Livre, Chap.
[1, 21]	ἡμέραν μίαν, ἔπειτα Τιβέριος ἔτη	κϛ	μῆνας ἡμέρας ιθʹ ὃν διαδέχεται
[1, 21]	ζʹ ἡμέρας ιεʹ Ἀδριανὸς ἔτη	κʹ	μῆνας ιʹ ἡμέρας κηʹ Ἀντωνῖνος
[1, 5]	θεὸν πίστιν τε καὶ δικαιοσύνην.	Ἰσαὰκ	δὲ τὸ αὐτομαθὲς ἐνδείκνυται; διὸ
[1, 5]	τὴν θείαν πρόνοιαν γεννῆσαι τὸν	Ἰσαάκ.	ἑρμηνεύει δὲ ὁ Φίλων τὴν
[1, 21]	χίλια διακόσια νʹ ἀπὸ δὲ	Ἰσαὰκ	ἕως τῆς κληροδοσίας ἔτη ἑξακόσια
[1, 21]	μετάνοιαν κηρύξας Ἀβραάμ τε καὶ	Ἰσαὰκ	καὶ Ἰακὼβ ἄντικρυς οὐκ ὀλίγα
[1, 19]	ἀνάκλασιν ἐπ´ αὐτοῦ ἑαυτοὺς γινώσκοντες	κἀκ	τοῦ ἐν ἡμῖν θείου τὸ
[1, 21]	διὰ ταύτης ἡγησάμενος τῆς στρατιᾶς	Βαρὰκ	ὁ τοῦ Βεννὴρ ἐκ φυλῆς
[1, 23]	προγόνων αὐτοῦ διὰ πολυχρόνιον λιμὸν	ἐκ	Βαβυλῶνος εἰς Αἴγυπτον μεταναστάντων. ἑβδόμῃ
[1, 21]	μεθ´ ὃν ἦρξεν Ἀβατθὰν ὁ	ἐκ	Βηθλεὲμ φυλῆς Ἰούδα ἔτη ἑπτά,
[1, 23]	ὕστερον μὴ συναπόλωνται τῷ παιδί,	ἐκ	βίβλου τῆς ἐπιχωρίου σκεῦός τι
[1, 9]	καὶ οἱ τοῦ πνεύματος μαθηταί·	ἐκ	γὰρ πίστεως καὶ ὡς οὐχ
[1, 21]	τὰ τέκνα τοῦ ἀδελφοῦ αὐτῆς·	ἐκ	γὰρ τοῦ γένους ἦν Ἀχαάβ.
[1, 21]	Ἰωνᾶς ὁ τοῦ Ἀμαθὶ ὁ	ἐκ	Γὲθ Χοβὲρ ὁ κηρύξας Νινευίταις,
[1, 8]	ἐοικότες, οἳ δὴ ἐν ἅλμῃ	ἐκ	γενετῆς τρεφόμενοι ἁλῶν ὅμως πρὸς
[1, 24]	ἐστι φωτὸς ἁγίου τοῦ διαβαίνοντος	ἐκ	γῆς καὶ ἀνατρέχοντος αὖθις εἰς
[1, 14]	διαδέχεται Ἀρχέλαος, οὗ Σωκράτης διήκουσεν.	ἐκ	δ´ ἄρα τῶν ἀπέκλινε λαοξόος,
[1, 6]	μόνης φαίνεσθαι τῆς θέσεως ῥητέον,	ἐκ	δὲ τῆς ἐντολῆς ἀναζωπυρεῖσθαι τὸ
[1, 15]	ἐν φήμαις καὶ κληδόσι μαντευόμενον,	ἐκ	δὲ τοῦ εἰς γῆν μεταβαλόντος
[1, 27]	καὶ θνητὸς ὃς εἶδεν φρόνησιν,	ἐκ	δὲ τοῦ στόματος αὐτῆς« τῆς
[1, 15]	Ῥωμαίων βασιλεὺς Πυθαγόρειος μὲν ἦν,	ἐκ	δὲ τῶν Μωυσέως ὠφεληθεὶς διεκώλυσεν
[1, 8]	ῥητορικῆς διεξοδικὸν φαινομένον, τὸ δὲ	ἐκ	διαλεκτικῆς ἐρωτητικόν, τέλος δὲ αὐτῆς
[1, 24]	δεκάτην ἀκροθίνιά τε κρεμάσαιμεν σταθμῶν	ἐκ	ζαθέων καὶ κίονος ὑψηλοῖο. Ἀπόλλων
[1, 29]	καὶ τὸν αὖθις δοθέντα, πλὴν	ἐκ	θεοῦ ὅ τε τῆς φύσεως
[1, 15]	ἀνθρώπων γένει οὔτ´ ἦλθέν ποτε	ἐκ	θεῶν οὔτ´ ἀφίξεται. καί μοι
[1, 27]	δὲ τέλος τῆς παραγγελίας ἀγάπη	ἐκ	καθαρᾶς καρδίας καὶ συνειδήσεως ἀγαθῆς
[1, 7]	γῆς γεωργὸς ὁ ἄνωθεν σπείρων	ἐκ	καταβολῆς κόσμου τὰ θρεπτικὰ σπέρματα,
[1, 15]	Μουσῶν τραφεῖσαν. ἔνιοι δέ φασιν	ἐκ	Μαλιέων ἀφικέσθαι Λαμίας οὖσαν θυγατέρα
[1, 20]	ἄργυρος κἂν λόγος κἂν δόγμα.	ἐκ	μέρους τοίνυν, ἃ κεκλόφασιν, ἀληθῆ
[1, 21]	τὰς ἴσας σὺν ἀρχιτέκτονι Τυρίῳ	ἐκ	μητρὸς Ἰουδαίας ἐκ τῆς φυλῆς
[1, 6]	ἐδημιούργησεν. ὅθεν οὐδὲ τὸ δίκαιον	ἐκ	μόνης φαίνεσθαι τῆς θέσεως ῥητέον,
[1, 21]	μοι« φησὶν ἐν τῷ Θεάγει,	ἐκ	παιδὸς ἀρξάμενον θείᾳ μοίρᾳ παραγινόμενον
[1, 21]	φησιν ἡ γραφή, τὰ πλεῖστα	ἐκ	παρατηρήσεως καὶ ἐξ εἰκότων προειρηκότες,
[1, 17]	φαύλοις χρῆσθαι καθάπερ καὶ τῷ	ἐκ	πειρασμοῦ μαρτυρίῳ. ἔστιν οὖν κἀν
[1, 1]	δὲ ἐνθένδε αὐτῷ ἡ πειθὼ	ἐκ	περιουσίας. καὶ τοῦτ´ ἦν ἄρα
[1, 1]	ἐσομένους μηνύσαντος. Ἤδη δὲ καταφαίνεται	ἐκ	περιουσίας ὁ σωτὴρ αὐτός, κατὰ
[1, 26]	ἡμῶν ἐγένετο εἰς Χριστόν, ἵνα	ἐκ	πίστεως δικαιωθῶμεν. ὁ νομοθετικὸς δέ
[1, 1]	καὶ μὴ προκεκενωμένοις. ὅταν δ´	ἐκ	πίστεως ἕληταί τις ἑστιᾶσθαι, βέβαιος
[1, 7]	οὐκ ἐξ ἔργων ἐδικαιώθη, ἀλλ´	ἐκ	πίστεως. οὐδὲν οὖν ὄφελος αὐτοῖς
[1, 20]	πολλὰ αἴτια λέγοιντ´ ἄν, ἀλλ´	ἐκ	πολλῶν αἴτιον ἕν (οὐκ ἔστι
[1, 23]	ἐπιγραφομένῳ δράματι Ἐξαγωγή« γράφων ὧδε	ἐκ	προσώπου Μωυσέως· ἰδὼν γὰρ ἡμῶν
[1, 8]	ἔργον δὲ διττόν, τὸ μὲν	ἐκ	ῥητορικῆς διεξοδικὸν φαινομένον, τὸ δὲ
[1, 21]	δὲ αἱ φυλαὶ αἱ δέκα	ἐκ	Σαμαρείας αἰχμάλωτοι γεγόνασιν ἕως Πτολεμαίου
[1, 21]	ναοῦ οἰκοδομῆς· ὁμοίως καὶ Ἀχίας	ἐκ	Σηλὼμ προφητεύει, ἦσαν δὲ καὶ
[1, 12]	ἐστιν. σοφοὶ δὲ οὐκ ἐκφέρουσιν	ἐκ	στόματος, ἃ διαλογίζονται ἐν συνεδρίῳ.
[1, 21]	ἀρχιερεὺς Ἀβιάθαρ ὁ τοῦ Ἀβιμέλεχ	ἐκ	συγγενείας Ἠλί, προφητεύουσι δὲ Γὰδ
[1, 1]	τοῦ λαμβάνοντος δύναμιν, ἣν δεῖ	ἐκ	συνασκήσεως αὔξειν, τοῖς δούλοις τὰ
[1, 11]	νεκρούς, ὁ ἀπόστολός φησιν, ὃς	ἐκ	τηλικούτου θανάτου ἐρρύσατο ἡμᾶς, ἵνα
[1, 21]	ἓξ ἡμέραι δέκα. Πεπλήρωται τοίνυν	ἐκ	τῆς αἰχμαλωσίας τῆς ἐπὶ Ἱερεμίου
[1, 19]	εἰς ἣν ἐκδίδοται ὁ παρεκτραπεὶς	ἐκ	τῆς κατ´ ἀλήθειαν ἑδραιότητος, συνεκρυεὶς
[1, 24]	τινι· στῦλος Θηβαίοισι Διώνυσος πολυγηθής,	ἐκ	τῆς παρ´ Ἑβραίοις ἱστορίας. ἀλλὰ
[1, 29]	οὐκ ἔστιν« ὁμοίως δὲ καὶ	ἐκ	τῆς πολυμαθοῦς περιουσίας ἀποδείξεις ἰσχυροποιοῦσι
[1, 10]	τίνας δὴ σοφοὺς λέγει; ἄκουσον	ἐκ	τῆς σοφίας Ἰησοῦ· οὐκ ἔστι
[1, 22]	τοῦ νόμου καὶ τὰς προφητικὰς	ἐκ	τῆς τῶν Ἑβραίων διαλέκτου εἰς
[1, 5]	τὴν σοφίαν. ἣν μετῆλθεν Ἀβραάμ,	ἐκ	τῆς τῶν οὐρανίων θέας μετιὼν
[1, 18]	πρὸς ἔτι πιστούς. ἐδείχθησαν δὲ	ἐκ	τῆς τῶν ὑπακουσάντων ἑκουσίου προσκλίσεως
[1, 21]	ἀρχιτέκτονι Τυρίῳ ἐκ μητρὸς Ἰουδαίας	ἐκ	τῆς φυλῆς Δαβίδ, ὡς ἐκεῖ
[1, 1]	δὲ ἄνθρωπος ἑαυτὸν καὶ οὕτως	ἐκ	τοῦ ἄρτου ἐσθιέτω καὶ ἐκ
[1, 16]	γίνεται· ὡς δὲ ἄλλοι βούλονται,	ἐκ	τοῦ διαβόλου τὴν κίνησιν ἴσχει.
[1, 4]	ὁ γὰρ θεὸς δίδωσι σοφίαν	ἐκ	τοῦ ἑαυτοῦ στόματος αἴσθησίν τε
[1, 15]	λέγεται καθίζεσθαι τὴν πρώτην Σίβυλλαν	ἐκ	τοῦ Ἑλικῶνος παραγενομένην ὑπὸ τῶν
[1, 27]	καὶ τελεώτατον ἀγαθόν, ὅταν τινὰ	ἐκ	τοῦ κακῶς πράττειν εἰς ἀρετήν
[1, 21]	Χοβὲρ ὁ κηρύξας Νινευίταις, ὁ	ἐκ	τοῦ κήτους προελθών. ἔπειτα βασιλεύει
[1, 9]	ἔργον ἐστὶ καὶ τὸ ποιεῖν	ἐκ	τοῦ λόγου γίνεται; εἰ γὰρ
[1, 27]	καὶ δοκιμάζεις τὰ διαφέροντα κατηχούμενος	ἐκ	τοῦ νόμου, πέποιθάς τε σεαυτὸν
[1, 17]	ψεύστου· λέγει ὁ κύριος ὑμεῖς	ἐκ	τοῦ πατρὸς ὑμῶν τοῦ διαβόλου
[1, 23]	ὁ βασιλεὺς τῆς χώρας τὴν	ἐκ	τοῦ πλήθους ἐπιβουλὴν τῶν γεννωμένων
[1, 17]	γὰρ τῶν προφητῶν πάντες» φησὶν	ἐκ	τοῦ πληρώματος αὐτοῦ ἐλάβομεν, δηλονότι
[1, 1]	ὁ σπείρων εἰς τὸ πνεῦμα	ἐκ	τοῦ πνεύματος θερίσει ζωὴν αἰώνιον·
[1, 1]	ἐκ τοῦ ἄρτου ἐσθιέτω καὶ	ἐκ	τοῦ ποτηρίου πινέτω. σκοπεῖσθαι οὖν
[1, 27]	εἶναι ἀπειθείας υἱόν« ἀλλὰ μεταβαίνειν	ἐκ	τοῦ σκότους εἰς ζωὴν« καὶ
[1, 18]	ἐκδανείζεσθαι. ὅθεν ἐπιφέρει· λόγος σαπρὸς	ἐκ	τοῦ στόματος ὑμῶν μὴ ἐκπορευέσθω,
[1, 21]	δὲ καὶ οὗτος ὁ ἀριθμὸς	ἐκ	τοῦ ὑποτεταγμένου κεφαλαίου ἔχοντος ὧδε·
[1, 21]	τῆς Ἀργοῦς ἔτη ἑξήκοντα τέσσαρα.	ἐκ	τούτου ἐπὶ Θησέα καὶ Μινώταυρον
[1, 24]	τρισίν, ἀσφαλεῖ, παραβόλῳ καὶ τῷ	ἐκ	τούτων μικτῷ· συντίθεται δὲ τούτων
[1, 24]	μικτῷ· συντίθεται δὲ τούτων ἕκαστον	ἐκ	τριῶν, ἢ διὰ λόγου ἢ
[1, 19]	ὅτι καὶ ποιητικοῖς χρώμενος παραδείγμασιν	ἐκ	τῶν Ἀράτου Φαινομένων δοκιμάζει τὰ
[1, 21]	Ἀγγαῖος καὶ Ζαχαρίας καὶ ὁ	ἐκ	τῶν δώδεκα Ἄγγελος κατὰ τὸ
[1, 21]	Ἀγγαῖος καὶ Ζαχαρίας καὶ ὁ	ἐκ	τῶν δώδεκα Ἄγγελος προφητεύουσι, καὶ
[1, 19]	ἆρ´ οὐ δοκεῖ σοι {πίστεως}	ἐκ	τῶν Ἑβραϊκῶν γραφῶν τὴν μετὰ
[1, 23]	σοι παιδὶ τῷδ´ εὕρω ταχὺ	ἐκ	τῶν Ἑβραίων; ἡ δ´ ἐπέσπευσεν
[1, 23]	τοῦ πλήθους ἐπιβουλὴν τῶν γεννωμένων	ἐκ	τῶν Ἑβραίων κελεύει τὰ μὲν
[1, 17]	αὐτῷ. ὅταν λαλῇ τὸ ψεῦδος,	ἐκ	τῶν ἰδίων λαλεῖ, ὅτι ψεύστης
[1, 25]	δεδώρηται. ~(Πλάτων δὲ ὁ φιλόσοφος	ἐκ	τῶν Μωυσέως τὰ περὶ τὴν
[1, 26]	νόμον, ὁπότε γε καὶ αὐτοὶ	ἐκ	τῶν παρὰ σφίσι τιμῶσι Μωυσῆ.
[1, 28]	ὁρατικοῦ τῆς ψυχῆς τὴν ἐπιχυθεῖσαν	ἐκ	φαύλης ἀναστροφῆς ἄγνοιαν ἀχλυώδη καὶ
[1, 17]	ἐνέργειαι, μερικαὶ οὖσαι, γίνονται μὲν	ἐκ	φαύλης διαθέσεως, καθάπερ καὶ αἱ
[1, 21]	τε τῆς Εὐρώπης εἰς Κρήτην	ἐκ	Φοινίκης ἀνακομιδή. κατὰ δὲ Λυγκέα
[1, 21]	ἐπιστρεψάντων δὲ αὐτῶν Σαμψὼν ἡγεῖται	ἐκ	φυλῆς Δάν, νικήσας ἐν πολέμῳ
[1, 21]	Βωλεᾶς υἱὸς Βηδᾶν υἱοῦ Χαρρὰν	ἐκ	φυλῆς Ἐφραῒμ ἄρξας ἔτη τρία
[1, 21]	τούτου προφητεύει Δεββώρα γυνὴ Λαβιδὼθ	ἐκ	φυλῆς Ἐφραΐμ, καὶ ἦν ἀρχιερεὺς
[1, 21]	βασιλείας ἐν Σαμαρείᾳ βασιλεύει Ἱεροβοὰμ	ἐκ	φυλῆς Ἐφραῒμ ὁ δοῦλος Σολομῶνος,
[1, 21]	Ἀὼδ ἔτεσιν ὀγδοήκοντα, ἀνὴρ ἀμφοτεροδέξιος	ἐκ	φυλῆς Ἐφραΐμ· οὗτός ἐστιν ὁ
[1, 21]	ἐν Χεβρὼν ὁ τοῦ Ἰεσσαὶ	ἐκ	φυλῆς Ἰούδα ἔτη τεσσαράκοντα, ὡς
[1, 21]	ἀδελφὸν τοῦ Χαλὲβ τὸν νεώτερον	ἐκ	φυλῆς Ἰούδα, ὃς ἀποκτείνας τὸν
[1, 21]	αὐτῶν ἡγεῖται Ἰεφθαὲ ὁ Γαλααδίτης	ἐκ	φυλῆς Μανασσῆ καὶ ἦρξεν ἔτη
[1, 21]	ἔτη ἑπτά, ἐπὶ τούτοις Γεδεὼν	ἐκ	φυλῆς Μανασσῆ ὁ τοῦ Ἰωὰς
[1, 21]	στρατιᾶς Βαρὰκ ὁ τοῦ Βεννὴρ	ἐκ	φυλῆς Νεφθαλὶμ παραταξάμενος Σισάρᾳ τῷ
[1, 5]	εἶναι τὴν σφραγῖδα τῆς γνώσεως,	ἐκ	φύσεως καὶ μαθήσεως καὶ ἀσκήσεως
[1, 9]	βίον ἀναφέρων ἕκαστα τὸν ὀρθὸν	ἔκ	τε τῶν Ἑλληνικῶν καὶ τῶν
[1, 21]	ἦν ἀρχιερεὺς Ἰησοῦς ὁ τοῦ	Ἰωσεδέκ.	κἀν τῷ δευτέρῳ ἔτει τῆς
[1, 18]	εἶναι τὸν λόγον. πῶς δὲ	οὐκ	ἀγαθὸς ὁ σῴζων; ~(Ὅτι οὖν
[1, 10]	ἀκριβείας ἐξεταζόμενον τὰ μὲν πολλὰ	οὐκ	ἀγεννές, ἀλλὰ μᾶλλον τὸ τούτου
[1, 20]	ἀληθείας, ζήτησις οὖσα ἀληθείας, συλλαμβάνεται,	οὐκ	αἰτία οὖσα καταλήψεως, σὺν δὲ
[1, 20]	προπαιδείαν αὐτὴν ὁμολογήσομεν τοῦ γνωστικοῦ,	οὐκ	αἴτιον τιθέμενοι τὸ συναίτιον οὐδὲ
[1, 1]	βλέποντες οὐ βλέπουσι καὶ ἀκούοντες	οὐκ	ἀκούουσι καὶ οὐ συνιᾶσι, τὴν
[1, 18]	ἴσης τῷ μωρὰν ἔδειξε» καὶ	οὐκ	ἀληθῆ, ὡς ᾤοντο. κἂν πύθῃ
[1, 19]	εἰσι κατὰ τὴν ἐμὴν δόξαν	οὐκ	ἄλλοι ἢ οἱ πεφιλοσοφηκότες ὀρθῶς.
[1, 1]	ὃ δὲ τῇ φωνῇ, πῶς	οὐκ	ἄμφω ἀποδεκτέοι, ἐνεργὸν τὴν πίστιν
[1, 7]	ἀνθρωπίνων λογισμῶν ἀποτεμόμενοι παρεχάραξαν, ταῦτα	οὐκ	ἄν ποτε θεῖα εἴποιμ´ ἄν.
[1, 27]	τὰ ὑγιαίνοντα συνδιαφθείρεσθαι αὐτοῖς, καὶ	οὐκ	ἄν τις πονηρίας αἰτιάσαιτο τοῦ
[1, 1]	ἱκανοί. εἰ δὲ ἑαυτοὺς διεκρίνομεν,	οὐκ	ἂν ἐκρινόμεθα. Ἤδη δὲ οὐ
[1, 9]	αὐτῆς τῆς ἀληθείας. πῶς δὲ	οὐκ	ἀναγκαῖον περὶ νοητῶν φιλοσοφοῦντα διαλαβεῖν
[1, 3]	ἀναφαίνονται λαλίστεροι· κνήθοντες καὶ γαργαλίζοντες	οὐκ	ἀνδρικῶς, ἐμοὶ δοκεῖν, τὰς ἀκοὰς
[1, 20]	συνεργὸν συνεκτικὸν οὐδ´ ὡς οὗ	οὐκ	ἄνευ τὴν φιλοσοφίαν, ἐπεὶ σχεδὸν
[1, 28]	τέλειον ἔχουσα, παντὸς πάθους ἀπηλλαγμένη,	οὐκ	ἄνευ τοῦ σωτῆρος τοῦ καταγαγόντος
[1, 15]	ὃς Ἀριστοτέλει συνεγένετο. Ἡράκλειτος γὰρ	οὐκ	ἀνθρωπίνως φησίν, ἀλλὰ σὺν θεῷ
[1, 13]	λίθων πολυτελῶν, πᾶν δὲ τίμιον	οὐκ	ἄξιον αὐτῆς. ~(Φασὶ δὲ Ἕλληνες
[1, 17]	μηνίειν καὶ μὴ) {καὶ μὴν}	οὐκ	ἀπεῖρξε τὸ πῦρ, καὶ ἴσως
[1, 17]	ἐπὶ κρατῆρα οἴνου. φιλοσοφία δὲ	οὐκ	ἀπεστάλη ὑπὸ κυρίου, ἀλλ´ ἦλθε,
[1, 23]	παρὰ ἀκόντων τῶν πολὺν χρόνον	οὐκ	ἀποδιδόντων, ἀλλὰ ἀποστερούντων. ~(Ἔστιν οὖν
[1, 1]	οὐ φανερωθήσεται, οὐδὲ κεκαλυμμένον ὃ	οὐκ	ἀποκαλυφθήσεται» ἀκουσάτω καὶ παρ´ ἡμῶν,
[1, 19]	ἡμᾶς φιλοτιμίαν) εἴτε κατὰ συντυχίαν,	οὐκ	ἀπρονόητος ἡ συντυχία· εἴτ´ αὖ
[1, 15]	αὐτῷ ὁμακοεῖον αἰνίττεται. Πλάτων δὲ	οὐκ	ἀρνεῖται τὰ κάλλιστα εἰς φιλοσοφίαν
[1, 8]	ἃ μὲν γὰρ ἐκείνους ἥδει,	οὐκ	ἀσκοῦμεν ἡμεῖς· ἃ δὲ ἡμεῖς
[1, 26]	κατὰ τὸν Μωυσέα προφητείας ἀγνώμονες,	οὐκ	αὐτόθεν ὁμολογοῦντες τήν τε ἀλήθειαν
[1, 6]	δι´ ἀπάτην ὑποτρέχουσιν ἡμῖν ὑποπίπτειν	οὐκ	ἐᾷ. ἐν τούτοις οὖν τοῖς
[1, 14]	μοι ὄφελος; λέγων, εἰ νεκροὶ	οὐκ	ἐγείρονται, φάγωμεν καὶ πίωμεν· αὔριον
[1, 18]	τουτέστι διὰ τῶν προφητῶν κατηγγελμένῃ,	οὐκ	ἔγνω ὁ κόσμος διὰ τῆς
[1, 27]	ὁδοῖς αὐτῶν, καὶ ὁδὸν εἰρήνης	οὐκ	ἔγνωσαν, οὐκ ἔστι φόβος θεοῦ
[1, 15]	προθεσπίζουσι τὰ μέλλοντα. αὗται γοῦν	οὐκ	εἴασαν αὐτοὺς τὴν μάχην θέσθαι
[1, 9]	ὀρθοδοξασταὶ καλούμενοι ἔργοις προσφέρονται καλοῖς,	οὐκ	εἰδότες ἃ ποιοῦσιν; ~(Διὰ τοῦτο
[1, 20]	καὶ ἡ φιλοσοφία τοὺς Ἕλληνας,	οὐκ	εἰς τὴν καθόλου δὲ δικαιοσύνην
[1, 1]	ἀξιόλογον ἀπολαμβάνων τὴν πολιτείαν αὐτήν·	οὐκ	εἰσελεύσεται δὲ εἰς τὰ ἅγια
[1, 1]	γὰρ ἔστι τὰ γραφέντα μὴ	οὐκ	ἐκπεσεῖν» καίτοι ἀνέκδοτα ὑπό γ´
[1, 12]	γὰρ αὐτῷ ἐστιν. σοφοὶ δὲ	οὐκ	ἐκφέρουσιν ἐκ στόματος, ἃ διαλογίζονται
[1, 8]	ὑφαιρουμένην καὶ ἐπαγγελλομένην σοφίαν ἣν	οὐκ	ἐμελέτησεν. ἐν βραχεῖ δὲ εἰπεῖν,
[1, 28]	ἐπὶ τὸν τῶν ὅλων θεόν,	οὐκ	ἐμπειρίαν τῶν θνητῶν, ἀλλ´ ἐπιστήμην
[1, 18]	τοῦ κόσμου» ἐπ´ ἴσης τῷ	οὐκ	ἐμώρανεν» ἵνα μὴ ἡ αἰτία
[1, 17]	ἀπόστολος ἃ καὶ λαλοῦμεν» λέγει	οὐκ	ἐν διδακτοῖς ἀνθρωπίνης σοφίας λόγοις,
[1, 2]	ἀφειδῶς πάντα μὲν ἀντιλέγειν ἐθέλουσιν	οὐκ	ἐν δίκῃ, πάντα δὲ ὀνόματα
[1, 1]	καὶ ᾧ λαλεῖται, μᾶλλον δὲ	οὐκ	ἐν φωνῇ, ἀλλ´ ἐν τῷ
[1, 19]	οὐρανοῦ καὶ γῆς ὑπάρχων κύριος	οὐκ	ἐν χειροποιήτοις ναοῖς κατοικεῖ οὐδὲ
[1, 5]	ἴσθι πρὸς ἀλλοτρίαν, χρῆσθαι μέν,	οὐκ	ἐνδιατρίβειν δὲ καὶ ἐναπομένειν τῇ
[1, 17]	ἐπιτελεῖται, ὅτι τὸ κωλῦσαι δυνάμενον	οὐκ	ἐνεργεῖ οὐδὲ κωλύει. τί γὰρ
[1, 7]	περὶ ἀληθείας λόγον, Ἀβραὰμ δὲ	οὐκ	ἐξ ἔργων ἐδικαιώθη, ἀλλ´ ἐκ
[1, 19]	κλοπῆς γλυκεροῦ, ἄρτον καὶ ὕδωρ	οὐκ	ἐπ´ ἄλλων τινῶν, ἀλλ´ ἢ
[1, 14]	δίδωσί τι τῆς ἀληθείας καὶ	οὐκ	ἐπαισχύνεται πρός τε οἰκοδομὴν καὶ
[1, 5]	Ἅιδην, τὰ δὲ ἴχνη αὐτῆς	οὐκ	ἐρείδεται. μακρὰν οὖν ποίησον ἀπὸ
[1, 20]	ἀλλ´ ἐκ πολλῶν αἴτιον ἕν	(οὐκ	ἔστι γὰρ αἴτιος ἕκαστος τοῦ
[1, 14]	δὲ τὴν γνῶσιν ἐγκελεύεσθαι μεταδιώκειν.	οὐκ	ἔστι γὰρ ἄνευ τῆς τῶν
[1, 15]	Πυθαγόραν (Ἰεζεκιὴλ τοῦτον ἡγοῦνταί τινες,	οὐκ	ἔστι δέ, ὡς ἔπειτα δηλωθήσεται)
[1, 10]	ἄκουσον ἐκ τῆς σοφίας Ἰησοῦ·	οὐκ	ἔστι σοφία πονηρίας ἐπιστήμη. ταύτην
[1, 4]	φησὶν ὃ ὁ βασιλεὺς ἐρωτᾷ,	οὐκ	ἔστι σοφῶν, μάγων, ἐπαοιδῶν, Γαζαρηνῶν
[1, 12]	τε καὶ ἀπαιδεύτοις· σχεδὸν γὰρ	οὐκ	ἔστι τούτων πρὸς τοὺς πολλοὺς
[1, 27]	καὶ ὁδὸν εἰρήνης οὐκ ἔγνωσαν,	οὐκ	ἔστι φόβος θεοῦ ἀπέναντι τῶν
[1, 17]	τῇ ἀληθείᾳ οὐχ ἕστηκεν, ὅτι	οὐκ	ἔστιν ἀλήθεια ἐν αὐτῷ. ὅταν
[1, 21]	ἑβδομάδας ἐξολοθρευθήσεται χρῖσμα, καὶ κρίμα	οὐκ	ἔστιν αὐτῷ. καὶ τὴν πόλιν
[1, 17]	καὶ ἡ διδαχὴ ἡ ἐμὴ	οὐκ	ἔστιν ἐμὴ» ὁ κύριος λέγει,
[1, 20]	αὐτὸν ἀληθής ἐστι καὶ ἀδικία	οὐκ	ἔστιν ἐν αὐτῷ. ἔμπαλιν οὖν
[1, 29]	εἰ ἄρα ἔστι ταῦτα ἢ	οὐκ	ἔστιν« ὁμοίως δὲ καὶ ἐκ
[1, 29]	παλαιὰν δόξαν, γέρων δὲ Ἑλλήνων	οὐκ	ἔστιν οὐδείς· γέροντας, οἶμαι, εἰπὼν
[1, 1]	ἀλλ´ ἣν οὐδεὶς εὐλόγως καταμέμψεται.	οὐκ	εὐθὺς δ´ εἴ τις μὴ
[1, 29]	βαρβαρικόν τινα τρόπον ἀπλάστῳ καὶ	οὐκ	εὐκρινεῖ χρωμένων ἡμῶν τῇ μεταφορᾷ.
[1, 15]	ὁ Νουμᾶς δι´ ἐπικρύψεως ὡς	οὐκ	ἐφάψασθαι τοῦ βελτίστου δυνατὸν ἄλλως
[1, 3]	ὁ δὲ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου	οὐκ	ἔχει ποῦ τὴν κεφαλὴν κλίνῃ·
[1, 19]	τοῦ Πλάτωνος τὸ σύγγραμμα, μὴ	οὐκ	ᾖ τοῦτο φιλοσοφεῖν» λέγει, περὶ
[1, 5]	πεπαιδαγωγῆσθαι. τί οὖν; ἠθέλησε μέν,	οὐκ	ἠδυνήθη δέ· ποσάκις δὲ ἢ
[1, 19]	ἀλλότριον» τὸ βάπτισμα τὸ αἱρετικὸν	οὐκ	οἰκεῖον καὶ γνήσιον ὕδωρ λογιζομένη,
[1, 1]	Ἑλληνικῆς χρηστομαθίας ὁ καρπὸς προχωρείτω.	οὐκ	οἶμαι γάρ τινα οὕτως εὐτυχῆ
[1, 19]	ἀνέμους καὶ διώκει ὄρνεα πτερωτά.	οὐκ	οἶμαι φιλοσοφίαν λέγειν τὰ νῦν
[1, 4]	σοφίας δεδαηκότα» εἰπὼν καὶ ναύτην	οὐκ	ὀκνεῖ λέγειν σοφόν, οὔτε τι
[1, 13]	ὅσοι τἀληθοῦς ὠρέχθησαν, οἳ μὲν	οὐκ	ὀλίγα, οἳ δὲ μέρος τι,
[1, 21]	καὶ Ἰσαὰκ καὶ Ἰακὼβ ἄντικρυς	οὐκ	ὀλίγα τῶν μελλόντων καὶ ἤδη
[1, 11]	τοὺς δοκησισόφους καὶ οἰομένους εἶναι,	οὐκ	ὄντας δὲ σοφοὺς ἐπιρραπίζων γράφει.
[1, 10]	δίκαιος ζήσεται εἰς τέλος, ὅτι	οὐκ	ὄψεται καταφθοράν, ὅταν ἴδῃ σοφοὺς
[1, 21]	Δαβὶδ ὅ τε Σολομών, προφῆται.	Σαδὼκ	δὲ ὁ ἀρχιερεὺς πρῶτος ἐν
[1, 21]	ἦν ἀρχιερεὺς Ἀβιμέλεχ ὁ τοῦ	Σαδώκ.	ἐπὶ τούτου μερισθείσης τῆς βασιλείας

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 7/01/2010