμεν,	ὦ συνναῦται, φεύγωμεν τὸ κῦμα
[81]	προφητικαὶ φωναί) καὶ ἡ γῆ	φεύξεται	ἀπὸ προσώπου κυρίου. ~(Καὶ μυρίας
[119]	ὀφθαλμοὶ τυφλῶν ἀναβλέπουσιν· νύξ σε	φεύξεται,	πῦρ φοβηθήσεται, θάνατος οἰχήσεται· ὄψει
[1]	καὶ δὴ τὰ δένδρα, τὰς	φηγούς,	μετεφύτευε τῇ (μουσικῇ. Ἔχοιμ' ἄν
[8]	λαλεῖ, δυσωπῶν τὴν ἀπιστίαν, ναί	φημι,	ὁ λόγος ὁ τοῦ θεοῦ
[13]	ὑμνούμενον. Τούτους ἔγωγ' ἂν ἀρχεκάκους	φήσαιμι	μύθων ἀθέων καὶ δεισιδαιμονίας ὀλεθρίου
[52]	προσέταξεν αὐτῷ ἐρεοῦν περιτεθῆναι, χαριέντως	φήσας	τοῦτο ἄμεινον εἶναι τοῦ χρυσίου,
[92]	ὑπήκουσαν τῷ δεσπότῃ· ἔγνω δέ"	φησί,	βοῦς τὸν κτησάμενον καὶ ὄνος
[47]	δὲ ἐν τοῖς Δελφικοῖς δύο	φησὶ	γεγονέναι τὰ Παλλάδια, ἄμφω δ'
[46]	Ῥώμῃ δὲ τὸ παλαιὸν δόρυ	φησὶ	γεγονέναι τοῦ Ἄρεως τὸ ξόανον
[65]	πρὸς δὲ καὶ Μακεδόνες, ὥς	φησι	Διογένης ἐν αʹ Περσικῶν. Τί
[50]	καὶ Σαράπιδος ἐν Αἰγύπτῳ κατενεχθήσεσθαί	φησι	καὶ ἐμπρησθήσεσθαι· Ἶσι, θεὰ τριτάλαινα,
[95]	θεῷ. Ἐὰν γὰρ ἀκούσητέ μου"	φησί,	καὶ θελήσητε, τὰ ἀγαθὰ τῆς
[29]	ἱερεύοντες μὴ παυέσθων, ὡς Ἀπολλόδωρός	φησι	καὶ Καλλίμαχος, Φοῖβος Ὑπερβορέοισιν ὄνων
[78]	θεόν. Θεὸς ἐγγίζων ἐγώ εἰμι"	φησί,	καὶ οὐχὶ θεὸς πόρρωθεν. Εἰ
[103]	Ἡ γῆ δὲ τοῦ κυρίου,	φησί,	καὶ τὸ πλήρωμα αὐτῆς" εἶτα
[38]	δὲ Ἀρκάδες Ἀπαγχομένην καλουμένηνπροστρέπονται, ὥς	φησι	Καλλίμαχος ἐν Αἰτίοις. Καὶ Κονδυλῖτις
[76]	τῇ δὲ Ἀφροδίτῃ ἡ Ἑλένη	φησὶ	μηκέτι σοῖσι πόδεσσιν ὑποστρέψειας Ὄλυμπον.
[78]	καὶ αὐτοῖς λέγει· ἡ γῆ"	φησί,	παλαιωθήσεται καὶ ὁ οὐρανὸς παρελεύσεται"
[106]	τὸν θεόν. Ἐλπίσατε ἐπ' αὐτόν"	φησί,	πᾶσα συναγωγὴ λαοῦ, ἐκχέετε ἐνώπιον
[75]	τῷ δράματι οὐδείς μ' ἀρέσκει	(φησὶ)	περιπατῶν ἔξω θεὸς μετὰ γραός,
[47]	εἶναι Σίκωνος τοῦ Εὐπαλάμου, ὥς	φησι	Πολέμων ἔν τινι (ἐπιστολῇ. Ἐγενέσθην
[10]	ἐγὼ γάρ εἰμι ἡ θύρα"	φησί	που· ἣν ἐκμαθεῖν δεῖ νοῆσαι
[71]	αἰνίττεται. Ὁ γοῦν τὰ πάντα"	φησί,	σείων καὶ ἀτρεμίζων ὡς μὲν
[29]	ἀνάρσιος" ὡς μὲν Ἐπί χαρμός	φησι,	Σπαρτιάτης ἦν· Σοφοκλῆς δὲ Θρᾷκα
[38]	ἐν τῇ Λακωνικῇ ἱερόν, (ὥς	φησι	Σωσίβιος. Πολέμων δὲ Κεχηνότος Ἀπόλλωνος
[84]	καὶ εἶδον τὰ ἔργα μου,	φησί,	τεσσαράκοντα ἔτη· διὸ προσώχθισα τῇ
[30]	Φιλόχορος δὲ ἐν Τήνῳ Ποσειδῶνά	φησι	τιμᾶσθαι ἰατρόν, Κρόνῳ δὲ ἐπικεῖσθαι
[16]	ἡ Φερέφαττα παῖδα ταυρόμορφον· ἀμέλει,	φησί	τις ποιητὴς εἰδωλικός, ταῦρος πατὴρ
[98]	γῆς ὄντες ἐργάται. Τότε γάρ,	φησί	τις προφητεία, δυστυχήσειν τὰ τῇδε
[48]	αὐτὸν ἄγαλμα εἶναι γενητόν· Σέσωστρίν	φησι	τὸν Αἰγύπτιον βασιλέα, τὰ πλεῖστα
[95]	(Ἰδοὺ τέθεικα πρὸ προσώπου ὑμῶν"	φησί,	τὸν θάνατον καὶ τὴν ζωήν.
[78]	αὖ διὰ Ἡσαΐου Τίς μετρήσει"	φησί,	τὸν οὐρανὸν σπιθαμῇ καὶ πᾶσαν
[47]	μὴν Τελεσίου τοῦ Ἀθηναίου, ὥς	φησι	Φιλόχορος, ἔργον εἰσὶν ἀγάλματα ἐννεαπήχη
[46]	τὸ τῆς Σαμίας Ἥρας, ὥς	φησιν	Ἀέθλιος, πρότερον μὲν ἦν σανίς,
[109]	ἔστιν ἐγγυτάτω ἔνοικος ἡμῶν, ᾗ	φησιν	αἰνιττόμενος ὁ πάνσοφος Μωυσῆς, τρισὶ
[68]	Δημόκριτος τῶν λογίων ἀνθρώπων ὀλίγους"	φησίν	ἀνατείναντας τὰς χεῖρας ἐνταῦθα ὃν
[45]	δὲ ἐν ἀκροπόλει Κέκροπος, ὥς	φησιν	Ἀντίοχος ἐν τῷ ἐνάτῳ τῶν
[87]	ἐπιστάμενος σὺ δέ, ὦ Τιμόθεε,	φησίν,	ἀπὸ βρέφους ἱερὰ γράμματα οἶδας,
[79]	τοὺς συνθιασώτας τοῦ Μωυσέως. Τί	φησὶν	αὐτοῖς τὸ πνεῦμα τὸ ἅγιον
[71]	ἅτε γνώριμος θεὸν οὐδενὶ ἐοικέναι"	φησίν·	διόπερ αὐτὸν (οὐδεὶς ἐκμαθεῖν ἐξ
[100]	ἀντικατηλλάξαντο σωτηρίαν. ~Πῶς οὖν ἀνέλθω,	φησίν,	εἰς οὐρανούς; Ὁδός" ἐστιν ὁ
[69]	ἱερὸς ὄντως Μωυσῆς οὐκ ἔσται"	φησίν,	ἐν τῷ μαρσίππῳ σου στάθμιον
[39]	Κτίσεσιν ἱερῶν περὶ τὴν Ἀκαρνανίαν	φησίν,	ἔνθα τὸ Ἄκτιόν ἐστιν ἀκρωτήριον
[45]	Μιλήτῳ τεθάφθαι ἐν τῷ Διδυμαίῳ	φησίν.	Ἐνταῦθα τῆς Λευκοφρύνης τὸ μνημεῖον
[29]	Ἀρκάδα. Τοῦτον δὲ Ὅμηρος δεδέσθαι	φησὶν	ἐπὶ μῆνας τρισκαίδεκα· τλῆ μὲν
[78]	προσώπου πυρὸς τήκεται κηρός. Οὗτος,	φησίν,	ἐστὶν ὁ θεός, οὗ θρόνος
[74]	οὐρανὸν (ἀναβλέψας τόνδε ἡγοῦ θεόν"	φησίν,	Εὐριπίδης· ὁ δὲ τοῦ Σοφίλλου
[39]	μὴν Σαμίων ἐκλήσομαι (πρόβατον, ὥς	φησιν	Εὐφορίων, σέβουσι Σάμιοι) οὐδέ γε
[4]	διάγοντες, στυγητοί, μισοῦντες ἀλλήλους" ᾗ	φησιν	ἡ ἀποστολικὴ γραφή· ὅτε δὲ
[105]	κατεπᾴδοντας ἀποκέκλεισται. Θυμὸς γὰρ αὐτοῖς,	φησὶν	ἡ γραφή, κατὰ τὴν ὁμοίωσιν
[106]	γὰρ ἐχθροὶ κυρίου χοῦν λείξουσι"	φησίν	{ἡ γραφὴ λέγει} ἀνανεύσατε τῆς
[82]	παιδία γένησθε καὶ ἀναγεννηθῆτε, ὥς	φησιν	ἡ γραφή, τὸν ὄντως ὄντα
[92]	ὑώδεις τινὲς ἄνθρωποι. Ὕες γάρ,	φησίν,	ἥδονται βορβόρῳ" μᾶλλον ἢ καθαρῷ
[68]	ὁ Μένανδρός μοι δοκεῖ, ἔνθα	φησίν	ἥλιε, σὲ γὰρ δεῖ προσκυνεῖν
[34]	ᾆσμα αἰδοίοισιν, ἀναιδέστατα εἴργαστ' ἄν"	φησὶν	Ἡράκλειτος, ωὑτὸς δὲ Ἅιδης καὶ
[116]	Ἔτι γὰρ λαλοῦντός σου ἐρεῖ"	φησίν,	ἰδοὺ πάρειμι. ~Ὢ τῆς ἁγίας
[80]	ἐν τῇ ἰσχύι αὐτοῦ, ὥς	φησιν	Ἱερεμίας, ἀνώρθωσεν τὴν οἰκουμένην ἐν
[64]	Σκυθῶν δὲ οἱ Σαυρομάται, ὥς	φησιν	Ἱκέσιος ἐν τῷ Περὶ μυστηρίων,
[83]	μακάριος ἀπόστολος μαρτύρομαι ἐν κυρίῳ,	φησίν,	μηκέτι ὑμᾶς περιπατεῖν, καθὼς καὶ
[65]	πτωχὰ" ταῦτα καὶ ἀσθενῆ" ᾗ	φησιν	ὁ ἀπόστολος, τὰ εἰς τὴν
[114]	μικροῦ ἕως μεγάλου, καὶ ἵλεως"	φησὶν	ὁ θεός, ἔσομαι αὐτοῖς καὶ
[79]	σώσουσιν αὐτούς. (Εἶθ' ὑποβάς ἐγώ"	φησίν,	ὁ θεός, καὶ οὐκ ἔστι
[17]	ὁ τῆς Τελετῆς ποιητὴς Ὀρφεύς	φησιν	ὁ Θρᾴκιος· κῶνος καὶ ῥόμβος
[84]	αὐτοῦ τοὺς πεπλανημένους (διανίστησιν· ἔγειρε,	φησίν,	ὁ καθεύδων καὶ ἀνάστα ἐκ
[79]	φωνήν) ἐγώ εἰμι, ἐγώ εἰμι"	φησίν,	ὁ κύριος ὁ λαλῶν δικαιοσύνην
[79]	ἀναίσθητος γὰρ ἡ ὕλη. Ἔτι	φησίν·	ὁ κύριος σείσει πόλεις κατοικουμένας
[51]	σπάλακες καὶ ἡ μυγαλῆ, ἥν	φησιν	ὁ Νίκανδρος τυφλήν τε σμερδνήν
[78]	καταπλάγηθι. Τοῦτον προσκυνήσωμεν, ἐφ' οὗ	φησιν	ὁ προφήτης ἀπὸ προσώπου σου
[62]	ἐργάζεσθαι τέχνην. Οὐ γὰρ ποιήσεις,	φησὶν	ὁ προφήτης, παντὸς ὁμοίωμα, ὅσα
[33]	θεαὶ μένον αἰδοῖ οἴκοι ἑκάστη,	φησὶν	Ὅμηρος, αἰδούμεναι αἱ θεαὶ διὰ
[78]	περὶ τῶν εἰδώλων ἀκοῦσαι τί	φησὶν	προφή της οὗτος; Παραδειγμα τισθήσονται
[70]	τὴν θεοσέβειαν μαντεύεται; Σοφώ τερα,	φησίν,	τούτων βαρβάρων τὰ γένη. Οἶδά
[82]	ἐλάλησεν ταῦτα. Μὴ τοίνυν μηκέτι,	φησίν,	υἱέ μου, ὀλιγώρει παιδείας κυρίου,
[88]	ἰδεῖν ἀγα θάς" Ἡμεῖς ἐσμεν,	φήσομεν,	οἱ τἀγαθοῦ προσκυνηταί, οἱ (τῶν
[78]	καὶ ἐμπρησθήσεται ἡ πόλις αὐτῶν.	Φθαρήσεσθαι	δὲ καὶ τὰ στοιχεῖα καὶ
[81]	τοῦ θεοῦ ἐν ὁμοιώματι εἰκόνος	φθαρτοῦ	ἀνθρώπου, καὶ ἐλάτρευσαν τῇ κτίσει
[75]	ἀληθείας ἐνεργούντων τι ἢ καὶ	φθεγγο	μένων ὁμοίων ὄντων τοῖς χωρὶς
[104]	διώκουσιν, οὐ κρῴζοντα, οὐ κλώζοντα,	φθεγγόμενον	δέ, οἶμαι, λογικῶς καὶ φιλανθρώπως
[8]	σὰρξ τιμιωτέρα, προφῆται μετ' ἐκεῖνα	φθέγγονται,	αὐτὸς ἐν Ἡσαΐᾳ ὁ κύριος
[74]	ὅμως δ' οὖν ᾄδων λόγον·	(φθέγξομαι	οἷς θέμις ἐστί· θύρας δ'
[5]	ἐτιθάσευεν, τοὺς (νεάτους τῶν ὅλων	φθόγγους	τούτους κιρνὰς ἐμμελῶς. Καὶ δὴ
[22]	καὶ κιττοί, πρὸς δὲ καὶ	φθοῖς	καὶ μήκωνες; Ταῦτ' ἔστιν αὐτῶν
[40]	οἱ φύλακες, ὦ Βοιώτιε, μὴ	φθονέσῃς	λέγειν. Ἢ δῆλον ὡς οὗτοι
[13]	κυνηγίᾳ διαφθαρῆναι Ἀπολλόδωρος λέγει, οὐ	φθόνος·	(ὑμῶν δεδόξασται τὰ μυστήρια ἐπιτυμβίῳ
[4]	ἐπιθυμίαις ποικίλαις, ἐν κακίᾳ καὶ	φθόνῳ	διάγοντες, στυγητοί, μισοῦντες ἀλλήλους" ᾗ
[115]	ἐν σκότῳ διαιτᾶσθε, περικαταρρέοντες τῇ	φθορᾷ.	Ἀλλ' ἔστιν, ἔστιν (ἡ ἀλήθεια
[111]	τὸν ἡδονῇ πεπλανημένον, τὸν τῇ	φθορᾷ	δεδεμένον, χερσὶν (ἡπλωμέναις ἔδειξε λελυμένον.
[94]	βεβαίωσιν· οὐ γὰρ κυροῦται τῇ	φθορᾷ·	ἐμὴ γάρ ἐστιν πᾶσα ἡ
[120]	πίστεως ἀλείμματι, δι' οὗ τὴν	φθορὰν	ἀποβάλλετε, καὶ γυμνὸν δικαιοσύνης ἐπιδείξω
[32]	καὶ τὸν μάντιν καὶ (τὴν	φθοράν.	Αὐτός τε ὁ Ζεὺς ἐπὶ
[114]	ἄνθρωπον προσεκρέμασεν αἰθέρι, μεταφυτεύων τὴν	φθορὰν	εἰς ἀφθαρσίαν καὶ γῆν μεταβάλλων
[6]	μὲν γὰρ τὴν ἀνθρώπων ἐπιβόσκεται	φθοράν,	ἡ δὲ ἀλήθεια, ὥσπερ ἡ
[6]	θεὸν ἀνθρώποις ἀφραίνουσιν ἐπιδεῖξαι, παῦσαι	φθοράν,	νικῆσαι θάνατον, (υἱοὺς ἀπειθεῖς διαλλάξαι
[117]	τῆς σωτηρίας, ὁ ἐξελαύνων τὴν	φθοράν,	ὁ ἐκδιώκων τὸν θάνατον, ὁ
[106]	ὅπως ὅτι μάλιστα ὑμῖν τὴν	φθοράν,	ὡς ἐκείνοις τὸ γῆρας, ἀποδύσασθαι
[13]	ὀλεθρίου πατέρας, σπέρμα κακίας καὶ	φθορᾶς	ἐγκαταφυτεύσαντας τῷ βίῳ τὰ μυστήρια.
[118]	ξύλῳ προσδεδεμένος ἁπάσης ἔσῃ τῆς	φθορᾶς	λελυμένος, κυβερνήσει σε ὁ λόγος
[33]	αὐτοῦ παντοδαπὰς καὶ (παίδων διηγεῖσθαι	φθοράς.	Οὐδὲ γὰρ οὐδὲ παίδων ἀπέσχοντο
[16]	τοῦ προτέρου μύσους, πατὴρ καὶ	φθορεὺς	κόρης ὁ Ζεύς, καὶ μίγνυται
[37]	ὁ ἀπάνθρωπος, ὁ βίαιος, ὁ	φθορεύς,	ὁ μοιχός, ὁ ἐρωτικός. Ἀλλὰ
[64]	θεῶν, εἴ πως καὶ φιλοσο	φίαν	αὐτὴν κενοδοξίας ἕνεκεν ἀνειδωλοποιοῦσαν τὴν
[91]	νεοττῷ, μήτηρ δ' ἀμφιποτᾶται ὀδυρομένη	φίλα	τέκνα· ὁ δὲ θεὸς πατὴρ
[48]	χαριστήριον ὑπὸ Σινωπέων Πτολεμαίῳ τῷ	Φιλαδέλφῳ	τῷ Αἰγυπτίων πεμφθῆναι βασιλεῖ, ὃς
[61]	οἴκοι, ἐπ' ἴσης ἐγγραφόμενοι τὰ	Φιλαινίδος	σχήματα ὡς τὰ Ἡρακλέους ἀθλήματα.
[8]	Μωσέως τοῦ πανσόφου καὶ τοῦ	φιλαλήθους	Ἡσαΐα καὶ παντὸς τοῦ προφητικοῦ
[83]	τοσούτῳ τινές εἰσιν ἀθεώτεροι, ὅσῳ	φιλαν	θρωπότερος ὁ θεός· ὃ μὲν
[6]	οὖν τὴν ἐπαγγελίαν, ἔχεις τὴν	φιλανθρω	πίαν· τῆς χάριτος μεταλάμβανε. Καί
[4]	δὲ ἡ χρηστότης καὶ ἡ	φιλανθρωπία	ἐπεφάνη τοῦ σωτῆρος ἡμῶν θεοῦ,
[104]	ποιεῖ δὲ ἐπὶ μετανοίᾳ ἡ	φιλανθρωπία.	Οἰκτρότατον δὲ (τὸ στέρεσθαι τῆς
[104]	αὐτοῦ. Οὗ δὲ ἄρρητος ἡ	φιλανθρωπία,	τούτου ἀχώρητος ἡ μισοπονηρία. Τρέφει
[27]	ἀνομίας υἱοί ποτε διὰ τὴν	φιλανθρωπίαν	τοῦ λόγου νῦν υἱοὶ γεγόναμεν
[91]	γὰρ θεὸς ἐκ πολλῆς τῆς	φιλανθρωπίας	ἀντέχεται τοῦ ἀνθρώπου, ὥσπερ ἐκ
[8]	βάτου καὶ τῆς ἀκολουθούσης χάριτι	φιλανθρωπίας	(θεραπαίνης δίκην Ἑβραίοις νεφέλης. Τούτῳ
[123]	εἰ καὶ μακροτέρω προῆλθον ὑπὸ	φιλανθρωπίας	ὅ τι περ εἶχον ἐκ
[82]	αὐτοῦ ἐλεγχόμενος. (Ὢ τῆς ὑπερβαλλούσης	φιλανθρωπίας·	οὐδ' ὡς μαθηταῖς ὁ διδάσκαλος
[42]	ἐν τῇ τετάρτῃ (Ἰταλικῶν ἱστορεῖ.	Φιλάνθρωποί	γε ἐκ τούτων καταφαίνονται οἱ
[87]	ὡς αὐτὸν τὸν κύριον τὸν	φιλάνθρωπον·	οὐδὲν γὰρ ἀλλ' ἢ τοῦτο
[3]	ὡς δὲ τὸν πρᾶον καὶ	φιλάνθρωπον	τῆς θεοσεβείας μετάγων ἡμᾶς ζυγὸν
[6]	θάνατον, (υἱοὺς ἀπειθεῖς διαλλάξαι πατρί.	Φιλάνθρωπον	τὸ ὄργανον τοῦ θεοῦ· ὁ
[85]	μὴ οὐχὶ ὡς Ἰησοῦς πεπιστευκότας.	Φιλάνθρωπος	δὲ ὢν ὁ κύριος πάντας
[43]	ὑμῶν ὁ Φοῖβος, ἀλλ' οὐ	φιλάνθρωπος.	Προὔδωκε τὸν Κροῖσον τὸν φίλον
[43]	εἰς τὸ πῦρ. Ἀλλ' ὦ	φιλανθρωπότερε	καὶ ἀληθέστερε τοῦ Ἀπόλλωνος ἄνθρωπε,
[104]	φθεγγόμενον δέ, οἶμαι, λογικῶς καὶ	φιλανθρώπως	κατηχοῦντα ἀποσφάττειν ἀπανθρώπως ἐπιχειροῦσιν, ἐπὶ
[42]	χωρίῳ μᾶλλον ἢ ὀργῇ καὶ	φιλαργυρίᾳ,	ἄλλοις ὁμοίοις δαίμοσιν, ἐπὶ βωμοῖς
[30]	ἐν θεοῖς· ὁ δὲ ἰατρὸς	φιλάργυρος	ἦν, Ἀσκληπιὸς ὄνομα αὐτῷ. Καί
[55]	ὁ μῦθος καὶ ὁ χρόνος.	Φιλεῖ	γάρ πως τὰ μὲν παρόντα
[37]	ἵπταται θεός, οὐ παιδεραστεῖ, οὐ	φιλεῖ,	οὐ βιάζεται, καίτοι πολλαὶ καὶ
[30]	φυσίζοος αἶα ἐν Λακεδαίμονι αὖθι,	φίλῃ	ἐν πατρίδι γαίῃ. (Προσίτω δὲ
[14]	τε καὶ κυπρογενής" ἡ Κινύρᾳ	φίλη	(τὴν Ἀφροδίτην λέγω, τὴν φιλομηδέα,
[41]	τῆς κνίσης τε καὶ ὀψαρτυτικῆς	φίλην;	τοιοίδε μέντοι παρ' ὑμῖν οἵ
[74]	τὰ πρὶν ἐν στήθεσσι φανέντα	φίλης	αἰῶνος ἀμέρσῃ. Εἰς δὲ λόγον
[64]	τέτταρσι στοιχείοις τούτοις νεῖκος καὶ	φιλίαν	καταριθμεῖται. (Ἄθεοι μὲν δὴ καὶ
[44]	ᾔδεσαν ὅστις ἦν, πρὶν ἢ	Φιλιπ	πίδην εἰπεῖν αὐτοῖς. Εἰκότως ἄρα
[54]	τὸν ἐκ Πέλλης τὸν Ἀμύντου	Φίλιππον	ἐν Κυνοσάργει νομοθετοῦντες προσκυνεῖν, τὸν
[43]	(τὸν Κῦρον καὶ τὸν Σόλωνα.	Φιλόδωρος	ὑμῶν ὁ Φοῖβος, ἀλλ' οὐ
[82]	θεοῦ, οἱ τοῦ πρωτοτόκου" γνήσιοι	φίλοι,	οἱ πρῶτοι τῶν ἄλλων ἀνθρώπων
[9]	θεός. ~Εἶτ' οὐκ ἄτοπον, ὦ	φίλοι,	τὸν μὲν θεὸν ἀεὶ προτρέπειν
[8]	θεῷ· ἐκένωσεν δὲ ἑαυτόν" ὁ	φιλοικτίρμων	θεός, σῶσαι τὸν ἄνθρωπον γλιχόμενος·
[122]	θεοῦ, καὶ κοινὰ ἀμφοῖν τοῖν	φίλοιν	τὰ (πάντα, τοῦ θεοῦ καὶ
[93]	πρὸς ὅν γε ἐπείγεσθαι χρὴ	φιλολόγους	γενο μένους, συναπαίρει δὲ ἡμῖν
[43]	καὶ τοῦ μισθοῦ ἐκλαθόμενος (οὕτω	φιλόλοξος	ἦν) ἀνήγαγε τὸν Κροῖσον διὰ
[14]	φίλη (τὴν Ἀφροδίτην λέγω, τὴν	φιλομηδέα,	ὅτι μηδέων ἐξεφαάνθη, μηδέων ἐκείνων
[72]	λυσιτελές, ἀνώδυνον, ὠφέλιμον, εὐάρεστον, ἀσφαλές,	φίλον,	ἔντιμον, ὁμολογούμενον εὐκλεές, ἄτυφον, ἐπιμελές,
[43]	φιλάνθρωπος. Προὔδωκε τὸν Κροῖσον τὸν	φίλον	καὶ τοῦ μισθοῦ ἐκλαθόμενος (οὕτω
[42]	μὲν τὰς ἐν σταδίοις ἐνόπλους	φιλονικίας,	νυνὶ δὲ τὰς ἐν πολέμοις
[45]	τῷ αʹ τῶν περὶ τὸν	Φιλοπάτορα	ἐν Πάφῳ λέγει ἐν τῷ
[122]	ὁ ἄνθρωπος (καὶ γὰρ οὖν	φίλος	τῷ θεῷ, μεσιτεύοντος τοῦ λόγου)
[64]	τῶν θεῶν, εἴ πως καὶ	φιλοσο	φίαν αὐτὴν κενοδοξίας ἕνεκεν ἀνειδωλοποιοῦσαν
[73]	(οὐ γὰρ αὐταρκεῖ μόνον ἡ	φιλοσοφία)	ἀλλὰ καὶ αὐτὴ ποιητικὴ ἡ
[113]	ἐστι ζῆν, ἵνα ζήσωμεν ἀεί·	φιλοσοφία	δέ, ᾗ φασιν οἱ πρεσβύτεροι,
[71]	~Καί μοι μὴ μόνον, ὦ	φιλοσοφία,	ἕνα τοῦτον Πλάτωνα, πολλοὺς δὲ
[66]	λέγοντας, οἳ καταισχύνουσιν ἀτεχνῶς τὴν	φιλοσοφίαν.	Οὐδὲν δὲ οἶμαι χαλεπὸν ἐνταῦθα
[112]	ὄντως ἀληθῆ σοφίαν ἐπανῃρημένους, ἣν	φιλοσοφίας	ἄκροι μόνον ᾐνίξαντο, οἱ δὲ
[65]	πῦρ τε καὶ ὕδωρ ὡς	φιλόσοφοι.	(Μετὰ πολλὰς μέντοι ὕστερον περιόδους
[65]	(ὑπέδειξε σέβειν. Ὁμολογούντων τοίνυν οἱ	φιλόσοφοι	τοὺς διδασκάλους τοὺς σφῶν Πέρσας
[30]	οἶδεν ἄνθρωπον, Ἱερώνυμος δὲ ὁ	φιλόσοφος	καὶ τὴν σχέσιν αὐτοῦ ὑφηγεῖται
[72]	Πηδασεύς, ὁ ἀπὸ τῆς Στοᾶς	φιλόσοφος,	οὐ θεογονίαν ποιητικήν, θεολογίαν δὲ
[50]	ἐπακούεις, τοῦ γε σοῦ ἄκουσον	φιλοσόφου,	τοῦ Ἐφεσίου Ἡρακλείτου, τὴν ἀναισθησίαν
[26]	(οἱ ἀμφὶ τὴν σκηνὴν ποιηταί.	Φιλοσόφων	δὲ ἤδη τινὲς καὶ αὐτοὶ
[66]	προστρε πόμενοι. ~Τῶν δὲ ἄλλων	φιλοσόφων	ὅσοι τὰ στοιχεῖα ὑπερ βάντες
[122]	αἱρούμεθα. ~Οὐ γὰρ ἀπὸ τρόπου	φιλοσόφων	παῖδες πάντα ὅσα πράττουσιν οἱ
[63]	αὐτὸν ἕπεται τὸ γεγενῆσθαι. Ἐνταῦθα	φιλοσόφων	παρατρέπεται χορὸς πρὸς μὲν τὴν
[64]	δέ, εἰ βούλει, καὶ τῶν	φιλοσόφων	τὰς δόξας, ὅσας αὐχοῦσι περὶ
[57]	συνέρχεται τῷ ἀγάλματι, καὶ τοῦτο	Φιλοστέφανος	ἱστορεῖ· Ἀφροδίτη δὲ ἄλλη ἐν
[94]	ἀίδιον δωρεὰν χορηγοῦσα· ὁ δὲ	φιλόστοργος	οὗτος ἡμῶν πατήρ, ὁ ὄντως
[59]	φωνὴν τὴν καλήν, ἀμφ' Ἄρεως	φιλότητος	ἐυστεφάνου τ' Ἀφροδίτης ὡς τὰ
[42]	δὲ τὰς ἐν πολέμοις ἀναρίθμους	φιλοτιμίας	ἀφορμὰς σφίσιν ἡδονῆς ποριζόμενοι, ὅπως
[121]	τῷ πατρὶ υἱὸς ἀίδιος νικηφόρος.	Φιλότιμοι	τοίνυν πρὸς τὰ καλὰ καὶ
[13]	ἐκ νυκτὸς ἡμέρᾳ παραδοῦναι τολμήσας,	φιλοτιμούμενος	θειάσαι πόρνην (πολίτιδα. Μελάμποδα δὲ
[43]	Ἅλυος ἐπὶ τὴν πυράν. Οὕτω	φιλοῦντες	(οἱ δαίμονες ὁδηγοῦσιν εἰς τὸ
[94]	ἐπιτρέπει, τῷ γνησίῳ λέγω, τῷ	φιλοῦντι	τὸν πατέρα, δι' ὃν ἔτι
[30]	κεραυνωθεὶς ἐν τοῖς Κυνοσουρίδος (ὁρίοις.	Φιλόχορος	δὲ ἐν Τήνῳ Ποσειδῶνά φησι
[47]	Τελεσίου τοῦ Ἀθηναίου, ὥς φησι	Φιλόχορος,	ἔργον εἰσὶν ἀγάλματα ἐννεαπήχη Ποσειδῶνος
[55]	μοι ἐγώ, ὅτε μοι Σαρπηδόνα	φίλτατον	ἀνδρῶν μοῖρ' ὑπὸ Πατρόκλοιο Μενοιτιάδαο
[122]	ἡγουμένους. Εἰ δὲ κοινὰ τὰ	φίλων"	θεοφιλὴς δὲ ὁ ἄνθρωπος (καὶ
[117]	προτροπὴ τοῖς πιστοτάτοις ἀπείκασται τῶν	φίλων	μέχρι τῆς ἐσχάτης ἀναπνοῆς παραμένουσα
[94]	οὐ παύεται προτρέπων, νουθετῶν, παιδεύων,	φιλῶν·	οὐδὲ γὰρ σῴζων παύεται, συμβουλεύει
[98]	ὀστέα; Τίς νεῦρα διέτεινεν, τίς	φλέβας	ἐφύσησεν; Τίς αἷμα ἐνέχεεν ἐν
[8]	ἀνθρώπους, ἀνάπτων ἐκ κίονος τὴν	φλόγα,	δεῖγμα ὁμοῦ χάριτος καὶ φόβου·
[30]	ἐμὸν αἴτιος Ἀσκληπιόν, στέρνοισιν ἐμβαλὼν	φλόγα.	Οὗτος μὲν οὖν κεῖται κεραυνωθεὶς
[119]	ἀναβλέπουσιν· νύξ σε φεύξεται, πῦρ	φοβηθήσεται,	θάνατος οἰχήσεται· ὄψει τοὺς οὐρανούς,
[101]	καὶ τὸν πλοῦτον καὶ τὸν	φόβον,	ἐπιφθεγγομένους τὸ ποιητικὸν δὴ τοῦτο·
[103]	ἢ πάθος ἢ νόσον ἢ	φόβον	ἰνδάλλεσθαι ὡς θεόν. Τρὶς γὰρ
[26]	παθῶν ἀνειδωλο ποιοῦσι τύπους τὸν	Φόβον	καὶ τὸν Ἔρωτα καὶ τὴν
[88]	ὦ τέκνα, λέγουσα, ἀκούσατέ μου,	φόβον	κυρίου διδάξω ὑμᾶς. Εἶτα ὡς
[60]	δὲ τὴν αἰδῶ καὶ τὸν	φόβον	οἴκοι τοὺς τῶν δαιμόνων ἐγγρά
[49]	οὐ γὰρ κωλύεται ῥᾳδίως ἐπιθυμία	φόβον	οὐκ ἔχουσα· καὶ νύκτας ἱερὰς
[114]	φῶς καὶ δύνουσα διὰ τὸν	φόβον	παραχωρεῖ τῇ ἡμέρᾳ κυρίου· τὰ
[8]	φλόγα, δεῖγμα ὁμοῦ χάριτος καὶ	φόβου·	ἐὰν ὑπακούσῃς, τὸ φῶς, ἐὰν
[82]	ἐκμαθεῖν, τουτέστι σπεύδεις εἰς σωτηρίαν,	φοβούμενος	τὴν ὀργήν, ἀγαπήσας τὴν χάριν,
[53]	οἱ σεισμοὶ κερδαλέοι, οὐδὲ μὴν	φοβοῦνται	ἢ δυσωποῦνται οὐ τοὺς δαίμονας,
[95]	δι' ὧν ὁ κύριος σῴζει,	φόβῳ	καὶ χάριτι παιδαγωγῶν τὸν ἄνθρωπον·
[87]	ἐπιστρέφει τοὺς ἀνθρώπους πλησιάζοντας (τῷ	φόβῳ.	Ταύτῃ καὶ ὁ ἀπόστολος τοῦ
[8]	νεφέλης. Τούτῳ μὲν δὴ τῷ	φόβῳ	τοὺς σκληροκαρδίους προὔτρεπεν· ἤδη δὲ
[38]	Ἡρακλεῖ καὶ Πυρετῷ δὲ καὶ	Φόβῳθύουσιν,	οὓς καὶ αὐτοὺς μετὰ τῶν
[29]	αὐτὸς δὲ ἀλλαχοῦ τέρπουσιν λιπαραὶ	Φοῖβον	ὀνοσφαγίαι. Ἥφαιστος δέ, ὃν ἔρριψεν
[43]	τὸν Σόλωνα. Φιλόδωρος ὑμῶν ὁ	Φοῖβος,	ἀλλ' οὐ φιλάνθρωπος. Προὔδωκε τὸν
[32]	Κάλει μοι καὶ τὸν Ἀπόλλω·	Φοῖβός	ἐστιν οὗτος καὶ μάντις ἁγνὸς
[29]	ὡς Ἀπολλόδωρός φησι καὶ Καλλίμαχος,	Φοῖβος	Ὑπερβορέοισιν ὄνων ἐπιτέλλεται ἱροῖς. Ὁ
[50]	τὴν προφῆτιν Σίβυλλαν οὐ ψευδοῦς	Φοίβου	χρησμηγόρον, ὅν τε μάταιοι ἄνθρωποι
[39]	Σάμιοι) οὐδέ γε τῶν τὴν	Φοινίκην	Σύρων κατοικούντων, ὧν οἳ μὲν
[19]	οὗτοι τὴν κεφαλὴν τοῦ νεκροῦ	φοινικίδι	ἐπεκαλυψάτην καὶ καταστέψαντε ἐθαψάτην, φέρον
[108]	δὲ καὶ οἱ νόμοι; Οὐ	φονεύσεις,	οὐ μοιχεύσεις, οὐ παιδοφθορήσεις, οὐ
[19]	ἔστι τὰ μυστήρια, συνελόντι φάναι,	φόνοι	καὶ τάφοι) Οἱ δὲ ἱερεῖς
[62]	τετραπόδων, διπόδων, πτηνῶν θηρῶν τε	φόνοισιν.	(Καὶ γὰρ δὴ καὶ ἀπηγόρευται
[42]	{ἱερὸν} ἱερεῖον ἐπιφη μίσας, ἀλλὰ	φόνος	ἐστὶ καὶ ἀνδροκτασία ἡ τοιαύτη
[42]	τὸν τόπον ἱερεῖον γίνεται ὁ	φόνος,	οὐδ' εἰ Ἀρτέμιδί τις καὶ
[60]	οἴκοι τοὺς τῶν δαιμόνων ἐγγρά	φονται	πασχητιασμούς. Πινακίοις γοῦν τισὶ καταγράφοις
[12]	καὶ τελίσκουσι τὰς κρεονομίας τῶν	φόνων	ἀνεστεμμένοι τοῖς ὄφεσιν, ἐπολολύζοντες Εὐάν,
[42]	μάλιστα ἔχοιεν ἀνθρωπείων ἀνέδην ἐμφορεῖσθαι	φόνων·	ἤδη δὲ κατὰ πόλεις καὶ
[67]	σοὶ πεπιστευκότας δεικνύεις ῥύσει καὶ	φορᾷ	δίναις τε ἀτάκτοις ὑποβεβλημένους; Τί
[59]	θεοσέβειαν δεισιδαμονίᾳ σατυρίσαντες. ~Αὐτὰρ ὃ	φορμίζων	ἀνεβάλλετο καλὸν ἀείδειν ᾆσον ἡμῖν,
[120]	ζυγός μου χρηστὸς καὶ τὸ	φορτίον	μου ἐλαφρόν ἐστιν. ~Σπεύσωμεν, δράμωμεν,
[19]	εἰς Τυρρηνίαν κατήγαγον, εὐκλεοῦς ἔμποροι	φορτίου·	κἀνταῦθα διετριβέτην, φυγάδε ὄντε, τὴν
[92]	ἢ καθαρῷ ὕδατι καὶ ἐπὶ	φορυτῷ	μαργαίνουσιν" (κατὰ Δημόκριτον. Μὴ δῆτα
[44]	δαίμονας ἀλιτηρίους νομοθετοῦντες σέβειν, εἴτε	Φορωνεὺς	ἐκεῖνος ἦν εἴτε Μέροψ εἴτε
[108]	νόμοις καὶ ὁ Ἀργεῖος τοῖς	Φορωνέως	καὶ ὁ Σπαρτιάτης τοῖς Λυκούργου,
[34]	τὴν ὁδόν, ὑπισχνεῖται δ' αὐτῷ	φράσειν,	Πρόσυμνος τοὔνομα, οὐκ ἀμισθί· ὁ
[20]	τοῦτο τὸ χωρίον) ἀποκάμνει καὶ	φρέατι	ἐπικαθίζει λυπουμένη. Τοῦτο τοῖς μυουμένοις
[42]	καὶ οὐχὶ μόνον ἐπιχαίροντες τῇ	φρενοβλαβείᾳ	τῶν ἀνθρώπων, πρὸς δὲ καὶ
[30]	αὐτοῦ ὑφηγεῖται τοῦ σώματος, μικρόν,	φριξότριχα,	ῥωστικόν· Δικαίαρχος δὲ σχιζίαν, νευρώδη,
[2]	ἐξ οὐρανῶν ἀλήθειαν ἅμα φανοτάτῃ	φρονήσει	εἰς ὄρος ἅγιον (θεοῦ καὶ
[100]	ἡ σύνεσις αὐτῷ, ὅτι τῇ	φρονήσει	κέχρηται κατηγόρῳ τὸ βέλτιστον οὐχ
[98]	γεγενῆσθαι λεγόμενος, τῇ κατὰ καρδίαν	φρονήσει	τῷ θείῳ παρεικαζόμενος λόγῳ καὶ
[122]	πιστεύειν δίκαιον καὶ ὅσιον μετὰ	φρονήσεως"	γενόμενον ὑπὸ Χριστοῦ Ἰησοῦ καὶ
[24]	ὅπερ οὐ σμικρὸν εἰς ἀλήθειαν	(φρονήσεως	ζώπυρον ἀναφύεται σπέρμα· ὧν ὃ
[93]	εἰς ἐπιστήμην, ἐξ ἀφροσύνης εἰς	φρόνησιν,	ἐξ ἀκρασίας εἰς ἐγκράτειαν, ἐξ
[106]	τὴν ὁδὸν τῆς ἀληθείας" ἐμποδίζοντες·	(φρόνιμοι	γένεσθε καὶ ἀβλαβεῖς· τάχα που
[100]	τὴν ἀπείθειαν, καὶ ὅσῳ γε	φρονιμώτερος	εἶναι δόξει, πρὸς κακοῦ ἡ
[60]	περιπατεῖν" μεμελετηκότες. ~Ἀλλ' οὐ ταῦτα	φρονοῦσιν	οἱ πολλοί· ἀπορρίψαντες δὲ τὴν
[90]	ἐκλογῆς, νοῦς φροῦδος, ὦτα ἀχρεῖα,	φροντίδες	κεναί, καὶ οὐκ ἴστε ὡς
[96]	ἀθανασία (πρόκειται. Μὴ οὖν ἔτι	φροντίζετε	μηδὲ {εἰ} ὀλίγον, τί ὑμᾶς
[62]	ἀναισθησίαν τοῖς ἀνδριᾶσιν ἀποτελεσθῆτε, οὐ	φροντίζετε·	(πάνυ γοῦν ἐμφανῶς καὶ συντόμως
[52]	αὐτῶν τῶν ἀγαλμάτων εἰσπετόμενα, οὐδὲν	φροντίσαντα	οὔτε Ὀλυμπίου Διὸς οὔτε Ἐπιδαυρίου
[72]	πέρι ὅ τί περ εἶχεν	φρονῶν·	(τἀγαθὸν ἐρωτᾷς μ' οἷόν ἐστ'
[102]	δίκην καὶ τὴν νέμεσιν εὖ	φρονῶν	ὑπολάβοι θεούς; Οὐδὲ γὰρ οὐδ'
[90]	τὰ ἐπίχειρα τῆς ἐκλογῆς, νοῦς	φροῦδος,	ὦτα ἀχρεῖα, φροντίδες κεναί, καὶ
[6]	φαίνεται. Εἴτ' οὖν ἀρχαίους τοὺς	Φρύγας	διδάσκουσιν αἶγες μυθικαί, εἴτε αὖ
[26]	ὡς (Ἰνδοί, καὶ σελήνην, ὡς	Φρύγες·	οἳ δὲ τῶν ἐκ γῆς
[15]	καρδιουλκίαι καὶ ἀρρητουργίαι· ταὐτὰ οἱ	Φρύγες	τελίσκουσιν Ἄττιδι καὶ Κυβέλῃ καὶ
[35]	τὰ Ἰλίου τείχη (ἀνῳκοδομησάτην τῷ	Φρυγί.	Ὅμηρος δὲ τὴν Ἀθηνᾶν οὐκ
[2]	οὐδὲ τὸν Κηπίωνος, οὐδὲ μὴν	Φρύγιον	ἢ Λύδιον ἢ Δώριον, ἀλλὰ
[37]	δὲ ὡραιότερα (καὶ πολιτικώτερα τοῦ	Φρυγίου	βουκόλου. Ποῦ νῦν ἐκεῖνος ὁ
[34]	τάφος ἐστίν, ὦ Πανέλληνες, ἡνιόχου	Φρυγός,	καὶ τοῦ Πέλοπος τὰς χοάς,
[13]	οἱ τοιοίδε Θρᾳκῶν τοὺς βαρβαρικωτάτους,	Φρυγῶν	τοὺς ἀνοητοτάτους, Ἑλλήνων τοὺς δεισιδαίμονας.
[53]	δείλαιοι τὴν Πραξιτέλους (ἐρωμένην προσκυνεῖν.	Φρύνη	δὲ ὁπηνίκα ἤνθει ἡ ἑταίρα
[53]	εἰκόνας πρὸς τὸ κάλλος ἀπεμιμοῦντο	Φρύνης,	ὥσπερ αὖ καὶ οἱ λιθοξόοι
[13]	τελετὰς ὑποστησά μενος, εἴτε ὁ	Φρὺξ	ἐκεῖνος ὁ Μίδας, ὁ παρὰ
[19]	εὐκλεοῦς ἔμποροι φορτίου· κἀνταῦθα διετριβέτην,	φυγάδε	ὄντε, τὴν πολυτίμητον εὐσεβείας διδασκαλίαν
[77]	δὲ χρήσει τῆς ἀληθείας ἐκβιαζόμενον	φυγαδεύεται.	~Ἱερεμίας δὲ ὁ προφήτης ὁ
[118]	κατηξιῶσθαι. ~Φύγωμεν οὖν τὴν συνήθειαν,	φύγωμεν	οἷον ἄκραν χαλε πὴν ἢ
[8]	ἐναργῶς εἰς σωτηρίαν παρα καλῶν.	~Φύγωμεν	οὖν ἀποστολικῇ πειθόμενοι παραγγελίᾳ τὸν
[118]	ἄξιον φανῆναι καὶ βασιλείας κατηξιῶσθαι.	~Φύγωμεν	οὖν τὴν συνήθειαν, φύγωμεν οἷον
[86]	ἄλλοι περιπεφυκότες τῷ κόσμῳ, οἷα	φυκία	τινὰ ἐνάλοις πέτραις, ἀθανασίας ὀλιγωροῦσιν,
[120]	καὶ ἀνθρώποις ἐγκελεύεται κέκλυτε, μυρία	φῦλα"	μᾶλλον δὲ ὅσοι τῶν ἀνθρώπων
[40]	ἐπὶ χθονὶ πουλυβοτείρῃ δαίμονες ἀθάνατοι,	φύλακες	μερόπων ἀνθρώπων. (Τίνες εἰσὶν οἱ
[41]	~Εἰ δ' ἄρα καὶ εἰσὶ	φύλακες	οὗτοι, οὐκ εὐνοίᾳ τῇ πρὸς
[40]	μερόπων ἀνθρώπων. (Τίνες εἰσὶν οἱ	φύλακες,	ὦ Βοιώτιε, μὴ φθονέσῃς λέγειν.
[79]	ὑμεῖς εἰδωλολάτραι; Ἀλλὰ κἂν νῦν	φυλάξασθε	τὰς ἀπειλάς· ὀλολύξει γὰρ τὰ
[6]	ἐλεεῖ, παιδεύει, προτρέπει, νουθετεῖ, σῴζει,	φυλάττει	καὶ μισθὸν ἡμῖν τῆς μαθήσεως
[61]	ἀνάγραπτα πανδημεὶ θεώμενοι οὐκ αἰσχύνεσθε,	φυλάττετε	δὲ ἔτι μᾶλλον ἀνακείμενα, ὥσπερ
[40]	Ζεύς. Ἀλλ' οὐκ ἀποδρᾶναι ἡμᾶς	φυλάττουσιν,	Ἀσκραῖε, μὴ ἁμαρτάνειν δὲ ἴσως,
[26]	οἳ δὲ τῶν ἐκ γῆς	φυομένων	τοὺς ἡμέρους δρεπόμενοι καρποὺς Δηὼ
[48]	τοῦ Ἄπιος κηδείας ὑπολελειμμένῳ φαρμάκῳ	φυράσας	τὰ πάντα διέπλασεν τὸν Σάραπιν·
[51]	ἀγαλματο ποιοί, τῆς οἰκείας ἐξιστάντες	φύσεως,	ὑπὸ τῆς τέχνης προσκυνεῖν ἀναπείθοντες·
[30]	λελεγμένον· τοὺς δ' ἤδη κάτεχεν	φυσίζοος	αἶα ἐν Λακεδαίμονι αὖθι, φίλῃ
[102]	ταῦτα περὶ τὰ ζῷα συμβαίνοντα	φυσικῶς·	οὐδὲ μὴν κῆρα οὐδὲ (εἱμαρμένην
[39]	μοιχικά, ἀλλ' οὐ μάχλα, παρὰ	φύσιν	δὲ θηρεύει ἡδονὴν οὐδὲ ἕν.
[69]	ὅλων ἀρρεπῶς περιλαμβάνων καὶ ἀνέχων	(φύσιν.	Ὁ μὲν δὴ θεός, ὥσπερ
[69]	ἁπάντων ἔχων, εὐθεῖαν περαίνει κατὰ	φύσιν	περιπορευόμενος· τῷ δ' ἀεὶ ξυνέπεται
[100]	ἐπὶ τὴν οὐρανοῦ γενόμενον θέαν,	φυτὸν	οὐράνιον" ὡς ἀληθῶς, ἐπὶ τὴν
[25]	ὀλέθριαι ὡς ἀληθῶς, τὸ οὐράνιον	φυτόν"	τὸν ἄνθρωπον, οὐρανίου ἐξέτρεψαν διαίτης
[73]	διήκειν νοεῖ, ὄφρ' ἔμπεδα πάντα	φύωνται,	τῷ μιν ἀεὶ πρῶτόν τε
[15]	μῆνις (οὐκ οἶδ' ὅ τι	φῶ	λοιπὸν μητρὸς ἢ γυναικός) τῆς
[42]	(ὁμοίαν προσάγειν θυσίαν Δωσίδας λέγει·	Φωκαεῖς	δέ (οὐδὲ γὰρ αὐτοὺς παραπέμψομαι)
[9]	γοῦν ἐς ταὐτὸν ἀγαγοῦσα τὰ	φωνὰ	ἡ γραφὴ σαφηνίζει τὸ πᾶν·
[9]	καρποφορεῖ· αἱ πρόδρομοι τοῦ κυρίου	φωναὶ	δύο, ἀγγέλου καὶ Ἰωάννου, αἰνίσσονταί
[81]	συστελλόμενοι" (αὗται γὰρ αἱ προφητικαὶ	φωναί)	καὶ ἡ γῆ φεύξεται ἀπὸ
[104]	οἴου θεόθεν ἐπιλέγεσθαί σοι τὰς	φωνάς·	μὴ γὰρ οἴου λίθους μὲν
[9]	ἐρεῖ, Χριστὸς δὲ εἶναι ἀρνήσεται·	φωνὴ	δὲ ὁμολο γήσει ἐν ἐρήμῳ
[9]	ἐρήμῳ βοῶσα. Τί βοᾷς, ὦ	φωνή;	Εἰπὲ καὶ ἡμῖν. (Εὐθείας ποιεῖτε
[9]	ἡ φωνὴ πρόδρομος τοῦ λόγου,	φωνὴ	παρακλητική, προετοιμάζουσα εἰς σωτηρίαν, φωνὴ
[77]	βιωτικόν, μιᾷ καὶ τῇ αὐτῇ	φωνῇ	πολλὰ θεραπεύουσαι, ἀποτρέπουσαι μὲν ἡμᾶς
[9]	μοι τὴν κυοφορίαν προεθέσπισεν ἀγγέλου	φωνή·	πρόδρομος ἦν κἀκείνη τοῦ κυρίου,
[9]	κυρίου" Πρόδρομος Ἰωάννης καὶ ἡ	φωνὴ	πρόδρομος τοῦ λόγου, φωνὴ παρακλητική,
[9]	φωνὴ παρακλητική, προετοιμάζουσα εἰς σωτηρίαν,	φωνὴ	προτρέπουσα εἰς κληρονομίαν οὐρανῶν· δι'
[9]	παρακαλεῖ καὶ τὸ πᾶν γίνεται	φωνὴ	προτρεπτική; Πυθώμεθα τοίνυν αὐτοῦ· τίς
[4]	βεβαπτισμένος. Μάρτυς ἡμῖν προφητικὴ παρίτω	φωνή,	συνῳδὸς ἀληθείας, τοὺς ἐν ἀγνοίᾳ
[9]	Ὡς τύπῳ λαβεῖν, ἐξέστω εἰπεῖν,	φωνὴ	τοῦ λόγου προτρεπτικὴ ἐν ἐρήμῳ
[41]	ἡμεῖς, (λέγοντες. Τίνα δ' ἂν	φωνὴν	ἄλλην, εἰ φωνὴν λάβοιεν Αἰγυπ
[79]	(καὶ ταύτην ἀπομνημονεύσω σοι τὴν	φωνήν)	ἐγώ εἰμι, ἐγώ εἰμι" φησίν,
[9]	Ἀκουσάτω ἡ οὐ τίκτουσα· ῥηξάτω	φωνὴν	ἡ οὐκ ὠδίνουσα, ὅτι πλείονα
[9]	ταύτην τοίνυν τοῦ λόγου τὴν	φωνὴν	ἡ στεῖρα εὐτεκνεῖ καὶ ἡ
[41]	δ' ἂν φωνὴν ἄλλην, εἰ	φωνὴν	λάβοιεν Αἰγυπ τίων θεοί, οἷα
[51]	ἔχει οὔτε ἀκοὴν οὔτε μὴν	φωνήν,	οἷον καὶ τὸ τῶν ὀστρέων
[12]	κατὰ τὴν ἀκριβῆ τῶν Ἑβραίων	φωνὴν	ὄνομα τὸ Ἕυια δασυνόμενον ἑρμηνεύεται
[88]	πατήρ" ταύτην ὁ θεὸς τὴν	φωνὴν	τὴν ἀληθινὴν ἀσπάζεται παρὰ τῶν
[59]	ἀείδειν ᾆσον ἡμῖν, Ὅμηρε, τὴν	φωνὴν	τὴν καλήν, ἀμφ' Ἄρεως φιλότητος
[114]	ταύτην αὐτῷ πρῶτον ἀνυμνήσαντες τὴν	φωνήν	χαῖρε φῶς" φῶς ἡμῖν ἐξ
[84]	ἡ γραφή· σήμερον ἐὰν τῆς	φωνῆς	αὐτοῦ ἀκούσητε, μὴ σκληρύνητε τοῦ
[84]	ἡ χάρις, ἐὰν σήμερον τῆς	φωνῆς	αὐτοῦ ἀκούσωμεν· τὸ δὲ σήμερον
[105]	ὦτα αὐτῆς, ἥτις οὐκ εἰσακούσεται	φωνῆς	ἐπᾳδόντων. ~Ἀλλ' ὑμεῖς γε κατεπᾴσθητε
[87]	Μακεδόνας ἑρμηνεὺς γίνεται τῆς θείας	φωνῆς,	ὁ κύριος ἤγγικεν" λέγων, εὐλαβεῖσθε
[84]	αἰῶσι συνεκτείνεται. Ἀεὶ οὖν τῆς	φωνῆς	ὑπακούωμεν τοῦ θείου λόγου· ἡ
[114]	τῇ ἡμέρᾳ κυρίου· τὰ πάντα	φῶς	ἀκοίμητον γέγονεν καὶ ἡ (δύσις
[84]	δὲ τοῦ φωτὸς ἡ ἡμέρα,	φῶς	δὲ ὁ λόγος ἀνθρώποις, δι'
[8]	καὶ φόβου· ἐὰν ὑπακούσῃς, τὸ	φῶς,	ἐὰν παρακούσῃς, τὸ πῦρ. Ἐπειδὴ
[98]	ὁ θεῖος λόγος, φωτὸς ἀρχέτυπον	φῶς)	εἰκὼν δὲ τοῦ λόγου ὁ
[114]	ζωῆς τῆς ἐνταῦθα γλυκύτερον. Τὸ	φῶς	ἐκεῖνο ζωή ἐστιν ἀίδιος, καὶ
[101]	εἰς ἀπώλειαν ὑποφέρεσθε· ὅτι τὸ	φῶς	ἐλήλυθεν εἰς τὸν κόσμον καὶ
[101]	μᾶλλον τὸ σκότος ἢ τὸ	φῶς,	ἐξὸν ἀπομάξασθαι τὰ ἐμποδὼν τῇ
[22]	ἐλέγχει σου τὸν Ἴακχον τὸ	φῶς·	ἐπίτρεψον ἀποκρύψαι τῇ νυκτὶ τὰ
[88]	οὐκ ἀπεκρύβη τινὰς ὁ λόγος·	φῶς	ἐστι κοινόν, ἐπιλάμπει πᾶσιν ἀνθρώποις·
[114]	ἀνυμνήσαντες τὴν φωνήν χαῖρε φῶς"	φῶς	ἡμῖν ἐξ οὐρανοῦ τοῖς ἐν
[113]	καὶ θανάτῳ (τρεφόμενοι. Χωρήσωμεν τὸ	φῶς,	ἵνα χωρήσωμεν τὸν θεόν· χωρήσωμεν
[114]	νὺξ δὲ εὐλα βεῖται τὸ	φῶς	καὶ δύνουσα διὰ τὸν φόβον
[113]	χωρήσωμεν τὸν θεόν· χωρήσωμεν τὸ	φῶς	καὶ μαθητεύσωμεν τῷ κυρίῳ. Τοῦτό
[115]	ἀνθρώπου, ἐν τῇ καρδίᾳ, τὸ	φῶς,	καὶ τῆς γνώσεως αἱ ἀκτῖνες
[2]	ὡς ὅτι μάλιστα τηλαυγὲς ἀποστίλβουσα	φῶς	καταυγαζέτω πάντῃ τοὺς ἐν σκότει
[115]	ἀλήθεια ἡ κεκραγυῖα ἐκ σκότους	φῶς	λάμψει" Λαμψάτω οὖν ἐν τῷ
[92]	ἀναθρήσωμεν καὶ ἀναβλέψωμεν εἰς τὸ	φῶς,	μὴ νόθους ἡμᾶς ἐξελέγξῃ ὁ
[10]	καρπόν, ἵνα τῆς ἀληθείας τὸ	φῶς,	ὁ λόγος, τῶν προφητικῶν αἰνιγμάτων
[113]	τὸ βλέπειν, ἀπόλαβέ σου τὸ	φῶς,	ὄφρ' εὖ γινώσκοις ἠμὲν θεὸν
[80]	λύχνος, ὁ κύριος ἐπάγων τὸ	(φῶς,	τὴν πίστιν πᾶσι καὶ σωτηρίαν.
[114]	πρῶτον ἀνυμνήσαντες τὴν φωνήν χαῖρε	φῶς"	φῶς ἡμῖν ἐξ οὐρανοῦ τοῖς
[72]	καὶ ἔργων, ἁπάντων ἐν οὐρανῷ	φωστὴρ	καὶ πάντων πατήρ, νοῦς καὶ
[113]	νοῦν ἐναργῆ ποιησάμενος καὶ τὰ	φωσφόρα"	τῆς ψυχῆς ἀποξύνας (ὄμματα" Καὶ
[30]	καὶ τὸν Ἡρακλέα εἴδωλον" ἐλέγξας·	φῶτα"	γὰρ Ἡρακλῆα (μεγάλων ἐπιίστορα ἔργων"
[113]	τὸν θεόν, ἐπεὶ δέ με	φωταγωγεῖς,	κύριε, καὶ τὸν θεὸν εὑρίσκω
[53]	εἰ βούλει παύσασθαι τῆς ἀνοίας,	φωταγωγήσει	σε τὸ πῦρ. Τοῦτο τὸ
[67]	τὸν κόσμου δημιουργόν, τὸν ἡλίου	φωταγωγόν·	θεὸν ἐπιζητῶ, οὐ τὰ ἔργα
[120]	κύριος καὶ τὸν μύστην σφραγίζεται	φωταγωγῶν,	καὶ παρατίθεται (τῷ πατρὶ τὸν
[92]	πηγῆς, κατ' ἴχνος ἐκείνης τῆς	φωτεινῆς	ἀεροβατοῦντα νεφέλης, ὥσπερ (ὁ Ἠλίας,
[77]	τοῦ θεοῦ γνῶσιν ἡλίῳ καὶ	φωτί,	ἄμφω δὲ παραθεμένη τῇ συγκρίσει
[113]	ἔρωτα· ἐντολὴ δὲ κυρίου τηλαυγής,	φωτίζουσα	ὀφθαλμούς" Ἀπόλαβε τὸν Χριστόν, ἀπόλαβε
[113]	ἄνδρα. Γλυκὺς" ὁ λόγος ὁ	φωτίσας	ἡμᾶς ὑπὲρ χρυσίον καὶ λίθον
[94]	ἐπὶ τὴν σωτηρίαν, ἐπὶ τὸν	φωτισμὸν	παρακαλεῖ μονονουχὶ βοῶν καὶ λέγων·
[120]	ἁγίων ὡς ἀληθῶς μυστηρίων, ὢ	φωτὸς	ἀκηράτου. Δᾳδουχοῦμαι τοὺς οὐρανοὺς καὶ
[86]	καὶ τοῦ ὄντως ὄντος ἱμειρόμενοι	φωτός,	ἀλλὰ τοῦ καπνοῦ. Θεοσέβεια δὲ
[98]	νοῦ γνήσιος ὁ θεῖος λόγος,	φωτὸς	ἀρχέτυπον φῶς) εἰκὼν δὲ τοῦ
[92]	ὑώδεις γενώμεθα, ἀλλ' ὡς τέκνα	φωτὸς"	γνήσια ἀναθρήσωμεν καὶ ἀναβλέψωμεν εἰς
[27]	παύσασθε, μάταιοι, καλλίπετε σκοτίην νυκτός,	φωτὸς	δὲ λάβεσθε. (Ταῦτα ἡμῖν ἡ
[84]	ἐστὶν εἰκών, σύμβολον δὲ τοῦ	φωτὸς	ἡ ἡμέρα, φῶς δὲ ὁ
[115]	ἄνθρω πον, τὸν μαθητὴν τοῦ	φωτός,	τὸν Χριστοῦ γνώριμόν τε καὶ

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 26/02/2009