Paragraphes |
[78] |
διον
δὲ
ἡ
γῆ"
ὃς
|
ἐὰν |
ἀνοίξῃ
τὸν
οὐρανόν,
τρόμος
σε |
[56] |
ἐστίν,
λίθος
ἐστίν,
γῆ
ἐστιν,
|
ἐὰν |
ἄνωθεν
νοήσῃς,
μορφὴν
παρὰ
τοῦ |
[94] |
γῆ,
ἔστι
δὲ
καὶ
σή,
|
ἐὰν |
(ἀπολάβῃς
τὸν
θεόν.
Ὅθεν
ἡ |
[95] |
ὡς
πατὴρ
πείθεσθαι
τῷ
θεῷ.
|
Ἐὰν |
γὰρ
ἀκούσητέ
μου"
φησί,
καὶ |
[80] |
Πότε
δὲ
ἐξ
ὕπνου
ἐγερθήσῃ;
|
Ἐὰν |
δὲ
ἄοκνος
ᾖς,
ἥξει
σοι |
[95] |
γῆς
φάγεσθε,
ὑπακοῆς
ἡ
χάρις·
|
ἐὰν |
δὲ
μὴ
ὑπακούσητέ
μου
μηδὲ |
[118] |
(Παράπλει
τὴν
ᾠδήν,
θάνατον
ἐργάζεται·
|
ἐὰν |
ἐθέλῃς
μόνον,
νενίκηκας
τὴν
ἀπώλειαν |
[99] |
θεὸν
τὴν
προαίρεσιν
ἐσχηκότων·
ὑμῶν,
|
ἐὰν |
ἐθελήσητε
πιστεῦσαι
μόνον
καὶ
τῇ |
[33] |
νεῦμα
περιάπτεις
αὐτῷ
τετιμημένον.
Ἀλλ'
|
ἐὰν |
ἐπιδείξῃς
μόνον,
ἄνθρωπε,
τὸν
κεστόν, |
[99] |
βασιλεία
τῶν
οὐρανῶν"
Ὑμῶν
ἐστιν,
|
ἐὰν |
θελήσητε,
τῶν
πρὸς
τὸν
θεὸν |
[8] |
φόβου·
ἐὰν
ὑπακούσῃς,
τὸ
φῶς,
|
ἐὰν |
παρακούσῃς,
τὸ
πῦρ.
Ἐπειδὴ
δὲ |
[84] |
τῆς
ἐπαγγελίας
αὐτοῦ
ἡ
χάρις,
|
ἐὰν |
σήμερον
τῆς
φωνῆς
αὐτοῦ
ἀκούσωμεν· |
[84] |
γάρ
που
ἡ
γραφή·
σήμερον
|
ἐὰν |
τῆς
φωνῆς
αὐτοῦ
ἀκούσητε,
μὴ |
[8] |
δεῖγμα
ὁμοῦ
χάριτος
καὶ
φόβου·
|
ἐὰν |
ὑπακούσῃς,
τὸ
φῶς,
ἐὰν
παρακούσῃς, |
[118] |
τῶν
Ἑλλήνων
ἡ
πόρνη
σφετερίζεται·
|
ἔασον |
αὐτὴν
ἐπινέμεσθαι
τοὺς
νεκρούς,
πνεῦμά |
[58] |
ὑπηρέτας
δαίμονας
αὐχοῦσιν,
οἰκέτας
αὐτοὺς
|
ἑαυτοῖς |
καταγράψαντες,
τοὺς
κατηναγκασμένους
δούλους
ταῖς |
[54] |
ὑπὸ
δόξης
πεφυσημένοι,
ἐπιψηφιζόμενοι
τιμὰς
|
ἑαυτοῖς |
ὑπερόγκους;
Νῦν
μὲν
τὸν
Μακεδόνα |
[79] |
αἰῶνα.
~Τί
δὲ
ὅταν
πάλιν
|
ἑαυτὸν |
δεικνύναι
ὁ
θεὸς
βουληθῇ
διὰ |
[15] |
τῆς
βιαίας
συμπλοκῆς
ἐκτιννύων,
ὡς
|
ἑαυτὸν |
δῆθεν
ἐκτεμών.
(Τὰ
σύμβολα
τῆς |
[8] |
εἶναι
ἴσα
θεῷ·
ἐκένωσεν
δὲ
|
ἑαυτόν" |
ὁ
φιλοικτίρμων
θεός,
σῶσαι
τὸν |
[5] |
ἄνθρωπον
ἐξειργάσατο
κατ'
εἰκόνα
τὴν
|
ἑαυτοῦ· |
ἀμέλει
καὶ
αὐτὸς
ὄργανόν
ἐστι |
[84] |
τοῦ
λόγου,
μὴ
λάθῃ
καταφρονῶν
|
ἑαυτοῦ. |
Λέγει
γάρ
που
ἡ
γραφή· |
[55] |
Ἵππωνι
ἀπαθανατίζοντι
τὸν
θάνατον
τὸν
|
ἑαυτοῦ· |
ὁ
Ἵππων
οὗτος
ἐπιγραφῆναι
ἐκέλευσεν |
[116] |
ἄρα
τοὺς
εἰρηνικοὺς
στρατιώτας
τοὺς
|
ἑαυτοῦ; |
Συνήγαγε
μὲν
οὖν,
ὦ
ἄνθρωπε, |
[24] |
{Ἀνάχαρσις}
Οὗτος
τὸν
πολίτην
τὸν
|
ἑαυτοῦ, |
τὴν
παρὰ
Κυζικηνοῖς
Μητρὸς
τῶν |
[55] |
ἐπιγραφῆναι
ἐκέλευσεν
τῷ
μνήματι
τῷ
|
ἑαυτοῦ |
τόδε
τὸ
ἐλεγεῖον·
Ἵππωνος
τόδε |
[72] |
τεταγμένον,
δίκαιον,
ὅσιον,
εὐσεβές,
κρατοῦν
|
ἑαυτοῦ, |
χρήσιμον,
καλόν,
δέον,
αὐστηρόν,
αὐθέκαστον, |
[83] |
πώρωσιν
τῆς
καρδίας
αὐτῶν·
οἵτινες
|
ἑαυτοὺς |
παρέδωκαν
ἀπηλγηκότες
τῇ
ἀσελγείᾳ
εἰς |
[54] |
τῶν
θεῶν,
ἰσοθέους
ἄνθρωποι
κατασχηματίζοντες
|
ἑαυτούς, |
ὑπὸ
δόξης
πεφυσημένοι,
ἐπιψηφιζόμενοι
τιμὰς |
[33] |
εὐχέσθων
εἶναι
τοὺς
ἄνδρας
τοὺς
|
ἑαυτῶν, |
οὕτω
σώφρονας,
ἵν'
ὦσιν
ὅμοιοι |
[67] |
οἷς
μηδὲ
τοὺς
παῖδας
τοὺς
|
ἑαυτῶν, |
τοῦτο
δὴ
τὸ
λεγόμενον,
κλαυθμυριζομένους |
[31] |
Ὁ
δὲ
Μάκαρ
Λεσβίων
μὲν
|
ἐβασίλευεν, |
διεφέρετο
δὲ
ἀεὶ
πρὸς
τὴν |
[54] |
Ποντι
κὸς
Διόνυσος
καὶ
αὐτός·
|
ἐβούλετο |
δὲ
καὶ
Ἀλέξανδρος
Ἄμμωνος
υἱὸς |
[9] |
διὰ
ἀπείθειαν
ἡ
πολύπαις
ἀνέκαθεν
|
Ἑβραία |
γυνή,
ἡ
στεῖρα
τὸν
ἄνδρα |
[103] |
πρὸς
ὑμᾶς
ἀποφθέγξωμαι,
γυναικὸς
τῆς
|
Ἑβραίας |
δίκην
(Λὼτ
ἐκάλουν
αὐτὴν
οἱ |
[8] |
ἀκολουθούσης
χάριτι
φιλανθρωπίας
(θεραπαίνης
δίκην
|
Ἑβραίοις |
νεφέλης.
Τούτῳ
μὲν
δὴ
τῷ |
[80] |
μυστήρια
καὶ
ῥήσεις
ἐκ
παιδὸς
|
Ἑβραίου |
σεσοφισμένου;
Κύριος
ἔκτισέν
με
ἀρχὴν |
[71] |
δηλαδὴ
(παρὰ
τῆς
προφήτιδος
τῆς
|
Ἑβραίων |
θεσπιζούσης
ὧδέ
πως;
Τίς
γὰρ |
[70] |
θεοῦ
παρ'
αὐτῶν
ὠφέλησαι
τῶν
|
Ἑβραίων, |
(οἵτινες
οὐκ
ἀπάτῃσι
κεναῖς,
οὐδὲ |
[85] |
αἰνιγματωδῶς
ἀπειλήφασιν
οἱ
παλαιοὶ
τῶν
|
Ἑβραίων |
πλανῆται·
οὐ
γὰρ
εἰσελθεῖν
εἰς |
[12] |
γοῦν
κατὰ
τὴν
ἀκριβῆ
τῶν
|
Ἑβραίων |
φωνὴν
ὄνομα
τὸ
Ἕυια
δασυνόμενον |
[11] |
παρὰ
τοῖς
πολλοῖς
τετιμη
μένους
|
ἐγγαστριμύθους· |
ναὶ
μὴν
ἄδυτα
Αἰγυπτίων
καὶ |
[78] |
πνεῦμα
ἐπιδείκνυσι
τὸν
θεόν.
Θεὸς
|
ἐγγίζων |
ἐγώ
εἰμι"
φησί,
καὶ
οὐχὶ |
[60] |
φόβον
οἴκοι
τοὺς
τῶν
δαιμόνων
|
ἐγγρά |
φονται
πασχητιασμούς.
Πινακίοις
γοῦν
τισὶ |
[107] |
ἢ
ἐν
σώφρονι
ψυχῇ
δικαιοσύνην
|
ἐγγραπτέον; |
Ποῦ
ἀγάπην;
(αἰδῶ
δὲ
ποῦ; |
[82] |
τῷ
ξένῳ;
Ἀλλ'
ὅταν,
οἶμαι,
|
ἐγγραφῇ |
καὶ
πολιτευθῇ
καὶ
τὸν
πατέρα |
[61] |
τίας
καθιερώσαντες
οἴκοι,
ἐπ'
ἴσης
|
ἐγγραφόμενοι |
τὰ
Φιλαινίδος
σχήματα
ὡς
τὰ |
[108] |
καὶ
ἅγιοι
λόγοι
ἐν
αὐταῖς
|
ἐγγραφόμενοι |
ταῖς
καρδίαις·
ἀγαπήσεις
τὸν
πλησίον |
[38] |
μετὰ
τῶν
ἀμφὶ
τὸν
Ἡρακλέα
|
ἐγγράφουσι. |
Ἐῶ
δὲ
Ἀργείους
καὶ
Λάκωνας> |
[88] |
οὖν
οἱ
μακράν,
ἀκούσατε
οἱ
|
ἐγγύς" |
οὐκ
ἀπεκρύβη
τινὰς
ὁ
λόγος· |
[109] |
οὐδὲ
ἀδύνατος
λαβεῖν,
ἀλλ'
ἔστιν
|
ἐγγυτάτω |
ἔνοικος
ἡμῶν,
ᾗ
φησιν
αἰνιττόμενος |
[57] |
~Ἰτέον
οὖν
ὡς
ἔνι
μάλιστα
|
ἐγγυτάτω |
τῶν
ἀγαλμάτων,
ὡς
οἰκεία
ἡ |
[71] |
καὶ
αὐτὸς
περὶ
τῆς
ἀληθείας
|
ἐγεγράφει |
τι
μαρτυρῶν
ὡς
Σωκράτης,
εἰ |
[4] |
θεὸς
ἐκ
τῶν
λίθων
τούτων
|
ἐγεῖραι |
τέκνα
τῷ
Ἀβραάμ"
Ὃς
κατελεήσας |
[84] |
σκότους
αὐτοῦ
τοὺς
πεπλανημένους
(διανίστησιν·
|
ἔγειρε, |
φησίν,
ὁ
καθεύδων
καὶ
ἀνάστα |
[114] |
λαοὺς
δ'
ἐπὶ
ἔργον"
ἀγαθὸν
|
ἐγείρων, |
μιμνῄσκων
βιότοιο"
ἀληθινοῦ,
καὶ
τὸν |
[47] |
φησι
Πολέμων
ἔν
τινι
(ἐπιστολῇ.
|
Ἐγενέσθην |
δὲ
καὶ
ἄλλω
τινὲ
δύο |
[30] |
τινὲ
τούτω
τὼ
Διοσκούρω
ἐπικήρω
|
ἐγενέσθην, |
εἴ
τῳ
ἱκανὸς
πιστώσασθαι
Ὅμηρος |
[12] |
δὲ
καὶ
Κόρη
δρᾶμα
ἤδη
|
ἐγενέσθην |
μυστικόν,
καὶ
τὴν
πλάνην
καὶ |
[46] |
δὲ
ἐπὶ
Προκλέους
ἄρχοντος
ἀνδριαντοειδὲς
|
ἐγένετο. |
Ἐπεὶ
δὲ
ἀνθρώποις
ἀπεικονίζεσθαι
τὰ |
[80] |
κατάκεισαι;
Πότε
δὲ
ἐξ
ὕπνου
|
ἐγερθήσῃ; |
Ἐὰν
δὲ
ἄοκνος
ᾖς,
ἥξει |
[33] |
μετῆλθεν
ἐπὶ
Κινύραν
καὶ
Ἀγχίσην
|
ἔγημεν |
καὶ
Φαέθοντα
ἐλόχα
καὶ
ἤρα |
[40] |
δευτέρᾳ
ταύτῃ,
ὡς
ὑμεῖς
φατέ,
|
ἐγκαταλεγόμενοι |
τάξει.
Εἰ
γὰρ
οὖν
(δαίμονες, |
[13] |
πατέρας,
σπέρμα
κακίας
καὶ
φθορᾶς
|
ἐγκαταφυτεύσαντας |
τῷ
βίῳ
τὰ
μυστήρια.
~Ἤδη |
[90] |
οὖν
ἔτι
τοῖς
ἀνθρώποις
ὄρεξις
|
ἔγκειται |
θανάτου
ἑκουσίου;
Τί
δὲ
τῷ |
[2] |
καὶ
ἀληθινὸν
φάρμα
κον
πειθοῦς
|
ἐγκέκραται |
τῷ
ᾄσματι.
~Ἐμοὶ
μὲν
οὖν |
[12] |
ἀληθείας
λόγον
τὴν
γοητείαν
τὴν
|
ἐγκεκρυμμένην |
αὐτοῖς
καὶ
αὐτούς
γε
τοὺς |
[115] |
γνώσεως
αἱ
ἀκτῖνες
ἀνατειλάτωσαν
τὸν
|
ἐγκεκρυμμένον |
ἔνδον
ἐκφαίνουσαι
καὶ
ἀποστίλβουσαι
ἄνθρω |
[120] |
ὑπὲρ
ἀνθρώπων
εὔχεται
καὶ
ἀνθρώποις
|
ἐγκελεύεται |
κέκλυτε,
μυρία
φῦλα"
μᾶλλον
δὲ |
[115] |
προστάττοντος
ἤπια
καὶ
τῷ
παιδὶ
|
(ἐγκελευομένου |
τὰ
σωτήρια.
Ὁ
δὲ
πειθόμενος |
[107] |
ᾧ
τὰ
λόγια
τῆς
ἀληθείας
|
ἐγκεχάρακται. |
Ποῦ
γὰρ
ἀλλαχόθι
ἢ
ἐν |
[93] |
εἰς
φρόνησιν,
ἐξ
ἀκρασίας
εἰς
|
ἐγκράτειαν, |
ἐξ
ἀδικίας
εἰς
δικαιοσύνην,
ἐξ |
[10] |
δικαιοσύνην
δὲ
ἀναδησάμενος
καὶ
τῆς
|
ἐγκρατείας |
τὰ
πέταλα
περιθέμενος
πολυπραγμόνει
Χριστόν· |
[108] |
ἀφίκεσθε
(πρὸς
θεοσέβειαν·
παῖδας
ἀκάκους
|
ἐγκρινεῖ |
θεός.
Ὁ
μὲν
οὖν
Ἀθηναῖος |
[12] |
τοῦ
βίου
τοῖς
τῆς
ἀληθείας
|
ἐγκυκλήσω |
θεαταῖς.
(Διόνυσον
μαινόλην
ὀργιάζουσι
Βάκχοι |
[92] |
που
συρίγματι
ὑπήκουσαν
τῷ
δεσπότῃ·
|
ἔγνω |
δέ"
φησί,
βοῦς
τὸν
κτησάμενον |
[10] |
πίστεως
ἀνοιγνύμεναι
κλειδί·
θεὸν
οὐδεὶς
|
ἔγνω, |
εἰ
μὴ
ὁ
υἱὸς
καὶ |
[115] |
τῷ
θεῷ,
πείθεται
τῷ
πατρί,
|
ἔγνω |
πλανώμενος
αὐτόν,
ἠγάπησε
τὸν
θεόν, |
[92] |
αὐτοῦ,
Ἰσραὴλ
δέ
με
οὐκ
|
ἔγνω. |
Τί
οὖν
ὁ
κύριος;
(Οὐ |
[90] |
προστρίβεται,
παθὼν
δέ
τε
νήπιος
|
ἔγνω" |
ὡς
ἀπολλύει
δεισιδαιμονία
καὶ
σῴζει |
[85] |
ὁδούς
τε
τὰς
κυριακὰς
μὴ
|
ἐγνωκόσιν, |
ἃς
εὐθείας
ποιεῖν
καὶ
εὐτρεπίζειν |
[122] |
σύμπας
ἀνθρώπων
βίος
τῶν
Χριστὸν
|
ἐγνωκότων. |
~Ἅλις
οἶμαι
τῶν
λόγων,
εἰ |
[113] |
οὕτως
εἰ
μὴ
τὸν
λόγον
|
ἔγνωμεν |
καὶ
τούτῳ
κατηυγάσθημεν,
οὐδὲν
ἂν |
[79] |
σῳζόμενοι
ἀπὸ
τῶν
ἐθνῶν.
Οὐκ
|
ἔγνωσαν |
οἱ
αἴροντες
τὸ
ξύλον
γλύμμα |
[84] |
τῇ
καρδίᾳ·
αὐτοὶ
δὲ
οὐκ
|
ἔγνωσαν |
τὰς
ὁδούς
μου,
ὡς
ὤμοσα |
[94] |
πτερῷ.
~Ταύτην
ἡμῖν
τὴν
κληρονομίαν
|
ἐγχειρίζει |
ἡ
ἀίδιος
διαθήκη
τοῦ
θεοῦ |
[89] |
γάρ
τοι
τὸ
κάλλιστον
τῶν
|
ἐγχειρουμένων |
ἐστίν,
ὑποδεῖξαι
ὑμῖν
ὡς
ἀπὸ |
[41] |
ὑμεδαπῆς
ἀπωλείας
ἐχόμενοι,
κολάκων
δίκην
|
ἐγχρίμπτονται |
τῷ
βίῳ,
δελεαζόμενοι
καπνῷ.
Αὐτοί |
[76] |
καὶ
κτείνετε·
ἐκεῖνος
ἥμαρτ'
οὐκ
|
ἐγώ, |
ἀμαθέστερος
ὢν
τοῦ
καλοῦ
καὶ |
[103] |
μὴ
θίγῃς
τοῦ
ὕδατος
ὃ
|
ἐγὼ |
ἀναδίδωμι,
τῶν
καρπῶν
ὧν
ἐγὼ |
[79] |
ἔστι
θεὸς
ἕτερος
πλὴν
ἐμοῦ.
|
Ἐγὼ |
ἀποκτενῶ
καὶ
ζῆν
ποιήσω·
πατάξω |
[10] |
τὰ
πέταλα
περιθέμενος
πολυπραγμόνει
Χριστόν·
|
ἐγὼ |
γάρ
εἰμι
ἡ
θύρα"
φησί |
[103] |
ἐγὼ
ἀναδίδωμι,
τῶν
καρπῶν
ὧν
|
ἐγὼ |
γεωργῶ,
μὴ
μεταλάμβανε·
ἀπόδος,
ἄνθρωπε, |
[118] |
τις
εἰδώλοις,
ἀγνοίᾳ
μεθύων
ἀκράτῳ
|
ἐγὼ |
δ'
αὐτὸν
οἰκτείραιμι
παροινοῦντα
καὶ |
[95] |
(σύμβουλος;
Ἀλλ'
ὑμεῖς
μὲν
ἀκούσατε·
|
ἐγὼ |
δέ,
εἰ
δυνατόν,
ἐνδείξομαι.
Ἐχρῆν |
[120] |
πᾶν
ἀνθρώπων
γένος
καλῶ,
ὧν
|
ἐγὼ |
δημιουργὸς
θελήματι
(πατρός.
Ἥκετε
ὡς |
[79] |
ταύτην
ἀπομνημονεύσω
σοι
τὴν
φωνήν)
|
ἐγώ |
εἰμι,
ἐγώ
εἰμι"
φησίν,
ὁ |
[79] |
διὰ
Μωυσέως;
Ἴδετε
ἴδετε
ὅτι
|
ἐγώ |
εἰμι
καὶ
οὐκ
ἔστι
θεὸς |
[79] |
οἱ
ἀπ'
ἐσχάτου
τῆς
γῆς.
|
Ἐγώ |
εἰμι
ὁ
(θεὸς
καὶ
οὐκ |
[78] |
ἐπιδείκνυσι
τὸν
θεόν.
Θεὸς
ἐγγίζων
|
ἐγώ |
εἰμι"
φησί,
καὶ
οὐχὶ
θεὸς |
[79] |
σοι
τὴν
φωνήν)
ἐγώ
εἰμι,
|
ἐγώ |
εἰμι"
φησίν,
ὁ
κύριος
ὁ |
[122] |
ὁ
προφήτης
τὴν
χάριν
λέγων,
|
ἐγὼ |
εἶπον
ὅτι
θεοί
ἐστε
καὶ |
[39] |
σοὺς
γνωρίζειν
ἔοικας
συγγραφεῖς,
οὓς
|
ἐγὼ |
μάρτυρας
ἐπὶ
τὴν
σὴν
ἀπιστίαν |
[2] |
τὰ
μυστήρια,
τεθείασται
καὶ
(καθύμνηται.
|
Ἐγὼ |
μέν,
εἰ
καὶ
μῦθός
εἰσι, |
[34] |
τὴν
μέθην
τοῦ
σώματος,
ὡς
|
ἐγὼ |
οἶμαι,
τοσοῦτον
ὅσον
διὰ
τὴν |
[55] |
καὶ
δακρύοντες
θεοί·
ὤ
μοι
|
ἐγώ, |
ὅτε
μοι
Σαρπηδόνα
φίλτατον
ἀνδρῶν |
[78] |
τι
ἄνθρωπος
ἐν
κρυφαίοις,
καὶ
|
ἐγὼ |
οὐκ
ὄψομαι
αὐτόν;
Οὐχὶ
τοὺς |
[56] |
τοῦ
τεχνίτου
προσλαβοῦσα.
Γῆν
δὲ
|
ἐγὼ |
πατεῖν,
οὐ
προσκυνεῖν
μεμελέτηκα·
οὐ |
[78] |
τοὺς
οὐρανοὺς
καὶ
τὴν
γῆν
|
ἐγὼ |
πληρῶ;
Λέγει
(κύριος.
Πάλιν
δὲ |
[53] |
αἰγιαλοῖς
(σεσωρευμένας
τὰ
κύματα.
Οἶδα
|
ἐγὼ |
πῦρ
ἐλεγκτικὸν
καὶ
δεισιδαιμονίας
ἰατικόν· |
[79] |
Ὠσηέ;
Οὐκ
ὀκνήσω
λέγειν
ἰδού,
|
ἐγὼ |
στερεῶν
βροντὴν
καὶ
κτίζων
πνεῦμα" |
[120] |
τέλειον
ἐμαυτὸν
χαρίζομαι.
Τοῦτό
εἰμι
|
ἐγώ, |
τοῦτο
βούλεται
ὁ
θεός,
τοῦτο |
[79] |
οὐ
σώσουσιν
αὐτούς.
(Εἶθ'
ὑποβάς
|
ἐγώ" |
φησίν,
ὁ
θεός,
καὶ
οὐκ |
[13] |
Δηοῦς
ἑορτάς,
πένθος
ὑμνούμενον.
Τούτους
|
ἔγωγ' |
ἂν
ἀρχεκάκους
φήσαιμι
μύθων
ἀθέων |
[123] |
ἢ
κρίσιν
ἢ
χάριν·
ὡς
|
ἔγωγε |
οὐδ'
ἀμφιβάλλειν
ἀξιῶ,
πότερον
ἄμεινον |
[71] |
Σωκράτης,
εἰ
μὴ
τὸ
Σωκράτους
|
ἐδεδίει |
φάρμακον·
οὐδὲν
δὲ
ἧττον
αἰνίττεται. |
[5] |
ἀπέτρεπε
δὲ
εἰδώλων,
πολλοῦ
γε
|
ἔδει |
ὑμνεῖν
αὐτὸν
τοὺς
δαίμονας
ἀληθεῖ |
[111] |
τῇ
φθορᾷ
δεδεμένον,
χερσὶν
(ἡπλωμέναις
|
ἔδειξε |
λελυμένον.
Ὢ
θαύματος
μυστικοῦ·
κέκλιται |
[116] |
δὲ
ὁ
λόγος
τὴν
ἀλήθειαν
|
ἔδειξε |
τοῖς
ἀνθρώποις
τὸ
ὕψος
τῆς |
[52] |
πολέμιοι
ἐπιθέμενοι,
οἳ
δι'
αἰσχροκέρδειαν
|
ἐδῄωσαν |
τὰ
ἱερὰ
καὶ
τὰ
ἀναθήματα |
[31] |
τὴν
διάλεκτον
τὴν
Αἰολέων.
(Ταύτας
|
ἐδιδάξατο |
ᾄδειν
καὶ
κιθαρίζειν
τὰς
πράξεις |
[7] |
ὡς
δημιουργός,
τὸ
εὖ
ζῆν
|
ἐδίδαξεν |
ἐπιφανεὶς
ὡς
διδάσκαλος,
(ἵνα
τὸ |
[110] |
καὶ
ὃς
ἦν,
δι'
ὧν
|
ἐδίδαξεν |
καὶ
ἐνεδείξατο,
παραστησάμενος,
ὁ
σπονδοφόρος |
[1] |
καὶ
ᾄδει
ἑκών.
Ἕλλησι
δ'
|
ἐδόκει |
ὑποκριτὴς
γεγονέναι
μουσικῆς.
~Πῇ
δὴ |
[81] |
τὸν
θεὸν
οὐχ
ὡς
θεὸν
|
ἐδόξασαν |
ἢ
ηὐχαρίστησαν,
ἀλλ'
ἐματαιώθησαν
ἐν |
[99] |
ἢ
μανίας
ἔμπλεως
ὁ
βίος
|
ἔδοξέ |
μοι
γεγονέναι,
τοσαύτῃ
σπουδῇ
περὶ |
[78] |
αὐτοὶ
ἠγάπησαν
καὶ
οἷς
αὐτοὶ
|
(ἐδούλευσαν, |
καὶ
ἐμπρησθήσεται
ἡ
πόλις
αὐτῶν. |
[111] |
ὄφιν
ἐχειρώσατο
καὶ
τὸν
τύραννον
|
ἐδουλώσατο, |
τὸν
θάνατον,
καί,
τὸ
παραδοξότατον, |
[25] |
γῆς
ὄχημα
κἀπὶ
γῆς
ἔχων
|
ἕδραν, |
ὅστις
ποτ'
εἶ
σύ,
δυστόπαστος |
[76] |
μὲν
τὸν
Ἀπόλλωνα,
ὃς
μεσομφάλους
|
ἕδρας |
ναίει
βροτοῖσι
στόμα
νέμων
σαφέστατα, |
[59] |
Ἡφαίστοιο
δόμοισι
λάθρῃ·
πολλὰ
δ'
|
ἔδωκε, |
λέχος
δ'
ᾔσχυνε
καὶ
εὐνὴν |
[98] |
Τίς
ἐνεφύσησε
ψυχήν;
Τίς
δικαιοσύνην
|
ἐδωρήσατο; |
Τίς
ἀθανασίαν
ὑπέσχηται;
Μόνος
ὁ |
[118] |
μὲν
καπνοῦ
καὶ
κύματος
ἐκτὸς
|
ἔεργε |
νῆα.
(Φεύγωμεν,
ὦ
συνναῦται,
φεύγωμεν |
[33] |
ὅμοιοι
τοῖς
θεοῖς
τὰ
ἴσα
|
ἐζηλω |
κότες·
τούτους
ἐθιζόντων
οἱ
παῖδες |
[5] |
πάτριον
τοῦ
θεοῦ
βούλησιν,
ἣν
|
ἐζήλωσε |
Δαβίδ.
(Ὁ
δὲ
ἐκ
Δαβὶδ |
[26] |
τῶν
ἀστέρων
τὰς
κινήσεις
ἐπιθεώμενοι
|
ἐθαύμασάν |
τε
καὶ
ἐξεθείασαν,
θεοὺς
ἐκ |
[19] |
νεκροῦ
φοινικίδι
ἐπεκαλυψάτην
καὶ
καταστέψαντε
|
ἐθαψάτην, |
φέρον
τες
ἐπὶ
χαλκῆς
ἀσπίδος |
[48] |
ἐν
Κανώβῳ
μεταγαγὼν
ὁ
Πτολεμαῖος
|
(ἔθαψεν |
ὑπὸ
τὸν
προδεδηλωμένον
σηκόν.
Ἄλλοι |
[89] |
εἰ
μὴ
συναρπα
ζόμενοι
τῷ
|
ἔθει, |
εἶτα
μέντοι
ἀποβύσαντες
τὰ
ὦτα |
[31] |
καὶ
καλῶς
κατεπᾴδουσαι
τὸν
Μάκαρα
|
ἔθελγον |
καὶ
κατέπαυον
τῆς
(ὀργῆς.
Οὗ |
[122] |
γάρ,
ἡμᾶς
εἰσπεποίηται
καὶ
ἡμῶν
|
ἐθέλει |
μόνων
κεκλῆσθαι
πατήρ,
οὐ
τῶν |
[109] |
τῶν
ἐπιθυμιῶν
ἀρχὴν
μηδὲ
ἐπιθυμεῖν
|
ἐθέλειν |
ὧν
μὴ
δεῖ;
Ἀλλ'
ὑμεῖς |
[70] |
σου
τοὺς
διδασκάλους,
κἂν
ἀποκρύπτειν
|
ἐθέλῃς· |
γεωμετρίαν
παρ'
Αἰγυπτίων
μανθάνεις,
ἀστρονομίαν |
[118] |
τὴν
ᾠδήν,
θάνατον
ἐργάζεται·
ἐὰν
|
ἐθέλῃς |
μόνον,
νενίκηκας
τὴν
ἀπώλειαν
καὶ |
[63] |
βούλεσθαι
δημιουργεῖ
καὶ
τῷ
(μόνον
|
ἐθελῆσαι |
αὐτὸν
ἕπεται
τὸ
γεγενῆσθαι.
Ἐνταῦθα |
[99] |
τὴν
προαίρεσιν
ἐσχηκότων·
ὑμῶν,
ἐὰν
|
ἐθελήσητε |
πιστεῦσαι
μόνον
καὶ
τῇ
συντομίᾳ |
[86] |
οὖν
ἀποκάμητε·
ἔξεστιν
ὑμῖν,
ἢν
|
ἐθέλητε, |
ἐξω
νήσασθαι
τὴν
πολυτίμητον
σωτηρίαν |
[20] |
ἀναινομένης
λαβεῖν
καὶ
πιεῖν
οὐκ
|
ἐθελούσης |
(πενθήρης
γὰρ
ἦν)
περιαλγὴς
ἡ |
[123] |
οὐδαμῇ
οὐδαμῶς
ἐχούσης
ζωῆς
οὐκ
|
ἐθέλουσιν |
οὐδ'
οἱ
λόγοι
παύσασθαί
ποτε |
[120] |
ὑμῖν
ἀθανασίαν
μόνοις
καρπώσασθαι
δίδωμι.
|
Ἐθέλω |
γάρ,
ἐθέλω
καὶ
ταύτης
ὑμῖν |
[27] |
ἄνθρωπον
καὶ
εἰς
βάραθρον
περιτρέπουσαι.
|
Ἐθέλω |
δὲ
ὑμῖν
ἐν
χρῷ
τοὺς |
[120] |
μόνοις
καρπώσασθαι
δίδωμι.
Ἐθέλω
γάρ,
|
ἐθέλω |
καὶ
ταύτης
ὑμῖν
μεταδοῦναι
τῆς |
[79] |
χεῖρες
τὴν
στρατιὰν
τοῦ
οὐρανοῦ
|
(ἐθεμελίωσαν. |
Ἔτι
δὲ
καὶ
διὰ
Ἡσαΐου |
[96] |
ὑμᾶς
ἔτι
τῆς
ἀληθείας
ἀπασχολεῖ
|
ἔθη |
προκατηχημένους,
ἀκούοιτ'
ἂν
ἤδη
τὸ |
[35] |
ἐν
Σάρδεσιν
Ὀμφάλῃ,
Λαομέδοντι
δ'
|
ἐθήτευε |
Ποσειδῶν
καὶ
Ἀπόλλων,
καθάπερ
ἀχρεῖος |
[67] |
τοῦτο
δὴ
τὸ
λεγόμενον,
κλαυθμυριζομένους
|
ἐθίζομεν |
παρηγορεῖσθαι
μυθίζοντες,
ὀρρωδοῦντες
συνανατρέφειν
αὐτοῖς |
[33] |
τὰ
ἴσα
ἐζηλω
κότες·
τούτους
|
ἐθιζόντων |
οἱ
παῖδες
ὑμῶν
σέβειν,
ἵνα |
[54] |
μαρτυρεῖ)
ὅπου
γε
καὶ
ὅλα
|
ἔθνη |
καὶ
πόλεις
αὔτανδροι,
κολακείαν
ὑποδυόμεναι, |
[42] |
ἤδη
δὲ
κατὰ
πόλεις
καὶ
|
ἔθνη, |
οἱονεὶ
λοιμοὶ
ἐπισκήψαντες,
(σπονδὰς
ἀπῄτησαν |
[83] |
ὑμᾶς
περιπατεῖν,
καθὼς
καὶ
τὰ
|
ἔθνη |
περιπατεῖ
ἐν
ματαιότητι
τοῦ
νοὸς |
[59] |
τὸ
ἐκλεκτόν,
τὸ
βασίλειον
ἱεράτευμα,
|
ἔθνος |
ἅγιον,
λαὸς
περιούσιος,
οἱ
ποτὲ |
[42] |
καταθύεσθαι·
Λυκτίους
γὰρ
(Κρητῶν
δὲ
|
ἔθνος |
εἰσὶν
οὗτοι)
Ἀντικλείδης
ἐν
Νόστοις |
[42] |
ἱερεῖον
εὐγενές.
(Ταῦροι
δὲ
τὸ
|
ἔθνος, |
οἱ
περὶ
τὴν
Ταυρικὴν
χερρόνησον |
[4] |
λίθων
ἐκείνων,
τῶν
λίθοις
πεπιστευκότων
|
ἐθνῶν. |
Αὖθις
οὖν
ἰοβόλους
τινὰς
καὶ |
[62] |
ὅτι
πάντες
οἱ
θεοὶ
τῶν
|
ἐθνῶν |
δαιμονίων
εἰσὶν
εἴδωλα·
ὁ
δὲ |
[48] |
πλεῖστα
τῶν
παρ'
Ἕλλησι
παραστησάμενον
|
ἐθνῶν, |
ἐπανελθόντα
εἰς
Αἴγυπτον
ἐπαγαγέσθαι
(τεχνίτας |
[79] |
ἅμα,
οἱ
σῳζόμενοι
ἀπὸ
τῶν
|
ἐθνῶν. |
Οὐκ
ἔγνωσαν
οἱ
αἴροντες
τὸ |
[89] |
ἐκ
πατέρων,
φατέ,
παραδεδομένον
ἡμῖν
|
ἔθος |
ἀνατρέπειν
οὐκ
εὔλογον.
Καὶ
τί |
[90] |
Θεὸς
μὲν
γὰρ
ζωὴν
χαρίζεται,
|
ἔθος |
δὲ
πονηρὸν
μετὰ
τὴν
ἐνθένδε |
[90] |
τὸν
θεόν,
οὐ
(κατὰ
τὸ
|
ἔθος; |
Θεὸς
μὲν
γὰρ
ζωὴν
χαρίζεται, |
[89] |
δὲ
τοῦ
βίου
οὐχὶ
τὸ
|
ἔθος |
καταλιπόντες
τὸ
πονηρὸν
καὶ
ἐμπαθὲς |
[89] |
μανίας
καὶ
τοῦ
τρισαθλίου
τούτου
|
ἔθους |
ἐμισήθη
ἡ
θεοσέβεια·
οὐ
γὰρ |
[3] |
ἀνοικο
δομῆσαι
τὴν
σκαιότητα
τοῦ
|
ἔθους, |
τὴν
καλὴν
ὄντως
ἐκείνην
ἐλευθερίαν |
[42] |
Μάριος
ὁ
Ῥωμαῖος
τὰς
αὑτῶν
|
ἐθυσάτην |
θυγατέρας·
ὧν
ὃ
μὲν
τῇ |
[36] |
οὐδὲ
παιδοποιουμένων
οὐδὲ
μὴν
ὑπνωσσόντων,
|
εἰ |
ἀθάνατοι
καὶ
ἀνενδεεῖς
καὶ
ἀγήρῳ |
[102] |
Ἄρης
οὐδὲ
Ἐνυώ.
Ἔτι
τε
|
εἰ> |
αἱ
ἀστραπαὶ
καὶ
οἱ
κεραυνοὶ |
[34] |
καὶ
δὴ
ὑπισχνεῖται
παρέξειν
αὐτῷ,
|
εἰ |
ἀναζεύξοι,
ὅρκῳ
πιστωσάμενος
τὴν
(ὑπόσχεσιν. |
[42] |
ἱερεῖον
γίνεται
ὁ
φόνος,
οὐδ'
|
εἰ |
Ἀρτέμιδί
τις
καὶ
Διὶ
ἐν |
[111] |
πέλαγος
γέγονεν
ἀγαθῶν.
~Μικρὸν
δέ,
|
εἰ |
βούλει,
ἄνωθεν
ἄθρει
τὴν
θείαν |
[120] |
τῶν
ἐμῶν
μυστηρίων
τὰ
βακχεύματα·
|
εἰ |
βούλει,
καὶ
σὺ
μυοῦ,
καὶ |
[53] |
σῆς
κρίσεως
τὸ
ἔργον
ἐπάξαι,
|
εἰ |
βούλει
καὶ
τὰς
ἑταίρας
προσκυνεῖν. |
[64] |
σπεύδων
εἰς
σωτηρίαν.
~(Ἐπιδράμωμεν
δέ,
|
εἰ |
βούλει,
καὶ
τῶν
φιλοσόφων
τὰς |
[53] |
πῦρ
ἐλεγκτικὸν
καὶ
δεισιδαιμονίας
ἰατικόν·
|
εἰ |
βούλει
παύσασθαι
τῆς
ἀνοίας,
φωταγωγήσει |
[68] |
οὐ
γὰρ
παντάπασιν
ἀπεγνώκαμέν
σε.
|
Εἰ |
βούλει,
τὸν
Πλάτωνα.
Πῇ
δὴ |
[113] |
περὶ
τῶν
ἐπὶ
μέρους
εἰσίν,
|
εἰ |
γαμητέον,
εἰ
πολιτευτέον,
εἰ
παιδοποιητέον· |
[75] |
τῆς
πλάνης
τῦφον,
ἐπιφθεγγόμενος
ἐμφρόνως
|
εἰ |
γὰρ
ἕλκει
τὸν
θεὸν
τοῖς |
[112] |
πρὸς
δὲ
καὶ
Ἰωνίαν
πολυπραγμονοῦντας.
|
Εἰ |
γὰρ
ἡμῖν
ὁ
διδάσκαλος
ὁ |
[55] |
ἐπιδεικνύεις
ἡμῖν
τὴν
ἀνθρωπίνην
πλάνην.
|
Εἰ |
γὰρ
καὶ
λαλοῦντί
σοι
μὴ |
[63] |
καὶ
ὄψει
καταλαμβανόμενα
προσκυ
νούντων.
|
Εἰ |
γὰρ
καὶ
μὴ
ἀνθρώπινα
τὰ |
[65] |
ψάμην
οὐδὲ
τὴν
τούτων
ἄγνοιαν.
|
Εἰ |
γὰρ
καὶ
τὰ
μάλιστα
ἀποφεύγειν |
[74] |
ἀλλὰ
παλίμπλαγκτος
στρέψας
θεὸν
ἱλάσκοιο.
|
(Εἰ |
γὰρ
καὶ
τὰ
μάλιστα
ἐναύσματά |
[51] |
πλανωμένους
τῆς
ἀνοίας
ὡς
δειλαίους·
|
εἰ |
γὰρ
καί
τινα
τῶν
ζῴων |
[40] |
ὡς
ὑμεῖς
φατέ,
ἐγκαταλεγόμενοι
τάξει.
|
Εἰ |
γὰρ
οὖν
(δαίμονες,
λίχνοι
τε |
[50] |
καὶ
τὸν
Ἀγυιέα
θυρωρὸν
ἱστάντες.
|
Εἰ |
γὰρ
ὡς
ἀναισθήτους
ὑβρίζουσιν,
τί |
[100] |
θεοσέβειαν,
παρασκευάζεσθαι
συμβουλεύοντες.
Γεώργει,
φαμέν,
|
εἰ |
γεωργὸς
εἶ,
ἀλλὰ
γνῶθι
τὸν |
[57] |
ἀγαλμάτων
τὴν
(διάθεσιν
τῶν
δαιμόνων.
|
Εἰ |
γοῦν
τις
τὰς
γραφὰς
καὶ |
[41] |
ἁρμόττει
πατὴρ
ἀνουθέτητος
παῖδα
νουθετεῖ.
|
~Εἰ |
δ'
ἄρα
καὶ
εἰσὶ
φύλακες |
[46] |
νυκτὶ
μὲν
ὑμῶν
εἰλύαται
κεφαλαί.
|
~(Εἰ |
δ'
ἔτι
πρὸς
τούτοις
φέρων |
[76] |
βροτοῖς
γράψαντας
αὐτοὺς
ἀδικίας
ὀφλισκάνειν;
|
Εἰ |
δ'
οὐ
γὰρ
ἔσται,
τῷ |
[102] |
ὃν
καὶ
ζωγράφοι
τυφλὸν
(ἐπιδεικνύουσιν·
|
εἰ |
δὲ
αἰδῶ
καὶ
ἔρωτα
καὶ |
[50] |
ὑβρίζουσιν,
τί
προσκυνοῦσιν
ὡς
θεούς;
|
Εἰ |
δὲ
αἰσθήσεως
αὐτοὺς
μετέχειν
οἴονται, |
[11] |
Ἀμφιάρεω,
τὸν
Ἀπόλλω,
τὸν
Ἀμφίλοχον,
|
εἰ |
δὲ
βούλει,
καὶ
τερατοσκόπους
καὶ |
[102] |
οὐδὲ
μοίρας
θεὰς
ἐνδίκως
ἐρεῖτε.
|
Εἰ |
δὲ
ἔρις
καὶ
μάχη
οὐ |
[13] |
τοῦ
συμβεβηκότος
περὶ
τὸν
Διόνυσον·
|
εἰ |
δὲ
καὶ
ἀπὸ
Μυοῦντός
τινος |
[96] |
κἂν
ὡς
ὕβρει,
ἵνα
ζήσητε.
|
Εἰ |
δὲ
καὶ
πείθεσθαι
βούλεσθε
τὴν |
[122] |
ὅλον
τὸν
βίον
ἔργον
ἡγουμένους.
|
Εἰ |
δὲ
κοινὰ
τὰ
φίλων"
θεοφιλὴς |
[24] |
μὴ
θρηνεῖτε
αὐτοὺς
μηδὲ
κόπτεσθε·
|
εἰ |
δὲ
πενθεῖτε
αὐτούς,
μηκέτι
(τούτους |
[91] |
νεοττοῦ
ἡ
μήτηρ
ὄρνις
ἐφίπταται·
|
εἰ |
δέ
που
καὶ
θηρίον
ἑρπηστικὸν |
[108] |
καὶ
ὁ
Σπαρτιάτης
τοῖς
Λυκούργου,
|
εἰ |
δὲ
σεαυτὸν
ἀναγράφεις
τοῦ
θεοῦ, |
[47] |
τοὺς
σὺν
αὐτοῖς
ἀνακειμένους
εἴργασται·
|
εἰ |
δέ,
ὥς
φασί
τινες,
Βρυάξιος |
[103] |
καὶ
τὴν
πρᾶξιν
λεγέτω
θεόν.
|
~Εἰ |
δὴ
οὖν
τούτων
οὐδὲ
ἓν |
[36] |
κατὰ
τῆς
χειρὸς
(οὐτασθῆναι
λέγει.
|
Εἰ |
δὴ
τραύματα,
καὶ
αἵματα·
οἱ |
[95] |
ὑμεῖς
μὲν
ἀκούσατε·
ἐγὼ
δέ,
|
εἰ |
δυνατόν,
ἐνδείξομαι.
Ἐχρῆν
μὲν
ὑμᾶς, |
[84] |
ὤμοσα
ἐν
τῇ
ὀργῇ
μου·
|
(εἰ |
εἰσελεύσονται
εἰς
τὴν
κατάπαυσίν
μου. |
[85] |
μελλούσης.
Πόσου,
ὁμολογήσατε,
ὦ
ἄνθρωποι,
|
εἰ |
ἐπιπράσκετο
σωτηρία
ἀίδιος,
ὠνήσασθε
ἄν; |
[121] |
οὐδὲ
τῷ
θεῷ
αὐτῷ
ἀρεστόν,
|
εἰ |
ἡμεῖς
τὰ
μὲν
πλείστου
ἄξια |
[19] |
φέρων
κατατίθεται
διεσπασμένον
τὸν
νεκρόν.
|
~Εἰ |
θέλεις
δ'
ἐποπτεῦσαι
καὶ
Κορυβάντων |
[84] |
Ἡ
δὲ
δοκιμασία
τίς
ἐστιν
|
εἰ |
θέλεις
μαθεῖν,
τὸ
ἅγιόν
σοι |
[18] |
Ἡφαίστοιο.
Ζεὺς
δὲ
ὕστερον
ἐπιφανείς
|
(εἰ |
θεὸς
ἦν,
τάχα
που
τῆς |
[95] |
τάχος
ὑβρίζετε.
Μόνον
δ'
ἄρα
|
εἰ |
θεοσεβητέον,
ζητεῖτε,
καὶ
εἰ
τῷ |
[24] |
μέν
τις
παρεγγυᾷ
τοῖς
Αἰγυπτίοις,
|
εἰ |
θεοὺς
νομίζετε,
μὴ
θρηνεῖτε
αὐτοὺς |
[13] |
γραμμάτων
τὰ
μυστήρια·
θηρεύουσι
γὰρ
|
εἰ |
καὶ
ἄλλοι
τινές,
ἀτὰρ
δὴ |
[64] |
ἕνεκεν
ἀνειδωλοποιοῦσαν
τὴν
ὕλην
ἐφεύρωμεν,
|
εἰ |
καὶ
δαιμόνια
ἄττα
ἐκθειάζουσαν
κατὰ |
[39] |
προσκυνοῦντες
θεούς;
Τὰ
μὲν
γὰρ
|
εἰ |
καὶ
θηρία,
ἀλλ'
οὐ
μοιχικά, |
[123] |
ἐγνωκότων.
~Ἅλις
οἶμαι
τῶν
λόγων,
|
εἰ |
καὶ
μακροτέρω
προῆλθον
ὑπὸ
φιλανθρωπίας |
[57] |
ἄλλῃ
γοητείᾳ
ἀπατᾷ
ἡ
τέχνη,
|
εἰ |
καὶ
μὴ
ἐπὶ
τὸ
ἐρᾶν |
[2] |
τεθείασται
καὶ
(καθύμνηται.
Ἐγὼ
μέν,
|
εἰ |
καὶ
μῦθός
εἰσι,
δυσανασχετῶ
τοσαύταις |
[16] |
χλεύη
τὰ
μυστήρια;
~Τί
δ'
|
εἰ |
καὶ
τὰ
ἐπίλοιπα
προσθείην;
Κυεῖ |
[24] |
τούτους
πλάνην,
ἀθέους
ἐπικεκλή
κασιν,
|
εἰ |
καὶ
τὴν
ἀλήθειαν
αὐτὴν
μὴ |
[52] |
αὐτὰ
ἐχώνευσαν
(τὰ
ἀγάλματα.
Καὶ
|
εἰ |
Καμβύσης
τις
ἢ
Δαρεῖος
ἢ |
[52] |
θεὸν
ἀπέκτεινεν
αὐτῶν,
ἀγανακτῶ
δὲ
|
εἰ |
κέρδους
χάριν
ἐπλημμέλει.
~Ἑκὼν
οὖν |
[47] |
δ'
ἂν
τάχα
που
θαυμάσειαν,
|
εἰ |
μάθοιεν
τὸ
Παλλάδιον
τὸ
διοπετὲς |
[14] |
ἀπάτης
καὶ
τερατείας
ἔμπλεα.
Καὶ
|
εἰ |
μεμύησθε,
ἐπιγελάσεσθε
μᾶλλον
τοῖς
μύθοις |
[95] |
αἱρουμένην
τὸ
βέλτιστον,
μηδὲ
ζητεῖν
|
εἰ |
μεταδιωκτέον,
τὸ
δ'
ἀγαθὸν>
(ἐκπονεῖν. |
[34] |
φαλλοὶ
κατὰ
πόλεις
ἀνίστανται
Διονύσῳ·
|
εἰ |
μὴ
γὰρ
Διονύσῳ
πομπὴν
ἐποιοῦντο |
[10] |
γνῶναι
οἷόν
τε
ἦν
πρότερον,
|
εἰ |
μὴ
διὰ
Χριστοῦ
πεπορευμένοις,
δι' |
[10] |
ἀνοιγνύμεναι
κλειδί·
θεὸν
οὐδεὶς
ἔγνω,
|
εἰ |
μὴ
ὁ
υἱὸς
καὶ
ᾧ |
[89] |
ἔτι,
ἀλλὰ
σφᾶς
αὐτούς,
καὶ
|
εἰ |
μὴ
παιδαγωγῶν
ἐτύχομεν
ἀγαθῶν,
ἐπανωρθώσαμεν; |
[50] |
Αἰγύπτῳ
τριταλαίνῃ.
(Σὺ
δὲ
ἀλλ'
|
εἰ |
μὴ
προφήτιδος
ἐπακούεις,
τοῦ
γε |
[89] |
πω
τῇ
τῶν
ἀνθρώπων
γενέσει,
|
εἰ |
μὴ
συναρπα
ζόμενοι
τῷ
ἔθει, |
[71] |
ἐγεγράφει
τι
μαρτυρῶν
ὡς
Σωκράτης,
|
εἰ |
μὴ
τὸ
Σωκράτους
ἐδεδίει
φάρμακον· |
[113] |
ἂν
ἦν
τὰ
πάντα"
οὕτως
|
εἰ |
μὴ
τὸν
λόγον
ἔγνωμεν
καὶ |
[45] |
ἂν
ἀρκέσῃ
χρόνος·
ὑμᾶς
δὲ
|
εἰ |
μὴ
ὑπεισέρχεταί
τις
αἰσχύνη
τῶν |
[96] |
Μὴ
οὖν
ἔτι
φροντίζετε
μηδὲ
|
{εἰ} |
ὀλίγον,
τί
ὑμᾶς
ἀγορεύουσι
σύρφακές |
[40] |
θρῃσκεύετε,
αὖθις
ἐπισκέψασθαί
μοι
δοκεῖ
|
εἰ |
ὄντως
εἶεν
δαίμονες,
δευτέρᾳ
ταύτῃ, |
[92] |
ἀπαιτεῖ.
Ἐρέσθαι
δὲ
ὑμᾶς
βούλομαι,
|
εἰ |
οὐκ
ἄτοπον
ὑμῖν
δοκεῖ
πλάσμα |
[113] |
εἰσίν,
εἰ
γαμητέον,
εἰ
πολιτευτέον,
|
εἰ |
παιδοποιητέον·
καθολικὴ
δὲ
ἄρα
προτροπὴ |
[10] |
σιωπήν,
εὐαγγέλιον
γενόμενος.
(Σὺ
δὲ
|
εἰ |
ποθεῖς
ἰδεῖν
ὡς
ἀληθῶς
τὸν |
[78] |
φησί,
καὶ
οὐχὶ
θεὸς
πόρρωθεν.
|
Εἰ |
ποιήσει
τι
ἄνθρωπος
ἐν
κρυφαίοις, |
[113] |
ἐπὶ
μέρους
εἰσίν,
εἰ
γαμητέον,
|
εἰ |
πολιτευτέον,
εἰ
παιδοποιητέον·
καθολικὴ
δὲ |
[8] |
προφητῶν
αὐτός·
σὺ
δὲ
ἀλλ'
|
εἰ |
προφήταις
μὴ
πιστεύεις,
μῦθον
δ' |
[52] |
μαινόμενος
τοιαῦτα
ἄττα
ἐπεχείρησεν
καὶ
|
εἰ |
τὸν
Αἰγύπτιόν
τις
ἀπέκτεινεν
Ἆπιν, |
[85] |
σωτηρία
ἀίδιος,
ὠνήσασθε
ἄν;
Οὐδὲ
|
εἰ |
τὸν
Πακτωλόν
τις
ὅλον,
τοῦ |
[20] |
αἰδοίων
ἐστερημένον.
~Καὶ
τί
θαυμαστὸν
|
εἰ |
Τυρρηνοὶ
οἱ
βάρβαροι
αἰσχροῖς
οὕτως |
[95] |
ἄρα
εἰ
θεοσεβητέον,
ζητεῖτε,
καὶ
|
εἰ |
τῷ
σοφῷ
τούτῳ
{δὴ}
τῷ |
[47] |
Σαμιακοῖς
ἱστορεῖ.
Μὴ
οὖν
ἀμφιβάλλετε,
|
εἰ |
τῶν
Σεμνῶν
Ἀθήνησι
καλουμένων
θεῶν |
[95] |
πρὶν
ἢ
ἐπισκέψασθαι
μεθύετε·
καὶ
|
εἰ |
ὑβριστέον,
οὐ
πολυπραγμονεῖτε,
ἀλλ'
ᾗ |
[47] |
Λυκίας
ἀγάλματα
Διὸς
καὶ
Ἀπόλλωνος
|
εἰ> |
Φειδίας
πάλιν
ἐκεῖνα
τὰ
ἀγάλματα |
[41] |
Τίνα
δ'
ἂν
φωνὴν
ἄλλην,
|
εἰ |
φωνὴν
λάβοιεν
Αἰγυπ
τίων
θεοί, |
[71] |
ἀναφθεγγομένους
θεὸν
κατ'
ἐπίπνοιαν
(αὐτοῦ,
|
εἴ |
που
τῆς
ἀληθείας
ἐπιδράξαιντο.
Ἀντισθένης |
[64] |
ὅσας
αὐχοῦσι
περὶ
τῶν
θεῶν,
|
εἴ |
πως
καὶ
φιλοσο
φίαν
αὐτὴν |
[8] |
ἔστι
δ'
οὗ
καὶ
ἀποπρίων,
|
εἴ |
πως
οἷόν
τε
(κἂν
παρὰ |
[12] |
ὑπὸ
ἀνθρώπων
διδασκόμενοι.
~Τί
δ'
|
εἴ |
σοι
καταλέγοιμι
τὰ
μυστήρια;
οὐκ |
[29] |
προειρημένοις
ἐκείνοις
κεκλημένοι;
~Τί
δ'
|
εἴ |
σοι
τοὺς
πολλοὺς
εἴποιμι
Ἀσκληπιοὺς |
[41] |
δαίμονες
καὶ
οἱ
θεοὶ
καὶ
|
εἴ |
τινες
ἡμίθεοι
ὥσπερ
ἡμίονοι
κέκληνται· |
[27] |
αὐτοὺς
ἐπιδεῖξαι
ὁποῖοί
τινες
καὶ
|
εἴ |
τινες,
ἵν'
ἤδη
ποτὲ
τῆς |
[50] |
τοῖς
ἀγάλμασι
τουτέοισιν
(εὔχονται,
ὁκοῖον
|
εἴ |
τις
δόμοις
λεσχηνεύοιτο"
Ἦ
γὰρ |
[4] |
κέκληκέ
που·
ἀλλὰ
καὶ
τούτων
|
εἴ |
τις
τῶν
ὄφεων
μετανοήσαι
ἑκών, |
[30] |
τούτω
τὼ
Διοσκούρω
ἐπικήρω
ἐγενέσθην,
|
εἴ |
τῳ
ἱκανὸς
πιστώσασθαι
Ὅμηρος
τὸ |
[95] |
δ'
ἀγαθὸν>
(ἐκπονεῖν.
Καὶ
γὰρ
|
εἴ |
τῳ
μεθυστέον,
φέρε
εἰπεῖν,
ἀμφιβάλλειν |
[100] |
συμβουλεύοντες.
Γεώργει,
φαμέν,
εἰ
γεωργὸς
|
εἶ, |
ἀλλὰ
γνῶθι
τὸν
θεὸν
γεωργῶν, |
[5] |
ὀργάνῳ
τῷ
ἀνθρώπῳ.
Σὺ
γὰρ
|
εἶ |
κιθάρα
καὶ
αὐλὸς
καὶ
ναὸς |
[103] |
ἐπίγνωθί
σου
τὸν
δεσπότην·
ἴδιον
|
εἶ |
πλάσμα
τοῦ
θεοῦ·
τὸ
δὲ |
[25] |
γῆς
ἔχων
ἕδραν,
ὅστις
ποτ'
|
εἶ |
σύ,
δυστόπαστος
εἰσιδεῖν,
(καὶ
ὅσα |
[99] |
ἐπιζήτησον
τὸν
δημιουργήσαντά
σε·
υἱὸς
|
(εἶ, |
τὸ
ἰδιαίτατον,
ἀναγνώρισον
τὸν
πατέρα. |
[99] |
εἰς
οὐρανοὺς
ἀναβῆναι
δεῖ.
Ἄνθρωπος
|
εἶ, |
τὸ
κοινότατον,
ἐπιζήτησον
τὸν
δημιουργήσαντά |
[24] |
ἕψων
τι
οἴκοι,
οἷα
εἰκός)
|
Εἶα |
δή,
ὦ
Ἡράκλεις"
εἶπεν·
νῦν |
[53] |
κατασκευάζων
τῷ
Κρατίνης
τῆς
ἐρωμένης
|
εἴδει |
παραπλήσιον
πεποίηκεν
αὐτήν,
ἵν'
ἔχοιεν |
[94] |
εἰπέ
μοι·
ἣν
ὀφθαλμὸς
οὐκ
|
εἶδεν |
οὐδὲ
οὖς
ἤκουσεν,
οὐδὲ
ἐπὶ |
[36] |
οἱ
γὰρ
ἰχῶρες
οἱ
ποιητικοὶ
|
εἰδεχθέστεροι |
καὶ
τῶν
αἱμάτων,
σῆψις
γὰρ |
[57] |
γὰρ
πάνυ
δὴ
σαφῶς
τὰ
|
εἴδη |
τῶν
ἀγαλμάτων
τὴν
(διάθεσιν
τῶν |
[84] |
ἅγιόν
σοι
πνεῦμα
ἐξηγήσεται·
καὶ
|
εἶδον |
τὰ
ἔργα
μου,
φησί,
τεσσαράκοντα |
[122] |
γε
ἔτι
τὴν
ἄγνοιαν
μανίας
|
εἶδος |
ὑπογράφοντες
(οὐδὲν
ἄλλο
ἢ
μεμηνέναι |
[67] |
μηδέν
τι
νηπίων
μᾶλλον
τἀληθὲς
|
εἰδότων. |
(Τί
γάρ,
ὢ
πρὸς
τῆς |
[121] |
καὶ
ἀμαθίας
καὶ
ῥᾳθυμίας
καὶ
|
εἰδω |
λολατρείας
ὕβρεις
περιφανεῖς
καὶ
τὴν |
[56] |
~Ταῦθ'
ὑμῶν
οἱ
θεοὶ
τὰ
|
εἴδωλα, |
αἱ
σκιαὶ
καὶ
πρὸς
τούτοις |
[55] |
ὑμῖν
διὰ
Σαρπηδόνα
οἰμῴζει
νενικημένος.
|
Εἴδωλα |
γοῦν
εἰκότως
αὐτοὺς
καὶ
δαίμονας |
[80] |
Ἀποπεσόντας
γὰρ
ἡμᾶς
ἐπὶ
τὰ
|
εἴδωλα |
ἡ
σοφία,
ἥ
ἐστιν
ὁ |
[70] |
καὶ
ξυλίνων
λιθίνων
τε
βροτῶν
|
εἴδωλα |
θανόντων
τιμῶσιν,
ὅσα
πέρ
τε |
[55] |
(Πῶς
οὖν
ἔτι
θεοὶ
τὰ
|
εἴδωλα |
καὶ
οἱ
δαίμονες,
βδελυρὰ
ὄντως |
[66] |
τὰ
Δημοκρίτου
καὶ
αὐτὸς
κατασύρεται
|
εἴδωλα. |
~(Καὶ
πολύς
μοι
ἐπιρρεῖ
τοιοῦτος |
[66] |
λαβὼν
τούτοιν
τοῖν
δυεῖν
τὰ
|
εἴδωλα |
ὁ
Ἀβδηρίτης
Δημόκριτος.
Ὁ
γάρ |
[62] |
θεοὶ
τῶν
ἐθνῶν
δαιμονίων
εἰσὶν
|
εἴδωλα· |
ὁ
δὲ
θεὸς
τοὺς
οὐρανοὺς |
[69] |
μὲν
γὰρ
ἄδικα
καὶ
ἄνισα
|
εἴδωλα |
οἴκοι
ἐν
τῷ
μαρσίππῳ
καὶ |
[3] |
ἐκθειάζοντες,
τοὺς
ἀνθρώπους
ἐπὶ
τὰ
|
εἴδωλα |
χειραγωγῆσαι
πρῶτοι,
ναὶ
μὴν
λίθοις |
[16] |
ταυρόμορφον·
ἀμέλει,
φησί
τις
ποιητὴς
|
εἰδωλικός, |
ταῦρος
πατὴρ
δράκοντος
καὶ
πατὴρ |
[118] |
δὲ
Θήβας
βακχεύων
ἔλεγέν
τις
|
εἰδώλοις, |
ἀγνοίᾳ
μεθύων
ἀκράτῳ
ἐγὼ
δ' |
[50] |
τὸν
οὐ
χέρες
ἔπλασαν
ἀνδρῶν
|
εἰδώλοις |
ἀλάλοις
λιθοξέστοισιν
ὅμοιον.
(Αὕτη
μέντοι |
[61] |
ἐκπαθαίνησθε·
καὶ
πιστεύετε
μὲν
τοῖς
|
εἰδώλοις |
ζηλοῦντες
αὐτῶν
τὴν
ἀκρασίαν,
ἀπιστεῖτε |
[91] |
τις
ὑμῶν
τοὺς
παρὰ
τοῖς
|
εἰδώλοις |
λατρεύοντας,
κόμῃ
ῥυπῶντας,
ἐσθῆτι
πιναρᾷ |
[7] |
καὶ
ἀγάλμασιν
καὶ
τοιούτοις
τισὶν
|
εἰδώλοις |
προσσφίγξας
τῷ
δεισιδαιμονίας
ἀθλίῳ
δεσμῷ, |
[79] |
τούτοις.
Μὴ
οὖν
ἔτι
ὑμεῖς
|
εἰδωλολάτραι; |
Ἀλλὰ
κἂν
νῦν
φυλάξασθε
τὰς |
[79] |
κατ'
ἐμαυτοῦ
ὀμνύω.
Τοῖς
δὲ
|
εἰδωλολάτραις |
δυσχεραίνει
λέγων
τίνι
ὡμοιώσατε
κύριον; |
[108] |
οὐ
δεισιδαι
μονοῦσιν
ἰχθύες,
οὐκ
|
εἰδωλολατρεῖ |
τὰ
ὄρνεα,
ἕνα
μόνον
ἐκπλήττεται |
[80] |
τοῦ
παραπτώματος
ἀνάστασις·
ὅθεν
ἀποτρέπων
|
εἰδωλολατρείας |
ἁπάσης
ὁ
θεσπέσιος
παγκάλως
ἀνακέκραγε |
[95] |
ἀντὶ
τοῦ
πονηροῦ,
καὶ
σοφίαν
|
εἰδωλολατρείας |
προκρίνομεν,
καὶ
ζωὴν
ἀντικαταλλασσόμενοι
θανάτου; |
[30] |
πρὸς
δὲ
καὶ
τὸν
Ἡρακλέα
|
εἴδωλον" |
ἐλέγξας·
φῶτα"
γὰρ
Ἡρακλῆα
(μεγάλων |
[78] |
λήψεται.
Βούλει
καὶ
περὶ
τῶν
|
εἰδώλων |
ἀκοῦσαι
τί
φησὶν
προφή
της |
[67] |
ἀτάκτοις
ὑποβεβλημένους;
Τί
δέ
μοι
|
εἰδώλων |
ἀναπίμπλης
τὸν
βίον,
ἀνέμους
τε |
[53] |
ἔργα,
οὐχὶ
δὲ
ἀδρανείας
τῶν
|
εἰδώλων |
ἔλεγχον
νομίζων.
Ἀλλ'
οὔτι
γε |
[99] |
ἀνθρώπων
γένος
κηρῶν
ὀλεθρίων
καὶ
|
εἰδώλων |
ἐπιστυγῶν
πολλὰς
τῶν
δαιμόνων
ἐπινοήσασα |
[96] |
ἐς
αὐτὸ
ὠθούμενοι
τὸ
βάραθρον,
|
εἰδώλων |
ποιηταὶ
καὶ
λίθων
προσκυνηταί·
οἵδε |
[5] |
ὡς
τὴν
ἀλήθειαν,
ἀπέτρεπε
δὲ
|
εἰδώλων, |
πολλοῦ
γε
ἔδει
ὑμνεῖν
αὐτὸν |
[91] |
αἰδοίων
ἀφῃρημένους,
ἔργῳ
δεικνύντας
τῶν
|
εἰδώλων |
τὰ
τεμένη
τάφους
τινὰς
ἢ |
[74] |
τῶν
ὀργίων
ἱεροφαντίαν
καὶ
τῶν
|
εἰδώλων |
τὴν
θεολογίαν,
παλινῳδίαν
ἀληθείας
εἰσάγει, |
[40] |
ἐπισκέψασθαί
μοι
δοκεῖ
εἰ
ὄντως
|
εἶεν |
δαίμονες,
δευτέρᾳ
ταύτῃ,
ὡς
ὑμεῖς |
[40] |
περιττῶς
ὡς
Ἠλεῖοι
τὸν
Δία.
|
~Εἶεν |
δή·
ἐπειδὴ
οὐ
θεοί,
οὓς |
[42] |
ὡς
ἀπάνθρωποι
καὶ
μισάνθρωποι
δαίμονες
|
εἶεν |
ὑμῶν
οἱ
θεοὶ
καὶ
οὐχὶ |
[7] |
δράκων,
οὓς
ἂν
οἷός
τε
|
εἴη |
ἐκ
γενετῆς
σφετερίσασθαι,
λίθοις
καὶ |
[33] |
ἀπο
καλοῦσιν.
Μακρὸν
δ'
ἂν
|
εἴη |
μοιχείας
αὐτοῦ
παντοδαπὰς
καὶ
(παίδων |
[113] |
ἄνθρωπος
θεοῦ
πνεύματι
ἁγίῳ
μεταπεπλασμένος.
|
~Εἶθ' |
αἱ
μὲν
ἄλλαι
συμβουλαί
τε |
[100] |
ὑπερορωμένη,
(πλατεῖα
ἐν
οὐρανοῖς
προσκυνουμένη.
|
Εἶθ' |
ὁ
μὲν
ἄπυστος
τοῦ
λόγου |
[115] |
καὶ
χαρίσματα
ὀλίγης
πίστεως
μεμίσθωκεν.
|
(Εἶθ' |
οἱ
μὲν
τοῖς
γόησι
πεπιστευκότες |
[79] |
θεοῖς
οἳ
οὐ
σώσουσιν
αὐτούς.
|
(Εἶθ' |
ὑποβάς
ἐγώ"
φησίν,
ὁ
θεός, |
[62] |
πάντας
ἀπαρνήσονται
ἰδόντες
καὶ
βωμούς,
|
εἰκαῖα |
λίθων
ἱδρύματα
κωφῶν,
καὶ
λίθινα |
[98] |
μικροτέχναι.
Οὐδείς
που
τούτων
ἔμπνουν
|
εἰκόνα |
δεδημιούργηκεν,
οὐδὲ
μὴν
ἐκ
γῆς |
[79] |
τίνι
ὁμοιώματι
ὡμοιώσατε
αὐτόν;
Μὴ
|
εἰκόνα |
ἐποίησεν
τέκτων,
ἢ
χρυσοχόος
χωνεύσας |
[119] |
μυστήρια,
κατὰ
τὴν
σὴν
διηγούμενος
|
εἰκόνα. |
Ὄρος
ἐστὶ
τοῦτο
θεῷ
πεφιλημένον, |
[33] |
σέβειν,
ἵνα
καὶ
ἄνδρες
γενήσονται
|
εἰκόνα |
πορνείας
ἐναργῆ
τοὺς
θεοὺς
(παραλαμβάνοντες. |
[59] |
τούτῳ
ἀγάλματι,
τῷ
ἀνθρώπῳ,
σύνοικον
|
εἰκόνα, |
σύμβουλον,
συνόμιλον,
συνέστιον,
συμπαθῆ,
ὑπερπαθῆ· |
[5] |
ἔμπνουν
τὸν
ἄνθρωπον
ἐξειργάσατο
κατ'
|
εἰκόνα |
τὴν
ἑαυτοῦ·
ἀμέλει
καὶ
αὐτὸς |
[49] |
κάλλος,
ὅτε
καθαρὰν
τετήρηκας
τὴν
|
εἰκόνα· |
τότε
προσκυνήσω
τὸ
(κάλλος,
ὅτε |
[98] |
ὁ
ἐν
ἀνθρώπῳ,
ὁ
κατ'
|
εἰκόνα" |
τοῦ
θεοῦ
καὶ
καθ'
ὁμοίωσιν" |
[122] |
σώφρονα
καὶ
εὐγενῆ
καὶ
ταύτῃ
|
εἰκόνα |
τοῦ
θεοῦ
μεθ'
ὁμοιώσεως,
καὶ |
[59] |
γάρ,
ἡμεῖς
ἐσμεν
οἱ
τὴν
|
εἰκόνα |
τοῦ
θεοῦ
περιφέροντες
ἐν
τῷ |
[53] |
οἱ
ζωγράφοι
πάντες
τῆς
Ἀφροδίτης
|
εἰκόνας |
πρὸς
τὸ
κάλλος
ἀπεμιμοῦντο
Φρύνης, |
[61] |
ἀμέλει
τῶν
θεῶν
ὑμῶν
τὰς
|
εἰκόνας, |
στήλας
ἀναισχυν
τίας
καθιερώσαντες
οἴκοι, |
[120] |
τοῦ
πατρός.
Ὦ
πᾶσαι
μὲν
|
εἰκόνες, |
οὐ
πᾶσαι
δὲ
ἐμφερεῖς·
διορθώσασθαι |
[61] |
δὲ
αὖ
καὶ
ἄλλαι
ὑμῶν
|
εἰκόνες, |
πανίσκοι
τινὲς
καὶ
γυμναὶ
κόραι |
[71] |
διόπερ
αὐτὸν
(οὐδεὶς
ἐκμαθεῖν
ἐξ
|
εἰκόνος |
δύναται"
Ξενοφῶν
δὲ
ὁ
Ἀθηναῖος |
[98] |
ἔπλασεν·
ὁ
δὲ
Ὀλύμπιος
ὑμῶν,
|
εἰκόνος |
εἰκών,
πολύ
τι
τῆς
ἀληθείας |
[57] |
γεγραμμέναις
προσεχρεμέτισαν
ἵπποι.
Ἐρασθῆναι
κόρην
|
εἰκόνος |
λέγουσιν
καὶ
νέον
καλὸν
Κνιδίου |
[81] |
δόξαν
τοῦ
θεοῦ
ἐν
ὁμοιώματι
|
εἰκόνος |
φθαρτοῦ
ἀνθρώπου,
καὶ
ἐλάτρευσαν
τῇ |
[24] |
δὲ
ἕψων
τι
οἴκοι,
οἷα
|
εἰκός) |
Εἶα
δή,
ὦ
Ἡράκλεις"
εἶπεν· |
[23] |
ἀθέων
τὰ
μυστήρια·
ἀθέους
δὲ
|
εἰκότως |
ἀποκαλῶ
τούτους,
οἳ
τὸν
μὲν |
[44] |
ἢ
Φιλιπ
πίδην
εἰπεῖν
αὐτοῖς.
|
Εἰκότως |
ἄρα
ἀρχήν
ποθεν
ἡ
δεισιδαι |
[35] |
τὴν
ἐπονείδιστον
τῆς
ἀσελγείας
ἱεροφαντίαν.
|
~Εἰκότως |
ἄρα
οἱ
τοιοίδε
ὑμῶν
θεοὶ |
[85] |
δι'
οὗ
καταυγαζόμεθα
τὸν
θεόν.
|
~Εἰκότως |
ἄρα
πιστεύσασι
μὲν
καὶ
ὑπακούουσιν |
[55] |
Σαρπηδόνα
οἰμῴζει
νενικημένος.
Εἴδωλα
γοῦν
|
εἰκότως |
αὐτοὺς
καὶ
δαίμονας
ὑμεῖς
αὐτοὶ |
[36] |
τὰ
ἐπὶ
τούτοις.
~Τούτοις
οὖν
|
εἰκότως |
ἕπεται
τοὺς
ἐρωτικοὺς
ὑμῶν
καὶ |
[94] |
τὸν
θεόν.
Ὅθεν
ἡ
γραφὴ
|
εἰκότως |
εὐαγγελίζεται
τοῖς
πεπιστευκόσιν·
οἱ
δὲ |
[75] |
τοιοῦτοι
γὰρ
οἱ
μητραγύρται.
Ὅθεν
|
εἰκότως |
ὁ
Ἀντισθένης
ἔλεγεν
αὐτοῖς
μεταιτοῦσιν· |
[102] |
καὶ
συνουσία.
Οὔκουν
ἔτ'
ἂν
|
εἰκότως |
ὕπνος
καὶ
θάνατος
θεὼ
διδυμάονε |
[105] |
ἀγαθῶν
ἀίδιος
δοτήρ.
Ἄρα
οὖν
|
εἰκότως |
ὡμοίωσθε
τοῖς
ὄφεσιν
ἐκείνοις,
οἷς |
[98] |
θεῖος
λόγος,
φωτὸς
ἀρχέτυπον
φῶς)
|
εἰκὼν |
δὲ
τοῦ
λόγου
ὁ
ἄνθρωπος |
[98] |
ἔργον
ἐστὶ
κωφὸν
(χειρῶν
Ἀττικῶν.
|
Εἰκὼν" |
μὲν
γὰρ
τοῦ
θεοῦ"
ὁ |
[98] |
ὁ
δὲ
Ὀλύμπιος
ὑμῶν,
εἰκόνος
|
εἰκών, |
πολύ
τι
τῆς
ἀληθείας
ἀπᾴδων, |
[84] |
σήμερον
γὰρ
ἀίδιος·
αἰώνων
ἐστὶν
|
εἰκών, |
σύμβολον
δὲ
τοῦ
φωτὸς
ἡ |
[98] |
τοῦ
ὁρωμένου
τοῦ
γηγενοῦς
γήινος
|
εἰκὼν |
τὰ
ἀγάλματα
ἀνδρείκελα,
πόρρω
τῆς |
[57] |
ἐκ
τοῦ
ξύλου
πεποιημένη
ταῦρον
|
εἷλεν |
ἄγριον
καὶ
κατηνάγκασεν
τὸ
θηρίον |
[92] |
καὶ
παρ'
αὐτοῦ
τὴν
ψυχὴν
|
εἰληφότας |
καὶ
ὄντας
ὅλως
τοῦ
θεοῦ |
[81] |
οὐρανῶν
σαλευθήσονται
καὶ
οἱ
οὐρανοὶ
|
εἱλιγήσονται |
ὡς
δέρρις
ἐκτεινόμενοι
καὶ
συστελλόμενοι" |
[45] |
τόδε
πάσχετε;
νυκτὶ
μὲν
ὑμῶν
|
εἰλύαται |
κεφαλαί.
~(Εἰ
δ'
ἔτι
πρὸς |
[35] |
γεγονότες,
ἀλλὰ
καὶ
πρὸ
τῶν
|
Εἱλώτων |
καλουμένων
τῶν
παρὰ
Λακεδαιμονίοις
δούλειον |
[26] |
καὶ
Λάχεσις
καὶ
Ἄτροπος
καὶ
|
Εἱμαρμένη, |
Αὐξώ
(τε
καὶ
Θαλλώ,
αἱ |
[102] |
οὐδ'
ἐρινῦς
οὐδὲ
μοῖραι
οὐδὲ
|
εἱμαρμένη, |
ἐπεὶ
μηδὲ
πολιτεία
μηδὲ
δόξα |
[102] |
φυσικῶς·
οὐδὲ
μὴν
κῆρα
οὐδὲ
|
(εἱμαρμένην |
οὐδὲ
μοίρας
θεὰς
ἐνδίκως
ἐρεῖτε. |
[79] |
ἀπομνημονεύσω
σοι
τὴν
φωνήν)
ἐγώ
|
εἰμι, |
ἐγώ
εἰμι"
φησίν,
ὁ
κύριος |
[120] |
θεοῦ,
τέλειον
ἐμαυτὸν
χαρίζομαι.
Τοῦτό
|
εἰμι |
ἐγώ,
τοῦτο
βούλεται
ὁ
θεός, |
[10] |
περιθέμενος
πολυπραγμόνει
Χριστόν·
ἐγὼ
γάρ
|
εἰμι |
ἡ
θύρα"
φησί
που·
ἣν |
[79] |
Μωυσέως;
Ἴδετε
ἴδετε
ὅτι
ἐγώ
|
εἰμι |
καὶ
οὐκ
ἔστι
θεὸς
ἕτερος |
[120] |
μάθετε
ἀπ'
ἐμοῦ,
ὅτι
πραΰς
|
εἰμι |
καὶ
ταπεινὸς
τῇ
καρδίᾳ,
καὶ |
[79] |
ἀπ'
ἐσχάτου
τῆς
γῆς.
Ἐγώ
|
εἰμι |
ὁ
(θεὸς
καὶ
οὐκ
ἔστιν |
[78] |
τὸν
θεόν.
Θεὸς
ἐγγίζων
ἐγώ
|
εἰμι" |
φησί,
καὶ
οὐχὶ
θεὸς
πόρρωθεν. |
[79] |
τὴν
φωνήν)
ἐγώ
εἰμι,
ἐγώ
|
εἰμι" |
φησίν,
ὁ
κύριος
ὁ
λαλῶν |
[9] |
μὲν
οὐκ
ἐρεῖ,
Χριστὸς
δὲ
|
εἶναι |
ἀρνήσεται·
φωνὴ
δὲ
ὁμολο
γήσει |
[48] |
σηκόν.
Ἄλλοι
δέ
φασι
Ποντικὸν
|
εἶναι |
βρέτας
τὸν
Σάραπιν,
μετῆχθαι
δὲ |
[48] |
ὅπως
περιέπεσεν,
ἐλέγξας
αὐτὸν
ἄγαλμα
|
εἶναι |
γενητόν·
Σέσωστρίν
φησι
τὸν
Αἰγύπτιον |
[48] |
πεμψαμένους
σῖτον
{ὁ
Πτολεμαῖος}
ἀνεκτήσατο,
|
εἶναι |
δὲ
τὸ
ξόανον
τοῦτο
ἄγαλμα |
[2] |
φαιδρὸν
μόνον,
ὡς
ἔοικεν,
ἐπίπλαστον
|
εἶναι |
δοκεῖ
καὶ
τοῖς
ἀπιστίας
ὑποπέπτωκεν |
[54] |
δὲ
καὶ
Ἀλέξανδρος
Ἄμμωνος
υἱὸς
|
εἶναι |
δοκεῖν
καὶ
κερασφόρος
ἀναπλάττεσθαι
πρὸς |
[100] |
ἀπείθειαν,
καὶ
ὅσῳ
γε
φρονιμώτερος
|
εἶναι |
δόξει,
πρὸς
κακοῦ
ἡ
σύνεσις |
[29] |
τοὺς
μυθολογουμένους;
Μὴ
καὶ
περιττὸς
|
εἶναι |
δόξω
τὰς
ἀκοὰς
ὑμῶν
τοῖς |
[92] |
ἥδεται;
Ἢ
τίς
οὐρανοῦ
πολίτης
|
εἶναι |
δυνάμενος
ἔρεβος
διώκει,
ἐξὸν
παράδεισον |
[92] |
δαιμονίοις
συμβιοῖ;
Τίς
δὲ
υἱὸς
|
εἶναι |
δυνάμενος
τοῦ
θεοῦ
δουλεύειν
ἥδεται; |
[66] |
Ἀλκμαίων
θεοὺς
ᾤετο
τοὺς
ἀστέρας
|
εἶναι |
ἐμψύχους
ὄντας.
Οὐ
σιωπήσομαι
τὴν |
[71] |
οὐδὲ
μὴν
ὁ
παμφαὴς
δοκῶν
|
εἶναι |
ἥλιος
οὐδ'
αὐτὸς
ἔοικεν
ὁρᾶν |
[68] |
ἄκοντες
μὲν
ὁμολογοῦσιν
ἕνα
τε
|
εἶναι |
θεόν,
ἀνώλεθρον
καὶ
ἀγένητον
τοῦτον, |
[24] |
πενθεῖτε
αὐτούς,
μηκέτι
(τούτους
ἡγεῖσθε
|
εἶναι |
θεούς"
ὃ
δ'
Ἡρακλέα
ἐκ |
[104] |
μὴ
γὰρ
οἴου
λίθους
μὲν
|
εἶναι |
ἱερὰ
καὶ
ξύλα
καὶ
ὄρνεα |
[8] |
ὑπάρχων
οὐχ
ἁρπαγμὸν
ἡγήσατο
τὸ
|
εἶναι |
ἴσα
θεῷ·
ἐκένωσεν
δὲ
ἑαυτόν" |
[82] |
Εἶτα
Μωυσῆς
μὲν
ὁμολογεῖ
ἔμφοβος
|
εἶναι |
καὶ
ἔντρομος"
ἀκούων
περὶ
τοῦ |
[45] |
Τελμισσῷ
βωμὸν
τοῦ
Ἀπόλλωνος·
μνῆμα
|
εἶναι |
καὶ
τοῦτον
Τελμισσέως
τοῦ
(μάντεως |
[44] |
ἐν
τοῖς
πρεσβυτάτοις
τῶν
θεῶν
|
εἶναι |
λεγόμενον
ἐτίμα
πρότερον
οὐδὲ
εἷς |
[103] |
οὖν
τούτων
οὐδὲ
ἓν
θεὸς
|
εἶναι |
νομίζεται
οὐδὲ
μὴν
ἐκείνων
τῶν |
[7] |
ἐν
θεῷ)
καὶ
τοῦ
εὖ
|
εἶναι |
(νῦν
δὴ
ἐπεφάνη
ἀνθρώποις)
αὐτὸς |
[7] |
λόγος,
ὁ
Χριστός,
καὶ
τοῦ
|
εἶναι |
πάλαι
ἡμᾶς
(ἦν
γὰρ
ἐν |
[47] |
φελλάτα
καλουμένου
λίθου,
ἔργον
δὲ
|
εἶναι |
Σίκωνος
τοῦ
Εὐπαλάμου,
ὥς
φησι |
[66] |
πατέρα,
τὸν
καλούμενον
ὕπατον"
ψυχὴν
|
εἶναι |
τοῦ
παντὸς
οἴεται·
τουτέστι
τοῦ |
[52] |
περιτεθῆναι,
χαριέντως
φήσας
τοῦτο
ἄμεινον
|
εἶναι |
τοῦ
χρυσίου,
καὶ
θέρους
κουφότερον |
[33] |
τοὺς
θεούς,
τοιούτους
δὲ
εὐχέσθων
|
εἶναι |
τοὺς
ἄνδρας
τοὺς
ἑαυτῶν,
οὕτω |
[9] |
βοῶσα.
Τί
βοᾷς,
ὦ
φωνή;
|
Εἰπὲ |
καὶ
ἡμῖν.
(Εὐθείας
ποιεῖτε
τὰς |
[94] |
αὐτοῦ.
Ποίαν,
ὦ
μακάριε,
δόξαν,
|
εἰπέ |
μοι·
ἣν
ὀφθαλμὸς
οὐκ
εἶδεν |
[68] |
ὄντα
ἀεί·
θεὸν
δὲ
ποῖον
|
εἰπέ |
μοι
νοητέον;
Τὸν
πάνθ'
ὁρῶντα |
[51] |
αἴσθησιν
μίαν
γέ
τινα,
φέρε
|
εἰπεῖν |
ἀκουστικὴν
ἢ
ἁπτικὴν
ἢ
τὴν |
[95] |
γὰρ
εἴ
τῳ
μεθυστέον,
φέρε
|
εἰπεῖν, |
ἀμφιβάλλειν
χρή·
ὑμεῖς
δὲ
πρὶν |
[44] |
ἦν,
πρὶν
ἢ
Φιλιπ
πίδην
|
εἰπεῖν |
αὐτοῖς.
Εἰκότως
ἄρα
ἀρχήν
ποθεν |
[22] |
ὅ
ἐστιν
εὐφήμως
καὶ
μυστικῶς
|
εἰπεῖν |
μόριον
γυναικεῖον.
Ὢ
τῆς
ἐμφανοῦς |
[20] |
(οὐ
γὰρ
ἀνήσω
μὴ
οὐχὶ
|
εἰπεῖν) |
ξενίσασα
ἡ
Βαυβὼ
τὴν
Δηὼ |
[112] |
δὴ
καὶ
πᾶς,
ὡς
ἔπος
|
εἰπεῖν, |
ὁ
Χριστὸς
οὐ
μερίζεται·
οὔτε |
[62] |
~Ὄλβιοι"
μόνοι
τοίνυν,
ὡς
ἔπος
|
εἰπεῖν, |
ὁμοθυμαδὸν
ἐκεῖνοι
πάντες
κατὰ
τὴν |
[122] |
ἡμῖν
μόνον
θεοσεβῆ
τὸν
Χριστιανὸν
|
εἰπεῖν |
πλούσιόν
τε
καὶ
σώφρονα
καὶ |
[117] |
σωθῆναι
συντρέχει,
ὁμοζυγούντων,
ὡς
ἔπος
|
εἰπεῖν, |
προαιρέσεως
καὶ
ζωῆς.
Τοιγάρτοι
μόνη |
[69] |
καὶ
ἐν
τῇ
ὡς
ἔπος
|
εἰπεῖν |
ῥυπώσῃ
ψυχῇ
κατακέκρυπται·
τὸ
δὲ |
[110] |
χεόμενος,
δι'
ὃν
ὡς
ἔπος
|
εἰπεῖν |
τὰ
πάντα
ἤδη
πέλαγος
γέγονεν |
[48] |
σεβασμοῦ
κατηξιωμένον
ἀκούομεν,
τοῦτον
ἀχειροποίητον
|
εἰπεῖν |
τετολμήκασιν,
τὸν
Αἰγύπτιον
Σάραπιν;
Οἳ |
[9] |
Ἰωάννης;
Ὡς
τύπῳ
λαβεῖν,
ἐξέστω
|
εἰπεῖν, |
φωνὴ
τοῦ
λόγου
προτρεπτικὴ
ἐν |
[39] |
πάντ'
ἀμείνους
Αἰγυπτίων
(ὀκνῶ
δὲ
|
εἰπεῖν |
χείρους)
οἳ
τοὺς
Αἰγυπτίους
ὁσημέραι |
[97] |
θεῶν,
πρὸς
τοὺς
πολίτας
ἄνδρες,
|
εἶπεν, |
θαρρεῖτε
ἄχρις
ἂν
ὁρᾶτε
τοὺς |
[24] |
εἰκός)
Εἶα
δή,
ὦ
Ἡράκλεις"
|
εἶπεν· |
νῦν
σοι
ἤδη
καιρός,
ὥσπερ |
[29] |
δ'
εἴ
σοι
τοὺς
πολλοὺς
|
εἴποιμι |
Ἀσκληπιοὺς
ἢ
τοὺς
Ἑρμᾶς
τοὺς |
[63] |
δημιουργεῖ,
θεὸς
δὲ
πῶς
ἂν
|
εἴποιμι |
ὅσα
ποιεῖ;
Ὅλον
ἴδε
τὸν |
[84] |
προσώχθισα
τῇ
γενεᾷ
ταύτῃ
καὶ
|
εἶπον· |
ἀεὶ
πλανῶνται
τῇ
καρδίᾳ·
αὐτοὶ |
[50] |
ὅν
τε
μάταιοι
ἄνθρωποι
θεὸν
|
εἶπον, |
ἐπεψεύσαντο
δὲ
μάντιν,
ἀλλὰ
θεοῦ |
[122] |
προφήτης
τὴν
χάριν
λέγων,
ἐγὼ
|
εἶπον |
ὅτι
θεοί
ἐστε
καὶ
υἱοὶ |
[21] |
τῆς
ἀναισχυντίας
τὸν
μυσταγωγόν·
ὣς
|
εἰποῦσα |
πέπλους
ἀνεσύρατο,
δεῖξε
δὲ
πάντα |
[30] |
ἐψεύσατο·
Ὅμηρος
δὲ
ἀξιοπιστότερος
αὐτοῦ
|
εἰπὼν |
περὶ
ἀμφοῖν
τοῖν
Διοσκούροιν,
πρὸς |
[46] |
τὸ
ἄγαλμα
ξύλον
ἦν
οὐκ
|
εἰργασμένον, |
καὶ
τῆς
Κιθαιρωνίας
Ἥρας
ἐν |
[34] |
καὶ
ὕμνεον
ᾆσμα
αἰδοίοισιν,
ἀναιδέστατα
|
εἴργαστ' |
ἄν"
φησὶν
Ἡράκλειτος,
ωὑτὸς
δὲ |
[47] |
λέοντας
τοὺς
σὺν
αὐτοῖς
ἀνακειμένους
|
εἴργασται· |
εἰ
δέ,
ὥς
φασί
τινες, |
[110] |
σωτὴρ
ἡμῶν
λόγος,
πηγὴ
ζωοποιός,
|
εἰρηνική, |
ἐπὶ
πᾶν
τὸ
πρόσωπον
τῆς |
[116] |
καὶ
πόλεμον
κατήγγειλεν·
Χριστὸς
δὲ
|
εἰρηνικὸν |
ἐπὶ
τὰ
πέρατα
τῆς
γῆς |
[116] |
μέλος
οὐ
συνάξει
ἄρα
τοὺς
|
εἰρηνικοὺς |
στρατιώτας
τοὺς
ἑαυτοῦ;
Συνήγαγε
μὲν |
[116] |
ἀκονήσωμεν.
Οὕτως
ἡμᾶς
ὁ
ἀπόστολος
|
εἰρηνικῶς |
ἐκτάττει·
(ταῦτα
ἡμῶν
τὰ
ὅπλα |
[116] |
ἐσάλπισεν,
ἡμεῖς
δὲ
ἠκούσαμεν.
Ἐξοπλισώμεθα
|
εἰρηνικῶς, |
ἐνδυσά
μενοι
τὸν
θώρακα
τῆς |
[105] |
γάρ
τοι
παντὸς
μᾶλλον
τοῦτο
|
εἴρηται· |
ὁ
χρηστός
ἐστι
πανταχοῦ
σωτήριος· |
[101] |
περὶ
τὴν
ὕλην
κενοσπούδως
δαπανᾶτε·
|
εἰς |
ἄγνοιαν
{καὶ}
τὰ
χρήματα
καὶ |
[121] |
τῶν
ἀνθρώπων
τὴν
συνωρίδα
καταζεύξας,
|
εἰς |
ἀθανασίαν
κατιθύνει
τὸ
ἅρμα,
σπεύδων |
[48] |
παρ'
Ἕλλησι
παραστησάμενον
ἐθνῶν,
ἐπανελθόντα
|
εἰς |
Αἴγυπτον
ἐπαγαγέσθαι
(τεχνίτας
ἱκανούς·
τὸν |
[7] |
οὗ
τὸ
εὖ
ζῆν
ἐκδιδασκόμενοι
|
εἰς |
ἀίδιον
ζωὴν
παραπεμπόμεθα.
(Κατὰ
γὰρ |
[34] |
τὸν
βίον.
(Διόνυσος
γὰρ
κατελθεῖν
|
εἰς |
Ἅιδου
γλιχόμενος
ἠγνόει
τὴν
ὁδόν, |
[106] |
γραφὴ
λέγει}
ἀνανεύσατε
τῆς
γῆς
|
εἰς |
αἰθέρα,
ἀναβλέψατε
εἰς
οὐρανόν,
θαυμάσατε, |
[54] |
Λάμιαν
δὲ
τὴν
ἑταίραν
ἔχων
|
εἰς |
ἀκρόπολιν
ἀνῄει
καὶ
τῷ
τῆς |
[48] |
βρέτας
τὸν
Σάραπιν,
μετῆχθαι
δὲ
|
εἰς |
Ἀλεξάνδρειαν
μετὰ
τιμῆς
πανηγυρικῆς.
Ἰσίδωρος |
[117] |
ἀφθαρσίας,
ὁ
ἀναγεννῶν
τὸν
ἄνθρωπον
|
εἰς |
ἀλήθειαν
αὐτὸν
ἀναφέρων,
τὸ
κέντρον |
[24] |
γε
ὑπωπτευκότας,
ὅπερ
οὐ
σμικρὸν
|
εἰς |
ἀλήθειαν
(φρονήσεως
ζώπυρον
ἀναφύεται
σπέρμα· |
[103] |
(Λὼτ
ἐκάλουν
αὐτὴν
οἱ
παλαιοὶ)
|
εἰς |
ἀναισθησίαν
μετατρέπεσθε;
Λελιθωμένην
ταύτην
παρειλήφαμεν |
[114] |
τῆς
ἀληθείας.
(Οὗτος
τὴν
δύσιν
|
εἰς |
ἀνατολὴν
μετήγαγεν
καὶ
τὸν
θάνατον |
[114] |
ἀκοίμητον
γέγονεν
καὶ
ἡ
(δύσις
|
εἰς |
ἀνατολὴν
περιέστηκεν.
Τοῦτο
ἡ
κτίσις |
[83] |
Σωτη
ρίαν
χαρίζεται,
ὑμεῖς
δὲ
|
εἰς |
ἄνθρωπον
ὑποφέρεσθε.
Ζωὴν
δωρεῖται
αἰώνιον, |
[4] |
ἡ
οὐράνιος
ᾠδὴ
αὐτὴ
μετεμόρφωσεν
|
εἰς |
ἀνθρώπους
ἡμέρους.
(Ἦμεν
γάρ,
ἦμέν |
[8] |
γε
ὁ
σωτὴρ
καὶ
πολύτροπος
|
εἰς |
ἀνθρώπων
σωτηρίαν·
ἀπειλῶν
νουθετεῖ,
λοιδορούμενος |
[68] |
εὑρεῖν
τε
ἔργον
καὶ
εὑρόντα
|
εἰς |
ἅπαντας
ἐξειπεῖν
ἀδύνατον.
Διὰ
τί |
[101] |
αὐθαίρετοι
μέχρι
τῆς
ἐσχάτης
(ἀναπνοῆς
|
εἰς |
ἀπώλειαν
ὑποφέρεσθε·
ὅτι
τὸ
φῶς |
[114] |
προσεκρέμασεν
αἰθέρι,
μεταφυτεύων
τὴν
φθορὰν
|
εἰς |
ἀφθαρσίαν
καὶ
γῆν
μεταβάλλων
εἰς |
[57] |
ἀπατῆσαι
τέχνη
προαγωγὸς
ἀνθρώποις
ἐρωτικοῖς
|
εἰς |
βάραθρον
γενομένη.
Δραστήριος
μὲν
ἡ |
[27] |
καθέλκουσαι
οὐρανόθεν
τὸν
ἄνθρωπον
καὶ
|
εἰς |
βάραθρον
περιτρέπουσαι.
Ἐθέλω
δὲ
ὑμῖν |
[94] |
καὶ
ἡ
γῆ
οὐ
πραθήσεται
|
εἰς |
βεβαίωσιν·
οὐ
γὰρ
κυροῦται
τῇ |
[3] |
αὖθις
εἰς
οὐρανοὺς
ἀνακαλεῖται
τοὺς
|
(εἰς |
γῆν
ἐρριμμένους.
~Μόνος
γοῦν
τῶν |
[115] |
ἀγαθῷ
παιδὶ
ἀγαθοῦ
πατρὸς
ὄνομα
|
εἰς |
γνῶσιν
ἀφίκηται,
προστάττοντος
ἤπια
καὶ |
[74] |
στήθεσσι
φανέντα
φίλης
αἰῶνος
ἀμέρσῃ.
|
Εἰς |
δὲ
λόγον
θεῖον
βλέψας
τούτῳ |
[48] |
τῷ
Βρυάξιδι·
ὃς
ὕλῃ
κατακέχρηται
|
εἰς |
δημιουργίαν
μικτῇ
καὶ
ποικίλῃ.
Ῥίνημα |
[3] |
βίον,
ἐντέχνῳ
τινὶ
γοητείᾳ
δαιμονῶντες
|
εἰς |
διαφθοράς,
ὕβρεις
ὀργιάζοντες,
πένθη
ἐκθειάζοντες, |
[93] |
ἀκρασίας
εἰς
ἐγκράτειαν,
ἐξ
ἀδικίας
|
εἰς |
δικαιοσύνην,
ἐξ
ἀθεότητος
εἰς
(θεόν. |
[6] |
σκάζοντας
τὼ
πόδε
ἢ
πλανωμένους
|
εἰς |
δικαιοσύνην
χειραγωγῆσαι,
θεὸν
ἀνθρώποις
ἀφραίνουσιν |
[72] |
ἀεὶ
διαμένον.
Ἀνελεύθερος
πᾶς
ὅστις
|
εἰς |
δόξαν
βλέπει,
ὡς
δὴ
παρ' |
[83] |
ἐπαισχύνεσθε.
Ἐλευθερίαν
ἐπαγγέλλεται,
ὑμεῖς
δὲ
|
εἰς |
δουλείαν
ἀποδιδράσκετε.
Σωτη
ρίαν
χαρίζεται, |
[93] |
ἀφροσύνης
εἰς
φρόνησιν,
ἐξ
ἀκρασίας
|
εἰς |
ἐγκράτειαν,
ἐξ
ἀδικίας
εἰς
δικαιοσύνην, |
[35] |
Ἀπόλλων
ἀνδρὶ
παρὰ
θνητῷ
θητευέμεν
|
εἰς |
ἐνιαυτόν·
τλῆ
δ'
ὀβριμόθυμος
Ἄρης |
[72] |
(πάντων
κίνασις.
Ἀπόχρη
καὶ
τάδε
|
εἰς |
ἐπίγνωσιν
θεοῦ
ἐπιπνοίᾳ
θεοῦ
πρὸς |
[85] |
ὢν
ὁ
κύριος
πάντας
ἀνθρώπους
|
εἰς |
ἐπίγνωσιν
τῆς
ἀληθείας"
παρακαλεῖ,
ὁ |
[44] |
εἶτα
δὲ
μὴ
ἀνακοπεῖσα,
ἀλλ'
|
εἰς |
ἐπίδοσιν
ἐλθοῦσα
καὶ
πολλὴ
δὴ |
[93] |
οὖν
καὶ
μεταστῶμεν
ἐξ
ἀμαθίας
|
εἰς |
ἐπιστήμην,
ἐξ
ἀφροσύνης
εἰς
φρόνησιν, |
[80] |
ἔκτισέν
με
ἀρχὴν
ὁδῶν
αὐτοῦ
|
εἰς |
ἔργα
αὐτοῦ"
καὶ
Κύριος
δίδωσι |
[83] |
ἑαυτοὺς
παρέδωκαν
ἀπηλγηκότες
τῇ
ἀσελγείᾳ
|
εἰς |
ἐργασίαν
ἀκαθαρσίας
πάσης
καὶ
πλεονεξίας. |
[65] |
ἀποφεύγειν
οἴονται
τῆς
πλάνης,
ἀλλ'
|
εἰς |
ἑτέραν
κατολισθαί
νουσιν
ἀπάτην·
ἀγάλματα |
[114] |
ἀνατολὴν
μετήγαγεν
καὶ
τὸν
θάνατον
|
εἰς |
ζωὴν
ἀνασταυρώσει,
ἐξαρπάσας
δὲ
τῆς |
[54] |
Ἄριστος
ὁ
Σαλαμίνιος,
αὑτὸν
κατεσχημάτιζεν
|
εἰς |
Ἥλιον)
Τί
δεῖ
καὶ
Νικαγόρου |
[101] |
βίον
ὡς
τὸ
ζῆν
ὑμῶν
|
εἰς |
θάνατον
καταναλίσκετε,
τοῦτο
μόνον
τῆς |
[7] |
ἤδη
καὶ
τοὺς
ἄλλους
ἀνθρώπους
|
εἰς |
θάνατον
ὑποφέρων)
εἷς
καὶ
αὐτὸς |
[93] |
ἀδικίας
εἰς
δικαιοσύνην,
ἐξ
ἀθεότητος
|
εἰς |
(θεόν.
Καλὸς
ὁ
κίνδυνος
αὐτομολεῖν |
[10] |
ταύτῃ
πῃ
παρεκάλει
ἑτοίμους
γίνεσθαι
|
εἰς |
θεοῦ
τοῦ
Χριστοῦ
παρουσίαν,
καὶ |
[121] |
ὃ
ᾐνίξατο,
πρότε
ρον
μὲν
|
εἰς |
Ἱερουσαλήμ,
νῦν
δὲ
εἰσελαύνων
οὐρανούς, |
[21] |
ἔλαβον
ἐκ
κίστης,
ἐργασάμενος
ἀπεθέμην
|
εἰς |
κάλαθον
καὶ
ἐκ
καλάθου
εἰς |
[18] |
τὰ
ἀχρεῖα
σύμβολα
οὐκ
ἀχρεῖον
|
εἰς |
κατάγνωσιν
παραθέσθαι·
ἀστράγαλος,
σφαῖρα,
στρόβιλος, |
[21] |
εἰς
κάλαθον
καὶ
ἐκ
καλάθου
|
εἰς |
κίστην.
~Καλά
γε
τὰ
θεάματα |
[9] |
προετοιμάζουσα
εἰς
σωτηρίαν,
φωνὴ
προτρέπουσα
|
εἰς |
κληρονομίαν
οὐρανῶν·
δι'
ἣν
ἡ |
[3] |
ὁ
ᾠδὸς
ὁ
ἐμὸς
οὐδ'
|
εἰς |
μακρὰν
καταλύσων
ἀφῖκται
τὴν
δουλείαν |
[88] |
εἰς
σωτηρίαν,
ἐπὶ
τὴν
παλιγγενεσίαν·
|
εἰς |
μίαν
ἀγάπην
συναχθῆναι
οἱ
πολλοὶ |
[106] |
μηδὲ
τὰς
ἀκοὰς
ἀποφράξητε,
(ἀλλ'
|
εἰς |
νοῦν
βάλεσθε
τὰ
λεγόμενα.
Καλόν |
[75] |
τὸν
θεὸν
τοῖς
κυμβάλοις
ἄνθρωπος
|
εἰς |
ὃ
βούλεται,
ὁ
τοῦτο
ποιῶν |
[97] |
ἡμῶν
γένηται
ὅτι
δικαιότατος.
(Βᾶτ'
|
εἰς |
ὁδὸν
δὴ
πᾶς
ὁ
χειρῶναξ |
[75] |
ἔξω
θεὸς
μετὰ
γραός,
οὐδ'
|
εἰς |
οἰκίας
παρεισιὼν
ἐπὶ
τοῦ
σανιδίου |
[84] |
δὴ
οὖν
ἔτι
τὴν
χάριν
|
εἰς |
ὀργὴν
μεταλλάσσομεν
καὶ
οὐχὶ
ἀναπεπ |
[2] |
οὐρανῶν
ἀλήθειαν
ἅμα
φανοτάτῃ
φρονήσει
|
εἰς |
ὄρος
ἅγιον
(θεοῦ
καὶ
χορὸν |
[33] |
Ζεὺς
καὶ
ἡ
κόμη
καταισχύνεται.
|
(Εἰς |
ὅσον
διελήλακεν
ἀσελγείας
ὁ
Ζεὺς |
[109] |
ὠθεῖ,
ἡ
συνήθεια,
ἣ
δὲ
|
εἰς |
οὐρανὸν
ἀνάγει,
ἡ
ἀλήθεια,
τραχεῖα" |
[117] |
τῷ
τῆς
ψυχῆς
πνεύματι
τοῖς
|
εἰς |
οὐρανὸν
ἀπαίρουσι
γινομένη.
Τί
δή |
[27] |
πλάνης
λήξητε,
αὖθις
δὲ
παλινδρομήσητε
|
εἰς |
(οὐρανόν.
Ἦμεν
γάρ
που
καὶ |
[106] |
τῆς
γῆς
εἰς
αἰθέρα,
ἀναβλέψατε
|
εἰς |
οὐρανόν,
θαυμάσατε,
παύσασθε
καραδοκοῦντες
τῶν |
[99] |
συνηθείας
ταῖς
ἀληθιναῖς
σταγόσιν·
καθαροὺς
|
εἰς |
οὐρανοὺς
ἀναβῆναι
δεῖ.
Ἄνθρωπος
εἶ, |
[3] |
θεοσεβείας
μετάγων
ἡμᾶς
ζυγὸν
αὖθις
|
εἰς |
οὐρανοὺς
ἀνακαλεῖται
τοὺς
(εἰς
γῆν |
[100] |
ἐξ
οὐρανῶν,
στενὴ
μέν,
ἀλλ'
|
εἰς |
οὐρανοὺς
ἀναπέμπουσα·
στενὴ
ἐπὶ
γῆς |
[115] |
πῦρ
ὑπουργεῖν,
κόσμον
οἰκεῖν·
ἐντεῦθεν
|
εἰς |
οὐρανοὺς
ἀποικίαν
στείλασθαί
σοι
συγκεχώρηκεν· |
[114] |
εἰς
ἀφθαρσίαν
καὶ
γῆν
μεταβάλλων
|
εἰς |
οὐρανούς,
ὁ
τοῦ
θεοῦ
γεωργός, |
[100] |
σωτηρίαν.
~Πῶς
οὖν
ἀνέλθω,
φησίν,
|
εἰς |
οὐρανούς;
Ὁδός"
ἐστιν
ὁ
κύριος, |
[110] |
τοῦ
πλάσματος
συναγωνιστής,
τάχιστα
δὲ
|
εἰς |
πάντας
ἀνθρώπους
διαδοθεὶς
θᾶττον
ἡλίου |
[32] |
ἐπιθυμεῖν
μὲν
πασῶν,
ἐκπληροῦν
δὲ
|
εἰς |
πάσας
τὴν
ἐπιθυμίαν.
Ἐνεπίμπλατο
γοῦν |
[64] |
Ἡράκλειτος·
Ἐμπεδοκλῆς
γὰρ
ὁ
Ἀκραγαντῖνος
|
εἰς |
πλῆθος
ἐμπεσὼν
πρὸς
τοῖς
τέτταρσι |
[77] |
ἐπιζημίου
ἀπάτης,
προτρέπουσαι
δὲ
ἐμφανῶς
|
εἰς |
προὖπτον
(σωτηρίαν.
Αὐτίκα
γοῦν
ἡ |
[35] |
μοιχοῦ
κατὰ
πρόσωπον,
ὅπως
αὐτὸν
|
εἰς |
(συνουσίαν
ὑπαγάγηται.
Πανύασσις
γὰρ
πρὸς |
[87] |
τὸν
ἄνθρωπον.
Βοᾷ
γοῦν
ἐπείγων
|
εἰς |
σωτηρίαν
αὐτὸς
ἤγγικεν
ἡ
βασιλεία |
[87] |
οἶδας,
τὰ
δυνάμενά
σε
σοφίσαι
|
εἰς |
σωτηρίαν
διὰ
πίστεως
ἐν
Χριστῷ. |
[8] |
καὶ
νῦν
καὶ
ἀεὶ
προὔτρεπεν
|
εἰς |
σωτηρίαν,
διὰ
τεράτων
καὶ
σημείων |
[88] |
οὐδεὶς
Κιμμέριος
ἐν
λόγῳ·
σπεύσωμεν
|
εἰς |
σωτηρίαν,
ἐπὶ
τὴν
παλιγγενεσίαν·
εἰς |
[63] |
δαιμόνων
ὁ
ἄνθρωπος
γίνεται
σπεύδων
|
εἰς |
σωτηρίαν.
~(Ἐπιδράμωμεν
δέ,
εἰ
βούλει, |
[75] |
βιαζο
μένοις.
Δυσωπούντων
δέ
σε
|
εἰς |
σωτηρίαν
καὶ
οἱ
περὶ
τοὺς |
[2] |
ὑπερτάτην
ὀρέγουσα
δεξιάν,
τὴν
σύνεσιν,
|
εἰς |
σωτηρίαν·
οἳ
δὲ
ἀνανεύσαντες
καὶ |
[7] |
νῦν
δὲ
ἤδη
καὶ
ἐναργῶς
|
εἰς |
σωτηρίαν
παρα
καλῶν.
~Φύγωμεν
οὖν |
[82] |
καὶ
σπεύδεις
ἐκμαθεῖν,
τουτέστι
σπεύδεις
|
εἰς |
σωτηρίαν,
φοβούμενος
τὴν
ὀργήν,
ἀγαπήσας |
[9] |
τοῦ
λόγου,
φωνὴ
παρακλητική,
προετοιμάζουσα
|
εἰς |
σωτηρίαν,
φωνὴ
προτρέπουσα
εἰς
κληρονομίαν |
[5] |
καὶ
τῶν
στοιχείων
τὴν
διαφωνίαν
|
εἰς |
τάξιν
ἐνέτεινε
συμφωνίας,
ἵνα
δὴ |
[76] |
ἀληθῶς
Σωκρατικῆς
διατριβῆς
ὁ
Εὐριπίδης
|
εἰς |
τὴν
ἀλήθειαν
ἀπιδὼν
καὶ
τοὺς |
[4] |
πολλὴν
καὶ
τὴν
σκληροκαρδίαν
τῶν
|
εἰς |
τὴν
ἀλήθειαν
λελιθωμένων
ἤγειρεν
θεοσεβείας |
[65] |
ᾗ
φησιν
ὁ
ἀπόστολος,
τὰ
|
εἰς |
τὴν
ἀνθρώπων
ὑπηρεσίαν
πεποιημένα
στοιχεῖα" |
[60] |
αὐτὰς
ἔτι
τὰς
περιπλοκὰς
ἀφορῶσιν
|
εἰς |
τὴν
Ἀφροδίτην
ἐκείνην
τὴν
γυμνήν, |
[82] |
οὐδ'
οὐ
μὴ
εἰσελεύσεσθέ
ποτε
|
εἰς |
τὴν
βασιλείαν
τῶν
οὐρανῶν.
(Πῶς |
[114] |
θεοποιῶν
τὸν
ἄνθρωπον,
διδοὺς
νόμους
|
εἰς |
τὴν
διάνοιαν
αὐτῶν
καὶ
ἐπὶ |
[77] |
καὶ
γὰρ
οἱ
χρησμοὶ
τὰς
|
εἰς |
τὴν
θεοσέβειαν
ἡμῖν
ἀφορμὰς
ἐναργέστατα |
[85] |
Ἑβραίων
πλανῆται·
οὐ
γὰρ
εἰσελθεῖν
|
εἰς |
τὴν
κατάπαυσιν
λέγονται
διὰ
τὴν |
[84] |
τῇ
ὀργῇ
μου·
(εἰ
εἰσελεύσονται
|
εἰς |
τὴν
κατάπαυσίν
μου.
Ὁρᾶτε
τὴν |
[108] |
σεαυτόν"
καὶ
τῷ
τύπτοντί
σε
|
εἰς |
τὴν
σιαγόνα
πάρεχε
καὶ
τὴν |
[109] |
ἡ
συνήθεια,
ἀλλ'
ἣ
μὲν
|
εἰς |
τὸ
βάραθρον
ὠθεῖ,
ἡ
συνήθεια, |
[43] |
Οὕτω
φιλοῦντες
(οἱ
δαίμονες
ὁδηγοῦσιν
|
εἰς |
τὸ
πῦρ.
Ἀλλ'
ὦ
φιλανθρωπότερε |
[24] |
τοὔψον
παρα
σκευάσαι"
κᾆτ'
αὐτὸν
|
εἰς |
τὸ
πῦρ
ἐνέθηκεν
ὡς
ξύλον" |
[92] |
φωτὸς"
γνήσια
ἀναθρήσωμεν
καὶ
ἀναβλέψωμεν
|
εἰς |
τὸ
φῶς,
μὴ
νόθους
ἡμᾶς |
[74] |
τὴν
ἀλήθειαν·
ὃ
μὲν
καὶ
|
εἰς |
τὸν
αἰθέρα
καὶ
εἰς
τὸν |
[81] |
σκοτισθήσεται,
λάμψει
δὲ
ὁ
παντοκράτωρ
|
εἰς |
τὸν
αἰῶνα,
καὶ
δυνάμεις
τῶν |
[78] |
τὸ
δὲ
ῥῆμα
κυρίου
μένει
|
εἰς |
τὸν
αἰῶνα.
~Τί
δὲ
ὅταν |
[51] |
ταύτην
μεγίστην
οἰόμενοι
θεόν,
φέροντες
|
εἰς |
τὸν
κοπρῶνα
ἀνέθηκαν
αὐτήν,
ἄξιον |
[101] |
ὑποφέρεσθε·
ὅτι
τὸ
φῶς
ἐλήλυθεν
|
εἰς |
τὸν
κόσμον
καὶ
ἠγάπησαν
οἱ |
[74] |
καὶ
εἰς
τὸν
αἰθέρα
καὶ
|
εἰς |
τὸν
οὐρανὸν
(ἀναβλέψας
τόνδε
ἡγοῦ |
[18] |
δέ,
οὐ
γὰρ
ἠπείθησε
Διί,
|
εἰς |
τὸν
Παρνασσὸν
φέρων
κατατίθεται
διεσπασμένον |
[122] |
γενόμενον
ὑπὸ
Χριστοῦ
Ἰησοῦ
καὶ
|
εἰς |
τοσοῦτον
ὅμοιον
ἤδη
καὶ
θεῷ. |
[56] |
ἐπαναλήψομαι)
τὸν
ὑπερουράνιον
βλασφημήσαντες
τόπον
|
εἰς |
τοὔδαφος
κατεσύρατε
τὴν
εὐσέβειαν,
χθονίους |
[94] |
τῇ
βασιλείᾳ
τοῦ
κυρίου
αὐτῶν
|
εἰς |
τοὺς
αἰῶνας,
ἀμήν.
~Ἔχετε,
ὦ |
[26] |
ἀπὸ
τῆς
θείας
εὐεργεσίας
τῆς
|
εἰς |
τοὺς
ἀνθρώπους
καταγινομένης
ὁρμώμενος.
Τὸν |
[19] |
τὸ
τοῦ
Διονύσου
αἰδοῖον
ἀπέκειτο,
|
εἰς |
Τυρρηνίαν
κατήγαγον,
εὐκλεοῦς
ἔμποροι
φορτίου· |
[111] |
ἐπὶ
γαστέρα
ἕρπουσα,
κακία
γηΐνη,
|
εἰς |
ὕλας
στρεφομένη)
παρήγετο
ἐπιθυμίαις,
ὁ |
[93] |
ἀμαθίας
εἰς
ἐπιστήμην,
ἐξ
ἀφροσύνης
|
εἰς |
φρόνησιν,
ἐξ
ἀκρασίας
εἰς
ἐγκράτειαν, |
[100] |
ἔχει
τὴν
ἄγνοιαν,
ὁ
δὲ
|
εἰς |
ὦτα
βαλόμενος
καὶ
τῇ
ψυχῇ |
[9] |
Πυθώμεθα
τοίνυν
αὐτοῦ·
τίς
πόθεν
|
εἶς |
ἀνδρῶν;
Ἠλίας
μὲν
οὐκ
ἐρεῖ, |
[9] |
τὸν
γεωργόν,
ζητῆσαι
τὸν
ἄνδρα.
|
Εἷς |
γὰρ
καὶ
ὁ
αὐτὸς
οὗτος, |
[7] |
καὶ
συμφθαρῶσιν.
Οὗ
δὴ
χάριν
|
(εἷς |
γὰρ
ὁ
ἀπατεὼν
ἄνωθεν
μὲν |
[74] |
ἀθάνατον.
(Εἶτα
ὑποβὰς
διαρρήδην
ἐπιφέρει·
|
εἷς |
ἔστ'
αὐτογενής,
ἑνὸς
ἔκγονα
πάντα |
[80] |
κύριος
ὁ
θεός
σου,
κύριος
|
εἷς |
ἐστι"
καὶ
κύριον
τὸν
θεόν |
[74] |
Σοφίλλου
Σοφοκλῆς,
εἷς
ταῖς
ἀληθείαισιν,
|
εἷς |
ἐστὶν
θεός,
ὃς
οὐρανόν
τ' |
[77] |
κατθέμενοι
σοφίην
ἐν
στήθεσιν
ὑμῶν.
|
Εἷς |
θεός
ἐστι
βροχάς,
ἀνέμους,
σεισμούς |
[7] |
ἄλλους
ἀνθρώπους
εἰς
θάνατον
ὑποφέρων)
|
εἷς |
καὶ
αὐτὸς
ἐπίκουρος
καὶ
βοηθὸς |
[120] |
θεοῦ
λόγου.
Ἀίδιος
οὗτος
Ἰησοῦς,
|
εἷς |
ὁ
μέγας
ἀρχιερεὺς
θεοῦ
τε |
[44] |
εἶναι
λεγόμενον
ἐτίμα
πρότερον
οὐδὲ
|
εἷς |
πρὶν
ἢ
Χάρμον
μειράκιόν
τι |
[6] |
τοῦ
κόσμου
τοῦδε
τούτων
οὐδὲ
|
εἷς, |
πρὸ
δὲ
τῆς
τοῦ
κόσμου |
[48] |
λίθων
δὲ
Αἰγυπτίων
ἐνέδει
οὐδὲ
|
εἷς, |
σαπφείρου
καὶ
αἱματίτου
θραύσματα
σμαράγδου |
[74] |
ὁ
δὲ
τοῦ
Σοφίλλου
Σοφοκλῆς,
|
εἷς |
ταῖς
ἀληθείαισιν,
εἷς
ἐστὶν
θεός, |
[72] |
οἵ
φασιν
ὁ
μὲν
θεὸς
|
εἷς, |
χοὖτος
δὲ
οὐχ,
ὥς
τινες |
[74] |
εἰδώλων
τὴν
θεολογίαν,
παλινῳδίαν
ἀληθείας
|
εἰσάγει, |
τὸν
ἱερὸν
ὄντως
ὀψέ
ποτε, |
[36] |
τούτους
θεοὺς
ἀνθρωποπαθεῖς
ἐκ
παντὸς
|
εἰσάγειν |
τρόπου.
Καὶ
γάρ
θην
κείνοις |
[58] |
κωμῳδούμεναι
καὶ
γέλωτες
παρὰ
πότον
|
εἰσαγόμενοι |
προτρέπουσι
δή
με
ἀνακραγεῖν,
κἂν |
[76] |
τῆς
δίκης,
(τοτὲ
δ'
ἐμμανῆ
|
εἰσάγων |
Ἡρακλέα
καὶ
μεθύοντα
ἀλλαχόθι
καὶ |
[105] |
τὰ
ὦτα
αὐτῆς,
ἥτις
οὐκ
|
εἰσακούσεται |
φωνῆς
ἐπᾳδόντων.
~Ἀλλ'
ὑμεῖς
γε |
[88] |
χρηστὸς
ὁ
θεός.
Ἡ
πίστις
|
εἰσάξει, |
ἡ
πεῖρα
διδάξει,
ἡ
γραφὴ |
[121] |
μὲν
εἰς
Ἱερουσαλήμ,
νῦν
δὲ
|
εἰσελαύνων |
οὐρανούς,
(κάλλιστον
θέαμα
τῷ
πατρὶ |
[82] |
μὴ
ἀπολάβητε,
οὐδ'
οὐ
μὴ
|
εἰσελεύσεσθέ |
ποτε
εἰς
τὴν
βασιλείαν
τῶν |
[84] |
ἐν
τῇ
ὀργῇ
μου·
(εἰ
|
εἰσελεύσονται |
εἰς
τὴν
κατάπαυσίν
μου.
Ὁρᾶτε |
[85] |
τῶν
Ἑβραίων
πλανῆται·
οὐ
γὰρ
|
εἰσελθεῖν |
εἰς
τὴν
κατάπαυσιν
λέγονται
διὰ |
[82] |
βασιλείαν
τῶν
οὐρανῶν.
(Πῶς
γὰρ
|
εἰσελθεῖν |
ἐπιτέτραπται
τῷ
ξένῳ;
Ἀλλ'
ὅταν, |
[20] |
λυπουμένη.
Τοῦτο
τοῖς
μυουμένοις
ἀπαγορεύεται
|
εἰσέτι |
νῦν,
ἵνα
μὴ
δοκοῖεν
οἱ |
[9] |
διὰ
τὸν
λόγον·
ἀπίστοις
δὲ
|
εἰσέτι |
νῦν
καὶ
στεῖρα
καὶ
ἔρημος |
[7] |
θηρίον
γοητεῦον
καταδουλοῦται
καὶ
αἰκίζεται
|
εἰσέτι |
νῦν
τοὺς
ἀνθρώπους,
ἐμοὶ
δοκεῖν, |
[17] |
Διονύσου
μυστήρια
τέλεον
ἀπάνθρωπα·
ὃν
|
εἰσέτι |
παῖδα
ὄντα
ἐνόπλῳ
κινήσει
περιχο |
[11] |
ἄγων
καὶ
κριθομάντεις
καὶ
τοὺς
|
εἰσέτι |
παρὰ
τοῖς
πολλοῖς
τετιμη
μένους |
[1] |
δὲ
ἄμφω"
(καὶ
τὸ
ᾆσμα
|
εἰσέτι |
τοῦτο
Ἑλλήνων
ᾄδεται
χορῷ)
τέχνῃ |
[65] |
Ἀρταξέρξου
τοῦ
Δαρείου
τοῦ
Ὤχου
|
εἰσηγησαμένου, |
ὃς
πρῶτος
τῆς
Ἀφροδίτης
Ἀναΐτιδος |
[64] |
Παρμενίδης
δὲ
ὁ
Ἐλεάτης
θεοὺς
|
εἰσηγήσατο |
πῦρ
καὶ
γῆν,
θάτερον
δὲ |
[26] |
Θαλλώ,
αἱ
Ἀττικαί.
Ἕκτος
ἐστὶν
|
εἰσηγητικὸς |
τρόπος
ἀπάτης,
θεῶν
περιποιητικός,
καθ' |
[108] |
ἀγαπήσεις
κύριον
τὸν
θεόν
σου.
|
Εἰσὶ |
δὲ
καὶ
τούτων
τὰ
παραπληρώματα, |
[28] |
θάτερον
δὲ
ἐν
Ἀρκαδίᾳ
(πάλιν.
|
Εἰσὶ |
δὲ
οἳ
πέντε
Ἀθηνᾶς
ὑποτίθενται, |
[2] |
Ἐγὼ
μέν,
εἰ
καὶ
μῦθός
|
εἰσι, |
δυσανασχετῶ
τοσαύταις
ἐκτραγῳδουμέναις
συμφοραῖς·
ὑμῖν |
[52] |
ἀναισθησίαν
(τῶν
ἀγαλμάτων
ἐκμανθάνετε.
Ἀλλ'
|
εἰσὶ |
μὲν
κακοῦργοί
τινες
ἢ
πολέμιοι |
[38] |
ἀπὸ
πέτρης,
ἀλλ'
ἀνδρῶν
γένος
|
εἰσί" |
μικρὸν
δὲ
ὕστερον
καὶ
δρύες |
[38] |
θεούς·
οὐ
γὰρ
ἀπὸ
δρυός
|
εἰσι |
παλαιφάτου
οὐδ'
ἀπὸ
πέτρης,
ἀλλ' |
[51] |
σμερδνήν
(τε"
ἀλλά
γε
ἀμείνους
|
εἰσὶ |
τῶν
ξοάνων
τούτων
καὶ
τῶν |
[41] |
νουθετεῖ.
~Εἰ
δ'
ἄρα
καὶ
|
εἰσὶ |
φύλακες
οὗτοι,
οὐκ
εὐνοίᾳ
τῇ |
[25] |
ὅστις
ποτ'
εἶ
σύ,
δυστόπαστος
|
εἰσιδεῖν, |
(καὶ
ὅσα
ἄλλα
τοιαῦτα
ποιητῶν |
[47] |
Ἀθηναίου,
ὥς
φησι
Φιλόχορος,
ἔργον
|
εἰσὶν |
ἀγάλματα
ἐννεαπήχη
Ποσειδῶνος
καὶ
Ἀμφιτρίτης |
[83] |
κεχωρισμένοι.
~Νυνὶ
δὲ
τοσούτῳ
τινές
|
εἰσιν |
ἀθεώτεροι,
ὅσῳ
φιλαν
θρωπότερος
ὁ |
[113] |
καὶ
περὶ
τῶν
ἐπὶ
μέρους
|
εἰσίν, |
εἰ
γαμητέον,
εἰ
πολιτευτέον,
εἰ |
[62] |
οἱ
θεοὶ
τῶν
ἐθνῶν
δαιμονίων
|
εἰσὶν |
εἴδωλα·
ὁ
δὲ
θεὸς
τοὺς |
[36] |
καὶ
(τροφὰς
παρεισάγειν
αὐτοῖς,
ὧν
|
εἰσιν |
ἐνδεεῖς.
Διὸ
τράπεζαι
καὶ
μέθαι |
[40] |
δυνα
μένῳ·
τρὶς
γὰρ
μύριοί
|
εἰσιν |
ἐπὶ
χθονὶ
πουλυβοτείρῃ
δαίμονες
ἀθάνατοι, |
[104] |
θηρία
καὶ
τοὺς
(λίθους
ὅπερ
|
εἰσίν. |
Οἱ
γάρ
τοι
δείλαιοι
τῶν |
[28] |
θνητοὶ
καὶ
ἐπίκηροί
τινες
ἄνθρωποι,
|
εἰσίν, |
οἱ
παραπλησίως
τοῖς
προειρημένοις
ἐκείνοις |
[40] |
ἀθάνατοι,
φύλακες
μερόπων
ἀνθρώπων.
(Τίνες
|
εἰσὶν |
οἱ
φύλακες,
ὦ
Βοιώτιε,
μὴ |
[28] |
τὰς
δοξοποιίας
διελέγχουσα.
~Αὐτίκα
γοῦν
|
εἰσὶν |
οἳ
τρεῖς
τοὺς
Ζῆνας
ἀναγράφουσιν, |
[42] |
Λυκτίους
γὰρ
(Κρητῶν
δὲ
ἔθνος
|
εἰσὶν |
οὗτοι)
Ἀντικλείδης
ἐν
Νόστοις
ἀποφαίνεται |
[103] |
ὡς
θεόν.
Τρὶς
γὰρ
μύριοί
|
εἰσιν" |
ὡς
ἀληθῶς
ἐπὶ
χθονὶ
πουλυβοτείρῃ |
[54] |
μὲν
ἀπέβη
τοῦ
ἵππου
Ἀθήναζε
|
εἰσιών, |
Καταιβάτου
ἱερόν
ἐστι
Δημητρίου,
βωμοὶ |
[114] |
Τίνας
ὑπογράφει
νόμους;
Ὅτι
πάντες
|
εἴσονται |
τὸν
θεὸν
ἀπὸ
μικροῦ
ἕως |
[74] |
αὐτὸς
περινίσσεται,
οὐδέ
τις
αὐτὸν
|
εἰσορᾷ |
θνητῶν,
αὐτὸς
δέ
γε
πάντας |
[122] |
ὑψίστου
πάντες.
Ἡμᾶς
γάρ,
ἡμᾶς
|
εἰσπεποίηται |
καὶ
ἡμῶν
ἐθέλει
μόνων
κεκλῆσθαι |
[52] |
πλεῖστα
κατεξερῶσιν
αὐτῶν
τῶν
ἀγαλμάτων
|
εἰσπετόμενα, |
οὐδὲν
φροντίσαντα
οὔτε
Ὀλυμπίου
Διὸς |
[14] |
τὴν
μοιχικὴν
ἐπιδίδοται·
νόμισμα
δὲ
|
εἰσφέρουσιν |
αὐτῇ
οἱ
μυούμενοι
ὡς
ἑταίρᾳ |
[6] |
καινὸν
δὲ
ἡ
ἀλήθεια
φαίνεται.
|
Εἴτ' |
οὖν
ἀρχαίους
τοὺς
Φρύγας
διδάσκουσιν |
[108] |
μὴ
δύναται
(ἀπηξιωμένα
τοῦ
λόγου.
|
Εἶτ' |
οὐκ
αἰσχύνεσθε
καὶ
τῶν
ἀλόγων |
[9] |
ποτε
ἄρα
ἄνθρωπος
γένηται
θεός.
|
~Εἶτ' |
οὐκ
ἄτοπον,
ὦ
φίλοι,
τὸν |
[108] |
γεγόνατε,
εἶτα
μειράκια,
εἶτα
ἔφηβοι,
|
εἶτα |
ἄνδρες,
χρηστοὶ
(δὲ
οὐδέποτε.
Κἂν |
[44] |
λαβοῦσα
κακίας
ἀνοήτου
γέγονε
πηγή·
|
εἶτα |
δὲ
μὴ
ἀνακοπεῖσα,
ἀλλ'
εἰς |
[89] |
μὴ
παιδαγωγῶν
ἐτύχομεν
ἀγαθῶν,
ἐπανωρθώσαμεν;
|
(Εἶτα |
ἐπὶ
τῶν
πάτων
αἱ
παρεκβάσεις |
[108] |
κατατέτριφθε;
Παῖδες
γεγόνατε,
εἶτα
μειράκια,
|
εἶτα |
ἔφηβοι,
εἶτα
ἄνδρες,
χρηστοὶ
(δὲ |
[9] |
καὶ
ἡ
ἔρημος
τὸν
γεωργόν·
|
εἶτα |
ἣ
μὲν
καρπῶν,
ἣ
δὲ |
[92] |
ἐπὶ
τὴν
καλιὰν
ἀναπτῆναι
παρορμῶν.
|
~Εἶτα |
κύνες
μὲν
ἤδη
πεπλανημένοι
ὀδμαῖς |
[108] |
ἐν
ἀθεότητι
κατατέτριφθε;
Παῖδες
γεγόνατε,
|
εἶτα |
μειράκια,
εἶτα
ἔφηβοι,
εἶτα
ἄνδρες, |
[89] |
μὴ
συναρπα
ζόμενοι
τῷ
ἔθει,
|
εἶτα |
μέντοι
ἀποβύσαντες
τὰ
ὦτα
ἡμῖν, |
[50] |
οὐχὶ
τερατώδεις
οἱ
λίθους
προστρεπόμενοι,
|
εἶτα |
μέντοι
καὶ
πρὸ
τῶν
πυλῶν |
[55] |
παρ'
ὑμῖν,
ἄνθρωποι
γενόμενοί
ποτε,
|
εἶτα |
μέντοι
τεθνᾶσιν·
τετίμηκεν
δὲ
αὐτοὺς |
[82] |
δὲ
ὣς
ἤπιος"
νουθετεῖ
υἱούς.
|
Εἶτα |
Μωυσῆς
μὲν
ὁμολογεῖ
ἔμφοβος
εἶναι |
[103] |
φησί,
καὶ
τὸ
πλήρωμα
αὐτῆς"
|
εἶτα |
τί
τολμᾷς
ἐν
τοῖς
τοῦ |
[74] |
δ'
ἐσόρα
κόσμοιο
ἄνακτα
ἀθάνατον.
|
(Εἶτα |
ὑποβὰς
διαρρήδην
ἐπιφέρει·
εἷς
ἔστ' |
[50] |
μαινὰς
ἄναυδος
ἐπὶ
ψαμάθοις
Ἀχέροντος,
|
εἶτα |
ὑποβᾶσα·
καὶ
σύ,
Σάραπι
λίθους |
[88] |
μου,
φόβον
κυρίου
διδάξω
ὑμᾶς.
|
Εἶτα |
ὡς
ἤδη
πεπιστευκόσι
συντόμως
ἐπιλέγει |
[44] |
Φορωνεὺς
ἐκεῖνος
ἦν
εἴτε
Μέροψ
|
εἴτε |
ἄλλος
τις,
οἳ
νεὼς
καὶ |
[6] |
τοὺς
Φρύγας
διδάσκουσιν
αἶγες
μυθικαί,
|
εἴτε |
αὖ
τοὺς
Ἀρκάδας
οἱ
προσελήνους |
[13] |
Μητρὸς
θεῶν
καταδείξας
τὰ
μυστήρια,
|
εἴτε |
Ἠετίων,
ὁ
τὰ
Σαμοθρᾴκων
ὄργια |
[44] |
σέβειν,
εἴτε
Φορωνεὺς
ἐκεῖνος
ἦν
|
εἴτε |
Μέροψ
εἴτε
ἄλλος
τις,
οἳ |
[6] |
Ἀρκάδας
οἱ
προσελήνους
ἀναγράφοντες
ποιηταί,
|
εἴτε |
μὴν
αὖ
τοὺς
Αἰγυπτίους
οἱ |
[13] |
τῆσδε
ἄρξας
τῆς
ἀπάτης
ἀνθρώποις,
|
εἴτε |
ὁ
Δάρδανος,
ὁ
Μητρὸς
θεῶν |
[13] |
ὄργια
καὶ
τελετὰς
ὑποστησά
μενος,
|
εἴτε |
ὁ
Φρὺξ
ἐκεῖνος
ὁ
Μίδας, |
[44] |
κατήγγειλαν,
δαίμονας
ἀλιτηρίους
νομοθετοῦντες
σέβειν,
|
εἴτε |
Φορωνεὺς
ἐκεῖνος
ἦν
εἴτε
Μέροψ |
[72] |
θεοῦ
πέρι
ὅ
τί
περ
|
εἶχεν |
φρονῶν·
(τἀγαθὸν
ἐρωτᾷς
μ'
οἷόν |
[123] |
ὑπὸ
φιλανθρωπίας
ὅ
τι
περ
|
εἶχον |
ἐκ
θεοῦ
ἐκχέων,
ὡς
ἂν |
[97] |
τὰς
κενὰς
τῶν
ἀνθρώπων
ἃς
|
εἶχον |
περὶ
θεῶν,
πρὸς
τοὺς
πολίτας |
[46] |
τὰ
ξόανα
ἤρξατο,
βρέτη
τὴν
|
ἐκ |
βροτῶν
ἐπωνυμίαν
ἐκαρπώσατο.
Ἐν
Ῥώμῃ |
[2] |
Κιθαιρῶνα
καταλειπόντων,
οἰκούντων
δὲ
Σιών·
|
Ἐκ |
γὰρ
Σιὼν
ἐξελεύσεται
νόμος,
καὶ |
[89] |
χρώμεθα,
ᾧ
δήπουθεν
συνείθισαν
ἡμᾶς
|
ἐκ |
γενετῆς
αἱ
τίτθαι;
Τί
δὲ |
[7] |
οὓς
ἂν
οἷός
τε
εἴη
|
ἐκ |
γενετῆς
σφετερίσασθαι,
λίθοις
καὶ
ξύλοις |
[98] |
ἔμπνουν
εἰκόνα
δεδημιούργηκεν,
οὐδὲ
μὴν
|
ἐκ |
γῆς
μαλθακὴν
ἐμάλαξε
σάρκα.
Τίς |
[56] |
τίμιοι;
Οὐχὶ
γῆ
τε
καὶ
|
ἐκ |
γῆς;
οὐχὶ
δὲ
μιᾶς
μητρὸς |
[26] |
ὡς
Φρύγες·
οἳ
δὲ
τῶν
|
ἐκ |
γῆς
φυομένων
τοὺς
ἡμέρους
δρεπόμενοι |
[5] |
ἣν
ἐζήλωσε
Δαβίδ.
(Ὁ
δὲ
|
ἐκ |
Δαβὶδ
καὶ
πρὸ
αὐτοῦ,
ὁ |
[120] |
ζῴων
πλεο
νεκτεῖτε
τῷ
λόγῳ,
|
ἐκ |
δὲ
τῶν
θνητῶν
ἁπάντων
ὑμῖν |
[83] |
ὁ
θεός·
ὃ
μὲν
γὰρ
|
ἐκ |
δούλων
υἱοὺς
ἡμᾶς
γενέσθαι
βούλεται, |
[89] |
ἀγαθὸν
τοσοῦτον,
οὗ
μεῖζον
οὐδὲν
|
ἐκ |
θεοῦ
δεδώρηταί
πω
τῇ
τῶν |
[123] |
φιλανθρωπίας
ὅ
τι
περ
εἶχον
|
ἐκ |
θεοῦ
ἐκχέων,
ὡς
ἂν
ἐπὶ |
[4] |
ἀνθρώπους
ἐκ
λίθων
καὶ
ἀνθρώπους
|
ἐκ |
θηρίων
πεποίηκεν.
Οἱ
δὲ
τηνάλλως |
[21] |
ἐργασάμενος
ἀπεθέμην
εἰς
κάλαθον
καὶ
|
ἐκ |
καλάθου
εἰς
κίστην.
~Καλά
γε |
[91] |
φιλανθρωπίας
ἀντέχεται
τοῦ
ἀνθρώπου,
ὥσπερ
|
ἐκ |
καλιᾶς
ἐκπίπτοντος
νεοττοῦ
ἡ
μήτηρ |
[8] |
πυρὶ
δεδίττεται
τοὺς
ἀνθρώπους,
ἀνάπτων
|
ἐκ |
κίονος
τὴν
φλόγα,
δεῖγμα
ὁμοῦ |
[21] |
ἐνήστευσα,
ἔπιον
τὸν
κυκεῶνα,
ἔλαβον
|
ἐκ |
κίστης,
ἐργασάμενος
ἀπεθέμην
εἰς
κάλαθον |
[15] |
τοὺς
ἐλέγχους·
Ἐκ
τυμπάνου
ἔφαγον·
|
ἐκ |
κυμβάλου
ἔπιον·
ἐκιρνοφόρησα·
ὑπὸ
τὸν |
[46] |
ἱδρύοντο
περιφανῆ
καὶ
κίονας
ἵστων
|
ἐκ |
λίθων·
ἃ
δὴ
καὶ
ξόανα |
[4] |
ἤγειρεν
θεοσεβείας
σπέρμα
ἀρετῆς
αἰσθόμενον
|
(ἐκ |
λίθων
ἐκείνων,
τῶν
λίθοις
πεπιστευκότων |
[74] |
ἱδρυσάμεσθα
πημάτων
παραψυχὴν
θεῶν
ἀγάλματ'
|
ἐκ |
λίθων,
ἢ
χαλκέων
ἢ
χρυσοτεύκτων |
[4] |
τὸ
καινὸν
ὅσον
ἴσχυσεν·
ἀνθρώπους
|
ἐκ |
λίθων
καὶ
ἀνθρώπους
ἐκ
θηρίων |
[33] |
Ἡρακλῆς,
Διὸς
ὡς
ἀληθῶς,
ὁ
|
ἐκ |
μακρᾶς
γεννώμενος
νυκτός,
τοὺς
μὲν |
[13] |
περὶ
τὴν
Ἀφροδίτην
μαχλῶντα
ὄργια
|
ἐκ |
νυκτὸς
ἡμέρᾳ
παραδοῦναι
τολμήσας,
φιλοτιμούμενος |
[24] |
εἶναι
θεούς"
ὃ
δ'
Ἡρακλέα
|
ἐκ |
ξύλου
λαβὼν
κατεσκευασμένον
(ἔτυχε
δὲ |
[80] |
σοφίας
ἀναγγέλλω
μυστήρια
καὶ
ῥήσεις
|
ἐκ |
παιδὸς
Ἑβραίου
σεσοφισμένου;
Κύριος
ἔκτισέν |
[36] |
καὶ
παθητικοὺς
τούτους
θεοὺς
ἀνθρωποπαθεῖς
|
ἐκ |
παντὸς
εἰσάγειν
τρόπου.
Καὶ
γάρ |
[66] |
τοὺς
πλανήτας,
ὄγδοον
δὲ
τὸν
|
ἐκ |
πάντων
τῶν
ἀπλανῶν
συνεστῶτα
(κόσμον |
[89] |
αὑτοῦ
παίδων
πρώτην
καρπούμενος.
~(Ἀλλ'
|
ἐκ |
πατέρων,
φατέ,
παραδεδομένον
ἡμῖν
ἔθος |
[54] |
Νῦν
μὲν
τὸν
Μακεδόνα
τὸν
|
ἐκ |
Πέλλης
τὸν
Ἀμύντου
Φίλιππον
ἐν |
[6] |
καὶ
μισθὸν
ἡμῖν
τῆς
μαθήσεως
|
ἐκ |
περιου
σίας
βασιλείαν
οὐρανῶν
ἐπαγγέλλεται, |
[15] |
(Τὰ
σύμβολα
τῆς
μυήσεως
ταύτης
|
ἐκ |
περιουσίας
παρατε
θέντα
οἶδ'
ὅτι |
[96] |
ἀρρήτων
ἐποπτεύσαντες
πίστιν,
φέρε
ὑμῖν
|
ἐκ |
περιουσίας
τὴν
περὶ
τοῦ
λόγου |
[91] |
ἐξ
οὐρανῶν;
(Ὁ
γὰρ
θεὸς
|
ἐκ |
πολλῆς
τῆς
φιλανθρωπίας
ἀντέχεται
τοῦ |
[82] |
ἡ
πρωτό
τοκος
ἐκκλησία
ἡ
|
ἐκ |
πολλῶν
ἀγαθῶν
συγκειμένη
παιδίων·
ταῦτ' |
[88] |
ἀγαθὴν
ἐκζητοῦντες
μονάδα.
Ἡ
δὲ
|
ἐκ |
πολλῶν
ἕνωσις
ἐκ
πολυφωνίας
καὶ |
[88] |
Ἡ
δὲ
ἐκ
πολλῶν
ἕνωσις
|
ἐκ |
πολυφωνίας
καὶ
διασπορᾶς
ἁρμονίαν
λαβοῦσα |
[25] |
(μὴ
ἐκκλησιάζειν,
καὶ
προσέτι
τὸν
|
ἐκ |
πόρνης;
Αἰνίττεται
δὲ
διὰ
μὲν |
[90] |
οὐκ
ἰδοὺ
τοῦτο
δαλὸς
ἐξεσπασμένος
|
ἐκ |
πυρός;
Τίς
οὖν
ἔτι
τοῖς |
[115] |
ἔστιν
(ἡ
ἀλήθεια
ἡ
κεκραγυῖα
|
ἐκ |
σκότους
φῶς
λάμψει"
Λαμψάτω
οὖν |
[48] |
χρῶμα
τοῦ
ἀγάλματος,
καὶ
τῷ
|
ἐκ |
τῆς
Ὀσίριδος
καὶ
τοῦ
Ἄπιος |
[25] |
μόνου
ὄντος
θεοῦ,
ὥσπερ
ὁ
|
ἐκ |
τῆς
πόρνης
τοὺς
πολλοὺς
ἐπιγράφεται |
[64] |
Ποσειδῶν
ἢ
ὑγρά
τις
οὐσία
|
ἐκ |
τῆς
πόσεως
ὀνοματοποιουμένη;
ὥσπερ
ἀμέλει |
[48] |
κοινωνίαν
τῆς
κηδείας
καὶ
τὴν
|
ἐκ |
τῆς
ταφῆς
δημιουργίαν,
σύνθετον
ἀπό |
[19] |
τραπέζης
τιθέναι·
οἴονται
γὰρ
δὴ
|
ἐκ |
τοῦ
αἵματος
τοῦ
ἀπορρυέντος
τοῦ |
[26] |
ἐθαύμασάν
τε
καὶ
ἐξεθείασαν,
θεοὺς
|
ἐκ |
τοῦ
θεῖν
ὀνομάσαντες
τοὺς
ἀστέρας, |
[47] |
τὰς
μὲν
δύο
Σκόπας
ἐποίησεν
|
ἐκ |
τοῦ
καλουμένου
λυχνέως
λίθου,
Κάλως |
[57] |
δὲ
βοῦς
ἡ
Δαιδάλου
ἡ
|
ἐκ |
τοῦ
ξύλου
πεποιημένη
ταῦρον
εἷλεν |
[18] |
καρδίαν
τοῦ
Διονύσου
ὑφελομένη
Παλλὰς
|
ἐκ |
τοῦ
πάλλειν
τὴν
καρδίαν
προσηγορεύθη· |
[111] |
ἀνέστη
δὲ
ἄνθρωπος
καὶ
ὁ
|
ἐκ |
τοῦ
παραδείσου
πεσὼν
μεῖζον
ὑπακοῆς |
[66] |
χαλεπὸν
ἐνταῦθα
γενόμενος
καὶ
τῶν
|
ἐκ |
τοῦ
Περιπάτου
μνησθῆναι·
καὶ
ὅ |
[47] |
τὸ
ἄγαλμα
Ἀθήνησι
γεγονέναι
μὲν
|
ἐκ |
τοῦ
φελλάτα
καλουμένου
λίθου,
ἔργον |
[42] |
τετάρτῃ
(Ἰταλικῶν
ἱστορεῖ.
Φιλάνθρωποί
γε
|
ἐκ |
τούτων
καταφαίνονται
οἱ
δαίμονες·
πῶς |
[102] |
οὐδὲ
ἐνιαυτὸς
οὐδὲ
χρόνος
ὁ
|
ἐκ |
τούτων
συμπληρούμενος,
οὕτως
οὐδὲ
ἥλιος |
[15] |
γελασείουσιν
ὑμῖν
διὰ
τοὺς
ἐλέγχους·
|
Ἐκ |
τυμπάνου
ἔφαγον·
ἐκ
κυμβάλου
ἔπιον· |
[90] |
τεύξονται
τἀγαθὸν
τετιμηκότες,
οἱ
δὲ
|
ἐκ |
τῶν
ἐναντίων
πονηροὶ
τῆς
καταλλήλου |
[91] |
ὅλων
ἀναβλέψετε;
Οὐχὶ
δὲ
καταφεύξεσθε,
|
ἐκ |
τῶν
ἐνταῦθα
δεσμωτηρίων
ἐκφεύγοντες,
ἐπὶ |
[57] |
γνωριεῖ
ὑμῶν
παραυτίκα
τοὺς
θεοὺς
|
ἐκ |
τῶν
ἐπονειδίστων
σχημάτων,
τὸν
Διόνυσον |
[59] |
κατὰ
τὸν
Ἰωάννην
οὐκ
ὄντες
|
ἐκ |
τῶν
κάτω"
παρὰ
δὲ
τοῦ |
[4] |
οἰκτείρουσα·
Δυνατὸς
γὰρ
ὁ
θεὸς
|
ἐκ |
τῶν
λίθων
τούτων
ἐγεῖραι
τέκνα |
[84] |
φησίν,
ὁ
καθεύδων
καὶ
ἀνάστα
|
ἐκ |
τῶν
νεκρῶν,
καὶ
ἐπιφαύσει
σοι |
[47] |
ἀπὸ
Ἰλίου,
παρακαταθέσθαι
δὲ
Δημοφῶντι,
|
ἐκ |
τῶν
Πέλοπος
ὀστῶν
κατεσκευάσθαι,
καθάπερ |
[19] |
ἐσθίειν·
τοὺς
γὰρ>
ἀποπεπτωκότας
χαμαὶ
|
ἐκ |
τῶν
τοῦ
Διο
νύσου
αἵματος |
[79] |
καὶ
οὐκ
ἔστιν
ὃς
ἐξελεῖται
|
ἐκ |
τῶν
χειρῶν
(μου.
Ἀλλὰ
καὶ |
[47] |
Δία
καὶ
τὴν
Ἀθήνησι
Πολιάδα
|
ἐκ |
χρυσοῦ
καὶ
ἐλέφαντος
κατασκευάσαι
Φειδίαν |
[54] |
Πτολεμαῖος
δὲ
ὁ
τέταρτος
Διόνυσος
|
ἐκαλεῖτο· |
καὶ
Μιθριδάτης
ὁ
Ποντι
κὸς |
[103] |
γυναικὸς
τῆς
Ἑβραίας
δίκην
(Λὼτ
|
ἐκάλουν |
αὐτὴν
οἱ
παλαιοὶ)
εἰς
ἀναισθησίαν |
[46] |
βρέτη
τὴν
ἐκ
βροτῶν
ἐπωνυμίαν
|
ἐκαρπώσατο. |
Ἐν
Ῥώμῃ
δὲ
τὸ
παλαιὸν |
[33] |
δὲ
θεαὶ
μένον
αἰδοῖ
οἴκοι
|
ἑκάστη, |
φησὶν
Ὅμηρος,
αἰδούμεναι
αἱ
θεαὶ |
[84] |
ἀκούσωμεν·
τὸ
δὲ
σήμερον
καθ'
|
ἑκάστην |
{αὐτοῦ}
αὔξεται
(τὴν
ἡμέραν,
ἔστ' |
[100] |
κυνηγετεῖν,
πρὸς
ὃ
πέφυκε
δὲ
|
ἕκαστον |
τῶν
ζῴων
περιέλκομεν,
οὕτως
ἀμέλει |
[102] |
οὐδὲ
ἥλιος
οὐδὲ
σελήνη,
οἷς
|
ἕκαστον |
τῶν
προειρημένων
(διορίζεται.
Τίς
ἂν |
[61] |
διδασκαλίαι·
ὃ
γὰρ
βούλεται,
τοῦθ'
|
ἕκαστος |
καὶ
οἴεται"
κατὰ
τὸν
Ἀθηναῖον |
[42] |
ὁμοῦ
καὶ
τοιαύτας
καλλιερεῖν
οἰόμενος
|
ἑκατόμβας· |
ἐν
οἷς
καὶ
Θεόπομπος
ἦν |
[44] |
ῥυεῖσα,
δημιουργὸς
πολλῶν
καθίσταται
δαιμόνων,
|
ἑκατόμβας |
θύουσα
καὶ
πανηγύρεις
ἐπιτελοῦσα
καὶ |
[115] |
τῆς
ἐνταῦθα
ἐνοικήσεως.
Χρύσεα
χαλκείων,
|
ἑκατόμβοι' |
ἐννεαβοίων,
ὀλίγης
πίστεως
γῆν
σοι |
[65] |
ἐν
Βαβυλῶνι
καὶ
Σούσοις
καὶ
|
Ἐκβα |
τάνοις
Πέρσαις
καὶ
Βάκτροις
καὶ |
[75] |
ἔλεγχοι,
οὓς
διὰ
τὴν
ἀλήθειαν
|
ἐκβιαζόμενοι |
(κωμῳδοῦσι
ποιηταί.
Μένανδρος
γοῦν
ὁ |
[77] |
τῇ
δὲ
χρήσει
τῆς
ἀληθείας
|
ἐκβιαζόμενον |
φυγαδεύεται.
~Ἱερεμίας
δὲ
ὁ
προφήτης |
[92] |
ῥεύματα,
καλινδούμενοι
ἀνονήτους
καὶ
ἀνοήτους
|
ἐκβόσκονται |
τρυφάς,
ὑώδεις
τινὲς
ἄνθρωποι.
Ὕες |
[74] |
ἐπιφέρει·
εἷς
ἔστ'
αὐτογενής,
ἑνὸς
|
ἔκγονα |
πάντα
τέτυκται·
ἐν
δ'
αὐτοῖς |
[56] |
γῆς;
οὐχὶ
δὲ
μιᾶς
μητρὸς
|
(ἔκγονα, |
τῆς
γῆς,
τὰ
πάντα
ταῦτα |
[74] |
ὁμῶς·
σὺ
δ'
ἄκουε,
φαεσφόρου
|
ἔκγονε |
Μήνης,
Μουσαῖε,
ἐξερέω
γὰρ
ἀληθέα, |
[7] |
παρ'
οὗ
τὸ
εὖ
ζῆν
|
ἐκδιδασκόμενοι |
εἰς
ἀίδιον
ζωὴν
παραπεμπόμεθα.
(Κατὰ |
[117] |
ὁ
ἐξελαύνων
τὴν
φθοράν,
ὁ
|
ἐκδιώκων |
τὸν
θάνατον,
ὁ
ἐν
ἀνθρώ |
[47] |
καὶ
Ἀπόλλωνος
εἰ>
Φειδίας
πάλιν
|
ἐκεῖνα |
τὰ
ἀγάλματα
καθάπερ
τοὺς
λέοντας |
[8] |
ἡ
σὰρξ
τιμιωτέρα,
προφῆται
μετ'
|
ἐκεῖνα |
φθέγγονται,
αὐτὸς
ἐν
Ἡσαΐᾳ
ὁ |
[56] |
σκιαὶ
καὶ
πρὸς
τούτοις
χωλαὶ"
|
ἐκεῖναι |
καὶ
ῥυσαί,
παραβλῶπες
ὀφθαλμῶν"
αἱ |
[12] |
τοῖς
ὄφεσιν,
ἐπολολύζοντες
Εὐάν,
Εὔαν
|
ἐκείνην, |
δι'
ἣν
ἡ
πλάνη
παρηκολούθησεν· |
[3] |
τοῦ
ἔθους,
τὴν
καλὴν
ὄντως
|
ἐκείνην |
ἐλευθερίαν
τῶν
ὑπ'
οὐρανὸν
πεπολιτευμένων |
[60] |
περιπλοκὰς
ἀφορῶσιν
εἰς
τὴν
Ἀφροδίτην
|
ἐκείνην |
τὴν
γυμνήν,
τὴν
ἐπὶ
τῇ |
[72] |
δόξαν
βλέπει,
ὡς
δὴ
παρ'
|
ἐκείνης |
τευξόμενος
καλοῦ
τινος.
(Ἐνταῦθα
δὴ |
[92] |
ἀκηράτου
μεταλαμβάνειν
πηγῆς,
κατ'
ἴχνος
|
ἐκείνης |
τῆς
φωτεινῆς
ἀεροβατοῦντα
νεφέλης,
ὥσπερ |
[114] |
τῆς
ἐνταῦθα
γλυκύτερον.
Τὸ
φῶς
|
ἐκεῖνο |
ζωή
ἐστιν
ἀίδιος,
καὶ
ὅσα |
[56] |
ὑμῖν,
κατορύττετε
καὶ
τὸ
ἄχραντον
|
ἐκεῖνο |
καὶ
τὸ
ἅγιον
τοῖς
τάφοις |
[25] |
σκότους
καὶ
ἀναλάμπουσα,
οἷον
δὴ
|
ἐκεῖνο |
λέλεκταί
τινι
τὸ
ὁρᾷς
τὸν |
[8] |
παρακαλεῖ,
διὰ
βάτου
λαλεῖ
(σημείων
|
ἐκεῖνοι |
καὶ
τεράτων
ἔχρῃζον)
καὶ
τῷ |
[62] |
τοίνυν,
ὡς
ἔπος
εἰπεῖν,
ὁμοθυμαδὸν
|
ἐκεῖνοι |
πάντες
κατὰ
τὴν
Σίβυλλαν
οἳ |
[49] |
ἄλλοι
ναοὶ
τῶν
νεκρῶν,
ὡς
|
ἐκεῖνοι |
τάφοι
τῶν
θεῶν.
~Διδάσκαλον
δὲ |
[28] |
εἰσίν,
οἱ
παραπλησίως
τοῖς
προειρημένοις
|
ἐκείνοις |
κεκλημένοι;
~Τί
δ'
εἴ
σοι |
[105] |
οὖν
εἰκότως
ὡμοίωσθε
τοῖς
ὄφεσιν
|
ἐκείνοις, |
οἷς
τὰ
ὦτα
πρὸς
τοὺς |
[118] |
τὸν
θεὸν
καὶ
τοῖς
ἁγίοις
|
ἐκείνοις |
τελεσθήσῃ
μυστηρίοις
καὶ
τῶν
ἐν |
[106] |
μάλιστα
ὑμῖν
τὴν
φθοράν,
ὡς
|
ἐκείνοις |
τὸ
γῆρας,
ἀποδύσασθαι
δοθῇ.
Ἀκούσατέ |
[76] |
(κείνῳ
πειθόμενος
τὴν
τεκοῦσαν
ἔκτανον,
|
ἐκεῖνον |
ἡγεῖσθ'
ἀνόσιον
καὶ
κτείνετε·
ἐκεῖνος |
[24] |
τόν
τε
Κυρηναῖον
ἐπὶ
τούτοις
|
ἐκεῖνον |
(ὁ
Θεόδωρος
ὄνομα
αὐτῷ)
καί |
[111] |
τὸν
θάνατον,
καί,
τὸ
παραδοξότατον,
|
ἐκεῖνον |
τὸν
ἄνθρωπον
τὸν
ἡδονῇ
πεπλανημένον, |
[80] |
ἄνθρωποι,
κατὰ
τὸν
μακάριον
ψαλμῳδὸν
|
ἐκεῖνον |
τὸν
Δαβίδ·
Δράξασθε
παιδείας,
μή |
[7] |
παραπεμπόμεθα.
(Κατὰ
γὰρ
τὸν
θεσπέσιον
|
ἐκεῖνον |
τοῦ
κυρίου
ἀπόστολον
ἡ
χάρις |
[5] |
μουσικῇ,
ᾗ
τοῦ
Σαοὺλ
ἐνεργουμένου
|
ἐκεῖνος |
ᾄδων
μόνον
αὐτὸν
ἰάσατο.
Καλὸν |
[57] |
ὁ
Κύπριος
ὁ
Πυγ
μαλίων
|
ἐκεῖνος |
ἐλεφαντίνου
ἠράσθη
ἀγάλματος·
τὸ
ἄγαλμα |
[76] |
ἐκεῖνον
ἡγεῖσθ'
ἀνόσιον
καὶ
κτείνετε·
|
ἐκεῖνος |
ἥμαρτ'
οὐκ
ἐγώ,
ἀμαθέστερος
ὢν |
[44] |
ἀλιτηρίους
νομοθετοῦντες
σέβειν,
εἴτε
Φορωνεὺς
|
ἐκεῖνος |
ἦν
εἴτε
Μέροψ
εἴτε
ἄλλος |
[66] |
θεὸν
δογματίζων.
Ὁ
δὲ
Ἐρέσιος
|
ἐκεῖνος |
Θεόφραστος
ὁ
Ἀριστοτέλους
γνώριμος
πῇ |
[37] |
τοῦ
Φρυγίου
βουκόλου.
Ποῦ
νῦν
|
ἐκεῖνος |
ὁ
ἀετός;
Ποῦ
δὲ
ὁ |
[93] |
τὸν
χαμαίζηλον
πλοῦτον
ὀφθαλμιῶν,
ἀλλ'
|
ἐκεῖνος |
ὁ
θησαυρὸς
τῆς
σωτηρίας,
πρὸς |
[33] |
ὅσον
διελήλακεν
ἀσελγείας
ὁ
Ζεὺς
|
ἐκεῖνος |
ὁ
μετ'
Ἀλκμήνης
τοσαύτας
ἡδυπαθήσας |
[13] |
ὑποστησά
μενος,
εἴτε
ὁ
Φρὺξ
|
ἐκεῖνος |
ὁ
Μίδας,
ὁ
παρὰ
τοῦ |
[3] |
μὲν
οὖν
δοκοῦσιν
ὁ
Θρᾴκιος
|
ἐκεῖνος |
Ὀρφεὺς
καὶ
ὁ
Θηβαῖος
καὶ |
[63] |
ποιεῖ;
Ὅλον
ἴδε
τὸν
κόσμον,
|
ἐκείνου |
ἔργον
ἐστίν·
καὶ
οὐρανὸς
καὶ |
[52] |
τῆς
ἀτιμοτέρας
ὕλης
ἄγαλμα
παραπλήσιον
|
ἐκείνῳ |
(πετάλοις
κεχρυσωμένον
ἀναθεῖναι
πάλιν.
Αἱ |
[48] |
Ἀθηναῖος,
ἄλλος
δέ
τις
ὁμώνυμος
|
ἐκείνῳ |
τῷ
Βρυάξιδι·
ὃς
ὕλῃ
κατακέχρηται |
[39] |
Σμίνθιον
Ἀπόλλωνα
ἀπὸ
τῶν
μυῶν
|
(ἐκείνων |
ἐπεφήμισαν.
Ἡρακλείδης
δὲ
ἐν
Κτίσεσιν |
[14] |
φιλομηδέα,
ὅτι
μηδέων
ἐξεφαάνθη,
μηδέων
|
ἐκείνων |
τῶν
ἀποκεκομμένων
Οὐρανοῦ,
τῶν
λάγνων, |
[97] |
ὁ
προσκυνῶν
καὶ
προσεταιριζόμενος,
αὐτῶν
|
ἐκείνων |
τῶν
δαιμόνων
ἀθλιώτερος
μακρῷ.
Θεὸς" |
[4] |
σπέρμα
ἀρετῆς
αἰσθόμενον
(ἐκ
λίθων
|
ἐκείνων, |
τῶν
λίθοις
πεπιστευκότων
ἐθνῶν.
Αὖθις |
[103] |
θεὸς
εἶναι
νομίζεται
οὐδὲ
μὴν
|
ἐκείνων |
τῶν
χειροκμήτων
καὶ
ἀναισθήτων
πλασμάτων, |
[31] |
ἀνέθηκε
χαλκᾶς
καὶ
ἀνὰ
πάντα
|
ἐκέλευσε |
τιμᾶσθαι
τὰ
ἱερά.
Καὶ
αἱ |
[48] |
τὸν
προπάτορα
τὸν
αὑτοῦ
δαιδαλθῆναι
|
ἐκέλευσεν |
αὐτὸς
πολυτελῶς,
κατασκευάζει
δὲ
αὐτὸν |
[55] |
ἑαυτοῦ·
ὁ
Ἵππων
οὗτος
ἐπιγραφῆναι
|
ἐκέλευσεν |
τῷ
μνήματι
τῷ
ἑαυτοῦ
τόδε |
[8] |
ἡγήσατο
τὸ
εἶναι
ἴσα
θεῷ·
|
ἐκένωσεν |
δὲ
ἑαυτόν"
ὁ
φιλοικτίρμων
θεός, |
[54] |
καὶ
τῇ
(στολῇ
τοῦ
Ἑρμοῦ
|
ἐκέχρητο, |
ὡς
αὐτὸς
μαρτυρεῖ)
ὅπου
γε |
[106] |
πιστεύσατε
καὶ
μισθὸν
λάβετε
σωτηρίαν·
|
ἐκζητήσατε |
τὸν
θεόν,
καὶ
ζήσεται
ἡ |
[88] |
ἀναλόγως
(ἑνότητα
διώκωμεν,
τὴν
ἀγαθὴν
|
ἐκζητοῦντες |
μονάδα.
Ἡ
δὲ
ἐκ
πολλῶν |
[106] |
ζήσεται
ἡ
ψυχὴ
ὑμῶν.
Ὁ
|
ἐκζητῶν |
τὸν
θεὸν
τὴν
ἰδίαν
πολυπραγμονεῖ |
[31] |
οἱ
λοιποὶ
ποιηταὶ
καὶ
συγγραφεῖς
|
ἐκθειά |
ζουσιν
καὶ
σέβουσιν,
ἤδη
δὲ |
[102] |
αἰδῶ
καὶ
ἔρωτα
καὶ
ἀφροδίτην
|
ἐκθειάζετε, |
ἀκολουθούντων
αὐτοῖς
αἰσχύνη
καὶ
ὁρμὴ |
[63] |
ποιητὴν
ἐπιποθείτω,
μηδὲ
τὸν
κόσμον
|
ἐκθειαζέτω, |
ἀλλὰ
τὸν
κόσμου
δημιουργὸν
ἐπιζητησάτω. |
[3] |
εἰς
διαφθοράς,
ὕβρεις
ὀργιάζοντες,
πένθη
|
ἐκθειάζοντες, |
τοὺς
ἀνθρώπους
ἐπὶ
τὰ
εἴδωλα |
[64] |
ἐφεύρωμεν,
εἰ
καὶ
δαιμόνια
ἄττα
|
ἐκθειάζουσαν |
κατὰ
παρα
δρομὴν
παραστῆσαι
δυνηθῶμεν |
[64] |
γῆν
δὲ
τὴν
τούτων
μητέρα
|
ἐκθειάσαντες |
καὶ
Ποσειδῶνα
μὲν
(οὐκ
ἀναπλάττοντες, |
[26] |
ἐξ
αὐτῶν
ὁρμώμενοι
τῶν
πραγμάτων
|
ἐκθεοῦνται |
τοῖς
ἀνθρώποις
καὶ
σωματικῶς
ἀναπλάττονται, |
[1] |
λέγειν.
Ἀγὼν
δὲ
ἦν
καὶ
|
ἐκιθάριζεν |
ὥρᾳ
καύματος
Εὔνομος,
ὁπηνίκα
οἱ |
[15] |
τυμπάνου
ἔφαγον·
ἐκ
κυμβάλου
ἔπιον·
|
ἐκιρνοφόρησα· |
ὑπὸ
τὸν
παστὸν
ὑπέδυν.
Ταῦτα |
[80] |
ἀπολεῖσθε
ἐξ
ὁδοῦ
δικαίας,
ὅταν
|
ἐκκαυθῇ |
ἐν
τάχει
ὁ
θυμὸς
αὐτοῦ. |
[46] |
Κιθαιρωνίας
Ἥρας
ἐν
Θεσπείᾳ
πρέμνον
|
ἐκκεκομ |
μένον·
καὶ
τὸ
τῆς
Σαμίας |
[82] |
Αὕτη
γὰρ
ἡ
πρωτό
τοκος
|
ἐκκλησία |
ἡ
ἐκ
πολλῶν
ἀγαθῶν
συγκειμένη |
[25] |
προστάττοντα
θλαδίαν
καὶ
ἀποκεκομμένον
(μὴ
|
ἐκκλησιάζειν, |
καὶ
προσέτι
τὸν
ἐκ
πόρνης; |
[113] |
τοῖς
ἀδελφοῖς
μου·
ἐν
μέσῳ
|
ἐκκλησίας |
ὑμνήσω
σε"
Ὕμνησον
καὶ
διήγησαί |
[82] |
χάριν,
ζηλώσας
τὴν
ἐλπίδα,
ἵνα
|
ἐκκλίνῃς |
(τὴν
κρίσιν;
Ἥκετε
ἥκετε,
ὦ |
[95] |
ἄνθρωπον·
τί
μέλλομεν;
Τί
οὐκ
|
ἐκκλίνομεν |
τὴν
κόλασιν;
Τί
οὐ
καταδεχόμεθα |
[89] |
πατέρες
χαλεπαίνωσιν,
ἐπὶ
τὴν
ἀλήθειαν
|
ἐκκλινοῦμεν |
καὶ
τὸν
ὄντως
ὄντα
πατέρα |
[76] |
τῷ
δράματι
γυμνῇ
τῇ
κεφαλῇ
|
ἐκκυκλεῖ |
τῷ
θεάτρῳ
τοὺς
θεούς·
πῶς |
[44] |
δὲ
ἀλλὰ
κἂν
νῦν
δεισιδαιμονίας
|
ἐκλάθεσθε, |
τοὺς
τάφους
τιμᾶν
αἰσχυνόμενοι.
~Ἐν |
[43] |
τὸν
φίλον
καὶ
τοῦ
μισθοῦ
|
ἐκλαθόμενος |
(οὕτω
φιλόλοξος
ἦν)
ἀνήγαγε
τὸν |
[16] |
μετὰ
τὴν
μητέρα
τὴν
Δηώ,
|
ἐκλαθόμενος |
τοῦ
προτέρου
μύσους,
πατὴρ
καὶ |
[117] |
ὑπὸ
τοῦ
θείου
λόγου
ἀναζωπυρούμενον
|
ἐκλάμπειν |
δυνηθῇ·
καὶ
τὸ
μέγιστον
ἅμα |
[7] |
καινόν,
ἡ
ἐπιφάνεια
ἡ
νῦν
|
ἐκλάμψασα |
ἐν
ἡμῖν
τοῦ
ἐν
ἀρχῇ |
[81] |
ἀσεβεῖς;
Ἄκουε
πάλιν
προφήτου
λέγοντος
|
ἐκλείψει |
μὲν
ὁ
ἥλιος
καὶ
ὁ |
[59] |
Χριστοῦ·
(ἡμεῖς
τὸ
γένος
τὸ
|
ἐκλεκτόν, |
τὸ
βασίλειον
ἱεράτευμα,
ἔθνος
ἅγιον, |
[90] |
Ζαχαρίας
ἐπιτιμήσαι
ἐν
σοὶ
ὁ
|
ἐκλεξάμενος |
τὴν
Ἱερουσαλήμ·
οὐκ
ἰδοὺ
τοῦτο |
[95] |
ζωήν.
Πειράζει
σε
ὁ
κύριος
|
ἐκλέξασθαι |
τὴν
ζωήν,
συμβουλεύει
σοι
ὡς |
[66] |
μὲν
γὰρ
μόνου
καὶ
ἑκὼν
|
ἐκλήσομαι, |
ὃς
οὐδὲν
μέλειν
οἴεται
τῷ |
[39] |
προθύεσθαι
βοῦν.
Οὐδὲ
μὴν
Σαμίων
|
ἐκλήσομαι |
(πρόβατον,
ὥς
φησιν
Εὐφορίων,
σέβουσι |
[53] |
κέρδους
χάριν
ἐπλημμέλει.
~Ἑκὼν
οὖν
|
ἐκλήσομαί |
τι
τῆσδε
τῆς
κακουργίας,
πλεονεξίας |
[77] |
δὲ
παραθεμένη
τῇ
συγκρίσει
τὴν
|
ἐκλογὴν |
διδάσκει·
τὸ
γὰρ
ψεῦδος
οὐ |
[90] |
τὸν
Σοφοκλέα
τὰ
ἐπίχειρα
τῆς
|
ἐκλογῆς, |
νοῦς
φροῦδος,
ὦτα
ἀχρεῖα,
φροντίδες |
[82] |
μου,
ὀλιγώρει
παιδείας
κυρίου,
μηδ'
|
ἐκλύου |
ὑπ'
αὐτοῦ
ἐλεγχόμενος.
(Ὢ
τῆς |
[98] |
ἀνδρείκελα,
πόρρω
τῆς
ἀληθείας
ἐπίκαιρον
|
ἐκμαγεῖον, |
καταφαίνεται.
~Οὐδὲν
οὖν
ἀλλ'
ἢ |
[10] |
ἡ
θύρα"
φησί
που·
ἣν
|
ἐκμαθεῖν |
δεῖ
νοῆσαι
θελήσασι
τὸν
θεόν, |
[71] |
ἐοικέναι"
φησίν·
διόπερ
αὐτὸν
(οὐδεὶς
|
ἐκμαθεῖν |
ἐξ
εἰκόνος
δύναται"
Ξενοφῶν
δὲ |
[82] |
ἅμα
τε
εὐλαβῇ
καὶ
σπεύδεις
|
ἐκμαθεῖν, |
τουτέστι
σπεύδεις
εἰς
σωτηρίαν,
φοβούμενος |
[52] |
αὐτῶν
τὴν
ἀναισθησίαν
(τῶν
ἀγαλμάτων
|
ἐκμανθάνετε. |
Ἀλλ'
εἰσὶ
μὲν
κακοῦργοί
τινες |
[104] |
γὰρ
πιστεύουσι
τῷ
θεῷ
οὐδὲ
|
ἐκμανθάνουσι |
τὴν
δύναμιν
αὐτοῦ.
Οὗ
δὲ |
[51] |
ᾧ
δὴ
τιμώμενοι
καὶ
τυφόμενοι
|
ἐκμελαίνονται· |
ἀλλ'
οὐδὲ
τιμῆς,
οὐχ
ὕβρεως· |
[5] |
~Τοῦτό
τοι
καὶ
τὸ
πᾶν
|
ἐκόσμησεν |
ἐμμελῶς
καὶ
τῶν
στοιχείων
τὴν |
[90] |
τοῖς
ἀνθρώποις
ὄρεξις
ἔγκειται
θανάτου
|
ἑκουσίου; |
Τί
δὲ
τῷ
δαλῷ
τῷ |
[61] |
ἐλέγχει
ἀπαράξαντες,
πάντα
ἀπιστεῖτε,
ἵνα
|
ἐκπαθαίνησθε· |
καὶ
πιστεύετε
μὲν
τοῖς
εἰδώλοις |
[19] |
ἀπορρυέντος
τοῦ
Κορυβαντικοῦ
τὸ
σέλινον
|
ἐκπεφυκέναι· |
ὥσπερ
ἀμέλει
καὶ
αἱ
θεσμοφοριάζουσαι |
[91] |
τοῦ
ἀνθρώπου,
ὥσπερ
ἐκ
καλιᾶς
|
ἐκπίπτοντος |
νεοττοῦ
ἡ
μήτηρ
ὄρνις
ἐφίπταται· |
[87] |
ἐξηρτημένος.
(Οὐκ
ἄν
τις
οὕτως
|
ἐκπλαγείη |
τῶν
ἄλλων
ἁγίων
τὰς
προτροπὰς |
[27] |
γυμνοῦσα
τῶν
καταπληκτικῶν
τουτωνὶ
καὶ
|
ἐκπληκτικῶν |
προσωπείων
τὸν
ὄχλον
τῶν
θεῶν, |
[32] |
ἐξεχύθη,
ὡς
ἐπιθυμεῖν
μὲν
πασῶν,
|
ἐκπληροῦν |
δὲ
εἰς
πάσας
τὴν
ἐπιθυμίαν. |
[108] |
εἰδωλολατρεῖ
τὰ
ὄρνεα,
ἕνα
μόνον
|
ἐκπλήττεται |
τὸν
οὐρανόν,
ἐπεὶ
θεὸν
νοῆσαι |
[95] |
εἰ
μεταδιωκτέον,
τὸ
δ'
ἀγαθὸν>
|
(ἐκπονεῖν. |
Καὶ
γὰρ
εἴ
τῳ
μεθυστέον, |
[76] |
διελέγχων,
(κείνῳ
πειθόμενος
τὴν
τεκοῦσαν
|
ἔκτανον, |
ἐκεῖνον
ἡγεῖσθ'
ἀνόσιον
καὶ
κτείνετε· |
[116] |
Οὕτως
ἡμᾶς
ὁ
ἀπόστολος
εἰρηνικῶς
|
ἐκτάττει· |
(ταῦτα
ἡμῶν
τὰ
ὅπλα
τὰ |
[91] |
ταῖς
δὲ
τῶν
ὀνύχων
ἀκμαῖς
|
ἐκτεθηριωμένους, |
πολλοὺς
δὲ
καὶ
τῶν
αἰδοίων |
[81] |
οἱ
οὐρανοὶ
εἱλιγήσονται
ὡς
δέρρις
|
ἐκτεινόμενοι |
καὶ
συστελλόμενοι"
(αὗται
γὰρ
αἱ |
[34] |
τε
τῷ
κλάδῳ,
τὴν
ὑπόσχεσιν
|
(ἐκτελῶν |
τῷ
νεκρῷ.
Ὑπόμνημα
τοῦ
πάθους |
[34] |
Κλάδον
οὖν
συκῆς,
ὡς
ἔτυχεν,
|
ἐκτεμὼν |
ἀνδρείου
μορίου
σκευάζεται
τρόπον
ἐφέζεταί |
[15] |
συμπλοκῆς
ἐκτιννύων,
ὡς
ἑαυτὸν
δῆθεν
|
ἐκτεμών. |
(Τὰ
σύμβολα
τῆς
μυήσεως
ταύτης |
[39] |
πόλεις
τὰ
ἄλογα
τῶν
ζῴων
|
ἐκτετιμηκότες |
ἤπερ
Ἕλληνες
τοιούτους
προσκυνοῦντες
θεούς; |
[15] |
τιμωρίαν
ψευδῆ
τῆς
βιαίας
συμπλοκῆς
|
ἐκτιννύων, |
ὡς
ἑαυτὸν
δῆθεν
ἐκτεμών.
(Τὰ |
[80] |
ἐκ
παιδὸς
Ἑβραίου
σεσοφισμένου;
Κύριος
|
ἔκτισέν |
με
ἀρχὴν
ὁδῶν
αὐτοῦ
εἰς |
[28] |
δὲ
Δίδυμος
ὁ
γραμματικὸς
τούτοις
|
ἕκτον |
ἐπιφέρει
τὸν
Μάγνητος.
Πόσοι
δὲ |
[2] |
παροινοῦντας,
κιττῷ
που
ἀναδήσαντες,
ἀφραίνοντας
|
ἐκτόπως |
τελετῇ
βακχικῇ,
αὐτοῖς
σατύροις
καὶ |
[118] |
κείνου
μὲν
καπνοῦ
καὶ
κύματος
|
ἐκτὸς |
ἔεργε
νῆα.
(Φεύγωμεν,
ὦ
συνναῦται, |
[77] |
ὁδοί·
γυμναὶ
κομμωτικῆς
καὶ
τῆς
|
ἐκτὸς |
καλλιφωνίας
καὶ
στωμυλίας
καὶ
κολακείας |
[25] |
ἀμαθίας
ἀθεότης
καὶ
δεισιδαιμονία,
ὧν
|
ἐκτὸς |
μένειν
σπουδαστέον.
Οὐχ
ὁρᾷς
τὸν |
[72] |
δὲ
οὐχ,
ὥς
τινες
ὑπονοοῦσιν,
|
ἐκτὸς |
τᾶς
διακοσμήσιος,
ἀλλ'
ἐν
αὐτᾷ, |
[26] |
(τε
καὶ
Θαλλώ,
αἱ
Ἀττικαί.
|
Ἕκτος |
ἐστὶν
εἰσηγητικὸς
τρόπος
ἀπάτης,
θεῶν |
[2] |
καὶ
μῦθός
εἰσι,
δυσανασχετῶ
τοσαύταις
|
ἐκτραγῳδουμέναις |
συμφοραῖς·
ὑμῖν
δὲ
καὶ
τῶν |
[17] |
Σκιροφόρια,
Ἀρρητοφόρια,
πολυτρόπως
τὴν
Φερεφάττης
|
(ἐκτραγῳδοῦσαι |
ἁρπαγήν.
Τὰ
γὰρ
Διονύσου
μυστήρια |
[43] |
ὄντας
προαισθόμενοι
καὶ
(συνιέντες
οὐκ
|
ἐκτρέπεσθε |
οὐδὲ
ἀποστρέφεσθε;
Τί
δ'
ἂν |
[43] |
περιτύ
χωμεν
ἄρκῳ
ἢ
λέοντι,
|
ἐκτρεπόμεθα, |
ὡς
δ'
ὅτε
τίς
τε |
[104] |
ἄνωθεν
ἀπεκδεχόμενοι
οὔτε
τὴν
κόλασιν
|
ἐκτρεπόμενοι. |
(Οὐ
γὰρ
πιστεύουσι
τῷ
θεῷ |
[89] |
ἃ
νηπιάζοντες
ὑπὸ
μητράσιν
τε
|
ἐκτρεφόμενοι |
γέλωτα
ὤφλομεν,
ἐπιτελοῦμεν
ἔτι,
ἀλλὰ |
[115] |
ἀκτῖνες
ἀνατειλάτωσαν
τὸν
ἐγκεκρυμμένον
ἔνδον
|
ἐκφαίνουσαι |
καὶ
ἀποστίλβουσαι
ἄνθρω
πον,
τὸν |
[91] |
καταφεύξεσθε,
ἐκ
τῶν
ἐνταῦθα
δεσμωτηρίων
|
ἐκφεύγοντες, |
ἐπὶ
τὸν
ἔλεον
τὸν
ἐξ |
[84] |
κάμνει
δὲ
ὁ
κύριος
παραινῶν,
|
ἐκφοβῶν, |
προτρέπων,
διεγείρων,
νουθετῶν·
ἀφυπνίζει
γέ |
[106] |
αὐτόν"
φησί,
πᾶσα
συναγωγὴ
λαοῦ,
|
ἐκχέετε |
ἐνώπιον
αὐτοῦ
πάσας
τὰς
καρδίας |
[123] |
τι
περ
εἶχον
ἐκ
θεοῦ
|
ἐκχέων, |
ὡς
ἂν
ἐπὶ
τὸ
μέγιστον |
[66] |
Ἐπικούρου
μὲν
γὰρ
μόνου
καὶ
|
ἑκὼν |
ἐκλήσομαι,
ὃς
οὐδὲν
μέλειν
οἴεται |
[1] |
δὲ
ἑκὼν
ἐφίπταται
καὶ
ᾄδει
|
ἑκών. |
Ἕλλησι
δ'
ἐδόκει
ὑποκριτὴς
γεγονέναι |
[4] |
εἴ
τις
τῶν
ὄφεων
μετανοήσαι
|
ἑκών, |
ἑπόμενος
δὴ
τῷ
λόγῳ
ἄνθρωπος" |
[1] |
συναγωνιστὴν
τοῦ
Λοκροῦ·
ὃ
δὲ
|
ἑκὼν |
ἐφίπταται
καὶ
ᾄδει
ἑκών.
Ἕλλησι |
[36] |
ἀνθρωπείων
γοῦν
ἐνεφορεῖτο
σαρκῶν
οὐχ
|
ἑκών. |
Ἠγνόει
γὰρ
ὁ
θεὸς
ὡς |
[53] |
δὲ
εἰ
κέρδους
χάριν
ἐπλημμέλει.
|
~Ἑκὼν |
οὖν
ἐκλήσομαί
τι
τῆσδε
τῆς |
[109] |
ἐπιτερπῆ
φανταζόμενα
ἀφέληται
σοφίας·
αὐτὸς
|
ἑκὼν |
ὑπερβήσῃ
τὸν
λῆρον
τῆς
συνηθείας, |
[6] |
ἔστιν·
ὅτι
δὲ
νῦν
ὄνομα
|
ἔλαβεν |
τὸ
πάλαι
καθωσιωμένον,
δυνάμεως
ἄξιον, |
[21] |
μυστηρίων·
ἐνήστευσα,
ἔπιον
τὸν
κυκεῶνα,
|
ἔλαβον |
ἐκ
κίστης,
ἐργασάμενος
ἀπεθέμην
εἰς |
[82] |
στόμα
κυρίου"
τὸ
ἅγιον
πνεῦμα,
|
ἐλάλησεν |
ταῦτα.
Μὴ
τοίνυν
μηκέτι,
φησίν, |
[95] |
κρίσις.
Τὸ
γὰρ
στόμα
κυρίου
|
ἐλάλησεν |
ταῦτα"
νόμος
ἀληθείας
λόγος
κυρίου· |
[81] |
ὁμοιώματι
εἰκόνος
φθαρτοῦ
ἀνθρώπου,
καὶ
|
ἐλάτρευσαν |
τῇ
κτίσει
παρὰ
τὸν
(κτίσαντα. |
[120] |
χρηστὸς
καὶ
τὸ
φορτίον
μου
|
ἐλαφρόν |
ἐστιν.
~Σπεύσωμεν,
δράμωμεν,
ὦ
θεοφιλῆ |
[121] |
τὰ
μὲν
πλείστου
ἄξια
περὶ
|
ἐλαχίστου |
ποιούμεθα,
ἀνοίας
δὲ
καὶ
ἀμαθίας |
[64] |
κατηκο
λούθησεν.
Παρμενίδης
δὲ
ὁ
|
Ἐλεάτης |
θεοὺς
εἰσηγήσατο
πῦρ
καὶ
γῆν, |
[55] |
μνήματι
τῷ
ἑαυτοῦ
τόδε
τὸ
|
ἐλεγεῖον· |
Ἵππωνος
τόδε
σῆμα,
τὸν
ἀθανάτοισι |
[75] |
μητραγύρται.
Ὅθεν
εἰκότως
ὁ
Ἀντισθένης
|
ἔλεγεν |
αὐτοῖς
μεταιτοῦσιν·
οὐ
τρέφω
τὴν |
[118] |
δοκῶ,
δισσὰς
δὲ
Θήβας
βακχεύων
|
ἔλεγέν |
τις
εἰδώλοις,
ἀγνοίᾳ
μεθύων
ἀκράτῳ |
[53] |
τὰ
κύματα.
Οἶδα
ἐγὼ
πῦρ
|
ἐλεγκτικὸν |
καὶ
δεισιδαιμονίας
ἰατικόν·
εἰ
βούλει |
[48] |
βουληθεὶς
οὐκ
οἶδ'
ὅπως
περιέπεσεν,
|
ἐλέγξας |
αὐτὸν
ἄγαλμα
εἶναι
γενητόν·
Σέσωστρίν |
[30] |
δὲ
καὶ
τὸν
Ἡρακλέα
εἴδωλον"
|
ἐλέγξας· |
φῶτα"
γὰρ
Ἡρακλῆα
(μεγάλων
ἐπιίστορα |
[61] |
καὶ
τὸ
ἔνθεον
τοῦ
πλάσματος
|
ἐλέγχει |
ἀπαράξαντες,
πάντα
ἀπιστεῖτε,
ἵνα
ἐκπαθαίνησθε· |
[22] |
πῦρ·
αἰδέσθητι,
δᾳδοῦχε,
τὰς
λαμπάδας·
|
ἐλέγχει |
σου
τὸν
Ἴακχον
τὸ
φῶς· |
[22] |
ἐστι
λαλουμένη,
καὶ
τὸ
πῦρ
|
ἐλέγχει |
τὰ
πάθη
δᾳδουχούμενον.
Ἀπόσβεσον,
ὦ |
[62] |
ἐμφανῶς
καὶ
συντόμως
ὁ
προφητικὸς
|
ἐλέγχει |
τὴν
συνήθειαν
λόγος
ὅτι
πάντες |
[22] |
ὄργια·
τὸ
πῦρ
οὐχ
ὑποκρίνεται,
|
ἐλέγχειν |
καὶ
κολάζειν
κελεύεται.
~Ταῦτα
τῶν |
[57] |
ἡ
πλάνη
κἀκ
τῆς
προσόψεως
|
ἐλέγχηται· |
ἐναπο
μέμακται
γὰρ
πάνυ
δὴ |
[16] |
μίγνυται
δράκων
(γενόμενος,
ὃς
ἦν
|
ἐλεγχθείς. |
Σαβαζίων
γοῦν
μυστηρίων
σύμβολον
τοῖς |
[75] |
οἱ
περὶ
τοὺς
θεοὺς
ὑμῶν
|
ἔλεγχοι, |
οὓς
διὰ
τὴν
ἀλήθειαν
ἐκβιαζόμενοι |
[61] |
γραφαῖς
ἀπογυμνούμεναι,
(ἀπὸ
τῆς
ἀκρασίας
|
ἐλεγχόμεναι. |
Ἤδη
δὲ
ἀναφανδὸν
τῆς
ἀκολασίας |
[82] |
κυρίου,
μηδ'
ἐκλύου
ὑπ'
αὐτοῦ
|
ἐλεγχόμενος. |
(Ὢ
τῆς
ὑπερβαλλούσης
φιλανθρωπίας·
οὐδ' |
[53] |
οὐχὶ
δὲ
ἀδρανείας
τῶν
εἰδώλων
|
ἔλεγχον |
νομίζων.
Ἀλλ'
οὔτι
γε
τὸ |
[87] |
ὠφελίμους
οὔσας
πρὸς
διδασκαλίαν,
πρὸς
|
ἔλεγχον, |
πρὸς
ἐπανόρθωσιν,
πρὸς
παιδείαν
τὴν |
[52] |
μὴ
βουλόμενοι
αὐτῶν
ὅλως
περιφρονοῦντες,
|
ἐλέγχονται |
ὑπ'
αὐτῶν
τῶν
θεῶν,
οἷς |
[84] |
πάσης
καὶ
πλεονεξίας.
~Τοιούτου
μάρτυρος
|
ἐλέγχοντος |
τὴν
τῶν
ἀνθρώπων
ἄνοιαν
καὶ |
[16] |
διελκόμενος
τοῦ
κόλπου
τῶν
τελουμένων,
|
(ἔλεγχος |
ἀκρασίας
Διός.
Κυεῖ
καὶ
ἡ |
[55] |
τὰ
δὲ
παρῳχηκότα
τοῦ
παραυτίκα
|
ἐλέγχου |
κεχω
ρισμένα
χρόνων
ἀδηλίᾳ
τετιμῆσθαι |
[15] |
μὴ
γελασείουσιν
ὑμῖν
διὰ
τοὺς
|
ἐλέγχους· |
Ἐκ
τυμπάνου
ἔφαγον·
ἐκ
κυμβάλου |
[74] |
οὐκ
ἀποκεκρυμμένην,
σφᾶς
δὲ
αὐτοὺς
|
ἐλέγχουσιν |
ἀσθενεῖς,
οὐκ
ἐφικόμενοι
τοῦ
τέλους. |
[27] |
δὲ
θεὸς
πλούσιος
ὢν
ἐν
|
ἐλέει, |
διὰ
τὴν
πολλὴν
ἀγάπην
αὐτοῦ, |
[92] |
ὁ
κύριος;
(Οὐ
μνησικακεῖ,
ἔτι
|
ἐλεεῖ, |
ἔτι
τὴν
μετάνοιαν
ἀπαιτεῖ.
Ἐρέσθαι |
[106] |
τοὺς
κενοὺς
τῆς
πονηρίας
λέγει·
|
ἐλεεῖ |
καὶ
δικαιοσύνης
πληροῖ·
πίστευσον,
ἄνθρωπε, |
[6] |
ὄργανον
τοῦ
θεοῦ·
ὁ
κύριος
|
ἐλεεῖ, |
παιδεύει,
προτρέπει,
νουθετεῖ,
σῴζει,
φυλάττει |
[8] |
ἀπειλῶν
νουθετεῖ,
λοιδορούμενος
ἐπιστρέφει,
θρηνῶν
|
ἐλεεῖ, |
ψάλλων
παρακαλεῖ,
διὰ
βάτου
λαλεῖ |
[34] |
Πύθια·
Ἰσθμοῖ
δὲ
σκύβαλον
προσέπτυσεν
|
ἐλεεινὸν |
ἡ
θάλαττα
καὶ
Μελικέρτην
ὀδύρεται |
[44] |
πρὶν
ἢ
Χάρμον
μειράκιόν
τι
|
ἑλεῖν |
καὶ
βωμὸν
ἱδρύσασθαι
ἐν
Ἀκαδημίᾳ |
[113] |
οὐδὲν
ἂν
τῶν
σιτευομένων
ὀρνίθων
|
ἐλειπόμεθα, |
ἐν
σκότει
πιαινόμενοι
καὶ
θανάτῳ |
[33] |
κρατὸς
ἀπ'
ἀθανάτοιο·
μέγαν
δ'
|
ἐλέλιξεν |
Ὄλυμπον.
(Σεμνὸν
ἀναπλάττεις,
Ὅμηρε,
τὸν |
[35] |
τι
θεραπαινίδιον,
παραθεῖναι
φέρουσαν
τῇ
|
Ἑλένῃ |
τὸν
δίφρον
τοῦ
μοιχοῦ
κατὰ |
[76] |
καλοῦσιν,
τῇ
δὲ
Ἀφροδίτῃ
ἡ
|
Ἑλένη |
φησὶ
μηκέτι
σοῖσι
πόδεσσιν
ὑποστρέψειας |
[91] |
ἐνταῦθα
δεσμωτηρίων
ἐκφεύγοντες,
ἐπὶ
τὸν
|
ἔλεον |
τὸν
ἐξ
οὐρανῶν;
(Ὁ
γὰρ |
[4] |
ἡμεῖς,
ἀλλὰ
κατὰ
τὸ
αὐτοῦ
|
ἔλεος |
ἔσωσεν
ἡμᾶς"
Ὅρα
τὸ
ᾆσμα |
[91] |
πενθεῖν,
οὐ
θρῃσκεύειν
τοὺς
θεούς,
|
ἐλέου |
μᾶλλον
ἢ
θεοσεβείας
ἄξια
πεπονθότες. |
[123] |
τοῦτο
περιλείπεται
πέρας
τὸ
λυσιτελοῦν
|
ἑλέσθαι, |
ἢ
κρίσιν
ἢ
χάριν·
ὡς |
[53] |
Ἀθήνησι
γὰρ
τοῦ
Διονύσου
τοῦ
|
Ἐλευθερέως |
κατήρειψε
τὸν
νεών,
καὶ
τὸν |
[83] |
τῆς
πολλῆς·
τὸν
κύριον
ἐπαισχύνεσθε.
|
Ἐλευθερίαν |
ἐπαγγέλλεται,
ὑμεῖς
δὲ
εἰς
δουλείαν |
[3] |
ἔθους,
τὴν
καλὴν
ὄντως
ἐκείνην
|
ἐλευθερίαν |
τῶν
ὑπ'
οὐρανὸν
πεπολιτευμένων
ᾠδαῖς |
[35] |
Ἀπόλλων,
καθάπερ
ἀχρεῖος
οἰκέτης,
μηδὲ
|
ἐλευθερίας |
δήπουθεν
δυνηθεὶς
τυχεῖν
παρὰ
τοῦ |
[49] |
τοῦ
κάλλους
γενοῦ,
μὴ
τύραννος·
|
ἐλεύθερον |
μεινάτω·
τότε
σου
γνωρίσω
τὸ |
[20] |
(ὀδυρομένην.
Ωἴκουν
δὲ
τηνικάδε
τὴν
|
Ἐλευσῖνα |
οἱ
γηγενεῖς·
ὀνόματα
αὐτοῖς
Βαυβὼ |
[20] |
θυγατρὸς
τῆς
Κόρης
περὶ
τὴν
|
Ἐλευσῖνα |
(τῆς
Ἀττικῆς
δέ
ἐστι
τοῦτο |
[45] |
δὲ
Κελεοῦ
θυγατέρες
οὐχὶ
ἐν
|
Ἐλευσῖνι |
τετάφαται;
Τί
σοι
καταλέγω
τὰς |
[45] |
οὐχὶ
ἐν
τῷ
περιβόλῳ
τοῦ
|
Ἐλευσινίου |
τοῦ
ὑπὸ
τῇ
ἀκροπόλει;
Αἱ |
[21] |
κυκεὼν
ἐνέκειτο.
(Κἄστι
τὸ
σύνθημα
|
Ἐλευσινίων |
μυστηρίων·
ἐνήστευσα,
ἔπιον
τὸν
κυκεῶνα, |
[12] |
ἁρπαγὴν
καὶ
τὸ
πένθος
αὐταῖν
|
Ἐλευσὶς |
δᾳδουχεῖ.
~Καί
μοι
δοκεῖ
τὰ |
[39] |
(ἄλλος
οὗτος
ἰχθύς)
οἱ
τὴν
|
Ἐλεφαντίνην |
οἰκοῦν
τες,
Ὀξυρυγχῖται
τὸν
φερώνυμον |
[58] |
καὶ
ξυλίνοις
καὶ
χρυσέοις
καὶ
|
ἐλεφαντίνοις |
ἀγαλματίοις
καὶ
(γραφαῖς
προσανέχοντες.
Τοσούτων |
[57] |
Κύπριος
ὁ
Πυγ
μαλίων
ἐκεῖνος
|
ἐλεφαντίνου |
ἠράσθη
ἀγάλματος·
τὸ
ἄγαλμα
Ἀφροδίτης |
[74] |
ἢ
χαλκέων
ἢ
χρυσοτεύκτων
ἢ
|
ἐλεφαντίνων |
τύπους·
θυσίας
τε
τούτοις
καὶ |
[70] |
καὶ
χάλκεα
καὶ
ἀργύρου
ἠδ'
|
ἐλέφαντος |
καὶ
ξυλίνων
λιθίνων
τε
βροτῶν |
[47] |
Ἀθήνησι
Πολιάδα
ἐκ
χρυσοῦ
καὶ
|
ἐλέφαντος |
κατασκευάσαι
Φειδίαν
παντί
που
σαφές· |
[56] |
ἀλλ'
οὐδέπω
Ποσειδῶν·
καλὸς
ὁ
|
ἐλέφας, |
ἀλλ'
οὐδέπω
Ὀλύμπιος·
ἐνδεὴς
ἀεί |
[56] |
ἢ
σίδηρος
ἢ
χαλκὸς
ἢ
|
ἐλέφας |
ἢ
λίθοι
τίμιοι;
Οὐχὶ
γῆ |
[101] |
ἀπώλειαν
ὑποφέρεσθε·
ὅτι
τὸ
φῶς
|
ἐλήλυθεν |
εἰς
τὸν
κόσμον
καὶ
ἠγάπησαν |
[77] |
πάντ'
ἐστὶ
σαφής,
ἀπλάνητος
ὑπάρχει·
|
ἔλθετε, |
μὴ
σκοτίην
δὲ
διώκετε
καὶ |
[59] |
κάτω"
παρὰ
δὲ
τοῦ
ἄνωθεν
|
ἐλθόντος |
τὸ
πᾶν
μεμαθηκότες,
οἱ
τὴν |
[44] |
μὴ
ἀνακοπεῖσα,
ἀλλ'
εἰς
ἐπίδοσιν
|
ἐλθοῦσα |
καὶ
πολλὴ
δὴ
ῥυεῖσα,
δημιουργὸς |
[2] |
ὀφθαλμοῖς.
Κιθαιρὼν
δὲ
ἄρα
καὶ
|
Ἑλικὼν |
καὶ
τὰ
Ὀδρυσῶν
ὄρη
καὶ |
[2] |
οἳ
δὲ
ἀνανεύσαντες
καὶ
ἀνακύψαντες
|
Ἑλικῶνα |
μὲν
καὶ
Κιθαιρῶνα
καταλειπόντων,
οἰκούντων |
[2] |
καὶ
τῷ
ἄλλῳ
δαιμόνων
χορῷ,
|
Ἑλικῶνι |
καὶ
Κιθαιρῶνι
κατακλείσωμεν
γεγηρακόσιν,
κατάγωμεν |
[75] |
τῦφον,
ἐπιφθεγγόμενος
ἐμφρόνως
εἰ
γὰρ
|
ἕλκει |
τὸν
θεὸν
τοῖς
κυμβάλοις
ἄνθρωπος |
[43] |
ἐν
βήσσῃς,
ὑπό
τε
τρόμος
|
ἔλλαβε |
γυῖα,
ἄψ
τ'
ἀνεχώρησεν·
δαίμονας |
[112] |
ἔτι,
Ἀθήνας
καὶ
τὴν
ἄλλην
|
Ἑλλάδα, |
πρὸς
δὲ
καὶ
Ἰωνίαν
πολυπραγμονοῦντας. |
[20] |
γε
Ἀθηναίοις
καὶ
τῇ
ἄλλῃ
|
Ἑλλάδι, |
αἰδοῦμαι
καὶ
λέγειν,
αἰσχύνης
ἔμπλεως |
[13] |
φασὶν
ἐξ
Αἰγύπτου
μετακομίσαι
τῇ
|
Ἑλλάδι |
τὰς
Δηοῦς
ἑορτάς,
πένθος
ὑμνούμενον. |
[112] |
τὸ
πᾶν
ἤδη
Ἀθῆναι
καὶ
|
Ἑλλὰς |
γέγονεν
τῷ
(λόγῳ.
Οὐ
γὰρ |
[112] |
βάρβαρός
ἐστιν
οὔτε
Ἰουδαῖος
οὔτε
|
Ἕλλην, |
οὐκ
ἄρρεν,
οὐ
θῆλυ·
καινὸς |
[0] |
~ΚΛΗΜΕΝΤΟΣ
ΣΤΡΩΜΑΤΕΩΣ
ΠΡΟΤΡΕΠΤΙΚΟΣ
ΠΡΟΣ
|
ΕΛΛΗΝΑΣ. |
~Ἀμφίων
ὁ
Θηβαῖος
καὶ
Ἀρίων |
[81] |
ἅγιος
ἀπόστολος
τοῦ
κυρίου
τοὺς
|
Ἕλληνας |
αἰτιώμενος
ἐξηγήσεταί
σοι·
ὅτι
γνόντες |
[74] |
τοῦ
λόγου
τοῦ
θείου
λαβόντες
|
Ἕλληνες |
ὀλίγα
ἄττα
τῆς
ἀληθείας
ἐφθέγξαντο, |
[65] |
ξύλα
καὶ
λίθους
ὑπειλήφασιν
ὥσπερ
|
Ἕλληνες |
οὐδὲ
μὴν
ἴβιδας
καὶ
ἰχνεύμονας |
[68] |
ὃν
νῦν
ἠέρα
καλέομεν
οἱ
|
Ἕλληνες, |
πάντα
Δία
μυθεῖσθαι,
καὶ
πάντα |
[120] |
ἀνθρώπων
λογικοί,
καὶ
βάρβαροι
καὶ
|
Ἕλληνες· |
τὸ
πᾶν
ἀνθρώπων
γένος
καλῶ, |
[39] |
ἄλογα
τῶν
ζῴων
ἐκτετιμηκότες
ἤπερ
|
Ἕλληνες |
τοιούτους
προσκυνοῦντες
θεούς;
Τὰ
μὲν |
[1] |
καὶ
τέττιγα
τὸν
Πυθικόν·
πανήγυρις
|
Ἑλληνικὴ |
ἐπὶ
νεκρῷ
δράκοντι
συνεκροτεῖτο
Πυθοῖ, |
[1] |
ἄλλος
σοφιστὴς
(ἄλλος
οὗτος
μῦθος
|
Ἑλληνικός) |
ἐτιθάσευε
τὰ
θηρία
γυμνῇ
τῇ |
[1] |
(καὶ
τὸ
ᾆσμα
εἰσέτι
τοῦτο
|
Ἑλλήνων |
ᾄδεται
χορῷ)
τέχνῃ
τῇ
μουσικῇ |
[38] |
Ἔρωσιν
ἢ
Καλοῖς
Ἀγαμέμνονα
τὸν
|
Ἑλλήνων |
βασιλέαἈργύννου
νεὼν
Ἀφροδίτης
ἵστασθαι
ἐπ' |
[118] |
λέγει,
καὶ
τὸ
κῦδος
τῶν
|
Ἑλλήνων |
ἡ
πόρνη
σφετερίζεται·
ἔασον
αὐτὴν |
[22] |
πρὸς
δὲ
καὶ
τῶν
ἄλλων
|
Ἑλλήνων, |
οὕστινας
μένει
(τελευτήσαντας
ἅσσα
οὐδὲ |
[13] |
τοὺς
βαρβαρικωτάτους,
Φρυγῶν
τοὺς
ἀνοητοτάτους,
|
Ἑλλήνων |
τοὺς
δεισιδαίμονας.
(Ὄλοιτο
οὖν
ὁ |
[24] |
ὡς
ἄνανδρον
αὐτόν
τε
παρ'
|
Ἕλλησι |
γεγενη
μένον
καὶ
τῆς
θηλείας |
[1] |
ἑκὼν
ἐφίπταται
καὶ
ᾄδει
ἑκών.
|
Ἕλλησι |
δ'
ἐδόκει
ὑποκριτὴς
γεγονέναι
μουσικῆς. |
[48] |
βασιλέα,
τὰ
πλεῖστα
τῶν
παρ'
|
Ἕλλησι |
παραστησάμενον
ἐθνῶν,
ἐπανελθόντα
εἰς
Αἴγυπτον |
[49] |
Αἰγύπτῳ,
ὀλίγου
δεῖν
καὶ
παρ'
|
Ἕλλησι, |
σεβασμίως
τεθείακεν
θεὸν
ὁ
βασιλεὺς |
[100] |
κέχρηται
κατηγόρῳ
τὸ
βέλτιστον
οὐχ
|
ἑλόμενος· |
πέφυκε
(γὰρ
ὡς
ἄνθρωπος
οἰκείως |
[33] |
καὶ
Ἀγχίσην
ἔγημεν
καὶ
Φαέθοντα
|
ἐλόχα |
καὶ
ἤρα
Ἀδώνιδος,
ἐφιλονείκει
δὲ |
[82] |
ἀγαπήσας
τὴν
χάριν,
ζηλώσας
τὴν
|
ἐλπίδα, |
ἵνα
ἐκκλίνῃς
(τὴν
κρίσιν;
Ἥκετε |
[7] |
νῦν
αἰῶνι,
προσδεχόμενοι
τὴν
μακαρίαν
|
ἐλπίδα |
καὶ
ἐπιφάνειαν
τῆς
δόξης
τοῦ |
[23] |
λέγων
τῶν
διαθηκῶν
τῆς
ἐπαγγελίας,
|
ἐλπίδα |
μὴ
ἔχοντες
καὶ
ἄθεοι
ἐν |
[26] |
καὶ
τὴν
Χαρὰν
καὶ
τὴν
|
Ἐλπίδα, |
ὥσπερ
ἀμέλει
καὶ
Ἐπιμενίδης
ὁ |
[56] |
τοῖς
ἀψύχοις
τὰς
τῆς
ψυχῆς
|
ἐλπίδας. |
~Ἰτέον
οὖν
ὡς
ἔνι
μάλιστα |
[101] |
τοῦτο
μόνον
τῆς
ματαίας
ὑμῶν
|
ἐλπίδος |
εὑρόμενοι
τὸ
πέρας,
οὐδὲ
αὑτοὺς |
[106] |
καρδίᾳ
(δυνηθῆναι
χωρῆσαι
τὸν
θεόν.
|
Ἐλπίσατε |
ἐπ'
αὐτόν"
φησί,
πᾶσα
συναγωγὴ |
[22] |
οὕστινας
μένει
(τελευτήσαντας
ἅσσα
οὐδὲ
|
ἔλπονται. |
Τίσι
δὴ
μαντεύεται
Ἡράκλειτος
ὁ |
[42] |
ἂν
τῶν
ξένων
παρ'
αὑτοῖς
|
ἕλωσι, |
τούτων
δὴ
τῶν
κατὰ
θάλατταν |
[98] |
οὐδὲ
μὴν
ἐκ
γῆς
μαλθακὴν
|
ἐμάλαξε |
σάρκα.
Τίς
ἔτηξε
μυελὸν
ἢ |
[5] |
ναὶ
μὴν
καὶ
πυρὸς
ὁρμὴν
|
ἐμάλαξεν |
ἀέρι,
οἱονεὶ
Δώριον
ἁρμονίαν
κεράσας |
[81] |
θεὸν
ἐδόξασαν
ἢ
ηὐχαρίστησαν,
ἀλλ'
|
ἐματαιώθησαν |
ἐν
τοῖς
διαλογισμοῖς
αὐτῶν,
καὶ |
[120] |
τὴν
(γνῶσιν
τοῦ
θεοῦ,
τέλειον
|
ἐμαυτὸν |
χαρίζομαι.
Τοῦτό
εἰμι
ἐγώ,
τοῦτο |
[79] |
καὶ
οὐκ
ἔστιν
ἄλλος·
κατ'
|
ἐμαυτοῦ |
ὀμνύω.
Τοῖς
δὲ
εἰδωλολάτραις
δυσχεραίνει |
[17] |
ἐν
τοῖς
Θεσμοφορίοις
μεγαρίζοντες
χοίρους
|
ἐμβάλλουσιν; |
Ταύτην
τὴν
μυθολογίαν
αἱ
γυναῖκες |
[18] |
τρίποδι
ἐπιθέντες
καὶ
τοῦ
Διονύσου
|
ἐμβαλόντες |
τὰ
μέλη,
καθήψουν
πρότερον·
ἔπειτα |
[30] |
τὸν
ἐμὸν
αἴτιος
Ἀσκληπιόν,
στέρνοισιν
|
ἐμβαλὼν |
φλόγα.
Οὗτος
μὲν
οὖν
κεῖται |
[81] |
τὸ
σωτήριον
ἐνδίδωσι
μέλος,
οἷον
|
ἐμβατήριον |
ῥυθμόν·
Υἱοὶ
ἀνθρώπων,
ἕως
πότε |
[104] |
καὶ
κολοιοῦ
νομίζουσι
τὸν
θεὸν
|
ἐμβοᾶν, |
διὰ
δὲ
ἀνθρώπου
σιωπᾶν,
καὶ |
[120] |
δημιουργὸς
θελήματι
(πατρός.
Ἥκετε
ὡς
|
ἐμέ, |
ὑφ'
ἕνα
ταχθησόμενοι
θεὸν
καὶ |
[31] |
τῆς
μητρός·
τί
δ'
οὐκ
|
ἔμελλε; |
Καὶ
Μυσὰς
θεραπαινίδας
ταύτας
τοσαύτας |
[94] |
οὐ
γὰρ
κυροῦται
τῇ
φθορᾷ·
|
ἐμὴ |
γάρ
ἐστιν
πᾶσα
ἡ
γῆ, |
[82] |
Ἥκετε
ἥκετε,
ὦ
νεολαία
ἡ
|
ἐμή· |
ἢν
γὰρ
μὴ
αὖθις
ὡς |
[51] |
δαίμονας
κατά
γε
αἴσθησιν
τὴν
|
ἐμήν, |
γῆν
δὲ
καὶ
τέχνην,
τὰ |
[103] |
δεσπότην;
Κατάλειπε
τὴν
γῆν
τὴν
|
ἐμήν, |
ἐρεῖ
σοι
ὁ
κύριος,
μὴ |
[89] |
καὶ
τοῦ
τρισαθλίου
τούτου
ἔθους
|
ἐμισήθη |
ἡ
θεοσέβεια·
οὐ
γὰρ
ἂν |
[89] |
ἡ
θεοσέβεια·
οὐ
γὰρ
ἂν
|
ἐμισήθη |
ποτὲ
ἢ
ἀπηγορεύθη
ἀγαθὸν
τοσοῦτον, |
[76] |
καὶ
τῆς
δίκης,
(τοτὲ
δ'
|
ἐμμανῆ |
εἰσάγων
Ἡρακλέα
καὶ
μεθύοντα
ἀλλαχόθι |
[5] |
ὄργανόν
ἐστι
τοῦ
θεοῦ
παναρμόνιον,
|
ἐμμελὲς |
καὶ
ἅγιον,
σοφία
ὑπερκόσμιος,
οὐράνιος |
[31] |
κιθαρίζειν
τὰς
πράξεις
τὰς
παλαιὰς
|
ἐμμελῶς. |
Αἳ
δὲ
συνεχῶς
κιθαρίζουσαι
καὶ |
[5] |
τῶν
ὅλων
φθόγγους
τούτους
κιρνὰς
|
ἐμμελῶς. |
Καὶ
δὴ
τὸ
ᾆσμα
τὸ |
[5] |
τοι
καὶ
τὸ
πᾶν
ἐκόσμησεν
|
ἐμμελῶς |
καὶ
τῶν
στοιχείων
τὴν
διαφωνίαν |
[5] |
ὁ
κιθαριστής,
οὗ
μικρῷ
πρόσθεν
|
ἐμνήσθημεν, |
προὔτρεπεν
ὡς
τὴν
ἀλήθειαν,
ἀπέτρεπε |
[39] |
γε
Αἰγύπτιοι,
ὧν
νῦν
δὴ
|
ἐμνήσθην, |
κατὰ
τὰς
θρῃσκείας
τὰς
σφῶν |
[7] |
αἰκίζεται
εἰσέτι
νῦν
τοὺς
ἀνθρώπους,
|
ἐμοὶ |
δοκεῖν,
βαρβα
ρικῶς
τιμωρούμενον,
οἳ |
[5] |
κιθάρα
καὶ
αὐλὸς
καὶ
ναὸς
|
ἐμοί· |
κιθάρα
διὰ
τὴν
ἁρμονίαν,
αὐλὸς |
[45] |
μοι
τοὺς
προσκυνουμένους
ὑμῖν
τάφους
|
ἐμοὶ |
μὲν
οὐδ'
ὁ
πᾶς
ἂν |
[3] |
κον
πειθοῦς
ἐγκέκραται
τῷ
ᾄσματι.
|
~Ἐμοὶ |
μὲν
οὖν
δοκοῦσιν
ὁ
Θρᾴκιος |
[118] |
ἐν
οὐρανοῖς
ἀπολαύσεις
ἀποκεκρυμμένων,
τῶν
|
ἐμοὶ |
τετηρημένων,
ἃ
οὔτε
οὖς
ἤκουσεν |
[30] |
Ζεὺς
γὰρ
κατακτὰς
παῖδα
τὸν
|
ἐμὸν |
αἴτιος
Ἀσκληπιόν,
στέρνοισιν
ἐμβαλὼν
φλόγα. |
[2] |
δέ
γε
ὁ
Εὔνομος
ὁ
|
ἐμὸς |
οὐ
τὸν
Τερπάνδρου
νόμον
οὐδὲ |
[3] |
οὐ
τοιόσδε
ὁ
ᾠδὸς
ὁ
|
ἐμὸς |
οὐδ'
εἰς
μακρὰν
καταλύσων
ἀφῖκται |
[79] |
θεός,
καὶ
οὐκ
ἔστι
πλὴν
|
ἐμοῦ |
δίκαιος,
καὶ
σωτὴρ
οὐκ
ἔστι |
[79] |
οὐκ
ἔστι
θεὸς
ἕτερος
πλὴν
|
ἐμοῦ. |
Ἐγὼ
ἀποκτενῶ
καὶ
ζῆν
ποιήσω· |
[79] |
καὶ
σωτὴρ
οὐκ
ἔστι
πάρεξ
|
ἐμοῦ· |
ἐπιστράφητε
πρός
με
καὶ
σωθήσεσθε |
[120] |
ἐφ'
ὑμᾶς
καὶ
μάθετε
ἀπ'
|
ἐμοῦ, |
ὅτι
πραΰς
εἰμι
καὶ
ταπεινὸς |
[89] |
ἔθος
καταλιπόντες
τὸ
πονηρὸν
καὶ
|
ἐμπαθὲς |
καὶ
ἄθεον,
κἂν
οἱ
πατέρες |
[33] |
(ἰδεῖν
μεμοιχευμένην.
Αἳ
δὲ
ἀκολασταίνουσιν
|
ἐμπαθέστερον |
ἐν
τῇ
μοιχείᾳ
δεδεμέναι,
Ἠὼς |
[39] |
παίζοντες
ἐν
θεοῖς,
μᾶλλον
δὲ
|
ἐμπαίζοντες |
καὶ
ἐνυβρίζοντες
(σφίσιν
αὐτοῖς.
Καὶ |
[52] |
μόνος
ὄντως
θεός.
~Καὶ
δὴ
|
ἔμπαλιν |
ἐν
αὐταῖς
που
ταῖς
περιστάσεσιν |
[5] |
ἐπιβαίνειν
κεκώλυκεν
αὐτήν,
γῆν
δ'
|
ἔμπαλιν |
ἐστερέωσεν
φερομένην
καὶ
ὅρον
αὐτὴν |
[33] |
τῷ
ἀκολάστῳ
μακραί
(ἅπας
δὲ
|
ἔμπαλιν |
ὁ
βίος
ἀκρασίᾳ
βραχὺς
ἦν) |
[73] |
τοῦ
θεοῦ
διήκειν
νοεῖ,
ὄφρ'
|
ἔμπεδα |
πάντα
φύωνται,
τῷ
μιν
ἀεὶ |
[64] |
Μεταποντῖνος
καὶ
ὁ
Ἐφέσιος
Ἡράκλειτος·
|
Ἐμπεδοκλῆς |
γὰρ
ὁ
Ἀκραγαντῖνος
εἰς
πλῆθος |
[27] |
ὑμέτερος
ὑποδύεται
ποιητὴς
ὁ
Ἀκραγαντῖνος
|
Ἐμπεδοκλῆς· |
τοιγάρτοι
χαλεπῇσιν
ἀλύοντες
κακότησιν
οὔ |
[39] |
πάντα
ὑμῶν
ἀβίωτον
ὄντως
(βίον
|
ἐμπεπληκότες. |
Οὐχὶ
μέντοι
Ζεὺς
φαλακρὸς
ἐν |
[64] |
γὰρ
ὁ
Ἀκραγαντῖνος
εἰς
πλῆθος
|
ἐμπεσὼν |
πρὸς
τοῖς
τέτταρσι
στοιχείοις
τούτοις |
[56] |
μεμελέτηκα·
οὐ
γάρ
μοι
θέμις
|
ἐμπιστεῦσαί |
ποτε
τοῖς
ἀψύχοις
τὰς
τῆς |
[11] |
μηδὲ
βαρά
θρων
στόματα
τερατείας
|
ἔμπλεα |
ἢ
λέβητα
Θεσπρώτιον
ἢ
τρίποδα |
[14] |
ἐξε
λέγξω
ἀπάτης
καὶ
τερατείας
|
ἔμπλεα. |
Καὶ
εἰ
μεμύησθε,
ἐπιγελάσεσθε
μᾶλλον |
[20] |
Ἑλλάδι,
αἰδοῦμαι
καὶ
λέγειν,
αἰσχύνης
|
ἔμπλεως |
ἡ
περὶ
τὴν
Δηὼ
μυθολογία; |
[99] |
~Οὐδὲν
οὖν
ἀλλ'
ἢ
μανίας
|
ἔμπλεως |
ὁ
βίος
ἔδοξέ
μοι
γεγονέναι, |
[9] |
ἐρήμου
γεωργός,
ὁ
τῆς
θείας
|
ἐμπλήσας |
δυνάμεως
καὶ
τὴν
στεῖραν
καὶ |
[5] |
ἣ
μὲν
κρέκῃ,
τὸ
δὲ
|
ἐμπνέῃ, |
ὃ
δὲ
χωρήσῃ
τὸν
(κύριον. |
[98] |
οἱ
μικροτέχναι.
Οὐδείς
που
τούτων
|
ἔμπνουν |
εἰκόνα
δεδημιούργηκεν,
οὐδὲ
μὴν
ἐκ |
[5] |
ἰάσατο.
Καλὸν
ὁ
κύριος
ὄργανον
|
ἔμπνουν |
τὸν
ἄνθρωπον
ἐξειργάσατο
κατ'
εἰκόνα |
[106] |
καὶ
τὴν
ὁδὸν
τῆς
ἀληθείας"
|
ἐμποδίζοντες· |
(φρόνιμοι
γένεσθε
καὶ
ἀβλαβεῖς·
τάχα |
[105] |
τὴν
προαίρεσιν
τῇ
(σωτηρίᾳ
συνάψαντες·
|
ἐμποδὼν |
γὰρ
ἵσταται
οὐδὲν
τῷ
σπεύδοντι |
[101] |
τὸ
φῶς,
ἐξὸν
ἀπομάξασθαι
τὰ
|
ἐμποδὼν |
τῇ
σωτηρίᾳ
καὶ
τὸν
τῦφον |
[114] |
ἄγνοιαν
καὶ
τὸ
σκότος
τὸ
|
ἐμποδὼν |
ὡς
ἀχλὺν
ὄψεως
καταγαγόντες
τὸν |
[19] |
ἀπέκειτο,
εἰς
Τυρρηνίαν
κατήγαγον,
εὐκλεοῦς
|
ἔμποροι |
φορτίου·
κἀνταῦθα
διετριβέτην,
φυγάδε
ὄντε, |
[50] |
ἐν
Αἰγύπτῳ
κατενεχθήσεσθαί
φησι
καὶ
|
ἐμπρησθήσεσθαι· |
Ἶσι,
θεὰ
τριτάλαινα,
μένεις
ἐπὶ |
[78] |
καὶ
οἷς
αὐτοὶ
(ἐδούλευσαν,
καὶ
|
ἐμπρησθήσεται |
ἡ
πόλις
αὐτῶν.
Φθαρήσεσθαι
δὲ |
[78] |
προφή
της
οὗτος;
Παραδειγμα
τισθήσονται
|
ἔμπροσθεν |
τοῦ
ἡλίου"
καὶ
ἔσται
τὰ |
[22] |
εἰπεῖν
μόριον
γυναικεῖον.
Ὢ
τῆς
|
ἐμφανοῦς |
ἀναισχυντίας.
Πάλαι
μὲν
ἀνθρώποις
σωφρονοῦσιν |
[77] |
τῆς
ἐπιζημίου
ἀπάτης,
προτρέπουσαι
δὲ
|
ἐμφανῶς |
εἰς
προὖπτον
(σωτηρίαν.
Αὐτίκα
γοῦν |
[62] |
ἀποτελεσθῆτε,
οὐ
φροντίζετε·
(πάνυ
γοῦν
|
ἐμφανῶς |
καὶ
συντόμως
ὁ
προφητικὸς
ἐλέγχει |
[120] |
μὲν
εἰκόνες,
οὐ
πᾶσαι
δὲ
|
ἐμφερεῖς· |
διορθώσασθαι
ὑμᾶς
πρὸς
τὸ
ἀρχέτυπον |
[82] |
υἱούς.
Εἶτα
Μωυσῆς
μὲν
ὁμολογεῖ
|
ἔμφοβος |
εἶναι
καὶ
ἔντρομος"
ἀκούων
περὶ |
[42] |
ὅτι
μάλιστα
ἔχοιεν
ἀνθρωπείων
ἀνέδην
|
ἐμφορεῖσθαι |
φόνων·
ἤδη
δὲ
κατὰ
πόλεις |
[53] |
δημιουργοὶ
οὐ
δυσωποῦσιν
ὑμῶν
τοὺς
|
ἔμφρονας |
τῆς
ὕλης
καταφρονεῖν;
Ὁ
μὲν |
[75] |
ἄθεον
τῆς
πλάνης
τῦφον,
ἐπιφθεγγόμενος
|
ἐμφρόνως |
εἰ
γὰρ
ἕλκει
τὸν
θεὸν |
[117] |
σωφροσύνης
δὲ
τοὺς
καρποὺς
γεώργησον
|
ἐμφρόνως, |
καὶ
σεαυτὸν
ἀκρο
θίνιον
ἀνάστησον |
[95] |
αὐτοῦ
πέρι
ἐννοουμένους
τοῦ
ἀγαθοῦ
|
ἔμφυτον |
ἐπάγεσθαι
πίστιν,
μάρτυρα
ἀξιόχρεων
αὐτόθεν |
[25] |
ἀλήθειαν
πατρός.
(Ἦν
δέ
τις
|
ἔμφυτος |
ἀρχαία
πρὸς
οὐρανὸν
ἀνθρώποις
κοινωνία, |
[98] |
ὁ
ἀριστοτέχνας
πατήρ,
τοιοῦτον
ἄγαλμα
|
ἔμψυχον |
ἡμᾶς
τὸν
ἄνθρωπον
ἔπλασεν·
ὁ |
[66] |
θεοὺς
ᾤετο
τοὺς
ἀστέρας
εἶναι
|
ἐμψύχους |
ὄντας.
Οὐ
σιωπήσομαι
τὴν
τούτων |
[62] |
ξόανα
καὶ
ἀγάλματα
χειροποίητα,
αἵματι
|
ἐμψύχῳ |
μεμιασμένα
καὶ
θυσίαισι
τετραπόδων,
διπόδων, |
[120] |
πεπιστευκότα
αἰῶσι
τηρούμενον.
Ταῦτα
τῶν
|
ἐμῶν |
μυστηρίων
τὰ
βακχεύματα·
εἰ
βούλει, |
[65] |
καὶ
Μακεδόνες,
ὥς
φησι
Διογένης
|
ἐν |
αʹ
Περσικῶν.
Τί
μοι
Σαυρομάτας |
[25] |
καὶ
γῆν
πέριξ
ἔχονθ'
ὑγραῖς
|
ἐν |
ἀγκάλαις;
Καὶ
τὸ
ὦ
γῆς |
[84] |
ταῖς
ἀκοαῖς
καταδεχόμενοι
τὸν
λόγον
|
ἐν |
ἁγναῖς
ξενοδοχοῦμεν
ταῖς
ψυχαῖς
τὸν |
[4] |
παρίτω
φωνή,
συνῳδὸς
ἀληθείας,
τοὺς
|
ἐν |
ἀγνοίᾳ
καὶ
ἀνοίᾳ
κατατετριμμένους
οἰκτείρουσα· |
[108] |
πεποιηκότες,
οἳ
διὰ
τοσούτων
ἡλικιῶν
|
ἐν |
ἀθεότητι
κατατέτριφθε;
Παῖδες
γεγόνατε,
εἶτα |
[8] |
σωτηρίαν,
διὰ
τεράτων
καὶ
σημείων
|
ἐν |
Αἰγύπτῳ,
ἐν
ἐρήμῳ
διά
τε |
[50] |
(τὸν
δὲ
Ἴσιδος
καὶ
Σαράπιδος
|
ἐν |
Αἰγύπτῳ
κατενεχθήσεσθαί
φησι
καὶ
ἐμπρησθήσεσθαι· |
[49] |
γενόμενον
Ὀσίραπις.
~Καινὸν
δὲ
ἄλλον
|
ἐν |
Αἰγύπτῳ,
ὀλίγου
δεῖν
καὶ
παρ' |
[50] |
ἐπικείμενε
πολλούς,
κεῖσαι
πτῶμα
μέγιστον
|
ἐν |
Αἰγύπτῳ
τριταλαίνῃ.
(Σὺ
δὲ
ἀλλ' |
[32] |
Χιόνην,
τὰς
ἄλλας
τὰς
μυρίας·
|
ἐν |
αἷς
δὴ
καὶ
τοσαύταις
οὔσαις |
[38] |
Ἀπαγχομένην
καλουμένηνπροστρέπονται,
ὥς
φησι
Καλλίμαχος
|
ἐν |
Αἰτίοις.
Καὶ
Κονδυλῖτις
ἐν
Μηθύμνῃ |
[44] |
τι
ἑλεῖν
καὶ
βωμὸν
ἱδρύσασθαι
|
ἐν |
Ἀκαδημίᾳ
χαριστήριον
ἐπιτελοῦς
γενομένης
ἐπιθυμίας· |
[45] |
τάφος
ἐστὶν
Ἀκρισίου,
Ἀθήνησιν
δὲ
|
ἐν |
ἀκροπόλει
Κέκροπος,
ὥς
φησιν
Ἀντίοχος |
[53] |
οὐκ
ἀπέσχετο
(δὲ
οὐδὲ
τοῦ
|
ἐν |
Ἀλεξανδρέων
πόλει
Σαράπιδος
ἱεροῦ.
Ἀθήνησι |
[34] |
ἐπὶ
Ἄγρᾳ
μυστήρια
καὶ
τὰ
|
ἐν |
Ἁλιμοῦντι
τῆς
Ἀττικῆς
Ἀθήνησι
περιώρισται· |
[105] |
τοῦ
ἀνενδεοῦς
ἐραστής,
ὀλιγοδεής,
οὐκ
|
ἐν |
ἄλλῳ
τινὶ
ἢ
ἐν
αὐτῷ |
[117] |
ὁ
ἐκδιώκων
τὸν
θάνατον,
ὁ
|
ἐν |
ἀνθρώ
ποις
οἰκοδομήσας
νεών,
ἵνα |
[117] |
ἀνθρώ
ποις
οἰκοδομήσας
νεών,
ἵνα
|
ἐν |
ἀνθρώποις
ἱδρύσῃ
τὸν
θεόν.
(Ἅγνισον |
[108] |
δουλείας
λελυτρωμένοι.
~Ὢ
μακαριώτερα
τῆς
|
ἐν |
ἀνθρώποις
πλάνης
τὰ
θηρία·
ἐπινέμεται |
[98] |
ἄνθρωπος
ἀληθινός,
ὁ
νοῦς
ὁ
|
ἐν |
ἀνθρώπῳ,
ὁ
κατ'
εἰκόνα"
τοῦ |
[4] |
ἀλληγορεῖ
προβάτων
κῳδίοις
ἠμφιεσμένους,
τοὺς
|
ἐν |
ἀνθρώπων
μορφαῖς
ἁρπακτικοὺς
αἰνιττόμενος.
Καὶ |
[53] |
Τοῦτο
τὸ
πῦρ
καὶ
τὸν
|
ἐν |
Ἄργει
νεὼν
σὺν
καὶ
τῇ |
[39] |
ἐμπεπληκότες.
Οὐχὶ
μέντοι
Ζεὺς
φαλακρὸς
|
ἐν |
Ἄργει,
τιμωρὸς
δὲ
ἄλλος
ἐν |
[47] |
Δίποινος
ὠνομαζέσθην)
τούτω
δὲ
τὰ
|
ἐν |
Ἄργει
τοῖν
Διοσκούροιν
ἀγάλματα
κατεσκευασάτην |
[28] |
μὲν
ἐν
Κρήτῃ,
θάτερον
δὲ
|
ἐν |
Ἀρκαδίᾳ
(πάλιν.
Εἰσὶ
δὲ
οἳ |
[28] |
Ζῆνας
ἀναγράφουσιν,
τὸν
μὲν
Αἰθέρος
|
ἐν |
Ἀρκαδίᾳ,
τὼ
δὲ
λοιπὼ
τοῦ |
[81] |
ὅ
γε
θεὸς
οὗτος,
ὃς
|
ἐν |
ἀρχῇ
ἐποίησε
τὸν
οὐρανὸν
καὶ |
[6] |
πρὸ
ἑωσφόρου"
γὰρ
ἦν,
καὶ
|
ἐν |
ἀρχῇ
ἦν
ὁ
λόγος
καὶ |
[7] |
δεδημιούργηται
λόγος·
καὶ
τὸ
ζῆν
|
ἐν |
ἀρχῇ
μετὰ
τοῦ
πλάσαι
παρασχὼν |
[6] |
ἡμεῖς,
δι'
ὃν
ἀρχαΐζομεν,
ὅτι
|
ἐν |
ἀρχῇ
ὁ
λόγος
(ἦν.
Ἀλλ' |
[7] |
νῦν
ἐκλάμψασα
ἐν
ἡμῖν
τοῦ
|
ἐν |
ἀρχῇ
ὄντος
καὶ
προόντος
λόγου· |
[72] |
ὑπονοοῦσιν,
ἐκτὸς
τᾶς
διακοσμήσιος,
ἀλλ'
|
ἐν |
αὐτᾷ,
ὅλος
ἐν
ὅλῳ
τῷ |
[108] |
λόγιοι
νόμοι
καὶ
ἅγιοι
λόγοι
|
ἐν |
αὐταῖς
ἐγγραφόμενοι
ταῖς
καρδίαις·
ἀγαπήσεις |
[98] |
φλέβας
ἐφύσησεν;
Τίς
αἷμα
ἐνέχεεν
|
ἐν |
αὐταῖς
ἢ
τίς
δέρμα
περιέτεινεν; |
[52] |
ὄντως
θεός.
~Καὶ
δὴ
ἔμπαλιν
|
ἐν |
αὐταῖς
που
ταῖς
περιστάσεσιν
οἱ |
[118] |
νεκροῖς
σεσωρευ
μένη,
ᾄδει
δὲ
|
ἐν |
αὐτῇ
πορνίδιον
ὡραῖον,
ἡδονή,
πανδήμῳ |
[117] |
ταύτῃ
προσγίνεται
τοῖς
ἀνθρώποις,
ὅταν
|
ἐν |
αὐτῇ
που
τῇ
ψυχῇ
τὸ |
[83] |
διὰ
τὴν
ἄγνοιαν
τὴν
οὖσαν
|
ἐν |
αὐτοῖς,
διὰ
τὴν
πώρωσιν
τῆς |
[94] |
παιδίον,
οὐρανόν
τε
καὶ
τὰ
|
ἐν |
αὐτοῖς
πάντα
ζῷά
σοι
χαρίζομαι· |
[105] |
οὐκ
ἐν
ἄλλῳ
τινὶ
ἢ
|
ἐν |
αὐτῷ
{καὶ}
τῷ
θεῷ
τὸ |
[119] |
ἁγναῖς
ὕλαις
σύσκιον·
βακχεύουσι
δὲ
|
ἐν |
αὐτῷ
οὐχ
αἱ
Σεμέλης
τῆς |
[6] |
ἡμεῖς,
οἱ
τῷ
δεῖν
ἔσεσθαι
|
ἐν |
αὐτῷ
πρότερον
γεγεννημένοι
τῷ
θεῷ, |
[65] |
Ἀφροδίτης
Ἀναΐτιδος
τὸ
ἄγαλμα
ἀναστήσας
|
ἐν |
Βαβυλῶνι
καὶ
Σούσοις
καὶ
Ἐκβα |
[43] |
δράκοντα
ἰδὼν
παλίνορσος
ἀπέστη
οὔρεος
|
ἐν |
βήσσῃς,
ὑπό
τε
τρόμος
ἔλλαβε |
[34] |
~Ἴθι
δὴ
καὶ
τοὺς
ἀγῶνας
|
ἐν |
βραχεῖ
περιοδεύσωμεν
καὶ
τὰς
ἐπιτυμβίους |
[74] |
αὐτογενής,
ἑνὸς
ἔκγονα
πάντα
τέτυκται·
|
ἐν |
δ'
αὐτοῖς
αὐτὸς
περινίσσεται,
οὐδέ |
[53] |
κατήρειψε
τὸν
νεών,
καὶ
τὸν
|
ἐν |
Δελφοῖς
τοῦ
Ἀπόλλωνος
πρότερον
ἥρπασεν |
[64] |
Σκυθῶν
τὸ
τοιοῦτον,
καθάπερ
Εὔδοξος
|
ἐν |
δευτέρᾳ
Γῆς
περιόδου
λέγει.
Σκυθῶν |
[47] |
ἐν
Τήνῳ
προσκυνούμενα.
Δημήτριος
γὰρ
|
ἐν |
δευτέρῳ
τῶν
Ἀργολικῶν
τοῦ
ἐν |
[45] |
Λαοδίκη
κέκλησθον,
ἐν
τῷ
Ἀρτεμισίῳ
|
ἐν |
Δήλῳ
κεκήδευσθον,
τὸ
δὲ
ἐν |
[4] |
θεοῦ,
οὐκ
ἐξ
ἔργων
τῶν
|
ἐν |
δικαιοσύνῃ,
ἃ
ἐποιήσαμεν
ἡμεῖς,
ἀλλὰ |
[87] |
πρὸς
ἐπανόρθωσιν,
πρὸς
παιδείαν
τὴν
|
ἐν |
δικαιοσύνῃ,
ἵνα
ἄρτιος
ᾖ
ὁ |
[84] |
οὗ
ἐπείρασαν
οἱ
(πατέρες
ὑμῶν
|
ἐν |
δοκιμασίᾳ.
Ἡ
δὲ
δοκιμασία
τίς |
[27] |
ὁ
δὲ
θεὸς
πλούσιος
ὢν
|
ἐν |
ἐλέει,
διὰ
τὴν
πολλὴν
ἀγάπην |
[45] |
Αἱ
δὲ
Κελεοῦ
θυγατέρες
οὐχὶ
|
ἐν |
Ἐλευσῖνι
τετάφαται;
Τί
σοι
καταλέγω |
[9] |
εἰπεῖν,
φωνὴ
τοῦ
λόγου
προτρεπτικὴ
|
ἐν |
ἐρήμῳ
βοῶσα.
Τί
βοᾷς,
ὦ |
[9] |
ἀρνήσεται·
φωνὴ
δὲ
ὁμολο
γήσει
|
ἐν |
ἐρήμῳ
βοῶσα.
Τίς
οὖν
ἔστιν |
[8] |
τεράτων
καὶ
σημείων
ἐν
Αἰγύπτῳ,
|
ἐν |
ἐρήμῳ
διά
τε
τῆς
βάτου |
[38] |
τιμᾶσθαι
Στάφυλος
ἱστορεῖ·
Φανοκλῆς
δὲ
|
ἐν |
Ἔρωσιν
ἢ
Καλοῖς
Ἀγαμέμνονα
τὸν |
[53] |
ἱερείᾳ
κατέφλεξεν
Χρυσίδι,
καὶ
τὸν
|
ἐν |
Ἐφέσῳ
τῆς
Ἀρτέμιδος
δεύτερον
μετὰ |
[19] |
τὼ
ἀδελφοκτόνω
τὴν
κίστην
ἀνελομένω,
|
ἐν |
ᾗ
τὸ
τοῦ
Διονύσου
αἰδοῖον |
[8] |
Ἡσαΐᾳ
ὁ
κύριος
λαλῶν,
(αὐτὸς
|
ἐν |
Ἠλίᾳ,
ἐν
στόματι
προφητῶν
αὐτός· |
[38] |
καὶ
Ὀψοφάγου
πάλιν
Ἀπόλλωνος
ἄλλο
|
ἐν |
Ἤλιδι
τιμώμενον.
Ἐνταῦθα
Ἀπομυίῳ
Διὶ |
[7] |
ἡ
ἐπιφάνεια
ἡ
νῦν
ἐκλάμψασα
|
ἐν |
ἡμῖν
τοῦ
ἐν
ἀρχῇ
ὄντος |
[75] |
ποιηταί.
Μένανδρος
γοῦν
ὁ
κωμικὸς
|
ἐν |
Ἡνιόχῳ
{ἐν
Ὑποβολιμαίῳ}
τῷ
δράματι |
[8] |
προφῆται
μετ'
ἐκεῖνα
φθέγγονται,
αὐτὸς
|
ἐν |
Ἡσαΐᾳ
ὁ
κύριος
λαλῶν,
(αὐτὸς |
[59] |
Ἀφροδίτης
ὡς
τὰ
πρῶτα
μίγησαν
|
ἐν |
Ἡφαίστοιο
δόμοισι
λάθρῃ·
πολλὰ
δ' |
[39] |
τοιοίδε
δὲ>
καὶ
αὐτοί,
παίζοντες
|
ἐν |
θεοῖς,
μᾶλλον
δὲ
ἐμπαίζοντες
καὶ |
[30] |
καὶ
ἰατρόν,
οὐχὶ
χαλκέα
μόνον
|
ἐν |
θεοῖς·
ὁ
δὲ
ἰατρὸς
φιλάργυρος |
[46] |
εἰργασμένον,
καὶ
τῆς
Κιθαιρωνίας
Ἥρας
|
ἐν |
Θεσπείᾳ
πρέμνον
ἐκκεκομ
μένον·
καὶ |
[7] |
εἶναι
πάλαι
ἡμᾶς
(ἦν
γὰρ
|
ἐν |
θεῷ)
καὶ
τοῦ
εὖ
εἶναι |
[75] |
Πάλιν
δὲ
ὁ
αὐτὸς
κωμῳδιοποιὸς
|
ἐν |
Ἱερείᾳ
τῷ
δράματι
χαλεπαίνων
πρὸς |
[78] |
προφήτης
ὁ
πάνσοφος,
μᾶλλον
δὲ
|
ἐν |
Ἱερεμίᾳ
τὸ
ἅγιον
πνεῦμα
ἐπιδείκνυσι |
[42] |
εἰ
Ἀρτέμιδί
τις
καὶ
Διὶ
|
ἐν |
ἱερῷ
δῆθεν
χωρίῳ
μᾶλλον
ἢ |
[46] |
τὸ
ἀπεξέσθαι
τῆς
ὕλης.
Ἀμέλει
|
ἐν |
Ἰκάρῳ
τῆς
Ἀρτέμιδος
τὸ
ἄγαλμα |
[76] |
ὥστε
βαρβάρῳ
μαθεῖν.
(Ἥδη
δὲ
|
ἐν |
Ἴωνι
τῷ
δράματι
γυμνῇ
τῇ |
[59] |
οἰκονομίαν
τοῦ
θεοῦ
κατανενοηκότες,
οἱ
|
ἐν |
καινότητι
ζωῆς
περιπατεῖν"
μεμελετηκότες.
~Ἀλλ' |
[4] |
δουλεύοντες
ἡδοναῖς
καὶ
ἐπιθυμίαις
ποικίλαις,
|
ἐν |
κακίᾳ
καὶ
φθόνῳ
διάγοντες,
στυγητοί, |
[48] |
δὲ
τὴν
παλλα
κίδα
τελευτήσασαν
|
ἐν |
Κανώβῳ
μεταγαγὼν
ὁ
Πτολεμαῖος
(ἔθαψεν |
[29] |
κρατηρῷ
ἐνὶ
δεσμῷ·
χαλκέῳ
δ'
|
ἐν |
κεράμῳ
δέδετο
τρισκαίδεκα
μῆνας.
(Πολλὰ |
[57] |
Φιλοστέφανος
ἱστορεῖ·
Ἀφροδίτη
δὲ
ἄλλη
|
ἐν |
Κνίδῳ
λίθος
ἦν
καὶ
καλὴ |
[28] |
Κρόνου
παῖδε,
τούτοιν
τὸν
μὲν
|
ἐν |
Κρήτῃ,
θάτερον
δὲ
ἐν
Ἀρκαδίᾳ |
[28] |
οὐκέτι
παρθένος
ἡ
Ἀθηνᾶ)
δεύτερον
|
ἐν |
Κρήτῃ
τὸν
Κύρβαντος,
τρίτον
τὸν |
[78] |
πόρρωθεν.
Εἰ
ποιήσει
τι
ἄνθρωπος
|
ἐν |
κρυφαίοις,
καὶ
ἐγὼ
οὐκ
ὄψομαι |
[39] |
μυῶν
(ἐκείνων
ἐπεφήμισαν.
Ἡρακλείδης
δὲ
|
ἐν |
Κτίσεσιν
ἱερῶν
περὶ
τὴν
Ἀκαρνανίαν |
[13] |
ἀπὸ
Μυοῦντός
τινος
Ἀττικοῦ,
ὃν
|
ἐν |
κυνηγίᾳ
διαφθαρῆναι
Ἀπολλόδωρος
λέγει,
οὐ |
[54] |
ἐκ
Πέλλης
τὸν
Ἀμύντου
Φίλιππον
|
ἐν |
Κυνοσάργει
νομοθετοῦντες
προσκυνεῖν,
τὸν
τὴν |
[39] |
ἐν
Ἄργει,
τιμωρὸς
δὲ
ἄλλος
|
ἐν |
Κύπρῳ
τετίμησθον;
Οὐχὶ
δὲ
Ἀφροδίτῃ |
[83] |
τοῦτο
ὁ
μακάριος
ἀπόστολος
μαρτύρομαι
|
ἐν |
κυρίῳ,
φησίν,
μηκέτι
ὑμᾶς
περιπατεῖν, |
[30] |
δ'
ἤδη
κάτεχεν
φυσίζοος
αἶα
|
ἐν |
Λακεδαίμονι
αὖθι,
φίλῃ
ἐν
πατρίδι |
[45] |
~Ἐν
τῷ
νεῲ
τῆς
Ἀθηνᾶς
|
ἐν |
Λαρίσῃ
ἐν
τῇ
ἀκροπόλει
τάφος |
[29] |
Ὀλύμπου
Ζεὺς
βηλοῦ
ἀπὸ
θεσπεσίοιο"
|
ἐν |
Λήμνῳ
καταπεσὼν
ἐχάλκευε,
πηρωθεὶς
τὼ |
[88] |
ἐπιλάμπει
πᾶσιν
ἀνθρώποις·
οὐδεὶς
Κιμμέριος
|
ἐν |
λόγῳ·
σπεύσωμεν
εἰς
σωτηρίαν,
ἐπὶ |
[45] |
ἐν
τῷ
ἱερῷ
τῆς
Ἀρτέμιδος
|
ἐν |
Μαγνησίᾳ
κεκήδευται,
οὐδὲ
μὴν
τὸν |
[83] |
καθὼς
καὶ
τὰ
ἔθνη
περιπατεῖ
|
ἐν |
ματαιότητι
τοῦ
νοὸς
αὐτῶν,
ἐσκοτισμένοι |
[15] |
τοῦ
κριοῦ
τοὺς
διδύμους
φέρων
|
ἐν |
μέσοις
ἔρριψε
τοῖς
κόλποις
τῆς |
[113] |
ὄνομά
σου
τοῖς
ἀδελφοῖς
μου·
|
ἐν |
μέσῳ
ἐκκλησίας
ὑμνήσω
σε"
Ὕμνησον |
[38] |
Καλλίμαχος
ἐν
Αἰτίοις.
Καὶ
Κονδυλῖτις
|
ἐν |
Μηθύμνῃ
ἑτέρα
τετίμηται
Ἄρτεμις.
Ἔστιδὲ |
[45] |
ἐστὶν
ἱερῷ.
Λεάνδριος
δὲ
Κλέοχον
|
(ἐν |
Μιλήτῳ
τεθάφθαι
ἐν
τῷ
Διδυμαίῳ |
[8] |
σοι
λαλήσει
ὁ
κύριος,
ὃς
|
ἐν |
μορφῇ
θεοῦ
ὑπάρχων
οὐχ
ἁρπαγμὸν |
[65] |
Σαυρομάτας
κατα
λέγειν,
οὓς
Νυμφόδωρος
|
ἐν |
Νομίμοις
βαρβαρικοῖς
τὸ
πῦρ
σέβειν |
[42] |
δὲ
ἔθνος
εἰσὶν
οὗτοι)
Ἀντικλείδης
|
ἐν |
Νόστοις
ἀποφαίνεται
ἀνθρώπους
ἀποσφάττειν
τῷ |
[42] |
ὁμοίοις
δαίμοσιν,
ἐπὶ
βωμοῖς
ἢ
|
ἐν |
ὁδοῖς
ἀποσφάττοι
τὸν
ἄνθρωπον,
{ἱερὸν} |
[42] |
καὶ
τοιαύτας
καλλιερεῖν
οἰόμενος
ἑκατόμβας·
|
ἐν |
οἷς
καὶ
Θεόπομπος
ἦν
Λακεδαιμονίων |
[30] |
κατέστρεψε
τὸν
βίον
διὰ
τῆς
|
ἐν |
Οἴτῃ
πυρᾶς
κεκηδευμένος.
~Τὰς
δὲ |
[110] |
πᾶν.
Οὐ
γὰρ
ἂν
οὕτως
|
ἐν |
ὀλίγῳ
χρόνῳ
τοσοῦτον
ἔργον
ἄνευ |
[72] |
διακοσμήσιος,
ἀλλ'
ἐν
αὐτᾷ,
ὅλος
|
ἐν |
ὅλῳ
τῷ
κύκλῳ
ἐπίσκοπος
πάσας |
[81] |
ἤλλαξαν
τὴν
δόξαν
τοῦ
θεοῦ
|
ἐν |
ὁμοιώματι
εἰκόνος
φθαρτοῦ
ἀνθρώπου,
καὶ |
[16] |
δράκοντος
καὶ
πατὴρ
ταύρου
δράκων,
|
ἐν |
ὄρει
τὸ
κρύφιον,
βουκόλος,
τὸ |
[82] |
ἔστι
τὰ
πρωτότοκα
τὰ
ἐναπογεγραμμένα
|
ἐν |
οὐρα
νοῖς"
καὶ
τοσαύταις
μυριάσιν |
[118] |
ἐκείνοις
τελεσθήσῃ
μυστηρίοις
καὶ
τῶν
|
ἐν |
οὐρανοῖς
ἀπολαύσεις
ἀποκεκρυμμένων,
τῶν
ἐμοὶ |
[100] |
στενὴ
ἐπὶ
γῆς
ὑπερορωμένη,
(πλατεῖα
|
ἐν |
οὐρανοῖς
προσκυνουμένη.
Εἶθ'
ὁ
μὲν |
[63] |
μὴ
ἀνθρώπινα
τὰ
ἔργα
τὰ
|
ἐν |
οὐρανῷ,
(ἀλλὰ
γοῦν
ἀνθρώποις
δεδημιούργηται. |
[86] |
οὐ
τῆς
ἀληθείας
καὶ
τῆς
|
ἐν |
οὐρανῷ
πατρί
δος,
πρὸς
δὲ |
[63] |
τὸν
ἄνθρωπον
ὁμολογούντων,
τὰ
δὲ
|
ἐν |
οὐρανῷ
φαινόμενα
καὶ
ὄψει
καταλαμβανόμενα |
[72] |
αὑτοῦ
δυνάμιων
καὶ
ἔργων,
ἁπάντων
|
ἐν |
οὐρανῷ
φωστὴρ
καὶ
πάντων
πατήρ, |
[113] |
πρὸς
ὅλον
δηλαδὴ
τὸν
βίον,
|
ἐν |
παντὶ
καιρῷ,
ἐν
πάσῃ
περιστάσει |
[111] |
εὐεργε)
σίαν.
Ὁ
πρῶτος
ὅτε
|
ἐν |
παραδείσῳ
ἔπαιζε
λελυμένος,
ἔτι
παιδίον |
[113] |
τὸν
βίον,
ἐν
παντὶ
καιρῷ,
|
ἐν |
πάσῃ
περιστάσει
πρὸς
τὸ
κυριώτατον |
[47] |
τῶν
Πρὸς
Τίμαιον·
μηδὲ
τὰ
|
ἐν |
Πατάροις
τῆς
Λυκίας
ἀγάλματα
Διὸς |
[30] |
αἶα
ἐν
Λακεδαίμονι
αὖθι,
φίλῃ
|
ἐν |
πατρίδι
γαίῃ.
(Προσίτω
δὲ
καὶ |
[45] |
αʹ
τῶν
περὶ
τὸν
Φιλοπάτορα
|
ἐν |
Πάφῳ
λέγει
ἐν
τῷ
τῆς |
[42] |
τῇ
Τῶν
Θαυμα
σίων
Συναγωγῇ
|
ἐν |
Πέλλῃ
τῆς
Θετταλίας
Ἀχαιὸν
ἄνθρωπον |
[42] |
ἐνόπλους
φιλονικίας,
νυνὶ
δὲ
τὰς
|
ἐν |
πολέμοις
ἀναρίθμους
φιλοτιμίας
ἀφορμὰς
σφίσιν |
[42] |
μὲν
τῇ
Φερεφάττῃ,
ὡς
Δημάρατος
|
ἐν |
πρώτῃ
Τραγῳδουμένων,
ὃ
δὲ
τοῖς |
[36] |
Ἡρακλέους
ὁ
αὐτὸς
οὗτος
Πανύασσις
|
ἐν |
Πύλῳ
ἠμαθόεντι"
Σωσίβιος
δὲ
καὶ |
[46] |
τὴν
ἐκ
βροτῶν
ἐπωνυμίαν
ἐκαρπώσατο.
|
Ἐν |
Ῥώμῃ
δὲ
τὸ
παλαιὸν
δόρυ |
[47] |
Σμίλιδι
τῷ
Εὐκλείδου
πεποιῆσθαι
Ὀλύμπιχος
|
(ἐν |
Σαμιακοῖς
ἱστορεῖ.
Μὴ
οὖν
ἀμφιβάλλετε, |
[47] |
παντί
που
σαφές·
τὸ
δὲ
|
ἐν |
Σάμῳ
τῆς
Ἥρας
ξόανον
Σμίλιδι |
[35] |
Ἀπόλλων
Ἀδμήτῳ
ἐν
Φεραῖς,
Ἡρακλῆς
|
ἐν |
Σάρδεσιν
Ὀμφάλῃ,
Λαομέδοντι
δ'
ἐθήτευε |
[52] |
τὸ
χρύσεον
περιελόμενος
τοῦ
Διὸς
|
ἐν |
Σικελίᾳ
προσέταξεν
αὐτῷ
ἐρεοῦν
περιτεθῆναι, |
[47] |
τῆς
Μου
νυχίας
Ἀρτέμιδος
ξόανον
|
ἐν |
Σικυῶνι.
~Καὶ
τί
περὶ
ταῦτα |
[48] |
Ἀντιοχείᾳ
τὸ
ἄγαλμα
μεταχθῆναι
λέγει,
|
ἐν |
σιτοδείᾳ
καὶ
αὐτῶν
γενομένων
καὶ |
[114] |
τοῖς
ἐν
σκότει
κατορωρυγμένοις
καὶ
|
ἐν |
σκιᾷ
θανάτου
κατακεκλεισμένοις
ἐξέλαμψεν
ἡλίου |
[114] |
φῶς
ἡμῖν
ἐξ
οὐρανοῦ
τοῖς
|
ἐν |
σκότει
κατορωρυγμένοις
καὶ
ἐν
σκιᾷ |
[113] |
γὰρ
οὐ
ποθεινὸς
ὁ
τὸν
|
ἐν |
σκότει
κατορωρυγμένον
νοῦν
ἐναργῆ
ποιησάμενος |
[2] |
ἀποστίλβουσα
φῶς
καταυγαζέτω
πάντῃ
τοὺς
|
ἐν |
σκότει
κυλινδουμένους
καὶ
τῆς
πλάνης |
[113] |
ἂν
τῶν
σιτευομένων
ὀρνίθων
ἐλειπόμεθα,
|
ἐν |
σκότει
πιαινόμενοι
καὶ
θανάτῳ
(τρεφόμενοι. |
[115] |
σπάλακες
οὐδὲν
ἄλλο
ἢ
ἐσθίοντες
|
ἐν |
σκότῳ
διαιτᾶσθε,
περικαταρρέοντες
τῇ
φθορᾷ. |
[90] |
αὐτῷ
ὁ
προφήτης
Ζαχαρίας
ἐπιτιμήσαι
|
ἐν |
σοὶ
ὁ
ἐκλεξάμενος
τὴν
Ἱερουσαλήμ· |
[38] |
πέτραι.
Ἀγαμέμνονα
γοῦν
τινα
Δία
|
ἐν |
Σπάρτῃ
τιμᾶσθαι
Στάφυλος
ἱστορεῖ·
Φανοκλῆς |
[42] |
ἀνθρωποκτονίας
ἀπολαύοντες·
νυνὶ
μὲν
τὰς
|
ἐν |
σταδίοις
ἐνόπλους
φιλονικίας,
νυνὶ
δὲ |
[77] |
λάμπει.
Γνῶτε
δὲ
κατθέμενοι
σοφίην
|
ἐν |
στήθεσιν
ὑμῶν.
Εἷς
θεός
ἐστι |
[74] |
ἀληθέα,
μηδέ
σε
τὰ
πρὶν
|
ἐν |
στήθεσσι
φανέντα
φίλης
αἰῶνος
ἀμέρσῃ. |
[8] |
κύριος
λαλῶν,
(αὐτὸς
ἐν
Ἠλίᾳ,
|
ἐν |
στόματι
προφητῶν
αὐτός·
σὺ
δὲ |
[107] |
ἐγκεχάρακται.
Ποῦ
γὰρ
ἀλλαχόθι
ἢ
|
ἐν |
σώφρονι
ψυχῇ
δικαιοσύνην
ἐγγραπτέον;
Ποῦ |
[14] |
μορίων
ἄξιος
{Ἀφροδίτη}
γίνεται
καρπός,
|
ἐν |
ταῖς
τελεταῖς
ταύτης
τῆς
πελαγίας |
[80] |
ἐξ
ὁδοῦ
δικαίας,
ὅταν
ἐκκαυθῇ
|
ἐν |
τάχει
ὁ
θυμὸς
αὐτοῦ.
Μακάριοι |
[45] |
Μαγνησίᾳ
κεκήδευται,
οὐδὲ
μὴν
τὸν
|
ἐν |
Τελμισσῷ
βωμὸν
τοῦ
Ἀπόλλωνος·
μνῆμα |
[45] |
νεῲ
τῆς
Ἀθηνᾶς
ἐν
Λαρίσῃ
|
ἐν |
τῇ
ἀκροπόλει
τάφος
ἐστὶν
Ἀκρισίου, |
[62] |
τῷ
οὐρανῷ
ἄνω
καὶ
ὅσα
|
ἐν |
τῇ
(γῇ
κάτω.
Ἦ
πού |
[84] |
κατὰ
τὴν
ἡμέραν
τοῦ
πειρασμοῦ
|
ἐν |
τῇ
ἐρήμῳ,
οὗ
ἐπείρασαν
οἱ |
[68] |
περὶ
τὰ
νῶτα
τοῦ
οὐρανοῦ
|
ἐν |
τῇ
ἰδίᾳ
καὶ
οἰκείᾳ
περιωπῇ |
[80] |
γὰρ
ὁ
ποιήσας
τὴν
γῆν
|
ἐν |
τῇ
ἰσχύι
αὐτοῦ,
ὥς
φησιν |
[115] |
ἐν
τῷ
ἀποκεκρυμμένῳ
τοῦ
ἀνθρώπου,
|
ἐν |
τῇ
καρδίᾳ,
τὸ
φῶς,
καὶ |
[38] |
Ἔστιδὲ
καὶ
Ποδάγρας
ἄλλης
Ἀρτέμιδος
|
ἐν |
τῇ
Λακωνικῇ
ἱερόν,
(ὥς
φησι |
[33] |
μεμοιχευμένην.
Αἳ
δὲ
ἀκολασταίνουσιν
ἐμπαθέστερον
|
ἐν |
τῇ
μοιχείᾳ
δεδεμέναι,
Ἠὼς
ἐπὶ |
[69] |
μέγα
ἢ
μικρόν,
οὐδὲ
ἔσται
|
ἐν |
τῇ
οἰκίᾳ
σου
μέτρον
μέγα |
[84] |
τὰς
ὁδούς
μου,
ὡς
ὤμοσα
|
ἐν |
τῇ
ὀργῇ
μου·
(εἰ
εἰσελεύσονται |
[80] |
φησιν
Ἱερεμίας,
ἀνώρθωσεν
τὴν
οἰκουμένην
|
ἐν |
τῇ
σοφίᾳ
αὐτοῦ.
Ἀποπεσόντας
γὰρ |
[42] |
Ἀποτροπαίοις,
ὁ
Μάριος,
ὡς
Δωρόθεος
|
ἐν |
τῇ
τετάρτῃ
(Ἰταλικῶν
ἱστορεῖ.
Φιλάνθρωποί |
[47] |
ἱστοροῦντα
ἔχω
σοι
Πολέμωνα
δεικνύναι
|
(ἐν |
τῇ
τετάρτῃ
τῶν
Πρὸς
Τίμαιον· |
[42] |
σκηνῆς
τραγῳδεῖ.
Μόνιμος
δ'
ἱστορεῖ
|
ἐν |
τῇ
Τῶν
Θαυμα
σίων
Συναγωγῇ |
[69] |
οἴκοι
ἐν
τῷ
μαρσίππῳ
καὶ
|
ἐν |
τῇ
ὡς
ἔπος
εἰπεῖν
ῥυπώσῃ |
[30] |
τοῖς
Κυνοσουρίδος
(ὁρίοις.
Φιλόχορος
δὲ
|
ἐν |
Τήνῳ
Ποσειδῶνά
φησι
τιμᾶσθαι
ἰατρόν, |
[47] |
ἀγάλματα
ἐννεαπήχη
Ποσειδῶνος
καὶ
Ἀμφιτρίτης
|
ἐν |
Τήνῳ
προσκυνούμενα.
Δημήτριος
γὰρ
ἐν |
[47] |
Διοσκούροιν
ἀγάλματα
κατεσκευασάτην
καὶ
τὸν
|
ἐν |
Τίρυνθι
Ἡρακλέους
ἀνδριάντα
καὶ
τὸ |
[47] |
ἐν
δευτέρῳ
τῶν
Ἀργολικῶν
τοῦ
|
ἐν |
Τίρυνθι
τῆς
Ἥρας
ξοάνου
καὶ |
[47] |
τοῦ
Κύκλου
παρίστημι.
(Ἀπελλᾶς
δὲ
|
ἐν |
τοῖς
Δελφικοῖς
δύο
φησὶ
γεγονέναι |
[81] |
ἐδόξασαν
ἢ
ηὐχαρίστησαν,
ἀλλ'
ἐματαιώθησαν
|
ἐν |
τοῖς
διαλογισμοῖς
αὐτῶν,
καὶ
ἤλλαξαν |
[17] |
ταῖν
θεαῖν,
δι'
ἣν
αἰτίαν
|
ἐν |
τοῖς
Θεσμοφορίοις
μεγαρίζοντες
χοίρους
ἐμβάλλουσιν; |
[30] |
Οὗτος
μὲν
οὖν
κεῖται
κεραυνωθεὶς
|
ἐν |
τοῖς
Κυνοσουρίδος
(ὁρίοις.
Φιλόχορος
δὲ |
[44] |
προσκυνοῖεν.
Ἀμέλει
τὸν
Ἔρωτα
τοῦτον
|
ἐν |
τοῖς
πρεσβυτάτοις
τῶν
θεῶν
εἶναι |
[103] |
πλήρωμα
αὐτῆς"
εἶτα
τί
τολμᾷς
|
ἐν |
τοῖς
τοῦ
κυρίου
τρυφῶν
ἀγνοεῖν |
[82] |
καὶ
τὸν
πατέρα
ἀπολάβῃ,
τότε
|
ἐν |
τοῖς
τοῦ
πατρὸς"
γενήσεται,
τότε |
[8] |
τοῦ
πνεύματος
τοῦ
νῦν
ἐνεργοῦντος
|
ἐν |
τοῖς
υἱοῖς
τῆς
ἀπειθείας"
καὶ |
[30] |
Θούριος
καὶ
Σοφοκλῆς
ὁ
νεώτερος
|
ἐν |
τρισὶ
τραγῳδίαις
ἱστορεῖτον
τοῖν
Διοσκούροιν |
[65] |
ἀνθρωποειδῆ
ἀγάλματα
σέβειν
αὐτοὺς
Βήρωσσος
|
ἐν |
τρίτῃ
Χαλδαϊκῶν
παρίστησι,
τοῦτο
Ἀρταξέρξου |
[42] |
γὰρ
αὐτοὺς
παραπέμψομαι)
τούτους
Πυθοκλῆς
|
ἐν |
τρίτῳ
Περὶ
ὁμονοίας
τῇ
Ταυροπόλῳ |
[45] |
Πτολεμαῖος
δὲ
ὁ
τοῦ
Ἀγησάρχου
|
ἐν |
τῷ
αʹ
τῶν
περὶ
τὸν |
[115] |
σκότους
φῶς
λάμψει"
Λαμψάτω
οὖν
|
ἐν |
τῷ
ἀποκεκρυμμένῳ
τοῦ
ἀνθρώπου,
ἐν |
[45] |
ἐν
Δήλῳ
κεκήδευσθον,
τὸ
δὲ
|
ἐν |
τῷ
Ἀπόλλωνος
τοῦ
Δηλίου
ἐστὶν |
[45] |
γυναῖκας;
Ὑπερόχη
καὶ
Λαοδίκη
κέκλησθον,
|
ἐν |
τῷ
Ἀρτεμισίῳ
ἐν
Δήλῳ
κεκήδευσθον, |
[68] |
δι'
οὗ
μόνου
ἔνδον
ἀνατείλαντος
|
ἐν |
τῷ
βάθει
τοῦ
νοῦ
αὐτοῦ |
[45] |
δὲ
Κλέοχον
(ἐν
Μιλήτῳ
τεθάφθαι
|
ἐν |
τῷ
Διδυμαίῳ
φησίν.
Ἐνταῦθα
τῆς |
[45] |
ἀκροπόλει
Κέκροπος,
ὥς
φησιν
Ἀντίοχος
|
ἐν |
τῷ
ἐνάτῳ
τῶν
Ἱστοριῶν.
Τί |
[59] |
τὴν
εἰκόνα
τοῦ
θεοῦ
περιφέροντες
|
ἐν |
τῷ
ζῶντι
καὶ
κινουμένῳ
τούτῳ |
[110] |
αὐτοῦ
καὶ
ὁ
(λόγος
ἦν
|
ἐν |
τῷ
θεῷ"
οὔθ'
ὅτε
τὸ |
[45] |
ἑπομένους
Ζήνωνι
τῷ
Μυνδίῳ,
ἣ
|
ἐν |
τῷ
ἱερῷ
τῆς
Ἀρτέμιδος
ἐν |
[23] |
ἐλπίδα
μὴ
ἔχοντες
καὶ
ἄθεοι
|
ἐν |
τῷ
κόσμῳ"
~Πολλὰ
κἀγαθὰ
γένοιτο |
[69] |
ἄδικα
καὶ
ἄνισα
εἴδωλα
οἴκοι
|
ἐν |
τῷ
μαρσίππῳ
καὶ
ἐν
τῇ |
[69] |
ὄντως
Μωυσῆς
οὐκ
ἔσται"
φησίν,
|
ἐν |
τῷ
μαρσίππῳ
σου
στάθμιον
καὶ |
[45] |
ἐκλάθεσθε,
τοὺς
τάφους
τιμᾶν
αἰσχυνόμενοι.
|
~Ἐν |
τῷ
νεῲ
τῆς
Ἀθηνᾶς
ἐν |
[45] |
Ἱστοριῶν.
Τί
δὲ
Ἐριχθόνιος;
Οὐχὶ
|
ἐν |
τῷ
νεῲ
τῆς
Πολιάδος
κεκήδευται; |
[7] |
καὶ
δικαίως
καὶ
εὐσεβῶς
ζήσωμεν
|
ἐν |
τῷ
νῦν
αἰῶνι,
προσδεχόμενοι
τὴν |
[7] |
ὁ
προὼν
σωτήρ,
ἐπεφάνη
ὁ
|
ἐν |
τῷ
ὄντι
ὤν,
ὅτι
ὁ |
[62] |
ὁ
προφήτης,
παντὸς
ὁμοίωμα,
ὅσα
|
ἐν |
τῷ
οὐρανῷ
ἄνω
καὶ
ὅσα |
[62] |
τοὺς
οὐρανοὺς
ἐποίησεν"
καὶ
τὰ
|
ἐν |
τῷ
οὐρανῷ.
~Πλανώμενοι
γοῦν
τινες |
[84] |
σκληρύνητε
τοῦ
καρδίας
ὑμῶν
ὡς
|
ἐν |
τῷ
παραπικρασμῷ
κατὰ
τὴν
ἡμέραν |
[47] |
Καὶ
δὴ
τὸν
ἱστοροῦντα
Διονύσιον
|
ἐν |
τῷ
πέμπτῳ
μέρει
τοῦ
Κύκλου |
[53] |
ὁ
Πραξιτέλης
δέ,
ὡς
Ποσίδιππος
|
ἐν |
τῷ
περὶ
Κνίδου
διασαφεῖ,
τὸ |
[57] |
περὶ
Κύπρου,
ὁ
δὲ
ἕτερος
|
ἐν |
τῷ
περὶ
Κνίδου.
Τοσοῦτον
ἴσχυσεν |
[57] |
Ποσίδιππος
ἱστορεῖ,
ὁ
μὲν
πρότερος
|
ἐν |
τῷ
περὶ
Κύπρου,
ὁ
δὲ |
[64] |
οἱ
Σαυρομάται,
ὥς
φησιν
Ἱκέσιος
|
ἐν |
τῷ
Περὶ
μυστηρίων,
ἀκινάκην
σέβουσιν. |
[45] |
ὁ
Εὐμόλπου
καὶ
Δαείρας
οὐχὶ
|
ἐν |
τῷ
περιβόλῳ
τοῦ
Ἐλευσινίου
τοῦ |
[96] |
σωτηρίας.
Ἀποδυσάμενοι
δ'
οὖν
περιφανῶς
|
ἐν |
τῷ
τῆς
ἀληθείας
σταδίῳ
γνησίως |
[45] |
τὸν
Φιλοπάτορα
ἐν
Πάφῳ
λέγει
|
ἐν |
τῷ
τῆς
Ἀφροδίτης
ἱερῷ
Κινύραν |
[26] |
αὐτοὶ
μετὰ
τοὺς
ποιητικοὺς
τῶν
|
ἐν |
ὑμῖν
παθῶν
ἀνειδωλο
ποιοῦσι
τύπους |
[37] |
παρ'
ᾧ
καὶ
τέθαπται·
Καλλίμαχος
|
ἐν |
ὕμνοις·
καὶ
γὰρ
τάφον,
ὦ |
[65] |
Μήδους
καὶ
τοὺς
Μάγους;
Θύειν
|
ἐν |
ὑπαίθρῳ
τούτους
ὁ
Δίνων
λέγει, |
[75] |
γοῦν
ὁ
κωμικὸς
ἐν
Ἡνιόχῳ
|
{ἐν |
Ὑποβολιμαίῳ}
τῷ
δράματι
οὐδείς
μ' |
[35] |
δούλειον
ὑπεισῆλθεν
ζυγὸν
Ἀπόλλων
Ἀδμήτῳ
|
ἐν |
Φεραῖς,
Ἡρακλῆς
ἐν
Σάρδεσιν
Ὀμφάλῃ, |
[35] |
τῷ
Ὀδυσσεῖ
χρύσεον
λύχνον
ἔχουσαν"
|
ἐν |
χεροῖν·
τὴν
δὲ
Ἀφροδίτην
ἀνέγνωμεν, |
[30] |
ἔτραπε
κἀκεῖνον
ἀγάνορι
μισθῷ
χρυσὸς
|
ἐν |
χερσὶ
φανείς·
χερσὶ
δ'
ἄρα |
[87] |
σοφίσαι
εἰς
σωτηρίαν
διὰ
πίστεως
|
ἐν |
Χριστῷ.
Ἱερὰ
γὰρ
ὡς
ἀληθῶς |
[27] |
βάραθρον
περιτρέπουσαι.
Ἐθέλω
δὲ
ὑμῖν
|
ἐν |
χρῷ
τοὺς
θεοὺς
αὐτοὺς
ἐπιδεῖξαι |
[21] |
θυμῷ,
δέξατο
δ'
αἰόλον
ἄγγος,
|
ἐν |
ᾧ
κυκεὼν
ἐνέκειτο.
(Κἄστι
τὸ |
[107] |
θεοῦ
ἀθάνατος
ἄνθρωπος,
δικαιοσύνῃ
οἰκοδομούμενος,
|
ἐν |
ᾧ
τὰ
λόγια
τῆς
ἀληθείας |
[47] |
τοῦ
Εὐπαλάμου,
ὥς
φησι
Πολέμων
|
ἔν |
τινι
(ἐπιστολῇ.
Ἐγενέσθην
δὲ
καὶ |
[39] |
φύσιν
δὲ
θηρεύει
ἡδονὴν
οὐδὲ
|
ἕν. |
Οἳ
δὲ
ὁποῖοι,
τί
καὶ |
[77] |
νιφετούς,
κρύσταλλα·
τί
δὴ
καθ'
|
ἓν |
ἐξαγορεύω;
Οὐρανοῦ
ἡγεῖται,
γαίης
κρατεῖ, |
[103] |
~Εἰ
δὴ
οὖν
τούτων
οὐδὲ
|
ἓν |
θεὸς
εἶναι
νομίζεται
οὐδὲ
μὴν |
[120] |
ἕνα
ταχθησόμενοι
θεὸν
καὶ
τὸν
|
ἕνα |
λόγον
τοῦ
θεοῦ,
καὶ
μὴ |
[108] |
ἰχθύες,
οὐκ
εἰδωλολατρεῖ
τὰ
ὄρνεα,
|
ἕνα |
μόνον
ἐκπλήττεται
τὸν
οὐρανόν,
ἐπεὶ |
[71] |
καὶ
ἄλλους
παραστῆσαι
σπούδασον,
τὸν
|
ἕνα |
ὄντως
μόνον
θεὸν
ἀναφθεγγομένους
θεὸν |
[120] |
(πατρός.
Ἥκετε
ὡς
ἐμέ,
ὑφ'
|
ἕνα |
ταχθησόμενοι
θεὸν
καὶ
τὸν
ἕνα |
[68] |
χάριν
καὶ
ἄκοντες
μὲν
ὁμολογοῦσιν
|
ἕνα |
τε
εἶναι
θεόν,
ἀνώλεθρον
καὶ |
[71] |
μοι
μὴ
μόνον,
ὦ
φιλοσοφία,
|
ἕνα |
τοῦτον
Πλάτωνα,
πολλοὺς
δὲ
καὶ |
[89] |
ἀπωλείας
ὑπὸ
τῆς
ἀνοίας
φερόμενοι
|
ἐναγῆ |
τὸν
ἅγιον
ὑπολαμβάνετε
τοῦ
θεοῦ |
[7] |
καὶ
προόντος
λόγου·
ἐπεφάνη
δὲ
|
ἔναγχος |
ὁ
προὼν
σωτήρ,
ἐπεφάνη
ὁ |
[86] |
τῷ
κόσμῳ,
οἷα
φυκία
τινὰ
|
ἐνάλοις |
πέτραις,
ἀθανασίας
ὀλιγωροῦσιν,
καθάπερ
ὁ |
[90] |
τετιμηκότες,
οἱ
δὲ
ἐκ
τῶν
|
ἐναντίων |
πονηροὶ
τῆς
καταλλήλου
τιμωρίας,
καὶ |
[99] |
μορφάς,
κηλῖδα
τοῖς
ἑπομένοις
αὐτῇ
|
ἐναπεμάξατο |
θανάτου
μακροῦ.
(Λάβετε
οὖν
ὕδωρ |
[57] |
πλάνη
κἀκ
τῆς
προσόψεως
ἐλέγχηται·
|
ἐναπο |
μέμακται
γὰρ
πάνυ
δὴ
σαφῶς |
[89] |
οὐκέτι
τοῖς
κόλποις
τοῖς
πατρῴοις
|
ἐναποβλύζομεν, |
ἢ
καὶ
τὰ
ἄλλα,
ἃ |
[82] |
ταῦτ'
ἔστι
τὰ
πρωτότοκα
τὰ
|
ἐναπογεγραμμένα |
ἐν
οὐρα
νοῖς"
καὶ
τοσαύταις |
[9] |
καὶ
Ἰωάννου,
αἰνίσσονταί
μοι
τὴν
|
ἐναποκειμένην |
σωτηρίαν,
ὡς
ἐπιφανέντος
τοῦ
λόγου |
[107] |
Ταύτας,
οἶμαι,
τὰς
θείας
γραφὰς
|
ἐναποσφραγισαμένους |
χρὴ
τῇ
ψυχῇ
καλὸν
ἀφετήριον |
[77] |
εἰς
τὴν
θεοσέβειαν
ἡμῖν
ἀφορμὰς
|
ἐναργέστατα |
προτείνοντες
θεμελιοῦσι
τὴν
ἀλήθειαν·
γραφαὶ |
[113] |
τὸν
ἐν
σκότει
κατορωρυγμένον
νοῦν
|
ἐναργῆ |
ποιησάμενος
καὶ
τὰ
φωσφόρα"
τῆς |
[33] |
καὶ
ἄνδρες
γενήσονται
εἰκόνα
πορνείας
|
ἐναργῆ |
τοὺς
θεοὺς
(παραλαμβάνοντες.
Ἀλλ'
οἱ |
[96] |
δὲ
καὶ
πείθεσθαι
βούλεσθε
τὴν
|
ἐναργῆ |
τῶν
ἀρρήτων
ἐποπτεύσαντες
πίστιν,
φέρε |
[7] |
προφητικῶς,
νῦν
δὲ
ἤδη
καὶ
|
ἐναργῶς |
εἰς
σωτηρίαν
παρα
καλῶν.
~Φύγωμεν |
[8] |
γλιχόμενος·
καὶ
αὐτὸς
ἤδη
σοὶ
|
ἐναργῶς |
ὁ
λόγος
λαλεῖ,
δυσωπῶν
τὴν |
[121] |
σπεύδων
πρὸς
τὸν
θεὸν
πληρῶσαι
|
ἐναργῶς |
ὃ
ᾐνίξατο,
πρότε
ρον
μὲν |
[45] |
ὥς
φησιν
Ἀντίοχος
ἐν
τῷ
|
ἐνάτῳ |
τῶν
Ἱστοριῶν.
Τί
δὲ
Ἐριχθόνιος; |
[74] |
(Εἰ
γὰρ
καὶ
τὰ
μάλιστα
|
ἐναύσματά |
τινα
τοῦ
λόγου
τοῦ
θείου |
[89] |
ἵπποι
σκληραύχενες
ἀφηνιάζοντες,
τοὺς
χαλινοὺς
|
ἐνδακόντες, |
ἀποφεύγετε
τοὺς
λόγους,
ἀποσείσασθαι
μὲν |
[36] |
(τροφὰς
παρεισάγειν
αὐτοῖς,
ὧν
εἰσιν
|
ἐνδεεῖς. |
Διὸ
τράπεζαι
καὶ
μέθαι
καὶ |
[56] |
ὁ
ἐλέφας,
ἀλλ'
οὐδέπω
Ὀλύμπιος·
|
ἐνδεὴς |
ἀεί
ποτε
ἡ
ὕλη
τῆς |
[111] |
κύριος
αὖθις
ἠθέλησεν,
καὶ
σαρκὶ
|
ἐνδεθείς |
(μυστήριον
θεῖον
τοῦτο)
τὸν
ὄφιν |
[72] |
θεογονίαν
ποιητικήν,
θεολογίαν
δὲ
ἀληθινὴν
|
ἐνδείκνυται. |
Οὐκ
ἀπεκρύψατο
τοῦ
θεοῦ
πέρι |
[95] |
ἀκούσατε·
ἐγὼ
δέ,
εἰ
δυνατόν,
|
ἐνδείξομαι. |
Ἐχρῆν
μὲν
ὑμᾶς,
ὦ
ἄνθρωποι, |
[68] |
μάλιστα
δὲ
τοῖς
περὶ
λόγους
|
ἐνδια |
(τρίβουσιν
ἐνέστακταί
τις
ἀπόρροια
θεϊκή. |
[109] |
Μωυσῆς,
τρισὶ
τοῖς
καθ'
ἡμᾶς
|
ἐνδιαιτωμένη |
(μέρεσι,
χερσὶ
καὶ
στόματι
καὶ |
[81] |
ἡμᾶς
ὁ
κύριος
τὸ
σωτήριον
|
ἐνδίδωσι |
μέλος,
οἷον
ἐμβατήριον
ῥυθμόν·
Υἱοὶ |
[103] |
δὲ
οἰκεῖον
αὐτοῦ
πῶς
ἂν
|
ἐνδίκως |
ἀλλότριον
γένοιτο;
Τὸ
γὰρ
ἀπηλλοτριωμένον |
[102] |
οὐδὲ
(εἱμαρμένην
οὐδὲ
μοίρας
θεὰς
|
ἐνδίκως |
ἐρεῖτε.
Εἰ
δὲ
ἔρις
καὶ |
[56] |
φάναι
τὸν
Βίωνα,
πῶς
ἂν
|
ἐνδίκως |
οἱ
ἄνθρωποι
παρὰ
τοῦ
Διὸς |
[68] |
ἥλιος
ψυχῆς,
δι'
οὗ
μόνου
|
ἔνδον |
ἀνατείλαντος
ἐν
τῷ
βάθει
τοῦ |
[115] |
αἱ
ἀκτῖνες
ἀνατειλάτωσαν
τὸν
ἐγκεκρυμμένον
|
ἔνδον |
ἐκφαίνουσαι
καὶ
ἀποστίλβουσαι
ἄνθρω
πον, |
[33] |
ἐπὶ
Τιθωνῷ,
Σελήνη
δ'
ἐπὶ>
|
Ἐνδυμίωνι, |
Νηρηῒς
ἐπὶ
Αἰακῷ
καὶ
ἐπὶ |
[116] |
ἡμεῖς
δὲ
ἠκούσαμεν.
Ἐξοπλισώμεθα
εἰρηνικῶς,
|
ἐνδυσά |
μενοι
τὸν
θώρακα
τῆς
δικαιοσύνης" |
[48] |
καὶ
κασσιτέρου,
λίθων
δὲ
Αἰγυπτίων
|
ἐνέδει |
οὐδὲ
εἷς,
σαπφείρου
καὶ
αἱματίτου |
[110] |
ἦν,
δι'
ὧν
ἐδίδαξεν
καὶ
|
ἐνεδείξατο, |
παραστησάμενος,
ὁ
σπονδοφόρος
καὶ
διαλλακτὴς |
[24] |
κᾆτ'
αὐτὸν
εἰς
τὸ
πῦρ
|
ἐνέθηκεν |
ὡς
ξύλον"
~Ἀκρότητες
ἄρα
ἀμαθίας |
[113] |
γὰρ
ὥσπερ
ἡλίου
μὴ
ὄντος
|
ἕνεκα |
τῶν
ἄλλων
ἄστρων
νὺξ
ἂν |
[21] |
αἰόλον
ἄγγος,
ἐν
ᾧ
κυκεὼν
|
ἐνέκειτο. |
(Κἄστι
τὸ
σύνθημα
Ἐλευσινίων
μυστηρίων· |
[64] |
καὶ
φιλοσο
φίαν
αὐτὴν
κενοδοξίας
|
ἕνεκεν |
ἀνειδωλοποιοῦσαν
τὴν
ὕλην
ἐφεύρωμεν,
εἰ |
[71] |
γὰρ
οὐ
Κυνικὸν
δὴ
τοῦτο
|
ἐνενόησεν, |
Σωκράτους
δὲ
ἅτε
γνώριμος
θεὸν |
[32] |
δὲ
εἰς
πάσας
τὴν
ἐπιθυμίαν.
|
Ἐνεπίμπλατο |
γοῦν
γυναικῶν
οὐχ
ἧττον
ἢ |
[110] |
ἐπιλάμψασα
τὴν
γῆν
σωτηρίου
σπέρματος
|
ἐνέπλησε |
τὸ
πᾶν.
Οὐ
γὰρ
ἂν |
[58] |
τέχναι
κακοτεχνοῦσαι
τοῖς
ἀνοή
τοις
|
ἐνεποίησαν. |
Ἀλλὰ
τοὺς
μὲν
πιθήκους
οἱ |
[50] |
τῶν
πυλῶν
ἱστάντες
αὐτοὺς
ὡς
|
ἐνεργεῖς; |
Ἑρμῆν
προσκυνοῦσιν
ὡς
θεὸν
καὶ |
[5] |
διωκομένους
μουσικῇ,
ᾗ
τοῦ
Σαοὺλ
|
ἐνεργουμένου |
ἐκεῖνος
ᾄδων
μόνον
αὐτὸν
ἰάσατο. |
[8] |
ἀέρος,
τοῦ
πνεύματος
τοῦ
νῦν
|
ἐνεργοῦντος |
ἐν
τοῖς
υἱοῖς
τῆς
ἀπειθείας" |
[75] |
χωρὶς
τοῦ
λόγου
τῆς
ἀληθείας
|
ἐνεργούντων |
τι
ἢ
καὶ
φθεγγο
μένων |
[68] |
τοῖς
περὶ
λόγους
ἐνδια
(τρίβουσιν
|
ἐνέστακταί |
τις
ἀπόρροια
θεϊκή.
Οὗ
δὴ |
[23] |
ὑπ'
αἰσχύνης
ἀναισχύντως
σέβουσιν,
διττῇ
|
ἐνεσχημένοι |
τῇ
ἀθεότητι,
προτέρᾳ
μέν,
καθ' |
[5] |
στοιχείων
τὴν
διαφωνίαν
εἰς
τάξιν
|
ἐνέτεινε |
συμφωνίας,
ἵνα
δὴ
ὅλος
ὁ |
[36] |
τῷ
Ἀρκάδι
ἑστιώμενος·
ἀνθρωπείων
γοῦν
|
ἐνεφορεῖτο |
σαρκῶν
οὐχ
ἑκών.
Ἠγνόει
γὰρ |
[54] |
ἀνῄει
καὶ
τῷ
τῆς
Ἀθηνᾶς
|
ἐνεφυρᾶτο |
παστῷ,
τῇ
παλαιᾷ
παρθένῳ
τὰ |
[98] |
αὐτῶν
ὀφθαλμοὺς
ποιήσαι
βλέποντας;
Τίς
|
ἐνεφύσησε |
ψυχήν;
Τίς
δικαιοσύνην
ἐδωρήσατο;
Τίς |
[98] |
τίς
φλέβας
ἐφύσησεν;
Τίς
αἷμα
|
ἐνέχεεν |
ἐν
αὐταῖς
ἢ
τίς
δέρμα |
[116] |
τὴν
βασιλείαν
τῶν
οὐρανῶν
αὐτοῖς
|
ἐνεχείρισεν. |
(Σάλπιγξ
ἐστὶ
Χριστοῦ
τὸ
εὐαγγέλιον |
[21] |
(Κἄστι
τὸ
σύνθημα
Ἐλευσινίων
μυστηρίων·
|
ἐνήστευσα, |
ἔπιον
τὸν
κυκεῶνα,
ἔλαβον
ἐκ |
[48] |
ἄκρας,
ἣν
νῦν
Ῥακῶτιν
καλοῦσιν,
|
ἔνθα |
καὶ
τὸ
ἱερὸν
τετίμηται
τοῦ |
[54] |
καὶ
αὐτὸν
ἀναγο
ρεύοντες·
καὶ
|
ἔνθα |
μὲν
ἀπέβη
τοῦ
ἵππου
Ἀθήναζε |
[105] |
τῷ
θεῷ
τὸ
μακάριον
θησαυρίσας,
|
ἔνθα |
οὐ
σής,
οὐ
λῃστής,
οὐ |
[93] |
οὐκ
ἐσθής,
τὰ
τῆς
γῆς,
|
ἔνθα |
που
σὴς
καὶ
λῃστής
που |
[39] |
ἱερῶν
περὶ
τὴν
Ἀκαρνανίαν
φησίν,
|
ἔνθα |
τὸ
Ἄκτιόν
ἐστιν
ἀκρωτήριον
καὶ |
[68] |
γοῦν
ὁ
Μένανδρός
μοι
δοκεῖ,
|
ἔνθα |
φησίν
ἥλιε,
σὲ
γὰρ
δεῖ |
[90] |
ἔθος
δὲ
πονηρὸν
μετὰ
τὴν
|
ἐνθένδε |
ἀπαλλαγὴν
μετάνοιαν
κενὴν
ἅμα
τιμωρίᾳ |
[93] |
γενο
μένους,
συναπαίρει
δὲ
ἡμῖν
|
ἐνθένδε |
τὰ
ἔργα
τὰ
ἀστεῖα
καὶ |
[61] |
βιασάμενοι
τὸν
ἄνθρωπον
καὶ
τὸ
|
ἔνθεον |
τοῦ
πλάσματος
ἐλέγχει
ἀπαράξαντες,
πάντα |
[77] |
ἡγεῖται,
γαίης
κρατεῖ,
αὐτὸς
ὑπάρχει.
|
(ἐνθέως |
σφόδρα
τὴν
μὲν
ἀπάτην
ἀπεικάζουσα |
[29] |
Ἐπιάλτης,
παῖδες
Ἀλωῆος,
δῆσαν
κρατηρῷ
|
ἐνὶ |
δεσμῷ·
χαλκέῳ
δ'
ἐν
κεράμῳ |
[21] |
ἐπεὶ
οὖν
μείδησε
θεά,
μείδησ'
|
ἐνὶ |
θυμῷ,
δέξατο
δ'
αἰόλον
ἄγγος, |
[57] |
ψυχῆς
ἐλπίδας.
~Ἰτέον
οὖν
ὡς
|
ἔνι |
μάλιστα
ἐγγυτάτω
τῶν
ἀγαλμάτων,
ὡς |
[117] |
σε
ἐπείγομαι.
Τοῦτο
Χριστὸς
βούλεται·
|
ἑνὶ |
λόγῳ
ζωήν
σοι
(χαρίζεται.
Καὶ |
[92] |
καὶ
ἵπποι
τὸν
ἀναβάτην
ἀποσεισάμενοι
|
ἑνί |
που
συρίγματι
ὑπήκουσαν
τῷ
δεσπότῃ· |
[88] |
λαβοῦσα
θεϊκὴν
μία
γίνεται
συμφωνία,
|
ἑνὶ |
χορηγῷ
καὶ
διδασκάλῳ
τῷ
λόγῳ |
[35] |
ἀνδρὶ
παρὰ
θνητῷ
θητευέμεν
εἰς
|
ἐνιαυτόν· |
τλῆ
δ'
ὀβριμόθυμος
Ἄρης
ὑπὸ |
[102] |
ἡμέρα
θεός,
οὐδὲ
μὴν
οὐδὲ
|
ἐνιαυτὸς |
οὐδὲ
χρόνος
ὁ
ἐκ
τούτων |
[33] |
οὐδὲ
γὰρ
αἱ
νύκτες
αἱ
|
ἐννέα |
τῷ
ἀκολάστῳ
μακραί
(ἅπας
δὲ |
[115] |
ἐνταῦθα
ἐνοικήσεως.
Χρύσεα
χαλκείων,
ἑκατόμβοι'
|
ἐννεαβοίων, |
ὀλίγης
πίστεως
γῆν
σοι
δίδωσι |
[47] |
φησι
Φιλόχορος,
ἔργον
εἰσὶν
ἀγάλματα
|
ἐννεαπήχη |
Ποσειδῶνος
καὶ
Ἀμφιτρίτης
ἐν
Τήνῳ |
[101] |
βεβαρημένοι
ἀνανήψατε
καὶ
διαβλέψαντες
ὀλίγον
|
ἐννοήθητε, |
τί
θέλουσιν
ὑμῖν
οἱ
προσκυνούμενοι |
[25] |
ἄλλα
τοιαῦτα
ποιητῶν
ᾄδουσι
παῖδες.
|
Ἔννοιαι |
δὲ
ἡμαρτημέναι
καὶ
παρηγμέναι
τῆς |
[95] |
ὑμᾶς,
ὦ
ἄνθρωποι,
αὐτοῦ
πέρι
|
ἐννοουμένους |
τοῦ
ἀγαθοῦ
ἔμφυτον
ἐπάγεσθαι
πίστιν, |
[115] |
εὐσέβειαν}
τῷ
θεῷ
τῆς
ἐνταῦθα
|
ἐνοικήσεως. |
Χρύσεα
χαλκείων,
ἑκατόμβοι'
ἐννεαβοίων,
ὀλίγης |
[115] |
μισθὸν
εὐχάριστον,
εὐπείθειαν,
οἷόν
τι
|
ἐνοίκιον |
{τὴν
εὐσέβειαν}
τῷ
θεῷ
τῆς |
[109] |
ἀδύνατος
λαβεῖν,
ἀλλ'
ἔστιν
ἐγγυτάτω
|
ἔνοικος |
ἡμῶν,
ᾗ
φησιν
αἰνιττόμενος
ὁ |
[42] |
νυνὶ
μὲν
τὰς
ἐν
σταδίοις
|
ἐνόπλους |
φιλονικίας,
νυνὶ
δὲ
τὰς
ἐν |
[17] |
ἀπάνθρωπα·
ὃν
εἰσέτι
παῖδα
ὄντα
|
ἐνόπλῳ |
κινήσει
περιχο
ρευόντων
Κουρήτων,
δόλῳ |
[74] |
διαρρήδην
ἐπιφέρει·
εἷς
ἔστ'
αὐτογενής,
|
ἑνὸς |
ἔκγονα
πάντα
τέτυκται·
ἐν
δ' |
[120] |
ὁ
μέγας
ἀρχιερεὺς
θεοῦ
τε
|
ἑνὸς |
τοῦ
αὐτοῦ
καὶ
πατρός,
ὑπὲρ |
[88] |
οὐσίας
ἕνωσιν
σπεύσωμεν.
Ἀγαθοεργούμενοι
ἀναλόγως
|
(ἑνότητα |
διώκωμεν,
τὴν
ἀγαθὴν
ἐκζητοῦντες
μονάδα. |
[61] |
σάτυροι
μεθύον
τες
καὶ
μορίων
|
ἐντάσεις, |
ταῖς
γραφαῖς
ἀπογυμνούμεναι,
(ἀπὸ
τῆς |
[38] |
Ἀπόλλωνος
ἄλλο
ἐν
Ἤλιδι
τιμώμενον.
|
Ἐνταῦθα |
Ἀπομυίῳ
Διὶ
θύουσιν
ἨλεῖοιῬωμαῖοι
δὲ |
[30] |
Κρόνῳ
δὲ
ἐπικεῖσθαι
Σικελίαν
καὶ
|
ἐνταῦθα |
αὐτὸν
(τεθάφθαι.
Πατροκλῆς
τε
ὁ |
[66] |
φιλοσοφίαν.
Οὐδὲν
δὲ
οἶμαι
χαλεπὸν
|
ἐνταῦθα |
γενόμενος
καὶ
τῶν
ἐκ
τοῦ |
[114] |
ἐξέλαμψεν
ἡλίου
καθαρώτερον,
ζωῆς
τῆς
|
ἐνταῦθα |
γλυκύτερον.
Τὸ
φῶς
ἐκεῖνο
ζωή |
[91] |
Οὐχὶ
δὲ
καταφεύξεσθε,
ἐκ
τῶν
|
ἐνταῦθα |
δεσμωτηρίων
ἐκφεύγοντες,
ἐπὶ
τὸν
ἔλεον |
[28] |
Ἀριστοτέλης
πρῶτον
Ἡφαίστου
καὶ
Ἀθηνᾶς
|
(ἐνταῦθα |
δὴ
οὐκέτι
παρθένος
ἡ
Ἀθηνᾶ) |
[72] |
παρ'
ἐκείνης
τευξόμενος
καλοῦ
τινος.
|
(Ἐνταῦθα |
δὴ
σαφῶς,
οἶμαι,
διδάσκει
ὁποῖός |
[40] |
οἱ
ἁμαρτιῶν
δῆτα
οὐ
πεπειραμένοι.
|
Ἐνταῦθα |
δὴ
τὸ
παροιμιῶδες
ἐπιφθέγξασθαι
ἁρμόττει |
[115] |
{τὴν
εὐσέβειαν}
τῷ
θεῷ
τῆς
|
ἐνταῦθα |
ἐνοικήσεως.
Χρύσεα
χαλκείων,
ἑκατόμβοι'
ἐννεαβοίων, |
[68] |
ὀλίγους"
φησίν
ἀνατείναντας
τὰς
χεῖρας
|
ἐνταῦθα |
ὃν
νῦν
ἠέρα
καλέομεν
οἱ |
[45] |
τεθάφθαι
ἐν
τῷ
Διδυμαίῳ
φησίν.
|
Ἐνταῦθα |
τῆς
Λευκοφρύνης
τὸ
μνημεῖον
οὐκ |
[63] |
ἐθελῆσαι
αὐτὸν
ἕπεται
τὸ
γεγενῆσθαι.
|
Ἐνταῦθα |
φιλοσόφων
παρατρέπεται
χορὸς
πρὸς
μὲν |
[115] |
ἀναπνεῖν,
πῦρ
ὑπουργεῖν,
κόσμον
οἰκεῖν·
|
ἐντεῦθεν |
εἰς
οὐρανοὺς
ἀποικίαν
στείλασθαί
σοι |
[54] |
βούλει
καὶ
τὰς
ἑταίρας
προσκυνεῖν.
|
~Ἐντεῦθεν, |
οἶμαι,
κινηθέντες
οἱ
βασιλεῖς
οἱ |
[63] |
τῷ
οὐρανῷ.
~Πλανώμενοι
γοῦν
τινες
|
ἐντεῦθεν |
οὐκ
οἶδ'
ὅπως
θείαν
μὲν |
[26] |
ἀντιδόσεις
προσκυνοῦντες
καὶ
τὰς
συμφοράς.
|
Ἐντεῦθεν |
τὰς
Ἐρινύας
καὶ
τὰς
Εὐμενίδας |
[63] |
ἀφικνεῖσθαι
θύρας
ὑπολείπεται
σοφία
θεϊκή·
|
ἐντεῦθεν |
ὥσπερ
ἐξ
ἱεροῦ
τινος
ἀσύλου |
[13] |
μαθών,
ἔπειτα
διαδοὺς
τοῖς
ὑποτεταγμένοις
|
ἔντεχνον |
ἀπάτην.
(Οὐ
γάρ
με
ὁ |
[3] |
προσχήματι
μουσικῆς
λυμηνάμενοι
τὸν
βίον,
|
ἐντέχνῳ |
τινὶ
γοητείᾳ
δαιμονῶντες
εἰς
διαφθοράς, |
[72] |
ἀνώδυνον,
ὠφέλιμον,
εὐάρεστον,
ἀσφαλές,
φίλον,
|
ἔντιμον, |
ὁμολογούμενον
εὐκλεές,
ἄτυφον,
ἐπιμελές,
πρᾶον, |
[113] |
συμβουλή,
σοφίας
ἀίδιον
μνηστευομένη
ἔρωτα·
|
ἐντολὴ |
δὲ
κυρίου
τηλαυγής,
φωτίζουσα
ὀφθαλμούς" |
[115] |
ἠγάπησε
τὸν
πλησίον,
ἐπλήρωσε
τὴν
|
ἐντολήν, |
τὸ
ἆθλον
ἐπιζητεῖ,
τὴν
ἐπαγγελίαν |
[82] |
μὲν
ὁμολογεῖ
ἔμφοβος
εἶναι
καὶ
|
ἔντρομος" |
ἀκούων
περὶ
τοῦ
λόγου,
σὺ |
[39] |
θεοῖς,
μᾶλλον
δὲ
ἐμπαίζοντες
καὶ
|
ἐνυβρίζοντες |
(σφίσιν
αὐτοῖς.
Καὶ
πόσῳ
βελτίους |
[49] |
τυραννήσῃς,
ἄνθρωπε,
τοῦ
κάλλους
μηδὲ
|
ἐνυβρίσῃς |
ἀνθοῦντι
τῷ
νέῳ·
τήρησον
αὐτὸ |
[102] |
οὐ
θεοί,
οὐδὲ
Ἄρης
οὐδὲ
|
Ἐνυώ. |
Ἔτι
τε
εἰ>
αἱ
ἀστραπαὶ |
[106] |
φησί,
πᾶσα
συναγωγὴ
λαοῦ,
ἐκχέετε
|
ἐνώπιον |
αὐτοῦ
πάσας
τὰς
καρδίας
ὑμῶν. |
[88] |
κατὰ
τὴν
τῆς
μοναδικῆς
οὐσίας
|
ἕνωσιν |
σπεύσωμεν.
Ἀγαθοεργούμενοι
ἀναλόγως
(ἑνότητα
διώκωμεν, |
[88] |
μονάδα.
Ἡ
δὲ
ἐκ
πολλῶν
|
ἕνωσις |
ἐκ
πολυφωνίας
καὶ
διασπορᾶς
ἁρμονίαν |
[93] |
φρόνησιν,
ἐξ
ἀκρασίας
εἰς
ἐγκράτειαν,
|
ἐξ |
ἀδικίας
εἰς
δικαιοσύνην,
ἐξ
ἀθεότητος |
[93] |
ἐγκράτειαν,
ἐξ
ἀδικίας
εἰς
δικαιοσύνην,
|
ἐξ |
ἀθεότητος
εἰς
(θεόν.
Καλὸς
ὁ |
[13] |
δὲ
τὸν
Ἀμυθάονος
ἄλλοι
φασὶν
|
ἐξ |
Αἰγύπτου
μετακομίσαι
τῇ
Ἑλλάδι
τὰς |
[93] |
ἐπιστήμην,
ἐξ
ἀφροσύνης
εἰς
φρόνησιν,
|
ἐξ |
ἀκρασίας
εἰς
ἐγκράτειαν,
ἐξ
ἀδικίας |
[47] |
ὀστῶν
κατεσκευάσθαι,
καθάπερ
τὸν
Ὀλύμπιον
|
ἐξ |
ἄλλων
ὀστῶν
Ἰνδικοῦ
θηρίου.
Καὶ |
[93] |
ἀετούς.
~Μετανοήσωμεν
οὖν
καὶ
μεταστῶμεν
|
ἐξ |
ἀμαθίας
εἰς
ἐπιστήμην,
ἐξ
ἀφροσύνης |
[54] |
μύθων
τούτων,
ἀνέδην
διὰ
τὸ
|
ἐξ |
ἀνθρώπων
ἀκίνδυνον
σφᾶς
αὐτοὺς
θεοὺς |
[110] |
πάντας
ἀνθρώπους
διαδοθεὶς
θᾶττον
ἡλίου
|
ἐξ |
αὐτῆς
ἀνατείλας
τῆς
πατρικῆς
βουλήσεως, |
[26] |
Ἀναιδείας
Ἀθήνησιν
ἀναστήσας
βωμούς·
οἳδὲ
|
ἐξ |
αὐτῶν
ὁρμώμενοι
τῶν
πραγμάτων
ἐκθεοῦνται |
[93] |
μεταστῶμεν
ἐξ
ἀμαθίας
εἰς
ἐπιστήμην,
|
ἐξ |
ἀφροσύνης
εἰς
φρόνησιν,
ἐξ
ἀκρασίας |
[71] |
φησίν·
διόπερ
αὐτὸν
(οὐδεὶς
ἐκμαθεῖν
|
ἐξ |
εἰκόνος
δύναται"
Ξενοφῶν
δὲ
ὁ |
[4] |
τοῦ
σωτῆρος
ἡμῶν
θεοῦ,
οὐκ
|
ἐξ |
ἔργων
τῶν
ἐν
δικαιοσύνῃ,
ἃ |
[70] |
πρὸς
οὐρανὸν
ὠλένας
ἁγνάς,
ὄρθριοι
|
ἐξ |
εὐνῆς,
ἀεὶ
χρόα
ἁγνίζοντες
ὕδασι, |
[2] |
ἐξελεύσεται
νόμος,
καὶ
λόγος
κυρίου
|
ἐξ |
Ἱερου
σαλήμ"
λόγος
οὐράνιος,
ὁ |
[63] |
ὑπολείπεται
σοφία
θεϊκή·
ἐντεῦθεν
ὥσπερ
|
ἐξ |
ἱεροῦ
τινος
ἀσύλου
οὐδενὶ
οὐκέτι |
[80] |
ποτε
ὀργισθῇ
κύριος,
καὶ
ἀπολεῖσθε
|
ἐξ |
ὁδοῦ
δικαίας,
ὅταν
ἐκκαυθῇ
ἐν |
[106] |
καταλίποντες
οἰκήσητε
τοὺς
οὐρανούς.
Μόνον
|
ἐξ |
ὅλης
καρδίας
μετανοήσωμεν,
ὡς
ὅλῃ |
[29] |
ὀνοσφαγίαι.
Ἥφαιστος
δέ,
ὃν
ἔρριψεν
|
ἐξ |
Ὀλύμπου
Ζεὺς
βηλοῦ
ἀπὸ
θεσπεσίοιο" |
[114] |
φωνήν
χαῖρε
φῶς"
φῶς
ἡμῖν
|
ἐξ |
οὐρανοῦ
τοῖς
ἐν
σκότει
κατορωρυγμένοις |
[2] |
κατακλείσωμεν
γεγηρακόσιν,
κατάγωμεν
δὲ
ἄνωθεν
|
ἐξ |
οὐρανῶν
ἀλήθειαν
ἅμα
φανοτάτῃ
φρονήσει |
[91] |
ἐκφεύγοντες,
ἐπὶ
τὸν
ἔλεον
τὸν
|
ἐξ |
οὐρανῶν;
(Ὁ
γὰρ
θεὸς
ἐκ |
[100] |
ὁ
κύριος,
στενὴ"
μέν,
ἀλλ'
|
ἐξ |
οὐρανῶν,
στενὴ
μέν,
ἀλλ'
εἰς |
[80] |
πότε,
ὀκνηρέ,
κατάκεισαι;
Πότε
δὲ
|
ἐξ |
ὕπνου
ἐγερθήσῃ;
Ἐὰν
δὲ
ἄοκνος |
[87] |
τὰ
ἱεροποιοῦντα
καὶ
θεοποιοῦντα
γράμματα,
|
ἐξ |
ὧν
γραμμάτων
καὶ
συλλαβῶν
τῶν |
[77] |
κρύσταλλα·
τί
δὴ
καθ'
ἓν
|
ἐξαγορεύω; |
Οὐρανοῦ
ἡγεῖται,
γαίης
κρατεῖ,
αὐτὸς |
[100] |
θεοῦ,
τὸ
οἰκεῖον
αὐτοῦ
καὶ
|
ἐξαίρετον |
καὶ
ἰδιωματικὸν
παρὰ
τὰ
ἄλλα |
[72] |
(ἀλλὰ
μὴ
τὸν
θεὸν
ἐπιζητοῦντας,
|
ἐξανδραποδίζεσθον. |
Οὐκ
ἀποκρυπτέον
οὐδὲ
τοὺς
ἀμφὶ |
[92] |
Μὴ
δῆτα
οὖν,
μὴ
δῆτα
|
ἐξανδραποδισθῶμεν |
μηδὲ
ὑώδεις
γενώμεθα,
ἀλλ'
ὡς |
[118] |
μηδὲ
γυνή
σε
νόον
πυγοστόλος
|
ἐξαπατάτω, |
αἱμύλα
κωτίλλουσα,
τεὴν
διφῶσα
καλιήν. |
[114] |
τὸν
θάνατον
εἰς
ζωὴν
ἀνασταυρώσει,
|
ἐξαρπάσας |
δὲ
τῆς
ἀπωλείας
τὸν
ἄνθρωπον |
[14] |
καιρός,
αὐτὰ
ὑμῶν
τὰ
ὄργια
|
ἐξε |
λέγξω
ἀπάτης
καὶ
τερατείας
ἔμπλεα. |
[105] |
καὶ
πατέρα
ἀκοῦσαι
καὶ
μαθεῖν
|
ἐξεζητήσατε, |
τὴν
προαίρεσιν
τῇ
(σωτηρίᾳ
συνάψαντες· |
[26] |
κινήσεις
ἐπιθεώμενοι
ἐθαύμασάν
τε
καὶ
|
ἐξεθείασαν, |
θεοὺς
ἐκ
τοῦ
θεῖν
ὀνομάσαντες |
[72] |
μὲν
ἀναγεγραμμένα,
πρὸς
δὲ
ἡμῶν
|
ἐξειλεγμένα |
τῷ
γε
καὶ
σμικρὸν
διαθρεῖν |
[68] |
ἔργον
καὶ
εὑρόντα
εἰς
ἅπαντας
|
ἐξειπεῖν |
ἀδύνατον.
Διὰ
τί
δῆτα,
(ὢ |
[22] |
ἅγια
αὐτῶν
καὶ
τὰ
ἄρρητα
|
ἐξειπεῖν. |
Οὐ
σησαμαῖ
ταῦτα
καὶ
πυραμίδες |
[5] |
κύριος
ὄργανον
ἔμπνουν
τὸν
ἄνθρωπον
|
ἐξειργάσατο |
κατ'
εἰκόνα
τὴν
ἑαυτοῦ·
ἀμέλει |
[54] |
καὶ
τὸ
σκέλος
πεπηρωμένον"
ὃς
|
ἐξεκόπη |
τὸν
(ὀφθαλμόν·
αὖθις
δὲ
τὸν |
[114] |
καὶ
ἐν
σκιᾷ
θανάτου
κατακεκλεισμένοις
|
ἐξέλαμψεν |
ἡλίου
καθαρώτερον,
ζωῆς
τῆς
ἐνταῦθα |
[117] |
τὸ
κέντρον
τῆς
σωτηρίας,
ὁ
|
ἐξελαύνων |
τὴν
φθοράν,
ὁ
ἐκδιώκων
τὸν |
[92] |
τὸ
φῶς,
μὴ
νόθους
ἡμᾶς
|
ἐξελέγξῃ |
ὁ
κύριος
ὥσπερ
ὁ
ἥλιος |
[44] |
σομαι,
πρὸς
δὲ
καὶ
αὐτοὺς
|
ἐξελέγξω– |
νεὼς
μὲν
εὐφήμως
ὀνομαζομένους,
τάφους |
[33] |
ἐπιδείξῃς
μόνον,
ἄνθρωπε,
τὸν
κεστόν,
|
ἐξελέγχεται |
καὶ
ὁ
Ζεὺς
καὶ
ἡ |
[79] |
ἰάσομαι,
καὶ
οὐκ
ἔστιν
ὃς
|
ἐξελεῖται |
ἐκ
τῶν
χειρῶν
(μου.
Ἀλλὰ |
[2] |
δὲ
Σιών·
Ἐκ
γὰρ
Σιὼν
|
ἐξελεύσεται |
νόμος,
καὶ
λόγος
κυρίου
ἐξ |
[74] |
ἄκουε,
φαεσφόρου
ἔκγονε
Μήνης,
Μουσαῖε,
|
ἐξερέω |
γὰρ
ἀληθέα,
μηδέ
σε
τὰ |
[90] |
Ἱερουσαλήμ·
οὐκ
ἰδοὺ
τοῦτο
δαλὸς
|
ἐξεσπασμένος |
ἐκ
πυρός;
Τίς
οὖν
ἔτι |
[86] |
μισθὸν
ἀριθμήσει.
~Μὴ
οὖν
ἀποκάμητε·
|
ἔξεστιν |
ὑμῖν,
ἢν
ἐθέλητε,
ἐξω
νήσασθαι |
[9] |
ἔστιν
Ἰωάννης;
Ὡς
τύπῳ
λαβεῖν,
|
ἐξέστω |
εἰπεῖν,
φωνὴ
τοῦ
λόγου
προτρεπτικὴ |
[25] |
ἄνθρωπον,
οὐρανίου
ἐξέτρεψαν
διαίτης
καὶ
|
ἐξετάνυσαν |
ἐπὶ
γῆς,
γηΐνοις
προσα
νέχειν |
[25] |
οὐράνιον
φυτόν"
τὸν
ἄνθρωπον,
οὐρανίου
|
ἐξέτρεψαν |
διαίτης
καὶ
ἐξετάνυσαν
ἐπὶ
γῆς, |
[54] |
καὶ
πόλεις
αὔτανδροι,
κολακείαν
ὑποδυόμεναι,
|
ἐξευτελίζουσιν |
τοὺς
μύθους
τοὺς
περὶ
τῶν |
[14] |
λέγω,
τὴν
φιλομηδέα,
ὅτι
μηδέων
|
ἐξεφαάνθη, |
μηδέων
ἐκείνων
τῶν
ἀποκεκομμένων
Οὐρανοῦ, |
[32] |
οὐδὲ
ἡ
Ὑψιπύλη·
Δάφνη
γὰρ
|
ἐξέφυγε |
μόνη
καὶ
τὸν
μάντιν
καὶ |
[32] |
τοσοῦτος
περὶ
τὰ
ἀφρο
δίσια
|
ἐξεχύθη, |
ὡς
ἐπιθυμεῖν
μὲν
πασῶν,
ἐκπληροῦν |
[84] |
μαθεῖν,
τὸ
ἅγιόν
σοι
πνεῦμα
|
ἐξηγήσεται· |
καὶ
εἶδον
τὰ
ἔργα
μου, |
[81] |
τοῦ
κυρίου
τοὺς
Ἕλληνας
αἰτιώμενος
|
ἐξηγήσεταί |
σοι·
ὅτι
γνόντες
τὸν
θεὸν |
[110] |
τοσοῦτον
ἔργον
ἄνευ
θείας
κομιδῆς
|
ἐξήνυσεν |
ὁ
κύριος,
ὄψει
καταφρο
νούμενος, |
[24] |
καὶ
τοῦ
τραχήλου
τινὰ
μηναγυρτικὰ
|
ἐξηρτημένον, |
κατετόξευσεν,
ὡς
ἄνανδρον
αὐτόν
τε |
[87] |
ἄνθρωπος
πρὸς
πᾶν
ἔργον
ἀγαθὸν
|
ἐξηρτημένος. |
(Οὐκ
ἄν
τις
οὕτως
ἐκπλαγείη |
[51] |
οἱ
ἀγαλματο
ποιοί,
τῆς
οἰκείας
|
ἐξιστάντες |
φύσεως,
ὑπὸ
τῆς
τέχνης
προσκυνεῖν |
[110] |
ὁ
τῷ
δεσπότῃ
τῶν
ὅλων
|
ἐξισωθείς, |
ὅτι
ἦν
υἱὸς
αὐτοῦ
καὶ |
[92] |
ἤδη
πεπλανημένοι
ὀδμαῖς
ῥινηλα
τοῦντες
|
ἐξίχνευσαν |
τὸν
δεσπότην
καὶ
ἵπποι
τὸν |
[68] |
τὸν
Πλάτωνα.
Πῇ
δὴ
οὖν
|
ἐξιχνευτέον |
τὸν
θεόν,
ὦ
Πλάτων;
Τὸν |
[86] |
ἀλλὰ
τοῦ
καπνοῦ.
Θεοσέβεια
δὲ
|
ἐξομοιοῦσα |
τῷ
θεῷ
κατὰ
τὸ
δυνατὸν |
[73] |
ἤδη
ἀλήθειαν
μαρτυρήσουσα,
μᾶλλον
δὲ
|
ἐξομολογουμένη |
τῷ
θεῷ
τὴν
μυθώδη
παρέκβασιν· |
[41] |
βίῳ,
δελεαζόμενοι
καπνῷ.
Αὐτοί
που
|
ἐξομολογοῦνται |
οἱ
δαίμονες
τὴν
γαστριμαργίαν
τὴν |
[101] |
τὸ
σκότος
ἢ
τὸ
φῶς,
|
ἐξὸν |
ἀπομάξασθαι
τὰ
ἐμποδὼν
τῇ
σωτηρίᾳ |
[48] |
~Καὶ
τί
περὶ
ταῦτα
διατρίβω,
|
ἐξὸν |
αὐτὸν
τὸν
μεγαλο
δαίμονα
ὑμῖν |
[90] |
τούτῳ
προσπεφεύγασιν,
μεθ'
οὗ
καταφλεχθήσονται,
|
ἐξὸν |
βιῶναι
καλῶς
κατὰ
τὸν
θεόν, |
[92] |
πολίτης
εἶναι
δυνάμενος
ἔρεβος
διώκει,
|
ἐξὸν |
παράδεισον
γεωργεῖν
καὶ
οὐρανὸν
περιπολεῖν |
[116] |
τὰ
ὅπλα
τὰ
ἄτρωτα·
τούτοις
|
ἐξοπλισάμενοι |
παραταξώμεθα
τῷ
πονηρῷ·
τὰ
πεπυρακτωμένα |
[116] |
μὲν
ἐσάλπισεν,
ἡμεῖς
δὲ
ἠκούσαμεν.
|
Ἐξοπλισώμεθα |
εἰρηνικῶς,
ἐνδυσά
μενοι
τὸν
θώρακα |
[12] |
σοι
καταλέγοιμι
τὰ
μυστήρια;
οὐκ
|
ἐξορχήσομαι |
μέν,
ὥσπερ
Ἀλκιβιάδην
λέγουσιν,
ἀπογυμνώσω |
[8] |
πειθόμενοι
παραγγελίᾳ
τὸν
ἄρχοντα
τῆς
|
ἐξουσίας |
τοῦ
ἀέρος,
τοῦ
πνεύματος
τοῦ |
[77] |
αἰεί.
Ἠελίου
γλυκυδερκές,
ἰδού,
φάος
|
ἔξοχα |
λάμπει.
Γνῶτε
δὲ
κατθέμενοι
σοφίην |
[48] |
ὅστις
ἦν,
ὃν
δὴ
κατ'
|
ἐξοχὴν |
πρὸς
πάντων
σεβασμοῦ
κατηξιωμένον
ἀκούομεν, |
[64] |
(Στοιχεῖα
μὲν
οὖν
ἀρχὰς
ἀπέλιπον
|
ἐξυμνήσαντες |
Θαλῆς
ὁ
Μιλήσιος
τὸ
ὕδωρ |
[86] |
ἀποκάμητε·
ἔξεστιν
ὑμῖν,
ἢν
ἐθέλητε,
|
ἐξω |
νήσασθαι
τὴν
πολυτίμητον
σωτηρίαν
οἰκείῳ |
[75] |
οὐδείς
μ'
ἀρέσκει
(φησὶ)
περιπατῶν
|
ἔξω |
θεὸς
μετὰ
γραός,
οὐδ'
εἰς |
[39] |
παρατιθέμενα;
Οὐδὲ
τοὺς
σοὺς
γνωρίζειν
|
ἔοικας |
συγγραφεῖς,
οὓς
ἐγὼ
μάρτυρας
ἐπὶ |
[103] |
τι
ἄλλο
φάρμακον
πεπωκόσιν
ἀνθρώποις
|
(ἐοίκατε |
οἱ
ἀνόητοι·
θεὸς
δὲ
ὑμῖν |
[2] |
πρόσωπον
τὸ
φαιδρὸν
μόνον,
ὡς
|
ἔοικεν, |
ἐπίπλαστον
εἶναι
δοκεῖ
καὶ
τοῖς |
[66] |
Χῖος
Μητρό
δωρος
διττάς,
ὡς
|
ἔοικεν, |
καὶ
αὐτὼ
ἀρχὰς
ἀπελιπέτην
τὸ |
[63] |
δημιουργὸν
ἐπιζητησάτω.
Μόνη
ἄρα,
ὡς
|
ἔοικεν, |
καταφυγὴ
τῷ
μέλλοντι
ἐπὶ
τὰς |
[34] |
Ζεύς.
Μυστήρια
ἦσαν
ἄρα,
ὡς
|
ἔοικεν, |
οἱ
ἀγῶνες
ἐπὶ
νεκροῖς
διαθλούμενοι, |
[71] |
δοκῶν
εἶναι
ἥλιος
οὐδ'
αὐτὸς
|
ἔοικεν |
ὁρᾶν
αὑτὸν
ἐπιτρέπειν,
ἀλλ'
ἤν |
[71] |
δὲ
ἅτε
γνώριμος
θεὸν
οὐδενὶ
|
ἐοικέναι" |
φησίν·
διόπερ
αὐτὸν
(οὐδεὶς
ἐκμαθεῖν |
[17] |
αἱ
γυναῖκες
ποικίλως
κατὰ
πόλιν
|
ἑορτάζουσι, |
Θεσμοφόρια,
Σκιροφόρια,
Ἀρρητοφόρια,
πολυτρόπως
τὴν |
[13] |
μετακομίσαι
τῇ
Ἑλλάδι
τὰς
Δηοῦς
|
ἑορτάς, |
πένθος
ὑμνούμενον.
Τούτους
ἔγωγ'
ἂν |
[112] |
ἡμᾶς
οὐρανόθεν
ὁ
λόγος,
ἡμᾶς
|
ἐπ' |
ἀνθρωπίνην
ἰέναι
μὴ
χρῆναι
διδασκαλίαν |
[38] |
Ἑλλήνων
βασιλέαἈργύννου
νεὼν
Ἀφροδίτης
ἵστασθαι
|
ἐπ' |
Ἀργύννῳ
τῷ
(ἐρωμένῳ.
Ἄρτεμιν
δὲ |
[33] |
ἐπὶ
Ἀδώνιδι
Φερέφαττα.
Ἀφροδίτη
δὲ
|
ἐπ' |
Ἄρει
κατῃσχυμμένη
μετῆλθεν
ἐπὶ
Κινύραν |
[9] |
μὲν
θεὸν
ἀεὶ
προτρέπειν
ἡμᾶς
|
ἐπ' |
ἀρετήν,
ἡμᾶς
δὲ
ἀναδύεσθαι
τὴν |
[88] |
καὶ
διδασκάλῳ
τῷ
λόγῳ
ἑπομένη,
|
ἐπ' |
αὐτὴν
τὴν
ἀλήθειαν
ἀναπαυομένη,
Ἀββᾶ" |
[79] |
τὰ
χειροποίητα,
μᾶλλον
δὲ
οἱ
|
ἐπ' |
αὐτοῖς
πεποι
θότες,
ἀναίσθητος
γὰρ |
[106] |
(δυνηθῆναι
χωρῆσαι
τὸν
θεόν.
Ἐλπίσατε
|
ἐπ' |
αὐτόν"
φησί,
πᾶσα
συναγωγὴ
λαοῦ, |
[80] |
αὐτοῦ.
Μακάριοι
πάντες
οἱ
πεποιθότες
|
ἐπ' |
αὐτῷ.
~Ἤδη
δὲ
ὑπεροικτείρων
ἡμᾶς |
[61] |
στήλας
ἀναισχυν
τίας
καθιερώσαντες
οἴκοι,
|
ἐπ' |
ἴσης
ἐγγραφόμενοι
τὰ
Φιλαινίδος
σχήματα |
[114] |
τὰ
πάντα
καθιππεύων
δικαιοσύνης
ἥλιος"
|
ἐπ' |
ἴσης
περιπολεῖ
τὴν
ἀνθρωπότητα,
τὸν |
[33] |
τὰ
ποιήματα·
ἦ,
καὶ
κυανέῃσιν
|
ἐπ' |
ὀφρύσι
νεῦσε
Κρονίων·
ἀμβρόσιαι
δ' |
[48] |
παραστησάμενον
ἐθνῶν,
ἐπανελθόντα
εἰς
Αἴγυπτον
|
ἐπαγαγέσθαι |
(τεχνίτας
ἱκανούς·
τὸν
οὖν
Ὄσιριν |
[95] |
ἄνθρωποι,
τὴν
θείαν
τῆς
χάριτος
|
ἐπαγγε |
λίαν,
ἀκηκόατε
καὶ
τὴν
ἄλλην |
[115] |
ἐντολήν,
τὸ
ἆθλον
ἐπιζητεῖ,
τὴν
|
ἐπαγγελίαν |
ἀπαιτεῖ.
~Πρόκειται
δὲ
ἀεὶ
τῷ |
[6] |
ἀγάλλεται
(σωτηρίας.
Ἔχεις
οὖν
τὴν
|
ἐπαγγελίαν, |
ἔχεις
τὴν
φιλανθρω
πίαν·
τῆς |
[85] |
πάντα
ὠφέλιμος"
κατὰ
τὸν
Παῦλον,
|
ἐπαγγελίαν |
ἔχουσα
ζωῆς
(τῆς
νῦν
καὶ |
[84] |
τὸν
θεόν;
Μεγάλη
γὰρ
τῆς
|
ἐπαγγελίας |
αὐτοῦ
ἡ
χάρις,
ἐὰν
σήμερον |
[23] |
ξένοι"
λέγων
τῶν
διαθηκῶν
τῆς
|
ἐπαγγελίας, |
ἐλπίδα
μὴ
ἔχοντες
καὶ
ἄθεοι |
[6] |
ἐκ
περιου
σίας
βασιλείαν
οὐρανῶν
|
ἐπαγγέλλεται, |
τοῦτο
μόνον
ἀπο
λαύων
ἡμῶν, |
[83] |
πολλῆς·
τὸν
κύριον
ἐπαισχύνεσθε.
Ἐλευθερίαν
|
ἐπαγγέλλεται, |
ὑμεῖς
δὲ
εἰς
δουλείαν
ἀποδιδράσκετε. |
[95] |
πέρι
ἐννοουμένους
τοῦ
ἀγαθοῦ
ἔμφυτον
|
ἐπάγεσθαι |
πίστιν,
μάρτυρα
ἀξιόχρεων
αὐτόθεν
οἴκοθεν, |
[80] |
ὁ
ἀγαθὸς
λύχνος,
ὁ
κύριος
|
ἐπάγων |
τὸ
(φῶς,
τὴν
πίστιν
πᾶσι |
[105] |
αὐτῆς,
ἥτις
οὐκ
εἰσακούσεται
φωνῆς
|
ἐπᾳδόντων. |
~Ἀλλ'
ὑμεῖς
γε
κατεπᾴσθητε
τὴν |
[111] |
Ὁ
πρῶτος
ὅτε
ἐν
παραδείσῳ
|
ἔπαιζε |
λελυμένος,
ἔτι
παιδίον
ἦν
τοῦ |
[118] |
κατάστησον,
ἵνα
θειοτέρην
ὄπ'
ἀκούσῃς.
|
(Ἐπαινεῖ |
σε,
ὦ
ναῦτα,
καὶ
πολυύμνητον |
[57] |
(γραφάς.
Ὁμοία
γε
ἡ
γραφή·
|
ἐπαινείσθω |
μὲν
ἡ
τέχνη,
μὴ
ἀπατάτω |
[83] |
(ἀπονοίας
τῆς
πολλῆς·
τὸν
κύριον
|
ἐπαισχύνεσθε. |
Ἐλευθερίαν
ἐπαγγέλλεται,
ὑμεῖς
δὲ
εἰς |
[50] |
δὲ
ἀλλ'
εἰ
μὴ
προφήτιδος
|
ἐπακούεις, |
τοῦ
γε
σοῦ
ἄκουσον
φιλοσόφου, |
[79] |
χειρῶν
(μου.
Ἀλλὰ
καὶ
ἑτέρου
|
ἐπακοῦσαι |
θέλεις
χρησμῳδοῦ;
Ἔχεις
τὸν
χορὸν |
[113] |
θεοσέβεια·
καθ'
ὃ
καὶ
μόνον
|
ἐπάναγκές |
ἐστι
ζῆν,
ἵνα
ζήσωμεν
ἀεί· |
[56] |
καὶ
κενόφρονες
(πάλιν
γὰρ
δὴ
|
ἐπαναλήψομαι) |
τὸν
ὑπερουράνιον
βλασφημήσαντες
τόπον
εἰς |
[48] |
τῶν
παρ'
Ἕλλησι
παραστησάμενον
ἐθνῶν,
|
ἐπανελθόντα |
εἰς
Αἴγυπτον
ἐπαγαγέσθαι
(τεχνίτας
ἱκανούς· |
[34] |
πιστωσάμενος
τὴν
(ὑπόσχεσιν.
Μαθὼν
ἀπῆρεν·
|
ἐπανῆλθεν |
αὖθις·
οὐ
κατα
λαμβάνει
τὸν |
[112] |
γεγονότας,
τὴν
ὄντως
ἀληθῆ
σοφίαν
|
ἐπανῃρημένους, |
ἣν
φιλοσοφίας
ἄκροι
μόνον
ᾐνίξαντο, |
[87] |
πρὸς
διδασκαλίαν,
πρὸς
ἔλεγχον,
πρὸς
|
ἐπανόρθωσιν, |
πρὸς
παιδείαν
τὴν
ἐν
δικαιοσύνῃ, |
[89] |
εἰ
μὴ
παιδαγωγῶν
ἐτύχομεν
ἀγαθῶν,
|
ἐπανωρθώσαμεν; |
(Εἶτα
ἐπὶ
τῶν
πάτων
αἱ |
[53] |
τῆς
σῆς
κρίσεως
τὸ
ἔργον
|
ἐπάξαι, |
εἰ
βούλει
καὶ
τὰς
ἑταίρας |
[58] |
καταγράψαντες,
τοὺς
κατηναγκασμένους
δούλους
ταῖς
|
ἐπαοι |
δαῖς
πεποιηκότες.
Γάμοι
τε
οὖν |
[115] |
πεπιστευκότες
τὰ
περίαπτα
καὶ
τὰς
|
ἐπαοιδὰς |
ὡς
σωτηρίους
δῆθεν
ἀποδέχονται,
ὑμεῖς |
[68] |
ἐστίν.
Εὖ
γε,
ὦ
Πλάτων,
|
ἐπαφᾶσαι |
τῆς
ἀληθείας·
ἀλλὰ
μὴ
ἀποκάμῃς· |
[105] |
καὶ
τὸν
τοῦ
οὐρανοῦ
ποιητὴν
|
ἐπεθυμήσατε, |
οὐδὲ
τὸν
τῶν
πάντων
δημιουργὸν |
[112] |
οὐρανούς,
ἀπολαμβάνει.
~Διό
μοι
δοκεῖ,
|
ἐπεὶ |
αὐτὸς
ἧκεν
ὡς
ἡμᾶς
οὐρανόθεν |
[9] |
τὴν
στεῖραν
καὶ
τὴν
ἔρημον.
|
Ἐπεὶ |
γὰρ
πολλὰ
τὰ
τέκνα
τῆς |
[46] |
ἐπὶ
Προκλέους
ἄρχοντος
ἀνδριαντοειδὲς
ἐγένετο.
|
Ἐπεὶ |
δὲ
ἀνθρώποις
ἀπεικονίζεσθαι
τὰ
ξόανα |
[113] |
νῦν
ἐπλανώμην
(ζητῶν
τὸν
θεόν,
|
ἐπεὶ |
δέ
με
φωταγωγεῖς,
κύριε,
καὶ |
[108] |
ἕνα
μόνον
ἐκπλήττεται
τὸν
οὐρανόν,
|
ἐπεὶ |
θεὸν
νοῆσαι
μὴ
δύναται
(ἀπηξιωμένα |
[63] |
μόνος
γὰρ
ὁ
θεὸς
ἐποίησεν,
|
ἐπεὶ |
καὶ
μόνος
ὄντως
ἐστὶ
θεός· |
[55] |
καὶ
δαίμονας
ὑμεῖς
αὐτοὶ
κεκλήκατε,
|
ἐπεὶ |
καὶ
τὴν
Ἀθηνᾶν
αὐτὴν
καὶ |
[102] |
ἐρινῦς
οὐδὲ
μοῖραι
οὐδὲ
εἱμαρμένη,
|
ἐπεὶ |
μηδὲ
πολιτεία
μηδὲ
δόξα
μηδὲ |
[21] |
Βαυβοῦς
ὑπὸ
κόλποις·
ἡ
δ'
|
ἐπεὶ |
οὖν
μείδησε
θεά,
μείδησ'
ἐνὶ |
[38] |
Χελύτιδα
δὲ
Ἄρτεμιν
Σπαρτιᾶται
σέβουσιν·
|
ἐπεὶ |
τὸ
βήττειν
χελύττειν
καλοῦσιν.
~Οἴει |
[113] |
παρὰ
σοῦ,
γίνομαί
σου
συγκληρονόμος,
|
ἐπεὶ |
τὸν
ἀδελφὸν
οὐκ
ἐπῃσχύνθης.
~Ἀφέλωμεν |
[39] |
πάλιν
Θετταλοί;
Μύρμηκας
ἱστοροῦνται
σέβειν,
|
ἐπεὶ |
τὸν
Δία
μεμαθήκασιν
ὁμοιωθέντα
μύρμηκι |
[93] |
τῆς
σωτηρίας,
πρὸς
ὅν
γε
|
ἐπείγεσθαι |
χρὴ
φιλολόγους
γενο
μένους,
συναπαίρει |
[117] |
δή
σε
προτρέπω;
Σωθῆναί
σε
|
ἐπείγομαι. |
Τοῦτο
Χριστὸς
βούλεται·
ἑνὶ
λόγῳ |
[87] |
σῴζεσθαι
τὸν
ἄνθρωπον.
Βοᾷ
γοῦν
|
ἐπείγων |
εἰς
σωτηρίαν
αὐτὸς
ἤγγικεν
ἡ |
[115] |
γνώριμόν
τε
καὶ
συγκληρονόμον,
μάλιστα
|
ἐπειδὰν |
τὸ
τιμιώτατον
καὶ
σεβασμιώτατον
εὐσεβεῖ |
[46] |
εὐπρόσωπον
ταύτην
κακοτεχνίαν
ὡρμη
κότων.
|
Ἐπειδὴ |
δὲ
ἤνθησεν
ἡ
τέχνη,
ηὔξησεν |
[8] |
φῶς,
ἐὰν
παρακούσῃς,
τὸ
πῦρ.
|
Ἐπειδὴ |
δὲ
καὶ
κίονος
καὶ
βάτου |
[40] |
Ἠλεῖοι
τὸν
Δία.
~Εἶεν
δή·
|
ἐπειδὴ |
οὐ
θεοί,
οὓς
θρῃσκεύετε,
αὖθις |
[84] |
πειρασμοῦ
ἐν
τῇ
ἐρήμῳ,
οὗ
|
ἐπείρασαν |
οἱ
(πατέρες
ὑμῶν
ἐν
δοκιμασίᾳ. |
[44] |
ἐπὶ
τῆς
πυρᾶς
δοκιμάσεις.
~Ὅθεν
|
ἔπεισί |
μοι
θαυμάζειν
τίσι
ποτὲ
φαντασίαις |
[51] |
γε
τεθείασται
τὰ
ἀναίσθητα,
ἀπορεῖν
|
ἔπεισί |
μοι
καὶ
κατελεεῖν
τοὺς
πλανωμένους |
[24] |
γὰρ
οὐδαμῶς
ἀποκρυπτέον)
θαυμά
ζειν
|
ἔπεισί |
μοι
ὅτῳ
τρόπῳ
Εὐήμερον
τὸν |
[13] |
ὁ
παρὰ
τοῦ
Ὀδρύσου
μαθών,
|
ἔπειτα |
διαδοὺς
τοῖς
ὑποτεταγμένοις
ἔντεχνον
ἀπάτην. |
[53] |
τοῦ
Ἀπόλλωνος
πρότερον
ἥρπασεν
θύελλα,
|
ἔπειτα |
ἠφάνισε
πῦρ
σωφρονοῦν.
Τοῦτό
σοι |
[55] |
τῆς
πλάνης
χρόνῳ
σεμνυνόμενοι
τοῖς
|
ἔπειτα |
νομίζονται
θεοί.
Πίστις
ὑμῖν
τῶνδε |
[18] |
ἐμβαλόντες
τὰ
μέλη,
καθήψουν
πρότερον·
|
ἔπειτα |
ὀβελίσκοις
(περιπείραντες
ὑπείρεχον
Ἡφαίστοιο.
Ζεὺς |
[66] |
σελήνης
αὐτῆς
διορίζων
τὴν
πρόνοιαν,
|
ἔπειτα |
τὸν
κόσμον
θεὸν
ἡγούμενος
περιτρέπεται, |
[19] |
τὴν
κεφαλὴν
τοῦ
νεκροῦ
φοινικίδι
|
ἐπεκαλυψάτην |
καὶ
καταστέψαντε
ἐθαψάτην,
φέρον
τες |
[110] |
τῆς
πατρικῆς
βουλήσεως,
ῥᾷστα
ἡμῖν
|
ἐπέλαμψε, |
τὸν
θεόν,
ὅθεν
τε
ἦν |
[121] |
ἀργύρου
καὶ
χρυσοῦ,
μὴ
δόξης
|
ἐπέλθῃ |
πόθος,
ὅσος
αὐτοῦ
(τοῦ
τῆς |
[119] |
χειραγωγοῦ·
ἰδού
σοι
τὸ
ξύλον
|
ἐπερεί |
δεσθαι
δίδωμι·
σπεῦσον,
Τειρεσία,
πίστευσον· |
[33] |
Κρονίων·
ἀμβρόσιαι
δ'
ἄρα
χαῖται
|
ἐπερρώσαντο |
ἄνακτος
κρατὸς
ἀπ'
ἀθανάτοιο·
μέγαν |
[99] |
καὶ
τῇ
συντομίᾳ
τοῦ
κηρύγματος
|
ἕπεσθαι, |
ἧς
ὑπακούσαντες
οἱ
Νινευῖται
τῆς |
[122] |
ἀπρὶξ
τῆς
ἀληθείας
παντὶ
σθένει
|
ἕπεσθαι |
χρὴ
τῷ
θεῷ
σωφρονοῦντας
καὶ |
[108] |
μὲν
οὖν
Ἀθηναῖος
τοῖς
Σόλωνος
|
ἑπέσθω |
νόμοις
καὶ
ὁ
Ἀργεῖος
τοῖς |
[66] |
μέν
γε
ἄμφω
τὸν
νοῦν
|
ἐπεστησάτην |
τῇ
ἀπειρίᾳ,
ὁ
δὲ
Μιλήσιος |
[63] |
καὶ
τῷ
(μόνον
ἐθελῆσαι
αὐτὸν
|
ἕπεται |
τὸ
γεγενῆσθαι.
Ἐνταῦθα
φιλοσόφων
παρατρέπεται |
[90] |
ἅγιον
ὑπολαμβάνετε
τοῦ
θεοῦ
λόγον.
|
~Ἕπεται |
τοιγαροῦν
ὑμῖν
κατὰ
τὸν
Σοφοκλέα |
[36] |
ἐπὶ
τούτοις.
~Τούτοις
οὖν
εἰκότως
|
ἕπεται |
τοὺς
ἐρωτικοὺς
ὑμῶν
καὶ
παθητικοὺς |
[115] |
αὐτῷ
κατὰ
πάντα
δὴ
πλεονεκτεῖ·
|
ἕπεται |
τῷ
θεῷ,
πείθεται
τῷ
πατρί, |
[7] |
τοῦ
εὖ
εἶναι
(νῦν
δὴ
|
ἐπεφάνη |
ἀνθρώποις)
αὐτὸς
οὗτος
ὁ
λόγος, |
[7] |
ἀρχῇ
ὄντος
καὶ
προόντος
λόγου·
|
ἐπεφάνη |
δὲ
ἔναγχος
ὁ
προὼν
σωτήρ, |
[7] |
δὲ
ἔναγχος
ὁ
προὼν
σωτήρ,
|
ἐπεφάνη |
ὁ
ἐν
τῷ
ὄντι
ὤν, |
[7] |
τοῦ
θεοῦ
σωτήριος
πᾶσιν
ἀνθρώποις
|
ἐπεφάνη, |
παιδεύουσα
ἡμᾶς,
ἵνα
ἀρνησάμενοι
τὴν |
[4] |
ἡ
χρηστότης
καὶ
ἡ
φιλανθρωπία
|
ἐπεφάνη |
τοῦ
σωτῆρος
ἡμῶν
θεοῦ,
οὐκ |
[7] |
ἦν
πρὸς
τὸν
θεόν,
διδάσκαλος,
|
ἐπεφάνη |
ᾧ
τὰ
πάντα
δεδημιούργηται
λόγος· |
[39] |
Ἀπόλλωνα
ἀπὸ
τῶν
μυῶν
(ἐκείνων
|
ἐπεφήμισαν. |
Ἡρακλείδης
δὲ
ἐν
Κτίσεσιν
ἱερῶν |
[52] |
ἢ
ἄλλος
μαινόμενος
τοιαῦτα
ἄττα
|
ἐπεχείρησεν |
καὶ
εἰ
τὸν
Αἰγύπτιόν
τις |
[50] |
τε
μάταιοι
ἄνθρωποι
θεὸν
εἶπον,
|
ἐπεψεύσαντο |
δὲ
μάντιν,
ἀλλὰ
θεοῦ
μεγάλοιο, |
[21] |
σοι
αὐτὰ
τοῦ
Ὀρφέως
τὰ
|
ἔπη, |
ἵν'
ἔχῃς
μάρτυρα
τῆς
ἀναισχυντίας |
[113] |
τῷ
κυρίῳ.
Τοῦτό
τοι
καὶ
|
ἐπήγγελται |
τῷ
πατρὶ
διηγήσομαι
τὸ
ὄνομά |
[5] |
ἐστερέωσεν
φερομένην
καὶ
ὅρον
αὐτὴν
|
ἔπηξεν |
θαλάττης·
ναὶ
μὴν
καὶ
πυρὸς |
[98] |
Τίς
ἔτηξε
μυελὸν
ἢ
τίς
|
ἔπηξεν |
ὀστέα;
Τίς
νεῦρα
διέτεινεν,
τίς |
[90] |
τῷ
γε
ἄρχοντι
τῆς
κακίας
|
ἐπήρτηται |
κόλασις.
Ἀπειλεῖ
γοῦν
αὐτῷ
ὁ |
[76] |
ἑστιώμενος
τοῖς
κρέασι
χλωρὰ
σῦκ'
|
ἐπήσθιεν |
ἄμουσ'
ὑλακτῶν
ὥστε
βαρβάρῳ
μαθεῖν. |
[113] |
συγκληρονόμος,
ἐπεὶ
τὸν
ἀδελφὸν
οὐκ
|
ἐπῃσχύνθης. |
~Ἀφέλωμεν
οὖν,
ἀφέλωμεν
τὴν
λήθην |
[24] |
τύμπανόν
τε
ἐπικτυποῦντα
καὶ
κύμβαλον
|
ἐπηχοῦντα |
καὶ
τοῦ
τραχήλου
τινὰ
μηναγυρτικὰ |
[34] |
(δεδήμευνται
ἄμφω.
Ἀλλὰ
τὰ
μὲν
|
ἐπὶ |
Ἄγρᾳ
μυστήρια
καὶ
τὰ
ἐν |
[33] |
ἐπὶ
δὲ
Ἰασίωνι
Δημήτηρ
καὶ
|
ἐπὶ |
Ἀδώνιδι
Φερέφαττα.
Ἀφροδίτη
δὲ
ἐπ' |
[33] |
Σελήνη
δ'
ἐπὶ>
Ἐνδυμίωνι,
Νηρηῒς
|
ἐπὶ |
Αἰακῷ
καὶ
ἐπὶ
Πηλεῖ
Θέτις, |
[104] |
ὁ
μὲν
θυμὸς
τὴν
κόλασιν
|
ἐπὶ |
ἁμαρτίᾳ,
εὖ
ποιεῖ
δὲ
ἐπὶ |
[42] |
καὶ
φιλαργυρίᾳ,
ἄλλοις
ὁμοίοις
δαίμοσιν,
|
ἐπὶ |
βωμοῖς
ἢ
ἐν
ὁδοῖς
ἀποσφάττοι |
[111] |
ὑποπίπτων
ἡδονῇ
(ὄφις
ἀλληγορεῖται
ἡδονὴ
|
ἐπὶ |
γαστέρα
ἕρπουσα,
κακία
γηΐνη,
εἰς |
[25] |
οὐρανίου
ἐξέτρεψαν
διαίτης
καὶ
ἐξετάνυσαν
|
ἐπὶ |
γῆς,
γηΐνοις
προσα
νέχειν
ἀναπείσασαι |
[100] |
ἀλλ'
εἰς
οὐρανοὺς
ἀναπέμπουσα·
στενὴ
|
ἐπὶ |
γῆς
ὑπερορωμένη,
(πλατεῖα
ἐν
οὐρανοῖς |
[33] |
Αἰακῷ
καὶ
ἐπὶ
Πηλεῖ
Θέτις,
|
ἐπὶ |
δὲ
Ἰασίωνι
Δημήτηρ
καὶ
ἐπὶ |
[89] |
οὖσαι,
ὅμως
γλυκεῖαί
πως
προσπίπτουσιν,
|
ἐπὶ |
δὲ
τοῦ
βίου
οὐχὶ
τὸ |
[76] |
μηκέτι
σοῖσι
πόδεσσιν
ὑποστρέψειας
Ὄλυμπον.
|
(Ἐπὶ |
δὲ
τοῦ
Διονύσου
ἀναφανδὸν
Ὅμηρος |
[89] |
ὑμῶν
τοῦ
βίου
ἡμᾶς
ἐπιποθοῦντες,
|
ἐπὶ |
δὲ
τοὺς
κρημνοὺς
τῆς
ἀπωλείας |
[108] |
οὐδέποτε.
Κἂν
τὸ
γῆρας
αἰδέσθητε,
|
ἐπὶ |
δυσμαῖς
τοῦ
βίου
γενόμενοι
σωφρονήσατε, |
[33] |
Ἠὼς
ἐπὶ
Τιθωνῷ,
Σελήνη
δ'
|
ἐπὶ> |
Ἐνδυμίωνι,
Νηρηῒς
ἐπὶ
Αἰακῷ
καὶ |
[114] |
γεωργός,
δεξιὰ
σημαίνων,
λαοὺς
δ'
|
ἐπὶ |
ἔργον"
ἀγαθὸν
ἐγείρων,
μιμνῄσκων
βιότοιο" |
[86] |
ὁ
θεὸς
λαμβάνει.
Ἠλπίκαμεν
γὰρ
|
ἐπὶ |
θεῷ
ζῶντι,
ὅς
ἐστι
σωτὴρ |
[118] |
ἃ
οὔτε
οὖς
ἤκουσεν
οὔτε
|
ἐπὶ |
καρδίαν
ἀνέβη"
τινός.
(Καὶ
μὴν |
[94] |
εἶδεν
οὐδὲ
οὖς
ἤκουσεν,
οὐδὲ
|
ἐπὶ |
καρδίαν
ἀνθρώπου
ἀνέβη·
καὶ
χαρή |
[114] |
εἰς
τὴν
διάνοιαν
αὐτῶν
καὶ
|
ἐπὶ |
καρδίαν
(γράφων
αὐτούς.
Τίνας
ὑπογράφει |
[33] |
δὲ
ἐπ'
Ἄρει
κατῃσχυμμένη
μετῆλθεν
|
ἐπὶ |
Κινύραν
καὶ
Ἀγχίσην
ἔγημεν
καὶ |
[1] |
τέττιξ
τῷ
ζυγῷ·
ἐτερέτιζεν
ὡς
|
ἐπὶ |
κλάδῳ
τῷ
ὀργάνῳ·
καὶ
τοῦ |
[11] |
τῆσδε
τῆς
γοητείας
αἶγες
αἱ
|
ἐπὶ |
μαντικὴν
ἠσκημέναι
καὶ
κόρακες
ἀνθρώποις |
[113] |
ὑποθῆκαι
λυπραὶ
καὶ
περὶ
τῶν
|
ἐπὶ |
μέρους
εἰσίν,
εἰ
γαμητέον,
εἰ |
[104] |
ἐπὶ
ἁμαρτίᾳ,
εὖ
ποιεῖ
δὲ
|
ἐπὶ |
μετανοίᾳ
ἡ
φιλανθρωπία.
Οἰκτρότατον
δὲ |
[29] |
Τοῦτον
δὲ
Ὅμηρος
δεδέσθαι
φησὶν
|
ἐπὶ |
μῆνας
τρισκαίδεκα·
τλῆ
μὲν
Ἄρης, |
[6] |
λυμαι
νομένη
τῶν
ὄντων
οὐδέν,
|
ἐπὶ |
μόνης
τῆς
ἀνθρώπων
ἀγάλλεται
(σωτηρίας. |
[34] |
ἄρα,
ὡς
ἔοικεν,
οἱ
ἀγῶνες
|
ἐπὶ |
νεκροῖς
διαθλούμενοι,
ὥσπερ
καὶ
τὰ |
[1] |
τέττιγα
τὸν
Πυθικόν·
πανήγυρις
Ἑλληνικὴ
|
ἐπὶ |
νεκρῷ
δράκοντι
συνεκροτεῖτο
Πυθοῖ,
ἐπιτάφιον |
[110] |
ἡμῶν
λόγος,
πηγὴ
ζωοποιός,
εἰρηνική,
|
ἐπὶ |
πᾶν
τὸ
πρόσωπον
τῆς
γῆς |
[114] |
ἀνθρωπότητα,
τὸν
πατέρα
μιμούμενος,
ὃς
|
ἐπὶ |
πάντας
ἀνθρώπους
ἀνατέλλει
τὸν
ἥλιον |
[28] |
ἀπὸ
τῆς
μητρὸς
ἐπικεκλή
κασιν·
|
ἐπὶ |
πᾶσι
τὴν
Πάλλαντος
καὶ
Τιτανίδος |
[32] |
φθοράν.
Αὐτός
τε
ὁ
Ζεὺς
|
ἐπὶ |
πᾶσιν
ἡκέτω,
ὁ
πατὴρ"
καθ' |
[33] |
Ἐνδυμίωνι,
Νηρηῒς
ἐπὶ
Αἰακῷ
καὶ
|
ἐπὶ |
Πηλεῖ
Θέτις,
ἐπὶ
δὲ
Ἰασίωνι |
[46] |
μὲν
ἦν
σανίς,
ὕστερον
δὲ
|
ἐπὶ |
Προκλέους
ἄρχοντος
ἀνδριαντοειδὲς
ἐγένετο.
Ἐπεὶ |
[12] |
ὧν
αἱ
τελεταὶ
μυστικαί,
οἷον
|
ἐπὶ |
σκηνῆς
τοῦ
βίου
τοῖς
τῆς |
[42] |
ταύτας
σου
τὰς
θυσίας
Εὐριπίδης
|
(ἐπὶ |
σκηνῆς
τραγῳδεῖ.
Μόνιμος
δ'
ἱστορεῖ |
[107] |
θεῷ.
Ἀγαλλιάσθωσαν
καὶ
εὐφρανθή
τωσαν
|
ἐπὶ |
σοὶ
πάντες
οἱ
ζητοῦντές
σε |
[9] |
Ἦ
γὰρ
οὐχὶ
καὶ
Ἰωάννης
|
ἐπὶ |
σωτηρίαν
παρακαλεῖ
καὶ
τὸ
πᾶν |
[118] |
καὶ
τὸν
οὕτω
παρα
νοοῦντα
|
ἐπὶ |
σωτηρίαν
παρακαλέσαιμι
σωφρονοῦσαν,
ὅτι
καὶ |
[66] |
ὁ
Ποντικός;
Ἔσθ'
ὅπῃ
οὐκ
|
ἐπὶ |
τὰ
Δημοκρίτου
καὶ
αὐτὸς
κατασύρεται |
[80] |
σοφίᾳ
αὐτοῦ.
Ἀποπεσόντας
γὰρ
ἡμᾶς
|
ἐπὶ |
τὰ
εἴδωλα
ἡ
σοφία,
ἥ |
[3] |
ὀργιάζοντες,
πένθη
ἐκθειάζοντες,
τοὺς
ἀνθρώπους
|
ἐπὶ |
τὰ
εἴδωλα
χειραγωγῆσαι
πρῶτοι,
ναὶ |
[5] |
πέρατα
καὶ
ἀπὸ
τῶν
ἄκρων
|
ἐπὶ |
τὰ
μέσα
διαταθέν,
ἡρμόσατο
τόδε |
[5] |
τῶν
πάντων,
ἀπὸ
τῶν
μέσων
|
ἐπὶ |
τὰ
πέρατα
καὶ
ἀπὸ
τῶν |
[116] |
πόλεμον
κατήγγειλεν·
Χριστὸς
δὲ
εἰρηνικὸν
|
ἐπὶ |
τὰ
πέρατα
τῆς
γῆς
ἐπιπνεύσας |
[77] |
ἄλλων
ἡμῖν
τῇ
τάξει
προδιηνυσμένων
|
ἐπὶ |
τὰς
προφητικὰς
ἰέναι
γραφάς·
καὶ |
[63] |
ὡς
ἔοικεν,
καταφυγὴ
τῷ
μέλλοντι
|
ἐπὶ |
τὰς
σωτηρίους
ἀφικνεῖσθαι
θύρας
ὑπολείπεται |
[108] |
τοῦ
βίου
γενόμενοι
σωφρονήσατε,
κἂν
|
ἐπὶ |
τέλει
τοῦ
βίου
τὸν
θεὸν |
[94] |
ἀνθρώπου
ἀνέβη·
καὶ
χαρή
σονται
|
ἐπὶ |
τῇ
βασιλείᾳ
τοῦ
κυρίου
αὐτῶν |
[60] |
Ἀφροδίτην
ἐκείνην
τὴν
γυμνήν,
τὴν
|
ἐπὶ |
τῇ
συμπλοκῇ
δεδεμένην,
καὶ
τῇ |
[89] |
ἄθεον,
κἂν
οἱ
πατέρες
χαλεπαίνωσιν,
|
ἐπὶ |
τὴν
ἀλήθειαν
ἐκκλινοῦμεν
καὶ
τὸν |
[80] |
ἐστιν
ὁ
λόγος
(αὐτοῦ,
ἀνορθοῖ
|
ἐπὶ |
τὴν
ἀλήθειαν.
Καὶ
αὕτη
πρώτη |
[27] |
τῆς
πλάνης
ἀπεσπασμένοι,
ᾄσσοντες
δὲ
|
ἐπὶ |
τὴν
ἀλήθειαν.
Ταύτῃ
τοι
ἡμεῖς |
[100] |
θέαν,
φυτὸν
οὐράνιον"
ὡς
ἀληθῶς,
|
ἐπὶ |
τὴν
γνῶσιν
παρακαλοῦμεν
τοῦ
θεοῦ, |
[104] |
φιλανθρώπως
κατηχοῦντα
ἀποσφάττειν
ἀπανθρώπως
ἐπιχειροῦσιν,
|
ἐπὶ |
τὴν
δικαιοσύνην
καλοῦντα,
οὔτε
τὴν |
[46] |
ὁ
συγγραφεύς,
οὐδέπω
τῶν
τεχνιτῶν
|
ἐπὶ |
τὴν
εὐπρόσωπον
ταύτην
κακοτεχνίαν
ὡρμη |
[91] |
καὶ
τὸν
νεοττὸν
αὖθις
ἀναλαμβάνει
|
ἐπὶ |
τὴν
καλιὰν
ἀναπτῆναι
παρορμῶν.
~Εἶτα |
[100] |
οὕτως
ἀμέλει
καὶ
τὸν
ἄνθρωπον
|
ἐπὶ |
τὴν
οὐρανοῦ
γενόμενον
θέαν,
φυτὸν |
[88] |
ἐν
λόγῳ·
σπεύσωμεν
εἰς
σωτηρίαν,
|
ἐπὶ |
τὴν
παλιγγενεσίαν·
εἰς
μίαν
ἀγάπην |
[43] |
τὸν
Κροῖσον
διὰ
τοῦ
Ἅλυος
|
ἐπὶ |
τὴν
πυράν.
Οὕτω
φιλοῦντες
(οἱ |
[39] |
ἔοικας
συγγραφεῖς,
οὓς
ἐγὼ
μάρτυρας
|
ἐπὶ |
τὴν
σὴν
ἀπιστίαν
καλῶ,
ἀθέου |
[94] |
ἄνευ
ἀργυρίου.
(Ἐπὶ
τὸ
λουτρόν,
|
ἐπὶ |
τὴν
σωτηρίαν,
ἐπὶ
τὸν
φωτισμὸν |
[48] |
ὅς,
δεξάμενος
τὸν
ἀνδριάντα,
καθίδρυσεν
|
ἐπὶ |
τῆς
ἄκρας,
ἣν
νῦν
Ῥακῶτιν |
[94] |
καὶ
τὰ
νηκτὰ
καὶ
τὰ
|
ἐπὶ |
τῆς
γῆς·
ταῦτά
σου
ταῖς |
[43] |
ὦ
βάρβαρε,
τὸν
χρησμόν·
τοῦτον
|
ἐπὶ |
τῆς
πυρᾶς
δοκιμάσεις.
~Ὅθεν
ἔπεισί |
[43] |
ἀληθέστερε
τοῦ
Ἀπόλλωνος
ἄνθρωπε,
τὸν
|
ἐπὶ |
τῆς
πυρᾶς
οἴκτειρον
δεδεμένον,
καὶ |
[74] |
κράτος
ἄλλος.
~Ἤδη
δὲ
καὶ
|
ἐπὶ |
τῆς
σκηνῆς
παραγυμνοῦσι
τὴν
ἀλήθειαν· |
[74] |
Οὑτοσὶ
μὲν
ἤδη
καὶ
παρακεκινδυνευμένως
|
ἐπὶ |
τῆς
σκηνῆς
(τὴν
ἀλήθειαν
τοῖς |
[33] |
ἐν
τῇ
μοιχείᾳ
δεδεμέναι,
Ἠὼς
|
ἐπὶ |
Τιθωνῷ,
Σελήνη
δ'
ἐπὶ>
Ἐνδυμίωνι, |
[57] |
ἡ
τέχνη,
εἰ
καὶ
μὴ
|
ἐπὶ |
τὸ
ἐρᾶν
προσάγουσα,
ἀλλ'
ἐπὶ |
[94] |
ἀγοράσατε
καὶ
πίετε
ἄνευ
ἀργυρίου.
|
(Ἐπὶ |
τὸ
λουτρόν,
ἐπὶ
τὴν
σωτηρίαν, |
[123] |
ἐκ
θεοῦ
ἐκχέων,
ὡς
ἂν
|
ἐπὶ |
τὸ
μέγιστον
τῶν
ἀγαθῶν,
τὴν |
[34] |
ἀφοσιούμενος
τῷ
ἐραστῇ
ὁ
Διόνυσος
|
ἐπὶ |
τὸ
μνημεῖον
ὁρμᾷ
καὶ
πασχητιᾷ. |
[57] |
ἐπὶ
τὸ
ἐρᾶν
προσάγουσα,
ἀλλ'
|
ἐπὶ |
τὸ
τιμᾶν
καὶ
προσκυνεῖν
τά |
[91] |
ἐκ
τῶν
ἐνταῦθα
δεσμωτηρίων
ἐκφεύγοντες,
|
ἐπὶ |
τὸν
ἔλεον
τὸν
ἐξ
οὐρανῶν; |
[8] |
παντὸς
τοῦ
προφητικοῦ
χοροῦ
λογικώτερον
|
ἐπὶ |
τὸν
λόγον
ἐπιστρέφει
τοὺς
τὰ |
[94] |
τὸ
λουτρόν,
ἐπὶ
τὴν
σωτηρίαν,
|
ἐπὶ |
τὸν
φωτισμὸν
παρακαλεῖ
μονονουχὶ
βοῶν |
[75] |
γραός,
οὐδ'
εἰς
οἰκίας
παρεισιὼν
|
ἐπὶ |
τοῦ
σανιδίου
(μητραγύρτης·
τοιοῦτοι
γὰρ |
[24] |
τὼ
Μηλίω
τόν
τε
Κυρηναῖον
|
ἐπὶ |
τούτοις
ἐκεῖνον
(ὁ
Θεόδωρος
ὄνομα |
[79] |
χρυσίον
περιεχρύσωσεν
(αὐτόν;
Καὶ
τὰ
|
ἐπὶ |
τούτοις.
Μὴ
οὖν
ἔτι
ὑμεῖς |
[34] |
Νέμεα
καὶ
Πύθια
καὶ
τὰ
|
ἐπὶ |
τούτοις
Ὀλύμπια.
Πυθοῖ
μὲν
οὖν |
[28] |
Νόμιος
οὗτος
κέκληται
παρὰ
Ἀρκάσιν·
|
ἐπὶ |
τούτοις
τὸν
Λίβυν
καταλέγει
τὸν |
[35] |
ὑπὸ
πατρὸς
ἀνάγκης,
καὶ
τὰ
|
ἐπὶ |
τούτοις.
~Τούτοις
οὖν
εἰκότως
ἕπεται |
[19] |
τῇ
συμφορᾷ,
ὁλόριζον
ἀπαγορεύοντες
σέλινον
|
ἐπὶ |
τραπέζης
τιθέναι·
οἴονται
γὰρ
δὴ |
[53] |
καταφρονεῖν;
Ὁ
μὲν
Ἀθηναῖος
Φειδίας
|
ἐπὶ |
τῷ
δακτύλῳ
τοῦ
Διὸς
τοῦ |
[2] |
λόγος
οὐράνιος,
ὁ
γνήσιος
ἀγωνιστὴς
|
ἐπὶ |
τῷ
(παντὸς
κόσμου
θεάτρῳ
στεφανούμενος. |
[39] |
τὸν
χοιροψάλαν·
Σικυώνιοι
τοῦτον
προσκυνοῦσιν
|
ἐπὶ |
τῶν
γυναικείων
τάξαντες
τὸν
Διόνυσον |
[89] |
παιδαγωγῶν
ἐτύχομεν
ἀγαθῶν,
ἐπανωρθώσαμεν;
(Εἶτα
|
ἐπὶ |
τῶν
πάτων
αἱ
παρεκβάσεις
καίτοι |
[36] |
δὲ
Ὅμηρος
μάλα
ἀκριβῶς,
Ἀφροδίτην
|
ἐπὶ |
τῷτραύματι
παρεισάγων
ὀξὺ
καὶ
μέγα |
[92] |
μᾶλλον
ἢ
καθαρῷ
ὕδατι
καὶ
|
ἐπὶ |
φορυτῷ
μαργαίνουσιν"
(κατὰ
Δημόκριτον.
Μὴ |
[19] |
καὶ
καταστέψαντε
ἐθαψάτην,
φέρον
τες
|
ἐπὶ |
χαλκῆς
ἀσπίδος
ὑπὸ
τὰς
ὑπωρείας |
[29] |
οὗτος
καὶ
ἀνάρσιος"
ὡς
μὲν
|
Ἐπί |
χαρμός
φησι,
Σπαρτιάτης
ἦν·
Σοφοκλῆς |
[50] |
ἐμπρησθήσεσθαι·
Ἶσι,
θεὰ
τριτάλαινα,
μένεις
|
ἐπὶ |
χεύματα
Νείλου
μούνη,
μαινὰς
ἄναυδος |
[40] |
μένῳ·
τρὶς
γὰρ
μύριοί
εἰσιν
|
ἐπὶ |
χθονὶ
πουλυβοτείρῃ
δαίμονες
ἀθάνατοι,
φύλακες |
[103] |
γὰρ
μύριοί
εἰσιν"
ὡς
ἀληθῶς
|
ἐπὶ |
χθονὶ
πουλυβοτείρῃ
δαίμονες"
οὐκ
ἀθάνατοι" |
[50] |
χεύματα
Νείλου
μούνη,
μαινὰς
ἄναυδος
|
ἐπὶ |
ψαμάθοις
Ἀχέροντος,
εἶτα
ὑποβᾶσα·
καὶ |
[29] |
ὅτε
μιν
Ὦτος
κρατερός
τ'
|
Ἐπιάλτης, |
παῖδες
Ἀλωῆος,
δῆσαν
κρατηρῷ
ἐνὶ |
[74] |
κραδίης
νοερὸν
κύτος·
εὖ
δ'
|
ἐπίβαινε |
ἀτραπιτοῦ,
μοῦνον
δ'
ἐσόρα
κόσμοιο |
[5] |
μὲν
ἀνῆκεν
λελυμένην,
γῆς
δὲ
|
ἐπιβαίνειν |
κεκώλυκεν
αὐτήν,
γῆν
δ'
ἔμπαλιν |
[121] |
δράμωμεν,
ἄρωμεν
τὸν
ζυγὸν
αὐτοῦ,
|
ἐπιβάλωμεν |
ἀφθαρσίᾳ,
καλὸν
ἡνίοχον
ἀνθρώπων
τὸν |
[57] |
θηρίον
ἡ
τέχνη
πλανήσασα
ἐρώσης
|
ἐπιβῆναι |
γυναικός.
~Τοσοῦτον
οἶστρον
αἱ
τέχναι |
[27] |
μὲν
αἱ
ὀλισθηραί
τε
καὶ
|
ἐπιβλαβεῖς |
παρεκβάσεις
τῆς
ἀληθείας,
καθέλκουσαι
οὐρανόθεν |
[6] |
Κακία
μὲν
γὰρ
τὴν
ἀνθρώπων
|
ἐπιβόσκεται |
φθοράν,
ἡ
δὲ
ἀλήθεια,
ὥσπερ |
[43] |
δαίμονας
δὲ
ὀλεθρίους
καὶ
ἀλιτηρίους
|
ἐπιβούλους |
τε
καὶ
μισανθρώπους
καὶ
λυμεῶνας |
[42] |
δὲ
σωτηρίαν
αἰτούμενοι
παρὰ
τῶν
|
ἐπιβούλων |
σωτηρίας.
Καλλιερεῖν
γοῦν
τοπάζοντες
αὐτοῖς |
[84] |
τῶν
ἀνθρώπων
ἄνοιαν
καὶ
θεὸν
|
ἐπιβοωμένου, |
τί
δὴ
ἕτερον
ὑπολείπεται
τοῖς |
[92] |
δοκεῖ
πλάσμα
ὑμᾶς
τοὺς
ἀνθρώπους
|
ἐπιγεγονότας |
τοῦ
θεοῦ
καὶ
παρ'
αὐτοῦ |
[14] |
τερατείας
ἔμπλεα.
Καὶ
εἰ
μεμύησθε,
|
ἐπιγελάσεσθε |
μᾶλλον
τοῖς
μύθοις
ὑμῶν
τούτοις |
[103] |
ἄνθρωπε,
τὰ
τροφεῖα
τῷ
θεῷ·
|
ἐπίγνωθί |
σου
τὸν
δεσπότην·
ἴδιον
εἶ |
[72] |
κίνασις.
Ἀπόχρη
καὶ
τάδε
εἰς
|
ἐπίγνωσιν |
θεοῦ
ἐπιπνοίᾳ
θεοῦ
πρὸς
αὐτῶν |
[85] |
ὁ
κύριος
πάντας
ἀνθρώπους
εἰς
|
ἐπίγνωσιν |
τῆς
ἀληθείας"
παρακαλεῖ,
ὁ
τὸν |
[85] |
παράκλητον
ἀποστέλλων.
Τίς
οὖν
ἡ
|
ἐπίγνωσις; |
Θεοσέβεια·
θεοσέβεια
δὲ
πρὸς
πάντα |
[108] |
τέλει
τοῦ
βίου
τὸν
θεὸν
|
ἐπίγνωτε, |
ὡς
δὴ
τὸ
τέλος
ὑμῖν |
[47] |
τοῦτον
ἀγαλματουργόν·
ὁπότερον
αὐτοῖν
βούλει
|
ἐπίγραφε. |
Καὶ
μὴν
Τελεσίου
τοῦ
Ἀθηναίου, |
[86] |
τὸ
δυνατὸν
τὸν
ἄνθρωπον
κατάλληλον
|
ἐπιγράφεται |
διδάσκαλον
θεὸν
τὸν
καὶ
μόνον |
[25] |
ἐκ
τῆς
πόρνης
τοὺς
πολλοὺς
|
ἐπιγράφεται |
πατέρας
ἀγνοίᾳ
τοῦ
πρὸς
ἀλήθειαν |
[55] |
τὸν
ἑαυτοῦ·
ὁ
Ἵππων
οὗτος
|
ἐπιγραφῆναι |
ἐκέλευσεν
τῷ
μνήματι
τῷ
ἑαυτοῦ |
[25] |
λοιποῦ
τοῦ
τρίτου
τὸν
πολλοὺς
|
ἐπιγραφόμενον |
ψευδωνύμους
θεοὺς
ἀντὶ
τοῦ
μόνου |
[53] |
δακτύλῳ
τοῦ
Διὸς
τοῦ
Ὀλυμπίου
|
ἐπιγράψας |
Παντάρκης
καλός"
οὐ
γὰρ
καλὸς |
[52] |
φροντίσαντα
οὔτε
Ὀλυμπίου
Διὸς
οὔτε
|
Ἐπιδαυρίου |
Ἀσκληπιοῦ
οὐδὲ
μὴν
Ἀθηνᾶς
Πολιάδος |
[20] |
δῆθεν,
ἀναστέλλεται
τὰ
αἰδοῖα
καὶ
|
ἐπιδεικνύει |
τῇ
θεῷ·
ἣ
δὲ
τέρπεται |
[55] |
Μοῖρα
καταφθίμενον.
Εὖ
γε,
Ἵππων,
|
ἐπιδεικνύεις |
ἡμῖν
τὴν
ἀνθρωπίνην
πλάνην.
Εἰ |
[102] |
θεοί,
ὃν
καὶ
ζωγράφοι
τυφλὸν
|
(ἐπιδεικνύουσιν· |
εἰ
δὲ
αἰδῶ
καὶ
ἔρωτα |
[54] |
παλαιᾷ
παρθένῳ
τὰ
τῆς
νέας
|
ἐπιδεικνὺς |
ἑταίρας
σχήματα.
~Οὐ
νέμεσις
τοίνυν |
[78] |
ἐν
Ἱερεμίᾳ
τὸ
ἅγιον
πνεῦμα
|
ἐπιδείκνυσι |
τὸν
θεόν.
Θεὸς
ἐγγίζων
ἐγώ |
[53] |
πῦρ
σωφρονοῦν.
Τοῦτό
σοι
προοίμιον
|
ἐπιδείκνυται |
ὧν
ὑπισχνεῖται
τὸ
πῦρ.
(Οἱ |
[27] |
ἐν
χρῷ
τοὺς
θεοὺς
αὐτοὺς
|
ἐπιδεῖξαι |
ὁποῖοί
τινες
καὶ
εἴ
τινες, |
[48] |
αὐτὸν
τὸν
μεγαλο
δαίμονα
ὑμῖν
|
ἐπιδεῖξαι |
ὅστις
ἦν,
ὃν
δὴ
κατ' |
[6] |
δικαιοσύνην
χειραγωγῆσαι,
θεὸν
ἀνθρώποις
ἀφραίνουσιν
|
ἐπιδεῖξαι, |
παῦσαι
φθοράν,
νικῆσαι
θάνατον,
(υἱοὺς |
[43] |
τούτων
θεῶν,
τῶν
δαιμό
νων,
|
ἐπιδεῖξαι |
τὸν
ἄνθρωπον,
τοῦ
Ἀπόλλωνος
τοῦ |
[68] |
ἄλλους
θεούς·
οὐδὲ
γὰρ
ἥλιος
|
ἐπιδείξει |
ποτ'
ἂν
τὸν
θεὸν
τὸν |
[33] |
περιάπτεις
αὐτῷ
τετιμημένον.
Ἀλλ'
ἐὰν
|
ἐπιδείξῃς |
μόνον,
ἄνθρωπε,
τὸν
κεστόν,
ἐξελέγχεται |
[120] |
φθορὰν
ἀποβάλλετε,
καὶ
γυμνὸν
δικαιοσύνης
|
ἐπιδείξω |
τὸ
σχῆμα,
δι'
οὗ
πρὸς |
[47] |
μὴν
ἀλλὰ
καὶ
ἀποδείξεως
ποσῆς
|
(ἐπιδεομένου |
τοῦ
τόπου
οὐ
παραιτητέον.
Τὸν |
[14] |
μυουμένοις
τὴν
τέχνην
τὴν
μοιχικὴν
|
ἐπιδίδοται· |
νόμισμα
δὲ
εἰσφέρουσιν
αὐτῇ
οἱ |
[44] |
δὲ
μὴ
ἀνακοπεῖσα,
ἀλλ'
εἰς
|
ἐπίδοσιν |
ἐλθοῦσα
καὶ
πολλὴ
δὴ
ῥυεῖσα, |
[64] |
ἄνθρωπος
γίνεται
σπεύδων
εἰς
σωτηρίαν.
|
~(Ἐπιδράμωμεν |
δέ,
εἰ
βούλει,
καὶ
τῶν |
[71] |
(αὐτοῦ,
εἴ
που
τῆς
ἀληθείας
|
ἐπιδράξαιντο. |
Ἀντισθένης
μὲν
γὰρ
οὐ
Κυνικὸν |
[40] |
κατὰ
πόλεις
δαίμονας
ἐπιχωρίους
τιμὴν
|
ἐπιδρεπομένους, |
παρὰ
Κυθνίοις
Μενέδημον,
παρὰ
Τηνίοις |
[89] |
καὶ
τὸν
ὄντως
ὄντα
πατέρα
|
ἐπιζη |
τήσομεν,
οἷον
δηλητήριον
φάρμακον
τὴν |
[89] |
τῶν
πάτων
αἱ
παρεκβάσεις
καίτοι
|
ἐπιζήμιοι |
καὶ
ἐπισφαλεῖς
οὖσαι,
ὅμως
γλυκεῖαί |
[77] |
θεραπεύουσαι,
ἀποτρέπουσαι
μὲν
ἡμᾶς
τῆς
|
ἐπιζημίου |
ἀπάτης,
προτρέπουσαι
δὲ
ἐμφανῶς
εἰς |
[115] |
ἐπλήρωσε
τὴν
ἐντολήν,
τὸ
ἆθλον
|
ἐπιζητεῖ, |
τὴν
ἐπαγγελίαν
ἀπαιτεῖ.
~Πρόκειται
δὲ |
[63] |
ἐκθειαζέτω,
ἀλλὰ
τὸν
κόσμου
δημιουργὸν
|
ἐπιζητησάτω. |
Μόνη
ἄρα,
ὡς
ἔοικεν,
καταφυγὴ |
[99] |
δεῖ.
Ἄνθρωπος
εἶ,
τὸ
κοινότατον,
|
ἐπιζήτησον |
τὸν
δημιουργήσαντά
σε·
υἱὸς
(εἶ, |
[72] |
αὐταῖν,
(ἀλλὰ
μὴ
τὸν
θεὸν
|
ἐπιζητοῦντας, |
ἐξανδραποδίζεσθον.
Οὐκ
ἀποκρυπτέον
οὐδὲ
τοὺς |
[67] |
δημιουργόν,
τὸν
ἡλίου
φωταγωγόν·
θεὸν
|
ἐπιζητῶ, |
οὐ
τὰ
ἔργα
τοῦ
θεοῦ. |
[52] |
μὲν
κακοῦργοί
τινες
ἢ
πολέμιοι
|
ἐπιθέμενοι, |
οἳ
δι'
αἰσχροκέρδειαν
ἐδῄωσαν
τὰ |
[18] |
σαντες
αὐτόν,
λέβητά
τινα
τρίποδι
|
ἐπιθέντες |
καὶ
τοῦ
Διονύσου
ἐμβαλόντες
τὰ |
[74] |
οἷς
θέμις
ἐστί·
θύρας
δ'
|
ἐπίθεσθε |
βέβηλοι
πάντες
ὁμῶς·
σὺ
δ' |
[26] |
πεπιστευκότες
τῶν
ἀστέρων
τὰς
κινήσεις
|
ἐπιθεώμενοι |
ἐθαύμασάν
τε
καὶ
ἐξεθείασαν,
θεοὺς |
[64] |
μάλιστα
τὸ
ξίφος
μόνον
πήξαντες
|
ἐπιθύειν |
ὡς
Ἄρει·
ἔστι
δὲ
Σκυθῶν |
[109] |
τυγχάνειν
τῶν
ἐπιθυμιῶν
ἀρχὴν
μηδὲ
|
ἐπιθυμεῖν |
ἐθέλειν
ὧν
μὴ
δεῖ;
Ἀλλ' |
[32] |
τὰ
ἀφρο
δίσια
ἐξεχύθη,
ὡς
|
ἐπιθυμεῖν |
μὲν
πασῶν,
ἐκπληροῦν
δὲ
εἰς |
[108] |
καὶ
τὴν
ἄλλην"
καὶ
οὐκ
|
ἐπιθυμήσεις, |
ἐπιθυμίᾳ
γὰρ
μόνῃ
μεμοίχευκας.
~Πόσῳ |
[108] |
τὴν
ἄλλην"
καὶ
οὐκ
ἐπιθυμήσεις,
|
ἐπιθυμίᾳ |
γὰρ
μόνῃ
μεμοίχευκας.
~Πόσῳ
γοῦν |
[49] |
Ζεύς·
οὐ
γὰρ
κωλύεται
ῥᾳδίως
|
ἐπιθυμία |
φόβον
οὐκ
ἔχουσα·
καὶ
νύκτας |
[111] |
γηΐνη,
εἰς
ὕλας
στρεφομένη)
παρήγετο
|
ἐπιθυμίαις, |
ὁ
παῖς
ἀνδριζόμενος
ἀπειθείᾳ
καὶ |
[4] |
ἀπειθεῖς,
πλανώμενοι,
δουλεύοντες
ἡδοναῖς
καὶ
|
ἐπιθυμίαις |
ποικίλαις,
ἐν
κακίᾳ
καὶ
φθόνῳ |
[44] |
ἀσέλγειαν
Ἔρωτα
κεκλήκασι,
θεοποιοῦντες
ἀκόλαστον
|
ἐπιθυμίαν. |
(Ἀθηναῖοι
δὲ
οὐδὲ
τὸν
Πᾶνα |
[32] |
ἐκπληροῦν
δὲ
εἰς
πάσας
τὴν
|
ἐπιθυμίαν. |
Ἐνεπίμπλατο
γοῦν
γυναικῶν
οὐχ
ἧττον |
[44] |
ἐν
Ἀκαδημίᾳ
χαριστήριον
ἐπιτελοῦς
γενομένης
|
ἐπιθυμίας· |
καὶ
τῆς
νόσου
τὴν
ἀσέλγειαν |
[7] |
τὴν
ἀσέβειαν
καὶ
τὰς
κοσμικὰς
|
ἐπιθυμίας |
σωφρόνως
καὶ
δικαίως
καὶ
εὐσεβῶς |
[109] |
τοῖς
ἀνθρώποις
τοῦ
τυγχάνειν
τῶν
|
ἐπιθυμιῶν |
ἀρχὴν
μηδὲ
ἐπιθυμεῖν
ἐθέλειν
ὧν |
[30] |
ἐλέγξας·
φῶτα"
γὰρ
Ἡρακλῆα
(μεγάλων
|
ἐπιίστορα |
ἔργων"
Ἡρακλέα
οὖν
καὶ
αὐτὸς |
[20] |
τὸ
χωρίον)
ἀποκάμνει
καὶ
φρέατι
|
ἐπικαθίζει |
λυπουμένη.
Τοῦτο
τοῖς
μυουμένοις
ἀπαγορεύεται |
[98] |
ἀγάλματα
ἀνδρείκελα,
πόρρω
τῆς
ἀληθείας
|
ἐπίκαιρον |
ἐκμαγεῖον,
καταφαίνεται.
~Οὐδὲν
οὖν
ἀλλ' |
[8] |
τὰ
δὲ
καὶ
σιδήρῳ
διαιρῶν,
|
ἐπικαίων |
δὲ
ἄλλα,
ἔστι
δ'
οὗ |
[22] |
ἀναισχυντίας.
Πάλαι
μὲν
ἀνθρώποις
σωφρονοῦσιν
|
ἐπικάλυμμα |
ἡδονῆς
νὺξ
ἦν
σιωπωμένη·
νυνὶ |
[16] |
βουκολικόν,
οἶμαι,
κέντρον
τὸν
νάρθηκα
|
ἐπικαλῶν, |
ὃν
δὴ
ἀναστέφουσιν
οἱ
βάκχοι. |
[50] |
καὶ
σύ,
Σάραπι
λίθους
ἀργοὺς
|
ἐπικείμενε |
πολλούς,
κεῖσαι
πτῶμα
μέγιστον
ἐν |
[30] |
φησι
τιμᾶσθαι
ἰατρόν,
Κρόνῳ
δὲ
|
ἐπικεῖσθαι |
Σικελίαν
καὶ
ἐνταῦθα
αὐτὸν
(τεθάφθαι. |
[24] |
τοὺς
θεοὺς
τούτους
πλάνην,
ἀθέους
|
ἐπικεκλή |
κασιν,
εἰ
καὶ
τὴν
ἀλήθειαν |
[28] |
Μεσσήνιοι
Κορυφασίαν
ἀπὸ
τῆς
μητρὸς
|
ἐπικεκλή |
κασιν·
ἐπὶ
πᾶσι
τὴν
Πάλλαντος |
[54] |
Μενεκράτης
ὁ
ἰατρός,
Ζεὺς
οὗτος
|
ἐπικεκλημένος. |
Τί
με
δεῖ
καταλέγειν
Ἀλέξαρχον |
[44] |
γενομένους
{τουτέστι
τοὺς
τάφους
νεὼς
|
ἐπικεκλημένους} |
Ὑμεῖς
δὲ
ἀλλὰ
κἂν
νῦν |
[56] |
καὶ
τὸ
ἅγιον
τοῖς
τάφοις
|
ἐπικεχώκατε, |
(τῆς
ἀληθῶς
ὄντως
οὐσίας
συλήσαντες |
[28] |
νῦν
Ἀπόλλωνες,
ἀναρίθμητοι
θνητοὶ
καὶ
|
ἐπίκηροί |
τινες
ἄνθρωποι,
εἰσίν,
οἱ
παραπλησίως |
[30] |
ἀνθρώπω
τινὲ
τούτω
τὼ
Διοσκούρω
|
ἐπικήρω |
ἐγενέσθην,
εἴ
τῳ
ἱκανὸς
πιστώσασθαι |
[29] |
ἀκοὰς
ὑμῶν
τοῖς
πολλοῖς
τούτοις
|
ἐπικλύζων |
ὀνόμασιν;
Ἀλλ'
αἵ
γε
πατρίδες |
[104] |
στέρεσθαι
τῆς
παρὰ
τοῦ
θεοῦ
|
ἐπικουρίας. |
Ὀμμάτων
μὲν
οὖν
ἡ
πήρωσις |
[7] |
θάνατον
ὑποφέρων)
εἷς
καὶ
αὐτὸς
|
ἐπίκουρος |
καὶ
βοηθὸς
ἡμῖν
ὁ
κύριος, |
[66] |
δὲ
πνεῦμα
τὸν
θεὸν
ὑπονοεῖ.
|
Ἐπικούρου |
μὲν
γὰρ
μόνου
καὶ
ἑκὼν |
[24] |
μενον
παρὰ
Σκύθαις
τύμπανόν
τε
|
ἐπικτυποῦντα |
καὶ
κύμβαλον
ἐπηχοῦντα
καὶ
τοῦ |
[88] |
ὁ
λόγος·
φῶς
ἐστι
κοινόν,
|
ἐπιλάμπει |
πᾶσιν
ἀνθρώποις·
οὐδεὶς
Κιμμέριος
ἐν |
[119] |
σπεῦσον,
Τειρεσία,
πίστευσον·
ὄψει.
Χριστὸς
|
ἐπιλάμπει |
φαιδρότερον
ἡλίου,
δι'
ὃν
ὀφθαλμοὶ |
[110] |
εὐπροσίτῳ
ἡ
δύναμις
ἡ
θεϊκὴ
|
ἐπιλάμψασα |
τὴν
γῆν
σωτηρίου
σπέρματος
ἐνέπλησε |
[88] |
Εἶτα
ὡς
ἤδη
πεπιστευκόσι
συντόμως
|
ἐπιλέγει |
τίς
ἐστιν
ἄνθρωπος
ὁ
θέλων |
[104] |
καὶ
ἠλίθιοι.
~Ταύτας
οἴου
θεόθεν
|
ἐπιλέγεσθαί |
σοι
τὰς
φωνάς·
μὴ
γὰρ |
[101] |
τῇ
συνηθείᾳ
αὐτῇ
ἀποτάξασθαι,
κενοδοξίᾳ
|
ἐπιλέγοντες· |
ψευδεῖς
ὄνειροι
χαίρετ'
οὐδὲν
ἦτ' |
[2] |
νηπενθές
τ'
ἄχολόν
τε,
κακῶν
|
ἐπίληθες |
ἁπάντων"
γλυκύ
τι
καὶ
ἀληθινὸν |
[16] |
~Τί
δ'
εἰ
καὶ
τὰ
|
ἐπίλοιπα |
προσθείην;
Κυεῖ
μὲν
ἡ
Δημήτηρ, |
[72] |
φίλον,
ἔντιμον,
ὁμολογούμενον
εὐκλεές,
ἄτυφον,
|
ἐπιμελές, |
πρᾶον,
σφοδρόν,
χρονιζόμενον,
ἄμεμπτον,
ἀεὶ |
[26] |
τὴν
Ἐλπίδα,
ὥσπερ
ἀμέλει
καὶ
|
Ἐπιμενίδης |
ὁ
παλαιὸς
(Ὕβρεως
καὶ
Ἀναιδείας |
[47] |
ὕλην
ἀγάλματα
ἀνδρείκελα
ἐποιήσαντο,
οἷς
|
ἐπιμορφάζετε |
εὐσέβειαν
συκοφαντοῦντες
τὴν
ἀλήθειαν,
ἤδη |
[118] |
ἡ
πόρνη
σφετερίζεται·
ἔασον
αὐτὴν
|
ἐπινέμεσθαι |
τοὺς
νεκρούς,
πνεῦμά
σοι
οὐράνιον |
[108] |
ἐν
ἀνθρώποις
πλάνης
τὰ
θηρία·
|
ἐπινέμεται |
τὴν
ἄγνοιαν,
ὡς
ὑμεῖς,
οὐχ |
[34] |
φαλλοὶ
οἱ
Διονύσῳ
ἐπιτελούμενοι,
κακῶς
|
ἐπινενεμημένοι |
τὸν
βίον.
(Διόνυσος
γὰρ
κατελθεῖν |
[53] |
Ἀμαζόνας
καὶ
τὸἐν
Ῥώμῃ
Καπιτώλιον
|
ἐπινενέμηται |
πολλάκις·
οὐκ
ἀπέσχετο
(δὲ
οὐδὲ |
[99] |
εἰδώλων
ἐπιστυγῶν
πολλὰς
τῶν
δαιμόνων
|
ἐπινοήσασα |
μορφάς,
κηλῖδα
τοῖς
ἑπομένοις
αὐτῇ |
[15] |
Ἐκ
τυμπάνου
ἔφαγον·
ἐκ
κυμβάλου
|
ἔπιον· |
ἐκιρνοφόρησα·
ὑπὸ
τὸν
παστὸν
ὑπέδυν. |
[21] |
τὸ
σύνθημα
Ἐλευσινίων
μυστηρίων·
ἐνήστευσα,
|
ἔπιον |
τὸν
κυκεῶνα,
ἔλαβον
ἐκ
κίστης, |
[46] |
τὰ
ἀγάλματα
αὐτὰ
ἐπισκοπεῖν
παραθείην,
|
ἐπιόντες |
ὡς
ἀληθῶς
λῆρον
εὑρήσετε
τὴν |
[45] |
Κινύρου
ἀπογόνους
(κεκηδεῦσθαι.
Ἀλλὰ
γὰρ
|
ἐπιόντι |
μοι
τοὺς
προσκυνουμένους
ὑμῖν
τάφους |
[77] |
ἐστι
βροχάς,
ἀνέμους,
σεισμούς
τ'
|
ἐπιπέμπων, |
ἀστεροπάς,
λιμούς,
λοιμοὺς
καὶ
κήδεα |
[52] |
θεῶν,
οἷς
δὴ
(τὰ
ἀγάλματα
|
ἐπιπεφήμισται. |
Διονύσιος
μὲν
γὰρ
ὁ
τύραννος |
[2] |
τὸ
φαιδρὸν
μόνον,
ὡς
ἔοικεν,
|
ἐπίπλαστον |
εἶναι
δοκεῖ
καὶ
τοῖς
ἀπιστίας |
[116] |
ἐπὶ
τὰ
πέρατα
τῆς
γῆς
|
ἐπιπνεύσας |
μέλος
οὐ
συνάξει
ἄρα
τοὺς |
[72] |
καὶ
τάδε
εἰς
ἐπίγνωσιν
θεοῦ
|
ἐπιπνοίᾳ |
θεοῦ
πρὸς
αὐτῶν
μὲν
ἀναγεγραμμένα, |
[71] |
μόνον
θεὸν
ἀναφθεγγομένους
θεὸν
κατ'
|
ἐπίπνοιαν |
(αὐτοῦ,
εἴ
που
τῆς
ἀληθείας |
[63] |
προσκυνείτω,
ἀλλὰ
τὸν
ἡλίου
ποιητὴν
|
ἐπιποθείτω, |
μηδὲ
τὸν
κόσμον
ἐκθειαζέτω,
ἀλλὰ |
[89] |
ἡνιόχους
ὑμῶν
τοῦ
βίου
ἡμᾶς
|
ἐπιποθοῦντες, |
ἐπὶ
δὲ
τοὺς
κρημνοὺς
τῆς |
[85] |
Πόσου,
ὁμολογήσατε,
ὦ
ἄνθρωποι,
εἰ
|
ἐπιπράσκετο |
σωτηρία
ἀίδιος,
ὠνήσασθε
ἄν;
Οὐδὲ |
[67] |
κατασύρεται
εἴδωλα.
~(Καὶ
πολύς
μοι
|
ἐπιρρεῖ |
τοιοῦτος
ὄχλος,
οἱονεὶ
μορμώ
τινα |
[95] |
χρή·
ὑμεῖς
δὲ
πρὶν
ἢ
|
ἐπισκέψασθαι |
μεθύετε·
καὶ
εἰ
ὑβριστέον,
οὐ |
[40] |
οὐ
θεοί,
οὓς
θρῃσκεύετε,
αὖθις
|
ἐπισκέψασθαί |
μοι
δοκεῖ
εἰ
ὄντως
εἶεν |
[42] |
πόλεις
καὶ
ἔθνη,
οἱονεὶ
λοιμοὶ
|
ἐπισκήψαντες, |
(σπονδὰς
ἀπῄτησαν
ἀνημέρους.
Ἀριστομένης
γοῦν |
[46] |
φέρων
ὑμῖν
τὰ
ἀγάλματα
αὐτὰ
|
ἐπισκοπεῖν |
παραθείην,
ἐπιόντες
ὡς
ἀληθῶς
λῆρον |
[26] |
Ἄλλοι
τὰς
ἀμοιβὰς
τῆς
κακίας
|
ἐπισκοπήσαντες |
θεοποιοῦσι
τὰς
ἀντιδόσεις
προσκυνοῦντες
καὶ |
[72] |
ὅλος
ἐν
ὅλῳ
τῷ
κύκλῳ
|
ἐπίσκοπος |
πάσας
γενέσιος,
κρᾶσις
τῶν
ὅλων, |
[97] |
αὐτῷ·
μετὰ
τὴν
Ἀλεξάνδρου
τελευτὴν
|
ἐπισκώπτων |
ὁ
Θεόκριτος
τὰς
δόξας
τὰς |
[87] |
ἀπόστολος
τὴν
διδασκαλίαν
θείαν
ὄντως
|
ἐπιστάμενος |
σὺ
δέ,
ὦ
Τιμόθεε,
φησίν, |
[112] |
Οὐ
γὰρ
δὴ
μύθῳ
μὲν
|
ἐπιστεύετε |
ποιητικῷ
τὸν
Μίνω
τὸν
Κρῆτα |
[54] |
καταλέγειν
Ἀλέξαρχον
(γραμματικὸς
οὗτος
τὴν
|
ἐπιστήμην |
γεγονώς,
ὡς
ἱστορεῖ
Ἄριστος
ὁ |
[93] |
καὶ
μεταστῶμεν
ἐξ
ἀμαθίας
εἰς
|
ἐπιστήμην, |
ἐξ
ἀφροσύνης
εἰς
φρόνησιν,
ἐξ |
[47] |
ὥς
φησι
Πολέμων
ἔν
τινι
|
(ἐπιστολῇ. |
Ἐγενέσθην
δὲ
καὶ
ἄλλω
τινὲ |
[79] |
σωτὴρ
οὐκ
ἔστι
πάρεξ
ἐμοῦ·
|
ἐπιστράφητε |
πρός
με
καὶ
σωθήσεσθε
οἱ |
[8] |
ἀνθρώπων
σωτηρίαν·
ἀπειλῶν
νουθετεῖ,
λοιδορούμενος
|
ἐπιστρέφει, |
θρηνῶν
ἐλεεῖ,
ψάλλων
παρακαλεῖ,
διὰ |
[87] |
ἤγγικεν
ἡ
βασιλεία
τῶν
οὐρανῶν·
|
ἐπιστρέφει |
τοὺς
ἀνθρώπους
πλησιάζοντας
(τῷ
φόβῳ. |
[8] |
χοροῦ
λογικώτερον
ἐπὶ
τὸν
λόγον
|
ἐπιστρέφει |
τοὺς
τὰ
ὦτα
κεκτημένους·
καὶ |
[103] |
καὶ
οἱ
πρὸς
τὴν
ἀσέβειαν
|
ἐπιστρεφόμενοι |
σκληροκάρδιοί
τε
καὶ
ἠλίθιοι.
~Ταύτας |
[99] |
γένος
κηρῶν
ὀλεθρίων
καὶ
εἰδώλων
|
ἐπιστυγῶν |
πολλὰς
τῶν
δαιμόνων
ἐπινοήσασα
μορφάς, |
[89] |
αἱ
παρεκβάσεις
καίτοι
ἐπιζήμιοι
καὶ
|
ἐπισφαλεῖς |
οὖσαι,
ὅμως
γλυκεῖαί
πως
προσπίπτουσιν, |
[1] |
ἐπὶ
νεκρῷ
δράκοντι
συνεκροτεῖτο
Πυθοῖ,
|
ἐπιτάφιον |
ἑρπετοῦ
ᾄδοντος
Εὐνόμου·
ὕμνος
ἢ |
[34] |
κεκήδευται
καὶ
τοῦ
παιδίου
ὁ
|
ἐπιτάφιος |
προσαγορεύεται
Νέμεα·
Πῖσα
δὲ
ὑμῖν |
[82] |
κεραία
παρελεύσεται
μία"
μὴ
οὐχὶ
|
ἐπιτελὴς |
γενομένη·
τὸ
γὰρ
στόμα
κυρίου" |
[29] |
καὶ
Καλλίμαχος,
Φοῖβος
Ὑπερβορέοισιν
ὄνων
|
ἐπιτέλλεται |
ἱροῖς.
Ὁ
αὐτὸς
δὲ
ἀλλαχοῦ |
[89] |
μητράσιν
τε
ἐκτρεφόμενοι
γέλωτα
ὤφλομεν,
|
ἐπιτελοῦμεν |
ἔτι,
ἀλλὰ
σφᾶς
αὐτούς,
καὶ |
[34] |
καὶ
οἱ
φαλλοὶ
οἱ
Διονύσῳ
|
ἐπιτελούμενοι, |
κακῶς
ἐπινενεμημένοι
τὸν
βίον.
(Διόνυσος |
[44] |
βωμὸν
ἱδρύσασθαι
ἐν
Ἀκαδημίᾳ
χαριστήριον
|
ἐπιτελοῦς |
γενομένης
ἐπιθυμίας·
καὶ
τῆς
νόσου |
[44] |
δαιμόνων,
ἑκατόμβας
θύουσα
καὶ
πανηγύρεις
|
ἐπιτελοῦσα |
καὶ
ἀγάλματα
ἀνιστᾶσα
καὶ
(νεὼς |
[109] |
μή
σε
τὰ
πολλὰ
καὶ
|
ἐπιτερπῆ |
φανταζόμενα
ἀφέληται
σοφίας·
αὐτὸς
ἑκὼν |
[82] |
τῶν
οὐρανῶν.
(Πῶς
γὰρ
εἰσελθεῖν
|
ἐπιτέτραπται |
τῷ
ξένῳ;
Ἀλλ'
ὅταν,
οἶμαι, |
[99] |
σπουδῇ
περὶ
τὴν
ὕλην
καταγινόμενος.
|
Ἐπιτέτριπται |
δὲ
ὑπὸ
κενῆς
δόξης
ἡ |
[101] |
τοῖς
κατελεῶσιν
ὑμᾶς
τῆς
πλάνης
|
ἐπιτήδειοι |
πείθεσθαι
γίνεσθε,
συνηθείᾳ
κακῇ
δεδου |
[90] |
γοῦν
αὐτῷ
ὁ
προφήτης
Ζαχαρίας
|
ἐπιτιμήσαι |
ἐν
σοὶ
ὁ
ἐκλεξάμενος
τὴν |
[40] |
ὡς
οὗτοι
καὶ
οἱ
τούτων
|
ἐπιτιμότεροι, |
οἱ
μεγάλοι
δαίμονες,
ὁ
Ἀπόλλων, |
[94] |
προῄρηται,
σοὶ
δὲ
τὰ
σὰ
|
ἐπιτρέπει, |
τῷ
γνησίῳ
λέγω,
τῷ
φιλοῦντι |
[67] |
γραϊκῷ·
πολλοῦ
γε
δεῖ
ἀνδράσιν
|
ἐπιτρέπειν |
ἀκροᾶσθαι
τοιούτων
λόγων,
οἷς
μηδὲ |
[71] |
οὐδ'
αὐτὸς
ἔοικεν
ὁρᾶν
αὑτὸν
|
ἐπιτρέπειν, |
ἀλλ'
ἤν
τις
ἀναιδῶς
αὐτὸν |
[122] |
μεμαθηκότας
ὄντας
αὐτοῦ,
σφᾶς
αὐτοὺς
|
ἐπιτρέπειν |
τῷ
θεῷ,
ἀγαπῶντας
κύριον
τὸν |
[22] |
σου
τὸν
Ἴακχον
τὸ
φῶς·
|
ἐπίτρεψον |
ἀποκρύψαι
τῇ
νυκτὶ
τὰ
μυστήρια· |
[34] |
ἐν
βραχεῖ
περιοδεύσωμεν
καὶ
τὰς
|
ἐπιτυμβίους |
ταυτασὶ
πανηγύρεις
καταλύσωμεν,
Ἴσθμιά
τε |
[13] |
φθόνος·
(ὑμῶν
δεδόξασται
τὰ
μυστήρια
|
ἐπιτυμβίῳ |
τιμῇ.
Πάρεστι
δὲ
καὶ
ἄλλως |
[7] |
τὸ
ᾆσμα
τὸ
καινόν,
ἡ
|
ἐπιφάνεια |
ἡ
νῦν
ἐκλάμψασα
ἐν
ἡμῖν |
[7] |
προσδεχόμενοι
τὴν
μακαρίαν
ἐλπίδα
καὶ
|
ἐπιφάνειαν |
τῆς
δόξης
τοῦ
μεγάλου
θεοῦ |
[18] |
ὑπείρεχον
Ἡφαίστοιο.
Ζεὺς
δὲ
ὕστερον
|
ἐπιφανείς |
(εἰ
θεὸς
ἦν,
τάχα
που |
[7] |
ἀρχῆθεν,
νῦν
δὲ
ἤδη
ἀπολλυμένους
|
ἐπιφανεὶς |
περισέσωκεν.
Τὸ
γὰρ
πονηρὸν
καὶ |
[7] |
δημιουργός,
τὸ
εὖ
ζῆν
ἐδίδαξεν
|
ἐπιφανεὶς |
ὡς
διδάσκαλος,
(ἵνα
τὸ
ἀεὶ |
[9] |
μοι
τὴν
ἐναποκειμένην
σωτηρίαν,
ὡς
|
ἐπιφανέντος |
τοῦ
λόγου
τοῦδε
εὐτεκνίας
ἡμᾶς |
[84] |
ἀνάστα
ἐκ
τῶν
νεκρῶν,
καὶ
|
ἐπιφαύσει |
σοι
ὁ
Χριστὸς
κύριος,
ὁ |
[74] |
ἄνακτα
ἀθάνατον.
(Εἶτα
ὑποβὰς
διαρρήδην
|
ἐπιφέρει· |
εἷς
ἔστ'
αὐτογενής,
ἑνὸς
ἔκγονα |
[28] |
Δίδυμος
ὁ
γραμματικὸς
τούτοις
ἕκτον
|
ἐπιφέρει |
τὸν
Μάγνητος.
Πόσοι
δὲ
καὶ |
[7] |
τοῦτο
δὴ
τὸ
λεγόμενον,
ζῶντας
|
ἐπιφέρων |
(συνέθαψεν
αὐτούς,
ἔστ'
ἂν
καὶ |
[42] |
ἀποσφάττοι
τὸν
ἄνθρωπον,
{ἱερὸν}
ἱερεῖον
|
ἐπιφη |
μίσας,
ἀλλὰ
φόνος
ἐστὶ
καὶ |
[75] |
τὸν
ἄθεον
τῆς
πλάνης
τῦφον,
|
ἐπιφθεγγόμενος |
ἐμφρόνως
εἰ
γὰρ
ἕλκει
τὸν |
[101] |
τὸν
πλοῦτον
καὶ
τὸν
φόβον,
|
ἐπιφθεγγομένους |
τὸ
ποιητικὸν
δὴ
τοῦτο·
πῇ |
[40] |
πεπειραμένοι.
Ἐνταῦθα
δὴ
τὸ
παροιμιῶδες
|
ἐπιφθέγξασθαι |
ἁρμόττει
πατὴρ
ἀνουθέτητος
παῖδα
νουθετεῖ. |
[42] |
οἱ
θεοὶ
καὶ
οὐχὶ
μόνον
|
ἐπιχαίροντες |
τῇ
φρενοβλαβείᾳ
τῶν
ἀνθρώπων,
πρὸς |
[90] |
ὑμῖν
κατὰ
τὸν
Σοφοκλέα
τὰ
|
ἐπίχειρα |
τῆς
ἐκλογῆς,
νοῦς
φροῦδος,
ὦτα |
[104] |
καὶ
φιλανθρώπως
κατηχοῦντα
ἀποσφάττειν
ἀπανθρώπως
|
ἐπιχειροῦσιν, |
ἐπὶ
τὴν
δικαιοσύνην
καλοῦντα,
οὔτε |
[39] |
τὴν
Τρωάδα
κατοικοῦντας
ἱστορεῖ
τοὺς
|
ἐπιχωρίους |
μῦς
οὓς
σμίνθους
καλοῦσιν,
ὅτι |
[40] |
ἀναφανδὸν
οὕτω
κατὰ
πόλεις
δαίμονας
|
ἐπιχωρίους |
τιμὴν
ἐπιδρεπομένους,
παρὰ
Κυθνίοις
Μενέδημον, |
[54] |
κατασχηματίζοντες
ἑαυτούς,
ὑπὸ
δόξης
πεφυσημένοι,
|
ἐπιψηφιζόμενοι |
τιμὰς
ἑαυτοῖς
ὑπερόγκους;
Νῦν
μὲν |
[113] |
ἡ
ᾠδή.
Ὡς
μέχρι
νῦν
|
ἐπλανώμην |
(ζητῶν
τὸν
θεόν,
ἐπεὶ
δέ |
[50] |
θεοῦ
μεγάλοιο,
τὸν
οὐ
χέρες
|
ἔπλασαν |
ἀνδρῶν
εἰδώλοις
ἀλάλοις
λιθοξέστοισιν
ὅμοιον. |
[98] |
ἄγαλμα
ἔμψυχον
ἡμᾶς
τὸν
ἄνθρωπον
|
ἔπλασεν· |
ὁ
δὲ
Ὀλύμπιος
ὑμῶν,
εἰκόνος |
[52] |
ἀγανακτῶ
δὲ
εἰ
κέρδους
χάριν
|
ἐπλημμέλει. |
~Ἑκὼν
οὖν
ἐκλήσομαί
τι
τῆσδε |
[115] |
τὸν
θεόν,
ἠγάπησε
τὸν
πλησίον,
|
ἐπλήρωσε |
τὴν
ἐντολήν,
τὸ
ἆθλον
ἐπιζητεῖ, |
[4] |
ἔργων
τῶν
ἐν
δικαιοσύνῃ,
ἃ
|
ἐποιήσαμεν |
ἡμεῖς,
ἀλλὰ
κατὰ
τὸ
αὐτοῦ |
[47] |
φάναι
τὴν
ὕλην
ἀγάλματα
ἀνδρείκελα
|
ἐποιήσαντο, |
οἷς
ἐπιμορφάζετε
εὐσέβειαν
συκοφαντοῦντες
τὴν |
[81] |
θεὸς
οὗτος,
ὃς
ἐν
ἀρχῇ
|
ἐποίησε |
τὸν
οὐρανὸν
καὶ
τὴν
γῆν" |
[47] |
θεῶν
τὰς
μὲν
δύο
Σκόπας
|
ἐποίησεν |
ἐκ
τοῦ
καλουμένου
λυχνέως
λίθου, |
[63] |
κοσμοποιία·
μόνος
γὰρ
ὁ
θεὸς
|
ἐποίησεν, |
ἐπεὶ
καὶ
μόνος
ὄντως
ἐστὶ |
[62] |
ὁ
δὲ
θεὸς
τοὺς
οὐρανοὺς
|
ἐποίησεν" |
καὶ
τὰ
ἐν
τῷ
οὐρανῷ. |
[55] |
σῆμα,
τὸν
ἀθανάτοισι
θεοῖσιν
ἶσον
|
ἐποίησεν |
Μοῖρα
καταφθίμενον.
Εὖ
γε,
Ἵππων, |
[79] |
ὁμοιώματι
ὡμοιώσατε
αὐτόν;
Μὴ
εἰκόνα
|
ἐποίησεν |
τέκτων,
ἢ
χρυσοχόος
χωνεύσας
χρυσίον |
[34] |
εἰ
μὴ
γὰρ
Διονύσῳ
πομπὴν
|
ἐποιοῦντο |
καὶ
ὕμνεον
ᾆσμα
αἰδοίοισιν,
ἀναιδέστατα |
[12] |
τῶν
φόνων
ἀνεστεμμένοι
τοῖς
ὄφεσιν,
|
ἐπολολύζοντες |
Εὐάν,
Εὔαν
ἐκείνην,
δι'
ἣν |
[66] |
ὅσοι
τὰ
στοιχεῖα
ὑπερ
βάντες
|
ἐπολυπραγμόνησάν |
τι
ὑψηλότερον
καὶ
περιττότερον,
οἳ |
[88] |
χορηγῷ
καὶ
διδασκάλῳ
τῷ
λόγῳ
|
ἑπομένη, |
ἐπ'
αὐτὴν
τὴν
ἀλήθειαν
ἀναπαυομένη, |
[99] |
δαιμόνων
ἐπινοήσασα
μορφάς,
κηλῖδα
τοῖς
|
ἑπομένοις |
αὐτῇ
ἐναπεμάξατο
θανάτου
μακροῦ.
(Λάβετε |
[4] |
τις
τῶν
ὄφεων
μετανοήσαι
ἑκών,
|
ἑπόμενος |
δὴ
τῷ
λόγῳ
ἄνθρωπος"
γίνεται |
[72] |
κοινὴ
καὶ
ἡ
συνήθεια
τοὺς
|
ἑπομένους |
αὐταῖν,
(ἀλλὰ
μὴ
τὸν
θεὸν |
[45] |
τὸ
μνημεῖον
οὐκ
ἄξιον
παρελθεῖν
|
ἑπομένους |
Ζήνωνι
τῷ
Μυνδίῳ,
ἣ
ἐν |
[34] |
οἶμαι,
τοσοῦτον
ὅσον
διὰ
τὴν
|
ἐπονείδιστον |
τῆς
ἀσελγείας
ἱεροφαντίαν.
~Εἰκότως
ἄρα |
[57] |
παραυτίκα
τοὺς
θεοὺς
ἐκ
τῶν
|
ἐπονειδίστων |
σχημάτων,
τὸν
Διόνυσον
ἀπὸ
τῆς |
[120] |
τοὺς
οὐρανοὺς
καὶ
τὸν
θεὸν
|
ἐποπ |
τεῦσαι,
ἅγιος
γίνομαι
μυούμενος,
ἱεροφαντεῖ |
[10] |
πεπορευμένοις,
δι'
οὗ
μόνου
θεὸς
|
ἐποπτεύεται. |
~(Ἄδυτα
τοίνυν
ἄθεα
μὴ
πολυπραγμονεῖτε |
[19] |
τὸν
νεκρόν.
~Εἰ
θέλεις
δ'
|
ἐποπτεῦσαι |
καὶ
Κορυβάντων
ὄργια,
τὸν
τρίτον |
[96] |
βούλεσθε
τὴν
ἐναργῆ
τῶν
ἀρρήτων
|
ἐποπτεύσαντες |
πίστιν,
φέρε
ὑμῖν
ἐκ
περιουσίας |
[114] |
καταγαγόντες
τὸν
ὄντως
ὄντα
θεὸν
|
ἐποπτεύσωμεν, |
ταύτην
αὐτῷ
πρῶτον
ἀνυμνήσαντες
τὴν |
[112] |
Καὶ
δὴ
καὶ
πᾶς,
ὡς
|
ἔπος |
εἰπεῖν,
ὁ
Χριστὸς
οὐ
μερίζεται· |
[62] |
γεγενημένοι.
~Ὄλβιοι"
μόνοι
τοίνυν,
ὡς
|
ἔπος |
εἰπεῖν,
ὁμοθυμαδὸν
ἐκεῖνοι
πάντες
κατὰ |
[117] |
τὸ
σωθῆναι
συντρέχει,
ὁμοζυγούντων,
ὡς
|
ἔπος |
εἰπεῖν,
προαιρέσεως
καὶ
ζωῆς.
Τοιγάρτοι |
[69] |
μαρσίππῳ
καὶ
ἐν
τῇ
ὡς
|
ἔπος |
εἰπεῖν
ῥυπώσῃ
ψυχῇ
κατακέκρυπται·
τὸ |
[110] |
γῆς
χεόμενος,
δι'
ὃν
ὡς
|
ἔπος |
εἰπεῖν
τὰ
πάντα
ἤδη
πέλαγος |
[71] |
Τίς
γὰρ
σὰρξ
δύναται
τὸν
|
ἐπουράνιον |
καὶ
ἀληθῆ
ὀφθαλμοῖς
ἰδεῖν
θεὸν |
[26] |
θεολογεῖ
Ὅμηρος.
Τελευταῖος
δὲ
ὑπολείπεται
|
(ἑπτὰ |
γὰρ
οἱ
ἅπαντες
οὗτοι
τρόποι) |
[66] |
τούτων
ἀναισχυντίαν·
Ξενοκράτης
(Καλχηδόνιος
οὗτος)
|
ἑπτὰ |
μὲν
θεοὺς
τοὺς
πλανήτας,
ὄγδοον |
[42] |
τούτων
δὴ
τῶν
κατὰ
θάλατταν
|
ἐπταικότων, |
αὐτίκα
μάλα
τῇ
Ταυρικῇ
καταθύουσιν |
[70] |
Αἰγυπτίων
μανθάνεις,
ἀστρονομίαν
παρὰ
Βαβυλωνίων,
|
ἐπῳ |
δὰς
τὰς
ὑγιεῖς
παρὰ
Θρᾳκῶν |
[3] |
ὑπ'
οὐρανὸν
πεπολιτευμένων
ᾠδαῖς
καὶ
|
ἐπῳδαῖς |
ἐσχάτῃ
δουλείᾳ
καταζεύξαντες.
(Ἀλλ'
οὐ |
[115] |
τὸν
σωτῆρα
λόγον,
καὶ
τῇ
|
ἐπῳδῇ |
τοῦ
θεοῦ
πιστεύσαντες
ἀπαλλαγῆναι
μὲν |
[46] |
ἤρξατο,
βρέτη
τὴν
ἐκ
βροτῶν
|
ἐπωνυμίαν |
ἐκαρπώσατο.
Ἐν
Ῥώμῃ
δὲ
τὸ |
[57] |
εἰ
καὶ
μὴ
ἐπὶ
τὸ
|
ἐρᾶν |
προσάγουσα,
ἀλλ'
ἐπὶ
τὸ
τιμᾶν |
[103] |
τὴν
γυναῖκα
διὰ
τὸ
Σοδόμων
|
ἐρᾶν· |
Σοδομῖται
δὲ
οἱ
ἄθεοι
καὶ |
[57] |
ἵπποις
καλῶς
γεγραμμέναις
προσεχρεμέτισαν
ἵπποι.
|
Ἐρασθῆναι |
κόρην
εἰκόνος
λέγουσιν
καὶ
νέον |
[93] |
θεραπεύουσι
κύριον"
καλή
γε
καὶ
|
ἐράσμιος |
ἡ
κληρονομία,
οὐ
χρυσίον,
οὐκ |
[14] |
αὐτῇ
οἱ
μυούμενοι
ὡς
ἑταίρᾳ
|
ἐρασταί. |
~Δηοῦς
δὲ
μυστήρια
καὶ
Διὸς |
[93] |
ἔστιν
ἀπολαῦσαι
ἀγαθῶν
τοὺς
δικαιοσύνης
|
ἐραστάς, |
οἳ
τὴν
ἀίδιον
διώκομεν
σωτηρίαν, |
[34] |
Πρόσυμνον
(ἐτεθνήκει
γάρ)
ἀφοσιούμενος
τῷ
|
ἐραστῇ |
ὁ
Διόνυσος
ἐπὶ
τὸ
μνημεῖον |
[105] |
ζηλωτής,
ὡς
ἂν
τοῦ
ἀνενδεοῦς
|
ἐραστής, |
ὀλιγοδεής,
οὐκ
ἐν
ἄλλῳ
τινὶ |
[49] |
ἃς
αἰσχρὰς
ἠπίστατο
(ὁ
συναγρυπνήσας
|
ἐραστής. |
Τί
μοι
θεὸν
καταλέγεις
τὸν |
[70] |
(οἵτινες
οὐκ
ἀπάτῃσι
κεναῖς,
οὐδὲ
|
ἔργα |
ἀνθρώπων
χρύσεα
καὶ
χάλκεα
καὶ |
[80] |
με
ἀρχὴν
ὁδῶν
αὐτοῦ
εἰς
|
ἔργα |
αὐτοῦ"
καὶ
Κύριος
δίδωσι
σοφίαν |
[84] |
πνεῦμα
ἐξηγήσεται·
καὶ
εἶδον
τὰ
|
ἔργα |
μου,
φησί,
τεσσαράκοντα
ἔτη·
διὸ |
[53] |
τι
τῆσδε
τῆς
κακουργίας,
πλεονεξίας
|
ἔργα, |
οὐχὶ
δὲ
ἀδρανείας
τῶν
εἰδώλων |
[93] |
συναπαίρει
δὲ
ἡμῖν
ἐνθένδε
τὰ
|
ἔργα |
τὰ
ἀστεῖα
καὶ
συνίπταται
τῷ |
[63] |
γὰρ
καὶ
μὴ
ἀνθρώπινα
τὰ
|
ἔργα |
τὰ
ἐν
οὐρανῷ,
(ἀλλὰ
γοῦν |
[122] |
αἱ
πράξεις,
καὶ
ὁποῖα
τὰ
|
ἔργα, |
τοιοῦτος
ὁ
βίος·
χρηστὸς
ὁ |
[67] |
φωταγωγόν·
θεὸν
ἐπιζητῶ,
οὐ
τὰ
|
ἔργα |
τοῦ
θεοῦ.
~Τίνα
δὴ
λάβω |
[63] |
ἥλιος
καὶ
ἄγγελοι
καὶ
ἄνθρωποι
|
ἔργα |
τῶν
δακτύλων
αὐτοῦ.
(Ὅση
γε |
[46] |
ἀληθῶς
λῆρον
εὑρήσετε
τὴν
συνήθειαν,
|
ἔργα |
χειρῶν
ἀνθρώπων"
ἀναίσθητα
προστρεπόμενοι.
Πάλαι |
[62] |
καὶ
ἀπηγόρευται
ἡμῖν
ἀναφανδὸν
ἀπατηλὸν
|
ἐργάζεσθαι |
τέχνην.
Οὐ
γὰρ
ποιήσεις,
φησὶν |
[118] |
καλιήν.
(Παράπλει
τὴν
ᾠδήν,
θάνατον
|
ἐργάζεται· |
ἐὰν
ἐθέλῃς
μόνον,
νενίκηκας
τὴν |
[94] |
τὸν
πατέρα,
δι'
ὃν
ἔτι
|
ἐργάζεται, |
ᾧ
μόνῳ
καὶ
ὑπισχνεῖται
λέγων· |
[97] |
λεώς,
οἳ
τὴν
Διὸς
γοργῶπιν
|
Ἐργάνην |
θεὸν
στατοῖσι
λίκνοις
προστρέπεσθε,
ἠλίθιοι |
[21] |
τὸν
κυκεῶνα,
ἔλαβον
ἐκ
κίστης,
|
ἐργασάμενος |
ἀπεθέμην
εἰς
κάλαθον
καὶ
ἐκ |
[83] |
παρέδωκαν
ἀπηλγηκότες
τῇ
ἀσελγείᾳ
εἰς
|
ἐργασίαν |
ἀκαθαρσίας
πάσης
καὶ
πλεονεξίας.
~Τοιούτου |
[98] |
μετέρχονται
τέχνας,
γήινοι
γῆς
ὄντες
|
ἐργάται. |
Τότε
γάρ,
φησί
τις
προφητεία, |
[72] |
τῶν
ὅλων,
ἀεὶ
ὢν
καὶ
|
ἐργάτας |
τῶν
αὑτοῦ
δυνάμιων
καὶ
ἔργων, |
[114] |
δεξιὰ
σημαίνων,
λαοὺς
δ'
ἐπὶ
|
ἔργον" |
ἀγαθὸν
ἐγείρων,
μιμνῄσκων
βιότοιο"
ἀληθινοῦ, |
[87] |
τοῦ
θεοῦ
ἄνθρωπος
πρὸς
πᾶν
|
ἔργον |
ἀγαθὸν
ἐξηρτημένος.
(Οὐκ
ἄν
τις |
[110] |
οὕτως
ἐν
ὀλίγῳ
χρόνῳ
τοσοῦτον
|
ἔργον |
ἄνευ
θείας
κομιδῆς
ἐξήνυσεν
ὁ |
[47] |
ἐκ
τοῦ
φελλάτα
καλουμένου
λίθου,
|
ἔργον |
δὲ
εἶναι
Σίκωνος
τοῦ
Εὐπαλάμου, |
[47] |
τοῦ
Ἀθηναίου,
ὥς
φησι
Φιλόχορος,
|
ἔργον |
εἰσὶν
ἀγάλματα
ἐννεαπήχη
Ποσειδῶνος
καὶ |
[53] |
Ὑπλείπεται
τῆς
σῆς
κρίσεως
τὸ
|
ἔργον |
ἐπάξαι,
εἰ
βούλει
καὶ
τὰς |
[98] |
πολύ
τι
τῆς
ἀληθείας
ἀπᾴδων,
|
ἔργον |
ἐστὶ
κωφὸν
(χειρῶν
Ἀττικῶν.
Εἰκὼν" |
[63] |
Ὅλον
ἴδε
τὸν
κόσμον,
ἐκείνου
|
ἔργον |
ἐστίν·
καὶ
οὐρανὸς
καὶ
ἥλιος |
[122] |
τοῦτο
(παρ'
ὅλον
τὸν
βίον
|
ἔργον |
ἡγουμένους.
Εἰ
δὲ
κοινὰ
τὰ |
[68] |
τοῦδε
τοῦ
παντὸς
εὑρεῖν
τε
|
ἔργον |
καὶ
εὑρόντα
εἰς
ἅπαντας
ἐξειπεῖν |
[117] |
ἀνάστησον
τῷ
θεῷ,
ὅπως
οὐκ
|
ἔργον |
μόνον,
ἀλλὰ
καὶ
χάρις
ᾖς |
[87] |
οὐδὲν
γὰρ
ἀλλ'
ἢ
τοῦτο
|
ἔργον |
μόνον
ἐστὶν
αὐτῷ
σῴζεσθαι
τὸν |
[91] |
δὲ
καὶ
τῶν
αἰδοίων
ἀφῃρημένους,
|
ἔργῳ |
δεικνύντας
τῶν
εἰδώλων
τὰ
τεμένη |
[85] |
τῷ
Μωυσέως
διαδόχῳ
ὀψέ
ποτε
|
ἔργῳ |
μαθεῖν,
οὐκ
ἂν
ἄλλως
(σωθῆναι, |
[52] |
δεισιδαίμονες,
οἱ
τῶν
λίθων
προσκυνηταί,
|
ἔργῳ |
μαθόντες
ἀναίσθητον
ὕλην
μὴ
σέβειν, |
[110] |
ὁ
κύριος,
ὄψει
καταφρο
νούμενος,
|
ἔργῳ |
προσκυνούμενος,
ὁ
καθάρσιος
καὶ
σωτήριος |
[72] |
ἐργάτας
τῶν
αὑτοῦ
δυνάμιων
καὶ
|
ἔργων, |
ἁπάντων
ἐν
οὐρανῷ
φωστὴρ
καὶ |
[30] |
φῶτα"
γὰρ
Ἡρακλῆα
(μεγάλων
ἐπιίστορα
|
ἔργων" |
Ἡρακλέα
οὖν
καὶ
αὐτὸς
Ὅμηρος |
[4] |
σωτῆρος
ἡμῶν
θεοῦ,
οὐκ
ἐξ
|
ἔργων |
τῶν
ἐν
δικαιοσύνῃ,
ἃ
ἐποιήσαμεν |
[92] |
τίς
οὐρανοῦ
πολίτης
εἶναι
δυνάμενος
|
ἔρεβος |
διώκει,
ἐξὸν
παράδεισον
γεωργεῖν
καὶ |
[103] |
Κατάλειπε
τὴν
γῆν
τὴν
ἐμήν,
|
ἐρεῖ |
σοι
ὁ
κύριος,
μὴ
θίγῃς |
[116] |
λόγῳ.
Ἔτι
γὰρ
λαλοῦντός
σου
|
ἐρεῖ" |
φησίν,
ἰδοὺ
πάρειμι.
~Ὢ
τῆς |
[9] |
εἶς
ἀνδρῶν;
Ἠλίας
μὲν
οὐκ
|
ἐρεῖ, |
Χριστὸς
δὲ
εἶναι
ἀρνήσεται·
φωνὴ |
[50] |
ἀλάλοις
λιθοξέστοισιν
ὅμοιον.
(Αὕτη
μέντοι
|
ἐρείπια |
τοὺς
νεὼς
προσαγορεύει,
τὸν
μὲν |
[5] |
δὴ
τὸ
ᾆσμα
τὸ
ἀκήρατον,
|
ἔρεισμα |
τῶν
ὅλων
καὶ
ἁρμονία
τῶν |
[102] |
(εἱμαρμένην
οὐδὲ
μοίρας
θεὰς
ἐνδίκως
|
ἐρεῖτε. |
Εἰ
δὲ
ἔρις
καὶ
μάχη |
[52] |
Διὸς
ἐν
Σικελίᾳ
προσέταξεν
αὐτῷ
|
ἐρεοῦν |
περιτεθῆναι,
χαριέντως
φήσας
τοῦτο
ἄμεινον |
[92] |
ἐλεεῖ,
ἔτι
τὴν
μετάνοιαν
ἀπαιτεῖ.
|
Ἐρέσθαι |
δὲ
ὑμᾶς
βούλομαι,
εἰ
οὐκ |
[66] |
(θεοῦ
θεὸν
δογματίζων.
Ὁ
δὲ
|
Ἐρέσιος |
ἐκεῖνος
Θεόφραστος
ὁ
Ἀριστοτέλους
γνώριμος |
[118] |
φεύγωμεν
τὸ
κῦμα
τοῦτο,
πῦρ
|
ἐρεύγεται, |
νῆσός
ἐστι
πονηρὰ
ὀστοῖς
καὶ |
[22] |
τοῦ
μεγαλήτορος"
μᾶλλον
δὲ
ματαιόφρονος
|
Ἐρεχθειδῶν |
δήμου,
πρὸς
δὲ
καὶ
τῶν |
[42] |
Ταυροπόλῳ
Ἀρτέμιδι
ἄνθρωπον
ὁλοκαυτεῖν
(ἱστορεῖ.
|
Ἐρεχθεὺς |
δὲ
ὁ
Ἀττικὸς
καὶ
Μάριος |
[11] |
Δωδωναῖον
χαλκεῖον·
γεράνδρυον
δὲ
ψάμμοις
|
ἐρήμαις |
τετιμημένον
καὶ
τὸ
αὐτόθι
μαντεῖον |
[9] |
εὐαγγελιζομένη
γυναῖκα,
ὡς
Ἰωάννης
τὴν
|
ἔρημον. |
Διὰ
ταύτην
τοίνυν
τοῦ
λόγου |
[9] |
καὶ
τὴν
στεῖραν
καὶ
τὴν
|
ἔρημον. |
Ἐπεὶ
γὰρ
πολλὰ
τὰ
τέκνα |
[9] |
δι'
ἣν
ἡ
στεῖρα
καὶ
|
ἔρημος |
ἄγονος
οὐκέτι.
Ταύτην
μοι
τὴν |
[9] |
ἡ
στεῖρα
εὐτεκνεῖ
καὶ
ἡ
|
ἔρημος |
καρποφορεῖ·
αἱ
πρόδρομοι
τοῦ
κυρίου |
[9] |
εἰσέτι
νῦν
καὶ
στεῖρα
καὶ
|
ἔρημος |
περιλείπεται.
~Ὁ
μὲν
Ἰωάννης,
ὁ |
[9] |
τὸν
ἄνδρα
λαμβάνει
καὶ
ἡ
|
ἔρημος |
τὸν
γεωργόν·
εἶτα
ἣ
μὲν |
[9] |
τῆς
στείρας
ἀνήρ,
ὁ
τῆς
|
ἐρήμου |
γεωργός,
ὁ
τῆς
θείας
ἐμπλήσας |
[9] |
ὅτι
πλείονα
τὰ
τέκνα
τῆς
|
ἐρήμου |
μᾶλλον
ἢ
τῆς
ἐχούσης
τὸν |
[9] |
φωνὴ
τοῦ
λόγου
προτρεπτικὴ
ἐν
|
ἐρήμῳ |
βοῶσα.
Τί
βοᾷς,
ὦ
φωνή; |
[9] |
φωνὴ
δὲ
ὁμολο
γήσει
ἐν
|
ἐρήμῳ |
βοῶσα.
Τίς
οὖν
ἔστιν
Ἰωάννης; |
[8] |
καὶ
σημείων
ἐν
Αἰγύπτῳ,
ἐν
|
ἐρήμῳ |
διά
τε
τῆς
βάτου
καὶ |
[84] |
ἡμέραν
τοῦ
πειρασμοῦ
ἐν
τῇ
|
ἐρήμῳ, |
οὗ
ἐπείρασαν
οἱ
(πατέρες
ὑμῶν |
[73] |
ἐστιν·
ἀθανάτων
τῷ
δ'
οὔτις
|
ἐρήρισται |
κράτος
ἄλλος.
~Ἤδη
δὲ
καὶ |
[26] |
καὶ
τὰς
συμφοράς.
Ἐντεῦθεν
τὰς
|
Ἐρινύας |
καὶ
τὰς
Εὐμενίδας
Παλαμναίους
τε |
[102] |
ὑπολάβοι
θεούς;
Οὐδὲ
γὰρ
οὐδ'
|
ἐρινῦς |
οὐδὲ
μοῖραι
οὐδὲ
εἱμαρμένη,
ἐπεὶ |
[102] |
θεὰς
ἐνδίκως
ἐρεῖτε.
Εἰ
δὲ
|
ἔρις |
καὶ
μάχη
οὐ
θεοί,
οὐδὲ |
[45] |
ἐνάτῳ
τῶν
Ἱστοριῶν.
Τί
δὲ
|
Ἐριχθόνιος; |
Οὐχὶ
ἐν
τῷ
νεῲ
τῆς |
[10] |
δάφνης
πετάλων
καὶ
ταινιῶν
τινων
|
ἐρίῳ |
καὶ
πορφύρᾳ
πεποικιλμένων,
δικαιοσύνην
δὲ |
[53] |
αὖ
καὶ
οἱ
λιθοξόοι
τοὺς
|
Ἑρμᾶς |
Ἀθήνησι
πρὸς
Ἀλκιβιάδην
ἀπείκαζον.
Ὑπλείπεται |
[29] |
πολλοὺς
εἴποιμι
Ἀσκληπιοὺς
ἢ
τοὺς
|
Ἑρμᾶς |
τοὺς
ἀριθμουμένους
ἢ
τοὺς
Ἡφαίστους |
[102] |
ἡγεῖσθε,
ὦ
ἄνθρωποι,
τὸν
Τύχωνα
|
Ἑρμῆν |
καὶ
τὸν
Ἀνδοκίδου
καὶ
τὸν |
[50] |
πυλῶν
ἱστάντες
αὐτοὺς
ὡς
ἐνεργεῖς;
|
Ἑρμῆν |
προσκυνοῦσιν
ὡς
θεὸν
καὶ
τὸν |
[102] |
δῆλονὅτι
λίθους,
ὥσπερ
καὶ
τὸν
|
Ἑρμῆν. |
Ὡς
δὲ
οὐκ
ἔστι
θεὸς |
[12] |
φωνὴν
ὄνομα
τὸ
Ἕυια
δασυνόμενον
|
ἑρμηνεύεται |
ὄφις
ἡ
θήλεια·
Δηὼ
δὲ |
[87] |
τοῦ
κυρίου
παρακαλῶν
τοὺς
Μακεδόνας
|
ἑρμηνεὺς |
γίνεται
τῆς
θείας
φωνῆς,
ὁ |
[54] |
κατὰ
τοὺς
Ἀλεξάνδρου
γεγονὼς
χρόνους·
|
Ἑρμῆς |
προσηγορεύετο
ὁ
Νικαγόρας
καὶ
τῇ |
[54] |
Νικαγόρας
καὶ
τῇ
(στολῇ
τοῦ
|
Ἑρμοῦ |
ἐκέχρητο,
ὡς
αὐτὸς
μαρτυρεῖ)
ὅπου |
[4] |
πτηνὰ
μὲν
τοὺς
κούφους
αὐτῶν,
|
ἑρπετὰ |
δὲ
τοὺς
ἀπατεῶνας,
καὶ
λέοντας |
[1] |
νεκρῷ
δράκοντι
συνεκροτεῖτο
Πυθοῖ,
ἐπιτάφιον
|
ἑρπετοῦ |
ᾄδοντος
Εὐνόμου·
ὕμνος
ἢ
θρῆνος |
[7] |
περισέσωκεν.
Τὸ
γὰρ
πονηρὸν
καὶ
|
ἑρπηστικὸν |
θηρίον
γοητεῦον
καταδουλοῦται
καὶ
αἰκίζεται |
[91] |
εἰ
δέ
που
καὶ
θηρίον
|
ἑρπηστικὸν |
περιχάνοι
τῷ
νεοττῷ,
μήτηρ
δ' |
[106] |
στήσατέ
ποτε
τοὺς
ὁλκοὺς
τοὺς
|
ἑρπηστικούς. |
Οἱ
γὰρ
ἐχθροὶ
κυρίου
χοῦν |
[111] |
(ὄφις
ἀλληγορεῖται
ἡδονὴ
ἐπὶ
γαστέρα
|
ἕρπουσα, |
κακία
γηΐνη,
εἰς
ὕλας
στρεφομένη) |
[3] |
οὐρανοὺς
ἀνακαλεῖται
τοὺς
(εἰς
γῆν
|
ἐρριμμένους. |
~Μόνος
γοῦν
τῶν
πώποτε
τὰ |
[15] |
τοὺς
διδύμους
φέρων
ἐν
μέσοις
|
ἔρριψε |
τοῖς
κόλποις
τῆς
Δηοῦς,
τιμωρίαν |
[29] |
Φοῖβον
ὀνοσφαγίαι.
Ἥφαιστος
δέ,
ὃν
|
ἔρριψεν |
ἐξ
Ὀλύμπου
Ζεὺς
βηλοῦ
ἀπὸ |
[53] |
ἔχοιεν
οἱ
δείλαιοι
τὴν
Πραξιτέλους
|
(ἐρωμένην |
προσκυνεῖν.
Φρύνη
δὲ
ὁπηνίκα
ἤνθει |
[53] |
Κνιδίας
κατασκευάζων
τῷ
Κρατίνης
τῆς
|
ἐρωμένης |
εἴδει
παραπλήσιον
πεποίηκεν
αὐτήν,
ἵν' |
[49] |
ὁ
βασιλεὺς
ὁ
Ῥωμαίων
τὸν
|
ἐρώμενον |
ὡραιότατον
σφόδρα
γενόμενον,
Ἀντίνοον,
ὃν |
[53] |
αὐτῷ
ὁ
Ζεύς,
ἀλλ'
ὁ
|
(ἐρώμενος |
ἦν·
ὁ
Πραξιτέλης
δέ,
ὡς |
[49] |
Ἤδη
δὲ
τάφος
ἐστὶ
τοῦ
|
ἐρωμένου, |
νεώς
ἐστιν
Ἀντινόου
καὶ
πόλις· |
[38] |
Ἀφροδίτης
ἵστασθαι
ἐπ'
Ἀργύννῳ
τῷ
|
(ἐρωμένῳ. |
Ἄρτεμιν
δὲ
Ἀρκάδες
Ἀπαγχομένην
καλουμένηνπροστρέπονται, |
[100] |
καὶ
πλεῖθι
ὁ
τῆς
ναυτιλίας
|
ἐρῶν, |
ἀλλὰ
τὸν
οὐράνιον
κυβερνήτην
παρα |
[33] |
δὲ
Χρυσίππου,
ὃ
δὲ
Γανυμήδους
|
ἐρῶντες. |
(Τούτους
ὑμῶν
αἱ
γυναῖκες
προσκυνούντων |
[117] |
τοι
οὐράνιος
καὶ
θεῖος
ὄντως
|
ἔρως |
ταύτῃ
προσγίνεται
τοῖς
ἀνθρώποις,
ὅταν |
[57] |
τὸ
θηρίον
ἡ
τέχνη
πλανήσασα
|
ἐρώσης |
ἐπιβῆναι
γυναικός.
~Τοσοῦτον
οἶστρον
αἱ |
[38] |
Στάφυλος
ἱστορεῖ·
Φανοκλῆς
δὲ
ἐν
|
Ἔρωσιν |
ἢ
Καλοῖς
Ἀγαμέμνονα
τὸν
Ἑλλήνων |
[113] |
ἐστι
συμβουλή,
σοφίας
ἀίδιον
μνηστευομένη
|
ἔρωτα· |
ἐντολὴ
δὲ
κυρίου
τηλαυγής,
φωτίζουσα |
[102] |
(ἐπιδεικνύουσιν·
εἰ
δὲ
αἰδῶ
καὶ
|
ἔρωτα |
καὶ
ἀφροδίτην
ἐκθειάζετε,
ἀκολουθούντων
αὐτοῖς |
[26] |
τύπους
τὸν
Φόβον
καὶ
τὸν
|
Ἔρωτα |
καὶ
τὴν
Χαρὰν
καὶ
τὴν |
[44] |
καὶ
τῆς
νόσου
τὴν
ἀσέλγειαν
|
Ἔρωτα |
κεκλήκασι,
θεοποιοῦντες
ἀκόλαστον
ἐπιθυμίαν.
(Ἀθηναῖοι |
[44] |
θεούς,
οἷς
προσκυνοῖεν.
Ἀμέλει
τὸν
|
Ἔρωτα |
τοῦτον
ἐν
τοῖς
πρεσβυτάτοις
τῶν |
[72] |
τί
περ
εἶχεν
φρονῶν·
(τἀγαθὸν
|
ἐρωτᾷς |
μ'
οἷόν
ἐστ'
Ἄκουε
δή· |
[32] |
τῶν
παρ'
ὑμῖν
θεῶν
τοὺς
|
ἔρωτας |
καὶ
τὰς
παραδόξους
τῆς
ἀκρασίας |
[57] |
ἴσχυσεν
ἀπατῆσαι
τέχνη
προαγωγὸς
ἀνθρώποις
|
ἐρωτικοῖς |
εἰς
βάραθρον
γενομένη.
Δραστήριος
μὲν |
[37] |
οὐ
γὰρ
δήπου
μετανοεῖ
τοῖς
|
ἐρωτικοῖς |
οὐδὲ
παιδεύεται
σωφρονεῖν.
Γυμνοῦται
δὲ |
[60] |
Λήδᾳ
περιποτώμενον
τὸν
ὄρνιν
τὸν
|
ἐρωτικὸν |
τῆς
θηλύτητος,
ἀποδεχόμενοι
τὴν
γραφήν, |
[37] |
ὁ
φθορεύς,
ὁ
μοιχός,
ὁ
|
ἐρωτικός. |
Ἀλλὰ
τότε
μὲν
ἦν,
ὅτε |
[37] |
ἐστίν,
οὐκ
ἀετός,
οὐκ
ἄνθρωπος
|
ἐρωτικός· |
οὐχ
ἵπταται
θεός,
οὐ
παιδεραστεῖ, |
[37] |
κύκνος,
ὡς
ἀετός,
ὡς
ἄνθρωπος
|
ἐρωτικός, |
ὡς
δράκων.
~Ἤδη
δὲ
καὶ |
[36] |
~Τούτοις
οὖν
εἰκότως
ἕπεται
τοὺς
|
ἐρωτικοὺς |
ὑμῶν
καὶ
παθητικοὺς
τούτους
θεοὺς |
[55] |
ἡ
δ'
Οὐλυμπόνδε
βεβήκει
δώματ'
|
ἐς |
αἰγιόχοιο
Διὸς
μετὰ
δαίμονας
ἄλλους. |
[96] |
ἄθεοι
χορευταί,
ἀνοίᾳ
καὶ
παρανοίᾳ
|
ἐς |
αὐτὸ
ὠθούμενοι
τὸ
βάραθρον,
εἰδώλων |
[9] |
(ἀπενέγκασθαι,
ζωὴν
ἀίδιον.
Ἄμφω
γοῦν
|
ἐς |
ταὐτὸν
ἀγαγοῦσα
τὰ
φωνὰ
ἡ |
[87] |
μὴ
καταληφθῶμεν
κενοί.
Ὑμεῖς
δὲ
|
ἐς |
τοσοῦτον
ἀδεεῖς,
μᾶλλον
δὲ
ἄπιστοι, |
[116] |
τὸ
εὐαγγέλιον
αὐτοῦ,
ὃ
μὲν
|
ἐσάλπισεν, |
ἡμεῖς
δὲ
ἠκούσαμεν.
Ἐξοπλισώμεθα
εἰρηνικῶς, |
[54] |
ἰδιῶται
θείαις
προσηγορίαις
σφᾶς
αὐτοὺς
|
ἐσέμνυνον, |
ὡς
Μενεκράτης
ὁ
ἰατρός,
Ζεὺς |
[6] |
καταβολῆς
ἡμεῖς,
οἱ
τῷ
δεῖν
|
ἔσεσθαι |
ἐν
αὐτῷ
πρότερον
γεγεννημένοι
τῷ |
[118] |
καὶ
τῷ
ξύλῳ
προσδεδεμένος
ἁπάσης
|
ἔσῃ |
τῆς
φθορᾶς
λελυμένος,
κυβερνήσει
σε |
[8] |
τοὺς
τὰ
ὦτα
κεκτημένους·
καὶ
|
ἔσθ' |
ὅπῃ
μὲν
λοιδορεῖται,
ἔστιν
δ' |
[66] |
Τί
γὰρ
Ἡρακλείδης
ὁ
Ποντικός;
|
Ἔσθ' |
ὅπῃ
οὐκ
ἐπὶ
τὰ
Δημοκρίτου |
[93] |
οὐ
χρυσίον,
οὐκ
ἄργυρος,
οὐκ
|
ἐσθής, |
τὰ
τῆς
γῆς,
ἔνθα
που |
[91] |
τοῖς
εἰδώλοις
λατρεύοντας,
κόμῃ
ῥυπῶντας,
|
ἐσθῆτι |
πιναρᾷ
καὶ
κατερρωγυίᾳ
καθυβρισμένους,
λουτρῶν |
[19] |
τῆς
ῥοιᾶς
τοὺς
κόκκους
παραφυλάττουσιν
|
ἐσθίειν· |
τοὺς
γὰρ>
ἀποπεπτωκότας
χαμαὶ
ἐκ |
[115] |
οἱ
σπάλακες
οὐδὲν
ἄλλο
ἢ
|
ἐσθίοντες |
ἐν
σκότῳ
διαιτᾶσθε,
περικαταρρέοντες
τῇ |
[39] |
κατὰ
τὰς
θρῃσκείας
τὰς
σφῶν
|
ἐσκέ |
δανται·
σέβουσι
δὲ
αὐτῶν
Συηνῖται |
[30] |
{καθεῖλεν
ὠκέως,
αἴθων
δὲ
κεραυνὸς
|
ἔσκηψε |
μόρον.
(Καὶ
Εὐριπίδης·
Ζεὺς
γὰρ |
[25] |
οὐρανὸν
ἀνθρώποις
κοινωνία,
ἀγνοίᾳ
μὲν
|
ἐσκοτισμένη, |
ἄφνω
δέ
που
διεκθρῴσκουσα
τοῦ |
[83] |
ἐν
ματαιότητι
τοῦ
νοὸς
αὐτῶν,
|
ἐσκοτισμένοι |
τῇ
διανοίᾳ
ὄντες
καὶ
ἀπηλλοτριωμένοι |
[59] |
ὦτα
παρῃτήμεθα·
ἡμεῖς
γάρ,
ἡμεῖς
|
ἐσμεν |
οἱ
τὴν
εἰκόνα
τοῦ
θεοῦ |
[88] |
ἡμέρας
ἰδεῖν
ἀγα
θάς"
Ἡμεῖς
|
ἐσμεν, |
φήσομεν,
οἱ
τἀγαθοῦ
προσκυνηταί,
οἱ |
[114] |
καὶ
ἵλεως"
φησὶν
ὁ
θεός,
|
ἔσομαι |
αὐτοῖς
καὶ
τῶν
ἁμαρτιῶν
αὐτῶν |
[18] |
ἀστράγαλος,
σφαῖρα,
στρόβιλος,
μῆλα,
ῥόμβος,
|
ἔσοπτρον, |
πόκος.
Ἀθηνᾶ
μὲν
οὖν
τὴν |
[74] |
δ'
ἐπίβαινε
ἀτραπιτοῦ,
μοῦνον
δ'
|
ἐσόρα |
κόσμοιο
ἄνακτα
ἀθάνατον.
(Εἶτα
ὑποβὰς |
[17] |
μῆλά
τε
χρύσεα
καλὰ
παρ'
|
Ἑσπερίδων |
λιγυφώνων.
~Καὶ
τῆσδε
ὑμῖν
τῆς |
[72] |
φρονῶν·
(τἀγαθὸν
ἐρωτᾷς
μ'
οἷόν
|
ἐστ' |
Ἄκουε
δή·
τεταγμένον,
δίκαιον,
ὅσιον, |
[7] |
τοὺς
αἰχμαλώτους
συνδεῖν
(λέγονται
σώμασιν,
|
ἔστ' |
ἂν
αὐτοῖς
καὶ
συσσαπῶσιν.
Ὁ |
[84] |
ἑκάστην
{αὐτοῦ}
αὔξεται
(τὴν
ἡμέραν,
|
ἔστ' |
ἂν
ἡ
σήμερον
ὀνομάζηται.
Μέχρι |
[7] |
λεγόμενον,
ζῶντας
ἐπιφέρων
(συνέθαψεν
αὐτούς,
|
ἔστ' |
ἂν
καὶ
συμφθαρῶσιν.
Οὗ
δὴ |
[74] |
(Εἶτα
ὑποβὰς
διαρρήδην
ἐπιφέρει·
εἷς
|
ἔστ' |
αὐτογενής,
ἑνὸς
ἔκγονα
πάντα
τέτυκται· |
[69] |
στάθμιον
μέγα
ἢ
μικρόν,
οὐδὲ
|
ἔσται |
ἐν
τῇ
οἰκίᾳ
σου
μέτρον |
[69] |
ἢ
στάθμιον
ἀληθινὸν
καὶ
δίκαιον
|
ἔσται |
σοι"
στάθμιον
καὶ
μέτρον
καὶ |
[78] |
τισθήσονται
ἔμπροσθεν
τοῦ
ἡλίου"
καὶ
|
ἔσται |
τὰ
θνησιμαῖα
αὐτῶν
βρώματα
τοῖς |
[76] |
ὀφλισκάνειν;
Εἰ
δ'
οὐ
γὰρ
|
ἔσται, |
τῷ
λόγῳ
δὲ
χρήσομαι,
δίκας |
[69] |
δὲ
ἱερὸς
ὄντως
Μωυσῆς
οὐκ
|
ἔσται" |
φησίν,
ἐν
τῷ
μαρσίππῳ
σου |
[122] |
λέγων,
ἐγὼ
εἶπον
ὅτι
θεοί
|
ἐστε |
καὶ
υἱοὶ
ὑψίστου
πάντες.
Ἡμᾶς |
[32] |
οὔσαις
ἔτι
τοῦ
Ποσειδῶνος
ὑμῶν
|
ἐστενοχωρεῖτο |
τὰ
πάθη.
Κάλει
μοι
καὶ |
[63] |
χρόνου.
Τῷ
γὰρ
λόγῳ
αὐτοῦ
|
ἐστερεώθησαν |
καὶ
τῷ
πνεύματι
τοῦ
(στόματος |
[5] |
κεκώλυκεν
αὐτήν,
γῆν
δ'
ἔμπαλιν
|
ἐστερέωσεν |
φερομένην
καὶ
ὅρον
αὐτὴν
ἔπηξεν |
[25] |
τῆς
θείας
καὶ
γονίμου
δυνάμεως
|
ἐστερημένον, |
διὰ
δὲ
τοῦ
λοιποῦ
τοῦ |
[19] |
τινες
Ἄττιν
προσαγορεύεσθαι
θέλουσιν,
αἰδοίων
|
ἐστερημένον. |
~Καὶ
τί
θαυμαστὸν
εἰ
Τυρρηνοὶ |
[104] |
ἣ
δὲ
τῆς
θείας
μαθήσεως
|
ἐστέρηται. |
~Ὑμεῖς
δὲ
πρὸς
τὴν
ἀλήθειαν |
[57] |
δὲ
τὸν
ἄνθρωπον
ὡς
ἀλήθεια.
|
Ἕστηκεν |
ὁ
ἵππος
ἡσυχῇ,
ἡ
πελειὰς |
[77] |
ἐν
στήθεσιν
ὑμῶν.
Εἷς
θεός
|
ἐστι |
βροχάς,
ἀνέμους,
σεισμούς
τ'
ἐπιπέμπων, |
[54] |
ἵππου
Ἀθήναζε
εἰσιών,
Καταιβάτου
ἱερόν
|
ἐστι |
Δημητρίου,
βωμοὶ
δὲ
πανταχοῦ·
καὶ |
[109] |
σώφρων
δὲ
ἡ
γερουσία·
οὐδέ
|
ἐστι |
δυσπρόσιτος
οὐδὲ
ἀδύνατος
λαβεῖν,
ἀλλ' |
[113] |
καθ'
ὃ
καὶ
μόνον
ἐπάναγκές
|
ἐστι |
ζῆν,
ἵνα
ζήσωμεν
ἀεί·
φιλοσοφία |
[63] |
ἐποίησεν,
ἐπεὶ
καὶ
μόνος
ὄντως
|
ἐστὶ |
θεός·
ψιλῷ
τῷ
βούλεσθαι
δημιουργεῖ |
[74] |
ᾄδων
λόγον·
(φθέγξομαι
οἷς
θέμις
|
ἐστί· |
θύρας
δ'
ἐπίθεσθε
βέβηλοι
πάντες |
[42] |
ἱερεῖον
ἐπιφη
μίσας,
ἀλλὰ
φόνος
|
ἐστὶ |
καὶ
ἀνδροκτασία
ἡ
τοιαύτη
θυσία. |
[80] |
ὁ
θεός
σου,
κύριος
εἷς
|
ἐστι" |
καὶ
κύριον
τὸν
θεόν
σου |
[68] |
περὶ
τὸν
πάντων
βασιλέα
πάντ'
|
ἐστί, |
κἀκεῖνο
αἴτιον
ἁπάντων
καλῶν.
~Τίς |
[88] |
ἀπεκρύβη
τινὰς
ὁ
λόγος·
φῶς
|
ἐστι |
κοινόν,
ἐπιλάμπει
πᾶσιν
ἀνθρώποις·
οὐδεὶς |
[98] |
τι
τῆς
ἀληθείας
ἀπᾴδων,
ἔργον
|
ἐστὶ |
κωφὸν
(χειρῶν
Ἀττικῶν.
Εἰκὼν"
μὲν |
[22] |
μυουμένοις
πεῖρα
τῆς
ἀκρασίας
νύξ
|
ἐστι |
λαλουμένη,
καὶ
τὸ
πῦρ
ἐλέγχει |
[118] |
παγίς
ἐστιν,
βάραθρόν
ἐστιν,
βόθρος
|
ἐστί, |
λίχνον
ἐστὶν
κακὸν
ἡ
συνήθεια· |
[75] |
ὃ
βούλεται,
ὁ
τοῦτο
ποιῶν
|
ἐστι |
μείζων
τοῦ
θεοῦ·
ἀλλ'
ἔστι |
[95] |
πρέπει
θεῷ,
ὅ
τι
ποτέ
|
ἐστι, |
νενοηκότες.
~Πιστεύσατε
ἡμῖν
κἂν
ὡς |
[94] |
μὲν
ὠνήσεται
ὁ
νόθος,
ἀπωλείας
|
ἐστὶ |
παιδίον,
ὃς
μαμωνᾷ
δουλεύειν"
προῄρηται, |
[105] |
μᾶλλον
τοῦτο
εἴρηται·
ὁ
χρηστός
|
ἐστι |
πανταχοῦ
σωτήριος·
(ὁ
γὰρ
τοῦ |
[118] |
κῦμα
τοῦτο,
πῦρ
ἐρεύγεται,
νῆσός
|
ἐστι |
πονηρὰ
ὀστοῖς
καὶ
νεκροῖς
σεσωρευ |
[64] |
δὲ
αὐτὸ
προστρεπόμενοι.
Τί
γάρ
|
ἐστί |
ποτε
ἕτερον
Ποσειδῶν
ἢ
ὑγρά |
[116] |
τὴν
μάχαιραν
τοῦ
πνεύματος,
ὅ
|
ἐστι |
ῥῆμα
θεοῦ"
ἀκονήσωμεν.
Οὕτως
ἡμᾶς |
[77] |
τὸ
σωτήριον·
οὗτος
ἰδοὺ
πάντ'
|
ἐστὶ |
σαφής,
ἀπλάνητος
ὑπάρχει·
ἔλθετε,
μὴ |
[113] |
ᾗ
φασιν
οἱ
πρεσβύτεροι,
πολυχρόνιός
|
ἐστι |
συμβουλή,
σοφίας
ἀίδιον
μνηστευομένη
ἔρωτα· |
[86] |
γὰρ
ἐπὶ
θεῷ
ζῶντι,
ὅς
|
ἐστι |
σωτὴρ
πάντων
ἀνθρώπων,
μάλιστα
(πιστῶν. |
[12] |
καὶ
σημεῖον
ὀργίων
βακχικῶν
ὄφις
|
ἐστὶ |
τετελεσμένος.
Αὐτίκα
γοῦν
κατὰ
τὴν |
[51] |
ἄγαλμά
ἐστιν.
Νοητόν,
οὐκ
αἰσθητόν
|
ἐστι |
{τὸ
ἄγαλμα}
ὁ
θεός,
ὁ |
[56] |
τῷ
σχήματι
γίνεται
σεβάσμιον.
(Χρυσός
|
ἐστι |
τὸ
ἄγαλμά
σου,
ξύλον
ἐστίν, |
[7] |
(σωτῆρος
ἡμῶν
Ἰησοῦ
Χριστοῦ.
Τοῦτό
|
ἐστι |
τὸ
ᾆσμα
τὸ
καινόν,
ἡ |
[49] |
τὸ
κάλλος
αὐτοῦ
διηγῇ;
αἰσχρόν
|
ἐστι |
τὸ
κάλλος
ὕβρει
μεμαραμμένον.
Μὴ |
[106] |
νοῦν
βάλεσθε
τὰ
λεγόμενα.
Καλόν
|
ἐστι |
τὸ
φάρμακον
τῆς
ἀθανασίας·
στήσατέ |
[49] |
τῶν
καλῶν.
Ἤδη
δὲ
τάφος
|
ἐστὶ |
τοῦ
ἐρωμένου,
νεώς
ἐστιν
Ἀντινόου |
[5] |
ἑαυτοῦ·
ἀμέλει
καὶ
αὐτὸς
ὄργανόν
|
ἐστι |
τοῦ
θεοῦ
παναρμόνιον,
ἐμμελὲς
καὶ |
[119] |
οἱ
δίκαιοι,
τὸ
ᾆσμα
ὕμνος
|
ἐστὶ |
τοῦ
πάντων
βασιλέως·
ψάλλουσιν
αἱ |
[120] |
βούλεται
ὁ
θεός,
τοῦτο
συμφωνία
|
ἐστί, |
τοῦτο
ἁρμονία
πατρός,
τοῦτο
υἱός, |
[119] |
τὴν
σὴν
διηγούμενος
εἰκόνα.
Ὄρος
|
ἐστὶ |
τοῦτο
θεῷ
πεφιλημένον,
οὐ
τραγῳδίαις |
[20] |
τὴν
Ἐλευσῖνα
(τῆς
Ἀττικῆς
δέ
|
ἐστι |
τοῦτο
τὸ
χωρίον)
ἀποκάμνει
καὶ |
[51] |
μετέχει,
τὰ
ἀγάλματα.
Πολλὰ
δέ
|
ἐστι |
τῶν
ζῴων,
ὅσα
οὐδὲ
ὅρασιν |
[49] |
τὸ
(κάλλος,
ὅτε
ἀληθινὸν
ἀρχέτυπόν
|
ἐστι |
τῶν
καλῶν.
Ἤδη
δὲ
τάφος |
[116] |
τῶν
οὐρανῶν
αὐτοῖς
ἐνεχείρισεν.
(Σάλπιγξ
|
ἐστὶ |
Χριστοῦ
τὸ
εὐαγγέλιον
αὐτοῦ,
ὃ |
[8] |
σιδήρῳ
διαιρῶν,
ἐπικαίων
δὲ
ἄλλα,
|
ἔστι |
δ'
οὗ
καὶ
ἀποπρίων,
εἴ |
[94] |
γάρ
ἐστιν
πᾶσα
ἡ
γῆ,
|
ἔστι |
δὲ
καὶ
σή,
ἐὰν
(ἀπολάβῃς |
[64] |
μόνον
πήξαντες
ἐπιθύειν
ὡς
Ἄρει·
|
ἔστι |
δὲ
Σκυθῶν
τὸ
τοιοῦτον,
καθάπερ |
[79] |
ὅτι
ἐγώ
εἰμι
καὶ
οὐκ
|
ἔστι |
θεὸς
ἕτερος
πλὴν
ἐμοῦ.
Ἐγὼ |
[102] |
τὸν
Ἑρμῆν.
Ὡς
δὲ
οὐκ
|
ἔστι |
θεὸς
ἡ
ἅλως
καὶ
ὡς |
[102] |
ἡ
ἅλως
καὶ
ὡς
οὐκ
|
ἔστι |
θεὸς
ἡ
ἶρις,
ἀλλὰ
πάθη |
[40] |
Λεύκωνι
τῶν
(Μηδικῶν
ἀκμαζόντων
ἀγώνων.
|
Ἔστι |
καὶ
ἄλλους
παμπόλ
λους
συνιδεῖν |
[59] |
(Κατάπαυσον,
Ὅμηρε,
τὴν
ᾠδήν·
οὐκ
|
ἔστι |
καλή,
μοιχείαν
διδάσκει·
πορνεύειν
δὲ |
[93] |
ὁ
θεὸς
διὰ
Ἡσαΐου
λαλῶν
|
ἔστι |
κληρονομία
τοῖς
θεραπεύουσι
κύριον"
καλή |
[40] |
(δαίμονες,
λίχνοι
τε
καὶ
μιαροί.
|
Ἔστι |
μὲν
ἐφευρεῖν
καὶ
ἀναφανδὸν
οὕτω |
[108] |
ὑποκρίνεται
δὲ
τὴν
ἀλήθειαν·
οὐκ
|
ἔστι |
παρ'
αὐτοῖς
κολάκων
γένη,
οὐ |
[79] |
ἐμοῦ
δίκαιος,
καὶ
σωτὴρ
οὐκ
|
ἔστι |
πάρεξ
ἐμοῦ·
ἐπιστράφητε
πρός
με |
[79] |
φησίν,
ὁ
θεός,
καὶ
οὐκ
|
ἔστι |
πλὴν
ἐμοῦ
δίκαιος,
καὶ
σωτὴρ |
[122] |
καὶ
πάντα
αὐτοῦ
νομίζειν,
ὥσπερ
|
ἔστι, |
πρὸς
δὲ
καὶ
ἡμᾶς
τὸ |
[21] |
(ποτόν,
ἡσθεῖσα
τῷ
θεάματι.
~Ταῦτ'
|
ἔστι |
τὰ
κρύφια
τῶν
Ἀθηναίων
μυστήρια. |
[19] |
ὑπωρείας
τοῦ
Ὀλύμπου
(καὶ
ταῦτ'
|
ἔστι |
τὰ
μυστήρια,
συνελόντι
φάναι,
φόνοι |
[82] |
πολλῶν
ἀγαθῶν
συγκειμένη
παιδίων·
ταῦτ'
|
ἔστι |
τὰ
πρωτότοκα
τὰ
ἐναπογεγραμμένα
ἐν |
[103] |
ὁμολογεῖν,
ὅτι
ἄρα
ὄντως
μόνος
|
ἔστι |
τε
καὶ
ὑφέστηκεν
ὁ
μόνος |
[75] |
ἐστι
μείζων
τοῦ
θεοῦ·
ἀλλ'
|
ἔστι |
τόλμης
καὶ
βίας
ταῦτ'
ὄργανα |
[68] |
πρῶτον
θεῶν,
δι'
ὃν
θεωρεῖν
|
ἔστι |
τοὺς
ἄλλους
θεούς·
οὐδὲ
γὰρ |
[36] |
ἄρα
Λυκάων
ὁ
Ἀρκὰς
ὁ
|
ἑστιάτωρ |
αὐτοῦ
τὸν
παῖδα
κατασφάξας
τὸν |
[38] |
ἐν
Μηθύμνῃ
ἑτέρα
τετίμηται
Ἄρτεμις.
|
Ἔστιδὲ |
καὶ
Ποδάγρας
ἄλλης
Ἀρτέμιδος
ἐν |
[73] |
γὰρ
πάντων
βασιλεὺς
καὶ
κοίρανός
|
ἐστιν· |
ἀθανάτων
τῷ
δ'
οὔτις
ἐρήρισται |
[114] |
γλυκύτερον.
Τὸ
φῶς
ἐκεῖνο
ζωή
|
ἐστιν |
ἀίδιος,
καὶ
ὅσα
μετείληφεν
αὐτοῦ, |
[45] |
Λαρίσῃ
ἐν
τῇ
ἀκροπόλει
τάφος
|
ἐστὶν |
Ἀκρισίου,
Ἀθήνησιν
δὲ
ἐν
ἀκροπόλει |
[39] |
Ἀκαρνανίαν
φησίν,
ἔνθα
τὸ
Ἄκτιόν
|
ἐστιν |
ἀκρωτήριον
καὶ
τοῦ
Ἀπόλλωνος
τοῦ |
[88] |
ἤδη
πεπιστευκόσι
συντόμως
ἐπιλέγει
τίς
|
ἐστιν |
ἄνθρωπος
ὁ
θέλων
ζωήν,
ἀγαπῶν |
[49] |
τάφος
ἐστὶ
τοῦ
ἐρωμένου,
νεώς
|
ἐστιν |
Ἀντινόου
καὶ
πόλις·
καθάπερ
δέ, |
[86] |
ἀγάπῃ
καὶ
πίστει,
ζωῆς
ὅς
|
ἐστιν |
ἀξιόλογος
μισθός.
Ταύτην
ἡδέως
τὴν |
[51] |
ὕβρεως·
τὰ
δὲ
καὶ
παντός
|
ἐστιν |
ἀτιμότερα
ζῴου,
τὰ
(ἀγάλματα.
Καὶ |
[87] |
ἀλλ'
ἢ
τοῦτο
ἔργον
μόνον
|
ἐστὶν |
αὐτῷ
σῴζεσθαι
τὸν
ἄνθρωπον.
Βοᾷ |
[118] |
ἀποτρέπει,
ἀπάγει
τῆς
ζωῆς,
παγίς
|
ἐστιν, |
βάραθρόν
ἐστιν,
βόθρος
ἐστί,
λίχνον |
[118] |
τῆς
ζωῆς,
παγίς
ἐστιν,
βάραθρόν
|
ἐστιν, |
βόθρος
ἐστί,
λίχνον
ἐστὶν
κακὸν |
[56] |
ἄγαλμά
σου,
ξύλον
ἐστίν,
λίθος
|
ἐστίν, |
γῆ
ἐστιν,
ἐὰν
ἄνωθεν
νοήσῃς, |
[56] |
ξύλον
ἐστίν,
λίθος
ἐστίν,
γῆ
|
ἐστιν, |
ἐὰν
ἄνωθεν
νοήσῃς,
μορφὴν
παρὰ |
[99] |
ἡ
βασιλεία
τῶν
οὐρανῶν"
Ὑμῶν
|
ἐστιν, |
ἐὰν
θελήσητε,
τῶν
πρὸς
τὸν |
[84] |
δοκιμασίᾳ.
Ἡ
δὲ
δοκιμασία
τίς
|
ἐστιν |
εἰ
θέλεις
μαθεῖν,
τὸ
ἅγιόν |
[84] |
ἡ
σήμερον
γὰρ
ἀίδιος·
αἰώνων
|
ἐστὶν |
εἰκών,
σύμβολον
δὲ
τοῦ
φωτὸς |
[26] |
καὶ
Θαλλώ,
αἱ
Ἀττικαί.
Ἕκτος
|
ἐστὶν |
εἰσηγητικὸς
τρόπος
ἀπάτης,
θεῶν
περιποιητικός, |
[51] |
καὶ
τέχνην,
τὰ
ἀγάλματα
ὅπερ
|
ἐστίν. |
Ἔστιν
γὰρ
ὡς
ἀληθῶς
τὸ |
[68] |
πρὸς
αὐτοῦ;
Ῥητέον
γὰρ
οὐδαμῶς
|
ἐστίν. |
Εὖ
γε,
ὦ
Πλάτων,
ἐπαφᾶσαι |
[22] |
λύχνος,
ξίφος,
κτεὶς
γυναικεῖος,
ὅ
|
ἐστιν |
εὐφήμως
καὶ
μυστικῶς
εἰπεῖν
μόριον |
[99] |
ἡδοναῖς;
Τίνι
λαλήσει
κύριος
ὑμῶν
|
ἐστιν |
ἡ
βασιλεία
τῶν
οὐρανῶν"
Ὑμῶν |
[68] |
δὲ
λόγος
ὁ
ὑγιής,
ὅς
|
ἐστιν |
ἥλιος
ψυχῆς,
δι'
οὗ
μόνου |
[74] |
Σοφοκλῆς,
εἷς
ταῖς
ἀληθείαισιν,
εἷς
|
ἐστὶν |
θεός,
ὃς
οὐρανόν
τ'
ἔτευξε |
[22] |
δράκοντος
τὰ
μυστήρια
ἀπάτη
τίς
|
ἐστιν |
θρῃσκευομένη,
τὰς
ἀμυήτους
ὄντως
μυήσεις |
[45] |
ἐν
τῷ
Ἀπόλλωνος
τοῦ
Δηλίου
|
ἐστὶν |
ἱερῷ.
Λεάνδριος
δὲ
Κλέοχον
(ἐν |
[55] |
νεκροῦ
γενέσθωσαν
μαθηταί.
Χρησμὸς
οὗτός
|
ἐστιν |
Ἵππωνος·
νοήσωμεν
αὐτόν.
(Οἱ
προσκυνούμενοι |
[63] |
ἴδε
τὸν
κόσμον,
ἐκείνου
ἔργον
|
ἐστίν· |
καὶ
οὐρανὸς
καὶ
ἥλιος
καὶ |
[118] |
βάραθρόν
ἐστιν,
βόθρος
ἐστί,
λίχνον
|
ἐστὶν |
κακὸν
ἡ
συνήθεια·
κείνου
μὲν |
[56] |
ἐστι
τὸ
ἄγαλμά
σου,
ξύλον
|
ἐστίν, |
λίθος
ἐστίν,
γῆ
ἐστιν,
ἐὰν |
[51] |
αἰσθητόν,
νοητὸν
δὲ
τὸ
ἄγαλμά
|
ἐστιν. |
Νοητόν,
οὐκ
αἰσθητόν
ἐστι
{τὸ |
[72] |
δὴ
σαφῶς,
οἶμαι,
διδάσκει
ὁποῖός
|
ἐστιν |
ὁ
θεός,
καὶ
ὡς
ἡ |
[78] |
πυρὸς
τήκεται
κηρός.
Οὗτος,
φησίν,
|
ἐστὶν |
ὁ
θεός,
οὗ
θρόνος
μέν |
[100] |
ἀνέλθω,
φησίν,
εἰς
οὐρανούς;
Ὁδός"
|
ἐστιν |
ὁ
κύριος,
στενὴ"
μέν,
ἀλλ' |
[80] |
τὰ
εἴδωλα
ἡ
σοφία,
ἥ
|
ἐστιν |
ὁ
λόγος
(αὐτοῦ,
ἀνορθοῖ
ἐπὶ |
[78] |
ὁ
θεός,
οὗ
θρόνος
μέν
|
ἐστιν |
ὁ
οὐρανός,
ὑποπό
διον
δὲ |
[43] |
Κροῖσε,
τῷ
πάθει
μεταμαθών·
ἀχάριστός
|
ἐστιν |
ὃν
προσκυνεῖς,
λαμβάνει
τὸν
μισθὸν |
[37] |
ὁ
Ζεὺς
οὐκέτι,
οὐ
κύκνος
|
ἐστίν, |
οὐκ
ἀετός,
οὐκ
ἄνθρωπος
ἐρωτικός· |
[112] |
Χριστὸς
οὐ
μερίζεται·
οὔτε
βάρβαρός
|
ἐστιν |
οὔτε
Ἰουδαῖος
οὔτε
Ἕλλην,
οὐκ |
[16] |
διὰ
κόλπου
θεός·
δράκων
δέ
|
ἐστιν |
οὗτος,
διελκόμενος
τοῦ
κόλπου
τῶν |
[32] |
μοι
καὶ
τὸν
Ἀπόλλω·
Φοῖβός
|
ἐστιν |
οὗτος
καὶ
μάντις
ἁγνὸς
καὶ |
[117] |
ζωήν
σοι
(χαρίζεται.
Καὶ
τίς
|
ἐστιν |
οὗτος;
Μάθε
συντόμως·
λόγος
ἀληθείας, |
[94] |
κυροῦται
τῇ
φθορᾷ·
ἐμὴ
γάρ
|
ἐστιν |
πᾶσα
ἡ
γῆ,
ἔστι
δὲ |
[120] |
καὶ
τὸ
φορτίον
μου
ἐλαφρόν
|
ἐστιν. |
~Σπεύσωμεν,
δράμωμεν,
ὦ
θεοφιλῆ
καὶ |
[113] |
χρυσίον
καὶ
λίθον
τίμιον·
ποθεινός
|
ἐστιν |
ὑπὲρ
μέλι
καὶ
κηρίον.
Πῶς |
[89] |
τοι
τὸ
κάλλιστον
τῶν
ἐγχειρουμένων
|
ἐστίν, |
ὑποδεῖξαι
ὑμῖν
ὡς
ἀπὸ
μανίας |
[34] |
Νέμεα·
Πῖσα
δὲ
ὑμῖν
τάφος
|
ἐστίν, |
ὦ
Πανέλληνες,
ἡνιόχου
Φρυγός,
καὶ |
[79] |
εἰμι
ὁ
(θεὸς
καὶ
οὐκ
|
ἔστιν |
ἄλλος·
κατ'
ἐμαυτοῦ
ὀμνύω.
Τοῖς |
[93] |
θεόν.
Πολλῶν
δὲ
καὶ
ἄλλων
|
ἔστιν |
ἀπολαῦσαι
ἀγαθῶν
τοὺς
δικαιοσύνης
ἐραστάς, |
[97] |
οἷόν
τε
δικαιότατος,
καὶ
οὐκ
|
ἔστιν |
αὐτῷ
ὁμοιότερον
οὐδὲν
ἢ
ὃς |
[22] |
καὶ
φθοῖς
καὶ
μήκωνες;
Ταῦτ'
|
ἔστιν |
αὐτῶν
τὰ
ἅγια.
(Καὶ
προσέτι |
[51] |
τέχνην,
τὰ
ἀγάλματα
ὅπερ
ἐστίν.
|
Ἔστιν |
γὰρ
ὡς
ἀληθῶς
τὸ
ἄγαλμα |
[8] |
καὶ
ἔσθ'
ὅπῃ
μὲν
λοιδορεῖται,
|
ἔστιν |
δ'
οὗ
καὶ
ἀπειλεῖ·
τοὺς |
[109] |
δυσπρόσιτος
οὐδὲ
ἀδύνατος
λαβεῖν,
ἀλλ'
|
ἔστιν |
ἐγγυτάτω
ἔνοικος
ἡμῶν,
ᾗ
φησιν |
[115] |
διαιτᾶσθε,
περικαταρρέοντες
τῇ
φθορᾷ.
Ἀλλ'
|
ἔστιν, |
ἔστιν
(ἡ
ἀλήθεια
ἡ
κεκραγυῖα |
[115] |
περικαταρρέοντες
τῇ
φθορᾷ.
Ἀλλ'
ἔστιν,
|
ἔστιν |
(ἡ
ἀλήθεια
ἡ
κεκραγυῖα
ἐκ |
[102] |
νεφῶν,
καὶ
ὃν
τρόπον
οὐκ
|
ἔστιν |
ἡμέρα
θεός,
οὐδὲ
μὴν
οὐδὲ |
[9] |
ἐν
ἐρήμῳ
βοῶσα.
Τίς
οὖν
|
ἔστιν |
Ἰωάννης;
Ὡς
τύπῳ
λαβεῖν,
ἐξέστω |
[79] |
πατάξω
κἀγὼ
ἰάσομαι,
καὶ
οὐκ
|
ἔστιν |
ὃς
ἐξελεῖται
ἐκ
τῶν
χειρῶν |
[6] |
τῶν
πάντων
ἦν
τε
καὶ
|
ἔστιν· |
ὅτι
δὲ
νῦν
ὄνομα
ἔλαβεν |
[36] |
Ζεὺς
παρὰ
Λυκάονι
τῷ
Ἀρκάδι
|
ἑστιώμενος· |
ἀνθρωπείων
γοῦν
ἐνεφορεῖτο
σαρκῶν
οὐχ |
[76] |
ἄπληστον·
πῶς
γὰρ
οὐχί;
Ὃς
|
ἑστιώμενος |
τοῖς
κρέασι
χλωρὰ
σῦκ'
ἐπήσθιεν |
[52] |
τὰ
ἱερὰ
καὶ
τὰ
ἀναθήματα
|
ἐσύλησαν |
ἢ
καὶ
αὐτὰ
ἐχώνευσαν
(τὰ |
[3] |
οὐρανὸν
πεπολιτευμένων
ᾠδαῖς
καὶ
ἐπῳδαῖς
|
ἐσχάτῃ |
δουλείᾳ
καταζεύξαντες.
(Ἀλλ'
οὐ
τοιόσδε |
[121] |
λολατρείας
ὕβρεις
περιφανεῖς
καὶ
τὴν
|
ἐσχάτην |
δυσσέβειαν
περὶ
πλείονος
αἱρούμεθα.
~Οὐ |
[101] |
ἧς
ἀπηρτημένοι
αὐθαίρετοι
μέχρι
τῆς
|
ἐσχάτης |
(ἀναπνοῆς
εἰς
ἀπώλειαν
ὑποφέρεσθε·
ὅτι |
[117] |
ἀπείκασται
τῶν
φίλων
μέχρι
τῆς
|
ἐσχάτης |
ἀναπνοῆς
παραμένουσα
καὶ
παραπομπὸς
ἀγαθὴ |
[107] |
δὲ
οἰκετῶν
δεσπόται
οἱ
τῆς
|
ἐσχάτης |
δουλείας
λελυτρωμένοι.
~Ὢ
μακαριώτερα
τῆς |
[79] |
με
καὶ
σωθήσεσθε
οἱ
ἀπ'
|
ἐσχάτου |
τῆς
γῆς.
Ἐγώ
εἰμι
ὁ |
[99] |
πρὸς
τὸν
θεὸν
τὴν
προαίρεσιν
|
ἐσχηκότων· |
ὑμῶν,
ἐὰν
ἐθελήσητε
πιστεῦσαι
μόνον |
[4] |
ἀλλὰ
κατὰ
τὸ
αὐτοῦ
ἔλεος
|
ἔσωσεν |
ἡμᾶς"
Ὅρα
τὸ
ᾆσμα
τὸ |
[102] |
καὶ
κάλλος
καὶ
συνουσία.
Οὔκουν
|
ἔτ' |
ἂν
εἰκότως
ὕπνος
καὶ
θάνατος |
[39] |
δὲ
Ἀφροδίτῃ
περιβασοῖ
μὲν
Ἀργεῖοι,
|
ἑταίρᾳ |
δὲ
Ἀθηναῖοι
καὶ
καλλιπύγῳ
θύουσιν |
[14] |
εἰσφέρουσιν
αὐτῇ
οἱ
μυούμενοι
ὡς
|
ἑταίρᾳ |
ἐρασταί.
~Δηοῦς
δὲ
μυστήρια
καὶ |
[53] |
Φρύνη
δὲ
ὁπηνίκα
ἤνθει
ἡ
|
ἑταίρα |
ἡ
Θεσπιακή,
οἱ
ζωγράφοι
πάντες |
[54] |
δυνά
μενος·
Λάμιαν
δὲ
τὴν
|
ἑταίραν |
ἔχων
εἰς
ἀκρόπολιν
ἀνῄει
καὶ |
[53] |
ἐπάξαι,
εἰ
βούλει
καὶ
τὰς
|
ἑταίρας |
προσκυνεῖν.
~Ἐντεῦθεν,
οἶμαι,
κινηθέντες
οἱ |
[54] |
παρθένῳ
τὰ
τῆς
νέας
ἐπιδεικνὺς
|
ἑταίρας |
σχήματα.
~Οὐ
νέμεσις
τοίνυν
οὐδὲ |
[34] |
οὐ
κατα
λαμβάνει
τὸν
Πρόσυμνον
|
(ἐτεθνήκει |
γάρ)
ἀφοσιούμενος
τῷ
ἐραστῇ
ὁ |
[37] |
τάφον,
ὦ
ἄνα,
σεῖο
Κρῆτες
|
ἐτεκτήναντο. |
Τέθνηκε
γὰρ
ὁ
Ζεὺς
(μὴ |
[23] |
ὄντα
ὄντως
μὴ
γνωρίζοντες
θεόν,
|
ἑτέρᾳ |
δὲ
καὶ
δευτέρᾳ
ταύτῃ
πλάνῃ |
[38] |
Αἰτίοις.
Καὶ
Κονδυλῖτις
ἐν
Μηθύμνῃ
|
ἑτέρα |
τετίμηται
Ἄρτεμις.
Ἔστιδὲ
καὶ
Ποδάγρας |
[65] |
οἴονται
τῆς
πλάνης,
ἀλλ'
εἰς
|
ἑτέραν |
κατολισθαί
νουσιν
ἀπάτην·
ἀγάλματα
μὲν |
[1] |
ἐφίπταται
ὁ
τέττιξ
τῷ
ζυγῷ·
|
ἐτερέτιζεν |
ὡς
ἐπὶ
κλάδῳ
τῷ
ὀργάνῳ· |
[64] |
πεπόνθασιν·
τὸ
γὰρ
πῦρ
τοῦτο
|
ἕτεροι |
Ἥφαιστον
ὠνόμασαν.
~Περσῶν
δὲ
οἱ |
[64] |
προστρεπόμενοι.
Τί
γάρ
ἐστί
ποτε
|
ἕτερον |
Ποσειδῶν
ἢ
ὑγρά
τις
οὐσία |
[84] |
καὶ
θεὸν
ἐπιβοωμένου,
τί
δὴ
|
ἕτερον |
ὑπολείπεται
τοῖς
ἀπίστοις
ἢ
κρίσις |
[57] |
τῷ
περὶ
Κύπρου,
ὁ
δὲ
|
ἕτερος |
ἐν
τῷ
περὶ
Κνίδου.
Τοσοῦτον |
[57] |
λίθος
ἦν
καὶ
καλὴ
ἦν,
|
ἕτερος |
ἠράσθη
ταύτης
καὶ
μίγνυται
τῇ |
[79] |
εἰμι
καὶ
οὐκ
ἔστι
θεὸς
|
ἕτερος |
πλὴν
ἐμοῦ.
Ἐγὼ
ἀποκτενῶ
καὶ |
[79] |
τῶν
χειρῶν
(μου.
Ἀλλὰ
καὶ
|
ἑτέρου |
ἐπακοῦσαι
θέλεις
χρησμῳδοῦ;
Ἔχεις
τὸν |
[92] |
καὶ
ὄντας
ὅλως
τοῦ
θεοῦ
|
ἑτέρῳ |
δουλεύειν
δεσπότῃ,
πρὸς
δὲ
καὶ |
[74] |
ἐστὶν
θεός,
ὃς
οὐρανόν
τ'
|
ἔτευξε |
καὶ
γαῖαν
μακρὴν
πόντου
τε |
[30] |
Ἡρακλῆς
δύο
πρὸς
τοῖς
πεντήκοντα
|
ἔτη |
βεβιωκὼς
κατέστρεψε
τὸν
βίον
διὰ |
[84] |
τὰ
ἔργα
μου,
φησί,
τεσσαράκοντα
|
ἔτη· |
διὸ
προσώχθισα
τῇ
γενεᾷ
ταύτῃ |
[98] |
γῆς
μαλθακὴν
ἐμάλαξε
σάρκα.
Τίς
|
ἔτηξε |
μυελὸν
ἢ
τίς
ἔπηξεν
ὀστέα; |
[112] |
ἀνθρωπίνην
ἰέναι
μὴ
χρῆναι
διδασκαλίαν
|
ἔτι, |
Ἀθήνας
καὶ
τὴν
ἄλλην
Ἑλλάδα, |
[89] |
τε
ἐκτρεφόμενοι
γέλωτα
ὤφλομεν,
ἐπιτελοῦμεν
|
ἔτι, |
ἀλλὰ
σφᾶς
αὐτούς,
καὶ
εἰ |
[27] |
Χριστῷ
συνυψοῦται
θεῷ.
Οἱ
δὲ
|
ἔτι |
ἄπιστοι
τέκνα
ὀργῆς"
ὀνομάζονται,
τρεφόμενα |
[39] |
ὁποῖοι,
τί
καὶ
χρὴ
λέγειν
|
ἔτι, |
(ἀποχρώντως
αὐτῶν
διεληλεγμένων;
Ἀλλ'
οὖν |
[116] |
θεὸν
τῷ
θείῳ
γεραίροντες
λόγῳ.
|
Ἔτι |
γὰρ
λαλοῦντός
σου
ἐρεῖ"
φησίν, |
[39] |
τῆς
χώρας
αὐτῶν
ὁμοίως
ἰχθύν,
|
ἔτι |
γε
μὴν
Ἡρακλεοπολῖται
ἰχνεύμονα,
Σαῗ |
[37] |
πολλαὶ
καὶ
καλαὶ
καὶ
νῦν
|
ἔτι |
γυναῖκες
καὶ
Λήδας
εὐπρε
πέστεραι |
[26] |
Εὐμενίδας
Παλαμναίους
τε
καὶ
Προστροπαίους,
|
ἔτι |
δὲ
Ἀλάστορας
ἀναπεπλάκασιν
(οἱ
ἀμφὶ |
[20] |
Βαυβὼ
καὶ
Δυσαύλης
καὶ
Τριπτόλεμος,
|
ἔτι |
δὲ
Εὔμολπός
τε
καὶ
Εὐβουλεύς· |
[79] |
τὴν
στρατιὰν
τοῦ
οὐρανοῦ
(ἐθεμελίωσαν.
|
Ἔτι |
δὲ
καὶ
διὰ
Ἡσαΐου
(καὶ |
[92] |
οὖν
ὁ
κύριος;
(Οὐ
μνησικακεῖ,
|
ἔτι |
ἐλεεῖ,
ἔτι
τὴν
μετάνοιαν
ἀπαιτεῖ. |
[94] |
φιλοῦντι
τὸν
πατέρα,
δι'
ὃν
|
ἔτι |
ἐργάζεται,
ᾧ
μόνῳ
καὶ
ὑπισχνεῖται |
[55] |
μετὰ
δαίμονας
ἄλλους.
(Πῶς
οὖν
|
ἔτι |
θεοὶ
τὰ
εἴδωλα
καὶ
οἱ |
[58] |
δαῖς
πεποιηκότες.
Γάμοι
τε
οὖν
|
ἔτι |
καὶ
παιδοποιίαι
καὶ
λοχεῖαι
θεῶν |
[32] |
γέλωτας
καὶ
μάχας
δουλείας
τε
|
ἔτι |
καὶ
συμπόσια
συμπλοκάς
τ'
αὖ |
[61] |
θεώμενοι
οὐκ
αἰσχύνεσθε,
φυλάττετε
δὲ
|
ἔτι |
μᾶλλον
ἀνακείμενα,
ὥσπερ
ἀμέλει
τῶν |
[17] |
οὗτοι
δὴ
οἱ
Τιτᾶνες
διέσπασαν,
|
ἔτι |
νηπίαχον
ὄντα,
ὡς
ὁ
τῆς |
[27] |
ἡμεῖς
δὲ
οὐκ
ὀργῆς
θρέμματα
|
ἔτι, |
οἱ
τῆς
πλάνης
ἀπεσπασμένοι,
ᾄσσοντες |
[111] |
ὅτε
ἐν
παραδείσῳ
ἔπαιζε
λελυμένος,
|
ἔτι |
παιδίον
ἦν
τοῦ
θεοῦ·
ὅτε |
[46] |
καὶ
τῶν
ἄλλων
ἀνθρώπων
οἱ
|
ἔτι |
παλαιότεροι
ξύλα
ἱδρύοντο
περιφανῆ
καὶ |
[46] |
ὑμῶν
εἰλύαται
κεφαλαί.
~(Εἰ
δ'
|
ἔτι |
πρὸς
τούτοις
φέρων
ὑμῖν
τὰ |
[99] |
ἀναγνώρισον
τὸν
πατέρα.
Σὺ
δὲ
|
ἔτι |
ταῖς
ἁμαρτίαις
παραμένεις,
προστετηκὼς
ἡδοναῖς; |
[60] |
τοῦ
σκίμποδος
κατακείμενοι
παρ'
αὐτὰς
|
ἔτι |
τὰς
περιπλοκὰς
ἀφορῶσιν
εἰς
τὴν |
[102] |
θεοί,
οὐδὲ
Ἄρης
οὐδὲ
Ἐνυώ.
|
Ἔτι |
τε
εἰ>
αἱ
ἀστραπαὶ
καὶ |
[122] |
ἀσεβεῖν
νομίζουσιν,
καὶ
αὐτήν
γε
|
ἔτι |
τὴν
ἄγνοιαν
μανίας
εἶδος
ὑπογράφοντες |
[92] |
κύριος;
(Οὐ
μνησικακεῖ,
ἔτι
ἐλεεῖ,
|
ἔτι |
τὴν
μετάνοιαν
ἀπαιτεῖ.
Ἐρέσθαι
δὲ |
[62] |
κάτω.
Ἦ
πού
γ'
ἂν
|
ἔτι |
τὴν
Πραξιτέλους
Δήμητρα
καὶ
Κόρην |
[84] |
τὴν
τιμήν·
τί
δὴ
οὖν
|
ἔτι |
τὴν
χάριν
εἰς
ὀργὴν
μεταλλάσσομεν |
[96] |
οὐ
γὰρ
τὰ
πάτρια
ὑμᾶς
|
ἔτι |
τῆς
ἀληθείας
ἀπασχολεῖ
ἔθη
προκατηχημένους, |
[90] |
ἐξεσπασμένος
ἐκ
πυρός;
Τίς
οὖν
|
ἔτι |
τοῖς
ἀνθρώποις
ὄρεξις
ἔγκειται
θανάτου |
[32] |
αἷς
δὴ
καὶ
τοσαύταις
οὔσαις
|
ἔτι |
τοῦ
Ποσειδῶνος
ὑμῶν
ἐστενοχωρεῖτο
τὰ |
[123] |
παύσασθαί
ποτε
ἱεροφαντοῦντες.
Ὑμῖν
δὲ
|
ἔτι |
τοῦτο
περιλείπεται
πέρας
τὸ
λυσιτελοῦν |
[91] |
ἄξια
πεπονθότες.
Καὶ
ταῦτα
ὁρῶντες
|
ἔτι |
τυφλώττετε
καὶ
οὐχὶ
πρὸς
τὸν |
[79] |
τὰ
ἐπὶ
τούτοις.
Μὴ
οὖν
|
ἔτι |
ὑμεῖς
εἰδωλολάτραι;
Ἀλλὰ
κἂν
νῦν |
[79] |
θότες,
ἀναίσθητος
γὰρ
ἡ
ὕλη.
|
Ἔτι |
φησίν·
ὁ
κύριος
σείσει
πόλεις |
[96] |
ἆθλον
ἀθανασία
(πρόκειται.
Μὴ
οὖν
|
ἔτι |
φροντίζετε
μηδὲ
{εἰ}
ὀλίγον,
τί |
[1] |
σοφιστὴς
(ἄλλος
οὗτος
μῦθος
Ἑλληνικός)
|
ἐτιθάσευε |
τὰ
θηρία
γυμνῇ
τῇ
ᾠδῇ |
[4] |
τὰ
ἀργαλεώτατα
θηρία,
τοὺς
ἀνθρώπους,
|
ἐτιθάσευεν, |
πτηνὰ
μὲν
τοὺς
κούφους
αὐτῶν, |
[5] |
ψυχρότητα
τῇ
παραπλοκῇ
τοῦ
πυρὸς
|
ἐτιθάσευεν, |
τοὺς
(νεάτους
τῶν
ὅλων
φθόγγους |
[44] |
πρεσβυτάτοις
τῶν
θεῶν
εἶναι
λεγόμενον
|
ἐτίμα |
πρότερον
οὐδὲ
εἷς
πρὶν
ἢ |
[10] |
τοῦ
λόγου,
ταύτῃ
πῃ
παρεκάλει
|
ἑτοίμους |
γίνεσθαι
εἰς
θεοῦ
τοῦ
Χριστοῦ |
[30] |
παραθήσομαι
ποιητήν,
τὸν
Βοιώτιον
Πίνδαρον·
|
ἔτραπε |
κἀκεῖνον
ἀγάνορι
μισθῷ
χρυσὸς
ἐν |
[13] |
ὄργια
καὶ
τὰ
μυστήρια
δεῖν
|
ἐτυμο |
λογεῖν,
τὰ
μὲν
ἀπὸ
τῆς |
[24] |
Ἡρακλέα
ἐκ
ξύλου
λαβὼν
κατεσκευασμένον
|
(ἔτυχε |
δὲ
ἕψων
τι
οἴκοι,
οἷα |
[34] |
πασχητιᾷ.
Κλάδον
οὖν
συκῆς,
ὡς
|
ἔτυχεν, |
ἐκτεμὼν
ἀνδρείου
μορίου
σκευάζεται
τρόπον |
[89] |
αὐτούς,
καὶ
εἰ
μὴ
παιδαγωγῶν
|
ἐτύχομεν |
ἀγαθῶν,
ἐπανωρθώσαμεν;
(Εἶτα
ἐπὶ
τῶν |
[65] |
(Μετὰ
πολλὰς
μέντοι
ὕστερον
περιόδους
|
ἐτῶν |
ἀνθρωποειδῆ
ἀγάλματα
σέβειν
αὐτοὺς
Βήρωσσος |
[105] |
δῃώσας"
μεταλλάξαι
εὔχεται
οὐδὲ
σιδήρῳ·
|
εὖ |
γάρ
τοι
παντὸς
μᾶλλον
τοῦτο |
[55] |
θεοῖσιν
ἶσον
ἐποίησεν
Μοῖρα
καταφθίμενον.
|
Εὖ |
γε,
Ἵππων,
ἐπιδεικνύεις
ἡμῖν
τὴν |
[68] |
αὐτοῦ;
Ῥητέον
γὰρ
οὐδαμῶς
ἐστίν.
|
Εὖ |
γε,
ὦ
Πλάτων,
ἐπαφᾶσαι
τῆς |
[113] |
ἀπόλαβέ
σου
τὸ
φῶς,
ὄφρ'
|
εὖ |
γινώσκοις
ἠμὲν
θεὸν
ἠδὲ
καὶ |
[74] |
προσέδρευε,
ἰθύνων
κραδίης
νοερὸν
κύτος·
|
εὖ |
δ'
ἐπίβαινε
ἀτραπιτοῦ,
μοῦνον
δ' |
[7] |
γὰρ
ἐν
θεῷ)
καὶ
τοῦ
|
εὖ |
εἶναι
(νῦν
δὴ
ἐπεφάνη
ἀνθρώποις) |
[7] |
πλάσαι
παρασχὼν
ὡς
δημιουργός,
τὸ
|
εὖ |
ζῆν
ἐδίδαξεν
ἐπιφανεὶς
ὡς
διδάσκαλος, |
[7] |
αἴτιος
ἀγαθῶν·
παρ'
οὗ
τὸ
|
εὖ |
ζῆν
ἐκδιδασκόμενοι
εἰς
ἀίδιον
ζωὴν |
[12] |
ὥσπερ
Ἀλκιβιάδην
λέγουσιν,
ἀπογυμνώσω
δὲ
|
εὖ |
μάλα
ἀνὰ
τὸν
τῆς
ἀληθείας |
[10] |
ὁ
υἱὸς
ἀποκαλύψῃ.
Θύραν
δὲ
|
εὖ |
οἶδ'
ὅτι
τὴν
ἀποκεκλεισμένην
τέως |
[104] |
θυμὸς
τὴν
κόλασιν
ἐπὶ
ἁμαρτίᾳ,
|
εὖ |
ποιεῖ
δὲ
ἐπὶ
μετανοίᾳ
ἡ |
[102] |
τὴν
δίκην
καὶ
τὴν
νέμεσιν
|
εὖ |
φρονῶν
ὑπολάβοι
θεούς;
Οὐδὲ
γὰρ |
[94] |
θεόν.
Ὅθεν
ἡ
γραφὴ
εἰκότως
|
εὐαγγελίζεται |
τοῖς
πεπιστευκόσιν·
οἱ
δὲ
ἅγιοι |
[9] |
ἦν
κἀκείνη
τοῦ
κυρίου,
στεῖραν
|
εὐαγγελιζομένη |
γυναῖκα,
ὡς
Ἰωάννης
τὴν
ἔρημον. |
[116] |
ἐνεχείρισεν.
(Σάλπιγξ
ἐστὶ
Χριστοῦ
τὸ
|
εὐαγγέλιον |
αὐτοῦ,
ὃ
μὲν
ἐσάλπισεν,
ἡμεῖς |
[10] |
τὴν
μυστικὴν
ἀπολύ
σηται
σιωπήν,
|
εὐαγγέλιον |
γενόμενος.
(Σὺ
δὲ
εἰ
ποθεῖς |
[116] |
τῆς
δικαιοσύνης
τὸ
κήρυγμα
ὑπακούουσιν
|
εὐαγγέλιον, |
παρακούσασιν
κριτήριον.
(Ἀλλὰ
σάλπιγξ
μὲν |
[12] |
φόνων
ἀνεστεμμένοι
τοῖς
ὄφεσιν,
ἐπολολύζοντες
|
Εὐάν, |
Εὔαν
ἐκείνην,
δι'
ἣν
ἡ |
[12] |
ἀνεστεμμένοι
τοῖς
ὄφεσιν,
ἐπολολύζοντες
Εὐάν,
|
Εὔαν |
ἐκείνην,
δι'
ἣν
ἡ
πλάνη |
[7] |
ὁ
ἀπατεὼν
ἄνωθεν
μὲν
τὴν
|
Εὔαν, |
νῦν
δὲ
ἤδη
καὶ
τοὺς |
[72] |
ἄφοβον,
ἄλυπον,
λυσιτελές,
ἀνώδυνον,
ὠφέλιμον,
|
εὐάρεστον, |
ἀσφαλές,
φίλον,
ἔντιμον,
ὁμολογούμενον
εὐκλεές, |
[20] |
ὁ
Εὔμολπος,
συβώτης
δὲ
ὁ
|
Εὐβουλεύς· |
ἀφ'
ὧν
τὸ
Εὐμολπιδῶν
καὶ |
[20] |
ἔτι
δὲ
Εὔμολπός
τε
καὶ
|
Εὐβουλεύς· |
βουκόλος
ὁ
Τριπτόλεμος
ἦν,
ποιμὴν |
[17] |
γῆς
καὶ
τὰς
ὗς
τὰς
|
Εὐβουλέως |
τὰς
συγκατα
ποθείσας
ταῖν
θεαῖν, |
[42] |
Θεόπομπος
ἦν
Λακεδαιμονίων
βασιλεύς,
ἱερεῖον
|
εὐγενές. |
(Ταῦροι
δὲ
τὸ
ἔθνος,
οἱ |
[122] |
πλούσιόν
τε
καὶ
σώφρονα
καὶ
|
εὐγενῆ |
καὶ
ταύτῃ
εἰκόνα
τοῦ
θεοῦ |
[9] |
γὰρ
πολλὰ
τὰ
τέκνα
τῆς
|
εὐγενοῦς, |
ἄπαις
δὲ
ἦν
διὰ
ἀπείθειαν |
[64] |
δὲ
Σκυθῶν
τὸ
τοιοῦτον,
καθάπερ
|
Εὔδοξος |
ἐν
δευτέρᾳ
Γῆς
περιόδου
λέγει. |
[111] |
βούλει,
ἄνωθεν
ἄθρει
τὴν
θείαν
|
εὐεργε) |
σίαν.
Ὁ
πρῶτος
ὅτε
ἐν |
[112] |
πάντα
δυνάμεσιν
ἁγίαις,
δημιουργίᾳ
σωτηρίᾳ
|
εὐεργεσίᾳ, |
νομοθεσίᾳ
προφητείᾳ
διδασκαλίᾳ,
πάντα
νῦν |
[120] |
τῆς
χάριτος,
ὁλόκληρον
χορηγῶν
τὴν
|
εὐεργεσίαν, |
ἀφθαρσίαν·
καὶ
λόγον
χαρίζομαι
ὑμῖν, |
[26] |
τρόποι)
ὁ
ἀπὸ
τῆς
θείας
|
εὐεργεσίας |
τῆς
εἰς
τοὺς
ἀνθρώπους
καταγινομένης |
[26] |
ἀνθρώπους
καταγινομένης
ὁρμώμενος.
Τὸν
γὰρ
|
εὐεργετοῦντα |
μὴ
συνιέντες
θεὸν
ἀνέπλασάν
τινας |
[9] |
τῆς
ἐχούσης
τὸν
ἄνδρα.
Ἡμῖν
|
εὐηγγελίζετο |
ἄγγελος,
ἡμᾶς
προὔτρεπεν
Ἰωάννης
(νοῆσαι |
[24] |
ζειν
ἔπεισί
μοι
ὅτῳ
τρόπῳ
|
Εὐήμερον |
τὸν
Ἀκραγαντῖνον
καὶ
Νικάνορα
τὸν |
[69] |
μέσα
τῶν
ὄντων
ἁπάντων
ἔχων,
|
εὐθεῖαν |
περαίνει
κατὰ
φύσιν
περιπορευόμενος·
τῷ |
[27] |
δὲ
βαδίζετε
καὶ
τρίβον
ὀρθὴν
|
εὐθεῖαν |
προλιπόντες
ἀπήλθετε
τὴν
δι'
ἀκανθῶν |
[25] |
δὲ
ἡμαρτημέναι
καὶ
παρηγμέναι
τῆς
|
εὐθείας, |
ὀλέθριαι
ὡς
ἀληθῶς,
τὸ
οὐράνιον |
[85] |
τὰς
κυριακὰς
μὴ
ἐγνωκόσιν,
ἃς
|
εὐθείας |
ποιεῖν
καὶ
εὐτρεπίζειν
παρήγγειλεν
Ἰωάννης, |
[9] |
ὦ
φωνή;
Εἰπὲ
καὶ
ἡμῖν.
|
(Εὐθείας |
ποιεῖτε
τὰς
ὁδοὺς
κυρίου"
Πρόδρομος |
[26] |
ἀναπείσασαι
πλάσμασιν.
~Οἳ
μὲν
γὰρ
|
εὐθέως |
ἀμφὶ
τὴν
οὐρανοῦ
θέαν
ἀπατώ |
[102] |
(διορίζεται.
Τίς
ἂν
οὖν
τὴν
|
εὔθυναν |
καὶ
τὴν
κόλασιν
καὶ
τὴν |
[51] |
ὅσα
διὰ
τῆς
πρώτης
γενέσεως
|
εὐθὺς |
ἀνάπηρα
φαίνεται,
καθάπερ
οἱ
σπάλακες |
[12] |
τῶν
Ἑβραίων
φωνὴν
ὄνομα
τὸ
|
Ἕυια |
δασυνόμενον
ἑρμηνεύεται
ὄφις
ἡ
θήλεια· |
[72] |
εὐάρεστον,
ἀσφαλές,
φίλον,
ἔντιμον,
ὁμολογούμενον
|
εὐκλεές, |
ἄτυφον,
ἐπιμελές,
πρᾶον,
σφοδρόν,
χρονιζόμενον, |
[47] |
τῆς
Ἥρας
ξόανον
Σμίλιδι
τῷ
|
Εὐκλείδου |
πεποιῆσθαι
Ὀλύμπιχος
(ἐν
Σαμιακοῖς
ἱστορεῖ. |
[19] |
αἰδοῖον
ἀπέκειτο,
εἰς
Τυρρηνίαν
κατήγαγον,
|
εὐκλεοῦς |
ἔμποροι
φορτίου·
κἀνταῦθα
διετριβέτην,
φυγάδε |
[114] |
αὐτοῦ,
ζῇ,
ἡ
νὺξ
δὲ
|
εὐλα |
βεῖται
τὸ
φῶς
καὶ
δύνουσα |
[87] |
φωνῆς,
ὁ
κύριος
ἤγγικεν"
λέγων,
|
εὐλαβεῖσθε |
μὴ
καταληφθῶμεν
κενοί.
Ὑμεῖς
δὲ |
[82] |
Οὐκ
ἀγωνιᾷς;
Οὐχὶ
ἅμα
τε
|
εὐλαβῇ |
καὶ
σπεύδεις
ἐκμαθεῖν,
τουτέστι
σπεύδεις |
[51] |
πάσας
ἔχει
τὰς
αἰσθήσεις,
ὥσπερ
|
εὐλαὶ |
καὶ
κάμπαι
καὶ
ὅσα
διὰ |
[116] |
βεβαμμέναις,
εὐχαρίστοις
ἀμειβόμενοι
τὰς
εὐποιίας
|
εὐλογίαις |
καὶ
τὸν
θεὸν
τῷ
θείῳ |
[89] |
παραδεδομένον
ἡμῖν
ἔθος
ἀνατρέπειν
οὐκ
|
εὔλογον. |
Καὶ
τί
δὴ
οὐχὶ
τῇ |
[26] |
Ἐντεῦθεν
τὰς
Ἐρινύας
καὶ
τὰς
|
Εὐμενίδας |
Παλαμναίους
τε
καὶ
Προστροπαίους,
ἔτι |
[20] |
ὁ
Εὐβουλεύς·
ἀφ'
ὧν
τὸ
|
Εὐμολπιδῶν |
καὶ
τὸ
Κηρύκων
τὸ
ἱεροφαντικὸν |
[20] |
Τριπτόλεμος
ἦν,
ποιμὴν
δὲ
ὁ
|
Εὔμολπος, |
συβώτης
δὲ
ὁ
Εὐβουλεύς·
ἀφ' |
[20] |
Δυσαύλης
καὶ
Τριπτόλεμος,
ἔτι
δὲ
|
Εὔμολπός |
τε
καὶ
Εὐβουλεύς·
βουκόλος
ὁ |
[45] |
Πολιάδος
κεκήδευται;
Ἰμμάραδος
δὲ
ὁ
|
Εὐμόλπου |
καὶ
Δαείρας
οὐχὶ
ἐν
τῷ |
[59] |
ἔδωκε,
λέχος
δ'
ᾔσχυνε
καὶ
|
εὐνὴν |
Ἡφαίστοιο
ἄνακτος.
(Κατάπαυσον,
Ὅμηρε,
τὴν |
[70] |
οὐρανὸν
ὠλένας
ἁγνάς,
ὄρθριοι
ἐξ
|
εὐνῆς, |
ἀεὶ
χρόα
ἁγνίζοντες
ὕδασι,
καὶ |
[110] |
ἀπέρριψαν.
~Τάχει
μὲν
δὴ
ἀνυπερβλήτῳ
|
εὐνοίᾳ |
τε
εὐπροσίτῳ
ἡ
δύναμις
ἡ |
[41] |
καὶ
εἰσὶ
φύλακες
οὗτοι,
οὐκ
|
εὐνοίᾳ |
τῇ
πρὸς
ὑμᾶς
περιπαθεῖς,
τῆς |
[1] |
βούλεται,
χαλκοῦν
ἀναστήσας
Πυθοῖ
τὸν
|
Εὔνομον |
αὐτῇ
τῇ
κιθάρᾳ
καὶ
τὸν |
[1] |
διηγή
σασθαι
μῦθον
καὶ
ᾠδόν,
|
Εὔνομον |
τὸν
Λοκρὸν
καὶ
τέττιγα
τὸν |
[2] |
στεφανούμενος.
Αἴδει
δέ
γε
ὁ
|
Εὔνομος |
ὁ
ἐμὸς
οὐ
τὸν
Τερπάνδρου |
[1] |
ἦν
καὶ
ἐκιθάριζεν
ὥρᾳ
καύματος
|
Εὔνομος, |
ὁπηνίκα
οἱ
τέττιγες
ὑπὸ
τοῖς |
[1] |
ἀνεπλήρωσε
χορδήν.
Οὔκουν
ᾠδῇ
τῇ
|
Εὐνόμου |
ἄγεται
ὁ
τέττιξ,
ὡς
ὁ |
[1] |
τῷ
πανσόφῳ
αὐτόνομον
ᾠδήν,
τῶν
|
Εὐνόμου |
βελτίονα
νόμων.
Ῥήγνυται
χορδὴ
τῷ |
[1] |
συνεκροτεῖτο
Πυθοῖ,
ἐπιτάφιον
ἑρπετοῦ
ᾄδοντος
|
Εὐνόμου· |
ὕμνος
ἢ
θρῆνος
ὄφεως
ἦν |
[47] |
ἔργον
δὲ
εἶναι
Σίκωνος
τοῦ
|
Εὐπαλάμου, |
ὥς
φησι
Πολέμων
ἔν
τινι |
[115] |
καὶ
μὴ
δεομένῳ
μισθὸν
εὐχάριστον,
|
εὐπείθειαν, |
οἷόν
τι
ἐνοίκιον
{τὴν
εὐσέβειαν} |
[116] |
λόγου
βεβαμμέναις,
εὐχαρίστοις
ἀμειβόμενοι
τὰς
|
εὐποιίας |
εὐλογίαις
καὶ
τὸν
θεὸν
τῷ |
[37] |
νῦν
ἔτι
γυναῖκες
καὶ
Λήδας
|
εὐπρε |
πέστεραι
καὶ
Σεμέλης
ἀκμαιότεραι,
μειράκια |
[110] |
μὲν
δὴ
ἀνυπερβλήτῳ
εὐνοίᾳ
τε
|
εὐπροσίτῳ |
ἡ
δύναμις
ἡ
θεϊκὴ
ἐπιλάμψασα |
[46] |
οὐδέπω
τῶν
τεχνιτῶν
ἐπὶ
τὴν
|
εὐπρόσωπον |
ταύτην
κακοτεχνίαν
ὡρμη
κότων.
Ἐπειδὴ |
[111] |
δι'
ἁπλότητα
λελυμένος
ἄνθρωπος
(ἁμαρτίαις
|
εὑρέθη |
δεδεμένος.
Τῶν
δεσμῶν
λῦσαι
τοῦτον |
[38] |
δὲ
ὕστερον
καὶ
δρύες
(ὄντες
|
εὑρεθήσονται |
καὶ
πέτραι.
Ἀγαμέμνονα
γοῦν
τινα |
[68] |
καὶ
ποιητὴν
τοῦδε
τοῦ
παντὸς
|
εὑρεῖν |
τε
ἔργον
καὶ
εὑρόντα
εἰς |
[106] |
θεὸν
τὴν
ἰδίαν
πολυπραγμονεῖ
σωτηρίαν·
|
εὗρες |
τὸν
θεόν,
ἔχεις
τὴν
ζωήν. |
[107] |
καὶ
ζήσωμεν.
Ὁ
μισθὸς
τῆς
|
εὑρέσεως |
ζωὴ
παρὰ
θεῷ.
Ἀγαλλιάσθωσαν
καὶ |
[28] |
τρίτην
τοῦ
Κρόνου,
τὴν
πολέμου
|
εὑρέτιν· |
τετάρτην
τὴν
Διός,
ἣν
Μεσσήνιοι |
[75] |
τόλμης
καὶ
βίας
ταῦτ'
ὄργανα
|
εὑρημέν' |
ἀνθρώποισιν.
~Καὶ
οὐχὶ
μόνος
ὁ |
[43] |
λοξὰ
μαν
τεύεται
Σόλων·
τοῦτον
|
εὑρήσεις |
ἀληθῆ
μόνον,
ὦ
βάρβαρε,
τὸν |
[120] |
καὶ
ταπεινὸς
τῇ
καρδίᾳ,
καὶ
|
εὑρήσετε |
ἀνάπαυ
σιν
ταῖς
ψυχαῖς
ὑμῶν· |
[46] |
παραθείην,
ἐπιόντες
ὡς
ἀληθῶς
λῆρον
|
εὑρήσετε |
τὴν
συνήθειαν,
ἔργα
χειρῶν
ἀνθρώπων" |
[76] |
ὡς
ἀληθῶς
Σωκρατικῆς
διατριβῆς
ὁ
|
Εὐριπίδης |
εἰς
τὴν
ἀλήθειαν
ἀπιδὼν
καὶ |
[42] |
Ἀρτέμιδι·
ταύτας
σου
τὰς
θυσίας
|
Εὐριπίδης |
(ἐπὶ
σκηνῆς
τραγῳδεῖ.
Μόνιμος
δ' |
[30] |
δὲ
κεραυνὸς
ἔσκηψε
μόρον.
(Καὶ
|
Εὐριπίδης· |
Ζεὺς
γὰρ
κατακτὰς
παῖδα
τὸν |
[76] |
Μένανδρος,
ἀλλὰ
καὶ
Ὅμηρος
καὶ
|
Εὐριπίδης |
καὶ
ἄλλοι
συχνοὶ
ποιηταὶ
διελέγχουσιν |
[68] |
πάνθ'
ὁρῶντα
καὐτὸν
οὐχ
ὁρώμενον,
|
(Εὐριπίδης |
λέγει.
Πεπλανῆσθαι
γοῦν
ὁ
Μένανδρός |
[74] |
(ἀναβλέψας
τόνδε
ἡγοῦ
θεόν"
φησίν,
|
Εὐριπίδης· |
ὁ
δὲ
τοῦ
Σοφίλλου
Σοφοκλῆς, |
[113] |
φωταγωγεῖς,
κύριε,
καὶ
τὸν
θεὸν
|
εὑρίσκω |
διὰ
σοῦ
καὶ
τὸν
πατέρα |
[101] |
μόνον
τῆς
ματαίας
ὑμῶν
ἐλπίδος
|
εὑρόμενοι |
τὸ
πέρας,
οὐδὲ
αὑτοὺς
οἷοί |
[68] |
παντὸς
εὑρεῖν
τε
ἔργον
καὶ
|
εὑρόντα |
εἰς
ἅπαντας
ἐξειπεῖν
ἀδύνατον.
Διὰ |
[39] |
ὁμοιωθέντα
μύρμηκι
τῇ
Κλήτορος
θυγατρὶ
|
Εὐρυμεδούσῃ |
(μιγῆναι
καὶ
Μυρμιδόνα
γεννῆσαι·
Πολέμων |
[24] |
νῦν
σοι
ἤδη
καιρός,
ὥσπερ
|
Εὐρυσθεῖ, |
ἀτὰρ
δὴ
καὶ
ἡμῖν
ὑπουργῆσαι |
[115] |
ἐπειδὰν
τὸ
τιμιώτατον
καὶ
σεβασμιώτατον
|
εὐσεβεῖ |
τε
καὶ
ἀγαθῷ
παιδὶ
ἀγαθοῦ |
[22] |
καὶ
τὰς
ἀνορ
(γιάστους
τελετὰς
|
εὐσεβείᾳ |
νόθῳ
προστρεπομένων.
Οἷαι
δὲ
καὶ |
[60] |
τοὺς
θαλάμους
κεκοσμήκασι,
τὴν
ἀκολασίαν
|
εὐσέβειαν |
νομίζοντες·
κἀπὶ
τοῦ
σκίμποδος
κατακείμενοι |
[47] |
ἀγάλματα
ἀνδρείκελα
ἐποιήσαντο,
οἷς
ἐπιμορφάζετε
|
εὐσέβειαν |
συκοφαντοῦντες
τὴν
ἀλήθειαν,
ἤδη
μὲν |
[115] |
εὐπείθειαν,
οἷόν
τι
ἐνοίκιον
{τὴν
|
εὐσέβειαν} |
τῷ
θεῷ
τῆς
ἐνταῦθα
ἐνοικήσεως. |
[56] |
τόπον
εἰς
τοὔδαφος
κατεσύρατε
τὴν
|
εὐσέβειαν, |
χθονίους
ὑμῖν
ἀναπλάττοντες
θεοὺς
καὶ |
[19] |
διετριβέτην,
φυγάδε
ὄντε,
τὴν
πολυτίμητον
|
εὐσεβείας |
διδασκαλίαν
αἰδοῖα
καὶ
κίστην
θρῃσκεύειν |
[74] |
καὶ
κενὰς
πανηγύρεις
νέμοντες,
οὕτως
|
εὐσεβεῖν |
νομίζομεν.
Οὑτοσὶ
μὲν
ἤδη
καὶ |
[72] |
Ἄκουε
δή·
τεταγμένον,
δίκαιον,
ὅσιον,
|
εὐσεβές, |
κρατοῦν
ἑαυτοῦ,
χρήσιμον,
καλόν,
δέον, |
[7] |
ἐπιθυμίας
σωφρόνως
καὶ
δικαίως
καὶ
|
εὐσεβῶς |
ζήσωμεν
ἐν
τῷ
νῦν
αἰῶνι, |
[59] |
τὴν
καλήν,
ἀμφ'
Ἄρεως
φιλότητος
|
ἐυστεφάνου |
τ'
Ἀφροδίτης
ὡς
τὰ
πρῶτα |
[9] |
λόγου
τὴν
φωνὴν
ἡ
στεῖρα
|
εὐτεκνεῖ |
καὶ
ἡ
ἔρημος
καρποφορεῖ·
αἱ |
[56] |
παρὰ
τοῦ
Διὸς
αἰτήσονται
τὴν
|
εὐτεκνίαν, |
ἣν
(οὐδ'
αὑτῷ
παρασχεῖν
ἴσχυσεν; |
[9] |
ὡς
ἐπιφανέντος
τοῦ
λόγου
τοῦδε
|
εὐτεκνίας |
ἡμᾶς
καρπὸν
(ἀπενέγκασθαι,
ζωὴν
ἀίδιον. |
[85] |
ἐγνωκόσιν,
ἃς
εὐθείας
ποιεῖν
καὶ
|
εὐτρεπίζειν |
παρήγγειλεν
Ἰωάννης,
τούτοις
δὴ
(προσώχθισεν |
[42] |
οἱ
δεισιδαίμονες;
Οἳ
μὲν
σωτῆρες
|
εὐφημούμενοι, |
οἳ
δὲ
σωτηρίαν
αἰτούμενοι
παρὰ |
[22] |
ξίφος,
κτεὶς
γυναικεῖος,
ὅ
ἐστιν
|
εὐφήμως |
καὶ
μυστικῶς
εἰπεῖν
μόριον
γυναικεῖον. |
[44] |
καὶ
αὐτοὺς
ἐξελέγξω–
νεὼς
μὲν
|
εὐφήμως |
ὀνομαζομένους,
τάφους
δὲ
γενομένους
{τουτέστι |
[39] |
Σαμίων
ἐκλήσομαι
(πρόβατον,
ὥς
φησιν
|
Εὐφορίων, |
σέβουσι
Σάμιοι)
οὐδέ
γε
τῶν |
[107] |
ζωὴ
παρὰ
θεῷ.
Ἀγαλλιάσθωσαν
καὶ
|
εὐφρανθή |
τωσαν
ἐπὶ
σοὶ
πάντες
οἱ |
[116] |
ταῖς
ὑπὸ
τοῦ
λόγου
βεβαμμέναις,
|
εὐχαρίστοις |
ἀμειβόμενοι
τὰς
εὐποιίας
εὐλογίαις
καὶ |
[94] |
τῆς
γῆς·
ταῦτά
σου
ταῖς
|
εὐχαρίστοις |
τρυφαῖς
δεδημιούργηκεν
ὁ
(πατήρ.
Ἀργυρίῳ |
[115] |
ἀποδῶμεν
καὶ
μὴ
δεομένῳ
μισθὸν
|
εὐχάριστον, |
εὐπείθειαν,
οἷόν
τι
ἐνοίκιον
{τὴν |
[33] |
προσκυνούντων
τοὺς
θεούς,
τοιούτους
δὲ
|
εὐχέσθων |
εἶναι
τοὺς
ἄνδρας
τοὺς
ἑαυτῶν, |
[120] |
αὐτοῦ
καὶ
πατρός,
ὑπὲρ
ἀνθρώπων
|
εὔχεται |
καὶ
ἀνθρώποις
ἐγκελεύεται
κέκλυτε,
μυρία |
[105] |
ἀληθῆ
σοφίαν
χαλκῷ
δῃώσας"
μεταλλάξαι
|
εὔχεται |
οὐδὲ
σιδήρῳ·
εὖ
γάρ
τοι |
[50] |
ἀγάλμασι·
καὶ
τοῖς
ἀγάλμασι
τουτέοισιν
|
(εὔχονται, |
ὁκοῖον
εἴ
τις
δόμοις
λεσχηνεύοιτο" |
[58] |
μνημονευόμεναι
καὶ
μοιχεῖαι
ᾀδόμεναι
καὶ
|
εὐωχίαι |
κωμῳδούμεναι
καὶ
γέλωτες
παρὰ
πότον |
[107] |
καλὸν
ἀφετήριον
σοφίαν
ἡγεῖσθαι
τοῖς
|
ἐφ' |
ὁτιοῦν
τοῦ
βίου
τραπεῖσι
μέρος, |
[78] |
θεοῦ
καὶ
καταπλάγηθι.
Τοῦτον
προσκυνήσωμεν,
|
ἐφ' |
οὗ
φησιν
ὁ
προφήτης
ἀπὸ |
[94] |
λέγει
κύριος·
οἱ
διψῶντες
πορεύεσθε
|
ἐφ' |
ὕδωρ,
καὶ
ὅσοι
μὴ
ἔχετε |
[120] |
ὑμᾶς·
ἄρατε
τὸν
ζυγόν
μου
|
ἐφ' |
ὑμᾶς
καὶ
μάθετε
ἀπ'
ἐμοῦ, |
[56] |
τὴν
ἀκήρατον
οὐσίαν,
τὸ
ὅσον
|
ἐφ' |
ὑμῖν,
κατορύττετε
καὶ
τὸ
ἄχραντον |
[15] |
διὰ
τοὺς
ἐλέγχους·
Ἐκ
τυμπάνου
|
ἔφαγον· |
ἐκ
κυμβάλου
ἔπιον·
ἐκιρνοφόρησα·
ὑπὸ |
[34] |
ἐκτεμὼν
ἀνδρείου
μορίου
σκευάζεται
τρόπον
|
ἐφέζεταί |
τε
τῷ
κλάδῳ,
τὴν
ὑπόσχεσιν |
[50] |
νεὼς
προσαγορεύει,
τὸν
μὲν
τῆς
|
Ἐφεσίας |
Ἀρτέμιδος
χάσμασι
καὶ
σεισμοῖς"
καταποθήσεσθαι |
[64] |
τε
ὁ
Μεταποντῖνος
καὶ
ὁ
|
Ἐφέσιος |
Ἡράκλειτος·
Ἐμπεδοκλῆς
γὰρ
ὁ
Ἀκραγαντῖνος |
[22] |
Τίσι
δὴ
μαντεύεται
Ἡράκλειτος
ὁ
|
Ἐφέσιος; |
Νυκτιπόλοις,
μάγοις,
βάκχοις,
λήναις,
μύσταις" |
[50] |
γε
σοῦ
ἄκουσον
φιλοσόφου,
τοῦ
|
Ἐφεσίου |
Ἡρακλείτου,
τὴν
ἀναισθησίαν
ὀνειδίζοντος
τοῖς |
[50] |
προμηνύουσα
οὕτως,
ὕπτια
δ'
οἰμῴξει
|
Ἔφεσος |
κλαίουσα
παρ'
ὄχθαις
καὶ
νηὸν |
[53] |
κατέφλεξεν
Χρυσίδι,
καὶ
τὸν
ἐν
|
Ἐφέσῳ |
τῆς
Ἀρτέμιδος
δεύτερον
μετὰ
Ἀμαζόνας |
[40] |
τε
καὶ
μιαροί.
Ἔστι
μὲν
|
ἐφευρεῖν |
καὶ
ἀναφανδὸν
οὕτω
κατὰ
πόλεις |
[64] |
κενοδοξίας
ἕνεκεν
ἀνειδωλοποιοῦσαν
τὴν
ὕλην
|
ἐφεύρωμεν, |
εἰ
καὶ
δαιμόνια
ἄττα
ἐκθειάζουσαν |
[108] |
Παῖδες
γεγόνατε,
εἶτα
μειράκια,
εἶτα
|
ἔφηβοι, |
εἶτα
ἄνδρες,
χρηστοὶ
(δὲ
οὐδέποτε. |
[117] |
καὶ
τὰς
ῥᾳθυμίας
ὥσπερ
ἄνθος
|
ἐφήμερον |
καταλίμπανε
ἀνέμῳ
καὶ
πυρί,
σωφροσύνης |
[74] |
Ἕλληνες
ὀλίγα
ἄττα
τῆς
ἀληθείας
|
ἐφθέγξαντο, |
προσμαρτυροῦσι
μὲν
τὴν
δύναμιν
αὐτῆς |
[74] |
δὲ
αὐτοὺς
ἐλέγχουσιν
ἀσθενεῖς,
οὐκ
|
ἐφικόμενοι |
τοῦ
τέλους.
~Ἤδη
γὰρ
οἶμαι |
[33] |
Φαέθοντα
ἐλόχα
καὶ
ἤρα
Ἀδώνιδος,
|
ἐφιλονείκει |
δὲ
τῇ
βοώπιδι
καὶ
ἀποδυσάμεναι |
[91] |
ἐκπίπτοντος
νεοττοῦ
ἡ
μήτηρ
ὄρνις
|
ἐφίπταται· |
εἰ
δέ
που
καὶ
θηρίον |
[1] |
τοῦ
Λοκροῦ·
ὃ
δὲ
ἑκὼν
|
ἐφίπταται |
καὶ
ᾄδει
ἑκών.
Ἕλλησι
δ' |
[1] |
νόμων.
Ῥήγνυται
χορδὴ
τῷ
Λοκρῷ·
|
ἐφίπταται |
ὁ
τέττιξ
τῷ
ζυγῷ·
ἐτερέτιζεν |
[4] |
ἰοβόλους
τινὰς
καὶ
παλιμβόλους
ὑποκριτὰς
|
ἐφοδεύοντας |
δικαιοσύνῃ
γεννήματα
ἐχιδνῶν"
κέκληκέ
που· |
[100] |
τὰ
ἄλλα
ζῷα
κατειλημμένοι,
αὔταρκες
|
ἐφόδιον |
αἰώνων,
θεοσέβειαν,
παρασκευάζεσθαι
συμβουλεύοντες.
Γεώργει, |
[39] |
γυναικείων
τάξαντες
τὸν
Διόνυσον
μορίων,
|
ἔφορον |
αἴσχους
τὸν
ὕβρεως
σεβάζοντες
ἀρχηγόν. |
[98] |
Τίς
νεῦρα
διέτεινεν,
τίς
φλέβας
|
ἐφύσησεν; |
Τίς
αἷμα
ἐνέχεεν
ἐν
αὐταῖς |
[29] |
ἀπὸ
θεσπεσίοιο"
ἐν
Λήμνῳ
καταπεσὼν
|
ἐχάλκευε, |
πηρωθεὶς
τὼ
πόδε,
ὑπὸ
δὲ |
[96] |
ἤδη
τὸ
μετὰ
τοῦτο
ὅπως
|
ἔχει· |
καὶ
δὴ
μή
τις
ὑμᾶς |
[51] |
τῶν
ζῴων,
ὅσα
οὐδὲ
ὅρασιν
|
ἔχει |
οὔτε
ἀκοὴν
οὔτε
μὴν
φωνήν, |
[122] |
Καὶ
γὰρ
οὖν
ὧδέ
πως
|
ἔχει |
τὰ
ἡμέτερα
τῶν
Χριστοῦ
ὀπαδῶν· |
[51] |
τινα
τῶν
ζῴων
οὐχὶ
πάσας
|
ἔχει |
τὰς
αἰσθήσεις,
ὥσπερ
εὐλαὶ
καὶ |
[100] |
τοῦ
λόγου
συγγνώμην
τῆς
πλάνης
|
ἔχει |
τὴν
ἄγνοιαν,
ὁ
δὲ
εἰς |
[100] |
πέφυκε
(γὰρ
ὡς
ἄνθρωπος
οἰκείως
|
ἔχειν |
πρὸς
θεόν.
Ὥσπερ
οὖν
τὸν |
[111] |
(μυστήριον
θεῖον
τοῦτο)
τὸν
ὄφιν
|
ἐχειρώσατο |
καὶ
τὸν
τύραννον
ἐδουλώσατο,
τὸν |
[30] |
ὑπὸ
δὲ
κνῆμαι
ῥώοντο
ἀραιαί.
|
~Ἔχεις |
καὶ
ἰατρόν,
οὐχὶ
χαλκέα
μόνον |
[47] |
Βρυάξιος
ἦν
τέχνη,
οὐ
διαφέρομαι·
|
ἔχεις |
καὶ
τοῦτον
ἀγαλματουργόν·
ὁπότερον
αὐτοῖν |
[6] |
μόνης
τῆς
ἀνθρώπων
ἀγάλλεται
(σωτηρίας.
|
Ἔχεις |
οὖν
τὴν
ἐπαγγελίαν,
ἔχεις
τὴν |
[106] |
πολυπραγμονεῖ
σωτηρίαν·
εὗρες
τὸν
θεόν,
|
ἔχεις |
τὴν
ζωήν.
~Ζητήσωμεν
οὖν,
ἵνα |
[6] |
(σωτηρίας.
Ἔχεις
οὖν
τὴν
ἐπαγγελίαν,
|
ἔχεις |
τὴν
φιλανθρω
πίαν·
τῆς
χάριτος |
[79] |
καὶ
ἑτέρου
ἐπακοῦσαι
θέλεις
χρησμῳδοῦ;
|
Ἔχεις |
τὸν
χορὸν
πάντα
τὸν
προφητικόν, |
[94] |
ἐφ'
ὕδωρ,
καὶ
ὅσοι
μὴ
|
ἔχετε |
ἀργύριον,
βαδίσατε
καὶ
ἀγοράσατε
καὶ |
[95] |
αὐτῶν
εἰς
τοὺς
αἰῶνας,
ἀμήν.
|
~Ἔχετε, |
ὦ
ἄνθρωποι,
τὴν
θείαν
τῆς |
[21] |
τοῦ
Ὀρφέως
τὰ
ἔπη,
ἵν'
|
ἔχῃς |
μάρτυρα
τῆς
ἀναισχυντίας
τὸν
μυσταγωγόν· |
[106] |
ὁλκοὺς
τοὺς
ἑρπηστικούς.
Οἱ
γὰρ
|
ἐχθροὶ |
κυρίου
χοῦν
λείξουσι"
φησίν
{ἡ |
[4] |
παλιμβόλους
ὑποκριτὰς
ἐφοδεύοντας
δικαιοσύνῃ
γεννήματα
|
ἐχιδνῶν" |
κέκληκέ
που·
ἀλλὰ
καὶ
τούτων |
[42] |
ἡδονῆς
ποριζόμενοι,
ὅπως
ὅτι
μάλιστα
|
ἔχοιεν |
ἀνθρωπείων
ἀνέδην
ἐμφορεῖσθαι
φόνων·
ἤδη |
[53] |
εἴδει
παραπλήσιον
πεποίηκεν
αὐτήν,
ἵν'
|
ἔχοιεν |
οἱ
δείλαιοι
τὴν
Πραξιτέλους
(ἐρωμένην |
[1] |
τὰς
φηγούς,
μετεφύτευε
τῇ
(μουσικῇ.
|
Ἔχοιμ' |
ἄν
σοι
καὶ
ἄλλον
τούτοις |
[82] |
προσώπου
κυρίου.
~(Καὶ
μυρίας
ἂν
|
ἔχοιμί |
σοι
γραφὰς
παραφέρειν,
ὧν
οὐδὲ |
[41] |
περιπαθεῖς,
τῆς
δὲ
ὑμεδαπῆς
ἀπωλείας
|
ἐχόμενοι, |
κολάκων
δίκην
ἐγχρίμπτονται
τῷ
βίῳ, |
[122] |
αὐτοῖν
ἄμεινον,
σωφρονεῖν
ἢ
μεμηνέναι.
|
Ἐχομένους |
δὲ
ἀπρὶξ
τῆς
ἀληθείας
παντὶ |
[25] |
ἄπειρον
αἰθέρα
καὶ
γῆν
πέριξ
|
ἔχονθ' |
ὑγραῖς
ἐν
ἀγκάλαις;
Καὶ
τὸ |
[23] |
διαθηκῶν
τῆς
ἐπαγγελίας,
ἐλπίδα
μὴ
|
ἔχοντες |
καὶ
ἄθεοι
ἐν
τῷ
κόσμῳ" |
[85] |
ὠφέλιμος"
κατὰ
τὸν
Παῦλον,
ἐπαγγελίαν
|
ἔχουσα |
ζωῆς
(τῆς
νῦν
καὶ
τῆς |
[49] |
κωλύεται
ῥᾳδίως
ἐπιθυμία
φόβον
οὐκ
|
ἔχουσα· |
καὶ
νύκτας
ἱερὰς
τὰς
Ἀντινόου |
[35] |
λέγων
τῷ
Ὀδυσσεῖ
χρύσεον
λύχνον
|
ἔχουσαν" |
ἐν
χεροῖν·
τὴν
δὲ
Ἀφροδίτην |
[123] |
τοι
τῆς
παῦλαν
οὐδαμῇ
οὐδαμῶς
|
ἐχούσης |
ζωῆς
οὐκ
ἐθέλουσιν
οὐδ'
οἱ |
[9] |
τῆς
ἐρήμου
μᾶλλον
ἢ
τῆς
|
ἐχούσης |
τὸν
ἄνδρα.
Ἡμῖν
εὐηγγελίζετο
ἄγγελος, |
[51] |
τῶν
ἀγαλμάτων
τέλεον
ὄντων
κωφῶν·
|
ἔχουσιν |
γὰρ
αἴσθησιν
μίαν
γέ
τινα, |
[8] |
λαλεῖ
(σημείων
ἐκεῖνοι
καὶ
τεράτων
|
ἔχρῃζον) |
καὶ
τῷ
πυρὶ
δεδίττεται
τοὺς |
[95] |
ἐγὼ
δέ,
εἰ
δυνατόν,
ἐνδείξομαι.
|
Ἐχρῆν |
μὲν
ὑμᾶς,
ὦ
ἄνθρωποι,
αὐτοῦ |
[48] |
οὖν
τὰ
πάντα
καὶ
ἀναμίξας
|
ἔχρωσε |
κυάνῳ,
οὗ
δὴ
χάριν
μελάντερον |
[1] |
ὄφεως
ἦν
ἡ
ᾠδή,
οὐκ
|
ἔχω |
λέγειν.
Ἀγὼν
δὲ
ἦν
καὶ |
[43] |
τίνα
ἂν
ὠφελήσαιεν;
Αὐτίκα
γοῦν
|
ἔχω |
σοι
βελτίονα,
τῶν
ὑμεδαπῶν
τούτων |
[47] |
δὲ
τὴν
μέσην
αὐταῖν·
ἱστοροῦντα
|
ἔχω |
σοι
Πολέμωνα
δεικνύναι
(ἐν
τῇ |
[25] |
ὦ
γῆς
ὄχημα
κἀπὶ
γῆς
|
ἔχων |
ἕδραν,
ὅστις
ποτ'
εἶ
σύ, |
[54] |
μενος·
Λάμιαν
δὲ
τὴν
ἑταίραν
|
ἔχων |
εἰς
ἀκρόπολιν
ἀνῄει
καὶ
τῷ |
[69] |
καὶ
μέσα
τῶν
ὄντων
ἁπάντων
|
ἔχων, |
εὐθεῖαν
περαίνει
κατὰ
φύσιν
περιπορευόμενος· |
[69] |
κατὰ
τὰ
αὐτὰ
καὶ
ὡσαύτως
|
ἔχων, |
μετρεῖ
τε
πάντα
καὶ
σταθμᾶται, |
[52] |
ἀναθήματα
ἐσύλησαν
ἢ
καὶ
αὐτὰ
|
ἐχώνευσαν |
(τὰ
ἀγάλματα.
Καὶ
εἰ
Καμβύσης |
[30] |
ὄζος
Ἄρηος.
(Τοῦτο
μὲν
ποιητικῶς
|
ἐψεύσατο· |
Ὅμηρος
δὲ
ἀξιοπιστότερος
αὐτοῦ
εἰπὼν |
[24] |
ξύλου
λαβὼν
κατεσκευασμένον
(ἔτυχε
δὲ
|
ἕψων |
τι
οἴκοι,
οἷα
εἰκός)
Εἶα |
[38] |
τῶν
ἀμφὶ
τὸν
Ἡρακλέα
ἐγγράφουσι.
|
Ἐῶ |
δὲ
Ἀργείους
καὶ
Λάκωνας>
Ἀφροδίτην |
[31] |
αὐταῖς,
Μυσὰς
οὔσας
θεραπαινίδας
ταύτας
|
ἐώνηται |
(Μεγακλὼ
ἡ
θυγάτηρ
ἡ
Μάκαρος. |
[114] |
εἴσονται
τὸν
θεὸν
ἀπὸ
μικροῦ
|
ἕως |
μεγάλου,
καὶ
ἵλεως"
φησὶν
ὁ |
[81] |
οἷον
ἐμβατήριον
ῥυθμόν·
Υἱοὶ
ἀνθρώπων,
|
ἕως |
πότε
βαρυκάρδιοι;
Ἵνα
τί
ἀγαπᾶτε |
[80] |
προσώπου
αὐτοῦ
γνῶσις
καὶ
σύνεσις"
|
Ἕως |
πότε,
ὀκνηρέ,
κατάκεισαι;
Πότε
δὲ |
[6] |
σκεῦος
ἢ
ὡς
οἰκίαν·
πρὸ
|
ἑωσφόρου" |
γὰρ
ἦν,
καὶ
ἐν
ἀρχῇ |
[84] |
τῆς
ἀναστάσεως
ἥλιος,
ὁ
πρὸ
|
ἑωσφόρου" |
γεννώμενος,
ὁ
ζωὴν
(χαρισάμενος
ἀκτῖσιν |