Livre, Chap. |
[1, 21] |
Κομόδου
τελευτῆς
ἔτη
ρκβʹ
μῆνες
|
ιʹ |
ἡμέραι
ιγʹ
γίνονται
οὖν
ἀφ´ |
[1, 21] |
ιεʹ
Ἀδριανὸς
ἔτη
κʹ
μῆνας
|
ιʹ |
ἡμέρας
κηʹ
Ἀντωνῖνος
ἔτη
κβʹ |
[1, 21] |
Γάιος
Καῖσαρ
ἔτη
τρία
μῆνας
|
ιʹ |
ἡμέρας
ὀκτώ·
τοῦτον
Κλαύδιος
ἔτη |
[1, 21] |
Γάλβας
ἔτος
ἕν,
Οὐεσπεσιανὸς
ἔτη
|
ιʹ |
Τίτος
ἔτη
γʹ
Δομιτιανὸς
ἔτη |
[1, 21] |
ἔτος
αʹ
μῆνας
δʹ
ἡμέρας
|
ιʹ |
Τραϊανὸς
ἔτη
ιθʹ
μῆνας
ζʹ |
[1, 3] |
αἰνίσσεται
ἡ
σωτήριος
ἐκείνη
φωνή·
|
αἱ |
ἀλώπεκες
φωλεοὺς
ἔχουσιν,
ὁ
δὲ |
[1, 20] |
ὄντος
τοῦ
εὐδαιμονεῖν,
αἴτιαι
τυγχάνουσιν
|
αἱ |
ἀρεταὶ
πλείονες
ὑπάρχουσαι,
καὶ
ὡς |
[1, 5] |
(διὰ
πλειόνων
δὲ
καὶ
διαφερόντων
|
αἱ |
ἀσκήσεις
δογμάτων)
ὅθεν
καὶ
Ἰσραὴλ |
[1, 29] |
λόγους
τοὺς
ἀποδεικτικούς,
ὅσον
ἔτι
|
αἱ |
αὐτῶν
ὡς
νέων
φρένες
ἠερέθονται« |
[1, 13] |
ψεῦδος
μυρίας
ἐκτροπὰς
ἔχει)
καθάπερ
|
αἱ |
βάκχαι
τὰ
τοῦ
Πενθέως
διαφορήσασαι
|
[1, 21] |
ἀρθήσεται
τὸ
ἅγιον.
αὗται
οὖν
|
αἱ |
βτʹ
ἡμέραι
γίνονται
ἔτη
μῆνες |
[1, 21] |
καὶ
κατὰ
τὸν
ἀληθῆ
λόγον
|
αἱ |
γενικαὶ
διάλεκτοι
δύο
καὶ
ἑβδομήκοντα |
[1, 22] |
τὸν
βίον
ἀξιόπιστοι
κηρύσσουσαι
αὐταὶ
|
αἱ
|
γραφαί,
λεκτέον
δὲ
ὅμως
καὶ |
[1, 7] |
τοῦτο
γὰρ
Ἑλλήνων
φωνῇ
ἡρμηνεύθησαν
|
αἱ |
γραφαί,
ὡς
μὴ
πρόφασιν
ἀγνοίας |
[1, 13] |
φυσικὴν
ἀκολουθίαν,
καθάπερ
τὸν
ἄνδρα
|
αἱ |
γυναικωνίτιδες
ἀποκοψάμεναι
τὸν
λόγον)
εἰ |
[1, 21] |
ὡς
αἱ
ἡμέτεραι
παραδιδόασι
γραφαί,
|
αἱ |
δὲ
ἄλλαι
αἱ
πολλαὶ
ἐπὶ |
[1, 5] |
δικαίων
ὁδοὺς
μηνύων
ὧδέ
πως·
|
αἱ |
δὲ
ὁδοὶ
τῶν
δικαίων
ὁμοίως
|
[1, 21] |
αὐτῆς
ἐκείνης
εὑρεθήσεται
τῆς
ἡμέρας.
|
αἱ |
δὲ
πρῶται
καὶ
γενικαὶ
διάλεκτοι |
[1, 21] |
ἀφ´
οὗ
δὲ
αἱ
φυλαὶ
|
αἱ |
δέκα
ἐκ
Σαμαρείας
αἰχμάλωτοι
γεγόνασιν |
[1, 21] |
ἐξ
Ἰακὼβ
πέντε
καὶ
ἑβδομήκοντα
|
αἱ |
εἰς
Αἴγυπτον
κατελθοῦσαι.
φαίνονται
δὲ |
[1, 5] |
λάμπουσιν.
εἶεν
δ´
ἂν
καὶ
|
αἱ |
ἐντολαὶ
καὶ
αἱ
προπαιδεῖαι
ὁδοὶ
|
[1, 21] |
διάλεκτοι
δύο
καὶ
ἑβδομήκοντα
ὡς
|
αἱ |
ἡμέτεραι
παραδιδόασι
γραφαί,
αἱ
δὲ |
[1, 15] |
εἰσὶ
δὲ
καὶ
παρὰ
Γερμανοῖς
|
αἱ |
ἱεραὶ
καλούμεναι
γυναῖκες,
αἳ
ποταμῶν |
[1, 19] |
διορῶσι
τὸν
θεόν·
τοιαῦται
γὰρ
|
αἱ |
κατ´
ἀδυναμίαν
φαντασίαι
ἀληθείας,
ὡς |
[1, 4] |
εἴτε
τέχνην,
πολλαὶ
δέ
εἰσιν
|
αἱ |
κατ´
ἐπισύνθεσιν
ἀνθρωπίνῳ
λογισμῷ
ἐπινενοημέναι, |
[1, 17] |
ψόγοι
οὔθ´
αἱ
τιμαὶ
οὔθ´
|
αἱ |
κολάσεις
δίκαιαι,
μὴ
τῆς
ψυχῆς |
[1, 10] |
τέχνην
παραιτητέον
παντελῶς,
ἐπεὶ
καὶ
|
αἱ |
λέξεις
αὐταὶ
τῶν
σοφιστῶν
οὐ |
[1, 7] |
εἰσελθὼν
ἐξομολογήσωμαι
τῷ
κυρίῳ.
ἀλλ´
|
αἱ |
μὲν
εἰς
δικαιοσύνην
ὁδοί,
πολυτρόπως |
[1, 17] |
ἐκ
φαύλης
διαθέσεως,
καθάπερ
καὶ
|
αἱ |
νόσοι
αἱ
σωματικαί·
κυβερνῶνται
δὲ |
[1, 7] |
μᾶλλον
καὶ
ἧττον
διαφέρουσι,
πλὴν
|
αἱ |
πᾶσαι
βιωφελεῖς.
φιλοσοφίαν
δὲ
οὐ |
[1, 22] |
ἰδίαν
ἑκάστην
ἑρμηνεύσαντος
προφητείαν
συνέπνευσαν
|
αἱ |
πᾶσαι
ἑρμηνεῖαι
συναντιβληθεῖσαι
καὶ
τὰς |
[1, 5] |
σε,
ὅπως
μὴ
ἐκλίπωσίν
σε
|
αἱ |
πηγαί,
αἱ
τῆς
αὐτῆς
ἐκβλύζουσαι |
[1, 1] |
βοηθοῦ·
δι´
ἀνθρώπων
γὰρ
θεόθεν
|
αἱ |
πλεῖσται
εὐεργεσίαι
χορηγοῦνται.
πάντες
μὲν |
[1, 11] |
παιδεία
δὲ
ἀνεξέλεγκτος
πλανᾶται,
καὶ
|
αἱ |
πληγαὶ
καὶ
οἱ
ἔλεγχοι
διδόασι |
[1, 21] |
παραδιδόασι
γραφαί,
αἱ
δὲ
ἄλλαι
|
αἱ |
πολλαὶ
ἐπὶ
κοινωνίᾳ
διαλέκτων
δύο |
[1, 5] |
ἄλλους
μέντοι
γε
τόπους
ἐξεταζόμεναι
|
αἱ |
προειρημέναι
γραφαὶ
ἄλλα
μυστήρια
μηνύουσαι |
[1, 5] |
ἂν
καὶ
αἱ
ἐντολαὶ
καὶ
|
αἱ |
προπαιδεῖαι
ὁδοὶ
καὶ
ἀφορμαὶ
τοῦ |
[1, 17] |
διαθέσεως,
καθάπερ
καὶ
αἱ
νόσοι
|
αἱ |
σωματικαί·
κυβερνῶνται
δὲ
ὑπὸ
τῆς |
[1, 19] |
γεωργίου
πεπλάνηται.
αὗται
δέ
εἰσιν
|
αἱ |
τὴν
ἐξ
ἀρχῆς
ἀπολείπουσαι
ἐκκλησίαν. |
[1, 5] |
μὴ
ἐκλίπωσίν
σε
αἱ
πηγαί,
|
αἱ
|
τῆς
αὐτῆς
ἐκβλύζουσαι
γῆς.
οὐ |
[1, 13] |
τὰ
τοῦ
Πενθέως
διαφορήσασαι
μέλη
|
αἱ |
τῆς
φιλοσοφίας
τῆς
τε
βαρβάρου |
[1, 17] |
ἔπαινοι
οὔτε
οἱ
ψόγοι
οὔθ´
|
αἱ
|
τιμαὶ
οὔθ´
αἱ
κολάσεις
δίκαιαι, |
[1, 11] |
νεωτέρας
ζητήσεις
φεύγετε·
μειρακιώδεις
γὰρ
|
αἱ |
τοιαῦται
φιλονικίαι.
ἀρετὴ
δὲ
οὐ |
[1, 8] |
τὸ
ἀγωνιστικὸν
δὲ
τὴν
ἐριστικήν.
|
αἱ |
τοίνυν
τέχναι
αὗται
ἐὰν
μὴ |
[1, 10] |
λύπην
ἐμποιεῖ
βλασφημία,
ἐξ
ὧν
|
αἱ |
τοῦ
βίου
ἀνατροπαί,
ἔργα
τοῦ |
[1, 17] |
καὶ
παντοκράτορι
ὄντι.
ἀλλὰ
καὶ
|
αἱ |
τῶν
ἀποστατησάντων
βουλαί
τε
καὶ |
[1, 21] |
μῆνας
ἕξ.
ἀφ´
οὗ
δὲ
|
αἱ |
φυλαὶ
αἱ
δέκα
ἐκ
Σαμαρείας
|
[1, 6] |
σῳζομένη
φύσεις
ἀγαθὰς
ποιεῖ,
καὶ
|
αἱ |
φύσεις
αἱ
χρησταὶ
τοιαύτης
παιδείας |
[1, 6] |
ἀγαθὰς
ποιεῖ,
καὶ
αἱ
φύσεις
|
αἱ |
χρησταὶ
τοιαύτης
παιδείας
ἀντιλαμβανόμεναι
ἔτι
|
[1, 21] |
Μωυσέως
λεγούσης·
ἦσαν
δὲ
πᾶσαι
|
αἱ |
ψυχαὶ
ἐξ
Ἰακὼβ
πέντε
καὶ
|
[1, 21] |
ἄφιξις
καὶ
ὁ
δεύτερος
Κέκροψ
|
αἵ |
τε
Περσέως
καὶ
Διονύσου
πράξεις |
[1, 1] |
κατ´
ἐπίγνωσιν
καὶ
ἐπιστήμην
αὔξουσαι,
|
αἳ |
δὲ
κατὰ
τὴν
Ἑλληνικὴν
νεμόμεναι |
[1, 1] |
καὶ
ψυχαὶ
ἰδίας
ἔχουσαι
τροφάς,
|
αἳ
|
μὲν
κατ´
ἐπίγνωσιν
καὶ
ἐπιστήμην |
[1, 15] |
κηδομένας
τοῦ
τῶν
ἀνθρώπων
γένους,
|
αἳ |
νόμους
τε
ἔθεσαν
καὶ
φιλοσοφίαν |
[1, 15] |
Γερμανοῖς
αἱ
ἱεραὶ
καλούμεναι
γυναῖκες,
|
αἳ |
ποταμῶν
δίναις
προσβλέπουσαι
καὶ
ῥευμάτων |
[1, 8] |
ἔρις,
φθόνος,
βλασφημία,
ὑπόνοιαι
πονηραί,
|
διαπαρατριβαὶ |
διεφθαρμένων
ἀνθρώπων
τὸν
νοῦν
καὶ |
[1, 11] |
δὲ
ἀνεξέλεγκτος
πλανᾶται,
καὶ
αἱ
|
πληγαὶ |
καὶ
οἱ
ἔλεγχοι
διδόασι
παιδείαν |
[1, 5] |
ὅπως
μὴ
ἐκλίπωσίν
σε
αἱ
|
πηγαί, |
αἱ
τῆς
αὐτῆς
ἐκβλύζουσαι
γῆς. |
[1, 14] |
ἀεὶ
ψεῦσται,
κακὰ
θηρία,
γαστέρες
|
ἀργαί· |
καὶ
ἡ
μαρτυρία
αὕτη
ἐστὶν |
[1, 21] |
ἐν
Ἤλιδι,
ἀφ´
οὗ
οἱ
|
Ἰαμίδαι, |
Πολύιδός
τε
ἐν
Ἄργει
καὶ |
[1, 15] |
οἱ
Χαλδαῖοι
καὶ
Γαλατῶν
οἱ
|
Δρυΐδαι |
καὶ
Σαμαναῖοι
Βάκτρων
καὶ
Κελτῶν |
[1, 16] |
Διονύσου,
δι´
ὃν
καὶ
Διονυσιακαὶ
|
θέαι, |
μεταγενεστέρου
Μωυσέως
{ἢ}
αὐτίκα
μάλα. |
[1, 21] |
τὰ
ἑκατὸν
ἔτη
τρεῖς
ἐγκαταλέγονται
|
γενεαί. |
ἀπὸ
δὲ
τοῦ
κατακλυσμοῦ
ἐπὶ |
[1, 21] |
φησίν,
ἀπὸ
Ἀβραὰμ
ἕως
Δαβὶδ
|
γενεαὶ |
ιδʹ
καὶ
ἀπὸ
Δαβὶδ
ἕως |
[1, 21] |
Δαβὶδ
ἕως
τῆς
μετοικεσίας
Βαβυλῶνος
|
γενεαὶ |
ιδʹ
καὶ
ἀπὸ
τῆς
μετοικεσίας |
[1, 21] |
ἕως
τοῦ
Χριστοῦ
ὁμοίως
ἄλλαι
|
γενεαὶ |
ιδʹ
τρία
διαστήματα
μυστικὰ
ἓξ |
[1, 21] |
χρόνον
τῶν
Τρωϊκῶν
ἀπὸ
Ἰνάχου
|
γενεαὶ |
μὲν
εἴκοσι
ἢ
μιᾷ
πλείους |
[1, 21] |
ἃ
δὴ
συμβαίνει
κατὰ
Κρότωπον,
|
γενεαὶ |
τεσσαράκοντα
ἀριθμοῦνται·
εἰς
μέντοι
τὰ |
[1, 15] |
σὺν
θεῷ
τὸ
μέλλον
Σιβύλλῃ
|
πεφάνθαι. |
φασὶ
γοῦν
ἐν
Δελφοῖς
παρὰ |
[1, 14] |
τοι
δειλῶν
γε
καὶ
ἐγγύαι
|
ἐγγυάασθαι· |
οἳ
δὲ
περὶ
Ἀριστοτέλη
Χίλωνος |
[1, 1] |
δ´
ἐκ
πίστεως
ἕληταί
τις
|
ἑστιᾶσθαι, |
βέβαιος
οὗτος
εἰς
θείων
λόγων |
[1, 13] |
πάντα)
ὀρθὰ
δὲ
τοῖς
βουλομένοις
|
ἀπενέγκασθαι |
αἴσθησιν.
ἀνθαιρεῖσθε
παιδείαν
καὶ
μὴ |
[1, 1] |
κενοδοξίας
χάριν
γράφειν,
μὴ
προσπαθείᾳ
|
νικᾶσθαι, |
μὴ
φόβῳ
δουλοῦσθαι,
μὴ
ἡδονῇ |
[1, 19] |
καὶ
διὰ
τοῦ
ἀγνώστου
θεοῦ
|
τιμᾶσθαι |
μὲν
κατὰ
περίφρασιν
πρὸς
τῶν
|
[1, 21] |
ὀλυμπιάδος,
ὃν
καί
φησι
πρῶτον
|
ὠνομάσθαι |
τύραννον.
Σωσίβιος
δὲ
ὁ
Λάκων |
[1, 15] |
τοῖς
ἰδίοις
συντάξαι
συγγράμμασι
κἄστιν
|
ἐπισημήνασθαι |
τὰ
παρ´
αὐτοῦ,
τάδε
λέγει |
[1, 9] |
τίς
οὖν
ἡ
γνῶσις
τοῦ
|
ἀποκρίνασθαι; |
ἥτις
καὶ
τοῦ
ἐρωτᾶν·
εἴη |
[1, 21] |
συνήσεις
ἀπὸ
ἐξόδου
λόγου
τοῦ
|
ἀποκρίνασθαι |
καὶ
τοῦ
οἰκοδομῆσαι
Ἱερουσαλὴμ
ἕως |
[1, 9] |
δισσῶς
βουλήσει
καὶ
γνώσει
τοῦ
|
ἀποκρίνασθαι |
λόγους
ἀληθείας
τοῖς
προβαλλομένοις
σοι. |
[1, 15] |
εἴς
τε
Αἴγυπτον
ἀφικέσθαι
ὁμολογεῖ·
|
δύνασθαι |
γοῦν
ἐν
τῷ
Φαίδωνί
φησι
|
[1, 15] |
ἔμπαλιν
ὑπολαμβάνει
μόνους
φιλοσοφῆσαι
Ἕλληνας
|
δύνασθαι. |
ἔν
τε
τῷ
Συμποσίῳ
ἐπαινῶν |
[1, 28] |
τῷ
θεῷ
κεχαρισμένα
μὲν
λέγειν
|
δύνασθαι, |
κεχαρισμένα
δὲ
πράττειν,
τὸ
πᾶν |
[1, 9] |
βέλτιον
γεωργεῖν
τε
καὶ
ὑγιάζειν
|
δύνασθαι, |
οὕτω
κἀνταῦθα
χρηστομαθῆ
φημι
τὸν |
[1, 1] |
πνευματικὸν
καὶ
τοῦτο
εὐμαρῶς
ἐκθρέψαι
|
δύνασθαι. |
Περιέξουσι
δὲ
οἱ
Στρωματεῖς
ἀναμεμιγμένην |
[1, 20] |
ὠνομασμένον,
καθ´
ἑαυτὸ
δὲ
μὴ
|
δύνασθαι |
τὸ
ἀποτέλεσμα
τὸ
κατ´
ἀλήθειαν |
[1, 27] |
ἐν
τῷ
νόμῳ.
ταῦτα
γὰρ
|
δύνασθαι |
τὸν
νόμον
ὁμολογεῖται,
κἂν
οἱ |
[1, 24] |
βιαζομένους
ἢ
ἀδικοῦντας
ἐν
τῷ
|
ἀμύνασθαι |
ἢ
τὰ
δίκαια
ποιοῦντας,
οἷς |
[1, 21] |
γένος,
ὡς
καὶ
κατὰ
Ἰουδαίων
|
συντάξασθαι |
βιβλίον,
Ἀμώσιος
τοῦ
Αἰγυπτίων
βασιλέως |
[1, 19] |
Εἴτ´
οὖν
κατὰ
περίπτωσίν
φασιν
|
ἀποφθέγξασθαί |
τινα
τῆς
ἀληθοῦς
φιλοσοφίας
τοὺς |
[1, 1] |
προαρδεύομεν
τὸ
γεῶδες
αὐτῶν,
ὡς
|
παραδέξασθαι |
τὸ
καταβαλλόμενον
σπέρμα
πνευματικὸν
καὶ |
[1, 4] |
σύνεσιν,
τουτέστιν
τῷ
οἵῳ
τε
|
ἐπιδέξασθαι |
πόνῳ
καὶ
συνασκήσει.
πάλιν
τε |
[1, 1] |
προσήκειν
ἠπίστατο,
τοῖς
οἵοις
τε
|
ἐκδέξασθαι |
καὶ
τυπωθῆναι
πρὸς
αὐτά·
τὰ |
[1, 9] |
εἴρηκεν,
ἀλλ´
οὐχ
οὕτως
ὡς
|
ἐκδέξασθαι |
μὴ
μεμαθηκότας.
τὰς
δὲ
ἐντολάς» |
[1, 10] |
ποτε
ζηλοῦντα
ἀρκεῖσθαι
μόνῳ
τῷ
|
αἰνίξασθαι |
τὸ
νοούμενον.
ὁποίῳ
δὲ
ὀνόματι |
[1, 1] |
ὑπομνήματα
καταλιμπάνειν,
τὸν
δὲ
εἰ
|
ἀκροᾶσθαί |
τε
καὶ
ἐντυγχάνειν
δίκαιος·
ᾗ |
[1, 2] |
δωρεὰν
Ἕλλησι
δεδομένην,
μήτε
ἡμᾶς
|
ἀποσπᾶσθαι |
τῆς
πίστεως,
οἷον
ἀπό
τινος |
[1, 10] |
γὰρ
εὖ
οἶδ´
ὅτι
καὶ
|
συνάρασθαι |
τοῖς
σῴζεσθαι
γλιχομένοις
βέλτιστόν
ἐστιν, |
[1, 16] |
ἀπήνην
καὶ
κλίνην
καὶ
ὑποπόδιον
|
ἐργάσασθαι |
τούς
τε
Σιδονίους
τρίκροτον
ναῦν |
[1, 21] |
ἀπαλεῖψαι
τὰς
ἀδικίας,
καὶ
τοῦ
|
ἐξιλάσασθαι |
καὶ
τοῦ
ἀγαγεῖν
δικαιοσύνην
αἰώνιον, |
[1, 3] |
ἐμοὶ
δοκεῖν,
τὰς
ἀκοὰς
τῶν
|
κνήσασθαι
|
γλιχομένων,
ποταμὸς
ἀτεχνῶς
ῥημάτων,
νοῦ |
[1, 1] |
τὰ
πρὸ
μυστηρίων,
οὐδὲ
ὀκνήσει
|
συγχρήσασθαι |
φιλοσοφίας
καὶ
τῆς
ἄλλης
προπαιδείας
|
[1, 2] |
ἀληθῶς
τῆς
ὄντως
φιλοσοφίας
λόγον
|
ἐξορχήσασθαι |
τούτοις,
οἳ
ἀφειδῶς
πάντα
μὲν |
[1, 2] |
ἀχρηστίας
βεβαίωσις,
εὔχρηστος·
ἔπειτα
οὐδὲ
|
καταψηφίσασθαι |
τῶν
Ἑλλήνων
οἷόν
τε
ψιλῇ |
[1, 18] |
τὰς
παρὰ
τῷ
ἀποστόλῳ
κελευούσας
|
ἐνδύσασθαι |
τὸν
καινὸν
ἄνθρωπον
τὸν
κατὰ |
[1, 27] |
μόνον
ἐξ
ἀδικίας
ποτὲ
δικαιοσύνην
|
κτᾶσθαι; |
ὁ
γὰρ
νόμος
κηδόμενος
τῶν |
[1, 26] |
τρόπον
σοφία
εἴη
ἂν
νομοθετική·
|
κτᾶσθαί |
τε
γὰρ
καὶ
χρῆσθαι
ταύτης
|
[1, 10] |
ἀκουόντων,
τὰς
δὲ
βεβήλους
κενοφωνίας
|
περιίστασθαι. |
ἐπὶ
πλεῖον
γὰρ
προκόπτουσιν
ἀσεβείας, |
[1, 15] |
Νουμᾶς
δι´
ἐπικρύψεως
ὡς
οὐκ
|
ἐφάψασθαι |
τοῦ
βελτίστου
δυνατὸν
ἄλλως
ἢ |
[1, 24] |
ἐφιέμενον
τοῦ
νικῆσαι
μόνον
καὶ
|
καταστρέψασθαι |
(τὸ
δὲ
πρὸς
κακὸν
ἢ |
[1, 21] |
Αἰγύπτου
ἐπὶ
τὴν
προειρημένην
προθεσμίαν
|
συνάγεσθαι |
ἔτη
{δις}
χίλια
πεντακόσια
ὀγδοήκοντα. |
[1, 21] |
ἔνιοί
φασιν
ἐπὶ
Ῥώμης
κτίσιν
|
συνάγεσθαι |
ἔτη
εἴκοσι
τέσσαρα.
ἐντεῦθεν
ἐπὶ |
[1, 21] |
Πτολεμαίου
τὸ
δωδέκατον
βασιλεύοντος
Αἰγύπτου
|
συνάγεσθαι
|
ἔτη
ερμθʹ
ἀφ´
οὗ
δὲ |
[1, 20] |
δραχμῆς
τῷ
μὲν
ναυκλήρῳ
δοθείσης
|
λέγεσθαι |
ναῦλον,
τῷ
δὲ
τελώνῃ
τέλος |
[1, 21] |
φωνὰς
μηδὲ
διαλέκτους,
ἀλλὰ
γλώσσας
|
λέγεσθαι. |
ὁ
Πλάτων
δὲ
καὶ
τοῖς |
[1, 20] |
τούτοις
μὲν
τοῖς
πράγμασιν
ἐγγενομένην
|
λέγεσθαι |
φρόνησιν,
ἐν
τούτοις
δὲ
σωφροσύνην, |
[1, 27] |
δέ
τις
ἐπαναβαίη,
τοῖς
υἱοῖς
|
ἐγκαταλέγεσθαι, |
ἐπὰν
δὲ
ἀγάπη
καλύψῃ
πλῆθος |
[1, 16] |
μῆνας
διεῖλον
καὶ
ἐν
ἱεροῖς
|
μίσγεσθαι |
γυναιξὶν
ἐκώλυσαν
μηδ´
εἰς
ἱερὰ |
[1, 10] |
πρὸ
τῆς
τοῦ
σώματος
σωτηρίας
|
κήδεσθαι. |
εὐτελῆ
γὰρ
οὐ
μόνον
δίαιταν, |
[1, 18] |
δὲ
κοπιάτω
ἐργαζόμενος
τὸ
ἀγαθόν.
|
ἐργάζεσθαι |
δέ
ἐστι
τὸ
προσεκπονεῖν
ζητοῦντα |
[1, 4] |
λιθουργικὰ
καὶ
τεκτονικὴν
τῶν
ξύλων,
|
ἐργάζεσθαι |
{ἕως}
κατὰ
πάντα
τὰ
ἔργα. |
[1, 7] |
δὲ
γεωργίας
καὶ
ἡ
φυτουργία,
|
ἐργάζεσθαι |
ὅσα
εἰς
αὐτά
τε
τὰ |
[1, 4] |
παντὶ
ἔργῳ,
διανοεῖσθαι
καὶ
ἀρχιτεκτονῆσαι.
|
ἐργάζεσθαι |
τὸ
χρυσίον
καὶ
τὸ
ἀργύριον |
[1, 18] |
βάλλεσθαι
δεδοκιμασμένον
ἀκριβῶς
εἰς
τὸ
|
ἐκδανείζεσθαι. |
ὅθεν
ἐπιφέρει·
λόγος
σαπρὸς
ἐκ |
[1, 15] |
πέτραν
τινά.
ἐφ´
ἧς
λέγεται
|
καθίζεσθαι |
τὴν
πρώτην
Σίβυλλαν
ἐκ
τοῦ |
[1, 12] |
μόνον,
ἀλλὰ
καὶ
τὰς
ἀκοὰς
|
ἁγνίζεσθαι |
προσήκει
ἡμῖν,
εἴ
γε
τῆς |
[1, 24] |
ποιουμένων
ταῖς
ἐπιθυμίαις
ὡς
πλεῖστα
|
χαρίζεσθαι. |
τοῦ
δὴ
βασιλικοῦ
τοῦ
τε
|
[1, 2] |
πῃ
συγγυμνασίαν
τινὰ
πίστεως
ἀποδεικτικὴν
|
ἐκπορίζεσθαι. |
ναὶ
μὴν
καὶ
ἡ
συναφὴ |
[1, 21] |
Ἀρχίλοχον
μετὰ
τὴν
εἰκοστὴν
ἤδη
|
γνωρίζεσθαι |
ὀλυμπιάδα.
μέμνηται
γοῦν
καὶ
τῆς |
[1, 17] |
ὁ
δὲ
οἰκοδόμος
πρὸς
τῷ
|
κτίζεσθαι |
τὴν
οἰκίαν·
τὸ
δὲ
μὴ |
[1, 10] |
οἶδ´
ὅτι
καὶ
συνάρασθαι
τοῖς
|
σῴζεσθαι |
γλιχομένοις
βέλτιστόν
ἐστιν,
οὐχὶ
συνθεῖναι |
[1, 16] |
ὁ
Λοκρὸς
πρῶτος
ἱστόρηται
νόμους
|
θέσθαι, |
οἳ
δὲ
Μίνω
τὸν
Διὸς |
[1, 15] |
οὐκ
εἴασαν
αὐτοὺς
τὴν
μάχην
|
θέσθαι |
πρὸς
Καίσαρα
πρὶν
ἐπιλάμψαι
σελήνην |
[1, 16] |
δ´
ἂν
εἴη
τούτους
ἀκριβολογούμενον
|
παραθέσθαι |
αὐτοῦ
δεικνυμένου
τοῦ
Διονύσου,
δι´ |
[1, 21] |
τοὺς
χρόνους
τῶν
Ῥωμαϊκῶν
βασιλέων
|
παραθέσθαι |
εἰς
ἐπίδειξιν
τῆς
τοῦ
σωτῆρος |
[1, 18] |
προσκλίσεως
χωρισθέντες
οἱ
μὴ
ἐθελήσαντες
|
πείθεσθαι |
ἀσύνετοί
τε
καὶ
ἄπιστοι
καὶ |
[1, 18] |
ἐβαπτίσθησαν,
οἱ
δὲ
μὴ
θελήσαντες
|
πείθεσθαι |
ἑαυτοὺς
ἀπέστησαν
δηλαδή.
πρὸς
τούτους |
[1, 21] |
Ἰλίου
κατάληψις.
εἰ
δὲ
χρὴ
|
πείθεσθαι |
καὶ
Ἡσιόδῳ
τῷ
ποιητῇ,
ἀκούσωμεν |
[1, 8] |
οὐδενὶ
ἄλλῳ
ἢ
τῷ
λόγῳ
|
πείθεσθαι, |
ὃς
ἄν
μοι
σκοπουμένῳ
βέλτιστος
|
[1, 26] |
τῶν
Ἑλλήνων;
μή
πῃ
βούλεσθαι
|
πείθεσθαι |
τῇ
ἀληθείᾳ
φασκούσῃ
θεόθεν
διὰ |
[1, 17] |
καὶ
πρὸ
τούτων
τὸ
μὴ
|
συγκατατίθεσθαι |
ταῖς
ἀπατηλαῖς
ἐκείναις
φαντασίαις
ἀπόκειται |
[1, 14] |
Βλύσωνος
Μελαγκόμαν
τὸν
τύραννον
ἔπεισεν
|
ἀποθέσθαι |
τὴν
ἀρχήν.
οὗτος
βασιλέα
Δαρεῖον |
[1, 6] |
ἂν
ἄλλως
ἔχειν
τὸ
ἀποδειχθὲν
|
οἴεσθαι, |
τοῖς
τε
αὖ
δι´
ἀπάτην |
[1, 6] |
προσίεσθαι,
τὰ
δὲ
ἀλλότρια
μὴ
|
προσίεσθαι |
οὐχ
ἁπλῶς
ἡ
πίστις,
ἀλλ´ |
[1, 11] |
οἰκονομίαν
ὡς
ἡγεμονικὸν
τῆς
ἁπάσης
|
προσίεσθαι |
παιδείας.
στοιχεῖα
δὲ
σέβουσι
Διογένης |
[1, 6] |
τὰ
μὲν
γὰρ
εὖ
λεγόμενα
|
προσίεσθαι, |
τὰ
δὲ
ἀλλότρια
μὴ
προσίεσθαι |
[1, 1] |
ἀποδώσειν
ὑπεσχημένου.
ἀλλ´
οὐδὲ
ἀντιμισθίας
|
ἐφίεσθαι |
χρὴ
τῷ
εἰς
ἄνδρας
ἐγγραφομένῳ. |
[1, 15] |
ἔνιοι
δέ
φασιν
ἐκ
Μαλιέων
|
ἀφικέσθαι |
Λαμίας
οὖσαν
θυγατέρα
τῆς
Ποσειδῶνος. |
[1, 15] |
βαρβάρων
ἐμπορεύεσθαι
εἴς
τε
Αἴγυπτον
|
ἀφικέσθαι |
ὁμολογεῖ·
δύνασθαι
γοῦν
ἐν
τῷ |
[1, 16] |
Αἰγύπτιον
αὐτόχθονα
πρὶν
εἰς
Αἴγυπτον
|
ἀφικέσθαι |
τὴν
Ἰώ,
μετὰ
δὲ
ταῦτα |
[1, 20] |
ἔστι
γὰρ
αἴτιος
ἕκαστος
τοῦ
|
καθέλκεσθαι |
τὴν
ναῦν,
ἀλλὰ
σὺν
τοῖς |
[1, 15] |
τὰ
Ῥίπαια
ὄρη
οἰκεῖν
ἱστορεῖ,
|
διδάσκεσθαι
|
δὲ
αὐτοὺς
δικαιοσύνην
μὴ
κρεοφαγοῦντας, |
[1, 18] |
τῆς
θείας
σοφίας.
βούλεται
γὰρ
|
ἐκδιδάσκεσθαι |
τὸν
λόγον
καὶ
εἰς
τὰς |
[1, 17] |
ἐστι
τῷ
προασπιζομένῳ
τοῦ
μὴ
|
τιτρώσκεσθαι |
κωλύων
τὸ
τρωθῆναι
αὐτόν,
καὶ |
[1, 1] |
τῶν
δὲ
δοκιμάσαι
καὶ
ἤτοι
|
ἑλέσθαι |
ἢ
μή,
ἡ
κρίσις
δὲ |
[1, 23] |
ἐτύμως
διὰ
τὸ
ἐξ
ὕδατος
|
ἀνελέσθαι |
αὐτό
(τὸ
γὰρ
ὕδωρ
μῶυ |
[1, 18] |
εἰς
τὰς
τραπέζας
τὸ
ἀργύριον
|
βάλλεσθαι
|
δεδοκιμασμένον
ἀκριβῶς
εἰς
τὸ
ἐκδανείζεσθαι. |
[1, 19] |
τὸ
ἀπὸ
τῆς
ἁμαρτίας
ἐστὶ
|
μεταβάλλεσθαι, |
δι´
ἣν
ἡ
δουλεία
ἐγεγόνει. |
[1, 7] |
γραφαί,
ὡς
μὴ
πρόφασιν
ἀγνοίας
|
προβάλλεσθαι |
δυνηθῆναί
ποτε
αὐτούς,
οἵους
τε |
[1, 20] |
διαφόρῳ
διδασκαλίᾳ.
εἰ
δὲ
καὶ
|
διαστέλλεσθαι |
ἡμᾶς
διὰ
τοὺς
φιλεγκλήμονας
δεήσει, |
[1, 26] |
ἀπιστία
τῶν
Ἑλλήνων;
μή
πῃ
|
βούλεσθαι |
πείθεσθαι
τῇ
ἀληθείᾳ
φασκούσῃ
θεόθεν |
[1, 17] |
ὁ
μὲν
ναυπηγὸς
πρὸς
τῷ
|
γίγνεσθαι |
τὸ
σκάφος,
ὁ
δὲ
οἰκοδόμος |
[1, 21] |
ἀπὸ
Μωυσέως
ἕως
Δαβὶδ
ἔτη
|
γίγνεσθαι
|
φπεʹ
ἀπὸ
δὲ
Δαβὶδ
ἕως |
[1, 20] |
ἀπὸ
τοῦ
ἑτέρῳ
συνελθὸν
αἴτιον
|
γίγνεσθαι |
ὠνομασμένον,
καθ´
ἑαυτὸ
δὲ
μὴ |
[1, 1] |
κατὰ
τὸν
ἀπόστολον
εὔλογον
Ἰουδαῖον
|
γενέσθαι, |
ἀλλὰ
καὶ
διὰ
τοὺς
Ἕλληνας |
[1, 21] |
προφήτης.
εἴρηκεν
δὲ
βτʹ
ἡμέρας
|
γενέσθαι |
ἀφ´
οὗ
ἔστη
τὸ
βδέλυγμα |
[1, 19] |
βίῳ,
ἀλλὰ
παντὶ
τρόπῳ
προὐθυμήθην
|
γενέσθαι. |
εἰ
δὲ
ὀρθῶς
προὐθυμήθην
καί |
[1, 21] |
καὶ
Ὀρφέα
Φιλόχορος
μάντιν
ἱστορεῖ
|
γενέσθαι |
ἐν
τῷ
πρώτῳ
Περὶ
μαντικῆς. |
[1, 21] |
ἔτει,
ὅτε
πρῶτον
ἐκέλευσαν
ἀπογραφὰς
|
γενέσθαι |
ἐπὶ
Αὐγούστου.
ὅτι
δὲ
τοῦτ´
|
[1, 25] |
Μωυσέα
πραγματεία
διὰ
σπουδῆς
ἔχει
|
γενέσθαι. |
ἔτι
τὸ
μὲν
νομικὸν
πρὸς |
[1, 27] |
τὰ
πρῶτα,
ἔπειτα
δὲ
πιστὸν
|
γενέσθαι
|
θεράποντα,
φοβούμενον
κύριον
τὸν
θεόν, |
[1, 23] |
τὸν
Μωυσῆ
φησι
πρῶτον
σοφὸν
|
γενέσθαι |
καὶ
γραμματικὴν
πρῶτον
τοῖς
Ἰουδαίοις |
[1, 14] |
τούτου
φασὶν
ἔνιοι
μαθητὴν
Ἐπίκουρον
|
γενέσθαι. |
Καὶ
ἡ
μὲν
διαδοχὴ
τῶν |
[1, 26] |
παιδευτικὴ
μὲν
τῶν
οἵων
τε
|
γενέσθαι |
καλῶν
κἀγαθῶν
ἀνδρῶν,
θηρευτικὴ
δὲ |
[1, 21] |
Ἀκουσίλαος
γὰρ
Φορωνέα
πρῶτον
ἄνθρωπον
|
γενέσθαι
|
λέγει·
ὅθεν
καὶ
ὁ
τῆς |
[1, 15] |
καλουμένων
δακτύλων
σοφούς
τινας
πρώτους
|
γενέσθαι |
λέγουσιν,
εἰς
οὓς
ἥ
τε |
[1, 1] |
ἂν
καλοῦ
τινος
ὑποσταίη
γεωργὸς
|
γενέσθαι, |
παρ´
ὅλους
ἐνδείξομαι
τοὺς
Στρωματεῖς, |
[1, 28] |
τινὰς
ἡμᾶς
διαλεκτικοὺς
οὕτως
ἐθέλουσα
|
γενέσθαι |
παραινεῖ·
γίνεσθε
δὲ
δόκιμοι
τραπεζῖται, |
[1, 21] |
Ἡσιόδῳ
ἐπὶ
Ἀκάστου
ἐν
Χίῳ
|
γενέσθαι |
περὶ
τὸ
διακοσιοστὸν
ἔτος
ὕστερον |
[1, 9] |
τῆς
τοῦ
θεοῦ
δυνάμεως
ἐπήβολον
|
γενέσθαι; |
πῶς
δὲ
οὐχὶ
καὶ
διαιρεῖσθαι |
[1, 1] |
πολλάκις
ποιοῦσιν
ὡς
μᾶλλον
ἐξάκουστα
|
γενέσθαι |
τὰ
λεγόμενα,
οὕτω
κἀνταῦθα
(πρὸς |
[1, 17] |
μὴν
κατὰ
πάντα
βλαβερὰν
αὐτὴν
|
γενέσθαι· |
τῆς
γὰρ
θείας
σοφίας
καὶ |
[1, 20] |
πλείονες
ὑπάρχουσαι,
καὶ
ὡς
τοῦ
|
θερμαίνεσθαι |
ὅ
τε
ἥλιος
τό
τε |
[1, 2] |
μήτε
αὐτοὺς
δοκεῖν
τὴν
φιλοσοφίαν
|
λυμαίνεσθαι |
τὸν
βίον,
ψευδῶν
πραγμάτων
καὶ |
[1, 28] |
τῶν
ὄντων
καθαρὸν
οἷον
ἔστι
|
φαίνεσθαι. |
διὸ
καὶ
μόνη
αὕτη
ἐπὶ |
[1, 6] |
οὐδὲ
τὸ
δίκαιον
ἐκ
μόνης
|
φαίνεσθαι |
τῆς
θέσεως
ῥητέον,
ἐκ
δὲ |
[1, 21] |
Ἰνάχου
καὶ
Μωυσέως
ἔτη
ἔφησαν
|
γίνεσθαι |
αωμβʹ
οἳ
δὲ
αϡ
καʹ |
[1, 1] |
ἀναγκαιότατα
καὶ
συνέχοντα
τὴν
πίστιν
|
καταγίνεσθαι, |
τὰ
δὲ
ἔξωθεν
καὶ
περιττὰ |
[1, 1] |
μαθήσει
τῇ
καθηκούσῃ
τό
τε
|
ἕπεσθαι |
ἑτέροις
δοκιμασθεῖσιν
ἤδη
καὶ
κατωρθωκόσιν |
[1, 21] |
Ἐλισσαίου
τοῦ
προφήτου
νεωτέρους.
κἂν
|
ἕπεσθαί |
τις
βουληθῇ
τῷ
γραμματικῷ
Κράτητι |
[1, 21] |
κατὰ
τὴν
Ἰωνικὴν
ἀποικίαν
φησὶ
|
φέρεσθαι |
αὐτόν,
ἣ
ἐγένετο
μετὰ
ἑκατὸν |
[1, 1] |
μὴ
φόβῳ
δουλοῦσθαι,
μὴ
ἡδονῇ
|
ἐπαίρεσθαι. |
μόνης
δὲ
τῆς
τῶν
ἐντυγχανόντων |
[1, 27] |
ἀποτέμνων,
ὡς
μὴ
τὰ
ὑγιαίνοντα
|
συνδιαφθείρεσθαι |
αὐτοῖς,
καὶ
οὐκ
ἄν
τις |
[1, 26] |
ἁμαρτιῶν,
εἰς
τὴν
μέλλουσαν
πίστιν
|
ἀποκαλυφθήσεσθαι. |
ὥστε
ὁ
νόμος
παιδαγωγὸς
ἡμῶν |
[1, 1] |
τῷ
κρυπτῶς
ἐπαίοντι
τὸ
κρυπτὸν
|
φανερωθήσεσθαι |
διὰ
τοῦδε
προεθέσπισεν
τοῦ
λογίου, |
[1, 1] |
τῆς
ἀληθείας
τὰ
σπέρματα
μόνοις
|
φυλάσσεσθαι |
τοῖς
τῆς
πίστεως
γεωργοῖς.
οὐ |
[1, 9] |
οἰόμενοι
εἶναι
ἀξιοῦσι
μήτε
φιλοσοφίας
|
ἅπτεσθαι |
μήτε
διαλεκτικῆς,
ἀλλὰ
μηδὲ
τὴν |
[1, 20] |
γε
τῷ
λογικῶς
ἐπιχειρεῖν
ἐσπουδακότι
|
ἀνθάπτεσθαι |
γνώσεως.
χωρίζεται
δὲ
ἡ
Ἑλληνικὴ |
[1, 1] |
οὖς
σου.
σπειρόμενον
τὸν
λόγον
|
κρύπτεσθαι |
μηνύει
καθάπερ
ἐν
γῇ
τῇ |
[1, 17] |
ἡγεῖται.
ὧν
οὕτως
ἐχόντων
τὸ
|
ἀπαλλάττεσθαι |
τῆς
τε
ἀγνοίας
τῆς
τε |
[1, 26] |
πρὸς
τὸν
Ἀπόλλωνα
συνεχὲς
ἀπιόντα
|
παιδεύεσθαι |
γράφουσι
Πλάτων
τε
καὶ
Ἀριστοτέλης |
[1, 14] |
Πυθίας.
δύναται
δὲ
τὴν
γνῶσιν
|
ἐγκελεύεσθαι |
μεταδιώκειν.
οὐκ
ἔστι
γὰρ
ἄνευ
|
[1, 15] |
εἰς
φιλοσοφίαν
παρὰ
τῶν
βαρβάρων
|
ἐμπορεύεσθαι |
εἴς
τε
Αἴγυπτον
ἀφικέσθαι
ὁμολογεῖ· |
[1, 11] |
τὴν
τῶν
στοιχείων
φύσιν
καὶ
|
πολιτεύεσθαι |
εἰς
δύναμιν
ἐξομοιωτικὴν
τῷ
θεῷ |
[1, 25] |
ἡ
θεωρία·
ἀναγκαῖον
γοῦν
τὸ
|
πολιτεύεσθαι
|
ὀρθῶς,
ἄριστον
δὲ
τὸ
φιλοσοφεῖν. |
[1, 6] |
τοῦ
τὰς
δόξας
τὰς
ἀπατηλὰς
|
διακρούεσθαι |
τῶν
σοφιστῶν.
Εὖ
γοῦν
καὶ |
[1, 15] |
τὴν
τῶν
οὐρανίων
ἐπιστήμην
μαθήσει
|
διαδέχεσθαι. |
ὁ
δὲ
Βηρύτιος
Ἕρμιππος
Χείρωνα |
[1, 15] |
Ἄτλαντος
τοῦ
βαρβάρου
τοῦ
Φρυγὸς
|
διαδέχεσθαι |
τοὺς
τοῦ
κόσμου
κίονας,
αἰνιττομένου |
[1, 12] |
παραδόσεις
ὑψηλῶς
καὶ
ἐξόχως
ἑρμηνευομένας
|
ἐκδέχεσθαι |
κελεύων,
καὶ
καθάπερ
ἠκούσαμεν
εἰς |
[1, 27] |
ἐλπίδος
τελείωσιν
αὐξηθέντα
ἐν
ἀγάπῃ
|
ἐκδέχεσθαι |
τοῦτον
ἐγκαταταγέντα
τῇ
ἐκλεκτῇ
υἱοθεσίᾳ |
[1, 1] |
ἀποδοκιμάζοντα
γραφὴν
τοὺς
μὴ
τοιούτους
|
ἀποδέχεσθαι |
συντάττοντας.
ἀλλ´
ἄρα
Θεοπόμπῳ
μὲν |
[1, 17] |
αἴτιον
εἶναι,
τὸ
δὲ
κωλυτικὸν
|
ἐνέχεσθαι |
τῷ
τοῦ
αἰτίου
ἐγκλήματι.
ὁ |
[1, 5] |
ἣν
ὑπομονὴν
μεταφράζουσιν.
πλείοσι
δὲ
|
συνέρχεσθαι |
ὁ
Ἰακὼβ
λέγεται
ὡς
ἂν |
[1, 5] |
εἰρηνικῶς
ἐποπτεύσαντας
πολυτρόπως
εἰς
κλῆσιν
|
πεπαιδαγωγῆσθαι. |
τί
οὖν;
ἠθέλησε
μέν,
οὐκ |
[1, 21] |
λόγοι
πλείους,
Φρυγίαν
τε
οὖσαν
|
κεκλῆσθαι |
Ἄρτεμιν
καὶ
ταύτην
παραγενομένην
εἰς
|
[1, 16] |
καὶ
Φοινικήια
τὰ
γράμματα
Ἡρόδοτος
|
κεκλῆσθαι |
γράφει·
οἳ
δὲ
Φοίνικας
καὶ |
[1, 21] |
Ἀρχιλόχου
νεώτερον
φέρει
τὸν
Τέρπανδρον,
|
διημιλλῆσθαι |
δὲ
τὸν
Λέσχην
Ἀρκτίνῳ
καὶ |
[1, 21] |
μήν
τινες
αὐτῶν
φασι
Φαρμουθὶ
|
γεγενῆσθαι |
κδʹ
ἢ
κεʹ
Ἔτι
δὲ |
[1, 19] |
σου.
τὸν
σωτῆρα
οἶμαι
θεὸν
|
εἰρῆσθαι |
ἡμῖν
τὰ
νῦν·
μετὰ
δὲ |
[1, 19] |
κατ´
ἔμφασιν
ἀληθείας
ἄλλοι
θέλουσιν
|
εἰρῆσθαί |
τινα
τοῖς
φιλοσόφοις.
ὁ
μὲν |
[1, 14] |
τῷ
περὶ
Ἡσιόδου
Ὁμήρῳ
φησὶ
|
προειρῆσθαι |
διὰ
τούτων·
δειλαί
τοι
δειλῶν |
[1, 16] |
βασιλέως
Αἰγυπτίων
τὰ
βύσσινα
ἱμάτια
|
εὑρῆσθαι
|
ἱστοροῦσιν.
καὶ
πρώτην
ἐπιστολὰς
συντάξαι |
[1, 17] |
καὶ
ὠφελίμως
τοῖς
δοκοῦσι
φαύλοις
|
χρῆσθαι |
καθάπερ
καὶ
τῷ
ἐκ
πειρασμοῦ |
[1, 5] |
μὴ
πολὺς
ἴσθι
πρὸς
ἀλλοτρίαν,
|
χρῆσθαι |
μέν,
οὐκ
ἐνδιατρίβειν
δὲ
καὶ |
[1, 26] |
νομοθετική·
κτᾶσθαί
τε
γὰρ
καὶ
|
χρῆσθαι |
ταύτης
ἴδιον
βασιλικωτάτης
οὔσης.
μόνον |
[1, 24] |
σύμπαντα
καὶ
τὸ
πῶς
δεῖ
|
χρῆσθαι |
τούτων
ἑκάστῳ
παρὰ
Μωυσέως
λαβόντες |
[1, 14] |
πρὸς
ἐντροπὴν
διαλεγόμενός
τινων
Ἑλληνικοῖς
|
συγχρῆσθαι |
ποιήμασι;
πρὸς
γοῦν
Κορινθίους,
οὐ |
[1, 21] |
παρ´
Ἑβραίων
τὰ
τῶν
φιλοσόφων
|
ἐσκευωρῆσθαι |
δόγματα
μικρὸν
ὕστερον
διαληψόμεθα,
πρότερον |
[1, 15] |
τὴν
Προδίκου
μετιόντες
αἵρεσιν
αὐχοῦσι
|
κεκτῆσθαι. |
Ἀλέξανδρος
δὲ
ἐν
τῷ
περὶ |
[1, 1] |
γάρ
τινα
οὕτως
εὐτυχῆ
γραφὴν
|
ἡγεῖσθαι |
ᾗ
μηδεὶς
ἀντερεῖ,
ἀλλ´
ἐκείνην |
[1, 10] |
ἀκούοντας
δυναμένη.
Μούσας
Σειρήνων
ἡδίους
|
ἡγεῖσθαι |
Πυθαγόρας
παραινεῖ,
τὰς
σοφίας
ἀσκεῖν |
[1, 24] |
ἄρα
δυνατὸν
τῷ
παντοκράτορι
θεῷ
|
προηγεῖσθαι |
ποιῆσαι
τοῖς
Ἑβραίοις
νύκτωρ
στῦλον |
[1, 17] |
κώλυσις
παρέλθῃ.
εἰ
δὲ
χρὴ
|
ἀκριβολογεῖσθαι |
πρὸς
αὐτούς,
ἴστωσαν
τὸ
μὲν |
[1, 22] |
τὴν
ἑρμηνείαν
οἱονεὶ
Ἑλληνικὴν
προφητείαν
|
ἐνεργεῖσθαι, |
ἐπεὶ
κἀν
τῇ
ἐπὶ
Ναβουχοδονόσορ |
[1, 1] |
δὲ
ἐργάται
βραχεῖς»
τῷ
ὄντι
|
δεῖσθαι |
καθήκει,
ὅπως
ὅτι
μάλιστα
πλειόνων |
[1, 21] |
τελευτήσαντα
καὶ
ταριχευθέντα
εἰς
σορὸν
|
ἀποτεθεῖσθαι |
ἐν
τῷ
ναῷ
τοῦ
τιμωμένου |
[1, 1] |
οὐδὲ
ἀπὸ
συγκρίσεως
τὸ
δοκίμιον
|
ποιεῖσθαι |
τοῖς
ἀκροωμένοις
ἐπιτρεπτέον
οὐδὲ
εἰς |
[1, 24] |
κακὸν
ἢ
ἀγαθὸν
τὴν
νίκην
|
ποιεῖσθαι |
τῷ
τοιούτῳ
οὐ
πρόσεστιν)
ᾧ |
[1, 10] |
εὐγλωττίαν
δὲ
μή
ποτε
ζηλοῦντα
|
ἀρκεῖσθαι |
μόνῳ
τῷ
αἰνίξασθαι
τὸ
νοούμενον. |
[1, 21] |
τὴν
Ἶσιν
ὑπὸ
Ἑλλήνων
Δήμητρα
|
καλεῖσθαί |
φησιν,
ἣ
κατὰ
Λυγκέα
γίνεται
|
[1, 15] |
Φαίδωνί
φησι
πανταχόθεν
τὸν
φιλόσοφον
|
ὠφελεῖσθαι |
γράφων·
πολλὴ
μὲν
ἡ
Ἑλλάς, |
[1, 1] |
ὡς
οἷόν
τε
τὸν
κύριον
|
μιμεῖσθαι. |
οὗτος
δ´
ἂν
εἴη
ὁ |
[1, 1] |
ἐν
φωνῇ,
ἀλλ´
ἐν
τῷ
|
νοεῖσθαι. |
δέδωκεν
δὲ
ὁ
θεὸς»
τῇ |
[1, 17] |
ποιεῖν
καὶ
ἐνεργεῖν
καὶ
δρᾶν
|
νοεῖσθαι, |
τὸ
δὲ
μὴ
κωλῦον
κατά |
[1, 4] |
καὶ
ἐπιστήμης
ἐν
παντὶ
ἔργῳ,
|
διανοεῖσθαι |
καὶ
ἀρχιτεκτονῆσαι.
ἐργάζεσθαι
τὸ
χρυσίον |
[1, 1] |
καὶ
ἐκ
τοῦ
ποτηρίου
πινέτω.
|
σκοπεῖσθαι |
οὖν
ἀκόλουθον
ἄρα
τῷ
τὴν |
[1, 6] |
μαθήσει
παιδευθείσης
τῆς
ψυχῆς
ἐθέλειν
|
αἱρεῖσθαι
|
τὸ
κάλλιστον.
ἀλλὰ
καθάπερ
καὶ |
[1, 9] |
γενέσθαι;
πῶς
δὲ
οὐχὶ
καὶ
|
διαιρεῖσθαι |
χρήσιμον
τάς
τε
ἀμφιβόλους
ποτὲ |
[1, 20] |
ἐλλείπειν
τῷ
καθόλου
λόγῳ
ἢ
|
ἀναιρεῖσθαι |
τὴν
ἀλήθειαν,
ἐπεὶ
καὶ
ἡ |
[1, 6] |
ῥητέον,
ἐκ
δὲ
τῆς
ἐντολῆς
|
ἀναζωπυρεῖσθαι |
τὸ
τῆς
δημιουργίας
ἀγαθὸν
νοητέον, |
[1, 23] |
τοῦ
Αἰγυπτίων
βασιλέως
ἐπὶ
τῷ
|
παραιτεῖσθαι |
τὸν
λαὸν
ἐξ
Αἰγύπτου
ἀπολυθῆναι, |
[1, 21] |
Διονύσιος,
περὶ
τὴν
πεντεκαιδεκάτην)
Θάσον
|
ἐκτίσθαι, |
ὡς
εἶναι
συμφανὲς
τὸν
Ἀρχίλοχον |
[1, 26] |
νόμος
εἰκότως
εἴρηται
διὰ
Μωυσέως
|
δεδόσθαι, |
κανὼν
τυγχάνων
δικαίων
τε
καὶ |
[1, 26] |
ἀληθείᾳ
φασκούσῃ
θεόθεν
διὰ
Μωυσέως
|
δεδόσθαι |
τὸν
νόμον,
ὁπότε
γε
καὶ |
[1, 23] |
ταῖς
Πράξεσι
πᾶσαν
σοφίαν
Αἰγυπτίων
|
πεπαιδεῦσθαι« |
φέρεται.
Εὐπόλεμος
δὲ
ἐν
τῷ |
[1, 8] |
ψεύδους
πιστεύειν.
τὸ
μὲν
γὰρ
|
ἐψεῦσθαι |
τῆς
ἀληθείας
κακόν
ἐστι,
τὸ |
[1, 15] |
ἐν
Δελφοῖς
παρὰ
τὸ
βουλευτήριον
|
δείκνυσθαι |
πέτραν
τινά.
ἐφ´
ἧς
λέγεται |
[1, 1] |
μὴ
προσπαθείᾳ
νικᾶσθαι,
μὴ
φόβῳ
|
δουλοῦσθαι, |
μὴ
ἡδονῇ
ἐπαίρεσθαι.
μόνης
δὲ |
[1, 1] |
οὐ
γράμματι.
κἄν
τις
λέγῃ
|
γεγράφθαι |
οὐδὲν
κρυπτὸν
ὃ
οὐ
φανερωθήσεται, |
[1, 17] |
τὴν
πρόνοιαν
δοξάζοντα.
~(Ναί
φασι
|
γεγράφθαι· |
πάντες
οἱ
πρὸ
τῆς
παρουσίας |
[1, 2] |
τί
δή
ποτ´
οὖν
ὧδε
|
διατετάχθαι |
φίλον
ἔδοξεν
εἶναι
τοῖς
ὑπομνήμασιν; |
[1, 29] |
γε
Ἡσιόδειον
ἐπὶ
τοῦ
πάντων
|
λελέχθαι |
θεοῦ
λαμβάνω,
εἰ
καὶ
στοχαστικῶς |
[1, 17] |
αἱ
τιμαὶ
οὔθ´
αἱ
κολάσεις
|
δίκαιαι, |
μὴ
τῆς
ψυχῆς
ἐχούσης
τὴν |
[1, 17] |
τῶν
ἀποστατησάντων
βουλαί
τε
καὶ
|
ἐνέργειαι, |
μερικαὶ
οὖσαι,
γίνονται
μὲν
ἐκ |
[1, 5] |
καὶ
αἱ
ἐντολαὶ
καὶ
αἱ
|
προπαιδεῖαι |
ὁδοὶ
καὶ
ἀφορμαὶ
τοῦ
βίου. |
[1, 22] |
ἑρμηνεύσαντος
προφητείαν
συνέπνευσαν
αἱ
πᾶσαι
|
ἑρμηνεῖαι |
συναντιβληθεῖσαι
καὶ
τὰς
διανοίας
καὶ |
[1, 11] |
φεύγετε·
μειρακιώδεις
γὰρ
αἱ
τοιαῦται
|
φιλονικίαι. |
ἀρετὴ
δὲ
οὐ
φιλομειράκιον,
ὁ |
[1, 14] |
μὴ
πλανᾶσθε·
φθείρουσιν
ἤθη
χρηστὰ
|
ὁμιλίαι |
κακαί»
οἳ
δὲ
Ἀκουσίλαον
τὸν |
[1, 8] |
ὧν
γίνεται
ἔρις,
φθόνος,
βλασφημία,
|
ὑπόνοιαι |
πονηραί,
διαπαρατριβαὶ
διεφθαρμένων
ἀνθρώπων
τὸν |
[1, 19] |
τοιαῦται
γὰρ
αἱ
κατ´
ἀδυναμίαν
|
φαντασίαι |
ἀληθείας,
ὡς
φαντασία
καθορᾷ
τὰ |
[1, 1] |
ἀνθρώπων
γὰρ
θεόθεν
αἱ
πλεῖσται
|
εὐεργεσίαι |
χορηγοῦνται.
πάντες
μὲν
οὖν
ὅσοι |
[1, 20] |
δέ,
ἑνὸς
ὄντος
τοῦ
εὐδαιμονεῖν,
|
αἴτιαι |
τυγχάνουσιν
αἱ
ἀρεταὶ
πλείονες
ὑπάρχουσαι, |
[1, 1] |
δύναμις
ἦν
ἀνδράσιν)
ἔστιν
δὲ
|
καὶ |
ἃ
ἀνυποσημείωτα
μεμενηκότα
τῷ
χρόνῳ |
[1, 1] |
χάριτι
τῇ
ἐν
Χριστῷ
Ἰησοῦ,
|
καὶ |
ἃ
ἤκουσας
παρ´
ἐμοῦ
διὰ |
[1, 21] |
δὲ
τῷ
νόμῳ
Μωυσῆς
τε
|
καὶ |
Ἀαρών,
μεθ´
οὓς
προφητεύουσιν
Ἰησοῦς |
[1, 21] |
Θεσβίτης
καὶ
Μιχαίας
υἱὸς
Ἰεβλᾶ
|
καὶ |
Ἀβδίας
υἱὸς
Ἀνανίου.
ἐπὶ
δὲ
|
[1, 27] |
διοικοῦσαν
πρόνοιαν
κυρίαν
τε
εἶναι
|
καὶ |
ἀγαθήν.
ἀμφοῖν
γὰρ
ἡ
δύναμις |
[1, 1] |
χιόνα
λευκανθήσομαι.
ἀκουτιεῖς
με
εὐφροσύνην
|
καὶ |
ἀγαλλίασιν·
ἀγαλλιάσονται
ὀστᾶ
τεταπεινωμένα.
ἀπόστρεψον |
[1, 5] |
δὲ
ἑρμηνεύεται)
ὁ
μηδὲν
ἄσκεπτον
|
καὶ |
ἀδιερεύνητον
καταλιπὼν
ἐπεσκέψατο
καὶ
πρὸς |
[1, 20] |
τοῦ
πέμψαντος
αὐτὸν
ἀληθής
ἐστι
|
καὶ |
ἀδικία
οὐκ
ἔστιν
ἐν
αὐτῷ. |
[1, 26] |
δεδόσθαι,
κανὼν
τυγχάνων
δικαίων
τε
|
καὶ |
ἀδίκων.
καὶ
τοῦτον
κυρίως
θεσμὸν
|
[1, 21] |
καὶ
οὐδὲν
θαυμαστόν,
ὅπου
γε
|
καὶ |
Ἀδμήτῳ
θητεύων
εὑρίσκεται
σὺν
καὶ |
[1, 15] |
πλείστην
ἐπεπλανησάμην,
ἱστορέων
τὰ
μήκιστα,
|
καὶ |
ἀέρας
τε
καὶ
γέας
πλείστας |
[1, 21] |
κινηθέντες
ἢ
ὑδάτων
καὶ
θυμιαμάτων
|
καὶ |
ἀέρος
ποιοῦ
ἐκταραχθέντες·
παρὰ
Ἑβραίοις |
[1, 21] |
μὴ
θελήσαντες
Μισαὴλ
Ἀνανίας
τε
|
καὶ |
Ἀζαρίας
εἰς
κάμινον
ἐμβληθέντες
πυρὸς |
[1, 29] |
ὁ
πάντων
βασιλεὺς
θνατῶν
τε
|
καὶ |
ἀθανάτων,
λέγει
Πίνδαρος.
ἐγὼ
δὲ |
[1, 21] |
ὀκτώ·
καὶ
ἐπὶ
τὴν
κατάλυσιν
|
καὶ |
Ἀθηναίων
ἧτταν
ἔτη
εἴκοσι
ἑπτά· |
[1, 5] |
φωτὶ
λάμπουσιν.
εἶεν
δ´
ἂν
|
καὶ |
αἱ
ἐντολαὶ
καὶ
αἱ
προπαιδεῖαι |
[1, 10] |
σοφιστικὴν
τέχνην
παραιτητέον
παντελῶς,
ἐπεὶ
|
καὶ
|
αἱ
λέξεις
αὐταὶ
τῶν
σοφιστῶν |
[1, 17] |
μὲν
ἐκ
φαύλης
διαθέσεως,
καθάπερ
|
καὶ |
αἱ
νόσοι
αἱ
σωματικαί·
κυβερνῶνται |
[1, 11] |
ἀληθείας.
παιδεία
δὲ
ἀνεξέλεγκτος
πλανᾶται,
|
καὶ
|
αἱ
πληγαὶ
καὶ
οἱ
ἔλεγχοι |
[1, 5] |
δ´
ἂν
καὶ
αἱ
ἐντολαὶ
|
καὶ |
αἱ
προπαιδεῖαι
ὁδοὶ
καὶ
ἀφορμαὶ |
[1, 17] |
κυρίῳ
καὶ
παντοκράτορι
ὄντι.
ἀλλὰ
|
καὶ |
αἱ
τῶν
ἀποστατησάντων
βουλαί
τε
|
[1, 6] |
χρηστὴ
σῳζομένη
φύσεις
ἀγαθὰς
ποιεῖ,
|
καὶ |
αἱ
φύσεις
αἱ
χρησταὶ
τοιαύτης |
[1, 21] |
Ὑστάσπου
τοῦ
Περσῶν
καὶ
Ἀσσυρίων
|
καὶ |
Αἰγυπτίων
γεγενημένου
βασιλέως,
ἐφ´
οὗ, |
[1, 15] |
γὰρ
Βαβυλῶνά
τε
καὶ
Περσίδα
|
καὶ |
Αἴγυπτον
τοῖς
τε
Μάγοις
καὶ |
[1, 1] |
καὶ
ὁ
σωτὴρ
σῴζει
αἰεὶ
|
καὶ
|
αἰεὶ
ἐργάζεται,
ὡς
βλέπει
τὸν |
[1, 14] |
παρ´
αὐτοῖς
φιλοσοφίας,
ὡς
Ἑβραϊκὸς
|
καὶ |
αἰνιγματώδης,
ἤδη
ἐπισκεπτέος.
βραχυλογίαν
γοῦν |
[1, 1] |
ἴχνος
ἐμβεβηκότος.
ἔστι
δὲ
ἃ
|
καὶ |
αἰνίξεταί
μοι
γραφή,
καὶ
τοῖς |
[1, 1] |
εὐλόγως
ἀντερεῖ.
καὶ
πρᾶξιν
ἄρα
|
καὶ |
αἵρεσιν
ἀποδεκτέον
οὐ
τὴν
ἀμεμφῆ, |
[1, 4] |
καὶ
προθύμως
ἐξιχνιάσῃς,
νοήσεις
θεοσέβειαν
|
καὶ |
αἴσθησιν
θείαν
εὑρήσεις,
πρὸς
ἀντιδιαστολὴν |
[1, 13] |
ὑπὲρ
χρυσίον
δεδοκιμασμένον,
ἀνθαιρεῖσθε
δὲ
|
καὶ |
αἴσθησιν
χρυσίου
καθαροῦ·
κρείσσων
γὰρ |
[1, 1] |
λαλῶ,
ὅτι
βλέποντες
οὐ
βλέπουσι
|
καὶ |
ἀκούοντες
οὐκ
ἀκούουσι
καὶ
οὐ |
[1, 15] |
ἔχουσιν,
δένδρων
δὲ
ἀμφιέννυνται
φλοιοῖς
|
καὶ |
ἀκρόδρυα
σιτοῦνται
καὶ
ὕδωρ
ταῖς |
[1, 17] |
δὲ
οἱ
Ἕλληνες,
οἱ
φίλαυτοι
|
καὶ |
ἀλαζόνες»
σοφοὺς
δὲ
αὐτοὺς
λέγουσα
|
[1, 8] |
βιάζεταί
τε
πολλάκις
ὀδύνη
τε
|
καὶ |
ἀλγηδὼν
φιλονικία
τε
αὖ
καὶ |
[1, 27] |
σωτηρίαν.
ἐλεημοσύναι
δὲ
καὶ
πίστεις
|
καὶ |
ἀλήθεια
μὴ
ἐκλιπέτωσάν
σε,
ἄφαψαι |
[1, 20] |
ἑκάστη
δὲ
εἴτε
ἀρετὴ
εἴτε
|
καὶ |
ἀλήθεια
συνωνύμως
καλουμένη
μόνου
τοῦ |
[1, 17] |
αὐτοῦ.
ἐν
δὲ
τοῖς
ψεύδεσι
|
καὶ |
ἀληθῆ
τινα
ἔλεγον
οἱ
ψευδοπροφῆται, |
[1, 15] |
γένους
οὐ
τὸ
ἐλάχιστον
μέρος
|
καὶ |
ἄλλα
πρὸς
τούτοις
γένη
μυρία. |
[1, 21] |
αὐτοκασιγνήτῳ
κεχολωμένη
Ἀπόλλωνι.
ἔστι
δὲ
|
καὶ |
ἄλλη
Ἐρυθραία
Ἡροφίλη
καλουμένη·
μέμνηται |
[1, 13] |
γυναικωνίτιδες
ἀποκοψάμεναι
τὸν
λόγον)
εἰ
|
καὶ |
ἀλλήλοις
ἀνόμοια
εἶναι
δοκεῖ,
τῷ |
[1, 5] |
ἀσκήσεως
συνεστῶσαν.
ἔχοις
δ´
ἂν
|
καὶ |
ἄλλην
εἰκόνα
τῶν
εἰρημένων
τὴν |
[1, 5] |
ἀσκητικός.
εἴη
δ´
ἄν
τι
|
καὶ |
ἄλλο
δηλούμενον
διὰ
τῶν
τριῶν |
[1, 16] |
Πάγγαιον
ἐπενόησεν
ὄρος.
ἤδη
δὲ
|
καὶ |
ἄλλο
ἔθνος
Καππάδοκες
πρῶτοι
εὗρον |
[1, 15] |
διαφερόντως
ἀσκήσαντας
μόνους
ἀληθῶς
φησι
|
καὶ |
ἄλλοι
ἄλλοθι
πολλαχοῦ
καὶ
ἐν |
[1, 15] |
ἀλλὰ
καὶ
Ἀριστόβουλος
ὁ
Περιπατητικὸς
|
καὶ |
ἄλλοι
πλείους,
ἵνα
μὴ
κατ´ |
[1, 21] |
ἔτη
ἑκατὸν
εἴκοσι.
Ἔφορος
δὲ
|
καὶ |
ἄλλοι
πολλοὶ
τῶν
ἱστορικῶν
καὶ |
[1, 21] |
τῇ
οἰκείᾳ
διαλέκτῳ.
φασὶ
δὲ
|
καὶ |
ἄλλοι
τινές,
ὡς
εἴ
τις |
[1, 1] |
βοηθοῦ
ἤτοι
τοῦ
συγγραψαμένου
ἢ
|
καὶ |
ἄλλου
του
εἰς
τὸ
αὐτὸ |
[1, 19] |
Πολιτείας
τούτους
οὖν
πάντας»
φησὶ
|
καὶ |
ἄλλους
τοιούτων
τινῶν
μαθηματικοὺς
καὶ
|
[1, 3] |
ἐν
Αὐλῳδοῖς
σατύροις
ἐπὶ
ῥαψῳδῶν
|
καὶ |
ἄλλων
τινῶν
λέγει·
καὶ
γὰρ |
[1, 2] |
εἰς
τέλος
συγκοσμεῖ
τὸν
τεχνίτην,
|
καὶ |
ἄλλως
ἡ
πολυμαθία
διασυστατικὴ
τυγχάνει |
[1, 1] |
τέλειον
ἐν
Χριστῷ.
ἁρμόζει
δὲ
|
καὶ |
ἄλλως
τῇ
τῶν
ὑπομνημάτων
ὑποτυπώσει |
[1, 21] |
τῶν
ὑπεισιόντων
δαιμόνων.
οἴεται
δὲ
|
καὶ |
ἀλόγων
ζῴων
διαλέκτους
εἶναι,
ὧν |
[1, 6] |
ἡ
ἄγνοια
ἀπαιδευσία
τε
ἅμα
|
καὶ |
ἀμαθία.
τὴν
ἐπιστήμην
τῶν
θείων |
[1, 17] |
ἔσθ´
ὅτε
κρατεῖ,
ἧς,
ἀγνοίας
|
καὶ |
ἀμαθίας
οὔσης,
ὀλιγωροῦμεν
ἀποστῆναι,
εἰκότως |
[1, 21] |
καὶ
ἐπὶ
Σεδεκίου
ἔτι
Ἱερεμίας
|
καὶ |
Ἀμβακούμ,
ἐν
δὲ
τῷ
πέμπτῳ
|
[1, 21] |
καὶ
Οὐρίας
ὁ
υἱὸς
Σαμαίου
|
καὶ |
Ἀμβακοὺμ
σὺν
αὐτῷ,
καὶ
τέλος |
[1, 18] |
σοφία.
μή
τι
οὖν,
ὅπερ
|
καὶ |
ἄμεινον,
ἀποφατικὸν
ἡγητέον
τὸ
οὐχὶ
|
[1, 21] |
μέγαν
εἰς
ἐνιαυτόν«
Ζῆθος
δὲ
|
καὶ |
Ἀμφίων
οἱ
μουσικῆς
εὑρεταὶ
περὶ |
[1, 6] |
μαθήμασιν
ἐκκαθαίρεταί
τε
τῶν
αἰσθητῶν
|
καὶ |
ἀναζωπυρεῖται
ἡ
ψυχή,
ἵνα
δή |
[1, 21] |
καὶ
ὁ
τῶν
θεοπνεύστων
ἀναγνωρισμὸς
|
καὶ |
ἀνακαινισμὸς
λογίων
καὶ
τὸ
σωτήριον |
[1, 6] |
διακρούεσθαι
τῶν
σοφιστῶν.
Εὖ
γοῦν
|
καὶ |
Ἀνάξαρχος
ὁ
Εὐδαιμονικὸς
ἐν
τῷ |
[1, 24] |
ἁγίου
τοῦ
διαβαίνοντος
ἐκ
γῆς
|
καὶ
|
ἀνατρέχοντος
αὖθις
εἰς
οὐρανὸν
διὰ |
[1, 15] |
ὡς
θεὸν
τετιμήκασι.
Σκύθης
δὲ
|
καὶ |
Ἀνάχαρσις
ἦν,
καὶ
πολλῶν
παρ´
|
[1, 28] |
εὖ
γινώσκοιμεν
ἠμὲν
θεὸν
ἠδὲ
|
καὶ |
ἄνδρα.
οὗτός
ἐστιν
ὁ
τῷ |
[1, 1] |
ὧν
κατηξιώθην
ἐπακοῦσαι,
λόγων
τε
|
καὶ |
ἀνδρῶν
μακαρίων
καὶ
τῷ
ὄντι
|
[1, 6] |
αἱρεῖσθαι
τὸ
κάλλιστον.
ἀλλὰ
καθάπερ
|
καὶ |
ἄνευ
γραμμάτων
πιστὸν
εἶναι
δυνατόν |
[1, 20] |
φιλοσοφίας
τῆς
Ἑλληνικῆς,
οἳ
δὲ
|
καὶ |
ἄνευ
γραμμάτων,
τῇ
θείᾳ
καὶ |
[1, 6] |
ἀμαθία.
τὴν
ἐπιστήμην
τῶν
θείων
|
καὶ |
ἀνθρωπίνων
ἐντίθησιν
ἡ
διδασκαλία.
ἀλλ´ |
[1, 5] |
ἡ
σοφία
δὲ
ἐπιστήμη
θείων
|
καὶ |
ἀνθρωπίνων
καὶ
τῶν
τούτων
αἰτίων. |
[1, 17] |
ἀποστάσεως
ἑκουσίου
φυεῖσαν
κακίαν
ἄχρηστον
|
καὶ |
ἀνωφελῆ
μένειν
μηδὲ
μὴν
κατὰ |
[1, 12] |
λόγους
ἀκροατῶν
τοῖς
ὑώδεσί
τε
|
καὶ |
ἀπαιδεύτοις·
σχεδὸν
γὰρ
οὐκ
ἔστι |
[1, 11] |
τὰ
ὑπ´
αὐτοῦ
λεγόμενα
μεμαθηκόσι
|
καὶ |
ἀπαντᾶν
πρὸς
τὰ
ἐπιφερόμενα
δεδιδαγμένοις. |
[1, 10] |
καὶ
λόγον
ἀσκητέον
ἀπέριττόν
τε
|
καὶ |
ἀπερίεργον
τῷ
τὸν
ἀληθῆ
βίον |
[1, 8] |
διαπαρατριβαὶ
διεφθαρμένων
ἀνθρώπων
τὸν
νοῦν
|
καὶ |
ἀπεστερημένων
τῆς
ἀληθείας.
ὁρᾷς
ὅπως |
[1, 18] |
μὴ
ἐθελήσαντες
πείθεσθαι
ἀσύνετοί
τε
|
καὶ |
ἄπιστοι
καὶ
μωροί·
αὐτοῖς
δὲ |
[1, 18] |
οὐ
μωροὺς
ἐποίησεν
καὶ
σκληροκαρδίους
|
καὶ |
ἀπίστους,
ἀλλὰ
συνετοὺς
καὶ
εὐπειθεῖς |
[1, 9] |
ἐπὶ
τὴν
ἀλήθειαν
ἀναφέροντα,
ὥστε
|
καὶ |
ἀπὸ
γεωμετρίας
καὶ
μουσικῆς
καὶ |
[1, 9] |
καὶ
ἀπὸ
γεωμετρίας
καὶ
μουσικῆς
|
καὶ |
ἀπὸ
γραμματικῆς
καὶ
φιλοσοφίας
αὐτῆς |
[1, 21] |
Ἀβραὰμ
ἕως
Δαβὶδ
γενεαὶ
ιδʹ
|
καὶ |
ἀπὸ
Δαβὶδ
ἕως
τῆς
μετοικεσίας |
[1, 21] |
ἑβδομήκοντα
τρία,
ὥς
φησι
Θράσυλλος.
|
καὶ |
ἀπὸ
Ἴδης
ἐμπρησμοῦ
ἐπὶ
Γανυμήδους |
[1, 21] |
τοῦ
ὑποτεταγμένου
κεφαλαίου
ἔχοντος
ὧδε·
|
καὶ |
ἀπὸ
καιροῦ
παραλλάξεως
τοῦ
ἐνδελεχισμοῦ |
[1, 21] |
γίνονται
ἔτη
μβʹ
μῆνες
γʹ
|
καὶ |
ἀπὸ
τῆς
καταστροφῆς
Ἱερουσαλὴμ
ἕως |
[1, 21] |
τῆς
μετοικεσίας
Βαβυλῶνος
γενεαὶ
ιδʹ
|
καὶ |
ἀπὸ
τῆς
μετοικεσίας
Βαβυλῶνος
ἕως |
[1, 21] |
δὲ
Δημοφῶντος
χίλια
διακόσια
πεντήκοντα,
|
καὶ |
ἀπὸ
Τροίας
ἁλώσεως
ἐπὶ
τὴν |
[1, 21] |
καὶ
τῶν
χρησμῶν,
ἄλλως
δὲ
|
καὶ |
ἀπὸ
τῶν
δαιμονώντων,
οἳ
τὴν |
[1, 21] |
συνάγεται.
Μετὰ
δὲ
τὰ
Ἑλληνικὰ
|
καὶ |
ἀπὸ
τῶν
κατὰ
τοὺς
βαρβάρους |
[1, 20] |
μετείληφεν
ὀνόματος,
καὶ
μεγέθει
γνώσεως
|
καὶ
|
ἀποδείξει
κυριωτέρᾳ
καὶ
θείᾳ
δυνάμει |
[1, 6] |
καὶ
ὁπόσον,
τίνα
τε
ἀποθετέον
|
καὶ |
ἀποθησαυριστέον
εἰς
αὐτήν,
καὶ
ὅτε |
[1, 1] |
εἰς
ἡμᾶς
τὰ
προγονικὰ
ἐκεῖνα
|
καὶ |
ἀποστολικὰ
καταθησόμενοι
σπέρματα.
καὶ
εὖ |
[1, 1] |
ὄντι
ἦν
μέλιττα
προφητικοῦ
τε
|
καὶ |
ἀποστολικοῦ
λειμῶνος
τὰ
ἄνθη
δρεπόμενος |
[1, 20] |
κατατρεχούσαις
αἱρέσεσιν.
αὐτοτελὴς
μὲν
οὖν
|
καὶ |
ἀπροσδεὴς
ἡ
κατὰ
τὸν
σωτῆρα |
[1, 16] |
Τοῦσκοι,
Ἰταλίας
γείτονες.
Ἴσαυροι
δὲ
|
καὶ |
Ἄραβες
ἐξεπόνησαν
τὴν
οἰωνιστικήν,
ὥσπερ |
[1, 15] |
ἀκριβῶς
τὰ
ἐκείνων,
Χαλδαῖοί
τε
|
καὶ |
Ἀράβιοι
οἱ
κληθέντες
εὐδαίμονες
καὶ |
[1, 7] |
τε
καὶ
κυάμους
καὶ
πίσον
|
καὶ
|
ἄρακα
καὶ
τὰ
κηπευόμενα
καὶ |
[1, 17] |
γενέσθαι·
τῆς
γὰρ
θείας
σοφίας
|
καὶ |
ἀρετῆς
καὶ
δυνάμεως
ἔργον
ἐστὶν |
[1, 21] |
ἑσπέρας
καὶ
πρωί,
ἡμέραι
βτʹ
|
καὶ |
ἀρθήσεται
τὸ
ἅγιον.
αὗται
οὖν |
[1, 14] |
Ἀριστόξενος
ἐν
τῷ
Πυθαγόρου
βίῳ
|
καὶ |
Ἀρίσταρχος
καὶ
Θεόπομπος,
Τυρρηνὸς
ἦν, |
[1, 21] |
αἰεὶ
Ἄβαρίς
τε
ὁ
Ὑπερβόρειος
|
καὶ |
Ἀριστέας
ὁ
Προκοννήσιος
Ἐπιμενίδης
τε |
[1, 15] |
ὑποδείκνυσι
Φίλων,
οὐ
μὴν
ἀλλὰ
|
καὶ |
Ἀριστόβουλος
ὁ
Περιπατητικὸς
καὶ
ἄλλοι |
[1, 16] |
ὁ
Μαντινεύς,
ἔτι
τε
Ἀντιφάνης
|
καὶ |
Ἀριστόδημος
καὶ
Ἀριστοτέλης,
πρὸς
τούτοις |
[1, 26] |
Ἡρακλεώτης
ἐν
τῷ
Περὶ
μέθης
|
καὶ |
Ἀριστοτέλης
ἐν
τῇ
Λοκρῶν
πολιτείᾳ |
[1, 26] |
ἀπιόντα
παιδεύεσθαι
γράφουσι
Πλάτων
τε
|
καὶ |
Ἀριστοτέλης
καὶ
Ἔφορος,
Χαμαιλέων
τε |
[1, 16] |
ἔτι
τε
Ἀντιφάνης
καὶ
Ἀριστόδημος
|
καὶ |
Ἀριστοτέλης,
πρὸς
τούτοις
δὲ
Φιλοστέφανος, |
[1, 17] |
πνεῦμα
αἰσθήσεως»
ἐσχήκασιν.
ὡμολόγησε
δὲ
|
καὶ |
Ἀριστοτέλης
τῇ
γραφῇ,
κλεπτικὴν
σοφίας |
[1, 7] |
Πλατωνικὴν
ἢ
τὴν
Ἐπικούρειόν
τε
|
καὶ |
Ἀριστοτελικήν,
ἀλλ´
ὅσα
εἴρηται
παρ´ |
[1, 24] |
τῆς
θαλάσσης
καὶ
σὺν
ἵπποις
|
καὶ |
ἅρμασιν
αὐτοὺς
κατακλυσάσης,
ὡς
μηδὲ
|
[1, 25] |
τε
ἰδιωτικὴν
σύνταξιν,
ἣν
κοσμιότητα
|
καὶ |
ἁρμονίαν
καὶ
σωφροσύνην
ὠνόμασεν,
ὅταν |
[1, 23] |
τε
καὶ
γεωμετρίαν
ῥυθμικήν
τε
|
καὶ |
ἁρμονικὴν
ἔτι
τε
μετρικὴν
ἅμα
|
[1, 1] |
κατὰ
τὸν
θεῖον
ἀπόστολον
ἀσθενεῖς
|
καὶ |
ἄρρωστοι,
καὶ
κοιμῶνται
ἱκανοί.
εἰ |
[1, 29] |
καὶ
πρῴην
γενόμενα,
ὡς
παλαιὰ
|
καὶ |
ἀρχαῖα
ἱστοροῦντας.
ἐπήγαγεν
οὖν
μάθημα
|
[1, 21] |
ταύτης
δέ
ἐστι
τῆς
δόξης
|
καὶ |
Ἀρχέμαχος
ἐν
Εὐβοϊκῶν
τρίτῳ·
ὡς |
[1, 1] |
ἀθεότητος
κατάρχοντι,
ἔτι
δὲ
Ἱππώνακτι
|
καὶ |
Ἀρχιλόχῳ
αἰσχρῶς
οὕτως
ἐπιτρεπτέον
γράφειν, |
[1, 4] |
ἐπιστήμης
ἐν
παντὶ
ἔργῳ,
διανοεῖσθαι
|
καὶ |
ἀρχιτεκτονῆσαι.
ἐργάζεσθαι
τὸ
χρυσίον
καὶ |
[1, 21] |
ἐν
Ῥώμῃ
ὑπάτων
Γναίου
Δομετίου
|
καὶ |
Ἀσινίου
συναθροίζεται
ἔτη
ἑκατὸν
εἴκοσι. |
[1, 7] |
ὄν,
καὶ
ἣ
μὲν
μαθήσει
|
καὶ |
ἀσκήσει
περιγίνεται,
ἣ
δὲ
δυνάμει |
[1, 5] |
γνώσεως,
ἐκ
φύσεως
καὶ
μαθήσεως
|
καὶ |
ἀσκήσεως
συνεστῶσαν.
ἔχοις
δ´
ἂν |
[1, 5] |
διορατικὸς
ὡς
ἂν
πολύπειρός
τε
|
καὶ |
ἀσκητικός.
εἴη
δ´
ἄν
τι |
[1, 21] |
θεῶν,
Ἑρμῆς
τε
ὁ
Θηβαῖος
|
καὶ
|
Ἀσκληπιὸς
ὁ
Μεμφίτης,
Τειρεσίας
τε |
[1, 21] |
βασιλείας
ἐπὶ
τὴν
Ἡρακλέους
αὐτοῦ
|
καὶ |
Ἀσκληπιοῦ
ἀποθέωσιν
ἔτη
συνάγεται
τριάκοντα |
[1, 21] |
Δαρείου
τοῦ
Ὑστάσπου
τοῦ
Περσῶν
|
καὶ |
Ἀσσυρίων
καὶ
Αἰγυπτίων
γεγενημένου
βασιλέως, |
[1, 15] |
αὐτῆς
Αἰγυπτίων
τε
οἱ
προφῆται
|
καὶ
|
Ἀσσυρίων
οἱ
Χαλδαῖοι
καὶ
Γαλατῶν |
[1, 1] |
ἀλλὰ
τὴν
ὑπάρχουσαν
διελέγξαντος
προφητικῶς
|
καὶ |
ἀσυνέτους
τῶν
λεγομένων
ἐσομένους
μηνύσαντος. |
[1, 24] |
καὶ
τὸ
ἄτρεπτον
αὐτοῦ
φῶς
|
καὶ |
ἀσχημάτιστον.
πρὶν
γοῦν
ἀκριβωθῆναι
τὰς |
[1, 10] |
τὴν
τρυφὴν
ὡς
δολεράν
τε
|
καὶ |
ἄσωτον
παραιτοίμεθα,
καθάπερ
τὸ
μύρον |
[1, 19] |
συνεκρυεὶς
αὖθις
εἰς
τὰ
ἐθνικὰ
|
καὶ |
ἄτακτα
τοῦ
βίου
κύματα.
~(Ὡς |
[1, 5] |
καὶ
δίκαιος)
στεῖρα
ἦν
ἔτι
|
καὶ |
ἄτεκνος
κατὰ
τὴν
γενεὰν
ἐκείνην, |
[1, 21] |
Ἀττική.
κατὰ
δὲ
Τριόπαν
Προμηθεὺς
|
καὶ |
Ἄτλας
καὶ
Ἐπιμηθεὺς
καὶ
ὁ |
[1, 6] |
τυχόντες
ὡς
ἐπίπαν
καλοκἀγαθίας
ἤνυσαν,
|
καὶ |
αὖ
τὰ
ἐναντία
οἱ
ἐπιτηδείως |
[1, 7] |
ἐὰν
δὲ
τὴν
βασιλικήν
τε
|
καὶ |
αὐθεντικὴν
εἴσοδον
ζητῇς,
ἀκούσῃ·
αὕτη |
[1, 21] |
τριάκοντα.
γυναικῶν
δὲ
(καὶ
γὰρ
|
καὶ |
αὗται
προεφήτευον)
Σάρρα
τε
καὶ |
[1, 6] |
καὶ
μάθε
ὡς
ἐργάτις
ἐστί·
|
καὶ |
αὐτὴ
γὰρ
πάντα
τὸν
λειμῶνα |
[1, 5] |
καὶ
τοὺς
Ἕλληνας·
ἐπαιδαγώγει
γὰρ
|
καὶ |
αὐτὴ
τὸ
Ἑλληνικὸν
ὡς
ὁ |
[1, 7] |
τοίνυν
προπαιδεία
ἡ
Ἑλληνικὴ
σὺν
|
καὶ |
αὐτῇ
φιλοσοφίᾳ
θεόθεν
ἥκειν
εἰς |
[1, 5] |
ἀλληγορεῖται)
συνευνασθῆναι
πρότερον,
ὕστερον
δὲ
|
καὶ |
αὑτῇ
προσελθόντα
κατὰ
τὴν
θείαν |
[1, 1] |
γῇ
τῇ
τοῦ
μανθάνοντος
ψυχῇ,
|
καὶ |
αὕτη
πνευματικὴ
φυτεία.
διὸ
καὶ |
[1, 1] |
πιστευθὲν
ἀργύριον
εἰς
τὸ
ἐκδανεῖσαι
|
καὶ |
αὐτὸ
ὅπερ
ἔλαβεν
ἀποδιδόντι
ἀργόν, |
[1, 26] |
δεδόσθαι
τὸν
νόμον,
ὁπότε
γε
|
καὶ |
αὐτοὶ
ἐκ
τῶν
παρὰ
σφίσι |
[1, 3] |
τῆς
γραφῆς.
ὅθεν
οἱ
Ἕλληνες
|
καὶ |
αὐτοὶ
τοὺς
περὶ
ὁτιοῦν
πολυπράγμονας |
[1, 16] |
τὴν
διάτονον
ἁρμονίαν
Ἄγνιν
τὸν
|
καὶ |
αὐτὸν
Φρύγα·
κρούματα
δὲ
Ὄλυμπον |
[1, 21] |
ὀκτὼ
μῆνας
τρεῖς.
Φίλων
δὲ
|
καὶ |
αὐτὸς
ἀνέγραψε
τοὺς
βασιλεῖς
τοὺς |
[1, 21] |
τῷ
ἡμίσει
τῆς
ἑβδομάδος«
ἀνῃρέθη
|
καὶ |
αὐτὸς
καὶ
Ὄθων
καὶ
Γάλβας |
[1, 16] |
χρόνους
προειρήκαμεν.
Δράκων
δὲ
ὁ
|
καὶ |
αὐτὸς
νομοθέτης
περὶ
τὴν
τριακοστὴν
|
[1, 25] |
δικαίως
σὺν
καὶ
τῇ
θεωρίᾳ
|
καὶ |
αὐτοὺς
πολιτικοὺς
ὀνομάζει,
τὸ
δὲ |
[1, 21] |
ἀπὸ
Κέκροπος
τοῦ
διφυοῦς
δὴ
|
καὶ |
αὐτόχθονος,
ὥς
φησι
κατὰ
λέξιν |
[1, 15] |
δὲ
ὁ
Κνίδιος
Κονούφιδι
τῷ
|
καὶ |
αὐτῷ
Αἰγυπτίῳ.
ἐν
δὲ
τῷ |
[1, 11] |
ἀλλὰ
καὶ
οἱ
Στωϊκοί,
ὧν
|
καὶ |
αὐτῶν
μέμνηται,
σῶμα
ὄντα
τὸν |
[1, 5] |
ἐντολαὶ
καὶ
αἱ
προπαιδεῖαι
ὁδοὶ
|
καὶ |
ἀφορμαὶ
τοῦ
βίου.
Ἱερουσαλὴμ
Ἱερουσαλήμ, |
[1, 17] |
ἐχούσης
τὴν
ἐξουσίαν
τῆς
ὁρμῆς
|
καὶ |
ἀφορμῆς,
ἀλλ´
ἀκουσίου
τῆς
κακίας |
[1, 21] |
τῆς
τοῦ
ναοῦ
οἰκοδομῆς·
ὁμοίως
|
καὶ |
Ἀχίας
ἐκ
Σηλὼμ
προφητεύει,
ἦσαν
|
[1, 2] |
τοῖς
φιλεγκλήμοσι·
πρῶτον
μὲν
εἰ
|
καὶ |
ἄχρηστος
εἴη
φιλοσοφία,
εἰ
εὔχρηστος |
[1, 24] |
μαχίμοις
ζῴοις
δι´
ἐμψύχων
τε
|
καὶ |
ἀψύχων
ψυχὴ
τὸ
τάττον
ἐστὶ |
[1, 21] |
τοὺς
ἐν
Σαμαρείᾳ
εἰς
Μήδους
|
καὶ |
Βαβυλῶνα.
πάλιν
τὸν
Ἄχαζ
διαδέχεται |
[1, 13] |
(τὰ
δὲ
πάντα
Ἑλληνικά
ἐστι
|
καὶ |
βαρβαρικά,
θάτερα
δὲ
οὐκέτι
πάντα) |
[1, 15] |
προσηγορίαν
εἰλήφασι.
Φρύγες
δὲ
ἦσαν
|
καὶ
|
βάρβαροι
οἱ
Ἰδαῖοι
δάκτυλοι.
Ἡρόδωρος |
[1, 13] |
φωτίζεται.
ξύμπαντες
οὖν
Ἕλληνές
τε
|
καὶ |
βάρβαροι,
ὅσοι
τἀληθοῦς
ὠρέχθησαν,
οἳ |
[1, 8] |
κακοτεχνία,
εἴτε
Ἕλληνες
εἶεν
εἴτε
|
καὶ |
βάρβαροι
σοφισταί.
παγκάλως
οὖν
ὁ |
[1, 15] |
ἄλλοθι
πολλαχοῦ
καὶ
ἐν
Ἕλλησι
|
καὶ
|
βαρβάροις,
ὧν
καὶ
ἱερὰ
πολλὰ |
[1, 20] |
καὶ
ἄνευ
γραμμάτων,
τῇ
θείᾳ
|
καὶ |
βαρβάρῳ
κινηθέντες
φιλοσοφίᾳ,
δυνάμει»
τὸν |
[1, 15] |
γένη.
οὕτως
οἴεται
ὁ
Πλάτων
|
καὶ
|
βαρβάρων
φιλοσόφους
τινὰς
εἶναι,
ὁ |
[1, 21] |
εἴκοσι·
τοῦτον
διαδέχεται
ὁ
Φιλομήτωρ
|
καὶ |
βασιλεύει
ἔτη
πέντε
καὶ
τριάκοντα, |
[1, 11] |
παράδοσιν
φιλοσοφία
ἵστησι
τὴν
πρόνοιαν
|
καὶ |
βεβαιοῖ,
ἧς
ἀναιρεθείσης
μῦθος
ἡ |
[1, 11] |
ἐρριζωμένοι
καὶ
ἐποικοδομούμενοι
ἐν
αὐτῷ
|
καὶ |
βεβαιούμενοι
ἐν
τῇ
πίστει,
πειθὼ
|
[1, 29] |
τῆς
πολυμαθοῦς
περιουσίας
ἀποδείξεις
ἰσχυροποιοῦσι
|
καὶ |
βεβαιοῦσι
καὶ
θεμελιοῦσι
τοὺς
λόγους |
[1, 21] |
Ἰουδαίᾳ
βασιλέων
τὴν
Ἰούδα
φυλὴν
|
καὶ |
Βενιαμεὶν
καὶ
Λευὶ
μὴ
αἰχμαλωτισθῆναι |
[1, 8] |
λῃσταί,
αἱρεῖν
ἀγωνιζόμενοι
καὶ
δόλῳ
|
καὶ |
βίᾳ
ἡμᾶς
δὴ
τοὺς
ἀπερίττους, |
[1, 14] |
ἦσαν,
Θαλῆς
τε
ὁ
Μιλήσιος
|
καὶ |
Βίας
ὁ
Πριηνεὺς
καὶ
Πιττακὸς |
[1, 15] |
τὸν
Πέρσην
ὁ
Πυθαγόρας
ἐζήλωσεν,
|
καὶ
|
βίβλους
ἀποκρύφους
τἀνδρὸς
τοῦδε
οἱ |
[1, 25] |
τούς
τε
εἰς
αὐτὸν
ἀφορῶντας
|
καὶ
|
βιοῦντας
ἐνεργῶς
καὶ
δικαίως
σὺν |
[1, 1] |
εἰς
εἰρήνην
τὴν
ἐν
λόγῳ
|
καὶ |
βίῳ
τῷ
κατὰ
τὸν
θεὸν |
[1, 16] |
σύστασιν
τῆς
παρὰ
βαρβάροις
εὑρετικῆς
|
καὶ |
βιωφελοῦς
φύσεως,
παρ´
ὧν
Ἕλληνες |
[1, 1] |
Θεοπόμπῳ
μὲν
καὶ
Τιμαίῳ
μύθους
|
καὶ |
βλασφημίας
συντάττουσιν,
πρὸς
δὲ
καὶ |
[1, 21] |
ἐλέφαντος
γοῦν
ἐμπεσόντος
εἰς
βόρβορον
|
καὶ
|
βοήσαντος
παρών
τις
ἄλλος
καὶ |
[1, 21] |
Κορίνθιος,
Ἱππώ
τε
ἡ
Χείρωνος
|
καὶ |
Βοιὼ
καὶ
Μαντὼ
καὶ
τῶν |
[1, 21] |
προφητεύων
διατείνει
Ἱερεμίας,
προφητεύουσι
δὲ
|
καὶ |
Βουζὶ
καὶ
Οὐρίας
ὁ
υἱὸς |
[1, 24] |
τοὺς
ἐκπεσόντας
ἀπὸ
Φυλῆς
καταγαγόντι
|
καὶ |
βουλομένῳ
λαθεῖν
στῦλος
ὁδηγὸς
γίνεται |
[1, 15] |
ἀκηκοέναι
τε
πρὸς
τούτοις
Γαλατῶν
|
καὶ |
Βραχμάνων
τὸν
Πυθαγόραν
βούλεται.
Κλέαρχος |
[1, 28] |
γάλα
μόνον
εἰληφότας,
οὐδέπω
δὲ
|
καὶ |
βρῶμα,
αὐτίκα
οὐχ
ἁπλῶς
γάλα. |
[1, 15] |
προφῆται
καὶ
Ἀσσυρίων
οἱ
Χαλδαῖοι
|
καὶ |
Γαλατῶν
οἱ
Δρυΐδαι
καὶ
Σαμαναῖοι |
[1, 21] |
δύο
ἔτη
προσλαμβάνεται
τοῖς
Ὄθωνος
|
καὶ |
Γάλβα
καὶ
Οὐιτελλίου
μησὶ
ιζʹ |
[1, 21] |
δὲ
ἥμισυ
Οὐεσπεσιανὸς
σὺν
Ὄθωνι
|
καὶ |
Γάλβᾳ
καὶ
Οὐιτελλίῳ.
καὶ
διὰ |
[1, 21] |
ἀνῃρέθη
καὶ
αὐτὸς
καὶ
Ὄθων
|
καὶ
|
Γάλβας
καὶ
Οὐιτέλλιος,
Οὐεσπεσιανὸς
δὲ |
[1, 3] |
ῥαψῳδῶν
καὶ
ἄλλων
τινῶν
λέγει·
|
καὶ |
γὰρ
εἰσελήλυθεν
πολλῶν
σοφιστῶν
ὄχλος |
[1, 21] |
ὁ
ναός,
τοῦτο
φανερόν
ἐστι·
|
καὶ |
γὰρ
ἐν
τῷ
Ἔσδρᾳ
γέγραπται, |
[1, 25] |
πρὸς
δόγμα
ἓν
νεύουσαν
αἰεί·
|
καὶ |
γὰρ
ἰσχύι
καὶ
σεμνότητι
καὶ |
[1, 21] |
πέντε
καὶ
τριάκοντα.
γυναικῶν
δὲ
|
(καὶ |
γὰρ
καὶ
αὗται
προεφήτευον)
Σάρρα |
[1, 17] |
ὀλιγωροῦμεν
ἀποστῆναι,
εἰκότως
ἂν
κολάσειε
|
(καὶ |
γὰρ
τὸ
πυρέττειν
ἀκούσιον·
ἀλλ´ |
[1, 23] |
Αἰγύπτιοι)
εἰς
ὃ
ἐκτέθειται
τεθνηξόμενος.
|
καὶ |
γάρ
τοι
Μωυσῆν
τὸν
ἀποπνεύσαντα
|
[1, 3] |
βίον
τρυγόνων
ἀναφαίνονται
λαλίστεροι·
κνήθοντες
|
καὶ
|
γαργαλίζοντες
οὐκ
ἀνδρικῶς,
ἐμοὶ
δοκεῖν, |
[1, 5] |
ἐγκράτειαν
φιλοσοφία
ἐπαγγέλλεται
γλώσσης
τε
|
καὶ |
γαστρὸς
καὶ
τῶν
ὑπὸ
γαστέρα, |
[1, 13] |
παραβολὰς
καὶ
ἐπιστήμην
ἔγνων.
ὅτι
|
καί |
γε
τοῦτό
ἐστι
προαίρεσις
πνεύματος, |
[1, 15] |
τὰ
μήκιστα,
καὶ
ἀέρας
τε
|
καὶ |
γέας
πλείστας
εἶδον,
καὶ
λογίων |
[1, 15] |
ἐν
βαρβάροις
μαθόντος.
διὰ
τοῦτο
|
καὶ |
γένη
βαρβάρων»
εἶπεν,
γένη
φιλοσόφων |
[1, 11] |
κατὰ
μέρος
ἄγει
καὶ
τρεπτὴν
|
καὶ |
γενητὴν
οἶδεν
τὴν
τῶν
στοιχείων
|
[1, 21] |
τῆς
ἡμέρας.
αἱ
δὲ
πρῶται
|
καὶ |
γενικαὶ
διάλεκτοι
βάρβαροι
μέν,
φύσει |
[1, 15] |
τε
καὶ
Πυθαγόρου
τὰ
πλεῖστα
|
καὶ |
γενναιότατα
τῶν
δογμάτων
ἐν
βαρβάροις |
[1, 19] |
ὑμᾶς
ποιητῶν
εἰρήκασιν·
τοῦ
γὰρ
|
καὶ |
γένος
ἐσμέν.
ἐξ
ὧν
δῆλον |
[1, 6] |
πρὸς
τὸν
μύρμηκα,
ὦ
ὀκνηρέ,
|
καὶ |
γενοῦ
ἐκείνου
σοφώτερος»
ὃς
πολλὴν |
[1, 15] |
Βραχμᾶνές
τε
σύμπαντες
καὶ
Ὀδρύσαι
|
καὶ |
Γέται
καὶ
τὸ
τῶν
Αἰγυπτίων |
[1, 23] |
δὲ
ἡλικίᾳ
γενόμενος
ἀριθμητικήν
τε
|
καὶ |
γεωμετρίαν
ῥυθμικήν
τε
καὶ
ἁρμονικὴν |
[1, 1] |
χώραν.
τὴν
εὔφορον
καὶ
καλὴν
|
καὶ |
γεωργουμένην,
τὴν
πολυπλασιάσαι
τὸν
σπόρον |
[1, 19] |
τὰ
ἐν
αὐτῷ,
οὗτος
οὐρανοῦ
|
καὶ |
γῆς
ὑπάρχων
κύριος
οὐκ
ἐν |
[1, 27] |
νόμῳ
καὶ
καυχᾶσαι
ἐν
θεῷ
|
καὶ |
γιγνώσκεις
τὸ
θέλημα
τοῦ
θεοῦ |
[1, 21] |
καὶ
τὸν
λαὸν
πάντα
μετοικίζει
|
(καὶ |
γίνεται
ἡ
αἰχμαλωσία
ἐπὶ
ἔτη |
[1, 21] |
καθὼς
καὶ
ἐπὶ
τῆς
σκηνῆς.
|
καὶ |
γίνεται
τὰ
πάντα
ἔτη
σὺν |
[1, 11] |
τούτῳ
καυχάσθω
ὁ
καυχώμενος,
συνιέναι
|
καὶ |
γινώσκειν
ὅτι
ἐγώ
εἰμι
κύριος |
[1, 21] |
ἐπὶ
τὴν
Περσέως
στρατείαν,
ὅτε
|
καὶ |
Γλαῦκος
ἐπὶ
Μελικέρτῃ
τὰ
Ἴσθμια |
[1, 21] |
πολλοὶ
τῶν
ἱστορικῶν
καὶ
ἔθνη
|
καὶ |
γλώσσας
πέντε
καὶ
ἑβδομήκοντα
λέγουσιν |
[1, 19] |
βάπτισμα
τὸ
αἱρετικὸν
οὐκ
οἰκεῖον
|
καὶ |
γνήσιον
ὕδωρ
λογιζομένη,
καὶ
ὑπερβήσῃ
|
[1, 9] |
ἐντολάς»
φησίν,
ἀπόγραψαι
δισσῶς
βουλήσει
|
καὶ |
γνώσει
τοῦ
ἀποκρίνασθαι
λόγους
ἀληθείας |
[1, 5] |
κυριωτέρα,
εἰ
θεοῦ
τιμῆς
τε
|
καὶ |
γνώσεως
ἕνεκεν
ἐπιτηδεύοιτο.
Τῶν
εἰρημένων |
[1, 27] |
ὅσα
ἐγὼ
ἐντέλλομαί
σοι
σήμερον,
|
καὶ |
γνώσῃ
ἐν
τῇ
καρδίᾳ
σου |
[1, 21] |
καὶ
τοῦ
χρῖσαι
ἅγιον
ἁγίων.
|
καὶ
|
γνώσῃ
καὶ
συνήσεις
ἀπὸ
ἐξόδου |
[1, 24] |
ἐγκράτειαν
καὶ
σωφροσύνην
μεθ´
ὁσιότητος
|
καὶ |
γνῶσιν
ἀγαθὴν
μετ´
ἀληθείας,
τὸ |
[1, 13] |
καρδία
μου
εἶδεν
πολλά,
σοφίαν
|
καὶ |
γνῶσιν,
παραβολὰς
καὶ
ἐπιστήμην
ἔγνων. |
[1, 13] |
ἀνθαιρεῖσθε
παιδείαν
καὶ
μὴ
ἀργύριον,
|
καὶ
|
γνῶσιν
ὑπὲρ
χρυσίον
δεδοκιμασμένον,
ἀνθαιρεῖσθε |
[1, 11] |
ὀρθῶς
ζητήσαντες
αὐτὸν
εἰρήνην
εὗρον.
|
καὶ |
γνώσομαι»
φησίν,
οὐ
τὸν
λόγον |
[1, 9] |
ὢν
χωρίζειν,
ὁ
πολύιδρις»
ἡμῶν
|
καὶ |
γνωστικός,
σοφιστικὴν
μὲν
φιλοσοφίας,
κομμωτικὴν |
[1, 23] |
Μωυσῆ
φησι
πρῶτον
σοφὸν
γενέσθαι
|
καὶ |
γραμματικὴν
πρῶτον
τοῖς
Ἰουδαίοις
παραδοῦναι |
[1, 16] |
ἀντὶ
τοῦ
κριτικοῦ
εἰσηγήσατο
τοὔνομα
|
καὶ |
γραμματικὸς
προσηγορεύθη,
ἔνιοι
δὲ
Ἐρατοσθένη |
[1, 15] |
καὶ
λογίων
ἀνθρώπων
πλείστων
ἐπήκουσα,
|
καὶ |
γραμμέων
συνθέσι
μετὰ
ἀποδείξεως
οὐδείς |
[1, 3] |
ὑπολείπεται.
παγκάλως
ὁ
Ἀθηναῖος
ἀποτείνεται
|
καὶ |
γράφει
Σόλων·
εἰς
γὰρ
γλῶσσαν |
[1, 16] |
τῶν
λόγων
παρῆλθε
διδασκαλία
τε
|
καὶ |
γραφή.
Ἀλκμαίων
γοῦν
Περίθου
Κροτωνιάτης |
[1, 16] |
θάλασσαν
ἔπλευσεν.
Κέλμις
τε
αὖ
|
καὶ |
Δαμναμενεὺς
οἱ
τῶν
Ἰδαίων
δάκτυλοι |
[1, 23] |
εἰ
βούλοιτο·
τῆς
δὲ
συνθεμένης
|
καὶ |
δεηθείσης
παρήνεγκε
τὴν
μητέρα
τὴν |
[1, 1] |
τὰ
ἀπόρρητα
ἱκανῶς,
πολλοῦ
γε
|
καὶ |
δεῖ,
μόνον
δὲ
τὸ
ὑπομνῆσαι, |
[1, 1] |
λανθάνουσα
εἰπεῖν
καὶ
ἐπικρυπτομένη
ἐκφῆναι
|
καὶ |
δεῖξαι
σιωπῶσα.
τά
τε
παρὰ |
[1, 23] |
με
ὥσπερ
τὸν
ἐχθὲς
ἄνδρα;
|
καὶ |
δείσας
ἐγὼ
ἔλεξα·
πῶς
ἐγένετο |
[1, 5] |
ἄρα
εἴρηται·
ἄκουε,
υἱέ
μου,
|
καὶ |
δέξαι
ἐμοὺς
λόγους,
φησίν,
ἵνα |
[1, 21] |
Διονύσιος
ὁ
Ἀργεῖος,
Ἀγίας
δὲ
|
καὶ |
Δερκύλος
ἐν
τῇ
τρίτῃ
μηνὸς |
[1, 24] |
τύπου
δὲ
ἕνεκεν
ἑνὸς
ἢ
|
καὶ |
δευτέρου
ἐπιμνησθήσομαι
παραδείγματος
στρατηγικοῦ.
Μωυσῆς |
[1, 1] |
Χριστῷ.
ἀλλ´
οἳ
μὲν
ὑποκριταί,
|
καὶ |
δὴ
ἐάσθωσαν·
εἰ
δέ
τις |
[1, 18] |
υἱόν
τε
ἔχειν
τὸν
θεὸν
|
καὶ |
δὴ
καὶ
πεπονθέναι
τοῦτον·
ὅθεν |
[1, 7] |
φυεῖσιν
ἤτοι
ξηρανθέντα
ἢ
ἀποτιλθέντα.
|
καὶ |
δὴ
κἀνταῦθα
χρησιμεύει
ἡ
τοῦ |
[1, 1] |
ὧν
μᾶλλον
οἱ
ἀκούοντες
ἐπιστραφήσονται.
|
καὶ |
δὴ
συνελόντι
φάναι
(ἐν
πολλοῖς
|
[1, 4] |
ἔστι
θεὸς
ἐν
οὐρανῷ
ἀποκαλύπτων.
|
καὶ |
δὴ
τοὺς
Βαβυλῶνος
σοφοὺς
προσαγορεύει. |
[1, 15] |
σοφῶν
σεβασθῆναί
τε
τοὺς
ἄνδρας
|
καὶ |
δημοσίᾳ
φιλοσοφῆσαι
Βραχμᾶνές
τε
σύμπαντες |
[1, 17] |
ἀλλ´
ὅταν
δι´
ἑαυτόν
τις
|
καὶ |
δι´
ἀκρασίαν
πυρέττῃ,
αἰτιώμεθα
τοῦτον) |
[1, 24] |
λόγου
ἢ
δι´
ἔργων
ἢ
|
καὶ |
δι´
ἀμφοτέρων
ἅμα
τούτων.
ταῦτα |
[1, 24] |
ὁ
κύριος
τοὺς
εἰς
αὐτὸν
|
καὶ |
δι´
αὐτοῦ
πιστεύοντας
προσιέμενος.
πάντα |
[1, 5] |
ποῦ;
δίς,
διά
τε
προφητῶν
|
καὶ |
διὰ
τῆς
παρουσίας.
πολύτροπον
μὲν |
[1, 19] |
τὰ
παρ´
Ἕλλησι
καλῶς
εἰρημένα
|
καὶ
|
διὰ
τοῦ
ἀγνώστου
θεοῦ
τιμᾶσθαι |
[1, 1] |
ἀπόστολον
εὔλογον
Ἰουδαῖον
γενέσθαι,
ἀλλὰ
|
καὶ |
διὰ
τοὺς
Ἕλληνας
Ἕλληνα,
ἵνα |
[1, 21] |
Ὄθωνι
καὶ
Γάλβᾳ
καὶ
Οὐιτελλίῳ.
|
καὶ |
διὰ
τοῦτο
λέγει
Δανιήλ·
μακάριος |
[1, 9] |
ἐπήβολον
γενέσθαι;
πῶς
δὲ
οὐχὶ
|
καὶ |
διαιρεῖσθαι
χρήσιμον
τάς
τε
ἀμφιβόλους |
[1, 1] |
χρόνῳ
δοκιμάζει
καὶ
κρίσει
δικάζει
|
καὶ |
διακρίνει
τῶν
ἄλλων
τὸν
οἷόν |
[1, 20] |
τὴν
κατ´
αὐτῆς
σοφιστικὴν
ἐπιχείρησιν
|
καὶ |
διακρουομένη
τὰς
δολερὰς
κατὰ
τῆς |
[1, 8] |
οὗτοι
εἴτε
αἱρέσεις
μετίοιεν
εἴτε
|
καὶ |
διαλεκτικὰ
συνασκοῖεν
τεχνύδρια,
οὗτοι
οἱ |
[1, 10] |
ἣν
ἐπενόησαν
τέχναι
λεκτικαί
τε
|
καὶ |
διαλεκτικαί.
ζητήσεις
οὖν
σοφίαν
παρὰ |
[1, 3] |
τὰ
μὲν
ἄλλα
αὐτοῖς
ἀσθενεῖ
|
καὶ |
διαρρεῖ,
μόνη
δὲ
ἡ
γλῶσσα |
[1, 20] |
ἀλλὰ
διαφόρῳ
διδασκαλίᾳ.
εἰ
δὲ
|
καὶ |
διαστέλλεσθαι
ἡμᾶς
διὰ
τοὺς
φιλεγκλήμονας |
[1, 12] |
τοῦ
ἀληθινοῦ
φωτὸς
καθαροὺς
ὄντως
|
καὶ
|
διαυγεῖς
ἐπιδεῖξαι
λόγους
ἀκροατῶν
τοῖς |
[1, 19] |
καὶ
τὰ
διὰ
τῶν
διαφανῶν
|
καὶ |
διαυγῶν
σωμάτων.
καλῶς
οὖν
ὁ |
[1, 19] |
γένηται.
καὶ
κατ´
ἔμφασιν
δὲ
|
καὶ |
διάφασιν
οἱ
ἀκριβῶς
παρ´
Ἕλλησι |
[1, 5] |
ἀσκητὴς
ἑρμηνευόμενος
(διὰ
πλειόνων
δὲ
|
καὶ |
διαφερόντων
αἱ
ἀσκήσεις
δογμάτων)
ὅθεν |
[1, 1] |
δὲ
ἀπήμβλυται
κακῇ
τροφῇ
τε
|
καὶ |
διδασκαλίᾳ
τὸ
τῆς
ψυχῆς
ὄμμα» |
[1, 15] |
τιμήσαντες
τοὺς
αὑτῶν
νομοθέτας
τε
|
καὶ |
διδασκάλους
θεοὺς
προσειπόντες.
ψυχὰς
γὰρ |
[1, 1] |
δὲ
εὐαγγελιστάς,
τοὺς
δὲ
ποιμένας
|
καὶ |
διδασκάλους,
πρὸς
τὸν
καταρτισμὸν
τῶν
|
[1, 1] |
ἐπιστολῇ
νουθετοῦντες»
γράφει
πάντα
ἄνθρωπον
|
καὶ |
διδάσκοντες
ἐν
πάσῃ
σοφίᾳ,
ἵνα |
[1, 5] |
Χριστῷ
ἀναπαύσεως
γυμνάζειν
τὸν
νοῦν
|
καὶ |
διεγείρειν
τὴν
σύνεσιν
ἀγχίνοιαν
γεννῶσαν |
[1, 12] |
τῶν
ὑπομνημάτων
ὑποτύπωσις
ὅσα
διασποράδην
|
καὶ |
διερριμμένως
ἐγκατεσπαρμένην
ἔχουσι
τὴν
ἀλήθειαν, |
[1, 25] |
ἑρμηνεύει
πρὸς
ἕνα
θεὸν
ἀφορᾶν
|
καὶ |
δικαιοπραγεῖν
ἐντελλόμενος;
τοῦ
δὲ
πολιτικοῦ |
[1, 5] |
σύνοικος
(πιστὸς
δὲ
ἐλογίσθη
Ἀβραὰμ
|
καὶ |
δίκαιος)
στεῖρα
ἦν
ἔτι
καὶ |
[1, 11] |
ὁ
ποιῶν
ἔλεος
καὶ
κρίμα
|
καὶ |
δικαιοσύνην
ἐπὶ
τῆς
γῆς,
ὅτι |
[1, 5] |
τὴν
κατὰ
θεὸν
πίστιν
τε
|
καὶ |
δικαιοσύνην.
Ἰσαὰκ
δὲ
τὸ
αὐτομαθὲς
|
[1, 6] |
κακοί.
φύσει
δ´
αὖ
κοινωνικοὺς
|
καὶ |
δικαίους
ὁ
θεὸς
ἡμᾶς
ἐδημιούργησεν. |
[1, 27] |
παρόντων
κακῶν.
τοὺς
γὰρ
σωφρόνως
|
καὶ |
δικαίως
βιοῦν
ἑλομένους
ἀθανατίζειν
ἐπαγγέλλεται. |
[1, 25] |
αὐτὸν
ἀφορῶντας
καὶ
βιοῦντας
ἐνεργῶς
|
καὶ |
δικαίως
σὺν
καὶ
τῇ
θεωρίᾳ |
[1, 16] |
δεικνυμένου
τοῦ
Διονύσου,
δι´
ὃν
|
καὶ |
Διονυσιακαὶ
θέαι,
μεταγενεστέρου
Μωυσέως
{ἢ} |
[1, 21] |
δεύτερος
Κέκροψ
αἵ
τε
Περσέως
|
καὶ |
Διονύσου
πράξεις
Ὀρφεύς
τε
καὶ |
[1, 21] |
ἔτη
ἑξήκοντα
τρία·
Ἀσκληπιός
τε
|
καὶ |
Διόσκουροι
συνέπλεον
αὐτοῖς,
ὡς
μαρτυρεῖ |
[1, 27] |
ἐπείρασέν
σε
καὶ
ἐλιμαγχόνησέν
σε
|
καὶ |
διψῆν
ἐποίησέν
σε
ἐν
γῇ |
[1, 19] |
ὕδωρ
ἄνυδρον
ζητῶν,
τὴν
ἀοίκητον
|
καὶ |
δίψιον
ἐπερχόμενος
γῆν,
συνάγων
χερσὶν |
[1, 19] |
ἐπὶ
ψεύδεσιν,
οὗτος
ποιμαίνει
ἀνέμους
|
καὶ |
διώκει
ὄρνεα
πτερωτά.
οὐκ
οἶμαι |
[1, 21] |
ἀπὸ
καιροῦ
παραλλάξεως
τοῦ
ἐνδελεχισμοῦ
|
καὶ |
δοθῆναι
βδέλυγμα
ἐρημώσεως
ἡμέρας
αςϟ |
[1, 27] |
γιγνώσκεις
τὸ
θέλημα
τοῦ
θεοῦ
|
καὶ |
δοκιμάζεις
τὰ
διαφέροντα
κατηχούμενος
ἐκ |
[1, 8] |
διελεγχόμενοι
δὲ
λῃσταί,
αἱρεῖν
ἀγωνιζόμενοι
|
καὶ |
δόλῳ
καὶ
βίᾳ
ἡμᾶς
δὴ |
[1, 17] |
ἐν
τῷ
ποιεῖν
καὶ
ἐνεργεῖν
|
καὶ |
δρᾶν
νοεῖσθαι,
τὸ
δὲ
μὴ |
[1, 1] |
τοῖς
ἐντεθραμμένοις
λόγων
παντοδαπῶν
τέχναις
|
καὶ |
δυνάμεσιν
ἐπιχειρημάτων
ὠγκωμένων,
τοῖς
προκατειλημμένοις |
[1, 17] |
γὰρ
θείας
σοφίας
καὶ
ἀρετῆς
|
καὶ
|
δυνάμεως
ἔργον
ἐστὶν
οὐ
μόνον |
[1, 21] |
ἕως
τέλους
πολέμου
συντετμημένου
ἀφανισμοῖς.
|
καὶ |
δυναμώσει
διαθήκην
πολλοῖς
ἑβδομὰς
μία· |
[1, 1] |
~ἵνα
ὑπὸ
χεῖρα
ἀναγινώσκῃς
αὐτὰς
|
καὶ |
δυνηθῇς
φυλάξαι
αὐτάς.
πότερον
δ´ |
[1, 24] |
ἰόντι.
τῷ
Θρασυβούλῳ
νύκτωρ
ἀσελήνου
|
καὶ |
δυσχειμέρου
τοῦ
καταστήματος
γεγονότος
πῦρ |
[1, 21] |
ὁ
τοῦ
Ἰωὰς
τριακοσίους
ἐκστρατεύσας
|
καὶ |
δώδεκα
μυριάδας
αὐτῶν
ἀπολέσας
ἦρξεν |
[1, 21] |
ἕως
χριστοῦ
ἡγουμένου
ἑβδομάδες
ἑπτὰ
|
καὶ
|
ἑβδομάδες
ἑξήκοντα
δύο,
καὶ
ἐπιστρέψει |
[1, 21] |
αἱ
ψυχαὶ
ἐξ
Ἰακὼβ
πέντε
|
καὶ
|
ἑβδομήκοντα
αἱ
εἰς
Αἴγυπτον
κατελθοῦσαι. |
[1, 21] |
καὶ
ἔθνη
καὶ
γλώσσας
πέντε
|
καὶ |
ἑβδομήκοντα
λέγουσιν
εἶναι,
ἐπακούσαντες
τῆς |
[1, 15] |
Ῥωμαίους
κτίζειν.
ἐν
γοῦν
ἑκατὸν
|
καὶ |
ἑβδομήκοντα
τοῖς
πρώτοις
ἔτεσι
ναοὺς |
[1, 21] |
λόγον
αἱ
γενικαὶ
διάλεκτοι
δύο
|
καὶ |
ἑβδομήκοντα
ὡς
αἱ
ἡμέτεραι
παραδιδόασι |
[1, 14] |
τούτων·
δειλαί
τοι
δειλῶν
γε
|
καὶ |
ἐγγύαι
ἐγγυάασθαι·
οἳ
δὲ
περὶ |
[1, 21] |
ἑβδομάσιν
ἡσύχασεν
ἅπασα
ἡ
Ἰουδαία
|
καὶ |
ἐγένετο
ἄνευ
πολέμων,
καὶ
ὁ |
[1, 21] |
τὸ
ἥμισυ
κατέσχε
Νέρων
βασιλεύων,
|
καὶ |
ἐγένετο
ἥμισυ
ἑβδομάδος·
τὸ
δὲ |
[1, 15] |
καὶ
τὸ
τῶν
Αἰγυπτίων
γένος
|
καὶ |
ἐθεολόγησαν
ἀκριβῶς
τὰ
ἐκείνων,
Χαλδαῖοί
|
[1, 21] |
καὶ
ἄλλοι
πολλοὶ
τῶν
ἱστορικῶν
|
καὶ |
ἔθνη
καὶ
γλώσσας
πέντε
καὶ |
[1, 11] |
πρόνοιαν
ἀναιροῦσαν
καὶ
ἡδονὴν
ἐκθειάζουσαν,
|
καὶ |
εἰ
δή
τις
ἄλλη
τὰ |
[1, 1] |
ὅλως
ἢ
τισὶ
καταλειπτέον
συγγράμματα;
|
καὶ
|
εἰ
μὲν
τὸ
πρότερον,
τίς |
[1, 7] |
καὶ
ἐπὶ
τῶν
μνημάτων
συκῆ
|
καὶ |
εἴ
τι
τῶν
ἀναιδεστέρων
δένδρων, |
[1, 21] |
κηʹ
Αὐγούστου
ἐν
πέμπτῃ
Παχὼν
|
καὶ |
εἰκάδι.
Οἱ
δὲ
ἀπὸ
Βασιλείδου |
[1, 8] |
κλαπέντες
ἢ
γοητευθέντες
ἢ
βιασθέντες
|
καὶ |
εἰκῆ
πιστεύσαντες.
ὁ
μὲν
δὴ |
[1, 21] |
γῇ
τῇ
ἀγαθῇ
ἄλλα
πέντε
|
καὶ |
εἴκοσι
ἀναπαυσάμενος.
ὡς
δὲ
τὸ |
[1, 21] |
ἓξ
καὶ
τεσσαράκοντα,
Ξέρξης
ἓξ
|
καὶ |
εἴκοσι,
Ἀρταξέρξης
ἓν
καὶ
τεσσαράκοντα, |
[1, 21] |
ὃν
ὁ
Φύσκων
ἔτη
ἐννέα
|
καὶ |
εἴκοσι,
εἶτα
ὁ
Λάθουρος
ἔτη |
[1, 21] |
εἶτα
ὁ
Εὐεργέτης
ἔτη
πέντε
|
καὶ |
εἴκοσι,
εἶτα
ὁ
Φιλοπάτωρ
ἔτη |
[1, 21] |
ὁ
ἐπικληθεὶς
Διόνυσος
ἔτη
ἐννέα
|
καὶ
|
εἴκοσι.
ἐπὶ
πᾶσιν
ἡ
Κλεοπάτρα |
[1, 21] |
ἡ
Κλεοπάτρα
ἐβασίλευσεν
ἔτη
δύο
|
καὶ |
εἴκοσι,
μεθ´
ἣν
ἡ
τῶν |
[1, 21] |
ὃν
ὁ
Ἐπιφανὴς
ἔτη
τέσσαρα
|
καὶ |
εἴκοσι·
τοῦτον
διαδέχεται
ὁ
Φιλομήτωρ |
[1, 21] |
ὁ
κύριος
ἡμῶν
τῷ
ὀγδόῳ
|
καὶ |
εἰκοστῷ
ἔτει,
ὅτε
πρῶτον
ἐκέλευσαν |
[1, 19] |
ἐν
ἀστρονομίᾳ,
φυσικῶν
καὶ
ῥεόντων
|
καὶ |
εἰκότων
βεβυσμένῃ
λόγων,
ἀλλ´
αὐτοῦ |
[1, 28] |
ἑκάστου
τῶν
ὄντων
ἀμίκτως
τε
|
καὶ |
εἰλικρινῶς
τοῦ
ὑποκειμένου
δεικτική,
ἢ |
[1, 21] |
δύναμις
καὶ
τὸ
ἅγιον
συμπατηθήσεται;
|
καὶ |
εἶπεν
αὐτῷ,
ἕως
ἑσπέρας
καὶ |
[1, 17] |
ὁ
μὴ
κωλύων;
ἤδη
δὲ
|
καὶ |
εἰς
ἀπέμφασιν
αὐτοῖς
ὁ
λόγος |
[1, 15] |
τὰ
ἔθνη
διαλάμψασα,
ὕστερον
δὲ
|
καὶ |
εἰς
Ἕλληνας
κατῆλθεν.
προέστησαν
δ´ |
[1, 3] |
Σόλων·
εἰς
γὰρ
γλῶσσαν
ὁρᾶτε
|
καὶ |
εἰς
ἔπη
αἱμύλου
ἀνδρός·
ὑμῶν |
[1, 1] |
ὅμοιοι)
ἧκον
δὴ
σὺν
θεῷ
|
καὶ |
εἰς
ἡμᾶς
τὰ
προγονικὰ
ἐκεῖνα
|
[1, 7] |
εἰς
αὐτά
τε
τὰ
φυτώρια
|
καὶ |
εἰς
παραδείσους
καὶ
τὰ
ὡραῖα |
[1, 15] |
οὓς
καὶ
περιετέμετο,
ἵνα
δὴ
|
καὶ |
εἰς
τὰ
ἄδυτα
κατελθὼν
τὴν |
[1, 23] |
κατὰ
βούλησιν
τοῦ
θεοῦ
ἐξελθόντα
|
καὶ |
εἰς
τὰ
βασίλεια
παρελθόντα
ἐπιστῆναι |
[1, 18] |
βούλεται
γὰρ
ἐκδιδάσκεσθαι
τὸν
λόγον
|
καὶ |
εἰς
τὰς
τραπέζας
τὸ
ἀργύριον |
[1, 7] |
εἰς
τὴν
γῆν
τὴν
ἀγαθὴν
|
καὶ |
εἰς
τὴν
κοπρίαν
καὶ
ἐπὶ |
[1, 6] |
φύονται
εἴς
τε
τὰ
ἄλλα
|
καὶ |
εἰς
τὸ
γεννᾶν,
ὥσπερ
καὶ |
[1, 18] |
ἡ
προφητεία
λέγει·
κἂν
θέλητε
|
καὶ
|
εἰσακούσητέ
μου,
τὰ
ἀγαθὰ
τῆς |
[1, 29] |
ἢ
οὐκ
ἔστιν«
ὁμοίως
δὲ
|
καὶ |
ἐκ
τῆς
πολυμαθοῦς
περιουσίας
ἀποδείξεις |
[1, 1] |
οὕτως
ἐκ
τοῦ
ἄρτου
ἐσθιέτω
|
καὶ |
ἐκ
τοῦ
ποτηρίου
πινέτω.
σκοπεῖσθαι |
[1, 5] |
τελείαν
δέσποιναν
τιμῶ
καὶ
σέβω.
|
καὶ |
ἐκάκωσεν
αὐτὴν
Σάρρα»
ἴσον
τῷ
|
[1, 4] |
ἔσται
παραθεμένοις
τήνδε
τὴν
λέξιν·
|
καὶ |
ἐλάλησεν
κύριος
πρὸς
Μωυσῆν
λέγων· |
[1, 27] |
δηλονότι,
δικαιοσύνη
ἐκπορεύεται,
νόμον
δὲ
|
καὶ
|
ἔλεον
ἐπὶ
γλώσσης
φορεῖ.
ἑνὸς |
[1, 1] |
τὸ
ἀργύριόν
μου
τοῖς
τραπεζίταις,
|
καὶ |
ἐλθὼν
ἐγὼ
ἐκομισάμην
ἂν
τὸ |
[1, 27] |
σε,
φησί,
καὶ
ἐπείρασέν
σε
|
καὶ |
ἐλιμαγχόνησέν
σε
καὶ
διψῆν
ἐποίησέν |
[1, 21] |
αὐτόν
τε
καὶ
τὸν
Ἡσίοδον
|
καὶ |
Ἐλισσαίου
τοῦ
προφήτου
νεωτέρους.
κἂν |
[1, 19] |
οὖν
μαρτυροῦνται
ἀληθῆ
τινα
δογματίζειν
|
καὶ |
Ἕλληνες,
ἔξεστι
κἀντεῦθεν
σκοπεῖν.
ὁ |
[1, 18] |
δὲ
τοῖς
κλητοῖς
Ἰουδαίοις
τε
|
καὶ |
Ἕλλησι
Χριστὸς
θεοῦ
δύναμίς
ἐστι |
[1, 21] |
τῆς
ὀγδόης
καὶ
τεσσαρακοστῆς
ὀλυμπιάδος,
|
καὶ |
ἔμεινεν
ἡ
αἰχμαλωσία
ἐπὶ
ἔτη |
[1, 17] |
οἱ
μὲν
προφῆται,
ἅτε
ἀποσταλέντες
|
καὶ |
ἐμπνευσθέντες
ὑπὸ
τοῦ
κυρίου,
οὐ |
[1, 1] |
ἀτεχνῶς
καὶ
σκιαγραφία
τῶν
ἐναργῶν
|
καὶ |
ἐμψύχων
ἐκείνων,
ὧν
κατηξιώθην
ἐπακοῦσαι, |
[1, 15] |
φησι
καὶ
ἄλλοι
ἄλλοθι
πολλαχοῦ
|
καὶ |
ἐν
Ἕλλησι
καὶ
βαρβάροις,
ὧν |
[1, 9] |
καθάπερ
δὲ
ἐν
γεωργίᾳ
{οὕτω}
|
καὶ
|
ἐν
ἰατρικῇ
χρηστομαθὴς
ἐκεῖνος
ὁ |
[1, 16] |
ἐνιαυτὸν
εἰς
δώδεκα
μῆνας
διεῖλον
|
καὶ |
ἐν
ἱεροῖς
μίσγεσθαι
γυναιξὶν
ἐκώλυσαν |
[1, 21] |
Ἰαμίδαι,
Πολύιδός
τε
ἐν
Ἄργει
|
καὶ |
ἐν
Μεγάροις,
οὗ
μέμνηται
ἡ |
[1, 6] |
τὸν
ῥηϊδίως
φωνέοντα
πᾶν
ἔπος
|
καὶ |
ἐν
παντὶ
δήμῳ.
χρὴ
δὲ |
[1, 6] |
ὀρθῶς
ἔστι
βιοῦν,
οὕτω
δὲ
|
καὶ |
ἐν
περιουσίᾳ
ἔξεστιν,
καὶ
ῥᾷον |
[1, 21] |
τῶν
ἑπτὰ
ἑβδομάδων
ἐν
Ἱερουσαλήμ,
|
καὶ |
ἐν
ταῖς
ἑξήκοντα
δύο
ἑβδομάσιν |
[1, 21] |
τὸ
ἥμισυ
κατέσχεν
Νέρων
βασιλεύων
|
καὶ |
ἐν
τῇ
ἁγίᾳ
πόλει
Ἱερουσαλὴμ |
[1, 17] |
ἐκεῖνος
ἀνθρωποκτόνος
ἦν
ἀπ´
ἀρχῆς,
|
καὶ |
ἐν
τῇ
ἀληθείᾳ
οὐχ
ἕστηκεν, |
[1, 21] |
σῴζει
τὸν
ἐμπεπτωκότα.
φασὶ
δὲ
|
καὶ |
ἐν
τῇ
Λιβύῃ
σκορπίον,
ἐὰν |
[1, 21] |
ἑβδομάσι,
καθὼς
εἶπεν
ὁ
προφήτης.
|
καὶ
|
ἐν
τῇ
μιᾷ
ἑβδομάδι,
ἧς |
[1, 6] |
καὶ
εἰς
τὸ
γεννᾶν,
ὥσπερ
|
καὶ |
ἐν
τοῖς
ἄλλοις
ζῴοις.
διὸ |
[1, 21] |
πόλει
Ἱερουσαλὴμ
ἔστησεν
τὸ
βδέλυγμα,
|
καὶ
|
ἐν
τῷ
ἡμίσει
τῆς
ἑβδομάδος« |
[1, 13] |
τῶν
σχημάτων
ἀλλήλων
διενήνοχεν.
ἀτὰρ
|
καὶ |
ἐν
τῷ
κόσμῳ
παντὶ
τὰ |
[1, 24] |
αὐτοῖς
τῆς
ὁδοῦ.
λέγεται
δὲ
|
καὶ |
ἐν
χρησμῷ
τινι·
στῦλος
Θηβαίοισι |
[1, 10] |
πλουσιώτερος
εἰς
γῆρας
ἀναφανήσῃ
φρονήσεως.
|
καὶ |
ἔν
γε
τῷ
Θεαιτήτῳ
εὕροις |
[1, 21] |
αὐτοῦ
ὁ
νομικώτατος
ἔτη
τριάκοντα
|
καὶ |
ἕν.
οὗτος
ἐπέθηκε
τὰ
κῶλα |
[1, 5] |
χρῆσθαι
μέν,
οὐκ
ἐνδιατρίβειν
δὲ
|
καὶ |
ἐναπομένειν
τῇ
κοσμικῇ
παιδείᾳ
παραινεῖ· |
[1, 16] |
αὐτὸς
νομοθέτης
περὶ
τὴν
τριακοστὴν
|
καὶ |
ἐνάτην
ὀλυμπιάδα
γεγονὼς
εὑρίσκεται.
Ἀντίλοχος |
[1, 4] |
τὸν
Ὤρ,
τῆς
φυλῆς
Ἰούδα,
|
καὶ |
ἐνέπλησᾳ
αὐτὸν
πνεῦμα
θεῖον
σοφίας |
[1, 11] |
λόγον
καθ´
ὃν
πεπίστευκέ
τε
|
καὶ |
ἐνεργεῖ,
μηδὲ
ἀποδοῦναι
δυνάμενος
τὴν |
[1, 17] |
αἱ
τῶν
ἀποστατησάντων
βουλαί
τε
|
καὶ |
ἐνέργειαι,
μερικαὶ
οὖσαι,
γίνονται
μὲν |
[1, 17] |
τὸ
αἴτιον
ἐν
τῷ
ποιεῖν
|
καὶ
|
ἐνεργεῖν
καὶ
δρᾶν
νοεῖσθαι,
τὸ |
[1, 3] |
ἐπέων
δὲ
πολὺς
νομὸς
ἔνθα
|
καὶ |
ἔνθα.
καί·
ὁπποῖόν
κ´
εἴπῃσθα |
[1, 12] |
πρὸς
τοὺς
εὐφυεῖς
θαυμασιώτερά
τε
|
καὶ |
ἐνθουσιαστικώτερα.
ψυχικὸς
δὲ
ἄνθρωπος
οὐ |
[1, 20] |
ναῦλον,
τῷ
δὲ
τελώνῃ
τέλος
|
καὶ |
ἐνοίκιον
μὲν
τῷ
σταθμούχῳ,
μισθὸν |
[1, 13] |
δὲ
τὰ
διῃρημένα
συνθεὶς
αὖθις
|
καὶ |
ἑνοποιήσας
τέλειον
τὸν
λόγον
ἀκινδύνως |
[1, 5] |
αὐτὴν
Σάρρα»
ἴσον
τῷ
ἐσωφρόνισε
|
καὶ |
ἐνουθέτησεν.
εὖ
γοῦν
εἴρηται
παιδείας |
[1, 1] |
πρὸς
θεωρίαν,
τάχα
μέν
τι
|
καὶ |
ἐντιθεῖσα,
οἷον
ὁ
ἐγκεντρίζων
γεωργός, |
[1, 1] |
τὸν
δὲ
εἰ
ἀκροᾶσθαί
τε
|
καὶ |
ἐντυγχάνειν
δίκαιος·
ᾗ
καὶ
τὴν |
[1, 21] |
γραφή,
τὰ
πλεῖστα
ἐκ
παρατηρήσεως
|
καὶ |
ἐξ
εἰκότων
προειρηκότες,
καθάπερ
οἱ |
[1, 23] |
παρελθόντα
ἐπιστῆναι
κοιμωμένῳ
τῷ
βασιλεῖ
|
καὶ |
ἐξεγεῖραι
αὐτόν,
τὸν
δὲ
καταπλαγέντα |
[1, 17] |
περιεργίας
ἀμαθῶς
σοφισάμενοι,
τὰ
δὲ
|
καὶ
|
ἐξευρόντες·
ἴσως
γὰρ
καὶ
πνεῦμα |
[1, 21] |
Πυθαγόρου
τοῦ
κατὰ
τὴν
δευτέραν
|
καὶ |
ἑξηκοστὴν
ὀλυμπιάδα
φερομένου
καὶ
τοῦ |
[1, 12] |
τῆς
ἀληθοῦς
γνώσεως
παραδόσεις
ὑψηλῶς
|
καὶ |
ἐξόχως
ἑρμηνευομένας
ἐκδέχεσθαι
κελεύων,
καὶ |
[1, 1] |
τοὺς
ἐν
ὀλίγῳ
πιστούς»
ἀποδεξάμενος
|
καὶ |
ἐπαγγειλάμενος
ἐπὶ
πολλῶν
καταστήσειν»
εἰς |
[1, 8] |
τῆς
σοφίας
ἔργον
πιθανῶς
ὑφαιρουμένην
|
καὶ |
ἐπαγγελλομένην
σοφίαν
ἣν
οὐκ
ἐμελέτησεν. |
[1, 27] |
εἰ
δὲ
σὺ
Ἰουδαῖος
ἐπονομάζῃ
|
καὶ |
ἐπαναπαύῃ
νόμῳ
καὶ
καυχᾶσαι
ἐν |
[1, 27] |
δικαιοσύνην
αὐτοῦ
ἐπαίδευσέν
σε,
φησί,
|
καὶ |
ἐπείρασέν
σε
καὶ
ἐλιμαγχόνησέν
σε |
[1, 10] |
καὶ
ὁ
λόγος
τὴν
ψυχὴν
|
καὶ |
ἐπὶ
καλοκἀγαθίαν
προτρέπει·
μακάριος
δὲ |
[1, 8] |
τε
αὖ
καὶ
θυμὸς
μεταδοξάσαι,
|
καὶ |
ἐπὶ
πᾶσι
γοητεύονται
οἱ
ἤτοι |
[1, 21] |
εἰς
Αἴγυπτον
κατέφυγον.
προφητεύουσι
δὲ
|
καὶ |
ἐπὶ
Σεδεκίου
ἔτι
Ἱερεμίας
καὶ |
[1, 7] |
ἀγαθὴν
καὶ
εἰς
τὴν
κοπρίαν
|
καὶ |
ἐπὶ
τὰ
δώματα.
βλαστάνει
δ´ |
[1, 21] |
Ἀθηναίων
ἧτταν
ἔτη
εἴκοσι
ἑπτά·
|
καὶ |
ἐπὶ
τὴν
ἐν
Λεύκτροις
μάχην |
[1, 26] |
εἶ
γε
ὁ
νόμος
πνευματικός«
|
καὶ |
ἐπὶ
τὴν
εὐδαιμονίαν
ἄγων·
ὁ |
[1, 10] |
ἑτοιμάζων
τῇ
εὐποιίᾳ
τὴν
ὁδὸν
|
καὶ |
ἐπὶ
τὴν
εὐεργεσίαν
ἄγων
τοὺς |
[1, 21] |
τὴν
Ἀσκανίου
ἀρχὴν
ἔτη
ὀκτώ,
|
καὶ |
ἐπὶ
τὴν
Ἡρακλειδῶν
κάθοδον
ἔτη
|
[1, 21] |
Πελοποννησιακοῦ
πολέμου
ἔτη
τεσσαράκοντα
ὀκτώ·
|
καὶ |
ἐπὶ
τὴν
κατάλυσιν
καὶ
Ἀθηναίων |
[1, 21] |
συνετμήθησαν
ἐπὶ
τὸν
λαόν
σου
|
καὶ |
ἐπὶ
τὴν
πόλιν
τὴν
ἁγίαν |
[1, 21] |
τῶν
ἐγκαινίων
ἄγεται
ἑορτή,
καθὼς
|
καὶ |
ἐπὶ
τῆς
σκηνῆς.
καὶ
γίνεται |
[1, 21] |
ἀρθήσεταί
μου
θυσία
καὶ
σπονδή·
|
καὶ |
ἐπὶ
τὸ
ἱερὸν
βδέλυγμα
τῶν |
[1, 21] |
κατακλυσμόν,
τὴν
δευτέραν
λέγω
ἐπομβρίαν,
|
καὶ |
ἐπὶ
τὸν
Φαέθοντος
ἐμπρησμόν,
ἃ |
[1, 7] |
πόα
καὶ
πυρός,
φύεται
δὲ
|
καὶ |
ἐπὶ
τῶν
μνημάτων
συκῆ
καὶ |
[1, 24] |
Ἰησοῦ
πᾶν
γόνυ
κάμψῃ
ἐπουρανίων
|
καὶ |
ἐπιγείων
καὶ
καταχθονίων,
καὶ
πᾶσα |
[1, 1] |
φιλοσοφίας
δόγμασι,
μᾶλλον
δὲ
ἐγκεκαλυμμένην
|
καὶ |
ἐπικεκρυμμένην,
καθάπερ
τῷ
λεπύρῳ
τὸ |
[1, 21] |
Ζοροβάβελ
ὁ
τοῦ
Σαλαθιὴλ
ἐγεῖραι
|
καὶ |
ἐπικοσμῆσαι
τὸν
νεὼν
τὸν
ἐν |
[1, 1] |
καὶ
βλασφημίας
συντάττουσιν,
πρὸς
δὲ
|
καὶ |
Ἐπικούρῳ
ἀθεότητος
κατάρχοντι,
ἔτι
δὲ |
[1, 1] |
πειράσεται
δὲ
καὶ
λανθάνουσα
εἰπεῖν
|
καὶ |
ἐπικρυπτομένη
ἐκφῆναι
καὶ
δεῖξαι
σιωπῶσα. |
[1, 5] |
προῇ
ἄλλοις
τὴν
σὴν
ζωήν.
|
καὶ |
ἐπιμαρτυρεῖ·
εἶτα
μεταμελήσει
σοι
ἐπὶ |
[1, 21] |
δὲ
Τριόπαν
Προμηθεὺς
καὶ
Ἄτλας
|
καὶ
|
Ἐπιμηθεὺς
καὶ
ὁ
διφυὴς
Κέκροψ |
[1, 4] |
αὐτοὺς
θεωρίας
ἀντιλαμβάνονται.
εὑρετικὸν
γὰρ
|
καὶ |
ἐπινοητικὸν
ἡ
συναίσθησις
ἐπιβάλλειν
πιθανῶς |
[1, 21] |
δὲ
οἱ
προφῆται
δυνάμει
θεοῦ
|
καὶ |
ἐπιπνοίᾳ,
πρὸ
μὲν
τοῦ
νόμου |
[1, 26] |
ἀγαθά
τε
καὶ
καλά,
ἀλλὰ
|
καὶ |
ἐπίσταται.
τούτου
καὶ
ὁ
νόμος |
[1, 1] |
τροφάς,
αἳ
μὲν
κατ´
ἐπίγνωσιν
|
καὶ |
ἐπιστήμην
αὔξουσαι,
αἳ
δὲ
κατὰ |
[1, 13] |
πολλά,
σοφίαν
καὶ
γνῶσιν,
παραβολὰς
|
καὶ |
ἐπιστήμην
ἔγνων.
ὅτι
καί
γε |
[1, 8] |
αἰτιᾶται
γοῦν
τοὺς
ἄνευ
νοῦ
|
καὶ |
ἐπιστήμης
δόξαις
πιστεύοντας,
ὡς
μὴ |
[1, 4] |
πνεῦμα
θεῖον
σοφίας
καὶ
συνέσεως
|
καὶ |
ἐπιστήμης
ἐν
παντὶ
ἔργῳ,
διανοεῖσθαι |
[1, 21] |
ἑπτὰ
καὶ
ἑβδομάδες
ἑξήκοντα
δύο,
|
καὶ |
ἐπιστρέψει
καὶ
οἰκοδομηθήσεται
πλατεία
καὶ |
[1, 17] |
τῆς
τε
αἱρέσεως
τῆς
φαύλης
|
καὶ |
ἐπιτερποῦς
καὶ
πρὸ
τούτων
τὸ |
[1, 1] |
καὶ
αὕτη
πνευματικὴ
φυτεία.
διὸ
|
καὶ |
ἐπιφέρει·
καὶ
παραβαλεῖς
καρδίαν
σου |
[1, 14] |
κατὰ
Ἱέρωνα
τὸν
Σικελίας
δυνάστην
|
καὶ |
Ἐπίχαρμον
τὸν
ποιητὴν
γεγονέναι,
Ἀπολλόδωρος |
[1, 11] |
κύριον.
ἐν
αὐτῷ
περιπατεῖτε,
ἐρριζωμένοι
|
καὶ |
ἐποικοδομούμενοι
ἐν
αὐτῷ
καὶ
βεβαιούμενοι |
[1, 10] |
γὰρ
καὶ
σωτήριος
λόγος
ὡς
|
καὶ |
ἔργον
σωτήριον.
ἡ
δικαιοσύνη
γοῦν |
[1, 10] |
ἀλλήλων
ἕνεκα
εὐποροῦμεν
καὶ
λόγων
|
καὶ |
ἔργων,
τὴν
δὲ
ἐριστικήν
τε |
[1, 20] |
τό
τε
πῦρ
βαλανεῖόν
τε
|
καὶ |
ἐσθής,
οὕτω
μιᾶς
οὔσης
τῆς |
[1, 19] |
αὐτῷ
γὰρ
ζῶμεν
καὶ
κινούμεθα
|
καὶ |
ἐσμέν,
ὡς
καί
τινες
τῶν |
[1, 5] |
γαστρὸς
καὶ
τῶν
ὑπὸ
γαστέρα,
|
καὶ |
ἔστιν
δι´
αὑτὴν
αἱρετή,
σεμνοτέρα |
[1, 21] |
ἐν
Σικελίᾳ;
εἶεν
δ´
ἂν
|
καὶ |
ἕτεροι
πρὸς
τούτοις,
Ἴδμων
ὁ |
[1, 1] |
πιστοῖς
ἀνθρώποις,
οἵτινες
ἱκανοὶ
ἔσονται
|
καὶ |
ἑτέρους
διδάξαι.
καὶ
πάλιν·
σπούδασον |
[1, 1] |
ἐκεῖνα
καὶ
ἀποστολικὰ
καταθησόμενοι
σπέρματα.
|
καὶ |
εὖ
οἶδ´
ὅτι
ἀγαλλιάσονται,
οὐχὶ |
[1, 20] |
τὸν
ὀρθὸν
βίον
εὐδαιμονίαν
λέγωμεν
|
καὶ |
εὐδαίμονα
τὸν
κεκοσμημένον
τὴν
ψυχὴν |
[1, 18] |
σκληροκαρδίους
καὶ
ἀπίστους,
ἀλλὰ
συνετοὺς
|
καὶ |
εὐπειθεῖς
καὶ
πρὸς
ἔτι
πιστούς. |
[1, 21] |
διαφώνως
τῷ
Δημητρίῳ.
ἔτι
δὲ
|
καὶ |
Εὐπόλεμος
ἐν
τῇ
ὁμοίᾳ
πραγματείᾳ |
[1, 27] |
κακῶς
πράττειν
εἰς
ἀρετήν
τε
|
καὶ |
εὐπραγίαν
μετάγειν
δύνηταί
τις,
ὅπερ |
[1, 11] |
πιστεύσαντα
ὁ
λόγος·
ζητεῖτε»
γὰρ
|
καὶ |
εὑρήσετε»
λέγει,
ἀλλὰ
τὴν
ζήτησιν |
[1, 24] |
τῆς
παρ´
Ἑβραίοις
ἱστορίας.
ἀλλὰ
|
καὶ |
Εὐριπίδης
ἐν
Ἀντιόπῃ
φησίν·
ἔνδον |
[1, 15] |
θεωρίαν,
τὴν
πάτριον
ἐπιστήμην.
μαρτυρεῖ
|
καὶ |
Εὐριπίδης
περὶ
τῆς
Ἱπποῦς
ὧδέ |
[1, 26] |
ὁ
τὸ
ἀπολωλὸς
ἐπιζητῶν
τε
|
καὶ |
εὑρίσκων
νόμῳ
καὶ
λόγῳ,
εἶ |
[1, 7] |
εὐποιίᾳ
γὰρ
περιπεπτώκασιν,
ἔνιοι
δὲ
|
καὶ
|
εὐστοχοῦσι
διὰ
συνέσεως
εἰς
τὸν |
[1, 10] |
σωτὴρ
ἄρτον
λαβὼν
πρῶτον
ἐλάλησεν
|
καὶ
|
εὐχαρίστησεν·
εἶτα
κλάσας
τὸν
ἄρτον |
[1, 21] |
πρώτῳ
Περὶ
μαντικῆς.
Θεόπομπος
δὲ
|
καὶ |
Ἔφορος
καὶ
Τίμαιος
Ὀρθαγόραν
τινὰ
|
[1, 26] |
γράφουσι
Πλάτων
τε
καὶ
Ἀριστοτέλης
|
καὶ |
Ἔφορος,
Χαμαιλέων
τε
ὁ
Ἡρακλεώτης |
[1, 21] |
τὸ
ἱερὸν
βδέλυγμα
τῶν
ἐρημώσεων,
|
καὶ |
ἕως
συντελείας
καιροῦ
συντέλεια
δοθήσεται |
[1, 21] |
τῷ
ἐρχομένῳ·
ἐκκοπήσονται
ἐν
κατακλυσμῷ·
|
καὶ |
ἕως
τέλους
πολέμου
συντετμημένου
ἀφανισμοῖς. |
[1, 21] |
δώδεκα
Ἄγγελος.
μετὰ
δὲ
Ἀγγαῖον
|
καὶ |
Ζαχαρίαν
Νεεμίας
ὁ
ἀρχιοινοχόος
Ἀρταξέρξου, |
[1, 21] |
αὖ
μετὰ
τοῦτον
προφητεύουσιν
Ἀγγαῖος
|
καὶ |
Ζαχαρίας
ἐπὶ
Δαρείου
τοῦ
πρώτου |
[1, 21] |
ἐφ´
οὗ,
ὡς
προεῖπον,
Ἀγγαῖος
|
καὶ |
Ζαχαρίας
καὶ
ὁ
ἐκ
τῶν |
[1, 21] |
ἔτος
τῆς
βασιλείας
αὐτοῦ
Ἀγγαῖος
|
καὶ |
Ζαχαρίας
καὶ
ὁ
ἐκ
τῶν |
[1, 4] |
αἴσθησιν
ἐπικαλέσῃ
μεγάλῃ
τῇ
φωνῇ
|
καὶ |
ζητήσῃς
αὐτὴν
ὥσπερ
ἀργορίου
θησαυροὺς |
[1, 1] |
λόγου
σπορὰν
αὔξει
τὸ
καταβληθὲν
|
καὶ |
ζωογονεῖ·
υἱὸς
δὲ
πᾶς
ὁ |
[1, 15] |
τῶν
Μωυσέως
ὠφεληθεὶς
διεκώλυσεν
ἀνθρωποειδῆ
|
καὶ |
ζῳόμορφον
εἰκόνα
θεοῦ
Ῥωμαίους
κτίζειν. |
[1, 7] |
συνελόντι
δ´
εἰπεῖν
ἀγελοκομική
τε
|
καὶ |
ζῳοτροφικὴ
ἀλλήλων
μὲν
τῷ
μᾶλλον |
[1, 21] |
Κρής,
ὅστις
εἰς
Σπάρτην
ἀφίκετο,
|
καὶ |
Ζωροάστρης
ὁ
Μῆδος
Ἐμπεδοκλῆς
τε |
[1, 17] |
γὰρ
κωλῦσαι
δύναμις
ἦν,
τούτῳ
|
καὶ |
ἡ
αἰτία
τοῦ
συμβαίνοντος
προσάπτεται. |
[1, 20] |
ἐπεὶ
καὶ
ἡ
ὄψις
συμβάλλεται
|
καὶ |
ἡ
ἀκοὴ
καὶ
ἡ
φωνὴ |
[1, 21] |
στήσεται,
ἡ
θυσία
ἡ
ἀρθεῖσα
|
καὶ |
ἡ
ἁμαρτία
ἐρημώσεως
ἡ
δοθεῖσα, |
[1, 7] |
οὐχ
ἡ
ποιμενικὴ
μόνη,
ἀλλὰ
|
καὶ |
ἡ
βουκολικὴ
ἱπποτροφική
τε
καὶ |
[1, 28] |
πράξεις
οἰκεία
χρῆσις.
εἰκότως
ἄρα
|
καὶ |
ἡ
γραφὴ
τοιούτους
τινὰς
ἡμᾶς |
[1, 1] |
δὲ
καὶ
ἡ
διὰ
σιτίων
|
καὶ |
ἡ
διὰ
λόγων
λαμβάνεται.
καὶ |
[1, 1] |
εἰς
ζωὴν
αἰώνιον,
τροφὴ
δὲ
|
καὶ |
ἡ
διὰ
σιτίων
καὶ
ἡ |
[1, 20] |
πρὸς
τὴν
παράδοσιν
τῆς
ἀληθείας
|
καὶ |
ἡ
διαλεκτικὴ
πρὸς
τὸ
μὴ |
[1, 17] |
ὥστε
οὐ
κλέπται
οἱ
προφῆται.
|
καὶ |
ἡ
διδαχὴ
ἡ
ἐμὴ
οὐκ |
[1, 21] |
ἡ
ἁμαρτία
ἐρημώσεως
ἡ
δοθεῖσα,
|
καὶ |
ἡ
δύναμις
καὶ
τὸ
ἅγιον
|
[1, 4] |
ὑπὸ
φιλοσοφίας
δεδικαιωμένοις
βοήθεια
θησαυρίζεται
|
καὶ |
ἡ
εἰς
θεοσέβειαν
συναίσθησις.
~(Ἦν |
[1, 21] |
Σθένελον
ἥ
τε
Ἀμφικτύονος
βασιλεία
|
καὶ |
ἡ
εἰς
Πελοπόννησον
Δαναοῦ
παρουσία |
[1, 21] |
Ἴναχον
ὁ
ἐπὶ
Ὠγύγου
κατακλυσμὸς
|
καὶ |
ἡ
ἐν
Σικυῶνι
βασιλεία,
πρώτου |
[1, 21] |
Κρότωπον
ἡ
ἐπὶ
Φαέθοντος
ἐκπύρωσις
|
καὶ |
ἡ
ἐπὶ
Δευκαλίωνος
ἐπομβρία.
κατὰ
|
[1, 21] |
ἔτη
πεντήκοντα
τρία.
ἐνταῦθά
που
|
καὶ |
ἡ
Ἰλίου
κατάληψις.
εἰ
δὲ |
[1, 21] |
τεμένους
καθίδρυσις
Τριπτολέμου
τε
γεωργία
|
καὶ |
ἡ
Κάδμου
εἰς
Θήβας
παρουσία |
[1, 13] |
ἐγένοντο
ἔμπροσθέν
μου
ἐν
Ἱερουσαλήμ·
|
καὶ |
ἡ
καρδία
μου
εἶδεν
πολλά, |
[1, 21] |
Αἰγιαλέως,
εἶτα
Εὔρωπος,
εἶτα
Τελχῖνος,
|
καὶ |
ἡ
Κρητὸς
ἐν
Κρήτῃ.
Ἀκουσίλαος |
[1, 14] |
ψεῦσται,
κακὰ
θηρία,
γαστέρες
ἀργαί·
|
καὶ |
ἡ
μαρτυρία
αὕτη
ἐστὶν
ἀληθής. |
[1, 14] |
φασὶν
ἔνιοι
μαθητὴν
Ἐπίκουρον
γενέσθαι.
|
Καὶ |
ἡ
μὲν
διαδοχὴ
τῶν
παρ´ |
[1, 20] |
ἢ
ἀναιρεῖσθαι
τὴν
ἀλήθειαν,
ἐπεὶ
|
καὶ |
ἡ
ὄψις
συμβάλλεται
καὶ
ἡ |
[1, 6] |
ἀλήθειαν
διιδεῖν
δυνηθῇ.
τροφὴ
γὰρ
|
καὶ |
ἡ
παίδευσις
ἡ
χρηστὴ
σῳζομένη |
[1, 28] |
καὶ
οὐρανίων
ἐπαγγελλομένη,
ᾗ
συνέπεται
|
καὶ |
ἡ
{περὶ}
τῶν
ἀνθρωπείων
περί |
[1, 25] |
οὐδὲ
δόξα
πᾶσα
(οὐ
γὰρ
|
καὶ |
ἡ
πονηρά)
ἀλλὰ
νόμος
ἐστὶ |
[1, 21] |
οὔτι
γε
μόνος
οὗτος,
ἀλλὰ
|
καὶ |
ἡ
Σίβυλλα
Ὀρφέως
παλαιοτέρα·
λέγονται |
[1, 4] |
καὶ
ὡς
θεόθεν
ἡ
τεχνικὴ
|
καὶ |
ἡ
σοφὴ
ἐπίνοια,
σαφὲς
ἔσται |
[1, 2] |
πίστεως
ἀποδεικτικὴν
ἐκπορίζεσθαι.
ναὶ
μὴν
|
καὶ |
ἡ
συναφὴ
τῶν
δογμάτων
διὰ |
[1, 24] |
γῆς
ἀγαθὰ
καὶ
τὰ
ἐκτὸς
|
καὶ |
ἡ
τελεία
εὐδαιμονία
χορηγεῖται·
αἰτεῖσθε |
[1, 1] |
τὸ
γλαφυρὸν
τῆς
θεωρίας.
αὐτίκα
|
καὶ |
ἡ
τῆς
χρηστομαθίας
περιουσία
οἷον |
[1, 21] |
Λυγκέα
τῆς
Κόρης
ἡ
ἁρπαγὴ
|
καὶ |
ἡ
τοῦ
ἐν
Ἐλευσῖνι
τεμένους |
[1, 22] |
τῶν
Ἑβραίων
τῶν
ἡμετέρων
πολιτῶν
|
καὶ |
ἡ
τῶν
γεγονότων
ἁπάντων
αὐτοῖς |
[1, 15] |
τε
τῶν
Ἐφεσίων
λεγομένων
γραμμάτων
|
καὶ |
ἡ
τῶν
κατὰ
μουσικὴν
εὕρεσις |
[1, 13] |
εἰς
ἓν
συνάπτεται.
ἤδη
δὲ
|
καὶ |
ἡ
ὑπάτη
ἐναντία
τῇ
νεάτῃ |
[1, 21] |
ἡ
εἰς
Πελοπόννησον
Δαναοῦ
παρουσία
|
καὶ |
ἡ
ὑπὸ
Δαρδάνου
τῆς
Δαρδανίας |
[1, 20] |
ἀλλὰ
σὺν
τοῖς
ἄλλοις)
οὕτω
|
καὶ |
ἡ
φιλοσοφία
πρὸς
κατάληψιν
τῆς |
[1, 20] |
καὶ
καθ´
ἑαυτὴν
ἐδικαίου
ποτὲ
|
καὶ |
ἡ
φιλοσοφία
τοὺς
Ἕλληνας,
οὐκ |
[1, 7] |
σπέρματα·
τῆς
αὐτῆς
δὲ
γεωργίας
|
καὶ |
ἡ
φυτουργία,
ἐργάζεσθαι
ὅσα
εἰς |
[1, 20] |
ὄψις
συμβάλλεται
καὶ
ἡ
ἀκοὴ
|
καὶ |
ἡ
φωνὴ
πρὸς
ἀλήθειαν,
νοῦς |
[1, 28] |
τοῦτο
μετὰ
τὰ
φυσικὰ
καλεῖ.
|
καὶ |
ἥ
γε
κατὰ
Πλάτωνα
διαλεκτική, |
[1, 7] |
ὁμοίωσις,
ἄλλο
αὐτὸ
τὸ
ὄν,
|
καὶ |
ἣ
μὲν
μαθήσει
καὶ
ἀσκήσει |
[1, 20] |
καὶ
θριγκὸς
εἶναι
τοῦ
ἀμπελῶνος.
|
καὶ |
ἣ
μὲν
ὡς
ἄρτος
ἀναγκαία |
[1, 21] |
ἄντικρυς
οὐκ
ὀλίγα
τῶν
μελλόντων
|
καὶ |
ἤδη
ἐνεστώτων
προφαίνοντες.
σὺν
δὲ |
[1, 11] |
ὁ
Παῦλος,
διαβάλλων,
πρόνοιαν
ἀναιροῦσαν
|
καὶ |
ἡδονὴν
ἐκθειάζουσαν,
καὶ
εἰ
δή |
[1, 21] |
ἀπαιτεῖ
δὲ
ὅμως
τὸ
ὑπόμνημα
|
καὶ |
ἡμᾶς
ἐπιδραμεῖν
τὰ
κατὰ
τὸν |
[1, 1] |
προαρδεύσαντες
τὴν
γῆν,
οὕτω
δὴ
|
καὶ |
ἡμεῖς
τῷ
ποτίμῳ
τῶν
παρ´ |
[1, 21] |
ὁ
υἱὸς
αὐτοῦ
μῆνας
τρεῖς
|
καὶ
|
ἡμέρας
δέκα.
τοῦτον
Νεχαὼ
βασιλεὺς |
[1, 3] |
κεφάλαιον
τῶν
ὄντων,
ὁ
χρηστὸς
|
καὶ |
ἥμερος
λόγος,
ὁ
δρασσόμενος
τοὺς |
[1, 22] |
αἱ
γραφαί,
λεκτέον
δὲ
ὅμως
|
καὶ |
ἡμῖν
ὡς
ὅτι
μάλιστα
δι´ |
[1, 21] |
δυναμώσει
διαθήκην
πολλοῖς
ἑβδομὰς
μία·
|
καὶ
|
ἡμίσει
τῆς
ἑβδομάδος
ἀρθήσεταί
μου |
[1, 21] |
συντέλεια
δοθήσεται
ἐπὶ
τὴν
ἐρήμωσιν.
|
καὶ |
ἥμισυ
τῆς
ἑβδομάδος
καταπαύσει
θυμίαμα |
[1, 21] |
περιέχει
ἡ
δευτέρα
τῶν
Βασιλειῶν,
|
καὶ |
ἦν
ἀρχιερεὺς
Ἀβιάθαρ
ὁ
τοῦ |
[1, 21] |
Ῥοβοὰμ
υἱὸς
αὐτοῦ
ἔτη
ἑπτακαίδεκα,
|
καὶ |
ἦν
ἀρχιερεὺς
Ἀβιμέλεχ
ὁ
τοῦ |
[1, 21] |
ἐκ
τῶν
δώδεκα
Ἄγγελος
προφητεύουσι,
|
καὶ |
ἦν
ἀρχιερεὺς
Ἰησοῦς
ὁ
τοῦ |
[1, 21] |
γυνὴ
Λαβιδὼθ
ἐκ
φυλῆς
Ἐφραΐμ,
|
καὶ |
ἦν
ἀρχιερεὺς
Ὀζιοῦς
ὁ
τοῦ |
[1, 21] |
καὶ
Ἀδμήτῳ
θητεύων
εὑρίσκεται
σὺν
|
καὶ |
Ἡρακλεῖ
μέγαν
εἰς
ἐνιαυτόν«
Ζῆθος |
[1, 21] |
τῷ
ἀρχιστρατήγῳ
τοῦ
Ἰαβεὶμ
ἐνίκησε,
|
καὶ |
ἦρξεν
ἐντεῦθεν
τοῦ
λαοῦ
διακρίνουσα |
[1, 21] |
ὁ
Γαλααδίτης
ἐκ
φυλῆς
Μανασσῆ
|
καὶ |
ἦρξεν
ἔτη
ἕξ,
μεθ´
ὃν |
[1, 14] |
Κροίσου
Λυδῶν.
συνᾴδει
δὲ
αὐτῷ
|
καὶ |
Ἡρόδοτος
ἐν
τῇ
πρώτῃ.
εἰσὶ |
[1, 14] |
ἀλλὰ
καὶ
Θαλῆς,
ὡς
Λέανδρος
|
καὶ |
Ἡρόδοτος
ἱστοροῦσι,
Φοῖνιξ
ἦν,
ὡς |
[1, 12] |
υἱὸς
τοῦ
θεοῦ.
ἤδη
γοῦν
|
καὶ |
Ἡσαΐας
ὁ
προφήτης
πυρὶ
καθαίρεται |
[1, 21] |
προφητεύουσι
δὲ
ἐπ´
αὐτοῦ
Ἀμὼς
|
καὶ |
Ἡσαΐας
ὁ
υἱὸς
αὐτοῦ
καὶ |
[1, 6] |
σοφίῃ
γνώμην,
αἰτίην
ἔχουσι
μωρίης.
|
καὶ |
Ἡσίοδος·
Μουσάων,
αἵτ´
ἄνδρα
πολυφραδέοντα |
[1, 21] |
τὸν
Ἡρακλέους
διδάσκαλον.
Ὅμηρος
δὲ
|
καὶ |
Ἡσίοδος
πολλῷ
νεώτεροι
τῶν
Ἰλιακῶν, |
[1, 21] |
κατάληψις.
εἰ
δὲ
χρὴ
πείθεσθαι
|
καὶ |
Ἡσιόδῳ
τῷ
ποιητῇ,
ἀκούσωμεν
αὐτοῦ· |
[1, 1] |
ἔργον
ἐστίν,
τῶν
δὲ
δοκιμάσαι
|
καὶ |
ἤτοι
ἑλέσθαι
ἢ
μή,
ἡ |
[1, 7] |
ζῳοτροφικὴ
ἀλλήλων
μὲν
τῷ
μᾶλλον
|
καὶ |
ἧττον
διαφέρουσι,
πλὴν
αἱ
πᾶσαι |
[1, 14] |
Πυθαγόραν
βάρβαρον
τὸ
γένος.
ἀλλὰ
|
καὶ |
Θαλῆς,
ὡς
Λέανδρος
καὶ
Ἡρόδοτος |
[1, 6] |
περιουσίᾳ
ἔξεστιν,
καὶ
ῥᾷον
ἅμα
|
καὶ |
θᾶττον
σὺν
τῇ
προπαιδείᾳ
θηρᾶσαι |
[1, 20] |
μεγέθει
γνώσεως
καὶ
ἀποδείξει
κυριωτέρᾳ
|
καὶ |
θείᾳ
δυνάμει
καὶ
τοῖς
ὁμοίοις· |
[1, 24] |
βασιλείας
μετὰ
τὴν
ἀκραιφνῶς
λογικὴν
|
καὶ |
θείαν
διοίκησιν
τὸ
μόνῳ
τῷ |
[1, 8] |
δὲ
ἀπὸ
τοῦ
ὑγιεινοῦ
τε
|
καὶ |
θείου
διάκρισις
ἀθεότης
τε
καὶ |
[1, 29] |
περιουσίας
ἀποδείξεις
ἰσχυροποιοῦσι
καὶ
βεβαιοῦσι
|
καὶ |
θεμελιοῦσι
τοὺς
λόγους
τοὺς
ἀποδεικτικούς, |
[1, 14] |
τῷ
Πυθαγόρου
βίῳ
καὶ
Ἀρίσταρχος
|
καὶ |
Θεόπομπος,
Τυρρηνὸς
ἦν,
ὡς
δὲ |
[1, 23] |
καὶ
λέξασά
μοι,
γένος
πατρῷον
|
καὶ |
θεοῦ
δωρήματα.
ἕως
μὲν
οὖν |
[1, 18] |
Ἕλλησι
Χριστὸς
θεοῦ
δύναμίς
ἐστι
|
καὶ |
θεοῦ
σοφία.
μή
τι
οὖν, |
[1, 16] |
Σκάμων
μὲν
οὖν
ὁ
Μιτυληναῖος
|
καὶ
|
Θεόφραστος
ὁ
Ἐρέσιος
Κύδιππός
τε |
[1, 1] |
καὶ
τοὺς
στάχυς
αὐξήσῃ
τε
|
καὶ |
θερίσῃ,
θεῖος
ὄντως
ἀναφανήσεται
γεωργός. |
[1, 6] |
λέγει,
δεινὸν
δὲ
τὸν
αὐδήεντα,
|
καὶ |
θέσπιον
τὸν
ἔμπειρον
καὶ
φιλόσοφον |
[1, 21] |
τὰς
ὀλυμπιάδας
γενόμενοι,
ὡς
παρεστήσαμεν.
|
καὶ |
θεῶν
ἄρα
τῶν
πλείστων
παρ´
|
[1, 25] |
ἄλλον
τὸν
Τίμαιον,
ὄντα
ἀστρονομικὸν
|
καὶ |
θεωρητικὸν
τῆς
ἐκείνων
φορᾶς
συμπαθείας |
[1, 29] |
νόμον
διέταξε
Κρονίων,
ἰχθύσι
μὲν
|
καὶ |
θηρσὶ
καὶ
οἰωνοῖς
πετεηνοῖς,
ἐσθέμεν |
[1, 4] |
αἴσθησίν
τε
ἅμα
καὶ
φρόνησιν,
|
καὶ |
θησαυρίζει
δικαίοις
βοήθειαν·
τοῖς
γὰρ |
[1, 27] |
δὲ
ἀνὴρ
ὃς
εὗρεν
σοφίαν,
|
καὶ |
θνητὸς
ὃς
εἶδεν
φρόνησιν,
ἐκ |
[1, 24] |
ὧν
αὐτὸς
ἡγεῖτο
κατώρθωσεν.
Ἀλλὰ
|
καὶ |
Θρασυβούλῳ
τοὺς
ἐκπεσόντας
ἀπὸ
Φυλῆς |
[1, 20] |
ἀληθείας
ἐπιβουλὰς
φραγμὸς
οἰκείως
εἴρηται
|
καὶ |
θριγκὸς
εἶναι
τοῦ
ἀμπελῶνος.
καὶ |
[1, 21] |
ὑπὸ
δαιμόνων
κινηθέντες
ἢ
ὑδάτων
|
καὶ |
θυμιαμάτων
καὶ
ἀέρος
ποιοῦ
ἐκταραχθέντες· |
[1, 8] |
καὶ
ἀλγηδὼν
φιλονικία
τε
αὖ
|
καὶ |
θυμὸς
μεταδοξάσαι,
καὶ
ἐπὶ
πᾶσι |
[1, 24] |
βασιλείης,
Ἥρης
Ἀργείης,
ἣ
στέμμασι
|
καὶ |
θυσάνοισι
πρώτη
ἐκόσμησεν
περὶ
κίονα |
[1, 15] |
γένος
{ἤγαγε{
ν}
δείξας
ὅρκους
|
καὶ |
θυσίας
ἱλαρὰς
καὶ
σχήματα
Ὀλύμπου. |
[1, 16] |
δὲ
ὀρνίθων
παρεφυλάξαντο
πρῶτοι
Φρύγες,
|
καὶ |
θυτικὴν
ἠκρίβωσαν
Τοῦσκοι,
Ἰταλίας
γείτονες. |
[1, 21] |
κηρύξας
Ἀβραάμ
τε
καὶ
Ἰσαὰκ
|
καὶ |
Ἰακὼβ
ἄντικρυς
οὐκ
ὀλίγα
τῶν |
[1, 1] |
παράδοσιν
εὐθὺς
ἀπὸ
Πέτρου
τε
|
καὶ |
Ἰακώβου
Ἰωάννου
τε
καὶ
Παύλου
|
[1, 21] |
τῶν
Ἡρακλειδῶν
ἐπιφανὴς
φέρεται
μάντις
|
καὶ |
Ἴαμος
ἄλλος
ἐν
Ἤλιδι,
ἀφ´ |
[1, 9] |
ὃς
πολλῶν
ἀνθρώπων»
εἶδεν
ἄστεα»
|
καὶ |
ἰατρὸν
τὸν
ἐν
πείρᾳ
πολλῶν |
[1, 27] |
ὁ
ταῦτα
προσάγων
σωτήρ
τε
|
καὶ
|
ἰατρὸς
{τε}
καλεῖται,
οὐ
φθόνῳ |
[1, 21] |
καὶ
τὴν
εὕρεσιν
τοῦ
σιδήρου
|
καὶ |
Ἰδαίους
δακτύλους
ἔτη
ἑβδομήκοντα
τρία, |
[1, 15] |
ἐν
Ἕλλησι
καὶ
βαρβάροις,
ὧν
|
καὶ |
ἱερὰ
πολλὰ
ἤδη
γέγονε
διὰ |
[1, 21] |
τούτου
προφητεύει
Ὀλδᾶ
καὶ
Σοφονίας
|
καὶ |
Ἱερεμίας.
ἐπὶ
δὲ
Ἱερεμίου
ψευδοπροφήτης
|
[1, 9] |
νόθον
ἀπὸ
τοῦ
ἰθαγενοῦς
χρυσίου)
|
{καὶ} |
ἱκανὸς
ὢν
χωρίζειν,
ὁ
πολύιδρις» |
[1, 16] |
τῶν
ἵππων
ἐχρήσαντο.
ὁμοίως
δὲ
|
καὶ |
Ἰλλυριοὶ
τὴν
καλουμένην
πάρμην
ἐξεῦρον. |
[1, 3] |
λεξειδίων
θηράτορες,
ζηλωταὶ
τεχνυδρίων,
ἐριδαντέες
|
καὶ |
ἱμαντελικτέες,
ὡς
ὁ
Ἀβδηρίτης
ἐκεῖνός |
[1, 21] |
ἀπὸ
δὲ
τῆς
Μωυσέως
στρατηγίας
|
καὶ |
Ἰνάχου
ἐπὶ
τὸν
Δευκαλίωνος
κατακλυσμόν, |
[1, 21] |
ἡγεμονίας
ἔτεσιν
ἑβδομήκοντα
ἐπὶ
Φοίνικας
|
καὶ
|
Ἰουδαίους
ἐστράτευσεν,
ὥς
φησι
Βήρωσσος |
[1, 21] |
Νῶε
μετάνοιαν
κηρύξας
Ἀβραάμ
τε
|
καὶ |
Ἰσαὰκ
καὶ
Ἰακὼβ
ἄντικρυς
οὐκ
|
[1, 5] |
διαφερόντων
αἱ
ἀσκήσεις
δογμάτων)
ὅθεν
|
καὶ |
Ἰσραὴλ
οὗτος
μετονομάζεται
ὁ
τῷ |
[1, 19] |
δεισιδαιμονεστέρους
ὑμᾶς
θεωρῶ.
διερχόμενος
γὰρ
|
καὶ |
ἱστορῶν
τὰ
σεβάσματα
ὑμῶν
εὗρον
|
[1, 17] |
μὴν}
οὐκ
ἀπεῖρξε
τὸ
πῦρ,
|
καὶ |
ἴσως
συναίτιος·
ὁ
δὲ
διάβολος
|
[1, 21] |
Ἐπιμηθεὺς
καὶ
ὁ
διφυὴς
Κέκροψ
|
καὶ |
Ἰώ.
κατὰ
δὲ
Κρότωπον
ἡ
|
[1, 21] |
ἀπὸ
Ἰνάχου
(Ἶσιν
δὲ
τὴν
|
καὶ |
Ἰώ
φασιν
διὰ
τὸ
ἰέναι |
[1, 21] |
ἀπαντήσας.
Ἰωσίαν
διαδέχεται
Ἰεχωνίας,
ὁ
|
καὶ |
Ἰωάχας,
ὁ
υἱὸς
αὐτοῦ
μῆνας |
[1, 21] |
τε
σὺν
αὐτῷ
καὶ
Ὠσηὲ
|
καὶ |
Ἰωὴλ
ὁ
τοῦ
Βαθουήλ.
~(μετὰ |
[1, 21] |
Ὠσηὲ
καὶ
Μιχαίας
ὁ
Μωρασθίτης
|
καὶ |
Ἰωὴλ
ὁ
τοῦ
Βαθουήλ.
τοῦτον |
[1, 21] |
καὶ
Ὠσηὲ
ὁ
τοῦ
Βεηρὶ
|
καὶ |
Ἰωνᾶς
ὁ
τοῦ
Ἀμαθὶ
ὁ |
[1, 21] |
Ἀκρίσιον
Πέλοπος
ἀπὸ
Φρυγίας
διάβασις
|
καὶ |
Ἴωνος
εἰς
Ἀθήνας
ἄφιξις
καὶ |
[1, 20] |
τὸ
κατ´
ἀλήθειαν
παρέχειν.
καίτοι
|
καὶ |
καθ´
ἑαυτὴν
ἐδικαίου
ποτὲ
καὶ |
[1, 5] |
σοφίαν
ἡ
ποσάκις»
ἐνδείκνυται
λέξις,
|
καὶ |
καθ´
ἕνα
ἕκαστον
τρόπον
ποιότητός
|
[1, 12] |
καὶ
ἐξόχως
ἑρμηνευομένας
ἐκδέχεσθαι
κελεύων,
|
καὶ |
καθάπερ
ἠκούσαμεν
εἰς
τὸ
οὖς, |
[1, 3] |
ῥημάτων,
νοῦ
δὲ
σταλαγμός.
ἀμέλει
|
καὶ |
καθάπερ
τῶν
παλαιῶν
ὑποδημάτων
τὰ |
[1, 1] |
εὐχαριστῶν
ψαλλέτω·
ῥαντιεῖς
με
ὑσσώπῳ
|
καὶ |
καθαρισθήσομαι,
πλυνεῖς
με
καὶ
ὑπὲρ |
[1, 21] |
καὶ
Οὐιτέλλιος,
Οὐεσπεσιανὸς
δὲ
ἐκράτησε
|
καὶ |
καθεῖλεν
τὴν
Ἱερουσαλὴμ
καὶ
τὸ |
[1, 24] |
Ἑβραίοις
νύκτωρ
στῦλον
πυρὸς
τὸν
|
καὶ |
καθηγησάμενον
αὐτοῖς
τῆς
ὁδοῦ.
λέγεται |
[1, 11] |
ἐχόντων
πρὸς
διάκρισιν
καλοῦ
τε
|
καὶ |
κακοῦ.
πᾶς
γὰρ
ὁ
μετέχων |
[1, 26] |
μόνον
ἐπαγγέλλεται
τὰ
ἀγαθά
τε
|
καὶ |
καλά,
ἀλλὰ
καὶ
ἐπίσταται.
τούτου |
[1, 1] |
τὴν
ὑλομανοῦσαν
χώραν.
τὴν
εὔφορον
|
καὶ |
καλὴν
καὶ
γεωργουμένην,
τὴν
πολυπλασιάσαι |
[1, 21] |
τῷ
Πρὸς
Ἕλληνας,
εἴρηται
δὲ
|
καὶ |
Κασσιανῷ
ἐν
τῷ
πρώτῳ
τῶν
|
[1, 19] |
ὅταν
καθαρὰ
ἡ
καρδία
γένηται.
|
καὶ |
κατ´
ἔμφασιν
δὲ
καὶ
διάφασιν |
[1, 21] |
Μωυσέως
κατὰ
Ἄμωσιν
τὸν
Αἰγύπτιον
|
καὶ |
κατὰ
Ἴναχον
τὸν
Ἀργεῖον
ἐξ
|
[1, 21] |
ἅτε
Αἰγύπτιος
τὸ
γένος,
ὡς
|
καὶ |
κατὰ
Ἰουδαίων
συντάξασθαι
βιβλίον,
Ἀμώσιος |
[1, 21] |
Αἴγυπτον
κατελθοῦσαι.
φαίνονται
δὲ
εἶναι
|
καὶ
|
κατὰ
τὸν
ἀληθῆ
λόγον
αἱ |
[1, 19] |
πρὸς
πρόσωπον»
τότε
ἤδη
ὁριστικῶς
|
καὶ |
καταληπτικῶς,
ὅταν
καθαρὰ
ἡ
καρδία |
[1, 24] |
ἑνὸς
ἐφιέμενον
τοῦ
νικῆσαι
μόνον
|
καὶ |
καταστρέψασθαι
(τὸ
δὲ
πρὸς
κακὸν
|
[1, 19] |
ὑπερβήσῃ
ποταμὸν
ἀλλότριον»
τὸν
παραφέροντα
|
καὶ |
κατασύροντα
εἰς
θάλασσαν,
εἰς
ἣν |
[1, 24] |
γόνυ
κάμψῃ
ἐπουρανίων
καὶ
ἐπιγείων
|
καὶ |
καταχθονίων,
καὶ
πᾶσα
γλῶσσα
ἐξομολογήσηται |
[1, 5] |
δελεασθέντες
ὠλιγώρησαν
τῆς
δεσποίνης,
φιλοσοφίας,
|
καὶ |
κατεγήρασαν»
οἳ
μὲν
αὐτῶν
ἐν |
[1, 7] |
ᾗ
μακάριοι
πάντες
οἱ
εἰσελθόντες
|
καὶ |
κατευθύνοντες
τὴν
πορείαν
αὐτῶν
ἐν |
[1, 1] |
περιττὰ
ὑπερβαίνειν
μάτην
ἡμᾶς
τρίβοντα
|
καὶ |
κατέχοντα
περὶ
τοῖς
οὐδὲν
συμβαλλομένοις |
[1, 23] |
τοῦ
παιδὸς
κελεύει
προσενεχθῆναι
αὐτῇ
|
καὶ |
κατοικτείρασα
ἐζήτει
τροφόν.
ἐνταῦθα
προσδραμοῦσα |
[1, 1] |
τε
ἕπεσθαι
ἑτέροις
δοκιμασθεῖσιν
ἤδη
|
καὶ |
κατωρθωκόσιν
ἄριστον
πρός
τε
τῆς |
[1, 27] |
σώματος
ὑγείας
ἕνεκα
καὶ
τομὰς
|
καὶ |
καύσεις
καὶ
φαρμακοποσίας
ὑφιστάμεθα
καὶ |
[1, 27] |
Ἰουδαῖος
ἐπονομάζῃ
καὶ
ἐπαναπαύῃ
νόμῳ
|
καὶ |
καυχᾶσαι
ἐν
θεῷ
καὶ
γιγνώσκεις |
[1, 15] |
οἱ
Δρυΐδαι
καὶ
Σαμαναῖοι
Βάκτρων
|
καὶ |
Κελτῶν
οἱ
φιλοσοφήσαντες
καὶ
Περσῶν |
[1, 11] |
ὁ
συλαγωγῶν
διὰ
τῆς
φιλοσοφίας
|
καὶ
|
κενῆς
ἀπάτης
κατὰ
τὴν
παράδοσιν |
[1, 11] |
τὸν
Χριστὸν
διὰ
τῆς
φιλοσοφίας
|
καὶ |
κενῆς
ἀπάτης»
τῆς
ἀναιρούσης
τὴν |
[1, 21] |
καὶ
οἰκοδομηθήσεται
πλατεία
καὶ
τεῖχος,
|
καὶ |
κενωθήσονται
οἱ
καιροί.
καὶ
μετὰ |
[1, 19] |
τῶν
ἐν
τῷ
πεδίῳ
χλωρῶν
|
καὶ |
κερεῖς
πόαν,
καὶ
συνάγαγε
χόρτον |
[1, 26] |
δύναμιν
ἀγαθὸν
ἀναζωπυροῦσαν,
ἐπιστατικὴν
οὖσαν
|
καὶ |
κηδεμονικὴν
τῆς
ἀνθρώπων
ἀγέλης.
εἰ |
[1, 16] |
τε
πρῶτος
ᾖσεν
ἐν
χορῷ
|
καὶ |
κιθάρᾳ
Τιμόθεος
ὁ
Μιλήσιος.
ναὶ |
[1, 21] |
Ἀπόλλωνος
καὶ
Μαντοῦς
ἐν
Παμφυλίᾳ
|
καὶ |
Κιλικίᾳ,
Ἀμφίλοχος
Ἀμφιαράου
ἐν
Κιλικίᾳ, |
[1, 17] |
χρησίμως
ζωπυρούμενον,
ἴχνος
τι
σοφίας
|
καὶ |
κίνησις
περὶ
θεοῦ.
τάχα
δ´ |
[1, 19] |
ὑπάρχοντος·
ἐν
αὐτῷ
γὰρ
ζῶμεν
|
καὶ |
κινούμεθα
καὶ
ἐσμέν,
ὡς
καί |
[1, 24] |
τε
κρεμάσαιμεν
σταθμῶν
ἐκ
ζαθέων
|
καὶ |
κίονος
ὑψηλοῖο.
Ἀπόλλων
μέντοι
μυστικῶς |
[1, 21] |
τριάκοντα
πέντε,
ὡς
δὲ
Τίμαιος
|
καὶ |
Κλείταρχος
ὀκτακόσια
εἴκοσι,
ὡς
δὲ |
[1, 14] |
Πριηνεὺς
καὶ
Πιττακὸς
ὁ
Μιτυληναῖος
|
καὶ |
Κλεόβουλος
ὁ
Λίνδιος,
δύο
δὲ |
[1, 17] |
ἀπόκειται
ἐφ´
ἡμῖν.
λῃστὴς
δὲ
|
καὶ |
κλέπτης
ὁ
διάβολος
λέγεται
ψευδοπροφήτας |
[1, 10] |
τῶν
σοφιστῶν
οὐ
μόνον
γοητεύουσι
|
καὶ |
κλέπτουσι
τοὺς
πολλούς,
βιαζόμεναι
δὲ |
[1, 17] |
καὶ
μετανοῆσαι
οἷός
τε
ἦν
|
καὶ |
κλέψαι,
καὶ
{ὁ}
αἴτιος
αὐτὸς |
[1, 17] |
καταμείνας
ἐν
αὐτῇ,
ταῦτα
ἐνέπνευσε
|
καὶ |
κλέψας
ἐδίδαξεν,
οὐχὶ
μὴ
εἰδότος |
[1, 15] |
τοῦτ´
εἶναι
τὸ
ἐν
φήμαις
|
καὶ |
κληδόσι
μαντευόμενον,
ἐκ
δὲ
τοῦ |
[1, 19] |
τοῦ
λαβεῖν
αὐτοὺς
ἄφεσιν
ἁμαρτιῶν
|
καὶ |
κλῆρον
ἐν
τοῖς
ἡγιασμένοις
πίστει |
[1, 16] |
Πέρσας
τε
πρώτους
ἀκηκόαμεν
ἀπήνην
|
καὶ
|
κλίνην
καὶ
ὑποπόδιον
ἐργάσασθαι
τούς |
[1, 1] |
θεῖον
ἀπόστολον
ἀσθενεῖς
καὶ
ἄρρωστοι,
|
καὶ
|
κοιμῶνται
ἱκανοί.
εἰ
δὲ
ἑαυτοὺς |
[1, 25] |
τῆς
ἐκείνων
φορᾶς
συμπαθείας
τε
|
καὶ |
κοινωνίας
τῆς
πρὸς
ἄλληλα,
ἑπομένως |
[1, 21] |
ἔτη
κγʹ
ὁμοίως
πάλιν
Ἀντωνῖνος
|
καὶ |
Κόμοδος
ἔτη
λβʹ
γίνεται
τὰ |
[1, 21] |
ἐν
τῷ
πρώτῳ
πανδέκτῃ
ἀλκυόνος
|
καὶ |
κορώνης
ἐπακοῦσαι
τὸν
Μόψον
ἱστορεῖ. |
[1, 14] |
Πολέμωνος
δὲ
ἀκουσταὶ
Κράτης
τε
|
καὶ |
Κράντωρ,
εἰς
οὓς
ἡ
ἀπὸ |
[1, 22] |
τῶν
γεγονότων
ἁπάντων
αὐτοῖς
ἐπιφάνεια
|
καὶ |
κράτησις
τῆς
χώρας
καὶ
τῆς
|
[1, 14] |
πᾶσιν
Ἕλλησιν,
ἐξαιρέτως
δὲ
Λακεδαιμονίοις
|
καὶ
|
Κρησὶ
τοῖς
εὐνομωτάτοις.
Τὸ
μὲν |
[1, 11] |
εἰμι
κύριος
ὁ
ποιῶν
ἔλεος
|
καὶ |
κρίμα
καὶ
δικαιοσύνην
ἐπὶ
τῆς |
[1, 21] |
ἑξήκοντα
δύο
ἑβδομάδας
ἐξολοθρευθήσεται
χρῖσμα,
|
καὶ |
κρίμα
οὐκ
ἔστιν
αὐτῷ.
καὶ
|
[1, 1] |
παρόντας
λέγων
καὶ
χρόνῳ
δοκιμάζει
|
καὶ |
κρίσει
δικάζει
καὶ
διακρίνει
τῶν |
[1, 16] |
οὐ
πολὺ
τῆς
κιθάρας
λειπομένην
|
καὶ |
κρόταλα
ἐπενόησαν.
ἐπί
τε
Σεμιράμεως |
[1, 21] |
ἁλώσεως
ἐπὶ
τὴν
Αἰνείου
κάθοδον
|
καὶ |
κτίσιν
Λαουινίου
ἔτη
δέκα,
ἐπί |
[1, 7] |
τὰ
ἄλλα
σπέρματα,
κριθάς
τε
|
καὶ |
κυάμους
καὶ
πίσον
καὶ
ἄρακα |
[1, 6] |
καλοὶ
κἀγαθοὶ
γίνονται,
καθάπερ
ἰατροὶ
|
καὶ |
κυβερνῆται.
ὁρῶμεν
γοῦν
κοινῶς
οἱ |
[1, 9] |
εἰς
τὴν
σύνταξιν
συμβαλλόμενος.
αὐτίκα
|
καὶ |
κυβερνήτην
τὸν
πολύπειρον
ἐπαινοῦμεν,
ὃς |
[1, 7] |
καὶ
ἡ
βουκολικὴ
ἱπποτροφική
τε
|
καὶ |
κυνοτροφικὴ
καὶ
μελισσουργικὴ
τέχναι
πᾶσαι, |
[1, 5] |
δι´
αὑτὴν
αἱρετή,
σεμνοτέρα
φανεῖται
|
καὶ
|
κυριωτέρα,
εἰ
θεοῦ
τιμῆς
τε |
[1, 21] |
λύσις
ὀθνείας
ἐπιγαμβρείας.
προκεκηρύχει
δὲ
|
καὶ |
Κῦρος
τὴν
Ἑβραίων
ἀποκατάστασιν,
τελεσθείσης
|
[1, 14] |
παρατετακέναι
ἄχρι
τῶν
Δαρείου
τε
|
καὶ |
Κύρου
χρόνων.
Παρμενίδης
τοίνυν
Ξενοφάνους |
[1, 23] |
φαιδρῦναι
νέον.
ἰδοῦσα
δ´
εὐθὺς
|
καὶ |
λαβοῦς´
ἀνείλετο,
ἔγνω
δ´
Ἑβραῖον |
[1, 21] |
ὥς
φησι
Μένανδρος
ὁ
Περγαμηνὸς
|
καὶ |
Λαῖτος
ἐν
τοῖς
Φοινικικοῖς.
μετὰ |
[1, 17] |
προεμηνύσαμεν.
ὁ
δὲ
ἀπόστολος
ἃ
|
καὶ |
λαλοῦμεν»
λέγει
οὐκ
ἐν
διδακτοῖς |
[1, 1] |
δὲ
μόνον
ἐρεῖ,
πειράσεται
δὲ
|
καὶ |
λανθάνουσα
εἰπεῖν
καὶ
ἐπικρυπτομένη
ἐκφῆναι |
[1, 21] |
ὥς
φησιν
Εὐριπίδης,
Ἕλενος
ἤδη
|
καὶ |
Λαοκόων
καὶ
Οἰνώνη
Κεβρῆνος
ἐν
|
[1, 23] |
ἀνείλετο,
ἔγνω
δ´
Ἑβραῖον
ὄντα·
|
καὶ |
λέγει
τάδε
Μαριὰμ
ἀδελφὴ
προσδραμοῦσα |
[1, 15] |
παρὰ
βαρβάροις
παιδευθέντες,
τί
δεῖ
|
καὶ |
λέγειν,
εἴ
γε
Τυρρηνὸς
ἢ
|
[1, 1] |
ἐκλέγων
ἐπιστημόνως,
φοβούμενος
γράφειν
ἃ
|
καὶ |
λέγειν
ἐφυλαξάμην,
οὔ
τί
που |
[1, 28] |
ὅτι
τὰ
τοιαῦτα
διακρίνειν
τε
|
καὶ |
λέγειν·
οὐ
γὰρ
δὴ
μία |
[1, 21] |
τις
βουληθῇ
τῷ
γραμματικῷ
Κράτητι
|
καὶ
|
λέγῃ
περὶ
τὴν
Ἡρακλειδῶν
κάθοδον |
[1, 27] |
θεοῦ,
ᾄδοντα
ἤδη
τὴν
εὐχὴν
|
καὶ |
λέγοντα·
γενέσθω
μοι
κύριος
εἰς |
[1, 1] |
πατέρα.
διδάσκων
τις
μανθάνει
πλεῖον
|
καὶ |
λέγων
συνακροᾶται
πολλάκις
τοῖς
ἐπακούουσιν |
[1, 6] |
ἔν
τε
ποσοῖς
καὶ
πηλίκοις
|
καὶ |
λεκτοῖς
θεωρουμένη.
ὁ
γὰρ
ἀπὸ |
[1, 23] |
βασιλίδος
πρὸς
δώματα.
ἅπαντα
μυθεύσασα
|
καὶ |
λέξασά
μοι,
γένος
πατρῷον
καὶ |
[1, 21] |
αὐτοῦ
ἐπὶ
ἔτη
πεντήκοντα
δύο,
|
καὶ |
λεπρῶν
οὗτος
ἐτελεύτα·
προφητεύουσι
δὲ
|
[1, 21] |
τὴν
Ἰούδα
φυλὴν
καὶ
Βενιαμεὶν
|
καὶ |
Λευὶ
μὴ
αἰχμαλωτισθῆναι
ὑπὸ
τοῦ |
[1, 17] |
τάχα
δ´
ἂν
εἶεν
κλέπται
|
καὶ |
λῃσταὶ»
οἱ
παρ´
Ἕλλησι
φιλόσοφοι |
[1, 17] |
οὖν
οἱ
πρὸ
κυρίου
κλέπται
|
καὶ |
λῃσταί,
οὐχ
ἁπλῶς
πάντες
ἄνθρωποι, |
[1, 17] |
παρουσίας
τοῦ
κυρίου
κλέπται
εἰσὶ
|
καὶ |
λῃσταί.
πάντες
μὲν
οὖν
οἱ |
[1, 21] |
ἀλλ´
οἳ
μὲν
κλέπται
πάντες
|
καὶ
|
λῃσταί,
ὥς
φησιν
ἡ
γραφή, |
[1, 14] |
δὲ
Ἕλληνες
μετά
γε
Ὀρφέα
|
καὶ |
Λίνον
καὶ
τοὺς
παλαιοτάτους
παρὰ |
[1, 21] |
οἱ
περὶ
Ὀρφέα
καὶ
Μουσαῖον
|
καὶ |
Λίνον
τὸν
Ἡρακλέους
διδάσκαλον.
Ὅμηρος |
[1, 15] |
τε
καὶ
γέας
πλείστας
εἶδον,
|
καὶ |
λογίων
ἀνθρώπων
πλείστων
ἐπήκουσα,
καὶ |
[1, 8] |
ἐπιστάμενος,
ἀλλὰ
νοσῶν
περὶ
ζητήσεις
|
καὶ |
λογομαχίας,
ἐξ
ὧν
γίνεται
ἔρις, |
[1, 10] |
γὰρ
οὐ
μόνον
δίαιταν,
ἀλλὰ
|
καὶ |
λόγον
ἀσκητέον
ἀπέριττόν
τε
καὶ |
[1, 29] |
Πέτρου
Κηρύγματι
εὕροις
ἂν
νόμον
|
καὶ
|
λόγον«
τὸν
κύριον
προσαγορευόμενον.
Ἀλλ´ |
[1, 26] |
ἐπιζητῶν
τε
καὶ
εὑρίσκων
νόμῳ
|
καὶ |
λόγῳ,
εἶ
γε
ὁ
νόμος |
[1, 10] |
νυνὶ
δὲ
ἀλλήλων
ἕνεκα
εὐποροῦμεν
|
καὶ |
λόγων
καὶ
ἔργων,
τὴν
δὲ
|
[1, 14] |
μάχην
πρὸς
ἀλλήλους
Μῆδοί
τε
|
καὶ |
Λυδοὶ
βασιλεύοντος
Κυαξάρους
μὲν
τοῦ |
[1, 25] |
ὠφεληθεὶς
ἐπετίμησε
μὲν
τῇ
Μίνωος
|
καὶ |
Λυκούργου
πολιτείᾳ
πρὸς
ἀνδρείαν
μόνην |
[1, 10] |
(εἰ
γὰρ
διαβολὴ
ξίφους
διάκονος
|
καὶ |
λύπην
ἐμποιεῖ
βλασφημία,
ἐξ
ὧν |
[1, 21] |
καὶ
τὸ
σωτήριον
ἄγεται
πάσχα
|
καὶ |
λύσις
ὀθνείας
ἐπιγαμβρείας.
προκεκηρύχει
δὲ |
[1, 15] |
Αἰγυπτίων
ἐκμάθοι
φιλοσοφίαν,
Χαλδαίων
τε
|
καὶ |
Μάγων
τοῖς
ἀρίστοις
συνεγένετο
καὶ |
[1, 6] |
ἢ
πορεύθητι
πρὸς
τὴν
μέλισσαν
|
καὶ |
μάθε
ὡς
ἐργάτις
ἐστί·
καὶ |
[1, 19] |
δεῖν
δι´
υἱοῦ
παραλαβεῖν
τε
|
καὶ |
μαθεῖν.
ἀπέστειλα
οὖν
διὰ
τοῦτό |
[1, 5] |
σφραγῖδα
τῆς
γνώσεως,
ἐκ
φύσεως
|
καὶ |
μαθήσεως
καὶ
ἀσκήσεως
συνεστῶσαν.
ἔχοις |
[1, 9] |
λοιπὰ
ποιῆσαι,
δρεπάνου
τε,
οἶμαι,
|
καὶ |
μακέλλης
καὶ
τῶν
ἄλλων
ὀργάνων
|
[1, 11] |
ἡ
ἀγάπη
ὑμῶν
ἔτι
μᾶλλον
|
καὶ
|
μᾶλλον
περισσεύῃ
ἐν
ἐπιγνώσει
καὶ |
[1, 21] |
καθάπερ
οἱ
φυσιογνωμονοῦντες
ἰατροί
τε
|
καὶ
|
μάντεις,
οἳ
δὲ
καὶ
ὑπὸ |
[1, 21] |
Φημονόη
Δελφίς,
Μόψος
ὁ
Ἀπόλλωνος
|
καὶ |
Μαντοῦς
ἐν
Παμφυλίᾳ
καὶ
Κιλικίᾳ, |
[1, 21] |
ὁ
Μεμφίτης,
Τειρεσίας
τε
αὖ
|
καὶ |
Μαντὼ
ἐν
Θήβαις,
ὥς
φησιν |
[1, 21] |
τε
ἡ
Χείρωνος
καὶ
Βοιὼ
|
καὶ |
Μαντὼ
καὶ
τῶν
Σιβυλλῶν
τὸ |
[1, 21] |
τῇ
αἰχμαλωσίᾳ
ταύτῃ
γίνεται
Ἐσθὴρ
|
καὶ |
Μαρδοχαῖος,
οὗ
φέρεται
βιβλίον
ὡς |
[1, 21] |
προεφήτευον)
Σάρρα
τε
καὶ
Ῥεβέκκα
|
καὶ |
Μαριὰμ
Δεββώρα
τε
καὶ
Ὀλδά. |
[1, 16] |
Φρύγες
γὰρ
ἤστην
Ὄλυμπός
τε
|
καὶ |
Μαρσύας.
Κάδμος
δὲ
Φοῖνιξ
ἦν |
[1, 4] |
εἴρηκεν
ὁ
προφήτης,
ἣν
μεγαλοφυῶς
|
καὶ |
μεγαλοπρεπῶς
ἐξερευνᾶν
διδάσκει
εἰς
τὴν |
[1, 20] |
καὶ
τοῦ
αὐτοῦ
μετείληφεν
ὀνόματος,
|
καὶ |
μεγέθει
γνώσεως
καὶ
ἀποδείξει
κυριωτέρᾳ |
[1, 7] |
βουκολικὴ
ἱπποτροφική
τε
καὶ
κυνοτροφικὴ
|
καὶ |
μελισσουργικὴ
τέχναι
πᾶσαι,
συνελόντι
δ´ |
[1, 11] |
πᾶσαν,
ἀλλὰ
τὴν
Ἐπικούρειον,
ἧς
|
καὶ |
μέμνηται
ἐν
ταῖς
Πράξεσιν
τῶν |
[1, 27] |
ὁ
τῆς
τέχνης
ὑπαγορεύοι
λόγος,
|
καὶ |
μέρη
τινὰ
ἀποτέμνων,
ὡς
μὴ |
[1, 4] |
ὅτι
πᾶσα
σοφία
παρὰ
κυρίου
|
καὶ |
μετ´
αὐτοῦ
ἐστιν
εἰς
τὸν |
[1, 21] |
παρὰ
Δαρείου
ὠνησάμενος
ἀνανέωσιν
Ἱερουσαλὴμ
|
καὶ |
μετὰ
Ἔσδρα
εἰς
τὴν
πατρῴαν |
[1, 21] |
ὀκτώ,
ἐφ´
οὗ
προφητεύει
Ἠλίας
|
καὶ |
μετὰ
Ἠλίαν
Ἐλισσαῖος
ὁ
τοῦ |
[1, 9] |
ὀψοποιικὴν
ἰατρικῆς
καὶ
ῥητορικὴν
διαλεκτικῆς
|
καὶ |
μετὰ
τὰς
ἄλλας
καὶ
τὰς |
[1, 21] |
τεῖχος,
καὶ
κενωθήσονται
οἱ
καιροί.
|
καὶ |
μετὰ
τὰς
ἑξήκοντα
δύο
ἑβδομάδας |
[1, 21] |
εἰς
τὴν
τοῦ
Δαβὶδ
τελευτήν.
|
καὶ
|
μετὰ
ταῦτα
ἐβασίλευσε
Σολομὼν
υἱὸς |
[1, 21] |
ἑπτὰ
τοὺς
πρώτους
μνηστῆρας
ἀνελόντος,
|
καὶ |
μετὰ
τὸν
γάμον
Τωβίου
ὁ |
[1, 21] |
τετρακόσια
ἑξήκοντα
τρία
μῆνες
ἑπτά.
|
καὶ |
μετὰ
τοὺς
κριτὰς
βασιλειῶν
ἔτη |
[1, 21] |
ἀλλοφύλους.
οὗτος
ἦρξεν
ἔτεσιν
εἴκοσι.
|
καὶ |
μετὰ
τοῦτον
ἀναρχίας
οὔσης
διέκρινε |
[1, 21] |
συνάπτουσι
τὰ
Ἑβρὼν
ὀκτὼ
ἔτη.
|
καὶ |
μετὰ
τοῦτον
ἐξαμαρτὼν
πάλιν
ὁ |
[1, 1] |
πρὸς
τῆς
ἀγνοίας
πολεμουμένους
μεταδιδάσκοντες
|
καὶ |
μετάγοντες
εἰς
εἰρήνην
τὴν
ἐν |
[1, 16] |
γὰρ
ὁ
Φοῖνιξ
λιθοτομίαν
ἐξεῦρεν
|
καὶ |
μέταλλα
χρυσοῦ
τὰ
περὶ
τὸ |
[1, 17] |
ὁ
δὲ
διάβολος
αὐτεξούσιος
ὢν
|
καὶ |
μετανοῆσαι
οἷός
τε
ἦν
καὶ |
[1, 21] |
βασιλεύει,
εἶτα
Σεδεκίας
ἔτη
ἕνδεκα.
|
καὶ |
μέχρι
τούτου
προφητεύων
διατείνει
Ἱερεμίας, |
[1, 13] |
βουλομένοις
ἀπενέγκασθαι
αἴσθησιν.
ἀνθαιρεῖσθε
παιδείαν
|
καὶ |
μὴ
ἀργύριον,
καὶ
γνῶσιν
ὑπὲρ |
[1, 10] |
τῶν
ὀνομάτων
τε
καὶ
ῥημάτων
|
καὶ |
μὴ
δι´
ἀκριβείας
ἐξεταζόμενον
τὰ |
[1, 17] |
αὐτῷ
δὲ
ἦν
καὶ
μηνίειν
|
καὶ
|
μὴ)
{καὶ
μὴν}
οὐκ
ἀπεῖρξε |
[1, 16] |
πᾶσαν
φιλοσοφίαν
ὑπειλήφασιν.
ἀλλ´
εἰ
|
καὶ |
μὴ
καταλαμβάνει
ἡ
Ἑλληνικὴ
φιλοσοφία |
[1, 17] |
ἄγγελος
μαθών
τι
τῆς
ἀληθείας
|
καὶ |
μὴ
καταμείνας
ἐν
αὐτῇ,
ταῦτα
|
[1, 11] |
σοφὸς
ἐν
τῇ
σοφίᾳ
αὐτοῦ,
|
καὶ |
μὴ
καυχάσθω
ὁ
ἰσχυρὸς
ἐν |
[1, 11] |
ἰσχυρὸς
ἐν
τῇ
ἰσχύι
αὐτοῦ,
|
καὶ |
μὴ
καυχάσθω
ὁ
πλούσιος
ἐν |
[1, 17] |
μὴ
κωλῦον,
ἀλλ´
ἀποτρέπον,
εἰ
|
καὶ |
μὴ
προέτρεπεν.
οὔτε
δὲ
οἱ |
[1, 1] |
τοῖς
προκατειλημμένοις
ἤδη
τὴν
ψυχὴν
|
καὶ |
μὴ
προκεκενωμένοις.
ὅταν
δ´
ἐκ |
[1, 2] |
τῶν
κατεγνωσμένων.
πολλὰ
δ´
οὖν
|
καὶ |
μὴ
συμβαλλόμενα
εἰς
τέλος
συγκοσμεῖ |
[1, 11] |
ἄπειρος
λόγου
δικαιοσύνης,
νήπιος
ὢν
|
καὶ |
μηδέπω
ἐπιστάμενος
τὸν
λόγον
καθ´ |
[1, 8] |
οὗτοι
οἱ
τὰ
κατάρτια
κατασπῶντες
|
καὶ |
μηθὲν
ὑφαίνοντες,
φησὶν
ἡ
γραφή, |
[1, 17] |
ἦν
καὶ
μηνίειν
καὶ
μὴ)
|
{καὶ |
μὴν}
οὐκ
ἀπεῖρξε
τὸ
πῦρ, |
[1, 21] |
καὶ
οὕτω
γίνεται
ἔτη
τρία
|
καὶ |
μῆνες
ὅ
ἐστι
τὸ
ἥμισυ |
[1, 17] |
μῆνιν
(ἐπ´
αὐτῷ
δὲ
ἦν
|
καὶ |
μηνίειν
καὶ
μὴ)
{καὶ
μὴν} |
[1, 21] |
τοῖς
πεντακοσίοις
εἴκοσι
καὶ
τρισὶ
|
καὶ |
μησὶν
ἑπτὰ
μέχρι
τῆς
Δαβὶδ |
[1, 14] |
δὲ
ἀκουσταὶ
Πρωταγόρας
ὁ
Ἀβδηρίτης
|
καὶ |
Μητρόδωρος
ὁ
Χῖος,
οὗ
Διογένης |
[1, 20] |
ἀνὰ
τὸν
αὐτὸν
οὖν
λόγον,
|
καὶ |
μιᾶς
οὔσης
ἀληθείας,
ἐν
γεωμετρίᾳ |
[1, 21] |
τέσσαρα.
ἐκ
τούτου
ἐπὶ
Θησέα
|
καὶ |
Μινώταυρον
ἔτη
τριάκοντα
δύο,
εἶτα |
[1, 16] |
καθάπερ
Φρύγιον
ἁρμονίαν
καὶ
μιξοφρύγιον
|
καὶ |
μιξολύδιον
Μαρσύαν,
τῆς
αὐτῆς
ὄντα |
[1, 16] |
τὸν
Φρύγα,
καθάπερ
Φρύγιον
ἁρμονίαν
|
καὶ |
μιξοφρύγιον
καὶ
μιξολύδιον
Μαρσύαν,
τῆς |
[1, 16] |
καὶ
τὰ
ῥητορικὰ
ἰδιώματα
εὑρεῖν
|
καὶ |
μισθοῦ
συνηγορῆσαι
πρῶτον
δικανικὸν
λόγον |
[1, 21] |
διατείνουσι
προφητεύοντες
Ἡσαΐας
καὶ
Ὠσηὲ
|
καὶ |
Μιχαίας.
λέγονται
δὲ
οὗτοι
μετὰ |
[1, 21] |
ἔτι
Ἡσαΐας
προφητεύει
καὶ
Ὠσηὲ
|
καὶ |
Μιχαίας
ὁ
Μωρασθίτης
καὶ
Ἰωὴλ |
[1, 21] |
τούτου
προφητεύουσιν
Ἠλίας
ὁ
Θεσβίτης
|
καὶ |
Μιχαίας
υἱὸς
Ἰεβλᾶ
καὶ
Ἀβδίας |
[1, 15] |
ποτε
ἐκ
θεῶν
οὔτ´
ἀφίξεται.
|
καί |
μοι
δοκοῦσιν
αἰσθόμενοι
τῆς
μεγάλης |
[1, 28] |
καθαρὸν
οἷον
ἔστι
φαίνεσθαι.
διὸ
|
καὶ |
μόνη
αὕτη
ἐπὶ
τὴν
ἀληθῆ |
[1, 24] |
ἀνεικόνιστον
σημαίνειν
δηλοῖ
τὸ
ἑστὸς
|
καὶ |
μόνιμον
τοῦ
θεοῦ
καὶ
τὸ |
[1, 21] |
εἴκοσι
ἑπτὰ
οἱ
περὶ
Ὀρφέα
|
καὶ |
Μουσαῖον
καὶ
Λίνον
τὸν
Ἡρακλέους |
[1, 21] |
καὶ
Διονύσου
πράξεις
Ὀρφεύς
τε
|
καὶ |
Μουσαῖος.
κατὰ
δὲ
τὸ
ὀκτωκαιδέκατον |
[1, 23] |
ἁρμονικὴν
ἔτι
τε
μετρικὴν
ἅμα
|
καὶ |
μουσικὴν
παρὰ
τοῖς
διαπρέπουσιν
Αἰγυπτίων |
[1, 9] |
ἀναφέροντα,
ὥστε
καὶ
ἀπὸ
γεωμετρίας
|
καὶ |
μουσικῆς
καὶ
ἀπὸ
γραμματικῆς
καὶ |
[1, 21] |
ἡ
Θεσπρωτίς,
Κάλχας
τε
αὖ
|
καὶ |
Μόψος,
οἳ
κατὰ
τὰ
Τρωϊκὰ |
[1, 1] |
ἀγὼν
γὰρ
καὶ
ὁ
προαγὼν
|
καὶ |
μυστήρια
τὰ
πρὸ
μυστηρίων,
οὐδὲ |
[1, 18] |
πείθεσθαι
ἀσύνετοί
τε
καὶ
ἄπιστοι
|
καὶ |
μωροί·
αὐτοῖς
δὲ
τοῖς
κλητοῖς |
[1, 16] |
γίνεται
ἑνδεκάτῃ
ἄνωθεν
ἀπὸ
Ἰνάχου
|
καὶ |
Μωσέως
γενεᾷ,
ὡς
ὀλίγον
ὑποβάντες |
[1, 21] |
Κομόδου
τελευτῆς
ἀριθμήσαντες
ἀπὸ
Ἰνάχου
|
καὶ |
Μωυσέως
ἔτη
ἔφησαν
γίνεσθαι
αωμβʹ |
[1, 21] |
συγγενείας
Ἠλί,
προφητεύουσι
δὲ
Γὰδ
|
καὶ |
Νάθαν
ἐπ´
αὐτοῦ.
γίνονται
οὖν |
[1, 4] |
Λίνον
παντοίας
σοφίας
δεδαηκότα»
εἰπὼν
|
καὶ |
ναύτην
οὐκ
ὀκνεῖ
λέγειν
σοφόν, |
[1, 21] |
διημιλλῆσθαι
δὲ
τὸν
Λέσχην
Ἀρκτίνῳ
|
καὶ |
νενικηκέναι·
Ξάνθος
δὲ
ὁ
Λυδὸς |
[1, 10] |
τὰ
δὲ
πράγματα
σάρκες
εἰσὶ
|
καὶ |
νεῦρα.
οὐ
χρὴ
τοίνυν
τῆς |
[1, 21] |
Φορωνέως
τε
τοῦ
πρώτου
λεχθέντος
|
καὶ |
Νιόβης,
καὶ
τὰ
μετὰ
τὸν |
[1, 10] |
βιοῦν
μὲν
κατὰ
τὸν
λόγον
|
καὶ |
νοεῖν
τὰ
σημαινόμενα,
εὐγλωττίαν
δὲ |
[1, 26] |
ὁ
αὐτὸς
ἔσται
ποιμήν
τε
|
καὶ
|
νομοθέτης
ἀγαθὸς
μιᾶς
τῆς
ἀγέλης |
[1, 24] |
ἀψύχων
ψυχὴ
τὸ
τάττον
ἐστὶ
|
καὶ
|
νοῦς,
ἐν
δὲ
τοῖς
τῆς |
[1, 24] |
ὁ
Μιλτιάδης
συγχρησάμενος
ἀνοδίᾳ
τε
|
καὶ |
νυκτὶ
ἐπιθέμενος
τοῖς
Πέρσαις,
ὧν |
[1, 24] |
ὁδὸν
ἐπὶ
τὴν
ἔρημον
ἐτρέπετο
|
καὶ |
νύκτωρ
τὰ
πολλὰ
τῇ
πορείᾳ |
[1, 12] |
ἦν
ἐμποδὼν
τοῦ
γράφειν
ἐμοί,
|
καὶ |
νῦν
ἔτι
εὐλαβῶς
ἔχω,
ᾗ |
[1, 21] |
τε
τῆς
ζῴων
ὀνομασίας
προθεσπίσας
|
καὶ |
Νῶε
μετάνοιαν
κηρύξας
Ἀβραάμ
τε |
[1, 16] |
πρώτη
βαφὴν
τριχῶν
ἐπενόησεν.
ἀλλὰ
|
καὶ |
Νώροπες
(ἔθνος
ἐστὶ
Παιονικόν,
νῦν
|
[1, 5] |
τὸν
θεὸν
ὁμολογίαν.
διὰ
τοῦτο
|
καὶ |
ὁ
Ἀβραάμ,
παραζηλούσης
τῆς
Σάρρας |
[1, 9] |
φυλάσσειν
τὴν
πίστιν.
παρορᾶται
δὲ
|
καὶ |
ὁ
ἀθλητής,
ὡς
προείρηται,
ἀλλ´ |
[1, 17] |
οἷός
τε
ἦν
καὶ
κλέψαι,
|
καὶ |
{ὁ}
αἴτιος
αὐτὸς
τῆς
κλοπῆς, |
[1, 21] |
δὲ
συνεχρόνισεν
Ταντάλῳ.
εἰκότως
ἄρα
|
καὶ |
ὁ
Βοιώτιος
Πίνδαρος
γράφει·
ἐν |
[1, 20] |
τῷ
εἰς
τὸ
ὑπερῷον
ἀνιόντι
|
καὶ |
ὁ
γραμματιστὴς
τῷ
φιλοσοφήσοντι)
οὐδ´ |
[1, 20] |
συνεργός,
καθάπερ
καὶ
ὁ
πρῶτος
|
καὶ |
ὁ
δεύτερος
βαθμὸς
τῷ
εἰς |
[1, 21] |
καὶ
Ἴωνος
εἰς
Ἀθήνας
ἄφιξις
|
καὶ |
ὁ
δεύτερος
Κέκροψ
αἵ
τε |
[1, 21] |
Προμηθεὺς
καὶ
Ἄτλας
καὶ
Ἐπιμηθεὺς
|
καὶ |
ὁ
διφυὴς
Κέκροψ
καὶ
Ἰώ. |
[1, 18] |
δι´
υἱοῦ
παραδιδομένην.
ἀλλὰ
γὰρ
|
καὶ
|
ὁ
δοκησίσοφος
παραινέσεις
ἔχει
τινὰς |
[1, 23] |
ἀνατροφῆς
τοῦ
Μωυσέως
συνᾴσεται
ἡμῖν
|
καὶ |
ὁ
Ἐζεκίηλος
ὁ
τῶν
Ἰουδαϊκῶν |
[1, 21] |
βασιλείας
αὐτοῦ
Ἀγγαῖος
καὶ
Ζαχαρίας
|
καὶ |
ὁ
ἐκ
τῶν
δώδεκα
Ἄγγελος
|
[1, 21] |
ὡς
προεῖπον,
Ἀγγαῖος
καὶ
Ζαχαρίας
|
καὶ |
ὁ
ἐκ
τῶν
δώδεκα
Ἄγγελος |
[1, 8] |
παραναλίσκεται·
κλέπτεται
δὲ
ὁ
μεταπεισθεὶς
|
καὶ |
ὁ
ἐκλαθόμενος,
ὅτι
τῶν
μὲν |
[1, 21] |
ὁ
τοὺς
συλλογισμούς,
Ἀγγαῖος,
Ζαχαρίας
|
καὶ |
ὁ
ἐν
τοῖς
δώδεκα
Ἄγγελος. |
[1, 21] |
Σηλωνίτης
καὶ
Σαμαίας
υἱὸς
Αἰλαμὶ
|
καὶ
|
ὁ
ἐξ
Ἰούδα
ἀπελθὼν
ἐπὶ |
[1, 6] |
καρποφορίαν
ἢ
κακὴ
ἡ
ἄμπελος,
|
καὶ |
ὁ
ἱππικὸς
ἄθυμον
ἢ
ταχὺν |
[1, 21] |
Ἰουδαία
καὶ
ἐγένετο
ἄνευ
πολέμων,
|
καὶ |
ὁ
κύριος
ἡμῶν
Χριστός,
ἅγιος |
[1, 9] |
λόγου
τοῦ
θεοῦ.
ἢ
οὐχὶ
|
καὶ |
ὁ
κύριος
λόγῳ
πάντα
ἔπρασσεν; |
[1, 16] |
καὶ
ὁ
λαλῶν
ἐμοὶ
βάρβαρος.
|
καὶ |
ὁ
λαλῶν
γλώσσῃ
προσευχέσθω,
ἵνα |
[1, 16] |
φωνῆς,
ἔσομαι
τῷ
λαλοῦντι
βάρβαρος
|
καὶ |
ὁ
λαλῶν
ἐμοὶ
βάρβαρος.
καὶ |
[1, 10] |
ἐπὶ
πλεῖον
γὰρ
προκόπτουσιν
ἀσεβείας,
|
καὶ |
ὁ
λόγος
αὐτῶν
ὡς
γάγγραινα |
[1, 10] |
τῶν
ἔργων
ἐπιτελοῦσιν.
ἀνακτᾶται
γοῦν
|
καὶ
|
ὁ
λόγος
τὴν
ψυχὴν
καὶ |
[1, 18] |
φιλοσοφίας
ἀντιπαραθέσει
καταλάμψαι
φησίν,
ὡς
|
καὶ |
ὁ
λύχνος
ὑπὸ
τοῦ
ἡλίου |
[1, 20] |
ὁ
δὲ
σοφὸς
δέξεται
γνῶσιν.
|
καὶ
|
ὁ
μὲν
ἀφ´
ἑαυτοῦ
λαλῶν |
[1, 26] |
καλά,
ἀλλὰ
καὶ
ἐπίσταται.
τούτου
|
καὶ |
ὁ
νόμος
τοῦ
τὴν
ἐπιστήμην |
[1, 19] |
ἀποδεχόμεθα,
ἀλλ´
ἐκείνην
περὶ
ἧς
|
καὶ |
ὁ
παρὰ
Πλάτωνι
λέγει
Σωκράτης· |
[1, 17] |
ἰδίων
λαλεῖ,
ὅτι
ψεύστης
ἐστὶ
|
καὶ |
ὁ
πατὴρ
αὐτοῦ.
ἐν
δὲ |
[1, 26] |
εἰς
τὸ
θεῖον.
λέγει
δὲ
|
καὶ |
ὁ
Παῦλος·
ὁ
νόμος
τῶν
|
[1, 22] |
κατὰ
λέξιν
γράφει·
κατηκολούθηκε
δὲ
|
καὶ |
ὁ
Πλάτων
τῇ
καθ´
ἡμᾶς |
[1, 17] |
ἂν
ἀποστάτου
διάκονοι.
λέγει
δὲ
|
καὶ |
ὁ
ποιμήν,
ὁ
ἄγγελος
τῆς |
[1, 1] |
τὸ
πρόβατον
ὁ
μάγειρός
τε
|
καὶ |
ὁ
ποιμήν·
ὃ
μὲν
γὰρ
|
[1, 1] |
πᾶν
ἐδώδιμον.
ὁ
φυτεύων
δὲ
|
καὶ |
ὁ
ποτίζων»
τοῦ
αὔξοντος
ὄντες
|
[1, 1] |
εἰς
καταφύτευσιν
ἀμπελῶνος.
ἀγὼν
γὰρ
|
καὶ |
ὁ
προαγὼν
καὶ
μυστήρια
τὰ |
[1, 21] |
κυρίου
κηρῦξαι
ἀπέστειλέν
με.
τοῦτο
|
καὶ |
ὁ
προφήτης
εἶπεν
καὶ
τὸ |
[1, 21] |
συνιέναι
δυναμένῳ
δῆλον
καθ´
ἃ
|
καὶ |
ὁ
προφήτης
εἴρηκεν.
~(Τοῦ
ἑνδεκάτου |
[1, 20] |
(εἰς
ἣν
εὑρίσκεται
συνεργός,
καθάπερ
|
καὶ |
ὁ
πρῶτος
καὶ
ὁ
δεύτερος
|
[1, 15] |
Αἰγυπτίων
προφήταις
συμβεβληκέναι
εἴρηται,
καθάπερ
|
καὶ |
ὁ
Πυθαγόρας
αὐτοῖς
γε
τούτοις, |
[1, 1] |
οἷόν
τε
ἐπαΐειν;
ἔτι
τε
|
καὶ |
ὁ
σωτὴρ
σῴζει
αἰεὶ
καὶ
|
[1, 27] |
καὶ
καύσεις
καὶ
φαρμακοποσίας
ὑφιστάμεθα
|
καὶ |
ὁ
ταῦτα
προσάγων
σωτήρ
τε |
[1, 24] |
περὶ
κίονα
μακρὸν
ἀνάσσης.
ἀλλὰ
|
καὶ |
ὁ
τὴν
Εὐρωπίαν
ποιήσας
ἱστορεῖ |
[1, 15] |
Κένταυρον
σοφὸν
καλεῖ,
ἐφ´
οὗ
|
καὶ |
ὁ
τὴν
Τιτανομαχίαν
γράψας
φησίν, |
[1, 21] |
πρῶτον
ἄνθρωπον
γενέσθαι
λέγει·
ὅθεν
|
καὶ |
ὁ
τῆς
Φορωνίδος
ποιητὴς
εἶναι |
[1, 21] |
γίνεται
ἡ
ἀπολύτρωσις
τοῦ
λαοῦ
|
καὶ |
ὁ
τῶν
θεοπνεύστων
ἀναγνωρισμὸς
καὶ |
[1, 24] |
Ἑβραίους
δι´
ἀβάτου,
ἐν
πόνοις
|
καὶ |
ὁδοιπορίαις
εἴς
τε
ἀνδρείαν
εἴς |
[1, 27] |
ταλαιπωρία
ἐν
ταῖς
ὁδοῖς
αὐτῶν,
|
καὶ |
ὁδὸν
εἰρήνης
οὐκ
ἔγνωσαν,
οὐκ |
[1, 15] |
δημοσίᾳ
φιλοσοφῆσαι
Βραχμᾶνές
τε
σύμπαντες
|
καὶ |
Ὀδρύσαι
καὶ
Γέται
καὶ
τὸ |
[1, 21] |
τῆς
ἑβδομάδος«
ἀνῃρέθη
καὶ
αὐτὸς
|
καὶ |
Ὄθων
καὶ
Γάλβας
καὶ
Οὐιτέλλιος, |
[1, 9] |
τρόπῳ.
Εἰ
δὲ
οἱ
προφῆται
|
καὶ |
οἱ
ἀπόστολοι
οὐ
τὰς
τέχνας |
[1, 21] |
ἐκ
Σηλὼμ
προφητεύει,
ἦσαν
δὲ
|
καὶ |
οἱ
βασιλεῖς
ἄμφω,
ὅ
τε |
[1, 11] |
ἀνεξέλεγκτος
πλανᾶται,
καὶ
αἱ
πληγαὶ
|
καὶ |
οἱ
ἔλεγχοι
διδόασι
παιδείαν
σοφίας, |
[1, 21] |
νομοθέται,
Λυκοῦργός
τε
καὶ
Σόλων,
|
καὶ |
οἱ
ἑπτὰ
σοφοί,
οἵ
τε |
[1, 14] |
μέση.
εἶτα
Καρνεάδης
διαδέχεται
Ἡγησίνουν
|
καὶ |
οἱ
ἐφεξῆς·
Κράτητος
δὲ
Ζήνων |
[1, 6] |
τῶν
ἄμεινον
φύντων
κατηγορεῖ,
ὁπότε
|
καὶ |
οἱ
κακῶς
πεφυκότες
πρὸς
ἀρετὴν |
[1, 10] |
λόγου
εἶεν
ἂν
ταῦτα)
οὕτω
|
καὶ |
οἱ
λόγῳ·
ἀγαθῷ
κεχρημένοι
συνεγγίζουσι |
[1, 14] |
τοῦτον
διαδέχεται
Κλεάνθης,
ὃν
Χρύσιππος
|
καὶ |
οἱ
μετ´
αὐτόν.
Τῆς
δὲ |
[1, 9] |
ἀναγκάζοντι
τῷ
φόβῳ.
οὐχὶ
δὲ
|
καὶ |
οἱ
ὀρθοδοξασταὶ
καλούμενοι
ἔργοις
προσφέρονται |
[1, 17] |
λῃσταὶ»
οἱ
παρ´
Ἕλλησι
φιλόσοφοι
|
καὶ |
οἱ
πρὸ
τῆς
τοῦ
κυρίου |
[1, 11] |
μηδὲ
ἐφαντάσθη
τὸν
δημιουργόν.
ἀλλὰ
|
καὶ |
οἱ
Στωϊκοί,
ὧν
καὶ
αὐτῶν |
[1, 11] |
ὕδωρ,
Ἵππασος
δὲ
τὸ
πῦρ,
|
καὶ |
οἱ
τὰς
ἀτόμους
ἀρχὰς
ὑποτιθέμενοι, |
[1, 7] |
ἐπομβρίσας
λόγον,
οἱ
καιροὶ
δὲ
|
καὶ
|
οἱ
τόποι
οἱ
δεκτικοὶ
τὰς |
[1, 9] |
τὸν
νοῦν
ἐκεῖνον
οἱ
προφῆται
|
καὶ |
οἱ
τοῦ
πνεύματος
μαθηταί·
ἐκ
|
[1, 21] |
γίνονται
τοίνυν
ἐπὶ
τὸ
αὐτὸ
|
καὶ |
οἱ
τῶν
Μακεδόνων
βασιλέων
χρόνοι |
[1, 11] |
προθεσμίας
τοῦ
πατρός.
νήπιοι
οὖν
|
καὶ |
οἱ
φιλόσοφοι,
ἐὰν
μὴ
ὑπὸ |
[1, 4] |
καὶ
τῶν
συλλογισμῶν
οἱ
διαλεκτικοὶ
|
καὶ |
οἱ
φιλόσοφοι
τῆς
κατ´
αὐτοὺς |
[1, 17] |
ὑπ´
αὐτοῦ
ἀποσταλέντες.
Εἶχον
δὲ
|
καὶ |
οἱ
ψευδοπροφῆται
τὸ
κλέμμα,
τὸ |
[1, 21] |
ἑβδομάδες
ἑξήκοντα
δύο,
καὶ
ἐπιστρέψει
|
καὶ |
οἰκοδομηθήσεται
πλατεία
καὶ
τεῖχος,
καὶ |
[1, 21] |
Εὐριπίδης,
Ἕλενος
ἤδη
καὶ
Λαοκόων
|
καὶ |
Οἰνώνη
Κεβρῆνος
ἐν
Ἰλίῳ·
Κρῆνος |
[1, 11] |
ἀλλὰ
τὴν
δύναμιν,
τοὺς
δοκησισόφους
|
καὶ |
οἰομένους
εἶναι,
οὐκ
ὄντας
δὲ |
[1, 29] |
Κρονίων,
ἰχθύσι
μὲν
καὶ
θηρσὶ
|
καὶ |
οἰωνοῖς
πετεηνοῖς,
ἐσθέμεν
ἀλλήλους,
ἐπεὶ |
[1, 1] |
ἀποδιδόντι
ἀργόν,
πονηρὲ
δοῦλε»
εἶπεν
|
καὶ |
ὀκνηρέ,
ἔδει
σε
βαλεῖν
τὸ |
[1, 21] |
Ῥεβέκκα
καὶ
Μαριὰμ
Δεββώρα
τε
|
καὶ |
Ὀλδά.
ἔπειτα
περὶ
τοὺς
αὐτοὺς |
[1, 13] |
εἶναι
δοκεῖ,
τῷ
γένει
γε
|
καὶ |
ὅλῃ
τῇ
ἀληθείᾳ
ὁμολογοῦντα·
ἢ |
[1, 7] |
εἰς
παραδείσους
καὶ
τὰ
ὡραῖα
|
καὶ |
ὅλως
παντοίων
δένδρων
φύσιν
καὶ |
[1, 21] |
υἱὸς
αὐτοῦ
ἔτη
{εἴκοσι}
τρία,
|
καὶ |
ὁμοίως
ὁ
τούτου
υἱὸς
Ἄσα |
[1, 25] |
τὸ
πολιτικὸν
δὲ
πρὸς
φιλίας
|
καὶ |
ὁμονοίας
ὁ
Πλάτων
ὠφεληθείς,
τοῖς |
[1, 27] |
τε
νόμος
τό
τε
εὐαγγέλιον,
|
καὶ |
ὃν
ἐγέννησε
φόβον
ὁ
νόμος, |
[1, 19] |
ἄλλο
τι,
ἐπεὶ
ἔγωγε
ᾤμην
|
καὶ |
ὄνειδος
εἶναι.
ᾔδει
γάρ,
οἶμαι, |
[1, 10] |
δὲ
τὰ
χρίσματα
ὑπολαβόντες
ὀρθῶς
|
καὶ |
ὀνομάσαντες,
ἐπεὶ
μήτε
ἐκείνη
καλὴ |
[1, 6] |
τε
ἐπινεμητέον
αὐτῇ
καὶ
ὅπως
|
καὶ |
ὁπόσον,
τίνα
τε
ἀποθετέον
καὶ |
[1, 3] |
πολὺς
νομὸς
ἔνθα
καὶ
ἔνθα.
|
καί· |
ὁπποῖόν
κ´
εἴπῃσθα
ἔπος,
τοῖόν |
[1, 6] |
ψυχήν,
τίνα
τε
ἐπινεμητέον
αὐτῇ
|
καὶ |
ὅπως
καὶ
ὁπόσον,
τίνα
τε
|
[1, 17] |
ἐπεὶ
δὲ
τῶν
ἁμαρτημάτων
προαίρεσις
|
καὶ |
ὁρμὴ
κατάρχει,
διημαρτημένη
δὲ
ὑπόληψις |
[1, 21] |
σὺν
Ἀλεξάνδρῳ
γενόμενος.
ἤδη
δὲ
|
καὶ
|
Ὀρφέα
Φιλόχορος
μάντιν
ἱστορεῖ
γενέσθαι |
[1, 15] |
ἐδείκνυτο,
Ἀντισθένης
δὲ
Φρὺξ
ἦν
|
καὶ |
Ὀρφεὺς
Ὀδρύσης
ἢ
Θρᾷξ;
Ὅμηρον |
[1, 13] |
τὸ
τρίγωνον
καὶ
τὸ
τετράγωνον
|
καὶ |
ὅσα
τῶν
σχημάτων
ἀλλήλων
διενήνοχεν. |
[1, 18] |
κατὰ
θεὸν
κτισθέντα
ἐν
δικαιοσύνῃ
|
καὶ |
ὁσιότητι
τῆς
ἀληθείας.
διὸ
ἀποθέμενοι |
[1, 15] |
καὶ
Ἀράβιοι
οἱ
κληθέντες
εὐδαίμονες
|
καὶ |
ὅσοι
γε
τὴν
Παλαιστίνην
κατῴκησαν |
[1, 27] |
ὅπερ
ὁ
νόμος
ἐργάζεται.
ὥστε
|
καὶ |
ὅταν
ἀνηκέστῳ
τινὶ
κακῷ
περιπέσῃ |
[1, 6] |
ἀποθετέον
καὶ
ἀποθησαυριστέον
εἰς
αὐτήν,
|
καὶ |
ὅτε
ταῦτα
προκομιστέον,
καὶ
πρὸς |
[1, 21] |
τὸ
βάπτισμα
ὡς
ἐτῶν
λʹ
|
καὶ |
ὅτι
ἐνιαυτὸν
μόνον
ἔδει
αὐτὸν |
[1, 11] |
κατὰ
τὰ
στοιχεῖα
τοῦ
κόσμου
|
καὶ |
οὐ
κατὰ
Χριστὸν»
φερομένων
ἡμῶν. |
[1, 11] |
κατὰ
τὰ
στοιχεῖα
τοῦ
κόσμου
|
καὶ |
οὐ
κατὰ
Χριστόν,
φιλοσοφίαν
μὲν |
[1, 1] |
νοῦν
καὶ
τὸν
λόγον,
ᾗ
|
καὶ |
οὐ
κεκώλυκεν
ὁ
κύριος
ἀπὸ |
[1, 16] |
ἁμῇ
γέ
πῃ,
ἀμυδρῶς
δὲ
|
καὶ |
οὐ
πάσης,
γίνεται·
ὡς
δὲ |
[1, 1] |
βλέπουσι
καὶ
ἀκούοντες
οὐκ
ἀκούουσι
|
καὶ |
οὐ
συνιᾶσι,
τὴν
ἄγνοιαν
αὐτοῖς |
[1, 12] |
ὡς
εἰπεῖν
δυνηθῆναι
τὴν
ὅρασιν,
|
καὶ |
οὐδὲ
τὴν
γλῶτταν
μόνον,
ἀλλὰ |
[1, 16] |
γένη
φωνῶν
εἰσιν
ἐν
κόσμῳ,
|
καὶ |
οὐδὲν
ἄφωνον·
ἐὰν
οὖν
μὴ |
[1, 21] |
ἐν
χρόνῳ
δὲ
γένετ´
Ἀπόλλων,
|
καὶ |
οὐδὲν
θαυμαστόν,
ὅπου
γε
καὶ |
[1, 9] |
δὲ
ἔργον
κατὰ
θεὸν
ἐκτελεῖται·
|
καὶ |
οὐδὲν
χωρὶς
αὐτοῦ
ἐγένετο,
φησί, |
[1, 21] |
αὐτὸς
καὶ
Ὄθων
καὶ
Γάλβας
|
καὶ |
Οὐιτέλλιος,
Οὐεσπεσιανὸς
δὲ
ἐκράτησε
καὶ |
[1, 21] |
προσλαμβάνεται
τοῖς
Ὄθωνος
καὶ
Γάλβα
|
καὶ |
Οὐιτελλίου
μησὶ
ιζʹ
ἡμέραις
ηʹ |
[1, 21] |
Οὐεσπεσιανὸς
σὺν
Ὄθωνι
καὶ
Γάλβᾳ
|
καὶ |
Οὐιτελλίῳ.
καὶ
διὰ
τοῦτο
λέγει |
[1, 18] |
ἐπ´
ἴσης
τῷ
μωρὰν
ἔδειξε»
|
καὶ |
οὐκ
ἀληθῆ,
ὡς
ᾤοντο.
κἂν |
[1, 27] |
μὴ
τὰ
ὑγιαίνοντα
συνδιαφθείρεσθαι
αὐτοῖς,
|
καὶ |
οὐκ
ἄν
τις
πονηρίας
αἰτιάσαιτο |
[1, 14] |
προφήταις
δίδωσί
τι
τῆς
ἀληθείας
|
καὶ |
οὐκ
ἐπαισχύνεται
πρός
τε
οἰκοδομὴν |
[1, 29] |
κατὰ
βαρβαρικόν
τινα
τρόπον
ἀπλάστῳ
|
καὶ |
οὐκ
εὐκρινεῖ
χρωμένων
ἡμῶν
τῇ |
[1, 9] |
τὸν
τοῦ
πειρασμοῦ
σοφίζεται
χρόνον,
|
καὶ |
οὐκέτι
ἔγωγε
ἐνταῦθα
συνορῶ,
ὅπως |
[1, 1] |
ἡ
κακία
κακὴν
φύσιν
ἔχει
|
καὶ |
οὔποτ´
ἂν
καλοῦ
τινος
ὑποσταίη |
[1, 28] |
θνητῶν,
ἀλλ´
ἐπιστήμην
τῶν
θείων
|
καὶ |
οὐρανίων
ἐπαγγελλομένη,
ᾗ
συνέπεται
καὶ |
[1, 21] |
Ἱερεμίας,
προφητεύουσι
δὲ
καὶ
Βουζὶ
|
καὶ |
Οὐρίας
ὁ
υἱὸς
Σαμαίου
καὶ |
[1, 21] |
ὁ
Μωυσῆς
ἡμῖν
ἀποδέδεικται
πρεσβύτερος.
|
Καὶ |
οὔτι
γε
μόνος
οὗτος,
ἀλλὰ |
[1, 26] |
εἶναι
βεβουλημένοι,
εἴπερ
τινὲς
ἄλλοι
|
καὶ |
οὗτοι
ἀγνοεῖν
ὁμολογοῦνται
τὴν
ἀλήθειαν. |
[1, 21] |
τὰ
ἀπὸ
Πελασγοῦ·
λέγεται
δὲ
|
καὶ |
οὗτος
αὐτόχθων.
τούτων
δὲ
ἄλλαιν |
[1, 21] |
δὲ
ταῦτα
ἐπαύσατο.
δείκνυται
δὲ
|
καὶ |
οὗτος
ὁ
ἀριθμὸς
ἐκ
τοῦ |
[1, 21] |
Οὐιτελλίου
μησὶ
ιζʹ
ἡμέραις
ηʹ
|
καὶ
|
οὕτω
γίνεται
ἔτη
τρία
καὶ |
[1, 21] |
γὰρ
ἐν
τῷ
Ἔσδρᾳ
γέγραπται,
|
καὶ |
οὕτως
ἐγένετο
χριστὸς
βασιλεὺς
Ἰουδαίων |
[1, 1] |
κυρίου.
δοκιμαζέτω
δὲ
ἄνθρωπος
ἑαυτὸν
|
καὶ |
οὕτως
ἐκ
τοῦ
ἄρτου
ἐσθιέτω |
[1, 24] |
κινδύνων
δεῖν
τὰ
χρήσιμα
συνιδεῖν
|
καὶ |
οὕτως
ἐπιβαλεῖν.
ἀμέλει
γέγονεν
ὅπερ |
[1, 10] |
ζητήσεις
οὖν
σοφίαν
παρὰ
κακοῖς
|
καὶ
|
οὐχ
εὑρήσεις.
κἂν
πύθῃ
πάλιν· |
[1, 24] |
γὰρ
οἱ
Αἰγύπτιοι
ἐφ´
ἵππων
|
καὶ |
ὀχημάτων,
ἀλλ´
ἀπώλοντο
θᾶττον
ῥαγείσης |
[1, 9] |
μὲν
φιλοσοφίας,
κομμωτικὴν
δὲ
γυμναστικῆς
|
καὶ |
ὀψοποιικὴν
ἰατρικῆς
καὶ
ῥητορικὴν
διαλεκτικῆς
|
[1, 8] |
καὶ
θείου
διάκρισις
ἀθεότης
τε
|
καὶ |
πάθος
θανατηφόρον.
λύκοι
οὗτοι
ἅρπαγες |
[1, 1] |
ὠφέλειαν
ἀπολιπεῖν;
καλὸν
δ´
οἶμαι
|
καὶ |
παῖδας
ἀγαθοὺς
τοῖς
ἔπειτα
καταλείπειν. |
[1, 23] |
παιδὸς
εἴχομεν
χρόνον,
τροφαῖσι
βασιλικαῖσι
|
καὶ |
παιδεύμασιν
ἅπανθ´
ὑπισχνεῖτο,
ὡς
ἀπὸ |
[1, 1] |
ἐντυγχανόντων,
μή
πῃ
ἑτέρως
σφαλεῖεν
|
καὶ |
παιδὶ
μάχαιραν,
ᾗ
φασιν
οἱ |
[1, 21] |
τοῦ
λαοῦ
ἔτεσιν
ἐφεξῆς
νʹ
|
καὶ |
πάλιν
ἁμαρτόντες
παρεδόθησαν
Αἰγλὼμ
βασιλεῖ |
[1, 27] |
γνῶναι
νόμον
διανοίας
ἐστὶν
ἀγαθῆς.
|
καὶ |
πάλιν·
ἄνδρες
κακοὶ
οὐ
νοοῦσι |
[1, 11] |
πιθανολογίᾳ»
μηδὲ
ὑπεισέρχηται
ὁ
συλαγωγῶν»
|
καὶ |
πάλιν·
βλέπετε
οὖν
μή
τις |
[1, 11] |
μόνη
γὰρ
ἡ
ἀλήθεια
δυνατή.
|
καὶ
|
πάλιν·
εἴ
τις
δοκεῖ
ἐγνωκέναι |
[1, 21] |
ἐπὶ
Ἰωάννην
τὸν
Ζαχαρίου
υἱόν.
|
καὶ |
πάλιν
ἐν
τῷ
αὐτῷ·
ἦν |
[1, 19] |
ἴδια
σπείροντες
οἳ
πλείονα
ποιοῦσιν.
|
καὶ |
πάλιν·
ἐπιμελοῦ
τῶν
ἐν
τῷ
|
[1, 1] |
ἱκανοὶ
ἔσονται
καὶ
ἑτέρους
διδάξαι.
|
καὶ |
πάλιν·
σπούδασον
σεαυτὸν
δόκιμον
παραστῆσαι |
[1, 12] |
δὲ
μὴ
κοινὴ
ἡ
παράδοσις
|
καὶ |
πάνδημος
τῷ
γε
αἰσθομένῳ
τῆς |
[1, 8] |
κυβείαν
ἀνθρώπων
ὁ
ἀπόστολος
ἐκάλεσεν
|
καὶ |
πανουργίαν,
πρὸς
τὴν
μεθοδείαν
τῆς |
[1, 1] |
δὲ
πλουτίζοντες,
ὡς
μηδὲν
ἔχοντες
|
καὶ |
πάντα
κατέχοντες·
τὸ
στόμα
ἡμῶν |
[1, 19] |
θεὸς
ὁ
ποιήσας
τὸν
κόσμον
|
καὶ |
πάντα
τὰ
ἐν
αὐτῷ,
οὗτος |
[1, 24] |
πάντα
γὰρ
παρέδωκεν
ὁ
θεὸς
|
καὶ |
πάντα
ὑπέταξεν
Χριστῷ
τῷ
βασιλεῖ |
[1, 17] |
ἄνθρωποι,
πάντες
δὲ
οἱ
ψευδοπροφῆται
|
καὶ |
πάντες
οἱ
μὴ
κυρίως
ὑπ´ |
[1, 4] |
ἔπειτα
ἐπιφέρει
καθολικὸν
δὴ
λόγον·
|
καὶ |
παντὶ
τῷ
συνετῷ
καρδίᾳ
δέδωκα |
[1, 6] |
γενοῦ
ἐκείνου
σοφώτερος»
ὃς
πολλὴν
|
καὶ
|
παντοδαπὴν
ἐν
τῷ
ἀμήτῳ
παρατίθεται |
[1, 17] |
οὐδὲ
ἐναντιοῦταί
τι
αὐτῷ,
κυρίῳ
|
καὶ
|
παντοκράτορι
ὄντι.
ἀλλὰ
καὶ
αἱ |
[1, 8] |
τὴν
σκευασίαν
δέονται.
ἐγὼ
γοῦν
|
καὶ |
πάνυ
ἀποδέχομαι
τὴν
τραγῳδίαν
λέγουσαν· |
[1, 21] |
Κύκλου
ποιητὰς
τιθέασιν.
ἤδη
δὲ
|
καὶ |
παρ´
Ἕλλησι
χρησμολόγοι
συχνοὶ
γεγονέναι |
[1, 1] |
κεκαλυμμένον
ὃ
οὐκ
ἀποκαλυφθήσεται»
ἀκουσάτω
|
καὶ |
παρ´
ἡμῶν,
ὅτι
τῷ
κρυπτῶς |
[1, 15] |
πλεῖστοι
αὐτῶν
βάρβαροι
τὸ
γένος
|
καὶ
|
παρὰ
βαρβάροις
παιδευθέντες,
τί
δεῖ |
[1, 15] |
πυλῶν
ἄγοντες
ἀφανίζουσιν.
εἰσὶ
δὲ
|
καὶ |
παρὰ
Γερμανοῖς
αἱ
ἱεραὶ
καλούμεναι |
[1, 23] |
γραμματικὴν
πρῶτον
τοῖς
Ἰουδαίοις
παραδοῦναι
|
καὶ |
παρὰ
Ἰουδαίων
Φοίνικας
παραλαβεῖν,
Ἕλληνας |
[1, 15] |
εἰρημένα
παρὰ
τοῖς
ἀρχαίοις
λέγεται
|
καὶ |
παρὰ
τοῖς
ἔξω
τῆς
Ἑλλάδος |
[1, 1] |
πνευματικὴ
φυτεία.
διὸ
καὶ
ἐπιφέρει·
|
καὶ |
παραβαλεῖς
καρδίαν
σου
εἰς
σύνεσιν, |
[1, 12] |
ἠκούσαμεν
εἰς
τὸ
οὖς,
οὕτω
|
καὶ
|
παραδιδόναι
οἷς
δέον,
οὐχὶ
δὲ |
[1, 27] |
ἐκ
τοῦ
σκότους
εἰς
ζωὴν«
|
καὶ |
παραθέντα
τῇ
σοφίᾳ
τὴν
ἀκοὴν |
[1, 21] |
ἐπὶ
τούτου
Νάθαν
προφητεύων,
ὃς
|
καὶ |
παρεκάλει
αὐτὸν
περὶ
τῆς
τοῦ |
[1, 23] |
κόρην.
μολοῦσα
δ´
εἶπεν
μητρί,
|
καὶ |
παρῆν
ταχὺ
αὐτή
τε
μήτηρ |
[1, 24] |
ἐπουρανίων
καὶ
ἐπιγείων
καὶ
καταχθονίων,
|
καὶ |
πᾶσα
γλῶσσα
ἐξομολογήσηται
ὅτι
κύριος |
[1, 11] |
καὶ
μᾶλλον
περισσεύῃ
ἐν
ἐπιγνώσει
|
καὶ |
πάσῃ
αἰσθήσει,
εἰς
τὸ
δοκιμάζειν
|
[1, 16] |
~(Οὐ
μόνης
δὲ
φιλοσοφίας,
ἀλλὰ
|
καὶ |
πάσης
σχεδὸν
τέχνης
εὑρεταὶ
βάρβαροι. |
[1, 1] |
ἐμβληθήσεται
σκότος»
σὺ
οὖν
ἐνδυναμοῦ»
|
καὶ |
Παῦλος
λέγει,
ἐν
χάριτι
τῇ |
[1, 1] |
τε
καὶ
Ἰακώβου
Ἰωάννου
τε
|
καὶ |
Παύλου
τῶν
ἁγίων
ἀποστόλων,
παῖς |
[1, 21] |
δὲ
τοῦ
Ἀθηναίου
Ἀμφιλύτου
συμβουλῇ
|
καὶ |
Πεισίστρατος
ἐκράτυνε
τὴν
τυραννίδα
τὸν |
[1, 21] |
εʹ
Ἀτθίδα,
Ἰάδα,
Δωρίδα,
Αἰολίδα
|
καὶ |
πέμπτην
τὴν
κοινήν,
ἀπεριλήπτους
δὲ |
[1, 21] |
εὐαγγέλιον.
πεντεκαίδεκα
οὖν
ἔτη
Τιβερίου
|
καὶ |
πεντεκαίδεκα
Αὐγούστου,
οὕτω
πληροῦται
τὰ |
[1, 18] |
ἔχειν
τὸν
θεὸν
καὶ
δὴ
|
καὶ |
πεπονθέναι
τοῦτον·
ὅθεν
αὐτοὺς
ἡ |
[1, 15] |
λέγει
Δημόκριτος»
γράφοντος.
ναὶ
μὴν
|
καὶ |
περὶ
αὑτοῦ
{ᾑ}
σεμνυνόμενός
φησί |
[1, 14] |
πρεσβυτέραν
τὴν
κατὰ
Ἑβραίους
φιλοσοφίαν.
|
καὶ |
περὶ
μὲν
Ξενοφάνους
εἴρηται,
ὃς |
[1, 21] |
ἴσασι.
μαθητευθέντες
οὖν
καταληπτικῶς
ἐπιγνώσονται.
|
~(Καὶ |
περὶ
μὲν
τοῦ
παρ´
Ἑβραίων |
[1, 6] |
ἂν
μόνον
ἡ
οἰκονομία,
ἀλλὰ
|
καὶ |
περὶ
τὴν
ψυχήν,
τίνα
τε |
[1, 21] |
Σίβυλλα
Ὀρφέως
παλαιοτέρα·
λέγονται
γὰρ
|
καὶ |
περὶ
τῆς
ἐπωνυμίας
αὐτῆς
καὶ |
[1, 4] |
δὲ
καὶ
τέκτονα
σοφὸν
καλεῖ
|
καὶ |
περὶ
τοῦ
Μαργίτου,
εἰ
δὴ |
[1, 25] |
ἀμετανοήτως
χρωμένους
γνώμῃ
τῇ
αὐτῇ
|
{καὶ} |
περὶ
τῶν
αὐτῶν.
ἆρ´
οὐ |
[1, 21] |
καὶ
περὶ
τῆς
ἐπωνυμίας
αὐτῆς
|
καὶ |
περὶ
τῶν
χρησμῶν
τῶν
καταπεφημισμένων |
[1, 15] |
αὐτοῖς
γε
τούτοις,
δι´
οὓς
|
καὶ |
περιετέμετο,
ἵνα
δὴ
καὶ
εἰς |
[1, 3] |
ποιὰν
τῶν
λέξεων
σύνθεσίν
τε
|
καὶ |
περιπλοκὴν
τὸν
πάντα
πονούμενοι
βίον |
[1, 23] |
ἡμέρας
ἐπὶ
τὸν
ποταμὸν
λουτροῖς
|
καὶ |
περιρραντηρίοις
χρησομένη,
ἐπακούσασα
δὲ
κλαυθμυριζομένου |
[1, 1] |
πίστιν
καταγίνεσθαι,
τὰ
δὲ
ἔξωθεν
|
καὶ |
περιττὰ
ὑπερβαίνειν
μάτην
ἡμᾶς
τρίβοντα |
[1, 15] |
ἐγενήθην.
ἐπῆλθε
γὰρ
Βαβυλῶνά
τε
|
καὶ
|
Περσίδα
καὶ
Αἴγυπτον
τοῖς
τε |
[1, 22] |
ὑφ´
ἑτέρων,
πρὸ
τῆς
Ἀλεξάνδρου
|
καὶ |
Περσῶν
ἐπικρατήσεως,
τά
τε
κατὰ |
[1, 15] |
Βάκτρων
καὶ
Κελτῶν
οἱ
φιλοσοφήσαντες
|
καὶ |
Περσῶν
οἱ
Μάγοι
(οἳ
μαγείᾳ |
[1, 6] |
τούτων
φύσις,
ἔν
τε
ποσοῖς
|
καὶ |
πηλίκοις
καὶ
λεκτοῖς
θεωρουμένη.
ὁ |
[1, 19] |
ἐν
πολλοῖς
τὰ
εἰκότα
ἐπιχειρεῖ
|
καὶ |
πιθανεύεται
φιλοσοφία,
ἀλλὰ
τὰς
αἱρέσεις |
[1, 10] |
ἀκροατὴς
εὑρεθῇ.
ἔστι
γοῦν
ἀκοῦσαι
|
καὶ
|
Πινδάρου
τοῦ
Βοιωτίου
γράφοντος·
μὴ |
[1, 1] |
πορεύεσθε
ἐφ´
ὕδωρ»
Ἡσαΐας
λέγει,
|
καὶ |
πῖνε
τὸ
ὕδωρ
ἀπὸ
σῶν
|
[1, 1] |
ὃς
ἂν
ἐσθίῃ
τὸν
ἄρτον
|
καὶ |
πίνῃ
τὸ
ποτήριον
τοῦ
κυρίου |
[1, 7] |
σπέρματα,
κριθάς
τε
καὶ
κυάμους
|
καὶ |
πίσον
καὶ
ἄρακα
καὶ
τὰ |
[1, 7] |
ἀσκήσει
περιγίνεται,
ἣ
δὲ
δυνάμει
|
καὶ
|
πίστει.
δωρεὰ
γὰρ
ἡ
διδασκαλία |
[1, 27] |
οὗτος
εἰς
σωτηρίαν.
ἐλεημοσύναι
δὲ
|
καὶ |
πίστεις
καὶ
ἀλήθεια
μὴ
ἐκλιπέτωσάν |
[1, 27] |
καθαρᾶς
καρδίας
καὶ
συνειδήσεως
ἀγαθῆς
|
καὶ |
πίστεως
ἀνυποκρίτου.
~(Ἡ
μὲν
οὖν |
[1, 10] |
ποιεῖν
ἀφέλωμεν,
οὕτως
ἡ
ὑπακοὴ
|
καὶ |
πίστις
ἀναιρεῖται
μήτε
τῆς
ἐντολῆς |
[1, 14] |
Μιλήσιος
καὶ
Βίας
ὁ
Πριηνεὺς
|
καὶ |
Πιττακὸς
ὁ
Μιτυληναῖος
καὶ
Κλεόβουλος |
[1, 14] |
εἰ
νεκροὶ
οὐκ
ἐγείρονται,
φάγωμεν
|
καὶ |
πίωμεν·
αὔριον
γὰρ
ἀποθνῄσκομεν.
μὴ |
[1, 24] |
Ἀθηναίους
νύκτωρ
δι´
ἀνοδίας
βαδίσας
|
καὶ |
πλανήσας
τοὺς
τηροῦντας
αὐτὸν
τῶν |
[1, 21] |
εἶναι
τὰς
βαρβάρῳ
φωνῇ
λεγομένας.
|
καὶ |
Πλάτων
δὲ
ἐν
Κρατύλῳ
τὸ |
[1, 29] |
μαθήσεως
νόμος,
εἷς
ὤν,
ὡς
|
καὶ |
Πλάτων
ἐν
τῷ
Πολιτικῷ
ἕνα |
[1, 21] |
διαλέκτων
δύο
ἢ
τριῶν
ἢ
|
καὶ |
πλειόνων
γίνονται.
διάλεκτος
δέ
ἐστι
|
[1, 27] |
περιπέσῃ
τις
ὑπό
τε
ἀδικίας
|
καὶ |
πλεονεξίας
καταληφθείς,
εὐεργετοῖτ´
ἂν
{ὁ} |
[1, 21] |
Χριστός,
ἅγιος
τῶν
ἁγίων,
ἐλθὼν
|
καὶ |
πληρώσας
τὴν
ὅρασιν
καὶ
τὸν |
[1, 17] |
δὲ
καὶ
ἐξευρόντες·
ἴσως
γὰρ
|
καὶ |
πνεῦμα
αἰσθήσεως»
ἐσχήκασιν.
ὡμολόγησε
δὲ |
[1, 1] |
κτίσον
ἐν
ἐμοί,
ὁ
θεός,
|
καὶ |
πνεῦμα
εὐθὲς
ἐγκαίνισον
ἐν
τοῖς |
[1, 1] |
σου.
ψυχὴ
γάρ,
οἶμαι,
ψυχῇ
|
καὶ |
πνεῦμα
πνεύματι
συναπτόμενα
κατὰ
τὴν |
[1, 1] |
ἡ
συγγυμνασία
ἕξιν
ἐμποιεῖ
ὑγιεινὴν
|
καὶ |
πνεύμασι
καὶ
σώμασιν.
οὐδεὶς
ἅπτει |
[1, 1] |
τὴν
ἀγαλλίασιν
τοῦ
σωτηρίου
σου,
|
καὶ |
πνεύματι
ἡγεμονικῷ
στήριξόν
με.
Ὁ |
[1, 19] |
τινος,
αὐτὸς
δοὺς
πᾶσι
ζωὴν
|
καὶ
|
πνοὴν
καὶ
τὰ
πάντα·
ἐποίησέ |
[1, 7] |
τὰ
δώματα.
βλαστάνει
δ´
ὁμοίως
|
καὶ |
πόα
καὶ
πυρός,
φύεται
δὲ |
[1, 16] |
τὴν
Κροτωνιᾶτιν
πρώτην
γυναικῶν
φιλοσοφῆσαι
|
καὶ |
ποιήματα
γράψαι
ἱστορεῖ.
Ἡ
μὲν |
[1, 19] |
ἐσμέν.
ἐξ
ὧν
δῆλον
ὅτι
|
καὶ |
ποιητικοῖς
χρώμενος
παραδείγμασιν
ἐκ
τῶν |
[1, 21] |
μόνον
τῶν
λεγομένων
σοφῶν
τε
|
καὶ |
ποιητῶν,
ὁ
Μωυσῆς
ἡμῖν
ἀποδέδεικται |
[1, 7] |
θεοῦ
(ἀγαθὸς
γάρ)
πολλαί
τε
|
καὶ |
ποικίλαι
καὶ
φέρουσαι
εἰς
τὴν |
[1, 23] |
συμφανὲς
τόδε;
φεύγει
δὴ
ἐντεῦθεν
|
καὶ |
ποιμαίνει
πρόβατα
προδιδασκόμενος
εἰς
ἡγεμονίαν |
[1, 11] |
οἶδεν
τὴν
τῶν
στοιχείων
φύσιν
|
καὶ |
πολιτεύεσθαι
εἰς
δύναμιν
ἐξομοιωτικὴν
τῷ |
[1, 25] |
τὸ
δὲ
πολιτικὸν
ὁμωνύμως
ὠνομασμένον,
|
καὶ |
πολιτικὸν
μὲν
κυρίως
αἰνίττεται
τὸν |
[1, 15] |
Σκύθης
δὲ
καὶ
Ἀνάχαρσις
ἦν,
|
καὶ |
πολλῶν
παρ´
Ἕλλησι
διαφέρων
οὗτος |
[1, 21] |
ἐντεῦθεν
δὲ
ἐπὶ
τὴν
Κάστορος
|
καὶ |
Πολυδεύκους
ἀποθέωσιν
ἔτη
πεντήκοντα
τρία. |
[1, 5] |
θριγκῷ
ὑπεροχυρώσας
αὐτὴν
διὰ
φιλοσοφίας
|
καὶ |
πολυτελείας
ὀρθῆς
ἀνεπίβατον
τοῖς
σοφισταῖς |
[1, 4] |
τὴν
σοφίαν
τοῦ
θεοῦ,
πολυμερῶς
|
καὶ |
πολυτρόπως,
διὰ
τέχνης,
διὰ
ἐπιστήμης, |
[1, 2] |
καὶ
τἀληθὲς
γλυκύτητι
φαίνεται
ζητηθὲν
|
καὶ |
πόνῳ
πορισθέν.
τί
δή
ποτ´
|
[1, 1] |
ἄγρᾳ
ὁ
κάλλιχθυς)
χρόνῳ
τε
|
καὶ |
πόνῳ
τἀληθὲς
ἐκλάμψει
ἀγαθοῦ
παρατυχόντος |
[1, 5] |
τὴν
Θάμαρ
ἐπὶ
τριόδου
καθεσθεῖσαν
|
καὶ |
πόρνης
δόξαν
παρασχοῦσαν,
ἣν
ὁ |
[1, 20] |
τὴν
ψυχὴν
ἐναρέτως.
εἰ
δὲ
|
καὶ |
πόρρωθεν
συλλαμβάνεται
φιλοσοφία
πρὸς
τὴν |
[1, 5] |
ἕνα
ἕκαστον
τρόπον
ποιότητός
τε
|
καὶ |
ποσότητος
πάντως
σῴζει
τινὰς
ἔν |
[1, 21] |
ἐν
Τιμαίῳ
κατακολουθήσας
Ἀκουσιλάῳ
γράφει·
|
καί |
ποτε
προαγαγεῖν
βουληθεὶς
αὐτοὺς
περὶ |
[1, 1] |
νομιστέον
ᾗ
μηδεὶς
εὐλόγως
ἀντερεῖ.
|
καὶ |
πρᾶξιν
ἄρα
καὶ
αἵρεσιν
ἀποδεκτέον |
[1, 28] |
οὐχ
ἕνεκα
τοῦ
λέγειν
τε
|
καὶ |
πράττειν
τι
τῶν
πρὸς
τοὺς |
[1, 21] |
ἑβδόμῃ
γενεᾷ
μετὰ
Μωυσέα,
ὥστε
|
καὶ |
πρὸ
τῆς
καθ´
Ἕλληνας
ἀνθρωπογονίας |
[1, 19] |
ἀπόστολον
καὶ
πρὸ
τοῦ
νόμου
|
καὶ |
πρὸ
τῆς
παρουσίας.
οἱονεὶ
δὲ |
[1, 19] |
νόμου
φυλασσούσης»
κατὰ
τὸν
ἀπόστολον
|
καὶ |
πρὸ
τοῦ
νόμου
καὶ
πρὸ |
[1, 21] |
Ζαχαρίας
γὰρ
ὁ
Ἰωάννου
πατὴρ
|
καὶ |
πρὸ
τοῦ
παιδὸς
προφητεύειν
ἐν
|
[1, 17] |
αἱρέσεως
τῆς
φαύλης
καὶ
ἐπιτερποῦς
|
καὶ |
πρὸ
τούτων
τὸ
μὴ
συγκατατίθεσθαι |
[1, 23] |
ἐπέτεινε
τὴν
φρόνησιν,
τὴν
συγγενικὴν
|
καὶ |
προγονικὴν
ζηλώσας
παιδείαν,
ἄχρι
καὶ |
[1, 5] |
ὡς
τῆς
φιλοσοφίας.
τάχα
δὲ
|
καὶ |
προηγουμένως
τοῖς
Ἕλλησιν
ἐδόθη
τότε |
[1, 15] |
ἐξαγγέλλοντα
πρὸς
τὰς
κληρουμένας
ψυχὰς
|
καὶ |
προθεσπίζοντα.
κἀν
τῷ
Τιμαίῳ
τὸν |
[1, 15] |
ῥευμάτων
ἑλιγμοῖς
καὶ
ψόφοις
τεκμαίρονται
|
καὶ
|
προθεσπίζουσι
τὰ
μέλλοντα.
αὗται
γοῦν |
[1, 4] |
ζητήσῃς
αὐτὴν
ὥσπερ
ἀργορίου
θησαυροὺς
|
καὶ |
προθύμως
ἐξιχνιάσῃς,
νοήσεις
θεοσέβειαν
καὶ |
[1, 5] |
ἄσκεπτον
καὶ
ἀδιερεύνητον
καταλιπὼν
ἐπεσκέψατο
|
καὶ |
πρὸς
αὐτὴν
ἐξέκλινεν»
σῴζων
τὴν |
[1, 25] |
σεμνοτέραν
τὴν
ἕν
τι
λέγουσαν
|
καὶ |
πρὸς
δόγμα
ἓν
νεύουσαν
αἰεί· |
[1, 14] |
οὐκ
ἐπαισχύνεται
πρός
τε
οἰκοδομὴν
|
καὶ |
πρὸς
ἐντροπὴν
διαλεγόμενός
τινων
Ἑλληνικοῖς |
[1, 18] |
ἀπίστους,
ἀλλὰ
συνετοὺς
καὶ
εὐπειθεῖς
|
καὶ |
πρὸς
ἔτι
πιστούς.
ἐδείχθησαν
δὲ |
[1, 22] |
τῶν
χρόνων
διαφόρως
πολλοῖς
ἱστορηθέντα
|
καὶ |
πρὸς
ἡμῶν
ἐκτεθέντα
ὧδε
ἐχέτω, |
[1, 1] |
πρὸς
τὸ
τέλος.
οἳ
δὲ
|
καὶ |
πρὸς
κακοῦ
ἂν
τὴν
φιλοσοφίαν |
[1, 6] |
αὐτήν,
καὶ
ὅτε
ταῦτα
προκομιστέον,
|
καὶ |
πρὸς
οὕστινας.
οὐ
γὰρ
φύσει, |
[1, 2] |
ἀκροωμένων,
θαυμασμὸν
ἐγγεννῶσα
τοῖς
κατηχουμένοις,
|
καὶ |
πρὸς
τὴν
ἀλήθειαν
συνίστησιν.
ἀξιόπιστος |
[1, 13] |
γέγραπται
γοῦν
ἐν
τῷ
Ἐκκλησιαστῇ·
|
καὶ |
προσέθηκα
σοφίαν
ἐπὶ
πᾶσιν,
οἳ |
[1, 23] |
παρὰ
τοῖς
διαπρέπουσιν
Αἰγυπτίων
ἐδιδάσκετο
|
καὶ
|
προσέτι
τὴν
διὰ
συμβόλων
φιλοσοφίαν, |
[1, 16] |
σωφρονίζουσα
καὶ
τὸ
ἦθος
προτυποῦσα
|
καὶ |
προστύφουσα
εἰς
παραδοχὴν
τῆς
ἀληθείας |
[1, 21] |
δέ,
ὡς
ἔπος
εἰπεῖν,
τετρακόσια
|
καὶ |
πρόσω.
εἰ
δὲ
τὰ
Ἀσσυρίων |
[1, 29] |
διαθήκη
μου
μετὰ
σοῦ·
ἐπεὶ
|
καὶ |
πρότερον
εἶπεν
διαθήκην«
παραινεῖ
μὴ
|
[1, 21] |
ἐξ
Ἰούδα
ἀπελθὼν
ἐπὶ
Ἱεροβοὰμ
|
καὶ |
προφητεύσας
ἐπὶ
τοῦ
θυσιαστηρίου.
μετὰ |
[1, 21] |
αἰώνιον,
καὶ
τοῦ
σφραγίσαι
ὅρασιν
|
καὶ |
προφήτην,
καὶ
τοῦ
χρῖσαι
ἅγιον |
[1, 22] |
ἀττικίζων;
οὗτος
ὁ
Μωυσῆς
θεολόγος
|
καὶ |
προφήτης,
ὡς
δέ
τινες
νόμων |
[1, 29] |
ὑπὸ
Ἑλλήνων
ἐπιτετηδευμένα,
τὰ
χθὲς
|
καὶ |
πρῴην
γενόμενα,
ὡς
παλαιὰ
καὶ |
[1, 21] |
καὶ
εἶπεν
αὐτῷ,
ἕως
ἑσπέρας
|
καὶ |
πρωί,
ἡμέραι
βτʹ
καὶ
ἀρθήσεται |
[1, 16] |
τὰ
βύσσινα
ἱμάτια
εὑρῆσθαι
ἱστοροῦσιν.
|
καὶ |
πρώτην
ἐπιστολὰς
συντάξαι
Ἄτοσσαν
τὴν |
[1, 16] |
εὗρον
(ἔστι
δὲ
μάχαιρα
καμπύλη)
|
καὶ |
πρῶτοι
πέλταις
ἐπὶ
τῶν
ἵππων |
[1, 21] |
τῆς
ἑβδομάδος
καταπαύσει
θυμίαμα
θυσίας
|
καὶ |
πτερυγίου
ἀφανισμοῦ
ἕως
συντελείας
καὶ |
[1, 21] |
ὁ
Χῖος
ἐν
τοῖς
Τριαγμοῖς
|
καὶ |
Πυθαγόραν
εἰς
Ὀρφέα
ἀνενεγκεῖν
τινα |
[1, 21] |
τε
ἀμφὶ
τὸν
Σύριον
Φερεκύδην
|
καὶ |
Πυθαγόραν
τὸν
μέγαν
κάτω
που |
[1, 21] |
τὸν
Μόψον
ἱστορεῖ.
προγνώσει
δὲ
|
καὶ |
Πυθαγόρας
ὁ
μέγας
προσανεῖχεν
αἰεὶ
|
[1, 22] |
πολλά
(γέγονε
γὰρ
πολυμαθής)
καθὼς
|
καὶ
|
Πυθαγόρας
πολλὰ
τῶν
παρ´
ἡμῖν |
[1, 15] |
βαρβάρους
εὑρίσκεται,
μεμνημένος
αὑτοῦ
τε
|
καὶ |
Πυθαγόρου
τὰ
πλεῖστα
καὶ
γενναιότατα |
[1, 7] |
εἰς
τὴν
κυρίαν
ὁδόν
τε
|
καὶ |
πύλην.
ἐὰν
δὲ
τὴν
βασιλικήν |
[1, 24] |
πῦρ
ἐκεῖνο
τὸ
ἐοικὸς
στύλῳ
|
καὶ |
πῦρ
τὸ
διὰ
βάτου
σύμβολόν |
[1, 7] |
βλαστάνει
δ´
ὁμοίως
καὶ
πόα
|
καὶ
|
πυρός,
φύεται
δὲ
καὶ
ἐπὶ |
[1, 6] |
δὲ
καὶ
ἐν
περιουσίᾳ
ἔξεστιν,
|
καὶ |
ῥᾷον
ἅμα
καὶ
θᾶττον
σὺν |
[1, 21] |
καὶ
αὗται
προεφήτευον)
Σάρρα
τε
|
καὶ |
Ῥεβέκκα
καὶ
Μαριὰμ
Δεββώρα
τε |
[1, 19] |
οὔσῃ,
οὐδ´
ἐν
ἀστρονομίᾳ,
φυσικῶν
|
καὶ |
ῥεόντων
καὶ
εἰκότων
βεβυσμένῃ
λόγων, |
[1, 15] |
γυναῖκες,
αἳ
ποταμῶν
δίναις
προσβλέπουσαι
|
καὶ |
ῥευμάτων
ἑλιγμοῖς
καὶ
ψόφοις
τεκμαίρονται |
[1, 2] |
ἐν
δίκῃ,
πάντα
δὲ
ὀνόματα
|
καὶ |
ῥήματα
ἀπορρίπτουσιν
οὐδαμῶς
κοσμίως,
αὑτούς |
[1, 10] |
δὲ
εὐχερὲς
τῶν
ὀνομάτων
τε
|
καὶ |
ῥημάτων
καὶ
μὴ
δι´
ἀκριβείας |
[1, 9] |
δὲ
γυμναστικῆς
καὶ
ὀψοποιικὴν
ἰατρικῆς
|
καὶ |
ῥητορικὴν
διαλεκτικῆς
καὶ
μετὰ
τὰς |
[1, 21] |
δὲ
ἔτι
Ἀχίας
ὁ
Σηλωνίτης
|
καὶ |
Σαμαίας
υἱὸς
Αἰλαμὶ
καὶ
ὁ |
[1, 15] |
Χαλδαῖοι
καὶ
Γαλατῶν
οἱ
Δρυΐδαι
|
καὶ |
Σαμαναῖοι
Βάκτρων
καὶ
Κελτῶν
οἱ |
[1, 21] |
τιμωμένου
δαίμονος,
κἀντεῦθεν
Σορόαπιν
κληθῆναι
|
καὶ |
Σάραπιν
συνηθείᾳ
τινὶ
τῶν
ἐγχωρίων |
[1, 5] |
σὴν
ὡς
τελείαν
δέσποιναν
τιμῶ
|
καὶ |
σέβω.
καὶ
ἐκάκωσεν
αὐτὴν
Σάρρα» |
[1, 1] |
προβήσεται
ἡμῖν
κατὰ
τὸν
εὐκλεῆ
|
καὶ |
σεμνὸν
τῆς
παραδόσεως
κανόνα»
ἀπὸ |
[1, 25] |
νεύουσαν
αἰεί·
καὶ
γὰρ
ἰσχύι
|
καὶ |
σεμνότητι
καὶ
φρονήσει
πρέπειν
ἂν |
[1, 16] |
δὲ
Νωρικὸν
καλοῦνται)
κατειργάσαντο
χαλκὸν
|
καὶ |
σίδηρον
ἐκάθηραν
πρῶτοι.
Ἄμυκός
τε |
[1, 1] |
θησαυρίζεται,
λήθης
φάρμακον,
εἴδωλον
ἀτεχνῶς
|
καὶ |
σκιαγραφία
τῶν
ἐναργῶν
καὶ
ἐμψύχων |
[1, 18] |
τοῦ
σωτῆρος
οὐ
μωροὺς
ἐποίησεν
|
καὶ |
σκληροκαρδίους
καὶ
ἀπίστους,
ἀλλὰ
συνετοὺς |
[1, 21] |
παρ´
Ἕλλησι
νομοθέται,
Λυκοῦργός
τε
|
καὶ |
Σόλων,
καὶ
οἱ
ἑπτὰ
σοφοί, |
[1, 26] |
πρόσταγμα
ὁ
νόμος,
δύναμις
γὰρ
|
καὶ |
σοφία
ὁ
λόγος
τοῦ
θεοῦ. |
[1, 27] |
κυρίου
ἐνέργεια,
ὅς
ἐστι
δύναμις
|
καὶ |
σοφία
τοῦ
θεοῦ,
ὅ
τε |
[1, 20] |
τὸν
σωτῆρα
διδασκαλία,
δύναμις»
οὖσα
|
καὶ |
σοφία
τοῦ
θεοῦ,
προσιοῦσα
δὲ |
[1, 11] |
διττῶν
{δὲ}
ἀρετῶν
δεῖται,
τόλμης
|
καὶ |
σοφίας·
τόλμης
μὲν
τὸ
κίνδυνον |
[1, 3] |
περὶ
ὁτιοῦν
πολυπράγμονας
σοφοὺς
ἅμα
|
καὶ |
σοφιστὰς
παρωνύμως
κεκλήκασι.
Κρατῖνος
γοῦν |
[1, 10] |
ἔργων,
τὴν
δὲ
ἐριστικήν
τε
|
καὶ |
σοφιστικὴν
τέχνην
παραιτητέον
παντελῶς,
ἐπεὶ |
[1, 21] |
ἐτελεύτησεν.
ἐπὶ
τούτου
προφητεύει
Ὀλδᾶ
|
καὶ |
Σοφονίας
καὶ
Ἱερεμίας.
ἐπὶ
δὲ |
[1, 1] |
πεπληγότα·
σοφῷ
γάρ»
φησί,
λάλει,
|
καὶ
|
σοφώτερος
ἔσται,
καὶ
τῷ
ἔχοντι |
[1, 21] |
τῆς
ἑβδομάδος
ἀρθήσεταί
μου
θυσία
|
καὶ |
σπονδή·
καὶ
ἐπὶ
τὸ
ἱερὸν |
[1, 21] |
καὶ
πτερυγίου
ἀφανισμοῦ
ἕως
συντελείας
|
καὶ |
σπουδῆς
τάξιν
ἀφανισμοῦ.
Ὅτι
μὲν |
[1, 29] |
πάντων
λελέχθαι
θεοῦ
λαμβάνω,
εἰ
|
καὶ |
στοχαστικῶς
εἴρηται
τῷ
ποιητῇ,
ἀλλ´ |
[1, 24] |
στρατηγικοῦ)
ἐπιθέμενος
αὐτοῖς.
ἐμπειρίας
γὰρ
|
καὶ |
στρατηγίας
ἔργον
ἦν
τὸ
τὴν |
[1, 16] |
πρὸς
τούτοις
δὲ
Φιλοστέφανος,
ἀλλὰ
|
καὶ |
Στράτων
ὁ
Περιπατητικὸς
ἐν
τοῖς |
[1, 12] |
μή
ποτε
καταπατήσωσι
τοῖς
ποσὶ
|
καὶ |
στραφέντες
ῥήξωσιν
ὑμᾶς.
χαλεπὸν
γὰρ |
[1, 4] |
διαρρήδην
ἐξ
ὀνόματος
κυρίου
γέγραπται·
|
καὶ |
σὺ
λάλησον
πᾶσι
τοῖς
σοφοῖς |
[1, 5] |
δὲ
τρυφῆς
ὑπερασπίσει
σε,
ἐπεὶ
|
καὶ |
σὺ
τῷ
θριγκῷ
ὑπεροχυρώσας
αὐτὴν |
[1, 19] |
συνεργεῖν
δὲ
πρὸς
τὸ
διεγείρειν
|
καὶ |
συγγυμνάζειν
πρὸς
τὰ
νοητὰ
τὴν |
[1, 24] |
ἀνδρείαν
εἴς
τε
καρτερίαν
γυμνάζων
|
καὶ |
συμβιβάζων
αὐτούς,
ἵνα
καὶ
χρηστὰ |
[1, 21] |
τὴν
γένεσιν
τοῦ
Χριστοῦ
Ἄννα
|
καὶ |
Συμεών·
Ζαχαρίας
γὰρ
ὁ
Ἰωάννου |
[1, 1] |
ποιεῖ,
ἀλλὰ
οἰκονομούμενός
τι
θεοσόφως
|
καὶ |
συμπεριφερόμενος
ἐνεργήσει.
οὔτε
γὰρ
ὁ |
[1, 21] |
ἐπὶ
τούτου
ἔτι
προφητεύει
Ἐλισσαῖος
|
καὶ |
σὺν
αὐτῷ
Ἀβδαδωναῖος.
μετὰ
τοῦτον |
[1, 24] |
ἀπώλοντο
θᾶττον
ῥαγείσης
τῆς
θαλάσσης
|
καὶ |
σὺν
ἵπποις
καὶ
ἅρμασιν
αὐτοὺς |
[1, 19] |
πεδίῳ
χλωρῶν
καὶ
κερεῖς
πόαν,
|
καὶ |
συνάγαγε
χόρτον
ὥριμον,
ἵνα
ἔχῃς |
[1, 20] |
καθ´
αὑτὸ
ἐνεργεῖν,
συνεργόν
φαμεν
|
καὶ |
συναίτιον
ἀπὸ
τοῦ
σὺν
αἰτίῳ |
[1, 10] |
σωθῆναι
γὰρ
εὖ
οἶδ´
ὅτι
|
καὶ |
συνάρασθαι
τοῖς
σῴζεσθαι
γλιχομένοις
βέλτιστόν |
[1, 4] |
τῷ
οἵῳ
τε
ἐπιδέξασθαι
πόνῳ
|
καὶ |
συνασκήσει.
πάλιν
τε
αὖ
διαρρήδην |
[1, 27] |
παραγγελίας
ἀγάπη
ἐκ
καθαρᾶς
καρδίας
|
καὶ |
συνειδήσεως
ἀγαθῆς
καὶ
πίστεως
ἀνυποκρίτου. |
[1, 19] |
ἂν
γὰρ
προαναφώνησίν
τις
εἴπῃ
|
καὶ |
συνεκφώνησιν
αἰτιάσηται,
προφητείας
εἴδη
λέγει. |
[1, 20] |
φιλεγκλήμονας
δεήσει,
συναίτιον
τὴν
φιλοσοφίαν
|
καὶ |
συνεργὸν
λέγοντες
τῆς
ἀληθοῦς
καταλήψεως, |
[1, 20] |
σὺν
δὲ
τοῖς
ἄλλοις
αἰτία
|
καὶ |
συνεργός.
τάχα
δὲ
καὶ
τὸ |
[1, 4] |
ἐνέπλησᾳ
αὐτὸν
πνεῦμα
θεῖον
σοφίας
|
καὶ |
συνέσεως
καὶ
ἐπιστήμης
ἐν
παντὶ |
[1, 1] |
χρῆναι
λεγόντων
περὶ
τὰ
ἀναγκαιότατα
|
καὶ |
συνέχοντα
τὴν
πίστιν
καταγίνεσθαι,
τὰ |
[1, 21] |
χρῖσαι
ἅγιον
ἁγίων.
καὶ
γνώσῃ
|
καὶ |
συνήσεις
ἀπὸ
ἐξόδου
λόγου
τοῦ |
[1, 1] |
γραφὴ
τὸ
ζώπυρον
τῆς
ψυχῆς
|
καὶ |
συντείνει
τὸ
οἰκεῖον
ὄμμα
πρὸς |
[1, 24] |
ἐπιδιώξειν
τοὺς
Αἰγυπτίους
τὴν
ὀλίγην
|
καὶ |
σύντομον
ἀπολιπὼν
ὁδὸν
ἐπὶ
τὴν |
[1, 16] |
κεκλῆσθαι
γράφει·
οἳ
δὲ
Φοίνικας
|
καὶ |
Σύρους
γράμματα
ἐπινοῆσαι
πρώτους
λέγουσιν. |
[1, 15] |
δείξας
ὅρκους
καὶ
θυσίας
ἱλαρὰς
|
καὶ |
σχήματα
Ὀλύμπου.
παρὰ
τούτῳ
Ἀχιλλεὺς |
[1, 21] |
ἄγει
μεθ´
ἑαυτοῦ
ἀγέλην
ἐλεφάντων
|
καὶ |
σῴζει
τὸν
ἐμπεπτωκότα.
φασὶ
δὲ |
[1, 15] |
ἐλθεῖν
εἰς
τόνδε
τὸν
τάρταρον
|
καὶ |
σῶμα
ἀναλαβούσας
τῶν
ἐν
γενέσει
|
[1, 1] |
ἕξιν
ἐμποιεῖ
ὑγιεινὴν
καὶ
πνεύμασι
|
καὶ |
σώμασιν.
οὐδεὶς
ἅπτει
λύχνον
καὶ |
[1, 10] |
ἄγων
τοὺς
ἀκούοντας.
ἔστι
γὰρ
|
καὶ |
σωτήριος
λόγος
ὡς
καὶ
ἔργον |
[1, 24] |
ἐστι
τὸ
τακτικόν,
ἐπισφραγιζόμενος
ἐγκράτειαν
|
καὶ |
σωφροσύνην
μεθ´
ὁσιότητος
καὶ
γνῶσιν |
[1, 25] |
σύνταξιν,
ἣν
κοσμιότητα
καὶ
ἁρμονίαν
|
καὶ |
σωφροσύνην
ὠνόμασεν,
ὅταν
ἄρχοντες
μὲν |
[1, 6] |
πλὴν
καὶ
τότε
τοῖς
μεμαθηκόσι
|
καὶ |
τὰ
αἰσθητήρια
συγγεγυμνασμένοις»
μῖσος
μὲν |
[1, 7] |
πλείους
εἰσὶ
διαφοραί)
σπείρει
δὲ
|
καὶ |
τὰ
ἄλλα
σπέρματα,
κριθάς
τε |
[1, 21] |
τὰ
τῆς
Μωυσέως
στρατηγίας
τεσσαράκοντα
|
καὶ |
τὰ
ἄλλα
τὰ
ὀγδοήκοντα
ἔτη, |
[1, 7] |
καὶ
ἄρακα
καὶ
τὰ
κηπευόμενα
|
καὶ |
τὰ
ἀνθητικὰ
σπέρματα·
τῆς
αὐτῆς |
[1, 21] |
ἕως
Κομόδου
τελευτῆς
ἔτη
σκβʹ
|
καὶ |
τὰ
ἀπὸ
Ἀδὰμ
ἕως
Κομόδου |
[1, 29] |
ἀποκάλυψιν
λαλοῦσα
τὰ
ὁράματα«
φησὶ
|
καὶ |
τὰ
ἀποκαλύμματα
διὰ
τοὺς
διψύχους, |
[1, 19] |
τὰ
ἐν
τοῖς
ὕδασιν
ὁρώμενα
|
καὶ |
τὰ
διὰ
τῶν
διαφανῶν
καὶ |
[1, 24] |
τά
τε
ἀπὸ
γῆς
ἀγαθὰ
|
καὶ |
τὰ
ἐκτὸς
καὶ
ἡ
τελεία |
[1, 1] |
προδιαληφθῆναι
τῆς
φυσικῆς
θεωρίας
προπαρατιθεμένη
|
καὶ |
τὰ
ἐμποδὼν
ἱστάμενα
τῇ
ἀκολουθίᾳ
|
[1, 21] |
ἀφ´
οὗ
χρόνου
δῆλα
γίνεται
|
καὶ |
τὰ
ἐπὶ
τὴν
Κομόδου
τελευτὴν |
[1, 1] |
γεωργοῖς.
οὐ
λέληθεν
δέ
με
|
καὶ |
τὰ
θρυλούμενα
πρός
τινων
ἀμαθῶς
|
[1, 7] |
κυάμους
καὶ
πίσον
καὶ
ἄρακα
|
καὶ |
τὰ
κηπευόμενα
καὶ
τὰ
ἀνθητικὰ |
[1, 27] |
ἵνα
γνωσθῇ
πάντα
τὰ
δικαιώματα
|
καὶ |
τὰ
κρίματα
αὐτοῦ
ἐν
τῇ |
[1, 9] |
λόγῳ
πάντα
ἔπρασσεν;
ἐργάζεται
δὲ
|
καὶ |
τὰ
κτήνη
ἐλαυνόμενα
ἀναγκάζοντι
τῷ |
[1, 4] |
τὴν
πορφύραν
καὶ
τὸ
κόκκινον,
|
καὶ |
τὰ
λιθουργικὰ
καὶ
τεκτονικὴν
τῶν |
[1, 9] |
τρυγητέον.
κλαδεῦσαι
δεῖ,
σκάψαι,
ἀναδῆσαι
|
καὶ |
τὰ
λοιπὰ
ποιῆσαι,
δρεπάνου
τε, |
[1, 17] |
ἀλλ´
ὡς
ἴδια
σφετερισάμενοι
δόγματα,
|
καὶ |
τὰ
μὲν
παραχαράξαντες,
τὰ
δὲ |
[1, 22] |
διαστήματα
μυστικὰ
ἓξ
ἑβδομάσι
τελειούμενα.
|
~(Καὶ |
τὰ
μὲν
περὶ
τῶν
χρόνων |
[1, 21] |
τοῦ
πρώτου
λεχθέντος
καὶ
Νιόβης,
|
καὶ
|
τὰ
μετὰ
τὸν
κατακλυσμόν.
κατὰ |
[1, 21] |
τῶν
Ἰουδαίων
ἔξοδον
ἔτη
ὀγδοήκοντα
|
καὶ |
τὰ
μέχρι
τῆς
τελευτῆς
αὐτοῦ |
[1, 24] |
αἰτεῖσθε
γάρ«
φησί,
τὰ
μεγάλα,
|
καὶ |
τὰ
μικρὰ
ὑμῖν
προστεθήσεται.
δεύτερον |
[1, 8] |
κακόν
ἐστι,
τὸ
δὲ
ἀληθεύειν
|
καὶ |
τὰ
ὄντα
δοξάζειν
ἀγαθόν.
τῶν |
[1, 21] |
τῆς
Ἰωδαὲ
τοῦ
ἀρχιερέως
γυναικός,
|
καὶ |
τὰ
πάντα
γίνεται
ἔτη
τεσσαράκοντα. |
[1, 19] |
δοὺς
πᾶσι
ζωὴν
καὶ
πνοὴν
|
καὶ |
τὰ
πάντα·
ἐποίησέ
τε
ἐξ |
[1, 22] |
τοῦτο
προσενεγκαμένου,
Δημητρίου
τοῦ
Φαληρέως
|
{καὶ} |
τὰ
περὶ
τὴν
ἑρμηνείαν
ἀκριβῶς |
[1, 16] |
καὶ
τοὺς
κατὰ
διατριβὴν
λόγους
|
καὶ |
τὰ
ῥητορικὰ
ἰδιώματα
εὑρεῖν
καὶ |
[1, 21] |
ἐν
Σαμαρείᾳ
κόπρον
ἔφαγον
περιστερῖ
|
καὶ |
τὰ
τέκνα
τὰ
ἑαυτῶν.
ὁ
|
[1, 17] |
μὴ
εἰδότος
τοῦ
κυρίου
τοῦ
|
καὶ
|
τὰ
τέλη
τῶν
ἐσομένων
πρὸ |
[1, 21] |
μάρτυρα
παρατίθεται
Πτολεμαῖον
τὸν
Μενδήσιον.
|
καὶ |
τὰ
τῆς
λέξεως
αὐτοῦ
ὧδε |
[1, 15] |
πάμπαν
ἀγαθοὶ
ἄνδρες.
πολλὰ
δὲ
|
καὶ |
τὰ
τῶν
βαρβάρων
γένη.
οὕτως |
[1, 7] |
εἴ
τι
τῶν
ἀναιδεστέρων
δένδρων,
|
καὶ |
τὰ
φυόμενα
ἐν
τύπῳ
προκύπτει |
[1, 21] |
Ἱερὸν
λόγον,
τὸν
δὲ
Πέπλον
|
καὶ |
τὰ
Φυσικὰ
Βροντίνου.
ναὶ
μὴν |
[1, 7] |
τὰ
φυτώρια
καὶ
εἰς
παραδείσους
|
καὶ |
τὰ
ὡραῖα
καὶ
ὅλως
παντοίων |
[1, 4] |
θεοσεβείᾳ
αἴσθησιν,
τὴν
γνῶσιν
αἰνισσόμενος
|
καὶ |
τάδε
λέγων·
ὁ
γὰρ
θεὸς |
[1, 20] |
κεκλόφασιν,
ἀληθῆ
μέν,
στοχαστικῶς
δὲ
|
καὶ |
ταῖς
τῶν
λόγων
ἀνάγκαις
ἴσασι. |
[1, 27] |
μὴ
συνιέντα
τὸν
νόμον.
σύντριμμα
|
καὶ |
ταλαιπωρία
ἐν
ταῖς
ὁδοῖς
αὐτῶν, |
[1, 2] |
κυνοδρομήσας
αἱρεῖ
τὸ
θηρίον,
οὕτω
|
καὶ |
τἀληθὲς
γλυκύτητι
φαίνεται
ζητηθὲν
καὶ |
[1, 21] |
τὸν
Ἆπιν
τὸν
ταῦρον
τελευτήσαντα
|
καὶ |
ταριχευθέντα
εἰς
σορὸν
ἀποτεθεῖσθαι
ἐν |
[1, 12] |
οὐδὲ
τὴν
γλῶτταν
μόνον,
ἀλλὰ
|
καὶ |
τὰς
ἀκοὰς
ἁγνίζεσθαι
προσήκει
ἡμῖν, |
[1, 1] |
σου
ἀπὸ
τῶν
ἁμαρτιῶν
μου,
|
καὶ |
τὰς
ἀνομίας
μου
ἐξάλειψον.
καρδίαν |
[1, 10] |
προέθηκεν,
ἵνα
δὴ
φάγωμεν
λογικῶς,
|
καὶ |
τὰς
γραφὰς
ἐπιγνόντες
πολιτευσώμεθα
καθ´ |
[1, 22] |
συνέπνευσαν
αἱ
πᾶσαι
ἑρμηνεῖαι
συναντιβληθεῖσαι
|
καὶ |
τὰς
διανοίας
καὶ
τὰς
λέξεις· |
[1, 28] |
ἀληθὴς
διαλεκτικὴ
ἐπισκοποῦσα
τὰ
πράγματα
|
καὶ |
τὰς
δυνάμεις
καὶ
τὰς
ἐξουσίας |
[1, 28] |
τὰ
πράγματα
καὶ
τὰς
δυνάμεις
|
καὶ |
τὰς
ἐξουσίας
δοκιμάζουσα
ὑπεξαναβαίνει
ἐπὶ |
[1, 17] |
πατρὸς
ὑμῶν
τοῦ
διαβόλου
ἐστὲ
|
καὶ |
τὰς
ἐπιθυμίας
τοῦ
πατρὸς
ὑμῶν |
[1, 21] |
δὲ
τὰ
ὀνόματα
ἔχουσιν,
ἐπεὶ
|
καὶ |
τὰς
εὐχὰς
ὁμολογοῦσιν
οἱ
ἄνθρωποι |
[1, 9] |
διαλεκτικῆς
καὶ
μετὰ
τὰς
ἄλλας
|
καὶ |
τὰς
κατὰ
τὴν
βάρβαρον
φιλοσοφίαν |
[1, 22] |
ἑρμηνεῖαι
συναντιβληθεῖσαι
καὶ
τὰς
διανοίας
|
καὶ |
τὰς
λέξεις·
θεοῦ
γὰρ
ἦν |
[1, 17] |
μὴ
κωλύσαντα
τὴν
κλοπὴν
καταμέμψονται.
|
καὶ |
τὰς
ναῦς
τοίνυν
τῶν
Ἑλλήνων |
[1, 19] |
τῆς
γῆς,
ὁρίσας
προστεταγμένους
καιροὺς
|
καὶ |
τὰς
ὁροθεσίας
τῆς
κατοικίας
αὐτῶν, |
[1, 22] |
ἑρμηνεὺς
ἦν.
τὸ
γένος
αὐτοῦ
|
καὶ |
τὰς
πράξεις
καὶ
τὸν
βίον |
[1, 28] |
ἀνθρωπείων
περί
τε
τοὺς
λόγους
|
καὶ |
τὰς
πράξεις
οἰκεία
χρῆσις.
εἰκότως |
[1, 22] |
γραφὰς
τάς
τε
τοῦ
νόμου
|
καὶ |
τὰς
προφητικὰς
ἐκ
τῆς
τῶν |
[1, 3] |
σοφιστὰς
τοὺς
περὶ
τὰς
λέξεις
|
καὶ |
τὰς
τέχνας
περιττοὺς
καλούσης
τῆς |
[1, 21] |
ἐπιβεβληκέναι
Ἀρχίᾳ
τῷ
Συρακούσας
κτίσαντι.
|
Καὶ |
ταῦτα
μὲν
προήχθημεν
εἰπεῖν,
ὅτι |
[1, 5] |
γὰρ
τέλος
τῆς
ἄφρονος
ἡδονῆς.
|
καὶ |
ταῦτα
μὲν
ταύτῃ·
ὁπηνίκα
δ´ |
[1, 21] |
Φρυγίαν
τε
οὖσαν
κεκλῆσθαι
Ἄρτεμιν
|
καὶ |
ταύτην
παραγενομένην
εἰς
Δελφοὺς
ᾆσαι· |
[1, 1] |
ἄλλοι
δὲ
ἀνὰ
τὴν
ἀνατολήν·
|
καὶ |
ταύτης
ὃ
μὲν
τῆς
τῶν |
[1, 21] |
καὶ
ἐπιστρέψει
καὶ
οἰκοδομηθήσεται
πλατεία
|
καὶ |
τεῖχος,
καὶ
κενωθήσονται
οἱ
καιροί. |
[1, 4] |
τῶν
συνετῶν
ἀθετήσω.
~(Ὅμηρος
δὲ
|
καὶ |
τέκτονα
σοφὸν
καλεῖ
καὶ
περὶ |
[1, 4] |
τὸ
κόκκινον,
καὶ
τὰ
λιθουργικὰ
|
καὶ
|
τεκτονικὴν
τῶν
ξύλων,
ἐργάζεσθαι
{ἕως} |
[1, 2] |
ὁ
μετ´
ἐμπειρίας
ἔλεγχος,
ὅτι
|
καὶ |
τελειοτάτη
ἀπόδειξις
εὑρίσκεται
ἡ
γνῶσις |
[1, 27] |
σοφίας
φόβος
κυρίου.
μέγιστον
δὲ
|
καὶ |
τελεώτατον
ἀγαθόν,
ὅταν
τινὰ
ἐκ |
[1, 21] |
Σαμαίου
καὶ
Ἀμβακοὺμ
σὺν
αὐτῷ,
|
καὶ |
τέλος
ἔχει
τὰ
τῶν
Ἑβραϊκῶν |
[1, 8] |
δόξαν,
ἔργον
δὲ
τὸ
ἀγώνισμα
|
καὶ |
τέλος
ἡ
νίκη.
τὸν
αὐτὸν
|
[1, 8] |
πιθανόν,
ἔργον
δὲ
τὸ
ἐπιχείρημα
|
καὶ |
τέλος
ἡ
πειθώ,
οὕτω
τῆς |
[1, 21] |
τὰ
Φυσικὰ
Βροντίνου.
ναὶ
μὴν
|
καὶ |
Τέρπανδρον
ἀρχαΐζουσί
τινες·
Ἑλλάνικος
γοῦν |
[1, 21] |
ἓξ
καὶ
εἴκοσι,
Ἀρταξέρξης
ἓν
|
καὶ |
τεσσαράκοντα,
Δαρεῖος
ὀκτώ,
Ἀρταξέρξης
τεσσαράκοντα |
[1, 21] |
τριάκοντα,
Καμβύσης
δεκαεννέα,
Δαρεῖος
ἓξ
|
καὶ |
τεσσαράκοντα,
Ξέρξης
ἓξ
καὶ
εἴκοσι, |
[1, 21] |
τῷ
πρώτῳ
ἔτει
τῆς
ὀγδόης
|
καὶ
|
τεσσαρακοστῆς
ὀλυμπιάδος,
καὶ
ἔμεινεν
ἡ |
[1, 21] |
τὸ
πρῶτον
ἔτος
τῆς
ὀγδόης
|
καὶ |
τεσσαρακοστῆς
ὀλυμπιάδος
προφητεύσαντες
πρεσβύτεροι
εἶναι |
[1, 28] |
ἐστιν
ἤδη
τῆς
φυσικῆς
θεωρίας·
|
καὶ |
τέταρτον
ἐπὶ
πᾶσι
τὸ
θεολογικὸν |
[1, 21] |
Κτησίας
λέγει,
φανήσεται
τῷ
δευτέρῳ
|
καὶ |
τετρακοσιοστῷ
ἔτει
τῆς
Ἀσσυρίων
ἀρχῆς, |
[1, 9] |
ἀλληγορεῖται,
παρ´
οὗ
μετ´
ἐπιμελείας
|
καὶ |
τέχνης
γεωργικῆς
τῆς
κατὰ
τὸν |
[1, 25] |
βιοῦντας
ἐνεργῶς
καὶ
δικαίως
σὺν
|
καὶ |
τῇ
θεωρίᾳ
καὶ
αὐτοὺς
πολιτικοὺς |
[1, 10] |
Σειρῆνας
δὲ
παραπλεύσας
εἷς
ἀρκεῖ,
|
καὶ |
τῇ
Σφιγγὶ
ὑποκρινάμενος
ἄλλος
εἷς, |
[1, 18] |
φάγεσθε,
ἐφ´
ἡμῖν
κείμενα
διελέγχουσα
|
καὶ |
τὴν
αἵρεσιν
καὶ
τὴν
ἐκτροπήν· |
[1, 16] |
τὸν
Φρύγα·
τρίχορδον
δὲ
ὁμοίως
|
καὶ |
τὴν
διάτονον
ἁρμονίαν
Ἄγνιν
τὸν |
[1, 19] |
φύσεως
δημιουργὸν
ἕνα
γινώσκομεν,
καθὸ
|
καὶ |
τὴν
δικαιοσύνην
φυσικὴν
εἰρήκαμεν,
εἴτε |
[1, 16] |
αὐτῆς
ὄντα
τοῖς
προειρημένοις
χώρας,
|
καὶ |
τὴν
Δώριον
Θάμυριν
ἐπινοῆσαι
τὸν |
[1, 15] |
καὶ
Μάγων
τοῖς
ἀρίστοις
συνεγένετο
|
καὶ |
τὴν
ἐκκλησίαν
τὴν
νῦν
οὕτω |
[1, 18] |
κείμενα
διελέγχουσα
καὶ
τὴν
αἵρεσιν
|
καὶ |
τὴν
ἐκτροπήν·
θεοῦ
δὲ
σοφίαν» |
[1, 21] |
τὴν
Ἀμαζόνων
εἰς
Ἀθήνας
στρατείαν
|
καὶ |
τὴν
Ἑλένης
ὑπὸ
Θησέως
ἁρπαγὴν |
[1, 22] |
θεοῦ
τοῦ
τὴν
προφητείαν
δεδωκότος
|
καὶ |
τὴν
ἑρμηνείαν
οἱονεὶ
Ἑλληνικὴν
προφητείαν |
[1, 21] |
κατακλυσμοῦ
ἐπὶ
τὸν
Ἴδης
ἐμπρησμὸν
|
καὶ |
τὴν
εὕρεσιν
τοῦ
σιδήρου
καὶ |
[1, 1] |
τε
καὶ
ἐντυγχάνειν
δίκαιος·
ᾗ
|
καὶ |
τὴν
εὐχαριστίαν
τινὲς
διανείμαντες,
ὡς |
[1, 21] |
οὐ
μόνον
τὸ
ἔτος,
ἀλλὰ
|
καὶ |
τὴν
ἡμέραν
προστιθέντες,
ἥν
φασιν |
[1, 16] |
ὁ
Λίβυς
πρῶτος
ναῦν
ἐναυπηγήσατο
|
καὶ |
τὴν
θάλασσαν
ἔπλευσεν.
Κέλμις
τε |
[1, 21] |
χρηστηρίων.
ἐῶ
δὲ
τὴν
Αἰγυπτίαν
|
καὶ |
τὴν
Ἰταλήν,
ἣ
τὸ
ἐν |
[1, 1] |
τε
τῆς
ἀληθείας
τὴν
νόησιν
|
καὶ |
τὴν
κατάπραξιν
τῶν
ἐντολῶν.
ὥστε |
[1, 26] |
ὑπὲρ
τῶν
προβάτων,
οὕτω
γε
|
καὶ |
τὴν
νομοθετικὴν
τὴν
ἀνθρώπων
ἀρετὴν
|
[1, 11] |
δύναμιν
ἐξομοιωτικὴν
τῷ
θεῷ
διδάσκει
|
καὶ |
τὴν
οἰκονομίαν
ὡς
ἡγεμονικὸν
τῆς |
[1, 15] |
πρεσβύτατον
μακρῷ
τὸ
Ἰουδαίων
γένος,
|
καὶ |
τὴν
παρ´
αὐτοῖς
φιλοσοφίαν
ἔγγραπτον |
[1, 16] |
εὗρον,
ὄργανον
μουσικόν.
φασὶ
δὲ
|
καὶ |
τὴν
πλαγίαν
σύριγγα
Σάτυρον
εὑρεῖν
|
[1, 1] |
τοὺς
ἐνταῦθα
κατὰ
τὸν
βίον
|
καὶ |
τὴν
πλάνην
πρὸς
τῆς
ἀγνοίας
|
[1, 3] |
ἀμφὶ
τὴν
διάκρισιν
τῶν
ὀνομάτων
|
καὶ |
τὴν
ποιὰν
τῶν
λέξεων
σύνθεσίν |
[1, 21] |
καὶ
κρίμα
οὐκ
ἔστιν
αὐτῷ.
|
καὶ
|
τὴν
πόλιν
καὶ
τὸ
ἅγιον |
[1, 4] |
τὸν
χαλκόν,
καὶ
τὴν
ὑάκινθον
|
καὶ |
τὴν
πορφύραν
καὶ
τὸ
κόκκινον, |
[1, 10] |
ἄσωτον
παραιτοίμεθα,
καθάπερ
τὸ
μύρον
|
καὶ |
τὴν
πορφύραν
οἱ
παλαιοὶ
Λακεδαιμόνιοι, |
[1, 11] |
διδασκαλία
καὶ
τὸν
δημιουργὸν
ἐκθειάζει
|
καὶ |
τὴν
πρόνοιαν
μέχρι
τῶν
κατὰ |
[1, 18] |
ἀπολῶ
τὴν
σοφίαν
τῶν
σοφῶν,
|
καὶ
|
τὴν
σύνεσιν
τῶν
συνετῶν
ἀθετήσω. |
[1, 3] |
ἀπολῶ
τὴν
σοφίαν
τῶν
σοφῶν,
|
καὶ |
τὴν
σύνεσιν
τῶν
συνετῶν
ἀθετήσω. |
[1, 23] |
Ἑβραίου
καὶ
τοῦ
Αἰγυπτίου
διηγησάμενος
|
καὶ |
τὴν
ταφὴν
τὴν
ἐν
τῇ |
[1, 14] |
τοῦ
κόσμου
πολυπραγμονῆσαι,
δι´
ἧς
|
καὶ |
τὴν
τοῦ
ἀνθρώπου
φύσιν
καταμαθεῖν
|
[1, 23] |
προσεμάνθανε
δὲ
τὰ
Ἀσσυρίων
γράμματα
|
καὶ |
τὴν
τῶν
οὐρανίων
ἐπιστήμην
παρά |
[1, 4] |
τὸ
ἀργύριον
καὶ
τὸν
χαλκόν,
|
καὶ |
τὴν
ὑάκινθον
καὶ
τὴν
πορφύραν |
[1, 19] |
ἀλλ´
αὐτοῦ
τἀγαθοῦ
δὴ
ἐπιστήμη
|
καὶ |
τῆς
ἀληθείας,
ἐκείνων
ἑτέρων
μὲν |
[1, 27] |
ἔχοντα
τὴν
μόρφωσιν
τῆς
γνώσεως
|
καὶ |
τῆς
ἀληθείας
ἐν
τῷ
νόμῳ. |
[1, 6] |
θέσπιον
τὸν
ἔμπειρον
καὶ
φιλόσοφον
|
καὶ |
τῆς
ἀληθείας
ἐπιστήμονα.
~(Καταφαίνεται
τοίνυν |
[1, 1] |
μυστηρίων,
οὐδὲ
ὀκνήσει
συγχρήσασθαι
φιλοσοφίας
|
καὶ |
τῆς
ἄλλης
προπαιδείας
τοῖς
καλλίστοις |
[1, 20] |
τοῦτόν
φαμεν
τὸν
τρόπον
μιᾶς
|
καὶ
|
τῆς
αὐτῆς
δραχμῆς
τῷ
μὲν |
[1, 9] |
ἀμφιβόλους
ποτὲ
ὁ
τῆς
φιλοσοφίας
|
καὶ |
τῆς
διαλεκτικῆς
εὑρετής,
ὥς
τινες |
[1, 22] |
εὐδοκιμωτάτων
περὶ
τὰς
γραφὰς
ἐμπείρους
|
καὶ |
τῆς
Ἑλληνικῆς
διαλέκτου
εἰδήμονας
ἑβδομήκοντα |
[1, 1] |
εἰ
σκέπης
δεῖται.
ὧδέ
μοι
|
καὶ |
τῆς
Ἑλληνικῆς
χρηστομαθίας
ὁ
καρπὸς
|
[1, 19] |
ἐπιστρέψαι
ἀπὸ
σκότους
εἰς
φῶς
|
καὶ |
τῆς
ἐξουσίας
τοῦ
σατανᾶ
ἐπὶ |
[1, 19] |
πρόβατα
εἰς
ἱματισμόν.
ὁρᾷς
ὅπως
|
καὶ |
τῆς
ἔξωθεν
σκέπης
τε
καὶ |
[1, 18] |
ἔχοντι»
καὶ
τῆς
κοσμικῆς
περιουσίας
|
καὶ |
τῆς
θείας
σοφίας.
βούλεται
γὰρ |
[1, 17] |
πυρέττῃ,
αἰτιώμεθα
τοῦτον)
{ὣς
δὲ}
|
καὶ |
τῆς
κακίας
ἀκουσίου
οὔσης·
οὐ |
[1, 15] |
εἰς
σύγκρισιν
τῆς
Μωυσέως
ἡλικίας
|
καὶ
|
τῆς
κατ´
αὐτὸν
ἀρχαιοτάτης
φιλοσοφίας. |
[1, 19] |
νοῦν,
τίς
ὁ
τούτου
πατὴρ
|
καὶ |
τῆς
κατὰ
τὴν
τοῦ
νοῦ |
[1, 18] |
ἔχητε
μεταδοῦναι
τῷ
χρείαν
ἔχοντι»
|
καὶ
|
τῆς
κοσμικῆς
περιουσίας
καὶ
τῆς |
[1, 4] |
ἣν
τῶν
μέτρων
οἱ
ποιηταὶ
|
καὶ
|
τῆς
λέξεως
οἱ
σοφισταὶ
καὶ |
[1, 21] |
ἤδη
γνωρίζεσθαι
ὀλυμπιάδα.
μέμνηται
γοῦν
|
καὶ |
τῆς
Μαγνήτων
ἀπωλείας
προσφάτως
γεγενημένης. |
[1, 5] |
τῆς
τε
διαθήκης
τῆς
παλαιᾶς
|
καὶ |
τῆς
νέας,
τῶν
δὲ
κατ´ |
[1, 22] |
ἐπιφάνεια
καὶ
κράτησις
τῆς
χώρας
|
καὶ |
τῆς
ὅλης
νομοθεσίας
ἐπεξήγησις·
ὥστε |
[1, 1] |
γῆς
ἀπό
τε
τῶν
ἀκανθῶν
|
καὶ |
τῆς
πόας
ἁπάσης
γεωργικῶς
εἰς |
[1, 8] |
νίκη.
τὸν
αὐτὸν
γὰρ
τρόπον
|
καὶ |
τῆς
σοφιστικῆς
ἀρχὴ
μὲν
τὸ |
[1, 21] |
αὖ
ἀπὸ
τῆς
ἑβδομηκονταετοῦς
αἰχμαλωσίας
|
καὶ |
τῆς
τοῦ
λαοῦ
εἰς
πατρῴαν |
[1, 5] |
φιλοσοφίαν
ζήτησιν
ἔχειν
περὶ
ἀληθείας
|
καὶ |
τῆς
τῶν
ὄντων
φύσεως
(ἀλήθεια |
[1, 19] |
γενέσθαι.
εἰ
δὲ
ὀρθῶς
προὐθυμήθην
|
καί |
τι
ἠνύσαμεν,
ἐκεῖσε
ἐλθόντες
τὸ |
[1, 21] |
μαντικῆς.
Θεόπομπος
δὲ
καὶ
Ἔφορος
|
καὶ |
Τίμαιος
Ὀρθαγόραν
τινὰ
μάντιν
ἀναγράφουσι, |
[1, 1] |
συντάττοντας.
ἀλλ´
ἄρα
Θεοπόμπῳ
μὲν
|
καὶ |
Τιμαίῳ
μύθους
καὶ
βλασφημίας
συντάττουσιν, |
[1, 19] |
καὶ
κινούμεθα
καὶ
ἐσμέν,
ὡς
|
καί |
τινες
τῶν
καθ´
ὑμᾶς
ποιητῶν |
[1, 21] |
Ἑλλάνικος
γὰρ
δωδεκάτῃ
θαργηλιῶνος
μηνός,
|
καί |
τινες
τῶν
τὰ
Ἀττικὰ
συγγραψαμένων |
[1, 1] |
πλησίον
ἐπανῃρημένῳ,
εἰ
μὴ
θρασέως
|
καί |
τισιν
ἀντιζηλούμενος
ἐπεπήδησεν
τῇ
διδασκαλίᾳ, |
[1, 21] |
ἔστιν
αὐτῷ.
καὶ
τὴν
πόλιν
|
καὶ |
τὸ
ἅγιον
διαφθερεῖ
σὺν
τῷ |
[1, 21] |
ἐκράτησε
καὶ
καθεῖλεν
τὴν
Ἱερουσαλὴμ
|
καὶ |
τὸ
ἅγιον
ἠρήμωσεν.
καὶ
ὡς |
[1, 21] |
ἡ
δοθεῖσα,
καὶ
ἡ
δύναμις
|
καὶ |
τὸ
ἅγιον
συμπατηθήσεται;
καὶ
εἶπεν |
[1, 11] |
φιλομειράκιον,
ὁ
φιλόσοφος
λέγει
Πλάτων·
|
καὶ |
τὸ
ἀγώνισμα»
ἡμῶν
κατὰ
τὸν |
[1, 4] |
καὶ
ἀρχιτεκτονῆσαι.
ἐργάζεσθαι
τὸ
χρυσίον
|
καὶ |
τὸ
ἀργύριον
καὶ
τὸν
χαλκόν, |
[1, 26] |
αὐτόθεν
ὁμολογοῦντες
τήν
τε
ἀλήθειαν
|
καὶ
|
τὸ
ἀρχέτυπον
τῶν
παρὰ
σφίσιν |
[1, 24] |
ἑστὸς
καὶ
μόνιμον
τοῦ
θεοῦ
|
καὶ |
τὸ
ἄτρεπτον
αὐτοῦ
φῶς
καὶ |
[1, 28] |
ἐκ
φαύλης
ἀναστροφῆς
ἄγνοιαν
ἀχλυώδη
|
καὶ |
τὸ
βέλτιστον
ἀποδεδωκότος,
ὄφρ´
εὖ |
[1, 24] |
διὰ
τοῦ
ξύλου,
δι´
οὗ
|
καὶ |
τὸ
βλέπειν
ἡμῖν
νοητῶς
δεδώρηται. |
[1, 29] |
τὸν
νόμον
διὰ
τούτων
ἐξακούω
|
καὶ |
τό
γε
Ἡσιόδειον
ἐπὶ
τοῦ |
[1, 24] |
ἂν
εἴη
τοῦ
βασιλικοῦ,
καθάπερ
|
καὶ |
τὸ
δικαστικόν.
τοῦ
δὲ
βασιλικοῦ
|
[1, 16] |
τὸν
νάβλαν
καλούμενον,
ὃν
τρόπον
|
καὶ |
τὸ
δίχορδον
Ἀσσύριοι.
Καρχηδόνιοι
γὰρ |
[1, 13] |
αἰὼν
τοῦ
χρόνου
τὸ
μέλλον
|
καὶ |
τὸ
ἐνεστός,
ἀτὰρ
δὴ
καὶ |
[1, 21] |
τοῦτο
καὶ
ὁ
προφήτης
εἶπεν
|
καὶ |
τὸ
εὐαγγέλιον.
πεντεκαίδεκα
οὖν
ἔτη |
[1, 16] |
διδασκαλίᾳ,
ἁμῇ
γέ
πῃ
σωφρονίζουσα
|
καὶ |
τὸ
ἦθος
προτυποῦσα
καὶ
προστύφουσα
|
[1, 11] |
δὲ
δοκιμάζετε,
ὁ
ἀπόστολός
φησι,
|
καὶ |
τὸ
καλὸν
κατέχετε»
τοῖς
πνευματικοῖς |
[1, 4] |
τὴν
ὑάκινθον
καὶ
τὴν
πορφύραν
|
καὶ |
τὸ
κόκκινον,
καὶ
τὰ
λιθουργικὰ |
[1, 28] |
τέμνεται,
εἴς
τε
τὸ
ἱστορικὸν
|
καὶ |
τὸ
κυρίως
λεγόμενον
νομοθετικόν,
ἅπερ |
[1, 9] |
αὕτη
διαλεκτική.
τί
δ´;
οὐχὶ
|
καὶ |
τὸ
λέγειν
ἔργον
ἐστὶ
καὶ |
[1, 14] |
τὸν
Βυζάντιον
Βίαντος
λέγουσιν
εἶναι
|
καὶ |
τὸ
μελέτη
πάντα
καθαιρεῖ»
Περιάνδρου |
[1, 15] |
λῆξαι
μαντικῆς
φησι
τὴν
Σίβυλλαν,
|
καὶ |
τὸ
μὲν
εἰς
ἀέρα
χωρῆσαν |
[1, 17] |
Οἶδα
πολλοὺς
ἀδιαλείπτως
ἐπιφυομένους
ἡμῖν
|
καὶ |
τὸ
μὴ
κωλῦον
αἴτιον
εἶναι |
[1, 13] |
καὶ
τὸ
ἐνεστός,
ἀτὰρ
δὴ
|
καὶ |
τὸ
παρῳχηκὸς
ἀκαριαίως
συνίστησι,
πολὺ |
[1, 1] |
με
ἀπὸ
τοῦ
προσώπου
σου,
|
καὶ |
τὸ
πνεῦμά
σου
τὸ
ἅγιον |
[1, 9] |
καὶ
τὸ
λέγειν
ἔργον
ἐστὶ
|
καὶ |
τὸ
ποιεῖν
ἐκ
τοῦ
λόγου |
[1, 24] |
αὐτὸν
καιρόν.
ταῦτα
δὲ
σύμπαντα
|
καὶ |
τὸ
πῶς
δεῖ
χρῆσθαι
τούτων
|
[1, 21] |
θεοῦ
τραφεὶς
ἑβδομαῖος
ἀνασῴζεται.
ἐνταῦθα
|
καὶ |
τὸ
σημεῖον
ἐγένετο
Ἰωνᾶ,
καὶ |
[1, 21] |
καὶ
βοήσαντος
παρών
τις
ἄλλος
|
καὶ |
τὸ
συμβὰν
θεωρήσας
ὑποστρέψας
μετ´ |
[1, 20] |
αἰτία
καὶ
συνεργός.
τάχα
δὲ
|
καὶ |
τὸ
συναίτιον
αἴτιον.
ὡς
δέ, |
[1, 21] |
θεοπνεύστων
ἀναγνωρισμὸς
καὶ
ἀνακαινισμὸς
λογίων
|
καὶ
|
τὸ
σωτήριον
ἄγεται
πάσχα
καὶ |
[1, 13] |
ὁ
κύκλος
καὶ
τὸ
τρίγωνον
|
καὶ |
τὸ
τετράγωνον
καὶ
ὅσα
τῶν |
[1, 1] |
τὸ
κεκαλυμμένον
ὡς
ἡ
ἀλήθεια,
|
καὶ |
τὸ
τοῖς
πολλοῖς
κρυπτόν,
τοῦτο |
[1, 13] |
ὡς
τῷ
σχήματι
ὁ
κύκλος
|
καὶ |
τὸ
τρίγωνον
καὶ
τὸ
τετράγωνον |
[1, 15] |
σύμπαντες
καὶ
Ὀδρύσαι
καὶ
Γέται
|
καὶ |
τὸ
τῶν
Αἰγυπτίων
γένος
καὶ |
[1, 21] |
Μαρδοχαῖος,
οὗ
φέρεται
βιβλίον
ὡς
|
καὶ |
τὸ
τῶν
Μακκαβαϊκῶν.
κατὰ
τὴν |
[1, 8] |
εἴρηται
λόγος
αὐτὸς
ὢν
ἀλήθεια,
|
καὶ |
τὸ
ὑγιαῖνον
αἰεὶ
ἀθάνατον
μένει, |
[1, 15] |
δὲ
Φοῖνιξ
ὢν
τὸ
γένος
|
καὶ |
τοῖς
Αἰγυπτίων
προφήταις
συμβεβληκέναι
εἴρηται, |
[1, 19] |
ἐπερχόμενος
γῆν,
συνάγων
χερσὶν
ἀκαρπίαν.
|
καὶ |
τοῖς
ἐνδεέσι
φρενῶν
παρακελεύομαι
λέγουσα, |
[1, 21] |
τῶν
προειρημένων
προφητῶν
ἡλικίας
σὺν
|
καὶ |
τοῖς
ἑπτὰ
λεγομένοις
σοφοῖς
προγενεστέρα |
[1, 21] |
γλώσσας
λέγεσθαι.
ὁ
Πλάτων
δὲ
|
καὶ |
τοῖς
θεοῖς
διάλεκτον
ἀπονέμει
τινά, |
[1, 15] |
καὶ
Αἴγυπτον
τοῖς
τε
Μάγοις
|
καὶ |
τοῖς
ἱερεῦσι
μαθητεύων.
Ζωροάστρην
δὲ |
[1, 24] |
ὕλην.
ἐν
μέν
γε
ὅπλοις
|
καὶ |
τοῖς
μαχίμοις
ζῴοις
δι´
ἐμψύχων |
[1, 1] |
ἃ
καὶ
αἰνίξεταί
μοι
γραφή,
|
καὶ |
τοῖς
μὲν
παραστήσεται,
τὰ
δὲ |
[1, 20] |
ἀποδείξει
κυριωτέρᾳ
καὶ
θείᾳ
δυνάμει
|
καὶ |
τοῖς
ὁμοίοις·
θεοδίδακτοι»
γὰρ
ἡμεῖς, |
[1, 23] |
ἐπιστατεῖν
ἀγέλης
ἡ
ποιμενικὴ
καθάπερ
|
καὶ |
τοῖς
πολεμικοῖς
τῇ
φύσει
ἡ |
[1, 26] |
προσῆκον
ἑκάστῳ
μέρει
τῆς
ψυχῆς
|
καὶ |
τοῖς
τούτων
ἔργοις
ἀπονέμων,
Μωυσῆς |
[1, 27] |
μὲν
τοῦ
σώματος
ὑγείας
ἕνεκα
|
καὶ |
τομὰς
καὶ
καύσεις
καὶ
φαρμακοποσίας |
[1, 24] |
οἷον
τὸ
κατὰ
τὸν
θεὸν
|
καὶ |
τὸν
ἅγιον
υἱὸν
αὐτοῦ,
παρ´ |
[1, 23] |
καὶ
προγονικὴν
ζηλώσας
παιδείαν,
ἄχρι
|
καὶ |
τὸν
Αἰγύπτιον
τὸν
τῷ
Ἑβραίῳ |
[1, 29] |
τῇ
γενέσει
φησὶ
νόμον
εἴτε
|
καὶ |
τὸν
αὖθις
δοθέντα,
πλὴν
ἐκ |
[1, 22] |
γένος
αὐτοῦ
καὶ
τὰς
πράξεις
|
καὶ |
τὸν
βίον
ἀξιόπιστοι
κηρύσσουσαι
αὐταὶ |
[1, 21] |
ἔτη
εἴκοσι
ἑπτὰ
κατασχών.
οὗτος
|
καὶ |
τὸν
Δαβὶδ
ἔχρισεν.
ἐτελεύτα
δὲ |
[1, 11] |
ἡ
γὰρ
ἀκόλουθος
Χριστῷ
διδασκαλία
|
καὶ |
τὸν
δημιουργὸν
ἐκθειάζει
καὶ
τὴν |
[1, 9] |
πείρᾳ
πολλῶν
γεγενημένον·
ᾗ
τινες
|
καὶ |
τὸν
ἐμπειρικὸν
ἀναπλάττουσιν.
ὁ
δὲ |
[1, 16] |
τε
αὖ
καίειν
πρῶτοι
κατέδειξαν
|
καὶ |
τὸν
ἐνιαυτὸν
εἰς
δώδεκα
μῆνας |
[1, 21] |
τρίτῳ·
ὡς
εἶναι
αὐτόν
τε
|
καὶ |
τὸν
Ἡσίοδον
καὶ
Ἐλισσαίου
τοῦ |
[1, 29] |
διδάσκων
τὸν
λόγον
εἶναι
ἕνα
|
καὶ |
τὸν
θεὸν
ἕνα.
Μωυσῆς
δὲ |
[1, 21] |
Πυθαγορείου
τὴν
Εἰς
Ἅιδου
κατάβασιν
|
καὶ |
τὸν
Ἱερὸν
λόγον,
τὸν
δὲ |
[1, 6] |
κοινῶς
οἱ
πάντες
τὴν
ἄμπελον
|
καὶ |
τὸν
ἵππον,
ἀλλ´
ὁ
μὲν |
[1, 21] |
τὸν
Σεδεκίαν
εἰς
Βαβυλῶνα
ἀπάγει
|
καὶ
|
τὸν
λαὸν
πάντα
μετοικίζει
(καὶ |
[1, 1] |
ὁ
ἐπιπηγάζων
καὶ
τὸν
νοῦν
|
καὶ |
τὸν
λόγον,
ᾗ
καὶ
οὐ |
[1, 23] |
τοῦ
πέμψαντος
εἰπεῖν
ὄνομα
θεοῦ
|
καὶ |
τὸν
μὲν
προσκύψαντα
πρὸς
τὸ |
[1, 21] |
Ἰσραηλίτου,
οἰκοδομεῖ
τὴν
πόλιν
Ἱερουσαλὴμ
|
καὶ |
τὸν
νεὼν
ἐπισκευάζει.
ἐν
τῇ
|
[1, 1] |
καὶ
τοῦ
ἀκροωμένου,
ὁ
ἐπιπηγάζων
|
καὶ |
τὸν
νοῦν
καὶ
τὸν
λόγον, |
[1, 21] |
ἐλθὼν
καὶ
πληρώσας
τὴν
ὅρασιν
|
καὶ |
τὸν
προφήτην«
ἐχρίσθη
τὴν
σάρκα |
[1, 12] |
τύχῃ
γεωργοῦ,
ἐκφύσεται
ἕκαστον
αὐτῶν
|
καὶ |
τὸν
πυρὸν
ἀναδείξει.
~(Μιᾶς
τοίνυν |
[1, 1] |
εἰς
φθορὰν
ὧν
μεταλαμβάνει
οὐδείς.
|
καὶ |
τὸν
σίδηρον
ἡ
χρῆσις
καθαρώτερον |
[1, 4] |
τὸ
χρυσίον
καὶ
τὸ
ἀργύριον
|
καὶ |
τὸν
χαλκόν,
καὶ
τὴν
ὑάκινθον |
[1, 6] |
δίχα
τούτων
ἀθήρατον
οὖσαν,
πλὴν
|
καὶ |
τότε
τοῖς
μεμαθηκόσι
καὶ
τὰ |
[1, 21] |
τὰς
ἀδικίας,
καὶ
τοῦ
ἐξιλάσασθαι
|
καὶ |
τοῦ
ἀγαγεῖν
δικαιοσύνην
αἰώνιον,
καὶ |
[1, 23] |
τὴν
διαμάχην
τοῦ
θ´
Ἑβραίου
|
καὶ |
τοῦ
Αἰγυπτίου
διηγησάμενος
καὶ
τὴν |
[1, 1] |
ἀναξίως,
ἔνοχος
ἔσται
τοῦ
σώματος
|
καὶ |
τοῦ
αἵματος
τοῦ
κυρίου.
δοκιμαζέτω |
[1, 1] |
ὁ
διδάσκαλος»
καὶ
τοῦ
λέγοντος
|
καὶ |
τοῦ
ἀκροωμένου,
ὁ
ἐπιπηγάζων
καὶ |
[1, 21] |
ἁμαρτίαν,
καὶ
τοῦ
σφραγίσαι
ἁμαρτίας
|
καὶ |
τοῦ
ἀπαλεῖψαι
τὰς
ἀδικίας,
καὶ |
[1, 20] |
ἀλήθεια
τῆς
καθ´
ἡμᾶς,
εἰ
|
καὶ |
τοῦ
αὐτοῦ
μετείληφεν
ὀνόματος,
καὶ |
[1, 21] |
εἰκάδι.
Οἱ
δὲ
ἀπὸ
Βασιλείδου
|
καὶ |
τοῦ
βαπτίσματος
αὐτοῦ
τὴν
ἡμέραν
|
[1, 9] |
ὁ
νοῦς
γε
τοῦ
προφητικοῦ
|
καὶ |
τοῦ
διδασκαλικοῦ
πνεύματος
ἐπικεκρυμμένως
λαλούμενος |
[1, 17] |
ἐσομένων
πρὸ
καταβολῆς
τοῦ
κόσμου
|
καὶ |
τοῦ
ἕκαστον
εἶναι
ἐγνωκότος,
ἀλλὰ |
[1, 21] |
καὶ
τοῦ
ἀπαλεῖψαι
τὰς
ἀδικίας,
|
καὶ |
τοῦ
ἐξιλάσασθαι
καὶ
τοῦ
ἀγαγεῖν |
[1, 9] |
ἡ
γνῶσις
τοῦ
ἀποκρίνασθαι;
ἥτις
|
καὶ |
τοῦ
ἐρωτᾶν·
εἴη
δ´
ἂν |
[1, 15] |
τῷ
Φαίδρῳ
τὸν
Αἰγύπτιον
βασιλέα
|
καὶ |
τοῦ
Θωὺθ
ἡμῖν
σοφώτερον
δείκνυσιν, |
[1, 24] |
τοῦ
τε
κατ´
ἀρετὴν
νικῶντος
|
καὶ |
τοῦ
κατὰ
βίαν
ὄργανον
τὸ |
[1, 1] |
αὐτοῦ·
εἷς
γὰρ
ὁ
διδάσκαλος»
|
καὶ |
τοῦ
λέγοντος
καὶ
τοῦ
ἀκροωμένου, |
[1, 8] |
γῆς.
εἰσὶ
γάρ
τινες
τῶν
|
καὶ |
τοῦ
λόγου
ἐπακηκοότων
τοῖς
ἰχθύσι |
[1, 17] |
μὴ
σβέσαντα
τὸ
δεινὸν
ἀρχόμενον
|
καὶ |
τοῦ
ναυαγίου
τὸν
κυβερνήτην
μὴ |
[1, 28] |
γάλα.
τετραχῶς
δὲ
ἡμῖν
ἐκληπτέον
|
καὶ |
τοῦ
νόμου
τὴν
βούλησιν,
ἢ |
[1, 21] |
ἀπὸ
ἐξόδου
λόγου
τοῦ
ἀποκρίνασθαι
|
καὶ |
τοῦ
οἰκοδομῆσαι
Ἱερουσαλὴμ
ἕως
χριστοῦ |
[1, 15] |
ὅσοι
γε
τὴν
Παλαιστίνην
κατῴκησαν
|
καὶ |
τοῦ
Περσικοῦ
γένους
οὐ
τὸ |
[1, 23] |
τῶν
κεκρατηκότων
ὡς
κρείττονες
ἡττόνων
|
(καὶ |
τοῦ
πολέμου
ἡ
αἰτία
δικαία· |
[1, 21] |
δευτέραν
καὶ
ἑξηκοστὴν
ὀλυμπιάδα
φερομένου
|
καὶ |
τοῦ
πρεσβυτάτου
τῶν
παρ´
Ἕλλησι |
[1, 21] |
τὴν
ἁγίαν
τοῦ
συντελεσθῆναι
ἁμαρτίαν,
|
καὶ |
τοῦ
σφραγίσαι
ἁμαρτίας
καὶ
τοῦ |
[1, 21] |
καὶ
τοῦ
ἀγαγεῖν
δικαιοσύνην
αἰώνιον,
|
καὶ |
τοῦ
σφραγίσαι
ὅρασιν
καὶ
προφήτην, |
[1, 15] |
Περσῶν
οἱ
Μάγοι
(οἳ
μαγείᾳ
|
καὶ |
τοῦ
σωτῆρος
προεμήνυσαν
τὴν
γένεσιν, |
[1, 1] |
μεταδιδόναι
δὲ
τῶν
θείων
μυστηρίων
|
καὶ
|
τοῦ
φωτὸς
ἐκείνου
τοῦ
ἁγίου |
[1, 17] |
ὡς
τοῦ
πυρὸς
τὸ
θερμαίνειν
|
καὶ |
τοῦ
φωτὸς
τὸ
φωτίζειν)
ἀλλὰ |
[1, 21] |
τοῦ
σφραγίσαι
ὅρασιν
καὶ
προφήτην,
|
καὶ |
τοῦ
χρῖσαι
ἅγιον
ἁγίων.
καὶ
|
[1, 8] |
τοῦτο
τἀκριβέστατον,
ἀλλ´
ἡ
φύσις
|
καὶ |
τοὐρθόν·
ὃς
δὲ
εὐγλωσσίᾳ
νικᾷ, |
[1, 18] |
ζητοῦσι,
τοὺς
ἀναγκαστικοὺς
καλουμένους
λόγους
|
καὶ |
τοὺς
ἄλλους
συλλογισμοὺς
δηλονότι,
ἡμεῖς |
[1, 5] |
πρὶν
ἢ
τὸν
κύριον
καλέσαι
|
καὶ |
τοὺς
Ἕλληνας·
ἐπαιδαγώγει
γὰρ
καὶ |
[1, 24] |
τοὺς
βαρβάρους
εἰς
τὴν
Ἀττικὴν
|
καὶ |
τοὺς
ἐπικαίρους
τῶν
τόπων
προκαταλαβόμενος |
[1, 2] |
οὐδαμῶς
κοσμίως,
αὑτούς
τε
ἀπατῶντες
|
καὶ |
τοὺς
ἐχομένους
αὐτῶν
γοητεύοντες.
Ἑβραῖοι |
[1, 22] |
βιβλιοθήκην
πάσαις
κατακοσμῆσαι
γραφαῖς
ἠξίωσε
|
καὶ |
τοὺς
Ἱεροσολυμίτας
τὰς
παρ´
αὐτοῖς |
[1, 16] |
{ἢ}
αὐτίκα
μάλα.
φασὶ
δὲ
|
καὶ |
τοὺς
κατὰ
διατριβὴν
λόγους
καὶ |
[1, 16] |
αὖ
πρῶτος
περιέθηκε
τοῖς
ποιήμασι
|
καὶ |
τοὺς
Λακεδαιμονίων
νόμους
ἐμελοποίησε
Τέρπανδρος |
[1, 29] |
ἄμφω
κοινῶς
τοὺς
μύθους
αὐτῶν
|
καὶ |
τοὺς
λόγους
παιδικοὺς
εἶναι
παριστάς. |
[1, 21] |
μνηστῆρσι)
κατὰ
τὸ
κιθαρίζειν
εὐδοκίμουν.
|
καὶ |
τοὺς
μὲν
ἀναφερομένους
εἰς
Μουσαῖον
|
[1, 14] |
μετά
γε
Ὀρφέα
καὶ
Λίνον
|
καὶ |
τοὺς
παλαιοτάτους
παρὰ
σφίσι
ποιητὰς |
[1, 1] |
βίῳ
τῷ
κατὰ
τὸν
θεὸν
|
καὶ |
τοὺς
πεινῶντας
δικαιοσύνην
τρέφοντες
τῇ |
[1, 21] |
ἀπὸ
δὲ
Διονύσου
ἐπὶ
Ἡρακλέα
|
καὶ |
τοὺς
περὶ
Ἰάσονα
ἀριστεῖς
τοὺς |
[1, 24] |
ἀνοδίας
παρέπεμπεν
αὐτούς.
ναὶ
μὴν
|
καὶ |
τοὺς
πολεμίους
τοὺς
τῆς
χώρας |
[1, 1] |
ἐργάτης
σπείρῃ
τοὺς
εὐγενεῖς
πυροὺς
|
καὶ |
τοὺς
στάχυς
αὐξήσῃ
τε
καὶ |
[1, 1] |
ἑαυτῆς
τέκνα.
κατὰ
ταὐτὰ
δὲ
|
καὶ |
τοὺς
τῶν
θείων
μεταλαμβάνοντας
λόγων |
[1, 19] |
καὶ
ἄλλους
τοιούτων
τινῶν
μαθηματικοὺς
|
καὶ
|
τοὺς
τῶν
τεχνυδρίων
φιλοσόφους
θήσομεν; |
[1, 1] |
οὐ
γὰρ
μόνον
δι´
Ἑβραίους
|
καὶ |
τοὺς
ὑπὸ
νόμον
κατὰ
τὸν |
[1, 21] |
δὲ
οἶμαι
ἐπὶ
τούτοις
χεῖρον
|
καὶ |
τοὺς
χρόνους
τῶν
Ῥωμαϊκῶν
βασιλέων |
[1, 1] |
αὐτῷ
ἡ
πειθὼ
ἐκ
περιουσίας.
|
καὶ |
τοῦτ´
ἦν
ἄρα
τὸ
προφητικὸν |
[1, 21] |
ἐνιαυτὸν
μόνον
ἔδει
αὐτὸν
κηρῦξαι,
|
καὶ |
τοῦτο
γέγραπται
οὕτως·
ἐνιαυτὸν
δεκτὸν |
[1, 1] |
παραδέξασθαι
τὸ
καταβαλλόμενον
σπέρμα
πνευματικὸν
|
καὶ |
τοῦτο
εὐμαρῶς
ἐκθρέψαι
δύνασθαι.
Περιέξουσι |
[1, 1] |
τῶν
ἐπισήμων
δογματιζόμενα
αἱρέσεων
παραθήσεται,
|
καὶ |
τούτοις
ἀντερεῖ
πάνθ´
ὅσα
προοικονομηθῆναι |
[1, 21] |
ὁ
Ἀργεῖος
ἐπονομασθῆναί
φησι
Σάραπιν
|
καὶ |
τοῦτον
εἶναι
ὃν
Αἰγύπτιοι
σέβουσιν, |
[1, 26] |
τυγχάνων
δικαίων
τε
καὶ
ἀδίκων.
|
καὶ |
τοῦτον
κυρίως
θεσμὸν
ἂν
εἴποιμεν |
[1, 25] |
δὲ
ἡ
τὸ
ὂν
εὑρίσκουσα
|
καὶ |
τούτου
τυγχάνουσα·
ὁ
ὢν
δὲ |
[1, 21] |
ἐξέκλεψε
τὸν
υἱὸν
Ὀζίου
Ἰωὰν
|
καὶ |
τούτῳ
περιέθηκεν
ὕστερον
τὴν
βασιλείαν. |
[1, 24] |
ἢ
ψευδομένους
ἢ
ἀληθεύοντας,
ἢ
|
καὶ |
τούτων
ἅμα
τισὶ
χρωμένους
κατὰ |
[1, 8] |
δείσαντες·
πᾶσαι
δὲ
ἀκούσιοι
τροπαί,
|
καὶ |
τούτων
οὐδὲν
ἄν
ποτε
ἐπιστήμην |
[1, 7] |
γεωργὸς
οὐ
πυροὺς
μόνον
(καίτοι
|
καὶ |
τούτων
πλείους
εἰσὶ
διαφοραί)
σπείρει
|
[1, 11] |
κόσμου
μωρία
παρὰ
θεῷ
ἐστιν,
|
καὶ |
τούτων
τῶν
σοφῶν
κύριος
γινώσκει |
[1, 18] |
σοφοὺς
διαβάλλει,
ἀλλὰ
τοὺς
δοκησισόφους.
|
~(Καὶ |
τούτων,
φησίν,
ἀπολῶ
τὴν
σοφίαν |
[1, 20] |
ἡ
προπαιδεία
δὲ
προσοψήματι
ἔοικεν
|
καὶ |
τραγήματι,
δείπνου
δὲ
λήγοντος
γλυκὺ |
[1, 16] |
δὲ
ἴαμβον
Ἱππῶναξ
ὁ
Ἐφέσιος,
|
καὶ |
τραγῳδίαν
μὲν
Θέσπις
ὁ
Ἀθηναῖος, |
[1, 23] |
Αἴγυπτον
μεταναστάντων.
ἑβδόμῃ
γενεᾷ
γεννηθεὶς
|
καὶ |
τραφεὶς
βασιλικῶς
περιστάσει
κέχρηται
τοιαύτῃ. |
[1, 24] |
προκαθεζομένους
τροπωσάμενος
ἀπέκτεινεν
ἐξ
ἐρήμου
|
καὶ |
τραχείας
ὁδοῦ
(τοιαύτη
γὰρ
ἡ |
[1, 11] |
μέχρι
τῶν
κατὰ
μέρος
ἄγει
|
καὶ |
τρεπτὴν
καὶ
γενητὴν
οἶδεν
τὴν |
[1, 21] |
δὲ
οἱ
πάντες
προφῆται
πέντε
|
καὶ
|
τριάκοντα.
γυναικῶν
δὲ
(καὶ
γὰρ |
[1, 21] |
εἶτα
ὁ
Λάθουρος
ἔτη
ἓξ
|
καὶ |
τριάκοντα,
εἶτα
ὁ
ἐπικληθεὶς
Διόνυσος |
[1, 21] |
Φιλομήτωρ
καὶ
βασιλεύει
ἔτη
πέντε
|
καὶ |
τριάκοντα,
μεθ´
ὃν
ὁ
Φύσκων |
[1, 21] |
τοῦ
ὀγδόου
δυναστείας
τῷ
δευτέρῳ
|
καὶ |
τριακοστῷ
ἡ
Μωυσέως
κατὰ
Ἄμωσιν |
[1, 21] |
πρόεισιν,
εἰ
τοῖς
πεντακοσίοις
εἴκοσι
|
καὶ |
τρισὶ
καὶ
μησὶν
ἑπτὰ
μέχρι |
[1, 23] |
ἐκαλεῖτο
δὲ
Ἰωακείμ.
ἔσχεν
δὲ
|
καὶ |
τρίτον
ὄνομα
ἐν
οὐρανῷ
μετὰ |
[1, 23] |
μισθὸν
ἀναγκαῖον
κομιζόμενοι,
ἔπειτα
δὲ
|
καὶ |
τρόπον
τινὰ
ἠμύναντο
ἀντιλυποῦντες
ὡς |
[1, 7] |
καὶ
ὅλως
παντοίων
δένδρων
φύσιν
|
καὶ |
τροφήν.
ὡσαύτως
δὲ
οὐχ
ἡ |
[1, 1] |
ἠπίστατο,
τοῖς
οἵοις
τε
ἐκδέξασθαι
|
καὶ |
τυπωθῆναι
πρὸς
αὐτά·
τὰ
δὲ |
[1, 11] |
μὲν
ὑπόληψις
τῆς
γνώσεως
φυσιοῖ»
|
καὶ |
τύφου
ἐμπίπλησιν,
οἰκοδομεῖ
δὲ
ἡ |
[1, 18] |
τε
τῆς
ἀληθείας
ἐκτροπή.
ἀλλὰ
|
καὶ |
τῷ
ἀπολῶ
τὴν
σοφίαν
τῶν |
[1, 17] |
τοῖς
δοκοῦσι
φαύλοις
χρῆσθαι
καθάπερ
|
καὶ |
τῷ
ἐκ
πειρασμοῦ
μαρτυρίῳ.
ἔστιν |
[1, 24] |
τὸ
στρατήγημα
τρισίν,
ἀσφαλεῖ,
παραβόλῳ
|
καὶ
|
τῷ
ἐκ
τούτων
μικτῷ·
συντίθεται |
[1, 1] |
φησί,
λάλει,
καὶ
σοφώτερος
ἔσται,
|
καὶ |
τῷ
ἔχοντι
δὲ
προστεθήσεται»
ἐπαγγέλλεται
|
[1, 1] |
λόγων
τε
καὶ
ἀνδρῶν
μακαρίων
|
καὶ |
τῷ
ὄντι
ἀξιολόγων.
τούτων
ὃ |
[1, 11] |
Ἀκίνητον
μὲν
οὖν
πρὸς
ἀλήθειαν
|
καὶ |
τῷ
ὄντι
ἀργὸν
οὐ
βούλεται
|
[1, 1] |
καὶ
ἡ
διὰ
λόγων
λαμβάνεται.
|
καὶ |
τῷ
ὄντι
μακάριοι
οἱ
εἰρηνοποιοί» |
[1, 17] |
ἀληθῆ
τινα
ἔλεγον
οἱ
ψευδοπροφῆται,
|
καὶ |
τῷ
ὄντι
οὗτοι
ἐν
ἐκστάσει |
[1, 9] |
πολύπειρος
οὗτος
τῆς
ἀληθείας
ἰχνευτὴς
|
καὶ |
τῷ
ὄντι
πολύμητις»
δίκην
τῆς
|
[1, 1] |
διὰ
τοῦδε
προεθέσπισεν
τοῦ
λογίου,
|
καὶ |
τῷ
παρακεκαλυμμένως
τὰ
παραδιδόμενα
οἵῳ |
[1, 20] |
σταθμούχῳ,
μισθὸν
δὲ
τῷ
διδασκάλῳ
|
καὶ |
τῷ
πιπράσκοντι
ἀρραβῶνα.
ἑκάστη
δὲ |
[1, 17] |
τιτρώσκεσθαι
κωλύων
τὸ
τρωθῆναι
αὐτόν,
|
καὶ |
τῷ
Σωκράτει
τὸ
δαιμόνιον
αἴτιον |
[1, 21] |
καὶ
τὸ
σημεῖον
ἐγένετο
Ἰωνᾶ,
|
καὶ |
Τωβίας
διὰ
Ῥαφαὴλ
τοῦ
ἀγγέλου |
[1, 9] |
δρεπάνου
τε,
οἶμαι,
καὶ
μακέλλης
|
καὶ |
τῶν
ἄλλων
ὀργάνων
τῶν
γεωργικῶν |
[1, 21] |
Ἄξιον
δὴ
ἐνταῦθα
γενομένους
διερευνῆσαι
|
καὶ |
τῶν
ἄλλων
τῶν
μετὰ
Μωσέα |
[1, 9] |
ὀρθὸν
ἔκ
τε
τῶν
Ἑλληνικῶν
|
καὶ |
τῶν
βαρβαρικῶν
ὑποδείγματα
κομίζων
πολύπειρος
|
[1, 1] |
τοῦ
θεοῦ
καὶ
Χριστοῦ
Ἰησοῦ
|
καὶ
|
τῶν
ἐκλεκτῶν
ἀγγέλων,
ἵνα
ταῦτα |
[1, 21] |
ἐπὶ
Λυγκέως
εἰς
Θήβας
ἔρχεται
|
καὶ
|
τῶν
Ἑλληνικῶν
γραμμάτων
εὑρετὴς
γίνεται, |
[1, 22] |
πρεσβυτέρους
ἐκλεξάμενοι
ἀπέστειλαν
αὐτῷ
μετὰ
|
καὶ |
τῶν
θείων
βίβλων.
ἑκάστου
δὲ |
[1, 1] |
Ἑλληνικὴν
νεμόμεναι
φιλοσοφίαν,
ἧς
καθάπερ
|
καὶ |
τῶν
καρύων
οὐ
τὸ
πᾶν |
[1, 21] |
Ἀμώσιος
τοῦ
Αἰγυπτίων
βασιλέως
μεμνημένος
|
καὶ |
τῶν
κατ´
αὐτὸν
πράξεων,
μάρτυρα |
[1, 21] |
ἔτη
βασιλεύειν
ἄρχεται.
ὁμοίως
οὖν
|
καὶ |
τῶν
Μακεδονικῶν
βασιλέων
οἱ
χρόνοι |
[1, 21] |
ἐν
τῇ
Φωκέων
πολιτείᾳ.
ἀλλὰ
|
καὶ |
τῶν
παρ´
Αἰγυπτίοις
ἀνθρώπων
ποτέ, |
[1, 7] |
αὐτούς,
οἵους
τε
ὄντας
ἐπακοῦσαι
|
καὶ |
τῶν
παρ´
ἡμῖν,
ἢν
μόνον |
[1, 3] |
σοφιστῶν
ὄχλος
ἐξηρτυμένος.
ἐπὶ
τούτων
|
καὶ |
τῶν
παραπλησίων
ὅσοι
τοὺς
κενοὺς |
[1, 21] |
τὸν
ἐν
Ἱεροσολύμοις.
Συνάγονται
οὖν
|
καὶ |
τῶν
Περσῶν
οἱ
χρόνοι
οὕτως· |
[1, 15] |
αὐτῶν,
οἳ
δὲ
Βραχμᾶναι
καλούμενοι.
|
καὶ |
τῶν
Σαρμανῶν
οἱ
ὑλόβιοι
προσαγορευόμενοι |
[1, 21] |
Χείρωνος
καὶ
Βοιὼ
καὶ
Μαντὼ
|
καὶ |
τῶν
Σιβυλλῶν
τὸ
πλῆθος,
ἡ |
[1, 4] |
καὶ
τῆς
λέξεως
οἱ
σοφισταὶ
|
καὶ |
τῶν
συλλογισμῶν
οἱ
διαλεκτικοὶ
καὶ |
[1, 24] |
τάττεται
βασιλεία,
ὡς
ἡ
Σαρδαναπάλλου
|
καὶ |
τῶν
τὸ
τέλος
ποιουμένων
ταῖς |
[1, 5] |
δὲ
ἐπιστήμη
θείων
καὶ
ἀνθρωπίνων
|
καὶ |
τῶν
τούτων
αἰτίων.
κυρία
τοίνυν |
[1, 5] |
ἐπαγγέλλεται
γλώσσης
τε
καὶ
γαστρὸς
|
καὶ |
τῶν
ὑπὸ
γαστέρα,
καὶ
ἔστιν |
[1, 21] |
μὲν
ἀπὸ
τῶν
ὀνειράτων
τεκμαιρόμενος
|
καὶ
|
τῶν
χρησμῶν,
ἄλλως
δὲ
καὶ |
[1, 9] |
ἁψάμενος,
ὡς
βέλτιον
γεωργεῖν
τε
|
καὶ |
ὑγιάζειν
δύνασθαι,
οὕτω
κἀνταῦθα
χρηστομαθῆ |
[1, 8] |
μὴ
προσῆκον
ἀφεμένους
τοῦ
ὀρθοῦ
|
καὶ |
ὑγιοῦς
λόγου
τῷ
κοινωνοῦντι
τοῦ |
[1, 19] |
ἀλλ´
ἢ
ἐπὶ
τῶν
ἄρτῳ
|
καὶ |
ὕδατι
κατὰ
τὴν
προσφορὰν
μὴ |
[1, 19] |
δηλονότι,
ἄρτων
κρυφίων
ἡδέως
ἅψασθε,
|
καὶ |
ὕδατος
κλοπῆς
γλυκεροῦ,
ἄρτον
καὶ
|
[1, 19] |
καὶ
ὕδατος
κλοπῆς
γλυκεροῦ,
ἄρτον
|
καὶ
|
ὕδωρ
οὐκ
ἐπ´
ἄλλων
τινῶν, |
[1, 15] |
ἀμφιέννυνται
φλοιοῖς
καὶ
ἀκρόδρυα
σιτοῦνται
|
καὶ |
ὕδωρ
ταῖς
χερσὶ
πίνουσιν,
οὐ |
[1, 19] |
τῆς
γραφῆς.
εἰσὶ
γὰρ
οἳ
|
καὶ |
ὕδωρ
ψιλὸν
εὐχαριστοῦσιν.
ἀλλὰ
ἀποπήδησον, |
[1, 24] |
δὲ
κατ´
ἄλλην
φύσιν
τε
|
καὶ |
ὕλην.
ἐν
μέν
γε
ὅπλοις |
[1, 16] |
ὁ
δὲ
ἀπόστολος
οὕτω»
φησὶν
|
καὶ |
ὑμεῖς
διὰ
τῆς
γλώσσης
ἐὰν |
[1, 27] |
πρὸς
μὲν
τὴν
θεοσέβειαν
παιδεύει
|
καὶ |
ὑπαγορεύει
τὰ
ποιητέα
εἴργει
τε |
[1, 1] |
ὑσσώπῳ
καὶ
καθαρισθήσομαι,
πλυνεῖς
με
|
καὶ |
ὑπὲρ
χιόνα
λευκανθήσομαι.
ἀκουτιεῖς
με
|
[1, 19] |
οἰκεῖον
καὶ
γνήσιον
ὕδωρ
λογιζομένη,
|
καὶ |
ὑπερβήσῃ
ποταμὸν
ἀλλότριον»
τὸν
παραφέροντα |
[1, 18] |
τῶν
σοφῶν»
τῇ
τῆς
καταφρονουμένης
|
καὶ
|
ὑπερορωμένης
βαρβάρου
φιλοσοφίας
ἀντιπαραθέσει
καταλάμψαι |
[1, 5] |
σοφίαν»
ὁ
Σολομὼν
περιχαράκωσον»
φησίν,
|
καὶ |
ὑπερυψώσει
σε·
στεφάνῳ
δὲ
τρυφῆς |
[1, 21] |
τε
καὶ
μάντεις,
οἳ
δὲ
|
καὶ |
ὑπὸ
δαιμόνων
κινηθέντες
ἢ
ὑδάτων |
[1, 29] |
ἔμπαλιν
νέους
τοὺς
τὰ
νεώτερα
|
καὶ |
ὑπὸ
Ἑλλήνων
ἐπιτετηδευμένα,
τὰ
χθὲς |
[1, 1] |
καὶ
σώμασιν.
οὐδεὶς
ἅπτει
λύχνον
|
καὶ |
ὑπὸ
τὸν
μόδιον
τίθησιν,
ἀλλ´ |
[1, 19] |
οὐ
γὰρ
ἐν
γεωμετρίᾳ
αἰτήματα
|
καὶ |
ὑποθέσεις
ἐχούσῃ
φιλοσοφία,
οὐδ´
ἐν |
[1, 1] |
μὲν
εἰ
ἄξιος
λέγειν
τε
|
καὶ |
ὑπομνήματα
καταλιμπάνειν,
τὸν
δὲ
εἰ |
[1, 16] |
πρώτους
ἀκηκόαμεν
ἀπήνην
καὶ
κλίνην
|
καὶ |
ὑποπόδιον
ἐργάσασθαι
τούς
τε
Σιδονίους |
[1, 24] |
οὕτως
ἐπιβαλεῖν.
ἀμέλει
γέγονεν
ὅπερ
|
καὶ |
ὑπώπτευσεν·
ἐπεδίωξαν
γὰρ
οἱ
Αἰγύπτιοι
|
[1, 21] |
ἡ
ὀλυμπιὰς
ἡ
πρώτη,
ἣ
|
καὶ |
ὑστέρα
τῶν
Ἰλιακῶν
δείκνυται
ἔτεσι |
[1, 22] |
Πλάτων
τῇ
καθ´
ἡμᾶς
νομοθεσίᾳ,
|
καὶ |
φανερός
ἐστι
περιειργασμένος
ἕκαστα
τῶν |
[1, 27] |
ἕνεκα
καὶ
τομὰς
καὶ
καύσεις
|
καὶ
|
φαρμακοποσίας
ὑφιστάμεθα
καὶ
ὁ
ταῦτα |
[1, 2] |
λυμαίνεσθαι
τὸν
βίον,
ψευδῶν
πραγμάτων
|
καὶ |
φαύλων
ἔργων
δημιουργὸν
ὑπάρχουσαν,
ᾗ |
[1, 7] |
γάρ)
πολλαί
τε
καὶ
ποικίλαι
|
καὶ |
φέρουσαι
εἰς
τὴν
κυρίαν
ὁδόν |
[1, 21] |
γενεαῖς
τῶν
Ἰλιακῶν,
Δημόδοκος
δὲ
|
καὶ |
Φήμιος
μετὰ
τὴν
Ἰλίου
ἅλωσιν
|
[1, 21] |
ἀπὸ
τῆς
ὀκτωκαιδεκάτης
ὀλυμπιάδος,
ὃν
|
καί |
φησι
πρῶτον
ὠνομάσθαι
τύραννον.
Σωσίβιος |
[1, 6] |
ἐν
τοῖς
ἄλλοις
ζῴοις.
διὸ
|
καί |
φησιν·
ἴσθι
πρὸς
τὸν
μύρμηκα, |
[1, 21] |
ἡμέρας
αςϟ
μακάριος
ὁ
ὑπομένων
|
καὶ |
φθάσας
εἰς
ἡμέρας
ατλεʹ
Φλαύιος |
[1, 1] |
φαμεν,
κοινωνικὸν
δὲ
ἡ
σοφία
|
καὶ |
φιλάνθρωπον.
λέγει
γοῦν
ὁ
Σολομών· |
[1, 11] |
ὄνομα
ὑποδυόμενοι,
ἄθεοί
τινες
ἀνθρωπίσκοι
|
καὶ |
φιλήδονοι.
διὰ
τοῦτο
προσεύχομαι,
φησίν, |
[1, 5] |
φιλοσοφίαν
τὴν
δέσποιναν
αὐτῶν,
οὕτω
|
καὶ |
φιλοσοφία
αὐτὴ
πρὸς
σοφίας
κτῆσιν
|
[1, 15] |
γένους,
αἳ
νόμους
τε
ἔθεσαν
|
καὶ |
φιλοσοφίαν
ἐκήρυξαν,
οὗ
μεῖζον
ἀγαθὸν |
[1, 1] |
γέ
πῃ
θείας
ἔργον
προνοίας
|
καὶ |
φιλοσοφίαν.
~(ὑπὲρ
δὲ
τῶν
ὑπομνημάτων |
[1, 9] |
καὶ
μουσικῆς
καὶ
ἀπὸ
γραμματικῆς
|
καὶ |
φιλοσοφίας
αὐτῆς
δρεπόμενον
τὸ
χρήσιμον |
[1, 20] |
πάντες
ἄνευ
τῆς
ἐγκυκλίου
παιδείας
|
καὶ |
φιλοσοφίας
τῆς
Ἑλληνικῆς,
οἳ
δὲ |
[1, 6] |
αὐδήεντα,
καὶ
θέσπιον
τὸν
ἔμπειρον
|
καὶ |
φιλόσοφον
καὶ
τῆς
ἀληθείας
ἐπιστήμονα. |
[1, 15] |
παρ´
Ἕλλησι
πρεσβυτάτων
σοφῶν
τε
|
καὶ |
φιλοσόφων.
ὡς
δὲ
οἱ
πλεῖστοι |
[1, 16] |
εὑρετής,
ὥς
φησιν
Ἔφορος,
ὅθεν
|
καὶ
|
Φοινικήια
τὰ
γράμματα
Ἡρόδοτος
κεκλῆσθαι |
[1, 21] |
Μῆδος
Ἐμπεδοκλῆς
τε
ὁ
Ἀκραγαντῖνος
|
καὶ |
Φορμίων
ὁ
Λάκων,
ναὶ
μὴν
|
[1, 1] |
δὲ
ἐφοδιάζειν
οὐ
καλόν·
ᾗ
|
καὶ |
φορτίον
συνεπιτιθέναι
μὲν
εὔλογον,
συγκαθαιρεῖν |
[1, 25] |
καὶ
γὰρ
ἰσχύι
καὶ
σεμνότητι
|
καὶ |
φρονήσει
πρέπειν
ἂν
μᾶλλον
φιλοσοφεῖν |
[1, 4] |
ἑαυτοῦ
στόματος
αἴσθησίν
τε
ἅμα
|
καὶ |
φρόνησιν,
καὶ
θησαυρίζει
δικαίοις
βοήθειαν· |
[1, 16] |
μαντικήν.
Τυρρηνοὶ
δὲ
σάλπιγγα
ἐπενόησαν
|
καὶ |
Φρύγες
αὐλόν·
Φρύγες
γὰρ
ἤστην |
[1, 1] |
πρὸς
τὴν
ἀκριβῆ
αἵρεσίν
τε
|
καὶ |
φυγὴν
ἡ
συνείδησις,
θεμέλιος
δὲ |
[1, 19] |
καὶ
τῆς
ἔξωθεν
σκέπης
τε
|
καὶ |
φυλακῆς
φροντιστέον.
γνωστῶς
δὲ
ἐπιγνώσῃ |
[1, 15] |
Ἡρόδωρος
δὲ
τὸν
Ἡρακλέα
μάντιν
|
καὶ
|
φυσικὸν
γενόμενον
ἱστορεῖ
παρὰ
Ἄτλαντος |
[1, 1] |
{διὸ
δὴ}
παραθετέον
δόξας
τε
|
καὶ |
φωνὰς
τὰς
ἐμβοώσας
παρ´
ἕκαστα |
[1, 4] |
μουσικός,
ἁφῆς
δὲ
ὁ
πλαστικός.
|
καὶ |
φωνῆς
ὁ
ᾠδικός,
ὀσφρήσεως
ὁ |
[1, 16] |
εἰς
ἀνθρώπους
ἐξήνεγκαν,
ὁμοίως
δὲ
|
καὶ |
Χαλδαῖοι.
Αἰγύπτιοι
λύχνους
τε
αὖ |
[1, 21] |
τῷ
μεταξὺ
χρόνῳ
τελεσθέν.
τότε
|
καὶ |
Χελκίας
ὁ
ἱερεὺς
ὁ
τοῦ |
[1, 14] |
Εὐρώπης,
Σόλων
τε
ὁ
Ἀθηναῖος
|
καὶ |
Χίλων
ὁ
Λακεδαιμόνιος,
τὸν
δὲ |
[1, 6] |
παιδεία
δὲ
ἀνεξέλεγκτος
πλανᾶται,
φησίν,
|
καὶ |
χρὴ
μετιέναι
τὸ
ἐλεγκτικὸν
εἶδος |
[1, 26] |
ἂν
νομοθετική·
κτᾶσθαί
τε
γὰρ
|
καὶ |
χρῆσθαι
ταύτης
ἴδιον
βασιλικωτάτης
οὔσης. |
[1, 24] |
γυμνάζων
καὶ
συμβιβάζων
αὐτούς,
ἵνα
|
καὶ |
χρηστὰ
τὰ
τῆς
χώρας
μετὰ
|
[1, 17] |
ἐπινοηθέντων
πρός
τινων
ἀγαθόν
τι
|
καὶ |
χρηστὸν
τέλος
ἀποτελεῖν
καὶ
ὠφελίμως |
[1, 1] |
φησὶν
ἐπιστέλλων,
ἐνώπιον
τοῦ
θεοῦ
|
καὶ |
Χριστοῦ
Ἰησοῦ
καὶ
τῶν
ἐκλεκτῶν |
[1, 5] |
δὲ
τὸ
αὐτομαθὲς
ἐνδείκνυται;
διὸ
|
καὶ |
Χριστοῦ
τύπος
εὑρίσκεται.
οὗτος
μιᾶς |
[1, 24] |
ἐπαιδεύοντο
Ἑβραῖοι
δι´
ἐρημίας
πολλῆς
|
καὶ
|
χρόνου
μακροῦ,
εἰς
μόνον
τὸ |
[1, 1] |
μὲν
οὖν
πρὸς
παρόντας
λέγων
|
καὶ |
χρόνῳ
δοκιμάζει
καὶ
κρίσει
δικάζει |
[1, 20] |
αὐχῶν,
τὴν
ἑαυτοῦ
δόξαν
αὔξων
|
καὶ |
ψευδόμενος
τὴν
ἀλήθειαν.
οὗτος
κλέπτης« |
[1, 21] |
υἱὸς
Ἀνανίου.
ἐπὶ
δὲ
Μιχαίου
|
καὶ |
ψευδοπροφήτης
ἦν
Σεδεκίας
ὁ
τοῦ |
[1, 23] |
νοσφισαμένους
τῆς
τιμῆς
τοῦ
χωρίου
|
καὶ |
ψευσαμένους
λόγῳ
ἀποκτείνας.
Ἀρτάπανος
γοῦν |
[1, 9] |
φυσικὴν
θεωρίαν
ἐκμανθάνειν,
μόνην
δὲ
|
καὶ |
ψιλὴν
τὴν
πίστιν
ἀπαιτοῦσιν,
ὥσπερ |
[1, 15] |
δίναις
προσβλέπουσαι
καὶ
ῥευμάτων
ἑλιγμοῖς
|
καὶ |
ψόφοις
τεκμαίρονται
καὶ
προθεσπίζουσι
τὰ |
[1, 8] |
προβάτων
κῳδίοις
ἐγκεκρυμμένοι,
ἀνδραποδισταί
τε
|
καὶ
|
ψυχαγωγοὶ
εὔγλωσσοι,
κλέπτοντες
μὲν
ἀφανῶς, |
[1, 1] |
τοῦ
ἄρτου
διανομῇ.
εἰσὶ
γὰρ
|
καὶ |
ψυχαὶ
ἰδίας
ἔχουσαι
τροφάς,
αἳ
|
[1, 28] |
πατέρα
εἰ
μὴ
ὁ
υἱὸς
|
καὶ |
ᾧ
ἂν
ὁ
υἱὸς
ἀποκαλύψῃ. |
[1, 1] |
ἵνα
ᾖ
ἐν
στόματι
λαλοῦντος
|
καὶ |
ᾧ
λαλεῖται,
μᾶλλον
δὲ
οὐκ |
[1, 4] |
κατ´
ἐπισύνθεσιν
ἀνθρωπίνῳ
λογισμῷ
ἐπινενοημέναι,
|
καὶ |
ὡς
θεόθεν
ἡ
τεχνικὴ
καὶ |
[1, 20] |
ἀδικεῖ
ὁ
σφετερισάμενος
τὰ
βαρβάρων
|
καὶ |
ὡς
ἴδια
αὐχῶν,
τὴν
ἑαυτοῦ |
[1, 5] |
ἀσπάζομαι
μὲν
τὴν
κοσμικὴν
παιδείαν
|
καὶ |
ὡς
νεωτέραν
καὶ
ὡς
σὴν |
[1, 28] |
πατέρα
ἐκκαλύπτων,
ᾧ
ἂν
βούληται,
|
{καὶ} |
ὡς
οἷόν
τε
τὴν
ἀνθρωπίνην |
[1, 9] |
πνεύματος
μαθηταί·
ἐκ
γὰρ
πίστεως
|
καὶ |
ὡς
οὐχ
οἷόν
τε
ῥᾳδίως |
[1, 5] |
κοσμικὴν
παιδείαν
καὶ
ὡς
νεωτέραν
|
καὶ |
ὡς
σὴν
θεραπαινίδα,
τὴν
δὲ |
[1, 21] |
Ἱερουσαλὴμ
καὶ
τὸ
ἅγιον
ἠρήμωσεν.
|
καὶ |
ὡς
ταῦθ´
οὕτως
ἔχει,
τῷ
|
[1, 20] |
τυγχάνουσιν
αἱ
ἀρεταὶ
πλείονες
ὑπάρχουσαι,
|
καὶ |
ὡς
τοῦ
θερμαίνεσθαι
ὅ
τε |
[1, 21] |
φαίνεται
Μιχαίας
τε
σὺν
αὐτῷ
|
καὶ |
Ὠσηὲ
καὶ
Ἰωὴλ
ὁ
τοῦ |
[1, 21] |
μέχρι
τούτου
διατείνουσι
προφητεύοντες
Ἡσαΐας
|
καὶ |
Ὠσηὲ
καὶ
Μιχαίας.
λέγονται
δὲ |
[1, 21] |
ἐπὶ
τούτου
ἔτι
Ἡσαΐας
προφητεύει
|
καὶ |
Ὠσηὲ
καὶ
Μιχαίας
ὁ
Μωρασθίτης |
[1, 21] |
καὶ
Ἡσαΐας
ὁ
υἱὸς
αὐτοῦ
|
καὶ |
Ὠσηὲ
ὁ
τοῦ
Βεηρὶ
καὶ |
[1, 17] |
τι
καὶ
χρηστὸν
τέλος
ἀποτελεῖν
|
καὶ |
ὠφελίμως
τοῖς
δοκοῦσι
φαύλοις
χρῆσθαι |
[1, 16] |
τοῦ
Διονύσου,
δι´
ὃν
καὶ
|
Διονυσιακαὶ |
θέαι,
μεταγενεστέρου
Μωυσέως
{ἢ}
αὐτίκα |
[1, 14] |
πλανᾶσθε·
φθείρουσιν
ἤθη
χρηστὰ
ὁμιλίαι
|
κακαί» |
οἳ
δὲ
Ἀκουσίλαον
τὸν
Ἀργεῖον |
[1, 21] |
ἡμέρας.
αἱ
δὲ
πρῶται
καὶ
|
γενικαὶ |
διάλεκτοι
βάρβαροι
μέν,
φύσει
δὲ |
[1, 21] |
κατὰ
τὸν
ἀληθῆ
λόγον
αἱ
|
γενικαὶ |
διάλεκτοι
δύο
καὶ
ἑβδομήκοντα
ὡς
|
[1, 17] |
ἀποστατησάντων
βουλαί
τε
καὶ
ἐνέργειαι,
|
μερικαὶ |
οὖσαι,
γίνονται
μὲν
ἐκ
φαύλης |
[1, 17] |
καθάπερ
καὶ
αἱ
νόσοι
αἱ
|
σωματικαί· |
κυβερνῶνται
δὲ
ὑπὸ
τῆς
καθόλου
|
[1, 10] |
δὴ
λέγει,
ἣν
ἐπενόησαν
τέχναι
|
λεκτικαί |
τε
καὶ
διαλεκτικαί.
ζητήσεις
οὖν |
[1, 10] |
ἐπενόησαν
τέχναι
λεκτικαί
τε
καὶ
|
διαλεκτικαί. |
ζητήσεις
οὖν
σοφίαν
παρὰ
κακοῖς |
[1, 5] |
διὰ
τῶνδε·
Σάρρα
στεῖρα
ἦν
|
πάλαι, |
Ἀβραὰμ
δὲ
γυνή.
μὴ
τίκτουσα |
[1, 15] |
Φιλοσοφία
τοίνυν
πολυωφελές
τι
χρῆμα
|
πάλαι |
μὲν
ἤκμασε
παρὰ
βαρβάροις
κατὰ |
[1, 14] |
παραινετικήν,
τὴν
ὠφελιμωτάτην.
αὐτίκα
Πλάτων
|
πάλαι |
{τὸ}
διὰ
σπουδῆς
γεγονέναι
τόνδε |
[1, 4] |
μάγων,
ἐπαοιδῶν,
Γαζαρηνῶν
δύναμις
τοῦ
|
ἀναγγεῖλαι |
τῷ
βασιλεῖ,
ἀλλ´
ἔστι
θεὸς |
[1, 14] |
Ὁμήρῳ
φησὶ
προειρῆσθαι
διὰ
τούτων·
|
δειλαί |
τοι
δειλῶν
γε
καὶ
ἐγγύαι |
[1, 7] |
(ἀγαθὸς
γάρ)
πολλαί
τε
καὶ
|
ποικίλαι
|
καὶ
φέρουσαι
εἰς
τὴν
κυρίαν |
[1, 21] |
ἡμέτεραι
παραδιδόασι
γραφαί,
αἱ
δὲ
|
ἄλλαι |
αἱ
πολλαὶ
ἐπὶ
κοινωνίᾳ
διαλέκτων |
[1, 21] |
Βαβυλῶνος
ἕως
τοῦ
Χριστοῦ
ὁμοίως
|
ἄλλαι
|
γενεαὶ
ιδʹ
τρία
διαστήματα
μυστικὰ |
[1, 4] |
κοσμικὴν
εἴτε
ἐπιστήμην
εἴτε
τέχνην,
|
πολλαὶ |
δέ
εἰσιν
αἱ
κατ´
ἐπισύνθεσιν |
[1, 21] |
γραφαί,
αἱ
δὲ
ἄλλαι
αἱ
|
πολλαὶ |
ἐπὶ
κοινωνίᾳ
διαλέκτων
δύο
ἢ |
[1, 5] |
λόγους,
φησίν,
ἵνα
σοι
γένωνται
|
πολλαὶ |
ὁδοὶ
βίου·
ὁδοὺς
γὰρ
σοφίας |
[1, 7] |
σῴζοντος
τοῦ
θεοῦ
(ἀγαθὸς
γάρ)
|
πολλαί |
τε
καὶ
ποικίλαι
καὶ
φέρουσαι |
[1, 5] |
εἶεν
δ´
ἂν
καὶ
αἱ
|
ἐντολαὶ |
καὶ
αἱ
προπαιδεῖαι
ὁδοὶ
καὶ |
[1, 17] |
ἀλλὰ
καὶ
αἱ
τῶν
ἀποστατησάντων
|
βουλαί |
τε
καὶ
ἐνέργειαι,
μερικαὶ
οὖσαι, |
[1, 21] |
ἕξ.
ἀφ´
οὗ
δὲ
αἱ
|
φυλαὶ |
αἱ
δέκα
ἐκ
Σαμαρείας
αἰχμάλωτοι |
[1, 1] |
ὑπόμνημα
σωτήριον
πορίζων
ἐμαυτῷ,
ἀναγκαίως
|
κέχρημαι |
τῇδε
τῇ
ὑποτυπώσει.
ἔστι
μὲν |
[1, 13] |
αὐχεῖ
τὴν
ἀλήθειαν·
φωτὸς
δ´,
|
οἶμαι, |
ἀνατολῇ
πάντα
φωτίζεται.
ξύμπαντες
οὖν |
[1, 1] |
χρηστομαθίας
ὁ
καρπὸς
προχωρείτω.
οὐκ
|
οἶμαι |
γάρ
τινα
οὕτως
εὐτυχῆ
γραφὴν |
[1, 29] |
Ἑλλήνων
οὐκ
ἔστιν
οὐδείς·
γέροντας,
|
οἶμαι, |
εἰπὼν
τοὺς
τὰ
πρεσβύτερα,
τουτέστι |
[1, 21] |
μικρόν
τι
παρακλίνοντας«
~(Οὐδὲν
δὲ
|
οἶμαι |
ἐπὶ
τούτοις
χεῖρον
καὶ
τοὺς |
[1, 19] |
τὸν
θεόν
σου.
τὸν
σωτῆρα
|
οἶμαι |
θεὸν
εἰρῆσθαι
ἡμῖν
τὰ
νῦν· |
[1, 9] |
τὰ
λοιπὰ
ποιῆσαι,
δρεπάνου
τε,
|
οἶμαι, |
καὶ
μακέλλης
καὶ
τῶν
ἄλλων |
[1, 1] |
ἀνθρώποις
ὠφέλειαν
ἀπολιπεῖν;
καλὸν
δ´
|
οἶμαι |
καὶ
παῖδας
ἀγαθοὺς
τοῖς
ἔπειτα
|
[1, 10] |
λέγεται
τέχνη.
ἐμοὶ
δὲ
εἰκότως,
|
οἶμαι, |
πρόκειται
βιοῦν
μὲν
κατὰ
τὸν |
[1, 21] |
τῷ
σχήματι
μηνυόντων
σφίσιν,
ἀλλ´,
|
οἶμαι, |
τῇ
οἰκείᾳ
διαλέκτῳ.
φασὶ
δὲ |
[1, 1] |
ἐδώδιμον
τοῦ
καρύου·
ἁρμόζει
γάρ,
|
οἶμαι, |
τῆς
ἀληθείας
τὰ
σπέρματα
μόνοις |
[1, 25] |
Πολιτείᾳ
συνάπτει.
ἔπειτα
τέλος
γὰρ
|
οἶμαι |
τοῦ
τε
πολιτικοῦ
τοῦ
τε
|
[1, 3] |
τὴν
κεφαλὴν
κλίνῃ·
μόνῳ
γάρ,
|
οἶμαι, |
τῷ
πιστεύοντι,
διακεκριμένῳ
τέλεον
τῶν |
[1, 19] |
καὶ
διώκει
ὄρνεα
πτερωτά.
οὐκ
|
οἶμαι |
φιλοσοφίαν
λέγειν
τὰ
νῦν
τὸν |
[1, 1] |
τῷ
υἱῷ
σου.
ψυχὴ
γάρ,
|
οἶμαι, |
ψυχῇ
καὶ
πνεῦμα
πνεύματι
συναπτόμενα |
[1, 1] |
τὴν
ὑποσημείωσιν
τηρήσει.
ποθούσης
γὰρ
|
οἶμαι |
ψυχῆς
τὴν
μακαρίαν
παράδοσιν
ἀδιάδραστον |
[1, 19] |
καὶ
ὄνειδος
εἶναι.
ᾔδει
γάρ,
|
οἶμαι, |
ὡς
ἄρα
ἤδη
πολυμαθίη
νόον |
[1, 17] |
οὔτε
οἱ
ψόγοι
οὔθ´
αἱ
|
τιμαὶ |
οὔθ´
αἱ
κολάσεις
δίκαιαι,
μὴ |
[1, 5] |
ἀρεστὸν
ᾖ»
φησί.
δηλῶν
ὅτι
|
ἀσπάζομαι |
μὲν
τὴν
κοσμικὴν
παιδείαν
καὶ |
[1, 27] |
τῇ
καρδίᾳ
σου
ὅσα
ἐγὼ
|
ἐντέλλομαί |
σοι
σήμερον,
καὶ
γνώσῃ
ἐν |
[1, 10] |
ὀνόματι
δηλοῦται
τοῦτο
ὅπερ
παραστῆσαι
|
βούλομαι, |
οὐθέν
μοι
μέλει.
σωθῆναι
γὰρ |
[1, 1] |
ὑποσταίη
γεωργὸς
γενέσθαι,
παρ´
ὅλους
|
ἐνδείξομαι |
τοὺς
Στρωματεῖς,
αἰνισσόμενος
ἁμῇ
γέ |
[1, 1] |
ἀναζωπυρῶν
ὑπομνήμασι
τὰ
μὲν
ἑκὼν
|
παραπέμπομαι |
ἐκλέγων
ἐπιστημόνως,
φοβούμενος
γράφειν
ἃ |
[1, 1] |
στόμα
ἡμῶν
ἀνέῳγε
πρὸς
ὑμᾶς.
|
διαμαρτύρομαι |
δέ»
τῷ
Τιμοθέῳ
φησὶν
ἐπιστέλλων, |
[1, 16] |
εἰδῶ
τὴν
δύναμιν
τῆς
φωνῆς,
|
ἔσομαι
|
τῷ
λαλοῦντι
βάρβαρος
καὶ
ὁ |
[1, 1] |
πλυνεῖς
με
καὶ
ὑπὲρ
χιόνα
|
λευκανθήσομαι. |
ἀκουτιεῖς
με
εὐφροσύνην
καὶ
ἀγαλλίασιν· |
[1, 24] |
ἕνεκεν
ἑνὸς
ἢ
καὶ
δευτέρου
|
ἐπιμνησθήσομαι |
παραδείγματος
στρατηγικοῦ.
Μωυσῆς
τὸν
λαὸν |
[1, 1] |
ψαλλέτω·
ῥαντιεῖς
με
ὑσσώπῳ
καὶ
|
καθαρισθήσομαι, |
πλυνεῖς
με
καὶ
ὑπὲρ
χιόνα |
[1, 11] |
ζητήσαντες
αὐτὸν
εἰρήνην
εὗρον.
καὶ
|
γνώσομαι» |
φησίν,
οὐ
τὸν
λόγον
τῶν
|
[1, 19] |
ἀκαρπίαν.
καὶ
τοῖς
ἐνδεέσι
φρενῶν
|
παρακελεύομαι
|
λέγουσα,
φησὶν
ἡ
σοφία,
τοῖς |
[1, 8] |
δέονται.
ἐγὼ
γοῦν
καὶ
πάνυ
|
ἀποδέχομαι |
τὴν
τραγῳδίαν
λέγουσαν·
ὦ
παῖ, |
[1, 11] |
ἀνθρωπίσκοι
καὶ
φιλήδονοι.
διὰ
τοῦτο
|
προσεύχομαι, |
φησίν,
ἵνα
ἡ
ἀγάπη
ὑμῶν |
[1, 5] |
καὶ
αἱ
προπαιδεῖαι
ὁδοὶ
καὶ
|
ἀφορμαὶ |
τοῦ
βίου.
Ἱερουσαλὴμ
Ἱερουσαλήμ,
ποσάκις |
[1, 7] |
δικαιοσύνης,
ἵνα
ἐν
αὐταῖς
εἰσελθὼν
|
ἐξομολογήσωμαι |
τῷ
κυρίῳ.
ἀλλ´
αἱ
μὲν |
[1, 21] |
δὲ
τρίτος
ἐστὶν
ἀπὸ
Ἰνάχου.
|
~(ναὶ |
μὴν
ἡ
Λητὼ
κατὰ
Τιτυὸν |
[1, 21] |
ἁλώσεως
τὴν
Ὁμήρου
ἡλικίαν
φέρει.
|
ναὶ |
μὴν
Θεόπομπος
μὲν
ἐν
τῇ |
[1, 16] |
κρᾶσιν,
ὡς
δὲ
Ἡσίοδος,
Σκύθης.
|
ναὶ |
μὴν
Θρᾷκες
πρῶτοι
τὴν
καλουμένην
|
[1, 16] |
καὶ
κιθάρᾳ
Τιμόθεος
ὁ
Μιλήσιος.
|
ναὶ |
μὴν
ἴαμβον
μὲν
ἐπενόησεν
Ἀρχίλοχος |
[1, 2] |
συγγυμνασίαν
τινὰ
πίστεως
ἀποδεικτικὴν
ἐκπορίζεσθαι.
|
ναὶ |
μὴν
καὶ
ἡ
συναφὴ
τῶν |
[1, 15] |
αὐτοῦ,
τάδε
λέγει
Δημόκριτος»
γράφοντος.
|
ναὶ |
μὴν
καὶ
περὶ
αὑτοῦ
{ᾑ} |
[1, 21] |
Πέπλον
καὶ
τὰ
Φυσικὰ
Βροντίνου.
|
ναὶ |
μὴν
καὶ
Τέρπανδρον
ἀρχαΐζουσί
τινες· |
[1, 24] |
ἣν
ἐξ
ἀνοδίας
παρέπεμπεν
αὐτούς.
|
ναὶ |
μὴν
καὶ
τοὺς
πολεμίους
τοὺς |
[1, 19] |
συνεκφώνησιν
αἰτιάσηται,
προφητείας
εἴδη
λέγει.
|
ναὶ |
μὴν
κατ´
ἔμφασιν
ἀληθείας
ἄλλοι |
[1, 21] |
ὡς
ἐκεῖ
γέγραπται,
Ὑπέρων
τοὔνομα.
|
Ναὶ |
μὴν
Ὀνομάκριτος
ὁ
Ἀθηναῖος,
οὗ |
[1, 16] |
λαλῶν
γλώσσῃ
προσευχέσθω,
ἵνα
διερμηνεύῃ.
|
Ναὶ |
μὴν
ὀψέ
ποτε
εἰς
Ἕλληνας |
[1, 21] |
Ἀκραγαντῖνος
καὶ
Φορμίων
ὁ
Λάκων,
|
ναὶ |
μὴν
Πολυάρατος
ὁ
Θάσιος
Ἐμπεδότιμός |
[1, 21] |
ιθʹ
πεπονθέναι
τὸν
σωτῆρα
λέγουσιν.
|
ναὶ |
μήν
τινες
αὐτῶν
φασι
Φαρμουθὶ |
[1, 17] |
ἀληθείας
τὸν
τὴν
πρόνοιαν
δοξάζοντα.
|
~(Ναί |
φασι
γεγράφθαι·
πάντες
οἱ
πρὸ |
[1, 15] |
τούτων
τὸ
γένος,
οἳ
μὲν
|
Σαρμᾶναι |
αὐτῶν,
οἳ
δὲ
Βραχμᾶναι
καλούμενοι. |
[1, 15] |
μὲν
Σαρμᾶναι
αὐτῶν,
οἳ
δὲ
|
Βραχμᾶναι |
καλούμενοι.
καὶ
τῶν
Σαρμανῶν
οἱ |
[1, 14] |
τὴν
γνῶθι
καιρὸν»
παραίνεσιν
Πιττακοῦ
|
καθεστάναι. |
ὁ
μὲν
οὖν
Σόλων
Ἀθηναίοις, |
[1, 1] |
ἀκούοντες
ἐπιστραφήσονται.
καὶ
δὴ
συνελόντι
|
φάναι |
(ἐν
πολλοῖς
γὰρ
τοῖς
μαργαρίταις |
[1, 1] |
ἰοῦ
τούτῳ
γεννητική.
συνελόντι
γὰρ
|
φάναι |
ἡ
συγγυμνασία
ἕξιν
ἐμποιεῖ
ὑγιεινὴν |
[1, 6] |
δήμῳ.
χρὴ
δὲ
καιροῦ
μέτρα
|
εἰδέναι· |
σοφίης
γὰρ
οὗτος
ὅρος.
ὅσοι |
[1, 14] |
ἄνευ
τῆς
τῶν
ὅλων
οὐσίας
|
εἰδέναι |
τὰ
μέρη·
δεῖ
δὴ
τὴν |
[1, 15] |
βούλεται.
Κλέαρχος
δὲ
ὁ
Περιπατητικὸς
|
εἰδέναι |
φησί
τινα
Ἰουδαῖον,
ὃς
Ἀριστοτέλει |
[1, 1] |
δοκεῖν
δίκαιος,
ἀλλ´
εἶναι
θέλει»
|
συνειδέναι |
τὰ
κάλλιστα
τοῦτον
αὑτῷ
προσήκει. |
[1, 1] |
τὰ
ὑπάρχοντα
διανείμας.
αὖθις
ἐπανελθὼν
|
τιθέναι |
λόγον
μετ´
αὐτῶν.
ὁπηνίκα
τοὺς |
[1, 1] |
οὐ
καλόν·
ᾗ
καὶ
φορτίον
|
συνεπιτιθέναι |
μὲν
εὔλογον,
συγκαθαιρεῖν
δὲ
οὐ |
[1, 21] |
κεʹ
ἄλλοι
δὲ
Φαρμουθὶ
ιθʹ
|
πεπονθέναι |
τὸν
σωτῆρα
λέγουσιν.
ναὶ
μήν |
[1, 18] |
τὸν
θεὸν
καὶ
δὴ
καὶ
|
πεπονθέναι |
τοῦτον·
ὅθεν
αὐτοὺς
ἡ
πρόληψις |
[1, 21] |
καὶ
Ἰώ
φασιν
διὰ
τὸ
|
ἰέναι |
αὐτὴν
διὰ
πάσης
τῆς
γῆς |
[1, 21] |
ταῦθ´
οὕτως
ἔχει,
τῷ
γε
|
συνιέναι |
δυναμένῳ
δῆλον
καθ´
ἃ
καὶ |
[1, 11] |
ἐν
τούτῳ
καυχάσθω
ὁ
καυχώμενος,
|
συνιέναι |
καὶ
γινώσκειν
ὅτι
ἐγώ
εἰμι |
[1, 6] |
πιστὸν
εἶναι
δυνατόν
φαμεν,
οὕτως
|
συνιέναι |
τὰ
ἐν
τῇ
πίστει
λεγόμενα |
[1, 16] |
γυναιξὶν
ἐκώλυσαν
μηδ´
εἰς
ἱερὰ
|
εἰσιέναι |
ἀπὸ
γυναικὸς
ἀλούτους
ἐνομοθέτησαν
γεωμετρίας |
[1, 6] |
ἀνεξέλεγκτος
πλανᾶται,
φησίν,
καὶ
χρὴ
|
μετιέναι |
τὸ
ἐλεγκτικὸν
εἶδος
ἕνεκα
τοῦ |
[1, 21] |
ἐξ
ὧν
συνῶπται
κατὰ
Ἴναχον
|
ἠκμακέναι |
τὸν
Μωσέα.
παλαίτατα
δὲ
τῶν |
[1, 21] |
καθ´
Ἕλληνας
ἀνθρωπογονίας
ὁ
Μωυσῆς
|
ἠκμακέναι |
φαίνεται.
Λέων
δὲ
ὁ
τὰ |
[1, 14] |
κατὰ
τὴν
τεσσαρακοστὴν
ὀλυμπιάδα
γενόμενον
|
παρατετακέναι |
ἄχρι
τῶν
Δαρείου
τε
καὶ |
[1, 21] |
δὲ
τὸν
Λέσχην
Ἀρκτίνῳ
καὶ
|
νενικηκέναι· |
Ξάνθος
δὲ
ὁ
Λυδὸς
περὶ |
[1, 21] |
δὲ
ὁ
Κορίνθιος
πρεσβύτερος
ὢν
|
ἐπιβεβληκέναι |
Ἀρχίᾳ
τῷ
Συρακούσας
κτίσαντι.
Καὶ |
[1, 14] |
δοκεῖ
τοῖς
τῶν
Αἰγυπτίων
προφήταις
|
συμβεβληκέναι, |
διδάσκαλος
δὲ
αὐτοῦ
οὐδεὶς
ἀναγράφεται, |
[1, 15] |
γένος
καὶ
τοῖς
Αἰγυπτίων
προφήταις
|
συμβεβληκέναι |
εἴρηται,
καθάπερ
καὶ
ὁ
Πυθαγόρας |
[1, 14] |
ὡς
ἀναξίου
σοφίας
διὰ
τὸ
|
τετυραννηκέναι |
ἀντικατατάττει
Μύσωνα
τὸν
Χηνέα.
ὡς |
[1, 16] |
{οἳ}
τὴν
δι´
ἀστέρων
πρόγνωσιν
|
ἐπινενοηκέναι |
λέγουσιν.
πτήσεις
δὲ
ὀρνίθων
παρεφυλάξαντο |
[1, 11] |
θεὸν
διὰ
τῆς
ἀτιμοτάτης
ὕλης
|
πεφοιτηκέναι |
λέγουσιν,
οὐ
καλῶς.
παράδοσιν»
δὲ |
[1, 19] |
φυσικὴν
εἰρήκαμεν,
εἴτε
μὴν
κοινὸν
|
ἐσχηκέναι |
νοῦν,
τίς
ὁ
τούτου
πατὴρ |
[1, 19] |
συντυχία·
εἴτ´
αὖ
φυσικὴν
ἔννοιαν
|
ἐσχηκέναι |
τοὺς
Ἕλληνας
λέγοι,
τὸν
τῆς |
[1, 14] |
ἐν
τοῖς
Σίλλοις
διὰ
τὸ
|
ἀποκεκλικέναι |
ἀπὸ
τῶν
φυσικῶν
ἐπὶ
τὰ |
[1, 21] |
Οὐάφρης
ὀκτὼ
μυριάδας
ἀνδρῶν
Αἰγυπτίων
|
ἀπεσταλκέναι |
αὐτῷ
εἰς
οἰκοδομὴν
τοῦ
νεώ, |
[1, 1] |
πρὸς
κακοῦ
ἂν
τὴν
φιλοσοφίαν
|
εἰσδεδυκέναι
|
τὸν
βίον
νομίζουσιν
ἐπὶ
λύμῃ |
[1, 6] |
δ´
ἄλλους
παρ´
ἄλλους
εὖ
|
πεφυκέναι |
πρὸς
ἀρετὴν
ἐπιτηδεύματα
μέν
τινα |
[1, 11] |
καὶ
πάλιν·
εἴ
τις
δοκεῖ
|
ἐγνωκέναι |
τι,
οὔπω
ἔγνω
καθὸ
δεῖ |
[1, 28] |
ὁ
ἀπόστολος
κατὰ
ἀποκάλυψιν«
φησὶν
|
ἐγνωκέναι |
τὸ
μυστήριον,
καθὼς
προέγραψα
ἐν |
[1, 18] |
λύχνος
ὑπὸ
τοῦ
ἡλίου
καταλαμπόμενος
|
ἀπολωλέναι |
λέγεται
τῷ
μὴ
τὴν
ἴσην |
[1, 13] |
καθάπερ
τὸν
ἄνδρα
αἱ
γυναικωνίτιδες
|
ἀποκοψάμεναι |
τὸν
λόγον)
εἰ
καὶ
ἀλλήλοις |
[1, 4] |
αἱ
κατ´
ἐπισύνθεσιν
ἀνθρωπίνῳ
λογισμῷ
|
ἐπινενοημέναι, |
καὶ
ὡς
θεόθεν
ἡ
τεχνικὴ |
[1, 5] |
μέντοι
γε
τόπους
ἐξεταζόμεναι
αἱ
|
προειρημέναι |
γραφαὶ
ἄλλα
μυστήρια
μηνύουσαι
παρίστανται. |
[1, 10] |
γοητεύουσι
καὶ
κλέπτουσι
τοὺς
πολλούς,
|
βιαζόμεναι |
δὲ
ἔσθ´
ὅτε
Καδμείαν
νίκην |
[1, 5] |
κατ´
ἄλλους
μέντοι
γε
τόπους
|
ἐξεταζόμεναι |
αἱ
προειρημέναι
γραφαὶ
ἄλλα
μυστήρια
|
[1, 1] |
αἳ
δὲ
κατὰ
τὴν
Ἑλληνικὴν
|
νεμόμεναι |
φιλοσοφίαν,
ἧς
καθάπερ
καὶ
τῶν |
[1, 6] |
φύσεις
αἱ
χρησταὶ
τοιαύτης
παιδείας
|
ἀντιλαμβανόμεναι |
ἔτι
βελτίους
τῶν
πρότερον
φύονται |
[1, 15] |
καὶ
παρὰ
Γερμανοῖς
αἱ
ἱεραὶ
|
καλούμεναι |
γυναῖκες,
αἳ
ποταμῶν
δίναις
προσβλέπουσαι |
[1, 14] |
δυνάστην
καὶ
Ἐπίχαρμον
τὸν
ποιητὴν
|
γεγονέναι, |
Ἀπολλόδωρος
δὲ
κατὰ
τὴν
τεσσαρακοστὴν
|
[1, 21] |
Λυκούργου
τοῦ
νομοθέτου
Λακεδαιμονίων
ἡλικίαν
|
γεγονέναι· |
Διευχίδας
γὰρ
ἐν
τετάρτῳ
Μεγαρικῶν |
[1, 21] |
φησιν
Αἰγύπτου
βασιλέα
Μωυσέως
ἡγουμένου
|
γεγονέναι
|
Ἰουδαίοις
τὴν
ἐξ
Αἰγύπτου
πορείαν, |
[1, 21] |
περὶ
τὴν
Ἡρακλειδῶν
κάθοδον
Ὅμηρον
|
γεγονέναι |
μετὰ
ἔτη
ὀγδοήκοντα
τῆς
Ἰλίου |
[1, 17] |
ὅπερ
φαμὲν
ἐπὶ
τῆς
κλοπῆς
|
γεγονέναι, |
μηδ´
ὅλως
αἴτιον
εἶναι,
τὸ |
[1, 21] |
Ἀλευαδῶν
κατὰ
Γύγην
αὐτὸν
τίθησι
|
γεγονέναι, |
ὃς
βασιλεύειν
ἤρξατο
ἀπὸ
τῆς |
[1, 21] |
ἔξοδον
τοῖς
Ἑβραίοις
ἀπὸ
Αἰγύπτου
|
γεγονέναι, |
προσθείη
τε
τούτοις
τὰ
τῆς |
[1, 23] |
ἐν
πολέμῳ
φαίη
τις
τοῦτο
|
γεγονέναι, |
τὰ
τῶν
ἐχθρῶν
φέρειν
ἠξίουν |
[1, 21] |
πεντακόσια
τῶν
ἐπὶ
Ἰλίῳ
στρατευσάντων
|
γεγονέναι |
τὸν
Ὅμηρον
ἱστορεῖ.
Εὐφορίων
δὲ |
[1, 14] |
Πλάτων
πάλαι
{τὸ}
διὰ
σπουδῆς
|
γεγονέναι |
τόνδε
τὸν
τρόπον
λέγει,
κοινῶς |
[1, 21] |
γοῦν
τοῦτον
ἱστορεῖ
κατὰ
Μίδαν
|
γεγονέναι, |
Φανίας
δὲ
πρὸ
Τερπάνδρου
τιθεὶς |
[1, 21] |
καὶ
παρ´
Ἕλλησι
χρησμολόγοι
συχνοὶ
|
γεγονέναι |
φέρονται,
ὡς
οἱ
Βάκιδες
(ὃ |
[1, 15] |
ἔστι
δέ,
ὡς
ἔπειτα
δηλωθήσεται)
|
ἀκηκοέναι |
τε
πρὸς
τούτοις
Γαλατῶν
καὶ |
[1, 21] |
ὁμολογεῖ
τὴν
ἱστορίαν
παρὰ
Βηρώσσου
|
εἰληφέναι, |
μαρτυρῶν
τὴν
ἀλήθειαν
τἀνδρί.
ὁ |
[1, 22] |
εὔδηλον
εἶναι
τὸν
προειρημένον
φιλόσοφον
|
εἰληφέναι |
πολλά
(γέγονε
γὰρ
πολυμαθής)
καθὼς |
[1, 21] |
φασιν
Ἀλέξανδρον
εἰς
τὴν
Ἀσίαν
|
διαβῆναι, |
ὡς
μὲν
Φανίας
ἔτη
ἑπτακόσια |
[1, 21] |
κατὰ
τὸ
τριακοστὸν
τέταρτον
ἔτος
|
τεθῆναί |
φησι
τὴν
πρώτην
ὀλυμπιάδα.
ὡς |
[1, 21] |
τοῦ
τιμωμένου
δαίμονος,
κἀντεῦθεν
Σορόαπιν
|
κληθῆναι |
καὶ
Σάραπιν
συνηθείᾳ
τινὶ
τῶν |
[1, 1] |
καὶ
τούτοις
ἀντερεῖ
πάνθ´
ὅσα
|
προοικονομηθῆναι |
καθήκει
τῆς
κατὰ
τὴν
ἐποπτικὴν |
[1, 7] |
ὡς
μὴ
πρόφασιν
ἀγνοίας
προβάλλεσθαι
|
δυνηθῆναί |
ποτε
αὐτούς,
οἵους
τε
ὄντας |
[1, 12] |
καθαίρεται
τὴν
γλῶτταν,
ὡς
εἰπεῖν
|
δυνηθῆναι |
τὴν
ὅρασιν,
καὶ
οὐδὲ
τὴν |
[1, 6] |
ζωῆς
φυλάσσει
παιδεία,
ὡς
μὴ
|
ἀπατηθῆναι, |
ὡς
μὴ
κλαπῆναι
πρὸς
τῶν |
[1, 21] |
καιροῦ
παραλλάξεως
τοῦ
ἐνδελεχισμοῦ
καὶ
|
δοθῆναι |
βδέλυγμα
ἐρημώσεως
ἡμέρας
αςϟ
μακάριος |
[1, 15] |
εὐποιίας
τῆς
διὰ
τῶν
σοφῶν
|
σεβασθῆναί |
τε
τοὺς
ἄνδρας
καὶ
δημοσίᾳ |
[1, 21] |
τοῦτον
δὲ
Ἀριστέας
ὁ
Ἀργεῖος
|
ἐπονομασθῆναί |
φησι
Σάραπιν
καὶ
τοῦτον
εἶναι |
[1, 14] |
σφίσι
ποιητὰς
ἐπὶ
σοφίᾳ
πρώτους
|
θαυμασθῆναι
|
τοὺς
ἑπτὰ
τοὺς
ἐπικληθέντας
σοφούς, |
[1, 5] |
(Αἴγυπτος
δὲ
ὁ
κόσμος
ἀλληγορεῖται)
|
συνευνασθῆναι |
πρότερον,
ὕστερον
δὲ
καὶ
αὑτῇ |
[1, 21] |
τὴν
πόλιν
τὴν
ἁγίαν
τοῦ
|
συντελεσθῆναι |
ἁμαρτίαν,
καὶ
τοῦ
σφραγίσαι
ἁμαρτίας |
[1, 21] |
καὶ
Βενιαμεὶν
καὶ
Λευὶ
μὴ
|
αἰχμαλωτισθῆναι |
ὑπὸ
τοῦ
Σεναχηρείμ,
ἀλλ´
εἶναι |
[1, 22] |
πρὸς
ἡμῶν
ἐκτεθέντα
ὧδε
ἐχέτω,
|
ἑρμηνευθῆναι |
δὲ
τὰς
γραφὰς
τάς
τε |
[1, 23] |
παραιτεῖσθαι
τὸν
λαὸν
ἐξ
Αἰγύπτου
|
ἀπολυθῆναι, |
νύκτωρ
ἀνοιχθέντος
τοῦ
δεσμωτηρίου
κατὰ |
[1, 1] |
γενέσεως
προϊοῦσιν,
τὰ
ἀναγκαίως
ἔχοντα
|
προδιαληφθῆναι |
τῆς
φυσικῆς
θεωρίας
προπαρατιθεμένη
καὶ |
[1, 24] |
κατακλυσάσης,
ὡς
μηδὲ
λείψανον
αὐτῶν
|
ἀπολειφθῆναι. |
μετὰ
δὲ
ταῦτα
στῦλος
πυρὸς |
[1, 23] |
δὲ
κλαυθμυριζομένου
τοῦ
παιδὸς
κελεύει
|
προσενεχθῆναι |
αὐτῇ
καὶ
κατοικτείρασα
ἐζήτει
τροφόν. |
[1, 24] |
φῶς
καὶ
ἀσχημάτιστον.
πρὶν
γοῦν
|
ἀκριβωθῆναι |
τὰς
τῶν
ἀγαλμάτων
σχέσεις
κίονας |
[1, 1] |
τοῖς
οἵοις
τε
ἐκδέξασθαι
καὶ
|
τυπωθῆναι |
πρὸς
αὐτά·
τὰ
δὲ
ἀπόρρητα, |
[1, 17] |
τοῦ
μὴ
τιτρώσκεσθαι
κωλύων
τὸ
|
τρωθῆναι |
αὐτόν,
καὶ
τῷ
Σωκράτει
τὸ |
[1, 10] |
παραστῆσαι
βούλομαι,
οὐθέν
μοι
μέλει.
|
σωθῆναι |
γὰρ
εὖ
οἶδ´
ὅτι
καὶ |
[1, 6] |
ὡς
μὴ
ἀπατηθῆναι,
ὡς
μὴ
|
κλαπῆναι
|
πρὸς
τῶν
ἐπὶ
βλάβῃ
τῶν |
[1, 1] |
θρυλούμενα
πρός
τινων
ἀμαθῶς
ψοφοδεῶν
|
χρῆναι |
λεγόντων
περὶ
τὰ
ἀναγκαιότατα
καὶ |
[1, 23] |
καὶ
εἰς
τὰ
βασίλεια
παρελθόντα
|
ἐπιστῆναι |
κοιμωμένῳ
τῷ
βασιλεῖ
καὶ
ἐξεγεῖραι |
[1, 17] |
ἀγνοίας
καὶ
ἀμαθίας
οὔσης,
ὀλιγωροῦμεν
|
ἀποστῆναι, |
εἰκότως
ἂν
κολάσειε
(καὶ
γὰρ |
[1, 1] |
καὶ
λανθάνουσα
εἰπεῖν
καὶ
ἐπικρυπτομένη
|
ἐκφῆναι |
καὶ
δεῖξαι
σιωπῶσα.
τά
τε
|
[1, 9] |
ἐκβάλοι.
~(Ἔνιοι
δὲ
εὐφυεῖς
οἰόμενοι
|
εἶναι |
ἀξιοῦσι
μήτε
φιλοσοφίας
ἅπτεσθαι
μήτε |
[1, 27] |
ὡς
εὐεργέτις.
ἔξεστι
δὲ
μὴ
|
εἶναι |
ἀπειθείας
υἱόν«
ἀλλὰ
μεταβαίνειν
ἐκ |
[1, 21] |
δεκάτου
ἔτους
ἔτη
οζʹ
ὡς
|
εἶναι |
ἀπὸ
Μωυσέως
ἐπὶ
τὸ
δέκατον |
[1, 21] |
αἰχμαλωτισθῆναι
ὑπὸ
τοῦ
Σεναχηρείμ,
ἀλλ´
|
εἶναι |
ἀπὸ
τῆς
αἰχμαλωσίας
ταύτης
εἰς |
[1, 21] |
καὶ
ὁ
τῆς
Φορωνίδος
ποιητὴς
|
εἶναι |
αὐτὸν
ἔφη
πατέρα
θνητῶν
ἀνθρώπων« |
[1, 21] |
Ἀρχέμαχος
ἐν
Εὐβοϊκῶν
τρίτῳ·
ὡς
|
εἶναι |
αὐτόν
τε
καὶ
τὸν
Ἡσίοδον |
[1, 26] |
ἥκιστά
τε
ἐν
τοῖς
ἔργοις
|
εἶναι |
βεβουλημένοι,
εἴπερ
τινὲς
ἄλλοι
καὶ |
[1, 24] |
μόνον
τὸ
πιστεύειν
τὸν
θεὸν
|
εἶναι |
δι´
ὑπομονῆς
ἐθιζόμενοι
σώφρονος.
τὸ |
[1, 24] |
ἐν
Δελφοῖς
ἄγαλμα
Ἀπόλλωνος
κίονα
|
εἶναι |
διὰ
τῶνδε·
ὄφρα
θεῷ
δεκάτην |
[1, 13] |
λόγον)
εἰ
καὶ
ἀλλήλοις
ἀνόμοια
|
εἶναι |
δοκεῖ,
τῷ
γένει
γε
καὶ |
[1, 6] |
καθάπερ
καὶ
ἄνευ
γραμμάτων
πιστὸν
|
εἶναι |
δυνατόν
φαμεν,
οὕτως
συνιέναι
τὰ |
[1, 17] |
τοῦ
κόσμου
καὶ
τοῦ
ἕκαστον
|
εἶναι |
ἐγνωκότος,
ἀλλὰ
μὴ
κωλύσαντος·
εἶχεν |
[1, 29] |
διὰ
τούτων
διδάσκων
τὸν
λόγον
|
εἶναι |
ἕνα
καὶ
τὸν
θεὸν
ἕνα. |
[1, 21] |
φησι
τὴν
πρώτην
ὀλυμπιάδα.
ὡς
|
εἶναι |
ἐνενή
κοντά
που
ἐτῶν
πρὸ |
[1, 21] |
γλώσσας
πέντε
καὶ
ἑβδομήκοντα
λέγουσιν
|
εἶναι, |
ἐπακούσαντες
τῆς
φωνῆς
Μωυσέως
λεγούσης· |
[1, 17] |
κωλῦον
κατά
γε
τοῦτο
ἀνενέργητον
|
εἶναι. |
ἔτι
τὸ
μὲν
αἴτιον
πρὸς |
[1, 19] |
ἐπεὶ
ἔγωγε
ᾤμην
καὶ
ὄνειδος
|
εἶναι. |
ᾔδει
γάρ,
οἶμαι,
ὡς
ἄρα |
[1, 1] |
τις
οὐ
δοκεῖν
δίκαιος,
ἀλλ´
|
εἶναι |
θέλει»
συνειδέναι
τὰ
κάλλιστα
τοῦτον |
[1, 27] |
τῇ
σοφίᾳ
τὴν
ἀκοὴν
νόμιμον
|
εἶναι |
θεοῦ
δοῦλον
μὲν
τὰ
πρῶτα, |
[1, 27] |
τὴν
διοικοῦσαν
πρόνοιαν
κυρίαν
τε
|
εἶναι |
καὶ
ἀγαθήν.
ἀμφοῖν
γὰρ
ἡ |
[1, 21] |
εἰς
Αἴγυπτον
κατελθοῦσαι.
φαίνονται
δὲ
|
εἶναι |
καὶ
κατὰ
τὸν
ἀληθῆ
λόγον |
[1, 14] |
Σωτάδαν
τὸν
Βυζάντιον
Βίαντος
λέγουσιν
|
εἶναι |
καὶ
τὸ
μελέτη
πάντα
καθαιρεῖ» |
[1, 21] |
εἰς
Ὀρφέα
φερόμενα
ποιήματα
λέγεται
|
εἶναι, |
κατὰ
τὴν
τῶν
Πεισιστρατιδῶν
ἀρχὴν |
[1, 14] |
Νεάνθης.
Σύριος
ἢ
Τύριος,
ὥστε
|
εἶναι |
κατὰ
τοὺς
πλείστους
τὸν
Πυθαγόραν |
[1, 17] |
εἶναι
λέγοντας·
φασὶ
γὰρ
αἴτιον
|
εἶναι |
κλοπῆς
τὸν
μὴ
φυλάξαντα
ἢ |
[1, 21] |
τῆς
εἰς
Ὀρφέα
ποιήσεως
Κέρκωπος
|
εἶναι |
λέγει
τοῦ
Πυθαγορείου
τὴν
Εἰς
|
[1, 17] |
καὶ
τὸ
μὴ
κωλῦον
αἴτιον
|
εἶναι |
λέγοντας·
φασὶ
γὰρ
αἴτιον
εἶναι |
[1, 21] |
ἀναφερομένους
εἰς
Μουσαῖον
χρησμοὺς
Ὀνομακρίτου
|
εἶναι |
λέγουσι,
τὸν
Κρατῆρα
δὲ
τὸν |
[1, 14] |
δὲ
ἕβδομον
οἳ
μὲν
Περίανδρον
|
εἶναι |
λέγουσιν
τὸν
Κροίνθιον,
οἳ
δὲ |
[1, 21] |
τῶν
χρησμῶν
τῶν
καταπεφημισμένων
ἐκείνης
|
εἶναι |
λόγοι
πλείους,
Φρυγίαν
τε
οὖσαν |
[1, 28] |
ὁ
Πλάτων
τῶν
μεγάλων
ὄντως
|
εἶναι |
μυστηρίων,
Ἀριστοτέλης
δὲ
τὸ
εἶδος |
[1, 18] |
τῆς
μωρίας»
τῆς
δοκούσης
Ἕλλησιν
|
εἶναι |
μωρίας,
σῶσαι
τοὺς
πιστεύοντας·
ἐπειδὴ |
[1, 27] |
νομίμως
χρήσηται·
οἳ
δὲ
θέλοντες
|
εἶναι |
νομοδιδάσκαλοι
οὐ
νοοῦσι,
φησὶν
ὁ |
[1, 15] |
Πλάτων
καὶ
βαρβάρων
φιλοσόφους
τινὰς
|
εἶναι, |
ὁ
δὲ
Ἐπίκουρος
ἔμπαλιν
ὑπολαμβάνει |
[1, 21] |
ἐπονομασθῆναί
φησι
Σάραπιν
καὶ
τοῦτον
|
εἶναι |
ὃν
Αἰγύπτιοι
σέβουσιν,
Νυμφόδωρος
δὲ |
[1, 11] |
δύναμιν,
τοὺς
δοκησισόφους
καὶ
οἰομένους
|
εἶναι, |
οὐκ
ὄντας
δὲ
σοφοὺς
ἐπιρραπίζων |
[1, 5] |
χειλέων
γυναικὸς
πόρνης,
τὴν
Ἑλληνικὴν
|
εἶναι |
παιδείαν,
ἐπακουσάτω
τῶν
ἑξῆς·
ἣ |
[1, 29] |
αὐτῶν
καὶ
τοὺς
λόγους
παιδικοὺς
|
εἶναι |
παριστάς.
θείως
τοίνυν
ἡ
δύναμις |
[1, 12] |
εἴ
γε
τῆς
ἀληθείας
μεθεκτικοὶ
|
εἶναι
|
πειρώμεθα.
ταῦτα
ἦν
ἐμποδὼν
τοῦ |
[1, 21] |
καὶ
τεσσαρακοστῆς
ὀλυμπιάδος
προφητεύσαντες
πρεσβύτεροι
|
εἶναι |
Πυθαγόρου
τοῦ
κατὰ
τὴν
δευτέραν
|
[1, 27] |
ἀπέναντι
τῶν
ὀφθαλμῶν
αὐτῶν.
φάσκοντες
|
εἶναι |
σοφοὶ
ἐμωράνθησαν.
οἴδαμεν
δὲ
ὅτι |
[1, 21] |
τὴν
πεντεκαιδεκάτην)
Θάσον
ἐκτίσθαι,
ὡς
|
εἶναι |
συμφανὲς
τὸν
Ἀρχίλοχον
μετὰ
τὴν |
[1, 21] |
εὐχὰς
ὁμολογοῦσιν
οἱ
ἄνθρωποι
δυνατωτέρας
|
εἶναι |
τὰς
βαρβάρῳ
φωνῇ
λεγομένας.
καὶ |
[1, 21] |
φασὶ
δὲ
οἱ
Ἕλληνες
διαλέκτους
|
εἶναι
|
τὰς
παρὰ
σφίσι
εʹ
Ἀτθίδα, |
[1, 14] |
νομίζουσι,
Δίδυμος
δὲ
Θαλοῦ
φησιν
|
εἶναι |
τὴν
παραίνεσιν.
ἔπειτα
ἑξῆς
τὸ |
[1, 5] |
αὔξεται.
ἐξ
ὧν
δείκνυται
διδακτικὴν
|
εἶναι |
τὴν
σοφίαν.
ἣν
μετῆλθεν
Ἀβραάμ, |
[1, 9] |
λαλούμενος
διὰ
τὸ
μὴ
πάντων
|
εἶναι |
τὴν
συνιεῖσαν
ἀκοήν,
τὰς
ἐντέχνους |
[1, 5] |
διὰ
τῶν
τριῶν
προπατόρων,
κυρίαν
|
εἶναι |
τὴν
σφραγῖδα
τῆς
γνώσεως,
ἐκ |
[1, 17] |
κλοπῆς
γεγονέναι,
μηδ´
ὅλως
αἴτιον
|
εἶναι, |
τὸ
δὲ
κωλυτικὸν
ἐνέχεσθαι
τῷ
|
[1, 15] |
γράφει,
τὴν
δὲ
ψυχὴν
αὐτῆς
|
εἶναι |
τὸ
ἐν
τῇ
σελήνῃ
φαινόμενον |
[1, 15] |
χωρῆσαν
αὐτῆς
μετὰ
τελευτήν,
τοῦτ´
|
εἶναι |
τὸ
ἐν
φήμαις
καὶ
κληδόσι |
[1, 21] |
πῦρ
ἑρμηνεῦσαι
βουλόμενος
βαρβαρικόν
φησιν
|
εἶναι |
τὸ
ὄνομα.
μαρτυρεῖ
γοῦν
τοὺς |
[1, 21] |
προδιανυκτερεύοντες
ἐν
ἀναγνώσεσι.
φασὶ
δὲ
|
εἶναι |
τὸ
πεντεκαιδέκατον
ἔτος
Τιβερίου
Καίσαρος |
[1, 25] |
τὸ
μὲν
νομικὸν
πρὸς
γενέσεως
|
εἶναι, |
τὸ
πολιτικὸν
δὲ
πρὸς
φιλίας |
[1, 2] |
οὖν
ὧδε
διατετάχθαι
φίλον
ἔδοξεν
|
εἶναι |
τοῖς
ὑπομνήμασιν;
ὅτι
μέγας
ὁ |
[1, 18] |
δ´
ἂν
ἀνάγκη
θεοῦ
ἀγαθὸν
|
εἶναι |
τὸν
λόγον.
πῶς
δὲ
οὐκ |
[1, 11] |
τῷ
ὄντι
ἀργὸν
οὐ
βούλεται
|
εἶναι |
τὸν
πιστεύσαντα
ὁ
λόγος·
ζητεῖτε» |
[1, 22] |
ὅλης
νομοθεσίας
ἐπεξήγησις·
ὥστε
εὔδηλον
|
εἶναι |
τὸν
προειρημένον
φιλόσοφον
εἰληφέναι
πολλά |
[1, 20] |
φραγμὸς
οἰκείως
εἴρηται
καὶ
θριγκὸς
|
εἶναι |
τοῦ
ἀμπελῶνος.
καὶ
ἣ
μὲν |
[1, 27] |
νόμου,
πέποιθάς
τε
σεαυτὸν
ὁδηγὸν
|
εἶναι |
τυφλῶν,
φῶς
τῶν
ἐν
σκότει, |
[1, 21] |
δὲ
καὶ
ἀλόγων
ζῴων
διαλέκτους
|
εἶναι, |
ὧν
τὰ
ὁμογενῆ
ἐπακούειν.
ἐλέφαντος |
[1, 1] |
ἀπ´
ἄλλων.
δυνάμενοι
ἐν
βάρει
|
εἶναι |
ὡς
Χριστοῦ
ἀπόστολοι·
ἀλλ´
ἐγενήθημεν |
[1, 10] |
σῴζεσθαι
γλιχομένοις
βέλτιστόν
ἐστιν,
οὐχὶ
|
συνθεῖναι |
τὰ
λεξείδια
καθάπερ
τὰ
κόσμια. |
[1, 15] |
Πλάτωνα
καταλιπούσας
τὸν
ὑπερουράνιον
τόπον
|
ὑπομεῖναι
|
ἐλθεῖν
εἰς
τόνδε
τὸν
τάρταρον |
[1, 11] |
σοφίας·
τόλμης
μὲν
τὸ
κίνδυνον
|
ὑπομεῖναι, |
σοφίας
δὲ
τὸ
αἴνιγμα
γνῶναι. |
[1, 23] |
τῷ
Ἑβραίῳ
ἀδίκως
ἐπιθέμενον
πατάξας
|
ἀποκτεῖναι. |
φασὶ
δὲ
οἱ
μύσται
λόγῳ |
[1, 12] |
εἰς
τὸ
οὖς,
οὕτω
καὶ
|
παραδιδόναι |
οἷς
δέον,
οὐχὶ
δὲ
πᾶσιν |
[1, 1] |
ὁ
κύριος
ἀπὸ
ἀγαθοῦ
σαββατίζειν,
|
μεταδιδόναι |
δὲ
τῶν
θείων
μυστηρίων
καὶ
|
[1, 12] |
δέον,
οὐχὶ
δὲ
πᾶσιν
ἀνέδην
|
ἐκδιδόναι |
τὰ
ἐν
παραβολαῖς
εἰρημένα
πρὸς |
[1, 23] |
εἶπεν
δὲ
θυγάτηρ
βασιλέως·
τοῦτον,
|
γύναι, |
τρόφευε,
κἀγὼ
μισθὸν
ἀποδώσω
σέθεν. |
[1, 23] |
καὶ
γραμματικὴν
πρῶτον
τοῖς
Ἰουδαίοις
|
παραδοῦναι |
καὶ
παρὰ
Ἰουδαίων
Φοίνικας
παραλαβεῖν, |
[1, 18] |
τῇ
λογικῇ
εὐποιίᾳ,
ἵνα
ἔχητε
|
μεταδοῦναι |
τῷ
χρείαν
ἔχοντι»
καὶ
τῆς |
[1, 16] |
Ἡγησιβούλου
Κλαζομένιον
πρῶτον
διὰ
γραφῆς
|
ἐκδοῦναι |
βιβλίον
ἱστοροῦσιν.
μέλος
τε
αὖ |
[1, 11] |
πεπίστευκέ
τε
καὶ
ἐνεργεῖ,
μηδὲ
|
ἀποδοῦναι |
δυνάμενος
τὴν
αἰτίαν
ἐν
αὑτῷ. |
[1, 23] |
ἅβραις
ὁμοῦ
κατῆλθε
λουτροῖς
χρῶτα
|
φαιδρῦναι |
νέον.
ἰδοῦσα
δ´
εὐθὺς
καὶ |
[1, 27] |
νόμος,
ἐλεήμων
οὗτος
εἰς
σωτηρίαν.
|
ἐλεημοσύναι
|
δὲ
καὶ
πίστεις
καὶ
ἀλήθεια |
[1, 8] |
δὲ
τὴν
ἐριστικήν.
αἱ
τοίνυν
|
τέχναι |
αὗται
ἐὰν
μὴ
μετὰ
φιλοσοφίας
|
[1, 10] |
ταύτην
δὴ
λέγει,
ἣν
ἐπενόησαν
|
τέχναι
|
λεκτικαί
τε
καὶ
διαλεκτικαί.
ζητήσεις |
[1, 7] |
τε
καὶ
κυνοτροφικὴ
καὶ
μελισσουργικὴ
|
τέχναι
|
πᾶσαι,
συνελόντι
δ´
εἰπεῖν
ἀγελοκομική |
[1, 21] |
Ἰού,
Ἠλίας,
Μιχαίας,
Ἀβδιού,
Ἐλισσαῖος,
|
Ἀβδαδωναΐ, |
Ἀμώς,
Ἡσαΐας,
Ὠσηέ,
Ἰωνᾶς,
Ἰωήλ, |
[1, 23] |
δὲ
ὑπὸ
τοῦ
Μωυσέως
πάλιν
|
ἀναβιῶναι. |
Περὶ
δὲ
τῆς
ἀνατροφῆς
τοῦ |
[1, 27] |
ἑλομένους
ἀθανατίζειν
ἐπαγγέλλεται.
τὸ
δὲ
|
γνῶναι |
νόμον
διανοίας
ἐστὶν
ἀγαθῆς.
καὶ |
[1, 11] |
ὑπομεῖναι,
σοφίας
δὲ
τὸ
αἴνιγμα
|
γνῶναι. |
ὁ
γάρ
τοι
λόγος
καθάπερ |
[1, 11] |
τι,
οὔπω
ἔγνω
καθὸ
δεῖ
|
γνῶναι· |
οὐ
γάρ
ποτε
ἡ
ἀλήθεια |
[1, 9] |
ὡς
οὐχ
οἷόν
τε
ῥᾳδίως
|
γνῶναι |
τὸ
πνεῦμα
εἴρηκεν,
ἀλλ´
οὐχ |
[1, 1] |
οἵτινες
ἱκανοὶ
ἔσονται
καὶ
ἑτέρους
|
διδάξαι. |
καὶ
πάλιν·
σπούδασον
σεαυτὸν
δόκιμον |
[1, 27] |
παρέδωκέν
με·
ἕνεκα
γὰρ
τοῦ
|
διδάξαι |
σε
τὴν
δικαιοσύνην
αὐτοῦ
ἐπαίδευσέν |
[1, 1] |
χεῖρα
ἀναγινώσκῃς
αὐτὰς
καὶ
δυνηθῇς
|
φυλάξαι
|
αὐτάς.
πότερον
δ´
οὐδ´
ὅλως |
[1, 16] |
εὑρῆσθαι
ἱστοροῦσιν.
καὶ
πρώτην
ἐπιστολὰς
|
συντάξαι |
Ἄτοσσαν
τὴν
Περσῶν
βασιλεύσασάν
φησιν |
[1, 15] |
Ἀκικάρου
στήλην
ἑρμηνευθεῖσαν
τοῖς
ἰδίοις
|
συντάξαι |
συγγράμμασι
κἄστιν
ἐπισημήνασθαι
τὰ
παρ´ |
[1, 21] |
δὲ
τὴν
Μόψου
καλουμένην
Μαντικὴν
|
συντάξαι |
τὸν
Κυρηναῖον
Βάττον,
Δωρόθεός
τε |
[1, 5] |
εἴρηται·
ἄκουε,
υἱέ
μου,
καὶ
|
δέξαι |
ἐμοὺς
λόγους,
φησίν,
ἵνα
σοι |
[1, 15] |
ἐν
τοῖς
ἔπεσι
μηδὲ
ἀποθανοῦσαν
|
λῆξαι |
μαντικῆς
φησι
τὴν
Σίβυλλαν,
καὶ |
[1, 17] |
ἑαυτοῦ
πνεύματι,
εἴ
τινα
δυνήσεται
|
ῥῆξαι |
τῶν
δικαίων.
πάντα
μὲν
οὖν |
[1, 10] |
Βοιωτίου
γράφοντος·
μὴ
πρὸς
ἅπαντας
|
ἀναρρῆξαι |
τὸν
ἀρχαῖον
λόγον·
ἔσθ´
ὅτε |
[1, 1] |
εἰπεῖν
καὶ
ἐπικρυπτομένη
ἐκφῆναι
καὶ
|
δεῖξαι |
σιωπῶσα.
τά
τε
παρὰ
τῶν |
[1, 12] |
φωτὸς
καθαροὺς
ὄντως
καὶ
διαυγεῖς
|
ἐπιδεῖξαι |
λόγους
ἀκροατῶν
τοῖς
ὑώδεσί
τε |
[1, 19] |
τοῦτό
σε
εἰς
τὰ
ἔθνη,
|
ἀνοῖξαι» |
φησίν,
ὀφθαλμοὺς
αὐτῶν,
τοῦ
ἐπιστρέψαι |
[1, 15] |
παρ´
αὐτοῖς
φιλοσοφίαν
ἔγγραπτον
γενομένην
|
προκατάρξαι |
τῆς
παρ´
Ἕλλησι
φιλοσοφίας
διὰ |
[1, 21] |
γέγραπται
οὕτως·
ἐνιαυτὸν
δεκτὸν
κυρίου
|
κηρῦξαι |
ἀπέστειλέν
με.
τοῦτο
καὶ
ὁ |
[1, 21] |
ὅτι
ἐνιαυτὸν
μόνον
ἔδει
αὐτὸν
|
κηρῦξαι, |
καὶ
τοῦτο
γέγραπται
οὕτως·
ἐνιαυτὸν
|
[1, 8] |
ἀποδέχομαι
τὴν
τραγῳδίαν
λέγουσαν·
ὦ
|
παῖ, |
γένοιντ´
ἂν
εὖ
λελεγμένοι
λόγοι
|
[1, 8] |
φόβου
δείσαντες·
πᾶσαι
δὲ
ἀκούσιοι
|
τροπαί, |
καὶ
τούτων
οὐδὲν
ἄν
ποτε |
[1, 10] |
ἐξ
ὧν
αἱ
τοῦ
βίου
|
ἀνατροπαί, |
ἔργα
τοῦ
πονηροῦ
λόγου
εἶεν |
[1, 15] |
δὲ
καὶ
παρὰ
Γερμανοῖς
αἱ
|
ἱεραὶ |
καλούμεναι
γυναῖκες,
αἳ
ποταμῶν
δίναις
|
[1, 21] |
αὐτῷ,
ἕως
ἑσπέρας
καὶ
πρωί,
|
ἡμέραι |
βτʹ
καὶ
ἀρθήσεται
τὸ
ἅγιον. |
[1, 21] |
ἅγιον.
αὗται
οὖν
αἱ
βτʹ
|
ἡμέραι |
γίνονται
ἔτη
μῆνες
δʹ
ὧν |
[1, 21] |
χίλια
ὀγδοήκοντα
πέντε
μῆνες
ἓξ
|
ἡμέραι |
δέκα·
ἀπὸ
δὲ
τῆς
Δαβὶδ |
[1, 21] |
χίλια
ἑκατὸν
νεʹ
μῆνες
ἓξ
|
ἡμέραι |
δέκα,
ἀπὸ
δὲ
τῆς
Δαβὶδ |
[1, 21] |
τετρακόσια
ὀγδοήκοντα
δύο
μῆνες
ἓξ
|
ἡμέραι |
δέκα.
Ἐν
δὲ
τῷ
δωδεκάτῳ |
[1, 21] |
πεντακόσια
ἑβδομήκοντα
δύο
μῆνες
ἓξ
|
ἡμέραι |
δέκα.
μεθ´
οὓς
χρόνους
Περσικῆς |
[1, 21] |
πεντακόσια
ἑβδομήκοντα
δύο
μῆνες
ἓξ
|
ἡμέραι |
δέκα.
Πεπλήρωται
τοίνυν
ἐκ
τῆς |
[1, 21] |
Ἀντωνίου
ἀναιρέσεως
ἔτη
τριακόσια
δώδεκα
|
ἡμέραι |
δεκαοκτώ.
μεθ´
ὃν
χρόνον
ἡ |
[1, 21] |
τελευτῆς
ἔτη
εψπδʹ
μῆνες
δύο
|
ἡμέραι |
δώδεκα.
τινὲς
μέντοι
τοὺς
χρόνους |
[1, 21] |
ἑκατὸν
εἴκοσι
ἓν
μῆνες
ἓξ
|
ἡμέραι |
εἴκοσι
τέσσαρες.
Δημήτριος
δέ
φησιν |
[1, 21] |
τελευτῆς
ἔτη
ρκβʹ
μῆνες
ιʹ
|
ἡμέραι |
ιγʹ
γίνονται
οὖν
ἀφ´
οὗ |
[1, 21] |
ἔτη
ρϟ
δʹ
μὴν
εἷς
|
ἡμέραι |
ιγʹ
εἰσὶ
δὲ
οἱ
περιεργότερον |
[1, 21] |
βασιλέων
χρόνοι
ἔτη
τριακόσια
δώδεκα
|
ἡμέραι |
ὀκτωκαίδεκα.
ἀποδείκνυνται
τοίνυν
οἱ
ἐπὶ
|
[1, 21] |
ἔτη
δισχίλια
ἑκατὸν
τεσσαράκοντα
ὀκτὼ
|
ἡμέραι |
τέσσαρες,
ἀπὸ
δὲ
Σὴμ
ἕως |
[1, 21] |
δύο
καὶ
ἑβδομήκοντα
ὡς
αἱ
|
ἡμέτεραι |
παραδιδόασι
γραφαί,
αἱ
δὲ
ἄλλαι |
[1, 8] |
ἐὰν
μὴ
μετὰ
φιλοσοφίας
γένωνται,
|
βλαβερώτεραι |
παντί
που
εἶεν
ἄν.
ἄντικρυς |
[1, 8] |
γίνεται
ἔρις,
φθόνος,
βλασφημία,
ὑπόνοιαι
|
πονηραί, |
διαπαρατριβαὶ
διεφθαρμένων
ἀνθρώπων
τὸν
νοῦν |
[1, 21] |
ἀποστέλλεται
Ζοροβάβελ
ὁ
τοῦ
Σαλαθιὴλ
|
ἐγεῖραι |
καὶ
ἐπικοσμῆσαι
τὸν
νεὼν
τὸν |
[1, 23] |
ἐπιστῆναι
κοιμωμένῳ
τῷ
βασιλεῖ
καὶ
|
ἐξεγεῖραι |
αὐτόν,
τὸν
δὲ
καταπλαγέντα
τῷ |
[1, 7] |
(καίτοι
καὶ
τούτων
πλείους
εἰσὶ
|
διαφοραί) |
σπείρει
δὲ
καὶ
τὰ
ἄλλα |
[1, 21] |
καὶ
ταύτην
παραγενομένην
εἰς
Δελφοὺς
|
ᾆσαι· |
ὦ
Δελφοί,
θεράποντες
ἑκηβόλου
Ἀπόλλωνος, |
[1, 17] |
τῆς
θείας
προνοίας
τὸ
μὴ
|
ἐᾶσαι |
τὴν
ἐξ
ἀποστάσεως
ἑκουσίου
φυεῖσαν |
[1, 1] |
καὶ
καλὴν
καὶ
γεωργουμένην,
τὴν
|
πολυπλασιάσαι |
τὸν
σπόρον
δυναμένην.
ὁ
δὲ |
[1, 1] |
λόγον
ἔργον
ἐστίν,
τῶν
δὲ
|
δοκιμάσαι |
καὶ
ἤτοι
ἑλέσθαι
ἢ
μή, |
[1, 8] |
φιλονικία
τε
αὖ
καὶ
θυμὸς
|
μεταδοξάσαι, |
καὶ
ἐπὶ
πᾶσι
γοητεύονται
οἱ |
[1, 21] |
φωνῆς
Μωυσέως
λεγούσης·
ἦσαν
δὲ
|
πᾶσαι |
αἱ
ψυχαὶ
ἐξ
Ἰακὼβ
πέντε |
[1, 7] |
καὶ
ἧττον
διαφέρουσι,
πλὴν
αἱ
|
πᾶσαι |
βιωφελεῖς.
φιλοσοφίαν
δὲ
οὐ
τὴν |
[1, 8] |
κηληθέντες
ἢ
ὑπὸ
φόβου
δείσαντες·
|
πᾶσαι |
δὲ
ἀκούσιοι
τροπαί,
καὶ
τούτων |
[1, 22] |
ἑκάστην
ἑρμηνεύσαντος
προφητείαν
συνέπνευσαν
αἱ
|
πᾶσαι |
ἑρμηνεῖαι
συναντιβληθεῖσαι
καὶ
τὰς
διανοίας |
[1, 7] |
καὶ
κυνοτροφικὴ
καὶ
μελισσουργικὴ
τέχναι
|
πᾶσαι, |
συνελόντι
δ´
εἰπεῖν
ἀγελοκομική
τε |
[1, 6] |
καὶ
θᾶττον
σὺν
τῇ
προπαιδείᾳ
|
θηρᾶσαι |
ἄν
τινα
τὴν
ἀρετὴν
ὁμολογοῦμεν |
[1, 13] |
αἱ
βάκχαι
τὰ
τοῦ
Πενθέως
|
διαφορήσασαι
|
μέλη
αἱ
τῆς
φιλοσοφίας
τῆς |
[1, 16] |
(Σαυνίτης
οὗτος
ἦν)
πρῶτον
θυρεὸν
|
κατασκευάσαι. |
Κάδμος
γὰρ
ὁ
Φοῖνιξ
λιθοτομίαν |
[1, 16] |
τούς
τε
Σιδονίους
τρίκροτον
ναῦν
|
κατασκευάσαι. |
Σικελοί
τε
οἱ
πρὸς
τῇ |
[1, 27] |
ἐπονομάζῃ
καὶ
ἐπαναπαύῃ
νόμῳ
καὶ
|
καυχᾶσαι |
ἐν
θεῷ
καὶ
γιγνώσκεις
τὸ
|
[1, 5] |
τότε
πρὶν
ἢ
τὸν
κύριον
|
καλέσαι |
καὶ
τοὺς
Ἕλληνας·
ἐπαιδαγώγει
γὰρ |
[1, 9] |
καρπὸν
τρυγητέον.
κλαδεῦσαι
δεῖ,
σκάψαι,
|
ἀναδῆσαι |
καὶ
τὰ
λοιπὰ
ποιῆσαι,
δρεπάνου |
[1, 21] |
τις
ἡμῖν
λέγῃ
Φημονόην
πρώτην
|
χρησμῳδῆσαι |
Ἀκρισίῳ,
ἀλλ´
ἴστω
γε
ὅτι |
[1, 9] |
σκάψαι,
ἀναδῆσαι
καὶ
τὰ
λοιπὰ
|
ποιῆσαι, |
δρεπάνου
τε,
οἶμαι,
καὶ
μακέλλης |
[1, 24] |
δυνατὸν
τῷ
παντοκράτορι
θεῷ
προηγεῖσθαι
|
ποιῆσαι |
τοῖς
Ἑβραίοις
νύκτωρ
στῦλον
πυρὸς |
[1, 24] |
δὲ
τὸ
ἑνὸς
ἐφιέμενον
τοῦ
|
νικῆσαι |
μόνον
καὶ
καταστρέψασθαι
(τὸ
δὲ |
[1, 1] |
καθάπερ
δὲ
οἱ
βουλόμενοι
δήμῳ
|
προσομιλῆσαι |
διὰ
κήρυκος
τοῦτο
πολλάκις
ποιοῦσιν |
[1, 21] |
μέχρι
Δαβὶδ
τετρακοσίοις
πεντήκοντα
ἔτεσι
|
συγκαταριθμήσαι |
τὰ
τῆς
Μωυσέως
στρατηγίας
τεσσαράκοντα |
[1, 21] |
λόγου
τοῦ
ἀποκρίνασθαι
καὶ
τοῦ
|
οἰκοδομῆσαι |
Ἱερουσαλὴμ
ἕως
χριστοῦ
ἡγουμένου
ἑβδομάδες |
[1, 22] |
πρὸς
αὐτοῦ
γενομένην
βιβλιοθήκην
πάσαις
|
κατακοσμῆσαι |
γραφαῖς
ἠξίωσε
καὶ
τοὺς
Ἱεροσολυμίτας |
[1, 21] |
ὁ
τοῦ
Σαλαθιὴλ
ἐγεῖραι
καὶ
|
ἐπικοσμῆσαι |
τὸν
νεὼν
τὸν
ἐν
Ἱεροσολύμοις. |
[1, 1] |
καὶ
δεῖ,
μόνον
δὲ
τὸ
|
ὑπομνῆσαι, |
εἴτε
ὁπότε
ἐκλαθοίμεθα
εἴτε
ὅπως |
[1, 5] |
προσελθόντα
κατὰ
τὴν
θείαν
πρόνοιαν
|
γεννῆσαι |
τὸν
Ἰσαάκ.
ἑρμηνεύει
δὲ
ὁ |
[1, 14] |
δὴ
τὴν
γένεσιν
τοῦ
κόσμου
|
πολυπραγμονῆσαι, |
δι´
ἧς
καὶ
τὴν
τοῦ |
[1, 4] |
ἐν
παντὶ
ἔργῳ,
διανοεῖσθαι
καὶ
|
ἀρχιτεκτονῆσαι. |
ἐργάζεσθαι
τὸ
χρυσίον
καὶ
τὸ |
[1, 21] |
κτίσας.
Ἄξιον
δὴ
ἐνταῦθα
γενομένους
|
διερευνῆσαι |
καὶ
τῶν
ἄλλων
τῶν
μετὰ |
[1, 16] |
δὲ
ταῦτα
Ἀσκληπιὸν
τὴν
τέχνην
|
αὐξῆσαι |
λέγουσιν.
Ἄτλας
δὲ
ὁ
Λίβυς |
[1, 28] |
ὀλίγῳ,
πρὸς
ὃ
δύνασθε
ἀναγινώσκοντες
|
νοῆσαι |
τὴν
σύνεσίν
μου
ἐν
τῷ |
[1, 17] |
δὲ
διάβολος
αὐτεξούσιος
ὢν
καὶ
|
μετανοῆσαι |
οἷός
τε
ἦν
καὶ
κλέψαι, |
[1, 16] |
ἐξεῦρον.
ἔτι
φασὶ
Τουσκανοὺς
πλαστικὴν
|
ἐπινοῆσαι, |
Ἴτανόν
τε
(Σαυνίτης
οὗτος
ἦν) |
[1, 16] |
δὲ
Φοίνικας
καὶ
Σύρους
γράμματα
|
ἐπινοῆσαι |
πρώτους
λέγουσιν.
ἰατρικὴν
δὲ
Ἆπιν
|
[1, 16] |
χώρας,
καὶ
τὴν
Δώριον
Θάμυριν
|
ἐπινοῆσαι |
τὸν
Θρᾷκα.
Πέρσας
τε
πρώτους |
[1, 16] |
ῥητορικὰ
ἰδιώματα
εὑρεῖν
καὶ
μισθοῦ
|
συνηγορῆσαι |
πρῶτον
δικανικὸν
λόγον
εἰς
ἔκδοσιν |
[1, 17] |
τῶν
Ἑλλήνων
μὴ
τὸν
Ἕκτορα
|
ἐμπρῆσαι |
λεγόντων,
ἀλλὰ
τὸν
Ἀχιλλέα,
διότι |
[1, 28] |
οἷόν
τε
τὴν
ἀνθρωπίνην
φύσιν
|
χωρῆσαι |
{νοεῖν}
οὐδεὶς
γὰρ
ἔγνω
τὸν |
[1, 23] |
γυναῖκα
μὴ
πρὸ
πολλοῦ
τετοκυῖαν
|
παραστῆσαι |
αὐτῇ
τροφόν,
εἰ
βούλοιτο·
τῆς |
[1, 10] |
δὲ
ὀνόματι
δηλοῦται
τοῦτο
ὅπερ
|
παραστῆσαι |
βούλομαι,
οὐθέν
μοι
μέλει.
σωθῆναι |
[1, 1] |
καὶ
πάλιν·
σπούδασον
σεαυτὸν
δόκιμον
|
παραστῆσαι |
τῷ
θεῷ,
ἐργάτην
ἀνεπαίσχυντον,
ὀρθοτομοῦντα |
[1, 15] |
τε
τοὺς
ἄνδρας
καὶ
δημοσίᾳ
|
φιλοσοφῆσαι |
Βραχμᾶνές
τε
σύμπαντες
καὶ
Ὀδρύσαι |
[1, 15] |
δὲ
Ἐπίκουρος
ἔμπαλιν
ὑπολαμβάνει
μόνους
|
φιλοσοφῆσαι |
Ἕλληνας
δύνασθαι.
ἔν
τε
τῷ |
[1, 16] |
Θεανὼ
τὴν
Κροτωνιᾶτιν
πρώτην
γυναικῶν
|
φιλοσοφῆσαι |
καὶ
ποιήματα
γράψαι
ἱστορεῖ.
Ἡ |
[1, 21] |
τοῦ
συντελεσθῆναι
ἁμαρτίαν,
καὶ
τοῦ
|
σφραγίσαι |
ἁμαρτίας
καὶ
τοῦ
ἀπαλεῖψαι
τὰς |
[1, 21] |
ἀγαγεῖν
δικαιοσύνην
αἰώνιον,
καὶ
τοῦ
|
σφραγίσαι |
ὅρασιν
καὶ
προφήτην,
καὶ
τοῦ |
[1, 22] |
προφητείαν
συνέπνευσαν
αἱ
πᾶσαι
ἑρμηνεῖαι
|
συναντιβληθεῖσαι
|
καὶ
τὰς
διανοίας
καὶ
τὰς |
[1, 1] |
τὸ
πιστευθὲν
ἀργύριον
εἰς
τὸ
|
ἐκδανεῖσαι |
καὶ
αὐτὸ
ὅπερ
ἔλαβεν
ἀποδιδόντι |
[1, 1] |
θεὸς
ἀναίτιος.
αὐτίκα
τῶν
μὲν
|
ἐκδανεῖσαι |
τὸν
λόγον
ἔργον
ἐστίν,
τῶν |
[1, 21] |
ὅρασιν
καὶ
προφήτην,
καὶ
τοῦ
|
χρῖσαι |
ἅγιον
ἁγίων.
καὶ
γνώσῃ
καὶ |
[1, 13] |
ταῖς
αἱρέσεσι
δοξαζομένων
εὕροιμεν
ἄν
|
(ὅσαι |
μὴ
τέλεον
ἐκκεκώφηνται
μηδὲ
ἐξετμήθησαν |
[1, 24] |
τῷ
τοιούτῳ
οὐ
πρόσεστιν)
ᾧ
|
Πέρσαι
|
ἐπὶ
τὴν
Ἑλλάδα
στρατεύσαντες
συνεχρήσαντο. |
[1, 21] |
δεύτερον
ἐν
Χεβρὼν
ὁ
τοῦ
|
Ἰεσσαὶ |
ἐκ
φυλῆς
Ἰούδα
ἔτη
τεσσαράκοντα, |
[1, 9] |
τὸν
λόγον
τὸν
καρπὸν
τρυγητέον.
|
κλαδεῦσαι |
δεῖ,
σκάψαι,
ἀναδῆσαι
καὶ
τὰ |
[1, 1] |
Πλάτων
κελεύει
τοὺς
γεωργοὺς
μὴ
|
ἐπαρδεῦσαι |
μηδὲ
λαμβάνειν
ὕδωρ
παρ´
ἑτέρων. |
[1, 23] |
τὸν
δὲ
καταπλαγέντα
τῷ
γεγονότι
|
κελεῦσαι |
τῷ
Μωυσεῖ
τὸ
τοῦ
πέμψαντος |
[1, 21] |
δὲ
ἐν
Κρατύλῳ
τὸ
πῦρ
|
ἑρμηνεῦσαι |
βουλόμενος
βαρβαρικόν
φησιν
εἶναι
τὸ |
[1, 22] |
προφητείας
εἰς
τὴν
Ἑλλάδα
διάλεκτον
|
ἑρμηνεῦσαι. |
οἳ
δὲ
ἅτε
ἔτι
ὑπακούοντες |
[1, 1] |
προστεθήσεται»
ἐπαγγέλλεται
δὲ
οὐχ
ὥστε
|
ἑρμηνεῦσαι |
τὰ
ἀπόρρητα
ἱκανῶς,
πολλοῦ
γε |
[1, 16] |
ἔνιοι
δὲ
δυνάμεις
τινὰς
ὑποβεβηκυίας
|
ἐμπνεῦσαι |
τὴν
πᾶσαν
φιλοσοφίαν
ὑπειλήφασιν.
ἀλλ´ |
[1, 21] |
τὴν
αἰχμαλωσίαν
ταύτην
τῇ
εἰκόνι
|
λατρεῦσαι |
μὴ
θελήσαντες
Μισαὴλ
Ἀνανίας
τε |
[1, 15] |
Πυθαγορικῶν
συμβόλων
Ζαράτῳ
τῷ
Ἀσσυρίῳ
|
μαθητεῦσαι |
ἱστορεῖ
τὸν
Πυθαγόραν
(Ἰεζεκιὴλ
τοῦτον |
[1, 15] |
μὲν
Σώγχιδι
τῷ
Αἰγυπτίῳ
ἀρχιπροφήτῃ
|
μαθητεῦσαι, |
Πλάτων
δὲ
Σεχνούφιδι
τῷ
Ἡλιοπολίτῃ, |
[1, 21] |
Δαρείου
βασιλείας,
ὅν
φησιν
Ἡρόδοτος
|
καταλῦσαι |
τὴν
τῶν
Μάγων
ἀρχήν,
ἀποστέλλεται |
[1, 17] |
τοῦτο
γοῦν
ἐπιτελεῖται,
ὅτι
τὸ
|
κωλῦσαι |
δυνάμενον
οὐκ
ἐνεργεῖ
οὐδὲ
κωλύει. |
[1, 17] |
οἱ
τούτων
αἴτιοι.
ᾧ
γὰρ
|
κωλῦσαι |
δύναμις
ἦν,
τούτῳ
καὶ
ἡ |
[1, 17] |
λεγόντων,
ἀλλὰ
τὸν
Ἀχιλλέα,
διότι
|
κωλῦσαι |
τὸν
Ἕκτορα
δυνάμενος
οὐ
κεκώλυκεν· |
[1, 17] |
βουλαί
τε
καὶ
ἐνέργειαι,
μερικαὶ
|
οὖσαι, |
γίνονται
μὲν
ἐκ
φαύλης
διαθέσεως, |
[1, 5] |
αἱ
πηγαί,
αἱ
τῆς
αὐτῆς
|
ἐκβλύζουσαι |
γῆς.
οὐ
δὴ
μόνον
ἑνός |
[1, 21] |
καὶ
ἑβδομήκοντα
αἱ
εἰς
Αἴγυπτον
|
κατελθοῦσαι. |
φαίνονται
δὲ
εἶναι
καὶ
κατὰ |
[1, 10] |
μόνος
ἀκροατὴς
εὑρεθῇ.
ἔστι
γοῦν
|
ἀκοῦσαι |
καὶ
Πινδάρου
τοῦ
Βοιωτίου
γράφοντος· |
[1, 7] |
ποτε
αὐτούς,
οἵους
τε
ὄντας
|
ἐπακοῦσαι |
καὶ
τῶν
παρ´
ἡμῖν,
ἢν |
[1, 1] |
καὶ
ἐμψύχων
ἐκείνων,
ὧν
κατηξιώθην
|
ἐπακοῦσαι, |
λόγων
τε
καὶ
ἀνδρῶν
μακαρίων |
[1, 21] |
πρώτῳ
πανδέκτῃ
ἀλκυόνος
καὶ
κορώνης
|
ἐπακοῦσαι |
τὸν
Μόψον
ἱστορεῖ.
προγνώσει
δὲ |
[1, 18] |
πάντων
τοίνυν
ἀνθρώπων
κεκλημένων
οἱ
|
ὑπακοῦσαι |
βουληθέντες
κλητοὶ»
ὠνομάσθησαν.
οὐ
γάρ |
[1, 1] |
ἐκεῖνο
τὸ
κεχαριτωμένον,
οὗ
κατηξιώθημεν
|
ὑπακοῦσαι, |
εἰκὼν
δ´
ἂν
εἴη
ἀναμιμνῄσκουσα |
[1, 1] |
μὲν
κατ´
ἐπίγνωσιν
καὶ
ἐπιστήμην
|
αὔξουσαι, |
αἳ
δὲ
κατὰ
τὴν
Ἑλληνικὴν |
[1, 15] |
καλούμεναι
γυναῖκες,
αἳ
ποταμῶν
δίναις
|
προσβλέπουσαι |
καὶ
ῥευμάτων
ἑλιγμοῖς
καὶ
ψόφοις |
[1, 19] |
εἰσιν
αἱ
τὴν
ἐξ
ἀρχῆς
|
ἀπολείπουσαι |
ἐκκλησίαν.
αὐτίκα
ὁ
εἰς
αἵρεσιν |
[1, 7] |
πολλαί
τε
καὶ
ποικίλαι
καὶ
|
φέρουσαι |
εἰς
τὴν
κυρίαν
ὁδόν
τε |
[1, 22] |
πράξεις
καὶ
τὸν
βίον
ἀξιόπιστοι
|
κηρύσσουσαι |
αὐταὶ
αἱ
γραφαί,
λεκτέον
δὲ |
[1, 5] |
αἱ
προειρημέναι
γραφαὶ
ἄλλα
μυστήρια
|
μηνύουσαι |
παρίστανται.
Φαμὲν
τοίνυν
ἐνθένδε
γυμνῷ |
[1, 1] |
εἰσὶ
γὰρ
καὶ
ψυχαὶ
ἰδίας
|
ἔχουσαι |
τροφάς,
αἳ
μὲν
κατ´
ἐπίγνωσιν |
[1, 20] |
αἴτιαι
τυγχάνουσιν
αἱ
ἀρεταὶ
πλείονες
|
ὑπάρχουσαι, |
καὶ
ὡς
τοῦ
θερμαίνεσθαι
ὅ |
[1, 15] |
φιλοσοφῆσαι
Βραχμᾶνές
τε
σύμπαντες
καὶ
|
Ὀδρύσαι |
καὶ
Γέται
καὶ
τὸ
τῶν
|
[1, 21] |
δωρεῖται
ὁ
θεὸς
ἄλλα
ἔτη
|
βιῶσαι |
πεντεκαίδεκα
δι´
ἀναποδισμοῦ
ἡλίου.
μέχρι |
[1, 18] |
τῆς
δοκούσης
Ἕλλησιν
εἶναι
μωρίας,
|
σῶσαι |
τοὺς
πιστεύοντας·
ἐπειδὴ
Ἰουδαῖοι»
φησί, |
[1, 1] |
μὲν
θερισμὸς
πολύς,
οἱ
δὲ
|
ἐργάται |
βραχεῖς»
τῷ
ὄντι
δεῖσθαι
καθήκει, |
[1, 23] |
Αἰγύπτιοι
πολλάκις
οἱ
πολλάκις
ἀσύνετοι,
|
θεαταὶ |
δὲ
Ἑβραῖοι
ἐγίνοντο
ὧν
ἕτεροι |
[1, 8] |
ἄν
μοι
σκοπουμένῳ
βέλτιστος
φαίνοιτο.
|
αἰτιᾶται |
γοῦν
τοὺς
ἄνευ
νοῦ
καὶ |
[1, 11] |
τῆς
ἀληθείας.
παιδεία
δὲ
ἀνεξέλεγκτος
|
πλανᾶται, |
καὶ
αἱ
πληγαὶ
καὶ
οἱ |
[1, 6] |
κακοτεχνίαν
ἠσκηκότων.
παιδεία
δὲ
ἀνεξέλεγκτος
|
πλανᾶται, |
φησίν,
καὶ
χρὴ
μετιέναι
τὸ |
[1, 23] |
γένος
Χαλδαῖος
ὢν
ἐν
Αἰγύπτῳ
|
γεννᾶται, |
τῶν
προγόνων
αὐτοῦ
διὰ
πολυχρόνιον |
[1, 14] |
Θαλοῦ,
Ἀριστοτέλης
δὲ
τῆς
Πυθίας.
|
δύναται |
δὲ
τὴν
γνῶσιν
ἐγκελεύεσθαι
μεταδιώκειν. |
[1, 1] |
τις
μανθάνει
πλεῖον
καὶ
λέγων
|
συνακροᾶται |
πολλάκις
τοῖς
ἐπακούουσιν
αὐτοῦ·
εἷς |
[1, 9] |
χρήσιμον
ἀνεπιβούλευτον
φυλάσσειν
τὴν
πίστιν.
|
παρορᾶται |
δὲ
καὶ
ὁ
ἀθλητής,
ὡς |
[1, 10] |
τὰ
καλὰ
τῶν
ἔργων
ἐπιτελοῦσιν.
|
ἀνακτᾶται |
γοῦν
καὶ
ὁ
λόγος
τὴν |
[1, 10] |
τὸν
ἀρχαῖον
λόγον·
ἔσθ´
ὅτε
|
πιστόταται |
σιγᾶς
ὁδοί,
κέντρον
δὲ
μάχας
|
[1, 10] |
δικαιοσύνη
γοῦν
οὐ
χωρὶς
λόγου
|
συνίσταται. |
ὡς
δὲ
τὸ
εὖ
πάσχειν |
[1, 26] |
τε
καὶ
καλά,
ἀλλὰ
καὶ
|
ἐπίσταται. |
τούτου
καὶ
ὁ
νόμος
τοῦ |
[1, 15] |
τε
σύμπαντες
καὶ
Ὀδρύσαι
καὶ
|
Γέται |
καὶ
τὸ
τῶν
Αἰγυπτίων
γένος |
[1, 21] |
διὰ
Ῥαφαὴλ
τοῦ
ἀγγέλου
Σάρραν
|
ἄγεται
|
γυναῖκα,
τοῦ
δαίμονος
αὐτῆς
ἑπτὰ |
[1, 21] |
τῆς
ὑποσχέσεως
ἡ
τῶν
ἐγκαινίων
|
ἄγεται |
ἑορτή,
καθὼς
καὶ
ἐπὶ
τῆς |
[1, 21] |
ἀνακαινισμὸς
λογίων
καὶ
τὸ
σωτήριον
|
ἄγεται |
πάσχα
καὶ
λύσις
ὀθνείας
ἐπιγαμβρείας. |
[1, 21] |
τελευτῆς
γίνονται
ἔτη
σλϛ
μῆνες
|
συνάγεται |
δὲ
πάντα
τὰ
ἀπὸ
Ῥωμύλου |
[1, 21] |
δύο,
Ὦχος
ηʹ
Ἀρσὴς
τρία.
|
συνάγεται |
ἐπὶ
τὸ
αὐτὸ
τῶν
Περσικῶν |
[1, 21] |
μὲν
Ἀδὰμ
ἕως
τοῦ
κατακλυσμοῦ
|
συνάγεται |
ἔτη
δισχίλια
ἑκατὸν
τεσσαράκοντα
ὀκτὼ
|
[1, 21] |
τοὺς
ἐν
τῇ
Ἀργοῖ
πλεύσαντας
|
συνάγεται |
ἔτη
ἑξήκοντα
τρία·
Ἀσκληπιός
τε |
[1, 21] |
Κομόδου
τελευτὴν
ἔτη·
ὅσα
γε
|
συνάγεται. |
Μετὰ
δὲ
τὰ
Ἑλληνικὰ
καὶ |
[1, 21] |
τὰ
πάντα
γίνεται
ἔτη
τεσσαράκοντα.
|
συνάγεται |
οὖν
ἀπὸ
Σολομῶνος
ἐπὶ
Ἐλισσαίου
|
[1, 21] |
αἰχμαλωσίαν
τὴν
ἐπὶ
Οὐεσπεσιανοῦ
ἔτη
|
συνάγεται |
τετρακόσια
δέκα,
τελευταῖα
δὲ
ἀπὸ |
[1, 21] |
αὐτοῦ
καὶ
Ἀσκληπιοῦ
ἀποθέωσιν
ἔτη
|
συνάγεται |
τριάκοντα
ὀκτὼ
κατὰ
τὸν
χρονογράφον |
[1, 9] |
διαλεκτικῆς
εὑρετής,
ὥς
τινες
ὑπολαμβάνουσιν,
|
παράγεται |
τῷ
κατ´
ἀμφιβολίαν
ἀπατώμενος
τρόπῳ. |
[1, 21] |
παιδὸς
προφητεύειν
ἐν
τοῖς
εὐαγγελίοις
|
λέγεται. |
Ἄνωθεν
οὖν
ἀπὸ
Μωυσέως
συναγάγωμεν |
[1, 15] |
λόγους
προσλαβὼν
τοὺς
ἠθικοὺς
πεποίηται·
|
λέγεται
|
γὰρ
τὴν
Ἀκικάρου
στήλην
ἑρμηνευθεῖσαν |
[1, 24] |
καὶ
καθηγησάμενον
αὐτοῖς
τῆς
ὁδοῦ.
|
λέγεται |
δὲ
καὶ
ἐν
χρησμῷ
τινι· |
[1, 21] |
τὰ
Ἀρκαδικὰ
τὰ
ἀπὸ
Πελασγοῦ·
|
λέγεται
|
δὲ
καὶ
οὗτος
αὐτόχθων.
τούτων |
[1, 21] |
τὰ
εἰς
Ὀρφέα
φερόμενα
ποιήματα
|
λέγεται |
εἶναι,
κατὰ
τὴν
τῶν
Πεισιστρατιδῶν |
[1, 15] |
δείκνυσθαι
πέτραν
τινά.
ἐφ´
ἧς
|
λέγεται |
καθίζεσθαι
τὴν
πρώτην
Σίβυλλαν
ἐκ |
[1, 15] |
φύσεως
εἰρημένα
παρὰ
τοῖς
ἀρχαίοις
|
λέγεται |
καὶ
παρὰ
τοῖς
ἔξω
τῆς |
[1, 10] |
ὁμωνύμως
τῇ
ἀληθείᾳ
ἡ
σοφιστικὴ
|
λέγεται |
τέχνη.
ἐμοὶ
δὲ
εἰκότως,
οἶμαι, |
[1, 18] |
ὑπὸ
τοῦ
ἡλίου
καταλαμπόμενος
ἀπολωλέναι
|
λέγεται
|
τῷ
μὴ
τὴν
ἴσην
ἐκτελεῖν |
[1, 17] |
δὲ
καὶ
κλέπτης
ὁ
διάβολος
|
λέγεται |
ψευδοπροφήτας
ἐγκαταμίξας
τοῖς
προφήταις,
καθάπερ |
[1, 5] |
πλείοσι
δὲ
συνέρχεσθαι
ὁ
Ἰακὼβ
|
λέγεται |
ὡς
ἂν
ἀσκητὴς
ἑρμηνευόμενος
(διὰ |
[1, 19] |
ἀδελφὸς
μακρὰν
οἰκῶν·
ὃς
δὲ
|
ἐρείδεται |
ἐπὶ
ψεύδεσιν,
οὗτος
ποιμαίνει
ἀνέμους |
[1, 5] |
τὰ
δὲ
ἴχνη
αὐτῆς
οὐκ
|
ἐρείδεται. |
μακρὰν
οὖν
ποίησον
ἀπὸ
τῆς |
[1, 9] |
ὁ
κύριος
λόγῳ
πάντα
ἔπρασσεν;
|
ἐργάζεται |
δὲ
καὶ
τὰ
κτήνη
ἐλαυνόμενα |
[1, 19] |
Σολομὼν
ὁ
σπείρων»
φησὶ
δικαιοσύνην
|
ἐργάζεται |
πίστιν.
εἰσὶ
δὲ
οἱ
τὰ |
[1, 1] |
σωτὴρ
σῴζει
αἰεὶ
καὶ
αἰεὶ
|
ἐργάζεται, |
ὡς
βλέπει
τὸν
πατέρα.
διδάσκων |
[1, 27] |
δύνηταί
τις,
ὅπερ
ὁ
νόμος
|
ἐργάζεται. |
ὥστε
καὶ
ὅταν
ἀνηκέστῳ
τινὶ |
[1, 8] |
δὲ
ὁ
λόγος
ἐξαιρούμενος
λανθάνει·
|
βιάζεταί |
τε
πολλάκις
ὀδύνη
τε
καὶ |
[1, 5] |
δογμάτων)
ὅθεν
καὶ
Ἰσραὴλ
οὗτος
|
μετονομάζεται |
ὁ
τῷ
ὄντι
διορατικὸς
ὡς |
[1, 15] |
Ὀδυσσεὺς
μετὰ
τὴν
Ἰλίου
ἅλωσιν
|
ξενίζεται. |
παρατήρει
μοι
τοὺς
χρόνους
εἰς |
[1, 21] |
ὑπάτων
Γναίου
Δομετίου
καὶ
Ἀσινίου
|
συναθροίζεται |
ἔτη
ἑκατὸν
εἴκοσι.
Ἔφορος
δὲ |
[1, 4] |
γὰρ
ὑπὸ
φιλοσοφίας
δεδικαιωμένοις
βοήθεια
|
θησαυρίζεται |
καὶ
ἡ
εἰς
θεοσέβειαν
συναίσθησις. |
[1, 1] |
ἀλλά
μοι
ὑπομνήματα
εἰς
γῆρας
|
θησαυρίζεται, |
λήθης
φάρμακον,
εἴδωλον
ἀτεχνῶς
καὶ |
[1, 20] |
λογικῶς
ἐπιχειρεῖν
ἐσπουδακότι
ἀνθάπτεσθαι
γνώσεως.
|
χωρίζεται |
δὲ
ἡ
Ἑλληνικὴ
ἀλήθεια
τῆς |
[1, 13] |
φωτὸς
δ´,
οἶμαι,
ἀνατολῇ
πάντα
|
φωτίζεται. |
ξύμπαντες
οὖν
Ἕλληνές
τε
καὶ |
[1, 9] |
διάβολον
κατὰ
τὸν
τοῦ
πειρασμοῦ
|
σοφίζεται |
χρόνον,
καὶ
οὐκέτι
ἔγωγε
ἐνταῦθα |
[1, 21] |
Ἀμβακοὺμ
προνοίᾳ
θεοῦ
τραφεὶς
ἑβδομαῖος
|
ἀνασῴζεται. |
ἐνταῦθα
καὶ
τὸ
σημεῖον
ἐγένετο |
[1, 29] |
ὁ
αἴτιος
τοῦ
παντὸς
θεὸς
|
τίθεται |
(θεὸς
δὲ
παρὰ
τὴν
θέσιν |
[1, 23] |
οὖσαν
ἐπὶ
ῥητῷ
μισθῷ.
εἶτα
|
τίθεται |
τῷ
παιδίῳ
ὄνομα
ἡ
βασιλὶς |
[1, 6] |
καὶ
παντοδαπὴν
ἐν
τῷ
ἀμήτῳ
|
παρατίθεται |
πρὸς
τὴν
τοῦ
χειμῶνος
ἀπειλὴν |
[1, 21] |
τῶν
κατ´
αὐτὸν
πράξεων,
μάρτυρα
|
παρατίθεται |
Πτολεμαῖον
τὸν
Μενδήσιον.
καὶ
τὰ |
[1, 24] |
καὶ
τῷ
ἐκ
τούτων
μικτῷ·
|
συντίθεται |
δὲ
τούτων
ἕκαστον
ἐκ
τριῶν, |
[1, 21] |
μακρῷ
νεώτεροι
οἱ
παρ´
Ἕλλησι
|
νομοθέται, |
Λυκοῦργός
τε
καὶ
Σόλων,
καὶ |
[1, 21] |
ἀλλὰ
τὴν
τῶν
ὑπεισιόντων
δαιμόνων.
|
οἴεται |
δὲ
καὶ
ἀλόγων
ζῴων
διαλέκτους |
[1, 15] |
τὰ
τῶν
βαρβάρων
γένη.
οὕτως
|
οἴεται |
ὁ
Πλάτων
καὶ
βαρβάρων
φιλοσόφους |
[1, 15] |
ἐν
τῇ
σελήνῃ
φαινόμενον
πρόσωπον
|
οἴεται. |
Τάδε
μὲν
περὶ
Σιβύλλης·
Νουμᾶς |
[1, 23] |
τοῦ
πολέμου
ἡ
αἰτία
δικαία·
|
ἱκέται |
διὰ
λιμὸν
Ἑβραῖοι
ἧκον
πρὸς |
[1, 8] |
μὲν
δὴ
πιστεύσας
ἑκὼν
ἤδη
|
παραναλίσκεται· |
κλέπτεται
δὲ
ὁ
μεταπεισθεὶς
καὶ |
[1, 16] |
τριακοστὴν
καὶ
ἐνάτην
ὀλυμπιάδα
γεγονὼς
|
εὑρίσκεται. |
Ἀντίλοχος
δὲ
αὖ
ὁ
τοὺς
|
[1, 21] |
Οὐεσπεσιανοῦ
ἕως
τῆς
Κομόδου
τελευτῆς
|
εὑρίσκεται |
ἔτη
ἑκατὸν
εἴκοσι
ἓν
μῆνες |
[1, 2] |
ἔλεγχος,
ὅτι
καὶ
τελειοτάτη
ἀπόδειξις
|
εὑρίσκεται |
ἡ
γνῶσις
τῶν
κατεγνωσμένων.
πολλὰ |
[1, 15] |
ὡς
σεμνύνων
αἰεὶ
τοὺς
βαρβάρους
|
εὑρίσκεται, |
μεμνημένος
αὑτοῦ
τε
καὶ
Πυθαγόρου |
[1, 21] |
ἀρχὴν
περὶ
τὴν
πεντηκοστὴν
ὀλυμπιάδα
|
εὑρίσκεται, |
Ὀρφεὺς
δὲ,
ὁ
συμπλεύσας
Ἡρακλεῖ, |
[1, 5] |
ἐνδείκνυται;
διὸ
καὶ
Χριστοῦ
τύπος
|
εὑρίσκεται. |
οὗτος
μιᾶς
γυναικὸς
ἀνὴρ
τῆς |
[1, 14] |
περὶ
τὴν
ἑξηκοστὴν
δευτέραν
ὀλυμπιάδα
|
εὑρίσκεται. |
Σόλωνος
δὲ
ζηλωτὴς
Μνησίφιλος
ἀναγράφεται, |
[1, 21] |
ὅπου
γε
καὶ
Ἀδμήτῳ
θητεύων
|
εὑρίσκεται |
σὺν
καὶ
Ἡρακλεῖ
μέγαν
εἰς |
[1, 20] |
καθόλου
δὲ
δικαιοσύνην
(εἰς
ἣν
|
εὑρίσκεται |
συνεργός,
καθάπερ
καὶ
ὁ
πρῶτος |
[1, 1] |
δὲ
καλὸν
ποιοῦντες
μὴ
ἐκκακῶμεν·
|
συμβάλλεται |
γοῦν
τὰ
μέγιστα
τῷ
περιτυχόντι |
[1, 6] |
δέοντα
ὁρᾶν
διὰ
τῆς
προγυμνασίας
|
συμβάλλεται. |
εἴη
δ´
ἂν
γυμνασία
τῷ |
[1, 20] |
ἀλήθειαν,
ἐπεὶ
καὶ
ἡ
ὄψις
|
συμβάλλεται |
καὶ
ἡ
ἀκοὴ
καὶ
ἡ |
[1, 5] |
Ἀλλ´
ὡς
τὰ
ἐγκύκλια
μαθήματα
|
συμβάλλεται |
πρὸς
φιλοσοφίαν
τὴν
δέσποιναν
αὐτῶν, |
[1, 5] |
προπαιδείας.
εἰ
γὰρ
ἐγκράτειαν
φιλοσοφία
|
ἐπαγγέλλεται |
γλώσσης
τε
καὶ
γαστρὸς
καὶ |
[1, 1] |
καὶ
τῷ
ἔχοντι
δὲ
προστεθήσεται»
|
ἐπαγγέλλεται
|
δὲ
οὐχ
ὥστε
ἑρμηνεῦσαι
τὰ |
[1, 26] |
ὄντι
νομοθέτης,
ὃς
οὐ
μόνον
|
ἐπαγγέλλεται |
τὰ
ἀγαθά
τε
καὶ
καλά, |
[1, 27] |
καὶ
δικαίως
βιοῦν
ἑλομένους
ἀθανατίζειν
|
ἐπαγγέλλεται. |
τὸ
δὲ
γνῶναι
νόμον
διανοίας |
[1, 21] |
καταλῦσαι
τὴν
τῶν
Μάγων
ἀρχήν,
|
ἀποστέλλεται |
Ζοροβάβελ
ὁ
τοῦ
Σαλαθιὴλ
ἐγεῖραι |
[1, 18] |
περιουσίας
καὶ
τῆς
θείας
σοφίας.
|
βούλεται |
γὰρ
ἐκδιδάσκεσθαι
τὸν
λόγον
καὶ |
[1, 11] |
καὶ
τῷ
ὄντι
ἀργὸν
οὐ
|
βούλεται
|
εἶναι
τὸν
πιστεύσαντα
ὁ
λόγος· |
[1, 15] |
Γαλατῶν
καὶ
Βραχμάνων
τὸν
Πυθαγόραν
|
βούλεται. |
Κλέαρχος
δὲ
ὁ
Περιπατητικὸς
εἰδέναι |
[1, 1] |
σιτίων
καὶ
ἡ
διὰ
λόγων
|
λαμβάνεται. |
καὶ
τῷ
ὄντι
μακάριοι
οἱ |
[1, 20] |
τῆς
καθ´
ἡμᾶς
εἴδησιν,
ἀλλὰ
|
συλλαμβάνεταί |
γε
τῷ
λογικῶς
ἐπιχειρεῖν
ἐσπουδακότι |
[1, 20] |
τῆς
ἀληθείας,
ζήτησις
οὖσα
ἀληθείας,
|
συλλαμβάνεται, |
οὐκ
αἰτία
οὖσα
καταλήψεως,
σὺν |
[1, 20] |
ἐναρέτως.
εἰ
δὲ
καὶ
πόρρωθεν
|
συλλαμβάνεται |
φιλοσοφία
πρὸς
τὴν
ἀληθείας
εὕρεσιν, |
[1, 21] |
ιαʹ
τὰ
γὰρ
δύο
ἔτη
|
προσλαμβάνεται
|
τοῖς
Ὄθωνος
καὶ
Γάλβα
καὶ |
[1, 2] |
θηρίον,
οὕτω
καὶ
τἀληθὲς
γλυκύτητι
|
φαίνεται |
ζητηθὲν
καὶ
πόνῳ
πορισθέν.
τί |
[1, 11] |
ἡ
περὶ
τὸν
σωτῆρα
οἰκονομία
|
φαίνεται, |
κατὰ
τὰ
στοιχεῖα
τοῦ
κόσμου |
[1, 21] |
Ἕλληνας
ἀνθρωπογονίας
ὁ
Μωυσῆς
ἠκμακέναι
|
φαίνεται. |
Λέων
δὲ
ὁ
τὰ
περὶ |
[1, 21] |
ἐδείχθη,
τριακοσιοστῷ
ἔτει
προφητεύων
ἔτι
|
φαίνεται |
Μιχαίας
τε
σὺν
αὐτῷ
καὶ |
[1, 15] |
τῷ
Χαρμίδῃ
Θρᾷκάς
τινας
ἐπιστάμενος
|
φαίνεται, |
οἳ
λέγονται
ἀθανατίζειν
τὴν
ψυχήν. |
[1, 15] |
ψυχῆς
Πλάτων
πάλιν
προφητείαν
γνωρίζων
|
φαίνεται, |
προφήτην
εἰσάγων
τὸν
τῆς
Λαχέσεως |
[1, 29] |
τὸν
θεὸν
ἕνα.
Μωυσῆς
δὲ
|
φαίνεται
|
τὸν
κύριον
διαθήκην
καλῶν,
ἰδοὺ |
[1, 1] |
λεγομένων
ἐσομένους
μηνύσαντος.
Ἤδη
δὲ
|
καταφαίνεται |
ἐκ
περιουσίας
ὁ
σωτὴρ
αὐτός, |
[1, 7] |
φιλόσοφον
καὶ
τῆς
ἀληθείας
ἐπιστήμονα.
|
~(Καταφαίνεται |
τοίνυν
προπαιδεία
ἡ
Ἑλληνικὴ
σὺν |
[1, 9] |
δι´
ὧν
τὰ
κατὰ
φιλοσοφίαν
|
ἐμφαίνεται |
γυμνάσματα,
ἀλλ´
ὁ
νοῦς
γε
|
[1, 8] |
Ἀριστοτέλης
ἑπόμενος
κλεπτικήν
τινα
αὐτὴν
|
ἀποφαίνεται, |
ἅτε
τὸ
ὅλον
τῆς
σοφίας |
[1, 21] |
Ἱερεμίας.
ἐπὶ
δὲ
Ἱερεμίου
ψευδοπροφήτης
|
γίνεται |
Ἀνανίας.
ὁ
Ἰωσίας
οὗτος
παρακούσας |
[1, 24] |
καὶ
βουλομένῳ
λαθεῖν
στῦλος
ὁδηγὸς
|
γίνεται |
διὰ
τῶν
ἀτριβῶν
ἰόντι.
τῷ |
[1, 9] |
τὸ
ποιεῖν
ἐκ
τοῦ
λόγου
|
γίνεται; |
εἰ
γὰρ
μὴ
λόγῳ
πράττοιμεν, |
[1, 16] |
ἐπὶ
Λυγκέως.
οὗτος
μετὰ
Δαναὸν
|
γίνεται |
ἑνδεκάτῃ
ἄνωθεν
ἀπὸ
Ἰνάχου
καὶ |
[1, 21] |
καλεῖσθαί
φησιν,
ἣ
κατὰ
Λυγκέα
|
γίνεται
|
ἑνδεκάτῃ
ὕστερον
Μωυσέως
γενεᾷ.
Ἆπίς |
[1, 8] |
ζητήσεις
καὶ
λογομαχίας,
ἐξ
ὧν
|
γίνεται
|
ἔρις,
φθόνος,
βλασφημία,
ὑπόνοιαι
πονηραί, |
[1, 21] |
ἐπισκευάζει.
ἐν
τῇ
αἰχμαλωσίᾳ
ταύτῃ
|
γίνεται |
Ἐσθὴρ
καὶ
Μαρδοχαῖος,
οὗ
φέρεται |
[1, 21] |
ἀρχιερέως
γυναικός,
καὶ
τὰ
πάντα
|
γίνεται
|
ἔτη
τεσσαράκοντα.
συνάγεται
οὖν
ἀπὸ |
[1, 21] |
πᾶς
ἀριθμὸς
ἕως
τοῦ
Σαμουὴλ
|
γίνεται |
ἔτη
τετρακόσια
ἑξήκοντα
τρία
μῆνες |
[1, 21] |
ιζʹ
ἡμέραις
ηʹ
καὶ
οὕτω
|
γίνεται |
ἔτη
τρία
καὶ
μῆνες
ὅ |
[1, 21] |
τὸν
λαὸν
πάντα
μετοικίζει
(καὶ
|
γίνεται |
ἡ
αἰχμαλωσία
ἐπὶ
ἔτη
ἑβδομήκοντα) |
[1, 21] |
πατρῴαν
γῆν
ἀναζεύγνυσι·
δι´
ὃν
|
γίνεται |
ἡ
ἀπολύτρωσις
τοῦ
λαοῦ
καὶ |
[1, 21] |
τῆς
τελευτῆς
αὐτοῦ
ἄλλα
τεσσαράκοντα·
|
γίνεται |
ἡ
ἔξοδος
κατὰ
Ἴναχον
πρὸ |
[1, 21] |
πέντε,
ἀφ´
οὗ
χρόνου
δῆλα
|
γίνεται |
καὶ
τὰ
ἐπὶ
τὴν
Κομόδου |
[1, 21] |
μὴν
ἡ
Λητὼ
κατὰ
Τιτυὸν
|
γίνεται, |
Λητὼ
γὰρ
ἥλκησε,
Διὸς
κυδρὴν |
[1, 14] |
ὁ
τῆς
Στωϊκῆς
ἄρξας
αἱρέσεως
|
γίνεται |
μαθητής.
τοῦτον
διαδέχεται
Κλεάνθης,
ὃν |
[1, 5] |
νυνὶ
δὲ
χρησίμη
πρὸς
θεοσέβειαν
|
γίνεται, |
προπαιδεία
τις
οὖσα
τοῖς
τὴν |
[1, 21] |
Ἀντωνῖνος
καὶ
Κόμοδος
ἔτη
λβʹ
|
γίνεται |
τὰ
πάντα
ἀπὸ
Αὐγούστου
ἕως
|
[1, 21] |
καὶ
ἐπὶ
τῆς
σκηνῆς.
καὶ
|
γίνεται |
τὰ
πάντα
ἔτη
σὺν
τοῖς |
[1, 20] |
αἰτία.
κατὰ
σύγχρησιν
δὲ
τούτων
|
γίνεται |
τὸ
εὐδαιμόνως
ζῆν
(μὴ
γὰρ |
[1, 21] |
πάλιν
ὁ
λαὸς
ὑπὸ
ἀλλοφύλοις
|
γίνεται |
τοῖς
Φυλιστιεὶμ
ἔτη
τεσσαράκοντα.
ἐπιστρεψάντων |
[1, 14] |
χρόνων.
Παρμενίδης
τοίνυν
Ξενοφάνους
ἀκουστὴς
|
γίνεται, |
τούτου
δὲ
Ζήνων,
εἶτα
Λεύκιππος, |
[1, 21] |
καὶ
τῶν
Ἑλληνικῶν
γραμμάτων
εὑρετὴς
|
γίνεται, |
Τριόπας
δὲ
συγχρονεῖ
Ἴσιδι
ἑβδόμῃ |
[1, 21] |
Ἰωακεὶμ
ἡ
αἰχμαλωσία
εἰς
Βαβυλῶνα
|
γίνεται
|
ὑπὸ
βασιλέως
Ναβουχοδονόσορ
τῷ
ἑβδόμῳ |
[1, 21] |
μὲν
Φιλόχορον
ἑκατὸν
ὀγδοήκοντα
ἔτη
|
γίνεται |
ὕστερον
τῆς
Ἰωνικῆς
ἀποικίας·
Ἀρίσταρχος |
[1, 16] |
ἀμυδρῶς
δὲ
καὶ
οὐ
πάσης,
|
γίνεται· |
ὡς
δὲ
ἄλλοι
βούλονται,
ἐκ |
[1, 7] |
ἣ
μὲν
μαθήσει
καὶ
ἀσκήσει
|
περιγίνεται, |
ἣ
δὲ
δυνάμει
καὶ
πίστει. |
[1, 10] |
δὲ
μάχας
ὁ
κρατιστεύων
λόγος.
|
διατείνεται |
οὖν
εὖ
μάλα
ὁ
μακάριος |
[1, 3] |
γλῶσσα
ὑπολείπεται.
παγκάλως
ὁ
Ἀθηναῖος
|
ἀποτείνεται |
καὶ
γράφει
Σόλων·
εἰς
γὰρ |
[1, 1] |
ἡ
κρίσις
δὲ
ἐν
αὐτοῖς
|
κρίνεται. |
ἀλλ´
ἡ
μὲν
κηρυκικὴ
ἐπιστήμη |
[1, 11] |
πάντα,
αὐτὸς
δὲ
ὑπ´
οὐδενὸς
|
ἀνακρίνεται. |
ἐπαΐω
δὲ
κἀκείνων
αὐτοῦ·
ταῦτα |
[1, 1] |
οὐδὲν
πλέον
παρὰ
τὰ
γεγραμμένα
|
ἀποκρίνεται
|
δεῖται
γὰρ
ἐξ
ἀνάγκης
βοηθοῦ |
[1, 28] |
οὖν
κατὰ
Μωυσέα
φιλοσοφία
τετραχῇ
|
τέμνεται, |
εἴς
τε
τὸ
ἱστορικὸν
καὶ |
[1, 14] |
τι
τῆς
ἀληθείας
καὶ
οὐκ
|
ἐπαισχύνεται |
πρός
τε
οἰκοδομὴν
καὶ
πρὸς |
[1, 20] |
ἄκακος
συνίων,
ὁ
δὲ
σοφὸς
|
δέξεται |
γνῶσιν.
καὶ
ὁ
μὲν
ἀφ´ |
[1, 1] |
ἐμβεβηκότος.
ἔστι
δὲ
ἃ
καὶ
|
αἰνίξεταί |
μοι
γραφή,
καὶ
τοῖς
μὲν |
[1, 15] |
ἦλθέν
ποτε
ἐκ
θεῶν
οὔτ´
|
ἀφίξεται. |
καί
μοι
δοκοῦσιν
αἰσθόμενοι
τῆς |
[1, 5] |
ἀφ´
ἧς
τὸ
Ἰσραηλιτικὸν
γένος
|
αὔξεται. |
ἐξ
ὧν
δείκνυται
διδακτικὴν
εἶναι |
[1, 1] |
κρίσιν
εὔλογον
τὴν
πίστιν
κεκτημένος.
|
ἕπεται |
δὲ
ἐνθένδε
αὐτῷ
ἡ
πειθὼ |
[1, 21] |
ἦν
Σεδεκίας
ὁ
τοῦ
Χαναάν.
|
ἕπεται
|
τούτοις
ἡ
βασιλεία
Ἰωρὰμ
τοῦ |
[1, 28] |
θείων
καὶ
οὐρανίων
ἐπαγγελλομένη,
ᾗ
|
συνέπεται |
καὶ
ἡ
{περὶ}
τῶν
ἀνθρωπείων |
[1, 1] |
φρέατα
ἐξαντλούμενα
διειδέστερον
ὕδωρ
ἀναδίδωσι,
|
τρέπεται |
δὲ
εἰς
φθορὰν
ὧν
μεταλαμβάνει |
[1, 3] |
διαρρεῖ,
μόνη
δὲ
ἡ
γλῶσσα
|
ὑπολείπεται. |
παγκάλως
ὁ
Ἀθηναῖος
ἀποτείνεται
καὶ |
[1, 20] |
τοῦ
εὐδαιμονεῖν,
αἴτιαι
τυγχάνουσιν
αἱ
|
ἀρεταὶ |
πλείονες
ὑπάρχουσαι,
καὶ
ὡς
τοῦ |
[1, 21] |
γίνεται
Ἐσθὴρ
καὶ
Μαρδοχαῖος,
οὗ
|
φέρεται |
βιβλίον
ὡς
καὶ
τὸ
τῶν |
[1, 23] |
Πράξεσι
πᾶσαν
σοφίαν
Αἰγυπτίων
πεπαιδεῦσθαι«
|
φέρεται. |
Εὐπόλεμος
δὲ
ἐν
τῷ
περὶ |
[1, 21] |
Σιμωνίδης
μὲν
οὖν
κατὰ
Ἀρχίλοχον
|
φέρεται, |
Καλλῖνος
δὲ
πρεσβύτερος
οὐ
μακρῷ· |
[1, 21] |
γὰρ
εἷς
τῶν
Ἡρακλειδῶν
ἐπιφανὴς
|
φέρεται |
μάντις
καὶ
Ἴαμος
ἄλλος
ἐν |
[1, 23] |
ὕστερον
Πέτρος
ἐν
ταῖς
Πράξεσι
|
φέρεται |
τοὺς
νοσφισαμένους
τῆς
τιμῆς
τοῦ |
[1, 13] |
ἀριθμοῖς
ὁ
ἄρτιος
τῷ
περιττῷ
|
διαφέρεται, |
ὁμολογοῦσι
δὲ
ἄμφω
τῇ
ἀριθμητικῇ, |
[1, 15] |
τῶν
κατὰ
μουσικὴν
εὕρεσις
ῥυθμῶν
|
ἀναφέρεται· |
δι´
ἣν
αἰτίαν
οἱ
παρὰ |
[1, 14] |
τῶν
ἀνθρώπων
κακοὶ»
(διχῶς
γὰρ
|
ἐκφέρεται
|
τὸ
αὐτὸ
ἀπόφθεγμα)
οἱ
περὶ |
[1, 20] |
μὲν
πλείονα,
τὰ
δ´
ἐλάσσονα
|
προσφέρεται |
δύναμιν.
ἡ
γοῦν
σαφήνεια
συνεργεῖ |
[1, 12] |
καὶ
Ἡσαΐας
ὁ
προφήτης
πυρὶ
|
καθαίρεται |
τὴν
γλῶτταν,
ὡς
εἰπεῖν
δυνηθῆναι |
[1, 6] |
ἐν
τούτοις
οὖν
τοῖς
μαθήμασιν
|
ἐκκαθαίρεταί |
τε
τῶν
αἰσθητῶν
καὶ
ἀναζωπυρεῖται |
[1, 16] |
ἀλλὰ
καὶ
πάσης
σχεδὸν
τέχνης
|
εὑρεταὶ |
βάρβαροι.
Αἰγύπτιοι
γοῦν
πρῶτοι
ἀστρολογίαν |
[1, 16] |
ἀλούτους
ἐνομοθέτησαν
γεωμετρίας
τε
αὖ
|
εὑρεταὶ |
οἱ
αὐτοὶ
γεγόνασιν.
εἰσὶν
δὲ |
[1, 21] |
δὲ
καὶ
Ἀμφίων
οἱ
μουσικῆς
|
εὑρεταὶ |
περὶ
τὴν
Κάδμου
γεγόνασιν
ἡλικίαν. |
[1, 23] |
δὲ
τῆς
ἀνατροφῆς
τοῦ
Μωυσέως
|
συνᾴσεται |
ἡμῖν
καὶ
ὁ
Ἐζεκίηλος
ὁ |
[1, 1] |
παραστήσεται,
τὰ
δὲ
μόνον
ἐρεῖ,
|
πειράσεται |
δὲ
καὶ
λανθάνουσα
εἰπεῖν
καὶ |
[1, 1] |
τὴν
ἐποπτικὴν
θεωρίαν
γνώσεως,
ἣ
|
προβήσεται |
ἡμῖν
κατὰ
τὸν
εὐκλεῆ
καὶ |
[1, 10] |
ὁ
ψαλμὸς
ἐκεῖνος·
ὁ
δίκαιος
|
ζήσεται |
εἰς
τέλος,
ὅτι
οὐκ
ὄψεται |
[1, 1] |
παρὰ
τῶν
ἐπισήμων
δογματιζόμενα
αἱρέσεων
|
παραθήσεται, |
καὶ
τούτοις
ἀντερεῖ
πάνθ´
ὅσα |
[1, 21] |
ἔτη
ὀγδοήκοντα
τῆς
Ἰλίου
ἁλώσεως,
|
εὑρεθήσεται |
πάλιν
Σολομῶνος
μεταγενέστερος,
ἐφ´
οὗ |
[1, 21] |
αὐτοῦ
εἴδους
ἰχθὺς
αὐτῆς
ἐκείνης
|
εὑρεθήσεται |
τῆς
ἡμέρας.
αἱ
δὲ
πρῶται |
[1, 24] |
μεγάλα,
καὶ
τὰ
μικρὰ
ὑμῖν
|
προστεθήσεται. |
δεύτερον
δέ
ἐστιν
εἶδος
βασιλείας |
[1, 1] |
ἔσται,
καὶ
τῷ
ἔχοντι
δὲ
|
προστεθήσεται» |
ἐπαγγέλλεται
δὲ
οὐχ
ὥστε
ἑρμηνεῦσαι |
[1, 1] |
ἀχρεῖος
δοῦλος
εἰς
τὸ
ἐξώτερον»
|
ἐμβληθήσεται |
σκότος»
σὺ
οὖν
ἐνδυναμοῦ»
καὶ |
[1, 21] |
ἑξήκοντα
δύο,
καὶ
ἐπιστρέψει
καὶ
|
οἰκοδομηθήσεται |
πλατεία
καὶ
τεῖχος,
καὶ
κενωθήσονται |
[1, 21] |
ἡ
δύναμις
καὶ
τὸ
ἅγιον
|
συμπατηθήσεται; |
καὶ
εἶπεν
αὐτῷ,
ἕως
ἑσπέρας |
[1, 1] |
ὑποτύπωσις·
ἀνδρὸς
δὲ
φιλοῦντος
σοφίαν
|
εὐφρανθήσεται |
πατήρ.
τὰ
φρέατα
ἐξαντλούμενα
διειδέστερον |
[1, 21] |
καὶ
ἕως
συντελείας
καιροῦ
συντέλεια
|
δοθήσεται |
ἐπὶ
τὴν
ἐρήμωσιν.
καὶ
ἥμισυ |
[1, 21] |
μία·
καὶ
ἡμίσει
τῆς
ἑβδομάδος
|
ἀρθήσεταί |
μου
θυσία
καὶ
σπονδή·
καὶ |
[1, 21] |
καὶ
πρωί,
ἡμέραι
βτʹ
καὶ
|
ἀρθήσεται |
τὸ
ἅγιον.
αὗται
οὖν
αἱ |
[1, 16] |
μὴ
εὔσημον
λόγον
δῶτε,
πῶς
|
γνωσθήσεται |
τὸ
λαλούμενον;
ἔσεσθε
γὰρ
εἰς |
[1, 21] |
μετὰ
τὰς
ἑξήκοντα
δύο
ἑβδομάδας
|
ἐξολοθρευθήσεται |
χρῖσμα,
καὶ
κρίμα
οὐκ
ἔστιν |
[1, 1] |
φανερωθήσεται,
οὐδὲ
κεκαλυμμένον
ὃ
οὐκ
|
ἀποκαλυφθήσεται» |
ἀκουσάτω
καὶ
παρ´
ἡμῶν,
ὅτι |
[1, 24] |
οὖν
ἦν
προφητικός,
μετὰ
ταῦτα
|
λεχθήσεται, |
ὁπηνίκα
ἂν
περὶ
προφητείας
διαλαμβάνωμεν· |
[1, 21] |
χρόνων
ἤδη
λεκτέον,
δι´
ὧν
|
δειχθήσεται |
ἀναμφηρίστως
πάσης
σοφίας
ἀρχαιοτάτη
ἡ |
[1, 14] |
Ἕλλησι
σοφοὶ
γεγόνασι,
μικρὸν
ὕστερον
|
δειχθήσεται· |
ὁ
δὲ
τρόπος
τῆς
παρ´ |
[1, 15] |
οὐκ
ἔστι
δέ,
ὡς
ἔπειτα
|
δηλωθήσεται) |
ἀκηκοέναι
τε
πρὸς
τούτοις
Γαλατῶν |
[1, 1] |
τὰ
παραδιδόμενα
οἵῳ
τε
παραλαμβάνειν
|
δηλωθήσεται |
τὸ
κεκαλυμμένον
ὡς
ἡ
ἀλήθεια, |
[1, 1] |
γεγράφθαι
οὐδὲν
κρυπτὸν
ὃ
οὐ
|
φανερωθήσεται, |
οὐδὲ
κεκαλυμμένον
ὃ
οὐκ
ἀποκαλυφθήσεται» |
[1, 21] |
Ἑλληνικῶν
ἀφ´
ὧν
Κτησίας
λέγει,
|
φανήσεται |
τῷ
δευτέρῳ
καὶ
τετρακοσιοστῷ
ἔτει |
[1, 1] |
τε
καὶ
θερίσῃ,
θεῖος
ὄντως
|
ἀναφανήσεται
|
γεωργός.
ἐργάζεσθε»
φησὶν
ὁ
κύριος, |
[1, 1] |
κρυπτόν,
τοῦτο
τοῖς
ὀλίγοις
φανερὸν
|
γενήσεται· |
ἐπεὶ
διὰ
τί
μὴ
πάντες |
[1, 17] |
τῷ
ἑαυτοῦ
πνεύματι,
εἴ
τινα
|
δυνήσεται |
ῥῆξαι
τῶν
δικαίων.
πάντα
μὲν |
[1, 21] |
δείκνυσιν·
ἕως
πότε
ἡ
ὅρασις
|
στήσεται, |
ἡ
θυσία
ἡ
ἀρθεῖσα
καὶ |
[1, 1] |
μοι
γραφή,
καὶ
τοῖς
μὲν
|
παραστήσεται, |
τὰ
δὲ
μόνον
ἐρεῖ,
πειράσεται |
[1, 6] |
ἵππον,
ἀλλ´
ὁ
μὲν
γεωργὸς
|
εἴσεται, |
εἰ
ἀγαθὴ
πρὸς
καρποφορίαν
ἢ |
[1, 3] |
χαῦνος
ἔνεστι
νόος.
τοῦτό
που
|
αἰνίσσεται |
ἡ
σωτήριος
ἐκείνη
φωνή·
αἱ |
[1, 5] |
δὲ
οὐ
κολακεύει.
τίνα
τοίνυν
|
αἰνίσσεται |
τὴν
ἐκπορνεύσασαν;
ἐπιφέρει
ῥητῶς·
τῆς |
[1, 1] |
ἀπολαμβάνων
τὴν
πολιτείαν
αὐτήν·
οὐκ
|
εἰσελεύσεται |
δὲ
εἰς
τὰ
ἅγια
μίσθωμα |
[1, 1] |
ἐντολῆς
ἐμῆς
κρύψῃς
παρὰ
σεαυτῷ
|
ὑπακούσεται |
σοφίας
τὸ
οὖς
σου.
σπειρόμενον |
[1, 12] |
ἐπὰν
δὲ
ἀγαθοῦ
τύχῃ
γεωργοῦ,
|
ἐκφύσεται
|
ἕκαστον
αὐτῶν
καὶ
τὸν
πυρὸν |
[1, 13] |
ἢ
ὡς
γένος
εἰς
ἓν
|
συνάπτεται. |
ἤδη
δὲ
καὶ
ἡ
ὑπάτη |
[1, 17] |
καὶ
ἡ
αἰτία
τοῦ
συμβαίνοντος
|
προσάπτεται. |
φαμὲν
δὴ
πρὸς
αὐτοὺς
τὸ |
[1, 8] |
δὴ
πιστεύσας
ἑκὼν
ἤδη
παραναλίσκεται·
|
κλέπτεται |
δὲ
ὁ
μεταπεισθεὶς
καὶ
ὁ |
[1, 24] |
κακίστη
ἡ
κατὰ
τὰς
ἐπιθυμίας
|
τάττεται |
βασιλεία,
ὡς
ἡ
Σαρδαναπάλλου
καὶ |
[1, 21] |
προσαποδοτέον,
τὰς
ἡμέρας
λέγω,
ἃς
|
αἰνίττεται |
Δανιὴλ
ἀπὸ
τῆς
ἐρημώσεως
Ἱερουσαλήμ, |
[1, 15] |
καλουμένην
τὸ
παρ´
αὐτῷ
ὁμακοεῖον
|
αἰνίττεται. |
Πλάτων
δὲ
οὐκ
ἀρνεῖται
τὰ |
[1, 25] |
ὠνομασμένον,
καὶ
πολιτικὸν
μὲν
κυρίως
|
αἰνίττεται |
τὸν
δημιουργὸν
ἐν
τῷ
ὁμωνύμῳ |
[1, 3] |
πρὸς
τῆς
γραφῆς
θηρίων
εἰρημένων,
|
ἐπαναπαύεται |
τὸ
κεφάλαιον
τῶν
ὄντων,
ὁ |
[1, 27] |
ἰδὼν
τιμωρούμενον
πονηρὸν
κραταιῶς
αὐτὸς
|
παιδεύεται, |
ἐπεὶ
γενεὰ
σοφίας
φόβος
κυρίου. |
[1, 15] |
σχήματα
Ὀλύμπου.
παρὰ
τούτῳ
Ἀχιλλεὺς
|
παιδεύεται |
ὁ
ἐπ´
Ἴλιον
στρατεύσας,
Ἱππὼ |
[1, 19] |
πολλοῖς
τὰ
εἰκότα
ἐπιχειρεῖ
καὶ
|
πιθανεύεται |
φιλοσοφία,
ἀλλὰ
τὰς
αἱρέσεις
ἐπιρραπίζει. |
[1, 5] |
νεοσσούς.
Ἱερουσαλὴμ
δὲ
ὅρασις
εἰρήνης»
|
ἑρμηνεύεται. |
δηλοῖ
τοίνυν
προφητικῶς
τοὺς
εἰρηνικῶς |
[1, 5] |
ὁ
φιλομαθὴς
Ἰούδας
(δυνατὸς
δὲ
|
ἑρμηνεύεται) |
ὁ
μηδὲν
ἄσκεπτον
καὶ
ἀδιερεύνητον |
[1, 19] |
κατοικεῖ
οὐδὲ
ὑπὸ
χειρῶν
ἀνθρωπίνων
|
θεραπεύεται |
προσδεόμενός
τινος,
αὐτὸς
δοὺς
πᾶσι |
[1, 27] |
αὐτῆς«
τῆς
σοφίας
δηλονότι,
δικαιοσύνη
|
ἐκπορεύεται, |
νόμον
δὲ
καὶ
ἔλεον
ἐπὶ |
[1, 2] |
διὰ
τῆς
ἀντιπαραθέσεως
τὴν
ἀλήθειαν
|
μνηστεύεται, |
δι´
ἧς
ἐξηκολούθηκεν
ἡ
γνῶσις, |
[1, 1] |
ἀπόρρητα,
καθάπερ
ὁ
θεός,
λόγῳ
|
πιστεύεται, |
οὐ
γράμματι.
κἄν
τις
λέγῃ |
[1, 7] |
ὁμοίως
καὶ
πόα
καὶ
πυρός,
|
φύεται |
δὲ
καὶ
ἐπὶ
τῶν
μνημάτων |
[1, 19] |
ἐν
ταῖς
Πράξεσι
τῶν
ἀποστόλων
|
ἀναγράφεται |
λέγων
πρὸς
τοὺς
Ἀρεοπαγίτας·
δεισιδαιμονεστέρους
|
[1, 15] |
πολλῶν
παρ´
Ἕλλησι
διαφέρων
οὗτος
|
ἀναγράφεται |
φιλοσόφων.
τοὺς
δὲ
Ὑπερβορέους
Ἑλλάνικος |
[1, 14] |
εὑρίσκεται.
Σόλωνος
δὲ
ζηλωτὴς
Μνησίφιλος
|
ἀναγράφεται, |
ᾧ
Θεμιστοκλῆς
συνδιέτριψεν.
ἤκμασεν
οὖν |
[1, 14] |
συμβεβληκέναι,
διδάσκαλος
δὲ
αὐτοῦ
οὐδεὶς
|
ἀναγράφεται, |
ὥσπερ
οὐδὲ
Φερεκύδου
τοῦ
Συρίου, |
[1, 11] |
λεγόμενα
πότερον
δοκεῖ
ἢ
ὄντως
|
ἔχεται |
τῆς
ἀληθείας.
παιδεία
δὲ
ἀνεξέλεγκτος |
[1, 12] |
ἐνθουσιαστικώτερα.
ψυχικὸς
δὲ
ἄνθρωπος
οὐ
|
δέχεται |
τὰ
τοῦ
πνεύματος
τοῦ
θεοῦ, |
[1, 14] |
Ἰωνίας
Ἀθήναζε
τὴν
διατριβήν.
τοῦτον
|
διαδέχεται |
Ἀρχέλαος,
οὗ
Σωκράτης
διήκουσεν.
ἐκ |
[1, 21] |
κϛ
μῆνας
ἡμέρας
ιθʹ
ὃν
|
διαδέχεται |
Γάιος
Καῖσαρ
ἔτη
τρία
μῆνας |
[1, 14] |
Ἀκαδημία
ἡ
μέση.
εἶτα
Καρνεάδης
|
διαδέχεται
|
Ἡγησίνουν
καὶ
οἱ
ἐφεξῆς·
Κράτητος |
[1, 14] |
κτίζει
τὴν
Περιπατητικὴν
αἵρεσιν.
τοῦτον
|
διαδέχεται |
Θεόφραστος,
ὃν
Στράτων,
ὃν
Λύκων, |
[1, 21] |
αὐτῷ
πρὸς
Ἀσσυρίους
ἀπαντήσας.
Ἰωσίαν
|
διαδέχεται |
Ἰεχωνίας,
ὁ
καὶ
Ἰωάχας,
ὁ |
[1, 14] |
ἄρξας
αἱρέσεως
γίνεται
μαθητής.
τοῦτον
|
διαδέχεται |
Κλεάνθης,
ὃν
Χρύσιππος
καὶ
οἱ |
[1, 21] |
Ἰωὴλ
ὁ
τοῦ
Βαθουήλ.
τοῦτον
|
διαδέχεται |
ὁ
υἱὸς
αὐτοῦ
Ἄχαζ
ἐπὶ |
[1, 21] |
ἔτη
τέσσαρα
καὶ
εἴκοσι·
τοῦτον
|
διαδέχεται |
ὁ
Φιλομήτωρ
καὶ
βασιλεύει
ἔτη |
[1, 21] |
ἱερεὺς
τεσσαράκοντα
ἔτη.
τοῦτον
δὲ
|
διαδέχεται |
Σαμουὴλ
ὁ
προφήτης,
σὺν
οἷς |
[1, 21] |
Ὅμηρον.
Μετὰ
δὲ
τὸν
Ἰωὰν
|
διαδέχεται |
τὴν
βασιλείαν
Ἀμασίας
ὁ
υἱὸς
|
[1, 21] |
τὴν
Μωυσέως
τοῦ
βίου
τελευτὴν
|
διαδέχεται |
τὴν
ἡγεμονίαν
τοῦ
λαοῦ
Ἰησοῦς |
[1, 21] |
υἱὸς
αὐτοῦ
Ἀβιμέλεχ
ἔτη
τρία.
|
διαδέχεται |
τοῦτον
Βωλεᾶς
υἱὸς
Βηδᾶν
υἱοῦ |
[1, 14] |
Ἀναξίμανδρος
δὲ
Πραξιάδου
Μιλήσιος
Θαλῆν
|
διαδέχεται, |
τοῦτον
δὲ
Ἀναξιμένης
Εὐρυστράτου
Μιλήσιος, |
[1, 14] |
εἶτα
Διόδωρος.
Σπεύσιππος
δὲ
Πλάτωνα
|
διαδέχεται, |
τοῦτον
δὲ
Ξενοκράτης,
ὃν
Πολέμων. |
[1, 21] |
καὶ
Βαβυλῶνα.
πάλιν
τὸν
Ἄχαζ
|
διαδέχεται |
Ὠσηὲ
ἐπὶ
ἔτη
ὀκτώ,
εἶτα |
[1, 5] |
μαστιγοῖ
δὲ
πάντα
υἱὸν
ὃν
|
παραδέχεται. |
κατ´
ἄλλους
μέντοι
γε
τόπους |
[1, 24] |
ἢ
τὰ
δίκαια
ποιοῦντας,
οἷς
|
ἐμπεριέχεται |
ἢ
ψευδομένους
ἢ
ἀληθεύοντας,
ἢ |
[1, 1] |
ἀμοιβὴν
περιιστάμενος,
οὐχὶ
τῇ
κοσμικῇ
|
ἐνέχεται |
συνηθείᾳ·
δεῖ
δὲ
ὡς
οἷόν |
[1, 24] |
δόξαν
θεοῦ
πατρός.
Ἰδέαις
δὲ
|
ἐνέχεται |
τὸ
στρατήγημα
τρισίν,
ἀσφαλεῖ,
παραβόλῳ |
[1, 21] |
κατὰ
τὰ
προκείμενα
ἔτη
βασιλεύειν
|
ἄρχεται. |
ὁμοίως
οὖν
καὶ
τῶν
Μακεδονικῶν |
[1, 21] |
πατὴρ
ἐπὶ
Λυγκέως
εἰς
Θήβας
|
ἔρχεται |
καὶ
τῶν
Ἑλληνικῶν
γραμμάτων
εὑρετὴς |
[1, 19] |
αὐτίκα
ὁ
εἰς
αἵρεσιν
ὑποπεσὼν
|
διέρχεται |
δι´
ἐρημίας
ἀνύδρου,
τὸν
ὄντως |
[1, 8] |
λέξεων
τέχνας,
εἴ
τις
μὴ
|
προσέρχεται
|
ὑγιαίνουσι
λόγοις»
φησί,
διδασκαλίᾳ
δέ |
[1, 1] |
ἕκαστος
δὲ
τὸν
ἴδιον
μισθὸν
|
λήψεται |
κατὰ
τὸν
ἴδιον
κόπον.
θεοῦ |
[1, 1] |
ἀμεμφῆ,
ἀλλ´
ἣν
οὐδεὶς
εὐλόγως
|
καταμέμψεται. |
οὐκ
εὐθὺς
δ´
εἴ
τις |
[1, 10] |
ζήσεται
εἰς
τέλος,
ὅτι
οὐκ
|
ὄψεται |
καταφθοράν,
ὅταν
ἴδῃ
σοφοὺς
ἀποθνῄσκοντας. |
[1, 13] |
λόγον
ἀκινδύνως
εὖ
ἴσθ´
ὅτι
|
κατόψεται, |
τὴν
ἀλήθειαν.
γέγραπται
γοῦν
ἐν |
[1, 11] |
δὲ
λέγω,
ἵνα
μηδεὶς
ὑμᾶς
|
παραλογίζηται |
ἐν
πιθανολογίᾳ»
μηδὲ
ὑπεισέρχηται
ὁ |
[1, 11] |
λέγω,
ἵνα
μή
τις
ὑμᾶς
|
παραλογίζηται |
ἐν
πιθανολογίᾳ,
φησὶν
ὁ
ἀπόστολος, |
[1, 9] |
προφῆται
καὶ
οἱ
τοῦ
πνεύματος
|
μαθηταί· |
ἐκ
γὰρ
πίστεως
καὶ
ὡς |
[1, 4] |
καθ´
ἣν
τῶν
μέτρων
οἱ
|
ποιηταὶ |
καὶ
τῆς
λέξεως
οἱ
σοφισταὶ |
[1, 15] |
Βαβυλωνίους
λόγους
προσλαβὼν
τοὺς
ἠθικοὺς
|
πεποίηται· |
λέγεται
γὰρ
τὴν
Ἀκικάρου
στήλην |
[1, 13] |
λόγου
τοῦ
ὄντος
ἀεὶ
θεολογίας
|
πεποίηται. |
ὁ
δὲ
τὰ
διῃρημένα
συνθεὶς |
[1, 1] |
προκεκενωμένοις.
ὅταν
δ´
ἐκ
πίστεως
|
ἕληταί |
τις
ἑστιᾶσθαι,
βέβαιος
οὗτος
εἰς |
[1, 28] |
τὸν
πατέρα
ἐκκαλύπτων,
ᾧ
ἂν
|
βούληται, |
{καὶ}
ὡς
οἷόν
τε
τὴν |
[1, 19] |
δὲ
τροχιὰς
τοῦ
ἰδίου
γεωργίου
|
πεπλάνηται. |
αὗται
δέ
εἰσιν
αἱ
τὴν |
[1, 21] |
δέ
ἐστι
φωνή,
ἣ
ὅταν
|
γένηται, |
ἐπίσχει
τοῦτο
ὃ
μέλλω
πράττειν, |
[1, 1] |
μάλιστα
πλειόνων
ἡμῖν
ἐργατῶν
εὐπορία
|
γένηται. |
ἡ
γεωργία
δὲ
διττή·
ἣ |
[1, 19] |
καταληπτικῶς,
ὅταν
καθαρὰ
ἡ
καρδία
|
γένηται. |
καὶ
κατ´
ἔμφασιν
δὲ
καὶ |
[1, 18] |
σκληροκαρδίας
αὐτοῖς
παρὰ
τοῦ
θεοῦ
|
φαίνηται |
γενομένη,
τοῦ
μωράναντος
τὴν
σοφίαν; |
[1, 8] |
ἀληθείας.
ὁρᾷς
ὅπως
πρὸς
αὐτοὺς
|
κεκίνηται, |
νόσον
ὀνομάζων
τὴν
λογικὴν
τέχνην
|
[1, 21] |
τῇ
Λιβύῃ
σκορπίον,
ἐὰν
μὴ
|
ἐφικνῆται
|
παίειν
τὸν
ἄνθρωπον,
ἀπιόντα
μετὰ |
[1, 21] |
Ἡράκλειτος
γὰρ
μεταγενέστερος
ὢν
Πυθαγόρου
|
μέμνηται |
αὐτοῦ
ἐν
τῷ
συγγράμματι.
ὅθεν |
[1, 21] |
τὴν
εἰκοστὴν
ἤδη
γνωρίζεσθαι
ὀλυμπιάδα.
|
μέμνηται |
γοῦν
καὶ
τῆς
Μαγνήτων
ἀπωλείας |
[1, 11] |
ἀλλὰ
τὴν
Ἐπικούρειον,
ἧς
καὶ
|
μέμνηται |
ἐν
ταῖς
Πράξεσιν
τῶν
ἀποστόλων
|
[1, 21] |
ὃς
ἦν
υἱὸς
Ἡρακλέους,
Ὅμηρος
|
μέμνηται |
ἐπὶ
Ἴλιον
στρατεύσαντος.
Προτερεῖν
ἄρα |
[1, 21] |
Ἀρχίλοχος
ἀπολωλότων,
ὃ
δὲ
εὐημερούντων
|
μέμνηται· |
Εὔμηλος
δὲ
ὁ
Κορίνθιος
πρεσβύτερος
|
[1, 21] |
Ἄργει
καὶ
ἐν
Μεγάροις,
οὗ
|
μέμνηται |
ἡ
τραγῳδία.
τί
μοι
Τήλεμον |
[1, 14] |
{ὃν
Ἑλληνικὸν
οἶδε
προφήτην,
οὗ
|
μέμνηται |
ὁ
ἀπόστολος
Παῦλος
ἐν
τῇ |
[1, 11] |
οἱ
Στωϊκοί,
ὧν
καὶ
αὐτῶν
|
μέμνηται, |
σῶμα
ὄντα
τὸν
θεὸν
διὰ
|
[1, 21] |
καὶ
ἄλλη
Ἐρυθραία
Ἡροφίλη
καλουμένη·
|
μέμνηται |
τούτων
Ἡρακλείδης
ὁ
Ποντικὸς
ἐν |
[1, 6] |
κἀγαθοὶ
γίνονται,
καθάπερ
ἰατροὶ
καὶ
|
κυβερνῆται. |
ὁρῶμεν
γοῦν
κοινῶς
οἱ
πάντες |
[1, 27] |
ἀρετήν
τε
καὶ
εὐπραγίαν
μετάγειν
|
δύνηταί |
τις,
ὅπερ
ὁ
νόμος
ἐργάζεται. |
[1, 13] |
παντὶ
τὰ
μέρη
σύμπαντα,
κἂν
|
διαφέρηται |
πρὸς
ἄλληλα,
τὴν
πρὸς
τὸ |
[1, 5] |
ἄλλα
ἄλλοθεν.
ἐνθέως
οὖν
ἄρα
|
εἴρηται· |
ἄκουε,
υἱέ
μου,
καὶ
δέξαι |
[1, 29] |
(θεὸς
δὲ
παρὰ
τὴν
θέσιν
|
εἴρηται) |
αὐτὸς
ὁ
ποιήσας
κατὰ
τάξιν |
[1, 21] |
Τατιανῷ
ἐν
τῷ
Πρὸς
Ἕλληνας,
|
εἴρηται |
δὲ
καὶ
Κασσιανῷ
ἐν
τῷ |
[1, 26] |
ποιητέον.
~(Ὅθεν
ὁ
νόμος
εἰκότως
|
εἴρηται |
διὰ
Μωυσέως
δεδόσθαι,
κανὼν
τυγχάνων |
[1, 15] |
καὶ
τοῖς
Αἰγυπτίων
προφήταις
συμβεβληκέναι
|
εἴρηται, |
καθάπερ
καὶ
ὁ
Πυθαγόρας
αὐτοῖς |
[1, 20] |
τῆς
ἀληθείας
ἐπιβουλὰς
φραγμὸς
οἰκείως
|
εἴρηται |
καὶ
θριγκὸς
εἶναι
τοῦ
ἀμπελῶνος. |
[1, 8] |
ὑγιαίνων»
μὲν
γὰρ
ὁ
σωτήριος
|
εἴρηται |
λόγος
αὐτὸς
ὢν
ἀλήθεια,
καὶ |
[1, 21] |
ἀρχαιοτάτη
ἡ
κατὰ
Ἑβραίους
φιλοσοφία.
|
εἴρηται |
μὲν
οὖν
περὶ
τούτων
ἀκριβῶς |
[1, 5] |
μὲν
Ἄγαρ
παροίκησιν
(ἐνταῦθα
γὰρ
|
εἴρηται· |
μὴ
πολὺς
ἴσθι
πρὸς
ἀλλοτρίαν» |
[1, 14] |
φιλοσοφίαν.
καὶ
περὶ
μὲν
Ξενοφάνους
|
εἴρηται, |
ὃς
τῆς
Ἐλεατικῆς
ἦρξε
φιλοσοφίας, |
[1, 5] |
ἐσωφρόνισε
καὶ
ἐνουθέτησεν.
εὖ
γοῦν
|
εἴρηται |
παιδείας
θεοῦ,
υἱέ,
μὴ
ὀλιγώρει, |
[1, 7] |
τε
καὶ
Ἀριστοτελικήν,
ἀλλ´
ὅσα
|
εἴρηται |
παρ´
ἑκάστῃ
τῶν
αἱρέσεων
τούτων |
[1, 23] |
οἱ
νήπιοι
ἀπιστοῦντες,
τότε
ὡς
|
εἴρηται, |
ῥεχθὲν
δέ
τε
οἱ
νήπιοι |
[1, 29] |
θεοῦ
λαμβάνω,
εἰ
καὶ
στοχαστικῶς
|
εἴρηται |
τῷ
ποιητῇ,
ἀλλ´
οὐ
καταληπτικῶς· |
[1, 8] |
ματαιολόγοι,
φρεναπατοῦντες.
οὔκουν
οὐ
πᾶσιν
|
εἴρηται· |
ὑμεῖς
ἐστε
οἱ
ἅλες
τῆς |
[1, 20] |
οὗτος
κλέπτης«
ὑπὸ
τῆς
γραφῆς
|
εἴρηται. |
φησὶ
γοῦν·
υἱέ,
μὴ
γίνου |
[1, 9] |
δὲ
καὶ
ὁ
ἀθλητής,
ὡς
|
προείρηται, |
ἀλλ´
εἰς
τὴν
σύνταξιν
συμβαλλόμενος. |
[1, 21] |
Μενελάου
εἰς
Φοινίκην
ἄφιξις,
ὡς
|
προείρηται. |
Ἐρατοσθένης
δὲ
μετὰ
τὸ
ἑκατοστὸν |
[1, 1] |
τὰ
ἅγια
μίσθωμα
πόρνης»
φησίν.
|
ἀπείρηται |
γοῦν
προσφέρειν
τῷ
θυσιαστηρίῳ
ἄλλαγμα |
[1, 16] |
Ζάλευκός
τε
ὁ
Λοκρὸς
πρῶτος
|
ἱστόρηται |
νόμους
θέσθαι,
οἳ
δὲ
Μίνω |
[1, 23] |
γεννηθεὶς
καὶ
τραφεὶς
βασιλικῶς
περιστάσει
|
κέχρηται |
τοιαύτῃ.
εἰς
πολυανθρωπίαν
ἐπιδεδωκότων
ἐν |
[1, 14] |
τῶν
νεκρῶν
ἀναστάσεως
διαλεγόμενος
ἰαμβείῳ
|
συγκέχρηται |
τραγικῷ
τί
μοι
ὄφελος;
λέγων, |
[1, 24] |
καὶ
τὸ
βλέπειν
ἡμῖν
νοητῶς
|
δεδώρηται. |
~(Πλάτων
δὲ
ὁ
φιλόσοφος
ἐκ |
[1, 19] |
προαναφώνησίν
τις
εἴπῃ
καὶ
συνεκφώνησιν
|
αἰτιάσηται, |
προφητείας
εἴδη
λέγει.
ναὶ
μὴν
|
[1, 24] |
καὶ
καταχθονίων,
καὶ
πᾶσα
γλῶσσα
|
ἐξομολογήσηται |
ὅτι
κύριος
Ἰησοῦς
Χριστὸς
εἰς |
[1, 27] |
νόμος,
ἐάν
τις
αὐτῷ
νομίμως
|
χρήσηται· |
οἳ
δὲ
θέλοντες
εἶναι
νομοδιδάσκαλοι |
[1, 15] |
παιδοποιίαν
ἴσασιν,
ὥσπερ
οἱ
νῦν
|
Ἐγκρατηταὶ |
καλούμενοι.
εἰσὶ
δὲ
τῶν
Ἰνδῶν |
[1, 17] |
ἐξακούονται
καθολικώτερον.
ἀλλ´
οἱ
μὲν
|
προφῆται, |
ἅτε
ἀποσταλέντες
καὶ
ἐμπνευσθέντες
ὑπὸ |
[1, 21] |
ἐκταραχθέντες·
παρὰ
Ἑβραίοις
δὲ
οἱ
|
προφῆται |
δυνάμει
θεοῦ
καὶ
ἐπιπνοίᾳ,
πρὸ |
[1, 15] |
δ´
αὐτῆς
Αἰγυπτίων
τε
οἱ
|
προφῆται |
καὶ
Ἀσσυρίων
οἱ
Χαλδαῖοι
καὶ |
[1, 17] |
Χριστοῦ.
ὥστε
οὐ
κλέπται
οἱ
|
προφῆται. |
καὶ
ἡ
διδαχὴ
ἡ
ἐμὴ |
[1, 9] |
ἀπατώμενος
τρόπῳ.
Εἰ
δὲ
οἱ
|
προφῆται |
καὶ
οἱ
ἀπόστολοι
οὐ
τὰς |
[1, 9] |
ἐγνώκεσαν
τὸν
νοῦν
ἐκεῖνον
οἱ
|
προφῆται |
καὶ
οἱ
τοῦ
πνεύματος
μαθηταί· |
[1, 17] |
κλέμμα,
τὸ
ὄνομα
τὸ
προφητικόν,
|
προφῆται |
ὄντες,
οὐ
τοῦ
κυρίου,
ἀλλὰ |
[1, 21] |
Ἄγγελος.
γίνονται
δὲ
οἱ
πάντες
|
προφῆται |
πέντε
καὶ
τριάκοντα.
γυναικῶν
δὲ |
[1, 21] |
τε
Δαβὶδ
ὅ
τε
Σολομών,
|
προφῆται. |
Σαδὼκ
δὲ
ὁ
ἀρχιερεὺς
πρῶτος |
[1, 17] |
πάντες
ἄνθρωποι,
πάντες
δὲ
οἱ
|
ψευδοπροφῆται |
καὶ
πάντες
οἱ
μὴ
κυρίως |
[1, 17] |
καὶ
ἀληθῆ
τινα
ἔλεγον
οἱ
|
ψευδοπροφῆται, |
καὶ
τῷ
ὄντι
οὗτοι
ἐν |
[1, 17] |
ἀποσταλέντες.
Εἶχον
δὲ
καὶ
οἱ
|
ψευδοπροφῆται |
τὸ
κλέμμα,
τὸ
ὄνομα
τὸ |
[1, 11] |
ὑμᾶς
παραλογίζηται
ἐν
πιθανολογίᾳ»
μηδὲ
|
ὑπεισέρχηται |
ὁ
συλαγωγῶν»
καὶ
πάλιν·
βλέπετε |
[1, 21] |
τεσσαράκοντα.
ἐπιστρεψάντων
δὲ
αὐτῶν
Σαμψὼν
|
ἡγεῖται |
ἐκ
φυλῆς
Δάν,
νικήσας
ἐν |
[1, 21] |
Ἀμμανίταις
παραδίδοται.
μετανοησάντων
δὲ
αὐτῶν
|
ἡγεῖται |
Ἰεφθαὲ
ὁ
Γαλααδίτης
ἐκ
φυλῆς |
[1, 17] |
ἡδονῇ
συναπαγόμενος,
ἀγαθὸν
ὑπολαβών,
ληπτὸν
|
ἡγεῖται. |
ὧν
οὕτως
ἐχόντων
τὸ
ἀπαλλάττεσθαι |
[1, 24] |
ἐκτὸς
καὶ
ἡ
τελεία
εὐδαιμονία
|
χορηγεῖται· |
αἰτεῖσθε
γάρ«
φησί,
τὰ
μεγάλα, |
[1, 27] |
ταῦτα
γὰρ
δύνασθαι
τὸν
νόμον
|
ὁμολογεῖται, |
κἂν
οἱ
κατὰ
νόμον
μὴ |
[1, 1] |
πλέον
παρὰ
τὰ
γεγραμμένα
ἀποκρίνεται
|
δεῖται |
γὰρ
ἐξ
ἀνάγκης
βοηθοῦ
ἤτοι |
[1, 8] |
λόγος
νοσῶν
ἐν
αὑτῷ
φαρμάκων
|
δεῖται |
σοφῶν.
ὑγιαίνων»
μὲν
γὰρ
ὁ |
[1, 11] |
Λεοντῖνον
Γοργίαν
διττῶν
{δὲ}
ἀρετῶν
|
δεῖται, |
τόλμης
καὶ
σοφίας·
τόλμης
μὲν |
[1, 1] |
τὸν
μαλλὸν
κειράτω,
εἰ
σκέπης
|
δεῖται. |
ὧδέ
μοι
καὶ
τῆς
Ἑλληνικῆς |
[1, 23] |
μῶυ
ὀνομάζουσιν
Αἰγύπτιοι)
εἰς
ὃ
|
ἐκτέθειται |
τεθνηξόμενος.
καὶ
γάρ
τοι
Μωυσῆν |
[1, 17] |
Χριστῷ.
τῷ
θεῷ
δὲ
οὐδὲν
|
ἀντίκειται |
οὐδὲ
ἐναντιοῦταί
τι
αὐτῷ,
κυρίῳ |
[1, 17] |
συγκατατίθεσθαι
ταῖς
ἀπατηλαῖς
ἐκείναις
φαντασίαις
|
ἀπόκειται |
ἐφ´
ἡμῖν.
λῃστὴς
δὲ
καὶ |
[1, 10] |
τέχνη.
ἐμοὶ
δὲ
εἰκότως,
οἶμαι,
|
πρόκειται |
βιοῦν
μὲν
κατὰ
τὸν
λόγον |
[1, 27] |
σωτήρ
τε
καὶ
ἰατρὸς
{τε}
|
καλεῖται, |
οὐ
φθόνῳ
τινὶ
οὐδὲ
δυσμενείᾳ |
[1, 1] |
ἐν
στόματι
λαλοῦντος
καὶ
ᾧ
|
λαλεῖται, |
μᾶλλον
δὲ
οὐκ
ἐν
φωνῇ, |
[1, 17] |
τοῦ
γινομένου.
διὰ
τοῦτο
γοῦν
|
ἐπιτελεῖται, |
ὅτι
τὸ
κωλῦσαι
δυνάμενον
οὐκ |
[1, 9] |
λογικὸν
δὲ
ἔργον
κατὰ
θεὸν
|
ἐκτελεῖται· |
καὶ
οὐδὲν
χωρὶς
αὐτοῦ
ἐγένετο, |
[1, 17] |
τῶν
δικαίων.
πάντα
μὲν
οὖν
|
οἰκονομεῖται |
ἄνωθεν
εἰς
καλόν,
ἵνα
γνωρισθῇ |
[1, 5] |
ἔστιν
δι´
αὑτὴν
αἱρετή,
σεμνοτέρα
|
φανεῖται |
καὶ
κυριωτέρα,
εἰ
θεοῦ
τιμῆς |
[1, 23] |
κυΐσκουσα,
τέκνων
δὲ
ἐπιθυμοῦσα,
ἐκείνης
|
ἀφικνεῖται |
τῆς
ἡμέρας
ἐπὶ
τὸν
ποταμὸν |
[1, 15] |
ὁμακοεῖον
αἰνίττεται.
Πλάτων
δὲ
οὐκ
|
ἀρνεῖται
|
τὰ
κάλλιστα
εἰς
φιλοσοφίαν
παρὰ |
[1, 17] |
κακίας
ἀκουσίου
οὔσης·
οὐ
γὰρ
|
αἱρεῖταί |
τις
κακὸν
ᾗ
κακόν,
τῇ |
[1, 10] |
ὡς
δὲ
τὸ
εὖ
πάσχειν
|
περιαιρεῖται, |
ἐὰν
τὸ
εὖ
ποιεῖν
ἀφέλωμεν, |
[1, 10] |
οὕτως
ἡ
ὑπακοὴ
καὶ
πίστις
|
ἀναιρεῖται |
μήτε
τῆς
ἐντολῆς
μήτε
τοῦ |
[1, 9] |
λαμβάνειν.
ἄμπελος»
δὲ
ὁ
κύριος
|
ἀλληγορεῖται, |
παρ´
οὗ
μετ´
ἐπιμελείας
καὶ |
[1, 5] |
παιδείᾳ
(Αἴγυπτος
δὲ
ὁ
κόσμος
|
ἀλληγορεῖται) |
συνευνασθῆναι
πρότερον,
ὕστερον
δὲ
καὶ |
[1, 15] |
οἳ
λέγονται
ἀθανατίζειν
τὴν
ψυχήν.
|
Ἱστορεῖται |
δὲ
Πυθαγόρας
μὲν
Σώγχιδι
τῷ |
[1, 6] |
ἐκκαθαίρεταί
τε
τῶν
αἰσθητῶν
καὶ
|
ἀναζωπυρεῖται |
ἡ
ψυχή,
ἵνα
δή
ποτε |
[1, 21] |
τοῦ
βίου
γενομένῳ
διὰ
Ἡσαΐου
|
δωρεῖται |
ὁ
θεὸς
ἄλλα
ἔτη
βιῶσαι |
[1, 28] |
γενέσθαι
παραινεῖ·
γίνεσθε
δὲ
δόκιμοι
|
τραπεζῖται, |
τὰ
μὲν
ἀποδοκιμάζοντες,
τὸ
δὲ |
[1, 1] |
τῷ
Χριστῷ.
ἀλλ´
οἳ
μὲν
|
ὑποκριταί, |
καὶ
δὴ
ἐάσθωσαν·
εἰ
δέ |
[1, 21] |
καὶ
ποιητῶν,
ὁ
Μωυσῆς
ἡμῖν
|
ἀποδέδεικται |
πρεσβύτερος.
Καὶ
οὔτι
γε
μόνος |
[1, 26] |
ἂν
ἔλθῃ
τὸ
σπέρμα
ᾧ
|
ἐπήγγελται. |
εἶτα
οἱονεὶ
ἐπεξηγούμενος
τὴν
διάνοιαν |
[1, 26] |
αὐτοῦ
οὔτ´
ἀπιστεῖν
οὔτ´
ἀγνοεῖν
|
δύνανται |
τὴν
ἀλήθειαν,
οἱ
δὲ
ἀπιστοῦντες |
[1, 5] |
προειρημέναι
γραφαὶ
ἄλλα
μυστήρια
μηνύουσαι
|
παρίστανται. |
Φαμὲν
τοίνυν
ἐνθένδε
γυμνῷ
τῷ |
[1, 16] |
παρ´
ὧν
Ἕλληνες
τὰ
ἐπιτηδεύματα
|
ὠφέληνται. |
Εἰ
δέ
τις
τὴν
φωνὴν |
[1, 24] |
ἑκάστῳ
παρὰ
Μωυσέως
λαβόντες
Ἕλληνες
|
ὠφέληνται. |
τύπου
δὲ
ἕνεκεν
ἑνὸς
ἢ |
[1, 13] |
εὕροιμεν
ἄν
(ὅσαι
μὴ
τέλεον
|
ἐκκεκώφηνται |
μηδὲ
ἐξετμήθησαν
τὴν
φυσικὴν
ἀκολουθίαν, |
[1, 21] |
δὲ
ἡ
προκειμένη
δείκνυσι
χρονογραφία,
|
συνάγονται |
ἔτη
πεντακόσια
εἴκοσι
τρία
μῆνες |
[1, 21] |
τὸν
νεὼν
τὸν
ἐν
Ἱεροσολύμοις.
|
Συνάγονται |
οὖν
καὶ
τῶν
Περσῶν
οἱ |
[1, 21] |
Μακεδονικῶν
βασιλέων
οἱ
χρόνοι
οὕτω
|
κατάγονται. |
Ἀλέξανδρος
ἔτη
δεκαοκτώ,
Πτολεμαῖος
ὁ |
[1, 21] |
δαιμονώντων,
οἳ
τὴν
αὑτῶν
οὐ
|
φθέγγονται |
φωνὴν
οὐδὲ
διάλεκτον,
ἀλλὰ
τὴν |
[1, 15] |
Θρᾷκάς
τινας
ἐπιστάμενος
φαίνεται,
οἳ
|
λέγονται
|
ἀθανατίζειν
τὴν
ψυχήν.
Ἱστορεῖται
δὲ |
[1, 21] |
καὶ
ἡ
Σίβυλλα
Ὀρφέως
παλαιοτέρα·
|
λέγονται |
γὰρ
καὶ
περὶ
τῆς
ἐπωνυμίας |
[1, 21] |
Ἡσαΐας
καὶ
Ὠσηὲ
καὶ
Μιχαίας.
|
λέγονται |
δὲ
οὗτοι
μετὰ
τὴν
Λυκούργου |
[1, 21] |
μέντοι
τὰ
ἑκατὸν
ἔτη
τρεῖς
|
ἐγκαταλέγονται |
γενεαί.
ἀπὸ
δὲ
τοῦ
κατακλυσμοῦ |
[1, 1] |
τὰ
συγγράμματα.
ὕες
γοῦν
βορβόρῳ
|
ἥδονται» |
μᾶλλον
ἢ
καθαρῷ
ὕδατι.
διὰ |
[1, 21] |
κζʹ
ἔπειτα
ἁμαρτόντες
οἱ
Ἑβραῖοι
|
παραδίδονται |
Χουσαχὰρ
βασιλεῖ
Μεσοποταμίας
ἔτεσιν
ὀκτώ, |
[1, 8] |
ἁλῶν
ὅμως
πρὸς
τὴν
σκευασίαν
|
δέονται. |
ἐγὼ
γοῦν
καὶ
πάνυ
ἀποδέχομαι |
[1, 3] |
ἐπαίροντες
διαβολὰς
τοῖς
λόγοις
ἐξευρίσκειν
|
βιάζονται, |
ζητήσεις
ἐριστικὰς
ἐκπορίζοντες,
λεξειδίων
θηράτορες, |
[1, 17] |
μὴ
στείλαντα
τὴν
ὀθόνην.
αὐτίκα
|
κολάζονται |
πρὸς
τοῦ
νόμου
οἱ
τούτων |
[1, 12] |
οὐκ
ἐκφέρουσιν
ἐκ
στόματος,
ἃ
|
διαλογίζονται |
ἐν
συνεδρίῳ.
ἀλλ´
ὃ
ἀκούετε |
[1, 21] |
ἐμβληθέντες
πυρὸς
δι´
ἐπιφανείας
ἀγγέλου
|
σῴζονται. |
τότε
διὰ
δράκοντα
Δανιὴλ
εἰς |
[1, 29] |
αἱ
αὐτῶν
ὡς
νέων
φρένες
|
ἠερέθονται« |
λαμπτὴρ
ἄρα
ἐντολὴ
ἀγαθή,
κατὰ |
[1, 16] |
πάσης,
γίνεται·
ὡς
δὲ
ἄλλοι
|
βούλονται, |
ἐκ
τοῦ
διαβόλου
τὴν
κίνησιν |
[1, 14] |
μελέτη
πάντα
καθαιρεῖ»
Περιάνδρου
τυγχάνειν
|
βούλονται, |
ὁμοίως
δὲ
τὴν
γνῶθι
καιρὸν» |
[1, 2] |
κρύπτειν
ἐντέχνως
τὰ
τῆς
γνώσεως
|
βούλονται |
σπέρματα.
καθάπερ
οὖν
ὁ
τῆς |
[1, 4] |
φιλόσοφοι
τῆς
κατ´
αὐτοὺς
θεωρίας
|
ἀντιλαμβάνονται. |
εὑρετικὸν
γὰρ
καὶ
ἐπινοητικὸν
ἡ |
[1, 21] |
ἑβδομήκοντα
αἱ
εἰς
Αἴγυπτον
κατελθοῦσαι.
|
φαίνονται |
δὲ
εἶναι
καὶ
κατὰ
τὸν |
[1, 3] |
τὸν
πάντα
πονούμενοι
βίον
τρυγόνων
|
ἀναφαίνονται |
λαλίστεροι·
κνήθοντες
καὶ
γαργαλίζοντες
οὐκ |
[1, 21] |
τῆς
μητρὸς
τοῦ
κυρίου
περαιοῦται·
|
γίνονται |
γάρ,
φησίν,
ἀπὸ
Ἀβραὰμ
ἕως |
[1, 21] |
ὁ
ἐν
τοῖς
δώδεκα
Ἄγγελος.
|
γίνονται |
δὲ
οἱ
πάντες
προφῆται
πέντε |
[1, 21] |
ἢ
τριῶν
ἢ
καὶ
πλειόνων
|
γίνονται. |
διάλεκτος
δέ
ἐστι
λέξις
ἴδιον |
[1, 21] |
ἔπαθεν
ἕως
τῆς
καταστροφῆς
Ἱερουσαλὴμ
|
γίνονται |
ἔτη
μβʹ
μῆνες
γʹ
καὶ |
[1, 21] |
αὗται
οὖν
αἱ
βτʹ
ἡμέραι
|
γίνονται |
ἔτη
μῆνες
δʹ
ὧν
τὸ |
[1, 21] |
τοίνυν
Καίσαρος
ἕως
Κομόδου
τελευτῆς
|
γίνονται |
ἔτη
σλϛ
μῆνες
συνάγεται
δὲ |
[1, 6] |
μαθήσει
δὲ
οἱ
καλοὶ
κἀγαθοὶ
|
γίνονται, |
καθάπερ
ἰατροὶ
καὶ
κυβερνῆται.
ὁρῶμεν |
[1, 17] |
τε
καὶ
ἐνέργειαι,
μερικαὶ
οὖσαι,
|
γίνονται |
μὲν
ἐκ
φαύλης
διαθέσεως,
καθάπερ |
[1, 21] |
Γὰδ
καὶ
Νάθαν
ἐπ´
αὐτοῦ.
|
γίνονται |
οὖν
ἀπὸ
Ἰησοῦ
τοῦ
Ναυῆ |
[1, 21] |
ἔχει
τὰ
τῶν
Ἑβραϊκῶν
βασιλέων.
|
γίνονται |
οὖν
ἀπὸ
μὲν
τῆς
Μωυσέως
|
[1, 21] |
ἀπὸ
Ἀαρὼν
τοῦ
πρώτου
ἀρχιερέως.
|
γίνονται |
οὖν
ἀπὸ
Μωυσέως
ἐπὶ
τὴν |
[1, 21] |
ρκβʹ
μῆνες
ιʹ
ἡμέραι
ιγʹ
|
γίνονται |
οὖν
ἀφ´
οὗ
ὁ
κύριος
|
[1, 21] |
Κλεοπάτρας
παίδων
βασιλεία
ἡμερῶν
ὀκτωκαίδεκα.
|
γίνονται |
τοίνυν
ἐπὶ
τὸ
αὐτὸ
καὶ |
[1, 8] |
λογικὴν
τέχνην
αὐτῶν,
ἐφ´
ᾗ
|
σεμνύνονται |
οἷς
φίλη
ἡ
στωμύλος
αὕτη |
[1, 8] |
τῶν
δὲ
ἀγαθῶν
ἀκουσίως
μὲν
|
στέρονται |
ἄνθρωποι,
στέρονται
δὲ
ὅμως
ἢ |
[1, 8] |
ἀγαθῶν
ἀκουσίως
μὲν
στέρονται
ἄνθρωποι,
|
στέρονται |
δὲ
ὅμως
ἢ
κλαπέντες
ἢ |
[1, 21] |
παρ´
Ἕλλησι
χρησμολόγοι
συχνοὶ
γεγονέναι
|
φέρονται, |
ὡς
οἱ
Βάκιδες
(ὃ
μὲν
|
[1, 9] |
καὶ
οἱ
ὀρθοδοξασταὶ
καλούμενοι
ἔργοις
|
προσφέρονται |
καλοῖς,
οὐκ
εἰδότες
ἃ
ποιοῦσιν; |
[1, 15] |
καὶ
ῥευμάτων
ἑλιγμοῖς
καὶ
ψόφοις
|
τεκμαίρονται |
καὶ
προθεσπίζουσι
τὰ
μέλλοντα.
αὗται |
[1, 14] |
ὄφελος;
λέγων,
εἰ
νεκροὶ
οὐκ
|
ἐγείρονται, |
φάγωμεν
καὶ
πίωμεν·
αὔριον
γὰρ |
[1, 1] |
ἀκουτιεῖς
με
εὐφροσύνην
καὶ
ἀγαλλίασιν·
|
ἀγαλλιάσονται |
ὀστᾶ
τεταπεινωμένα.
ἀπόστρεψον
τὸ
πρόσωπόν |
[1, 1] |
σπέρματα.
καὶ
εὖ
οἶδ´
ὅτι
|
ἀγαλλιάσονται, |
οὐχὶ
τῇ
ἐκφράσει
ἡσθέντες
λέγω |
[1, 17] |
μὴ
κωλύσασαν
τὸ
βέλος
διελθεῖν
|
αἰτιάσονται· |
οὐδὲ
γὰρ
τὸν
κλέπτην,
ἀλλὰ |
[1, 1] |
παράθου
πιστοῖς
ἀνθρώποις,
οἵτινες
ἱκανοὶ
|
ἔσονται |
καὶ
ἑτέρους
διδάξαι.
καὶ
πάλιν· |
[1, 21] |
οἰκοδομηθήσεται
πλατεία
καὶ
τεῖχος,
καὶ
|
κενωθήσονται |
οἱ
καιροί.
καὶ
μετὰ
τὰς |
[1, 21] |
σὺν
τῷ
ἡγουμένῳ
τῷ
ἐρχομένῳ·
|
ἐκκοπήσονται |
ἐν
κατακλυσμῷ·
καὶ
ἕως
τέλους |
[1, 1] |
δι´
ὧν
μᾶλλον
οἱ
ἀκούοντες
|
ἐπιστραφήσονται. |
καὶ
δὴ
συνελόντι
φάναι
(ἐν |
[1, 7] |
ἡ
πύλη
τοῦ
κυρίου,
δίκαιοι
|
εἰσελεύσονται |
ἐν
αὐτῇ.
πολλῶν
τοίνυν
ἀνεῳγμένων
|
[1, 20] |
ἀνάγκαις
ἴσασι.
μαθητευθέντες
οὖν
καταληπτικῶς
|
ἐπιγνώσονται. |
~(Καὶ
περὶ
μὲν
τοῦ
παρ´ |
[1, 8] |
θυμὸς
μεταδοξάσαι,
καὶ
ἐπὶ
πᾶσι
|
γοητεύονται
|
οἱ
ἤτοι
ὑφ´
ἡδονῆς
κηληθέντες |
[1, 17] |
πρὸ
τῆς
τοῦ
λόγου
σαρκώσεως,
|
ἐξακούονται |
καθολικώτερον.
ἀλλ´
οἱ
μὲν
προφῆται, |
[1, 6] |
ἀντιλαμβανόμεναι
ἔτι
βελτίους
τῶν
πρότερον
|
φύονται |
εἴς
τε
τὰ
ἄλλα
καὶ |
[1, 2] |
δι´
ἧς
κεκαλυμμένην
οἱ
φιλομαθεῖς
|
παραδέχονται |
τὴν
ἀλήθειαν,
πρὸς
τὸ
μήτε |
[1, 17] |
τὸν
μὴ
κωλύσαντα
τὴν
κλοπὴν
|
καταμέμψονται. |
καὶ
τὰς
ναῦς
τοίνυν
τῶν |
[1, 7] |
ἀλλ´
ὃν
τρόπον
οἱ
ὑετοὶ
|
καταρρήγνυνται |
εἰς
τὴν
γῆν
τὴν
ἀγαθὴν |
[1, 23] |
ἣν
ἐν
τοῖς
ἱερογλυφικοῖς
γράμμασιν
|
ἐπιδείκνυνται. |
τὴν
δὲ
ἄλλην
ἐγκύκλιον
παιδείαν |
[1, 21] |
ἔτη
τριακόσια
δώδεκα
ἡμέραι
ὀκτωκαίδεκα.
|
ἀποδείκνυνται |
τοίνυν
οἱ
ἐπὶ
Δαρείου
τοῦ |
[1, 15] |
οὔτε
στέγας
ἔχουσιν,
δένδρων
δὲ
|
ἀμφιέννυνται |
φλοιοῖς
καὶ
ἀκρόδρυα
σιτοῦνται
καὶ |
[1, 18] |
Ἕλλησι
δὲ
μωρίαν·
μυθῶδες
γὰρ
|
ἡγοῦνται |
οἱ
δοκησίσοφοι
διά
τε
ἀνθρώπου |
[1, 15] |
ἱστορεῖ
τὸν
Πυθαγόραν
(Ἰεζεκιὴλ
τοῦτον
|
ἡγοῦνταί |
τινες,
οὐκ
ἔστι
δέ,
ὡς |
[1, 4] |
τὴν
παιδείαν
διατρίβοντες
τὴν
συναίσθησιν
|
χορηγοῦνται, |
καθ´
ἣν
τῶν
μέτρων
οἱ |
[1, 1] |
γὰρ
θεόθεν
αἱ
πλεῖσται
εὐεργεσίαι
|
χορηγοῦνται. |
πάντες
μὲν
οὖν
ὅσοι
ταῖς |
[1, 26] |
τινὲς
ἄλλοι
καὶ
οὗτοι
ἀγνοεῖν
|
ὁμολογοῦνται |
τὴν
ἀλήθειαν.
τίς
τοίνυν
ἡ |
[1, 27] |
ἃ
λέγουσιν
οὔτε
περὶ
τίνων
|
διαβεβαιοῦνται, |
τὸ
δὲ
τέλος
τῆς
παραγγελίας |
[1, 16] |
ἐστὶ
Παιονικόν,
νῦν
δὲ
Νωρικὸν
|
καλοῦνται) |
κατειργάσαντο
χαλκὸν
καὶ
σίδηρον
ἐκάθηραν
|
[1, 21] |
συμβαίνει
κατὰ
Κρότωπον,
γενεαὶ
τεσσαράκοντα
|
ἀριθμοῦνται· |
εἰς
μέντοι
τὰ
ἑκατὸν
ἔτη |
[1, 21] |
μὲν
εἴκοσι
ἢ
μιᾷ
πλείους
|
διαριθμοῦνται, |
ἔτη
δέ,
ὡς
ἔπος
εἰπεῖν, |
[1, 1] |
πόλεων
τὰ
οἰκοδομήματα,
εἰς
τόδε
|
ἀφικνοῦνται, |
εἰ
μὴ
μεταλήψεως
χάριν
τῶν |
[1, 1] |
ζωῆς
ἀιδίου
λαβόντες
εἰς
οὐρανὸν
|
πτεροῦνται. |
θαυμασιώτατα
τοίνυν
ὁ
ἀπόστολος
ἐν |
[1, 19] |
ἀγαθὸς
ὁ
σῴζων;
~(Ὅτι
οὖν
|
μαρτυροῦνται |
ἀληθῆ
τινα
δογματίζειν
καὶ
Ἕλληνες, |
[1, 23] |
τὴν
τῶν
Ἑβραίων
στρατηγίαν.
ἔπειτα
|
νουθετοῦνται |
μὲν
Αἰγύπτιοι
πολλάκις
οἱ
πολλάκις |
[1, 15] |
δὲ
ἀμφιέννυνται
φλοιοῖς
καὶ
ἀκρόδρυα
|
σιτοῦνται |
καὶ
ὕδωρ
ταῖς
χερσὶ
πίνουσιν, |
[1, 23] |
ὠμότητα,
δείσαντες
δὲ
ὕστερον
μὴ
|
συναπόλωνται |
τῷ
παιδί,
ἐκ
βίβλου
τῆς |
[1, 1] |
ἀπόστολον
ἀσθενεῖς
καὶ
ἄρρωστοι,
καὶ
|
κοιμῶνται |
ἱκανοί.
εἰ
δὲ
ἑαυτοὺς
διεκρίνομεν, |
[1, 25] |
δὲ
οἱ
ἀρχόμενοι
τοῖς
ἄρχουσι
|
γίγνωνται, |
ὅπερ
ἡ
κατὰ
Μωυσέα
πραγματεία |
[1, 8] |
αὗται
ἐὰν
μὴ
μετὰ
φιλοσοφίας
|
γένωνται, |
βλαβερώτεραι
παντί
που
εἶεν
ἄν. |
[1, 5] |
ἐμοὺς
λόγους,
φησίν,
ἵνα
σοι
|
γένωνται |
πολλαὶ
ὁδοὶ
βίου·
ὁδοὺς
γὰρ |
[1, 17] |
καὶ
αἱ
νόσοι
αἱ
σωματικαί·
|
κυβερνῶνται |
δὲ
ὑπὸ
τῆς
καθόλου
προνοίας |
[1, 27] |
ἄλλων
κηδόμενος
ὅπως
ἂν
μὴ
|
διαφθείρωνται |
πρὸς
αὐτοῦ,
ὥσπερ
μέρος
τι |
[1, 27] |
μὴ
πολιτευόμενοι
ὡς
ἐν
νόμῳ
|
ἀλαζονεύωνται |
βιοῦντες·
μακάριος
δὲ
ἀνὴρ
ὃς
|
[1, 1] |
ἀλλὰ
γὰρ
τὰ
μυστήρια
μυστικῶς
|
παραδίδοται, |
ἵνα
ᾖ
ἐν
στόματι
λαλοῦντος |
[1, 21] |
αὐτῆς
ἁμαρτὼν
αὖθις
ὁ
λαὸς
|
παραδίδοται |
Μαδιηναίοις
ἔτη
ἑπτά,
ἐπὶ
τούτοις |
[1, 21] |
ὁ
λαὸς
ἔτεσιν
ὀκτωκαίδεκα
Ἀμμανίταις
|
παραδίδοται. |
μετανοησάντων
δὲ
αὐτῶν
ἡγεῖται
Ἰεφθαὲ |
[1, 19] |
κατασύροντα
εἰς
θάλασσαν,
εἰς
ἣν
|
ἐκδίδοται |
ὁ
παρεκτραπεὶς
ἐκ
τῆς
κατ´ |
[1, 15] |
παρήλλαξεν,
οὐδ´
οἱ
Αἰγυπτίων
καλεόμενοι
|
Ἁρπεδονάπται, |
σὺν
τοῖς
δ´
ἐπὶ
πᾶσιν |
[1, 13] |
ἴσθ´
ὅτι
κατόψεται,
τὴν
ἀλήθειαν.
|
γέγραπται |
γοῦν
ἐν
τῷ
Ἐκκλησιαστῇ·
καὶ |
[1, 21] |
εἰδώλων,
καθὼς
ἐν
τῷ
Λευιτικῷ
|
γέγραπται. |
ἐπὶ
τούτου
ὀκτωκαιδεκάτῳ
ἔτει
τὸ |
[1, 21] |
καὶ
γὰρ
ἐν
τῷ
Ἔσδρᾳ
|
γέγραπται, |
καὶ
οὕτως
ἐγένετο
χριστὸς
βασιλεὺς |
[1, 4] |
αὖ
διαρρήδην
ἐξ
ὀνόματος
κυρίου
|
γέγραπται· |
καὶ
σὺ
λάλησον
πᾶσι
τοῖς |
[1, 11] |
γάρ
τοι
ἐν
τῷ
Ἱερεμίᾳ
|
γέγραπται· |
μὴ
καυχάσθω
ὁ
σοφὸς
ἐν |
[1, 21] |
ἔδει
αὐτὸν
κηρῦξαι,
καὶ
τοῦτο
|
γέγραπται |
οὕτως·
ἐνιαυτὸν
δεκτὸν
κυρίου
κηρῦξαι |
[1, 21] |
τῷ
εὐαγγελίῳ
τῷ
κατὰ
Λουκᾶν
|
γέγραπται |
οὕτως·
ἔτει
δὲ
πεντεκαιδεκάτῳ
ἐπὶ |
[1, 13] |
κυρίως
ἂν
εἴη
γνωστικός.
αὐτίκα
|
γέγραπται· |
περισσεία
γνώσεως
τῆς
σοφίας
ζωοποιήσει |
[1, 21] |
τῆς
φυλῆς
Δαβίδ,
ὡς
ἐκεῖ
|
γέγραπται, |
Ὑπέρων
τοὔνομα.
Ναὶ
μὴν
Ὀνομάκριτος |
[1, 17] |
ἐμπνευσθέντες
ὑπὸ
τοῦ
κυρίου,
οὐ
|
κλέπται, |
ἀλλὰ
διάκονοι.
φησὶ
γοῦν
ἡ |
[1, 17] |
πρὸ
τῆς
παρουσίας
τοῦ
κυρίου
|
κλέπται |
εἰσὶ
καὶ
λῃσταί.
πάντες
μὲν |
[1, 17] |
θεοῦ.
τάχα
δ´
ἂν
εἶεν
|
κλέπται |
καὶ
λῃσταὶ»
οἱ
παρ´
Ἕλλησι |
[1, 17] |
πάντες»
οὖν
οἱ
πρὸ
κυρίου
|
κλέπται |
καὶ
λῃσταί,
οὐχ
ἁπλῶς
πάντες |
[1, 17] |
δηλονότι
τοῦ
Χριστοῦ.
ὥστε
οὐ
|
κλέπται |
οἱ
προφῆται.
καὶ
ἡ
διδαχὴ |
[1, 21] |
Ἰούλιον
Νέπωτα.
ἀλλ´
οἳ
μὲν
|
κλέπται |
πάντες
καὶ
λῃσταί,
ὥς
φησιν |
[1, 21] |
ἐξ
Αἰγύπτου
πορείαν,
ἐξ
ὧν
|
συνῶπται |
κατὰ
Ἴναχον
ἠκμακέναι
τὸν
Μωσέα. |
[1, 9] |
φόβῳ.
οὐχὶ
δὲ
καὶ
οἱ
|
ὀρθοδοξασταὶ |
καλούμενοι
ἔργοις
προσφέρονται
καλοῖς,
οὐκ |
[1, 20] |
δὲ
ἐξεῖπεν
ἡ
γραφή·
πανουργότερος
|
ἔσται |
ἄκακος
συνίων,
ὁ
δὲ
σοφὸς |
[1, 1] |
γάρ»
φησί,
λάλει,
καὶ
σοφώτερος
|
ἔσται, |
καὶ
τῷ
ἔχοντι
δὲ
προστεθήσεται» |
[1, 11] |
πίστεως·
βλέπετε
μή
τις
ὑμᾶς
|
ἔσται |
ὁ
συλαγωγῶν»
ἀπὸ
τῆς
πίστεως |
[1, 4] |
καὶ
ἡ
σοφὴ
ἐπίνοια,
σαφὲς
|
ἔσται |
παραθεμένοις
τήνδε
τὴν
λέξιν·
καὶ |
[1, 26] |
τις
ἀνθρώπων
ἐστίν,
ὁ
αὐτὸς
|
ἔσται |
ποιμήν
τε
καὶ
νομοθέτης
ἀγαθὸς |
[1, 1] |
ποτήριον
τοῦ
κυρίου
ἀναξίως,
ἔνοχος
|
ἔσται |
τοῦ
σώματος
καὶ
τοῦ
αἵματος |
[1, 11] |
πάλιν·
βλέπετε
οὖν
μή
τις
|
ἔσται |
ὑμᾶς
ὁ
συλαγωγῶν
διὰ
τῆς |
[1, 14] |
τὴν
τοῦ
ἀνθρώπου
φύσιν
καταμαθεῖν
|
ἐξέσται. |
πάλιν
αὖ
Χίλωνι
τῷ
Λακεδαιμονίῳ |
[1, 8] |
κλέπτοντες
μὲν
ἀφανῶς,
διελεγχόμενοι
δὲ
|
λῃσταί, |
αἱρεῖν
ἀγωνιζόμενοι
καὶ
δόλῳ
καὶ |
[1, 17] |
δ´
ἂν
εἶεν
κλέπται
καὶ
|
λῃσταὶ» |
οἱ
παρ´
Ἕλλησι
φιλόσοφοι
καὶ |
[1, 17] |
οἱ
πρὸ
κυρίου
κλέπται
καὶ
|
λῃσταί, |
οὐχ
ἁπλῶς
πάντες
ἄνθρωποι,
πάντες |
[1, 17] |
τοῦ
κυρίου
κλέπται
εἰσὶ
καὶ
|
λῃσταί. |
πάντες
μὲν
οὖν
οἱ
ἐν |
[1, 21] |
οἳ
μὲν
κλέπται
πάντες
καὶ
|
λῃσταί, |
ὥς
φησιν
ἡ
γραφή,
τὰ |
[1, 6] |
ποιεῖ,
καὶ
αἱ
φύσεις
αἱ
|
χρησταὶ |
τοιαύτης
παιδείας
ἀντιλαμβανόμεναι
ἔτι
βελτίους |
[1, 8] |
οὗτοι
ἅρπαγες
προβάτων
κῳδίοις
ἐγκεκρυμμένοι,
|
ἀνδραποδισταί |
τε
καὶ
ψυχαγωγοὶ
εὔγλωσσοι,
κλέπτοντες |
[1, 1] |
δι´
ἀνθρώπων
γὰρ
θεόθεν
αἱ
|
πλεῖσται |
εὐεργεσίαι
χορηγοῦνται.
πάντες
μὲν
οὖν |
[1, 17] |
οἰκίαν·
τὸ
δὲ
μὴ
κωλῦον
|
κεχώρισται |
τοῦ
γινομένου.
διὰ
τοῦτο
γοῦν |
[1, 4] |
ποιηταὶ
καὶ
τῆς
λέξεως
οἱ
|
σοφισταὶ |
καὶ
τῶν
συλλογισμῶν
οἱ
διαλεκτικοὶ |
[1, 8] |
Ἕλληνες
εἶεν
εἴτε
καὶ
βάρβαροι
|
σοφισταί. |
παγκάλως
οὖν
ὁ
τραγικὸς
Εὐριπίδης |
[1, 3] |
ἐπαιρόμενοι
τῇ
τέχνῃ
οἱ
κακοδαίμονες
|
σοφισταὶ |
τῇ
σφῶν
αὐτῶν
στωμυλλόμενοι
τερθρείᾳ, |
[1, 15] |
ἀφικνούμενοι
γῆν)
Ἰνδῶν
τε
οἱ
|
γυμνοσοφισταί, |
ἄλλοι
γε
φιλόσοφοι
βάρβαροι.
διττὸν |
[1, 14] |
ἴδιος
προφήτης
οὕτως·
Κρῆτες
ἀεὶ
|
ψεῦσται, |
κακὰ
θηρία,
γαστέρες
ἀργαί·
καὶ |
[1, 23] |
πατάξας
ἀποκτεῖναι.
φασὶ
δὲ
οἱ
|
μύσται |
λόγῳ
μόνῳ
ἀνελεῖν
τὸν
Αἰγύπτιον, |
[1, 23] |
τὴν
ἀνάληψιν,
ὥς
φασιν
οἱ
|
μύσται, |
Μελχί.
ἐν
δὲ
ἡλικίᾳ
γενόμενος |
[1, 5] |
αὐτῆς
τῆς
ἀληθείας,
ἔχουσιν
οἱ
|
μύσται. |
~(πολλὰ
δ´
ἡ
ἑτοιμότης
πρὸς |
[1, 14] |
Ξενοκράτης,
ὃν
Πολέμων.
Πολέμωνος
δὲ
|
ἀκουσταὶ |
Κράτης
τε
καὶ
Κράντωρ,
εἰς |
[1, 14] |
Λεύκιππος,
εἶτα
Δημόκριτος.
Δημοκρίτου
δὲ
|
ἀκουσταὶ
|
Πρωταγόρας
ὁ
Ἀβδηρίτης
καὶ
Μητρόδωρος |
[1, 11] |
ὅθεν
εἴ
τις
ἀγαπᾷ,
οὗτος
|
ἔγνωσται» |
λέγει.
~(Ἐπεὶ
δὲ
μὴ
κοινὴ |
[1, 22] |
καὶ
τὸν
βίον
ἀξιόπιστοι
κηρύσσουσαι
|
αὐταὶ |
αἱ
γραφαί,
λεκτέον
δὲ
ὅμως |
[1, 10] |
παντελῶς,
ἐπεὶ
καὶ
αἱ
λέξεις
|
αὐταὶ |
τῶν
σοφιστῶν
οὐ
μόνον
γοητεύουσι |
[1, 15] |
τεκμαίρονται
καὶ
προθεσπίζουσι
τὰ
μέλλοντα.
|
αὗται |
γοῦν
οὐκ
εἴασαν
αὐτοὺς
τὴν
|
[1, 19] |
τροχιὰς
τοῦ
ἰδίου
γεωργίου
πεπλάνηται.
|
αὗται |
δέ
εἰσιν
αἱ
τὴν
ἐξ |
[1, 8] |
τὴν
ἐριστικήν.
αἱ
τοίνυν
τέχναι
|
αὗται |
ἐὰν
μὴ
μετὰ
φιλοσοφίας
γένωνται, |
[1, 21] |
βτʹ
καὶ
ἀρθήσεται
τὸ
ἅγιον.
|
αὗται |
οὖν
αἱ
βτʹ
ἡμέραι
γίνονται |
[1, 21] |
γυναικῶν
δὲ
(καὶ
γὰρ
καὶ
|
αὗται |
προεφήτευον)
Σάρρα
τε
καὶ
Ῥεβέκκα |
[1, 19] |
Ἕλλησι
φιλοσοφήσαντες
διορῶσι
τὸν
θεόν·
|
τοιαῦται |
γὰρ
αἱ
κατ´
ἀδυναμίαν
φαντασίαι |
[1, 11] |
ζητήσεις
φεύγετε·
μειρακιώδεις
γὰρ
αἱ
|
τοιαῦται |
φιλονικίαι.
ἀρετὴ
δὲ
οὐ
φιλομειράκιον, |
[1, 16] |
Λύδιον
ἁρμονίαν
ἐφιλοτέχνησεν·
οἵ
τε
|
Τρωγλοδύται |
καλούμενοι
σαμβύκην
εὗρον,
ὄργανον
μουσικόν. |
[1, 22] |
ἕκαστα
τῶν
ἐν
αὐτῇ
λεγομένων.
|
διηρμήνευται |
δὲ
πρὸ
Δημητρίου
ὑφ´
ἑτέρων, |
[1, 1] |
θυσιαστηρίῳ
ἄλλαγμα
κυνός»
ὅτῳ
δὲ
|
ἀπήμβλυται |
κακῇ
τροφῇ
τε
καὶ
διδασκαλίᾳ |
[1, 8] |
γύμνασμα
φιλοσόφου
περὶ
τὸ
ἔνδοξον
|
δείκνυται |
ἀντιλογικῆς
ἕνεκεν
δυνάμεως·
οὐδαμοῦ
δ´ |
[1, 21] |
ἦν,
μετὰ
δὲ
ταῦτα
ἐπαύσατο.
|
δείκνυται |
δὲ
καὶ
οὗτος
ὁ
ἀριθμὸς |
[1, 5] |
Ἰσραηλιτικὸν
γένος
αὔξεται.
ἐξ
ὧν
|
δείκνυται |
διδακτικὴν
εἶναι
τὴν
σοφίαν.
ἣν |
[1, 21] |
ἣ
καὶ
ὑστέρα
τῶν
Ἰλιακῶν
|
δείκνυται |
ἔτεσι
τετρακοσίοις
ἑπτά.
ῥᾴδιον
τοίνυν |
[1, 21] |
αὐτῶν
πρὸς
Σολομῶντα,
καθ´
ἃς
|
δείκνυται |
ὁ
μὲν
Οὐάφρης
ὀκτὼ
μυριάδας
|
[1, 26] |
Μωυσέα
εὕροιμεν,
ὡς
ἐξ
αὐτῶν
|
δείκνυται |
τῶν
γραφῶν,
εὖ
μάλα
πεπεισμένως |
[1, 5] |
δικαιοσύνην.
Ἰσαὰκ
δὲ
τὸ
αὐτομαθὲς
|
ἐνδείκνυται; |
διὸ
καὶ
Χριστοῦ
τύπος
εὑρίσκεται. |
[1, 5] |
οὖν
τὴν
σοφίαν
ἡ
ποσάκις»
|
ἐνδείκνυται |
λέξις,
καὶ
καθ´
ἕνα
ἕκαστον |
[1, 6] |
οὕτω
πεφυκότων
παρὰ
τοὺς
ἑτέρους
|
ἐνδείκνυται, |
τελειότητα
δὲ
κατ´
ἀρετὴν
οὐδ´ |
[1, 21] |
Ἴλιον
στρατεύσαντος.
Προτερεῖν
ἄρα
Μωυσῆς
|
ἀποδείκνυται |
τῆς
μὲν
Διονύσου
ἀποθεώσεως
ἔτη |
[1, 21] |
βασιλείας
τῷ
τριακοστῷ
δευτέρῳ
ἔτει
|
ἐκθεοῦται, |
ὥς
φησιν
Ἀπολλόδωρος
ἐν
τοῖς
|
[1, 21] |
Μαρίας
τῆς
μητρὸς
τοῦ
κυρίου
|
περαιοῦται· |
γίνονται
γάρ,
φησίν,
ἀπὸ
Ἀβραὰμ |
[1, 1] |
ὑπομνημάτων
λαλῶν
πρὸς
τὸν
θεὸν
|
ἀφοσιοῦται |
ταῦτα
κεκραγὼς
ἐγγράφως,
μὴ
κέρδους |
[1, 17] |
θεῷ
δὲ
οὐδὲν
ἀντίκειται
οὐδὲ
|
ἐναντιοῦταί |
τι
αὐτῷ,
κυρίῳ
καὶ
παντοκράτορι |
[1, 10] |
τὸ
νοούμενον.
ὁποίῳ
δὲ
ὀνόματι
|
δηλοῦται |
τοῦτο
ὅπερ
παραστῆσαι
βούλομαι,
οὐθέν |
[1, 1] |
τοῦ
λόγου,
εἰ
τοῦτον
μόνον
|
καρποῦται |
τὸν
μισθόν,
τὴν
σωτηρίαν
τῶν |
[1, 21] |
Τιβερίου
καὶ
πεντεκαίδεκα
Αὐγούστου,
οὕτω
|
πληροῦται |
τὰ
τριάκοντα
ἔτη
ἕως
οὗ |
[1, 21] |
προτερεῖ,
ἐν
τοῖς
ἔμπροσθεν
ἡμῖν
|
δεδήλωται. |
Ἀλέξανδρος
δὲ
ὁ
Πολυΐστωρ
ἐπικληθεὶς |
[1, 3] |
ζητήσεις
ἐριστικὰς
ἐκπορίζοντες,
λεξειδίων
θηράτορες,
|
ζηλωταὶ |
τεχνυδρίων,
ἐριδαντέες
καὶ
ἱμαντελικτέες,
ὡς |
[1, 21] |
δύο
μῆνες
ἓξ
ἡμέραι
δέκα.
|
Πεπλήρωται |
τοίνυν
ἐκ
τῆς
αἰχμαλωσίας
τῆς |
[1, 21] |
εὑρεθήσεται
τῆς
ἡμέρας.
αἱ
δὲ
|
πρῶται |
καὶ
γενικαὶ
διάλεκτοι
βάρβαροι
μέν, |
[1, 8] |
λόγοις»
φησί,
διδασκαλίᾳ
δέ
τινι
|
τετύφωται |
μηδὲν
ἐπιστάμενος,
ἀλλὰ
νοσῶν
περὶ |
[1, 14] |
δειλαί
τοι
δειλῶν
γε
καὶ
|
ἐγγύαι |
ἐγγυάασθαι·
οἳ
δὲ
περὶ
Ἀριστοτέλη |
[1, 21] |
ἑβδομήκοντα
ὡς
αἱ
ἡμέτεραι
παραδιδόασι
|
γραφαί, |
αἱ
δὲ
ἄλλαι
αἱ
πολλαὶ |
[1, 5] |
γε
τόπους
ἐξεταζόμεναι
αἱ
προειρημέναι
|
γραφαὶ |
ἄλλα
μυστήρια
μηνύουσαι
παρίστανται.
Φαμὲν |
[1, 22] |
βίον
ἀξιόπιστοι
κηρύσσουσαι
αὐταὶ
αἱ
|
γραφαί, |
λεκτέον
δὲ
ὅμως
καὶ
ἡμῖν |
[1, 7] |
γὰρ
Ἑλλήνων
φωνῇ
ἡρμηνεύθησαν
αἱ
|
γραφαί, |
ὡς
μὴ
πρόφασιν
ἀγνοίας
προβάλλεσθαι |
[1, 13] |
μυρίας
ἐκτροπὰς
ἔχει)
καθάπερ
αἱ
|
βάκχαι |
τὰ
τοῦ
Πενθέως
διαφορήσασαι
μέλη |
[1, 14] |
τοὺς
προειρημένους
ἄνδρας
τρεῖς
γεγόνασι
|
διαδοχαὶ |
ἐπώνυμοι
τῶν
τόπων
περὶ
οὓς |
[1, 21] |
λεγούσης·
ἦσαν
δὲ
πᾶσαι
αἱ
|
ψυχαὶ |
ἐξ
Ἰακὼβ
πέντε
καὶ
ἑβδομήκοντα |
[1, 1] |
ἄρτου
διανομῇ.
εἰσὶ
γὰρ
καὶ
|
ψυχαὶ |
ἰδίας
ἔχουσαι
τροφάς,
αἳ
μὲν |
[1, 9] |
τὸν
καρπὸν
τρυγητέον.
κλαδεῦσαι
δεῖ,
|
σκάψαι, |
ἀναδῆσαι
καὶ
τὰ
λοιπὰ
ποιῆσαι, |
[1, 16] |
πρώτην
γυναικῶν
φιλοσοφῆσαι
καὶ
ποιήματα
|
γράψαι
|
ἱστορεῖ.
Ἡ
μὲν
οὖν
Ἑλληνικὴ |
[1, 9] |
μεμαθηκότας.
τὰς
δὲ
ἐντολάς»
φησίν,
|
ἀπόγραψαι |
δισσῶς
βουλήσει
καὶ
γνώσει
τοῦ |
[1, 27] |
καὶ
ἀλήθεια
μὴ
ἐκλιπέτωσάν
σε,
|
ἄφαψαι |
δὲ
αὐτὰς
περὶ
σῷ
τραχήλῳ. |
[1, 17] |
μετανοῆσαι
οἷός
τε
ἦν
καὶ
|
κλέψαι, |
καὶ
{ὁ}
αἴτιος
αὐτὸς
τῆς |
[1, 1] |
σπέρμα
πνευματικὸν
καὶ
τοῦτο
εὐμαρῶς
|
ἐκθρέψαι |
δύνασθαι.
Περιέξουσι
δὲ
οἱ
Στρωματεῖς |
[1, 19] |
ἀνοῖξαι»
φησίν,
ὀφθαλμοὺς
αὐτῶν,
τοῦ
|
ἐπιστρέψαι |
ἀπὸ
σκότους
εἰς
φῶς
καὶ |
[1, 19] |
ἀπὸ
τῆς
ἐξουσίας
τοῦ
σατανᾶ
|
ἐπιστρέψαι» |
τὸ
ἀπὸ
τῆς
ἁμαρτίας
ἐστὶ |
[1, 21] |
τοῦ
σφραγίσαι
ἁμαρτίας
καὶ
τοῦ
|
ἀπαλεῖψαι |
τὰς
ἀδικίας,
καὶ
τοῦ
ἐξιλάσασθαι |
[1, 18] |
καὶ
ὑπερορωμένης
βαρβάρου
φιλοσοφίας
ἀντιπαραθέσει
|
καταλάμψαι |
φησίν,
ὡς
καὶ
ὁ
λύχνος |
[1, 15] |
μάχην
θέσθαι
πρὸς
Καίσαρα
πρὶν
|
ἐπιλάμψαι |
σελήνην
τὴν
νέαν.
τούτων
ἁπάντων |
[1, 21] |
Τιβερίου
Καίσαρος
τὴν
πεντεκαιδεκάτην
τοῦ
|
Τυβὶ |
μηνός,
τινὲς
δὲ
αὖ
τὴν |
[1, 10] |
παραπλεύσας
εἷς
ἀρκεῖ,
καὶ
τῇ
|
Σφιγγὶ
|
ὑποκρινάμενος
ἄλλος
εἷς,
εἰ
δὲ |
[1, 21] |
Αὐγούστου
ἐν
πέμπτῃ
Παχὼν
καὶ
|
εἰκάδι. |
Οἱ
δὲ
ἀπὸ
Βασιλείδου
καὶ |
[1, 21] |
προφήτης.
καὶ
ἐν
τῇ
μιᾷ
|
ἑβδομάδι, |
ἧς
ἑβδομάδος
τὸ
ἥμισυ
κατέσχεν |
[1, 23] |
δὲ
ὕστερον
μὴ
συναπόλωνται
τῷ
|
παιδί, |
ἐκ
βίβλου
τῆς
ἐπιχωρίου
σκεῦός
|
[1, 1] |
μή
πῃ
ἑτέρως
σφαλεῖεν
καὶ
|
παιδὶ |
μάχαιραν,
ᾗ
φασιν
οἱ
παροιμιαζόμενοι, |
[1, 23] |
προσδραμοῦσα
βασιλίδι·
θέλεις
τροφόν
σοι
|
παιδὶ |
τῷδ´
εὕρω
ταχὺ
ἐκ
τῶν |
[1, 21] |
μάντις
καὶ
Ἴαμος
ἄλλος
ἐν
|
Ἤλιδι, |
ἀφ´
οὗ
οἱ
Ἰαμίδαι,
Πολύιδός |
[1, 23] |
λέγει
τάδε
Μαριὰμ
ἀδελφὴ
προσδραμοῦσα
|
βασιλίδι· |
θέλεις
τροφόν
σοι
παιδὶ
τῷδ´ |
[1, 25] |
τὸν
φιλόσοφον
τὸν
ἐν
τῇ
|
Ἐπινομίδι |
συνέταξεν,
τὸν
τὴν
διέξοδον
πάσης
|
[1, 1] |
κατὰ
τὸ
παρὸν
μεταλαμβάνει,
ἀλλὰ
|
ἐλπίδι |
ἀπεκδεχόμενος
τὴν
ἀποδοθησομένην
πάντως
ἀμοιβὴν |
[1, 21] |
εὑρετὴς
γίνεται,
Τριόπας
δὲ
συγχρονεῖ
|
Ἴσιδι |
ἑβδόμῃ
γενεᾷ
ἀπὸ
Ἰνάχου
(Ἶσιν |
[1, 15] |
Ἡλιοπολίτῃ,
Εὔδοξος
δὲ
ὁ
Κνίδιος
|
Κονούφιδι |
τῷ
καὶ
αὐτῷ
Αἰγυπτίῳ.
ἐν |
[1, 15] |
Αἰγυπτίῳ
ἀρχιπροφήτῃ
μαθητεῦσαι,
Πλάτων
δὲ
|
Σεχνούφιδι |
τῷ
Ἡλιοπολίτῃ,
Εὔδοξος
δὲ
ὁ |
[1, 15] |
ψυχήν.
Ἱστορεῖται
δὲ
Πυθαγόρας
μὲν
|
Σώγχιδι |
τῷ
Αἰγυπτίῳ
ἀρχιπροφήτῃ
μαθητεῦσαι,
Πλάτων |
[1, 21] |
ὥς
φησιν
Ἄνδρων
ἐν
τῷ
|
Τρίποδι. |
Ἡράκλειτος
γὰρ
μεταγενέστερος
ὢν
Πυθαγόρου |
[1, 6] |
ἀλλ´
ὁ
μὲν
γεωργὸς
εἴσεται,
|
εἰ |
ἀγαθὴ
πρὸς
καρποφορίαν
ἢ
κακὴ |
[1, 1] |
καὶ
ὑπομνήματα
καταλιμπάνειν,
τὸν
δὲ
|
εἰ |
ἀκροᾶσθαί
τε
καὶ
ἐντυγχάνειν
δίκαιος· |
[1, 1] |
δοκιμάζειν
σφᾶς
αὐτούς,
τὸν
μὲν
|
εἰ |
ἄξιος
λέγειν
τε
καὶ
ὑπομνήματα |
[1, 29] |
διαλογιζομένους
ἐν
ταῖς
καρδίαις
αὐτῶν,
|
εἰ |
ἄρα
ἔστι
ταῦτα
ἢ
οὐκ |
[1, 19] |
κατοικίας
αὐτῶν,
ζητεῖν
τὸ
θεῖον,
|
εἰ
|
ἄρα
ψηλαφήσειαν
ἢ
εὕροιεν
{ἄν} |
[1, 23] |
πολλοῦ
τετοκυῖαν
παραστῆσαι
αὐτῇ
τροφόν,
|
εἰ |
βούλοιτο·
τῆς
δὲ
συνθεμένης
καὶ |
[1, 10] |
τῶν
ἔργῳ
χρωμένων
πονηρῷ
διαφέρουσιν
|
(εἰ |
γὰρ
διαβολὴ
ξίφους
διάκονος
καὶ |
[1, 5] |
φιλοσοφίας
ὡς
ἐκείνη
τῆς
προπαιδείας.
|
εἰ |
γὰρ
ἐγκράτειαν
φιλοσοφία
ἐπαγγέλλεται
γλώσσης |
[1, 9] |
ποιεῖν
ἐκ
τοῦ
λόγου
γίνεται;
|
εἰ |
γὰρ
μὴ
λόγῳ
πράττοιμεν,
ἀλόγως |
[1, 11] |
μὴ
ὑπὸ
τοῦ
Χριστοῦ
ἀπανδρωθῶσιν.
|
εἰ |
γὰρ
οὐ
κληρονομήσει
ὁ
υἱὸς |
[1, 1] |
τὰ
κάλλιστα
τοῦτον
αὑτῷ
προσήκει.
|
Εἰ |
γοῦν
ὁ
μὲν
θερισμὸς
πολύς, |
[1, 20] |
ἡ
δὲ
εὕρεσις
δι´
υἱοῦ.
|
εἰ |
γοῦν
σκοποῖμεν,
μία
κατὰ
δύναμίν |
[1, 6] |
περὶ
τὴν
μάθησιν
πίστις
ἐμποιεῖ.
|
εἰ |
δ´
ἡ
ἄγνοια
ἀπαιδευσία
τε |
[1, 10] |
τῇ
Σφιγγὶ
ὑποκρινάμενος
ἄλλος
εἷς,
|
εἰ |
δὲ
βούλεσθε
μηδὲ
εἷς.
οὔκουν |
[1, 1] |
καὶ
ἄρρωστοι,
καὶ
κοιμῶνται
ἱκανοί.
|
εἰ |
δὲ
ἑαυτοὺς
διεκρίνομεν,
οὐκ
ἂν |
[1, 6] |
λειμῶνα
ἐπινεμομένη
ἓν
κηρίον
γεννᾷ.
|
Εἰ |
δὲ
ἐν
τῷ
ταμείῳ
εὔχῃ, |
[1, 26] |
καὶ
κηδεμονικὴν
τῆς
ἀνθρώπων
ἀγέλης.
|
εἰ |
δὲ
ἡ
ποίμνη
ἡ
ἀλληγορουμένη |
[1, 20] |
τὰς
ψυχάς,
ἀλλὰ
διαφόρῳ
διδασκαλίᾳ.
|
εἰ |
δὲ
καὶ
διαστέλλεσθαι
ἡμᾶς
διὰ |
[1, 20] |
τὸν
κεκοσμημένον
τὴν
ψυχὴν
ἐναρέτως.
|
εἰ |
δὲ
καὶ
πόρρωθεν
συλλαμβάνεται
φιλοσοφία
|
[1, 1] |
φησίν,
ἐμῶν
θεσμῶν
μὴ
ἐπιλανθάνου.
|
εἰ |
δὲ
μὴ
πάντων
ἡ
γνῶσις, |
[1, 9] |
τῷ
κατ´
ἀμφιβολίαν
ἀπατώμενος
τρόπῳ.
|
Εἰ |
δὲ
οἱ
προφῆται
καὶ
οἱ |
[1, 19] |
ἀλλὰ
παντὶ
τρόπῳ
προὐθυμήθην
γενέσθαι.
|
εἰ
|
δὲ
ὀρθῶς
προὐθυμήθην
καί
τι |
[1, 27] |
ὁ
ἀπόστολος
γράφων
ὧδέ
πως·
|
εἰ |
δὲ
σὺ
Ἰουδαῖος
ἐπονομάζῃ
καὶ |
[1, 21] |
ἔπος
εἰπεῖν,
τετρακόσια
καὶ
πρόσω.
|
εἰ |
δὲ
τὰ
Ἀσσυρίων
πολλοῖς
ἔτεσι |
[1, 26] |
στρατηγόν,
δίκαιον,
ὅσιον,
θεοφιλῆ
κηρύττουσιν.
|
εἰ |
δὲ
ταῦτα
περὶ
τὸν
Μωυσέα |
[1, 27] |
θεράποντα,
φοβούμενον
κύριον
τὸν
θεόν,
|
εἰ |
δέ
τις
ἐπαναβαίη,
τοῖς
υἱοῖς |
[1, 1] |
μὲν
ὑποκριταί,
καὶ
δὴ
ἐάσθωσαν·
|
εἰ |
δέ
τις
οὐ
δοκεῖν
δίκαιος, |
[1, 16] |
ὧν
Ἕλληνες
τὰ
ἐπιτηδεύματα
ὠφέληνται.
|
Εἰ |
δέ
τις
τὴν
φωνὴν
διαβάλλει |
[1, 21] |
δὲ
ἕτεροι,
πεντακόσια
ἑβδομήκοντα
ἕξ.
|
εἰ |
δέ
τις
τοῖς
ἀπὸ
Ἰησοῦ |
[1, 1] |
τίς
ἡ
τῶν
γραμμάτων
χρεία;
|
εἰ |
δὲ
τὸ
ἕτερον,
ἤτοι
τοῖς |
[1, 17] |
ἦν,
ἵνα
ἡ
κώλυσις
παρέλθῃ.
|
εἰ |
δὲ
χρὴ
ἀκριβολογεῖσθαι
πρὸς
αὐτούς, |
[1, 21] |
που
καὶ
ἡ
Ἰλίου
κατάληψις.
|
εἰ |
δὲ
χρὴ
πείθεσθαι
καὶ
Ἡσιόδῳ |
[1, 4] |
καλεῖ
καὶ
περὶ
τοῦ
Μαργίτου,
|
εἰ |
δὴ
αὐτοῦ,
ὧδέ
πως
γράφει· |
[1, 11] |
ἀναιροῦσαν
καὶ
ἡδονὴν
ἐκθειάζουσαν,
καὶ
|
εἰ |
δή
τις
ἄλλη
τὰ
στοιχεῖα |
[1, 19] |
δικαίου
σαφηνίζειν;
κἀν
τῷ
Δημοδόκῳ,
|
εἰ |
δὴ
τοῦ
Πλάτωνος
τὸ
σύγγραμμα, |
[1, 2] |
εἰ
καὶ
ἄχρηστος
εἴη
φιλοσοφία,
|
εἰ |
εὔχρηστος
ἡ
τῆς
ἀχρηστίας
βεβαίωσις, |
[1, 5] |
αἱρετή,
σεμνοτέρα
φανεῖται
καὶ
κυριωτέρα,
|
εἰ |
θεοῦ
τιμῆς
τε
καὶ
γνώσεως |
[1, 13] |
αἱ
γυναικωνίτιδες
ἀποκοψάμεναι
τὸν
λόγον)
|
εἰ |
καὶ
ἀλλήλοις
ἀνόμοια
εἶναι
δοκεῖ, |
[1, 2] |
φημι
τοῖς
φιλεγκλήμοσι·
πρῶτον
μὲν
|
εἰ |
καὶ
ἄχρηστος
εἴη
φιλοσοφία,
εἰ |
[1, 16] |
τὴν
πᾶσαν
φιλοσοφίαν
ὑπειλήφασιν.
ἀλλ´
|
εἰ |
καὶ
μὴ
καταλαμβάνει
ἡ
Ἑλληνικὴ |
[1, 17] |
οὐχὶ
μὴ
κωλῦον,
ἀλλ´
ἀποτρέπον,
|
εἰ |
καὶ
μὴ
προέτρεπεν.
οὔτε
δὲ |
[1, 29] |
τοῦ
πάντων
λελέχθαι
θεοῦ
λαμβάνω,
|
εἰ |
καὶ
στοχαστικῶς
εἴρηται
τῷ
ποιητῇ, |
[1, 20] |
Ἑλληνικὴ
ἀλήθεια
τῆς
καθ´
ἡμᾶς,
|
εἰ |
καὶ
τοῦ
αὐτοῦ
μετείληφεν
ὀνόματος, |
[1, 27] |
ἐκτίνειν
ζημίας
ἐάν
τε
δεσμά,
|
εἰ |
μέλλοι
τις
μόνον
ἐξ
ἀδικίας |
[1, 1] |
ἢ
τισὶ
καταλειπτέον
συγγράμματα;
καὶ
|
εἰ |
μὲν
τὸ
πρότερον,
τίς
ἡ |
[1, 1] |
τὴν
ὠφέλειαν
τῶν
πλησίον
ἐπανῃρημένῳ,
|
εἰ |
μὴ
θρασέως
καί
τισιν
ἀντιζηλούμενος |
[1, 1] |
τὰ
οἰκοδομήματα,
εἰς
τόδε
ἀφικνοῦνται,
|
εἰ |
μὴ
μεταλήψεως
χάριν
τῶν
κοσμικῶν |
[1, 28] |
οὐδεὶς
γὰρ
ἔγνω
τὸν
υἱὸν
|
εἰ |
μὴ
ὁ
πατήρ,
οὐδὲ
τὸν |
[1, 28] |
ὁ
πατήρ,
οὐδὲ
τὸν
πατέρα
|
εἰ |
μὴ
ὁ
υἱὸς
καὶ
ᾧ |
[1, 1] |
τῶν
θείων
μεταλαμβάνοντας
λόγων
παραφυλακτέον,
|
εἰ |
μὴ
περιεργίας
ἕνεκεν
ἱστορήσοντες,
ὥσπερ |
[1, 7] |
βίου,
κἂν
εὐεργεῖς
ὦσι
νῦν,
|
εἰ |
μὴ
πίστιν
ἔχοιεν.
διὰ
τοῦτο |
[1, 1] |
τισιν
ἀντιζηλούμενος
ἐπεπήδησεν
τῇ
διδασκαλίᾳ,
|
εἰ |
μὴ
φιλόδοξος
ἡ
κοινωνία
τοῦ |
[1, 9] |
ψιλὴν
τὴν
πίστιν
ἀπαιτοῦσιν,
ὥσπερ
|
εἰ |
μηδεμίαν
ἠξίουν
ἐπιμέλειαν
ποιησάμενοι
τῆς |
[1, 14] |
τραγικῷ
τί
μοι
ὄφελος;
λέγων,
|
εἰ |
νεκροὶ
οὐκ
ἐγείρονται,
φάγωμεν
καὶ |
[1, 1] |
δὲ
μὴ
ἠγαπήθη
ἡ
δικαιοσύνη,
|
εἰ |
πάντων
ἡ
δικαιοσύνη;
ἀλλὰ
γὰρ |
[1, 1] |
ὁ
ποιμήν·
ὃ
μὲν
γὰρ
|
εἰ |
πῖόν
ἐστι
πολυπραγμονεῖ,
ὃ
δὲ |
[1, 1] |
χρῄζει
τροφῆς,
τὸν
μαλλὸν
κειράτω,
|
εἰ |
σκέπης
δεῖται.
ὧδέ
μοι
καὶ |
[1, 1] |
ὀρθοτομοῦντα
τὸν
λόγον
τῆς
ἀληθείας.
|
Εἰ |
τοίνυν
ἄμφω
κηρύττουσι
τὸν
λόγον, |
[1, 21] |
ἡ
καθ´
ἡμᾶς
χρονογραφία
πρόεισιν,
|
εἰ |
τοῖς
πεντακοσίοις
εἴκοσι
καὶ
τρισὶ |
[1, 1] |
φιλόδοξος
ἡ
κοινωνία
τοῦ
λόγου,
|
εἰ |
τοῦτον
μόνον
καρποῦται
τὸν
μισθόν, |
[1, 16] |
γὰρ
εἰς
ἀέρα
λαλοῦντες.
τοσαῦτα,
|
εἰ |
τύχοι,
γένη
φωνῶν
εἰσιν
ἐν |
[1, 1] |
προβάτου
ὃ
μέν
τις
ἀμελξάτω,
|
εἰ |
χρῄζει
τροφῆς,
τὸν
μαλλὸν
κειράτω, |
[1, 10] |
τῷ
τὸν
ἀληθῆ
βίον
ἐπανῃρημένῳ,
|
εἴ |
γε
τὴν
τρυφὴν
ὡς
δολεράν |
[1, 12] |
τὰς
ἀκοὰς
ἁγνίζεσθαι
προσήκει
ἡμῖν,
|
εἴ |
γε
τῆς
ἀληθείας
μεθεκτικοὶ
εἶναι
|
[1, 21] |
Διονύσου
ἀποθεώσεως
ἔτη
ἑξακόσια
τέσσαρα,
|
εἴ |
γε
τῆς
Περσέως
βασιλείας
τῷ
|
[1, 17] |
ἀπέμφασιν
αὐτοῖς
ὁ
λόγος
χωρεῖ,
|
εἴ |
γε
τῆς
τρώσεως
οὐχὶ
τὸ |
[1, 15] |
παιδευθέντες,
τί
δεῖ
καὶ
λέγειν,
|
εἴ |
γε
Τυρρηνὸς
ἢ
Τύριος
ὁ |
[1, 7] |
Ἤδη
δὲ
κἀκεῖνο
σκοπῶμεν,
ὡς
|
εἴ |
ποτε
οἱ
μὴ
ἐπιστάμενοι
διαβιοῦσι |
[1, 7] |
ἐπὶ
τῶν
μνημάτων
συκῆ
καὶ
|
εἴ |
τι
τῶν
ἀναιδεστέρων
δένδρων,
καὶ |
[1, 17] |
αὐτὸν
πληροῖ
τῷ
ἑαυτοῦ
πνεύματι,
|
εἴ |
τινα
δυνήσεται
ῥῆξαι
τῶν
δικαίων. |
[1, 18] |
οὗτος
ὁ
ἐξ
οἰήσεως,
ἀλλ´
|
εἴ |
τις
ἀγαθὸς
πρὸς
οἰκοδομὴν
τῆς |
[1, 11] |
περὶ
τὴν
ἀλήθειαν
ἀναστρεφομένη.
ὅθεν
|
εἴ |
τις
ἀγαπᾷ,
οὗτος
ἔγνωσται»
λέγει. |
[1, 11] |
ἡ
ἀλήθεια
δυνατή.
καὶ
πάλιν·
|
εἴ |
τις
δοκεῖ
ἐγνωκέναι
τι,
οὔπω |
[1, 21] |
δὲ
καὶ
ἄλλοι
τινές,
ὡς
|
εἴ |
τις
ἰχθὺς
ἀνασπώμενος
τῆς
μηρίνθου |
[1, 1] |
εὐλόγως
καταμέμψεται.
οὐκ
εὐθὺς
δ´
|
εἴ |
τις
μὴ
προηγουμένως
ἐπιτελεῖ,
κατὰ |
[1, 8] |
περιττὰς
ταύτας
τῶν
λέξεων
τέχνας,
|
εἴ |
τις
μὴ
προσέρχεται
ὑγιαίνουσι
λόγοις» |
[1, 27] |
τῇ
καρδίᾳ
σου
ὅτι
ὡς
|
εἴ |
τις
παιδεύσει
ἄνθρωπος
τὸν
υἱὸν |
[1, 26] |
καὶ
εὑρίσκων
νόμῳ
καὶ
λόγῳ,
|
εἶ |
γε
ὁ
νόμος
πνευματικός«
καὶ |
[1, 13] |
δὲ
τοῦ
λόγου
τοῦ
ὄντος
|
ἀεὶ |
θεολογίας
πεποίηται.
ὁ
δὲ
τὰ |
[1, 1] |
γ´
ἐμοῦ
μεμενηκότα,
κυλιόμενα
δὲ
|
ἀεὶ |
μόνῃ
μιᾷ
χρώμενα
τῇ
ἐγγράφῳ |
[1, 8] |
πράγματα
κρείσσω
νομίζω
τῶν
λόγων
|
ἀεί |
ποτε.
οὔποτε
ἄρα
ὀρεκτέον
τοῖς |
[1, 14] |
αὐτῶν
ἴδιος
προφήτης
οὕτως·
Κρῆτες
|
ἀεὶ |
ψεῦσται,
κακὰ
θηρία,
γαστέρες
ἀργαί· |
[1, 23] |
πολεμικοῖς
τῇ
φύσει
ἡ
θηρευτική.
|
ἄγει |
δὲ
αὐτὸν
ἐντεῦθεν
ὁ
θεὸς |
[1, 11] |
πρόνοιαν
μέχρι
τῶν
κατὰ
μέρος
|
ἄγει |
καὶ
τρεπτὴν
καὶ
γενητὴν
οἶδεν |
[1, 21] |
θεωρήσας
ὑποστρέψας
μετ´
οὐ
πολὺ
|
ἄγει |
μεθ´
ἑαυτοῦ
ἀγέλην
ἐλεφάντων
καὶ |
[1, 21] |
γάρ
μοι«
φησὶν
ἐν
τῷ
|
Θεάγει, |
ἐκ
παιδὸς
ἀρξάμενον
θείᾳ
μοίρᾳ |
[1, 21] |
καθ´
ἡμᾶς
τῶν
χρόνων
ἀκρίβεια
|
συνάγει, |
ἔτη
τετρακόσια
ὀγδοήκοντα
δύο
μῆνες |
[1, 15] |
Τιμαίῳ
τὸν
σοφώτατον
Σόλωνα
μανθάνοντα
|
εἰοάγει |
πρὸς
τοῦ
βαρβάρου.
ἔχει
δὲ |
[1, 21] |
Μουσαίου
διδάσκαλος·
Ἀμφίων
γὰρ
δυσὶ
|
προάγει |
γενεαῖς
τῶν
Ἰλιακῶν,
Δημόδοκος
δὲ |
[1, 21] |
τυφλώσας
τὸν
Σεδεκίαν
εἰς
Βαβυλῶνα
|
ἀπάγει |
καὶ
τὸν
λαὸν
πάντα
μετοικίζει |
[1, 10] |
σοφοὺς
ἀποθνῄσκοντας.
τίνας
δὴ
σοφοὺς
|
λέγει; |
ἄκουσον
ἐκ
τῆς
σοφίας
Ἰησοῦ· |
[1, 11] |
λόγος·
ζητεῖτε»
γὰρ
καὶ
εὑρήσετε»
|
λέγει, |
ἀλλὰ
τὴν
ζήτησιν
εἰς
εὕρεσιν |
[1, 17] |
οὐκ
ἔστιν
ἐμὴ»
ὁ
κύριος
|
λέγει, |
ἀλλὰ
τοῦ
πέμψαντός
με
πατρός. |
[1, 7] |
ἐθελήσωσιν.
ἄλλως
τις
περὶ
ἀληθείας
|
λέγει, |
ἄλλως
ἡ
ἀλήθεια
ἑαυτὴν
ἑρμηνεύει. |
[1, 3] |
λόγους
ἡ
θεία
γραφὴ
παγκάλως
|
λέγει· |
ἀπολῶ
τὴν
σοφίαν
τῶν
σοφῶν, |
[1, 1] |
δὲ
ἡ
σοφία
καὶ
φιλάνθρωπον.
|
λέγει |
γοῦν
ὁ
Σολομών·
υἱέ,
ἐὰν |
[1, 21] |
καὶ
Οὐιτελλίῳ.
καὶ
διὰ
τοῦτο
|
λέγει |
Δανιήλ·
μακάριος
ὁ
φθάσας
εἰς
|
[1, 26] |
τὴν
ἀγωγὴν
εἰς
τὸ
θεῖον.
|
λέγει |
δὲ
καὶ
ὁ
Παῦλος·
ὁ |
[1, 17] |
προεφήτευον
ὡς
ἂν
ἀποστάτου
διάκονοι.
|
λέγει |
δὲ
καὶ
ὁ
ποιμήν,
ὁ |
[1, 6] |
γὰρ
ἐν
λόγοις
τὸν
πολυφράδμονα
|
λέγει, |
δεινὸν
δὲ
τὸν
αὐδήεντα,
καὶ |
[1, 15] |
ἐπισημήνασθαι
τὰ
παρ´
αὐτοῦ,
τάδε
|
λέγει |
Δημόκριτος»
γράφοντος.
ναὶ
μὴν
καὶ |
[1, 11] |
δὲ
ἀνθρωπίνην»
τὴν
λογικὴν
τερθρείαν
|
λέγει. |
διὸ
κἀκεῖνα
ἐπιστέλλει·
τὰς
νεωτέρας |
[1, 1] |
σὺ
οὖν
ἐνδυναμοῦ»
καὶ
Παῦλος
|
λέγει, |
ἐν
χάριτι
τῇ
ἐν
Χριστῷ |
[1, 11] |
εἴ
τις
ἀγαπᾷ,
οὗτος
ἔγνωσται»
|
λέγει. |
~(Ἐπεὶ
δὲ
μὴ
κοινὴ
ἡ |
[1, 10] |
σοφία
πονηρίας
ἐπιστήμη.
ταύτην
δὴ
|
λέγει, |
ἣν
ἐπενόησαν
τέχναι
λεκτικαί
τε |
[1, 3] |
ἐπὶ
ῥαψῳδῶν
καὶ
ἄλλων
τινῶν
|
λέγει· |
καὶ
γὰρ
εἰσελήλυθεν
πολλῶν
σοφιστῶν |
[1, 1] |
διψῶντες,
πορεύεσθε
ἐφ´
ὕδωρ»
Ἡσαΐας
|
λέγει, |
καὶ
πῖνε
τὸ
ὕδωρ
ἀπὸ |
[1, 18] |
δηλαδή.
πρὸς
τούτους
ἡ
προφητεία
|
λέγει· |
κἂν
θέλητε
καὶ
εἰσακούσητέ
μου, |
[1, 14] |
σπουδῆς
γεγονέναι
τόνδε
τὸν
τρόπον
|
λέγει, |
κοινῶς
μὲν
πᾶσιν
Ἕλλησιν,
ἐξαιρέτως |
[1, 11] |
ἐν
τούτοις
τὸ
θέλημά
μου,
|
λέγει |
κύριος.
ἵνα
μὴ
πεποιθότες
ὦμεν |
[1, 19] |
καὶ
συνεκφώνησιν
αἰτιάσηται,
προφητείας
εἴδη
|
λέγει. |
ναὶ
μὴν
κατ´
ἔμφασιν
ἀληθείας |
[1, 8] |
τραγικὸς
Εὐριπίδης
ἐν
ταῖς
Φοινίσσαις
|
λέγει· |
ὁ
δὲ
ἄδικος
λόγος
νοσῶν |
[1, 17] |
τοῦ
κυρίου,
ἀλλὰ
τοῦ
ψεύστου·
|
λέγει |
ὁ
κύριος
ὑμεῖς
ἐκ
τοῦ |
[1, 21] |
γὰρ
Φορωνέα
πρῶτον
ἄνθρωπον
γενέσθαι
|
λέγει· |
ὅθεν
καὶ
ὁ
τῆς
Φορωνίδος |
[1, 17] |
δὲ
ἀπόστολος
ἃ
καὶ
λαλοῦμεν»
|
λέγει
|
οὐκ
ἐν
διδακτοῖς
ἀνθρωπίνης
σοφίας |
[1, 19] |
μὴ
οὐκ
ᾖ
τοῦτο
φιλοσοφεῖν»
|
λέγει, |
περὶ
τὰς
τέχνας
κυπτάζοντα
ζῆν |
[1, 29] |
βασιλεὺς
θνατῶν
τε
καὶ
ἀθανάτων,
|
λέγει |
Πίνδαρος.
ἐγὼ
δὲ
τὸν
θέμενον |
[1, 11] |
δὲ
οὐ
φιλομειράκιον,
ὁ
φιλόσοφος
|
λέγει
|
Πλάτων·
καὶ
τὸ
ἀγώνισμα»
ἡμῶν |
[1, 25] |
πρέπειν
ἂν
μᾶλλον
φιλοσοφεῖν
ἡμᾶς
|
λέγει |
πρὸς
τὸ
ἀξίωμα
τοῦ
οὐρανοῦ |
[1, 19] |
ἧς
καὶ
ὁ
παρὰ
Πλάτωνι
|
λέγει |
Σωκράτης·
εἰσὶ
γὰρ
δή,
ὥς |
[1, 23] |
ἔγνω
δ´
Ἑβραῖον
ὄντα·
καὶ
|
λέγει |
τάδε
Μαριὰμ
ἀδελφὴ
προσδραμοῦσα
βασιλίδι· |
[1, 25] |
τοῦ
δὲ
πολιτικοῦ
δύο
εἴδη
|
λέγει, |
τὸ
μὲν
νομικόν,
τὸ
δὲ |
[1, 8] |
ἃ
χρὴ
δοκεῖν,
ἡ
τραγῳδία
|
λέγει. |
τοιοῦτοι
δὲ
οἱ
ἐριστικοὶ
οὗτοι |
[1, 21] |
εἰς
Ὀρφέα
ποιήσεως
Κέρκωπος
εἶναι
|
λέγει |
τοῦ
Πυθαγορείου
τὴν
Εἰς
Ἅιδου |
[1, 21] |
τῶν
Ἑλληνικῶν
ἀφ´
ὧν
Κτησίας
|
λέγει, |
φανήσεται
τῷ
δευτέρῳ
καὶ
τετρακοσιοστῷ |
[1, 20] |
γοῦν·
υἱέ,
μὴ
γίνου
ψεύστης·
|
ὁδηγεῖ |
γὰρ
τὸ
ψεῦσμα
πρὸς
τὴν
|
[1, 24] |
δὲ
ταῦτα
στῦλος
πυρὸς
ἑπόμενος
|
(ὡδήγει |
γὰρ
ἔμπροσθεν
αὐτῶν)
ἦγε
νύκτωρ |
[1, 15] |
ἐμπορεύεσθαι
εἴς
τε
Αἴγυπτον
ἀφικέσθαι
|
ὁμολογεῖ· |
δύνασθαι
γοῦν
ἐν
τῷ
Φαίδωνί |
[1, 21] |
Ἰόβας
δὲ
περὶ
Ἀσσυρίων
γράφων
|
ὁμολογεῖ |
τὴν
ἱστορίαν
παρὰ
Βηρώσσου
εἰληφέναι, |
[1, 21] |
ἀπὸ
δὲ
τῆς
Ἡρακλέους
ἐν
|
Ἄργει |
βασιλείας
ἐπὶ
τὴν
Ἡρακλέους
αὐτοῦ |
[1, 21] |
οἱ
Ἰαμίδαι,
Πολύιδός
τε
ἐν
|
Ἄργει
|
καὶ
ἐν
Μεγάροις,
οὗ
μέμνηται |
[1, 11] |
καθ´
ὃν
πεπίστευκέ
τε
καὶ
|
ἐνεργεῖ, |
μηδὲ
ἀποδοῦναι
δυνάμενος
τὴν
αἰτίαν |
[1, 17] |
ἐνεργεῖ
οὐδὲ
κωλύει.
τί
γὰρ
|
ἐνεργεῖ |
ὁ
μὴ
κωλύων;
ἤδη
δὲ |
[1, 17] |
ὅτι
τὸ
κωλῦσαι
δυνάμενον
οὐκ
|
ἐνεργεῖ
|
οὐδὲ
κωλύει.
τί
γὰρ
ἐνεργεῖ |
[1, 5] |
φιλοσοφία
αὐτὴ
πρὸς
σοφίας
κτῆσιν
|
συνεργεῖ. |
ἔστι
γὰρ
ἡ
μὲν
φιλοσοφία |
[1, 20] |
προσφέρεται
δύναμιν.
ἡ
γοῦν
σαφήνεια
|
συνεργεῖ |
πρὸς
τὴν
παράδοσιν
τῆς
ἀληθείας |
[1, 27] |
παιδεύει
καὶ
ὑπαγορεύει
τὰ
ποιητέα
|
εἴργει |
τε
ἕκαστον
τῶν
ἁμαρτημάτων,
δίκας |
[1, 23] |
ἔλεξα·
πῶς
ἐγένετο
συμφανὲς
τόδε;
|
φεύγει |
δὴ
ἐντεῦθεν
καὶ
ποιμαίνει
πρόβατα |
[1, 5] |
κύριον
καλέσαι
καὶ
τοὺς
Ἕλληνας·
|
ἐπαιδαγώγει
|
γὰρ
καὶ
αὐτὴ
τὸ
Ἑλληνικὸν |
[1, 28] |
αὕτη
ἐπὶ
τὴν
ἀληθῆ
σοφίαν
|
χειραγωγεῖ, |
ἥτις
ἐστὶ
δύναμις
θεία,
τῶν |
[1, 11] |
ἐγνωκέναι
τι,
οὔπω
ἔγνω
καθὸ
|
δεῖ |
γνῶναι·
οὐ
γάρ
ποτε
ἡ |
[1, 1] |
οὐχὶ
τῇ
κοσμικῇ
ἐνέχεται
συνηθείᾳ·
|
δεῖ
|
δὲ
ὡς
οἷόν
τε
τὸν |
[1, 14] |
ὅλων
οὐσίας
εἰδέναι
τὰ
μέρη·
|
δεῖ |
δὴ
τὴν
γένεσιν
τοῦ
κόσμου
|
[1, 27] |
κύριον
συνήσουσιν
ἐν
παντὶ
ἀγαθῷ.
|
δεῖ |
δὴ
τὴν
διοικοῦσαν
πρόνοιαν
κυρίαν |
[1, 1] |
τὴν
τοῦ
λαμβάνοντος
δύναμιν,
ἣν
|
δεῖ |
ἐκ
συνασκήσεως
αὔξειν,
τοῖς
δούλοις |
[1, 15] |
καὶ
παρὰ
βαρβάροις
παιδευθέντες,
τί
|
δεῖ |
καὶ
λέγειν,
εἴ
γε
Τυρρηνὸς |
[1, 1] |
ἀπόρρητα
ἱκανῶς,
πολλοῦ
γε
καὶ
|
δεῖ, |
μόνον
δὲ
τὸ
ὑπομνῆσαι,
εἴτε |
[1, 9] |
λόγον
τὸν
καρπὸν
τρυγητέον.
κλαδεῦσαι
|
δεῖ, |
σκάψαι,
ἀναδῆσαι
καὶ
τὰ
λοιπὰ
|
[1, 24] |
δὲ
σύμπαντα
καὶ
τὸ
πῶς
|
δεῖ |
χρῆσθαι
τούτων
ἑκάστῳ
παρὰ
Μωυσέως |
[1, 14] |
Ἀλυάττου
δὲ
τοῦ
Κροίσου
Λυδῶν.
|
συνᾴδει |
δὲ
αὐτῷ
καὶ
Ἡρόδοτος
ἐν |
[1, 21] |
λʹ
καὶ
ὅτι
ἐνιαυτὸν
μόνον
|
ἔδει |
αὐτὸν
κηρῦξαι,
καὶ
τοῦτο
γέγραπται |
[1, 1] |
πονηρὲ
δοῦλε»
εἶπεν
καὶ
ὀκνηρέ,
|
ἔδει |
σε
βαλεῖν
τὸ
ἀργύριόν
μου |
[1, 19] |
ἔγωγε
ᾤμην
καὶ
ὄνειδος
εἶναι.
|
ᾔδει |
γάρ,
οἶμαι,
ὡς
ἄρα
ἤδη |
[1, 28] |
πρὸς
ὃ
δύνασθε«
εἶπεν,
ἐπεὶ
|
ᾔδει |
τινὰς
γάλα
μόνον
εἰληφότας,
οὐδέπω |
[1, 8] |
ἀρέσκειν.
ἃ
μὲν
γὰρ
ἐκείνους
|
ἥδει, |
οὐκ
ἀσκοῦμεν
ἡμεῖς·
ἃ
δὲ |
[1, 24] |
θείαν
διοίκησιν
τὸ
μόνῳ
τῷ
|
θυμοειδεῖ
|
τῆς
ψυχῆς
εἰς
βασιλείαν
συγχρώμενον, |
[1, 6] |
κάρτα
δὲ
βλάπτει
τὸν
ἔχοντα·
|
ὠφελέει |
μὲν
τὸν
δεξιὸν
ὄντα,
βλάπτει |
[1, 11] |
Χριστῷ
διδασκαλία
καὶ
τὸν
δημιουργὸν
|
ἐκθειάζει |
καὶ
τὴν
πρόνοιαν
μέχρι
τῶν
|
[1, 1] |
καὶ
χρόνῳ
δοκιμάζει
καὶ
κρίσει
|
δικάζει |
καὶ
διακρίνει
τῶν
ἄλλων
τὸν |
[1, 1] |
πρὸς
παρόντας
λέγων
καὶ
χρόνῳ
|
δοκιμάζει |
καὶ
κρίσει
δικάζει
καὶ
διακρίνει |
[1, 19] |
παραδείγμασιν
ἐκ
τῶν
Ἀράτου
Φαινομένων
|
δοκιμάζει |
τὰ
παρ´
Ἕλλησι
καλῶς
εἰρημένα |
[1, 25] |
τῇ
θεωρίᾳ
καὶ
αὐτοὺς
πολιτικοὺς
|
ὀνομάζει, |
τὸ
δὲ
ἐπ´
ἴσης
τῷ |
[1, 5] |
πρόσεχε
φαύλῃ
γυναικί,
μέλι
γὰρ
|
ἀποστάζει
|
ἀπὸ
χειλέων
γυναικὸς
πόρνης,
τὴν |
[1, 5] |
νόμος
τοὺς
Ἑβραίους
εἰς
Χριστόν.
|
προπαρασκευάζει |
τοίνυν
ἡ
φιλοσοφία
προοδοποιοῦσα
τὸν |
[1, 16] |
κυριακὰς
ἐντολάς,
ἀλλ´
οὖν
γε
|
προκατασκευάζει |
τὴν
ὁδὸν
τῇ
βασιλικωτάτῃ
διδασκαλίᾳ, |
[1, 21] |
πόλιν
Ἱερουσαλὴμ
καὶ
τὸν
νεὼν
|
ἐπισκευάζει. |
ἐν
τῇ
αἰχμαλωσίᾳ
ταύτῃ
γίνεται |
[1, 1] |
γὰρ
ὁ
ἔχων
τὴν
ἀρετὴν
|
χρῄζει |
τῆς
ἐπὶ
τὴν
ἀρετὴν
ἔτι |
[1, 1] |
ὃ
μέν
τις
ἀμελξάτω,
εἰ
|
χρῄζει |
τροφῆς,
τὸν
μαλλὸν
κειράτω,
εἰ |
[1, 27] |
δὲ
τῷ
Παύλῳ
ἡ
προφητεία
|
ὀνειδίζει |
τὸν
λαὸν
ὡς
μὴ
συνιέντα |
[1, 21] |
τε
ὁ
Ἄργους
βασιλεὺς
Μέμφιν
|
οἰκίζει, |
ὥς
φησιν
Ἀρίστιππος
ἐν
πρώτῃ |
[1, 21] |
ἀπάγει
καὶ
τὸν
λαὸν
πάντα
|
μετοικίζει |
(καὶ
γίνεται
ἡ
αἰχμαλωσία
ἐπὶ |
[1, 27] |
ἡμῶν.
ὅτι
δὲ
τὸ
ὑπόδειγμα
|
σωφρονίζει, |
αὐτίκα
φησί·
πανοῦργος
ἰδὼν
τιμωρούμενον |
[1, 19] |
πιθανεύεται
φιλοσοφία,
ἀλλὰ
τὰς
αἱρέσεις
|
ἐπιρραπίζει. |
ἐπιφέρει
γοῦν·
ἀπέλιπεν
γὰρ
ὁδοὺς |
[1, 21] |
ὃς
Κυκλώπων
μάντις
ὢν
Πολυφήμῳ
|
θεσπίζει |
τὰ
κατὰ
τὴν
Ὀδυσσέως
πλάνην, |
[1, 4] |
τε
ἅμα
καὶ
φρόνησιν,
καὶ
|
θησαυρίζει |
δικαίοις
βοήθειαν·
τοῖς
γὰρ
ὑπὸ |
[1, 14] |
φιλοσοφήσας
μετελθὼν
εἰς
τὸ
Λύκειον
|
κτίζει |
τὴν
Περιπατητικὴν
αἵρεσιν.
τοῦτον
διαδέχεται |
[1, 1] |
λεπύρῳ
τὸ
ἐδώδιμον
τοῦ
καρύου·
|
ἁρμόζει |
γάρ,
οἶμαι,
τῆς
ἀληθείας
τὰ |
[1, 1] |
πάντα
ἄνθρωπον
τέλειον
ἐν
Χριστῷ.
|
ἁρμόζει |
δὲ
καὶ
ἄλλως
τῇ
τῶν |
[1, 1] |
ἔτι
τε
καὶ
ὁ
σωτὴρ
|
σῴζει |
αἰεὶ
καὶ
αἰεὶ
ἐργάζεται,
ὡς |
[1, 5] |
ποιότητός
τε
καὶ
ποσότητος
πάντως
|
σῴζει |
τινὰς
ἔν
τε
τῷ
χρόνῳ |
[1, 21] |
μεθ´
ἑαυτοῦ
ἀγέλην
ἐλεφάντων
καὶ
|
σῴζει |
τὸν
ἐμπεπτωκότα.
φασὶ
δὲ
καὶ |
[1, 20] |
τοῦ
αὐτοῦ
μετείληφεν
ὀνόματος,
καὶ
|
μεγέθει |
γνώσεως
καὶ
ἀποδείξει
κυριωτέρᾳ
καὶ |
[1, 11] |
τοῦ
θεοῦ,
οὐ
τῷ
μὴ
|
ἀληθεῖ, |
ἀλλὰ
καθ´
ὑπόληψιν
πιθανῷ,
ἐν |
[1, 28] |
μικτὴ
δὲ
φιλοσοφίᾳ
οὖσα
τῇ
|
ἀληθεῖ |
ἡ
ἀληθὴς
διαλεκτικὴ
ἐπισκοποῦσα
τὰ
|
[1, 13] |
ἐστι
προαίρεσις
πνεύματος,
ὅτι
ἐν
|
πλήθει |
σοφίας
πλῆθος
γνώσεως.
ὁ
δὲ |
[1, 18] |
αὐτοὺς
ἡ
πρόληψις
τῆς
οἰήσεως
|
ἀναπείθει |
ἀπιστεῖν·
ἡ
γὰρ
παρουσία
τοῦ |
[1, 21] |
καὶ
Πυθαγόρας
ὁ
μέγας
προσανεῖχεν
|
αἰεὶ
|
Ἄβαρίς
τε
ὁ
Ὑπερβόρειος
καὶ |
[1, 8] |
ὢν
ἀλήθεια,
καὶ
τὸ
ὑγιαῖνον
|
αἰεὶ |
ἀθάνατον
μένει,
ἡ
δὲ
ἀπὸ |
[1, 1] |
ὁ
σωτὴρ
σῴζει
αἰεὶ
καὶ
|
αἰεὶ |
ἐργάζεται,
ὡς
βλέπει
τὸν
πατέρα. |
[1, 1] |
τε
καὶ
ὁ
σωτὴρ
σῴζει
|
αἰεὶ |
καὶ
αἰεὶ
ἐργάζεται,
ὡς
βλέπει |
[1, 25] |
καὶ
πρὸς
δόγμα
ἓν
νεύουσαν
|
αἰεί· |
καὶ
γὰρ
ἰσχύι
καὶ
σεμνότητι |
[1, 15] |
ὦ
Σόλων,
Σόλων,
Ἕλληνες
ὑμεῖς
|
αἰεὶ |
παῖδές
ἐστε,
γέρων
δὲ
Ἕλλην |
[1, 29] |
Σόλων,
Σόλων,
εἶπεν,
Ἕλληνες
ὑμεῖς
|
αἰεὶ |
παῖδές
ἐστε,
οὐδ´
ἡντινοῦν
ἐν |
[1, 15] |
δὲ
Πλάτων
δῆλον
ὡς
σεμνύνων
|
αἰεὶ
|
τοὺς
βαρβάρους
εὑρίσκεται,
μεμνημένος
αὑτοῦ |
[1, 1] |
προηγουμένως
ἐπιτελεῖ,
κατὰ
περίστασιν
αὐτὸ
|
ποιεῖ, |
ἀλλὰ
οἰκονομούμενός
τι
θεοσόφως
καὶ |
[1, 20] |
πεπαιδευμένοι.
ὃ
δὲ
μεθ´
ἑτέρου
|
ποιεῖ, |
ἀτελὲς
ὂν
καθ´
αὑτὸ
ἐνεργεῖν, |
[1, 6] |
ἡ
χρηστὴ
σῳζομένη
φύσεις
ἀγαθὰς
|
ποιεῖ, |
καὶ
αἱ
φύσεις
αἱ
χρησταὶ |
[1, 20] |
φιλοσοφία
ἡ
Ἑλληνικὴ
οὐ
δυνατωτέραν
|
ποιεῖ |
τὴν
ἀλήθειαν,
ἀλλ´
ἀδύνατον
παρέχουσα |
[1, 10] |
διαβολὴ
ξίφους
διάκονος
καὶ
λύπην
|
ἐμποιεῖ |
βλασφημία,
ἐξ
ὧν
αἱ
τοῦ |
[1, 6] |
ἡ
περὶ
τὴν
μάθησιν
πίστις
|
ἐμποιεῖ. |
εἰ
δ´
ἡ
ἄγνοια
ἀπαιδευσία |
[1, 1] |
γὰρ
φάναι
ἡ
συγγυμνασία
ἕξιν
|
ἐμποιεῖ |
ὑγιεινὴν
καὶ
πνεύμασι
καὶ
σώμασιν. |
[1, 21] |
ἐκ
τῆς
φυλῆς
Δαβίδ,
ὡς
|
ἐκεῖ |
γέγραπται,
Ὑπέρων
τοὔνομα.
Ναὶ
μὴν |
[1, 1] |
ἐργάται
βραχεῖς»
τῷ
ὄντι
δεῖσθαι
|
καθήκει, |
ὅπως
ὅτι
μάλιστα
πλειόνων
ἡμῖν |
[1, 1] |
τούτοις
ἀντερεῖ
πάνθ´
ὅσα
προοικονομηθῆναι
|
καθήκει |
τῆς
κατὰ
τὴν
ἐποπτικὴν
θεωρίαν |
[1, 1] |
εὖ
οἶδα
παρερρύηκεν
ἡμᾶς
χρόνου
|
μήκει
|
ἀγράφως
διαπεσόντα.
ὅθεν
τὸ
ἀσθενὲς |
[1, 1] |
συνειδέναι
τὰ
κάλλιστα
τοῦτον
αὑτῷ
|
προσήκει. |
Εἰ
γοῦν
ὁ
μὲν
θερισμὸς |
[1, 12] |
ἀλλὰ
καὶ
τὰς
ἀκοὰς
ἁγνίζεσθαι
|
προσήκει |
ἡμῖν,
εἴ
γε
τῆς
ἀληθείας |
[1, 20] |
ἔστιν
ἐν
αὐτῷ.
ἔμπαλιν
οὖν
|
ἀδικεῖ |
ὁ
σφετερισάμενος
τὰ
βαρβάρων
καὶ |
[1, 19] |
κύριος
οὐκ
ἐν
χειροποιήτοις
ναοῖς
|
κατοικεῖ |
οὐδὲ
ὑπὸ
χειρῶν
ἀνθρωπίνων
θεραπεύεται |
[1, 11] |
δυνατή.
καὶ
πάλιν·
εἴ
τις
|
δοκεῖ |
ἐγνωκέναι
τι,
οὔπω
ἔγνω
καθὸ |
[1, 11] |
πάντα,
κατὰ
ἀλήθειαν
λεγόμενα
πότερον
|
δοκεῖ |
ἢ
ὄντως
ἔχεται
τῆς
ἀληθείας. |
[1, 19] |
θέλῃ,
ὀλίγον
ὕστερον.
ἆρ´
οὐ
|
δοκεῖ |
σοι
{πίστεως}
ἐκ
τῶν
Ἑβραϊκῶν |
[1, 14] |
τινες
ὑπειλήφασι,
Μιλήσιος.
μόνος
οὗτος
|
δοκεῖ |
τοῖς
τῶν
Αἰγυπτίων
προφήταις
συμβεβληκέναι, |
[1, 13] |
εἰ
καὶ
ἀλλήλοις
ἀνόμοια
εἶναι
|
δοκεῖ, |
τῷ
γένει
γε
καὶ
ὅλῃ |
[1, 10] |
φυλακτήρια»
χρή
ποτε
κενοδοξίαν
ζηλοῦντας,
|
ἀρκεῖ |
δὲ
τῷ
γνωστικῷ
κἂν
εἷς |
[1, 10] |
ψυχαγωγίαν.
Σειρῆνας
δὲ
παραπλεύσας
εἷς
|
ἀρκεῖ, |
καὶ
τῇ
Σφιγγὶ
ὑποκρινάμενος
ἄλλος |
[1, 4] |
ἣν
μεγαλοφυῶς
καὶ
μεγαλοπρεπῶς
ἐξερευνᾶν
|
διδάσκει |
εἰς
τὴν
ἐπὶ
τὴν
θεοσέβειαν |
[1, 19] |
ἤδη
πολυμαθίη
νόον
ἔχειν
οὐ
|
διδάσκει» |
καθ´
Ἡράκλειτον.
ἔν
τε
τῷ |
[1, 11] |
εἰς
δύναμιν
ἐξομοιωτικὴν
τῷ
θεῷ
|
διδάσκει
|
καὶ
τὴν
οἰκονομίαν
ὡς
ἡγεμονικὸν |
[1, 24] |
τὸ
γοῦν
στρατήγημα
τοῦ
Μωυσέως
|
διδάσκει
|
πρὸ
τῶν
κινδύνων
δεῖν
τὰ |
[1, 21] |
ὁ
Ἁλικαρνασσεὺς
ἐν
τοῖς
Χρόνοις
|
διδάσκει. |
τούτων
δὲ
τεσσαράκοντα
μὲν
γενεαῖς |
[1, 21] |
τὸν
Ἀθήνησιν
ἄρχοντα,
ἐφ´
οὗ
|
θνῄσκει |
Ἀλέξανδρος,
ἔτη
ιαʹ
ἐντεῦθεν
ἐπὶ |
[1, 11] |
καὶ
τούτων
τῶν
σοφῶν
κύριος
|
γινώσκει |
τοὺς
διαλογισμοὺς
ὅτι
εἰσὶ
μάταιοι. |
[1, 3] |
πανουργίᾳ
αὐτῶν·
κύριος
γὰρ
μόνος
|
γινώσκει |
τοὺς
διαλογισμοὺς
τῶν
σοφῶν,
ὅτι |
[1, 19] |
ψεύδεσιν,
οὗτος
ποιμαίνει
ἀνέμους
καὶ
|
διώκει |
ὄρνεα
πτερωτά.
οὐκ
οἶμαι
φιλοσοφίαν |
[1, 21] |
δὲ
οἱ
συγκαταλεγέντες
σοφοὶ
τῷ
|
Θαλεῖ, |
ὥς
φησιν
Ἄνδρων
ἐν
τῷ |
[1, 15] |
Ἕρμιππος
Χείρωνα
τὸν
Κένταυρον
σοφὸν
|
καλεῖ, |
ἐφ´
οὗ
καὶ
ὁ
τὴν
|
[1, 4] |
προσαγορεύει.
ὅτι
δὲ
σοφίαν
ὁμωνύμως
|
καλεῖ |
ἡ
γραφὴ
πάσαν
τὴν
κοσμικὴν |
[1, 28] |
εἶδος
τοῦτο
μετὰ
τὰ
φυσικὰ
|
καλεῖ. |
καὶ
ἥ
γε
κατὰ
Πλάτωνα |
[1, 4] |
~(Ὅμηρος
δὲ
καὶ
τέκτονα
σοφὸν
|
καλεῖ |
καὶ
περὶ
τοῦ
Μαργίτου,
εἰ |
[1, 11] |
καθάπερ
τὸ
κήρυγμα»
τὸ
Ὀλυμπίασι
|
καλεῖ |
μὲν
τὸν
βουλόμενον.
στεφανοῖ
δὲ |
[1, 21] |
τούτου
Νάθαν
προφητεύων,
ὃς
καὶ
|
παρεκάλει |
αὐτὸν
περὶ
τῆς
τοῦ
ναοῦ |
[1, 1] |
θύρσῳ
πεπληγότα·
σοφῷ
γάρ»
φησί,
|
λάλει, |
καὶ
σοφώτερος
ἔσται,
καὶ
τῷ |
[1, 17] |
ψευδοπροφήτου·
τινὰ
γὰρ
ῥήματα
ἀληθῆ
|
λαλεῖ· |
ὁ
γὰρ
διάβολος
αὐτὸν
πληροῖ |
[1, 10] |
τὸ
ἔργον
δείκνυσιν,
τοῦτο
ἅτερος
|
λαλεῖ, |
οἷον
ἑτοιμάζων
τῇ
εὐποιίᾳ
τὴν
|
[1, 17] |
τὸ
ψεῦδος,
ἐκ
τῶν
ἰδίων
|
λαλεῖ, |
ὅτι
ψεύστης
ἐστὶ
καὶ
ὁ |
[1, 24] |
δὲ
ἐνέχεται
τὸ
στρατήγημα
τρισίν,
|
ἀσφαλεῖ, |
παραβόλῳ
καὶ
τῷ
ἐκ
τούτων |
[1, 1] |
οὐ
δοκεῖν
δίκαιος,
ἀλλ´
εἶναι
|
θέλει» |
συνειδέναι
τὰ
κάλλιστα
τοῦτον
αὑτῷ |
[1, 10] |
ὅπερ
παραστῆσαι
βούλομαι,
οὐθέν
μοι
|
μέλει. |
σωθῆναι
γὰρ
εὖ
οἶδ´
ὅτι |
[1, 24] |
χρήσιμα
συνιδεῖν
καὶ
οὕτως
ἐπιβαλεῖν.
|
ἀμέλει |
γέγονεν
ὅπερ
καὶ
ὑπώπτευσεν·
ἐπεδίωξαν |
[1, 3] |
ἀτεχνῶς
ῥημάτων,
νοῦ
δὲ
σταλαγμός.
|
ἀμέλει
|
καὶ
καθάπερ
τῶν
παλαιῶν
ὑποδημάτων |
[1, 14] |
δὲ
Σόλωνι
αὐτὸ
ἀνατίθησιν,
ὥσπερ
|
ἀμέλει |
Κλεοβούλῳ
τὸ
μέτρον
ἄριστον»
τὸ |
[1, 16] |
Ἄραβες
ἐξεπόνησαν
τὴν
οἰωνιστικήν,
ὥσπερ
|
ἀμέλει |
Τελμισεῖς
τὴν
δι´
ὀνείρων
μαντικήν. |
[1, 23] |
μόνῳ
ἀνελεῖν
τὸν
Αἰγύπτιον,
ὥσπερ
|
ἀμέλει |
ὕστερον
Πέτρος
ἐν
ταῖς
Πράξεσι |
[1, 21] |
τούτῳ
δι´
ὁσιότητα
πρὸς
τῷ
|
τέλει |
τοῦ
βίου
γενομένῳ
διὰ
Ἡσαΐου |
[1, 1] |
δ´
εἴ
τις
μὴ
προηγουμένως
|
ἐπιτελεῖ, |
κατὰ
περίστασιν
αὐτὸ
ποιεῖ,
ἀλλὰ |
[1, 15] |
εἰδέναι
φησί
τινα
Ἰουδαῖον,
ὃς
|
Ἀριστοτέλει |
συνεγένετο.
Ἡράκλειτος
γὰρ
οὐκ
ἀνθρωπίνως |
[1, 6] |
βασιλείας
γράφει·
πολυμαθίη
κάρτα
μὲν
|
ὠφελεῖ, |
κάρτα
δὲ
βλάπτει
τὸν
ἔχοντα· |
[1, 4] |
Γαζαρηνῶν
δύναμις
τοῦ
ἀναγγεῖλαι
τῷ
|
βασιλεῖ, |
ἀλλ´
ἔστι
θεὸς
ἐν
οὐρανῷ |
[1, 24] |
καὶ
πάντα
ὑπέταξεν
Χριστῷ
τῷ
|
βασιλεῖ |
ἡμῶν,
ἵνα
ἐν
τῷ
ὀνόματι |
[1, 23] |
βασίλεια
παρελθόντα
ἐπιστῆναι
κοιμωμένῳ
τῷ
|
βασιλεῖ |
καὶ
ἐξεγεῖραι
αὐτόν,
τὸν
δὲ |
[1, 21] |
ἁμαρτόντες
οἱ
Ἑβραῖοι
παραδίδονται
Χουσαχὰρ
|
βασιλεῖ |
Μεσοποταμίας
ἔτεσιν
ὀκτώ,
ὡς
ἡ |
[1, 21] |
καὶ
πάλιν
ἁμαρτόντες
παρεδόθησαν
Αἰγλὼμ
|
βασιλεῖ |
Μωαβιτῶν
ἔτεσιν
ὀκτωκαίδεκα,
ἐπιστρεψάντων
δὲ |
[1, 21] |
δὲ
Ἀὼδ
ἁμαρτήσαντες
αὖθις
παρεδόθησαν
|
βασιλεῖ |
Χαναὰν
Ἰαβεὶμ
ἔτεσιν
εἴκοσι·
ἐπὶ |
[1, 21] |
Ἀδμήτῳ
θητεύων
εὑρίσκεται
σὺν
καὶ
|
Ἡρακλεῖ |
μέγαν
εἰς
ἐνιαυτόν«
Ζῆθος
δὲ |
[1, 21] |
εὑρίσκεται,
Ὀρφεὺς
δὲ,
ὁ
συμπλεύσας
|
Ἡρακλεῖ, |
Μουσαίου
διδάσκαλος·
Ἀμφίων
γὰρ
δυσὶ |
[1, 17] |
γραφὴ
οὐ
τοὺς
ὄντως
σοφοὺς
|
διαβάλλει, |
ἀλλὰ
τοὺς
δοκησισόφους.
~(Καὶ
τούτων, |
[1, 16] |
Εἰ
δέ
τις
τὴν
φωνὴν
|
διαβάλλει |
τὴν
βάρβαρον,
ἐμοὶ
δέ»
φησὶν
|
[1, 11] |
λογικὴν
τερθρείαν
λέγει.
διὸ
κἀκεῖνα
|
ἐπιστέλλει· |
τὰς
νεωτέρας
ζητήσεις
φεύγετε·
μειρακιώδεις |
[1, 21] |
βασιλεύων
καὶ
ἐν
τῇ
ἁγίᾳ
|
πόλει |
Ἱερουσαλὴμ
ἔστησεν
τὸ
βδέλυγμα,
καὶ
|
[1, 21] |
εἰς
λόγους
τῶν
τῇδε
τῇ
|
πόλει |
τὰ
ἀρχαιότατα
λέγειν
ἐπιχειρεῖ,
περὶ |
[1, 11] |
ἀλλὰ
καθ´
ὑπόληψιν
πιθανῷ,
ἐν
|
δυνάμει |
δὲ»
εἶπεν·
μόνη
γὰρ
ἡ |
[1, 1] |
Ἑβραῖος
ἀνέκαθεν·
ὑστάτῳ
δὲ
περιτυχὼν
|
(δυνάμει |
δὲ
οὗτος
πρῶτος
ἦν)
ἀνεπαυσάμην, |
[1, 21] |
παρὰ
Ἑβραίοις
δὲ
οἱ
προφῆται
|
δυνάμει |
θεοῦ
καὶ
ἐπιπνοίᾳ,
πρὸ
μὲν |
[1, 11] |
ἐν
σοφίᾳ
ἀνθρώπων,
ἀλλ´
ἐν
|
δυνάμει |
θεοῦ.
ὁ
γὰρ
πνευματικὸς
ἀνακρίνει |
[1, 7] |
καὶ
ἀσκήσει
περιγίνεται,
ἣ
δὲ
|
δυνάμει |
καὶ
πίστει.
δωρεὰ
γὰρ
ἡ |
[1, 20] |
καὶ
ἀποδείξει
κυριωτέρᾳ
καὶ
θείᾳ
|
δυνάμει |
καὶ
τοῖς
ὁμοίοις·
θεοδίδακτοι»
γὰρ |
[1, 20] |
θείᾳ
καὶ
βαρβάρῳ
κινηθέντες
φιλοσοφίᾳ,
|
δυνάμει» |
τὸν
περὶ
θεοῦ
διὰ
πίστεως |
[1, 21] |
δὲ
καὶ
τοῖς
θεοῖς
διάλεκτον
|
ἀπονέμει |
τινά,
μάλιστα
μὲν
ἀπὸ
τῶν |
[1, 11] |
γνώσεως
φυσιοῖ»
καὶ
τύφου
ἐμπίπλησιν,
|
οἰκοδομεῖ |
δὲ
ἡ
ἀγάπη,
μὴ
περὶ
|
[1, 21] |
υἱὸς
δὲ
Ἀχηλὶ
τοῦ
Ἰσραηλίτου,
|
οἰκοδομεῖ |
τὴν
πόλιν
Ἱερουσαλὴμ
καὶ
τὸν |
[1, 27] |
ἀγαθήν.
ἀμφοῖν
γὰρ
ἡ
δύναμις
|
οἰκονομεῖ |
σωτηρίαν,
ἣ
μὲν
κολάσει
σωφρονίζουσα |
[1, 2] |
καὶ
μὴ
συμβαλλόμενα
εἰς
τέλος
|
συγκοσμεῖ |
τὸν
τεχνίτην,
καὶ
ἄλλως
ἡ |
[1, 16] |
ὑπειλήφασιν.
ἀλλ´
εἰ
καὶ
μὴ
|
καταλαμβάνει |
ἡ
Ἑλληνικὴ
φιλοσοφία
τὸ
μέγεθος |
[1, 1] |
ἧς
οὐδὲ
κατὰ
τὸ
παρὸν
|
μεταλαμβάνει, |
ἀλλὰ
ἐλπίδι
ἀπεκδεχόμενος
τὴν
ἀποδοθησομένην |
[1, 1] |
τρέπεται
δὲ
εἰς
φθορὰν
ὧν
|
μεταλαμβάνει |
οὐδείς.
καὶ
τὸν
σίδηρον
ἡ |
[1, 15] |
εἶναι,
ὁ
δὲ
Ἐπίκουρος
ἔμπαλιν
|
ὑπολαμβάνει |
μόνους
φιλοσοφῆσαι
Ἕλληνας
δύνασθαι.
ἔν |
[1, 8] |
τῶν
δὲ
ὁ
λόγος
ἐξαιρούμενος
|
λανθάνει· |
βιάζεταί
τε
πολλάκις
ὀδύνη
τε |
[1, 1] |
βλέπει
τὸν
πατέρα.
διδάσκων
τις
|
μανθάνει |
πλεῖον
καὶ
λέγων
συνακροᾶται
πολλάκις |
[1, 7] |
κοπρίαν
καὶ
ἐπὶ
τὰ
δώματα.
|
βλαστάνει |
δ´
ὁμοίως
καὶ
πόα
καὶ
|
[1, 21] |
ἐπιβουλῇ,
οὐ
δή
που
νεύματι
|
ἀφανεῖ |
τῶν
ἀλόγων
ζῴων
κεχρημένων
οὐδὲ |
[1, 21] |
Ζοροβάβελ
σοφίᾳ
νικήσας
τοὺς
ἀνταγωνιστὰς
|
τυγχάνει |
παρὰ
Δαρείου
ὠνησάμενος
ἀνανέωσιν
Ἱερουσαλὴμ |
[1, 2] |
καὶ
ἄλλως
ἡ
πολυμαθία
διασυστατικὴ
|
τυγχάνει |
τοῦ
παρατιθεμένου
τὰ
κυριώτατα
τῶν |
[1, 13] |
ἀλλήλοις
ἀνόμοια
εἶναι
δοκεῖ,
τῷ
|
γένει |
γε
καὶ
ὅλῃ
τῇ
ἀληθείᾳ |
[1, 15] |
μεῖζον
ἀγαθὸν
τῷ
τῶν
ἀνθρώπων
|
γένει |
οὔτ´
ἦλθέν
ποτε
ἐκ
θεῶν
|
[1, 23] |
δυσμόρων·
ἔπειτ´
ἐκήρυσς´
ἡμῖν,
Ἑβραίων
|
γένει, |
τἀρσενικὰ
ῥίπτειν
ποταμὸν
ἐς
βαθύρροον. |
[1, 3] |
ὑποδημάτων
τὰ
μὲν
ἄλλα
αὐτοῖς
|
ἀσθενεῖ
|
καὶ
διαρρεῖ,
μόνη
δὲ
ἡ |
[1, 16] |
μέγεθος
τῆς
ἀληθείας,
ἔτι
δὲ
|
ἐξασθενεῖ |
πράττειν
τὰς
κυριακὰς
ἐντολάς,
ἀλλ´ |
[1, 8] |
καὶ
τὸ
ὑγιαῖνον
αἰεὶ
ἀθάνατον
|
μένει, |
ἡ
δὲ
ἀπὸ
τοῦ
ὑγιεινοῦ |
[1, 21] |
Σολομὼν
υἱὸς
Δαβὶδ
ἔτη
τεσσαράκοντα.
|
διαμένει |
ἐπὶ
τούτου
Νάθαν
προφητεύων,
ὃς |
[1, 3] |
εἷς
μὲν
ἕκαστος
ἀλώπεκος
ἴχνεσι
|
βαίνει, |
σύμπασιν
δὲ
ὑμῖν
χαῦνος
ἔνεστι |
[1, 28] |
δυνάμεις
καὶ
τὰς
ἐξουσίας
δοκιμάζουσα
|
ὑπεξαναβαίνει |
ἐπὶ
τὴν
πάντων
κρατίστην
οὐσίαν |
[1, 21] |
τὸν
Φαέθοντος
ἐμπρησμόν,
ἃ
δὴ
|
συμβαίνει |
κατὰ
Κρότωπον,
γενεαὶ
τεσσαράκοντα
ἀριθμοῦνται· |
[1, 24] |
κομῶντα
κισσῷ
στῦλον
Εὐίου
θεοῦ.
|
σημαίνει |
δὲ
ὁ
στῦλος
τὸ
ἀνεικόνιστον |
[1, 19] |
δὲ
ἐρείδεται
ἐπὶ
ψεύδεσιν,
οὗτος
|
ποιμαίνει |
ἀνέμους
καὶ
διώκει
ὄρνεα
πτερωτά. |
[1, 23] |
τόδε;
φεύγει
δὴ
ἐντεῦθεν
καὶ
|
ποιμαίνει |
πρόβατα
προδιδασκόμενος
εἰς
ἡγεμονίαν
ποιμενικῇ· |
[1, 5] |
τῶν
ἑξῆς·
ἣ
πρὸς
καιρὸν
|
λιπαίνει |
σὸν
φάρυγγα,
φησί,
φιλοσοφία
δὲ |
[1, 28] |
ἡμᾶς
διαλεκτικοὺς
οὕτως
ἐθέλουσα
γενέσθαι
|
παραινεῖ· |
γίνεσθε
δὲ
δόκιμοι
τραπεζῖται,
τὰ
|
[1, 1] |
ἀπὸ
σῶν
ἀγγείων»
ὁ
Σολομὼν
|
παραινεῖ. |
ἐν
γοῦν
τοῖς
Νόμοις
ὁ |
[1, 29] |
ἐπεὶ
καὶ
πρότερον
εἶπεν
διαθήκην«
|
παραινεῖ |
μὴ
ζητεῖν
αὐτὴν
ἐν
γραφῇ. |
[1, 5] |
καὶ
ἐναπομένειν
τῇ
κοσμικῇ
παιδείᾳ
|
παραινεῖ· |
προπαιδεύει
γὰρ
τῷ
κυριακῷ
λόγῳ |
[1, 10] |
Μούσας
Σειρήνων
ἡδίους
ἡγεῖσθαι
Πυθαγόρας
|
παραινεῖ, |
τὰς
σοφίας
ἀσκεῖν
μὴ
μετὰ |
[1, 21] |
ἕνδεκα.
καὶ
μέχρι
τούτου
προφητεύων
|
διατείνει |
Ἱερεμίας,
προφητεύουσι
δὲ
καὶ
Βουζὶ
|
[1, 21] |
τῶν
Βασιλειῶν
ἄχρι
τῆς
τετάρτης
|
ἐπεκτείνει. |
ἐπὶ
δὲ
τοῦ
Ἰωρὰμ
ἀνελήφθη |
[1, 1] |
τὸ
ζώπυρον
τῆς
ψυχῆς
καὶ
|
συντείνει |
τὸ
οἰκεῖον
ὄμμα
πρὸς
θεωρίαν, |
[1, 17] |
κωλύσας
τὴν
αἵρεσιν
τῆς
ψυχῆς
|
κρίνει
|
δικαίως,
ἵν´
ὅτι
μάλιστα
ὁ |
[1, 6] |
ὁ
ἱππικὸς
ἄθυμον
ἢ
ταχὺν
|
διακρινεῖ |
ῥᾳδίως.
τὸ
δ´
ἄλλους
παρ´ |
[1, 1] |
δοκιμάζει
καὶ
κρίσει
δικάζει
καὶ
|
διακρίνει |
τῶν
ἄλλων
τὸν
οἷόν
τε |
[1, 11] |
δυνάμει
θεοῦ.
ὁ
γὰρ
πνευματικὸς
|
ἀνακρίνει |
πάντα,
αὐτὸς
δὲ
ὑπ´
οὐδενὸς |
[1, 29] |
τινα
τρόπον
ἀπλάστῳ
καὶ
οὐκ
|
εὐκρινεῖ |
χρωμένων
ἡμῶν
τῇ
μεταφορᾷ.
ἀτεχνῶς |
[1, 4] |
δεδαηκότα»
εἰπὼν
καὶ
ναύτην
οὐκ
|
ὀκνεῖ |
λέγειν
σοφόν,
οὔτε
τι
ναυτιλίης |
[1, 21] |
ἄλλα
τὰ
ὀγδοήκοντα
ἔτη,
ἃ
|
γεγόνει |
ὁ
Μωυσῆς
πρὸ
τοῦ
τὴν |
[1, 19] |
μεταβάλλεσθαι,
δι´
ἣν
ἡ
δουλεία
|
ἐγεγόνει. |
οὐ
μὴν
ἁπλῶς
πᾶσαν
φιλοσοφίαν |
[1, 1] |
σπορὰν
αὔξει
τὸ
καταβληθὲν
καὶ
|
ζωογονεῖ· |
υἱὸς
δὲ
πᾶς
ὁ
παιδευόμενος |
[1, 19] |
νόμου
καὶ
πρὸ
τῆς
παρουσίας.
|
οἱονεὶ |
δὲ
σύγκρισιν
ποιούμενος
ὁ
λόγος |
[1, 22] |
προφητείαν
δεδωκότος
καὶ
τὴν
ἑρμηνείαν
|
οἱονεὶ |
Ἑλληνικὴν
προφητείαν
ἐνεργεῖσθαι,
ἐπεὶ
κἀν |
[1, 26] |
τὸ
σπέρμα
ᾧ
ἐπήγγελται.
εἶτα
|
οἱονεὶ |
ἐπεξηγούμενος
τὴν
διάνοιαν
ἐπιφέρει·
πρὸ |
[1, 1] |
μὲν
γὰρ
εἰ
πῖόν
ἐστι
|
πολυπραγμονεῖ, |
ὃ
δὲ
εἰς
εὐγένειαν
τηρεῖ. |
[1, 21] |
γραμμάτων
εὑρετὴς
γίνεται,
Τριόπας
δὲ
|
συγχρονεῖ
|
Ἴσιδι
ἑβδόμῃ
γενεᾷ
ἀπὸ
Ἰνάχου |
[1, 19] |
δὲ
ἐκκλησίαν
ὁμωνύμως
προσεῖπεν.
εἶτα
|
ἐπιφωνεῖ· |
οὕτω
γὰρ
διαβήσῃ
ὕδωρ
ἀλλότριον» |
[1, 21] |
τά
τε
τοῦ
Σολομῶνος
τεσσαράκοντα·
|
συνάξει |
γὰρ
τὰ
πάντα
ἐπὶ
τὴν |
[1, 21] |
βασιλείας
τῆς
Δαβὶδ
τεσσαράκοντα
ἔτη,
|
συνάξει |
ἔτη
τὰ
πάντα
ἑξακόσια
δέκα. |
[1, 10] |
ταύτην;
στόμα
δικαίου»
φήσει
σοι
|
ἀποστάξει |
σοφίαν»
σοφία
δὲ
ὁμωνύμως
τῇ |
[1, 10] |
λόγος
αὐτῶν
ὡς
γάγγραινα
νομὴν
|
ἕξει. |
~(Αὕτη
οὖν
ἡ
σοφία
τοῦ |
[1, 5] |
ἕνεκεν
ἐπιτηδεύοιτο.
Τῶν
εἰρημένων
μαρτυρίαν
|
παρέξει |
ἡ
γραφὴ
διὰ
τῶνδε·
Σάρρα
|
[1, 12] |
ἕκαστον
αὐτῶν
καὶ
τὸν
πυρὸν
|
ἀναδείξει. |
~(Μιᾶς
τοίνυν
οὔσης
τῆς
ἀληθείας |
[1, 20] |
ὀνόματος,
καὶ
μεγέθει
γνώσεως
καὶ
|
ἀποδείξει |
κυριωτέρᾳ
καὶ
θείᾳ
δυνάμει
καὶ |
[1, 27] |
τοῦ
σώματος
νόσον
ἀπάγων
εὐεργέτης
|
δόξει, |
ψυχὴν
δὲ
ἀδικίας
ὁ
πειρώμενος |
[1, 24] |
ἀμφοτέρων
ἅμα
τούτων.
ταῦτα
δὲ
|
ὑπάρξει |
πάντα
ἐπιτελεῖν
ἢ
πείθοντας
ἢ |
[1, 1] |
κατὰ
τὴν
τοῦ
λόγου
σπορὰν
|
αὔξει |
τὸ
καταβληθὲν
καὶ
ζωογονεῖ·
υἱὸς |
[1, 4] |
ἡ
συναίσθησις
ἐπιβάλλειν
πιθανῶς
ἀναπείθουσα,
|
συναύξει |
δὲ
τὴν
ἐπιβολὴν
ἡ
εἰς |
[1, 21] |
Βασιλειῶν
τοῦ
Σαοὺλ
ἔτη
εἴκοσι,
|
ἐπεὶ |
ἀνακαινισθεὶς
ἐβασίλευσε.
μετὰ
δὲ
τὴν |
[1, 27] |
τιμωρούμενον
πονηρὸν
κραταιῶς
αὐτὸς
παιδεύεται,
|
ἐπεὶ |
γενεὰ
σοφίας
φόβος
κυρίου.
μέγιστον |
[1, 23] |
ὑγρᾶς
ἀνεῖλε
ποταμίας
ἀπ´
ᾐόνος.
|
ἐπεὶ |
δὲ
καιρὸς
νηπίων
παρῆλθέ
μοι, |
[1, 12] |
τις
ἀγαπᾷ,
οὗτος
ἔγνωσται»
λέγει.
|
~(Ἐπεὶ |
δὲ
μὴ
κοινὴ
ἡ
παράδοσις |
[1, 23] |
ὑπισχνεῖτο,
ὡς
ἀπὸ
σπλάγχνων
ἑῶν·
|
ἐπεὶ |
δὲ
πλήρης
κύκλος
ἡμερῶν
παρῆν, |
[1, 17] |
θεὸς
μένῃ
ἡμῖν
κακίας
ἀναίτιος.
|
ἐπεὶ
|
δὲ
τῶν
ἁμαρτημάτων
προαίρεσις
καὶ |
[1, 1] |
τοῦτο
τοῖς
ὀλίγοις
φανερὸν
γενήσεται·
|
ἐπεὶ |
διὰ
τί
μὴ
πάντες
ἴσασι |
[1, 19] |
οὐδὲ
πολυμαθοῦντα,
ἀλλὰ
ἄλλο
τι,
|
ἐπεὶ |
ἔγωγε
ᾤμην
καὶ
ὄνειδος
εἶναι. |
[1, 28] |
Χριστοῦ.
πρὸς
ὃ
δύνασθε«
εἶπεν,
|
ἐπεὶ |
ᾔδει
τινὰς
γάλα
μόνον
εἰληφότας, |
[1, 10] |
καὶ
σοφιστικὴν
τέχνην
παραιτητέον
παντελῶς,
|
ἐπεὶ |
καὶ
αἱ
λέξεις
αὐταὶ
τῶν |
[1, 20] |
λόγῳ
ἢ
ἀναιρεῖσθαι
τὴν
ἀλήθειαν,
|
ἐπεὶ |
καὶ
ἡ
ὄψις
συμβάλλεται
καὶ |
[1, 29] |
ἡ
διαθήκη
μου
μετὰ
σοῦ·
|
ἐπεὶ |
καὶ
πρότερον
εἶπεν
διαθήκην«
παραινεῖ |
[1, 5] |
στεφάνῳ
δὲ
τρυφῆς
ὑπερασπίσει
σε,
|
ἐπεὶ |
καὶ
σὺ
τῷ
θριγκῷ
ὑπεροχυρώσας |
[1, 21] |
φύσει
δὲ
τὰ
ὀνόματα
ἔχουσιν,
|
ἐπεὶ |
καὶ
τὰς
εὐχὰς
ὁμολογοῦσιν
οἱ |
[1, 22] |
ἑρμηνείαν
οἱονεὶ
Ἑλληνικὴν
προφητείαν
ἐνεργεῖσθαι,
|
ἐπεὶ |
κἀν
τῇ
ἐπὶ
Ναβουχοδονόσορ
αἰχμαλωσίᾳ
|
[1, 1] |
ἐν
αὐτῇ
μαραινόμενα
τῇ
διανοίᾳ,
|
ἐπεὶ |
μὴ
ῥᾴδιος
ἡ
τοιάδε
διακονία |
[1, 10] |
χρίσματα
ὑπολαβόντες
ὀρθῶς
καὶ
ὀνομάσαντες,
|
ἐπεὶ |
μήτε
ἐκείνη
καλὴ
σκευασία
τροφῆς |
[1, 11] |
τὸ
δοκιμάζειν
ὑμᾶς
τὰ
διαφέροντα·
|
ἐπεὶ |
ὅτε
ἦμεν
νήπιοι,
φησὶν
ὁ |
[1, 29] |
καὶ
οἰωνοῖς
πετεηνοῖς,
ἐσθέμεν
ἀλλήλους,
|
ἐπεὶ |
οὐ
δίκη
ἐστὶ
μετ´
αὐτῶν· |
[1, 20] |
οὗ
οὐκ
ἄνευ
τὴν
φιλοσοφίαν,
|
ἐπεὶ
|
σχεδὸν
οἱ
πάντες
ἄνευ
τῆς |
[1, 1] |
αἰεὶ
καὶ
αἰεὶ
ἐργάζεται,
ὡς
|
βλέπει |
τὸν
πατέρα.
διδάσκων
τις
μανθάνει |
[1, 21] |
Τωβίου
ὁ
πατὴρ
αὐτοῦ
Τωβὶτ
|
ἀναβλέπει. |
ἐνταῦθα
Ζοροβάβελ
σοφίᾳ
νικήσας
τοὺς |
[1, 5] |
Ἄγαρ
τὴν
Αἰγυπτίαν
εἰς
παιδοποιίαν
|
ἐπιτρέπει |
τῷ
Ἀβραάμ.
ἡ
σοφία
τοίνυν |
[1, 21] |
ἐπίσχει
τοῦτο
ὃ
μέλλω
πράττειν,
|
προτρέπει |
δὲ
οὐδέποτε.
Ἐξήκεστός
τε
ὁ |
[1, 10] |
τὴν
ψυχὴν
καὶ
ἐπὶ
καλοκἀγαθίαν
|
προτρέπει· |
μακάριος
δὲ
ὁ
περιδέξιος.
οὔτ´ |
[1, 1] |
οὔτε
ἀπ´
ἄλλων.
δυνάμενοι
ἐν
|
βάρει
|
εἶναι
ὡς
Χριστοῦ
ἀπόστολοι·
ἀλλ´ |
[1, 18] |
τὴν
πώρωσιν
τῆς
καρδίας
αὐτῶν»
|
ἐρεῖ. |
ἐπειδὴ
ἐν
τῇ
σοφίᾳ
τοῦ |
[1, 1] |
μὲν
παραστήσεται,
τὰ
δὲ
μόνον
|
ἐρεῖ, |
πειράσεται
δὲ
καὶ
λανθάνουσα
εἰπεῖν |
[1, 21] |
τὴν
πόλιν
καὶ
τὸ
ἅγιον
|
διαφθερεῖ |
σὺν
τῷ
ἡγουμένῳ
τῷ
ἐρχομένῳ· |
[1, 22] |
θείων
βίβλων.
ἑκάστου
δὲ
ἐν
|
μέρει |
κατ´
ἰδίαν
ἑκάστην
ἑρμηνεύσαντος
προφητείαν |
[1, 26] |
ἐστιν
ὁ
τὸ
προσῆκον
ἑκάστῳ
|
μέρει
|
τῆς
ψυχῆς
καὶ
τοῖς
τούτων |
[1, 1] |
εὐτυχῆ
γραφὴν
ἡγεῖσθαι
ᾗ
μηδεὶς
|
ἀντερεῖ, |
ἀλλ´
ἐκείνην
εὔλογον
νομιστέον
ᾗ |
[1, 1] |
εὔλογον
νομιστέον
ᾗ
μηδεὶς
εὐλόγως
|
ἀντερεῖ. |
καὶ
πρᾶξιν
ἄρα
καὶ
αἵρεσιν |
[1, 1] |
δογματιζόμενα
αἱρέσεων
παραθήσεται,
καὶ
τούτοις
|
ἀντερεῖ |
πάνθ´
ὅσα
προοικονομηθῆναι
καθήκει
τῆς |
[1, 21] |
δ´
αὖ
ὁπόσοις
ἔτεσι
Μωυσῆς
|
προτερεῖ, |
ἐν
τοῖς
ἔμπροσθεν
ἡμῖν
δεδήλωται. |
[1, 21] |
Χαρίλλου
τοῦ
Πολυδέκτου
βασιλείας
Ὅμηρον
|
φέρει. |
βασιλεύει
μὲν
οὖν
Χάριλλος
ἔτη |
[1, 21] |
Ἰλίου
ἁλώσεως
τὴν
ἀκμὴν
Λυκούργου
|
φέρει· |
Ἡσαΐας
δὲ
ἀπὸ
τῆς
Σολομῶντος |
[1, 21] |
Ἰλίου
ἁλώσεως
τὴν
Ὁμήρου
ἡλικίαν
|
φέρει. |
ναὶ
μὴν
Θεόπομπος
μὲν
ἐν |
[1, 8] |
ἀνὴρ
δίκαια
λέξας
ἧσσον
εὐγλώσσου
|
φέρει. |
νῦν
δ´
εὐρόοισι
στόμασι
τἀληθέστατα
|
[1, 16] |
δὲ
δεκάτῃ
ἱσταμένου
γενομένην,
ἔτη
|
φέρει |
τὰ
πάντα
τριακόσια
δώδεκα.
ἔτι |
[1, 21] |
Λέσχην
τὸν
Λέσβιον
Ἀρχιλόχου
νεώτερον
|
φέρει |
τὸν
Τέρπανδρον,
διημιλλῆσθαι
δὲ
τὸν |
[1, 11] |
κἂν
κληρονόμος
ᾖ,
οὐδὲν
δούλου
|
διαφέρει |
ἄχρι
τῆς
προθεσμίας
τοῦ
πατρός. |
[1, 19] |
φιλοσοφία,
ἀλλὰ
τὰς
αἱρέσεις
ἐπιρραπίζει.
|
ἐπιφέρει |
γοῦν·
ἀπέλιπεν
γὰρ
ὁδοὺς
τοῦ |
[1, 18] |
τὴν
σύνεσιν
τῶν
συνετῶν
ἀθετήσω.
|
ἐπιφέρει |
γοῦν
ὁ
ἀπόστολος·
ποῦ
σοφός; |
[1, 19] |
ὀλίγους
δὲ
τοὺς
ἐκλεκτοὺς
αἰνιττόμενος.
|
ἐπιφέρει
|
γοῦν
σαφῶς·
οὗτοι
δέ
εἰσι |
[1, 5] |
δικαίου
ὁδοὺς
πλείονας
σωτηρίους
κατέλεξεν,
|
ἐπιφέρει |
δὲ
ἄλλας
πολλῶν
πολλὰς
δικαίων |
[1, 4] |
κατὰ
πάντα
τὰ
ἔργα.
ἔπειτα
|
ἐπιφέρει |
καθολικὸν
δὴ
λόγον·
καὶ
παντὶ |
[1, 1] |
αὕτη
πνευματικὴ
φυτεία.
διὸ
καὶ
|
ἐπιφέρει· |
καὶ
παραβαλεῖς
καρδίαν
σου
εἰς |
[1, 18] |
ἀκριβῶς
εἰς
τὸ
ἐκδανείζεσθαι.
ὅθεν
|
ἐπιφέρει· |
λόγος
σαπρὸς
ἐκ
τοῦ
στόματος |
[1, 26] |
εἶτα
οἱονεὶ
ἐπεξηγούμενος
τὴν
διάνοιαν
|
ἐπιφέρει· |
πρὸ
τοῦ
δὲ
ἐλθεῖν
τὴν |
[1, 5] |
τίνα
τοίνυν
αἰνίσσεται
τὴν
ἐκπορνεύσασαν;
|
ἐπιφέρει |
ῥητῶς·
τῆς
γὰρ
ἀφροσύνης
οἱ |
[1, 1] |
πολυπραγμονεῖ,
ὃ
δὲ
εἰς
εὐγένειαν
|
τηρεῖ. |
τὸ
γάλα
τοῦ
προβάτου
ὃ |
[1, 15] |
μετὰ
τὴν
Ἰλίου
ἅλωσιν
ξενίζεται.
|
παρατήρει |
μοι
τοὺς
χρόνους
εἰς
σύγκρισιν |
[1, 23] |
ὄχθας
τοῦ
ποταμοῦ
ἑλώδους
ὄντος,
|
ἐπετήρει |
δὲ
τὸ
ἀποβησόμενον
ἄπωθεν
ἑστῶσα |
[1, 2] |
ἐρωτικὸς
ζητήσας,
ἐρευνήσας,
ἀνιχνεύσας,
κυνοδρομήσας
|
αἱρεῖ |
τὸ
θηρίον,
οὕτω
καὶ
τἀληθὲς |
[1, 14] |
εἶναι
καὶ
τὸ
μελέτη
πάντα
|
καθαιρεῖ» |
Περιάνδρου
τυγχάνειν
βούλονται,
ὁμοίως
δὲ |
[1, 25] |
πολιτικὸν
εἴς
τε
κοσμικὴν
μεγαλόνοιαν
|
διαιρεῖ |
εἴς
τε
ἰδιωτικὴν
σύνταξιν,
ἣν
|
[1, 6] |
μὲν
γάρ»
φησὶν
ὁ
Σολομών,
|
ἐγείρει |
νεῖκος,
ὁδοὺς
δὲ
ζωῆς
φυλάσσει |
[1, 7] |
καὶ
τούτων
πλείους
εἰσὶ
διαφοραί)
|
σπείρει
|
δὲ
καὶ
τὰ
ἄλλα
σπέρματα, |
[1, 19] |
καίτοι
ἐν
πολλοῖς
τὰ
εἰκότα
|
ἐπιχειρεῖ |
καὶ
πιθανεύεται
φιλοσοφία,
ἀλλὰ
τὰς |
[1, 21] |
τῇ
πόλει
τὰ
ἀρχαιότατα
λέγειν
|
ἐπιχειρεῖ, |
περὶ
Φορωνέως
τε
τοῦ
πρώτου |
[1, 6] |
οὐδ´
ἡντινοῦν
τῶν
ἄμεινον
φύντων
|
κατηγορεῖ, |
ὁπότε
καὶ
οἱ
κακῶς
πεφυκότες
|
[1, 21] |
ὀκτώ,
ὡς
ἡ
τῶν
Κριτῶν
|
ἱστορεῖ |
βίβλος·
δεηθέντες
δὲ
ὕστερον
τοῦ |
[1, 21] |
δὲ
καὶ
Ὀρφέα
Φιλόχορος
μάντιν
|
ἱστορεῖ |
γενέσθαι
ἐν
τῷ
πρώτῳ
Περὶ |
[1, 15] |
ὑπὲρ
τὰ
Ῥίπαια
ὄρη
οἰκεῖν
|
ἱστορεῖ, |
διδάσκεσθαι
δὲ
αὐτοὺς
δικαιοσύνην
μὴ |
[1, 21] |
Πυθαγόραν
εἰς
Ὀρφέα
ἀνενεγκεῖν
τινα
|
ἱστορεῖ. |
Ἐπιγένης
δὲ
ἐν
τοῖς
Περὶ |
[1, 21] |
Ἰλίῳ
στρατευσάντων
γεγονέναι
τὸν
Ὅμηρον
|
ἱστορεῖ. |
Εὐφορίων
δὲ
ἐν
τῷ
περὶ |
[1, 16] |
γυναικῶν
φιλοσοφῆσαι
καὶ
ποιήματα
γράψαι
|
ἱστορεῖ. |
Ἡ
μὲν
οὖν
Ἑλληνικὴ
φιλοσοφία, |
[1, 21] |
ἀρχαΐζουσί
τινες·
Ἑλλάνικος
γοῦν
τοῦτον
|
ἱστορεῖ |
κατὰ
Μίδαν
γεγονέναι,
Φανίας
δὲ |
[1, 23] |
ἐν
τῷ
περὶ
Ἰουδαίων
συγγράμματι
|
ἱστορεῖ |
κατακλεισθέντα
εἰς
φυλακὴν
Μωυσέα
ὑπὸ |
[1, 15] |
Ἡρακλέα
μάντιν
καὶ
φυσικὸν
γενόμενον
|
ἱστορεῖ |
παρὰ
Ἄτλαντος
τοῦ
βαρβάρου
τοῦ |
[1, 21] |
καὶ
κορώνης
ἐπακοῦσαι
τὸν
Μόψον
|
ἱστορεῖ. |
προγνώσει
δὲ
καὶ
Πυθαγόρας
ὁ |
[1, 24] |
καὶ
ὁ
τὴν
Εὐρωπίαν
ποιήσας
|
ἱστορεῖ |
τὸ
ἐν
Δελφοῖς
ἄγαλμα
Ἀπόλλωνος |
[1, 15] |
συμβόλων
Ζαράτῳ
τῷ
Ἀσσυρίῳ
μαθητεῦσαι
|
ἱστορεῖ |
τὸν
Πυθαγόραν
(Ἰεζεκιὴλ
τοῦτον
ἡγοῦνταί |
[1, 27] |
δὲ
καὶ
ἔλεον
ἐπὶ
γλώσσης
|
φορεῖ. |
ἑνὸς
γὰρ
κυρίου
ἐνέργεια,
ὅς |
[1, 3] |
μὲν
ἄλλα
αὐτοῖς
ἀσθενεῖ
καὶ
|
διαρρεῖ, |
μόνη
δὲ
ἡ
γλῶσσα
ὑπολείπεται. |
[1, 21] |
βαρβαρικόν
φησιν
εἶναι
τὸ
ὄνομα.
|
μαρτυρεῖ |
γοῦν
τοὺς
Φρύγας
οὕτω.
καλοῦντας |
[1, 15] |
φυσικὴν
θεωρίαν,
τὴν
πάτριον
ἐπιστήμην.
|
μαρτυρεῖ |
καὶ
Εὐριπίδης
περὶ
τῆς
Ἱπποῦς |
[1, 21] |
καὶ
Διόσκουροι
συνέπλεον
αὐτοῖς,
ὡς
|
μαρτυρεῖ |
ὁ
Ῥόδιος
Ἀπολλώνιος
ἐν
τοῖς |
[1, 5] |
ἄλλοις
τὴν
σὴν
ζωήν.
καὶ
|
ἐπιμαρτυρεῖ· |
εἶτα
μεταμελήσει
σοι
ἐπὶ
γήρως, |
[1, 5] |
εἴρηται
παιδείας
θεοῦ,
υἱέ,
μὴ
|
ὀλιγώρει, |
μηδὲ
ἐκλύου
ὑπ´
αὐτοῦ
ἐλεγχόμενος· |
[1, 1] |
ἄλλων
ἕνεκα.
αὐτίκα
οὐχ
ὁμοίως
|
θεωρεῖ |
τὸ
πρόβατον
ὁ
μάγειρός
τε |
[1, 17] |
εἰς
ἀπέμφασιν
αὐτοῖς
ὁ
λόγος
|
χωρεῖ, |
εἴ
γε
τῆς
τρώσεως
οὐχὶ |
[1, 18] |
τὴν
προφητείαν
μὴ
πιστεύειν
τῇ
|
ἐκβάσει, |
Ἕλλησι
δὲ
μωρίαν·
μυθῶδες
γὰρ
|
[1, 19] |
ἡ
περίπτωσις
(οὐ
γὰρ
ταὐτόματον
|
ἐκθειάσει |
τις
διὰ
τὴν
πρὸς
ἡμᾶς |
[1, 27] |
δύναμις
οἰκονομεῖ
σωτηρίαν,
ἣ
μὲν
|
κολάσει |
σωφρονίζουσα
ὡς
κυρία,
ἣ
δὲ |
[1, 21] |
ἰχθὺς
ἀνασπώμενος
τῆς
μηρίνθου
ἀπορραγείσης
|
ἀποδράσει, |
οὐκέτ´
ἂν
ἐν
τῷ
αὐτῷ
|
[1, 2] |
περὶ
τῶν
δογματισθέντων
αὐτοῖς
χρωμένους
|
φράσει, |
μὴ
συνεμβαίνοντας
εἰς
τὴν
κατὰ |
[1, 1] |
οἶδ´
ὅτι
ἀγαλλιάσονται,
οὐχὶ
τῇ
|
ἐκφράσει |
ἡσθέντες
λέγω
τῇδε,
μόνῃ
δὲ |
[1, 23] |
γενεᾷ
γεννηθεὶς
καὶ
τραφεὶς
βασιλικῶς
|
περιστάσει |
κέχρηται
τοιαύτῃ.
εἰς
πολυανθρωπίαν
ἐπιδεδωκότων |
[1, 17] |
καὶ
τῷ
ὄντι
οὗτοι
ἐν
|
ἐκστάσει |
προεφήτευον
ὡς
ἂν
ἀποστάτου
διάκονοι. |
[1, 1] |
οἴδατε,
φησὶν
ὁ
ἀπόστολος,
οὔτε
|
προφάσει |
πλεονεξίας,
θεὸς
μάρτυς,
οὔτε
ζητοῦντες |
[1, 18] |
καταφρονουμένης
καὶ
ὑπερορωμένης
βαρβάρου
φιλοσοφίας
|
ἀντιπαραθέσει |
καταλάμψαι
φησίν,
ὡς
καὶ
ὁ |
[1, 15] |
καὶ
σῶμα
ἀναλαβούσας
τῶν
ἐν
|
γενέσει
|
κακῶν
ἁπάντων
μετασχεῖν
ὑπολαμβάνουσι,
κηδομένας |
[1, 21] |
εἰσὶ
δὲ
οἱ
περιεργότερον
τῇ
|
γενέσει |
τοῦ
σωτῆρος
ἡμῶν
οὐ
μόνον |
[1, 29] |
εἴτ´
οὖν
τὸν
ἅμα
τῇ
|
γενέσει |
φησὶ
νόμον
εἴτε
καὶ
τὸν |
[1, 1] |
οἰκονομούμενός
τι
θεοσόφως
καὶ
συμπεριφερόμενος
|
ἐνεργήσει. |
οὔτε
γὰρ
ὁ
ἔχων
τὴν
|
[1, 20] |
διαστέλλεσθαι
ἡμᾶς
διὰ
τοὺς
φιλεγκλήμονας
|
δεήσει, |
συναίτιον
τὴν
φιλοσοφίαν
καὶ
συνεργὸν |
[1, 6] |
πρὸς
οὕστινας.
οὐ
γὰρ
φύσει,
|
μαθήσει |
δὲ
οἱ
καλοὶ
κἀγαθοὶ
γίνονται, |
[1, 15] |
μύθου
τὴν
τῶν
οὐρανίων
ἐπιστήμην
|
μαθήσει |
διαδέχεσθαι.
ὁ
δὲ
Βηρύτιος
Ἕρμιππος |
[1, 7] |
τὸ
ὄν,
καὶ
ἣ
μὲν
|
μαθήσει |
καὶ
ἀσκήσει
περιγίνεται,
ἣ
δὲ |
[1, 6] |
τὸ
τῆς
δημιουργίας
ἀγαθὸν
νοητέον,
|
μαθήσει |
παιδευθείσης
τῆς
ψυχῆς
ἐθέλειν
αἱρεῖσθαι
|
[1, 1] |
αὐτῆς
βέβαιος
ὀρθὸς
βίος
ἅμα
|
μαθήσει |
τῇ
καθηκούσῃ
τό
τε
ἕπεσθαι |
[1, 11] |
περισσεύῃ
ἐν
ἐπιγνώσει
καὶ
πάσῃ
|
αἰσθήσει, |
εἰς
τὸ
δοκιμάζειν
ὑμᾶς
τὰ |
[1, 13] |
γέγραπται·
περισσεία
γνώσεως
τῆς
σοφίας
|
ζωοποιήσει |
τὸν
παρ´
αὐτῆς.
πάλιν
τε |
[1, 7] |
καὶ
ἣ
μὲν
μαθήσει
καὶ
|
ἀσκήσει |
περιγίνεται,
ἣ
δὲ
δυνάμει
καὶ
|
[1, 4] |
οἵῳ
τε
ἐπιδέξασθαι
πόνῳ
καὶ
|
συνασκήσει. |
πάλιν
τε
αὖ
διαρρήδην
ἐξ |
[1, 5] |
σὴν
ζωήν.
καὶ
ἐπιμαρτυρεῖ·
εἶτα
|
μεταμελήσει |
σοι
ἐπὶ
γήρως,
ἡνίκα
ἂν |
[1, 9] |
δὲ
ἐντολάς»
φησίν,
ἀπόγραψαι
δισσῶς
|
βουλήσει |
καὶ
γνώσει
τοῦ
ἀποκρίνασθαι
λόγους |
[1, 11] |
Χριστοῦ
ἀπανδρωθῶσιν.
εἰ
γὰρ
οὐ
|
κληρονομήσει |
ὁ
υἱὸς
τῆς
παιδίσκης
μετὰ |
[1, 1] |
μυστήρια
τὰ
πρὸ
μυστηρίων,
οὐδὲ
|
ὀκνήσει |
συγχρήσασθαι
φιλοσοφίας
καὶ
τῆς
ἄλλης |
[1, 25] |
γὰρ
ἰσχύι
καὶ
σεμνότητι
καὶ
|
φρονήσει |
πρέπειν
ἂν
μᾶλλον
φιλοσοφεῖν
ἡμᾶς
|
[1, 1] |
δὲ
τῇ
κατὰ
τὴν
ὑποσημείωσιν
|
τηρήσει. |
ποθούσης
γὰρ
οἶμαι
ψυχῆς
τὴν |
[1, 23] |
φιλαργύρους
Αἰγυπτίους
τῇ
τῆς
λείας
|
ἐκφορήσει, |
καθάπερ
ἐκεῖνοι
τοὺς
Ἑβραίους
τῇ |
[1, 11] |
ὅτι
ὁ
ζητῶν
τὸν
θεὸν
|
εὑρήσει |
γνῶσιν
μετὰ
δικαιοσύνης,
οἱ
δὲ |
[1, 10] |
πάλιν·
ποίαν
ταύτην;
στόμα
δικαίου»
|
φήσει |
σοι
ἀποστάξει
σοφίαν»
σοφία
δὲ |
[1, 21] |
τὸ
βδέλυγμα,
καὶ
ἐν
τῷ
|
ἡμίσει |
τῆς
ἑβδομάδος«
ἀνῃρέθη
καὶ
αὐτὸς |
[1, 21] |
διαθήκην
πολλοῖς
ἑβδομὰς
μία·
καὶ
|
ἡμίσει |
τῆς
ἑβδομάδος
ἀρθήσεταί
μου
θυσία |
[1, 5] |
ὑπερυψώσει
σε·
στεφάνῳ
δὲ
τρυφῆς
|
ὑπερασπίσει |
σε,
ἐπεὶ
καὶ
σὺ
τῷ |
[1, 1] |
τὸ
πνεῦμα
ἐκ
τοῦ
πνεύματος
|
θερίσει |
ζωὴν
αἰώνιον·
τὸ
δὲ
καλὸν |
[1, 1] |
λέγων
καὶ
χρόνῳ
δοκιμάζει
καὶ
|
κρίσει
|
δικάζει
καὶ
διακρίνει
τῶν
ἄλλων |
[1, 7] |
γνῶσιν
ἐξειπεῖν,
ἤτω
σοφὸς
ἐν
|
διακρίσει |
λόγων,
ἤτω
γοργὸς
ἐν
ἔργοις. |
[1, 14] |
ἑπομένως
λεκτέοι.
ἵνα
δὴ
ἐν
|
συγκρίσει |
ἀποδείξωμεν
πολλαῖς
γενεαῖς
πρεσβυτέραν
τὴν |
[1, 1] |
τὸν
σίδηρον
ἡ
χρῆσις
καθαρώτερον
|
φυλάσσει, |
ἡ
δὲ
ἀχρηστία
ἰοῦ
τούτῳ |
[1, 6] |
ἐγείρει
νεῖκος,
ὁδοὺς
δὲ
ζωῆς
|
φυλάσσει |
παιδεία,
ὡς
μὴ
ἀπατηθῆναι,
ὡς |
[1, 21] |
ἐρήμωσιν.
καὶ
ἥμισυ
τῆς
ἑβδομάδος
|
καταπαύσει
|
θυμίαμα
θυσίας
καὶ
πτερυγίου
ἀφανισμοῦ |
[1, 27] |
σου
ὅτι
ὡς
εἴ
τις
|
παιδεύσει |
ἄνθρωπος
τὸν
υἱὸν
αὐτοῦ,
οὕτω |
[1, 27] |
ἄνθρωπος
τὸν
υἱὸν
αὐτοῦ,
οὕτω
|
παιδεύσει |
σε
κύριος
ὁ
θεὸς
ἡμῶν. |
[1, 6] |
ἐπιτηδείως
φύντες
ἀμελείᾳ
γεγόνασι
κακοί.
|
φύσει |
δ´
αὖ
κοινωνικοὺς
καὶ
δικαίους |
[1, 21] |
καὶ
γενικαὶ
διάλεκτοι
βάρβαροι
μέν,
|
φύσει |
δὲ
τὰ
ὀνόματα
ἔχουσιν,
ἐπεὶ |
[1, 23] |
καθάπερ
καὶ
τοῖς
πολεμικοῖς
τῇ
|
φύσει |
ἡ
θηρευτική.
ἄγει
δὲ
αὐτὸν |
[1, 6] |
καὶ
πρὸς
οὕστινας.
οὐ
γὰρ
|
φύσει, |
μαθήσει
δὲ
οἱ
καλοὶ
κἀγαθοὶ |
[1, 19] |
ἔθνη
τὰ
μὴ
νόμον
ἔχοντα
|
φύσει |
τὰ
τοῦ
νόμου
ποιῶσιν,
οὗτοι |
[1, 26] |
δὲ
ὡς
ἔπος
εἰπεῖν
τῷ
|
Μωυσεῖ |
ἡ
πᾶσα
ἀγωγὴ
παιδευτικὴ
μὲν |
[1, 23] |
καταπλαγέντα
τῷ
γεγονότι
κελεῦσαι
τῷ
|
Μωυσεῖ |
τὸ
τοῦ
πέμψαντος
εἰπεῖν
ὄνομα |
[1, 23] |
καθάπερ
ἐκεῖνοι
τοὺς
Ἑβραίους
τῇ
|
καταδουλώσει. |
εἴτ´
οὖν
ὡς
ἐν
πολέμῳ |
[1, 21] |
τέλους
πολέμου
συντετμημένου
ἀφανισμοῖς.
καὶ
|
δυναμώσει |
διαθήκην
πολλοῖς
ἑβδομὰς
μία·
καὶ
|
[1, 9] |
φησίν,
ἀπόγραψαι
δισσῶς
βουλήσει
καὶ
|
γνώσει |
τοῦ
ἀποκρίνασθαι
λόγους
ἀληθείας
τοῖς |
[1, 11] |
μᾶλλον
καὶ
μᾶλλον
περισσεύῃ
ἐν
|
ἐπιγνώσει |
καὶ
πάσῃ
αἰσθήσει,
εἰς
τὸ |
[1, 21] |
κορώνης
ἐπακοῦσαι
τὸν
Μόψον
ἱστορεῖ.
|
προγνώσει |
δὲ
καὶ
Πυθαγόρας
ὁ
μέγας |
[1, 1] |
ἐμαυτῷ,
ἀναγκαίως
κέχρημαι
τῇδε
τῇ
|
ὑποτυπώσει. |
ἔστι
μὲν
οὖν
τινα
μηδὲ |
[1, 1] |
καὶ
ἄλλως
τῇ
τῶν
ὑπομνημάτων
|
ὑποτυπώσει |
τὸ
γλαφυρὸν
τῆς
θεωρίας.
αὐτίκα |
[1, 5] |
ὁ
Σολομὼν
περιχαράκωσον»
φησίν,
καὶ
|
ὑπερυψώσει |
σε·
στεφάνῳ
δὲ
τρυφῆς
ὑπερασπίσει |
[1, 17] |
διημαρτημένη
δὲ
ὑπόληψις
ἔσθ´
ὅτε
|
κρατεῖ, |
ἧς,
ἀγνοίας
καὶ
ἀμαθίας
οὔσης, |
[1, 17] |
τὸ
τρωθῆναι
αὐτόν,
καὶ
τῷ
|
Σωκράτει |
τὸ
δαιμόνιον
αἴτιον
ἦν
οὐχὶ |
[1, 21] |
ὑπὸ
βασιλέως
Ναβουχοδονόσορ
τῷ
ἑβδόμῳ
|
ἔτει |
βασιλεύοντος
αὐτοῦ
Ἀσσυρίων,
Αἰγυπτίων
δὲ |
[1, 21] |
τῷ
κατὰ
Λουκᾶν
γέγραπται
οὕτως·
|
ἔτει |
δὲ
πεντεκαιδεκάτῳ
ἐπὶ
Τιβερίου
Καίσαρος |
[1, 21] |
Περσέως
βασιλείας
τῷ
τριακοστῷ
δευτέρῳ
|
ἔτει |
ἐκθεοῦται,
ὥς
φησιν
Ἀπολλόδωρος
ἐν |
[1, 21] |
Θησέως
βασιλεύοντος
Ἀθήνησι
τῷ
πρώτῳ
|
ἔτει, |
θαργηλιῶνος
μηνὸς
δευτέρᾳ
ἐπὶ
δέκα, |
[1, 21] |
ἔτη
ἑκκαίδεκα·
ἐπὶ
τούτου
πεντεκαιδεκάτῳ
|
ἔτει |
ὁ
Ἰσραὴλ
εἰς
Βαβυλῶνα
ἀπήχθη |
[1, 21] |
ἡμῶν
τῷ
ὀγδόῳ
καὶ
εἰκοστῷ
|
ἔτει, |
ὅτε
πρῶτον
ἐκέλευσαν
ἀπογραφὰς
γενέσθαι |
[1, 21] |
εἰς
Φοινίκην
γενόμενος
ἐδείχθη,
τριακοσιοστῷ
|
ἔτει |
προφητεύων
ἔτι
φαίνεται
Μιχαίας
τε |
[1, 21] |
φανήσεται
τῷ
δευτέρῳ
καὶ
τετρακοσιοστῷ
|
ἔτει |
τῆς
Ἀσσυρίων
ἀρχῆς,
τῆς
δὲ |
[1, 21] |
Ἀμβακούμ,
ἐν
δὲ
τῷ
πέμπτῳ
|
ἔτει |
τῆς
βασιλείας
αὐτοῦ
ἐν
Βαβυλῶνι |
[1, 21] |
τοῦ
Ἰωσεδέκ.
κἀν
τῷ
δευτέρῳ
|
ἔτει |
τῆς
Δαρείου
βασιλείας,
ὅν
φησιν |
[1, 21] |
δὲ
Ἀθήνησιν
ἄρχοντος
τῷ
πρώτῳ
|
ἔτει |
τῆς
ὀγδόης
καὶ
τεσσαρακοστῆς
ὀλυμπιάδος, |
[1, 21] |
δέκα.
Ἐν
δὲ
τῷ
δωδεκάτῳ
|
ἔτει |
τῆς
Σεδεκίου
βασιλείας
Ναβουχοδονόσορ
πρὸ |
[1, 21] |
οἳ
μέν
τινες
τῷ
ἑκκαιδεκάτω
|
ἔτει |
Τιβερίου
Καίσαρος
Φαμενὼθ
κεʹ
οἳ |
[1, 21] |
Λευιτικῷ
γέγραπται.
ἐπὶ
τούτου
ὀκτωκαιδεκάτῳ
|
ἔτει |
τὸ
πάσχα
ἤχθη,
ἐξ
οὗ |
[1, 21] |
δὲ
Οὐαφρηοῦς
βασιλεύοντος
τῷ
δευτέρῳ
|
ἔτει, |
Φιλίππου
δὲ
Ἀθήνησιν
ἄρχοντος
τῷ |
[1, 16] |
τῶν
ὀλυμπιάδων
ἔτεσιν
ἑκατὸν
{πεντήκοντα}
|
νομοθετεῖ |
Λακεδαιμονίοις·
Σόλωνος
γὰρ
τοὺς
χρόνους |
[1, 17] |
λαλῶν
τὴν
δόξαν
τὴν
ἰδίαν
|
ζητεῖ. |
τοιοῦτοι
δὲ
οἱ
Ἕλληνες,
οἱ |
[1, 20] |
λαλῶν
τὴν
δόξαν
τὴν
ἰδίαν
|
ζητεῖ, |
φησὶν
ὁ
κύριος,
ὁ
δὲ |
[1, 23] |
κελεύει
προσενεχθῆναι
αὐτῇ
καὶ
κατοικτείρασα
|
ἐζήτει |
τροφόν.
ἐνταῦθα
προσδραμοῦσα
ἡ
ἀδελφὴ |
[1, 11] |
δηλονότι
ἔλεγχοι·
καρδία
γὰρ
εὐθεῖα
|
ἐκζητεῖ |
γνῶσιν,
ὅτι
ὁ
ζητῶν
τὸν |
[1, 21] |
ἐν
τῷ
πρώτῳ
τῶν
Ἐξηγητικῶν·
|
ἀπαιτεῖ |
δὲ
ὅμως
τὸ
ὑπόμνημα
καὶ |
[1, 9] |
τὴν
συνιεῖσαν
ἀκοήν,
τὰς
ἐντέχνους
|
ἀπαιτεῖ |
πρὸς
σαφήνειαν
διδασκαλίας.
ἀσφαλῶς
γὰρ |
[1, 27] |
εἶναι
τυφλῶν,
φῶς
τῶν
ἐν
|
σκότει, |
παιδευτὴν
ἀφρόνων,
διδάσκαλον
νηπίων,
ἔχοντα |
[1, 1] |
καὶ
πνεύμασι
καὶ
σώμασιν.
οὐδεὶς
|
ἅπτει |
λύχνον
καὶ
ὑπὸ
τὸν
μόδιον |
[1, 6] |
ὠφελέει
μὲν
τὸν
δεξιὸν
ὄντα,
|
βλάπτει |
δὲ
τὸν
ῥηϊδίως
φωνέοντα
πᾶν |
[1, 6] |
κάρτα
μὲν
ὠφελεῖ,
κάρτα
δὲ
|
βλάπτει |
τὸν
ἔχοντα·
ὠφελέει
μὲν
τὸν |
[1, 25] |
πρὸς
ἄλληλα,
ἑπομένως
τῇ
Πολιτείᾳ
|
συνάπτει. |
ἔπειτα
τέλος
γὰρ
οἶμαι
τοῦ |
[1, 1] |
οὐ
προσήκειν
ὁ
Πυθαγόρας
ἔλεγεν.
|
συνεξάπτει |
δὲ
ἡ
γραφὴ
τὸ
ζώπυρον |
[1, 14] |
περὶ
εὑρημάτων
Σωδάμῳ
τῷ
Τεγεάτῃ
|
προσάπτει |
τὸ
ἀπόφθεγμα,
Δίδυμος
δὲ
Σόλωνι |
[1, 7] |
καὶ
τὰ
φυόμενα
ἐν
τύπῳ
|
προκύπτει |
τῶν
ἀληθῶν,
ὅτι
τῆς
αὐτῆς |
[1, 7] |
περιγίνεται,
ἣ
δὲ
δυνάμει
καὶ
|
πίστει. |
δωρεὰ
γὰρ
ἡ
διδασκαλία
τῆς |
[1, 6] |
οὕτως
συνιέναι
τὰ
ἐν
τῇ
|
πίστει |
λεγόμενα
οὐχ
οἷόν
τε
μὴ |
[1, 11] |
αὐτῷ
καὶ
βεβαιούμενοι
ἐν
τῇ
|
πίστει, |
πειθὼ
δὲ
ἡ
βεβαίωσις
τῆς |
[1, 19] |
καὶ
κλῆρον
ἐν
τοῖς
ἡγιασμένοις
|
πίστει |
τῇ
εἰς
ἐμέ»
οὗτοι
οὖν |
[1, 13] |
τὴν
πρὸς
τὸ
ὅλον
οἰκειότητα
|
διαφυλάττει. |
οὕτως
οὖν
ἥ
τε
βάρβαρος |
[1, 14] |
ἀναξίου
σοφίας
διὰ
τὸ
τετυραννηκέναι
|
ἀντικατατάττει |
Μύσωνα
τὸν
Χηνέα.
ὡς
μὲν |
[1, 27] |
ὑπηκόων
πρὸς
μὲν
τὴν
θεοσέβειαν
|
παιδεύει |
καὶ
ὑπαγορεύει
τὰ
ποιητέα
εἴργει |
[1, 5] |
ἐλεγχόμενος·
ὃν
γὰρ
ἀγαπᾷ
κύριος
|
παιδεύει, |
μαστιγοῖ
δὲ
πάντα
υἱὸν
ὃν |
[1, 5] |
ἐναπομένειν
τῇ
κοσμικῇ
παιδείᾳ
παραινεῖ·
|
προπαιδεύει |
γὰρ
τῷ
κυριακῷ
λόγῳ
τὰ |
[1, 5] |
φάρυγγα,
φησί,
φιλοσοφία
δὲ
οὐ
|
κολακεύει. |
τίνα
τοίνυν
αἰνίσσεται
τὴν
ἐκπορνεύσασαν; |
[1, 23] |
ἐπακούσασα
δὲ
κλαυθμυριζομένου
τοῦ
παιδὸς
|
κελεύει |
προσενεχθῆναι
αὐτῇ
καὶ
κατοικτείρασα
ἐζήτει |
[1, 23] |
τῶν
γεννωμένων
ἐκ
τῶν
Ἑβραίων
|
κελεύει |
τὰ
μὲν
θήλεα
τρέφειν
αὐτούς |
[1, 1] |
ὁ
ἐξ
Ἑβραίων
φιλόσοφος
Πλάτων
|
κελεύει |
τοὺς
γεωργοὺς
μὴ
ἐπαρδεῦσαι
μηδὲ |
[1, 21] |
ἐπὶ
τοῦ
θυσιαστηρίου.
μετὰ
τοῦτον
|
βασιλεύει |
Ἀβιοὺμ
υἱὸς
αὐτοῦ
ἔτη
{εἴκοσι} |
[1, 21] |
μετὰ
δὲ
τὴν
τελευτὴν
Σαοὺλ
|
βασιλεύει
|
Δαβὶδ
τὸ
δεύτερον
ἐν
Χεβρὼν |
[1, 21] |
ὁ
ὁμώνυμος
αὐτοῦ
Ἰωακεὶμ
τρίμηνον
|
βασιλεύει, |
εἶτα
Σεδεκίας
ἔτη
ἕνδεκα.
καὶ |
[1, 21] |
τοῦτον
ἡ
μήτηρ
Ὀζίου
Γοθολία
|
βασιλεύει |
ἔτη
ὀκτώ,
κατακτείνασα
τὰ
τέκνα
|
[1, 21] |
τοῦτον
διαδέχεται
ὁ
Φιλομήτωρ
καὶ
|
βασιλεύει |
ἔτη
πέντε
καὶ
τριάκοντα,
μεθ´ |
[1, 21] |
Ἐζεκίαν
ὁ
υἱὸς
αὐτοῦ
Μανασσῆς
|
βασιλεύει |
ἔτη
πεντήκοντα
πέντε,
ἔπειτα
ὁ |
[1, 21] |
μερισθείσης
τῆς
βασιλείας
ἐν
Σαμαρείᾳ
|
βασιλεύει |
Ἱεροβοὰμ
ἐκ
φυλῆς
Ἐφραῒμ
ὁ |
[1, 21] |
ἐκ
τοῦ
κήτους
προελθών.
ἔπειτα
|
βασιλεύει |
Ἰωναθὰν
ὁ
υἱὸς
Ὀζίου
ἔτη
|
[1, 21] |
Ἰοὺ
υἱὸς
Ἀνανίου.
μετὰ
τοῦτον
|
βασιλεύει
|
Ἰωσαφὰτ
υἱὸς
αὐτοῦ
ἔτη
κεʹ |
[1, 21] |
τοῦ
Πολυδέκτου
βασιλείας
Ὅμηρον
φέρει.
|
βασιλεύει |
μὲν
οὖν
Χάριλλος
ἔτη
ἑξήκοντα |
[1, 21] |
τοῖς
Φοινικικοῖς.
μετὰ
δὲ
Σολομῶνα
|
βασιλεύει |
Ῥοβοὰμ
υἱὸς
αὐτοῦ
ἔτη
ἑπτακαίδεκα, |
[1, 21] |
ὁ
Ἐλισσαῖος
προφητεύει,
μεθ´
ἣν
|
βασιλεύει, |
ὡς
προεῖπον,
Ἰωὰς
ὁ
περισωθεὶς |
[1, 7] |
ἢ
ἀποτιλθέντα.
καὶ
δὴ
κἀνταῦθα
|
χρησιμεύει |
ἡ
τοῦ
σπόρου
παραβολή,
ἣν |
[1, 5] |
θείαν
πρόνοιαν
γεννῆσαι
τὸν
Ἰσαάκ.
|
ἑρμηνεύει |
δὲ
ὁ
Φίλων
τὴν
μὲν |
[1, 7] |
λέγει,
ἄλλως
ἡ
ἀλήθεια
ἑαυτὴν
|
ἑρμηνεύει. |
ἕτερον
στοχασμὸς
ἀληθείας,
ἕτερον
ἡ |
[1, 25] |
οὐ
τὰ
κατὰ
τὸν
νόμον
|
ἑρμηνεύει |
πρὸς
ἕνα
θεὸν
ἀφορᾶν
καὶ |
[1, 27] |
μὲν
τὴν
θεοσέβειαν
παιδεύει
καὶ
|
ὑπαγορεύει |
τὰ
ποιητέα
εἴργει
τε
ἕκαστον
|
[1, 4] |
καὶ
δὴ
τοὺς
Βαβυλῶνος
σοφοὺς
|
προσαγορεύει. |
ὅτι
δὲ
σοφίαν
ὁμωνύμως
καλεῖ |
[1, 21] |
μαʹ
οὗτος
ἐπὶ
γήρως
ἐποδάγρησε,
|
προφητεύει |
δὲ
ἐπ´
αὐτοῦ
Ἰοὺ
υἱὸς |
[1, 21] |
φυλῆς
Ἐφραῒμ
ὁ
δοῦλος
Σολομῶνος,
|
προφητεύει |
δὲ
ἔτι
Ἀχίας
ὁ
Σηλωνίτης |
[1, 21] |
Ἰαβεὶμ
ἔτεσιν
εἴκοσι·
ἐπὶ
τούτου
|
προφητεύει
|
Δεββώρα
γυνὴ
Λαβιδὼθ
ἐκ
φυλῆς |
[1, 21] |
ἔτος
ἕν,
ἐπὶ
τούτου
ἔτι
|
προφητεύει |
Ἐλισσαῖος
καὶ
σὺν
αὐτῷ
Ἀβδαδωναῖος. |
[1, 21] |
ἐπὶ
ἔτη
ὀκτώ,
ἐφ´
οὗ
|
προφητεύει |
Ἠλίας
καὶ
μετὰ
Ἠλίαν
Ἐλισσαῖος |
[1, 21] |
ὁμοίως
καὶ
Ἀχίας
ἐκ
Σηλὼμ
|
προφητεύει, |
ἦσαν
δὲ
καὶ
οἱ
βασιλεῖς |
[1, 21] |
τῆς
βασιλείας
αὐτοῦ
ἐν
Βαβυλῶνι
|
προφητεύει |
Ἰεζεκιήλ,
μεθ´
ὃν
Ναοὺμ
ὁ |
[1, 21] |
ἑκκαίδεκα·
ἐπὶ
τούτου
ἔτι
Ἡσαΐας
|
προφητεύει |
καὶ
Ὠσηὲ
καὶ
Μιχαίας
ὁ |
[1, 21] |
Γοθολίας
ταύτης
ἔτι
ὁ
Ἐλισσαῖος
|
προφητεύει, |
μεθ´
ἣν
βασιλεύει,
ὡς
προεῖπον, |
[1, 21] |
περὶ
τοὺς
αὐτοὺς
χρόνους
Ἰωάννης
|
προφητεύει |
μέχρι
τοῦ
σωτηρίου
βαπτίσματος,
μετὰ |
[1, 21] |
ἀποκειμένῳ
ἀναγνοὺς
ἐτελεύτησεν.
ἐπὶ
τούτου
|
προφητεύει
|
Ὀλδᾶ
καὶ
Σοφονίας
καὶ
Ἱερεμίας. |
[1, 17] |
κωλῦσαι
δυνάμενον
οὐκ
ἐνεργεῖ
οὐδὲ
|
κωλύει. |
τί
γὰρ
ἐνεργεῖ
ὁ
μὴ |
[1, 1] |
σου.
σπειρόμενον
τὸν
λόγον
κρύπτεσθαι
|
μηνύει |
καθάπερ
ἐν
γῇ
τῇ
τοῦ
|
[1, 15] |
τῇ
τρίτῃ
τῶν
Ἰνδικῶν
ὧδε
|
γράφει· |
ἅπαντα
μέντοι
τὰ
περὶ
φύσεως |
[1, 19] |
οὖν
θεσπέσιος
ἀπόστολος
ἐφ´
ἡμῶν
|
γράφει· |
βλέπομεν
γὰρ
νῦν
ὡς
δι´ |
[1, 24] |
τούτους
ὡς
ἀφιδρύματα
τοῦ
θεοῦ.
|
γράφει |
γοῦν
ὁ
τὴν
Φορωνίδα
ποιήσας· |
[1, 21] |
ἄρα
καὶ
ὁ
Βοιώτιος
Πίνδαρος
|
γράφει· |
ἐν
χρόνῳ
δὲ
γένετ´
Ἀπόλλων, |
[1, 21] |
Πλάτων
ἐν
Τιμαίῳ
κατακολουθήσας
Ἀκουσιλάῳ
|
γράφει· |
καί
ποτε
προαγαγεῖν
βουληθεὶς
αὐτοὺς |
[1, 22] |
πρὸς
τὸν
Φιλομήτορα
κατὰ
λέξιν
|
γράφει· |
κατηκολούθηκε
δὲ
καὶ
ὁ
Πλάτων |
[1, 16] |
Φοινικήια
τὰ
γράμματα
Ἡρόδοτος
κεκλῆσθαι
|
γράφει· |
οἳ
δὲ
Φοίνικας
καὶ
Σύρους |
[1, 11] |
οὐκ
ὄντας
δὲ
σοφοὺς
ἐπιρραπίζων
|
γράφει. |
οὐ
γὰρ
ἐν
λόγῳ
ἡ |
[1, 1] |
τῇ
πρὸς
Κολασσαεῖς
ἐπιστολῇ
νουθετοῦντες»
|
γράφει |
πάντα
ἄνθρωπον
καὶ
διδάσκοντες
ἐν |
[1, 6] |
Εὐδαιμονικὸς
ἐν
τῷ
περὶ
βασιλείας
|
γράφει· |
πολυμαθίη
κάρτα
μὲν
ὠφελεῖ,
κάρτα |
[1, 3] |
παγκάλως
ὁ
Ἀθηναῖος
ἀποτείνεται
καὶ
|
γράφει |
Σόλων·
εἰς
γὰρ
γλῶσσαν
ὁρᾶτε |
[1, 15] |
ἀνθρώποις
προφαίνειν
τοῦ
μέλλοντος
δήλωσιν
|
γράφει, |
τὴν
δὲ
ψυχὴν
αὐτῆς
εἶναι |
[1, 22] |
δὲ
ὁ
Πυθαγόρειος
φιλόσοφος
ἄντικρυς
|
γράφει· |
τί
γάρ
ἐστι
Πλάτων
ἢ |
[1, 4] |
εἰ
δὴ
αὐτοῦ,
ὧδέ
πως
|
γράφει· |
τὸν
δ´
οὔτ´
ἂρ
σκαπτῆρα |
[1, 21] |
~(Ἐρατοσθένης
δὲ
τοὺς
χρόνους
ὧδε
|
ἀναγράφει· |
ἀπὸ
μὲν
Τροίας
ἁλώσεως
ἐπὶ |
[1, 8] |
σοφίαν
ἣν
οὐκ
ἐμελέτησεν.
ἐν
|
βραχεῖ |
δὲ
εἰπεῖν,
καθάπερ
τῆς
ῥητορικῆς |
[1, 29] |
φῶς
ὁδοῦ·
ὁδοὺς
γὰρ
βιότητος
|
ἐλέγχει |
παιδεία.
νόμος
ὁ
πάντων
βασιλεὺς |
[1, 20] |
δὲ
ὁ
κλέπτης
ὅπερ
ὑφελόμενος
|
ἔχει |
ἀληθῶς
ἔχει,
κἂν
χρυσίον
ᾖ |
[1, 25] |
κατὰ
Μωυσέα
πραγματεία
διὰ
σπουδῆς
|
ἔχει |
γενέσθαι.
ἔτι
τὸ
μὲν
νομικὸν |
[1, 26] |
ὑπὸ
θεοῦ
διὰ
Μωυσέως
παραδεδομένον.
|
ἔχει |
γοῦν
τὴν
ἀγωγὴν
εἰς
τὸ |
[1, 15] |
μανθάνοντα
εἰοάγει
πρὸς
τοῦ
βαρβάρου.
|
ἔχει |
δὲ
τὰ
τῆς
λέξεως
ὧδε· |
[1, 13] |
(τὸ
γὰρ
ψεῦδος
μυρίας
ἐκτροπὰς
|
ἔχει) |
καθάπερ
αἱ
βάκχαι
τὰ
τοῦ |
[1, 1] |
μὲν
ἡ
κακία
κακὴν
φύσιν
|
ἔχει |
καὶ
οὔποτ´
ἂν
καλοῦ
τινος |
[1, 20] |
κλέπτης
ὅπερ
ὑφελόμενος
ἔχει
ἀληθῶς
|
ἔχει, |
κἂν
χρυσίον
ᾖ
κἂν
ἄργυρος |
[1, 21] |
τὰ
τῆς
λέξεως
αὐτοῦ
ὧδε
|
ἔχει· |
κατέσκαψε
δὲ
τὴν
Ἀουαρίαν
Ἄμωσις |
[1, 3] |
δὲ
υἱὸς
τοῦ
ἀνθρώπου
οὐκ
|
ἔχει |
ποῦ
τὴν
κεφαλὴν
κλίνῃ·
μόνῳ |
[1, 21] |
Ἀμβακοὺμ
σὺν
αὐτῷ,
καὶ
τέλος
|
ἔχει
|
τὰ
τῶν
Ἑβραϊκῶν
βασιλέων.
γίνονται |
[1, 18] |
γὰρ
καὶ
ὁ
δοκησίσοφος
παραινέσεις
|
ἔχει |
τινὰς
τὰς
παρὰ
τῷ
ἀποστόλῳ
|
[1, 21] |
ἠρήμωσεν.
καὶ
ὡς
ταῦθ´
οὕτως
|
ἔχει, |
τῷ
γε
συνιέναι
δυναμένῳ
δῆλον |
[1, 21] |
δὲ
τὸ
βιβλίον
τοῦ
Ἰησοῦ
|
περιέχει, |
διεδέξατο
τὸν
Μωυσέα
ὁ
προειρημένος |
[1, 21] |
φυλῆς
Ἰούδα
ἔτη
τεσσαράκοντα,
ὡς
|
περιέχει |
ἡ
δευτέρα
τῶν
Βασιλειῶν,
καὶ |
[1, 8] |
δοξῶν
ἐμποιητικὴ
ψευδῶν
ὡς
ἀληθῶν·
|
παρέχει |
γὰρ
πρὸς
μὲν
πειθὼ
τὴν |
[1, 17] |
τῶν
ἁμαρτημάτων
προαίρεσις
καὶ
ὁρμὴ
|
κατάρχει, |
διημαρτημένη
δὲ
ὑπόληψις
ἔσθ´
ὅτε |
[1, 14] |
Ἐλεατικῆς
ἀγωγῆς
Ξενοφάνης
ὁ
Κολοφώνιος
|
κατάρχει, |
ὅν
φησι
Τίμαιος
κατὰ
Ἱέρωνα |
[1, 16] |
ἐκ
τοῦ
διαβόλου
τὴν
κίνησιν
|
ἴσχει. |
ἔνιοι
δὲ
δυνάμεις
τινὰς
ὑποβεβηκυίας |
[1, 21] |
ἐστι
φωνή,
ἣ
ὅταν
γένηται,
|
ἐπίσχει |
τοῦτο
ὃ
μέλλω
πράττειν,
προτρέπει |
[1, 13] |
ἑκάστη
ὅπερ
ἔλαχεν
ὡς
πᾶσαν
|
αὐχεῖ |
τὴν
ἀλήθειαν·
φωτὸς
δ´,
οἶμαι, |
[1, 21] |
πάσχα
καὶ
λύσις
ὀθνείας
ἐπιγαμβρείας.
|
προκεκηρύχει |
δὲ
καὶ
Κῦρος
τὴν
Ἑβραίων |
[1, 21] |
καὶ
ἑβδομάδες
ἑξήκοντα
δύο,
καὶ
|
ἐπιστρέψει |
καὶ
οἰκοδομηθήσεται
πλατεία
καὶ
τεῖχος, |
[1, 1] |
χρόνῳ
τε
καὶ
πόνῳ
τἀληθὲς
|
ἐκλάμψει |
ἀγαθοῦ
παρατυχόντος
βοηθοῦ·
δι´
ἀνθρώπων |
[1, 21] |
Ὠσηέ,
Ἰωνᾶς,
Ἰωήλ,
Ἱερεμίας,
Σοφονίας,
|
Βουζί, |
Ἰεζεκιήλ,
Οὐρίας,
Ἀμβακούμ,
Ναούμ,
Δανιήλ, |
[1, 21] |
διατείνει
Ἱερεμίας,
προφητεύουσι
δὲ
καὶ
|
Βουζὶ
|
καὶ
Οὐρίας
ὁ
υἱὸς
Σαμαίου |
[1, 21] |
Βεηρὶ
καὶ
Ἰωνᾶς
ὁ
τοῦ
|
Ἀμαθὶ |
ὁ
ἐκ
Γὲθ
Χοβὲρ
ὁ |
[1, 15] |
μόνους
ἀληθῶς
φησι
καὶ
ἄλλοι
|
ἄλλοθι |
πολλαχοῦ
καὶ
ἐν
Ἕλλησι
καὶ
|
[1, 5] |
(ἐνταῦθα
γὰρ
εἴρηται·
μὴ
πολὺς
|
ἴσθι |
πρὸς
ἀλλοτρίαν»
τὴν
Σάραν
δὲ |
[1, 5] |
δ´
ἂν
φῇ·
μὴ
πολὺς
|
ἴσθι |
πρὸς
ἀλλοτρίαν,
χρῆσθαι
μέν,
οὐκ |
[1, 6] |
ἄλλοις
ζῴοις.
διὸ
καί
φησιν·
|
ἴσθι |
πρὸς
τὸν
μύρμηκα,
ὦ
ὀκνηρέ, |
[1, 21] |
ναὶ
μήν
τινες
αὐτῶν
φασι
|
Φαρμουθὶ |
γεγενῆσθαι
κδʹ
ἢ
κεʹ
Ἔτι |
[1, 21] |
δὲ
Φαρμουθὶ
κεʹ
ἄλλοι
δὲ
|
Φαρμουθὶ |
ιθʹ
πεπονθέναι
τὸν
σωτῆρα
λέγουσιν. |
[1, 21] |
Καίσαρος
Φαμενὼθ
κεʹ
οἳ
δὲ
|
Φαρμουθὶ |
κεʹ
ἄλλοι
δὲ
Φαρμουθὶ
ιθʹ |
[1, 14] |
τυγχάνειν
βούλονται,
ὁμοίως
δὲ
τὴν
|
γνῶθι |
καιρὸν»
παραίνεσιν
Πιττακοῦ
καθεστάναι.
ὁ |
[1, 14] |
τοῖς
εὐνομωτάτοις.
Τὸ
μὲν
οὖν
|
γνῶθι |
σαυτὸν»
οἳ
μὲν
Χίλωνος
ὑπειλήφασι, |
[1, 5] |
βιαζόμενος
λέγῃ·
μὴ
πρόσεχε
φαύλῃ
|
γυναικί, |
μέλι
γὰρ
ἀποστάζει
ἀπὸ
χειλέων |
[1, 5] |
λέγῃ·
μὴ
πρόσεχε
φαύλῃ
γυναικί,
|
μέλι |
γὰρ
ἀποστάζει
ἀπὸ
χειλέων
γυναικὸς |
[1, 21] |
ἀναρχίας
οὔσης
διέκρινε
τὸν
λαὸν
|
Ἠλὶ |
ὁ
ἱερεὺς
τεσσαράκοντα
ἔτη.
τοῦτον |
[1, 21] |
ὁ
τοῦ
Ἀβιμέλεχ
ἐκ
συγγενείας
|
Ἠλί, |
προφητεύουσι
δὲ
Γὰδ
καὶ
Νάθαν |
[1, 21] |
ὁ
ἀρχιοινοχόος
Ἀρταξέρξου,
υἱὸς
δὲ
|
Ἀχηλὶ |
τοῦ
Ἰσραηλίτου,
οἰκοδομεῖ
τὴν
πόλιν |
[1, 21] |
ὁ
Σηλωνίτης
καὶ
Σαμαίας
υἱὸς
|
Αἰλαμὶ |
καὶ
ὁ
ἐξ
Ἰούδα
ἀπελθὼν |
[1, 7] |
τοῦτο
σύμπαν
τὸ
ἐκλεκτικὸν
φιλοσοφίαν
|
φημί. |
ὅσα
δὲ
ἀνθρωπίνων
λογισμῶν
ἀποτεμόμενοι |
[1, 2] |
καιροὺς
τὴν
Ἑλληνικὴν
δόξαν
τοσοῦτόν
|
φημι |
τοῖς
φιλεγκλήμοσι·
πρῶτον
μὲν
εἰ |
[1, 9] |
ὑγιάζειν
δύνασθαι,
οὕτω
κἀνταῦθα
χρηστομαθῆ
|
φημι |
τὸν
πάντα
ἐπὶ
τὴν
ἀλήθειαν |
[1, 5] |
ὁ
κύριος
αὐτὸς
εἶπεν
ἐγώ
|
εἰμι |
ἡ
ἀλήθεια»
τήν
τε
αὖ |
[1, 11] |
συνιέναι
καὶ
γινώσκειν
ὅτι
ἐγώ
|
εἰμι |
κύριος
ὁ
ποιῶν
ἔλεος
καὶ |
[1, 10] |
δ´
ὅτε
ἀναγκαῖον.
ταῦτα
ὡς
|
ἔνι |
μάλιστα
διὰ
βραχέων
ἐξήνεγκεν
ἡ |
[1, 28] |
οἱ
παροιμιαζόμενοι·
διαλεκτικώτερον
δὲ
ὡς
|
ἔνι |
μάλιστα
προσιτέον
αὐτῇ,
τὴν
ἀκολουθίαν |
[1, 3] |
γλῶσσα,
φησί,
βροτῶν·
πολέες
δ´
|
ἔνι |
μῦθοι·
παντοίων
ἐπέων
δὲ
πολὺς |
[1, 8] |
ὡς
ἐγὼ
τοιοῦτος»
φησίν,
ὁποῖος
|
οὐδενὶ |
ἄλλῳ
ἢ
τῷ
λόγῳ
πείθεσθαι, |
[1, 21] |
Ἡσιόδῳ
τῷ
ποιητῇ,
ἀκούσωμεν
αὐτοῦ·
|
Ζηνὶ |
δ´
ἄρα
Ἀτλαντὶς
Μαίη
τέκε |
[1, 21] |
ἁρπαγὴ
καὶ
ἡ
τοῦ
ἐν
|
Ἐλευσῖνι |
τεμένους
καθίδρυσις
Τριπτολέμου
τε
γεωργία |
[1, 27] |
ἐργάζεται.
ὥστε
καὶ
ὅταν
ἀνηκέστῳ
|
τινὶ |
κακῷ
περιπέσῃ
τις
ὑπό
τε |
[1, 27] |
ἰατρὸς
{τε}
καλεῖται,
οὐ
φθόνῳ
|
τινὶ |
οὐδὲ
δυσμενείᾳ
τῇ
πρὸς
τὸν
|
[1, 24] |
λέγεται
δὲ
καὶ
ἐν
χρησμῷ
|
τινι· |
στῦλος
Θηβαίοισι
Διώνυσος
πολυγηθής,
ἐκ |
[1, 8] |
ὑγιαίνουσι
λόγοις»
φησί,
διδασκαλίᾳ
δέ
|
τινι |
τετύφωται
μηδὲν
ἐπιστάμενος,
ἀλλὰ
νοσῶν |
[1, 21] |
Σορόαπιν
κληθῆναι
καὶ
Σάραπιν
συνηθείᾳ
|
τινὶ |
τῶν
ἐγχωρίων
ὕστερον.
Ἆπις
δὲ |
[1, 18] |
γὰρ
καίτοι
σοφοὶ
ὄντες
ἐν
|
μείζονι |
αἰτίᾳ
γεγόνασι
μὴ
πιστεύσαντες
τῷ |
[1, 2] |
ἀλλ´
ὡς
ἔπος
εἰπεῖν,
περιβολῇ
|
πλείονι |
χρωμένους,
ἁμῇ
γέ
πῃ
συγγυμνασίαν |
[1, 7] |
ἔσχηκε
χάριν
τοῖς
ἐν
τῷ
|
πίονι |
φυεῖσιν
ἤτοι
ξηρανθέντα
ἢ
ἀποτιλθέντα. |
[1, 21] |
κατὰ
τὴν
αἰχμαλωσίαν
ταύτην
τῇ
|
εἰκόνι |
λατρεῦσαι
μὴ
θελήσαντες
Μισαὴλ
Ἀνανίας |
[1, 28] |
ἐπιστήμη,
κτητὴ
δὲ
αὕτη
τῷ
|
σώφρονι |
οὐχ
ἕνεκα
τοῦ
λέγειν
τε |
[1, 21] |
ἅτερος
δὲ
τὰς
ἴσας
σὺν
|
ἀρχιτέκτονι |
Τυρίῳ
ἐκ
μητρὸς
Ἰουδαίας
ἐκ |
[1, 10] |
τοῦ
τὴν
ἐντολὴν
σαφηνιοῦντος
συμπαραλαμβανομένων.
|
νυνὶ |
δὲ
ἀλλήλων
ἕνεκα
εὐποροῦμεν
καὶ |
[1, 5] |
εἰς
δικαιοσύνην
Ἕλλησιν
ἀναγκαία
φιλοσοφία,
|
νυνὶ |
δὲ
χρησίμη
πρὸς
θεοσέβειαν
γίνεται, |
[1, 15] |
ὁμολογεῖ·
δύνασθαι
γοῦν
ἐν
τῷ
|
Φαίδωνί |
φησι
πανταχόθεν
τὸν
φιλόσοφον
ὠφελεῖσθαι |
[1, 24] |
Ἀθηναίων
στρατηγὸς
ὁ
τῇ
ἐν
|
Μαραθῶνι |
μάχῃ
νικήσας
τοὺς
Πέρσας
ἐμιμήσατο |
[1, 21] |
τὸ
δὲ
ἥμισυ
Οὐεσπεσιανὸς
σὺν
|
Ὄθωνι |
καὶ
Γάλβᾳ
καὶ
Οὐιτελλίῳ.
καὶ |
[1, 5] |
τῷ
χρόνῳ
ἔν
τε
τῷ
|
αἰῶνι, |
ὅτι
πνεῦμα
κυρίου
πεπλήρωκε
τὴν |
[1, 14] |
φύσιν
καταμαθεῖν
ἐξέσται.
πάλιν
αὖ
|
Χίλωνι |
τῷ
Λακεδαιμονίῳ
ἀναφέρουσι
τὸ
μηδὲν
|
[1, 21] |
Διὸς
νόον
αἰγιόχοιο,
αὐτοκασιγνήτῳ
κεχολωμένη
|
Ἀπόλλωνι. |
ἔστι
δὲ
καὶ
ἄλλη
Ἐρυθραία |
[1, 14] |
προσάπτει
τὸ
ἀπόφθεγμα,
Δίδυμος
δὲ
|
Σόλωνι |
αὐτὸ
ἀνατίθησιν,
ὥσπερ
ἀμέλει
Κλεοβούλῳ |
[1, 21] |
ἔτει
τῆς
βασιλείας
αὐτοῦ
ἐν
|
Βαβυλῶνι |
προφητεύει
Ἰεζεκιήλ,
μεθ´
ὃν
Ναοὺμ |
[1, 21] |
ἑπτά.
Εἴραμος
τὴν
ἑαυτοῦ
θυγατέρα
|
Σολομῶνι |
δίδωσι
καθ´
οὓς
χρόνους
μετὰ |
[1, 29] |
~(Ὅθεν
παγκάλως
ὁ
παρὰ
τῷ
|
Πλάτωνι |
Αἰγύπτιος
ἱερεύς·
ὦ
Σόλων,
Σόλων, |
[1, 14] |
εἰς
τὴν
Ἀκαδημίαν
ἀνεχώρησε.
παρὰ
|
Πλάτωνι |
Ἀριστοτέλης
φιλοσοφήσας
μετελθὼν
εἰς
τὸ |
[1, 19] |
περὶ
ἧς
καὶ
ὁ
παρὰ
|
Πλάτωνι |
λέγει
Σωκράτης·
εἰσὶ
γὰρ
δή, |
[1, 21] |
Ὠγύγου
κατακλυσμὸς
καὶ
ἡ
ἐν
|
Σικυῶνι |
βασιλεία,
πρώτου
μὲν
Αἰγιαλέως,
εἶτα |
[1, 24] |
ὅπερ
καὶ
ὑπώπτευσεν·
ἐπεδίωξαν
γὰρ
|
οἱ |
Αἰγύπτιοι
ἐφ´
ἵππων
καὶ
ὀχημάτων, |
[1, 15] |
οὐδείς
κώ
με
παρήλλαξεν,
οὐδ´
|
οἱ |
Αἰγυπτίων
καλεόμενοι
Ἁρπεδονάπται,
σὺν
τοῖς |
[1, 1] |
ἕκαστα
αὐτοῖς
δι´
ὧν
μᾶλλον
|
οἱ |
ἀκούοντες
ἐπιστραφήσονται.
καὶ
δὴ
συνελόντι |
[1, 19] |
κατ´
ἔμφασιν
δὲ
καὶ
διάφασιν
|
οἱ |
ἀκριβῶς
παρ´
Ἕλλησι
φιλοσοφήσαντες
διορῶσι |
[1, 8] |
οὐ
πᾶσιν
εἴρηται·
ὑμεῖς
ἐστε
|
οἱ |
ἅλες
τῆς
γῆς.
εἰσὶ
γάρ |
[1, 21] |
ἐπεὶ
καὶ
τὰς
εὐχὰς
ὁμολογοῦσιν
|
οἱ |
ἄνθρωποι
δυνατωτέρας
εἶναι
τὰς
βαρβάρῳ |
[1, 19] |
τῇ
εἰς
ἐμέ»
οὗτοι
οὖν
|
οἱ |
ἀνοιγόμενοι
τυφλῶν
ὀφθαλμοὶ»
ἡ
δι´ |
[1, 9] |
Εἰ
δὲ
οἱ
προφῆται
καὶ
|
οἱ |
ἀπόστολοι
οὐ
τὰς
τέχνας
ἐγνώκεσαν, |
[1, 25] |
πρέπωσι
τοῖς
ἀρχομένοις,
πειθήνιοι
δὲ
|
οἱ |
ἀρχόμενοι
τοῖς
ἄρχουσι
γίγνωνται,
ὅπερ |
[1, 16] |
ἐνομοθέτησαν
γεωμετρίας
τε
αὖ
εὑρεταὶ
|
οἱ |
αὐτοὶ
γεγόνασιν.
εἰσὶν
δὲ
οἳ |
[1, 21] |
χρησμολόγοι
συχνοὶ
γεγονέναι
φέρονται,
ὡς
|
οἱ |
Βάκιδες
(ὃ
μὲν
Βοιώτιος,
ὃ |
[1, 15] |
τοιούτους
παῖδας.
δῆλοι
δέ
εἰσιν
|
οἱ |
βάρβαροι
διαφερόντως
τιμήσαντες
τοὺς
αὑτῶν
|
[1, 21] |
Σηλὼμ
προφητεύει,
ἦσαν
δὲ
καὶ
|
οἱ |
βασιλεῖς
ἄμφω,
ὅ
τε
Δαβὶδ |
[1, 1] |
σεμνότητος
ἐμμελῶς
ἀνίεμεν.
καθάπερ
δὲ
|
οἱ |
βουλόμενοι
δήμῳ
προσομιλῆσαι
διὰ
κήρυκος |
[1, 1] |
ὁ
ἐρρωμένος
ἀναλήψεως.
καθάπερ
δ´
|
οἱ |
γεωργοὶ
προαρδεύσαντες
τὴν
γῆν,
οὕτω |
[1, 23] |
ἔμπροσθεν
χρόνῳ
περιτμηθέντι
τῷ
παιδίῳ
|
οἱ |
γονεῖς
ἔθεντο
ὄνομά
τι,
ἐκαλεῖτο |
[1, 23] |
τρεῖς
ἐφεξῆς
κρύπτοντες
ἔτρεφον
μῆνας
|
οἱ |
γονεῖς
νικώσης
τῆς
φυσικῆς
εὐνοίας |
[1, 15] |
Ἰουδαίαν
ἀφικνούμενοι
γῆν)
Ἰνδῶν
τε
|
οἱ |
γυμνοσοφισταί,
ἄλλοι
γε
φιλόσοφοι
βάρβαροι. |
[1, 4] |
ἐν
ταῖς
σφραγῖσιν
ἐντυπωμάτων
τορευτικός.
|
οἱ |
δὲ
ἀμφὶ
τὴν
παιδείαν
διατρίβοντες
|
[1, 26] |
οὔτ´
ἀγνοεῖν
δύνανται
τὴν
ἀλήθειαν,
|
οἱ
|
δὲ
ἀπιστοῦντες
ἥκιστά
τε
ἐν |
[1, 21] |
ἐν
πέμπτῃ
Παχὼν
καὶ
εἰκάδι.
|
Οἱ |
δὲ
ἀπὸ
Βασιλείδου
καὶ
τοῦ |
[1, 1] |
συνελόντι
εἰπεῖν
ἀφορμὰς
δίδωσι
σωτηρίας.
|
οἱ |
δὲ
ἐντραφέντες
γνησίως
τοῖς
τῆς |
[1, 1] |
γοῦν
ὁ
μὲν
θερισμὸς
πολύς,
|
οἱ |
δὲ
ἐργάται
βραχεῖς»
τῷ
ὄντι
|
[1, 27] |
ἄνδρες
κακοὶ
οὐ
νοοῦσι
νόμον,
|
οἱ |
δὲ
ζητοῦντες
τὸν
κύριον
συνήσουσιν |
[1, 18] |
ἀποδεξάμενοι
τὸν
λόγον
αὐτοῦ
ἐβαπτίσθησαν,
|
οἱ |
δὲ
μὴ
θελήσαντες
πείθεσθαι
ἑαυτοὺς |
[1, 11] |
θεὸν
εὑρήσει
γνῶσιν
μετὰ
δικαιοσύνης,
|
οἱ |
δὲ
ὀρθῶς
ζητήσαντες
αὐτὸν
εἰρήνην |
[1, 7] |
καιροὶ
δὲ
καὶ
οἱ
τόποι
|
οἱ |
δεκτικοὶ
τὰς
διαφορὰς
ἐγέννησαν.
ἄλλως |
[1, 4] |
οἱ
σοφισταὶ
καὶ
τῶν
συλλογισμῶν
|
οἱ |
διαλεκτικοὶ
καὶ
οἱ
φιλόσοφοι
τῆς |
[1, 1] |
τὴν
ἐγγράφως
τὰ
ἄγραφα
δηλοῦσαν·
|
οἱ |
διψῶντες,
πορεύεσθε
ἐφ´
ὕδωρ»
Ἡσαΐας |
[1, 18] |
δὲ
μωρίαν·
μυθῶδες
γὰρ
ἡγοῦνται
|
οἱ |
δοκησίσοφοι
διά
τε
ἀνθρώπου
υἱὸν |
[1, 15] |
Ἀσσυρίων
οἱ
Χαλδαῖοι
καὶ
Γαλατῶν
|
οἱ |
Δρυΐδαι
καὶ
Σαμαναῖοι
Βάκτρων
καὶ |
[1, 21] |
ἀνὴρ
ἔτη
κζʹ
ἔπειτα
ἁμαρτόντες
|
οἱ |
Ἑβραῖοι
παραδίδονται
Χουσαχὰρ
βασιλεῖ
Μεσοποταμίας |
[1, 23] |
νήπιοι
ἔγνωσαν
ὕστερόν
τε
ἐξιόντες
|
οἱ
|
Ἑβραῖοι
πολλὴν
λείαν
τῶν
Αἰγυπτίων |
[1, 1] |
λαμβάνεται.
καὶ
τῷ
ὄντι
μακάριοι
|
οἱ |
εἰρηνοποιοί»
οἱ
τοὺς
ἐνταῦθα
κατὰ |
[1, 7] |
Χριστῷ,
ἐν
ᾗ
μακάριοι
πάντες
|
οἱ |
εἰσελθόντες
καὶ
κατευθύνοντες
τὴν
πορείαν |
[1, 11] |
πλανᾶται,
καὶ
αἱ
πληγαὶ
καὶ
|
οἱ |
ἔλεγχοι
διδόασι
παιδείαν
σοφίας,
οἱ |
[1, 21] |
ἔθνους
ἐπιφαίνουσα
χαρακτῆρα.
φασὶ
δὲ
|
οἱ |
Ἕλληνες
διαλέκτους
εἶναι
τὰς
παρὰ |
[1, 3] |
περιττοὺς
καλούσης
τῆς
γραφῆς.
ὅθεν
|
οἱ |
Ἕλληνες
καὶ
αὐτοὶ
τοὺς
περὶ |
[1, 17] |
τὴν
ἰδίαν
ζητεῖ.
τοιοῦτοι
δὲ
|
οἱ |
Ἕλληνες,
οἱ
φίλαυτοι
καὶ
ἀλαζόνες» |
[1, 17] |
καὶ
λῃσταί.
πάντες
μὲν
οὖν
|
οἱ |
ἐν
λόγῳ,
οὗτοι
δὴ
οἱ |
[1, 21] |
ὁ
τοῦ
Σαφάτ.
ἐπὶ
τούτου
|
οἱ |
ἐν
Σαμαρείᾳ
κόπρον
ἔφαγον
περιστερῖ |
[1, 17] |
καὶ
μὴ
προέτρεπεν.
οὔτε
δὲ
|
οἱ |
ἔπαινοι
οὔτε
οἱ
ψόγοι
οὔθ´ |
[1, 21] |
δώδεκα
ἡμέραι
ὀκτωκαίδεκα.
ἀποδείκνυνται
τοίνυν
|
οἱ |
ἐπὶ
Δαρείου
τοῦ
Ὑστάσπου
προφητεύσαντες |
[1, 6] |
ἤνυσαν,
καὶ
αὖ
τὰ
ἐναντία
|
οἱ |
ἐπιτηδείως
φύντες
ἀμελείᾳ
γεγόνασι
κακοί. |
[1, 21] |
Λυκοῦργός
τε
καὶ
Σόλων,
καὶ
|
οἱ |
ἑπτὰ
σοφοί,
οἵ
τε
ἀμφὶ |
[1, 8] |
ἡ
τραγῳδία
λέγει.
τοιοῦτοι
δὲ
|
οἱ |
ἐριστικοὶ
οὗτοι
εἴτε
αἱρέσεις
μετίοιεν |
[1, 29] |
ἡμῶν
τῇ
μεταφορᾷ.
ἀτεχνῶς
γοῦν
|
οἱ |
εὐγνώμονες
ὅλῳ
τῷ
πλάσματι
τῷ |
[1, 14] |
εἶτα
Καρνεάδης
διαδέχεται
Ἡγησίνουν
καὶ
|
οἱ |
ἐφεξῆς·
Κράτητος
δὲ
Ζήνων
ὁ |
[1, 8] |
μεταδοξάσαι,
καὶ
ἐπὶ
πᾶσι
γοητεύονται
|
οἱ |
ἤτοι
ὑφ´
ἡδονῆς
κηληθέντες
ἢ |
[1, 15] |
Φρύγες
δὲ
ἦσαν
καὶ
βάρβαροι
|
οἱ |
Ἰδαῖοι
δάκτυλοι.
Ἡρόδωρος
δὲ
τὸν |
[1, 20] |
~(Ὡς
δὲ
οἱ
πολλοὶ
ἄνθρωποι
|
οἱ |
καθέλκοντες
τὴν
ναῦν
οὐ
πολλὰ |
[1, 7] |
καθ´
ἕκαστον
καιρὸν
ἐπομβρίσας
λόγον,
|
οἱ |
καιροὶ
δὲ
καὶ
οἱ
τόποι |
[1, 21] |
πλατεία
καὶ
τεῖχος,
καὶ
κενωθήσονται
|
οἱ |
καιροί.
καὶ
μετὰ
τὰς
ἑξήκοντα |
[1, 3] |
ταύτῃ
γοῦν
ἐπαιρόμενοι
τῇ
τέχνῃ
|
οἱ |
κακοδαίμονες
σοφισταὶ
τῇ
σφῶν
αὐτῶν |
[1, 6] |
ἄμεινον
φύντων
κατηγορεῖ,
ὁπότε
καὶ
|
οἱ |
κακῶς
πεφυκότες
πρὸς
ἀρετὴν
τῆς |
[1, 6] |
οὐ
γὰρ
φύσει,
μαθήσει
δὲ
|
οἱ |
καλοὶ
κἀγαθοὶ
γίνονται,
καθάπερ
ἰατροὶ |
[1, 27] |
δύνασθαι
τὸν
νόμον
ὁμολογεῖται,
κἂν
|
οἱ |
κατὰ
νόμον
μὴ
πολιτευόμενοι
ὡς |
[1, 23] |
ἀπῄεσαν,
οὐ
διὰ
φιλοχρηματίαν,
ὡς
|
οἱ |
κατήγοροί
φασιν
(οὐδὲ
γὰρ
ἀλλοτρίων |
[1, 15] |
ἐκείνων,
Χαλδαῖοί
τε
καὶ
Ἀράβιοι
|
οἱ |
κληθέντες
εὐδαίμονες
καὶ
ὅσοι
γε |
[1, 1] |
παῖδες
σωμάτων,
ψυχῆς
δὲ
ἔγγονοι
|
οἱ |
λόγοι.
αὐτίκα
πατέρας
τοὺς
κατηχήσαντάς |
[1, 10] |
εἶεν
ἂν
ταῦτα)
οὕτω
καὶ
|
οἱ |
λόγῳ·
ἀγαθῷ
κεχρημένοι
συνεγγίζουσι
τοῖς |
[1, 10] |
πολιτευσώμεθα
καθ´
ὑπακοήν.
καθάπερ
δὲ
|
οἱ |
λόγῳ
χρώμενοι
πονηρῷ
οὐδὲν
τῶν |
[1, 15] |
Κελτῶν
οἱ
φιλοσοφήσαντες
καὶ
Περσῶν
|
οἱ |
Μάγοι
(οἳ
μαγείᾳ
καὶ
τοῦ |
[1, 4] |
διττόν,
ἐπιτηδείους
σφᾶς
αὐτοὺς
παραστήσαντες.
|
οἱ |
μὲν
γὰρ
τὰς
βαναύσους
μετιόντες |
[1, 1] |
παῖδας
ἀγαθοὺς
τοῖς
ἔπειτα
καταλείπειν.
|
οἱ |
μέν
γε
παῖδες
σωμάτων,
ψυχῆς |
[1, 18] |
ἀποστόλων
εὕροις
ἂν
κατὰ
λέξιν·
|
οἱ |
μὲν
οὖν
ἀποδεξάμενοι
τὸν
λόγον
|
[1, 26] |
πατρὸς
ἐξηγούμενος
υἱὸς
μονογενής.
ἔπειτα
|
οἱ |
μὲν
πειθόμενοι
τῷ
νόμῳ
τῷ |
[1, 17] |
λόγου
σαρκώσεως,
ἐξακούονται
καθολικώτερον.
ἀλλ´
|
οἱ |
μὲν
προφῆται,
ἅτε
ἀποσταλέντες
καὶ |
[1, 11] |
οἱ
ἔλεγχοι
διδόασι
παιδείαν
σοφίας,
|
οἱ |
μετ´
ἀγάπης
δηλονότι
ἔλεγχοι·
καρδία |
[1, 14] |
διαδέχεται
Κλεάνθης,
ὃν
Χρύσιππος
καὶ
|
οἱ |
μετ´
αὐτόν.
Τῆς
δὲ
Ἐλεατικῆς |
[1, 18] |
τῶν
ὑπακουσάντων
ἑκουσίου
προσκλίσεως
χωρισθέντες
|
οἱ |
μὴ
ἐθελήσαντες
πείθεσθαι
ἀσύνετοί
τε |
[1, 7] |
κἀκεῖνο
σκοπῶμεν,
ὡς
εἴ
ποτε
|
οἱ |
μὴ
ἐπιστάμενοι
διαβιοῦσι
καλῶς
εὖ |
[1, 17] |
δὲ
οἱ
ψευδοπροφῆται
καὶ
πάντες
|
οἱ |
μὴ
κυρίως
ὑπ´
αὐτοῦ
ἀποσταλέντες. |
[1, 21] |
ἐνιαυτόν«
Ζῆθος
δὲ
καὶ
Ἀμφίων
|
οἱ |
μουσικῆς
εὑρεταὶ
περὶ
τὴν
Κάδμου |
[1, 23] |
ἐπιθέμενον
πατάξας
ἀποκτεῖναι.
φασὶ
δὲ
|
οἱ |
μύσται
λόγῳ
μόνῳ
ἀνελεῖν
τὸν |
[1, 23] |
μετὰ
τὴν
ἀνάληψιν,
ὥς
φασιν
|
οἱ |
μύσται,
Μελχί.
ἐν
δὲ
ἡλικίᾳ |
[1, 5] |
παρ´
αὐτῆς
τῆς
ἀληθείας,
ἔχουσιν
|
οἱ
|
μύσται.
~(πολλὰ
δ´
ἡ
ἑτοιμότης |
[1, 23] |
τῆς
δυνάμεως
ἀποτελέσματα,
δι´
ἀφροσύνην
|
οἱ |
νήπιοι
ἀπιστοῦντες,
τότε
ὡς
εἴρηται, |
[1, 23] |
ὡς
εἴρηται,
ῥεχθὲν
δέ
τε
|
οἱ |
νήπιοι
ἔγνωσαν
ὕστερόν
τε
ἐξιόντες |
[1, 28] |
τῶν
πρὸς
τοὺς
ἀνθρώπους,
ὥσπερ
|
οἱ |
νῦν
διαλεκτικοὶ
περὶ
τὰ
σοφιστικὰ
|
[1, 15] |
γάμον,
οὐ
παιδοποιίαν
ἴσασιν,
ὥσπερ
|
οἱ |
νῦν
Ἐγκρατηταὶ
καλούμενοι.
εἰσὶ
δὲ |
[1, 9] |
τῷ
φόβῳ.
οὐχὶ
δὲ
καὶ
|
οἱ |
ὀρθοδοξασταὶ
καλούμενοι
ἔργοις
προσφέρονται
καλοῖς, |
[1, 24] |
τῶν
ἀγαλμάτων
σχέσεις
κίονας
ἱστάντες
|
οἱ
|
παλαιοὶ
ἔσεβον
τούτους
ὡς
ἀφιδρύματα |
[1, 10] |
τὸ
μύρον
καὶ
τὴν
πορφύραν
|
οἱ |
παλαιοὶ
Λακεδαιμόνιοι,
δολερὰ
μὲν
τὰ |
[1, 20] |
ἄνευ
τὴν
φιλοσοφίαν,
ἐπεὶ
σχεδὸν
|
οἱ |
πάντες
ἄνευ
τῆς
ἐγκυκλίου
παιδείας |
[1, 21] |
τοῖς
δώδεκα
Ἄγγελος.
γίνονται
δὲ
|
οἱ |
πάντες
προφῆται
πέντε
καὶ
τριάκοντα. |
[1, 6] |
καὶ
κυβερνῆται.
ὁρῶμεν
γοῦν
κοινῶς
|
οἱ |
πάντες
τὴν
ἄμπελον
καὶ
τὸν |
[1, 21] |
Ἰλιακῶν,
μεθ´
οὓς
μακρῷ
νεώτεροι
|
οἱ |
παρ´
Ἕλλησι
νομοθέται,
Λυκοῦργός
τε |
[1, 14] |
κάτω
που
τῆς
Μωυσέως
ἡλικίας
|
οἱ |
παρ´
Ἕλλησι
σοφοὶ
γεγόνασι,
μικρὸν |
[1, 17] |
ἂν
εἶεν
κλέπται
καὶ
λῃσταὶ»
|
οἱ |
παρ´
Ἕλλησι
φιλόσοφοι
καὶ
οἱ |
[1, 15] |
ῥυθμῶν
ἀναφέρεται·
δι´
ἣν
αἰτίαν
|
οἱ |
παρὰ
τοῖς
μουσικοῖς
δάκτυλοι
τὴν |
[1, 28] |
πρὸς
νόησιν
γραφή,
ᾗ
φασιν
|
οἱ |
παροιμιαζόμενοι·
διαλεκτικώτερον
δὲ
ὡς
ἔνι |
[1, 1] |
καὶ
παιδὶ
μάχαιραν,
ᾗ
φασιν
|
οἱ |
παροιμιαζόμενοι,
ὀρέγοντες
εὑρεθῶμεν.
οὐ
γὰρ |
[1, 1] |
γνῶσις,
ὄνος
λύρας,
ᾗ
φασιν
|
οἱ |
παροιμιαζόμενοι,
τοῖς
πολλοῖς
τὰ
συγγράμματα. |
[1, 1] |
παρὰ
πατρὸς
ἐκδεχόμενος
(ὀλίγοι
δὲ
|
οἱ
|
πατράσιν
ὅμοιοι)
ἧκον
δὴ
σὺν |
[1, 21] |
Φημονόην
ἔτεσιν
ὕστερον
εἴκοσι
ἑπτὰ
|
οἱ |
περὶ
Ὀρφέα
καὶ
Μουσαῖον
καὶ |
[1, 14] |
γὰρ
ἐκφέρεται
τὸ
αὐτὸ
ἀπόφθεγμα)
|
οἱ |
περὶ
Σωτάδαν
τὸν
Βυζάντιον
Βίαντος |
[1, 19] |
εἰσὶ
γὰρ
δή,
ὥς
φασιν
|
οἱ |
περὶ
τὰς
τελετάς,
ναρθηκοφόροι
μὲν |
[1, 21] |
εἷς
ἡμέραι
ιγʹ
εἰσὶ
δὲ
|
οἱ |
περιεργότερον
τῇ
γενέσει
τοῦ
σωτῆρος |
[1, 19] |
ἐμὴν
δόξαν
οὐκ
ἄλλοι
ἢ
|
οἱ
|
πεφιλοσοφηκότες
ὀρθῶς.
ὧν
δὴ
κἀγὼ |
[1, 18] |
θεῷ»
αὐτίκα
ἐξ
ἑκατέρου
γένους
|
οἱ
|
πιστεύσαντες,
οὗτοι
λαὸς
περιούσιος»
κἀν |
[1, 15] |
Ὀδρύσης
ἢ
Θρᾷξ;
Ὅμηρον
γὰρ
|
οἱ |
πλεῖστοι
Αἰγύπτιον
φαίνουσιν.
Θαλῆς
δὲ |
[1, 15] |
τε
καὶ
φιλοσόφων.
ὡς
δὲ
|
οἱ |
πλεῖστοι
αὐτῶν
βάρβαροι
τὸ
γένος |
[1, 5] |
γεωμετρίᾳ,
ἄλλοι
δὲ
ἐν
γραμματικῇ,
|
οἱ |
πλεῖστοι
δὲ
ἐν
ῥητορικῇ.
Ἀλλ´ |
[1, 14] |
τὸ
πάντες
ἄνθρωποι
κακοὶ»
ἢ
|
οἱ |
πλεῖστοι
τῶν
ἀνθρώπων
κακοὶ»
(διχῶς |
[1, 5] |
ἐπιφέρει
ῥητῶς·
τῆς
γὰρ
ἀφροσύνης
|
οἱ |
πόδες
κατάγουσι
τοὺς
χρωμένους
αὐτῇ |
[1, 4] |
χορηγοῦνται,
καθ´
ἣν
τῶν
μέτρων
|
οἱ |
ποιηταὶ
καὶ
τῆς
λέξεως
οἱ |
[1, 23] |
ἔπειτα
νουθετοῦνται
μὲν
Αἰγύπτιοι
πολλάκις
|
οἱ |
πολλάκις
ἀσύνετοι,
θεαταὶ
δὲ
Ἑβραῖοι |
[1, 20] |
τοῦ
βίου
κύματα.
~(Ὡς
δὲ
|
οἱ |
πολλοὶ
ἄνθρωποι
οἱ
καθέλκοντες
τὴν |
[1, 17] |
πυρῷ
τὰ
ζιζάνια.
πάντες»
οὖν
|
οἱ |
πρὸ
κυρίου
κλέπται
καὶ
λῃσταί, |
[1, 17] |
δοξάζοντα.
~(Ναί
φασι
γεγράφθαι·
πάντες
|
οἱ |
πρὸ
τῆς
παρουσίας
τοῦ
κυρίου |
[1, 17] |
οἱ
παρ´
Ἕλλησι
φιλόσοφοι
καὶ
|
οἱ |
πρὸ
τῆς
τοῦ
κυρίου
παρουσίας |
[1, 17] |
οἱ
ἐν
λόγῳ,
οὗτοι
δὴ
|
οἱ |
πρὸ
τῆς
τοῦ
λόγου
σαρκώσεως, |
[1, 16] |
τρίκροτον
ναῦν
κατασκευάσαι.
Σικελοί
τε
|
οἱ |
πρὸς
τῇ
Ἰταλίᾳ
πρῶτοι
φόρμιγγα
|
[1, 21] |
ποιοῦ
ἐκταραχθέντες·
παρὰ
Ἑβραίοις
δὲ
|
οἱ |
προφῆται
δυνάμει
θεοῦ
καὶ
ἐπιπνοίᾳ, |
[1, 15] |
προέστησαν
δ´
αὐτῆς
Αἰγυπτίων
τε
|
οἱ |
προφῆται
καὶ
Ἀσσυρίων
οἱ
Χαλδαῖοι |
[1, 17] |
τοῦ
Χριστοῦ.
ὥστε
οὐ
κλέπται
|
οἱ |
προφῆται.
καὶ
ἡ
διδαχὴ
ἡ |
[1, 9] |
ἀμφιβολίαν
ἀπατώμενος
τρόπῳ.
Εἰ
δὲ
|
οἱ |
προφῆται
καὶ
οἱ
ἀπόστολοι
οὐ |
[1, 9] |
γὰρ
ἐγνώκεσαν
τὸν
νοῦν
ἐκεῖνον
|
οἱ |
προφῆται
καὶ
οἱ
τοῦ
πνεύματος |
[1, 21] |
λέχος
εἰσαναβᾶσα·
Καδμείη
δ´
ἄρα
|
οἱ |
Σεμέλη
τέκε
φαίδιμον
υἱόν,
μιχθεῖς´ |
[1, 4] |
οἱ
ποιηταὶ
καὶ
τῆς
λέξεως
|
οἱ |
σοφισταὶ
καὶ
τῶν
συλλογισμῶν
οἱ |
[1, 4] |
μέν
τι
οἰκεῖον
φύσεως
ἰδίωμα
|
οἱ |
σοφοὶ
τῇ
διανοίᾳ,
λαμβάνουσι
δὲ |
[1, 1] |
εὐμαρῶς
ἐκθρέψαι
δύνασθαι.
Περιέξουσι
δὲ
|
οἱ |
Στρωματεῖς
ἀναμεμιγμένην
τὴν
ἀλήθειαν
τοῖς
|
[1, 2] |
ὑπονοουμένων
ἐπιστήμης.
σιωπῶ
γὰρ
ὅτι
|
οἱ |
Στρωματεῖς
τῇ
πολυμαθίᾳ
σωματοποιούμενοι
κρύπτειν |
[1, 11] |
ἐφαντάσθη
τὸν
δημιουργόν.
ἀλλὰ
καὶ
|
οἱ |
Στωϊκοί,
ὧν
καὶ
αὐτῶν
μέμνηται, |
[1, 21] |
πεντηκοστὴν
ὀλυμπιάδα
γενομένου.
συνεχρόνισαν
δὲ
|
οἱ |
συγκαταλεγέντες
σοφοὶ
τῷ
Θαλεῖ,
ὥς |
[1, 19] |
δικαιοσύνην
ἐργάζεται
πίστιν.
εἰσὶ
δὲ
|
οἱ |
τὰ
ἴδια
σπείροντες
οἳ
πλείονα |
[1, 8] |
καὶ
διαλεκτικὰ
συνασκοῖεν
τεχνύδρια,
οὗτοι
|
οἱ |
τὰ
κατάρτια
κατασπῶντες
καὶ
μηθὲν |
[1, 11] |
Ἵππασος
δὲ
τὸ
πῦρ,
καὶ
|
οἱ |
τὰς
ἀτόμους
ἀρχὰς
ὑποτιθέμενοι,
φιλοσοφίας |
[1, 15] |
καὶ
βίβλους
ἀποκρύφους
τἀνδρὸς
τοῦδε
|
οἱ |
τὴν
Προδίκου
μετιόντες
αἵρεσιν
αὐχοῦσι |
[1, 15] |
καλούμενοι.
εἰσὶ
δὲ
τῶν
Ἰνδῶν
|
οἱ
|
τοῖς
Βούττα
πειθόμενοι
παραγγέλμασιν.
ὃν |
[1, 7] |
λόγον,
οἱ
καιροὶ
δὲ
καὶ
|
οἱ |
τόποι
οἱ
δεκτικοὶ
τὰς
διαφορὰς |
[1, 9] |
νοῦν
ἐκεῖνον
οἱ
προφῆται
καὶ
|
οἱ |
τοῦ
πνεύματος
μαθηταί·
ἐκ
γὰρ |
[1, 1] |
τῷ
ὄντι
μακάριοι
οἱ
εἰρηνοποιοί»
|
οἱ |
τοὺς
ἐνταῦθα
κατὰ
τὸν
βίον |
[1, 17] |
αὐτίκα
κολάζονται
πρὸς
τοῦ
νόμου
|
οἱ |
τούτων
αἴτιοι.
ᾧ
γὰρ
κωλῦσαι |
[1, 16] |
Κέλμις
τε
αὖ
καὶ
Δαμναμενεὺς
|
οἱ |
τῶν
Ἰδαίων
δάκτυλοι
πρῶτοι
σίδηρον |
[1, 21] |
τοίνυν
ἐπὶ
τὸ
αὐτὸ
καὶ
|
οἱ |
τῶν
Μακεδόνων
βασιλέων
χρόνοι
ἔτη
|
[1, 7] |
κατὰ
προηγούμενον,
ἀλλ´
ὃν
τρόπον
|
οἱ |
ὑετοὶ
καταρρήγνυνται
εἰς
τὴν
γῆν |
[1, 15] |
Βραχμᾶναι
καλούμενοι.
καὶ
τῶν
Σαρμανῶν
|
οἱ |
ὑλόβιοι
προσαγορευόμενοι
οὔτε
πόλεις
οἰκοῦσιν |
[1, 18] |
ἐνέργειαν.
πάντων
τοίνυν
ἀνθρώπων
κεκλημένων
|
οἱ |
ὑπακοῦσαι
βουληθέντες
κλητοὶ»
ὠνομάσθησαν.
οὐ
|
[1, 17] |
ζητεῖ.
τοιοῦτοι
δὲ
οἱ
Ἕλληνες,
|
οἱ |
φίλαυτοι
καὶ
ἀλαζόνες»
σοφοὺς
δὲ |
[1, 2] |
τοιαύτη
ψυχαγωγία,
δι´
ἧς
κεκαλυμμένην
|
οἱ
|
φιλομαθεῖς
παραδέχονται
τὴν
ἀλήθειαν,
πρὸς |
[1, 15] |
καὶ
Σαμαναῖοι
Βάκτρων
καὶ
Κελτῶν
|
οἱ |
φιλοσοφήσαντες
καὶ
Περσῶν
οἱ
Μάγοι |
[1, 26] |
οὔσης.
μόνον
γοῦν
τὸν
σοφὸν
|
οἱ |
φιλόσοφοι
βασιλέα,
νομοθέτην,
στρατηγόν,
δίκαιον, |
[1, 11] |
τοῦ
πατρός.
νήπιοι
οὖν
καὶ
|
οἱ |
φιλόσοφοι,
ἐὰν
μὴ
ὑπὸ
τοῦ
|
[1, 4] |
τῶν
συλλογισμῶν
οἱ
διαλεκτικοὶ
καὶ
|
οἱ
|
φιλόσοφοι
τῆς
κατ´
αὐτοὺς
θεωρίας |
[1, 21] |
καὶ
ἐξ
εἰκότων
προειρηκότες,
καθάπερ
|
οἱ |
φυσιογνωμονοῦντες
ἰατροί
τε
καὶ
μάντεις, |
[1, 15] |
τε
οἱ
προφῆται
καὶ
Ἀσσυρίων
|
οἱ |
Χαλδαῖοι
καὶ
Γαλατῶν
οἱ
Δρυΐδαι |
[1, 14] |
ἐν
τῇ
πρώτῃ.
εἰσὶ
δὲ
|
οἱ |
χρόνοι
ἀμφὶ
τὴν
πεντηκοστὴν
ὀλυμπιάδα. |
[1, 14] |
φιλοσόφων
ὡς
ἐν
ἐπιτομῇ
ἥδε,
|
οἱ |
χρόνοι
δὲ
τῶν
προκαταρξάντων
τῆς |
[1, 21] |
οὖν
καὶ
τῶν
Μακεδονικῶν
βασιλέων
|
οἱ |
χρόνοι
οὕτω
κατάγονται.
Ἀλέξανδρος
ἔτη |
[1, 21] |
Συνάγονται
οὖν
καὶ
τῶν
Περσῶν
|
οἱ |
χρόνοι
οὕτως·
Κῦρος
ἔτη
τριάκοντα, |
[1, 15] |
εἰς
Πέρσας
ὑπερεῖδεν.
~(Οἵδε
μὲν
|
οἱ |
χρόνοι
τῶν
παρ´
Ἕλλησι
πρεσβυτάτων |
[1, 17] |
ἁπλῶς
πάντες
ἄνθρωποι,
πάντες
δὲ
|
οἱ |
ψευδοπροφῆται
καὶ
πάντες
οἱ
μὴ |
[1, 17] |
ψεύδεσι
καὶ
ἀληθῆ
τινα
ἔλεγον
|
οἱ
|
ψευδοπροφῆται,
καὶ
τῷ
ὄντι
οὗτοι |
[1, 17] |
αὐτοῦ
ἀποσταλέντες.
Εἶχον
δὲ
καὶ
|
οἱ |
ψευδοπροφῆται
τὸ
κλέμμα,
τὸ
ὄνομα |
[1, 17] |
οὔτε
δὲ
οἱ
ἔπαινοι
οὔτε
|
οἱ |
ψόγοι
οὔθ´
αἱ
τιμαὶ
οὔθ´ |
[1, 21] |
Σόλων,
καὶ
οἱ
ἑπτὰ
σοφοί,
|
οἵ |
τε
ἀμφὶ
τὸν
Σύριον
Φερεκύδην |
[1, 16] |
Μυσὸς
τὴν
Λύδιον
ἁρμονίαν
ἐφιλοτέχνησεν·
|
οἵ |
τε
Τρωγλοδύται
καλούμενοι
σαμβύκην
εὗρον, |
[1, 21] |
ἔτη
ἑκατὸν
ἕνδεκα.
Εἰσὶ
δὲ
|
οἳ |
ἀπὸ
Κέκροπος
μὲν
ἐπὶ
Ἀλέξανδρον |
[1, 2] |
ὄντως
φιλοσοφίας
λόγον
ἐξορχήσασθαι
τούτοις,
|
οἳ |
ἀφειδῶς
πάντα
μὲν
ἀντιλέγειν
ἐθέλουσιν |
[1, 21] |
Μωυσέως
ἔτη
ἔφησαν
γίνεσθαι
αωμβʹ
|
οἳ |
δὲ
αϡ
καʹ
ἐν
δὲ |
[1, 14] |
φθείρουσιν
ἤθη
χρηστὰ
ὁμιλίαι
κακαί»
|
οἳ |
δὲ
Ἀκουσίλαον
τὸν
Ἀργεῖον
ἐγκατέλεξαν |
[1, 16] |
Κροτωνιάτης
πρῶτος
φυσικὸν
λόγον
συνέταξεν.
|
οἳ |
δὲ
Ἀναξαγόραν
Ἡγησιβούλου
Κλαζομένιον
πρῶτον |
[1, 14] |
Περίανδρον
εἶναι
λέγουσιν
τὸν
Κροίνθιον,
|
οἳ |
δὲ
Ἀνάχαρσιν
τὸν
Σκύθην,
οἳ |
[1, 22] |
εἰς
τὴν
Ἑλλάδα
διάλεκτον
ἑρμηνεῦσαι.
|
οἳ |
δὲ
ἅτε
ἔτι
ὑπακούοντες
Μακεδόσι |
[1, 15] |
γένος,
οἳ
μὲν
Σαρμᾶναι
αὐτῶν,
|
οἳ |
δὲ
Βραχμᾶναι
καλούμενοι.
καὶ
τῶν |
[1, 5] |
οἳ
μὲν
αὐτῶν
ἐν
μουσικῇ,
|
οἳ |
δὲ
ἐν
γεωμετρίᾳ,
ἄλλοι
δὲ |
[1, 1] |
ἐπὶ
τῆς
Ἑλλάδος,
ὁ
Ἰωνικός,
|
οἳ |
δὲ
ἐπὶ
τῆς
Μεγάλης
Ἑλλάδος |
[1, 14] |
οἳ
δὲ
Ἀνάχαρσιν
τὸν
Σκύθην,
|
οἳ |
δὲ
Ἐπιμενίδην
τὸν
Κρῆτα·
{ὃν |
[1, 27] |
ἐάν
τις
αὐτῷ
νομίμως
χρήσηται·
|
οἳ |
δὲ
θέλοντες
εἶναι
νομοδιδάσκαλοι
οὐ |
[1, 16] |
ἑξάμετρον
Φανοθέαν
τὴν
γυναῖκα
Ἰκαρίου,
|
οἳ |
δὲ
Θέμιν
μίαν
τῶν
Τιτανίδων
|
[1, 20] |
παιδείας
καὶ
φιλοσοφίας
τῆς
Ἑλληνικῆς,
|
οἳ |
δὲ
καὶ
ἄνευ
γραμμάτων,
τῇ |
[1, 1] |
οὐδὲν
συμβαλλομένοις
πρὸς
τὸ
τέλος.
|
οἳ |
δὲ
καὶ
πρὸς
κακοῦ
ἂν |
[1, 21] |
φυσιογνωμονοῦντες
ἰατροί
τε
καὶ
μάντεις,
|
οἳ |
δὲ
καὶ
ὑπὸ
δαιμόνων
κινηθέντες |
[1, 13] |
ὠρέχθησαν,
οἳ
μὲν
οὐκ
ὀλίγα,
|
οἳ |
δὲ
μέρος
τι,
εἴπερ
ἄρα, |
[1, 16] |
Λοκρὸς
πρῶτος
ἱστόρηται
νόμους
θέσθαι,
|
οἳ |
δὲ
Μίνω
τὸν
Διὸς
ἐπὶ |
[1, 14] |
δειλῶν
γε
καὶ
ἐγγύαι
ἐγγυάασθαι·
|
οἳ |
δὲ
περὶ
Ἀριστοτέλη
Χίλωνος
αὐτὸ |
[1, 3] |
τὸ
βάρβαρον
ἐν
παιδιᾷ
τιθέμενοι,
|
οἳ |
δέ
τινες
σφᾶς
αὐτοὺς
ἐπαίροντες |
[1, 26] |
Ἀθηνᾶς
τοὺς
νόμους
λαμβάνειν
ἀπομνημονεύουσιν.
|
οἳ |
δὲ
τὸ
ἀξιόπιστον
τῆς
παρ´ |
[1, 23] |
λιμὸν
Ἑβραῖοι
ἧκον
πρὸς
Αἰγυπτίους·
|
οἳ |
δὲ
τοὺς
ξένους
καταδουλωσάμενοι
τρόπον |
[1, 21] |
ἔτει
Τιβερίου
Καίσαρος
Φαμενὼθ
κεʹ
|
οἳ |
δὲ
Φαρμουθὶ
κεʹ
ἄλλοι
δὲ
|
[1, 16] |
τὰ
γράμματα
Ἡρόδοτος
κεκλῆσθαι
γράφει·
|
οἳ |
δὲ
Φοίνικας
καὶ
Σύρους
γράμματα |
[1, 13] |
καὶ
προσέθηκα
σοφίαν
ἐπὶ
πᾶσιν,
|
οἳ |
δὴ
ἐγένοντο
ἔμπροσθέν
μου
ἐν |
[1, 8] |
τοῖς
ἰχθύσι
τοῖς
θαλασσίοις
ἐοικότες,
|
οἳ |
δὴ
ἐν
ἅλμῃ
ἐκ
γενετῆς |
[1, 21] |
ἐπὶ
ἔτη
ἑβδομήκοντα)
πλὴν
ὀλίγων,
|
οἳ |
εἰς
Αἴγυπτον
κατέφυγον.
προφητεύουσι
δὲ |
[1, 19] |
ταττούσης
τῆς
γραφῆς.
εἰσὶ
γὰρ
|
οἳ |
καὶ
ὕδωρ
ψιλὸν
εὐχαριστοῦσιν.
ἀλλὰ |
[1, 16] |
οἱ
αὐτοὶ
γεγόνασιν.
εἰσὶν
δὲ
|
οἳ |
Κᾶρας
{οἳ}
τὴν
δι´
ἀστέρων |
[1, 21] |
Κάλχας
τε
αὖ
καὶ
Μόψος,
|
οἳ |
κατὰ
τὰ
Τρωϊκὰ
γεγόνασι,
πρεσβύτερος |
[1, 15] |
Χαρμίδῃ
Θρᾷκάς
τινας
ἐπιστάμενος
φαίνεται,
|
οἳ |
λέγονται
ἀθανατίζειν
τὴν
ψυχήν.
Ἱστορεῖται |
[1, 15] |
φιλοσοφήσαντες
καὶ
Περσῶν
οἱ
Μάγοι
|
(οἳ |
μαγείᾳ
καὶ
τοῦ
σωτῆρος
προεμήνυσαν |
[1, 5] |
τῆς
δεσποίνης,
φιλοσοφίας,
καὶ
κατεγήρασαν»
|
οἳ |
μὲν
αὐτῶν
ἐν
μουσικῇ,
οἳ |
[1, 3] |
~(Πολὺς
δὲ
ὁ
τοιόσδε
ὄχλος·
|
οἳ |
μὲν
αὐτῶν,
ἡδοναῖς
δεδουλωμένοι,
ἀπιστεῖν |
[1, 21] |
Ἰταλικῶν
Γάιον
Ἰούλιον
Νέπωτα.
ἀλλ´
|
οἳ |
μὲν
κλέπται
πάντες
καὶ
λῃσταί, |
[1, 13] |
καὶ
βάρβαροι,
ὅσοι
τἀληθοῦς
ὠρέχθησαν,
|
οἳ |
μὲν
οὐκ
ὀλίγα,
οἳ
δὲ |
[1, 14] |
ὁ
Λακεδαιμόνιος,
τὸν
δὲ
ἕβδομον
|
οἳ |
μὲν
Περίανδρον
εἶναι
λέγουσιν
τὸν |
[1, 15] |
διττὸν
δὲ
τούτων
τὸ
γένος,
|
οἳ |
μὲν
Σαρμᾶναι
αὐτῶν,
οἳ
δὲ |
[1, 1] |
τῶν
ἀκροωμένων
ἐνεγέννησε
ψυχαῖς.
Ἀλλ´
|
οἳ |
μὲν
τὴν
ἀληθῆ
τῆς
μακαρίας |
[1, 21] |
τε
πάθος
αὐτοῦ
ἀκριβολογούμενοι
φέρουσιν
|
οἳ |
μέν
τινες
τῷ
ἑκκαιδεκάτω
ἔτει |
[1, 1] |
τοὺς
καθωσιωμένους
τῷ
Χριστῷ.
ἀλλ´
|
οἳ |
μὲν
ὑποκριταί,
καὶ
δὴ
ἐάσθωσαν· |
[1, 14] |
Τὸ
μὲν
οὖν
γνῶθι
σαυτὸν»
|
οἳ |
μὲν
Χίλωνος
ὑπειλήφασι,
Χαμαιλέων
δὲ |
[1, 19] |
δὲ
οἱ
τὰ
ἴδια
σπείροντες
|
οἳ |
πλείονα
ποιοῦσιν.
καὶ
πάλιν·
ἐπιμελοῦ |
[1, 21] |
δὲ
καὶ
ἀπὸ
τῶν
δαιμονώντων,
|
οἳ |
τὴν
αὑτῶν
οὐ
φθέγγονται
φωνὴν |
[1, 16] |
γεγόνασιν.
εἰσὶν
δὲ
οἳ
Κᾶρας
|
{οἳ} |
τὴν
δι´
ἀστέρων
πρόγνωσιν
ἐπινενοηκέναι |
[1, 15] |
οἱ
φιλοσοφήσαντες
καὶ
Περσῶν
οἱ
|
Μάγοι |
(οἳ
μαγείᾳ
καὶ
τοῦ
σωτῆρος |
[1, 19] |
φυσικὴν
ἔννοιαν
ἐσχηκέναι
τοὺς
Ἕλληνας
|
λέγοι, |
τὸν
τῆς
φύσεως
δημιουργὸν
ἕνα
|
[1, 1] |
ἀποστόλων,
παῖς
παρὰ
πατρὸς
ἐκδεχόμενος
|
(ὀλίγοι |
δὲ
οἱ
πατράσιν
ὅμοιοι)
ἧκον |
[1, 5] |
ὃν
γὰρ
ἀγαπᾷ
κύριος
παιδεύει,
|
μαστιγοῖ |
δὲ
πάντα
υἱὸν
ὃν
παραδέχεται. |
[1, 1] |
σωμάτων,
ψυχῆς
δὲ
ἔγγονοι
οἱ
|
λόγοι. |
αὐτίκα
πατέρας
τοὺς
κατηχήσαντάς
φαμεν, |
[1, 21] |
χρησμῶν
τῶν
καταπεφημισμένων
ἐκείνης
εἶναι
|
λόγοι |
πλείους,
Φρυγίαν
τε
οὖσαν
κεκλῆσθαι |
[1, 8] |
παῖ,
γένοιντ´
ἂν
εὖ
λελεγμένοι
|
λόγοι
|
ψευδεῖς,
ἐπῶν
δὲ
κάλλεσιν
νικῷεν |
[1, 8] |
εἰσὶ
γάρ»
φησί,
πολλοὶ
ἀνυπότακτοι,
|
ματαιολόγοι, |
φρεναπατοῦντες.
οὔκουν
οὐ
πᾶσιν
εἴρηται· |
[1, 21] |
ἤδη
δὲ
καὶ
παρ´
Ἕλλησι
|
χρησμολόγοι |
συχνοὶ
γεγονέναι
φέρονται,
ὡς
οἱ |
[1, 17] |
δὲ
οἱ
ἔπαινοι
οὔτε
οἱ
|
ψόγοι |
οὔθ´
αἱ
τιμαὶ
οὔθ´
αἱ |
[1, 21] |
Ἰάσονα
ἀριστεῖς
τοὺς
ἐν
τῇ
|
Ἀργοῖ |
πλεύσαντας
συνάγεται
ἔτη
ἑξήκοντα
τρία· |
[1, 1] |
ἴδιον
κόπον.
θεοῦ
γάρ
ἐσμεν
|
συνεργοί· |
θεοῦ
γεώργιον,
θεοῦ
οἰκοδομή
ἐστε» |
[1, 1] |
ἐρρωμένος
ἀναλήψεως.
καθάπερ
δ´
οἱ
|
γεωργοὶ |
προαρδεύσαντες
τὴν
γῆν,
οὕτω
δὴ
|
[1, 8] |
κῳδίοις
ἐγκεκρυμμένοι,
ἀνδραποδισταί
τε
καὶ
|
ψυχαγωγοὶ |
εὔγλωσσοι,
κλέπτοντες
μὲν
ἀφανῶς,
διελεγχόμενοι |
[1, 14] |
χρόνους
συνῆψαν
μάχην
πρὸς
ἀλλήλους
|
Μῆδοί |
τε
καὶ
Λυδοὶ
βασιλεύοντος
Κυαξάρους |
[1, 5] |
φησίν,
ἵνα
σοι
γένωνται
πολλαὶ
|
ὁδοὶ |
βίου·
ὁδοὺς
γὰρ
σοφίας
διδάσκω |
[1, 5] |
αἱ
ἐντολαὶ
καὶ
αἱ
προπαιδεῖαι
|
ὁδοὶ
|
καὶ
ἀφορμαὶ
τοῦ
βίου.
Ἱερουσαλὴμ |
[1, 10] |
λόγον·
ἔσθ´
ὅτε
πιστόταται
σιγᾶς
|
ὁδοί, |
κέντρον
δὲ
μάχας
ὁ
κρατιστεύων |
[1, 7] |
ἀλλ´
αἱ
μὲν
εἰς
δικαιοσύνην
|
ὁδοί, |
πολυτρόπως
σῴζοντος
τοῦ
θεοῦ
(ἀγαθὸς |
[1, 5] |
μηνύων
ὧδέ
πως·
αἱ
δὲ
|
ὁδοὶ |
τῶν
δικαίων
ὁμοίως
φωτὶ
λάμπουσιν. |
[1, 14] |
πρὸς
ἀλλήλους
Μῆδοί
τε
καὶ
|
Λυδοὶ |
βασιλεύοντος
Κυαξάρους
μὲν
τοῦ
Ἀστυάγους
|
[1, 4] |
τὸν
δ´
οὔτ´
ἂρ
σκαπτῆρα
|
θεοὶ |
θέσαν
οὔτ´
ἀροτῆρα,
οὔτ´
ἄλλως |
[1, 11] |
ἀρχὰς
ὑποτιθέμενοι,
φιλοσοφίας
ὄνομα
ὑποδυόμενοι,
|
ἄθεοί |
τινες
ἀνθρωπίσκοι
καὶ
φιλήδονοι.
διὰ |
[1, 1] |
τῇ
φωνῇ,
πῶς
οὐκ
ἄμφω
|
ἀποδεκτέοι, |
ἐνεργὸν
τὴν
πίστιν
διὰ
τῆς
|
[1, 14] |
προκαταρξάντων
τῆς
φιλοσοφίας
αὐτῶν
ἑπομένως
|
λεκτέοι. |
ἵνα
δὴ
ἐν
συγκρίσει
ἀποδείξωμεν |
[1, 15] |
ὅς,
ἐν
ᾗ
εἰσι
πάμπαν
|
ἀγαθοὶ |
ἄνδρες.
πολλὰ
δὲ
καὶ
τὰ |
[1, 6] |
φύσει,
μαθήσει
δὲ
οἱ
καλοὶ
|
κἀγαθοὶ |
γίνονται,
καθάπερ
ἰατροὶ
καὶ
κυβερνῆται. |
[1, 12] |
ἔχουσι
τὴν
ἀλήθειαν,
ὅπως
ἂν
|
λάθοι |
τοὺς
δίκην
κολοιῶν
σπερμολόγους.
ἐπὰν |
[1, 15] |
κατελθὼν
τὴν
μυστικὴν
παρ´
Αἰγυπτίων
|
ἐκμάθοι |
φιλοσοφίαν,
Χαλδαίων
τε
καὶ
Μάγων |
[1, 29] |
γνωστικῶν
ὑπομνημάτων
πρῶτος
ἡμῖν
Στρωματεὺς
|
ἐνταυθοῖ |
περιγεγράφθω.
|
[1, 3] |
φησί,
βροτῶν·
πολέες
δ´
ἔνι
|
μῦθοι· |
παντοίων
ἐπέων
δὲ
πολὺς
νομὸς |
[1, 11] |
φιλοσοφία
ἵστησι
τὴν
πρόνοιαν
καὶ
|
βεβαιοῖ, |
ἧς
ἀναιρεθείσης
μῦθος
ἡ
περὶ |
[1, 13] |
παρ´
αὐτῆς.
πάλιν
τε
αὖ
|
βεβαιοῖ |
σαφέστερον
τὰ
εἰρημένα
ἥδε
ἡ |
[1, 15] |
δὲ
ἦσαν
καὶ
βάρβαροι
οἱ
|
Ἰδαῖοι |
δάκτυλοι.
Ἡρόδωρος
δὲ
τὸν
Ἡρακλέα |
[1, 16] |
ἀνθρώπους
ἐξήνεγκαν,
ὁμοίως
δὲ
καὶ
|
Χαλδαῖοι. |
Αἰγύπτιοι
λύχνους
τε
αὖ
καίειν |
[1, 15] |
οἱ
προφῆται
καὶ
Ἀσσυρίων
οἱ
|
Χαλδαῖοι |
καὶ
Γαλατῶν
οἱ
Δρυΐδαι
καὶ |
[1, 15] |
καὶ
ἐθεολόγησαν
ἀκριβῶς
τὰ
ἐκείνων,
|
Χαλδαῖοί
|
τε
καὶ
Ἀράβιοι
οἱ
κληθέντες |
[1, 18] |
μωρίας,
σῶσαι
τοὺς
πιστεύοντας·
ἐπειδὴ
|
Ἰουδαῖοι» |
φησί,
σημεῖα
αἰτοῦσι»
πρὸς
πίστιν, |
[1, 7] |
αὕτη
ἡ
πύλη
τοῦ
κυρίου,
|
δίκαιοι |
εἰσελεύσονται
ἐν
αὐτῇ.
πολλῶν
τοίνυν |
[1, 24] |
ἀγαλμάτων
σχέσεις
κίονας
ἱστάντες
οἱ
|
παλαιοὶ |
ἔσεβον
τούτους
ὡς
ἀφιδρύματα
τοῦ |
[1, 10] |
μύρον
καὶ
τὴν
πορφύραν
οἱ
|
παλαιοὶ
|
Λακεδαιμόνιοι,
δολερὰ
μὲν
τὰ
εἵματα, |
[1, 15] |
καὶ
Γαλατῶν
οἱ
Δρυΐδαι
καὶ
|
Σαμαναῖοι |
Βάκτρων
καὶ
Κελτῶν
οἱ
φιλοσοφήσαντες |
[1, 24] |
ἦν
οἰκονομία,
καθ´
ἣν
ἐπαιδεύοντο
|
Ἑβραῖοι |
δι´
ἐρημίας
πολλῆς
καὶ
χρόνου |
[1, 23] |
οἱ
πολλάκις
ἀσύνετοι,
θεαταὶ
δὲ
|
Ἑβραῖοι |
ἐγίνοντο
ὧν
ἕτεροι
κακῶν
ὑπέμενον |
[1, 23] |
αἰτία
δικαία·
ἱκέται
διὰ
λιμὸν
|
Ἑβραῖοι |
ἧκον
πρὸς
Αἰγυπτίους·
οἳ
δὲ |
[1, 2] |
καὶ
τοὺς
ἐχομένους
αὐτῶν
γοητεύοντες.
|
Ἑβραῖοι |
μὲν
γὰρ
σημεῖα
αἰτοῦσιν,
ᾗ |
[1, 21] |
ἔτη
κζʹ
ἔπειτα
ἁμαρτόντες
οἱ
|
Ἑβραῖοι |
παραδίδονται
Χουσαχὰρ
βασιλεῖ
Μεσοποταμίας
ἔτεσιν |
[1, 23] |
ἔγνωσαν
ὕστερόν
τε
ἐξιόντες
οἱ
|
Ἑβραῖοι |
πολλὴν
λείαν
τῶν
Αἰγυπτίων
ἐκφορήσαντες |
[1, 11] |
ἀλλὰ
τὴν
ζήτησιν
εἰς
εὕρεσιν
|
περαιοῖ, |
τὴν
κενὴν
ἐξελάσας
φλυαρίαν,
ἐγκρίνων |
[1, 11] |
γινώσκει
τοὺς
διαλογισμοὺς
ὅτι
εἰσὶ
|
μάταιοι. |
μηδεὶς
τοίνυν
καυχάσθω
ἐν
ἀνθρωπίνῃ |
[1, 3] |
διαλογισμοὺς
τῶν
σοφῶν,
ὅτι
εἰσὶ
|
μάταιοι, |
σοφοὺς
δή
που
τοὺς
σοφιστὰς |
[1, 15] |
τὰ
ἐκείνων,
Χαλδαῖοί
τε
καὶ
|
Ἀράβιοι |
οἱ
κληθέντες
εὐδαίμονες
καὶ
ὅσοι |
[1, 15] |
καλούμενοι.
καὶ
τῶν
Σαρμανῶν
οἱ
|
ὑλόβιοι |
προσαγορευόμενοι
οὔτε
πόλεις
οἰκοῦσιν
οὔτε
|
[1, 16] |
τοῦ
διαβόλου
τὴν
κίνησιν
ἴσχει.
|
ἔνιοι |
δὲ
δυνάμεις
τινὰς
ὑποβεβηκυίας
ἐμπνεῦσαι |
[1, 16] |
εἰσηγήσατο
τοὔνομα
καὶ
γραμματικὸς
προσηγορεύθη,
|
ἔνιοι |
δὲ
Ἐρατοσθένη
τὸν
Κυρηναῖόν
φασιν, |
[1, 9] |
οὐδὲν
ἄν
ποτε
ἐπιστήμην
ἐκβάλοι.
|
~(Ἔνιοι |
δὲ
εὐφυεῖς
οἰόμενοι
εἶναι
ἀξιοῦσι |
[1, 7] |
εὖ
ποιεῖν·
εὐποιίᾳ
γὰρ
περιπεπτώκασιν,
|
ἔνιοι |
δὲ
καὶ
εὐστοχοῦσι
διὰ
συνέσεως |
[1, 21] |
ἔπειτα
Ἐγλὼμ
Ἐφραῒμ
ἔτη
ὀκτώ.
|
ἔνιοι |
δὲ
τοῖς
τοῦ
Ἀβατθὰν
ἔτεσιν |
[1, 15] |
παραγενομένην
ὑπὸ
τῶν
Μουσῶν
τραφεῖσαν.
|
ἔνιοι |
δέ
φασιν
ἐκ
Μαλιέων
ἀφικέσθαι |
[1, 14] |
Πύρρων,
οὗ
Ναυσιφάνης.
τούτου
φασὶν
|
ἔνιοι |
μαθητὴν
Ἐπίκουρον
γενέσθαι.
Καὶ
ἡ |
[1, 21] |
Πάλιν
ἀπὸ
τῆς
πρώτης
ὀλυμπιάδος
|
ἔνιοί |
φασιν
ἐπὶ
Ῥώμης
κτίσιν
συνάγεσθαι |
[1, 25] |
ἄρχοντες
μὲν
πρέπωσι
τοῖς
ἀρχομένοις,
|
πειθήνιοι |
δὲ
οἱ
ἀρχόμενοι
τοῖς
ἄρχουσι
|
[1, 16] |
τρόπον
καὶ
τὸ
δίχορδον
Ἀσσύριοι.
|
Καρχηδόνιοι |
γὰρ
πρῶτοι
τετρήρη
κατεσκεύασαν,
ἐναυπήγησε |
[1, 10] |
καὶ
τὴν
πορφύραν
οἱ
παλαιοὶ
|
Λακεδαιμόνιοι, |
δολερὰ
μὲν
τὰ
εἵματα,
δολερὰ |
[1, 1] |
ἐκδεχόμενος
(ὀλίγοι
δὲ
οἱ
πατράσιν
|
ὅμοιοι) |
ἧκον
δὴ
σὺν
θεῷ
καὶ |
[1, 1] |
καὶ
τῷ
ὄντι
μακάριοι
οἱ
|
εἰρηνοποιοί» |
οἱ
τοὺς
ἐνταῦθα
κατὰ
τὸν |
[1, 1] |
ὡς
Χριστοῦ
ἀπόστολοι·
ἀλλ´
ἐγενήθημεν
|
ἤπιοι |
ἐν
μέσῳ
ὑμῶν,
ὡς
ἂν |
[1, 23] |
δυνάμεως
ἀποτελέσματα,
δι´
ἀφροσύνην
οἱ
|
νήπιοι |
ἀπιστοῦντες,
τότε
ὡς
εἴρηται,
ῥεχθὲν |
[1, 23] |
εἴρηται,
ῥεχθὲν
δέ
τε
οἱ
|
νήπιοι |
ἔγνωσαν
ὕστερόν
τε
ἐξιόντες
οἱ
|
[1, 11] |
ἄχρι
τῆς
προθεσμίας
τοῦ
πατρός.
|
νήπιοι |
οὖν
καὶ
οἱ
φιλόσοφοι,
ἐὰν |
[1, 11] |
τὰ
διαφέροντα·
ἐπεὶ
ὅτε
ἦμεν
|
νήπιοι, |
φησὶν
ὁ
αὐτὸς
ἀπόστολος,
ὑπὸ |
[1, 1] |
λόγων
λαμβάνεται.
καὶ
τῷ
ὄντι
|
μακάριοι |
οἱ
εἰρηνοποιοί»
οἱ
τοὺς
ἐνταῦθα |
[1, 7] |
ἦν
ἐν
Χριστῷ,
ἐν
ᾗ
|
μακάριοι |
πάντες
οἱ
εἰσελθόντες
καὶ
κατευθύνοντες |
[1, 16] |
ἵππων
ἐχρήσαντο.
ὁμοίως
δὲ
καὶ
|
Ἰλλυριοὶ |
τὴν
καλουμένην
πάρμην
ἐξεῦρον.
ἔτι |
[1, 16] |
ὃν
τρόπον
καὶ
τὸ
δίχορδον
|
Ἀσσύριοι. |
Καρχηδόνιοι
γὰρ
πρῶτοι
τετρήρη
κατεσκεύασαν, |
[1, 8] |
ὑπὸ
φόβου
δείσαντες·
πᾶσαι
δὲ
|
ἀκούσιοι |
τροπαί,
καὶ
τούτων
οὐδὲν
ἄν |
[1, 11] |
ἡ
μὲν
ὑπόληψις
τῆς
γνώσεως
|
φυσιοῖ» |
καὶ
τύφου
ἐμπίπλησιν,
οἰκοδομεῖ
δὲ |
[1, 17] |
πρὸς
τοῦ
νόμου
οἱ
τούτων
|
αἴτιοι. |
ᾧ
γὰρ
κωλῦσαι
δύναμις
ἦν, |
[1, 23] |
δύναμιν
τοῦ
θεοῦ.
ἔτι
δὲ
|
Αἰγύπτιοι |
ἀκοῇ
μὴ
παραδεχόμενοι
τὰ
τῆς |
[1, 16] |
πάσης
σχεδὸν
τέχνης
εὑρεταὶ
βάρβαροι.
|
Αἰγύπτιοι |
γοῦν
πρῶτοι
ἀστρολογίαν
εἰς
ἀνθρώπους |
[1, 23] |
(τὸ
γὰρ
ὕδωρ
μῶυ
ὀνομάζουσιν
|
Αἰγύπτιοι) |
εἰς
ὃ
ἐκτέθειται
τεθνηξόμενος.
καὶ |
[1, 24] |
καὶ
ὑπώπτευσεν·
ἐπεδίωξαν
γὰρ
οἱ
|
Αἰγύπτιοι
|
ἐφ´
ἵππων
καὶ
ὀχημάτων,
ἀλλ´ |
[1, 16] |
ἐξήνεγκαν,
ὁμοίως
δὲ
καὶ
Χαλδαῖοι.
|
Αἰγύπτιοι |
λύχνους
τε
αὖ
καίειν
πρῶτοι
|
[1, 23] |
Ἑβραίων
στρατηγίαν.
ἔπειτα
νουθετοῦνται
μὲν
|
Αἰγύπτιοι |
πολλάκις
οἱ
πολλάκις
ἀσύνετοι,
θεαταὶ |
[1, 21] |
Σάραπιν
καὶ
τοῦτον
εἶναι
ὃν
|
Αἰγύπτιοι |
σέβουσιν,
Νυμφόδωρος
δὲ
ὁ
Ἀμφιπολίτης |
[1, 14] |
ἢ
οἱ
πλεῖστοι
τῶν
ἀνθρώπων
|
κακοὶ» |
(διχῶς
γὰρ
ἐκφέρεται
τὸ
αὐτὸ |
[1, 14] |
ἔπειτα
ἑξῆς
τὸ
πάντες
ἄνθρωποι
|
κακοὶ» |
ἢ
οἱ
πλεῖστοι
τῶν
ἀνθρώπων |
[1, 27] |
ἐστὶν
ἀγαθῆς.
καὶ
πάλιν·
ἄνδρες
|
κακοὶ |
οὐ
νοοῦσι
νόμον,
οἱ
δὲ |
[1, 6] |
οἱ
ἐπιτηδείως
φύντες
ἀμελείᾳ
γεγόνασι
|
κακοί. |
φύσει
δ´
αὖ
κοινωνικοὺς
καὶ |
[1, 7] |
δὲ
καὶ
οἱ
τόποι
οἱ
|
δεκτικοὶ |
τὰς
διαφορὰς
ἐγέννησαν.
ἄλλως
τε |
[1, 12] |
ἡμῖν,
εἴ
γε
τῆς
ἀληθείας
|
μεθεκτικοὶ |
εἶναι
πειρώμεθα.
ταῦτα
ἦν
ἐμποδὼν |
[1, 4] |
σοφισταὶ
καὶ
τῶν
συλλογισμῶν
οἱ
|
διαλεκτικοὶ |
καὶ
οἱ
φιλόσοφοι
τῆς
κατ´ |
[1, 28] |
τοὺς
ἀνθρώπους,
ὥσπερ
οἱ
νῦν
|
διαλεκτικοὶ |
περὶ
τὰ
σοφιστικὰ
ἀσχολούμενοι
ποιοῦσιν, |
[1, 8] |
τραγῳδία
λέγει.
τοιοῦτοι
δὲ
οἱ
|
ἐριστικοὶ |
οὗτοι
εἴτε
αἱρέσεις
μετίοιεν
εἴτε |
[1, 11] |
τὸν
δημιουργόν.
ἀλλὰ
καὶ
οἱ
|
Στωϊκοί, |
ὧν
καὶ
αὐτῶν
μέμνηται,
σῶμα |
[1, 11] |
φιλοσοφίας
ὄνομα
ὑποδυόμενοι,
ἄθεοί
τινες
|
ἀνθρωπίσκοι |
καὶ
φιλήδονοι.
διὰ
τοῦτο
προσεύχομαι, |
[1, 16] |
πρῶτοι
Φρύγες,
καὶ
θυτικὴν
ἠκρίβωσαν
|
Τοῦσκοι, |
Ἰταλίας
γείτονες.
Ἴσαυροι
δὲ
καὶ |
[1, 8] |
ἀθεότης
τε
καὶ
πάθος
θανατηφόρον.
|
λύκοι |
οὗτοι
ἅρπαγες
προβάτων
κῳδίοις
ἐγκεκρυμμένοι, |
[1, 8] |
τούτων
οὐδὲν
ἄν
ποτε
ἐπιστήμην
|
ἐκβάλοι. |
~(Ἔνιοι
δὲ
εὐφυεῖς
οἰόμενοι
εἶναι |
[1, 6] |
γὰρ
φύσει,
μαθήσει
δὲ
οἱ
|
καλοὶ |
κἀγαθοὶ
γίνονται,
καθάπερ
ἰατροὶ
καὶ |
[1, 27] |
χρήσηται·
οἳ
δὲ
θέλοντες
εἶναι
|
νομοδιδάσκαλοι |
οὐ
νοοῦσι,
φησὶν
ὁ
ἀπόστολος, |
[1, 16] |
τε
Σιδονίους
τρίκροτον
ναῦν
κατασκευάσαι.
|
Σικελοί |
τε
οἱ
πρὸς
τῇ
Ἰταλίᾳ |
[1, 15] |
γέγονε
διὰ
τοὺς
τοιούτους
παῖδας.
|
δῆλοι |
δέ
εἰσιν
οἱ
βάρβαροι
διαφερόντως |
[1, 24] |
πρὸς
τῷ
τὸ
ἀνεικόνιστον
σημαίνειν
|
δηλοῖ |
τὸ
ἑστὸς
καὶ
μόνιμον
τοῦ |
[1, 5] |
Ἱερουσαλὴμ
δὲ
ὅρασις
εἰρήνης»
ἑρμηνεύεται.
|
δηλοῖ |
τοίνυν
προφητικῶς
τοὺς
εἰρηνικῶς
ἐποπτεύσαντας |
[1, 21] |
δύο,
ὡς
δὲ
ἡ
προκειμένη
|
δηλοῖ |
χρονογραφία,
ἀπὸ
βασιλείας
τῆς
Σολομῶνος |
[1, 15] |
ἀσκήσαντας
μόνους
ἀληθῶς
φησι
καὶ
|
ἄλλοι |
ἄλλοθι
πολλαχοῦ
καὶ
ἐν
Ἕλλησι |
[1, 16] |
οὐ
πάσης,
γίνεται·
ὡς
δὲ
|
ἄλλοι |
βούλονται,
ἐκ
τοῦ
διαβόλου
τὴν |
[1, 15] |
γῆν)
Ἰνδῶν
τε
οἱ
γυμνοσοφισταί,
|
ἄλλοι |
γε
φιλόσοφοι
βάρβαροι.
διττὸν
δὲ |
[1, 1] |
κεχρήμεθα,
θεωροῦμεν
τὰ
προσπίπτοντα
αὐταῖς,
|
ἄλλοι |
δὲ
ἄλλων
ἕνεκα.
αὐτίκα
οὐχ
|
[1, 1] |
ἦν,
ὃ
δὲ
ἀπ´
Αἰγύπτου)
|
ἄλλοι |
δὲ
ἀνὰ
τὴν
ἀνατολήν·
καὶ |
[1, 5] |
μουσικῇ,
οἳ
δὲ
ἐν
γεωμετρίᾳ,
|
ἄλλοι |
δὲ
ἐν
γραμματικῇ,
οἱ
πλεῖστοι |
[1, 21] |
ἔτος
Ἀντωνίνου
πάντα
ἔτη
αωλγʹ
|
ἄλλοι |
δὲ
μέχρι
τῆς
Κομόδου
τελευτῆς |
[1, 21] |
κεʹ
οἳ
δὲ
Φαρμουθὶ
κεʹ
|
ἄλλοι |
δὲ
Φαρμουθὶ
ιθʹ
πεπονθέναι
τὸν |
[1, 14] |
Ἀργεῖον
ἐγκατέλεξαν
τοῖς
ἑπτὰ
σοφοῖς,
|
ἄλλοι
|
δὲ
Φερεκύδην
τὸν
Σύριον.
Πλάτων |
[1, 19] |
κατὰ
τὴν
ἐμὴν
δόξαν
οὐκ
|
ἄλλοι |
ἢ
οἱ
πεφιλοσοφηκότες
ὀρθῶς.
ὧν |
[1, 19] |
ναὶ
μὴν
κατ´
ἔμφασιν
ἀληθείας
|
ἄλλοι |
θέλουσιν
εἰρῆσθαί
τινα
τοῖς
φιλοσόφοις. |
[1, 26] |
ἔργοις
εἶναι
βεβουλημένοι,
εἴπερ
τινὲς
|
ἄλλοι |
καὶ
οὗτοι
ἀγνοεῖν
ὁμολογοῦνται
τὴν |
[1, 15] |
καὶ
Ἀριστόβουλος
ὁ
Περιπατητικὸς
καὶ
|
ἄλλοι |
πλείους,
ἵνα
μὴ
κατ´
ὄνομα |
[1, 21] |
ἑκατὸν
εἴκοσι.
Ἔφορος
δὲ
καὶ
|
ἄλλοι |
πολλοὶ
τῶν
ἱστορικῶν
καὶ
ἔθνη |
[1, 21] |
οἰκείᾳ
διαλέκτῳ.
φασὶ
δὲ
καὶ
|
ἄλλοι |
τινές,
ὡς
εἴ
τις
ἰχθὺς |
[1, 27] |
ζημίας
ἐάν
τε
δεσμά,
εἰ
|
μέλλοι |
τις
μόνον
ἐξ
ἀδικίας
ποτὲ |
[1, 20] |
βίου
κύματα.
~(Ὡς
δὲ
οἱ
|
πολλοὶ |
ἄνθρωποι
οἱ
καθέλκοντες
τὴν
ναῦν |
[1, 8] |
πλάνης»
ἐπιτήδειον.
εἰσὶ
γάρ»
φησί,
|
πολλοὶ |
ἀνυπότακτοι,
ματαιολόγοι,
φρεναπατοῦντες.
οὔκουν
οὐ |
[1, 19] |
περὶ
τὰς
τελετάς,
ναρθηκοφόροι
μὲν
|
πολλοί, |
βάκχοι
δέ
τε
παῦροι,
πολλοὺς
|
[1, 1] |
γεωργός,
τὸ
δὲ
ἐνυπάρχον
ἀνακινοῦσα.
|
πολλοὶ
|
γὰρ
ἐν
ἡμῖν»
κατὰ
τὸν |
[1, 21] |
εἴκοσι.
Ἔφορος
δὲ
καὶ
ἄλλοι
|
πολλοὶ |
τῶν
ἱστορικῶν
καὶ
ἔθνη
καὶ |
[1, 1] |
ἐν
βάρει
εἶναι
ὡς
Χριστοῦ
|
ἀπόστολοι· |
ἀλλ´
ἐγενήθημεν
ἤπιοι
ἐν
μέσῳ |
[1, 9] |
δὲ
οἱ
προφῆται
καὶ
οἱ
|
ἀπόστολοι |
οὐ
τὰς
τέχνας
ἐγνώκεσαν,
δι´ |
[1, 15] |
ἦσαν
καὶ
βάρβαροι
οἱ
Ἰδαῖοι
|
δάκτυλοι. |
Ἡρόδωρος
δὲ
τὸν
Ἡρακλέα
μάντιν |
[1, 16] |
καὶ
Δαμναμενεὺς
οἱ
τῶν
Ἰδαίων
|
δάκτυλοι |
πρῶτοι
σίδηρον
εὗρον
ἐν
Κύπρῳ, |
[1, 15] |
αἰτίαν
οἱ
παρὰ
τοῖς
μουσικοῖς
|
δάκτυλοι |
τὴν
προσηγορίαν
εἰλήφασι.
Φρύγες
δὲ |
[1, 23] |
δώματα.
ἅπαντα
μυθεύσασα
καὶ
λέξασά
|
μοι, |
γένος
πατρῷον
καὶ
θεοῦ
δωρήματα. |
[1, 1] |
ἔστι
δὲ
ἃ
καὶ
αἰνίξεταί
|
μοι |
γραφή,
καὶ
τοῖς
μὲν
παραστήσεται, |
[1, 15] |
ἐκ
θεῶν
οὔτ´
ἀφίξεται.
καί
|
μοι |
δοκοῦσιν
αἰσθόμενοι
τῆς
μεγάλης
εὐποιίας
|
[1, 23] |
ἐπεὶ
δὲ
καιρὸς
νηπίων
παρῆλθέ
|
μοι, |
ἦγέν
με
μήτηρ
βασιλίδος
πρὸς |
[1, 1] |
κειράτω,
εἰ
σκέπης
δεῖται.
ὧδέ
|
μοι |
καὶ
τῆς
Ἑλληνικῆς
χρηστομαθίας
ὁ |
[1, 27] |
τὴν
εὐχὴν
καὶ
λέγοντα·
γενέσθω
|
μοι |
κύριος
εἰς
θεόν.
τοῦ
νόμου |
[1, 10] |
τοῦτο
ὅπερ
παραστῆσαι
βούλομαι,
οὐθέν
|
μοι
|
μέλει.
σωθῆναι
γὰρ
εὖ
οἶδ´ |
[1, 14] |
διαλεγόμενος
ἰαμβείῳ
συγκέχρηται
τραγικῷ
τί
|
μοι |
ὄφελος;
λέγων,
εἰ
νεκροὶ
οὐκ |
[1, 23] |
λαθοῦσα
δὲ
ὑπεξέθηκε,
κόσμον
ἀμφιθεῖσά
|
μοι, |
παρ´
ἄκρα
ποταμοῦ,
λάσιον
εἰς |
[1, 8] |
τῷ
λόγῳ
πείθεσθαι,
ὃς
ἄν
|
μοι |
σκοπουμένῳ
βέλτιστος
φαίνοιτο.
αἰτιᾶται
γοῦν |
[1, 21] |
οὗ
μέμνηται
ἡ
τραγῳδία.
τί
|
μοι |
Τήλεμον
καταλέγειν,
ὃς
Κυκλώπων
μάντις |
[1, 1] |
μὴ
ἀντανέλῃς
ἀπ´
ἐμοῦ.
ἀπόδος
|
μοι |
τὴν
ἀγαλλίασιν
τοῦ
σωτηρίου
σου, |
[1, 15] |
τὴν
Ἰλίου
ἅλωσιν
ξενίζεται.
παρατήρει
|
μοι |
τοὺς
χρόνους
εἰς
σύγκρισιν
τῆς |
[1, 1] |
Χριστοῦ.
Ἡ
μὲν
οὖν
τῶνδέ
|
μοι |
τῶν
ὑπομνημάτων
γραφὴ
ἀσθενὴς
μὲν |
[1, 1] |
τετεχνασμένη
ἥδε
ἡ
πραγματεία,
ἀλλά
|
μοι |
ὑπομνήματα
εἰς
γῆρας
θησαυρίζεται,
λήθης |
[1, 21] |
ὁ
Ἀθηναῖος
μάλιστα·
ἔστι
γάρ
|
μοι« |
φησὶν
ἐν
τῷ
Θεάγει,
ἐκ |
[1, 16] |
λαλοῦντι
βάρβαρος
καὶ
ὁ
λαλῶν
|
ἐμοὶ |
βάρβαρος.
καὶ
ὁ
λαλῶν
γλώσσῃ |
[1, 10] |
ἀληθείᾳ
ἡ
σοφιστικὴ
λέγεται
τέχνη.
|
ἐμοὶ |
δὲ
εἰκότως,
οἶμαι,
πρόκειται
βιοῦν
|
[1, 16] |
τὴν
φωνὴν
διαβάλλει
τὴν
βάρβαρον,
|
ἐμοὶ |
δέ»
φησὶν
ὁ
Ἀνάχαρσις,
πάντες |
[1, 3] |
κνήθοντες
καὶ
γαργαλίζοντες
οὐκ
ἀνδρικῶς,
|
ἐμοὶ |
δοκεῖν,
τὰς
ἀκοὰς
τῶν
κνήσασθαι
|
[1, 12] |
ταῦτα
ἦν
ἐμποδὼν
τοῦ
γράφειν
|
ἐμοί, |
καὶ
νῦν
ἔτι
εὐλαβῶς
ἔχω, |
[1, 1] |
ἐξάλειψον.
καρδίαν
καθαρὰν
κτίσον
ἐν
|
ἐμοί, |
ὁ
θεός,
καὶ
πνεῦμα
εὐθὲς |
[1, 16] |
παρ´
Ἕλλησι
θαυμασθεὶς
ὁ
φήσας
|
ἐμοὶ |
περίβλημα
χλαῖνα,
δεῖπνον
γάλα,
τυρός» |
[1, 28] |
ἐθέλουσα
γενέσθαι
παραινεῖ·
γίνεσθε
δὲ
|
δόκιμοι |
τραπεζῖται,
τὰ
μὲν
ἀποδοκιμάζοντες,
τὸ |
[1, 19] |
οὗτοι
οὖν
οἱ
ἀνοιγόμενοι
τυφλῶν
|
ὀφθαλμοὶ» |
ἡ
δι´
υἱοῦ
ἐπίγνωσίς
ἐστι |
[1, 14] |
προειρημένους
ἄνδρας
τρεῖς
γεγόνασι
διαδοχαὶ
|
ἐπώνυμοι |
τῶν
τόπων
περὶ
οὓς
διέτριψαν, |
[1, 1] |
ἀσθενεῖς
καὶ
ἄρρωστοι,
καὶ
κοιμῶνται
|
ἱκανοί. |
εἰ
δὲ
ἑαυτοὺς
διεκρίνομεν,
οὐκ |
[1, 1] |
ταῦτα
παράθου
πιστοῖς
ἀνθρώποις,
οἵτινες
|
ἱκανοὶ |
ἔσονται
καὶ
ἑτέρους
διδάξαι.
καὶ |
[1, 11] |
Ὀλυμπίασι
καλεῖ
μὲν
τὸν
βουλόμενον.
|
στεφανοῖ |
δὲ
τὸν
δυνάμενον.
Ἀκίνητον
μὲν |
[1, 1] |
ἀφ´
ὑμῶν
οὔτε
ἀπ´
ἄλλων.
|
δυνάμενοι |
ἐν
βάρει
εἶναι
ὡς
Χριστοῦ |
[1, 18] |
κατὰ
λέξιν·
οἱ
μὲν
οὖν
|
ἀποδεξάμενοι |
τὸν
λόγον
αὐτοῦ
ἐβαπτίσθησαν,
οἱ |
[1, 22] |
Ἑλληνικῆς
διαλέκτου
εἰδήμονας
ἑβδομήκοντα
πρεσβυτέρους
|
ἐκλεξάμενοι |
ἀπέστειλαν
αὐτῷ
μετὰ
καὶ
τῶν
|
[1, 9] |
ὥσπερ
εἰ
μηδεμίαν
ἠξίουν
ἐπιμέλειαν
|
ποιησάμενοι |
τῆς
ἀμπέλου
εὐθὺς
ἐξ
ἀρχῆς |
[1, 23] |
βίβλου
τῆς
ἐπιχωρίου
σκεῦός
τι
|
ποιησάμενοι |
τὸν
παῖδα
ἐνθέμενοι
ἐκτιθέασι
παρὰ |
[1, 17] |
ἐπίγνωσιν
λαβόντες,
ἀλλ´
ὡς
ἴδια
|
σφετερισάμενοι |
δόγματα,
καὶ
τὰ
μὲν
παραχαράξαντες, |
[1, 17] |
τὰ
δὲ
ὑπὸ
περιεργίας
ἀμαθῶς
|
σοφισάμενοι, |
τὰ
δὲ
καὶ
ἐξευρόντες·
ἴσως |
[1, 23] |
Αἰγυπτίους·
οἳ
δὲ
τοὺς
ξένους
|
καταδουλωσάμενοι
|
τρόπον
αἰχμαλώτων
ὑπηρετεῖν
ἠνάγκασαν
σφίσι |
[1, 7] |
ὡς
εἴ
ποτε
οἱ
μὴ
|
ἐπιστάμενοι |
διαβιοῦσι
καλῶς
εὖ
ποιεῖν·
εὐποιίᾳ |
[1, 8] |
ὦ
παῖ,
γένοιντ´
ἂν
εὖ
|
λελεγμένοι |
λόγοι
ψευδεῖς,
ἐπῶν
δὲ
κάλλεσιν |
[1, 6] |
κἤν
πῃ
πεπνυμένην
ἀείδωσιν,
οὐ
|
τιθέμενοι |
ἐν
σοφίῃ
γνώμην,
αἰτίην
ἔχουσι
|
[1, 3] |
ἀλήθειαν,
τὸ
βάρβαρον
ἐν
παιδιᾷ
|
τιθέμενοι, |
οἳ
δέ
τινες
σφᾶς
αὐτοὺς
|
[1, 20] |
ὁμολογήσομεν
τοῦ
γνωστικοῦ,
οὐκ
αἴτιον
|
τιθέμενοι |
τὸ
συναίτιον
οὐδὲ
μὴν
τὸ
|
[1, 11] |
καὶ
οἱ
τὰς
ἀτόμους
ἀρχὰς
|
ὑποτιθέμενοι, |
φιλοσοφίας
ὄνομα
ὑποδυόμενοι,
ἄθεοί
τινες |
[1, 23] |
σκεῦός
τι
ποιησάμενοι
τὸν
παῖδα
|
ἐνθέμενοι |
ἐκτιθέασι
παρὰ
τὰς
ὄχθας
τοῦ
|
[1, 18] |
καὶ
ὁσιότητι
τῆς
ἀληθείας.
διὸ
|
ἀποθέμενοι |
τὸ
ψεῦδος
λαλεῖτε
ἀλήθειαν·
μὴ |
[1, 1] |
τὴν
πίστιν
διὰ
τῆς
ἀγάπης
|
πεποιημένοι; |
τῇ
δὲ
αἰτίᾳ
τοῦ
μὴ |
[1, 26] |
τε
ἐν
τοῖς
ἔργοις
εἶναι
|
βεβουλημένοι, |
εἴπερ
τινὲς
ἄλλοι
καὶ
οὗτοι |
[1, 10] |
οὕτω
καὶ
οἱ
λόγῳ·
ἀγαθῷ
|
κεχρημένοι |
συνεγγίζουσι
τοῖς
τὰ
καλὰ
τῶν |
[1, 8] |
λύκοι
οὗτοι
ἅρπαγες
προβάτων
κῳδίοις
|
ἐγκεκρυμμένοι, |
ἀνδραποδισταί
τε
καὶ
ψυχαγωγοὶ
εὔγλωσσοι, |
[1, 19] |
εἰς
ἐμέ»
οὗτοι
οὖν
οἱ
|
ἀνοιγόμενοι |
τυφλῶν
ὀφθαλμοὶ»
ἡ
δι´
υἱοῦ
|
[1, 15] |
με
παρήλλαξεν,
οὐδ´
οἱ
Αἰγυπτίων
|
καλεόμενοι |
Ἁρπεδονάπται,
σὺν
τοῖς
δ´
ἐπὶ |
[1, 28] |
νόησιν
γραφή,
ᾗ
φασιν
οἱ
|
παροιμιαζόμενοι· |
διαλεκτικώτερον
δὲ
ὡς
ἔνι
μάλιστα
|
[1, 1] |
παιδὶ
μάχαιραν,
ᾗ
φασιν
οἱ
|
παροιμιαζόμενοι, |
ὀρέγοντες
εὑρεθῶμεν.
οὐ
γὰρ
ἔστι |
[1, 1] |
ὄνος
λύρας,
ᾗ
φασιν
οἱ
|
παροιμιαζόμενοι, |
τοῖς
πολλοῖς
τὰ
συγγράμματα.
ὕες |
[1, 24] |
τὸν
θεὸν
εἶναι
δι´
ὑπομονῆς
|
ἐθιζόμενοι |
σώφρονος.
τὸ
γοῦν
στρατήγημα
τοῦ |
[1, 23] |
ὑπηρέτησαν
τοῖς
Αἰγυπτίοις
μισθὸν
ἀναγκαῖον
|
κομιζόμενοι, |
ἔπειτα
δὲ
καὶ
τρόπον
τινὰ |
[1, 8] |
ἀφανῶς,
διελεγχόμενοι
δὲ
λῃσταί,
αἱρεῖν
|
ἀγωνιζόμενοι |
καὶ
δόλῳ
καὶ
βίᾳ
ἡμᾶς |
[1, 15] |
τῶν
Ἰνδῶν
οἱ
τοῖς
Βούττα
|
πειθόμενοι |
παραγγέλμασιν.
ὃν
δι´
ὑπερβολὴν
σεμνότητος
|
[1, 26] |
υἱὸς
μονογενής.
ἔπειτα
οἱ
μὲν
|
πειθόμενοι |
τῷ
νόμῳ
τῷ
{τε}
γνῶσιν |
[1, 15] |
οὔτ´
ἀφίξεται.
καί
μοι
δοκοῦσιν
|
αἰσθόμενοι |
τῆς
μεγάλης
εὐποιίας
τῆς
διὰ |
[1, 9] |
ἐπιστήμην
ἐκβάλοι.
~(Ἔνιοι
δὲ
εὐφυεῖς
|
οἰόμενοι |
εἶναι
ἀξιοῦσι
μήτε
φιλοσοφίας
ἅπτεσθαι |
[1, 3] |
κακοδαίμονες
σοφισταὶ
τῇ
σφῶν
αὐτῶν
|
στωμυλλόμενοι |
τερθρείᾳ,
ἀμφὶ
τὴν
διάκρισιν
τῶν |
[1, 1] |
ἐμμελῶς
ἀνίεμεν.
καθάπερ
δὲ
οἱ
|
βουλόμενοι |
δήμῳ
προσομιλῆσαι
διὰ
κήρυκος
τοῦτο |
[1, 7] |
φημί.
ὅσα
δὲ
ἀνθρωπίνων
λογισμῶν
|
ἀποτεμόμενοι |
παρεχάραξαν,
ταῦτα
οὐκ
ἄν
ποτε |
[1, 21] |
κάτω
που
περὶ
τὰς
ὀλυμπιάδας
|
γενόμενοι, |
ὡς
παρεστήσαμεν.
καὶ
θεῶν
ἄρα |
[1, 27] |
που
τὸν
τοιοῦτον
ὑγιέστατα
ἀποκτείννυσι.
|
κρινόμενοι |
δὲ
ὑπὸ
τοῦ
κυρίου«
φησὶν |
[1, 3] |
τοῖόν
κ´
ἐπακούσαις.
ταύτῃ
γοῦν
|
ἐπαιρόμενοι |
τῇ
τέχνῃ
οἱ
κακοδαίμονες
σοφισταὶ |
[1, 1] |
τὰ
προγονικὰ
ἐκεῖνα
καὶ
ἀποστολικὰ
|
καταθησόμενοι |
σπέρματα.
καὶ
εὖ
οἶδ´
ὅτι |
[1, 11] |
ἀτόμους
ἀρχὰς
ὑποτιθέμενοι,
φιλοσοφίας
ὄνομα
|
ὑποδυόμενοι, |
ἄθεοί
τινες
ἀνθρωπίσκοι
καὶ
φιλήδονοι. |
[1, 20] |
παρὰ
τῷ
υἱῷ
τοῦ
θεοῦ
|
παιδευόμενοι· |
ἔνθεν
οὐδ´
ὡσαύτως
κινοῦσι
τὰς |
[1, 15] |
καὶ
τῶν
Σαρμανῶν
οἱ
ὑλόβιοι
|
προσαγορευόμενοι |
οὔτε
πόλεις
οἰκοῦσιν
οὔτε
στέγας |
[1, 27] |
κἂν
οἱ
κατὰ
νόμον
μὴ
|
πολιτευόμενοι |
ὡς
ἐν
νόμῳ
ἀλαζονεύωνται
βιοῦντες· |
[1, 8] |
δὴ
ἐν
ἅλμῃ
ἐκ
γενετῆς
|
τρεφόμενοι |
ἁλῶν
ὅμως
πρὸς
τὴν
σκευασίαν
|
[1, 8] |
ψυχαγωγοὶ
εὔγλωσσοι,
κλέπτοντες
μὲν
ἀφανῶς,
|
διελεγχόμενοι |
δὲ
λῃσταί,
αἱρεῖν
ἀγωνιζόμενοι
καὶ |
[1, 23] |
ἔτι
δὲ
Αἰγύπτιοι
ἀκοῇ
μὴ
|
παραδεχόμενοι |
τὰ
τῆς
δυνάμεως
ἀποτελέσματα,
δι´ |
[1, 25] |
τοῖς
ἀρχομένοις,
πειθήνιοι
δὲ
οἱ
|
ἀρχόμενοι |
τοῖς
ἄρχουσι
γίγνωνται,
ὅπερ
ἡ |
[1, 26] |
τὴν
πίστιν
ὑπὸ
νόμον
ἐφρουρούμεθα
|
συγκεκλεισμένοι, |
φόβῳ
δηλαδὴ
ἀπὸ
ἁμαρτιῶν,
εἰς |
[1, 20] |
πίστεως
παρειλήφαμεν
λόγον,
αὐτουργῷ
σοφίᾳ
|
πεπαιδευμένοι. |
ὃ
δὲ
μεθ´
ἑτέρου
ποιεῖ, |
[1, 21] |
μηνός.
τό
τε
πάθος
αὐτοῦ
|
ἀκριβολογούμενοι |
φέρουσιν
οἳ
μέν
τινες
τῷ |
[1, 11] |
καὶ
ἐποικοδομούμενοι
ἐν
αὐτῷ
καὶ
|
βεβαιούμενοι |
ἐν
τῇ
πίστει,
πειθὼ
δὲ |
[1, 2] |
ὅτι
οἱ
Στρωματεῖς
τῇ
πολυμαθίᾳ
|
σωματοποιούμενοι |
κρύπτειν
ἐντέχνως
τὰ
τῆς
γνώσεως |
[1, 15] |
ἴσασιν,
ὥσπερ
οἱ
νῦν
Ἐγκρατηταὶ
|
καλούμενοι. |
εἰσὶ
δὲ
τῶν
Ἰνδῶν
οἱ
|
[1, 9] |
οὐχὶ
δὲ
καὶ
οἱ
ὀρθοδοξασταὶ
|
καλούμενοι |
ἔργοις
προσφέρονται
καλοῖς,
οὐκ
εἰδότες |
[1, 15] |
Σαρμᾶναι
αὐτῶν,
οἳ
δὲ
Βραχμᾶναι
|
καλούμενοι. |
καὶ
τῶν
Σαρμανῶν
οἱ
ὑλόβιοι |
[1, 16] |
ἁρμονίαν
ἐφιλοτέχνησεν·
οἵ
τε
Τρωγλοδύται
|
καλούμενοι |
σαμβύκην
εὗρον,
ὄργανον
μουσικόν.
φασὶ |
[1, 8] |
κενόδοξοι,
φησὶν
ὁ
ἀπόστολος,
ἀλλήλους
|
προκαλούμενοι, |
ἀλλήλους
φθονοῦντες.
ταύτῃ
τοι
ὁ |
[1, 28] |
νῦν
διαλεκτικοὶ
περὶ
τὰ
σοφιστικὰ
|
ἀσχολούμενοι |
ποιοῦσιν,
ἀλλὰ
τοῦ
τῷ
θεῷ |
[1, 15] |
ἑβδομήκοντα
τοῖς
πρώτοις
ἔτεσι
ναοὺς
|
οἰκοδομούμενοι
|
ἄγαλμα
οὐδὲν
οὔτε
πλαστὸν
οὔτε |
[1, 11] |
ἐν
αὐτῷ
περιπατεῖτε,
ἐρριζωμένοι
καὶ
|
ἐποικοδομούμενοι |
ἐν
αὐτῷ
καὶ
βεβαιούμενοι
ἐν |
[1, 15] |
αὐτοῖς
καθηγουμένου
εἰς
τὴν
Ἰουδαίαν
|
ἀφικνούμενοι |
γῆν)
Ἰνδῶν
τε
οἱ
γυμνοσοφισταί, |
[1, 3] |
τε
καὶ
περιπλοκὴν
τὸν
πάντα
|
πονούμενοι |
βίον
τρυγόνων
ἀναφαίνονται
λαλίστεροι·
κνήθοντες |
[1, 11] |
τὸν
κύριον.
ἐν
αὐτῷ
περιπατεῖτε,
|
ἐρριζωμένοι
|
καὶ
ἐποικοδομούμενοι
ἐν
αὐτῷ
καὶ |
[1, 3] |
ὄχλος·
οἳ
μὲν
αὐτῶν,
ἡδοναῖς
|
δεδουλωμένοι, |
ἀπιστεῖν
ἐθέλοντες,
γελῶσι
τὴν
ἁπάσης |
[1, 11] |
τὰ
στοιχεῖα
τοῦ
κόσμου
ἦμεν
|
δεδουλωμένοι. |
ὁ
δὲ
νήπιος,
κἂν
κληρονόμος |
[1, 10] |
ὑπακοήν.
καθάπερ
δὲ
οἱ
λόγῳ
|
χρώμενοι |
πονηρῷ
οὐδὲν
τῶν
ἔργῳ
χρωμένων
|
[1, 16] |
Τελμισεῖς
τὴν
δι´
ὀνείρων
μαντικήν.
|
Τυρρηνοὶ |
δὲ
σάλπιγγα
ἐπενόησαν
καὶ
Φρύγες |
[1, 17] |
μὴ
προέτρεπεν.
οὔτε
δὲ
οἱ
|
ἔπαινοι |
οὔτε
οἱ
ψόγοι
οὔθ´
αἱ
|
[1, 23] |
τῇ
τῆς
λείας
ἐκφορήσει,
καθάπερ
|
ἐκεῖνοι |
τοὺς
Ἑβραίους
τῇ
καταδουλώσει.
εἴτ´ |
[1, 1] |
γε
παῖδες
σωμάτων,
ψυχῆς
δὲ
|
ἔγγονοι |
οἱ
λόγοι.
αὐτίκα
πατέρας
τοὺς |
[1, 11] |
ὑποδυόμενοι,
ἄθεοί
τινες
ἀνθρωπίσκοι
καὶ
|
φιλήδονοι. |
διὰ
τοῦτο
προσεύχομαι,
φησίν,
ἵνα |
[1, 1] |
ὁ
ποτίζων»
τοῦ
αὔξοντος
ὄντες
|
διάκονοι, |
ἕν
εἰσι»
κατὰ
τὴν
διακονίαν, |
[1, 17] |
ἐκστάσει
προεφήτευον
ὡς
ἂν
ἀποστάτου
|
διάκονοι. |
λέγει
δὲ
καὶ
ὁ
ποιμήν, |
[1, 17] |
τοῦ
κυρίου,
οὐ
κλέπται,
ἀλλὰ
|
διάκονοι. |
φησὶ
γοῦν
ἡ
γραφή·
ἀπέστειλεν
|
[1, 1] |
φησὶ
συνιστάντες
ἑαυτοὺς
ὡς
θεοῦ
|
διάκονοι, |
ὡς
πτωχοί,
πολλοὺς
δὲ
πλουτίζοντες, |
[1, 14] |
τῇ
πρώτῃ.
εἰσὶ
δὲ
οἱ
|
χρόνοι |
ἀμφὶ
τὴν
πεντηκοστὴν
ὀλυμπιάδα.
Πυθαγόρας |
[1, 14] |
ὡς
ἐν
ἐπιτομῇ
ἥδε,
οἱ
|
χρόνοι |
δὲ
τῶν
προκαταρξάντων
τῆς
φιλοσοφίας |
[1, 21] |
καὶ
οἱ
τῶν
Μακεδόνων
βασιλέων
|
χρόνοι |
ἔτη
τριακόσια
δώδεκα
ἡμέραι
ὀκτωκαίδεκα. |
[1, 21] |
καὶ
τῶν
Μακεδονικῶν
βασιλέων
οἱ
|
χρόνοι |
οὕτω
κατάγονται.
Ἀλέξανδρος
ἔτη
δεκαοκτώ, |
[1, 21] |
οὖν
καὶ
τῶν
Περσῶν
οἱ
|
χρόνοι |
οὕτως·
Κῦρος
ἔτη
τριάκοντα,
Καμβύσης |
[1, 15] |
Πέρσας
ὑπερεῖδεν.
~(Οἵδε
μὲν
οἱ
|
χρόνοι |
τῶν
παρ´
Ἕλλησι
πρεσβυτάτων
σοφῶν
|
[1, 21] |
δὲ
καὶ
παρ´
Ἕλλησι
χρησμολόγοι
|
συχνοὶ |
γεγονέναι
φέρονται,
ὡς
οἱ
Βάκιδες |
[1, 8] |
τῆς
ἐκείνων
διαθέσεως.
μὴ
γινώμεθα
|
κενόδοξοι, |
φησὶν
ὁ
ἀπόστολος,
ἀλλήλους
προκαλούμενοι, |
[1, 7] |
οἱ
καιροὶ
δὲ
καὶ
οἱ
|
τόποι |
οἱ
δεκτικοὶ
τὰς
διαφορὰς
ἐγέννησαν. |
[1, 21] |
καὶ
τὰς
εὐχὰς
ὁμολογοῦσιν
οἱ
|
ἄνθρωποι |
δυνατωτέρας
εἶναι
τὰς
βαρβάρῳ
φωνῇ |
[1, 14] |
παραίνεσιν.
ἔπειτα
ἑξῆς
τὸ
πάντες
|
ἄνθρωποι
|
κακοὶ»
ἢ
οἱ
πλεῖστοι
τῶν |
[1, 20] |
κύματα.
~(Ὡς
δὲ
οἱ
πολλοὶ
|
ἄνθρωποι |
οἱ
καθέλκοντες
τὴν
ναῦν
οὐ
|
[1, 17] |
καὶ
λῃσταί,
οὐχ
ἁπλῶς
πάντες
|
ἄνθρωποι, |
πάντες
δὲ
οἱ
ψευδοπροφῆται
καὶ |
[1, 8] |
δὲ
ἀγαθῶν
ἀκουσίως
μὲν
στέρονται
|
ἄνθρωποι, |
στέρονται
δὲ
ὅμως
ἢ
κλαπέντες |
[1, 16] |
καὶ
πάσης
σχεδὸν
τέχνης
εὑρεταὶ
|
βάρβαροι. |
Αἰγύπτιοι
γοῦν
πρῶτοι
ἀστρολογίαν
εἰς |
[1, 15] |
παῖδας.
δῆλοι
δέ
εἰσιν
οἱ
|
βάρβαροι |
διαφερόντως
τιμήσαντες
τοὺς
αὑτῶν
νομοθέτας |
[1, 15] |
οἱ
γυμνοσοφισταί,
ἄλλοι
γε
φιλόσοφοι
|
βάρβαροι. |
διττὸν
δὲ
τούτων
τὸ
γένος, |
[1, 21] |
δὲ
πρῶται
καὶ
γενικαὶ
διάλεκτοι
|
βάρβαροι |
μέν,
φύσει
δὲ
τὰ
ὀνόματα |
[1, 15] |
εἰλήφασι.
Φρύγες
δὲ
ἦσαν
καὶ
|
βάρβαροι |
οἱ
Ἰδαῖοι
δάκτυλοι.
Ἡρόδωρος
δὲ |
[1, 13] |
ξύμπαντες
οὖν
Ἕλληνές
τε
καὶ
|
βάρβαροι, |
ὅσοι
τἀληθοῦς
ὠρέχθησαν,
οἳ
μὲν |
[1, 8] |
εἴτε
Ἕλληνες
εἶεν
εἴτε
καὶ
|
βάρβαροι |
σοφισταί.
παγκάλως
οὖν
ὁ
τραγικὸς |
[1, 15] |
ὡς
δὲ
οἱ
πλεῖστοι
αὐτῶν
|
βάρβαροι |
τὸ
γένος
καὶ
παρὰ
βαρβάροις |
[1, 21] |
μεσάτα,
λαμπρὰ
δὲ
ἐπέτελλε
σελάνα·
|
ἕτεροι |
δὲ
σκιροφοριῶνος
τῇ
αὐτῇ
ἡμέρᾳ. |
[1, 21] |
φασιν,
ἑκατὸν
εʹ
ὡς
δὲ
|
ἕτεροι, |
ἑκατὸν
δύο,
ὡς
δὲ
ἡ |
[1, 23] |
θεαταὶ
δὲ
Ἑβραῖοι
ἐγίνοντο
ὧν
|
ἕτεροι |
κακῶν
ὑπέμενον
ἀκινδύνως
ἐκμανθάνοντες
τὴν |
[1, 21] |
πεντακόσια
ἐνενήκοντα
πέντε,
ὡς
δὲ
|
ἕτεροι, |
πεντακόσια
ἑβδομήκοντα
ἕξ.
εἰ
δέ |
[1, 21] |
Σικελίᾳ;
εἶεν
δ´
ἂν
καὶ
|
ἕτεροι |
πρὸς
τούτοις,
Ἴδμων
ὁ
σὺν |
[1, 3] |
πάντα
πονούμενοι
βίον
τρυγόνων
ἀναφαίνονται
|
λαλίστεροι· |
κνήθοντες
καὶ
γαργαλίζοντες
οὐκ
ἀνδρικῶς, |
[1, 21] |
ὀγδόης
καὶ
τεσσαρακοστῆς
ὀλυμπιάδος
προφητεύσαντες
|
πρεσβύτεροι |
εἶναι
Πυθαγόρου
τοῦ
κατὰ
τὴν |
[1, 21] |
τῶν
Ἰλιακῶν,
μεθ´
οὓς
μακρῷ
|
νεώτεροι |
οἱ
παρ´
Ἕλλησι
νομοθέται,
Λυκοῦργός |
[1, 21] |
Ὅμηρος
δὲ
καὶ
Ἡσίοδος
πολλῷ
|
νεώτεροι |
τῶν
Ἰλιακῶν,
μεθ´
οὓς
μακρῷ |
[1, 17] |
λαλεῖ·
ὁ
γὰρ
διάβολος
αὐτὸν
|
πληροῖ |
τῷ
ἑαυτοῦ
πνεύματι,
εἴ
τινα
|
[1, 7] |
ἕκαστον
καιρὸν
ἐπομβρίσας
λόγον,
οἱ
|
καιροὶ |
δὲ
καὶ
οἱ
τόποι
οἱ |
[1, 21] |
καὶ
τεῖχος,
καὶ
κενωθήσονται
οἱ
|
καιροί. |
καὶ
μετὰ
τὰς
ἑξήκοντα
δύο
|
[1, 14] |
τί
μοι
ὄφελος;
λέγων,
εἰ
|
νεκροὶ |
οὐκ
ἐγείρονται,
φάγωμεν
καὶ
πίωμεν· |
[1, 23] |
οὐ
διὰ
φιλοχρηματίαν,
ὡς
οἱ
|
κατήγοροί |
φασιν
(οὐδὲ
γὰρ
ἀλλοτρίων
αὐτοὺς
|
[1, 19] |
φασιν
οἱ
περὶ
τὰς
τελετάς,
|
ναρθηκοφόροι |
μὲν
πολλοί,
βάκχοι
δέ
τε |
[1, 6] |
οἱ
καλοὶ
κἀγαθοὶ
γίνονται,
καθάπερ
|
ἰατροὶ |
καὶ
κυβερνῆται.
ὁρῶμεν
γοῦν
κοινῶς
|
[1, 21] |
εἰκότων
προειρηκότες,
καθάπερ
οἱ
φυσιογνωμονοῦντες
|
ἰατροί |
τε
καὶ
μάντεις,
οἳ
δὲ |
[1, 19] |
μὲν
πολλοί,
βάκχοι
δέ
τε
|
παῦροι, |
πολλοὺς
μὲν
τοὺς
κλητούς,
ὀλίγους |
[1, 16] |
θυτικὴν
ἠκρίβωσαν
Τοῦσκοι,
Ἰταλίας
γείτονες.
|
Ἴσαυροι |
δὲ
καὶ
Ἄραβες
ἐξεπόνησαν
τὴν |
[1, 21] |
ἑξήκοντα
τρία·
Ἀσκληπιός
τε
καὶ
|
Διόσκουροι |
συνέπλεον
αὐτοῖς,
ὡς
μαρτυρεῖ
ὁ |
[1, 18] |
ἀσύνετοί
τε
καὶ
ἄπιστοι
καὶ
|
μωροί· |
αὐτοῖς
δὲ
τοῖς
κλητοῖς
Ἰουδαίοις |
[1, 10] |
ποίαν
ταύτην;
στόμα
δικαίου»
φήσει
|
σοι |
ἀποστάξει
σοφίαν»
σοφία
δὲ
ὁμωνύμως |
[1, 5] |
σου,
χρῶ
αὐτῇ
ὡς
ἄν
|
σοι |
ἀρεστὸν
ᾖ»
φησί.
δηλῶν
ὅτι |
[1, 5] |
δέξαι
ἐμοὺς
λόγους,
φησίν,
ἵνα
|
σοι |
γένωνται
πολλαὶ
ὁδοὶ
βίου·
ὁδοὺς |
[1, 5] |
ζωήν.
καὶ
ἐπιμαρτυρεῖ·
εἶτα
μεταμελήσει
|
σοι |
ἐπὶ
γήρως,
ἡνίκα
ἂν
κατατριβῶσί |
[1, 23] |
ἀδελφὴ
προσδραμοῦσα
βασιλίδι·
θέλεις
τροφόν
|
σοι |
παιδὶ
τῷδ´
εὕρω
ταχὺ
ἐκ |
[1, 19] |
ὀλίγον
ὕστερον.
ἆρ´
οὐ
δοκεῖ
|
σοι |
{πίστεως}
ἐκ
τῶν
Ἑβραϊκῶν
γραφῶν |
[1, 27] |
καρδίᾳ
σου
ὅσα
ἐγὼ
ἐντέλλομαί
|
σοι |
σήμερον,
καὶ
γνώσῃ
ἐν
τῇ |
[1, 9] |
ἀποκρίνασθαι
λόγους
ἀληθείας
τοῖς
προβαλλομένοις
|
σοι. |
τίς
οὖν
ἡ
γνῶσις
τοῦ |
[1, 15] |
Ἀράβιοι
οἱ
κληθέντες
εὐδαίμονες
καὶ
|
ὅσοι |
γε
τὴν
Παλαιστίνην
κατῴκησαν
καὶ |
[1, 6] |
εἰδέναι·
σοφίης
γὰρ
οὗτος
ὅρος.
|
ὅσοι |
δὲ
ἔξω
καιροῦ
ῥῆσιν
ἀείδουσιν, |
[1, 1] |
εὐεργεσίαι
χορηγοῦνται.
πάντες
μὲν
οὖν
|
ὅσοι |
ταῖς
ὄψεσι
κεχρήμεθα,
θεωροῦμεν
τὰ |
[1, 13] |
οὖν
Ἕλληνές
τε
καὶ
βάρβαροι,
|
ὅσοι |
τἀληθοῦς
ὠρέχθησαν,
οἳ
μὲν
οὐκ |
[1, 3] |
ἐπὶ
τούτων
καὶ
τῶν
παραπλησίων
|
ὅσοι |
τοὺς
κενοὺς
μεμελετήκασι
λόγους
ἡ |
[1, 17] |
φαύλης
διαθέσεως,
καθάπερ
καὶ
αἱ
|
νόσοι |
αἱ
σωματικαί·
κυβερνῶνται
δὲ
ὑπὸ |
[1, 8] |
ἐγκεκρυμμένοι,
ἀνδραποδισταί
τε
καὶ
ψυχαγωγοὶ
|
εὔγλωσσοι, |
κλέπτοντες
μὲν
ἀφανῶς,
διελεγχόμενοι
δὲ
|
[1, 14] |
φησὶ
προειρῆσθαι
διὰ
τούτων·
δειλαί
|
τοι |
δειλῶν
γε
καὶ
ἐγγύαι
ἐγγυάασθαι· |
[1, 11] |
ἀνθρωπίνῃ
προανέχων
διανοίᾳ.
εὖ
γάρ
|
τοι |
ἐν
τῷ
Ἱερεμίᾳ
γέγραπται·
μὴ |
[1, 11] |
τὸ
αἴνιγμα
γνῶναι.
ὁ
γάρ
|
τοι |
λόγος
καθάπερ
τὸ
κήρυγμα»
τὸ |
[1, 23] |
ὃ
ἐκτέθειται
τεθνηξόμενος.
καὶ
γάρ
|
τοι |
Μωυσῆν
τὸν
ἀποπνεύσαντα
τῷ
ὕδατι |
[1, 8] |
ἀλλήλους
προκαλούμενοι,
ἀλλήλους
φθονοῦντες.
ταύτῃ
|
τοι |
ὁ
φιλαλήθης
Πλάτων
οἷον
θεοφορούμενος |
[1, 21] |
ἐπὶ
τὴν
βασιλέων
ἀναίρεσιν,
ὅτε
|
ὕπατοι |
ἐγένοντο,
{ἐπὶ}
ἔτη
διακόσια
τεσσαράκοντα |
[1, 23] |
μὲν
Αἰγύπτιοι
πολλάκις
οἱ
πολλάκις
|
ἀσύνετοι, |
θεαταὶ
δὲ
Ἑβραῖοι
ἐγίνοντο
ὧν |
[1, 18] |
χωρισθέντες
οἱ
μὴ
ἐθελήσαντες
πείθεσθαι
|
ἀσύνετοί |
τε
καὶ
ἄπιστοι
καὶ
μωροί· |
[1, 7] |
προηγούμενον,
ἀλλ´
ὃν
τρόπον
οἱ
|
ὑετοὶ |
καταρρήγνυνται
εἰς
τὴν
γῆν
τὴν |
[1, 1] |
ἐστίν,
τῶν
δὲ
δοκιμάσαι
καὶ
|
ἤτοι |
ἑλέσθαι
ἢ
μή,
ἡ
κρίσις |
[1, 20] |
ὡς
κατὰ
τὴν
ἀφαίρεσιν
αὐτῆς
|
ἤτοι |
ἐλλείπειν
τῷ
καθόλου
λόγῳ
ἢ |
[1, 7] |
τοῖς
ἐν
τῷ
πίονι
φυεῖσιν
|
ἤτοι |
ξηρανθέντα
ἢ
ἀποτιλθέντα.
καὶ
δὴ |
[1, 1] |
χρεία;
εἰ
δὲ
τὸ
ἕτερον,
|
ἤτοι |
τοῖς
σπουδαίοις
ἢ
τοῖς
μή; |
[1, 1] |
δεῖται
γὰρ
ἐξ
ἀνάγκης
βοηθοῦ
|
ἤτοι |
τοῦ
συγγραψαμένου
ἢ
καὶ
ἄλλου
|
[1, 8] |
καὶ
ἐπὶ
πᾶσι
γοητεύονται
οἱ
|
ἤτοι |
ὑφ´
ἡδονῆς
κηληθέντες
ἢ
ὑπὸ |
[1, 1] |
προσηκόντων
δι´
ἀντιμισθίαν
πράσσων
τι,
|
ἤτοι |
ὡς
εὐεργὸς
σπεύδων
ἀπολαβεῖν
ἢ |
[1, 18] |
ἀνθρώπων
κεκλημένων
οἱ
ὑπακοῦσαι
βουληθέντες
|
κλητοὶ» |
ὠνομάσθησαν.
οὐ
γάρ
ἐστιν
ἀδικία |
[1, 1] |
τὰ
γραφέντα
μὴ
οὐκ
ἐκπεσεῖν»
|
καίτοι |
ἀνέκδοτα
ὑπό
γ´
ἐμοῦ
μεμενηκότα, |
[1, 19] |
λέγειν
τὰ
νῦν
τὸν
λόγον,
|
καίτοι |
ἐν
πολλοῖς
τὰ
εἰκότα
ἐπιχειρεῖ |
[1, 20] |
ἀποτέλεσμα
τὸ
κατ´
ἀλήθειαν
παρέχειν.
|
καίτοι |
καὶ
καθ´
ἑαυτὴν
ἐδικαίου
ποτὲ
|
[1, 7] |
ὁ
γεωργὸς
οὐ
πυροὺς
μόνον
|
(καίτοι |
καὶ
τούτων
πλείους
εἰσὶ
διαφοραί) |
[1, 19] |
ἄρα
ψηλαφήσειαν
ἢ
εὕροιεν
{ἄν}
|
καίτοι |
οὐ
μακρὰν
ἀπὸ
ἑνὸς
ἑκάστου
|
[1, 21] |
πράξεων,
ἀπέθανεν
δὲ
ὅμως
δολοφονηθείς,
|
καίτοι |
προσημήναντος
τοῦ
ψόφου,
ὥς
φησιν |
[1, 18] |
μωράναντος
τὴν
σοφίαν;
ἔμπαλιν
γὰρ
|
καίτοι
|
σοφοὶ
ὄντες
ἐν
μείζονι
αἰτίᾳ |
[1, 21] |
τῇ
τετάρτῃ
τῶν
Αἰγυπτιακῶν
ἱστοριῶν,
|
καίτοι |
φιλαπεχθημόνως
πρὸς
Ἑβραίους
διακείμενος,
ἅτε |
[1, 20] |
θείᾳ
δυνάμει
καὶ
τοῖς
ὁμοίοις·
|
θεοδίδακτοι» |
γὰρ
ἡμεῖς,
ἱερὰ
ὄντως
γράμματα |
[1, 8] |
ἐπιτήδειον.
εἰσὶ
γάρ»
φησί,
πολλοὶ
|
ἀνυπότακτοι, |
ματαιολόγοι,
φρεναπατοῦντες.
οὔκουν
οὐ
πᾶσιν |
[1, 21] |
αἱ
δὲ
πρῶται
καὶ
γενικαὶ
|
διάλεκτοι |
βάρβαροι
μέν,
φύσει
δὲ
τὰ |
[1, 21] |
τὸν
ἀληθῆ
λόγον
αἱ
γενικαὶ
|
διάλεκτοι |
δύο
καὶ
ἑβδομήκοντα
ὡς
αἱ |
[1, 5] |
υἱὸν
ὃν
παραδέχεται.
κατ´
ἄλλους
|
μέντοι |
γε
τόπους
ἐξεταζόμεναι
αἱ
προειρημέναι |
[1, 24] |
ζαθέων
καὶ
κίονος
ὑψηλοῖο.
Ἀπόλλων
|
μέντοι |
μυστικῶς
κατὰ
στέρησιν
τῶν
πολλῶν |
[1, 21] |
Κρότωπον,
γενεαὶ
τεσσαράκοντα
ἀριθμοῦνται·
εἰς
|
μέντοι |
τὰ
ἑκατὸν
ἔτη
τρεῖς
ἐγκαταλέγονται |
[1, 15] |
τῶν
Ἰνδικῶν
ὧδε
γράφει·
ἅπαντα
|
μέντοι |
τὰ
περὶ
φύσεως
εἰρημένα
παρὰ
|
[1, 21] |
μῆνες
δύο
ἡμέραι
δώδεκα.
τινὲς
|
μέντοι |
τοὺς
χρόνους
τῶν
Ῥωμαϊκῶν
βασιλέων |
[1, 15] |
ἢ
Θρᾷξ;
Ὅμηρον
γὰρ
οἱ
|
πλεῖστοι |
Αἰγύπτιον
φαίνουσιν.
Θαλῆς
δὲ
Φοῖνιξ |
[1, 15] |
καὶ
φιλοσόφων.
ὡς
δὲ
οἱ
|
πλεῖστοι |
αὐτῶν
βάρβαροι
τὸ
γένος
καὶ
|
[1, 5] |
ἄλλοι
δὲ
ἐν
γραμματικῇ,
οἱ
|
πλεῖστοι |
δὲ
ἐν
ῥητορικῇ.
Ἀλλ´
ὡς |
[1, 14] |
πάντες
ἄνθρωποι
κακοὶ»
ἢ
οἱ
|
πλεῖστοι |
τῶν
ἀνθρώπων
κακοὶ»
(διχῶς
γὰρ |
[1, 18] |
ἐθελήσαντες
πείθεσθαι
ἀσύνετοί
τε
καὶ
|
ἄπιστοι |
καὶ
μωροί·
αὐτοῖς
δὲ
τοῖς |
[1, 22] |
τὰς
πράξεις
καὶ
τὸν
βίον
|
ἀξιόπιστοι |
κηρύσσουσαι
αὐταὶ
αἱ
γραφαί,
λεκτέον |
[1, 1] |
τὸν
θεῖον
ἀπόστολον
ἀσθενεῖς
καὶ
|
ἄρρωστοι, |
καὶ
κοιμῶνται
ἱκανοί.
εἰ
δὲ |
[1, 16] |
γεωμετρίας
τε
αὖ
εὑρεταὶ
οἱ
|
αὐτοὶ |
γεγόνασιν.
εἰσὶν
δὲ
οἳ
Κᾶρας |
[1, 26] |
τὸν
νόμον,
ὁπότε
γε
καὶ
|
αὐτοὶ |
ἐκ
τῶν
παρὰ
σφίσι
τιμῶσι |
[1, 3] |
γραφῆς.
ὅθεν
οἱ
Ἕλληνες
καὶ
|
αὐτοὶ |
τοὺς
περὶ
ὁτιοῦν
πολυπράγμονας
σοφοὺς
|
[1, 17] |
τοιοῦτοι
δὲ
οἱ
Ἕλληνες,
οἱ
|
φίλαυτοι |
καὶ
ἀλαζόνες»
σοφοὺς
δὲ
αὐτοὺς |
[1, 26] |
βεβουλημένοι,
εἴπερ
τινὲς
ἄλλοι
καὶ
|
οὗτοι |
ἀγνοεῖν
ὁμολογοῦνται
τὴν
ἀλήθειαν.
τίς |
[1, 8] |
τε
καὶ
πάθος
θανατηφόρον.
λύκοι
|
οὗτοι
|
ἅρπαγες
προβάτων
κῳδίοις
ἐγκεκρυμμένοι,
ἀνδραποδισταί |
[1, 19] |
ἐκλεκτοὺς
αἰνιττόμενος.
ἐπιφέρει
γοῦν
σαφῶς·
|
οὗτοι |
δέ
εἰσι
κατὰ
τὴν
ἐμὴν |
[1, 17] |
μὲν
οὖν
οἱ
ἐν
λόγῳ,
|
οὗτοι |
δὴ
οἱ
πρὸ
τῆς
τοῦ |
[1, 8] |
λέγει.
τοιοῦτοι
δὲ
οἱ
ἐριστικοὶ
|
οὗτοι |
εἴτε
αἱρέσεις
μετίοιεν
εἴτε
καὶ |
[1, 17] |
οἱ
ψευδοπροφῆται,
καὶ
τῷ
ὄντι
|
οὗτοι |
ἐν
ἐκστάσει
προεφήτευον
ὡς
ἂν
|
[1, 15] |
ἀλλ´
ἀκροδρύοις
χρωμένους.
τοὺς
ἑξηκονταετεῖς
|
οὗτοι |
ἔξω
πυλῶν
ἄγοντες
ἀφανίζουσιν.
εἰσὶ |
[1, 18] |
ἐξ
ἑκατέρου
γένους
οἱ
πιστεύσαντες,
|
οὗτοι |
λαὸς
περιούσιος»
κἀν
ταῖς
Πράξεσι |
[1, 21] |
Ὠσηὲ
καὶ
Μιχαίας.
λέγονται
δὲ
|
οὗτοι |
μετὰ
τὴν
Λυκούργου
τοῦ
νομοθέτου |
[1, 19] |
φύσει
τὰ
τοῦ
νόμου
ποιῶσιν,
|
οὗτοι |
νόμον
μὴ
ἔχοντες
ἑαυτοῖς
εἰσι |
[1, 8] |
εἴτε
καὶ
διαλεκτικὰ
συνασκοῖεν
τεχνύδρια,
|
οὗτοι |
οἱ
τὰ
κατάρτια
κατασπῶντες
καὶ |
[1, 19] |
ἡγιασμένοις
πίστει
τῇ
εἰς
ἐμέ»
|
οὗτοι |
οὖν
οἱ
ἀνοιγόμενοι
τυφλῶν
ὀφθαλμοὶ» |
[1, 17] |
τὴν
δόξαν
τὴν
ἰδίαν
ζητεῖ.
|
τοιοῦτοι
|
δὲ
οἱ
Ἕλληνες,
οἱ
φίλαυτοι |
[1, 8] |
χρὴ
δοκεῖν,
ἡ
τραγῳδία
λέγει.
|
τοιοῦτοι |
δὲ
οἱ
ἐριστικοὶ
οὗτοι
εἴτε |
[1, 21] |
φυλαὶ
αἱ
δέκα
ἐκ
Σαμαρείας
|
αἰχμάλωτοι |
γεγόνασιν
ἕως
Πτολεμαίου
τετάρτου
ἔτη |
[1, 16] |
κατειργάσαντο
χαλκὸν
καὶ
σίδηρον
ἐκάθηραν
|
πρῶτοι. |
Ἄμυκός
τε
ὁ
Βεβρύκων
βασιλεὺς |
[1, 16] |
τέχνης
εὑρεταὶ
βάρβαροι.
Αἰγύπτιοι
γοῦν
|
πρῶτοι |
ἀστρολογίαν
εἰς
ἀνθρώπους
ἐξήνεγκαν,
ὁμοίως |
[1, 16] |
δὲ
καὶ
ἄλλο
ἔθνος
Καππάδοκες
|
πρῶτοι
|
εὗρον
τὸν
νάβλαν
καλούμενον,
ὃν |
[1, 16] |
Αἰγύπτιοι
λύχνους
τε
αὖ
καίειν
|
πρῶτοι
|
κατέδειξαν
καὶ
τὸν
ἐνιαυτὸν
εἰς |
[1, 16] |
(ἔστι
δὲ
μάχαιρα
καμπύλη)
καὶ
|
πρῶτοι |
πέλταις
ἐπὶ
τῶν
ἵππων
ἐχρήσαντο. |
[1, 16] |
Δαμναμενεὺς
οἱ
τῶν
Ἰδαίων
δάκτυλοι
|
πρῶτοι |
σίδηρον
εὗρον
ἐν
Κύπρῳ,
Δέλας |
[1, 16] |
τὸ
δίχορδον
Ἀσσύριοι.
Καρχηδόνιοι
γὰρ
|
πρῶτοι |
τετρήρη
κατεσκεύασαν,
ἐναυπήγησε
δὲ
αὐτὴν
|
[1, 16] |
Ἡσίοδος,
Σκύθης.
ναὶ
μὴν
Θρᾷκες
|
πρῶτοι |
τὴν
καλουμένην
ἅρπην
εὗρον
(ἔστι |
[1, 16] |
τε
οἱ
πρὸς
τῇ
Ἰταλίᾳ
|
πρῶτοι |
φόρμιγγα
εὗρον
οὐ
πολὺ
τῆς |
[1, 16] |
λέγουσιν.
πτήσεις
δὲ
ὀρνίθων
παρεφυλάξαντο
|
πρῶτοι |
Φρύγες,
καὶ
θυτικὴν
ἠκρίβωσαν
Τοῦσκοι, |
[1, 27] |
δ´
ἂν
ὁ
τῆς
τέχνης
|
ὑπαγορεύοι |
λόγος,
καὶ
μέρη
τινὰ
ἀποτέμνων, |
[1, 21] |
παραγενομένην
εἰς
Δελφοὺς
ᾆσαι·
ὦ
|
Δελφοί, |
θεράποντες
ἑκηβόλου
Ἀπόλλωνος,
ἦλθον
ἐγὼ |
[1, 14] |
Μωυσέως
ἡλικίας
οἱ
παρ´
Ἕλλησι
|
σοφοὶ
|
γεγόνασι,
μικρὸν
ὕστερον
δειχθήσεται·
ὁ |
[1, 12] |
θεοῦ,
μωρία
γὰρ
αὐτῷ
ἐστιν.
|
σοφοὶ |
δὲ
οὐκ
ἐκφέρουσιν
ἐκ
στόματος, |
[1, 27] |
τῶν
ὀφθαλμῶν
αὐτῶν.
φάσκοντες
εἶναι
|
σοφοὶ
|
ἐμωράνθησαν.
οἴδαμεν
δὲ
ὅτι
καλὸς |
[1, 21] |
καὶ
Σόλων,
καὶ
οἱ
ἑπτὰ
|
σοφοί, |
οἵ
τε
ἀμφὶ
τὸν
Σύριον
|
[1, 18] |
τὴν
σοφίαν;
ἔμπαλιν
γὰρ
καίτοι
|
σοφοὶ |
ὄντες
ἐν
μείζονι
αἰτίᾳ
γεγόνασι |
[1, 4] |
τι
οἰκεῖον
φύσεως
ἰδίωμα
οἱ
|
σοφοὶ |
τῇ
διανοίᾳ,
λαμβάνουσι
δὲ
πνεῦμα |
[1, 21] |
γενομένου.
συνεχρόνισαν
δὲ
οἱ
συγκαταλεγέντες
|
σοφοὶ |
τῷ
Θαλεῖ,
ὥς
φησιν
Ἄνδρων |
[1, 18] |
μωρίαν·
μυθῶδες
γὰρ
ἡγοῦνται
οἱ
|
δοκησίσοφοι |
διά
τε
ἀνθρώπου
υἱὸν
θεοῦ |
[1, 15] |
τε
οἱ
γυμνοσοφισταί,
ἄλλοι
γε
|
φιλόσοφοι |
βάρβαροι.
διττὸν
δὲ
τούτων
τὸ |
[1, 26] |
μόνον
γοῦν
τὸν
σοφὸν
οἱ
|
φιλόσοφοι
|
βασιλέα,
νομοθέτην,
στρατηγόν,
δίκαιον,
ὅσιον, |
[1, 11] |
πατρός.
νήπιοι
οὖν
καὶ
οἱ
|
φιλόσοφοι, |
ἐὰν
μὴ
ὑπὸ
τοῦ
Χριστοῦ |
[1, 17] |
καὶ
λῃσταὶ»
οἱ
παρ´
Ἕλλησι
|
φιλόσοφοι |
καὶ
οἱ
πρὸ
τῆς
τοῦ |
[1, 4] |
συλλογισμῶν
οἱ
διαλεκτικοὶ
καὶ
οἱ
|
φιλόσοφοι |
τῆς
κατ´
αὐτοὺς
θεωρίας
ἀντιλαμβάνονται. |
[1, 11] |
καὶ
αἱ
πληγαὶ
καὶ
οἱ
|
ἔλεγχοι |
διδόασι
παιδείαν
σοφίας,
οἱ
μετ´ |
[1, 11] |
σοφίας,
οἱ
μετ´
ἀγάπης
δηλονότι
|
ἔλεγχοι· |
καρδία
γὰρ
εὐθεῖα
ἐκζητεῖ
γνῶσιν, |
[1, 19] |
τὰς
τελετάς,
ναρθηκοφόροι
μὲν
πολλοί,
|
βάκχοι |
δέ
τε
παῦροι,
πολλοὺς
μὲν |
[1, 16] |
εἰς
ἀέρα
λαλοῦντες.
τοσαῦτα,
εἰ
|
τύχοι, |
γένη
φωνῶν
εἰσιν
ἐν
κόσμῳ, |
[1, 1] |
ἑαυτοὺς
ὡς
θεοῦ
διάκονοι,
ὡς
|
πτωχοί, |
πολλοὺς
δὲ
πλουτίζοντες,
ὡς
μηδὲν |
[1, 21] |
ἐν
τοῖς
Χρονικοῖς
συνακμάσαντα
Ἡσιόδῳ
|
ἐπὶ |
Ἀκάστου
ἐν
Χίῳ
γενέσθαι
περὶ |
[1, 21] |
δὲ
οἳ
ἀπὸ
Κέκροπος
μὲν
|
ἐπὶ |
Ἀλέξανδρον
τὸν
Μακεδόνα
συνάγουσιν
ἔτη |
[1, 21] |
δυοῖν
ἐτῶν
πρότερος
τοῦ
Σαοὺλ
|
ἐπὶ |
ἀρχιερέως
Ἀβιμέλεχ.
οὗτος
τὸν
Σαοὺλ |
[1, 21] |
ὅτε
πρῶτον
ἐκέλευσαν
ἀπογραφὰς
γενέσθαι
|
ἐπὶ |
Αὐγούστου.
ὅτι
δὲ
τοῦτ´
ἀληθές |
[1, 22] |
εἰς
τὴν
Ἑλλάδα
γλῶττάν
φασιν
|
ἐπὶ |
βασιλέως
Πτολεμαίου
τοῦ
Λάγου
ἢ |
[1, 6] |
ὡς
μὴ
κλαπῆναι
πρὸς
τῶν
|
ἐπὶ |
βλάβῃ
τῶν
ἀκροωμένων
κακοτεχνίαν
ἠσκηκότων. |
[1, 21] |
Θράσυλλος.
καὶ
ἀπὸ
Ἴδης
ἐμπρησμοῦ
|
ἐπὶ |
Γανυμήδους
ἁρπαγὴν
ἔτη
ἑξήκοντα
πέντε. |
[1, 21] |
τούτου
υἱὸς
Ἄσα
μαʹ
οὗτος
|
ἐπὶ |
γήρως
ἐποδάγρησε,
προφητεύει
δὲ
ἐπ´ |
[1, 5] |
καὶ
ἐπιμαρτυρεῖ·
εἶτα
μεταμελήσει
σοι
|
ἐπὶ |
γήρως,
ἡνίκα
ἂν
κατατριβῶσί
σου |
[1, 27] |
ἐκπορεύεται,
νόμον
δὲ
καὶ
ἔλεον
|
ἐπὶ |
γλώσσης
φορεῖ.
ἑνὸς
γὰρ
κυρίου |
[1, 21] |
τὴν
Ἑβραίων
ἀποκατάστασιν,
τελεσθείσης
δὲ
|
ἐπὶ |
Δαρείου
τῆς
ὑποσχέσεως
ἡ
τῶν |
[1, 21] |
τοῦτον
προφητεύουσιν
Ἀγγαῖος
καὶ
Ζαχαρίας
|
ἐπὶ |
Δαρείου
τοῦ
πρώτου
ἔτη
δύο, |
[1, 21] |
ἡμέραι
ὀκτωκαίδεκα.
ἀποδείκνυνται
τοίνυν
οἱ
|
ἐπὶ
|
Δαρείου
τοῦ
Ὑστάσπου
προφητεύσαντες
κατὰ |
[1, 21] |
Ὀλδᾶ
καὶ
Σοφονίας
καὶ
Ἱερεμίας.
|
ἐπὶ |
δὲ
Ἱερεμίου
ψευδοπροφήτης
γίνεται
Ἀνανίας. |
[1, 21] |
Ἰεβλᾶ
καὶ
Ἀβδίας
υἱὸς
Ἀνανίου.
|
ἐπὶ |
δὲ
Μιχαίου
καὶ
ψευδοπροφήτης
ἦν |
[1, 21] |
Λυκούργου
ἔτη
ἑκατὸν
πεντήκοντα
ἐννέα·
|
ἐπὶ |
δὲ
τὸ
προηγούμενον
ἔτος
τῶν |
[1, 21] |
ἑπτὰ
ἐπὶ
Θήβαις
ἔτη
δέκα,
|
ἐπὶ |
δὲ
τὸν
Ὀλυμπίασιν
ἀγῶνα,
ὃν |
[1, 21] |
Βασιλειῶν
ἄχρι
τῆς
τετάρτης
ἐπεκτείνει.
|
ἐπὶ |
δὲ
τοῦ
Ἰωρὰμ
ἀνελήφθη
μὲν |
[1, 29] |
πλάσματι
τῷ
τῆς
ἑρμηνείας
προσίασιν·
|
ἐπὶ |
δὲ
τῶν
Ἑλλήνων
φησὶ
τὴν |
[1, 17] |
ἀλλὰ
τοῦ
πέμψαντός
με
πατρός.
|
ἐπὶ |
δὲ
τῶν
κλεπτόντων
ὁ
δὲ |
[1, 21] |
πρώτῳ
ἔτει,
θαργηλιῶνος
μηνὸς
δευτέρᾳ
|
ἐπὶ |
δέκα,
ὥς
φησι
Διονύσιος
ὁ |
[1, 21] |
ἐπὶ
Φαέθοντος
ἐκπύρωσις
καὶ
ἡ
|
ἐπὶ |
Δευκαλίωνος
ἐπομβρία.
κατὰ
δὲ
Σθένελον |
[1, 21] |
τεσσαράκοντα.
συνάγεται
οὖν
ἀπὸ
Σολομῶνος
|
ἐπὶ |
Ἐλισσαίου
τοῦ
προφήτου
τελευτὴν
ἔτη, |
[1, 21] |
βασιλέων
ἀναίρεσιν,
ὅτε
ὕπατοι
ἐγένοντο,
|
{ἐπὶ} |
ἔτη
διακόσια
τεσσαράκοντα
τρία,
ἀπὸ
|
[1, 21] |
ὀλυμπιάδος,
καὶ
ἔμεινεν
ἡ
αἰχμαλωσία
|
ἐπὶ |
ἔτη
ἑβδομήκοντα
καταλήξασα
εἰς
τὸ |
[1, 21] |
μετοικίζει
(καὶ
γίνεται
ἡ
αἰχμαλωσία
|
ἐπὶ |
ἔτη
ἑβδομήκοντα)
πλὴν
ὀλίγων,
οἳ |
[1, 21] |
ἐπὶ
ἔτη
ὀκτώ,
εἶτα
Ἐζεκίας
|
ἐπὶ |
ἔτη
εἴκοσι
ἐννέα.
τούτῳ
δι´ |
[1, 21] |
διαδέχεται
ὁ
υἱὸς
αὐτοῦ
Ἄχαζ
|
ἐπὶ |
ἔτη
ἑκκαίδεκα·
ἐπὶ
τούτου
πεντεκαιδεκάτῳ |
[1, 21] |
πάλιν
τὸν
Ἄχαζ
διαδέχεται
Ὠσηὲ
|
ἐπὶ |
ἔτη
ὀκτώ,
εἶτα
Ἐζεκίας
ἐπὶ |
[1, 21] |
βασιλεία
Ἰωρὰμ
τοῦ
υἱοῦ
Ἰωσαφὰτ
|
ἐπὶ |
ἔτη
ὀκτώ,
ἐφ´
οὗ
προφητεύει |
[1, 21] |
Ὀζίας
ὁμοίως
ὁ
υἱὸς
αὐτοῦ
|
ἐπὶ |
ἔτη
πεντήκοντα
δύο,
καὶ
λεπρῶν |
[1, 21] |
ἢ
ἑκατὸν
ὀγδοήκοντα.
ἀπὸ
τούτου
|
ἐπὶ |
Εὐαίνετον
ἄρχοντα,
ἐφ´
οὗ
φασιν |
[1, 21] |
Ἀσίαν
διάβασιν
ἔτη
χίλια.
ἐντεῦθεν
|
ἐπὶ |
Εὐαίνετον
τὸν
Ἀθήνησιν
ἄρχοντα,
ἐφ´ |
[1, 21] |
τοῖς
Χρονικοῖς.
ἀπὸ
δὲ
Διονύσου
|
ἐπὶ |
Ἡρακλέα
καὶ
τοὺς
περὶ
Ἰάσονα
|
[1, 21] |
ἀναγράφει·
ἀπὸ
μὲν
Τροίας
ἁλώσεως
|
ἐπὶ |
Ἡρακλειδῶν
κάθοδον
ἔτη
ὀγδοήκοντα·
ἐντεῦθεν |
[1, 19] |
καὶ
τῆς
ἐξουσίας
τοῦ
σατανᾶ
|
ἐπὶ |
θεόν,
τοῦ
λαβεῖν
αὐτοὺς
ἄφεσιν |
[1, 21] |
δύο,
εἶτα
ἐπὶ
τοὺς
ἑπτὰ
|
ἐπὶ |
Θήβαις
ἔτη
δέκα,
ἐπὶ
δὲ |
[1, 21] |
τὸν
σὺν
τοῖς
ἑπτὰ
τοῖς
|
ἐπὶ |
Θήβας
στρατεύσασι
μιᾷ
γενεᾷ
τῆς |
[1, 21] |
ἔτη
ἑξήκοντα
τέσσαρα.
ἐκ
τούτου
|
ἐπὶ |
Θησέα
καὶ
Μινώταυρον
ἔτη
τριάκοντα |
[1, 21] |
τοίνυν
ἐκ
τῆς
αἰχμαλωσίας
τῆς
|
ἐπὶ |
Ἱερεμίου
τοῦ
προφήτου
εἰς
Βαβυλῶνα |
[1, 21] |
καὶ
ὁ
ἐξ
Ἰούδα
ἀπελθὼν
|
ἐπὶ |
Ἱεροβοὰμ
καὶ
προφητεύσας
ἐπὶ
τοῦ |
[1, 21] |
ἦν
υἱὸς
Ἡρακλέους,
Ὅμηρος
μέμνηται
|
ἐπὶ |
Ἴλιον
στρατεύσαντος.
Προτερεῖν
ἄρα
Μωυσῆς |
[1, 21] |
πεντεκαίδεκα.
ἀπὸ
δὲ
Περσέως
στρατείας
|
ἐπὶ |
Ἰλίου
κτίσιν
ἔτη
τριάκοντα
τέσσαρα. |
[1, 21] |
Φιλιππικῶν
μετὰ
ἔτη
πεντακόσια
τῶν
|
ἐπὶ |
Ἰλίῳ
στρατευσάντων
γεγονέναι
τὸν
Ὅμηρον |
[1, 21] |
βασιλέα
ἔχρισεν,
ὃς
πρῶτος
ἐβασίλευσεν
|
ἐπὶ |
Ἰσραὴλ
μετὰ
τοὺς
κριτάς,
ὧν |
[1, 21] |
Τιβερίου
Καίσαρος
ἐγένετο
ῥῆμα
κυρίου
|
ἐπὶ |
Ἰωάννην
τὸν
Ζαχαρίου
υἱόν.
καὶ |
[1, 10] |
ὁ
λόγος
τὴν
ψυχὴν
καὶ
|
ἐπὶ |
καλοκἀγαθίαν
προτρέπει·
μακάριος
δὲ
ὁ
|
[1, 10] |
λογομαχεῖν
τε
δι´
οὐδὲν
χρήσιμον
|
ἐπὶ |
καταστροφῇ
τῶν
ἀκουόντων,
τὰς
δὲ |
[1, 21] |
αἱ
δὲ
ἄλλαι
αἱ
πολλαὶ
|
ἐπὶ |
κοινωνίᾳ
διαλέκτων
δύο
ἢ
τριῶν |
[1, 17] |
δούλους,
συγκαλοῦσα
μετὰ
ὑψηλοῦ
κηρύγματος
|
ἐπὶ |
κρατῆρα
οἴνου.
φιλοσοφία
δὲ
οὐκ |
[1, 21] |
Κάδμος
μὲν
ὁ
Σεμέλης
πατὴρ
|
ἐπὶ |
Λυγκέως
εἰς
Θήβας
ἔρχεται
καὶ
|
[1, 16] |
οἳ
δὲ
Μίνω
τὸν
Διὸς
|
ἐπὶ |
Λυγκέως.
οὗτος
μετὰ
Δαναὸν
γίνεται |
[1, 1] |
φιλοσοφίαν
εἰσδεδυκέναι
τὸν
βίον
νομίζουσιν
|
ἐπὶ |
λύμῃ
τῶν
ἀνθρώπων
πρός
τινος |
[1, 21] |
Περσέως
στρατείαν,
ὅτε
καὶ
Γλαῦκος
|
ἐπὶ |
Μελικέρτῃ
τὰ
Ἴσθμια
ἔθηκεν,
ἔτη |
[1, 17] |
λόγοις,
ἀλλ´
ἐν
διδακτοῖς
πνεύματος.
|
ἐπὶ |
μὲν
γὰρ
τῶν
προφητῶν
πάντες» |
[1, 21] |
ἑξήκοντα·
τὰ
δὲ
τούτοις
ἑξῆς
|
ἐπὶ |
μὲν
τὴν
ἐπιτροπίαν
τὴν
Λυκούργου |
[1, 22] |
προφητείαν
ἐνεργεῖσθαι,
ἐπεὶ
κἀν
τῇ
|
ἐπὶ |
Ναβουχοδονόσορ
αἰχμαλωσίᾳ
διαφθαρεισῶν
τῶν
γραφῶν |
[1, 15] |
ἐπὶ
πᾶσιν
ἐπ´
ἔτε´
ὀγδώκοντα
|
ἐπὶ |
ξείνης
ἐγενήθην.
ἐπῆλθε
γὰρ
Βαβυλῶνά |
[1, 21] |
ἀποκαταστάσεως
εἰς
τὴν
αἰχμαλωσίαν
τὴν
|
ἐπὶ |
Οὐεσπεσιανοῦ
ἔτη
συνάγεται
τετρακόσια
δέκα, |
[1, 19] |
ἑνὸς
πᾶν
γένος
ἀνθρώπων
κατοικεῖν
|
ἐπὶ |
παντὸς
προσώπου
τῆς
γῆς,
ὁρίσας |
[1, 8] |
αὖ
καὶ
θυμὸς
μεταδοξάσαι,
καὶ
|
ἐπὶ |
πᾶσι
γοητεύονται
οἱ
ἤτοι
ὑφ´ |
[1, 28] |
τῆς
φυσικῆς
θεωρίας·
καὶ
τέταρτον
|
ἐπὶ |
πᾶσι
τὸ
θεολογικὸν
εἶδος,
ἡ |
[1, 15] |
καλεόμενοι
Ἁρπεδονάπται,
σὺν
τοῖς
δ´
|
ἐπὶ |
πᾶσιν
ἐπ´
ἔτε´
ὀγδώκοντα
ἐπὶ |
[1, 21] |
Διόνυσος
ἔτη
ἐννέα
καὶ
εἴκοσι.
|
ἐπὶ |
πᾶσιν
ἡ
Κλεοπάτρα
ἐβασίλευσεν
ἔτη |
[1, 13] |
τῷ
Ἐκκλησιαστῇ·
καὶ
προσέθηκα
σοφίαν
|
ἐπὶ |
πᾶσιν,
οἳ
δὴ
ἐγένοντο
ἔμπροσθέν
|
[1, 21] |
Ὀλυμπίασιν
ἀγῶνα,
ὃν
Ἡρακλῆς
ἔθηκεν
|
ἐπὶ |
Πέλοπι,
ἔτη
τρία,
εἴς
τε
|
[1, 10] |
τὰς
δὲ
βεβήλους
κενοφωνίας
περιίστασθαι.
|
ἐπὶ |
πλεῖον
γὰρ
προκόπτουσιν
ἀσεβείας,
καὶ |
[1, 1] |
ὀλίγῳ
πιστούς»
ἀποδεξάμενος
καὶ
ἐπαγγειλάμενος
|
ἐπὶ |
πολλῶν
καταστήσειν»
εἰς
τὴν
τοῦ |
[1, 3] |
ὁ
κωμικὸς
ἐν
Αὐλῳδοῖς
σατύροις
|
ἐπὶ |
ῥαψῳδῶν
καὶ
ἄλλων
τινῶν
λέγει· |
[1, 23] |
ἐσομένην
ὥς
τινα
ἄλλην
οὖσαν
|
ἐπὶ |
ῥητῷ
μισθῷ.
εἶτα
τίθεται
τῷ |
[1, 21] |
τῆς
πρώτης
ὀλυμπιάδος
ἔνιοί
φασιν
|
ἐπὶ |
Ῥώμης
κτίσιν
συνάγεσθαι
ἔτη
εἴκοσι |
[1, 21] |
Αἴγυπτον
κατέφυγον.
προφητεύουσι
δὲ
καὶ
|
ἐπὶ |
Σεδεκίου
ἔτι
Ἱερεμίας
καὶ
Ἀμβακούμ, |
[1, 14] |
τοὺς
παλαιοτάτους
παρὰ
σφίσι
ποιητὰς
|
ἐπὶ |
σοφίᾳ
πρώτους
θαυμασθῆναι
τοὺς
ἑπτὰ |
[1, 10] |
μὲν
γὰρ
λέξις
οἷον
ἐσθὴς
|
ἐπὶ |
σώματος,
τὰ
δὲ
πράγματα
σάρκες |
[1, 7] |
καὶ
εἰς
τὴν
κοπρίαν
καὶ
|
ἐπὶ |
τὰ
δώματα.
βλαστάνει
δ´
ὁμοίως |
[1, 14] |
τὸ
ἀποκεκλικέναι
ἀπὸ
τῶν
φυσικῶν
|
ἐπὶ |
τὰ
ἠθικά.
Σωκράτους
δὲ
ἀκούσας |
[1, 21] |
ἐπέθηκε
τὰ
κῶλα
τῶν
ἀνθρώπων
|
ἐπὶ |
τὰ
κῶλα
τῶν
εἰδώλων,
καθὼς |
[1, 19] |
ὄντων
τἀγαθοῦ,
ὁδῶν
ὥσπερ
δὲ
|
ἐπὶ |
τἀγαθόν.
ὥστ´
οὐδ´
αὐτὸς
τὴν |
[1, 16] |
κιθάρας
λειπομένην
καὶ
κρόταλα
ἐπενόησαν.
|
ἐπί
|
τε
Σεμιράμεως
βασιλέως
Αἰγυπτίων
τὰ |
[1, 21] |
καὶ
κτίσιν
Λαουινίου
ἔτη
δέκα,
|
ἐπί |
τε
τὴν
Ἀσκανίου
ἀρχὴν
ἔτη |
[1, 21] |
Ἡρακλειδῶν
κάθοδον
ἔτη
ἑξήκοντα
ἕν,
|
ἐπί |
τε
τὴν
Ἰφίτου
ὀλυμπιάδα
ἔτη |
[1, 21] |
πρὸ
μὲν
τοῦ
νόμου
Ἀδὰμ
|
ἐπί |
τε
τῆς
γυναικὸς
ἐπί
τε |
[1, 21] |
Ἀδὰμ
ἐπί
τε
τῆς
γυναικὸς
|
ἐπί |
τε
τῆς
ζῴων
ὀνομασίας
προθεσπίσας |
[1, 21] |
Θάσιος
Ἐμπεδότιμός
τε
ὁ
Συρακούσιος
|
ἐπί |
τε
τούτοις
Σωκράτης
ὁ
Ἀθηναῖος |
[1, 17] |
δὲ
ὑπὸ
τῆς
καθόλου
προνοίας
|
ἐπὶ |
τέλος
ὑγιεινόν,
κἂν
νοσοποιὸς
ᾖ |
[1, 15] |
αὑτοῦ
{ᾑ}
σεμνυνόμενός
φησί
που
|
ἐπὶ |
τῇ
πολυμαθία·
ἐγὼ
δὲ
τῶν |
[1, 21] |
εἴκοσι.
ἀπὸ
δὲ
Τροίας
ἁλώσεως
|
ἐπὶ |
τὴν
Αἰνείου
κάθοδον
καὶ
κτίσιν |
[1, 21] |
δὲ
Δοῦρις
ἀπὸ
Τροίας
ἁλώσεως
|
ἐπὶ |
τὴν
Ἀλεξάνδρου
εἰς
Ἀσίαν
διάβασιν
|
[1, 21] |
τριάκοντα
πέντε·
μετὰ
δὲ
ταῦτα
|
ἐπὶ |
τὴν
Ἀλεξάνδρου
μεταλλαγὴν
ἔτη
δώδεκα. |
[1, 21] |
ἀπὸ
δὲ
τῆς
βασιλέων
ἀναιρέσεως
|
ἐπὶ |
τὴν
Ἀλεξάνδρου
τελευτὴν
ἔτη
ἑκατὸν
|
[1, 9] |
κἀνταῦθα
χρηστομαθῆ
φημι
τὸν
πάντα
|
ἐπὶ |
τὴν
ἀλήθειαν
ἀναφέροντα,
ὥστε
καὶ |
[1, 1] |
πίστεως,
πολιτείας
προθυμίαν,
ὁρμὴν
τὴν
|
ἐπὶ |
τὴν
ἀλήθειαν,
κίνησιν
ζητητικήν,
ἴχνος
|
[1, 1] |
πρὸς
τὸ
οἰκεῖον
φῶς,
βαδιζέτω
|
ἐπὶ |
τὴν
ἀλήθειαν
τὴν
ἐγγράφως
τὰ |
[1, 28] |
φαίνεσθαι.
διὸ
καὶ
μόνη
αὕτη
|
ἐπὶ |
τὴν
ἀληθῆ
σοφίαν
χειραγωγεῖ,
ἥτις |
[1, 1] |
ἔχων
τὴν
ἀρετὴν
χρῄζει
τῆς
|
ἐπὶ |
τὴν
ἀρετὴν
ἔτι
ὁδοῦ
οὔθ´ |
[1, 21] |
διακόσια
ἐνενήκοντα
ἑπτά·
ἀφ´
ἧς
|
ἐπὶ |
τὴν
ἀρχὴν
τοῦ
Πελοποννησιακοῦ
πολέμου |
[1, 5] |
ἀρχήν
μου.
ἔνεστιν
οὖν
προπαιδευθέντα
|
ἐπὶ |
τὴν
ἀρχικωτάτην
σοφίαν
ἐλθεῖν,
ἀφ´ |
[1, 21] |
ἔτη
ἑκατὸν
ὀγδοήκοντα
ἕξ.
ἐντεῦθεν
|
ἐπὶ |
τὴν
Αὐγούστου
νίκην,
ὅτε
Ἀντώνιος
|
[1, 21] |
συνάγεσθαι
ἔτη
εἴκοσι
τέσσαρα.
ἐντεῦθεν
|
ἐπὶ |
τὴν
βασιλέων
ἀναίρεσιν,
ὅτε
ὕπατοι |
[1, 21] |
Ἡρακλέους
ἀποθέωσιν
ἔτη
ἕνδεκα,
εἶτα
|
ἐπὶ |
τὴν
Ἑλένης
ὑπὸ
Ἀλεξάνδρου
ἁρπαγὴν |
[1, 24] |
τοιούτῳ
οὐ
πρόσεστιν)
ᾧ
Πέρσαι
|
ἐπὶ |
τὴν
Ἑλλάδα
στρατεύσαντες
συνεχρήσαντο.
τοῦ |
[1, 21] |
ἧτταν
ἔτη
εἴκοσι
ἑπτά·
καὶ
|
ἐπὶ |
τὴν
ἐν
Λεύκτροις
μάχην
ἔτη |
[1, 21] |
χρονογραφίαν·
ἀπὸ
τῆς
Μωυσέως
γενέσεως
|
ἐπὶ |
τὴν
ἐξ
Αἰγύπτου
τῶν
Ἰουδαίων |
[1, 16] |
πραγματευσάμενος
ἀπὸ
τῆς
Πυθαγόρου
ἡλικίας
|
ἐπὶ |
τὴν
Ἐπικούρου
τελευτήν,
γαμηλιῶνος
δὲ |
[1, 24] |
ὀλίγην
καὶ
σύντομον
ἀπολιπὼν
ὁδὸν
|
ἐπὶ |
τὴν
ἔρημον
ἐτρέπετο
καὶ
νύκτωρ |
[1, 21] |
ἕως
συντελείας
καιροῦ
συντέλεια
δοθήσεται
|
ἐπὶ |
τὴν
ἐρήμωσιν.
καὶ
ἥμισυ
τῆς |
[1, 26] |
γε
ὁ
νόμος
πνευματικός«
καὶ
|
ἐπὶ |
τὴν
εὐδαιμονίαν
ἄγων·
ὁ
γὰρ |
[1, 10] |
τῇ
εὐποιίᾳ
τὴν
ὁδὸν
καὶ
|
ἐπὶ |
τὴν
εὐεργεσίαν
ἄγων
τοὺς
ἀκούοντας. |
[1, 21] |
θνῄσκει
Ἀλέξανδρος,
ἔτη
ιαʹ
ἐντεῦθεν
|
ἐπὶ |
τὴν
ἡγεμονίαν
Γερμανικοῦ
Κλαυδίου
Καίσαρος |
[1, 21] |
πεντήκοντα,
καὶ
ἀπὸ
Τροίας
ἁλώσεως
|
ἐπὶ |
τὴν
Ἡρακλειδῶν
κάθοδον
ἔτη
ἑκατὸν |
[1, 21] |
Ἀσκανίου
ἀρχὴν
ἔτη
ὀκτώ,
καὶ
|
ἐπὶ |
τὴν
Ἡρακλειδῶν
κάθοδον
ἔτη
ἑξήκοντα |
[1, 21] |
Θησέως
ἁρπαγὴν
ἔτη
ἐννέα.
ἐντεῦθεν
|
ἐπὶ |
τὴν
Ἡρακλέους
ἀποθέωσιν
ἔτη
ἕνδεκα, |
[1, 21] |
τῆς
Ἡρακλέους
ἐν
Ἄργει
βασιλείας
|
ἐπὶ |
τὴν
Ἡρακλέους
αὐτοῦ
καὶ
Ἀσκληπιοῦ |
[1, 4] |
μεγαλοπρεπῶς
ἐξερευνᾶν
διδάσκει
εἰς
τὴν
|
ἐπὶ |
τὴν
θεοσέβειαν
προκοπήν.
ἀντέθηκεν
οὖν |
[1, 21] |
κάθοδον
ἔτη
ὀγδοήκοντα·
ἐντεῦθεν
δὲ
|
ἐπὶ
|
τὴν
Ἰωνίας
κτίσιν
ἔτη
ἑξήκοντα· |
[1, 21] |
τὸν
χρονογράφον
Ἀπολλόδωρον.
ἐντεῦθεν
δὲ
|
ἐπὶ |
τὴν
Κάστορος
καὶ
Πολυδεύκους
ἀποθέωσιν |
[1, 21] |
πολέμου
ἔτη
τεσσαράκοντα
ὀκτώ·
καὶ
|
ἐπὶ |
τὴν
κατάλυσιν
καὶ
Ἀθηναίων
ἧτταν |
[1, 21] |
ἀπὸ
δὲ
τοῦ
πρώτου
ἀγῶνος
|
ἐπὶ |
τὴν
Κομόδου
τελευτὴν
ἔτη
ἑκατὸν |
[1, 21] |
χρόνου
δῆλα
γίνεται
καὶ
τὰ
|
ἐπὶ |
τὴν
Κομόδου
τελευτὴν
ἔτη·
ὅσα |
[1, 21] |
ἑκατὸν
ὀκτώ·
ἀφ´
ἧς
ὀλυμπιάδος
|
ἐπὶ |
τὴν
Ξέρξου
διάβασιν
ἔτη
διακόσια |
[1, 21] |
ἕν.
Ἀπὸ
δὲ
τῶν
Τρωϊκῶν
|
ἐπὶ |
τὴν
Ὁμήρου
γένεσιν
κατὰ
μὲν |
[1, 28] |
καὶ
τὰς
ἐξουσίας
δοκιμάζουσα
ὑπεξαναβαίνει
|
ἐπὶ |
τὴν
πάντων
κρατίστην
οὐσίαν
τολμᾷ |
[1, 21] |
ἔτη
ἑξήκοντα
πέντε.
ἐντεῦθεν
δὲ
|
ἐπὶ |
τὴν
Περσέως
στρατείαν,
ὅτε
καὶ |
[1, 21] |
ἐπὶ
τὸν
λαόν
σου
καὶ
|
ἐπὶ |
τὴν
πόλιν
τὴν
ἁγίαν
τοῦ |
[1, 21] |
Μωυσῆς
τοὺς
Ἰουδαίους
ἐξ
Αἰγύπτου
|
ἐπὶ |
τὴν
προειρημένην
προθεσμίαν
συνάγεσθαι
ἔτη |
[1, 5] |
σου»
φησὶν
οὐ
μὴ
προσκόψῃ,
|
ἐπὶ |
τὴν
πρόνοιαν
τὰ
καλὰ
ἀναφέροντος, |
[1, 20] |
εὕρεσιν,
κατὰ
διαφόρους
ἐπιβολὰς
διατείνουσα
|
ἐπὶ |
τὴν
προσεχῶς
ἁπτομένην
τῆς
ἀληθείας |
[1, 21] |
ἀρχιερέως.
γίνονται
οὖν
ἀπὸ
Μωυσέως
|
ἐπὶ |
τὴν
Σολομῶνος
ἡλικίαν,
ὡς
μέν |
[1, 21] |
τεσσαράκοντα·
συνάξει
γὰρ
τὰ
πάντα
|
ἐπὶ |
τὴν
Σολομῶνος
τελευτὴν
ἔτη
ἑξακόσια |
[1, 21] |
Ἀλεξάνδρου
ἁρπαγὴν
ἔτη
τέσσαρα.
εἶτα
|
ἐπὶ |
τὴν
Τροίας
ἅλωσιν
ἔτη
εἴκοσι. |
[1, 23] |
δὲ
αὐτὸν
ἐντεῦθεν
ὁ
θεὸς
|
ἐπὶ |
τὴν
τῶν
Ἑβραίων
στρατηγίαν.
ἔπειτα |
[1, 21] |
ἔτη
τριάκοντα
τέσσαρα·
μεθ´
ἣν
|
ἐπὶ |
τὴν
Φιλίππου
τελευτὴν
ἔτη
τριάκοντα |
[1, 11] |
ἔλεος
καὶ
κρίμα
καὶ
δικαιοσύνην
|
ἐπὶ |
τῆς
γῆς,
ὅτι
ἐν
τούτοις
|
[1, 21] |
τούτῳ
περιέθηκεν
ὕστερον
τὴν
βασιλείαν.
|
ἐπὶ |
τῆς
Γοθολίας
ταύτης
ἔτι
ὁ |
[1, 1] |
ὄντι
ἀξιολόγων.
τούτων
ὃ
μὲν
|
ἐπὶ |
τῆς
Ἑλλάδος,
ὁ
Ἰωνικός,
οἳ |
[1, 23] |
ἐν
τῇ
ψάμμῳ
τοῦ
Αἰγυπτίου,
|
ἐπὶ |
τῆς
ἑτέρας
μάχης
φησὶν
οὕτως· |
[1, 17] |
μὲν
μὴ
κωλυτικόν,
ὅπερ
φαμὲν
|
ἐπὶ |
τῆς
κλοπῆς
γεγονέναι,
μηδ´
ὅλως |
[1, 1] |
ὑπὸ
τὸν
μόδιον
τίθησιν,
ἀλλ´
|
ἐπὶ |
τῆς
λυχνίας
φαίνειν
τοῖς
τῆς
|
[1, 1] |
Ἑλλάδος,
ὁ
Ἰωνικός,
οἳ
δὲ
|
ἐπὶ |
τῆς
Μεγάλης
Ἑλλάδος
(τῆς
κοίλης |
[1, 21] |
ἐγκαινίων
ἄγεται
ἑορτή,
καθὼς
καὶ
|
ἐπὶ |
τῆς
σκηνῆς.
καὶ
γίνεται
τὰ |
[1, 21] |
γέγραπται
οὕτως·
ἔτει
δὲ
πεντεκαιδεκάτῳ
|
ἐπὶ |
Τιβερίου
Καίσαρος
ἐγένετο
ῥῆμα
κυρίου
|
[1, 21] |
βασιλεία
ἡμερῶν
ὀκτωκαίδεκα.
γίνονται
τοίνυν
|
ἐπὶ |
τὸ
αὐτὸ
καὶ
οἱ
τῶν |
[1, 21] |
Ὦχος
ηʹ
Ἀρσὴς
τρία.
συνάγεται
|
ἐπὶ |
τὸ
αὐτὸ
τῶν
Περσικῶν
ἔτη |
[1, 21] |
αὐτῷ·
ἦν
δὲ
Ἰησοῦς
ἐρχόμενος
|
ἐπὶ |
τὸ
βάπτισμα
ὡς
ἐτῶν
λʹ |
[1, 21] |
οζʹ
ὡς
εἶναι
ἀπὸ
Μωυσέως
|
ἐπὶ |
τὸ
δέκατον
ἔτος
Ἀντωνίνου
πάντα |
[1, 21] |
μου
θυσία
καὶ
σπονδή·
καὶ
|
ἐπὶ |
τὸ
ἱερὸν
βδέλυγμα
τῶν
ἐρημώσεων, |
[1, 10] |
Πλάτωνος
Πολιτικῷ,
τὸ
μὴ
σπουδάζειν
|
ἐπὶ |
τοῖς
ὀνόμασι,
πλουσιώτερος
εἰς
γῆρας |
[1, 21] |
τὸ
τέταρτον.
ἀφ´
οὗ
χρόνου
|
ἐπὶ |
τὸν
ἀγῶνα,
ὃν
ἔθηκε
Δομετιανὸς |
[1, 21] |
τῆς
Μωυσέως
στρατηγίας
καὶ
Ἰνάχου
|
ἐπὶ |
τὸν
Δευκαλίωνος
κατακλυσμόν,
τὴν
δευτέραν |
[1, 21] |
κτίσιν
ἔτη
τριάκοντα
τέσσαρα.
ἐντεῦθεν
|
ἐπὶ |
τὸν
ἔκπλουν
τῆς
Ἀργοῦς
ἔτη
|
[1, 21] |
γενεαί.
ἀπὸ
δὲ
τοῦ
κατακλυσμοῦ
|
ἐπὶ |
τὸν
Ἴδης
ἐμπρησμὸν
καὶ
τὴν |
[1, 21] |
οὕτως
ἔχοντα·
ἑβδομήκοντα
ἑβδομάδες
συνετμήθησαν
|
ἐπὶ
|
τὸν
λαόν
σου
καὶ
ἐπὶ |
[1, 23] |
ἐπιθυμοῦσα,
ἐκείνης
ἀφικνεῖται
τῆς
ἡμέρας
|
ἐπὶ |
τὸν
ποταμὸν
λουτροῖς
καὶ
περιρραντηρίοις
|
[1, 28] |
κρατίστην
οὐσίαν
τολμᾷ
τε
ἐπέκεινα
|
ἐπὶ |
τὸν
τῶν
ὅλων
θεόν,
οὐκ |
[1, 21] |
τὴν
δευτέραν
λέγω
ἐπομβρίαν,
καὶ
|
ἐπὶ |
τὸν
Φαέθοντος
ἐμπρησμόν,
ἃ
δὴ |
[1, 21] |
ἀπελθὼν
ἐπὶ
Ἱεροβοὰμ
καὶ
προφητεύσας
|
ἐπὶ |
τοῦ
θυσιαστηρίου.
μετὰ
τοῦτον
βασιλεύει |
[1, 29] |
ἐξακούω
καὶ
τό
γε
Ἡσιόδειον
|
ἐπὶ |
τοῦ
πάντων
λελέχθαι
θεοῦ
λαμβάνω, |
[1, 22] |
τοῦ
Λάγου
ἢ
ὥς
τινες
|
ἐπὶ |
τοῦ
Φιλαδέλφου
ἐπικληθέντος,
τὴν
μεγίστην |
[1, 21] |
Μινώταυρον
ἔτη
τριάκοντα
δύο,
εἶτα
|
ἐπὶ |
τοὺς
ἑπτὰ
ἐπὶ
Θήβαις
ἔτη |
[1, 21] |
λαὸς
παραδίδοται
Μαδιηναίοις
ἔτη
ἑπτά,
|
ἐπὶ |
τούτοις
Γεδεὼν
ἐκ
φυλῆς
Μανασσῆ |
[1, 1] |
ἐγὼ
ἐκομισάμην
ἂν
τὸ
ἐμόν·
|
ἐπὶ |
τούτοις
ὁ
ἀχρεῖος
δοῦλος
εἰς |
[1, 21] |
τι
παρακλίνοντας«
~(Οὐδὲν
δὲ
οἶμαι
|
ἐπὶ |
τούτοις
χεῖρον
καὶ
τοὺς
χρόνους |
[1, 21] |
ὁ
υἱὸς
Ὀζίου
ἔτη
ἑκκαίδεκα·
|
ἐπὶ |
τούτου
ἔτι
Ἡσαΐας
προφητεύει
καὶ |
[1, 21] |
εἶτα
Ὀχοζίας
ἐβασίλευσεν
ἔτος
ἕν,
|
ἐπὶ |
τούτου
ἔτι
προφητεύει
Ἐλισσαῖος
καὶ |
[1, 21] |
ἀρχιερεὺς
Ἀβιμέλεχ
ὁ
τοῦ
Σαδώκ.
|
ἐπὶ |
τούτου
μερισθείσης
τῆς
βασιλείας
ἐν
|
[1, 21] |
υἱὸς
Δαβὶδ
ἔτη
τεσσαράκοντα.
διαμένει
|
ἐπὶ |
τούτου
Νάθαν
προφητεύων,
ὃς
καὶ |
[1, 21] |
Ἠλίαν
Ἐλισσαῖος
ὁ
τοῦ
Σαφάτ.
|
ἐπὶ |
τούτου
οἱ
ἐν
Σαμαρείᾳ
κόπρον |
[1, 21] |
καθὼς
ἐν
τῷ
Λευιτικῷ
γέγραπται.
|
ἐπὶ |
τούτου
ὀκτωκαιδεκάτῳ
ἔτει
τὸ
πάσχα |
[1, 21] |
αὐτοῦ
Ἄχαζ
ἐπὶ
ἔτη
ἑκκαίδεκα·
|
ἐπὶ |
τούτου
πεντεκαιδεκάτῳ
ἔτει
ὁ
Ἰσραὴλ |
[1, 21] |
βασιλεῖ
Χαναὰν
Ἰαβεὶμ
ἔτεσιν
εἴκοσι·
|
ἐπὶ |
τούτου
προφητεύει
Δεββώρα
γυνὴ
Λαβιδὼθ |
[1, 21] |
τῷ
ἱερῷ
ἀποκειμένῳ
ἀναγνοὺς
ἐτελεύτησεν.
|
ἐπὶ |
τούτου
προφητεύει
Ὀλδᾶ
καὶ
Σοφονίας |
[1, 21] |
Ἰωσαφὰτ
υἱὸς
αὐτοῦ
ἔτη
κεʹ
|
ἐπὶ |
τούτου
προφητεύουσιν
Ἠλίας
ὁ
Θεσβίτης |
[1, 3] |
εἰσελήλυθεν
πολλῶν
σοφιστῶν
ὄχλος
ἐξηρτυμένος.
|
ἐπὶ |
τούτων
καὶ
τῶν
παραπλησίων
ὅσοι |
[1, 5] |
εἰκόνα
τῶν
εἰρημένων
τὴν
Θάμαρ
|
ἐπὶ |
τριόδου
καθεσθεῖσαν
καὶ
πόρνης
δόξαν |
[1, 11] |
πεποιθότες
ὦμεν
ἐφ´
ἑαυτοῖς,
ἀλλ´
|
ἐπὶ |
τῷ
θεῷ
τῷ
ἐγείροντι
τοὺς |
[1, 23] |
ὑπὸ
Χενεφρέους
τοῦ
Αἰγυπτίων
βασιλέως
|
ἐπὶ |
τῷ
παραιτεῖσθαι
τὸν
λαὸν
ἐξ |
[1, 19] |
ἐπ´
ἄλλων
τινῶν,
ἀλλ´
ἢ
|
ἐπὶ |
τῶν
ἄρτῳ
καὶ
ὕδατι
κατὰ
|
[1, 12] |
οὖς,
φησὶν
ὁ
κύριος,
κηρύξατε
|
ἐπὶ |
τῶν
δωμάτων,
τὰς
ἀποκρύφους
τῆς |
[1, 16] |
μάχαιρα
καμπύλη)
καὶ
πρῶτοι
πέλταις
|
ἐπὶ |
τῶν
ἵππων
ἐχρήσαντο.
ὁμοίως
δὲ |
[1, 7] |
καὶ
πυρός,
φύεται
δὲ
καὶ
|
ἐπὶ |
τῶν
μνημάτων
συκῆ
καὶ
εἴ |
[1, 21] |
Ἰώ.
κατὰ
δὲ
Κρότωπον
ἡ
|
ἐπὶ |
Φαέθοντος
ἐκπύρωσις
καὶ
ἡ
ἐπὶ |
[1, 21] |
τῆς
Περσῶν
ἡγεμονίας
ἔτεσιν
ἑβδομήκοντα
|
ἐπὶ |
Φοίνικας
καὶ
Ἰουδαίους
ἐστράτευσεν,
ὥς |
[1, 21] |
βασιλέα
τὸν
ἀδελφὸν
αὐτοῦ
Ἰωακεὶμ
|
ἐπὶ |
φόρῳ
τῆς
γῆς
ἔτη
ἕνδεκα. |
[1, 19] |
μακρὰν
οἰκῶν·
ὃς
δὲ
ἐρείδεται
|
ἐπὶ |
ψεύδεσιν,
οὗτος
ποιμαίνει
ἀνέμους
καὶ |
[1, 21] |
Φορωνέα
τὸν
μετὰ
Ἴναχον
ὁ
|
ἐπὶ |
Ὠγύγου
κατακλυσμὸς
καὶ
ἡ
ἐν |
[1, 21] |
ἀγῶνα,
ὃν
Ἡρακλῆς
ἔθηκεν
ἐπὶ
|
Πέλοπι, |
ἔτη
τρία,
εἴς
τε
τὴν |
[1, 21] |
Βηρώσσου
εἰληφέναι,
μαρτυρῶν
τὴν
ἀλήθειαν
|
τἀνδρί. |
ὁ
τοίνυν
Ναβουχοδονόσορ
τυφλώσας
τὸν |
[1, 21] |
ἱστορεῖ.
Εὐφορίων
δὲ
ἐν
τῷ
|
περὶ |
Ἀλευαδῶν
κατὰ
Γύγην
αὐτὸν
τίθησι |
[1, 5] |
λόγῳ
τὴν
φιλοσοφίαν
ζήτησιν
ἔχειν
|
περὶ |
ἀληθείας
καὶ
τῆς
τῶν
ὄντων |
[1, 7] |
ἢν
μόνον
ἐθελήσωσιν.
ἄλλως
τις
|
περὶ |
ἀληθείας
λέγει,
ἄλλως
ἡ
ἀλήθεια |
[1, 7] |
εὐστοχοῦσι
διὰ
συνέσεως
εἰς
τὸν
|
περὶ |
ἀληθείας
λόγον,
Ἀβραὰμ
δὲ
οὐκ |
[1, 14] |
καὶ
ἐγγύαι
ἐγγυάασθαι·
οἳ
δὲ
|
περὶ |
Ἀριστοτέλη
Χίλωνος
αὐτὸ
νομίζουσι,
Δίδυμος |
[1, 21] |
ταῖς
Χαλδαϊκαῖς
ἱστορίαις.
Ἰόβας
δὲ
|
περὶ |
Ἀσσυρίων
γράφων
ὁμολογεῖ
τὴν
ἱστορίαν |
[1, 17] |
κακὸν
ᾗ
κακόν,
τῇ
δὲ
|
περὶ |
αὐτὸ
ἡδονῇ
συναπαγόμενος,
ἀγαθὸν
ὑπολαβών, |
[1, 15] |
Δημόκριτος»
γράφοντος.
ναὶ
μὴν
καὶ
|
περὶ |
αὑτοῦ
{ᾑ}
σεμνυνόμενός
φησί
που |
[1, 6] |
Ἀνάξαρχος
ὁ
Εὐδαιμονικὸς
ἐν
τῷ
|
περὶ |
βασιλείας
γράφει·
πολυμαθίη
κάρτα
μὲν |
[1, 23] |
ὑπὸ
τοῦ
Μωυσέως
πάλιν
ἀναβιῶναι.
|
Περὶ |
δὲ
τῆς
ἀνατροφῆς
τοῦ
Μωυσέως |
[1, 14] |
ἄγαν»
Στράτων
δὲ
ἐν
τῷ
|
περὶ |
εὑρημάτων
Σωδάμῳ
τῷ
Τεγεάτῃ
προσάπτει |
[1, 16] |
Στράτων
ὁ
Περιπατητικὸς
ἐν
τοῖς
|
Περὶ |
εὑρημάτων
ταῦτα
ἱστόρησαν.
παρεθέμην
δὲ |
[1, 8] |
τετύφωται
μηδὲν
ἐπιστάμενος,
ἀλλὰ
νοσῶν
|
περὶ |
ζητήσεις
καὶ
λογομαχίας,
ἐξ
ὧν |
[1, 19] |
πᾶσαν
φιλοσοφίαν
ἀποδεχόμεθα,
ἀλλ´
ἐκείνην
|
περὶ |
ἧς
καὶ
ὁ
παρὰ
Πλάτωνι |
[1, 5] |
ὄντων
φύσεως
(ἀλήθεια
δὲ
αὕτη,
|
περὶ
|
ἧς
ὁ
κύριος
αὐτὸς
εἶπεν |
[1, 14] |
ἄτα»
Κλεομένης
μὲν
ἐν
τῷ
|
περὶ |
Ἡσιόδου
Ὁμήρῳ
φησὶ
προειρῆσθαι
διὰ |
[1, 20] |
βαρβάρῳ
κινηθέντες
φιλοσοφίᾳ,
δυνάμει»
τὸν
|
περὶ |
θεοῦ
διὰ
πίστεως
παρειλήφαμεν
λόγον, |
[1, 17] |
ἴχνος
τι
σοφίας
καὶ
κίνησις
|
περὶ |
θεοῦ.
τάχα
δ´
ἂν
εἶεν |
[1, 14] |
ὑπειλήφασι,
Χαμαιλέων
δὲ
ἐν
τῷ
|
περὶ |
θεῶν
Θαλοῦ,
Ἀριστοτέλης
δὲ
τῆς |
[1, 21] |
Διονύσου
ἐπὶ
Ἡρακλέα
καὶ
τοὺς
|
περὶ |
Ἰάσονα
ἀριστεῖς
τοὺς
ἐν
τῇ |
[1, 21] |
ὁ
Πολυΐστωρ
ἐπικληθεὶς
ἐν
τῷ
|
περὶ |
Ἰουδαίων
συγγράμματι
ἀνέγραψέν
τινας
ἐπιστολὰς |
[1, 23] |
ἀποκτείνας.
Ἀρτάπανος
γοῦν
ἐν
τῷ
|
περὶ |
Ἰουδαίων
συγγράμματι
ἱστορεῖ
κατακλεισθέντα
εἰς |
[1, 24] |
στέμμασι
καὶ
θυσάνοισι
πρώτη
ἐκόσμησεν
|
περὶ |
κίονα
μακρὸν
ἀνάσσης.
ἀλλὰ
καὶ |
[1, 21] |
ἱστορεῖ
γενέσθαι
ἐν
τῷ
πρώτῳ
|
Περὶ |
μαντικῆς.
Θεόπομπος
δὲ
καὶ
Ἔφορος |
[1, 26] |
τε
ὁ
Ἡρακλεώτης
ἐν
τῷ
|
Περὶ |
μέθης
καὶ
Ἀριστοτέλης
ἐν
τῇ |
[1, 14] |
τὴν
κατὰ
Ἑβραίους
φιλοσοφίαν.
καὶ
|
περὶ |
μὲν
Ξενοφάνους
εἴρηται,
ὃς
τῆς |
[1, 21] |
μαθητευθέντες
οὖν
καταληπτικῶς
ἐπιγνώσονται.
~(Καὶ
|
περὶ |
μὲν
τοῦ
παρ´
Ἑβραίων
τὰ |
[1, 9] |
ἀληθείας.
πῶς
δὲ
οὐκ
ἀναγκαῖον
|
περὶ |
νοητῶν
φιλοσοφοῦντα
διαλαβεῖν
τὸν
ἐπιποθοῦντα |
[1, 21] |
ἔτεσιν
ὕστερον
εἴκοσι
ἑπτὰ
οἱ
|
περὶ |
Ὀρφέα
καὶ
Μουσαῖον
καὶ
Λίνον |
[1, 3] |
οἱ
Ἕλληνες
καὶ
αὐτοὶ
τοὺς
|
περὶ |
ὁτιοῦν
πολυπράγμονας
σοφοὺς
ἅμα
καὶ |
[1, 14] |
γεγόνασι
διαδοχαὶ
ἐπώνυμοι
τῶν
τόπων
|
περὶ |
οὓς
διέτριψαν,
Ἰταλικὴ
μὲν
ἡ |
[1, 24] |
μετὰ
ταῦτα
λεχθήσεται,
ὁπηνίκα
ἂν
|
περὶ |
προφητείας
διαλαμβάνωμεν·
τὸ
τακτικὸν
δὲ |
[1, 16] |
εὑρεῖν.
Δίδυμος
δ´
ἐν
τῷ
|
περὶ |
Πυθαγορικῆς
φιλοσοφίας
Θεανὼ
τὴν
Κροτωνιᾶτιν |
[1, 15] |
κεκτῆσθαι.
Ἀλέξανδρος
δὲ
ἐν
τῷ
|
περὶ |
Πυθαγορικῶν
συμβόλων
Ζαράτῳ
τῷ
Ἀσσυρίῳ |
[1, 15] |
φαινόμενον
πρόσωπον
οἴεται.
Τάδε
μὲν
|
περὶ |
Σιβύλλης·
Νουμᾶς
δὲ
ὁ
Ῥωμαίων |
[1, 27] |
ἐκλιπέτωσάν
σε,
ἄφαψαι
δὲ
αὐτὰς
|
περὶ |
σῷ
τραχήλῳ.
ὁμοίως
δὲ
τῷ |
[1, 14] |
ἐκφέρεται
τὸ
αὐτὸ
ἀπόφθεγμα)
οἱ
|
περὶ |
Σωτάδαν
τὸν
Βυζάντιον
Βίαντος
λέγουσιν |
[1, 1] |
τινων
ἀμαθῶς
ψοφοδεῶν
χρῆναι
λεγόντων
|
περὶ |
τὰ
ἀναγκαιότατα
καὶ
συνέχοντα
τὴν
|
[1, 28] |
ὄντι
ἡ
διαλεκτικὴ
φρόνησίς
ἐστι
|
περὶ |
τὰ
νοητὰ
διαιρετική,
ἑκάστου
τῶν
|
[1, 28] |
ἀνθρώπους,
ὥσπερ
οἱ
νῦν
διαλεκτικοὶ
|
περὶ |
τὰ
σοφιστικὰ
ἀσχολούμενοι
ποιοῦσιν,
ἀλλὰ |
[1, 28] |
τοῦ
ὑποκειμένου
δεικτική,
ἢ
δύναμις
|
περὶ |
τὰ
τῶν
πραγμάτων
γένη
διαιρετική, |
[1, 4] |
τὰς
βαναύσους
μετιόντες
τέχνας
τοῦ
|
περὶ |
τὰς
αἰσθήσεις
ἀπολαύουσι
περιττοῦ,
ἀκοῆς
|
[1, 22] |
Μακεδόσι
τῶν
παρὰ
σφίσιν
εὐδοκιμωτάτων
|
περὶ
|
τὰς
γραφὰς
ἐμπείρους
καὶ
τῆς |
[1, 3] |
δή
που
τοὺς
σοφιστὰς
τοὺς
|
περὶ |
τὰς
λέξεις
καὶ
τὰς
τέχνας |
[1, 21] |
Πυθαγόραν
τὸν
μέγαν
κάτω
που
|
περὶ |
τὰς
ὀλυμπιάδας
γενόμενοι,
ὡς
παρεστήσαμεν. |
[1, 19] |
γὰρ
δή,
ὥς
φασιν
οἱ
|
περὶ |
τὰς
τελετάς,
ναρθηκοφόροι
μὲν
πολλοί, |
[1, 19] |
οὐκ
ᾖ
τοῦτο
φιλοσοφεῖν»
λέγει,
|
περὶ |
τὰς
τέχνας
κυπτάζοντα
ζῆν
οὐδὲ |
[1, 16] |
βασιλεὺς
ἱμάντας
πυκτικοὺς
πρῶτος
εὗρεν.
|
περί |
τε
μουσικὴν
Ὄλυμπος
ὁ
Μυσὸς |
[1, 28] |
καὶ
ἡ
{περὶ}
τῶν
ἀνθρωπείων
|
περί |
τε
τοὺς
λόγους
καὶ
τὰς |
[1, 11] |
μὴ
περὶ
τὴν
οἴησιν,
ἀλλὰ
|
περὶ |
τὴν
ἀλήθειαν
ἀναστρεφομένη.
ὅθεν
εἴ |
[1, 14] |
δὲ
κατὰ
Πολυκράτη
τὸν
τύραννον
|
περὶ |
τὴν
ἑξηκοστὴν
δευτέραν
ὀλυμπιάδα
εὑρίσκεται. |
[1, 22] |
Δημητρίου
τοῦ
Φαληρέως
{καὶ}
τὰ
|
περὶ |
τὴν
ἑρμηνείαν
ἀκριβῶς
πραγματευσαμένου·
ἔτι
|
[1, 21] |
τῷ
γραμματικῷ
Κράτητι
καὶ
λέγῃ
|
περὶ |
τὴν
Ἡρακλειδῶν
κάθοδον
Ὅμηρον
γεγονέναι |
[1, 21] |
καὶ
Ἀμφίων
οἱ
μουσικῆς
εὑρεταὶ
|
περὶ |
τὴν
Κάδμου
γεγόνασιν
ἡλικίαν.
κἄν |
[1, 6] |
ἁπλῶς
ἡ
πίστις,
ἀλλ´
ἡ
|
περὶ |
τὴν
μάθησιν
πίστις
ἐμποιεῖ.
εἰ |
[1, 25] |
φιλόσοφος
ἐκ
τῶν
Μωυσέως
τὰ
|
περὶ |
τὴν
νομοθεσίαν
ὠφεληθεὶς
ἐπετίμησε
μὲν |
[1, 11] |
οἰκοδομεῖ
δὲ
ἡ
ἀγάπη,
μὴ
|
περὶ
|
τὴν
οἴησιν,
ἀλλὰ
περὶ
τὴν |
[1, 21] |
νενικηκέναι·
Ξάνθος
δὲ
ὁ
Λυδὸς
|
περὶ |
τὴν
ὀκτωκαιδεκάτην
ὀλυμπιάδα
(ὡς
δὲ
|
[1, 21] |
ὀκτωκαιδεκάτην
ὀλυμπιάδα
(ὡς
δὲ
Διονύσιος,
|
περὶ |
τὴν
πεντεκαιδεκάτην)
Θάσον
ἐκτίσθαι,
ὡς |
[1, 21] |
τῶν
παρ´
Ἕλλησι
σοφῶν
Θαλοῦ
|
περὶ |
τὴν
πεντηκοστὴν
ὀλυμπιάδα
γενομένου.
συνεχρόνισαν |
[1, 21] |
κατὰ
τὴν
τῶν
Πεισιστρατιδῶν
ἀρχὴν
|
περὶ
|
τὴν
πεντηκοστὴν
ὀλυμπιάδα
εὑρίσκεται,
Ὀρφεὺς |
[1, 16] |
δὲ
ὁ
καὶ
αὐτὸς
νομοθέτης
|
περὶ |
τὴν
τριακοστὴν
καὶ
ἐνάτην
ὀλυμπιάδα |
[1, 6] |
μόνον
ἡ
οἰκονομία,
ἀλλὰ
καὶ
|
περὶ
|
τὴν
ψυχήν,
τίνα
τε
ἐπινεμητέον |
[1, 21] |
ταύτην
δὲ
Ἴστρος
ἐν
τῷ
|
περὶ |
τῆς
Αἰγυπτίων
ἀποικίας
Προμηθέως
θυγατέρα |
[1, 21] |
ἱστορεῖ.
Ἐπιγένης
δὲ
ἐν
τοῖς
|
Περὶ |
τῆς
εἰς
Ὀρφέα
ποιήσεως
Κέρκωπος |
[1, 21] |
Ὀρφέως
παλαιοτέρα·
λέγονται
γὰρ
καὶ
|
περὶ |
τῆς
ἐπωνυμίας
αὐτῆς
καὶ
περὶ |
[1, 15] |
πάτριον
ἐπιστήμην.
μαρτυρεῖ
καὶ
Εὐριπίδης
|
περὶ |
τῆς
Ἱπποῦς
ὧδέ
πως·
ἣ |
[1, 21] |
προφητεύων,
ὃς
καὶ
παρεκάλει
αὐτὸν
|
περὶ |
τῆς
τοῦ
ναοῦ
οἰκοδομῆς·
ὁμοίως |
[1, 14] |
Κορινθίους,
οὐ
γὰρ
ἐνταῦθα
μόνον,
|
περὶ
|
τῆς
τῶν
νεκρῶν
ἀναστάσεως
διαλεγόμενος |
[1, 27] |
ἀπόστολος,
οὔτε
ἃ
λέγουσιν
οὔτε
|
περὶ |
τίνων
διαβεβαιοῦνται,
τὸ
δὲ
τέλος |
[1, 21] |
Διευχίδας
γὰρ
ἐν
τετάρτῳ
Μεγαρικῶν
|
περὶ |
τὸ
διακοσιοστὸν
ἐνενηκοστὸν
ἔτος
ὕστερον
|
[1, 21] |
ἐπὶ
Ἀκάστου
ἐν
Χίῳ
γενέσθαι
|
περὶ |
τὸ
διακοσιοστὸν
ἔτος
ὕστερον
τῆς |
[1, 8] |
τὰς
διατριβὰς
διαλεκτικὴ
γύμνασμα
φιλοσόφου
|
περὶ |
τὸ
ἔνδοξον
δείκνυται
ἀντιλογικῆς
ἕνεκεν |
[1, 16] |
ἐξεῦρεν
καὶ
μέταλλα
χρυσοῦ
τὰ
|
περὶ |
τὸ
Πάγγαιον
ἐπενόησεν
ὄρος.
ἤδη |
[1, 1] |
μάτην
ἡμᾶς
τρίβοντα
καὶ
κατέχοντα
|
περὶ |
τοῖς
οὐδὲν
συμβαλλομένοις
πρὸς
τὸ |
[1, 26] |
θεοφιλῆ
κηρύττουσιν.
εἰ
δὲ
ταῦτα
|
περὶ |
τὸν
Μωυσέα
εὕροιμεν,
ὡς
ἐξ |
[1, 6] |
κύριος
ἐδίδαξε,
πνεύματι
προσκυνῶν,
οὐκέτι
|
περὶ |
τὸν
οἶκον
εἴη
ἂν
μόνον |
[1, 11] |
βεβαιοῖ,
ἧς
ἀναιρεθείσης
μῦθος
ἡ
|
περὶ |
τὸν
σωτῆρα
οἰκονομία
φαίνεται,
κατὰ |
[1, 12] |
ῥήξωσιν
ὑμᾶς.
χαλεπὸν
γὰρ
τοὺς
|
περὶ |
τοῦ
ἀληθινοῦ
φωτὸς
καθαροὺς
ὄντως |
[1, 4] |
καὶ
τέκτονα
σοφὸν
καλεῖ
καὶ
|
περὶ |
τοῦ
Μαργίτου,
εἰ
δὴ
αὐτοῦ, |
[1, 17] |
ἄγγελος
τῆς
μετανοίας»
τῷ
Ἑρμᾷ
|
περὶ |
τοῦ
ψευδοπροφήτου·
τινὰ
γὰρ
ῥήματα |
[1, 21] |
Δεββώρα
τε
καὶ
Ὀλδά.
ἔπειτα
|
περὶ
|
τοὺς
αὐτοὺς
χρόνους
Ἰωάννης
προφητεύει |
[1, 21] |
Ἑβραίους
φιλοσοφία.
εἴρηται
μὲν
οὖν
|
περὶ |
τούτων
ἀκριβῶς
Τατιανῷ
ἐν
τῷ |
[1, 28] |
ἐπαγγελλομένη,
ᾗ
συνέπεται
καὶ
ἡ
|
{περὶ} |
τῶν
ἀνθρωπείων
περί
τε
τοὺς |
[1, 21] |
καί
ποτε
προαγαγεῖν
βουληθεὶς
αὐτοὺς
|
περὶ |
τῶν
ἀρχαίων
εἰς
λόγους
τῶν |
[1, 25] |
χρωμένους
γνώμῃ
τῇ
αὐτῇ
{καὶ}
|
περὶ |
τῶν
αὐτῶν.
ἆρ´
οὐ
τὰ |
[1, 2] |
Ἑλλήνων
οἷόν
τε
ψιλῇ
τῇ
|
περὶ |
τῶν
δογματισθέντων
αὐτοῖς
χρωμένους
φράσει, |
[1, 21] |
Δημήτριος
δέ
φησιν
ἐν
τῷ
|
Περὶ |
τῶν
ἐν
τῇ
Ἰουδαίᾳ
βασιλέων
|
[1, 23] |
φέρεται.
Εὐπόλεμος
δὲ
ἐν
τῷ
|
περὶ |
τῶν
ἐν
τῇ
Ἰουδαίᾳ
βασιλέων |
[1, 1] |
γὰρ
θέμις)
δεδιὼς
δὲ
ἄρα
|
περὶ
|
τῶν
ἐντυγχανόντων,
μή
πῃ
ἑτέρως |
[1, 21] |
φαίνεται.
Λέων
δὲ
ὁ
τὰ
|
περὶ |
τῶν
κατ´
Αἴγυπτον
θεῶν
πραγματευσάμενος |
[1, 21] |
πρότερον
δέ,
ὅπερ
ἀκόλουθον
ἦν,
|
περὶ |
τῶν
κατὰ
Μωυσέα
χρόνων
ἤδη |
[1, 21] |
περὶ
τῆς
ἐπωνυμίας
αὐτῆς
καὶ
|
περὶ |
τῶν
χρησμῶν
τῶν
καταπεφημισμένων
ἐκείνης |
[1, 22] |
ἑβδομάσι
τελειούμενα.
~(Καὶ
τὰ
μὲν
|
περὶ |
τῶν
χρόνων
διαφόρως
πολλοῖς
ἱστορηθέντα |
[1, 21] |
πόλει
τὰ
ἀρχαιότατα
λέγειν
ἐπιχειρεῖ,
|
περὶ |
Φορωνέως
τε
τοῦ
πρώτου
λεχθέντος |
[1, 15] |
ὧδε
γράφει·
ἅπαντα
μέντοι
τὰ
|
περὶ |
φύσεως
εἰρημένα
παρὰ
τοῖς
ἀρχαίοις |
[1, 21] |
Ἡρακλείδης
ὁ
Ποντικὸς
ἐν
τῷ
|
Περὶ |
χρηστηρίων.
ἐῶ
δὲ
τὴν
Αἰγυπτίαν
|
[1, 15] |
αὐτῷ
Αἰγυπτίῳ.
ἐν
δὲ
τῷ
|
περὶ
|
ψυχῆς
Πλάτων
πάλιν
προφητείαν
γνωρίζων |
[1, 21] |
οἱ
ἐν
Σαμαρείᾳ
κόπρον
ἔφαγον
|
περιστερῖ |
καὶ
τὰ
τέκνα
τὰ
ἑαυτῶν. |
[1, 21] |
αὐτοῦ
καὶ
Ὠσηὲ
ὁ
τοῦ
|
Βεηρὶ
|
καὶ
Ἰωνᾶς
ὁ
τοῦ
Ἀμαθὶ |
[1, 15] |
ὁ
συγγραφεὺς
ὁ
Σελεύκῳ
τῷ
|
Νικάτορι |
συμβεβιωκὼς
ἐν
τῇ
τρίτῃ
τῶν
|
[1, 24] |
Ἕλλησιν,
ὅτι
ἄρα
δυνατὸν
τῷ
|
παντοκράτορι |
θεῷ
προηγεῖσθαι
ποιῆσαι
τοῖς
Ἑβραίοις |
[1, 17] |
ἐναντιοῦταί
τι
αὐτῷ,
κυρίῳ
καὶ
|
παντοκράτορι |
ὄντι.
ἀλλὰ
καὶ
αἱ
τῶν |
[1, 23] |
ἐπέσπευσεν
κόρην.
μολοῦσα
δ´
εἶπεν
|
μητρί, |
καὶ
παρῆν
ταχὺ
αὐτή
τε |
[1, 4] |
ἀνακέκληκα
τὸν
Βεσελεὴλ
τὸν
τοῦ
|
Οὐρί, |
τὸν
Ὤρ,
τῆς
φυλῆς
Ἰούδα, |
[1, 12] |
γοῦν
καὶ
Ἡσαΐας
ὁ
προφήτης
|
πυρὶ |
καθαίρεται
τὴν
γλῶτταν,
ὡς
εἰπεῖν
|
[1, 23] |
συγγενικὴν
καὶ
προγονικὴν
ζηλώσας
παιδείαν,
|
ἄχρι
|
καὶ
τὸν
Αἰγύπτιον
τὸν
τῷ |
[1, 2] |
συνεμβαίνοντας
εἰς
τὴν
κατὰ
μέρος
|
ἄχρι |
συγγνώσεως
ἐκκάλυψιν.
πιστὸς
γὰρ
εὖ |
[1, 1] |
μὴ
πρότερον
ὀρύξαντες
παρ´
αὑτοῖς
|
ἄχρι |
τῆς
παρθενίου
καλουμένης
ἄνυδρον
εὕρωσι |
[1, 11] |
κληρονόμος
ᾖ,
οὐδὲν
δούλου
διαφέρει
|
ἄχρι |
τῆς
προθεσμίας
τοῦ
πατρός.
νήπιοι |
[1, 21] |
ὑστάτων
τῆς
τρίτης
τῶν
Βασιλειῶν
|
ἄχρι
|
τῆς
τετάρτης
ἐπεκτείνει.
ἐπὶ
δὲ |
[1, 21] |
πάντα
ἔτη
φησὶν
ἀπὸ
Ἀδὰμ
|
ἄχρι |
τοῦ
πέμπτου
ἔτους
Δημητρίου
βασιλείας |
[1, 14] |
τὴν
τεσσαρακοστὴν
ὀλυμπιάδα
γενόμενον
παρατετακέναι
|
ἄχρι |
τῶν
Δαρείου
τε
καὶ
Κύρου
|
[1, 21] |
ἀπὸ
δὲ
τοῦ
χρόνου
τούτου
|
ἄχρι |
τῶν
ἐν
Ῥώμῃ
ὑπάτων
Γναίου |
[1, 21] |
ἔτους
αροθʹ
εἶτα
ἀπὸ
τούτου
|
μέχρι |
Ἀντωνίνου
δεκάτου
ἔτους
ἔτη
οζʹ |
[1, 21] |
ὁ
φθάσας
εἰς
ἡμέρας
ατλεʹ
|
μέχρι |
γὰρ
τούτων
τῶν
ἡμερῶν
ὁ |
[1, 21] |
δέ
τις
τοῖς
ἀπὸ
Ἰησοῦ
|
μέχρι |
Δαβὶδ
τετρακοσίοις
πεντήκοντα
ἔτεσι
συγκαταριθμήσαι |
[1, 14] |
δὲ
μετέσχεν
Ἀρκεσίλαος,
ἀφ´
οὗ
|
μέχρι |
Ἡγησίνου
ἤνθησεν
Ἀκαδημία
ἡ
μέση. |
[1, 21] |
εὐαγγελίῳ
ἡ
ἀπὸ
Ἀβραὰμ
γενεαλογία
|
μέχρι |
Μαρίας
τῆς
μητρὸς
τοῦ
κυρίου |
[1, 21] |
ἔτη
σὺν
τοῖς
τῆς
αἰχμαλωσίας
|
μέχρι |
τῆς
ἀποκαταστάσεως
τοῦ
λαοῦ
ἀπὸ |
[1, 21] |
καὶ
τρισὶ
καὶ
μησὶν
ἑπτὰ
|
μέχρι |
τῆς
Δαβὶδ
τελευτῆς
~(προσθείη
τις |
[1, 21] |
εἰς
τὴν
πόλιν
τὴν
ἁγίαν
|
μέχρι |
τῆς
καταστροφῆς
αὐτῆς.
οὕτω
γὰρ |
[1, 21] |
πάντα
ἔτη
αωλγʹ
ἄλλοι
δὲ
|
μέχρι |
τῆς
Κομόδου
τελευτῆς
ἀριθμήσαντες
ἀπὸ |
[1, 21] |
ἔξοδον
ἔτη
ὀγδοήκοντα
καὶ
τὰ
|
μέχρι |
τῆς
τελευτῆς
αὐτοῦ
ἄλλα
τεσσαράκοντα· |
[1, 21] |
τοὺς
αὐτοὺς
χρόνους
Ἰωάννης
προφητεύει
|
μέχρι |
τοῦ
σωτηρίου
βαπτίσματος,
μετὰ
δὲ |
[1, 21] |
βιῶσαι
πεντεκαίδεκα
δι´
ἀναποδισμοῦ
ἡλίου.
|
μέχρι |
τούτου
διατείνουσι
προφητεύοντες
Ἡσαΐας
καὶ |
[1, 21] |
εἶτα
Σεδεκίας
ἔτη
ἕνδεκα.
καὶ
|
μέχρι
|
τούτου
προφητεύων
διατείνει
Ἱερεμίας,
προφητεύουσι |
[1, 28] |
τὰ
τῶν
πραγμάτων
γένη
διαιρετική,
|
μέχρι |
τῶν
ἰδικωτάτων
καταβαίνουσα,
παρεχομένη
ἕκαστον |
[1, 11] |
δημιουργὸν
ἐκθειάζει
καὶ
τὴν
πρόνοιαν
|
μέχρι |
τῶν
κατὰ
μέρος
ἄγει
καὶ |
[1, 23] |
τι
ποιησάμενοι
τὸν
παῖδα
ἐνθέμενοι
|
ἐκτιθέασι |
παρὰ
τὰς
ὄχθας
τοῦ
ποταμοῦ |
[1, 1] |
ἀκούοντες
οὐκ
ἀκούουσι
καὶ
οὐ
|
συνιᾶσι, |
τὴν
ἄγνοιαν
αὐτοῖς
{ὡς}
μὴ |
[1, 11] |
λόγος
καθάπερ
τὸ
κήρυγμα»
τὸ
|
Ὀλυμπίασι |
καλεῖ
μὲν
τὸν
βουλόμενον.
στεφανοῖ |
[1, 3] |
σοφοὺς
ἅμα
καὶ
σοφιστὰς
παρωνύμως
|
κεκλήκασι. |
Κρατῖνος
γοῦν
ἐν
τοῖς
Ἀρχιλόχοις |
[1, 15] |
δι´
ὑπερβολὴν
σεμνότητος
ὡς
θεὸν
|
τετιμήκασι. |
Σκύθης
δὲ
καὶ
Ἀνάχαρσις
ἦν, |
[1, 3] |
τῶν
παραπλησίων
ὅσοι
τοὺς
κενοὺς
|
μεμελετήκασι
|
λόγους
ἡ
θεία
γραφὴ
παγκάλως |
[1, 1] |
ἀναμεμιγμένην
τὴν
ἀλήθειαν
τοῖς
φιλοσοφίας
|
δόγμασι, |
μᾶλλον
δὲ
ἐγκεκαλυμμένην
καὶ
ἐπικεκρυμμένην, |
[1, 16] |
τε
αὖ
πρῶτος
περιέθηκε
τοῖς
|
ποιήμασι |
καὶ
τοὺς
Λακεδαιμονίων
νόμους
ἐμελοποίησε
|
[1, 14] |
ἐντροπὴν
διαλεγόμενός
τινων
Ἑλληνικοῖς
συγχρῆσθαι
|
ποιήμασι; |
πρὸς
γοῦν
Κορινθίους,
οὐ
γὰρ |
[1, 21] |
Ἀρίσταρχος
δὲ
ἐν
τοῖς
Ἀρχιλοχείοις
|
ὑπομνήμασι |
κατὰ
τὴν
Ἰωνικὴν
ἀποικίαν
φησὶ |
[1, 1] |
μὴ
δεδοκιμασμένοις.
ταῦτα
δὲ
ἀναζωπυρῶν
|
ὑπομνήμασι |
τὰ
μὲν
ἑκὼν
παραπέμπομαι
ἐκλέγων |
[1, 10] |
ἡ
γραφή,
μὴ
πολὺς
ἐν
|
ῥήμασι
|
γίνου»
λέγουσα·
ἡ
μὲν
γὰρ |
[1, 15] |
στήλην
ἑρμηνευθεῖσαν
τοῖς
ἰδίοις
συντάξαι
|
συγγράμμασι |
κἄστιν
ἐπισημήνασθαι
τὰ
παρ´
αὐτοῦ, |
[1, 24] |
Ὀλυμπιάδος
βασιλείης,
Ἥρης
Ἀργείης,
ἣ
|
στέμμασι |
καὶ
θυσάνοισι
πρώτη
ἐκόσμησεν
περὶ |
[1, 21] |
ἐν
ταύταις
ταῖς
ἑξήκοντα
δύο
|
ἑβδομάσι, |
καθὼς
εἶπεν
ὁ
προφήτης.
καὶ
|
[1, 21] |
ιδʹ
τρία
διαστήματα
μυστικὰ
ἓξ
|
ἑβδομάσι |
τελειούμενα.
~(Καὶ
τὰ
μὲν
περὶ |
[1, 10] |
τὸ
μὴ
σπουδάζειν
ἐπὶ
τοῖς
|
ὀνόμασι, |
πλουσιώτερος
εἰς
γῆρας
ἀναφανήσῃ
φρονήσεως. |
[1, 8] |
εὐγλώσσου
φέρει.
νῦν
δ´
εὐρόοισι
|
στόμασι |
τἀληθέστατα
κλέπτουσιν,
ὥστε
μὴ
δοκεῖν |
[1, 1] |
συγγυμνασία
ἕξιν
ἐμποιεῖ
ὑγιεινὴν
καὶ
|
πνεύμασι |
καὶ
σώμασιν.
οὐδεὶς
ἅπτει
λύχνον
|
[1, 14] |
μετὰ
τοὺς
προειρημένους
ἄνδρας
τρεῖς
|
γεγόνασι |
διαδοχαὶ
ἐπώνυμοι
τῶν
τόπων
περὶ |
[1, 6] |
ἐναντία
οἱ
ἐπιτηδείως
φύντες
ἀμελείᾳ
|
γεγόνασι |
κακοί.
φύσει
δ´
αὖ
κοινωνικοὺς |
[1, 18] |
σοφοὶ
ὄντες
ἐν
μείζονι
αἰτίᾳ
|
γεγόνασι |
μὴ
πιστεύσαντες
τῷ
κηρύγματι·
ἑκούσιος |
[1, 14] |
ἡλικίας
οἱ
παρ´
Ἕλλησι
σοφοὶ
|
γεγόνασι, |
μικρὸν
ὕστερον
δειχθήσεται·
ὁ
δὲ |
[1, 21] |
Μόψος,
οἳ
κατὰ
τὰ
Τρωϊκὰ
|
γεγόνασι, |
πρεσβύτερος
δὲ
ὁ
Μόψος,
ὡς |
[1, 11] |
αἱ
πληγαὶ
καὶ
οἱ
ἔλεγχοι
|
διδόασι |
παιδείαν
σοφίας,
οἱ
μετ´
ἀγάπης
|
[1, 16] |
Ἰκαριεύς.
τοὺς
χρόνους
τούτων
παῖδες
|
παραδιδόασι |
γραμματικῶν,
μακρὸν
δ´
ἂν
εἴη |
[1, 21] |
καὶ
ἑβδομήκοντα
ὡς
αἱ
ἡμέτεραι
|
παραδιδόασι |
γραφαί,
αἱ
δὲ
ἄλλαι
αἱ |
[1, 8] |
καὶ
θυμὸς
μεταδοξάσαι,
καὶ
ἐπὶ
|
πᾶσι |
γοητεύονται
οἱ
ἤτοι
ὑφ´
ἡδονῆς |
[1, 19] |
θεραπεύεται
προσδεόμενός
τινος,
αὐτὸς
δοὺς
|
πᾶσι |
ζωὴν
καὶ
πνοὴν
καὶ
τὰ |
[1, 28] |
φυσικῆς
θεωρίας·
καὶ
τέταρτον
ἐπὶ
|
πᾶσι |
τὸ
θεολογικὸν
εἶδος,
ἡ
ἐποπτεία, |
[1, 4] |
κυρίου
γέγραπται·
καὶ
σὺ
λάλησον
|
πᾶσι |
τοῖς
σοφοῖς
τῇ
διανοίᾳ,
οὓς |
[1, 20] |
καὶ
ταῖς
τῶν
λόγων
ἀνάγκαις
|
ἴσασι. |
μαθητευθέντες
οὖν
καταληπτικῶς
ἐπιγνώσονται.
~(Καὶ |
[1, 1] |
ἐπεὶ
διὰ
τί
μὴ
πάντες
|
ἴσασι |
τὴν
ἀλήθειαν;
διὰ
τί
δὲ |
[1, 21] |
τοῖς
ἑπτὰ
τοῖς
ἐπὶ
Θήβας
|
στρατεύσασι |
μιᾷ
γενεᾷ
τῆς
Ἰλίου
ἁλώσεως |
[1, 17] |
μὴ
κωλῦον
αἴτιον
εἶναι
λέγοντας·
|
φασὶ |
γὰρ
αἴτιον
εἶναι
κλοπῆς
τὸν |
[1, 17] |
τὸν
τὴν
πρόνοιαν
δοξάζοντα.
~(Ναί
|
φασι |
γεγράφθαι·
πάντες
οἱ
πρὸ
τῆς |
[1, 15] |
θεῷ
τὸ
μέλλον
Σιβύλλῃ
πεφάνθαι.
|
φασὶ |
γοῦν
ἐν
Δελφοῖς
παρὰ
τὸ |
[1, 21] |
ἡμέραν
ἑορτάζουσι
προδιανυκτερεύοντες
ἐν
ἀναγνώσεσι.
|
φασὶ |
δὲ
εἶναι
τὸ
πεντεκαιδέκατον
ἔτος |
[1, 14] |
δὲ
τίμιον
οὐκ
ἄξιον
αὐτῆς.
|
~(Φασὶ |
δὲ
Ἕλληνες
μετά
γε
Ὀρφέα |
[1, 21] |
ἀλλ´,
οἶμαι,
τῇ
οἰκείᾳ
διαλέκτῳ.
|
φασὶ |
δὲ
καὶ
ἄλλοι
τινές,
ὡς |
[1, 21] |
ἐλεφάντων
καὶ
σῴζει
τὸν
ἐμπεπτωκότα.
|
φασὶ |
δὲ
καὶ
ἐν
τῇ
Λιβύῃ |
[1, 16] |
καλούμενοι
σαμβύκην
εὗρον,
ὄργανον
μουσικόν.
|
φασὶ |
δὲ
καὶ
τὴν
πλαγίαν
σύριγγα |
[1, 16] |
μεταγενεστέρου
Μωυσέως
{ἢ}
αὐτίκα
μάλα.
|
φασὶ |
δὲ
καὶ
τοὺς
κατὰ
διατριβὴν |
[1, 21] |
ἢ
κοινὸν
ἔθνους
ἐπιφαίνουσα
χαρακτῆρα.
|
φασὶ |
δὲ
οἱ
Ἕλληνες
διαλέκτους
εἶναι
|
[1, 23] |
Ἑβραίῳ
ἀδίκως
ἐπιθέμενον
πατάξας
ἀποκτεῖναι.
|
φασὶ |
δὲ
οἱ
μύσται
λόγῳ
μόνῳ |
[1, 21] |
ὡς
ἂν
συμπλεύσας
τοῖς
Ἀργοναύταις.
|
~(φασὶ |
δὲ
τὴν
Μόψου
καλουμένην
Μαντικὴν |
[1, 17] |
ἀπεστάλη
ὑπὸ
κυρίου,
ἀλλ´
ἦλθε,
|
φασί, |
κλαπεῖσα
ἢ
παρὰ
κλέπτου
δοθεῖσα, |
[1, 16] |
τὰ
πάντα
τριακόσια
δώδεκα.
ἔτι
|
φασὶ |
τὸ
ἡρῷον
τὸ
ἑξάμετρον
Φανοθέαν |
[1, 16] |
τὴν
καλουμένην
πάρμην
ἐξεῦρον.
ἔτι
|
φασὶ |
Τουσκανοὺς
πλαστικὴν
ἐπινοῆσαι,
Ἴτανόν
τε
|
[1, 21] |
λέγουσιν.
ναὶ
μήν
τινες
αὐτῶν
|
φασι |
Φαρμουθὶ
γεγενῆσθαι
κδʹ
ἢ
κεʹ |
[1, 15] |
τοῖς
μουσικοῖς
δάκτυλοι
τὴν
προσηγορίαν
|
εἰλήφασι. |
Φρύγες
δὲ
ἦσαν
καὶ
βάρβαροι |
[1, 14] |
Φοῖνιξ
ἦν,
ὡς
δέ
τινες
|
ὑπειλήφασι, |
Μιλήσιος.
μόνος
οὗτος
δοκεῖ
τοῖς |
[1, 14] |
γνῶθι
σαυτὸν»
οἳ
μὲν
Χίλωνος
|
ὑπειλήφασι, |
Χαμαιλέων
δὲ
ἐν
τῷ
περὶ |
[1, 17] |
πατὴρ
αὐτοῦ.
ἐν
δὲ
τοῖς
|
ψεύδεσι |
καὶ
ἀληθῆ
τινα
ἔλεγον
οἱ
|
[1, 12] |
διαυγεῖς
ἐπιδεῖξαι
λόγους
ἀκροατῶν
τοῖς
|
ὑώδεσί |
τε
καὶ
ἀπαιδεύτοις·
σχεδὸν
γὰρ |
[1, 19] |
συνάγων
χερσὶν
ἀκαρπίαν.
καὶ
τοῖς
|
ἐνδεέσι |
φρενῶν
παρακελεύομαι
λέγουσα,
φησὶν
ἡ |
[1, 15] |
ἀνθρώπων
πλείστων
ἐπήκουσα,
καὶ
γραμμέων
|
συνθέσι |
μετὰ
ἀποδείξεως
οὐδείς
κώ
με |
[1, 3] |
δὲ
εἷς
μὲν
ἕκαστος
ἀλώπεκος
|
ἴχνεσι |
βαίνει,
σύμπασιν
δὲ
ὑμῖν
χαῦνος |
[1, 23] |
τε
Αἰγυπτίων,
ὅθεν
ἐν
ταῖς
|
Πράξεσι |
πᾶσαν
σοφίαν
Αἰγυπτίων
πεπαιδεῦσθαι«
φέρεται. |
[1, 19] |
σκοπεῖν.
ὁ
Παῦλος
ἐν
ταῖς
|
Πράξεσι |
τῶν
ἀποστόλων
ἀναγράφεται
λέγων
πρὸς |
[1, 18] |
οὗτοι
λαὸς
περιούσιος»
κἀν
ταῖς
|
Πράξεσι |
τῶν
ἀποστόλων
εὕροις
ἂν
κατὰ |
[1, 23] |
ἀμέλει
ὕστερον
Πέτρος
ἐν
ταῖς
|
Πράξεσι |
φέρεται
τοὺς
νοσφισαμένους
τῆς
τιμῆς |
[1, 15] |
Ποσειδῶνος.
Σαραπίων
δὲ
ἐν
τοῖς
|
ἔπεσι |
μηδὲ
ἀποθανοῦσαν
λῆξαι
μαντικῆς
φησι |
[1, 13] |
πάμπολλα
γὰρ
τῶν
παρὰ
ταῖς
|
αἱρέσεσι |
δοξαζομένων
εὕροιμεν
ἄν
(ὅσαι
μὴ |
[1, 21] |
τὴν
ἡμέραν
ἑορτάζουσι
προδιανυκτερεύοντες
ἐν
|
ἀναγνώσεσι. |
φασὶ
δὲ
εἶναι
τὸ
πεντεκαιδέκατον |
[1, 21] |
σοφῶν.
τούτου
δ´
αὖ
ὁπόσοις
|
ἔτεσι |
Μωυσῆς
προτερεῖ,
ἐν
τοῖς
ἔμπροσθεν |
[1, 15] |
ἑκατὸν
καὶ
ἑβδομήκοντα
τοῖς
πρώτοις
|
ἔτεσι |
ναοὺς
οἰκοδομούμενοι
ἄγαλμα
οὐδὲν
οὔτε |
[1, 21] |
εἰ
δὲ
τὰ
Ἀσσυρίων
πολλοῖς
|
ἔτεσι |
πρεσβύτερα
τῶν
Ἑλληνικῶν
ἀφ´
ὧν |
[1, 21] |
κατὰ
τὰ
Ἰλιακὰ
ἦν)
πολλοῖς
|
ἔτεσι |
πρεσβύτερον
τῶν
παρ´
Ἕλλησι
σοφῶν. |
[1, 21] |
περιόδου
ἐξελθόντος
ἀπ´
Αἰγύπτου
Μωυσέως
|
ἔτεσι |
πρότερον
τριακοσίοις
τεσσαράκοντα
εʹ
ἀπὸ |
[1, 21] |
Ἰησοῦ
μέχρι
Δαβὶδ
τετρακοσίοις
πεντήκοντα
|
ἔτεσι
|
συγκαταριθμήσαι
τὰ
τῆς
Μωυσέως
στρατηγίας |
[1, 21] |
καὶ
ὑστέρα
τῶν
Ἰλιακῶν
δείκνυται
|
ἔτεσι |
τετρακοσίοις
ἑπτά.
ῥᾴδιον
τοίνυν
συνιδεῖν
|
[1, 1] |
πάντες
μὲν
οὖν
ὅσοι
ταῖς
|
ὄψεσι |
κεχρήμεθα,
θεωροῦμεν
τὰ
προσπίπτοντα
αὐταῖς, |
[1, 21] |
περὶ
Ἀλευαδῶν
κατὰ
Γύγην
αὐτὸν
|
τίθησι |
γεγονέναι,
ὃς
βασιλεύειν
ἤρξατο
ἀπὸ |
[1, 6] |
τῶν
ἀποδείξεων
λόγος
ἀκριβῆ
πίστιν
|
ἐντίθησι |
τῇ
ψυχῇ
τοῦ
παρακολουθοῦντος,
ὥστε |
[1, 18] |
προφητείαν
μὴ
πιστεύειν
τῇ
ἐκβάσει,
|
Ἕλλησι |
δὲ
μωρίαν·
μυθῶδες
γὰρ
ἡγοῦνται |
[1, 2] |
οὖσαν
εἰκόνα
ἐναργῆ,
θείαν
δωρεὰν
|
Ἕλλησι |
δεδομένην,
μήτε
ἡμᾶς
ἀποσπᾶσθαι
τῆς |
[1, 15] |
Ἀνάχαρσις
ἦν,
καὶ
πολλῶν
παρ´
|
Ἕλλησι |
διαφέρων
οὗτος
ἀναγράφεται
φιλοσόφων.
τοὺς |
[1, 16] |
σκυθίζουσιν»
οὗτος
ἦν
ὁ
παρ´
|
Ἕλλησι |
θαυμασθεὶς
ὁ
φήσας
ἐμοὶ
περίβλημα |
[1, 15] |
ἄλλοι
ἄλλοθι
πολλαχοῦ
καὶ
ἐν
|
Ἕλλησι |
καὶ
βαρβάροις,
ὧν
καὶ
ἱερὰ |
[1, 19] |
Ἀράτου
Φαινομένων
δοκιμάζει
τὰ
παρ´
|
Ἕλλησι |
καλῶς
εἰρημένα
καὶ
διὰ
τοῦ |
[1, 1] |
ἡμεῖς
τῷ
ποτίμῳ
τῶν
παρ´
|
Ἕλλησι |
λόγων
προαρδεύομεν
τὸ
γεῶδες
αὐτῶν, |
[1, 26] |
δὲ
τὸ
ἀξιόπιστον
τῆς
παρ´
|
Ἕλλησι |
νομοθεσίας,
ὡς
οἷόν
τε
αὐτοῖς, |
[1, 21] |
οὓς
μακρῷ
νεώτεροι
οἱ
παρ´
|
Ἕλλησι |
νομοθέται,
Λυκοῦργός
τε
καὶ
Σόλων, |
[1, 15] |
μὲν
οἱ
χρόνοι
τῶν
παρ´
|
Ἕλλησι |
πρεσβυτάτων
σοφῶν
τε
καὶ
φιλοσόφων. |
[1, 14] |
τῆς
Μωυσέως
ἡλικίας
οἱ
παρ´
|
Ἕλλησι |
σοφοὶ
γεγόνασι,
μικρὸν
ὕστερον
δειχθήσεται· |
[1, 21] |
καὶ
τοῦ
πρεσβυτάτου
τῶν
παρ´
|
Ἕλλησι |
σοφῶν
Θαλοῦ
περὶ
τὴν
πεντηκοστὴν |
[1, 21] |
πολλοῖς
ἔτεσι
πρεσβύτερον
τῶν
παρ´
|
Ἕλλησι |
σοφῶν.
τούτου
δ´
αὖ
ὁπόσοις |
[1, 19] |
καὶ
διάφασιν
οἱ
ἀκριβῶς
παρ´
|
Ἕλλησι |
φιλοσοφήσαντες
διορῶσι
τὸν
θεόν·
τοιαῦται |
[1, 15] |
ἔγγραπτον
γενομένην
προκατάρξαι
τῆς
παρ´
|
Ἕλλησι |
φιλοσοφίας
διὰ
πολλῶν
ὁ
Πυθαγόρειος |
[1, 17] |
κλέπται
καὶ
λῃσταὶ»
οἱ
παρ´
|
Ἕλλησι |
φιλόσοφοι
καὶ
οἱ
πρὸ
τῆς |
[1, 14] |
ἡ
μὲν
διαδοχὴ
τῶν
παρ´
|
Ἕλλησι |
φιλοσόφων
ὡς
ἐν
ἐπιτομῇ
ἥδε, |
[1, 21] |
τιθέασιν.
ἤδη
δὲ
καὶ
παρ´
|
Ἕλλησι |
χρησμολόγοι
συχνοὶ
γεγονέναι
φέρονται,
ὡς |
[1, 18] |
τοῖς
κλητοῖς
Ἰουδαίοις
τε
καὶ
|
Ἕλλησι |
Χριστὸς
θεοῦ
δύναμίς
ἐστι
καὶ |
[1, 21] |
Ὄθωνος
καὶ
Γάλβα
καὶ
Οὐιτελλίου
|
μησὶ |
ιζʹ
ἡμέραις
ηʹ
καὶ
οὕτω |
[1, 21] |
ἑάλω,
Δημοφῶντος
τοῦ
Θησέως
βασιλεύοντος
|
Ἀθήνησι |
τῷ
πρώτῳ
ἔτει,
θαργηλιῶνος
μηνὸς |
[1, 14] |
Ἕλλησιν,
ἐξαιρέτως
δὲ
Λακεδαιμονίοις
καὶ
|
Κρησὶ |
τοῖς
εὐνομωτάτοις.
Τὸ
μὲν
οὖν |
[1, 11] |
κατὰ
τὴν
θείαν
παράδοσιν
φιλοσοφία
|
ἵστησι |
τὴν
πρόνοιαν
καὶ
βεβαιοῖ,
ἧς |
[1, 13] |
δὴ
καὶ
τὸ
παρῳχηκὸς
ἀκαριαίως
|
συνίστησι, |
πολὺ
δὲ
πλέον
δυνατωτέρα
τοῦ |
[1, 21] |
Φοίνικας
καὶ
Ἰουδαίους
ἐστράτευσεν,
ὥς
|
φησι |
Βήρωσσος
ἐν
ταῖς
Χαλδαϊκαῖς
ἱστορίαις. |
[1, 3] |
ἐκεῖνός
φησιν·
στρεπτὴ
γὰρ
γλῶσσα,
|
φησί, |
βροτῶν·
πολέες
δ´
ἔνι
μῦθοι· |
[1, 17] |
κυρίου,
οὐ
κλέπται,
ἀλλὰ
διάκονοι.
|
φησὶ |
γοῦν
ἡ
γραφή·
ἀπέστειλεν
ἡ |
[1, 20] |
κλέπτης«
ὑπὸ
τῆς
γραφῆς
εἴρηται.
|
φησὶ |
γοῦν·
υἱέ,
μὴ
γίνου
ψεύστης· |
[1, 5] |
ὡς
ἄν
σοι
ἀρεστὸν
ᾖ»
|
φησί. |
δηλῶν
ὅτι
ἀσπάζομαι
μὲν
τὴν |
[1, 8] |
τις
μὴ
προσέρχεται
ὑγιαίνουσι
λόγοις»
|
φησί, |
διδασκαλίᾳ
δέ
τινι
τετύφωται
μηδὲν |
[1, 19] |
οὖν
ὁ
Σολομὼν
ὁ
σπείρων»
|
φησὶ |
δικαιοσύνην
ἐργάζεται
πίστιν.
εἰσὶ
δὲ |
[1, 16] |
γραψάμενον
Ἀντιφῶντα
Σωφίλου
Ῥαμνούσιον,
ὥς
|
φησι |
Διόδωρος,
Ἀπολλόδωρος
δὲ
ὁ
Κυμαῖος |
[1, 21] |
μηνὸς
δευτέρᾳ
ἐπὶ
δέκα,
ὥς
|
φησι |
Διονύσιος
ὁ
Ἀργεῖος,
Ἀγίας
δὲ |
[1, 21] |
δακτύλους
ἔτη
ἑβδομήκοντα
τρία,
ὥς
|
φησι |
Θράσυλλος.
καὶ
ἀπὸ
Ἴδης
ἐμπρησμοῦ
|
[1, 14] |
γενομένην
ἔκλειψιν
τοῦ
ἡλίου
προειπεῖν
|
φησι |
καθ´
οὓς
χρόνους
συνῆψαν
μάχην |
[1, 15] |
ὡς
διαφερόντως
ἀσκήσαντας
μόνους
ἀληθῶς
|
φησι |
καὶ
ἄλλοι
ἄλλοθι
πολλαχοῦ
καὶ |
[1, 19] |
τῆς
Πολιτείας
τούτους
οὖν
πάντας»
|
φησὶ |
καὶ
ἄλλους
τοιούτων
τινῶν
μαθηματικοὺς |
[1, 27] |
τὴν
δικαιοσύνην
αὐτοῦ
ἐπαίδευσέν
σε,
|
φησί, |
καὶ
ἐπείρασέν
σε
καὶ
ἐλιμαγχόνησέν |
[1, 29] |
κατὰ
ἀποκάλυψιν
λαλοῦσα
τὰ
ὁράματα«
|
φησὶ |
καὶ
τὰ
ἀποκαλύμματα
διὰ
τοὺς |
[1, 11] |
πάντα
δὲ
δοκιμάζετε,
ὁ
ἀπόστολός
|
φησι, |
καὶ
τὸ
καλὸν
κατέχετε»
τοῖς |
[1, 21] |
διφυοῦς
δὴ
καὶ
αὐτόχθονος,
ὥς
|
φησι |
κατὰ
λέξιν
ὁ
Τατιανός,
ἐννέα |
[1, 1] |
τὸν
θύρσῳ
πεπληγότα·
σοφῷ
γάρ»
|
φησί, |
λάλει,
καὶ
σοφώτερος
ἔσται,
καὶ |
[1, 17] |
κλεπτόντων
ὁ
δὲ
ἀφ´
ἑαυτοῦ»
|
φησὶ |
λαλῶν
τὴν
δόξαν
τὴν
ἰδίαν |
[1, 21] |
Μενελάῳ
εἰς
Φοινίκην
ἄφιξις,
ὥς
|
φησι |
Μένανδρος
ὁ
Περγαμηνὸς
καὶ
Λαῖτος |
[1, 29] |
οὖν
τὸν
ἅμα
τῇ
γενέσει
|
φησὶ |
νόμον
εἴτε
καὶ
τὸν
αὖθις |
[1, 27] |
δὲ
τὸ
ὑπόδειγμα
σωφρονίζει,
αὐτίκα
|
φησί· |
πανοῦργος
ἰδὼν
τιμωρούμενον
πονηρὸν
κραταιῶς |
[1, 15] |
δύνασθαι
γοῦν
ἐν
τῷ
Φαίδωνί
|
φησι
|
πανταχόθεν
τὸν
φιλόσοφον
ὠφελεῖσθαι
γράφων· |
[1, 8] |
τῆς
πλάνης»
ἐπιτήδειον.
εἰσὶ
γάρ»
|
φησί, |
πολλοὶ
ἀνυπότακτοι,
ματαιολόγοι,
φρεναπατοῦντες.
οὔκουν
|
[1, 15] |
καὶ
περὶ
αὑτοῦ
{ᾑ}
σεμνυνόμενός
|
φησί |
που
ἐπὶ
τῇ
πολυμαθία·
ἐγὼ |
[1, 14] |
ἐν
τῷ
περὶ
Ἡσιόδου
Ὁμήρῳ
|
φησὶ |
προειρῆσθαι
διὰ
τούτων·
δειλαί
τοι |
[1, 21] |
τῆς
Αἰγυπτίων
ἀποικίας
Προμηθέως
θυγατέρα
|
φησί. |
Προμηθεὺς
δὲ
κατὰ
Τριόπαν
ἑβδόμῃ |
[1, 23] |
τῇ
Ἰουδαίᾳ
βασιλέων
τὸν
Μωυσῆ
|
φησι |
πρῶτον
σοφὸν
γενέσθαι
καὶ
γραμματικὴν |
[1, 21] |
τῆς
ὀκτωκαιδεκάτης
ὀλυμπιάδος,
ὃν
καί
|
φησι |
πρῶτον
ὠνομάσθαι
τύραννον.
Σωσίβιος
δὲ |
[1, 21] |
δὲ
Ἀριστέας
ὁ
Ἀργεῖος
ἐπονομασθῆναί
|
φησι |
Σάραπιν
καὶ
τοῦτον
εἶναι
ὃν |
[1, 18] |
σῶσαι
τοὺς
πιστεύοντας·
ἐπειδὴ
Ἰουδαῖοι»
|
φησί, |
σημεῖα
αἰτοῦσι»
πρὸς
πίστιν,
Ἕλληνες |
[1, 1] |
τοίνυν
ὁ
ἀπόστολος
ἐν
παντὶ»
|
φησὶ |
συνιστάντες
ἑαυτοὺς
ὡς
θεοῦ
διάκονοι, |
[1, 24] |
τελεία
εὐδαιμονία
χορηγεῖται·
αἰτεῖσθε
γάρ«
|
φησί, |
τὰ
μεγάλα,
καὶ
τὰ
μικρὰ |
[1, 7] |
πρὸς
Κορινθίους
ἐπιστολῇ
κατὰ
λέξιν
|
φησὶ |
τὰς
διαφορὰς
ἐκτιθέμενος
τῶν
κατὰ |
[1, 29] |
προσίασιν·
ἐπὶ
δὲ
τῶν
Ἑλλήνων
|
φησὶ |
τὴν
οἴησιν
αὐτῶν
παίδων
βραχύ |
[1, 21] |
τὸ
τριακοστὸν
τέταρτον
ἔτος
τεθῆναί
|
φησι |
τὴν
πρώτην
ὀλυμπιάδα.
ὡς
εἶναι |
[1, 15] |
ἔπεσι
μηδὲ
ἀποθανοῦσαν
λῆξαι
μαντικῆς
|
φησι |
τὴν
Σίβυλλαν,
καὶ
τὸ
μὲν |
[1, 14] |
Ξενοφάνης
ὁ
Κολοφώνιος
κατάρχει,
ὅν
|
φησι |
Τίμαιος
κατὰ
Ἱέρωνα
τὸν
Σικελίας |
[1, 15] |
Κλέαρχος
δὲ
ὁ
Περιπατητικὸς
εἰδέναι
|
φησί
|
τινα
Ἰουδαῖον,
ὃς
Ἀριστοτέλει
συνεγένετο. |
[1, 19] |
οἷόν
τε
συνθεωροῦντες·
εἶδες
γάρ»
|
φησί, |
τὸν
ἀδελφόν
σου,
εἶδες
τὸν |
[1, 9] |
καὶ
οὐδὲν
χωρὶς
αὐτοῦ
ἐγένετο,
|
φησί, |
τοῦ
λόγου
τοῦ
θεοῦ.
ἢ |
[1, 21] |
ὑπομνήμασι
κατὰ
τὴν
Ἰωνικὴν
ἀποικίαν
|
φησὶ |
φέρεσθαι
αὐτόν,
ἣ
ἐγένετο
μετὰ |
[1, 19] |
αἱρετικοὺς
καλουμένους,
ἐμφανῶς
πάνυ
κρείσσων»
|
φησὶ |
φίλος
ἐγγὺς
ἢ
ἀδελφὸς
μακρὰν |
[1, 5] |
πρὸς
καιρὸν
λιπαίνει
σὸν
φάρυγγα,
|
φησί, |
φιλοσοφία
δὲ
οὐ
κολακεύει.
τίνα |
[1, 23] |
ὡς
ἂν
βασιλικὸν
παιδίον,
ᾗ
|
φησι |
Φίλων
ἐν
τῷ
Μωυσέως
βίῳ, |
[1, 23] |
τὸν
παιδὸς
εἴχομεν
χρόνον,
τροφαῖσι
|
βασιλικαῖσι |
καὶ
παιδεύμασιν
ἅπανθ´
ὑπισχνεῖτο,
ὡς |
[1, 29] |
ἐξακουστέον
οὐδὲ
μὴν
τῶν
τοῖς
|
παισὶ |
γενομένων
μύθων·
παῖδας
δὲ
εἴρηκεν |
[1, 23] |
οὖν
τὸν
παιδὸς
εἴχομεν
χρόνον,
|
τροφαῖσι |
βασιλικαῖσι
καὶ
παιδεύμασιν
ἅπανθ´
ὑπισχνεῖτο, |
[1, 19] |
ὁ
παρὰ
Πλάτωνι
λέγει
Σωκράτης·
|
εἰσὶ |
γὰρ
δή,
ὥς
φασιν
οἱ |
[1, 1] |
τρέφοντες
τῇ
τοῦ
ἄρτου
διανομῇ.
|
εἰσὶ |
γὰρ
καὶ
ψυχαὶ
ἰδίας
ἔχουσαι |
[1, 19] |
αἱρέσεων
ἐμφανῶς
ταττούσης
τῆς
γραφῆς.
|
εἰσὶ |
γὰρ
οἳ
καὶ
ὕδωρ
ψιλὸν |
[1, 8] |
ἐστε
οἱ
ἅλες
τῆς
γῆς.
|
εἰσὶ |
γάρ
τινες
τῶν
καὶ
τοῦ |
[1, 8] |
τὴν
μεθοδείαν
τῆς
πλάνης»
ἐπιτήδειον.
|
εἰσὶ |
γάρ»
φησί,
πολλοὶ
ἀνυπότακτοι,
ματαιολόγοι, |
[1, 15] |
οὗτοι
ἔξω
πυλῶν
ἄγοντες
ἀφανίζουσιν.
|
εἰσὶ |
δὲ
καὶ
παρὰ
Γερμανοῖς
αἱ |
[1, 21] |
δʹ
μὴν
εἷς
ἡμέραι
ιγʹ
|
εἰσὶ |
δὲ
οἱ
περιεργότερον
τῇ
γενέσει |
[1, 19] |
σπείρων»
φησὶ
δικαιοσύνην
ἐργάζεται
πίστιν.
|
εἰσὶ |
δὲ
οἱ
τὰ
ἴδια
σπείροντες |
[1, 14] |
καὶ
Ἡρόδοτος
ἐν
τῇ
πρώτῃ.
|
εἰσὶ |
δὲ
οἱ
χρόνοι
ἀμφὶ
τὴν |
[1, 21] |
Κομόδου
τελευτὴν
ἔτη
ἑκατὸν
ἕνδεκα.
|
Εἰσὶ |
δὲ
οἳ
ἀπὸ
Κέκροπος
μὲν |
[1, 15] |
ὥσπερ
οἱ
νῦν
Ἐγκρατηταὶ
καλούμενοι.
|
εἰσὶ |
δὲ
τῶν
Ἰνδῶν
οἱ
τοῖς |
[1, 7] |
μόνον
(καίτοι
καὶ
τούτων
πλείους
|
εἰσὶ |
διαφοραί)
σπείρει
δὲ
καὶ
τὰ |
[1, 17] |
τῆς
παρουσίας
τοῦ
κυρίου
κλέπται
|
εἰσὶ |
καὶ
λῃσταί.
πάντες
μὲν
οὖν |
[1, 10] |
σώματος,
τὰ
δὲ
πράγματα
σάρκες
|
εἰσὶ |
καὶ
νεῦρα.
οὐ
χρὴ
τοίνυν |
[1, 1] |
τοῦ
αὔξοντος
ὄντες
διάκονοι,
ἕν
|
εἰσι» |
κατὰ
τὴν
διακονίαν,
ἕκαστος
δὲ |
[1, 19] |
ἐπιφέρει
γοῦν
σαφῶς·
οὗτοι
δέ
|
εἰσι |
κατὰ
τὴν
ἐμὴν
δόξαν
οὐκ |
[1, 11] |
κύριος
γινώσκει
τοὺς
διαλογισμοὺς
ὅτι
|
εἰσὶ
|
μάταιοι.
μηδεὶς
τοίνυν
καυχάσθω
ἐν |
[1, 3] |
τοὺς
διαλογισμοὺς
τῶν
σοφῶν,
ὅτι
|
εἰσὶ |
μάταιοι,
σοφοὺς
δή
που
τοὺς |
[1, 19] |
οὗτοι
νόμον
μὴ
ἔχοντες
ἑαυτοῖς
|
εἰσι |
νόμος»
τῆς
ἀκροβυστίας
τὰ
δικαιώματα |
[1, 15] |
ἦ
δ´
ὅς,
ἐν
ᾗ
|
εἰσι |
πάμπαν
ἀγαθοὶ
ἄνδρες.
πολλὰ
δὲ |
[1, 6] |
Ἡσίοδος·
Μουσάων,
αἵτ´
ἄνδρα
πολυφραδέοντα
|
τιθεῖσι
|
θέσπιον,
αὐδήεντα·
εὔπορον
μὲν
γὰρ |
[1, 26] |
στρατηγική·
ἡ
δὲ
χρηστικὴ
τοῖς
|
θηρευθεῖσι |
λόγῳ
κατὰ
τρόπον
σοφία
εἴη |
[1, 24] |
καὶ
ἐν
χρησμῷ
τινι·
στῦλος
|
Θηβαίοισι |
Διώνυσος
πολυγηθής,
ἐκ
τῆς
παρ´ |
[1, 15] |
πρῶτα
μὲν
τὰ
θεῖα
προὐμαντεύσατο
|
χρησμοῖσι |
σαφέσιν
ἀστέρων
ἐπ´
ἀντολαῖς.
παρὰ |
[1, 24] |
Ἥρης
Ἀργείης,
ἣ
στέμμασι
καὶ
|
θυσάνοισι
|
πρώτη
ἐκόσμησεν
περὶ
κίονα
μακρὸν |
[1, 8] |
ἧσσον
εὐγλώσσου
φέρει.
νῦν
δ´
|
εὐρόοισι |
στόμασι
τἀληθέστατα
κλέπτουσιν,
ὥστε
μὴ |
[1, 29] |
οὐ
δίκη
ἐστὶ
μετ´
αὐτῶν·
|
ἀνθρώποισι |
δ´
ἔδωκε
δίκην,
ἣ
πολλὸν |
[1, 29] |
ἀλλ´
οὐ
καταληπτικῶς·
τόνδε
γὰρ
|
ἀνθρώποισι |
νόμον
διέταξε
Κρονίων,
ἰχθύσι
μὲν |
[1, 21] |
εἰ
τοῖς
πεντακοσίοις
εἴκοσι
καὶ
|
τρισὶ |
καὶ
μησὶν
ἑπτὰ
μέχρι
τῆς |
[1, 1] |
πότερον
δ´
οὐδ´
ὅλως
ἢ
|
τισὶ |
καταλειπτέον
συγγράμματα;
καὶ
εἰ
μὲν |
[1, 24] |
ἀληθεύοντας,
ἢ
καὶ
τούτων
ἅμα
|
τισὶ |
χρωμένους
κατὰ
τὸν
αὐτὸν
καιρόν. |
[1, 21] |
Ἕλληνες
διαλέκτους
εἶναι
τὰς
παρὰ
|
σφίσι |
εʹ
Ἀτθίδα,
Ἰάδα,
Δωρίδα,
Αἰολίδα |
[1, 23] |
καταδουλωσάμενοι
τρόπον
αἰχμαλώτων
ὑπηρετεῖν
ἠνάγκασαν
|
σφίσι |
μηδὲ
τὸν
μισθὸν
ἀποδιδόντες)
εἴτε |
[1, 14] |
Λίνον
καὶ
τοὺς
παλαιοτάτους
παρὰ
|
σφίσι |
ποιητὰς
ἐπὶ
σοφίᾳ
πρώτους
θαυμασθῆναι
|
[1, 26] |
καὶ
αὐτοὶ
ἐκ
τῶν
παρὰ
|
σφίσι |
τιμῶσι
Μωυσῆ.
τόν
τε
Μίνω |
[1, 22] |
οἳ
δὲ
ἅτε
ἔτι
ὑπακούοντες
|
Μακεδόσι |
τῶν
παρὰ
σφίσιν
εὐδοκιμωτάτων
περὶ
|
[1, 15] |
εἶναι
τὸ
ἐν
φήμαις
καὶ
|
κληδόσι |
μαντευόμενον,
ἐκ
δὲ
τοῦ
εἰς |
[1, 5] |
τῆς
Ῥεβέκκας,
ἣν
ὑπομονὴν
μεταφράζουσιν.
|
πλείοσι |
δὲ
συνέρχεσθαι
ὁ
Ἰακὼβ
λέγεται |
[1, 11] |
δηλονότι
τὰ
ὑπ´
αὐτοῦ
λεγόμενα
|
μεμαθηκόσι
|
καὶ
ἀπαντᾶν
πρὸς
τὰ
ἐπιφερόμενα |
[1, 6] |
οὖσαν,
πλὴν
καὶ
τότε
τοῖς
|
μεμαθηκόσι |
καὶ
τὰ
αἰσθητήρια
συγγεγυμνασμένοις»
μῖσος |
[1, 21] |
τῇ
ἀγαθῇ
ἄλλα
πέντε
καὶ
|
εἴκοσι |
ἀναπαυσάμενος.
ὡς
δὲ
τὸ
βιβλίον |
[1, 21] |
ἐπὶ
τὴν
Τροίας
ἅλωσιν
ἔτη
|
εἴκοσι. |
ἀπὸ
δὲ
Τροίας
ἁλώσεως
ἐπὶ |
[1, 21] |
καὶ
τεσσαράκοντα,
Ξέρξης
ἓξ
καὶ
|
εἴκοσι, |
Ἀρταξέρξης
ἓν
καὶ
τεσσαράκοντα,
Δαρεῖος |
[1, 21] |
τῆς
Κομόδου
τελευτῆς
ἔτη
διακόσια
|
εἴκοσι
|
δύο.
πάλιν
τε
αὖ
ἀπὸ |
[1, 21] |
ὁ
Φύσκων
ἔτη
ἐννέα
καὶ
|
εἴκοσι, |
εἶτα
ὁ
Λάθουρος
ἔτη
ἓξ |
[1, 21] |
ὁ
Εὐεργέτης
ἔτη
πέντε
καὶ
|
εἴκοσι, |
εἶτα
ὁ
Φιλοπάτωρ
ἔτη
ἑπτακαίδεκα, |
[1, 21] |
Κομόδου
τελευτῆς
εὑρίσκεται
ἔτη
ἑκατὸν
|
εἴκοσι |
ἓν
μῆνες
ἓξ
ἡμέραι
εἴκοσι |
[1, 21] |
ὀκτώ,
εἶτα
Ἐζεκίας
ἐπὶ
ἔτη
|
εἴκοσι |
ἐννέα.
τούτῳ
δι´
ὁσιότητα
πρὸς |
[1, 21] |
τῶν
Βασιλειῶν
τοῦ
Σαοὺλ
ἔτη
|
εἴκοσι, |
ἐπεὶ
ἀνακαινισθεὶς
ἐβασίλευσε.
μετὰ
δὲ |
[1, 21] |
ἐπικληθεὶς
Διόνυσος
ἔτη
ἐννέα
καὶ
|
εἴκοσι. |
ἐπὶ
πᾶσιν
ἡ
Κλεοπάτρα
ἐβασίλευσεν |
[1, 21] |
παρεδόθησαν
βασιλεῖ
Χαναὰν
Ἰαβεὶμ
ἔτεσιν
|
εἴκοσι· |
ἐπὶ
τούτου
προφητεύει
Δεββώρα
γυνὴ |
[1, 21] |
τεσσαράκοντα,
Πτολεμαῖος
ὁ
Φιλάδελφος
ἔτη
|
εἴκοσι |
ἑπτά,
εἶτα
ὁ
Εὐεργέτης
ἔτη |
[1, 21] |
κατάλυσιν
καὶ
Ἀθηναίων
ἧτταν
ἔτη
|
εἴκοσι |
ἑπτά·
καὶ
ἐπὶ
τὴν
ἐν |
[1, 21] |
σὺν
οἷς
Σαοὺλ
ἐβασίλευσεν,
ἔτη
|
εἴκοσι |
ἑπτὰ
κατασχών.
οὗτος
καὶ
τὸν
|
[1, 21] |
ὅτι
μετὰ
Φημονόην
ἔτεσιν
ὕστερον
|
εἴκοσι |
ἑπτὰ
οἱ
περὶ
Ὀρφέα
καὶ |
[1, 21] |
τά
τε
τοῦ
Μωυσέως
ἑκατὸν
|
εἴκοσι |
ἔτη
τά
τε
τοῦ
Σολομῶνος |
[1, 21] |
καὶ
Ἀσινίου
συναθροίζεται
ἔτη
ἑκατὸν
|
εἴκοσι. |
Ἔφορος
δὲ
καὶ
ἄλλοι
πολλοὶ |
[1, 21] |
τὴν
Ἡρακλειδῶν
κάθοδον
ἔτη
ἑκατὸν
|
εἴκοσι |
ἢ
ἑκατὸν
ὀγδοήκοντα.
ἀπὸ
τούτου |
[1, 21] |
Τρωϊκῶν
ἀπὸ
Ἰνάχου
γενεαὶ
μὲν
|
εἴκοσι |
ἢ
μιᾷ
πλείους
διαριθμοῦνται,
ἔτη |
[1, 21] |
τοὺς
ἀλλοφύλους.
οὗτος
ἦρξεν
ἔτεσιν
|
εἴκοσι. |
καὶ
μετὰ
τοῦτον
ἀναρχίας
οὔσης |
[1, 21] |
χρονογραφία
πρόεισιν,
εἰ
τοῖς
πεντακοσίοις
|
εἴκοσι |
καὶ
τρισὶ
καὶ
μησὶν
ἑπτὰ |
[1, 21] |
Κλεοπάτρα
ἐβασίλευσεν
ἔτη
δύο
καὶ
|
εἴκοσι, |
μεθ´
ἣν
ἡ
τῶν
Κλεοπάτρας |
[1, 21] |
ἄρξας
ἔτη
τρία
πρὸς
τοῖς
|
εἴκοσι. |
μεθ´
ὃν
ἐξαμαρτὼν
πάλιν
ὁ |
[1, 21] |
Μακεδόνα
συνάγουσιν
ἔτη
χίλια
ὀκτακόσια
|
εἴκοσι |
ὀκτώ,
ἀπὸ
δὲ
Δημοφῶντος
χίλια |
[1, 21] |
Ναβουχοδονόσορ
ἐξ
Ἱεροσολύμων,
ἔτη
ἑκατὸν
|
εἴκοσι |
ὀκτὼ
μῆνας
ἕξ.
ἀφ´
οὗ |
[1, 21] |
ἐπὶ
Ῥώμης
κτίσιν
συνάγεσθαι
ἔτη
|
εἴκοσι |
τέσσαρα.
ἐντεῦθεν
ἐπὶ
τὴν
βασιλέων |
[1, 21] |
εἴκοσι
ἓν
μῆνες
ἓξ
ἡμέραι
|
εἴκοσι |
τέσσαρες.
Δημήτριος
δέ
φησιν
ἐν |
[1, 21] |
ὁ
Ἐπιφανὴς
ἔτη
τέσσαρα
καὶ
|
εἴκοσι· |
τοῦτον
διαδέχεται
ὁ
Φιλομήτωρ
καὶ |
[1, 21] |
βασιλεύει
Ἀβιοὺμ
υἱὸς
αὐτοῦ
ἔτη
|
{εἴκοσι} |
τρία,
καὶ
ὁμοίως
ὁ
τούτου |
[1, 21] |
δείκνυσι
χρονογραφία,
συνάγονται
ἔτη
πεντακόσια
|
εἴκοσι |
τρία
μῆνες
ἑπτὰ
εἰς
τὴν |
[1, 21] |
δὲ
Τίμαιος
καὶ
Κλείταρχος
ὀκτακόσια
|
εἴκοσι, |
ὡς
δὲ
Ἐρατοσθένης
ἑπτακόσια
ἑβδομήκοντα |
[1, 2] |
Ἑλληνικὴν
δόξαν
τοσοῦτόν
φημι
τοῖς
|
φιλεγκλήμοσι· |
πρῶτον
μὲν
εἰ
καὶ
ἄχρηστος |
[1, 12] |
βάλλειν
μή
ποτε
καταπατήσωσι
τοῖς
|
ποσὶ |
καὶ
στραφέντες
ῥήξωσιν
ὑμᾶς.
χαλεπὸν |
[1, 15] |
ἀκρόδρυα
σιτοῦνται
καὶ
ὕδωρ
ταῖς
|
χερσὶ |
πίνουσιν,
οὐ
γάμον,
οὐ
παιδοποιίαν
|
[1, 5] |
ἰδοὺ
ἡ
παιδίσκη
ἐν
ταῖς
|
χερσί |
σου,
χρῶ
αὐτῇ
ὡς
ἄν |
[1, 29] |
διέταξε
Κρονίων,
ἰχθύσι
μὲν
καὶ
|
θηρσὶ |
καὶ
οἰωνοῖς
πετεηνοῖς,
ἐσθέμεν
ἀλλήλους, |
[1, 21] |
Φαίαξιν,
ὃ
δὲ
παρὰ
τοῖς
|
μνηστῆρσι) |
κατὰ
τὸ
κιθαρίζειν
εὐδοκίμουν.
καὶ |
[1, 21] |
Ἡρακλεῖ,
Μουσαίου
διδάσκαλος·
Ἀμφίων
γὰρ
|
δυσὶ |
προάγει
γενεαῖς
τῶν
Ἰλιακῶν,
Δημόδοκος |
[1, 15] |
τοῖς
τε
Μάγοις
καὶ
τοῖς
|
ἱερεῦσι |
μαθητεύων.
Ζωροάστρην
δὲ
τὸν
Μάγον |
[1, 29] |
γὰρ
ἀνθρώποισι
νόμον
διέταξε
Κρονίων,
|
ἰχθύσι |
μὲν
καὶ
θηρσὶ
καὶ
οἰωνοῖς |
[1, 8] |
καὶ
τοῦ
λόγου
ἐπακηκοότων
τοῖς
|
ἰχθύσι |
τοῖς
θαλασσίοις
ἐοικότες,
οἳ
δὴ |
[1, 21] |
Ἔσδρα
εἰς
τὴν
πατρῴαν
γῆν
|
ἀναζεύγνυσι· |
δι´
ὃν
γίνεται
ἡ
ἀπολύτρωσις |
[1, 21] |
πεντήκοντα,
ὡς
δὲ
ἡ
προκειμένη
|
δείκνυσι |
χρονογραφία,
συνάγονται
ἔτη
πεντακόσια
εἴκοσι |
[1, 15] |
φιλοσοφίας
διὰ
πολλῶν
ὁ
Πυθαγόρειος
|
ὑποδείκνυσι |
Φίλων,
οὐ
μὴν
ἀλλὰ
καὶ |
[1, 27] |
οὕτω
που
τὸν
τοιοῦτον
ὑγιέστατα
|
ἀποκτείννυσι. |
κρινόμενοι
δὲ
ὑπὸ
τοῦ
κυρίου« |
[1, 11] |
ἁπάσης
προσίεσθαι
παιδείας.
στοιχεῖα
δὲ
|
σέβουσι |
Διογένης
μὲν
τὸν
ἀέρα,
Θαλῆς |
[1, 5] |
τῆς
γὰρ
ἀφροσύνης
οἱ
πόδες
|
κατάγουσι |
τοὺς
χρωμένους
αὐτῇ
μετὰ
θανάτου |
[1, 21] |
εἰς
Μουσαῖον
χρησμοὺς
Ὀνομακρίτου
εἶναι
|
λέγουσι, |
τὸν
Κρατῆρα
δὲ
τὸν
Ὀρφέως
|
[1, 13] |
ὁ
ἄρτιος
τῷ
περιττῷ
διαφέρεται,
|
ὁμολογοῦσι |
δὲ
ἄμφω
τῇ
ἀριθμητικῇ,
ὡς |
[1, 5] |
αὐτὴν
καθάπερ
εἰς
ἀέναον
ποταμὸν
|
ἐκρέουσι
|
τὰ
ῥεῖθρα
ἄλλα
ἄλλοθεν.
ἐνθέως |
[1, 21] |
τοῦ
βαπτίσματος
αὐτοῦ
τὴν
ἡμέραν
|
ἑορτάζουσι |
προδιανυκτερεύοντες
ἐν
ἀναγνώσεσι.
φασὶ
δὲ |
[1, 21] |
Βροντίνου.
ναὶ
μὴν
καὶ
Τέρπανδρον
|
ἀρχαΐζουσί |
τινες·
Ἑλλάνικος
γοῦν
τοῦτον
ἱστορεῖ |
[1, 10] |
καὶ
οἱ
λόγῳ·
ἀγαθῷ
κεχρημένοι
|
συνεγγίζουσι |
τοῖς
τὰ
καλὰ
τῶν
ἔργων |
[1, 14] |
δὲ
περὶ
Ἀριστοτέλη
Χίλωνος
αὐτὸ
|
νομίζουσι, |
Δίδυμος
δὲ
Θαλοῦ
φησιν
εἶναι |
[1, 15] |
ἑλιγμοῖς
καὶ
ψόφοις
τεκμαίρονται
καὶ
|
προθεσπίζουσι |
τὰ
μέλλοντα.
αὗται
γοῦν
οὐκ |
[1, 29] |
πολυμαθοῦς
περιουσίας
ἀποδείξεις
ἰσχυροποιοῦσι
καὶ
|
βεβαιοῦσι |
καὶ
θεμελιοῦσι
τοὺς
λόγους
τοὺς |
[1, 7] |
εἴ
ποτε
οἱ
μὴ
ἐπιστάμενοι
|
διαβιοῦσι |
καλῶς
εὖ
ποιεῖν·
εὐποιίᾳ
γὰρ |
[1, 29] |
ἀποδείξεις
ἰσχυροποιοῦσι
καὶ
βεβαιοῦσι
καὶ
|
θεμελιοῦσι |
τοὺς
λόγους
τοὺς
ἀποδεικτικούς,
ὅσον |
[1, 9] |
~(Ἔνιοι
δὲ
εὐφυεῖς
οἰόμενοι
εἶναι
|
ἀξιοῦσι |
μήτε
φιλοσοφίας
ἅπτεσθαι
μήτε
διαλεκτικῆς, |
[1, 29] |
ἐκ
τῆς
πολυμαθοῦς
περιουσίας
ἀποδείξεις
|
ἰσχυροποιοῦσι |
καὶ
βεβαιοῦσι
καὶ
θεμελιοῦσι
τοὺς |
[1, 17] |
τέλος
ἀποτελεῖν
καὶ
ὠφελίμως
τοῖς
|
δοκοῦσι |
φαύλοις
χρῆσθαι
καθάπερ
καὶ
τῷ |
[1, 4] |
ἰδίωμα
οἱ
σοφοὶ
τῇ
διανοίᾳ,
|
λαμβάνουσι |
δὲ
πνεῦμα
αἰσθήσεως»
παρὰ
τῆς |
[1, 15] |
ἐν
γενέσει
κακῶν
ἁπάντων
μετασχεῖν
|
ὑπολαμβάνουσι, |
κηδομένας
τοῦ
τῶν
ἀνθρώπων
γένους, |
[1, 8] |
τέχνας,
εἴ
τις
μὴ
προσέρχεται
|
ὑγιαίνουσι |
λόγοις»
φησί,
διδασκαλίᾳ
δέ
τινι |
[1, 21] |
δι´
ἀναποδισμοῦ
ἡλίου.
μέχρι
τούτου
|
διατείνουσι |
προφητεύοντες
Ἡσαΐας
καὶ
Ὠσηὲ
καὶ |
[1, 20] |
θεοῦ
παιδευόμενοι·
ἔνθεν
οὐδ´
ὡσαύτως
|
κινοῦσι |
τὰς
ψυχάς,
ἀλλὰ
διαφόρῳ
διδασκαλίᾳ. |
[1, 11] |
κατέχετε»
τοῖς
πνευματικοῖς
λέγων
τοῖς
|
ἀνακρίνουσι |
πάντα,
κατὰ
ἀλήθειαν
λεγόμενα
πότερον |
[1, 1] |
καὶ
τοῦτο
εὐμαρῶς
ἐκθρέψαι
δύνασθαι.
|
Περιέξουσι |
δὲ
οἱ
Στρωματεῖς
ἀναμεμιγμένην
τὴν |
[1, 27] |
καὶ
πάλιν·
ἄνδρες
κακοὶ
οὐ
|
νοοῦσι |
νόμον,
οἱ
δὲ
ζητοῦντες
τὸν |
[1, 13] |
ἡ
ῥῆσις·
πάντα
ἐνώπια
τοῖς
|
νοοῦσι» |
(τὰ
δὲ
πάντα
Ἑλληνικά
ἐστι |
[1, 27] |
δὲ
θέλοντες
εἶναι
νομοδιδάσκαλοι
οὐ
|
νοοῦσι, |
φησὶν
ὁ
ἀπόστολος,
οὔτε
ἃ |
[1, 1] |
αὐτοῖς
λαλῶ,
ὅτι
βλέποντες
οὐ
|
βλέπουσι |
καὶ
ἀκούοντες
οὐκ
ἀκούουσι
καὶ |
[1, 7] |
μὲν
τῷ
μᾶλλον
καὶ
ἧττον
|
διαφέρουσι, |
πλὴν
αἱ
πᾶσαι
βιωφελεῖς.
φιλοσοφίαν |
[1, 14] |
πάλιν
αὖ
Χίλωνι
τῷ
Λακεδαιμονίῳ
|
ἀναφέρουσι |
τὸ
μηδὲν
ἄγαν»
Στράτων
δὲ |
[1, 14] |
Θαλῆς,
ὡς
Λέανδρος
καὶ
Ἡρόδοτος
|
ἱστοροῦσι, |
Φοῖνιξ
ἦν,
ὡς
δέ
τινες |
[1, 26] |
ἐνάτου
ἔτους
λαμβάνειν
τοὺς
νόμους
|
ἱστοροῦσι |
φοιτῶντα
εἰς
τὸ
τοῦ
Διὸς |
[1, 2] |
ὁ
ἀπόστολος,
Ἕλληνες
δὲ
σοφίαν
|
ζητοῦσι. |
~(Πολὺς
δὲ
ὁ
τοιόσδε
ὄχλος· |
[1, 18] |
πρὸς
πίστιν,
Ἕλληνες
δὲ
σοφίαν
|
ζητοῦσι, |
τοὺς
ἀναγκαστικοὺς
καλουμένους
λόγους
καὶ |
[1, 18] |
πιστεύοντας·
ἐπειδὴ
Ἰουδαῖοι»
φησί,
σημεῖα
|
αἰτοῦσι» |
πρὸς
πίστιν,
Ἕλληνες
δὲ
σοφίαν |
[1, 21] |
τοῖς
τοῦ
Ἀβατθὰν
ἔτεσιν
ἑπτὰ
|
συνάπτουσι |
τὰ
Ἑβρὼν
ὀκτὼ
ἔτη.
καὶ |
[1, 10] |
σοφιστῶν
οὐ
μόνον
γοητεύουσι
καὶ
|
κλέπτουσι
|
τοὺς
πολλούς,
βιαζόμεναι
δὲ
ἔσθ´ |
[1, 1] |
τῆς
ἀληθείας.
Εἰ
τοίνυν
ἄμφω
|
κηρύττουσι |
τὸν
λόγον,
ὃ
μὲν
τῇ |
[1, 4] |
τέχνας
τοῦ
περὶ
τὰς
αἰσθήσεις
|
ἀπολαύουσι |
περιττοῦ,
ἀκοῆς
μὲν
ὁ
κοινῶς |
[1, 23] |
Μωυσῆν
τὸν
ἀποπνεύσαντα
τῷ
ὕδατι
|
προσαγορεύουσι. |
δῆλον
οὖν
ὡς
ἐν
τῷ |
[1, 10] |
αὐταὶ
τῶν
σοφιστῶν
οὐ
μόνον
|
γοητεύουσι |
καὶ
κλέπτουσι
τοὺς
πολλούς,
βιαζόμεναι |
[1, 21] |
τοῦ
Ἀβιμέλεχ
ἐκ
συγγενείας
Ἠλί,
|
προφητεύουσι |
δὲ
Γὰδ
καὶ
Νάθαν
ἐπ´ |
[1, 21] |
δύο,
καὶ
λεπρῶν
οὗτος
ἐτελεύτα·
|
προφητεύουσι |
δὲ
ἐπ´
αὐτοῦ
Ἀμὼς
καὶ |
[1, 21] |
μέχρι
τούτου
προφητεύων
διατείνει
Ἱερεμίας,
|
προφητεύουσι |
δὲ
καὶ
Βουζὶ
καὶ
Οὐρίας |
[1, 21] |
ὀλίγων,
οἳ
εἰς
Αἴγυπτον
κατέφυγον.
|
προφητεύουσι
|
δὲ
καὶ
ἐπὶ
Σεδεκίου
ἔτι |
[1, 21] |
ὁ
ἐκ
τῶν
δώδεκα
Ἄγγελος
|
προφητεύουσι, |
καὶ
ἦν
ἀρχιερεὺς
Ἰησοῦς
ὁ |
[1, 1] |
οὐ
βλέπουσι
καὶ
ἀκούοντες
οὐκ
|
ἀκούουσι |
καὶ
οὐ
συνιᾶσι,
τὴν
ἄγνοιαν |
[1, 26] |
τὸν
Ἀπόλλωνα
συνεχὲς
ἀπιόντα
παιδεύεσθαι
|
γράφουσι |
Πλάτων
τε
καὶ
Ἀριστοτέλης
καὶ |
[1, 21] |
χρόνους
τῶν
Ῥωμαϊκῶν
βασιλέων
οὕτως
|
ἀναγράφουσι· |
Γάιος
Ἰούλιος
Καῖσαρ
ἔτη
γʹ |
[1, 21] |
καὶ
Τίμαιος
Ὀρθαγόραν
τινὰ
μάντιν
|
ἀναγράφουσι, |
καθάπερ
ὁ
Σάμιος
Πυθοκλῆς
ἐν |
[1, 15] |
παρὰ
τοῖς
ἔξω
τῆς
Ἑλλάδος
|
φιλοσοφοῦσι, |
τὰ
μὲν
παρ´
Ἰνδοῖς
ὑπὸ |
[1, 4] |
διανοίᾳ,
οὓς
ἐνέπλησα
πνεῦμα
αἰσθήσεως·
|
ἔχουσι |
μέν
τι
οἰκεῖον
φύσεως
ἰδίωμα |
[1, 6] |
τιθέμενοι
ἐν
σοφίῃ
γνώμην,
αἰτίην
|
ἔχουσι
|
μωρίης.
καὶ
Ἡσίοδος·
Μουσάων,
αἵτ´ |
[1, 12] |
ὅσα
διασποράδην
καὶ
διερριμμένως
ἐγκατεσπαρμένην
|
ἔχουσι |
τὴν
ἀλήθειαν,
ὅπως
ἂν
λάθοι |
[1, 7] |
γὰρ
περιπεπτώκασιν,
ἔνιοι
δὲ
καὶ
|
εὐστοχοῦσι |
διὰ
συνέσεως
εἰς
τὸν
περὶ |
[1, 25] |
πειθήνιοι
δὲ
οἱ
ἀρχόμενοι
τοῖς
|
ἄρχουσι
|
γίγνωνται,
ὅπερ
ἡ
κατὰ
Μωυσέα |
[1, 15] |
οἱ
τὴν
Προδίκου
μετιόντες
αἵρεσιν
|
αὐχοῦσι |
κεκτῆσθαι.
Ἀλέξανδρος
δὲ
ἐν
τῷ |
[1, 7] |
τελευτὴν
τοῦ
βίου,
κἂν
εὐεργεῖς
|
ὦσι |
νῦν,
εἰ
μὴ
πίστιν
ἔχοιεν. |
[1, 5] |
σοι
ἐπὶ
γήρως,
ἡνίκα
ἂν
|
κατατριβῶσί |
σου
σάρκες
σώματος.
τοῦτο
γὰρ |
[1, 21] |
Εἴραμος
τὴν
ἑαυτοῦ
θυγατέρα
Σολομῶνι
|
δίδωσι |
καθ´
οὓς
χρόνους
μετὰ
τὴν
|
[1, 4] |
τάδε
λέγων·
ὁ
γὰρ
θεὸς
|
δίδωσι |
σοφίαν
ἐκ
τοῦ
ἑαυτοῦ
στόματος |
[1, 19] |
ἐγκύκλιον
παιδείαν
συντελεῖν
πρὸς
τἀγαθὸν
|
δίδωσι, |
συνεργεῖν
δὲ
πρὸς
τὸ
διεγείρειν |
[1, 1] |
ἴχνος
γνώρεως,
συνελόντι
εἰπεῖν
ἀφορμὰς
|
δίδωσι |
σωτηρίας.
οἱ
δὲ
ἐντραφέντες
γνησίως |
[1, 14] |
ὅπως
κἂν
τοῖς
Ἑλλήνων
προφήταις
|
δίδωσί |
τι
τῆς
ἀληθείας
καὶ
οὐκ |
[1, 1] |
τὰ
φρέατα
ἐξαντλούμενα
διειδέστερον
ὕδωρ
|
ἀναδίδωσι, |
τρέπεται
δὲ
εἰς
φθορὰν
ὧν |
[1, 3] |
αὐτῶν,
ἡδοναῖς
δεδουλωμένοι,
ἀπιστεῖν
ἐθέλοντες,
|
γελῶσι |
τὴν
ἁπάσης
σεμνότητος
ἀξίαν
ἀλήθειαν, |
[1, 26] |
αὐτοὶ
ἐκ
τῶν
παρὰ
σφίσι
|
τιμῶσι |
Μωυσῆ.
τόν
τε
Μίνω
παρὰ |
[1, 25] |
σωφροσύνην
ὠνόμασεν,
ὅταν
ἄρχοντες
μὲν
|
πρέπωσι |
τοῖς
ἀρχομένοις,
πειθήνιοι
δὲ
οἱ |
[1, 19] |
οἱ
ἀκριβῶς
παρ´
Ἕλλησι
φιλοσοφήσαντες
|
διορῶσι |
τὸν
θεόν·
τοιαῦται
γὰρ
αἱ |
[1, 1] |
ἄχρι
τῆς
παρθενίου
καλουμένης
ἄνυδρον
|
εὕρωσι |
τὴν
γῆν.
ἀπορίᾳ
γὰρ
ἐπαρκεῖν |
[1, 12] |
τοὺς
μαργαρίτας
βάλλειν
μή
ποτε
|
καταπατήσωσι |
τοῖς
ποσὶ
καὶ
στραφέντες
ῥήξωσιν |
[1, 17] |
δὲ
οὐδὲν
ἀντίκειται
οὐδὲ
ἐναντιοῦταί
|
τι |
αὐτῷ,
κυρίῳ
καὶ
παντοκράτορι
ὄντι. |
[1, 17] |
δυνάμενον
οὐκ
ἐνεργεῖ
οὐδὲ
κωλύει.
|
τί |
γὰρ
ἐνεργεῖ
ὁ
μὴ
κωλύων; |
[1, 22] |
ὁ
Πυθαγόρειος
φιλόσοφος
ἄντικρυς
γράφει·
|
τί |
γάρ
ἐστι
Πλάτων
ἢ
Μωυσῆς |
[1, 1] |
τῆς
ἑστιάσεως
τῆς
αὐτῆς
κατηξιωμένοις.
|
τί |
γὰρ
ὄφελος
σοφίας
μὴ
σοφιζούσης |
[1, 1] |
λειμῶνος
τὰ
ἄνθη
δρεπόμενος
ἀκήρατόν
|
τι |
γνώσεως
χρῆμα
ταῖς
τῶν
ἀκροωμένων |
[1, 9] |
εἴη
δ´
ἂν
αὕτη
διαλεκτική.
|
τί |
δ´;
οὐχὶ
καὶ
τὸ
λέγειν |
[1, 1] |
πάντες
ἴσασι
τὴν
ἀλήθειαν;
διὰ
|
τί |
δὲ
μὴ
ἠγαπήθη
ἡ
δικαιοσύνη, |
[1, 15] |
γένος
καὶ
παρὰ
βαρβάροις
παιδευθέντες,
|
τί |
δεῖ
καὶ
λέγειν,
εἴ
γε |
[1, 2] |
φαίνεται
ζητηθὲν
καὶ
πόνῳ
πορισθέν.
|
τί |
δή
ποτ´
οὖν
ὧδε
διατετάχθαι |
[1, 29] |
τὴν
οἴησιν
αὐτῶν
παίδων
βραχύ
|
τι |
διαφέρειν
μύθων·
οὐ
γὰρ
μύθων |
[1, 13] |
οὐκ
ὀλίγα,
οἳ
δὲ
μέρος
|
τι, |
εἴπερ
ἄρα,
τοῦ
τῆς
ἀληθείας |
[1, 23] |
παιδίῳ
οἱ
γονεῖς
ἔθεντο
ὄνομά
|
τι, |
ἐκαλεῖτο
δὲ
Ἰωακείμ.
ἔσχεν
δὲ |
[1, 19] |
ζῆν
οὐδὲ
πολυμαθοῦντα,
ἀλλὰ
ἄλλο
|
τι, |
ἐπεὶ
ἔγωγε
ᾤμην
καὶ
ὄνειδος
|
[1, 1] |
τῆς
χρηστομαθίας
περιουσία
οἷον
ἥδυσμά
|
τί |
ἐστιν
παραπεπλεγμένον
ἀθλητοῦ
βρώματι,
οὐ |
[1, 19] |
εἰ
δὲ
ὀρθῶς
προὐθυμήθην
καί
|
τι |
ἠνύσαμεν,
ἐκεῖσε
ἐλθόντες
τὸ
σαφὲς
|
[1, 1] |
τῶν
προσηκόντων
δι´
ἀντιμισθίαν
πράσσων
|
τι, |
ἤτοι
ὡς
εὐεργὸς
σπεύδων
ἀπολαβεῖν |
[1, 1] |
περίστασιν
αὐτὸ
ποιεῖ,
ἀλλὰ
οἰκονομούμενός
|
τι |
θεοσόφως
καὶ
συμπεριφερόμενος
ἐνεργήσει.
οὔτε |
[1, 5] |
καὶ
ἀσκητικός.
εἴη
δ´
ἄν
|
τι |
καὶ
ἄλλο
δηλούμενον
διὰ
τῶν |
[1, 1] |
ὄμμα
πρὸς
θεωρίαν,
τάχα
μέν
|
τι |
καὶ
ἐντιθεῖσα,
οἷον
ὁ
ἐγκεντρίζων |
[1, 17] |
τῶν
ἐπινοηθέντων
πρός
τινων
ἀγαθόν
|
τι |
καὶ
χρηστὸν
τέλος
ἀποτελεῖν
καὶ |
[1, 25] |
δὲ
ὡς
σεμνοτέραν
τὴν
ἕν
|
τι |
λέγουσαν
καὶ
πρὸς
δόγμα
ἓν |
[1, 1] |
ὀλίγοις
φανερὸν
γενήσεται·
ἐπεὶ
διὰ
|
τί |
μὴ
πάντες
ἴσασι
τὴν
ἀλήθειαν; |
[1, 14] |
ἀναστάσεως
διαλεγόμενος
ἰαμβείῳ
συγκέχρηται
τραγικῷ
|
τί |
μοι
ὄφελος;
λέγων,
εἰ
νεκροὶ |
[1, 21] |
Μεγάροις,
οὗ
μέμνηται
ἡ
τραγῳδία.
|
τί |
μοι
Τήλεμον
καταλέγειν,
ὃς
Κυκλώπων |
[1, 4] |
οὐκ
ὀκνεῖ
λέγειν
σοφόν,
οὔτε
|
τι |
ναυτιλίης
σεσοφισμένον»
γράφων.
Δανιὴλ
δὲ |
[1, 4] |
ἐνέπλησα
πνεῦμα
αἰσθήσεως·
ἔχουσι
μέν
|
τι |
οἰκεῖον
φύσεως
ἰδίωμα
οἱ
σοφοὶ |
[1, 5] |
ἐποπτεύσαντας
πολυτρόπως
εἰς
κλῆσιν
πεπαιδαγωγῆσθαι.
|
τί |
οὖν;
ἠθέλησε
μέν,
οὐκ
ἠδυνήθη |
[1, 18] |
ἐστι
καὶ
θεοῦ
σοφία.
μή
|
τι |
οὖν,
ὅπερ
καὶ
ἄμεινον,
ἀποφατικὸν |
[1, 11] |
πάλιν·
εἴ
τις
δοκεῖ
ἐγνωκέναι
|
τι, |
οὔπω
ἔγνω
καθὸ
δεῖ
γνῶναι· |
[1, 21] |
τοὺς
Φρύγας
οὕτω.
καλοῦντας
μικρόν
|
τι |
παρακλίνοντας«
~(Οὐδὲν
δὲ
οἶμαι
ἐπὶ |
[1, 23] |
ἐκ
βίβλου
τῆς
ἐπιχωρίου
σκεῦός
|
τι |
ποιησάμενοι
τὸν
παῖδα
ἐνθέμενοι
ἐκτιθέασι |
[1, 1] |
ἃ
καὶ
λέγειν
ἐφυλαξάμην,
οὔ
|
τί |
που
φθονῶν
(οὐ
γὰρ
θέμις) |
[1, 17] |
φῶς
ἐπιτήδειον
χρησίμως
ζωπυρούμενον,
ἴχνος
|
τι |
σοφίας
καὶ
κίνησις
περὶ
θεοῦ. |
[1, 4] |
θέσαν
οὔτ´
ἀροτῆρα,
οὔτ´
ἄλλως
|
τι |
σοφόν,
πάσης
δ´
ἡμάρτανε
τέχνης. |
[1, 17] |
οὖν
δύναμις
ἢ
ἄγγελος
μαθών
|
τι |
τῆς
ἀληθείας
καὶ
μὴ
καταμείνας |
[1, 14] |
κἂν
τοῖς
Ἑλλήνων
προφήταις
δίδωσί
|
τι |
τῆς
ἀληθείας
καὶ
οὐκ
ἐπαισχύνεται |
[1, 27] |
διαφθείρωνται
πρὸς
αὐτοῦ,
ὥσπερ
μέρος
|
τι |
τοῦ
παντὸς
σώματος
ἀποτεμὼν
οὕτω |
[1, 23] |
τῆς
ἑτέρας
μάχης
φησὶν
οὕτως·
|
τί |
τύπτεις
ἀσθενέστερον
σέθεν;
ὃ
δ´ |
[1, 7] |
τῶν
μνημάτων
συκῆ
καὶ
εἴ
|
τι |
τῶν
ἀναιδεστέρων
δένδρων,
καὶ
τὰ |
[1, 28] |
τοῦ
λέγειν
τε
καὶ
πράττειν
|
τι |
τῶν
πρὸς
τοὺς
ἀνθρώπους,
ὥσπερ |
[1, 15] |
τῷ
νῷ.
Φιλοσοφία
τοίνυν
πολυωφελές
|
τι |
χρῆμα
πάλαι
μὲν
ἤκμασε
παρὰ
|
[1, 1] |
βορβόρῳ
ἥδονται»
μᾶλλον
ἢ
καθαρῷ
|
ὕδατι. |
διὰ
τοῦτο»
φησὶν
ὁ
κύριος, |
[1, 19] |
ἢ
ἐπὶ
τῶν
ἄρτῳ
καὶ
|
ὕδατι |
κατὰ
τὴν
προσφορὰν
μὴ
κατὰ |
[1, 23] |
τοι
Μωυσῆν
τὸν
ἀποπνεύσαντα
τῷ
|
ὕδατι |
προσαγορεύουσι.
δῆλον
οὖν
ὡς
ἐν |
[1, 23] |
τραγῳδιῶν
ποιητὴς
ἐν
τῷ
ἐπιγραφομένῳ
|
δράματι |
Ἐξαγωγή«
γράφων
ὧδε
ἐκ
προσώπου |
[1, 18] |
αἰτίᾳ
γεγόνασι
μὴ
πιστεύσαντες
τῷ
|
κηρύγματι· |
ἑκούσιος
γὰρ
ἥ
τε
αἵρεσις |
[1, 29] |
διακόσμησιν.
ἐν
δὲ
τῷ
Πέτρου
|
Κηρύγματι |
εὕροις
ἂν
νόμον
καὶ
λόγον« |
[1, 20] |
προπαιδεία
δὲ
προσοψήματι
ἔοικεν
καὶ
|
τραγήματι, |
δείπνου
δὲ
λήγοντος
γλυκὺ
τρωγάλιον |
[1, 1] |
δ´
ἂν
εἴη
ὁ
τῷ
|
θελήματι
|
τοῦ
θεοῦ
ἐξυπηρετῶν,
δωρεὰν
λαβών, |
[1, 17] |
κωλυτικὸν
ἐνέχεσθαι
τῷ
τοῦ
αἰτίου
|
ἐγκλήματι. |
ὁ
γὰρ
προασπίζων
αἴτιός
ἐστι |
[1, 29] |
παρὰ
βαρβάροις
προγενεστάτην·
ἀλήθειαν,
ᾧ
|
ῥήματι
|
ἀντέθηκε
τὸ
παῖς
μῦθος,
τὸ |
[1, 21] |
ζῴων
κεχρημένων
οὐδὲ
μὴν
τῷ
|
σχήματι |
μηνυόντων
σφίσιν,
ἀλλ´,
οἶμαι,
τῇ
|
[1, 13] |
ἄμφω
τῇ
ἀριθμητικῇ,
ὡς
τῷ
|
σχήματι |
ὁ
κύκλος
καὶ
τὸ
τρίγωνον |
[1, 20] |
πίστιν
ἀλήθεια·
ἡ
προπαιδεία
δὲ
|
προσοψήματι |
ἔοικεν
καὶ
τραγήματι,
δείπνου
δὲ |
[1, 1] |
ὁ
θεός,
λόγῳ
πιστεύεται,
οὐ
|
γράμματι. |
κἄν
τις
λέγῃ
γεγράφθαι
οὐδὲν |
[1, 21] |
ἐπικληθεὶς
ἐν
τῷ
περὶ
Ἰουδαίων
|
συγγράμματι |
ἀνέγραψέν
τινας
ἐπιστολὰς
Σολομῶνος
μὲν |
[1, 23] |
γοῦν
ἐν
τῷ
περὶ
Ἰουδαίων
|
συγγράμματι |
ἱστορεῖ
κατακλεισθέντα
εἰς
φυλακὴν
Μωυσέα |
[1, 21] |
Πυθαγόρου
μέμνηται
αὐτοῦ
ἐν
τῷ
|
συγγράμματι. |
ὅθεν
ἀναμφιλέκτως
τῆς
τῶν
προειρημένων |
[1, 5] |
ἡ
Σάρρα
τὴν
ἑαυτῆς
παιδίσκην
|
ὀνόματι |
Ἄγαρ
τὴν
Αἰγυπτίαν
εἰς
παιδοποιίαν |
[1, 10] |
αἰνίξασθαι
τὸ
νοούμενον.
ὁποίῳ
δὲ
|
ὀνόματι |
δηλοῦται
τοῦτο
ὅπερ
παραστῆσαι
βούλομαι, |
[1, 24] |
βασιλεῖ
ἡμῶν,
ἵνα
ἐν
τῷ
|
ὀνόματι |
Ἰησοῦ
πᾶν
γόνυ
κάμψῃ
ἐπουρανίων
|
[1, 1] |
μυστικῶς
παραδίδοται,
ἵνα
ᾖ
ἐν
|
στόματι |
λαλοῦντος
καὶ
ᾧ
λαλεῖται,
μᾶλλον |
[1, 29] |
γοῦν
οἱ
εὐγνώμονες
ὅλῳ
τῷ
|
πλάσματι |
τῷ
τῆς
ἑρμηνείας
προσίασιν·
ἐπὶ |
[1, 21] |
τῇ
ἐπιβουλῇ,
οὐ
δή
που
|
νεύματι |
ἀφανεῖ
τῶν
ἀλόγων
ζῴων
κεχρημένων |
[1, 26] |
τὴν
εὐδαιμονίαν
ἄγων·
ὁ
γὰρ
|
πνεύματι |
ἁγίῳ
γενόμενος
πνευματικός.
οὗτος
δὲ |
[1, 17] |
διάβολος
αὐτὸν
πληροῖ
τῷ
ἑαυτοῦ
|
πνεύματι, |
εἴ
τινα
δυνήσεται
ῥῆξαι
τῶν |
[1, 21] |
σάρκα
τῷ
τοῦ
πατρὸς
αὐτοῦ
|
πνεύματι |
ἐν
ταύταις
ταῖς
ἑξήκοντα
δύο |
[1, 1] |
ἀγαλλίασιν
τοῦ
σωτηρίου
σου,
καὶ
|
πνεύματι |
ἡγεμονικῷ
στήριξόν
με.
Ὁ
μὲν |
[1, 6] |
εὔχῃ,
ὡς
ὁ
κύριος
ἐδίδαξε,
|
πνεύματι |
προσκυνῶν,
οὐκέτι
περὶ
τὸν
οἶκον |
[1, 1] |
γάρ,
οἶμαι,
ψυχῇ
καὶ
πνεῦμα
|
πνεύματι |
συναπτόμενα
κατὰ
τὴν
τοῦ
λόγου |
[1, 1] |
ἥδυσμά
τί
ἐστιν
παραπεπλεγμένον
ἀθλητοῦ
|
βρώματι, |
οὐ
τρυφητιῶντος,
ὄρεξιν
δὲ
ἀγαθὴν |
[1, 29] |
τοὺς
λόγους
τοὺς
ἀποδεικτικούς,
ὅσον
|
ἔτι |
αἱ
αὐτῶν
ὡς
νέων
φρένες |
[1, 21] |
ὁ
δοῦλος
Σολομῶνος,
προφητεύει
δὲ
|
ἔτι |
Ἀχίας
ὁ
Σηλωνίτης
καὶ
Σαμαίας |
[1, 6] |
αἱ
χρησταὶ
τοιαύτης
παιδείας
ἀντιλαμβανόμεναι
|
ἔτι
|
βελτίους
τῶν
πρότερον
φύονται
εἴς |
[1, 22] |
περὶ
τὴν
ἑρμηνείαν
ἀκριβῶς
πραγματευσαμένου·
|
ἔτι
|
γὰρ
Μακεδόνων
τὴν
Ἀσίαν
κατεχόντων |
[1, 23] |
ἐκμανθάνοντες
τὴν
δύναμιν
τοῦ
θεοῦ.
|
ἔτι |
δὲ
Αἰγύπτιοι
ἀκοῇ
μὴ
παραδεχόμενοι |
[1, 16] |
φιλοσοφία
τὸ
μέγεθος
τῆς
ἀληθείας,
|
ἔτι |
δὲ
ἐξασθενεῖ
πράττειν
τὰς
κυριακὰς |
[1, 1] |
δὲ
καὶ
Ἐπικούρῳ
ἀθεότητος
κατάρχοντι,
|
ἔτι
|
δὲ
Ἱππώνακτι
καὶ
Ἀρχιλόχῳ
αἰσχρῶς |
[1, 21] |
τοὺς
Ἰουδαίων
διαφώνως
τῷ
Δημητρίῳ.
|
ἔτι |
δὲ
καὶ
Εὐπόλεμος
ἐν
τῇ |
[1, 21] |
Φαρμουθὶ
γεγενῆσθαι
κδʹ
ἢ
κεʹ
|
Ἔτι |
δὲ
κἀκεῖνα
τῇ
χρονογραφίᾳ
προσαποδοτέον, |
[1, 12] |
τοῦ
γράφειν
ἐμοί,
καὶ
νῦν
|
ἔτι |
εὐλαβῶς
ἔχω,
ᾗ
φησιν,
ἔμπροσθεν |
[1, 21] |
Ὀζίου
ἔτη
ἑκκαίδεκα·
ἐπὶ
τούτου
|
ἔτι |
Ἡσαΐας
προφητεύει
καὶ
Ὠσηὲ
καὶ |
[1, 21] |
προφητεύουσι
δὲ
καὶ
ἐπὶ
Σεδεκίου
|
ἔτι |
Ἱερεμίας
καὶ
Ἀμβακούμ,
ἐν
δὲ |
[1, 5] |
Ἀβραὰμ
καὶ
δίκαιος)
στεῖρα
ἦν
|
ἔτι |
καὶ
ἄτεκνος
κατὰ
τὴν
γενεὰν |
[1, 11] |
φησίν,
ἵνα
ἡ
ἀγάπη
ὑμῶν
|
ἔτι |
μᾶλλον
καὶ
μᾶλλον
περισσεύῃ
ἐν |
[1, 21] |
ἐπιβαλεῖν
αὐτῷ
Λυκοῦργον
τὸν
νομοθέτην
|
ἔτι |
νέον
ὄντα.
Εὐθυμένης
δὲ
ἐν |
[1, 21] |
βασιλείαν.
ἐπὶ
τῆς
Γοθολίας
ταύτης
|
ἔτι |
ὁ
Ἐλισσαῖος
προφητεύει,
μεθ´
ἣν |
[1, 1] |
χρῄζει
τῆς
ἐπὶ
τὴν
ἀρετὴν
|
ἔτι |
ὁδοῦ
οὔθ´
ὁ
ἐρρωμένος
ἀναλήψεως. |
[1, 18] |
συνετοὺς
καὶ
εὐπειθεῖς
καὶ
πρὸς
|
ἔτι |
πιστούς.
ἐδείχθησαν
δὲ
ἐκ
τῆς |
[1, 21] |
ἐβασίλευσεν
ἔτος
ἕν,
ἐπὶ
τούτου
|
ἔτι |
προφητεύει
Ἐλισσαῖος
καὶ
σὺν
αὐτῷ |
[1, 16] |
Ἐρέσιος
Κύδιππός
τε
ὁ
Μαντινεύς,
|
ἔτι |
τε
Ἀντιφάνης
καὶ
Ἀριστόδημος
καὶ |
[1, 1] |
σοφιζούσης
τὸν
οἷόν
τε
ἐπαΐειν;
|
ἔτι |
τε
καὶ
ὁ
σωτὴρ
σῴζει |
[1, 23] |
γεωμετρίαν
ῥυθμικήν
τε
καὶ
ἁρμονικὴν
|
ἔτι |
τε
μετρικὴν
ἅμα
καὶ
μουσικὴν |
[1, 17] |
κατά
γε
τοῦτο
ἀνενέργητον
εἶναι.
|
ἔτι |
τὸ
μὲν
αἴτιον
πρὸς
τῇ |
[1, 25] |
πραγματεία
διὰ
σπουδῆς
ἔχει
γενέσθαι.
|
ἔτι |
τὸ
μὲν
νομικὸν
πρὸς
γενέσεως |
[1, 22] |
διάλεκτον
ἑρμηνεῦσαι.
οἳ
δὲ
ἅτε
|
ἔτι |
ὑπακούοντες
Μακεδόσι
τῶν
παρὰ
σφίσιν |
[1, 21] |
γενόμενος
ἐδείχθη,
τριακοσιοστῷ
ἔτει
προφητεύων
|
ἔτι |
φαίνεται
Μιχαίας
τε
σὺν
αὐτῷ |
[1, 16] |
φέρει
τὰ
πάντα
τριακόσια
δώδεκα.
|
ἔτι |
φασὶ
τὸ
ἡρῷον
τὸ
ἑξάμετρον
|
[1, 16] |
Ἰλλυριοὶ
τὴν
καλουμένην
πάρμην
ἐξεῦρον.
|
ἔτι |
φασὶ
Τουσκανοὺς
πλαστικὴν
ἐπινοῆσαι,
Ἴτανόν |
[1, 18] |
τόπον
τῷ
διαβόλῳ.
ὁ
κλέπτων
|
μηκέτι |
κλεπτέτω,
μᾶλλον
δὲ
κοπιάτω
ἐργαζόμενος |
[1, 9] |
τοῦ
πειρασμοῦ
σοφίζεται
χρόνον,
καὶ
|
οὐκέτι |
ἔγωγε
ἐνταῦθα
συνορῶ,
ὅπως
~ΚΛΗΜΕΝΤΟΣ |
[1, 13] |
ἐστι
καὶ
βαρβαρικά,
θάτερα
δὲ
|
οὐκέτι |
πάντα)
ὀρθὰ
δὲ
τοῖς
βουλομένοις |
[1, 6] |
ὁ
κύριος
ἐδίδαξε,
πνεύματι
προσκυνῶν,
|
οὐκέτι |
περὶ
τὸν
οἶκον
εἴη
ἂν |
[1, 23] |
τοῖς
διαπρέπουσιν
Αἰγυπτίων
ἐδιδάσκετο
καὶ
|
προσέτι |
τὴν
διὰ
συμβόλων
φιλοσοφίαν,
ἣν |
[1, 6] |
χειμῶνος
ἀπειλὴν
τὴν
τροφήν,
ἢ
|
πορεύθητι |
πρὸς
τὴν
μέλισσαν
καὶ
μάθε |
[1, 23] |
βροτούς,
πόλεις
τ´
ἐπύργου,
σφῶν
|
ἕκητι |
δυσμόρων·
ἔπειτ´
ἐκήρυσς´
ἡμῖν,
Ἑβραίων |
[1, 21] |
ἕπεσθαί
τις
βουληθῇ
τῷ
γραμματικῷ
|
Κράτητι |
καὶ
λέγῃ
περὶ
τὴν
Ἡρακλειδῶν |
[1, 7] |
κατευθύνοντες
τὴν
πορείαν
αὐτῶν
ἐν
|
ὁσιότητι» |
γνωστικῇ.
αὐτίκα
ὁ
Κλήμης
ἐν |
[1, 18] |
θεὸν
κτισθέντα
ἐν
δικαιοσύνῃ
καὶ
|
ὁσιότητι |
τῆς
ἀληθείας.
διὸ
ἀποθέμενοι
τὸ
|
[1, 21] |
τέκε
φαίδιμον
υἱόν,
μιχθεῖς´
ἐν
|
φιλότητι, |
Διώνυσον
πολυγηθῆ.
Κάδμος
μὲν
ὁ |
[1, 25] |
αἰεί·
καὶ
γὰρ
ἰσχύι
καὶ
|
σεμνότητι |
καὶ
φρονήσει
πρέπειν
ἂν
μᾶλλον |
[1, 2] |
τὸ
θηρίον,
οὕτω
καὶ
τἀληθὲς
|
γλυκύτητι |
φαίνεται
ζητηθὲν
καὶ
πόνῳ
πορισθέν. |
[1, 1] |
ἐνδυναμοῦ»
καὶ
Παῦλος
λέγει,
ἐν
|
χάριτι
|
τῇ
ἐν
Χριστῷ
Ἰησοῦ,
καὶ |
[1, 1] |
Ἐπικούρῳ
ἀθεότητος
κατάρχοντι,
ἔτι
δὲ
|
Ἱππώνακτι |
καὶ
Ἀρχιλόχῳ
αἰσχρῶς
οὕτως
ἐπιτρεπτέον |
[1, 24] |
Μιλτιάδης
συγχρησάμενος
ἀνοδίᾳ
τε
καὶ
|
νυκτὶ |
ἐπιθέμενος
τοῖς
Πέρσαις,
ὧν
Δᾶτις |
[1, 14] |
Φερεκύδην
τὸν
Σύριον.
Πλάτων
δὲ
|
ἀντὶ |
Περιάνδρου
ὡς
ἀναξίου
σοφίας
διὰ |
[1, 16] |
ὁ
Κυμαῖος
πρῶτος
τοῦ
γραμματικοῦ
|
ἀντὶ |
τοῦ
κριτικοῦ
εἰσηγήσατο
τοὔνομα
καὶ |
[1, 27] |
ἔγνωσαν,
οὐκ
ἔστι
φόβος
θεοῦ
|
ἀπέναντι |
τῶν
ὀφθαλμῶν
αὐτῶν.
φάσκοντες
εἶναι |
[1, 27] |
ζητοῦντες
τὸν
κύριον
συνήσουσιν
ἐν
|
παντὶ |
ἀγαθῷ.
δεῖ
δὴ
τὴν
διοικοῦσαν |
[1, 6] |
φωνέοντα
πᾶν
ἔπος
καὶ
ἐν
|
παντὶ |
δήμῳ.
χρὴ
δὲ
καιροῦ
μέτρα |
[1, 4] |
καὶ
συνέσεως
καὶ
ἐπιστήμης
ἐν
|
παντὶ |
ἔργῳ,
διανοεῖσθαι
καὶ
ἀρχιτεκτονῆσαι.
ἐργάζεσθαι |
[1, 8] |
μὴ
μετὰ
φιλοσοφίας
γένωνται,
βλαβερώτεραι
|
παντί |
που
εἶεν
ἄν.
ἄντικρυς
γοῦν |
[1, 13] |
ἀτὰρ
καὶ
ἐν
τῷ
κόσμῳ
|
παντὶ |
τὰ
μέρη
σύμπαντα,
κἂν
διαφέρηται |
[1, 19] |
ἀπέλιπον
ἐν
τῷ
βίῳ,
ἀλλὰ
|
παντὶ |
τρόπῳ
προὐθυμήθην
γενέσθαι.
εἰ
δὲ |
[1, 4] |
ἐπιφέρει
καθολικὸν
δὴ
λόγον·
καὶ
|
παντὶ |
τῷ
συνετῷ
καρδίᾳ
δέδωκα
σύνεσιν, |
[1, 1] |
θαυμασιώτατα
τοίνυν
ὁ
ἀπόστολος
ἐν
|
παντὶ» |
φησὶ
συνιστάντες
ἑαυτοὺς
ὡς
θεοῦ |
[1, 21] |
ὢν
ἐπιβεβληκέναι
Ἀρχίᾳ
τῷ
Συρακούσας
|
κτίσαντι. |
Καὶ
ταῦτα
μὲν
προήχθημεν
εἰπεῖν, |
[1, 23] |
ὡς
ἐν
τῷ
ἔμπροσθεν
χρόνῳ
|
περιτμηθέντι |
τῷ
παιδίῳ
οἱ
γονεῖς
ἔθεντο |
[1, 17] |
τι
αὐτῷ,
κυρίῳ
καὶ
παντοκράτορι
|
ὄντι. |
ἀλλὰ
καὶ
αἱ
τῶν
ἀποστατησάντων |
[1, 1] |
καὶ
ἀνδρῶν
μακαρίων
καὶ
τῷ
|
ὄντι
|
ἀξιολόγων.
τούτων
ὃ
μὲν
ἐπὶ |
[1, 11] |
οὖν
πρὸς
ἀλήθειαν
καὶ
τῷ
|
ὄντι |
ἀργὸν
οὐ
βούλεται
εἶναι
τὸν |
[1, 28] |
ἄνδρα.
οὗτός
ἐστιν
ὁ
τῷ
|
ὄντι |
δείξας
ὅπως
{τε}
γνωστέον
ἑαυτούς, |
[1, 1] |
οἱ
δὲ
ἐργάται
βραχεῖς»
τῷ
|
ὄντι
|
δεῖσθαι
καθήκει,
ὅπως
ὅτι
μάλιστα |
[1, 5] |
Ἰσραὴλ
οὗτος
μετονομάζεται
ὁ
τῷ
|
ὄντι |
διορατικὸς
ὡς
ἂν
πολύπειρός
τε |
[1, 28] |
καλὸν
κατέχοντες·
αὕτη
γὰρ
τῷ
|
ὄντι
|
ἡ
διαλεκτικὴ
φρόνησίς
ἐστι
περὶ |
[1, 12] |
αὐτοὺς
παραγγέλλων.
ἀλλ´
ἔστι
τῷ
|
ὄντι |
ἡ
τῶν
ὑπομνημάτων
ὑποτύπωσις
ὅσα |
[1, 1] |
Αἰγύπτῳ
θηράσας
λεληθότα.
Σικελικὴ
τῷ
|
ὄντι |
ἦν
μέλιττα
προφητικοῦ
τε
καὶ |
[1, 1] |
διὰ
λόγων
λαμβάνεται.
καὶ
τῷ
|
ὄντι |
μακάριοι
οἱ
εἰρηνοποιοί»
οἱ
τοὺς |
[1, 26] |
πνευματικός.
οὗτος
δὲ
ὁ
τῷ
|
ὄντι |
νομοθέτης,
ὃς
οὐ
μόνον
ἐπαγγέλλεται |
[1, 17] |
ἔλεγον
οἱ
ψευδοπροφῆται,
καὶ
τῷ
|
ὄντι |
οὗτοι
ἐν
ἐκστάσει
προεφήτευον
ὡς |
[1, 9] |
τῆς
ἀληθείας
ἰχνευτὴς
καὶ
τῷ
|
ὄντι |
πολύμητις»
δίκην
τῆς
βασάνου
λίθου |
[1, 26] |
πεπεισμένως
ἂν
ἀγορεύοιμεν
σοφὸν
τῷ
|
ὄντι |
τὸν
Μωυσέα.
καθάπερ
οὖν
τὴν |
[1, 24] |
Θρασυβούλῳ
τοὺς
ἐκπεσόντας
ἀπὸ
Φυλῆς
|
καταγαγόντι
|
καὶ
βουλομένῳ
λαθεῖν
στῦλος
ὁδηγὸς |
[1, 1] |
ἐκδανεῖσαι
καὶ
αὐτὸ
ὅπερ
ἔλαβεν
|
ἀποδιδόντι |
ἀργόν,
πονηρὲ
δοῦλε»
εἶπεν
καὶ |
[1, 9] |
δὲ
καὶ
τὰ
κτήνη
ἐλαυνόμενα
|
ἀναγκάζοντι
|
τῷ
φόβῳ.
οὐχὶ
δὲ
καὶ |
[1, 24] |
ὁδηγὸς
γίνεται
διὰ
τῶν
ἀτριβῶν
|
ἰόντι. |
τῷ
Θρασυβούλῳ
νύκτωρ
ἀσελήνου
καὶ |
[1, 1] |
παρ´
ἡμῶν,
ὅτι
τῷ
κρυπτῶς
|
ἐπαίοντι |
τὸ
κρυπτὸν
φανερωθήσεσθαι
διὰ
τοῦδε |
[1, 20] |
βαθμὸς
τῷ
εἰς
τὸ
ὑπερῷον
|
ἀνιόντι |
καὶ
ὁ
γραμματιστὴς
τῷ
φιλοσοφήσοντι) |
[1, 20] |
δὲ
τῷ
διδασκάλῳ
καὶ
τῷ
|
πιπράσκοντι |
ἀρραβῶνα.
ἑκάστη
δὲ
εἴτε
ἀρετὴ
|
[1, 1] |
δὲ
ἀχρηστία
ἰοῦ
τούτῳ
γεννητική.
|
συνελόντι |
γὰρ
φάναι
ἡ
συγγυμνασία
ἕξιν |
[1, 7] |
κυνοτροφικὴ
καὶ
μελισσουργικὴ
τέχναι
πᾶσαι,
|
συνελόντι |
δ´
εἰπεῖν
ἀγελοκομική
τε
καὶ |
[1, 1] |
ἀλήθειαν,
κίνησιν
ζητητικήν,
ἴχνος
γνώρεως,
|
συνελόντι |
εἰπεῖν
ἀφορμὰς
δίδωσι
σωτηρίας.
οἱ |
[1, 26] |
τούτων
ἔργοις
ἀπονέμων,
Μωυσῆς
δὲ
|
συνελόντι
|
εἰπεῖν
νόμος
ἔμψυχος
ἦν
τῷ |
[1, 1] |
οἱ
ἀκούοντες
ἐπιστραφήσονται.
καὶ
δὴ
|
συνελόντι |
φάναι
(ἐν
πολλοῖς
γὰρ
τοῖς |
[1, 23] |
ποιμενικῇ·
προγυμνασία
γὰρ
βασιλείας
τῷ
|
μέλλοντι |
τῆς
ἡμερωτάτης
τῶν
ἀνθρώπων
ἐπιστατεῖν |
[1, 11] |
ἀλλ´
ἐπὶ
τῷ
θεῷ
τῷ
|
ἐγείροντι |
τοὺς
νεκρούς,
ὁ
ἀπόστολός
φησιν, |
[1, 20] |
ἀνιόντι
καὶ
ὁ
γραμματιστὴς
τῷ
|
φιλοσοφήσοντι) |
οὐδ´
ὡς
κατὰ
τὴν
ἀφαίρεσιν |
[1, 3] |
κλίνῃ·
μόνῳ
γάρ,
οἶμαι,
τῷ
|
πιστεύοντι, |
διακεκριμένῳ
τέλεον
τῶν
ἄλλων
τῶν |
[1, 1] |
καὶ
σοφώτερος
ἔσται,
καὶ
τῷ
|
ἔχοντι |
δὲ
προστεθήσεται»
ἐπαγγέλλεται
δὲ
οὐχ |
[1, 18] |
ἵνα
ἔχητε
μεταδοῦναι
τῷ
χρείαν
|
ἔχοντι» |
καὶ
τῆς
κοσμικῆς
περιουσίας
καὶ |
[1, 1] |
πρὸς
δὲ
καὶ
Ἐπικούρῳ
ἀθεότητος
|
κατάρχοντι, |
ἔτι
δὲ
Ἱππώνακτι
καὶ
Ἀρχιλόχῳ |
[1, 1] |
συμβάλλεται
γοῦν
τὰ
μέγιστα
τῷ
|
περιτυχόντι |
κατὰ
τὴν
θείαν
πρόνοιαν,
ἀρχὴν |
[1, 16] |
δύναμιν
τῆς
φωνῆς,
ἔσομαι
τῷ
|
λαλοῦντι |
βάρβαρος
καὶ
ὁ
λαλῶν
ἐμοὶ |
[1, 8] |
ὀρθοῦ
καὶ
ὑγιοῦς
λόγου
τῷ
|
κοινωνοῦντι |
τοῦ
ψεύδους
πιστεύειν.
τὸ
μὲν |
[1, 21] |
Αἰγύπτου
ἀνῃρέθη
κατὰ
ποταμὸν
Εὐφράτην,
|
ὁρμῶντι |
αὐτῷ
πρὸς
Ἀσσυρίους
ἀπαντήσας.
Ἰωσίαν |
[1, 1] |
καταθησόμενοι
σπέρματα.
καὶ
εὖ
οἶδ´
|
ὅτι |
ἀγαλλιάσονται,
οὐχὶ
τῇ
ἐκφράσει
ἡσθέντες |
[1, 24] |
κἂν
ἐντεῦθεν
γενέσθω
τοῖς
Ἕλλησιν,
|
ὅτι |
ἄρα
δυνατὸν
τῷ
παντοκράτορι
θεῷ |
[1, 5] |
σοι
ἀρεστὸν
ᾖ»
φησί.
δηλῶν
|
ὅτι |
ἀσπάζομαι
μὲν
τὴν
κοσμικὴν
παιδείαν |
[1, 1] |
κύριος,
ἐν
παραβολαῖς
αὐτοῖς
λαλῶ,
|
ὅτι |
βλέποντες
οὐ
βλέπουσι
καὶ
ἀκούοντες |
[1, 4] |
δὴ
τοὺς
Βαβυλῶνος
σοφοὺς
προσαγορεύει.
|
ὅτι |
δὲ
σοφίαν
ὁμωνύμως
καλεῖ
ἡ |
[1, 27] |
σε
κύριος
ὁ
θεὸς
ἡμῶν.
|
ὅτι |
δὲ
τὸ
ὑπόδειγμα
σωφρονίζει,
αὐτίκα |
[1, 21] |
ἐκέλευσαν
ἀπογραφὰς
γενέσθαι
ἐπὶ
Αὐγούστου.
|
ὅτι |
δὲ
τοῦτ´
ἀληθές
ἐστιν,
ἐν |
[1, 11] |
ὁ
καυχώμενος,
συνιέναι
καὶ
γινώσκειν
|
ὅτι |
ἐγώ
εἰμι
κύριος
ὁ
ποιῶν |
[1, 11] |
σοφῶν
κύριος
γινώσκει
τοὺς
διαλογισμοὺς
|
ὅτι |
εἰσὶ
μάταιοι.
μηδεὶς
τοίνυν
καυχάσθω |
[1, 3] |
γινώσκει
τοὺς
διαλογισμοὺς
τῶν
σοφῶν,
|
ὅτι |
εἰσὶ
μάταιοι,
σοφοὺς
δή
που |
[1, 13] |
γε
τοῦτό
ἐστι
προαίρεσις
πνεύματος,
|
ὅτι |
ἐν
πλήθει
σοφίας
πλῆθος
γνώσεως. |
[1, 11] |
καὶ
δικαιοσύνην
ἐπὶ
τῆς
γῆς,
|
ὅτι |
ἐν
τούτοις
τὸ
θέλημά
μου, |
[1, 21] |
βάπτισμα
ὡς
ἐτῶν
λʹ
καὶ
|
ὅτι |
ἐνιαυτὸν
μόνον
ἔδει
αὐτὸν
κηρῦξαι, |
[1, 13] |
γνῶσιν,
παραβολὰς
καὶ
ἐπιστήμην
ἔγνων.
|
ὅτι |
καί
γε
τοῦτό
ἐστι
προαίρεσις
|
[1, 19] |
γένος
ἐσμέν.
ἐξ
ὧν
δῆλον
|
ὅτι |
καὶ
ποιητικοῖς
χρώμενος
παραδείγμασιν
ἐκ |
[1, 10] |
μέλει.
σωθῆναι
γὰρ
εὖ
οἶδ´
|
ὅτι |
καὶ
συνάρασθαι
τοῖς
σῴζεσθαι
γλιχομένοις |
[1, 2] |
μάλα
ὁ
μετ´
ἐμπειρίας
ἔλεγχος,
|
ὅτι
|
καὶ
τελειοτάτη
ἀπόδειξις
εὑρίσκεται
ἡ |
[1, 27] |
εἶναι
σοφοὶ
ἐμωράνθησαν.
οἴδαμεν
δὲ
|
ὅτι |
καλὸς
ὁ
νόμος,
ἐάν
τις |
[1, 13] |
τὸν
λόγον
ἀκινδύνως
εὖ
ἴσθ´
|
ὅτι |
κατόψεται,
τὴν
ἀλήθειαν.
γέγραπται
γοῦν |
[1, 24] |
καταχθονίων,
καὶ
πᾶσα
γλῶσσα
ἐξομολογήσηται
|
ὅτι
|
κύριος
Ἰησοῦς
Χριστὸς
εἰς
δόξαν |
[1, 22] |
δὲ
ὅμως
καὶ
ἡμῖν
ὡς
|
ὅτι |
μάλιστα
δι´
ὀλίγων.
~(Μωυσῆς
οὖν |
[1, 21] |
Καὶ
ταῦτα
μὲν
προήχθημεν
εἰπεῖν,
|
ὅτι |
μάλιστα
ἐν
τοῖς
πάνυ
παλαιοῖς |
[1, 17] |
τῆς
ψυχῆς
κρίνει
δικαίως,
ἵν´
|
ὅτι |
μάλιστα
ὁ
θεὸς
μένῃ
ἡμῖν |
[1, 1] |
τῷ
ὄντι
δεῖσθαι
καθήκει,
ὅπως
|
ὅτι |
μάλιστα
πλειόνων
ἡμῖν
ἐργατῶν
εὐπορία
|
[1, 2] |
φίλον
ἔδοξεν
εἶναι
τοῖς
ὑπομνήμασιν;
|
ὅτι |
μέγας
ὁ
κίνδυνος
τὸν
ἀπόρρητον |
[1, 1] |
τινος
εὑρετοῦ
πονηροῦ.
ἐγὼ
δὲ
|
ὅτι |
μὲν
ἡ
κακία
κακὴν
φύσιν |
[1, 21] |
συντελείας
καὶ
σπουδῆς
τάξιν
ἀφανισμοῦ.
|
Ὅτι |
μὲν
οὖν
ἐν
ἑπτὰ
ἑβδομάσιν |
[1, 21] |
χρησμῳδῆσαι
Ἀκρισίῳ,
ἀλλ´
ἴστω
γε
|
ὅτι |
μετὰ
Φημονόην
ἔτεσιν
ὕστερον
εἴκοσι |
[1, 11] |
καρδία
γὰρ
εὐθεῖα
ἐκζητεῖ
γνῶσιν,
|
ὅτι |
ὁ
ζητῶν
τὸν
θεὸν
εὑρήσει |
[1, 5] |
τὴν
πίστιν
δι´
ἀποδείξεως
καρπουμένοις,
|
ὅτι |
ὁ
πούς
σου»
φησὶν
οὐ |
[1, 1] |
διά
τε
τῆς
γλώττης,
ὠφελοῦσα·
|
ὅτι |
ὁ
σπείρων
εἰς
τὸ
πνεῦμα |
[1, 2] |
τῶν
ὑπονοουμένων
ἐπιστήμης.
σιωπῶ
γὰρ
|
ὅτι |
οἱ
Στρωματεῖς
τῇ
πολυμαθίᾳ
σωματοποιούμενοι |
[1, 17] |
ἐν
τῇ
ἀληθείᾳ
οὐχ
ἕστηκεν,
|
ὅτι |
οὐκ
ἔστιν
ἀλήθεια
ἐν
αὐτῷ. |
[1, 10] |
ὁ
δίκαιος
ζήσεται
εἰς
τέλος,
|
ὅτι |
οὐκ
ὄψεται
καταφθοράν,
ὅταν
ἴδῃ |
[1, 19] |
δὲ
οὐκ
ἀγαθὸς
ὁ
σῴζων;
|
~(Ὅτι |
οὖν
μαρτυροῦνται
ἀληθῆ
τινα
δογματίζειν |
[1, 1] |
γραφὴ
ἀσθενὴς
μὲν
εὖ
οἶδ´
|
ὅτι |
παραβαλλομένη
πρὸς
τὸ
πνεῦμα
ἐκεῖνο |
[1, 4] |
δύναμιν
εἰς
τὴν
ἡμετέραν
εὐεργεσίαν,
|
ὅτι |
πᾶσα
σοφία
παρὰ
κυρίου
καὶ |
[1, 5] |
χρόνῳ
ἔν
τε
τῷ
αἰῶνι,
|
ὅτι |
πνεῦμα
κυρίου
πεπλήρωκε
τὴν
οἰκουμένην. |
[1, 28] |
προφητείαν.
ἀνδρῶν
δὲ
εὖ
οἶδ´
|
ὅτι |
τὰ
τοιαῦτα
διακρίνειν
τε
καὶ |
[1, 7] |
ἐν
τύπῳ
προκύπτει
τῶν
ἀληθῶν,
|
ὅτι |
τῆς
αὐτῆς
τοῦ
ὑετοῦ
ἀπέλαυσε |
[1, 17] |
γινομένου.
διὰ
τοῦτο
γοῦν
ἐπιτελεῖται,
|
ὅτι |
τὸ
κωλῦσαι
δυνάμενον
οὐκ
ἐνεργεῖ
|
[1, 1] |
ἀποκαλυφθήσεται»
ἀκουσάτω
καὶ
παρ´
ἡμῶν,
|
ὅτι |
τῷ
κρυπτῶς
ἐπαίοντι
τὸ
κρυπτὸν |
[1, 8] |
ὁ
μεταπεισθεὶς
καὶ
ὁ
ἐκλαθόμενος,
|
ὅτι |
τῶν
μὲν
ὁ
χρόνος,
τῶν |
[1, 17] |
ψεῦδος,
ἐκ
τῶν
ἰδίων
λαλεῖ,
|
ὅτι |
ψεύστης
ἐστὶ
καὶ
ὁ
πατὴρ |
[1, 27] |
γνώσῃ
ἐν
τῇ
καρδίᾳ
σου
|
ὅτι |
ὡς
εἴ
τις
παιδεύσει
ἄνθρωπος |
[1, 17] |
ἐμπρῆσαι
λεγόντων,
ἀλλὰ
τὸν
Ἀχιλλέα,
|
διότι |
κωλῦσαι
τὸν
Ἕκτορα
δυνάμενος
οὐ
|
[1, 20] |
συλλαμβάνεταί
γε
τῷ
λογικῶς
ἐπιχειρεῖν
|
ἐσπουδακότι |
ἀνθάπτεσθαι
γνώσεως.
χωρίζεται
δὲ
ἡ |
[1, 23] |
αὐτόν,
τὸν
δὲ
καταπλαγέντα
τῷ
|
γεγονότι |
κελεῦσαι
τῷ
Μωυσεῖ
τὸ
τοῦ |
[1, 19] |
σοφία,
τοῖς
ἀμφὶ
τὰς
αἱρέσεις
|
δηλονότι, |
ἄρτων
κρυφίων
ἡδέως
ἅψασθε,
καὶ |
[1, 27] |
τοῦ
στόματος
αὐτῆς«
τῆς
σοφίας
|
δηλονότι, |
δικαιοσύνη
ἐκπορεύεται,
νόμον
δὲ
καὶ
|
[1, 11] |
παιδείαν
σοφίας,
οἱ
μετ´
ἀγάπης
|
δηλονότι |
ἔλεγχοι·
καρδία
γὰρ
εὐθεῖα
ἐκζητεῖ |
[1, 18] |
λόγους
καὶ
τοὺς
ἄλλους
συλλογισμοὺς
|
δηλονότι, |
ἡμεῖς
δὲ
κηρύσσομεν
Ἰησοῦν
Χριστὸν
|
[1, 11] |
πιθανολογίᾳ,
φησὶν
ὁ
ἀπόστολος,
διακρίνειν
|
δηλονότι |
τὰ
ὑπ´
αὐτοῦ
λεγόμενα
μεμαθηκόσι
|
[1, 25] |
ὁ
Μωυσῆς.
ᾗ
τινες
ἀκολούθως
|
δηλονότι |
τῇ
χρηστῇ
δόξῃ
λόγον
ὀρθὸν |
[1, 18] |
διὰ
τῶν
προφητῶν
λαλούσης,
αὐτόν,
|
δηλονότι
|
τὸν
θεόν,
εὐδόκησεν
οὗτος
ὁ |
[1, 17] |
ἐκ
τοῦ
πληρώματος
αὐτοῦ
ἐλάβομεν,
|
δηλονότι |
τοῦ
Χριστοῦ.
ὥστε
οὐ
κλέπται |
[1, 28] |
τὴν
ἀληθῆ
σοφίαν
χειραγωγεῖ,
ἥτις
|
ἐστὶ |
δύναμις
θεία,
τῶν
ὄντων
ὡς |
[1, 27] |
ἑνὸς
γὰρ
κυρίου
ἐνέργεια,
ὅς
|
ἐστι |
δύναμις
καὶ
σοφία
τοῦ
θεοῦ, |
[1, 24] |
τῶν
πολλῶν
νοούμενος
ὁ
εἷς
|
ἐστι |
θεός.
ἀλλ´
οὖν
τὸ
πῦρ |
[1, 17] |
μὲν
αἴτιον
πρὸς
τῇ
ἐνεργείᾳ
|
ἐστί, |
καθάπερ
ὁ
μὲν
ναυπηγὸς
πρὸς |
[1, 20] |
δόξαν
τοῦ
πέμψαντος
αὐτὸν
ἀληθής
|
ἐστι
|
καὶ
ἀδικία
οὐκ
ἔστιν
ἐν |
[1, 6] |
μέλισσαν
καὶ
μάθε
ὡς
ἐργάτις
|
ἐστί· |
καὶ
αὐτὴ
γὰρ
πάντα
τὸν |
[1, 13] |
νοοῦσι»
(τὰ
δὲ
πάντα
Ἑλληνικά
|
ἐστι |
καὶ
βαρβαρικά,
θάτερα
δὲ
οὐκέτι |
[1, 21] |
ᾠκοδομήθη
ὁ
ναός,
τοῦτο
φανερόν
|
ἐστι· |
καὶ
γὰρ
ἐν
τῷ
Ἔσδρᾳ |
[1, 18] |
καὶ
Ἕλλησι
Χριστὸς
θεοῦ
δύναμίς
|
ἐστι |
καὶ
θεοῦ
σοφία.
μή
τι |
[1, 24] |
καὶ
ἀψύχων
ψυχὴ
τὸ
τάττον
|
ἐστὶ |
καὶ
νοῦς,
ἐν
δὲ
τοῖς |
[1, 17] |
τῶν
ἰδίων
λαλεῖ,
ὅτι
ψεύστης
|
ἐστὶ
|
καὶ
ὁ
πατὴρ
αὐτοῦ.
ἐν |
[1, 9] |
οὐχὶ
καὶ
τὸ
λέγειν
ἔργον
|
ἐστὶ |
καὶ
τὸ
ποιεῖν
ἐκ
τοῦ |
[1, 21] |
καὶ
πλειόνων
γίνονται.
διάλεκτος
δέ
|
ἐστι
|
λέξις
ἴδιον
χαρακτῆρα
τόπου
ἐμφαίνουσα, |
[1, 9] |
τῆς
βασάνου
λίθου
(ἣ
δ´
|
ἐστὶ |
Λυδὴ
διακρίνειν
πεπιστευμένη
τὸ
νόθον
|
[1, 29] |
ἐσθέμεν
ἀλλήλους,
ἐπεὶ
οὐ
δίκη
|
ἐστὶ |
μετ´
αὐτῶν·
ἀνθρώποισι
δ´
ἔδωκε |
[1, 19] |
ἐπιστρέψαι»
τὸ
ἀπὸ
τῆς
ἁμαρτίας
|
ἐστὶ |
μεταβάλλεσθαι,
δι´
ἣν
ἡ
δουλεία |
[1, 16] |
ἐπενόησεν.
ἀλλὰ
καὶ
Νώροπες
(ἔθνος
|
ἐστὶ |
Παιονικόν,
νῦν
δὲ
Νωρικὸν
καλοῦνται) |
[1, 28] |
τῷ
ὄντι
ἡ
διαλεκτικὴ
φρόνησίς
|
ἐστι |
περὶ
τὰ
νοητὰ
διαιρετική,
ἑκάστου |
[1, 22] |
καθ´
ἡμᾶς
νομοθεσίᾳ,
καὶ
φανερός
|
ἐστι |
περιειργασμένος
ἕκαστα
τῶν
ἐν
αὐτῇ
|
[1, 24] |
νῦν
ὁ
τῆς
Φωσφόρου
βωμός
|
ἐστι, |
πιστὰ
τοίνυν
τὰ
ἡμέτερα
κἂν |
[1, 22] |
φιλόσοφος
ἄντικρυς
γράφει·
τί
γάρ
|
ἐστι |
Πλάτων
ἢ
Μωυσῆς
ἀττικίζων;
οὗτος |
[1, 1] |
ὃ
μὲν
γὰρ
εἰ
πῖόν
|
ἐστι |
πολυπραγμονεῖ,
ὃ
δὲ
εἰς
εὐγένειαν |
[1, 13] |
ἔγνων.
ὅτι
καί
γε
τοῦτό
|
ἐστι |
προαίρεσις
πνεύματος,
ὅτι
ἐν
πλήθει |
[1, 24] |
ἀρετῇ
χρωμένη
φρόνησις
ἡ
τάττουσά
|
ἐστι, |
τὰ
μὲν
θεῖα
ἡ
σοφία, |
[1, 21] |
τῆς
Ἰλίου
ἁλώσεως.
ταύτης
δέ
|
ἐστι |
τῆς
δόξης
καὶ
Ἀρχέμαχος
ἐν |
[1, 8] |
ἃ
δὲ
ἡμεῖς
ἴσμεν,
μακράν
|
ἐστι |
τῆς
ἐκείνων
διαθέσεως.
μὴ
γινώμεθα |
[1, 8] |
γὰρ
ἐψεῦσθαι
τῆς
ἀληθείας
κακόν
|
ἐστι, |
τὸ
δὲ
ἀληθεύειν
καὶ
τὰ |
[1, 21] |
ἔτη
τρία
καὶ
μῆνες
ὅ
|
ἐστι |
τὸ
ἥμισυ
τῆς
ἑβδομάδος,
καθὼς |
[1, 18] |
ἐργαζόμενος
τὸ
ἀγαθόν.
ἐργάζεσθαι
δέ
|
ἐστι |
τὸ
προσεκπονεῖν
ζητοῦντα
τὴν
ἀλήθειαν, |
[1, 24] |
ὧν
ἐπικρατοῦμεν
τῇ
ἀρετῇ,
λογισμός
|
ἐστι |
τὸ
τακτικόν,
ἐπισφραγιζόμενος
ἐγκράτειαν
καὶ |
[1, 19] |
ὀφθαλμοὶ»
ἡ
δι´
υἱοῦ
ἐπίγνωσίς
|
ἐστι |
τοῦ
πατρός,
ἡ
τῆς
περιφράσεως |
[1, 26] |
γοῦν
διηκόνησεν
ἀγαθήν·
ἣ
δέ
|
ἐστι |
τροφὴ
ἀνθρώπων«
καλὴ
κατὰ
κοινωνίαν. |
[1, 17] |
ἐγκλήματι.
ὁ
γὰρ
προασπίζων
αἴτιός
|
ἐστι |
τῷ
προασπιζομένῳ
τοῦ
μὴ
τιτρώσκεσθαι |
[1, 21] |
{ὁ}
Ἡρακλέους
ζηλωτὴς
ὢν
πρεσβύτερός
|
ἐστι |
τῶν
Τρωϊκῶν
μιᾷ
γενεᾷ.
τοῦ |
[1, 8] |
τέχνη,
ἣν
ἐζηλώκασιν
Ἕλληνες,
δύναμίς
|
ἐστι |
φανταστική,
διὰ
λόγων
δοξῶν
ἐμποιητικὴ |
[1, 21] |
παραγινόμενον
δαιμόνιον
σημεῖον,
τοῦτο
δέ
|
ἐστι |
φωνή,
ἣ
ὅταν
γένηται,
ἐπίσχει |
[1, 24] |
πῦρ
τὸ
διὰ
βάτου
σύμβολόν
|
ἐστι |
φωτὸς
ἁγίου
τοῦ
διαβαίνοντος
ἐκ |
[1, 25] |
καὶ
ἡ
πονηρά)
ἀλλὰ
νόμος
|
ἐστὶ |
χρηστὴ
δόξα,
χρηστὴ
δὲ
ἡ |
[1, 26] |
κόλασις
δὲ
δικαία
οὖσα
διόρθωσίς
|
ἐστι |
ψυχῆς.
ἔστι
δὲ
ὡς
ἔπος |
[1, 6] |
ὡς
ἐν
πενίᾳ
βίου
ὀρθῶς
|
ἔστι |
βιοῦν,
οὕτω
δὲ
καὶ
ἐν |
[1, 20] |
ἐκ
πολλῶν
αἴτιον
ἕν
(οὐκ
|
ἔστι |
γὰρ
αἴτιος
ἕκαστος
τοῦ
καθέλκεσθαι |
[1, 14] |
τὴν
γνῶσιν
ἐγκελεύεσθαι
μεταδιώκειν.
οὐκ
|
ἔστι |
γὰρ
ἄνευ
τῆς
τῶν
ὅλων |
[1, 29] |
μὴ
ζητεῖν
αὐτὴν
ἐν
γραφῇ.
|
ἔστι |
γὰρ
διαθήκη
ἣν
ὁ
αἴτιος |
[1, 5] |
αὐτὴ
πρὸς
σοφίας
κτῆσιν
συνεργεῖ.
|
ἔστι |
γὰρ
ἡ
μὲν
φιλοσοφία
ἐπιτήδευσις |
[1, 10] |
τὴν
εὐεργεσίαν
ἄγων
τοὺς
ἀκούοντας.
|
ἔστι |
γὰρ
καὶ
σωτήριος
λόγος
ὡς |
[1, 21] |
τούτοις
Σωκράτης
ὁ
Ἀθηναῖος
μάλιστα·
|
ἔστι |
γάρ
μοι«
φησὶν
ἐν
τῷ |
[1, 10] |
κἂν
εἷς
μόνος
ἀκροατὴς
εὑρεθῇ.
|
ἔστι |
γοῦν
ἀκοῦσαι
καὶ
Πινδάρου
τοῦ |
[1, 1] |
εἰς
τὸ
αὐτὸ
ἴχνος
ἐμβεβηκότος.
|
ἔστι |
δὲ
ἃ
καὶ
αἰνίξεταί
μοι |
[1, 21] |
νόον
αἰγιόχοιο,
αὐτοκασιγνήτῳ
κεχολωμένη
Ἀπόλλωνι.
|
ἔστι |
δὲ
καὶ
ἄλλη
Ἐρυθραία
Ἡροφίλη |
[1, 16] |
πρῶτοι
τὴν
καλουμένην
ἅρπην
εὗρον
|
(ἔστι |
δὲ
μάχαιρα
καμπύλη)
καὶ
πρῶτοι |
[1, 15] |
(Ἰεζεκιὴλ
τοῦτον
ἡγοῦνταί
τινες,
οὐκ
|
ἔστι |
δέ,
ὡς
ἔπειτα
δηλωθήσεται)
ἀκηκοέναι |
[1, 26] |
δικαία
οὖσα
διόρθωσίς
ἐστι
ψυχῆς.
|
ἔστι |
δὲ
ὡς
ἔπος
εἰπεῖν
τῷ |
[1, 4] |
τοῦ
ἀναγγεῖλαι
τῷ
βασιλεῖ,
ἀλλ´
|
ἔστι |
θεὸς
ἐν
οὐρανῷ
ἀποκαλύπτων.
καὶ |
[1, 1] |
ἀναγκαίως
κέχρημαι
τῇδε
τῇ
ὑποτυπώσει.
|
ἔστι |
μὲν
οὖν
τινα
μηδὲ
ἀπομνημονευθέντα |
[1, 10] |
ἐκ
τῆς
σοφίας
Ἰησοῦ·
οὐκ
|
ἔστι
|
σοφία
πονηρίας
ἐπιστήμη.
ταύτην
δὴ |
[1, 4] |
ὃ
ὁ
βασιλεὺς
ἐρωτᾷ,
οὐκ
|
ἔστι |
σοφῶν,
μάγων,
ἐπαοιδῶν,
Γαζαρηνῶν
δύναμις |
[1, 1] |
παροιμιαζόμενοι,
ὀρέγοντες
εὑρεθῶμεν.
οὐ
γὰρ
|
ἔστι |
τὰ
γραφέντα
μὴ
οὐκ
ἐκπεσεῖν» |
[1, 29] |
ταῖς
καρδίαις
αὐτῶν,
εἰ
ἄρα
|
ἔστι |
ταῦτα
ἢ
οὐκ
ἔστιν«
ὁμοίως |
[1, 12] |
καὶ
ἀπαιδεύτοις·
σχεδὸν
γὰρ
οὐκ
|
ἔστι |
τούτων
πρὸς
τοὺς
πολλοὺς
καταγελαστότερα
|
[1, 12] |
εἰρημένα
πρὸς
αὐτοὺς
παραγγέλλων.
ἀλλ´
|
ἔστι |
τῷ
ὄντι
ἡ
τῶν
ὑπομνημάτων |
[1, 28] |
ἕκαστον
τῶν
ὄντων
καθαρὸν
οἷον
|
ἔστι |
φαίνεσθαι.
διὸ
καὶ
μόνη
αὕτη |
[1, 27] |
ὁδὸν
εἰρήνης
οὐκ
ἔγνωσαν,
οὐκ
|
ἔστι |
φόβος
θεοῦ
ἀπέναντι
τῶν
ὀφθαλμῶν |
[1, 3] |
βαίνει,
σύμπασιν
δὲ
ὑμῖν
χαῦνος
|
ἔνεστι |
νόος.
τοῦτό
που
αἰνίσσεται
ἡ |
[1, 27] |
δι´
εὐποιίας
χρηστευομένη
ὡς
εὐεργέτις.
|
ἔξεστι |
δὲ
μὴ
εἶναι
ἀπειθείας
υἱόν« |
[1, 19] |
ἀληθῆ
τινα
δογματίζειν
καὶ
Ἕλληνες,
|
ἔξεστι |
κἀντεῦθεν
σκοπεῖν.
ὁ
Παῦλος
ἐν |
[1, 18] |
ἐν
τῇ
σοφίᾳ
τοῦ
θεοῦ»
|
τουτέστι |
διὰ
τῶν
προφητῶν
κατηγγελμένῃ,
οὐκ |
[1, 29] |
οἶμαι,
εἰπὼν
τοὺς
τὰ
πρεσβύτερα,
|
τουτέστι |
τὰ
ἡμέτερα,
εἰδότας,
ὡς
ἔμπαλιν |
[1, 21] |
Μωυσῆς
ἡμῖν
ἀποδέδεικται
πρεσβύτερος.
Καὶ
|
οὔτι |
γε
μόνος
οὗτος,
ἀλλὰ
καὶ |
[1, 5] |
δὲ
ὁδοὶ
τῶν
δικαίων
ὁμοίως
|
φωτὶ |
λάμπουσιν.
εἶεν
δ´
ἂν
καὶ |
[1, 21] |
Ἰούδα
φυλὴν
καὶ
Βενιαμεὶν
καὶ
|
Λευὶ |
μὴ
αἰχμαλωτισθῆναι
ὑπὸ
τοῦ
Σεναχηρείμ, |
[1, 11] |
καυχάσθω
ὁ
ἰσχυρὸς
ἐν
τῇ
|
ἰσχύι |
αὐτοῦ,
καὶ
μὴ
καυχάσθω
ὁ |
[1, 25] |
ἓν
νεύουσαν
αἰεί·
καὶ
γὰρ
|
ἰσχύι |
καὶ
σεμνότητι
καὶ
φρονήσει
πρέπειν |
[1, 19] |
λέγουσα,
φησὶν
ἡ
σοφία,
τοῖς
|
ἀμφὶ |
τὰς
αἱρέσεις
δηλονότι,
ἄρτων
κρυφίων |
[1, 3] |
τῇ
σφῶν
αὐτῶν
στωμυλλόμενοι
τερθρείᾳ,
|
ἀμφὶ |
τὴν
διάκρισιν
τῶν
ὀνομάτων
καὶ |
[1, 4] |
σφραγῖσιν
ἐντυπωμάτων
τορευτικός.
οἱ
δὲ
|
ἀμφὶ |
τὴν
παιδείαν
διατρίβοντες
τὴν
συναίσθησιν |
[1, 14] |
πρώτῃ.
εἰσὶ
δὲ
οἱ
χρόνοι
|
ἀμφὶ |
τὴν
πεντηκοστὴν
ὀλυμπιάδα.
Πυθαγόρας
δὲ |
[1, 21] |
οἱ
ἑπτὰ
σοφοί,
οἵ
τε
|
ἀμφὶ |
τὸν
Σύριον
Φερεκύδην
καὶ
Πυθαγόραν |
[1, 23] |
ἀνάληψιν,
ὥς
φασιν
οἱ
μύσται,
|
Μελχί. |
ἐν
δὲ
ἡλικίᾳ
γενόμενος
ἀριθμητικήν
|
[1, 19] |
τόπῳ
αὐτῆς.
τόπον
τὴν
συναγωγήν,
|
οὐχὶ |
δὲ
ἐκκλησίαν
ὁμωνύμως
προσεῖπεν.
εἶτα
|
[1, 9] |
κτήνη
ἐλαυνόμενα
ἀναγκάζοντι
τῷ
φόβῳ.
|
οὐχὶ |
δὲ
καὶ
οἱ
ὀρθοδοξασταὶ
καλούμενοι |
[1, 12] |
οὕτω
καὶ
παραδιδόναι
οἷς
δέον,
|
οὐχὶ |
δὲ
πᾶσιν
ἀνέδην
ἐκδιδόναι
τὰ |
[1, 18] |
καὶ
ἄμεινον,
ἀποφατικὸν
ἡγητέον
τὸ
|
οὐχὶ
|
ἐμώρανεν
ὁ
θεὸς
τὴν
σοφίαν |
[1, 18] |
τοὺς
ἐξ
ἐθνῶν
φιλοσόφους
τάξας.
|
οὐχὶ |
ἐμώρανεν
ὁ
θεὸς
τὴν
σοφίαν |
[1, 9] |
δυνάμεως
ἐπήβολον
γενέσθαι;
πῶς
δὲ
|
οὐχὶ |
καὶ
διαιρεῖσθαι
χρήσιμον
τάς
τε |
[1, 9] |
τοῦ
λόγου
τοῦ
θεοῦ.
ἢ
|
οὐχὶ |
καὶ
ὁ
κύριος
λόγῳ
πάντα |
[1, 9] |
ἂν
αὕτη
διαλεκτική.
τί
δ´;
|
οὐχὶ |
καὶ
τὸ
λέγειν
ἔργον
ἐστὶ |
[1, 17] |
ταῦτα
ἐνέπνευσε
καὶ
κλέψας
ἐδίδαξεν,
|
οὐχὶ |
μὴ
εἰδότος
τοῦ
κυρίου
τοῦ |
[1, 17] |
Σωκράτει
τὸ
δαιμόνιον
αἴτιον
ἦν
|
οὐχὶ |
μὴ
κωλῦον,
ἀλλ´
ἀποτρέπον,
εἰ |
[1, 10] |
τοῖς
σῴζεσθαι
γλιχομένοις
βέλτιστόν
ἐστιν,
|
οὐχὶ |
συνθεῖναι
τὰ
λεξείδια
καθάπερ
τὰ
|
[1, 1] |
καὶ
εὖ
οἶδ´
ὅτι
ἀγαλλιάσονται,
|
οὐχὶ |
τῇ
ἐκφράσει
ἡσθέντες
λέγω
τῇδε, |
[1, 1] |
ὡς
κακοεργὸς
τὴν
ἀμοιβὴν
περιιστάμενος,
|
οὐχὶ |
τῇ
κοσμικῇ
ἐνέχεται
συνηθείᾳ·
δεῖ
|
[1, 17] |
χωρεῖ,
εἴ
γε
τῆς
τρώσεως
|
οὐχὶ |
τὸ
βέλος,
ἀλλὰ
τὴν
ἀσπίδα |
[1, 21] |
εἶπεν
αὐτῷ,
ἕως
ἑσπέρας
καὶ
|
πρωί, |
ἡμέραι
βτʹ
καὶ
ἀρθήσεται
τὸ |
[1, 21] |
ἄλλος
ἐν
Ἤλιδι,
ἀφ´
οὗ
|
οἱ |
Ἰαμίδαι,
Πολύιδός
τε
ἐν
Ἄργει
|