HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Clément d'Alexandrie, Discours aux gentils

Liste des contextes (ordre alphabétique)

ν = 178 formes différentes pour 279 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Paragraphes

[11]   τοῖς πολλοῖς τετιμη μένους ἐγγαστριμύθους· ναὶ μὴν ἄδυτα Αἰγυπτίων καὶ (Τυρρηνῶν

[58]   τὰς ὀρειάδας καὶ τὰς ἁμαδρυάδας, ναὶ μὴν ἀλλὰ καὶ περὶ τὰ

[28]   πατρῴῳ κεκόσμηται (δέρματι ὥσπερ κῳδίῳ. Ναὶ μὴν Ἀπόλλωνα ὁ μὲν Ἀριστοτέλης

[5]   καὶ ὅρον αὐτὴν ἔπηξεν θαλάττης· ναὶ μὴν καὶ πυρὸς ὁρμὴν ἐμάλαξεν

[36]   Ἀθηνᾶν ὑπὸ Ὀρνύτου τρωθῆναι λέγει· ναὶ μὴν καὶ τὸν Ἀιδωνέα ὑπὸ

[3]   ἐπὶ τὰ εἴδωλα χειραγωγῆσαι πρῶτοι, ναὶ μὴν λίθοις καὶ ξύλοις, τουτέστιν

[5]   ὃ δὲ χωρήσῃ τὸν (κύριον. Ναὶ μὴν ὁ Δαβὶδ ὁ βασιλεύς,

[8]   λόγος λαλεῖ, δυσωπῶν τὴν ἀπιστίαν, ναί φημι, ὁ λόγος ὁ τοῦ

[58]   ποταμοὺς καὶ τὰς πηγὰς τὰς Ναΐδας καὶ περὶ τὴν θάλατταν (τὰς

[76]   τὸν Ἀπόλλωνα, ὃς μεσομφάλους ἕδρας ναίει βροτοῖσι στόμα νέμων σαφέστατα, διελέγχων,

[50]   καὶ νηὸν ζητοῦσα τὸν οὐκέτι ναιετάοντα· (τὸν δὲ Ἴσιδος καὶ Σαράπιδος

[31]   ἀεὶ πρὸς τὴν γυναῖκα, ἠγα νάκτει δὲ ἡ Μεγακλὼ ὑπὲρ τῆς

[11]   καὶ τὰ ἄλλα ὁμοίως τέθνηκε νάματα μαντικὰ καὶ δὴ τοῦ τύφου

[49]   πόλις· καθάπερ δέ, οἶμαι, οἱ ναοί, οὕτω δὲ καὶ οἱ τάφοι

[49]   καὶ μαυσώλεια καὶ λαβύρινθοι, ἄλλοι ναοὶ τῶν νεκρῶν, ὡς ἐκεῖνοι τάφοι

[5]   ἁρμονίαν, αὐλὸς διὰ τὸ πνεῦμα, ναὸς διὰ τὸν λόγον, ἵν' ἣ

[5]   εἶ κιθάρα καὶ αὐλὸς καὶ ναὸς ἐμοί· κιθάρα διὰ τὴν ἁρμονίαν,

[62]   πάντες κατὰ τὴν Σίβυλλαν οἳ ναοὺς πάντας ἀπαρνήσονται ἰδόντες καὶ βωμούς,

[76]   Ζεὺς δ' ὃς οὐρανοῦ κρατεῖ, ναοὺς τίνοντες ~(Ὥρα τοίνυν τῶν ἄλλων

[16]   κέντρον, βουκολικόν, οἶμαι, κέντρον τὸν νάρθηκα ἐπικαλῶν, ὃν δὴ ἀναστέφουσιν οἱ

[22]   ῥοιαὶ πρὸς τοῖσδε καὶ κράδαι νάρθηκές τε καὶ κιττοί, πρὸς δὲ

[63]   ἀνθρωπεία τέχνη οἰκίας τε καὶ ναῦς καὶ πόλεις καὶ γραφὰς δημιουργεῖ,

[118]   ὄπ' ἀκούσῃς. (Ἐπαινεῖ σε, ὦ ναῦτα, καὶ πολυύμνητον λέγει, καὶ τὸ

[100]   γεωργῶν, καὶ πλεῖθι ὁ τῆς ναυτιλίας ἐρῶν, ἀλλὰ τὸν οὐράνιον κυβερνήτην

[54]   τῇ παλαιᾷ παρθένῳ τὰ τῆς νέας ἐπιδεικνὺς ἑταίρας σχήματα. ~Οὐ νέμεσις

[5]   παραπλοκῇ τοῦ πυρὸς ἐτιθάσευεν, τοὺς (νεάτους τῶν ὅλων φθόγγους τούτους κιρνὰς

[119]   ῥῖψον τὴν μίτραν, ῥῖψον τὴν νεβρίδα, σωφρό νησον· δείξω σοι τὸν

[64]   πρὸς τοῖς τέτταρσι στοιχείοις τούτοις νεῖκος καὶ φιλίαν καταριθμεῖται. (Ἄθεοι μὲν

[50]   θεὰ τριτάλαινα, μένεις ἐπὶ χεύματα Νείλου μούνη, μαινὰς ἄναυδος ἐπὶ ψαμάθοις

[28]   Ἡφαίστου, τὴν Ἀθηναίαν· τὴν δὲ Νείλου, τὴν Αἰγυπτίαν· τρίτην τοῦ Κρόνου,

[51]   αὐτήν, ἄξιον νεὼν τὸν ἀφεδρῶνα νείμαντες τῇ θεῷ. (Ἀλλὰ γὰρ ἀναισθήτῳ

[55]   τὰ μὲν παρόντα συνηθείᾳ καταφρο νεῖσθαι, τὰ δὲ παρῳχηκότα τοῦ παραυτίκα

[51]   ὡς ἀληθῶς τὸ ἄγαλμα ὕλη νεκρὰ τεχνίτου χειρὶ μεμορφωμένη· ἡμῖν δὲ

[57]   θεᾷ τις συνεπλάκη, οὐδ' ἂν νεκρᾷ τις συνετάφη, οὐδ' ἂν ἠράσθη

[45]   ὑπεισέρχεταί τις αἰσχύνη τῶν τολμωμένων, νεκροὶ ἄρα τέλεον ὄντες νεκροῖς ὄντως

[4]   θηρίων πεποίηκεν. Οἱ δὲ τηνάλλως νεκροί, οἱ τῆς ὄντως οὔσης ἀμέτοχοι

[55]   θαυμάζεσθαι. Αὐτίκα γοῦν οἱ παλαιοὶ νεκροὶ τῷ πολλῷ τῆς πλάνης χρόνῳ

[34]   ὡς ἔοικεν, οἱ ἀγῶνες ἐπὶ νεκροῖς διαθλούμενοι, ὥσπερ καὶ τὰ λόγια,

[45]   τολμωμένων, νεκροὶ ἄρα τέλεον ὄντες νεκροῖς ὄντως πεπιστευκότες περιέρχεσθε· ἆ δειλοί,

[118]   νῆσός ἐστι πονηρὰ ὀστοῖς καὶ νεκροῖς σεσωρευ μένη, ᾄδει δὲ ἐν

[7]   δοκεῖν, βαρβα ρικῶς τιμωρούμενον, οἳ νεκροῖς τοὺς αἰχμαλώτους συνδεῖν (λέγονται σώμασιν,

[96]   ἀναγράφοντες θεόν, ὃν Βαβυλὼν ἤλεγξε νεκρόν" ~Ἄγαμαι τοίνυν τὸν Χῖον σοφιστήν,

[18]   Παρνασσὸν φέρων κατατίθεται διεσπασμένον τὸν νεκρόν. ~Εἰ θέλεις δ' ἐποπτεῦσαι καὶ

[55]   καὶ λαλοῦντί σοι μὴ πεπιστεύκασι, νεκροῦ γενέσθωσαν μαθηταί. Χρησμὸς οὗτός ἐστιν

[19]   ἀποκτείναντες οὗτοι τὴν κεφαλὴν τοῦ νεκροῦ φοινικίδι ἐπεκαλυψάτην καὶ καταστέψαντε ἐθαψάτην,

[118]   σφετερίζεται· ἔασον αὐτὴν ἐπινέμεσθαι τοὺς νεκρούς, πνεῦμά σοι οὐράνιον βοηθεῖ· πάριθι

[27]   ἣν ἠγάπησεν ἡμᾶς, ὄντας ἤδη νεκροὺς τοῖς παραπτώμασιν συνεζωοποίησεν τῷ Χριστῷ.

[1]   τὸν Πυθικόν· πανήγυρις Ἑλληνικὴ ἐπὶ νεκρῷ δράκοντι συνεκροτεῖτο Πυθοῖ, ἐπιτάφιον ἑρπετοῦ

[106]   ζῶντι πιστεύσατε οἱ δοῦλοι τῷ νεκρῷ· πάντες ἄνθρωποι πιστεύσατε μόνῳ τῷ

[1]   ἄρα οὐ τῷ δράκοντι τῷ νεκρῷ, τῷ Πυθικῷ, ἀλλὰ τῷ θεῷ

[34]   κλάδῳ, τὴν ὑπόσχεσιν (ἐκτελῶν τῷ νεκρῷ. Ὑπόμνημα τοῦ πάθους τούτου μυστικὸν

[84]   καθεύδων καὶ ἀνάστα ἐκ τῶν νεκρῶν, καὶ ἐπιφαύσει σοι ὁ Χριστὸς

[49]   καὶ λαβύρινθοι, ἄλλοι ναοὶ τῶν νεκρῶν, ὡς ἐκεῖνοι τάφοι τῶν θεῶν.

[120]   μόνον τῶν ἀλόγων ζῴων πλεο νεκτεῖτε τῷ λόγῳ, ἐκ δὲ τῶν

[11]   μὴν ἄδυτα Αἰγυπτίων καὶ (Τυρρηνῶν νεκυομαντεῖαι σκότῳ παραδιδόσθων. Μανικὰ ταῦτα ὡς

[34]   πανηγύρεις καταλύσωμεν, Ἴσθμιά τε καὶ Νέμεα καὶ Πύθια καὶ τὰ ἐπὶ

[34]   τοῦ παιδίου ὁ ἐπιτάφιος προσαγορεύεται Νέμεα· Πῖσα δὲ ὑμῖν τάφος ἐστίν,

[34]   καὶ Μελικέρτην ὀδύρεται τὰ Ἴσθμια· Νεμέασι δὲ ἄλλο παιδίον Ἀρχέμορος κεκήδευται

[102]   καὶ τὴν δίκην καὶ τὴν νέμεσιν εὖ φρονῶν ὑπολάβοι θεούς; Οὐδὲ

[55]   νέας ἐπιδεικνὺς ἑταίρας σχήματα. ~Οὐ νέμεσις τοίνυν οὐδὲ Ἵππωνι ἀπαθανατίζοντι τὸν

[74]   τε τούτοις καὶ κενὰς πανηγύρεις νέμοντες, οὕτως εὐσεβεῖν νομίζομεν. Οὑτοσὶ μὲν

[76]   μεσομφάλους ἕδρας ναίει βροτοῖσι στόμα νέμων σαφέστατα, διελέγχων, (κείνῳ πειθόμενος τὴν

[118]   θάνατον ἐργάζεται· ἐὰν ἐθέλῃς μόνον, νενίκηκας τὴν ἀπώλειαν καὶ τῷ ξύλῳ

[55]   Ζεὺς ὑμῖν διὰ Σαρπηδόνα οἰμῴζει νενικημένος. Εἴδωλα γοῦν εἰκότως αὐτοὺς καὶ

[24]   καὶ τὴν ἀλήθειαν αὐτὴν μὴ νενοηκότας, ἀλλὰ τὴν πλάνην γε ὑπωπτευκότας,

[107]   γονεῦσιν υἱοὶ οἱ τὸν υἱὸν νενοηκότες, ἀγαθοὶ δὲ ἄνδρες γυναικῶν οἱ

[82]   τῶν ἄλλων ἀνθρώπων τὸν θεὸν νενοηκότες, οἱ πρῶτοι τῶν ἁμαρτιῶν ἀπεσπασμένοι,

[95]   θεῷ, ὅ τι ποτέ ἐστι, νενοηκότες. ~Πιστεύσατε ἡμῖν κἂν ὡς μέθῃ,

[108]   ἀναλάβοι σωτηρίας. Γηράσατε πρὸς δεισιδαιμονίαν, νέοι ἀφίκεσθε (πρὸς θεοσέβειαν· παῖδας ἀκάκους

[82]   (τὴν κρίσιν; Ἥκετε ἥκετε, ὦ νεολαία ἡ ἐμή· ἢν γὰρ μὴ

[57]   Ἐρασθῆναι κόρην εἰκόνος λέγουσιν καὶ νέον καλὸν Κνιδίου ἀγάλματος, ἀλλ' ἦσαν

[91]   διώκει τὸ θηρίον καὶ τὸν νεοττὸν αὖθις ἀναλαμβάνει ἐπὶ τὴν καλιὰν

[91]   ἀνθρώπου, ὥσπερ ἐκ καλιᾶς ἐκπίπτοντος νεοττοῦ ἡ μήτηρ ὄρνις ἐφίπταται· εἰ

[91]   καὶ θηρίον ἑρπηστικὸν περιχάνοι τῷ νεοττῷ, μήτηρ δ' ἀμφιποτᾶται ὀδυρομένη φίλα

[33]   ἀναπλάττεις, Ὅμηρε, τὸν Δία καὶ νεῦμα περιάπτεις αὐτῷ τετιμημένον. Ἀλλ' ἐὰν

[98]   ἢ τίς ἔπηξεν ὀστέα; Τίς νεῦρα διέτεινεν, τίς φλέβας ἐφύσησεν; Τίς

[39]   οὓς σμίνθους καλοῦσιν, ὅτι τὰς νευρὰς τῶν πολεμίων διέ τρωγον τῶν

[30]   φριξότριχα, ῥωστικόν· Δικαίαρχος δὲ σχιζίαν, νευρώδη, μέλανα, γρυπόν, ὑποχαροπόν, τετανότριχα. Οὗτος

[33]   ἦ, καὶ κυανέῃσιν ἐπ' ὀφρύσι νεῦσε Κρονίων· ἀμβρόσιαι δ' ἄρα χαῖται

[8]   χάριτι φιλανθρωπίας (θεραπαίνης δίκην Ἑβραίοις νεφέλης. Τούτῳ μὲν δὴ τῷ φόβῳ

[92]   ἴχνος ἐκείνης τῆς φωτεινῆς ἀεροβατοῦντα νεφέλης, ὥσπερ (ὁ Ἠλίας, θεωροῦντα τὸν

[102]   ἶρις, ἀλλὰ πάθη ἀέρων καὶ νεφῶν, καὶ ὃν τρόπον οὐκ ἔστιν

[25]   ἐξετάνυσαν ἐπὶ γῆς, γηΐνοις προσα νέχειν ἀναπείσασαι πλάσμασιν. ~Οἳ μὲν γὰρ

[49]   κάλλους μηδὲ ἐνυβρίσῃς ἀνθοῦντι τῷ νέῳ· τήρησον αὐτὸ καθαρόν, ἵνα ᾖ

[45]   τάφους τιμᾶν αἰσχυνόμενοι. ~Ἐν τῷ νεῲ τῆς Ἀθηνᾶς ἐν Λαρίσῃ ἐν

[45]   δὲ Ἐριχθόνιος; Οὐχὶ ἐν τῷ νεῲ τῆς Πολιάδος κεκήδευται; Ἰμμάραδος δὲ

[38]   Καλοῖς Ἀγαμέμνονα τὸν Ἑλλήνων βασιλέαἈργύννου νεὼν Ἀφροδίτης ἵστασθαι ἐπ' Ἀργύννῳ τῷ

[117]   ὁ ἐν ἀνθρώ ποις οἰκοδομήσας νεών, ἵνα ἐν ἀνθρώποις ἱδρύσῃ τὸν

[117]   ἱδρύσῃ τὸν θεόν. (Ἅγνισον τὸν νεών, καὶ τὰς ἡδονὰς καὶ τὰς

[53]   Διονύσου τοῦ Ἐλευθερέως κατήρειψε τὸν νεών, καὶ τὸν ἐν Δελφοῖς τοῦ

[53]   πῦρ καὶ τὸν ἐν Ἄργει νεὼν σὺν καὶ τῇ ἱερείᾳ κατέφλεξεν

[51]   τὸν κοπρῶνα ἀνέθηκαν αὐτήν, ἄξιον νεὼν τὸν ἀφεδρῶνα νείμαντες τῇ θεῷ.

[44]   ἐπιτελοῦσα καὶ ἀγάλματα ἀνιστᾶσα καὶ (νεὼς ἀνοικοδομοῦσα, τοὺς δή– οὐ γὰρ

[44]   δὲ γενομένους {τουτέστι τοὺς τάφους νεὼς ἐπικεκλημένους} Ὑμεῖς δὲ ἀλλὰ κἂν

[49]   δὲ τάφος ἐστὶ τοῦ ἐρωμένου, νεώς ἐστιν Ἀντινόου καὶ πόλις· καθάπερ

[44]   Μέροψ εἴτε ἄλλος τις, οἳ νεὼς καὶ βωμοὺς ἀνέστησαν αὐτοῖς, πρὸς

[44]   πρὸς δὲ καὶ αὐτοὺς ἐξελέγξω– νεὼς μὲν εὐφήμως ὀνομαζομένους, τάφους δὲ

[50]   ὅμοιον. (Αὕτη μέντοι ἐρείπια τοὺς νεὼς προσαγορεύει, τὸν μὲν τῆς Ἐφεσίας

[30]   ὁ Θούριος καὶ Σοφοκλῆς ὁ νεώτερος ἐν τρισὶ τραγῳδίαις ἱστορεῖτον τοῖν

[52]   μὲν γὰρ ὁ τύραννος ὁ νεώτερος θοἰμάτιον τὸ χρύσεον περιελόμενος τοῦ

[118]   πολύαιν' Ὀδυσεῦ, μέγα κῦδος Ἀχαιῶν, νῆα κατάστησον, ἵνα θειοτέρην ὄπ' ἀκούσῃς.

[118]   καπνοῦ καὶ κύματος ἐκτὸς ἔεργε νῆα. (Φεύγωμεν, ὦ συνναῦται, φεύγωμεν τὸ

[94]   καὶ τὰ πτηνὰ καὶ τὰ νηκτὰ καὶ τὰ ἐπὶ τῆς γῆς·

[50]   Ἔφεσος κλαίουσα παρ' ὄχθαις καὶ νηὸν ζητοῦσα τὸν οὐκέτι ναιετάοντα· (τὸν

[2]   ᾆσμα τὸ καινόν, τὸ Λευιτικόν, νηπενθές τ' ἄχολόν τε, κακῶν ἐπίληθες

[89]   ἢ καὶ τὰ ἄλλα, ἃ νηπιάζοντες ὑπὸ μητράσιν τε ἐκτρεφόμενοι γέλωτα

[17]   δὴ οἱ Τιτᾶνες διέσπασαν, ἔτι νηπίαχον ὄντα, ὡς ὁ τῆς Τελετῆς

[90]   τιμωρίᾳ προστρίβεται, παθὼν δέ τε νήπιος ἔγνω" ὡς ἀπολλύει δεισιδαιμονία καὶ

[67]   δὴ τούτων καταγγελλομένην, μηδέν τι νηπίων μᾶλλον τἀληθὲς εἰδότων. (Τί γάρ,

[58]   καὶ περὶ τὴν θάλατταν (τὰς Νηρεΐδας. Μάγοι δὲ ἤδη ἀσεβείας τῆς

[33]   Τιθωνῷ, Σελήνη δ' ἐπὶ> Ἐνδυμίωνι, Νηρηῒς ἐπὶ Αἰακῷ καὶ ἐπὶ Πηλεῖ

[86]   ἔξεστιν ὑμῖν, ἢν ἐθέλητε, ἐξω νήσασθαι τὴν πολυτίμητον σωτηρίαν οἰκείῳ θησαυρῷ,

[13]   γάρ με ὁ Κύπριος ὁ νησιώτης Κινύρας παραπείσαι ποτ' ἄν, τὰ

[119]   μίτραν, ῥῖψον τὴν νεβρίδα, σωφρό νησον· δείξω σοι τὸν λόγον καὶ

[118]   τὸ κῦμα τοῦτο, πῦρ ἐρεύγεται, νῆσός ἐστι πονηρὰ ὀστοῖς καὶ νεκροῖς

[119]   τοῖς ἀληθείας ἀνακείμενον δράμασιν, ὄρος νηφάλιον, ἁγναῖς ὕλαις σύσκιον· βακχεύουσι δὲ

[31]   καὶ ὅλαι πόλεις μουσεῖα τεμε νίζουσιν αὐταῖς, Μυσὰς οὔσας θεραπαινίδας ταύτας

[54]   γεγονὼς χρόνους· Ἑρμῆς προσηγορεύετο ὁ Νικαγόρας καὶ τῇ (στολῇ τοῦ Ἑρμοῦ

[54]   εἰς Ἥλιον) Τί δεῖ καὶ Νικαγόρου μεμνῆσθαι (Ζελείτης τὸ γένος ἦν

[39]   καὶ καλλιπύγῳ θύουσιν Συρακούσσιοι, ἣν Νίκανδρος ὁ ποιητὴς καλλίγλου (τόν" που

[51]   ἡ μυγαλῆ, ἥν φησιν ὁ Νίκανδρος τυφλήν τε σμερδνήν (τε" ἀλλά

[24]   τρόπῳ Εὐήμερον τὸν Ἀκραγαντῖνον καὶ Νικάνορα τὸν Κύπριον καὶ Διαγόραν καὶ

[57]   Ἀφροδίτης ἦν καὶ γυμνὴ ἦν· νικᾶται ὁ Κύπριος τῷ σχήματι καὶ

[6]   ἀνθρώποις ἀφραίνουσιν ἐπιδεῖξαι, παῦσαι φθοράν, νικῆσαι θάνατον, (υἱοὺς ἀπειθεῖς διαλλάξαι πατρί.

[121]   θέαμα τῷ πατρὶ υἱὸς ἀίδιος νικηφόρος. Φιλότιμοι τοίνυν πρὸς τὰ καλὰ

[99]   κηρύγματος ἕπεσθαι, ἧς ὑπακούσαντες οἱ Νινευῖται τῆς προσδοκηθείσης ἁλώσεως μετανοίᾳ γνησίῳ

[103]   ἀληθείας. Ἦ γὰρ οὐχ ᾗ Νιόβη τρόπον τινά, μᾶλλον δὲ ἵνα

[77]   λοιμοὺς καὶ κήδεα λυγρὰ καὶ νιφετούς, κρύσταλλα· τί δὴ καθ' ἓν

[57]   ἀνάγραπτον γυναῖκα, (τὴν χρυσῆν" Ἀφροδίτην νοεῖ. Οὕτως ὁ Κύπριος ὁ Πυγ

[73]   τὴν δύναμιν τοῦ θεοῦ διήκειν νοεῖ, ὄφρ' ἔμπεδα πάντα φύωνται, τῷ

[13]   δὲ καὶ ἄλλως μυθήριά σοι νοεῖν ἀντιστοιχούντων τῶν γραμμάτων τὰ μυστήρια·

[81]   δὲ τὸν μὲν θεὸν οὐ νοεῖς, τὸν (δὲ οὐρανὸν προσκυνεῖς, καὶ

[36]   αἱμάτων, σῆψις γὰρ αἵματος ἰχὼρ νοεῖται. Ἀνάγκη τοίνυν θεραπείας καὶ (τροφὰς

[74]   βλέψας τούτῳ προσέδρευε, ἰθύνων κραδίης νοερὸν κύτος· εὖ δ' ἐπίβαινε ἀτραπιτοῦ,

[10]   φησί που· ἣν ἐκμαθεῖν δεῖ νοῆσαι θελήσασι τὸν θεόν, ὅπως ἡμῖν

[108]   ἐκπλήττεται τὸν οὐρανόν, ἐπεὶ θεὸν νοῆσαι μὴ δύναται (ἀπηξιωμένα τοῦ λόγου.

[9]   εὐηγγελίζετο ἄγγελος, ἡμᾶς προὔτρεπεν Ἰωάννης (νοῆσαι τὸν γεωργόν, ζητῆσαι τὸν ἄνδρα.

[69]   μετρούμενα, οὑτωσὶ δὲ καὶ τῷ νοῆσαι τὸν θεὸν μετρεῖται (καὶ καταλαμβάνεται

[66]   αἱρέσεως πατήρ, τῶν ὅλων οὐ νοήσας τὸν πατέρα, τὸν καλούμενον ὕπατον"

[56]   ἐστίν, γῆ ἐστιν, ἐὰν ἄνωθεν νοήσῃς, μορφὴν παρὰ τοῦ τεχνίτου προσλαβοῦσα.

[55]   μαθηταί. Χρησμὸς οὗτός ἐστιν Ἵππωνος· νοήσωμεν αὐτόν. (Οἱ προσκυνούμενοι παρ' ὑμῖν,

[68]   θεὸν δὲ ποῖον εἰπέ μοι νοητέον; Τὸν πάνθ' ὁρῶντα καὐτὸν οὐχ

[51]   δὲ οὐχ ὕλης αἰσθητῆς αἰσθητόν, νοητὸν δὲ τὸ ἄγαλμά ἐστιν. Νοητόν,

[51]   νοητὸν δὲ τὸ ἄγαλμά ἐστιν. Νοητόν, οὐκ αἰσθητόν ἐστι {τὸ ἄγαλμα}

[94]   (πατήρ. Ἀργυρίῳ μὲν ὠνήσεται ὁ νόθος, ἀπωλείας ἐστὶ παιδίον, ὃς μαμωνᾷ

[92]   ἀναβλέψωμεν εἰς τὸ φῶς, μὴ νόθους ἡμᾶς ἐξελέγξῃ ὁ κύριος ὥσπερ

[22]   τὰς ἀνορ (γιάστους τελετὰς εὐσεβείᾳ νόθῳ προστρεπομένων. Οἷαι δὲ καὶ αἱ

[82]   πρωτότοκα τὰ ἐναπογεγραμμένα ἐν οὐρα νοῖς" καὶ τοσαύταις μυριάσιν ἀγγέλων" συμπανηγυρίζοντα·

[6]   ἀλήθεια, ὥσπερ ἡ μέλιττα λυμαι νομένη τῶν ὄντων οὐδέν, ἐπὶ μόνης

[107]   τὴν αὐτὴν ἀκύμονα σωτηρίας σοφίαν νομίζειν· (δι' ἣν ἀγαθοὶ μὲν πατέρες

[122]   θεῷ σωφρονοῦντας καὶ πάντα αὐτοῦ νομίζειν, ὥσπερ ἔστι, πρὸς δὲ καὶ

[103]   τούτων οὐδὲ ἓν θεὸς εἶναι νομίζεται οὐδὲ μὴν ἐκείνων τῶν χειροκμήτων

[24]   παρεγγυᾷ τοῖς Αἰγυπτίοις, εἰ θεοὺς νομίζετε, μὴ θρηνεῖτε αὐτοὺς μηδὲ κόπτεσθε·

[102]   θάνατος θεὼ διδυμάονε παρ' ὑμῖν νομίζοιντο, πάθη ταῦτα περὶ τὰ ζῷα

[74]   κενὰς πανηγύρεις νέμοντες, οὕτως εὐσεβεῖν νομίζομεν. Οὑτοσὶ μὲν ἤδη καὶ παρακεκινδυνευμένως

[22]   μαντεύεται τὸ πῦρ· τὰ γὰρ νομιζόμενα κατὰ ἀνθρώπους (μυστήρια ἀνιερωστὶ μυοῦνται.

[55]   πλάνης χρόνῳ σεμνυνόμενοι τοῖς ἔπειτα νομίζονται θεοί. Πίστις ὑμῖν τῶνδε αὐτὰ

[65]   μόνα τὸ πῦρ καὶ ὕδωρ νομίζοντας. Οὐκ ἀπεκρυ ψάμην οὐδὲ τὴν

[23]   τοὺς οὐκ ὄντας ὡς ὄντας νομίζοντες καὶ θεοὺς τούτους ὀνομάζοντες τοὺς

[60]   θαλάμους κεκοσμήκασι, τὴν ἀκολασίαν εὐσέβειαν νομίζοντες· κἀπὶ τοῦ σκίμποδος κατακείμενοι παρ'

[19]   Διο νύσου αἵματος σταγόνων βεβλαστηκέναι νομίζουσι τὰς ῥοιάς. (Καβείρους δὲ τοὺς

[104]   διὰ μὲν κόρακος καὶ κολοιοῦ νομίζουσι τὸν θεὸν ἐμβοᾶν, διὰ δὲ

[122]   οἱ ἀνόητοι, ἀνοσιουργεῖν καὶ ἀσεβεῖν νομίζουσιν, καὶ αὐτήν γε ἔτι τὴν

[53]   δὲ ἀδρανείας τῶν εἰδώλων ἔλεγχον νομίζων. Ἀλλ' οὔτι γε τὸ πῦρ

[65]   κατα λέγειν, οὓς Νυμφόδωρος ἐν Νομίμοις βαρβαρικοῖς τὸ πῦρ σέβειν ἱστορεῖ,

[99]   (γεύσασα ὑμᾶς καὶ ἀλόγου περιεργασίας· νομίμων δὲ ἀνόμων καὶ ἀπατηλῶν ὑποκρίσεων

[28]   τέταρτον τὸν Ἀρκάδα τὸν Σιληνοῦ· Νόμιος οὗτος κέκληται παρὰ Ἀρκάσιν· ἐπὶ

[14]   τὴν τέχνην τὴν μοιχικὴν ἐπιδίδοται· νόμισμα δὲ εἰσφέρουσιν αὐτῇ οἱ μυούμενοι

[112]   δυνάμεσιν ἁγίαις, δημιουργίᾳ σωτηρίᾳ εὐεργεσίᾳ, νομοθεσίᾳ προφητείᾳ διδασκαλίᾳ, πάντα νῦν ὁ

[108]   ἡ πατρίς, (ὁ δὲ θεὸς νομοθέτης. Τίνες δὲ καὶ οἱ νόμοι;

[54]   τὸν Ἀμύντου Φίλιππον ἐν Κυνοσάργει νομοθετοῦντες προσκυνεῖν, τὸν τὴν κλεῖν κατεαγότα

[44]   ἀνθρώ ποις κατήγγειλαν, δαίμονας ἀλιτηρίους νομοθετοῦντες σέβειν, εἴτε Φορωνεὺς ἐκεῖνος ἦν

[108]   καὶ τούτων τὰ παραπληρώματα, λόγιοι νόμοι καὶ ἅγιοι λόγοι ἐν αὐταῖς

[108]   νομοθέτης. Τίνες δὲ καὶ οἱ νόμοι; Οὐ φονεύσεις, οὐ μοιχεύσεις, οὐ

[108]   οὖν Ἀθηναῖος τοῖς Σόλωνος ἑπέσθω νόμοις καὶ ὁ Ἀργεῖος τοῖς Φορωνέως

[2]   ὁ ἐμὸς οὐ τὸν Τερπάνδρου νόμον οὐδὲ τὸν Κηπίωνος, οὐδὲ μὴν

[2]   τῆς καινῆς ἁρμονίας τὸν ἀίδιον νόμον, τὸν φερώνυμον τοῦ θεοῦ, τὸ

[95]   γὰρ στόμα κυρίου ἐλάλησεν ταῦτα" νόμος ἀληθείας λόγος κυρίου· βούλεσθε ὑμῖν

[2]   Σιών· Ἐκ γὰρ Σιὼν ἐξελεύσεται νόμος, καὶ λόγος κυρίου ἐξ Ἱερου

[22]   κατὰ ἀνθρώπους (μυστήρια ἀνιερωστὶ μυοῦνται. Νόμος οὖν καὶ ὑπόληψις κενὴ καὶ

[69]   δίκη τῶν ἀπολειπομένων τοῦ θείου νόμου τιμωρός. ~Πόθεν, ὦ Πλάτων, ἀλήθειαν

[70]   πολλά σε καὶ Ἀσσύριοι πεπαιδεύκασι, νόμους δὲ τοὺς ὅσοι ἀληθεῖς καὶ

[114]   διδασκαλίᾳ θεοποιῶν τὸν ἄνθρωπον, διδοὺς νόμους εἰς τὴν διάνοιαν αὐτῶν καὶ

[114]   καρδίαν (γράφων αὐτούς. Τίνας ὑπογράφει νόμους; Ὅτι πάντες εἴσονται τὸν θεὸν

[115]   οὐ μὴ μνησθῶ. ~Δεξώμεθα τοὺς νόμους τῆς ζωῆς, πεισθῶμεν προτρε πομένῳ

[76]   θεούς· πῶς οὖν δίκαιον τοὺς νόμους ὑμᾶς βροτοῖς γράψαντας αὐτοὺς ἀδικίας

[1]   αὐτόνομον ᾠδήν, τῶν Εὐνόμου βελτίονα νόμων. Ῥήγνυται χορδὴ τῷ Λοκρῷ· ἐφίπταται

[118]   ἡδονήν, βουκολεῖ· μηδὲ γυνή σε νόον πυγοστόλος ἐξαπατάτω, αἱμύλα κωτίλλουσα, τεὴν

[83]   ἔθνη περιπατεῖ ἐν ματαιότητι τοῦ νοὸς αὐτῶν, ἐσκοτισμένοι τῇ διανοίᾳ ὄντες

[118]   παροινοῦντα καὶ τὸν οὕτω παρα νοοῦντα ἐπὶ σωτηρίαν παρακαλέσαιμι σωφρονοῦσαν, ὅτι

[115]   μὲν παθῶν, ἃ δὴ ψυχῆς νόσοι, ἀποσπασθῆναι δὲ ἁμαρτίας; (Θάνατος γὰρ

[103]   ἢ πρᾶξιν ἢ πάθος ἢ νόσον ἢ φόβον ἰνδάλλεσθαι ὡς θεόν.

[44]   ἐπιτελοῦς γενομένης ἐπιθυμίας· καὶ τῆς νόσου τὴν ἀσέλγειαν Ἔρωτα κεκλήκασι, θεοποιοῦντες

[24]   θηλείας τοῖς ἄλλοις Σκυθῶν διδάσκαλον (νόσου. Ὧν δὴ χάριν (οὐ γὰρ

[8]   ἄλλοις, καθάπερ ἰατρὸς ἀγαθὸς τῶν νοσούντων σωμάτων τὰ μὲν καταπλάττων, τὰ

[79]   ὅλην καταλήψεται τῇ χειρὶ ὡς νοσσιάν. ~Τί σοι σοφίας ἀναγγέλλω μυστήρια

[42]   ἔθνος εἰσὶν οὗτοι) Ἀντικλείδης ἐν Νόστοις ἀποφαίνεται ἀνθρώπους ἀποσφάττειν τῷ Διί,

[68]   ἀνατείλαντος ἐν τῷ βάθει τοῦ νοῦ αὐτοῦ καταυγάζεται τὸ (ὄμμα· ὅθεν

[98]   λόγος αὐτοῦ (καὶ υἱὸς τοῦ νοῦ γνήσιος ὁ θεῖος λόγος, φωτὸς

[40]   ἐπιφθέγξασθαι ἁρμόττει πατὴρ ἀνουθέτητος παῖδα νουθετεῖ. ~Εἰ δ' ἄρα καὶ εἰσὶ

[8]   πολύτροπος εἰς ἀνθρώπων σωτηρίαν· ἀπειλῶν νουθετεῖ, λοιδορούμενος ἐπιστρέφει, θρηνῶν ἐλεεῖ, ψάλλων

[6]   ὁ κύριος ἐλεεῖ, παιδεύει, προτρέπει, νουθετεῖ, σῴζει, φυλάττει καὶ μισθὸν ἡμῖν

[82]   ἀνθρώποις, (πατὴρ δὲ ὣς ἤπιος" νουθετεῖ υἱούς. Εἶτα Μωυσῆς μὲν ὁμολογεῖ

[84]   κύριος παραινῶν, ἐκφοβῶν, προτρέπων, διεγείρων, νουθετῶν· ἀφυπνίζει γέ τοι καὶ τοῦ

[94]   ὄντως πατήρ, οὐ παύεται προτρέπων, νουθετῶν, παιδεύων, φιλῶν· οὐδὲ γὰρ σῴζων

[110]   ἐξήνυσεν ὁ κύριος, ὄψει καταφρο νούμενος, ἔργῳ προσκυνούμενος, ὁ καθάρσιος καὶ

[106]   τὰς ἀκοὰς ἀποφράξητε, (ἀλλ' εἰς νοῦν βάλεσθε τὰ λεγόμενα. Καλόν ἐστι

[113]   ὁ τὸν ἐν σκότει κατορωρυγμένον νοῦν ἐναργῆ ποιησάμενος καὶ τὰ φωσφόρα"

[66]   Τούτω μέν γε ἄμφω τὸν νοῦν ἐπεστησάτην τῇ ἀπειρίᾳ, ὁ δὲ

[105]   ἀνάπηροι καὶ τυφλοὶ μὲν τὸν νοῦν, κωφοὶ δὲ τὴν σύνεσιν ὄντες

[63]   φαινόμενα καὶ ὄψει καταλαμβανόμενα προσκυ νούντων. Εἰ γὰρ καὶ μὴ ἀνθρώπινα

[72]   οὐρανῷ φωστὴρ καὶ πάντων πατήρ, νοῦς καὶ ψύχωσις τῷ ὅλῳ κύκλῳ,

[98]   λόγου ὁ ἄνθρωπος ἀληθινός, ὁ νοῦς ὁ ἐν ἀνθρώπῳ, ὁ κατ'

[90]   Σοφοκλέα τὰ ἐπίχειρα τῆς ἐκλογῆς, νοῦς φροῦδος, ὦτα ἀχρεῖα, φροντίδες κεναί,

[65]   πλάνης, ἀλλ' εἰς ἑτέραν κατολισθαί νουσιν ἀπάτην· ἀγάλματα μὲν θεῶν οὐ

[49]   ἐπιθυμία φόβον οὐκ ἔχουσα· καὶ νύκτας ἱερὰς τὰς Ἀντινόου προσκυνοῦσιν ἄνθρωποι

[33]   ὁ μετ' Ἀλκμήνης τοσαύτας ἡδυπαθήσας νύκτας; οὐδὲ γὰρ αἱ νύκτες αἱ

[33]   ἡδυπαθήσας νύκτας; οὐδὲ γὰρ αἱ νύκτες αἱ ἐννέα τῷ ἀκολάστῳ μακραί

[33]   τὰς δὲ πεντήκοντα Θεστίου θυγατέρας νυκτὶ διαφθείρας μιᾷ, μοιχὸς ὁμοῦ καὶ

[45]   δειλοί, τί κακὸν τόδε πάσχετε; νυκτὶ μὲν ὑμῶν εἰλύαται κεφαλαί. ~(Εἰ

[22]   τὸ φῶς· ἐπίτρεψον ἀποκρύψαι τῇ νυκτὶ τὰ μυστήρια· σκότει τετι μήσθω

[36]   τὸν παῖδα κατασφάξας τὸν αὑτοῦ (Νύκτιμος ὄνομα αὐτῷ) παραθείη ὄψον τῷ

[22]   δὴ μαντεύεται Ἡράκλειτος ὁ Ἐφέσιος; Νυκτιπόλοις, μάγοις, βάκχοις, λήναις, μύσταις" τούτοις

[13]   τὴν Ἀφροδίτην μαχλῶντα ὄργια ἐκ νυκτὸς ἡμέρᾳ παραδοῦναι τολμήσας, φιλοτιμούμενος θειάσαι

[22]   θεᾷ πρέποντα. Ἄξια μὲν οὖν νυκτὸς τὰ τελέσματα καὶ πυρὸς καὶ

[33]   ἀληθῶς, ὁ ἐκ μακρᾶς γεννώμενος νυκτός, τοὺς μὲν ἄθλους τοὺς δώδεκα

[27]   βροτοί; παύσασθε, μάταιοι, καλλίπετε σκοτίην νυκτός, φωτὸς δὲ λάβεσθε. (Ταῦτα ἡμῖν

[58]   Πᾶνας, ἀνὰ δὲ τὰς ὕλας Νύμφας τὰς ὀρειάδας καὶ τὰς ἁμαδρυάδας,

[33]   διαφθείρας μιᾷ, μοιχὸς ὁμοῦ καὶ νυμφίος τοσούτων γενόμενος παρθένων. Οὔκουν ἀπεικότως

[107]   ἄνδρες γυναικῶν οἱ μεμνημένοι τοῦ νυμφίου, ἀγαθοὶ δὲ οἰκετῶν δεσπόται οἱ

[65]   μοι Σαυρομάτας κατα λέγειν, οὓς Νυμφόδωρος ἐν Νομίμοις βαρβαρικοῖς τὸ πῦρ

[7]   καὶ εὐσεβῶς ζήσωμεν ἐν τῷ νῦν αἰῶνι, προσδεχόμενοι τὴν μακαρίαν ἐλπίδα

[28]   τὸν Μάγνητος. Πόσοι δὲ καὶ νῦν Ἀπόλλωνες, ἀναρίθμητοι θνητοὶ καὶ ἐπίκηροί

[49]   ἱερὰς τὰς Ἀντινόου προσκυνοῦσιν ἄνθρωποι νῦν, ἃς αἰσχρὰς ἠπίστατο (ὁ συναγρυπνήσας

[7]   θεὸς χορηγήσῃ. Ὃ δὲ οὐ νῦν γε πρῶτον ᾤκτειρεν ἡμᾶς τῆς

[121]   πρότε ρον μὲν εἰς Ἱερουσαλήμ, νῦν δὲ εἰσελαύνων οὐρανούς, (κάλλιστον θέαμα

[7]   τῆς πλάνης, ἀλλ' ἄνωθεν ἀρχῆθεν, νῦν δὲ ἤδη ἀπολλυμένους ἐπιφανεὶς περισέσωκεν.

[7]   ὁ κύριος, προμηνύων ἀρχῆθεν προφητικῶς, νῦν δὲ ἤδη καὶ ἐναργῶς εἰς

[7]   ἀπατεὼν ἄνωθεν μὲν τὴν Εὔαν, νῦν δὲ ἤδη καὶ τοὺς ἄλλους

[37]   τοιοῦτος ἦν, ὅτε ἄνθρωπος ἦν, νῦν δὲ ἤδη μοι δοκοῦσι (καὶ

[59]   περιούσιος, οἱ ποτὲ οὐ λαός, νῦν δὲ λαὸς τοῦ θεοῦ" οἱ

[44]   ἐπικεκλημένους} Ὑμεῖς δὲ ἀλλὰ κἂν νῦν δεισιδαιμονίας ἐκλάθεσθε, τοὺς τάφους τιμᾶν

[39]   Ἀλλ' οὖν γε Αἰγύπτιοι, ὧν νῦν δὴ ἐμνήσθην, κατὰ τὰς θρῃσκείας

[7]   θεῷ) καὶ τοῦ εὖ εἶναι (νῦν δὴ ἐπεφάνη ἀνθρώποις) αὐτὸς οὗτος

[80]   προσκυνήσεις καὶ αὐτῷ μόνῳ λατρεύσεις" νῦν δὴ οὖν σύνετε, ὦ ἄνθρωποι,

[37]   πολιτικώτερα τοῦ Φρυγίου βουκόλου. Ποῦ νῦν ἐκεῖνος ὁ ἀετός; Ποῦ δὲ

[7]   τὸ καινόν, ἡ ἐπιφάνεια ἡ νῦν ἐκλάμψασα ἐν ἡμῖν τοῦ ἐν

[8]   τοῦ ἀέρος, τοῦ πνεύματος τοῦ νῦν ἐνεργοῦντος ἐν τοῖς υἱοῖς τῆς

[113]   με ἡ ᾠδή. Ὡς μέχρι νῦν ἐπλανώμην (ζητῶν τὸν θεόν, ἐπεὶ

[37]   καίτοι πολλαὶ καὶ καλαὶ καὶ νῦν ἔτι γυναῖκες καὶ Λήδας εὐπρε

[68]   ἀνατείναντας τὰς χεῖρας ἐνταῦθα ὃν νῦν ἠέρα καλέομεν οἱ Ἕλληνες, πάντα

[20]   Τοῦτο τοῖς μυουμένοις ἀπαγορεύεται εἰσέτι νῦν, ἵνα μὴ δοκοῖεν οἱ τετελεσμένοι

[8]   τῷ κυρίῳ προσδράμωμεν, ὃς καὶ νῦν καὶ ἀεὶ προὔτρεπεν εἰς σωτηρίαν,

[9]   τὸν λόγον· ἀπίστοις δὲ εἰσέτι νῦν καὶ στεῖρα καὶ ἔρημος περιλείπεται.

[85]   Παῦλον, ἐπαγγελίαν ἔχουσα ζωῆς (τῆς νῦν καὶ τῆς μελλούσης. Πόσου, ὁμολογήσατε,

[54]   πεφυσημένοι, ἐπιψηφιζόμενοι τιμὰς ἑαυτοῖς ὑπερόγκους; Νῦν μὲν τὸν Μακεδόνα τὸν ἐκ

[112]   εὐεργεσίᾳ, νομοθεσίᾳ προφητείᾳ διδασκαλίᾳ, πάντα νῦν ὁ διδάσκαλος κατηχεῖ, καὶ τὸ

[6]   τε καὶ ἔστιν· ὅτι δὲ νῦν ὄνομα ἔλαβεν τὸ πάλαι καθωσιωμένον,

[48]   καθίδρυσεν ἐπὶ τῆς ἄκρας, ἣν νῦν Ῥακῶτιν καλοῦσιν, ἔνθα καὶ τὸ

[24]   Εἶα δή, ὦ Ἡράκλεις" εἶπεν· νῦν σοι ἤδη καιρός, ὥσπερ Εὐρυσθεῖ,

[7]   γοητεῦον καταδουλοῦται καὶ αἰκίζεται εἰσέτι νῦν τοὺς ἀνθρώπους, ἐμοὶ δοκεῖν, βαρβα

[27]   διὰ τὴν φιλανθρωπίαν τοῦ λόγου νῦν υἱοὶ γεγόναμεν τοῦ θεοῦ· ὑμῖν

[79]   ἔτι ὑμεῖς εἰδωλολάτραι; Ἀλλὰ κἂν νῦν φυλάξασθε τὰς ἀπειλάς· ὀλολύξει γὰρ

[42]   τὰς ἐν σταδίοις ἐνόπλους φιλονικίας, νυνὶ δὲ τὰς ἐν πολέμοις ἀναρίθμους

[22]   ἐπικάλυμμα ἡδονῆς νὺξ ἦν σιωπωμένη· νυνὶ δὲ τοῖς μυουμένοις πεῖρα τῆς

[83]   οἱ πρῶτοι τοῦ διαβόλου κεχωρισμένοι. ~Νυνὶ δὲ τοσούτῳ τινές εἰσιν ἀθεώτεροι,

[42]   πρὸς δὲ καὶ ἀνθρωποκτονίας ἀπολαύοντες· νυνὶ μὲν τὰς ἐν σταδίοις ἐνόπλους

[113]   ὄντος ἕνεκα τῶν ἄλλων ἄστρων νὺξ ἂν ἦν τὰ πάντα" οὕτως

[114]   ὅσα μετείληφεν αὐτοῦ, ζῇ, ἡ νὺξ δὲ εὐλα βεῖται τὸ φῶς

[22]   τοῖς μυουμένοις πεῖρα τῆς ἀκρασίας νύξ ἐστι λαλουμένη, καὶ τὸ πῦρ

[22]   μὲν ἀνθρώποις σωφρονοῦσιν ἐπικάλυμμα ἡδονῆς νὺξ ἦν σιωπωμένη· νυνὶ δὲ τοῖς

[119]   δι' ὃν ὀφθαλμοὶ τυφλῶν ἀναβλέπουσιν· νύξ σε φεύξεται, πῦρ φοβηθήσεται, θάνατος

[76]   Διωνύσοιο τιθήνας σεῦε κατ' ἠγάθεον Νυσήιον· αἳ δ' ἅμα πᾶσαι θύσθλα

[19]   χαμαὶ ἐκ τῶν τοῦ Διο νύσου αἵματος σταγόνων βεβλαστηκέναι νομίζουσι τὰς

[47]   ἀνδριάντα καὶ τὸ τῆς Μου νυχίας Ἀρτέμιδος ξόανον ἐν Σικυῶνι. ~Καὶ

[115]   γὰρ ἀίδιος ἁμαρτία. Ἦ τέλεον νωδοὶ καὶ τυφλοὶ καθάπερ οἱ σπάλακες

[43]   ὑμεδαπῶν τούτων θεῶν, τῶν δαιμό νων, ἐπιδεῖξαι τὸν ἄνθρωπον, τοῦ Ἀπόλλωνος

[3]   τὴν πικρὰν τῶν τυραννούντων δαιμό νων, ὡς δὲ τὸν πρᾶον καὶ

[68]   τοῦτον, ἄνω που περὶ τὰ νῶτα τοῦ οὐρανοῦ ἐν τῇ ἰδίᾳ

Paragraphes
[11]	τοῖς πολλοῖς τετιμη μένους ἐγγαστριμύθους·	ναὶ	μὴν ἄδυτα Αἰγυπτίων καὶ (Τυρρηνῶν
[58]	τὰς ὀρειάδας καὶ τὰς ἁμαδρυάδας,	ναὶ	μὴν ἀλλὰ καὶ περὶ τὰ
[28]	πατρῴῳ κεκόσμηται (δέρματι ὥσπερ κῳδίῳ.	Ναὶ	μὴν Ἀπόλλωνα ὁ μὲν Ἀριστοτέλης
[5]	καὶ ὅρον αὐτὴν ἔπηξεν θαλάττης·	ναὶ	μὴν καὶ πυρὸς ὁρμὴν ἐμάλαξεν
[36]	Ἀθηνᾶν ὑπὸ Ὀρνύτου τρωθῆναι λέγει·	ναὶ	μὴν καὶ τὸν Ἀιδωνέα ὑπὸ
[3]	ἐπὶ τὰ εἴδωλα χειραγωγῆσαι πρῶτοι,	ναὶ	μὴν λίθοις καὶ ξύλοις, τουτέστιν
[5]	ὃ δὲ χωρήσῃ τὸν (κύριον.	Ναὶ	μὴν ὁ Δαβὶδ ὁ βασιλεύς,
[8]	λόγος λαλεῖ, δυσωπῶν τὴν ἀπιστίαν,	ναί	φημι, ὁ λόγος ὁ τοῦ
[58]	ποταμοὺς καὶ τὰς πηγὰς τὰς	Ναΐδας	καὶ περὶ τὴν θάλατταν (τὰς
[76]	τὸν Ἀπόλλωνα, ὃς μεσομφάλους ἕδρας	ναίει	βροτοῖσι στόμα νέμων σαφέστατα, διελέγχων,
[50]	καὶ νηὸν ζητοῦσα τὸν οὐκέτι	ναιετάοντα·	(τὸν δὲ Ἴσιδος καὶ Σαράπιδος
[31]	ἀεὶ πρὸς τὴν γυναῖκα, ἠγα	νάκτει	δὲ ἡ Μεγακλὼ ὑπὲρ τῆς
[11]	καὶ τὰ ἄλλα ὁμοίως τέθνηκε	νάματα	μαντικὰ καὶ δὴ τοῦ τύφου
[49]	πόλις· καθάπερ δέ, οἶμαι, οἱ	ναοί,	οὕτω δὲ καὶ οἱ τάφοι
[49]	καὶ μαυσώλεια καὶ λαβύρινθοι, ἄλλοι	ναοὶ	τῶν νεκρῶν, ὡς ἐκεῖνοι τάφοι
[5]	ἁρμονίαν, αὐλὸς διὰ τὸ πνεῦμα,	ναὸς	διὰ τὸν λόγον, ἵν' ἣ
[5]	εἶ κιθάρα καὶ αὐλὸς καὶ	ναὸς	ἐμοί· κιθάρα διὰ τὴν ἁρμονίαν,
[62]	πάντες κατὰ τὴν Σίβυλλαν οἳ	ναοὺς	πάντας ἀπαρνήσονται ἰδόντες καὶ βωμούς,
[76]	Ζεὺς δ' ὃς οὐρανοῦ κρατεῖ,	ναοὺς	τίνοντες ~(Ὥρα τοίνυν τῶν ἄλλων
[16]	κέντρον, βουκολικόν, οἶμαι, κέντρον τὸν	νάρθηκα	ἐπικαλῶν, ὃν δὴ ἀναστέφουσιν οἱ
[22]	ῥοιαὶ πρὸς τοῖσδε καὶ κράδαι	νάρθηκές	τε καὶ κιττοί, πρὸς δὲ
[63]	ἀνθρωπεία τέχνη οἰκίας τε καὶ	ναῦς	καὶ πόλεις καὶ γραφὰς δημιουργεῖ,
[118]	ὄπ' ἀκούσῃς. (Ἐπαινεῖ σε, ὦ	ναῦτα,	καὶ πολυύμνητον λέγει, καὶ τὸ
[100]	γεωργῶν, καὶ πλεῖθι ὁ τῆς	ναυτιλίας	ἐρῶν, ἀλλὰ τὸν οὐράνιον κυβερνήτην
[54]	τῇ παλαιᾷ παρθένῳ τὰ τῆς	νέας	ἐπιδεικνὺς ἑταίρας σχήματα. ~Οὐ νέμεσις
[5]	παραπλοκῇ τοῦ πυρὸς ἐτιθάσευεν, τοὺς	(νεάτους	τῶν ὅλων φθόγγους τούτους κιρνὰς
[119]	ῥῖψον τὴν μίτραν, ῥῖψον τὴν	νεβρίδα,	σωφρό νησον· δείξω σοι τὸν
[64]	πρὸς τοῖς τέτταρσι στοιχείοις τούτοις	νεῖκος	καὶ φιλίαν καταριθμεῖται. (Ἄθεοι μὲν
[50]	θεὰ τριτάλαινα, μένεις ἐπὶ χεύματα	Νείλου	μούνη, μαινὰς ἄναυδος ἐπὶ ψαμάθοις
[28]	Ἡφαίστου, τὴν Ἀθηναίαν· τὴν δὲ	Νείλου,	τὴν Αἰγυπτίαν· τρίτην τοῦ Κρόνου,
[51]	αὐτήν, ἄξιον νεὼν τὸν ἀφεδρῶνα	νείμαντες	τῇ θεῷ. (Ἀλλὰ γὰρ ἀναισθήτῳ
[55]	τὰ μὲν παρόντα συνηθείᾳ καταφρο	νεῖσθαι,	τὰ δὲ παρῳχηκότα τοῦ παραυτίκα
[51]	ὡς ἀληθῶς τὸ ἄγαλμα ὕλη	νεκρὰ	τεχνίτου χειρὶ μεμορφωμένη· ἡμῖν δὲ
[57]	θεᾷ τις συνεπλάκη, οὐδ' ἂν	νεκρᾷ	τις συνετάφη, οὐδ' ἂν ἠράσθη
[45]	ὑπεισέρχεταί τις αἰσχύνη τῶν τολμωμένων,	νεκροὶ	ἄρα τέλεον ὄντες νεκροῖς ὄντως
[4]	θηρίων πεποίηκεν. Οἱ δὲ τηνάλλως	νεκροί,	οἱ τῆς ὄντως οὔσης ἀμέτοχοι
[55]	θαυμάζεσθαι. Αὐτίκα γοῦν οἱ παλαιοὶ	νεκροὶ	τῷ πολλῷ τῆς πλάνης χρόνῳ
[34]	ὡς ἔοικεν, οἱ ἀγῶνες ἐπὶ	νεκροῖς	διαθλούμενοι, ὥσπερ καὶ τὰ λόγια,
[45]	τολμωμένων, νεκροὶ ἄρα τέλεον ὄντες	νεκροῖς	ὄντως πεπιστευκότες περιέρχεσθε· ἆ δειλοί,
[118]	νῆσός ἐστι πονηρὰ ὀστοῖς καὶ	νεκροῖς	σεσωρευ μένη, ᾄδει δὲ ἐν
[7]	δοκεῖν, βαρβα ρικῶς τιμωρούμενον, οἳ	νεκροῖς	τοὺς αἰχμαλώτους συνδεῖν (λέγονται σώμασιν,
[96]	ἀναγράφοντες θεόν, ὃν Βαβυλὼν ἤλεγξε	νεκρόν"	~Ἄγαμαι τοίνυν τὸν Χῖον σοφιστήν,
[18]	Παρνασσὸν φέρων κατατίθεται διεσπασμένον τὸν	νεκρόν.	~Εἰ θέλεις δ' ἐποπτεῦσαι καὶ
[55]	καὶ λαλοῦντί σοι μὴ πεπιστεύκασι,	νεκροῦ	γενέσθωσαν μαθηταί. Χρησμὸς οὗτός ἐστιν
[19]	ἀποκτείναντες οὗτοι τὴν κεφαλὴν τοῦ	νεκροῦ	φοινικίδι ἐπεκαλυψάτην καὶ καταστέψαντε ἐθαψάτην,
[118]	σφετερίζεται· ἔασον αὐτὴν ἐπινέμεσθαι τοὺς	νεκρούς,	πνεῦμά σοι οὐράνιον βοηθεῖ· πάριθι
[27]	ἣν ἠγάπησεν ἡμᾶς, ὄντας ἤδη	νεκροὺς	τοῖς παραπτώμασιν συνεζωοποίησεν τῷ Χριστῷ.
[1]	τὸν Πυθικόν· πανήγυρις Ἑλληνικὴ ἐπὶ	νεκρῷ	δράκοντι συνεκροτεῖτο Πυθοῖ, ἐπιτάφιον ἑρπετοῦ
[106]	ζῶντι πιστεύσατε οἱ δοῦλοι τῷ	νεκρῷ·	πάντες ἄνθρωποι πιστεύσατε μόνῳ τῷ
[1]	ἄρα οὐ τῷ δράκοντι τῷ	νεκρῷ,	τῷ Πυθικῷ, ἀλλὰ τῷ θεῷ
[34]	κλάδῳ, τὴν ὑπόσχεσιν (ἐκτελῶν τῷ	νεκρῷ.	Ὑπόμνημα τοῦ πάθους τούτου μυστικὸν
[84]	καθεύδων καὶ ἀνάστα ἐκ τῶν	νεκρῶν,	καὶ ἐπιφαύσει σοι ὁ Χριστὸς
[49]	καὶ λαβύρινθοι, ἄλλοι ναοὶ τῶν	νεκρῶν,	ὡς ἐκεῖνοι τάφοι τῶν θεῶν.
[120]	μόνον τῶν ἀλόγων ζῴων πλεο	νεκτεῖτε	τῷ λόγῳ, ἐκ δὲ τῶν
[11]	μὴν ἄδυτα Αἰγυπτίων καὶ (Τυρρηνῶν	νεκυομαντεῖαι	σκότῳ παραδιδόσθων. Μανικὰ ταῦτα ὡς
[34]	πανηγύρεις καταλύσωμεν, Ἴσθμιά τε καὶ	Νέμεα	καὶ Πύθια καὶ τὰ ἐπὶ
[34]	τοῦ παιδίου ὁ ἐπιτάφιος προσαγορεύεται	Νέμεα·	Πῖσα δὲ ὑμῖν τάφος ἐστίν,
[34]	καὶ Μελικέρτην ὀδύρεται τὰ Ἴσθμια·	Νεμέασι	δὲ ἄλλο παιδίον Ἀρχέμορος κεκήδευται
[102]	καὶ τὴν δίκην καὶ τὴν	νέμεσιν	εὖ φρονῶν ὑπολάβοι θεούς; Οὐδὲ
[55]	νέας ἐπιδεικνὺς ἑταίρας σχήματα. ~Οὐ	νέμεσις	τοίνυν οὐδὲ Ἵππωνι ἀπαθανατίζοντι τὸν
[74]	τε τούτοις καὶ κενὰς πανηγύρεις	νέμοντες,	οὕτως εὐσεβεῖν νομίζομεν. Οὑτοσὶ μὲν
[76]	μεσομφάλους ἕδρας ναίει βροτοῖσι στόμα	νέμων	σαφέστατα, διελέγχων, (κείνῳ πειθόμενος τὴν
[118]	θάνατον ἐργάζεται· ἐὰν ἐθέλῃς μόνον,	νενίκηκας	τὴν ἀπώλειαν καὶ τῷ ξύλῳ
[55]	Ζεὺς ὑμῖν διὰ Σαρπηδόνα οἰμῴζει	νενικημένος.	Εἴδωλα γοῦν εἰκότως αὐτοὺς καὶ
[24]	καὶ τὴν ἀλήθειαν αὐτὴν μὴ	νενοηκότας,	ἀλλὰ τὴν πλάνην γε ὑπωπτευκότας,
[107]	γονεῦσιν υἱοὶ οἱ τὸν υἱὸν	νενοηκότες,	ἀγαθοὶ δὲ ἄνδρες γυναικῶν οἱ
[82]	τῶν ἄλλων ἀνθρώπων τὸν θεὸν	νενοηκότες,	οἱ πρῶτοι τῶν ἁμαρτιῶν ἀπεσπασμένοι,
[95]	θεῷ, ὅ τι ποτέ ἐστι,	νενοηκότες.	~Πιστεύσατε ἡμῖν κἂν ὡς μέθῃ,
[108]	ἀναλάβοι σωτηρίας. Γηράσατε πρὸς δεισιδαιμονίαν,	νέοι	ἀφίκεσθε (πρὸς θεοσέβειαν· παῖδας ἀκάκους
[82]	(τὴν κρίσιν; Ἥκετε ἥκετε, ὦ	νεολαία	ἡ ἐμή· ἢν γὰρ μὴ
[57]	Ἐρασθῆναι κόρην εἰκόνος λέγουσιν καὶ	νέον	καλὸν Κνιδίου ἀγάλματος, ἀλλ' ἦσαν
[91]	διώκει τὸ θηρίον καὶ τὸν	νεοττὸν	αὖθις ἀναλαμβάνει ἐπὶ τὴν καλιὰν
[91]	ἀνθρώπου, ὥσπερ ἐκ καλιᾶς ἐκπίπτοντος	νεοττοῦ	ἡ μήτηρ ὄρνις ἐφίπταται· εἰ
[91]	καὶ θηρίον ἑρπηστικὸν περιχάνοι τῷ	νεοττῷ,	μήτηρ δ' ἀμφιποτᾶται ὀδυρομένη φίλα
[33]	ἀναπλάττεις, Ὅμηρε, τὸν Δία καὶ	νεῦμα	περιάπτεις αὐτῷ τετιμημένον. Ἀλλ' ἐὰν
[98]	ἢ τίς ἔπηξεν ὀστέα; Τίς	νεῦρα	διέτεινεν, τίς φλέβας ἐφύσησεν; Τίς
[39]	οὓς σμίνθους καλοῦσιν, ὅτι τὰς	νευρὰς	τῶν πολεμίων διέ τρωγον τῶν
[30]	φριξότριχα, ῥωστικόν· Δικαίαρχος δὲ σχιζίαν,	νευρώδη,	μέλανα, γρυπόν, ὑποχαροπόν, τετανότριχα. Οὗτος
[33]	ἦ, καὶ κυανέῃσιν ἐπ' ὀφρύσι	νεῦσε	Κρονίων· ἀμβρόσιαι δ' ἄρα χαῖται
[8]	χάριτι φιλανθρωπίας (θεραπαίνης δίκην Ἑβραίοις	νεφέλης.	Τούτῳ μὲν δὴ τῷ φόβῳ
[92]	ἴχνος ἐκείνης τῆς φωτεινῆς ἀεροβατοῦντα	νεφέλης,	ὥσπερ (ὁ Ἠλίας, θεωροῦντα τὸν
[102]	ἶρις, ἀλλὰ πάθη ἀέρων καὶ	νεφῶν,	καὶ ὃν τρόπον οὐκ ἔστιν
[25]	ἐξετάνυσαν ἐπὶ γῆς, γηΐνοις προσα	νέχειν	ἀναπείσασαι πλάσμασιν. ~Οἳ μὲν γὰρ
[49]	κάλλους μηδὲ ἐνυβρίσῃς ἀνθοῦντι τῷ	νέῳ·	τήρησον αὐτὸ καθαρόν, ἵνα ᾖ
[45]	τάφους τιμᾶν αἰσχυνόμενοι. ~Ἐν τῷ	νεῲ	τῆς Ἀθηνᾶς ἐν Λαρίσῃ ἐν
[45]	δὲ Ἐριχθόνιος; Οὐχὶ ἐν τῷ	νεῲ	τῆς Πολιάδος κεκήδευται; Ἰμμάραδος δὲ
[38]	Καλοῖς Ἀγαμέμνονα τὸν Ἑλλήνων βασιλέαἈργύννου	νεὼν	Ἀφροδίτης ἵστασθαι ἐπ' Ἀργύννῳ τῷ
[117]	ὁ ἐν ἀνθρώ ποις οἰκοδομήσας	νεών,	ἵνα ἐν ἀνθρώποις ἱδρύσῃ τὸν
[117]	ἱδρύσῃ τὸν θεόν. (Ἅγνισον τὸν	νεών,	καὶ τὰς ἡδονὰς καὶ τὰς
[53]	Διονύσου τοῦ Ἐλευθερέως κατήρειψε τὸν	νεών,	καὶ τὸν ἐν Δελφοῖς τοῦ
[53]	πῦρ καὶ τὸν ἐν Ἄργει	νεὼν	σὺν καὶ τῇ ἱερείᾳ κατέφλεξεν
[51]	τὸν κοπρῶνα ἀνέθηκαν αὐτήν, ἄξιον	νεὼν	τὸν ἀφεδρῶνα νείμαντες τῇ θεῷ.
[44]	ἐπιτελοῦσα καὶ ἀγάλματα ἀνιστᾶσα καὶ	(νεὼς	ἀνοικοδομοῦσα, τοὺς δή– οὐ γὰρ
[44]	δὲ γενομένους {τουτέστι τοὺς τάφους	νεὼς	ἐπικεκλημένους} Ὑμεῖς δὲ ἀλλὰ κἂν
[49]	δὲ τάφος ἐστὶ τοῦ ἐρωμένου,	νεώς	ἐστιν Ἀντινόου καὶ πόλις· καθάπερ
[44]	Μέροψ εἴτε ἄλλος τις, οἳ	νεὼς	καὶ βωμοὺς ἀνέστησαν αὐτοῖς, πρὸς
[44]	πρὸς δὲ καὶ αὐτοὺς ἐξελέγξω–	νεὼς	μὲν εὐφήμως ὀνομαζομένους, τάφους δὲ
[50]	ὅμοιον. (Αὕτη μέντοι ἐρείπια τοὺς	νεὼς	προσαγορεύει, τὸν μὲν τῆς Ἐφεσίας
[30]	ὁ Θούριος καὶ Σοφοκλῆς ὁ	νεώτερος	ἐν τρισὶ τραγῳδίαις ἱστορεῖτον τοῖν
[52]	μὲν γὰρ ὁ τύραννος ὁ	νεώτερος	θοἰμάτιον τὸ χρύσεον περιελόμενος τοῦ
[118]	πολύαιν' Ὀδυσεῦ, μέγα κῦδος Ἀχαιῶν,	νῆα	κατάστησον, ἵνα θειοτέρην ὄπ' ἀκούσῃς.
[118]	καπνοῦ καὶ κύματος ἐκτὸς ἔεργε	νῆα.	(Φεύγωμεν, ὦ συνναῦται, φεύγωμεν τὸ
[94]	καὶ τὰ πτηνὰ καὶ τὰ	νηκτὰ	καὶ τὰ ἐπὶ τῆς γῆς·
[50]	Ἔφεσος κλαίουσα παρ' ὄχθαις καὶ	νηὸν	ζητοῦσα τὸν οὐκέτι ναιετάοντα· (τὸν
[2]	ᾆσμα τὸ καινόν, τὸ Λευιτικόν,	νηπενθές	τ' ἄχολόν τε, κακῶν ἐπίληθες
[89]	ἢ καὶ τὰ ἄλλα, ἃ	νηπιάζοντες	ὑπὸ μητράσιν τε ἐκτρεφόμενοι γέλωτα
[17]	δὴ οἱ Τιτᾶνες διέσπασαν, ἔτι	νηπίαχον	ὄντα, ὡς ὁ τῆς Τελετῆς
[90]	τιμωρίᾳ προστρίβεται, παθὼν δέ τε	νήπιος	ἔγνω" ὡς ἀπολλύει δεισιδαιμονία καὶ
[67]	δὴ τούτων καταγγελλομένην, μηδέν τι	νηπίων	μᾶλλον τἀληθὲς εἰδότων. (Τί γάρ,
[58]	καὶ περὶ τὴν θάλατταν (τὰς	Νηρεΐδας.	Μάγοι δὲ ἤδη ἀσεβείας τῆς
[33]	Τιθωνῷ, Σελήνη δ' ἐπὶ> Ἐνδυμίωνι,	Νηρηῒς	ἐπὶ Αἰακῷ καὶ ἐπὶ Πηλεῖ
[86]	ἔξεστιν ὑμῖν, ἢν ἐθέλητε, ἐξω	νήσασθαι	τὴν πολυτίμητον σωτηρίαν οἰκείῳ θησαυρῷ,
[13]	γάρ με ὁ Κύπριος ὁ	νησιώτης	Κινύρας παραπείσαι ποτ' ἄν, τὰ
[119]	μίτραν, ῥῖψον τὴν νεβρίδα, σωφρό	νησον·	δείξω σοι τὸν λόγον καὶ
[118]	τὸ κῦμα τοῦτο, πῦρ ἐρεύγεται,	νῆσός	ἐστι πονηρὰ ὀστοῖς καὶ νεκροῖς
[119]	τοῖς ἀληθείας ἀνακείμενον δράμασιν, ὄρος	νηφάλιον,	ἁγναῖς ὕλαις σύσκιον· βακχεύουσι δὲ
[31]	καὶ ὅλαι πόλεις μουσεῖα τεμε	νίζουσιν	αὐταῖς, Μυσὰς οὔσας θεραπαινίδας ταύτας
[54]	γεγονὼς χρόνους· Ἑρμῆς προσηγορεύετο ὁ	Νικαγόρας	καὶ τῇ (στολῇ τοῦ Ἑρμοῦ
[54]	εἰς Ἥλιον) Τί δεῖ καὶ	Νικαγόρου	μεμνῆσθαι (Ζελείτης τὸ γένος ἦν
[39]	καὶ καλλιπύγῳ θύουσιν Συρακούσσιοι, ἣν	Νίκανδρος	ὁ ποιητὴς καλλίγλου (τόν" που
[51]	ἡ μυγαλῆ, ἥν φησιν ὁ	Νίκανδρος	τυφλήν τε σμερδνήν (τε" ἀλλά
[24]	τρόπῳ Εὐήμερον τὸν Ἀκραγαντῖνον καὶ	Νικάνορα	τὸν Κύπριον καὶ Διαγόραν καὶ
[57]	Ἀφροδίτης ἦν καὶ γυμνὴ ἦν·	νικᾶται	ὁ Κύπριος τῷ σχήματι καὶ
[6]	ἀνθρώποις ἀφραίνουσιν ἐπιδεῖξαι, παῦσαι φθοράν,	νικῆσαι	θάνατον, (υἱοὺς ἀπειθεῖς διαλλάξαι πατρί.
[121]	θέαμα τῷ πατρὶ υἱὸς ἀίδιος	νικηφόρος.	Φιλότιμοι τοίνυν πρὸς τὰ καλὰ
[99]	κηρύγματος ἕπεσθαι, ἧς ὑπακούσαντες οἱ	Νινευῖται	τῆς προσδοκηθείσης ἁλώσεως μετανοίᾳ γνησίῳ
[103]	ἀληθείας. Ἦ γὰρ οὐχ ᾗ	Νιόβη	τρόπον τινά, μᾶλλον δὲ ἵνα
[77]	λοιμοὺς καὶ κήδεα λυγρὰ καὶ	νιφετούς,	κρύσταλλα· τί δὴ καθ' ἓν
[57]	ἀνάγραπτον γυναῖκα, (τὴν χρυσῆν" Ἀφροδίτην	νοεῖ.	Οὕτως ὁ Κύπριος ὁ Πυγ
[73]	τὴν δύναμιν τοῦ θεοῦ διήκειν	νοεῖ,	ὄφρ' ἔμπεδα πάντα φύωνται, τῷ
[13]	δὲ καὶ ἄλλως μυθήριά σοι	νοεῖν	ἀντιστοιχούντων τῶν γραμμάτων τὰ μυστήρια·
[81]	δὲ τὸν μὲν θεὸν οὐ	νοεῖς,	τὸν (δὲ οὐρανὸν προσκυνεῖς, καὶ
[36]	αἱμάτων, σῆψις γὰρ αἵματος ἰχὼρ	νοεῖται.	Ἀνάγκη τοίνυν θεραπείας καὶ (τροφὰς
[74]	βλέψας τούτῳ προσέδρευε, ἰθύνων κραδίης	νοερὸν	κύτος· εὖ δ' ἐπίβαινε ἀτραπιτοῦ,
[10]	φησί που· ἣν ἐκμαθεῖν δεῖ	νοῆσαι	θελήσασι τὸν θεόν, ὅπως ἡμῖν
[108]	ἐκπλήττεται τὸν οὐρανόν, ἐπεὶ θεὸν	νοῆσαι	μὴ δύναται (ἀπηξιωμένα τοῦ λόγου.
[9]	εὐηγγελίζετο ἄγγελος, ἡμᾶς προὔτρεπεν Ἰωάννης	(νοῆσαι	τὸν γεωργόν, ζητῆσαι τὸν ἄνδρα.
[69]	μετρούμενα, οὑτωσὶ δὲ καὶ τῷ	νοῆσαι	τὸν θεὸν μετρεῖται (καὶ καταλαμβάνεται
[66]	αἱρέσεως πατήρ, τῶν ὅλων οὐ	νοήσας	τὸν πατέρα, τὸν καλούμενον ὕπατον"
[56]	ἐστίν, γῆ ἐστιν, ἐὰν ἄνωθεν	νοήσῃς,	μορφὴν παρὰ τοῦ τεχνίτου προσλαβοῦσα.
[55]	μαθηταί. Χρησμὸς οὗτός ἐστιν Ἵππωνος·	νοήσωμεν	αὐτόν. (Οἱ προσκυνούμενοι παρ' ὑμῖν,
[68]	θεὸν δὲ ποῖον εἰπέ μοι	νοητέον;	Τὸν πάνθ' ὁρῶντα καὐτὸν οὐχ
[51]	δὲ οὐχ ὕλης αἰσθητῆς αἰσθητόν,	νοητὸν	δὲ τὸ ἄγαλμά ἐστιν. Νοητόν,
[51]	νοητὸν δὲ τὸ ἄγαλμά ἐστιν.	Νοητόν,	οὐκ αἰσθητόν ἐστι {τὸ ἄγαλμα}
[94]	(πατήρ. Ἀργυρίῳ μὲν ὠνήσεται ὁ	νόθος,	ἀπωλείας ἐστὶ παιδίον, ὃς μαμωνᾷ
[92]	ἀναβλέψωμεν εἰς τὸ φῶς, μὴ	νόθους	ἡμᾶς ἐξελέγξῃ ὁ κύριος ὥσπερ
[22]	τὰς ἀνορ (γιάστους τελετὰς εὐσεβείᾳ	νόθῳ	προστρεπομένων. Οἷαι δὲ καὶ αἱ
[82]	πρωτότοκα τὰ ἐναπογεγραμμένα ἐν οὐρα	νοῖς"	καὶ τοσαύταις μυριάσιν ἀγγέλων" συμπανηγυρίζοντα·
[6]	ἀλήθεια, ὥσπερ ἡ μέλιττα λυμαι	νομένη	τῶν ὄντων οὐδέν, ἐπὶ μόνης
[107]	τὴν αὐτὴν ἀκύμονα σωτηρίας σοφίαν	νομίζειν·	(δι' ἣν ἀγαθοὶ μὲν πατέρες
[122]	θεῷ σωφρονοῦντας καὶ πάντα αὐτοῦ	νομίζειν,	ὥσπερ ἔστι, πρὸς δὲ καὶ
[103]	τούτων οὐδὲ ἓν θεὸς εἶναι	νομίζεται	οὐδὲ μὴν ἐκείνων τῶν χειροκμήτων
[24]	παρεγγυᾷ τοῖς Αἰγυπτίοις, εἰ θεοὺς	νομίζετε,	μὴ θρηνεῖτε αὐτοὺς μηδὲ κόπτεσθε·
[102]	θάνατος θεὼ διδυμάονε παρ' ὑμῖν	νομίζοιντο,	πάθη ταῦτα περὶ τὰ ζῷα
[74]	κενὰς πανηγύρεις νέμοντες, οὕτως εὐσεβεῖν	νομίζομεν.	Οὑτοσὶ μὲν ἤδη καὶ παρακεκινδυνευμένως
[22]	μαντεύεται τὸ πῦρ· τὰ γὰρ	νομιζόμενα	κατὰ ἀνθρώπους (μυστήρια ἀνιερωστὶ μυοῦνται.
[55]	πλάνης χρόνῳ σεμνυνόμενοι τοῖς ἔπειτα	νομίζονται	θεοί. Πίστις ὑμῖν τῶνδε αὐτὰ
[65]	μόνα τὸ πῦρ καὶ ὕδωρ	νομίζοντας.	Οὐκ ἀπεκρυ ψάμην οὐδὲ τὴν
[23]	τοὺς οὐκ ὄντας ὡς ὄντας	νομίζοντες	καὶ θεοὺς τούτους ὀνομάζοντες τοὺς
[60]	θαλάμους κεκοσμήκασι, τὴν ἀκολασίαν εὐσέβειαν	νομίζοντες·	κἀπὶ τοῦ σκίμποδος κατακείμενοι παρ'
[19]	Διο νύσου αἵματος σταγόνων βεβλαστηκέναι	νομίζουσι	τὰς ῥοιάς. (Καβείρους δὲ τοὺς
[104]	διὰ μὲν κόρακος καὶ κολοιοῦ	νομίζουσι	τὸν θεὸν ἐμβοᾶν, διὰ δὲ
[122]	οἱ ἀνόητοι, ἀνοσιουργεῖν καὶ ἀσεβεῖν	νομίζουσιν,	καὶ αὐτήν γε ἔτι τὴν
[53]	δὲ ἀδρανείας τῶν εἰδώλων ἔλεγχον	νομίζων.	Ἀλλ' οὔτι γε τὸ πῦρ
[65]	κατα λέγειν, οὓς Νυμφόδωρος ἐν	Νομίμοις	βαρβαρικοῖς τὸ πῦρ σέβειν ἱστορεῖ,
[99]	(γεύσασα ὑμᾶς καὶ ἀλόγου περιεργασίας·	νομίμων	δὲ ἀνόμων καὶ ἀπατηλῶν ὑποκρίσεων
[28]	τέταρτον τὸν Ἀρκάδα τὸν Σιληνοῦ·	Νόμιος	οὗτος κέκληται παρὰ Ἀρκάσιν· ἐπὶ
[14]	τὴν τέχνην τὴν μοιχικὴν ἐπιδίδοται·	νόμισμα	δὲ εἰσφέρουσιν αὐτῇ οἱ μυούμενοι
[112]	δυνάμεσιν ἁγίαις, δημιουργίᾳ σωτηρίᾳ εὐεργεσίᾳ,	νομοθεσίᾳ	προφητείᾳ διδασκαλίᾳ, πάντα νῦν ὁ
[108]	ἡ πατρίς, (ὁ δὲ θεὸς	νομοθέτης.	Τίνες δὲ καὶ οἱ νόμοι;
[54]	τὸν Ἀμύντου Φίλιππον ἐν Κυνοσάργει	νομοθετοῦντες	προσκυνεῖν, τὸν τὴν κλεῖν κατεαγότα
[44]	ἀνθρώ ποις κατήγγειλαν, δαίμονας ἀλιτηρίους	νομοθετοῦντες	σέβειν, εἴτε Φορωνεὺς ἐκεῖνος ἦν
[108]	καὶ τούτων τὰ παραπληρώματα, λόγιοι	νόμοι	καὶ ἅγιοι λόγοι ἐν αὐταῖς
[108]	νομοθέτης. Τίνες δὲ καὶ οἱ	νόμοι;	Οὐ φονεύσεις, οὐ μοιχεύσεις, οὐ
[108]	οὖν Ἀθηναῖος τοῖς Σόλωνος ἑπέσθω	νόμοις	καὶ ὁ Ἀργεῖος τοῖς Φορωνέως
[2]	ὁ ἐμὸς οὐ τὸν Τερπάνδρου	νόμον	οὐδὲ τὸν Κηπίωνος, οὐδὲ μὴν
[2]	τῆς καινῆς ἁρμονίας τὸν ἀίδιον	νόμον,	τὸν φερώνυμον τοῦ θεοῦ, τὸ
[95]	γὰρ στόμα κυρίου ἐλάλησεν ταῦτα"	νόμος	ἀληθείας λόγος κυρίου· βούλεσθε ὑμῖν
[2]	Σιών· Ἐκ γὰρ Σιὼν ἐξελεύσεται	νόμος,	καὶ λόγος κυρίου ἐξ Ἱερου
[22]	κατὰ ἀνθρώπους (μυστήρια ἀνιερωστὶ μυοῦνται.	Νόμος	οὖν καὶ ὑπόληψις κενὴ καὶ
[69]	δίκη τῶν ἀπολειπομένων τοῦ θείου	νόμου	τιμωρός. ~Πόθεν, ὦ Πλάτων, ἀλήθειαν
[70]	πολλά σε καὶ Ἀσσύριοι πεπαιδεύκασι,	νόμους	δὲ τοὺς ὅσοι ἀληθεῖς καὶ
[114]	διδασκαλίᾳ θεοποιῶν τὸν ἄνθρωπον, διδοὺς	νόμους	εἰς τὴν διάνοιαν αὐτῶν καὶ
[114]	καρδίαν (γράφων αὐτούς. Τίνας ὑπογράφει	νόμους;	Ὅτι πάντες εἴσονται τὸν θεὸν
[115]	οὐ μὴ μνησθῶ. ~Δεξώμεθα τοὺς	νόμους	τῆς ζωῆς, πεισθῶμεν προτρε πομένῳ
[76]	θεούς· πῶς οὖν δίκαιον τοὺς	νόμους	ὑμᾶς βροτοῖς γράψαντας αὐτοὺς ἀδικίας
[1]	αὐτόνομον ᾠδήν, τῶν Εὐνόμου βελτίονα	νόμων.	Ῥήγνυται χορδὴ τῷ Λοκρῷ· ἐφίπταται
[118]	ἡδονήν, βουκολεῖ· μηδὲ γυνή σε	νόον	πυγοστόλος ἐξαπατάτω, αἱμύλα κωτίλλουσα, τεὴν
[83]	ἔθνη περιπατεῖ ἐν ματαιότητι τοῦ	νοὸς	αὐτῶν, ἐσκοτισμένοι τῇ διανοίᾳ ὄντες
[118]	παροινοῦντα καὶ τὸν οὕτω παρα	νοοῦντα	ἐπὶ σωτηρίαν παρακαλέσαιμι σωφρονοῦσαν, ὅτι
[115]	μὲν παθῶν, ἃ δὴ ψυχῆς	νόσοι,	ἀποσπασθῆναι δὲ ἁμαρτίας; (Θάνατος γὰρ
[103]	ἢ πρᾶξιν ἢ πάθος ἢ	νόσον	ἢ φόβον ἰνδάλλεσθαι ὡς θεόν.
[44]	ἐπιτελοῦς γενομένης ἐπιθυμίας· καὶ τῆς	νόσου	τὴν ἀσέλγειαν Ἔρωτα κεκλήκασι, θεοποιοῦντες
[24]	θηλείας τοῖς ἄλλοις Σκυθῶν διδάσκαλον	(νόσου.	Ὧν δὴ χάριν (οὐ γὰρ
[8]	ἄλλοις, καθάπερ ἰατρὸς ἀγαθὸς τῶν	νοσούντων	σωμάτων τὰ μὲν καταπλάττων, τὰ
[79]	ὅλην καταλήψεται τῇ χειρὶ ὡς	νοσσιάν.	~Τί σοι σοφίας ἀναγγέλλω μυστήρια
[42]	ἔθνος εἰσὶν οὗτοι) Ἀντικλείδης ἐν	Νόστοις	ἀποφαίνεται ἀνθρώπους ἀποσφάττειν τῷ Διί,
[68]	ἀνατείλαντος ἐν τῷ βάθει τοῦ	νοῦ	αὐτοῦ καταυγάζεται τὸ (ὄμμα· ὅθεν
[98]	λόγος αὐτοῦ (καὶ υἱὸς τοῦ	νοῦ	γνήσιος ὁ θεῖος λόγος, φωτὸς
[40]	ἐπιφθέγξασθαι ἁρμόττει πατὴρ ἀνουθέτητος παῖδα	νουθετεῖ.	~Εἰ δ' ἄρα καὶ εἰσὶ
[8]	πολύτροπος εἰς ἀνθρώπων σωτηρίαν· ἀπειλῶν	νουθετεῖ,	λοιδορούμενος ἐπιστρέφει, θρηνῶν ἐλεεῖ, ψάλλων
[6]	ὁ κύριος ἐλεεῖ, παιδεύει, προτρέπει,	νουθετεῖ,	σῴζει, φυλάττει καὶ μισθὸν ἡμῖν
[82]	ἀνθρώποις, (πατὴρ δὲ ὣς ἤπιος"	νουθετεῖ	υἱούς. Εἶτα Μωυσῆς μὲν ὁμολογεῖ
[84]	κύριος παραινῶν, ἐκφοβῶν, προτρέπων, διεγείρων,	νουθετῶν·	ἀφυπνίζει γέ τοι καὶ τοῦ
[94]	ὄντως πατήρ, οὐ παύεται προτρέπων,	νουθετῶν,	παιδεύων, φιλῶν· οὐδὲ γὰρ σῴζων
[110]	ἐξήνυσεν ὁ κύριος, ὄψει καταφρο	νούμενος,	ἔργῳ προσκυνούμενος, ὁ καθάρσιος καὶ
[106]	τὰς ἀκοὰς ἀποφράξητε, (ἀλλ' εἰς	νοῦν	βάλεσθε τὰ λεγόμενα. Καλόν ἐστι
[113]	ὁ τὸν ἐν σκότει κατορωρυγμένον	νοῦν	ἐναργῆ ποιησάμενος καὶ τὰ φωσφόρα"
[66]	Τούτω μέν γε ἄμφω τὸν	νοῦν	ἐπεστησάτην τῇ ἀπειρίᾳ, ὁ δὲ
[105]	ἀνάπηροι καὶ τυφλοὶ μὲν τὸν	νοῦν,	κωφοὶ δὲ τὴν σύνεσιν ὄντες
[63]	φαινόμενα καὶ ὄψει καταλαμβανόμενα προσκυ	νούντων.	Εἰ γὰρ καὶ μὴ ἀνθρώπινα
[72]	οὐρανῷ φωστὴρ καὶ πάντων πατήρ,	νοῦς	καὶ ψύχωσις τῷ ὅλῳ κύκλῳ,
[98]	λόγου ὁ ἄνθρωπος ἀληθινός, ὁ	νοῦς	ὁ ἐν ἀνθρώπῳ, ὁ κατ'
[90]	Σοφοκλέα τὰ ἐπίχειρα τῆς ἐκλογῆς,	νοῦς	φροῦδος, ὦτα ἀχρεῖα, φροντίδες κεναί,
[65]	πλάνης, ἀλλ' εἰς ἑτέραν κατολισθαί	νουσιν	ἀπάτην· ἀγάλματα μὲν θεῶν οὐ
[49]	ἐπιθυμία φόβον οὐκ ἔχουσα· καὶ	νύκτας	ἱερὰς τὰς Ἀντινόου προσκυνοῦσιν ἄνθρωποι
[33]	ὁ μετ' Ἀλκμήνης τοσαύτας ἡδυπαθήσας	νύκτας;	οὐδὲ γὰρ αἱ νύκτες αἱ
[33]	ἡδυπαθήσας νύκτας; οὐδὲ γὰρ αἱ	νύκτες	αἱ ἐννέα τῷ ἀκολάστῳ μακραί
[33]	τὰς δὲ πεντήκοντα Θεστίου θυγατέρας	νυκτὶ	διαφθείρας μιᾷ, μοιχὸς ὁμοῦ καὶ
[45]	δειλοί, τί κακὸν τόδε πάσχετε;	νυκτὶ	μὲν ὑμῶν εἰλύαται κεφαλαί. ~(Εἰ
[22]	τὸ φῶς· ἐπίτρεψον ἀποκρύψαι τῇ	νυκτὶ	τὰ μυστήρια· σκότει τετι μήσθω
[36]	τὸν παῖδα κατασφάξας τὸν αὑτοῦ	(Νύκτιμος	ὄνομα αὐτῷ) παραθείη ὄψον τῷ
[22]	δὴ μαντεύεται Ἡράκλειτος ὁ Ἐφέσιος;	Νυκτιπόλοις,	μάγοις, βάκχοις, λήναις, μύσταις" τούτοις
[13]	τὴν Ἀφροδίτην μαχλῶντα ὄργια ἐκ	νυκτὸς	ἡμέρᾳ παραδοῦναι τολμήσας, φιλοτιμούμενος θειάσαι
[22]	θεᾷ πρέποντα. Ἄξια μὲν οὖν	νυκτὸς	τὰ τελέσματα καὶ πυρὸς καὶ
[33]	ἀληθῶς, ὁ ἐκ μακρᾶς γεννώμενος	νυκτός,	τοὺς μὲν ἄθλους τοὺς δώδεκα
[27]	βροτοί; παύσασθε, μάταιοι, καλλίπετε σκοτίην	νυκτός,	φωτὸς δὲ λάβεσθε. (Ταῦτα ἡμῖν
[58]	Πᾶνας, ἀνὰ δὲ τὰς ὕλας	Νύμφας	τὰς ὀρειάδας καὶ τὰς ἁμαδρυάδας,
[33]	διαφθείρας μιᾷ, μοιχὸς ὁμοῦ καὶ	νυμφίος	τοσούτων γενόμενος παρθένων. Οὔκουν ἀπεικότως
[107]	ἄνδρες γυναικῶν οἱ μεμνημένοι τοῦ	νυμφίου,	ἀγαθοὶ δὲ οἰκετῶν δεσπόται οἱ
[65]	μοι Σαυρομάτας κατα λέγειν, οὓς	Νυμφόδωρος	ἐν Νομίμοις βαρβαρικοῖς τὸ πῦρ
[7]	καὶ εὐσεβῶς ζήσωμεν ἐν τῷ	νῦν	αἰῶνι, προσδεχόμενοι τὴν μακαρίαν ἐλπίδα
[28]	τὸν Μάγνητος. Πόσοι δὲ καὶ	νῦν	Ἀπόλλωνες, ἀναρίθμητοι θνητοὶ καὶ ἐπίκηροί
[49]	ἱερὰς τὰς Ἀντινόου προσκυνοῦσιν ἄνθρωποι	νῦν,	ἃς αἰσχρὰς ἠπίστατο (ὁ συναγρυπνήσας
[7]	θεὸς χορηγήσῃ. Ὃ δὲ οὐ	νῦν	γε πρῶτον ᾤκτειρεν ἡμᾶς τῆς
[121]	πρότε ρον μὲν εἰς Ἱερουσαλήμ,	νῦν	δὲ εἰσελαύνων οὐρανούς, (κάλλιστον θέαμα
[7]	τῆς πλάνης, ἀλλ' ἄνωθεν ἀρχῆθεν,	νῦν	δὲ ἤδη ἀπολλυμένους ἐπιφανεὶς περισέσωκεν.
[7]	ὁ κύριος, προμηνύων ἀρχῆθεν προφητικῶς,	νῦν	δὲ ἤδη καὶ ἐναργῶς εἰς
[7]	ἀπατεὼν ἄνωθεν μὲν τὴν Εὔαν,	νῦν	δὲ ἤδη καὶ τοὺς ἄλλους
[37]	τοιοῦτος ἦν, ὅτε ἄνθρωπος ἦν,	νῦν	δὲ ἤδη μοι δοκοῦσι (καὶ
[59]	περιούσιος, οἱ ποτὲ οὐ λαός,	νῦν	δὲ λαὸς τοῦ θεοῦ" οἱ
[44]	ἐπικεκλημένους} Ὑμεῖς δὲ ἀλλὰ κἂν	νῦν	δεισιδαιμονίας ἐκλάθεσθε, τοὺς τάφους τιμᾶν
[39]	Ἀλλ' οὖν γε Αἰγύπτιοι, ὧν	νῦν	δὴ ἐμνήσθην, κατὰ τὰς θρῃσκείας
[7]	θεῷ) καὶ τοῦ εὖ εἶναι	(νῦν	δὴ ἐπεφάνη ἀνθρώποις) αὐτὸς οὗτος
[80]	προσκυνήσεις καὶ αὐτῷ μόνῳ λατρεύσεις"	νῦν	δὴ οὖν σύνετε, ὦ ἄνθρωποι,
[37]	πολιτικώτερα τοῦ Φρυγίου βουκόλου. Ποῦ	νῦν	ἐκεῖνος ὁ ἀετός; Ποῦ δὲ
[7]	τὸ καινόν, ἡ ἐπιφάνεια ἡ	νῦν	ἐκλάμψασα ἐν ἡμῖν τοῦ ἐν
[8]	τοῦ ἀέρος, τοῦ πνεύματος τοῦ	νῦν	ἐνεργοῦντος ἐν τοῖς υἱοῖς τῆς
[113]	με ἡ ᾠδή. Ὡς μέχρι	νῦν	ἐπλανώμην (ζητῶν τὸν θεόν, ἐπεὶ
[37]	καίτοι πολλαὶ καὶ καλαὶ καὶ	νῦν	ἔτι γυναῖκες καὶ Λήδας εὐπρε
[68]	ἀνατείναντας τὰς χεῖρας ἐνταῦθα ὃν	νῦν	ἠέρα καλέομεν οἱ Ἕλληνες, πάντα
[20]	Τοῦτο τοῖς μυουμένοις ἀπαγορεύεται εἰσέτι	νῦν,	ἵνα μὴ δοκοῖεν οἱ τετελεσμένοι
[8]	τῷ κυρίῳ προσδράμωμεν, ὃς καὶ	νῦν	καὶ ἀεὶ προὔτρεπεν εἰς σωτηρίαν,
[9]	τὸν λόγον· ἀπίστοις δὲ εἰσέτι	νῦν	καὶ στεῖρα καὶ ἔρημος περιλείπεται.
[85]	Παῦλον, ἐπαγγελίαν ἔχουσα ζωῆς (τῆς	νῦν	καὶ τῆς μελλούσης. Πόσου, ὁμολογήσατε,
[54]	πεφυσημένοι, ἐπιψηφιζόμενοι τιμὰς ἑαυτοῖς ὑπερόγκους;	Νῦν	μὲν τὸν Μακεδόνα τὸν ἐκ
[112]	εὐεργεσίᾳ, νομοθεσίᾳ προφητείᾳ διδασκαλίᾳ, πάντα	νῦν	ὁ διδάσκαλος κατηχεῖ, καὶ τὸ
[6]	τε καὶ ἔστιν· ὅτι δὲ	νῦν	ὄνομα ἔλαβεν τὸ πάλαι καθωσιωμένον,
[48]	καθίδρυσεν ἐπὶ τῆς ἄκρας, ἣν	νῦν	Ῥακῶτιν καλοῦσιν, ἔνθα καὶ τὸ
[24]	Εἶα δή, ὦ Ἡράκλεις" εἶπεν·	νῦν	σοι ἤδη καιρός, ὥσπερ Εὐρυσθεῖ,
[7]	γοητεῦον καταδουλοῦται καὶ αἰκίζεται εἰσέτι	νῦν	τοὺς ἀνθρώπους, ἐμοὶ δοκεῖν, βαρβα
[27]	διὰ τὴν φιλανθρωπίαν τοῦ λόγου	νῦν	υἱοὶ γεγόναμεν τοῦ θεοῦ· ὑμῖν
[79]	ἔτι ὑμεῖς εἰδωλολάτραι; Ἀλλὰ κἂν	νῦν	φυλάξασθε τὰς ἀπειλάς· ὀλολύξει γὰρ
[42]	τὰς ἐν σταδίοις ἐνόπλους φιλονικίας,	νυνὶ	δὲ τὰς ἐν πολέμοις ἀναρίθμους
[22]	ἐπικάλυμμα ἡδονῆς νὺξ ἦν σιωπωμένη·	νυνὶ	δὲ τοῖς μυουμένοις πεῖρα τῆς
[83]	οἱ πρῶτοι τοῦ διαβόλου κεχωρισμένοι.	~Νυνὶ	δὲ τοσούτῳ τινές εἰσιν ἀθεώτεροι,
[42]	πρὸς δὲ καὶ ἀνθρωποκτονίας ἀπολαύοντες·	νυνὶ	μὲν τὰς ἐν σταδίοις ἐνόπλους
[113]	ὄντος ἕνεκα τῶν ἄλλων ἄστρων	νὺξ	ἂν ἦν τὰ πάντα" οὕτως
[114]	ὅσα μετείληφεν αὐτοῦ, ζῇ, ἡ	νὺξ	δὲ εὐλα βεῖται τὸ φῶς
[22]	τοῖς μυουμένοις πεῖρα τῆς ἀκρασίας	νύξ	ἐστι λαλουμένη, καὶ τὸ πῦρ
[22]	μὲν ἀνθρώποις σωφρονοῦσιν ἐπικάλυμμα ἡδονῆς	νὺξ	ἦν σιωπωμένη· νυνὶ δὲ τοῖς
[119]	δι' ὃν ὀφθαλμοὶ τυφλῶν ἀναβλέπουσιν·	νύξ	σε φεύξεται, πῦρ φοβηθήσεται, θάνατος
[76]	Διωνύσοιο τιθήνας σεῦε κατ' ἠγάθεον	Νυσήιον·	αἳ δ' ἅμα πᾶσαι θύσθλα
[19]	χαμαὶ ἐκ τῶν τοῦ Διο	νύσου	αἵματος σταγόνων βεβλαστηκέναι νομίζουσι τὰς
[47]	ἀνδριάντα καὶ τὸ τῆς Μου	νυχίας	Ἀρτέμιδος ξόανον ἐν Σικυῶνι. ~Καὶ
[115]	γὰρ ἀίδιος ἁμαρτία. Ἦ τέλεον	νωδοὶ	καὶ τυφλοὶ καθάπερ οἱ σπάλακες
[43]	ὑμεδαπῶν τούτων θεῶν, τῶν δαιμό	νων,	ἐπιδεῖξαι τὸν ἄνθρωπον, τοῦ Ἀπόλλωνος
[3]	τὴν πικρὰν τῶν τυραννούντων δαιμό	νων,	ὡς δὲ τὸν πρᾶον καὶ
[68]	τοῦτον, ἄνω που περὶ τὰ	νῶτα	τοῦ οὐρανοῦ ἐν τῇ ἰδίᾳ

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 26/02/2009