HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Clément d'Alexandrie, Discours aux gentils

Liste des contextes (ordre alphabétique)


ε  =  1172 formes différentes pour 2470 occurrences

α   β   γ   δ   ε   ζ   η   θ   ι   κ   λ   μ   ν   ξ   ο   π   ρ   ς   τ   υ   φ   χ   ψ   ω   

Paragraphes
[78]   διον δὲ γῆ" ὃς  ἐὰν   ἀνοίξῃ τὸν οὐρανόν, τρόμος σε
[56]   ἐστίν, λίθος ἐστίν, γῆ ἐστιν,  ἐὰν   ἄνωθεν νοήσῃς, μορφὴν παρὰ τοῦ
[94]   γῆ, ἔστι δὲ καὶ σή,  ἐὰν   (ἀπολάβῃς τὸν θεόν. Ὅθεν
[95]   ὡς πατὴρ πείθεσθαι τῷ θεῷ.  Ἐὰν   γὰρ ἀκούσητέ μου" φησί, καὶ
[80]   Πότε δὲ ἐξ ὕπνου ἐγερθήσῃ;  Ἐὰν   δὲ ἄοκνος ᾖς, ἥξει σοι
[95]   γῆς φάγεσθε, ὑπακοῆς χάρις·  ἐὰν   δὲ μὴ ὑπακούσητέ μου μηδὲ
[118]   (Παράπλει τὴν ᾠδήν, θάνατον ἐργάζεται·  ἐὰν   ἐθέλῃς μόνον, νενίκηκας τὴν ἀπώλειαν
[99]   θεὸν τὴν προαίρεσιν ἐσχηκότων· ὑμῶν,  ἐὰν   ἐθελήσητε πιστεῦσαι μόνον καὶ τῇ
[33]   νεῦμα περιάπτεις αὐτῷ τετιμημένον. Ἀλλ'  ἐὰν   ἐπιδείξῃς μόνον, ἄνθρωπε, τὸν κεστόν,
[99]   βασιλεία τῶν οὐρανῶν" Ὑμῶν ἐστιν,  ἐὰν   θελήσητε, τῶν πρὸς τὸν θεὸν
[8]   φόβου· ἐὰν ὑπακούσῃς, τὸ φῶς,  ἐὰν   παρακούσῃς, τὸ πῦρ. Ἐπειδὴ δὲ
[84]   τῆς ἐπαγγελίας αὐτοῦ χάρις,  ἐὰν   σήμερον τῆς φωνῆς αὐτοῦ ἀκούσωμεν·
[84]   γάρ που γραφή· σήμερον  ἐὰν   τῆς φωνῆς αὐτοῦ ἀκούσητε, μὴ
[8]   δεῖγμα ὁμοῦ χάριτος καὶ φόβου·  ἐὰν   ὑπακούσῃς, τὸ φῶς, ἐὰν παρακούσῃς,
[118]   τῶν Ἑλλήνων πόρνη σφετερίζεται·  ἔασον   αὐτὴν ἐπινέμεσθαι τοὺς νεκρούς, πνεῦμά
[58]   ὑπηρέτας δαίμονας αὐχοῦσιν, οἰκέτας αὐτοὺς  ἑαυτοῖς   καταγράψαντες, τοὺς κατηναγκασμένους δούλους ταῖς
[54]   ὑπὸ δόξης πεφυσημένοι, ἐπιψηφιζόμενοι τιμὰς  ἑαυτοῖς   ὑπερόγκους; Νῦν μὲν τὸν Μακεδόνα
[79]   αἰῶνα. ~Τί δὲ ὅταν πάλιν  ἑαυτὸν   δεικνύναι θεὸς βουληθῇ διὰ
[15]   τῆς βιαίας συμπλοκῆς ἐκτιννύων, ὡς  ἑαυτὸν   δῆθεν ἐκτεμών. (Τὰ σύμβολα τῆς
[8]   εἶναι ἴσα θεῷ· ἐκένωσεν δὲ  ἑαυτόν"   φιλοικτίρμων θεός, σῶσαι τὸν
[5]   ἄνθρωπον ἐξειργάσατο κατ' εἰκόνα τὴν  ἑαυτοῦ·   ἀμέλει καὶ αὐτὸς ὄργανόν ἐστι
[84]   τοῦ λόγου, μὴ λάθῃ καταφρονῶν  ἑαυτοῦ.   Λέγει γάρ που γραφή·
[55]   Ἵππωνι ἀπαθανατίζοντι τὸν θάνατον τὸν  ἑαυτοῦ·   Ἵππων οὗτος ἐπιγραφῆναι ἐκέλευσεν
[116]   ἄρα τοὺς εἰρηνικοὺς στρατιώτας τοὺς  ἑαυτοῦ;   Συνήγαγε μὲν οὖν, ἄνθρωπε,
[24]   {Ἀνάχαρσις} Οὗτος τὸν πολίτην τὸν  ἑαυτοῦ,   τὴν παρὰ Κυζικηνοῖς Μητρὸς τῶν
[55]   ἐπιγραφῆναι ἐκέλευσεν τῷ μνήματι τῷ  ἑαυτοῦ   τόδε τὸ ἐλεγεῖον· Ἵππωνος τόδε
[72]   τεταγμένον, δίκαιον, ὅσιον, εὐσεβές, κρατοῦν  ἑαυτοῦ,   χρήσιμον, καλόν, δέον, αὐστηρόν, αὐθέκαστον,
[83]   πώρωσιν τῆς καρδίας αὐτῶν· οἵτινες  ἑαυτοὺς   παρέδωκαν ἀπηλγηκότες τῇ ἀσελγείᾳ εἰς
[54]   τῶν θεῶν, ἰσοθέους ἄνθρωποι κατασχηματίζοντες  ἑαυτούς,   ὑπὸ δόξης πεφυσημένοι, ἐπιψηφιζόμενοι τιμὰς
[33]   εὐχέσθων εἶναι τοὺς ἄνδρας τοὺς  ἑαυτῶν,   οὕτω σώφρονας, ἵν' ὦσιν ὅμοιοι
[67]   οἷς μηδὲ τοὺς παῖδας τοὺς  ἑαυτῶν,   τοῦτο δὴ τὸ λεγόμενον, κλαυθμυριζομένους
[31]   δὲ Μάκαρ Λεσβίων μὲν  ἐβασίλευεν,   διεφέρετο δὲ ἀεὶ πρὸς τὴν
[54]   Ποντι κὸς Διόνυσος καὶ αὐτός·  ἐβούλετο   δὲ καὶ Ἀλέξανδρος Ἄμμωνος υἱὸς
[9]   διὰ ἀπείθειαν πολύπαις ἀνέκαθεν  Ἑβραία   γυνή, στεῖρα τὸν ἄνδρα
[103]   πρὸς ὑμᾶς ἀποφθέγξωμαι, γυναικὸς τῆς  Ἑβραίας   δίκην (Λὼτ ἐκάλουν αὐτὴν οἱ
[8]   ἀκολουθούσης χάριτι φιλανθρωπίας (θεραπαίνης δίκην  Ἑβραίοις   νεφέλης. Τούτῳ μὲν δὴ τῷ
[80]   μυστήρια καὶ ῥήσεις ἐκ παιδὸς  Ἑβραίου   σεσοφισμένου; Κύριος ἔκτισέν με ἀρχὴν
[71]   δηλαδὴ (παρὰ τῆς προφήτιδος τῆς  Ἑβραίων   θεσπιζούσης ὧδέ πως; Τίς γὰρ
[70]   θεοῦ παρ' αὐτῶν ὠφέλησαι τῶν  Ἑβραίων,   (οἵτινες οὐκ ἀπάτῃσι κεναῖς, οὐδὲ
[85]   αἰνιγματωδῶς ἀπειλήφασιν οἱ παλαιοὶ τῶν  Ἑβραίων   πλανῆται· οὐ γὰρ εἰσελθεῖν εἰς
[12]   γοῦν κατὰ τὴν ἀκριβῆ τῶν  Ἑβραίων   φωνὴν ὄνομα τὸ Ἕυια δασυνόμενον
[11]   παρὰ τοῖς πολλοῖς τετιμη μένους  ἐγγαστριμύθους·   ναὶ μὴν ἄδυτα Αἰγυπτίων καὶ
[78]   πνεῦμα ἐπιδείκνυσι τὸν θεόν. Θεὸς  ἐγγίζων   ἐγώ εἰμι" φησί, καὶ οὐχὶ
[60]   φόβον οἴκοι τοὺς τῶν δαιμόνων  ἐγγρά   φονται πασχητιασμούς. Πινακίοις γοῦν τισὶ
[107]   ἐν σώφρονι ψυχῇ δικαιοσύνην  ἐγγραπτέον;   Ποῦ ἀγάπην; (αἰδῶ δὲ ποῦ;
[82]   τῷ ξένῳ; Ἀλλ' ὅταν, οἶμαι,  ἐγγραφῇ   καὶ πολιτευθῇ καὶ τὸν πατέρα
[61]   τίας καθιερώσαντες οἴκοι, ἐπ' ἴσης  ἐγγραφόμενοι   τὰ Φιλαινίδος σχήματα ὡς τὰ
[108]   καὶ ἅγιοι λόγοι ἐν αὐταῖς  ἐγγραφόμενοι   ταῖς καρδίαις· ἀγαπήσεις τὸν πλησίον
[38]   μετὰ τῶν ἀμφὶ τὸν Ἡρακλέα  ἐγγράφουσι.   Ἐῶ δὲ Ἀργείους καὶ Λάκωνας>
[88]   οὖν οἱ μακράν, ἀκούσατε οἱ  ἐγγύς"   οὐκ ἀπεκρύβη τινὰς λόγος·
[109]   οὐδὲ ἀδύνατος λαβεῖν, ἀλλ' ἔστιν  ἐγγυτάτω   ἔνοικος ἡμῶν, φησιν αἰνιττόμενος
[57]   ~Ἰτέον οὖν ὡς ἔνι μάλιστα  ἐγγυτάτω   τῶν ἀγαλμάτων, ὡς οἰκεία
[71]   καὶ αὐτὸς περὶ τῆς ἀληθείας  ἐγεγράφει   τι μαρτυρῶν ὡς Σωκράτης, εἰ
[4]   θεὸς ἐκ τῶν λίθων τούτων  ἐγεῖραι   τέκνα τῷ Ἀβραάμ" Ὃς κατελεήσας
[84]   σκότους αὐτοῦ τοὺς πεπλανημένους (διανίστησιν·  ἔγειρε,   φησίν, καθεύδων καὶ ἀνάστα
[114]   λαοὺς δ' ἐπὶ ἔργον" ἀγαθὸν  ἐγείρων,   μιμνῄσκων βιότοιο" ἀληθινοῦ, καὶ τὸν
[47]   φησι Πολέμων ἔν τινι (ἐπιστολῇ.  Ἐγενέσθην   δὲ καὶ ἄλλω τινὲ δύο
[30]   τινὲ τούτω τὼ Διοσκούρω ἐπικήρω  ἐγενέσθην,   εἴ τῳ ἱκανὸς πιστώσασθαι Ὅμηρος
[12]   δὲ καὶ Κόρη δρᾶμα ἤδη  ἐγενέσθην   μυστικόν, καὶ τὴν πλάνην καὶ
[46]   δὲ ἐπὶ Προκλέους ἄρχοντος ἀνδριαντοειδὲς  ἐγένετο.   Ἐπεὶ δὲ ἀνθρώποις ἀπεικονίζεσθαι τὰ
[80]   κατάκεισαι; Πότε δὲ ἐξ ὕπνου  ἐγερθήσῃ;   Ἐὰν δὲ ἄοκνος ᾖς, ἥξει
[33]   μετῆλθεν ἐπὶ Κινύραν καὶ Ἀγχίσην  ἔγημεν   καὶ Φαέθοντα ἐλόχα καὶ ἤρα
[40]   δευτέρᾳ ταύτῃ, ὡς ὑμεῖς φατέ,  ἐγκαταλεγόμενοι   τάξει. Εἰ γὰρ οὖν (δαίμονες,
[13]   πατέρας, σπέρμα κακίας καὶ φθορᾶς  ἐγκαταφυτεύσαντας   τῷ βίῳ τὰ μυστήρια. ~Ἤδη
[90]   οὖν ἔτι τοῖς ἀνθρώποις ὄρεξις  ἔγκειται   θανάτου ἑκουσίου; Τί δὲ τῷ
[2]   καὶ ἀληθινὸν φάρμα κον πειθοῦς  ἐγκέκραται   τῷ ᾄσματι. ~Ἐμοὶ μὲν οὖν
[12]   ἀληθείας λόγον τὴν γοητείαν τὴν  ἐγκεκρυμμένην   αὐτοῖς καὶ αὐτούς γε τοὺς
[115]   γνώσεως αἱ ἀκτῖνες ἀνατειλάτωσαν τὸν  ἐγκεκρυμμένον   ἔνδον ἐκφαίνουσαι καὶ ἀποστίλβουσαι ἄνθρω
[120]   ὑπὲρ ἀνθρώπων εὔχεται καὶ ἀνθρώποις  ἐγκελεύεται   κέκλυτε, μυρία φῦλα" μᾶλλον δὲ
[115]   προστάττοντος ἤπια καὶ τῷ παιδὶ  (ἐγκελευομένου   τὰ σωτήρια. δὲ πειθόμενος
[107]   τὰ λόγια τῆς ἀληθείας  ἐγκεχάρακται.   Ποῦ γὰρ ἀλλαχόθι ἐν
[93]   εἰς φρόνησιν, ἐξ ἀκρασίας εἰς  ἐγκράτειαν,   ἐξ ἀδικίας εἰς δικαιοσύνην, ἐξ
[10]   δικαιοσύνην δὲ ἀναδησάμενος καὶ τῆς  ἐγκρατείας   τὰ πέταλα περιθέμενος πολυπραγμόνει Χριστόν·
[108]   ἀφίκεσθε (πρὸς θεοσέβειαν· παῖδας ἀκάκους  ἐγκρινεῖ   θεός. μὲν οὖν Ἀθηναῖος
[12]   τοῦ βίου τοῖς τῆς ἀληθείας  ἐγκυκλήσω   θεαταῖς. (Διόνυσον μαινόλην ὀργιάζουσι Βάκχοι
[92]   που συρίγματι ὑπήκουσαν τῷ δεσπότῃ·  ἔγνω   δέ" φησί, βοῦς τὸν κτησάμενον
[10]   πίστεως ἀνοιγνύμεναι κλειδί· θεὸν οὐδεὶς  ἔγνω,   εἰ μὴ υἱὸς καὶ
[115]   τῷ θεῷ, πείθεται τῷ πατρί,  ἔγνω   πλανώμενος αὐτόν, ἠγάπησε τὸν θεόν,
[92]   αὐτοῦ, Ἰσραὴλ δέ με οὐκ  ἔγνω.   Τί οὖν κύριος; (Οὐ
[90]   προστρίβεται, παθὼν δέ τε νήπιος  ἔγνω"   ὡς ἀπολλύει δεισιδαιμονία καὶ σῴζει
[85]   ὁδούς τε τὰς κυριακὰς μὴ  ἐγνωκόσιν,   ἃς εὐθείας ποιεῖν καὶ εὐτρεπίζειν
[122]   σύμπας ἀνθρώπων βίος τῶν Χριστὸν  ἐγνωκότων.   ~Ἅλις οἶμαι τῶν λόγων, εἰ
[113]   οὕτως εἰ μὴ τὸν λόγον  ἔγνωμεν   καὶ τούτῳ κατηυγάσθημεν, οὐδὲν ἂν
[79]   σῳζόμενοι ἀπὸ τῶν ἐθνῶν. Οὐκ  ἔγνωσαν   οἱ αἴροντες τὸ ξύλον γλύμμα
[84]   τῇ καρδίᾳ· αὐτοὶ δὲ οὐκ  ἔγνωσαν   τὰς ὁδούς μου, ὡς ὤμοσα
[94]   πτερῷ. ~Ταύτην ἡμῖν τὴν κληρονομίαν  ἐγχειρίζει   ἀίδιος διαθήκη τοῦ θεοῦ
[89]   γάρ τοι τὸ κάλλιστον τῶν  ἐγχειρουμένων   ἐστίν, ὑποδεῖξαι ὑμῖν ὡς ἀπὸ
[41]   ὑμεδαπῆς ἀπωλείας ἐχόμενοι, κολάκων δίκην  ἐγχρίμπτονται   τῷ βίῳ, δελεαζόμενοι καπνῷ. Αὐτοί
[76]   καὶ κτείνετε· ἐκεῖνος ἥμαρτ' οὐκ  ἐγώ,   ἀμαθέστερος ὢν τοῦ καλοῦ καὶ
[103]   μὴ θίγῃς τοῦ ὕδατος  ἐγὼ   ἀναδίδωμι, τῶν καρπῶν ὧν ἐγὼ
[79]   ἔστι θεὸς ἕτερος πλὴν ἐμοῦ.  Ἐγὼ   ἀποκτενῶ καὶ ζῆν ποιήσω· πατάξω
[10]   τὰ πέταλα περιθέμενος πολυπραγμόνει Χριστόν·  ἐγὼ   γάρ εἰμι θύρα" φησί
[103]   ἐγὼ ἀναδίδωμι, τῶν καρπῶν ὧν  ἐγὼ   γεωργῶ, μὴ μεταλάμβανε· ἀπόδος, ἄνθρωπε,
[118]   τις εἰδώλοις, ἀγνοίᾳ μεθύων ἀκράτῳ  ἐγὼ   δ' αὐτὸν οἰκτείραιμι παροινοῦντα καὶ
[95]   (σύμβουλος; Ἀλλ' ὑμεῖς μὲν ἀκούσατε·  ἐγὼ   δέ, εἰ δυνατόν, ἐνδείξομαι. Ἐχρῆν
[120]   πᾶν ἀνθρώπων γένος καλῶ, ὧν  ἐγὼ   δημιουργὸς θελήματι (πατρός. Ἥκετε ὡς
[79]   ταύτην ἀπομνημονεύσω σοι τὴν φωνήν)  ἐγώ   εἰμι, ἐγώ εἰμι" φησίν,
[79]   διὰ Μωυσέως; Ἴδετε ἴδετε ὅτι  ἐγώ   εἰμι καὶ οὐκ ἔστι θεὸς
[79]   οἱ ἀπ' ἐσχάτου τῆς γῆς.  Ἐγώ   εἰμι (θεὸς καὶ οὐκ
[78]   ἐπιδείκνυσι τὸν θεόν. Θεὸς ἐγγίζων  ἐγώ   εἰμι" φησί, καὶ οὐχὶ θεὸς
[79]   σοι τὴν φωνήν) ἐγώ εἰμι,  ἐγώ   εἰμι" φησίν, κύριος
[122]   προφήτης τὴν χάριν λέγων,  ἐγὼ   εἶπον ὅτι θεοί ἐστε καὶ
[39]   σοὺς γνωρίζειν ἔοικας συγγραφεῖς, οὓς  ἐγὼ   μάρτυρας ἐπὶ τὴν σὴν ἀπιστίαν
[2]   τὰ μυστήρια, τεθείασται καὶ (καθύμνηται.  Ἐγὼ   μέν, εἰ καὶ μῦθός εἰσι,
[34]   τὴν μέθην τοῦ σώματος, ὡς  ἐγὼ   οἶμαι, τοσοῦτον ὅσον διὰ τὴν
[55]   καὶ δακρύοντες θεοί· μοι  ἐγώ,   ὅτε μοι Σαρπηδόνα φίλτατον ἀνδρῶν
[78]   τι ἄνθρωπος ἐν κρυφαίοις, καὶ  ἐγὼ   οὐκ ὄψομαι αὐτόν; Οὐχὶ τοὺς
[56]   τοῦ τεχνίτου προσλαβοῦσα. Γῆν δὲ  ἐγὼ   πατεῖν, οὐ προσκυνεῖν μεμελέτηκα· οὐ
[78]   τοὺς οὐρανοὺς καὶ τὴν γῆν  ἐγὼ   πληρῶ; Λέγει (κύριος. Πάλιν δὲ
[53]   αἰγιαλοῖς (σεσωρευμένας τὰ κύματα. Οἶδα  ἐγὼ   πῦρ ἐλεγκτικὸν καὶ δεισιδαιμονίας ἰατικόν·
[79]   Ὠσηέ; Οὐκ ὀκνήσω λέγειν ἰδού,  ἐγὼ   στερεῶν βροντὴν καὶ κτίζων πνεῦμα"
[120]   τέλειον ἐμαυτὸν χαρίζομαι. Τοῦτό εἰμι  ἐγώ,   τοῦτο βούλεται θεός, τοῦτο
[79]   οὐ σώσουσιν αὐτούς. (Εἶθ' ὑποβάς  ἐγώ"   φησίν, θεός, καὶ οὐκ
[13]   Δηοῦς ἑορτάς, πένθος ὑμνούμενον. Τούτους  ἔγωγ'   ἂν ἀρχεκάκους φήσαιμι μύθων ἀθέων
[123]   κρίσιν χάριν· ὡς  ἔγωγε   οὐδ' ἀμφιβάλλειν ἀξιῶ, πότερον ἄμεινον
[71]   Σωκράτης, εἰ μὴ τὸ Σωκράτους  ἐδεδίει   φάρμακον· οὐδὲν δὲ ἧττον αἰνίττεται.
[5]   ἀπέτρεπε δὲ εἰδώλων, πολλοῦ γε  ἔδει   ὑμνεῖν αὐτὸν τοὺς δαίμονας ἀληθεῖ
[111]   τῇ φθορᾷ δεδεμένον, χερσὶν (ἡπλωμέναις  ἔδειξε   λελυμένον. θαύματος μυστικοῦ· κέκλιται
[116]   δὲ λόγος τὴν ἀλήθειαν  ἔδειξε   τοῖς ἀνθρώποις τὸ ὕψος τῆς
[52]   πολέμιοι ἐπιθέμενοι, οἳ δι' αἰσχροκέρδειαν  ἐδῄωσαν   τὰ ἱερὰ καὶ τὰ ἀναθήματα
[31]   τὴν διάλεκτον τὴν Αἰολέων. (Ταύτας  ἐδιδάξατο   ᾄδειν καὶ κιθαρίζειν τὰς πράξεις
[7]   ὡς δημιουργός, τὸ εὖ ζῆν  ἐδίδαξεν   ἐπιφανεὶς ὡς διδάσκαλος, (ἵνα τὸ
[110]   καὶ ὃς ἦν, δι' ὧν  ἐδίδαξεν   καὶ ἐνεδείξατο, παραστησάμενος, σπονδοφόρος
[1]   καὶ ᾄδει ἑκών. Ἕλλησι δ'  ἐδόκει   ὑποκριτὴς γεγονέναι μουσικῆς. ~Πῇ δὴ
[81]   τὸν θεὸν οὐχ ὡς θεὸν  ἐδόξασαν   ηὐχαρίστησαν, ἀλλ' ἐματαιώθησαν ἐν
[99]   μανίας ἔμπλεως βίος  ἔδοξέ   μοι γεγονέναι, τοσαύτῃ σπουδῇ περὶ
[78]   αὐτοὶ ἠγάπησαν καὶ οἷς αὐτοὶ  (ἐδούλευσαν,   καὶ ἐμπρησθήσεται πόλις αὐτῶν.
[111]   ὄφιν ἐχειρώσατο καὶ τὸν τύραννον  ἐδουλώσατο,   τὸν θάνατον, καί, τὸ παραδοξότατον,
[25]   γῆς ὄχημα κἀπὶ γῆς ἔχων  ἕδραν,   ὅστις ποτ' εἶ σύ, δυστόπαστος
[76]   μὲν τὸν Ἀπόλλωνα, ὃς μεσομφάλους  ἕδρας   ναίει βροτοῖσι στόμα νέμων σαφέστατα,
[59]   Ἡφαίστοιο δόμοισι λάθρῃ· πολλὰ δ'  ἔδωκε,   λέχος δ' ᾔσχυνε καὶ εὐνὴν
[98]   Τίς ἐνεφύσησε ψυχήν; Τίς δικαιοσύνην  ἐδωρήσατο;   Τίς ἀθανασίαν ὑπέσχηται; Μόνος
[118]   μὲν καπνοῦ καὶ κύματος ἐκτὸς  ἔεργε   νῆα. (Φεύγωμεν, συνναῦται, φεύγωμεν
[33]   ὅμοιοι τοῖς θεοῖς τὰ ἴσα  ἐζηλω   κότες· τούτους ἐθιζόντων οἱ παῖδες
[5]   πάτριον τοῦ θεοῦ βούλησιν, ἣν  ἐζήλωσε   Δαβίδ. (Ὁ δὲ ἐκ Δαβὶδ
[26]   τῶν ἀστέρων τὰς κινήσεις ἐπιθεώμενοι  ἐθαύμασάν   τε καὶ ἐξεθείασαν, θεοὺς ἐκ
[19]   νεκροῦ φοινικίδι ἐπεκαλυψάτην καὶ καταστέψαντε  ἐθαψάτην,   φέρον τες ἐπὶ χαλκῆς ἀσπίδος
[48]   ἐν Κανώβῳ μεταγαγὼν Πτολεμαῖος  (ἔθαψεν   ὑπὸ τὸν προδεδηλωμένον σηκόν. Ἄλλοι
[89]   εἰ μὴ συναρπα ζόμενοι τῷ  ἔθει,   εἶτα μέντοι ἀποβύσαντες τὰ ὦτα
[31]   καὶ καλῶς κατεπᾴδουσαι τὸν Μάκαρα  ἔθελγον   καὶ κατέπαυον τῆς (ὀργῆς. Οὗ
[122]   γάρ, ἡμᾶς εἰσπεποίηται καὶ ἡμῶν  ἐθέλει   μόνων κεκλῆσθαι πατήρ, οὐ τῶν
[109]   τῶν ἐπιθυμιῶν ἀρχὴν μηδὲ ἐπιθυμεῖν  ἐθέλειν   ὧν μὴ δεῖ; Ἀλλ' ὑμεῖς
[70]   σου τοὺς διδασκάλους, κἂν ἀποκρύπτειν  ἐθέλῃς·   γεωμετρίαν παρ' Αἰγυπτίων μανθάνεις, ἀστρονομίαν
[118]   τὴν ᾠδήν, θάνατον ἐργάζεται· ἐὰν  ἐθέλῃς   μόνον, νενίκηκας τὴν ἀπώλειαν καὶ
[63]   βούλεσθαι δημιουργεῖ καὶ τῷ (μόνον  ἐθελῆσαι   αὐτὸν ἕπεται τὸ γεγενῆσθαι. Ἐνταῦθα
[99]   τὴν προαίρεσιν ἐσχηκότων· ὑμῶν, ἐὰν  ἐθελήσητε   πιστεῦσαι μόνον καὶ τῇ συντομίᾳ
[86]   οὖν ἀποκάμητε· ἔξεστιν ὑμῖν, ἢν  ἐθέλητε,   ἐξω νήσασθαι τὴν πολυτίμητον σωτηρίαν
[20]   ἀναινομένης λαβεῖν καὶ πιεῖν οὐκ  ἐθελούσης   (πενθήρης γὰρ ἦν) περιαλγὴς
[123]   οὐδαμῇ οὐδαμῶς ἐχούσης ζωῆς οὐκ  ἐθέλουσιν   οὐδ' οἱ λόγοι παύσασθαί ποτε
[120]   ὑμῖν ἀθανασίαν μόνοις καρπώσασθαι δίδωμι.  Ἐθέλω   γάρ, ἐθέλω καὶ ταύτης ὑμῖν
[27]   ἄνθρωπον καὶ εἰς βάραθρον περιτρέπουσαι.  Ἐθέλω   δὲ ὑμῖν ἐν χρῷ τοὺς
[120]   μόνοις καρπώσασθαι δίδωμι. Ἐθέλω γάρ,  ἐθέλω   καὶ ταύτης ὑμῖν μεταδοῦναι τῆς
[79]   χεῖρες τὴν στρατιὰν τοῦ οὐρανοῦ  (ἐθεμελίωσαν.   Ἔτι δὲ καὶ διὰ Ἡσαΐου
[96]   ὑμᾶς ἔτι τῆς ἀληθείας ἀπασχολεῖ  ἔθη   προκατηχημένους, ἀκούοιτ' ἂν ἤδη τὸ
[35]   ἐν Σάρδεσιν Ὀμφάλῃ, Λαομέδοντι δ'  ἐθήτευε   Ποσειδῶν καὶ Ἀπόλλων, καθάπερ ἀχρεῖος
[67]   τοῦτο δὴ τὸ λεγόμενον, κλαυθμυριζομένους  ἐθίζομεν   παρηγορεῖσθαι μυθίζοντες, ὀρρωδοῦντες συνανατρέφειν αὐτοῖς
[33]   τὰ ἴσα ἐζηλω κότες· τούτους  ἐθιζόντων   οἱ παῖδες ὑμῶν σέβειν, ἵνα
[54]   μαρτυρεῖ) ὅπου γε καὶ ὅλα  ἔθνη   καὶ πόλεις αὔτανδροι, κολακείαν ὑποδυόμεναι,
[42]   ἤδη δὲ κατὰ πόλεις καὶ  ἔθνη,   οἱονεὶ λοιμοὶ ἐπισκήψαντες, (σπονδὰς ἀπῄτησαν
[83]   ὑμᾶς περιπατεῖν, καθὼς καὶ τὰ  ἔθνη   περιπατεῖ ἐν ματαιότητι τοῦ νοὸς
[59]   τὸ ἐκλεκτόν, τὸ βασίλειον ἱεράτευμα,  ἔθνος   ἅγιον, λαὸς περιούσιος, οἱ ποτὲ
[42]   καταθύεσθαι· Λυκτίους γὰρ (Κρητῶν δὲ  ἔθνος   εἰσὶν οὗτοι) Ἀντικλείδης ἐν Νόστοις
[42]   ἱερεῖον εὐγενές. (Ταῦροι δὲ τὸ  ἔθνος,   οἱ περὶ τὴν Ταυρικὴν χερρόνησον
[4]   λίθων ἐκείνων, τῶν λίθοις πεπιστευκότων  ἐθνῶν.   Αὖθις οὖν ἰοβόλους τινὰς καὶ
[62]   ὅτι πάντες οἱ θεοὶ τῶν  ἐθνῶν   δαιμονίων εἰσὶν εἴδωλα· δὲ
[48]   πλεῖστα τῶν παρ' Ἕλλησι παραστησάμενον  ἐθνῶν,   ἐπανελθόντα εἰς Αἴγυπτον ἐπαγαγέσθαι (τεχνίτας
[79]   ἅμα, οἱ σῳζόμενοι ἀπὸ τῶν  ἐθνῶν.   Οὐκ ἔγνωσαν οἱ αἴροντες τὸ
[89]   ἐκ πατέρων, φατέ, παραδεδομένον ἡμῖν  ἔθος   ἀνατρέπειν οὐκ εὔλογον. Καὶ τί
[90]   Θεὸς μὲν γὰρ ζωὴν χαρίζεται,  ἔθος   δὲ πονηρὸν μετὰ τὴν ἐνθένδε
[90]   τὸν θεόν, οὐ (κατὰ τὸ  ἔθος;   Θεὸς μὲν γὰρ ζωὴν χαρίζεται,
[89]   δὲ τοῦ βίου οὐχὶ τὸ  ἔθος   καταλιπόντες τὸ πονηρὸν καὶ ἐμπαθὲς
[89]   μανίας καὶ τοῦ τρισαθλίου τούτου  ἔθους   ἐμισήθη θεοσέβεια· οὐ γὰρ
[3]   ἀνοικο δομῆσαι τὴν σκαιότητα τοῦ  ἔθους,   τὴν καλὴν ὄντως ἐκείνην ἐλευθερίαν
[42]   Μάριος Ῥωμαῖος τὰς αὑτῶν  ἐθυσάτην   θυγατέρας· ὧν μὲν τῇ
[36]   οὐδὲ παιδοποιουμένων οὐδὲ μὴν ὑπνωσσόντων,  εἰ   ἀθάνατοι καὶ ἀνενδεεῖς καὶ ἀγήρῳ
[102]   Ἄρης οὐδὲ Ἐνυώ. Ἔτι τε  εἰ>   αἱ ἀστραπαὶ καὶ οἱ κεραυνοὶ
[34]   καὶ δὴ ὑπισχνεῖται παρέξειν αὐτῷ,  εἰ   ἀναζεύξοι, ὅρκῳ πιστωσάμενος τὴν (ὑπόσχεσιν.
[42]   ἱερεῖον γίνεται φόνος, οὐδ'  εἰ   Ἀρτέμιδί τις καὶ Διὶ ἐν
[111]   πέλαγος γέγονεν ἀγαθῶν. ~Μικρὸν δέ,  εἰ   βούλει, ἄνωθεν ἄθρει τὴν θείαν
[120]   τῶν ἐμῶν μυστηρίων τὰ βακχεύματα·  εἰ   βούλει, καὶ σὺ μυοῦ, καὶ
[53]   σῆς κρίσεως τὸ ἔργον ἐπάξαι,  εἰ   βούλει καὶ τὰς ἑταίρας προσκυνεῖν.
[64]   σπεύδων εἰς σωτηρίαν. ~(Ἐπιδράμωμεν δέ,  εἰ   βούλει, καὶ τῶν φιλοσόφων τὰς
[53]   πῦρ ἐλεγκτικὸν καὶ δεισιδαιμονίας ἰατικόν·  εἰ   βούλει παύσασθαι τῆς ἀνοίας, φωταγωγήσει
[68]   οὐ γὰρ παντάπασιν ἀπεγνώκαμέν σε.  Εἰ   βούλει, τὸν Πλάτωνα. Πῇ δὴ
[113]   περὶ τῶν ἐπὶ μέρους εἰσίν,  εἰ   γαμητέον, εἰ πολιτευτέον, εἰ παιδοποιητέον·
[75]   τῆς πλάνης τῦφον, ἐπιφθεγγόμενος ἐμφρόνως  εἰ   γὰρ ἕλκει τὸν θεὸν τοῖς
[112]   πρὸς δὲ καὶ Ἰωνίαν πολυπραγμονοῦντας.  Εἰ   γὰρ ἡμῖν διδάσκαλος
[55]   ἐπιδεικνύεις ἡμῖν τὴν ἀνθρωπίνην πλάνην.  Εἰ   γὰρ καὶ λαλοῦντί σοι μὴ
[63]   καὶ ὄψει καταλαμβανόμενα προσκυ νούντων.  Εἰ   γὰρ καὶ μὴ ἀνθρώπινα τὰ
[65]   ψάμην οὐδὲ τὴν τούτων ἄγνοιαν.  Εἰ   γὰρ καὶ τὰ μάλιστα ἀποφεύγειν
[74]   ἀλλὰ παλίμπλαγκτος στρέψας θεὸν ἱλάσκοιο.  (Εἰ   γὰρ καὶ τὰ μάλιστα ἐναύσματά
[51]   πλανωμένους τῆς ἀνοίας ὡς δειλαίους·  εἰ   γὰρ καί τινα τῶν ζῴων
[40]   ὡς ὑμεῖς φατέ, ἐγκαταλεγόμενοι τάξει.  Εἰ   γὰρ οὖν (δαίμονες, λίχνοι τε
[50]   καὶ τὸν Ἀγυιέα θυρωρὸν ἱστάντες.  Εἰ   γὰρ ὡς ἀναισθήτους ὑβρίζουσιν, τί
[100]   θεοσέβειαν, παρασκευάζεσθαι συμβουλεύοντες. Γεώργει, φαμέν,  εἰ   γεωργὸς εἶ, ἀλλὰ γνῶθι τὸν
[57]   ἀγαλμάτων τὴν (διάθεσιν τῶν δαιμόνων.  Εἰ   γοῦν τις τὰς γραφὰς καὶ
[41]   ἁρμόττει πατὴρ ἀνουθέτητος παῖδα νουθετεῖ.  ~Εἰ   δ' ἄρα καὶ εἰσὶ φύλακες
[46]   νυκτὶ μὲν ὑμῶν εἰλύαται κεφαλαί.  ~(Εἰ   δ' ἔτι πρὸς τούτοις φέρων
[76]   βροτοῖς γράψαντας αὐτοὺς ἀδικίας ὀφλισκάνειν;  Εἰ   δ' οὐ γὰρ ἔσται, τῷ
[102]   ὃν καὶ ζωγράφοι τυφλὸν (ἐπιδεικνύουσιν·  εἰ   δὲ αἰδῶ καὶ ἔρωτα καὶ
[50]   ὑβρίζουσιν, τί προσκυνοῦσιν ὡς θεούς;  Εἰ   δὲ αἰσθήσεως αὐτοὺς μετέχειν οἴονται,
[11]   Ἀμφιάρεω, τὸν Ἀπόλλω, τὸν Ἀμφίλοχον,  εἰ   δὲ βούλει, καὶ τερατοσκόπους καὶ
[102]   οὐδὲ μοίρας θεὰς ἐνδίκως ἐρεῖτε.  Εἰ   δὲ ἔρις καὶ μάχη οὐ
[13]   τοῦ συμβεβηκότος περὶ τὸν Διόνυσον·  εἰ   δὲ καὶ ἀπὸ Μυοῦντός τινος
[96]   κἂν ὡς ὕβρει, ἵνα ζήσητε.  Εἰ   δὲ καὶ πείθεσθαι βούλεσθε τὴν
[122]   ὅλον τὸν βίον ἔργον ἡγουμένους.  Εἰ   δὲ κοινὰ τὰ φίλων" θεοφιλὴς
[24]   μὴ θρηνεῖτε αὐτοὺς μηδὲ κόπτεσθε·  εἰ   δὲ πενθεῖτε αὐτούς, μηκέτι (τούτους
[91]   νεοττοῦ μήτηρ ὄρνις ἐφίπταται·  εἰ   δέ που καὶ θηρίον ἑρπηστικὸν
[108]   καὶ Σπαρτιάτης τοῖς Λυκούργου,  εἰ   δὲ σεαυτὸν ἀναγράφεις τοῦ θεοῦ,
[47]   τοὺς σὺν αὐτοῖς ἀνακειμένους εἴργασται·  εἰ   δέ, ὥς φασί τινες, Βρυάξιος
[103]   καὶ τὴν πρᾶξιν λεγέτω θεόν.  ~Εἰ   δὴ οὖν τούτων οὐδὲ ἓν
[36]   κατὰ τῆς χειρὸς (οὐτασθῆναι λέγει.  Εἰ   δὴ τραύματα, καὶ αἵματα· οἱ
[95]   ὑμεῖς μὲν ἀκούσατε· ἐγὼ δέ,  εἰ   δυνατόν, ἐνδείξομαι. Ἐχρῆν μὲν ὑμᾶς,
[84]   ὤμοσα ἐν τῇ ὀργῇ μου·  (εἰ   εἰσελεύσονται εἰς τὴν κατάπαυσίν μου.
[85]   μελλούσης. Πόσου, ὁμολογήσατε, ἄνθρωποι,  εἰ   ἐπιπράσκετο σωτηρία ἀίδιος, ὠνήσασθε ἄν;
[121]   οὐδὲ τῷ θεῷ αὐτῷ ἀρεστόν,  εἰ   ἡμεῖς τὰ μὲν πλείστου ἄξια
[19]   φέρων κατατίθεται διεσπασμένον τὸν νεκρόν.  ~Εἰ   θέλεις δ' ἐποπτεῦσαι καὶ Κορυβάντων
[84]   δὲ δοκιμασία τίς ἐστιν  εἰ   θέλεις μαθεῖν, τὸ ἅγιόν σοι
[18]   Ἡφαίστοιο. Ζεὺς δὲ ὕστερον ἐπιφανείς  (εἰ   θεὸς ἦν, τάχα που τῆς
[95]   τάχος ὑβρίζετε. Μόνον δ' ἄρα  εἰ   θεοσεβητέον, ζητεῖτε, καὶ εἰ τῷ
[24]   μέν τις παρεγγυᾷ τοῖς Αἰγυπτίοις,  εἰ   θεοὺς νομίζετε, μὴ θρηνεῖτε αὐτοὺς
[13]   γραμμάτων τὰ μυστήρια· θηρεύουσι γὰρ  εἰ   καὶ ἄλλοι τινές, ἀτὰρ δὴ
[64]   ἕνεκεν ἀνειδωλοποιοῦσαν τὴν ὕλην ἐφεύρωμεν,  εἰ   καὶ δαιμόνια ἄττα ἐκθειάζουσαν κατὰ
[39]   προσκυνοῦντες θεούς; Τὰ μὲν γὰρ  εἰ   καὶ θηρία, ἀλλ' οὐ μοιχικά,
[123]   ἐγνωκότων. ~Ἅλις οἶμαι τῶν λόγων,  εἰ   καὶ μακροτέρω προῆλθον ὑπὸ φιλανθρωπίας
[57]   ἄλλῃ γοητείᾳ ἀπατᾷ τέχνη,  εἰ   καὶ μὴ ἐπὶ τὸ ἐρᾶν
[2]   τεθείασται καὶ (καθύμνηται. Ἐγὼ μέν,  εἰ   καὶ μῦθός εἰσι, δυσανασχετῶ τοσαύταις
[16]   χλεύη τὰ μυστήρια; ~Τί δ'  εἰ   καὶ τὰ ἐπίλοιπα προσθείην; Κυεῖ
[24]   τούτους πλάνην, ἀθέους ἐπικεκλή κασιν,  εἰ   καὶ τὴν ἀλήθειαν αὐτὴν μὴ
[52]   αὐτὰ ἐχώνευσαν (τὰ ἀγάλματα. Καὶ  εἰ   Καμβύσης τις Δαρεῖος
[52]   θεὸν ἀπέκτεινεν αὐτῶν, ἀγανακτῶ δὲ  εἰ   κέρδους χάριν ἐπλημμέλει. ~Ἑκὼν οὖν
[47]   δ' ἂν τάχα που θαυμάσειαν,  εἰ   μάθοιεν τὸ Παλλάδιον τὸ διοπετὲς
[14]   ἀπάτης καὶ τερατείας ἔμπλεα. Καὶ  εἰ   μεμύησθε, ἐπιγελάσεσθε μᾶλλον τοῖς μύθοις
[95]   αἱρουμένην τὸ βέλτιστον, μηδὲ ζητεῖν  εἰ   μεταδιωκτέον, τὸ δ' ἀγαθὸν> (ἐκπονεῖν.
[34]   φαλλοὶ κατὰ πόλεις ἀνίστανται Διονύσῳ·  εἰ   μὴ γὰρ Διονύσῳ πομπὴν ἐποιοῦντο
[10]   γνῶναι οἷόν τε ἦν πρότερον,  εἰ   μὴ διὰ Χριστοῦ πεπορευμένοις, δι'
[10]   ἀνοιγνύμεναι κλειδί· θεὸν οὐδεὶς ἔγνω,  εἰ   μὴ υἱὸς καὶ
[89]   ἔτι, ἀλλὰ σφᾶς αὐτούς, καὶ  εἰ   μὴ παιδαγωγῶν ἐτύχομεν ἀγαθῶν, ἐπανωρθώσαμεν;
[50]   Αἰγύπτῳ τριταλαίνῃ. (Σὺ δὲ ἀλλ'  εἰ   μὴ προφήτιδος ἐπακούεις, τοῦ γε
[89]   πω τῇ τῶν ἀνθρώπων γενέσει,  εἰ   μὴ συναρπα ζόμενοι τῷ ἔθει,
[71]   ἐγεγράφει τι μαρτυρῶν ὡς Σωκράτης,  εἰ   μὴ τὸ Σωκράτους ἐδεδίει φάρμακον·
[113]   ἂν ἦν τὰ πάντα" οὕτως  εἰ   μὴ τὸν λόγον ἔγνωμεν καὶ
[45]   ἂν ἀρκέσῃ χρόνος· ὑμᾶς δὲ  εἰ   μὴ ὑπεισέρχεταί τις αἰσχύνη τῶν
[96]   Μὴ οὖν ἔτι φροντίζετε μηδὲ  {εἰ}   ὀλίγον, τί ὑμᾶς ἀγορεύουσι σύρφακές
[40]   θρῃσκεύετε, αὖθις ἐπισκέψασθαί μοι δοκεῖ  εἰ   ὄντως εἶεν δαίμονες, δευτέρᾳ ταύτῃ,
[92]   ἀπαιτεῖ. Ἐρέσθαι δὲ ὑμᾶς βούλομαι,  εἰ   οὐκ ἄτοπον ὑμῖν δοκεῖ πλάσμα
[113]   εἰσίν, εἰ γαμητέον, εἰ πολιτευτέον,  εἰ   παιδοποιητέον· καθολικὴ δὲ ἄρα προτροπὴ
[10]   σιωπήν, εὐαγγέλιον γενόμενος. (Σὺ δὲ  εἰ   ποθεῖς ἰδεῖν ὡς ἀληθῶς τὸν
[78]   φησί, καὶ οὐχὶ θεὸς πόρρωθεν.  Εἰ   ποιήσει τι ἄνθρωπος ἐν κρυφαίοις,
[113]   ἐπὶ μέρους εἰσίν, εἰ γαμητέον,  εἰ   πολιτευτέον, εἰ παιδοποιητέον· καθολικὴ δὲ
[8]   προφητῶν αὐτός· σὺ δὲ ἀλλ'  εἰ   προφήταις μὴ πιστεύεις, μῦθον δ'
[52]   μαινόμενος τοιαῦτα ἄττα ἐπεχείρησεν καὶ  εἰ   τὸν Αἰγύπτιόν τις ἀπέκτεινεν Ἆπιν,
[85]   σωτηρία ἀίδιος, ὠνήσασθε ἄν; Οὐδὲ  εἰ   τὸν Πακτωλόν τις ὅλον, τοῦ
[20]   αἰδοίων ἐστερημένον. ~Καὶ τί θαυμαστὸν  εἰ   Τυρρηνοὶ οἱ βάρβαροι αἰσχροῖς οὕτως
[95]   ἄρα εἰ θεοσεβητέον, ζητεῖτε, καὶ  εἰ   τῷ σοφῷ τούτῳ {δὴ} τῷ
[47]   Σαμιακοῖς ἱστορεῖ. Μὴ οὖν ἀμφιβάλλετε,  εἰ   τῶν Σεμνῶν Ἀθήνησι καλουμένων θεῶν
[95]   πρὶν ἐπισκέψασθαι μεθύετε· καὶ  εἰ   ὑβριστέον, οὐ πολυπραγμονεῖτε, ἀλλ'
[47]   Λυκίας ἀγάλματα Διὸς καὶ Ἀπόλλωνος  εἰ>   Φειδίας πάλιν ἐκεῖνα τὰ ἀγάλματα
[41]   Τίνα δ' ἂν φωνὴν ἄλλην,  εἰ   φωνὴν λάβοιεν Αἰγυπ τίων θεοί,
[71]   ἀναφθεγγομένους θεὸν κατ' ἐπίπνοιαν (αὐτοῦ,  εἴ   που τῆς ἀληθείας ἐπιδράξαιντο. Ἀντισθένης
[64]   ὅσας αὐχοῦσι περὶ τῶν θεῶν,  εἴ   πως καὶ φιλοσο φίαν αὐτὴν
[8]   ἔστι δ' οὗ καὶ ἀποπρίων,  εἴ   πως οἷόν τε (κἂν παρὰ
[12]   ὑπὸ ἀνθρώπων διδασκόμενοι. ~Τί δ'  εἴ   σοι καταλέγοιμι τὰ μυστήρια; οὐκ
[29]   προειρημένοις ἐκείνοις κεκλημένοι; ~Τί δ'  εἴ   σοι τοὺς πολλοὺς εἴποιμι Ἀσκληπιοὺς
[41]   δαίμονες καὶ οἱ θεοὶ καὶ  εἴ   τινες ἡμίθεοι ὥσπερ ἡμίονοι κέκληνται·
[27]   αὐτοὺς ἐπιδεῖξαι ὁποῖοί τινες καὶ  εἴ   τινες, ἵν' ἤδη ποτὲ τῆς
[50]   τοῖς ἀγάλμασι τουτέοισιν (εὔχονται, ὁκοῖον  εἴ   τις δόμοις λεσχηνεύοιτο" γὰρ
[4]   κέκληκέ που· ἀλλὰ καὶ τούτων  εἴ   τις τῶν ὄφεων μετανοήσαι ἑκών,
[30]   τούτω τὼ Διοσκούρω ἐπικήρω ἐγενέσθην,  εἴ   τῳ ἱκανὸς πιστώσασθαι Ὅμηρος τὸ
[95]   δ' ἀγαθὸν> (ἐκπονεῖν. Καὶ γὰρ  εἴ   τῳ μεθυστέον, φέρε εἰπεῖν, ἀμφιβάλλειν
[100]   συμβουλεύοντες. Γεώργει, φαμέν, εἰ γεωργὸς  εἶ,   ἀλλὰ γνῶθι τὸν θεὸν γεωργῶν,
[5]   ὀργάνῳ τῷ ἀνθρώπῳ. Σὺ γὰρ  εἶ   κιθάρα καὶ αὐλὸς καὶ ναὸς
[103]   ἐπίγνωθί σου τὸν δεσπότην· ἴδιον  εἶ   πλάσμα τοῦ θεοῦ· τὸ δὲ
[25]   γῆς ἔχων ἕδραν, ὅστις ποτ'  εἶ   σύ, δυστόπαστος εἰσιδεῖν, (καὶ ὅσα
[99]   ἐπιζήτησον τὸν δημιουργήσαντά σε· υἱὸς  (εἶ,   τὸ ἰδιαίτατον, ἀναγνώρισον τὸν πατέρα.
[99]   εἰς οὐρανοὺς ἀναβῆναι δεῖ. Ἄνθρωπος  εἶ,   τὸ κοινότατον, ἐπιζήτησον τὸν δημιουργήσαντά
[24]   ἕψων τι οἴκοι, οἷα εἰκός)  Εἶα   δή, Ἡράκλεις" εἶπεν· νῦν
[53]   κατασκευάζων τῷ Κρατίνης τῆς ἐρωμένης  εἴδει   παραπλήσιον πεποίηκεν αὐτήν, ἵν' ἔχοιεν
[94]   εἰπέ μοι· ἣν ὀφθαλμὸς οὐκ  εἶδεν   οὐδὲ οὖς ἤκουσεν, οὐδὲ ἐπὶ
[36]   οἱ γὰρ ἰχῶρες οἱ ποιητικοὶ  εἰδεχθέστεροι   καὶ τῶν αἱμάτων, σῆψις γὰρ
[57]   γὰρ πάνυ δὴ σαφῶς τὰ  εἴδη   τῶν ἀγαλμάτων τὴν (διάθεσιν τῶν
[84]   ἅγιόν σοι πνεῦμα ἐξηγήσεται· καὶ  εἶδον   τὰ ἔργα μου, φησί, τεσσαράκοντα
[122]   γε ἔτι τὴν ἄγνοιαν μανίας  εἶδος   ὑπογράφοντες (οὐδὲν ἄλλο μεμηνέναι
[67]   μηδέν τι νηπίων μᾶλλον τἀληθὲς  εἰδότων.   (Τί γάρ, πρὸς τῆς
[121]   καὶ ἀμαθίας καὶ ῥᾳθυμίας καὶ  εἰδω   λολατρείας ὕβρεις περιφανεῖς καὶ τὴν
[56]   ~Ταῦθ' ὑμῶν οἱ θεοὶ τὰ  εἴδωλα,   αἱ σκιαὶ καὶ πρὸς τούτοις
[55]   ὑμῖν διὰ Σαρπηδόνα οἰμῴζει νενικημένος.  Εἴδωλα   γοῦν εἰκότως αὐτοὺς καὶ δαίμονας
[80]   Ἀποπεσόντας γὰρ ἡμᾶς ἐπὶ τὰ  εἴδωλα   σοφία, ἐστιν
[70]   καὶ ξυλίνων λιθίνων τε βροτῶν  εἴδωλα   θανόντων τιμῶσιν, ὅσα πέρ τε
[55]   (Πῶς οὖν ἔτι θεοὶ τὰ  εἴδωλα   καὶ οἱ δαίμονες, βδελυρὰ ὄντως
[66]   τὰ Δημοκρίτου καὶ αὐτὸς κατασύρεται  εἴδωλα.   ~(Καὶ πολύς μοι ἐπιρρεῖ τοιοῦτος
[66]   λαβὼν τούτοιν τοῖν δυεῖν τὰ  εἴδωλα   Ἀβδηρίτης Δημόκριτος. γάρ
[62]   θεοὶ τῶν ἐθνῶν δαιμονίων εἰσὶν  εἴδωλα·   δὲ θεὸς τοὺς οὐρανοὺς
[69]   μὲν γὰρ ἄδικα καὶ ἄνισα  εἴδωλα   οἴκοι ἐν τῷ μαρσίππῳ καὶ
[3]   ἐκθειάζοντες, τοὺς ἀνθρώπους ἐπὶ τὰ  εἴδωλα   χειραγωγῆσαι πρῶτοι, ναὶ μὴν λίθοις
[16]   ταυρόμορφον· ἀμέλει, φησί τις ποιητὴς  εἰδωλικός,   ταῦρος πατὴρ δράκοντος καὶ πατὴρ
[118]   δὲ Θήβας βακχεύων ἔλεγέν τις  εἰδώλοις,   ἀγνοίᾳ μεθύων ἀκράτῳ ἐγὼ δ'
[50]   τὸν οὐ χέρες ἔπλασαν ἀνδρῶν  εἰδώλοις   ἀλάλοις λιθοξέστοισιν ὅμοιον. (Αὕτη μέντοι
[61]   ἐκπαθαίνησθε· καὶ πιστεύετε μὲν τοῖς  εἰδώλοις   ζηλοῦντες αὐτῶν τὴν ἀκρασίαν, ἀπιστεῖτε
[91]   τις ὑμῶν τοὺς παρὰ τοῖς  εἰδώλοις   λατρεύοντας, κόμῃ ῥυπῶντας, ἐσθῆτι πιναρᾷ
[7]   καὶ ἀγάλμασιν καὶ τοιούτοις τισὶν  εἰδώλοις   προσσφίγξας τῷ δεισιδαιμονίας ἀθλίῳ δεσμῷ,
[79]   τούτοις. Μὴ οὖν ἔτι ὑμεῖς  εἰδωλολάτραι;   Ἀλλὰ κἂν νῦν φυλάξασθε τὰς
[79]   κατ' ἐμαυτοῦ ὀμνύω. Τοῖς δὲ  εἰδωλολάτραις   δυσχεραίνει λέγων τίνι ὡμοιώσατε κύριον;
[108]   οὐ δεισιδαι μονοῦσιν ἰχθύες, οὐκ  εἰδωλολατρεῖ   τὰ ὄρνεα, ἕνα μόνον ἐκπλήττεται
[80]   τοῦ παραπτώματος ἀνάστασις· ὅθεν ἀποτρέπων  εἰδωλολατρείας   ἁπάσης θεσπέσιος παγκάλως ἀνακέκραγε
[95]   ἀντὶ τοῦ πονηροῦ, καὶ σοφίαν  εἰδωλολατρείας   προκρίνομεν, καὶ ζωὴν ἀντικαταλλασσόμενοι θανάτου;
[30]   πρὸς δὲ καὶ τὸν Ἡρακλέα  εἴδωλον"   ἐλέγξας· φῶτα" γὰρ Ἡρακλῆα (μεγάλων
[78]   λήψεται. Βούλει καὶ περὶ τῶν  εἰδώλων   ἀκοῦσαι τί φησὶν προφή της
[67]   ἀτάκτοις ὑποβεβλημένους; Τί δέ μοι  εἰδώλων   ἀναπίμπλης τὸν βίον, ἀνέμους τε
[53]   ἔργα, οὐχὶ δὲ ἀδρανείας τῶν  εἰδώλων   ἔλεγχον νομίζων. Ἀλλ' οὔτι γε
[99]   ἀνθρώπων γένος κηρῶν ὀλεθρίων καὶ  εἰδώλων   ἐπιστυγῶν πολλὰς τῶν δαιμόνων ἐπινοήσασα
[96]   ἐς αὐτὸ ὠθούμενοι τὸ βάραθρον,  εἰδώλων   ποιηταὶ καὶ λίθων προσκυνηταί· οἵδε
[5]   ὡς τὴν ἀλήθειαν, ἀπέτρεπε δὲ  εἰδώλων,   πολλοῦ γε ἔδει ὑμνεῖν αὐτὸν
[91]   αἰδοίων ἀφῃρημένους, ἔργῳ δεικνύντας τῶν  εἰδώλων   τὰ τεμένη τάφους τινὰς
[74]   τῶν ὀργίων ἱεροφαντίαν καὶ τῶν  εἰδώλων   τὴν θεολογίαν, παλινῳδίαν ἀληθείας εἰσάγει,
[40]   ἐπισκέψασθαί μοι δοκεῖ εἰ ὄντως  εἶεν   δαίμονες, δευτέρᾳ ταύτῃ, ὡς ὑμεῖς
[40]   περιττῶς ὡς Ἠλεῖοι τὸν Δία.  ~Εἶεν   δή· ἐπειδὴ οὐ θεοί, οὓς
[42]   ὡς ἀπάνθρωποι καὶ μισάνθρωποι δαίμονες  εἶεν   ὑμῶν οἱ θεοὶ καὶ οὐχὶ
[7]   δράκων, οὓς ἂν οἷός τε  εἴη   ἐκ γενετῆς σφετερίσασθαι, λίθοις καὶ
[33]   ἀπο καλοῦσιν. Μακρὸν δ' ἂν  εἴη   μοιχείας αὐτοῦ παντοδαπὰς καὶ (παίδων
[113]   ἄνθρωπος θεοῦ πνεύματι ἁγίῳ μεταπεπλασμένος.  ~Εἶθ'   αἱ μὲν ἄλλαι συμβουλαί τε
[100]   ὑπερορωμένη, (πλατεῖα ἐν οὐρανοῖς προσκυνουμένη.  Εἶθ'   μὲν ἄπυστος τοῦ λόγου
[115]   καὶ χαρίσματα ὀλίγης πίστεως μεμίσθωκεν.  (Εἶθ'   οἱ μὲν τοῖς γόησι πεπιστευκότες
[79]   θεοῖς οἳ οὐ σώσουσιν αὐτούς.  (Εἶθ'   ὑποβάς ἐγώ" φησίν, θεός,
[62]   πάντας ἀπαρνήσονται ἰδόντες καὶ βωμούς,  εἰκαῖα   λίθων ἱδρύματα κωφῶν, καὶ λίθινα
[98]   μικροτέχναι. Οὐδείς που τούτων ἔμπνουν  εἰκόνα   δεδημιούργηκεν, οὐδὲ μὴν ἐκ γῆς
[79]   τίνι ὁμοιώματι ὡμοιώσατε αὐτόν; Μὴ  εἰκόνα   ἐποίησεν τέκτων, χρυσοχόος χωνεύσας
[119]   μυστήρια, κατὰ τὴν σὴν διηγούμενος  εἰκόνα.   Ὄρος ἐστὶ τοῦτο θεῷ πεφιλημένον,
[33]   σέβειν, ἵνα καὶ ἄνδρες γενήσονται  εἰκόνα   πορνείας ἐναργῆ τοὺς θεοὺς (παραλαμβάνοντες.
[59]   τούτῳ ἀγάλματι, τῷ ἀνθρώπῳ, σύνοικον  εἰκόνα,   σύμβουλον, συνόμιλον, συνέστιον, συμπαθῆ, ὑπερπαθῆ·
[5]   ἔμπνουν τὸν ἄνθρωπον ἐξειργάσατο κατ'  εἰκόνα   τὴν ἑαυτοῦ· ἀμέλει καὶ αὐτὸς
[49]   κάλλος, ὅτε καθαρὰν τετήρηκας τὴν  εἰκόνα·   τότε προσκυνήσω τὸ (κάλλος, ὅτε
[98]   ἐν ἀνθρώπῳ, κατ'  εἰκόνα"   τοῦ θεοῦ καὶ καθ' ὁμοίωσιν"
[122]   σώφρονα καὶ εὐγενῆ καὶ ταύτῃ  εἰκόνα   τοῦ θεοῦ μεθ' ὁμοιώσεως, καὶ
[59]   γάρ, ἡμεῖς ἐσμεν οἱ τὴν  εἰκόνα   τοῦ θεοῦ περιφέροντες ἐν τῷ
[53]   οἱ ζωγράφοι πάντες τῆς Ἀφροδίτης  εἰκόνας   πρὸς τὸ κάλλος ἀπεμιμοῦντο Φρύνης,
[61]   ἀμέλει τῶν θεῶν ὑμῶν τὰς  εἰκόνας,   στήλας ἀναισχυν τίας καθιερώσαντες οἴκοι,
[120]   τοῦ πατρός. πᾶσαι μὲν  εἰκόνες,   οὐ πᾶσαι δὲ ἐμφερεῖς· διορθώσασθαι
[61]   δὲ αὖ καὶ ἄλλαι ὑμῶν  εἰκόνες,   πανίσκοι τινὲς καὶ γυμναὶ κόραι
[71]   διόπερ αὐτὸν (οὐδεὶς ἐκμαθεῖν ἐξ  εἰκόνος   δύναται" Ξενοφῶν δὲ Ἀθηναῖος
[98]   ἔπλασεν· δὲ Ὀλύμπιος ὑμῶν,  εἰκόνος   εἰκών, πολύ τι τῆς ἀληθείας
[57]   γεγραμμέναις προσεχρεμέτισαν ἵπποι. Ἐρασθῆναι κόρην  εἰκόνος   λέγουσιν καὶ νέον καλὸν Κνιδίου
[81]   δόξαν τοῦ θεοῦ ἐν ὁμοιώματι  εἰκόνος   φθαρτοῦ ἀνθρώπου, καὶ ἐλάτρευσαν τῇ
[24]   δὲ ἕψων τι οἴκοι, οἷα  εἰκός)   Εἶα δή, Ἡράκλεις" εἶπεν·
[23]   ἀθέων τὰ μυστήρια· ἀθέους δὲ  εἰκότως   ἀποκαλῶ τούτους, οἳ τὸν μὲν
[44]   Φιλιπ πίδην εἰπεῖν αὐτοῖς.  Εἰκότως   ἄρα ἀρχήν ποθεν δεισιδαι
[35]   τὴν ἐπονείδιστον τῆς ἀσελγείας ἱεροφαντίαν.  ~Εἰκότως   ἄρα οἱ τοιοίδε ὑμῶν θεοὶ
[85]   δι' οὗ καταυγαζόμεθα τὸν θεόν.  ~Εἰκότως   ἄρα πιστεύσασι μὲν καὶ ὑπακούουσιν
[55]   Σαρπηδόνα οἰμῴζει νενικημένος. Εἴδωλα γοῦν  εἰκότως   αὐτοὺς καὶ δαίμονας ὑμεῖς αὐτοὶ
[36]   τὰ ἐπὶ τούτοις. ~Τούτοις οὖν  εἰκότως   ἕπεται τοὺς ἐρωτικοὺς ὑμῶν καὶ
[94]   τὸν θεόν. Ὅθεν γραφὴ  εἰκότως   εὐαγγελίζεται τοῖς πεπιστευκόσιν· οἱ δὲ
[75]   τοιοῦτοι γὰρ οἱ μητραγύρται. Ὅθεν  εἰκότως   Ἀντισθένης ἔλεγεν αὐτοῖς μεταιτοῦσιν·
[102]   καὶ συνουσία. Οὔκουν ἔτ' ἂν  εἰκότως   ὕπνος καὶ θάνατος θεὼ διδυμάονε
[105]   ἀγαθῶν ἀίδιος δοτήρ. Ἄρα οὖν  εἰκότως   ὡμοίωσθε τοῖς ὄφεσιν ἐκείνοις, οἷς
[98]   θεῖος λόγος, φωτὸς ἀρχέτυπον φῶς)  εἰκὼν   δὲ τοῦ λόγου ἄνθρωπος
[98]   ἔργον ἐστὶ κωφὸν (χειρῶν Ἀττικῶν.  Εἰκὼν"   μὲν γὰρ τοῦ θεοῦ"
[98]   δὲ Ὀλύμπιος ὑμῶν, εἰκόνος  εἰκών,   πολύ τι τῆς ἀληθείας ἀπᾴδων,
[84]   σήμερον γὰρ ἀίδιος· αἰώνων ἐστὶν  εἰκών,   σύμβολον δὲ τοῦ φωτὸς
[98]   τοῦ ὁρωμένου τοῦ γηγενοῦς γήινος  εἰκὼν   τὰ ἀγάλματα ἀνδρείκελα, πόρρω τῆς
[57]   ἐκ τοῦ ξύλου πεποιημένη ταῦρον  εἷλεν   ἄγριον καὶ κατηνάγκασεν τὸ θηρίον
[92]   καὶ παρ' αὐτοῦ τὴν ψυχὴν  εἰληφότας   καὶ ὄντας ὅλως τοῦ θεοῦ
[81]   οὐρανῶν σαλευθήσονται καὶ οἱ οὐρανοὶ  εἱλιγήσονται   ὡς δέρρις ἐκτεινόμενοι καὶ συστελλόμενοι"
[45]   τόδε πάσχετε; νυκτὶ μὲν ὑμῶν  εἰλύαται   κεφαλαί. ~(Εἰ δ' ἔτι πρὸς
[35]   γεγονότες, ἀλλὰ καὶ πρὸ τῶν  Εἱλώτων   καλουμένων τῶν παρὰ Λακεδαιμονίοις δούλειον
[26]   καὶ Λάχεσις καὶ Ἄτροπος καὶ  Εἱμαρμένη,   Αὐξώ (τε καὶ Θαλλώ, αἱ
[102]   οὐδ' ἐρινῦς οὐδὲ μοῖραι οὐδὲ  εἱμαρμένη,   ἐπεὶ μηδὲ πολιτεία μηδὲ δόξα
[102]   φυσικῶς· οὐδὲ μὴν κῆρα οὐδὲ  (εἱμαρμένην   οὐδὲ μοίρας θεὰς ἐνδίκως ἐρεῖτε.
[79]   ἀπομνημονεύσω σοι τὴν φωνήν) ἐγώ  εἰμι,   ἐγώ εἰμι" φησίν, κύριος
[120]   θεοῦ, τέλειον ἐμαυτὸν χαρίζομαι. Τοῦτό  εἰμι   ἐγώ, τοῦτο βούλεται θεός,
[10]   περιθέμενος πολυπραγμόνει Χριστόν· ἐγὼ γάρ  εἰμι   θύρα" φησί που· ἣν
[79]   Μωυσέως; Ἴδετε ἴδετε ὅτι ἐγώ  εἰμι   καὶ οὐκ ἔστι θεὸς ἕτερος
[120]   μάθετε ἀπ' ἐμοῦ, ὅτι πραΰς  εἰμι   καὶ ταπεινὸς τῇ καρδίᾳ, καὶ
[79]   ἀπ' ἐσχάτου τῆς γῆς. Ἐγώ  εἰμι   (θεὸς καὶ οὐκ ἔστιν
[78]   τὸν θεόν. Θεὸς ἐγγίζων ἐγώ  εἰμι"   φησί, καὶ οὐχὶ θεὸς πόρρωθεν.
[79]   τὴν φωνήν) ἐγώ εἰμι, ἐγώ  εἰμι"   φησίν, κύριος λαλῶν
[9]   μὲν οὐκ ἐρεῖ, Χριστὸς δὲ  εἶναι   ἀρνήσεται· φωνὴ δὲ ὁμολο γήσει
[48]   σηκόν. Ἄλλοι δέ φασι Ποντικὸν  εἶναι   βρέτας τὸν Σάραπιν, μετῆχθαι δὲ
[48]   ὅπως περιέπεσεν, ἐλέγξας αὐτὸν ἄγαλμα  εἶναι   γενητόν· Σέσωστρίν φησι τὸν Αἰγύπτιον
[48]   πεμψαμένους σῖτον {ὁ Πτολεμαῖος} ἀνεκτήσατο,  εἶναι   δὲ τὸ ξόανον τοῦτο ἄγαλμα
[2]   φαιδρὸν μόνον, ὡς ἔοικεν, ἐπίπλαστον  εἶναι   δοκεῖ καὶ τοῖς ἀπιστίας ὑποπέπτωκεν
[54]   δὲ καὶ Ἀλέξανδρος Ἄμμωνος υἱὸς  εἶναι   δοκεῖν καὶ κερασφόρος ἀναπλάττεσθαι πρὸς
[100]   ἀπείθειαν, καὶ ὅσῳ γε φρονιμώτερος  εἶναι   δόξει, πρὸς κακοῦ σύνεσις
[29]   τοὺς μυθολογουμένους; Μὴ καὶ περιττὸς  εἶναι   δόξω τὰς ἀκοὰς ὑμῶν τοῖς
[92]   ἥδεται; τίς οὐρανοῦ πολίτης  εἶναι   δυνάμενος ἔρεβος διώκει, ἐξὸν παράδεισον
[92]   δαιμονίοις συμβιοῖ; Τίς δὲ υἱὸς  εἶναι   δυνάμενος τοῦ θεοῦ δουλεύειν ἥδεται;
[66]   Ἀλκμαίων θεοὺς ᾤετο τοὺς ἀστέρας  εἶναι   ἐμψύχους ὄντας. Οὐ σιωπήσομαι τὴν
[71]   οὐδὲ μὴν παμφαὴς δοκῶν  εἶναι   ἥλιος οὐδ' αὐτὸς ἔοικεν ὁρᾶν
[68]   ἄκοντες μὲν ὁμολογοῦσιν ἕνα τε  εἶναι   θεόν, ἀνώλεθρον καὶ ἀγένητον τοῦτον,
[24]   πενθεῖτε αὐτούς, μηκέτι (τούτους ἡγεῖσθε  εἶναι   θεούς" δ' Ἡρακλέα ἐκ
[104]   μὴ γὰρ οἴου λίθους μὲν  εἶναι   ἱερὰ καὶ ξύλα καὶ ὄρνεα
[8]   ὑπάρχων οὐχ ἁρπαγμὸν ἡγήσατο τὸ  εἶναι   ἴσα θεῷ· ἐκένωσεν δὲ ἑαυτόν"
[82]   Εἶτα Μωυσῆς μὲν ὁμολογεῖ ἔμφοβος  εἶναι   καὶ ἔντρομος" ἀκούων περὶ τοῦ
[45]   Τελμισσῷ βωμὸν τοῦ Ἀπόλλωνος· μνῆμα  εἶναι   καὶ τοῦτον Τελμισσέως τοῦ (μάντεως
[44]   ἐν τοῖς πρεσβυτάτοις τῶν θεῶν  εἶναι   λεγόμενον ἐτίμα πρότερον οὐδὲ εἷς
[103]   οὖν τούτων οὐδὲ ἓν θεὸς  εἶναι   νομίζεται οὐδὲ μὴν ἐκείνων τῶν
[7]   ἐν θεῷ) καὶ τοῦ εὖ  εἶναι   (νῦν δὴ ἐπεφάνη ἀνθρώποις) αὐτὸς
[7]   λόγος, Χριστός, καὶ τοῦ  εἶναι   πάλαι ἡμᾶς (ἦν γὰρ ἐν
[47]   φελλάτα καλουμένου λίθου, ἔργον δὲ  εἶναι   Σίκωνος τοῦ Εὐπαλάμου, ὥς φησι
[66]   πατέρα, τὸν καλούμενον ὕπατον" ψυχὴν  εἶναι   τοῦ παντὸς οἴεται· τουτέστι τοῦ
[52]   περιτεθῆναι, χαριέντως φήσας τοῦτο ἄμεινον  εἶναι   τοῦ χρυσίου, καὶ θέρους κουφότερον
[33]   τοὺς θεούς, τοιούτους δὲ εὐχέσθων  εἶναι   τοὺς ἄνδρας τοὺς ἑαυτῶν, οὕτω
[9]   βοῶσα. Τί βοᾷς, φωνή;  Εἰπὲ   καὶ ἡμῖν. (Εὐθείας ποιεῖτε τὰς
[94]   αὐτοῦ. Ποίαν, μακάριε, δόξαν,  εἰπέ   μοι· ἣν ὀφθαλμὸς οὐκ εἶδεν
[68]   ὄντα ἀεί· θεὸν δὲ ποῖον  εἰπέ   μοι νοητέον; Τὸν πάνθ' ὁρῶντα
[51]   αἴσθησιν μίαν γέ τινα, φέρε  εἰπεῖν   ἀκουστικὴν ἁπτικὴν τὴν
[95]   γὰρ εἴ τῳ μεθυστέον, φέρε  εἰπεῖν,   ἀμφιβάλλειν χρή· ὑμεῖς δὲ πρὶν
[44]   ἦν, πρὶν Φιλιπ πίδην  εἰπεῖν   αὐτοῖς. Εἰκότως ἄρα ἀρχήν ποθεν
[22]   ἐστιν εὐφήμως καὶ μυστικῶς  εἰπεῖν   μόριον γυναικεῖον. τῆς ἐμφανοῦς
[20]   (οὐ γὰρ ἀνήσω μὴ οὐχὶ  εἰπεῖν)   ξενίσασα Βαυβὼ τὴν Δηὼ
[112]   δὴ καὶ πᾶς, ὡς ἔπος  εἰπεῖν,   Χριστὸς οὐ μερίζεται· οὔτε
[62]   ~Ὄλβιοι" μόνοι τοίνυν, ὡς ἔπος  εἰπεῖν,   ὁμοθυμαδὸν ἐκεῖνοι πάντες κατὰ τὴν
[122]   ἡμῖν μόνον θεοσεβῆ τὸν Χριστιανὸν  εἰπεῖν   πλούσιόν τε καὶ σώφρονα καὶ
[117]   σωθῆναι συντρέχει, ὁμοζυγούντων, ὡς ἔπος  εἰπεῖν,   προαιρέσεως καὶ ζωῆς. Τοιγάρτοι μόνη
[69]   καὶ ἐν τῇ ὡς ἔπος  εἰπεῖν   ῥυπώσῃ ψυχῇ κατακέκρυπται· τὸ δὲ
[110]   χεόμενος, δι' ὃν ὡς ἔπος  εἰπεῖν   τὰ πάντα ἤδη πέλαγος γέγονεν
[48]   σεβασμοῦ κατηξιωμένον ἀκούομεν, τοῦτον ἀχειροποίητον  εἰπεῖν   τετολμήκασιν, τὸν Αἰγύπτιον Σάραπιν; Οἳ
[9]   Ἰωάννης; Ὡς τύπῳ λαβεῖν, ἐξέστω  εἰπεῖν,   φωνὴ τοῦ λόγου προτρεπτικὴ ἐν
[39]   πάντ' ἀμείνους Αἰγυπτίων (ὀκνῶ δὲ  εἰπεῖν   χείρους) οἳ τοὺς Αἰγυπτίους ὁσημέραι
[97]   θεῶν, πρὸς τοὺς πολίτας ἄνδρες,  εἶπεν,   θαρρεῖτε ἄχρις ἂν ὁρᾶτε τοὺς
[24]   εἰκός) Εἶα δή, Ἡράκλεις"  εἶπεν·   νῦν σοι ἤδη καιρός, ὥσπερ
[29]   δ' εἴ σοι τοὺς πολλοὺς  εἴποιμι   Ἀσκληπιοὺς τοὺς Ἑρμᾶς τοὺς
[63]   δημιουργεῖ, θεὸς δὲ πῶς ἂν  εἴποιμι   ὅσα ποιεῖ; Ὅλον ἴδε τὸν
[84]   προσώχθισα τῇ γενεᾷ ταύτῃ καὶ  εἶπον·   ἀεὶ πλανῶνται τῇ καρδίᾳ· αὐτοὶ
[50]   ὅν τε μάταιοι ἄνθρωποι θεὸν  εἶπον,   ἐπεψεύσαντο δὲ μάντιν, ἀλλὰ θεοῦ
[122]   προφήτης τὴν χάριν λέγων, ἐγὼ  εἶπον   ὅτι θεοί ἐστε καὶ υἱοὶ
[21]   τῆς ἀναισχυντίας τὸν μυσταγωγόν· ὣς  εἰποῦσα   πέπλους ἀνεσύρατο, δεῖξε δὲ πάντα
[30]   ἐψεύσατο· Ὅμηρος δὲ ἀξιοπιστότερος αὐτοῦ  εἰπὼν   περὶ ἀμφοῖν τοῖν Διοσκούροιν, πρὸς
[46]   τὸ ἄγαλμα ξύλον ἦν οὐκ  εἰργασμένον,   καὶ τῆς Κιθαιρωνίας Ἥρας ἐν
[34]   καὶ ὕμνεον ᾆσμα αἰδοίοισιν, ἀναιδέστατα  εἴργαστ'   ἄν" φησὶν Ἡράκλειτος, ωὑτὸς δὲ
[47]   λέοντας τοὺς σὺν αὐτοῖς ἀνακειμένους  εἴργασται·   εἰ δέ, ὥς φασί τινες,
[110]   σωτὴρ ἡμῶν λόγος, πηγὴ ζωοποιός,  εἰρηνική,   ἐπὶ πᾶν τὸ πρόσωπον τῆς
[116]   καὶ πόλεμον κατήγγειλεν· Χριστὸς δὲ  εἰρηνικὸν   ἐπὶ τὰ πέρατα τῆς γῆς
[116]   μέλος οὐ συνάξει ἄρα τοὺς  εἰρηνικοὺς   στρατιώτας τοὺς ἑαυτοῦ; Συνήγαγε μὲν
[116]   ἀκονήσωμεν. Οὕτως ἡμᾶς ἀπόστολος  εἰρηνικῶς   ἐκτάττει· (ταῦτα ἡμῶν τὰ ὅπλα
[116]   ἐσάλπισεν, ἡμεῖς δὲ ἠκούσαμεν. Ἐξοπλισώμεθα  εἰρηνικῶς,   ἐνδυσά μενοι τὸν θώρακα τῆς
[105]   γάρ τοι παντὸς μᾶλλον τοῦτο  εἴρηται·   χρηστός ἐστι πανταχοῦ σωτήριος·
[101]   περὶ τὴν ὕλην κενοσπούδως δαπανᾶτε·  εἰς   ἄγνοιαν {καὶ} τὰ χρήματα καὶ
[121]   τῶν ἀνθρώπων τὴν συνωρίδα καταζεύξας,  εἰς   ἀθανασίαν κατιθύνει τὸ ἅρμα, σπεύδων
[48]   παρ' Ἕλλησι παραστησάμενον ἐθνῶν, ἐπανελθόντα  εἰς   Αἴγυπτον ἐπαγαγέσθαι (τεχνίτας ἱκανούς· τὸν
[7]   οὗ τὸ εὖ ζῆν ἐκδιδασκόμενοι  εἰς   ἀίδιον ζωὴν παραπεμπόμεθα. (Κατὰ γὰρ
[34]   τὸν βίον. (Διόνυσος γὰρ κατελθεῖν  εἰς   Ἅιδου γλιχόμενος ἠγνόει τὴν ὁδόν,
[106]   γραφὴ λέγει} ἀνανεύσατε τῆς γῆς  εἰς   αἰθέρα, ἀναβλέψατε εἰς οὐρανόν, θαυμάσατε,
[54]   Λάμιαν δὲ τὴν ἑταίραν ἔχων  εἰς   ἀκρόπολιν ἀνῄει καὶ τῷ τῆς
[48]   βρέτας τὸν Σάραπιν, μετῆχθαι δὲ  εἰς   Ἀλεξάνδρειαν μετὰ τιμῆς πανηγυρικῆς. Ἰσίδωρος
[117]   ἀφθαρσίας, ἀναγεννῶν τὸν ἄνθρωπον  εἰς   ἀλήθειαν αὐτὸν ἀναφέρων, τὸ κέντρον
[24]   γε ὑπωπτευκότας, ὅπερ οὐ σμικρὸν  εἰς   ἀλήθειαν (φρονήσεως ζώπυρον ἀναφύεται σπέρμα·
[103]   (Λὼτ ἐκάλουν αὐτὴν οἱ παλαιοὶ)  εἰς   ἀναισθησίαν μετατρέπεσθε; Λελιθωμένην ταύτην παρειλήφαμεν
[114]   τῆς ἀληθείας. (Οὗτος τὴν δύσιν  εἰς   ἀνατολὴν μετήγαγεν καὶ τὸν θάνατον
[114]   ἀκοίμητον γέγονεν καὶ (δύσις  εἰς   ἀνατολὴν περιέστηκεν. Τοῦτο κτίσις
[83]   Σωτη ρίαν χαρίζεται, ὑμεῖς δὲ  εἰς   ἄνθρωπον ὑποφέρεσθε. Ζωὴν δωρεῖται αἰώνιον,
[4]   οὐράνιος ᾠδὴ αὐτὴ μετεμόρφωσεν  εἰς   ἀνθρώπους ἡμέρους. (Ἦμεν γάρ, ἦμέν
[8]   γε σωτὴρ καὶ πολύτροπος  εἰς   ἀνθρώπων σωτηρίαν· ἀπειλῶν νουθετεῖ, λοιδορούμενος
[68]   εὑρεῖν τε ἔργον καὶ εὑρόντα  εἰς   ἅπαντας ἐξειπεῖν ἀδύνατον. Διὰ τί
[101]   αὐθαίρετοι μέχρι τῆς ἐσχάτης (ἀναπνοῆς  εἰς   ἀπώλειαν ὑποφέρεσθε· ὅτι τὸ φῶς
[114]   προσεκρέμασεν αἰθέρι, μεταφυτεύων τὴν φθορὰν  εἰς   ἀφθαρσίαν καὶ γῆν μεταβάλλων εἰς
[57]   ἀπατῆσαι τέχνη προαγωγὸς ἀνθρώποις ἐρωτικοῖς  εἰς   βάραθρον γενομένη. Δραστήριος μὲν
[27]   καθέλκουσαι οὐρανόθεν τὸν ἄνθρωπον καὶ  εἰς   βάραθρον περιτρέπουσαι. Ἐθέλω δὲ ὑμῖν
[94]   καὶ γῆ οὐ πραθήσεται  εἰς   βεβαίωσιν· οὐ γὰρ κυροῦται τῇ
[3]   αὖθις εἰς οὐρανοὺς ἀνακαλεῖται τοὺς  (εἰς   γῆν ἐρριμμένους. ~Μόνος γοῦν τῶν
[115]   ἀγαθῷ παιδὶ ἀγαθοῦ πατρὸς ὄνομα  εἰς   γνῶσιν ἀφίκηται, προστάττοντος ἤπια καὶ
[74]   στήθεσσι φανέντα φίλης αἰῶνος ἀμέρσῃ.  Εἰς   δὲ λόγον θεῖον βλέψας τούτῳ
[48]   τῷ Βρυάξιδι· ὃς ὕλῃ κατακέχρηται  εἰς   δημιουργίαν μικτῇ καὶ ποικίλῃ. Ῥίνημα
[3]   βίον, ἐντέχνῳ τινὶ γοητείᾳ δαιμονῶντες  εἰς   διαφθοράς, ὕβρεις ὀργιάζοντες, πένθη ἐκθειάζοντες,
[93]   ἀκρασίας εἰς ἐγκράτειαν, ἐξ ἀδικίας  εἰς   δικαιοσύνην, ἐξ ἀθεότητος εἰς (θεόν.
[6]   σκάζοντας τὼ πόδε πλανωμένους  εἰς   δικαιοσύνην χειραγωγῆσαι, θεὸν ἀνθρώποις ἀφραίνουσιν
[72]   ἀεὶ διαμένον. Ἀνελεύθερος πᾶς ὅστις  εἰς   δόξαν βλέπει, ὡς δὴ παρ'
[83]   ἐπαισχύνεσθε. Ἐλευθερίαν ἐπαγγέλλεται, ὑμεῖς δὲ  εἰς   δουλείαν ἀποδιδράσκετε. Σωτη ρίαν χαρίζεται,
[93]   ἀφροσύνης εἰς φρόνησιν, ἐξ ἀκρασίας  εἰς   ἐγκράτειαν, ἐξ ἀδικίας εἰς δικαιοσύνην,
[35]   Ἀπόλλων ἀνδρὶ παρὰ θνητῷ θητευέμεν  εἰς   ἐνιαυτόν· τλῆ δ' ὀβριμόθυμος Ἄρης
[72]   (πάντων κίνασις. Ἀπόχρη καὶ τάδε  εἰς   ἐπίγνωσιν θεοῦ ἐπιπνοίᾳ θεοῦ πρὸς
[85]   ὢν κύριος πάντας ἀνθρώπους  εἰς   ἐπίγνωσιν τῆς ἀληθείας" παρακαλεῖ,
[44]   εἶτα δὲ μὴ ἀνακοπεῖσα, ἀλλ'  εἰς   ἐπίδοσιν ἐλθοῦσα καὶ πολλὴ δὴ
[93]   οὖν καὶ μεταστῶμεν ἐξ ἀμαθίας  εἰς   ἐπιστήμην, ἐξ ἀφροσύνης εἰς φρόνησιν,
[80]   ἔκτισέν με ἀρχὴν ὁδῶν αὐτοῦ  εἰς   ἔργα αὐτοῦ" καὶ Κύριος δίδωσι
[83]   ἑαυτοὺς παρέδωκαν ἀπηλγηκότες τῇ ἀσελγείᾳ  εἰς   ἐργασίαν ἀκαθαρσίας πάσης καὶ πλεονεξίας.
[65]   ἀποφεύγειν οἴονται τῆς πλάνης, ἀλλ'  εἰς   ἑτέραν κατολισθαί νουσιν ἀπάτην· ἀγάλματα
[114]   ἀνατολὴν μετήγαγεν καὶ τὸν θάνατον  εἰς   ζωὴν ἀνασταυρώσει, ἐξαρπάσας δὲ τῆς
[54]   Ἄριστος Σαλαμίνιος, αὑτὸν κατεσχημάτιζεν  εἰς   Ἥλιον) Τί δεῖ καὶ Νικαγόρου
[101]   βίον ὡς τὸ ζῆν ὑμῶν  εἰς   θάνατον καταναλίσκετε, τοῦτο μόνον τῆς
[7]   ἤδη καὶ τοὺς ἄλλους ἀνθρώπους  εἰς   θάνατον ὑποφέρων) εἷς καὶ αὐτὸς
[93]   ἀδικίας εἰς δικαιοσύνην, ἐξ ἀθεότητος  εἰς   (θεόν. Καλὸς κίνδυνος αὐτομολεῖν
[10]   ταύτῃ πῃ παρεκάλει ἑτοίμους γίνεσθαι  εἰς   θεοῦ τοῦ Χριστοῦ παρουσίαν, καὶ
[121]   ᾐνίξατο, πρότε ρον μὲν  εἰς   Ἱερουσαλήμ, νῦν δὲ εἰσελαύνων οὐρανούς,
[21]   ἔλαβον ἐκ κίστης, ἐργασάμενος ἀπεθέμην  εἰς   κάλαθον καὶ ἐκ καλάθου εἰς
[18]   τὰ ἀχρεῖα σύμβολα οὐκ ἀχρεῖον  εἰς   κατάγνωσιν παραθέσθαι· ἀστράγαλος, σφαῖρα, στρόβιλος,
[21]   εἰς κάλαθον καὶ ἐκ καλάθου  εἰς   κίστην. ~Καλά γε τὰ θεάματα
[9]   προετοιμάζουσα εἰς σωτηρίαν, φωνὴ προτρέπουσα  εἰς   κληρονομίαν οὐρανῶν· δι' ἣν
[3]   ᾠδὸς ἐμὸς οὐδ'  εἰς   μακρὰν καταλύσων ἀφῖκται τὴν δουλείαν
[88]   εἰς σωτηρίαν, ἐπὶ τὴν παλιγγενεσίαν·  εἰς   μίαν ἀγάπην συναχθῆναι οἱ πολλοὶ
[106]   μηδὲ τὰς ἀκοὰς ἀποφράξητε, (ἀλλ'  εἰς   νοῦν βάλεσθε τὰ λεγόμενα. Καλόν
[75]   τὸν θεὸν τοῖς κυμβάλοις ἄνθρωπος  εἰς   βούλεται, τοῦτο ποιῶν
[97]   ἡμῶν γένηται ὅτι δικαιότατος. (Βᾶτ'  εἰς   ὁδὸν δὴ πᾶς χειρῶναξ
[75]   ἔξω θεὸς μετὰ γραός, οὐδ'  εἰς   οἰκίας παρεισιὼν ἐπὶ τοῦ σανιδίου
[84]   δὴ οὖν ἔτι τὴν χάριν  εἰς   ὀργὴν μεταλλάσσομεν καὶ οὐχὶ ἀναπεπ
[2]   οὐρανῶν ἀλήθειαν ἅμα φανοτάτῃ φρονήσει  εἰς   ὄρος ἅγιον (θεοῦ καὶ χορὸν
[33]   Ζεὺς καὶ κόμη καταισχύνεται.  (Εἰς   ὅσον διελήλακεν ἀσελγείας Ζεὺς
[109]   ὠθεῖ, συνήθεια, δὲ  εἰς   οὐρανὸν ἀνάγει, ἀλήθεια, τραχεῖα"
[117]   τῷ τῆς ψυχῆς πνεύματι τοῖς  εἰς   οὐρανὸν ἀπαίρουσι γινομένη. Τί δή
[27]   πλάνης λήξητε, αὖθις δὲ παλινδρομήσητε  εἰς   (οὐρανόν. Ἦμεν γάρ που καὶ
[106]   τῆς γῆς εἰς αἰθέρα, ἀναβλέψατε  εἰς   οὐρανόν, θαυμάσατε, παύσασθε καραδοκοῦντες τῶν
[99]   συνηθείας ταῖς ἀληθιναῖς σταγόσιν· καθαροὺς  εἰς   οὐρανοὺς ἀναβῆναι δεῖ. Ἄνθρωπος εἶ,
[3]   θεοσεβείας μετάγων ἡμᾶς ζυγὸν αὖθις  εἰς   οὐρανοὺς ἀνακαλεῖται τοὺς (εἰς γῆν
[100]   ἐξ οὐρανῶν, στενὴ μέν, ἀλλ'  εἰς   οὐρανοὺς ἀναπέμπουσα· στενὴ ἐπὶ γῆς
[115]   πῦρ ὑπουργεῖν, κόσμον οἰκεῖν· ἐντεῦθεν  εἰς   οὐρανοὺς ἀποικίαν στείλασθαί σοι συγκεχώρηκεν·
[114]   εἰς ἀφθαρσίαν καὶ γῆν μεταβάλλων  εἰς   οὐρανούς, τοῦ θεοῦ γεωργός,
[100]   σωτηρίαν. ~Πῶς οὖν ἀνέλθω, φησίν,  εἰς   οὐρανούς; Ὁδός" ἐστιν κύριος,
[110]   τοῦ πλάσματος συναγωνιστής, τάχιστα δὲ  εἰς   πάντας ἀνθρώπους διαδοθεὶς θᾶττον ἡλίου
[32]   ἐπιθυμεῖν μὲν πασῶν, ἐκπληροῦν δὲ  εἰς   πάσας τὴν ἐπιθυμίαν. Ἐνεπίμπλατο γοῦν
[64]   Ἡράκλειτος· Ἐμπεδοκλῆς γὰρ Ἀκραγαντῖνος  εἰς   πλῆθος ἐμπεσὼν πρὸς τοῖς τέτταρσι
[77]   ἐπιζημίου ἀπάτης, προτρέπουσαι δὲ ἐμφανῶς  εἰς   προὖπτον (σωτηρίαν. Αὐτίκα γοῦν
[35]   μοιχοῦ κατὰ πρόσωπον, ὅπως αὐτὸν  εἰς   (συνουσίαν ὑπαγάγηται. Πανύασσις γὰρ πρὸς
[87]   τὸν ἄνθρωπον. Βοᾷ γοῦν ἐπείγων  εἰς   σωτηρίαν αὐτὸς ἤγγικεν βασιλεία
[87]   οἶδας, τὰ δυνάμενά σε σοφίσαι  εἰς   σωτηρίαν διὰ πίστεως ἐν Χριστῷ.
[8]   καὶ νῦν καὶ ἀεὶ προὔτρεπεν  εἰς   σωτηρίαν, διὰ τεράτων καὶ σημείων
[88]   οὐδεὶς Κιμμέριος ἐν λόγῳ· σπεύσωμεν  εἰς   σωτηρίαν, ἐπὶ τὴν παλιγγενεσίαν· εἰς
[63]   δαιμόνων ἄνθρωπος γίνεται σπεύδων  εἰς   σωτηρίαν. ~(Ἐπιδράμωμεν δέ, εἰ βούλει,
[75]   βιαζο μένοις. Δυσωπούντων δέ σε  εἰς   σωτηρίαν καὶ οἱ περὶ τοὺς
[2]   ὑπερτάτην ὀρέγουσα δεξιάν, τὴν σύνεσιν,  εἰς   σωτηρίαν· οἳ δὲ ἀνανεύσαντες καὶ
[7]   νῦν δὲ ἤδη καὶ ἐναργῶς  εἰς   σωτηρίαν παρα καλῶν. ~Φύγωμεν οὖν
[82]   καὶ σπεύδεις ἐκμαθεῖν, τουτέστι σπεύδεις  εἰς   σωτηρίαν, φοβούμενος τὴν ὀργήν, ἀγαπήσας
[9]   τοῦ λόγου, φωνὴ παρακλητική, προετοιμάζουσα  εἰς   σωτηρίαν, φωνὴ προτρέπουσα εἰς κληρονομίαν
[5]   καὶ τῶν στοιχείων τὴν διαφωνίαν  εἰς   τάξιν ἐνέτεινε συμφωνίας, ἵνα δὴ
[76]   ἀληθῶς Σωκρατικῆς διατριβῆς Εὐριπίδης  εἰς   τὴν ἀλήθειαν ἀπιδὼν καὶ τοὺς
[4]   πολλὴν καὶ τὴν σκληροκαρδίαν τῶν  εἰς   τὴν ἀλήθειαν λελιθωμένων ἤγειρεν θεοσεβείας
[65]   φησιν ἀπόστολος, τὰ  εἰς   τὴν ἀνθρώπων ὑπηρεσίαν πεποιημένα στοιχεῖα"
[60]   αὐτὰς ἔτι τὰς περιπλοκὰς ἀφορῶσιν  εἰς   τὴν Ἀφροδίτην ἐκείνην τὴν γυμνήν,
[82]   οὐδ' οὐ μὴ εἰσελεύσεσθέ ποτε  εἰς   τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν. (Πῶς
[114]   θεοποιῶν τὸν ἄνθρωπον, διδοὺς νόμους  εἰς   τὴν διάνοιαν αὐτῶν καὶ ἐπὶ
[77]   καὶ γὰρ οἱ χρησμοὶ τὰς  εἰς   τὴν θεοσέβειαν ἡμῖν ἀφορμὰς ἐναργέστατα
[85]   Ἑβραίων πλανῆται· οὐ γὰρ εἰσελθεῖν  εἰς   τὴν κατάπαυσιν λέγονται διὰ τὴν
[84]   τῇ ὀργῇ μου· (εἰ εἰσελεύσονται  εἰς   τὴν κατάπαυσίν μου. Ὁρᾶτε τὴν
[108]   σεαυτόν" καὶ τῷ τύπτοντί σε  εἰς   τὴν σιαγόνα πάρεχε καὶ τὴν
[109]   συνήθεια, ἀλλ' μὲν  εἰς   τὸ βάραθρον ὠθεῖ, συνήθεια,
[43]   Οὕτω φιλοῦντες (οἱ δαίμονες ὁδηγοῦσιν  εἰς   τὸ πῦρ. Ἀλλ' φιλανθρωπότερε
[24]   τοὔψον παρα σκευάσαι" κᾆτ' αὐτὸν  εἰς   τὸ πῦρ ἐνέθηκεν ὡς ξύλον"
[92]   φωτὸς" γνήσια ἀναθρήσωμεν καὶ ἀναβλέψωμεν  εἰς   τὸ φῶς, μὴ νόθους ἡμᾶς
[74]   τὴν ἀλήθειαν· μὲν καὶ  εἰς   τὸν αἰθέρα καὶ εἰς τὸν
[81]   σκοτισθήσεται, λάμψει δὲ παντοκράτωρ  εἰς   τὸν αἰῶνα, καὶ δυνάμεις τῶν
[78]   τὸ δὲ ῥῆμα κυρίου μένει  εἰς   τὸν αἰῶνα. ~Τί δὲ ὅταν
[51]   ταύτην μεγίστην οἰόμενοι θεόν, φέροντες  εἰς   τὸν κοπρῶνα ἀνέθηκαν αὐτήν, ἄξιον
[101]   ὑποφέρεσθε· ὅτι τὸ φῶς ἐλήλυθεν  εἰς   τὸν κόσμον καὶ ἠγάπησαν οἱ
[74]   καὶ εἰς τὸν αἰθέρα καὶ  εἰς   τὸν οὐρανὸν (ἀναβλέψας τόνδε ἡγοῦ
[18]   δέ, οὐ γὰρ ἠπείθησε Διί,  εἰς   τὸν Παρνασσὸν φέρων κατατίθεται διεσπασμένον
[122]   γενόμενον ὑπὸ Χριστοῦ Ἰησοῦ καὶ  εἰς   τοσοῦτον ὅμοιον ἤδη καὶ θεῷ.
[56]   ἐπαναλήψομαι) τὸν ὑπερουράνιον βλασφημήσαντες τόπον  εἰς   τοὔδαφος κατεσύρατε τὴν εὐσέβειαν, χθονίους
[94]   τῇ βασιλείᾳ τοῦ κυρίου αὐτῶν  εἰς   τοὺς αἰῶνας, ἀμήν. ~Ἔχετε,
[26]   ἀπὸ τῆς θείας εὐεργεσίας τῆς  εἰς   τοὺς ἀνθρώπους καταγινομένης ὁρμώμενος. Τὸν
[19]   τὸ τοῦ Διονύσου αἰδοῖον ἀπέκειτο,  εἰς   Τυρρηνίαν κατήγαγον, εὐκλεοῦς ἔμποροι φορτίου·
[111]   ἐπὶ γαστέρα ἕρπουσα, κακία γηΐνη,  εἰς   ὕλας στρεφομένη) παρήγετο ἐπιθυμίαις,
[93]   ἀμαθίας εἰς ἐπιστήμην, ἐξ ἀφροσύνης  εἰς   φρόνησιν, ἐξ ἀκρασίας εἰς ἐγκράτειαν,
[100]   ἔχει τὴν ἄγνοιαν, δὲ  εἰς   ὦτα βαλόμενος καὶ τῇ ψυχῇ
[9]   Πυθώμεθα τοίνυν αὐτοῦ· τίς πόθεν  εἶς   ἀνδρῶν; Ἠλίας μὲν οὐκ ἐρεῖ,
[9]   τὸν γεωργόν, ζητῆσαι τὸν ἄνδρα.  Εἷς   γὰρ καὶ αὐτὸς οὗτος,
[7]   καὶ συμφθαρῶσιν. Οὗ δὴ χάριν  (εἷς   γὰρ ἀπατεὼν ἄνωθεν μὲν
[74]   ἀθάνατον. (Εἶτα ὑποβὰς διαρρήδην ἐπιφέρει·  εἷς   ἔστ' αὐτογενής, ἑνὸς ἔκγονα πάντα
[80]   κύριος θεός σου, κύριος  εἷς   ἐστι" καὶ κύριον τὸν θεόν
[74]   Σοφίλλου Σοφοκλῆς, εἷς ταῖς ἀληθείαισιν,  εἷς   ἐστὶν θεός, ὃς οὐρανόν τ'
[77]   κατθέμενοι σοφίην ἐν στήθεσιν ὑμῶν.  Εἷς   θεός ἐστι βροχάς, ἀνέμους, σεισμούς
[7]   ἄλλους ἀνθρώπους εἰς θάνατον ὑποφέρων)  εἷς   καὶ αὐτὸς ἐπίκουρος καὶ βοηθὸς
[120]   θεοῦ λόγου. Ἀίδιος οὗτος Ἰησοῦς,  εἷς   μέγας ἀρχιερεὺς θεοῦ τε
[44]   εἶναι λεγόμενον ἐτίμα πρότερον οὐδὲ  εἷς   πρὶν Χάρμον μειράκιόν τι
[6]   τοῦ κόσμου τοῦδε τούτων οὐδὲ  εἷς,   πρὸ δὲ τῆς τοῦ κόσμου
[48]   λίθων δὲ Αἰγυπτίων ἐνέδει οὐδὲ  εἷς,   σαπφείρου καὶ αἱματίτου θραύσματα σμαράγδου
[74]   δὲ τοῦ Σοφίλλου Σοφοκλῆς,  εἷς   ταῖς ἀληθείαισιν, εἷς ἐστὶν θεός,
[72]   οἵ φασιν μὲν θεὸς  εἷς,   χοὖτος δὲ οὐχ, ὥς τινες
[74]   εἰδώλων τὴν θεολογίαν, παλινῳδίαν ἀληθείας  εἰσάγει,   τὸν ἱερὸν ὄντως ὀψέ ποτε,
[36]   τούτους θεοὺς ἀνθρωποπαθεῖς ἐκ παντὸς  εἰσάγειν   τρόπου. Καὶ γάρ θην κείνοις
[58]   κωμῳδούμεναι καὶ γέλωτες παρὰ πότον  εἰσαγόμενοι   προτρέπουσι δή με ἀνακραγεῖν, κἂν
[76]   τῆς δίκης, (τοτὲ δ' ἐμμανῆ  εἰσάγων   Ἡρακλέα καὶ μεθύοντα ἀλλαχόθι καὶ
[105]   τὰ ὦτα αὐτῆς, ἥτις οὐκ  εἰσακούσεται   φωνῆς ἐπᾳδόντων. ~Ἀλλ' ὑμεῖς γε
[88]   χρηστὸς θεός. πίστις  εἰσάξει,   πεῖρα διδάξει, γραφὴ
[121]   μὲν εἰς Ἱερουσαλήμ, νῦν δὲ  εἰσελαύνων   οὐρανούς, (κάλλιστον θέαμα τῷ πατρὶ
[82]   μὴ ἀπολάβητε, οὐδ' οὐ μὴ  εἰσελεύσεσθέ   ποτε εἰς τὴν βασιλείαν τῶν
[84]   ἐν τῇ ὀργῇ μου· (εἰ  εἰσελεύσονται   εἰς τὴν κατάπαυσίν μου. Ὁρᾶτε
[85]   τῶν Ἑβραίων πλανῆται· οὐ γὰρ  εἰσελθεῖν   εἰς τὴν κατάπαυσιν λέγονται διὰ
[82]   βασιλείαν τῶν οὐρανῶν. (Πῶς γὰρ  εἰσελθεῖν   ἐπιτέτραπται τῷ ξένῳ; Ἀλλ' ὅταν,
[20]   λυπουμένη. Τοῦτο τοῖς μυουμένοις ἀπαγορεύεται  εἰσέτι   νῦν, ἵνα μὴ δοκοῖεν οἱ
[9]   διὰ τὸν λόγον· ἀπίστοις δὲ  εἰσέτι   νῦν καὶ στεῖρα καὶ ἔρημος
[7]   θηρίον γοητεῦον καταδουλοῦται καὶ αἰκίζεται  εἰσέτι   νῦν τοὺς ἀνθρώπους, ἐμοὶ δοκεῖν,
[17]   Διονύσου μυστήρια τέλεον ἀπάνθρωπα· ὃν  εἰσέτι   παῖδα ὄντα ἐνόπλῳ κινήσει περιχο
[11]   ἄγων καὶ κριθομάντεις καὶ τοὺς  εἰσέτι   παρὰ τοῖς πολλοῖς τετιμη μένους
[1]   δὲ ἄμφω" (καὶ τὸ ᾆσμα  εἰσέτι   τοῦτο Ἑλλήνων ᾄδεται χορῷ) τέχνῃ
[65]   Ἀρταξέρξου τοῦ Δαρείου τοῦ Ὤχου  εἰσηγησαμένου,   ὃς πρῶτος τῆς Ἀφροδίτης Ἀναΐτιδος
[64]   Παρμενίδης δὲ Ἐλεάτης θεοὺς  εἰσηγήσατο   πῦρ καὶ γῆν, θάτερον δὲ
[26]   Θαλλώ, αἱ Ἀττικαί. Ἕκτος ἐστὶν  εἰσηγητικὸς   τρόπος ἀπάτης, θεῶν περιποιητικός, καθ'
[108]   ἀγαπήσεις κύριον τὸν θεόν σου.  Εἰσὶ   δὲ καὶ τούτων τὰ παραπληρώματα,
[28]   θάτερον δὲ ἐν Ἀρκαδίᾳ (πάλιν.  Εἰσὶ   δὲ οἳ πέντε Ἀθηνᾶς ὑποτίθενται,
[2]   Ἐγὼ μέν, εἰ καὶ μῦθός  εἰσι,   δυσανασχετῶ τοσαύταις ἐκτραγῳδουμέναις συμφοραῖς· ὑμῖν
[52]   ἀναισθησίαν (τῶν ἀγαλμάτων ἐκμανθάνετε. Ἀλλ'  εἰσὶ   μὲν κακοῦργοί τινες πολέμιοι
[38]   ἀπὸ πέτρης, ἀλλ' ἀνδρῶν γένος  εἰσί"   μικρὸν δὲ ὕστερον καὶ δρύες
[38]   θεούς· οὐ γὰρ ἀπὸ δρυός  εἰσι   παλαιφάτου οὐδ' ἀπὸ πέτρης, ἀλλ'
[51]   σμερδνήν (τε" ἀλλά γε ἀμείνους  εἰσὶ   τῶν ξοάνων τούτων καὶ τῶν
[41]   νουθετεῖ. ~Εἰ δ' ἄρα καὶ  εἰσὶ   φύλακες οὗτοι, οὐκ εὐνοίᾳ τῇ
[25]   ὅστις ποτ' εἶ σύ, δυστόπαστος  εἰσιδεῖν,   (καὶ ὅσα ἄλλα τοιαῦτα ποιητῶν
[47]   Ἀθηναίου, ὥς φησι Φιλόχορος, ἔργον  εἰσὶν   ἀγάλματα ἐννεαπήχη Ποσειδῶνος καὶ Ἀμφιτρίτης
[83]   κεχωρισμένοι. ~Νυνὶ δὲ τοσούτῳ τινές  εἰσιν   ἀθεώτεροι, ὅσῳ φιλαν θρωπότερος
[113]   καὶ περὶ τῶν ἐπὶ μέρους  εἰσίν,   εἰ γαμητέον, εἰ πολιτευτέον, εἰ
[62]   οἱ θεοὶ τῶν ἐθνῶν δαιμονίων  εἰσὶν   εἴδωλα· δὲ θεὸς τοὺς
[36]   καὶ (τροφὰς παρεισάγειν αὐτοῖς, ὧν  εἰσιν   ἐνδεεῖς. Διὸ τράπεζαι καὶ μέθαι
[40]   δυνα μένῳ· τρὶς γὰρ μύριοί  εἰσιν   ἐπὶ χθονὶ πουλυβοτείρῃ δαίμονες ἀθάνατοι,
[104]   θηρία καὶ τοὺς (λίθους ὅπερ  εἰσίν.   Οἱ γάρ τοι δείλαιοι τῶν
[28]   θνητοὶ καὶ ἐπίκηροί τινες ἄνθρωποι,  εἰσίν,   οἱ παραπλησίως τοῖς προειρημένοις ἐκείνοις
[40]   ἀθάνατοι, φύλακες μερόπων ἀνθρώπων. (Τίνες  εἰσὶν   οἱ φύλακες, Βοιώτιε, μὴ
[28]   τὰς δοξοποιίας διελέγχουσα. ~Αὐτίκα γοῦν  εἰσὶν   οἳ τρεῖς τοὺς Ζῆνας ἀναγράφουσιν,
[42]   Λυκτίους γὰρ (Κρητῶν δὲ ἔθνος  εἰσὶν   οὗτοι) Ἀντικλείδης ἐν Νόστοις ἀποφαίνεται
[103]   ὡς θεόν. Τρὶς γὰρ μύριοί  εἰσιν"   ὡς ἀληθῶς ἐπὶ χθονὶ πουλυβοτείρῃ
[54]   μὲν ἀπέβη τοῦ ἵππου Ἀθήναζε  εἰσιών,   Καταιβάτου ἱερόν ἐστι Δημητρίου, βωμοὶ
[114]   Τίνας ὑπογράφει νόμους; Ὅτι πάντες  εἴσονται   τὸν θεὸν ἀπὸ μικροῦ ἕως
[74]   αὐτὸς περινίσσεται, οὐδέ τις αὐτὸν  εἰσορᾷ   θνητῶν, αὐτὸς δέ γε πάντας
[122]   ὑψίστου πάντες. Ἡμᾶς γάρ, ἡμᾶς  εἰσπεποίηται   καὶ ἡμῶν ἐθέλει μόνων κεκλῆσθαι
[52]   πλεῖστα κατεξερῶσιν αὐτῶν τῶν ἀγαλμάτων  εἰσπετόμενα,   οὐδὲν φροντίσαντα οὔτε Ὀλυμπίου Διὸς
[14]   τὴν μοιχικὴν ἐπιδίδοται· νόμισμα δὲ  εἰσφέρουσιν   αὐτῇ οἱ μυούμενοι ὡς ἑταίρᾳ
[6]   καινὸν δὲ ἀλήθεια φαίνεται.  Εἴτ'   οὖν ἀρχαίους τοὺς Φρύγας διδάσκουσιν
[108]   μὴ δύναται (ἀπηξιωμένα τοῦ λόγου.  Εἶτ'   οὐκ αἰσχύνεσθε καὶ τῶν ἀλόγων
[9]   ποτε ἄρα ἄνθρωπος γένηται θεός.  ~Εἶτ'   οὐκ ἄτοπον, φίλοι, τὸν
[108]   γεγόνατε, εἶτα μειράκια, εἶτα ἔφηβοι,  εἶτα   ἄνδρες, χρηστοὶ (δὲ οὐδέποτε. Κἂν
[44]   λαβοῦσα κακίας ἀνοήτου γέγονε πηγή·  εἶτα   δὲ μὴ ἀνακοπεῖσα, ἀλλ' εἰς
[89]   μὴ παιδαγωγῶν ἐτύχομεν ἀγαθῶν, ἐπανωρθώσαμεν;  (Εἶτα   ἐπὶ τῶν πάτων αἱ παρεκβάσεις
[108]   κατατέτριφθε; Παῖδες γεγόνατε, εἶτα μειράκια,  εἶτα   ἔφηβοι, εἶτα ἄνδρες, χρηστοὶ (δὲ
[9]   καὶ ἔρημος τὸν γεωργόν·  εἶτα   μὲν καρπῶν, δὲ
[92]   ἐπὶ τὴν καλιὰν ἀναπτῆναι παρορμῶν.  ~Εἶτα   κύνες μὲν ἤδη πεπλανημένοι ὀδμαῖς
[108]   ἐν ἀθεότητι κατατέτριφθε; Παῖδες γεγόνατε,  εἶτα   μειράκια, εἶτα ἔφηβοι, εἶτα ἄνδρες,
[89]   μὴ συναρπα ζόμενοι τῷ ἔθει,  εἶτα   μέντοι ἀποβύσαντες τὰ ὦτα ἡμῖν,
[50]   οὐχὶ τερατώδεις οἱ λίθους προστρεπόμενοι,  εἶτα   μέντοι καὶ πρὸ τῶν πυλῶν
[55]   παρ' ὑμῖν, ἄνθρωποι γενόμενοί ποτε,  εἶτα   μέντοι τεθνᾶσιν· τετίμηκεν δὲ αὐτοὺς
[82]   δὲ ὣς ἤπιος" νουθετεῖ υἱούς.  Εἶτα   Μωυσῆς μὲν ὁμολογεῖ ἔμφοβος εἶναι
[103]   φησί, καὶ τὸ πλήρωμα αὐτῆς"  εἶτα   τί τολμᾷς ἐν τοῖς τοῦ
[74]   δ' ἐσόρα κόσμοιο ἄνακτα ἀθάνατον.  (Εἶτα   ὑποβὰς διαρρήδην ἐπιφέρει· εἷς ἔστ'
[50]   μαινὰς ἄναυδος ἐπὶ ψαμάθοις Ἀχέροντος,  εἶτα   ὑποβᾶσα· καὶ σύ, Σάραπι λίθους
[88]   μου, φόβον κυρίου διδάξω ὑμᾶς.  Εἶτα   ὡς ἤδη πεπιστευκόσι συντόμως ἐπιλέγει
[44]   Φορωνεὺς ἐκεῖνος ἦν εἴτε Μέροψ  εἴτε   ἄλλος τις, οἳ νεὼς καὶ
[6]   τοὺς Φρύγας διδάσκουσιν αἶγες μυθικαί,  εἴτε   αὖ τοὺς Ἀρκάδας οἱ προσελήνους
[13]   Μητρὸς θεῶν καταδείξας τὰ μυστήρια,  εἴτε   Ἠετίων, τὰ Σαμοθρᾴκων ὄργια
[44]   σέβειν, εἴτε Φορωνεὺς ἐκεῖνος ἦν  εἴτε   Μέροψ εἴτε ἄλλος τις, οἳ
[6]   Ἀρκάδας οἱ προσελήνους ἀναγράφοντες ποιηταί,  εἴτε   μὴν αὖ τοὺς Αἰγυπτίους οἱ
[13]   τῆσδε ἄρξας τῆς ἀπάτης ἀνθρώποις,  εἴτε   Δάρδανος, Μητρὸς θεῶν
[13]   ὄργια καὶ τελετὰς ὑποστησά μενος,  εἴτε   Φρὺξ ἐκεῖνος Μίδας,
[44]   κατήγγειλαν, δαίμονας ἀλιτηρίους νομοθετοῦντες σέβειν,  εἴτε   Φορωνεὺς ἐκεῖνος ἦν εἴτε Μέροψ
[72]   θεοῦ πέρι τί περ  εἶχεν   φρονῶν· (τἀγαθὸν ἐρωτᾷς μ' οἷόν
[123]   ὑπὸ φιλανθρωπίας τι περ  εἶχον   ἐκ θεοῦ ἐκχέων, ὡς ἂν
[97]   τὰς κενὰς τῶν ἀνθρώπων ἃς  εἶχον   περὶ θεῶν, πρὸς τοὺς πολίτας
[46]   τὰ ξόανα ἤρξατο, βρέτη τὴν  ἐκ   βροτῶν ἐπωνυμίαν ἐκαρπώσατο. Ἐν Ῥώμῃ
[2]   Κιθαιρῶνα καταλειπόντων, οἰκούντων δὲ Σιών·  Ἐκ   γὰρ Σιὼν ἐξελεύσεται νόμος, καὶ
[89]   χρώμεθα, δήπουθεν συνείθισαν ἡμᾶς  ἐκ   γενετῆς αἱ τίτθαι; Τί δὲ
[7]   οὓς ἂν οἷός τε εἴη  ἐκ   γενετῆς σφετερίσασθαι, λίθοις καὶ ξύλοις
[98]   ἔμπνουν εἰκόνα δεδημιούργηκεν, οὐδὲ μὴν  ἐκ   γῆς μαλθακὴν ἐμάλαξε σάρκα. Τίς
[56]   τίμιοι; Οὐχὶ γῆ τε καὶ  ἐκ   γῆς; οὐχὶ δὲ μιᾶς μητρὸς
[26]   ὡς Φρύγες· οἳ δὲ τῶν  ἐκ   γῆς φυομένων τοὺς ἡμέρους δρεπόμενοι
[5]   ἣν ἐζήλωσε Δαβίδ. (Ὁ δὲ  ἐκ   Δαβὶδ καὶ πρὸ αὐτοῦ,
[120]   ζῴων πλεο νεκτεῖτε τῷ λόγῳ,  ἐκ   δὲ τῶν θνητῶν ἁπάντων ὑμῖν
[83]   θεός· μὲν γὰρ  ἐκ   δούλων υἱοὺς ἡμᾶς γενέσθαι βούλεται,
[89]   ἀγαθὸν τοσοῦτον, οὗ μεῖζον οὐδὲν  ἐκ   θεοῦ δεδώρηταί πω τῇ τῶν
[123]   φιλανθρωπίας τι περ εἶχον  ἐκ   θεοῦ ἐκχέων, ὡς ἂν ἐπὶ
[4]   ἀνθρώπους ἐκ λίθων καὶ ἀνθρώπους  ἐκ   θηρίων πεποίηκεν. Οἱ δὲ τηνάλλως
[21]   ἐργασάμενος ἀπεθέμην εἰς κάλαθον καὶ  ἐκ   καλάθου εἰς κίστην. ~Καλά γε
[91]   φιλανθρωπίας ἀντέχεται τοῦ ἀνθρώπου, ὥσπερ  ἐκ   καλιᾶς ἐκπίπτοντος νεοττοῦ μήτηρ
[8]   πυρὶ δεδίττεται τοὺς ἀνθρώπους, ἀνάπτων  ἐκ   κίονος τὴν φλόγα, δεῖγμα ὁμοῦ
[21]   ἐνήστευσα, ἔπιον τὸν κυκεῶνα, ἔλαβον  ἐκ   κίστης, ἐργασάμενος ἀπεθέμην εἰς κάλαθον
[15]   τοὺς ἐλέγχους· Ἐκ τυμπάνου ἔφαγον·  ἐκ   κυμβάλου ἔπιον· ἐκιρνοφόρησα· ὑπὸ τὸν
[46]   ἱδρύοντο περιφανῆ καὶ κίονας ἵστων  ἐκ   λίθων· δὴ καὶ ξόανα
[4]   ἤγειρεν θεοσεβείας σπέρμα ἀρετῆς αἰσθόμενον  (ἐκ   λίθων ἐκείνων, τῶν λίθοις πεπιστευκότων
[74]   ἱδρυσάμεσθα πημάτων παραψυχὴν θεῶν ἀγάλματ'  ἐκ   λίθων, χαλκέων χρυσοτεύκτων
[4]   τὸ καινὸν ὅσον ἴσχυσεν· ἀνθρώπους  ἐκ   λίθων καὶ ἀνθρώπους ἐκ θηρίων
[33]   Ἡρακλῆς, Διὸς ὡς ἀληθῶς,  ἐκ   μακρᾶς γεννώμενος νυκτός, τοὺς μὲν
[13]   περὶ τὴν Ἀφροδίτην μαχλῶντα ὄργια  ἐκ   νυκτὸς ἡμέρᾳ παραδοῦναι τολμήσας, φιλοτιμούμενος
[24]   εἶναι θεούς" δ' Ἡρακλέα  ἐκ   ξύλου λαβὼν κατεσκευασμένον (ἔτυχε δὲ
[80]   σοφίας ἀναγγέλλω μυστήρια καὶ ῥήσεις  ἐκ   παιδὸς Ἑβραίου σεσοφισμένου; Κύριος ἔκτισέν
[36]   καὶ παθητικοὺς τούτους θεοὺς ἀνθρωποπαθεῖς  ἐκ   παντὸς εἰσάγειν τρόπου. Καὶ γάρ
[66]   τοὺς πλανήτας, ὄγδοον δὲ τὸν  ἐκ   πάντων τῶν ἀπλανῶν συνεστῶτα (κόσμον
[89]   αὑτοῦ παίδων πρώτην καρπούμενος. ~(Ἀλλ'  ἐκ   πατέρων, φατέ, παραδεδομένον ἡμῖν ἔθος
[54]   Νῦν μὲν τὸν Μακεδόνα τὸν  ἐκ   Πέλλης τὸν Ἀμύντου Φίλιππον ἐν
[6]   καὶ μισθὸν ἡμῖν τῆς μαθήσεως  ἐκ   περιου σίας βασιλείαν οὐρανῶν ἐπαγγέλλεται,
[15]   (Τὰ σύμβολα τῆς μυήσεως ταύτης  ἐκ   περιουσίας παρατε θέντα οἶδ' ὅτι
[96]   ἀρρήτων ἐποπτεύσαντες πίστιν, φέρε ὑμῖν  ἐκ   περιουσίας τὴν περὶ τοῦ λόγου
[91]   ἐξ οὐρανῶν; (Ὁ γὰρ θεὸς  ἐκ   πολλῆς τῆς φιλανθρωπίας ἀντέχεται τοῦ
[82]   πρωτό τοκος ἐκκλησία  ἐκ   πολλῶν ἀγαθῶν συγκειμένη παιδίων· ταῦτ'
[88]   ἀγαθὴν ἐκζητοῦντες μονάδα. δὲ  ἐκ   πολλῶν ἕνωσις ἐκ πολυφωνίας καὶ
[88]   δὲ ἐκ πολλῶν ἕνωσις  ἐκ   πολυφωνίας καὶ διασπορᾶς ἁρμονίαν λαβοῦσα
[25]   (μὴ ἐκκλησιάζειν, καὶ προσέτι τὸν  ἐκ   πόρνης; Αἰνίττεται δὲ διὰ μὲν
[90]   οὐκ ἰδοὺ τοῦτο δαλὸς ἐξεσπασμένος  ἐκ   πυρός; Τίς οὖν ἔτι τοῖς
[115]   ἔστιν (ἡ ἀλήθεια κεκραγυῖα  ἐκ   σκότους φῶς λάμψει" Λαμψάτω οὖν
[48]   χρῶμα τοῦ ἀγάλματος, καὶ τῷ  ἐκ   τῆς Ὀσίριδος καὶ τοῦ Ἄπιος
[25]   μόνου ὄντος θεοῦ, ὥσπερ  ἐκ   τῆς πόρνης τοὺς πολλοὺς ἐπιγράφεται
[64]   Ποσειδῶν ὑγρά τις οὐσία  ἐκ   τῆς πόσεως ὀνοματοποιουμένη; ὥσπερ ἀμέλει
[48]   κοινωνίαν τῆς κηδείας καὶ τὴν  ἐκ   τῆς ταφῆς δημιουργίαν, σύνθετον ἀπό
[19]   τραπέζης τιθέναι· οἴονται γὰρ δὴ  ἐκ   τοῦ αἵματος τοῦ ἀπορρυέντος τοῦ
[26]   ἐθαύμασάν τε καὶ ἐξεθείασαν, θεοὺς  ἐκ   τοῦ θεῖν ὀνομάσαντες τοὺς ἀστέρας,
[47]   τὰς μὲν δύο Σκόπας ἐποίησεν  ἐκ   τοῦ καλουμένου λυχνέως λίθου, Κάλως
[57]   δὲ βοῦς Δαιδάλου  ἐκ   τοῦ ξύλου πεποιημένη ταῦρον εἷλεν
[18]   καρδίαν τοῦ Διονύσου ὑφελομένη Παλλὰς  ἐκ   τοῦ πάλλειν τὴν καρδίαν προσηγορεύθη·
[111]   ἀνέστη δὲ ἄνθρωπος καὶ  ἐκ   τοῦ παραδείσου πεσὼν μεῖζον ὑπακοῆς
[66]   χαλεπὸν ἐνταῦθα γενόμενος καὶ τῶν  ἐκ   τοῦ Περιπάτου μνησθῆναι· καὶ
[47]   τὸ ἄγαλμα Ἀθήνησι γεγονέναι μὲν  ἐκ   τοῦ φελλάτα καλουμένου λίθου, ἔργον
[42]   τετάρτῃ (Ἰταλικῶν ἱστορεῖ. Φιλάνθρωποί γε  ἐκ   τούτων καταφαίνονται οἱ δαίμονες· πῶς
[102]   οὐδὲ ἐνιαυτὸς οὐδὲ χρόνος  ἐκ   τούτων συμπληρούμενος, οὕτως οὐδὲ ἥλιος
[15]   γελασείουσιν ὑμῖν διὰ τοὺς ἐλέγχους·  Ἐκ   τυμπάνου ἔφαγον· ἐκ κυμβάλου ἔπιον·
[90]   τεύξονται τἀγαθὸν τετιμηκότες, οἱ δὲ  ἐκ   τῶν ἐναντίων πονηροὶ τῆς καταλλήλου
[91]   ὅλων ἀναβλέψετε; Οὐχὶ δὲ καταφεύξεσθε,  ἐκ   τῶν ἐνταῦθα δεσμωτηρίων ἐκφεύγοντες, ἐπὶ
[57]   γνωριεῖ ὑμῶν παραυτίκα τοὺς θεοὺς  ἐκ   τῶν ἐπονειδίστων σχημάτων, τὸν Διόνυσον
[59]   κατὰ τὸν Ἰωάννην οὐκ ὄντες  ἐκ   τῶν κάτω" παρὰ δὲ τοῦ
[4]   οἰκτείρουσα· Δυνατὸς γὰρ θεὸς  ἐκ   τῶν λίθων τούτων ἐγεῖραι τέκνα
[84]   φησίν, καθεύδων καὶ ἀνάστα  ἐκ   τῶν νεκρῶν, καὶ ἐπιφαύσει σοι
[47]   ἀπὸ Ἰλίου, παρακαταθέσθαι δὲ Δημοφῶντι,  ἐκ   τῶν Πέλοπος ὀστῶν κατεσκευάσθαι, καθάπερ
[19]   ἐσθίειν· τοὺς γὰρ> ἀποπεπτωκότας χαμαὶ  ἐκ   τῶν τοῦ Διο νύσου αἵματος
[79]   καὶ οὐκ ἔστιν ὃς ἐξελεῖται  ἐκ   τῶν χειρῶν (μου. Ἀλλὰ καὶ
[47]   Δία καὶ τὴν Ἀθήνησι Πολιάδα  ἐκ   χρυσοῦ καὶ ἐλέφαντος κατασκευάσαι Φειδίαν
[54]   Πτολεμαῖος δὲ τέταρτος Διόνυσος  ἐκαλεῖτο·   καὶ Μιθριδάτης Ποντι κὸς
[103]   γυναικὸς τῆς Ἑβραίας δίκην (Λὼτ  ἐκάλουν   αὐτὴν οἱ παλαιοὶ) εἰς ἀναισθησίαν
[46]   βρέτη τὴν ἐκ βροτῶν ἐπωνυμίαν  ἐκαρπώσατο.   Ἐν Ῥώμῃ δὲ τὸ παλαιὸν
[33]   δὲ θεαὶ μένον αἰδοῖ οἴκοι  ἑκάστη,   φησὶν Ὅμηρος, αἰδούμεναι αἱ θεαὶ
[84]   ἀκούσωμεν· τὸ δὲ σήμερον καθ'  ἑκάστην   {αὐτοῦ} αὔξεται (τὴν ἡμέραν, ἔστ'
[100]   κυνηγετεῖν, πρὸς πέφυκε δὲ  ἕκαστον   τῶν ζῴων περιέλκομεν, οὕτως ἀμέλει
[102]   οὐδὲ ἥλιος οὐδὲ σελήνη, οἷς  ἕκαστον   τῶν προειρημένων (διορίζεται. Τίς ἂν
[61]   διδασκαλίαι· γὰρ βούλεται, τοῦθ'  ἕκαστος   καὶ οἴεται" κατὰ τὸν Ἀθηναῖον
[42]   ὁμοῦ καὶ τοιαύτας καλλιερεῖν οἰόμενος  ἑκατόμβας·   ἐν οἷς καὶ Θεόπομπος ἦν
[44]   ῥυεῖσα, δημιουργὸς πολλῶν καθίσταται δαιμόνων,  ἑκατόμβας   θύουσα καὶ πανηγύρεις ἐπιτελοῦσα καὶ
[115]   τῆς ἐνταῦθα ἐνοικήσεως. Χρύσεα χαλκείων,  ἑκατόμβοι'   ἐννεαβοίων, ὀλίγης πίστεως γῆν σοι
[65]   ἐν Βαβυλῶνι καὶ Σούσοις καὶ  Ἐκβα   τάνοις Πέρσαις καὶ Βάκτροις καὶ
[75]   ἔλεγχοι, οὓς διὰ τὴν ἀλήθειαν  ἐκβιαζόμενοι   (κωμῳδοῦσι ποιηταί. Μένανδρος γοῦν
[77]   τῇ δὲ χρήσει τῆς ἀληθείας  ἐκβιαζόμενον   φυγαδεύεται. ~Ἱερεμίας δὲ προφήτης
[92]   ῥεύματα, καλινδούμενοι ἀνονήτους καὶ ἀνοήτους  ἐκβόσκονται   τρυφάς, ὑώδεις τινὲς ἄνθρωποι. Ὕες
[74]   ἐπιφέρει· εἷς ἔστ' αὐτογενής, ἑνὸς  ἔκγονα   πάντα τέτυκται· ἐν δ' αὐτοῖς
[56]   γῆς; οὐχὶ δὲ μιᾶς μητρὸς  (ἔκγονα,   τῆς γῆς, τὰ πάντα ταῦτα
[74]   ὁμῶς· σὺ δ' ἄκουε, φαεσφόρου  ἔκγονε   Μήνης, Μουσαῖε, ἐξερέω γὰρ ἀληθέα,
[7]   παρ' οὗ τὸ εὖ ζῆν  ἐκδιδασκόμενοι   εἰς ἀίδιον ζωὴν παραπεμπόμεθα. (Κατὰ
[117]   ἐξελαύνων τὴν φθοράν,  ἐκδιώκων   τὸν θάνατον, ἐν ἀνθρώ
[47]   καὶ Ἀπόλλωνος εἰ> Φειδίας πάλιν  ἐκεῖνα   τὰ ἀγάλματα καθάπερ τοὺς λέοντας
[8]   σὰρξ τιμιωτέρα, προφῆται μετ'  ἐκεῖνα   φθέγγονται, αὐτὸς ἐν Ἡσαΐᾳ
[56]   σκιαὶ καὶ πρὸς τούτοις χωλαὶ"  ἐκεῖναι   καὶ ῥυσαί, παραβλῶπες ὀφθαλμῶν" αἱ
[12]   τοῖς ὄφεσιν, ἐπολολύζοντες Εὐάν, Εὔαν  ἐκείνην,   δι' ἣν πλάνη παρηκολούθησεν·
[3]   τοῦ ἔθους, τὴν καλὴν ὄντως  ἐκείνην   ἐλευθερίαν τῶν ὑπ' οὐρανὸν πεπολιτευμένων
[60]   περιπλοκὰς ἀφορῶσιν εἰς τὴν Ἀφροδίτην  ἐκείνην   τὴν γυμνήν, τὴν ἐπὶ τῇ
[72]   δόξαν βλέπει, ὡς δὴ παρ'  ἐκείνης   τευξόμενος καλοῦ τινος. (Ἐνταῦθα δὴ
[92]   ἀκηράτου μεταλαμβάνειν πηγῆς, κατ' ἴχνος  ἐκείνης   τῆς φωτεινῆς ἀεροβατοῦντα νεφέλης, ὥσπερ
[114]   τῆς ἐνταῦθα γλυκύτερον. Τὸ φῶς  ἐκεῖνο   ζωή ἐστιν ἀίδιος, καὶ ὅσα
[56]   ὑμῖν, κατορύττετε καὶ τὸ ἄχραντον  ἐκεῖνο   καὶ τὸ ἅγιον τοῖς τάφοις
[25]   σκότους καὶ ἀναλάμπουσα, οἷον δὴ  ἐκεῖνο   λέλεκταί τινι τὸ ὁρᾷς τὸν
[8]   παρακαλεῖ, διὰ βάτου λαλεῖ (σημείων  ἐκεῖνοι   καὶ τεράτων ἔχρῃζον) καὶ τῷ
[62]   τοίνυν, ὡς ἔπος εἰπεῖν, ὁμοθυμαδὸν  ἐκεῖνοι   πάντες κατὰ τὴν Σίβυλλαν οἳ
[49]   ἄλλοι ναοὶ τῶν νεκρῶν, ὡς  ἐκεῖνοι   τάφοι τῶν θεῶν. ~Διδάσκαλον δὲ
[28]   εἰσίν, οἱ παραπλησίως τοῖς προειρημένοις  ἐκείνοις   κεκλημένοι; ~Τί δ' εἴ σοι
[105]   οὖν εἰκότως ὡμοίωσθε τοῖς ὄφεσιν  ἐκείνοις,   οἷς τὰ ὦτα πρὸς τοὺς
[118]   τὸν θεὸν καὶ τοῖς ἁγίοις  ἐκείνοις   τελεσθήσῃ μυστηρίοις καὶ τῶν ἐν
[106]   μάλιστα ὑμῖν τὴν φθοράν, ὡς  ἐκείνοις   τὸ γῆρας, ἀποδύσασθαι δοθῇ. Ἀκούσατέ
[76]   (κείνῳ πειθόμενος τὴν τεκοῦσαν ἔκτανον,  ἐκεῖνον   ἡγεῖσθ' ἀνόσιον καὶ κτείνετε· ἐκεῖνος
[24]   τόν τε Κυρηναῖον ἐπὶ τούτοις  ἐκεῖνον   (ὁ Θεόδωρος ὄνομα αὐτῷ) καί
[111]   τὸν θάνατον, καί, τὸ παραδοξότατον,  ἐκεῖνον   τὸν ἄνθρωπον τὸν ἡδονῇ πεπλανημένον,
[80]   ἄνθρωποι, κατὰ τὸν μακάριον ψαλμῳδὸν  ἐκεῖνον   τὸν Δαβίδ· Δράξασθε παιδείας, μή
[7]   παραπεμπόμεθα. (Κατὰ γὰρ τὸν θεσπέσιον  ἐκεῖνον   τοῦ κυρίου ἀπόστολον χάρις
[5]   μουσικῇ, τοῦ Σαοὺλ ἐνεργουμένου  ἐκεῖνος   ᾄδων μόνον αὐτὸν ἰάσατο. Καλὸν
[57]   Κύπριος Πυγ μαλίων  ἐκεῖνος   ἐλεφαντίνου ἠράσθη ἀγάλματος· τὸ ἄγαλμα
[76]   ἐκεῖνον ἡγεῖσθ' ἀνόσιον καὶ κτείνετε·  ἐκεῖνος   ἥμαρτ' οὐκ ἐγώ, ἀμαθέστερος ὢν
[44]   ἀλιτηρίους νομοθετοῦντες σέβειν, εἴτε Φορωνεὺς  ἐκεῖνος   ἦν εἴτε Μέροψ εἴτε ἄλλος
[66]   θεὸν δογματίζων. δὲ Ἐρέσιος  ἐκεῖνος   Θεόφραστος Ἀριστοτέλους γνώριμος πῇ
[37]   τοῦ Φρυγίου βουκόλου. Ποῦ νῦν  ἐκεῖνος   ἀετός; Ποῦ δὲ
[93]   τὸν χαμαίζηλον πλοῦτον ὀφθαλμιῶν, ἀλλ'  ἐκεῖνος   θησαυρὸς τῆς σωτηρίας, πρὸς
[33]   ὅσον διελήλακεν ἀσελγείας Ζεὺς  ἐκεῖνος   μετ' Ἀλκμήνης τοσαύτας ἡδυπαθήσας
[13]   ὑποστησά μενος, εἴτε Φρὺξ  ἐκεῖνος   Μίδας, παρὰ τοῦ
[3]   μὲν οὖν δοκοῦσιν Θρᾴκιος  ἐκεῖνος   Ὀρφεὺς καὶ Θηβαῖος καὶ
[63]   ποιεῖ; Ὅλον ἴδε τὸν κόσμον,  ἐκείνου   ἔργον ἐστίν· καὶ οὐρανὸς καὶ
[52]   τῆς ἀτιμοτέρας ὕλης ἄγαλμα παραπλήσιον  ἐκείνῳ   (πετάλοις κεχρυσωμένον ἀναθεῖναι πάλιν. Αἱ
[48]   Ἀθηναῖος, ἄλλος δέ τις ὁμώνυμος  ἐκείνῳ   τῷ Βρυάξιδι· ὃς ὕλῃ κατακέχρηται
[39]   Σμίνθιον Ἀπόλλωνα ἀπὸ τῶν μυῶν  (ἐκείνων   ἐπεφήμισαν. Ἡρακλείδης δὲ ἐν Κτίσεσιν
[14]   φιλομηδέα, ὅτι μηδέων ἐξεφαάνθη, μηδέων  ἐκείνων   τῶν ἀποκεκομμένων Οὐρανοῦ, τῶν λάγνων,
[97]   προσκυνῶν καὶ προσεταιριζόμενος, αὐτῶν  ἐκείνων   τῶν δαιμόνων ἀθλιώτερος μακρῷ. Θεὸς"
[4]   σπέρμα ἀρετῆς αἰσθόμενον (ἐκ λίθων  ἐκείνων,   τῶν λίθοις πεπιστευκότων ἐθνῶν. Αὖθις
[103]   θεὸς εἶναι νομίζεται οὐδὲ μὴν  ἐκείνων   τῶν χειροκμήτων καὶ ἀναισθήτων πλασμάτων,
[31]   ἀνέθηκε χαλκᾶς καὶ ἀνὰ πάντα  ἐκέλευσε   τιμᾶσθαι τὰ ἱερά. Καὶ αἱ
[48]   τὸν προπάτορα τὸν αὑτοῦ δαιδαλθῆναι  ἐκέλευσεν   αὐτὸς πολυτελῶς, κατασκευάζει δὲ αὐτὸν
[55]   ἑαυτοῦ· Ἵππων οὗτος ἐπιγραφῆναι  ἐκέλευσεν   τῷ μνήματι τῷ ἑαυτοῦ τόδε
[8]   ἡγήσατο τὸ εἶναι ἴσα θεῷ·  ἐκένωσεν   δὲ ἑαυτόν" φιλοικτίρμων θεός,
[54]   καὶ τῇ (στολῇ τοῦ Ἑρμοῦ  ἐκέχρητο,   ὡς αὐτὸς μαρτυρεῖ) ὅπου γε
[106]   πιστεύσατε καὶ μισθὸν λάβετε σωτηρίαν·  ἐκζητήσατε   τὸν θεόν, καὶ ζήσεται
[88]   ἀναλόγως (ἑνότητα διώκωμεν, τὴν ἀγαθὴν  ἐκζητοῦντες   μονάδα. δὲ ἐκ πολλῶν
[106]   ζήσεται ψυχὴ ὑμῶν.  ἐκζητῶν   τὸν θεὸν τὴν ἰδίαν πολυπραγμονεῖ
[31]   οἱ λοιποὶ ποιηταὶ καὶ συγγραφεῖς  ἐκθειά   ζουσιν καὶ σέβουσιν, ἤδη δὲ
[102]   αἰδῶ καὶ ἔρωτα καὶ ἀφροδίτην  ἐκθειάζετε,   ἀκολουθούντων αὐτοῖς αἰσχύνη καὶ ὁρμὴ
[63]   ποιητὴν ἐπιποθείτω, μηδὲ τὸν κόσμον  ἐκθειαζέτω,   ἀλλὰ τὸν κόσμου δημιουργὸν ἐπιζητησάτω.
[3]   εἰς διαφθοράς, ὕβρεις ὀργιάζοντες, πένθη  ἐκθειάζοντες,   τοὺς ἀνθρώπους ἐπὶ τὰ εἴδωλα
[64]   ἐφεύρωμεν, εἰ καὶ δαιμόνια ἄττα  ἐκθειάζουσαν   κατὰ παρα δρομὴν παραστῆσαι δυνηθῶμεν
[64]   γῆν δὲ τὴν τούτων μητέρα  ἐκθειάσαντες   καὶ Ποσειδῶνα μὲν (οὐκ ἀναπλάττοντες,
[26]   ἐξ αὐτῶν ὁρμώμενοι τῶν πραγμάτων  ἐκθεοῦνται   τοῖς ἀνθρώποις καὶ σωματικῶς ἀναπλάττονται,
[1]   λέγειν. Ἀγὼν δὲ ἦν καὶ  ἐκιθάριζεν   ὥρᾳ καύματος Εὔνομος, ὁπηνίκα οἱ
[15]   τυμπάνου ἔφαγον· ἐκ κυμβάλου ἔπιον·  ἐκιρνοφόρησα·   ὑπὸ τὸν παστὸν ὑπέδυν. Ταῦτα
[80]   ἀπολεῖσθε ἐξ ὁδοῦ δικαίας, ὅταν  ἐκκαυθῇ   ἐν τάχει θυμὸς αὐτοῦ.
[46]   Κιθαιρωνίας Ἥρας ἐν Θεσπείᾳ πρέμνον  ἐκκεκομ   μένον· καὶ τὸ τῆς Σαμίας
[82]   Αὕτη γὰρ πρωτό τοκος  ἐκκλησία   ἐκ πολλῶν ἀγαθῶν συγκειμένη
[25]   προστάττοντα θλαδίαν καὶ ἀποκεκομμένον (μὴ  ἐκκλησιάζειν,   καὶ προσέτι τὸν ἐκ πόρνης;
[113]   τοῖς ἀδελφοῖς μου· ἐν μέσῳ  ἐκκλησίας   ὑμνήσω σε" Ὕμνησον καὶ διήγησαί
[82]   χάριν, ζηλώσας τὴν ἐλπίδα, ἵνα  ἐκκλίνῃς   (τὴν κρίσιν; Ἥκετε ἥκετε,
[95]   ἄνθρωπον· τί μέλλομεν; Τί οὐκ  ἐκκλίνομεν   τὴν κόλασιν; Τί οὐ καταδεχόμεθα
[89]   πατέρες χαλεπαίνωσιν, ἐπὶ τὴν ἀλήθειαν  ἐκκλινοῦμεν   καὶ τὸν ὄντως ὄντα πατέρα
[76]   τῷ δράματι γυμνῇ τῇ κεφαλῇ  ἐκκυκλεῖ   τῷ θεάτρῳ τοὺς θεούς· πῶς
[44]   δὲ ἀλλὰ κἂν νῦν δεισιδαιμονίας  ἐκλάθεσθε,   τοὺς τάφους τιμᾶν αἰσχυνόμενοι. ~Ἐν
[43]   τὸν φίλον καὶ τοῦ μισθοῦ  ἐκλαθόμενος   (οὕτω φιλόλοξος ἦν) ἀνήγαγε τὸν
[16]   μετὰ τὴν μητέρα τὴν Δηώ,  ἐκλαθόμενος   τοῦ προτέρου μύσους, πατὴρ καὶ
[117]   ὑπὸ τοῦ θείου λόγου ἀναζωπυρούμενον  ἐκλάμπειν   δυνηθῇ· καὶ τὸ μέγιστον ἅμα
[7]   καινόν, ἐπιφάνεια νῦν  ἐκλάμψασα   ἐν ἡμῖν τοῦ ἐν ἀρχῇ
[81]   ἀσεβεῖς; Ἄκουε πάλιν προφήτου λέγοντος  ἐκλείψει   μὲν ἥλιος καὶ
[59]   Χριστοῦ· (ἡμεῖς τὸ γένος τὸ  ἐκλεκτόν,   τὸ βασίλειον ἱεράτευμα, ἔθνος ἅγιον,
[90]   Ζαχαρίας ἐπιτιμήσαι ἐν σοὶ  ἐκλεξάμενος   τὴν Ἱερουσαλήμ· οὐκ ἰδοὺ τοῦτο
[95]   ζωήν. Πειράζει σε κύριος  ἐκλέξασθαι   τὴν ζωήν, συμβουλεύει σοι ὡς
[66]   μὲν γὰρ μόνου καὶ ἑκὼν  ἐκλήσομαι,   ὃς οὐδὲν μέλειν οἴεται τῷ
[39]   προθύεσθαι βοῦν. Οὐδὲ μὴν Σαμίων  ἐκλήσομαι   (πρόβατον, ὥς φησιν Εὐφορίων, σέβουσι
[53]   κέρδους χάριν ἐπλημμέλει. ~Ἑκὼν οὖν  ἐκλήσομαί   τι τῆσδε τῆς κακουργίας, πλεονεξίας
[77]   δὲ παραθεμένη τῇ συγκρίσει τὴν  ἐκλογὴν   διδάσκει· τὸ γὰρ ψεῦδος οὐ
[90]   τὸν Σοφοκλέα τὰ ἐπίχειρα τῆς  ἐκλογῆς,   νοῦς φροῦδος, ὦτα ἀχρεῖα, φροντίδες
[82]   μου, ὀλιγώρει παιδείας κυρίου, μηδ'  ἐκλύου   ὑπ' αὐτοῦ ἐλεγχόμενος. (Ὢ τῆς
[98]   ἀνδρείκελα, πόρρω τῆς ἀληθείας ἐπίκαιρον  ἐκμαγεῖον,   καταφαίνεται. ~Οὐδὲν οὖν ἀλλ'
[10]   θύρα" φησί που· ἣν  ἐκμαθεῖν   δεῖ νοῆσαι θελήσασι τὸν θεόν,
[71]   ἐοικέναι" φησίν· διόπερ αὐτὸν (οὐδεὶς  ἐκμαθεῖν   ἐξ εἰκόνος δύναται" Ξενοφῶν δὲ
[82]   ἅμα τε εὐλαβῇ καὶ σπεύδεις  ἐκμαθεῖν,   τουτέστι σπεύδεις εἰς σωτηρίαν, φοβούμενος
[52]   αὐτῶν τὴν ἀναισθησίαν (τῶν ἀγαλμάτων  ἐκμανθάνετε.   Ἀλλ' εἰσὶ μὲν κακοῦργοί τινες
[104]   γὰρ πιστεύουσι τῷ θεῷ οὐδὲ  ἐκμανθάνουσι   τὴν δύναμιν αὐτοῦ. Οὗ δὲ
[51]   δὴ τιμώμενοι καὶ τυφόμενοι  ἐκμελαίνονται·   ἀλλ' οὐδὲ τιμῆς, οὐχ ὕβρεως·
[5]   ~Τοῦτό τοι καὶ τὸ πᾶν  ἐκόσμησεν   ἐμμελῶς καὶ τῶν στοιχείων τὴν
[90]   τοῖς ἀνθρώποις ὄρεξις ἔγκειται θανάτου  ἑκουσίου;   Τί δὲ τῷ δαλῷ τῷ
[61]   ἐλέγχει ἀπαράξαντες, πάντα ἀπιστεῖτε, ἵνα  ἐκπαθαίνησθε·   καὶ πιστεύετε μὲν τοῖς εἰδώλοις
[19]   ἀπορρυέντος τοῦ Κορυβαντικοῦ τὸ σέλινον  ἐκπεφυκέναι·   ὥσπερ ἀμέλει καὶ αἱ θεσμοφοριάζουσαι
[91]   τοῦ ἀνθρώπου, ὥσπερ ἐκ καλιᾶς  ἐκπίπτοντος   νεοττοῦ μήτηρ ὄρνις ἐφίπταται·
[87]   ἐξηρτημένος. (Οὐκ ἄν τις οὕτως  ἐκπλαγείη   τῶν ἄλλων ἁγίων τὰς προτροπὰς
[27]   γυμνοῦσα τῶν καταπληκτικῶν τουτωνὶ καὶ  ἐκπληκτικῶν   προσωπείων τὸν ὄχλον τῶν θεῶν,
[32]   ἐξεχύθη, ὡς ἐπιθυμεῖν μὲν πασῶν,  ἐκπληροῦν   δὲ εἰς πάσας τὴν ἐπιθυμίαν.
[108]   εἰδωλολατρεῖ τὰ ὄρνεα, ἕνα μόνον  ἐκπλήττεται   τὸν οὐρανόν, ἐπεὶ θεὸν νοῆσαι
[95]   εἰ μεταδιωκτέον, τὸ δ' ἀγαθὸν>  (ἐκπονεῖν.   Καὶ γὰρ εἴ τῳ μεθυστέον,
[76]   διελέγχων, (κείνῳ πειθόμενος τὴν τεκοῦσαν  ἔκτανον,   ἐκεῖνον ἡγεῖσθ' ἀνόσιον καὶ κτείνετε·
[116]   Οὕτως ἡμᾶς ἀπόστολος εἰρηνικῶς  ἐκτάττει·   (ταῦτα ἡμῶν τὰ ὅπλα τὰ
[91]   ταῖς δὲ τῶν ὀνύχων ἀκμαῖς  ἐκτεθηριωμένους,   πολλοὺς δὲ καὶ τῶν αἰδοίων
[81]   οἱ οὐρανοὶ εἱλιγήσονται ὡς δέρρις  ἐκτεινόμενοι   καὶ συστελλόμενοι" (αὗται γὰρ αἱ
[34]   τε τῷ κλάδῳ, τὴν ὑπόσχεσιν  (ἐκτελῶν   τῷ νεκρῷ. Ὑπόμνημα τοῦ πάθους
[34]   Κλάδον οὖν συκῆς, ὡς ἔτυχεν,  ἐκτεμὼν   ἀνδρείου μορίου σκευάζεται τρόπον ἐφέζεταί
[15]   συμπλοκῆς ἐκτιννύων, ὡς ἑαυτὸν δῆθεν  ἐκτεμών.   (Τὰ σύμβολα τῆς μυήσεως ταύτης
[39]   πόλεις τὰ ἄλογα τῶν ζῴων  ἐκτετιμηκότες   ἤπερ Ἕλληνες τοιούτους προσκυνοῦντες θεούς;
[15]   τιμωρίαν ψευδῆ τῆς βιαίας συμπλοκῆς  ἐκτιννύων,   ὡς ἑαυτὸν δῆθεν ἐκτεμών. (Τὰ
[80]   ἐκ παιδὸς Ἑβραίου σεσοφισμένου; Κύριος  ἔκτισέν   με ἀρχὴν ὁδῶν αὐτοῦ εἰς
[28]   δὲ Δίδυμος γραμματικὸς τούτοις  ἕκτον   ἐπιφέρει τὸν Μάγνητος. Πόσοι δὲ
[2]   παροινοῦντας, κιττῷ που ἀναδήσαντες, ἀφραίνοντας  ἐκτόπως   τελετῇ βακχικῇ, αὐτοῖς σατύροις καὶ
[118]   κείνου μὲν καπνοῦ καὶ κύματος  ἐκτὸς   ἔεργε νῆα. (Φεύγωμεν, συνναῦται,
[77]   ὁδοί· γυμναὶ κομμωτικῆς καὶ τῆς  ἐκτὸς   καλλιφωνίας καὶ στωμυλίας καὶ κολακείας
[25]   ἀμαθίας ἀθεότης καὶ δεισιδαιμονία, ὧν  ἐκτὸς   μένειν σπουδαστέον. Οὐχ ὁρᾷς τὸν
[72]   δὲ οὐχ, ὥς τινες ὑπονοοῦσιν,  ἐκτὸς   τᾶς διακοσμήσιος, ἀλλ' ἐν αὐτᾷ,
[26]   (τε καὶ Θαλλώ, αἱ Ἀττικαί.  Ἕκτος   ἐστὶν εἰσηγητικὸς τρόπος ἀπάτης, θεῶν
[2]   καὶ μῦθός εἰσι, δυσανασχετῶ τοσαύταις  ἐκτραγῳδουμέναις   συμφοραῖς· ὑμῖν δὲ καὶ τῶν
[17]   Σκιροφόρια, Ἀρρητοφόρια, πολυτρόπως τὴν Φερεφάττης  (ἐκτραγῳδοῦσαι   ἁρπαγήν. Τὰ γὰρ Διονύσου μυστήρια
[43]   ὄντας προαισθόμενοι καὶ (συνιέντες οὐκ  ἐκτρέπεσθε   οὐδὲ ἀποστρέφεσθε; Τί δ' ἂν
[43]   περιτύ χωμεν ἄρκῳ λέοντι,  ἐκτρεπόμεθα,   ὡς δ' ὅτε τίς τε
[104]   ἄνωθεν ἀπεκδεχόμενοι οὔτε τὴν κόλασιν  ἐκτρεπόμενοι.   (Οὐ γὰρ πιστεύουσι τῷ θεῷ
[89]   νηπιάζοντες ὑπὸ μητράσιν τε  ἐκτρεφόμενοι   γέλωτα ὤφλομεν, ἐπιτελοῦμεν ἔτι, ἀλλὰ
[115]   ἀκτῖνες ἀνατειλάτωσαν τὸν ἐγκεκρυμμένον ἔνδον  ἐκφαίνουσαι   καὶ ἀποστίλβουσαι ἄνθρω πον, τὸν
[91]   καταφεύξεσθε, ἐκ τῶν ἐνταῦθα δεσμωτηρίων  ἐκφεύγοντες,   ἐπὶ τὸν ἔλεον τὸν ἐξ
[84]   κάμνει δὲ κύριος παραινῶν,  ἐκφοβῶν,   προτρέπων, διεγείρων, νουθετῶν· ἀφυπνίζει γέ
[106]   αὐτόν" φησί, πᾶσα συναγωγὴ λαοῦ,  ἐκχέετε   ἐνώπιον αὐτοῦ πάσας τὰς καρδίας
[123]   τι περ εἶχον ἐκ θεοῦ  ἐκχέων,   ὡς ἂν ἐπὶ τὸ μέγιστον
[66]   Ἐπικούρου μὲν γὰρ μόνου καὶ  ἑκὼν   ἐκλήσομαι, ὃς οὐδὲν μέλειν οἴεται
[1]   δὲ ἑκὼν ἐφίπταται καὶ ᾄδει  ἑκών.   Ἕλλησι δ' ἐδόκει ὑποκριτὴς γεγονέναι
[4]   εἴ τις τῶν ὄφεων μετανοήσαι  ἑκών,   ἑπόμενος δὴ τῷ λόγῳ ἄνθρωπος"
[1]   συναγωνιστὴν τοῦ Λοκροῦ· δὲ  ἑκὼν   ἐφίπταται καὶ ᾄδει ἑκών. Ἕλλησι
[36]   ἀνθρωπείων γοῦν ἐνεφορεῖτο σαρκῶν οὐχ  ἑκών.   Ἠγνόει γὰρ θεὸς ὡς
[53]   δὲ εἰ κέρδους χάριν ἐπλημμέλει.  ~Ἑκὼν   οὖν ἐκλήσομαί τι τῆσδε τῆς
[109]   ἐπιτερπῆ φανταζόμενα ἀφέληται σοφίας· αὐτὸς  ἑκὼν   ὑπερβήσῃ τὸν λῆρον τῆς συνηθείας,
[6]   ἔστιν· ὅτι δὲ νῦν ὄνομα  ἔλαβεν   τὸ πάλαι καθωσιωμένον, δυνάμεως ἄξιον,
[21]   μυστηρίων· ἐνήστευσα, ἔπιον τὸν κυκεῶνα,  ἔλαβον   ἐκ κίστης, ἐργασάμενος ἀπεθέμην εἰς
[82]   στόμα κυρίου" τὸ ἅγιον πνεῦμα,  ἐλάλησεν   ταῦτα. Μὴ τοίνυν μηκέτι, φησίν,
[95]   κρίσις. Τὸ γὰρ στόμα κυρίου  ἐλάλησεν   ταῦτα" νόμος ἀληθείας λόγος κυρίου·
[81]   ὁμοιώματι εἰκόνος φθαρτοῦ ἀνθρώπου, καὶ  ἐλάτρευσαν   τῇ κτίσει παρὰ τὸν (κτίσαντα.
[120]   χρηστὸς καὶ τὸ φορτίον μου  ἐλαφρόν   ἐστιν. ~Σπεύσωμεν, δράμωμεν, θεοφιλῆ
[121]   τὰ μὲν πλείστου ἄξια περὶ  ἐλαχίστου   ποιούμεθα, ἀνοίας δὲ καὶ ἀμαθίας
[64]   κατηκο λούθησεν. Παρμενίδης δὲ  Ἐλεάτης   θεοὺς εἰσηγήσατο πῦρ καὶ γῆν,
[55]   μνήματι τῷ ἑαυτοῦ τόδε τὸ  ἐλεγεῖον·   Ἵππωνος τόδε σῆμα, τὸν ἀθανάτοισι
[75]   μητραγύρται. Ὅθεν εἰκότως Ἀντισθένης  ἔλεγεν   αὐτοῖς μεταιτοῦσιν· οὐ τρέφω τὴν
[118]   δοκῶ, δισσὰς δὲ Θήβας βακχεύων  ἔλεγέν   τις εἰδώλοις, ἀγνοίᾳ μεθύων ἀκράτῳ
[53]   τὰ κύματα. Οἶδα ἐγὼ πῦρ  ἐλεγκτικὸν   καὶ δεισιδαιμονίας ἰατικόν· εἰ βούλει
[48]   βουληθεὶς οὐκ οἶδ' ὅπως περιέπεσεν,  ἐλέγξας   αὐτὸν ἄγαλμα εἶναι γενητόν· Σέσωστρίν
[30]   δὲ καὶ τὸν Ἡρακλέα εἴδωλον"  ἐλέγξας·   φῶτα" γὰρ Ἡρακλῆα (μεγάλων ἐπιίστορα
[61]   καὶ τὸ ἔνθεον τοῦ πλάσματος  ἐλέγχει   ἀπαράξαντες, πάντα ἀπιστεῖτε, ἵνα ἐκπαθαίνησθε·
[22]   πῦρ· αἰδέσθητι, δᾳδοῦχε, τὰς λαμπάδας·  ἐλέγχει   σου τὸν Ἴακχον τὸ φῶς·
[22]   ἐστι λαλουμένη, καὶ τὸ πῦρ  ἐλέγχει   τὰ πάθη δᾳδουχούμενον. Ἀπόσβεσον,
[62]   ἐμφανῶς καὶ συντόμως προφητικὸς  ἐλέγχει   τὴν συνήθειαν λόγος ὅτι πάντες
[22]   ὄργια· τὸ πῦρ οὐχ ὑποκρίνεται,  ἐλέγχειν   καὶ κολάζειν κελεύεται. ~Ταῦτα τῶν
[57]   πλάνη κἀκ τῆς προσόψεως  ἐλέγχηται·   ἐναπο μέμακται γὰρ πάνυ δὴ
[16]   μίγνυται δράκων (γενόμενος, ὃς ἦν  ἐλεγχθείς.   Σαβαζίων γοῦν μυστηρίων σύμβολον τοῖς
[75]   οἱ περὶ τοὺς θεοὺς ὑμῶν  ἔλεγχοι,   οὓς διὰ τὴν ἀλήθειαν ἐκβιαζόμενοι
[61]   γραφαῖς ἀπογυμνούμεναι, (ἀπὸ τῆς ἀκρασίας  ἐλεγχόμεναι.   Ἤδη δὲ ἀναφανδὸν τῆς ἀκολασίας
[82]   κυρίου, μηδ' ἐκλύου ὑπ' αὐτοῦ  ἐλεγχόμενος.   (Ὢ τῆς ὑπερβαλλούσης φιλανθρωπίας· οὐδ'
[53]   οὐχὶ δὲ ἀδρανείας τῶν εἰδώλων  ἔλεγχον   νομίζων. Ἀλλ' οὔτι γε τὸ
[87]   ὠφελίμους οὔσας πρὸς διδασκαλίαν, πρὸς  ἔλεγχον,   πρὸς ἐπανόρθωσιν, πρὸς παιδείαν τὴν
[52]   μὴ βουλόμενοι αὐτῶν ὅλως περιφρονοῦντες,  ἐλέγχονται   ὑπ' αὐτῶν τῶν θεῶν, οἷς
[84]   πάσης καὶ πλεονεξίας. ~Τοιούτου μάρτυρος  ἐλέγχοντος   τὴν τῶν ἀνθρώπων ἄνοιαν καὶ
[16]   διελκόμενος τοῦ κόλπου τῶν τελουμένων,  (ἔλεγχος   ἀκρασίας Διός. Κυεῖ καὶ
[55]   τὰ δὲ παρῳχηκότα τοῦ παραυτίκα  ἐλέγχου   κεχω ρισμένα χρόνων ἀδηλίᾳ τετιμῆσθαι
[15]   μὴ γελασείουσιν ὑμῖν διὰ τοὺς  ἐλέγχους·   Ἐκ τυμπάνου ἔφαγον· ἐκ κυμβάλου
[74]   οὐκ ἀποκεκρυμμένην, σφᾶς δὲ αὐτοὺς  ἐλέγχουσιν   ἀσθενεῖς, οὐκ ἐφικόμενοι τοῦ τέλους.
[27]   δὲ θεὸς πλούσιος ὢν ἐν  ἐλέει,   διὰ τὴν πολλὴν ἀγάπην αὐτοῦ,
[92]   κύριος; (Οὐ μνησικακεῖ, ἔτι  ἐλεεῖ,   ἔτι τὴν μετάνοιαν ἀπαιτεῖ. Ἐρέσθαι
[106]   τοὺς κενοὺς τῆς πονηρίας λέγει·  ἐλεεῖ   καὶ δικαιοσύνης πληροῖ· πίστευσον, ἄνθρωπε,
[6]   ὄργανον τοῦ θεοῦ· κύριος  ἐλεεῖ,   παιδεύει, προτρέπει, νουθετεῖ, σῴζει, φυλάττει
[8]   ἀπειλῶν νουθετεῖ, λοιδορούμενος ἐπιστρέφει, θρηνῶν  ἐλεεῖ,   ψάλλων παρακαλεῖ, διὰ βάτου λαλεῖ
[34]   Πύθια· Ἰσθμοῖ δὲ σκύβαλον προσέπτυσεν  ἐλεεινὸν   θάλαττα καὶ Μελικέρτην ὀδύρεται
[44]   πρὶν Χάρμον μειράκιόν τι  ἑλεῖν   καὶ βωμὸν ἱδρύσασθαι ἐν Ἀκαδημίᾳ
[113]   οὐδὲν ἂν τῶν σιτευομένων ὀρνίθων  ἐλειπόμεθα,   ἐν σκότει πιαινόμενοι καὶ θανάτῳ
[33]   κρατὸς ἀπ' ἀθανάτοιο· μέγαν δ'  ἐλέλιξεν   Ὄλυμπον. (Σεμνὸν ἀναπλάττεις, Ὅμηρε, τὸν
[35]   τι θεραπαινίδιον, παραθεῖναι φέρουσαν τῇ  Ἑλένῃ   τὸν δίφρον τοῦ μοιχοῦ κατὰ
[76]   καλοῦσιν, τῇ δὲ Ἀφροδίτῃ  Ἑλένη   φησὶ μηκέτι σοῖσι πόδεσσιν ὑποστρέψειας
[91]   ἐνταῦθα δεσμωτηρίων ἐκφεύγοντες, ἐπὶ τὸν  ἔλεον   τὸν ἐξ οὐρανῶν; (Ὁ γὰρ
[4]   ἡμεῖς, ἀλλὰ κατὰ τὸ αὐτοῦ  ἔλεος   ἔσωσεν ἡμᾶς" Ὅρα τὸ ᾆσμα
[91]   πενθεῖν, οὐ θρῃσκεύειν τοὺς θεούς,  ἐλέου   μᾶλλον θεοσεβείας ἄξια πεπονθότες.
[123]   τοῦτο περιλείπεται πέρας τὸ λυσιτελοῦν  ἑλέσθαι,   κρίσιν χάριν· ὡς
[53]   Ἀθήνησι γὰρ τοῦ Διονύσου τοῦ  Ἐλευθερέως   κατήρειψε τὸν νεών, καὶ τὸν
[83]   τῆς πολλῆς· τὸν κύριον ἐπαισχύνεσθε.  Ἐλευθερίαν   ἐπαγγέλλεται, ὑμεῖς δὲ εἰς δουλείαν
[3]   ἔθους, τὴν καλὴν ὄντως ἐκείνην  ἐλευθερίαν   τῶν ὑπ' οὐρανὸν πεπολιτευμένων ᾠδαῖς
[35]   Ἀπόλλων, καθάπερ ἀχρεῖος οἰκέτης, μηδὲ  ἐλευθερίας   δήπουθεν δυνηθεὶς τυχεῖν παρὰ τοῦ
[49]   τοῦ κάλλους γενοῦ, μὴ τύραννος·  ἐλεύθερον   μεινάτω· τότε σου γνωρίσω τὸ
[20]   (ὀδυρομένην. Ωἴκουν δὲ τηνικάδε τὴν  Ἐλευσῖνα   οἱ γηγενεῖς· ὀνόματα αὐτοῖς Βαυβὼ
[20]   θυγατρὸς τῆς Κόρης περὶ τὴν  Ἐλευσῖνα   (τῆς Ἀττικῆς δέ ἐστι τοῦτο
[45]   δὲ Κελεοῦ θυγατέρες οὐχὶ ἐν  Ἐλευσῖνι   τετάφαται; Τί σοι καταλέγω τὰς
[45]   οὐχὶ ἐν τῷ περιβόλῳ τοῦ  Ἐλευσινίου   τοῦ ὑπὸ τῇ ἀκροπόλει; Αἱ
[21]   κυκεὼν ἐνέκειτο. (Κἄστι τὸ σύνθημα  Ἐλευσινίων   μυστηρίων· ἐνήστευσα, ἔπιον τὸν κυκεῶνα,
[12]   ἁρπαγὴν καὶ τὸ πένθος αὐταῖν  Ἐλευσὶς   δᾳδουχεῖ. ~Καί μοι δοκεῖ τὰ
[39]   (ἄλλος οὗτος ἰχθύς) οἱ τὴν  Ἐλεφαντίνην   οἰκοῦν τες, Ὀξυρυγχῖται τὸν φερώνυμον
[58]   καὶ ξυλίνοις καὶ χρυσέοις καὶ  ἐλεφαντίνοις   ἀγαλματίοις καὶ (γραφαῖς προσανέχοντες. Τοσούτων
[57]   Κύπριος Πυγ μαλίων ἐκεῖνος  ἐλεφαντίνου   ἠράσθη ἀγάλματος· τὸ ἄγαλμα Ἀφροδίτης
[74]   χαλκέων χρυσοτεύκτων  ἐλεφαντίνων   τύπους· θυσίας τε τούτοις καὶ
[70]   καὶ χάλκεα καὶ ἀργύρου ἠδ'  ἐλέφαντος   καὶ ξυλίνων λιθίνων τε βροτῶν
[47]   Ἀθήνησι Πολιάδα ἐκ χρυσοῦ καὶ  ἐλέφαντος   κατασκευάσαι Φειδίαν παντί που σαφές·
[56]   ἀλλ' οὐδέπω Ποσειδῶν· καλὸς  ἐλέφας,   ἀλλ' οὐδέπω Ὀλύμπιος· ἐνδεὴς ἀεί
[56]   σίδηρος χαλκὸς  ἐλέφας   λίθοι τίμιοι; Οὐχὶ γῆ
[101]   ἀπώλειαν ὑποφέρεσθε· ὅτι τὸ φῶς  ἐλήλυθεν   εἰς τὸν κόσμον καὶ ἠγάπησαν
[77]   πάντ' ἐστὶ σαφής, ἀπλάνητος ὑπάρχει·  ἔλθετε,   μὴ σκοτίην δὲ διώκετε καὶ
[59]   κάτω" παρὰ δὲ τοῦ ἄνωθεν  ἐλθόντος   τὸ πᾶν μεμαθηκότες, οἱ τὴν
[44]   μὴ ἀνακοπεῖσα, ἀλλ' εἰς ἐπίδοσιν  ἐλθοῦσα   καὶ πολλὴ δὴ ῥυεῖσα, δημιουργὸς
[2]   ὀφθαλμοῖς. Κιθαιρὼν δὲ ἄρα καὶ  Ἑλικὼν   καὶ τὰ Ὀδρυσῶν ὄρη καὶ
[2]   οἳ δὲ ἀνανεύσαντες καὶ ἀνακύψαντες  Ἑλικῶνα   μὲν καὶ Κιθαιρῶνα καταλειπόντων, οἰκούντων
[2]   καὶ τῷ ἄλλῳ δαιμόνων χορῷ,  Ἑλικῶνι   καὶ Κιθαιρῶνι κατακλείσωμεν γεγηρακόσιν, κατάγωμεν
[75]   τῦφον, ἐπιφθεγγόμενος ἐμφρόνως εἰ γὰρ  ἕλκει   τὸν θεὸν τοῖς κυμβάλοις ἄνθρωπος
[43]   ἐν βήσσῃς, ὑπό τε τρόμος  ἔλλαβε   γυῖα, ἄψ τ' ἀνεχώρησεν· δαίμονας
[112]   ἔτι, Ἀθήνας καὶ τὴν ἄλλην  Ἑλλάδα,   πρὸς δὲ καὶ Ἰωνίαν πολυπραγμονοῦντας.
[20]   γε Ἀθηναίοις καὶ τῇ ἄλλῃ  Ἑλλάδι,   αἰδοῦμαι καὶ λέγειν, αἰσχύνης ἔμπλεως
[13]   φασὶν ἐξ Αἰγύπτου μετακομίσαι τῇ  Ἑλλάδι   τὰς Δηοῦς ἑορτάς, πένθος ὑμνούμενον.
[112]   τὸ πᾶν ἤδη Ἀθῆναι καὶ  Ἑλλὰς   γέγονεν τῷ (λόγῳ. Οὐ γὰρ
[112]   βάρβαρός ἐστιν οὔτε Ἰουδαῖος οὔτε  Ἕλλην,   οὐκ ἄρρεν, οὐ θῆλυ· καινὸς
[0]   ~ΚΛΗΜΕΝΤΟΣ ΣΤΡΩΜΑΤΕΩΣ ΠΡΟΤΡΕΠΤΙΚΟΣ ΠΡΟΣ  ΕΛΛΗΝΑΣ.   ~Ἀμφίων Θηβαῖος καὶ Ἀρίων
[81]   ἅγιος ἀπόστολος τοῦ κυρίου τοὺς  Ἕλληνας   αἰτιώμενος ἐξηγήσεταί σοι· ὅτι γνόντες
[74]   τοῦ λόγου τοῦ θείου λαβόντες  Ἕλληνες   ὀλίγα ἄττα τῆς ἀληθείας ἐφθέγξαντο,
[65]   ξύλα καὶ λίθους ὑπειλήφασιν ὥσπερ  Ἕλληνες   οὐδὲ μὴν ἴβιδας καὶ ἰχνεύμονας
[68]   ὃν νῦν ἠέρα καλέομεν οἱ  Ἕλληνες,   πάντα Δία μυθεῖσθαι, καὶ πάντα
[120]   ἀνθρώπων λογικοί, καὶ βάρβαροι καὶ  Ἕλληνες·   τὸ πᾶν ἀνθρώπων γένος καλῶ,
[39]   ἄλογα τῶν ζῴων ἐκτετιμηκότες ἤπερ  Ἕλληνες   τοιούτους προσκυνοῦντες θεούς; Τὰ μὲν
[1]   καὶ τέττιγα τὸν Πυθικόν· πανήγυρις  Ἑλληνικὴ   ἐπὶ νεκρῷ δράκοντι συνεκροτεῖτο Πυθοῖ,
[1]   ἄλλος σοφιστὴς (ἄλλος οὗτος μῦθος  Ἑλληνικός)   ἐτιθάσευε τὰ θηρία γυμνῇ τῇ
[1]   (καὶ τὸ ᾆσμα εἰσέτι τοῦτο  Ἑλλήνων   ᾄδεται χορῷ) τέχνῃ τῇ μουσικῇ
[38]   Ἔρωσιν Καλοῖς Ἀγαμέμνονα τὸν  Ἑλλήνων   βασιλέαἈργύννου νεὼν Ἀφροδίτης ἵστασθαι ἐπ'
[118]   λέγει, καὶ τὸ κῦδος τῶν  Ἑλλήνων   πόρνη σφετερίζεται· ἔασον αὐτὴν
[22]   πρὸς δὲ καὶ τῶν ἄλλων  Ἑλλήνων,   οὕστινας μένει (τελευτήσαντας ἅσσα οὐδὲ
[13]   τοὺς βαρβαρικωτάτους, Φρυγῶν τοὺς ἀνοητοτάτους,  Ἑλλήνων   τοὺς δεισιδαίμονας. (Ὄλοιτο οὖν
[24]   ὡς ἄνανδρον αὐτόν τε παρ'  Ἕλλησι   γεγενη μένον καὶ τῆς θηλείας
[1]   ἑκὼν ἐφίπταται καὶ ᾄδει ἑκών.  Ἕλλησι   δ' ἐδόκει ὑποκριτὴς γεγονέναι μουσικῆς.
[48]   βασιλέα, τὰ πλεῖστα τῶν παρ'  Ἕλλησι   παραστησάμενον ἐθνῶν, ἐπανελθόντα εἰς Αἴγυπτον
[49]   Αἰγύπτῳ, ὀλίγου δεῖν καὶ παρ'  Ἕλλησι,   σεβασμίως τεθείακεν θεὸν βασιλεὺς
[100]   κέχρηται κατηγόρῳ τὸ βέλτιστον οὐχ  ἑλόμενος·   πέφυκε (γὰρ ὡς ἄνθρωπος οἰκείως
[33]   καὶ Ἀγχίσην ἔγημεν καὶ Φαέθοντα  ἐλόχα   καὶ ἤρα Ἀδώνιδος, ἐφιλονείκει δὲ
[82]   ἀγαπήσας τὴν χάριν, ζηλώσας τὴν  ἐλπίδα,   ἵνα ἐκκλίνῃς (τὴν κρίσιν; Ἥκετε
[7]   νῦν αἰῶνι, προσδεχόμενοι τὴν μακαρίαν  ἐλπίδα   καὶ ἐπιφάνειαν τῆς δόξης τοῦ
[23]   λέγων τῶν διαθηκῶν τῆς ἐπαγγελίας,  ἐλπίδα   μὴ ἔχοντες καὶ ἄθεοι ἐν
[26]   καὶ τὴν Χαρὰν καὶ τὴν  Ἐλπίδα,   ὥσπερ ἀμέλει καὶ Ἐπιμενίδης
[56]   τοῖς ἀψύχοις τὰς τῆς ψυχῆς  ἐλπίδας.   ~Ἰτέον οὖν ὡς ἔνι μάλιστα
[101]   τοῦτο μόνον τῆς ματαίας ὑμῶν  ἐλπίδος   εὑρόμενοι τὸ πέρας, οὐδὲ αὑτοὺς
[106]   καρδίᾳ (δυνηθῆναι χωρῆσαι τὸν θεόν.  Ἐλπίσατε   ἐπ' αὐτόν" φησί, πᾶσα συναγωγὴ
[22]   οὕστινας μένει (τελευτήσαντας ἅσσα οὐδὲ  ἔλπονται.   Τίσι δὴ μαντεύεται Ἡράκλειτος
[42]   ἂν τῶν ξένων παρ' αὑτοῖς  ἕλωσι,   τούτων δὴ τῶν κατὰ θάλατταν
[98]   οὐδὲ μὴν ἐκ γῆς μαλθακὴν  ἐμάλαξε   σάρκα. Τίς ἔτηξε μυελὸν
[5]   ναὶ μὴν καὶ πυρὸς ὁρμὴν  ἐμάλαξεν   ἀέρι, οἱονεὶ Δώριον ἁρμονίαν κεράσας
[81]   θεὸν ἐδόξασαν ηὐχαρίστησαν, ἀλλ'  ἐματαιώθησαν   ἐν τοῖς διαλογισμοῖς αὐτῶν, καὶ
[120]   τὴν (γνῶσιν τοῦ θεοῦ, τέλειον  ἐμαυτὸν   χαρίζομαι. Τοῦτό εἰμι ἐγώ, τοῦτο
[79]   καὶ οὐκ ἔστιν ἄλλος· κατ'  ἐμαυτοῦ   ὀμνύω. Τοῖς δὲ εἰδωλολάτραις δυσχεραίνει
[17]   ἐν τοῖς Θεσμοφορίοις μεγαρίζοντες χοίρους  ἐμβάλλουσιν;   Ταύτην τὴν μυθολογίαν αἱ γυναῖκες
[18]   τρίποδι ἐπιθέντες καὶ τοῦ Διονύσου  ἐμβαλόντες   τὰ μέλη, καθήψουν πρότερον· ἔπειτα
[30]   τὸν ἐμὸν αἴτιος Ἀσκληπιόν, στέρνοισιν  ἐμβαλὼν   φλόγα. Οὗτος μὲν οὖν κεῖται
[81]   τὸ σωτήριον ἐνδίδωσι μέλος, οἷον  ἐμβατήριον   ῥυθμόν· Υἱοὶ ἀνθρώπων, ἕως πότε
[104]   καὶ κολοιοῦ νομίζουσι τὸν θεὸν  ἐμβοᾶν,   διὰ δὲ ἀνθρώπου σιωπᾶν, καὶ
[120]   δημιουργὸς θελήματι (πατρός. Ἥκετε ὡς  ἐμέ,   ὑφ' ἕνα ταχθησόμενοι θεὸν καὶ
[31]   τῆς μητρός· τί δ' οὐκ  ἔμελλε;   Καὶ Μυσὰς θεραπαινίδας ταύτας τοσαύτας
[94]   οὐ γὰρ κυροῦται τῇ φθορᾷ·  ἐμὴ   γάρ ἐστιν πᾶσα γῆ,
[82]   Ἥκετε ἥκετε, νεολαία  ἐμή·   ἢν γὰρ μὴ αὖθις ὡς
[51]   δαίμονας κατά γε αἴσθησιν τὴν  ἐμήν,   γῆν δὲ καὶ τέχνην, τὰ
[103]   δεσπότην; Κατάλειπε τὴν γῆν τὴν  ἐμήν,   ἐρεῖ σοι κύριος, μὴ
[89]   καὶ τοῦ τρισαθλίου τούτου ἔθους  ἐμισήθη   θεοσέβεια· οὐ γὰρ ἂν
[89]   θεοσέβεια· οὐ γὰρ ἂν  ἐμισήθη   ποτὲ ἀπηγορεύθη ἀγαθὸν τοσοῦτον,
[76]   καὶ τῆς δίκης, (τοτὲ δ'  ἐμμανῆ   εἰσάγων Ἡρακλέα καὶ μεθύοντα ἀλλαχόθι
[5]   ὄργανόν ἐστι τοῦ θεοῦ παναρμόνιον,  ἐμμελὲς   καὶ ἅγιον, σοφία ὑπερκόσμιος, οὐράνιος
[31]   κιθαρίζειν τὰς πράξεις τὰς παλαιὰς  ἐμμελῶς.   Αἳ δὲ συνεχῶς κιθαρίζουσαι καὶ
[5]   τῶν ὅλων φθόγγους τούτους κιρνὰς  ἐμμελῶς.   Καὶ δὴ τὸ ᾆσμα τὸ
[5]   τοι καὶ τὸ πᾶν ἐκόσμησεν  ἐμμελῶς   καὶ τῶν στοιχείων τὴν διαφωνίαν
[5]   κιθαριστής, οὗ μικρῷ πρόσθεν  ἐμνήσθημεν,   προὔτρεπεν ὡς τὴν ἀλήθειαν, ἀπέτρεπε
[39]   γε Αἰγύπτιοι, ὧν νῦν δὴ  ἐμνήσθην,   κατὰ τὰς θρῃσκείας τὰς σφῶν
[7]   αἰκίζεται εἰσέτι νῦν τοὺς ἀνθρώπους,  ἐμοὶ   δοκεῖν, βαρβα ρικῶς τιμωρούμενον, οἳ
[5]   κιθάρα καὶ αὐλὸς καὶ ναὸς  ἐμοί·   κιθάρα διὰ τὴν ἁρμονίαν, αὐλὸς
[45]   μοι τοὺς προσκυνουμένους ὑμῖν τάφους  ἐμοὶ   μὲν οὐδ' πᾶς ἂν
[3]   κον πειθοῦς ἐγκέκραται τῷ ᾄσματι.  ~Ἐμοὶ   μὲν οὖν δοκοῦσιν Θρᾴκιος
[118]   ἐν οὐρανοῖς ἀπολαύσεις ἀποκεκρυμμένων, τῶν  ἐμοὶ   τετηρημένων, οὔτε οὖς ἤκουσεν
[30]   Ζεὺς γὰρ κατακτὰς παῖδα τὸν  ἐμὸν   αἴτιος Ἀσκληπιόν, στέρνοισιν ἐμβαλὼν φλόγα.
[2]   δέ γε Εὔνομος  ἐμὸς   οὐ τὸν Τερπάνδρου νόμον οὐδὲ
[3]   οὐ τοιόσδε ᾠδὸς  ἐμὸς   οὐδ' εἰς μακρὰν καταλύσων ἀφῖκται
[79]   θεός, καὶ οὐκ ἔστι πλὴν  ἐμοῦ   δίκαιος, καὶ σωτὴρ οὐκ ἔστι
[79]   οὐκ ἔστι θεὸς ἕτερος πλὴν  ἐμοῦ.   Ἐγὼ ἀποκτενῶ καὶ ζῆν ποιήσω·
[79]   καὶ σωτὴρ οὐκ ἔστι πάρεξ  ἐμοῦ·   ἐπιστράφητε πρός με καὶ σωθήσεσθε
[120]   ἐφ' ὑμᾶς καὶ μάθετε ἀπ'  ἐμοῦ,   ὅτι πραΰς εἰμι καὶ ταπεινὸς
[89]   ἔθος καταλιπόντες τὸ πονηρὸν καὶ  ἐμπαθὲς   καὶ ἄθεον, κἂν οἱ πατέρες
[33]   (ἰδεῖν μεμοιχευμένην. Αἳ δὲ ἀκολασταίνουσιν  ἐμπαθέστερον   ἐν τῇ μοιχείᾳ δεδεμέναι, Ἠὼς
[39]   παίζοντες ἐν θεοῖς, μᾶλλον δὲ  ἐμπαίζοντες   καὶ ἐνυβρίζοντες (σφίσιν αὐτοῖς. Καὶ
[52]   μόνος ὄντως θεός. ~Καὶ δὴ  ἔμπαλιν   ἐν αὐταῖς που ταῖς περιστάσεσιν
[5]   ἐπιβαίνειν κεκώλυκεν αὐτήν, γῆν δ'  ἔμπαλιν   ἐστερέωσεν φερομένην καὶ ὅρον αὐτὴν
[33]   τῷ ἀκολάστῳ μακραί (ἅπας δὲ  ἔμπαλιν   βίος ἀκρασίᾳ βραχὺς ἦν)
[73]   τοῦ θεοῦ διήκειν νοεῖ, ὄφρ'  ἔμπεδα   πάντα φύωνται, τῷ μιν ἀεὶ
[64]   Μεταποντῖνος καὶ Ἐφέσιος Ἡράκλειτος·  Ἐμπεδοκλῆς   γὰρ Ἀκραγαντῖνος εἰς πλῆθος
[27]   ὑμέτερος ὑποδύεται ποιητὴς Ἀκραγαντῖνος  Ἐμπεδοκλῆς·   τοιγάρτοι χαλεπῇσιν ἀλύοντες κακότησιν οὔ
[39]   πάντα ὑμῶν ἀβίωτον ὄντως (βίον  ἐμπεπληκότες.   Οὐχὶ μέντοι Ζεὺς φαλακρὸς ἐν
[64]   γὰρ Ἀκραγαντῖνος εἰς πλῆθος  ἐμπεσὼν   πρὸς τοῖς τέτταρσι στοιχείοις τούτοις
[56]   μεμελέτηκα· οὐ γάρ μοι θέμις  ἐμπιστεῦσαί   ποτε τοῖς ἀψύχοις τὰς τῆς
[11]   μηδὲ βαρά θρων στόματα τερατείας  ἔμπλεα   λέβητα Θεσπρώτιον τρίποδα
[14]   ἐξε λέγξω ἀπάτης καὶ τερατείας  ἔμπλεα.   Καὶ εἰ μεμύησθε, ἐπιγελάσεσθε μᾶλλον
[20]   Ἑλλάδι, αἰδοῦμαι καὶ λέγειν, αἰσχύνης  ἔμπλεως   περὶ τὴν Δηὼ μυθολογία;
[99]   ~Οὐδὲν οὖν ἀλλ' μανίας  ἔμπλεως   βίος ἔδοξέ μοι γεγονέναι,
[9]   ἐρήμου γεωργός, τῆς θείας  ἐμπλήσας   δυνάμεως καὶ τὴν στεῖραν καὶ
[5]   μὲν κρέκῃ, τὸ δὲ  ἐμπνέῃ,   δὲ χωρήσῃ τὸν (κύριον.
[98]   οἱ μικροτέχναι. Οὐδείς που τούτων  ἔμπνουν   εἰκόνα δεδημιούργηκεν, οὐδὲ μὴν ἐκ
[5]   ἰάσατο. Καλὸν κύριος ὄργανον  ἔμπνουν   τὸν ἄνθρωπον ἐξειργάσατο κατ' εἰκόνα
[106]   καὶ τὴν ὁδὸν τῆς ἀληθείας"  ἐμποδίζοντες·   (φρόνιμοι γένεσθε καὶ ἀβλαβεῖς· τάχα
[105]   τὴν προαίρεσιν τῇ (σωτηρίᾳ συνάψαντες·  ἐμποδὼν   γὰρ ἵσταται οὐδὲν τῷ σπεύδοντι
[101]   τὸ φῶς, ἐξὸν ἀπομάξασθαι τὰ  ἐμποδὼν   τῇ σωτηρίᾳ καὶ τὸν τῦφον
[114]   ἄγνοιαν καὶ τὸ σκότος τὸ  ἐμποδὼν   ὡς ἀχλὺν ὄψεως καταγαγόντες τὸν
[19]   ἀπέκειτο, εἰς Τυρρηνίαν κατήγαγον, εὐκλεοῦς  ἔμποροι   φορτίου· κἀνταῦθα διετριβέτην, φυγάδε ὄντε,
[50]   ἐν Αἰγύπτῳ κατενεχθήσεσθαί φησι καὶ  ἐμπρησθήσεσθαι·   Ἶσι, θεὰ τριτάλαινα, μένεις ἐπὶ
[78]   καὶ οἷς αὐτοὶ (ἐδούλευσαν, καὶ  ἐμπρησθήσεται   πόλις αὐτῶν. Φθαρήσεσθαι δὲ
[78]   προφή της οὗτος; Παραδειγμα τισθήσονται  ἔμπροσθεν   τοῦ ἡλίου" καὶ ἔσται τὰ
[22]   εἰπεῖν μόριον γυναικεῖον. τῆς  ἐμφανοῦς   ἀναισχυντίας. Πάλαι μὲν ἀνθρώποις σωφρονοῦσιν
[77]   τῆς ἐπιζημίου ἀπάτης, προτρέπουσαι δὲ  ἐμφανῶς   εἰς προὖπτον (σωτηρίαν. Αὐτίκα γοῦν
[62]   ἀποτελεσθῆτε, οὐ φροντίζετε· (πάνυ γοῦν  ἐμφανῶς   καὶ συντόμως προφητικὸς ἐλέγχει
[120]   μὲν εἰκόνες, οὐ πᾶσαι δὲ  ἐμφερεῖς·   διορθώσασθαι ὑμᾶς πρὸς τὸ ἀρχέτυπον
[82]   υἱούς. Εἶτα Μωυσῆς μὲν ὁμολογεῖ  ἔμφοβος   εἶναι καὶ ἔντρομος" ἀκούων περὶ
[42]   ὅτι μάλιστα ἔχοιεν ἀνθρωπείων ἀνέδην  ἐμφορεῖσθαι   φόνων· ἤδη δὲ κατὰ πόλεις
[53]   δημιουργοὶ οὐ δυσωποῦσιν ὑμῶν τοὺς  ἔμφρονας   τῆς ὕλης καταφρονεῖν; μὲν
[75]   ἄθεον τῆς πλάνης τῦφον, ἐπιφθεγγόμενος  ἐμφρόνως   εἰ γὰρ ἕλκει τὸν θεὸν
[117]   σωφροσύνης δὲ τοὺς καρποὺς γεώργησον  ἐμφρόνως,   καὶ σεαυτὸν ἀκρο θίνιον ἀνάστησον
[95]   αὐτοῦ πέρι ἐννοουμένους τοῦ ἀγαθοῦ  ἔμφυτον   ἐπάγεσθαι πίστιν, μάρτυρα ἀξιόχρεων αὐτόθεν
[25]   ἀλήθειαν πατρός. (Ἦν δέ τις  ἔμφυτος   ἀρχαία πρὸς οὐρανὸν ἀνθρώποις κοινωνία,
[98]   ἀριστοτέχνας πατήρ, τοιοῦτον ἄγαλμα  ἔμψυχον   ἡμᾶς τὸν ἄνθρωπον ἔπλασεν·
[66]   θεοὺς ᾤετο τοὺς ἀστέρας εἶναι  ἐμψύχους   ὄντας. Οὐ σιωπήσομαι τὴν τούτων
[62]   ξόανα καὶ ἀγάλματα χειροποίητα, αἵματι  ἐμψύχῳ   μεμιασμένα καὶ θυσίαισι τετραπόδων, διπόδων,
[120]   πεπιστευκότα αἰῶσι τηρούμενον. Ταῦτα τῶν  ἐμῶν   μυστηρίων τὰ βακχεύματα· εἰ βούλει,
[65]   καὶ Μακεδόνες, ὥς φησι Διογένης  ἐν   αʹ Περσικῶν. Τί μοι Σαυρομάτας
[25]   καὶ γῆν πέριξ ἔχονθ' ὑγραῖς  ἐν   ἀγκάλαις; Καὶ τὸ γῆς
[84]   ταῖς ἀκοαῖς καταδεχόμενοι τὸν λόγον  ἐν   ἁγναῖς ξενοδοχοῦμεν ταῖς ψυχαῖς τὸν
[4]   παρίτω φωνή, συνῳδὸς ἀληθείας, τοὺς  ἐν   ἀγνοίᾳ καὶ ἀνοίᾳ κατατετριμμένους οἰκτείρουσα·
[108]   πεποιηκότες, οἳ διὰ τοσούτων ἡλικιῶν  ἐν   ἀθεότητι κατατέτριφθε; Παῖδες γεγόνατε, εἶτα
[8]   σωτηρίαν, διὰ τεράτων καὶ σημείων  ἐν   Αἰγύπτῳ, ἐν ἐρήμῳ διά τε
[50]   (τὸν δὲ Ἴσιδος καὶ Σαράπιδος  ἐν   Αἰγύπτῳ κατενεχθήσεσθαί φησι καὶ ἐμπρησθήσεσθαι·
[49]   γενόμενον Ὀσίραπις. ~Καινὸν δὲ ἄλλον  ἐν   Αἰγύπτῳ, ὀλίγου δεῖν καὶ παρ'
[50]   ἐπικείμενε πολλούς, κεῖσαι πτῶμα μέγιστον  ἐν   Αἰγύπτῳ τριταλαίνῃ. (Σὺ δὲ ἀλλ'
[32]   Χιόνην, τὰς ἄλλας τὰς μυρίας·  ἐν   αἷς δὴ καὶ τοσαύταις οὔσαις
[38]   Ἀπαγχομένην καλουμένηνπροστρέπονται, ὥς φησι Καλλίμαχος  ἐν   Αἰτίοις. Καὶ Κονδυλῖτις ἐν Μηθύμνῃ
[44]   τι ἑλεῖν καὶ βωμὸν ἱδρύσασθαι  ἐν   Ἀκαδημίᾳ χαριστήριον ἐπιτελοῦς γενομένης ἐπιθυμίας·
[45]   τάφος ἐστὶν Ἀκρισίου, Ἀθήνησιν δὲ  ἐν   ἀκροπόλει Κέκροπος, ὥς φησιν Ἀντίοχος
[53]   οὐκ ἀπέσχετο (δὲ οὐδὲ τοῦ  ἐν   Ἀλεξανδρέων πόλει Σαράπιδος ἱεροῦ. Ἀθήνησι
[34]   ἐπὶ Ἄγρᾳ μυστήρια καὶ τὰ  ἐν   Ἁλιμοῦντι τῆς Ἀττικῆς Ἀθήνησι περιώρισται·
[105]   τοῦ ἀνενδεοῦς ἐραστής, ὀλιγοδεής, οὐκ  ἐν   ἄλλῳ τινὶ ἐν αὐτῷ
[117]   ἐκδιώκων τὸν θάνατον,  ἐν   ἀνθρώ ποις οἰκοδομήσας νεών, ἵνα
[117]   ἀνθρώ ποις οἰκοδομήσας νεών, ἵνα  ἐν   ἀνθρώποις ἱδρύσῃ τὸν θεόν. (Ἅγνισον
[108]   δουλείας λελυτρωμένοι. ~Ὢ μακαριώτερα τῆς  ἐν   ἀνθρώποις πλάνης τὰ θηρία· ἐπινέμεται
[98]   ἄνθρωπος ἀληθινός, νοῦς  ἐν   ἀνθρώπῳ, κατ' εἰκόνα" τοῦ
[4]   ἀλληγορεῖ προβάτων κῳδίοις ἠμφιεσμένους, τοὺς  ἐν   ἀνθρώπων μορφαῖς ἁρπακτικοὺς αἰνιττόμενος. Καὶ
[53]   Τοῦτο τὸ πῦρ καὶ τὸν  ἐν   Ἄργει νεὼν σὺν καὶ τῇ
[39]   ἐμπεπληκότες. Οὐχὶ μέντοι Ζεὺς φαλακρὸς  ἐν   Ἄργει, τιμωρὸς δὲ ἄλλος ἐν
[47]   Δίποινος ὠνομαζέσθην) τούτω δὲ τὰ  ἐν   Ἄργει τοῖν Διοσκούροιν ἀγάλματα κατεσκευασάτην
[28]   μὲν ἐν Κρήτῃ, θάτερον δὲ  ἐν   Ἀρκαδίᾳ (πάλιν. Εἰσὶ δὲ οἳ
[28]   Ζῆνας ἀναγράφουσιν, τὸν μὲν Αἰθέρος  ἐν   Ἀρκαδίᾳ, τὼ δὲ λοιπὼ τοῦ
[81]   γε θεὸς οὗτος, ὃς  ἐν   ἀρχῇ ἐποίησε τὸν οὐρανὸν καὶ
[6]   πρὸ ἑωσφόρου" γὰρ ἦν, καὶ  ἐν   ἀρχῇ ἦν λόγος καὶ
[7]   δεδημιούργηται λόγος· καὶ τὸ ζῆν  ἐν   ἀρχῇ μετὰ τοῦ πλάσαι παρασχὼν
[6]   ἡμεῖς, δι' ὃν ἀρχαΐζομεν, ὅτι  ἐν   ἀρχῇ λόγος (ἦν. Ἀλλ'
[7]   νῦν ἐκλάμψασα ἐν ἡμῖν τοῦ  ἐν   ἀρχῇ ὄντος καὶ προόντος λόγου·
[72]   ὑπονοοῦσιν, ἐκτὸς τᾶς διακοσμήσιος, ἀλλ'  ἐν   αὐτᾷ, ὅλος ἐν ὅλῳ τῷ
[108]   λόγιοι νόμοι καὶ ἅγιοι λόγοι  ἐν   αὐταῖς ἐγγραφόμενοι ταῖς καρδίαις· ἀγαπήσεις
[98]   φλέβας ἐφύσησεν; Τίς αἷμα ἐνέχεεν  ἐν   αὐταῖς τίς δέρμα περιέτεινεν;
[52]   ὄντως θεός. ~Καὶ δὴ ἔμπαλιν  ἐν   αὐταῖς που ταῖς περιστάσεσιν οἱ
[118]   νεκροῖς σεσωρευ μένη, ᾄδει δὲ  ἐν   αὐτῇ πορνίδιον ὡραῖον, ἡδονή, πανδήμῳ
[117]   ταύτῃ προσγίνεται τοῖς ἀνθρώποις, ὅταν  ἐν   αὐτῇ που τῇ ψυχῇ τὸ
[83]   διὰ τὴν ἄγνοιαν τὴν οὖσαν  ἐν   αὐτοῖς, διὰ τὴν πώρωσιν τῆς
[94]   παιδίον, οὐρανόν τε καὶ τὰ  ἐν   αὐτοῖς πάντα ζῷά σοι χαρίζομαι·
[105]   οὐκ ἐν ἄλλῳ τινὶ  ἐν   αὐτῷ {καὶ} τῷ θεῷ τὸ
[119]   ἁγναῖς ὕλαις σύσκιον· βακχεύουσι δὲ  ἐν   αὐτῷ οὐχ αἱ Σεμέλης τῆς
[6]   ἡμεῖς, οἱ τῷ δεῖν ἔσεσθαι  ἐν   αὐτῷ πρότερον γεγεννημένοι τῷ θεῷ,
[65]   Ἀφροδίτης Ἀναΐτιδος τὸ ἄγαλμα ἀναστήσας  ἐν   Βαβυλῶνι καὶ Σούσοις καὶ Ἐκβα
[43]   δράκοντα ἰδὼν παλίνορσος ἀπέστη οὔρεος  ἐν   βήσσῃς, ὑπό τε τρόμος ἔλλαβε
[34]   ~Ἴθι δὴ καὶ τοὺς ἀγῶνας  ἐν   βραχεῖ περιοδεύσωμεν καὶ τὰς ἐπιτυμβίους
[74]   αὐτογενής, ἑνὸς ἔκγονα πάντα τέτυκται·  ἐν   δ' αὐτοῖς αὐτὸς περινίσσεται, οὐδέ
[53]   κατήρειψε τὸν νεών, καὶ τὸν  ἐν   Δελφοῖς τοῦ Ἀπόλλωνος πρότερον ἥρπασεν
[64]   Σκυθῶν τὸ τοιοῦτον, καθάπερ Εὔδοξος  ἐν   δευτέρᾳ Γῆς περιόδου λέγει. Σκυθῶν
[47]   ἐν Τήνῳ προσκυνούμενα. Δημήτριος γὰρ  ἐν   δευτέρῳ τῶν Ἀργολικῶν τοῦ ἐν
[45]   Λαοδίκη κέκλησθον, ἐν τῷ Ἀρτεμισίῳ  ἐν   Δήλῳ κεκήδευσθον, τὸ δὲ ἐν
[4]   θεοῦ, οὐκ ἐξ ἔργων τῶν  ἐν   δικαιοσύνῃ, ἐποιήσαμεν ἡμεῖς, ἀλλὰ
[87]   πρὸς ἐπανόρθωσιν, πρὸς παιδείαν τὴν  ἐν   δικαιοσύνῃ, ἵνα ἄρτιος
[84]   οὗ ἐπείρασαν οἱ (πατέρες ὑμῶν  ἐν   δοκιμασίᾳ. δὲ δοκιμασία τίς
[27]   δὲ θεὸς πλούσιος ὢν  ἐν   ἐλέει, διὰ τὴν πολλὴν ἀγάπην
[45]   Αἱ δὲ Κελεοῦ θυγατέρες οὐχὶ  ἐν   Ἐλευσῖνι τετάφαται; Τί σοι καταλέγω
[9]   εἰπεῖν, φωνὴ τοῦ λόγου προτρεπτικὴ  ἐν   ἐρήμῳ βοῶσα. Τί βοᾷς,
[9]   ἀρνήσεται· φωνὴ δὲ ὁμολο γήσει  ἐν   ἐρήμῳ βοῶσα. Τίς οὖν ἔστιν
[8]   τεράτων καὶ σημείων ἐν Αἰγύπτῳ,  ἐν   ἐρήμῳ διά τε τῆς βάτου
[38]   τιμᾶσθαι Στάφυλος ἱστορεῖ· Φανοκλῆς δὲ  ἐν   Ἔρωσιν Καλοῖς Ἀγαμέμνονα τὸν
[53]   ἱερείᾳ κατέφλεξεν Χρυσίδι, καὶ τὸν  ἐν   Ἐφέσῳ τῆς Ἀρτέμιδος δεύτερον μετὰ
[19]   τὼ ἀδελφοκτόνω τὴν κίστην ἀνελομένω,  ἐν   τὸ τοῦ Διονύσου αἰδοῖον
[8]   Ἡσαΐᾳ κύριος λαλῶν, (αὐτὸς  ἐν   Ἠλίᾳ, ἐν στόματι προφητῶν αὐτός·
[38]   καὶ Ὀψοφάγου πάλιν Ἀπόλλωνος ἄλλο  ἐν   Ἤλιδι τιμώμενον. Ἐνταῦθα Ἀπομυίῳ Διὶ
[7]   ἐπιφάνεια νῦν ἐκλάμψασα  ἐν   ἡμῖν τοῦ ἐν ἀρχῇ ὄντος
[75]   ποιηταί. Μένανδρος γοῦν κωμικὸς  ἐν   Ἡνιόχῳ {ἐν Ὑποβολιμαίῳ} τῷ δράματι
[8]   προφῆται μετ' ἐκεῖνα φθέγγονται, αὐτὸς  ἐν   Ἡσαΐᾳ κύριος λαλῶν, (αὐτὸς
[59]   Ἀφροδίτης ὡς τὰ πρῶτα μίγησαν  ἐν   Ἡφαίστοιο δόμοισι λάθρῃ· πολλὰ δ'
[39]   τοιοίδε δὲ> καὶ αὐτοί, παίζοντες  ἐν   θεοῖς, μᾶλλον δὲ ἐμπαίζοντες καὶ
[30]   καὶ ἰατρόν, οὐχὶ χαλκέα μόνον  ἐν   θεοῖς· δὲ ἰατρὸς φιλάργυρος
[46]   εἰργασμένον, καὶ τῆς Κιθαιρωνίας Ἥρας  ἐν   Θεσπείᾳ πρέμνον ἐκκεκομ μένον· καὶ
[7]   εἶναι πάλαι ἡμᾶς (ἦν γὰρ  ἐν   θεῷ) καὶ τοῦ εὖ εἶναι
[75]   Πάλιν δὲ αὐτὸς κωμῳδιοποιὸς  ἐν   Ἱερείᾳ τῷ δράματι χαλεπαίνων πρὸς
[78]   προφήτης πάνσοφος, μᾶλλον δὲ  ἐν   Ἱερεμίᾳ τὸ ἅγιον πνεῦμα ἐπιδείκνυσι
[42]   εἰ Ἀρτέμιδί τις καὶ Διὶ  ἐν   ἱερῷ δῆθεν χωρίῳ μᾶλλον
[46]   τὸ ἀπεξέσθαι τῆς ὕλης. Ἀμέλει  ἐν   Ἰκάρῳ τῆς Ἀρτέμιδος τὸ ἄγαλμα
[76]   ὥστε βαρβάρῳ μαθεῖν. (Ἥδη δὲ  ἐν   Ἴωνι τῷ δράματι γυμνῇ τῇ
[59]   οἰκονομίαν τοῦ θεοῦ κατανενοηκότες, οἱ  ἐν   καινότητι ζωῆς περιπατεῖν" μεμελετηκότες. ~Ἀλλ'
[4]   δουλεύοντες ἡδοναῖς καὶ ἐπιθυμίαις ποικίλαις,  ἐν   κακίᾳ καὶ φθόνῳ διάγοντες, στυγητοί,
[48]   δὲ τὴν παλλα κίδα τελευτήσασαν  ἐν   Κανώβῳ μεταγαγὼν Πτολεμαῖος (ἔθαψεν
[29]   κρατηρῷ ἐνὶ δεσμῷ· χαλκέῳ δ'  ἐν   κεράμῳ δέδετο τρισκαίδεκα μῆνας. (Πολλὰ
[57]   Φιλοστέφανος ἱστορεῖ· Ἀφροδίτη δὲ ἄλλη  ἐν   Κνίδῳ λίθος ἦν καὶ καλὴ
[28]   Κρόνου παῖδε, τούτοιν τὸν μὲν  ἐν   Κρήτῃ, θάτερον δὲ ἐν Ἀρκαδίᾳ
[28]   οὐκέτι παρθένος Ἀθηνᾶ) δεύτερον  ἐν   Κρήτῃ τὸν Κύρβαντος, τρίτον τὸν
[78]   πόρρωθεν. Εἰ ποιήσει τι ἄνθρωπος  ἐν   κρυφαίοις, καὶ ἐγὼ οὐκ ὄψομαι
[39]   μυῶν (ἐκείνων ἐπεφήμισαν. Ἡρακλείδης δὲ  ἐν   Κτίσεσιν ἱερῶν περὶ τὴν Ἀκαρνανίαν
[13]   ἀπὸ Μυοῦντός τινος Ἀττικοῦ, ὃν  ἐν   κυνηγίᾳ διαφθαρῆναι Ἀπολλόδωρος λέγει, οὐ
[54]   ἐκ Πέλλης τὸν Ἀμύντου Φίλιππον  ἐν   Κυνοσάργει νομοθετοῦντες προσκυνεῖν, τὸν τὴν
[39]   ἐν Ἄργει, τιμωρὸς δὲ ἄλλος  ἐν   Κύπρῳ τετίμησθον; Οὐχὶ δὲ Ἀφροδίτῃ
[83]   τοῦτο μακάριος ἀπόστολος μαρτύρομαι  ἐν   κυρίῳ, φησίν, μηκέτι ὑμᾶς περιπατεῖν,
[30]   δ' ἤδη κάτεχεν φυσίζοος αἶα  ἐν   Λακεδαίμονι αὖθι, φίλῃ ἐν πατρίδι
[45]   ~Ἐν τῷ νεῲ τῆς Ἀθηνᾶς  ἐν   Λαρίσῃ ἐν τῇ ἀκροπόλει τάφος
[29]   Ὀλύμπου Ζεὺς βηλοῦ ἀπὸ θεσπεσίοιο"  ἐν   Λήμνῳ καταπεσὼν ἐχάλκευε, πηρωθεὶς τὼ
[88]   ἐπιλάμπει πᾶσιν ἀνθρώποις· οὐδεὶς Κιμμέριος  ἐν   λόγῳ· σπεύσωμεν εἰς σωτηρίαν, ἐπὶ
[45]   ἐν τῷ ἱερῷ τῆς Ἀρτέμιδος  ἐν   Μαγνησίᾳ κεκήδευται, οὐδὲ μὴν τὸν
[83]   καθὼς καὶ τὰ ἔθνη περιπατεῖ  ἐν   ματαιότητι τοῦ νοὸς αὐτῶν, ἐσκοτισμένοι
[15]   τοῦ κριοῦ τοὺς διδύμους φέρων  ἐν   μέσοις ἔρριψε τοῖς κόλποις τῆς
[113]   ὄνομά σου τοῖς ἀδελφοῖς μου·  ἐν   μέσῳ ἐκκλησίας ὑμνήσω σε" Ὕμνησον
[38]   Καλλίμαχος ἐν Αἰτίοις. Καὶ Κονδυλῖτις  ἐν   Μηθύμνῃ ἑτέρα τετίμηται Ἄρτεμις. Ἔστιδὲ
[45]   ἐστὶν ἱερῷ. Λεάνδριος δὲ Κλέοχον  (ἐν   Μιλήτῳ τεθάφθαι ἐν τῷ Διδυμαίῳ
[8]   σοι λαλήσει κύριος, ὃς  ἐν   μορφῇ θεοῦ ὑπάρχων οὐχ ἁρπαγμὸν
[65]   Σαυρομάτας κατα λέγειν, οὓς Νυμφόδωρος  ἐν   Νομίμοις βαρβαρικοῖς τὸ πῦρ σέβειν
[42]   δὲ ἔθνος εἰσὶν οὗτοι) Ἀντικλείδης  ἐν   Νόστοις ἀποφαίνεται ἀνθρώπους ἀποσφάττειν τῷ
[42]   ὁμοίοις δαίμοσιν, ἐπὶ βωμοῖς  ἐν   ὁδοῖς ἀποσφάττοι τὸν ἄνθρωπον, {ἱερὸν}
[42]   καὶ τοιαύτας καλλιερεῖν οἰόμενος ἑκατόμβας·  ἐν   οἷς καὶ Θεόπομπος ἦν Λακεδαιμονίων
[30]   κατέστρεψε τὸν βίον διὰ τῆς  ἐν   Οἴτῃ πυρᾶς κεκηδευμένος. ~Τὰς δὲ
[110]   πᾶν. Οὐ γὰρ ἂν οὕτως  ἐν   ὀλίγῳ χρόνῳ τοσοῦτον ἔργον ἄνευ
[72]   διακοσμήσιος, ἀλλ' ἐν αὐτᾷ, ὅλος  ἐν   ὅλῳ τῷ κύκλῳ ἐπίσκοπος πάσας
[81]   ἤλλαξαν τὴν δόξαν τοῦ θεοῦ  ἐν   ὁμοιώματι εἰκόνος φθαρτοῦ ἀνθρώπου, καὶ
[16]   δράκοντος καὶ πατὴρ ταύρου δράκων,  ἐν   ὄρει τὸ κρύφιον, βουκόλος, τὸ
[82]   ἔστι τὰ πρωτότοκα τὰ ἐναπογεγραμμένα  ἐν   οὐρα νοῖς" καὶ τοσαύταις μυριάσιν
[118]   ἐκείνοις τελεσθήσῃ μυστηρίοις καὶ τῶν  ἐν   οὐρανοῖς ἀπολαύσεις ἀποκεκρυμμένων, τῶν ἐμοὶ
[100]   στενὴ ἐπὶ γῆς ὑπερορωμένη, (πλατεῖα  ἐν   οὐρανοῖς προσκυνουμένη. Εἶθ' μὲν
[63]   μὴ ἀνθρώπινα τὰ ἔργα τὰ  ἐν   οὐρανῷ, (ἀλλὰ γοῦν ἀνθρώποις δεδημιούργηται.
[86]   οὐ τῆς ἀληθείας καὶ τῆς  ἐν   οὐρανῷ πατρί δος, πρὸς δὲ
[63]   τὸν ἄνθρωπον ὁμολογούντων, τὰ δὲ  ἐν   οὐρανῷ φαινόμενα καὶ ὄψει καταλαμβανόμενα
[72]   αὑτοῦ δυνάμιων καὶ ἔργων, ἁπάντων  ἐν   οὐρανῷ φωστὴρ καὶ πάντων πατήρ,
[113]   πρὸς ὅλον δηλαδὴ τὸν βίον,  ἐν   παντὶ καιρῷ, ἐν πάσῃ περιστάσει
[111]   εὐεργε) σίαν. πρῶτος ὅτε  ἐν   παραδείσῳ ἔπαιζε λελυμένος, ἔτι παιδίον
[113]   τὸν βίον, ἐν παντὶ καιρῷ,  ἐν   πάσῃ περιστάσει πρὸς τὸ κυριώτατον
[47]   τῶν Πρὸς Τίμαιον· μηδὲ τὰ  ἐν   Πατάροις τῆς Λυκίας ἀγάλματα Διὸς
[30]   αἶα ἐν Λακεδαίμονι αὖθι, φίλῃ  ἐν   πατρίδι γαίῃ. (Προσίτω δὲ καὶ
[45]   αʹ τῶν περὶ τὸν Φιλοπάτορα  ἐν   Πάφῳ λέγει ἐν τῷ τῆς
[42]   τῇ Τῶν Θαυμα σίων Συναγωγῇ  ἐν   Πέλλῃ τῆς Θετταλίας Ἀχαιὸν ἄνθρωπον
[42]   ἐνόπλους φιλονικίας, νυνὶ δὲ τὰς  ἐν   πολέμοις ἀναρίθμους φιλοτιμίας ἀφορμὰς σφίσιν
[42]   μὲν τῇ Φερεφάττῃ, ὡς Δημάρατος  ἐν   πρώτῃ Τραγῳδουμένων, δὲ τοῖς
[36]   Ἡρακλέους αὐτὸς οὗτος Πανύασσις  ἐν   Πύλῳ ἠμαθόεντι" Σωσίβιος δὲ καὶ
[46]   τὴν ἐκ βροτῶν ἐπωνυμίαν ἐκαρπώσατο.  Ἐν   Ῥώμῃ δὲ τὸ παλαιὸν δόρυ
[47]   Σμίλιδι τῷ Εὐκλείδου πεποιῆσθαι Ὀλύμπιχος  (ἐν   Σαμιακοῖς ἱστορεῖ. Μὴ οὖν ἀμφιβάλλετε,
[47]   παντί που σαφές· τὸ δὲ  ἐν   Σάμῳ τῆς Ἥρας ξόανον Σμίλιδι
[35]   Ἀπόλλων Ἀδμήτῳ ἐν Φεραῖς, Ἡρακλῆς  ἐν   Σάρδεσιν Ὀμφάλῃ, Λαομέδοντι δ' ἐθήτευε
[52]   τὸ χρύσεον περιελόμενος τοῦ Διὸς  ἐν   Σικελίᾳ προσέταξεν αὐτῷ ἐρεοῦν περιτεθῆναι,
[47]   τῆς Μου νυχίας Ἀρτέμιδος ξόανον  ἐν   Σικυῶνι. ~Καὶ τί περὶ ταῦτα
[48]   Ἀντιοχείᾳ τὸ ἄγαλμα μεταχθῆναι λέγει,  ἐν   σιτοδείᾳ καὶ αὐτῶν γενομένων καὶ
[114]   τοῖς ἐν σκότει κατορωρυγμένοις καὶ  ἐν   σκιᾷ θανάτου κατακεκλεισμένοις ἐξέλαμψεν ἡλίου
[114]   φῶς ἡμῖν ἐξ οὐρανοῦ τοῖς  ἐν   σκότει κατορωρυγμένοις καὶ ἐν σκιᾷ
[113]   γὰρ οὐ ποθεινὸς τὸν  ἐν   σκότει κατορωρυγμένον νοῦν ἐναργῆ ποιησάμενος
[2]   ἀποστίλβουσα φῶς καταυγαζέτω πάντῃ τοὺς  ἐν   σκότει κυλινδουμένους καὶ τῆς πλάνης
[113]   ἂν τῶν σιτευομένων ὀρνίθων ἐλειπόμεθα,  ἐν   σκότει πιαινόμενοι καὶ θανάτῳ (τρεφόμενοι.
[115]   σπάλακες οὐδὲν ἄλλο ἐσθίοντες  ἐν   σκότῳ διαιτᾶσθε, περικαταρρέοντες τῇ φθορᾷ.
[90]   αὐτῷ προφήτης Ζαχαρίας ἐπιτιμήσαι  ἐν   σοὶ ἐκλεξάμενος τὴν Ἱερουσαλήμ·
[38]   πέτραι. Ἀγαμέμνονα γοῦν τινα Δία  ἐν   Σπάρτῃ τιμᾶσθαι Στάφυλος ἱστορεῖ· Φανοκλῆς
[42]   ἀνθρωποκτονίας ἀπολαύοντες· νυνὶ μὲν τὰς  ἐν   σταδίοις ἐνόπλους φιλονικίας, νυνὶ δὲ
[77]   λάμπει. Γνῶτε δὲ κατθέμενοι σοφίην  ἐν   στήθεσιν ὑμῶν. Εἷς θεός ἐστι
[74]   ἀληθέα, μηδέ σε τὰ πρὶν  ἐν   στήθεσσι φανέντα φίλης αἰῶνος ἀμέρσῃ.
[8]   κύριος λαλῶν, (αὐτὸς ἐν Ἠλίᾳ,  ἐν   στόματι προφητῶν αὐτός· σὺ δὲ
[107]   ἐγκεχάρακται. Ποῦ γὰρ ἀλλαχόθι  ἐν   σώφρονι ψυχῇ δικαιοσύνην ἐγγραπτέον; Ποῦ
[14]   μορίων ἄξιος {Ἀφροδίτη} γίνεται καρπός,  ἐν   ταῖς τελεταῖς ταύτης τῆς πελαγίας
[80]   ἐξ ὁδοῦ δικαίας, ὅταν ἐκκαυθῇ  ἐν   τάχει θυμὸς αὐτοῦ. Μακάριοι
[45]   Μαγνησίᾳ κεκήδευται, οὐδὲ μὴν τὸν  ἐν   Τελμισσῷ βωμὸν τοῦ Ἀπόλλωνος· μνῆμα
[45]   νεῲ τῆς Ἀθηνᾶς ἐν Λαρίσῃ  ἐν   τῇ ἀκροπόλει τάφος ἐστὶν Ἀκρισίου,
[62]   τῷ οὐρανῷ ἄνω καὶ ὅσα  ἐν   τῇ (γῇ κάτω. πού
[84]   κατὰ τὴν ἡμέραν τοῦ πειρασμοῦ  ἐν   τῇ ἐρήμῳ, οὗ ἐπείρασαν οἱ
[68]   περὶ τὰ νῶτα τοῦ οὐρανοῦ  ἐν   τῇ ἰδίᾳ καὶ οἰκείᾳ περιωπῇ
[80]   γὰρ ποιήσας τὴν γῆν  ἐν   τῇ ἰσχύι αὐτοῦ, ὥς φησιν
[115]   ἐν τῷ ἀποκεκρυμμένῳ τοῦ ἀνθρώπου,  ἐν   τῇ καρδίᾳ, τὸ φῶς, καὶ
[38]   Ἔστιδὲ καὶ Ποδάγρας ἄλλης Ἀρτέμιδος  ἐν   τῇ Λακωνικῇ ἱερόν, (ὥς φησι
[33]   μεμοιχευμένην. Αἳ δὲ ἀκολασταίνουσιν ἐμπαθέστερον  ἐν   τῇ μοιχείᾳ δεδεμέναι, Ἠὼς ἐπὶ
[69]   μέγα μικρόν, οὐδὲ ἔσται  ἐν   τῇ οἰκίᾳ σου μέτρον μέγα
[84]   τὰς ὁδούς μου, ὡς ὤμοσα  ἐν   τῇ ὀργῇ μου· (εἰ εἰσελεύσονται
[80]   φησιν Ἱερεμίας, ἀνώρθωσεν τὴν οἰκουμένην  ἐν   τῇ σοφίᾳ αὐτοῦ. Ἀποπεσόντας γὰρ
[42]   Ἀποτροπαίοις, Μάριος, ὡς Δωρόθεος  ἐν   τῇ τετάρτῃ (Ἰταλικῶν ἱστορεῖ. Φιλάνθρωποί
[47]   ἱστοροῦντα ἔχω σοι Πολέμωνα δεικνύναι  (ἐν   τῇ τετάρτῃ τῶν Πρὸς Τίμαιον·
[42]   σκηνῆς τραγῳδεῖ. Μόνιμος δ' ἱστορεῖ  ἐν   τῇ Τῶν Θαυμα σίων Συναγωγῇ
[69]   οἴκοι ἐν τῷ μαρσίππῳ καὶ  ἐν   τῇ ὡς ἔπος εἰπεῖν ῥυπώσῃ
[30]   τοῖς Κυνοσουρίδος (ὁρίοις. Φιλόχορος δὲ  ἐν   Τήνῳ Ποσειδῶνά φησι τιμᾶσθαι ἰατρόν,
[47]   ἀγάλματα ἐννεαπήχη Ποσειδῶνος καὶ Ἀμφιτρίτης  ἐν   Τήνῳ προσκυνούμενα. Δημήτριος γὰρ ἐν
[47]   Διοσκούροιν ἀγάλματα κατεσκευασάτην καὶ τὸν  ἐν   Τίρυνθι Ἡρακλέους ἀνδριάντα καὶ τὸ
[47]   ἐν δευτέρῳ τῶν Ἀργολικῶν τοῦ  ἐν   Τίρυνθι τῆς Ἥρας ξοάνου καὶ
[47]   τοῦ Κύκλου παρίστημι. (Ἀπελλᾶς δὲ  ἐν   τοῖς Δελφικοῖς δύο φησὶ γεγονέναι
[81]   ἐδόξασαν ηὐχαρίστησαν, ἀλλ' ἐματαιώθησαν  ἐν   τοῖς διαλογισμοῖς αὐτῶν, καὶ ἤλλαξαν
[17]   ταῖν θεαῖν, δι' ἣν αἰτίαν  ἐν   τοῖς Θεσμοφορίοις μεγαρίζοντες χοίρους ἐμβάλλουσιν;
[30]   Οὗτος μὲν οὖν κεῖται κεραυνωθεὶς  ἐν   τοῖς Κυνοσουρίδος (ὁρίοις. Φιλόχορος δὲ
[44]   προσκυνοῖεν. Ἀμέλει τὸν Ἔρωτα τοῦτον  ἐν   τοῖς πρεσβυτάτοις τῶν θεῶν εἶναι
[103]   πλήρωμα αὐτῆς" εἶτα τί τολμᾷς  ἐν   τοῖς τοῦ κυρίου τρυφῶν ἀγνοεῖν
[82]   καὶ τὸν πατέρα ἀπολάβῃ, τότε  ἐν   τοῖς τοῦ πατρὸς" γενήσεται, τότε
[8]   τοῦ πνεύματος τοῦ νῦν ἐνεργοῦντος  ἐν   τοῖς υἱοῖς τῆς ἀπειθείας" καὶ
[30]   Θούριος καὶ Σοφοκλῆς νεώτερος  ἐν   τρισὶ τραγῳδίαις ἱστορεῖτον τοῖν Διοσκούροιν
[65]   ἀνθρωποειδῆ ἀγάλματα σέβειν αὐτοὺς Βήρωσσος  ἐν   τρίτῃ Χαλδαϊκῶν παρίστησι, τοῦτο Ἀρταξέρξου
[42]   γὰρ αὐτοὺς παραπέμψομαι) τούτους Πυθοκλῆς  ἐν   τρίτῳ Περὶ ὁμονοίας τῇ Ταυροπόλῳ
[45]   Πτολεμαῖος δὲ τοῦ Ἀγησάρχου  ἐν   τῷ αʹ τῶν περὶ τὸν
[115]   σκότους φῶς λάμψει" Λαμψάτω οὖν  ἐν   τῷ ἀποκεκρυμμένῳ τοῦ ἀνθρώπου, ἐν
[45]   ἐν Δήλῳ κεκήδευσθον, τὸ δὲ  ἐν   τῷ Ἀπόλλωνος τοῦ Δηλίου ἐστὶν
[45]   γυναῖκας; Ὑπερόχη καὶ Λαοδίκη κέκλησθον,  ἐν   τῷ Ἀρτεμισίῳ ἐν Δήλῳ κεκήδευσθον,
[68]   δι' οὗ μόνου ἔνδον ἀνατείλαντος  ἐν   τῷ βάθει τοῦ νοῦ αὐτοῦ
[45]   δὲ Κλέοχον (ἐν Μιλήτῳ τεθάφθαι  ἐν   τῷ Διδυμαίῳ φησίν. Ἐνταῦθα τῆς
[45]   ἀκροπόλει Κέκροπος, ὥς φησιν Ἀντίοχος  ἐν   τῷ ἐνάτῳ τῶν Ἱστοριῶν. Τί
[59]   τὴν εἰκόνα τοῦ θεοῦ περιφέροντες  ἐν   τῷ ζῶντι καὶ κινουμένῳ τούτῳ
[110]   αὐτοῦ καὶ (λόγος ἦν  ἐν   τῷ θεῷ" οὔθ' ὅτε τὸ
[45]   ἑπομένους Ζήνωνι τῷ Μυνδίῳ,  ἐν   τῷ ἱερῷ τῆς Ἀρτέμιδος ἐν
[23]   ἐλπίδα μὴ ἔχοντες καὶ ἄθεοι  ἐν   τῷ κόσμῳ" ~Πολλὰ κἀγαθὰ γένοιτο
[69]   ἄδικα καὶ ἄνισα εἴδωλα οἴκοι  ἐν   τῷ μαρσίππῳ καὶ ἐν τῇ
[69]   ὄντως Μωυσῆς οὐκ ἔσται" φησίν,  ἐν   τῷ μαρσίππῳ σου στάθμιον καὶ
[45]   ἐκλάθεσθε, τοὺς τάφους τιμᾶν αἰσχυνόμενοι.  ~Ἐν   τῷ νεῲ τῆς Ἀθηνᾶς ἐν
[45]   Ἱστοριῶν. Τί δὲ Ἐριχθόνιος; Οὐχὶ  ἐν   τῷ νεῲ τῆς Πολιάδος κεκήδευται;
[7]   καὶ δικαίως καὶ εὐσεβῶς ζήσωμεν  ἐν   τῷ νῦν αἰῶνι, προσδεχόμενοι τὴν
[7]   προὼν σωτήρ, ἐπεφάνη  ἐν   τῷ ὄντι ὤν, ὅτι
[62]   προφήτης, παντὸς ὁμοίωμα, ὅσα  ἐν   τῷ οὐρανῷ ἄνω καὶ ὅσα
[62]   τοὺς οὐρανοὺς ἐποίησεν" καὶ τὰ  ἐν   τῷ οὐρανῷ. ~Πλανώμενοι γοῦν τινες
[84]   σκληρύνητε τοῦ καρδίας ὑμῶν ὡς  ἐν   τῷ παραπικρασμῷ κατὰ τὴν ἡμέραν
[47]   Καὶ δὴ τὸν ἱστοροῦντα Διονύσιον  ἐν   τῷ πέμπτῳ μέρει τοῦ Κύκλου
[53]   Πραξιτέλης δέ, ὡς Ποσίδιππος  ἐν   τῷ περὶ Κνίδου διασαφεῖ, τὸ
[57]   περὶ Κύπρου, δὲ ἕτερος  ἐν   τῷ περὶ Κνίδου. Τοσοῦτον ἴσχυσεν
[57]   Ποσίδιππος ἱστορεῖ, μὲν πρότερος  ἐν   τῷ περὶ Κύπρου, δὲ
[64]   οἱ Σαυρομάται, ὥς φησιν Ἱκέσιος  ἐν   τῷ Περὶ μυστηρίων, ἀκινάκην σέβουσιν.
[45]   Εὐμόλπου καὶ Δαείρας οὐχὶ  ἐν   τῷ περιβόλῳ τοῦ Ἐλευσινίου τοῦ
[96]   σωτηρίας. Ἀποδυσάμενοι δ' οὖν περιφανῶς  ἐν   τῷ τῆς ἀληθείας σταδίῳ γνησίως
[45]   τὸν Φιλοπάτορα ἐν Πάφῳ λέγει  ἐν   τῷ τῆς Ἀφροδίτης ἱερῷ Κινύραν
[26]   αὐτοὶ μετὰ τοὺς ποιητικοὺς τῶν  ἐν   ὑμῖν παθῶν ἀνειδωλο ποιοῦσι τύπους
[37]   παρ' καὶ τέθαπται· Καλλίμαχος  ἐν   ὕμνοις· καὶ γὰρ τάφον,
[65]   Μήδους καὶ τοὺς Μάγους; Θύειν  ἐν   ὑπαίθρῳ τούτους Δίνων λέγει,
[75]   γοῦν κωμικὸς ἐν Ἡνιόχῳ  {ἐν   Ὑποβολιμαίῳ} τῷ δράματι οὐδείς μ'
[35]   δούλειον ὑπεισῆλθεν ζυγὸν Ἀπόλλων Ἀδμήτῳ  ἐν   Φεραῖς, Ἡρακλῆς ἐν Σάρδεσιν Ὀμφάλῃ,
[35]   τῷ Ὀδυσσεῖ χρύσεον λύχνον ἔχουσαν"  ἐν   χεροῖν· τὴν δὲ Ἀφροδίτην ἀνέγνωμεν,
[30]   ἔτραπε κἀκεῖνον ἀγάνορι μισθῷ χρυσὸς  ἐν   χερσὶ φανείς· χερσὶ δ' ἄρα
[87]   σοφίσαι εἰς σωτηρίαν διὰ πίστεως  ἐν   Χριστῷ. Ἱερὰ γὰρ ὡς ἀληθῶς
[27]   βάραθρον περιτρέπουσαι. Ἐθέλω δὲ ὑμῖν  ἐν   χρῷ τοὺς θεοὺς αὐτοὺς ἐπιδεῖξαι
[21]   θυμῷ, δέξατο δ' αἰόλον ἄγγος,  ἐν   κυκεὼν ἐνέκειτο. (Κἄστι τὸ
[107]   θεοῦ ἀθάνατος ἄνθρωπος, δικαιοσύνῃ οἰκοδομούμενος,  ἐν   τὰ λόγια τῆς ἀληθείας
[47]   τοῦ Εὐπαλάμου, ὥς φησι Πολέμων  ἔν   τινι (ἐπιστολῇ. Ἐγενέσθην δὲ καὶ
[39]   φύσιν δὲ θηρεύει ἡδονὴν οὐδὲ  ἕν.   Οἳ δὲ ὁποῖοι, τί καὶ
[77]   νιφετούς, κρύσταλλα· τί δὴ καθ'  ἓν   ἐξαγορεύω; Οὐρανοῦ ἡγεῖται, γαίης κρατεῖ,
[103]   ~Εἰ δὴ οὖν τούτων οὐδὲ  ἓν   θεὸς εἶναι νομίζεται οὐδὲ μὴν
[120]   ἕνα ταχθησόμενοι θεὸν καὶ τὸν  ἕνα   λόγον τοῦ θεοῦ, καὶ μὴ
[108]   ἰχθύες, οὐκ εἰδωλολατρεῖ τὰ ὄρνεα,  ἕνα   μόνον ἐκπλήττεται τὸν οὐρανόν, ἐπεὶ
[71]   καὶ ἄλλους παραστῆσαι σπούδασον, τὸν  ἕνα   ὄντως μόνον θεὸν ἀναφθεγγομένους θεὸν
[120]   (πατρός. Ἥκετε ὡς ἐμέ, ὑφ'  ἕνα   ταχθησόμενοι θεὸν καὶ τὸν ἕνα
[68]   χάριν καὶ ἄκοντες μὲν ὁμολογοῦσιν  ἕνα   τε εἶναι θεόν, ἀνώλεθρον καὶ
[71]   μοι μὴ μόνον, φιλοσοφία,  ἕνα   τοῦτον Πλάτωνα, πολλοὺς δὲ καὶ
[89]   ἀπωλείας ὑπὸ τῆς ἀνοίας φερόμενοι  ἐναγῆ   τὸν ἅγιον ὑπολαμβάνετε τοῦ θεοῦ
[7]   καὶ προόντος λόγου· ἐπεφάνη δὲ  ἔναγχος   προὼν σωτήρ, ἐπεφάνη
[86]   τῷ κόσμῳ, οἷα φυκία τινὰ  ἐνάλοις   πέτραις, ἀθανασίας ὀλιγωροῦσιν, καθάπερ
[90]   τετιμηκότες, οἱ δὲ ἐκ τῶν  ἐναντίων   πονηροὶ τῆς καταλλήλου τιμωρίας, καὶ
[99]   μορφάς, κηλῖδα τοῖς ἑπομένοις αὐτῇ  ἐναπεμάξατο   θανάτου μακροῦ. (Λάβετε οὖν ὕδωρ
[57]   πλάνη κἀκ τῆς προσόψεως ἐλέγχηται·  ἐναπο   μέμακται γὰρ πάνυ δὴ σαφῶς
[89]   οὐκέτι τοῖς κόλποις τοῖς πατρῴοις  ἐναποβλύζομεν,   καὶ τὰ ἄλλα,
[82]   ταῦτ' ἔστι τὰ πρωτότοκα τὰ  ἐναπογεγραμμένα   ἐν οὐρα νοῖς" καὶ τοσαύταις
[9]   καὶ Ἰωάννου, αἰνίσσονταί μοι τὴν  ἐναποκειμένην   σωτηρίαν, ὡς ἐπιφανέντος τοῦ λόγου
[107]   Ταύτας, οἶμαι, τὰς θείας γραφὰς  ἐναποσφραγισαμένους   χρὴ τῇ ψυχῇ καλὸν ἀφετήριον
[77]   εἰς τὴν θεοσέβειαν ἡμῖν ἀφορμὰς  ἐναργέστατα   προτείνοντες θεμελιοῦσι τὴν ἀλήθειαν· γραφαὶ
[113]   τὸν ἐν σκότει κατορωρυγμένον νοῦν  ἐναργῆ   ποιησάμενος καὶ τὰ φωσφόρα" τῆς
[33]   καὶ ἄνδρες γενήσονται εἰκόνα πορνείας  ἐναργῆ   τοὺς θεοὺς (παραλαμβάνοντες. Ἀλλ' οἱ
[96]   δὲ καὶ πείθεσθαι βούλεσθε τὴν  ἐναργῆ   τῶν ἀρρήτων ἐποπτεύσαντες πίστιν, φέρε
[7]   προφητικῶς, νῦν δὲ ἤδη καὶ  ἐναργῶς   εἰς σωτηρίαν παρα καλῶν. ~Φύγωμεν
[8]   γλιχόμενος· καὶ αὐτὸς ἤδη σοὶ  ἐναργῶς   λόγος λαλεῖ, δυσωπῶν τὴν
[121]   σπεύδων πρὸς τὸν θεὸν πληρῶσαι  ἐναργῶς   ᾐνίξατο, πρότε ρον μὲν
[45]   ὥς φησιν Ἀντίοχος ἐν τῷ  ἐνάτῳ   τῶν Ἱστοριῶν. Τί δὲ Ἐριχθόνιος;
[74]   (Εἰ γὰρ καὶ τὰ μάλιστα  ἐναύσματά   τινα τοῦ λόγου τοῦ θείου
[89]   ἵπποι σκληραύχενες ἀφηνιάζοντες, τοὺς χαλινοὺς  ἐνδακόντες,   ἀποφεύγετε τοὺς λόγους, ἀποσείσασθαι μὲν
[36]   (τροφὰς παρεισάγειν αὐτοῖς, ὧν εἰσιν  ἐνδεεῖς.   Διὸ τράπεζαι καὶ μέθαι καὶ
[56]   ἐλέφας, ἀλλ' οὐδέπω Ὀλύμπιος·  ἐνδεὴς   ἀεί ποτε ὕλη τῆς
[111]   κύριος αὖθις ἠθέλησεν, καὶ σαρκὶ  ἐνδεθείς   (μυστήριον θεῖον τοῦτο) τὸν ὄφιν
[72]   θεογονίαν ποιητικήν, θεολογίαν δὲ ἀληθινὴν  ἐνδείκνυται.   Οὐκ ἀπεκρύψατο τοῦ θεοῦ πέρι
[95]   ἀκούσατε· ἐγὼ δέ, εἰ δυνατόν,  ἐνδείξομαι.   Ἐχρῆν μὲν ὑμᾶς, ἄνθρωποι,
[68]   μάλιστα δὲ τοῖς περὶ λόγους  ἐνδια   (τρίβουσιν ἐνέστακταί τις ἀπόρροια θεϊκή.
[109]   Μωυσῆς, τρισὶ τοῖς καθ' ἡμᾶς  ἐνδιαιτωμένη   (μέρεσι, χερσὶ καὶ στόματι καὶ
[81]   ἡμᾶς κύριος τὸ σωτήριον  ἐνδίδωσι   μέλος, οἷον ἐμβατήριον ῥυθμόν· Υἱοὶ
[103]   δὲ οἰκεῖον αὐτοῦ πῶς ἂν  ἐνδίκως   ἀλλότριον γένοιτο; Τὸ γὰρ ἀπηλλοτριωμένον
[102]   οὐδὲ (εἱμαρμένην οὐδὲ μοίρας θεὰς  ἐνδίκως   ἐρεῖτε. Εἰ δὲ ἔρις καὶ
[56]   φάναι τὸν Βίωνα, πῶς ἂν  ἐνδίκως   οἱ ἄνθρωποι παρὰ τοῦ Διὸς
[68]   ἥλιος ψυχῆς, δι' οὗ μόνου  ἔνδον   ἀνατείλαντος ἐν τῷ βάθει τοῦ
[115]   αἱ ἀκτῖνες ἀνατειλάτωσαν τὸν ἐγκεκρυμμένον  ἔνδον   ἐκφαίνουσαι καὶ ἀποστίλβουσαι ἄνθρω πον,
[33]   ἐπὶ Τιθωνῷ, Σελήνη δ' ἐπὶ>  Ἐνδυμίωνι,   Νηρηῒς ἐπὶ Αἰακῷ καὶ ἐπὶ
[116]   ἡμεῖς δὲ ἠκούσαμεν. Ἐξοπλισώμεθα εἰρηνικῶς,  ἐνδυσά   μενοι τὸν θώρακα τῆς δικαιοσύνης"
[48]   καὶ κασσιτέρου, λίθων δὲ Αἰγυπτίων  ἐνέδει   οὐδὲ εἷς, σαπφείρου καὶ αἱματίτου
[110]   ἦν, δι' ὧν ἐδίδαξεν καὶ  ἐνεδείξατο,   παραστησάμενος, σπονδοφόρος καὶ διαλλακτὴς
[24]   κᾆτ' αὐτὸν εἰς τὸ πῦρ  ἐνέθηκεν   ὡς ξύλον" ~Ἀκρότητες ἄρα ἀμαθίας
[113]   γὰρ ὥσπερ ἡλίου μὴ ὄντος  ἕνεκα   τῶν ἄλλων ἄστρων νὺξ ἂν
[21]   αἰόλον ἄγγος, ἐν κυκεὼν  ἐνέκειτο.   (Κἄστι τὸ σύνθημα Ἐλευσινίων μυστηρίων·
[64]   καὶ φιλοσο φίαν αὐτὴν κενοδοξίας  ἕνεκεν   ἀνειδωλοποιοῦσαν τὴν ὕλην ἐφεύρωμεν, εἰ
[71]   γὰρ οὐ Κυνικὸν δὴ τοῦτο  ἐνενόησεν,   Σωκράτους δὲ ἅτε γνώριμος θεὸν
[32]   δὲ εἰς πάσας τὴν ἐπιθυμίαν.  Ἐνεπίμπλατο   γοῦν γυναικῶν οὐχ ἧττον
[110]   ἐπιλάμψασα τὴν γῆν σωτηρίου σπέρματος  ἐνέπλησε   τὸ πᾶν. Οὐ γὰρ ἂν
[58]   τέχναι κακοτεχνοῦσαι τοῖς ἀνοή τοις  ἐνεποίησαν.   Ἀλλὰ τοὺς μὲν πιθήκους οἱ
[50]   τῶν πυλῶν ἱστάντες αὐτοὺς ὡς  ἐνεργεῖς;   Ἑρμῆν προσκυνοῦσιν ὡς θεὸν καὶ
[5]   διωκομένους μουσικῇ, τοῦ Σαοὺλ  ἐνεργουμένου   ἐκεῖνος ᾄδων μόνον αὐτὸν ἰάσατο.
[8]   ἀέρος, τοῦ πνεύματος τοῦ νῦν  ἐνεργοῦντος   ἐν τοῖς υἱοῖς τῆς ἀπειθείας"
[75]   χωρὶς τοῦ λόγου τῆς ἀληθείας  ἐνεργούντων   τι καὶ φθεγγο μένων
[68]   τοῖς περὶ λόγους ἐνδια (τρίβουσιν  ἐνέστακταί   τις ἀπόρροια θεϊκή. Οὗ δὴ
[23]   ὑπ' αἰσχύνης ἀναισχύντως σέβουσιν, διττῇ  ἐνεσχημένοι   τῇ ἀθεότητι, προτέρᾳ μέν, καθ'
[5]   στοιχείων τὴν διαφωνίαν εἰς τάξιν  ἐνέτεινε   συμφωνίας, ἵνα δὴ ὅλος
[36]   τῷ Ἀρκάδι ἑστιώμενος· ἀνθρωπείων γοῦν  ἐνεφορεῖτο   σαρκῶν οὐχ ἑκών. Ἠγνόει γὰρ
[54]   ἀνῄει καὶ τῷ τῆς Ἀθηνᾶς  ἐνεφυρᾶτο   παστῷ, τῇ παλαιᾷ παρθένῳ τὰ
[98]   αὐτῶν ὀφθαλμοὺς ποιήσαι βλέποντας; Τίς  ἐνεφύσησε   ψυχήν; Τίς δικαιοσύνην ἐδωρήσατο; Τίς
[98]   τίς φλέβας ἐφύσησεν; Τίς αἷμα  ἐνέχεεν   ἐν αὐταῖς τίς δέρμα
[116]   τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν αὐτοῖς  ἐνεχείρισεν.   (Σάλπιγξ ἐστὶ Χριστοῦ τὸ εὐαγγέλιον
[21]   (Κἄστι τὸ σύνθημα Ἐλευσινίων μυστηρίων·  ἐνήστευσα,   ἔπιον τὸν κυκεῶνα, ἔλαβον ἐκ
[48]   ἄκρας, ἣν νῦν Ῥακῶτιν καλοῦσιν,  ἔνθα   καὶ τὸ ἱερὸν τετίμηται τοῦ
[54]   καὶ αὐτὸν ἀναγο ρεύοντες· καὶ  ἔνθα   μὲν ἀπέβη τοῦ ἵππου Ἀθήναζε
[105]   τῷ θεῷ τὸ μακάριον θησαυρίσας,  ἔνθα   οὐ σής, οὐ λῃστής, οὐ
[93]   οὐκ ἐσθής, τὰ τῆς γῆς,  ἔνθα   που σὴς καὶ λῃστής που
[39]   ἱερῶν περὶ τὴν Ἀκαρνανίαν φησίν,  ἔνθα   τὸ Ἄκτιόν ἐστιν ἀκρωτήριον καὶ
[68]   γοῦν Μένανδρός μοι δοκεῖ,  ἔνθα   φησίν ἥλιε, σὲ γὰρ δεῖ
[90]   ἔθος δὲ πονηρὸν μετὰ τὴν  ἐνθένδε   ἀπαλλαγὴν μετάνοιαν κενὴν ἅμα τιμωρίᾳ
[93]   γενο μένους, συναπαίρει δὲ ἡμῖν  ἐνθένδε   τὰ ἔργα τὰ ἀστεῖα καὶ
[61]   βιασάμενοι τὸν ἄνθρωπον καὶ τὸ  ἔνθεον   τοῦ πλάσματος ἐλέγχει ἀπαράξαντες, πάντα
[77]   ἡγεῖται, γαίης κρατεῖ, αὐτὸς ὑπάρχει.  (ἐνθέως   σφόδρα τὴν μὲν ἀπάτην ἀπεικάζουσα
[29]   Ἐπιάλτης, παῖδες Ἀλωῆος, δῆσαν κρατηρῷ  ἐνὶ   δεσμῷ· χαλκέῳ δ' ἐν κεράμῳ
[21]   ἐπεὶ οὖν μείδησε θεά, μείδησ'  ἐνὶ   θυμῷ, δέξατο δ' αἰόλον ἄγγος,
[57]   ψυχῆς ἐλπίδας. ~Ἰτέον οὖν ὡς  ἔνι   μάλιστα ἐγγυτάτω τῶν ἀγαλμάτων, ὡς
[117]   σε ἐπείγομαι. Τοῦτο Χριστὸς βούλεται·  ἑνὶ   λόγῳ ζωήν σοι (χαρίζεται. Καὶ
[92]   καὶ ἵπποι τὸν ἀναβάτην ἀποσεισάμενοι  ἑνί   που συρίγματι ὑπήκουσαν τῷ δεσπότῃ·
[88]   λαβοῦσα θεϊκὴν μία γίνεται συμφωνία,  ἑνὶ   χορηγῷ καὶ διδασκάλῳ τῷ λόγῳ
[35]   ἀνδρὶ παρὰ θνητῷ θητευέμεν εἰς  ἐνιαυτόν·   τλῆ δ' ὀβριμόθυμος Ἄρης ὑπὸ
[102]   ἡμέρα θεός, οὐδὲ μὴν οὐδὲ  ἐνιαυτὸς   οὐδὲ χρόνος ἐκ τούτων
[33]   οὐδὲ γὰρ αἱ νύκτες αἱ  ἐννέα   τῷ ἀκολάστῳ μακραί (ἅπας δὲ
[115]   ἐνταῦθα ἐνοικήσεως. Χρύσεα χαλκείων, ἑκατόμβοι'  ἐννεαβοίων,   ὀλίγης πίστεως γῆν σοι δίδωσι
[47]   φησι Φιλόχορος, ἔργον εἰσὶν ἀγάλματα  ἐννεαπήχη   Ποσειδῶνος καὶ Ἀμφιτρίτης ἐν Τήνῳ
[101]   βεβαρημένοι ἀνανήψατε καὶ διαβλέψαντες ὀλίγον  ἐννοήθητε,   τί θέλουσιν ὑμῖν οἱ προσκυνούμενοι
[25]   ἄλλα τοιαῦτα ποιητῶν ᾄδουσι παῖδες.  Ἔννοιαι   δὲ ἡμαρτημέναι καὶ παρηγμέναι τῆς
[95]   ὑμᾶς, ἄνθρωποι, αὐτοῦ πέρι  ἐννοουμένους   τοῦ ἀγαθοῦ ἔμφυτον ἐπάγεσθαι πίστιν,
[115]   εὐσέβειαν} τῷ θεῷ τῆς ἐνταῦθα  ἐνοικήσεως.   Χρύσεα χαλκείων, ἑκατόμβοι' ἐννεαβοίων, ὀλίγης
[115]   μισθὸν εὐχάριστον, εὐπείθειαν, οἷόν τι  ἐνοίκιον   {τὴν εὐσέβειαν} τῷ θεῷ τῆς
[109]   ἀδύνατος λαβεῖν, ἀλλ' ἔστιν ἐγγυτάτω  ἔνοικος   ἡμῶν, φησιν αἰνιττόμενος
[42]   νυνὶ μὲν τὰς ἐν σταδίοις  ἐνόπλους   φιλονικίας, νυνὶ δὲ τὰς ἐν
[17]   ἀπάνθρωπα· ὃν εἰσέτι παῖδα ὄντα  ἐνόπλῳ   κινήσει περιχο ρευόντων Κουρήτων, δόλῳ
[74]   διαρρήδην ἐπιφέρει· εἷς ἔστ' αὐτογενής,  ἑνὸς   ἔκγονα πάντα τέτυκται· ἐν δ'
[120]   μέγας ἀρχιερεὺς θεοῦ τε  ἑνὸς   τοῦ αὐτοῦ καὶ πατρός, ὑπὲρ
[88]   οὐσίας ἕνωσιν σπεύσωμεν. Ἀγαθοεργούμενοι ἀναλόγως  (ἑνότητα   διώκωμεν, τὴν ἀγαθὴν ἐκζητοῦντες μονάδα.
[61]   σάτυροι μεθύον τες καὶ μορίων  ἐντάσεις,   ταῖς γραφαῖς ἀπογυμνούμεναι, (ἀπὸ τῆς
[38]   Ἀπόλλωνος ἄλλο ἐν Ἤλιδι τιμώμενον.  Ἐνταῦθα   Ἀπομυίῳ Διὶ θύουσιν ἨλεῖοιῬωμαῖοι δὲ
[30]   Κρόνῳ δὲ ἐπικεῖσθαι Σικελίαν καὶ  ἐνταῦθα   αὐτὸν (τεθάφθαι. Πατροκλῆς τε
[66]   φιλοσοφίαν. Οὐδὲν δὲ οἶμαι χαλεπὸν  ἐνταῦθα   γενόμενος καὶ τῶν ἐκ τοῦ
[114]   ἐξέλαμψεν ἡλίου καθαρώτερον, ζωῆς τῆς  ἐνταῦθα   γλυκύτερον. Τὸ φῶς ἐκεῖνο ζωή
[91]   Οὐχὶ δὲ καταφεύξεσθε, ἐκ τῶν  ἐνταῦθα   δεσμωτηρίων ἐκφεύγοντες, ἐπὶ τὸν ἔλεον
[28]   Ἀριστοτέλης πρῶτον Ἡφαίστου καὶ Ἀθηνᾶς  (ἐνταῦθα   δὴ οὐκέτι παρθένος Ἀθηνᾶ)
[72]   παρ' ἐκείνης τευξόμενος καλοῦ τινος.  (Ἐνταῦθα   δὴ σαφῶς, οἶμαι, διδάσκει ὁποῖός
[40]   οἱ ἁμαρτιῶν δῆτα οὐ πεπειραμένοι.  Ἐνταῦθα   δὴ τὸ παροιμιῶδες ἐπιφθέγξασθαι ἁρμόττει
[115]   {τὴν εὐσέβειαν} τῷ θεῷ τῆς  ἐνταῦθα   ἐνοικήσεως. Χρύσεα χαλκείων, ἑκατόμβοι' ἐννεαβοίων,
[68]   ὀλίγους" φησίν ἀνατείναντας τὰς χεῖρας  ἐνταῦθα   ὃν νῦν ἠέρα καλέομεν οἱ
[45]   τεθάφθαι ἐν τῷ Διδυμαίῳ φησίν.  Ἐνταῦθα   τῆς Λευκοφρύνης τὸ μνημεῖον οὐκ
[63]   ἐθελῆσαι αὐτὸν ἕπεται τὸ γεγενῆσθαι.  Ἐνταῦθα   φιλοσόφων παρατρέπεται χορὸς πρὸς μὲν
[115]   ἀναπνεῖν, πῦρ ὑπουργεῖν, κόσμον οἰκεῖν·  ἐντεῦθεν   εἰς οὐρανοὺς ἀποικίαν στείλασθαί σοι
[54]   βούλει καὶ τὰς ἑταίρας προσκυνεῖν.  ~Ἐντεῦθεν,   οἶμαι, κινηθέντες οἱ βασιλεῖς οἱ
[63]   τῷ οὐρανῷ. ~Πλανώμενοι γοῦν τινες  ἐντεῦθεν   οὐκ οἶδ' ὅπως θείαν μὲν
[26]   ἀντιδόσεις προσκυνοῦντες καὶ τὰς συμφοράς.  Ἐντεῦθεν   τὰς Ἐρινύας καὶ τὰς Εὐμενίδας
[63]   ἀφικνεῖσθαι θύρας ὑπολείπεται σοφία θεϊκή·  ἐντεῦθεν   ὥσπερ ἐξ ἱεροῦ τινος ἀσύλου
[13]   μαθών, ἔπειτα διαδοὺς τοῖς ὑποτεταγμένοις  ἔντεχνον   ἀπάτην. (Οὐ γάρ με
[3]   προσχήματι μουσικῆς λυμηνάμενοι τὸν βίον,  ἐντέχνῳ   τινὶ γοητείᾳ δαιμονῶντες εἰς διαφθοράς,
[72]   ἀνώδυνον, ὠφέλιμον, εὐάρεστον, ἀσφαλές, φίλον,  ἔντιμον,   ὁμολογούμενον εὐκλεές, ἄτυφον, ἐπιμελές, πρᾶον,
[113]   συμβουλή, σοφίας ἀίδιον μνηστευομένη ἔρωτα·  ἐντολὴ   δὲ κυρίου τηλαυγής, φωτίζουσα ὀφθαλμούς"
[115]   ἠγάπησε τὸν πλησίον, ἐπλήρωσε τὴν  ἐντολήν,   τὸ ἆθλον ἐπιζητεῖ, τὴν ἐπαγγελίαν
[82]   μὲν ὁμολογεῖ ἔμφοβος εἶναι καὶ  ἔντρομος"   ἀκούων περὶ τοῦ λόγου, σὺ
[39]   θεοῖς, μᾶλλον δὲ ἐμπαίζοντες καὶ  ἐνυβρίζοντες   (σφίσιν αὐτοῖς. Καὶ πόσῳ βελτίους
[49]   τυραννήσῃς, ἄνθρωπε, τοῦ κάλλους μηδὲ  ἐνυβρίσῃς   ἀνθοῦντι τῷ νέῳ· τήρησον αὐτὸ
[102]   οὐ θεοί, οὐδὲ Ἄρης οὐδὲ  Ἐνυώ.   Ἔτι τε εἰ> αἱ ἀστραπαὶ
[106]   φησί, πᾶσα συναγωγὴ λαοῦ, ἐκχέετε  ἐνώπιον   αὐτοῦ πάσας τὰς καρδίας ὑμῶν.
[88]   κατὰ τὴν τῆς μοναδικῆς οὐσίας  ἕνωσιν   σπεύσωμεν. Ἀγαθοεργούμενοι ἀναλόγως (ἑνότητα διώκωμεν,
[88]   μονάδα. δὲ ἐκ πολλῶν  ἕνωσις   ἐκ πολυφωνίας καὶ διασπορᾶς ἁρμονίαν
[93]   φρόνησιν, ἐξ ἀκρασίας εἰς ἐγκράτειαν,  ἐξ   ἀδικίας εἰς δικαιοσύνην, ἐξ ἀθεότητος
[93]   ἐγκράτειαν, ἐξ ἀδικίας εἰς δικαιοσύνην,  ἐξ   ἀθεότητος εἰς (θεόν. Καλὸς
[13]   δὲ τὸν Ἀμυθάονος ἄλλοι φασὶν  ἐξ   Αἰγύπτου μετακομίσαι τῇ Ἑλλάδι τὰς
[93]   ἐπιστήμην, ἐξ ἀφροσύνης εἰς φρόνησιν,  ἐξ   ἀκρασίας εἰς ἐγκράτειαν, ἐξ ἀδικίας
[47]   ὀστῶν κατεσκευάσθαι, καθάπερ τὸν Ὀλύμπιον  ἐξ   ἄλλων ὀστῶν Ἰνδικοῦ θηρίου. Καὶ
[93]   ἀετούς. ~Μετανοήσωμεν οὖν καὶ μεταστῶμεν  ἐξ   ἀμαθίας εἰς ἐπιστήμην, ἐξ ἀφροσύνης
[54]   μύθων τούτων, ἀνέδην διὰ τὸ  ἐξ   ἀνθρώπων ἀκίνδυνον σφᾶς αὐτοὺς θεοὺς
[110]   πάντας ἀνθρώπους διαδοθεὶς θᾶττον ἡλίου  ἐξ   αὐτῆς ἀνατείλας τῆς πατρικῆς βουλήσεως,
[26]   Ἀναιδείας Ἀθήνησιν ἀναστήσας βωμούς· οἳδὲ  ἐξ   αὐτῶν ὁρμώμενοι τῶν πραγμάτων ἐκθεοῦνται
[93]   μεταστῶμεν ἐξ ἀμαθίας εἰς ἐπιστήμην,  ἐξ   ἀφροσύνης εἰς φρόνησιν, ἐξ ἀκρασίας
[71]   φησίν· διόπερ αὐτὸν (οὐδεὶς ἐκμαθεῖν  ἐξ   εἰκόνος δύναται" Ξενοφῶν δὲ
[4]   τοῦ σωτῆρος ἡμῶν θεοῦ, οὐκ  ἐξ   ἔργων τῶν ἐν δικαιοσύνῃ,
[70]   πρὸς οὐρανὸν ὠλένας ἁγνάς, ὄρθριοι  ἐξ   εὐνῆς, ἀεὶ χρόα ἁγνίζοντες ὕδασι,
[2]   ἐξελεύσεται νόμος, καὶ λόγος κυρίου  ἐξ   Ἱερου σαλήμ" λόγος οὐράνιος,
[63]   ὑπολείπεται σοφία θεϊκή· ἐντεῦθεν ὥσπερ  ἐξ   ἱεροῦ τινος ἀσύλου οὐδενὶ οὐκέτι
[80]   ποτε ὀργισθῇ κύριος, καὶ ἀπολεῖσθε  ἐξ   ὁδοῦ δικαίας, ὅταν ἐκκαυθῇ ἐν
[106]   καταλίποντες οἰκήσητε τοὺς οὐρανούς. Μόνον  ἐξ   ὅλης καρδίας μετανοήσωμεν, ὡς ὅλῃ
[29]   ὀνοσφαγίαι. Ἥφαιστος δέ, ὃν ἔρριψεν  ἐξ   Ὀλύμπου Ζεὺς βηλοῦ ἀπὸ θεσπεσίοιο"
[114]   φωνήν χαῖρε φῶς" φῶς ἡμῖν  ἐξ   οὐρανοῦ τοῖς ἐν σκότει κατορωρυγμένοις
[2]   κατακλείσωμεν γεγηρακόσιν, κατάγωμεν δὲ ἄνωθεν  ἐξ   οὐρανῶν ἀλήθειαν ἅμα φανοτάτῃ φρονήσει
[91]   ἐκφεύγοντες, ἐπὶ τὸν ἔλεον τὸν  ἐξ   οὐρανῶν; (Ὁ γὰρ θεὸς ἐκ
[100]   κύριος, στενὴ" μέν, ἀλλ'  ἐξ   οὐρανῶν, στενὴ μέν, ἀλλ' εἰς
[80]   πότε, ὀκνηρέ, κατάκεισαι; Πότε δὲ  ἐξ   ὕπνου ἐγερθήσῃ; Ἐὰν δὲ ἄοκνος
[87]   τὰ ἱεροποιοῦντα καὶ θεοποιοῦντα γράμματα,  ἐξ   ὧν γραμμάτων καὶ συλλαβῶν τῶν
[77]   κρύσταλλα· τί δὴ καθ' ἓν  ἐξαγορεύω;   Οὐρανοῦ ἡγεῖται, γαίης κρατεῖ, αὐτὸς
[100]   θεοῦ, τὸ οἰκεῖον αὐτοῦ καὶ  ἐξαίρετον   καὶ ἰδιωματικὸν παρὰ τὰ ἄλλα
[72]   (ἀλλὰ μὴ τὸν θεὸν ἐπιζητοῦντας,  ἐξανδραποδίζεσθον.   Οὐκ ἀποκρυπτέον οὐδὲ τοὺς ἀμφὶ
[92]   Μὴ δῆτα οὖν, μὴ δῆτα  ἐξανδραποδισθῶμεν   μηδὲ ὑώδεις γενώμεθα, ἀλλ' ὡς
[118]   μηδὲ γυνή σε νόον πυγοστόλος  ἐξαπατάτω,   αἱμύλα κωτίλλουσα, τεὴν διφῶσα καλιήν.
[114]   τὸν θάνατον εἰς ζωὴν ἀνασταυρώσει,  ἐξαρπάσας   δὲ τῆς ἀπωλείας τὸν ἄνθρωπον
[14]   καιρός, αὐτὰ ὑμῶν τὰ ὄργια  ἐξε   λέγξω ἀπάτης καὶ τερατείας ἔμπλεα.
[105]   καὶ πατέρα ἀκοῦσαι καὶ μαθεῖν  ἐξεζητήσατε,   τὴν προαίρεσιν τῇ (σωτηρίᾳ συνάψαντες·
[26]   κινήσεις ἐπιθεώμενοι ἐθαύμασάν τε καὶ  ἐξεθείασαν,   θεοὺς ἐκ τοῦ θεῖν ὀνομάσαντες
[72]   μὲν ἀναγεγραμμένα, πρὸς δὲ ἡμῶν  ἐξειλεγμένα   τῷ γε καὶ σμικρὸν διαθρεῖν
[68]   ἔργον καὶ εὑρόντα εἰς ἅπαντας  ἐξειπεῖν   ἀδύνατον. Διὰ τί δῆτα, (ὢ
[22]   ἅγια αὐτῶν καὶ τὰ ἄρρητα  ἐξειπεῖν.   Οὐ σησαμαῖ ταῦτα καὶ πυραμίδες
[5]   κύριος ὄργανον ἔμπνουν τὸν ἄνθρωπον  ἐξειργάσατο   κατ' εἰκόνα τὴν ἑαυτοῦ· ἀμέλει
[54]   καὶ τὸ σκέλος πεπηρωμένον" ὃς  ἐξεκόπη   τὸν (ὀφθαλμόν· αὖθις δὲ τὸν
[114]   καὶ ἐν σκιᾷ θανάτου κατακεκλεισμένοις  ἐξέλαμψεν   ἡλίου καθαρώτερον, ζωῆς τῆς ἐνταῦθα
[117]   τὸ κέντρον τῆς σωτηρίας,  ἐξελαύνων   τὴν φθοράν, ἐκδιώκων τὸν
[92]   τὸ φῶς, μὴ νόθους ἡμᾶς  ἐξελέγξῃ   κύριος ὥσπερ ἥλιος
[44]   σομαι, πρὸς δὲ καὶ αὐτοὺς  ἐξελέγξω–   νεὼς μὲν εὐφήμως ὀνομαζομένους, τάφους
[33]   ἐπιδείξῃς μόνον, ἄνθρωπε, τὸν κεστόν,  ἐξελέγχεται   καὶ Ζεὺς καὶ
[79]   ἰάσομαι, καὶ οὐκ ἔστιν ὃς  ἐξελεῖται   ἐκ τῶν χειρῶν (μου. Ἀλλὰ
[2]   δὲ Σιών· Ἐκ γὰρ Σιὼν  ἐξελεύσεται   νόμος, καὶ λόγος κυρίου ἐξ
[74]   ἄκουε, φαεσφόρου ἔκγονε Μήνης, Μουσαῖε,  ἐξερέω   γὰρ ἀληθέα, μηδέ σε τὰ
[90]   Ἱερουσαλήμ· οὐκ ἰδοὺ τοῦτο δαλὸς  ἐξεσπασμένος   ἐκ πυρός; Τίς οὖν ἔτι
[86]   μισθὸν ἀριθμήσει. ~Μὴ οὖν ἀποκάμητε·  ἔξεστιν   ὑμῖν, ἢν ἐθέλητε, ἐξω νήσασθαι
[9]   ἔστιν Ἰωάννης; Ὡς τύπῳ λαβεῖν,  ἐξέστω   εἰπεῖν, φωνὴ τοῦ λόγου προτρεπτικὴ
[25]   ἄνθρωπον, οὐρανίου ἐξέτρεψαν διαίτης καὶ  ἐξετάνυσαν   ἐπὶ γῆς, γηΐνοις προσα νέχειν
[25]   οὐράνιον φυτόν" τὸν ἄνθρωπον, οὐρανίου  ἐξέτρεψαν   διαίτης καὶ ἐξετάνυσαν ἐπὶ γῆς,
[54]   καὶ πόλεις αὔτανδροι, κολακείαν ὑποδυόμεναι,  ἐξευτελίζουσιν   τοὺς μύθους τοὺς περὶ τῶν
[14]   λέγω, τὴν φιλομηδέα, ὅτι μηδέων  ἐξεφαάνθη,   μηδέων ἐκείνων τῶν ἀποκεκομμένων Οὐρανοῦ,
[32]   οὐδὲ Ὑψιπύλη· Δάφνη γὰρ  ἐξέφυγε   μόνη καὶ τὸν μάντιν καὶ
[32]   τοσοῦτος περὶ τὰ ἀφρο δίσια  ἐξεχύθη,   ὡς ἐπιθυμεῖν μὲν πασῶν, ἐκπληροῦν
[84]   μαθεῖν, τὸ ἅγιόν σοι πνεῦμα  ἐξηγήσεται·   καὶ εἶδον τὰ ἔργα μου,
[81]   τοῦ κυρίου τοὺς Ἕλληνας αἰτιώμενος  ἐξηγήσεταί   σοι· ὅτι γνόντες τὸν θεὸν
[110]   τοσοῦτον ἔργον ἄνευ θείας κομιδῆς  ἐξήνυσεν   κύριος, ὄψει καταφρο νούμενος,
[24]   καὶ τοῦ τραχήλου τινὰ μηναγυρτικὰ  ἐξηρτημένον,   κατετόξευσεν, ὡς ἄνανδρον αὐτόν τε
[87]   ἄνθρωπος πρὸς πᾶν ἔργον ἀγαθὸν  ἐξηρτημένος.   (Οὐκ ἄν τις οὕτως ἐκπλαγείη
[51]   οἱ ἀγαλματο ποιοί, τῆς οἰκείας  ἐξιστάντες   φύσεως, ὑπὸ τῆς τέχνης προσκυνεῖν
[110]   τῷ δεσπότῃ τῶν ὅλων  ἐξισωθείς,   ὅτι ἦν υἱὸς αὐτοῦ καὶ
[92]   ἤδη πεπλανημένοι ὀδμαῖς ῥινηλα τοῦντες  ἐξίχνευσαν   τὸν δεσπότην καὶ ἵπποι τὸν
[68]   τὸν Πλάτωνα. Πῇ δὴ οὖν  ἐξιχνευτέον   τὸν θεόν, Πλάτων; Τὸν
[86]   ἀλλὰ τοῦ καπνοῦ. Θεοσέβεια δὲ  ἐξομοιοῦσα   τῷ θεῷ κατὰ τὸ δυνατὸν
[73]   ἤδη ἀλήθειαν μαρτυρήσουσα, μᾶλλον δὲ  ἐξομολογουμένη   τῷ θεῷ τὴν μυθώδη παρέκβασιν·
[41]   βίῳ, δελεαζόμενοι καπνῷ. Αὐτοί που  ἐξομολογοῦνται   οἱ δαίμονες τὴν γαστριμαργίαν τὴν
[101]   τὸ σκότος τὸ φῶς,  ἐξὸν   ἀπομάξασθαι τὰ ἐμποδὼν τῇ σωτηρίᾳ
[48]   ~Καὶ τί περὶ ταῦτα διατρίβω,  ἐξὸν   αὐτὸν τὸν μεγαλο δαίμονα ὑμῖν
[90]   τούτῳ προσπεφεύγασιν, μεθ' οὗ καταφλεχθήσονται,  ἐξὸν   βιῶναι καλῶς κατὰ τὸν θεόν,
[92]   πολίτης εἶναι δυνάμενος ἔρεβος διώκει,  ἐξὸν   παράδεισον γεωργεῖν καὶ οὐρανὸν περιπολεῖν
[116]   τὰ ὅπλα τὰ ἄτρωτα· τούτοις  ἐξοπλισάμενοι   παραταξώμεθα τῷ πονηρῷ· τὰ πεπυρακτωμένα
[116]   μὲν ἐσάλπισεν, ἡμεῖς δὲ ἠκούσαμεν.  Ἐξοπλισώμεθα   εἰρηνικῶς, ἐνδυσά μενοι τὸν θώρακα
[12]   σοι καταλέγοιμι τὰ μυστήρια; οὐκ  ἐξορχήσομαι   μέν, ὥσπερ Ἀλκιβιάδην λέγουσιν, ἀπογυμνώσω
[8]   πειθόμενοι παραγγελίᾳ τὸν ἄρχοντα τῆς  ἐξουσίας   τοῦ ἀέρος, τοῦ πνεύματος τοῦ
[77]   αἰεί. Ἠελίου γλυκυδερκές, ἰδού, φάος  ἔξοχα   λάμπει. Γνῶτε δὲ κατθέμενοι σοφίην
[48]   ὅστις ἦν, ὃν δὴ κατ'  ἐξοχὴν   πρὸς πάντων σεβασμοῦ κατηξιωμένον ἀκούομεν,
[64]   (Στοιχεῖα μὲν οὖν ἀρχὰς ἀπέλιπον  ἐξυμνήσαντες   Θαλῆς Μιλήσιος τὸ ὕδωρ
[86]   ἀποκάμητε· ἔξεστιν ὑμῖν, ἢν ἐθέλητε,  ἐξω   νήσασθαι τὴν πολυτίμητον σωτηρίαν οἰκείῳ
[75]   οὐδείς μ' ἀρέσκει (φησὶ) περιπατῶν  ἔξω   θεὸς μετὰ γραός, οὐδ' εἰς
[39]   παρατιθέμενα; Οὐδὲ τοὺς σοὺς γνωρίζειν  ἔοικας   συγγραφεῖς, οὓς ἐγὼ μάρτυρας ἐπὶ
[103]   τι ἄλλο φάρμακον πεπωκόσιν ἀνθρώποις  (ἐοίκατε   οἱ ἀνόητοι· θεὸς δὲ ὑμῖν
[2]   πρόσωπον τὸ φαιδρὸν μόνον, ὡς  ἔοικεν,   ἐπίπλαστον εἶναι δοκεῖ καὶ τοῖς
[66]   Χῖος Μητρό δωρος διττάς, ὡς  ἔοικεν,   καὶ αὐτὼ ἀρχὰς ἀπελιπέτην τὸ
[63]   δημιουργὸν ἐπιζητησάτω. Μόνη ἄρα, ὡς  ἔοικεν,   καταφυγὴ τῷ μέλλοντι ἐπὶ τὰς
[34]   Ζεύς. Μυστήρια ἦσαν ἄρα, ὡς  ἔοικεν,   οἱ ἀγῶνες ἐπὶ νεκροῖς διαθλούμενοι,
[71]   δοκῶν εἶναι ἥλιος οὐδ' αὐτὸς  ἔοικεν   ὁρᾶν αὑτὸν ἐπιτρέπειν, ἀλλ' ἤν
[71]   δὲ ἅτε γνώριμος θεὸν οὐδενὶ  ἐοικέναι"   φησίν· διόπερ αὐτὸν (οὐδεὶς ἐκμαθεῖν
[17]   αἱ γυναῖκες ποικίλως κατὰ πόλιν  ἑορτάζουσι,   Θεσμοφόρια, Σκιροφόρια, Ἀρρητοφόρια, πολυτρόπως τὴν
[13]   μετακομίσαι τῇ Ἑλλάδι τὰς Δηοῦς  ἑορτάς,   πένθος ὑμνούμενον. Τούτους ἔγωγ' ἂν
[112]   ἡμᾶς οὐρανόθεν λόγος, ἡμᾶς  ἐπ'   ἀνθρωπίνην ἰέναι μὴ χρῆναι διδασκαλίαν
[38]   Ἑλλήνων βασιλέαἈργύννου νεὼν Ἀφροδίτης ἵστασθαι  ἐπ'   Ἀργύννῳ τῷ (ἐρωμένῳ. Ἄρτεμιν δὲ
[33]   ἐπὶ Ἀδώνιδι Φερέφαττα. Ἀφροδίτη δὲ  ἐπ'   Ἄρει κατῃσχυμμένη μετῆλθεν ἐπὶ Κινύραν
[9]   μὲν θεὸν ἀεὶ προτρέπειν ἡμᾶς  ἐπ'   ἀρετήν, ἡμᾶς δὲ ἀναδύεσθαι τὴν
[88]   καὶ διδασκάλῳ τῷ λόγῳ ἑπομένη,  ἐπ'   αὐτὴν τὴν ἀλήθειαν ἀναπαυομένη, Ἀββᾶ"
[79]   τὰ χειροποίητα, μᾶλλον δὲ οἱ  ἐπ'   αὐτοῖς πεποι θότες, ἀναίσθητος γὰρ
[106]   (δυνηθῆναι χωρῆσαι τὸν θεόν. Ἐλπίσατε  ἐπ'   αὐτόν" φησί, πᾶσα συναγωγὴ λαοῦ,
[80]   αὐτοῦ. Μακάριοι πάντες οἱ πεποιθότες  ἐπ'   αὐτῷ. ~Ἤδη δὲ ὑπεροικτείρων ἡμᾶς
[61]   στήλας ἀναισχυν τίας καθιερώσαντες οἴκοι,  ἐπ'   ἴσης ἐγγραφόμενοι τὰ Φιλαινίδος σχήματα
[114]   τὰ πάντα καθιππεύων δικαιοσύνης ἥλιος"  ἐπ'   ἴσης περιπολεῖ τὴν ἀνθρωπότητα, τὸν
[33]   τὰ ποιήματα· ἦ, καὶ κυανέῃσιν  ἐπ'   ὀφρύσι νεῦσε Κρονίων· ἀμβρόσιαι δ'
[48]   παραστησάμενον ἐθνῶν, ἐπανελθόντα εἰς Αἴγυπτον  ἐπαγαγέσθαι   (τεχνίτας ἱκανούς· τὸν οὖν Ὄσιριν
[95]   ἄνθρωποι, τὴν θείαν τῆς χάριτος  ἐπαγγε   λίαν, ἀκηκόατε καὶ τὴν ἄλλην
[115]   ἐντολήν, τὸ ἆθλον ἐπιζητεῖ, τὴν  ἐπαγγελίαν   ἀπαιτεῖ. ~Πρόκειται δὲ ἀεὶ τῷ
[6]   ἀγάλλεται (σωτηρίας. Ἔχεις οὖν τὴν  ἐπαγγελίαν,   ἔχεις τὴν φιλανθρω πίαν· τῆς
[85]   πάντα ὠφέλιμος" κατὰ τὸν Παῦλον,  ἐπαγγελίαν   ἔχουσα ζωῆς (τῆς νῦν καὶ
[84]   τὸν θεόν; Μεγάλη γὰρ τῆς  ἐπαγγελίας   αὐτοῦ χάρις, ἐὰν σήμερον
[23]   ξένοι" λέγων τῶν διαθηκῶν τῆς  ἐπαγγελίας,   ἐλπίδα μὴ ἔχοντες καὶ ἄθεοι
[6]   ἐκ περιου σίας βασιλείαν οὐρανῶν  ἐπαγγέλλεται,   τοῦτο μόνον ἀπο λαύων ἡμῶν,
[83]   πολλῆς· τὸν κύριον ἐπαισχύνεσθε. Ἐλευθερίαν  ἐπαγγέλλεται,   ὑμεῖς δὲ εἰς δουλείαν ἀποδιδράσκετε.
[95]   πέρι ἐννοουμένους τοῦ ἀγαθοῦ ἔμφυτον  ἐπάγεσθαι   πίστιν, μάρτυρα ἀξιόχρεων αὐτόθεν οἴκοθεν,
[80]   ἀγαθὸς λύχνος, κύριος  ἐπάγων   τὸ (φῶς, τὴν πίστιν πᾶσι
[105]   αὐτῆς, ἥτις οὐκ εἰσακούσεται φωνῆς  ἐπᾳδόντων.   ~Ἀλλ' ὑμεῖς γε κατεπᾴσθητε τὴν
[111]   πρῶτος ὅτε ἐν παραδείσῳ  ἔπαιζε   λελυμένος, ἔτι παιδίον ἦν τοῦ
[118]   κατάστησον, ἵνα θειοτέρην ὄπ' ἀκούσῃς.  (Ἐπαινεῖ   σε, ναῦτα, καὶ πολυύμνητον
[57]   (γραφάς. Ὁμοία γε γραφή·  ἐπαινείσθω   μὲν τέχνη, μὴ ἀπατάτω
[83]   (ἀπονοίας τῆς πολλῆς· τὸν κύριον  ἐπαισχύνεσθε.   Ἐλευθερίαν ἐπαγγέλλεται, ὑμεῖς δὲ εἰς
[50]   δὲ ἀλλ' εἰ μὴ προφήτιδος  ἐπακούεις,   τοῦ γε σοῦ ἄκουσον φιλοσόφου,
[79]   χειρῶν (μου. Ἀλλὰ καὶ ἑτέρου  ἐπακοῦσαι   θέλεις χρησμῳδοῦ; Ἔχεις τὸν χορὸν
[113]   θεοσέβεια· καθ' καὶ μόνον  ἐπάναγκές   ἐστι ζῆν, ἵνα ζήσωμεν ἀεί·
[56]   καὶ κενόφρονες (πάλιν γὰρ δὴ  ἐπαναλήψομαι)   τὸν ὑπερουράνιον βλασφημήσαντες τόπον εἰς
[48]   τῶν παρ' Ἕλλησι παραστησάμενον ἐθνῶν,  ἐπανελθόντα   εἰς Αἴγυπτον ἐπαγαγέσθαι (τεχνίτας ἱκανούς·
[34]   πιστωσάμενος τὴν (ὑπόσχεσιν. Μαθὼν ἀπῆρεν·  ἐπανῆλθεν   αὖθις· οὐ κατα λαμβάνει τὸν
[112]   γεγονότας, τὴν ὄντως ἀληθῆ σοφίαν  ἐπανῃρημένους,   ἣν φιλοσοφίας ἄκροι μόνον ᾐνίξαντο,
[87]   πρὸς διδασκαλίαν, πρὸς ἔλεγχον, πρὸς  ἐπανόρθωσιν,   πρὸς παιδείαν τὴν ἐν δικαιοσύνῃ,
[89]   εἰ μὴ παιδαγωγῶν ἐτύχομεν ἀγαθῶν,  ἐπανωρθώσαμεν;   (Εἶτα ἐπὶ τῶν πάτων αἱ
[53]   τῆς σῆς κρίσεως τὸ ἔργον  ἐπάξαι,   εἰ βούλει καὶ τὰς ἑταίρας
[58]   καταγράψαντες, τοὺς κατηναγκασμένους δούλους ταῖς  ἐπαοι   δαῖς πεποιηκότες. Γάμοι τε οὖν
[115]   πεπιστευκότες τὰ περίαπτα καὶ τὰς  ἐπαοιδὰς   ὡς σωτηρίους δῆθεν ἀποδέχονται, ὑμεῖς
[68]   ἐστίν. Εὖ γε, Πλάτων,  ἐπαφᾶσαι   τῆς ἀληθείας· ἀλλὰ μὴ ἀποκάμῃς·
[105]   καὶ τὸν τοῦ οὐρανοῦ ποιητὴν  ἐπεθυμήσατε,   οὐδὲ τὸν τῶν πάντων δημιουργὸν
[112]   οὐρανούς, ἀπολαμβάνει. ~Διό μοι δοκεῖ,  ἐπεὶ   αὐτὸς ἧκεν ὡς ἡμᾶς οὐρανόθεν
[9]   τὴν στεῖραν καὶ τὴν ἔρημον.  Ἐπεὶ   γὰρ πολλὰ τὰ τέκνα τῆς
[46]   ἐπὶ Προκλέους ἄρχοντος ἀνδριαντοειδὲς ἐγένετο.  Ἐπεὶ   δὲ ἀνθρώποις ἀπεικονίζεσθαι τὰ ξόανα
[113]   νῦν ἐπλανώμην (ζητῶν τὸν θεόν,  ἐπεὶ   δέ με φωταγωγεῖς, κύριε, καὶ
[108]   ἕνα μόνον ἐκπλήττεται τὸν οὐρανόν,  ἐπεὶ   θεὸν νοῆσαι μὴ δύναται (ἀπηξιωμένα
[63]   μόνος γὰρ θεὸς ἐποίησεν,  ἐπεὶ   καὶ μόνος ὄντως ἐστὶ θεός·
[55]   καὶ δαίμονας ὑμεῖς αὐτοὶ κεκλήκατε,  ἐπεὶ   καὶ τὴν Ἀθηνᾶν αὐτὴν καὶ
[102]   ἐρινῦς οὐδὲ μοῖραι οὐδὲ εἱμαρμένη,  ἐπεὶ   μηδὲ πολιτεία μηδὲ δόξα μηδὲ
[21]   Βαυβοῦς ὑπὸ κόλποις· δ'  ἐπεὶ   οὖν μείδησε θεά, μείδησ' ἐνὶ
[38]   Χελύτιδα δὲ Ἄρτεμιν Σπαρτιᾶται σέβουσιν·  ἐπεὶ   τὸ βήττειν χελύττειν καλοῦσιν. ~Οἴει
[113]   παρὰ σοῦ, γίνομαί σου συγκληρονόμος,  ἐπεὶ   τὸν ἀδελφὸν οὐκ ἐπῃσχύνθης. ~Ἀφέλωμεν
[39]   πάλιν Θετταλοί; Μύρμηκας ἱστοροῦνται σέβειν,  ἐπεὶ   τὸν Δία μεμαθήκασιν ὁμοιωθέντα μύρμηκι
[93]   τῆς σωτηρίας, πρὸς ὅν γε  ἐπείγεσθαι   χρὴ φιλολόγους γενο μένους, συναπαίρει
[117]   δή σε προτρέπω; Σωθῆναί σε  ἐπείγομαι.   Τοῦτο Χριστὸς βούλεται· ἑνὶ λόγῳ
[87]   σῴζεσθαι τὸν ἄνθρωπον. Βοᾷ γοῦν  ἐπείγων   εἰς σωτηρίαν αὐτὸς ἤγγικεν
[115]   γνώριμόν τε καὶ συγκληρονόμον, μάλιστα  ἐπειδὰν   τὸ τιμιώτατον καὶ σεβασμιώτατον εὐσεβεῖ
[46]   εὐπρόσωπον ταύτην κακοτεχνίαν ὡρμη κότων.  Ἐπειδὴ   δὲ ἤνθησεν τέχνη, ηὔξησεν
[8]   φῶς, ἐὰν παρακούσῃς, τὸ πῦρ.  Ἐπειδὴ   δὲ καὶ κίονος καὶ βάτου
[40]   Ἠλεῖοι τὸν Δία. ~Εἶεν δή·  ἐπειδὴ   οὐ θεοί, οὓς θρῃσκεύετε, αὖθις
[84]   πειρασμοῦ ἐν τῇ ἐρήμῳ, οὗ  ἐπείρασαν   οἱ (πατέρες ὑμῶν ἐν δοκιμασίᾳ.
[44]   ἐπὶ τῆς πυρᾶς δοκιμάσεις. ~Ὅθεν  ἔπεισί   μοι θαυμάζειν τίσι ποτὲ φαντασίαις
[51]   γε τεθείασται τὰ ἀναίσθητα, ἀπορεῖν  ἔπεισί   μοι καὶ κατελεεῖν τοὺς πλανωμένους
[24]   γὰρ οὐδαμῶς ἀποκρυπτέον) θαυμά ζειν  ἔπεισί   μοι ὅτῳ τρόπῳ Εὐήμερον τὸν
[13]   παρὰ τοῦ Ὀδρύσου μαθών,  ἔπειτα   διαδοὺς τοῖς ὑποτεταγμένοις ἔντεχνον ἀπάτην.
[53]   τοῦ Ἀπόλλωνος πρότερον ἥρπασεν θύελλα,  ἔπειτα   ἠφάνισε πῦρ σωφρονοῦν. Τοῦτό σοι
[55]   τῆς πλάνης χρόνῳ σεμνυνόμενοι τοῖς  ἔπειτα   νομίζονται θεοί. Πίστις ὑμῖν τῶνδε
[18]   ἐμβαλόντες τὰ μέλη, καθήψουν πρότερον·  ἔπειτα   ὀβελίσκοις (περιπείραντες ὑπείρεχον Ἡφαίστοιο. Ζεὺς
[66]   σελήνης αὐτῆς διορίζων τὴν πρόνοιαν,  ἔπειτα   τὸν κόσμον θεὸν ἡγούμενος περιτρέπεται,
[19]   τὴν κεφαλὴν τοῦ νεκροῦ φοινικίδι  ἐπεκαλυψάτην   καὶ καταστέψαντε ἐθαψάτην, φέρον τες
[110]   τῆς πατρικῆς βουλήσεως, ῥᾷστα ἡμῖν  ἐπέλαμψε,   τὸν θεόν, ὅθεν τε ἦν
[121]   ἀργύρου καὶ χρυσοῦ, μὴ δόξης  ἐπέλθῃ   πόθος, ὅσος αὐτοῦ (τοῦ τῆς
[119]   χειραγωγοῦ· ἰδού σοι τὸ ξύλον  ἐπερεί   δεσθαι δίδωμι· σπεῦσον, Τειρεσία, πίστευσον·
[33]   Κρονίων· ἀμβρόσιαι δ' ἄρα χαῖται  ἐπερρώσαντο   ἄνακτος κρατὸς ἀπ' ἀθανάτοιο· μέγαν
[99]   καὶ τῇ συντομίᾳ τοῦ κηρύγματος  ἕπεσθαι,   ἧς ὑπακούσαντες οἱ Νινευῖται τῆς
[122]   ἀπρὶξ τῆς ἀληθείας παντὶ σθένει  ἕπεσθαι   χρὴ τῷ θεῷ σωφρονοῦντας καὶ
[108]   μὲν οὖν Ἀθηναῖος τοῖς Σόλωνος  ἑπέσθω   νόμοις καὶ Ἀργεῖος τοῖς
[66]   μέν γε ἄμφω τὸν νοῦν  ἐπεστησάτην   τῇ ἀπειρίᾳ, δὲ Μιλήσιος
[63]   καὶ τῷ (μόνον ἐθελῆσαι αὐτὸν  ἕπεται   τὸ γεγενῆσθαι. Ἐνταῦθα φιλοσόφων παρατρέπεται
[90]   ἅγιον ὑπολαμβάνετε τοῦ θεοῦ λόγον.  ~Ἕπεται   τοιγαροῦν ὑμῖν κατὰ τὸν Σοφοκλέα
[36]   ἐπὶ τούτοις. ~Τούτοις οὖν εἰκότως  ἕπεται   τοὺς ἐρωτικοὺς ὑμῶν καὶ παθητικοὺς
[115]   αὐτῷ κατὰ πάντα δὴ πλεονεκτεῖ·  ἕπεται   τῷ θεῷ, πείθεται τῷ πατρί,
[7]   τοῦ εὖ εἶναι (νῦν δὴ  ἐπεφάνη   ἀνθρώποις) αὐτὸς οὗτος λόγος,
[7]   ἀρχῇ ὄντος καὶ προόντος λόγου·  ἐπεφάνη   δὲ ἔναγχος προὼν σωτήρ,
[7]   δὲ ἔναγχος προὼν σωτήρ,  ἐπεφάνη   ἐν τῷ ὄντι ὤν,
[7]   τοῦ θεοῦ σωτήριος πᾶσιν ἀνθρώποις  ἐπεφάνη,   παιδεύουσα ἡμᾶς, ἵνα ἀρνησάμενοι τὴν
[4]   χρηστότης καὶ φιλανθρωπία  ἐπεφάνη   τοῦ σωτῆρος ἡμῶν θεοῦ, οὐκ
[7]   ἦν πρὸς τὸν θεόν, διδάσκαλος,  ἐπεφάνη   τὰ πάντα δεδημιούργηται λόγος·
[39]   Ἀπόλλωνα ἀπὸ τῶν μυῶν (ἐκείνων  ἐπεφήμισαν.   Ἡρακλείδης δὲ ἐν Κτίσεσιν ἱερῶν
[52]   ἄλλος μαινόμενος τοιαῦτα ἄττα  ἐπεχείρησεν   καὶ εἰ τὸν Αἰγύπτιόν τις
[50]   τε μάταιοι ἄνθρωποι θεὸν εἶπον,  ἐπεψεύσαντο   δὲ μάντιν, ἀλλὰ θεοῦ μεγάλοιο,
[21]   σοι αὐτὰ τοῦ Ὀρφέως τὰ  ἔπη,   ἵν' ἔχῃς μάρτυρα τῆς ἀναισχυντίας
[113]   τῷ κυρίῳ. Τοῦτό τοι καὶ  ἐπήγγελται   τῷ πατρὶ διηγήσομαι τὸ ὄνομά
[5]   ἐστερέωσεν φερομένην καὶ ὅρον αὐτὴν  ἔπηξεν   θαλάττης· ναὶ μὴν καὶ πυρὸς
[98]   Τίς ἔτηξε μυελὸν τίς  ἔπηξεν   ὀστέα; Τίς νεῦρα διέτεινεν, τίς
[90]   τῷ γε ἄρχοντι τῆς κακίας  ἐπήρτηται   κόλασις. Ἀπειλεῖ γοῦν αὐτῷ
[76]   ἑστιώμενος τοῖς κρέασι χλωρὰ σῦκ'  ἐπήσθιεν   ἄμουσ' ὑλακτῶν ὥστε βαρβάρῳ μαθεῖν.
[113]   συγκληρονόμος, ἐπεὶ τὸν ἀδελφὸν οὐκ  ἐπῃσχύνθης.   ~Ἀφέλωμεν οὖν, ἀφέλωμεν τὴν λήθην
[24]   τύμπανόν τε ἐπικτυποῦντα καὶ κύμβαλον  ἐπηχοῦντα   καὶ τοῦ τραχήλου τινὰ μηναγυρτικὰ
[34]   (δεδήμευνται ἄμφω. Ἀλλὰ τὰ μὲν  ἐπὶ   Ἄγρᾳ μυστήρια καὶ τὰ ἐν
[33]   ἐπὶ δὲ Ἰασίωνι Δημήτηρ καὶ  ἐπὶ   Ἀδώνιδι Φερέφαττα. Ἀφροδίτη δὲ ἐπ'
[33]   Σελήνη δ' ἐπὶ> Ἐνδυμίωνι, Νηρηῒς  ἐπὶ   Αἰακῷ καὶ ἐπὶ Πηλεῖ Θέτις,
[104]   μὲν θυμὸς τὴν κόλασιν  ἐπὶ   ἁμαρτίᾳ, εὖ ποιεῖ δὲ ἐπὶ
[42]   καὶ φιλαργυρίᾳ, ἄλλοις ὁμοίοις δαίμοσιν,  ἐπὶ   βωμοῖς ἐν ὁδοῖς ἀποσφάττοι
[111]   ὑποπίπτων ἡδονῇ (ὄφις ἀλληγορεῖται ἡδονὴ  ἐπὶ   γαστέρα ἕρπουσα, κακία γηΐνη, εἰς
[25]   οὐρανίου ἐξέτρεψαν διαίτης καὶ ἐξετάνυσαν  ἐπὶ   γῆς, γηΐνοις προσα νέχειν ἀναπείσασαι
[100]   ἀλλ' εἰς οὐρανοὺς ἀναπέμπουσα· στενὴ  ἐπὶ   γῆς ὑπερορωμένη, (πλατεῖα ἐν οὐρανοῖς
[33]   Αἰακῷ καὶ ἐπὶ Πηλεῖ Θέτις,  ἐπὶ   δὲ Ἰασίωνι Δημήτηρ καὶ ἐπὶ
[89]   οὖσαι, ὅμως γλυκεῖαί πως προσπίπτουσιν,  ἐπὶ   δὲ τοῦ βίου οὐχὶ τὸ
[76]   μηκέτι σοῖσι πόδεσσιν ὑποστρέψειας Ὄλυμπον.  (Ἐπὶ   δὲ τοῦ Διονύσου ἀναφανδὸν Ὅμηρος
[89]   ὑμῶν τοῦ βίου ἡμᾶς ἐπιποθοῦντες,  ἐπὶ   δὲ τοὺς κρημνοὺς τῆς ἀπωλείας
[108]   οὐδέποτε. Κἂν τὸ γῆρας αἰδέσθητε,  ἐπὶ   δυσμαῖς τοῦ βίου γενόμενοι σωφρονήσατε,
[33]   Ἠὼς ἐπὶ Τιθωνῷ, Σελήνη δ'  ἐπὶ>   Ἐνδυμίωνι, Νηρηῒς ἐπὶ Αἰακῷ καὶ
[114]   γεωργός, δεξιὰ σημαίνων, λαοὺς δ'  ἐπὶ   ἔργον" ἀγαθὸν ἐγείρων, μιμνῄσκων βιότοιο"
[86]   θεὸς λαμβάνει. Ἠλπίκαμεν γὰρ  ἐπὶ   θεῷ ζῶντι, ὅς ἐστι σωτὴρ
[118]   οὔτε οὖς ἤκουσεν οὔτε  ἐπὶ   καρδίαν ἀνέβη" τινός. (Καὶ μὴν
[94]   εἶδεν οὐδὲ οὖς ἤκουσεν, οὐδὲ  ἐπὶ   καρδίαν ἀνθρώπου ἀνέβη· καὶ χαρή
[114]   εἰς τὴν διάνοιαν αὐτῶν καὶ  ἐπὶ   καρδίαν (γράφων αὐτούς. Τίνας ὑπογράφει
[33]   δὲ ἐπ' Ἄρει κατῃσχυμμένη μετῆλθεν  ἐπὶ   Κινύραν καὶ Ἀγχίσην ἔγημεν καὶ
[1]   τέττιξ τῷ ζυγῷ· ἐτερέτιζεν ὡς  ἐπὶ   κλάδῳ τῷ ὀργάνῳ· καὶ τοῦ
[11]   τῆσδε τῆς γοητείας αἶγες αἱ  ἐπὶ   μαντικὴν ἠσκημέναι καὶ κόρακες ἀνθρώποις
[113]   ὑποθῆκαι λυπραὶ καὶ περὶ τῶν  ἐπὶ   μέρους εἰσίν, εἰ γαμητέον, εἰ
[104]   ἐπὶ ἁμαρτίᾳ, εὖ ποιεῖ δὲ  ἐπὶ   μετανοίᾳ φιλανθρωπία. Οἰκτρότατον δὲ
[29]   Τοῦτον δὲ Ὅμηρος δεδέσθαι φησὶν  ἐπὶ   μῆνας τρισκαίδεκα· τλῆ μὲν Ἄρης,
[6]   λυμαι νομένη τῶν ὄντων οὐδέν,  ἐπὶ   μόνης τῆς ἀνθρώπων ἀγάλλεται (σωτηρίας.
[34]   ἄρα, ὡς ἔοικεν, οἱ ἀγῶνες  ἐπὶ   νεκροῖς διαθλούμενοι, ὥσπερ καὶ τὰ
[1]   τέττιγα τὸν Πυθικόν· πανήγυρις Ἑλληνικὴ  ἐπὶ   νεκρῷ δράκοντι συνεκροτεῖτο Πυθοῖ, ἐπιτάφιον
[110]   ἡμῶν λόγος, πηγὴ ζωοποιός, εἰρηνική,  ἐπὶ   πᾶν τὸ πρόσωπον τῆς γῆς
[114]   ἀνθρωπότητα, τὸν πατέρα μιμούμενος, ὃς  ἐπὶ   πάντας ἀνθρώπους ἀνατέλλει τὸν ἥλιον
[28]   ἀπὸ τῆς μητρὸς ἐπικεκλή κασιν·  ἐπὶ   πᾶσι τὴν Πάλλαντος καὶ Τιτανίδος
[32]   φθοράν. Αὐτός τε Ζεὺς  ἐπὶ   πᾶσιν ἡκέτω, πατὴρ" καθ'
[33]   Ἐνδυμίωνι, Νηρηῒς ἐπὶ Αἰακῷ καὶ  ἐπὶ   Πηλεῖ Θέτις, ἐπὶ δὲ Ἰασίωνι
[46]   μὲν ἦν σανίς, ὕστερον δὲ  ἐπὶ   Προκλέους ἄρχοντος ἀνδριαντοειδὲς ἐγένετο. Ἐπεὶ
[12]   ὧν αἱ τελεταὶ μυστικαί, οἷον  ἐπὶ   σκηνῆς τοῦ βίου τοῖς τῆς
[42]   ταύτας σου τὰς θυσίας Εὐριπίδης  (ἐπὶ   σκηνῆς τραγῳδεῖ. Μόνιμος δ' ἱστορεῖ
[107]   θεῷ. Ἀγαλλιάσθωσαν καὶ εὐφρανθή τωσαν  ἐπὶ   σοὶ πάντες οἱ ζητοῦντές σε
[9]   γὰρ οὐχὶ καὶ Ἰωάννης  ἐπὶ   σωτηρίαν παρακαλεῖ καὶ τὸ πᾶν
[118]   καὶ τὸν οὕτω παρα νοοῦντα  ἐπὶ   σωτηρίαν παρακαλέσαιμι σωφρονοῦσαν, ὅτι καὶ
[66]   Ποντικός; Ἔσθ' ὅπῃ οὐκ  ἐπὶ   τὰ Δημοκρίτου καὶ αὐτὸς κατασύρεται
[80]   σοφίᾳ αὐτοῦ. Ἀποπεσόντας γὰρ ἡμᾶς  ἐπὶ   τὰ εἴδωλα σοφία,
[3]   ὀργιάζοντες, πένθη ἐκθειάζοντες, τοὺς ἀνθρώπους  ἐπὶ   τὰ εἴδωλα χειραγωγῆσαι πρῶτοι, ναὶ
[5]   πέρατα καὶ ἀπὸ τῶν ἄκρων  ἐπὶ   τὰ μέσα διαταθέν, ἡρμόσατο τόδε
[5]   τῶν πάντων, ἀπὸ τῶν μέσων  ἐπὶ   τὰ πέρατα καὶ ἀπὸ τῶν
[116]   πόλεμον κατήγγειλεν· Χριστὸς δὲ εἰρηνικὸν  ἐπὶ   τὰ πέρατα τῆς γῆς ἐπιπνεύσας
[77]   ἄλλων ἡμῖν τῇ τάξει προδιηνυσμένων  ἐπὶ   τὰς προφητικὰς ἰέναι γραφάς· καὶ
[63]   ὡς ἔοικεν, καταφυγὴ τῷ μέλλοντι  ἐπὶ   τὰς σωτηρίους ἀφικνεῖσθαι θύρας ὑπολείπεται
[108]   τοῦ βίου γενόμενοι σωφρονήσατε, κἂν  ἐπὶ   τέλει τοῦ βίου τὸν θεὸν
[94]   ἀνθρώπου ἀνέβη· καὶ χαρή σονται  ἐπὶ   τῇ βασιλείᾳ τοῦ κυρίου αὐτῶν
[60]   Ἀφροδίτην ἐκείνην τὴν γυμνήν, τὴν  ἐπὶ   τῇ συμπλοκῇ δεδεμένην, καὶ τῇ
[89]   ἄθεον, κἂν οἱ πατέρες χαλεπαίνωσιν,  ἐπὶ   τὴν ἀλήθειαν ἐκκλινοῦμεν καὶ τὸν
[80]   ἐστιν λόγος (αὐτοῦ, ἀνορθοῖ  ἐπὶ   τὴν ἀλήθειαν. Καὶ αὕτη πρώτη
[27]   τῆς πλάνης ἀπεσπασμένοι, ᾄσσοντες δὲ  ἐπὶ   τὴν ἀλήθειαν. Ταύτῃ τοι ἡμεῖς
[100]   θέαν, φυτὸν οὐράνιον" ὡς ἀληθῶς,  ἐπὶ   τὴν γνῶσιν παρακαλοῦμεν τοῦ θεοῦ,
[104]   φιλανθρώπως κατηχοῦντα ἀποσφάττειν ἀπανθρώπως ἐπιχειροῦσιν,  ἐπὶ   τὴν δικαιοσύνην καλοῦντα, οὔτε τὴν
[46]   συγγραφεύς, οὐδέπω τῶν τεχνιτῶν  ἐπὶ   τὴν εὐπρόσωπον ταύτην κακοτεχνίαν ὡρμη
[91]   καὶ τὸν νεοττὸν αὖθις ἀναλαμβάνει  ἐπὶ   τὴν καλιὰν ἀναπτῆναι παρορμῶν. ~Εἶτα
[100]   οὕτως ἀμέλει καὶ τὸν ἄνθρωπον  ἐπὶ   τὴν οὐρανοῦ γενόμενον θέαν, φυτὸν
[88]   ἐν λόγῳ· σπεύσωμεν εἰς σωτηρίαν,  ἐπὶ   τὴν παλιγγενεσίαν· εἰς μίαν ἀγάπην
[43]   τὸν Κροῖσον διὰ τοῦ Ἅλυος  ἐπὶ   τὴν πυράν. Οὕτω φιλοῦντες (οἱ
[39]   ἔοικας συγγραφεῖς, οὓς ἐγὼ μάρτυρας  ἐπὶ   τὴν σὴν ἀπιστίαν καλῶ, ἀθέου
[94]   ἄνευ ἀργυρίου. (Ἐπὶ τὸ λουτρόν,  ἐπὶ   τὴν σωτηρίαν, ἐπὶ τὸν φωτισμὸν
[48]   ὅς, δεξάμενος τὸν ἀνδριάντα, καθίδρυσεν  ἐπὶ   τῆς ἄκρας, ἣν νῦν Ῥακῶτιν
[94]   καὶ τὰ νηκτὰ καὶ τὰ  ἐπὶ   τῆς γῆς· ταῦτά σου ταῖς
[43]   βάρβαρε, τὸν χρησμόν· τοῦτον  ἐπὶ   τῆς πυρᾶς δοκιμάσεις. ~Ὅθεν ἔπεισί
[43]   ἀληθέστερε τοῦ Ἀπόλλωνος ἄνθρωπε, τὸν  ἐπὶ   τῆς πυρᾶς οἴκτειρον δεδεμένον, καὶ
[74]   κράτος ἄλλος. ~Ἤδη δὲ καὶ  ἐπὶ   τῆς σκηνῆς παραγυμνοῦσι τὴν ἀλήθειαν·
[74]   Οὑτοσὶ μὲν ἤδη καὶ παρακεκινδυνευμένως  ἐπὶ   τῆς σκηνῆς (τὴν ἀλήθειαν τοῖς
[33]   ἐν τῇ μοιχείᾳ δεδεμέναι, Ἠὼς  ἐπὶ   Τιθωνῷ, Σελήνη δ' ἐπὶ> Ἐνδυμίωνι,
[57]   τέχνη, εἰ καὶ μὴ  ἐπὶ   τὸ ἐρᾶν προσάγουσα, ἀλλ' ἐπὶ
[94]   ἀγοράσατε καὶ πίετε ἄνευ ἀργυρίου.  (Ἐπὶ   τὸ λουτρόν, ἐπὶ τὴν σωτηρίαν,
[123]   ἐκ θεοῦ ἐκχέων, ὡς ἂν  ἐπὶ   τὸ μέγιστον τῶν ἀγαθῶν, τὴν
[34]   ἀφοσιούμενος τῷ ἐραστῇ Διόνυσος  ἐπὶ   τὸ μνημεῖον ὁρμᾷ καὶ πασχητιᾷ.
[57]   ἐπὶ τὸ ἐρᾶν προσάγουσα, ἀλλ'  ἐπὶ   τὸ τιμᾶν καὶ προσκυνεῖν τά
[91]   ἐκ τῶν ἐνταῦθα δεσμωτηρίων ἐκφεύγοντες,  ἐπὶ   τὸν ἔλεον τὸν ἐξ οὐρανῶν;
[8]   παντὸς τοῦ προφητικοῦ χοροῦ λογικώτερον  ἐπὶ   τὸν λόγον ἐπιστρέφει τοὺς τὰ
[94]   τὸ λουτρόν, ἐπὶ τὴν σωτηρίαν,  ἐπὶ   τὸν φωτισμὸν παρακαλεῖ μονονουχὶ βοῶν
[75]   γραός, οὐδ' εἰς οἰκίας παρεισιὼν  ἐπὶ   τοῦ σανιδίου (μητραγύρτης· τοιοῦτοι γὰρ
[24]   τὼ Μηλίω τόν τε Κυρηναῖον  ἐπὶ   τούτοις ἐκεῖνον (ὁ Θεόδωρος ὄνομα
[79]   χρυσίον περιεχρύσωσεν (αὐτόν; Καὶ τὰ  ἐπὶ   τούτοις. Μὴ οὖν ἔτι ὑμεῖς
[34]   Νέμεα καὶ Πύθια καὶ τὰ  ἐπὶ   τούτοις Ὀλύμπια. Πυθοῖ μὲν οὖν
[28]   Νόμιος οὗτος κέκληται παρὰ Ἀρκάσιν·  ἐπὶ   τούτοις τὸν Λίβυν καταλέγει τὸν
[35]   ὑπὸ πατρὸς ἀνάγκης, καὶ τὰ  ἐπὶ   τούτοις. ~Τούτοις οὖν εἰκότως ἕπεται
[19]   τῇ συμφορᾷ, ὁλόριζον ἀπαγορεύοντες σέλινον  ἐπὶ   τραπέζης τιθέναι· οἴονται γὰρ δὴ
[53]   καταφρονεῖν; μὲν Ἀθηναῖος Φειδίας  ἐπὶ   τῷ δακτύλῳ τοῦ Διὸς τοῦ
[2]   λόγος οὐράνιος, γνήσιος ἀγωνιστὴς  ἐπὶ   τῷ (παντὸς κόσμου θεάτρῳ στεφανούμενος.
[39]   τὸν χοιροψάλαν· Σικυώνιοι τοῦτον προσκυνοῦσιν  ἐπὶ   τῶν γυναικείων τάξαντες τὸν Διόνυσον
[89]   παιδαγωγῶν ἐτύχομεν ἀγαθῶν, ἐπανωρθώσαμεν; (Εἶτα  ἐπὶ   τῶν πάτων αἱ παρεκβάσεις καίτοι
[36]   δὲ Ὅμηρος μάλα ἀκριβῶς, Ἀφροδίτην  ἐπὶ   τῷτραύματι παρεισάγων ὀξὺ καὶ μέγα
[92]   μᾶλλον καθαρῷ ὕδατι καὶ  ἐπὶ   φορυτῷ μαργαίνουσιν" (κατὰ Δημόκριτον. Μὴ
[19]   καὶ καταστέψαντε ἐθαψάτην, φέρον τες  ἐπὶ   χαλκῆς ἀσπίδος ὑπὸ τὰς ὑπωρείας
[29]   οὗτος καὶ ἀνάρσιος" ὡς μὲν  Ἐπί   χαρμός φησι, Σπαρτιάτης ἦν· Σοφοκλῆς
[50]   ἐμπρησθήσεσθαι· Ἶσι, θεὰ τριτάλαινα, μένεις  ἐπὶ   χεύματα Νείλου μούνη, μαινὰς ἄναυδος
[40]   μένῳ· τρὶς γὰρ μύριοί εἰσιν  ἐπὶ   χθονὶ πουλυβοτείρῃ δαίμονες ἀθάνατοι, φύλακες
[103]   γὰρ μύριοί εἰσιν" ὡς ἀληθῶς  ἐπὶ   χθονὶ πουλυβοτείρῃ δαίμονες" οὐκ ἀθάνατοι"
[50]   χεύματα Νείλου μούνη, μαινὰς ἄναυδος  ἐπὶ   ψαμάθοις Ἀχέροντος, εἶτα ὑποβᾶσα· καὶ
[29]   ὅτε μιν Ὦτος κρατερός τ'  Ἐπιάλτης,   παῖδες Ἀλωῆος, δῆσαν κρατηρῷ ἐνὶ
[74]   κραδίης νοερὸν κύτος· εὖ δ'  ἐπίβαινε   ἀτραπιτοῦ, μοῦνον δ' ἐσόρα κόσμοιο
[5]   μὲν ἀνῆκεν λελυμένην, γῆς δὲ  ἐπιβαίνειν   κεκώλυκεν αὐτήν, γῆν δ' ἔμπαλιν
[121]   δράμωμεν, ἄρωμεν τὸν ζυγὸν αὐτοῦ,  ἐπιβάλωμεν   ἀφθαρσίᾳ, καλὸν ἡνίοχον ἀνθρώπων τὸν
[57]   θηρίον τέχνη πλανήσασα ἐρώσης  ἐπιβῆναι   γυναικός. ~Τοσοῦτον οἶστρον αἱ τέχναι
[27]   μὲν αἱ ὀλισθηραί τε καὶ  ἐπιβλαβεῖς   παρεκβάσεις τῆς ἀληθείας, καθέλκουσαι οὐρανόθεν
[6]   Κακία μὲν γὰρ τὴν ἀνθρώπων  ἐπιβόσκεται   φθοράν, δὲ ἀλήθεια, ὥσπερ
[43]   δαίμονας δὲ ὀλεθρίους καὶ ἀλιτηρίους  ἐπιβούλους   τε καὶ μισανθρώπους καὶ λυμεῶνας
[42]   δὲ σωτηρίαν αἰτούμενοι παρὰ τῶν  ἐπιβούλων   σωτηρίας. Καλλιερεῖν γοῦν τοπάζοντες αὐτοῖς
[84]   τῶν ἀνθρώπων ἄνοιαν καὶ θεὸν  ἐπιβοωμένου,   τί δὴ ἕτερον ὑπολείπεται τοῖς
[92]   δοκεῖ πλάσμα ὑμᾶς τοὺς ἀνθρώπους  ἐπιγεγονότας   τοῦ θεοῦ καὶ παρ' αὐτοῦ
[14]   τερατείας ἔμπλεα. Καὶ εἰ μεμύησθε,  ἐπιγελάσεσθε   μᾶλλον τοῖς μύθοις ὑμῶν τούτοις
[103]   ἄνθρωπε, τὰ τροφεῖα τῷ θεῷ·  ἐπίγνωθί   σου τὸν δεσπότην· ἴδιον εἶ
[72]   κίνασις. Ἀπόχρη καὶ τάδε εἰς  ἐπίγνωσιν   θεοῦ ἐπιπνοίᾳ θεοῦ πρὸς αὐτῶν
[85]   κύριος πάντας ἀνθρώπους εἰς  ἐπίγνωσιν   τῆς ἀληθείας" παρακαλεῖ, τὸν
[85]   παράκλητον ἀποστέλλων. Τίς οὖν  ἐπίγνωσις;   Θεοσέβεια· θεοσέβεια δὲ πρὸς πάντα
[108]   τέλει τοῦ βίου τὸν θεὸν  ἐπίγνωτε,   ὡς δὴ τὸ τέλος ὑμῖν
[47]   τοῦτον ἀγαλματουργόν· ὁπότερον αὐτοῖν βούλει  ἐπίγραφε.   Καὶ μὴν Τελεσίου τοῦ Ἀθηναίου,
[86]   τὸ δυνατὸν τὸν ἄνθρωπον κατάλληλον  ἐπιγράφεται   διδάσκαλον θεὸν τὸν καὶ μόνον
[25]   ἐκ τῆς πόρνης τοὺς πολλοὺς  ἐπιγράφεται   πατέρας ἀγνοίᾳ τοῦ πρὸς ἀλήθειαν
[55]   τὸν ἑαυτοῦ· Ἵππων οὗτος  ἐπιγραφῆναι   ἐκέλευσεν τῷ μνήματι τῷ ἑαυτοῦ
[25]   λοιποῦ τοῦ τρίτου τὸν πολλοὺς  ἐπιγραφόμενον   ψευδωνύμους θεοὺς ἀντὶ τοῦ μόνου
[53]   δακτύλῳ τοῦ Διὸς τοῦ Ὀλυμπίου  ἐπιγράψας   Παντάρκης καλός" οὐ γὰρ καλὸς
[52]   φροντίσαντα οὔτε Ὀλυμπίου Διὸς οὔτε  Ἐπιδαυρίου   Ἀσκληπιοῦ οὐδὲ μὴν Ἀθηνᾶς Πολιάδος
[20]   δῆθεν, ἀναστέλλεται τὰ αἰδοῖα καὶ  ἐπιδεικνύει   τῇ θεῷ· δὲ τέρπεται
[55]   Μοῖρα καταφθίμενον. Εὖ γε, Ἵππων,  ἐπιδεικνύεις   ἡμῖν τὴν ἀνθρωπίνην πλάνην. Εἰ
[102]   θεοί, ὃν καὶ ζωγράφοι τυφλὸν  (ἐπιδεικνύουσιν·   εἰ δὲ αἰδῶ καὶ ἔρωτα
[54]   παλαιᾷ παρθένῳ τὰ τῆς νέας  ἐπιδεικνὺς   ἑταίρας σχήματα. ~Οὐ νέμεσις τοίνυν
[78]   ἐν Ἱερεμίᾳ τὸ ἅγιον πνεῦμα  ἐπιδείκνυσι   τὸν θεόν. Θεὸς ἐγγίζων ἐγώ
[53]   πῦρ σωφρονοῦν. Τοῦτό σοι προοίμιον  ἐπιδείκνυται   ὧν ὑπισχνεῖται τὸ πῦρ. (Οἱ
[27]   ἐν χρῷ τοὺς θεοὺς αὐτοὺς  ἐπιδεῖξαι   ὁποῖοί τινες καὶ εἴ τινες,
[48]   αὐτὸν τὸν μεγαλο δαίμονα ὑμῖν  ἐπιδεῖξαι   ὅστις ἦν, ὃν δὴ κατ'
[6]   δικαιοσύνην χειραγωγῆσαι, θεὸν ἀνθρώποις ἀφραίνουσιν  ἐπιδεῖξαι,   παῦσαι φθοράν, νικῆσαι θάνατον, (υἱοὺς
[43]   τούτων θεῶν, τῶν δαιμό νων,  ἐπιδεῖξαι   τὸν ἄνθρωπον, τοῦ Ἀπόλλωνος τοῦ
[68]   ἄλλους θεούς· οὐδὲ γὰρ ἥλιος  ἐπιδείξει   ποτ' ἂν τὸν θεὸν τὸν
[33]   περιάπτεις αὐτῷ τετιμημένον. Ἀλλ' ἐὰν  ἐπιδείξῃς   μόνον, ἄνθρωπε, τὸν κεστόν, ἐξελέγχεται
[120]   φθορὰν ἀποβάλλετε, καὶ γυμνὸν δικαιοσύνης  ἐπιδείξω   τὸ σχῆμα, δι' οὗ πρὸς
[47]   μὴν ἀλλὰ καὶ ἀποδείξεως ποσῆς  (ἐπιδεομένου   τοῦ τόπου οὐ παραιτητέον. Τὸν
[14]   μυουμένοις τὴν τέχνην τὴν μοιχικὴν  ἐπιδίδοται·   νόμισμα δὲ εἰσφέρουσιν αὐτῇ οἱ
[44]   δὲ μὴ ἀνακοπεῖσα, ἀλλ' εἰς  ἐπίδοσιν   ἐλθοῦσα καὶ πολλὴ δὴ ῥυεῖσα,
[64]   ἄνθρωπος γίνεται σπεύδων εἰς σωτηρίαν.  ~(Ἐπιδράμωμεν   δέ, εἰ βούλει, καὶ τῶν
[71]   (αὐτοῦ, εἴ που τῆς ἀληθείας  ἐπιδράξαιντο.   Ἀντισθένης μὲν γὰρ οὐ Κυνικὸν
[40]   κατὰ πόλεις δαίμονας ἐπιχωρίους τιμὴν  ἐπιδρεπομένους,   παρὰ Κυθνίοις Μενέδημον, παρὰ Τηνίοις
[89]   καὶ τὸν ὄντως ὄντα πατέρα  ἐπιζη   τήσομεν, οἷον δηλητήριον φάρμακον τὴν
[89]   τῶν πάτων αἱ παρεκβάσεις καίτοι  ἐπιζήμιοι   καὶ ἐπισφαλεῖς οὖσαι, ὅμως γλυκεῖαί
[77]   θεραπεύουσαι, ἀποτρέπουσαι μὲν ἡμᾶς τῆς  ἐπιζημίου   ἀπάτης, προτρέπουσαι δὲ ἐμφανῶς εἰς
[115]   ἐπλήρωσε τὴν ἐντολήν, τὸ ἆθλον  ἐπιζητεῖ,   τὴν ἐπαγγελίαν ἀπαιτεῖ. ~Πρόκειται δὲ
[63]   ἐκθειαζέτω, ἀλλὰ τὸν κόσμου δημιουργὸν  ἐπιζητησάτω.   Μόνη ἄρα, ὡς ἔοικεν, καταφυγὴ
[99]   δεῖ. Ἄνθρωπος εἶ, τὸ κοινότατον,  ἐπιζήτησον   τὸν δημιουργήσαντά σε· υἱὸς (εἶ,
[72]   αὐταῖν, (ἀλλὰ μὴ τὸν θεὸν  ἐπιζητοῦντας,   ἐξανδραποδίζεσθον. Οὐκ ἀποκρυπτέον οὐδὲ τοὺς
[67]   δημιουργόν, τὸν ἡλίου φωταγωγόν· θεὸν  ἐπιζητῶ,   οὐ τὰ ἔργα τοῦ θεοῦ.
[52]   μὲν κακοῦργοί τινες πολέμιοι  ἐπιθέμενοι,   οἳ δι' αἰσχροκέρδειαν ἐδῄωσαν τὰ
[18]   σαντες αὐτόν, λέβητά τινα τρίποδι  ἐπιθέντες   καὶ τοῦ Διονύσου ἐμβαλόντες τὰ
[74]   οἷς θέμις ἐστί· θύρας δ'  ἐπίθεσθε   βέβηλοι πάντες ὁμῶς· σὺ δ'
[26]   πεπιστευκότες τῶν ἀστέρων τὰς κινήσεις  ἐπιθεώμενοι   ἐθαύμασάν τε καὶ ἐξεθείασαν, θεοὺς
[64]   μάλιστα τὸ ξίφος μόνον πήξαντες  ἐπιθύειν   ὡς Ἄρει· ἔστι δὲ Σκυθῶν
[109]   τυγχάνειν τῶν ἐπιθυμιῶν ἀρχὴν μηδὲ  ἐπιθυμεῖν   ἐθέλειν ὧν μὴ δεῖ; Ἀλλ'
[32]   τὰ ἀφρο δίσια ἐξεχύθη, ὡς  ἐπιθυμεῖν   μὲν πασῶν, ἐκπληροῦν δὲ εἰς
[108]   καὶ τὴν ἄλλην" καὶ οὐκ  ἐπιθυμήσεις,   ἐπιθυμίᾳ γὰρ μόνῃ μεμοίχευκας. ~Πόσῳ
[108]   τὴν ἄλλην" καὶ οὐκ ἐπιθυμήσεις,  ἐπιθυμίᾳ   γὰρ μόνῃ μεμοίχευκας. ~Πόσῳ γοῦν
[49]   Ζεύς· οὐ γὰρ κωλύεται ῥᾳδίως  ἐπιθυμία   φόβον οὐκ ἔχουσα· καὶ νύκτας
[111]   γηΐνη, εἰς ὕλας στρεφομένη) παρήγετο  ἐπιθυμίαις,   παῖς ἀνδριζόμενος ἀπειθείᾳ καὶ
[4]   ἀπειθεῖς, πλανώμενοι, δουλεύοντες ἡδοναῖς καὶ  ἐπιθυμίαις   ποικίλαις, ἐν κακίᾳ καὶ φθόνῳ
[44]   ἀσέλγειαν Ἔρωτα κεκλήκασι, θεοποιοῦντες ἀκόλαστον  ἐπιθυμίαν.   (Ἀθηναῖοι δὲ οὐδὲ τὸν Πᾶνα
[32]   ἐκπληροῦν δὲ εἰς πάσας τὴν  ἐπιθυμίαν.   Ἐνεπίμπλατο γοῦν γυναικῶν οὐχ ἧττον
[44]   ἐν Ἀκαδημίᾳ χαριστήριον ἐπιτελοῦς γενομένης  ἐπιθυμίας·   καὶ τῆς νόσου τὴν ἀσέλγειαν
[7]   τὴν ἀσέβειαν καὶ τὰς κοσμικὰς  ἐπιθυμίας   σωφρόνως καὶ δικαίως καὶ εὐσεβῶς
[109]   τοῖς ἀνθρώποις τοῦ τυγχάνειν τῶν  ἐπιθυμιῶν   ἀρχὴν μηδὲ ἐπιθυμεῖν ἐθέλειν ὧν
[30]   ἐλέγξας· φῶτα" γὰρ Ἡρακλῆα (μεγάλων  ἐπιίστορα   ἔργων" Ἡρακλέα οὖν καὶ αὐτὸς
[20]   τὸ χωρίον) ἀποκάμνει καὶ φρέατι  ἐπικαθίζει   λυπουμένη. Τοῦτο τοῖς μυουμένοις ἀπαγορεύεται
[98]   ἀγάλματα ἀνδρείκελα, πόρρω τῆς ἀληθείας  ἐπίκαιρον   ἐκμαγεῖον, καταφαίνεται. ~Οὐδὲν οὖν ἀλλ'
[8]   τὰ δὲ καὶ σιδήρῳ διαιρῶν,  ἐπικαίων   δὲ ἄλλα, ἔστι δ' οὗ
[22]   ἀναισχυντίας. Πάλαι μὲν ἀνθρώποις σωφρονοῦσιν  ἐπικάλυμμα   ἡδονῆς νὺξ ἦν σιωπωμένη· νυνὶ
[16]   βουκολικόν, οἶμαι, κέντρον τὸν νάρθηκα  ἐπικαλῶν,   ὃν δὴ ἀναστέφουσιν οἱ βάκχοι.
[50]   καὶ σύ, Σάραπι λίθους ἀργοὺς  ἐπικείμενε   πολλούς, κεῖσαι πτῶμα μέγιστον ἐν
[30]   φησι τιμᾶσθαι ἰατρόν, Κρόνῳ δὲ  ἐπικεῖσθαι   Σικελίαν καὶ ἐνταῦθα αὐτὸν (τεθάφθαι.
[24]   τοὺς θεοὺς τούτους πλάνην, ἀθέους  ἐπικεκλή   κασιν, εἰ καὶ τὴν ἀλήθειαν
[28]   Μεσσήνιοι Κορυφασίαν ἀπὸ τῆς μητρὸς  ἐπικεκλή   κασιν· ἐπὶ πᾶσι τὴν Πάλλαντος
[54]   Μενεκράτης ἰατρός, Ζεὺς οὗτος  ἐπικεκλημένος.   Τί με δεῖ καταλέγειν Ἀλέξαρχον
[44]   γενομένους {τουτέστι τοὺς τάφους νεὼς  ἐπικεκλημένους}   Ὑμεῖς δὲ ἀλλὰ κἂν νῦν
[56]   καὶ τὸ ἅγιον τοῖς τάφοις  ἐπικεχώκατε,   (τῆς ἀληθῶς ὄντως οὐσίας συλήσαντες
[28]   νῦν Ἀπόλλωνες, ἀναρίθμητοι θνητοὶ καὶ  ἐπίκηροί   τινες ἄνθρωποι, εἰσίν, οἱ παραπλησίως
[30]   ἀνθρώπω τινὲ τούτω τὼ Διοσκούρω  ἐπικήρω   ἐγενέσθην, εἴ τῳ ἱκανὸς πιστώσασθαι
[29]   ἀκοὰς ὑμῶν τοῖς πολλοῖς τούτοις  ἐπικλύζων   ὀνόμασιν; Ἀλλ' αἵ γε πατρίδες
[104]   στέρεσθαι τῆς παρὰ τοῦ θεοῦ  ἐπικουρίας.   Ὀμμάτων μὲν οὖν πήρωσις
[7]   θάνατον ὑποφέρων) εἷς καὶ αὐτὸς  ἐπίκουρος   καὶ βοηθὸς ἡμῖν κύριος,
[66]   δὲ πνεῦμα τὸν θεὸν ὑπονοεῖ.  Ἐπικούρου   μὲν γὰρ μόνου καὶ ἑκὼν
[24]   μενον παρὰ Σκύθαις τύμπανόν τε  ἐπικτυποῦντα   καὶ κύμβαλον ἐπηχοῦντα καὶ τοῦ
[88]   λόγος· φῶς ἐστι κοινόν,  ἐπιλάμπει   πᾶσιν ἀνθρώποις· οὐδεὶς Κιμμέριος ἐν
[119]   σπεῦσον, Τειρεσία, πίστευσον· ὄψει. Χριστὸς  ἐπιλάμπει   φαιδρότερον ἡλίου, δι' ὃν ὀφθαλμοὶ
[110]   εὐπροσίτῳ δύναμις θεϊκὴ  ἐπιλάμψασα   τὴν γῆν σωτηρίου σπέρματος ἐνέπλησε
[88]   Εἶτα ὡς ἤδη πεπιστευκόσι συντόμως  ἐπιλέγει   τίς ἐστιν ἄνθρωπος θέλων
[104]   καὶ ἠλίθιοι. ~Ταύτας οἴου θεόθεν  ἐπιλέγεσθαί   σοι τὰς φωνάς· μὴ γὰρ
[101]   τῇ συνηθείᾳ αὐτῇ ἀποτάξασθαι, κενοδοξίᾳ  ἐπιλέγοντες·   ψευδεῖς ὄνειροι χαίρετ' οὐδὲν ἦτ'
[2]   νηπενθές τ' ἄχολόν τε, κακῶν  ἐπίληθες   ἁπάντων" γλυκύ τι καὶ ἀληθινὸν
[16]   ~Τί δ' εἰ καὶ τὰ  ἐπίλοιπα   προσθείην; Κυεῖ μὲν Δημήτηρ,
[72]   φίλον, ἔντιμον, ὁμολογούμενον εὐκλεές, ἄτυφον,  ἐπιμελές,   πρᾶον, σφοδρόν, χρονιζόμενον, ἄμεμπτον, ἀεὶ
[26]   τὴν Ἐλπίδα, ὥσπερ ἀμέλει καὶ  Ἐπιμενίδης   παλαιὸς (Ὕβρεως καὶ Ἀναιδείας
[47]   ὕλην ἀγάλματα ἀνδρείκελα ἐποιήσαντο, οἷς  ἐπιμορφάζετε   εὐσέβειαν συκοφαντοῦντες τὴν ἀλήθειαν, ἤδη
[118]   πόρνη σφετερίζεται· ἔασον αὐτὴν  ἐπινέμεσθαι   τοὺς νεκρούς, πνεῦμά σοι οὐράνιον
[108]   ἐν ἀνθρώποις πλάνης τὰ θηρία·  ἐπινέμεται   τὴν ἄγνοιαν, ὡς ὑμεῖς, οὐχ
[34]   φαλλοὶ οἱ Διονύσῳ ἐπιτελούμενοι, κακῶς  ἐπινενεμημένοι   τὸν βίον. (Διόνυσος γὰρ κατελθεῖν
[53]   Ἀμαζόνας καὶ τὸἐν Ῥώμῃ Καπιτώλιον  ἐπινενέμηται   πολλάκις· οὐκ ἀπέσχετο (δὲ οὐδὲ
[99]   εἰδώλων ἐπιστυγῶν πολλὰς τῶν δαιμόνων  ἐπινοήσασα   μορφάς, κηλῖδα τοῖς ἑπομένοις αὐτῇ
[15]   Ἐκ τυμπάνου ἔφαγον· ἐκ κυμβάλου  ἔπιον·   ἐκιρνοφόρησα· ὑπὸ τὸν παστὸν ὑπέδυν.
[21]   τὸ σύνθημα Ἐλευσινίων μυστηρίων· ἐνήστευσα,  ἔπιον   τὸν κυκεῶνα, ἔλαβον ἐκ κίστης,
[46]   τὰ ἀγάλματα αὐτὰ ἐπισκοπεῖν παραθείην,  ἐπιόντες   ὡς ἀληθῶς λῆρον εὑρήσετε τὴν
[45]   Κινύρου ἀπογόνους (κεκηδεῦσθαι. Ἀλλὰ γὰρ  ἐπιόντι   μοι τοὺς προσκυνουμένους ὑμῖν τάφους
[77]   ἐστι βροχάς, ἀνέμους, σεισμούς τ'  ἐπιπέμπων,   ἀστεροπάς, λιμούς, λοιμοὺς καὶ κήδεα
[52]   θεῶν, οἷς δὴ (τὰ ἀγάλματα  ἐπιπεφήμισται.   Διονύσιος μὲν γὰρ τύραννος
[2]   τὸ φαιδρὸν μόνον, ὡς ἔοικεν,  ἐπίπλαστον   εἶναι δοκεῖ καὶ τοῖς ἀπιστίας
[116]   ἐπὶ τὰ πέρατα τῆς γῆς  ἐπιπνεύσας   μέλος οὐ συνάξει ἄρα τοὺς
[72]   καὶ τάδε εἰς ἐπίγνωσιν θεοῦ  ἐπιπνοίᾳ   θεοῦ πρὸς αὐτῶν μὲν ἀναγεγραμμένα,
[71]   μόνον θεὸν ἀναφθεγγομένους θεὸν κατ'  ἐπίπνοιαν   (αὐτοῦ, εἴ που τῆς ἀληθείας
[63]   προσκυνείτω, ἀλλὰ τὸν ἡλίου ποιητὴν  ἐπιποθείτω,   μηδὲ τὸν κόσμον ἐκθειαζέτω, ἀλλὰ
[89]   ἡνιόχους ὑμῶν τοῦ βίου ἡμᾶς  ἐπιποθοῦντες,   ἐπὶ δὲ τοὺς κρημνοὺς τῆς
[85]   Πόσου, ὁμολογήσατε, ἄνθρωποι, εἰ  ἐπιπράσκετο   σωτηρία ἀίδιος, ὠνήσασθε ἄν; Οὐδὲ
[67]   κατασύρεται εἴδωλα. ~(Καὶ πολύς μοι  ἐπιρρεῖ   τοιοῦτος ὄχλος, οἱονεὶ μορμώ τινα
[95]   χρή· ὑμεῖς δὲ πρὶν  ἐπισκέψασθαι   μεθύετε· καὶ εἰ ὑβριστέον, οὐ
[40]   οὐ θεοί, οὓς θρῃσκεύετε, αὖθις  ἐπισκέψασθαί   μοι δοκεῖ εἰ ὄντως εἶεν
[42]   πόλεις καὶ ἔθνη, οἱονεὶ λοιμοὶ  ἐπισκήψαντες,   (σπονδὰς ἀπῄτησαν ἀνημέρους. Ἀριστομένης γοῦν
[46]   φέρων ὑμῖν τὰ ἀγάλματα αὐτὰ  ἐπισκοπεῖν   παραθείην, ἐπιόντες ὡς ἀληθῶς λῆρον
[26]   Ἄλλοι τὰς ἀμοιβὰς τῆς κακίας  ἐπισκοπήσαντες   θεοποιοῦσι τὰς ἀντιδόσεις προσκυνοῦντες καὶ
[72]   ὅλος ἐν ὅλῳ τῷ κύκλῳ  ἐπίσκοπος   πάσας γενέσιος, κρᾶσις τῶν ὅλων,
[97]   αὐτῷ· μετὰ τὴν Ἀλεξάνδρου τελευτὴν  ἐπισκώπτων   Θεόκριτος τὰς δόξας τὰς
[87]   ἀπόστολος τὴν διδασκαλίαν θείαν ὄντως  ἐπιστάμενος   σὺ δέ, Τιμόθεε, φησίν,
[112]   Οὐ γὰρ δὴ μύθῳ μὲν  ἐπιστεύετε   ποιητικῷ τὸν Μίνω τὸν Κρῆτα
[54]   καταλέγειν Ἀλέξαρχον (γραμματικὸς οὗτος τὴν  ἐπιστήμην   γεγονώς, ὡς ἱστορεῖ Ἄριστος
[93]   καὶ μεταστῶμεν ἐξ ἀμαθίας εἰς  ἐπιστήμην,   ἐξ ἀφροσύνης εἰς φρόνησιν, ἐξ
[47]   ὥς φησι Πολέμων ἔν τινι  (ἐπιστολῇ.   Ἐγενέσθην δὲ καὶ ἄλλω τινὲ
[79]   σωτὴρ οὐκ ἔστι πάρεξ ἐμοῦ·  ἐπιστράφητε   πρός με καὶ σωθήσεσθε οἱ
[8]   ἀνθρώπων σωτηρίαν· ἀπειλῶν νουθετεῖ, λοιδορούμενος  ἐπιστρέφει,   θρηνῶν ἐλεεῖ, ψάλλων παρακαλεῖ, διὰ
[87]   ἤγγικεν βασιλεία τῶν οὐρανῶν·  ἐπιστρέφει   τοὺς ἀνθρώπους πλησιάζοντας (τῷ φόβῳ.
[8]   χοροῦ λογικώτερον ἐπὶ τὸν λόγον  ἐπιστρέφει   τοὺς τὰ ὦτα κεκτημένους· καὶ
[103]   καὶ οἱ πρὸς τὴν ἀσέβειαν  ἐπιστρεφόμενοι   σκληροκάρδιοί τε καὶ ἠλίθιοι. ~Ταύτας
[99]   γένος κηρῶν ὀλεθρίων καὶ εἰδώλων  ἐπιστυγῶν   πολλὰς τῶν δαιμόνων ἐπινοήσασα μορφάς,
[89]   αἱ παρεκβάσεις καίτοι ἐπιζήμιοι καὶ  ἐπισφαλεῖς   οὖσαι, ὅμως γλυκεῖαί πως προσπίπτουσιν,
[1]   ἐπὶ νεκρῷ δράκοντι συνεκροτεῖτο Πυθοῖ,  ἐπιτάφιον   ἑρπετοῦ ᾄδοντος Εὐνόμου· ὕμνος
[34]   κεκήδευται καὶ τοῦ παιδίου  ἐπιτάφιος   προσαγορεύεται Νέμεα· Πῖσα δὲ ὑμῖν
[82]   κεραία παρελεύσεται μία" μὴ οὐχὶ  ἐπιτελὴς   γενομένη· τὸ γὰρ στόμα κυρίου"
[29]   καὶ Καλλίμαχος, Φοῖβος Ὑπερβορέοισιν ὄνων  ἐπιτέλλεται   ἱροῖς. αὐτὸς δὲ ἀλλαχοῦ
[89]   μητράσιν τε ἐκτρεφόμενοι γέλωτα ὤφλομεν,  ἐπιτελοῦμεν   ἔτι, ἀλλὰ σφᾶς αὐτούς, καὶ
[34]   καὶ οἱ φαλλοὶ οἱ Διονύσῳ  ἐπιτελούμενοι,   κακῶς ἐπινενεμημένοι τὸν βίον. (Διόνυσος
[44]   βωμὸν ἱδρύσασθαι ἐν Ἀκαδημίᾳ χαριστήριον  ἐπιτελοῦς   γενομένης ἐπιθυμίας· καὶ τῆς νόσου
[44]   δαιμόνων, ἑκατόμβας θύουσα καὶ πανηγύρεις  ἐπιτελοῦσα   καὶ ἀγάλματα ἀνιστᾶσα καὶ (νεὼς
[109]   μή σε τὰ πολλὰ καὶ  ἐπιτερπῆ   φανταζόμενα ἀφέληται σοφίας· αὐτὸς ἑκὼν
[82]   τῶν οὐρανῶν. (Πῶς γὰρ εἰσελθεῖν  ἐπιτέτραπται   τῷ ξένῳ; Ἀλλ' ὅταν, οἶμαι,
[99]   σπουδῇ περὶ τὴν ὕλην καταγινόμενος.  Ἐπιτέτριπται   δὲ ὑπὸ κενῆς δόξης
[101]   τοῖς κατελεῶσιν ὑμᾶς τῆς πλάνης  ἐπιτήδειοι   πείθεσθαι γίνεσθε, συνηθείᾳ κακῇ δεδου
[90]   γοῦν αὐτῷ προφήτης Ζαχαρίας  ἐπιτιμήσαι   ἐν σοὶ ἐκλεξάμενος τὴν
[40]   ὡς οὗτοι καὶ οἱ τούτων  ἐπιτιμότεροι,   οἱ μεγάλοι δαίμονες, Ἀπόλλων,
[94]   προῄρηται, σοὶ δὲ τὰ σὰ  ἐπιτρέπει,   τῷ γνησίῳ λέγω, τῷ φιλοῦντι
[67]   γραϊκῷ· πολλοῦ γε δεῖ ἀνδράσιν  ἐπιτρέπειν   ἀκροᾶσθαι τοιούτων λόγων, οἷς μηδὲ
[71]   οὐδ' αὐτὸς ἔοικεν ὁρᾶν αὑτὸν  ἐπιτρέπειν,   ἀλλ' ἤν τις ἀναιδῶς αὐτὸν
[122]   μεμαθηκότας ὄντας αὐτοῦ, σφᾶς αὐτοὺς  ἐπιτρέπειν   τῷ θεῷ, ἀγαπῶντας κύριον τὸν
[22]   σου τὸν Ἴακχον τὸ φῶς·  ἐπίτρεψον   ἀποκρύψαι τῇ νυκτὶ τὰ μυστήρια·
[34]   ἐν βραχεῖ περιοδεύσωμεν καὶ τὰς  ἐπιτυμβίους   ταυτασὶ πανηγύρεις καταλύσωμεν, Ἴσθμιά τε
[13]   φθόνος· (ὑμῶν δεδόξασται τὰ μυστήρια  ἐπιτυμβίῳ   τιμῇ. Πάρεστι δὲ καὶ ἄλλως
[7]   τὸ ᾆσμα τὸ καινόν,  ἐπιφάνεια   νῦν ἐκλάμψασα ἐν ἡμῖν
[7]   προσδεχόμενοι τὴν μακαρίαν ἐλπίδα καὶ  ἐπιφάνειαν   τῆς δόξης τοῦ μεγάλου θεοῦ
[18]   ὑπείρεχον Ἡφαίστοιο. Ζεὺς δὲ ὕστερον  ἐπιφανείς   (εἰ θεὸς ἦν, τάχα που
[7]   ἀρχῆθεν, νῦν δὲ ἤδη ἀπολλυμένους  ἐπιφανεὶς   περισέσωκεν. Τὸ γὰρ πονηρὸν καὶ
[7]   δημιουργός, τὸ εὖ ζῆν ἐδίδαξεν  ἐπιφανεὶς   ὡς διδάσκαλος, (ἵνα τὸ ἀεὶ
[9]   μοι τὴν ἐναποκειμένην σωτηρίαν, ὡς  ἐπιφανέντος   τοῦ λόγου τοῦδε εὐτεκνίας ἡμᾶς
[84]   ἀνάστα ἐκ τῶν νεκρῶν, καὶ  ἐπιφαύσει   σοι Χριστὸς κύριος,
[74]   ἄνακτα ἀθάνατον. (Εἶτα ὑποβὰς διαρρήδην  ἐπιφέρει·   εἷς ἔστ' αὐτογενής, ἑνὸς ἔκγονα
[28]   Δίδυμος γραμματικὸς τούτοις ἕκτον  ἐπιφέρει   τὸν Μάγνητος. Πόσοι δὲ καὶ
[7]   τοῦτο δὴ τὸ λεγόμενον, ζῶντας  ἐπιφέρων   (συνέθαψεν αὐτούς, ἔστ' ἂν καὶ
[42]   ἀποσφάττοι τὸν ἄνθρωπον, {ἱερὸν} ἱερεῖον  ἐπιφη   μίσας, ἀλλὰ φόνος ἐστὶ καὶ
[75]   τὸν ἄθεον τῆς πλάνης τῦφον,  ἐπιφθεγγόμενος   ἐμφρόνως εἰ γὰρ ἕλκει τὸν
[101]   τὸν πλοῦτον καὶ τὸν φόβον,  ἐπιφθεγγομένους   τὸ ποιητικὸν δὴ τοῦτο· πῇ
[40]   πεπειραμένοι. Ἐνταῦθα δὴ τὸ παροιμιῶδες  ἐπιφθέγξασθαι   ἁρμόττει πατὴρ ἀνουθέτητος παῖδα νουθετεῖ.
[42]   οἱ θεοὶ καὶ οὐχὶ μόνον  ἐπιχαίροντες   τῇ φρενοβλαβείᾳ τῶν ἀνθρώπων, πρὸς
[90]   ὑμῖν κατὰ τὸν Σοφοκλέα τὰ  ἐπίχειρα   τῆς ἐκλογῆς, νοῦς φροῦδος, ὦτα
[104]   καὶ φιλανθρώπως κατηχοῦντα ἀποσφάττειν ἀπανθρώπως  ἐπιχειροῦσιν,   ἐπὶ τὴν δικαιοσύνην καλοῦντα, οὔτε
[39]   τὴν Τρωάδα κατοικοῦντας ἱστορεῖ τοὺς  ἐπιχωρίους   μῦς οὓς σμίνθους καλοῦσιν, ὅτι
[40]   ἀναφανδὸν οὕτω κατὰ πόλεις δαίμονας  ἐπιχωρίους   τιμὴν ἐπιδρεπομένους, παρὰ Κυθνίοις Μενέδημον,
[54]   κατασχηματίζοντες ἑαυτούς, ὑπὸ δόξης πεφυσημένοι,  ἐπιψηφιζόμενοι   τιμὰς ἑαυτοῖς ὑπερόγκους; Νῦν μὲν
[113]   ᾠδή. Ὡς μέχρι νῦν  ἐπλανώμην   (ζητῶν τὸν θεόν, ἐπεὶ δέ
[50]   θεοῦ μεγάλοιο, τὸν οὐ χέρες  ἔπλασαν   ἀνδρῶν εἰδώλοις ἀλάλοις λιθοξέστοισιν ὅμοιον.
[98]   ἄγαλμα ἔμψυχον ἡμᾶς τὸν ἄνθρωπον  ἔπλασεν·   δὲ Ὀλύμπιος ὑμῶν, εἰκόνος
[52]   ἀγανακτῶ δὲ εἰ κέρδους χάριν  ἐπλημμέλει.   ~Ἑκὼν οὖν ἐκλήσομαί τι τῆσδε
[115]   τὸν θεόν, ἠγάπησε τὸν πλησίον,  ἐπλήρωσε   τὴν ἐντολήν, τὸ ἆθλον ἐπιζητεῖ,
[4]   ἔργων τῶν ἐν δικαιοσύνῃ,  ἐποιήσαμεν   ἡμεῖς, ἀλλὰ κατὰ τὸ αὐτοῦ
[47]   φάναι τὴν ὕλην ἀγάλματα ἀνδρείκελα  ἐποιήσαντο,   οἷς ἐπιμορφάζετε εὐσέβειαν συκοφαντοῦντες τὴν
[81]   θεὸς οὗτος, ὃς ἐν ἀρχῇ  ἐποίησε   τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν"
[47]   θεῶν τὰς μὲν δύο Σκόπας  ἐποίησεν   ἐκ τοῦ καλουμένου λυχνέως λίθου,
[63]   κοσμοποιία· μόνος γὰρ θεὸς  ἐποίησεν,   ἐπεὶ καὶ μόνος ὄντως ἐστὶ
[62]   δὲ θεὸς τοὺς οὐρανοὺς  ἐποίησεν"   καὶ τὰ ἐν τῷ οὐρανῷ.
[55]   σῆμα, τὸν ἀθανάτοισι θεοῖσιν ἶσον  ἐποίησεν   Μοῖρα καταφθίμενον. Εὖ γε, Ἵππων,
[79]   ὁμοιώματι ὡμοιώσατε αὐτόν; Μὴ εἰκόνα  ἐποίησεν   τέκτων, χρυσοχόος χωνεύσας χρυσίον
[34]   εἰ μὴ γὰρ Διονύσῳ πομπὴν  ἐποιοῦντο   καὶ ὕμνεον ᾆσμα αἰδοίοισιν, ἀναιδέστατα
[12]   τῶν φόνων ἀνεστεμμένοι τοῖς ὄφεσιν,  ἐπολολύζοντες   Εὐάν, Εὔαν ἐκείνην, δι' ἣν
[66]   ὅσοι τὰ στοιχεῖα ὑπερ βάντες  ἐπολυπραγμόνησάν   τι ὑψηλότερον καὶ περιττότερον, οἳ
[88]   χορηγῷ καὶ διδασκάλῳ τῷ λόγῳ  ἑπομένη,   ἐπ' αὐτὴν τὴν ἀλήθειαν ἀναπαυομένη,
[99]   δαιμόνων ἐπινοήσασα μορφάς, κηλῖδα τοῖς  ἑπομένοις   αὐτῇ ἐναπεμάξατο θανάτου μακροῦ. (Λάβετε
[4]   τις τῶν ὄφεων μετανοήσαι ἑκών,  ἑπόμενος   δὴ τῷ λόγῳ ἄνθρωπος" γίνεται
[72]   κοινὴ καὶ συνήθεια τοὺς  ἑπομένους   αὐταῖν, (ἀλλὰ μὴ τὸν θεὸν
[45]   τὸ μνημεῖον οὐκ ἄξιον παρελθεῖν  ἑπομένους   Ζήνωνι τῷ Μυνδίῳ, ἐν
[34]   οἶμαι, τοσοῦτον ὅσον διὰ τὴν  ἐπονείδιστον   τῆς ἀσελγείας ἱεροφαντίαν. ~Εἰκότως ἄρα
[57]   παραυτίκα τοὺς θεοὺς ἐκ τῶν  ἐπονειδίστων   σχημάτων, τὸν Διόνυσον ἀπὸ τῆς
[120]   τοὺς οὐρανοὺς καὶ τὸν θεὸν  ἐποπ   τεῦσαι, ἅγιος γίνομαι μυούμενος, ἱεροφαντεῖ
[10]   πεπορευμένοις, δι' οὗ μόνου θεὸς  ἐποπτεύεται.   ~(Ἄδυτα τοίνυν ἄθεα μὴ πολυπραγμονεῖτε
[19]   τὸν νεκρόν. ~Εἰ θέλεις δ'  ἐποπτεῦσαι   καὶ Κορυβάντων ὄργια, τὸν τρίτον
[96]   βούλεσθε τὴν ἐναργῆ τῶν ἀρρήτων  ἐποπτεύσαντες   πίστιν, φέρε ὑμῖν ἐκ περιουσίας
[114]   καταγαγόντες τὸν ὄντως ὄντα θεὸν  ἐποπτεύσωμεν,   ταύτην αὐτῷ πρῶτον ἀνυμνήσαντες τὴν
[112]   Καὶ δὴ καὶ πᾶς, ὡς  ἔπος   εἰπεῖν, Χριστὸς οὐ μερίζεται·
[62]   γεγενημένοι. ~Ὄλβιοι" μόνοι τοίνυν, ὡς  ἔπος   εἰπεῖν, ὁμοθυμαδὸν ἐκεῖνοι πάντες κατὰ
[117]   τὸ σωθῆναι συντρέχει, ὁμοζυγούντων, ὡς  ἔπος   εἰπεῖν, προαιρέσεως καὶ ζωῆς. Τοιγάρτοι
[69]   μαρσίππῳ καὶ ἐν τῇ ὡς  ἔπος   εἰπεῖν ῥυπώσῃ ψυχῇ κατακέκρυπται· τὸ
[110]   γῆς χεόμενος, δι' ὃν ὡς  ἔπος   εἰπεῖν τὰ πάντα ἤδη πέλαγος
[71]   Τίς γὰρ σὰρξ δύναται τὸν  ἐπουράνιον   καὶ ἀληθῆ ὀφθαλμοῖς ἰδεῖν θεὸν
[26]   θεολογεῖ Ὅμηρος. Τελευταῖος δὲ ὑπολείπεται  (ἑπτὰ   γὰρ οἱ ἅπαντες οὗτοι τρόποι)
[66]   τούτων ἀναισχυντίαν· Ξενοκράτης (Καλχηδόνιος οὗτος)  ἑπτὰ   μὲν θεοὺς τοὺς πλανήτας, ὄγδοον
[42]   τούτων δὴ τῶν κατὰ θάλατταν  ἐπταικότων,   αὐτίκα μάλα τῇ Ταυρικῇ καταθύουσιν
[70]   Αἰγυπτίων μανθάνεις, ἀστρονομίαν παρὰ Βαβυλωνίων,  ἐπῳ   δὰς τὰς ὑγιεῖς παρὰ Θρᾳκῶν
[3]   ὑπ' οὐρανὸν πεπολιτευμένων ᾠδαῖς καὶ  ἐπῳδαῖς   ἐσχάτῃ δουλείᾳ καταζεύξαντες. (Ἀλλ' οὐ
[115]   τὸν σωτῆρα λόγον, καὶ τῇ  ἐπῳδῇ   τοῦ θεοῦ πιστεύσαντες ἀπαλλαγῆναι μὲν
[46]   ἤρξατο, βρέτη τὴν ἐκ βροτῶν  ἐπωνυμίαν   ἐκαρπώσατο. Ἐν Ῥώμῃ δὲ τὸ
[57]   εἰ καὶ μὴ ἐπὶ τὸ  ἐρᾶν   προσάγουσα, ἀλλ' ἐπὶ τὸ τιμᾶν
[103]   τὴν γυναῖκα διὰ τὸ Σοδόμων  ἐρᾶν·   Σοδομῖται δὲ οἱ ἄθεοι καὶ
[57]   ἵπποις καλῶς γεγραμμέναις προσεχρεμέτισαν ἵπποι.  Ἐρασθῆναι   κόρην εἰκόνος λέγουσιν καὶ νέον
[93]   θεραπεύουσι κύριον" καλή γε καὶ  ἐράσμιος   κληρονομία, οὐ χρυσίον, οὐκ
[14]   αὐτῇ οἱ μυούμενοι ὡς ἑταίρᾳ  ἐρασταί.   ~Δηοῦς δὲ μυστήρια καὶ Διὸς
[93]   ἔστιν ἀπολαῦσαι ἀγαθῶν τοὺς δικαιοσύνης  ἐραστάς,   οἳ τὴν ἀίδιον διώκομεν σωτηρίαν,
[34]   Πρόσυμνον (ἐτεθνήκει γάρ) ἀφοσιούμενος τῷ  ἐραστῇ   Διόνυσος ἐπὶ τὸ μνημεῖον
[105]   ζηλωτής, ὡς ἂν τοῦ ἀνενδεοῦς  ἐραστής,   ὀλιγοδεής, οὐκ ἐν ἄλλῳ τινὶ
[49]   ἃς αἰσχρὰς ἠπίστατο (ὁ συναγρυπνήσας  ἐραστής.   Τί μοι θεὸν καταλέγεις τὸν
[70]   (οἵτινες οὐκ ἀπάτῃσι κεναῖς, οὐδὲ  ἔργα   ἀνθρώπων χρύσεα καὶ χάλκεα καὶ
[80]   με ἀρχὴν ὁδῶν αὐτοῦ εἰς  ἔργα   αὐτοῦ" καὶ Κύριος δίδωσι σοφίαν
[84]   πνεῦμα ἐξηγήσεται· καὶ εἶδον τὰ  ἔργα   μου, φησί, τεσσαράκοντα ἔτη· διὸ
[53]   τι τῆσδε τῆς κακουργίας, πλεονεξίας  ἔργα,   οὐχὶ δὲ ἀδρανείας τῶν εἰδώλων
[93]   συναπαίρει δὲ ἡμῖν ἐνθένδε τὰ  ἔργα   τὰ ἀστεῖα καὶ συνίπταται τῷ
[63]   γὰρ καὶ μὴ ἀνθρώπινα τὰ  ἔργα   τὰ ἐν οὐρανῷ, (ἀλλὰ γοῦν
[122]   αἱ πράξεις, καὶ ὁποῖα τὰ  ἔργα,   τοιοῦτος βίος· χρηστὸς
[67]   φωταγωγόν· θεὸν ἐπιζητῶ, οὐ τὰ  ἔργα   τοῦ θεοῦ. ~Τίνα δὴ λάβω
[63]   ἥλιος καὶ ἄγγελοι καὶ ἄνθρωποι  ἔργα   τῶν δακτύλων αὐτοῦ. (Ὅση γε
[46]   ἀληθῶς λῆρον εὑρήσετε τὴν συνήθειαν,  ἔργα   χειρῶν ἀνθρώπων" ἀναίσθητα προστρεπόμενοι. Πάλαι
[62]   καὶ ἀπηγόρευται ἡμῖν ἀναφανδὸν ἀπατηλὸν  ἐργάζεσθαι   τέχνην. Οὐ γὰρ ποιήσεις, φησὶν
[118]   καλιήν. (Παράπλει τὴν ᾠδήν, θάνατον  ἐργάζεται·   ἐὰν ἐθέλῃς μόνον, νενίκηκας τὴν
[94]   τὸν πατέρα, δι' ὃν ἔτι  ἐργάζεται,   μόνῳ καὶ ὑπισχνεῖται λέγων·
[97]   λεώς, οἳ τὴν Διὸς γοργῶπιν  Ἐργάνην   θεὸν στατοῖσι λίκνοις προστρέπεσθε, ἠλίθιοι
[21]   τὸν κυκεῶνα, ἔλαβον ἐκ κίστης,  ἐργασάμενος   ἀπεθέμην εἰς κάλαθον καὶ ἐκ
[83]   παρέδωκαν ἀπηλγηκότες τῇ ἀσελγείᾳ εἰς  ἐργασίαν   ἀκαθαρσίας πάσης καὶ πλεονεξίας. ~Τοιούτου
[98]   μετέρχονται τέχνας, γήινοι γῆς ὄντες  ἐργάται.   Τότε γάρ, φησί τις προφητεία,
[72]   τῶν ὅλων, ἀεὶ ὢν καὶ  ἐργάτας   τῶν αὑτοῦ δυνάμιων καὶ ἔργων,
[114]   δεξιὰ σημαίνων, λαοὺς δ' ἐπὶ  ἔργον"   ἀγαθὸν ἐγείρων, μιμνῄσκων βιότοιο" ἀληθινοῦ,
[87]   τοῦ θεοῦ ἄνθρωπος πρὸς πᾶν  ἔργον   ἀγαθὸν ἐξηρτημένος. (Οὐκ ἄν τις
[110]   οὕτως ἐν ὀλίγῳ χρόνῳ τοσοῦτον  ἔργον   ἄνευ θείας κομιδῆς ἐξήνυσεν
[47]   ἐκ τοῦ φελλάτα καλουμένου λίθου,  ἔργον   δὲ εἶναι Σίκωνος τοῦ Εὐπαλάμου,
[47]   τοῦ Ἀθηναίου, ὥς φησι Φιλόχορος,  ἔργον   εἰσὶν ἀγάλματα ἐννεαπήχη Ποσειδῶνος καὶ
[53]   Ὑπλείπεται τῆς σῆς κρίσεως τὸ  ἔργον   ἐπάξαι, εἰ βούλει καὶ τὰς
[98]   πολύ τι τῆς ἀληθείας ἀπᾴδων,  ἔργον   ἐστὶ κωφὸν (χειρῶν Ἀττικῶν. Εἰκὼν"
[63]   Ὅλον ἴδε τὸν κόσμον, ἐκείνου  ἔργον   ἐστίν· καὶ οὐρανὸς καὶ ἥλιος
[122]   τοῦτο (παρ' ὅλον τὸν βίον  ἔργον   ἡγουμένους. Εἰ δὲ κοινὰ τὰ
[68]   τοῦδε τοῦ παντὸς εὑρεῖν τε  ἔργον   καὶ εὑρόντα εἰς ἅπαντας ἐξειπεῖν
[117]   ἀνάστησον τῷ θεῷ, ὅπως οὐκ  ἔργον   μόνον, ἀλλὰ καὶ χάρις ᾖς
[87]   οὐδὲν γὰρ ἀλλ' τοῦτο  ἔργον   μόνον ἐστὶν αὐτῷ σῴζεσθαι τὸν
[91]   δὲ καὶ τῶν αἰδοίων ἀφῃρημένους,  ἔργῳ   δεικνύντας τῶν εἰδώλων τὰ τεμένη
[85]   τῷ Μωυσέως διαδόχῳ ὀψέ ποτε  ἔργῳ   μαθεῖν, οὐκ ἂν ἄλλως (σωθῆναι,
[52]   δεισιδαίμονες, οἱ τῶν λίθων προσκυνηταί,  ἔργῳ   μαθόντες ἀναίσθητον ὕλην μὴ σέβειν,
[110]   κύριος, ὄψει καταφρο νούμενος,  ἔργῳ   προσκυνούμενος, καθάρσιος καὶ σωτήριος
[72]   ἐργάτας τῶν αὑτοῦ δυνάμιων καὶ  ἔργων,   ἁπάντων ἐν οὐρανῷ φωστὴρ καὶ
[30]   φῶτα" γὰρ Ἡρακλῆα (μεγάλων ἐπιίστορα  ἔργων"   Ἡρακλέα οὖν καὶ αὐτὸς Ὅμηρος
[4]   σωτῆρος ἡμῶν θεοῦ, οὐκ ἐξ  ἔργων   τῶν ἐν δικαιοσύνῃ, ἐποιήσαμεν
[92]   τίς οὐρανοῦ πολίτης εἶναι δυνάμενος  ἔρεβος   διώκει, ἐξὸν παράδεισον γεωργεῖν καὶ
[103]   Κατάλειπε τὴν γῆν τὴν ἐμήν,  ἐρεῖ   σοι κύριος, μὴ θίγῃς
[116]   λόγῳ. Ἔτι γὰρ λαλοῦντός σου  ἐρεῖ"   φησίν, ἰδοὺ πάρειμι. ~Ὢ τῆς
[9]   εἶς ἀνδρῶν; Ἠλίας μὲν οὐκ  ἐρεῖ,   Χριστὸς δὲ εἶναι ἀρνήσεται· φωνὴ
[50]   ἀλάλοις λιθοξέστοισιν ὅμοιον. (Αὕτη μέντοι  ἐρείπια   τοὺς νεὼς προσαγορεύει, τὸν μὲν
[5]   δὴ τὸ ᾆσμα τὸ ἀκήρατον,  ἔρεισμα   τῶν ὅλων καὶ ἁρμονία τῶν
[102]   (εἱμαρμένην οὐδὲ μοίρας θεὰς ἐνδίκως  ἐρεῖτε.   Εἰ δὲ ἔρις καὶ μάχη
[52]   Διὸς ἐν Σικελίᾳ προσέταξεν αὐτῷ  ἐρεοῦν   περιτεθῆναι, χαριέντως φήσας τοῦτο ἄμεινον
[92]   ἐλεεῖ, ἔτι τὴν μετάνοιαν ἀπαιτεῖ.  Ἐρέσθαι   δὲ ὑμᾶς βούλομαι, εἰ οὐκ
[66]   (θεοῦ θεὸν δογματίζων. δὲ  Ἐρέσιος   ἐκεῖνος Θεόφραστος Ἀριστοτέλους γνώριμος
[118]   φεύγωμεν τὸ κῦμα τοῦτο, πῦρ  ἐρεύγεται,   νῆσός ἐστι πονηρὰ ὀστοῖς καὶ
[22]   τοῦ μεγαλήτορος" μᾶλλον δὲ ματαιόφρονος  Ἐρεχθειδῶν   δήμου, πρὸς δὲ καὶ τῶν
[42]   Ταυροπόλῳ Ἀρτέμιδι ἄνθρωπον ὁλοκαυτεῖν (ἱστορεῖ.  Ἐρεχθεὺς   δὲ Ἀττικὸς καὶ Μάριος
[11]   Δωδωναῖον χαλκεῖον· γεράνδρυον δὲ ψάμμοις  ἐρήμαις   τετιμημένον καὶ τὸ αὐτόθι μαντεῖον
[9]   εὐαγγελιζομένη γυναῖκα, ὡς Ἰωάννης τὴν  ἔρημον.   Διὰ ταύτην τοίνυν τοῦ λόγου
[9]   καὶ τὴν στεῖραν καὶ τὴν  ἔρημον.   Ἐπεὶ γὰρ πολλὰ τὰ τέκνα
[9]   δι' ἣν στεῖρα καὶ  ἔρημος   ἄγονος οὐκέτι. Ταύτην μοι τὴν
[9]   στεῖρα εὐτεκνεῖ καὶ  ἔρημος   καρποφορεῖ· αἱ πρόδρομοι τοῦ κυρίου
[9]   εἰσέτι νῦν καὶ στεῖρα καὶ  ἔρημος   περιλείπεται. ~Ὁ μὲν Ἰωάννης,
[9]   τὸν ἄνδρα λαμβάνει καὶ  ἔρημος   τὸν γεωργόν· εἶτα μὲν
[9]   τῆς στείρας ἀνήρ, τῆς  ἐρήμου   γεωργός, τῆς θείας ἐμπλήσας
[9]   ὅτι πλείονα τὰ τέκνα τῆς  ἐρήμου   μᾶλλον τῆς ἐχούσης τὸν
[9]   φωνὴ τοῦ λόγου προτρεπτικὴ ἐν  ἐρήμῳ   βοῶσα. Τί βοᾷς, φωνή;
[9]   φωνὴ δὲ ὁμολο γήσει ἐν  ἐρήμῳ   βοῶσα. Τίς οὖν ἔστιν Ἰωάννης;
[8]   καὶ σημείων ἐν Αἰγύπτῳ, ἐν  ἐρήμῳ   διά τε τῆς βάτου καὶ
[84]   ἡμέραν τοῦ πειρασμοῦ ἐν τῇ  ἐρήμῳ,   οὗ ἐπείρασαν οἱ (πατέρες ὑμῶν
[73]   ἐστιν· ἀθανάτων τῷ δ' οὔτις  ἐρήρισται   κράτος ἄλλος. ~Ἤδη δὲ καὶ
[26]   καὶ τὰς συμφοράς. Ἐντεῦθεν τὰς  Ἐρινύας   καὶ τὰς Εὐμενίδας Παλαμναίους τε
[102]   ὑπολάβοι θεούς; Οὐδὲ γὰρ οὐδ'  ἐρινῦς   οὐδὲ μοῖραι οὐδὲ εἱμαρμένη, ἐπεὶ
[102]   θεὰς ἐνδίκως ἐρεῖτε. Εἰ δὲ  ἔρις   καὶ μάχη οὐ θεοί, οὐδὲ
[45]   ἐνάτῳ τῶν Ἱστοριῶν. Τί δὲ  Ἐριχθόνιος;   Οὐχὶ ἐν τῷ νεῲ τῆς
[10]   δάφνης πετάλων καὶ ταινιῶν τινων  ἐρίῳ   καὶ πορφύρᾳ πεποικιλμένων, δικαιοσύνην δὲ
[53]   αὖ καὶ οἱ λιθοξόοι τοὺς  Ἑρμᾶς   Ἀθήνησι πρὸς Ἀλκιβιάδην ἀπείκαζον. Ὑπλείπεται
[29]   πολλοὺς εἴποιμι Ἀσκληπιοὺς τοὺς  Ἑρμᾶς   τοὺς ἀριθμουμένους τοὺς Ἡφαίστους
[102]   ἡγεῖσθε, ἄνθρωποι, τὸν Τύχωνα  Ἑρμῆν   καὶ τὸν Ἀνδοκίδου καὶ τὸν
[50]   πυλῶν ἱστάντες αὐτοὺς ὡς ἐνεργεῖς;  Ἑρμῆν   προσκυνοῦσιν ὡς θεὸν καὶ τὸν
[102]   δῆλονὅτι λίθους, ὥσπερ καὶ τὸν  Ἑρμῆν.   Ὡς δὲ οὐκ ἔστι θεὸς
[12]   φωνὴν ὄνομα τὸ Ἕυια δασυνόμενον  ἑρμηνεύεται   ὄφις θήλεια· Δηὼ δὲ
[87]   τοῦ κυρίου παρακαλῶν τοὺς Μακεδόνας  ἑρμηνεὺς   γίνεται τῆς θείας φωνῆς,
[54]   κατὰ τοὺς Ἀλεξάνδρου γεγονὼς χρόνους·  Ἑρμῆς   προσηγορεύετο Νικαγόρας καὶ τῇ
[54]   Νικαγόρας καὶ τῇ (στολῇ τοῦ  Ἑρμοῦ   ἐκέχρητο, ὡς αὐτὸς μαρτυρεῖ) ὅπου
[4]   πτηνὰ μὲν τοὺς κούφους αὐτῶν,  ἑρπετὰ   δὲ τοὺς ἀπατεῶνας, καὶ λέοντας
[1]   νεκρῷ δράκοντι συνεκροτεῖτο Πυθοῖ, ἐπιτάφιον  ἑρπετοῦ   ᾄδοντος Εὐνόμου· ὕμνος θρῆνος
[7]   περισέσωκεν. Τὸ γὰρ πονηρὸν καὶ  ἑρπηστικὸν   θηρίον γοητεῦον καταδουλοῦται καὶ αἰκίζεται
[91]   εἰ δέ που καὶ θηρίον  ἑρπηστικὸν   περιχάνοι τῷ νεοττῷ, μήτηρ δ'
[106]   στήσατέ ποτε τοὺς ὁλκοὺς τοὺς  ἑρπηστικούς.   Οἱ γὰρ ἐχθροὶ κυρίου χοῦν
[111]   (ὄφις ἀλληγορεῖται ἡδονὴ ἐπὶ γαστέρα  ἕρπουσα,   κακία γηΐνη, εἰς ὕλας στρεφομένη)
[3]   οὐρανοὺς ἀνακαλεῖται τοὺς (εἰς γῆν  ἐρριμμένους.   ~Μόνος γοῦν τῶν πώποτε τὰ
[15]   τοὺς διδύμους φέρων ἐν μέσοις  ἔρριψε   τοῖς κόλποις τῆς Δηοῦς, τιμωρίαν
[29]   Φοῖβον ὀνοσφαγίαι. Ἥφαιστος δέ, ὃν  ἔρριψεν   ἐξ Ὀλύμπου Ζεὺς βηλοῦ ἀπὸ
[53]   ἔχοιεν οἱ δείλαιοι τὴν Πραξιτέλους  (ἐρωμένην   προσκυνεῖν. Φρύνη δὲ ὁπηνίκα ἤνθει
[53]   Κνιδίας κατασκευάζων τῷ Κρατίνης τῆς  ἐρωμένης   εἴδει παραπλήσιον πεποίηκεν αὐτήν, ἵν'
[49]   βασιλεὺς Ῥωμαίων τὸν  ἐρώμενον   ὡραιότατον σφόδρα γενόμενον, Ἀντίνοον, ὃν
[53]   αὐτῷ Ζεύς, ἀλλ'  (ἐρώμενος   ἦν· Πραξιτέλης δέ, ὡς
[49]   Ἤδη δὲ τάφος ἐστὶ τοῦ  ἐρωμένου,   νεώς ἐστιν Ἀντινόου καὶ πόλις·
[38]   Ἀφροδίτης ἵστασθαι ἐπ' Ἀργύννῳ τῷ  (ἐρωμένῳ.   Ἄρτεμιν δὲ Ἀρκάδες Ἀπαγχομένην καλουμένηνπροστρέπονται,
[100]   καὶ πλεῖθι τῆς ναυτιλίας  ἐρῶν,   ἀλλὰ τὸν οὐράνιον κυβερνήτην παρα
[33]   δὲ Χρυσίππου, δὲ Γανυμήδους  ἐρῶντες.   (Τούτους ὑμῶν αἱ γυναῖκες προσκυνούντων
[117]   τοι οὐράνιος καὶ θεῖος ὄντως  ἔρως   ταύτῃ προσγίνεται τοῖς ἀνθρώποις, ὅταν
[57]   τὸ θηρίον τέχνη πλανήσασα  ἐρώσης   ἐπιβῆναι γυναικός. ~Τοσοῦτον οἶστρον αἱ
[38]   Στάφυλος ἱστορεῖ· Φανοκλῆς δὲ ἐν  Ἔρωσιν   Καλοῖς Ἀγαμέμνονα τὸν Ἑλλήνων
[113]   ἐστι συμβουλή, σοφίας ἀίδιον μνηστευομένη  ἔρωτα·   ἐντολὴ δὲ κυρίου τηλαυγής, φωτίζουσα
[102]   (ἐπιδεικνύουσιν· εἰ δὲ αἰδῶ καὶ  ἔρωτα   καὶ ἀφροδίτην ἐκθειάζετε, ἀκολουθούντων αὐτοῖς
[26]   τύπους τὸν Φόβον καὶ τὸν  Ἔρωτα   καὶ τὴν Χαρὰν καὶ τὴν
[44]   καὶ τῆς νόσου τὴν ἀσέλγειαν  Ἔρωτα   κεκλήκασι, θεοποιοῦντες ἀκόλαστον ἐπιθυμίαν. (Ἀθηναῖοι
[44]   θεούς, οἷς προσκυνοῖεν. Ἀμέλει τὸν  Ἔρωτα   τοῦτον ἐν τοῖς πρεσβυτάτοις τῶν
[72]   τί περ εἶχεν φρονῶν· (τἀγαθὸν  ἐρωτᾷς   μ' οἷόν ἐστ' Ἄκουε δή·
[32]   τῶν παρ' ὑμῖν θεῶν τοὺς  ἔρωτας   καὶ τὰς παραδόξους τῆς ἀκρασίας
[57]   ἴσχυσεν ἀπατῆσαι τέχνη προαγωγὸς ἀνθρώποις  ἐρωτικοῖς   εἰς βάραθρον γενομένη. Δραστήριος μὲν
[37]   οὐ γὰρ δήπου μετανοεῖ τοῖς  ἐρωτικοῖς   οὐδὲ παιδεύεται σωφρονεῖν. Γυμνοῦται δὲ
[60]   Λήδᾳ περιποτώμενον τὸν ὄρνιν τὸν  ἐρωτικὸν   τῆς θηλύτητος, ἀποδεχόμενοι τὴν γραφήν,
[37]   φθορεύς, μοιχός,  ἐρωτικός.   Ἀλλὰ τότε μὲν ἦν, ὅτε
[37]   ἐστίν, οὐκ ἀετός, οὐκ ἄνθρωπος  ἐρωτικός·   οὐχ ἵπταται θεός, οὐ παιδεραστεῖ,
[37]   κύκνος, ὡς ἀετός, ὡς ἄνθρωπος  ἐρωτικός,   ὡς δράκων. ~Ἤδη δὲ καὶ
[36]   ~Τούτοις οὖν εἰκότως ἕπεται τοὺς  ἐρωτικοὺς   ὑμῶν καὶ παθητικοὺς τούτους θεοὺς
[55]   δ' Οὐλυμπόνδε βεβήκει δώματ'  ἐς   αἰγιόχοιο Διὸς μετὰ δαίμονας ἄλλους.
[96]   ἄθεοι χορευταί, ἀνοίᾳ καὶ παρανοίᾳ  ἐς   αὐτὸ ὠθούμενοι τὸ βάραθρον, εἰδώλων
[9]   (ἀπενέγκασθαι, ζωὴν ἀίδιον. Ἄμφω γοῦν  ἐς   ταὐτὸν ἀγαγοῦσα τὰ φωνὰ
[87]   μὴ καταληφθῶμεν κενοί. Ὑμεῖς δὲ  ἐς   τοσοῦτον ἀδεεῖς, μᾶλλον δὲ ἄπιστοι,
[116]   τὸ εὐαγγέλιον αὐτοῦ, μὲν  ἐσάλπισεν,   ἡμεῖς δὲ ἠκούσαμεν. Ἐξοπλισώμεθα εἰρηνικῶς,
[54]   ἰδιῶται θείαις προσηγορίαις σφᾶς αὐτοὺς  ἐσέμνυνον,   ὡς Μενεκράτης ἰατρός, Ζεὺς
[6]   καταβολῆς ἡμεῖς, οἱ τῷ δεῖν  ἔσεσθαι   ἐν αὐτῷ πρότερον γεγεννημένοι τῷ
[118]   καὶ τῷ ξύλῳ προσδεδεμένος ἁπάσης  ἔσῃ   τῆς φθορᾶς λελυμένος, κυβερνήσει σε
[8]   τοὺς τὰ ὦτα κεκτημένους· καὶ  ἔσθ'   ὅπῃ μὲν λοιδορεῖται, ἔστιν δ'
[66]   Τί γὰρ Ἡρακλείδης Ποντικός;  Ἔσθ'   ὅπῃ οὐκ ἐπὶ τὰ Δημοκρίτου
[93]   οὐ χρυσίον, οὐκ ἄργυρος, οὐκ  ἐσθής,   τὰ τῆς γῆς, ἔνθα που
[91]   τοῖς εἰδώλοις λατρεύοντας, κόμῃ ῥυπῶντας,  ἐσθῆτι   πιναρᾷ καὶ κατερρωγυίᾳ καθυβρισμένους, λουτρῶν
[19]   τῆς ῥοιᾶς τοὺς κόκκους παραφυλάττουσιν  ἐσθίειν·   τοὺς γὰρ> ἀποπεπτωκότας χαμαὶ ἐκ
[115]   οἱ σπάλακες οὐδὲν ἄλλο  ἐσθίοντες   ἐν σκότῳ διαιτᾶσθε, περικαταρρέοντες τῇ
[39]   κατὰ τὰς θρῃσκείας τὰς σφῶν  ἐσκέ   δανται· σέβουσι δὲ αὐτῶν Συηνῖται
[30]   {καθεῖλεν ὠκέως, αἴθων δὲ κεραυνὸς  ἔσκηψε   μόρον. (Καὶ Εὐριπίδης· Ζεὺς γὰρ
[25]   οὐρανὸν ἀνθρώποις κοινωνία, ἀγνοίᾳ μὲν  ἐσκοτισμένη,   ἄφνω δέ που διεκθρῴσκουσα τοῦ
[83]   ἐν ματαιότητι τοῦ νοὸς αὐτῶν,  ἐσκοτισμένοι   τῇ διανοίᾳ ὄντες καὶ ἀπηλλοτριωμένοι
[59]   ὦτα παρῃτήμεθα· ἡμεῖς γάρ, ἡμεῖς  ἐσμεν   οἱ τὴν εἰκόνα τοῦ θεοῦ
[88]   ἡμέρας ἰδεῖν ἀγα θάς" Ἡμεῖς  ἐσμεν,   φήσομεν, οἱ τἀγαθοῦ προσκυνηταί, οἱ
[114]   καὶ ἵλεως" φησὶν θεός,  ἔσομαι   αὐτοῖς καὶ τῶν ἁμαρτιῶν αὐτῶν
[18]   ἀστράγαλος, σφαῖρα, στρόβιλος, μῆλα, ῥόμβος,  ἔσοπτρον,   πόκος. Ἀθηνᾶ μὲν οὖν τὴν
[74]   δ' ἐπίβαινε ἀτραπιτοῦ, μοῦνον δ'  ἐσόρα   κόσμοιο ἄνακτα ἀθάνατον. (Εἶτα ὑποβὰς
[17]   μῆλά τε χρύσεα καλὰ παρ'  Ἑσπερίδων   λιγυφώνων. ~Καὶ τῆσδε ὑμῖν τῆς
[72]   φρονῶν· (τἀγαθὸν ἐρωτᾷς μ' οἷόν  ἐστ'   Ἄκουε δή· τεταγμένον, δίκαιον, ὅσιον,
[7]   τοὺς αἰχμαλώτους συνδεῖν (λέγονται σώμασιν,  ἔστ'   ἂν αὐτοῖς καὶ συσσαπῶσιν.
[84]   ἑκάστην {αὐτοῦ} αὔξεται (τὴν ἡμέραν,  ἔστ'   ἂν σήμερον ὀνομάζηται. Μέχρι
[7]   λεγόμενον, ζῶντας ἐπιφέρων (συνέθαψεν αὐτούς,  ἔστ'   ἂν καὶ συμφθαρῶσιν. Οὗ δὴ
[74]   (Εἶτα ὑποβὰς διαρρήδην ἐπιφέρει· εἷς  ἔστ'   αὐτογενής, ἑνὸς ἔκγονα πάντα τέτυκται·
[69]   στάθμιον μέγα μικρόν, οὐδὲ  ἔσται   ἐν τῇ οἰκίᾳ σου μέτρον
[69]   στάθμιον ἀληθινὸν καὶ δίκαιον  ἔσται   σοι" στάθμιον καὶ μέτρον καὶ
[78]   τισθήσονται ἔμπροσθεν τοῦ ἡλίου" καὶ  ἔσται   τὰ θνησιμαῖα αὐτῶν βρώματα τοῖς
[76]   ὀφλισκάνειν; Εἰ δ' οὐ γὰρ  ἔσται,   τῷ λόγῳ δὲ χρήσομαι, δίκας
[69]   δὲ ἱερὸς ὄντως Μωυσῆς οὐκ  ἔσται"   φησίν, ἐν τῷ μαρσίππῳ σου
[122]   λέγων, ἐγὼ εἶπον ὅτι θεοί  ἐστε   καὶ υἱοὶ ὑψίστου πάντες. Ἡμᾶς
[32]   οὔσαις ἔτι τοῦ Ποσειδῶνος ὑμῶν  ἐστενοχωρεῖτο   τὰ πάθη. Κάλει μοι καὶ
[63]   χρόνου. Τῷ γὰρ λόγῳ αὐτοῦ  ἐστερεώθησαν   καὶ τῷ πνεύματι τοῦ (στόματος
[5]   κεκώλυκεν αὐτήν, γῆν δ' ἔμπαλιν  ἐστερέωσεν   φερομένην καὶ ὅρον αὐτὴν ἔπηξεν
[25]   τῆς θείας καὶ γονίμου δυνάμεως  ἐστερημένον,   διὰ δὲ τοῦ λοιποῦ τοῦ
[19]   τινες Ἄττιν προσαγορεύεσθαι θέλουσιν, αἰδοίων  ἐστερημένον.   ~Καὶ τί θαυμαστὸν εἰ Τυρρηνοὶ
[104]   δὲ τῆς θείας μαθήσεως  ἐστέρηται.   ~Ὑμεῖς δὲ πρὸς τὴν ἀλήθειαν
[57]   δὲ τὸν ἄνθρωπον ὡς ἀλήθεια.  Ἕστηκεν   ἵππος ἡσυχῇ, πελειὰς
[77]   ἐν στήθεσιν ὑμῶν. Εἷς θεός  ἐστι   βροχάς, ἀνέμους, σεισμούς τ' ἐπιπέμπων,
[54]   ἵππου Ἀθήναζε εἰσιών, Καταιβάτου ἱερόν  ἐστι   Δημητρίου, βωμοὶ δὲ πανταχοῦ· καὶ
[109]   σώφρων δὲ γερουσία· οὐδέ  ἐστι   δυσπρόσιτος οὐδὲ ἀδύνατος λαβεῖν, ἀλλ'
[113]   καθ' καὶ μόνον ἐπάναγκές  ἐστι   ζῆν, ἵνα ζήσωμεν ἀεί· φιλοσοφία
[63]   ἐποίησεν, ἐπεὶ καὶ μόνος ὄντως  ἐστὶ   θεός· ψιλῷ τῷ βούλεσθαι δημιουργεῖ
[74]   ᾄδων λόγον· (φθέγξομαι οἷς θέμις  ἐστί·   θύρας δ' ἐπίθεσθε βέβηλοι πάντες
[42]   ἱερεῖον ἐπιφη μίσας, ἀλλὰ φόνος  ἐστὶ   καὶ ἀνδροκτασία τοιαύτη θυσία.
[80]   θεός σου, κύριος εἷς  ἐστι"   καὶ κύριον τὸν θεόν σου
[68]   περὶ τὸν πάντων βασιλέα πάντ'  ἐστί,   κἀκεῖνο αἴτιον ἁπάντων καλῶν. ~Τίς
[88]   ἀπεκρύβη τινὰς λόγος· φῶς  ἐστι   κοινόν, ἐπιλάμπει πᾶσιν ἀνθρώποις· οὐδεὶς
[98]   τι τῆς ἀληθείας ἀπᾴδων, ἔργον  ἐστὶ   κωφὸν (χειρῶν Ἀττικῶν. Εἰκὼν" μὲν
[22]   μυουμένοις πεῖρα τῆς ἀκρασίας νύξ  ἐστι   λαλουμένη, καὶ τὸ πῦρ ἐλέγχει
[118]   παγίς ἐστιν, βάραθρόν ἐστιν, βόθρος  ἐστί,   λίχνον ἐστὶν κακὸν συνήθεια·
[75]   βούλεται, τοῦτο ποιῶν  ἐστι   μείζων τοῦ θεοῦ· ἀλλ' ἔστι
[95]   πρέπει θεῷ, τι ποτέ  ἐστι,   νενοηκότες. ~Πιστεύσατε ἡμῖν κἂν ὡς
[94]   μὲν ὠνήσεται νόθος, ἀπωλείας  ἐστὶ   παιδίον, ὃς μαμωνᾷ δουλεύειν" προῄρηται,
[105]   μᾶλλον τοῦτο εἴρηται· χρηστός  ἐστι   πανταχοῦ σωτήριος· (ὁ γὰρ τοῦ
[118]   κῦμα τοῦτο, πῦρ ἐρεύγεται, νῆσός  ἐστι   πονηρὰ ὀστοῖς καὶ νεκροῖς σεσωρευ
[64]   δὲ αὐτὸ προστρεπόμενοι. Τί γάρ  ἐστί   ποτε ἕτερον Ποσειδῶν ὑγρά
[116]   τὴν μάχαιραν τοῦ πνεύματος,  ἐστι   ῥῆμα θεοῦ" ἀκονήσωμεν. Οὕτως ἡμᾶς
[77]   τὸ σωτήριον· οὗτος ἰδοὺ πάντ'  ἐστὶ   σαφής, ἀπλάνητος ὑπάρχει· ἔλθετε, μὴ
[113]   φασιν οἱ πρεσβύτεροι, πολυχρόνιός  ἐστι   συμβουλή, σοφίας ἀίδιον μνηστευομένη ἔρωτα·
[86]   γὰρ ἐπὶ θεῷ ζῶντι, ὅς  ἐστι   σωτὴρ πάντων ἀνθρώπων, μάλιστα (πιστῶν.
[12]   καὶ σημεῖον ὀργίων βακχικῶν ὄφις  ἐστὶ   τετελεσμένος. Αὐτίκα γοῦν κατὰ τὴν
[51]   ἄγαλμά ἐστιν. Νοητόν, οὐκ αἰσθητόν  ἐστι   {τὸ ἄγαλμα} θεός,
[56]   τῷ σχήματι γίνεται σεβάσμιον. (Χρυσός  ἐστι   τὸ ἄγαλμά σου, ξύλον ἐστίν,
[7]   (σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Τοῦτό  ἐστι   τὸ ᾆσμα τὸ καινόν,
[49]   τὸ κάλλος αὐτοῦ διηγῇ; αἰσχρόν  ἐστι   τὸ κάλλος ὕβρει μεμαραμμένον. Μὴ
[106]   νοῦν βάλεσθε τὰ λεγόμενα. Καλόν  ἐστι   τὸ φάρμακον τῆς ἀθανασίας· στήσατέ
[49]   τῶν καλῶν. Ἤδη δὲ τάφος  ἐστὶ   τοῦ ἐρωμένου, νεώς ἐστιν Ἀντινόου
[5]   ἑαυτοῦ· ἀμέλει καὶ αὐτὸς ὄργανόν  ἐστι   τοῦ θεοῦ παναρμόνιον, ἐμμελὲς καὶ
[119]   οἱ δίκαιοι, τὸ ᾆσμα ὕμνος  ἐστὶ   τοῦ πάντων βασιλέως· ψάλλουσιν αἱ
[120]   βούλεται θεός, τοῦτο συμφωνία  ἐστί,   τοῦτο ἁρμονία πατρός, τοῦτο υἱός,
[119]   τὴν σὴν διηγούμενος εἰκόνα. Ὄρος  ἐστὶ   τοῦτο θεῷ πεφιλημένον, οὐ τραγῳδίαις
[20]   τὴν Ἐλευσῖνα (τῆς Ἀττικῆς δέ  ἐστι   τοῦτο τὸ χωρίον) ἀποκάμνει καὶ
[51]   μετέχει, τὰ ἀγάλματα. Πολλὰ δέ  ἐστι   τῶν ζῴων, ὅσα οὐδὲ ὅρασιν
[49]   τὸ (κάλλος, ὅτε ἀληθινὸν ἀρχέτυπόν  ἐστι   τῶν καλῶν. Ἤδη δὲ τάφος
[116]   τῶν οὐρανῶν αὐτοῖς ἐνεχείρισεν. (Σάλπιγξ  ἐστὶ   Χριστοῦ τὸ εὐαγγέλιον αὐτοῦ,
[8]   σιδήρῳ διαιρῶν, ἐπικαίων δὲ ἄλλα,  ἔστι   δ' οὗ καὶ ἀποπρίων, εἴ
[94]   γάρ ἐστιν πᾶσα γῆ,  ἔστι   δὲ καὶ σή, ἐὰν (ἀπολάβῃς
[64]   μόνον πήξαντες ἐπιθύειν ὡς Ἄρει·  ἔστι   δὲ Σκυθῶν τὸ τοιοῦτον, καθάπερ
[79]   ὅτι ἐγώ εἰμι καὶ οὐκ  ἔστι   θεὸς ἕτερος πλὴν ἐμοῦ. Ἐγὼ
[102]   τὸν Ἑρμῆν. Ὡς δὲ οὐκ  ἔστι   θεὸς ἅλως καὶ ὡς
[102]   ἅλως καὶ ὡς οὐκ  ἔστι   θεὸς ἶρις, ἀλλὰ πάθη
[40]   Λεύκωνι τῶν (Μηδικῶν ἀκμαζόντων ἀγώνων.  Ἔστι   καὶ ἄλλους παμπόλ λους συνιδεῖν
[59]   (Κατάπαυσον, Ὅμηρε, τὴν ᾠδήν· οὐκ  ἔστι   καλή, μοιχείαν διδάσκει· πορνεύειν δὲ
[93]   θεὸς διὰ Ἡσαΐου λαλῶν  ἔστι   κληρονομία τοῖς θεραπεύουσι κύριον" καλή
[40]   (δαίμονες, λίχνοι τε καὶ μιαροί.  Ἔστι   μὲν ἐφευρεῖν καὶ ἀναφανδὸν οὕτω
[108]   ὑποκρίνεται δὲ τὴν ἀλήθειαν· οὐκ  ἔστι   παρ' αὐτοῖς κολάκων γένη, οὐ
[79]   ἐμοῦ δίκαιος, καὶ σωτὴρ οὐκ  ἔστι   πάρεξ ἐμοῦ· ἐπιστράφητε πρός με
[79]   φησίν, θεός, καὶ οὐκ  ἔστι   πλὴν ἐμοῦ δίκαιος, καὶ σωτὴρ
[122]   καὶ πάντα αὐτοῦ νομίζειν, ὥσπερ  ἔστι,   πρὸς δὲ καὶ ἡμᾶς τὸ
[21]   (ποτόν, ἡσθεῖσα τῷ θεάματι. ~Ταῦτ'  ἔστι   τὰ κρύφια τῶν Ἀθηναίων μυστήρια.
[19]   ὑπωρείας τοῦ Ὀλύμπου (καὶ ταῦτ'  ἔστι   τὰ μυστήρια, συνελόντι φάναι, φόνοι
[82]   πολλῶν ἀγαθῶν συγκειμένη παιδίων· ταῦτ'  ἔστι   τὰ πρωτότοκα τὰ ἐναπογεγραμμένα ἐν
[103]   ὁμολογεῖν, ὅτι ἄρα ὄντως μόνος  ἔστι   τε καὶ ὑφέστηκεν μόνος
[75]   ἐστι μείζων τοῦ θεοῦ· ἀλλ'  ἔστι   τόλμης καὶ βίας ταῦτ' ὄργανα
[68]   πρῶτον θεῶν, δι' ὃν θεωρεῖν  ἔστι   τοὺς ἄλλους θεούς· οὐδὲ γὰρ
[36]   ἄρα Λυκάων Ἀρκὰς  ἑστιάτωρ   αὐτοῦ τὸν παῖδα κατασφάξας τὸν
[38]   ἐν Μηθύμνῃ ἑτέρα τετίμηται Ἄρτεμις.  Ἔστιδὲ   καὶ Ποδάγρας ἄλλης Ἀρτέμιδος ἐν
[73]   γὰρ πάντων βασιλεὺς καὶ κοίρανός  ἐστιν·   ἀθανάτων τῷ δ' οὔτις ἐρήρισται
[114]   γλυκύτερον. Τὸ φῶς ἐκεῖνο ζωή  ἐστιν   ἀίδιος, καὶ ὅσα μετείληφεν αὐτοῦ,
[45]   Λαρίσῃ ἐν τῇ ἀκροπόλει τάφος  ἐστὶν   Ἀκρισίου, Ἀθήνησιν δὲ ἐν ἀκροπόλει
[39]   Ἀκαρνανίαν φησίν, ἔνθα τὸ Ἄκτιόν  ἐστιν   ἀκρωτήριον καὶ τοῦ Ἀπόλλωνος τοῦ
[88]   ἤδη πεπιστευκόσι συντόμως ἐπιλέγει τίς  ἐστιν   ἄνθρωπος θέλων ζωήν, ἀγαπῶν
[49]   τάφος ἐστὶ τοῦ ἐρωμένου, νεώς  ἐστιν   Ἀντινόου καὶ πόλις· καθάπερ δέ,
[86]   ἀγάπῃ καὶ πίστει, ζωῆς ὅς  ἐστιν   ἀξιόλογος μισθός. Ταύτην ἡδέως τὴν
[51]   ὕβρεως· τὰ δὲ καὶ παντός  ἐστιν   ἀτιμότερα ζῴου, τὰ (ἀγάλματα. Καὶ
[87]   ἀλλ' τοῦτο ἔργον μόνον  ἐστὶν   αὐτῷ σῴζεσθαι τὸν ἄνθρωπον. Βοᾷ
[118]   ἀποτρέπει, ἀπάγει τῆς ζωῆς, παγίς  ἐστιν,   βάραθρόν ἐστιν, βόθρος ἐστί, λίχνον
[118]   τῆς ζωῆς, παγίς ἐστιν, βάραθρόν  ἐστιν,   βόθρος ἐστί, λίχνον ἐστὶν κακὸν
[56]   ἄγαλμά σου, ξύλον ἐστίν, λίθος  ἐστίν,   γῆ ἐστιν, ἐὰν ἄνωθεν νοήσῃς,
[56]   ξύλον ἐστίν, λίθος ἐστίν, γῆ  ἐστιν,   ἐὰν ἄνωθεν νοήσῃς, μορφὴν παρὰ
[99]   βασιλεία τῶν οὐρανῶν" Ὑμῶν  ἐστιν,   ἐὰν θελήσητε, τῶν πρὸς τὸν
[84]   δοκιμασίᾳ. δὲ δοκιμασία τίς  ἐστιν   εἰ θέλεις μαθεῖν, τὸ ἅγιόν
[84]   σήμερον γὰρ ἀίδιος· αἰώνων  ἐστὶν   εἰκών, σύμβολον δὲ τοῦ φωτὸς
[26]   καὶ Θαλλώ, αἱ Ἀττικαί. Ἕκτος  ἐστὶν   εἰσηγητικὸς τρόπος ἀπάτης, θεῶν περιποιητικός,
[51]   καὶ τέχνην, τὰ ἀγάλματα ὅπερ  ἐστίν.   Ἔστιν γὰρ ὡς ἀληθῶς τὸ
[68]   πρὸς αὐτοῦ; Ῥητέον γὰρ οὐδαμῶς  ἐστίν.   Εὖ γε, Πλάτων, ἐπαφᾶσαι
[22]   λύχνος, ξίφος, κτεὶς γυναικεῖος,  ἐστιν   εὐφήμως καὶ μυστικῶς εἰπεῖν μόριον
[99]   ἡδοναῖς; Τίνι λαλήσει κύριος ὑμῶν  ἐστιν   βασιλεία τῶν οὐρανῶν" Ὑμῶν
[68]   δὲ λόγος ὑγιής, ὅς  ἐστιν   ἥλιος ψυχῆς, δι' οὗ μόνου
[74]   Σοφοκλῆς, εἷς ταῖς ἀληθείαισιν, εἷς  ἐστὶν   θεός, ὃς οὐρανόν τ' ἔτευξε
[22]   δράκοντος τὰ μυστήρια ἀπάτη τίς  ἐστιν   θρῃσκευομένη, τὰς ἀμυήτους ὄντως μυήσεις
[45]   ἐν τῷ Ἀπόλλωνος τοῦ Δηλίου  ἐστὶν   ἱερῷ. Λεάνδριος δὲ Κλέοχον (ἐν
[55]   νεκροῦ γενέσθωσαν μαθηταί. Χρησμὸς οὗτός  ἐστιν   Ἵππωνος· νοήσωμεν αὐτόν. (Οἱ προσκυνούμενοι
[63]   ἴδε τὸν κόσμον, ἐκείνου ἔργον  ἐστίν·   καὶ οὐρανὸς καὶ ἥλιος καὶ
[118]   βάραθρόν ἐστιν, βόθρος ἐστί, λίχνον  ἐστὶν   κακὸν συνήθεια· κείνου μὲν
[56]   ἐστι τὸ ἄγαλμά σου, ξύλον  ἐστίν,   λίθος ἐστίν, γῆ ἐστιν, ἐὰν
[51]   αἰσθητόν, νοητὸν δὲ τὸ ἄγαλμά  ἐστιν.   Νοητόν, οὐκ αἰσθητόν ἐστι {τὸ
[72]   δὴ σαφῶς, οἶμαι, διδάσκει ὁποῖός  ἐστιν   θεός, καὶ ὡς
[78]   πυρὸς τήκεται κηρός. Οὗτος, φησίν,  ἐστὶν   θεός, οὗ θρόνος μέν
[100]   ἀνέλθω, φησίν, εἰς οὐρανούς; Ὁδός"  ἐστιν   κύριος, στενὴ" μέν, ἀλλ'
[80]   τὰ εἴδωλα σοφία,  ἐστιν   λόγος (αὐτοῦ, ἀνορθοῖ ἐπὶ
[78]   θεός, οὗ θρόνος μέν  ἐστιν   οὐρανός, ὑποπό διον δὲ
[43]   Κροῖσε, τῷ πάθει μεταμαθών· ἀχάριστός  ἐστιν   ὃν προσκυνεῖς, λαμβάνει τὸν μισθὸν
[37]   Ζεὺς οὐκέτι, οὐ κύκνος  ἐστίν,   οὐκ ἀετός, οὐκ ἄνθρωπος ἐρωτικός·
[112]   Χριστὸς οὐ μερίζεται· οὔτε βάρβαρός  ἐστιν   οὔτε Ἰουδαῖος οὔτε Ἕλλην, οὐκ
[16]   διὰ κόλπου θεός· δράκων δέ  ἐστιν   οὗτος, διελκόμενος τοῦ κόλπου τῶν
[32]   μοι καὶ τὸν Ἀπόλλω· Φοῖβός  ἐστιν   οὗτος καὶ μάντις ἁγνὸς καὶ
[117]   ζωήν σοι (χαρίζεται. Καὶ τίς  ἐστιν   οὗτος; Μάθε συντόμως· λόγος ἀληθείας,
[94]   κυροῦται τῇ φθορᾷ· ἐμὴ γάρ  ἐστιν   πᾶσα γῆ, ἔστι δὲ
[120]   καὶ τὸ φορτίον μου ἐλαφρόν  ἐστιν.   ~Σπεύσωμεν, δράμωμεν, θεοφιλῆ καὶ
[113]   χρυσίον καὶ λίθον τίμιον· ποθεινός  ἐστιν   ὑπὲρ μέλι καὶ κηρίον. Πῶς
[89]   τοι τὸ κάλλιστον τῶν ἐγχειρουμένων  ἐστίν,   ὑποδεῖξαι ὑμῖν ὡς ἀπὸ μανίας
[34]   Νέμεα· Πῖσα δὲ ὑμῖν τάφος  ἐστίν,   Πανέλληνες, ἡνιόχου Φρυγός, καὶ
[79]   εἰμι (θεὸς καὶ οὐκ  ἔστιν   ἄλλος· κατ' ἐμαυτοῦ ὀμνύω. Τοῖς
[93]   θεόν. Πολλῶν δὲ καὶ ἄλλων  ἔστιν   ἀπολαῦσαι ἀγαθῶν τοὺς δικαιοσύνης ἐραστάς,
[97]   οἷόν τε δικαιότατος, καὶ οὐκ  ἔστιν   αὐτῷ ὁμοιότερον οὐδὲν ὃς
[22]   καὶ φθοῖς καὶ μήκωνες; Ταῦτ'  ἔστιν   αὐτῶν τὰ ἅγια. (Καὶ προσέτι
[51]   τέχνην, τὰ ἀγάλματα ὅπερ ἐστίν.  Ἔστιν   γὰρ ὡς ἀληθῶς τὸ ἄγαλμα
[8]   καὶ ἔσθ' ὅπῃ μὲν λοιδορεῖται,  ἔστιν   δ' οὗ καὶ ἀπειλεῖ· τοὺς
[109]   δυσπρόσιτος οὐδὲ ἀδύνατος λαβεῖν, ἀλλ'  ἔστιν   ἐγγυτάτω ἔνοικος ἡμῶν, φησιν
[115]   διαιτᾶσθε, περικαταρρέοντες τῇ φθορᾷ. Ἀλλ'  ἔστιν,   ἔστιν (ἡ ἀλήθεια κεκραγυῖα
[115]   περικαταρρέοντες τῇ φθορᾷ. Ἀλλ' ἔστιν,  ἔστιν   (ἡ ἀλήθεια κεκραγυῖα ἐκ
[102]   νεφῶν, καὶ ὃν τρόπον οὐκ  ἔστιν   ἡμέρα θεός, οὐδὲ μὴν οὐδὲ
[9]   ἐν ἐρήμῳ βοῶσα. Τίς οὖν  ἔστιν   Ἰωάννης; Ὡς τύπῳ λαβεῖν, ἐξέστω
[79]   πατάξω κἀγὼ ἰάσομαι, καὶ οὐκ  ἔστιν   ὃς ἐξελεῖται ἐκ τῶν χειρῶν
[6]   τῶν πάντων ἦν τε καὶ  ἔστιν·   ὅτι δὲ νῦν ὄνομα ἔλαβεν
[36]   Ζεὺς παρὰ Λυκάονι τῷ Ἀρκάδι  ἑστιώμενος·   ἀνθρωπείων γοῦν ἐνεφορεῖτο σαρκῶν οὐχ
[76]   ἄπληστον· πῶς γὰρ οὐχί; Ὃς  ἑστιώμενος   τοῖς κρέασι χλωρὰ σῦκ' ἐπήσθιεν
[52]   τὰ ἱερὰ καὶ τὰ ἀναθήματα  ἐσύλησαν   καὶ αὐτὰ ἐχώνευσαν (τὰ
[3]   οὐρανὸν πεπολιτευμένων ᾠδαῖς καὶ ἐπῳδαῖς  ἐσχάτῃ   δουλείᾳ καταζεύξαντες. (Ἀλλ' οὐ τοιόσδε
[121]   λολατρείας ὕβρεις περιφανεῖς καὶ τὴν  ἐσχάτην   δυσσέβειαν περὶ πλείονος αἱρούμεθα. ~Οὐ
[101]   ἧς ἀπηρτημένοι αὐθαίρετοι μέχρι τῆς  ἐσχάτης   (ἀναπνοῆς εἰς ἀπώλειαν ὑποφέρεσθε· ὅτι
[117]   ἀπείκασται τῶν φίλων μέχρι τῆς  ἐσχάτης   ἀναπνοῆς παραμένουσα καὶ παραπομπὸς ἀγαθὴ
[107]   δὲ οἰκετῶν δεσπόται οἱ τῆς  ἐσχάτης   δουλείας λελυτρωμένοι. ~Ὢ μακαριώτερα τῆς
[79]   με καὶ σωθήσεσθε οἱ ἀπ'  ἐσχάτου   τῆς γῆς. Ἐγώ εἰμι
[99]   πρὸς τὸν θεὸν τὴν προαίρεσιν  ἐσχηκότων·   ὑμῶν, ἐὰν ἐθελήσητε πιστεῦσαι μόνον
[4]   ἀλλὰ κατὰ τὸ αὐτοῦ ἔλεος  ἔσωσεν   ἡμᾶς" Ὅρα τὸ ᾆσμα τὸ
[102]   καὶ κάλλος καὶ συνουσία. Οὔκουν  ἔτ'   ἂν εἰκότως ὕπνος καὶ θάνατος
[39]   δὲ Ἀφροδίτῃ περιβασοῖ μὲν Ἀργεῖοι,  ἑταίρᾳ   δὲ Ἀθηναῖοι καὶ καλλιπύγῳ θύουσιν
[14]   εἰσφέρουσιν αὐτῇ οἱ μυούμενοι ὡς  ἑταίρᾳ   ἐρασταί. ~Δηοῦς δὲ μυστήρια καὶ
[53]   Φρύνη δὲ ὁπηνίκα ἤνθει  ἑταίρα   Θεσπιακή, οἱ ζωγράφοι πάντες
[54]   δυνά μενος· Λάμιαν δὲ τὴν  ἑταίραν   ἔχων εἰς ἀκρόπολιν ἀνῄει καὶ
[53]   ἐπάξαι, εἰ βούλει καὶ τὰς  ἑταίρας   προσκυνεῖν. ~Ἐντεῦθεν, οἶμαι, κινηθέντες οἱ
[54]   παρθένῳ τὰ τῆς νέας ἐπιδεικνὺς  ἑταίρας   σχήματα. ~Οὐ νέμεσις τοίνυν οὐδὲ
[34]   οὐ κατα λαμβάνει τὸν Πρόσυμνον  (ἐτεθνήκει   γάρ) ἀφοσιούμενος τῷ ἐραστῇ
[37]   τάφον, ἄνα, σεῖο Κρῆτες  ἐτεκτήναντο.   Τέθνηκε γὰρ Ζεὺς (μὴ
[23]   ὄντα ὄντως μὴ γνωρίζοντες θεόν,  ἑτέρᾳ   δὲ καὶ δευτέρᾳ ταύτῃ πλάνῃ
[38]   Αἰτίοις. Καὶ Κονδυλῖτις ἐν Μηθύμνῃ  ἑτέρα   τετίμηται Ἄρτεμις. Ἔστιδὲ καὶ Ποδάγρας
[65]   οἴονται τῆς πλάνης, ἀλλ' εἰς  ἑτέραν   κατολισθαί νουσιν ἀπάτην· ἀγάλματα μὲν
[1]   ἐφίπταται τέττιξ τῷ ζυγῷ·  ἐτερέτιζεν   ὡς ἐπὶ κλάδῳ τῷ ὀργάνῳ·
[64]   πεπόνθασιν· τὸ γὰρ πῦρ τοῦτο  ἕτεροι   Ἥφαιστον ὠνόμασαν. ~Περσῶν δὲ οἱ
[64]   προστρεπόμενοι. Τί γάρ ἐστί ποτε  ἕτερον   Ποσειδῶν ὑγρά τις οὐσία
[84]   καὶ θεὸν ἐπιβοωμένου, τί δὴ  ἕτερον   ὑπολείπεται τοῖς ἀπίστοις κρίσις
[57]   τῷ περὶ Κύπρου, δὲ  ἕτερος   ἐν τῷ περὶ Κνίδου. Τοσοῦτον
[57]   λίθος ἦν καὶ καλὴ ἦν,  ἕτερος   ἠράσθη ταύτης καὶ μίγνυται τῇ
[79]   εἰμι καὶ οὐκ ἔστι θεὸς  ἕτερος   πλὴν ἐμοῦ. Ἐγὼ ἀποκτενῶ καὶ
[79]   τῶν χειρῶν (μου. Ἀλλὰ καὶ  ἑτέρου   ἐπακοῦσαι θέλεις χρησμῳδοῦ; Ἔχεις τὸν
[92]   καὶ ὄντας ὅλως τοῦ θεοῦ  ἑτέρῳ   δουλεύειν δεσπότῃ, πρὸς δὲ καὶ
[74]   ἐστὶν θεός, ὃς οὐρανόν τ'  ἔτευξε   καὶ γαῖαν μακρὴν πόντου τε
[30]   Ἡρακλῆς δύο πρὸς τοῖς πεντήκοντα  ἔτη   βεβιωκὼς κατέστρεψε τὸν βίον διὰ
[84]   τὰ ἔργα μου, φησί, τεσσαράκοντα  ἔτη·   διὸ προσώχθισα τῇ γενεᾷ ταύτῃ
[98]   γῆς μαλθακὴν ἐμάλαξε σάρκα. Τίς  ἔτηξε   μυελὸν τίς ἔπηξεν ὀστέα;
[112]   ἀνθρωπίνην ἰέναι μὴ χρῆναι διδασκαλίαν  ἔτι,   Ἀθήνας καὶ τὴν ἄλλην Ἑλλάδα,
[89]   τε ἐκτρεφόμενοι γέλωτα ὤφλομεν, ἐπιτελοῦμεν  ἔτι,   ἀλλὰ σφᾶς αὐτούς, καὶ εἰ
[27]   Χριστῷ συνυψοῦται θεῷ. Οἱ δὲ  ἔτι   ἄπιστοι τέκνα ὀργῆς" ὀνομάζονται, τρεφόμενα
[39]   ὁποῖοι, τί καὶ χρὴ λέγειν  ἔτι,   (ἀποχρώντως αὐτῶν διεληλεγμένων; Ἀλλ' οὖν
[116]   θεὸν τῷ θείῳ γεραίροντες λόγῳ.  Ἔτι   γὰρ λαλοῦντός σου ἐρεῖ" φησίν,
[39]   τῆς χώρας αὐτῶν ὁμοίως ἰχθύν,  ἔτι   γε μὴν Ἡρακλεοπολῖται ἰχνεύμονα, Σαῗ
[37]   πολλαὶ καὶ καλαὶ καὶ νῦν  ἔτι   γυναῖκες καὶ Λήδας εὐπρε πέστεραι
[26]   Εὐμενίδας Παλαμναίους τε καὶ Προστροπαίους,  ἔτι   δὲ Ἀλάστορας ἀναπεπλάκασιν (οἱ ἀμφὶ
[20]   Βαυβὼ καὶ Δυσαύλης καὶ Τριπτόλεμος,  ἔτι   δὲ Εὔμολπός τε καὶ Εὐβουλεύς·
[79]   τὴν στρατιὰν τοῦ οὐρανοῦ (ἐθεμελίωσαν.  Ἔτι   δὲ καὶ διὰ Ἡσαΐου (καὶ
[92]   οὖν κύριος; (Οὐ μνησικακεῖ,  ἔτι   ἐλεεῖ, ἔτι τὴν μετάνοιαν ἀπαιτεῖ.
[94]   φιλοῦντι τὸν πατέρα, δι' ὃν  ἔτι   ἐργάζεται, μόνῳ καὶ ὑπισχνεῖται
[55]   μετὰ δαίμονας ἄλλους. (Πῶς οὖν  ἔτι   θεοὶ τὰ εἴδωλα καὶ οἱ
[58]   δαῖς πεποιηκότες. Γάμοι τε οὖν  ἔτι   καὶ παιδοποιίαι καὶ λοχεῖαι θεῶν
[32]   γέλωτας καὶ μάχας δουλείας τε  ἔτι   καὶ συμπόσια συμπλοκάς τ' αὖ
[61]   θεώμενοι οὐκ αἰσχύνεσθε, φυλάττετε δὲ  ἔτι   μᾶλλον ἀνακείμενα, ὥσπερ ἀμέλει τῶν
[17]   οὗτοι δὴ οἱ Τιτᾶνες διέσπασαν,  ἔτι   νηπίαχον ὄντα, ὡς τῆς
[27]   ἡμεῖς δὲ οὐκ ὀργῆς θρέμματα  ἔτι,   οἱ τῆς πλάνης ἀπεσπασμένοι, ᾄσσοντες
[111]   ὅτε ἐν παραδείσῳ ἔπαιζε λελυμένος,  ἔτι   παιδίον ἦν τοῦ θεοῦ· ὅτε
[46]   καὶ τῶν ἄλλων ἀνθρώπων οἱ  ἔτι   παλαιότεροι ξύλα ἱδρύοντο περιφανῆ καὶ
[46]   ὑμῶν εἰλύαται κεφαλαί. ~(Εἰ δ'  ἔτι   πρὸς τούτοις φέρων ὑμῖν τὰ
[99]   ἀναγνώρισον τὸν πατέρα. Σὺ δὲ  ἔτι   ταῖς ἁμαρτίαις παραμένεις, προστετηκὼς ἡδοναῖς;
[60]   τοῦ σκίμποδος κατακείμενοι παρ' αὐτὰς  ἔτι   τὰς περιπλοκὰς ἀφορῶσιν εἰς τὴν
[102]   θεοί, οὐδὲ Ἄρης οὐδὲ Ἐνυώ.  Ἔτι   τε εἰ> αἱ ἀστραπαὶ καὶ
[122]   ἀσεβεῖν νομίζουσιν, καὶ αὐτήν γε  ἔτι   τὴν ἄγνοιαν μανίας εἶδος ὑπογράφοντες
[92]   κύριος; (Οὐ μνησικακεῖ, ἔτι ἐλεεῖ,  ἔτι   τὴν μετάνοιαν ἀπαιτεῖ. Ἐρέσθαι δὲ
[62]   κάτω. πού γ' ἂν  ἔτι   τὴν Πραξιτέλους Δήμητρα καὶ Κόρην
[84]   τὴν τιμήν· τί δὴ οὖν  ἔτι   τὴν χάριν εἰς ὀργὴν μεταλλάσσομεν
[96]   οὐ γὰρ τὰ πάτρια ὑμᾶς  ἔτι   τῆς ἀληθείας ἀπασχολεῖ ἔθη προκατηχημένους,
[90]   ἐξεσπασμένος ἐκ πυρός; Τίς οὖν  ἔτι   τοῖς ἀνθρώποις ὄρεξις ἔγκειται θανάτου
[32]   αἷς δὴ καὶ τοσαύταις οὔσαις  ἔτι   τοῦ Ποσειδῶνος ὑμῶν ἐστενοχωρεῖτο τὰ
[123]   παύσασθαί ποτε ἱεροφαντοῦντες. Ὑμῖν δὲ  ἔτι   τοῦτο περιλείπεται πέρας τὸ λυσιτελοῦν
[91]   ἄξια πεπονθότες. Καὶ ταῦτα ὁρῶντες  ἔτι   τυφλώττετε καὶ οὐχὶ πρὸς τὸν
[79]   τὰ ἐπὶ τούτοις. Μὴ οὖν  ἔτι   ὑμεῖς εἰδωλολάτραι; Ἀλλὰ κἂν νῦν
[79]   θότες, ἀναίσθητος γὰρ ὕλη.  Ἔτι   φησίν· κύριος σείσει πόλεις
[96]   ἆθλον ἀθανασία (πρόκειται. Μὴ οὖν  ἔτι   φροντίζετε μηδὲ {εἰ} ὀλίγον, τί
[1]   σοφιστὴς (ἄλλος οὗτος μῦθος Ἑλληνικός)  ἐτιθάσευε   τὰ θηρία γυμνῇ τῇ ᾠδῇ
[4]   τὰ ἀργαλεώτατα θηρία, τοὺς ἀνθρώπους,  ἐτιθάσευεν,   πτηνὰ μὲν τοὺς κούφους αὐτῶν,
[5]   ψυχρότητα τῇ παραπλοκῇ τοῦ πυρὸς  ἐτιθάσευεν,   τοὺς (νεάτους τῶν ὅλων φθόγγους
[44]   πρεσβυτάτοις τῶν θεῶν εἶναι λεγόμενον  ἐτίμα   πρότερον οὐδὲ εἷς πρὶν
[10]   τοῦ λόγου, ταύτῃ πῃ παρεκάλει  ἑτοίμους   γίνεσθαι εἰς θεοῦ τοῦ Χριστοῦ
[30]   παραθήσομαι ποιητήν, τὸν Βοιώτιον Πίνδαρον·  ἔτραπε   κἀκεῖνον ἀγάνορι μισθῷ χρυσὸς ἐν
[13]   ὄργια καὶ τὰ μυστήρια δεῖν  ἐτυμο   λογεῖν, τὰ μὲν ἀπὸ τῆς
[24]   Ἡρακλέα ἐκ ξύλου λαβὼν κατεσκευασμένον  (ἔτυχε   δὲ ἕψων τι οἴκοι, οἷα
[34]   πασχητιᾷ. Κλάδον οὖν συκῆς, ὡς  ἔτυχεν,   ἐκτεμὼν ἀνδρείου μορίου σκευάζεται τρόπον
[89]   αὐτούς, καὶ εἰ μὴ παιδαγωγῶν  ἐτύχομεν   ἀγαθῶν, ἐπανωρθώσαμεν; (Εἶτα ἐπὶ τῶν
[65]   (Μετὰ πολλὰς μέντοι ὕστερον περιόδους  ἐτῶν   ἀνθρωποειδῆ ἀγάλματα σέβειν αὐτοὺς Βήρωσσος
[105]   δῃώσας" μεταλλάξαι εὔχεται οὐδὲ σιδήρῳ·  εὖ   γάρ τοι παντὸς μᾶλλον τοῦτο
[55]   θεοῖσιν ἶσον ἐποίησεν Μοῖρα καταφθίμενον.  Εὖ   γε, Ἵππων, ἐπιδεικνύεις ἡμῖν τὴν
[68]   αὐτοῦ; Ῥητέον γὰρ οὐδαμῶς ἐστίν.  Εὖ   γε, Πλάτων, ἐπαφᾶσαι τῆς
[113]   ἀπόλαβέ σου τὸ φῶς, ὄφρ'  εὖ   γινώσκοις ἠμὲν θεὸν ἠδὲ καὶ
[74]   προσέδρευε, ἰθύνων κραδίης νοερὸν κύτος·  εὖ   δ' ἐπίβαινε ἀτραπιτοῦ, μοῦνον δ'
[7]   γὰρ ἐν θεῷ) καὶ τοῦ  εὖ   εἶναι (νῦν δὴ ἐπεφάνη ἀνθρώποις)
[7]   πλάσαι παρασχὼν ὡς δημιουργός, τὸ  εὖ   ζῆν ἐδίδαξεν ἐπιφανεὶς ὡς διδάσκαλος,
[7]   αἴτιος ἀγαθῶν· παρ' οὗ τὸ  εὖ   ζῆν ἐκδιδασκόμενοι εἰς ἀίδιον ζωὴν
[12]   ὥσπερ Ἀλκιβιάδην λέγουσιν, ἀπογυμνώσω δὲ  εὖ   μάλα ἀνὰ τὸν τῆς ἀληθείας
[10]   υἱὸς ἀποκαλύψῃ. Θύραν δὲ  εὖ   οἶδ' ὅτι τὴν ἀποκεκλεισμένην τέως
[104]   θυμὸς τὴν κόλασιν ἐπὶ ἁμαρτίᾳ,  εὖ   ποιεῖ δὲ ἐπὶ μετανοίᾳ
[102]   τὴν δίκην καὶ τὴν νέμεσιν  εὖ   φρονῶν ὑπολάβοι θεούς; Οὐδὲ γὰρ
[94]   θεόν. Ὅθεν γραφὴ εἰκότως  εὐαγγελίζεται   τοῖς πεπιστευκόσιν· οἱ δὲ ἅγιοι
[9]   ἦν κἀκείνη τοῦ κυρίου, στεῖραν  εὐαγγελιζομένη   γυναῖκα, ὡς Ἰωάννης τὴν ἔρημον.
[116]   ἐνεχείρισεν. (Σάλπιγξ ἐστὶ Χριστοῦ τὸ  εὐαγγέλιον   αὐτοῦ, μὲν ἐσάλπισεν, ἡμεῖς
[10]   τὴν μυστικὴν ἀπολύ σηται σιωπήν,  εὐαγγέλιον   γενόμενος. (Σὺ δὲ εἰ ποθεῖς
[116]   τῆς δικαιοσύνης τὸ κήρυγμα ὑπακούουσιν  εὐαγγέλιον,   παρακούσασιν κριτήριον. (Ἀλλὰ σάλπιγξ μὲν
[12]   φόνων ἀνεστεμμένοι τοῖς ὄφεσιν, ἐπολολύζοντες  Εὐάν,   Εὔαν ἐκείνην, δι' ἣν
[12]   ἀνεστεμμένοι τοῖς ὄφεσιν, ἐπολολύζοντες Εὐάν,  Εὔαν   ἐκείνην, δι' ἣν πλάνη
[7]   ἀπατεὼν ἄνωθεν μὲν τὴν  Εὔαν,   νῦν δὲ ἤδη καὶ τοὺς
[72]   ἄφοβον, ἄλυπον, λυσιτελές, ἀνώδυνον, ὠφέλιμον,  εὐάρεστον,   ἀσφαλές, φίλον, ἔντιμον, ὁμολογούμενον εὐκλεές,
[20]   Εὔμολπος, συβώτης δὲ  Εὐβουλεύς·   ἀφ' ὧν τὸ Εὐμολπιδῶν καὶ
[20]   ἔτι δὲ Εὔμολπός τε καὶ  Εὐβουλεύς·   βουκόλος Τριπτόλεμος ἦν, ποιμὴν
[17]   γῆς καὶ τὰς ὗς τὰς  Εὐβουλέως   τὰς συγκατα ποθείσας ταῖν θεαῖν,
[42]   Θεόπομπος ἦν Λακεδαιμονίων βασιλεύς, ἱερεῖον  εὐγενές.   (Ταῦροι δὲ τὸ ἔθνος, οἱ
[122]   πλούσιόν τε καὶ σώφρονα καὶ  εὐγενῆ   καὶ ταύτῃ εἰκόνα τοῦ θεοῦ
[9]   γὰρ πολλὰ τὰ τέκνα τῆς  εὐγενοῦς,   ἄπαις δὲ ἦν διὰ ἀπείθειαν
[64]   δὲ Σκυθῶν τὸ τοιοῦτον, καθάπερ  Εὔδοξος   ἐν δευτέρᾳ Γῆς περιόδου λέγει.
[111]   βούλει, ἄνωθεν ἄθρει τὴν θείαν  εὐεργε)   σίαν. πρῶτος ὅτε ἐν
[112]   πάντα δυνάμεσιν ἁγίαις, δημιουργίᾳ σωτηρίᾳ  εὐεργεσίᾳ,   νομοθεσίᾳ προφητείᾳ διδασκαλίᾳ, πάντα νῦν
[120]   τῆς χάριτος, ὁλόκληρον χορηγῶν τὴν  εὐεργεσίαν,   ἀφθαρσίαν· καὶ λόγον χαρίζομαι ὑμῖν,
[26]   τρόποι) ἀπὸ τῆς θείας  εὐεργεσίας   τῆς εἰς τοὺς ἀνθρώπους καταγινομένης
[26]   ἀνθρώπους καταγινομένης ὁρμώμενος. Τὸν γὰρ  εὐεργετοῦντα   μὴ συνιέντες θεὸν ἀνέπλασάν τινας
[9]   τῆς ἐχούσης τὸν ἄνδρα. Ἡμῖν  εὐηγγελίζετο   ἄγγελος, ἡμᾶς προὔτρεπεν Ἰωάννης (νοῆσαι
[24]   ζειν ἔπεισί μοι ὅτῳ τρόπῳ  Εὐήμερον   τὸν Ἀκραγαντῖνον καὶ Νικάνορα τὸν
[69]   μέσα τῶν ὄντων ἁπάντων ἔχων,  εὐθεῖαν   περαίνει κατὰ φύσιν περιπορευόμενος· τῷ
[27]   δὲ βαδίζετε καὶ τρίβον ὀρθὴν  εὐθεῖαν   προλιπόντες ἀπήλθετε τὴν δι' ἀκανθῶν
[25]   δὲ ἡμαρτημέναι καὶ παρηγμέναι τῆς  εὐθείας,   ὀλέθριαι ὡς ἀληθῶς, τὸ οὐράνιον
[85]   τὰς κυριακὰς μὴ ἐγνωκόσιν, ἃς  εὐθείας   ποιεῖν καὶ εὐτρεπίζειν παρήγγειλεν Ἰωάννης,
[9]   φωνή; Εἰπὲ καὶ ἡμῖν.  (Εὐθείας   ποιεῖτε τὰς ὁδοὺς κυρίου" Πρόδρομος
[26]   ἀναπείσασαι πλάσμασιν. ~Οἳ μὲν γὰρ  εὐθέως   ἀμφὶ τὴν οὐρανοῦ θέαν ἀπατώ
[102]   (διορίζεται. Τίς ἂν οὖν τὴν  εὔθυναν   καὶ τὴν κόλασιν καὶ τὴν
[51]   ὅσα διὰ τῆς πρώτης γενέσεως  εὐθὺς   ἀνάπηρα φαίνεται, καθάπερ οἱ σπάλακες
[12]   τῶν Ἑβραίων φωνὴν ὄνομα τὸ  Ἕυια   δασυνόμενον ἑρμηνεύεται ὄφις θήλεια·
[72]   εὐάρεστον, ἀσφαλές, φίλον, ἔντιμον, ὁμολογούμενον  εὐκλεές,   ἄτυφον, ἐπιμελές, πρᾶον, σφοδρόν, χρονιζόμενον,
[47]   τῆς Ἥρας ξόανον Σμίλιδι τῷ  Εὐκλείδου   πεποιῆσθαι Ὀλύμπιχος (ἐν Σαμιακοῖς ἱστορεῖ.
[19]   αἰδοῖον ἀπέκειτο, εἰς Τυρρηνίαν κατήγαγον,  εὐκλεοῦς   ἔμποροι φορτίου· κἀνταῦθα διετριβέτην, φυγάδε
[114]   αὐτοῦ, ζῇ, νὺξ δὲ  εὐλα   βεῖται τὸ φῶς καὶ δύνουσα
[87]   φωνῆς, κύριος ἤγγικεν" λέγων,  εὐλαβεῖσθε   μὴ καταληφθῶμεν κενοί. Ὑμεῖς δὲ
[82]   Οὐκ ἀγωνιᾷς; Οὐχὶ ἅμα τε  εὐλαβῇ   καὶ σπεύδεις ἐκμαθεῖν, τουτέστι σπεύδεις
[51]   πάσας ἔχει τὰς αἰσθήσεις, ὥσπερ  εὐλαὶ   καὶ κάμπαι καὶ ὅσα διὰ
[116]   βεβαμμέναις, εὐχαρίστοις ἀμειβόμενοι τὰς εὐποιίας  εὐλογίαις   καὶ τὸν θεὸν τῷ θείῳ
[89]   παραδεδομένον ἡμῖν ἔθος ἀνατρέπειν οὐκ  εὔλογον.   Καὶ τί δὴ οὐχὶ τῇ
[26]   Ἐντεῦθεν τὰς Ἐρινύας καὶ τὰς  Εὐμενίδας   Παλαμναίους τε καὶ Προστροπαίους, ἔτι
[20]   Εὐβουλεύς· ἀφ' ὧν τὸ  Εὐμολπιδῶν   καὶ τὸ Κηρύκων τὸ ἱεροφαντικὸν
[20]   Τριπτόλεμος ἦν, ποιμὴν δὲ  Εὔμολπος,   συβώτης δὲ Εὐβουλεύς· ἀφ'
[20]   Δυσαύλης καὶ Τριπτόλεμος, ἔτι δὲ  Εὔμολπός   τε καὶ Εὐβουλεύς· βουκόλος
[45]   Πολιάδος κεκήδευται; Ἰμμάραδος δὲ  Εὐμόλπου   καὶ Δαείρας οὐχὶ ἐν τῷ
[59]   ἔδωκε, λέχος δ' ᾔσχυνε καὶ  εὐνὴν   Ἡφαίστοιο ἄνακτος. (Κατάπαυσον, Ὅμηρε, τὴν
[70]   οὐρανὸν ὠλένας ἁγνάς, ὄρθριοι ἐξ  εὐνῆς,   ἀεὶ χρόα ἁγνίζοντες ὕδασι, καὶ
[110]   ἀπέρριψαν. ~Τάχει μὲν δὴ ἀνυπερβλήτῳ  εὐνοίᾳ   τε εὐπροσίτῳ δύναμις
[41]   καὶ εἰσὶ φύλακες οὗτοι, οὐκ  εὐνοίᾳ   τῇ πρὸς ὑμᾶς περιπαθεῖς, τῆς
[1]   βούλεται, χαλκοῦν ἀναστήσας Πυθοῖ τὸν  Εὔνομον   αὐτῇ τῇ κιθάρᾳ καὶ τὸν
[1]   διηγή σασθαι μῦθον καὶ ᾠδόν,  Εὔνομον   τὸν Λοκρὸν καὶ τέττιγα τὸν
[2]   στεφανούμενος. Αἴδει δέ γε  Εὔνομος   ἐμὸς οὐ τὸν Τερπάνδρου
[1]   ἦν καὶ ἐκιθάριζεν ὥρᾳ καύματος  Εὔνομος,   ὁπηνίκα οἱ τέττιγες ὑπὸ τοῖς
[1]   ἀνεπλήρωσε χορδήν. Οὔκουν ᾠδῇ τῇ  Εὐνόμου   ἄγεται τέττιξ, ὡς
[1]   τῷ πανσόφῳ αὐτόνομον ᾠδήν, τῶν  Εὐνόμου   βελτίονα νόμων. Ῥήγνυται χορδὴ τῷ
[1]   συνεκροτεῖτο Πυθοῖ, ἐπιτάφιον ἑρπετοῦ ᾄδοντος  Εὐνόμου·   ὕμνος θρῆνος ὄφεως ἦν
[47]   ἔργον δὲ εἶναι Σίκωνος τοῦ  Εὐπαλάμου,   ὥς φησι Πολέμων ἔν τινι
[115]   καὶ μὴ δεομένῳ μισθὸν εὐχάριστον,  εὐπείθειαν,   οἷόν τι ἐνοίκιον {τὴν εὐσέβειαν}
[116]   λόγου βεβαμμέναις, εὐχαρίστοις ἀμειβόμενοι τὰς  εὐποιίας   εὐλογίαις καὶ τὸν θεὸν τῷ
[37]   νῦν ἔτι γυναῖκες καὶ Λήδας  εὐπρε   πέστεραι καὶ Σεμέλης ἀκμαιότεραι, μειράκια
[110]   μὲν δὴ ἀνυπερβλήτῳ εὐνοίᾳ τε  εὐπροσίτῳ   δύναμις θεϊκὴ ἐπιλάμψασα
[46]   οὐδέπω τῶν τεχνιτῶν ἐπὶ τὴν  εὐπρόσωπον   ταύτην κακοτεχνίαν ὡρμη κότων. Ἐπειδὴ
[111]   δι' ἁπλότητα λελυμένος ἄνθρωπος (ἁμαρτίαις  εὑρέθη   δεδεμένος. Τῶν δεσμῶν λῦσαι τοῦτον
[38]   δὲ ὕστερον καὶ δρύες (ὄντες  εὑρεθήσονται   καὶ πέτραι. Ἀγαμέμνονα γοῦν τινα
[68]   καὶ ποιητὴν τοῦδε τοῦ παντὸς  εὑρεῖν   τε ἔργον καὶ εὑρόντα εἰς
[106]   θεὸν τὴν ἰδίαν πολυπραγμονεῖ σωτηρίαν·  εὗρες   τὸν θεόν, ἔχεις τὴν ζωήν.
[107]   καὶ ζήσωμεν. μισθὸς τῆς  εὑρέσεως   ζωὴ παρὰ θεῷ. Ἀγαλλιάσθωσαν καὶ
[28]   τρίτην τοῦ Κρόνου, τὴν πολέμου  εὑρέτιν·   τετάρτην τὴν Διός, ἣν Μεσσήνιοι
[75]   τόλμης καὶ βίας ταῦτ' ὄργανα  εὑρημέν'   ἀνθρώποισιν. ~Καὶ οὐχὶ μόνος
[43]   λοξὰ μαν τεύεται Σόλων· τοῦτον  εὑρήσεις   ἀληθῆ μόνον, βάρβαρε, τὸν
[120]   καὶ ταπεινὸς τῇ καρδίᾳ, καὶ  εὑρήσετε   ἀνάπαυ σιν ταῖς ψυχαῖς ὑμῶν·
[46]   παραθείην, ἐπιόντες ὡς ἀληθῶς λῆρον  εὑρήσετε   τὴν συνήθειαν, ἔργα χειρῶν ἀνθρώπων"
[76]   ὡς ἀληθῶς Σωκρατικῆς διατριβῆς  Εὐριπίδης   εἰς τὴν ἀλήθειαν ἀπιδὼν καὶ
[42]   Ἀρτέμιδι· ταύτας σου τὰς θυσίας  Εὐριπίδης   (ἐπὶ σκηνῆς τραγῳδεῖ. Μόνιμος δ'
[30]   δὲ κεραυνὸς ἔσκηψε μόρον. (Καὶ  Εὐριπίδης·   Ζεὺς γὰρ κατακτὰς παῖδα τὸν
[76]   Μένανδρος, ἀλλὰ καὶ Ὅμηρος καὶ  Εὐριπίδης   καὶ ἄλλοι συχνοὶ ποιηταὶ διελέγχουσιν
[68]   πάνθ' ὁρῶντα καὐτὸν οὐχ ὁρώμενον,  (Εὐριπίδης   λέγει. Πεπλανῆσθαι γοῦν Μένανδρός
[74]   (ἀναβλέψας τόνδε ἡγοῦ θεόν" φησίν,  Εὐριπίδης·   δὲ τοῦ Σοφίλλου Σοφοκλῆς,
[113]   φωταγωγεῖς, κύριε, καὶ τὸν θεὸν  εὑρίσκω   διὰ σοῦ καὶ τὸν πατέρα
[101]   μόνον τῆς ματαίας ὑμῶν ἐλπίδος  εὑρόμενοι   τὸ πέρας, οὐδὲ αὑτοὺς οἷοί
[68]   παντὸς εὑρεῖν τε ἔργον καὶ  εὑρόντα   εἰς ἅπαντας ἐξειπεῖν ἀδύνατον. Διὰ
[39]   ὁμοιωθέντα μύρμηκι τῇ Κλήτορος θυγατρὶ  Εὐρυμεδούσῃ   (μιγῆναι καὶ Μυρμιδόνα γεννῆσαι· Πολέμων
[24]   νῦν σοι ἤδη καιρός, ὥσπερ  Εὐρυσθεῖ,   ἀτὰρ δὴ καὶ ἡμῖν ὑπουργῆσαι
[115]   ἐπειδὰν τὸ τιμιώτατον καὶ σεβασμιώτατον  εὐσεβεῖ   τε καὶ ἀγαθῷ παιδὶ ἀγαθοῦ
[22]   καὶ τὰς ἀνορ (γιάστους τελετὰς  εὐσεβείᾳ   νόθῳ προστρεπομένων. Οἷαι δὲ καὶ
[60]   τοὺς θαλάμους κεκοσμήκασι, τὴν ἀκολασίαν  εὐσέβειαν   νομίζοντες· κἀπὶ τοῦ σκίμποδος κατακείμενοι
[47]   ἀγάλματα ἀνδρείκελα ἐποιήσαντο, οἷς ἐπιμορφάζετε  εὐσέβειαν   συκοφαντοῦντες τὴν ἀλήθειαν, ἤδη μὲν
[115]   εὐπείθειαν, οἷόν τι ἐνοίκιον {τὴν  εὐσέβειαν}   τῷ θεῷ τῆς ἐνταῦθα ἐνοικήσεως.
[56]   τόπον εἰς τοὔδαφος κατεσύρατε τὴν  εὐσέβειαν,   χθονίους ὑμῖν ἀναπλάττοντες θεοὺς καὶ
[19]   διετριβέτην, φυγάδε ὄντε, τὴν πολυτίμητον  εὐσεβείας   διδασκαλίαν αἰδοῖα καὶ κίστην θρῃσκεύειν
[74]   καὶ κενὰς πανηγύρεις νέμοντες, οὕτως  εὐσεβεῖν   νομίζομεν. Οὑτοσὶ μὲν ἤδη καὶ
[72]   Ἄκουε δή· τεταγμένον, δίκαιον, ὅσιον,  εὐσεβές,   κρατοῦν ἑαυτοῦ, χρήσιμον, καλόν, δέον,
[7]   ἐπιθυμίας σωφρόνως καὶ δικαίως καὶ  εὐσεβῶς   ζήσωμεν ἐν τῷ νῦν αἰῶνι,
[59]   τὴν καλήν, ἀμφ' Ἄρεως φιλότητος  ἐυστεφάνου   τ' Ἀφροδίτης ὡς τὰ πρῶτα
[9]   λόγου τὴν φωνὴν στεῖρα  εὐτεκνεῖ   καὶ ἔρημος καρποφορεῖ· αἱ
[56]   παρὰ τοῦ Διὸς αἰτήσονται τὴν  εὐτεκνίαν,   ἣν (οὐδ' αὑτῷ παρασχεῖν ἴσχυσεν;
[9]   ὡς ἐπιφανέντος τοῦ λόγου τοῦδε  εὐτεκνίας   ἡμᾶς καρπὸν (ἀπενέγκασθαι, ζωὴν ἀίδιον.
[85]   ἐγνωκόσιν, ἃς εὐθείας ποιεῖν καὶ  εὐτρεπίζειν   παρήγγειλεν Ἰωάννης, τούτοις δὴ (προσώχθισεν
[42]   οἱ δεισιδαίμονες; Οἳ μὲν σωτῆρες  εὐφημούμενοι,   οἳ δὲ σωτηρίαν αἰτούμενοι παρὰ
[22]   ξίφος, κτεὶς γυναικεῖος, ἐστιν  εὐφήμως   καὶ μυστικῶς εἰπεῖν μόριον γυναικεῖον.
[44]   καὶ αὐτοὺς ἐξελέγξω– νεὼς μὲν  εὐφήμως   ὀνομαζομένους, τάφους δὲ γενομένους {τουτέστι
[39]   Σαμίων ἐκλήσομαι (πρόβατον, ὥς φησιν  Εὐφορίων,   σέβουσι Σάμιοι) οὐδέ γε τῶν
[107]   ζωὴ παρὰ θεῷ. Ἀγαλλιάσθωσαν καὶ  εὐφρανθή   τωσαν ἐπὶ σοὶ πάντες οἱ
[116]   ταῖς ὑπὸ τοῦ λόγου βεβαμμέναις,  εὐχαρίστοις   ἀμειβόμενοι τὰς εὐποιίας εὐλογίαις καὶ
[94]   τῆς γῆς· ταῦτά σου ταῖς  εὐχαρίστοις   τρυφαῖς δεδημιούργηκεν (πατήρ. Ἀργυρίῳ
[115]   ἀποδῶμεν καὶ μὴ δεομένῳ μισθὸν  εὐχάριστον,   εὐπείθειαν, οἷόν τι ἐνοίκιον {τὴν
[33]   προσκυνούντων τοὺς θεούς, τοιούτους δὲ  εὐχέσθων   εἶναι τοὺς ἄνδρας τοὺς ἑαυτῶν,
[120]   αὐτοῦ καὶ πατρός, ὑπὲρ ἀνθρώπων  εὔχεται   καὶ ἀνθρώποις ἐγκελεύεται κέκλυτε, μυρία
[105]   ἀληθῆ σοφίαν χαλκῷ δῃώσας" μεταλλάξαι  εὔχεται   οὐδὲ σιδήρῳ· εὖ γάρ τοι
[50]   ἀγάλμασι· καὶ τοῖς ἀγάλμασι τουτέοισιν  (εὔχονται,   ὁκοῖον εἴ τις δόμοις λεσχηνεύοιτο"
[58]   μνημονευόμεναι καὶ μοιχεῖαι ᾀδόμεναι καὶ  εὐωχίαι   κωμῳδούμεναι καὶ γέλωτες παρὰ πότον
[107]   καλὸν ἀφετήριον σοφίαν ἡγεῖσθαι τοῖς  ἐφ'   ὁτιοῦν τοῦ βίου τραπεῖσι μέρος,
[78]   θεοῦ καὶ καταπλάγηθι. Τοῦτον προσκυνήσωμεν,  ἐφ'   οὗ φησιν προφήτης ἀπὸ
[94]   λέγει κύριος· οἱ διψῶντες πορεύεσθε  ἐφ'   ὕδωρ, καὶ ὅσοι μὴ ἔχετε
[120]   ὑμᾶς· ἄρατε τὸν ζυγόν μου  ἐφ'   ὑμᾶς καὶ μάθετε ἀπ' ἐμοῦ,
[56]   τὴν ἀκήρατον οὐσίαν, τὸ ὅσον  ἐφ'   ὑμῖν, κατορύττετε καὶ τὸ ἄχραντον
[15]   διὰ τοὺς ἐλέγχους· Ἐκ τυμπάνου  ἔφαγον·   ἐκ κυμβάλου ἔπιον· ἐκιρνοφόρησα· ὑπὸ
[34]   ἐκτεμὼν ἀνδρείου μορίου σκευάζεται τρόπον  ἐφέζεταί   τε τῷ κλάδῳ, τὴν ὑπόσχεσιν
[50]   νεὼς προσαγορεύει, τὸν μὲν τῆς  Ἐφεσίας   Ἀρτέμιδος χάσμασι καὶ σεισμοῖς" καταποθήσεσθαι
[64]   τε Μεταποντῖνος καὶ  Ἐφέσιος   Ἡράκλειτος· Ἐμπεδοκλῆς γὰρ Ἀκραγαντῖνος
[22]   Τίσι δὴ μαντεύεται Ἡράκλειτος  Ἐφέσιος;   Νυκτιπόλοις, μάγοις, βάκχοις, λήναις, μύσταις"
[50]   γε σοῦ ἄκουσον φιλοσόφου, τοῦ  Ἐφεσίου   Ἡρακλείτου, τὴν ἀναισθησίαν ὀνειδίζοντος τοῖς
[50]   προμηνύουσα οὕτως, ὕπτια δ' οἰμῴξει  Ἔφεσος   κλαίουσα παρ' ὄχθαις καὶ νηὸν
[53]   κατέφλεξεν Χρυσίδι, καὶ τὸν ἐν  Ἐφέσῳ   τῆς Ἀρτέμιδος δεύτερον μετὰ Ἀμαζόνας
[40]   τε καὶ μιαροί. Ἔστι μὲν  ἐφευρεῖν   καὶ ἀναφανδὸν οὕτω κατὰ πόλεις
[64]   κενοδοξίας ἕνεκεν ἀνειδωλοποιοῦσαν τὴν ὕλην  ἐφεύρωμεν,   εἰ καὶ δαιμόνια ἄττα ἐκθειάζουσαν
[108]   Παῖδες γεγόνατε, εἶτα μειράκια, εἶτα  ἔφηβοι,   εἶτα ἄνδρες, χρηστοὶ (δὲ οὐδέποτε.
[117]   καὶ τὰς ῥᾳθυμίας ὥσπερ ἄνθος  ἐφήμερον   καταλίμπανε ἀνέμῳ καὶ πυρί, σωφροσύνης
[74]   Ἕλληνες ὀλίγα ἄττα τῆς ἀληθείας  ἐφθέγξαντο,   προσμαρτυροῦσι μὲν τὴν δύναμιν αὐτῆς
[74]   δὲ αὐτοὺς ἐλέγχουσιν ἀσθενεῖς, οὐκ  ἐφικόμενοι   τοῦ τέλους. ~Ἤδη γὰρ οἶμαι
[33]   Φαέθοντα ἐλόχα καὶ ἤρα Ἀδώνιδος,  ἐφιλονείκει   δὲ τῇ βοώπιδι καὶ ἀποδυσάμεναι
[91]   ἐκπίπτοντος νεοττοῦ μήτηρ ὄρνις  ἐφίπταται·   εἰ δέ που καὶ θηρίον
[1]   τοῦ Λοκροῦ· δὲ ἑκὼν  ἐφίπταται   καὶ ᾄδει ἑκών. Ἕλλησι δ'
[1]   νόμων. Ῥήγνυται χορδὴ τῷ Λοκρῷ·  ἐφίπταται   τέττιξ τῷ ζυγῷ· ἐτερέτιζεν
[4]   ἰοβόλους τινὰς καὶ παλιμβόλους ὑποκριτὰς  ἐφοδεύοντας   δικαιοσύνῃ γεννήματα ἐχιδνῶν" κέκληκέ που·
[100]   τὰ ἄλλα ζῷα κατειλημμένοι, αὔταρκες  ἐφόδιον   αἰώνων, θεοσέβειαν, παρασκευάζεσθαι συμβουλεύοντες. Γεώργει,
[39]   γυναικείων τάξαντες τὸν Διόνυσον μορίων,  ἔφορον   αἴσχους τὸν ὕβρεως σεβάζοντες ἀρχηγόν.
[98]   Τίς νεῦρα διέτεινεν, τίς φλέβας  ἐφύσησεν;   Τίς αἷμα ἐνέχεεν ἐν αὐταῖς
[29]   ἀπὸ θεσπεσίοιο" ἐν Λήμνῳ καταπεσὼν  ἐχάλκευε,   πηρωθεὶς τὼ πόδε, ὑπὸ δὲ
[96]   ἤδη τὸ μετὰ τοῦτο ὅπως  ἔχει·   καὶ δὴ μή τις ὑμᾶς
[51]   τῶν ζῴων, ὅσα οὐδὲ ὅρασιν  ἔχει   οὔτε ἀκοὴν οὔτε μὴν φωνήν,
[122]   Καὶ γὰρ οὖν ὧδέ πως  ἔχει   τὰ ἡμέτερα τῶν Χριστοῦ ὀπαδῶν·
[51]   τινα τῶν ζῴων οὐχὶ πάσας  ἔχει   τὰς αἰσθήσεις, ὥσπερ εὐλαὶ καὶ
[100]   τοῦ λόγου συγγνώμην τῆς πλάνης  ἔχει   τὴν ἄγνοιαν, δὲ εἰς
[100]   πέφυκε (γὰρ ὡς ἄνθρωπος οἰκείως  ἔχειν   πρὸς θεόν. Ὥσπερ οὖν τὸν
[111]   (μυστήριον θεῖον τοῦτο) τὸν ὄφιν  ἐχειρώσατο   καὶ τὸν τύραννον ἐδουλώσατο, τὸν
[30]   ὑπὸ δὲ κνῆμαι ῥώοντο ἀραιαί.  ~Ἔχεις   καὶ ἰατρόν, οὐχὶ χαλκέα μόνον
[47]   Βρυάξιος ἦν τέχνη, οὐ διαφέρομαι·  ἔχεις   καὶ τοῦτον ἀγαλματουργόν· ὁπότερον αὐτοῖν
[6]   μόνης τῆς ἀνθρώπων ἀγάλλεται (σωτηρίας.  Ἔχεις   οὖν τὴν ἐπαγγελίαν, ἔχεις τὴν
[106]   πολυπραγμονεῖ σωτηρίαν· εὗρες τὸν θεόν,  ἔχεις   τὴν ζωήν. ~Ζητήσωμεν οὖν, ἵνα
[6]   (σωτηρίας. Ἔχεις οὖν τὴν ἐπαγγελίαν,  ἔχεις   τὴν φιλανθρω πίαν· τῆς χάριτος
[79]   καὶ ἑτέρου ἐπακοῦσαι θέλεις χρησμῳδοῦ;  Ἔχεις   τὸν χορὸν πάντα τὸν προφητικόν,
[94]   ἐφ' ὕδωρ, καὶ ὅσοι μὴ  ἔχετε   ἀργύριον, βαδίσατε καὶ ἀγοράσατε καὶ
[95]   αὐτῶν εἰς τοὺς αἰῶνας, ἀμήν.  ~Ἔχετε,   ἄνθρωποι, τὴν θείαν τῆς
[21]   τοῦ Ὀρφέως τὰ ἔπη, ἵν'  ἔχῃς   μάρτυρα τῆς ἀναισχυντίας τὸν μυσταγωγόν·
[106]   ὁλκοὺς τοὺς ἑρπηστικούς. Οἱ γὰρ  ἐχθροὶ   κυρίου χοῦν λείξουσι" φησίν {ἡ
[4]   παλιμβόλους ὑποκριτὰς ἐφοδεύοντας δικαιοσύνῃ γεννήματα  ἐχιδνῶν"   κέκληκέ που· ἀλλὰ καὶ τούτων
[42]   ἡδονῆς ποριζόμενοι, ὅπως ὅτι μάλιστα  ἔχοιεν   ἀνθρωπείων ἀνέδην ἐμφορεῖσθαι φόνων· ἤδη
[53]   εἴδει παραπλήσιον πεποίηκεν αὐτήν, ἵν'  ἔχοιεν   οἱ δείλαιοι τὴν Πραξιτέλους (ἐρωμένην
[1]   τὰς φηγούς, μετεφύτευε τῇ (μουσικῇ.  Ἔχοιμ'   ἄν σοι καὶ ἄλλον τούτοις
[82]   προσώπου κυρίου. ~(Καὶ μυρίας ἂν  ἔχοιμί   σοι γραφὰς παραφέρειν, ὧν οὐδὲ
[41]   περιπαθεῖς, τῆς δὲ ὑμεδαπῆς ἀπωλείας  ἐχόμενοι,   κολάκων δίκην ἐγχρίμπτονται τῷ βίῳ,
[122]   αὐτοῖν ἄμεινον, σωφρονεῖν μεμηνέναι.  Ἐχομένους   δὲ ἀπρὶξ τῆς ἀληθείας παντὶ
[25]   ἄπειρον αἰθέρα καὶ γῆν πέριξ  ἔχονθ'   ὑγραῖς ἐν ἀγκάλαις; Καὶ τὸ
[23]   διαθηκῶν τῆς ἐπαγγελίας, ἐλπίδα μὴ  ἔχοντες   καὶ ἄθεοι ἐν τῷ κόσμῳ"
[85]   ὠφέλιμος" κατὰ τὸν Παῦλον, ἐπαγγελίαν  ἔχουσα   ζωῆς (τῆς νῦν καὶ τῆς
[49]   κωλύεται ῥᾳδίως ἐπιθυμία φόβον οὐκ  ἔχουσα·   καὶ νύκτας ἱερὰς τὰς Ἀντινόου
[35]   λέγων τῷ Ὀδυσσεῖ χρύσεον λύχνον  ἔχουσαν"   ἐν χεροῖν· τὴν δὲ Ἀφροδίτην
[123]   τοι τῆς παῦλαν οὐδαμῇ οὐδαμῶς  ἐχούσης   ζωῆς οὐκ ἐθέλουσιν οὐδ' οἱ
[9]   τῆς ἐρήμου μᾶλλον τῆς  ἐχούσης   τὸν ἄνδρα. Ἡμῖν εὐηγγελίζετο ἄγγελος,
[51]   τῶν ἀγαλμάτων τέλεον ὄντων κωφῶν·  ἔχουσιν   γὰρ αἴσθησιν μίαν γέ τινα,
[8]   λαλεῖ (σημείων ἐκεῖνοι καὶ τεράτων  ἔχρῃζον)   καὶ τῷ πυρὶ δεδίττεται τοὺς
[95]   ἐγὼ δέ, εἰ δυνατόν, ἐνδείξομαι.  Ἐχρῆν   μὲν ὑμᾶς, ἄνθρωποι, αὐτοῦ
[48]   οὖν τὰ πάντα καὶ ἀναμίξας  ἔχρωσε   κυάνῳ, οὗ δὴ χάριν μελάντερον
[1]   ὄφεως ἦν ᾠδή, οὐκ  ἔχω   λέγειν. Ἀγὼν δὲ ἦν καὶ
[43]   τίνα ἂν ὠφελήσαιεν; Αὐτίκα γοῦν  ἔχω   σοι βελτίονα, τῶν ὑμεδαπῶν τούτων
[47]   δὲ τὴν μέσην αὐταῖν· ἱστοροῦντα  ἔχω   σοι Πολέμωνα δεικνύναι (ἐν τῇ
[25]   γῆς ὄχημα κἀπὶ γῆς  ἔχων   ἕδραν, ὅστις ποτ' εἶ σύ,
[54]   μενος· Λάμιαν δὲ τὴν ἑταίραν  ἔχων   εἰς ἀκρόπολιν ἀνῄει καὶ τῷ
[69]   καὶ μέσα τῶν ὄντων ἁπάντων  ἔχων,   εὐθεῖαν περαίνει κατὰ φύσιν περιπορευόμενος·
[69]   κατὰ τὰ αὐτὰ καὶ ὡσαύτως  ἔχων,   μετρεῖ τε πάντα καὶ σταθμᾶται,
[52]   ἀναθήματα ἐσύλησαν καὶ αὐτὰ  ἐχώνευσαν   (τὰ ἀγάλματα. Καὶ εἰ Καμβύσης
[30]   ὄζος Ἄρηος. (Τοῦτο μὲν ποιητικῶς  ἐψεύσατο·   Ὅμηρος δὲ ἀξιοπιστότερος αὐτοῦ εἰπὼν
[24]   ξύλου λαβὼν κατεσκευασμένον (ἔτυχε δὲ  ἕψων   τι οἴκοι, οἷα εἰκός) Εἶα
[38]   τῶν ἀμφὶ τὸν Ἡρακλέα ἐγγράφουσι.  Ἐῶ   δὲ Ἀργείους καὶ Λάκωνας> Ἀφροδίτην
[31]   αὐταῖς, Μυσὰς οὔσας θεραπαινίδας ταύτας  ἐώνηται   (Μεγακλὼ θυγάτηρ Μάκαρος.
[114]   εἴσονται τὸν θεὸν ἀπὸ μικροῦ  ἕως   μεγάλου, καὶ ἵλεως" φησὶν
[81]   οἷον ἐμβατήριον ῥυθμόν· Υἱοὶ ἀνθρώπων,  ἕως   πότε βαρυκάρδιοι; Ἵνα τί ἀγαπᾶτε
[80]   προσώπου αὐτοῦ γνῶσις καὶ σύνεσις"  Ἕως   πότε, ὀκνηρέ, κατάκεισαι; Πότε δὲ
[6]   σκεῦος ὡς οἰκίαν· πρὸ  ἑωσφόρου"   γὰρ ἦν, καὶ ἐν ἀρχῇ
[84]   τῆς ἀναστάσεως ἥλιος, πρὸ  ἑωσφόρου"   γεννώμενος, ζωὴν (χαρισάμενος ἀκτῖσιν




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 26/02/2009