HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Clément d'Alexandrie, Discours aux gentils

Liste des contextes (ordre alphabétique)


ι  =  161 formes différentes pour 257 occurrences

α   β   γ   δ   ε   ζ   η   θ   ι   κ   λ   μ   ν   ξ   ο   π   ρ   ς   τ   υ   φ   χ   ψ   ω   

Paragraphes
[22]   τὰς λαμπάδας· ἐλέγχει σου τὸν  Ἴακχον   τὸ φῶς· ἐπίτρεψον ἀποκρύψαι τῇ
[62]   Δήμητρα καὶ Κόρην καὶ τὸν  Ἴακχον   τὸν μυστικὸν θεοὺς ὑπολάβοιμεν
[21]   πρέποντα τύπον· παῖς δ' ἦεν  Ἴακχος,   χειρί τέ μιν ῥίπτασκε γελῶν
[5]   ἐνεργουμένου ἐκεῖνος ᾄδων μόνον αὐτὸν  ἰάσατο.   Καλὸν κύριος ὄργανον ἔμπνουν
[33]   ἐπὶ Πηλεῖ Θέτις, ἐπὶ δὲ  Ἰασίωνι   Δημήτηρ καὶ ἐπὶ Ἀδώνιδι Φερέφαττα.
[79]   καὶ ζῆν ποιήσω· πατάξω κἀγὼ  ἰάσομαι,   καὶ οὐκ ἔστιν ὃς ἐξελεῖται
[109]   τὴν λειότητα τῆς ἡδονῆς προτιμῶντες,  ἰᾶται   δὲ ἡμᾶς καὶ ὑγιάζει τὰ
[91]   καὶ ζητεῖ τὸ πλάσμα καὶ  ἰᾶται   τὸ παράπτωμα καὶ διώκει τὸ
[53]   ἐγὼ πῦρ ἐλεγκτικὸν καὶ δεισιδαιμονίας  ἰατικόν·   εἰ βούλει παύσασθαι τῆς ἀνοίας,
[26]   καὶ Ἡρακλέα ἀλεξίκακον καὶ Ἀσκληπιὸν  ἰατρόν.   ~Αὗται μὲν αἱ ὀλισθηραί τε
[30]   ἐν Τήνῳ Ποσειδῶνά φησι τιμᾶσθαι  ἰατρόν,   Κρόνῳ δὲ ἐπικεῖσθαι Σικελίαν καὶ
[30]   κνῆμαι ῥώοντο ἀραιαί. ~Ἔχεις καὶ  ἰατρόν,   οὐχὶ χαλκέα μόνον ἐν θεοῖς·
[8]   ἀνθρώπων· ᾄδει δὲ ἄλλοις, καθάπερ  ἰατρὸς   ἀγαθὸς τῶν νοσούντων σωμάτων τὰ
[54]   αὐτοὺς ἐσέμνυνον, ὡς Μενεκράτης  ἰατρός,   Ζεὺς οὗτος ἐπικεκλημένος. Τί με
[30]   μόνον ἐν θεοῖς· δὲ  ἰατρὸς   φιλάργυρος ἦν, Ἀσκληπιὸς ὄνομα αὐτῷ.
[36]   τῷτραύματι παρεισάγων ὀξὺ καὶ μέγα  ἰάχουσαν   αὐτόν τε τὸν πολεμικώτατον Ἄρη
[65]   ὑπειλήφασιν ὥσπερ Ἕλληνες οὐδὲ μὴν  ἴβιδας   καὶ ἰχνεύμονας καθάπερ Αἰγύπτιοι, ἀλλὰ
[63]   ἂν εἴποιμι ὅσα ποιεῖ; Ὅλον  ἴδε   τὸν κόσμον, ἐκείνου ἔργον ἐστίν·
[88]   θέλων ζωήν, ἀγαπῶν ἡμέρας  ἰδεῖν   ἀγα θάς" Ἡμεῖς ἐσμεν, φήσομεν,
[71]   τὸν ἐπουράνιον καὶ ἀληθῆ ὀφθαλμοῖς  ἰδεῖν   θεὸν ἄμβροτον, ὃς πόλον οἰκεῖ;
[105]   οὐκ ἀγανακτεῖτε, οὐ τὸν οὐρανὸν  ἰδεῖν   καὶ τὸν τοῦ οὐρανοῦ ποιητὴν
[33]   αἱ θεαὶ διὰ σεμνότητα Ἀφροδίτην  (ἰδεῖν   μεμοιχευμένην. Αἳ δὲ ἀκολασταίνουσιν ἐμπαθέστερον
[10]   γενόμενος. (Σὺ δὲ εἰ ποθεῖς  ἰδεῖν   ὡς ἀληθῶς τὸν θεόν, καθαρσίων
[79]   θεὸς βουληθῇ διὰ Μωυσέως;  Ἴδετε   ἴδετε ὅτι ἐγώ εἰμι καὶ
[79]   θεὸς βουληθῇ διὰ Μωυσέως; Ἴδετε  ἴδετε   ὅτι ἐγώ εἰμι καὶ οὐκ
[88]   ὑπὲρ Χριστοῦ δεομένῳ. ~Γεύσασθε καὶ  ἴδετε   ὅτι χρηστὸς θεός.
[91]   ἀπολλύει δεισιδαιμονία καὶ σῴζει θεοσέβεια.  ~Ἰδέτω   τις ὑμῶν τοὺς παρὰ τοῖς
[57]   δείκνυσιν πυρά, κἂν γυμνὴν  ἴδῃ   τις ἀνάγραπτον γυναῖκα, (τὴν χρυσῆν"
[16]   οὑτοσὶ Ζεὺς τῇ Φερεφάττῃ, τῇ  ἰδίᾳ   θυγατρί, μετὰ τὴν μητέρα τὴν
[68]   νῶτα τοῦ οὐρανοῦ ἐν τῇ  ἰδίᾳ   καὶ οἰκείᾳ περιωπῇ ὄντως ὄντα
[84]   γεννώμενος, ζωὴν (χαρισάμενος ἀκτῖσιν  ἰδίαις.   Μὴ οὖν περιφρονείτω τις τοῦ
[99]   δημιουργήσαντά σε· υἱὸς (εἶ, τὸ  ἰδιαίτατον,   ἀναγνώρισον τὸν πατέρα. Σὺ δὲ
[106]   ἐκζητῶν τὸν θεὸν τὴν  ἰδίαν   πολυπραγμονεῖ σωτηρίαν· εὗρες τὸν θεόν,
[11]   ὅμως δ' οὖν διελήλεγκται τοῖς  ἰδίοις   (συνεκρεύσαντα μύθοις. Διήγησαι ἡμῖν καὶ
[103]   θεῷ· ἐπίγνωθί σου τὸν δεσπότην·  ἴδιον   εἶ πλάσμα τοῦ θεοῦ· τὸ
[100]   οἰκεῖον αὐτοῦ καὶ ἐξαίρετον καὶ  ἰδιωματικὸν   παρὰ τὰ ἄλλα ζῷα κατειλημμένοι,
[54]   γε βασιλεῖς μόνον, ἀλλὰ καὶ  ἰδιῶται   θείαις προσηγορίαις σφᾶς αὐτοὺς ἐσέμνυνον,
[62]   Σίβυλλαν οἳ ναοὺς πάντας ἀπαρνήσονται  ἰδόντες   καὶ βωμούς, εἰκαῖα λίθων ἱδρύματα
[79]   διὰ Ὠσηέ; Οὐκ ὀκνήσω λέγειν  ἰδού,   ἐγὼ στερεῶν βροντὴν καὶ κτίζων
[77]   τὸ ᾆσμα τὸ σωτήριον· οὗτος  ἰδοὺ   πάντ' ἐστὶ σαφής, ἀπλάνητος ὑπάρχει·
[116]   γὰρ λαλοῦντός σου ἐρεῖ" φησίν,  ἰδοὺ   πάρειμι. ~Ὢ τῆς ἁγίας καὶ
[119]   ἀπορ ρίψας πρὸς ἀλήθειαν χειραγωγοῦ·  ἰδού   σοι τὸ ξύλον ἐπερεί δεσθαι
[95]   προκρίνομεν, καὶ ζωὴν ἀντικαταλλασσόμενοι θανάτου;  (Ἰδοὺ   τέθεικα πρὸ προσώπου ὑμῶν" φησί,
[90]   ἐκλεξάμενος τὴν Ἱερουσαλήμ· οὐκ  ἰδοὺ   τοῦτο δαλὸς ἐξεσπασμένος ἐκ πυρός;
[77]   καὶ ζόφον αἰεί. Ἠελίου γλυκυδερκές,  ἰδού,   φάος ἔξοχα λάμπει. Γνῶτε δὲ
[62]   ἰδόντες καὶ βωμούς, εἰκαῖα λίθων  ἱδρύματα   κωφῶν, καὶ λίθινα ξόανα καὶ
[46]   ἀνθρώπων οἱ ἔτι παλαιότεροι ξύλα  ἱδρύοντο   περιφανῆ καὶ κίονας ἵστων ἐκ
[74]   θνητοὶ δὲ πολλοὶ καρδίᾳ πλανώμενοι  ἱδρυσάμεσθα   πημάτων παραψυχὴν θεῶν ἀγάλματ' ἐκ
[44]   μειράκιόν τι ἑλεῖν καὶ βωμὸν  ἱδρύσασθαι   ἐν Ἀκαδημίᾳ χαριστήριον ἐπιτελοῦς γενομένης
[117]   οἰκοδομήσας νεών, ἵνα ἐν ἀνθρώποις  ἱδρύσῃ   τὸν θεόν. (Ἅγνισον τὸν νεών,
[43]   δ' ὅτε τίς τε δράκοντα  ἰδὼν   παλίνορσος ἀπέστη οὔρεος ἐν βήσσῃς,
[77]   τάξει προδιηνυσμένων ἐπὶ τὰς προφητικὰς  ἰέναι   γραφάς· καὶ γὰρ οἱ χρησμοὶ
[112]   λόγος, ἡμᾶς ἐπ' ἀνθρωπίνην  ἰέναι   μὴ χρῆναι διδασκαλίαν ἔτι, Ἀθήνας
[87]   σωτηρίαν διὰ πίστεως ἐν Χριστῷ.  Ἱερὰ   γὰρ ὡς ἀληθῶς τὰ ἱεροποιοῦντα
[87]   Τιμόθεε, φησίν, ἀπὸ βρέφους  ἱερὰ   γράμματα οἶδας, τὰ δυνάμενά σε
[31]   ἀνὰ πάντα ἐκέλευσε τιμᾶσθαι τὰ  ἱερά.   Καὶ αἱ μὲν Μοῦσαι τοιαίδε·
[104]   γὰρ οἴου λίθους μὲν εἶναι  ἱερὰ   καὶ ξύλα καὶ ὄρνεα καὶ
[52]   οἳ δι' αἰσχροκέρδειαν ἐδῄωσαν τὰ  ἱερὰ   καὶ τὰ ἀναθήματα ἐσύλησαν
[49]   φόβον οὐκ ἔχουσα· καὶ νύκτας  ἱερὰς   τὰς Ἀντινόου προσκυνοῦσιν ἄνθρωποι νῦν,
[59]   γένος τὸ ἐκλεκτόν, τὸ βασίλειον  ἱεράτευμα,   ἔθνος ἅγιον, λαὸς περιούσιος, οἱ
[53]   Ἄργει νεὼν σὺν καὶ τῇ  ἱερείᾳ   κατέφλεξεν Χρυσίδι, καὶ τὸν ἐν
[75]   δὲ αὐτὸς κωμῳδιοποιὸς ἐν  Ἱερείᾳ   τῷ δράματι χαλεπαίνων πρὸς τὴν
[42]   γὰρ οὖν παρὰ τὸν τόπον  ἱερεῖον   γίνεται φόνος, οὐδ' εἰ
[42]   ὁδοῖς ἀποσφάττοι τὸν ἄνθρωπον, {ἱερὸν}  ἱερεῖον   ἐπιφη μίσας, ἀλλὰ φόνος ἐστὶ
[42]   καὶ Θεόπομπος ἦν Λακεδαιμονίων βασιλεύς,  ἱερεῖον   εὐγενές. (Ταῦροι δὲ τὸ ἔθνος,
[19]   φόνοι καὶ τάφοι) Οἱ δὲ  ἱερεῖς   οἱ τῶνδε, οὓς Ἀνακτοτελεστὰς οἷς
[78]   πάνσοφος, μᾶλλον δὲ ἐν  Ἱερεμίᾳ   τὸ ἅγιον πνεῦμα ἐπιδείκνυσι τὸν
[80]   τῇ ἰσχύι αὐτοῦ, ὥς φησιν  Ἱερεμίας,   ἀνώρθωσεν τὴν οἰκουμένην ἐν τῇ
[78]   χρήσει τῆς ἀληθείας ἐκβιαζόμενον φυγαδεύεται.  ~Ἱερεμίας   δὲ προφήτης πάνσοφος,
[29]   κύνας. Σκύθαι δὲ τοὺς ὄνους  ἱερεύοντες   μὴ παυέσθων, ὡς Ἀπολλόδωρός φησι
[12]   μαινόλην ὀργιάζουσι Βάκχοι ὠμοφαγίᾳ τὴν  ἱερομανίαν   ἄγοντες καὶ τελίσκουσι τὰς κρεονομίας
[54]   τοῦ ἵππου Ἀθήναζε εἰσιών, Καταιβάτου  ἱερόν   ἐστι Δημητρίου, βωμοὶ δὲ πανταχοῦ·
[42]   ἐν ὁδοῖς ἀποσφάττοι τὸν ἄνθρωπον,  {ἱερὸν}   ἱερεῖον ἐπιφη μίσας, ἀλλὰ φόνος
[74]   θεολογίαν, παλινῳδίαν ἀληθείας εἰσάγει, τὸν  ἱερὸν   ὄντως ὀψέ ποτε, ὅμως δ'
[39]   τοῦ Ἀπόλλωνος τοῦ Ἀκτίου τὸ  ἱερόν,   ταῖς μυίαις προθύεσθαι βοῦν. Οὐδὲ
[48]   Ῥακῶτιν καλοῦσιν, ἔνθα καὶ τὸ  ἱερὸν   τετίμηται τοῦ Σαράπιδος, γειτνιᾷ δὲ
[38]   ἄλλης Ἀρτέμιδος ἐν τῇ Λακωνικῇ  ἱερόν,   (ὥς φησι Σωσίβιος. Πολέμων δὲ
[87]   Ἱερὰ γὰρ ὡς ἀληθῶς τὰ  ἱεροποιοῦντα   καὶ θεοποιοῦντα γράμματα, ἐξ ὧν
[69]   καταλαμβάνεται ἀλήθεια. δὲ  ἱερὸς   ὄντως Μωυσῆς οὐκ ἔσται" φησίν,
[53]   τοῦ ἐν Ἀλεξανδρέων πόλει Σαράπιδος  ἱεροῦ.   Ἀθήνησι γὰρ τοῦ Διονύσου τοῦ
[2]   νόμος, καὶ λόγος κυρίου ἐξ  Ἱερου   σαλήμ" λόγος οὐράνιος, γνήσιος
[63]   σοφία θεϊκή· ἐντεῦθεν ὥσπερ ἐξ  ἱεροῦ   τινος ἀσύλου οὐδενὶ οὐκέτι ἀγώγιμος
[104]   δὲ μή" πολὺ δὲ τοὐναντίον  ἱεροὺς   μὲν ὄντως τοὺς ἀνθρώπους ὑπολαμβάνετε,
[121]   ᾐνίξατο, πρότε ρον μὲν εἰς  Ἱερουσαλήμ,   νῦν δὲ εἰσελαύνων οὐρανούς, (κάλλιστον
[90]   ἐν σοὶ ἐκλεξάμενος τὴν  Ἱερουσαλήμ·   οὐκ ἰδοὺ τοῦτο δαλὸς ἐξεσπασμένος
[22]   τὰ πάθη δᾳδουχούμενον. Ἀπόσβεσον,  ἱεροφάντα,   τὸ πῦρ· αἰδέσθητι, δᾳδοῦχε, τὰς
[120]   ἐποπ τεῦσαι, ἅγιος γίνομαι μυούμενος,  ἱεροφαντεῖ   δὲ κύριος καὶ τὸν
[25]   μένειν σπουδαστέον. Οὐχ ὁρᾷς τὸν  ἱεροφάντην   τῆς ἀληθείας Μωσέα προστάττοντα θλαδίαν
[74]   θεαταῖς παρεισήγαγεν. δὲ Θρᾴκιος  ἱεροφάντης   καὶ ποιητὴς ἅμα, τοῦ
[34]   διὰ τὴν ἐπονείδιστον τῆς ἀσελγείας  ἱεροφαντίαν.   ~Εἰκότως ἄρα οἱ τοιοίδε ὑμῶν
[74]   Ὀρφεύς, μετὰ τὴν τῶν ὀργίων  ἱεροφαντίαν   καὶ τῶν εἰδώλων τὴν θεολογίαν,
[20]   Εὐμολπιδῶν καὶ τὸ Κηρύκων τὸ  ἱεροφαντικὸν   δὴ (τοῦτο Ἀθήνησι γένος ἤνθησεν.
[123]   οὐδ' οἱ λόγοι παύσασθαί ποτε  ἱεροφαντοῦντες.   Ὑμῖν δὲ ἔτι τοῦτο περιλείπεται
[42]   Ἀρτέμιδί τις καὶ Διὶ ἐν  ἱερῷ   δῆθεν χωρίῳ μᾶλλον ὀργῇ
[45]   λέγει ἐν τῷ τῆς Ἀφροδίτης  ἱερῷ   Κινύραν τε καὶ τοὺς Κινύρου
[45]   τῷ Ἀπόλλωνος τοῦ Δηλίου ἐστὶν  ἱερῷ.   Λεάνδριος δὲ Κλέοχον (ἐν Μιλήτῳ
[45]   τῷ Μυνδίῳ, ἐν τῷ  ἱερῷ   τῆς Ἀρτέμιδος ἐν Μαγνησίᾳ κεκήδευται,
[39]   ἐπεφήμισαν. Ἡρακλείδης δὲ ἐν Κτίσεσιν  ἱερῶν   περὶ τὴν Ἀκαρνανίαν φησίν, ἔνθα
[87]   ὧν γραμμάτων καὶ συλλαβῶν τῶν  ἱερῶν   τὰς συγκειμένας γραφάς, τὰ συντάγματα,
[30]   αὐτὸς Ὅμηρος θνητὸν οἶδεν ἄνθρωπον,  Ἱερώνυμος   δὲ φιλόσοφος καὶ τὴν
[122]   μετὰ φρονήσεως" γενόμενον ὑπὸ Χριστοῦ  Ἰησοῦ   καὶ εἰς τοσοῦτον ὅμοιον ἤδη
[7]   μεγάλου θεοῦ καὶ (σωτῆρος ἡμῶν  Ἰησοῦ   Χριστοῦ. Τοῦτό ἐστι τὸ ᾆσμα
[120]   τοῦ θεοῦ λόγου. Ἀίδιος οὗτος  Ἰησοῦς,   εἷς μέγας ἀρχιερεὺς θεοῦ
[85]   ἄλλως (σωθῆναι, μὴ οὐχὶ ὡς  Ἰησοῦς   πεπιστευκότας. Φιλάνθρωπος δὲ ὢν
[86]   πέτραις, ἀθανασίας ὀλιγωροῦσιν, καθάπερ  Ἰθακήσιος   γέρων οὐ τῆς ἀληθείας καὶ
[34]   ποιμένι, ἥτις αὐτῶν δόξει καλή.  ~Ἴθι   δὴ καὶ τοὺς ἀγῶνας ἐν
[74]   λόγον θεῖον βλέψας τούτῳ προσέδρευε,  ἰθύνων   κραδίης νοερὸν κύτος· εὖ δ'
[42]   Ἀριστομένης γοῦν Μεσσήνιος τῷ  Ἰθωμήτῃ   Διὶ τριακοσίους ἀπέσφαξεν, τοσαύτας ὁμοῦ
[30]   Διοσκούρω ἐπικήρω ἐγενέσθην, εἴ τῳ  ἱκανὸς   πιστώσασθαι Ὅμηρος τὸ λελεγμένον· τοὺς
[48]   ἐπανελθόντα εἰς Αἴγυπτον ἐπαγαγέσθαι (τεχνίτας  ἱκανούς·   τὸν οὖν Ὄσιριν τὸν προπάτορα
[46]   ἀπεξέσθαι τῆς ὕλης. Ἀμέλει ἐν  Ἰκάρῳ   τῆς Ἀρτέμιδος τὸ ἄγαλμα ξύλον
[64]   δὲ οἱ Σαυρομάται, ὥς φησιν  Ἱκέσιος   ἐν τῷ Περὶ μυστηρίων, ἀκινάκην
[37]   μαντικός, ξένιος,  ἱκέσιος,   μειλίχιος, πανομφαῖος,
[15]   χάριν Βριμὼ προσα γορευθῆναι λέγεται,  ἱκετηρίαι   Διὸς καὶ πόμα χολῆς καὶ
[74]   βράδυνε, ἀλλὰ παλίμπλαγκτος στρέψας θεὸν  ἱλάσκοιο.   (Εἰ γὰρ καὶ τὰ μάλιστα
[73]   ἀεὶ πρῶτόν τε καὶ ὕστατον  ἱλάσκονται·   χαῖρε, πάτερ, μέγα θαῦμα, μέγ'
[115]   πομένῳ θεῷ, μάθωμεν αὐτόν, ἵνα  ἵλεως   ᾖ, ἀποδῶμεν καὶ μὴ δεομένῳ
[114]   ἀπὸ μικροῦ ἕως μεγάλου, καὶ  ἵλεως"   φησὶν θεός, ἔσομαι αὐτοῖς
[47]   Ὀδυσσεὺς ἱστοροῦνται μὲν ὑφελέσθαι ἀπὸ  Ἰλίου,   παρακαταθέσθαι δὲ Δημοφῶντι, ἐκ τῶν
[35]   προτέρου δεσπότου· τότε καὶ τὰ  Ἰλίου   τείχη (ἀνῳκοδομησάτην τῷ Φρυγί. Ὅμηρος
[86]   δὲ καὶ τοῦ ὄντως ὄντος  ἱμειρόμενοι   φωτός, ἀλλὰ τοῦ καπνοῦ. Θεοσέβεια
[45]   τῷ νεῲ τῆς Πολιάδος κεκήδευται;  Ἰμμάραδος   δὲ Εὐμόλπου καὶ Δαείρας
[21]   αὐτὰ τοῦ Ὀρφέως τὰ ἔπη,  ἵν'   ἔχῃς μάρτυρα τῆς ἀναισχυντίας τὸν
[53]   ἐρωμένης εἴδει παραπλήσιον πεποίηκεν αὐτήν,  ἵν'   ἔχοιεν οἱ δείλαιοι τὴν Πραξιτέλους
[5]   πνεῦμα, ναὸς διὰ τὸν λόγον,  ἵν'   μὲν κρέκῃ, τὸ δὲ
[27]   ὁποῖοί τινες καὶ εἴ τινες,  ἵν'   ἤδη ποτὲ τῆς πλάνης λήξητε,
[33]   ἄνδρας τοὺς ἑαυτῶν, οὕτω σώφρονας,  ἵν'   ὦσιν ὅμοιοι τοῖς θεοῖς τὰ
[7]   πᾶσιν ἀνθρώποις ἐπεφάνη, παιδεύουσα ἡμᾶς,  ἵνα   ἀρνησάμενοι τὴν ἀσέβειαν καὶ τὰς
[87]   πρὸς παιδείαν τὴν ἐν δικαιοσύνῃ,  ἵνα   ἄρτιος τοῦ θεοῦ
[33]   βίος ἀκρασίᾳ βραχὺς ἦν)  ἵνα   δὴ ἡμῖν τὸν ἀλεξίκακον (σπείρῃ
[8]   τοῦ θεοῦ ἄνθρωπος γενόμενος,  ἵνα   δὴ καὶ σὺ παρὰ ἀνθρώπου
[5]   διαφωνίαν εἰς τάξιν ἐνέτεινε συμφωνίας,  ἵνα   δὴ ὅλος κόσμος αὐτῷ
[106]   πτερόν (πτερῶσαι προῄρηται τοὺς γηγενεῖς)  ἵνα   δὴ τοὺς χηραμοὺς καταλίποντες οἰκήσητε
[82]   τὴν χάριν, ζηλώσας τὴν ἐλπίδα,  ἵνα   ἐκκλίνῃς (τὴν κρίσιν; Ἥκετε ἥκετε,
[61]   πλάσματος ἐλέγχει ἀπαράξαντες, πάντα ἀπιστεῖτε,  ἵνα   ἐκπαθαίνησθε· καὶ πιστεύετε μὲν τοῖς
[117]   ἐν ἀνθρώ ποις οἰκοδομήσας νεών,  ἵνα   ἐν ἀνθρώποις ἱδρύσῃ τὸν θεόν.
[96]   σωφρονήσητε· πιστεύσατε κἂν ὡς ὕβρει,  ἵνα   ζήσητε. Εἰ δὲ καὶ πείθεσθαι
[113]   καὶ μόνον ἐπάναγκές ἐστι ζῆν,  ἵνα   ζήσωμεν ἀεί· φιλοσοφία δέ,
[49]   τῷ νέῳ· τήρησον αὐτὸ καθαρόν,  ἵνα   καλόν. Βασιλεὺς τοῦ κάλλους
[118]   μέγα κῦδος Ἀχαιῶν, νῆα κατάστησον,  ἵνα   θειοτέρην ὄπ' ἀκούσῃς. (Ἐπαινεῖ σε,
[115]   προτρε πομένῳ θεῷ, μάθωμεν αὐτόν,  ἵνα   ἵλεως ᾖ, ἀποδῶμεν καὶ μὴ
[33]   ἐθιζόντων οἱ παῖδες ὑμῶν σέβειν,  ἵνα   καὶ ἄνδρες γενήσονται εἰκόνα πορνείας
[107]   ἔχεις τὴν ζωήν. ~Ζητήσωμεν οὖν,  ἵνα   καὶ ζήσωμεν. μισθὸς τῆς
[103]   μὴν θνητοί (οὐδὲ γὰρ αἰσθήσεως,  ἵνα   καὶ θανάτου, μετειλήφασιν) λίθινοι δὲ
[20]   τοῖς μυουμένοις ἀπαγορεύεται εἰσέτι νῦν,  ἵνα   μὴ δοκοῖεν οἱ τετελεσμένοι μιμεῖσθαι
[120]   ὑμᾶς πρὸς τὸ ἀρχέτυπον βούλομαι,  ἵνα   μοι (καὶ ὅμοιοι γένησθε. Χρίσω
[103]   Νιόβη τρόπον τινά, μᾶλλον δὲ  ἵνα   μυστικώτερον πρὸς ὑμᾶς ἀποφθέγξωμαι, γυναικὸς
[96]   ~Πιστεύσατε ἡμῖν κἂν ὡς μέθῃ,  ἵνα   σωφρονήσητε· πιστεύσατε κἂν ὡς ὕβρει,
[10]   τὸν πρόδρομον τοῦ Χριστοῦ καρπόν,  ἵνα   τῆς ἀληθείας τὸ φῶς,
[81]   Υἱοὶ ἀνθρώπων, ἕως πότε βαρυκάρδιοι;  Ἵνα   τί ἀγαπᾶτε ματαιότητα καὶ ζητεῖτε
[7]   ζῆν ἐδίδαξεν ἐπιφανεὶς ὡς διδάσκαλος,  (ἵνα   τὸ ἀεὶ ζῆν ὕστερον ὡς
[113]   θανάτῳ (τρεφόμενοι. Χωρήσωμεν τὸ φῶς,  ἵνα   χωρήσωμεν τὸν θεόν· χωρήσωμεν τὸ
[103]   πάθος νόσον φόβον  ἰνδάλλεσθαι   ὡς θεόν. Τρὶς γὰρ μύριοί
[47]   τὸν Ὀλύμπιον ἐξ ἄλλων ὀστῶν  Ἰνδικοῦ   θηρίου. Καὶ δὴ τὸν ἱστοροῦντα
[26]   ἀστέρας, καὶ προσεκύνησαν ἥλιον, ὡς  (Ἰνδοί,   καὶ σελήνην, ὡς Φρύγες· οἳ
[57]   συμφορᾶς, ἀπὸ τοῦ κρηδέμνου τὴν  Ἰνώ,   ἀπὸ τῆς τριαίνης τὸν Ποσειδῶ,
[4]   λίθοις πεπιστευκότων ἐθνῶν. Αὖθις οὖν  ἰοβόλους   τινὰς καὶ παλιμβόλους ὑποκριτὰς ἐφοδεύοντας
[106]   καὶ ἡμέτερον λόγον καὶ τὸν  ἰὸν   ἀποπτύσατε τὸν δηλητήριον, ὅπως ὅτι
[5]   τὴν Θρᾴκιον μουσικήν, τὴν παραπλήσιον  Ἰουβάλ,   κατὰ δὲ τὴν πάτριον τοῦ
[112]   μερίζεται· οὔτε βάρβαρός ἐστιν οὔτε  Ἰουδαῖος   οὔτε Ἕλλην, οὐκ ἄρρεν, οὐ
[64]   τὸ πῦρ, θεὸν ὑπειλή φατον  Ἵππασός   τε Μεταποντῖνος καὶ
[32]   τὴν Μελανίππην, τὴν Ἀλκυόνην, τὴν  Ἱπποθόην,   τὴν Χιόνην, τὰς ἄλλας τὰς
[57]   καὶ ἵπποις καλῶς γεγραμμέναις προσεχρεμέτισαν  ἵπποι.   Ἐρασθῆναι κόρην εἰκόνος λέγουσιν καὶ
[89]   ἀποβύσαντες τὰ ὦτα ἡμῖν, οἷον  ἵπποι   σκληραύχενες ἀφηνιάζοντες, τοὺς χαλινοὺς ἐνδακόντες,
[92]   τοῦντες ἐξίχνευσαν τὸν δεσπότην καὶ  ἵπποι   τὸν ἀναβάτην ἀποσεισάμενοι ἑνί που
[57]   σκιαγραφίας περιστερᾶς, προσέπτησαν πελειάδες καὶ  ἵπποις   καλῶς γεγραμμέναις προσεχρεμέτισαν ἵπποι. Ἐρασθῆναι
[36]   καὶ τὸν Ἡρακλέα πρὸς τῶν  Ἱπποκοωντιδῶν   κατὰ τῆς χειρὸς (οὐτασθῆναι λέγει.
[100]   πρὸς θεόν. Ὥσπερ οὖν τὸν  ἵππον   ἀροῦν οὐ βιαζόμεθα οὐδὲ τὸν
[57]   ἄνθρωπον ὡς ἀλήθεια. Ἕστηκεν  ἵππος   ἡσυχῇ, πελειὰς ἀτρεμής, ἀργὸν
[54]   καὶ ἔνθα μὲν ἀπέβη τοῦ  ἵππου   Ἀθήναζε εἰσιών, Καταιβάτου ἱερόν ἐστι
[55]   ἐποίησεν Μοῖρα καταφθίμενον. Εὖ γε,  Ἵππων,   ἐπιδεικνύεις ἡμῖν τὴν ἀνθρωπίνην πλάνην.
[55]   τὸν θάνατον τὸν ἑαυτοῦ·  Ἵππων   οὗτος ἐπιγραφῆναι ἐκέλευσεν τῷ μνήματι
[24]   τὸν Κύπριον καὶ Διαγόραν καὶ  Ἵππωνα   τὼ Μηλίω τόν τε Κυρηναῖον
[55]   σχήματα. ~Οὐ νέμεσις τοίνυν οὐδὲ  Ἵππωνι   ἀπαθανατίζοντι τὸν θάνατον τὸν ἑαυτοῦ·
[55]   γενέσθωσαν μαθηταί. Χρησμὸς οὗτός ἐστιν  Ἵππωνος·   νοήσωμεν αὐτόν. (Οἱ προσκυνούμενοι παρ'
[55]   τῷ ἑαυτοῦ τόδε τὸ ἐλεγεῖον·  Ἵππωνος   τόδε σῆμα, τὸν ἀθανάτοισι θεοῖσιν
[37]   ἀετός, οὐκ ἄνθρωπος ἐρωτικός· οὐχ  ἵπταται   θεός, οὐ παιδεραστεῖ, οὐ φιλεῖ,
[102]   ὡς οὐκ ἔστι θεὸς  ἶρις,   ἀλλὰ πάθη ἀέρων καὶ νεφῶν,
[29]   Καλλίμαχος, Φοῖβος Ὑπερβορέοισιν ὄνων ἐπιτέλλεται  ἱροῖς.   αὐτὸς δὲ ἀλλαχοῦ τέρπουσιν
[33]   ὦσιν ὅμοιοι τοῖς θεοῖς τὰ  ἴσα   ἐζηλω κότες· τούτους ἐθιζόντων οἱ
[8]   οὐχ ἁρπαγμὸν ἡγήσατο τὸ εἶναι  ἴσα   θεῷ· ἐκένωσεν δὲ ἑαυτόν"
[89]   πατρῴαν οὐσίαν, καὶ οὐχὶ τὴν  ἴσην,   ὡς παρειλήφαμεν, διαφυλάττομεν; Τί δὲ
[61]   ἀναισχυν τίας καθιερώσαντες οἴκοι, ἐπ'  ἴσης   ἐγγραφόμενοι τὰ Φιλαινίδος σχήματα ὡς
[114]   πάντα καθιππεύων δικαιοσύνης ἥλιος" ἐπ'  ἴσης   περιπολεῖ τὴν ἀνθρωπότητα, τὸν πατέρα
[34]   θάλαττα καὶ Μελικέρτην ὀδύρεται τὰ  Ἴσθμια·   Νεμέασι δὲ ἄλλο παιδίον Ἀρχέμορος
[34]   τὰς ἐπιτυμβίους ταυτασὶ πανηγύρεις καταλύσωμεν,  Ἴσθμιά   τε καὶ Νέμεα καὶ Πύθια
[34]   ὄφεως πανήγυρις καταγγέλλεται Πύθια·  Ἰσθμοῖ   δὲ σκύβαλον προσέπτυσεν ἐλεεινὸν
[50]   Αἰγύπτῳ κατενεχθήσεσθαί φησι καὶ ἐμπρησθήσεσθαι·  Ἶσι,   θεὰ τριτάλαινα, μένεις ἐπὶ χεύματα
[50]   τὸν οὐκέτι ναιετάοντα· (τὸν δὲ  Ἴσιδος   καὶ Σαράπιδος ἐν Αἰγύπτῳ κατενεχθήσεσθαί
[48]   εἰς Ἀλεξάνδρειαν μετὰ τιμῆς πανηγυρικῆς.  Ἰσίδωρος   μόνος παρὰ Σελευκέων τῶν πρὸς
[54]   μύθους τοὺς περὶ τῶν θεῶν,  ἰσοθέους   ἄνθρωποι κατασχηματίζοντες ἑαυτούς, ὑπὸ δόξης
[55]   τόδε σῆμα, τὸν ἀθανάτοισι θεοῖσιν  ἶσον   ἐποίησεν Μοῖρα καταφθίμενον. Εὖ γε,
[69]   μέτρον, μόνος ὄντως θεός,  ἴσος   ἀεὶ κατὰ τὰ αὐτὰ καὶ
[92]   τὴν φάτνην τοῦ κυρίου αὐτοῦ,  Ἰσραὴλ   δέ με οὐκ ἔγνω. Τί
[80]   θεσπέσιος παγκάλως ἀνακέκραγε Μωυσῆς· Ἄκουε  Ἰσραήλ·   κύριος θεός σου, κύριος
[50]   μέντοι καὶ πρὸ τῶν πυλῶν  ἱστάντες   αὐτοὺς ὡς ἐνεργεῖς; Ἑρμῆν προσκυνοῦσιν
[50]   θεὸν καὶ τὸν Ἀγυιέα θυρωρὸν  ἱστάντες.   Εἰ γὰρ ὡς ἀναισθήτους ὑβρίζουσιν,
[38]   τὸν Ἑλλήνων βασιλέαἈργύννου νεὼν Ἀφροδίτης  ἵστασθαι   ἐπ' Ἀργύννῳ τῷ (ἐρωμένῳ. Ἄρτεμιν
[50]   αὐτοὺς μετέχειν οἴονται, τί τούτους  (ἱστᾶσι   θυρωρούς; ~Ῥωμαῖοι δὲ τὰ μέγιστα
[105]   τῇ (σωτηρίᾳ συνάψαντες· ἐμποδὼν γὰρ  ἵσταται   οὐδὲν τῷ σπεύδοντι πρὸς γνῶσιν
[90]   ἀχρεῖα, φροντίδες κεναί, καὶ οὐκ  ἴστε   ὡς παντὸς μᾶλλον τοῦτο ἀληθές,
[54]   οὗτος τὴν ἐπιστήμην γεγονώς, ὡς  ἱστορεῖ   Ἄριστος Σαλαμίνιος, αὑτὸν κατεσχημάτιζεν
[57]   τῷ ἀγάλματι, καὶ τοῦτο Φιλοστέφανος  ἱστορεῖ·   Ἀφροδίτη δὲ ἄλλη ἐν Κνίδῳ
[42]   (ἐπὶ σκηνῆς τραγῳδεῖ. Μόνιμος δ'  ἱστορεῖ   ἐν τῇ Τῶν Θαυμα σίων
[42]   τῇ Ταυροπόλῳ Ἀρτέμιδι ἄνθρωπον ὁλοκαυτεῖν  (ἱστορεῖ.   Ἐρεχθεὺς δὲ Ἀττικὸς καὶ
[65]   Νομίμοις βαρβαρικοῖς τὸ πῦρ σέβειν  ἱστορεῖ,   τοὺς Πέρσας καὶ τοὺς
[36]   καὶ τὸν Ἥλιον {Αὐγέαν} Πανύασσις  ἱστορεῖ.   Ἤδη δὲ καὶ τὴν Ἥραν
[47]   Εὐκλείδου πεποιῆσθαι Ὀλύμπιχος (ἐν Σαμιακοῖς  ἱστορεῖ.   Μὴ οὖν ἀμφιβάλλετε, εἰ τῶν
[57]   καὶ μίγνυται τῇ λίθῳ· Ποσίδιππος  ἱστορεῖ,   μὲν πρότερος ἐν τῷ
[39]   τοὺς ἀμφὶ τὴν Τρωάδα κατοικοῦντας  ἱστορεῖ   τοὺς ἐπιχωρίους μῦς οὓς σμίνθους
[36]   καὶ τὴν Ἥραν τὴν ζυγίαν  ἱστορεῖ   ὑπὸ τοῦ αὐτοῦ Ἡρακλέους
[38]   Δία ἐν Σπάρτῃ τιμᾶσθαι Στάφυλος  ἱστορεῖ·   Φανοκλῆς δὲ ἐν Ἔρωσιν
[42]   Δωρόθεος ἐν τῇ τετάρτῃ (Ἰταλικῶν  ἱστορεῖ.   Φιλάνθρωποί γε ἐκ τούτων καταφαίνονται
[35]   ἄλλους παμπόλλους ἀνθρώποις λατρεῦσαι θεοὺς  ἱστορεῖ   ὧδέ πως γράφων· τλῆ μὲν
[30]   νεώτερος ἐν τρισὶ τραγῳδίαις  ἱστορεῖτον   τοῖν Διοσκούροιν πέρι· ἀνθρώπω τινὲ
[31]   μὲν Μοῦσαι τοιαίδε· δὲ  ἱστορία   παρὰ Μυρσίλῳ τῷ Λεσβίῳ. ~Ἀκούετε
[45]   Ἀντίοχος ἐν τῷ ἐνάτῳ τῶν  Ἱστοριῶν.   Τί δὲ Ἐριχθόνιος; Οὐχὶ ἐν
[47]   Ἰνδικοῦ θηρίου. Καὶ δὴ τὸν  ἱστοροῦντα   Διονύσιον ἐν τῷ πέμπτῳ μέρει
[47]   Κάλως δὲ τὴν μέσην αὐταῖν·  ἱστοροῦντα   ἔχω σοι Πολέμωνα δεικνύναι (ἐν
[47]   καλούμενον, Διομήδης καὶ Ὀδυσσεὺς  ἱστοροῦνται   μὲν ὑφελέσθαι ἀπὸ Ἰλίου, παρακαταθέσθαι
[39]   Τί δὲ πάλιν Θετταλοί; Μύρμηκας  ἱστοροῦνται   σέβειν, ἐπεὶ τὸν Δία μεμαθήκασιν
[45]   καὶ τοῦτον Τελμισσέως τοῦ (μάντεως  ἱστοροῦσιν.   Πτολεμαῖος δὲ τοῦ Ἀγησάρχου
[48]   Σάραπιν; Οἳ μὲν γὰρ αὐτὸν  ἱστοροῦσιν   χαριστήριον ὑπὸ Σινωπέων Πτολεμαίῳ τῷ
[46]   ξύλα ἱδρύοντο περιφανῆ καὶ κίονας  ἵστων   ἐκ λίθων· δὴ καὶ
[80]   ποιήσας τὴν γῆν ἐν τῇ  ἰσχύι   αὐτοῦ, ὥς φησιν Ἱερεμίας, ἀνώρθωσεν
[4]   τὸ ᾆσμα τὸ καινὸν ὅσον  ἴσχυσεν·   ἀνθρώπους ἐκ λίθων καὶ ἀνθρώπους
[57]   ἐν τῷ περὶ Κνίδου. Τοσοῦτον  ἴσχυσεν   ἀπατῆσαι τέχνη προαγωγὸς ἀνθρώποις ἐρωτικοῖς
[111]   πατρὸς ᾐσχύνετο τὸν θεόν. Οἷον  ἴσχυσεν   ἡδονή· δι' ἁπλότητα λελυμένος
[56]   εὐτεκνίαν, ἣν (οὐδ' αὑτῷ παρασχεῖν  ἴσχυσεν;   Οἴμοι τῆς ἀθεότητος· τὴν ἀκήρατον
[33]   μὲν ἄρρενες αὐτοῖς τῶν θεῶν  ἴσως   μόνοι ᾄττουσι περὶ τὰ ἀφροδίσια·
[40]   φυλάττουσιν, Ἀσκραῖε, μὴ ἁμαρτάνειν δὲ  ἴσως,   οἱ ἁμαρτιῶν δῆτα οὐ πεπειραμένοι.
[42]   ὡς Δωρόθεος ἐν τῇ τετάρτῃ  (Ἰταλικῶν   ἱστορεῖ. Φιλάνθρωποί γε ἐκ τούτων
[57]   ἀψύχοις τὰς τῆς ψυχῆς ἐλπίδας.  ~Ἰτέον   οὖν ὡς ἔνι μάλιστα ἐγγυτάτω
[73]   καὶ σμικρὸν διαθρεῖν ἀλήθειαν δυναμένῳ.  ~(Ἴτω   δὲ ἡμῖν (οὐ γὰρ αὐταρκεῖ
[108]   κολάκων γένη, οὐ δεισιδαι μονοῦσιν  ἰχθύες,   οὐκ εἰδωλολατρεῖ τὰ ὄρνεα, ἕνα
[1]   τέχνῃ τῇ μουσικῇ μὲν  ἰχθὺν   δελεάσας, δὲ Θήβας τειχίσας.
[39]   φερώνυμον τῆς χώρας αὐτῶν ὁμοίως  ἰχθύν,   ἔτι γε μὴν Ἡρακλεοπολῖται ἰχνεύμονα,
[39]   δὲ αὐτῶν Συηνῖται φάγρον τὸν  ἰχθύν,   μαιώτην δὲ (ἄλλος οὗτος ἰχθύς)
[39]   ἰχθύν, μαιώτην δὲ (ἄλλος οὗτος  ἰχθύς)   οἱ τὴν Ἐλεφαντίνην οἰκοῦν τες,
[39]   τὰς περιστεράς, οἳ δὲ τοὺς  ἰχθῦς   οὕτω σέβουσι περιττῶς ὡς Ἠλεῖοι
[39]   ἰχθύν, ἔτι γε μὴν Ἡρακλεοπολῖται  ἰχνεύμονα,   Σαῗ ται δὲ καὶ Θηβαῖοι
[65]   Ἕλληνες οὐδὲ μὴν ἴβιδας καὶ  ἰχνεύμονας   καθάπερ Αἰγύπτιοι, ἀλλὰ πῦρ τε
[92]   καὶ ἀκηράτου μεταλαμβάνειν πηγῆς, κατ'  ἴχνος   ἐκείνης τῆς φωτεινῆς ἀεροβατοῦντα νεφέλης,
[36]   τῶν αἱμάτων, σῆψις γὰρ αἵματος  ἰχὼρ   νοεῖται. Ἀνάγκη τοίνυν θεραπείας καὶ
[36]   τραύματα, καὶ αἵματα· οἱ γὰρ  ἰχῶρες   οἱ ποιητικοὶ εἰδεχθέστεροι καὶ τῶν
[59]   τοῦ θεοῦ" οἱ κατὰ τὸν  Ἰωάννην   οὐκ ὄντες ἐκ τῶν κάτω"
[9]   σωτηρίαν; γὰρ οὐχὶ καὶ  Ἰωάννης   ἐπὶ σωτηρίαν παρακαλεῖ καὶ τὸ
[9]   ποιεῖτε τὰς ὁδοὺς κυρίου" Πρόδρομος  Ἰωάννης   καὶ φωνὴ πρόδρομος τοῦ
[9]   Ἡμῖν εὐηγγελίζετο ἄγγελος, ἡμᾶς προὔτρεπεν  Ἰωάννης   (νοῆσαι τὸν γεωργόν, ζητῆσαι τὸν
[10]   καὶ ἔρημος περιλείπεται. ~Ὁ μὲν  Ἰωάννης,   κῆρυξ τοῦ λόγου, ταύτῃ
[9]   κυρίου, στεῖραν εὐαγγελιζομένη γυναῖκα, ὡς  Ἰωάννης   τὴν ἔρημον. Διὰ ταύτην τοίνυν
[85]   εὐθείας ποιεῖν καὶ εὐτρεπίζειν παρήγγειλεν  Ἰωάννης,   τούτοις δὴ (προσώχθισεν θεὸς
[9]   ἐρήμῳ βοῶσα. Τίς οὖν ἔστιν  Ἰωάννης;   Ὡς τύπῳ λαβεῖν, ἐξέστω εἰπεῖν,
[9]   κυρίου φωναὶ δύο, ἀγγέλου καὶ  Ἰωάννου,   αἰνίσσονταί μοι τὴν ἐναποκειμένην σωτηρίαν,
[118]   πανδήμῳ τερπόμενον μουσικῇ. δεῦρ' ἄγ'  ἰών,   πολύαιν' Ὀδυσεῦ, μέγα κῦδος Ἀχαιῶν,
[76]   βαρβάρῳ μαθεῖν. (Ἥδη δὲ ἐν  Ἴωνι   τῷ δράματι γυμνῇ τῇ κεφαλῇ
[112]   ἄλλην Ἑλλάδα, πρὸς δὲ καὶ  Ἰωνίαν   πολυπραγμονοῦντας. Εἰ γὰρ ἡμῖν




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 26/02/2009