Livre, Chap.
[1, 21]	Κομόδου τελευτῆς ἔτη ρκβʹ μῆνες	ιʹ	ἡμέραι ιγʹ γίνονται οὖν ἀφ´
[1, 21]	ιεʹ Ἀδριανὸς ἔτη κʹ μῆνας	ιʹ	ἡμέρας κηʹ Ἀντωνῖνος ἔτη κβʹ
[1, 21]	Γάιος Καῖσαρ ἔτη τρία μῆνας	ιʹ	ἡμέρας ὀκτώ· τοῦτον Κλαύδιος ἔτη
[1, 21]	Γάλβας ἔτος ἕν, Οὐεσπεσιανὸς ἔτη	ιʹ	Τίτος ἔτη γʹ Δομιτιανὸς ἔτη
[1, 21]	ἔτος αʹ μῆνας δʹ ἡμέρας	ιʹ	Τραϊανὸς ἔτη ιθʹ μῆνας ζʹ
[1, 3]	αἰνίσσεται ἡ σωτήριος ἐκείνη φωνή·	αἱ	ἀλώπεκες φωλεοὺς ἔχουσιν, ὁ δὲ
[1, 20]	ὄντος τοῦ εὐδαιμονεῖν, αἴτιαι τυγχάνουσιν	αἱ	ἀρεταὶ πλείονες ὑπάρχουσαι, καὶ ὡς
[1, 5]	(διὰ πλειόνων δὲ καὶ διαφερόντων	αἱ	ἀσκήσεις δογμάτων) ὅθεν καὶ Ἰσραὴλ
[1, 29]	λόγους τοὺς ἀποδεικτικούς, ὅσον ἔτι	αἱ	αὐτῶν ὡς νέων φρένες ἠερέθονται«
[1, 13]	ψεῦδος μυρίας ἐκτροπὰς ἔχει) καθάπερ	αἱ	βάκχαι τὰ τοῦ Πενθέως διαφορήσασαι
[1, 21]	ἀρθήσεται τὸ ἅγιον. αὗται οὖν	αἱ	βτʹ ἡμέραι γίνονται ἔτη μῆνες
[1, 21]	καὶ κατὰ τὸν ἀληθῆ λόγον	αἱ	γενικαὶ διάλεκτοι δύο καὶ ἑβδομήκοντα
[1, 22]	τὸν βίον ἀξιόπιστοι κηρύσσουσαι αὐταὶ	αἱ	γραφαί, λεκτέον δὲ ὅμως καὶ
[1, 7]	τοῦτο γὰρ Ἑλλήνων φωνῇ ἡρμηνεύθησαν	αἱ	γραφαί, ὡς μὴ πρόφασιν ἀγνοίας
[1, 13]	φυσικὴν ἀκολουθίαν, καθάπερ τὸν ἄνδρα	αἱ	γυναικωνίτιδες ἀποκοψάμεναι τὸν λόγον) εἰ
[1, 21]	ὡς αἱ ἡμέτεραι παραδιδόασι γραφαί,	αἱ	δὲ ἄλλαι αἱ πολλαὶ ἐπὶ
[1, 5]	δικαίων ὁδοὺς μηνύων ὧδέ πως·	αἱ	δὲ ὁδοὶ τῶν δικαίων ὁμοίως
[1, 21]	αὐτῆς ἐκείνης εὑρεθήσεται τῆς ἡμέρας.	αἱ	δὲ πρῶται καὶ γενικαὶ διάλεκτοι
[1, 21]	ἀφ´ οὗ δὲ αἱ φυλαὶ	αἱ	δέκα ἐκ Σαμαρείας αἰχμάλωτοι γεγόνασιν
[1, 21]	ἐξ Ἰακὼβ πέντε καὶ ἑβδομήκοντα	αἱ	εἰς Αἴγυπτον κατελθοῦσαι. φαίνονται δὲ
[1, 5]	λάμπουσιν. εἶεν δ´ ἂν καὶ	αἱ	ἐντολαὶ καὶ αἱ προπαιδεῖαι ὁδοὶ
[1, 21]	διάλεκτοι δύο καὶ ἑβδομήκοντα ὡς	αἱ	ἡμέτεραι παραδιδόασι γραφαί, αἱ δὲ
[1, 15]	εἰσὶ δὲ καὶ παρὰ Γερμανοῖς	αἱ	ἱεραὶ καλούμεναι γυναῖκες, αἳ ποταμῶν
[1, 19]	διορῶσι τὸν θεόν· τοιαῦται γὰρ	αἱ	κατ´ ἀδυναμίαν φαντασίαι ἀληθείας, ὡς
[1, 4]	εἴτε τέχνην, πολλαὶ δέ εἰσιν	αἱ	κατ´ ἐπισύνθεσιν ἀνθρωπίνῳ λογισμῷ ἐπινενοημέναι,
[1, 17]	ψόγοι οὔθ´ αἱ τιμαὶ οὔθ´	αἱ	κολάσεις δίκαιαι, μὴ τῆς ψυχῆς
[1, 10]	τέχνην παραιτητέον παντελῶς, ἐπεὶ καὶ	αἱ	λέξεις αὐταὶ τῶν σοφιστῶν οὐ
[1, 7]	εἰσελθὼν ἐξομολογήσωμαι τῷ κυρίῳ. ἀλλ´	αἱ	μὲν εἰς δικαιοσύνην ὁδοί, πολυτρόπως
[1, 17]	ἐκ φαύλης διαθέσεως, καθάπερ καὶ	αἱ	νόσοι αἱ σωματικαί· κυβερνῶνται δὲ
[1, 7]	μᾶλλον καὶ ἧττον διαφέρουσι, πλὴν	αἱ	πᾶσαι βιωφελεῖς. φιλοσοφίαν δὲ οὐ
[1, 22]	ἰδίαν ἑκάστην ἑρμηνεύσαντος προφητείαν συνέπνευσαν	αἱ	πᾶσαι ἑρμηνεῖαι συναντιβληθεῖσαι καὶ τὰς
[1, 5]	σε, ὅπως μὴ ἐκλίπωσίν σε	αἱ	πηγαί, αἱ τῆς αὐτῆς ἐκβλύζουσαι
[1, 1]	βοηθοῦ· δι´ ἀνθρώπων γὰρ θεόθεν	αἱ	πλεῖσται εὐεργεσίαι χορηγοῦνται. πάντες μὲν
[1, 11]	παιδεία δὲ ἀνεξέλεγκτος πλανᾶται, καὶ	αἱ	πληγαὶ καὶ οἱ ἔλεγχοι διδόασι
[1, 21]	παραδιδόασι γραφαί, αἱ δὲ ἄλλαι	αἱ	πολλαὶ ἐπὶ κοινωνίᾳ διαλέκτων δύο
[1, 5]	ἄλλους μέντοι γε τόπους ἐξεταζόμεναι	αἱ	προειρημέναι γραφαὶ ἄλλα μυστήρια μηνύουσαι
[1, 5]	ἂν καὶ αἱ ἐντολαὶ καὶ	αἱ	προπαιδεῖαι ὁδοὶ καὶ ἀφορμαὶ τοῦ
[1, 17]	διαθέσεως, καθάπερ καὶ αἱ νόσοι	αἱ	σωματικαί· κυβερνῶνται δὲ ὑπὸ τῆς
[1, 19]	γεωργίου πεπλάνηται. αὗται δέ εἰσιν	αἱ	τὴν ἐξ ἀρχῆς ἀπολείπουσαι ἐκκλησίαν.
[1, 5]	μὴ ἐκλίπωσίν σε αἱ πηγαί,	αἱ	τῆς αὐτῆς ἐκβλύζουσαι γῆς. οὐ
[1, 13]	τὰ τοῦ Πενθέως διαφορήσασαι μέλη	αἱ	τῆς φιλοσοφίας τῆς τε βαρβάρου
[1, 17]	ἔπαινοι οὔτε οἱ ψόγοι οὔθ´	αἱ	τιμαὶ οὔθ´ αἱ κολάσεις δίκαιαι,
[1, 11]	νεωτέρας ζητήσεις φεύγετε· μειρακιώδεις γὰρ	αἱ	τοιαῦται φιλονικίαι. ἀρετὴ δὲ οὐ
[1, 8]	τὸ ἀγωνιστικὸν δὲ τὴν ἐριστικήν.	αἱ	τοίνυν τέχναι αὗται ἐὰν μὴ
[1, 10]	λύπην ἐμποιεῖ βλασφημία, ἐξ ὧν	αἱ	τοῦ βίου ἀνατροπαί, ἔργα τοῦ
[1, 17]	καὶ παντοκράτορι ὄντι. ἀλλὰ καὶ	αἱ	τῶν ἀποστατησάντων βουλαί τε καὶ
[1, 21]	μῆνας ἕξ. ἀφ´ οὗ δὲ	αἱ	φυλαὶ αἱ δέκα ἐκ Σαμαρείας
[1, 6]	σῳζομένη φύσεις ἀγαθὰς ποιεῖ, καὶ	αἱ	φύσεις αἱ χρησταὶ τοιαύτης παιδείας
[1, 6]	ἀγαθὰς ποιεῖ, καὶ αἱ φύσεις	αἱ	χρησταὶ τοιαύτης παιδείας ἀντιλαμβανόμεναι ἔτι
[1, 21]	Μωυσέως λεγούσης· ἦσαν δὲ πᾶσαι	αἱ	ψυχαὶ ἐξ Ἰακὼβ πέντε καὶ
[1, 21]	ἄφιξις καὶ ὁ δεύτερος Κέκροψ	αἵ	τε Περσέως καὶ Διονύσου πράξεις
[1, 1]	κατ´ ἐπίγνωσιν καὶ ἐπιστήμην αὔξουσαι,	αἳ	δὲ κατὰ τὴν Ἑλληνικὴν νεμόμεναι
[1, 1]	καὶ ψυχαὶ ἰδίας ἔχουσαι τροφάς,	αἳ	μὲν κατ´ ἐπίγνωσιν καὶ ἐπιστήμην
[1, 15]	κηδομένας τοῦ τῶν ἀνθρώπων γένους,	αἳ	νόμους τε ἔθεσαν καὶ φιλοσοφίαν
[1, 15]	Γερμανοῖς αἱ ἱεραὶ καλούμεναι γυναῖκες,	αἳ	ποταμῶν δίναις προσβλέπουσαι καὶ ῥευμάτων
[1, 8]	ἔρις, φθόνος, βλασφημία, ὑπόνοιαι πονηραί,	διαπαρατριβαὶ	διεφθαρμένων ἀνθρώπων τὸν νοῦν καὶ
[1, 11]	δὲ ἀνεξέλεγκτος πλανᾶται, καὶ αἱ	πληγαὶ	καὶ οἱ ἔλεγχοι διδόασι παιδείαν
[1, 5]	ὅπως μὴ ἐκλίπωσίν σε αἱ	πηγαί,	αἱ τῆς αὐτῆς ἐκβλύζουσαι γῆς.
[1, 14]	ἀεὶ ψεῦσται, κακὰ θηρία, γαστέρες	ἀργαί·	καὶ ἡ μαρτυρία αὕτη ἐστὶν
[1, 21]	ἐν Ἤλιδι, ἀφ´ οὗ οἱ	Ἰαμίδαι,	Πολύιδός τε ἐν Ἄργει καὶ
[1, 15]	οἱ Χαλδαῖοι καὶ Γαλατῶν οἱ	Δρυΐδαι	καὶ Σαμαναῖοι Βάκτρων καὶ Κελτῶν
[1, 16]	Διονύσου, δι´ ὃν καὶ Διονυσιακαὶ	θέαι,	μεταγενεστέρου Μωυσέως {ἢ} αὐτίκα μάλα.
[1, 21]	τὰ ἑκατὸν ἔτη τρεῖς ἐγκαταλέγονται	γενεαί.	ἀπὸ δὲ τοῦ κατακλυσμοῦ ἐπὶ
[1, 21]	φησίν, ἀπὸ Ἀβραὰμ ἕως Δαβὶδ	γενεαὶ	ιδʹ καὶ ἀπὸ Δαβὶδ ἕως
[1, 21]	Δαβὶδ ἕως τῆς μετοικεσίας Βαβυλῶνος	γενεαὶ	ιδʹ καὶ ἀπὸ τῆς μετοικεσίας
[1, 21]	ἕως τοῦ Χριστοῦ ὁμοίως ἄλλαι	γενεαὶ	ιδʹ τρία διαστήματα μυστικὰ ἓξ
[1, 21]	χρόνον τῶν Τρωϊκῶν ἀπὸ Ἰνάχου	γενεαὶ	μὲν εἴκοσι ἢ μιᾷ πλείους
[1, 21]	ἃ δὴ συμβαίνει κατὰ Κρότωπον,	γενεαὶ	τεσσαράκοντα ἀριθμοῦνται· εἰς μέντοι τὰ
[1, 15]	σὺν θεῷ τὸ μέλλον Σιβύλλῃ	πεφάνθαι.	φασὶ γοῦν ἐν Δελφοῖς παρὰ
[1, 14]	τοι δειλῶν γε καὶ ἐγγύαι	ἐγγυάασθαι·	οἳ δὲ περὶ Ἀριστοτέλη Χίλωνος
[1, 1]	δ´ ἐκ πίστεως ἕληταί τις	ἑστιᾶσθαι,	βέβαιος οὗτος εἰς θείων λόγων
[1, 13]	πάντα) ὀρθὰ δὲ τοῖς βουλομένοις	ἀπενέγκασθαι	αἴσθησιν. ἀνθαιρεῖσθε παιδείαν καὶ μὴ
[1, 1]	κενοδοξίας χάριν γράφειν, μὴ προσπαθείᾳ	νικᾶσθαι,	μὴ φόβῳ δουλοῦσθαι, μὴ ἡδονῇ
[1, 19]	καὶ διὰ τοῦ ἀγνώστου θεοῦ	τιμᾶσθαι	μὲν κατὰ περίφρασιν πρὸς τῶν
[1, 21]	ὀλυμπιάδος, ὃν καί φησι πρῶτον	ὠνομάσθαι	τύραννον. Σωσίβιος δὲ ὁ Λάκων
[1, 15]	τοῖς ἰδίοις συντάξαι συγγράμμασι κἄστιν	ἐπισημήνασθαι	τὰ παρ´ αὐτοῦ, τάδε λέγει
[1, 9]	τίς οὖν ἡ γνῶσις τοῦ	ἀποκρίνασθαι;	ἥτις καὶ τοῦ ἐρωτᾶν· εἴη
[1, 21]	συνήσεις ἀπὸ ἐξόδου λόγου τοῦ	ἀποκρίνασθαι	καὶ τοῦ οἰκοδομῆσαι Ἱερουσαλὴμ ἕως
[1, 9]	δισσῶς βουλήσει καὶ γνώσει τοῦ	ἀποκρίνασθαι	λόγους ἀληθείας τοῖς προβαλλομένοις σοι.
[1, 15]	εἴς τε Αἴγυπτον ἀφικέσθαι ὁμολογεῖ·	δύνασθαι	γοῦν ἐν τῷ Φαίδωνί φησι
[1, 15]	ἔμπαλιν ὑπολαμβάνει μόνους φιλοσοφῆσαι Ἕλληνας	δύνασθαι.	ἔν τε τῷ Συμποσίῳ ἐπαινῶν
[1, 28]	τῷ θεῷ κεχαρισμένα μὲν λέγειν	δύνασθαι,	κεχαρισμένα δὲ πράττειν, τὸ πᾶν
[1, 9]	βέλτιον γεωργεῖν τε καὶ ὑγιάζειν	δύνασθαι,	οὕτω κἀνταῦθα χρηστομαθῆ φημι τὸν
[1, 1]	πνευματικὸν καὶ τοῦτο εὐμαρῶς ἐκθρέψαι	δύνασθαι.	Περιέξουσι δὲ οἱ Στρωματεῖς ἀναμεμιγμένην
[1, 20]	ὠνομασμένον, καθ´ ἑαυτὸ δὲ μὴ	δύνασθαι	τὸ ἀποτέλεσμα τὸ κατ´ ἀλήθειαν
[1, 27]	ἐν τῷ νόμῳ. ταῦτα γὰρ	δύνασθαι	τὸν νόμον ὁμολογεῖται, κἂν οἱ
[1, 24]	βιαζομένους ἢ ἀδικοῦντας ἐν τῷ	ἀμύνασθαι	ἢ τὰ δίκαια ποιοῦντας, οἷς
[1, 21]	γένος, ὡς καὶ κατὰ Ἰουδαίων	συντάξασθαι	βιβλίον, Ἀμώσιος τοῦ Αἰγυπτίων βασιλέως
[1, 19]	Εἴτ´ οὖν κατὰ περίπτωσίν φασιν	ἀποφθέγξασθαί	τινα τῆς ἀληθοῦς φιλοσοφίας τοὺς
[1, 1]	προαρδεύομεν τὸ γεῶδες αὐτῶν, ὡς	παραδέξασθαι	τὸ καταβαλλόμενον σπέρμα πνευματικὸν καὶ
[1, 4]	σύνεσιν, τουτέστιν τῷ οἵῳ τε	ἐπιδέξασθαι	πόνῳ καὶ συνασκήσει. πάλιν τε
[1, 1]	προσήκειν ἠπίστατο, τοῖς οἵοις τε	ἐκδέξασθαι	καὶ τυπωθῆναι πρὸς αὐτά· τὰ
[1, 9]	εἴρηκεν, ἀλλ´ οὐχ οὕτως ὡς	ἐκδέξασθαι	μὴ μεμαθηκότας. τὰς δὲ ἐντολάς»
[1, 10]	ποτε ζηλοῦντα ἀρκεῖσθαι μόνῳ τῷ	αἰνίξασθαι	τὸ νοούμενον. ὁποίῳ δὲ ὀνόματι
[1, 1]	ὑπομνήματα καταλιμπάνειν, τὸν δὲ εἰ	ἀκροᾶσθαί	τε καὶ ἐντυγχάνειν δίκαιος· ᾗ
[1, 2]	δωρεὰν Ἕλλησι δεδομένην, μήτε ἡμᾶς	ἀποσπᾶσθαι	τῆς πίστεως, οἷον ἀπό τινος
[1, 10]	γὰρ εὖ οἶδ´ ὅτι καὶ	συνάρασθαι	τοῖς σῴζεσθαι γλιχομένοις βέλτιστόν ἐστιν,
[1, 16]	ἀπήνην καὶ κλίνην καὶ ὑποπόδιον	ἐργάσασθαι	τούς τε Σιδονίους τρίκροτον ναῦν
[1, 21]	ἀπαλεῖψαι τὰς ἀδικίας, καὶ τοῦ	ἐξιλάσασθαι	καὶ τοῦ ἀγαγεῖν δικαιοσύνην αἰώνιον,
[1, 3]	ἐμοὶ δοκεῖν, τὰς ἀκοὰς τῶν	κνήσασθαι	γλιχομένων, ποταμὸς ἀτεχνῶς ῥημάτων, νοῦ
[1, 1]	τὰ πρὸ μυστηρίων, οὐδὲ ὀκνήσει	συγχρήσασθαι	φιλοσοφίας καὶ τῆς ἄλλης προπαιδείας
[1, 2]	ἀληθῶς τῆς ὄντως φιλοσοφίας λόγον	ἐξορχήσασθαι	τούτοις, οἳ ἀφειδῶς πάντα μὲν
[1, 2]	ἀχρηστίας βεβαίωσις, εὔχρηστος· ἔπειτα οὐδὲ	καταψηφίσασθαι	τῶν Ἑλλήνων οἷόν τε ψιλῇ
[1, 18]	τὰς παρὰ τῷ ἀποστόλῳ κελευούσας	ἐνδύσασθαι	τὸν καινὸν ἄνθρωπον τὸν κατὰ
[1, 27]	μόνον ἐξ ἀδικίας ποτὲ δικαιοσύνην	κτᾶσθαι;	ὁ γὰρ νόμος κηδόμενος τῶν
[1, 26]	τρόπον σοφία εἴη ἂν νομοθετική·	κτᾶσθαί	τε γὰρ καὶ χρῆσθαι ταύτης
[1, 10]	ἀκουόντων, τὰς δὲ βεβήλους κενοφωνίας	περιίστασθαι.	ἐπὶ πλεῖον γὰρ προκόπτουσιν ἀσεβείας,
[1, 15]	Νουμᾶς δι´ ἐπικρύψεως ὡς οὐκ	ἐφάψασθαι	τοῦ βελτίστου δυνατὸν ἄλλως ἢ
[1, 24]	ἐφιέμενον τοῦ νικῆσαι μόνον καὶ	καταστρέψασθαι	(τὸ δὲ πρὸς κακὸν ἢ
[1, 21]	Αἰγύπτου ἐπὶ τὴν προειρημένην προθεσμίαν	συνάγεσθαι	ἔτη {δις} χίλια πεντακόσια ὀγδοήκοντα.
[1, 21]	ἔνιοί φασιν ἐπὶ Ῥώμης κτίσιν	συνάγεσθαι	ἔτη εἴκοσι τέσσαρα. ἐντεῦθεν ἐπὶ
[1, 21]	Πτολεμαίου τὸ δωδέκατον βασιλεύοντος Αἰγύπτου	συνάγεσθαι	ἔτη ερμθʹ ἀφ´ οὗ δὲ
[1, 20]	δραχμῆς τῷ μὲν ναυκλήρῳ δοθείσης	λέγεσθαι	ναῦλον, τῷ δὲ τελώνῃ τέλος
[1, 21]	φωνὰς μηδὲ διαλέκτους, ἀλλὰ γλώσσας	λέγεσθαι.	ὁ Πλάτων δὲ καὶ τοῖς
[1, 20]	τούτοις μὲν τοῖς πράγμασιν ἐγγενομένην	λέγεσθαι	φρόνησιν, ἐν τούτοις δὲ σωφροσύνην,
[1, 27]	δέ τις ἐπαναβαίη, τοῖς υἱοῖς	ἐγκαταλέγεσθαι,	ἐπὰν δὲ ἀγάπη καλύψῃ πλῆθος
[1, 16]	μῆνας διεῖλον καὶ ἐν ἱεροῖς	μίσγεσθαι	γυναιξὶν ἐκώλυσαν μηδ´ εἰς ἱερὰ
[1, 10]	πρὸ τῆς τοῦ σώματος σωτηρίας	κήδεσθαι.	εὐτελῆ γὰρ οὐ μόνον δίαιταν,
[1, 18]	δὲ κοπιάτω ἐργαζόμενος τὸ ἀγαθόν.	ἐργάζεσθαι	δέ ἐστι τὸ προσεκπονεῖν ζητοῦντα
[1, 4]	λιθουργικὰ καὶ τεκτονικὴν τῶν ξύλων,	ἐργάζεσθαι	{ἕως} κατὰ πάντα τὰ ἔργα.
[1, 7]	δὲ γεωργίας καὶ ἡ φυτουργία,	ἐργάζεσθαι	ὅσα εἰς αὐτά τε τὰ
[1, 4]	παντὶ ἔργῳ, διανοεῖσθαι καὶ ἀρχιτεκτονῆσαι.	ἐργάζεσθαι	τὸ χρυσίον καὶ τὸ ἀργύριον
[1, 18]	βάλλεσθαι δεδοκιμασμένον ἀκριβῶς εἰς τὸ	ἐκδανείζεσθαι.	ὅθεν ἐπιφέρει· λόγος σαπρὸς ἐκ
[1, 15]	πέτραν τινά. ἐφ´ ἧς λέγεται	καθίζεσθαι	τὴν πρώτην Σίβυλλαν ἐκ τοῦ
[1, 12]	μόνον, ἀλλὰ καὶ τὰς ἀκοὰς	ἁγνίζεσθαι	προσήκει ἡμῖν, εἴ γε τῆς
[1, 24]	ποιουμένων ταῖς ἐπιθυμίαις ὡς πλεῖστα	χαρίζεσθαι.	τοῦ δὴ βασιλικοῦ τοῦ τε
[1, 2]	πῃ συγγυμνασίαν τινὰ πίστεως ἀποδεικτικὴν	ἐκπορίζεσθαι.	ναὶ μὴν καὶ ἡ συναφὴ
[1, 21]	Ἀρχίλοχον μετὰ τὴν εἰκοστὴν ἤδη	γνωρίζεσθαι	ὀλυμπιάδα. μέμνηται γοῦν καὶ τῆς
[1, 17]	ὁ δὲ οἰκοδόμος πρὸς τῷ	κτίζεσθαι	τὴν οἰκίαν· τὸ δὲ μὴ
[1, 10]	οἶδ´ ὅτι καὶ συνάρασθαι τοῖς	σῴζεσθαι	γλιχομένοις βέλτιστόν ἐστιν, οὐχὶ συνθεῖναι
[1, 16]	ὁ Λοκρὸς πρῶτος ἱστόρηται νόμους	θέσθαι,	οἳ δὲ Μίνω τὸν Διὸς
[1, 15]	οὐκ εἴασαν αὐτοὺς τὴν μάχην	θέσθαι	πρὸς Καίσαρα πρὶν ἐπιλάμψαι σελήνην
[1, 16]	δ´ ἂν εἴη τούτους ἀκριβολογούμενον	παραθέσθαι	αὐτοῦ δεικνυμένου τοῦ Διονύσου, δι´
[1, 21]	τοὺς χρόνους τῶν Ῥωμαϊκῶν βασιλέων	παραθέσθαι	εἰς ἐπίδειξιν τῆς τοῦ σωτῆρος
[1, 18]	προσκλίσεως χωρισθέντες οἱ μὴ ἐθελήσαντες	πείθεσθαι	ἀσύνετοί τε καὶ ἄπιστοι καὶ
[1, 18]	ἐβαπτίσθησαν, οἱ δὲ μὴ θελήσαντες	πείθεσθαι	ἑαυτοὺς ἀπέστησαν δηλαδή. πρὸς τούτους
[1, 21]	Ἰλίου κατάληψις. εἰ δὲ χρὴ	πείθεσθαι	καὶ Ἡσιόδῳ τῷ ποιητῇ, ἀκούσωμεν
[1, 8]	οὐδενὶ ἄλλῳ ἢ τῷ λόγῳ	πείθεσθαι,	ὃς ἄν μοι σκοπουμένῳ βέλτιστος
[1, 26]	τῶν Ἑλλήνων; μή πῃ βούλεσθαι	πείθεσθαι	τῇ ἀληθείᾳ φασκούσῃ θεόθεν διὰ
[1, 17]	καὶ πρὸ τούτων τὸ μὴ	συγκατατίθεσθαι	ταῖς ἀπατηλαῖς ἐκείναις φαντασίαις ἀπόκειται
[1, 14]	Βλύσωνος Μελαγκόμαν τὸν τύραννον ἔπεισεν	ἀποθέσθαι	τὴν ἀρχήν. οὗτος βασιλέα Δαρεῖον
[1, 6]	ἂν ἄλλως ἔχειν τὸ ἀποδειχθὲν	οἴεσθαι,	τοῖς τε αὖ δι´ ἀπάτην
[1, 6]	προσίεσθαι, τὰ δὲ ἀλλότρια μὴ	προσίεσθαι	οὐχ ἁπλῶς ἡ πίστις, ἀλλ´
[1, 11]	οἰκονομίαν ὡς ἡγεμονικὸν τῆς ἁπάσης	προσίεσθαι	παιδείας. στοιχεῖα δὲ σέβουσι Διογένης
[1, 6]	τὰ μὲν γὰρ εὖ λεγόμενα	προσίεσθαι,	τὰ δὲ ἀλλότρια μὴ προσίεσθαι
[1, 1]	ἀποδώσειν ὑπεσχημένου. ἀλλ´ οὐδὲ ἀντιμισθίας	ἐφίεσθαι	χρὴ τῷ εἰς ἄνδρας ἐγγραφομένῳ.
[1, 15]	ἔνιοι δέ φασιν ἐκ Μαλιέων	ἀφικέσθαι	Λαμίας οὖσαν θυγατέρα τῆς Ποσειδῶνος.
[1, 15]	βαρβάρων ἐμπορεύεσθαι εἴς τε Αἴγυπτον	ἀφικέσθαι	ὁμολογεῖ· δύνασθαι γοῦν ἐν τῷ
[1, 16]	Αἰγύπτιον αὐτόχθονα πρὶν εἰς Αἴγυπτον	ἀφικέσθαι	τὴν Ἰώ, μετὰ δὲ ταῦτα
[1, 20]	ἔστι γὰρ αἴτιος ἕκαστος τοῦ	καθέλκεσθαι	τὴν ναῦν, ἀλλὰ σὺν τοῖς
[1, 15]	τὰ Ῥίπαια ὄρη οἰκεῖν ἱστορεῖ,	διδάσκεσθαι	δὲ αὐτοὺς δικαιοσύνην μὴ κρεοφαγοῦντας,
[1, 18]	τῆς θείας σοφίας. βούλεται γὰρ	ἐκδιδάσκεσθαι	τὸν λόγον καὶ εἰς τὰς
[1, 17]	ἐστι τῷ προασπιζομένῳ τοῦ μὴ	τιτρώσκεσθαι	κωλύων τὸ τρωθῆναι αὐτόν, καὶ
[1, 1]	τῶν δὲ δοκιμάσαι καὶ ἤτοι	ἑλέσθαι	ἢ μή, ἡ κρίσις δὲ
[1, 23]	ἐτύμως διὰ τὸ ἐξ ὕδατος	ἀνελέσθαι	αὐτό (τὸ γὰρ ὕδωρ μῶυ
[1, 18]	εἰς τὰς τραπέζας τὸ ἀργύριον	βάλλεσθαι	δεδοκιμασμένον ἀκριβῶς εἰς τὸ ἐκδανείζεσθαι.
[1, 19]	τὸ ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας ἐστὶ	μεταβάλλεσθαι,	δι´ ἣν ἡ δουλεία ἐγεγόνει.
[1, 7]	γραφαί, ὡς μὴ πρόφασιν ἀγνοίας	προβάλλεσθαι	δυνηθῆναί ποτε αὐτούς, οἵους τε
[1, 20]	διαφόρῳ διδασκαλίᾳ. εἰ δὲ καὶ	διαστέλλεσθαι	ἡμᾶς διὰ τοὺς φιλεγκλήμονας δεήσει,
[1, 26]	ἀπιστία τῶν Ἑλλήνων; μή πῃ	βούλεσθαι	πείθεσθαι τῇ ἀληθείᾳ φασκούσῃ θεόθεν
[1, 17]	ὁ μὲν ναυπηγὸς πρὸς τῷ	γίγνεσθαι	τὸ σκάφος, ὁ δὲ οἰκοδόμος
[1, 21]	ἀπὸ Μωυσέως ἕως Δαβὶδ ἔτη	γίγνεσθαι	φπεʹ ἀπὸ δὲ Δαβὶδ ἕως
[1, 20]	ἀπὸ τοῦ ἑτέρῳ συνελθὸν αἴτιον	γίγνεσθαι	ὠνομασμένον, καθ´ ἑαυτὸ δὲ μὴ
[1, 1]	κατὰ τὸν ἀπόστολον εὔλογον Ἰουδαῖον	γενέσθαι,	ἀλλὰ καὶ διὰ τοὺς Ἕλληνας
[1, 21]	προφήτης. εἴρηκεν δὲ βτʹ ἡμέρας	γενέσθαι	ἀφ´ οὗ ἔστη τὸ βδέλυγμα
[1, 19]	βίῳ, ἀλλὰ παντὶ τρόπῳ προὐθυμήθην	γενέσθαι.	εἰ δὲ ὀρθῶς προὐθυμήθην καί
[1, 21]	καὶ Ὀρφέα Φιλόχορος μάντιν ἱστορεῖ	γενέσθαι	ἐν τῷ πρώτῳ Περὶ μαντικῆς.
[1, 21]	ἔτει, ὅτε πρῶτον ἐκέλευσαν ἀπογραφὰς	γενέσθαι	ἐπὶ Αὐγούστου. ὅτι δὲ τοῦτ´
[1, 25]	Μωυσέα πραγματεία διὰ σπουδῆς ἔχει	γενέσθαι.	ἔτι τὸ μὲν νομικὸν πρὸς
[1, 27]	τὰ πρῶτα, ἔπειτα δὲ πιστὸν	γενέσθαι	θεράποντα, φοβούμενον κύριον τὸν θεόν,
[1, 23]	τὸν Μωυσῆ φησι πρῶτον σοφὸν	γενέσθαι	καὶ γραμματικὴν πρῶτον τοῖς Ἰουδαίοις
[1, 14]	τούτου φασὶν ἔνιοι μαθητὴν Ἐπίκουρον	γενέσθαι.	Καὶ ἡ μὲν διαδοχὴ τῶν
[1, 26]	παιδευτικὴ μὲν τῶν οἵων τε	γενέσθαι	καλῶν κἀγαθῶν ἀνδρῶν, θηρευτικὴ δὲ
[1, 21]	Ἀκουσίλαος γὰρ Φορωνέα πρῶτον ἄνθρωπον	γενέσθαι	λέγει· ὅθεν καὶ ὁ τῆς
[1, 15]	καλουμένων δακτύλων σοφούς τινας πρώτους	γενέσθαι	λέγουσιν, εἰς οὓς ἥ τε
[1, 1]	ἂν καλοῦ τινος ὑποσταίη γεωργὸς	γενέσθαι,	παρ´ ὅλους ἐνδείξομαι τοὺς Στρωματεῖς,
[1, 28]	τινὰς ἡμᾶς διαλεκτικοὺς οὕτως ἐθέλουσα	γενέσθαι	παραινεῖ· γίνεσθε δὲ δόκιμοι τραπεζῖται,
[1, 21]	Ἡσιόδῳ ἐπὶ Ἀκάστου ἐν Χίῳ	γενέσθαι	περὶ τὸ διακοσιοστὸν ἔτος ὕστερον
[1, 9]	τῆς τοῦ θεοῦ δυνάμεως ἐπήβολον	γενέσθαι;	πῶς δὲ οὐχὶ καὶ διαιρεῖσθαι
[1, 1]	πολλάκις ποιοῦσιν ὡς μᾶλλον ἐξάκουστα	γενέσθαι	τὰ λεγόμενα, οὕτω κἀνταῦθα (πρὸς
[1, 17]	μὴν κατὰ πάντα βλαβερὰν αὐτὴν	γενέσθαι·	τῆς γὰρ θείας σοφίας καὶ
[1, 20]	πλείονες ὑπάρχουσαι, καὶ ὡς τοῦ	θερμαίνεσθαι	ὅ τε ἥλιος τό τε
[1, 2]	μήτε αὐτοὺς δοκεῖν τὴν φιλοσοφίαν	λυμαίνεσθαι	τὸν βίον, ψευδῶν πραγμάτων καὶ
[1, 28]	τῶν ὄντων καθαρὸν οἷον ἔστι	φαίνεσθαι.	διὸ καὶ μόνη αὕτη ἐπὶ
[1, 6]	οὐδὲ τὸ δίκαιον ἐκ μόνης	φαίνεσθαι	τῆς θέσεως ῥητέον, ἐκ δὲ
[1, 21]	Ἰνάχου καὶ Μωυσέως ἔτη ἔφησαν	γίνεσθαι	αωμβʹ οἳ δὲ αϡ καʹ
[1, 1]	ἀναγκαιότατα καὶ συνέχοντα τὴν πίστιν	καταγίνεσθαι,	τὰ δὲ ἔξωθεν καὶ περιττὰ
[1, 1]	μαθήσει τῇ καθηκούσῃ τό τε	ἕπεσθαι	ἑτέροις δοκιμασθεῖσιν ἤδη καὶ κατωρθωκόσιν
[1, 21]	Ἐλισσαίου τοῦ προφήτου νεωτέρους. κἂν	ἕπεσθαί	τις βουληθῇ τῷ γραμματικῷ Κράτητι
[1, 21]	κατὰ τὴν Ἰωνικὴν ἀποικίαν φησὶ	φέρεσθαι	αὐτόν, ἣ ἐγένετο μετὰ ἑκατὸν
[1, 1]	μὴ φόβῳ δουλοῦσθαι, μὴ ἡδονῇ	ἐπαίρεσθαι.	μόνης δὲ τῆς τῶν ἐντυγχανόντων
[1, 27]	ἀποτέμνων, ὡς μὴ τὰ ὑγιαίνοντα	συνδιαφθείρεσθαι	αὐτοῖς, καὶ οὐκ ἄν τις
[1, 26]	ἁμαρτιῶν, εἰς τὴν μέλλουσαν πίστιν	ἀποκαλυφθήσεσθαι.	ὥστε ὁ νόμος παιδαγωγὸς ἡμῶν
[1, 1]	τῷ κρυπτῶς ἐπαίοντι τὸ κρυπτὸν	φανερωθήσεσθαι	διὰ τοῦδε προεθέσπισεν τοῦ λογίου,
[1, 1]	τῆς ἀληθείας τὰ σπέρματα μόνοις	φυλάσσεσθαι	τοῖς τῆς πίστεως γεωργοῖς. οὐ
[1, 9]	οἰόμενοι εἶναι ἀξιοῦσι μήτε φιλοσοφίας	ἅπτεσθαι	μήτε διαλεκτικῆς, ἀλλὰ μηδὲ τὴν
[1, 20]	γε τῷ λογικῶς ἐπιχειρεῖν ἐσπουδακότι	ἀνθάπτεσθαι	γνώσεως. χωρίζεται δὲ ἡ Ἑλληνικὴ
[1, 1]	οὖς σου. σπειρόμενον τὸν λόγον	κρύπτεσθαι	μηνύει καθάπερ ἐν γῇ τῇ
[1, 17]	ἡγεῖται. ὧν οὕτως ἐχόντων τὸ	ἀπαλλάττεσθαι	τῆς τε ἀγνοίας τῆς τε
[1, 26]	πρὸς τὸν Ἀπόλλωνα συνεχὲς ἀπιόντα	παιδεύεσθαι	γράφουσι Πλάτων τε καὶ Ἀριστοτέλης
[1, 14]	Πυθίας. δύναται δὲ τὴν γνῶσιν	ἐγκελεύεσθαι	μεταδιώκειν. οὐκ ἔστι γὰρ ἄνευ
[1, 15]	εἰς φιλοσοφίαν παρὰ τῶν βαρβάρων	ἐμπορεύεσθαι	εἴς τε Αἴγυπτον ἀφικέσθαι ὁμολογεῖ·
[1, 11]	τὴν τῶν στοιχείων φύσιν καὶ	πολιτεύεσθαι	εἰς δύναμιν ἐξομοιωτικὴν τῷ θεῷ
[1, 25]	ἡ θεωρία· ἀναγκαῖον γοῦν τὸ	πολιτεύεσθαι	ὀρθῶς, ἄριστον δὲ τὸ φιλοσοφεῖν.
[1, 6]	τοῦ τὰς δόξας τὰς ἀπατηλὰς	διακρούεσθαι	τῶν σοφιστῶν. Εὖ γοῦν καὶ
[1, 15]	τὴν τῶν οὐρανίων ἐπιστήμην μαθήσει	διαδέχεσθαι.	ὁ δὲ Βηρύτιος Ἕρμιππος Χείρωνα
[1, 15]	Ἄτλαντος τοῦ βαρβάρου τοῦ Φρυγὸς	διαδέχεσθαι	τοὺς τοῦ κόσμου κίονας, αἰνιττομένου
[1, 12]	παραδόσεις ὑψηλῶς καὶ ἐξόχως ἑρμηνευομένας	ἐκδέχεσθαι	κελεύων, καὶ καθάπερ ἠκούσαμεν εἰς
[1, 27]	ἐλπίδος τελείωσιν αὐξηθέντα ἐν ἀγάπῃ	ἐκδέχεσθαι	τοῦτον ἐγκαταταγέντα τῇ ἐκλεκτῇ υἱοθεσίᾳ
[1, 1]	ἀποδοκιμάζοντα γραφὴν τοὺς μὴ τοιούτους	ἀποδέχεσθαι	συντάττοντας. ἀλλ´ ἄρα Θεοπόμπῳ μὲν
[1, 17]	αἴτιον εἶναι, τὸ δὲ κωλυτικὸν	ἐνέχεσθαι	τῷ τοῦ αἰτίου ἐγκλήματι. ὁ
[1, 5]	ἣν ὑπομονὴν μεταφράζουσιν. πλείοσι δὲ	συνέρχεσθαι	ὁ Ἰακὼβ λέγεται ὡς ἂν
[1, 5]	εἰρηνικῶς ἐποπτεύσαντας πολυτρόπως εἰς κλῆσιν	πεπαιδαγωγῆσθαι.	τί οὖν; ἠθέλησε μέν, οὐκ
[1, 21]	λόγοι πλείους, Φρυγίαν τε οὖσαν	κεκλῆσθαι	Ἄρτεμιν καὶ ταύτην παραγενομένην εἰς
[1, 16]	καὶ Φοινικήια τὰ γράμματα Ἡρόδοτος	κεκλῆσθαι	γράφει· οἳ δὲ Φοίνικας καὶ
[1, 21]	Ἀρχιλόχου νεώτερον φέρει τὸν Τέρπανδρον,	διημιλλῆσθαι	δὲ τὸν Λέσχην Ἀρκτίνῳ καὶ
[1, 21]	μήν τινες αὐτῶν φασι Φαρμουθὶ	γεγενῆσθαι	κδʹ ἢ κεʹ Ἔτι δὲ
[1, 19]	σου. τὸν σωτῆρα οἶμαι θεὸν	εἰρῆσθαι	ἡμῖν τὰ νῦν· μετὰ δὲ
[1, 19]	κατ´ ἔμφασιν ἀληθείας ἄλλοι θέλουσιν	εἰρῆσθαί	τινα τοῖς φιλοσόφοις. ὁ μὲν
[1, 14]	τῷ περὶ Ἡσιόδου Ὁμήρῳ φησὶ	προειρῆσθαι	διὰ τούτων· δειλαί τοι δειλῶν
[1, 16]	βασιλέως Αἰγυπτίων τὰ βύσσινα ἱμάτια	εὑρῆσθαι	ἱστοροῦσιν. καὶ πρώτην ἐπιστολὰς συντάξαι
[1, 17]	καὶ ὠφελίμως τοῖς δοκοῦσι φαύλοις	χρῆσθαι	καθάπερ καὶ τῷ ἐκ πειρασμοῦ
[1, 5]	μὴ πολὺς ἴσθι πρὸς ἀλλοτρίαν,	χρῆσθαι	μέν, οὐκ ἐνδιατρίβειν δὲ καὶ
[1, 26]	νομοθετική· κτᾶσθαί τε γὰρ καὶ	χρῆσθαι	ταύτης ἴδιον βασιλικωτάτης οὔσης. μόνον
[1, 24]	σύμπαντα καὶ τὸ πῶς δεῖ	χρῆσθαι	τούτων ἑκάστῳ παρὰ Μωυσέως λαβόντες
[1, 14]	πρὸς ἐντροπὴν διαλεγόμενός τινων Ἑλληνικοῖς	συγχρῆσθαι	ποιήμασι; πρὸς γοῦν Κορινθίους, οὐ
[1, 21]	παρ´ Ἑβραίων τὰ τῶν φιλοσόφων	ἐσκευωρῆσθαι	δόγματα μικρὸν ὕστερον διαληψόμεθα, πρότερον
[1, 15]	τὴν Προδίκου μετιόντες αἵρεσιν αὐχοῦσι	κεκτῆσθαι.	Ἀλέξανδρος δὲ ἐν τῷ περὶ
[1, 1]	γάρ τινα οὕτως εὐτυχῆ γραφὴν	ἡγεῖσθαι	ᾗ μηδεὶς ἀντερεῖ, ἀλλ´ ἐκείνην
[1, 10]	ἀκούοντας δυναμένη. Μούσας Σειρήνων ἡδίους	ἡγεῖσθαι	Πυθαγόρας παραινεῖ, τὰς σοφίας ἀσκεῖν
[1, 24]	ἄρα δυνατὸν τῷ παντοκράτορι θεῷ	προηγεῖσθαι	ποιῆσαι τοῖς Ἑβραίοις νύκτωρ στῦλον
[1, 17]	κώλυσις παρέλθῃ. εἰ δὲ χρὴ	ἀκριβολογεῖσθαι	πρὸς αὐτούς, ἴστωσαν τὸ μὲν
[1, 22]	τὴν ἑρμηνείαν οἱονεὶ Ἑλληνικὴν προφητείαν	ἐνεργεῖσθαι,	ἐπεὶ κἀν τῇ ἐπὶ Ναβουχοδονόσορ
[1, 1]	δὲ ἐργάται βραχεῖς» τῷ ὄντι	δεῖσθαι	καθήκει, ὅπως ὅτι μάλιστα πλειόνων
[1, 21]	τελευτήσαντα καὶ ταριχευθέντα εἰς σορὸν	ἀποτεθεῖσθαι	ἐν τῷ ναῷ τοῦ τιμωμένου
[1, 1]	οὐδὲ ἀπὸ συγκρίσεως τὸ δοκίμιον	ποιεῖσθαι	τοῖς ἀκροωμένοις ἐπιτρεπτέον οὐδὲ εἰς
[1, 24]	κακὸν ἢ ἀγαθὸν τὴν νίκην	ποιεῖσθαι	τῷ τοιούτῳ οὐ πρόσεστιν) ᾧ
[1, 10]	εὐγλωττίαν δὲ μή ποτε ζηλοῦντα	ἀρκεῖσθαι	μόνῳ τῷ αἰνίξασθαι τὸ νοούμενον.
[1, 21]	τὴν Ἶσιν ὑπὸ Ἑλλήνων Δήμητρα	καλεῖσθαί	φησιν, ἣ κατὰ Λυγκέα γίνεται
[1, 15]	Φαίδωνί φησι πανταχόθεν τὸν φιλόσοφον	ὠφελεῖσθαι	γράφων· πολλὴ μὲν ἡ Ἑλλάς,
[1, 1]	ὡς οἷόν τε τὸν κύριον	μιμεῖσθαι.	οὗτος δ´ ἂν εἴη ὁ
[1, 1]	ἐν φωνῇ, ἀλλ´ ἐν τῷ	νοεῖσθαι.	δέδωκεν δὲ ὁ θεὸς» τῇ
[1, 17]	ποιεῖν καὶ ἐνεργεῖν καὶ δρᾶν	νοεῖσθαι,	τὸ δὲ μὴ κωλῦον κατά
[1, 4]	καὶ ἐπιστήμης ἐν παντὶ ἔργῳ,	διανοεῖσθαι	καὶ ἀρχιτεκτονῆσαι. ἐργάζεσθαι τὸ χρυσίον
[1, 1]	καὶ ἐκ τοῦ ποτηρίου πινέτω.	σκοπεῖσθαι	οὖν ἀκόλουθον ἄρα τῷ τὴν
[1, 6]	μαθήσει παιδευθείσης τῆς ψυχῆς ἐθέλειν	αἱρεῖσθαι	τὸ κάλλιστον. ἀλλὰ καθάπερ καὶ
[1, 9]	γενέσθαι; πῶς δὲ οὐχὶ καὶ	διαιρεῖσθαι	χρήσιμον τάς τε ἀμφιβόλους ποτὲ
[1, 20]	ἐλλείπειν τῷ καθόλου λόγῳ ἢ	ἀναιρεῖσθαι	τὴν ἀλήθειαν, ἐπεὶ καὶ ἡ
[1, 6]	ῥητέον, ἐκ δὲ τῆς ἐντολῆς	ἀναζωπυρεῖσθαι	τὸ τῆς δημιουργίας ἀγαθὸν νοητέον,
[1, 23]	τοῦ Αἰγυπτίων βασιλέως ἐπὶ τῷ	παραιτεῖσθαι	τὸν λαὸν ἐξ Αἰγύπτου ἀπολυθῆναι,
[1, 21]	Διονύσιος, περὶ τὴν πεντεκαιδεκάτην) Θάσον	ἐκτίσθαι,	ὡς εἶναι συμφανὲς τὸν Ἀρχίλοχον
[1, 26]	νόμος εἰκότως εἴρηται διὰ Μωυσέως	δεδόσθαι,	κανὼν τυγχάνων δικαίων τε καὶ
[1, 26]	ἀληθείᾳ φασκούσῃ θεόθεν διὰ Μωυσέως	δεδόσθαι	τὸν νόμον, ὁπότε γε καὶ
[1, 23]	ταῖς Πράξεσι πᾶσαν σοφίαν Αἰγυπτίων	πεπαιδεῦσθαι«	φέρεται. Εὐπόλεμος δὲ ἐν τῷ
[1, 8]	ψεύδους πιστεύειν. τὸ μὲν γὰρ	ἐψεῦσθαι	τῆς ἀληθείας κακόν ἐστι, τὸ
[1, 15]	ἐν Δελφοῖς παρὰ τὸ βουλευτήριον	δείκνυσθαι	πέτραν τινά. ἐφ´ ἧς λέγεται
[1, 1]	μὴ προσπαθείᾳ νικᾶσθαι, μὴ φόβῳ	δουλοῦσθαι,	μὴ ἡδονῇ ἐπαίρεσθαι. μόνης δὲ
[1, 1]	οὐ γράμματι. κἄν τις λέγῃ	γεγράφθαι	οὐδὲν κρυπτὸν ὃ οὐ φανερωθήσεται,
[1, 17]	τὴν πρόνοιαν δοξάζοντα. ~(Ναί φασι	γεγράφθαι·	πάντες οἱ πρὸ τῆς παρουσίας
[1, 2]	τί δή ποτ´ οὖν ὧδε	διατετάχθαι	φίλον ἔδοξεν εἶναι τοῖς ὑπομνήμασιν;
[1, 29]	γε Ἡσιόδειον ἐπὶ τοῦ πάντων	λελέχθαι	θεοῦ λαμβάνω, εἰ καὶ στοχαστικῶς
[1, 17]	αἱ τιμαὶ οὔθ´ αἱ κολάσεις	δίκαιαι,	μὴ τῆς ψυχῆς ἐχούσης τὴν
[1, 17]	τῶν ἀποστατησάντων βουλαί τε καὶ	ἐνέργειαι,	μερικαὶ οὖσαι, γίνονται μὲν ἐκ
[1, 5]	καὶ αἱ ἐντολαὶ καὶ αἱ	προπαιδεῖαι	ὁδοὶ καὶ ἀφορμαὶ τοῦ βίου.
[1, 22]	ἑρμηνεύσαντος προφητείαν συνέπνευσαν αἱ πᾶσαι	ἑρμηνεῖαι	συναντιβληθεῖσαι καὶ τὰς διανοίας καὶ
[1, 11]	φεύγετε· μειρακιώδεις γὰρ αἱ τοιαῦται	φιλονικίαι.	ἀρετὴ δὲ οὐ φιλομειράκιον, ὁ
[1, 14]	μὴ πλανᾶσθε· φθείρουσιν ἤθη χρηστὰ	ὁμιλίαι	κακαί» οἳ δὲ Ἀκουσίλαον τὸν
[1, 8]	ὧν γίνεται ἔρις, φθόνος, βλασφημία,	ὑπόνοιαι	πονηραί, διαπαρατριβαὶ διεφθαρμένων ἀνθρώπων τὸν
[1, 19]	τοιαῦται γὰρ αἱ κατ´ ἀδυναμίαν	φαντασίαι	ἀληθείας, ὡς φαντασία καθορᾷ τὰ
[1, 1]	ἀνθρώπων γὰρ θεόθεν αἱ πλεῖσται	εὐεργεσίαι	χορηγοῦνται. πάντες μὲν οὖν ὅσοι
[1, 20]	δέ, ἑνὸς ὄντος τοῦ εὐδαιμονεῖν,	αἴτιαι	τυγχάνουσιν αἱ ἀρεταὶ πλείονες ὑπάρχουσαι,
[1, 1]	δύναμις ἦν ἀνδράσιν) ἔστιν δὲ	καὶ	ἃ ἀνυποσημείωτα μεμενηκότα τῷ χρόνῳ
[1, 1]	χάριτι τῇ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ,	καὶ	ἃ ἤκουσας παρ´ ἐμοῦ διὰ
[1, 21]	δὲ τῷ νόμῳ Μωυσῆς τε	καὶ	Ἀαρών, μεθ´ οὓς προφητεύουσιν Ἰησοῦς
[1, 21]	Θεσβίτης καὶ Μιχαίας υἱὸς Ἰεβλᾶ	καὶ	Ἀβδίας υἱὸς Ἀνανίου. ἐπὶ δὲ
[1, 27]	διοικοῦσαν πρόνοιαν κυρίαν τε εἶναι	καὶ	ἀγαθήν. ἀμφοῖν γὰρ ἡ δύναμις
[1, 1]	χιόνα λευκανθήσομαι. ἀκουτιεῖς με εὐφροσύνην	καὶ	ἀγαλλίασιν· ἀγαλλιάσονται ὀστᾶ τεταπεινωμένα. ἀπόστρεψον
[1, 5]	δὲ ἑρμηνεύεται) ὁ μηδὲν ἄσκεπτον	καὶ	ἀδιερεύνητον καταλιπὼν ἐπεσκέψατο καὶ πρὸς
[1, 20]	τοῦ πέμψαντος αὐτὸν ἀληθής ἐστι	καὶ	ἀδικία οὐκ ἔστιν ἐν αὐτῷ.
[1, 26]	δεδόσθαι, κανὼν τυγχάνων δικαίων τε	καὶ	ἀδίκων. καὶ τοῦτον κυρίως θεσμὸν
[1, 21]	καὶ οὐδὲν θαυμαστόν, ὅπου γε	καὶ	Ἀδμήτῳ θητεύων εὑρίσκεται σὺν καὶ
[1, 15]	πλείστην ἐπεπλανησάμην, ἱστορέων τὰ μήκιστα,	καὶ	ἀέρας τε καὶ γέας πλείστας
[1, 21]	κινηθέντες ἢ ὑδάτων καὶ θυμιαμάτων	καὶ	ἀέρος ποιοῦ ἐκταραχθέντες· παρὰ Ἑβραίοις
[1, 21]	μὴ θελήσαντες Μισαὴλ Ἀνανίας τε	καὶ	Ἀζαρίας εἰς κάμινον ἐμβληθέντες πυρὸς
[1, 29]	ὁ πάντων βασιλεὺς θνατῶν τε	καὶ	ἀθανάτων, λέγει Πίνδαρος. ἐγὼ δὲ
[1, 21]	ὀκτώ· καὶ ἐπὶ τὴν κατάλυσιν	καὶ	Ἀθηναίων ἧτταν ἔτη εἴκοσι ἑπτά·
[1, 5]	φωτὶ λάμπουσιν. εἶεν δ´ ἂν	καὶ	αἱ ἐντολαὶ καὶ αἱ προπαιδεῖαι
[1, 10]	σοφιστικὴν τέχνην παραιτητέον παντελῶς, ἐπεὶ	καὶ	αἱ λέξεις αὐταὶ τῶν σοφιστῶν
[1, 17]	μὲν ἐκ φαύλης διαθέσεως, καθάπερ	καὶ	αἱ νόσοι αἱ σωματικαί· κυβερνῶνται
[1, 11]	ἀληθείας. παιδεία δὲ ἀνεξέλεγκτος πλανᾶται,	καὶ	αἱ πληγαὶ καὶ οἱ ἔλεγχοι
[1, 5]	δ´ ἂν καὶ αἱ ἐντολαὶ	καὶ	αἱ προπαιδεῖαι ὁδοὶ καὶ ἀφορμαὶ
[1, 17]	κυρίῳ καὶ παντοκράτορι ὄντι. ἀλλὰ	καὶ	αἱ τῶν ἀποστατησάντων βουλαί τε
[1, 6]	χρηστὴ σῳζομένη φύσεις ἀγαθὰς ποιεῖ,	καὶ	αἱ φύσεις αἱ χρησταὶ τοιαύτης
[1, 21]	Ὑστάσπου τοῦ Περσῶν καὶ Ἀσσυρίων	καὶ	Αἰγυπτίων γεγενημένου βασιλέως, ἐφ´ οὗ,
[1, 15]	γὰρ Βαβυλῶνά τε καὶ Περσίδα	καὶ	Αἴγυπτον τοῖς τε Μάγοις καὶ
[1, 1]	καὶ ὁ σωτὴρ σῴζει αἰεὶ	καὶ	αἰεὶ ἐργάζεται, ὡς βλέπει τὸν
[1, 14]	παρ´ αὐτοῖς φιλοσοφίας, ὡς Ἑβραϊκὸς	καὶ	αἰνιγματώδης, ἤδη ἐπισκεπτέος. βραχυλογίαν γοῦν
[1, 1]	ἴχνος ἐμβεβηκότος. ἔστι δὲ ἃ	καὶ	αἰνίξεταί μοι γραφή, καὶ τοῖς
[1, 1]	εὐλόγως ἀντερεῖ. καὶ πρᾶξιν ἄρα	καὶ	αἵρεσιν ἀποδεκτέον οὐ τὴν ἀμεμφῆ,
[1, 4]	καὶ προθύμως ἐξιχνιάσῃς, νοήσεις θεοσέβειαν	καὶ	αἴσθησιν θείαν εὑρήσεις, πρὸς ἀντιδιαστολὴν
[1, 13]	ὑπὲρ χρυσίον δεδοκιμασμένον, ἀνθαιρεῖσθε δὲ	καὶ	αἴσθησιν χρυσίου καθαροῦ· κρείσσων γὰρ
[1, 1]	λαλῶ, ὅτι βλέποντες οὐ βλέπουσι	καὶ	ἀκούοντες οὐκ ἀκούουσι καὶ οὐ
[1, 15]	ἔχουσιν, δένδρων δὲ ἀμφιέννυνται φλοιοῖς	καὶ	ἀκρόδρυα σιτοῦνται καὶ ὕδωρ ταῖς
[1, 17]	δὲ οἱ Ἕλληνες, οἱ φίλαυτοι	καὶ	ἀλαζόνες» σοφοὺς δὲ αὐτοὺς λέγουσα
[1, 8]	βιάζεταί τε πολλάκις ὀδύνη τε	καὶ	ἀλγηδὼν φιλονικία τε αὖ καὶ
[1, 27]	σωτηρίαν. ἐλεημοσύναι δὲ καὶ πίστεις	καὶ	ἀλήθεια μὴ ἐκλιπέτωσάν σε, ἄφαψαι
[1, 20]	ἑκάστη δὲ εἴτε ἀρετὴ εἴτε	καὶ	ἀλήθεια συνωνύμως καλουμένη μόνου τοῦ
[1, 17]	αὐτοῦ. ἐν δὲ τοῖς ψεύδεσι	καὶ	ἀληθῆ τινα ἔλεγον οἱ ψευδοπροφῆται,
[1, 15]	γένους οὐ τὸ ἐλάχιστον μέρος	καὶ	ἄλλα πρὸς τούτοις γένη μυρία.
[1, 21]	αὐτοκασιγνήτῳ κεχολωμένη Ἀπόλλωνι. ἔστι δὲ	καὶ	ἄλλη Ἐρυθραία Ἡροφίλη καλουμένη· μέμνηται
[1, 13]	γυναικωνίτιδες ἀποκοψάμεναι τὸν λόγον) εἰ	καὶ	ἀλλήλοις ἀνόμοια εἶναι δοκεῖ, τῷ
[1, 5]	ἀσκήσεως συνεστῶσαν. ἔχοις δ´ ἂν	καὶ	ἄλλην εἰκόνα τῶν εἰρημένων τὴν
[1, 5]	ἀσκητικός. εἴη δ´ ἄν τι	καὶ	ἄλλο δηλούμενον διὰ τῶν τριῶν
[1, 16]	Πάγγαιον ἐπενόησεν ὄρος. ἤδη δὲ	καὶ	ἄλλο ἔθνος Καππάδοκες πρῶτοι εὗρον
[1, 15]	διαφερόντως ἀσκήσαντας μόνους ἀληθῶς φησι	καὶ	ἄλλοι ἄλλοθι πολλαχοῦ καὶ ἐν
[1, 15]	ἀλλὰ καὶ Ἀριστόβουλος ὁ Περιπατητικὸς	καὶ	ἄλλοι πλείους, ἵνα μὴ κατ´
[1, 21]	ἔτη ἑκατὸν εἴκοσι. Ἔφορος δὲ	καὶ	ἄλλοι πολλοὶ τῶν ἱστορικῶν καὶ
[1, 21]	τῇ οἰκείᾳ διαλέκτῳ. φασὶ δὲ	καὶ	ἄλλοι τινές, ὡς εἴ τις
[1, 1]	βοηθοῦ ἤτοι τοῦ συγγραψαμένου ἢ	καὶ	ἄλλου του εἰς τὸ αὐτὸ
[1, 19]	Πολιτείας τούτους οὖν πάντας» φησὶ	καὶ	ἄλλους τοιούτων τινῶν μαθηματικοὺς καὶ
[1, 3]	ἐν Αὐλῳδοῖς σατύροις ἐπὶ ῥαψῳδῶν	καὶ	ἄλλων τινῶν λέγει· καὶ γὰρ
[1, 2]	εἰς τέλος συγκοσμεῖ τὸν τεχνίτην,	καὶ	ἄλλως ἡ πολυμαθία διασυστατικὴ τυγχάνει
[1, 1]	τέλειον ἐν Χριστῷ. ἁρμόζει δὲ	καὶ	ἄλλως τῇ τῶν ὑπομνημάτων ὑποτυπώσει
[1, 21]	τῶν ὑπεισιόντων δαιμόνων. οἴεται δὲ	καὶ	ἀλόγων ζῴων διαλέκτους εἶναι, ὧν
[1, 6]	ἡ ἄγνοια ἀπαιδευσία τε ἅμα	καὶ	ἀμαθία. τὴν ἐπιστήμην τῶν θείων
[1, 17]	ἔσθ´ ὅτε κρατεῖ, ἧς, ἀγνοίας	καὶ	ἀμαθίας οὔσης, ὀλιγωροῦμεν ἀποστῆναι, εἰκότως
[1, 21]	καὶ ἐπὶ Σεδεκίου ἔτι Ἱερεμίας	καὶ	Ἀμβακούμ, ἐν δὲ τῷ πέμπτῳ
[1, 21]	καὶ Οὐρίας ὁ υἱὸς Σαμαίου	καὶ	Ἀμβακοὺμ σὺν αὐτῷ, καὶ τέλος
[1, 18]	σοφία. μή τι οὖν, ὅπερ	καὶ	ἄμεινον, ἀποφατικὸν ἡγητέον τὸ οὐχὶ
[1, 21]	μέγαν εἰς ἐνιαυτόν« Ζῆθος δὲ	καὶ	Ἀμφίων οἱ μουσικῆς εὑρεταὶ περὶ
[1, 6]	μαθήμασιν ἐκκαθαίρεταί τε τῶν αἰσθητῶν	καὶ	ἀναζωπυρεῖται ἡ ψυχή, ἵνα δή
[1, 21]	καὶ ὁ τῶν θεοπνεύστων ἀναγνωρισμὸς	καὶ	ἀνακαινισμὸς λογίων καὶ τὸ σωτήριον
[1, 6]	διακρούεσθαι τῶν σοφιστῶν. Εὖ γοῦν	καὶ	Ἀνάξαρχος ὁ Εὐδαιμονικὸς ἐν τῷ
[1, 24]	ἁγίου τοῦ διαβαίνοντος ἐκ γῆς	καὶ	ἀνατρέχοντος αὖθις εἰς οὐρανὸν διὰ
[1, 15]	ὡς θεὸν τετιμήκασι. Σκύθης δὲ	καὶ	Ἀνάχαρσις ἦν, καὶ πολλῶν παρ´
[1, 28]	εὖ γινώσκοιμεν ἠμὲν θεὸν ἠδὲ	καὶ	ἄνδρα. οὗτός ἐστιν ὁ τῷ
[1, 1]	ὧν κατηξιώθην ἐπακοῦσαι, λόγων τε	καὶ	ἀνδρῶν μακαρίων καὶ τῷ ὄντι
[1, 6]	αἱρεῖσθαι τὸ κάλλιστον. ἀλλὰ καθάπερ	καὶ	ἄνευ γραμμάτων πιστὸν εἶναι δυνατόν
[1, 20]	φιλοσοφίας τῆς Ἑλληνικῆς, οἳ δὲ	καὶ	ἄνευ γραμμάτων, τῇ θείᾳ καὶ
[1, 6]	ἀμαθία. τὴν ἐπιστήμην τῶν θείων	καὶ	ἀνθρωπίνων ἐντίθησιν ἡ διδασκαλία. ἀλλ´
[1, 5]	ἡ σοφία δὲ ἐπιστήμη θείων	καὶ	ἀνθρωπίνων καὶ τῶν τούτων αἰτίων.
[1, 17]	ἀποστάσεως ἑκουσίου φυεῖσαν κακίαν ἄχρηστον	καὶ	ἀνωφελῆ μένειν μηδὲ μὴν κατὰ
[1, 12]	λόγους ἀκροατῶν τοῖς ὑώδεσί τε	καὶ	ἀπαιδεύτοις· σχεδὸν γὰρ οὐκ ἔστι
[1, 11]	τὰ ὑπ´ αὐτοῦ λεγόμενα μεμαθηκόσι	καὶ	ἀπαντᾶν πρὸς τὰ ἐπιφερόμενα δεδιδαγμένοις.
[1, 10]	καὶ λόγον ἀσκητέον ἀπέριττόν τε	καὶ	ἀπερίεργον τῷ τὸν ἀληθῆ βίον
[1, 8]	διαπαρατριβαὶ διεφθαρμένων ἀνθρώπων τὸν νοῦν	καὶ	ἀπεστερημένων τῆς ἀληθείας. ὁρᾷς ὅπως
[1, 18]	μὴ ἐθελήσαντες πείθεσθαι ἀσύνετοί τε	καὶ	ἄπιστοι καὶ μωροί· αὐτοῖς δὲ
[1, 18]	οὐ μωροὺς ἐποίησεν καὶ σκληροκαρδίους	καὶ	ἀπίστους, ἀλλὰ συνετοὺς καὶ εὐπειθεῖς
[1, 9]	ἐπὶ τὴν ἀλήθειαν ἀναφέροντα, ὥστε	καὶ	ἀπὸ γεωμετρίας καὶ μουσικῆς καὶ
[1, 9]	καὶ ἀπὸ γεωμετρίας καὶ μουσικῆς	καὶ	ἀπὸ γραμματικῆς καὶ φιλοσοφίας αὐτῆς
[1, 21]	Ἀβραὰμ ἕως Δαβὶδ γενεαὶ ιδʹ	καὶ	ἀπὸ Δαβὶδ ἕως τῆς μετοικεσίας
[1, 21]	ἑβδομήκοντα τρία, ὥς φησι Θράσυλλος.	καὶ	ἀπὸ Ἴδης ἐμπρησμοῦ ἐπὶ Γανυμήδους
[1, 21]	τοῦ ὑποτεταγμένου κεφαλαίου ἔχοντος ὧδε·	καὶ	ἀπὸ καιροῦ παραλλάξεως τοῦ ἐνδελεχισμοῦ
[1, 21]	γίνονται ἔτη μβʹ μῆνες γʹ	καὶ	ἀπὸ τῆς καταστροφῆς Ἱερουσαλὴμ ἕως
[1, 21]	τῆς μετοικεσίας Βαβυλῶνος γενεαὶ ιδʹ	καὶ	ἀπὸ τῆς μετοικεσίας Βαβυλῶνος ἕως
[1, 21]	δὲ Δημοφῶντος χίλια διακόσια πεντήκοντα,	καὶ	ἀπὸ Τροίας ἁλώσεως ἐπὶ τὴν
[1, 21]	καὶ τῶν χρησμῶν, ἄλλως δὲ	καὶ	ἀπὸ τῶν δαιμονώντων, οἳ τὴν
[1, 21]	συνάγεται. Μετὰ δὲ τὰ Ἑλληνικὰ	καὶ	ἀπὸ τῶν κατὰ τοὺς βαρβάρους
[1, 20]	μετείληφεν ὀνόματος, καὶ μεγέθει γνώσεως	καὶ	ἀποδείξει κυριωτέρᾳ καὶ θείᾳ δυνάμει
[1, 6]	καὶ ὁπόσον, τίνα τε ἀποθετέον	καὶ	ἀποθησαυριστέον εἰς αὐτήν, καὶ ὅτε
[1, 1]	εἰς ἡμᾶς τὰ προγονικὰ ἐκεῖνα	καὶ	ἀποστολικὰ καταθησόμενοι σπέρματα. καὶ εὖ
[1, 1]	ὄντι ἦν μέλιττα προφητικοῦ τε	καὶ	ἀποστολικοῦ λειμῶνος τὰ ἄνθη δρεπόμενος
[1, 20]	κατατρεχούσαις αἱρέσεσιν. αὐτοτελὴς μὲν οὖν	καὶ	ἀπροσδεὴς ἡ κατὰ τὸν σωτῆρα
[1, 16]	Τοῦσκοι, Ἰταλίας γείτονες. Ἴσαυροι δὲ	καὶ	Ἄραβες ἐξεπόνησαν τὴν οἰωνιστικήν, ὥσπερ
[1, 15]	ἀκριβῶς τὰ ἐκείνων, Χαλδαῖοί τε	καὶ	Ἀράβιοι οἱ κληθέντες εὐδαίμονες καὶ
[1, 7]	τε καὶ κυάμους καὶ πίσον	καὶ	ἄρακα καὶ τὰ κηπευόμενα καὶ
[1, 17]	γενέσθαι· τῆς γὰρ θείας σοφίας	καὶ	ἀρετῆς καὶ δυνάμεως ἔργον ἐστὶν
[1, 21]	ἑσπέρας καὶ πρωί, ἡμέραι βτʹ	καὶ	ἀρθήσεται τὸ ἅγιον. αὗται οὖν
[1, 14]	Ἀριστόξενος ἐν τῷ Πυθαγόρου βίῳ	καὶ	Ἀρίσταρχος καὶ Θεόπομπος, Τυρρηνὸς ἦν,
[1, 21]	αἰεὶ Ἄβαρίς τε ὁ Ὑπερβόρειος	καὶ	Ἀριστέας ὁ Προκοννήσιος Ἐπιμενίδης τε
[1, 15]	ὑποδείκνυσι Φίλων, οὐ μὴν ἀλλὰ	καὶ	Ἀριστόβουλος ὁ Περιπατητικὸς καὶ ἄλλοι
[1, 16]	ὁ Μαντινεύς, ἔτι τε Ἀντιφάνης	καὶ	Ἀριστόδημος καὶ Ἀριστοτέλης, πρὸς τούτοις
[1, 26]	Ἡρακλεώτης ἐν τῷ Περὶ μέθης	καὶ	Ἀριστοτέλης ἐν τῇ Λοκρῶν πολιτείᾳ
[1, 26]	ἀπιόντα παιδεύεσθαι γράφουσι Πλάτων τε	καὶ	Ἀριστοτέλης καὶ Ἔφορος, Χαμαιλέων τε
[1, 16]	ἔτι τε Ἀντιφάνης καὶ Ἀριστόδημος	καὶ	Ἀριστοτέλης, πρὸς τούτοις δὲ Φιλοστέφανος,
[1, 17]	πνεῦμα αἰσθήσεως» ἐσχήκασιν. ὡμολόγησε δὲ	καὶ	Ἀριστοτέλης τῇ γραφῇ, κλεπτικὴν σοφίας
[1, 7]	Πλατωνικὴν ἢ τὴν Ἐπικούρειόν τε	καὶ	Ἀριστοτελικήν, ἀλλ´ ὅσα εἴρηται παρ´
[1, 24]	τῆς θαλάσσης καὶ σὺν ἵπποις	καὶ	ἅρμασιν αὐτοὺς κατακλυσάσης, ὡς μηδὲ
[1, 25]	τε ἰδιωτικὴν σύνταξιν, ἣν κοσμιότητα	καὶ	ἁρμονίαν καὶ σωφροσύνην ὠνόμασεν, ὅταν
[1, 23]	τε καὶ γεωμετρίαν ῥυθμικήν τε	καὶ	ἁρμονικὴν ἔτι τε μετρικὴν ἅμα
[1, 1]	κατὰ τὸν θεῖον ἀπόστολον ἀσθενεῖς	καὶ	ἄρρωστοι, καὶ κοιμῶνται ἱκανοί. εἰ
[1, 29]	καὶ πρῴην γενόμενα, ὡς παλαιὰ	καὶ	ἀρχαῖα ἱστοροῦντας. ἐπήγαγεν οὖν μάθημα
[1, 21]	ταύτης δέ ἐστι τῆς δόξης	καὶ	Ἀρχέμαχος ἐν Εὐβοϊκῶν τρίτῳ· ὡς
[1, 1]	ἀθεότητος κατάρχοντι, ἔτι δὲ Ἱππώνακτι	καὶ	Ἀρχιλόχῳ αἰσχρῶς οὕτως ἐπιτρεπτέον γράφειν,
[1, 4]	ἐπιστήμης ἐν παντὶ ἔργῳ, διανοεῖσθαι	καὶ	ἀρχιτεκτονῆσαι. ἐργάζεσθαι τὸ χρυσίον καὶ
[1, 21]	ἐν Ῥώμῃ ὑπάτων Γναίου Δομετίου	καὶ	Ἀσινίου συναθροίζεται ἔτη ἑκατὸν εἴκοσι.
[1, 7]	ὄν, καὶ ἣ μὲν μαθήσει	καὶ	ἀσκήσει περιγίνεται, ἣ δὲ δυνάμει
[1, 5]	γνώσεως, ἐκ φύσεως καὶ μαθήσεως	καὶ	ἀσκήσεως συνεστῶσαν. ἔχοις δ´ ἂν
[1, 5]	διορατικὸς ὡς ἂν πολύπειρός τε	καὶ	ἀσκητικός. εἴη δ´ ἄν τι
[1, 21]	θεῶν, Ἑρμῆς τε ὁ Θηβαῖος	καὶ	Ἀσκληπιὸς ὁ Μεμφίτης, Τειρεσίας τε
[1, 21]	βασιλείας ἐπὶ τὴν Ἡρακλέους αὐτοῦ	καὶ	Ἀσκληπιοῦ ἀποθέωσιν ἔτη συνάγεται τριάκοντα
[1, 21]	Δαρείου τοῦ Ὑστάσπου τοῦ Περσῶν	καὶ	Ἀσσυρίων καὶ Αἰγυπτίων γεγενημένου βασιλέως,
[1, 15]	αὐτῆς Αἰγυπτίων τε οἱ προφῆται	καὶ	Ἀσσυρίων οἱ Χαλδαῖοι καὶ Γαλατῶν
[1, 1]	ἀλλὰ τὴν ὑπάρχουσαν διελέγξαντος προφητικῶς	καὶ	ἀσυνέτους τῶν λεγομένων ἐσομένους μηνύσαντος.
[1, 24]	καὶ τὸ ἄτρεπτον αὐτοῦ φῶς	καὶ	ἀσχημάτιστον. πρὶν γοῦν ἀκριβωθῆναι τὰς
[1, 10]	τὴν τρυφὴν ὡς δολεράν τε	καὶ	ἄσωτον παραιτοίμεθα, καθάπερ τὸ μύρον
[1, 19]	συνεκρυεὶς αὖθις εἰς τὰ ἐθνικὰ	καὶ	ἄτακτα τοῦ βίου κύματα. ~(Ὡς
[1, 5]	καὶ δίκαιος) στεῖρα ἦν ἔτι	καὶ	ἄτεκνος κατὰ τὴν γενεὰν ἐκείνην,
[1, 21]	Ἀττική. κατὰ δὲ Τριόπαν Προμηθεὺς	καὶ	Ἄτλας καὶ Ἐπιμηθεὺς καὶ ὁ
[1, 6]	τυχόντες ὡς ἐπίπαν καλοκἀγαθίας ἤνυσαν,	καὶ	αὖ τὰ ἐναντία οἱ ἐπιτηδείως
[1, 7]	ἐὰν δὲ τὴν βασιλικήν τε	καὶ	αὐθεντικὴν εἴσοδον ζητῇς, ἀκούσῃ· αὕτη
[1, 21]	τριάκοντα. γυναικῶν δὲ (καὶ γὰρ	καὶ	αὗται προεφήτευον) Σάρρα τε καὶ
[1, 6]	καὶ μάθε ὡς ἐργάτις ἐστί·	καὶ	αὐτὴ γὰρ πάντα τὸν λειμῶνα
[1, 5]	καὶ τοὺς Ἕλληνας· ἐπαιδαγώγει γὰρ	καὶ	αὐτὴ τὸ Ἑλληνικὸν ὡς ὁ
[1, 7]	τοίνυν προπαιδεία ἡ Ἑλληνικὴ σὺν	καὶ	αὐτῇ φιλοσοφίᾳ θεόθεν ἥκειν εἰς
[1, 5]	ἀλληγορεῖται) συνευνασθῆναι πρότερον, ὕστερον δὲ	καὶ	αὑτῇ προσελθόντα κατὰ τὴν θείαν
[1, 1]	γῇ τῇ τοῦ μανθάνοντος ψυχῇ,	καὶ	αὕτη πνευματικὴ φυτεία. διὸ καὶ
[1, 1]	πιστευθὲν ἀργύριον εἰς τὸ ἐκδανεῖσαι	καὶ	αὐτὸ ὅπερ ἔλαβεν ἀποδιδόντι ἀργόν,
[1, 26]	δεδόσθαι τὸν νόμον, ὁπότε γε	καὶ	αὐτοὶ ἐκ τῶν παρὰ σφίσι
[1, 3]	τῆς γραφῆς. ὅθεν οἱ Ἕλληνες	καὶ	αὐτοὶ τοὺς περὶ ὁτιοῦν πολυπράγμονας
[1, 16]	τὴν διάτονον ἁρμονίαν Ἄγνιν τὸν	καὶ	αὐτὸν Φρύγα· κρούματα δὲ Ὄλυμπον
[1, 21]	ὀκτὼ μῆνας τρεῖς. Φίλων δὲ	καὶ	αὐτὸς ἀνέγραψε τοὺς βασιλεῖς τοὺς
[1, 21]	τῷ ἡμίσει τῆς ἑβδομάδος« ἀνῃρέθη	καὶ	αὐτὸς καὶ Ὄθων καὶ Γάλβας
[1, 16]	χρόνους προειρήκαμεν. Δράκων δὲ ὁ	καὶ	αὐτὸς νομοθέτης περὶ τὴν τριακοστὴν
[1, 25]	δικαίως σὺν καὶ τῇ θεωρίᾳ	καὶ	αὐτοὺς πολιτικοὺς ὀνομάζει, τὸ δὲ
[1, 21]	ἀπὸ Κέκροπος τοῦ διφυοῦς δὴ	καὶ	αὐτόχθονος, ὥς φησι κατὰ λέξιν
[1, 15]	δὲ ὁ Κνίδιος Κονούφιδι τῷ	καὶ	αὐτῷ Αἰγυπτίῳ. ἐν δὲ τῷ
[1, 11]	ἀλλὰ καὶ οἱ Στωϊκοί, ὧν	καὶ	αὐτῶν μέμνηται, σῶμα ὄντα τὸν
[1, 5]	ἐντολαὶ καὶ αἱ προπαιδεῖαι ὁδοὶ	καὶ	ἀφορμαὶ τοῦ βίου. Ἱερουσαλὴμ Ἱερουσαλήμ,
[1, 17]	ἐχούσης τὴν ἐξουσίαν τῆς ὁρμῆς	καὶ	ἀφορμῆς, ἀλλ´ ἀκουσίου τῆς κακίας
[1, 21]	τῆς τοῦ ναοῦ οἰκοδομῆς· ὁμοίως	καὶ	Ἀχίας ἐκ Σηλὼμ προφητεύει, ἦσαν
[1, 2]	τοῖς φιλεγκλήμοσι· πρῶτον μὲν εἰ	καὶ	ἄχρηστος εἴη φιλοσοφία, εἰ εὔχρηστος
[1, 24]	μαχίμοις ζῴοις δι´ ἐμψύχων τε	καὶ	ἀψύχων ψυχὴ τὸ τάττον ἐστὶ
[1, 21]	τοὺς ἐν Σαμαρείᾳ εἰς Μήδους	καὶ	Βαβυλῶνα. πάλιν τὸν Ἄχαζ διαδέχεται
[1, 13]	(τὰ δὲ πάντα Ἑλληνικά ἐστι	καὶ	βαρβαρικά, θάτερα δὲ οὐκέτι πάντα)
[1, 15]	προσηγορίαν εἰλήφασι. Φρύγες δὲ ἦσαν	καὶ	βάρβαροι οἱ Ἰδαῖοι δάκτυλοι. Ἡρόδωρος
[1, 13]	φωτίζεται. ξύμπαντες οὖν Ἕλληνές τε	καὶ	βάρβαροι, ὅσοι τἀληθοῦς ὠρέχθησαν, οἳ
[1, 8]	κακοτεχνία, εἴτε Ἕλληνες εἶεν εἴτε	καὶ	βάρβαροι σοφισταί. παγκάλως οὖν ὁ
[1, 15]	ἄλλοθι πολλαχοῦ καὶ ἐν Ἕλλησι	καὶ	βαρβάροις, ὧν καὶ ἱερὰ πολλὰ
[1, 20]	καὶ ἄνευ γραμμάτων, τῇ θείᾳ	καὶ	βαρβάρῳ κινηθέντες φιλοσοφίᾳ, δυνάμει» τὸν
[1, 15]	γένη. οὕτως οἴεται ὁ Πλάτων	καὶ	βαρβάρων φιλοσόφους τινὰς εἶναι, ὁ
[1, 21]	εἴκοσι· τοῦτον διαδέχεται ὁ Φιλομήτωρ	καὶ	βασιλεύει ἔτη πέντε καὶ τριάκοντα,
[1, 11]	παράδοσιν φιλοσοφία ἵστησι τὴν πρόνοιαν	καὶ	βεβαιοῖ, ἧς ἀναιρεθείσης μῦθος ἡ
[1, 11]	ἐρριζωμένοι καὶ ἐποικοδομούμενοι ἐν αὐτῷ	καὶ	βεβαιούμενοι ἐν τῇ πίστει, πειθὼ
[1, 29]	τῆς πολυμαθοῦς περιουσίας ἀποδείξεις ἰσχυροποιοῦσι	καὶ	βεβαιοῦσι καὶ θεμελιοῦσι τοὺς λόγους
[1, 21]	Ἰουδαίᾳ βασιλέων τὴν Ἰούδα φυλὴν	καὶ	Βενιαμεὶν καὶ Λευὶ μὴ αἰχμαλωτισθῆναι
[1, 8]	λῃσταί, αἱρεῖν ἀγωνιζόμενοι καὶ δόλῳ	καὶ	βίᾳ ἡμᾶς δὴ τοὺς ἀπερίττους,
[1, 14]	ἦσαν, Θαλῆς τε ὁ Μιλήσιος	καὶ	Βίας ὁ Πριηνεὺς καὶ Πιττακὸς
[1, 15]	τὸν Πέρσην ὁ Πυθαγόρας ἐζήλωσεν,	καὶ	βίβλους ἀποκρύφους τἀνδρὸς τοῦδε οἱ
[1, 25]	τούς τε εἰς αὐτὸν ἀφορῶντας	καὶ	βιοῦντας ἐνεργῶς καὶ δικαίως σὺν
[1, 1]	εἰς εἰρήνην τὴν ἐν λόγῳ	καὶ	βίῳ τῷ κατὰ τὸν θεὸν
[1, 16]	σύστασιν τῆς παρὰ βαρβάροις εὑρετικῆς	καὶ	βιωφελοῦς φύσεως, παρ´ ὧν Ἕλληνες
[1, 1]	Θεοπόμπῳ μὲν καὶ Τιμαίῳ μύθους	καὶ	βλασφημίας συντάττουσιν, πρὸς δὲ καὶ
[1, 21]	ἐλέφαντος γοῦν ἐμπεσόντος εἰς βόρβορον	καὶ	βοήσαντος παρών τις ἄλλος καὶ
[1, 21]	Κορίνθιος, Ἱππώ τε ἡ Χείρωνος	καὶ	Βοιὼ καὶ Μαντὼ καὶ τῶν
[1, 21]	προφητεύων διατείνει Ἱερεμίας, προφητεύουσι δὲ	καὶ	Βουζὶ καὶ Οὐρίας ὁ υἱὸς
[1, 24]	τοὺς ἐκπεσόντας ἀπὸ Φυλῆς καταγαγόντι	καὶ	βουλομένῳ λαθεῖν στῦλος ὁδηγὸς γίνεται
[1, 15]	ἀκηκοέναι τε πρὸς τούτοις Γαλατῶν	καὶ	Βραχμάνων τὸν Πυθαγόραν βούλεται. Κλέαρχος
[1, 28]	γάλα μόνον εἰληφότας, οὐδέπω δὲ	καὶ	βρῶμα, αὐτίκα οὐχ ἁπλῶς γάλα.
[1, 15]	προφῆται καὶ Ἀσσυρίων οἱ Χαλδαῖοι	καὶ	Γαλατῶν οἱ Δρυΐδαι καὶ Σαμαναῖοι
[1, 21]	δύο ἔτη προσλαμβάνεται τοῖς Ὄθωνος	καὶ	Γάλβα καὶ Οὐιτελλίου μησὶ ιζʹ
[1, 21]	δὲ ἥμισυ Οὐεσπεσιανὸς σὺν Ὄθωνι	καὶ	Γάλβᾳ καὶ Οὐιτελλίῳ. καὶ διὰ
[1, 21]	ἀνῃρέθη καὶ αὐτὸς καὶ Ὄθων	καὶ	Γάλβας καὶ Οὐιτέλλιος, Οὐεσπεσιανὸς δὲ
[1, 3]	ῥαψῳδῶν καὶ ἄλλων τινῶν λέγει·	καὶ	γὰρ εἰσελήλυθεν πολλῶν σοφιστῶν ὄχλος
[1, 21]	ὁ ναός, τοῦτο φανερόν ἐστι·	καὶ	γὰρ ἐν τῷ Ἔσδρᾳ γέγραπται,
[1, 25]	πρὸς δόγμα ἓν νεύουσαν αἰεί·	καὶ	γὰρ ἰσχύι καὶ σεμνότητι καὶ
[1, 21]	πέντε καὶ τριάκοντα. γυναικῶν δὲ	(καὶ	γὰρ καὶ αὗται προεφήτευον) Σάρρα
[1, 17]	ὀλιγωροῦμεν ἀποστῆναι, εἰκότως ἂν κολάσειε	(καὶ	γὰρ τὸ πυρέττειν ἀκούσιον· ἀλλ´
[1, 23]	Αἰγύπτιοι) εἰς ὃ ἐκτέθειται τεθνηξόμενος.	καὶ	γάρ τοι Μωυσῆν τὸν ἀποπνεύσαντα
[1, 3]	βίον τρυγόνων ἀναφαίνονται λαλίστεροι· κνήθοντες	καὶ	γαργαλίζοντες οὐκ ἀνδρικῶς, ἐμοὶ δοκεῖν,
[1, 5]	ἐγκράτειαν φιλοσοφία ἐπαγγέλλεται γλώσσης τε	καὶ	γαστρὸς καὶ τῶν ὑπὸ γαστέρα,
[1, 13]	παραβολὰς καὶ ἐπιστήμην ἔγνων. ὅτι	καί	γε τοῦτό ἐστι προαίρεσις πνεύματος,
[1, 15]	τὰ μήκιστα, καὶ ἀέρας τε	καὶ	γέας πλείστας εἶδον, καὶ λογίων
[1, 15]	ἐν βαρβάροις μαθόντος. διὰ τοῦτο	καὶ	γένη βαρβάρων» εἶπεν, γένη φιλοσόφων
[1, 11]	κατὰ μέρος ἄγει καὶ τρεπτὴν	καὶ	γενητὴν οἶδεν τὴν τῶν στοιχείων
[1, 21]	τῆς ἡμέρας. αἱ δὲ πρῶται	καὶ	γενικαὶ διάλεκτοι βάρβαροι μέν, φύσει
[1, 15]	τε καὶ Πυθαγόρου τὰ πλεῖστα	καὶ	γενναιότατα τῶν δογμάτων ἐν βαρβάροις
[1, 19]	ὑμᾶς ποιητῶν εἰρήκασιν· τοῦ γὰρ	καὶ	γένος ἐσμέν. ἐξ ὧν δῆλον
[1, 6]	πρὸς τὸν μύρμηκα, ὦ ὀκνηρέ,	καὶ	γενοῦ ἐκείνου σοφώτερος» ὃς πολλὴν
[1, 15]	Βραχμᾶνές τε σύμπαντες καὶ Ὀδρύσαι	καὶ	Γέται καὶ τὸ τῶν Αἰγυπτίων
[1, 23]	δὲ ἡλικίᾳ γενόμενος ἀριθμητικήν τε	καὶ	γεωμετρίαν ῥυθμικήν τε καὶ ἁρμονικὴν
[1, 1]	χώραν. τὴν εὔφορον καὶ καλὴν	καὶ	γεωργουμένην, τὴν πολυπλασιάσαι τὸν σπόρον
[1, 19]	τὰ ἐν αὐτῷ, οὗτος οὐρανοῦ	καὶ	γῆς ὑπάρχων κύριος οὐκ ἐν
[1, 27]	νόμῳ καὶ καυχᾶσαι ἐν θεῷ	καὶ	γιγνώσκεις τὸ θέλημα τοῦ θεοῦ
[1, 21]	καὶ τὸν λαὸν πάντα μετοικίζει	(καὶ	γίνεται ἡ αἰχμαλωσία ἐπὶ ἔτη
[1, 21]	καθὼς καὶ ἐπὶ τῆς σκηνῆς.	καὶ	γίνεται τὰ πάντα ἔτη σὺν
[1, 11]	τούτῳ καυχάσθω ὁ καυχώμενος, συνιέναι	καὶ	γινώσκειν ὅτι ἐγώ εἰμι κύριος
[1, 21]	ἐπὶ τὴν Περσέως στρατείαν, ὅτε	καὶ	Γλαῦκος ἐπὶ Μελικέρτῃ τὰ Ἴσθμια
[1, 21]	πολλοὶ τῶν ἱστορικῶν καὶ ἔθνη	καὶ	γλώσσας πέντε καὶ ἑβδομήκοντα λέγουσιν
[1, 19]	βάπτισμα τὸ αἱρετικὸν οὐκ οἰκεῖον	καὶ	γνήσιον ὕδωρ λογιζομένη, καὶ ὑπερβήσῃ
[1, 9]	ἐντολάς» φησίν, ἀπόγραψαι δισσῶς βουλήσει	καὶ	γνώσει τοῦ ἀποκρίνασθαι λόγους ἀληθείας
[1, 5]	κυριωτέρα, εἰ θεοῦ τιμῆς τε	καὶ	γνώσεως ἕνεκεν ἐπιτηδεύοιτο. Τῶν εἰρημένων
[1, 27]	ὅσα ἐγὼ ἐντέλλομαί σοι σήμερον,	καὶ	γνώσῃ ἐν τῇ καρδίᾳ σου
[1, 21]	καὶ τοῦ χρῖσαι ἅγιον ἁγίων.	καὶ	γνώσῃ καὶ συνήσεις ἀπὸ ἐξόδου
[1, 24]	ἐγκράτειαν καὶ σωφροσύνην μεθ´ ὁσιότητος	καὶ	γνῶσιν ἀγαθὴν μετ´ ἀληθείας, τὸ
[1, 13]	καρδία μου εἶδεν πολλά, σοφίαν	καὶ	γνῶσιν, παραβολὰς καὶ ἐπιστήμην ἔγνων.
[1, 13]	ἀνθαιρεῖσθε παιδείαν καὶ μὴ ἀργύριον,	καὶ	γνῶσιν ὑπὲρ χρυσίον δεδοκιμασμένον, ἀνθαιρεῖσθε
[1, 11]	ὀρθῶς ζητήσαντες αὐτὸν εἰρήνην εὗρον.	καὶ	γνώσομαι» φησίν, οὐ τὸν λόγον
[1, 9]	ὢν χωρίζειν, ὁ πολύιδρις» ἡμῶν	καὶ	γνωστικός, σοφιστικὴν μὲν φιλοσοφίας, κομμωτικὴν
[1, 23]	Μωυσῆ φησι πρῶτον σοφὸν γενέσθαι	καὶ	γραμματικὴν πρῶτον τοῖς Ἰουδαίοις παραδοῦναι
[1, 16]	ἀντὶ τοῦ κριτικοῦ εἰσηγήσατο τοὔνομα	καὶ	γραμματικὸς προσηγορεύθη, ἔνιοι δὲ Ἐρατοσθένη
[1, 15]	καὶ λογίων ἀνθρώπων πλείστων ἐπήκουσα,	καὶ	γραμμέων συνθέσι μετὰ ἀποδείξεως οὐδείς
[1, 3]	ὑπολείπεται. παγκάλως ὁ Ἀθηναῖος ἀποτείνεται	καὶ	γράφει Σόλων· εἰς γὰρ γλῶσσαν
[1, 16]	τῶν λόγων παρῆλθε διδασκαλία τε	καὶ	γραφή. Ἀλκμαίων γοῦν Περίθου Κροτωνιάτης
[1, 16]	θάλασσαν ἔπλευσεν. Κέλμις τε αὖ	καὶ	Δαμναμενεὺς οἱ τῶν Ἰδαίων δάκτυλοι
[1, 23]	εἰ βούλοιτο· τῆς δὲ συνθεμένης	καὶ	δεηθείσης παρήνεγκε τὴν μητέρα τὴν
[1, 1]	τὰ ἀπόρρητα ἱκανῶς, πολλοῦ γε	καὶ	δεῖ, μόνον δὲ τὸ ὑπομνῆσαι,
[1, 1]	λανθάνουσα εἰπεῖν καὶ ἐπικρυπτομένη ἐκφῆναι	καὶ	δεῖξαι σιωπῶσα. τά τε παρὰ
[1, 23]	με ὥσπερ τὸν ἐχθὲς ἄνδρα;	καὶ	δείσας ἐγὼ ἔλεξα· πῶς ἐγένετο
[1, 5]	ἄρα εἴρηται· ἄκουε, υἱέ μου,	καὶ	δέξαι ἐμοὺς λόγους, φησίν, ἵνα
[1, 21]	Διονύσιος ὁ Ἀργεῖος, Ἀγίας δὲ	καὶ	Δερκύλος ἐν τῇ τρίτῃ μηνὸς
[1, 24]	τύπου δὲ ἕνεκεν ἑνὸς ἢ	καὶ	δευτέρου ἐπιμνησθήσομαι παραδείγματος στρατηγικοῦ. Μωυσῆς
[1, 1]	Χριστῷ. ἀλλ´ οἳ μὲν ὑποκριταί,	καὶ	δὴ ἐάσθωσαν· εἰ δέ τις
[1, 18]	υἱόν τε ἔχειν τὸν θεὸν	καὶ	δὴ καὶ πεπονθέναι τοῦτον· ὅθεν
[1, 7]	φυεῖσιν ἤτοι ξηρανθέντα ἢ ἀποτιλθέντα.	καὶ	δὴ κἀνταῦθα χρησιμεύει ἡ τοῦ
[1, 1]	ὧν μᾶλλον οἱ ἀκούοντες ἐπιστραφήσονται.	καὶ	δὴ συνελόντι φάναι (ἐν πολλοῖς
[1, 4]	ἔστι θεὸς ἐν οὐρανῷ ἀποκαλύπτων.	καὶ	δὴ τοὺς Βαβυλῶνος σοφοὺς προσαγορεύει.
[1, 15]	σοφῶν σεβασθῆναί τε τοὺς ἄνδρας	καὶ	δημοσίᾳ φιλοσοφῆσαι Βραχμᾶνές τε σύμπαντες
[1, 17]	ἀλλ´ ὅταν δι´ ἑαυτόν τις	καὶ	δι´ ἀκρασίαν πυρέττῃ, αἰτιώμεθα τοῦτον)
[1, 24]	λόγου ἢ δι´ ἔργων ἢ	καὶ	δι´ ἀμφοτέρων ἅμα τούτων. ταῦτα
[1, 24]	ὁ κύριος τοὺς εἰς αὐτὸν	καὶ	δι´ αὐτοῦ πιστεύοντας προσιέμενος. πάντα
[1, 5]	ποῦ; δίς, διά τε προφητῶν	καὶ	διὰ τῆς παρουσίας. πολύτροπον μὲν
[1, 19]	τὰ παρ´ Ἕλλησι καλῶς εἰρημένα	καὶ	διὰ τοῦ ἀγνώστου θεοῦ τιμᾶσθαι
[1, 1]	ἀπόστολον εὔλογον Ἰουδαῖον γενέσθαι, ἀλλὰ	καὶ	διὰ τοὺς Ἕλληνας Ἕλληνα, ἵνα
[1, 21]	Ὄθωνι καὶ Γάλβᾳ καὶ Οὐιτελλίῳ.	καὶ	διὰ τοῦτο λέγει Δανιήλ· μακάριος
[1, 9]	ἐπήβολον γενέσθαι; πῶς δὲ οὐχὶ	καὶ	διαιρεῖσθαι χρήσιμον τάς τε ἀμφιβόλους
[1, 1]	χρόνῳ δοκιμάζει καὶ κρίσει δικάζει	καὶ	διακρίνει τῶν ἄλλων τὸν οἷόν
[1, 20]	τὴν κατ´ αὐτῆς σοφιστικὴν ἐπιχείρησιν	καὶ	διακρουομένη τὰς δολερὰς κατὰ τῆς
[1, 8]	οὗτοι εἴτε αἱρέσεις μετίοιεν εἴτε	καὶ	διαλεκτικὰ συνασκοῖεν τεχνύδρια, οὗτοι οἱ
[1, 10]	ἣν ἐπενόησαν τέχναι λεκτικαί τε	καὶ	διαλεκτικαί. ζητήσεις οὖν σοφίαν παρὰ
[1, 3]	τὰ μὲν ἄλλα αὐτοῖς ἀσθενεῖ	καὶ	διαρρεῖ, μόνη δὲ ἡ γλῶσσα
[1, 20]	ἀλλὰ διαφόρῳ διδασκαλίᾳ. εἰ δὲ	καὶ	διαστέλλεσθαι ἡμᾶς διὰ τοὺς φιλεγκλήμονας
[1, 12]	τοῦ ἀληθινοῦ φωτὸς καθαροὺς ὄντως	καὶ	διαυγεῖς ἐπιδεῖξαι λόγους ἀκροατῶν τοῖς
[1, 19]	καὶ τὰ διὰ τῶν διαφανῶν	καὶ	διαυγῶν σωμάτων. καλῶς οὖν ὁ
[1, 19]	γένηται. καὶ κατ´ ἔμφασιν δὲ	καὶ	διάφασιν οἱ ἀκριβῶς παρ´ Ἕλλησι
[1, 5]	ἀσκητὴς ἑρμηνευόμενος (διὰ πλειόνων δὲ	καὶ	διαφερόντων αἱ ἀσκήσεις δογμάτων) ὅθεν
[1, 1]	δὲ ἀπήμβλυται κακῇ τροφῇ τε	καὶ	διδασκαλίᾳ τὸ τῆς ψυχῆς ὄμμα»
[1, 15]	τιμήσαντες τοὺς αὑτῶν νομοθέτας τε	καὶ	διδασκάλους θεοὺς προσειπόντες. ψυχὰς γὰρ
[1, 1]	δὲ εὐαγγελιστάς, τοὺς δὲ ποιμένας	καὶ	διδασκάλους, πρὸς τὸν καταρτισμὸν τῶν
[1, 1]	ἐπιστολῇ νουθετοῦντες» γράφει πάντα ἄνθρωπον	καὶ	διδάσκοντες ἐν πάσῃ σοφίᾳ, ἵνα
[1, 5]	Χριστῷ ἀναπαύσεως γυμνάζειν τὸν νοῦν	καὶ	διεγείρειν τὴν σύνεσιν ἀγχίνοιαν γεννῶσαν
[1, 12]	τῶν ὑπομνημάτων ὑποτύπωσις ὅσα διασποράδην	καὶ	διερριμμένως ἐγκατεσπαρμένην ἔχουσι τὴν ἀλήθειαν,
[1, 25]	ἑρμηνεύει πρὸς ἕνα θεὸν ἀφορᾶν	καὶ	δικαιοπραγεῖν ἐντελλόμενος; τοῦ δὲ πολιτικοῦ
[1, 5]	σύνοικος (πιστὸς δὲ ἐλογίσθη Ἀβραὰμ	καὶ	δίκαιος) στεῖρα ἦν ἔτι καὶ
[1, 11]	ὁ ποιῶν ἔλεος καὶ κρίμα	καὶ	δικαιοσύνην ἐπὶ τῆς γῆς, ὅτι
[1, 5]	τὴν κατὰ θεὸν πίστιν τε	καὶ	δικαιοσύνην. Ἰσαὰκ δὲ τὸ αὐτομαθὲς
[1, 6]	κακοί. φύσει δ´ αὖ κοινωνικοὺς	καὶ	δικαίους ὁ θεὸς ἡμᾶς ἐδημιούργησεν.
[1, 27]	παρόντων κακῶν. τοὺς γὰρ σωφρόνως	καὶ	δικαίως βιοῦν ἑλομένους ἀθανατίζειν ἐπαγγέλλεται.
[1, 25]	αὐτὸν ἀφορῶντας καὶ βιοῦντας ἐνεργῶς	καὶ	δικαίως σὺν καὶ τῇ θεωρίᾳ
[1, 16]	δεικνυμένου τοῦ Διονύσου, δι´ ὃν	καὶ	Διονυσιακαὶ θέαι, μεταγενεστέρου Μωυσέως {ἢ}
[1, 21]	δεύτερος Κέκροψ αἵ τε Περσέως	καὶ	Διονύσου πράξεις Ὀρφεύς τε καὶ
[1, 21]	ἔτη ἑξήκοντα τρία· Ἀσκληπιός τε	καὶ	Διόσκουροι συνέπλεον αὐτοῖς, ὡς μαρτυρεῖ
[1, 27]	ἐπείρασέν σε καὶ ἐλιμαγχόνησέν σε	καὶ	διψῆν ἐποίησέν σε ἐν γῇ
[1, 19]	ὕδωρ ἄνυδρον ζητῶν, τὴν ἀοίκητον	καὶ	δίψιον ἐπερχόμενος γῆν, συνάγων χερσὶν
[1, 19]	ἐπὶ ψεύδεσιν, οὗτος ποιμαίνει ἀνέμους	καὶ	διώκει ὄρνεα πτερωτά. οὐκ οἶμαι
[1, 21]	ἀπὸ καιροῦ παραλλάξεως τοῦ ἐνδελεχισμοῦ	καὶ	δοθῆναι βδέλυγμα ἐρημώσεως ἡμέρας αςϟ
[1, 27]	γιγνώσκεις τὸ θέλημα τοῦ θεοῦ	καὶ	δοκιμάζεις τὰ διαφέροντα κατηχούμενος ἐκ
[1, 8]	διελεγχόμενοι δὲ λῃσταί, αἱρεῖν ἀγωνιζόμενοι	καὶ	δόλῳ καὶ βίᾳ ἡμᾶς δὴ
[1, 17]	ἐν τῷ ποιεῖν καὶ ἐνεργεῖν	καὶ	δρᾶν νοεῖσθαι, τὸ δὲ μὴ
[1, 1]	τοῖς ἐντεθραμμένοις λόγων παντοδαπῶν τέχναις	καὶ	δυνάμεσιν ἐπιχειρημάτων ὠγκωμένων, τοῖς προκατειλημμένοις
[1, 17]	γὰρ θείας σοφίας καὶ ἀρετῆς	καὶ	δυνάμεως ἔργον ἐστὶν οὐ μόνον
[1, 21]	ἕως τέλους πολέμου συντετμημένου ἀφανισμοῖς.	καὶ	δυναμώσει διαθήκην πολλοῖς ἑβδομὰς μία·
[1, 1]	~ἵνα ὑπὸ χεῖρα ἀναγινώσκῃς αὐτὰς	καὶ	δυνηθῇς φυλάξαι αὐτάς. πότερον δ´
[1, 24]	ἰόντι. τῷ Θρασυβούλῳ νύκτωρ ἀσελήνου	καὶ	δυσχειμέρου τοῦ καταστήματος γεγονότος πῦρ
[1, 21]	ὁ τοῦ Ἰωὰς τριακοσίους ἐκστρατεύσας	καὶ	δώδεκα μυριάδας αὐτῶν ἀπολέσας ἦρξεν
[1, 21]	ἕως χριστοῦ ἡγουμένου ἑβδομάδες ἑπτὰ	καὶ	ἑβδομάδες ἑξήκοντα δύο, καὶ ἐπιστρέψει
[1, 21]	αἱ ψυχαὶ ἐξ Ἰακὼβ πέντε	καὶ	ἑβδομήκοντα αἱ εἰς Αἴγυπτον κατελθοῦσαι.
[1, 21]	καὶ ἔθνη καὶ γλώσσας πέντε	καὶ	ἑβδομήκοντα λέγουσιν εἶναι, ἐπακούσαντες τῆς
[1, 15]	Ῥωμαίους κτίζειν. ἐν γοῦν ἑκατὸν	καὶ	ἑβδομήκοντα τοῖς πρώτοις ἔτεσι ναοὺς
[1, 21]	λόγον αἱ γενικαὶ διάλεκτοι δύο	καὶ	ἑβδομήκοντα ὡς αἱ ἡμέτεραι παραδιδόασι
[1, 14]	τούτων· δειλαί τοι δειλῶν γε	καὶ	ἐγγύαι ἐγγυάασθαι· οἳ δὲ περὶ
[1, 21]	ἑβδομάσιν ἡσύχασεν ἅπασα ἡ Ἰουδαία	καὶ	ἐγένετο ἄνευ πολέμων, καὶ ὁ
[1, 21]	τὸ ἥμισυ κατέσχε Νέρων βασιλεύων,	καὶ	ἐγένετο ἥμισυ ἑβδομάδος· τὸ δὲ
[1, 15]	καὶ τὸ τῶν Αἰγυπτίων γένος	καὶ	ἐθεολόγησαν ἀκριβῶς τὰ ἐκείνων, Χαλδαῖοί
[1, 21]	καὶ ἄλλοι πολλοὶ τῶν ἱστορικῶν	καὶ	ἔθνη καὶ γλώσσας πέντε καὶ
[1, 11]	πρόνοιαν ἀναιροῦσαν καὶ ἡδονὴν ἐκθειάζουσαν,	καὶ	εἰ δή τις ἄλλη τὰ
[1, 1]	ὅλως ἢ τισὶ καταλειπτέον συγγράμματα;	καὶ	εἰ μὲν τὸ πρότερον, τίς
[1, 7]	καὶ ἐπὶ τῶν μνημάτων συκῆ	καὶ	εἴ τι τῶν ἀναιδεστέρων δένδρων,
[1, 21]	κηʹ Αὐγούστου ἐν πέμπτῃ Παχὼν	καὶ	εἰκάδι. Οἱ δὲ ἀπὸ Βασιλείδου
[1, 8]	κλαπέντες ἢ γοητευθέντες ἢ βιασθέντες	καὶ	εἰκῆ πιστεύσαντες. ὁ μὲν δὴ
[1, 21]	γῇ τῇ ἀγαθῇ ἄλλα πέντε	καὶ	εἴκοσι ἀναπαυσάμενος. ὡς δὲ τὸ
[1, 21]	ἓξ καὶ τεσσαράκοντα, Ξέρξης ἓξ	καὶ	εἴκοσι, Ἀρταξέρξης ἓν καὶ τεσσαράκοντα,
[1, 21]	ὃν ὁ Φύσκων ἔτη ἐννέα	καὶ	εἴκοσι, εἶτα ὁ Λάθουρος ἔτη
[1, 21]	εἶτα ὁ Εὐεργέτης ἔτη πέντε	καὶ	εἴκοσι, εἶτα ὁ Φιλοπάτωρ ἔτη
[1, 21]	ὁ ἐπικληθεὶς Διόνυσος ἔτη ἐννέα	καὶ	εἴκοσι. ἐπὶ πᾶσιν ἡ Κλεοπάτρα
[1, 21]	ἡ Κλεοπάτρα ἐβασίλευσεν ἔτη δύο	καὶ	εἴκοσι, μεθ´ ἣν ἡ τῶν
[1, 21]	ὃν ὁ Ἐπιφανὴς ἔτη τέσσαρα	καὶ	εἴκοσι· τοῦτον διαδέχεται ὁ Φιλομήτωρ
[1, 21]	ὁ κύριος ἡμῶν τῷ ὀγδόῳ	καὶ	εἰκοστῷ ἔτει, ὅτε πρῶτον ἐκέλευσαν
[1, 19]	ἐν ἀστρονομίᾳ, φυσικῶν καὶ ῥεόντων	καὶ	εἰκότων βεβυσμένῃ λόγων, ἀλλ´ αὐτοῦ
[1, 28]	ἑκάστου τῶν ὄντων ἀμίκτως τε	καὶ	εἰλικρινῶς τοῦ ὑποκειμένου δεικτική, ἢ
[1, 21]	δύναμις καὶ τὸ ἅγιον συμπατηθήσεται;	καὶ	εἶπεν αὐτῷ, ἕως ἑσπέρας καὶ
[1, 17]	ὁ μὴ κωλύων; ἤδη δὲ	καὶ	εἰς ἀπέμφασιν αὐτοῖς ὁ λόγος
[1, 15]	τὰ ἔθνη διαλάμψασα, ὕστερον δὲ	καὶ	εἰς Ἕλληνας κατῆλθεν. προέστησαν δ´
[1, 3]	Σόλων· εἰς γὰρ γλῶσσαν ὁρᾶτε	καὶ	εἰς ἔπη αἱμύλου ἀνδρός· ὑμῶν
[1, 1]	ὅμοιοι) ἧκον δὴ σὺν θεῷ	καὶ	εἰς ἡμᾶς τὰ προγονικὰ ἐκεῖνα
[1, 7]	εἰς αὐτά τε τὰ φυτώρια	καὶ	εἰς παραδείσους καὶ τὰ ὡραῖα
[1, 15]	οὓς καὶ περιετέμετο, ἵνα δὴ	καὶ	εἰς τὰ ἄδυτα κατελθὼν τὴν
[1, 23]	κατὰ βούλησιν τοῦ θεοῦ ἐξελθόντα	καὶ	εἰς τὰ βασίλεια παρελθόντα ἐπιστῆναι
[1, 18]	βούλεται γὰρ ἐκδιδάσκεσθαι τὸν λόγον	καὶ	εἰς τὰς τραπέζας τὸ ἀργύριον
[1, 7]	εἰς τὴν γῆν τὴν ἀγαθὴν	καὶ	εἰς τὴν κοπρίαν καὶ ἐπὶ
[1, 6]	φύονται εἴς τε τὰ ἄλλα	καὶ	εἰς τὸ γεννᾶν, ὥσπερ καὶ
[1, 18]	ἡ προφητεία λέγει· κἂν θέλητε	καὶ	εἰσακούσητέ μου, τὰ ἀγαθὰ τῆς
[1, 29]	ἢ οὐκ ἔστιν« ὁμοίως δὲ	καὶ	ἐκ τῆς πολυμαθοῦς περιουσίας ἀποδείξεις
[1, 1]	οὕτως ἐκ τοῦ ἄρτου ἐσθιέτω	καὶ	ἐκ τοῦ ποτηρίου πινέτω. σκοπεῖσθαι
[1, 5]	τελείαν δέσποιναν τιμῶ καὶ σέβω.	καὶ	ἐκάκωσεν αὐτὴν Σάρρα» ἴσον τῷ
[1, 4]	ἔσται παραθεμένοις τήνδε τὴν λέξιν·	καὶ	ἐλάλησεν κύριος πρὸς Μωυσῆν λέγων·
[1, 27]	δηλονότι, δικαιοσύνη ἐκπορεύεται, νόμον δὲ	καὶ	ἔλεον ἐπὶ γλώσσης φορεῖ. ἑνὸς
[1, 1]	τὸ ἀργύριόν μου τοῖς τραπεζίταις,	καὶ	ἐλθὼν ἐγὼ ἐκομισάμην ἂν τὸ
[1, 27]	σε, φησί, καὶ ἐπείρασέν σε	καὶ	ἐλιμαγχόνησέν σε καὶ διψῆν ἐποίησέν
[1, 21]	αὐτόν τε καὶ τὸν Ἡσίοδον	καὶ	Ἐλισσαίου τοῦ προφήτου νεωτέρους. κἂν
[1, 19]	οὖν μαρτυροῦνται ἀληθῆ τινα δογματίζειν	καὶ	Ἕλληνες, ἔξεστι κἀντεῦθεν σκοπεῖν. ὁ
[1, 18]	δὲ τοῖς κλητοῖς Ἰουδαίοις τε	καὶ	Ἕλλησι Χριστὸς θεοῦ δύναμίς ἐστι
[1, 21]	τῆς ὀγδόης καὶ τεσσαρακοστῆς ὀλυμπιάδος,	καὶ	ἔμεινεν ἡ αἰχμαλωσία ἐπὶ ἔτη
[1, 17]	οἱ μὲν προφῆται, ἅτε ἀποσταλέντες	καὶ	ἐμπνευσθέντες ὑπὸ τοῦ κυρίου, οὐ
[1, 1]	ἀτεχνῶς καὶ σκιαγραφία τῶν ἐναργῶν	καὶ	ἐμψύχων ἐκείνων, ὧν κατηξιώθην ἐπακοῦσαι,
[1, 15]	φησι καὶ ἄλλοι ἄλλοθι πολλαχοῦ	καὶ	ἐν Ἕλλησι καὶ βαρβάροις, ὧν
[1, 9]	καθάπερ δὲ ἐν γεωργίᾳ {οὕτω}	καὶ	ἐν ἰατρικῇ χρηστομαθὴς ἐκεῖνος ὁ
[1, 16]	ἐνιαυτὸν εἰς δώδεκα μῆνας διεῖλον	καὶ	ἐν ἱεροῖς μίσγεσθαι γυναιξὶν ἐκώλυσαν
[1, 21]	Ἰαμίδαι, Πολύιδός τε ἐν Ἄργει	καὶ	ἐν Μεγάροις, οὗ μέμνηται ἡ
[1, 6]	τὸν ῥηϊδίως φωνέοντα πᾶν ἔπος	καὶ	ἐν παντὶ δήμῳ. χρὴ δὲ
[1, 6]	ὀρθῶς ἔστι βιοῦν, οὕτω δὲ	καὶ	ἐν περιουσίᾳ ἔξεστιν, καὶ ῥᾷον
[1, 21]	τῶν ἑπτὰ ἑβδομάδων ἐν Ἱερουσαλήμ,	καὶ	ἐν ταῖς ἑξήκοντα δύο ἑβδομάσιν
[1, 21]	τὸ ἥμισυ κατέσχεν Νέρων βασιλεύων	καὶ	ἐν τῇ ἁγίᾳ πόλει Ἱερουσαλὴμ
[1, 17]	ἐκεῖνος ἀνθρωποκτόνος ἦν ἀπ´ ἀρχῆς,	καὶ	ἐν τῇ ἀληθείᾳ οὐχ ἕστηκεν,
[1, 21]	σῴζει τὸν ἐμπεπτωκότα. φασὶ δὲ	καὶ	ἐν τῇ Λιβύῃ σκορπίον, ἐὰν
[1, 21]	ἑβδομάσι, καθὼς εἶπεν ὁ προφήτης.	καὶ	ἐν τῇ μιᾷ ἑβδομάδι, ἧς
[1, 6]	καὶ εἰς τὸ γεννᾶν, ὥσπερ	καὶ	ἐν τοῖς ἄλλοις ζῴοις. διὸ
[1, 21]	πόλει Ἱερουσαλὴμ ἔστησεν τὸ βδέλυγμα,	καὶ	ἐν τῷ ἡμίσει τῆς ἑβδομάδος«
[1, 13]	τῶν σχημάτων ἀλλήλων διενήνοχεν. ἀτὰρ	καὶ	ἐν τῷ κόσμῳ παντὶ τὰ
[1, 24]	αὐτοῖς τῆς ὁδοῦ. λέγεται δὲ	καὶ	ἐν χρησμῷ τινι· στῦλος Θηβαίοισι
[1, 10]	πλουσιώτερος εἰς γῆρας ἀναφανήσῃ φρονήσεως.	καὶ	ἔν γε τῷ Θεαιτήτῳ εὕροις
[1, 21]	αὐτοῦ ὁ νομικώτατος ἔτη τριάκοντα	καὶ	ἕν. οὗτος ἐπέθηκε τὰ κῶλα
[1, 5]	χρῆσθαι μέν, οὐκ ἐνδιατρίβειν δὲ	καὶ	ἐναπομένειν τῇ κοσμικῇ παιδείᾳ παραινεῖ·
[1, 16]	αὐτὸς νομοθέτης περὶ τὴν τριακοστὴν	καὶ	ἐνάτην ὀλυμπιάδα γεγονὼς εὑρίσκεται. Ἀντίλοχος
[1, 4]	τὸν Ὤρ, τῆς φυλῆς Ἰούδα,	καὶ	ἐνέπλησᾳ αὐτὸν πνεῦμα θεῖον σοφίας
[1, 11]	λόγον καθ´ ὃν πεπίστευκέ τε	καὶ	ἐνεργεῖ, μηδὲ ἀποδοῦναι δυνάμενος τὴν
[1, 17]	αἱ τῶν ἀποστατησάντων βουλαί τε	καὶ	ἐνέργειαι, μερικαὶ οὖσαι, γίνονται μὲν
[1, 17]	τὸ αἴτιον ἐν τῷ ποιεῖν	καὶ	ἐνεργεῖν καὶ δρᾶν νοεῖσθαι, τὸ
[1, 3]	ἐπέων δὲ πολὺς νομὸς ἔνθα	καὶ	ἔνθα. καί· ὁπποῖόν κ´ εἴπῃσθα
[1, 12]	πρὸς τοὺς εὐφυεῖς θαυμασιώτερά τε	καὶ	ἐνθουσιαστικώτερα. ψυχικὸς δὲ ἄνθρωπος οὐ
[1, 20]	ναῦλον, τῷ δὲ τελώνῃ τέλος	καὶ	ἐνοίκιον μὲν τῷ σταθμούχῳ, μισθὸν
[1, 13]	δὲ τὰ διῃρημένα συνθεὶς αὖθις	καὶ	ἑνοποιήσας τέλειον τὸν λόγον ἀκινδύνως
[1, 5]	αὐτὴν Σάρρα» ἴσον τῷ ἐσωφρόνισε	καὶ	ἐνουθέτησεν. εὖ γοῦν εἴρηται παιδείας
[1, 1]	πρὸς θεωρίαν, τάχα μέν τι	καὶ	ἐντιθεῖσα, οἷον ὁ ἐγκεντρίζων γεωργός,
[1, 1]	τὸν δὲ εἰ ἀκροᾶσθαί τε	καὶ	ἐντυγχάνειν δίκαιος· ᾗ καὶ τὴν
[1, 21]	γραφή, τὰ πλεῖστα ἐκ παρατηρήσεως	καὶ	ἐξ εἰκότων προειρηκότες, καθάπερ οἱ
[1, 23]	παρελθόντα ἐπιστῆναι κοιμωμένῳ τῷ βασιλεῖ	καὶ	ἐξεγεῖραι αὐτόν, τὸν δὲ καταπλαγέντα
[1, 17]	περιεργίας ἀμαθῶς σοφισάμενοι, τὰ δὲ	καὶ	ἐξευρόντες· ἴσως γὰρ καὶ πνεῦμα
[1, 21]	Πυθαγόρου τοῦ κατὰ τὴν δευτέραν	καὶ	ἑξηκοστὴν ὀλυμπιάδα φερομένου καὶ τοῦ
[1, 12]	τῆς ἀληθοῦς γνώσεως παραδόσεις ὑψηλῶς	καὶ	ἐξόχως ἑρμηνευομένας ἐκδέχεσθαι κελεύων, καὶ
[1, 1]	τοὺς ἐν ὀλίγῳ πιστούς» ἀποδεξάμενος	καὶ	ἐπαγγειλάμενος ἐπὶ πολλῶν καταστήσειν» εἰς
[1, 8]	τῆς σοφίας ἔργον πιθανῶς ὑφαιρουμένην	καὶ	ἐπαγγελλομένην σοφίαν ἣν οὐκ ἐμελέτησεν.
[1, 27]	εἰ δὲ σὺ Ἰουδαῖος ἐπονομάζῃ	καὶ	ἐπαναπαύῃ νόμῳ καὶ καυχᾶσαι ἐν
[1, 27]	δικαιοσύνην αὐτοῦ ἐπαίδευσέν σε, φησί,	καὶ	ἐπείρασέν σε καὶ ἐλιμαγχόνησέν σε
[1, 10]	καὶ ὁ λόγος τὴν ψυχὴν	καὶ	ἐπὶ καλοκἀγαθίαν προτρέπει· μακάριος δὲ
[1, 8]	τε αὖ καὶ θυμὸς μεταδοξάσαι,	καὶ	ἐπὶ πᾶσι γοητεύονται οἱ ἤτοι
[1, 21]	εἰς Αἴγυπτον κατέφυγον. προφητεύουσι δὲ	καὶ	ἐπὶ Σεδεκίου ἔτι Ἱερεμίας καὶ
[1, 7]	ἀγαθὴν καὶ εἰς τὴν κοπρίαν	καὶ	ἐπὶ τὰ δώματα. βλαστάνει δ´
[1, 21]	Ἀθηναίων ἧτταν ἔτη εἴκοσι ἑπτά·	καὶ	ἐπὶ τὴν ἐν Λεύκτροις μάχην
[1, 26]	εἶ γε ὁ νόμος πνευματικός«	καὶ	ἐπὶ τὴν εὐδαιμονίαν ἄγων· ὁ
[1, 10]	ἑτοιμάζων τῇ εὐποιίᾳ τὴν ὁδὸν	καὶ	ἐπὶ τὴν εὐεργεσίαν ἄγων τοὺς
[1, 21]	τὴν Ἀσκανίου ἀρχὴν ἔτη ὀκτώ,	καὶ	ἐπὶ τὴν Ἡρακλειδῶν κάθοδον ἔτη
[1, 21]	Πελοποννησιακοῦ πολέμου ἔτη τεσσαράκοντα ὀκτώ·	καὶ	ἐπὶ τὴν κατάλυσιν καὶ Ἀθηναίων
[1, 21]	συνετμήθησαν ἐπὶ τὸν λαόν σου	καὶ	ἐπὶ τὴν πόλιν τὴν ἁγίαν
[1, 21]	τῶν ἐγκαινίων ἄγεται ἑορτή, καθὼς	καὶ	ἐπὶ τῆς σκηνῆς. καὶ γίνεται
[1, 21]	ἀρθήσεταί μου θυσία καὶ σπονδή·	καὶ	ἐπὶ τὸ ἱερὸν βδέλυγμα τῶν
[1, 21]	κατακλυσμόν, τὴν δευτέραν λέγω ἐπομβρίαν,	καὶ	ἐπὶ τὸν Φαέθοντος ἐμπρησμόν, ἃ
[1, 7]	πόα καὶ πυρός, φύεται δὲ	καὶ	ἐπὶ τῶν μνημάτων συκῆ καὶ
[1, 24]	Ἰησοῦ πᾶν γόνυ κάμψῃ ἐπουρανίων	καὶ	ἐπιγείων καὶ καταχθονίων, καὶ πᾶσα
[1, 1]	φιλοσοφίας δόγμασι, μᾶλλον δὲ ἐγκεκαλυμμένην	καὶ	ἐπικεκρυμμένην, καθάπερ τῷ λεπύρῳ τὸ
[1, 21]	Ζοροβάβελ ὁ τοῦ Σαλαθιὴλ ἐγεῖραι	καὶ	ἐπικοσμῆσαι τὸν νεὼν τὸν ἐν
[1, 1]	καὶ βλασφημίας συντάττουσιν, πρὸς δὲ	καὶ	Ἐπικούρῳ ἀθεότητος κατάρχοντι, ἔτι δὲ
[1, 1]	πειράσεται δὲ καὶ λανθάνουσα εἰπεῖν	καὶ	ἐπικρυπτομένη ἐκφῆναι καὶ δεῖξαι σιωπῶσα.
[1, 5]	προῇ ἄλλοις τὴν σὴν ζωήν.	καὶ	ἐπιμαρτυρεῖ· εἶτα μεταμελήσει σοι ἐπὶ
[1, 21]	δὲ Τριόπαν Προμηθεὺς καὶ Ἄτλας	καὶ	Ἐπιμηθεὺς καὶ ὁ διφυὴς Κέκροψ
[1, 4]	αὐτοὺς θεωρίας ἀντιλαμβάνονται. εὑρετικὸν γὰρ	καὶ	ἐπινοητικὸν ἡ συναίσθησις ἐπιβάλλειν πιθανῶς
[1, 21]	δὲ οἱ προφῆται δυνάμει θεοῦ	καὶ	ἐπιπνοίᾳ, πρὸ μὲν τοῦ νόμου
[1, 26]	ἀγαθά τε καὶ καλά, ἀλλὰ	καὶ	ἐπίσταται. τούτου καὶ ὁ νόμος
[1, 1]	τροφάς, αἳ μὲν κατ´ ἐπίγνωσιν	καὶ	ἐπιστήμην αὔξουσαι, αἳ δὲ κατὰ
[1, 13]	πολλά, σοφίαν καὶ γνῶσιν, παραβολὰς	καὶ	ἐπιστήμην ἔγνων. ὅτι καί γε
[1, 8]	αἰτιᾶται γοῦν τοὺς ἄνευ νοῦ	καὶ	ἐπιστήμης δόξαις πιστεύοντας, ὡς μὴ
[1, 4]	πνεῦμα θεῖον σοφίας καὶ συνέσεως	καὶ	ἐπιστήμης ἐν παντὶ ἔργῳ, διανοεῖσθαι
[1, 21]	ἑπτὰ καὶ ἑβδομάδες ἑξήκοντα δύο,	καὶ	ἐπιστρέψει καὶ οἰκοδομηθήσεται πλατεία καὶ
[1, 17]	τῆς τε αἱρέσεως τῆς φαύλης	καὶ	ἐπιτερποῦς καὶ πρὸ τούτων τὸ
[1, 1]	καὶ αὕτη πνευματικὴ φυτεία. διὸ	καὶ	ἐπιφέρει· καὶ παραβαλεῖς καρδίαν σου
[1, 14]	κατὰ Ἱέρωνα τὸν Σικελίας δυνάστην	καὶ	Ἐπίχαρμον τὸν ποιητὴν γεγονέναι, Ἀπολλόδωρος
[1, 11]	κύριον. ἐν αὐτῷ περιπατεῖτε, ἐρριζωμένοι	καὶ	ἐποικοδομούμενοι ἐν αὐτῷ καὶ βεβαιούμενοι
[1, 10]	γὰρ καὶ σωτήριος λόγος ὡς	καὶ	ἔργον σωτήριον. ἡ δικαιοσύνη γοῦν
[1, 10]	ἀλλήλων ἕνεκα εὐποροῦμεν καὶ λόγων	καὶ	ἔργων, τὴν δὲ ἐριστικήν τε
[1, 20]	τό τε πῦρ βαλανεῖόν τε	καὶ	ἐσθής, οὕτω μιᾶς οὔσης τῆς
[1, 19]	αὐτῷ γὰρ ζῶμεν καὶ κινούμεθα	καὶ	ἐσμέν, ὡς καί τινες τῶν
[1, 5]	γαστρὸς καὶ τῶν ὑπὸ γαστέρα,	καὶ	ἔστιν δι´ αὑτὴν αἱρετή, σεμνοτέρα
[1, 21]	ἐν Σικελίᾳ; εἶεν δ´ ἂν	καὶ	ἕτεροι πρὸς τούτοις, Ἴδμων ὁ
[1, 1]	πιστοῖς ἀνθρώποις, οἵτινες ἱκανοὶ ἔσονται	καὶ	ἑτέρους διδάξαι. καὶ πάλιν· σπούδασον
[1, 1]	ἐκεῖνα καὶ ἀποστολικὰ καταθησόμενοι σπέρματα.	καὶ	εὖ οἶδ´ ὅτι ἀγαλλιάσονται, οὐχὶ
[1, 20]	τὸν ὀρθὸν βίον εὐδαιμονίαν λέγωμεν	καὶ	εὐδαίμονα τὸν κεκοσμημένον τὴν ψυχὴν
[1, 18]	σκληροκαρδίους καὶ ἀπίστους, ἀλλὰ συνετοὺς	καὶ	εὐπειθεῖς καὶ πρὸς ἔτι πιστούς.
[1, 21]	διαφώνως τῷ Δημητρίῳ. ἔτι δὲ	καὶ	Εὐπόλεμος ἐν τῇ ὁμοίᾳ πραγματείᾳ
[1, 27]	κακῶς πράττειν εἰς ἀρετήν τε	καὶ	εὐπραγίαν μετάγειν δύνηταί τις, ὅπερ
[1, 11]	πιστεύσαντα ὁ λόγος· ζητεῖτε» γὰρ	καὶ	εὑρήσετε» λέγει, ἀλλὰ τὴν ζήτησιν
[1, 24]	τῆς παρ´ Ἑβραίοις ἱστορίας. ἀλλὰ	καὶ	Εὐριπίδης ἐν Ἀντιόπῃ φησίν· ἔνδον
[1, 15]	θεωρίαν, τὴν πάτριον ἐπιστήμην. μαρτυρεῖ	καὶ	Εὐριπίδης περὶ τῆς Ἱπποῦς ὧδέ
[1, 26]	ὁ τὸ ἀπολωλὸς ἐπιζητῶν τε	καὶ	εὑρίσκων νόμῳ καὶ λόγῳ, εἶ
[1, 7]	εὐποιίᾳ γὰρ περιπεπτώκασιν, ἔνιοι δὲ	καὶ	εὐστοχοῦσι διὰ συνέσεως εἰς τὸν
[1, 10]	σωτὴρ ἄρτον λαβὼν πρῶτον ἐλάλησεν	καὶ	εὐχαρίστησεν· εἶτα κλάσας τὸν ἄρτον
[1, 21]	πρώτῳ Περὶ μαντικῆς. Θεόπομπος δὲ	καὶ	Ἔφορος καὶ Τίμαιος Ὀρθαγόραν τινὰ
[1, 26]	γράφουσι Πλάτων τε καὶ Ἀριστοτέλης	καὶ	Ἔφορος, Χαμαιλέων τε ὁ Ἡρακλεώτης
[1, 21]	τὸ ἱερὸν βδέλυγμα τῶν ἐρημώσεων,	καὶ	ἕως συντελείας καιροῦ συντέλεια δοθήσεται
[1, 21]	τῷ ἐρχομένῳ· ἐκκοπήσονται ἐν κατακλυσμῷ·	καὶ	ἕως τέλους πολέμου συντετμημένου ἀφανισμοῖς.
[1, 21]	δώδεκα Ἄγγελος. μετὰ δὲ Ἀγγαῖον	καὶ	Ζαχαρίαν Νεεμίας ὁ ἀρχιοινοχόος Ἀρταξέρξου,
[1, 21]	αὖ μετὰ τοῦτον προφητεύουσιν Ἀγγαῖος	καὶ	Ζαχαρίας ἐπὶ Δαρείου τοῦ πρώτου
[1, 21]	ἐφ´ οὗ, ὡς προεῖπον, Ἀγγαῖος	καὶ	Ζαχαρίας καὶ ὁ ἐκ τῶν
[1, 21]	ἔτος τῆς βασιλείας αὐτοῦ Ἀγγαῖος	καὶ	Ζαχαρίας καὶ ὁ ἐκ τῶν
[1, 4]	αἴσθησιν ἐπικαλέσῃ μεγάλῃ τῇ φωνῇ	καὶ	ζητήσῃς αὐτὴν ὥσπερ ἀργορίου θησαυροὺς
[1, 1]	λόγου σπορὰν αὔξει τὸ καταβληθὲν	καὶ	ζωογονεῖ· υἱὸς δὲ πᾶς ὁ
[1, 15]	τῶν Μωυσέως ὠφεληθεὶς διεκώλυσεν ἀνθρωποειδῆ	καὶ	ζῳόμορφον εἰκόνα θεοῦ Ῥωμαίους κτίζειν.
[1, 7]	συνελόντι δ´ εἰπεῖν ἀγελοκομική τε	καὶ	ζῳοτροφικὴ ἀλλήλων μὲν τῷ μᾶλλον
[1, 21]	Κρής, ὅστις εἰς Σπάρτην ἀφίκετο,	καὶ	Ζωροάστρης ὁ Μῆδος Ἐμπεδοκλῆς τε
[1, 17]	γὰρ κωλῦσαι δύναμις ἦν, τούτῳ	καὶ	ἡ αἰτία τοῦ συμβαίνοντος προσάπτεται.
[1, 20]	ἐπεὶ καὶ ἡ ὄψις συμβάλλεται	καὶ	ἡ ἀκοὴ καὶ ἡ φωνὴ
[1, 21]	στήσεται, ἡ θυσία ἡ ἀρθεῖσα	καὶ	ἡ ἁμαρτία ἐρημώσεως ἡ δοθεῖσα,
[1, 7]	οὐχ ἡ ποιμενικὴ μόνη, ἀλλὰ	καὶ	ἡ βουκολικὴ ἱπποτροφική τε καὶ
[1, 28]	πράξεις οἰκεία χρῆσις. εἰκότως ἄρα	καὶ	ἡ γραφὴ τοιούτους τινὰς ἡμᾶς
[1, 1]	δὲ καὶ ἡ διὰ σιτίων	καὶ	ἡ διὰ λόγων λαμβάνεται. καὶ
[1, 1]	εἰς ζωὴν αἰώνιον, τροφὴ δὲ	καὶ	ἡ διὰ σιτίων καὶ ἡ
[1, 20]	πρὸς τὴν παράδοσιν τῆς ἀληθείας	καὶ	ἡ διαλεκτικὴ πρὸς τὸ μὴ
[1, 17]	ὥστε οὐ κλέπται οἱ προφῆται.	καὶ	ἡ διδαχὴ ἡ ἐμὴ οὐκ
[1, 21]	ἡ ἁμαρτία ἐρημώσεως ἡ δοθεῖσα,	καὶ	ἡ δύναμις καὶ τὸ ἅγιον
[1, 4]	ὑπὸ φιλοσοφίας δεδικαιωμένοις βοήθεια θησαυρίζεται	καὶ	ἡ εἰς θεοσέβειαν συναίσθησις. ~(Ἦν
[1, 21]	Σθένελον ἥ τε Ἀμφικτύονος βασιλεία	καὶ	ἡ εἰς Πελοπόννησον Δαναοῦ παρουσία
[1, 21]	Ἴναχον ὁ ἐπὶ Ὠγύγου κατακλυσμὸς	καὶ	ἡ ἐν Σικυῶνι βασιλεία, πρώτου
[1, 21]	Κρότωπον ἡ ἐπὶ Φαέθοντος ἐκπύρωσις	καὶ	ἡ ἐπὶ Δευκαλίωνος ἐπομβρία. κατὰ
[1, 21]	ἔτη πεντήκοντα τρία. ἐνταῦθά που	καὶ	ἡ Ἰλίου κατάληψις. εἰ δὲ
[1, 21]	τεμένους καθίδρυσις Τριπτολέμου τε γεωργία	καὶ	ἡ Κάδμου εἰς Θήβας παρουσία
[1, 13]	ἐγένοντο ἔμπροσθέν μου ἐν Ἱερουσαλήμ·	καὶ	ἡ καρδία μου εἶδεν πολλά,
[1, 21]	Αἰγιαλέως, εἶτα Εὔρωπος, εἶτα Τελχῖνος,	καὶ	ἡ Κρητὸς ἐν Κρήτῃ. Ἀκουσίλαος
[1, 14]	ψεῦσται, κακὰ θηρία, γαστέρες ἀργαί·	καὶ	ἡ μαρτυρία αὕτη ἐστὶν ἀληθής.
[1, 14]	φασὶν ἔνιοι μαθητὴν Ἐπίκουρον γενέσθαι.	Καὶ	ἡ μὲν διαδοχὴ τῶν παρ´
[1, 20]	ἢ ἀναιρεῖσθαι τὴν ἀλήθειαν, ἐπεὶ	καὶ	ἡ ὄψις συμβάλλεται καὶ ἡ
[1, 6]	ἀλήθειαν διιδεῖν δυνηθῇ. τροφὴ γὰρ	καὶ	ἡ παίδευσις ἡ χρηστὴ σῳζομένη
[1, 28]	καὶ οὐρανίων ἐπαγγελλομένη, ᾗ συνέπεται	καὶ	ἡ {περὶ} τῶν ἀνθρωπείων περί
[1, 25]	οὐδὲ δόξα πᾶσα (οὐ γὰρ	καὶ	ἡ πονηρά) ἀλλὰ νόμος ἐστὶ
[1, 21]	οὔτι γε μόνος οὗτος, ἀλλὰ	καὶ	ἡ Σίβυλλα Ὀρφέως παλαιοτέρα· λέγονται
[1, 4]	καὶ ὡς θεόθεν ἡ τεχνικὴ	καὶ	ἡ σοφὴ ἐπίνοια, σαφὲς ἔσται
[1, 2]	πίστεως ἀποδεικτικὴν ἐκπορίζεσθαι. ναὶ μὴν	καὶ	ἡ συναφὴ τῶν δογμάτων διὰ
[1, 24]	γῆς ἀγαθὰ καὶ τὰ ἐκτὸς	καὶ	ἡ τελεία εὐδαιμονία χορηγεῖται· αἰτεῖσθε
[1, 1]	τὸ γλαφυρὸν τῆς θεωρίας. αὐτίκα	καὶ	ἡ τῆς χρηστομαθίας περιουσία οἷον
[1, 21]	Λυγκέα τῆς Κόρης ἡ ἁρπαγὴ	καὶ	ἡ τοῦ ἐν Ἐλευσῖνι τεμένους
[1, 22]	τῶν Ἑβραίων τῶν ἡμετέρων πολιτῶν	καὶ	ἡ τῶν γεγονότων ἁπάντων αὐτοῖς
[1, 15]	τε τῶν Ἐφεσίων λεγομένων γραμμάτων	καὶ	ἡ τῶν κατὰ μουσικὴν εὕρεσις
[1, 13]	εἰς ἓν συνάπτεται. ἤδη δὲ	καὶ	ἡ ὑπάτη ἐναντία τῇ νεάτῃ
[1, 21]	ἡ εἰς Πελοπόννησον Δαναοῦ παρουσία	καὶ	ἡ ὑπὸ Δαρδάνου τῆς Δαρδανίας
[1, 20]	ἀλλὰ σὺν τοῖς ἄλλοις) οὕτω	καὶ	ἡ φιλοσοφία πρὸς κατάληψιν τῆς
[1, 20]	καὶ καθ´ ἑαυτὴν ἐδικαίου ποτὲ	καὶ	ἡ φιλοσοφία τοὺς Ἕλληνας, οὐκ
[1, 7]	σπέρματα· τῆς αὐτῆς δὲ γεωργίας	καὶ	ἡ φυτουργία, ἐργάζεσθαι ὅσα εἰς
[1, 20]	ὄψις συμβάλλεται καὶ ἡ ἀκοὴ	καὶ	ἡ φωνὴ πρὸς ἀλήθειαν, νοῦς
[1, 28]	τοῦτο μετὰ τὰ φυσικὰ καλεῖ.	καὶ	ἥ γε κατὰ Πλάτωνα διαλεκτική,
[1, 7]	ὁμοίωσις, ἄλλο αὐτὸ τὸ ὄν,	καὶ	ἣ μὲν μαθήσει καὶ ἀσκήσει
[1, 20]	καὶ θριγκὸς εἶναι τοῦ ἀμπελῶνος.	καὶ	ἣ μὲν ὡς ἄρτος ἀναγκαία
[1, 21]	ἄντικρυς οὐκ ὀλίγα τῶν μελλόντων	καὶ	ἤδη ἐνεστώτων προφαίνοντες. σὺν δὲ
[1, 11]	ὁ Παῦλος, διαβάλλων, πρόνοιαν ἀναιροῦσαν	καὶ	ἡδονὴν ἐκθειάζουσαν, καὶ εἰ δή
[1, 21]	ἀπαιτεῖ δὲ ὅμως τὸ ὑπόμνημα	καὶ	ἡμᾶς ἐπιδραμεῖν τὰ κατὰ τὸν
[1, 1]	προαρδεύσαντες τὴν γῆν, οὕτω δὴ	καὶ	ἡμεῖς τῷ ποτίμῳ τῶν παρ´
[1, 21]	ὁ υἱὸς αὐτοῦ μῆνας τρεῖς	καὶ	ἡμέρας δέκα. τοῦτον Νεχαὼ βασιλεὺς
[1, 3]	κεφάλαιον τῶν ὄντων, ὁ χρηστὸς	καὶ	ἥμερος λόγος, ὁ δρασσόμενος τοὺς
[1, 22]	αἱ γραφαί, λεκτέον δὲ ὅμως	καὶ	ἡμῖν ὡς ὅτι μάλιστα δι´
[1, 21]	δυναμώσει διαθήκην πολλοῖς ἑβδομὰς μία·	καὶ	ἡμίσει τῆς ἑβδομάδος ἀρθήσεταί μου
[1, 21]	συντέλεια δοθήσεται ἐπὶ τὴν ἐρήμωσιν.	καὶ	ἥμισυ τῆς ἑβδομάδος καταπαύσει θυμίαμα
[1, 21]	περιέχει ἡ δευτέρα τῶν Βασιλειῶν,	καὶ	ἦν ἀρχιερεὺς Ἀβιάθαρ ὁ τοῦ
[1, 21]	Ῥοβοὰμ υἱὸς αὐτοῦ ἔτη ἑπτακαίδεκα,	καὶ	ἦν ἀρχιερεὺς Ἀβιμέλεχ ὁ τοῦ
[1, 21]	ἐκ τῶν δώδεκα Ἄγγελος προφητεύουσι,	καὶ	ἦν ἀρχιερεὺς Ἰησοῦς ὁ τοῦ
[1, 21]	γυνὴ Λαβιδὼθ ἐκ φυλῆς Ἐφραΐμ,	καὶ	ἦν ἀρχιερεὺς Ὀζιοῦς ὁ τοῦ
[1, 21]	καὶ Ἀδμήτῳ θητεύων εὑρίσκεται σὺν	καὶ	Ἡρακλεῖ μέγαν εἰς ἐνιαυτόν« Ζῆθος
[1, 21]	τῷ ἀρχιστρατήγῳ τοῦ Ἰαβεὶμ ἐνίκησε,	καὶ	ἦρξεν ἐντεῦθεν τοῦ λαοῦ διακρίνουσα
[1, 21]	ὁ Γαλααδίτης ἐκ φυλῆς Μανασσῆ	καὶ	ἦρξεν ἔτη ἕξ, μεθ´ ὃν
[1, 14]	Κροίσου Λυδῶν. συνᾴδει δὲ αὐτῷ	καὶ	Ἡρόδοτος ἐν τῇ πρώτῃ. εἰσὶ
[1, 14]	ἀλλὰ καὶ Θαλῆς, ὡς Λέανδρος	καὶ	Ἡρόδοτος ἱστοροῦσι, Φοῖνιξ ἦν, ὡς
[1, 12]	υἱὸς τοῦ θεοῦ. ἤδη γοῦν	καὶ	Ἡσαΐας ὁ προφήτης πυρὶ καθαίρεται
[1, 21]	προφητεύουσι δὲ ἐπ´ αὐτοῦ Ἀμὼς	καὶ	Ἡσαΐας ὁ υἱὸς αὐτοῦ καὶ
[1, 6]	σοφίῃ γνώμην, αἰτίην ἔχουσι μωρίης.	καὶ	Ἡσίοδος· Μουσάων, αἵτ´ ἄνδρα πολυφραδέοντα
[1, 21]	τὸν Ἡρακλέους διδάσκαλον. Ὅμηρος δὲ	καὶ	Ἡσίοδος πολλῷ νεώτεροι τῶν Ἰλιακῶν,
[1, 21]	κατάληψις. εἰ δὲ χρὴ πείθεσθαι	καὶ	Ἡσιόδῳ τῷ ποιητῇ, ἀκούσωμεν αὐτοῦ·
[1, 1]	ἔργον ἐστίν, τῶν δὲ δοκιμάσαι	καὶ	ἤτοι ἑλέσθαι ἢ μή, ἡ
[1, 7]	ζῳοτροφικὴ ἀλλήλων μὲν τῷ μᾶλλον	καὶ	ἧττον διαφέρουσι, πλὴν αἱ πᾶσαι
[1, 14]	Πυθαγόραν βάρβαρον τὸ γένος. ἀλλὰ	καὶ	Θαλῆς, ὡς Λέανδρος καὶ Ἡρόδοτος
[1, 6]	περιουσίᾳ ἔξεστιν, καὶ ῥᾷον ἅμα	καὶ	θᾶττον σὺν τῇ προπαιδείᾳ θηρᾶσαι
[1, 20]	μεγέθει γνώσεως καὶ ἀποδείξει κυριωτέρᾳ	καὶ	θείᾳ δυνάμει καὶ τοῖς ὁμοίοις·
[1, 24]	βασιλείας μετὰ τὴν ἀκραιφνῶς λογικὴν	καὶ	θείαν διοίκησιν τὸ μόνῳ τῷ
[1, 8]	δὲ ἀπὸ τοῦ ὑγιεινοῦ τε	καὶ	θείου διάκρισις ἀθεότης τε καὶ
[1, 29]	περιουσίας ἀποδείξεις ἰσχυροποιοῦσι καὶ βεβαιοῦσι	καὶ	θεμελιοῦσι τοὺς λόγους τοὺς ἀποδεικτικούς,
[1, 14]	τῷ Πυθαγόρου βίῳ καὶ Ἀρίσταρχος	καὶ	Θεόπομπος, Τυρρηνὸς ἦν, ὡς δὲ
[1, 23]	καὶ λέξασά μοι, γένος πατρῷον	καὶ	θεοῦ δωρήματα. ἕως μὲν οὖν
[1, 18]	Ἕλλησι Χριστὸς θεοῦ δύναμίς ἐστι	καὶ	θεοῦ σοφία. μή τι οὖν,
[1, 16]	Σκάμων μὲν οὖν ὁ Μιτυληναῖος	καὶ	Θεόφραστος ὁ Ἐρέσιος Κύδιππός τε
[1, 1]	καὶ τοὺς στάχυς αὐξήσῃ τε	καὶ	θερίσῃ, θεῖος ὄντως ἀναφανήσεται γεωργός.
[1, 6]	λέγει, δεινὸν δὲ τὸν αὐδήεντα,	καὶ	θέσπιον τὸν ἔμπειρον καὶ φιλόσοφον
[1, 21]	τὰς ὀλυμπιάδας γενόμενοι, ὡς παρεστήσαμεν.	καὶ	θεῶν ἄρα τῶν πλείστων παρ´
[1, 25]	ἄλλον τὸν Τίμαιον, ὄντα ἀστρονομικὸν	καὶ	θεωρητικὸν τῆς ἐκείνων φορᾶς συμπαθείας
[1, 29]	νόμον διέταξε Κρονίων, ἰχθύσι μὲν	καὶ	θηρσὶ καὶ οἰωνοῖς πετεηνοῖς, ἐσθέμεν
[1, 4]	αἴσθησίν τε ἅμα καὶ φρόνησιν,	καὶ	θησαυρίζει δικαίοις βοήθειαν· τοῖς γὰρ
[1, 27]	δὲ ἀνὴρ ὃς εὗρεν σοφίαν,	καὶ	θνητὸς ὃς εἶδεν φρόνησιν, ἐκ
[1, 24]	ὧν αὐτὸς ἡγεῖτο κατώρθωσεν. Ἀλλὰ	καὶ	Θρασυβούλῳ τοὺς ἐκπεσόντας ἀπὸ Φυλῆς
[1, 20]	ἀληθείας ἐπιβουλὰς φραγμὸς οἰκείως εἴρηται	καὶ	θριγκὸς εἶναι τοῦ ἀμπελῶνος. καὶ
[1, 21]	ὑπὸ δαιμόνων κινηθέντες ἢ ὑδάτων	καὶ	θυμιαμάτων καὶ ἀέρος ποιοῦ ἐκταραχθέντες·
[1, 8]	καὶ ἀλγηδὼν φιλονικία τε αὖ	καὶ	θυμὸς μεταδοξάσαι, καὶ ἐπὶ πᾶσι
[1, 24]	βασιλείης, Ἥρης Ἀργείης, ἣ στέμμασι	καὶ	θυσάνοισι πρώτη ἐκόσμησεν περὶ κίονα
[1, 15]	γένος {ἤγαγε{ ν} δείξας ὅρκους	καὶ	θυσίας ἱλαρὰς καὶ σχήματα Ὀλύμπου.
[1, 16]	δὲ ὀρνίθων παρεφυλάξαντο πρῶτοι Φρύγες,	καὶ	θυτικὴν ἠκρίβωσαν Τοῦσκοι, Ἰταλίας γείτονες.
[1, 21]	κηρύξας Ἀβραάμ τε καὶ Ἰσαὰκ	καὶ	Ἰακὼβ ἄντικρυς οὐκ ὀλίγα τῶν
[1, 1]	παράδοσιν εὐθὺς ἀπὸ Πέτρου τε	καὶ	Ἰακώβου Ἰωάννου τε καὶ Παύλου
[1, 21]	τῶν Ἡρακλειδῶν ἐπιφανὴς φέρεται μάντις	καὶ	Ἴαμος ἄλλος ἐν Ἤλιδι, ἀφ´
[1, 9]	ὃς πολλῶν ἀνθρώπων» εἶδεν ἄστεα»	καὶ	ἰατρὸν τὸν ἐν πείρᾳ πολλῶν
[1, 27]	ὁ ταῦτα προσάγων σωτήρ τε	καὶ	ἰατρὸς {τε} καλεῖται, οὐ φθόνῳ
[1, 21]	καὶ τὴν εὕρεσιν τοῦ σιδήρου	καὶ	Ἰδαίους δακτύλους ἔτη ἑβδομήκοντα τρία,
[1, 15]	ἐν Ἕλλησι καὶ βαρβάροις, ὧν	καὶ	ἱερὰ πολλὰ ἤδη γέγονε διὰ
[1, 21]	τούτου προφητεύει Ὀλδᾶ καὶ Σοφονίας	καὶ	Ἱερεμίας. ἐπὶ δὲ Ἱερεμίου ψευδοπροφήτης
[1, 9]	νόθον ἀπὸ τοῦ ἰθαγενοῦς χρυσίου)	{καὶ}	ἱκανὸς ὢν χωρίζειν, ὁ πολύιδρις»
[1, 16]	τῶν ἵππων ἐχρήσαντο. ὁμοίως δὲ	καὶ	Ἰλλυριοὶ τὴν καλουμένην πάρμην ἐξεῦρον.
[1, 3]	λεξειδίων θηράτορες, ζηλωταὶ τεχνυδρίων, ἐριδαντέες	καὶ	ἱμαντελικτέες, ὡς ὁ Ἀβδηρίτης ἐκεῖνός
[1, 21]	ἀπὸ δὲ τῆς Μωυσέως στρατηγίας	καὶ	Ἰνάχου ἐπὶ τὸν Δευκαλίωνος κατακλυσμόν,
[1, 21]	ἡγεμονίας ἔτεσιν ἑβδομήκοντα ἐπὶ Φοίνικας	καὶ	Ἰουδαίους ἐστράτευσεν, ὥς φησι Βήρωσσος
[1, 21]	Νῶε μετάνοιαν κηρύξας Ἀβραάμ τε	καὶ	Ἰσαὰκ καὶ Ἰακὼβ ἄντικρυς οὐκ
[1, 5]	διαφερόντων αἱ ἀσκήσεις δογμάτων) ὅθεν	καὶ	Ἰσραὴλ οὗτος μετονομάζεται ὁ τῷ
[1, 19]	δεισιδαιμονεστέρους ὑμᾶς θεωρῶ. διερχόμενος γὰρ	καὶ	ἱστορῶν τὰ σεβάσματα ὑμῶν εὗρον
[1, 17]	μὴν} οὐκ ἀπεῖρξε τὸ πῦρ,	καὶ	ἴσως συναίτιος· ὁ δὲ διάβολος
[1, 21]	Ἐπιμηθεὺς καὶ ὁ διφυὴς Κέκροψ	καὶ	Ἰώ. κατὰ δὲ Κρότωπον ἡ
[1, 21]	ἀπὸ Ἰνάχου (Ἶσιν δὲ τὴν	καὶ	Ἰώ φασιν διὰ τὸ ἰέναι
[1, 21]	ἀπαντήσας. Ἰωσίαν διαδέχεται Ἰεχωνίας, ὁ	καὶ	Ἰωάχας, ὁ υἱὸς αὐτοῦ μῆνας
[1, 21]	τε σὺν αὐτῷ καὶ Ὠσηὲ	καὶ	Ἰωὴλ ὁ τοῦ Βαθουήλ. ~(μετὰ
[1, 21]	Ὠσηὲ καὶ Μιχαίας ὁ Μωρασθίτης	καὶ	Ἰωὴλ ὁ τοῦ Βαθουήλ. τοῦτον
[1, 21]	καὶ Ὠσηὲ ὁ τοῦ Βεηρὶ	καὶ	Ἰωνᾶς ὁ τοῦ Ἀμαθὶ ὁ
[1, 21]	Ἀκρίσιον Πέλοπος ἀπὸ Φρυγίας διάβασις	καὶ	Ἴωνος εἰς Ἀθήνας ἄφιξις καὶ
[1, 20]	τὸ κατ´ ἀλήθειαν παρέχειν. καίτοι	καὶ	καθ´ ἑαυτὴν ἐδικαίου ποτὲ καὶ
[1, 5]	σοφίαν ἡ ποσάκις» ἐνδείκνυται λέξις,	καὶ	καθ´ ἕνα ἕκαστον τρόπον ποιότητός
[1, 12]	καὶ ἐξόχως ἑρμηνευομένας ἐκδέχεσθαι κελεύων,	καὶ	καθάπερ ἠκούσαμεν εἰς τὸ οὖς,
[1, 3]	ῥημάτων, νοῦ δὲ σταλαγμός. ἀμέλει	καὶ	καθάπερ τῶν παλαιῶν ὑποδημάτων τὰ
[1, 1]	εὐχαριστῶν ψαλλέτω· ῥαντιεῖς με ὑσσώπῳ	καὶ	καθαρισθήσομαι, πλυνεῖς με καὶ ὑπὲρ
[1, 21]	καὶ Οὐιτέλλιος, Οὐεσπεσιανὸς δὲ ἐκράτησε	καὶ	καθεῖλεν τὴν Ἱερουσαλὴμ καὶ τὸ
[1, 24]	Ἑβραίοις νύκτωρ στῦλον πυρὸς τὸν	καὶ	καθηγησάμενον αὐτοῖς τῆς ὁδοῦ. λέγεται
[1, 11]	ἐχόντων πρὸς διάκρισιν καλοῦ τε	καὶ	κακοῦ. πᾶς γὰρ ὁ μετέχων
[1, 26]	μόνον ἐπαγγέλλεται τὰ ἀγαθά τε	καὶ	καλά, ἀλλὰ καὶ ἐπίσταται. τούτου
[1, 1]	τὴν ὑλομανοῦσαν χώραν. τὴν εὔφορον	καὶ	καλὴν καὶ γεωργουμένην, τὴν πολυπλασιάσαι
[1, 21]	τῷ Πρὸς Ἕλληνας, εἴρηται δὲ	καὶ	Κασσιανῷ ἐν τῷ πρώτῳ τῶν
[1, 19]	ὅταν καθαρὰ ἡ καρδία γένηται.	καὶ	κατ´ ἔμφασιν δὲ καὶ διάφασιν
[1, 21]	Μωυσέως κατὰ Ἄμωσιν τὸν Αἰγύπτιον	καὶ	κατὰ Ἴναχον τὸν Ἀργεῖον ἐξ
[1, 21]	ἅτε Αἰγύπτιος τὸ γένος, ὡς	καὶ	κατὰ Ἰουδαίων συντάξασθαι βιβλίον, Ἀμώσιος
[1, 21]	Αἴγυπτον κατελθοῦσαι. φαίνονται δὲ εἶναι	καὶ	κατὰ τὸν ἀληθῆ λόγον αἱ
[1, 19]	πρὸς πρόσωπον» τότε ἤδη ὁριστικῶς	καὶ	καταληπτικῶς, ὅταν καθαρὰ ἡ καρδία
[1, 24]	ἑνὸς ἐφιέμενον τοῦ νικῆσαι μόνον	καὶ	καταστρέψασθαι (τὸ δὲ πρὸς κακὸν
[1, 19]	ὑπερβήσῃ ποταμὸν ἀλλότριον» τὸν παραφέροντα	καὶ	κατασύροντα εἰς θάλασσαν, εἰς ἣν
[1, 24]	γόνυ κάμψῃ ἐπουρανίων καὶ ἐπιγείων	καὶ	καταχθονίων, καὶ πᾶσα γλῶσσα ἐξομολογήσηται
[1, 5]	δελεασθέντες ὠλιγώρησαν τῆς δεσποίνης, φιλοσοφίας,	καὶ	κατεγήρασαν» οἳ μὲν αὐτῶν ἐν
[1, 7]	ᾗ μακάριοι πάντες οἱ εἰσελθόντες	καὶ	κατευθύνοντες τὴν πορείαν αὐτῶν ἐν
[1, 1]	περιττὰ ὑπερβαίνειν μάτην ἡμᾶς τρίβοντα	καὶ	κατέχοντα περὶ τοῖς οὐδὲν συμβαλλομένοις
[1, 23]	τοῦ παιδὸς κελεύει προσενεχθῆναι αὐτῇ	καὶ	κατοικτείρασα ἐζήτει τροφόν. ἐνταῦθα προσδραμοῦσα
[1, 1]	τε ἕπεσθαι ἑτέροις δοκιμασθεῖσιν ἤδη	καὶ	κατωρθωκόσιν ἄριστον πρός τε τῆς
[1, 27]	σώματος ὑγείας ἕνεκα καὶ τομὰς	καὶ	καύσεις καὶ φαρμακοποσίας ὑφιστάμεθα καὶ
[1, 27]	Ἰουδαῖος ἐπονομάζῃ καὶ ἐπαναπαύῃ νόμῳ	καὶ	καυχᾶσαι ἐν θεῷ καὶ γιγνώσκεις
[1, 15]	οἱ Δρυΐδαι καὶ Σαμαναῖοι Βάκτρων	καὶ	Κελτῶν οἱ φιλοσοφήσαντες καὶ Περσῶν
[1, 11]	ὁ συλαγωγῶν διὰ τῆς φιλοσοφίας	καὶ	κενῆς ἀπάτης κατὰ τὴν παράδοσιν
[1, 11]	τὸν Χριστὸν διὰ τῆς φιλοσοφίας	καὶ	κενῆς ἀπάτης» τῆς ἀναιρούσης τὴν
[1, 21]	καὶ οἰκοδομηθήσεται πλατεία καὶ τεῖχος,	καὶ	κενωθήσονται οἱ καιροί. καὶ μετὰ
[1, 19]	τῶν ἐν τῷ πεδίῳ χλωρῶν	καὶ	κερεῖς πόαν, καὶ συνάγαγε χόρτον
[1, 26]	δύναμιν ἀγαθὸν ἀναζωπυροῦσαν, ἐπιστατικὴν οὖσαν	καὶ	κηδεμονικὴν τῆς ἀνθρώπων ἀγέλης. εἰ
[1, 16]	τε πρῶτος ᾖσεν ἐν χορῷ	καὶ	κιθάρᾳ Τιμόθεος ὁ Μιλήσιος. ναὶ
[1, 21]	Ἀπόλλωνος καὶ Μαντοῦς ἐν Παμφυλίᾳ	καὶ	Κιλικίᾳ, Ἀμφίλοχος Ἀμφιαράου ἐν Κιλικίᾳ,
[1, 17]	χρησίμως ζωπυρούμενον, ἴχνος τι σοφίας	καὶ	κίνησις περὶ θεοῦ. τάχα δ´
[1, 19]	ὑπάρχοντος· ἐν αὐτῷ γὰρ ζῶμεν	καὶ	κινούμεθα καὶ ἐσμέν, ὡς καί
[1, 24]	τε κρεμάσαιμεν σταθμῶν ἐκ ζαθέων	καὶ	κίονος ὑψηλοῖο. Ἀπόλλων μέντοι μυστικῶς
[1, 21]	τριάκοντα πέντε, ὡς δὲ Τίμαιος	καὶ	Κλείταρχος ὀκτακόσια εἴκοσι, ὡς δὲ
[1, 14]	Πριηνεὺς καὶ Πιττακὸς ὁ Μιτυληναῖος	καὶ	Κλεόβουλος ὁ Λίνδιος, δύο δὲ
[1, 17]	ἀπόκειται ἐφ´ ἡμῖν. λῃστὴς δὲ	καὶ	κλέπτης ὁ διάβολος λέγεται ψευδοπροφήτας
[1, 10]	τῶν σοφιστῶν οὐ μόνον γοητεύουσι	καὶ	κλέπτουσι τοὺς πολλούς, βιαζόμεναι δὲ
[1, 17]	καὶ μετανοῆσαι οἷός τε ἦν	καὶ	κλέψαι, καὶ {ὁ} αἴτιος αὐτὸς
[1, 17]	καταμείνας ἐν αὐτῇ, ταῦτα ἐνέπνευσε	καὶ	κλέψας ἐδίδαξεν, οὐχὶ μὴ εἰδότος
[1, 15]	τοῦτ´ εἶναι τὸ ἐν φήμαις	καὶ	κληδόσι μαντευόμενον, ἐκ δὲ τοῦ
[1, 19]	τοῦ λαβεῖν αὐτοὺς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν	καὶ	κλῆρον ἐν τοῖς ἡγιασμένοις πίστει
[1, 16]	Πέρσας τε πρώτους ἀκηκόαμεν ἀπήνην	καὶ	κλίνην καὶ ὑποπόδιον ἐργάσασθαι τούς
[1, 1]	θεῖον ἀπόστολον ἀσθενεῖς καὶ ἄρρωστοι,	καὶ	κοιμῶνται ἱκανοί. εἰ δὲ ἑαυτοὺς
[1, 25]	τῆς ἐκείνων φορᾶς συμπαθείας τε	καὶ	κοινωνίας τῆς πρὸς ἄλληλα, ἑπομένως
[1, 21]	ἔτη κγʹ ὁμοίως πάλιν Ἀντωνῖνος	καὶ	Κόμοδος ἔτη λβʹ γίνεται τὰ
[1, 21]	ἐν τῷ πρώτῳ πανδέκτῃ ἀλκυόνος	καὶ	κορώνης ἐπακοῦσαι τὸν Μόψον ἱστορεῖ.
[1, 14]	Πολέμωνος δὲ ἀκουσταὶ Κράτης τε	καὶ	Κράντωρ, εἰς οὓς ἡ ἀπὸ
[1, 22]	τῶν γεγονότων ἁπάντων αὐτοῖς ἐπιφάνεια	καὶ	κράτησις τῆς χώρας καὶ τῆς
[1, 14]	πᾶσιν Ἕλλησιν, ἐξαιρέτως δὲ Λακεδαιμονίοις	καὶ	Κρησὶ τοῖς εὐνομωτάτοις. Τὸ μὲν
[1, 11]	εἰμι κύριος ὁ ποιῶν ἔλεος	καὶ	κρίμα καὶ δικαιοσύνην ἐπὶ τῆς
[1, 21]	ἑξήκοντα δύο ἑβδομάδας ἐξολοθρευθήσεται χρῖσμα,	καὶ	κρίμα οὐκ ἔστιν αὐτῷ. καὶ
[1, 1]	παρόντας λέγων καὶ χρόνῳ δοκιμάζει	καὶ	κρίσει δικάζει καὶ διακρίνει τῶν
[1, 16]	οὐ πολὺ τῆς κιθάρας λειπομένην	καὶ	κρόταλα ἐπενόησαν. ἐπί τε Σεμιράμεως
[1, 21]	ἁλώσεως ἐπὶ τὴν Αἰνείου κάθοδον	καὶ	κτίσιν Λαουινίου ἔτη δέκα, ἐπί
[1, 7]	τὰ ἄλλα σπέρματα, κριθάς τε	καὶ	κυάμους καὶ πίσον καὶ ἄρακα
[1, 6]	καλοὶ κἀγαθοὶ γίνονται, καθάπερ ἰατροὶ	καὶ	κυβερνῆται. ὁρῶμεν γοῦν κοινῶς οἱ
[1, 9]	εἰς τὴν σύνταξιν συμβαλλόμενος. αὐτίκα	καὶ	κυβερνήτην τὸν πολύπειρον ἐπαινοῦμεν, ὃς
[1, 7]	καὶ ἡ βουκολικὴ ἱπποτροφική τε	καὶ	κυνοτροφικὴ καὶ μελισσουργικὴ τέχναι πᾶσαι,
[1, 5]	δι´ αὑτὴν αἱρετή, σεμνοτέρα φανεῖται	καὶ	κυριωτέρα, εἰ θεοῦ τιμῆς τε
[1, 21]	λύσις ὀθνείας ἐπιγαμβρείας. προκεκηρύχει δὲ	καὶ	Κῦρος τὴν Ἑβραίων ἀποκατάστασιν, τελεσθείσης
[1, 14]	παρατετακέναι ἄχρι τῶν Δαρείου τε	καὶ	Κύρου χρόνων. Παρμενίδης τοίνυν Ξενοφάνους
[1, 23]	φαιδρῦναι νέον. ἰδοῦσα δ´ εὐθὺς	καὶ	λαβοῦς´ ἀνείλετο, ἔγνω δ´ Ἑβραῖον
[1, 21]	ὥς φησι Μένανδρος ὁ Περγαμηνὸς	καὶ	Λαῖτος ἐν τοῖς Φοινικικοῖς. μετὰ
[1, 17]	προεμηνύσαμεν. ὁ δὲ ἀπόστολος ἃ	καὶ	λαλοῦμεν» λέγει οὐκ ἐν διδακτοῖς
[1, 1]	δὲ μόνον ἐρεῖ, πειράσεται δὲ	καὶ	λανθάνουσα εἰπεῖν καὶ ἐπικρυπτομένη ἐκφῆναι
[1, 21]	ὥς φησιν Εὐριπίδης, Ἕλενος ἤδη	καὶ	Λαοκόων καὶ Οἰνώνη Κεβρῆνος ἐν
[1, 23]	ἀνείλετο, ἔγνω δ´ Ἑβραῖον ὄντα·	καὶ	λέγει τάδε Μαριὰμ ἀδελφὴ προσδραμοῦσα
[1, 15]	παρὰ βαρβάροις παιδευθέντες, τί δεῖ	καὶ	λέγειν, εἴ γε Τυρρηνὸς ἢ
[1, 1]	ἐκλέγων ἐπιστημόνως, φοβούμενος γράφειν ἃ	καὶ	λέγειν ἐφυλαξάμην, οὔ τί που
[1, 28]	ὅτι τὰ τοιαῦτα διακρίνειν τε	καὶ	λέγειν· οὐ γὰρ δὴ μία
[1, 21]	τις βουληθῇ τῷ γραμματικῷ Κράτητι	καὶ	λέγῃ περὶ τὴν Ἡρακλειδῶν κάθοδον
[1, 27]	θεοῦ, ᾄδοντα ἤδη τὴν εὐχὴν	καὶ	λέγοντα· γενέσθω μοι κύριος εἰς
[1, 1]	πατέρα. διδάσκων τις μανθάνει πλεῖον	καὶ	λέγων συνακροᾶται πολλάκις τοῖς ἐπακούουσιν
[1, 6]	ἔν τε ποσοῖς καὶ πηλίκοις	καὶ	λεκτοῖς θεωρουμένη. ὁ γὰρ ἀπὸ
[1, 23]	βασιλίδος πρὸς δώματα. ἅπαντα μυθεύσασα	καὶ	λέξασά μοι, γένος πατρῷον καὶ
[1, 21]	αὐτοῦ ἐπὶ ἔτη πεντήκοντα δύο,	καὶ	λεπρῶν οὗτος ἐτελεύτα· προφητεύουσι δὲ
[1, 21]	τὴν Ἰούδα φυλὴν καὶ Βενιαμεὶν	καὶ	Λευὶ μὴ αἰχμαλωτισθῆναι ὑπὸ τοῦ
[1, 17]	τάχα δ´ ἂν εἶεν κλέπται	καὶ	λῃσταὶ» οἱ παρ´ Ἕλλησι φιλόσοφοι
[1, 17]	οὖν οἱ πρὸ κυρίου κλέπται	καὶ	λῃσταί, οὐχ ἁπλῶς πάντες ἄνθρωποι,
[1, 17]	παρουσίας τοῦ κυρίου κλέπται εἰσὶ	καὶ	λῃσταί. πάντες μὲν οὖν οἱ
[1, 21]	ἀλλ´ οἳ μὲν κλέπται πάντες	καὶ	λῃσταί, ὥς φησιν ἡ γραφή,
[1, 14]	δὲ Ἕλληνες μετά γε Ὀρφέα	καὶ	Λίνον καὶ τοὺς παλαιοτάτους παρὰ
[1, 21]	οἱ περὶ Ὀρφέα καὶ Μουσαῖον	καὶ	Λίνον τὸν Ἡρακλέους διδάσκαλον. Ὅμηρος
[1, 15]	τε καὶ γέας πλείστας εἶδον,	καὶ	λογίων ἀνθρώπων πλείστων ἐπήκουσα, καὶ
[1, 8]	ἐπιστάμενος, ἀλλὰ νοσῶν περὶ ζητήσεις	καὶ	λογομαχίας, ἐξ ὧν γίνεται ἔρις,
[1, 10]	γὰρ οὐ μόνον δίαιταν, ἀλλὰ	καὶ	λόγον ἀσκητέον ἀπέριττόν τε καὶ
[1, 29]	Πέτρου Κηρύγματι εὕροις ἂν νόμον	καὶ	λόγον« τὸν κύριον προσαγορευόμενον. Ἀλλ´
[1, 26]	ἐπιζητῶν τε καὶ εὑρίσκων νόμῳ	καὶ	λόγῳ, εἶ γε ὁ νόμος
[1, 10]	νυνὶ δὲ ἀλλήλων ἕνεκα εὐποροῦμεν	καὶ	λόγων καὶ ἔργων, τὴν δὲ
[1, 14]	μάχην πρὸς ἀλλήλους Μῆδοί τε	καὶ	Λυδοὶ βασιλεύοντος Κυαξάρους μὲν τοῦ
[1, 25]	ὠφεληθεὶς ἐπετίμησε μὲν τῇ Μίνωος	καὶ	Λυκούργου πολιτείᾳ πρὸς ἀνδρείαν μόνην
[1, 10]	(εἰ γὰρ διαβολὴ ξίφους διάκονος	καὶ	λύπην ἐμποιεῖ βλασφημία, ἐξ ὧν
[1, 21]	καὶ τὸ σωτήριον ἄγεται πάσχα	καὶ	λύσις ὀθνείας ἐπιγαμβρείας. προκεκηρύχει δὲ
[1, 15]	Αἰγυπτίων ἐκμάθοι φιλοσοφίαν, Χαλδαίων τε	καὶ	Μάγων τοῖς ἀρίστοις συνεγένετο καὶ
[1, 6]	ἢ πορεύθητι πρὸς τὴν μέλισσαν	καὶ	μάθε ὡς ἐργάτις ἐστί· καὶ
[1, 19]	δεῖν δι´ υἱοῦ παραλαβεῖν τε	καὶ	μαθεῖν. ἀπέστειλα οὖν διὰ τοῦτό
[1, 5]	σφραγῖδα τῆς γνώσεως, ἐκ φύσεως	καὶ	μαθήσεως καὶ ἀσκήσεως συνεστῶσαν. ἔχοις
[1, 9]	λοιπὰ ποιῆσαι, δρεπάνου τε, οἶμαι,	καὶ	μακέλλης καὶ τῶν ἄλλων ὀργάνων
[1, 11]	ἡ ἀγάπη ὑμῶν ἔτι μᾶλλον	καὶ	μᾶλλον περισσεύῃ ἐν ἐπιγνώσει καὶ
[1, 21]	καθάπερ οἱ φυσιογνωμονοῦντες ἰατροί τε	καὶ	μάντεις, οἳ δὲ καὶ ὑπὸ
[1, 21]	Φημονόη Δελφίς, Μόψος ὁ Ἀπόλλωνος	καὶ	Μαντοῦς ἐν Παμφυλίᾳ καὶ Κιλικίᾳ,
[1, 21]	ὁ Μεμφίτης, Τειρεσίας τε αὖ	καὶ	Μαντὼ ἐν Θήβαις, ὥς φησιν
[1, 21]	τε ἡ Χείρωνος καὶ Βοιὼ	καὶ	Μαντὼ καὶ τῶν Σιβυλλῶν τὸ
[1, 21]	τῇ αἰχμαλωσίᾳ ταύτῃ γίνεται Ἐσθὴρ	καὶ	Μαρδοχαῖος, οὗ φέρεται βιβλίον ὡς
[1, 21]	προεφήτευον) Σάρρα τε καὶ Ῥεβέκκα	καὶ	Μαριὰμ Δεββώρα τε καὶ Ὀλδά.
[1, 16]	Φρύγες γὰρ ἤστην Ὄλυμπός τε	καὶ	Μαρσύας. Κάδμος δὲ Φοῖνιξ ἦν
[1, 4]	εἴρηκεν ὁ προφήτης, ἣν μεγαλοφυῶς	καὶ	μεγαλοπρεπῶς ἐξερευνᾶν διδάσκει εἰς τὴν
[1, 20]	καὶ τοῦ αὐτοῦ μετείληφεν ὀνόματος,	καὶ	μεγέθει γνώσεως καὶ ἀποδείξει κυριωτέρᾳ
[1, 7]	βουκολικὴ ἱπποτροφική τε καὶ κυνοτροφικὴ	καὶ	μελισσουργικὴ τέχναι πᾶσαι, συνελόντι δ´
[1, 11]	πᾶσαν, ἀλλὰ τὴν Ἐπικούρειον, ἧς	καὶ	μέμνηται ἐν ταῖς Πράξεσιν τῶν
[1, 27]	ὁ τῆς τέχνης ὑπαγορεύοι λόγος,	καὶ	μέρη τινὰ ἀποτέμνων, ὡς μὴ
[1, 4]	ὅτι πᾶσα σοφία παρὰ κυρίου	καὶ	μετ´ αὐτοῦ ἐστιν εἰς τὸν
[1, 21]	παρὰ Δαρείου ὠνησάμενος ἀνανέωσιν Ἱερουσαλὴμ	καὶ	μετὰ Ἔσδρα εἰς τὴν πατρῴαν
[1, 21]	ὀκτώ, ἐφ´ οὗ προφητεύει Ἠλίας	καὶ	μετὰ Ἠλίαν Ἐλισσαῖος ὁ τοῦ
[1, 9]	ὀψοποιικὴν ἰατρικῆς καὶ ῥητορικὴν διαλεκτικῆς	καὶ	μετὰ τὰς ἄλλας καὶ τὰς
[1, 21]	τεῖχος, καὶ κενωθήσονται οἱ καιροί.	καὶ	μετὰ τὰς ἑξήκοντα δύο ἑβδομάδας
[1, 21]	εἰς τὴν τοῦ Δαβὶδ τελευτήν.	καὶ	μετὰ ταῦτα ἐβασίλευσε Σολομὼν υἱὸς
[1, 21]	ἑπτὰ τοὺς πρώτους μνηστῆρας ἀνελόντος,	καὶ	μετὰ τὸν γάμον Τωβίου ὁ
[1, 21]	τετρακόσια ἑξήκοντα τρία μῆνες ἑπτά.	καὶ	μετὰ τοὺς κριτὰς βασιλειῶν ἔτη
[1, 21]	ἀλλοφύλους. οὗτος ἦρξεν ἔτεσιν εἴκοσι.	καὶ	μετὰ τοῦτον ἀναρχίας οὔσης διέκρινε
[1, 21]	συνάπτουσι τὰ Ἑβρὼν ὀκτὼ ἔτη.	καὶ	μετὰ τοῦτον ἐξαμαρτὼν πάλιν ὁ
[1, 1]	πρὸς τῆς ἀγνοίας πολεμουμένους μεταδιδάσκοντες	καὶ	μετάγοντες εἰς εἰρήνην τὴν ἐν
[1, 16]	γὰρ ὁ Φοῖνιξ λιθοτομίαν ἐξεῦρεν	καὶ	μέταλλα χρυσοῦ τὰ περὶ τὸ
[1, 17]	ὁ δὲ διάβολος αὐτεξούσιος ὢν	καὶ	μετανοῆσαι οἷός τε ἦν καὶ
[1, 21]	βασιλεύει, εἶτα Σεδεκίας ἔτη ἕνδεκα.	καὶ	μέχρι τούτου προφητεύων διατείνει Ἱερεμίας,
[1, 13]	βουλομένοις ἀπενέγκασθαι αἴσθησιν. ἀνθαιρεῖσθε παιδείαν	καὶ	μὴ ἀργύριον, καὶ γνῶσιν ὑπὲρ
[1, 10]	τῶν ὀνομάτων τε καὶ ῥημάτων	καὶ	μὴ δι´ ἀκριβείας ἐξεταζόμενον τὰ
[1, 17]	αὐτῷ δὲ ἦν καὶ μηνίειν	καὶ	μὴ) {καὶ μὴν} οὐκ ἀπεῖρξε
[1, 16]	πᾶσαν φιλοσοφίαν ὑπειλήφασιν. ἀλλ´ εἰ	καὶ	μὴ καταλαμβάνει ἡ Ἑλληνικὴ φιλοσοφία
[1, 17]	ἄγγελος μαθών τι τῆς ἀληθείας	καὶ	μὴ καταμείνας ἐν αὐτῇ, ταῦτα
[1, 11]	σοφὸς ἐν τῇ σοφίᾳ αὐτοῦ,	καὶ	μὴ καυχάσθω ὁ ἰσχυρὸς ἐν
[1, 11]	ἰσχυρὸς ἐν τῇ ἰσχύι αὐτοῦ,	καὶ	μὴ καυχάσθω ὁ πλούσιος ἐν
[1, 17]	μὴ κωλῦον, ἀλλ´ ἀποτρέπον, εἰ	καὶ	μὴ προέτρεπεν. οὔτε δὲ οἱ
[1, 1]	τοῖς προκατειλημμένοις ἤδη τὴν ψυχὴν	καὶ	μὴ προκεκενωμένοις. ὅταν δ´ ἐκ
[1, 2]	τῶν κατεγνωσμένων. πολλὰ δ´ οὖν	καὶ	μὴ συμβαλλόμενα εἰς τέλος συγκοσμεῖ
[1, 11]	ἄπειρος λόγου δικαιοσύνης, νήπιος ὢν	καὶ	μηδέπω ἐπιστάμενος τὸν λόγον καθ´
[1, 8]	οὗτοι οἱ τὰ κατάρτια κατασπῶντες	καὶ	μηθὲν ὑφαίνοντες, φησὶν ἡ γραφή,
[1, 17]	ἦν καὶ μηνίειν καὶ μὴ)	{καὶ	μὴν} οὐκ ἀπεῖρξε τὸ πῦρ,
[1, 21]	καὶ οὕτω γίνεται ἔτη τρία	καὶ	μῆνες ὅ ἐστι τὸ ἥμισυ
[1, 17]	μῆνιν (ἐπ´ αὐτῷ δὲ ἦν	καὶ	μηνίειν καὶ μὴ) {καὶ μὴν}
[1, 21]	τοῖς πεντακοσίοις εἴκοσι καὶ τρισὶ	καὶ	μησὶν ἑπτὰ μέχρι τῆς Δαβὶδ
[1, 14]	δὲ ἀκουσταὶ Πρωταγόρας ὁ Ἀβδηρίτης	καὶ	Μητρόδωρος ὁ Χῖος, οὗ Διογένης
[1, 20]	ἀνὰ τὸν αὐτὸν οὖν λόγον,	καὶ	μιᾶς οὔσης ἀληθείας, ἐν γεωμετρίᾳ
[1, 21]	τέσσαρα. ἐκ τούτου ἐπὶ Θησέα	καὶ	Μινώταυρον ἔτη τριάκοντα δύο, εἶτα
[1, 16]	καθάπερ Φρύγιον ἁρμονίαν καὶ μιξοφρύγιον	καὶ	μιξολύδιον Μαρσύαν, τῆς αὐτῆς ὄντα
[1, 16]	τὸν Φρύγα, καθάπερ Φρύγιον ἁρμονίαν	καὶ	μιξοφρύγιον καὶ μιξολύδιον Μαρσύαν, τῆς
[1, 16]	καὶ τὰ ῥητορικὰ ἰδιώματα εὑρεῖν	καὶ	μισθοῦ συνηγορῆσαι πρῶτον δικανικὸν λόγον
[1, 21]	διατείνουσι προφητεύοντες Ἡσαΐας καὶ Ὠσηὲ	καὶ	Μιχαίας. λέγονται δὲ οὗτοι μετὰ
[1, 21]	ἔτι Ἡσαΐας προφητεύει καὶ Ὠσηὲ	καὶ	Μιχαίας ὁ Μωρασθίτης καὶ Ἰωὴλ
[1, 21]	τούτου προφητεύουσιν Ἠλίας ὁ Θεσβίτης	καὶ	Μιχαίας υἱὸς Ἰεβλᾶ καὶ Ἀβδίας
[1, 15]	ποτε ἐκ θεῶν οὔτ´ ἀφίξεται.	καί	μοι δοκοῦσιν αἰσθόμενοι τῆς μεγάλης
[1, 28]	καθαρὸν οἷον ἔστι φαίνεσθαι. διὸ	καὶ	μόνη αὕτη ἐπὶ τὴν ἀληθῆ
[1, 24]	ἀνεικόνιστον σημαίνειν δηλοῖ τὸ ἑστὸς	καὶ	μόνιμον τοῦ θεοῦ καὶ τὸ
[1, 21]	εἴκοσι ἑπτὰ οἱ περὶ Ὀρφέα	καὶ	Μουσαῖον καὶ Λίνον τὸν Ἡρακλέους
[1, 21]	καὶ Διονύσου πράξεις Ὀρφεύς τε	καὶ	Μουσαῖος. κατὰ δὲ τὸ ὀκτωκαιδέκατον
[1, 23]	ἁρμονικὴν ἔτι τε μετρικὴν ἅμα	καὶ	μουσικὴν παρὰ τοῖς διαπρέπουσιν Αἰγυπτίων
[1, 9]	ἀναφέροντα, ὥστε καὶ ἀπὸ γεωμετρίας	καὶ	μουσικῆς καὶ ἀπὸ γραμματικῆς καὶ
[1, 21]	ἡ Θεσπρωτίς, Κάλχας τε αὖ	καὶ	Μόψος, οἳ κατὰ τὰ Τρωϊκὰ
[1, 1]	ἀγὼν γὰρ καὶ ὁ προαγὼν	καὶ	μυστήρια τὰ πρὸ μυστηρίων, οὐδὲ
[1, 18]	πείθεσθαι ἀσύνετοί τε καὶ ἄπιστοι	καὶ	μωροί· αὐτοῖς δὲ τοῖς κλητοῖς
[1, 16]	γίνεται ἑνδεκάτῃ ἄνωθεν ἀπὸ Ἰνάχου	καὶ	Μωσέως γενεᾷ, ὡς ὀλίγον ὑποβάντες
[1, 21]	Κομόδου τελευτῆς ἀριθμήσαντες ἀπὸ Ἰνάχου	καὶ	Μωυσέως ἔτη ἔφησαν γίνεσθαι αωμβʹ
[1, 21]	συγγενείας Ἠλί, προφητεύουσι δὲ Γὰδ	καὶ	Νάθαν ἐπ´ αὐτοῦ. γίνονται οὖν
[1, 4]	Λίνον παντοίας σοφίας δεδαηκότα» εἰπὼν	καὶ	ναύτην οὐκ ὀκνεῖ λέγειν σοφόν,
[1, 21]	διημιλλῆσθαι δὲ τὸν Λέσχην Ἀρκτίνῳ	καὶ	νενικηκέναι· Ξάνθος δὲ ὁ Λυδὸς
[1, 10]	τὰ δὲ πράγματα σάρκες εἰσὶ	καὶ	νεῦρα. οὐ χρὴ τοίνυν τῆς
[1, 21]	Φορωνέως τε τοῦ πρώτου λεχθέντος	καὶ	Νιόβης, καὶ τὰ μετὰ τὸν
[1, 10]	βιοῦν μὲν κατὰ τὸν λόγον	καὶ	νοεῖν τὰ σημαινόμενα, εὐγλωττίαν δὲ
[1, 26]	ὁ αὐτὸς ἔσται ποιμήν τε	καὶ	νομοθέτης ἀγαθὸς μιᾶς τῆς ἀγέλης
[1, 24]	ἀψύχων ψυχὴ τὸ τάττον ἐστὶ	καὶ	νοῦς, ἐν δὲ τοῖς τῆς
[1, 24]	ὁ Μιλτιάδης συγχρησάμενος ἀνοδίᾳ τε	καὶ	νυκτὶ ἐπιθέμενος τοῖς Πέρσαις, ὧν
[1, 24]	ὁδὸν ἐπὶ τὴν ἔρημον ἐτρέπετο	καὶ	νύκτωρ τὰ πολλὰ τῇ πορείᾳ
[1, 12]	ἦν ἐμποδὼν τοῦ γράφειν ἐμοί,	καὶ	νῦν ἔτι εὐλαβῶς ἔχω, ᾗ
[1, 21]	τε τῆς ζῴων ὀνομασίας προθεσπίσας	καὶ	Νῶε μετάνοιαν κηρύξας Ἀβραάμ τε
[1, 16]	πρώτη βαφὴν τριχῶν ἐπενόησεν. ἀλλὰ	καὶ	Νώροπες (ἔθνος ἐστὶ Παιονικόν, νῦν
[1, 5]	τὸν θεὸν ὁμολογίαν. διὰ τοῦτο	καὶ	ὁ Ἀβραάμ, παραζηλούσης τῆς Σάρρας
[1, 9]	φυλάσσειν τὴν πίστιν. παρορᾶται δὲ	καὶ	ὁ ἀθλητής, ὡς προείρηται, ἀλλ´
[1, 17]	οἷός τε ἦν καὶ κλέψαι,	καὶ	{ὁ} αἴτιος αὐτὸς τῆς κλοπῆς,
[1, 21]	δὲ συνεχρόνισεν Ταντάλῳ. εἰκότως ἄρα	καὶ	ὁ Βοιώτιος Πίνδαρος γράφει· ἐν
[1, 20]	τῷ εἰς τὸ ὑπερῷον ἀνιόντι	καὶ	ὁ γραμματιστὴς τῷ φιλοσοφήσοντι) οὐδ´
[1, 20]	συνεργός, καθάπερ καὶ ὁ πρῶτος	καὶ	ὁ δεύτερος βαθμὸς τῷ εἰς
[1, 21]	καὶ Ἴωνος εἰς Ἀθήνας ἄφιξις	καὶ	ὁ δεύτερος Κέκροψ αἵ τε
[1, 21]	Προμηθεὺς καὶ Ἄτλας καὶ Ἐπιμηθεὺς	καὶ	ὁ διφυὴς Κέκροψ καὶ Ἰώ.
[1, 18]	δι´ υἱοῦ παραδιδομένην. ἀλλὰ γὰρ	καὶ	ὁ δοκησίσοφος παραινέσεις ἔχει τινὰς
[1, 23]	ἀνατροφῆς τοῦ Μωυσέως συνᾴσεται ἡμῖν	καὶ	ὁ Ἐζεκίηλος ὁ τῶν Ἰουδαϊκῶν
[1, 21]	βασιλείας αὐτοῦ Ἀγγαῖος καὶ Ζαχαρίας	καὶ	ὁ ἐκ τῶν δώδεκα Ἄγγελος
[1, 21]	ὡς προεῖπον, Ἀγγαῖος καὶ Ζαχαρίας	καὶ	ὁ ἐκ τῶν δώδεκα Ἄγγελος
[1, 8]	παραναλίσκεται· κλέπτεται δὲ ὁ μεταπεισθεὶς	καὶ	ὁ ἐκλαθόμενος, ὅτι τῶν μὲν
[1, 21]	ὁ τοὺς συλλογισμούς, Ἀγγαῖος, Ζαχαρίας	καὶ	ὁ ἐν τοῖς δώδεκα Ἄγγελος.
[1, 21]	Σηλωνίτης καὶ Σαμαίας υἱὸς Αἰλαμὶ	καὶ	ὁ ἐξ Ἰούδα ἀπελθὼν ἐπὶ
[1, 6]	καρποφορίαν ἢ κακὴ ἡ ἄμπελος,	καὶ	ὁ ἱππικὸς ἄθυμον ἢ ταχὺν
[1, 21]	Ἰουδαία καὶ ἐγένετο ἄνευ πολέμων,	καὶ	ὁ κύριος ἡμῶν Χριστός, ἅγιος
[1, 9]	λόγου τοῦ θεοῦ. ἢ οὐχὶ	καὶ	ὁ κύριος λόγῳ πάντα ἔπρασσεν;
[1, 16]	καὶ ὁ λαλῶν ἐμοὶ βάρβαρος.	καὶ	ὁ λαλῶν γλώσσῃ προσευχέσθω, ἵνα
[1, 16]	φωνῆς, ἔσομαι τῷ λαλοῦντι βάρβαρος	καὶ	ὁ λαλῶν ἐμοὶ βάρβαρος. καὶ
[1, 10]	ἐπὶ πλεῖον γὰρ προκόπτουσιν ἀσεβείας,	καὶ	ὁ λόγος αὐτῶν ὡς γάγγραινα
[1, 10]	τῶν ἔργων ἐπιτελοῦσιν. ἀνακτᾶται γοῦν	καὶ	ὁ λόγος τὴν ψυχὴν καὶ
[1, 18]	φιλοσοφίας ἀντιπαραθέσει καταλάμψαι φησίν, ὡς	καὶ	ὁ λύχνος ὑπὸ τοῦ ἡλίου
[1, 20]	ὁ δὲ σοφὸς δέξεται γνῶσιν.	καὶ	ὁ μὲν ἀφ´ ἑαυτοῦ λαλῶν
[1, 26]	καλά, ἀλλὰ καὶ ἐπίσταται. τούτου	καὶ	ὁ νόμος τοῦ τὴν ἐπιστήμην
[1, 19]	ἀποδεχόμεθα, ἀλλ´ ἐκείνην περὶ ἧς	καὶ	ὁ παρὰ Πλάτωνι λέγει Σωκράτης·
[1, 17]	ἰδίων λαλεῖ, ὅτι ψεύστης ἐστὶ	καὶ	ὁ πατὴρ αὐτοῦ. ἐν δὲ
[1, 26]	εἰς τὸ θεῖον. λέγει δὲ	καὶ	ὁ Παῦλος· ὁ νόμος τῶν
[1, 22]	κατὰ λέξιν γράφει· κατηκολούθηκε δὲ	καὶ	ὁ Πλάτων τῇ καθ´ ἡμᾶς
[1, 17]	ἂν ἀποστάτου διάκονοι. λέγει δὲ	καὶ	ὁ ποιμήν, ὁ ἄγγελος τῆς
[1, 1]	τὸ πρόβατον ὁ μάγειρός τε	καὶ	ὁ ποιμήν· ὃ μὲν γὰρ
[1, 1]	πᾶν ἐδώδιμον. ὁ φυτεύων δὲ	καὶ	ὁ ποτίζων» τοῦ αὔξοντος ὄντες
[1, 1]	εἰς καταφύτευσιν ἀμπελῶνος. ἀγὼν γὰρ	καὶ	ὁ προαγὼν καὶ μυστήρια τὰ
[1, 21]	κυρίου κηρῦξαι ἀπέστειλέν με. τοῦτο	καὶ	ὁ προφήτης εἶπεν καὶ τὸ
[1, 21]	συνιέναι δυναμένῳ δῆλον καθ´ ἃ	καὶ	ὁ προφήτης εἴρηκεν. ~(Τοῦ ἑνδεκάτου
[1, 20]	(εἰς ἣν εὑρίσκεται συνεργός, καθάπερ	καὶ	ὁ πρῶτος καὶ ὁ δεύτερος
[1, 15]	Αἰγυπτίων προφήταις συμβεβληκέναι εἴρηται, καθάπερ	καὶ	ὁ Πυθαγόρας αὐτοῖς γε τούτοις,
[1, 1]	οἷόν τε ἐπαΐειν; ἔτι τε	καὶ	ὁ σωτὴρ σῴζει αἰεὶ καὶ
[1, 27]	καὶ καύσεις καὶ φαρμακοποσίας ὑφιστάμεθα	καὶ	ὁ ταῦτα προσάγων σωτήρ τε
[1, 24]	περὶ κίονα μακρὸν ἀνάσσης. ἀλλὰ	καὶ	ὁ τὴν Εὐρωπίαν ποιήσας ἱστορεῖ
[1, 15]	Κένταυρον σοφὸν καλεῖ, ἐφ´ οὗ	καὶ	ὁ τὴν Τιτανομαχίαν γράψας φησίν,
[1, 21]	πρῶτον ἄνθρωπον γενέσθαι λέγει· ὅθεν	καὶ	ὁ τῆς Φορωνίδος ποιητὴς εἶναι
[1, 21]	γίνεται ἡ ἀπολύτρωσις τοῦ λαοῦ	καὶ	ὁ τῶν θεοπνεύστων ἀναγνωρισμὸς καὶ
[1, 24]	Ἑβραίους δι´ ἀβάτου, ἐν πόνοις	καὶ	ὁδοιπορίαις εἴς τε ἀνδρείαν εἴς
[1, 27]	ταλαιπωρία ἐν ταῖς ὁδοῖς αὐτῶν,	καὶ	ὁδὸν εἰρήνης οὐκ ἔγνωσαν, οὐκ
[1, 15]	δημοσίᾳ φιλοσοφῆσαι Βραχμᾶνές τε σύμπαντες	καὶ	Ὀδρύσαι καὶ Γέται καὶ τὸ
[1, 21]	τῆς ἑβδομάδος« ἀνῃρέθη καὶ αὐτὸς	καὶ	Ὄθων καὶ Γάλβας καὶ Οὐιτέλλιος,
[1, 9]	τρόπῳ. Εἰ δὲ οἱ προφῆται	καὶ	οἱ ἀπόστολοι οὐ τὰς τέχνας
[1, 21]	ἐκ Σηλὼμ προφητεύει, ἦσαν δὲ	καὶ	οἱ βασιλεῖς ἄμφω, ὅ τε
[1, 11]	ἀνεξέλεγκτος πλανᾶται, καὶ αἱ πληγαὶ	καὶ	οἱ ἔλεγχοι διδόασι παιδείαν σοφίας,
[1, 21]	νομοθέται, Λυκοῦργός τε καὶ Σόλων,	καὶ	οἱ ἑπτὰ σοφοί, οἵ τε
[1, 14]	μέση. εἶτα Καρνεάδης διαδέχεται Ἡγησίνουν	καὶ	οἱ ἐφεξῆς· Κράτητος δὲ Ζήνων
[1, 6]	τῶν ἄμεινον φύντων κατηγορεῖ, ὁπότε	καὶ	οἱ κακῶς πεφυκότες πρὸς ἀρετὴν
[1, 10]	λόγου εἶεν ἂν ταῦτα) οὕτω	καὶ	οἱ λόγῳ· ἀγαθῷ κεχρημένοι συνεγγίζουσι
[1, 14]	τοῦτον διαδέχεται Κλεάνθης, ὃν Χρύσιππος	καὶ	οἱ μετ´ αὐτόν. Τῆς δὲ
[1, 9]	ἀναγκάζοντι τῷ φόβῳ. οὐχὶ δὲ	καὶ	οἱ ὀρθοδοξασταὶ καλούμενοι ἔργοις προσφέρονται
[1, 17]	λῃσταὶ» οἱ παρ´ Ἕλλησι φιλόσοφοι	καὶ	οἱ πρὸ τῆς τοῦ κυρίου
[1, 11]	μηδὲ ἐφαντάσθη τὸν δημιουργόν. ἀλλὰ	καὶ	οἱ Στωϊκοί, ὧν καὶ αὐτῶν
[1, 11]	ὕδωρ, Ἵππασος δὲ τὸ πῦρ,	καὶ	οἱ τὰς ἀτόμους ἀρχὰς ὑποτιθέμενοι,
[1, 7]	ἐπομβρίσας λόγον, οἱ καιροὶ δὲ	καὶ	οἱ τόποι οἱ δεκτικοὶ τὰς
[1, 9]	τὸν νοῦν ἐκεῖνον οἱ προφῆται	καὶ	οἱ τοῦ πνεύματος μαθηταί· ἐκ
[1, 21]	γίνονται τοίνυν ἐπὶ τὸ αὐτὸ	καὶ	οἱ τῶν Μακεδόνων βασιλέων χρόνοι
[1, 11]	προθεσμίας τοῦ πατρός. νήπιοι οὖν	καὶ	οἱ φιλόσοφοι, ἐὰν μὴ ὑπὸ
[1, 4]	καὶ τῶν συλλογισμῶν οἱ διαλεκτικοὶ	καὶ	οἱ φιλόσοφοι τῆς κατ´ αὐτοὺς
[1, 17]	ὑπ´ αὐτοῦ ἀποσταλέντες. Εἶχον δὲ	καὶ	οἱ ψευδοπροφῆται τὸ κλέμμα, τὸ
[1, 21]	ἑβδομάδες ἑξήκοντα δύο, καὶ ἐπιστρέψει	καὶ	οἰκοδομηθήσεται πλατεία καὶ τεῖχος, καὶ
[1, 21]	Εὐριπίδης, Ἕλενος ἤδη καὶ Λαοκόων	καὶ	Οἰνώνη Κεβρῆνος ἐν Ἰλίῳ· Κρῆνος
[1, 11]	ἀλλὰ τὴν δύναμιν, τοὺς δοκησισόφους	καὶ	οἰομένους εἶναι, οὐκ ὄντας δὲ
[1, 29]	Κρονίων, ἰχθύσι μὲν καὶ θηρσὶ	καὶ	οἰωνοῖς πετεηνοῖς, ἐσθέμεν ἀλλήλους, ἐπεὶ
[1, 1]	ἀποδιδόντι ἀργόν, πονηρὲ δοῦλε» εἶπεν	καὶ	ὀκνηρέ, ἔδει σε βαλεῖν τὸ
[1, 21]	Ῥεβέκκα καὶ Μαριὰμ Δεββώρα τε	καὶ	Ὀλδά. ἔπειτα περὶ τοὺς αὐτοὺς
[1, 13]	εἶναι δοκεῖ, τῷ γένει γε	καὶ	ὅλῃ τῇ ἀληθείᾳ ὁμολογοῦντα· ἢ
[1, 7]	εἰς παραδείσους καὶ τὰ ὡραῖα	καὶ	ὅλως παντοίων δένδρων φύσιν καὶ
[1, 21]	υἱὸς αὐτοῦ ἔτη {εἴκοσι} τρία,	καὶ	ὁμοίως ὁ τούτου υἱὸς Ἄσα
[1, 25]	τὸ πολιτικὸν δὲ πρὸς φιλίας	καὶ	ὁμονοίας ὁ Πλάτων ὠφεληθείς, τοῖς
[1, 27]	τε νόμος τό τε εὐαγγέλιον,	καὶ	ὃν ἐγέννησε φόβον ὁ νόμος,
[1, 19]	ἄλλο τι, ἐπεὶ ἔγωγε ᾤμην	καὶ	ὄνειδος εἶναι. ᾔδει γάρ, οἶμαι,
[1, 10]	δὲ τὰ χρίσματα ὑπολαβόντες ὀρθῶς	καὶ	ὀνομάσαντες, ἐπεὶ μήτε ἐκείνη καλὴ
[1, 6]	τε ἐπινεμητέον αὐτῇ καὶ ὅπως	καὶ	ὁπόσον, τίνα τε ἀποθετέον καὶ
[1, 3]	πολὺς νομὸς ἔνθα καὶ ἔνθα.	καί·	ὁπποῖόν κ´ εἴπῃσθα ἔπος, τοῖόν
[1, 6]	ψυχήν, τίνα τε ἐπινεμητέον αὐτῇ	καὶ	ὅπως καὶ ὁπόσον, τίνα τε
[1, 17]	ἐπεὶ δὲ τῶν ἁμαρτημάτων προαίρεσις	καὶ	ὁρμὴ κατάρχει, διημαρτημένη δὲ ὑπόληψις
[1, 21]	σὺν Ἀλεξάνδρῳ γενόμενος. ἤδη δὲ	καὶ	Ὀρφέα Φιλόχορος μάντιν ἱστορεῖ γενέσθαι
[1, 15]	ἐδείκνυτο, Ἀντισθένης δὲ Φρὺξ ἦν	καὶ	Ὀρφεὺς Ὀδρύσης ἢ Θρᾷξ; Ὅμηρον
[1, 13]	τὸ τρίγωνον καὶ τὸ τετράγωνον	καὶ	ὅσα τῶν σχημάτων ἀλλήλων διενήνοχεν.
[1, 18]	κατὰ θεὸν κτισθέντα ἐν δικαιοσύνῃ	καὶ	ὁσιότητι τῆς ἀληθείας. διὸ ἀποθέμενοι
[1, 15]	καὶ Ἀράβιοι οἱ κληθέντες εὐδαίμονες	καὶ	ὅσοι γε τὴν Παλαιστίνην κατῴκησαν
[1, 27]	ὅπερ ὁ νόμος ἐργάζεται. ὥστε	καὶ	ὅταν ἀνηκέστῳ τινὶ κακῷ περιπέσῃ
[1, 6]	ἀποθετέον καὶ ἀποθησαυριστέον εἰς αὐτήν,	καὶ	ὅτε ταῦτα προκομιστέον, καὶ πρὸς
[1, 21]	τὸ βάπτισμα ὡς ἐτῶν λʹ	καὶ	ὅτι ἐνιαυτὸν μόνον ἔδει αὐτὸν
[1, 11]	κατὰ τὰ στοιχεῖα τοῦ κόσμου	καὶ	οὐ κατὰ Χριστὸν» φερομένων ἡμῶν.
[1, 11]	κατὰ τὰ στοιχεῖα τοῦ κόσμου	καὶ	οὐ κατὰ Χριστόν, φιλοσοφίαν μὲν
[1, 1]	νοῦν καὶ τὸν λόγον, ᾗ	καὶ	οὐ κεκώλυκεν ὁ κύριος ἀπὸ
[1, 16]	ἁμῇ γέ πῃ, ἀμυδρῶς δὲ	καὶ	οὐ πάσης, γίνεται· ὡς δὲ
[1, 1]	βλέπουσι καὶ ἀκούοντες οὐκ ἀκούουσι	καὶ	οὐ συνιᾶσι, τὴν ἄγνοιαν αὐτοῖς
[1, 12]	ὡς εἰπεῖν δυνηθῆναι τὴν ὅρασιν,	καὶ	οὐδὲ τὴν γλῶτταν μόνον, ἀλλὰ
[1, 16]	γένη φωνῶν εἰσιν ἐν κόσμῳ,	καὶ	οὐδὲν ἄφωνον· ἐὰν οὖν μὴ
[1, 21]	ἐν χρόνῳ δὲ γένετ´ Ἀπόλλων,	καὶ	οὐδὲν θαυμαστόν, ὅπου γε καὶ
[1, 9]	δὲ ἔργον κατὰ θεὸν ἐκτελεῖται·	καὶ	οὐδὲν χωρὶς αὐτοῦ ἐγένετο, φησί,
[1, 21]	αὐτὸς καὶ Ὄθων καὶ Γάλβας	καὶ	Οὐιτέλλιος, Οὐεσπεσιανὸς δὲ ἐκράτησε καὶ
[1, 21]	προσλαμβάνεται τοῖς Ὄθωνος καὶ Γάλβα	καὶ	Οὐιτελλίου μησὶ ιζʹ ἡμέραις ηʹ
[1, 21]	Οὐεσπεσιανὸς σὺν Ὄθωνι καὶ Γάλβᾳ	καὶ	Οὐιτελλίῳ. καὶ διὰ τοῦτο λέγει
[1, 18]	ἐπ´ ἴσης τῷ μωρὰν ἔδειξε»	καὶ	οὐκ ἀληθῆ, ὡς ᾤοντο. κἂν
[1, 27]	μὴ τὰ ὑγιαίνοντα συνδιαφθείρεσθαι αὐτοῖς,	καὶ	οὐκ ἄν τις πονηρίας αἰτιάσαιτο
[1, 14]	προφήταις δίδωσί τι τῆς ἀληθείας	καὶ	οὐκ ἐπαισχύνεται πρός τε οἰκοδομὴν
[1, 29]	κατὰ βαρβαρικόν τινα τρόπον ἀπλάστῳ	καὶ	οὐκ εὐκρινεῖ χρωμένων ἡμῶν τῇ
[1, 9]	τὸν τοῦ πειρασμοῦ σοφίζεται χρόνον,	καὶ	οὐκέτι ἔγωγε ἐνταῦθα συνορῶ, ὅπως
[1, 1]	ἡ κακία κακὴν φύσιν ἔχει	καὶ	οὔποτ´ ἂν καλοῦ τινος ὑποσταίη
[1, 28]	θνητῶν, ἀλλ´ ἐπιστήμην τῶν θείων	καὶ	οὐρανίων ἐπαγγελλομένη, ᾗ συνέπεται καὶ
[1, 21]	Ἱερεμίας, προφητεύουσι δὲ καὶ Βουζὶ	καὶ	Οὐρίας ὁ υἱὸς Σαμαίου καὶ
[1, 21]	ὁ Μωυσῆς ἡμῖν ἀποδέδεικται πρεσβύτερος.	Καὶ	οὔτι γε μόνος οὗτος, ἀλλὰ
[1, 26]	εἶναι βεβουλημένοι, εἴπερ τινὲς ἄλλοι	καὶ	οὗτοι ἀγνοεῖν ὁμολογοῦνται τὴν ἀλήθειαν.
[1, 21]	τὰ ἀπὸ Πελασγοῦ· λέγεται δὲ	καὶ	οὗτος αὐτόχθων. τούτων δὲ ἄλλαιν
[1, 21]	δὲ ταῦτα ἐπαύσατο. δείκνυται δὲ	καὶ	οὗτος ὁ ἀριθμὸς ἐκ τοῦ
[1, 21]	Οὐιτελλίου μησὶ ιζʹ ἡμέραις ηʹ	καὶ	οὕτω γίνεται ἔτη τρία καὶ
[1, 21]	γὰρ ἐν τῷ Ἔσδρᾳ γέγραπται,	καὶ	οὕτως ἐγένετο χριστὸς βασιλεὺς Ἰουδαίων
[1, 1]	κυρίου. δοκιμαζέτω δὲ ἄνθρωπος ἑαυτὸν	καὶ	οὕτως ἐκ τοῦ ἄρτου ἐσθιέτω
[1, 24]	κινδύνων δεῖν τὰ χρήσιμα συνιδεῖν	καὶ	οὕτως ἐπιβαλεῖν. ἀμέλει γέγονεν ὅπερ
[1, 10]	ζητήσεις οὖν σοφίαν παρὰ κακοῖς	καὶ	οὐχ εὑρήσεις. κἂν πύθῃ πάλιν·
[1, 24]	γὰρ οἱ Αἰγύπτιοι ἐφ´ ἵππων	καὶ	ὀχημάτων, ἀλλ´ ἀπώλοντο θᾶττον ῥαγείσης
[1, 9]	μὲν φιλοσοφίας, κομμωτικὴν δὲ γυμναστικῆς	καὶ	ὀψοποιικὴν ἰατρικῆς καὶ ῥητορικὴν διαλεκτικῆς
[1, 8]	καὶ θείου διάκρισις ἀθεότης τε	καὶ	πάθος θανατηφόρον. λύκοι οὗτοι ἅρπαγες
[1, 1]	ὠφέλειαν ἀπολιπεῖν; καλὸν δ´ οἶμαι	καὶ	παῖδας ἀγαθοὺς τοῖς ἔπειτα καταλείπειν.
[1, 23]	παιδὸς εἴχομεν χρόνον, τροφαῖσι βασιλικαῖσι	καὶ	παιδεύμασιν ἅπανθ´ ὑπισχνεῖτο, ὡς ἀπὸ
[1, 1]	ἐντυγχανόντων, μή πῃ ἑτέρως σφαλεῖεν	καὶ	παιδὶ μάχαιραν, ᾗ φασιν οἱ
[1, 21]	τοῦ λαοῦ ἔτεσιν ἐφεξῆς νʹ	καὶ	πάλιν ἁμαρτόντες παρεδόθησαν Αἰγλὼμ βασιλεῖ
[1, 27]	γνῶναι νόμον διανοίας ἐστὶν ἀγαθῆς.	καὶ	πάλιν· ἄνδρες κακοὶ οὐ νοοῦσι
[1, 11]	πιθανολογίᾳ» μηδὲ ὑπεισέρχηται ὁ συλαγωγῶν»	καὶ	πάλιν· βλέπετε οὖν μή τις
[1, 11]	μόνη γὰρ ἡ ἀλήθεια δυνατή.	καὶ	πάλιν· εἴ τις δοκεῖ ἐγνωκέναι
[1, 21]	ἐπὶ Ἰωάννην τὸν Ζαχαρίου υἱόν.	καὶ	πάλιν ἐν τῷ αὐτῷ· ἦν
[1, 19]	ἴδια σπείροντες οἳ πλείονα ποιοῦσιν.	καὶ	πάλιν· ἐπιμελοῦ τῶν ἐν τῷ
[1, 1]	ἱκανοὶ ἔσονται καὶ ἑτέρους διδάξαι.	καὶ	πάλιν· σπούδασον σεαυτὸν δόκιμον παραστῆσαι
[1, 12]	δὲ μὴ κοινὴ ἡ παράδοσις	καὶ	πάνδημος τῷ γε αἰσθομένῳ τῆς
[1, 8]	κυβείαν ἀνθρώπων ὁ ἀπόστολος ἐκάλεσεν	καὶ	πανουργίαν, πρὸς τὴν μεθοδείαν τῆς
[1, 1]	δὲ πλουτίζοντες, ὡς μηδὲν ἔχοντες	καὶ	πάντα κατέχοντες· τὸ στόμα ἡμῶν
[1, 19]	θεὸς ὁ ποιήσας τὸν κόσμον	καὶ	πάντα τὰ ἐν αὐτῷ, οὗτος
[1, 24]	πάντα γὰρ παρέδωκεν ὁ θεὸς	καὶ	πάντα ὑπέταξεν Χριστῷ τῷ βασιλεῖ
[1, 17]	ἄνθρωποι, πάντες δὲ οἱ ψευδοπροφῆται	καὶ	πάντες οἱ μὴ κυρίως ὑπ´
[1, 4]	ἔπειτα ἐπιφέρει καθολικὸν δὴ λόγον·	καὶ	παντὶ τῷ συνετῷ καρδίᾳ δέδωκα
[1, 6]	γενοῦ ἐκείνου σοφώτερος» ὃς πολλὴν	καὶ	παντοδαπὴν ἐν τῷ ἀμήτῳ παρατίθεται
[1, 17]	οὐδὲ ἐναντιοῦταί τι αὐτῷ, κυρίῳ	καὶ	παντοκράτορι ὄντι. ἀλλὰ καὶ αἱ
[1, 8]	τὴν σκευασίαν δέονται. ἐγὼ γοῦν	καὶ	πάνυ ἀποδέχομαι τὴν τραγῳδίαν λέγουσαν·
[1, 21]	Κύκλου ποιητὰς τιθέασιν. ἤδη δὲ	καὶ	παρ´ Ἕλλησι χρησμολόγοι συχνοὶ γεγονέναι
[1, 1]	κεκαλυμμένον ὃ οὐκ ἀποκαλυφθήσεται» ἀκουσάτω	καὶ	παρ´ ἡμῶν, ὅτι τῷ κρυπτῶς
[1, 15]	πλεῖστοι αὐτῶν βάρβαροι τὸ γένος	καὶ	παρὰ βαρβάροις παιδευθέντες, τί δεῖ
[1, 15]	πυλῶν ἄγοντες ἀφανίζουσιν. εἰσὶ δὲ	καὶ	παρὰ Γερμανοῖς αἱ ἱεραὶ καλούμεναι
[1, 23]	γραμματικὴν πρῶτον τοῖς Ἰουδαίοις παραδοῦναι	καὶ	παρὰ Ἰουδαίων Φοίνικας παραλαβεῖν, Ἕλληνας
[1, 15]	εἰρημένα παρὰ τοῖς ἀρχαίοις λέγεται	καὶ	παρὰ τοῖς ἔξω τῆς Ἑλλάδος
[1, 1]	πνευματικὴ φυτεία. διὸ καὶ ἐπιφέρει·	καὶ	παραβαλεῖς καρδίαν σου εἰς σύνεσιν,
[1, 12]	ἠκούσαμεν εἰς τὸ οὖς, οὕτω	καὶ	παραδιδόναι οἷς δέον, οὐχὶ δὲ
[1, 27]	ἐκ τοῦ σκότους εἰς ζωὴν«	καὶ	παραθέντα τῇ σοφίᾳ τὴν ἀκοὴν
[1, 21]	ἐπὶ τούτου Νάθαν προφητεύων, ὃς	καὶ	παρεκάλει αὐτὸν περὶ τῆς τοῦ
[1, 23]	κόρην. μολοῦσα δ´ εἶπεν μητρί,	καὶ	παρῆν ταχὺ αὐτή τε μήτηρ
[1, 24]	ἐπουρανίων καὶ ἐπιγείων καὶ καταχθονίων,	καὶ	πᾶσα γλῶσσα ἐξομολογήσηται ὅτι κύριος
[1, 11]	καὶ μᾶλλον περισσεύῃ ἐν ἐπιγνώσει	καὶ	πάσῃ αἰσθήσει, εἰς τὸ δοκιμάζειν
[1, 16]	~(Οὐ μόνης δὲ φιλοσοφίας, ἀλλὰ	καὶ	πάσης σχεδὸν τέχνης εὑρεταὶ βάρβαροι.
[1, 1]	ἐμβληθήσεται σκότος» σὺ οὖν ἐνδυναμοῦ»	καὶ	Παῦλος λέγει, ἐν χάριτι τῇ
[1, 1]	τε καὶ Ἰακώβου Ἰωάννου τε	καὶ	Παύλου τῶν ἁγίων ἀποστόλων, παῖς
[1, 21]	δὲ τοῦ Ἀθηναίου Ἀμφιλύτου συμβουλῇ	καὶ	Πεισίστρατος ἐκράτυνε τὴν τυραννίδα τὸν
[1, 21]	εʹ Ἀτθίδα, Ἰάδα, Δωρίδα, Αἰολίδα	καὶ	πέμπτην τὴν κοινήν, ἀπεριλήπτους δὲ
[1, 21]	εὐαγγέλιον. πεντεκαίδεκα οὖν ἔτη Τιβερίου	καὶ	πεντεκαίδεκα Αὐγούστου, οὕτω πληροῦται τὰ
[1, 18]	ἔχειν τὸν θεὸν καὶ δὴ	καὶ	πεπονθέναι τοῦτον· ὅθεν αὐτοὺς ἡ
[1, 15]	λέγει Δημόκριτος» γράφοντος. ναὶ μὴν	καὶ	περὶ αὑτοῦ {ᾑ} σεμνυνόμενός φησί
[1, 14]	πρεσβυτέραν τὴν κατὰ Ἑβραίους φιλοσοφίαν.	καὶ	περὶ μὲν Ξενοφάνους εἴρηται, ὃς
[1, 21]	ἴσασι. μαθητευθέντες οὖν καταληπτικῶς ἐπιγνώσονται.	~(Καὶ	περὶ μὲν τοῦ παρ´ Ἑβραίων
[1, 6]	ἂν μόνον ἡ οἰκονομία, ἀλλὰ	καὶ	περὶ τὴν ψυχήν, τίνα τε
[1, 21]	Σίβυλλα Ὀρφέως παλαιοτέρα· λέγονται γὰρ	καὶ	περὶ τῆς ἐπωνυμίας αὐτῆς καὶ
[1, 4]	δὲ καὶ τέκτονα σοφὸν καλεῖ	καὶ	περὶ τοῦ Μαργίτου, εἰ δὴ
[1, 25]	ἀμετανοήτως χρωμένους γνώμῃ τῇ αὐτῇ	{καὶ}	περὶ τῶν αὐτῶν. ἆρ´ οὐ
[1, 21]	καὶ περὶ τῆς ἐπωνυμίας αὐτῆς	καὶ	περὶ τῶν χρησμῶν τῶν καταπεφημισμένων
[1, 15]	αὐτοῖς γε τούτοις, δι´ οὓς	καὶ	περιετέμετο, ἵνα δὴ καὶ εἰς
[1, 3]	ποιὰν τῶν λέξεων σύνθεσίν τε	καὶ	περιπλοκὴν τὸν πάντα πονούμενοι βίον
[1, 23]	ἡμέρας ἐπὶ τὸν ποταμὸν λουτροῖς	καὶ	περιρραντηρίοις χρησομένη, ἐπακούσασα δὲ κλαυθμυριζομένου
[1, 1]	πίστιν καταγίνεσθαι, τὰ δὲ ἔξωθεν	καὶ	περιττὰ ὑπερβαίνειν μάτην ἡμᾶς τρίβοντα
[1, 15]	ἐγενήθην. ἐπῆλθε γὰρ Βαβυλῶνά τε	καὶ	Περσίδα καὶ Αἴγυπτον τοῖς τε
[1, 22]	ὑφ´ ἑτέρων, πρὸ τῆς Ἀλεξάνδρου	καὶ	Περσῶν ἐπικρατήσεως, τά τε κατὰ
[1, 15]	Βάκτρων καὶ Κελτῶν οἱ φιλοσοφήσαντες	καὶ	Περσῶν οἱ Μάγοι (οἳ μαγείᾳ
[1, 6]	τούτων φύσις, ἔν τε ποσοῖς	καὶ	πηλίκοις καὶ λεκτοῖς θεωρουμένη. ὁ
[1, 19]	ἐν πολλοῖς τὰ εἰκότα ἐπιχειρεῖ	καὶ	πιθανεύεται φιλοσοφία, ἀλλὰ τὰς αἱρέσεις
[1, 10]	ἀκροατὴς εὑρεθῇ. ἔστι γοῦν ἀκοῦσαι	καὶ	Πινδάρου τοῦ Βοιωτίου γράφοντος· μὴ
[1, 1]	πορεύεσθε ἐφ´ ὕδωρ» Ἡσαΐας λέγει,	καὶ	πῖνε τὸ ὕδωρ ἀπὸ σῶν
[1, 1]	ὃς ἂν ἐσθίῃ τὸν ἄρτον	καὶ	πίνῃ τὸ ποτήριον τοῦ κυρίου
[1, 7]	σπέρματα, κριθάς τε καὶ κυάμους	καὶ	πίσον καὶ ἄρακα καὶ τὰ
[1, 7]	ἀσκήσει περιγίνεται, ἣ δὲ δυνάμει	καὶ	πίστει. δωρεὰ γὰρ ἡ διδασκαλία
[1, 27]	οὗτος εἰς σωτηρίαν. ἐλεημοσύναι δὲ	καὶ	πίστεις καὶ ἀλήθεια μὴ ἐκλιπέτωσάν
[1, 27]	καθαρᾶς καρδίας καὶ συνειδήσεως ἀγαθῆς	καὶ	πίστεως ἀνυποκρίτου. ~(Ἡ μὲν οὖν
[1, 10]	ποιεῖν ἀφέλωμεν, οὕτως ἡ ὑπακοὴ	καὶ	πίστις ἀναιρεῖται μήτε τῆς ἐντολῆς
[1, 14]	Μιλήσιος καὶ Βίας ὁ Πριηνεὺς	καὶ	Πιττακὸς ὁ Μιτυληναῖος καὶ Κλεόβουλος
[1, 14]	εἰ νεκροὶ οὐκ ἐγείρονται, φάγωμεν	καὶ	πίωμεν· αὔριον γὰρ ἀποθνῄσκομεν. μὴ
[1, 24]	Ἀθηναίους νύκτωρ δι´ ἀνοδίας βαδίσας	καὶ	πλανήσας τοὺς τηροῦντας αὐτὸν τῶν
[1, 21]	εἶναι τὰς βαρβάρῳ φωνῇ λεγομένας.	καὶ	Πλάτων δὲ ἐν Κρατύλῳ τὸ
[1, 29]	μαθήσεως νόμος, εἷς ὤν, ὡς	καὶ	Πλάτων ἐν τῷ Πολιτικῷ ἕνα
[1, 21]	διαλέκτων δύο ἢ τριῶν ἢ	καὶ	πλειόνων γίνονται. διάλεκτος δέ ἐστι
[1, 27]	περιπέσῃ τις ὑπό τε ἀδικίας	καὶ	πλεονεξίας καταληφθείς, εὐεργετοῖτ´ ἂν {ὁ}
[1, 21]	Χριστός, ἅγιος τῶν ἁγίων, ἐλθὼν	καὶ	πληρώσας τὴν ὅρασιν καὶ τὸν
[1, 17]	δὲ καὶ ἐξευρόντες· ἴσως γὰρ	καὶ	πνεῦμα αἰσθήσεως» ἐσχήκασιν. ὡμολόγησε δὲ
[1, 1]	κτίσον ἐν ἐμοί, ὁ θεός,	καὶ	πνεῦμα εὐθὲς ἐγκαίνισον ἐν τοῖς
[1, 1]	σου. ψυχὴ γάρ, οἶμαι, ψυχῇ	καὶ	πνεῦμα πνεύματι συναπτόμενα κατὰ τὴν
[1, 1]	ἡ συγγυμνασία ἕξιν ἐμποιεῖ ὑγιεινὴν	καὶ	πνεύμασι καὶ σώμασιν. οὐδεὶς ἅπτει
[1, 1]	τὴν ἀγαλλίασιν τοῦ σωτηρίου σου,	καὶ	πνεύματι ἡγεμονικῷ στήριξόν με. Ὁ
[1, 19]	τινος, αὐτὸς δοὺς πᾶσι ζωὴν	καὶ	πνοὴν καὶ τὰ πάντα· ἐποίησέ
[1, 7]	τὰ δώματα. βλαστάνει δ´ ὁμοίως	καὶ	πόα καὶ πυρός, φύεται δὲ
[1, 16]	τὴν Κροτωνιᾶτιν πρώτην γυναικῶν φιλοσοφῆσαι	καὶ	ποιήματα γράψαι ἱστορεῖ. Ἡ μὲν
[1, 19]	ἐσμέν. ἐξ ὧν δῆλον ὅτι	καὶ	ποιητικοῖς χρώμενος παραδείγμασιν ἐκ τῶν
[1, 21]	μόνον τῶν λεγομένων σοφῶν τε	καὶ	ποιητῶν, ὁ Μωυσῆς ἡμῖν ἀποδέδεικται
[1, 7]	θεοῦ (ἀγαθὸς γάρ) πολλαί τε	καὶ	ποικίλαι καὶ φέρουσαι εἰς τὴν
[1, 23]	συμφανὲς τόδε; φεύγει δὴ ἐντεῦθεν	καὶ	ποιμαίνει πρόβατα προδιδασκόμενος εἰς ἡγεμονίαν
[1, 11]	οἶδεν τὴν τῶν στοιχείων φύσιν	καὶ	πολιτεύεσθαι εἰς δύναμιν ἐξομοιωτικὴν τῷ
[1, 25]	τὸ δὲ πολιτικὸν ὁμωνύμως ὠνομασμένον,	καὶ	πολιτικὸν μὲν κυρίως αἰνίττεται τὸν
[1, 15]	Σκύθης δὲ καὶ Ἀνάχαρσις ἦν,	καὶ	πολλῶν παρ´ Ἕλλησι διαφέρων οὗτος
[1, 21]	ἐντεῦθεν δὲ ἐπὶ τὴν Κάστορος	καὶ	Πολυδεύκους ἀποθέωσιν ἔτη πεντήκοντα τρία.
[1, 5]	θριγκῷ ὑπεροχυρώσας αὐτὴν διὰ φιλοσοφίας	καὶ	πολυτελείας ὀρθῆς ἀνεπίβατον τοῖς σοφισταῖς
[1, 4]	τὴν σοφίαν τοῦ θεοῦ, πολυμερῶς	καὶ	πολυτρόπως, διὰ τέχνης, διὰ ἐπιστήμης,
[1, 2]	καὶ τἀληθὲς γλυκύτητι φαίνεται ζητηθὲν	καὶ	πόνῳ πορισθέν. τί δή ποτ´
[1, 1]	ἄγρᾳ ὁ κάλλιχθυς) χρόνῳ τε	καὶ	πόνῳ τἀληθὲς ἐκλάμψει ἀγαθοῦ παρατυχόντος
[1, 5]	τὴν Θάμαρ ἐπὶ τριόδου καθεσθεῖσαν	καὶ	πόρνης δόξαν παρασχοῦσαν, ἣν ὁ
[1, 20]	τὴν ψυχὴν ἐναρέτως. εἰ δὲ	καὶ	πόρρωθεν συλλαμβάνεται φιλοσοφία πρὸς τὴν
[1, 5]	ἕνα ἕκαστον τρόπον ποιότητός τε	καὶ	ποσότητος πάντως σῴζει τινὰς ἔν
[1, 21]	ἐν Τιμαίῳ κατακολουθήσας Ἀκουσιλάῳ γράφει·	καί	ποτε προαγαγεῖν βουληθεὶς αὐτοὺς περὶ
[1, 1]	νομιστέον ᾗ μηδεὶς εὐλόγως ἀντερεῖ.	καὶ	πρᾶξιν ἄρα καὶ αἵρεσιν ἀποδεκτέον
[1, 28]	οὐχ ἕνεκα τοῦ λέγειν τε	καὶ	πράττειν τι τῶν πρὸς τοὺς
[1, 21]	ἑβδόμῃ γενεᾷ μετὰ Μωυσέα, ὥστε	καὶ	πρὸ τῆς καθ´ Ἕλληνας ἀνθρωπογονίας
[1, 19]	ἀπόστολον καὶ πρὸ τοῦ νόμου	καὶ	πρὸ τῆς παρουσίας. οἱονεὶ δὲ
[1, 19]	νόμου φυλασσούσης» κατὰ τὸν ἀπόστολον	καὶ	πρὸ τοῦ νόμου καὶ πρὸ
[1, 21]	Ζαχαρίας γὰρ ὁ Ἰωάννου πατὴρ	καὶ	πρὸ τοῦ παιδὸς προφητεύειν ἐν
[1, 17]	αἱρέσεως τῆς φαύλης καὶ ἐπιτερποῦς	καὶ	πρὸ τούτων τὸ μὴ συγκατατίθεσθαι
[1, 23]	ἐπέτεινε τὴν φρόνησιν, τὴν συγγενικὴν	καὶ	προγονικὴν ζηλώσας παιδείαν, ἄχρι καὶ
[1, 5]	ὡς τῆς φιλοσοφίας. τάχα δὲ	καὶ	προηγουμένως τοῖς Ἕλλησιν ἐδόθη τότε
[1, 15]	ἐξαγγέλλοντα πρὸς τὰς κληρουμένας ψυχὰς	καὶ	προθεσπίζοντα. κἀν τῷ Τιμαίῳ τὸν
[1, 15]	ῥευμάτων ἑλιγμοῖς καὶ ψόφοις τεκμαίρονται	καὶ	προθεσπίζουσι τὰ μέλλοντα. αὗται γοῦν
[1, 4]	ζητήσῃς αὐτὴν ὥσπερ ἀργορίου θησαυροὺς	καὶ	προθύμως ἐξιχνιάσῃς, νοήσεις θεοσέβειαν καὶ
[1, 5]	ἄσκεπτον καὶ ἀδιερεύνητον καταλιπὼν ἐπεσκέψατο	καὶ	πρὸς αὐτὴν ἐξέκλινεν» σῴζων τὴν
[1, 25]	σεμνοτέραν τὴν ἕν τι λέγουσαν	καὶ	πρὸς δόγμα ἓν νεύουσαν αἰεί·
[1, 14]	οὐκ ἐπαισχύνεται πρός τε οἰκοδομὴν	καὶ	πρὸς ἐντροπὴν διαλεγόμενός τινων Ἑλληνικοῖς
[1, 18]	ἀπίστους, ἀλλὰ συνετοὺς καὶ εὐπειθεῖς	καὶ	πρὸς ἔτι πιστούς. ἐδείχθησαν δὲ
[1, 22]	τῶν χρόνων διαφόρως πολλοῖς ἱστορηθέντα	καὶ	πρὸς ἡμῶν ἐκτεθέντα ὧδε ἐχέτω,
[1, 1]	πρὸς τὸ τέλος. οἳ δὲ	καὶ	πρὸς κακοῦ ἂν τὴν φιλοσοφίαν
[1, 6]	αὐτήν, καὶ ὅτε ταῦτα προκομιστέον,	καὶ	πρὸς οὕστινας. οὐ γὰρ φύσει,
[1, 2]	ἀκροωμένων, θαυμασμὸν ἐγγεννῶσα τοῖς κατηχουμένοις,	καὶ	πρὸς τὴν ἀλήθειαν συνίστησιν. ἀξιόπιστος
[1, 13]	γέγραπται γοῦν ἐν τῷ Ἐκκλησιαστῇ·	καὶ	προσέθηκα σοφίαν ἐπὶ πᾶσιν, οἳ
[1, 23]	παρὰ τοῖς διαπρέπουσιν Αἰγυπτίων ἐδιδάσκετο	καὶ	προσέτι τὴν διὰ συμβόλων φιλοσοφίαν,
[1, 16]	σωφρονίζουσα καὶ τὸ ἦθος προτυποῦσα	καὶ	προστύφουσα εἰς παραδοχὴν τῆς ἀληθείας
[1, 21]	δέ, ὡς ἔπος εἰπεῖν, τετρακόσια	καὶ	πρόσω. εἰ δὲ τὰ Ἀσσυρίων
[1, 29]	διαθήκη μου μετὰ σοῦ· ἐπεὶ	καὶ	πρότερον εἶπεν διαθήκην« παραινεῖ μὴ
[1, 21]	ἐξ Ἰούδα ἀπελθὼν ἐπὶ Ἱεροβοὰμ	καὶ	προφητεύσας ἐπὶ τοῦ θυσιαστηρίου. μετὰ
[1, 21]	αἰώνιον, καὶ τοῦ σφραγίσαι ὅρασιν	καὶ	προφήτην, καὶ τοῦ χρῖσαι ἅγιον
[1, 22]	ἀττικίζων; οὗτος ὁ Μωυσῆς θεολόγος	καὶ	προφήτης, ὡς δέ τινες νόμων
[1, 29]	ὑπὸ Ἑλλήνων ἐπιτετηδευμένα, τὰ χθὲς	καὶ	πρῴην γενόμενα, ὡς παλαιὰ καὶ
[1, 21]	καὶ εἶπεν αὐτῷ, ἕως ἑσπέρας	καὶ	πρωί, ἡμέραι βτʹ καὶ ἀρθήσεται
[1, 16]	τὰ βύσσινα ἱμάτια εὑρῆσθαι ἱστοροῦσιν.	καὶ	πρώτην ἐπιστολὰς συντάξαι Ἄτοσσαν τὴν
[1, 16]	εὗρον (ἔστι δὲ μάχαιρα καμπύλη)	καὶ	πρῶτοι πέλταις ἐπὶ τῶν ἵππων
[1, 21]	τῆς ἑβδομάδος καταπαύσει θυμίαμα θυσίας	καὶ	πτερυγίου ἀφανισμοῦ ἕως συντελείας καὶ
[1, 21]	ὁ Χῖος ἐν τοῖς Τριαγμοῖς	καὶ	Πυθαγόραν εἰς Ὀρφέα ἀνενεγκεῖν τινα
[1, 21]	τε ἀμφὶ τὸν Σύριον Φερεκύδην	καὶ	Πυθαγόραν τὸν μέγαν κάτω που
[1, 21]	τὸν Μόψον ἱστορεῖ. προγνώσει δὲ	καὶ	Πυθαγόρας ὁ μέγας προσανεῖχεν αἰεὶ
[1, 22]	πολλά (γέγονε γὰρ πολυμαθής) καθὼς	καὶ	Πυθαγόρας πολλὰ τῶν παρ´ ἡμῖν
[1, 15]	βαρβάρους εὑρίσκεται, μεμνημένος αὑτοῦ τε	καὶ	Πυθαγόρου τὰ πλεῖστα καὶ γενναιότατα
[1, 7]	εἰς τὴν κυρίαν ὁδόν τε	καὶ	πύλην. ἐὰν δὲ τὴν βασιλικήν
[1, 24]	πῦρ ἐκεῖνο τὸ ἐοικὸς στύλῳ	καὶ	πῦρ τὸ διὰ βάτου σύμβολόν
[1, 7]	βλαστάνει δ´ ὁμοίως καὶ πόα	καὶ	πυρός, φύεται δὲ καὶ ἐπὶ
[1, 6]	δὲ καὶ ἐν περιουσίᾳ ἔξεστιν,	καὶ	ῥᾷον ἅμα καὶ θᾶττον σὺν
[1, 21]	καὶ αὗται προεφήτευον) Σάρρα τε	καὶ	Ῥεβέκκα καὶ Μαριὰμ Δεββώρα τε
[1, 19]	οὔσῃ, οὐδ´ ἐν ἀστρονομίᾳ, φυσικῶν	καὶ	ῥεόντων καὶ εἰκότων βεβυσμένῃ λόγων,
[1, 15]	γυναῖκες, αἳ ποταμῶν δίναις προσβλέπουσαι	καὶ	ῥευμάτων ἑλιγμοῖς καὶ ψόφοις τεκμαίρονται
[1, 2]	ἐν δίκῃ, πάντα δὲ ὀνόματα	καὶ	ῥήματα ἀπορρίπτουσιν οὐδαμῶς κοσμίως, αὑτούς
[1, 10]	δὲ εὐχερὲς τῶν ὀνομάτων τε	καὶ	ῥημάτων καὶ μὴ δι´ ἀκριβείας
[1, 9]	δὲ γυμναστικῆς καὶ ὀψοποιικὴν ἰατρικῆς	καὶ	ῥητορικὴν διαλεκτικῆς καὶ μετὰ τὰς
[1, 21]	δὲ ἔτι Ἀχίας ὁ Σηλωνίτης	καὶ	Σαμαίας υἱὸς Αἰλαμὶ καὶ ὁ
[1, 15]	Χαλδαῖοι καὶ Γαλατῶν οἱ Δρυΐδαι	καὶ	Σαμαναῖοι Βάκτρων καὶ Κελτῶν οἱ
[1, 21]	τιμωμένου δαίμονος, κἀντεῦθεν Σορόαπιν κληθῆναι	καὶ	Σάραπιν συνηθείᾳ τινὶ τῶν ἐγχωρίων
[1, 5]	σὴν ὡς τελείαν δέσποιναν τιμῶ	καὶ	σέβω. καὶ ἐκάκωσεν αὐτὴν Σάρρα»
[1, 1]	προβήσεται ἡμῖν κατὰ τὸν εὐκλεῆ	καὶ	σεμνὸν τῆς παραδόσεως κανόνα» ἀπὸ
[1, 25]	νεύουσαν αἰεί· καὶ γὰρ ἰσχύι	καὶ	σεμνότητι καὶ φρονήσει πρέπειν ἂν
[1, 16]	δὲ Νωρικὸν καλοῦνται) κατειργάσαντο χαλκὸν	καὶ	σίδηρον ἐκάθηραν πρῶτοι. Ἄμυκός τε
[1, 1]	θησαυρίζεται, λήθης φάρμακον, εἴδωλον ἀτεχνῶς	καὶ	σκιαγραφία τῶν ἐναργῶν καὶ ἐμψύχων
[1, 18]	τοῦ σωτῆρος οὐ μωροὺς ἐποίησεν	καὶ	σκληροκαρδίους καὶ ἀπίστους, ἀλλὰ συνετοὺς
[1, 21]	παρ´ Ἕλλησι νομοθέται, Λυκοῦργός τε	καὶ	Σόλων, καὶ οἱ ἑπτὰ σοφοί,
[1, 26]	πρόσταγμα ὁ νόμος, δύναμις γὰρ	καὶ	σοφία ὁ λόγος τοῦ θεοῦ.
[1, 27]	κυρίου ἐνέργεια, ὅς ἐστι δύναμις	καὶ	σοφία τοῦ θεοῦ, ὅ τε
[1, 20]	τὸν σωτῆρα διδασκαλία, δύναμις» οὖσα	καὶ	σοφία τοῦ θεοῦ, προσιοῦσα δὲ
[1, 11]	διττῶν {δὲ} ἀρετῶν δεῖται, τόλμης	καὶ	σοφίας· τόλμης μὲν τὸ κίνδυνον
[1, 3]	περὶ ὁτιοῦν πολυπράγμονας σοφοὺς ἅμα	καὶ	σοφιστὰς παρωνύμως κεκλήκασι. Κρατῖνος γοῦν
[1, 10]	ἔργων, τὴν δὲ ἐριστικήν τε	καὶ	σοφιστικὴν τέχνην παραιτητέον παντελῶς, ἐπεὶ
[1, 21]	ἐτελεύτησεν. ἐπὶ τούτου προφητεύει Ὀλδᾶ	καὶ	Σοφονίας καὶ Ἱερεμίας. ἐπὶ δὲ
[1, 1]	πεπληγότα· σοφῷ γάρ» φησί, λάλει,	καὶ	σοφώτερος ἔσται, καὶ τῷ ἔχοντι
[1, 21]	τῆς ἑβδομάδος ἀρθήσεταί μου θυσία	καὶ	σπονδή· καὶ ἐπὶ τὸ ἱερὸν
[1, 21]	καὶ πτερυγίου ἀφανισμοῦ ἕως συντελείας	καὶ	σπουδῆς τάξιν ἀφανισμοῦ. Ὅτι μὲν
[1, 29]	πάντων λελέχθαι θεοῦ λαμβάνω, εἰ	καὶ	στοχαστικῶς εἴρηται τῷ ποιητῇ, ἀλλ´
[1, 24]	στρατηγικοῦ) ἐπιθέμενος αὐτοῖς. ἐμπειρίας γὰρ	καὶ	στρατηγίας ἔργον ἦν τὸ τὴν
[1, 16]	πρὸς τούτοις δὲ Φιλοστέφανος, ἀλλὰ	καὶ	Στράτων ὁ Περιπατητικὸς ἐν τοῖς
[1, 12]	μή ποτε καταπατήσωσι τοῖς ποσὶ	καὶ	στραφέντες ῥήξωσιν ὑμᾶς. χαλεπὸν γὰρ
[1, 4]	διαρρήδην ἐξ ὀνόματος κυρίου γέγραπται·	καὶ	σὺ λάλησον πᾶσι τοῖς σοφοῖς
[1, 5]	δὲ τρυφῆς ὑπερασπίσει σε, ἐπεὶ	καὶ	σὺ τῷ θριγκῷ ὑπεροχυρώσας αὐτὴν
[1, 19]	συνεργεῖν δὲ πρὸς τὸ διεγείρειν	καὶ	συγγυμνάζειν πρὸς τὰ νοητὰ τὴν
[1, 24]	ἀνδρείαν εἴς τε καρτερίαν γυμνάζων	καὶ	συμβιβάζων αὐτούς, ἵνα καὶ χρηστὰ
[1, 21]	τὴν γένεσιν τοῦ Χριστοῦ Ἄννα	καὶ	Συμεών· Ζαχαρίας γὰρ ὁ Ἰωάννου
[1, 1]	ποιεῖ, ἀλλὰ οἰκονομούμενός τι θεοσόφως	καὶ	συμπεριφερόμενος ἐνεργήσει. οὔτε γὰρ ὁ
[1, 21]	ἐπὶ τούτου ἔτι προφητεύει Ἐλισσαῖος	καὶ	σὺν αὐτῷ Ἀβδαδωναῖος. μετὰ τοῦτον
[1, 24]	ἀπώλοντο θᾶττον ῥαγείσης τῆς θαλάσσης	καὶ	σὺν ἵπποις καὶ ἅρμασιν αὐτοὺς
[1, 19]	πεδίῳ χλωρῶν καὶ κερεῖς πόαν,	καὶ	συνάγαγε χόρτον ὥριμον, ἵνα ἔχῃς
[1, 20]	καθ´ αὑτὸ ἐνεργεῖν, συνεργόν φαμεν	καὶ	συναίτιον ἀπὸ τοῦ σὺν αἰτίῳ
[1, 10]	σωθῆναι γὰρ εὖ οἶδ´ ὅτι	καὶ	συνάρασθαι τοῖς σῴζεσθαι γλιχομένοις βέλτιστόν
[1, 4]	τῷ οἵῳ τε ἐπιδέξασθαι πόνῳ	καὶ	συνασκήσει. πάλιν τε αὖ διαρρήδην
[1, 27]	παραγγελίας ἀγάπη ἐκ καθαρᾶς καρδίας	καὶ	συνειδήσεως ἀγαθῆς καὶ πίστεως ἀνυποκρίτου.
[1, 19]	ἂν γὰρ προαναφώνησίν τις εἴπῃ	καὶ	συνεκφώνησιν αἰτιάσηται, προφητείας εἴδη λέγει.
[1, 20]	φιλεγκλήμονας δεήσει, συναίτιον τὴν φιλοσοφίαν	καὶ	συνεργὸν λέγοντες τῆς ἀληθοῦς καταλήψεως,
[1, 20]	σὺν δὲ τοῖς ἄλλοις αἰτία	καὶ	συνεργός. τάχα δὲ καὶ τὸ
[1, 4]	ἐνέπλησᾳ αὐτὸν πνεῦμα θεῖον σοφίας	καὶ	συνέσεως καὶ ἐπιστήμης ἐν παντὶ
[1, 1]	χρῆναι λεγόντων περὶ τὰ ἀναγκαιότατα	καὶ	συνέχοντα τὴν πίστιν καταγίνεσθαι, τὰ
[1, 21]	χρῖσαι ἅγιον ἁγίων. καὶ γνώσῃ	καὶ	συνήσεις ἀπὸ ἐξόδου λόγου τοῦ
[1, 1]	γραφὴ τὸ ζώπυρον τῆς ψυχῆς	καὶ	συντείνει τὸ οἰκεῖον ὄμμα πρὸς
[1, 24]	ἐπιδιώξειν τοὺς Αἰγυπτίους τὴν ὀλίγην	καὶ	σύντομον ἀπολιπὼν ὁδὸν ἐπὶ τὴν
[1, 16]	κεκλῆσθαι γράφει· οἳ δὲ Φοίνικας	καὶ	Σύρους γράμματα ἐπινοῆσαι πρώτους λέγουσιν.
[1, 15]	δείξας ὅρκους καὶ θυσίας ἱλαρὰς	καὶ	σχήματα Ὀλύμπου. παρὰ τούτῳ Ἀχιλλεὺς
[1, 21]	ἄγει μεθ´ ἑαυτοῦ ἀγέλην ἐλεφάντων	καὶ	σῴζει τὸν ἐμπεπτωκότα. φασὶ δὲ
[1, 15]	ἐλθεῖν εἰς τόνδε τὸν τάρταρον	καὶ	σῶμα ἀναλαβούσας τῶν ἐν γενέσει
[1, 1]	ἕξιν ἐμποιεῖ ὑγιεινὴν καὶ πνεύμασι	καὶ	σώμασιν. οὐδεὶς ἅπτει λύχνον καὶ
[1, 10]	ἄγων τοὺς ἀκούοντας. ἔστι γὰρ	καὶ	σωτήριος λόγος ὡς καὶ ἔργον
[1, 24]	ἐστι τὸ τακτικόν, ἐπισφραγιζόμενος ἐγκράτειαν	καὶ	σωφροσύνην μεθ´ ὁσιότητος καὶ γνῶσιν
[1, 25]	σύνταξιν, ἣν κοσμιότητα καὶ ἁρμονίαν	καὶ	σωφροσύνην ὠνόμασεν, ὅταν ἄρχοντες μὲν
[1, 6]	πλὴν καὶ τότε τοῖς μεμαθηκόσι	καὶ	τὰ αἰσθητήρια συγγεγυμνασμένοις» μῖσος μὲν
[1, 7]	πλείους εἰσὶ διαφοραί) σπείρει δὲ	καὶ	τὰ ἄλλα σπέρματα, κριθάς τε
[1, 21]	τὰ τῆς Μωυσέως στρατηγίας τεσσαράκοντα	καὶ	τὰ ἄλλα τὰ ὀγδοήκοντα ἔτη,
[1, 7]	καὶ ἄρακα καὶ τὰ κηπευόμενα	καὶ	τὰ ἀνθητικὰ σπέρματα· τῆς αὐτῆς
[1, 21]	ἕως Κομόδου τελευτῆς ἔτη σκβʹ	καὶ	τὰ ἀπὸ Ἀδὰμ ἕως Κομόδου
[1, 29]	ἀποκάλυψιν λαλοῦσα τὰ ὁράματα« φησὶ	καὶ	τὰ ἀποκαλύμματα διὰ τοὺς διψύχους,
[1, 19]	τὰ ἐν τοῖς ὕδασιν ὁρώμενα	καὶ	τὰ διὰ τῶν διαφανῶν καὶ
[1, 24]	τά τε ἀπὸ γῆς ἀγαθὰ	καὶ	τὰ ἐκτὸς καὶ ἡ τελεία
[1, 1]	προδιαληφθῆναι τῆς φυσικῆς θεωρίας προπαρατιθεμένη	καὶ	τὰ ἐμποδὼν ἱστάμενα τῇ ἀκολουθίᾳ
[1, 21]	ἀφ´ οὗ χρόνου δῆλα γίνεται	καὶ	τὰ ἐπὶ τὴν Κομόδου τελευτὴν
[1, 1]	γεωργοῖς. οὐ λέληθεν δέ με	καὶ	τὰ θρυλούμενα πρός τινων ἀμαθῶς
[1, 7]	κυάμους καὶ πίσον καὶ ἄρακα	καὶ	τὰ κηπευόμενα καὶ τὰ ἀνθητικὰ
[1, 27]	ἵνα γνωσθῇ πάντα τὰ δικαιώματα	καὶ	τὰ κρίματα αὐτοῦ ἐν τῇ
[1, 9]	λόγῳ πάντα ἔπρασσεν; ἐργάζεται δὲ	καὶ	τὰ κτήνη ἐλαυνόμενα ἀναγκάζοντι τῷ
[1, 4]	τὴν πορφύραν καὶ τὸ κόκκινον,	καὶ	τὰ λιθουργικὰ καὶ τεκτονικὴν τῶν
[1, 9]	τρυγητέον. κλαδεῦσαι δεῖ, σκάψαι, ἀναδῆσαι	καὶ	τὰ λοιπὰ ποιῆσαι, δρεπάνου τε,
[1, 17]	ἀλλ´ ὡς ἴδια σφετερισάμενοι δόγματα,	καὶ	τὰ μὲν παραχαράξαντες, τὰ δὲ
[1, 22]	διαστήματα μυστικὰ ἓξ ἑβδομάσι τελειούμενα.	~(Καὶ	τὰ μὲν περὶ τῶν χρόνων
[1, 21]	τοῦ πρώτου λεχθέντος καὶ Νιόβης,	καὶ	τὰ μετὰ τὸν κατακλυσμόν. κατὰ
[1, 21]	τῶν Ἰουδαίων ἔξοδον ἔτη ὀγδοήκοντα	καὶ	τὰ μέχρι τῆς τελευτῆς αὐτοῦ
[1, 24]	αἰτεῖσθε γάρ« φησί, τὰ μεγάλα,	καὶ	τὰ μικρὰ ὑμῖν προστεθήσεται. δεύτερον
[1, 8]	κακόν ἐστι, τὸ δὲ ἀληθεύειν	καὶ	τὰ ὄντα δοξάζειν ἀγαθόν. τῶν
[1, 21]	τῆς Ἰωδαὲ τοῦ ἀρχιερέως γυναικός,	καὶ	τὰ πάντα γίνεται ἔτη τεσσαράκοντα.
[1, 19]	δοὺς πᾶσι ζωὴν καὶ πνοὴν	καὶ	τὰ πάντα· ἐποίησέ τε ἐξ
[1, 22]	τοῦτο προσενεγκαμένου, Δημητρίου τοῦ Φαληρέως	{καὶ}	τὰ περὶ τὴν ἑρμηνείαν ἀκριβῶς
[1, 16]	καὶ τοὺς κατὰ διατριβὴν λόγους	καὶ	τὰ ῥητορικὰ ἰδιώματα εὑρεῖν καὶ
[1, 21]	ἐν Σαμαρείᾳ κόπρον ἔφαγον περιστερῖ	καὶ	τὰ τέκνα τὰ ἑαυτῶν. ὁ
[1, 17]	μὴ εἰδότος τοῦ κυρίου τοῦ	καὶ	τὰ τέλη τῶν ἐσομένων πρὸ
[1, 21]	μάρτυρα παρατίθεται Πτολεμαῖον τὸν Μενδήσιον.	καὶ	τὰ τῆς λέξεως αὐτοῦ ὧδε
[1, 15]	πάμπαν ἀγαθοὶ ἄνδρες. πολλὰ δὲ	καὶ	τὰ τῶν βαρβάρων γένη. οὕτως
[1, 7]	εἴ τι τῶν ἀναιδεστέρων δένδρων,	καὶ	τὰ φυόμενα ἐν τύπῳ προκύπτει
[1, 21]	Ἱερὸν λόγον, τὸν δὲ Πέπλον	καὶ	τὰ Φυσικὰ Βροντίνου. ναὶ μὴν
[1, 7]	τὰ φυτώρια καὶ εἰς παραδείσους	καὶ	τὰ ὡραῖα καὶ ὅλως παντοίων
[1, 4]	θεοσεβείᾳ αἴσθησιν, τὴν γνῶσιν αἰνισσόμενος	καὶ	τάδε λέγων· ὁ γὰρ θεὸς
[1, 20]	κεκλόφασιν, ἀληθῆ μέν, στοχαστικῶς δὲ	καὶ	ταῖς τῶν λόγων ἀνάγκαις ἴσασι.
[1, 27]	μὴ συνιέντα τὸν νόμον. σύντριμμα	καὶ	ταλαιπωρία ἐν ταῖς ὁδοῖς αὐτῶν,
[1, 2]	κυνοδρομήσας αἱρεῖ τὸ θηρίον, οὕτω	καὶ	τἀληθὲς γλυκύτητι φαίνεται ζητηθὲν καὶ
[1, 21]	τὸν Ἆπιν τὸν ταῦρον τελευτήσαντα	καὶ	ταριχευθέντα εἰς σορὸν ἀποτεθεῖσθαι ἐν
[1, 12]	οὐδὲ τὴν γλῶτταν μόνον, ἀλλὰ	καὶ	τὰς ἀκοὰς ἁγνίζεσθαι προσήκει ἡμῖν,
[1, 1]	σου ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν μου,	καὶ	τὰς ἀνομίας μου ἐξάλειψον. καρδίαν
[1, 10]	προέθηκεν, ἵνα δὴ φάγωμεν λογικῶς,	καὶ	τὰς γραφὰς ἐπιγνόντες πολιτευσώμεθα καθ´
[1, 22]	συνέπνευσαν αἱ πᾶσαι ἑρμηνεῖαι συναντιβληθεῖσαι	καὶ	τὰς διανοίας καὶ τὰς λέξεις·
[1, 28]	ἀληθὴς διαλεκτικὴ ἐπισκοποῦσα τὰ πράγματα	καὶ	τὰς δυνάμεις καὶ τὰς ἐξουσίας
[1, 28]	τὰ πράγματα καὶ τὰς δυνάμεις	καὶ	τὰς ἐξουσίας δοκιμάζουσα ὑπεξαναβαίνει ἐπὶ
[1, 17]	πατρὸς ὑμῶν τοῦ διαβόλου ἐστὲ	καὶ	τὰς ἐπιθυμίας τοῦ πατρὸς ὑμῶν
[1, 21]	δὲ τὰ ὀνόματα ἔχουσιν, ἐπεὶ	καὶ	τὰς εὐχὰς ὁμολογοῦσιν οἱ ἄνθρωποι
[1, 9]	διαλεκτικῆς καὶ μετὰ τὰς ἄλλας	καὶ	τὰς κατὰ τὴν βάρβαρον φιλοσοφίαν
[1, 22]	ἑρμηνεῖαι συναντιβληθεῖσαι καὶ τὰς διανοίας	καὶ	τὰς λέξεις· θεοῦ γὰρ ἦν
[1, 17]	μὴ κωλύσαντα τὴν κλοπὴν καταμέμψονται.	καὶ	τὰς ναῦς τοίνυν τῶν Ἑλλήνων
[1, 19]	τῆς γῆς, ὁρίσας προστεταγμένους καιροὺς	καὶ	τὰς ὁροθεσίας τῆς κατοικίας αὐτῶν,
[1, 22]	ἑρμηνεὺς ἦν. τὸ γένος αὐτοῦ	καὶ	τὰς πράξεις καὶ τὸν βίον
[1, 28]	ἀνθρωπείων περί τε τοὺς λόγους	καὶ	τὰς πράξεις οἰκεία χρῆσις. εἰκότως
[1, 22]	γραφὰς τάς τε τοῦ νόμου	καὶ	τὰς προφητικὰς ἐκ τῆς τῶν
[1, 3]	σοφιστὰς τοὺς περὶ τὰς λέξεις	καὶ	τὰς τέχνας περιττοὺς καλούσης τῆς
[1, 21]	ἐπιβεβληκέναι Ἀρχίᾳ τῷ Συρακούσας κτίσαντι.	Καὶ	ταῦτα μὲν προήχθημεν εἰπεῖν, ὅτι
[1, 5]	γὰρ τέλος τῆς ἄφρονος ἡδονῆς.	καὶ	ταῦτα μὲν ταύτῃ· ὁπηνίκα δ´
[1, 21]	Φρυγίαν τε οὖσαν κεκλῆσθαι Ἄρτεμιν	καὶ	ταύτην παραγενομένην εἰς Δελφοὺς ᾆσαι·
[1, 1]	ἄλλοι δὲ ἀνὰ τὴν ἀνατολήν·	καὶ	ταύτης ὃ μὲν τῆς τῶν
[1, 21]	καὶ ἐπιστρέψει καὶ οἰκοδομηθήσεται πλατεία	καὶ	τεῖχος, καὶ κενωθήσονται οἱ καιροί.
[1, 4]	τῶν συνετῶν ἀθετήσω. ~(Ὅμηρος δὲ	καὶ	τέκτονα σοφὸν καλεῖ καὶ περὶ
[1, 4]	τὸ κόκκινον, καὶ τὰ λιθουργικὰ	καὶ	τεκτονικὴν τῶν ξύλων, ἐργάζεσθαι {ἕως}
[1, 2]	ὁ μετ´ ἐμπειρίας ἔλεγχος, ὅτι	καὶ	τελειοτάτη ἀπόδειξις εὑρίσκεται ἡ γνῶσις
[1, 27]	σοφίας φόβος κυρίου. μέγιστον δὲ	καὶ	τελεώτατον ἀγαθόν, ὅταν τινὰ ἐκ
[1, 21]	Σαμαίου καὶ Ἀμβακοὺμ σὺν αὐτῷ,	καὶ	τέλος ἔχει τὰ τῶν Ἑβραϊκῶν
[1, 8]	δόξαν, ἔργον δὲ τὸ ἀγώνισμα	καὶ	τέλος ἡ νίκη. τὸν αὐτὸν
[1, 8]	πιθανόν, ἔργον δὲ τὸ ἐπιχείρημα	καὶ	τέλος ἡ πειθώ, οὕτω τῆς
[1, 21]	τὰ Φυσικὰ Βροντίνου. ναὶ μὴν	καὶ	Τέρπανδρον ἀρχαΐζουσί τινες· Ἑλλάνικος γοῦν
[1, 21]	ἓξ καὶ εἴκοσι, Ἀρταξέρξης ἓν	καὶ	τεσσαράκοντα, Δαρεῖος ὀκτώ, Ἀρταξέρξης τεσσαράκοντα
[1, 21]	τριάκοντα, Καμβύσης δεκαεννέα, Δαρεῖος ἓξ	καὶ	τεσσαράκοντα, Ξέρξης ἓξ καὶ εἴκοσι,
[1, 21]	τῷ πρώτῳ ἔτει τῆς ὀγδόης	καὶ	τεσσαρακοστῆς ὀλυμπιάδος, καὶ ἔμεινεν ἡ
[1, 21]	τὸ πρῶτον ἔτος τῆς ὀγδόης	καὶ	τεσσαρακοστῆς ὀλυμπιάδος προφητεύσαντες πρεσβύτεροι εἶναι
[1, 28]	ἐστιν ἤδη τῆς φυσικῆς θεωρίας·	καὶ	τέταρτον ἐπὶ πᾶσι τὸ θεολογικὸν
[1, 21]	Κτησίας λέγει, φανήσεται τῷ δευτέρῳ	καὶ	τετρακοσιοστῷ ἔτει τῆς Ἀσσυρίων ἀρχῆς,
[1, 9]	ἀλληγορεῖται, παρ´ οὗ μετ´ ἐπιμελείας	καὶ	τέχνης γεωργικῆς τῆς κατὰ τὸν
[1, 25]	βιοῦντας ἐνεργῶς καὶ δικαίως σὺν	καὶ	τῇ θεωρίᾳ καὶ αὐτοὺς πολιτικοὺς
[1, 10]	Σειρῆνας δὲ παραπλεύσας εἷς ἀρκεῖ,	καὶ	τῇ Σφιγγὶ ὑποκρινάμενος ἄλλος εἷς,
[1, 18]	φάγεσθε, ἐφ´ ἡμῖν κείμενα διελέγχουσα	καὶ	τὴν αἵρεσιν καὶ τὴν ἐκτροπήν·
[1, 16]	τὸν Φρύγα· τρίχορδον δὲ ὁμοίως	καὶ	τὴν διάτονον ἁρμονίαν Ἄγνιν τὸν
[1, 19]	φύσεως δημιουργὸν ἕνα γινώσκομεν, καθὸ	καὶ	τὴν δικαιοσύνην φυσικὴν εἰρήκαμεν, εἴτε
[1, 16]	αὐτῆς ὄντα τοῖς προειρημένοις χώρας,	καὶ	τὴν Δώριον Θάμυριν ἐπινοῆσαι τὸν
[1, 15]	καὶ Μάγων τοῖς ἀρίστοις συνεγένετο	καὶ	τὴν ἐκκλησίαν τὴν νῦν οὕτω
[1, 18]	κείμενα διελέγχουσα καὶ τὴν αἵρεσιν	καὶ	τὴν ἐκτροπήν· θεοῦ δὲ σοφίαν»
[1, 21]	τὴν Ἀμαζόνων εἰς Ἀθήνας στρατείαν	καὶ	τὴν Ἑλένης ὑπὸ Θησέως ἁρπαγὴν
[1, 22]	θεοῦ τοῦ τὴν προφητείαν δεδωκότος	καὶ	τὴν ἑρμηνείαν οἱονεὶ Ἑλληνικὴν προφητείαν
[1, 21]	κατακλυσμοῦ ἐπὶ τὸν Ἴδης ἐμπρησμὸν	καὶ	τὴν εὕρεσιν τοῦ σιδήρου καὶ
[1, 1]	τε καὶ ἐντυγχάνειν δίκαιος· ᾗ	καὶ	τὴν εὐχαριστίαν τινὲς διανείμαντες, ὡς
[1, 21]	οὐ μόνον τὸ ἔτος, ἀλλὰ	καὶ	τὴν ἡμέραν προστιθέντες, ἥν φασιν
[1, 16]	ὁ Λίβυς πρῶτος ναῦν ἐναυπηγήσατο	καὶ	τὴν θάλασσαν ἔπλευσεν. Κέλμις τε
[1, 21]	χρηστηρίων. ἐῶ δὲ τὴν Αἰγυπτίαν	καὶ	τὴν Ἰταλήν, ἣ τὸ ἐν
[1, 1]	τε τῆς ἀληθείας τὴν νόησιν	καὶ	τὴν κατάπραξιν τῶν ἐντολῶν. ὥστε
[1, 26]	ὑπὲρ τῶν προβάτων, οὕτω γε	καὶ	τὴν νομοθετικὴν τὴν ἀνθρώπων ἀρετὴν
[1, 11]	δύναμιν ἐξομοιωτικὴν τῷ θεῷ διδάσκει	καὶ	τὴν οἰκονομίαν ὡς ἡγεμονικὸν τῆς
[1, 15]	πρεσβύτατον μακρῷ τὸ Ἰουδαίων γένος,	καὶ	τὴν παρ´ αὐτοῖς φιλοσοφίαν ἔγγραπτον
[1, 16]	εὗρον, ὄργανον μουσικόν. φασὶ δὲ	καὶ	τὴν πλαγίαν σύριγγα Σάτυρον εὑρεῖν
[1, 1]	τοὺς ἐνταῦθα κατὰ τὸν βίον	καὶ	τὴν πλάνην πρὸς τῆς ἀγνοίας
[1, 3]	ἀμφὶ τὴν διάκρισιν τῶν ὀνομάτων	καὶ	τὴν ποιὰν τῶν λέξεων σύνθεσίν
[1, 21]	καὶ κρίμα οὐκ ἔστιν αὐτῷ.	καὶ	τὴν πόλιν καὶ τὸ ἅγιον
[1, 4]	τὸν χαλκόν, καὶ τὴν ὑάκινθον	καὶ	τὴν πορφύραν καὶ τὸ κόκκινον,
[1, 10]	ἄσωτον παραιτοίμεθα, καθάπερ τὸ μύρον	καὶ	τὴν πορφύραν οἱ παλαιοὶ Λακεδαιμόνιοι,
[1, 11]	διδασκαλία καὶ τὸν δημιουργὸν ἐκθειάζει	καὶ	τὴν πρόνοιαν μέχρι τῶν κατὰ
[1, 18]	ἀπολῶ τὴν σοφίαν τῶν σοφῶν,	καὶ	τὴν σύνεσιν τῶν συνετῶν ἀθετήσω.
[1, 3]	ἀπολῶ τὴν σοφίαν τῶν σοφῶν,	καὶ	τὴν σύνεσιν τῶν συνετῶν ἀθετήσω.
[1, 23]	Ἑβραίου καὶ τοῦ Αἰγυπτίου διηγησάμενος	καὶ	τὴν ταφὴν τὴν ἐν τῇ
[1, 14]	τοῦ κόσμου πολυπραγμονῆσαι, δι´ ἧς	καὶ	τὴν τοῦ ἀνθρώπου φύσιν καταμαθεῖν
[1, 23]	προσεμάνθανε δὲ τὰ Ἀσσυρίων γράμματα	καὶ	τὴν τῶν οὐρανίων ἐπιστήμην παρά
[1, 4]	τὸ ἀργύριον καὶ τὸν χαλκόν,	καὶ	τὴν ὑάκινθον καὶ τὴν πορφύραν
[1, 19]	ἀλλ´ αὐτοῦ τἀγαθοῦ δὴ ἐπιστήμη	καὶ	τῆς ἀληθείας, ἐκείνων ἑτέρων μὲν
[1, 27]	ἔχοντα τὴν μόρφωσιν τῆς γνώσεως	καὶ	τῆς ἀληθείας ἐν τῷ νόμῳ.
[1, 6]	θέσπιον τὸν ἔμπειρον καὶ φιλόσοφον	καὶ	τῆς ἀληθείας ἐπιστήμονα. ~(Καταφαίνεται τοίνυν
[1, 1]	μυστηρίων, οὐδὲ ὀκνήσει συγχρήσασθαι φιλοσοφίας	καὶ	τῆς ἄλλης προπαιδείας τοῖς καλλίστοις
[1, 20]	τοῦτόν φαμεν τὸν τρόπον μιᾶς	καὶ	τῆς αὐτῆς δραχμῆς τῷ μὲν
[1, 9]	ἀμφιβόλους ποτὲ ὁ τῆς φιλοσοφίας	καὶ	τῆς διαλεκτικῆς εὑρετής, ὥς τινες
[1, 22]	εὐδοκιμωτάτων περὶ τὰς γραφὰς ἐμπείρους	καὶ	τῆς Ἑλληνικῆς διαλέκτου εἰδήμονας ἑβδομήκοντα
[1, 1]	εἰ σκέπης δεῖται. ὧδέ μοι	καὶ	τῆς Ἑλληνικῆς χρηστομαθίας ὁ καρπὸς
[1, 19]	ἐπιστρέψαι ἀπὸ σκότους εἰς φῶς	καὶ	τῆς ἐξουσίας τοῦ σατανᾶ ἐπὶ
[1, 19]	πρόβατα εἰς ἱματισμόν. ὁρᾷς ὅπως	καὶ	τῆς ἔξωθεν σκέπης τε καὶ
[1, 18]	ἔχοντι» καὶ τῆς κοσμικῆς περιουσίας	καὶ	τῆς θείας σοφίας. βούλεται γὰρ
[1, 17]	πυρέττῃ, αἰτιώμεθα τοῦτον) {ὣς δὲ}	καὶ	τῆς κακίας ἀκουσίου οὔσης· οὐ
[1, 15]	εἰς σύγκρισιν τῆς Μωυσέως ἡλικίας	καὶ	τῆς κατ´ αὐτὸν ἀρχαιοτάτης φιλοσοφίας.
[1, 19]	νοῦν, τίς ὁ τούτου πατὴρ	καὶ	τῆς κατὰ τὴν τοῦ νοῦ
[1, 18]	ἔχητε μεταδοῦναι τῷ χρείαν ἔχοντι»	καὶ	τῆς κοσμικῆς περιουσίας καὶ τῆς
[1, 4]	ἣν τῶν μέτρων οἱ ποιηταὶ	καὶ	τῆς λέξεως οἱ σοφισταὶ καὶ
[1, 21]	ἤδη γνωρίζεσθαι ὀλυμπιάδα. μέμνηται γοῦν	καὶ	τῆς Μαγνήτων ἀπωλείας προσφάτως γεγενημένης.
[1, 5]	τῆς τε διαθήκης τῆς παλαιᾶς	καὶ	τῆς νέας, τῶν δὲ κατ´
[1, 22]	ἐπιφάνεια καὶ κράτησις τῆς χώρας	καὶ	τῆς ὅλης νομοθεσίας ἐπεξήγησις· ὥστε
[1, 1]	γῆς ἀπό τε τῶν ἀκανθῶν	καὶ	τῆς πόας ἁπάσης γεωργικῶς εἰς
[1, 8]	νίκη. τὸν αὐτὸν γὰρ τρόπον	καὶ	τῆς σοφιστικῆς ἀρχὴ μὲν τὸ
[1, 21]	αὖ ἀπὸ τῆς ἑβδομηκονταετοῦς αἰχμαλωσίας	καὶ	τῆς τοῦ λαοῦ εἰς πατρῴαν
[1, 5]	φιλοσοφίαν ζήτησιν ἔχειν περὶ ἀληθείας	καὶ	τῆς τῶν ὄντων φύσεως (ἀλήθεια
[1, 19]	γενέσθαι. εἰ δὲ ὀρθῶς προὐθυμήθην	καί	τι ἠνύσαμεν, ἐκεῖσε ἐλθόντες τὸ
[1, 21]	μαντικῆς. Θεόπομπος δὲ καὶ Ἔφορος	καὶ	Τίμαιος Ὀρθαγόραν τινὰ μάντιν ἀναγράφουσι,
[1, 1]	συντάττοντας. ἀλλ´ ἄρα Θεοπόμπῳ μὲν	καὶ	Τιμαίῳ μύθους καὶ βλασφημίας συντάττουσιν,
[1, 19]	καὶ κινούμεθα καὶ ἐσμέν, ὡς	καί	τινες τῶν καθ´ ὑμᾶς ποιητῶν
[1, 21]	Ἑλλάνικος γὰρ δωδεκάτῃ θαργηλιῶνος μηνός,	καί	τινες τῶν τὰ Ἀττικὰ συγγραψαμένων
[1, 1]	πλησίον ἐπανῃρημένῳ, εἰ μὴ θρασέως	καί	τισιν ἀντιζηλούμενος ἐπεπήδησεν τῇ διδασκαλίᾳ,
[1, 21]	ἔστιν αὐτῷ. καὶ τὴν πόλιν	καὶ	τὸ ἅγιον διαφθερεῖ σὺν τῷ
[1, 21]	ἐκράτησε καὶ καθεῖλεν τὴν Ἱερουσαλὴμ	καὶ	τὸ ἅγιον ἠρήμωσεν. καὶ ὡς
[1, 21]	ἡ δοθεῖσα, καὶ ἡ δύναμις	καὶ	τὸ ἅγιον συμπατηθήσεται; καὶ εἶπεν
[1, 11]	φιλομειράκιον, ὁ φιλόσοφος λέγει Πλάτων·	καὶ	τὸ ἀγώνισμα» ἡμῶν κατὰ τὸν
[1, 4]	καὶ ἀρχιτεκτονῆσαι. ἐργάζεσθαι τὸ χρυσίον	καὶ	τὸ ἀργύριον καὶ τὸν χαλκόν,
[1, 26]	αὐτόθεν ὁμολογοῦντες τήν τε ἀλήθειαν	καὶ	τὸ ἀρχέτυπον τῶν παρὰ σφίσιν
[1, 24]	ἑστὸς καὶ μόνιμον τοῦ θεοῦ	καὶ	τὸ ἄτρεπτον αὐτοῦ φῶς καὶ
[1, 28]	ἐκ φαύλης ἀναστροφῆς ἄγνοιαν ἀχλυώδη	καὶ	τὸ βέλτιστον ἀποδεδωκότος, ὄφρ´ εὖ
[1, 24]	διὰ τοῦ ξύλου, δι´ οὗ	καὶ	τὸ βλέπειν ἡμῖν νοητῶς δεδώρηται.
[1, 29]	τὸν νόμον διὰ τούτων ἐξακούω	καὶ	τό γε Ἡσιόδειον ἐπὶ τοῦ
[1, 24]	ἂν εἴη τοῦ βασιλικοῦ, καθάπερ	καὶ	τὸ δικαστικόν. τοῦ δὲ βασιλικοῦ
[1, 16]	τὸν νάβλαν καλούμενον, ὃν τρόπον	καὶ	τὸ δίχορδον Ἀσσύριοι. Καρχηδόνιοι γὰρ
[1, 13]	αἰὼν τοῦ χρόνου τὸ μέλλον	καὶ	τὸ ἐνεστός, ἀτὰρ δὴ καὶ
[1, 21]	τοῦτο καὶ ὁ προφήτης εἶπεν	καὶ	τὸ εὐαγγέλιον. πεντεκαίδεκα οὖν ἔτη
[1, 16]	διδασκαλίᾳ, ἁμῇ γέ πῃ σωφρονίζουσα	καὶ	τὸ ἦθος προτυποῦσα καὶ προστύφουσα
[1, 11]	δὲ δοκιμάζετε, ὁ ἀπόστολός φησι,	καὶ	τὸ καλὸν κατέχετε» τοῖς πνευματικοῖς
[1, 4]	τὴν ὑάκινθον καὶ τὴν πορφύραν	καὶ	τὸ κόκκινον, καὶ τὰ λιθουργικὰ
[1, 28]	τέμνεται, εἴς τε τὸ ἱστορικὸν	καὶ	τὸ κυρίως λεγόμενον νομοθετικόν, ἅπερ
[1, 9]	αὕτη διαλεκτική. τί δ´; οὐχὶ	καὶ	τὸ λέγειν ἔργον ἐστὶ καὶ
[1, 14]	τὸν Βυζάντιον Βίαντος λέγουσιν εἶναι	καὶ	τὸ μελέτη πάντα καθαιρεῖ» Περιάνδρου
[1, 15]	λῆξαι μαντικῆς φησι τὴν Σίβυλλαν,	καὶ	τὸ μὲν εἰς ἀέρα χωρῆσαν
[1, 17]	Οἶδα πολλοὺς ἀδιαλείπτως ἐπιφυομένους ἡμῖν	καὶ	τὸ μὴ κωλῦον αἴτιον εἶναι
[1, 13]	καὶ τὸ ἐνεστός, ἀτὰρ δὴ	καὶ	τὸ παρῳχηκὸς ἀκαριαίως συνίστησι, πολὺ
[1, 1]	με ἀπὸ τοῦ προσώπου σου,	καὶ	τὸ πνεῦμά σου τὸ ἅγιον
[1, 9]	καὶ τὸ λέγειν ἔργον ἐστὶ	καὶ	τὸ ποιεῖν ἐκ τοῦ λόγου
[1, 24]	αὐτὸν καιρόν. ταῦτα δὲ σύμπαντα	καὶ	τὸ πῶς δεῖ χρῆσθαι τούτων
[1, 21]	θεοῦ τραφεὶς ἑβδομαῖος ἀνασῴζεται. ἐνταῦθα	καὶ	τὸ σημεῖον ἐγένετο Ἰωνᾶ, καὶ
[1, 21]	καὶ βοήσαντος παρών τις ἄλλος	καὶ	τὸ συμβὰν θεωρήσας ὑποστρέψας μετ´
[1, 20]	αἰτία καὶ συνεργός. τάχα δὲ	καὶ	τὸ συναίτιον αἴτιον. ὡς δέ,
[1, 21]	θεοπνεύστων ἀναγνωρισμὸς καὶ ἀνακαινισμὸς λογίων	καὶ	τὸ σωτήριον ἄγεται πάσχα καὶ
[1, 13]	ὁ κύκλος καὶ τὸ τρίγωνον	καὶ	τὸ τετράγωνον καὶ ὅσα τῶν
[1, 1]	τὸ κεκαλυμμένον ὡς ἡ ἀλήθεια,	καὶ	τὸ τοῖς πολλοῖς κρυπτόν, τοῦτο
[1, 13]	ὡς τῷ σχήματι ὁ κύκλος	καὶ	τὸ τρίγωνον καὶ τὸ τετράγωνον
[1, 15]	σύμπαντες καὶ Ὀδρύσαι καὶ Γέται	καὶ	τὸ τῶν Αἰγυπτίων γένος καὶ
[1, 21]	Μαρδοχαῖος, οὗ φέρεται βιβλίον ὡς	καὶ	τὸ τῶν Μακκαβαϊκῶν. κατὰ τὴν
[1, 8]	εἴρηται λόγος αὐτὸς ὢν ἀλήθεια,	καὶ	τὸ ὑγιαῖνον αἰεὶ ἀθάνατον μένει,
[1, 15]	δὲ Φοῖνιξ ὢν τὸ γένος	καὶ	τοῖς Αἰγυπτίων προφήταις συμβεβληκέναι εἴρηται,
[1, 19]	ἐπερχόμενος γῆν, συνάγων χερσὶν ἀκαρπίαν.	καὶ	τοῖς ἐνδεέσι φρενῶν παρακελεύομαι λέγουσα,
[1, 21]	τῶν προειρημένων προφητῶν ἡλικίας σὺν	καὶ	τοῖς ἑπτὰ λεγομένοις σοφοῖς προγενεστέρα
[1, 21]	γλώσσας λέγεσθαι. ὁ Πλάτων δὲ	καὶ	τοῖς θεοῖς διάλεκτον ἀπονέμει τινά,
[1, 15]	καὶ Αἴγυπτον τοῖς τε Μάγοις	καὶ	τοῖς ἱερεῦσι μαθητεύων. Ζωροάστρην δὲ
[1, 24]	ὕλην. ἐν μέν γε ὅπλοις	καὶ	τοῖς μαχίμοις ζῴοις δι´ ἐμψύχων
[1, 1]	ἃ καὶ αἰνίξεταί μοι γραφή,	καὶ	τοῖς μὲν παραστήσεται, τὰ δὲ
[1, 20]	ἀποδείξει κυριωτέρᾳ καὶ θείᾳ δυνάμει	καὶ	τοῖς ὁμοίοις· θεοδίδακτοι» γὰρ ἡμεῖς,
[1, 23]	ἐπιστατεῖν ἀγέλης ἡ ποιμενικὴ καθάπερ	καὶ	τοῖς πολεμικοῖς τῇ φύσει ἡ
[1, 26]	προσῆκον ἑκάστῳ μέρει τῆς ψυχῆς	καὶ	τοῖς τούτων ἔργοις ἀπονέμων, Μωυσῆς
[1, 27]	μὲν τοῦ σώματος ὑγείας ἕνεκα	καὶ	τομὰς καὶ καύσεις καὶ φαρμακοποσίας
[1, 24]	οἷον τὸ κατὰ τὸν θεὸν	καὶ	τὸν ἅγιον υἱὸν αὐτοῦ, παρ´
[1, 23]	καὶ προγονικὴν ζηλώσας παιδείαν, ἄχρι	καὶ	τὸν Αἰγύπτιον τὸν τῷ Ἑβραίῳ
[1, 29]	τῇ γενέσει φησὶ νόμον εἴτε	καὶ	τὸν αὖθις δοθέντα, πλὴν ἐκ
[1, 22]	γένος αὐτοῦ καὶ τὰς πράξεις	καὶ	τὸν βίον ἀξιόπιστοι κηρύσσουσαι αὐταὶ
[1, 21]	ἔτη εἴκοσι ἑπτὰ κατασχών. οὗτος	καὶ	τὸν Δαβὶδ ἔχρισεν. ἐτελεύτα δὲ
[1, 11]	ἡ γὰρ ἀκόλουθος Χριστῷ διδασκαλία	καὶ	τὸν δημιουργὸν ἐκθειάζει καὶ τὴν
[1, 9]	πείρᾳ πολλῶν γεγενημένον· ᾗ τινες	καὶ	τὸν ἐμπειρικὸν ἀναπλάττουσιν. ὁ δὲ
[1, 16]	τε αὖ καίειν πρῶτοι κατέδειξαν	καὶ	τὸν ἐνιαυτὸν εἰς δώδεκα μῆνας
[1, 21]	τρίτῳ· ὡς εἶναι αὐτόν τε	καὶ	τὸν Ἡσίοδον καὶ Ἐλισσαίου τοῦ
[1, 29]	διδάσκων τὸν λόγον εἶναι ἕνα	καὶ	τὸν θεὸν ἕνα. Μωυσῆς δὲ
[1, 21]	Πυθαγορείου τὴν Εἰς Ἅιδου κατάβασιν	καὶ	τὸν Ἱερὸν λόγον, τὸν δὲ
[1, 6]	κοινῶς οἱ πάντες τὴν ἄμπελον	καὶ	τὸν ἵππον, ἀλλ´ ὁ μὲν
[1, 21]	τὸν Σεδεκίαν εἰς Βαβυλῶνα ἀπάγει	καὶ	τὸν λαὸν πάντα μετοικίζει (καὶ
[1, 1]	ὁ ἐπιπηγάζων καὶ τὸν νοῦν	καὶ	τὸν λόγον, ᾗ καὶ οὐ
[1, 23]	τοῦ πέμψαντος εἰπεῖν ὄνομα θεοῦ	καὶ	τὸν μὲν προσκύψαντα πρὸς τὸ
[1, 21]	Ἰσραηλίτου, οἰκοδομεῖ τὴν πόλιν Ἱερουσαλὴμ	καὶ	τὸν νεὼν ἐπισκευάζει. ἐν τῇ
[1, 1]	καὶ τοῦ ἀκροωμένου, ὁ ἐπιπηγάζων	καὶ	τὸν νοῦν καὶ τὸν λόγον,
[1, 21]	ἐλθὼν καὶ πληρώσας τὴν ὅρασιν	καὶ	τὸν προφήτην« ἐχρίσθη τὴν σάρκα
[1, 12]	τύχῃ γεωργοῦ, ἐκφύσεται ἕκαστον αὐτῶν	καὶ	τὸν πυρὸν ἀναδείξει. ~(Μιᾶς τοίνυν
[1, 1]	εἰς φθορὰν ὧν μεταλαμβάνει οὐδείς.	καὶ	τὸν σίδηρον ἡ χρῆσις καθαρώτερον
[1, 4]	τὸ χρυσίον καὶ τὸ ἀργύριον	καὶ	τὸν χαλκόν, καὶ τὴν ὑάκινθον
[1, 6]	δίχα τούτων ἀθήρατον οὖσαν, πλὴν	καὶ	τότε τοῖς μεμαθηκόσι καὶ τὰ
[1, 21]	τὰς ἀδικίας, καὶ τοῦ ἐξιλάσασθαι	καὶ	τοῦ ἀγαγεῖν δικαιοσύνην αἰώνιον, καὶ
[1, 23]	τὴν διαμάχην τοῦ θ´ Ἑβραίου	καὶ	τοῦ Αἰγυπτίου διηγησάμενος καὶ τὴν
[1, 1]	ἀναξίως, ἔνοχος ἔσται τοῦ σώματος	καὶ	τοῦ αἵματος τοῦ κυρίου. δοκιμαζέτω
[1, 1]	ὁ διδάσκαλος» καὶ τοῦ λέγοντος	καὶ	τοῦ ἀκροωμένου, ὁ ἐπιπηγάζων καὶ
[1, 21]	ἁμαρτίαν, καὶ τοῦ σφραγίσαι ἁμαρτίας	καὶ	τοῦ ἀπαλεῖψαι τὰς ἀδικίας, καὶ
[1, 20]	ἀλήθεια τῆς καθ´ ἡμᾶς, εἰ	καὶ	τοῦ αὐτοῦ μετείληφεν ὀνόματος, καὶ
[1, 21]	εἰκάδι. Οἱ δὲ ἀπὸ Βασιλείδου	καὶ	τοῦ βαπτίσματος αὐτοῦ τὴν ἡμέραν
[1, 9]	ὁ νοῦς γε τοῦ προφητικοῦ	καὶ	τοῦ διδασκαλικοῦ πνεύματος ἐπικεκρυμμένως λαλούμενος
[1, 17]	ἐσομένων πρὸ καταβολῆς τοῦ κόσμου	καὶ	τοῦ ἕκαστον εἶναι ἐγνωκότος, ἀλλὰ
[1, 21]	καὶ τοῦ ἀπαλεῖψαι τὰς ἀδικίας,	καὶ	τοῦ ἐξιλάσασθαι καὶ τοῦ ἀγαγεῖν
[1, 9]	ἡ γνῶσις τοῦ ἀποκρίνασθαι; ἥτις	καὶ	τοῦ ἐρωτᾶν· εἴη δ´ ἂν
[1, 15]	τῷ Φαίδρῳ τὸν Αἰγύπτιον βασιλέα	καὶ	τοῦ Θωὺθ ἡμῖν σοφώτερον δείκνυσιν,
[1, 24]	τοῦ τε κατ´ ἀρετὴν νικῶντος	καὶ	τοῦ κατὰ βίαν ὄργανον τὸ
[1, 1]	αὐτοῦ· εἷς γὰρ ὁ διδάσκαλος»	καὶ	τοῦ λέγοντος καὶ τοῦ ἀκροωμένου,
[1, 8]	γῆς. εἰσὶ γάρ τινες τῶν	καὶ	τοῦ λόγου ἐπακηκοότων τοῖς ἰχθύσι
[1, 17]	μὴ σβέσαντα τὸ δεινὸν ἀρχόμενον	καὶ	τοῦ ναυαγίου τὸν κυβερνήτην μὴ
[1, 28]	γάλα. τετραχῶς δὲ ἡμῖν ἐκληπτέον	καὶ	τοῦ νόμου τὴν βούλησιν, ἢ
[1, 21]	ἀπὸ ἐξόδου λόγου τοῦ ἀποκρίνασθαι	καὶ	τοῦ οἰκοδομῆσαι Ἱερουσαλὴμ ἕως χριστοῦ
[1, 15]	ὅσοι γε τὴν Παλαιστίνην κατῴκησαν	καὶ	τοῦ Περσικοῦ γένους οὐ τὸ
[1, 23]	τῶν κεκρατηκότων ὡς κρείττονες ἡττόνων	(καὶ	τοῦ πολέμου ἡ αἰτία δικαία·
[1, 21]	δευτέραν καὶ ἑξηκοστὴν ὀλυμπιάδα φερομένου	καὶ	τοῦ πρεσβυτάτου τῶν παρ´ Ἕλλησι
[1, 21]	τὴν ἁγίαν τοῦ συντελεσθῆναι ἁμαρτίαν,	καὶ	τοῦ σφραγίσαι ἁμαρτίας καὶ τοῦ
[1, 21]	καὶ τοῦ ἀγαγεῖν δικαιοσύνην αἰώνιον,	καὶ	τοῦ σφραγίσαι ὅρασιν καὶ προφήτην,
[1, 15]	Περσῶν οἱ Μάγοι (οἳ μαγείᾳ	καὶ	τοῦ σωτῆρος προεμήνυσαν τὴν γένεσιν,
[1, 1]	μεταδιδόναι δὲ τῶν θείων μυστηρίων	καὶ	τοῦ φωτὸς ἐκείνου τοῦ ἁγίου
[1, 17]	ὡς τοῦ πυρὸς τὸ θερμαίνειν	καὶ	τοῦ φωτὸς τὸ φωτίζειν) ἀλλὰ
[1, 21]	τοῦ σφραγίσαι ὅρασιν καὶ προφήτην,	καὶ	τοῦ χρῖσαι ἅγιον ἁγίων. καὶ
[1, 8]	τοῦτο τἀκριβέστατον, ἀλλ´ ἡ φύσις	καὶ	τοὐρθόν· ὃς δὲ εὐγλωσσίᾳ νικᾷ,
[1, 18]	ζητοῦσι, τοὺς ἀναγκαστικοὺς καλουμένους λόγους	καὶ	τοὺς ἄλλους συλλογισμοὺς δηλονότι, ἡμεῖς
[1, 5]	πρὶν ἢ τὸν κύριον καλέσαι	καὶ	τοὺς Ἕλληνας· ἐπαιδαγώγει γὰρ καὶ
[1, 24]	τοὺς βαρβάρους εἰς τὴν Ἀττικὴν	καὶ	τοὺς ἐπικαίρους τῶν τόπων προκαταλαβόμενος
[1, 2]	οὐδαμῶς κοσμίως, αὑτούς τε ἀπατῶντες	καὶ	τοὺς ἐχομένους αὐτῶν γοητεύοντες. Ἑβραῖοι
[1, 22]	βιβλιοθήκην πάσαις κατακοσμῆσαι γραφαῖς ἠξίωσε	καὶ	τοὺς Ἱεροσολυμίτας τὰς παρ´ αὐτοῖς
[1, 16]	{ἢ} αὐτίκα μάλα. φασὶ δὲ	καὶ	τοὺς κατὰ διατριβὴν λόγους καὶ
[1, 16]	αὖ πρῶτος περιέθηκε τοῖς ποιήμασι	καὶ	τοὺς Λακεδαιμονίων νόμους ἐμελοποίησε Τέρπανδρος
[1, 29]	ἄμφω κοινῶς τοὺς μύθους αὐτῶν	καὶ	τοὺς λόγους παιδικοὺς εἶναι παριστάς.
[1, 21]	μνηστῆρσι) κατὰ τὸ κιθαρίζειν εὐδοκίμουν.	καὶ	τοὺς μὲν ἀναφερομένους εἰς Μουσαῖον
[1, 14]	μετά γε Ὀρφέα καὶ Λίνον	καὶ	τοὺς παλαιοτάτους παρὰ σφίσι ποιητὰς
[1, 1]	βίῳ τῷ κατὰ τὸν θεὸν	καὶ	τοὺς πεινῶντας δικαιοσύνην τρέφοντες τῇ
[1, 21]	ἀπὸ δὲ Διονύσου ἐπὶ Ἡρακλέα	καὶ	τοὺς περὶ Ἰάσονα ἀριστεῖς τοὺς
[1, 24]	ἀνοδίας παρέπεμπεν αὐτούς. ναὶ μὴν	καὶ	τοὺς πολεμίους τοὺς τῆς χώρας
[1, 1]	ἐργάτης σπείρῃ τοὺς εὐγενεῖς πυροὺς	καὶ	τοὺς στάχυς αὐξήσῃ τε καὶ
[1, 1]	ἑαυτῆς τέκνα. κατὰ ταὐτὰ δὲ	καὶ	τοὺς τῶν θείων μεταλαμβάνοντας λόγων
[1, 19]	καὶ ἄλλους τοιούτων τινῶν μαθηματικοὺς	καὶ	τοὺς τῶν τεχνυδρίων φιλοσόφους θήσομεν;
[1, 1]	οὐ γὰρ μόνον δι´ Ἑβραίους	καὶ	τοὺς ὑπὸ νόμον κατὰ τὸν
[1, 21]	δὲ οἶμαι ἐπὶ τούτοις χεῖρον	καὶ	τοὺς χρόνους τῶν Ῥωμαϊκῶν βασιλέων
[1, 1]	αὐτῷ ἡ πειθὼ ἐκ περιουσίας.	καὶ	τοῦτ´ ἦν ἄρα τὸ προφητικὸν
[1, 21]	ἐνιαυτὸν μόνον ἔδει αὐτὸν κηρῦξαι,	καὶ	τοῦτο γέγραπται οὕτως· ἐνιαυτὸν δεκτὸν
[1, 1]	παραδέξασθαι τὸ καταβαλλόμενον σπέρμα πνευματικὸν	καὶ	τοῦτο εὐμαρῶς ἐκθρέψαι δύνασθαι. Περιέξουσι
[1, 1]	τῶν ἐπισήμων δογματιζόμενα αἱρέσεων παραθήσεται,	καὶ	τούτοις ἀντερεῖ πάνθ´ ὅσα προοικονομηθῆναι
[1, 21]	ὁ Ἀργεῖος ἐπονομασθῆναί φησι Σάραπιν	καὶ	τοῦτον εἶναι ὃν Αἰγύπτιοι σέβουσιν,
[1, 26]	τυγχάνων δικαίων τε καὶ ἀδίκων.	καὶ	τοῦτον κυρίως θεσμὸν ἂν εἴποιμεν
[1, 25]	δὲ ἡ τὸ ὂν εὑρίσκουσα	καὶ	τούτου τυγχάνουσα· ὁ ὢν δὲ
[1, 21]	ἐξέκλεψε τὸν υἱὸν Ὀζίου Ἰωὰν	καὶ	τούτῳ περιέθηκεν ὕστερον τὴν βασιλείαν.
[1, 24]	ἢ ψευδομένους ἢ ἀληθεύοντας, ἢ	καὶ	τούτων ἅμα τισὶ χρωμένους κατὰ
[1, 8]	δείσαντες· πᾶσαι δὲ ἀκούσιοι τροπαί,	καὶ	τούτων οὐδὲν ἄν ποτε ἐπιστήμην
[1, 7]	γεωργὸς οὐ πυροὺς μόνον (καίτοι	καὶ	τούτων πλείους εἰσὶ διαφοραί) σπείρει
[1, 11]	κόσμου μωρία παρὰ θεῷ ἐστιν,	καὶ	τούτων τῶν σοφῶν κύριος γινώσκει
[1, 18]	σοφοὺς διαβάλλει, ἀλλὰ τοὺς δοκησισόφους.	~(Καὶ	τούτων, φησίν, ἀπολῶ τὴν σοφίαν
[1, 20]	ἡ προπαιδεία δὲ προσοψήματι ἔοικεν	καὶ	τραγήματι, δείπνου δὲ λήγοντος γλυκὺ
[1, 16]	δὲ ἴαμβον Ἱππῶναξ ὁ Ἐφέσιος,	καὶ	τραγῳδίαν μὲν Θέσπις ὁ Ἀθηναῖος,
[1, 23]	Αἴγυπτον μεταναστάντων. ἑβδόμῃ γενεᾷ γεννηθεὶς	καὶ	τραφεὶς βασιλικῶς περιστάσει κέχρηται τοιαύτῃ.
[1, 24]	προκαθεζομένους τροπωσάμενος ἀπέκτεινεν ἐξ ἐρήμου	καὶ	τραχείας ὁδοῦ (τοιαύτη γὰρ ἡ
[1, 11]	μέχρι τῶν κατὰ μέρος ἄγει	καὶ	τρεπτὴν καὶ γενητὴν οἶδεν τὴν
[1, 21]	δὲ οἱ πάντες προφῆται πέντε	καὶ	τριάκοντα. γυναικῶν δὲ (καὶ γὰρ
[1, 21]	εἶτα ὁ Λάθουρος ἔτη ἓξ	καὶ	τριάκοντα, εἶτα ὁ ἐπικληθεὶς Διόνυσος
[1, 21]	Φιλομήτωρ καὶ βασιλεύει ἔτη πέντε	καὶ	τριάκοντα, μεθ´ ὃν ὁ Φύσκων
[1, 21]	τοῦ ὀγδόου δυναστείας τῷ δευτέρῳ	καὶ	τριακοστῷ ἡ Μωυσέως κατὰ Ἄμωσιν
[1, 21]	πρόεισιν, εἰ τοῖς πεντακοσίοις εἴκοσι	καὶ	τρισὶ καὶ μησὶν ἑπτὰ μέχρι
[1, 23]	ἐκαλεῖτο δὲ Ἰωακείμ. ἔσχεν δὲ	καὶ	τρίτον ὄνομα ἐν οὐρανῷ μετὰ
[1, 23]	μισθὸν ἀναγκαῖον κομιζόμενοι, ἔπειτα δὲ	καὶ	τρόπον τινὰ ἠμύναντο ἀντιλυποῦντες ὡς
[1, 7]	καὶ ὅλως παντοίων δένδρων φύσιν	καὶ	τροφήν. ὡσαύτως δὲ οὐχ ἡ
[1, 1]	ἠπίστατο, τοῖς οἵοις τε ἐκδέξασθαι	καὶ	τυπωθῆναι πρὸς αὐτά· τὰ δὲ
[1, 11]	μὲν ὑπόληψις τῆς γνώσεως φυσιοῖ»	καὶ	τύφου ἐμπίπλησιν, οἰκοδομεῖ δὲ ἡ
[1, 18]	τε τῆς ἀληθείας ἐκτροπή. ἀλλὰ	καὶ	τῷ ἀπολῶ τὴν σοφίαν τῶν
[1, 17]	τοῖς δοκοῦσι φαύλοις χρῆσθαι καθάπερ	καὶ	τῷ ἐκ πειρασμοῦ μαρτυρίῳ. ἔστιν
[1, 24]	τὸ στρατήγημα τρισίν, ἀσφαλεῖ, παραβόλῳ	καὶ	τῷ ἐκ τούτων μικτῷ· συντίθεται
[1, 1]	φησί, λάλει, καὶ σοφώτερος ἔσται,	καὶ	τῷ ἔχοντι δὲ προστεθήσεται» ἐπαγγέλλεται
[1, 1]	λόγων τε καὶ ἀνδρῶν μακαρίων	καὶ	τῷ ὄντι ἀξιολόγων. τούτων ὃ
[1, 11]	Ἀκίνητον μὲν οὖν πρὸς ἀλήθειαν	καὶ	τῷ ὄντι ἀργὸν οὐ βούλεται
[1, 1]	καὶ ἡ διὰ λόγων λαμβάνεται.	καὶ	τῷ ὄντι μακάριοι οἱ εἰρηνοποιοί»
[1, 17]	ἀληθῆ τινα ἔλεγον οἱ ψευδοπροφῆται,	καὶ	τῷ ὄντι οὗτοι ἐν ἐκστάσει
[1, 9]	πολύπειρος οὗτος τῆς ἀληθείας ἰχνευτὴς	καὶ	τῷ ὄντι πολύμητις» δίκην τῆς
[1, 1]	διὰ τοῦδε προεθέσπισεν τοῦ λογίου,	καὶ	τῷ παρακεκαλυμμένως τὰ παραδιδόμενα οἵῳ
[1, 20]	σταθμούχῳ, μισθὸν δὲ τῷ διδασκάλῳ	καὶ	τῷ πιπράσκοντι ἀρραβῶνα. ἑκάστη δὲ
[1, 17]	τιτρώσκεσθαι κωλύων τὸ τρωθῆναι αὐτόν,	καὶ	τῷ Σωκράτει τὸ δαιμόνιον αἴτιον
[1, 21]	καὶ τὸ σημεῖον ἐγένετο Ἰωνᾶ,	καὶ	Τωβίας διὰ Ῥαφαὴλ τοῦ ἀγγέλου
[1, 9]	δρεπάνου τε, οἶμαι, καὶ μακέλλης	καὶ	τῶν ἄλλων ὀργάνων τῶν γεωργικῶν
[1, 21]	Ἄξιον δὴ ἐνταῦθα γενομένους διερευνῆσαι	καὶ	τῶν ἄλλων τῶν μετὰ Μωσέα
[1, 9]	ὀρθὸν ἔκ τε τῶν Ἑλληνικῶν	καὶ	τῶν βαρβαρικῶν ὑποδείγματα κομίζων πολύπειρος
[1, 1]	τοῦ θεοῦ καὶ Χριστοῦ Ἰησοῦ	καὶ	τῶν ἐκλεκτῶν ἀγγέλων, ἵνα ταῦτα
[1, 21]	ἐπὶ Λυγκέως εἰς Θήβας ἔρχεται	καὶ	τῶν Ἑλληνικῶν γραμμάτων εὑρετὴς γίνεται,
[1, 22]	πρεσβυτέρους ἐκλεξάμενοι ἀπέστειλαν αὐτῷ μετὰ	καὶ	τῶν θείων βίβλων. ἑκάστου δὲ
[1, 1]	Ἑλληνικὴν νεμόμεναι φιλοσοφίαν, ἧς καθάπερ	καὶ	τῶν καρύων οὐ τὸ πᾶν
[1, 21]	Ἀμώσιος τοῦ Αἰγυπτίων βασιλέως μεμνημένος	καὶ	τῶν κατ´ αὐτὸν πράξεων, μάρτυρα
[1, 21]	ἔτη βασιλεύειν ἄρχεται. ὁμοίως οὖν	καὶ	τῶν Μακεδονικῶν βασιλέων οἱ χρόνοι
[1, 21]	ἐν τῇ Φωκέων πολιτείᾳ. ἀλλὰ	καὶ	τῶν παρ´ Αἰγυπτίοις ἀνθρώπων ποτέ,
[1, 7]	αὐτούς, οἵους τε ὄντας ἐπακοῦσαι	καὶ	τῶν παρ´ ἡμῖν, ἢν μόνον
[1, 3]	σοφιστῶν ὄχλος ἐξηρτυμένος. ἐπὶ τούτων	καὶ	τῶν παραπλησίων ὅσοι τοὺς κενοὺς
[1, 21]	τὸν ἐν Ἱεροσολύμοις. Συνάγονται οὖν	καὶ	τῶν Περσῶν οἱ χρόνοι οὕτως·
[1, 15]	αὐτῶν, οἳ δὲ Βραχμᾶναι καλούμενοι.	καὶ	τῶν Σαρμανῶν οἱ ὑλόβιοι προσαγορευόμενοι
[1, 21]	Χείρωνος καὶ Βοιὼ καὶ Μαντὼ	καὶ	τῶν Σιβυλλῶν τὸ πλῆθος, ἡ
[1, 4]	καὶ τῆς λέξεως οἱ σοφισταὶ	καὶ	τῶν συλλογισμῶν οἱ διαλεκτικοὶ καὶ
[1, 24]	τάττεται βασιλεία, ὡς ἡ Σαρδαναπάλλου	καὶ	τῶν τὸ τέλος ποιουμένων ταῖς
[1, 5]	δὲ ἐπιστήμη θείων καὶ ἀνθρωπίνων	καὶ	τῶν τούτων αἰτίων. κυρία τοίνυν
[1, 5]	ἐπαγγέλλεται γλώσσης τε καὶ γαστρὸς	καὶ	τῶν ὑπὸ γαστέρα, καὶ ἔστιν
[1, 21]	μὲν ἀπὸ τῶν ὀνειράτων τεκμαιρόμενος	καὶ	τῶν χρησμῶν, ἄλλως δὲ καὶ
[1, 9]	ἁψάμενος, ὡς βέλτιον γεωργεῖν τε	καὶ	ὑγιάζειν δύνασθαι, οὕτω κἀνταῦθα χρηστομαθῆ
[1, 8]	μὴ προσῆκον ἀφεμένους τοῦ ὀρθοῦ	καὶ	ὑγιοῦς λόγου τῷ κοινωνοῦντι τοῦ
[1, 19]	ἀλλ´ ἢ ἐπὶ τῶν ἄρτῳ	καὶ	ὕδατι κατὰ τὴν προσφορὰν μὴ
[1, 19]	δηλονότι, ἄρτων κρυφίων ἡδέως ἅψασθε,	καὶ	ὕδατος κλοπῆς γλυκεροῦ, ἄρτον καὶ
[1, 19]	καὶ ὕδατος κλοπῆς γλυκεροῦ, ἄρτον	καὶ	ὕδωρ οὐκ ἐπ´ ἄλλων τινῶν,
[1, 15]	ἀμφιέννυνται φλοιοῖς καὶ ἀκρόδρυα σιτοῦνται	καὶ	ὕδωρ ταῖς χερσὶ πίνουσιν, οὐ
[1, 19]	τῆς γραφῆς. εἰσὶ γὰρ οἳ	καὶ	ὕδωρ ψιλὸν εὐχαριστοῦσιν. ἀλλὰ ἀποπήδησον,
[1, 24]	δὲ κατ´ ἄλλην φύσιν τε	καὶ	ὕλην. ἐν μέν γε ὅπλοις
[1, 16]	ὁ δὲ ἀπόστολος οὕτω» φησὶν	καὶ	ὑμεῖς διὰ τῆς γλώσσης ἐὰν
[1, 27]	πρὸς μὲν τὴν θεοσέβειαν παιδεύει	καὶ	ὑπαγορεύει τὰ ποιητέα εἴργει τε
[1, 1]	ὑσσώπῳ καὶ καθαρισθήσομαι, πλυνεῖς με	καὶ	ὑπὲρ χιόνα λευκανθήσομαι. ἀκουτιεῖς με
[1, 19]	οἰκεῖον καὶ γνήσιον ὕδωρ λογιζομένη,	καὶ	ὑπερβήσῃ ποταμὸν ἀλλότριον» τὸν παραφέροντα
[1, 18]	τῶν σοφῶν» τῇ τῆς καταφρονουμένης	καὶ	ὑπερορωμένης βαρβάρου φιλοσοφίας ἀντιπαραθέσει καταλάμψαι
[1, 5]	σοφίαν» ὁ Σολομὼν περιχαράκωσον» φησίν,	καὶ	ὑπερυψώσει σε· στεφάνῳ δὲ τρυφῆς
[1, 21]	τε καὶ μάντεις, οἳ δὲ	καὶ	ὑπὸ δαιμόνων κινηθέντες ἢ ὑδάτων
[1, 29]	ἔμπαλιν νέους τοὺς τὰ νεώτερα	καὶ	ὑπὸ Ἑλλήνων ἐπιτετηδευμένα, τὰ χθὲς
[1, 1]	καὶ σώμασιν. οὐδεὶς ἅπτει λύχνον	καὶ	ὑπὸ τὸν μόδιον τίθησιν, ἀλλ´
[1, 19]	οὐ γὰρ ἐν γεωμετρίᾳ αἰτήματα	καὶ	ὑποθέσεις ἐχούσῃ φιλοσοφία, οὐδ´ ἐν
[1, 1]	μὲν εἰ ἄξιος λέγειν τε	καὶ	ὑπομνήματα καταλιμπάνειν, τὸν δὲ εἰ
[1, 16]	πρώτους ἀκηκόαμεν ἀπήνην καὶ κλίνην	καὶ	ὑποπόδιον ἐργάσασθαι τούς τε Σιδονίους
[1, 24]	οὕτως ἐπιβαλεῖν. ἀμέλει γέγονεν ὅπερ	καὶ	ὑπώπτευσεν· ἐπεδίωξαν γὰρ οἱ Αἰγύπτιοι
[1, 21]	ἡ ὀλυμπιὰς ἡ πρώτη, ἣ	καὶ	ὑστέρα τῶν Ἰλιακῶν δείκνυται ἔτεσι
[1, 22]	Πλάτων τῇ καθ´ ἡμᾶς νομοθεσίᾳ,	καὶ	φανερός ἐστι περιειργασμένος ἕκαστα τῶν
[1, 27]	ἕνεκα καὶ τομὰς καὶ καύσεις	καὶ	φαρμακοποσίας ὑφιστάμεθα καὶ ὁ ταῦτα
[1, 2]	λυμαίνεσθαι τὸν βίον, ψευδῶν πραγμάτων	καὶ	φαύλων ἔργων δημιουργὸν ὑπάρχουσαν, ᾗ
[1, 7]	γάρ) πολλαί τε καὶ ποικίλαι	καὶ	φέρουσαι εἰς τὴν κυρίαν ὁδόν
[1, 21]	γενεαῖς τῶν Ἰλιακῶν, Δημόδοκος δὲ	καὶ	Φήμιος μετὰ τὴν Ἰλίου ἅλωσιν
[1, 21]	ἀπὸ τῆς ὀκτωκαιδεκάτης ὀλυμπιάδος, ὃν	καί	φησι πρῶτον ὠνομάσθαι τύραννον. Σωσίβιος
[1, 6]	ἐν τοῖς ἄλλοις ζῴοις. διὸ	καί	φησιν· ἴσθι πρὸς τὸν μύρμηκα,
[1, 21]	ἡμέρας αςϟ μακάριος ὁ ὑπομένων	καὶ	φθάσας εἰς ἡμέρας ατλεʹ Φλαύιος
[1, 1]	φαμεν, κοινωνικὸν δὲ ἡ σοφία	καὶ	φιλάνθρωπον. λέγει γοῦν ὁ Σολομών·
[1, 11]	ὄνομα ὑποδυόμενοι, ἄθεοί τινες ἀνθρωπίσκοι	καὶ	φιλήδονοι. διὰ τοῦτο προσεύχομαι, φησίν,
[1, 5]	φιλοσοφίαν τὴν δέσποιναν αὐτῶν, οὕτω	καὶ	φιλοσοφία αὐτὴ πρὸς σοφίας κτῆσιν
[1, 15]	γένους, αἳ νόμους τε ἔθεσαν	καὶ	φιλοσοφίαν ἐκήρυξαν, οὗ μεῖζον ἀγαθὸν
[1, 1]	γέ πῃ θείας ἔργον προνοίας	καὶ	φιλοσοφίαν. ~(ὑπὲρ δὲ τῶν ὑπομνημάτων
[1, 9]	καὶ μουσικῆς καὶ ἀπὸ γραμματικῆς	καὶ	φιλοσοφίας αὐτῆς δρεπόμενον τὸ χρήσιμον
[1, 20]	πάντες ἄνευ τῆς ἐγκυκλίου παιδείας	καὶ	φιλοσοφίας τῆς Ἑλληνικῆς, οἳ δὲ
[1, 6]	αὐδήεντα, καὶ θέσπιον τὸν ἔμπειρον	καὶ	φιλόσοφον καὶ τῆς ἀληθείας ἐπιστήμονα.
[1, 15]	παρ´ Ἕλλησι πρεσβυτάτων σοφῶν τε	καὶ	φιλοσόφων. ὡς δὲ οἱ πλεῖστοι
[1, 16]	εὑρετής, ὥς φησιν Ἔφορος, ὅθεν	καὶ	Φοινικήια τὰ γράμματα Ἡρόδοτος κεκλῆσθαι
[1, 21]	Μῆδος Ἐμπεδοκλῆς τε ὁ Ἀκραγαντῖνος	καὶ	Φορμίων ὁ Λάκων, ναὶ μὴν
[1, 1]	δὲ ἐφοδιάζειν οὐ καλόν· ᾗ	καὶ	φορτίον συνεπιτιθέναι μὲν εὔλογον, συγκαθαιρεῖν
[1, 25]	καὶ γὰρ ἰσχύι καὶ σεμνότητι	καὶ	φρονήσει πρέπειν ἂν μᾶλλον φιλοσοφεῖν
[1, 4]	ἑαυτοῦ στόματος αἴσθησίν τε ἅμα	καὶ	φρόνησιν, καὶ θησαυρίζει δικαίοις βοήθειαν·
[1, 16]	μαντικήν. Τυρρηνοὶ δὲ σάλπιγγα ἐπενόησαν	καὶ	Φρύγες αὐλόν· Φρύγες γὰρ ἤστην
[1, 1]	πρὸς τὴν ἀκριβῆ αἵρεσίν τε	καὶ	φυγὴν ἡ συνείδησις, θεμέλιος δὲ
[1, 19]	καὶ τῆς ἔξωθεν σκέπης τε	καὶ	φυλακῆς φροντιστέον. γνωστῶς δὲ ἐπιγνώσῃ
[1, 15]	Ἡρόδωρος δὲ τὸν Ἡρακλέα μάντιν	καὶ	φυσικὸν γενόμενον ἱστορεῖ παρὰ Ἄτλαντος
[1, 1]	{διὸ δὴ} παραθετέον δόξας τε	καὶ	φωνὰς τὰς ἐμβοώσας παρ´ ἕκαστα
[1, 4]	μουσικός, ἁφῆς δὲ ὁ πλαστικός.	καὶ	φωνῆς ὁ ᾠδικός, ὀσφρήσεως ὁ
[1, 16]	εἰς ἀνθρώπους ἐξήνεγκαν, ὁμοίως δὲ	καὶ	Χαλδαῖοι. Αἰγύπτιοι λύχνους τε αὖ
[1, 21]	τῷ μεταξὺ χρόνῳ τελεσθέν. τότε	καὶ	Χελκίας ὁ ἱερεὺς ὁ τοῦ
[1, 14]	Εὐρώπης, Σόλων τε ὁ Ἀθηναῖος	καὶ	Χίλων ὁ Λακεδαιμόνιος, τὸν δὲ
[1, 6]	παιδεία δὲ ἀνεξέλεγκτος πλανᾶται, φησίν,	καὶ	χρὴ μετιέναι τὸ ἐλεγκτικὸν εἶδος
[1, 26]	ἂν νομοθετική· κτᾶσθαί τε γὰρ	καὶ	χρῆσθαι ταύτης ἴδιον βασιλικωτάτης οὔσης.
[1, 24]	γυμνάζων καὶ συμβιβάζων αὐτούς, ἵνα	καὶ	χρηστὰ τὰ τῆς χώρας μετὰ
[1, 17]	ἐπινοηθέντων πρός τινων ἀγαθόν τι	καὶ	χρηστὸν τέλος ἀποτελεῖν καὶ ὠφελίμως
[1, 1]	φησὶν ἐπιστέλλων, ἐνώπιον τοῦ θεοῦ	καὶ	Χριστοῦ Ἰησοῦ καὶ τῶν ἐκλεκτῶν
[1, 5]	δὲ τὸ αὐτομαθὲς ἐνδείκνυται; διὸ	καὶ	Χριστοῦ τύπος εὑρίσκεται. οὗτος μιᾶς
[1, 24]	ἐπαιδεύοντο Ἑβραῖοι δι´ ἐρημίας πολλῆς	καὶ	χρόνου μακροῦ, εἰς μόνον τὸ
[1, 1]	μὲν οὖν πρὸς παρόντας λέγων	καὶ	χρόνῳ δοκιμάζει καὶ κρίσει δικάζει
[1, 20]	αὐχῶν, τὴν ἑαυτοῦ δόξαν αὔξων	καὶ	ψευδόμενος τὴν ἀλήθειαν. οὗτος κλέπτης«
[1, 21]	υἱὸς Ἀνανίου. ἐπὶ δὲ Μιχαίου	καὶ	ψευδοπροφήτης ἦν Σεδεκίας ὁ τοῦ
[1, 23]	νοσφισαμένους τῆς τιμῆς τοῦ χωρίου	καὶ	ψευσαμένους λόγῳ ἀποκτείνας. Ἀρτάπανος γοῦν
[1, 9]	φυσικὴν θεωρίαν ἐκμανθάνειν, μόνην δὲ	καὶ	ψιλὴν τὴν πίστιν ἀπαιτοῦσιν, ὥσπερ
[1, 15]	δίναις προσβλέπουσαι καὶ ῥευμάτων ἑλιγμοῖς	καὶ	ψόφοις τεκμαίρονται καὶ προθεσπίζουσι τὰ
[1, 8]	προβάτων κῳδίοις ἐγκεκρυμμένοι, ἀνδραποδισταί τε	καὶ	ψυχαγωγοὶ εὔγλωσσοι, κλέπτοντες μὲν ἀφανῶς,
[1, 1]	τοῦ ἄρτου διανομῇ. εἰσὶ γὰρ	καὶ	ψυχαὶ ἰδίας ἔχουσαι τροφάς, αἳ
[1, 28]	πατέρα εἰ μὴ ὁ υἱὸς	καὶ	ᾧ ἂν ὁ υἱὸς ἀποκαλύψῃ.
[1, 1]	ἵνα ᾖ ἐν στόματι λαλοῦντος	καὶ	ᾧ λαλεῖται, μᾶλλον δὲ οὐκ
[1, 4]	κατ´ ἐπισύνθεσιν ἀνθρωπίνῳ λογισμῷ ἐπινενοημέναι,	καὶ	ὡς θεόθεν ἡ τεχνικὴ καὶ
[1, 20]	ἀδικεῖ ὁ σφετερισάμενος τὰ βαρβάρων	καὶ	ὡς ἴδια αὐχῶν, τὴν ἑαυτοῦ
[1, 5]	ἀσπάζομαι μὲν τὴν κοσμικὴν παιδείαν	καὶ	ὡς νεωτέραν καὶ ὡς σὴν
[1, 28]	πατέρα ἐκκαλύπτων, ᾧ ἂν βούληται,	{καὶ}	ὡς οἷόν τε τὴν ἀνθρωπίνην
[1, 9]	πνεύματος μαθηταί· ἐκ γὰρ πίστεως	καὶ	ὡς οὐχ οἷόν τε ῥᾳδίως
[1, 5]	κοσμικὴν παιδείαν καὶ ὡς νεωτέραν	καὶ	ὡς σὴν θεραπαινίδα, τὴν δὲ
[1, 21]	Ἱερουσαλὴμ καὶ τὸ ἅγιον ἠρήμωσεν.	καὶ	ὡς ταῦθ´ οὕτως ἔχει, τῷ
[1, 20]	τυγχάνουσιν αἱ ἀρεταὶ πλείονες ὑπάρχουσαι,	καὶ	ὡς τοῦ θερμαίνεσθαι ὅ τε
[1, 21]	φαίνεται Μιχαίας τε σὺν αὐτῷ	καὶ	Ὠσηὲ καὶ Ἰωὴλ ὁ τοῦ
[1, 21]	μέχρι τούτου διατείνουσι προφητεύοντες Ἡσαΐας	καὶ	Ὠσηὲ καὶ Μιχαίας. λέγονται δὲ
[1, 21]	ἐπὶ τούτου ἔτι Ἡσαΐας προφητεύει	καὶ	Ὠσηὲ καὶ Μιχαίας ὁ Μωρασθίτης
[1, 21]	καὶ Ἡσαΐας ὁ υἱὸς αὐτοῦ	καὶ	Ὠσηὲ ὁ τοῦ Βεηρὶ καὶ
[1, 17]	τι καὶ χρηστὸν τέλος ἀποτελεῖν	καὶ	ὠφελίμως τοῖς δοκοῦσι φαύλοις χρῆσθαι
[1, 16]	τοῦ Διονύσου, δι´ ὃν καὶ	Διονυσιακαὶ	θέαι, μεταγενεστέρου Μωυσέως {ἢ} αὐτίκα
[1, 14]	πλανᾶσθε· φθείρουσιν ἤθη χρηστὰ ὁμιλίαι	κακαί»	οἳ δὲ Ἀκουσίλαον τὸν Ἀργεῖον
[1, 21]	ἡμέρας. αἱ δὲ πρῶται καὶ	γενικαὶ	διάλεκτοι βάρβαροι μέν, φύσει δὲ
[1, 21]	κατὰ τὸν ἀληθῆ λόγον αἱ	γενικαὶ	διάλεκτοι δύο καὶ ἑβδομήκοντα ὡς
[1, 17]	ἀποστατησάντων βουλαί τε καὶ ἐνέργειαι,	μερικαὶ	οὖσαι, γίνονται μὲν ἐκ φαύλης
[1, 17]	καθάπερ καὶ αἱ νόσοι αἱ	σωματικαί·	κυβερνῶνται δὲ ὑπὸ τῆς καθόλου
[1, 10]	δὴ λέγει, ἣν ἐπενόησαν τέχναι	λεκτικαί	τε καὶ διαλεκτικαί. ζητήσεις οὖν
[1, 10]	ἐπενόησαν τέχναι λεκτικαί τε καὶ	διαλεκτικαί.	ζητήσεις οὖν σοφίαν παρὰ κακοῖς
[1, 5]	διὰ τῶνδε· Σάρρα στεῖρα ἦν	πάλαι,	Ἀβραὰμ δὲ γυνή. μὴ τίκτουσα
[1, 15]	Φιλοσοφία τοίνυν πολυωφελές τι χρῆμα	πάλαι	μὲν ἤκμασε παρὰ βαρβάροις κατὰ
[1, 14]	παραινετικήν, τὴν ὠφελιμωτάτην. αὐτίκα Πλάτων	πάλαι	{τὸ} διὰ σπουδῆς γεγονέναι τόνδε
[1, 4]	μάγων, ἐπαοιδῶν, Γαζαρηνῶν δύναμις τοῦ	ἀναγγεῖλαι	τῷ βασιλεῖ, ἀλλ´ ἔστι θεὸς
[1, 14]	Ὁμήρῳ φησὶ προειρῆσθαι διὰ τούτων·	δειλαί	τοι δειλῶν γε καὶ ἐγγύαι
[1, 7]	(ἀγαθὸς γάρ) πολλαί τε καὶ	ποικίλαι	καὶ φέρουσαι εἰς τὴν κυρίαν
[1, 21]	ἡμέτεραι παραδιδόασι γραφαί, αἱ δὲ	ἄλλαι	αἱ πολλαὶ ἐπὶ κοινωνίᾳ διαλέκτων
[1, 21]	Βαβυλῶνος ἕως τοῦ Χριστοῦ ὁμοίως	ἄλλαι	γενεαὶ ιδʹ τρία διαστήματα μυστικὰ
[1, 4]	κοσμικὴν εἴτε ἐπιστήμην εἴτε τέχνην,	πολλαὶ	δέ εἰσιν αἱ κατ´ ἐπισύνθεσιν
[1, 21]	γραφαί, αἱ δὲ ἄλλαι αἱ	πολλαὶ	ἐπὶ κοινωνίᾳ διαλέκτων δύο ἢ
[1, 5]	λόγους, φησίν, ἵνα σοι γένωνται	πολλαὶ	ὁδοὶ βίου· ὁδοὺς γὰρ σοφίας
[1, 7]	σῴζοντος τοῦ θεοῦ (ἀγαθὸς γάρ)	πολλαί	τε καὶ ποικίλαι καὶ φέρουσαι
[1, 5]	εἶεν δ´ ἂν καὶ αἱ	ἐντολαὶ	καὶ αἱ προπαιδεῖαι ὁδοὶ καὶ
[1, 17]	ἀλλὰ καὶ αἱ τῶν ἀποστατησάντων	βουλαί	τε καὶ ἐνέργειαι, μερικαὶ οὖσαι,
[1, 21]	ἕξ. ἀφ´ οὗ δὲ αἱ	φυλαὶ	αἱ δέκα ἐκ Σαμαρείας αἰχμάλωτοι
[1, 1]	ὑπόμνημα σωτήριον πορίζων ἐμαυτῷ, ἀναγκαίως	κέχρημαι	τῇδε τῇ ὑποτυπώσει. ἔστι μὲν
[1, 13]	αὐχεῖ τὴν ἀλήθειαν· φωτὸς δ´,	οἶμαι,	ἀνατολῇ πάντα φωτίζεται. ξύμπαντες οὖν
[1, 1]	χρηστομαθίας ὁ καρπὸς προχωρείτω. οὐκ	οἶμαι	γάρ τινα οὕτως εὐτυχῆ γραφὴν
[1, 29]	Ἑλλήνων οὐκ ἔστιν οὐδείς· γέροντας,	οἶμαι,	εἰπὼν τοὺς τὰ πρεσβύτερα, τουτέστι
[1, 21]	μικρόν τι παρακλίνοντας« ~(Οὐδὲν δὲ	οἶμαι	ἐπὶ τούτοις χεῖρον καὶ τοὺς
[1, 19]	τὸν θεόν σου. τὸν σωτῆρα	οἶμαι	θεὸν εἰρῆσθαι ἡμῖν τὰ νῦν·
[1, 9]	τὰ λοιπὰ ποιῆσαι, δρεπάνου τε,	οἶμαι,	καὶ μακέλλης καὶ τῶν ἄλλων
[1, 1]	ἀνθρώποις ὠφέλειαν ἀπολιπεῖν; καλὸν δ´	οἶμαι	καὶ παῖδας ἀγαθοὺς τοῖς ἔπειτα
[1, 10]	λέγεται τέχνη. ἐμοὶ δὲ εἰκότως,	οἶμαι,	πρόκειται βιοῦν μὲν κατὰ τὸν
[1, 21]	τῷ σχήματι μηνυόντων σφίσιν, ἀλλ´,	οἶμαι,	τῇ οἰκείᾳ διαλέκτῳ. φασὶ δὲ
[1, 1]	ἐδώδιμον τοῦ καρύου· ἁρμόζει γάρ,	οἶμαι,	τῆς ἀληθείας τὰ σπέρματα μόνοις
[1, 25]	Πολιτείᾳ συνάπτει. ἔπειτα τέλος γὰρ	οἶμαι	τοῦ τε πολιτικοῦ τοῦ τε
[1, 3]	τὴν κεφαλὴν κλίνῃ· μόνῳ γάρ,	οἶμαι,	τῷ πιστεύοντι, διακεκριμένῳ τέλεον τῶν
[1, 19]	καὶ διώκει ὄρνεα πτερωτά. οὐκ	οἶμαι	φιλοσοφίαν λέγειν τὰ νῦν τὸν
[1, 1]	τῷ υἱῷ σου. ψυχὴ γάρ,	οἶμαι,	ψυχῇ καὶ πνεῦμα πνεύματι συναπτόμενα
[1, 1]	τὴν ὑποσημείωσιν τηρήσει. ποθούσης γὰρ	οἶμαι	ψυχῆς τὴν μακαρίαν παράδοσιν ἀδιάδραστον
[1, 19]	καὶ ὄνειδος εἶναι. ᾔδει γάρ,	οἶμαι,	ὡς ἄρα ἤδη πολυμαθίη νόον
[1, 17]	οὔτε οἱ ψόγοι οὔθ´ αἱ	τιμαὶ	οὔθ´ αἱ κολάσεις δίκαιαι, μὴ
[1, 5]	ἀρεστὸν ᾖ» φησί. δηλῶν ὅτι	ἀσπάζομαι	μὲν τὴν κοσμικὴν παιδείαν καὶ
[1, 27]	τῇ καρδίᾳ σου ὅσα ἐγὼ	ἐντέλλομαί	σοι σήμερον, καὶ γνώσῃ ἐν
[1, 10]	ὀνόματι δηλοῦται τοῦτο ὅπερ παραστῆσαι	βούλομαι,	οὐθέν μοι μέλει. σωθῆναι γὰρ
[1, 1]	ὑποσταίη γεωργὸς γενέσθαι, παρ´ ὅλους	ἐνδείξομαι	τοὺς Στρωματεῖς, αἰνισσόμενος ἁμῇ γέ
[1, 1]	ἀναζωπυρῶν ὑπομνήμασι τὰ μὲν ἑκὼν	παραπέμπομαι	ἐκλέγων ἐπιστημόνως, φοβούμενος γράφειν ἃ
[1, 1]	στόμα ἡμῶν ἀνέῳγε πρὸς ὑμᾶς.	διαμαρτύρομαι	δέ» τῷ Τιμοθέῳ φησὶν ἐπιστέλλων,
[1, 16]	εἰδῶ τὴν δύναμιν τῆς φωνῆς,	ἔσομαι	τῷ λαλοῦντι βάρβαρος καὶ ὁ
[1, 1]	πλυνεῖς με καὶ ὑπὲρ χιόνα	λευκανθήσομαι.	ἀκουτιεῖς με εὐφροσύνην καὶ ἀγαλλίασιν·
[1, 24]	ἕνεκεν ἑνὸς ἢ καὶ δευτέρου	ἐπιμνησθήσομαι	παραδείγματος στρατηγικοῦ. Μωυσῆς τὸν λαὸν
[1, 1]	ψαλλέτω· ῥαντιεῖς με ὑσσώπῳ καὶ	καθαρισθήσομαι,	πλυνεῖς με καὶ ὑπὲρ χιόνα
[1, 11]	ζητήσαντες αὐτὸν εἰρήνην εὗρον. καὶ	γνώσομαι»	φησίν, οὐ τὸν λόγον τῶν
[1, 19]	ἀκαρπίαν. καὶ τοῖς ἐνδεέσι φρενῶν	παρακελεύομαι	λέγουσα, φησὶν ἡ σοφία, τοῖς
[1, 8]	δέονται. ἐγὼ γοῦν καὶ πάνυ	ἀποδέχομαι	τὴν τραγῳδίαν λέγουσαν· ὦ παῖ,
[1, 11]	ἀνθρωπίσκοι καὶ φιλήδονοι. διὰ τοῦτο	προσεύχομαι,	φησίν, ἵνα ἡ ἀγάπη ὑμῶν
[1, 5]	καὶ αἱ προπαιδεῖαι ὁδοὶ καὶ	ἀφορμαὶ	τοῦ βίου. Ἱερουσαλὴμ Ἱερουσαλήμ, ποσάκις
[1, 7]	δικαιοσύνης, ἵνα ἐν αὐταῖς εἰσελθὼν	ἐξομολογήσωμαι	τῷ κυρίῳ. ἀλλ´ αἱ μὲν
[1, 21]	δὲ τρίτος ἐστὶν ἀπὸ Ἰνάχου.	~(ναὶ	μὴν ἡ Λητὼ κατὰ Τιτυὸν
[1, 21]	ἁλώσεως τὴν Ὁμήρου ἡλικίαν φέρει.	ναὶ	μὴν Θεόπομπος μὲν ἐν τῇ
[1, 16]	κρᾶσιν, ὡς δὲ Ἡσίοδος, Σκύθης.	ναὶ	μὴν Θρᾷκες πρῶτοι τὴν καλουμένην
[1, 16]	καὶ κιθάρᾳ Τιμόθεος ὁ Μιλήσιος.	ναὶ	μὴν ἴαμβον μὲν ἐπενόησεν Ἀρχίλοχος
[1, 2]	συγγυμνασίαν τινὰ πίστεως ἀποδεικτικὴν ἐκπορίζεσθαι.	ναὶ	μὴν καὶ ἡ συναφὴ τῶν
[1, 15]	αὐτοῦ, τάδε λέγει Δημόκριτος» γράφοντος.	ναὶ	μὴν καὶ περὶ αὑτοῦ {ᾑ}
[1, 21]	Πέπλον καὶ τὰ Φυσικὰ Βροντίνου.	ναὶ	μὴν καὶ Τέρπανδρον ἀρχαΐζουσί τινες·
[1, 24]	ἣν ἐξ ἀνοδίας παρέπεμπεν αὐτούς.	ναὶ	μὴν καὶ τοὺς πολεμίους τοὺς
[1, 19]	συνεκφώνησιν αἰτιάσηται, προφητείας εἴδη λέγει.	ναὶ	μὴν κατ´ ἔμφασιν ἀληθείας ἄλλοι
[1, 21]	ὡς ἐκεῖ γέγραπται, Ὑπέρων τοὔνομα.	Ναὶ	μὴν Ὀνομάκριτος ὁ Ἀθηναῖος, οὗ
[1, 16]	λαλῶν γλώσσῃ προσευχέσθω, ἵνα διερμηνεύῃ.	Ναὶ	μὴν ὀψέ ποτε εἰς Ἕλληνας
[1, 21]	Ἀκραγαντῖνος καὶ Φορμίων ὁ Λάκων,	ναὶ	μὴν Πολυάρατος ὁ Θάσιος Ἐμπεδότιμός
[1, 21]	ιθʹ πεπονθέναι τὸν σωτῆρα λέγουσιν.	ναὶ	μήν τινες αὐτῶν φασι Φαρμουθὶ
[1, 17]	ἀληθείας τὸν τὴν πρόνοιαν δοξάζοντα.	~(Ναί	φασι γεγράφθαι· πάντες οἱ πρὸ
[1, 15]	τούτων τὸ γένος, οἳ μὲν	Σαρμᾶναι	αὐτῶν, οἳ δὲ Βραχμᾶναι καλούμενοι.
[1, 15]	μὲν Σαρμᾶναι αὐτῶν, οἳ δὲ	Βραχμᾶναι	καλούμενοι. καὶ τῶν Σαρμανῶν οἱ
[1, 14]	τὴν γνῶθι καιρὸν» παραίνεσιν Πιττακοῦ	καθεστάναι.	ὁ μὲν οὖν Σόλων Ἀθηναίοις,
[1, 1]	ἀκούοντες ἐπιστραφήσονται. καὶ δὴ συνελόντι	φάναι	(ἐν πολλοῖς γὰρ τοῖς μαργαρίταις
[1, 1]	ἰοῦ τούτῳ γεννητική. συνελόντι γὰρ	φάναι	ἡ συγγυμνασία ἕξιν ἐμποιεῖ ὑγιεινὴν
[1, 6]	δήμῳ. χρὴ δὲ καιροῦ μέτρα	εἰδέναι·	σοφίης γὰρ οὗτος ὅρος. ὅσοι
[1, 14]	ἄνευ τῆς τῶν ὅλων οὐσίας	εἰδέναι	τὰ μέρη· δεῖ δὴ τὴν
[1, 15]	βούλεται. Κλέαρχος δὲ ὁ Περιπατητικὸς	εἰδέναι	φησί τινα Ἰουδαῖον, ὃς Ἀριστοτέλει
[1, 1]	δοκεῖν δίκαιος, ἀλλ´ εἶναι θέλει»	συνειδέναι	τὰ κάλλιστα τοῦτον αὑτῷ προσήκει.
[1, 1]	τὰ ὑπάρχοντα διανείμας. αὖθις ἐπανελθὼν	τιθέναι	λόγον μετ´ αὐτῶν. ὁπηνίκα τοὺς
[1, 1]	οὐ καλόν· ᾗ καὶ φορτίον	συνεπιτιθέναι	μὲν εὔλογον, συγκαθαιρεῖν δὲ οὐ
[1, 21]	κεʹ ἄλλοι δὲ Φαρμουθὶ ιθʹ	πεπονθέναι	τὸν σωτῆρα λέγουσιν. ναὶ μήν
[1, 18]	τὸν θεὸν καὶ δὴ καὶ	πεπονθέναι	τοῦτον· ὅθεν αὐτοὺς ἡ πρόληψις
[1, 21]	καὶ Ἰώ φασιν διὰ τὸ	ἰέναι	αὐτὴν διὰ πάσης τῆς γῆς
[1, 21]	ταῦθ´ οὕτως ἔχει, τῷ γε	συνιέναι	δυναμένῳ δῆλον καθ´ ἃ καὶ
[1, 11]	ἐν τούτῳ καυχάσθω ὁ καυχώμενος,	συνιέναι	καὶ γινώσκειν ὅτι ἐγώ εἰμι
[1, 6]	πιστὸν εἶναι δυνατόν φαμεν, οὕτως	συνιέναι	τὰ ἐν τῇ πίστει λεγόμενα
[1, 16]	γυναιξὶν ἐκώλυσαν μηδ´ εἰς ἱερὰ	εἰσιέναι	ἀπὸ γυναικὸς ἀλούτους ἐνομοθέτησαν γεωμετρίας
[1, 6]	ἀνεξέλεγκτος πλανᾶται, φησίν, καὶ χρὴ	μετιέναι	τὸ ἐλεγκτικὸν εἶδος ἕνεκα τοῦ
[1, 21]	ἐξ ὧν συνῶπται κατὰ Ἴναχον	ἠκμακέναι	τὸν Μωσέα. παλαίτατα δὲ τῶν
[1, 21]	καθ´ Ἕλληνας ἀνθρωπογονίας ὁ Μωυσῆς	ἠκμακέναι	φαίνεται. Λέων δὲ ὁ τὰ
[1, 14]	κατὰ τὴν τεσσαρακοστὴν ὀλυμπιάδα γενόμενον	παρατετακέναι	ἄχρι τῶν Δαρείου τε καὶ
[1, 21]	δὲ τὸν Λέσχην Ἀρκτίνῳ καὶ	νενικηκέναι·	Ξάνθος δὲ ὁ Λυδὸς περὶ
[1, 21]	δὲ ὁ Κορίνθιος πρεσβύτερος ὢν	ἐπιβεβληκέναι	Ἀρχίᾳ τῷ Συρακούσας κτίσαντι. Καὶ
[1, 14]	δοκεῖ τοῖς τῶν Αἰγυπτίων προφήταις	συμβεβληκέναι,	διδάσκαλος δὲ αὐτοῦ οὐδεὶς ἀναγράφεται,
[1, 15]	γένος καὶ τοῖς Αἰγυπτίων προφήταις	συμβεβληκέναι	εἴρηται, καθάπερ καὶ ὁ Πυθαγόρας
[1, 14]	ὡς ἀναξίου σοφίας διὰ τὸ	τετυραννηκέναι	ἀντικατατάττει Μύσωνα τὸν Χηνέα. ὡς
[1, 16]	{οἳ} τὴν δι´ ἀστέρων πρόγνωσιν	ἐπινενοηκέναι	λέγουσιν. πτήσεις δὲ ὀρνίθων παρεφυλάξαντο
[1, 11]	θεὸν διὰ τῆς ἀτιμοτάτης ὕλης	πεφοιτηκέναι	λέγουσιν, οὐ καλῶς. παράδοσιν» δὲ
[1, 19]	φυσικὴν εἰρήκαμεν, εἴτε μὴν κοινὸν	ἐσχηκέναι	νοῦν, τίς ὁ τούτου πατὴρ
[1, 19]	συντυχία· εἴτ´ αὖ φυσικὴν ἔννοιαν	ἐσχηκέναι	τοὺς Ἕλληνας λέγοι, τὸν τῆς
[1, 14]	ἐν τοῖς Σίλλοις διὰ τὸ	ἀποκεκλικέναι	ἀπὸ τῶν φυσικῶν ἐπὶ τὰ
[1, 21]	Οὐάφρης ὀκτὼ μυριάδας ἀνδρῶν Αἰγυπτίων	ἀπεσταλκέναι	αὐτῷ εἰς οἰκοδομὴν τοῦ νεώ,
[1, 1]	πρὸς κακοῦ ἂν τὴν φιλοσοφίαν	εἰσδεδυκέναι	τὸν βίον νομίζουσιν ἐπὶ λύμῃ
[1, 6]	δ´ ἄλλους παρ´ ἄλλους εὖ	πεφυκέναι	πρὸς ἀρετὴν ἐπιτηδεύματα μέν τινα
[1, 11]	καὶ πάλιν· εἴ τις δοκεῖ	ἐγνωκέναι	τι, οὔπω ἔγνω καθὸ δεῖ
[1, 28]	ὁ ἀπόστολος κατὰ ἀποκάλυψιν« φησὶν	ἐγνωκέναι	τὸ μυστήριον, καθὼς προέγραψα ἐν
[1, 18]	λύχνος ὑπὸ τοῦ ἡλίου καταλαμπόμενος	ἀπολωλέναι	λέγεται τῷ μὴ τὴν ἴσην
[1, 13]	καθάπερ τὸν ἄνδρα αἱ γυναικωνίτιδες	ἀποκοψάμεναι	τὸν λόγον) εἰ καὶ ἀλλήλοις
[1, 4]	αἱ κατ´ ἐπισύνθεσιν ἀνθρωπίνῳ λογισμῷ	ἐπινενοημέναι,	καὶ ὡς θεόθεν ἡ τεχνικὴ
[1, 5]	μέντοι γε τόπους ἐξεταζόμεναι αἱ	προειρημέναι	γραφαὶ ἄλλα μυστήρια μηνύουσαι παρίστανται.
[1, 10]	γοητεύουσι καὶ κλέπτουσι τοὺς πολλούς,	βιαζόμεναι	δὲ ἔσθ´ ὅτε Καδμείαν νίκην
[1, 5]	κατ´ ἄλλους μέντοι γε τόπους	ἐξεταζόμεναι	αἱ προειρημέναι γραφαὶ ἄλλα μυστήρια
[1, 1]	αἳ δὲ κατὰ τὴν Ἑλληνικὴν	νεμόμεναι	φιλοσοφίαν, ἧς καθάπερ καὶ τῶν
[1, 6]	φύσεις αἱ χρησταὶ τοιαύτης παιδείας	ἀντιλαμβανόμεναι	ἔτι βελτίους τῶν πρότερον φύονται
[1, 15]	καὶ παρὰ Γερμανοῖς αἱ ἱεραὶ	καλούμεναι	γυναῖκες, αἳ ποταμῶν δίναις προσβλέπουσαι
[1, 14]	δυνάστην καὶ Ἐπίχαρμον τὸν ποιητὴν	γεγονέναι,	Ἀπολλόδωρος δὲ κατὰ τὴν τεσσαρακοστὴν
[1, 21]	Λυκούργου τοῦ νομοθέτου Λακεδαιμονίων ἡλικίαν	γεγονέναι·	Διευχίδας γὰρ ἐν τετάρτῳ Μεγαρικῶν
[1, 21]	φησιν Αἰγύπτου βασιλέα Μωυσέως ἡγουμένου	γεγονέναι	Ἰουδαίοις τὴν ἐξ Αἰγύπτου πορείαν,
[1, 21]	περὶ τὴν Ἡρακλειδῶν κάθοδον Ὅμηρον	γεγονέναι	μετὰ ἔτη ὀγδοήκοντα τῆς Ἰλίου
[1, 17]	ὅπερ φαμὲν ἐπὶ τῆς κλοπῆς	γεγονέναι,	μηδ´ ὅλως αἴτιον εἶναι, τὸ
[1, 21]	Ἀλευαδῶν κατὰ Γύγην αὐτὸν τίθησι	γεγονέναι,	ὃς βασιλεύειν ἤρξατο ἀπὸ τῆς
[1, 21]	ἔξοδον τοῖς Ἑβραίοις ἀπὸ Αἰγύπτου	γεγονέναι,	προσθείη τε τούτοις τὰ τῆς
[1, 23]	ἐν πολέμῳ φαίη τις τοῦτο	γεγονέναι,	τὰ τῶν ἐχθρῶν φέρειν ἠξίουν
[1, 21]	πεντακόσια τῶν ἐπὶ Ἰλίῳ στρατευσάντων	γεγονέναι	τὸν Ὅμηρον ἱστορεῖ. Εὐφορίων δὲ
[1, 14]	Πλάτων πάλαι {τὸ} διὰ σπουδῆς	γεγονέναι	τόνδε τὸν τρόπον λέγει, κοινῶς
[1, 21]	γοῦν τοῦτον ἱστορεῖ κατὰ Μίδαν	γεγονέναι,	Φανίας δὲ πρὸ Τερπάνδρου τιθεὶς
[1, 21]	καὶ παρ´ Ἕλλησι χρησμολόγοι συχνοὶ	γεγονέναι	φέρονται, ὡς οἱ Βάκιδες (ὃ
[1, 15]	ἔστι δέ, ὡς ἔπειτα δηλωθήσεται)	ἀκηκοέναι	τε πρὸς τούτοις Γαλατῶν καὶ
[1, 21]	ὁμολογεῖ τὴν ἱστορίαν παρὰ Βηρώσσου	εἰληφέναι,	μαρτυρῶν τὴν ἀλήθειαν τἀνδρί. ὁ
[1, 22]	εὔδηλον εἶναι τὸν προειρημένον φιλόσοφον	εἰληφέναι	πολλά (γέγονε γὰρ πολυμαθής) καθὼς
[1, 21]	φασιν Ἀλέξανδρον εἰς τὴν Ἀσίαν	διαβῆναι,	ὡς μὲν Φανίας ἔτη ἑπτακόσια
[1, 21]	κατὰ τὸ τριακοστὸν τέταρτον ἔτος	τεθῆναί	φησι τὴν πρώτην ὀλυμπιάδα. ὡς
[1, 21]	τοῦ τιμωμένου δαίμονος, κἀντεῦθεν Σορόαπιν	κληθῆναι	καὶ Σάραπιν συνηθείᾳ τινὶ τῶν
[1, 1]	καὶ τούτοις ἀντερεῖ πάνθ´ ὅσα	προοικονομηθῆναι	καθήκει τῆς κατὰ τὴν ἐποπτικὴν
[1, 7]	ὡς μὴ πρόφασιν ἀγνοίας προβάλλεσθαι	δυνηθῆναί	ποτε αὐτούς, οἵους τε ὄντας
[1, 12]	καθαίρεται τὴν γλῶτταν, ὡς εἰπεῖν	δυνηθῆναι	τὴν ὅρασιν, καὶ οὐδὲ τὴν
[1, 6]	ζωῆς φυλάσσει παιδεία, ὡς μὴ	ἀπατηθῆναι,	ὡς μὴ κλαπῆναι πρὸς τῶν
[1, 21]	καιροῦ παραλλάξεως τοῦ ἐνδελεχισμοῦ καὶ	δοθῆναι	βδέλυγμα ἐρημώσεως ἡμέρας αςϟ μακάριος
[1, 15]	εὐποιίας τῆς διὰ τῶν σοφῶν	σεβασθῆναί	τε τοὺς ἄνδρας καὶ δημοσίᾳ
[1, 21]	τοῦτον δὲ Ἀριστέας ὁ Ἀργεῖος	ἐπονομασθῆναί	φησι Σάραπιν καὶ τοῦτον εἶναι
[1, 14]	σφίσι ποιητὰς ἐπὶ σοφίᾳ πρώτους	θαυμασθῆναι	τοὺς ἑπτὰ τοὺς ἐπικληθέντας σοφούς,
[1, 5]	(Αἴγυπτος δὲ ὁ κόσμος ἀλληγορεῖται)	συνευνασθῆναι	πρότερον, ὕστερον δὲ καὶ αὑτῇ
[1, 21]	τὴν πόλιν τὴν ἁγίαν τοῦ	συντελεσθῆναι	ἁμαρτίαν, καὶ τοῦ σφραγίσαι ἁμαρτίας
[1, 21]	καὶ Βενιαμεὶν καὶ Λευὶ μὴ	αἰχμαλωτισθῆναι	ὑπὸ τοῦ Σεναχηρείμ, ἀλλ´ εἶναι
[1, 22]	πρὸς ἡμῶν ἐκτεθέντα ὧδε ἐχέτω,	ἑρμηνευθῆναι	δὲ τὰς γραφὰς τάς τε
[1, 23]	παραιτεῖσθαι τὸν λαὸν ἐξ Αἰγύπτου	ἀπολυθῆναι,	νύκτωρ ἀνοιχθέντος τοῦ δεσμωτηρίου κατὰ
[1, 1]	γενέσεως προϊοῦσιν, τὰ ἀναγκαίως ἔχοντα	προδιαληφθῆναι	τῆς φυσικῆς θεωρίας προπαρατιθεμένη καὶ
[1, 24]	κατακλυσάσης, ὡς μηδὲ λείψανον αὐτῶν	ἀπολειφθῆναι.	μετὰ δὲ ταῦτα στῦλος πυρὸς
[1, 23]	δὲ κλαυθμυριζομένου τοῦ παιδὸς κελεύει	προσενεχθῆναι	αὐτῇ καὶ κατοικτείρασα ἐζήτει τροφόν.
[1, 24]	φῶς καὶ ἀσχημάτιστον. πρὶν γοῦν	ἀκριβωθῆναι	τὰς τῶν ἀγαλμάτων σχέσεις κίονας
[1, 1]	τοῖς οἵοις τε ἐκδέξασθαι καὶ	τυπωθῆναι	πρὸς αὐτά· τὰ δὲ ἀπόρρητα,
[1, 17]	τοῦ μὴ τιτρώσκεσθαι κωλύων τὸ	τρωθῆναι	αὐτόν, καὶ τῷ Σωκράτει τὸ
[1, 10]	παραστῆσαι βούλομαι, οὐθέν μοι μέλει.	σωθῆναι	γὰρ εὖ οἶδ´ ὅτι καὶ
[1, 6]	ὡς μὴ ἀπατηθῆναι, ὡς μὴ	κλαπῆναι	πρὸς τῶν ἐπὶ βλάβῃ τῶν
[1, 1]	θρυλούμενα πρός τινων ἀμαθῶς ψοφοδεῶν	χρῆναι	λεγόντων περὶ τὰ ἀναγκαιότατα καὶ
[1, 23]	καὶ εἰς τὰ βασίλεια παρελθόντα	ἐπιστῆναι	κοιμωμένῳ τῷ βασιλεῖ καὶ ἐξεγεῖραι
[1, 17]	ἀγνοίας καὶ ἀμαθίας οὔσης, ὀλιγωροῦμεν	ἀποστῆναι,	εἰκότως ἂν κολάσειε (καὶ γὰρ
[1, 1]	καὶ λανθάνουσα εἰπεῖν καὶ ἐπικρυπτομένη	ἐκφῆναι	καὶ δεῖξαι σιωπῶσα. τά τε
[1, 9]	ἐκβάλοι. ~(Ἔνιοι δὲ εὐφυεῖς οἰόμενοι	εἶναι	ἀξιοῦσι μήτε φιλοσοφίας ἅπτεσθαι μήτε
[1, 27]	ὡς εὐεργέτις. ἔξεστι δὲ μὴ	εἶναι	ἀπειθείας υἱόν« ἀλλὰ μεταβαίνειν ἐκ
[1, 21]	δεκάτου ἔτους ἔτη οζʹ ὡς	εἶναι	ἀπὸ Μωυσέως ἐπὶ τὸ δέκατον
[1, 21]	αἰχμαλωτισθῆναι ὑπὸ τοῦ Σεναχηρείμ, ἀλλ´	εἶναι	ἀπὸ τῆς αἰχμαλωσίας ταύτης εἰς
[1, 21]	καὶ ὁ τῆς Φορωνίδος ποιητὴς	εἶναι	αὐτὸν ἔφη πατέρα θνητῶν ἀνθρώπων«
[1, 21]	Ἀρχέμαχος ἐν Εὐβοϊκῶν τρίτῳ· ὡς	εἶναι	αὐτόν τε καὶ τὸν Ἡσίοδον
[1, 26]	ἥκιστά τε ἐν τοῖς ἔργοις	εἶναι	βεβουλημένοι, εἴπερ τινὲς ἄλλοι καὶ
[1, 24]	μόνον τὸ πιστεύειν τὸν θεὸν	εἶναι	δι´ ὑπομονῆς ἐθιζόμενοι σώφρονος. τὸ
[1, 24]	ἐν Δελφοῖς ἄγαλμα Ἀπόλλωνος κίονα	εἶναι	διὰ τῶνδε· ὄφρα θεῷ δεκάτην
[1, 13]	λόγον) εἰ καὶ ἀλλήλοις ἀνόμοια	εἶναι	δοκεῖ, τῷ γένει γε καὶ
[1, 6]	καθάπερ καὶ ἄνευ γραμμάτων πιστὸν	εἶναι	δυνατόν φαμεν, οὕτως συνιέναι τὰ
[1, 17]	τοῦ κόσμου καὶ τοῦ ἕκαστον	εἶναι	ἐγνωκότος, ἀλλὰ μὴ κωλύσαντος· εἶχεν
[1, 29]	διὰ τούτων διδάσκων τὸν λόγον	εἶναι	ἕνα καὶ τὸν θεὸν ἕνα.
[1, 21]	φησι τὴν πρώτην ὀλυμπιάδα. ὡς	εἶναι	ἐνενή κοντά που ἐτῶν πρὸ
[1, 21]	γλώσσας πέντε καὶ ἑβδομήκοντα λέγουσιν	εἶναι,	ἐπακούσαντες τῆς φωνῆς Μωυσέως λεγούσης·
[1, 17]	κωλῦον κατά γε τοῦτο ἀνενέργητον	εἶναι.	ἔτι τὸ μὲν αἴτιον πρὸς
[1, 19]	ἐπεὶ ἔγωγε ᾤμην καὶ ὄνειδος	εἶναι.	ᾔδει γάρ, οἶμαι, ὡς ἄρα
[1, 1]	τις οὐ δοκεῖν δίκαιος, ἀλλ´	εἶναι	θέλει» συνειδέναι τὰ κάλλιστα τοῦτον
[1, 27]	τῇ σοφίᾳ τὴν ἀκοὴν νόμιμον	εἶναι	θεοῦ δοῦλον μὲν τὰ πρῶτα,
[1, 27]	τὴν διοικοῦσαν πρόνοιαν κυρίαν τε	εἶναι	καὶ ἀγαθήν. ἀμφοῖν γὰρ ἡ
[1, 21]	εἰς Αἴγυπτον κατελθοῦσαι. φαίνονται δὲ	εἶναι	καὶ κατὰ τὸν ἀληθῆ λόγον
[1, 14]	Σωτάδαν τὸν Βυζάντιον Βίαντος λέγουσιν	εἶναι	καὶ τὸ μελέτη πάντα καθαιρεῖ»
[1, 21]	εἰς Ὀρφέα φερόμενα ποιήματα λέγεται	εἶναι,	κατὰ τὴν τῶν Πεισιστρατιδῶν ἀρχὴν
[1, 14]	Νεάνθης. Σύριος ἢ Τύριος, ὥστε	εἶναι	κατὰ τοὺς πλείστους τὸν Πυθαγόραν
[1, 17]	εἶναι λέγοντας· φασὶ γὰρ αἴτιον	εἶναι	κλοπῆς τὸν μὴ φυλάξαντα ἢ
[1, 21]	τῆς εἰς Ὀρφέα ποιήσεως Κέρκωπος	εἶναι	λέγει τοῦ Πυθαγορείου τὴν Εἰς
[1, 17]	καὶ τὸ μὴ κωλῦον αἴτιον	εἶναι	λέγοντας· φασὶ γὰρ αἴτιον εἶναι
[1, 21]	ἀναφερομένους εἰς Μουσαῖον χρησμοὺς Ὀνομακρίτου	εἶναι	λέγουσι, τὸν Κρατῆρα δὲ τὸν
[1, 14]	δὲ ἕβδομον οἳ μὲν Περίανδρον	εἶναι	λέγουσιν τὸν Κροίνθιον, οἳ δὲ
[1, 21]	τῶν χρησμῶν τῶν καταπεφημισμένων ἐκείνης	εἶναι	λόγοι πλείους, Φρυγίαν τε οὖσαν
[1, 28]	ὁ Πλάτων τῶν μεγάλων ὄντως	εἶναι	μυστηρίων, Ἀριστοτέλης δὲ τὸ εἶδος
[1, 18]	τῆς μωρίας» τῆς δοκούσης Ἕλλησιν	εἶναι	μωρίας, σῶσαι τοὺς πιστεύοντας· ἐπειδὴ
[1, 27]	νομίμως χρήσηται· οἳ δὲ θέλοντες	εἶναι	νομοδιδάσκαλοι οὐ νοοῦσι, φησὶν ὁ
[1, 15]	Πλάτων καὶ βαρβάρων φιλοσόφους τινὰς	εἶναι,	ὁ δὲ Ἐπίκουρος ἔμπαλιν ὑπολαμβάνει
[1, 21]	ἐπονομασθῆναί φησι Σάραπιν καὶ τοῦτον	εἶναι	ὃν Αἰγύπτιοι σέβουσιν, Νυμφόδωρος δὲ
[1, 11]	δύναμιν, τοὺς δοκησισόφους καὶ οἰομένους	εἶναι,	οὐκ ὄντας δὲ σοφοὺς ἐπιρραπίζων
[1, 5]	χειλέων γυναικὸς πόρνης, τὴν Ἑλληνικὴν	εἶναι	παιδείαν, ἐπακουσάτω τῶν ἑξῆς· ἣ
[1, 29]	αὐτῶν καὶ τοὺς λόγους παιδικοὺς	εἶναι	παριστάς. θείως τοίνυν ἡ δύναμις
[1, 12]	εἴ γε τῆς ἀληθείας μεθεκτικοὶ	εἶναι	πειρώμεθα. ταῦτα ἦν ἐμποδὼν τοῦ
[1, 21]	καὶ τεσσαρακοστῆς ὀλυμπιάδος προφητεύσαντες πρεσβύτεροι	εἶναι	Πυθαγόρου τοῦ κατὰ τὴν δευτέραν
[1, 27]	ἀπέναντι τῶν ὀφθαλμῶν αὐτῶν. φάσκοντες	εἶναι	σοφοὶ ἐμωράνθησαν. οἴδαμεν δὲ ὅτι
[1, 21]	τὴν πεντεκαιδεκάτην) Θάσον ἐκτίσθαι, ὡς	εἶναι	συμφανὲς τὸν Ἀρχίλοχον μετὰ τὴν
[1, 21]	εὐχὰς ὁμολογοῦσιν οἱ ἄνθρωποι δυνατωτέρας	εἶναι	τὰς βαρβάρῳ φωνῇ λεγομένας. καὶ
[1, 21]	φασὶ δὲ οἱ Ἕλληνες διαλέκτους	εἶναι	τὰς παρὰ σφίσι εʹ Ἀτθίδα,
[1, 14]	νομίζουσι, Δίδυμος δὲ Θαλοῦ φησιν	εἶναι	τὴν παραίνεσιν. ἔπειτα ἑξῆς τὸ
[1, 5]	αὔξεται. ἐξ ὧν δείκνυται διδακτικὴν	εἶναι	τὴν σοφίαν. ἣν μετῆλθεν Ἀβραάμ,
[1, 9]	λαλούμενος διὰ τὸ μὴ πάντων	εἶναι	τὴν συνιεῖσαν ἀκοήν, τὰς ἐντέχνους
[1, 5]	διὰ τῶν τριῶν προπατόρων, κυρίαν	εἶναι	τὴν σφραγῖδα τῆς γνώσεως, ἐκ
[1, 17]	κλοπῆς γεγονέναι, μηδ´ ὅλως αἴτιον	εἶναι,	τὸ δὲ κωλυτικὸν ἐνέχεσθαι τῷ
[1, 15]	γράφει, τὴν δὲ ψυχὴν αὐτῆς	εἶναι	τὸ ἐν τῇ σελήνῃ φαινόμενον
[1, 15]	χωρῆσαν αὐτῆς μετὰ τελευτήν, τοῦτ´	εἶναι	τὸ ἐν φήμαις καὶ κληδόσι
[1, 21]	πῦρ ἑρμηνεῦσαι βουλόμενος βαρβαρικόν φησιν	εἶναι	τὸ ὄνομα. μαρτυρεῖ γοῦν τοὺς
[1, 21]	προδιανυκτερεύοντες ἐν ἀναγνώσεσι. φασὶ δὲ	εἶναι	τὸ πεντεκαιδέκατον ἔτος Τιβερίου Καίσαρος
[1, 25]	τὸ μὲν νομικὸν πρὸς γενέσεως	εἶναι,	τὸ πολιτικὸν δὲ πρὸς φιλίας
[1, 2]	οὖν ὧδε διατετάχθαι φίλον ἔδοξεν	εἶναι	τοῖς ὑπομνήμασιν; ὅτι μέγας ὁ
[1, 18]	δ´ ἂν ἀνάγκη θεοῦ ἀγαθὸν	εἶναι	τὸν λόγον. πῶς δὲ οὐκ
[1, 11]	τῷ ὄντι ἀργὸν οὐ βούλεται	εἶναι	τὸν πιστεύσαντα ὁ λόγος· ζητεῖτε»
[1, 22]	ὅλης νομοθεσίας ἐπεξήγησις· ὥστε εὔδηλον	εἶναι	τὸν προειρημένον φιλόσοφον εἰληφέναι πολλά
[1, 20]	φραγμὸς οἰκείως εἴρηται καὶ θριγκὸς	εἶναι	τοῦ ἀμπελῶνος. καὶ ἣ μὲν
[1, 27]	νόμου, πέποιθάς τε σεαυτὸν ὁδηγὸν	εἶναι	τυφλῶν, φῶς τῶν ἐν σκότει,
[1, 21]	δὲ καὶ ἀλόγων ζῴων διαλέκτους	εἶναι,	ὧν τὰ ὁμογενῆ ἐπακούειν. ἐλέφαντος
[1, 1]	ἀπ´ ἄλλων. δυνάμενοι ἐν βάρει	εἶναι	ὡς Χριστοῦ ἀπόστολοι· ἀλλ´ ἐγενήθημεν
[1, 10]	σῴζεσθαι γλιχομένοις βέλτιστόν ἐστιν, οὐχὶ	συνθεῖναι	τὰ λεξείδια καθάπερ τὰ κόσμια.
[1, 15]	Πλάτωνα καταλιπούσας τὸν ὑπερουράνιον τόπον	ὑπομεῖναι	ἐλθεῖν εἰς τόνδε τὸν τάρταρον
[1, 11]	σοφίας· τόλμης μὲν τὸ κίνδυνον	ὑπομεῖναι,	σοφίας δὲ τὸ αἴνιγμα γνῶναι.
[1, 23]	τῷ Ἑβραίῳ ἀδίκως ἐπιθέμενον πατάξας	ἀποκτεῖναι.	φασὶ δὲ οἱ μύσται λόγῳ
[1, 12]	εἰς τὸ οὖς, οὕτω καὶ	παραδιδόναι	οἷς δέον, οὐχὶ δὲ πᾶσιν
[1, 1]	ὁ κύριος ἀπὸ ἀγαθοῦ σαββατίζειν,	μεταδιδόναι	δὲ τῶν θείων μυστηρίων καὶ
[1, 12]	δέον, οὐχὶ δὲ πᾶσιν ἀνέδην	ἐκδιδόναι	τὰ ἐν παραβολαῖς εἰρημένα πρὸς
[1, 23]	εἶπεν δὲ θυγάτηρ βασιλέως· τοῦτον,	γύναι,	τρόφευε, κἀγὼ μισθὸν ἀποδώσω σέθεν.
[1, 23]	καὶ γραμματικὴν πρῶτον τοῖς Ἰουδαίοις	παραδοῦναι	καὶ παρὰ Ἰουδαίων Φοίνικας παραλαβεῖν,
[1, 18]	τῇ λογικῇ εὐποιίᾳ, ἵνα ἔχητε	μεταδοῦναι	τῷ χρείαν ἔχοντι» καὶ τῆς
[1, 16]	Ἡγησιβούλου Κλαζομένιον πρῶτον διὰ γραφῆς	ἐκδοῦναι	βιβλίον ἱστοροῦσιν. μέλος τε αὖ
[1, 11]	πεπίστευκέ τε καὶ ἐνεργεῖ, μηδὲ	ἀποδοῦναι	δυνάμενος τὴν αἰτίαν ἐν αὑτῷ.
[1, 23]	ἅβραις ὁμοῦ κατῆλθε λουτροῖς χρῶτα	φαιδρῦναι	νέον. ἰδοῦσα δ´ εὐθὺς καὶ
[1, 27]	νόμος, ἐλεήμων οὗτος εἰς σωτηρίαν.	ἐλεημοσύναι	δὲ καὶ πίστεις καὶ ἀλήθεια
[1, 8]	δὲ τὴν ἐριστικήν. αἱ τοίνυν	τέχναι	αὗται ἐὰν μὴ μετὰ φιλοσοφίας
[1, 10]	ταύτην δὴ λέγει, ἣν ἐπενόησαν	τέχναι	λεκτικαί τε καὶ διαλεκτικαί. ζητήσεις
[1, 7]	τε καὶ κυνοτροφικὴ καὶ μελισσουργικὴ	τέχναι	πᾶσαι, συνελόντι δ´ εἰπεῖν ἀγελοκομική
[1, 21]	Ἰού, Ἠλίας, Μιχαίας, Ἀβδιού, Ἐλισσαῖος,	Ἀβδαδωναΐ,	Ἀμώς, Ἡσαΐας, Ὠσηέ, Ἰωνᾶς, Ἰωήλ,
[1, 23]	δὲ ὑπὸ τοῦ Μωυσέως πάλιν	ἀναβιῶναι.	Περὶ δὲ τῆς ἀνατροφῆς τοῦ
[1, 27]	ἑλομένους ἀθανατίζειν ἐπαγγέλλεται. τὸ δὲ	γνῶναι	νόμον διανοίας ἐστὶν ἀγαθῆς. καὶ
[1, 11]	ὑπομεῖναι, σοφίας δὲ τὸ αἴνιγμα	γνῶναι.	ὁ γάρ τοι λόγος καθάπερ
[1, 11]	τι, οὔπω ἔγνω καθὸ δεῖ	γνῶναι·	οὐ γάρ ποτε ἡ ἀλήθεια
[1, 9]	ὡς οὐχ οἷόν τε ῥᾳδίως	γνῶναι	τὸ πνεῦμα εἴρηκεν, ἀλλ´ οὐχ
[1, 1]	οἵτινες ἱκανοὶ ἔσονται καὶ ἑτέρους	διδάξαι.	καὶ πάλιν· σπούδασον σεαυτὸν δόκιμον
[1, 27]	παρέδωκέν με· ἕνεκα γὰρ τοῦ	διδάξαι	σε τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ ἐπαίδευσέν
[1, 1]	χεῖρα ἀναγινώσκῃς αὐτὰς καὶ δυνηθῇς	φυλάξαι	αὐτάς. πότερον δ´ οὐδ´ ὅλως
[1, 16]	εὑρῆσθαι ἱστοροῦσιν. καὶ πρώτην ἐπιστολὰς	συντάξαι	Ἄτοσσαν τὴν Περσῶν βασιλεύσασάν φησιν
[1, 15]	Ἀκικάρου στήλην ἑρμηνευθεῖσαν τοῖς ἰδίοις	συντάξαι	συγγράμμασι κἄστιν ἐπισημήνασθαι τὰ παρ´
[1, 21]	δὲ τὴν Μόψου καλουμένην Μαντικὴν	συντάξαι	τὸν Κυρηναῖον Βάττον, Δωρόθεός τε
[1, 5]	εἴρηται· ἄκουε, υἱέ μου, καὶ	δέξαι	ἐμοὺς λόγους, φησίν, ἵνα σοι
[1, 15]	ἐν τοῖς ἔπεσι μηδὲ ἀποθανοῦσαν	λῆξαι	μαντικῆς φησι τὴν Σίβυλλαν, καὶ
[1, 17]	ἑαυτοῦ πνεύματι, εἴ τινα δυνήσεται	ῥῆξαι	τῶν δικαίων. πάντα μὲν οὖν
[1, 10]	Βοιωτίου γράφοντος· μὴ πρὸς ἅπαντας	ἀναρρῆξαι	τὸν ἀρχαῖον λόγον· ἔσθ´ ὅτε
[1, 1]	εἰπεῖν καὶ ἐπικρυπτομένη ἐκφῆναι καὶ	δεῖξαι	σιωπῶσα. τά τε παρὰ τῶν
[1, 12]	φωτὸς καθαροὺς ὄντως καὶ διαυγεῖς	ἐπιδεῖξαι	λόγους ἀκροατῶν τοῖς ὑώδεσί τε
[1, 19]	τοῦτό σε εἰς τὰ ἔθνη,	ἀνοῖξαι»	φησίν, ὀφθαλμοὺς αὐτῶν, τοῦ ἐπιστρέψαι
[1, 15]	παρ´ αὐτοῖς φιλοσοφίαν ἔγγραπτον γενομένην	προκατάρξαι	τῆς παρ´ Ἕλλησι φιλοσοφίας διὰ
[1, 21]	γέγραπται οὕτως· ἐνιαυτὸν δεκτὸν κυρίου	κηρῦξαι	ἀπέστειλέν με. τοῦτο καὶ ὁ
[1, 21]	ὅτι ἐνιαυτὸν μόνον ἔδει αὐτὸν	κηρῦξαι,	καὶ τοῦτο γέγραπται οὕτως· ἐνιαυτὸν
[1, 8]	ἀποδέχομαι τὴν τραγῳδίαν λέγουσαν· ὦ	παῖ,	γένοιντ´ ἂν εὖ λελεγμένοι λόγοι
[1, 8]	φόβου δείσαντες· πᾶσαι δὲ ἀκούσιοι	τροπαί,	καὶ τούτων οὐδὲν ἄν ποτε
[1, 10]	ἐξ ὧν αἱ τοῦ βίου	ἀνατροπαί,	ἔργα τοῦ πονηροῦ λόγου εἶεν
[1, 15]	δὲ καὶ παρὰ Γερμανοῖς αἱ	ἱεραὶ	καλούμεναι γυναῖκες, αἳ ποταμῶν δίναις
[1, 21]	αὐτῷ, ἕως ἑσπέρας καὶ πρωί,	ἡμέραι	βτʹ καὶ ἀρθήσεται τὸ ἅγιον.
[1, 21]	ἅγιον. αὗται οὖν αἱ βτʹ	ἡμέραι	γίνονται ἔτη μῆνες δʹ ὧν
[1, 21]	χίλια ὀγδοήκοντα πέντε μῆνες ἓξ	ἡμέραι	δέκα· ἀπὸ δὲ τῆς Δαβὶδ
[1, 21]	χίλια ἑκατὸν νεʹ μῆνες ἓξ	ἡμέραι	δέκα, ἀπὸ δὲ τῆς Δαβὶδ
[1, 21]	τετρακόσια ὀγδοήκοντα δύο μῆνες ἓξ	ἡμέραι	δέκα. Ἐν δὲ τῷ δωδεκάτῳ
[1, 21]	πεντακόσια ἑβδομήκοντα δύο μῆνες ἓξ	ἡμέραι	δέκα. μεθ´ οὓς χρόνους Περσικῆς
[1, 21]	πεντακόσια ἑβδομήκοντα δύο μῆνες ἓξ	ἡμέραι	δέκα. Πεπλήρωται τοίνυν ἐκ τῆς
[1, 21]	Ἀντωνίου ἀναιρέσεως ἔτη τριακόσια δώδεκα	ἡμέραι	δεκαοκτώ. μεθ´ ὃν χρόνον ἡ
[1, 21]	τελευτῆς ἔτη εψπδʹ μῆνες δύο	ἡμέραι	δώδεκα. τινὲς μέντοι τοὺς χρόνους
[1, 21]	ἑκατὸν εἴκοσι ἓν μῆνες ἓξ	ἡμέραι	εἴκοσι τέσσαρες. Δημήτριος δέ φησιν
[1, 21]	τελευτῆς ἔτη ρκβʹ μῆνες ιʹ	ἡμέραι	ιγʹ γίνονται οὖν ἀφ´ οὗ
[1, 21]	ἔτη ρϟ δʹ μὴν εἷς	ἡμέραι	ιγʹ εἰσὶ δὲ οἱ περιεργότερον
[1, 21]	βασιλέων χρόνοι ἔτη τριακόσια δώδεκα	ἡμέραι	ὀκτωκαίδεκα. ἀποδείκνυνται τοίνυν οἱ ἐπὶ
[1, 21]	ἔτη δισχίλια ἑκατὸν τεσσαράκοντα ὀκτὼ	ἡμέραι	τέσσαρες, ἀπὸ δὲ Σὴμ ἕως
[1, 21]	δύο καὶ ἑβδομήκοντα ὡς αἱ	ἡμέτεραι	παραδιδόασι γραφαί, αἱ δὲ ἄλλαι
[1, 8]	ἐὰν μὴ μετὰ φιλοσοφίας γένωνται,	βλαβερώτεραι	παντί που εἶεν ἄν. ἄντικρυς
[1, 8]	γίνεται ἔρις, φθόνος, βλασφημία, ὑπόνοιαι	πονηραί,	διαπαρατριβαὶ διεφθαρμένων ἀνθρώπων τὸν νοῦν
[1, 21]	ἀποστέλλεται Ζοροβάβελ ὁ τοῦ Σαλαθιὴλ	ἐγεῖραι	καὶ ἐπικοσμῆσαι τὸν νεὼν τὸν
[1, 23]	ἐπιστῆναι κοιμωμένῳ τῷ βασιλεῖ καὶ	ἐξεγεῖραι	αὐτόν, τὸν δὲ καταπλαγέντα τῷ
[1, 7]	(καίτοι καὶ τούτων πλείους εἰσὶ	διαφοραί)	σπείρει δὲ καὶ τὰ ἄλλα
[1, 21]	καὶ ταύτην παραγενομένην εἰς Δελφοὺς	ᾆσαι·	ὦ Δελφοί, θεράποντες ἑκηβόλου Ἀπόλλωνος,
[1, 17]	τῆς θείας προνοίας τὸ μὴ	ἐᾶσαι	τὴν ἐξ ἀποστάσεως ἑκουσίου φυεῖσαν
[1, 1]	καὶ καλὴν καὶ γεωργουμένην, τὴν	πολυπλασιάσαι	τὸν σπόρον δυναμένην. ὁ δὲ
[1, 1]	λόγον ἔργον ἐστίν, τῶν δὲ	δοκιμάσαι	καὶ ἤτοι ἑλέσθαι ἢ μή,
[1, 8]	φιλονικία τε αὖ καὶ θυμὸς	μεταδοξάσαι,	καὶ ἐπὶ πᾶσι γοητεύονται οἱ
[1, 21]	φωνῆς Μωυσέως λεγούσης· ἦσαν δὲ	πᾶσαι	αἱ ψυχαὶ ἐξ Ἰακὼβ πέντε
[1, 7]	καὶ ἧττον διαφέρουσι, πλὴν αἱ	πᾶσαι	βιωφελεῖς. φιλοσοφίαν δὲ οὐ τὴν
[1, 8]	κηληθέντες ἢ ὑπὸ φόβου δείσαντες·	πᾶσαι	δὲ ἀκούσιοι τροπαί, καὶ τούτων
[1, 22]	ἑκάστην ἑρμηνεύσαντος προφητείαν συνέπνευσαν αἱ	πᾶσαι	ἑρμηνεῖαι συναντιβληθεῖσαι καὶ τὰς διανοίας
[1, 7]	καὶ κυνοτροφικὴ καὶ μελισσουργικὴ τέχναι	πᾶσαι,	συνελόντι δ´ εἰπεῖν ἀγελοκομική τε
[1, 6]	καὶ θᾶττον σὺν τῇ προπαιδείᾳ	θηρᾶσαι	ἄν τινα τὴν ἀρετὴν ὁμολογοῦμεν
[1, 13]	αἱ βάκχαι τὰ τοῦ Πενθέως	διαφορήσασαι	μέλη αἱ τῆς φιλοσοφίας τῆς
[1, 16]	(Σαυνίτης οὗτος ἦν) πρῶτον θυρεὸν	κατασκευάσαι.	Κάδμος γὰρ ὁ Φοῖνιξ λιθοτομίαν
[1, 16]	τούς τε Σιδονίους τρίκροτον ναῦν	κατασκευάσαι.	Σικελοί τε οἱ πρὸς τῇ
[1, 27]	ἐπονομάζῃ καὶ ἐπαναπαύῃ νόμῳ καὶ	καυχᾶσαι	ἐν θεῷ καὶ γιγνώσκεις τὸ
[1, 5]	τότε πρὶν ἢ τὸν κύριον	καλέσαι	καὶ τοὺς Ἕλληνας· ἐπαιδαγώγει γὰρ
[1, 9]	καρπὸν τρυγητέον. κλαδεῦσαι δεῖ, σκάψαι,	ἀναδῆσαι	καὶ τὰ λοιπὰ ποιῆσαι, δρεπάνου
[1, 21]	τις ἡμῖν λέγῃ Φημονόην πρώτην	χρησμῳδῆσαι	Ἀκρισίῳ, ἀλλ´ ἴστω γε ὅτι
[1, 9]	σκάψαι, ἀναδῆσαι καὶ τὰ λοιπὰ	ποιῆσαι,	δρεπάνου τε, οἶμαι, καὶ μακέλλης
[1, 24]	δυνατὸν τῷ παντοκράτορι θεῷ προηγεῖσθαι	ποιῆσαι	τοῖς Ἑβραίοις νύκτωρ στῦλον πυρὸς
[1, 24]	δὲ τὸ ἑνὸς ἐφιέμενον τοῦ	νικῆσαι	μόνον καὶ καταστρέψασθαι (τὸ δὲ
[1, 1]	καθάπερ δὲ οἱ βουλόμενοι δήμῳ	προσομιλῆσαι	διὰ κήρυκος τοῦτο πολλάκις ποιοῦσιν
[1, 21]	μέχρι Δαβὶδ τετρακοσίοις πεντήκοντα ἔτεσι	συγκαταριθμήσαι	τὰ τῆς Μωυσέως στρατηγίας τεσσαράκοντα
[1, 21]	λόγου τοῦ ἀποκρίνασθαι καὶ τοῦ	οἰκοδομῆσαι	Ἱερουσαλὴμ ἕως χριστοῦ ἡγουμένου ἑβδομάδες
[1, 22]	πρὸς αὐτοῦ γενομένην βιβλιοθήκην πάσαις	κατακοσμῆσαι	γραφαῖς ἠξίωσε καὶ τοὺς Ἱεροσολυμίτας
[1, 21]	ὁ τοῦ Σαλαθιὴλ ἐγεῖραι καὶ	ἐπικοσμῆσαι	τὸν νεὼν τὸν ἐν Ἱεροσολύμοις.
[1, 1]	καὶ δεῖ, μόνον δὲ τὸ	ὑπομνῆσαι,	εἴτε ὁπότε ἐκλαθοίμεθα εἴτε ὅπως
[1, 5]	προσελθόντα κατὰ τὴν θείαν πρόνοιαν	γεννῆσαι	τὸν Ἰσαάκ. ἑρμηνεύει δὲ ὁ
[1, 14]	δὴ τὴν γένεσιν τοῦ κόσμου	πολυπραγμονῆσαι,	δι´ ἧς καὶ τὴν τοῦ
[1, 4]	ἐν παντὶ ἔργῳ, διανοεῖσθαι καὶ	ἀρχιτεκτονῆσαι.	ἐργάζεσθαι τὸ χρυσίον καὶ τὸ
[1, 21]	κτίσας. Ἄξιον δὴ ἐνταῦθα γενομένους	διερευνῆσαι	καὶ τῶν ἄλλων τῶν μετὰ
[1, 16]	δὲ ταῦτα Ἀσκληπιὸν τὴν τέχνην	αὐξῆσαι	λέγουσιν. Ἄτλας δὲ ὁ Λίβυς
[1, 28]	ὀλίγῳ, πρὸς ὃ δύνασθε ἀναγινώσκοντες	νοῆσαι	τὴν σύνεσίν μου ἐν τῷ
[1, 17]	δὲ διάβολος αὐτεξούσιος ὢν καὶ	μετανοῆσαι	οἷός τε ἦν καὶ κλέψαι,
[1, 16]	ἐξεῦρον. ἔτι φασὶ Τουσκανοὺς πλαστικὴν	ἐπινοῆσαι,	Ἴτανόν τε (Σαυνίτης οὗτος ἦν)
[1, 16]	δὲ Φοίνικας καὶ Σύρους γράμματα	ἐπινοῆσαι	πρώτους λέγουσιν. ἰατρικὴν δὲ Ἆπιν
[1, 16]	χώρας, καὶ τὴν Δώριον Θάμυριν	ἐπινοῆσαι	τὸν Θρᾷκα. Πέρσας τε πρώτους
[1, 16]	ῥητορικὰ ἰδιώματα εὑρεῖν καὶ μισθοῦ	συνηγορῆσαι	πρῶτον δικανικὸν λόγον εἰς ἔκδοσιν
[1, 17]	τῶν Ἑλλήνων μὴ τὸν Ἕκτορα	ἐμπρῆσαι	λεγόντων, ἀλλὰ τὸν Ἀχιλλέα, διότι
[1, 28]	οἷόν τε τὴν ἀνθρωπίνην φύσιν	χωρῆσαι	{νοεῖν} οὐδεὶς γὰρ ἔγνω τὸν
[1, 23]	γυναῖκα μὴ πρὸ πολλοῦ τετοκυῖαν	παραστῆσαι	αὐτῇ τροφόν, εἰ βούλοιτο· τῆς
[1, 10]	δὲ ὀνόματι δηλοῦται τοῦτο ὅπερ	παραστῆσαι	βούλομαι, οὐθέν μοι μέλει. σωθῆναι
[1, 1]	καὶ πάλιν· σπούδασον σεαυτὸν δόκιμον	παραστῆσαι	τῷ θεῷ, ἐργάτην ἀνεπαίσχυντον, ὀρθοτομοῦντα
[1, 15]	τε τοὺς ἄνδρας καὶ δημοσίᾳ	φιλοσοφῆσαι	Βραχμᾶνές τε σύμπαντες καὶ Ὀδρύσαι
[1, 15]	δὲ Ἐπίκουρος ἔμπαλιν ὑπολαμβάνει μόνους	φιλοσοφῆσαι	Ἕλληνας δύνασθαι. ἔν τε τῷ
[1, 16]	Θεανὼ τὴν Κροτωνιᾶτιν πρώτην γυναικῶν	φιλοσοφῆσαι	καὶ ποιήματα γράψαι ἱστορεῖ. Ἡ
[1, 21]	τοῦ συντελεσθῆναι ἁμαρτίαν, καὶ τοῦ	σφραγίσαι	ἁμαρτίας καὶ τοῦ ἀπαλεῖψαι τὰς
[1, 21]	ἀγαγεῖν δικαιοσύνην αἰώνιον, καὶ τοῦ	σφραγίσαι	ὅρασιν καὶ προφήτην, καὶ τοῦ
[1, 22]	προφητείαν συνέπνευσαν αἱ πᾶσαι ἑρμηνεῖαι	συναντιβληθεῖσαι	καὶ τὰς διανοίας καὶ τὰς
[1, 1]	τὸ πιστευθὲν ἀργύριον εἰς τὸ	ἐκδανεῖσαι	καὶ αὐτὸ ὅπερ ἔλαβεν ἀποδιδόντι
[1, 1]	θεὸς ἀναίτιος. αὐτίκα τῶν μὲν	ἐκδανεῖσαι	τὸν λόγον ἔργον ἐστίν, τῶν
[1, 21]	ὅρασιν καὶ προφήτην, καὶ τοῦ	χρῖσαι	ἅγιον ἁγίων. καὶ γνώσῃ καὶ
[1, 13]	ταῖς αἱρέσεσι δοξαζομένων εὕροιμεν ἄν	(ὅσαι	μὴ τέλεον ἐκκεκώφηνται μηδὲ ἐξετμήθησαν
[1, 24]	τῷ τοιούτῳ οὐ πρόσεστιν) ᾧ	Πέρσαι	ἐπὶ τὴν Ἑλλάδα στρατεύσαντες συνεχρήσαντο.
[1, 21]	δεύτερον ἐν Χεβρὼν ὁ τοῦ	Ἰεσσαὶ	ἐκ φυλῆς Ἰούδα ἔτη τεσσαράκοντα,
[1, 9]	τὸν λόγον τὸν καρπὸν τρυγητέον.	κλαδεῦσαι	δεῖ, σκάψαι, ἀναδῆσαι καὶ τὰ
[1, 1]	Πλάτων κελεύει τοὺς γεωργοὺς μὴ	ἐπαρδεῦσαι	μηδὲ λαμβάνειν ὕδωρ παρ´ ἑτέρων.
[1, 23]	τὸν δὲ καταπλαγέντα τῷ γεγονότι	κελεῦσαι	τῷ Μωυσεῖ τὸ τοῦ πέμψαντος
[1, 21]	δὲ ἐν Κρατύλῳ τὸ πῦρ	ἑρμηνεῦσαι	βουλόμενος βαρβαρικόν φησιν εἶναι τὸ
[1, 22]	προφητείας εἰς τὴν Ἑλλάδα διάλεκτον	ἑρμηνεῦσαι.	οἳ δὲ ἅτε ἔτι ὑπακούοντες
[1, 1]	προστεθήσεται» ἐπαγγέλλεται δὲ οὐχ ὥστε	ἑρμηνεῦσαι	τὰ ἀπόρρητα ἱκανῶς, πολλοῦ γε
[1, 16]	ἔνιοι δὲ δυνάμεις τινὰς ὑποβεβηκυίας	ἐμπνεῦσαι	τὴν πᾶσαν φιλοσοφίαν ὑπειλήφασιν. ἀλλ´
[1, 21]	τὴν αἰχμαλωσίαν ταύτην τῇ εἰκόνι	λατρεῦσαι	μὴ θελήσαντες Μισαὴλ Ἀνανίας τε
[1, 15]	Πυθαγορικῶν συμβόλων Ζαράτῳ τῷ Ἀσσυρίῳ	μαθητεῦσαι	ἱστορεῖ τὸν Πυθαγόραν (Ἰεζεκιὴλ τοῦτον
[1, 15]	μὲν Σώγχιδι τῷ Αἰγυπτίῳ ἀρχιπροφήτῃ	μαθητεῦσαι,	Πλάτων δὲ Σεχνούφιδι τῷ Ἡλιοπολίτῃ,
[1, 21]	Δαρείου βασιλείας, ὅν φησιν Ἡρόδοτος	καταλῦσαι	τὴν τῶν Μάγων ἀρχήν, ἀποστέλλεται
[1, 17]	τοῦτο γοῦν ἐπιτελεῖται, ὅτι τὸ	κωλῦσαι	δυνάμενον οὐκ ἐνεργεῖ οὐδὲ κωλύει.
[1, 17]	οἱ τούτων αἴτιοι. ᾧ γὰρ	κωλῦσαι	δύναμις ἦν, τούτῳ καὶ ἡ
[1, 17]	λεγόντων, ἀλλὰ τὸν Ἀχιλλέα, διότι	κωλῦσαι	τὸν Ἕκτορα δυνάμενος οὐ κεκώλυκεν·
[1, 17]	βουλαί τε καὶ ἐνέργειαι, μερικαὶ	οὖσαι,	γίνονται μὲν ἐκ φαύλης διαθέσεως,
[1, 5]	αἱ πηγαί, αἱ τῆς αὐτῆς	ἐκβλύζουσαι	γῆς. οὐ δὴ μόνον ἑνός
[1, 21]	καὶ ἑβδομήκοντα αἱ εἰς Αἴγυπτον	κατελθοῦσαι.	φαίνονται δὲ εἶναι καὶ κατὰ
[1, 10]	μόνος ἀκροατὴς εὑρεθῇ. ἔστι γοῦν	ἀκοῦσαι	καὶ Πινδάρου τοῦ Βοιωτίου γράφοντος·
[1, 7]	ποτε αὐτούς, οἵους τε ὄντας	ἐπακοῦσαι	καὶ τῶν παρ´ ἡμῖν, ἢν
[1, 1]	καὶ ἐμψύχων ἐκείνων, ὧν κατηξιώθην	ἐπακοῦσαι,	λόγων τε καὶ ἀνδρῶν μακαρίων
[1, 21]	πρώτῳ πανδέκτῃ ἀλκυόνος καὶ κορώνης	ἐπακοῦσαι	τὸν Μόψον ἱστορεῖ. προγνώσει δὲ
[1, 18]	πάντων τοίνυν ἀνθρώπων κεκλημένων οἱ	ὑπακοῦσαι	βουληθέντες κλητοὶ» ὠνομάσθησαν. οὐ γάρ
[1, 1]	ἐκεῖνο τὸ κεχαριτωμένον, οὗ κατηξιώθημεν	ὑπακοῦσαι,	εἰκὼν δ´ ἂν εἴη ἀναμιμνῄσκουσα
[1, 1]	μὲν κατ´ ἐπίγνωσιν καὶ ἐπιστήμην	αὔξουσαι,	αἳ δὲ κατὰ τὴν Ἑλληνικὴν
[1, 15]	καλούμεναι γυναῖκες, αἳ ποταμῶν δίναις	προσβλέπουσαι	καὶ ῥευμάτων ἑλιγμοῖς καὶ ψόφοις
[1, 19]	εἰσιν αἱ τὴν ἐξ ἀρχῆς	ἀπολείπουσαι	ἐκκλησίαν. αὐτίκα ὁ εἰς αἵρεσιν
[1, 7]	πολλαί τε καὶ ποικίλαι καὶ	φέρουσαι	εἰς τὴν κυρίαν ὁδόν τε
[1, 22]	πράξεις καὶ τὸν βίον ἀξιόπιστοι	κηρύσσουσαι	αὐταὶ αἱ γραφαί, λεκτέον δὲ
[1, 5]	αἱ προειρημέναι γραφαὶ ἄλλα μυστήρια	μηνύουσαι	παρίστανται. Φαμὲν τοίνυν ἐνθένδε γυμνῷ
[1, 1]	εἰσὶ γὰρ καὶ ψυχαὶ ἰδίας	ἔχουσαι	τροφάς, αἳ μὲν κατ´ ἐπίγνωσιν
[1, 20]	αἴτιαι τυγχάνουσιν αἱ ἀρεταὶ πλείονες	ὑπάρχουσαι,	καὶ ὡς τοῦ θερμαίνεσθαι ὅ
[1, 15]	φιλοσοφῆσαι Βραχμᾶνές τε σύμπαντες καὶ	Ὀδρύσαι	καὶ Γέται καὶ τὸ τῶν
[1, 21]	δωρεῖται ὁ θεὸς ἄλλα ἔτη	βιῶσαι	πεντεκαίδεκα δι´ ἀναποδισμοῦ ἡλίου. μέχρι
[1, 18]	τῆς δοκούσης Ἕλλησιν εἶναι μωρίας,	σῶσαι	τοὺς πιστεύοντας· ἐπειδὴ Ἰουδαῖοι» φησί,
[1, 1]	μὲν θερισμὸς πολύς, οἱ δὲ	ἐργάται	βραχεῖς» τῷ ὄντι δεῖσθαι καθήκει,
[1, 23]	Αἰγύπτιοι πολλάκις οἱ πολλάκις ἀσύνετοι,	θεαταὶ	δὲ Ἑβραῖοι ἐγίνοντο ὧν ἕτεροι
[1, 8]	ἄν μοι σκοπουμένῳ βέλτιστος φαίνοιτο.	αἰτιᾶται	γοῦν τοὺς ἄνευ νοῦ καὶ
[1, 11]	τῆς ἀληθείας. παιδεία δὲ ἀνεξέλεγκτος	πλανᾶται,	καὶ αἱ πληγαὶ καὶ οἱ
[1, 6]	κακοτεχνίαν ἠσκηκότων. παιδεία δὲ ἀνεξέλεγκτος	πλανᾶται,	φησίν, καὶ χρὴ μετιέναι τὸ
[1, 23]	γένος Χαλδαῖος ὢν ἐν Αἰγύπτῳ	γεννᾶται,	τῶν προγόνων αὐτοῦ διὰ πολυχρόνιον
[1, 14]	Θαλοῦ, Ἀριστοτέλης δὲ τῆς Πυθίας.	δύναται	δὲ τὴν γνῶσιν ἐγκελεύεσθαι μεταδιώκειν.
[1, 1]	τις μανθάνει πλεῖον καὶ λέγων	συνακροᾶται	πολλάκις τοῖς ἐπακούουσιν αὐτοῦ· εἷς
[1, 9]	χρήσιμον ἀνεπιβούλευτον φυλάσσειν τὴν πίστιν.	παρορᾶται	δὲ καὶ ὁ ἀθλητής, ὡς
[1, 10]	τὰ καλὰ τῶν ἔργων ἐπιτελοῦσιν.	ἀνακτᾶται	γοῦν καὶ ὁ λόγος τὴν
[1, 10]	τὸν ἀρχαῖον λόγον· ἔσθ´ ὅτε	πιστόταται	σιγᾶς ὁδοί, κέντρον δὲ μάχας
[1, 10]	δικαιοσύνη γοῦν οὐ χωρὶς λόγου	συνίσταται.	ὡς δὲ τὸ εὖ πάσχειν
[1, 26]	τε καὶ καλά, ἀλλὰ καὶ	ἐπίσταται.	τούτου καὶ ὁ νόμος τοῦ
[1, 15]	τε σύμπαντες καὶ Ὀδρύσαι καὶ	Γέται	καὶ τὸ τῶν Αἰγυπτίων γένος
[1, 21]	διὰ Ῥαφαὴλ τοῦ ἀγγέλου Σάρραν	ἄγεται	γυναῖκα, τοῦ δαίμονος αὐτῆς ἑπτὰ
[1, 21]	τῆς ὑποσχέσεως ἡ τῶν ἐγκαινίων	ἄγεται	ἑορτή, καθὼς καὶ ἐπὶ τῆς
[1, 21]	ἀνακαινισμὸς λογίων καὶ τὸ σωτήριον	ἄγεται	πάσχα καὶ λύσις ὀθνείας ἐπιγαμβρείας.
[1, 21]	τελευτῆς γίνονται ἔτη σλϛ μῆνες	συνάγεται	δὲ πάντα τὰ ἀπὸ Ῥωμύλου
[1, 21]	δύο, Ὦχος ηʹ Ἀρσὴς τρία.	συνάγεται	ἐπὶ τὸ αὐτὸ τῶν Περσικῶν
[1, 21]	μὲν Ἀδὰμ ἕως τοῦ κατακλυσμοῦ	συνάγεται	ἔτη δισχίλια ἑκατὸν τεσσαράκοντα ὀκτὼ
[1, 21]	τοὺς ἐν τῇ Ἀργοῖ πλεύσαντας	συνάγεται	ἔτη ἑξήκοντα τρία· Ἀσκληπιός τε
[1, 21]	Κομόδου τελευτὴν ἔτη· ὅσα γε	συνάγεται.	Μετὰ δὲ τὰ Ἑλληνικὰ καὶ
[1, 21]	τὰ πάντα γίνεται ἔτη τεσσαράκοντα.	συνάγεται	οὖν ἀπὸ Σολομῶνος ἐπὶ Ἐλισσαίου
[1, 21]	αἰχμαλωσίαν τὴν ἐπὶ Οὐεσπεσιανοῦ ἔτη	συνάγεται	τετρακόσια δέκα, τελευταῖα δὲ ἀπὸ
[1, 21]	αὐτοῦ καὶ Ἀσκληπιοῦ ἀποθέωσιν ἔτη	συνάγεται	τριάκοντα ὀκτὼ κατὰ τὸν χρονογράφον
[1, 9]	διαλεκτικῆς εὑρετής, ὥς τινες ὑπολαμβάνουσιν,	παράγεται	τῷ κατ´ ἀμφιβολίαν ἀπατώμενος τρόπῳ.
[1, 21]	παιδὸς προφητεύειν ἐν τοῖς εὐαγγελίοις	λέγεται.	Ἄνωθεν οὖν ἀπὸ Μωυσέως συναγάγωμεν
[1, 15]	λόγους προσλαβὼν τοὺς ἠθικοὺς πεποίηται·	λέγεται	γὰρ τὴν Ἀκικάρου στήλην ἑρμηνευθεῖσαν
[1, 24]	καὶ καθηγησάμενον αὐτοῖς τῆς ὁδοῦ.	λέγεται	δὲ καὶ ἐν χρησμῷ τινι·
[1, 21]	τὰ Ἀρκαδικὰ τὰ ἀπὸ Πελασγοῦ·	λέγεται	δὲ καὶ οὗτος αὐτόχθων. τούτων
[1, 21]	τὰ εἰς Ὀρφέα φερόμενα ποιήματα	λέγεται	εἶναι, κατὰ τὴν τῶν Πεισιστρατιδῶν
[1, 15]	δείκνυσθαι πέτραν τινά. ἐφ´ ἧς	λέγεται	καθίζεσθαι τὴν πρώτην Σίβυλλαν ἐκ
[1, 15]	φύσεως εἰρημένα παρὰ τοῖς ἀρχαίοις	λέγεται	καὶ παρὰ τοῖς ἔξω τῆς
[1, 10]	ὁμωνύμως τῇ ἀληθείᾳ ἡ σοφιστικὴ	λέγεται	τέχνη. ἐμοὶ δὲ εἰκότως, οἶμαι,
[1, 18]	ὑπὸ τοῦ ἡλίου καταλαμπόμενος ἀπολωλέναι	λέγεται	τῷ μὴ τὴν ἴσην ἐκτελεῖν
[1, 17]	δὲ καὶ κλέπτης ὁ διάβολος	λέγεται	ψευδοπροφήτας ἐγκαταμίξας τοῖς προφήταις, καθάπερ
[1, 5]	πλείοσι δὲ συνέρχεσθαι ὁ Ἰακὼβ	λέγεται	ὡς ἂν ἀσκητὴς ἑρμηνευόμενος (διὰ
[1, 19]	ἀδελφὸς μακρὰν οἰκῶν· ὃς δὲ	ἐρείδεται	ἐπὶ ψεύδεσιν, οὗτος ποιμαίνει ἀνέμους
[1, 5]	τὰ δὲ ἴχνη αὐτῆς οὐκ	ἐρείδεται.	μακρὰν οὖν ποίησον ἀπὸ τῆς
[1, 9]	ὁ κύριος λόγῳ πάντα ἔπρασσεν;	ἐργάζεται	δὲ καὶ τὰ κτήνη ἐλαυνόμενα
[1, 19]	Σολομὼν ὁ σπείρων» φησὶ δικαιοσύνην	ἐργάζεται	πίστιν. εἰσὶ δὲ οἱ τὰ
[1, 1]	σωτὴρ σῴζει αἰεὶ καὶ αἰεὶ	ἐργάζεται,	ὡς βλέπει τὸν πατέρα. διδάσκων
[1, 27]	δύνηταί τις, ὅπερ ὁ νόμος	ἐργάζεται.	ὥστε καὶ ὅταν ἀνηκέστῳ τινὶ
[1, 8]	δὲ ὁ λόγος ἐξαιρούμενος λανθάνει·	βιάζεταί	τε πολλάκις ὀδύνη τε καὶ
[1, 5]	δογμάτων) ὅθεν καὶ Ἰσραὴλ οὗτος	μετονομάζεται	ὁ τῷ ὄντι διορατικὸς ὡς
[1, 15]	Ὀδυσσεὺς μετὰ τὴν Ἰλίου ἅλωσιν	ξενίζεται.	παρατήρει μοι τοὺς χρόνους εἰς
[1, 21]	ὑπάτων Γναίου Δομετίου καὶ Ἀσινίου	συναθροίζεται	ἔτη ἑκατὸν εἴκοσι. Ἔφορος δὲ
[1, 4]	γὰρ ὑπὸ φιλοσοφίας δεδικαιωμένοις βοήθεια	θησαυρίζεται	καὶ ἡ εἰς θεοσέβειαν συναίσθησις.
[1, 1]	ἀλλά μοι ὑπομνήματα εἰς γῆρας	θησαυρίζεται,	λήθης φάρμακον, εἴδωλον ἀτεχνῶς καὶ
[1, 20]	λογικῶς ἐπιχειρεῖν ἐσπουδακότι ἀνθάπτεσθαι γνώσεως.	χωρίζεται	δὲ ἡ Ἑλληνικὴ ἀλήθεια τῆς
[1, 13]	φωτὸς δ´, οἶμαι, ἀνατολῇ πάντα	φωτίζεται.	ξύμπαντες οὖν Ἕλληνές τε καὶ
[1, 9]	διάβολον κατὰ τὸν τοῦ πειρασμοῦ	σοφίζεται	χρόνον, καὶ οὐκέτι ἔγωγε ἐνταῦθα
[1, 21]	Ἀμβακοὺμ προνοίᾳ θεοῦ τραφεὶς ἑβδομαῖος	ἀνασῴζεται.	ἐνταῦθα καὶ τὸ σημεῖον ἐγένετο
[1, 29]	ὁ αἴτιος τοῦ παντὸς θεὸς	τίθεται	(θεὸς δὲ παρὰ τὴν θέσιν
[1, 23]	οὖσαν ἐπὶ ῥητῷ μισθῷ. εἶτα	τίθεται	τῷ παιδίῳ ὄνομα ἡ βασιλὶς
[1, 6]	καὶ παντοδαπὴν ἐν τῷ ἀμήτῳ	παρατίθεται	πρὸς τὴν τοῦ χειμῶνος ἀπειλὴν
[1, 21]	τῶν κατ´ αὐτὸν πράξεων, μάρτυρα	παρατίθεται	Πτολεμαῖον τὸν Μενδήσιον. καὶ τὰ
[1, 24]	καὶ τῷ ἐκ τούτων μικτῷ·	συντίθεται	δὲ τούτων ἕκαστον ἐκ τριῶν,
[1, 21]	μακρῷ νεώτεροι οἱ παρ´ Ἕλλησι	νομοθέται,	Λυκοῦργός τε καὶ Σόλων, καὶ
[1, 21]	ἀλλὰ τὴν τῶν ὑπεισιόντων δαιμόνων.	οἴεται	δὲ καὶ ἀλόγων ζῴων διαλέκτους
[1, 15]	τὰ τῶν βαρβάρων γένη. οὕτως	οἴεται	ὁ Πλάτων καὶ βαρβάρων φιλοσόφους
[1, 15]	ἐν τῇ σελήνῃ φαινόμενον πρόσωπον	οἴεται.	Τάδε μὲν περὶ Σιβύλλης· Νουμᾶς
[1, 23]	τοῦ πολέμου ἡ αἰτία δικαία·	ἱκέται	διὰ λιμὸν Ἑβραῖοι ἧκον πρὸς
[1, 8]	μὲν δὴ πιστεύσας ἑκὼν ἤδη	παραναλίσκεται·	κλέπτεται δὲ ὁ μεταπεισθεὶς καὶ
[1, 16]	τριακοστὴν καὶ ἐνάτην ὀλυμπιάδα γεγονὼς	εὑρίσκεται.	Ἀντίλοχος δὲ αὖ ὁ τοὺς
[1, 21]	Οὐεσπεσιανοῦ ἕως τῆς Κομόδου τελευτῆς	εὑρίσκεται	ἔτη ἑκατὸν εἴκοσι ἓν μῆνες
[1, 2]	ἔλεγχος, ὅτι καὶ τελειοτάτη ἀπόδειξις	εὑρίσκεται	ἡ γνῶσις τῶν κατεγνωσμένων. πολλὰ
[1, 15]	ὡς σεμνύνων αἰεὶ τοὺς βαρβάρους	εὑρίσκεται,	μεμνημένος αὑτοῦ τε καὶ Πυθαγόρου
[1, 21]	ἀρχὴν περὶ τὴν πεντηκοστὴν ὀλυμπιάδα	εὑρίσκεται,	Ὀρφεὺς δὲ, ὁ συμπλεύσας Ἡρακλεῖ,
[1, 5]	ἐνδείκνυται; διὸ καὶ Χριστοῦ τύπος	εὑρίσκεται.	οὗτος μιᾶς γυναικὸς ἀνὴρ τῆς
[1, 14]	περὶ τὴν ἑξηκοστὴν δευτέραν ὀλυμπιάδα	εὑρίσκεται.	Σόλωνος δὲ ζηλωτὴς Μνησίφιλος ἀναγράφεται,
[1, 21]	ὅπου γε καὶ Ἀδμήτῳ θητεύων	εὑρίσκεται	σὺν καὶ Ἡρακλεῖ μέγαν εἰς
[1, 20]	καθόλου δὲ δικαιοσύνην (εἰς ἣν	εὑρίσκεται	συνεργός, καθάπερ καὶ ὁ πρῶτος
[1, 1]	δὲ καλὸν ποιοῦντες μὴ ἐκκακῶμεν·	συμβάλλεται	γοῦν τὰ μέγιστα τῷ περιτυχόντι
[1, 6]	δέοντα ὁρᾶν διὰ τῆς προγυμνασίας	συμβάλλεται.	εἴη δ´ ἂν γυμνασία τῷ
[1, 20]	ἀλήθειαν, ἐπεὶ καὶ ἡ ὄψις	συμβάλλεται	καὶ ἡ ἀκοὴ καὶ ἡ
[1, 5]	Ἀλλ´ ὡς τὰ ἐγκύκλια μαθήματα	συμβάλλεται	πρὸς φιλοσοφίαν τὴν δέσποιναν αὐτῶν,
[1, 5]	προπαιδείας. εἰ γὰρ ἐγκράτειαν φιλοσοφία	ἐπαγγέλλεται	γλώσσης τε καὶ γαστρὸς καὶ
[1, 1]	καὶ τῷ ἔχοντι δὲ προστεθήσεται»	ἐπαγγέλλεται	δὲ οὐχ ὥστε ἑρμηνεῦσαι τὰ
[1, 26]	ὄντι νομοθέτης, ὃς οὐ μόνον	ἐπαγγέλλεται	τὰ ἀγαθά τε καὶ καλά,
[1, 27]	καὶ δικαίως βιοῦν ἑλομένους ἀθανατίζειν	ἐπαγγέλλεται.	τὸ δὲ γνῶναι νόμον διανοίας
[1, 21]	καταλῦσαι τὴν τῶν Μάγων ἀρχήν,	ἀποστέλλεται	Ζοροβάβελ ὁ τοῦ Σαλαθιὴλ ἐγεῖραι
[1, 18]	περιουσίας καὶ τῆς θείας σοφίας.	βούλεται	γὰρ ἐκδιδάσκεσθαι τὸν λόγον καὶ
[1, 11]	καὶ τῷ ὄντι ἀργὸν οὐ	βούλεται	εἶναι τὸν πιστεύσαντα ὁ λόγος·
[1, 15]	Γαλατῶν καὶ Βραχμάνων τὸν Πυθαγόραν	βούλεται.	Κλέαρχος δὲ ὁ Περιπατητικὸς εἰδέναι
[1, 1]	σιτίων καὶ ἡ διὰ λόγων	λαμβάνεται.	καὶ τῷ ὄντι μακάριοι οἱ
[1, 20]	τῆς καθ´ ἡμᾶς εἴδησιν, ἀλλὰ	συλλαμβάνεταί	γε τῷ λογικῶς ἐπιχειρεῖν ἐσπουδακότι
[1, 20]	τῆς ἀληθείας, ζήτησις οὖσα ἀληθείας,	συλλαμβάνεται,	οὐκ αἰτία οὖσα καταλήψεως, σὺν
[1, 20]	ἐναρέτως. εἰ δὲ καὶ πόρρωθεν	συλλαμβάνεται	φιλοσοφία πρὸς τὴν ἀληθείας εὕρεσιν,
[1, 21]	ιαʹ τὰ γὰρ δύο ἔτη	προσλαμβάνεται	τοῖς Ὄθωνος καὶ Γάλβα καὶ
[1, 2]	θηρίον, οὕτω καὶ τἀληθὲς γλυκύτητι	φαίνεται	ζητηθὲν καὶ πόνῳ πορισθέν. τί
[1, 11]	ἡ περὶ τὸν σωτῆρα οἰκονομία	φαίνεται,	κατὰ τὰ στοιχεῖα τοῦ κόσμου
[1, 21]	Ἕλληνας ἀνθρωπογονίας ὁ Μωυσῆς ἠκμακέναι	φαίνεται.	Λέων δὲ ὁ τὰ περὶ
[1, 21]	ἐδείχθη, τριακοσιοστῷ ἔτει προφητεύων ἔτι	φαίνεται	Μιχαίας τε σὺν αὐτῷ καὶ
[1, 15]	τῷ Χαρμίδῃ Θρᾷκάς τινας ἐπιστάμενος	φαίνεται,	οἳ λέγονται ἀθανατίζειν τὴν ψυχήν.
[1, 15]	ψυχῆς Πλάτων πάλιν προφητείαν γνωρίζων	φαίνεται,	προφήτην εἰσάγων τὸν τῆς Λαχέσεως
[1, 29]	τὸν θεὸν ἕνα. Μωυσῆς δὲ	φαίνεται	τὸν κύριον διαθήκην καλῶν, ἰδοὺ
[1, 1]	λεγομένων ἐσομένους μηνύσαντος. Ἤδη δὲ	καταφαίνεται	ἐκ περιουσίας ὁ σωτὴρ αὐτός,
[1, 7]	φιλόσοφον καὶ τῆς ἀληθείας ἐπιστήμονα.	~(Καταφαίνεται	τοίνυν προπαιδεία ἡ Ἑλληνικὴ σὺν
[1, 9]	δι´ ὧν τὰ κατὰ φιλοσοφίαν	ἐμφαίνεται	γυμνάσματα, ἀλλ´ ὁ νοῦς γε
[1, 8]	Ἀριστοτέλης ἑπόμενος κλεπτικήν τινα αὐτὴν	ἀποφαίνεται,	ἅτε τὸ ὅλον τῆς σοφίας
[1, 21]	Ἱερεμίας. ἐπὶ δὲ Ἱερεμίου ψευδοπροφήτης	γίνεται	Ἀνανίας. ὁ Ἰωσίας οὗτος παρακούσας
[1, 24]	καὶ βουλομένῳ λαθεῖν στῦλος ὁδηγὸς	γίνεται	διὰ τῶν ἀτριβῶν ἰόντι. τῷ
[1, 9]	τὸ ποιεῖν ἐκ τοῦ λόγου	γίνεται;	εἰ γὰρ μὴ λόγῳ πράττοιμεν,
[1, 16]	ἐπὶ Λυγκέως. οὗτος μετὰ Δαναὸν	γίνεται	ἑνδεκάτῃ ἄνωθεν ἀπὸ Ἰνάχου καὶ
[1, 21]	καλεῖσθαί φησιν, ἣ κατὰ Λυγκέα	γίνεται	ἑνδεκάτῃ ὕστερον Μωυσέως γενεᾷ. Ἆπίς
[1, 8]	ζητήσεις καὶ λογομαχίας, ἐξ ὧν	γίνεται	ἔρις, φθόνος, βλασφημία, ὑπόνοιαι πονηραί,
[1, 21]	ἐπισκευάζει. ἐν τῇ αἰχμαλωσίᾳ ταύτῃ	γίνεται	Ἐσθὴρ καὶ Μαρδοχαῖος, οὗ φέρεται
[1, 21]	ἀρχιερέως γυναικός, καὶ τὰ πάντα	γίνεται	ἔτη τεσσαράκοντα. συνάγεται οὖν ἀπὸ
[1, 21]	πᾶς ἀριθμὸς ἕως τοῦ Σαμουὴλ	γίνεται	ἔτη τετρακόσια ἑξήκοντα τρία μῆνες
[1, 21]	ιζʹ ἡμέραις ηʹ καὶ οὕτω	γίνεται	ἔτη τρία καὶ μῆνες ὅ
[1, 21]	τὸν λαὸν πάντα μετοικίζει (καὶ	γίνεται	ἡ αἰχμαλωσία ἐπὶ ἔτη ἑβδομήκοντα)
[1, 21]	πατρῴαν γῆν ἀναζεύγνυσι· δι´ ὃν	γίνεται	ἡ ἀπολύτρωσις τοῦ λαοῦ καὶ
[1, 21]	τῆς τελευτῆς αὐτοῦ ἄλλα τεσσαράκοντα·	γίνεται	ἡ ἔξοδος κατὰ Ἴναχον πρὸ
[1, 21]	πέντε, ἀφ´ οὗ χρόνου δῆλα	γίνεται	καὶ τὰ ἐπὶ τὴν Κομόδου
[1, 21]	μὴν ἡ Λητὼ κατὰ Τιτυὸν	γίνεται,	Λητὼ γὰρ ἥλκησε, Διὸς κυδρὴν
[1, 14]	ὁ τῆς Στωϊκῆς ἄρξας αἱρέσεως	γίνεται	μαθητής. τοῦτον διαδέχεται Κλεάνθης, ὃν
[1, 5]	νυνὶ δὲ χρησίμη πρὸς θεοσέβειαν	γίνεται,	προπαιδεία τις οὖσα τοῖς τὴν
[1, 21]	Ἀντωνῖνος καὶ Κόμοδος ἔτη λβʹ	γίνεται	τὰ πάντα ἀπὸ Αὐγούστου ἕως
[1, 21]	καὶ ἐπὶ τῆς σκηνῆς. καὶ	γίνεται	τὰ πάντα ἔτη σὺν τοῖς
[1, 20]	αἰτία. κατὰ σύγχρησιν δὲ τούτων	γίνεται	τὸ εὐδαιμόνως ζῆν (μὴ γὰρ
[1, 21]	πάλιν ὁ λαὸς ὑπὸ ἀλλοφύλοις	γίνεται	τοῖς Φυλιστιεὶμ ἔτη τεσσαράκοντα. ἐπιστρεψάντων
[1, 14]	χρόνων. Παρμενίδης τοίνυν Ξενοφάνους ἀκουστὴς	γίνεται,	τούτου δὲ Ζήνων, εἶτα Λεύκιππος,
[1, 21]	καὶ τῶν Ἑλληνικῶν γραμμάτων εὑρετὴς	γίνεται,	Τριόπας δὲ συγχρονεῖ Ἴσιδι ἑβδόμῃ
[1, 21]	Ἰωακεὶμ ἡ αἰχμαλωσία εἰς Βαβυλῶνα	γίνεται	ὑπὸ βασιλέως Ναβουχοδονόσορ τῷ ἑβδόμῳ
[1, 21]	μὲν Φιλόχορον ἑκατὸν ὀγδοήκοντα ἔτη	γίνεται	ὕστερον τῆς Ἰωνικῆς ἀποικίας· Ἀρίσταρχος
[1, 16]	ἀμυδρῶς δὲ καὶ οὐ πάσης,	γίνεται·	ὡς δὲ ἄλλοι βούλονται, ἐκ
[1, 7]	ἣ μὲν μαθήσει καὶ ἀσκήσει	περιγίνεται,	ἣ δὲ δυνάμει καὶ πίστει.
[1, 10]	δὲ μάχας ὁ κρατιστεύων λόγος.	διατείνεται	οὖν εὖ μάλα ὁ μακάριος
[1, 3]	γλῶσσα ὑπολείπεται. παγκάλως ὁ Ἀθηναῖος	ἀποτείνεται	καὶ γράφει Σόλων· εἰς γὰρ
[1, 1]	ἡ κρίσις δὲ ἐν αὐτοῖς	κρίνεται.	ἀλλ´ ἡ μὲν κηρυκικὴ ἐπιστήμη
[1, 11]	πάντα, αὐτὸς δὲ ὑπ´ οὐδενὸς	ἀνακρίνεται.	ἐπαΐω δὲ κἀκείνων αὐτοῦ· ταῦτα
[1, 1]	οὐδὲν πλέον παρὰ τὰ γεγραμμένα	ἀποκρίνεται	δεῖται γὰρ ἐξ ἀνάγκης βοηθοῦ
[1, 28]	οὖν κατὰ Μωυσέα φιλοσοφία τετραχῇ	τέμνεται,	εἴς τε τὸ ἱστορικὸν καὶ
[1, 14]	τι τῆς ἀληθείας καὶ οὐκ	ἐπαισχύνεται	πρός τε οἰκοδομὴν καὶ πρὸς
[1, 20]	ἄκακος συνίων, ὁ δὲ σοφὸς	δέξεται	γνῶσιν. καὶ ὁ μὲν ἀφ´
[1, 1]	ἐμβεβηκότος. ἔστι δὲ ἃ καὶ	αἰνίξεταί	μοι γραφή, καὶ τοῖς μὲν
[1, 15]	ἦλθέν ποτε ἐκ θεῶν οὔτ´	ἀφίξεται.	καί μοι δοκοῦσιν αἰσθόμενοι τῆς
[1, 5]	ἀφ´ ἧς τὸ Ἰσραηλιτικὸν γένος	αὔξεται.	ἐξ ὧν δείκνυται διδακτικὴν εἶναι
[1, 1]	κρίσιν εὔλογον τὴν πίστιν κεκτημένος.	ἕπεται	δὲ ἐνθένδε αὐτῷ ἡ πειθὼ
[1, 21]	ἦν Σεδεκίας ὁ τοῦ Χαναάν.	ἕπεται	τούτοις ἡ βασιλεία Ἰωρὰμ τοῦ
[1, 28]	θείων καὶ οὐρανίων ἐπαγγελλομένη, ᾗ	συνέπεται	καὶ ἡ {περὶ} τῶν ἀνθρωπείων
[1, 1]	φρέατα ἐξαντλούμενα διειδέστερον ὕδωρ ἀναδίδωσι,	τρέπεται	δὲ εἰς φθορὰν ὧν μεταλαμβάνει
[1, 3]	διαρρεῖ, μόνη δὲ ἡ γλῶσσα	ὑπολείπεται.	παγκάλως ὁ Ἀθηναῖος ἀποτείνεται καὶ
[1, 20]	τοῦ εὐδαιμονεῖν, αἴτιαι τυγχάνουσιν αἱ	ἀρεταὶ	πλείονες ὑπάρχουσαι, καὶ ὡς τοῦ
[1, 21]	γίνεται Ἐσθὴρ καὶ Μαρδοχαῖος, οὗ	φέρεται	βιβλίον ὡς καὶ τὸ τῶν
[1, 23]	Πράξεσι πᾶσαν σοφίαν Αἰγυπτίων πεπαιδεῦσθαι«	φέρεται.	Εὐπόλεμος δὲ ἐν τῷ περὶ
[1, 21]	Σιμωνίδης μὲν οὖν κατὰ Ἀρχίλοχον	φέρεται,	Καλλῖνος δὲ πρεσβύτερος οὐ μακρῷ·
[1, 21]	γὰρ εἷς τῶν Ἡρακλειδῶν ἐπιφανὴς	φέρεται	μάντις καὶ Ἴαμος ἄλλος ἐν
[1, 23]	ὕστερον Πέτρος ἐν ταῖς Πράξεσι	φέρεται	τοὺς νοσφισαμένους τῆς τιμῆς τοῦ
[1, 13]	ἀριθμοῖς ὁ ἄρτιος τῷ περιττῷ	διαφέρεται,	ὁμολογοῦσι δὲ ἄμφω τῇ ἀριθμητικῇ,
[1, 15]	τῶν κατὰ μουσικὴν εὕρεσις ῥυθμῶν	ἀναφέρεται·	δι´ ἣν αἰτίαν οἱ παρὰ
[1, 14]	τῶν ἀνθρώπων κακοὶ» (διχῶς γὰρ	ἐκφέρεται	τὸ αὐτὸ ἀπόφθεγμα) οἱ περὶ
[1, 20]	μὲν πλείονα, τὰ δ´ ἐλάσσονα	προσφέρεται	δύναμιν. ἡ γοῦν σαφήνεια συνεργεῖ
[1, 12]	καὶ Ἡσαΐας ὁ προφήτης πυρὶ	καθαίρεται	τὴν γλῶτταν, ὡς εἰπεῖν δυνηθῆναι
[1, 6]	ἐν τούτοις οὖν τοῖς μαθήμασιν	ἐκκαθαίρεταί	τε τῶν αἰσθητῶν καὶ ἀναζωπυρεῖται
[1, 16]	ἀλλὰ καὶ πάσης σχεδὸν τέχνης	εὑρεταὶ	βάρβαροι. Αἰγύπτιοι γοῦν πρῶτοι ἀστρολογίαν
[1, 16]	ἀλούτους ἐνομοθέτησαν γεωμετρίας τε αὖ	εὑρεταὶ	οἱ αὐτοὶ γεγόνασιν. εἰσὶν δὲ
[1, 21]	δὲ καὶ Ἀμφίων οἱ μουσικῆς	εὑρεταὶ	περὶ τὴν Κάδμου γεγόνασιν ἡλικίαν.
[1, 23]	δὲ τῆς ἀνατροφῆς τοῦ Μωυσέως	συνᾴσεται	ἡμῖν καὶ ὁ Ἐζεκίηλος ὁ
[1, 1]	παραστήσεται, τὰ δὲ μόνον ἐρεῖ,	πειράσεται	δὲ καὶ λανθάνουσα εἰπεῖν καὶ
[1, 1]	τὴν ἐποπτικὴν θεωρίαν γνώσεως, ἣ	προβήσεται	ἡμῖν κατὰ τὸν εὐκλεῆ καὶ
[1, 10]	ὁ ψαλμὸς ἐκεῖνος· ὁ δίκαιος	ζήσεται	εἰς τέλος, ὅτι οὐκ ὄψεται
[1, 1]	παρὰ τῶν ἐπισήμων δογματιζόμενα αἱρέσεων	παραθήσεται,	καὶ τούτοις ἀντερεῖ πάνθ´ ὅσα
[1, 21]	ἔτη ὀγδοήκοντα τῆς Ἰλίου ἁλώσεως,	εὑρεθήσεται	πάλιν Σολομῶνος μεταγενέστερος, ἐφ´ οὗ
[1, 21]	αὐτοῦ εἴδους ἰχθὺς αὐτῆς ἐκείνης	εὑρεθήσεται	τῆς ἡμέρας. αἱ δὲ πρῶται
[1, 24]	μεγάλα, καὶ τὰ μικρὰ ὑμῖν	προστεθήσεται.	δεύτερον δέ ἐστιν εἶδος βασιλείας
[1, 1]	ἔσται, καὶ τῷ ἔχοντι δὲ	προστεθήσεται»	ἐπαγγέλλεται δὲ οὐχ ὥστε ἑρμηνεῦσαι
[1, 1]	ἀχρεῖος δοῦλος εἰς τὸ ἐξώτερον»	ἐμβληθήσεται	σκότος» σὺ οὖν ἐνδυναμοῦ» καὶ
[1, 21]	ἑξήκοντα δύο, καὶ ἐπιστρέψει καὶ	οἰκοδομηθήσεται	πλατεία καὶ τεῖχος, καὶ κενωθήσονται
[1, 21]	ἡ δύναμις καὶ τὸ ἅγιον	συμπατηθήσεται;	καὶ εἶπεν αὐτῷ, ἕως ἑσπέρας
[1, 1]	ὑποτύπωσις· ἀνδρὸς δὲ φιλοῦντος σοφίαν	εὐφρανθήσεται	πατήρ. τὰ φρέατα ἐξαντλούμενα διειδέστερον
[1, 21]	καὶ ἕως συντελείας καιροῦ συντέλεια	δοθήσεται	ἐπὶ τὴν ἐρήμωσιν. καὶ ἥμισυ
[1, 21]	μία· καὶ ἡμίσει τῆς ἑβδομάδος	ἀρθήσεταί	μου θυσία καὶ σπονδή· καὶ
[1, 21]	καὶ πρωί, ἡμέραι βτʹ καὶ	ἀρθήσεται	τὸ ἅγιον. αὗται οὖν αἱ
[1, 16]	μὴ εὔσημον λόγον δῶτε, πῶς	γνωσθήσεται	τὸ λαλούμενον; ἔσεσθε γὰρ εἰς
[1, 21]	μετὰ τὰς ἑξήκοντα δύο ἑβδομάδας	ἐξολοθρευθήσεται	χρῖσμα, καὶ κρίμα οὐκ ἔστιν
[1, 1]	φανερωθήσεται, οὐδὲ κεκαλυμμένον ὃ οὐκ	ἀποκαλυφθήσεται»	ἀκουσάτω καὶ παρ´ ἡμῶν, ὅτι
[1, 24]	οὖν ἦν προφητικός, μετὰ ταῦτα	λεχθήσεται,	ὁπηνίκα ἂν περὶ προφητείας διαλαμβάνωμεν·
[1, 21]	χρόνων ἤδη λεκτέον, δι´ ὧν	δειχθήσεται	ἀναμφηρίστως πάσης σοφίας ἀρχαιοτάτη ἡ
[1, 14]	Ἕλλησι σοφοὶ γεγόνασι, μικρὸν ὕστερον	δειχθήσεται·	ὁ δὲ τρόπος τῆς παρ´
[1, 15]	οὐκ ἔστι δέ, ὡς ἔπειτα	δηλωθήσεται)	ἀκηκοέναι τε πρὸς τούτοις Γαλατῶν
[1, 1]	τὰ παραδιδόμενα οἵῳ τε παραλαμβάνειν	δηλωθήσεται	τὸ κεκαλυμμένον ὡς ἡ ἀλήθεια,
[1, 1]	γεγράφθαι οὐδὲν κρυπτὸν ὃ οὐ	φανερωθήσεται,	οὐδὲ κεκαλυμμένον ὃ οὐκ ἀποκαλυφθήσεται»
[1, 21]	Ἑλληνικῶν ἀφ´ ὧν Κτησίας λέγει,	φανήσεται	τῷ δευτέρῳ καὶ τετρακοσιοστῷ ἔτει
[1, 1]	τε καὶ θερίσῃ, θεῖος ὄντως	ἀναφανήσεται	γεωργός. ἐργάζεσθε» φησὶν ὁ κύριος,
[1, 1]	κρυπτόν, τοῦτο τοῖς ὀλίγοις φανερὸν	γενήσεται·	ἐπεὶ διὰ τί μὴ πάντες
[1, 17]	τῷ ἑαυτοῦ πνεύματι, εἴ τινα	δυνήσεται	ῥῆξαι τῶν δικαίων. πάντα μὲν
[1, 21]	δείκνυσιν· ἕως πότε ἡ ὅρασις	στήσεται,	ἡ θυσία ἡ ἀρθεῖσα καὶ
[1, 1]	μοι γραφή, καὶ τοῖς μὲν	παραστήσεται,	τὰ δὲ μόνον ἐρεῖ, πειράσεται
[1, 6]	ἵππον, ἀλλ´ ὁ μὲν γεωργὸς	εἴσεται,	εἰ ἀγαθὴ πρὸς καρποφορίαν ἢ
[1, 3]	χαῦνος ἔνεστι νόος. τοῦτό που	αἰνίσσεται	ἡ σωτήριος ἐκείνη φωνή· αἱ
[1, 5]	δὲ οὐ κολακεύει. τίνα τοίνυν	αἰνίσσεται	τὴν ἐκπορνεύσασαν; ἐπιφέρει ῥητῶς· τῆς
[1, 1]	ἀπολαμβάνων τὴν πολιτείαν αὐτήν· οὐκ	εἰσελεύσεται	δὲ εἰς τὰ ἅγια μίσθωμα
[1, 1]	ἐντολῆς ἐμῆς κρύψῃς παρὰ σεαυτῷ	ὑπακούσεται	σοφίας τὸ οὖς σου. σπειρόμενον
[1, 12]	ἐπὰν δὲ ἀγαθοῦ τύχῃ γεωργοῦ,	ἐκφύσεται	ἕκαστον αὐτῶν καὶ τὸν πυρὸν
[1, 13]	ἢ ὡς γένος εἰς ἓν	συνάπτεται.	ἤδη δὲ καὶ ἡ ὑπάτη
[1, 17]	καὶ ἡ αἰτία τοῦ συμβαίνοντος	προσάπτεται.	φαμὲν δὴ πρὸς αὐτοὺς τὸ
[1, 8]	δὴ πιστεύσας ἑκὼν ἤδη παραναλίσκεται·	κλέπτεται	δὲ ὁ μεταπεισθεὶς καὶ ὁ
[1, 24]	κακίστη ἡ κατὰ τὰς ἐπιθυμίας	τάττεται	βασιλεία, ὡς ἡ Σαρδαναπάλλου καὶ
[1, 21]	προσαποδοτέον, τὰς ἡμέρας λέγω, ἃς	αἰνίττεται	Δανιὴλ ἀπὸ τῆς ἐρημώσεως Ἱερουσαλήμ,
[1, 15]	καλουμένην τὸ παρ´ αὐτῷ ὁμακοεῖον	αἰνίττεται.	Πλάτων δὲ οὐκ ἀρνεῖται τὰ
[1, 25]	ὠνομασμένον, καὶ πολιτικὸν μὲν κυρίως	αἰνίττεται	τὸν δημιουργὸν ἐν τῷ ὁμωνύμῳ
[1, 3]	πρὸς τῆς γραφῆς θηρίων εἰρημένων,	ἐπαναπαύεται	τὸ κεφάλαιον τῶν ὄντων, ὁ
[1, 27]	ἰδὼν τιμωρούμενον πονηρὸν κραταιῶς αὐτὸς	παιδεύεται,	ἐπεὶ γενεὰ σοφίας φόβος κυρίου.
[1, 15]	σχήματα Ὀλύμπου. παρὰ τούτῳ Ἀχιλλεὺς	παιδεύεται	ὁ ἐπ´ Ἴλιον στρατεύσας, Ἱππὼ
[1, 19]	πολλοῖς τὰ εἰκότα ἐπιχειρεῖ καὶ	πιθανεύεται	φιλοσοφία, ἀλλὰ τὰς αἱρέσεις ἐπιρραπίζει.
[1, 5]	νεοσσούς. Ἱερουσαλὴμ δὲ ὅρασις εἰρήνης»	ἑρμηνεύεται.	δηλοῖ τοίνυν προφητικῶς τοὺς εἰρηνικῶς
[1, 5]	ὁ φιλομαθὴς Ἰούδας (δυνατὸς δὲ	ἑρμηνεύεται)	ὁ μηδὲν ἄσκεπτον καὶ ἀδιερεύνητον
[1, 19]	κατοικεῖ οὐδὲ ὑπὸ χειρῶν ἀνθρωπίνων	θεραπεύεται	προσδεόμενός τινος, αὐτὸς δοὺς πᾶσι
[1, 27]	αὐτῆς« τῆς σοφίας δηλονότι, δικαιοσύνη	ἐκπορεύεται,	νόμον δὲ καὶ ἔλεον ἐπὶ
[1, 2]	διὰ τῆς ἀντιπαραθέσεως τὴν ἀλήθειαν	μνηστεύεται,	δι´ ἧς ἐξηκολούθηκεν ἡ γνῶσις,
[1, 1]	ἀπόρρητα, καθάπερ ὁ θεός, λόγῳ	πιστεύεται,	οὐ γράμματι. κἄν τις λέγῃ
[1, 7]	ὁμοίως καὶ πόα καὶ πυρός,	φύεται	δὲ καὶ ἐπὶ τῶν μνημάτων
[1, 19]	ἐν ταῖς Πράξεσι τῶν ἀποστόλων	ἀναγράφεται	λέγων πρὸς τοὺς Ἀρεοπαγίτας· δεισιδαιμονεστέρους
[1, 15]	πολλῶν παρ´ Ἕλλησι διαφέρων οὗτος	ἀναγράφεται	φιλοσόφων. τοὺς δὲ Ὑπερβορέους Ἑλλάνικος
[1, 14]	εὑρίσκεται. Σόλωνος δὲ ζηλωτὴς Μνησίφιλος	ἀναγράφεται,	ᾧ Θεμιστοκλῆς συνδιέτριψεν. ἤκμασεν οὖν
[1, 14]	συμβεβληκέναι, διδάσκαλος δὲ αὐτοῦ οὐδεὶς	ἀναγράφεται,	ὥσπερ οὐδὲ Φερεκύδου τοῦ Συρίου,
[1, 11]	λεγόμενα πότερον δοκεῖ ἢ ὄντως	ἔχεται	τῆς ἀληθείας. παιδεία δὲ ἀνεξέλεγκτος
[1, 12]	ἐνθουσιαστικώτερα. ψυχικὸς δὲ ἄνθρωπος οὐ	δέχεται	τὰ τοῦ πνεύματος τοῦ θεοῦ,
[1, 14]	Ἰωνίας Ἀθήναζε τὴν διατριβήν. τοῦτον	διαδέχεται	Ἀρχέλαος, οὗ Σωκράτης διήκουσεν. ἐκ
[1, 21]	κϛ μῆνας ἡμέρας ιθʹ ὃν	διαδέχεται	Γάιος Καῖσαρ ἔτη τρία μῆνας
[1, 14]	Ἀκαδημία ἡ μέση. εἶτα Καρνεάδης	διαδέχεται	Ἡγησίνουν καὶ οἱ ἐφεξῆς· Κράτητος
[1, 14]	κτίζει τὴν Περιπατητικὴν αἵρεσιν. τοῦτον	διαδέχεται	Θεόφραστος, ὃν Στράτων, ὃν Λύκων,
[1, 21]	αὐτῷ πρὸς Ἀσσυρίους ἀπαντήσας. Ἰωσίαν	διαδέχεται	Ἰεχωνίας, ὁ καὶ Ἰωάχας, ὁ
[1, 14]	ἄρξας αἱρέσεως γίνεται μαθητής. τοῦτον	διαδέχεται	Κλεάνθης, ὃν Χρύσιππος καὶ οἱ
[1, 21]	Ἰωὴλ ὁ τοῦ Βαθουήλ. τοῦτον	διαδέχεται	ὁ υἱὸς αὐτοῦ Ἄχαζ ἐπὶ
[1, 21]	ἔτη τέσσαρα καὶ εἴκοσι· τοῦτον	διαδέχεται	ὁ Φιλομήτωρ καὶ βασιλεύει ἔτη
[1, 21]	ἱερεὺς τεσσαράκοντα ἔτη. τοῦτον δὲ	διαδέχεται	Σαμουὴλ ὁ προφήτης, σὺν οἷς
[1, 21]	Ὅμηρον. Μετὰ δὲ τὸν Ἰωὰν	διαδέχεται	τὴν βασιλείαν Ἀμασίας ὁ υἱὸς
[1, 21]	τὴν Μωυσέως τοῦ βίου τελευτὴν	διαδέχεται	τὴν ἡγεμονίαν τοῦ λαοῦ Ἰησοῦς
[1, 21]	υἱὸς αὐτοῦ Ἀβιμέλεχ ἔτη τρία.	διαδέχεται	τοῦτον Βωλεᾶς υἱὸς Βηδᾶν υἱοῦ
[1, 14]	Ἀναξίμανδρος δὲ Πραξιάδου Μιλήσιος Θαλῆν	διαδέχεται,	τοῦτον δὲ Ἀναξιμένης Εὐρυστράτου Μιλήσιος,
[1, 14]	εἶτα Διόδωρος. Σπεύσιππος δὲ Πλάτωνα	διαδέχεται,	τοῦτον δὲ Ξενοκράτης, ὃν Πολέμων.
[1, 21]	καὶ Βαβυλῶνα. πάλιν τὸν Ἄχαζ	διαδέχεται	Ὠσηὲ ἐπὶ ἔτη ὀκτώ, εἶτα
[1, 5]	μαστιγοῖ δὲ πάντα υἱὸν ὃν	παραδέχεται.	κατ´ ἄλλους μέντοι γε τόπους
[1, 24]	ἢ τὰ δίκαια ποιοῦντας, οἷς	ἐμπεριέχεται	ἢ ψευδομένους ἢ ἀληθεύοντας, ἢ
[1, 1]	ἀμοιβὴν περιιστάμενος, οὐχὶ τῇ κοσμικῇ	ἐνέχεται	συνηθείᾳ· δεῖ δὲ ὡς οἷόν
[1, 24]	δόξαν θεοῦ πατρός. Ἰδέαις δὲ	ἐνέχεται	τὸ στρατήγημα τρισίν, ἀσφαλεῖ, παραβόλῳ
[1, 21]	κατὰ τὰ προκείμενα ἔτη βασιλεύειν	ἄρχεται.	ὁμοίως οὖν καὶ τῶν Μακεδονικῶν
[1, 21]	πατὴρ ἐπὶ Λυγκέως εἰς Θήβας	ἔρχεται	καὶ τῶν Ἑλληνικῶν γραμμάτων εὑρετὴς
[1, 19]	αὐτίκα ὁ εἰς αἵρεσιν ὑποπεσὼν	διέρχεται	δι´ ἐρημίας ἀνύδρου, τὸν ὄντως
[1, 8]	λέξεων τέχνας, εἴ τις μὴ	προσέρχεται	ὑγιαίνουσι λόγοις» φησί, διδασκαλίᾳ δέ
[1, 1]	ἕκαστος δὲ τὸν ἴδιον μισθὸν	λήψεται	κατὰ τὸν ἴδιον κόπον. θεοῦ
[1, 1]	ἀμεμφῆ, ἀλλ´ ἣν οὐδεὶς εὐλόγως	καταμέμψεται.	οὐκ εὐθὺς δ´ εἴ τις
[1, 10]	ζήσεται εἰς τέλος, ὅτι οὐκ	ὄψεται	καταφθοράν, ὅταν ἴδῃ σοφοὺς ἀποθνῄσκοντας.
[1, 13]	λόγον ἀκινδύνως εὖ ἴσθ´ ὅτι	κατόψεται,	τὴν ἀλήθειαν. γέγραπται γοῦν ἐν
[1, 11]	δὲ λέγω, ἵνα μηδεὶς ὑμᾶς	παραλογίζηται	ἐν πιθανολογίᾳ» μηδὲ ὑπεισέρχηται ὁ
[1, 11]	λέγω, ἵνα μή τις ὑμᾶς	παραλογίζηται	ἐν πιθανολογίᾳ, φησὶν ὁ ἀπόστολος,
[1, 9]	προφῆται καὶ οἱ τοῦ πνεύματος	μαθηταί·	ἐκ γὰρ πίστεως καὶ ὡς
[1, 4]	καθ´ ἣν τῶν μέτρων οἱ	ποιηταὶ	καὶ τῆς λέξεως οἱ σοφισταὶ
[1, 15]	Βαβυλωνίους λόγους προσλαβὼν τοὺς ἠθικοὺς	πεποίηται·	λέγεται γὰρ τὴν Ἀκικάρου στήλην
[1, 13]	λόγου τοῦ ὄντος ἀεὶ θεολογίας	πεποίηται.	ὁ δὲ τὰ διῃρημένα συνθεὶς
[1, 1]	προκεκενωμένοις. ὅταν δ´ ἐκ πίστεως	ἕληταί	τις ἑστιᾶσθαι, βέβαιος οὗτος εἰς
[1, 28]	τὸν πατέρα ἐκκαλύπτων, ᾧ ἂν	βούληται,	{καὶ} ὡς οἷόν τε τὴν
[1, 19]	δὲ τροχιὰς τοῦ ἰδίου γεωργίου	πεπλάνηται.	αὗται δέ εἰσιν αἱ τὴν
[1, 21]	δέ ἐστι φωνή, ἣ ὅταν	γένηται,	ἐπίσχει τοῦτο ὃ μέλλω πράττειν,
[1, 1]	μάλιστα πλειόνων ἡμῖν ἐργατῶν εὐπορία	γένηται.	ἡ γεωργία δὲ διττή· ἣ
[1, 19]	καταληπτικῶς, ὅταν καθαρὰ ἡ καρδία	γένηται.	καὶ κατ´ ἔμφασιν δὲ καὶ
[1, 18]	σκληροκαρδίας αὐτοῖς παρὰ τοῦ θεοῦ	φαίνηται	γενομένη, τοῦ μωράναντος τὴν σοφίαν;
[1, 8]	ἀληθείας. ὁρᾷς ὅπως πρὸς αὐτοὺς	κεκίνηται,	νόσον ὀνομάζων τὴν λογικὴν τέχνην
[1, 21]	τῇ Λιβύῃ σκορπίον, ἐὰν μὴ	ἐφικνῆται	παίειν τὸν ἄνθρωπον, ἀπιόντα μετὰ
[1, 21]	Ἡράκλειτος γὰρ μεταγενέστερος ὢν Πυθαγόρου	μέμνηται	αὐτοῦ ἐν τῷ συγγράμματι. ὅθεν
[1, 21]	τὴν εἰκοστὴν ἤδη γνωρίζεσθαι ὀλυμπιάδα.	μέμνηται	γοῦν καὶ τῆς Μαγνήτων ἀπωλείας
[1, 11]	ἀλλὰ τὴν Ἐπικούρειον, ἧς καὶ	μέμνηται	ἐν ταῖς Πράξεσιν τῶν ἀποστόλων
[1, 21]	ὃς ἦν υἱὸς Ἡρακλέους, Ὅμηρος	μέμνηται	ἐπὶ Ἴλιον στρατεύσαντος. Προτερεῖν ἄρα
[1, 21]	Ἀρχίλοχος ἀπολωλότων, ὃ δὲ εὐημερούντων	μέμνηται·	Εὔμηλος δὲ ὁ Κορίνθιος πρεσβύτερος
[1, 21]	Ἄργει καὶ ἐν Μεγάροις, οὗ	μέμνηται	ἡ τραγῳδία. τί μοι Τήλεμον
[1, 14]	{ὃν Ἑλληνικὸν οἶδε προφήτην, οὗ	μέμνηται	ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἐν τῇ
[1, 11]	οἱ Στωϊκοί, ὧν καὶ αὐτῶν	μέμνηται,	σῶμα ὄντα τὸν θεὸν διὰ
[1, 21]	καὶ ἄλλη Ἐρυθραία Ἡροφίλη καλουμένη·	μέμνηται	τούτων Ἡρακλείδης ὁ Ποντικὸς ἐν
[1, 6]	κἀγαθοὶ γίνονται, καθάπερ ἰατροὶ καὶ	κυβερνῆται.	ὁρῶμεν γοῦν κοινῶς οἱ πάντες
[1, 27]	ἀρετήν τε καὶ εὐπραγίαν μετάγειν	δύνηταί	τις, ὅπερ ὁ νόμος ἐργάζεται.
[1, 13]	παντὶ τὰ μέρη σύμπαντα, κἂν	διαφέρηται	πρὸς ἄλληλα, τὴν πρὸς τὸ
[1, 5]	ἄλλα ἄλλοθεν. ἐνθέως οὖν ἄρα	εἴρηται·	ἄκουε, υἱέ μου, καὶ δέξαι
[1, 29]	(θεὸς δὲ παρὰ τὴν θέσιν	εἴρηται)	αὐτὸς ὁ ποιήσας κατὰ τάξιν
[1, 21]	Τατιανῷ ἐν τῷ Πρὸς Ἕλληνας,	εἴρηται	δὲ καὶ Κασσιανῷ ἐν τῷ
[1, 26]	ποιητέον. ~(Ὅθεν ὁ νόμος εἰκότως	εἴρηται	διὰ Μωυσέως δεδόσθαι, κανὼν τυγχάνων
[1, 15]	καὶ τοῖς Αἰγυπτίων προφήταις συμβεβληκέναι	εἴρηται,	καθάπερ καὶ ὁ Πυθαγόρας αὐτοῖς
[1, 20]	τῆς ἀληθείας ἐπιβουλὰς φραγμὸς οἰκείως	εἴρηται	καὶ θριγκὸς εἶναι τοῦ ἀμπελῶνος.
[1, 8]	ὑγιαίνων» μὲν γὰρ ὁ σωτήριος	εἴρηται	λόγος αὐτὸς ὢν ἀλήθεια, καὶ
[1, 21]	ἀρχαιοτάτη ἡ κατὰ Ἑβραίους φιλοσοφία.	εἴρηται	μὲν οὖν περὶ τούτων ἀκριβῶς
[1, 5]	μὲν Ἄγαρ παροίκησιν (ἐνταῦθα γὰρ	εἴρηται·	μὴ πολὺς ἴσθι πρὸς ἀλλοτρίαν»
[1, 14]	φιλοσοφίαν. καὶ περὶ μὲν Ξενοφάνους	εἴρηται,	ὃς τῆς Ἐλεατικῆς ἦρξε φιλοσοφίας,
[1, 5]	ἐσωφρόνισε καὶ ἐνουθέτησεν. εὖ γοῦν	εἴρηται	παιδείας θεοῦ, υἱέ, μὴ ὀλιγώρει,
[1, 7]	τε καὶ Ἀριστοτελικήν, ἀλλ´ ὅσα	εἴρηται	παρ´ ἑκάστῃ τῶν αἱρέσεων τούτων
[1, 23]	οἱ νήπιοι ἀπιστοῦντες, τότε ὡς	εἴρηται,	ῥεχθὲν δέ τε οἱ νήπιοι
[1, 29]	θεοῦ λαμβάνω, εἰ καὶ στοχαστικῶς	εἴρηται	τῷ ποιητῇ, ἀλλ´ οὐ καταληπτικῶς·
[1, 8]	ματαιολόγοι, φρεναπατοῦντες. οὔκουν οὐ πᾶσιν	εἴρηται·	ὑμεῖς ἐστε οἱ ἅλες τῆς
[1, 20]	οὗτος κλέπτης« ὑπὸ τῆς γραφῆς	εἴρηται.	φησὶ γοῦν· υἱέ, μὴ γίνου
[1, 9]	δὲ καὶ ὁ ἀθλητής, ὡς	προείρηται,	ἀλλ´ εἰς τὴν σύνταξιν συμβαλλόμενος.
[1, 21]	Μενελάου εἰς Φοινίκην ἄφιξις, ὡς	προείρηται.	Ἐρατοσθένης δὲ μετὰ τὸ ἑκατοστὸν
[1, 1]	τὰ ἅγια μίσθωμα πόρνης» φησίν.	ἀπείρηται	γοῦν προσφέρειν τῷ θυσιαστηρίῳ ἄλλαγμα
[1, 16]	Ζάλευκός τε ὁ Λοκρὸς πρῶτος	ἱστόρηται	νόμους θέσθαι, οἳ δὲ Μίνω
[1, 23]	γεννηθεὶς καὶ τραφεὶς βασιλικῶς περιστάσει	κέχρηται	τοιαύτῃ. εἰς πολυανθρωπίαν ἐπιδεδωκότων ἐν
[1, 14]	τῶν νεκρῶν ἀναστάσεως διαλεγόμενος ἰαμβείῳ	συγκέχρηται	τραγικῷ τί μοι ὄφελος; λέγων,
[1, 24]	καὶ τὸ βλέπειν ἡμῖν νοητῶς	δεδώρηται.	~(Πλάτων δὲ ὁ φιλόσοφος ἐκ
[1, 19]	προαναφώνησίν τις εἴπῃ καὶ συνεκφώνησιν	αἰτιάσηται,	προφητείας εἴδη λέγει. ναὶ μὴν
[1, 24]	καὶ καταχθονίων, καὶ πᾶσα γλῶσσα	ἐξομολογήσηται	ὅτι κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς εἰς
[1, 27]	νόμος, ἐάν τις αὐτῷ νομίμως	χρήσηται·	οἳ δὲ θέλοντες εἶναι νομοδιδάσκαλοι
[1, 15]	παιδοποιίαν ἴσασιν, ὥσπερ οἱ νῦν	Ἐγκρατηταὶ	καλούμενοι. εἰσὶ δὲ τῶν Ἰνδῶν
[1, 17]	ἐξακούονται καθολικώτερον. ἀλλ´ οἱ μὲν	προφῆται,	ἅτε ἀποσταλέντες καὶ ἐμπνευσθέντες ὑπὸ
[1, 21]	ἐκταραχθέντες· παρὰ Ἑβραίοις δὲ οἱ	προφῆται	δυνάμει θεοῦ καὶ ἐπιπνοίᾳ, πρὸ
[1, 15]	δ´ αὐτῆς Αἰγυπτίων τε οἱ	προφῆται	καὶ Ἀσσυρίων οἱ Χαλδαῖοι καὶ
[1, 17]	Χριστοῦ. ὥστε οὐ κλέπται οἱ	προφῆται.	καὶ ἡ διδαχὴ ἡ ἐμὴ
[1, 9]	ἀπατώμενος τρόπῳ. Εἰ δὲ οἱ	προφῆται	καὶ οἱ ἀπόστολοι οὐ τὰς
[1, 9]	ἐγνώκεσαν τὸν νοῦν ἐκεῖνον οἱ	προφῆται	καὶ οἱ τοῦ πνεύματος μαθηταί·
[1, 17]	κλέμμα, τὸ ὄνομα τὸ προφητικόν,	προφῆται	ὄντες, οὐ τοῦ κυρίου, ἀλλὰ
[1, 21]	Ἄγγελος. γίνονται δὲ οἱ πάντες	προφῆται	πέντε καὶ τριάκοντα. γυναικῶν δὲ
[1, 21]	τε Δαβὶδ ὅ τε Σολομών,	προφῆται.	Σαδὼκ δὲ ὁ ἀρχιερεὺς πρῶτος
[1, 17]	πάντες ἄνθρωποι, πάντες δὲ οἱ	ψευδοπροφῆται	καὶ πάντες οἱ μὴ κυρίως
[1, 17]	καὶ ἀληθῆ τινα ἔλεγον οἱ	ψευδοπροφῆται,	καὶ τῷ ὄντι οὗτοι ἐν
[1, 17]	ἀποσταλέντες. Εἶχον δὲ καὶ οἱ	ψευδοπροφῆται	τὸ κλέμμα, τὸ ὄνομα τὸ
[1, 11]	ὑμᾶς παραλογίζηται ἐν πιθανολογίᾳ» μηδὲ	ὑπεισέρχηται	ὁ συλαγωγῶν» καὶ πάλιν· βλέπετε
[1, 21]	τεσσαράκοντα. ἐπιστρεψάντων δὲ αὐτῶν Σαμψὼν	ἡγεῖται	ἐκ φυλῆς Δάν, νικήσας ἐν
[1, 21]	Ἀμμανίταις παραδίδοται. μετανοησάντων δὲ αὐτῶν	ἡγεῖται	Ἰεφθαὲ ὁ Γαλααδίτης ἐκ φυλῆς
[1, 17]	ἡδονῇ συναπαγόμενος, ἀγαθὸν ὑπολαβών, ληπτὸν	ἡγεῖται.	ὧν οὕτως ἐχόντων τὸ ἀπαλλάττεσθαι
[1, 24]	ἐκτὸς καὶ ἡ τελεία εὐδαιμονία	χορηγεῖται·	αἰτεῖσθε γάρ« φησί, τὰ μεγάλα,
[1, 27]	ταῦτα γὰρ δύνασθαι τὸν νόμον	ὁμολογεῖται,	κἂν οἱ κατὰ νόμον μὴ
[1, 1]	πλέον παρὰ τὰ γεγραμμένα ἀποκρίνεται	δεῖται	γὰρ ἐξ ἀνάγκης βοηθοῦ ἤτοι
[1, 8]	λόγος νοσῶν ἐν αὑτῷ φαρμάκων	δεῖται	σοφῶν. ὑγιαίνων» μὲν γὰρ ὁ
[1, 11]	Λεοντῖνον Γοργίαν διττῶν {δὲ} ἀρετῶν	δεῖται,	τόλμης καὶ σοφίας· τόλμης μὲν
[1, 1]	τὸν μαλλὸν κειράτω, εἰ σκέπης	δεῖται.	ὧδέ μοι καὶ τῆς Ἑλληνικῆς
[1, 23]	μῶυ ὀνομάζουσιν Αἰγύπτιοι) εἰς ὃ	ἐκτέθειται	τεθνηξόμενος. καὶ γάρ τοι Μωυσῆν
[1, 17]	Χριστῷ. τῷ θεῷ δὲ οὐδὲν	ἀντίκειται	οὐδὲ ἐναντιοῦταί τι αὐτῷ, κυρίῳ
[1, 17]	συγκατατίθεσθαι ταῖς ἀπατηλαῖς ἐκείναις φαντασίαις	ἀπόκειται	ἐφ´ ἡμῖν. λῃστὴς δὲ καὶ
[1, 10]	τέχνη. ἐμοὶ δὲ εἰκότως, οἶμαι,	πρόκειται	βιοῦν μὲν κατὰ τὸν λόγον
[1, 27]	σωτήρ τε καὶ ἰατρὸς {τε}	καλεῖται,	οὐ φθόνῳ τινὶ οὐδὲ δυσμενείᾳ
[1, 1]	ἐν στόματι λαλοῦντος καὶ ᾧ	λαλεῖται,	μᾶλλον δὲ οὐκ ἐν φωνῇ,
[1, 17]	τοῦ γινομένου. διὰ τοῦτο γοῦν	ἐπιτελεῖται,	ὅτι τὸ κωλῦσαι δυνάμενον οὐκ
[1, 9]	λογικὸν δὲ ἔργον κατὰ θεὸν	ἐκτελεῖται·	καὶ οὐδὲν χωρὶς αὐτοῦ ἐγένετο,
[1, 17]	τῶν δικαίων. πάντα μὲν οὖν	οἰκονομεῖται	ἄνωθεν εἰς καλόν, ἵνα γνωρισθῇ
[1, 5]	ἔστιν δι´ αὑτὴν αἱρετή, σεμνοτέρα	φανεῖται	καὶ κυριωτέρα, εἰ θεοῦ τιμῆς
[1, 23]	κυΐσκουσα, τέκνων δὲ ἐπιθυμοῦσα, ἐκείνης	ἀφικνεῖται	τῆς ἡμέρας ἐπὶ τὸν ποταμὸν
[1, 15]	ὁμακοεῖον αἰνίττεται. Πλάτων δὲ οὐκ	ἀρνεῖται	τὰ κάλλιστα εἰς φιλοσοφίαν παρὰ
[1, 17]	κακίας ἀκουσίου οὔσης· οὐ γὰρ	αἱρεῖταί	τις κακὸν ᾗ κακόν, τῇ
[1, 10]	ὡς δὲ τὸ εὖ πάσχειν	περιαιρεῖται,	ἐὰν τὸ εὖ ποιεῖν ἀφέλωμεν,
[1, 10]	οὕτως ἡ ὑπακοὴ καὶ πίστις	ἀναιρεῖται	μήτε τῆς ἐντολῆς μήτε τοῦ
[1, 9]	λαμβάνειν. ἄμπελος» δὲ ὁ κύριος	ἀλληγορεῖται,	παρ´ οὗ μετ´ ἐπιμελείας καὶ
[1, 5]	παιδείᾳ (Αἴγυπτος δὲ ὁ κόσμος	ἀλληγορεῖται)	συνευνασθῆναι πρότερον, ὕστερον δὲ καὶ
[1, 15]	οἳ λέγονται ἀθανατίζειν τὴν ψυχήν.	Ἱστορεῖται	δὲ Πυθαγόρας μὲν Σώγχιδι τῷ
[1, 6]	ἐκκαθαίρεταί τε τῶν αἰσθητῶν καὶ	ἀναζωπυρεῖται	ἡ ψυχή, ἵνα δή ποτε
[1, 21]	τοῦ βίου γενομένῳ διὰ Ἡσαΐου	δωρεῖται	ὁ θεὸς ἄλλα ἔτη βιῶσαι
[1, 28]	γενέσθαι παραινεῖ· γίνεσθε δὲ δόκιμοι	τραπεζῖται,	τὰ μὲν ἀποδοκιμάζοντες, τὸ δὲ
[1, 1]	τῷ Χριστῷ. ἀλλ´ οἳ μὲν	ὑποκριταί,	καὶ δὴ ἐάσθωσαν· εἰ δέ
[1, 21]	καὶ ποιητῶν, ὁ Μωυσῆς ἡμῖν	ἀποδέδεικται	πρεσβύτερος. Καὶ οὔτι γε μόνος
[1, 26]	ἂν ἔλθῃ τὸ σπέρμα ᾧ	ἐπήγγελται.	εἶτα οἱονεὶ ἐπεξηγούμενος τὴν διάνοιαν
[1, 26]	αὐτοῦ οὔτ´ ἀπιστεῖν οὔτ´ ἀγνοεῖν	δύνανται	τὴν ἀλήθειαν, οἱ δὲ ἀπιστοῦντες
[1, 5]	προειρημέναι γραφαὶ ἄλλα μυστήρια μηνύουσαι	παρίστανται.	Φαμὲν τοίνυν ἐνθένδε γυμνῷ τῷ
[1, 16]	παρ´ ὧν Ἕλληνες τὰ ἐπιτηδεύματα	ὠφέληνται.	Εἰ δέ τις τὴν φωνὴν
[1, 24]	ἑκάστῳ παρὰ Μωυσέως λαβόντες Ἕλληνες	ὠφέληνται.	τύπου δὲ ἕνεκεν ἑνὸς ἢ
[1, 13]	εὕροιμεν ἄν (ὅσαι μὴ τέλεον	ἐκκεκώφηνται	μηδὲ ἐξετμήθησαν τὴν φυσικὴν ἀκολουθίαν,
[1, 21]	δὲ ἡ προκειμένη δείκνυσι χρονογραφία,	συνάγονται	ἔτη πεντακόσια εἴκοσι τρία μῆνες
[1, 21]	τὸν νεὼν τὸν ἐν Ἱεροσολύμοις.	Συνάγονται	οὖν καὶ τῶν Περσῶν οἱ
[1, 21]	Μακεδονικῶν βασιλέων οἱ χρόνοι οὕτω	κατάγονται.	Ἀλέξανδρος ἔτη δεκαοκτώ, Πτολεμαῖος ὁ
[1, 21]	δαιμονώντων, οἳ τὴν αὑτῶν οὐ	φθέγγονται	φωνὴν οὐδὲ διάλεκτον, ἀλλὰ τὴν
[1, 15]	Θρᾷκάς τινας ἐπιστάμενος φαίνεται, οἳ	λέγονται	ἀθανατίζειν τὴν ψυχήν. Ἱστορεῖται δὲ
[1, 21]	καὶ ἡ Σίβυλλα Ὀρφέως παλαιοτέρα·	λέγονται	γὰρ καὶ περὶ τῆς ἐπωνυμίας
[1, 21]	Ἡσαΐας καὶ Ὠσηὲ καὶ Μιχαίας.	λέγονται	δὲ οὗτοι μετὰ τὴν Λυκούργου
[1, 21]	μέντοι τὰ ἑκατὸν ἔτη τρεῖς	ἐγκαταλέγονται	γενεαί. ἀπὸ δὲ τοῦ κατακλυσμοῦ
[1, 1]	τὰ συγγράμματα. ὕες γοῦν βορβόρῳ	ἥδονται»	μᾶλλον ἢ καθαρῷ ὕδατι. διὰ
[1, 21]	κζʹ ἔπειτα ἁμαρτόντες οἱ Ἑβραῖοι	παραδίδονται	Χουσαχὰρ βασιλεῖ Μεσοποταμίας ἔτεσιν ὀκτώ,
[1, 8]	ἁλῶν ὅμως πρὸς τὴν σκευασίαν	δέονται.	ἐγὼ γοῦν καὶ πάνυ ἀποδέχομαι
[1, 3]	ἐπαίροντες διαβολὰς τοῖς λόγοις ἐξευρίσκειν	βιάζονται,	ζητήσεις ἐριστικὰς ἐκπορίζοντες, λεξειδίων θηράτορες,
[1, 17]	μὴ στείλαντα τὴν ὀθόνην. αὐτίκα	κολάζονται	πρὸς τοῦ νόμου οἱ τούτων
[1, 12]	οὐκ ἐκφέρουσιν ἐκ στόματος, ἃ	διαλογίζονται	ἐν συνεδρίῳ. ἀλλ´ ὃ ἀκούετε
[1, 21]	ἐμβληθέντες πυρὸς δι´ ἐπιφανείας ἀγγέλου	σῴζονται.	τότε διὰ δράκοντα Δανιὴλ εἰς
[1, 29]	αἱ αὐτῶν ὡς νέων φρένες	ἠερέθονται«	λαμπτὴρ ἄρα ἐντολὴ ἀγαθή, κατὰ
[1, 16]	πάσης, γίνεται· ὡς δὲ ἄλλοι	βούλονται,	ἐκ τοῦ διαβόλου τὴν κίνησιν
[1, 14]	μελέτη πάντα καθαιρεῖ» Περιάνδρου τυγχάνειν	βούλονται,	ὁμοίως δὲ τὴν γνῶθι καιρὸν»
[1, 2]	κρύπτειν ἐντέχνως τὰ τῆς γνώσεως	βούλονται	σπέρματα. καθάπερ οὖν ὁ τῆς
[1, 4]	φιλόσοφοι τῆς κατ´ αὐτοὺς θεωρίας	ἀντιλαμβάνονται.	εὑρετικὸν γὰρ καὶ ἐπινοητικὸν ἡ
[1, 21]	ἑβδομήκοντα αἱ εἰς Αἴγυπτον κατελθοῦσαι.	φαίνονται	δὲ εἶναι καὶ κατὰ τὸν
[1, 3]	τὸν πάντα πονούμενοι βίον τρυγόνων	ἀναφαίνονται	λαλίστεροι· κνήθοντες καὶ γαργαλίζοντες οὐκ
[1, 21]	τῆς μητρὸς τοῦ κυρίου περαιοῦται·	γίνονται	γάρ, φησίν, ἀπὸ Ἀβραὰμ ἕως
[1, 21]	ὁ ἐν τοῖς δώδεκα Ἄγγελος.	γίνονται	δὲ οἱ πάντες προφῆται πέντε
[1, 21]	ἢ τριῶν ἢ καὶ πλειόνων	γίνονται.	διάλεκτος δέ ἐστι λέξις ἴδιον
[1, 21]	ἔπαθεν ἕως τῆς καταστροφῆς Ἱερουσαλὴμ	γίνονται	ἔτη μβʹ μῆνες γʹ καὶ
[1, 21]	αὗται οὖν αἱ βτʹ ἡμέραι	γίνονται	ἔτη μῆνες δʹ ὧν τὸ
[1, 21]	τοίνυν Καίσαρος ἕως Κομόδου τελευτῆς	γίνονται	ἔτη σλϛ μῆνες συνάγεται δὲ
[1, 6]	μαθήσει δὲ οἱ καλοὶ κἀγαθοὶ	γίνονται,	καθάπερ ἰατροὶ καὶ κυβερνῆται. ὁρῶμεν
[1, 17]	τε καὶ ἐνέργειαι, μερικαὶ οὖσαι,	γίνονται	μὲν ἐκ φαύλης διαθέσεως, καθάπερ
[1, 21]	Γὰδ καὶ Νάθαν ἐπ´ αὐτοῦ.	γίνονται	οὖν ἀπὸ Ἰησοῦ τοῦ Ναυῆ
[1, 21]	ἔχει τὰ τῶν Ἑβραϊκῶν βασιλέων.	γίνονται	οὖν ἀπὸ μὲν τῆς Μωυσέως
[1, 21]	ἀπὸ Ἀαρὼν τοῦ πρώτου ἀρχιερέως.	γίνονται	οὖν ἀπὸ Μωυσέως ἐπὶ τὴν
[1, 21]	ρκβʹ μῆνες ιʹ ἡμέραι ιγʹ	γίνονται	οὖν ἀφ´ οὗ ὁ κύριος
[1, 21]	Κλεοπάτρας παίδων βασιλεία ἡμερῶν ὀκτωκαίδεκα.	γίνονται	τοίνυν ἐπὶ τὸ αὐτὸ καὶ
[1, 8]	λογικὴν τέχνην αὐτῶν, ἐφ´ ᾗ	σεμνύνονται	οἷς φίλη ἡ στωμύλος αὕτη
[1, 8]	τῶν δὲ ἀγαθῶν ἀκουσίως μὲν	στέρονται	ἄνθρωποι, στέρονται δὲ ὅμως ἢ
[1, 8]	ἀγαθῶν ἀκουσίως μὲν στέρονται ἄνθρωποι,	στέρονται	δὲ ὅμως ἢ κλαπέντες ἢ
[1, 21]	παρ´ Ἕλλησι χρησμολόγοι συχνοὶ γεγονέναι	φέρονται,	ὡς οἱ Βάκιδες (ὃ μὲν
[1, 9]	καὶ οἱ ὀρθοδοξασταὶ καλούμενοι ἔργοις	προσφέρονται	καλοῖς, οὐκ εἰδότες ἃ ποιοῦσιν;
[1, 15]	καὶ ῥευμάτων ἑλιγμοῖς καὶ ψόφοις	τεκμαίρονται	καὶ προθεσπίζουσι τὰ μέλλοντα. αὗται
[1, 14]	ὄφελος; λέγων, εἰ νεκροὶ οὐκ	ἐγείρονται,	φάγωμεν καὶ πίωμεν· αὔριον γὰρ
[1, 1]	ἀκουτιεῖς με εὐφροσύνην καὶ ἀγαλλίασιν·	ἀγαλλιάσονται	ὀστᾶ τεταπεινωμένα. ἀπόστρεψον τὸ πρόσωπόν
[1, 1]	σπέρματα. καὶ εὖ οἶδ´ ὅτι	ἀγαλλιάσονται,	οὐχὶ τῇ ἐκφράσει ἡσθέντες λέγω
[1, 17]	μὴ κωλύσασαν τὸ βέλος διελθεῖν	αἰτιάσονται·	οὐδὲ γὰρ τὸν κλέπτην, ἀλλὰ
[1, 1]	παράθου πιστοῖς ἀνθρώποις, οἵτινες ἱκανοὶ	ἔσονται	καὶ ἑτέρους διδάξαι. καὶ πάλιν·
[1, 21]	οἰκοδομηθήσεται πλατεία καὶ τεῖχος, καὶ	κενωθήσονται	οἱ καιροί. καὶ μετὰ τὰς
[1, 21]	σὺν τῷ ἡγουμένῳ τῷ ἐρχομένῳ·	ἐκκοπήσονται	ἐν κατακλυσμῷ· καὶ ἕως τέλους
[1, 1]	δι´ ὧν μᾶλλον οἱ ἀκούοντες	ἐπιστραφήσονται.	καὶ δὴ συνελόντι φάναι (ἐν
[1, 7]	ἡ πύλη τοῦ κυρίου, δίκαιοι	εἰσελεύσονται	ἐν αὐτῇ. πολλῶν τοίνυν ἀνεῳγμένων
[1, 20]	ἀνάγκαις ἴσασι. μαθητευθέντες οὖν καταληπτικῶς	ἐπιγνώσονται.	~(Καὶ περὶ μὲν τοῦ παρ´
[1, 8]	θυμὸς μεταδοξάσαι, καὶ ἐπὶ πᾶσι	γοητεύονται	οἱ ἤτοι ὑφ´ ἡδονῆς κηληθέντες
[1, 17]	πρὸ τῆς τοῦ λόγου σαρκώσεως,	ἐξακούονται	καθολικώτερον. ἀλλ´ οἱ μὲν προφῆται,
[1, 6]	ἀντιλαμβανόμεναι ἔτι βελτίους τῶν πρότερον	φύονται	εἴς τε τὰ ἄλλα καὶ
[1, 2]	δι´ ἧς κεκαλυμμένην οἱ φιλομαθεῖς	παραδέχονται	τὴν ἀλήθειαν, πρὸς τὸ μήτε
[1, 17]	τὸν μὴ κωλύσαντα τὴν κλοπὴν	καταμέμψονται.	καὶ τὰς ναῦς τοίνυν τῶν
[1, 7]	ἀλλ´ ὃν τρόπον οἱ ὑετοὶ	καταρρήγνυνται	εἰς τὴν γῆν τὴν ἀγαθὴν
[1, 23]	ἣν ἐν τοῖς ἱερογλυφικοῖς γράμμασιν	ἐπιδείκνυνται.	τὴν δὲ ἄλλην ἐγκύκλιον παιδείαν
[1, 21]	ἔτη τριακόσια δώδεκα ἡμέραι ὀκτωκαίδεκα.	ἀποδείκνυνται	τοίνυν οἱ ἐπὶ Δαρείου τοῦ
[1, 15]	οὔτε στέγας ἔχουσιν, δένδρων δὲ	ἀμφιέννυνται	φλοιοῖς καὶ ἀκρόδρυα σιτοῦνται καὶ
[1, 18]	Ἕλλησι δὲ μωρίαν· μυθῶδες γὰρ	ἡγοῦνται	οἱ δοκησίσοφοι διά τε ἀνθρώπου
[1, 15]	ἱστορεῖ τὸν Πυθαγόραν (Ἰεζεκιὴλ τοῦτον	ἡγοῦνταί	τινες, οὐκ ἔστι δέ, ὡς
[1, 4]	τὴν παιδείαν διατρίβοντες τὴν συναίσθησιν	χορηγοῦνται,	καθ´ ἣν τῶν μέτρων οἱ
[1, 1]	γὰρ θεόθεν αἱ πλεῖσται εὐεργεσίαι	χορηγοῦνται.	πάντες μὲν οὖν ὅσοι ταῖς
[1, 26]	τινὲς ἄλλοι καὶ οὗτοι ἀγνοεῖν	ὁμολογοῦνται	τὴν ἀλήθειαν. τίς τοίνυν ἡ
[1, 27]	ἃ λέγουσιν οὔτε περὶ τίνων	διαβεβαιοῦνται,	τὸ δὲ τέλος τῆς παραγγελίας
[1, 16]	ἐστὶ Παιονικόν, νῦν δὲ Νωρικὸν	καλοῦνται)	κατειργάσαντο χαλκὸν καὶ σίδηρον ἐκάθηραν
[1, 21]	συμβαίνει κατὰ Κρότωπον, γενεαὶ τεσσαράκοντα	ἀριθμοῦνται·	εἰς μέντοι τὰ ἑκατὸν ἔτη
[1, 21]	μὲν εἴκοσι ἢ μιᾷ πλείους	διαριθμοῦνται,	ἔτη δέ, ὡς ἔπος εἰπεῖν,
[1, 1]	πόλεων τὰ οἰκοδομήματα, εἰς τόδε	ἀφικνοῦνται,	εἰ μὴ μεταλήψεως χάριν τῶν
[1, 1]	ζωῆς ἀιδίου λαβόντες εἰς οὐρανὸν	πτεροῦνται.	θαυμασιώτατα τοίνυν ὁ ἀπόστολος ἐν
[1, 19]	ἀγαθὸς ὁ σῴζων; ~(Ὅτι οὖν	μαρτυροῦνται	ἀληθῆ τινα δογματίζειν καὶ Ἕλληνες,
[1, 23]	τὴν τῶν Ἑβραίων στρατηγίαν. ἔπειτα	νουθετοῦνται	μὲν Αἰγύπτιοι πολλάκις οἱ πολλάκις
[1, 15]	δὲ ἀμφιέννυνται φλοιοῖς καὶ ἀκρόδρυα	σιτοῦνται	καὶ ὕδωρ ταῖς χερσὶ πίνουσιν,
[1, 23]	ὠμότητα, δείσαντες δὲ ὕστερον μὴ	συναπόλωνται	τῷ παιδί, ἐκ βίβλου τῆς
[1, 1]	ἀπόστολον ἀσθενεῖς καὶ ἄρρωστοι, καὶ	κοιμῶνται	ἱκανοί. εἰ δὲ ἑαυτοὺς διεκρίνομεν,
[1, 25]	δὲ οἱ ἀρχόμενοι τοῖς ἄρχουσι	γίγνωνται,	ὅπερ ἡ κατὰ Μωυσέα πραγματεία
[1, 8]	αὗται ἐὰν μὴ μετὰ φιλοσοφίας	γένωνται,	βλαβερώτεραι παντί που εἶεν ἄν.
[1, 5]	ἐμοὺς λόγους, φησίν, ἵνα σοι	γένωνται	πολλαὶ ὁδοὶ βίου· ὁδοὺς γὰρ
[1, 17]	καὶ αἱ νόσοι αἱ σωματικαί·	κυβερνῶνται	δὲ ὑπὸ τῆς καθόλου προνοίας
[1, 27]	ἄλλων κηδόμενος ὅπως ἂν μὴ	διαφθείρωνται	πρὸς αὐτοῦ, ὥσπερ μέρος τι
[1, 27]	μὴ πολιτευόμενοι ὡς ἐν νόμῳ	ἀλαζονεύωνται	βιοῦντες· μακάριος δὲ ἀνὴρ ὃς
[1, 1]	ἀλλὰ γὰρ τὰ μυστήρια μυστικῶς	παραδίδοται,	ἵνα ᾖ ἐν στόματι λαλοῦντος
[1, 21]	αὐτῆς ἁμαρτὼν αὖθις ὁ λαὸς	παραδίδοται	Μαδιηναίοις ἔτη ἑπτά, ἐπὶ τούτοις
[1, 21]	ὁ λαὸς ἔτεσιν ὀκτωκαίδεκα Ἀμμανίταις	παραδίδοται.	μετανοησάντων δὲ αὐτῶν ἡγεῖται Ἰεφθαὲ
[1, 19]	κατασύροντα εἰς θάλασσαν, εἰς ἣν	ἐκδίδοται	ὁ παρεκτραπεὶς ἐκ τῆς κατ´
[1, 15]	παρήλλαξεν, οὐδ´ οἱ Αἰγυπτίων καλεόμενοι	Ἁρπεδονάπται,	σὺν τοῖς δ´ ἐπὶ πᾶσιν
[1, 13]	ἴσθ´ ὅτι κατόψεται, τὴν ἀλήθειαν.	γέγραπται	γοῦν ἐν τῷ Ἐκκλησιαστῇ· καὶ
[1, 21]	εἰδώλων, καθὼς ἐν τῷ Λευιτικῷ	γέγραπται.	ἐπὶ τούτου ὀκτωκαιδεκάτῳ ἔτει τὸ
[1, 21]	καὶ γὰρ ἐν τῷ Ἔσδρᾳ	γέγραπται,	καὶ οὕτως ἐγένετο χριστὸς βασιλεὺς
[1, 4]	αὖ διαρρήδην ἐξ ὀνόματος κυρίου	γέγραπται·	καὶ σὺ λάλησον πᾶσι τοῖς
[1, 11]	γάρ τοι ἐν τῷ Ἱερεμίᾳ	γέγραπται·	μὴ καυχάσθω ὁ σοφὸς ἐν
[1, 21]	ἔδει αὐτὸν κηρῦξαι, καὶ τοῦτο	γέγραπται	οὕτως· ἐνιαυτὸν δεκτὸν κυρίου κηρῦξαι
[1, 21]	τῷ εὐαγγελίῳ τῷ κατὰ Λουκᾶν	γέγραπται	οὕτως· ἔτει δὲ πεντεκαιδεκάτῳ ἐπὶ
[1, 13]	κυρίως ἂν εἴη γνωστικός. αὐτίκα	γέγραπται·	περισσεία γνώσεως τῆς σοφίας ζωοποιήσει
[1, 21]	τῆς φυλῆς Δαβίδ, ὡς ἐκεῖ	γέγραπται,	Ὑπέρων τοὔνομα. Ναὶ μὴν Ὀνομάκριτος
[1, 17]	ἐμπνευσθέντες ὑπὸ τοῦ κυρίου, οὐ	κλέπται,	ἀλλὰ διάκονοι. φησὶ γοῦν ἡ
[1, 17]	πρὸ τῆς παρουσίας τοῦ κυρίου	κλέπται	εἰσὶ καὶ λῃσταί. πάντες μὲν
[1, 17]	θεοῦ. τάχα δ´ ἂν εἶεν	κλέπται	καὶ λῃσταὶ» οἱ παρ´ Ἕλλησι
[1, 17]	πάντες» οὖν οἱ πρὸ κυρίου	κλέπται	καὶ λῃσταί, οὐχ ἁπλῶς πάντες
[1, 17]	δηλονότι τοῦ Χριστοῦ. ὥστε οὐ	κλέπται	οἱ προφῆται. καὶ ἡ διδαχὴ
[1, 21]	Ἰούλιον Νέπωτα. ἀλλ´ οἳ μὲν	κλέπται	πάντες καὶ λῃσταί, ὥς φησιν
[1, 21]	ἐξ Αἰγύπτου πορείαν, ἐξ ὧν	συνῶπται	κατὰ Ἴναχον ἠκμακέναι τὸν Μωσέα.
[1, 9]	φόβῳ. οὐχὶ δὲ καὶ οἱ	ὀρθοδοξασταὶ	καλούμενοι ἔργοις προσφέρονται καλοῖς, οὐκ
[1, 20]	δὲ ἐξεῖπεν ἡ γραφή· πανουργότερος	ἔσται	ἄκακος συνίων, ὁ δὲ σοφὸς
[1, 1]	γάρ» φησί, λάλει, καὶ σοφώτερος	ἔσται,	καὶ τῷ ἔχοντι δὲ προστεθήσεται»
[1, 11]	πίστεως· βλέπετε μή τις ὑμᾶς	ἔσται	ὁ συλαγωγῶν» ἀπὸ τῆς πίστεως
[1, 4]	καὶ ἡ σοφὴ ἐπίνοια, σαφὲς	ἔσται	παραθεμένοις τήνδε τὴν λέξιν· καὶ
[1, 26]	τις ἀνθρώπων ἐστίν, ὁ αὐτὸς	ἔσται	ποιμήν τε καὶ νομοθέτης ἀγαθὸς
[1, 1]	ποτήριον τοῦ κυρίου ἀναξίως, ἔνοχος	ἔσται	τοῦ σώματος καὶ τοῦ αἵματος
[1, 11]	πάλιν· βλέπετε οὖν μή τις	ἔσται	ὑμᾶς ὁ συλαγωγῶν διὰ τῆς
[1, 14]	τὴν τοῦ ἀνθρώπου φύσιν καταμαθεῖν	ἐξέσται.	πάλιν αὖ Χίλωνι τῷ Λακεδαιμονίῳ
[1, 8]	κλέπτοντες μὲν ἀφανῶς, διελεγχόμενοι δὲ	λῃσταί,	αἱρεῖν ἀγωνιζόμενοι καὶ δόλῳ καὶ
[1, 17]	δ´ ἂν εἶεν κλέπται καὶ	λῃσταὶ»	οἱ παρ´ Ἕλλησι φιλόσοφοι καὶ
[1, 17]	οἱ πρὸ κυρίου κλέπται καὶ	λῃσταί,	οὐχ ἁπλῶς πάντες ἄνθρωποι, πάντες
[1, 17]	τοῦ κυρίου κλέπται εἰσὶ καὶ	λῃσταί.	πάντες μὲν οὖν οἱ ἐν
[1, 21]	οἳ μὲν κλέπται πάντες καὶ	λῃσταί,	ὥς φησιν ἡ γραφή, τὰ
[1, 6]	ποιεῖ, καὶ αἱ φύσεις αἱ	χρησταὶ	τοιαύτης παιδείας ἀντιλαμβανόμεναι ἔτι βελτίους
[1, 8]	οὗτοι ἅρπαγες προβάτων κῳδίοις ἐγκεκρυμμένοι,	ἀνδραποδισταί	τε καὶ ψυχαγωγοὶ εὔγλωσσοι, κλέπτοντες
[1, 1]	δι´ ἀνθρώπων γὰρ θεόθεν αἱ	πλεῖσται	εὐεργεσίαι χορηγοῦνται. πάντες μὲν οὖν
[1, 17]	οἰκίαν· τὸ δὲ μὴ κωλῦον	κεχώρισται	τοῦ γινομένου. διὰ τοῦτο γοῦν
[1, 4]	ποιηταὶ καὶ τῆς λέξεως οἱ	σοφισταὶ	καὶ τῶν συλλογισμῶν οἱ διαλεκτικοὶ
[1, 8]	Ἕλληνες εἶεν εἴτε καὶ βάρβαροι	σοφισταί.	παγκάλως οὖν ὁ τραγικὸς Εὐριπίδης
[1, 3]	ἐπαιρόμενοι τῇ τέχνῃ οἱ κακοδαίμονες	σοφισταὶ	τῇ σφῶν αὐτῶν στωμυλλόμενοι τερθρείᾳ,
[1, 15]	ἀφικνούμενοι γῆν) Ἰνδῶν τε οἱ	γυμνοσοφισταί,	ἄλλοι γε φιλόσοφοι βάρβαροι. διττὸν
[1, 14]	ἴδιος προφήτης οὕτως· Κρῆτες ἀεὶ	ψεῦσται,	κακὰ θηρία, γαστέρες ἀργαί· καὶ
[1, 23]	πατάξας ἀποκτεῖναι. φασὶ δὲ οἱ	μύσται	λόγῳ μόνῳ ἀνελεῖν τὸν Αἰγύπτιον,
[1, 23]	τὴν ἀνάληψιν, ὥς φασιν οἱ	μύσται,	Μελχί. ἐν δὲ ἡλικίᾳ γενόμενος
[1, 5]	αὐτῆς τῆς ἀληθείας, ἔχουσιν οἱ	μύσται.	~(πολλὰ δ´ ἡ ἑτοιμότης πρὸς
[1, 14]	Ξενοκράτης, ὃν Πολέμων. Πολέμωνος δὲ	ἀκουσταὶ	Κράτης τε καὶ Κράντωρ, εἰς
[1, 14]	Λεύκιππος, εἶτα Δημόκριτος. Δημοκρίτου δὲ	ἀκουσταὶ	Πρωταγόρας ὁ Ἀβδηρίτης καὶ Μητρόδωρος
[1, 11]	ὅθεν εἴ τις ἀγαπᾷ, οὗτος	ἔγνωσται»	λέγει. ~(Ἐπεὶ δὲ μὴ κοινὴ
[1, 22]	καὶ τὸν βίον ἀξιόπιστοι κηρύσσουσαι	αὐταὶ	αἱ γραφαί, λεκτέον δὲ ὅμως
[1, 10]	παντελῶς, ἐπεὶ καὶ αἱ λέξεις	αὐταὶ	τῶν σοφιστῶν οὐ μόνον γοητεύουσι
[1, 15]	τεκμαίρονται καὶ προθεσπίζουσι τὰ μέλλοντα.	αὗται	γοῦν οὐκ εἴασαν αὐτοὺς τὴν
[1, 19]	τροχιὰς τοῦ ἰδίου γεωργίου πεπλάνηται.	αὗται	δέ εἰσιν αἱ τὴν ἐξ
[1, 8]	τὴν ἐριστικήν. αἱ τοίνυν τέχναι	αὗται	ἐὰν μὴ μετὰ φιλοσοφίας γένωνται,
[1, 21]	βτʹ καὶ ἀρθήσεται τὸ ἅγιον.	αὗται	οὖν αἱ βτʹ ἡμέραι γίνονται
[1, 21]	γυναικῶν δὲ (καὶ γὰρ καὶ	αὗται	προεφήτευον) Σάρρα τε καὶ Ῥεβέκκα
[1, 19]	Ἕλλησι φιλοσοφήσαντες διορῶσι τὸν θεόν·	τοιαῦται	γὰρ αἱ κατ´ ἀδυναμίαν φαντασίαι
[1, 11]	ζητήσεις φεύγετε· μειρακιώδεις γὰρ αἱ	τοιαῦται	φιλονικίαι. ἀρετὴ δὲ οὐ φιλομειράκιον,
[1, 16]	Λύδιον ἁρμονίαν ἐφιλοτέχνησεν· οἵ τε	Τρωγλοδύται	καλούμενοι σαμβύκην εὗρον, ὄργανον μουσικόν.
[1, 22]	ἕκαστα τῶν ἐν αὐτῇ λεγομένων.	διηρμήνευται	δὲ πρὸ Δημητρίου ὑφ´ ἑτέρων,
[1, 1]	θυσιαστηρίῳ ἄλλαγμα κυνός» ὅτῳ δὲ	ἀπήμβλυται	κακῇ τροφῇ τε καὶ διδασκαλίᾳ
[1, 8]	γύμνασμα φιλοσόφου περὶ τὸ ἔνδοξον	δείκνυται	ἀντιλογικῆς ἕνεκεν δυνάμεως· οὐδαμοῦ δ´
[1, 21]	ἦν, μετὰ δὲ ταῦτα ἐπαύσατο.	δείκνυται	δὲ καὶ οὗτος ὁ ἀριθμὸς
[1, 5]	Ἰσραηλιτικὸν γένος αὔξεται. ἐξ ὧν	δείκνυται	διδακτικὴν εἶναι τὴν σοφίαν. ἣν
[1, 21]	ἣ καὶ ὑστέρα τῶν Ἰλιακῶν	δείκνυται	ἔτεσι τετρακοσίοις ἑπτά. ῥᾴδιον τοίνυν
[1, 21]	αὐτῶν πρὸς Σολομῶντα, καθ´ ἃς	δείκνυται	ὁ μὲν Οὐάφρης ὀκτὼ μυριάδας
[1, 26]	Μωυσέα εὕροιμεν, ὡς ἐξ αὐτῶν	δείκνυται	τῶν γραφῶν, εὖ μάλα πεπεισμένως
[1, 5]	δικαιοσύνην. Ἰσαὰκ δὲ τὸ αὐτομαθὲς	ἐνδείκνυται;	διὸ καὶ Χριστοῦ τύπος εὑρίσκεται.
[1, 5]	οὖν τὴν σοφίαν ἡ ποσάκις»	ἐνδείκνυται	λέξις, καὶ καθ´ ἕνα ἕκαστον
[1, 6]	οὕτω πεφυκότων παρὰ τοὺς ἑτέρους	ἐνδείκνυται,	τελειότητα δὲ κατ´ ἀρετὴν οὐδ´
[1, 21]	Ἴλιον στρατεύσαντος. Προτερεῖν ἄρα Μωυσῆς	ἀποδείκνυται	τῆς μὲν Διονύσου ἀποθεώσεως ἔτη
[1, 21]	βασιλείας τῷ τριακοστῷ δευτέρῳ ἔτει	ἐκθεοῦται,	ὥς φησιν Ἀπολλόδωρος ἐν τοῖς
[1, 21]	Μαρίας τῆς μητρὸς τοῦ κυρίου	περαιοῦται·	γίνονται γάρ, φησίν, ἀπὸ Ἀβραὰμ
[1, 1]	ὑπομνημάτων λαλῶν πρὸς τὸν θεὸν	ἀφοσιοῦται	ταῦτα κεκραγὼς ἐγγράφως, μὴ κέρδους
[1, 17]	θεῷ δὲ οὐδὲν ἀντίκειται οὐδὲ	ἐναντιοῦταί	τι αὐτῷ, κυρίῳ καὶ παντοκράτορι
[1, 10]	τὸ νοούμενον. ὁποίῳ δὲ ὀνόματι	δηλοῦται	τοῦτο ὅπερ παραστῆσαι βούλομαι, οὐθέν
[1, 1]	τοῦ λόγου, εἰ τοῦτον μόνον	καρποῦται	τὸν μισθόν, τὴν σωτηρίαν τῶν
[1, 21]	Τιβερίου καὶ πεντεκαίδεκα Αὐγούστου, οὕτω	πληροῦται	τὰ τριάκοντα ἔτη ἕως οὗ
[1, 21]	προτερεῖ, ἐν τοῖς ἔμπροσθεν ἡμῖν	δεδήλωται.	Ἀλέξανδρος δὲ ὁ Πολυΐστωρ ἐπικληθεὶς
[1, 3]	ζητήσεις ἐριστικὰς ἐκπορίζοντες, λεξειδίων θηράτορες,	ζηλωταὶ	τεχνυδρίων, ἐριδαντέες καὶ ἱμαντελικτέες, ὡς
[1, 21]	δύο μῆνες ἓξ ἡμέραι δέκα.	Πεπλήρωται	τοίνυν ἐκ τῆς αἰχμαλωσίας τῆς
[1, 21]	εὑρεθήσεται τῆς ἡμέρας. αἱ δὲ	πρῶται	καὶ γενικαὶ διάλεκτοι βάρβαροι μέν,
[1, 8]	λόγοις» φησί, διδασκαλίᾳ δέ τινι	τετύφωται	μηδὲν ἐπιστάμενος, ἀλλὰ νοσῶν περὶ
[1, 14]	δειλαί τοι δειλῶν γε καὶ	ἐγγύαι	ἐγγυάασθαι· οἳ δὲ περὶ Ἀριστοτέλη
[1, 21]	ἑβδομήκοντα ὡς αἱ ἡμέτεραι παραδιδόασι	γραφαί,	αἱ δὲ ἄλλαι αἱ πολλαὶ
[1, 5]	γε τόπους ἐξεταζόμεναι αἱ προειρημέναι	γραφαὶ	ἄλλα μυστήρια μηνύουσαι παρίστανται. Φαμὲν
[1, 22]	βίον ἀξιόπιστοι κηρύσσουσαι αὐταὶ αἱ	γραφαί,	λεκτέον δὲ ὅμως καὶ ἡμῖν
[1, 7]	γὰρ Ἑλλήνων φωνῇ ἡρμηνεύθησαν αἱ	γραφαί,	ὡς μὴ πρόφασιν ἀγνοίας προβάλλεσθαι
[1, 13]	μυρίας ἐκτροπὰς ἔχει) καθάπερ αἱ	βάκχαι	τὰ τοῦ Πενθέως διαφορήσασαι μέλη
[1, 14]	τοὺς προειρημένους ἄνδρας τρεῖς γεγόνασι	διαδοχαὶ	ἐπώνυμοι τῶν τόπων περὶ οὓς
[1, 21]	λεγούσης· ἦσαν δὲ πᾶσαι αἱ	ψυχαὶ	ἐξ Ἰακὼβ πέντε καὶ ἑβδομήκοντα
[1, 1]	ἄρτου διανομῇ. εἰσὶ γὰρ καὶ	ψυχαὶ	ἰδίας ἔχουσαι τροφάς, αἳ μὲν
[1, 9]	τὸν καρπὸν τρυγητέον. κλαδεῦσαι δεῖ,	σκάψαι,	ἀναδῆσαι καὶ τὰ λοιπὰ ποιῆσαι,
[1, 16]	πρώτην γυναικῶν φιλοσοφῆσαι καὶ ποιήματα	γράψαι	ἱστορεῖ. Ἡ μὲν οὖν Ἑλληνικὴ
[1, 9]	μεμαθηκότας. τὰς δὲ ἐντολάς» φησίν,	ἀπόγραψαι	δισσῶς βουλήσει καὶ γνώσει τοῦ
[1, 27]	καὶ ἀλήθεια μὴ ἐκλιπέτωσάν σε,	ἄφαψαι	δὲ αὐτὰς περὶ σῷ τραχήλῳ.
[1, 17]	μετανοῆσαι οἷός τε ἦν καὶ	κλέψαι,	καὶ {ὁ} αἴτιος αὐτὸς τῆς
[1, 1]	σπέρμα πνευματικὸν καὶ τοῦτο εὐμαρῶς	ἐκθρέψαι	δύνασθαι. Περιέξουσι δὲ οἱ Στρωματεῖς
[1, 19]	ἀνοῖξαι» φησίν, ὀφθαλμοὺς αὐτῶν, τοῦ	ἐπιστρέψαι	ἀπὸ σκότους εἰς φῶς καὶ
[1, 19]	ἀπὸ τῆς ἐξουσίας τοῦ σατανᾶ	ἐπιστρέψαι»	τὸ ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας ἐστὶ
[1, 21]	τοῦ σφραγίσαι ἁμαρτίας καὶ τοῦ	ἀπαλεῖψαι	τὰς ἀδικίας, καὶ τοῦ ἐξιλάσασθαι
[1, 18]	καὶ ὑπερορωμένης βαρβάρου φιλοσοφίας ἀντιπαραθέσει	καταλάμψαι	φησίν, ὡς καὶ ὁ λύχνος
[1, 15]	μάχην θέσθαι πρὸς Καίσαρα πρὶν	ἐπιλάμψαι	σελήνην τὴν νέαν. τούτων ἁπάντων
[1, 21]	Τιβερίου Καίσαρος τὴν πεντεκαιδεκάτην τοῦ	Τυβὶ	μηνός, τινὲς δὲ αὖ τὴν
[1, 10]	παραπλεύσας εἷς ἀρκεῖ, καὶ τῇ	Σφιγγὶ	ὑποκρινάμενος ἄλλος εἷς, εἰ δὲ
[1, 21]	Αὐγούστου ἐν πέμπτῃ Παχὼν καὶ	εἰκάδι.	Οἱ δὲ ἀπὸ Βασιλείδου καὶ
[1, 21]	προφήτης. καὶ ἐν τῇ μιᾷ	ἑβδομάδι,	ἧς ἑβδομάδος τὸ ἥμισυ κατέσχεν
[1, 23]	δὲ ὕστερον μὴ συναπόλωνται τῷ	παιδί,	ἐκ βίβλου τῆς ἐπιχωρίου σκεῦός
[1, 1]	μή πῃ ἑτέρως σφαλεῖεν καὶ	παιδὶ	μάχαιραν, ᾗ φασιν οἱ παροιμιαζόμενοι,
[1, 23]	προσδραμοῦσα βασιλίδι· θέλεις τροφόν σοι	παιδὶ	τῷδ´ εὕρω ταχὺ ἐκ τῶν
[1, 21]	μάντις καὶ Ἴαμος ἄλλος ἐν	Ἤλιδι,	ἀφ´ οὗ οἱ Ἰαμίδαι, Πολύιδός
[1, 23]	λέγει τάδε Μαριὰμ ἀδελφὴ προσδραμοῦσα	βασιλίδι·	θέλεις τροφόν σοι παιδὶ τῷδ´
[1, 25]	τὸν φιλόσοφον τὸν ἐν τῇ	Ἐπινομίδι	συνέταξεν, τὸν τὴν διέξοδον πάσης
[1, 1]	κατὰ τὸ παρὸν μεταλαμβάνει, ἀλλὰ	ἐλπίδι	ἀπεκδεχόμενος τὴν ἀποδοθησομένην πάντως ἀμοιβὴν
[1, 21]	εὑρετὴς γίνεται, Τριόπας δὲ συγχρονεῖ	Ἴσιδι	ἑβδόμῃ γενεᾷ ἀπὸ Ἰνάχου (Ἶσιν
[1, 15]	Ἡλιοπολίτῃ, Εὔδοξος δὲ ὁ Κνίδιος	Κονούφιδι	τῷ καὶ αὐτῷ Αἰγυπτίῳ. ἐν
[1, 15]	Αἰγυπτίῳ ἀρχιπροφήτῃ μαθητεῦσαι, Πλάτων δὲ	Σεχνούφιδι	τῷ Ἡλιοπολίτῃ, Εὔδοξος δὲ ὁ
[1, 15]	ψυχήν. Ἱστορεῖται δὲ Πυθαγόρας μὲν	Σώγχιδι	τῷ Αἰγυπτίῳ ἀρχιπροφήτῃ μαθητεῦσαι, Πλάτων
[1, 21]	ὥς φησιν Ἄνδρων ἐν τῷ	Τρίποδι.	Ἡράκλειτος γὰρ μεταγενέστερος ὢν Πυθαγόρου
[1, 6]	ἀλλ´ ὁ μὲν γεωργὸς εἴσεται,	εἰ	ἀγαθὴ πρὸς καρποφορίαν ἢ κακὴ
[1, 1]	καὶ ὑπομνήματα καταλιμπάνειν, τὸν δὲ	εἰ	ἀκροᾶσθαί τε καὶ ἐντυγχάνειν δίκαιος·
[1, 1]	δοκιμάζειν σφᾶς αὐτούς, τὸν μὲν	εἰ	ἄξιος λέγειν τε καὶ ὑπομνήματα
[1, 29]	διαλογιζομένους ἐν ταῖς καρδίαις αὐτῶν,	εἰ	ἄρα ἔστι ταῦτα ἢ οὐκ
[1, 19]	κατοικίας αὐτῶν, ζητεῖν τὸ θεῖον,	εἰ	ἄρα ψηλαφήσειαν ἢ εὕροιεν {ἄν}
[1, 23]	πολλοῦ τετοκυῖαν παραστῆσαι αὐτῇ τροφόν,	εἰ	βούλοιτο· τῆς δὲ συνθεμένης καὶ
[1, 10]	τῶν ἔργῳ χρωμένων πονηρῷ διαφέρουσιν	(εἰ	γὰρ διαβολὴ ξίφους διάκονος καὶ
[1, 5]	φιλοσοφίας ὡς ἐκείνη τῆς προπαιδείας.	εἰ	γὰρ ἐγκράτειαν φιλοσοφία ἐπαγγέλλεται γλώσσης
[1, 9]	ποιεῖν ἐκ τοῦ λόγου γίνεται;	εἰ	γὰρ μὴ λόγῳ πράττοιμεν, ἀλόγως
[1, 11]	μὴ ὑπὸ τοῦ Χριστοῦ ἀπανδρωθῶσιν.	εἰ	γὰρ οὐ κληρονομήσει ὁ υἱὸς
[1, 1]	τὰ κάλλιστα τοῦτον αὑτῷ προσήκει.	Εἰ	γοῦν ὁ μὲν θερισμὸς πολύς,
[1, 20]	ἡ δὲ εὕρεσις δι´ υἱοῦ.	εἰ	γοῦν σκοποῖμεν, μία κατὰ δύναμίν
[1, 6]	περὶ τὴν μάθησιν πίστις ἐμποιεῖ.	εἰ	δ´ ἡ ἄγνοια ἀπαιδευσία τε
[1, 10]	τῇ Σφιγγὶ ὑποκρινάμενος ἄλλος εἷς,	εἰ	δὲ βούλεσθε μηδὲ εἷς. οὔκουν
[1, 1]	καὶ ἄρρωστοι, καὶ κοιμῶνται ἱκανοί.	εἰ	δὲ ἑαυτοὺς διεκρίνομεν, οὐκ ἂν
[1, 6]	λειμῶνα ἐπινεμομένη ἓν κηρίον γεννᾷ.	Εἰ	δὲ ἐν τῷ ταμείῳ εὔχῃ,
[1, 26]	καὶ κηδεμονικὴν τῆς ἀνθρώπων ἀγέλης.	εἰ	δὲ ἡ ποίμνη ἡ ἀλληγορουμένη
[1, 20]	τὰς ψυχάς, ἀλλὰ διαφόρῳ διδασκαλίᾳ.	εἰ	δὲ καὶ διαστέλλεσθαι ἡμᾶς διὰ
[1, 20]	τὸν κεκοσμημένον τὴν ψυχὴν ἐναρέτως.	εἰ	δὲ καὶ πόρρωθεν συλλαμβάνεται φιλοσοφία
[1, 1]	φησίν, ἐμῶν θεσμῶν μὴ ἐπιλανθάνου.	εἰ	δὲ μὴ πάντων ἡ γνῶσις,
[1, 9]	τῷ κατ´ ἀμφιβολίαν ἀπατώμενος τρόπῳ.	Εἰ	δὲ οἱ προφῆται καὶ οἱ
[1, 19]	ἀλλὰ παντὶ τρόπῳ προὐθυμήθην γενέσθαι.	εἰ	δὲ ὀρθῶς προὐθυμήθην καί τι
[1, 27]	ὁ ἀπόστολος γράφων ὧδέ πως·	εἰ	δὲ σὺ Ἰουδαῖος ἐπονομάζῃ καὶ
[1, 21]	ἔπος εἰπεῖν, τετρακόσια καὶ πρόσω.	εἰ	δὲ τὰ Ἀσσυρίων πολλοῖς ἔτεσι
[1, 26]	στρατηγόν, δίκαιον, ὅσιον, θεοφιλῆ κηρύττουσιν.	εἰ	δὲ ταῦτα περὶ τὸν Μωυσέα
[1, 27]	θεράποντα, φοβούμενον κύριον τὸν θεόν,	εἰ	δέ τις ἐπαναβαίη, τοῖς υἱοῖς
[1, 1]	μὲν ὑποκριταί, καὶ δὴ ἐάσθωσαν·	εἰ	δέ τις οὐ δοκεῖν δίκαιος,
[1, 16]	ὧν Ἕλληνες τὰ ἐπιτηδεύματα ὠφέληνται.	Εἰ	δέ τις τὴν φωνὴν διαβάλλει
[1, 21]	δὲ ἕτεροι, πεντακόσια ἑβδομήκοντα ἕξ.	εἰ	δέ τις τοῖς ἀπὸ Ἰησοῦ
[1, 1]	τίς ἡ τῶν γραμμάτων χρεία;	εἰ	δὲ τὸ ἕτερον, ἤτοι τοῖς
[1, 17]	ἦν, ἵνα ἡ κώλυσις παρέλθῃ.	εἰ	δὲ χρὴ ἀκριβολογεῖσθαι πρὸς αὐτούς,
[1, 21]	που καὶ ἡ Ἰλίου κατάληψις.	εἰ	δὲ χρὴ πείθεσθαι καὶ Ἡσιόδῳ
[1, 4]	καλεῖ καὶ περὶ τοῦ Μαργίτου,	εἰ	δὴ αὐτοῦ, ὧδέ πως γράφει·
[1, 11]	ἀναιροῦσαν καὶ ἡδονὴν ἐκθειάζουσαν, καὶ	εἰ	δή τις ἄλλη τὰ στοιχεῖα
[1, 19]	δικαίου σαφηνίζειν; κἀν τῷ Δημοδόκῳ,	εἰ	δὴ τοῦ Πλάτωνος τὸ σύγγραμμα,
[1, 2]	εἰ καὶ ἄχρηστος εἴη φιλοσοφία,	εἰ	εὔχρηστος ἡ τῆς ἀχρηστίας βεβαίωσις,
[1, 5]	αἱρετή, σεμνοτέρα φανεῖται καὶ κυριωτέρα,	εἰ	θεοῦ τιμῆς τε καὶ γνώσεως
[1, 13]	αἱ γυναικωνίτιδες ἀποκοψάμεναι τὸν λόγον)	εἰ	καὶ ἀλλήλοις ἀνόμοια εἶναι δοκεῖ,
[1, 2]	φημι τοῖς φιλεγκλήμοσι· πρῶτον μὲν	εἰ	καὶ ἄχρηστος εἴη φιλοσοφία, εἰ
[1, 16]	τὴν πᾶσαν φιλοσοφίαν ὑπειλήφασιν. ἀλλ´	εἰ	καὶ μὴ καταλαμβάνει ἡ Ἑλληνικὴ
[1, 17]	οὐχὶ μὴ κωλῦον, ἀλλ´ ἀποτρέπον,	εἰ	καὶ μὴ προέτρεπεν. οὔτε δὲ
[1, 29]	τοῦ πάντων λελέχθαι θεοῦ λαμβάνω,	εἰ	καὶ στοχαστικῶς εἴρηται τῷ ποιητῇ,
[1, 20]	Ἑλληνικὴ ἀλήθεια τῆς καθ´ ἡμᾶς,	εἰ	καὶ τοῦ αὐτοῦ μετείληφεν ὀνόματος,
[1, 27]	ἐκτίνειν ζημίας ἐάν τε δεσμά,	εἰ	μέλλοι τις μόνον ἐξ ἀδικίας
[1, 1]	ἢ τισὶ καταλειπτέον συγγράμματα; καὶ	εἰ	μὲν τὸ πρότερον, τίς ἡ
[1, 1]	τὴν ὠφέλειαν τῶν πλησίον ἐπανῃρημένῳ,	εἰ	μὴ θρασέως καί τισιν ἀντιζηλούμενος
[1, 1]	τὰ οἰκοδομήματα, εἰς τόδε ἀφικνοῦνται,	εἰ	μὴ μεταλήψεως χάριν τῶν κοσμικῶν
[1, 28]	οὐδεὶς γὰρ ἔγνω τὸν υἱὸν	εἰ	μὴ ὁ πατήρ, οὐδὲ τὸν
[1, 28]	ὁ πατήρ, οὐδὲ τὸν πατέρα	εἰ	μὴ ὁ υἱὸς καὶ ᾧ
[1, 1]	τῶν θείων μεταλαμβάνοντας λόγων παραφυλακτέον,	εἰ	μὴ περιεργίας ἕνεκεν ἱστορήσοντες, ὥσπερ
[1, 7]	βίου, κἂν εὐεργεῖς ὦσι νῦν,	εἰ	μὴ πίστιν ἔχοιεν. διὰ τοῦτο
[1, 1]	τισιν ἀντιζηλούμενος ἐπεπήδησεν τῇ διδασκαλίᾳ,	εἰ	μὴ φιλόδοξος ἡ κοινωνία τοῦ
[1, 9]	ψιλὴν τὴν πίστιν ἀπαιτοῦσιν, ὥσπερ	εἰ	μηδεμίαν ἠξίουν ἐπιμέλειαν ποιησάμενοι τῆς
[1, 14]	τραγικῷ τί μοι ὄφελος; λέγων,	εἰ	νεκροὶ οὐκ ἐγείρονται, φάγωμεν καὶ
[1, 1]	δὲ μὴ ἠγαπήθη ἡ δικαιοσύνη,	εἰ	πάντων ἡ δικαιοσύνη; ἀλλὰ γὰρ
[1, 1]	ὁ ποιμήν· ὃ μὲν γὰρ	εἰ	πῖόν ἐστι πολυπραγμονεῖ, ὃ δὲ
[1, 1]	χρῄζει τροφῆς, τὸν μαλλὸν κειράτω,	εἰ	σκέπης δεῖται. ὧδέ μοι καὶ
[1, 1]	ὀρθοτομοῦντα τὸν λόγον τῆς ἀληθείας.	Εἰ	τοίνυν ἄμφω κηρύττουσι τὸν λόγον,
[1, 21]	ἡ καθ´ ἡμᾶς χρονογραφία πρόεισιν,	εἰ	τοῖς πεντακοσίοις εἴκοσι καὶ τρισὶ
[1, 1]	φιλόδοξος ἡ κοινωνία τοῦ λόγου,	εἰ	τοῦτον μόνον καρποῦται τὸν μισθόν,
[1, 16]	γὰρ εἰς ἀέρα λαλοῦντες. τοσαῦτα,	εἰ	τύχοι, γένη φωνῶν εἰσιν ἐν
[1, 1]	προβάτου ὃ μέν τις ἀμελξάτω,	εἰ	χρῄζει τροφῆς, τὸν μαλλὸν κειράτω,
[1, 10]	τῷ τὸν ἀληθῆ βίον ἐπανῃρημένῳ,	εἴ	γε τὴν τρυφὴν ὡς δολεράν
[1, 12]	τὰς ἀκοὰς ἁγνίζεσθαι προσήκει ἡμῖν,	εἴ	γε τῆς ἀληθείας μεθεκτικοὶ εἶναι
[1, 21]	Διονύσου ἀποθεώσεως ἔτη ἑξακόσια τέσσαρα,	εἴ	γε τῆς Περσέως βασιλείας τῷ
[1, 17]	ἀπέμφασιν αὐτοῖς ὁ λόγος χωρεῖ,	εἴ	γε τῆς τρώσεως οὐχὶ τὸ
[1, 15]	παιδευθέντες, τί δεῖ καὶ λέγειν,	εἴ	γε Τυρρηνὸς ἢ Τύριος ὁ
[1, 7]	Ἤδη δὲ κἀκεῖνο σκοπῶμεν, ὡς	εἴ	ποτε οἱ μὴ ἐπιστάμενοι διαβιοῦσι
[1, 7]	ἐπὶ τῶν μνημάτων συκῆ καὶ	εἴ	τι τῶν ἀναιδεστέρων δένδρων, καὶ
[1, 17]	αὐτὸν πληροῖ τῷ ἑαυτοῦ πνεύματι,	εἴ	τινα δυνήσεται ῥῆξαι τῶν δικαίων.
[1, 18]	οὗτος ὁ ἐξ οἰήσεως, ἀλλ´	εἴ	τις ἀγαθὸς πρὸς οἰκοδομὴν τῆς
[1, 11]	περὶ τὴν ἀλήθειαν ἀναστρεφομένη. ὅθεν	εἴ	τις ἀγαπᾷ, οὗτος ἔγνωσται» λέγει.
[1, 11]	ἡ ἀλήθεια δυνατή. καὶ πάλιν·	εἴ	τις δοκεῖ ἐγνωκέναι τι, οὔπω
[1, 21]	δὲ καὶ ἄλλοι τινές, ὡς	εἴ	τις ἰχθὺς ἀνασπώμενος τῆς μηρίνθου
[1, 1]	εὐλόγως καταμέμψεται. οὐκ εὐθὺς δ´	εἴ	τις μὴ προηγουμένως ἐπιτελεῖ, κατὰ
[1, 8]	περιττὰς ταύτας τῶν λέξεων τέχνας,	εἴ	τις μὴ προσέρχεται ὑγιαίνουσι λόγοις»
[1, 27]	τῇ καρδίᾳ σου ὅτι ὡς	εἴ	τις παιδεύσει ἄνθρωπος τὸν υἱὸν
[1, 26]	καὶ εὑρίσκων νόμῳ καὶ λόγῳ,	εἶ	γε ὁ νόμος πνευματικός« καὶ
[1, 13]	δὲ τοῦ λόγου τοῦ ὄντος	ἀεὶ	θεολογίας πεποίηται. ὁ δὲ τὰ
[1, 1]	γ´ ἐμοῦ μεμενηκότα, κυλιόμενα δὲ	ἀεὶ	μόνῃ μιᾷ χρώμενα τῇ ἐγγράφῳ
[1, 8]	πράγματα κρείσσω νομίζω τῶν λόγων	ἀεί	ποτε. οὔποτε ἄρα ὀρεκτέον τοῖς
[1, 14]	αὐτῶν ἴδιος προφήτης οὕτως· Κρῆτες	ἀεὶ	ψεῦσται, κακὰ θηρία, γαστέρες ἀργαί·
[1, 23]	πολεμικοῖς τῇ φύσει ἡ θηρευτική.	ἄγει	δὲ αὐτὸν ἐντεῦθεν ὁ θεὸς
[1, 11]	πρόνοιαν μέχρι τῶν κατὰ μέρος	ἄγει	καὶ τρεπτὴν καὶ γενητὴν οἶδεν
[1, 21]	θεωρήσας ὑποστρέψας μετ´ οὐ πολὺ	ἄγει	μεθ´ ἑαυτοῦ ἀγέλην ἐλεφάντων καὶ
[1, 21]	γάρ μοι« φησὶν ἐν τῷ	Θεάγει,	ἐκ παιδὸς ἀρξάμενον θείᾳ μοίρᾳ
[1, 21]	καθ´ ἡμᾶς τῶν χρόνων ἀκρίβεια	συνάγει,	ἔτη τετρακόσια ὀγδοήκοντα δύο μῆνες
[1, 15]	Τιμαίῳ τὸν σοφώτατον Σόλωνα μανθάνοντα	εἰοάγει	πρὸς τοῦ βαρβάρου. ἔχει δὲ
[1, 21]	Μουσαίου διδάσκαλος· Ἀμφίων γὰρ δυσὶ	προάγει	γενεαῖς τῶν Ἰλιακῶν, Δημόδοκος δὲ
[1, 21]	τυφλώσας τὸν Σεδεκίαν εἰς Βαβυλῶνα	ἀπάγει	καὶ τὸν λαὸν πάντα μετοικίζει
[1, 10]	σοφοὺς ἀποθνῄσκοντας. τίνας δὴ σοφοὺς	λέγει;	ἄκουσον ἐκ τῆς σοφίας Ἰησοῦ·
[1, 11]	λόγος· ζητεῖτε» γὰρ καὶ εὑρήσετε»	λέγει,	ἀλλὰ τὴν ζήτησιν εἰς εὕρεσιν
[1, 17]	οὐκ ἔστιν ἐμὴ» ὁ κύριος	λέγει,	ἀλλὰ τοῦ πέμψαντός με πατρός.
[1, 7]	ἐθελήσωσιν. ἄλλως τις περὶ ἀληθείας	λέγει,	ἄλλως ἡ ἀλήθεια ἑαυτὴν ἑρμηνεύει.
[1, 3]	λόγους ἡ θεία γραφὴ παγκάλως	λέγει·	ἀπολῶ τὴν σοφίαν τῶν σοφῶν,
[1, 1]	δὲ ἡ σοφία καὶ φιλάνθρωπον.	λέγει	γοῦν ὁ Σολομών· υἱέ, ἐὰν
[1, 21]	καὶ Οὐιτελλίῳ. καὶ διὰ τοῦτο	λέγει	Δανιήλ· μακάριος ὁ φθάσας εἰς
[1, 26]	τὴν ἀγωγὴν εἰς τὸ θεῖον.	λέγει	δὲ καὶ ὁ Παῦλος· ὁ
[1, 17]	προεφήτευον ὡς ἂν ἀποστάτου διάκονοι.	λέγει	δὲ καὶ ὁ ποιμήν, ὁ
[1, 6]	γὰρ ἐν λόγοις τὸν πολυφράδμονα	λέγει,	δεινὸν δὲ τὸν αὐδήεντα, καὶ
[1, 15]	ἐπισημήνασθαι τὰ παρ´ αὐτοῦ, τάδε	λέγει	Δημόκριτος» γράφοντος. ναὶ μὴν καὶ
[1, 11]	δὲ ἀνθρωπίνην» τὴν λογικὴν τερθρείαν	λέγει.	διὸ κἀκεῖνα ἐπιστέλλει· τὰς νεωτέρας
[1, 1]	σὺ οὖν ἐνδυναμοῦ» καὶ Παῦλος	λέγει,	ἐν χάριτι τῇ ἐν Χριστῷ
[1, 11]	εἴ τις ἀγαπᾷ, οὗτος ἔγνωσται»	λέγει.	~(Ἐπεὶ δὲ μὴ κοινὴ ἡ
[1, 10]	σοφία πονηρίας ἐπιστήμη. ταύτην δὴ	λέγει,	ἣν ἐπενόησαν τέχναι λεκτικαί τε
[1, 3]	ἐπὶ ῥαψῳδῶν καὶ ἄλλων τινῶν	λέγει·	καὶ γὰρ εἰσελήλυθεν πολλῶν σοφιστῶν
[1, 1]	διψῶντες, πορεύεσθε ἐφ´ ὕδωρ» Ἡσαΐας	λέγει,	καὶ πῖνε τὸ ὕδωρ ἀπὸ
[1, 18]	δηλαδή. πρὸς τούτους ἡ προφητεία	λέγει·	κἂν θέλητε καὶ εἰσακούσητέ μου,
[1, 14]	σπουδῆς γεγονέναι τόνδε τὸν τρόπον	λέγει,	κοινῶς μὲν πᾶσιν Ἕλλησιν, ἐξαιρέτως
[1, 11]	ἐν τούτοις τὸ θέλημά μου,	λέγει	κύριος. ἵνα μὴ πεποιθότες ὦμεν
[1, 19]	καὶ συνεκφώνησιν αἰτιάσηται, προφητείας εἴδη	λέγει.	ναὶ μὴν κατ´ ἔμφασιν ἀληθείας
[1, 8]	τραγικὸς Εὐριπίδης ἐν ταῖς Φοινίσσαις	λέγει·	ὁ δὲ ἄδικος λόγος νοσῶν
[1, 17]	τοῦ κυρίου, ἀλλὰ τοῦ ψεύστου·	λέγει	ὁ κύριος ὑμεῖς ἐκ τοῦ
[1, 21]	γὰρ Φορωνέα πρῶτον ἄνθρωπον γενέσθαι	λέγει·	ὅθεν καὶ ὁ τῆς Φορωνίδος
[1, 17]	δὲ ἀπόστολος ἃ καὶ λαλοῦμεν»	λέγει	οὐκ ἐν διδακτοῖς ἀνθρωπίνης σοφίας
[1, 19]	μὴ οὐκ ᾖ τοῦτο φιλοσοφεῖν»	λέγει,	περὶ τὰς τέχνας κυπτάζοντα ζῆν
[1, 29]	βασιλεὺς θνατῶν τε καὶ ἀθανάτων,	λέγει	Πίνδαρος. ἐγὼ δὲ τὸν θέμενον
[1, 11]	δὲ οὐ φιλομειράκιον, ὁ φιλόσοφος	λέγει	Πλάτων· καὶ τὸ ἀγώνισμα» ἡμῶν
[1, 25]	πρέπειν ἂν μᾶλλον φιλοσοφεῖν ἡμᾶς	λέγει	πρὸς τὸ ἀξίωμα τοῦ οὐρανοῦ
[1, 19]	ἧς καὶ ὁ παρὰ Πλάτωνι	λέγει	Σωκράτης· εἰσὶ γὰρ δή, ὥς
[1, 23]	ἔγνω δ´ Ἑβραῖον ὄντα· καὶ	λέγει	τάδε Μαριὰμ ἀδελφὴ προσδραμοῦσα βασιλίδι·
[1, 25]	τοῦ δὲ πολιτικοῦ δύο εἴδη	λέγει,	τὸ μὲν νομικόν, τὸ δὲ
[1, 8]	ἃ χρὴ δοκεῖν, ἡ τραγῳδία	λέγει.	τοιοῦτοι δὲ οἱ ἐριστικοὶ οὗτοι
[1, 21]	εἰς Ὀρφέα ποιήσεως Κέρκωπος εἶναι	λέγει	τοῦ Πυθαγορείου τὴν Εἰς Ἅιδου
[1, 21]	τῶν Ἑλληνικῶν ἀφ´ ὧν Κτησίας	λέγει,	φανήσεται τῷ δευτέρῳ καὶ τετρακοσιοστῷ
[1, 20]	γοῦν· υἱέ, μὴ γίνου ψεύστης·	ὁδηγεῖ	γὰρ τὸ ψεῦσμα πρὸς τὴν
[1, 24]	δὲ ταῦτα στῦλος πυρὸς ἑπόμενος	(ὡδήγει	γὰρ ἔμπροσθεν αὐτῶν) ἦγε νύκτωρ
[1, 15]	ἐμπορεύεσθαι εἴς τε Αἴγυπτον ἀφικέσθαι	ὁμολογεῖ·	δύνασθαι γοῦν ἐν τῷ Φαίδωνί
[1, 21]	Ἰόβας δὲ περὶ Ἀσσυρίων γράφων	ὁμολογεῖ	τὴν ἱστορίαν παρὰ Βηρώσσου εἰληφέναι,
[1, 21]	ἀπὸ δὲ τῆς Ἡρακλέους ἐν	Ἄργει	βασιλείας ἐπὶ τὴν Ἡρακλέους αὐτοῦ
[1, 21]	οἱ Ἰαμίδαι, Πολύιδός τε ἐν	Ἄργει	καὶ ἐν Μεγάροις, οὗ μέμνηται
[1, 11]	καθ´ ὃν πεπίστευκέ τε καὶ	ἐνεργεῖ,	μηδὲ ἀποδοῦναι δυνάμενος τὴν αἰτίαν
[1, 17]	ἐνεργεῖ οὐδὲ κωλύει. τί γὰρ	ἐνεργεῖ	ὁ μὴ κωλύων; ἤδη δὲ
[1, 17]	ὅτι τὸ κωλῦσαι δυνάμενον οὐκ	ἐνεργεῖ	οὐδὲ κωλύει. τί γὰρ ἐνεργεῖ
[1, 5]	φιλοσοφία αὐτὴ πρὸς σοφίας κτῆσιν	συνεργεῖ.	ἔστι γὰρ ἡ μὲν φιλοσοφία
[1, 20]	προσφέρεται δύναμιν. ἡ γοῦν σαφήνεια	συνεργεῖ	πρὸς τὴν παράδοσιν τῆς ἀληθείας
[1, 27]	παιδεύει καὶ ὑπαγορεύει τὰ ποιητέα	εἴργει	τε ἕκαστον τῶν ἁμαρτημάτων, δίκας
[1, 23]	ἔλεξα· πῶς ἐγένετο συμφανὲς τόδε;	φεύγει	δὴ ἐντεῦθεν καὶ ποιμαίνει πρόβατα
[1, 5]	κύριον καλέσαι καὶ τοὺς Ἕλληνας·	ἐπαιδαγώγει	γὰρ καὶ αὐτὴ τὸ Ἑλληνικὸν
[1, 28]	αὕτη ἐπὶ τὴν ἀληθῆ σοφίαν	χειραγωγεῖ,	ἥτις ἐστὶ δύναμις θεία, τῶν
[1, 11]	ἐγνωκέναι τι, οὔπω ἔγνω καθὸ	δεῖ	γνῶναι· οὐ γάρ ποτε ἡ
[1, 1]	οὐχὶ τῇ κοσμικῇ ἐνέχεται συνηθείᾳ·	δεῖ	δὲ ὡς οἷόν τε τὸν
[1, 14]	ὅλων οὐσίας εἰδέναι τὰ μέρη·	δεῖ	δὴ τὴν γένεσιν τοῦ κόσμου
[1, 27]	κύριον συνήσουσιν ἐν παντὶ ἀγαθῷ.	δεῖ	δὴ τὴν διοικοῦσαν πρόνοιαν κυρίαν
[1, 1]	τὴν τοῦ λαμβάνοντος δύναμιν, ἣν	δεῖ	ἐκ συνασκήσεως αὔξειν, τοῖς δούλοις
[1, 15]	καὶ παρὰ βαρβάροις παιδευθέντες, τί	δεῖ	καὶ λέγειν, εἴ γε Τυρρηνὸς
[1, 1]	ἀπόρρητα ἱκανῶς, πολλοῦ γε καὶ	δεῖ,	μόνον δὲ τὸ ὑπομνῆσαι, εἴτε
[1, 9]	λόγον τὸν καρπὸν τρυγητέον. κλαδεῦσαι	δεῖ,	σκάψαι, ἀναδῆσαι καὶ τὰ λοιπὰ
[1, 24]	δὲ σύμπαντα καὶ τὸ πῶς	δεῖ	χρῆσθαι τούτων ἑκάστῳ παρὰ Μωυσέως
[1, 14]	Ἀλυάττου δὲ τοῦ Κροίσου Λυδῶν.	συνᾴδει	δὲ αὐτῷ καὶ Ἡρόδοτος ἐν
[1, 21]	λʹ καὶ ὅτι ἐνιαυτὸν μόνον	ἔδει	αὐτὸν κηρῦξαι, καὶ τοῦτο γέγραπται
[1, 1]	πονηρὲ δοῦλε» εἶπεν καὶ ὀκνηρέ,	ἔδει	σε βαλεῖν τὸ ἀργύριόν μου
[1, 19]	ἔγωγε ᾤμην καὶ ὄνειδος εἶναι.	ᾔδει	γάρ, οἶμαι, ὡς ἄρα ἤδη
[1, 28]	πρὸς ὃ δύνασθε« εἶπεν, ἐπεὶ	ᾔδει	τινὰς γάλα μόνον εἰληφότας, οὐδέπω
[1, 8]	ἀρέσκειν. ἃ μὲν γὰρ ἐκείνους	ἥδει,	οὐκ ἀσκοῦμεν ἡμεῖς· ἃ δὲ
[1, 24]	θείαν διοίκησιν τὸ μόνῳ τῷ	θυμοειδεῖ	τῆς ψυχῆς εἰς βασιλείαν συγχρώμενον,
[1, 6]	κάρτα δὲ βλάπτει τὸν ἔχοντα·	ὠφελέει	μὲν τὸν δεξιὸν ὄντα, βλάπτει
[1, 11]	Χριστῷ διδασκαλία καὶ τὸν δημιουργὸν	ἐκθειάζει	καὶ τὴν πρόνοιαν μέχρι τῶν
[1, 1]	καὶ χρόνῳ δοκιμάζει καὶ κρίσει	δικάζει	καὶ διακρίνει τῶν ἄλλων τὸν
[1, 1]	πρὸς παρόντας λέγων καὶ χρόνῳ	δοκιμάζει	καὶ κρίσει δικάζει καὶ διακρίνει
[1, 19]	παραδείγμασιν ἐκ τῶν Ἀράτου Φαινομένων	δοκιμάζει	τὰ παρ´ Ἕλλησι καλῶς εἰρημένα
[1, 25]	τῇ θεωρίᾳ καὶ αὐτοὺς πολιτικοὺς	ὀνομάζει,	τὸ δὲ ἐπ´ ἴσης τῷ
[1, 5]	πρόσεχε φαύλῃ γυναικί, μέλι γὰρ	ἀποστάζει	ἀπὸ χειλέων γυναικὸς πόρνης, τὴν
[1, 5]	νόμος τοὺς Ἑβραίους εἰς Χριστόν.	προπαρασκευάζει	τοίνυν ἡ φιλοσοφία προοδοποιοῦσα τὸν
[1, 16]	κυριακὰς ἐντολάς, ἀλλ´ οὖν γε	προκατασκευάζει	τὴν ὁδὸν τῇ βασιλικωτάτῃ διδασκαλίᾳ,
[1, 21]	πόλιν Ἱερουσαλὴμ καὶ τὸν νεὼν	ἐπισκευάζει.	ἐν τῇ αἰχμαλωσίᾳ ταύτῃ γίνεται
[1, 1]	γὰρ ὁ ἔχων τὴν ἀρετὴν	χρῄζει	τῆς ἐπὶ τὴν ἀρετὴν ἔτι
[1, 1]	ὃ μέν τις ἀμελξάτω, εἰ	χρῄζει	τροφῆς, τὸν μαλλὸν κειράτω, εἰ
[1, 27]	δὲ τῷ Παύλῳ ἡ προφητεία	ὀνειδίζει	τὸν λαὸν ὡς μὴ συνιέντα
[1, 21]	τε ὁ Ἄργους βασιλεὺς Μέμφιν	οἰκίζει,	ὥς φησιν Ἀρίστιππος ἐν πρώτῃ
[1, 21]	ἀπάγει καὶ τὸν λαὸν πάντα	μετοικίζει	(καὶ γίνεται ἡ αἰχμαλωσία ἐπὶ
[1, 27]	ἡμῶν. ὅτι δὲ τὸ ὑπόδειγμα	σωφρονίζει,	αὐτίκα φησί· πανοῦργος ἰδὼν τιμωρούμενον
[1, 19]	πιθανεύεται φιλοσοφία, ἀλλὰ τὰς αἱρέσεις	ἐπιρραπίζει.	ἐπιφέρει γοῦν· ἀπέλιπεν γὰρ ὁδοὺς
[1, 21]	ὃς Κυκλώπων μάντις ὢν Πολυφήμῳ	θεσπίζει	τὰ κατὰ τὴν Ὀδυσσέως πλάνην,
[1, 4]	τε ἅμα καὶ φρόνησιν, καὶ	θησαυρίζει	δικαίοις βοήθειαν· τοῖς γὰρ ὑπὸ
[1, 14]	φιλοσοφήσας μετελθὼν εἰς τὸ Λύκειον	κτίζει	τὴν Περιπατητικὴν αἵρεσιν. τοῦτον διαδέχεται
[1, 1]	λεπύρῳ τὸ ἐδώδιμον τοῦ καρύου·	ἁρμόζει	γάρ, οἶμαι, τῆς ἀληθείας τὰ
[1, 1]	πάντα ἄνθρωπον τέλειον ἐν Χριστῷ.	ἁρμόζει	δὲ καὶ ἄλλως τῇ τῶν
[1, 1]	ἔτι τε καὶ ὁ σωτὴρ	σῴζει	αἰεὶ καὶ αἰεὶ ἐργάζεται, ὡς
[1, 5]	ποιότητός τε καὶ ποσότητος πάντως	σῴζει	τινὰς ἔν τε τῷ χρόνῳ
[1, 21]	μεθ´ ἑαυτοῦ ἀγέλην ἐλεφάντων καὶ	σῴζει	τὸν ἐμπεπτωκότα. φασὶ δὲ καὶ
[1, 20]	τοῦ αὐτοῦ μετείληφεν ὀνόματος, καὶ	μεγέθει	γνώσεως καὶ ἀποδείξει κυριωτέρᾳ καὶ
[1, 11]	τοῦ θεοῦ, οὐ τῷ μὴ	ἀληθεῖ,	ἀλλὰ καθ´ ὑπόληψιν πιθανῷ, ἐν
[1, 28]	μικτὴ δὲ φιλοσοφίᾳ οὖσα τῇ	ἀληθεῖ	ἡ ἀληθὴς διαλεκτικὴ ἐπισκοποῦσα τὰ
[1, 13]	ἐστι προαίρεσις πνεύματος, ὅτι ἐν	πλήθει	σοφίας πλῆθος γνώσεως. ὁ δὲ
[1, 18]	αὐτοὺς ἡ πρόληψις τῆς οἰήσεως	ἀναπείθει	ἀπιστεῖν· ἡ γὰρ παρουσία τοῦ
[1, 21]	καὶ Πυθαγόρας ὁ μέγας προσανεῖχεν	αἰεὶ	Ἄβαρίς τε ὁ Ὑπερβόρειος καὶ
[1, 8]	ὢν ἀλήθεια, καὶ τὸ ὑγιαῖνον	αἰεὶ	ἀθάνατον μένει, ἡ δὲ ἀπὸ
[1, 1]	ὁ σωτὴρ σῴζει αἰεὶ καὶ	αἰεὶ	ἐργάζεται, ὡς βλέπει τὸν πατέρα.
[1, 1]	τε καὶ ὁ σωτὴρ σῴζει	αἰεὶ	καὶ αἰεὶ ἐργάζεται, ὡς βλέπει
[1, 25]	καὶ πρὸς δόγμα ἓν νεύουσαν	αἰεί·	καὶ γὰρ ἰσχύι καὶ σεμνότητι
[1, 15]	ὦ Σόλων, Σόλων, Ἕλληνες ὑμεῖς	αἰεὶ	παῖδές ἐστε, γέρων δὲ Ἕλλην
[1, 29]	Σόλων, Σόλων, εἶπεν, Ἕλληνες ὑμεῖς	αἰεὶ	παῖδές ἐστε, οὐδ´ ἡντινοῦν ἐν
[1, 15]	δὲ Πλάτων δῆλον ὡς σεμνύνων	αἰεὶ	τοὺς βαρβάρους εὑρίσκεται, μεμνημένος αὑτοῦ
[1, 1]	προηγουμένως ἐπιτελεῖ, κατὰ περίστασιν αὐτὸ	ποιεῖ,	ἀλλὰ οἰκονομούμενός τι θεοσόφως καὶ
[1, 20]	πεπαιδευμένοι. ὃ δὲ μεθ´ ἑτέρου	ποιεῖ,	ἀτελὲς ὂν καθ´ αὑτὸ ἐνεργεῖν,
[1, 6]	ἡ χρηστὴ σῳζομένη φύσεις ἀγαθὰς	ποιεῖ,	καὶ αἱ φύσεις αἱ χρησταὶ
[1, 20]	φιλοσοφία ἡ Ἑλληνικὴ οὐ δυνατωτέραν	ποιεῖ	τὴν ἀλήθειαν, ἀλλ´ ἀδύνατον παρέχουσα
[1, 10]	διαβολὴ ξίφους διάκονος καὶ λύπην	ἐμποιεῖ	βλασφημία, ἐξ ὧν αἱ τοῦ
[1, 6]	ἡ περὶ τὴν μάθησιν πίστις	ἐμποιεῖ.	εἰ δ´ ἡ ἄγνοια ἀπαιδευσία
[1, 1]	γὰρ φάναι ἡ συγγυμνασία ἕξιν	ἐμποιεῖ	ὑγιεινὴν καὶ πνεύμασι καὶ σώμασιν.
[1, 21]	ἐκ τῆς φυλῆς Δαβίδ, ὡς	ἐκεῖ	γέγραπται, Ὑπέρων τοὔνομα. Ναὶ μὴν
[1, 1]	ἐργάται βραχεῖς» τῷ ὄντι δεῖσθαι	καθήκει,	ὅπως ὅτι μάλιστα πλειόνων ἡμῖν
[1, 1]	τούτοις ἀντερεῖ πάνθ´ ὅσα προοικονομηθῆναι	καθήκει	τῆς κατὰ τὴν ἐποπτικὴν θεωρίαν
[1, 1]	εὖ οἶδα παρερρύηκεν ἡμᾶς χρόνου	μήκει	ἀγράφως διαπεσόντα. ὅθεν τὸ ἀσθενὲς
[1, 1]	συνειδέναι τὰ κάλλιστα τοῦτον αὑτῷ	προσήκει.	Εἰ γοῦν ὁ μὲν θερισμὸς
[1, 12]	ἀλλὰ καὶ τὰς ἀκοὰς ἁγνίζεσθαι	προσήκει	ἡμῖν, εἴ γε τῆς ἀληθείας
[1, 20]	ἔστιν ἐν αὐτῷ. ἔμπαλιν οὖν	ἀδικεῖ	ὁ σφετερισάμενος τὰ βαρβάρων καὶ
[1, 19]	κύριος οὐκ ἐν χειροποιήτοις ναοῖς	κατοικεῖ	οὐδὲ ὑπὸ χειρῶν ἀνθρωπίνων θεραπεύεται
[1, 11]	δυνατή. καὶ πάλιν· εἴ τις	δοκεῖ	ἐγνωκέναι τι, οὔπω ἔγνω καθὸ
[1, 11]	πάντα, κατὰ ἀλήθειαν λεγόμενα πότερον	δοκεῖ	ἢ ὄντως ἔχεται τῆς ἀληθείας.
[1, 19]	θέλῃ, ὀλίγον ὕστερον. ἆρ´ οὐ	δοκεῖ	σοι {πίστεως} ἐκ τῶν Ἑβραϊκῶν
[1, 14]	τινες ὑπειλήφασι, Μιλήσιος. μόνος οὗτος	δοκεῖ	τοῖς τῶν Αἰγυπτίων προφήταις συμβεβληκέναι,
[1, 13]	εἰ καὶ ἀλλήλοις ἀνόμοια εἶναι	δοκεῖ,	τῷ γένει γε καὶ ὅλῃ
[1, 10]	φυλακτήρια» χρή ποτε κενοδοξίαν ζηλοῦντας,	ἀρκεῖ	δὲ τῷ γνωστικῷ κἂν εἷς
[1, 10]	ψυχαγωγίαν. Σειρῆνας δὲ παραπλεύσας εἷς	ἀρκεῖ,	καὶ τῇ Σφιγγὶ ὑποκρινάμενος ἄλλος
[1, 4]	ἣν μεγαλοφυῶς καὶ μεγαλοπρεπῶς ἐξερευνᾶν	διδάσκει	εἰς τὴν ἐπὶ τὴν θεοσέβειαν
[1, 19]	ἤδη πολυμαθίη νόον ἔχειν οὐ	διδάσκει»	καθ´ Ἡράκλειτον. ἔν τε τῷ
[1, 11]	εἰς δύναμιν ἐξομοιωτικὴν τῷ θεῷ	διδάσκει	καὶ τὴν οἰκονομίαν ὡς ἡγεμονικὸν
[1, 24]	τὸ γοῦν στρατήγημα τοῦ Μωυσέως	διδάσκει	πρὸ τῶν κινδύνων δεῖν τὰ
[1, 21]	ὁ Ἁλικαρνασσεὺς ἐν τοῖς Χρόνοις	διδάσκει.	τούτων δὲ τεσσαράκοντα μὲν γενεαῖς
[1, 21]	τὸν Ἀθήνησιν ἄρχοντα, ἐφ´ οὗ	θνῄσκει	Ἀλέξανδρος, ἔτη ιαʹ ἐντεῦθεν ἐπὶ
[1, 11]	καὶ τούτων τῶν σοφῶν κύριος	γινώσκει	τοὺς διαλογισμοὺς ὅτι εἰσὶ μάταιοι.
[1, 3]	πανουργίᾳ αὐτῶν· κύριος γὰρ μόνος	γινώσκει	τοὺς διαλογισμοὺς τῶν σοφῶν, ὅτι
[1, 19]	ψεύδεσιν, οὗτος ποιμαίνει ἀνέμους καὶ	διώκει	ὄρνεα πτερωτά. οὐκ οἶμαι φιλοσοφίαν
[1, 21]	δὲ οἱ συγκαταλεγέντες σοφοὶ τῷ	Θαλεῖ,	ὥς φησιν Ἄνδρων ἐν τῷ
[1, 15]	Ἕρμιππος Χείρωνα τὸν Κένταυρον σοφὸν	καλεῖ,	ἐφ´ οὗ καὶ ὁ τὴν
[1, 4]	προσαγορεύει. ὅτι δὲ σοφίαν ὁμωνύμως	καλεῖ	ἡ γραφὴ πάσαν τὴν κοσμικὴν
[1, 28]	εἶδος τοῦτο μετὰ τὰ φυσικὰ	καλεῖ.	καὶ ἥ γε κατὰ Πλάτωνα
[1, 4]	~(Ὅμηρος δὲ καὶ τέκτονα σοφὸν	καλεῖ	καὶ περὶ τοῦ Μαργίτου, εἰ
[1, 11]	καθάπερ τὸ κήρυγμα» τὸ Ὀλυμπίασι	καλεῖ	μὲν τὸν βουλόμενον. στεφανοῖ δὲ
[1, 21]	τούτου Νάθαν προφητεύων, ὃς καὶ	παρεκάλει	αὐτὸν περὶ τῆς τοῦ ναοῦ
[1, 1]	θύρσῳ πεπληγότα· σοφῷ γάρ» φησί,	λάλει,	καὶ σοφώτερος ἔσται, καὶ τῷ
[1, 17]	ψευδοπροφήτου· τινὰ γὰρ ῥήματα ἀληθῆ	λαλεῖ·	ὁ γὰρ διάβολος αὐτὸν πληροῖ
[1, 10]	τὸ ἔργον δείκνυσιν, τοῦτο ἅτερος	λαλεῖ,	οἷον ἑτοιμάζων τῇ εὐποιίᾳ τὴν
[1, 17]	τὸ ψεῦδος, ἐκ τῶν ἰδίων	λαλεῖ,	ὅτι ψεύστης ἐστὶ καὶ ὁ
[1, 24]	δὲ ἐνέχεται τὸ στρατήγημα τρισίν,	ἀσφαλεῖ,	παραβόλῳ καὶ τῷ ἐκ τούτων
[1, 1]	οὐ δοκεῖν δίκαιος, ἀλλ´ εἶναι	θέλει»	συνειδέναι τὰ κάλλιστα τοῦτον αὑτῷ
[1, 10]	ὅπερ παραστῆσαι βούλομαι, οὐθέν μοι	μέλει.	σωθῆναι γὰρ εὖ οἶδ´ ὅτι
[1, 24]	χρήσιμα συνιδεῖν καὶ οὕτως ἐπιβαλεῖν.	ἀμέλει	γέγονεν ὅπερ καὶ ὑπώπτευσεν· ἐπεδίωξαν
[1, 3]	ἀτεχνῶς ῥημάτων, νοῦ δὲ σταλαγμός.	ἀμέλει	καὶ καθάπερ τῶν παλαιῶν ὑποδημάτων
[1, 14]	δὲ Σόλωνι αὐτὸ ἀνατίθησιν, ὥσπερ	ἀμέλει	Κλεοβούλῳ τὸ μέτρον ἄριστον» τὸ
[1, 16]	Ἄραβες ἐξεπόνησαν τὴν οἰωνιστικήν, ὥσπερ	ἀμέλει	Τελμισεῖς τὴν δι´ ὀνείρων μαντικήν.
[1, 23]	μόνῳ ἀνελεῖν τὸν Αἰγύπτιον, ὥσπερ	ἀμέλει	ὕστερον Πέτρος ἐν ταῖς Πράξεσι
[1, 21]	τούτῳ δι´ ὁσιότητα πρὸς τῷ	τέλει	τοῦ βίου γενομένῳ διὰ Ἡσαΐου
[1, 1]	δ´ εἴ τις μὴ προηγουμένως	ἐπιτελεῖ,	κατὰ περίστασιν αὐτὸ ποιεῖ, ἀλλὰ
[1, 15]	εἰδέναι φησί τινα Ἰουδαῖον, ὃς	Ἀριστοτέλει	συνεγένετο. Ἡράκλειτος γὰρ οὐκ ἀνθρωπίνως
[1, 6]	βασιλείας γράφει· πολυμαθίη κάρτα μὲν	ὠφελεῖ,	κάρτα δὲ βλάπτει τὸν ἔχοντα·
[1, 4]	Γαζαρηνῶν δύναμις τοῦ ἀναγγεῖλαι τῷ	βασιλεῖ,	ἀλλ´ ἔστι θεὸς ἐν οὐρανῷ
[1, 24]	καὶ πάντα ὑπέταξεν Χριστῷ τῷ	βασιλεῖ	ἡμῶν, ἵνα ἐν τῷ ὀνόματι
[1, 23]	βασίλεια παρελθόντα ἐπιστῆναι κοιμωμένῳ τῷ	βασιλεῖ	καὶ ἐξεγεῖραι αὐτόν, τὸν δὲ
[1, 21]	ἁμαρτόντες οἱ Ἑβραῖοι παραδίδονται Χουσαχὰρ	βασιλεῖ	Μεσοποταμίας ἔτεσιν ὀκτώ, ὡς ἡ
[1, 21]	καὶ πάλιν ἁμαρτόντες παρεδόθησαν Αἰγλὼμ	βασιλεῖ	Μωαβιτῶν ἔτεσιν ὀκτωκαίδεκα, ἐπιστρεψάντων δὲ
[1, 21]	δὲ Ἀὼδ ἁμαρτήσαντες αὖθις παρεδόθησαν	βασιλεῖ	Χαναὰν Ἰαβεὶμ ἔτεσιν εἴκοσι· ἐπὶ
[1, 21]	Ἀδμήτῳ θητεύων εὑρίσκεται σὺν καὶ	Ἡρακλεῖ	μέγαν εἰς ἐνιαυτόν« Ζῆθος δὲ
[1, 21]	εὑρίσκεται, Ὀρφεὺς δὲ, ὁ συμπλεύσας	Ἡρακλεῖ,	Μουσαίου διδάσκαλος· Ἀμφίων γὰρ δυσὶ
[1, 17]	γραφὴ οὐ τοὺς ὄντως σοφοὺς	διαβάλλει,	ἀλλὰ τοὺς δοκησισόφους. ~(Καὶ τούτων,
[1, 16]	Εἰ δέ τις τὴν φωνὴν	διαβάλλει	τὴν βάρβαρον, ἐμοὶ δέ» φησὶν
[1, 11]	λογικὴν τερθρείαν λέγει. διὸ κἀκεῖνα	ἐπιστέλλει·	τὰς νεωτέρας ζητήσεις φεύγετε· μειρακιώδεις
[1, 21]	βασιλεύων καὶ ἐν τῇ ἁγίᾳ	πόλει	Ἱερουσαλὴμ ἔστησεν τὸ βδέλυγμα, καὶ
[1, 21]	εἰς λόγους τῶν τῇδε τῇ	πόλει	τὰ ἀρχαιότατα λέγειν ἐπιχειρεῖ, περὶ
[1, 11]	ἀλλὰ καθ´ ὑπόληψιν πιθανῷ, ἐν	δυνάμει	δὲ» εἶπεν· μόνη γὰρ ἡ
[1, 1]	Ἑβραῖος ἀνέκαθεν· ὑστάτῳ δὲ περιτυχὼν	(δυνάμει	δὲ οὗτος πρῶτος ἦν) ἀνεπαυσάμην,
[1, 21]	παρὰ Ἑβραίοις δὲ οἱ προφῆται	δυνάμει	θεοῦ καὶ ἐπιπνοίᾳ, πρὸ μὲν
[1, 11]	ἐν σοφίᾳ ἀνθρώπων, ἀλλ´ ἐν	δυνάμει	θεοῦ. ὁ γὰρ πνευματικὸς ἀνακρίνει
[1, 7]	καὶ ἀσκήσει περιγίνεται, ἣ δὲ	δυνάμει	καὶ πίστει. δωρεὰ γὰρ ἡ
[1, 20]	καὶ ἀποδείξει κυριωτέρᾳ καὶ θείᾳ	δυνάμει	καὶ τοῖς ὁμοίοις· θεοδίδακτοι» γὰρ
[1, 20]	θείᾳ καὶ βαρβάρῳ κινηθέντες φιλοσοφίᾳ,	δυνάμει»	τὸν περὶ θεοῦ διὰ πίστεως
[1, 21]	δὲ καὶ τοῖς θεοῖς διάλεκτον	ἀπονέμει	τινά, μάλιστα μὲν ἀπὸ τῶν
[1, 11]	γνώσεως φυσιοῖ» καὶ τύφου ἐμπίπλησιν,	οἰκοδομεῖ	δὲ ἡ ἀγάπη, μὴ περὶ
[1, 21]	υἱὸς δὲ Ἀχηλὶ τοῦ Ἰσραηλίτου,	οἰκοδομεῖ	τὴν πόλιν Ἱερουσαλὴμ καὶ τὸν
[1, 27]	ἀγαθήν. ἀμφοῖν γὰρ ἡ δύναμις	οἰκονομεῖ	σωτηρίαν, ἣ μὲν κολάσει σωφρονίζουσα
[1, 2]	καὶ μὴ συμβαλλόμενα εἰς τέλος	συγκοσμεῖ	τὸν τεχνίτην, καὶ ἄλλως ἡ
[1, 16]	ὑπειλήφασιν. ἀλλ´ εἰ καὶ μὴ	καταλαμβάνει	ἡ Ἑλληνικὴ φιλοσοφία τὸ μέγεθος
[1, 1]	ἧς οὐδὲ κατὰ τὸ παρὸν	μεταλαμβάνει,	ἀλλὰ ἐλπίδι ἀπεκδεχόμενος τὴν ἀποδοθησομένην
[1, 1]	τρέπεται δὲ εἰς φθορὰν ὧν	μεταλαμβάνει	οὐδείς. καὶ τὸν σίδηρον ἡ
[1, 15]	εἶναι, ὁ δὲ Ἐπίκουρος ἔμπαλιν	ὑπολαμβάνει	μόνους φιλοσοφῆσαι Ἕλληνας δύνασθαι. ἔν
[1, 8]	τῶν δὲ ὁ λόγος ἐξαιρούμενος	λανθάνει·	βιάζεταί τε πολλάκις ὀδύνη τε
[1, 1]	βλέπει τὸν πατέρα. διδάσκων τις	μανθάνει	πλεῖον καὶ λέγων συνακροᾶται πολλάκις
[1, 7]	κοπρίαν καὶ ἐπὶ τὰ δώματα.	βλαστάνει	δ´ ὁμοίως καὶ πόα καὶ
[1, 21]	ἐπιβουλῇ, οὐ δή που νεύματι	ἀφανεῖ	τῶν ἀλόγων ζῴων κεχρημένων οὐδὲ
[1, 21]	Ζοροβάβελ σοφίᾳ νικήσας τοὺς ἀνταγωνιστὰς	τυγχάνει	παρὰ Δαρείου ὠνησάμενος ἀνανέωσιν Ἱερουσαλὴμ
[1, 2]	καὶ ἄλλως ἡ πολυμαθία διασυστατικὴ	τυγχάνει	τοῦ παρατιθεμένου τὰ κυριώτατα τῶν
[1, 13]	ἀλλήλοις ἀνόμοια εἶναι δοκεῖ, τῷ	γένει	γε καὶ ὅλῃ τῇ ἀληθείᾳ
[1, 15]	μεῖζον ἀγαθὸν τῷ τῶν ἀνθρώπων	γένει	οὔτ´ ἦλθέν ποτε ἐκ θεῶν
[1, 23]	δυσμόρων· ἔπειτ´ ἐκήρυσς´ ἡμῖν, Ἑβραίων	γένει,	τἀρσενικὰ ῥίπτειν ποταμὸν ἐς βαθύρροον.
[1, 3]	ὑποδημάτων τὰ μὲν ἄλλα αὐτοῖς	ἀσθενεῖ	καὶ διαρρεῖ, μόνη δὲ ἡ
[1, 16]	μέγεθος τῆς ἀληθείας, ἔτι δὲ	ἐξασθενεῖ	πράττειν τὰς κυριακὰς ἐντολάς, ἀλλ´
[1, 8]	καὶ τὸ ὑγιαῖνον αἰεὶ ἀθάνατον	μένει,	ἡ δὲ ἀπὸ τοῦ ὑγιεινοῦ
[1, 21]	Σολομὼν υἱὸς Δαβὶδ ἔτη τεσσαράκοντα.	διαμένει	ἐπὶ τούτου Νάθαν προφητεύων, ὃς
[1, 3]	εἷς μὲν ἕκαστος ἀλώπεκος ἴχνεσι	βαίνει,	σύμπασιν δὲ ὑμῖν χαῦνος ἔνεστι
[1, 28]	δυνάμεις καὶ τὰς ἐξουσίας δοκιμάζουσα	ὑπεξαναβαίνει	ἐπὶ τὴν πάντων κρατίστην οὐσίαν
[1, 21]	τὸν Φαέθοντος ἐμπρησμόν, ἃ δὴ	συμβαίνει	κατὰ Κρότωπον, γενεαὶ τεσσαράκοντα ἀριθμοῦνται·
[1, 24]	κομῶντα κισσῷ στῦλον Εὐίου θεοῦ.	σημαίνει	δὲ ὁ στῦλος τὸ ἀνεικόνιστον
[1, 19]	δὲ ἐρείδεται ἐπὶ ψεύδεσιν, οὗτος	ποιμαίνει	ἀνέμους καὶ διώκει ὄρνεα πτερωτά.
[1, 23]	τόδε; φεύγει δὴ ἐντεῦθεν καὶ	ποιμαίνει	πρόβατα προδιδασκόμενος εἰς ἡγεμονίαν ποιμενικῇ·
[1, 5]	τῶν ἑξῆς· ἣ πρὸς καιρὸν	λιπαίνει	σὸν φάρυγγα, φησί, φιλοσοφία δὲ
[1, 28]	ἡμᾶς διαλεκτικοὺς οὕτως ἐθέλουσα γενέσθαι	παραινεῖ·	γίνεσθε δὲ δόκιμοι τραπεζῖται, τὰ
[1, 1]	ἀπὸ σῶν ἀγγείων» ὁ Σολομὼν	παραινεῖ.	ἐν γοῦν τοῖς Νόμοις ὁ
[1, 29]	ἐπεὶ καὶ πρότερον εἶπεν διαθήκην«	παραινεῖ	μὴ ζητεῖν αὐτὴν ἐν γραφῇ.
[1, 5]	καὶ ἐναπομένειν τῇ κοσμικῇ παιδείᾳ	παραινεῖ·	προπαιδεύει γὰρ τῷ κυριακῷ λόγῳ
[1, 10]	Μούσας Σειρήνων ἡδίους ἡγεῖσθαι Πυθαγόρας	παραινεῖ,	τὰς σοφίας ἀσκεῖν μὴ μετὰ
[1, 21]	ἕνδεκα. καὶ μέχρι τούτου προφητεύων	διατείνει	Ἱερεμίας, προφητεύουσι δὲ καὶ Βουζὶ
[1, 21]	τῶν Βασιλειῶν ἄχρι τῆς τετάρτης	ἐπεκτείνει.	ἐπὶ δὲ τοῦ Ἰωρὰμ ἀνελήφθη
[1, 1]	τὸ ζώπυρον τῆς ψυχῆς καὶ	συντείνει	τὸ οἰκεῖον ὄμμα πρὸς θεωρίαν,
[1, 17]	κωλύσας τὴν αἵρεσιν τῆς ψυχῆς	κρίνει	δικαίως, ἵν´ ὅτι μάλιστα ὁ
[1, 6]	ὁ ἱππικὸς ἄθυμον ἢ ταχὺν	διακρινεῖ	ῥᾳδίως. τὸ δ´ ἄλλους παρ´
[1, 1]	δοκιμάζει καὶ κρίσει δικάζει καὶ	διακρίνει	τῶν ἄλλων τὸν οἷόν τε
[1, 11]	δυνάμει θεοῦ. ὁ γὰρ πνευματικὸς	ἀνακρίνει	πάντα, αὐτὸς δὲ ὑπ´ οὐδενὸς
[1, 29]	τινα τρόπον ἀπλάστῳ καὶ οὐκ	εὐκρινεῖ	χρωμένων ἡμῶν τῇ μεταφορᾷ. ἀτεχνῶς
[1, 4]	δεδαηκότα» εἰπὼν καὶ ναύτην οὐκ	ὀκνεῖ	λέγειν σοφόν, οὔτε τι ναυτιλίης
[1, 21]	ἄλλα τὰ ὀγδοήκοντα ἔτη, ἃ	γεγόνει	ὁ Μωυσῆς πρὸ τοῦ τὴν
[1, 19]	μεταβάλλεσθαι, δι´ ἣν ἡ δουλεία	ἐγεγόνει.	οὐ μὴν ἁπλῶς πᾶσαν φιλοσοφίαν
[1, 1]	σπορὰν αὔξει τὸ καταβληθὲν καὶ	ζωογονεῖ·	υἱὸς δὲ πᾶς ὁ παιδευόμενος
[1, 19]	νόμου καὶ πρὸ τῆς παρουσίας.	οἱονεὶ	δὲ σύγκρισιν ποιούμενος ὁ λόγος
[1, 22]	προφητείαν δεδωκότος καὶ τὴν ἑρμηνείαν	οἱονεὶ	Ἑλληνικὴν προφητείαν ἐνεργεῖσθαι, ἐπεὶ κἀν
[1, 26]	τὸ σπέρμα ᾧ ἐπήγγελται. εἶτα	οἱονεὶ	ἐπεξηγούμενος τὴν διάνοιαν ἐπιφέρει· πρὸ
[1, 1]	μὲν γὰρ εἰ πῖόν ἐστι	πολυπραγμονεῖ,	ὃ δὲ εἰς εὐγένειαν τηρεῖ.
[1, 21]	γραμμάτων εὑρετὴς γίνεται, Τριόπας δὲ	συγχρονεῖ	Ἴσιδι ἑβδόμῃ γενεᾷ ἀπὸ Ἰνάχου
[1, 19]	δὲ ἐκκλησίαν ὁμωνύμως προσεῖπεν. εἶτα	ἐπιφωνεῖ·	οὕτω γὰρ διαβήσῃ ὕδωρ ἀλλότριον»
[1, 21]	τά τε τοῦ Σολομῶνος τεσσαράκοντα·	συνάξει	γὰρ τὰ πάντα ἐπὶ τὴν
[1, 21]	βασιλείας τῆς Δαβὶδ τεσσαράκοντα ἔτη,	συνάξει	ἔτη τὰ πάντα ἑξακόσια δέκα.
[1, 10]	ταύτην; στόμα δικαίου» φήσει σοι	ἀποστάξει	σοφίαν» σοφία δὲ ὁμωνύμως τῇ
[1, 10]	λόγος αὐτῶν ὡς γάγγραινα νομὴν	ἕξει.	~(Αὕτη οὖν ἡ σοφία τοῦ
[1, 5]	ἕνεκεν ἐπιτηδεύοιτο. Τῶν εἰρημένων μαρτυρίαν	παρέξει	ἡ γραφὴ διὰ τῶνδε· Σάρρα
[1, 12]	ἕκαστον αὐτῶν καὶ τὸν πυρὸν	ἀναδείξει.	~(Μιᾶς τοίνυν οὔσης τῆς ἀληθείας
[1, 20]	ὀνόματος, καὶ μεγέθει γνώσεως καὶ	ἀποδείξει	κυριωτέρᾳ καὶ θείᾳ δυνάμει καὶ
[1, 27]	τοῦ σώματος νόσον ἀπάγων εὐεργέτης	δόξει,	ψυχὴν δὲ ἀδικίας ὁ πειρώμενος
[1, 24]	ἀμφοτέρων ἅμα τούτων. ταῦτα δὲ	ὑπάρξει	πάντα ἐπιτελεῖν ἢ πείθοντας ἢ
[1, 1]	κατὰ τὴν τοῦ λόγου σπορὰν	αὔξει	τὸ καταβληθὲν καὶ ζωογονεῖ· υἱὸς
[1, 4]	ἡ συναίσθησις ἐπιβάλλειν πιθανῶς ἀναπείθουσα,	συναύξει	δὲ τὴν ἐπιβολὴν ἡ εἰς
[1, 21]	Βασιλειῶν τοῦ Σαοὺλ ἔτη εἴκοσι,	ἐπεὶ	ἀνακαινισθεὶς ἐβασίλευσε. μετὰ δὲ τὴν
[1, 27]	τιμωρούμενον πονηρὸν κραταιῶς αὐτὸς παιδεύεται,	ἐπεὶ	γενεὰ σοφίας φόβος κυρίου. μέγιστον
[1, 23]	ὑγρᾶς ἀνεῖλε ποταμίας ἀπ´ ᾐόνος.	ἐπεὶ	δὲ καιρὸς νηπίων παρῆλθέ μοι,
[1, 12]	τις ἀγαπᾷ, οὗτος ἔγνωσται» λέγει.	~(Ἐπεὶ	δὲ μὴ κοινὴ ἡ παράδοσις
[1, 23]	ὑπισχνεῖτο, ὡς ἀπὸ σπλάγχνων ἑῶν·	ἐπεὶ	δὲ πλήρης κύκλος ἡμερῶν παρῆν,
[1, 17]	θεὸς μένῃ ἡμῖν κακίας ἀναίτιος.	ἐπεὶ	δὲ τῶν ἁμαρτημάτων προαίρεσις καὶ
[1, 1]	τοῦτο τοῖς ὀλίγοις φανερὸν γενήσεται·	ἐπεὶ	διὰ τί μὴ πάντες ἴσασι
[1, 19]	οὐδὲ πολυμαθοῦντα, ἀλλὰ ἄλλο τι,	ἐπεὶ	ἔγωγε ᾤμην καὶ ὄνειδος εἶναι.
[1, 28]	Χριστοῦ. πρὸς ὃ δύνασθε« εἶπεν,	ἐπεὶ	ᾔδει τινὰς γάλα μόνον εἰληφότας,
[1, 10]	καὶ σοφιστικὴν τέχνην παραιτητέον παντελῶς,	ἐπεὶ	καὶ αἱ λέξεις αὐταὶ τῶν
[1, 20]	λόγῳ ἢ ἀναιρεῖσθαι τὴν ἀλήθειαν,	ἐπεὶ	καὶ ἡ ὄψις συμβάλλεται καὶ
[1, 29]	ἡ διαθήκη μου μετὰ σοῦ·	ἐπεὶ	καὶ πρότερον εἶπεν διαθήκην« παραινεῖ
[1, 5]	στεφάνῳ δὲ τρυφῆς ὑπερασπίσει σε,	ἐπεὶ	καὶ σὺ τῷ θριγκῷ ὑπεροχυρώσας
[1, 21]	φύσει δὲ τὰ ὀνόματα ἔχουσιν,	ἐπεὶ	καὶ τὰς εὐχὰς ὁμολογοῦσιν οἱ
[1, 22]	ἑρμηνείαν οἱονεὶ Ἑλληνικὴν προφητείαν ἐνεργεῖσθαι,	ἐπεὶ	κἀν τῇ ἐπὶ Ναβουχοδονόσορ αἰχμαλωσίᾳ
[1, 1]	ἐν αὐτῇ μαραινόμενα τῇ διανοίᾳ,	ἐπεὶ	μὴ ῥᾴδιος ἡ τοιάδε διακονία
[1, 10]	χρίσματα ὑπολαβόντες ὀρθῶς καὶ ὀνομάσαντες,	ἐπεὶ	μήτε ἐκείνη καλὴ σκευασία τροφῆς
[1, 11]	τὸ δοκιμάζειν ὑμᾶς τὰ διαφέροντα·	ἐπεὶ	ὅτε ἦμεν νήπιοι, φησὶν ὁ
[1, 29]	καὶ οἰωνοῖς πετεηνοῖς, ἐσθέμεν ἀλλήλους,	ἐπεὶ	οὐ δίκη ἐστὶ μετ´ αὐτῶν·
[1, 20]	οὗ οὐκ ἄνευ τὴν φιλοσοφίαν,	ἐπεὶ	σχεδὸν οἱ πάντες ἄνευ τῆς
[1, 1]	αἰεὶ καὶ αἰεὶ ἐργάζεται, ὡς	βλέπει	τὸν πατέρα. διδάσκων τις μανθάνει
[1, 21]	Τωβίου ὁ πατὴρ αὐτοῦ Τωβὶτ	ἀναβλέπει.	ἐνταῦθα Ζοροβάβελ σοφίᾳ νικήσας τοὺς
[1, 5]	Ἄγαρ τὴν Αἰγυπτίαν εἰς παιδοποιίαν	ἐπιτρέπει	τῷ Ἀβραάμ. ἡ σοφία τοίνυν
[1, 21]	ἐπίσχει τοῦτο ὃ μέλλω πράττειν,	προτρέπει	δὲ οὐδέποτε. Ἐξήκεστός τε ὁ
[1, 10]	τὴν ψυχὴν καὶ ἐπὶ καλοκἀγαθίαν	προτρέπει·	μακάριος δὲ ὁ περιδέξιος. οὔτ´
[1, 1]	οὔτε ἀπ´ ἄλλων. δυνάμενοι ἐν	βάρει	εἶναι ὡς Χριστοῦ ἀπόστολοι· ἀλλ´
[1, 18]	τὴν πώρωσιν τῆς καρδίας αὐτῶν»	ἐρεῖ.	ἐπειδὴ ἐν τῇ σοφίᾳ τοῦ
[1, 1]	μὲν παραστήσεται, τὰ δὲ μόνον	ἐρεῖ,	πειράσεται δὲ καὶ λανθάνουσα εἰπεῖν
[1, 21]	τὴν πόλιν καὶ τὸ ἅγιον	διαφθερεῖ	σὺν τῷ ἡγουμένῳ τῷ ἐρχομένῳ·
[1, 22]	θείων βίβλων. ἑκάστου δὲ ἐν	μέρει	κατ´ ἰδίαν ἑκάστην ἑρμηνεύσαντος προφητείαν
[1, 26]	ἐστιν ὁ τὸ προσῆκον ἑκάστῳ	μέρει	τῆς ψυχῆς καὶ τοῖς τούτων
[1, 1]	εὐτυχῆ γραφὴν ἡγεῖσθαι ᾗ μηδεὶς	ἀντερεῖ,	ἀλλ´ ἐκείνην εὔλογον νομιστέον ᾗ
[1, 1]	εὔλογον νομιστέον ᾗ μηδεὶς εὐλόγως	ἀντερεῖ.	καὶ πρᾶξιν ἄρα καὶ αἵρεσιν
[1, 1]	δογματιζόμενα αἱρέσεων παραθήσεται, καὶ τούτοις	ἀντερεῖ	πάνθ´ ὅσα προοικονομηθῆναι καθήκει τῆς
[1, 21]	δ´ αὖ ὁπόσοις ἔτεσι Μωυσῆς	προτερεῖ,	ἐν τοῖς ἔμπροσθεν ἡμῖν δεδήλωται.
[1, 21]	Χαρίλλου τοῦ Πολυδέκτου βασιλείας Ὅμηρον	φέρει.	βασιλεύει μὲν οὖν Χάριλλος ἔτη
[1, 21]	Ἰλίου ἁλώσεως τὴν ἀκμὴν Λυκούργου	φέρει·	Ἡσαΐας δὲ ἀπὸ τῆς Σολομῶντος
[1, 21]	Ἰλίου ἁλώσεως τὴν Ὁμήρου ἡλικίαν	φέρει.	ναὶ μὴν Θεόπομπος μὲν ἐν
[1, 8]	ἀνὴρ δίκαια λέξας ἧσσον εὐγλώσσου	φέρει.	νῦν δ´ εὐρόοισι στόμασι τἀληθέστατα
[1, 16]	δὲ δεκάτῃ ἱσταμένου γενομένην, ἔτη	φέρει	τὰ πάντα τριακόσια δώδεκα. ἔτι
[1, 21]	Λέσχην τὸν Λέσβιον Ἀρχιλόχου νεώτερον	φέρει	τὸν Τέρπανδρον, διημιλλῆσθαι δὲ τὸν
[1, 11]	κἂν κληρονόμος ᾖ, οὐδὲν δούλου	διαφέρει	ἄχρι τῆς προθεσμίας τοῦ πατρός.
[1, 19]	φιλοσοφία, ἀλλὰ τὰς αἱρέσεις ἐπιρραπίζει.	ἐπιφέρει	γοῦν· ἀπέλιπεν γὰρ ὁδοὺς τοῦ
[1, 18]	τὴν σύνεσιν τῶν συνετῶν ἀθετήσω.	ἐπιφέρει	γοῦν ὁ ἀπόστολος· ποῦ σοφός;
[1, 19]	ὀλίγους δὲ τοὺς ἐκλεκτοὺς αἰνιττόμενος.	ἐπιφέρει	γοῦν σαφῶς· οὗτοι δέ εἰσι
[1, 5]	δικαίου ὁδοὺς πλείονας σωτηρίους κατέλεξεν,	ἐπιφέρει	δὲ ἄλλας πολλῶν πολλὰς δικαίων
[1, 4]	κατὰ πάντα τὰ ἔργα. ἔπειτα	ἐπιφέρει	καθολικὸν δὴ λόγον· καὶ παντὶ
[1, 1]	αὕτη πνευματικὴ φυτεία. διὸ καὶ	ἐπιφέρει·	καὶ παραβαλεῖς καρδίαν σου εἰς
[1, 18]	ἀκριβῶς εἰς τὸ ἐκδανείζεσθαι. ὅθεν	ἐπιφέρει·	λόγος σαπρὸς ἐκ τοῦ στόματος
[1, 26]	εἶτα οἱονεὶ ἐπεξηγούμενος τὴν διάνοιαν	ἐπιφέρει·	πρὸ τοῦ δὲ ἐλθεῖν τὴν
[1, 5]	τίνα τοίνυν αἰνίσσεται τὴν ἐκπορνεύσασαν;	ἐπιφέρει	ῥητῶς· τῆς γὰρ ἀφροσύνης οἱ
[1, 1]	πολυπραγμονεῖ, ὃ δὲ εἰς εὐγένειαν	τηρεῖ.	τὸ γάλα τοῦ προβάτου ὃ
[1, 15]	μετὰ τὴν Ἰλίου ἅλωσιν ξενίζεται.	παρατήρει	μοι τοὺς χρόνους εἰς σύγκρισιν
[1, 23]	ὄχθας τοῦ ποταμοῦ ἑλώδους ὄντος,	ἐπετήρει	δὲ τὸ ἀποβησόμενον ἄπωθεν ἑστῶσα
[1, 2]	ἐρωτικὸς ζητήσας, ἐρευνήσας, ἀνιχνεύσας, κυνοδρομήσας	αἱρεῖ	τὸ θηρίον, οὕτω καὶ τἀληθὲς
[1, 14]	εἶναι καὶ τὸ μελέτη πάντα	καθαιρεῖ»	Περιάνδρου τυγχάνειν βούλονται, ὁμοίως δὲ
[1, 25]	πολιτικὸν εἴς τε κοσμικὴν μεγαλόνοιαν	διαιρεῖ	εἴς τε ἰδιωτικὴν σύνταξιν, ἣν
[1, 6]	μὲν γάρ» φησὶν ὁ Σολομών,	ἐγείρει	νεῖκος, ὁδοὺς δὲ ζωῆς φυλάσσει
[1, 7]	καὶ τούτων πλείους εἰσὶ διαφοραί)	σπείρει	δὲ καὶ τὰ ἄλλα σπέρματα,
[1, 19]	καίτοι ἐν πολλοῖς τὰ εἰκότα	ἐπιχειρεῖ	καὶ πιθανεύεται φιλοσοφία, ἀλλὰ τὰς
[1, 21]	τῇ πόλει τὰ ἀρχαιότατα λέγειν	ἐπιχειρεῖ,	περὶ Φορωνέως τε τοῦ πρώτου
[1, 6]	οὐδ´ ἡντινοῦν τῶν ἄμεινον φύντων	κατηγορεῖ,	ὁπότε καὶ οἱ κακῶς πεφυκότες
[1, 21]	ὀκτώ, ὡς ἡ τῶν Κριτῶν	ἱστορεῖ	βίβλος· δεηθέντες δὲ ὕστερον τοῦ
[1, 21]	δὲ καὶ Ὀρφέα Φιλόχορος μάντιν	ἱστορεῖ	γενέσθαι ἐν τῷ πρώτῳ Περὶ
[1, 15]	ὑπὲρ τὰ Ῥίπαια ὄρη οἰκεῖν	ἱστορεῖ,	διδάσκεσθαι δὲ αὐτοὺς δικαιοσύνην μὴ
[1, 21]	Πυθαγόραν εἰς Ὀρφέα ἀνενεγκεῖν τινα	ἱστορεῖ.	Ἐπιγένης δὲ ἐν τοῖς Περὶ
[1, 21]	Ἰλίῳ στρατευσάντων γεγονέναι τὸν Ὅμηρον	ἱστορεῖ.	Εὐφορίων δὲ ἐν τῷ περὶ
[1, 16]	γυναικῶν φιλοσοφῆσαι καὶ ποιήματα γράψαι	ἱστορεῖ.	Ἡ μὲν οὖν Ἑλληνικὴ φιλοσοφία,
[1, 21]	ἀρχαΐζουσί τινες· Ἑλλάνικος γοῦν τοῦτον	ἱστορεῖ	κατὰ Μίδαν γεγονέναι, Φανίας δὲ
[1, 23]	ἐν τῷ περὶ Ἰουδαίων συγγράμματι	ἱστορεῖ	κατακλεισθέντα εἰς φυλακὴν Μωυσέα ὑπὸ
[1, 15]	Ἡρακλέα μάντιν καὶ φυσικὸν γενόμενον	ἱστορεῖ	παρὰ Ἄτλαντος τοῦ βαρβάρου τοῦ
[1, 21]	καὶ κορώνης ἐπακοῦσαι τὸν Μόψον	ἱστορεῖ.	προγνώσει δὲ καὶ Πυθαγόρας ὁ
[1, 24]	καὶ ὁ τὴν Εὐρωπίαν ποιήσας	ἱστορεῖ	τὸ ἐν Δελφοῖς ἄγαλμα Ἀπόλλωνος
[1, 15]	συμβόλων Ζαράτῳ τῷ Ἀσσυρίῳ μαθητεῦσαι	ἱστορεῖ	τὸν Πυθαγόραν (Ἰεζεκιὴλ τοῦτον ἡγοῦνταί
[1, 27]	δὲ καὶ ἔλεον ἐπὶ γλώσσης	φορεῖ.	ἑνὸς γὰρ κυρίου ἐνέργεια, ὅς
[1, 3]	μὲν ἄλλα αὐτοῖς ἀσθενεῖ καὶ	διαρρεῖ,	μόνη δὲ ἡ γλῶσσα ὑπολείπεται.
[1, 21]	βαρβαρικόν φησιν εἶναι τὸ ὄνομα.	μαρτυρεῖ	γοῦν τοὺς Φρύγας οὕτω. καλοῦντας
[1, 15]	φυσικὴν θεωρίαν, τὴν πάτριον ἐπιστήμην.	μαρτυρεῖ	καὶ Εὐριπίδης περὶ τῆς Ἱπποῦς
[1, 21]	καὶ Διόσκουροι συνέπλεον αὐτοῖς, ὡς	μαρτυρεῖ	ὁ Ῥόδιος Ἀπολλώνιος ἐν τοῖς
[1, 5]	ἄλλοις τὴν σὴν ζωήν. καὶ	ἐπιμαρτυρεῖ·	εἶτα μεταμελήσει σοι ἐπὶ γήρως,
[1, 5]	εἴρηται παιδείας θεοῦ, υἱέ, μὴ	ὀλιγώρει,	μηδὲ ἐκλύου ὑπ´ αὐτοῦ ἐλεγχόμενος·
[1, 1]	ἄλλων ἕνεκα. αὐτίκα οὐχ ὁμοίως	θεωρεῖ	τὸ πρόβατον ὁ μάγειρός τε
[1, 17]	εἰς ἀπέμφασιν αὐτοῖς ὁ λόγος	χωρεῖ,	εἴ γε τῆς τρώσεως οὐχὶ
[1, 18]	τὴν προφητείαν μὴ πιστεύειν τῇ	ἐκβάσει,	Ἕλλησι δὲ μωρίαν· μυθῶδες γὰρ
[1, 19]	ἡ περίπτωσις (οὐ γὰρ ταὐτόματον	ἐκθειάσει	τις διὰ τὴν πρὸς ἡμᾶς
[1, 27]	δύναμις οἰκονομεῖ σωτηρίαν, ἣ μὲν	κολάσει	σωφρονίζουσα ὡς κυρία, ἣ δὲ
[1, 21]	ἰχθὺς ἀνασπώμενος τῆς μηρίνθου ἀπορραγείσης	ἀποδράσει,	οὐκέτ´ ἂν ἐν τῷ αὐτῷ
[1, 2]	περὶ τῶν δογματισθέντων αὐτοῖς χρωμένους	φράσει,	μὴ συνεμβαίνοντας εἰς τὴν κατὰ
[1, 1]	οἶδ´ ὅτι ἀγαλλιάσονται, οὐχὶ τῇ	ἐκφράσει	ἡσθέντες λέγω τῇδε, μόνῃ δὲ
[1, 23]	γενεᾷ γεννηθεὶς καὶ τραφεὶς βασιλικῶς	περιστάσει	κέχρηται τοιαύτῃ. εἰς πολυανθρωπίαν ἐπιδεδωκότων
[1, 17]	καὶ τῷ ὄντι οὗτοι ἐν	ἐκστάσει	προεφήτευον ὡς ἂν ἀποστάτου διάκονοι.
[1, 1]	οἴδατε, φησὶν ὁ ἀπόστολος, οὔτε	προφάσει	πλεονεξίας, θεὸς μάρτυς, οὔτε ζητοῦντες
[1, 18]	καταφρονουμένης καὶ ὑπερορωμένης βαρβάρου φιλοσοφίας	ἀντιπαραθέσει	καταλάμψαι φησίν, ὡς καὶ ὁ
[1, 15]	καὶ σῶμα ἀναλαβούσας τῶν ἐν	γενέσει	κακῶν ἁπάντων μετασχεῖν ὑπολαμβάνουσι, κηδομένας
[1, 21]	εἰσὶ δὲ οἱ περιεργότερον τῇ	γενέσει	τοῦ σωτῆρος ἡμῶν οὐ μόνον
[1, 29]	εἴτ´ οὖν τὸν ἅμα τῇ	γενέσει	φησὶ νόμον εἴτε καὶ τὸν
[1, 1]	οἰκονομούμενός τι θεοσόφως καὶ συμπεριφερόμενος	ἐνεργήσει.	οὔτε γὰρ ὁ ἔχων τὴν
[1, 20]	διαστέλλεσθαι ἡμᾶς διὰ τοὺς φιλεγκλήμονας	δεήσει,	συναίτιον τὴν φιλοσοφίαν καὶ συνεργὸν
[1, 6]	πρὸς οὕστινας. οὐ γὰρ φύσει,	μαθήσει	δὲ οἱ καλοὶ κἀγαθοὶ γίνονται,
[1, 15]	μύθου τὴν τῶν οὐρανίων ἐπιστήμην	μαθήσει	διαδέχεσθαι. ὁ δὲ Βηρύτιος Ἕρμιππος
[1, 7]	τὸ ὄν, καὶ ἣ μὲν	μαθήσει	καὶ ἀσκήσει περιγίνεται, ἣ δὲ
[1, 6]	τὸ τῆς δημιουργίας ἀγαθὸν νοητέον,	μαθήσει	παιδευθείσης τῆς ψυχῆς ἐθέλειν αἱρεῖσθαι
[1, 1]	αὐτῆς βέβαιος ὀρθὸς βίος ἅμα	μαθήσει	τῇ καθηκούσῃ τό τε ἕπεσθαι
[1, 11]	περισσεύῃ ἐν ἐπιγνώσει καὶ πάσῃ	αἰσθήσει,	εἰς τὸ δοκιμάζειν ὑμᾶς τὰ
[1, 13]	γέγραπται· περισσεία γνώσεως τῆς σοφίας	ζωοποιήσει	τὸν παρ´ αὐτῆς. πάλιν τε
[1, 7]	καὶ ἣ μὲν μαθήσει καὶ	ἀσκήσει	περιγίνεται, ἣ δὲ δυνάμει καὶ
[1, 4]	οἵῳ τε ἐπιδέξασθαι πόνῳ καὶ	συνασκήσει.	πάλιν τε αὖ διαρρήδην ἐξ
[1, 5]	σὴν ζωήν. καὶ ἐπιμαρτυρεῖ· εἶτα	μεταμελήσει	σοι ἐπὶ γήρως, ἡνίκα ἂν
[1, 9]	δὲ ἐντολάς» φησίν, ἀπόγραψαι δισσῶς	βουλήσει	καὶ γνώσει τοῦ ἀποκρίνασθαι λόγους
[1, 11]	Χριστοῦ ἀπανδρωθῶσιν. εἰ γὰρ οὐ	κληρονομήσει	ὁ υἱὸς τῆς παιδίσκης μετὰ
[1, 1]	μυστήρια τὰ πρὸ μυστηρίων, οὐδὲ	ὀκνήσει	συγχρήσασθαι φιλοσοφίας καὶ τῆς ἄλλης
[1, 25]	γὰρ ἰσχύι καὶ σεμνότητι καὶ	φρονήσει	πρέπειν ἂν μᾶλλον φιλοσοφεῖν ἡμᾶς
[1, 1]	δὲ τῇ κατὰ τὴν ὑποσημείωσιν	τηρήσει.	ποθούσης γὰρ οἶμαι ψυχῆς τὴν
[1, 23]	φιλαργύρους Αἰγυπτίους τῇ τῆς λείας	ἐκφορήσει,	καθάπερ ἐκεῖνοι τοὺς Ἑβραίους τῇ
[1, 11]	ὅτι ὁ ζητῶν τὸν θεὸν	εὑρήσει	γνῶσιν μετὰ δικαιοσύνης, οἱ δὲ
[1, 10]	πάλιν· ποίαν ταύτην; στόμα δικαίου»	φήσει	σοι ἀποστάξει σοφίαν» σοφία δὲ
[1, 21]	τὸ βδέλυγμα, καὶ ἐν τῷ	ἡμίσει	τῆς ἑβδομάδος« ἀνῃρέθη καὶ αὐτὸς
[1, 21]	διαθήκην πολλοῖς ἑβδομὰς μία· καὶ	ἡμίσει	τῆς ἑβδομάδος ἀρθήσεταί μου θυσία
[1, 5]	ὑπερυψώσει σε· στεφάνῳ δὲ τρυφῆς	ὑπερασπίσει	σε, ἐπεὶ καὶ σὺ τῷ
[1, 1]	τὸ πνεῦμα ἐκ τοῦ πνεύματος	θερίσει	ζωὴν αἰώνιον· τὸ δὲ καλὸν
[1, 1]	λέγων καὶ χρόνῳ δοκιμάζει καὶ	κρίσει	δικάζει καὶ διακρίνει τῶν ἄλλων
[1, 7]	γνῶσιν ἐξειπεῖν, ἤτω σοφὸς ἐν	διακρίσει	λόγων, ἤτω γοργὸς ἐν ἔργοις.
[1, 14]	ἑπομένως λεκτέοι. ἵνα δὴ ἐν	συγκρίσει	ἀποδείξωμεν πολλαῖς γενεαῖς πρεσβυτέραν τὴν
[1, 1]	τὸν σίδηρον ἡ χρῆσις καθαρώτερον	φυλάσσει,	ἡ δὲ ἀχρηστία ἰοῦ τούτῳ
[1, 6]	ἐγείρει νεῖκος, ὁδοὺς δὲ ζωῆς	φυλάσσει	παιδεία, ὡς μὴ ἀπατηθῆναι, ὡς
[1, 21]	ἐρήμωσιν. καὶ ἥμισυ τῆς ἑβδομάδος	καταπαύσει	θυμίαμα θυσίας καὶ πτερυγίου ἀφανισμοῦ
[1, 27]	σου ὅτι ὡς εἴ τις	παιδεύσει	ἄνθρωπος τὸν υἱὸν αὐτοῦ, οὕτω
[1, 27]	ἄνθρωπος τὸν υἱὸν αὐτοῦ, οὕτω	παιδεύσει	σε κύριος ὁ θεὸς ἡμῶν.
[1, 6]	ἐπιτηδείως φύντες ἀμελείᾳ γεγόνασι κακοί.	φύσει	δ´ αὖ κοινωνικοὺς καὶ δικαίους
[1, 21]	καὶ γενικαὶ διάλεκτοι βάρβαροι μέν,	φύσει	δὲ τὰ ὀνόματα ἔχουσιν, ἐπεὶ
[1, 23]	καθάπερ καὶ τοῖς πολεμικοῖς τῇ	φύσει	ἡ θηρευτική. ἄγει δὲ αὐτὸν
[1, 6]	καὶ πρὸς οὕστινας. οὐ γὰρ	φύσει,	μαθήσει δὲ οἱ καλοὶ κἀγαθοὶ
[1, 19]	ἔθνη τὰ μὴ νόμον ἔχοντα	φύσει	τὰ τοῦ νόμου ποιῶσιν, οὗτοι
[1, 26]	δὲ ὡς ἔπος εἰπεῖν τῷ	Μωυσεῖ	ἡ πᾶσα ἀγωγὴ παιδευτικὴ μὲν
[1, 23]	καταπλαγέντα τῷ γεγονότι κελεῦσαι τῷ	Μωυσεῖ	τὸ τοῦ πέμψαντος εἰπεῖν ὄνομα
[1, 23]	καθάπερ ἐκεῖνοι τοὺς Ἑβραίους τῇ	καταδουλώσει.	εἴτ´ οὖν ὡς ἐν πολέμῳ
[1, 21]	τέλους πολέμου συντετμημένου ἀφανισμοῖς. καὶ	δυναμώσει	διαθήκην πολλοῖς ἑβδομὰς μία· καὶ
[1, 9]	φησίν, ἀπόγραψαι δισσῶς βουλήσει καὶ	γνώσει	τοῦ ἀποκρίνασθαι λόγους ἀληθείας τοῖς
[1, 11]	μᾶλλον καὶ μᾶλλον περισσεύῃ ἐν	ἐπιγνώσει	καὶ πάσῃ αἰσθήσει, εἰς τὸ
[1, 21]	κορώνης ἐπακοῦσαι τὸν Μόψον ἱστορεῖ.	προγνώσει	δὲ καὶ Πυθαγόρας ὁ μέγας
[1, 1]	ἐμαυτῷ, ἀναγκαίως κέχρημαι τῇδε τῇ	ὑποτυπώσει.	ἔστι μὲν οὖν τινα μηδὲ
[1, 1]	καὶ ἄλλως τῇ τῶν ὑπομνημάτων	ὑποτυπώσει	τὸ γλαφυρὸν τῆς θεωρίας. αὐτίκα
[1, 5]	ὁ Σολομὼν περιχαράκωσον» φησίν, καὶ	ὑπερυψώσει	σε· στεφάνῳ δὲ τρυφῆς ὑπερασπίσει
[1, 17]	διημαρτημένη δὲ ὑπόληψις ἔσθ´ ὅτε	κρατεῖ,	ἧς, ἀγνοίας καὶ ἀμαθίας οὔσης,
[1, 17]	τὸ τρωθῆναι αὐτόν, καὶ τῷ	Σωκράτει	τὸ δαιμόνιον αἴτιον ἦν οὐχὶ
[1, 21]	ὑπὸ βασιλέως Ναβουχοδονόσορ τῷ ἑβδόμῳ	ἔτει	βασιλεύοντος αὐτοῦ Ἀσσυρίων, Αἰγυπτίων δὲ
[1, 21]	τῷ κατὰ Λουκᾶν γέγραπται οὕτως·	ἔτει	δὲ πεντεκαιδεκάτῳ ἐπὶ Τιβερίου Καίσαρος
[1, 21]	Περσέως βασιλείας τῷ τριακοστῷ δευτέρῳ	ἔτει	ἐκθεοῦται, ὥς φησιν Ἀπολλόδωρος ἐν
[1, 21]	Θησέως βασιλεύοντος Ἀθήνησι τῷ πρώτῳ	ἔτει,	θαργηλιῶνος μηνὸς δευτέρᾳ ἐπὶ δέκα,
[1, 21]	ἔτη ἑκκαίδεκα· ἐπὶ τούτου πεντεκαιδεκάτῳ	ἔτει	ὁ Ἰσραὴλ εἰς Βαβυλῶνα ἀπήχθη
[1, 21]	ἡμῶν τῷ ὀγδόῳ καὶ εἰκοστῷ	ἔτει,	ὅτε πρῶτον ἐκέλευσαν ἀπογραφὰς γενέσθαι
[1, 21]	εἰς Φοινίκην γενόμενος ἐδείχθη, τριακοσιοστῷ	ἔτει	προφητεύων ἔτι φαίνεται Μιχαίας τε
[1, 21]	φανήσεται τῷ δευτέρῳ καὶ τετρακοσιοστῷ	ἔτει	τῆς Ἀσσυρίων ἀρχῆς, τῆς δὲ
[1, 21]	Ἀμβακούμ, ἐν δὲ τῷ πέμπτῳ	ἔτει	τῆς βασιλείας αὐτοῦ ἐν Βαβυλῶνι
[1, 21]	τοῦ Ἰωσεδέκ. κἀν τῷ δευτέρῳ	ἔτει	τῆς Δαρείου βασιλείας, ὅν φησιν
[1, 21]	δὲ Ἀθήνησιν ἄρχοντος τῷ πρώτῳ	ἔτει	τῆς ὀγδόης καὶ τεσσαρακοστῆς ὀλυμπιάδος,
[1, 21]	δέκα. Ἐν δὲ τῷ δωδεκάτῳ	ἔτει	τῆς Σεδεκίου βασιλείας Ναβουχοδονόσορ πρὸ
[1, 21]	οἳ μέν τινες τῷ ἑκκαιδεκάτω	ἔτει	Τιβερίου Καίσαρος Φαμενὼθ κεʹ οἳ
[1, 21]	Λευιτικῷ γέγραπται. ἐπὶ τούτου ὀκτωκαιδεκάτῳ	ἔτει	τὸ πάσχα ἤχθη, ἐξ οὗ
[1, 21]	δὲ Οὐαφρηοῦς βασιλεύοντος τῷ δευτέρῳ	ἔτει,	Φιλίππου δὲ Ἀθήνησιν ἄρχοντος τῷ
[1, 16]	τῶν ὀλυμπιάδων ἔτεσιν ἑκατὸν {πεντήκοντα}	νομοθετεῖ	Λακεδαιμονίοις· Σόλωνος γὰρ τοὺς χρόνους
[1, 17]	λαλῶν τὴν δόξαν τὴν ἰδίαν	ζητεῖ.	τοιοῦτοι δὲ οἱ Ἕλληνες, οἱ
[1, 20]	λαλῶν τὴν δόξαν τὴν ἰδίαν	ζητεῖ,	φησὶν ὁ κύριος, ὁ δὲ
[1, 23]	κελεύει προσενεχθῆναι αὐτῇ καὶ κατοικτείρασα	ἐζήτει	τροφόν. ἐνταῦθα προσδραμοῦσα ἡ ἀδελφὴ
[1, 11]	δηλονότι ἔλεγχοι· καρδία γὰρ εὐθεῖα	ἐκζητεῖ	γνῶσιν, ὅτι ὁ ζητῶν τὸν
[1, 21]	ἐν τῷ πρώτῳ τῶν Ἐξηγητικῶν·	ἀπαιτεῖ	δὲ ὅμως τὸ ὑπόμνημα καὶ
[1, 9]	τὴν συνιεῖσαν ἀκοήν, τὰς ἐντέχνους	ἀπαιτεῖ	πρὸς σαφήνειαν διδασκαλίας. ἀσφαλῶς γὰρ
[1, 27]	εἶναι τυφλῶν, φῶς τῶν ἐν	σκότει,	παιδευτὴν ἀφρόνων, διδάσκαλον νηπίων, ἔχοντα
[1, 1]	καὶ πνεύμασι καὶ σώμασιν. οὐδεὶς	ἅπτει	λύχνον καὶ ὑπὸ τὸν μόδιον
[1, 6]	ὠφελέει μὲν τὸν δεξιὸν ὄντα,	βλάπτει	δὲ τὸν ῥηϊδίως φωνέοντα πᾶν
[1, 6]	κάρτα μὲν ὠφελεῖ, κάρτα δὲ	βλάπτει	τὸν ἔχοντα· ὠφελέει μὲν τὸν
[1, 25]	πρὸς ἄλληλα, ἑπομένως τῇ Πολιτείᾳ	συνάπτει.	ἔπειτα τέλος γὰρ οἶμαι τοῦ
[1, 1]	οὐ προσήκειν ὁ Πυθαγόρας ἔλεγεν.	συνεξάπτει	δὲ ἡ γραφὴ τὸ ζώπυρον
[1, 14]	περὶ εὑρημάτων Σωδάμῳ τῷ Τεγεάτῃ	προσάπτει	τὸ ἀπόφθεγμα, Δίδυμος δὲ Σόλωνι
[1, 7]	καὶ τὰ φυόμενα ἐν τύπῳ	προκύπτει	τῶν ἀληθῶν, ὅτι τῆς αὐτῆς
[1, 7]	περιγίνεται, ἣ δὲ δυνάμει καὶ	πίστει.	δωρεὰ γὰρ ἡ διδασκαλία τῆς
[1, 6]	οὕτως συνιέναι τὰ ἐν τῇ	πίστει	λεγόμενα οὐχ οἷόν τε μὴ
[1, 11]	αὐτῷ καὶ βεβαιούμενοι ἐν τῇ	πίστει,	πειθὼ δὲ ἡ βεβαίωσις τῆς
[1, 19]	καὶ κλῆρον ἐν τοῖς ἡγιασμένοις	πίστει	τῇ εἰς ἐμέ» οὗτοι οὖν
[1, 13]	τὴν πρὸς τὸ ὅλον οἰκειότητα	διαφυλάττει.	οὕτως οὖν ἥ τε βάρβαρος
[1, 14]	ἀναξίου σοφίας διὰ τὸ τετυραννηκέναι	ἀντικατατάττει	Μύσωνα τὸν Χηνέα. ὡς μὲν
[1, 27]	ὑπηκόων πρὸς μὲν τὴν θεοσέβειαν	παιδεύει	καὶ ὑπαγορεύει τὰ ποιητέα εἴργει
[1, 5]	ἐλεγχόμενος· ὃν γὰρ ἀγαπᾷ κύριος	παιδεύει,	μαστιγοῖ δὲ πάντα υἱὸν ὃν
[1, 5]	ἐναπομένειν τῇ κοσμικῇ παιδείᾳ παραινεῖ·	προπαιδεύει	γὰρ τῷ κυριακῷ λόγῳ τὰ
[1, 5]	φάρυγγα, φησί, φιλοσοφία δὲ οὐ	κολακεύει.	τίνα τοίνυν αἰνίσσεται τὴν ἐκπορνεύσασαν;
[1, 23]	ἐπακούσασα δὲ κλαυθμυριζομένου τοῦ παιδὸς	κελεύει	προσενεχθῆναι αὐτῇ καὶ κατοικτείρασα ἐζήτει
[1, 23]	τῶν γεννωμένων ἐκ τῶν Ἑβραίων	κελεύει	τὰ μὲν θήλεα τρέφειν αὐτούς
[1, 1]	ὁ ἐξ Ἑβραίων φιλόσοφος Πλάτων	κελεύει	τοὺς γεωργοὺς μὴ ἐπαρδεῦσαι μηδὲ
[1, 21]	ἐπὶ τοῦ θυσιαστηρίου. μετὰ τοῦτον	βασιλεύει	Ἀβιοὺμ υἱὸς αὐτοῦ ἔτη {εἴκοσι}
[1, 21]	μετὰ δὲ τὴν τελευτὴν Σαοὺλ	βασιλεύει	Δαβὶδ τὸ δεύτερον ἐν Χεβρὼν
[1, 21]	ὁ ὁμώνυμος αὐτοῦ Ἰωακεὶμ τρίμηνον	βασιλεύει,	εἶτα Σεδεκίας ἔτη ἕνδεκα. καὶ
[1, 21]	τοῦτον ἡ μήτηρ Ὀζίου Γοθολία	βασιλεύει	ἔτη ὀκτώ, κατακτείνασα τὰ τέκνα
[1, 21]	τοῦτον διαδέχεται ὁ Φιλομήτωρ καὶ	βασιλεύει	ἔτη πέντε καὶ τριάκοντα, μεθ´
[1, 21]	Ἐζεκίαν ὁ υἱὸς αὐτοῦ Μανασσῆς	βασιλεύει	ἔτη πεντήκοντα πέντε, ἔπειτα ὁ
[1, 21]	μερισθείσης τῆς βασιλείας ἐν Σαμαρείᾳ	βασιλεύει	Ἱεροβοὰμ ἐκ φυλῆς Ἐφραῒμ ὁ
[1, 21]	ἐκ τοῦ κήτους προελθών. ἔπειτα	βασιλεύει	Ἰωναθὰν ὁ υἱὸς Ὀζίου ἔτη
[1, 21]	Ἰοὺ υἱὸς Ἀνανίου. μετὰ τοῦτον	βασιλεύει	Ἰωσαφὰτ υἱὸς αὐτοῦ ἔτη κεʹ
[1, 21]	τοῦ Πολυδέκτου βασιλείας Ὅμηρον φέρει.	βασιλεύει	μὲν οὖν Χάριλλος ἔτη ἑξήκοντα
[1, 21]	τοῖς Φοινικικοῖς. μετὰ δὲ Σολομῶνα	βασιλεύει	Ῥοβοὰμ υἱὸς αὐτοῦ ἔτη ἑπτακαίδεκα,
[1, 21]	ὁ Ἐλισσαῖος προφητεύει, μεθ´ ἣν	βασιλεύει,	ὡς προεῖπον, Ἰωὰς ὁ περισωθεὶς
[1, 7]	ἢ ἀποτιλθέντα. καὶ δὴ κἀνταῦθα	χρησιμεύει	ἡ τοῦ σπόρου παραβολή, ἣν
[1, 5]	θείαν πρόνοιαν γεννῆσαι τὸν Ἰσαάκ.	ἑρμηνεύει	δὲ ὁ Φίλων τὴν μὲν
[1, 7]	λέγει, ἄλλως ἡ ἀλήθεια ἑαυτὴν	ἑρμηνεύει.	ἕτερον στοχασμὸς ἀληθείας, ἕτερον ἡ
[1, 25]	οὐ τὰ κατὰ τὸν νόμον	ἑρμηνεύει	πρὸς ἕνα θεὸν ἀφορᾶν καὶ
[1, 27]	μὲν τὴν θεοσέβειαν παιδεύει καὶ	ὑπαγορεύει	τὰ ποιητέα εἴργει τε ἕκαστον
[1, 4]	καὶ δὴ τοὺς Βαβυλῶνος σοφοὺς	προσαγορεύει.	ὅτι δὲ σοφίαν ὁμωνύμως καλεῖ
[1, 21]	μαʹ οὗτος ἐπὶ γήρως ἐποδάγρησε,	προφητεύει	δὲ ἐπ´ αὐτοῦ Ἰοὺ υἱὸς
[1, 21]	φυλῆς Ἐφραῒμ ὁ δοῦλος Σολομῶνος,	προφητεύει	δὲ ἔτι Ἀχίας ὁ Σηλωνίτης
[1, 21]	Ἰαβεὶμ ἔτεσιν εἴκοσι· ἐπὶ τούτου	προφητεύει	Δεββώρα γυνὴ Λαβιδὼθ ἐκ φυλῆς
[1, 21]	ἔτος ἕν, ἐπὶ τούτου ἔτι	προφητεύει	Ἐλισσαῖος καὶ σὺν αὐτῷ Ἀβδαδωναῖος.
[1, 21]	ἐπὶ ἔτη ὀκτώ, ἐφ´ οὗ	προφητεύει	Ἠλίας καὶ μετὰ Ἠλίαν Ἐλισσαῖος
[1, 21]	ὁμοίως καὶ Ἀχίας ἐκ Σηλὼμ	προφητεύει,	ἦσαν δὲ καὶ οἱ βασιλεῖς
[1, 21]	τῆς βασιλείας αὐτοῦ ἐν Βαβυλῶνι	προφητεύει	Ἰεζεκιήλ, μεθ´ ὃν Ναοὺμ ὁ
[1, 21]	ἑκκαίδεκα· ἐπὶ τούτου ἔτι Ἡσαΐας	προφητεύει	καὶ Ὠσηὲ καὶ Μιχαίας ὁ
[1, 21]	Γοθολίας ταύτης ἔτι ὁ Ἐλισσαῖος	προφητεύει,	μεθ´ ἣν βασιλεύει, ὡς προεῖπον,
[1, 21]	περὶ τοὺς αὐτοὺς χρόνους Ἰωάννης	προφητεύει	μέχρι τοῦ σωτηρίου βαπτίσματος, μετὰ
[1, 21]	ἀποκειμένῳ ἀναγνοὺς ἐτελεύτησεν. ἐπὶ τούτου	προφητεύει	Ὀλδᾶ καὶ Σοφονίας καὶ Ἱερεμίας.
[1, 17]	κωλῦσαι δυνάμενον οὐκ ἐνεργεῖ οὐδὲ	κωλύει.	τί γὰρ ἐνεργεῖ ὁ μὴ
[1, 1]	σου. σπειρόμενον τὸν λόγον κρύπτεσθαι	μηνύει	καθάπερ ἐν γῇ τῇ τοῦ
[1, 15]	τῇ τρίτῃ τῶν Ἰνδικῶν ὧδε	γράφει·	ἅπαντα μέντοι τὰ περὶ φύσεως
[1, 19]	οὖν θεσπέσιος ἀπόστολος ἐφ´ ἡμῶν	γράφει·	βλέπομεν γὰρ νῦν ὡς δι´
[1, 24]	τούτους ὡς ἀφιδρύματα τοῦ θεοῦ.	γράφει	γοῦν ὁ τὴν Φορωνίδα ποιήσας·
[1, 21]	ἄρα καὶ ὁ Βοιώτιος Πίνδαρος	γράφει·	ἐν χρόνῳ δὲ γένετ´ Ἀπόλλων,
[1, 21]	Πλάτων ἐν Τιμαίῳ κατακολουθήσας Ἀκουσιλάῳ	γράφει·	καί ποτε προαγαγεῖν βουληθεὶς αὐτοὺς
[1, 22]	πρὸς τὸν Φιλομήτορα κατὰ λέξιν	γράφει·	κατηκολούθηκε δὲ καὶ ὁ Πλάτων
[1, 16]	Φοινικήια τὰ γράμματα Ἡρόδοτος κεκλῆσθαι	γράφει·	οἳ δὲ Φοίνικας καὶ Σύρους
[1, 11]	οὐκ ὄντας δὲ σοφοὺς ἐπιρραπίζων	γράφει.	οὐ γὰρ ἐν λόγῳ ἡ
[1, 1]	τῇ πρὸς Κολασσαεῖς ἐπιστολῇ νουθετοῦντες»	γράφει	πάντα ἄνθρωπον καὶ διδάσκοντες ἐν
[1, 6]	Εὐδαιμονικὸς ἐν τῷ περὶ βασιλείας	γράφει·	πολυμαθίη κάρτα μὲν ὠφελεῖ, κάρτα
[1, 3]	παγκάλως ὁ Ἀθηναῖος ἀποτείνεται καὶ	γράφει	Σόλων· εἰς γὰρ γλῶσσαν ὁρᾶτε
[1, 15]	ἀνθρώποις προφαίνειν τοῦ μέλλοντος δήλωσιν	γράφει,	τὴν δὲ ψυχὴν αὐτῆς εἶναι
[1, 22]	δὲ ὁ Πυθαγόρειος φιλόσοφος ἄντικρυς	γράφει·	τί γάρ ἐστι Πλάτων ἢ
[1, 4]	εἰ δὴ αὐτοῦ, ὧδέ πως	γράφει·	τὸν δ´ οὔτ´ ἂρ σκαπτῆρα
[1, 21]	~(Ἐρατοσθένης δὲ τοὺς χρόνους ὧδε	ἀναγράφει·	ἀπὸ μὲν Τροίας ἁλώσεως ἐπὶ
[1, 8]	σοφίαν ἣν οὐκ ἐμελέτησεν. ἐν	βραχεῖ	δὲ εἰπεῖν, καθάπερ τῆς ῥητορικῆς
[1, 29]	φῶς ὁδοῦ· ὁδοὺς γὰρ βιότητος	ἐλέγχει	παιδεία. νόμος ὁ πάντων βασιλεὺς
[1, 20]	δὲ ὁ κλέπτης ὅπερ ὑφελόμενος	ἔχει	ἀληθῶς ἔχει, κἂν χρυσίον ᾖ
[1, 25]	κατὰ Μωυσέα πραγματεία διὰ σπουδῆς	ἔχει	γενέσθαι. ἔτι τὸ μὲν νομικὸν
[1, 26]	ὑπὸ θεοῦ διὰ Μωυσέως παραδεδομένον.	ἔχει	γοῦν τὴν ἀγωγὴν εἰς τὸ
[1, 15]	μανθάνοντα εἰοάγει πρὸς τοῦ βαρβάρου.	ἔχει	δὲ τὰ τῆς λέξεως ὧδε·
[1, 13]	(τὸ γὰρ ψεῦδος μυρίας ἐκτροπὰς	ἔχει)	καθάπερ αἱ βάκχαι τὰ τοῦ
[1, 1]	μὲν ἡ κακία κακὴν φύσιν	ἔχει	καὶ οὔποτ´ ἂν καλοῦ τινος
[1, 20]	κλέπτης ὅπερ ὑφελόμενος ἔχει ἀληθῶς	ἔχει,	κἂν χρυσίον ᾖ κἂν ἄργυρος
[1, 21]	τὰ τῆς λέξεως αὐτοῦ ὧδε	ἔχει·	κατέσκαψε δὲ τὴν Ἀουαρίαν Ἄμωσις
[1, 3]	δὲ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου οὐκ	ἔχει	ποῦ τὴν κεφαλὴν κλίνῃ· μόνῳ
[1, 21]	Ἀμβακοὺμ σὺν αὐτῷ, καὶ τέλος	ἔχει	τὰ τῶν Ἑβραϊκῶν βασιλέων. γίνονται
[1, 18]	γὰρ καὶ ὁ δοκησίσοφος παραινέσεις	ἔχει	τινὰς τὰς παρὰ τῷ ἀποστόλῳ
[1, 21]	ἠρήμωσεν. καὶ ὡς ταῦθ´ οὕτως	ἔχει,	τῷ γε συνιέναι δυναμένῳ δῆλον
[1, 21]	δὲ τὸ βιβλίον τοῦ Ἰησοῦ	περιέχει,	διεδέξατο τὸν Μωυσέα ὁ προειρημένος
[1, 21]	φυλῆς Ἰούδα ἔτη τεσσαράκοντα, ὡς	περιέχει	ἡ δευτέρα τῶν Βασιλειῶν, καὶ
[1, 8]	δοξῶν ἐμποιητικὴ ψευδῶν ὡς ἀληθῶν·	παρέχει	γὰρ πρὸς μὲν πειθὼ τὴν
[1, 17]	τῶν ἁμαρτημάτων προαίρεσις καὶ ὁρμὴ	κατάρχει,	διημαρτημένη δὲ ὑπόληψις ἔσθ´ ὅτε
[1, 14]	Ἐλεατικῆς ἀγωγῆς Ξενοφάνης ὁ Κολοφώνιος	κατάρχει,	ὅν φησι Τίμαιος κατὰ Ἱέρωνα
[1, 16]	ἐκ τοῦ διαβόλου τὴν κίνησιν	ἴσχει.	ἔνιοι δὲ δυνάμεις τινὰς ὑποβεβηκυίας
[1, 21]	ἐστι φωνή, ἣ ὅταν γένηται,	ἐπίσχει	τοῦτο ὃ μέλλω πράττειν, προτρέπει
[1, 13]	ἑκάστη ὅπερ ἔλαχεν ὡς πᾶσαν	αὐχεῖ	τὴν ἀλήθειαν· φωτὸς δ´, οἶμαι,
[1, 21]	πάσχα καὶ λύσις ὀθνείας ἐπιγαμβρείας.	προκεκηρύχει	δὲ καὶ Κῦρος τὴν Ἑβραίων
[1, 21]	καὶ ἑβδομάδες ἑξήκοντα δύο, καὶ	ἐπιστρέψει	καὶ οἰκοδομηθήσεται πλατεία καὶ τεῖχος,
[1, 1]	χρόνῳ τε καὶ πόνῳ τἀληθὲς	ἐκλάμψει	ἀγαθοῦ παρατυχόντος βοηθοῦ· δι´ ἀνθρώπων
[1, 21]	Ὠσηέ, Ἰωνᾶς, Ἰωήλ, Ἱερεμίας, Σοφονίας,	Βουζί,	Ἰεζεκιήλ, Οὐρίας, Ἀμβακούμ, Ναούμ, Δανιήλ,
[1, 21]	διατείνει Ἱερεμίας, προφητεύουσι δὲ καὶ	Βουζὶ	καὶ Οὐρίας ὁ υἱὸς Σαμαίου
[1, 21]	Βεηρὶ καὶ Ἰωνᾶς ὁ τοῦ	Ἀμαθὶ	ὁ ἐκ Γὲθ Χοβὲρ ὁ
[1, 15]	μόνους ἀληθῶς φησι καὶ ἄλλοι	ἄλλοθι	πολλαχοῦ καὶ ἐν Ἕλλησι καὶ
[1, 5]	(ἐνταῦθα γὰρ εἴρηται· μὴ πολὺς	ἴσθι	πρὸς ἀλλοτρίαν» τὴν Σάραν δὲ
[1, 5]	δ´ ἂν φῇ· μὴ πολὺς	ἴσθι	πρὸς ἀλλοτρίαν, χρῆσθαι μέν, οὐκ
[1, 6]	ἄλλοις ζῴοις. διὸ καί φησιν·	ἴσθι	πρὸς τὸν μύρμηκα, ὦ ὀκνηρέ,
[1, 21]	ναὶ μήν τινες αὐτῶν φασι	Φαρμουθὶ	γεγενῆσθαι κδʹ ἢ κεʹ Ἔτι
[1, 21]	δὲ Φαρμουθὶ κεʹ ἄλλοι δὲ	Φαρμουθὶ	ιθʹ πεπονθέναι τὸν σωτῆρα λέγουσιν.
[1, 21]	Καίσαρος Φαμενὼθ κεʹ οἳ δὲ	Φαρμουθὶ	κεʹ ἄλλοι δὲ Φαρμουθὶ ιθʹ
[1, 14]	τυγχάνειν βούλονται, ὁμοίως δὲ τὴν	γνῶθι	καιρὸν» παραίνεσιν Πιττακοῦ καθεστάναι. ὁ
[1, 14]	τοῖς εὐνομωτάτοις. Τὸ μὲν οὖν	γνῶθι	σαυτὸν» οἳ μὲν Χίλωνος ὑπειλήφασι,
[1, 5]	βιαζόμενος λέγῃ· μὴ πρόσεχε φαύλῃ	γυναικί,	μέλι γὰρ ἀποστάζει ἀπὸ χειλέων
[1, 5]	λέγῃ· μὴ πρόσεχε φαύλῃ γυναικί,	μέλι	γὰρ ἀποστάζει ἀπὸ χειλέων γυναικὸς
[1, 21]	ἀναρχίας οὔσης διέκρινε τὸν λαὸν	Ἠλὶ	ὁ ἱερεὺς τεσσαράκοντα ἔτη. τοῦτον
[1, 21]	ὁ τοῦ Ἀβιμέλεχ ἐκ συγγενείας	Ἠλί,	προφητεύουσι δὲ Γὰδ καὶ Νάθαν
[1, 21]	ὁ ἀρχιοινοχόος Ἀρταξέρξου, υἱὸς δὲ	Ἀχηλὶ	τοῦ Ἰσραηλίτου, οἰκοδομεῖ τὴν πόλιν
[1, 21]	ὁ Σηλωνίτης καὶ Σαμαίας υἱὸς	Αἰλαμὶ	καὶ ὁ ἐξ Ἰούδα ἀπελθὼν
[1, 7]	τοῦτο σύμπαν τὸ ἐκλεκτικὸν φιλοσοφίαν	φημί.	ὅσα δὲ ἀνθρωπίνων λογισμῶν ἀποτεμόμενοι
[1, 2]	καιροὺς τὴν Ἑλληνικὴν δόξαν τοσοῦτόν	φημι	τοῖς φιλεγκλήμοσι· πρῶτον μὲν εἰ
[1, 9]	ὑγιάζειν δύνασθαι, οὕτω κἀνταῦθα χρηστομαθῆ	φημι	τὸν πάντα ἐπὶ τὴν ἀλήθειαν
[1, 5]	ὁ κύριος αὐτὸς εἶπεν ἐγώ	εἰμι	ἡ ἀλήθεια» τήν τε αὖ
[1, 11]	συνιέναι καὶ γινώσκειν ὅτι ἐγώ	εἰμι	κύριος ὁ ποιῶν ἔλεος καὶ
[1, 10]	δ´ ὅτε ἀναγκαῖον. ταῦτα ὡς	ἔνι	μάλιστα διὰ βραχέων ἐξήνεγκεν ἡ
[1, 28]	οἱ παροιμιαζόμενοι· διαλεκτικώτερον δὲ ὡς	ἔνι	μάλιστα προσιτέον αὐτῇ, τὴν ἀκολουθίαν
[1, 3]	γλῶσσα, φησί, βροτῶν· πολέες δ´	ἔνι	μῦθοι· παντοίων ἐπέων δὲ πολὺς
[1, 8]	ὡς ἐγὼ τοιοῦτος» φησίν, ὁποῖος	οὐδενὶ	ἄλλῳ ἢ τῷ λόγῳ πείθεσθαι,
[1, 21]	Ἡσιόδῳ τῷ ποιητῇ, ἀκούσωμεν αὐτοῦ·	Ζηνὶ	δ´ ἄρα Ἀτλαντὶς Μαίη τέκε
[1, 21]	ἁρπαγὴ καὶ ἡ τοῦ ἐν	Ἐλευσῖνι	τεμένους καθίδρυσις Τριπτολέμου τε γεωργία
[1, 27]	ἐργάζεται. ὥστε καὶ ὅταν ἀνηκέστῳ	τινὶ	κακῷ περιπέσῃ τις ὑπό τε
[1, 27]	ἰατρὸς {τε} καλεῖται, οὐ φθόνῳ	τινὶ	οὐδὲ δυσμενείᾳ τῇ πρὸς τὸν
[1, 24]	λέγεται δὲ καὶ ἐν χρησμῷ	τινι·	στῦλος Θηβαίοισι Διώνυσος πολυγηθής, ἐκ
[1, 8]	ὑγιαίνουσι λόγοις» φησί, διδασκαλίᾳ δέ	τινι	τετύφωται μηδὲν ἐπιστάμενος, ἀλλὰ νοσῶν
[1, 21]	Σορόαπιν κληθῆναι καὶ Σάραπιν συνηθείᾳ	τινὶ	τῶν ἐγχωρίων ὕστερον. Ἆπις δὲ
[1, 18]	γὰρ καίτοι σοφοὶ ὄντες ἐν	μείζονι	αἰτίᾳ γεγόνασι μὴ πιστεύσαντες τῷ
[1, 2]	ἀλλ´ ὡς ἔπος εἰπεῖν, περιβολῇ	πλείονι	χρωμένους, ἁμῇ γέ πῃ συγγυμνασίαν
[1, 7]	ἔσχηκε χάριν τοῖς ἐν τῷ	πίονι	φυεῖσιν ἤτοι ξηρανθέντα ἢ ἀποτιλθέντα.
[1, 21]	κατὰ τὴν αἰχμαλωσίαν ταύτην τῇ	εἰκόνι	λατρεῦσαι μὴ θελήσαντες Μισαὴλ Ἀνανίας
[1, 28]	ἐπιστήμη, κτητὴ δὲ αὕτη τῷ	σώφρονι	οὐχ ἕνεκα τοῦ λέγειν τε
[1, 21]	ἅτερος δὲ τὰς ἴσας σὺν	ἀρχιτέκτονι	Τυρίῳ ἐκ μητρὸς Ἰουδαίας ἐκ
[1, 10]	τοῦ τὴν ἐντολὴν σαφηνιοῦντος συμπαραλαμβανομένων.	νυνὶ	δὲ ἀλλήλων ἕνεκα εὐποροῦμεν καὶ
[1, 5]	εἰς δικαιοσύνην Ἕλλησιν ἀναγκαία φιλοσοφία,	νυνὶ	δὲ χρησίμη πρὸς θεοσέβειαν γίνεται,
[1, 15]	ὁμολογεῖ· δύνασθαι γοῦν ἐν τῷ	Φαίδωνί	φησι πανταχόθεν τὸν φιλόσοφον ὠφελεῖσθαι
[1, 24]	Ἀθηναίων στρατηγὸς ὁ τῇ ἐν	Μαραθῶνι	μάχῃ νικήσας τοὺς Πέρσας ἐμιμήσατο
[1, 21]	τὸ δὲ ἥμισυ Οὐεσπεσιανὸς σὺν	Ὄθωνι	καὶ Γάλβᾳ καὶ Οὐιτελλίῳ. καὶ
[1, 5]	τῷ χρόνῳ ἔν τε τῷ	αἰῶνι,	ὅτι πνεῦμα κυρίου πεπλήρωκε τὴν
[1, 14]	φύσιν καταμαθεῖν ἐξέσται. πάλιν αὖ	Χίλωνι	τῷ Λακεδαιμονίῳ ἀναφέρουσι τὸ μηδὲν
[1, 21]	Διὸς νόον αἰγιόχοιο, αὐτοκασιγνήτῳ κεχολωμένη	Ἀπόλλωνι.	ἔστι δὲ καὶ ἄλλη Ἐρυθραία
[1, 14]	προσάπτει τὸ ἀπόφθεγμα, Δίδυμος δὲ	Σόλωνι	αὐτὸ ἀνατίθησιν, ὥσπερ ἀμέλει Κλεοβούλῳ
[1, 21]	ἔτει τῆς βασιλείας αὐτοῦ ἐν	Βαβυλῶνι	προφητεύει Ἰεζεκιήλ, μεθ´ ὃν Ναοὺμ
[1, 21]	ἑπτά. Εἴραμος τὴν ἑαυτοῦ θυγατέρα	Σολομῶνι	δίδωσι καθ´ οὓς χρόνους μετὰ
[1, 29]	~(Ὅθεν παγκάλως ὁ παρὰ τῷ	Πλάτωνι	Αἰγύπτιος ἱερεύς· ὦ Σόλων, Σόλων,
[1, 14]	εἰς τὴν Ἀκαδημίαν ἀνεχώρησε. παρὰ	Πλάτωνι	Ἀριστοτέλης φιλοσοφήσας μετελθὼν εἰς τὸ
[1, 19]	περὶ ἧς καὶ ὁ παρὰ	Πλάτωνι	λέγει Σωκράτης· εἰσὶ γὰρ δή,
[1, 21]	Ὠγύγου κατακλυσμὸς καὶ ἡ ἐν	Σικυῶνι	βασιλεία, πρώτου μὲν Αἰγιαλέως, εἶτα
[1, 24]	ὅπερ καὶ ὑπώπτευσεν· ἐπεδίωξαν γὰρ	οἱ	Αἰγύπτιοι ἐφ´ ἵππων καὶ ὀχημάτων,
[1, 15]	οὐδείς κώ με παρήλλαξεν, οὐδ´	οἱ	Αἰγυπτίων καλεόμενοι Ἁρπεδονάπται, σὺν τοῖς
[1, 1]	ἕκαστα αὐτοῖς δι´ ὧν μᾶλλον	οἱ	ἀκούοντες ἐπιστραφήσονται. καὶ δὴ συνελόντι
[1, 19]	κατ´ ἔμφασιν δὲ καὶ διάφασιν	οἱ	ἀκριβῶς παρ´ Ἕλλησι φιλοσοφήσαντες διορῶσι
[1, 8]	οὐ πᾶσιν εἴρηται· ὑμεῖς ἐστε	οἱ	ἅλες τῆς γῆς. εἰσὶ γάρ
[1, 21]	ἐπεὶ καὶ τὰς εὐχὰς ὁμολογοῦσιν	οἱ	ἄνθρωποι δυνατωτέρας εἶναι τὰς βαρβάρῳ
[1, 19]	τῇ εἰς ἐμέ» οὗτοι οὖν	οἱ	ἀνοιγόμενοι τυφλῶν ὀφθαλμοὶ» ἡ δι´
[1, 9]	Εἰ δὲ οἱ προφῆται καὶ	οἱ	ἀπόστολοι οὐ τὰς τέχνας ἐγνώκεσαν,
[1, 25]	πρέπωσι τοῖς ἀρχομένοις, πειθήνιοι δὲ	οἱ	ἀρχόμενοι τοῖς ἄρχουσι γίγνωνται, ὅπερ
[1, 16]	ἐνομοθέτησαν γεωμετρίας τε αὖ εὑρεταὶ	οἱ	αὐτοὶ γεγόνασιν. εἰσὶν δὲ οἳ
[1, 21]	χρησμολόγοι συχνοὶ γεγονέναι φέρονται, ὡς	οἱ	Βάκιδες (ὃ μὲν Βοιώτιος, ὃ
[1, 15]	τοιούτους παῖδας. δῆλοι δέ εἰσιν	οἱ	βάρβαροι διαφερόντως τιμήσαντες τοὺς αὑτῶν
[1, 21]	Σηλὼμ προφητεύει, ἦσαν δὲ καὶ	οἱ	βασιλεῖς ἄμφω, ὅ τε Δαβὶδ
[1, 1]	σεμνότητος ἐμμελῶς ἀνίεμεν. καθάπερ δὲ	οἱ	βουλόμενοι δήμῳ προσομιλῆσαι διὰ κήρυκος
[1, 1]	ὁ ἐρρωμένος ἀναλήψεως. καθάπερ δ´	οἱ	γεωργοὶ προαρδεύσαντες τὴν γῆν, οὕτω
[1, 23]	ἔμπροσθεν χρόνῳ περιτμηθέντι τῷ παιδίῳ	οἱ	γονεῖς ἔθεντο ὄνομά τι, ἐκαλεῖτο
[1, 23]	τρεῖς ἐφεξῆς κρύπτοντες ἔτρεφον μῆνας	οἱ	γονεῖς νικώσης τῆς φυσικῆς εὐνοίας
[1, 15]	Ἰουδαίαν ἀφικνούμενοι γῆν) Ἰνδῶν τε	οἱ	γυμνοσοφισταί, ἄλλοι γε φιλόσοφοι βάρβαροι.
[1, 4]	ἐν ταῖς σφραγῖσιν ἐντυπωμάτων τορευτικός.	οἱ	δὲ ἀμφὶ τὴν παιδείαν διατρίβοντες
[1, 26]	οὔτ´ ἀγνοεῖν δύνανται τὴν ἀλήθειαν,	οἱ	δὲ ἀπιστοῦντες ἥκιστά τε ἐν
[1, 21]	ἐν πέμπτῃ Παχὼν καὶ εἰκάδι.	Οἱ	δὲ ἀπὸ Βασιλείδου καὶ τοῦ
[1, 1]	συνελόντι εἰπεῖν ἀφορμὰς δίδωσι σωτηρίας.	οἱ	δὲ ἐντραφέντες γνησίως τοῖς τῆς
[1, 1]	γοῦν ὁ μὲν θερισμὸς πολύς,	οἱ	δὲ ἐργάται βραχεῖς» τῷ ὄντι
[1, 27]	ἄνδρες κακοὶ οὐ νοοῦσι νόμον,	οἱ	δὲ ζητοῦντες τὸν κύριον συνήσουσιν
[1, 18]	ἀποδεξάμενοι τὸν λόγον αὐτοῦ ἐβαπτίσθησαν,	οἱ	δὲ μὴ θελήσαντες πείθεσθαι ἑαυτοὺς
[1, 11]	θεὸν εὑρήσει γνῶσιν μετὰ δικαιοσύνης,	οἱ	δὲ ὀρθῶς ζητήσαντες αὐτὸν εἰρήνην
[1, 7]	καιροὶ δὲ καὶ οἱ τόποι	οἱ	δεκτικοὶ τὰς διαφορὰς ἐγέννησαν. ἄλλως
[1, 4]	οἱ σοφισταὶ καὶ τῶν συλλογισμῶν	οἱ	διαλεκτικοὶ καὶ οἱ φιλόσοφοι τῆς
[1, 1]	τὴν ἐγγράφως τὰ ἄγραφα δηλοῦσαν·	οἱ	διψῶντες, πορεύεσθε ἐφ´ ὕδωρ» Ἡσαΐας
[1, 18]	δὲ μωρίαν· μυθῶδες γὰρ ἡγοῦνται	οἱ	δοκησίσοφοι διά τε ἀνθρώπου υἱὸν
[1, 15]	Ἀσσυρίων οἱ Χαλδαῖοι καὶ Γαλατῶν	οἱ	Δρυΐδαι καὶ Σαμαναῖοι Βάκτρων καὶ
[1, 21]	ἀνὴρ ἔτη κζʹ ἔπειτα ἁμαρτόντες	οἱ	Ἑβραῖοι παραδίδονται Χουσαχὰρ βασιλεῖ Μεσοποταμίας
[1, 23]	νήπιοι ἔγνωσαν ὕστερόν τε ἐξιόντες	οἱ	Ἑβραῖοι πολλὴν λείαν τῶν Αἰγυπτίων
[1, 1]	λαμβάνεται. καὶ τῷ ὄντι μακάριοι	οἱ	εἰρηνοποιοί» οἱ τοὺς ἐνταῦθα κατὰ
[1, 7]	Χριστῷ, ἐν ᾗ μακάριοι πάντες	οἱ	εἰσελθόντες καὶ κατευθύνοντες τὴν πορείαν
[1, 11]	πλανᾶται, καὶ αἱ πληγαὶ καὶ	οἱ	ἔλεγχοι διδόασι παιδείαν σοφίας, οἱ
[1, 21]	ἔθνους ἐπιφαίνουσα χαρακτῆρα. φασὶ δὲ	οἱ	Ἕλληνες διαλέκτους εἶναι τὰς παρὰ
[1, 3]	περιττοὺς καλούσης τῆς γραφῆς. ὅθεν	οἱ	Ἕλληνες καὶ αὐτοὶ τοὺς περὶ
[1, 17]	τὴν ἰδίαν ζητεῖ. τοιοῦτοι δὲ	οἱ	Ἕλληνες, οἱ φίλαυτοι καὶ ἀλαζόνες»
[1, 17]	καὶ λῃσταί. πάντες μὲν οὖν	οἱ	ἐν λόγῳ, οὗτοι δὴ οἱ
[1, 21]	ὁ τοῦ Σαφάτ. ἐπὶ τούτου	οἱ	ἐν Σαμαρείᾳ κόπρον ἔφαγον περιστερῖ
[1, 17]	καὶ μὴ προέτρεπεν. οὔτε δὲ	οἱ	ἔπαινοι οὔτε οἱ ψόγοι οὔθ´
[1, 21]	δώδεκα ἡμέραι ὀκτωκαίδεκα. ἀποδείκνυνται τοίνυν	οἱ	ἐπὶ Δαρείου τοῦ Ὑστάσπου προφητεύσαντες
[1, 6]	ἤνυσαν, καὶ αὖ τὰ ἐναντία	οἱ	ἐπιτηδείως φύντες ἀμελείᾳ γεγόνασι κακοί.
[1, 21]	Λυκοῦργός τε καὶ Σόλων, καὶ	οἱ	ἑπτὰ σοφοί, οἵ τε ἀμφὶ
[1, 8]	ἡ τραγῳδία λέγει. τοιοῦτοι δὲ	οἱ	ἐριστικοὶ οὗτοι εἴτε αἱρέσεις μετίοιεν
[1, 29]	ἡμῶν τῇ μεταφορᾷ. ἀτεχνῶς γοῦν	οἱ	εὐγνώμονες ὅλῳ τῷ πλάσματι τῷ
[1, 14]	εἶτα Καρνεάδης διαδέχεται Ἡγησίνουν καὶ	οἱ	ἐφεξῆς· Κράτητος δὲ Ζήνων ὁ
[1, 8]	μεταδοξάσαι, καὶ ἐπὶ πᾶσι γοητεύονται	οἱ	ἤτοι ὑφ´ ἡδονῆς κηληθέντες ἢ
[1, 15]	Φρύγες δὲ ἦσαν καὶ βάρβαροι	οἱ	Ἰδαῖοι δάκτυλοι. Ἡρόδωρος δὲ τὸν
[1, 20]	~(Ὡς δὲ οἱ πολλοὶ ἄνθρωποι	οἱ	καθέλκοντες τὴν ναῦν οὐ πολλὰ
[1, 7]	καθ´ ἕκαστον καιρὸν ἐπομβρίσας λόγον,	οἱ	καιροὶ δὲ καὶ οἱ τόποι
[1, 21]	πλατεία καὶ τεῖχος, καὶ κενωθήσονται	οἱ	καιροί. καὶ μετὰ τὰς ἑξήκοντα
[1, 3]	ταύτῃ γοῦν ἐπαιρόμενοι τῇ τέχνῃ	οἱ	κακοδαίμονες σοφισταὶ τῇ σφῶν αὐτῶν
[1, 6]	ἄμεινον φύντων κατηγορεῖ, ὁπότε καὶ	οἱ	κακῶς πεφυκότες πρὸς ἀρετὴν τῆς
[1, 6]	οὐ γὰρ φύσει, μαθήσει δὲ	οἱ	καλοὶ κἀγαθοὶ γίνονται, καθάπερ ἰατροὶ
[1, 27]	δύνασθαι τὸν νόμον ὁμολογεῖται, κἂν	οἱ	κατὰ νόμον μὴ πολιτευόμενοι ὡς
[1, 23]	ἀπῄεσαν, οὐ διὰ φιλοχρηματίαν, ὡς	οἱ	κατήγοροί φασιν (οὐδὲ γὰρ ἀλλοτρίων
[1, 15]	ἐκείνων, Χαλδαῖοί τε καὶ Ἀράβιοι	οἱ	κληθέντες εὐδαίμονες καὶ ὅσοι γε
[1, 1]	παῖδες σωμάτων, ψυχῆς δὲ ἔγγονοι	οἱ	λόγοι. αὐτίκα πατέρας τοὺς κατηχήσαντάς
[1, 10]	εἶεν ἂν ταῦτα) οὕτω καὶ	οἱ	λόγῳ· ἀγαθῷ κεχρημένοι συνεγγίζουσι τοῖς
[1, 10]	πολιτευσώμεθα καθ´ ὑπακοήν. καθάπερ δὲ	οἱ	λόγῳ χρώμενοι πονηρῷ οὐδὲν τῶν
[1, 15]	Κελτῶν οἱ φιλοσοφήσαντες καὶ Περσῶν	οἱ	Μάγοι (οἳ μαγείᾳ καὶ τοῦ
[1, 4]	διττόν, ἐπιτηδείους σφᾶς αὐτοὺς παραστήσαντες.	οἱ	μὲν γὰρ τὰς βαναύσους μετιόντες
[1, 1]	παῖδας ἀγαθοὺς τοῖς ἔπειτα καταλείπειν.	οἱ	μέν γε παῖδες σωμάτων, ψυχῆς
[1, 18]	ἀποστόλων εὕροις ἂν κατὰ λέξιν·	οἱ	μὲν οὖν ἀποδεξάμενοι τὸν λόγον
[1, 26]	πατρὸς ἐξηγούμενος υἱὸς μονογενής. ἔπειτα	οἱ	μὲν πειθόμενοι τῷ νόμῳ τῷ
[1, 17]	λόγου σαρκώσεως, ἐξακούονται καθολικώτερον. ἀλλ´	οἱ	μὲν προφῆται, ἅτε ἀποσταλέντες καὶ
[1, 11]	οἱ ἔλεγχοι διδόασι παιδείαν σοφίας,	οἱ	μετ´ ἀγάπης δηλονότι ἔλεγχοι· καρδία
[1, 14]	διαδέχεται Κλεάνθης, ὃν Χρύσιππος καὶ	οἱ	μετ´ αὐτόν. Τῆς δὲ Ἐλεατικῆς
[1, 18]	τῶν ὑπακουσάντων ἑκουσίου προσκλίσεως χωρισθέντες	οἱ	μὴ ἐθελήσαντες πείθεσθαι ἀσύνετοί τε
[1, 7]	κἀκεῖνο σκοπῶμεν, ὡς εἴ ποτε	οἱ	μὴ ἐπιστάμενοι διαβιοῦσι καλῶς εὖ
[1, 17]	δὲ οἱ ψευδοπροφῆται καὶ πάντες	οἱ	μὴ κυρίως ὑπ´ αὐτοῦ ἀποσταλέντες.
[1, 21]	ἐνιαυτόν« Ζῆθος δὲ καὶ Ἀμφίων	οἱ	μουσικῆς εὑρεταὶ περὶ τὴν Κάδμου
[1, 23]	ἐπιθέμενον πατάξας ἀποκτεῖναι. φασὶ δὲ	οἱ	μύσται λόγῳ μόνῳ ἀνελεῖν τὸν
[1, 23]	μετὰ τὴν ἀνάληψιν, ὥς φασιν	οἱ	μύσται, Μελχί. ἐν δὲ ἡλικίᾳ
[1, 5]	παρ´ αὐτῆς τῆς ἀληθείας, ἔχουσιν	οἱ	μύσται. ~(πολλὰ δ´ ἡ ἑτοιμότης
[1, 23]	τῆς δυνάμεως ἀποτελέσματα, δι´ ἀφροσύνην	οἱ	νήπιοι ἀπιστοῦντες, τότε ὡς εἴρηται,
[1, 23]	ὡς εἴρηται, ῥεχθὲν δέ τε	οἱ	νήπιοι ἔγνωσαν ὕστερόν τε ἐξιόντες
[1, 28]	τῶν πρὸς τοὺς ἀνθρώπους, ὥσπερ	οἱ	νῦν διαλεκτικοὶ περὶ τὰ σοφιστικὰ
[1, 15]	γάμον, οὐ παιδοποιίαν ἴσασιν, ὥσπερ	οἱ	νῦν Ἐγκρατηταὶ καλούμενοι. εἰσὶ δὲ
[1, 9]	τῷ φόβῳ. οὐχὶ δὲ καὶ	οἱ	ὀρθοδοξασταὶ καλούμενοι ἔργοις προσφέρονται καλοῖς,
[1, 24]	τῶν ἀγαλμάτων σχέσεις κίονας ἱστάντες	οἱ	παλαιοὶ ἔσεβον τούτους ὡς ἀφιδρύματα
[1, 10]	τὸ μύρον καὶ τὴν πορφύραν	οἱ	παλαιοὶ Λακεδαιμόνιοι, δολερὰ μὲν τὰ
[1, 20]	ἄνευ τὴν φιλοσοφίαν, ἐπεὶ σχεδὸν	οἱ	πάντες ἄνευ τῆς ἐγκυκλίου παιδείας
[1, 21]	τοῖς δώδεκα Ἄγγελος. γίνονται δὲ	οἱ	πάντες προφῆται πέντε καὶ τριάκοντα.
[1, 6]	καὶ κυβερνῆται. ὁρῶμεν γοῦν κοινῶς	οἱ	πάντες τὴν ἄμπελον καὶ τὸν
[1, 21]	Ἰλιακῶν, μεθ´ οὓς μακρῷ νεώτεροι	οἱ	παρ´ Ἕλλησι νομοθέται, Λυκοῦργός τε
[1, 14]	κάτω που τῆς Μωυσέως ἡλικίας	οἱ	παρ´ Ἕλλησι σοφοὶ γεγόνασι, μικρὸν
[1, 17]	ἂν εἶεν κλέπται καὶ λῃσταὶ»	οἱ	παρ´ Ἕλλησι φιλόσοφοι καὶ οἱ
[1, 15]	ῥυθμῶν ἀναφέρεται· δι´ ἣν αἰτίαν	οἱ	παρὰ τοῖς μουσικοῖς δάκτυλοι τὴν
[1, 28]	πρὸς νόησιν γραφή, ᾗ φασιν	οἱ	παροιμιαζόμενοι· διαλεκτικώτερον δὲ ὡς ἔνι
[1, 1]	καὶ παιδὶ μάχαιραν, ᾗ φασιν	οἱ	παροιμιαζόμενοι, ὀρέγοντες εὑρεθῶμεν. οὐ γὰρ
[1, 1]	γνῶσις, ὄνος λύρας, ᾗ φασιν	οἱ	παροιμιαζόμενοι, τοῖς πολλοῖς τὰ συγγράμματα.
[1, 1]	παρὰ πατρὸς ἐκδεχόμενος (ὀλίγοι δὲ	οἱ	πατράσιν ὅμοιοι) ἧκον δὴ σὺν
[1, 21]	Φημονόην ἔτεσιν ὕστερον εἴκοσι ἑπτὰ	οἱ	περὶ Ὀρφέα καὶ Μουσαῖον καὶ
[1, 14]	γὰρ ἐκφέρεται τὸ αὐτὸ ἀπόφθεγμα)	οἱ	περὶ Σωτάδαν τὸν Βυζάντιον Βίαντος
[1, 19]	εἰσὶ γὰρ δή, ὥς φασιν	οἱ	περὶ τὰς τελετάς, ναρθηκοφόροι μὲν
[1, 21]	εἷς ἡμέραι ιγʹ εἰσὶ δὲ	οἱ	περιεργότερον τῇ γενέσει τοῦ σωτῆρος
[1, 19]	ἐμὴν δόξαν οὐκ ἄλλοι ἢ	οἱ	πεφιλοσοφηκότες ὀρθῶς. ὧν δὴ κἀγὼ
[1, 18]	θεῷ» αὐτίκα ἐξ ἑκατέρου γένους	οἱ	πιστεύσαντες, οὗτοι λαὸς περιούσιος» κἀν
[1, 15]	Ὀδρύσης ἢ Θρᾷξ; Ὅμηρον γὰρ	οἱ	πλεῖστοι Αἰγύπτιον φαίνουσιν. Θαλῆς δὲ
[1, 15]	τε καὶ φιλοσόφων. ὡς δὲ	οἱ	πλεῖστοι αὐτῶν βάρβαροι τὸ γένος
[1, 5]	γεωμετρίᾳ, ἄλλοι δὲ ἐν γραμματικῇ,	οἱ	πλεῖστοι δὲ ἐν ῥητορικῇ. Ἀλλ´
[1, 14]	τὸ πάντες ἄνθρωποι κακοὶ» ἢ	οἱ	πλεῖστοι τῶν ἀνθρώπων κακοὶ» (διχῶς
[1, 5]	ἐπιφέρει ῥητῶς· τῆς γὰρ ἀφροσύνης	οἱ	πόδες κατάγουσι τοὺς χρωμένους αὐτῇ
[1, 4]	χορηγοῦνται, καθ´ ἣν τῶν μέτρων	οἱ	ποιηταὶ καὶ τῆς λέξεως οἱ
[1, 23]	ἔπειτα νουθετοῦνται μὲν Αἰγύπτιοι πολλάκις	οἱ	πολλάκις ἀσύνετοι, θεαταὶ δὲ Ἑβραῖοι
[1, 20]	τοῦ βίου κύματα. ~(Ὡς δὲ	οἱ	πολλοὶ ἄνθρωποι οἱ καθέλκοντες τὴν
[1, 17]	πυρῷ τὰ ζιζάνια. πάντες» οὖν	οἱ	πρὸ κυρίου κλέπται καὶ λῃσταί,
[1, 17]	δοξάζοντα. ~(Ναί φασι γεγράφθαι· πάντες	οἱ	πρὸ τῆς παρουσίας τοῦ κυρίου
[1, 17]	οἱ παρ´ Ἕλλησι φιλόσοφοι καὶ	οἱ	πρὸ τῆς τοῦ κυρίου παρουσίας
[1, 17]	οἱ ἐν λόγῳ, οὗτοι δὴ	οἱ	πρὸ τῆς τοῦ λόγου σαρκώσεως,
[1, 16]	τρίκροτον ναῦν κατασκευάσαι. Σικελοί τε	οἱ	πρὸς τῇ Ἰταλίᾳ πρῶτοι φόρμιγγα
[1, 21]	ποιοῦ ἐκταραχθέντες· παρὰ Ἑβραίοις δὲ	οἱ	προφῆται δυνάμει θεοῦ καὶ ἐπιπνοίᾳ,
[1, 15]	προέστησαν δ´ αὐτῆς Αἰγυπτίων τε	οἱ	προφῆται καὶ Ἀσσυρίων οἱ Χαλδαῖοι
[1, 17]	τοῦ Χριστοῦ. ὥστε οὐ κλέπται	οἱ	προφῆται. καὶ ἡ διδαχὴ ἡ
[1, 9]	ἀμφιβολίαν ἀπατώμενος τρόπῳ. Εἰ δὲ	οἱ	προφῆται καὶ οἱ ἀπόστολοι οὐ
[1, 9]	γὰρ ἐγνώκεσαν τὸν νοῦν ἐκεῖνον	οἱ	προφῆται καὶ οἱ τοῦ πνεύματος
[1, 21]	λέχος εἰσαναβᾶσα· Καδμείη δ´ ἄρα	οἱ	Σεμέλη τέκε φαίδιμον υἱόν, μιχθεῖς´
[1, 4]	οἱ ποιηταὶ καὶ τῆς λέξεως	οἱ	σοφισταὶ καὶ τῶν συλλογισμῶν οἱ
[1, 4]	μέν τι οἰκεῖον φύσεως ἰδίωμα	οἱ	σοφοὶ τῇ διανοίᾳ, λαμβάνουσι δὲ
[1, 1]	εὐμαρῶς ἐκθρέψαι δύνασθαι. Περιέξουσι δὲ	οἱ	Στρωματεῖς ἀναμεμιγμένην τὴν ἀλήθειαν τοῖς
[1, 2]	ὑπονοουμένων ἐπιστήμης. σιωπῶ γὰρ ὅτι	οἱ	Στρωματεῖς τῇ πολυμαθίᾳ σωματοποιούμενοι κρύπτειν
[1, 11]	ἐφαντάσθη τὸν δημιουργόν. ἀλλὰ καὶ	οἱ	Στωϊκοί, ὧν καὶ αὐτῶν μέμνηται,
[1, 21]	πεντηκοστὴν ὀλυμπιάδα γενομένου. συνεχρόνισαν δὲ	οἱ	συγκαταλεγέντες σοφοὶ τῷ Θαλεῖ, ὥς
[1, 19]	δικαιοσύνην ἐργάζεται πίστιν. εἰσὶ δὲ	οἱ	τὰ ἴδια σπείροντες οἳ πλείονα
[1, 8]	καὶ διαλεκτικὰ συνασκοῖεν τεχνύδρια, οὗτοι	οἱ	τὰ κατάρτια κατασπῶντες καὶ μηθὲν
[1, 11]	Ἵππασος δὲ τὸ πῦρ, καὶ	οἱ	τὰς ἀτόμους ἀρχὰς ὑποτιθέμενοι, φιλοσοφίας
[1, 15]	καὶ βίβλους ἀποκρύφους τἀνδρὸς τοῦδε	οἱ	τὴν Προδίκου μετιόντες αἵρεσιν αὐχοῦσι
[1, 15]	καλούμενοι. εἰσὶ δὲ τῶν Ἰνδῶν	οἱ	τοῖς Βούττα πειθόμενοι παραγγέλμασιν. ὃν
[1, 7]	λόγον, οἱ καιροὶ δὲ καὶ	οἱ	τόποι οἱ δεκτικοὶ τὰς διαφορὰς
[1, 9]	νοῦν ἐκεῖνον οἱ προφῆται καὶ	οἱ	τοῦ πνεύματος μαθηταί· ἐκ γὰρ
[1, 1]	τῷ ὄντι μακάριοι οἱ εἰρηνοποιοί»	οἱ	τοὺς ἐνταῦθα κατὰ τὸν βίον
[1, 17]	αὐτίκα κολάζονται πρὸς τοῦ νόμου	οἱ	τούτων αἴτιοι. ᾧ γὰρ κωλῦσαι
[1, 16]	Κέλμις τε αὖ καὶ Δαμναμενεὺς	οἱ	τῶν Ἰδαίων δάκτυλοι πρῶτοι σίδηρον
[1, 21]	τοίνυν ἐπὶ τὸ αὐτὸ καὶ	οἱ	τῶν Μακεδόνων βασιλέων χρόνοι ἔτη
[1, 7]	κατὰ προηγούμενον, ἀλλ´ ὃν τρόπον	οἱ	ὑετοὶ καταρρήγνυνται εἰς τὴν γῆν
[1, 15]	Βραχμᾶναι καλούμενοι. καὶ τῶν Σαρμανῶν	οἱ	ὑλόβιοι προσαγορευόμενοι οὔτε πόλεις οἰκοῦσιν
[1, 18]	ἐνέργειαν. πάντων τοίνυν ἀνθρώπων κεκλημένων	οἱ	ὑπακοῦσαι βουληθέντες κλητοὶ» ὠνομάσθησαν. οὐ
[1, 17]	ζητεῖ. τοιοῦτοι δὲ οἱ Ἕλληνες,	οἱ	φίλαυτοι καὶ ἀλαζόνες» σοφοὺς δὲ
[1, 2]	τοιαύτη ψυχαγωγία, δι´ ἧς κεκαλυμμένην	οἱ	φιλομαθεῖς παραδέχονται τὴν ἀλήθειαν, πρὸς
[1, 15]	καὶ Σαμαναῖοι Βάκτρων καὶ Κελτῶν	οἱ	φιλοσοφήσαντες καὶ Περσῶν οἱ Μάγοι
[1, 26]	οὔσης. μόνον γοῦν τὸν σοφὸν	οἱ	φιλόσοφοι βασιλέα, νομοθέτην, στρατηγόν, δίκαιον,
[1, 11]	τοῦ πατρός. νήπιοι οὖν καὶ	οἱ	φιλόσοφοι, ἐὰν μὴ ὑπὸ τοῦ
[1, 4]	τῶν συλλογισμῶν οἱ διαλεκτικοὶ καὶ	οἱ	φιλόσοφοι τῆς κατ´ αὐτοὺς θεωρίας
[1, 21]	καὶ ἐξ εἰκότων προειρηκότες, καθάπερ	οἱ	φυσιογνωμονοῦντες ἰατροί τε καὶ μάντεις,
[1, 15]	τε οἱ προφῆται καὶ Ἀσσυρίων	οἱ	Χαλδαῖοι καὶ Γαλατῶν οἱ Δρυΐδαι
[1, 14]	ἐν τῇ πρώτῃ. εἰσὶ δὲ	οἱ	χρόνοι ἀμφὶ τὴν πεντηκοστὴν ὀλυμπιάδα.
[1, 14]	φιλοσόφων ὡς ἐν ἐπιτομῇ ἥδε,	οἱ	χρόνοι δὲ τῶν προκαταρξάντων τῆς
[1, 21]	οὖν καὶ τῶν Μακεδονικῶν βασιλέων	οἱ	χρόνοι οὕτω κατάγονται. Ἀλέξανδρος ἔτη
[1, 21]	Συνάγονται οὖν καὶ τῶν Περσῶν	οἱ	χρόνοι οὕτως· Κῦρος ἔτη τριάκοντα,
[1, 15]	εἰς Πέρσας ὑπερεῖδεν. ~(Οἵδε μὲν	οἱ	χρόνοι τῶν παρ´ Ἕλλησι πρεσβυτάτων
[1, 17]	ἁπλῶς πάντες ἄνθρωποι, πάντες δὲ	οἱ	ψευδοπροφῆται καὶ πάντες οἱ μὴ
[1, 17]	ψεύδεσι καὶ ἀληθῆ τινα ἔλεγον	οἱ	ψευδοπροφῆται, καὶ τῷ ὄντι οὗτοι
[1, 17]	αὐτοῦ ἀποσταλέντες. Εἶχον δὲ καὶ	οἱ	ψευδοπροφῆται τὸ κλέμμα, τὸ ὄνομα
[1, 17]	οὔτε δὲ οἱ ἔπαινοι οὔτε	οἱ	ψόγοι οὔθ´ αἱ τιμαὶ οὔθ´
[1, 21]	Σόλων, καὶ οἱ ἑπτὰ σοφοί,	οἵ	τε ἀμφὶ τὸν Σύριον Φερεκύδην
[1, 16]	Μυσὸς τὴν Λύδιον ἁρμονίαν ἐφιλοτέχνησεν·	οἵ	τε Τρωγλοδύται καλούμενοι σαμβύκην εὗρον,
[1, 21]	ἔτη ἑκατὸν ἕνδεκα. Εἰσὶ δὲ	οἳ	ἀπὸ Κέκροπος μὲν ἐπὶ Ἀλέξανδρον
[1, 2]	ὄντως φιλοσοφίας λόγον ἐξορχήσασθαι τούτοις,	οἳ	ἀφειδῶς πάντα μὲν ἀντιλέγειν ἐθέλουσιν
[1, 21]	Μωυσέως ἔτη ἔφησαν γίνεσθαι αωμβʹ	οἳ	δὲ αϡ καʹ ἐν δὲ
[1, 14]	φθείρουσιν ἤθη χρηστὰ ὁμιλίαι κακαί»	οἳ	δὲ Ἀκουσίλαον τὸν Ἀργεῖον ἐγκατέλεξαν
[1, 16]	Κροτωνιάτης πρῶτος φυσικὸν λόγον συνέταξεν.	οἳ	δὲ Ἀναξαγόραν Ἡγησιβούλου Κλαζομένιον πρῶτον
[1, 14]	Περίανδρον εἶναι λέγουσιν τὸν Κροίνθιον,	οἳ	δὲ Ἀνάχαρσιν τὸν Σκύθην, οἳ
[1, 22]	εἰς τὴν Ἑλλάδα διάλεκτον ἑρμηνεῦσαι.	οἳ	δὲ ἅτε ἔτι ὑπακούοντες Μακεδόσι
[1, 15]	γένος, οἳ μὲν Σαρμᾶναι αὐτῶν,	οἳ	δὲ Βραχμᾶναι καλούμενοι. καὶ τῶν
[1, 5]	οἳ μὲν αὐτῶν ἐν μουσικῇ,	οἳ	δὲ ἐν γεωμετρίᾳ, ἄλλοι δὲ
[1, 1]	ἐπὶ τῆς Ἑλλάδος, ὁ Ἰωνικός,	οἳ	δὲ ἐπὶ τῆς Μεγάλης Ἑλλάδος
[1, 14]	οἳ δὲ Ἀνάχαρσιν τὸν Σκύθην,	οἳ	δὲ Ἐπιμενίδην τὸν Κρῆτα· {ὃν
[1, 27]	ἐάν τις αὐτῷ νομίμως χρήσηται·	οἳ	δὲ θέλοντες εἶναι νομοδιδάσκαλοι οὐ
[1, 16]	ἑξάμετρον Φανοθέαν τὴν γυναῖκα Ἰκαρίου,	οἳ	δὲ Θέμιν μίαν τῶν Τιτανίδων
[1, 20]	παιδείας καὶ φιλοσοφίας τῆς Ἑλληνικῆς,	οἳ	δὲ καὶ ἄνευ γραμμάτων, τῇ
[1, 1]	οὐδὲν συμβαλλομένοις πρὸς τὸ τέλος.	οἳ	δὲ καὶ πρὸς κακοῦ ἂν
[1, 21]	φυσιογνωμονοῦντες ἰατροί τε καὶ μάντεις,	οἳ	δὲ καὶ ὑπὸ δαιμόνων κινηθέντες
[1, 13]	ὠρέχθησαν, οἳ μὲν οὐκ ὀλίγα,	οἳ	δὲ μέρος τι, εἴπερ ἄρα,
[1, 16]	Λοκρὸς πρῶτος ἱστόρηται νόμους θέσθαι,	οἳ	δὲ Μίνω τὸν Διὸς ἐπὶ
[1, 14]	δειλῶν γε καὶ ἐγγύαι ἐγγυάασθαι·	οἳ	δὲ περὶ Ἀριστοτέλη Χίλωνος αὐτὸ
[1, 3]	τὸ βάρβαρον ἐν παιδιᾷ τιθέμενοι,	οἳ	δέ τινες σφᾶς αὐτοὺς ἐπαίροντες
[1, 26]	Ἀθηνᾶς τοὺς νόμους λαμβάνειν ἀπομνημονεύουσιν.	οἳ	δὲ τὸ ἀξιόπιστον τῆς παρ´
[1, 23]	λιμὸν Ἑβραῖοι ἧκον πρὸς Αἰγυπτίους·	οἳ	δὲ τοὺς ξένους καταδουλωσάμενοι τρόπον
[1, 21]	ἔτει Τιβερίου Καίσαρος Φαμενὼθ κεʹ	οἳ	δὲ Φαρμουθὶ κεʹ ἄλλοι δὲ
[1, 16]	τὰ γράμματα Ἡρόδοτος κεκλῆσθαι γράφει·	οἳ	δὲ Φοίνικας καὶ Σύρους γράμματα
[1, 13]	καὶ προσέθηκα σοφίαν ἐπὶ πᾶσιν,	οἳ	δὴ ἐγένοντο ἔμπροσθέν μου ἐν
[1, 8]	τοῖς ἰχθύσι τοῖς θαλασσίοις ἐοικότες,	οἳ	δὴ ἐν ἅλμῃ ἐκ γενετῆς
[1, 21]	ἐπὶ ἔτη ἑβδομήκοντα) πλὴν ὀλίγων,	οἳ	εἰς Αἴγυπτον κατέφυγον. προφητεύουσι δὲ
[1, 19]	ταττούσης τῆς γραφῆς. εἰσὶ γὰρ	οἳ	καὶ ὕδωρ ψιλὸν εὐχαριστοῦσιν. ἀλλὰ
[1, 16]	οἱ αὐτοὶ γεγόνασιν. εἰσὶν δὲ	οἳ	Κᾶρας {οἳ} τὴν δι´ ἀστέρων
[1, 21]	Κάλχας τε αὖ καὶ Μόψος,	οἳ	κατὰ τὰ Τρωϊκὰ γεγόνασι, πρεσβύτερος
[1, 15]	Χαρμίδῃ Θρᾷκάς τινας ἐπιστάμενος φαίνεται,	οἳ	λέγονται ἀθανατίζειν τὴν ψυχήν. Ἱστορεῖται
[1, 15]	φιλοσοφήσαντες καὶ Περσῶν οἱ Μάγοι	(οἳ	μαγείᾳ καὶ τοῦ σωτῆρος προεμήνυσαν
[1, 5]	τῆς δεσποίνης, φιλοσοφίας, καὶ κατεγήρασαν»	οἳ	μὲν αὐτῶν ἐν μουσικῇ, οἳ
[1, 3]	~(Πολὺς δὲ ὁ τοιόσδε ὄχλος·	οἳ	μὲν αὐτῶν, ἡδοναῖς δεδουλωμένοι, ἀπιστεῖν
[1, 21]	Ἰταλικῶν Γάιον Ἰούλιον Νέπωτα. ἀλλ´	οἳ	μὲν κλέπται πάντες καὶ λῃσταί,
[1, 13]	καὶ βάρβαροι, ὅσοι τἀληθοῦς ὠρέχθησαν,	οἳ	μὲν οὐκ ὀλίγα, οἳ δὲ
[1, 14]	ὁ Λακεδαιμόνιος, τὸν δὲ ἕβδομον	οἳ	μὲν Περίανδρον εἶναι λέγουσιν τὸν
[1, 15]	διττὸν δὲ τούτων τὸ γένος,	οἳ	μὲν Σαρμᾶναι αὐτῶν, οἳ δὲ
[1, 1]	τῶν ἀκροωμένων ἐνεγέννησε ψυχαῖς. Ἀλλ´	οἳ	μὲν τὴν ἀληθῆ τῆς μακαρίας
[1, 21]	τε πάθος αὐτοῦ ἀκριβολογούμενοι φέρουσιν	οἳ	μέν τινες τῷ ἑκκαιδεκάτω ἔτει
[1, 1]	τοὺς καθωσιωμένους τῷ Χριστῷ. ἀλλ´	οἳ	μὲν ὑποκριταί, καὶ δὴ ἐάσθωσαν·
[1, 14]	Τὸ μὲν οὖν γνῶθι σαυτὸν»	οἳ	μὲν Χίλωνος ὑπειλήφασι, Χαμαιλέων δὲ
[1, 19]	δὲ οἱ τὰ ἴδια σπείροντες	οἳ	πλείονα ποιοῦσιν. καὶ πάλιν· ἐπιμελοῦ
[1, 21]	δὲ καὶ ἀπὸ τῶν δαιμονώντων,	οἳ	τὴν αὑτῶν οὐ φθέγγονται φωνὴν
[1, 16]	γεγόνασιν. εἰσὶν δὲ οἳ Κᾶρας	{οἳ}	τὴν δι´ ἀστέρων πρόγνωσιν ἐπινενοηκέναι
[1, 15]	οἱ φιλοσοφήσαντες καὶ Περσῶν οἱ	Μάγοι	(οἳ μαγείᾳ καὶ τοῦ σωτῆρος
[1, 19]	φυσικὴν ἔννοιαν ἐσχηκέναι τοὺς Ἕλληνας	λέγοι,	τὸν τῆς φύσεως δημιουργὸν ἕνα
[1, 1]	ἀποστόλων, παῖς παρὰ πατρὸς ἐκδεχόμενος	(ὀλίγοι	δὲ οἱ πατράσιν ὅμοιοι) ἧκον
[1, 5]	ὃν γὰρ ἀγαπᾷ κύριος παιδεύει,	μαστιγοῖ	δὲ πάντα υἱὸν ὃν παραδέχεται.
[1, 1]	σωμάτων, ψυχῆς δὲ ἔγγονοι οἱ	λόγοι.	αὐτίκα πατέρας τοὺς κατηχήσαντάς φαμεν,
[1, 21]	χρησμῶν τῶν καταπεφημισμένων ἐκείνης εἶναι	λόγοι	πλείους, Φρυγίαν τε οὖσαν κεκλῆσθαι
[1, 8]	παῖ, γένοιντ´ ἂν εὖ λελεγμένοι	λόγοι	ψευδεῖς, ἐπῶν δὲ κάλλεσιν νικῷεν
[1, 8]	εἰσὶ γάρ» φησί, πολλοὶ ἀνυπότακτοι,	ματαιολόγοι,	φρεναπατοῦντες. οὔκουν οὐ πᾶσιν εἴρηται·
[1, 21]	ἤδη δὲ καὶ παρ´ Ἕλλησι	χρησμολόγοι	συχνοὶ γεγονέναι φέρονται, ὡς οἱ
[1, 17]	δὲ οἱ ἔπαινοι οὔτε οἱ	ψόγοι	οὔθ´ αἱ τιμαὶ οὔθ´ αἱ
[1, 21]	Ἰάσονα ἀριστεῖς τοὺς ἐν τῇ	Ἀργοῖ	πλεύσαντας συνάγεται ἔτη ἑξήκοντα τρία·
[1, 1]	ἴδιον κόπον. θεοῦ γάρ ἐσμεν	συνεργοί·	θεοῦ γεώργιον, θεοῦ οἰκοδομή ἐστε»
[1, 1]	ἐρρωμένος ἀναλήψεως. καθάπερ δ´ οἱ	γεωργοὶ	προαρδεύσαντες τὴν γῆν, οὕτω δὴ
[1, 8]	κῳδίοις ἐγκεκρυμμένοι, ἀνδραποδισταί τε καὶ	ψυχαγωγοὶ	εὔγλωσσοι, κλέπτοντες μὲν ἀφανῶς, διελεγχόμενοι
[1, 14]	χρόνους συνῆψαν μάχην πρὸς ἀλλήλους	Μῆδοί	τε καὶ Λυδοὶ βασιλεύοντος Κυαξάρους
[1, 5]	φησίν, ἵνα σοι γένωνται πολλαὶ	ὁδοὶ	βίου· ὁδοὺς γὰρ σοφίας διδάσκω
[1, 5]	αἱ ἐντολαὶ καὶ αἱ προπαιδεῖαι	ὁδοὶ	καὶ ἀφορμαὶ τοῦ βίου. Ἱερουσαλὴμ
[1, 10]	λόγον· ἔσθ´ ὅτε πιστόταται σιγᾶς	ὁδοί,	κέντρον δὲ μάχας ὁ κρατιστεύων
[1, 7]	ἀλλ´ αἱ μὲν εἰς δικαιοσύνην	ὁδοί,	πολυτρόπως σῴζοντος τοῦ θεοῦ (ἀγαθὸς
[1, 5]	μηνύων ὧδέ πως· αἱ δὲ	ὁδοὶ	τῶν δικαίων ὁμοίως φωτὶ λάμπουσιν.
[1, 14]	πρὸς ἀλλήλους Μῆδοί τε καὶ	Λυδοὶ	βασιλεύοντος Κυαξάρους μὲν τοῦ Ἀστυάγους
[1, 4]	τὸν δ´ οὔτ´ ἂρ σκαπτῆρα	θεοὶ	θέσαν οὔτ´ ἀροτῆρα, οὔτ´ ἄλλως
[1, 11]	ἀρχὰς ὑποτιθέμενοι, φιλοσοφίας ὄνομα ὑποδυόμενοι,	ἄθεοί	τινες ἀνθρωπίσκοι καὶ φιλήδονοι. διὰ
[1, 1]	τῇ φωνῇ, πῶς οὐκ ἄμφω	ἀποδεκτέοι,	ἐνεργὸν τὴν πίστιν διὰ τῆς
[1, 14]	προκαταρξάντων τῆς φιλοσοφίας αὐτῶν ἑπομένως	λεκτέοι.	ἵνα δὴ ἐν συγκρίσει ἀποδείξωμεν
[1, 15]	ὅς, ἐν ᾗ εἰσι πάμπαν	ἀγαθοὶ	ἄνδρες. πολλὰ δὲ καὶ τὰ
[1, 6]	φύσει, μαθήσει δὲ οἱ καλοὶ	κἀγαθοὶ	γίνονται, καθάπερ ἰατροὶ καὶ κυβερνῆται.
[1, 12]	ἔχουσι τὴν ἀλήθειαν, ὅπως ἂν	λάθοι	τοὺς δίκην κολοιῶν σπερμολόγους. ἐπὰν
[1, 15]	κατελθὼν τὴν μυστικὴν παρ´ Αἰγυπτίων	ἐκμάθοι	φιλοσοφίαν, Χαλδαίων τε καὶ Μάγων
[1, 29]	γνωστικῶν ὑπομνημάτων πρῶτος ἡμῖν Στρωματεὺς	ἐνταυθοῖ	περιγεγράφθω.
[1, 3]	φησί, βροτῶν· πολέες δ´ ἔνι	μῦθοι·	παντοίων ἐπέων δὲ πολὺς νομὸς
[1, 11]	φιλοσοφία ἵστησι τὴν πρόνοιαν καὶ	βεβαιοῖ,	ἧς ἀναιρεθείσης μῦθος ἡ περὶ
[1, 13]	παρ´ αὐτῆς. πάλιν τε αὖ	βεβαιοῖ	σαφέστερον τὰ εἰρημένα ἥδε ἡ
[1, 15]	δὲ ἦσαν καὶ βάρβαροι οἱ	Ἰδαῖοι	δάκτυλοι. Ἡρόδωρος δὲ τὸν Ἡρακλέα
[1, 16]	ἀνθρώπους ἐξήνεγκαν, ὁμοίως δὲ καὶ	Χαλδαῖοι.	Αἰγύπτιοι λύχνους τε αὖ καίειν
[1, 15]	οἱ προφῆται καὶ Ἀσσυρίων οἱ	Χαλδαῖοι	καὶ Γαλατῶν οἱ Δρυΐδαι καὶ
[1, 15]	καὶ ἐθεολόγησαν ἀκριβῶς τὰ ἐκείνων,	Χαλδαῖοί	τε καὶ Ἀράβιοι οἱ κληθέντες
[1, 18]	μωρίας, σῶσαι τοὺς πιστεύοντας· ἐπειδὴ	Ἰουδαῖοι»	φησί, σημεῖα αἰτοῦσι» πρὸς πίστιν,
[1, 7]	αὕτη ἡ πύλη τοῦ κυρίου,	δίκαιοι	εἰσελεύσονται ἐν αὐτῇ. πολλῶν τοίνυν
[1, 24]	ἀγαλμάτων σχέσεις κίονας ἱστάντες οἱ	παλαιοὶ	ἔσεβον τούτους ὡς ἀφιδρύματα τοῦ
[1, 10]	μύρον καὶ τὴν πορφύραν οἱ	παλαιοὶ	Λακεδαιμόνιοι, δολερὰ μὲν τὰ εἵματα,
[1, 15]	καὶ Γαλατῶν οἱ Δρυΐδαι καὶ	Σαμαναῖοι	Βάκτρων καὶ Κελτῶν οἱ φιλοσοφήσαντες
[1, 24]	ἦν οἰκονομία, καθ´ ἣν ἐπαιδεύοντο	Ἑβραῖοι	δι´ ἐρημίας πολλῆς καὶ χρόνου
[1, 23]	οἱ πολλάκις ἀσύνετοι, θεαταὶ δὲ	Ἑβραῖοι	ἐγίνοντο ὧν ἕτεροι κακῶν ὑπέμενον
[1, 23]	αἰτία δικαία· ἱκέται διὰ λιμὸν	Ἑβραῖοι	ἧκον πρὸς Αἰγυπτίους· οἳ δὲ
[1, 2]	καὶ τοὺς ἐχομένους αὐτῶν γοητεύοντες.	Ἑβραῖοι	μὲν γὰρ σημεῖα αἰτοῦσιν, ᾗ
[1, 21]	ἔτη κζʹ ἔπειτα ἁμαρτόντες οἱ	Ἑβραῖοι	παραδίδονται Χουσαχὰρ βασιλεῖ Μεσοποταμίας ἔτεσιν
[1, 23]	ἔγνωσαν ὕστερόν τε ἐξιόντες οἱ	Ἑβραῖοι	πολλὴν λείαν τῶν Αἰγυπτίων ἐκφορήσαντες
[1, 11]	ἀλλὰ τὴν ζήτησιν εἰς εὕρεσιν	περαιοῖ,	τὴν κενὴν ἐξελάσας φλυαρίαν, ἐγκρίνων
[1, 11]	γινώσκει τοὺς διαλογισμοὺς ὅτι εἰσὶ	μάταιοι.	μηδεὶς τοίνυν καυχάσθω ἐν ἀνθρωπίνῃ
[1, 3]	διαλογισμοὺς τῶν σοφῶν, ὅτι εἰσὶ	μάταιοι,	σοφοὺς δή που τοὺς σοφιστὰς
[1, 15]	τὰ ἐκείνων, Χαλδαῖοί τε καὶ	Ἀράβιοι	οἱ κληθέντες εὐδαίμονες καὶ ὅσοι
[1, 15]	καλούμενοι. καὶ τῶν Σαρμανῶν οἱ	ὑλόβιοι	προσαγορευόμενοι οὔτε πόλεις οἰκοῦσιν οὔτε
[1, 16]	τοῦ διαβόλου τὴν κίνησιν ἴσχει.	ἔνιοι	δὲ δυνάμεις τινὰς ὑποβεβηκυίας ἐμπνεῦσαι
[1, 16]	εἰσηγήσατο τοὔνομα καὶ γραμματικὸς προσηγορεύθη,	ἔνιοι	δὲ Ἐρατοσθένη τὸν Κυρηναῖόν φασιν,
[1, 9]	οὐδὲν ἄν ποτε ἐπιστήμην ἐκβάλοι.	~(Ἔνιοι	δὲ εὐφυεῖς οἰόμενοι εἶναι ἀξιοῦσι
[1, 7]	εὖ ποιεῖν· εὐποιίᾳ γὰρ περιπεπτώκασιν,	ἔνιοι	δὲ καὶ εὐστοχοῦσι διὰ συνέσεως
[1, 21]	ἔπειτα Ἐγλὼμ Ἐφραῒμ ἔτη ὀκτώ.	ἔνιοι	δὲ τοῖς τοῦ Ἀβατθὰν ἔτεσιν
[1, 15]	παραγενομένην ὑπὸ τῶν Μουσῶν τραφεῖσαν.	ἔνιοι	δέ φασιν ἐκ Μαλιέων ἀφικέσθαι
[1, 14]	Πύρρων, οὗ Ναυσιφάνης. τούτου φασὶν	ἔνιοι	μαθητὴν Ἐπίκουρον γενέσθαι. Καὶ ἡ
[1, 21]	Πάλιν ἀπὸ τῆς πρώτης ὀλυμπιάδος	ἔνιοί	φασιν ἐπὶ Ῥώμης κτίσιν συνάγεσθαι
[1, 25]	ἄρχοντες μὲν πρέπωσι τοῖς ἀρχομένοις,	πειθήνιοι	δὲ οἱ ἀρχόμενοι τοῖς ἄρχουσι
[1, 16]	τρόπον καὶ τὸ δίχορδον Ἀσσύριοι.	Καρχηδόνιοι	γὰρ πρῶτοι τετρήρη κατεσκεύασαν, ἐναυπήγησε
[1, 10]	καὶ τὴν πορφύραν οἱ παλαιοὶ	Λακεδαιμόνιοι,	δολερὰ μὲν τὰ εἵματα, δολερὰ
[1, 1]	ἐκδεχόμενος (ὀλίγοι δὲ οἱ πατράσιν	ὅμοιοι)	ἧκον δὴ σὺν θεῷ καὶ
[1, 1]	καὶ τῷ ὄντι μακάριοι οἱ	εἰρηνοποιοί»	οἱ τοὺς ἐνταῦθα κατὰ τὸν
[1, 1]	ὡς Χριστοῦ ἀπόστολοι· ἀλλ´ ἐγενήθημεν	ἤπιοι	ἐν μέσῳ ὑμῶν, ὡς ἂν
[1, 23]	δυνάμεως ἀποτελέσματα, δι´ ἀφροσύνην οἱ	νήπιοι	ἀπιστοῦντες, τότε ὡς εἴρηται, ῥεχθὲν
[1, 23]	εἴρηται, ῥεχθὲν δέ τε οἱ	νήπιοι	ἔγνωσαν ὕστερόν τε ἐξιόντες οἱ
[1, 11]	ἄχρι τῆς προθεσμίας τοῦ πατρός.	νήπιοι	οὖν καὶ οἱ φιλόσοφοι, ἐὰν
[1, 11]	τὰ διαφέροντα· ἐπεὶ ὅτε ἦμεν	νήπιοι,	φησὶν ὁ αὐτὸς ἀπόστολος, ὑπὸ
[1, 1]	λόγων λαμβάνεται. καὶ τῷ ὄντι	μακάριοι	οἱ εἰρηνοποιοί» οἱ τοὺς ἐνταῦθα
[1, 7]	ἦν ἐν Χριστῷ, ἐν ᾗ	μακάριοι	πάντες οἱ εἰσελθόντες καὶ κατευθύνοντες
[1, 16]	ἵππων ἐχρήσαντο. ὁμοίως δὲ καὶ	Ἰλλυριοὶ	τὴν καλουμένην πάρμην ἐξεῦρον. ἔτι
[1, 16]	ὃν τρόπον καὶ τὸ δίχορδον	Ἀσσύριοι.	Καρχηδόνιοι γὰρ πρῶτοι τετρήρη κατεσκεύασαν,
[1, 8]	ὑπὸ φόβου δείσαντες· πᾶσαι δὲ	ἀκούσιοι	τροπαί, καὶ τούτων οὐδὲν ἄν
[1, 11]	ἡ μὲν ὑπόληψις τῆς γνώσεως	φυσιοῖ»	καὶ τύφου ἐμπίπλησιν, οἰκοδομεῖ δὲ
[1, 17]	πρὸς τοῦ νόμου οἱ τούτων	αἴτιοι.	ᾧ γὰρ κωλῦσαι δύναμις ἦν,
[1, 23]	δύναμιν τοῦ θεοῦ. ἔτι δὲ	Αἰγύπτιοι	ἀκοῇ μὴ παραδεχόμενοι τὰ τῆς
[1, 16]	πάσης σχεδὸν τέχνης εὑρεταὶ βάρβαροι.	Αἰγύπτιοι	γοῦν πρῶτοι ἀστρολογίαν εἰς ἀνθρώπους
[1, 23]	(τὸ γὰρ ὕδωρ μῶυ ὀνομάζουσιν	Αἰγύπτιοι)	εἰς ὃ ἐκτέθειται τεθνηξόμενος. καὶ
[1, 24]	καὶ ὑπώπτευσεν· ἐπεδίωξαν γὰρ οἱ	Αἰγύπτιοι	ἐφ´ ἵππων καὶ ὀχημάτων, ἀλλ´
[1, 16]	ἐξήνεγκαν, ὁμοίως δὲ καὶ Χαλδαῖοι.	Αἰγύπτιοι	λύχνους τε αὖ καίειν πρῶτοι
[1, 23]	Ἑβραίων στρατηγίαν. ἔπειτα νουθετοῦνται μὲν	Αἰγύπτιοι	πολλάκις οἱ πολλάκις ἀσύνετοι, θεαταὶ
[1, 21]	Σάραπιν καὶ τοῦτον εἶναι ὃν	Αἰγύπτιοι	σέβουσιν, Νυμφόδωρος δὲ ὁ Ἀμφιπολίτης
[1, 14]	ἢ οἱ πλεῖστοι τῶν ἀνθρώπων	κακοὶ»	(διχῶς γὰρ ἐκφέρεται τὸ αὐτὸ
[1, 14]	ἔπειτα ἑξῆς τὸ πάντες ἄνθρωποι	κακοὶ»	ἢ οἱ πλεῖστοι τῶν ἀνθρώπων
[1, 27]	ἐστὶν ἀγαθῆς. καὶ πάλιν· ἄνδρες	κακοὶ	οὐ νοοῦσι νόμον, οἱ δὲ
[1, 6]	οἱ ἐπιτηδείως φύντες ἀμελείᾳ γεγόνασι	κακοί.	φύσει δ´ αὖ κοινωνικοὺς καὶ
[1, 7]	δὲ καὶ οἱ τόποι οἱ	δεκτικοὶ	τὰς διαφορὰς ἐγέννησαν. ἄλλως τε
[1, 12]	ἡμῖν, εἴ γε τῆς ἀληθείας	μεθεκτικοὶ	εἶναι πειρώμεθα. ταῦτα ἦν ἐμποδὼν
[1, 4]	σοφισταὶ καὶ τῶν συλλογισμῶν οἱ	διαλεκτικοὶ	καὶ οἱ φιλόσοφοι τῆς κατ´
[1, 28]	τοὺς ἀνθρώπους, ὥσπερ οἱ νῦν	διαλεκτικοὶ	περὶ τὰ σοφιστικὰ ἀσχολούμενοι ποιοῦσιν,
[1, 8]	τραγῳδία λέγει. τοιοῦτοι δὲ οἱ	ἐριστικοὶ	οὗτοι εἴτε αἱρέσεις μετίοιεν εἴτε
[1, 11]	τὸν δημιουργόν. ἀλλὰ καὶ οἱ	Στωϊκοί,	ὧν καὶ αὐτῶν μέμνηται, σῶμα
[1, 11]	φιλοσοφίας ὄνομα ὑποδυόμενοι, ἄθεοί τινες	ἀνθρωπίσκοι	καὶ φιλήδονοι. διὰ τοῦτο προσεύχομαι,
[1, 16]	πρῶτοι Φρύγες, καὶ θυτικὴν ἠκρίβωσαν	Τοῦσκοι,	Ἰταλίας γείτονες. Ἴσαυροι δὲ καὶ
[1, 8]	ἀθεότης τε καὶ πάθος θανατηφόρον.	λύκοι	οὗτοι ἅρπαγες προβάτων κῳδίοις ἐγκεκρυμμένοι,
[1, 8]	τούτων οὐδὲν ἄν ποτε ἐπιστήμην	ἐκβάλοι.	~(Ἔνιοι δὲ εὐφυεῖς οἰόμενοι εἶναι
[1, 6]	γὰρ φύσει, μαθήσει δὲ οἱ	καλοὶ	κἀγαθοὶ γίνονται, καθάπερ ἰατροὶ καὶ
[1, 27]	χρήσηται· οἳ δὲ θέλοντες εἶναι	νομοδιδάσκαλοι	οὐ νοοῦσι, φησὶν ὁ ἀπόστολος,
[1, 16]	τε Σιδονίους τρίκροτον ναῦν κατασκευάσαι.	Σικελοί	τε οἱ πρὸς τῇ Ἰταλίᾳ
[1, 15]	γέγονε διὰ τοὺς τοιούτους παῖδας.	δῆλοι	δέ εἰσιν οἱ βάρβαροι διαφερόντως
[1, 24]	πρὸς τῷ τὸ ἀνεικόνιστον σημαίνειν	δηλοῖ	τὸ ἑστὸς καὶ μόνιμον τοῦ
[1, 5]	Ἱερουσαλὴμ δὲ ὅρασις εἰρήνης» ἑρμηνεύεται.	δηλοῖ	τοίνυν προφητικῶς τοὺς εἰρηνικῶς ἐποπτεύσαντας
[1, 21]	δύο, ὡς δὲ ἡ προκειμένη	δηλοῖ	χρονογραφία, ἀπὸ βασιλείας τῆς Σολομῶνος
[1, 15]	ἀσκήσαντας μόνους ἀληθῶς φησι καὶ	ἄλλοι	ἄλλοθι πολλαχοῦ καὶ ἐν Ἕλλησι
[1, 16]	οὐ πάσης, γίνεται· ὡς δὲ	ἄλλοι	βούλονται, ἐκ τοῦ διαβόλου τὴν
[1, 15]	γῆν) Ἰνδῶν τε οἱ γυμνοσοφισταί,	ἄλλοι	γε φιλόσοφοι βάρβαροι. διττὸν δὲ
[1, 1]	κεχρήμεθα, θεωροῦμεν τὰ προσπίπτοντα αὐταῖς,	ἄλλοι	δὲ ἄλλων ἕνεκα. αὐτίκα οὐχ
[1, 1]	ἦν, ὃ δὲ ἀπ´ Αἰγύπτου)	ἄλλοι	δὲ ἀνὰ τὴν ἀνατολήν· καὶ
[1, 5]	μουσικῇ, οἳ δὲ ἐν γεωμετρίᾳ,	ἄλλοι	δὲ ἐν γραμματικῇ, οἱ πλεῖστοι
[1, 21]	ἔτος Ἀντωνίνου πάντα ἔτη αωλγʹ	ἄλλοι	δὲ μέχρι τῆς Κομόδου τελευτῆς
[1, 21]	κεʹ οἳ δὲ Φαρμουθὶ κεʹ	ἄλλοι	δὲ Φαρμουθὶ ιθʹ πεπονθέναι τὸν
[1, 14]	Ἀργεῖον ἐγκατέλεξαν τοῖς ἑπτὰ σοφοῖς,	ἄλλοι	δὲ Φερεκύδην τὸν Σύριον. Πλάτων
[1, 19]	κατὰ τὴν ἐμὴν δόξαν οὐκ	ἄλλοι	ἢ οἱ πεφιλοσοφηκότες ὀρθῶς. ὧν
[1, 19]	ναὶ μὴν κατ´ ἔμφασιν ἀληθείας	ἄλλοι	θέλουσιν εἰρῆσθαί τινα τοῖς φιλοσόφοις.
[1, 26]	ἔργοις εἶναι βεβουλημένοι, εἴπερ τινὲς	ἄλλοι	καὶ οὗτοι ἀγνοεῖν ὁμολογοῦνται τὴν
[1, 15]	καὶ Ἀριστόβουλος ὁ Περιπατητικὸς καὶ	ἄλλοι	πλείους, ἵνα μὴ κατ´ ὄνομα
[1, 21]	ἑκατὸν εἴκοσι. Ἔφορος δὲ καὶ	ἄλλοι	πολλοὶ τῶν ἱστορικῶν καὶ ἔθνη
[1, 21]	οἰκείᾳ διαλέκτῳ. φασὶ δὲ καὶ	ἄλλοι	τινές, ὡς εἴ τις ἰχθὺς
[1, 27]	ζημίας ἐάν τε δεσμά, εἰ	μέλλοι	τις μόνον ἐξ ἀδικίας ποτὲ
[1, 20]	βίου κύματα. ~(Ὡς δὲ οἱ	πολλοὶ	ἄνθρωποι οἱ καθέλκοντες τὴν ναῦν
[1, 8]	πλάνης» ἐπιτήδειον. εἰσὶ γάρ» φησί,	πολλοὶ	ἀνυπότακτοι, ματαιολόγοι, φρεναπατοῦντες. οὔκουν οὐ
[1, 19]	περὶ τὰς τελετάς, ναρθηκοφόροι μὲν	πολλοί,	βάκχοι δέ τε παῦροι, πολλοὺς
[1, 1]	γεωργός, τὸ δὲ ἐνυπάρχον ἀνακινοῦσα.	πολλοὶ	γὰρ ἐν ἡμῖν» κατὰ τὸν
[1, 21]	εἴκοσι. Ἔφορος δὲ καὶ ἄλλοι	πολλοὶ	τῶν ἱστορικῶν καὶ ἔθνη καὶ
[1, 1]	ἐν βάρει εἶναι ὡς Χριστοῦ	ἀπόστολοι·	ἀλλ´ ἐγενήθημεν ἤπιοι ἐν μέσῳ
[1, 9]	δὲ οἱ προφῆται καὶ οἱ	ἀπόστολοι	οὐ τὰς τέχνας ἐγνώκεσαν, δι´
[1, 15]	ἦσαν καὶ βάρβαροι οἱ Ἰδαῖοι	δάκτυλοι.	Ἡρόδωρος δὲ τὸν Ἡρακλέα μάντιν
[1, 16]	καὶ Δαμναμενεὺς οἱ τῶν Ἰδαίων	δάκτυλοι	πρῶτοι σίδηρον εὗρον ἐν Κύπρῳ,
[1, 15]	αἰτίαν οἱ παρὰ τοῖς μουσικοῖς	δάκτυλοι	τὴν προσηγορίαν εἰλήφασι. Φρύγες δὲ
[1, 23]	δώματα. ἅπαντα μυθεύσασα καὶ λέξασά	μοι,	γένος πατρῷον καὶ θεοῦ δωρήματα.
[1, 1]	ἔστι δὲ ἃ καὶ αἰνίξεταί	μοι	γραφή, καὶ τοῖς μὲν παραστήσεται,
[1, 15]	ἐκ θεῶν οὔτ´ ἀφίξεται. καί	μοι	δοκοῦσιν αἰσθόμενοι τῆς μεγάλης εὐποιίας
[1, 23]	ἐπεὶ δὲ καιρὸς νηπίων παρῆλθέ	μοι,	ἦγέν με μήτηρ βασιλίδος πρὸς
[1, 1]	κειράτω, εἰ σκέπης δεῖται. ὧδέ	μοι	καὶ τῆς Ἑλληνικῆς χρηστομαθίας ὁ
[1, 27]	τὴν εὐχὴν καὶ λέγοντα· γενέσθω	μοι	κύριος εἰς θεόν. τοῦ νόμου
[1, 10]	τοῦτο ὅπερ παραστῆσαι βούλομαι, οὐθέν	μοι	μέλει. σωθῆναι γὰρ εὖ οἶδ´
[1, 14]	διαλεγόμενος ἰαμβείῳ συγκέχρηται τραγικῷ τί	μοι	ὄφελος; λέγων, εἰ νεκροὶ οὐκ
[1, 23]	λαθοῦσα δὲ ὑπεξέθηκε, κόσμον ἀμφιθεῖσά	μοι,	παρ´ ἄκρα ποταμοῦ, λάσιον εἰς
[1, 8]	τῷ λόγῳ πείθεσθαι, ὃς ἄν	μοι	σκοπουμένῳ βέλτιστος φαίνοιτο. αἰτιᾶται γοῦν
[1, 21]	οὗ μέμνηται ἡ τραγῳδία. τί	μοι	Τήλεμον καταλέγειν, ὃς Κυκλώπων μάντις
[1, 1]	μὴ ἀντανέλῃς ἀπ´ ἐμοῦ. ἀπόδος	μοι	τὴν ἀγαλλίασιν τοῦ σωτηρίου σου,
[1, 15]	τὴν Ἰλίου ἅλωσιν ξενίζεται. παρατήρει	μοι	τοὺς χρόνους εἰς σύγκρισιν τῆς
[1, 1]	Χριστοῦ. Ἡ μὲν οὖν τῶνδέ	μοι	τῶν ὑπομνημάτων γραφὴ ἀσθενὴς μὲν
[1, 1]	τετεχνασμένη ἥδε ἡ πραγματεία, ἀλλά	μοι	ὑπομνήματα εἰς γῆρας θησαυρίζεται, λήθης
[1, 21]	ὁ Ἀθηναῖος μάλιστα· ἔστι γάρ	μοι«	φησὶν ἐν τῷ Θεάγει, ἐκ
[1, 16]	λαλοῦντι βάρβαρος καὶ ὁ λαλῶν	ἐμοὶ	βάρβαρος. καὶ ὁ λαλῶν γλώσσῃ
[1, 10]	ἀληθείᾳ ἡ σοφιστικὴ λέγεται τέχνη.	ἐμοὶ	δὲ εἰκότως, οἶμαι, πρόκειται βιοῦν
[1, 16]	τὴν φωνὴν διαβάλλει τὴν βάρβαρον,	ἐμοὶ	δέ» φησὶν ὁ Ἀνάχαρσις, πάντες
[1, 3]	κνήθοντες καὶ γαργαλίζοντες οὐκ ἀνδρικῶς,	ἐμοὶ	δοκεῖν, τὰς ἀκοὰς τῶν κνήσασθαι
[1, 12]	ταῦτα ἦν ἐμποδὼν τοῦ γράφειν	ἐμοί,	καὶ νῦν ἔτι εὐλαβῶς ἔχω,
[1, 1]	ἐξάλειψον. καρδίαν καθαρὰν κτίσον ἐν	ἐμοί,	ὁ θεός, καὶ πνεῦμα εὐθὲς
[1, 16]	παρ´ Ἕλλησι θαυμασθεὶς ὁ φήσας	ἐμοὶ	περίβλημα χλαῖνα, δεῖπνον γάλα, τυρός»
[1, 28]	ἐθέλουσα γενέσθαι παραινεῖ· γίνεσθε δὲ	δόκιμοι	τραπεζῖται, τὰ μὲν ἀποδοκιμάζοντες, τὸ
[1, 19]	οὗτοι οὖν οἱ ἀνοιγόμενοι τυφλῶν	ὀφθαλμοὶ»	ἡ δι´ υἱοῦ ἐπίγνωσίς ἐστι
[1, 14]	προειρημένους ἄνδρας τρεῖς γεγόνασι διαδοχαὶ	ἐπώνυμοι	τῶν τόπων περὶ οὓς διέτριψαν,
[1, 1]	ἀσθενεῖς καὶ ἄρρωστοι, καὶ κοιμῶνται	ἱκανοί.	εἰ δὲ ἑαυτοὺς διεκρίνομεν, οὐκ
[1, 1]	ταῦτα παράθου πιστοῖς ἀνθρώποις, οἵτινες	ἱκανοὶ	ἔσονται καὶ ἑτέρους διδάξαι. καὶ
[1, 11]	Ὀλυμπίασι καλεῖ μὲν τὸν βουλόμενον.	στεφανοῖ	δὲ τὸν δυνάμενον. Ἀκίνητον μὲν
[1, 1]	ἀφ´ ὑμῶν οὔτε ἀπ´ ἄλλων.	δυνάμενοι	ἐν βάρει εἶναι ὡς Χριστοῦ
[1, 18]	κατὰ λέξιν· οἱ μὲν οὖν	ἀποδεξάμενοι	τὸν λόγον αὐτοῦ ἐβαπτίσθησαν, οἱ
[1, 22]	Ἑλληνικῆς διαλέκτου εἰδήμονας ἑβδομήκοντα πρεσβυτέρους	ἐκλεξάμενοι	ἀπέστειλαν αὐτῷ μετὰ καὶ τῶν
[1, 9]	ὥσπερ εἰ μηδεμίαν ἠξίουν ἐπιμέλειαν	ποιησάμενοι	τῆς ἀμπέλου εὐθὺς ἐξ ἀρχῆς
[1, 23]	βίβλου τῆς ἐπιχωρίου σκεῦός τι	ποιησάμενοι	τὸν παῖδα ἐνθέμενοι ἐκτιθέασι παρὰ
[1, 17]	ἐπίγνωσιν λαβόντες, ἀλλ´ ὡς ἴδια	σφετερισάμενοι	δόγματα, καὶ τὰ μὲν παραχαράξαντες,
[1, 17]	τὰ δὲ ὑπὸ περιεργίας ἀμαθῶς	σοφισάμενοι,	τὰ δὲ καὶ ἐξευρόντες· ἴσως
[1, 23]	Αἰγυπτίους· οἳ δὲ τοὺς ξένους	καταδουλωσάμενοι	τρόπον αἰχμαλώτων ὑπηρετεῖν ἠνάγκασαν σφίσι
[1, 7]	ὡς εἴ ποτε οἱ μὴ	ἐπιστάμενοι	διαβιοῦσι καλῶς εὖ ποιεῖν· εὐποιίᾳ
[1, 8]	ὦ παῖ, γένοιντ´ ἂν εὖ	λελεγμένοι	λόγοι ψευδεῖς, ἐπῶν δὲ κάλλεσιν
[1, 6]	κἤν πῃ πεπνυμένην ἀείδωσιν, οὐ	τιθέμενοι	ἐν σοφίῃ γνώμην, αἰτίην ἔχουσι
[1, 3]	ἀλήθειαν, τὸ βάρβαρον ἐν παιδιᾷ	τιθέμενοι,	οἳ δέ τινες σφᾶς αὐτοὺς
[1, 20]	ὁμολογήσομεν τοῦ γνωστικοῦ, οὐκ αἴτιον	τιθέμενοι	τὸ συναίτιον οὐδὲ μὴν τὸ
[1, 11]	καὶ οἱ τὰς ἀτόμους ἀρχὰς	ὑποτιθέμενοι,	φιλοσοφίας ὄνομα ὑποδυόμενοι, ἄθεοί τινες
[1, 23]	σκεῦός τι ποιησάμενοι τὸν παῖδα	ἐνθέμενοι	ἐκτιθέασι παρὰ τὰς ὄχθας τοῦ
[1, 18]	καὶ ὁσιότητι τῆς ἀληθείας. διὸ	ἀποθέμενοι	τὸ ψεῦδος λαλεῖτε ἀλήθειαν· μὴ
[1, 1]	τὴν πίστιν διὰ τῆς ἀγάπης	πεποιημένοι;	τῇ δὲ αἰτίᾳ τοῦ μὴ
[1, 26]	τε ἐν τοῖς ἔργοις εἶναι	βεβουλημένοι,	εἴπερ τινὲς ἄλλοι καὶ οὗτοι
[1, 10]	οὕτω καὶ οἱ λόγῳ· ἀγαθῷ	κεχρημένοι	συνεγγίζουσι τοῖς τὰ καλὰ τῶν
[1, 8]	λύκοι οὗτοι ἅρπαγες προβάτων κῳδίοις	ἐγκεκρυμμένοι,	ἀνδραποδισταί τε καὶ ψυχαγωγοὶ εὔγλωσσοι,
[1, 19]	εἰς ἐμέ» οὗτοι οὖν οἱ	ἀνοιγόμενοι	τυφλῶν ὀφθαλμοὶ» ἡ δι´ υἱοῦ
[1, 15]	με παρήλλαξεν, οὐδ´ οἱ Αἰγυπτίων	καλεόμενοι	Ἁρπεδονάπται, σὺν τοῖς δ´ ἐπὶ
[1, 28]	νόησιν γραφή, ᾗ φασιν οἱ	παροιμιαζόμενοι·	διαλεκτικώτερον δὲ ὡς ἔνι μάλιστα
[1, 1]	παιδὶ μάχαιραν, ᾗ φασιν οἱ	παροιμιαζόμενοι,	ὀρέγοντες εὑρεθῶμεν. οὐ γὰρ ἔστι
[1, 1]	ὄνος λύρας, ᾗ φασιν οἱ	παροιμιαζόμενοι,	τοῖς πολλοῖς τὰ συγγράμματα. ὕες
[1, 24]	τὸν θεὸν εἶναι δι´ ὑπομονῆς	ἐθιζόμενοι	σώφρονος. τὸ γοῦν στρατήγημα τοῦ
[1, 23]	ὑπηρέτησαν τοῖς Αἰγυπτίοις μισθὸν ἀναγκαῖον	κομιζόμενοι,	ἔπειτα δὲ καὶ τρόπον τινὰ
[1, 8]	ἀφανῶς, διελεγχόμενοι δὲ λῃσταί, αἱρεῖν	ἀγωνιζόμενοι	καὶ δόλῳ καὶ βίᾳ ἡμᾶς
[1, 15]	τῶν Ἰνδῶν οἱ τοῖς Βούττα	πειθόμενοι	παραγγέλμασιν. ὃν δι´ ὑπερβολὴν σεμνότητος
[1, 26]	υἱὸς μονογενής. ἔπειτα οἱ μὲν	πειθόμενοι	τῷ νόμῳ τῷ {τε} γνῶσιν
[1, 15]	οὔτ´ ἀφίξεται. καί μοι δοκοῦσιν	αἰσθόμενοι	τῆς μεγάλης εὐποιίας τῆς διὰ
[1, 9]	ἐπιστήμην ἐκβάλοι. ~(Ἔνιοι δὲ εὐφυεῖς	οἰόμενοι	εἶναι ἀξιοῦσι μήτε φιλοσοφίας ἅπτεσθαι
[1, 3]	κακοδαίμονες σοφισταὶ τῇ σφῶν αὐτῶν	στωμυλλόμενοι	τερθρείᾳ, ἀμφὶ τὴν διάκρισιν τῶν
[1, 1]	ἐμμελῶς ἀνίεμεν. καθάπερ δὲ οἱ	βουλόμενοι	δήμῳ προσομιλῆσαι διὰ κήρυκος τοῦτο
[1, 7]	φημί. ὅσα δὲ ἀνθρωπίνων λογισμῶν	ἀποτεμόμενοι	παρεχάραξαν, ταῦτα οὐκ ἄν ποτε
[1, 21]	κάτω που περὶ τὰς ὀλυμπιάδας	γενόμενοι,	ὡς παρεστήσαμεν. καὶ θεῶν ἄρα
[1, 27]	που τὸν τοιοῦτον ὑγιέστατα ἀποκτείννυσι.	κρινόμενοι	δὲ ὑπὸ τοῦ κυρίου« φησὶν
[1, 3]	τοῖόν κ´ ἐπακούσαις. ταύτῃ γοῦν	ἐπαιρόμενοι	τῇ τέχνῃ οἱ κακοδαίμονες σοφισταὶ
[1, 1]	τὰ προγονικὰ ἐκεῖνα καὶ ἀποστολικὰ	καταθησόμενοι	σπέρματα. καὶ εὖ οἶδ´ ὅτι
[1, 11]	ἀτόμους ἀρχὰς ὑποτιθέμενοι, φιλοσοφίας ὄνομα	ὑποδυόμενοι,	ἄθεοί τινες ἀνθρωπίσκοι καὶ φιλήδονοι.
[1, 20]	παρὰ τῷ υἱῷ τοῦ θεοῦ	παιδευόμενοι·	ἔνθεν οὐδ´ ὡσαύτως κινοῦσι τὰς
[1, 15]	καὶ τῶν Σαρμανῶν οἱ ὑλόβιοι	προσαγορευόμενοι	οὔτε πόλεις οἰκοῦσιν οὔτε στέγας
[1, 27]	κἂν οἱ κατὰ νόμον μὴ	πολιτευόμενοι	ὡς ἐν νόμῳ ἀλαζονεύωνται βιοῦντες·
[1, 8]	δὴ ἐν ἅλμῃ ἐκ γενετῆς	τρεφόμενοι	ἁλῶν ὅμως πρὸς τὴν σκευασίαν
[1, 8]	ψυχαγωγοὶ εὔγλωσσοι, κλέπτοντες μὲν ἀφανῶς,	διελεγχόμενοι	δὲ λῃσταί, αἱρεῖν ἀγωνιζόμενοι καὶ
[1, 23]	ἔτι δὲ Αἰγύπτιοι ἀκοῇ μὴ	παραδεχόμενοι	τὰ τῆς δυνάμεως ἀποτελέσματα, δι´
[1, 25]	τοῖς ἀρχομένοις, πειθήνιοι δὲ οἱ	ἀρχόμενοι	τοῖς ἄρχουσι γίγνωνται, ὅπερ ἡ
[1, 26]	τὴν πίστιν ὑπὸ νόμον ἐφρουρούμεθα	συγκεκλεισμένοι,	φόβῳ δηλαδὴ ἀπὸ ἁμαρτιῶν, εἰς
[1, 20]	πίστεως παρειλήφαμεν λόγον, αὐτουργῷ σοφίᾳ	πεπαιδευμένοι.	ὃ δὲ μεθ´ ἑτέρου ποιεῖ,
[1, 21]	μηνός. τό τε πάθος αὐτοῦ	ἀκριβολογούμενοι	φέρουσιν οἳ μέν τινες τῷ
[1, 11]	καὶ ἐποικοδομούμενοι ἐν αὐτῷ καὶ	βεβαιούμενοι	ἐν τῇ πίστει, πειθὼ δὲ
[1, 2]	ὅτι οἱ Στρωματεῖς τῇ πολυμαθίᾳ	σωματοποιούμενοι	κρύπτειν ἐντέχνως τὰ τῆς γνώσεως
[1, 15]	ἴσασιν, ὥσπερ οἱ νῦν Ἐγκρατηταὶ	καλούμενοι.	εἰσὶ δὲ τῶν Ἰνδῶν οἱ
[1, 9]	οὐχὶ δὲ καὶ οἱ ὀρθοδοξασταὶ	καλούμενοι	ἔργοις προσφέρονται καλοῖς, οὐκ εἰδότες
[1, 15]	Σαρμᾶναι αὐτῶν, οἳ δὲ Βραχμᾶναι	καλούμενοι.	καὶ τῶν Σαρμανῶν οἱ ὑλόβιοι
[1, 16]	ἁρμονίαν ἐφιλοτέχνησεν· οἵ τε Τρωγλοδύται	καλούμενοι	σαμβύκην εὗρον, ὄργανον μουσικόν. φασὶ
[1, 8]	κενόδοξοι, φησὶν ὁ ἀπόστολος, ἀλλήλους	προκαλούμενοι,	ἀλλήλους φθονοῦντες. ταύτῃ τοι ὁ
[1, 28]	νῦν διαλεκτικοὶ περὶ τὰ σοφιστικὰ	ἀσχολούμενοι	ποιοῦσιν, ἀλλὰ τοῦ τῷ θεῷ
[1, 15]	ἑβδομήκοντα τοῖς πρώτοις ἔτεσι ναοὺς	οἰκοδομούμενοι	ἄγαλμα οὐδὲν οὔτε πλαστὸν οὔτε
[1, 11]	ἐν αὐτῷ περιπατεῖτε, ἐρριζωμένοι καὶ	ἐποικοδομούμενοι	ἐν αὐτῷ καὶ βεβαιούμενοι ἐν
[1, 15]	αὐτοῖς καθηγουμένου εἰς τὴν Ἰουδαίαν	ἀφικνούμενοι	γῆν) Ἰνδῶν τε οἱ γυμνοσοφισταί,
[1, 3]	τε καὶ περιπλοκὴν τὸν πάντα	πονούμενοι	βίον τρυγόνων ἀναφαίνονται λαλίστεροι· κνήθοντες
[1, 11]	τὸν κύριον. ἐν αὐτῷ περιπατεῖτε,	ἐρριζωμένοι	καὶ ἐποικοδομούμενοι ἐν αὐτῷ καὶ
[1, 3]	ὄχλος· οἳ μὲν αὐτῶν, ἡδοναῖς	δεδουλωμένοι,	ἀπιστεῖν ἐθέλοντες, γελῶσι τὴν ἁπάσης
[1, 11]	τὰ στοιχεῖα τοῦ κόσμου ἦμεν	δεδουλωμένοι.	ὁ δὲ νήπιος, κἂν κληρονόμος
[1, 10]	ὑπακοήν. καθάπερ δὲ οἱ λόγῳ	χρώμενοι	πονηρῷ οὐδὲν τῶν ἔργῳ χρωμένων
[1, 16]	Τελμισεῖς τὴν δι´ ὀνείρων μαντικήν.	Τυρρηνοὶ	δὲ σάλπιγγα ἐπενόησαν καὶ Φρύγες
[1, 17]	μὴ προέτρεπεν. οὔτε δὲ οἱ	ἔπαινοι	οὔτε οἱ ψόγοι οὔθ´ αἱ
[1, 23]	τῇ τῆς λείας ἐκφορήσει, καθάπερ	ἐκεῖνοι	τοὺς Ἑβραίους τῇ καταδουλώσει. εἴτ´
[1, 1]	γε παῖδες σωμάτων, ψυχῆς δὲ	ἔγγονοι	οἱ λόγοι. αὐτίκα πατέρας τοὺς
[1, 11]	ὑποδυόμενοι, ἄθεοί τινες ἀνθρωπίσκοι καὶ	φιλήδονοι.	διὰ τοῦτο προσεύχομαι, φησίν, ἵνα
[1, 1]	ὁ ποτίζων» τοῦ αὔξοντος ὄντες	διάκονοι,	ἕν εἰσι» κατὰ τὴν διακονίαν,
[1, 17]	ἐκστάσει προεφήτευον ὡς ἂν ἀποστάτου	διάκονοι.	λέγει δὲ καὶ ὁ ποιμήν,
[1, 17]	τοῦ κυρίου, οὐ κλέπται, ἀλλὰ	διάκονοι.	φησὶ γοῦν ἡ γραφή· ἀπέστειλεν
[1, 1]	φησὶ συνιστάντες ἑαυτοὺς ὡς θεοῦ	διάκονοι,	ὡς πτωχοί, πολλοὺς δὲ πλουτίζοντες,
[1, 14]	τῇ πρώτῃ. εἰσὶ δὲ οἱ	χρόνοι	ἀμφὶ τὴν πεντηκοστὴν ὀλυμπιάδα. Πυθαγόρας
[1, 14]	ὡς ἐν ἐπιτομῇ ἥδε, οἱ	χρόνοι	δὲ τῶν προκαταρξάντων τῆς φιλοσοφίας
[1, 21]	καὶ οἱ τῶν Μακεδόνων βασιλέων	χρόνοι	ἔτη τριακόσια δώδεκα ἡμέραι ὀκτωκαίδεκα.
[1, 21]	καὶ τῶν Μακεδονικῶν βασιλέων οἱ	χρόνοι	οὕτω κατάγονται. Ἀλέξανδρος ἔτη δεκαοκτώ,
[1, 21]	οὖν καὶ τῶν Περσῶν οἱ	χρόνοι	οὕτως· Κῦρος ἔτη τριάκοντα, Καμβύσης
[1, 15]	Πέρσας ὑπερεῖδεν. ~(Οἵδε μὲν οἱ	χρόνοι	τῶν παρ´ Ἕλλησι πρεσβυτάτων σοφῶν
[1, 21]	δὲ καὶ παρ´ Ἕλλησι χρησμολόγοι	συχνοὶ	γεγονέναι φέρονται, ὡς οἱ Βάκιδες
[1, 8]	τῆς ἐκείνων διαθέσεως. μὴ γινώμεθα	κενόδοξοι,	φησὶν ὁ ἀπόστολος, ἀλλήλους προκαλούμενοι,
[1, 7]	οἱ καιροὶ δὲ καὶ οἱ	τόποι	οἱ δεκτικοὶ τὰς διαφορὰς ἐγέννησαν.
[1, 21]	καὶ τὰς εὐχὰς ὁμολογοῦσιν οἱ	ἄνθρωποι	δυνατωτέρας εἶναι τὰς βαρβάρῳ φωνῇ
[1, 14]	παραίνεσιν. ἔπειτα ἑξῆς τὸ πάντες	ἄνθρωποι	κακοὶ» ἢ οἱ πλεῖστοι τῶν
[1, 20]	κύματα. ~(Ὡς δὲ οἱ πολλοὶ	ἄνθρωποι	οἱ καθέλκοντες τὴν ναῦν οὐ
[1, 17]	καὶ λῃσταί, οὐχ ἁπλῶς πάντες	ἄνθρωποι,	πάντες δὲ οἱ ψευδοπροφῆται καὶ
[1, 8]	δὲ ἀγαθῶν ἀκουσίως μὲν στέρονται	ἄνθρωποι,	στέρονται δὲ ὅμως ἢ κλαπέντες
[1, 16]	καὶ πάσης σχεδὸν τέχνης εὑρεταὶ	βάρβαροι.	Αἰγύπτιοι γοῦν πρῶτοι ἀστρολογίαν εἰς
[1, 15]	παῖδας. δῆλοι δέ εἰσιν οἱ	βάρβαροι	διαφερόντως τιμήσαντες τοὺς αὑτῶν νομοθέτας
[1, 15]	οἱ γυμνοσοφισταί, ἄλλοι γε φιλόσοφοι	βάρβαροι.	διττὸν δὲ τούτων τὸ γένος,
[1, 21]	δὲ πρῶται καὶ γενικαὶ διάλεκτοι	βάρβαροι	μέν, φύσει δὲ τὰ ὀνόματα
[1, 15]	εἰλήφασι. Φρύγες δὲ ἦσαν καὶ	βάρβαροι	οἱ Ἰδαῖοι δάκτυλοι. Ἡρόδωρος δὲ
[1, 13]	ξύμπαντες οὖν Ἕλληνές τε καὶ	βάρβαροι,	ὅσοι τἀληθοῦς ὠρέχθησαν, οἳ μὲν
[1, 8]	εἴτε Ἕλληνες εἶεν εἴτε καὶ	βάρβαροι	σοφισταί. παγκάλως οὖν ὁ τραγικὸς
[1, 15]	ὡς δὲ οἱ πλεῖστοι αὐτῶν	βάρβαροι	τὸ γένος καὶ παρὰ βαρβάροις
[1, 21]	μεσάτα, λαμπρὰ δὲ ἐπέτελλε σελάνα·	ἕτεροι	δὲ σκιροφοριῶνος τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ.
[1, 21]	φασιν, ἑκατὸν εʹ ὡς δὲ	ἕτεροι,	ἑκατὸν δύο, ὡς δὲ ἡ
[1, 23]	θεαταὶ δὲ Ἑβραῖοι ἐγίνοντο ὧν	ἕτεροι	κακῶν ὑπέμενον ἀκινδύνως ἐκμανθάνοντες τὴν
[1, 21]	πεντακόσια ἐνενήκοντα πέντε, ὡς δὲ	ἕτεροι,	πεντακόσια ἑβδομήκοντα ἕξ. εἰ δέ
[1, 21]	Σικελίᾳ; εἶεν δ´ ἂν καὶ	ἕτεροι	πρὸς τούτοις, Ἴδμων ὁ σὺν
[1, 3]	πάντα πονούμενοι βίον τρυγόνων ἀναφαίνονται	λαλίστεροι·	κνήθοντες καὶ γαργαλίζοντες οὐκ ἀνδρικῶς,
[1, 21]	ὀγδόης καὶ τεσσαρακοστῆς ὀλυμπιάδος προφητεύσαντες	πρεσβύτεροι	εἶναι Πυθαγόρου τοῦ κατὰ τὴν
[1, 21]	τῶν Ἰλιακῶν, μεθ´ οὓς μακρῷ	νεώτεροι	οἱ παρ´ Ἕλλησι νομοθέται, Λυκοῦργός
[1, 21]	Ὅμηρος δὲ καὶ Ἡσίοδος πολλῷ	νεώτεροι	τῶν Ἰλιακῶν, μεθ´ οὓς μακρῷ
[1, 17]	λαλεῖ· ὁ γὰρ διάβολος αὐτὸν	πληροῖ	τῷ ἑαυτοῦ πνεύματι, εἴ τινα
[1, 7]	ἕκαστον καιρὸν ἐπομβρίσας λόγον, οἱ	καιροὶ	δὲ καὶ οἱ τόποι οἱ
[1, 21]	καὶ τεῖχος, καὶ κενωθήσονται οἱ	καιροί.	καὶ μετὰ τὰς ἑξήκοντα δύο
[1, 14]	τί μοι ὄφελος; λέγων, εἰ	νεκροὶ	οὐκ ἐγείρονται, φάγωμεν καὶ πίωμεν·
[1, 23]	οὐ διὰ φιλοχρηματίαν, ὡς οἱ	κατήγοροί	φασιν (οὐδὲ γὰρ ἀλλοτρίων αὐτοὺς
[1, 19]	φασιν οἱ περὶ τὰς τελετάς,	ναρθηκοφόροι	μὲν πολλοί, βάκχοι δέ τε
[1, 6]	οἱ καλοὶ κἀγαθοὶ γίνονται, καθάπερ	ἰατροὶ	καὶ κυβερνῆται. ὁρῶμεν γοῦν κοινῶς
[1, 21]	εἰκότων προειρηκότες, καθάπερ οἱ φυσιογνωμονοῦντες	ἰατροί	τε καὶ μάντεις, οἳ δὲ
[1, 19]	μὲν πολλοί, βάκχοι δέ τε	παῦροι,	πολλοὺς μὲν τοὺς κλητούς, ὀλίγους
[1, 16]	θυτικὴν ἠκρίβωσαν Τοῦσκοι, Ἰταλίας γείτονες.	Ἴσαυροι	δὲ καὶ Ἄραβες ἐξεπόνησαν τὴν
[1, 21]	ἑξήκοντα τρία· Ἀσκληπιός τε καὶ	Διόσκουροι	συνέπλεον αὐτοῖς, ὡς μαρτυρεῖ ὁ
[1, 18]	ἀσύνετοί τε καὶ ἄπιστοι καὶ	μωροί·	αὐτοῖς δὲ τοῖς κλητοῖς Ἰουδαίοις
[1, 10]	ποίαν ταύτην; στόμα δικαίου» φήσει	σοι	ἀποστάξει σοφίαν» σοφία δὲ ὁμωνύμως
[1, 5]	σου, χρῶ αὐτῇ ὡς ἄν	σοι	ἀρεστὸν ᾖ» φησί. δηλῶν ὅτι
[1, 5]	δέξαι ἐμοὺς λόγους, φησίν, ἵνα	σοι	γένωνται πολλαὶ ὁδοὶ βίου· ὁδοὺς
[1, 5]	ζωήν. καὶ ἐπιμαρτυρεῖ· εἶτα μεταμελήσει	σοι	ἐπὶ γήρως, ἡνίκα ἂν κατατριβῶσί
[1, 23]	ἀδελφὴ προσδραμοῦσα βασιλίδι· θέλεις τροφόν	σοι	παιδὶ τῷδ´ εὕρω ταχὺ ἐκ
[1, 19]	ὀλίγον ὕστερον. ἆρ´ οὐ δοκεῖ	σοι	{πίστεως} ἐκ τῶν Ἑβραϊκῶν γραφῶν
[1, 27]	καρδίᾳ σου ὅσα ἐγὼ ἐντέλλομαί	σοι	σήμερον, καὶ γνώσῃ ἐν τῇ
[1, 9]	ἀποκρίνασθαι λόγους ἀληθείας τοῖς προβαλλομένοις	σοι.	τίς οὖν ἡ γνῶσις τοῦ
[1, 15]	Ἀράβιοι οἱ κληθέντες εὐδαίμονες καὶ	ὅσοι	γε τὴν Παλαιστίνην κατῴκησαν καὶ
[1, 6]	εἰδέναι· σοφίης γὰρ οὗτος ὅρος.	ὅσοι	δὲ ἔξω καιροῦ ῥῆσιν ἀείδουσιν,
[1, 1]	εὐεργεσίαι χορηγοῦνται. πάντες μὲν οὖν	ὅσοι	ταῖς ὄψεσι κεχρήμεθα, θεωροῦμεν τὰ
[1, 13]	οὖν Ἕλληνές τε καὶ βάρβαροι,	ὅσοι	τἀληθοῦς ὠρέχθησαν, οἳ μὲν οὐκ
[1, 3]	ἐπὶ τούτων καὶ τῶν παραπλησίων	ὅσοι	τοὺς κενοὺς μεμελετήκασι λόγους ἡ
[1, 17]	φαύλης διαθέσεως, καθάπερ καὶ αἱ	νόσοι	αἱ σωματικαί· κυβερνῶνται δὲ ὑπὸ
[1, 8]	ἐγκεκρυμμένοι, ἀνδραποδισταί τε καὶ ψυχαγωγοὶ	εὔγλωσσοι,	κλέπτοντες μὲν ἀφανῶς, διελεγχόμενοι δὲ
[1, 14]	φησὶ προειρῆσθαι διὰ τούτων· δειλαί	τοι	δειλῶν γε καὶ ἐγγύαι ἐγγυάασθαι·
[1, 11]	ἀνθρωπίνῃ προανέχων διανοίᾳ. εὖ γάρ	τοι	ἐν τῷ Ἱερεμίᾳ γέγραπται· μὴ
[1, 11]	τὸ αἴνιγμα γνῶναι. ὁ γάρ	τοι	λόγος καθάπερ τὸ κήρυγμα» τὸ
[1, 23]	ὃ ἐκτέθειται τεθνηξόμενος. καὶ γάρ	τοι	Μωυσῆν τὸν ἀποπνεύσαντα τῷ ὕδατι
[1, 8]	ἀλλήλους προκαλούμενοι, ἀλλήλους φθονοῦντες. ταύτῃ	τοι	ὁ φιλαλήθης Πλάτων οἷον θεοφορούμενος
[1, 21]	ἐπὶ τὴν βασιλέων ἀναίρεσιν, ὅτε	ὕπατοι	ἐγένοντο, {ἐπὶ} ἔτη διακόσια τεσσαράκοντα
[1, 23]	μὲν Αἰγύπτιοι πολλάκις οἱ πολλάκις	ἀσύνετοι,	θεαταὶ δὲ Ἑβραῖοι ἐγίνοντο ὧν
[1, 18]	χωρισθέντες οἱ μὴ ἐθελήσαντες πείθεσθαι	ἀσύνετοί	τε καὶ ἄπιστοι καὶ μωροί·
[1, 7]	προηγούμενον, ἀλλ´ ὃν τρόπον οἱ	ὑετοὶ	καταρρήγνυνται εἰς τὴν γῆν τὴν
[1, 1]	ἐστίν, τῶν δὲ δοκιμάσαι καὶ	ἤτοι	ἑλέσθαι ἢ μή, ἡ κρίσις
[1, 20]	ὡς κατὰ τὴν ἀφαίρεσιν αὐτῆς	ἤτοι	ἐλλείπειν τῷ καθόλου λόγῳ ἢ
[1, 7]	τοῖς ἐν τῷ πίονι φυεῖσιν	ἤτοι	ξηρανθέντα ἢ ἀποτιλθέντα. καὶ δὴ
[1, 1]	χρεία; εἰ δὲ τὸ ἕτερον,	ἤτοι	τοῖς σπουδαίοις ἢ τοῖς μή;
[1, 1]	δεῖται γὰρ ἐξ ἀνάγκης βοηθοῦ	ἤτοι	τοῦ συγγραψαμένου ἢ καὶ ἄλλου
[1, 8]	καὶ ἐπὶ πᾶσι γοητεύονται οἱ	ἤτοι	ὑφ´ ἡδονῆς κηληθέντες ἢ ὑπὸ
[1, 1]	προσηκόντων δι´ ἀντιμισθίαν πράσσων τι,	ἤτοι	ὡς εὐεργὸς σπεύδων ἀπολαβεῖν ἢ
[1, 18]	ἀνθρώπων κεκλημένων οἱ ὑπακοῦσαι βουληθέντες	κλητοὶ»	ὠνομάσθησαν. οὐ γάρ ἐστιν ἀδικία
[1, 1]	τὰ γραφέντα μὴ οὐκ ἐκπεσεῖν»	καίτοι	ἀνέκδοτα ὑπό γ´ ἐμοῦ μεμενηκότα,
[1, 19]	λέγειν τὰ νῦν τὸν λόγον,	καίτοι	ἐν πολλοῖς τὰ εἰκότα ἐπιχειρεῖ
[1, 20]	ἀποτέλεσμα τὸ κατ´ ἀλήθειαν παρέχειν.	καίτοι	καὶ καθ´ ἑαυτὴν ἐδικαίου ποτὲ
[1, 7]	ὁ γεωργὸς οὐ πυροὺς μόνον	(καίτοι	καὶ τούτων πλείους εἰσὶ διαφοραί)
[1, 19]	ἄρα ψηλαφήσειαν ἢ εὕροιεν {ἄν}	καίτοι	οὐ μακρὰν ἀπὸ ἑνὸς ἑκάστου
[1, 21]	πράξεων, ἀπέθανεν δὲ ὅμως δολοφονηθείς,	καίτοι	προσημήναντος τοῦ ψόφου, ὥς φησιν
[1, 18]	μωράναντος τὴν σοφίαν; ἔμπαλιν γὰρ	καίτοι	σοφοὶ ὄντες ἐν μείζονι αἰτίᾳ
[1, 21]	τῇ τετάρτῃ τῶν Αἰγυπτιακῶν ἱστοριῶν,	καίτοι	φιλαπεχθημόνως πρὸς Ἑβραίους διακείμενος, ἅτε
[1, 20]	θείᾳ δυνάμει καὶ τοῖς ὁμοίοις·	θεοδίδακτοι»	γὰρ ἡμεῖς, ἱερὰ ὄντως γράμματα
[1, 8]	ἐπιτήδειον. εἰσὶ γάρ» φησί, πολλοὶ	ἀνυπότακτοι,	ματαιολόγοι, φρεναπατοῦντες. οὔκουν οὐ πᾶσιν
[1, 21]	αἱ δὲ πρῶται καὶ γενικαὶ	διάλεκτοι	βάρβαροι μέν, φύσει δὲ τὰ
[1, 21]	τὸν ἀληθῆ λόγον αἱ γενικαὶ	διάλεκτοι	δύο καὶ ἑβδομήκοντα ὡς αἱ
[1, 5]	υἱὸν ὃν παραδέχεται. κατ´ ἄλλους	μέντοι	γε τόπους ἐξεταζόμεναι αἱ προειρημέναι
[1, 24]	ζαθέων καὶ κίονος ὑψηλοῖο. Ἀπόλλων	μέντοι	μυστικῶς κατὰ στέρησιν τῶν πολλῶν
[1, 21]	Κρότωπον, γενεαὶ τεσσαράκοντα ἀριθμοῦνται· εἰς	μέντοι	τὰ ἑκατὸν ἔτη τρεῖς ἐγκαταλέγονται
[1, 15]	τῶν Ἰνδικῶν ὧδε γράφει· ἅπαντα	μέντοι	τὰ περὶ φύσεως εἰρημένα παρὰ
[1, 21]	μῆνες δύο ἡμέραι δώδεκα. τινὲς	μέντοι	τοὺς χρόνους τῶν Ῥωμαϊκῶν βασιλέων
[1, 15]	ἢ Θρᾷξ; Ὅμηρον γὰρ οἱ	πλεῖστοι	Αἰγύπτιον φαίνουσιν. Θαλῆς δὲ Φοῖνιξ
[1, 15]	καὶ φιλοσόφων. ὡς δὲ οἱ	πλεῖστοι	αὐτῶν βάρβαροι τὸ γένος καὶ
[1, 5]	ἄλλοι δὲ ἐν γραμματικῇ, οἱ	πλεῖστοι	δὲ ἐν ῥητορικῇ. Ἀλλ´ ὡς
[1, 14]	πάντες ἄνθρωποι κακοὶ» ἢ οἱ	πλεῖστοι	τῶν ἀνθρώπων κακοὶ» (διχῶς γὰρ
[1, 18]	ἐθελήσαντες πείθεσθαι ἀσύνετοί τε καὶ	ἄπιστοι	καὶ μωροί· αὐτοῖς δὲ τοῖς
[1, 22]	τὰς πράξεις καὶ τὸν βίον	ἀξιόπιστοι	κηρύσσουσαι αὐταὶ αἱ γραφαί, λεκτέον
[1, 1]	τὸν θεῖον ἀπόστολον ἀσθενεῖς καὶ	ἄρρωστοι,	καὶ κοιμῶνται ἱκανοί. εἰ δὲ
[1, 16]	γεωμετρίας τε αὖ εὑρεταὶ οἱ	αὐτοὶ	γεγόνασιν. εἰσὶν δὲ οἳ Κᾶρας
[1, 26]	τὸν νόμον, ὁπότε γε καὶ	αὐτοὶ	ἐκ τῶν παρὰ σφίσι τιμῶσι
[1, 3]	γραφῆς. ὅθεν οἱ Ἕλληνες καὶ	αὐτοὶ	τοὺς περὶ ὁτιοῦν πολυπράγμονας σοφοὺς
[1, 17]	τοιοῦτοι δὲ οἱ Ἕλληνες, οἱ	φίλαυτοι	καὶ ἀλαζόνες» σοφοὺς δὲ αὐτοὺς
[1, 26]	βεβουλημένοι, εἴπερ τινὲς ἄλλοι καὶ	οὗτοι	ἀγνοεῖν ὁμολογοῦνται τὴν ἀλήθειαν. τίς
[1, 8]	τε καὶ πάθος θανατηφόρον. λύκοι	οὗτοι	ἅρπαγες προβάτων κῳδίοις ἐγκεκρυμμένοι, ἀνδραποδισταί
[1, 19]	ἐκλεκτοὺς αἰνιττόμενος. ἐπιφέρει γοῦν σαφῶς·	οὗτοι	δέ εἰσι κατὰ τὴν ἐμὴν
[1, 17]	μὲν οὖν οἱ ἐν λόγῳ,	οὗτοι	δὴ οἱ πρὸ τῆς τοῦ
[1, 8]	λέγει. τοιοῦτοι δὲ οἱ ἐριστικοὶ	οὗτοι	εἴτε αἱρέσεις μετίοιεν εἴτε καὶ
[1, 17]	οἱ ψευδοπροφῆται, καὶ τῷ ὄντι	οὗτοι	ἐν ἐκστάσει προεφήτευον ὡς ἂν
[1, 15]	ἀλλ´ ἀκροδρύοις χρωμένους. τοὺς ἑξηκονταετεῖς	οὗτοι	ἔξω πυλῶν ἄγοντες ἀφανίζουσιν. εἰσὶ
[1, 18]	ἐξ ἑκατέρου γένους οἱ πιστεύσαντες,	οὗτοι	λαὸς περιούσιος» κἀν ταῖς Πράξεσι
[1, 21]	Ὠσηὲ καὶ Μιχαίας. λέγονται δὲ	οὗτοι	μετὰ τὴν Λυκούργου τοῦ νομοθέτου
[1, 19]	φύσει τὰ τοῦ νόμου ποιῶσιν,	οὗτοι	νόμον μὴ ἔχοντες ἑαυτοῖς εἰσι
[1, 8]	εἴτε καὶ διαλεκτικὰ συνασκοῖεν τεχνύδρια,	οὗτοι	οἱ τὰ κατάρτια κατασπῶντες καὶ
[1, 19]	ἡγιασμένοις πίστει τῇ εἰς ἐμέ»	οὗτοι	οὖν οἱ ἀνοιγόμενοι τυφλῶν ὀφθαλμοὶ»
[1, 17]	τὴν δόξαν τὴν ἰδίαν ζητεῖ.	τοιοῦτοι	δὲ οἱ Ἕλληνες, οἱ φίλαυτοι
[1, 8]	χρὴ δοκεῖν, ἡ τραγῳδία λέγει.	τοιοῦτοι	δὲ οἱ ἐριστικοὶ οὗτοι εἴτε
[1, 21]	φυλαὶ αἱ δέκα ἐκ Σαμαρείας	αἰχμάλωτοι	γεγόνασιν ἕως Πτολεμαίου τετάρτου ἔτη
[1, 16]	κατειργάσαντο χαλκὸν καὶ σίδηρον ἐκάθηραν	πρῶτοι.	Ἄμυκός τε ὁ Βεβρύκων βασιλεὺς
[1, 16]	τέχνης εὑρεταὶ βάρβαροι. Αἰγύπτιοι γοῦν	πρῶτοι	ἀστρολογίαν εἰς ἀνθρώπους ἐξήνεγκαν, ὁμοίως
[1, 16]	δὲ καὶ ἄλλο ἔθνος Καππάδοκες	πρῶτοι	εὗρον τὸν νάβλαν καλούμενον, ὃν
[1, 16]	Αἰγύπτιοι λύχνους τε αὖ καίειν	πρῶτοι	κατέδειξαν καὶ τὸν ἐνιαυτὸν εἰς
[1, 16]	(ἔστι δὲ μάχαιρα καμπύλη) καὶ	πρῶτοι	πέλταις ἐπὶ τῶν ἵππων ἐχρήσαντο.
[1, 16]	Δαμναμενεὺς οἱ τῶν Ἰδαίων δάκτυλοι	πρῶτοι	σίδηρον εὗρον ἐν Κύπρῳ, Δέλας
[1, 16]	τὸ δίχορδον Ἀσσύριοι. Καρχηδόνιοι γὰρ	πρῶτοι	τετρήρη κατεσκεύασαν, ἐναυπήγησε δὲ αὐτὴν
[1, 16]	Ἡσίοδος, Σκύθης. ναὶ μὴν Θρᾷκες	πρῶτοι	τὴν καλουμένην ἅρπην εὗρον (ἔστι
[1, 16]	τε οἱ πρὸς τῇ Ἰταλίᾳ	πρῶτοι	φόρμιγγα εὗρον οὐ πολὺ τῆς
[1, 16]	λέγουσιν. πτήσεις δὲ ὀρνίθων παρεφυλάξαντο	πρῶτοι	Φρύγες, καὶ θυτικὴν ἠκρίβωσαν Τοῦσκοι,
[1, 27]	δ´ ἂν ὁ τῆς τέχνης	ὑπαγορεύοι	λόγος, καὶ μέρη τινὰ ἀποτέμνων,
[1, 21]	παραγενομένην εἰς Δελφοὺς ᾆσαι· ὦ	Δελφοί,	θεράποντες ἑκηβόλου Ἀπόλλωνος, ἦλθον ἐγὼ
[1, 14]	Μωυσέως ἡλικίας οἱ παρ´ Ἕλλησι	σοφοὶ	γεγόνασι, μικρὸν ὕστερον δειχθήσεται· ὁ
[1, 12]	θεοῦ, μωρία γὰρ αὐτῷ ἐστιν.	σοφοὶ	δὲ οὐκ ἐκφέρουσιν ἐκ στόματος,
[1, 27]	τῶν ὀφθαλμῶν αὐτῶν. φάσκοντες εἶναι	σοφοὶ	ἐμωράνθησαν. οἴδαμεν δὲ ὅτι καλὸς
[1, 21]	καὶ Σόλων, καὶ οἱ ἑπτὰ	σοφοί,	οἵ τε ἀμφὶ τὸν Σύριον
[1, 18]	τὴν σοφίαν; ἔμπαλιν γὰρ καίτοι	σοφοὶ	ὄντες ἐν μείζονι αἰτίᾳ γεγόνασι
[1, 4]	τι οἰκεῖον φύσεως ἰδίωμα οἱ	σοφοὶ	τῇ διανοίᾳ, λαμβάνουσι δὲ πνεῦμα
[1, 21]	γενομένου. συνεχρόνισαν δὲ οἱ συγκαταλεγέντες	σοφοὶ	τῷ Θαλεῖ, ὥς φησιν Ἄνδρων
[1, 18]	μωρίαν· μυθῶδες γὰρ ἡγοῦνται οἱ	δοκησίσοφοι	διά τε ἀνθρώπου υἱὸν θεοῦ
[1, 15]	τε οἱ γυμνοσοφισταί, ἄλλοι γε	φιλόσοφοι	βάρβαροι. διττὸν δὲ τούτων τὸ
[1, 26]	μόνον γοῦν τὸν σοφὸν οἱ	φιλόσοφοι	βασιλέα, νομοθέτην, στρατηγόν, δίκαιον, ὅσιον,
[1, 11]	πατρός. νήπιοι οὖν καὶ οἱ	φιλόσοφοι,	ἐὰν μὴ ὑπὸ τοῦ Χριστοῦ
[1, 17]	καὶ λῃσταὶ» οἱ παρ´ Ἕλλησι	φιλόσοφοι	καὶ οἱ πρὸ τῆς τοῦ
[1, 4]	συλλογισμῶν οἱ διαλεκτικοὶ καὶ οἱ	φιλόσοφοι	τῆς κατ´ αὐτοὺς θεωρίας ἀντιλαμβάνονται.
[1, 11]	καὶ αἱ πληγαὶ καὶ οἱ	ἔλεγχοι	διδόασι παιδείαν σοφίας, οἱ μετ´
[1, 11]	σοφίας, οἱ μετ´ ἀγάπης δηλονότι	ἔλεγχοι·	καρδία γὰρ εὐθεῖα ἐκζητεῖ γνῶσιν,
[1, 19]	τὰς τελετάς, ναρθηκοφόροι μὲν πολλοί,	βάκχοι	δέ τε παῦροι, πολλοὺς μὲν
[1, 16]	εἰς ἀέρα λαλοῦντες. τοσαῦτα, εἰ	τύχοι,	γένη φωνῶν εἰσιν ἐν κόσμῳ,
[1, 1]	ἑαυτοὺς ὡς θεοῦ διάκονοι, ὡς	πτωχοί,	πολλοὺς δὲ πλουτίζοντες, ὡς μηδὲν
[1, 21]	ἐν τοῖς Χρονικοῖς συνακμάσαντα Ἡσιόδῳ	ἐπὶ	Ἀκάστου ἐν Χίῳ γενέσθαι περὶ
[1, 21]	δὲ οἳ ἀπὸ Κέκροπος μὲν	ἐπὶ	Ἀλέξανδρον τὸν Μακεδόνα συνάγουσιν ἔτη
[1, 21]	δυοῖν ἐτῶν πρότερος τοῦ Σαοὺλ	ἐπὶ	ἀρχιερέως Ἀβιμέλεχ. οὗτος τὸν Σαοὺλ
[1, 21]	ὅτε πρῶτον ἐκέλευσαν ἀπογραφὰς γενέσθαι	ἐπὶ	Αὐγούστου. ὅτι δὲ τοῦτ´ ἀληθές
[1, 22]	εἰς τὴν Ἑλλάδα γλῶττάν φασιν	ἐπὶ	βασιλέως Πτολεμαίου τοῦ Λάγου ἢ
[1, 6]	ὡς μὴ κλαπῆναι πρὸς τῶν	ἐπὶ	βλάβῃ τῶν ἀκροωμένων κακοτεχνίαν ἠσκηκότων.
[1, 21]	Θράσυλλος. καὶ ἀπὸ Ἴδης ἐμπρησμοῦ	ἐπὶ	Γανυμήδους ἁρπαγὴν ἔτη ἑξήκοντα πέντε.
[1, 21]	τούτου υἱὸς Ἄσα μαʹ οὗτος	ἐπὶ	γήρως ἐποδάγρησε, προφητεύει δὲ ἐπ´
[1, 5]	καὶ ἐπιμαρτυρεῖ· εἶτα μεταμελήσει σοι	ἐπὶ	γήρως, ἡνίκα ἂν κατατριβῶσί σου
[1, 27]	ἐκπορεύεται, νόμον δὲ καὶ ἔλεον	ἐπὶ	γλώσσης φορεῖ. ἑνὸς γὰρ κυρίου
[1, 21]	τὴν Ἑβραίων ἀποκατάστασιν, τελεσθείσης δὲ	ἐπὶ	Δαρείου τῆς ὑποσχέσεως ἡ τῶν
[1, 21]	τοῦτον προφητεύουσιν Ἀγγαῖος καὶ Ζαχαρίας	ἐπὶ	Δαρείου τοῦ πρώτου ἔτη δύο,
[1, 21]	ἡμέραι ὀκτωκαίδεκα. ἀποδείκνυνται τοίνυν οἱ	ἐπὶ	Δαρείου τοῦ Ὑστάσπου προφητεύσαντες κατὰ
[1, 21]	Ὀλδᾶ καὶ Σοφονίας καὶ Ἱερεμίας.	ἐπὶ	δὲ Ἱερεμίου ψευδοπροφήτης γίνεται Ἀνανίας.
[1, 21]	Ἰεβλᾶ καὶ Ἀβδίας υἱὸς Ἀνανίου.	ἐπὶ	δὲ Μιχαίου καὶ ψευδοπροφήτης ἦν
[1, 21]	Λυκούργου ἔτη ἑκατὸν πεντήκοντα ἐννέα·	ἐπὶ	δὲ τὸ προηγούμενον ἔτος τῶν
[1, 21]	ἑπτὰ ἐπὶ Θήβαις ἔτη δέκα,	ἐπὶ	δὲ τὸν Ὀλυμπίασιν ἀγῶνα, ὃν
[1, 21]	Βασιλειῶν ἄχρι τῆς τετάρτης ἐπεκτείνει.	ἐπὶ	δὲ τοῦ Ἰωρὰμ ἀνελήφθη μὲν
[1, 29]	πλάσματι τῷ τῆς ἑρμηνείας προσίασιν·	ἐπὶ	δὲ τῶν Ἑλλήνων φησὶ τὴν
[1, 17]	ἀλλὰ τοῦ πέμψαντός με πατρός.	ἐπὶ	δὲ τῶν κλεπτόντων ὁ δὲ
[1, 21]	πρώτῳ ἔτει, θαργηλιῶνος μηνὸς δευτέρᾳ	ἐπὶ	δέκα, ὥς φησι Διονύσιος ὁ
[1, 21]	ἐπὶ Φαέθοντος ἐκπύρωσις καὶ ἡ	ἐπὶ	Δευκαλίωνος ἐπομβρία. κατὰ δὲ Σθένελον
[1, 21]	τεσσαράκοντα. συνάγεται οὖν ἀπὸ Σολομῶνος	ἐπὶ	Ἐλισσαίου τοῦ προφήτου τελευτὴν ἔτη,
[1, 21]	βασιλέων ἀναίρεσιν, ὅτε ὕπατοι ἐγένοντο,	{ἐπὶ}	ἔτη διακόσια τεσσαράκοντα τρία, ἀπὸ
[1, 21]	ὀλυμπιάδος, καὶ ἔμεινεν ἡ αἰχμαλωσία	ἐπὶ	ἔτη ἑβδομήκοντα καταλήξασα εἰς τὸ
[1, 21]	μετοικίζει (καὶ γίνεται ἡ αἰχμαλωσία	ἐπὶ	ἔτη ἑβδομήκοντα) πλὴν ὀλίγων, οἳ
[1, 21]	ἐπὶ ἔτη ὀκτώ, εἶτα Ἐζεκίας	ἐπὶ	ἔτη εἴκοσι ἐννέα. τούτῳ δι´
[1, 21]	διαδέχεται ὁ υἱὸς αὐτοῦ Ἄχαζ	ἐπὶ	ἔτη ἑκκαίδεκα· ἐπὶ τούτου πεντεκαιδεκάτῳ
[1, 21]	πάλιν τὸν Ἄχαζ διαδέχεται Ὠσηὲ	ἐπὶ	ἔτη ὀκτώ, εἶτα Ἐζεκίας ἐπὶ
[1, 21]	βασιλεία Ἰωρὰμ τοῦ υἱοῦ Ἰωσαφὰτ	ἐπὶ	ἔτη ὀκτώ, ἐφ´ οὗ προφητεύει
[1, 21]	Ὀζίας ὁμοίως ὁ υἱὸς αὐτοῦ	ἐπὶ	ἔτη πεντήκοντα δύο, καὶ λεπρῶν
[1, 21]	ἢ ἑκατὸν ὀγδοήκοντα. ἀπὸ τούτου	ἐπὶ	Εὐαίνετον ἄρχοντα, ἐφ´ οὗ φασιν
[1, 21]	Ἀσίαν διάβασιν ἔτη χίλια. ἐντεῦθεν	ἐπὶ	Εὐαίνετον τὸν Ἀθήνησιν ἄρχοντα, ἐφ´
[1, 21]	τοῖς Χρονικοῖς. ἀπὸ δὲ Διονύσου	ἐπὶ	Ἡρακλέα καὶ τοὺς περὶ Ἰάσονα
[1, 21]	ἀναγράφει· ἀπὸ μὲν Τροίας ἁλώσεως	ἐπὶ	Ἡρακλειδῶν κάθοδον ἔτη ὀγδοήκοντα· ἐντεῦθεν
[1, 19]	καὶ τῆς ἐξουσίας τοῦ σατανᾶ	ἐπὶ	θεόν, τοῦ λαβεῖν αὐτοὺς ἄφεσιν
[1, 21]	δύο, εἶτα ἐπὶ τοὺς ἑπτὰ	ἐπὶ	Θήβαις ἔτη δέκα, ἐπὶ δὲ
[1, 21]	τὸν σὺν τοῖς ἑπτὰ τοῖς	ἐπὶ	Θήβας στρατεύσασι μιᾷ γενεᾷ τῆς
[1, 21]	ἔτη ἑξήκοντα τέσσαρα. ἐκ τούτου	ἐπὶ	Θησέα καὶ Μινώταυρον ἔτη τριάκοντα
[1, 21]	τοίνυν ἐκ τῆς αἰχμαλωσίας τῆς	ἐπὶ	Ἱερεμίου τοῦ προφήτου εἰς Βαβυλῶνα
[1, 21]	καὶ ὁ ἐξ Ἰούδα ἀπελθὼν	ἐπὶ	Ἱεροβοὰμ καὶ προφητεύσας ἐπὶ τοῦ
[1, 21]	ἦν υἱὸς Ἡρακλέους, Ὅμηρος μέμνηται	ἐπὶ	Ἴλιον στρατεύσαντος. Προτερεῖν ἄρα Μωυσῆς
[1, 21]	πεντεκαίδεκα. ἀπὸ δὲ Περσέως στρατείας	ἐπὶ	Ἰλίου κτίσιν ἔτη τριάκοντα τέσσαρα.
[1, 21]	Φιλιππικῶν μετὰ ἔτη πεντακόσια τῶν	ἐπὶ	Ἰλίῳ στρατευσάντων γεγονέναι τὸν Ὅμηρον
[1, 21]	βασιλέα ἔχρισεν, ὃς πρῶτος ἐβασίλευσεν	ἐπὶ	Ἰσραὴλ μετὰ τοὺς κριτάς, ὧν
[1, 21]	Τιβερίου Καίσαρος ἐγένετο ῥῆμα κυρίου	ἐπὶ	Ἰωάννην τὸν Ζαχαρίου υἱόν. καὶ
[1, 10]	ὁ λόγος τὴν ψυχὴν καὶ	ἐπὶ	καλοκἀγαθίαν προτρέπει· μακάριος δὲ ὁ
[1, 10]	λογομαχεῖν τε δι´ οὐδὲν χρήσιμον	ἐπὶ	καταστροφῇ τῶν ἀκουόντων, τὰς δὲ
[1, 21]	αἱ δὲ ἄλλαι αἱ πολλαὶ	ἐπὶ	κοινωνίᾳ διαλέκτων δύο ἢ τριῶν
[1, 17]	δούλους, συγκαλοῦσα μετὰ ὑψηλοῦ κηρύγματος	ἐπὶ	κρατῆρα οἴνου. φιλοσοφία δὲ οὐκ
[1, 21]	Κάδμος μὲν ὁ Σεμέλης πατὴρ	ἐπὶ	Λυγκέως εἰς Θήβας ἔρχεται καὶ
[1, 16]	οἳ δὲ Μίνω τὸν Διὸς	ἐπὶ	Λυγκέως. οὗτος μετὰ Δαναὸν γίνεται
[1, 1]	φιλοσοφίαν εἰσδεδυκέναι τὸν βίον νομίζουσιν	ἐπὶ	λύμῃ τῶν ἀνθρώπων πρός τινος
[1, 21]	Περσέως στρατείαν, ὅτε καὶ Γλαῦκος	ἐπὶ	Μελικέρτῃ τὰ Ἴσθμια ἔθηκεν, ἔτη
[1, 17]	λόγοις, ἀλλ´ ἐν διδακτοῖς πνεύματος.	ἐπὶ	μὲν γὰρ τῶν προφητῶν πάντες»
[1, 21]	ἑξήκοντα· τὰ δὲ τούτοις ἑξῆς	ἐπὶ	μὲν τὴν ἐπιτροπίαν τὴν Λυκούργου
[1, 22]	προφητείαν ἐνεργεῖσθαι, ἐπεὶ κἀν τῇ	ἐπὶ	Ναβουχοδονόσορ αἰχμαλωσίᾳ διαφθαρεισῶν τῶν γραφῶν
[1, 15]	ἐπὶ πᾶσιν ἐπ´ ἔτε´ ὀγδώκοντα	ἐπὶ	ξείνης ἐγενήθην. ἐπῆλθε γὰρ Βαβυλῶνά
[1, 21]	ἀποκαταστάσεως εἰς τὴν αἰχμαλωσίαν τὴν	ἐπὶ	Οὐεσπεσιανοῦ ἔτη συνάγεται τετρακόσια δέκα,
[1, 19]	ἑνὸς πᾶν γένος ἀνθρώπων κατοικεῖν	ἐπὶ	παντὸς προσώπου τῆς γῆς, ὁρίσας
[1, 8]	αὖ καὶ θυμὸς μεταδοξάσαι, καὶ	ἐπὶ	πᾶσι γοητεύονται οἱ ἤτοι ὑφ´
[1, 28]	τῆς φυσικῆς θεωρίας· καὶ τέταρτον	ἐπὶ	πᾶσι τὸ θεολογικὸν εἶδος, ἡ
[1, 15]	καλεόμενοι Ἁρπεδονάπται, σὺν τοῖς δ´	ἐπὶ	πᾶσιν ἐπ´ ἔτε´ ὀγδώκοντα ἐπὶ
[1, 21]	Διόνυσος ἔτη ἐννέα καὶ εἴκοσι.	ἐπὶ	πᾶσιν ἡ Κλεοπάτρα ἐβασίλευσεν ἔτη
[1, 13]	τῷ Ἐκκλησιαστῇ· καὶ προσέθηκα σοφίαν	ἐπὶ	πᾶσιν, οἳ δὴ ἐγένοντο ἔμπροσθέν
[1, 21]	Ὀλυμπίασιν ἀγῶνα, ὃν Ἡρακλῆς ἔθηκεν	ἐπὶ	Πέλοπι, ἔτη τρία, εἴς τε
[1, 10]	τὰς δὲ βεβήλους κενοφωνίας περιίστασθαι.	ἐπὶ	πλεῖον γὰρ προκόπτουσιν ἀσεβείας, καὶ
[1, 1]	ὀλίγῳ πιστούς» ἀποδεξάμενος καὶ ἐπαγγειλάμενος	ἐπὶ	πολλῶν καταστήσειν» εἰς τὴν τοῦ
[1, 3]	ὁ κωμικὸς ἐν Αὐλῳδοῖς σατύροις	ἐπὶ	ῥαψῳδῶν καὶ ἄλλων τινῶν λέγει·
[1, 23]	ἐσομένην ὥς τινα ἄλλην οὖσαν	ἐπὶ	ῥητῷ μισθῷ. εἶτα τίθεται τῷ
[1, 21]	τῆς πρώτης ὀλυμπιάδος ἔνιοί φασιν	ἐπὶ	Ῥώμης κτίσιν συνάγεσθαι ἔτη εἴκοσι
[1, 21]	Αἴγυπτον κατέφυγον. προφητεύουσι δὲ καὶ	ἐπὶ	Σεδεκίου ἔτι Ἱερεμίας καὶ Ἀμβακούμ,
[1, 14]	τοὺς παλαιοτάτους παρὰ σφίσι ποιητὰς	ἐπὶ	σοφίᾳ πρώτους θαυμασθῆναι τοὺς ἑπτὰ
[1, 10]	μὲν γὰρ λέξις οἷον ἐσθὴς	ἐπὶ	σώματος, τὰ δὲ πράγματα σάρκες
[1, 7]	καὶ εἰς τὴν κοπρίαν καὶ	ἐπὶ	τὰ δώματα. βλαστάνει δ´ ὁμοίως
[1, 14]	τὸ ἀποκεκλικέναι ἀπὸ τῶν φυσικῶν	ἐπὶ	τὰ ἠθικά. Σωκράτους δὲ ἀκούσας
[1, 21]	ἐπέθηκε τὰ κῶλα τῶν ἀνθρώπων	ἐπὶ	τὰ κῶλα τῶν εἰδώλων, καθὼς
[1, 19]	ὄντων τἀγαθοῦ, ὁδῶν ὥσπερ δὲ	ἐπὶ	τἀγαθόν. ὥστ´ οὐδ´ αὐτὸς τὴν
[1, 16]	κιθάρας λειπομένην καὶ κρόταλα ἐπενόησαν.	ἐπί	τε Σεμιράμεως βασιλέως Αἰγυπτίων τὰ
[1, 21]	καὶ κτίσιν Λαουινίου ἔτη δέκα,	ἐπί	τε τὴν Ἀσκανίου ἀρχὴν ἔτη
[1, 21]	Ἡρακλειδῶν κάθοδον ἔτη ἑξήκοντα ἕν,	ἐπί	τε τὴν Ἰφίτου ὀλυμπιάδα ἔτη
[1, 21]	πρὸ μὲν τοῦ νόμου Ἀδὰμ	ἐπί	τε τῆς γυναικὸς ἐπί τε
[1, 21]	Ἀδὰμ ἐπί τε τῆς γυναικὸς	ἐπί	τε τῆς ζῴων ὀνομασίας προθεσπίσας
[1, 21]	Θάσιος Ἐμπεδότιμός τε ὁ Συρακούσιος	ἐπί	τε τούτοις Σωκράτης ὁ Ἀθηναῖος
[1, 17]	δὲ ὑπὸ τῆς καθόλου προνοίας	ἐπὶ	τέλος ὑγιεινόν, κἂν νοσοποιὸς ᾖ
[1, 15]	αὑτοῦ {ᾑ} σεμνυνόμενός φησί που	ἐπὶ	τῇ πολυμαθία· ἐγὼ δὲ τῶν
[1, 21]	εἴκοσι. ἀπὸ δὲ Τροίας ἁλώσεως	ἐπὶ	τὴν Αἰνείου κάθοδον καὶ κτίσιν
[1, 21]	δὲ Δοῦρις ἀπὸ Τροίας ἁλώσεως	ἐπὶ	τὴν Ἀλεξάνδρου εἰς Ἀσίαν διάβασιν
[1, 21]	τριάκοντα πέντε· μετὰ δὲ ταῦτα	ἐπὶ	τὴν Ἀλεξάνδρου μεταλλαγὴν ἔτη δώδεκα.
[1, 21]	ἀπὸ δὲ τῆς βασιλέων ἀναιρέσεως	ἐπὶ	τὴν Ἀλεξάνδρου τελευτὴν ἔτη ἑκατὸν
[1, 9]	κἀνταῦθα χρηστομαθῆ φημι τὸν πάντα	ἐπὶ	τὴν ἀλήθειαν ἀναφέροντα, ὥστε καὶ
[1, 1]	πίστεως, πολιτείας προθυμίαν, ὁρμὴν τὴν	ἐπὶ	τὴν ἀλήθειαν, κίνησιν ζητητικήν, ἴχνος
[1, 1]	πρὸς τὸ οἰκεῖον φῶς, βαδιζέτω	ἐπὶ	τὴν ἀλήθειαν τὴν ἐγγράφως τὰ
[1, 28]	φαίνεσθαι. διὸ καὶ μόνη αὕτη	ἐπὶ	τὴν ἀληθῆ σοφίαν χειραγωγεῖ, ἥτις
[1, 1]	ἔχων τὴν ἀρετὴν χρῄζει τῆς	ἐπὶ	τὴν ἀρετὴν ἔτι ὁδοῦ οὔθ´
[1, 21]	διακόσια ἐνενήκοντα ἑπτά· ἀφ´ ἧς	ἐπὶ	τὴν ἀρχὴν τοῦ Πελοποννησιακοῦ πολέμου
[1, 5]	ἀρχήν μου. ἔνεστιν οὖν προπαιδευθέντα	ἐπὶ	τὴν ἀρχικωτάτην σοφίαν ἐλθεῖν, ἀφ´
[1, 21]	ἔτη ἑκατὸν ὀγδοήκοντα ἕξ. ἐντεῦθεν	ἐπὶ	τὴν Αὐγούστου νίκην, ὅτε Ἀντώνιος
[1, 21]	συνάγεσθαι ἔτη εἴκοσι τέσσαρα. ἐντεῦθεν	ἐπὶ	τὴν βασιλέων ἀναίρεσιν, ὅτε ὕπατοι
[1, 21]	Ἡρακλέους ἀποθέωσιν ἔτη ἕνδεκα, εἶτα	ἐπὶ	τὴν Ἑλένης ὑπὸ Ἀλεξάνδρου ἁρπαγὴν
[1, 24]	τοιούτῳ οὐ πρόσεστιν) ᾧ Πέρσαι	ἐπὶ	τὴν Ἑλλάδα στρατεύσαντες συνεχρήσαντο. τοῦ
[1, 21]	ἧτταν ἔτη εἴκοσι ἑπτά· καὶ	ἐπὶ	τὴν ἐν Λεύκτροις μάχην ἔτη
[1, 21]	χρονογραφίαν· ἀπὸ τῆς Μωυσέως γενέσεως	ἐπὶ	τὴν ἐξ Αἰγύπτου τῶν Ἰουδαίων
[1, 16]	πραγματευσάμενος ἀπὸ τῆς Πυθαγόρου ἡλικίας	ἐπὶ	τὴν Ἐπικούρου τελευτήν, γαμηλιῶνος δὲ
[1, 24]	ὀλίγην καὶ σύντομον ἀπολιπὼν ὁδὸν	ἐπὶ	τὴν ἔρημον ἐτρέπετο καὶ νύκτωρ
[1, 21]	ἕως συντελείας καιροῦ συντέλεια δοθήσεται	ἐπὶ	τὴν ἐρήμωσιν. καὶ ἥμισυ τῆς
[1, 26]	γε ὁ νόμος πνευματικός« καὶ	ἐπὶ	τὴν εὐδαιμονίαν ἄγων· ὁ γὰρ
[1, 10]	τῇ εὐποιίᾳ τὴν ὁδὸν καὶ	ἐπὶ	τὴν εὐεργεσίαν ἄγων τοὺς ἀκούοντας.
[1, 21]	θνῄσκει Ἀλέξανδρος, ἔτη ιαʹ ἐντεῦθεν	ἐπὶ	τὴν ἡγεμονίαν Γερμανικοῦ Κλαυδίου Καίσαρος
[1, 21]	πεντήκοντα, καὶ ἀπὸ Τροίας ἁλώσεως	ἐπὶ	τὴν Ἡρακλειδῶν κάθοδον ἔτη ἑκατὸν
[1, 21]	Ἀσκανίου ἀρχὴν ἔτη ὀκτώ, καὶ	ἐπὶ	τὴν Ἡρακλειδῶν κάθοδον ἔτη ἑξήκοντα
[1, 21]	Θησέως ἁρπαγὴν ἔτη ἐννέα. ἐντεῦθεν	ἐπὶ	τὴν Ἡρακλέους ἀποθέωσιν ἔτη ἕνδεκα,
[1, 21]	τῆς Ἡρακλέους ἐν Ἄργει βασιλείας	ἐπὶ	τὴν Ἡρακλέους αὐτοῦ καὶ Ἀσκληπιοῦ
[1, 4]	μεγαλοπρεπῶς ἐξερευνᾶν διδάσκει εἰς τὴν	ἐπὶ	τὴν θεοσέβειαν προκοπήν. ἀντέθηκεν οὖν
[1, 21]	κάθοδον ἔτη ὀγδοήκοντα· ἐντεῦθεν δὲ	ἐπὶ	τὴν Ἰωνίας κτίσιν ἔτη ἑξήκοντα·
[1, 21]	τὸν χρονογράφον Ἀπολλόδωρον. ἐντεῦθεν δὲ	ἐπὶ	τὴν Κάστορος καὶ Πολυδεύκους ἀποθέωσιν
[1, 21]	πολέμου ἔτη τεσσαράκοντα ὀκτώ· καὶ	ἐπὶ	τὴν κατάλυσιν καὶ Ἀθηναίων ἧτταν
[1, 21]	ἀπὸ δὲ τοῦ πρώτου ἀγῶνος	ἐπὶ	τὴν Κομόδου τελευτὴν ἔτη ἑκατὸν
[1, 21]	χρόνου δῆλα γίνεται καὶ τὰ	ἐπὶ	τὴν Κομόδου τελευτὴν ἔτη· ὅσα
[1, 21]	ἑκατὸν ὀκτώ· ἀφ´ ἧς ὀλυμπιάδος	ἐπὶ	τὴν Ξέρξου διάβασιν ἔτη διακόσια
[1, 21]	ἕν. Ἀπὸ δὲ τῶν Τρωϊκῶν	ἐπὶ	τὴν Ὁμήρου γένεσιν κατὰ μὲν
[1, 28]	καὶ τὰς ἐξουσίας δοκιμάζουσα ὑπεξαναβαίνει	ἐπὶ	τὴν πάντων κρατίστην οὐσίαν τολμᾷ
[1, 21]	ἔτη ἑξήκοντα πέντε. ἐντεῦθεν δὲ	ἐπὶ	τὴν Περσέως στρατείαν, ὅτε καὶ
[1, 21]	ἐπὶ τὸν λαόν σου καὶ	ἐπὶ	τὴν πόλιν τὴν ἁγίαν τοῦ
[1, 21]	Μωυσῆς τοὺς Ἰουδαίους ἐξ Αἰγύπτου	ἐπὶ	τὴν προειρημένην προθεσμίαν συνάγεσθαι ἔτη
[1, 5]	σου» φησὶν οὐ μὴ προσκόψῃ,	ἐπὶ	τὴν πρόνοιαν τὰ καλὰ ἀναφέροντος,
[1, 20]	εὕρεσιν, κατὰ διαφόρους ἐπιβολὰς διατείνουσα	ἐπὶ	τὴν προσεχῶς ἁπτομένην τῆς ἀληθείας
[1, 21]	ἀρχιερέως. γίνονται οὖν ἀπὸ Μωυσέως	ἐπὶ	τὴν Σολομῶνος ἡλικίαν, ὡς μέν
[1, 21]	τεσσαράκοντα· συνάξει γὰρ τὰ πάντα	ἐπὶ	τὴν Σολομῶνος τελευτὴν ἔτη ἑξακόσια
[1, 21]	Ἀλεξάνδρου ἁρπαγὴν ἔτη τέσσαρα. εἶτα	ἐπὶ	τὴν Τροίας ἅλωσιν ἔτη εἴκοσι.
[1, 23]	δὲ αὐτὸν ἐντεῦθεν ὁ θεὸς	ἐπὶ	τὴν τῶν Ἑβραίων στρατηγίαν. ἔπειτα
[1, 21]	ἔτη τριάκοντα τέσσαρα· μεθ´ ἣν	ἐπὶ	τὴν Φιλίππου τελευτὴν ἔτη τριάκοντα
[1, 11]	ἔλεος καὶ κρίμα καὶ δικαιοσύνην	ἐπὶ	τῆς γῆς, ὅτι ἐν τούτοις
[1, 21]	τούτῳ περιέθηκεν ὕστερον τὴν βασιλείαν.	ἐπὶ	τῆς Γοθολίας ταύτης ἔτι ὁ
[1, 1]	ὄντι ἀξιολόγων. τούτων ὃ μὲν	ἐπὶ	τῆς Ἑλλάδος, ὁ Ἰωνικός, οἳ
[1, 23]	ἐν τῇ ψάμμῳ τοῦ Αἰγυπτίου,	ἐπὶ	τῆς ἑτέρας μάχης φησὶν οὕτως·
[1, 17]	μὲν μὴ κωλυτικόν, ὅπερ φαμὲν	ἐπὶ	τῆς κλοπῆς γεγονέναι, μηδ´ ὅλως
[1, 1]	ὑπὸ τὸν μόδιον τίθησιν, ἀλλ´	ἐπὶ	τῆς λυχνίας φαίνειν τοῖς τῆς
[1, 1]	Ἑλλάδος, ὁ Ἰωνικός, οἳ δὲ	ἐπὶ	τῆς Μεγάλης Ἑλλάδος (τῆς κοίλης
[1, 21]	ἐγκαινίων ἄγεται ἑορτή, καθὼς καὶ	ἐπὶ	τῆς σκηνῆς. καὶ γίνεται τὰ
[1, 21]	γέγραπται οὕτως· ἔτει δὲ πεντεκαιδεκάτῳ	ἐπὶ	Τιβερίου Καίσαρος ἐγένετο ῥῆμα κυρίου
[1, 21]	βασιλεία ἡμερῶν ὀκτωκαίδεκα. γίνονται τοίνυν	ἐπὶ	τὸ αὐτὸ καὶ οἱ τῶν
[1, 21]	Ὦχος ηʹ Ἀρσὴς τρία. συνάγεται	ἐπὶ	τὸ αὐτὸ τῶν Περσικῶν ἔτη
[1, 21]	αὐτῷ· ἦν δὲ Ἰησοῦς ἐρχόμενος	ἐπὶ	τὸ βάπτισμα ὡς ἐτῶν λʹ
[1, 21]	οζʹ ὡς εἶναι ἀπὸ Μωυσέως	ἐπὶ	τὸ δέκατον ἔτος Ἀντωνίνου πάντα
[1, 21]	μου θυσία καὶ σπονδή· καὶ	ἐπὶ	τὸ ἱερὸν βδέλυγμα τῶν ἐρημώσεων,
[1, 10]	Πλάτωνος Πολιτικῷ, τὸ μὴ σπουδάζειν	ἐπὶ	τοῖς ὀνόμασι, πλουσιώτερος εἰς γῆρας
[1, 21]	τὸ τέταρτον. ἀφ´ οὗ χρόνου	ἐπὶ	τὸν ἀγῶνα, ὃν ἔθηκε Δομετιανὸς
[1, 21]	τῆς Μωυσέως στρατηγίας καὶ Ἰνάχου	ἐπὶ	τὸν Δευκαλίωνος κατακλυσμόν, τὴν δευτέραν
[1, 21]	κτίσιν ἔτη τριάκοντα τέσσαρα. ἐντεῦθεν	ἐπὶ	τὸν ἔκπλουν τῆς Ἀργοῦς ἔτη
[1, 21]	γενεαί. ἀπὸ δὲ τοῦ κατακλυσμοῦ	ἐπὶ	τὸν Ἴδης ἐμπρησμὸν καὶ τὴν
[1, 21]	οὕτως ἔχοντα· ἑβδομήκοντα ἑβδομάδες συνετμήθησαν	ἐπὶ	τὸν λαόν σου καὶ ἐπὶ
[1, 23]	ἐπιθυμοῦσα, ἐκείνης ἀφικνεῖται τῆς ἡμέρας	ἐπὶ	τὸν ποταμὸν λουτροῖς καὶ περιρραντηρίοις
[1, 28]	κρατίστην οὐσίαν τολμᾷ τε ἐπέκεινα	ἐπὶ	τὸν τῶν ὅλων θεόν, οὐκ
[1, 21]	τὴν δευτέραν λέγω ἐπομβρίαν, καὶ	ἐπὶ	τὸν Φαέθοντος ἐμπρησμόν, ἃ δὴ
[1, 21]	ἀπελθὼν ἐπὶ Ἱεροβοὰμ καὶ προφητεύσας	ἐπὶ	τοῦ θυσιαστηρίου. μετὰ τοῦτον βασιλεύει
[1, 29]	ἐξακούω καὶ τό γε Ἡσιόδειον	ἐπὶ	τοῦ πάντων λελέχθαι θεοῦ λαμβάνω,
[1, 22]	τοῦ Λάγου ἢ ὥς τινες	ἐπὶ	τοῦ Φιλαδέλφου ἐπικληθέντος, τὴν μεγίστην
[1, 21]	Μινώταυρον ἔτη τριάκοντα δύο, εἶτα	ἐπὶ	τοὺς ἑπτὰ ἐπὶ Θήβαις ἔτη
[1, 21]	λαὸς παραδίδοται Μαδιηναίοις ἔτη ἑπτά,	ἐπὶ	τούτοις Γεδεὼν ἐκ φυλῆς Μανασσῆ
[1, 1]	ἐγὼ ἐκομισάμην ἂν τὸ ἐμόν·	ἐπὶ	τούτοις ὁ ἀχρεῖος δοῦλος εἰς
[1, 21]	τι παρακλίνοντας« ~(Οὐδὲν δὲ οἶμαι	ἐπὶ	τούτοις χεῖρον καὶ τοὺς χρόνους
[1, 21]	ὁ υἱὸς Ὀζίου ἔτη ἑκκαίδεκα·	ἐπὶ	τούτου ἔτι Ἡσαΐας προφητεύει καὶ
[1, 21]	εἶτα Ὀχοζίας ἐβασίλευσεν ἔτος ἕν,	ἐπὶ	τούτου ἔτι προφητεύει Ἐλισσαῖος καὶ
[1, 21]	ἀρχιερεὺς Ἀβιμέλεχ ὁ τοῦ Σαδώκ.	ἐπὶ	τούτου μερισθείσης τῆς βασιλείας ἐν
[1, 21]	υἱὸς Δαβὶδ ἔτη τεσσαράκοντα. διαμένει	ἐπὶ	τούτου Νάθαν προφητεύων, ὃς καὶ
[1, 21]	Ἠλίαν Ἐλισσαῖος ὁ τοῦ Σαφάτ.	ἐπὶ	τούτου οἱ ἐν Σαμαρείᾳ κόπρον
[1, 21]	καθὼς ἐν τῷ Λευιτικῷ γέγραπται.	ἐπὶ	τούτου ὀκτωκαιδεκάτῳ ἔτει τὸ πάσχα
[1, 21]	αὐτοῦ Ἄχαζ ἐπὶ ἔτη ἑκκαίδεκα·	ἐπὶ	τούτου πεντεκαιδεκάτῳ ἔτει ὁ Ἰσραὴλ
[1, 21]	βασιλεῖ Χαναὰν Ἰαβεὶμ ἔτεσιν εἴκοσι·	ἐπὶ	τούτου προφητεύει Δεββώρα γυνὴ Λαβιδὼθ
[1, 21]	τῷ ἱερῷ ἀποκειμένῳ ἀναγνοὺς ἐτελεύτησεν.	ἐπὶ	τούτου προφητεύει Ὀλδᾶ καὶ Σοφονίας
[1, 21]	Ἰωσαφὰτ υἱὸς αὐτοῦ ἔτη κεʹ	ἐπὶ	τούτου προφητεύουσιν Ἠλίας ὁ Θεσβίτης
[1, 3]	εἰσελήλυθεν πολλῶν σοφιστῶν ὄχλος ἐξηρτυμένος.	ἐπὶ	τούτων καὶ τῶν παραπλησίων ὅσοι
[1, 5]	εἰκόνα τῶν εἰρημένων τὴν Θάμαρ	ἐπὶ	τριόδου καθεσθεῖσαν καὶ πόρνης δόξαν
[1, 11]	πεποιθότες ὦμεν ἐφ´ ἑαυτοῖς, ἀλλ´	ἐπὶ	τῷ θεῷ τῷ ἐγείροντι τοὺς
[1, 23]	ὑπὸ Χενεφρέους τοῦ Αἰγυπτίων βασιλέως	ἐπὶ	τῷ παραιτεῖσθαι τὸν λαὸν ἐξ
[1, 19]	ἐπ´ ἄλλων τινῶν, ἀλλ´ ἢ	ἐπὶ	τῶν ἄρτῳ καὶ ὕδατι κατὰ
[1, 12]	οὖς, φησὶν ὁ κύριος, κηρύξατε	ἐπὶ	τῶν δωμάτων, τὰς ἀποκρύφους τῆς
[1, 16]	μάχαιρα καμπύλη) καὶ πρῶτοι πέλταις	ἐπὶ	τῶν ἵππων ἐχρήσαντο. ὁμοίως δὲ
[1, 7]	καὶ πυρός, φύεται δὲ καὶ	ἐπὶ	τῶν μνημάτων συκῆ καὶ εἴ
[1, 21]	Ἰώ. κατὰ δὲ Κρότωπον ἡ	ἐπὶ	Φαέθοντος ἐκπύρωσις καὶ ἡ ἐπὶ
[1, 21]	τῆς Περσῶν ἡγεμονίας ἔτεσιν ἑβδομήκοντα	ἐπὶ	Φοίνικας καὶ Ἰουδαίους ἐστράτευσεν, ὥς
[1, 21]	βασιλέα τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ Ἰωακεὶμ	ἐπὶ	φόρῳ τῆς γῆς ἔτη ἕνδεκα.
[1, 19]	μακρὰν οἰκῶν· ὃς δὲ ἐρείδεται	ἐπὶ	ψεύδεσιν, οὗτος ποιμαίνει ἀνέμους καὶ
[1, 21]	Φορωνέα τὸν μετὰ Ἴναχον ὁ	ἐπὶ	Ὠγύγου κατακλυσμὸς καὶ ἡ ἐν
[1, 21]	ἀγῶνα, ὃν Ἡρακλῆς ἔθηκεν ἐπὶ	Πέλοπι,	ἔτη τρία, εἴς τε τὴν
[1, 21]	Βηρώσσου εἰληφέναι, μαρτυρῶν τὴν ἀλήθειαν	τἀνδρί.	ὁ τοίνυν Ναβουχοδονόσορ τυφλώσας τὸν
[1, 21]	ἱστορεῖ. Εὐφορίων δὲ ἐν τῷ	περὶ	Ἀλευαδῶν κατὰ Γύγην αὐτὸν τίθησι
[1, 5]	λόγῳ τὴν φιλοσοφίαν ζήτησιν ἔχειν	περὶ	ἀληθείας καὶ τῆς τῶν ὄντων
[1, 7]	ἢν μόνον ἐθελήσωσιν. ἄλλως τις	περὶ	ἀληθείας λέγει, ἄλλως ἡ ἀλήθεια
[1, 7]	εὐστοχοῦσι διὰ συνέσεως εἰς τὸν	περὶ	ἀληθείας λόγον, Ἀβραὰμ δὲ οὐκ
[1, 14]	καὶ ἐγγύαι ἐγγυάασθαι· οἳ δὲ	περὶ	Ἀριστοτέλη Χίλωνος αὐτὸ νομίζουσι, Δίδυμος
[1, 21]	ταῖς Χαλδαϊκαῖς ἱστορίαις. Ἰόβας δὲ	περὶ	Ἀσσυρίων γράφων ὁμολογεῖ τὴν ἱστορίαν
[1, 17]	κακὸν ᾗ κακόν, τῇ δὲ	περὶ	αὐτὸ ἡδονῇ συναπαγόμενος, ἀγαθὸν ὑπολαβών,
[1, 15]	Δημόκριτος» γράφοντος. ναὶ μὴν καὶ	περὶ	αὑτοῦ {ᾑ} σεμνυνόμενός φησί που
[1, 6]	Ἀνάξαρχος ὁ Εὐδαιμονικὸς ἐν τῷ	περὶ	βασιλείας γράφει· πολυμαθίη κάρτα μὲν
[1, 23]	ὑπὸ τοῦ Μωυσέως πάλιν ἀναβιῶναι.	Περὶ	δὲ τῆς ἀνατροφῆς τοῦ Μωυσέως
[1, 14]	ἄγαν» Στράτων δὲ ἐν τῷ	περὶ	εὑρημάτων Σωδάμῳ τῷ Τεγεάτῃ προσάπτει
[1, 16]	Στράτων ὁ Περιπατητικὸς ἐν τοῖς	Περὶ	εὑρημάτων ταῦτα ἱστόρησαν. παρεθέμην δὲ
[1, 8]	τετύφωται μηδὲν ἐπιστάμενος, ἀλλὰ νοσῶν	περὶ	ζητήσεις καὶ λογομαχίας, ἐξ ὧν
[1, 19]	πᾶσαν φιλοσοφίαν ἀποδεχόμεθα, ἀλλ´ ἐκείνην	περὶ	ἧς καὶ ὁ παρὰ Πλάτωνι
[1, 5]	ὄντων φύσεως (ἀλήθεια δὲ αὕτη,	περὶ	ἧς ὁ κύριος αὐτὸς εἶπεν
[1, 14]	ἄτα» Κλεομένης μὲν ἐν τῷ	περὶ	Ἡσιόδου Ὁμήρῳ φησὶ προειρῆσθαι διὰ
[1, 20]	βαρβάρῳ κινηθέντες φιλοσοφίᾳ, δυνάμει» τὸν	περὶ	θεοῦ διὰ πίστεως παρειλήφαμεν λόγον,
[1, 17]	ἴχνος τι σοφίας καὶ κίνησις	περὶ	θεοῦ. τάχα δ´ ἂν εἶεν
[1, 14]	ὑπειλήφασι, Χαμαιλέων δὲ ἐν τῷ	περὶ	θεῶν Θαλοῦ, Ἀριστοτέλης δὲ τῆς
[1, 21]	Διονύσου ἐπὶ Ἡρακλέα καὶ τοὺς	περὶ	Ἰάσονα ἀριστεῖς τοὺς ἐν τῇ
[1, 21]	ὁ Πολυΐστωρ ἐπικληθεὶς ἐν τῷ	περὶ	Ἰουδαίων συγγράμματι ἀνέγραψέν τινας ἐπιστολὰς
[1, 23]	ἀποκτείνας. Ἀρτάπανος γοῦν ἐν τῷ	περὶ	Ἰουδαίων συγγράμματι ἱστορεῖ κατακλεισθέντα εἰς
[1, 24]	στέμμασι καὶ θυσάνοισι πρώτη ἐκόσμησεν	περὶ	κίονα μακρὸν ἀνάσσης. ἀλλὰ καὶ
[1, 21]	ἱστορεῖ γενέσθαι ἐν τῷ πρώτῳ	Περὶ	μαντικῆς. Θεόπομπος δὲ καὶ Ἔφορος
[1, 26]	τε ὁ Ἡρακλεώτης ἐν τῷ	Περὶ	μέθης καὶ Ἀριστοτέλης ἐν τῇ
[1, 14]	τὴν κατὰ Ἑβραίους φιλοσοφίαν. καὶ	περὶ	μὲν Ξενοφάνους εἴρηται, ὃς τῆς
[1, 21]	μαθητευθέντες οὖν καταληπτικῶς ἐπιγνώσονται. ~(Καὶ	περὶ	μὲν τοῦ παρ´ Ἑβραίων τὰ
[1, 9]	ἀληθείας. πῶς δὲ οὐκ ἀναγκαῖον	περὶ	νοητῶν φιλοσοφοῦντα διαλαβεῖν τὸν ἐπιποθοῦντα
[1, 21]	ἔτεσιν ὕστερον εἴκοσι ἑπτὰ οἱ	περὶ	Ὀρφέα καὶ Μουσαῖον καὶ Λίνον
[1, 3]	οἱ Ἕλληνες καὶ αὐτοὶ τοὺς	περὶ	ὁτιοῦν πολυπράγμονας σοφοὺς ἅμα καὶ
[1, 14]	γεγόνασι διαδοχαὶ ἐπώνυμοι τῶν τόπων	περὶ	οὓς διέτριψαν, Ἰταλικὴ μὲν ἡ
[1, 24]	μετὰ ταῦτα λεχθήσεται, ὁπηνίκα ἂν	περὶ	προφητείας διαλαμβάνωμεν· τὸ τακτικὸν δὲ
[1, 16]	εὑρεῖν. Δίδυμος δ´ ἐν τῷ	περὶ	Πυθαγορικῆς φιλοσοφίας Θεανὼ τὴν Κροτωνιᾶτιν
[1, 15]	κεκτῆσθαι. Ἀλέξανδρος δὲ ἐν τῷ	περὶ	Πυθαγορικῶν συμβόλων Ζαράτῳ τῷ Ἀσσυρίῳ
[1, 15]	φαινόμενον πρόσωπον οἴεται. Τάδε μὲν	περὶ	Σιβύλλης· Νουμᾶς δὲ ὁ Ῥωμαίων
[1, 27]	ἐκλιπέτωσάν σε, ἄφαψαι δὲ αὐτὰς	περὶ	σῷ τραχήλῳ. ὁμοίως δὲ τῷ
[1, 14]	ἐκφέρεται τὸ αὐτὸ ἀπόφθεγμα) οἱ	περὶ	Σωτάδαν τὸν Βυζάντιον Βίαντος λέγουσιν
[1, 1]	τινων ἀμαθῶς ψοφοδεῶν χρῆναι λεγόντων	περὶ	τὰ ἀναγκαιότατα καὶ συνέχοντα τὴν
[1, 28]	ὄντι ἡ διαλεκτικὴ φρόνησίς ἐστι	περὶ	τὰ νοητὰ διαιρετική, ἑκάστου τῶν
[1, 28]	ἀνθρώπους, ὥσπερ οἱ νῦν διαλεκτικοὶ	περὶ	τὰ σοφιστικὰ ἀσχολούμενοι ποιοῦσιν, ἀλλὰ
[1, 28]	τοῦ ὑποκειμένου δεικτική, ἢ δύναμις	περὶ	τὰ τῶν πραγμάτων γένη διαιρετική,
[1, 4]	τὰς βαναύσους μετιόντες τέχνας τοῦ	περὶ	τὰς αἰσθήσεις ἀπολαύουσι περιττοῦ, ἀκοῆς
[1, 22]	Μακεδόσι τῶν παρὰ σφίσιν εὐδοκιμωτάτων	περὶ	τὰς γραφὰς ἐμπείρους καὶ τῆς
[1, 3]	δή που τοὺς σοφιστὰς τοὺς	περὶ	τὰς λέξεις καὶ τὰς τέχνας
[1, 21]	Πυθαγόραν τὸν μέγαν κάτω που	περὶ	τὰς ὀλυμπιάδας γενόμενοι, ὡς παρεστήσαμεν.
[1, 19]	γὰρ δή, ὥς φασιν οἱ	περὶ	τὰς τελετάς, ναρθηκοφόροι μὲν πολλοί,
[1, 19]	οὐκ ᾖ τοῦτο φιλοσοφεῖν» λέγει,	περὶ	τὰς τέχνας κυπτάζοντα ζῆν οὐδὲ
[1, 16]	βασιλεὺς ἱμάντας πυκτικοὺς πρῶτος εὗρεν.	περί	τε μουσικὴν Ὄλυμπος ὁ Μυσὸς
[1, 28]	καὶ ἡ {περὶ} τῶν ἀνθρωπείων	περί	τε τοὺς λόγους καὶ τὰς
[1, 11]	μὴ περὶ τὴν οἴησιν, ἀλλὰ	περὶ	τὴν ἀλήθειαν ἀναστρεφομένη. ὅθεν εἴ
[1, 14]	δὲ κατὰ Πολυκράτη τὸν τύραννον	περὶ	τὴν ἑξηκοστὴν δευτέραν ὀλυμπιάδα εὑρίσκεται.
[1, 22]	Δημητρίου τοῦ Φαληρέως {καὶ} τὰ	περὶ	τὴν ἑρμηνείαν ἀκριβῶς πραγματευσαμένου· ἔτι
[1, 21]	τῷ γραμματικῷ Κράτητι καὶ λέγῃ	περὶ	τὴν Ἡρακλειδῶν κάθοδον Ὅμηρον γεγονέναι
[1, 21]	καὶ Ἀμφίων οἱ μουσικῆς εὑρεταὶ	περὶ	τὴν Κάδμου γεγόνασιν ἡλικίαν. κἄν
[1, 6]	ἁπλῶς ἡ πίστις, ἀλλ´ ἡ	περὶ	τὴν μάθησιν πίστις ἐμποιεῖ. εἰ
[1, 25]	φιλόσοφος ἐκ τῶν Μωυσέως τὰ	περὶ	τὴν νομοθεσίαν ὠφεληθεὶς ἐπετίμησε μὲν
[1, 11]	οἰκοδομεῖ δὲ ἡ ἀγάπη, μὴ	περὶ	τὴν οἴησιν, ἀλλὰ περὶ τὴν
[1, 21]	νενικηκέναι· Ξάνθος δὲ ὁ Λυδὸς	περὶ	τὴν ὀκτωκαιδεκάτην ὀλυμπιάδα (ὡς δὲ
[1, 21]	ὀκτωκαιδεκάτην ὀλυμπιάδα (ὡς δὲ Διονύσιος,	περὶ	τὴν πεντεκαιδεκάτην) Θάσον ἐκτίσθαι, ὡς
[1, 21]	τῶν παρ´ Ἕλλησι σοφῶν Θαλοῦ	περὶ	τὴν πεντηκοστὴν ὀλυμπιάδα γενομένου. συνεχρόνισαν
[1, 21]	κατὰ τὴν τῶν Πεισιστρατιδῶν ἀρχὴν	περὶ	τὴν πεντηκοστὴν ὀλυμπιάδα εὑρίσκεται, Ὀρφεὺς
[1, 16]	δὲ ὁ καὶ αὐτὸς νομοθέτης	περὶ	τὴν τριακοστὴν καὶ ἐνάτην ὀλυμπιάδα
[1, 6]	μόνον ἡ οἰκονομία, ἀλλὰ καὶ	περὶ	τὴν ψυχήν, τίνα τε ἐπινεμητέον
[1, 21]	ταύτην δὲ Ἴστρος ἐν τῷ	περὶ	τῆς Αἰγυπτίων ἀποικίας Προμηθέως θυγατέρα
[1, 21]	ἱστορεῖ. Ἐπιγένης δὲ ἐν τοῖς	Περὶ	τῆς εἰς Ὀρφέα ποιήσεως Κέρκωπος
[1, 21]	Ὀρφέως παλαιοτέρα· λέγονται γὰρ καὶ	περὶ	τῆς ἐπωνυμίας αὐτῆς καὶ περὶ
[1, 15]	πάτριον ἐπιστήμην. μαρτυρεῖ καὶ Εὐριπίδης	περὶ	τῆς Ἱπποῦς ὧδέ πως· ἣ
[1, 21]	προφητεύων, ὃς καὶ παρεκάλει αὐτὸν	περὶ	τῆς τοῦ ναοῦ οἰκοδομῆς· ὁμοίως
[1, 14]	Κορινθίους, οὐ γὰρ ἐνταῦθα μόνον,	περὶ	τῆς τῶν νεκρῶν ἀναστάσεως διαλεγόμενος
[1, 27]	ἀπόστολος, οὔτε ἃ λέγουσιν οὔτε	περὶ	τίνων διαβεβαιοῦνται, τὸ δὲ τέλος
[1, 21]	Διευχίδας γὰρ ἐν τετάρτῳ Μεγαρικῶν	περὶ	τὸ διακοσιοστὸν ἐνενηκοστὸν ἔτος ὕστερον
[1, 21]	ἐπὶ Ἀκάστου ἐν Χίῳ γενέσθαι	περὶ	τὸ διακοσιοστὸν ἔτος ὕστερον τῆς
[1, 8]	τὰς διατριβὰς διαλεκτικὴ γύμνασμα φιλοσόφου	περὶ	τὸ ἔνδοξον δείκνυται ἀντιλογικῆς ἕνεκεν
[1, 16]	ἐξεῦρεν καὶ μέταλλα χρυσοῦ τὰ	περὶ	τὸ Πάγγαιον ἐπενόησεν ὄρος. ἤδη
[1, 1]	μάτην ἡμᾶς τρίβοντα καὶ κατέχοντα	περὶ	τοῖς οὐδὲν συμβαλλομένοις πρὸς τὸ
[1, 26]	θεοφιλῆ κηρύττουσιν. εἰ δὲ ταῦτα	περὶ	τὸν Μωυσέα εὕροιμεν, ὡς ἐξ
[1, 6]	κύριος ἐδίδαξε, πνεύματι προσκυνῶν, οὐκέτι	περὶ	τὸν οἶκον εἴη ἂν μόνον
[1, 11]	βεβαιοῖ, ἧς ἀναιρεθείσης μῦθος ἡ	περὶ	τὸν σωτῆρα οἰκονομία φαίνεται, κατὰ
[1, 12]	ῥήξωσιν ὑμᾶς. χαλεπὸν γὰρ τοὺς	περὶ	τοῦ ἀληθινοῦ φωτὸς καθαροὺς ὄντως
[1, 4]	καὶ τέκτονα σοφὸν καλεῖ καὶ	περὶ	τοῦ Μαργίτου, εἰ δὴ αὐτοῦ,
[1, 17]	ἄγγελος τῆς μετανοίας» τῷ Ἑρμᾷ	περὶ	τοῦ ψευδοπροφήτου· τινὰ γὰρ ῥήματα
[1, 21]	Δεββώρα τε καὶ Ὀλδά. ἔπειτα	περὶ	τοὺς αὐτοὺς χρόνους Ἰωάννης προφητεύει
[1, 21]	Ἑβραίους φιλοσοφία. εἴρηται μὲν οὖν	περὶ	τούτων ἀκριβῶς Τατιανῷ ἐν τῷ
[1, 28]	ἐπαγγελλομένη, ᾗ συνέπεται καὶ ἡ	{περὶ}	τῶν ἀνθρωπείων περί τε τοὺς
[1, 21]	καί ποτε προαγαγεῖν βουληθεὶς αὐτοὺς	περὶ	τῶν ἀρχαίων εἰς λόγους τῶν
[1, 25]	χρωμένους γνώμῃ τῇ αὐτῇ {καὶ}	περὶ	τῶν αὐτῶν. ἆρ´ οὐ τὰ
[1, 2]	Ἑλλήνων οἷόν τε ψιλῇ τῇ	περὶ	τῶν δογματισθέντων αὐτοῖς χρωμένους φράσει,
[1, 21]	Δημήτριος δέ φησιν ἐν τῷ	Περὶ	τῶν ἐν τῇ Ἰουδαίᾳ βασιλέων
[1, 23]	φέρεται. Εὐπόλεμος δὲ ἐν τῷ	περὶ	τῶν ἐν τῇ Ἰουδαίᾳ βασιλέων
[1, 1]	γὰρ θέμις) δεδιὼς δὲ ἄρα	περὶ	τῶν ἐντυγχανόντων, μή πῃ ἑτέρως
[1, 21]	φαίνεται. Λέων δὲ ὁ τὰ	περὶ	τῶν κατ´ Αἴγυπτον θεῶν πραγματευσάμενος
[1, 21]	πρότερον δέ, ὅπερ ἀκόλουθον ἦν,	περὶ	τῶν κατὰ Μωυσέα χρόνων ἤδη
[1, 21]	περὶ τῆς ἐπωνυμίας αὐτῆς καὶ	περὶ	τῶν χρησμῶν τῶν καταπεφημισμένων ἐκείνης
[1, 22]	ἑβδομάσι τελειούμενα. ~(Καὶ τὰ μὲν	περὶ	τῶν χρόνων διαφόρως πολλοῖς ἱστορηθέντα
[1, 21]	πόλει τὰ ἀρχαιότατα λέγειν ἐπιχειρεῖ,	περὶ	Φορωνέως τε τοῦ πρώτου λεχθέντος
[1, 15]	ὧδε γράφει· ἅπαντα μέντοι τὰ	περὶ	φύσεως εἰρημένα παρὰ τοῖς ἀρχαίοις
[1, 21]	Ἡρακλείδης ὁ Ποντικὸς ἐν τῷ	Περὶ	χρηστηρίων. ἐῶ δὲ τὴν Αἰγυπτίαν
[1, 15]	αὐτῷ Αἰγυπτίῳ. ἐν δὲ τῷ	περὶ	ψυχῆς Πλάτων πάλιν προφητείαν γνωρίζων
[1, 21]	οἱ ἐν Σαμαρείᾳ κόπρον ἔφαγον	περιστερῖ	καὶ τὰ τέκνα τὰ ἑαυτῶν.
[1, 21]	αὐτοῦ καὶ Ὠσηὲ ὁ τοῦ	Βεηρὶ	καὶ Ἰωνᾶς ὁ τοῦ Ἀμαθὶ
[1, 15]	ὁ συγγραφεὺς ὁ Σελεύκῳ τῷ	Νικάτορι	συμβεβιωκὼς ἐν τῇ τρίτῃ τῶν
[1, 24]	Ἕλλησιν, ὅτι ἄρα δυνατὸν τῷ	παντοκράτορι	θεῷ προηγεῖσθαι ποιῆσαι τοῖς Ἑβραίοις
[1, 17]	ἐναντιοῦταί τι αὐτῷ, κυρίῳ καὶ	παντοκράτορι	ὄντι. ἀλλὰ καὶ αἱ τῶν
[1, 23]	ἐπέσπευσεν κόρην. μολοῦσα δ´ εἶπεν	μητρί,	καὶ παρῆν ταχὺ αὐτή τε
[1, 4]	ἀνακέκληκα τὸν Βεσελεὴλ τὸν τοῦ	Οὐρί,	τὸν Ὤρ, τῆς φυλῆς Ἰούδα,
[1, 12]	γοῦν καὶ Ἡσαΐας ὁ προφήτης	πυρὶ	καθαίρεται τὴν γλῶτταν, ὡς εἰπεῖν
[1, 23]	συγγενικὴν καὶ προγονικὴν ζηλώσας παιδείαν,	ἄχρι	καὶ τὸν Αἰγύπτιον τὸν τῷ
[1, 2]	συνεμβαίνοντας εἰς τὴν κατὰ μέρος	ἄχρι	συγγνώσεως ἐκκάλυψιν. πιστὸς γὰρ εὖ
[1, 1]	μὴ πρότερον ὀρύξαντες παρ´ αὑτοῖς	ἄχρι	τῆς παρθενίου καλουμένης ἄνυδρον εὕρωσι
[1, 11]	κληρονόμος ᾖ, οὐδὲν δούλου διαφέρει	ἄχρι	τῆς προθεσμίας τοῦ πατρός. νήπιοι
[1, 21]	ὑστάτων τῆς τρίτης τῶν Βασιλειῶν	ἄχρι	τῆς τετάρτης ἐπεκτείνει. ἐπὶ δὲ
[1, 21]	πάντα ἔτη φησὶν ἀπὸ Ἀδὰμ	ἄχρι	τοῦ πέμπτου ἔτους Δημητρίου βασιλείας
[1, 14]	τὴν τεσσαρακοστὴν ὀλυμπιάδα γενόμενον παρατετακέναι	ἄχρι	τῶν Δαρείου τε καὶ Κύρου
[1, 21]	ἀπὸ δὲ τοῦ χρόνου τούτου	ἄχρι	τῶν ἐν Ῥώμῃ ὑπάτων Γναίου
[1, 21]	ἔτους αροθʹ εἶτα ἀπὸ τούτου	μέχρι	Ἀντωνίνου δεκάτου ἔτους ἔτη οζʹ
[1, 21]	ὁ φθάσας εἰς ἡμέρας ατλεʹ	μέχρι	γὰρ τούτων τῶν ἡμερῶν ὁ
[1, 21]	δέ τις τοῖς ἀπὸ Ἰησοῦ	μέχρι	Δαβὶδ τετρακοσίοις πεντήκοντα ἔτεσι συγκαταριθμήσαι
[1, 14]	δὲ μετέσχεν Ἀρκεσίλαος, ἀφ´ οὗ	μέχρι	Ἡγησίνου ἤνθησεν Ἀκαδημία ἡ μέση.
[1, 21]	εὐαγγελίῳ ἡ ἀπὸ Ἀβραὰμ γενεαλογία	μέχρι	Μαρίας τῆς μητρὸς τοῦ κυρίου
[1, 21]	ἔτη σὺν τοῖς τῆς αἰχμαλωσίας	μέχρι	τῆς ἀποκαταστάσεως τοῦ λαοῦ ἀπὸ
[1, 21]	καὶ τρισὶ καὶ μησὶν ἑπτὰ	μέχρι	τῆς Δαβὶδ τελευτῆς ~(προσθείη τις
[1, 21]	εἰς τὴν πόλιν τὴν ἁγίαν	μέχρι	τῆς καταστροφῆς αὐτῆς. οὕτω γὰρ
[1, 21]	πάντα ἔτη αωλγʹ ἄλλοι δὲ	μέχρι	τῆς Κομόδου τελευτῆς ἀριθμήσαντες ἀπὸ
[1, 21]	ἔξοδον ἔτη ὀγδοήκοντα καὶ τὰ	μέχρι	τῆς τελευτῆς αὐτοῦ ἄλλα τεσσαράκοντα·
[1, 21]	τοὺς αὐτοὺς χρόνους Ἰωάννης προφητεύει	μέχρι	τοῦ σωτηρίου βαπτίσματος, μετὰ δὲ
[1, 21]	βιῶσαι πεντεκαίδεκα δι´ ἀναποδισμοῦ ἡλίου.	μέχρι	τούτου διατείνουσι προφητεύοντες Ἡσαΐας καὶ
[1, 21]	εἶτα Σεδεκίας ἔτη ἕνδεκα. καὶ	μέχρι	τούτου προφητεύων διατείνει Ἱερεμίας, προφητεύουσι
[1, 28]	τὰ τῶν πραγμάτων γένη διαιρετική,	μέχρι	τῶν ἰδικωτάτων καταβαίνουσα, παρεχομένη ἕκαστον
[1, 11]	δημιουργὸν ἐκθειάζει καὶ τὴν πρόνοιαν	μέχρι	τῶν κατὰ μέρος ἄγει καὶ
[1, 23]	τι ποιησάμενοι τὸν παῖδα ἐνθέμενοι	ἐκτιθέασι	παρὰ τὰς ὄχθας τοῦ ποταμοῦ
[1, 1]	ἀκούοντες οὐκ ἀκούουσι καὶ οὐ	συνιᾶσι,	τὴν ἄγνοιαν αὐτοῖς {ὡς} μὴ
[1, 11]	λόγος καθάπερ τὸ κήρυγμα» τὸ	Ὀλυμπίασι	καλεῖ μὲν τὸν βουλόμενον. στεφανοῖ
[1, 3]	σοφοὺς ἅμα καὶ σοφιστὰς παρωνύμως	κεκλήκασι.	Κρατῖνος γοῦν ἐν τοῖς Ἀρχιλόχοις
[1, 15]	δι´ ὑπερβολὴν σεμνότητος ὡς θεὸν	τετιμήκασι.	Σκύθης δὲ καὶ Ἀνάχαρσις ἦν,
[1, 3]	τῶν παραπλησίων ὅσοι τοὺς κενοὺς	μεμελετήκασι	λόγους ἡ θεία γραφὴ παγκάλως
[1, 1]	ἀναμεμιγμένην τὴν ἀλήθειαν τοῖς φιλοσοφίας	δόγμασι,	μᾶλλον δὲ ἐγκεκαλυμμένην καὶ ἐπικεκρυμμένην,
[1, 16]	τε αὖ πρῶτος περιέθηκε τοῖς	ποιήμασι	καὶ τοὺς Λακεδαιμονίων νόμους ἐμελοποίησε
[1, 14]	ἐντροπὴν διαλεγόμενός τινων Ἑλληνικοῖς συγχρῆσθαι	ποιήμασι;	πρὸς γοῦν Κορινθίους, οὐ γὰρ
[1, 21]	Ἀρίσταρχος δὲ ἐν τοῖς Ἀρχιλοχείοις	ὑπομνήμασι	κατὰ τὴν Ἰωνικὴν ἀποικίαν φησὶ
[1, 1]	μὴ δεδοκιμασμένοις. ταῦτα δὲ ἀναζωπυρῶν	ὑπομνήμασι	τὰ μὲν ἑκὼν παραπέμπομαι ἐκλέγων
[1, 10]	ἡ γραφή, μὴ πολὺς ἐν	ῥήμασι	γίνου» λέγουσα· ἡ μὲν γὰρ
[1, 15]	στήλην ἑρμηνευθεῖσαν τοῖς ἰδίοις συντάξαι	συγγράμμασι	κἄστιν ἐπισημήνασθαι τὰ παρ´ αὐτοῦ,
[1, 24]	Ὀλυμπιάδος βασιλείης, Ἥρης Ἀργείης, ἣ	στέμμασι	καὶ θυσάνοισι πρώτη ἐκόσμησεν περὶ
[1, 21]	ἐν ταύταις ταῖς ἑξήκοντα δύο	ἑβδομάσι,	καθὼς εἶπεν ὁ προφήτης. καὶ
[1, 21]	ιδʹ τρία διαστήματα μυστικὰ ἓξ	ἑβδομάσι	τελειούμενα. ~(Καὶ τὰ μὲν περὶ
[1, 10]	τὸ μὴ σπουδάζειν ἐπὶ τοῖς	ὀνόμασι,	πλουσιώτερος εἰς γῆρας ἀναφανήσῃ φρονήσεως.
[1, 8]	εὐγλώσσου φέρει. νῦν δ´ εὐρόοισι	στόμασι	τἀληθέστατα κλέπτουσιν, ὥστε μὴ δοκεῖν
[1, 1]	συγγυμνασία ἕξιν ἐμποιεῖ ὑγιεινὴν καὶ	πνεύμασι	καὶ σώμασιν. οὐδεὶς ἅπτει λύχνον
[1, 14]	μετὰ τοὺς προειρημένους ἄνδρας τρεῖς	γεγόνασι	διαδοχαὶ ἐπώνυμοι τῶν τόπων περὶ
[1, 6]	ἐναντία οἱ ἐπιτηδείως φύντες ἀμελείᾳ	γεγόνασι	κακοί. φύσει δ´ αὖ κοινωνικοὺς
[1, 18]	σοφοὶ ὄντες ἐν μείζονι αἰτίᾳ	γεγόνασι	μὴ πιστεύσαντες τῷ κηρύγματι· ἑκούσιος
[1, 14]	ἡλικίας οἱ παρ´ Ἕλλησι σοφοὶ	γεγόνασι,	μικρὸν ὕστερον δειχθήσεται· ὁ δὲ
[1, 21]	Μόψος, οἳ κατὰ τὰ Τρωϊκὰ	γεγόνασι,	πρεσβύτερος δὲ ὁ Μόψος, ὡς
[1, 11]	αἱ πληγαὶ καὶ οἱ ἔλεγχοι	διδόασι	παιδείαν σοφίας, οἱ μετ´ ἀγάπης
[1, 16]	Ἰκαριεύς. τοὺς χρόνους τούτων παῖδες	παραδιδόασι	γραμματικῶν, μακρὸν δ´ ἂν εἴη
[1, 21]	καὶ ἑβδομήκοντα ὡς αἱ ἡμέτεραι	παραδιδόασι	γραφαί, αἱ δὲ ἄλλαι αἱ
[1, 8]	καὶ θυμὸς μεταδοξάσαι, καὶ ἐπὶ	πᾶσι	γοητεύονται οἱ ἤτοι ὑφ´ ἡδονῆς
[1, 19]	θεραπεύεται προσδεόμενός τινος, αὐτὸς δοὺς	πᾶσι	ζωὴν καὶ πνοὴν καὶ τὰ
[1, 28]	φυσικῆς θεωρίας· καὶ τέταρτον ἐπὶ	πᾶσι	τὸ θεολογικὸν εἶδος, ἡ ἐποπτεία,
[1, 4]	κυρίου γέγραπται· καὶ σὺ λάλησον	πᾶσι	τοῖς σοφοῖς τῇ διανοίᾳ, οὓς
[1, 20]	καὶ ταῖς τῶν λόγων ἀνάγκαις	ἴσασι.	μαθητευθέντες οὖν καταληπτικῶς ἐπιγνώσονται. ~(Καὶ
[1, 1]	ἐπεὶ διὰ τί μὴ πάντες	ἴσασι	τὴν ἀλήθειαν; διὰ τί δὲ
[1, 21]	τοῖς ἑπτὰ τοῖς ἐπὶ Θήβας	στρατεύσασι	μιᾷ γενεᾷ τῆς Ἰλίου ἁλώσεως
[1, 17]	μὴ κωλῦον αἴτιον εἶναι λέγοντας·	φασὶ	γὰρ αἴτιον εἶναι κλοπῆς τὸν
[1, 17]	τὸν τὴν πρόνοιαν δοξάζοντα. ~(Ναί	φασι	γεγράφθαι· πάντες οἱ πρὸ τῆς
[1, 15]	θεῷ τὸ μέλλον Σιβύλλῃ πεφάνθαι.	φασὶ	γοῦν ἐν Δελφοῖς παρὰ τὸ
[1, 21]	ἡμέραν ἑορτάζουσι προδιανυκτερεύοντες ἐν ἀναγνώσεσι.	φασὶ	δὲ εἶναι τὸ πεντεκαιδέκατον ἔτος
[1, 14]	δὲ τίμιον οὐκ ἄξιον αὐτῆς.	~(Φασὶ	δὲ Ἕλληνες μετά γε Ὀρφέα
[1, 21]	ἀλλ´, οἶμαι, τῇ οἰκείᾳ διαλέκτῳ.	φασὶ	δὲ καὶ ἄλλοι τινές, ὡς
[1, 21]	ἐλεφάντων καὶ σῴζει τὸν ἐμπεπτωκότα.	φασὶ	δὲ καὶ ἐν τῇ Λιβύῃ
[1, 16]	καλούμενοι σαμβύκην εὗρον, ὄργανον μουσικόν.	φασὶ	δὲ καὶ τὴν πλαγίαν σύριγγα
[1, 16]	μεταγενεστέρου Μωυσέως {ἢ} αὐτίκα μάλα.	φασὶ	δὲ καὶ τοὺς κατὰ διατριβὴν
[1, 21]	ἢ κοινὸν ἔθνους ἐπιφαίνουσα χαρακτῆρα.	φασὶ	δὲ οἱ Ἕλληνες διαλέκτους εἶναι
[1, 23]	Ἑβραίῳ ἀδίκως ἐπιθέμενον πατάξας ἀποκτεῖναι.	φασὶ	δὲ οἱ μύσται λόγῳ μόνῳ
[1, 21]	ὡς ἂν συμπλεύσας τοῖς Ἀργοναύταις.	~(φασὶ	δὲ τὴν Μόψου καλουμένην Μαντικὴν
[1, 17]	ἀπεστάλη ὑπὸ κυρίου, ἀλλ´ ἦλθε,	φασί,	κλαπεῖσα ἢ παρὰ κλέπτου δοθεῖσα,
[1, 16]	τὰ πάντα τριακόσια δώδεκα. ἔτι	φασὶ	τὸ ἡρῷον τὸ ἑξάμετρον Φανοθέαν
[1, 16]	τὴν καλουμένην πάρμην ἐξεῦρον. ἔτι	φασὶ	Τουσκανοὺς πλαστικὴν ἐπινοῆσαι, Ἴτανόν τε
[1, 21]	λέγουσιν. ναὶ μήν τινες αὐτῶν	φασι	Φαρμουθὶ γεγενῆσθαι κδʹ ἢ κεʹ
[1, 15]	τοῖς μουσικοῖς δάκτυλοι τὴν προσηγορίαν	εἰλήφασι.	Φρύγες δὲ ἦσαν καὶ βάρβαροι
[1, 14]	Φοῖνιξ ἦν, ὡς δέ τινες	ὑπειλήφασι,	Μιλήσιος. μόνος οὗτος δοκεῖ τοῖς
[1, 14]	γνῶθι σαυτὸν» οἳ μὲν Χίλωνος	ὑπειλήφασι,	Χαμαιλέων δὲ ἐν τῷ περὶ
[1, 17]	πατὴρ αὐτοῦ. ἐν δὲ τοῖς	ψεύδεσι	καὶ ἀληθῆ τινα ἔλεγον οἱ
[1, 12]	διαυγεῖς ἐπιδεῖξαι λόγους ἀκροατῶν τοῖς	ὑώδεσί	τε καὶ ἀπαιδεύτοις· σχεδὸν γὰρ
[1, 19]	συνάγων χερσὶν ἀκαρπίαν. καὶ τοῖς	ἐνδεέσι	φρενῶν παρακελεύομαι λέγουσα, φησὶν ἡ
[1, 15]	ἀνθρώπων πλείστων ἐπήκουσα, καὶ γραμμέων	συνθέσι	μετὰ ἀποδείξεως οὐδείς κώ με
[1, 3]	δὲ εἷς μὲν ἕκαστος ἀλώπεκος	ἴχνεσι	βαίνει, σύμπασιν δὲ ὑμῖν χαῦνος
[1, 23]	τε Αἰγυπτίων, ὅθεν ἐν ταῖς	Πράξεσι	πᾶσαν σοφίαν Αἰγυπτίων πεπαιδεῦσθαι« φέρεται.
[1, 19]	σκοπεῖν. ὁ Παῦλος ἐν ταῖς	Πράξεσι	τῶν ἀποστόλων ἀναγράφεται λέγων πρὸς
[1, 18]	οὗτοι λαὸς περιούσιος» κἀν ταῖς	Πράξεσι	τῶν ἀποστόλων εὕροις ἂν κατὰ
[1, 23]	ἀμέλει ὕστερον Πέτρος ἐν ταῖς	Πράξεσι	φέρεται τοὺς νοσφισαμένους τῆς τιμῆς
[1, 15]	Ποσειδῶνος. Σαραπίων δὲ ἐν τοῖς	ἔπεσι	μηδὲ ἀποθανοῦσαν λῆξαι μαντικῆς φησι
[1, 13]	πάμπολλα γὰρ τῶν παρὰ ταῖς	αἱρέσεσι	δοξαζομένων εὕροιμεν ἄν (ὅσαι μὴ
[1, 21]	τὴν ἡμέραν ἑορτάζουσι προδιανυκτερεύοντες ἐν	ἀναγνώσεσι.	φασὶ δὲ εἶναι τὸ πεντεκαιδέκατον
[1, 21]	σοφῶν. τούτου δ´ αὖ ὁπόσοις	ἔτεσι	Μωυσῆς προτερεῖ, ἐν τοῖς ἔμπροσθεν
[1, 15]	ἑκατὸν καὶ ἑβδομήκοντα τοῖς πρώτοις	ἔτεσι	ναοὺς οἰκοδομούμενοι ἄγαλμα οὐδὲν οὔτε
[1, 21]	εἰ δὲ τὰ Ἀσσυρίων πολλοῖς	ἔτεσι	πρεσβύτερα τῶν Ἑλληνικῶν ἀφ´ ὧν
[1, 21]	κατὰ τὰ Ἰλιακὰ ἦν) πολλοῖς	ἔτεσι	πρεσβύτερον τῶν παρ´ Ἕλλησι σοφῶν.
[1, 21]	περιόδου ἐξελθόντος ἀπ´ Αἰγύπτου Μωυσέως	ἔτεσι	πρότερον τριακοσίοις τεσσαράκοντα εʹ ἀπὸ
[1, 21]	Ἰησοῦ μέχρι Δαβὶδ τετρακοσίοις πεντήκοντα	ἔτεσι	συγκαταριθμήσαι τὰ τῆς Μωυσέως στρατηγίας
[1, 21]	καὶ ὑστέρα τῶν Ἰλιακῶν δείκνυται	ἔτεσι	τετρακοσίοις ἑπτά. ῥᾴδιον τοίνυν συνιδεῖν
[1, 1]	πάντες μὲν οὖν ὅσοι ταῖς	ὄψεσι	κεχρήμεθα, θεωροῦμεν τὰ προσπίπτοντα αὐταῖς,
[1, 21]	περὶ Ἀλευαδῶν κατὰ Γύγην αὐτὸν	τίθησι	γεγονέναι, ὃς βασιλεύειν ἤρξατο ἀπὸ
[1, 6]	τῶν ἀποδείξεων λόγος ἀκριβῆ πίστιν	ἐντίθησι	τῇ ψυχῇ τοῦ παρακολουθοῦντος, ὥστε
[1, 18]	προφητείαν μὴ πιστεύειν τῇ ἐκβάσει,	Ἕλλησι	δὲ μωρίαν· μυθῶδες γὰρ ἡγοῦνται
[1, 2]	οὖσαν εἰκόνα ἐναργῆ, θείαν δωρεὰν	Ἕλλησι	δεδομένην, μήτε ἡμᾶς ἀποσπᾶσθαι τῆς
[1, 15]	Ἀνάχαρσις ἦν, καὶ πολλῶν παρ´	Ἕλλησι	διαφέρων οὗτος ἀναγράφεται φιλοσόφων. τοὺς
[1, 16]	σκυθίζουσιν» οὗτος ἦν ὁ παρ´	Ἕλλησι	θαυμασθεὶς ὁ φήσας ἐμοὶ περίβλημα
[1, 15]	ἄλλοι ἄλλοθι πολλαχοῦ καὶ ἐν	Ἕλλησι	καὶ βαρβάροις, ὧν καὶ ἱερὰ
[1, 19]	Ἀράτου Φαινομένων δοκιμάζει τὰ παρ´	Ἕλλησι	καλῶς εἰρημένα καὶ διὰ τοῦ
[1, 1]	ἡμεῖς τῷ ποτίμῳ τῶν παρ´	Ἕλλησι	λόγων προαρδεύομεν τὸ γεῶδες αὐτῶν,
[1, 26]	δὲ τὸ ἀξιόπιστον τῆς παρ´	Ἕλλησι	νομοθεσίας, ὡς οἷόν τε αὐτοῖς,
[1, 21]	οὓς μακρῷ νεώτεροι οἱ παρ´	Ἕλλησι	νομοθέται, Λυκοῦργός τε καὶ Σόλων,
[1, 15]	μὲν οἱ χρόνοι τῶν παρ´	Ἕλλησι	πρεσβυτάτων σοφῶν τε καὶ φιλοσόφων.
[1, 14]	τῆς Μωυσέως ἡλικίας οἱ παρ´	Ἕλλησι	σοφοὶ γεγόνασι, μικρὸν ὕστερον δειχθήσεται·
[1, 21]	καὶ τοῦ πρεσβυτάτου τῶν παρ´	Ἕλλησι	σοφῶν Θαλοῦ περὶ τὴν πεντηκοστὴν
[1, 21]	πολλοῖς ἔτεσι πρεσβύτερον τῶν παρ´	Ἕλλησι	σοφῶν. τούτου δ´ αὖ ὁπόσοις
[1, 19]	καὶ διάφασιν οἱ ἀκριβῶς παρ´	Ἕλλησι	φιλοσοφήσαντες διορῶσι τὸν θεόν· τοιαῦται
[1, 15]	ἔγγραπτον γενομένην προκατάρξαι τῆς παρ´	Ἕλλησι	φιλοσοφίας διὰ πολλῶν ὁ Πυθαγόρειος
[1, 17]	κλέπται καὶ λῃσταὶ» οἱ παρ´	Ἕλλησι	φιλόσοφοι καὶ οἱ πρὸ τῆς
[1, 14]	ἡ μὲν διαδοχὴ τῶν παρ´	Ἕλλησι	φιλοσόφων ὡς ἐν ἐπιτομῇ ἥδε,
[1, 21]	τιθέασιν. ἤδη δὲ καὶ παρ´	Ἕλλησι	χρησμολόγοι συχνοὶ γεγονέναι φέρονται, ὡς
[1, 18]	τοῖς κλητοῖς Ἰουδαίοις τε καὶ	Ἕλλησι	Χριστὸς θεοῦ δύναμίς ἐστι καὶ
[1, 21]	Ὄθωνος καὶ Γάλβα καὶ Οὐιτελλίου	μησὶ	ιζʹ ἡμέραις ηʹ καὶ οὕτω
[1, 21]	ἑάλω, Δημοφῶντος τοῦ Θησέως βασιλεύοντος	Ἀθήνησι	τῷ πρώτῳ ἔτει, θαργηλιῶνος μηνὸς
[1, 14]	Ἕλλησιν, ἐξαιρέτως δὲ Λακεδαιμονίοις καὶ	Κρησὶ	τοῖς εὐνομωτάτοις. Τὸ μὲν οὖν
[1, 11]	κατὰ τὴν θείαν παράδοσιν φιλοσοφία	ἵστησι	τὴν πρόνοιαν καὶ βεβαιοῖ, ἧς
[1, 13]	δὴ καὶ τὸ παρῳχηκὸς ἀκαριαίως	συνίστησι,	πολὺ δὲ πλέον δυνατωτέρα τοῦ
[1, 21]	Φοίνικας καὶ Ἰουδαίους ἐστράτευσεν, ὥς	φησι	Βήρωσσος ἐν ταῖς Χαλδαϊκαῖς ἱστορίαις.
[1, 3]	ἐκεῖνός φησιν· στρεπτὴ γὰρ γλῶσσα,	φησί,	βροτῶν· πολέες δ´ ἔνι μῦθοι·
[1, 17]	κυρίου, οὐ κλέπται, ἀλλὰ διάκονοι.	φησὶ	γοῦν ἡ γραφή· ἀπέστειλεν ἡ
[1, 20]	κλέπτης« ὑπὸ τῆς γραφῆς εἴρηται.	φησὶ	γοῦν· υἱέ, μὴ γίνου ψεύστης·
[1, 5]	ὡς ἄν σοι ἀρεστὸν ᾖ»	φησί.	δηλῶν ὅτι ἀσπάζομαι μὲν τὴν
[1, 8]	τις μὴ προσέρχεται ὑγιαίνουσι λόγοις»	φησί,	διδασκαλίᾳ δέ τινι τετύφωται μηδὲν
[1, 19]	οὖν ὁ Σολομὼν ὁ σπείρων»	φησὶ	δικαιοσύνην ἐργάζεται πίστιν. εἰσὶ δὲ
[1, 16]	γραψάμενον Ἀντιφῶντα Σωφίλου Ῥαμνούσιον, ὥς	φησι	Διόδωρος, Ἀπολλόδωρος δὲ ὁ Κυμαῖος
[1, 21]	μηνὸς δευτέρᾳ ἐπὶ δέκα, ὥς	φησι	Διονύσιος ὁ Ἀργεῖος, Ἀγίας δὲ
[1, 21]	δακτύλους ἔτη ἑβδομήκοντα τρία, ὥς	φησι	Θράσυλλος. καὶ ἀπὸ Ἴδης ἐμπρησμοῦ
[1, 14]	γενομένην ἔκλειψιν τοῦ ἡλίου προειπεῖν	φησι	καθ´ οὓς χρόνους συνῆψαν μάχην
[1, 15]	ὡς διαφερόντως ἀσκήσαντας μόνους ἀληθῶς	φησι	καὶ ἄλλοι ἄλλοθι πολλαχοῦ καὶ
[1, 19]	τῆς Πολιτείας τούτους οὖν πάντας»	φησὶ	καὶ ἄλλους τοιούτων τινῶν μαθηματικοὺς
[1, 27]	τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ ἐπαίδευσέν σε,	φησί,	καὶ ἐπείρασέν σε καὶ ἐλιμαγχόνησέν
[1, 29]	κατὰ ἀποκάλυψιν λαλοῦσα τὰ ὁράματα«	φησὶ	καὶ τὰ ἀποκαλύμματα διὰ τοὺς
[1, 11]	πάντα δὲ δοκιμάζετε, ὁ ἀπόστολός	φησι,	καὶ τὸ καλὸν κατέχετε» τοῖς
[1, 21]	διφυοῦς δὴ καὶ αὐτόχθονος, ὥς	φησι	κατὰ λέξιν ὁ Τατιανός, ἐννέα
[1, 1]	τὸν θύρσῳ πεπληγότα· σοφῷ γάρ»	φησί,	λάλει, καὶ σοφώτερος ἔσται, καὶ
[1, 17]	κλεπτόντων ὁ δὲ ἀφ´ ἑαυτοῦ»	φησὶ	λαλῶν τὴν δόξαν τὴν ἰδίαν
[1, 21]	Μενελάῳ εἰς Φοινίκην ἄφιξις, ὥς	φησι	Μένανδρος ὁ Περγαμηνὸς καὶ Λαῖτος
[1, 29]	οὖν τὸν ἅμα τῇ γενέσει	φησὶ	νόμον εἴτε καὶ τὸν αὖθις
[1, 27]	δὲ τὸ ὑπόδειγμα σωφρονίζει, αὐτίκα	φησί·	πανοῦργος ἰδὼν τιμωρούμενον πονηρὸν κραταιῶς
[1, 15]	δύνασθαι γοῦν ἐν τῷ Φαίδωνί	φησι	πανταχόθεν τὸν φιλόσοφον ὠφελεῖσθαι γράφων·
[1, 8]	τῆς πλάνης» ἐπιτήδειον. εἰσὶ γάρ»	φησί,	πολλοὶ ἀνυπότακτοι, ματαιολόγοι, φρεναπατοῦντες. οὔκουν
[1, 15]	καὶ περὶ αὑτοῦ {ᾑ} σεμνυνόμενός	φησί	που ἐπὶ τῇ πολυμαθία· ἐγὼ
[1, 14]	ἐν τῷ περὶ Ἡσιόδου Ὁμήρῳ	φησὶ	προειρῆσθαι διὰ τούτων· δειλαί τοι
[1, 21]	τῆς Αἰγυπτίων ἀποικίας Προμηθέως θυγατέρα	φησί.	Προμηθεὺς δὲ κατὰ Τριόπαν ἑβδόμῃ
[1, 23]	τῇ Ἰουδαίᾳ βασιλέων τὸν Μωυσῆ	φησι	πρῶτον σοφὸν γενέσθαι καὶ γραμματικὴν
[1, 21]	τῆς ὀκτωκαιδεκάτης ὀλυμπιάδος, ὃν καί	φησι	πρῶτον ὠνομάσθαι τύραννον. Σωσίβιος δὲ
[1, 21]	δὲ Ἀριστέας ὁ Ἀργεῖος ἐπονομασθῆναί	φησι	Σάραπιν καὶ τοῦτον εἶναι ὃν
[1, 18]	σῶσαι τοὺς πιστεύοντας· ἐπειδὴ Ἰουδαῖοι»	φησί,	σημεῖα αἰτοῦσι» πρὸς πίστιν, Ἕλληνες
[1, 1]	τοίνυν ὁ ἀπόστολος ἐν παντὶ»	φησὶ	συνιστάντες ἑαυτοὺς ὡς θεοῦ διάκονοι,
[1, 24]	τελεία εὐδαιμονία χορηγεῖται· αἰτεῖσθε γάρ«	φησί,	τὰ μεγάλα, καὶ τὰ μικρὰ
[1, 7]	πρὸς Κορινθίους ἐπιστολῇ κατὰ λέξιν	φησὶ	τὰς διαφορὰς ἐκτιθέμενος τῶν κατὰ
[1, 29]	προσίασιν· ἐπὶ δὲ τῶν Ἑλλήνων	φησὶ	τὴν οἴησιν αὐτῶν παίδων βραχύ
[1, 21]	τὸ τριακοστὸν τέταρτον ἔτος τεθῆναί	φησι	τὴν πρώτην ὀλυμπιάδα. ὡς εἶναι
[1, 15]	ἔπεσι μηδὲ ἀποθανοῦσαν λῆξαι μαντικῆς	φησι	τὴν Σίβυλλαν, καὶ τὸ μὲν
[1, 14]	Ξενοφάνης ὁ Κολοφώνιος κατάρχει, ὅν	φησι	Τίμαιος κατὰ Ἱέρωνα τὸν Σικελίας
[1, 15]	Κλέαρχος δὲ ὁ Περιπατητικὸς εἰδέναι	φησί	τινα Ἰουδαῖον, ὃς Ἀριστοτέλει συνεγένετο.
[1, 19]	οἷόν τε συνθεωροῦντες· εἶδες γάρ»	φησί,	τὸν ἀδελφόν σου, εἶδες τὸν
[1, 9]	καὶ οὐδὲν χωρὶς αὐτοῦ ἐγένετο,	φησί,	τοῦ λόγου τοῦ θεοῦ. ἢ
[1, 21]	ὑπομνήμασι κατὰ τὴν Ἰωνικὴν ἀποικίαν	φησὶ	φέρεσθαι αὐτόν, ἣ ἐγένετο μετὰ
[1, 19]	αἱρετικοὺς καλουμένους, ἐμφανῶς πάνυ κρείσσων»	φησὶ	φίλος ἐγγὺς ἢ ἀδελφὸς μακρὰν
[1, 5]	πρὸς καιρὸν λιπαίνει σὸν φάρυγγα,	φησί,	φιλοσοφία δὲ οὐ κολακεύει. τίνα
[1, 23]	ὡς ἂν βασιλικὸν παιδίον, ᾗ	φησι	Φίλων ἐν τῷ Μωυσέως βίῳ,
[1, 23]	τὸν παιδὸς εἴχομεν χρόνον, τροφαῖσι	βασιλικαῖσι	καὶ παιδεύμασιν ἅπανθ´ ὑπισχνεῖτο, ὡς
[1, 29]	ἐξακουστέον οὐδὲ μὴν τῶν τοῖς	παισὶ	γενομένων μύθων· παῖδας δὲ εἴρηκεν
[1, 23]	οὖν τὸν παιδὸς εἴχομεν χρόνον,	τροφαῖσι	βασιλικαῖσι καὶ παιδεύμασιν ἅπανθ´ ὑπισχνεῖτο,
[1, 19]	ὁ παρὰ Πλάτωνι λέγει Σωκράτης·	εἰσὶ	γὰρ δή, ὥς φασιν οἱ
[1, 1]	τρέφοντες τῇ τοῦ ἄρτου διανομῇ.	εἰσὶ	γὰρ καὶ ψυχαὶ ἰδίας ἔχουσαι
[1, 19]	αἱρέσεων ἐμφανῶς ταττούσης τῆς γραφῆς.	εἰσὶ	γὰρ οἳ καὶ ὕδωρ ψιλὸν
[1, 8]	ἐστε οἱ ἅλες τῆς γῆς.	εἰσὶ	γάρ τινες τῶν καὶ τοῦ
[1, 8]	τὴν μεθοδείαν τῆς πλάνης» ἐπιτήδειον.	εἰσὶ	γάρ» φησί, πολλοὶ ἀνυπότακτοι, ματαιολόγοι,
[1, 15]	οὗτοι ἔξω πυλῶν ἄγοντες ἀφανίζουσιν.	εἰσὶ	δὲ καὶ παρὰ Γερμανοῖς αἱ
[1, 21]	δʹ μὴν εἷς ἡμέραι ιγʹ	εἰσὶ	δὲ οἱ περιεργότερον τῇ γενέσει
[1, 19]	σπείρων» φησὶ δικαιοσύνην ἐργάζεται πίστιν.	εἰσὶ	δὲ οἱ τὰ ἴδια σπείροντες
[1, 14]	καὶ Ἡρόδοτος ἐν τῇ πρώτῃ.	εἰσὶ	δὲ οἱ χρόνοι ἀμφὶ τὴν
[1, 21]	Κομόδου τελευτὴν ἔτη ἑκατὸν ἕνδεκα.	Εἰσὶ	δὲ οἳ ἀπὸ Κέκροπος μὲν
[1, 15]	ὥσπερ οἱ νῦν Ἐγκρατηταὶ καλούμενοι.	εἰσὶ	δὲ τῶν Ἰνδῶν οἱ τοῖς
[1, 7]	μόνον (καίτοι καὶ τούτων πλείους	εἰσὶ	διαφοραί) σπείρει δὲ καὶ τὰ
[1, 17]	τῆς παρουσίας τοῦ κυρίου κλέπται	εἰσὶ	καὶ λῃσταί. πάντες μὲν οὖν
[1, 10]	σώματος, τὰ δὲ πράγματα σάρκες	εἰσὶ	καὶ νεῦρα. οὐ χρὴ τοίνυν
[1, 1]	τοῦ αὔξοντος ὄντες διάκονοι, ἕν	εἰσι»	κατὰ τὴν διακονίαν, ἕκαστος δὲ
[1, 19]	ἐπιφέρει γοῦν σαφῶς· οὗτοι δέ	εἰσι	κατὰ τὴν ἐμὴν δόξαν οὐκ
[1, 11]	κύριος γινώσκει τοὺς διαλογισμοὺς ὅτι	εἰσὶ	μάταιοι. μηδεὶς τοίνυν καυχάσθω ἐν
[1, 3]	τοὺς διαλογισμοὺς τῶν σοφῶν, ὅτι	εἰσὶ	μάταιοι, σοφοὺς δή που τοὺς
[1, 19]	οὗτοι νόμον μὴ ἔχοντες ἑαυτοῖς	εἰσι	νόμος» τῆς ἀκροβυστίας τὰ δικαιώματα
[1, 15]	ἦ δ´ ὅς, ἐν ᾗ	εἰσι	πάμπαν ἀγαθοὶ ἄνδρες. πολλὰ δὲ
[1, 6]	Ἡσίοδος· Μουσάων, αἵτ´ ἄνδρα πολυφραδέοντα	τιθεῖσι	θέσπιον, αὐδήεντα· εὔπορον μὲν γὰρ
[1, 26]	στρατηγική· ἡ δὲ χρηστικὴ τοῖς	θηρευθεῖσι	λόγῳ κατὰ τρόπον σοφία εἴη
[1, 24]	καὶ ἐν χρησμῷ τινι· στῦλος	Θηβαίοισι	Διώνυσος πολυγηθής, ἐκ τῆς παρ´
[1, 15]	πρῶτα μὲν τὰ θεῖα προὐμαντεύσατο	χρησμοῖσι	σαφέσιν ἀστέρων ἐπ´ ἀντολαῖς. παρὰ
[1, 24]	Ἥρης Ἀργείης, ἣ στέμμασι καὶ	θυσάνοισι	πρώτη ἐκόσμησεν περὶ κίονα μακρὸν
[1, 8]	ἧσσον εὐγλώσσου φέρει. νῦν δ´	εὐρόοισι	στόμασι τἀληθέστατα κλέπτουσιν, ὥστε μὴ
[1, 29]	οὐ δίκη ἐστὶ μετ´ αὐτῶν·	ἀνθρώποισι	δ´ ἔδωκε δίκην, ἣ πολλὸν
[1, 29]	ἀλλ´ οὐ καταληπτικῶς· τόνδε γὰρ	ἀνθρώποισι	νόμον διέταξε Κρονίων, ἰχθύσι μὲν
[1, 21]	εἰ τοῖς πεντακοσίοις εἴκοσι καὶ	τρισὶ	καὶ μησὶν ἑπτὰ μέχρι τῆς
[1, 1]	πότερον δ´ οὐδ´ ὅλως ἢ	τισὶ	καταλειπτέον συγγράμματα; καὶ εἰ μὲν
[1, 24]	ἀληθεύοντας, ἢ καὶ τούτων ἅμα	τισὶ	χρωμένους κατὰ τὸν αὐτὸν καιρόν.
[1, 21]	Ἕλληνες διαλέκτους εἶναι τὰς παρὰ	σφίσι	εʹ Ἀτθίδα, Ἰάδα, Δωρίδα, Αἰολίδα
[1, 23]	καταδουλωσάμενοι τρόπον αἰχμαλώτων ὑπηρετεῖν ἠνάγκασαν	σφίσι	μηδὲ τὸν μισθὸν ἀποδιδόντες) εἴτε
[1, 14]	Λίνον καὶ τοὺς παλαιοτάτους παρὰ	σφίσι	ποιητὰς ἐπὶ σοφίᾳ πρώτους θαυμασθῆναι
[1, 26]	καὶ αὐτοὶ ἐκ τῶν παρὰ	σφίσι	τιμῶσι Μωυσῆ. τόν τε Μίνω
[1, 22]	οἳ δὲ ἅτε ἔτι ὑπακούοντες	Μακεδόσι	τῶν παρὰ σφίσιν εὐδοκιμωτάτων περὶ
[1, 15]	εἶναι τὸ ἐν φήμαις καὶ	κληδόσι	μαντευόμενον, ἐκ δὲ τοῦ εἰς
[1, 5]	τῆς Ῥεβέκκας, ἣν ὑπομονὴν μεταφράζουσιν.	πλείοσι	δὲ συνέρχεσθαι ὁ Ἰακὼβ λέγεται
[1, 11]	δηλονότι τὰ ὑπ´ αὐτοῦ λεγόμενα	μεμαθηκόσι	καὶ ἀπαντᾶν πρὸς τὰ ἐπιφερόμενα
[1, 6]	οὖσαν, πλὴν καὶ τότε τοῖς	μεμαθηκόσι	καὶ τὰ αἰσθητήρια συγγεγυμνασμένοις» μῖσος
[1, 21]	τῇ ἀγαθῇ ἄλλα πέντε καὶ	εἴκοσι	ἀναπαυσάμενος. ὡς δὲ τὸ βιβλίον
[1, 21]	ἐπὶ τὴν Τροίας ἅλωσιν ἔτη	εἴκοσι.	ἀπὸ δὲ Τροίας ἁλώσεως ἐπὶ
[1, 21]	καὶ τεσσαράκοντα, Ξέρξης ἓξ καὶ	εἴκοσι,	Ἀρταξέρξης ἓν καὶ τεσσαράκοντα, Δαρεῖος
[1, 21]	τῆς Κομόδου τελευτῆς ἔτη διακόσια	εἴκοσι	δύο. πάλιν τε αὖ ἀπὸ
[1, 21]	ὁ Φύσκων ἔτη ἐννέα καὶ	εἴκοσι,	εἶτα ὁ Λάθουρος ἔτη ἓξ
[1, 21]	ὁ Εὐεργέτης ἔτη πέντε καὶ	εἴκοσι,	εἶτα ὁ Φιλοπάτωρ ἔτη ἑπτακαίδεκα,
[1, 21]	Κομόδου τελευτῆς εὑρίσκεται ἔτη ἑκατὸν	εἴκοσι	ἓν μῆνες ἓξ ἡμέραι εἴκοσι
[1, 21]	ὀκτώ, εἶτα Ἐζεκίας ἐπὶ ἔτη	εἴκοσι	ἐννέα. τούτῳ δι´ ὁσιότητα πρὸς
[1, 21]	τῶν Βασιλειῶν τοῦ Σαοὺλ ἔτη	εἴκοσι,	ἐπεὶ ἀνακαινισθεὶς ἐβασίλευσε. μετὰ δὲ
[1, 21]	ἐπικληθεὶς Διόνυσος ἔτη ἐννέα καὶ	εἴκοσι.	ἐπὶ πᾶσιν ἡ Κλεοπάτρα ἐβασίλευσεν
[1, 21]	παρεδόθησαν βασιλεῖ Χαναὰν Ἰαβεὶμ ἔτεσιν	εἴκοσι·	ἐπὶ τούτου προφητεύει Δεββώρα γυνὴ
[1, 21]	τεσσαράκοντα, Πτολεμαῖος ὁ Φιλάδελφος ἔτη	εἴκοσι	ἑπτά, εἶτα ὁ Εὐεργέτης ἔτη
[1, 21]	κατάλυσιν καὶ Ἀθηναίων ἧτταν ἔτη	εἴκοσι	ἑπτά· καὶ ἐπὶ τὴν ἐν
[1, 21]	σὺν οἷς Σαοὺλ ἐβασίλευσεν, ἔτη	εἴκοσι	ἑπτὰ κατασχών. οὗτος καὶ τὸν
[1, 21]	ὅτι μετὰ Φημονόην ἔτεσιν ὕστερον	εἴκοσι	ἑπτὰ οἱ περὶ Ὀρφέα καὶ
[1, 21]	τά τε τοῦ Μωυσέως ἑκατὸν	εἴκοσι	ἔτη τά τε τοῦ Σολομῶνος
[1, 21]	καὶ Ἀσινίου συναθροίζεται ἔτη ἑκατὸν	εἴκοσι.	Ἔφορος δὲ καὶ ἄλλοι πολλοὶ
[1, 21]	τὴν Ἡρακλειδῶν κάθοδον ἔτη ἑκατὸν	εἴκοσι	ἢ ἑκατὸν ὀγδοήκοντα. ἀπὸ τούτου
[1, 21]	Τρωϊκῶν ἀπὸ Ἰνάχου γενεαὶ μὲν	εἴκοσι	ἢ μιᾷ πλείους διαριθμοῦνται, ἔτη
[1, 21]	τοὺς ἀλλοφύλους. οὗτος ἦρξεν ἔτεσιν	εἴκοσι.	καὶ μετὰ τοῦτον ἀναρχίας οὔσης
[1, 21]	χρονογραφία πρόεισιν, εἰ τοῖς πεντακοσίοις	εἴκοσι	καὶ τρισὶ καὶ μησὶν ἑπτὰ
[1, 21]	Κλεοπάτρα ἐβασίλευσεν ἔτη δύο καὶ	εἴκοσι,	μεθ´ ἣν ἡ τῶν Κλεοπάτρας
[1, 21]	ἄρξας ἔτη τρία πρὸς τοῖς	εἴκοσι.	μεθ´ ὃν ἐξαμαρτὼν πάλιν ὁ
[1, 21]	Μακεδόνα συνάγουσιν ἔτη χίλια ὀκτακόσια	εἴκοσι	ὀκτώ, ἀπὸ δὲ Δημοφῶντος χίλια
[1, 21]	Ναβουχοδονόσορ ἐξ Ἱεροσολύμων, ἔτη ἑκατὸν	εἴκοσι	ὀκτὼ μῆνας ἕξ. ἀφ´ οὗ
[1, 21]	ἐπὶ Ῥώμης κτίσιν συνάγεσθαι ἔτη	εἴκοσι	τέσσαρα. ἐντεῦθεν ἐπὶ τὴν βασιλέων
[1, 21]	εἴκοσι ἓν μῆνες ἓξ ἡμέραι	εἴκοσι	τέσσαρες. Δημήτριος δέ φησιν ἐν
[1, 21]	ὁ Ἐπιφανὴς ἔτη τέσσαρα καὶ	εἴκοσι·	τοῦτον διαδέχεται ὁ Φιλομήτωρ καὶ
[1, 21]	βασιλεύει Ἀβιοὺμ υἱὸς αὐτοῦ ἔτη	{εἴκοσι}	τρία, καὶ ὁμοίως ὁ τούτου
[1, 21]	δείκνυσι χρονογραφία, συνάγονται ἔτη πεντακόσια	εἴκοσι	τρία μῆνες ἑπτὰ εἰς τὴν
[1, 21]	δὲ Τίμαιος καὶ Κλείταρχος ὀκτακόσια	εἴκοσι,	ὡς δὲ Ἐρατοσθένης ἑπτακόσια ἑβδομήκοντα
[1, 2]	Ἑλληνικὴν δόξαν τοσοῦτόν φημι τοῖς	φιλεγκλήμοσι·	πρῶτον μὲν εἰ καὶ ἄχρηστος
[1, 12]	βάλλειν μή ποτε καταπατήσωσι τοῖς	ποσὶ	καὶ στραφέντες ῥήξωσιν ὑμᾶς. χαλεπὸν
[1, 15]	ἀκρόδρυα σιτοῦνται καὶ ὕδωρ ταῖς	χερσὶ	πίνουσιν, οὐ γάμον, οὐ παιδοποιίαν
[1, 5]	ἰδοὺ ἡ παιδίσκη ἐν ταῖς	χερσί	σου, χρῶ αὐτῇ ὡς ἄν
[1, 29]	διέταξε Κρονίων, ἰχθύσι μὲν καὶ	θηρσὶ	καὶ οἰωνοῖς πετεηνοῖς, ἐσθέμεν ἀλλήλους,
[1, 21]	Φαίαξιν, ὃ δὲ παρὰ τοῖς	μνηστῆρσι)	κατὰ τὸ κιθαρίζειν εὐδοκίμουν. καὶ
[1, 21]	Ἡρακλεῖ, Μουσαίου διδάσκαλος· Ἀμφίων γὰρ	δυσὶ	προάγει γενεαῖς τῶν Ἰλιακῶν, Δημόδοκος
[1, 15]	τοῖς τε Μάγοις καὶ τοῖς	ἱερεῦσι	μαθητεύων. Ζωροάστρην δὲ τὸν Μάγον
[1, 29]	γὰρ ἀνθρώποισι νόμον διέταξε Κρονίων,	ἰχθύσι	μὲν καὶ θηρσὶ καὶ οἰωνοῖς
[1, 8]	καὶ τοῦ λόγου ἐπακηκοότων τοῖς	ἰχθύσι	τοῖς θαλασσίοις ἐοικότες, οἳ δὴ
[1, 21]	Ἔσδρα εἰς τὴν πατρῴαν γῆν	ἀναζεύγνυσι·	δι´ ὃν γίνεται ἡ ἀπολύτρωσις
[1, 21]	πεντήκοντα, ὡς δὲ ἡ προκειμένη	δείκνυσι	χρονογραφία, συνάγονται ἔτη πεντακόσια εἴκοσι
[1, 15]	φιλοσοφίας διὰ πολλῶν ὁ Πυθαγόρειος	ὑποδείκνυσι	Φίλων, οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ
[1, 27]	οὕτω που τὸν τοιοῦτον ὑγιέστατα	ἀποκτείννυσι.	κρινόμενοι δὲ ὑπὸ τοῦ κυρίου«
[1, 11]	ἁπάσης προσίεσθαι παιδείας. στοιχεῖα δὲ	σέβουσι	Διογένης μὲν τὸν ἀέρα, Θαλῆς
[1, 5]	τῆς γὰρ ἀφροσύνης οἱ πόδες	κατάγουσι	τοὺς χρωμένους αὐτῇ μετὰ θανάτου
[1, 21]	εἰς Μουσαῖον χρησμοὺς Ὀνομακρίτου εἶναι	λέγουσι,	τὸν Κρατῆρα δὲ τὸν Ὀρφέως
[1, 13]	ὁ ἄρτιος τῷ περιττῷ διαφέρεται,	ὁμολογοῦσι	δὲ ἄμφω τῇ ἀριθμητικῇ, ὡς
[1, 5]	αὐτὴν καθάπερ εἰς ἀέναον ποταμὸν	ἐκρέουσι	τὰ ῥεῖθρα ἄλλα ἄλλοθεν. ἐνθέως
[1, 21]	τοῦ βαπτίσματος αὐτοῦ τὴν ἡμέραν	ἑορτάζουσι	προδιανυκτερεύοντες ἐν ἀναγνώσεσι. φασὶ δὲ
[1, 21]	Βροντίνου. ναὶ μὴν καὶ Τέρπανδρον	ἀρχαΐζουσί	τινες· Ἑλλάνικος γοῦν τοῦτον ἱστορεῖ
[1, 10]	καὶ οἱ λόγῳ· ἀγαθῷ κεχρημένοι	συνεγγίζουσι	τοῖς τὰ καλὰ τῶν ἔργων
[1, 14]	δὲ περὶ Ἀριστοτέλη Χίλωνος αὐτὸ	νομίζουσι,	Δίδυμος δὲ Θαλοῦ φησιν εἶναι
[1, 15]	ἑλιγμοῖς καὶ ψόφοις τεκμαίρονται καὶ	προθεσπίζουσι	τὰ μέλλοντα. αὗται γοῦν οὐκ
[1, 29]	πολυμαθοῦς περιουσίας ἀποδείξεις ἰσχυροποιοῦσι καὶ	βεβαιοῦσι	καὶ θεμελιοῦσι τοὺς λόγους τοὺς
[1, 7]	εἴ ποτε οἱ μὴ ἐπιστάμενοι	διαβιοῦσι	καλῶς εὖ ποιεῖν· εὐποιίᾳ γὰρ
[1, 29]	ἀποδείξεις ἰσχυροποιοῦσι καὶ βεβαιοῦσι καὶ	θεμελιοῦσι	τοὺς λόγους τοὺς ἀποδεικτικούς, ὅσον
[1, 9]	~(Ἔνιοι δὲ εὐφυεῖς οἰόμενοι εἶναι	ἀξιοῦσι	μήτε φιλοσοφίας ἅπτεσθαι μήτε διαλεκτικῆς,
[1, 29]	ἐκ τῆς πολυμαθοῦς περιουσίας ἀποδείξεις	ἰσχυροποιοῦσι	καὶ βεβαιοῦσι καὶ θεμελιοῦσι τοὺς
[1, 17]	τέλος ἀποτελεῖν καὶ ὠφελίμως τοῖς	δοκοῦσι	φαύλοις χρῆσθαι καθάπερ καὶ τῷ
[1, 4]	ἰδίωμα οἱ σοφοὶ τῇ διανοίᾳ,	λαμβάνουσι	δὲ πνεῦμα αἰσθήσεως» παρὰ τῆς
[1, 15]	ἐν γενέσει κακῶν ἁπάντων μετασχεῖν	ὑπολαμβάνουσι,	κηδομένας τοῦ τῶν ἀνθρώπων γένους,
[1, 8]	τέχνας, εἴ τις μὴ προσέρχεται	ὑγιαίνουσι	λόγοις» φησί, διδασκαλίᾳ δέ τινι
[1, 21]	δι´ ἀναποδισμοῦ ἡλίου. μέχρι τούτου	διατείνουσι	προφητεύοντες Ἡσαΐας καὶ Ὠσηὲ καὶ
[1, 20]	θεοῦ παιδευόμενοι· ἔνθεν οὐδ´ ὡσαύτως	κινοῦσι	τὰς ψυχάς, ἀλλὰ διαφόρῳ διδασκαλίᾳ.
[1, 11]	κατέχετε» τοῖς πνευματικοῖς λέγων τοῖς	ἀνακρίνουσι	πάντα, κατὰ ἀλήθειαν λεγόμενα πότερον
[1, 1]	καὶ τοῦτο εὐμαρῶς ἐκθρέψαι δύνασθαι.	Περιέξουσι	δὲ οἱ Στρωματεῖς ἀναμεμιγμένην τὴν
[1, 27]	καὶ πάλιν· ἄνδρες κακοὶ οὐ	νοοῦσι	νόμον, οἱ δὲ ζητοῦντες τὸν
[1, 13]	ἡ ῥῆσις· πάντα ἐνώπια τοῖς	νοοῦσι»	(τὰ δὲ πάντα Ἑλληνικά ἐστι
[1, 27]	δὲ θέλοντες εἶναι νομοδιδάσκαλοι οὐ	νοοῦσι,	φησὶν ὁ ἀπόστολος, οὔτε ἃ
[1, 1]	αὐτοῖς λαλῶ, ὅτι βλέποντες οὐ	βλέπουσι	καὶ ἀκούοντες οὐκ ἀκούουσι καὶ
[1, 7]	μὲν τῷ μᾶλλον καὶ ἧττον	διαφέρουσι,	πλὴν αἱ πᾶσαι βιωφελεῖς. φιλοσοφίαν
[1, 14]	πάλιν αὖ Χίλωνι τῷ Λακεδαιμονίῳ	ἀναφέρουσι	τὸ μηδὲν ἄγαν» Στράτων δὲ
[1, 14]	Θαλῆς, ὡς Λέανδρος καὶ Ἡρόδοτος	ἱστοροῦσι,	Φοῖνιξ ἦν, ὡς δέ τινες
[1, 26]	ἐνάτου ἔτους λαμβάνειν τοὺς νόμους	ἱστοροῦσι	φοιτῶντα εἰς τὸ τοῦ Διὸς
[1, 2]	ὁ ἀπόστολος, Ἕλληνες δὲ σοφίαν	ζητοῦσι.	~(Πολὺς δὲ ὁ τοιόσδε ὄχλος·
[1, 18]	πρὸς πίστιν, Ἕλληνες δὲ σοφίαν	ζητοῦσι,	τοὺς ἀναγκαστικοὺς καλουμένους λόγους καὶ
[1, 18]	πιστεύοντας· ἐπειδὴ Ἰουδαῖοι» φησί, σημεῖα	αἰτοῦσι»	πρὸς πίστιν, Ἕλληνες δὲ σοφίαν
[1, 21]	τοῖς τοῦ Ἀβατθὰν ἔτεσιν ἑπτὰ	συνάπτουσι	τὰ Ἑβρὼν ὀκτὼ ἔτη. καὶ
[1, 10]	σοφιστῶν οὐ μόνον γοητεύουσι καὶ	κλέπτουσι	τοὺς πολλούς, βιαζόμεναι δὲ ἔσθ´
[1, 1]	τῆς ἀληθείας. Εἰ τοίνυν ἄμφω	κηρύττουσι	τὸν λόγον, ὃ μὲν τῇ
[1, 4]	τέχνας τοῦ περὶ τὰς αἰσθήσεις	ἀπολαύουσι	περιττοῦ, ἀκοῆς μὲν ὁ κοινῶς
[1, 23]	Μωυσῆν τὸν ἀποπνεύσαντα τῷ ὕδατι	προσαγορεύουσι.	δῆλον οὖν ὡς ἐν τῷ
[1, 10]	αὐταὶ τῶν σοφιστῶν οὐ μόνον	γοητεύουσι	καὶ κλέπτουσι τοὺς πολλούς, βιαζόμεναι
[1, 21]	τοῦ Ἀβιμέλεχ ἐκ συγγενείας Ἠλί,	προφητεύουσι	δὲ Γὰδ καὶ Νάθαν ἐπ´
[1, 21]	δύο, καὶ λεπρῶν οὗτος ἐτελεύτα·	προφητεύουσι	δὲ ἐπ´ αὐτοῦ Ἀμὼς καὶ
[1, 21]	μέχρι τούτου προφητεύων διατείνει Ἱερεμίας,	προφητεύουσι	δὲ καὶ Βουζὶ καὶ Οὐρίας
[1, 21]	ὀλίγων, οἳ εἰς Αἴγυπτον κατέφυγον.	προφητεύουσι	δὲ καὶ ἐπὶ Σεδεκίου ἔτι
[1, 21]	ὁ ἐκ τῶν δώδεκα Ἄγγελος	προφητεύουσι,	καὶ ἦν ἀρχιερεὺς Ἰησοῦς ὁ
[1, 1]	οὐ βλέπουσι καὶ ἀκούοντες οὐκ	ἀκούουσι	καὶ οὐ συνιᾶσι, τὴν ἄγνοιαν
[1, 26]	τὸν Ἀπόλλωνα συνεχὲς ἀπιόντα παιδεύεσθαι	γράφουσι	Πλάτων τε καὶ Ἀριστοτέλης καὶ
[1, 21]	χρόνους τῶν Ῥωμαϊκῶν βασιλέων οὕτως	ἀναγράφουσι·	Γάιος Ἰούλιος Καῖσαρ ἔτη γʹ
[1, 21]	καὶ Τίμαιος Ὀρθαγόραν τινὰ μάντιν	ἀναγράφουσι,	καθάπερ ὁ Σάμιος Πυθοκλῆς ἐν
[1, 15]	παρὰ τοῖς ἔξω τῆς Ἑλλάδος	φιλοσοφοῦσι,	τὰ μὲν παρ´ Ἰνδοῖς ὑπὸ
[1, 4]	διανοίᾳ, οὓς ἐνέπλησα πνεῦμα αἰσθήσεως·	ἔχουσι	μέν τι οἰκεῖον φύσεως ἰδίωμα
[1, 6]	τιθέμενοι ἐν σοφίῃ γνώμην, αἰτίην	ἔχουσι	μωρίης. καὶ Ἡσίοδος· Μουσάων, αἵτ´
[1, 12]	ὅσα διασποράδην καὶ διερριμμένως ἐγκατεσπαρμένην	ἔχουσι	τὴν ἀλήθειαν, ὅπως ἂν λάθοι
[1, 7]	γὰρ περιπεπτώκασιν, ἔνιοι δὲ καὶ	εὐστοχοῦσι	διὰ συνέσεως εἰς τὸν περὶ
[1, 25]	πειθήνιοι δὲ οἱ ἀρχόμενοι τοῖς	ἄρχουσι	γίγνωνται, ὅπερ ἡ κατὰ Μωυσέα
[1, 15]	οἱ τὴν Προδίκου μετιόντες αἵρεσιν	αὐχοῦσι	κεκτῆσθαι. Ἀλέξανδρος δὲ ἐν τῷ
[1, 7]	τελευτὴν τοῦ βίου, κἂν εὐεργεῖς	ὦσι	νῦν, εἰ μὴ πίστιν ἔχοιεν.
[1, 5]	σοι ἐπὶ γήρως, ἡνίκα ἂν	κατατριβῶσί	σου σάρκες σώματος. τοῦτο γὰρ
[1, 21]	Εἴραμος τὴν ἑαυτοῦ θυγατέρα Σολομῶνι	δίδωσι	καθ´ οὓς χρόνους μετὰ τὴν
[1, 4]	τάδε λέγων· ὁ γὰρ θεὸς	δίδωσι	σοφίαν ἐκ τοῦ ἑαυτοῦ στόματος
[1, 19]	ἐγκύκλιον παιδείαν συντελεῖν πρὸς τἀγαθὸν	δίδωσι,	συνεργεῖν δὲ πρὸς τὸ διεγείρειν
[1, 1]	ἴχνος γνώρεως, συνελόντι εἰπεῖν ἀφορμὰς	δίδωσι	σωτηρίας. οἱ δὲ ἐντραφέντες γνησίως
[1, 14]	ὅπως κἂν τοῖς Ἑλλήνων προφήταις	δίδωσί	τι τῆς ἀληθείας καὶ οὐκ
[1, 1]	τὰ φρέατα ἐξαντλούμενα διειδέστερον ὕδωρ	ἀναδίδωσι,	τρέπεται δὲ εἰς φθορὰν ὧν
[1, 3]	αὐτῶν, ἡδοναῖς δεδουλωμένοι, ἀπιστεῖν ἐθέλοντες,	γελῶσι	τὴν ἁπάσης σεμνότητος ἀξίαν ἀλήθειαν,
[1, 26]	αὐτοὶ ἐκ τῶν παρὰ σφίσι	τιμῶσι	Μωυσῆ. τόν τε Μίνω παρὰ
[1, 25]	σωφροσύνην ὠνόμασεν, ὅταν ἄρχοντες μὲν	πρέπωσι	τοῖς ἀρχομένοις, πειθήνιοι δὲ οἱ
[1, 19]	οἱ ἀκριβῶς παρ´ Ἕλλησι φιλοσοφήσαντες	διορῶσι	τὸν θεόν· τοιαῦται γὰρ αἱ
[1, 1]	ἄχρι τῆς παρθενίου καλουμένης ἄνυδρον	εὕρωσι	τὴν γῆν. ἀπορίᾳ γὰρ ἐπαρκεῖν
[1, 12]	τοὺς μαργαρίτας βάλλειν μή ποτε	καταπατήσωσι	τοῖς ποσὶ καὶ στραφέντες ῥήξωσιν
[1, 17]	δὲ οὐδὲν ἀντίκειται οὐδὲ ἐναντιοῦταί	τι	αὐτῷ, κυρίῳ καὶ παντοκράτορι ὄντι.
[1, 17]	δυνάμενον οὐκ ἐνεργεῖ οὐδὲ κωλύει.	τί	γὰρ ἐνεργεῖ ὁ μὴ κωλύων;
[1, 22]	ὁ Πυθαγόρειος φιλόσοφος ἄντικρυς γράφει·	τί	γάρ ἐστι Πλάτων ἢ Μωυσῆς
[1, 1]	τῆς ἑστιάσεως τῆς αὐτῆς κατηξιωμένοις.	τί	γὰρ ὄφελος σοφίας μὴ σοφιζούσης
[1, 1]	λειμῶνος τὰ ἄνθη δρεπόμενος ἀκήρατόν	τι	γνώσεως χρῆμα ταῖς τῶν ἀκροωμένων
[1, 9]	εἴη δ´ ἂν αὕτη διαλεκτική.	τί	δ´; οὐχὶ καὶ τὸ λέγειν
[1, 1]	πάντες ἴσασι τὴν ἀλήθειαν; διὰ	τί	δὲ μὴ ἠγαπήθη ἡ δικαιοσύνη,
[1, 15]	γένος καὶ παρὰ βαρβάροις παιδευθέντες,	τί	δεῖ καὶ λέγειν, εἴ γε
[1, 2]	φαίνεται ζητηθὲν καὶ πόνῳ πορισθέν.	τί	δή ποτ´ οὖν ὧδε διατετάχθαι
[1, 29]	τὴν οἴησιν αὐτῶν παίδων βραχύ	τι	διαφέρειν μύθων· οὐ γὰρ μύθων
[1, 13]	οὐκ ὀλίγα, οἳ δὲ μέρος	τι,	εἴπερ ἄρα, τοῦ τῆς ἀληθείας
[1, 23]	παιδίῳ οἱ γονεῖς ἔθεντο ὄνομά	τι,	ἐκαλεῖτο δὲ Ἰωακείμ. ἔσχεν δὲ
[1, 19]	ζῆν οὐδὲ πολυμαθοῦντα, ἀλλὰ ἄλλο	τι,	ἐπεὶ ἔγωγε ᾤμην καὶ ὄνειδος
[1, 1]	τῆς χρηστομαθίας περιουσία οἷον ἥδυσμά	τί	ἐστιν παραπεπλεγμένον ἀθλητοῦ βρώματι, οὐ
[1, 19]	εἰ δὲ ὀρθῶς προὐθυμήθην καί	τι	ἠνύσαμεν, ἐκεῖσε ἐλθόντες τὸ σαφὲς
[1, 1]	τῶν προσηκόντων δι´ ἀντιμισθίαν πράσσων	τι,	ἤτοι ὡς εὐεργὸς σπεύδων ἀπολαβεῖν
[1, 1]	περίστασιν αὐτὸ ποιεῖ, ἀλλὰ οἰκονομούμενός	τι	θεοσόφως καὶ συμπεριφερόμενος ἐνεργήσει. οὔτε
[1, 5]	καὶ ἀσκητικός. εἴη δ´ ἄν	τι	καὶ ἄλλο δηλούμενον διὰ τῶν
[1, 1]	ὄμμα πρὸς θεωρίαν, τάχα μέν	τι	καὶ ἐντιθεῖσα, οἷον ὁ ἐγκεντρίζων
[1, 17]	τῶν ἐπινοηθέντων πρός τινων ἀγαθόν	τι	καὶ χρηστὸν τέλος ἀποτελεῖν καὶ
[1, 25]	δὲ ὡς σεμνοτέραν τὴν ἕν	τι	λέγουσαν καὶ πρὸς δόγμα ἓν
[1, 1]	ὀλίγοις φανερὸν γενήσεται· ἐπεὶ διὰ	τί	μὴ πάντες ἴσασι τὴν ἀλήθειαν;
[1, 14]	ἀναστάσεως διαλεγόμενος ἰαμβείῳ συγκέχρηται τραγικῷ	τί	μοι ὄφελος; λέγων, εἰ νεκροὶ
[1, 21]	Μεγάροις, οὗ μέμνηται ἡ τραγῳδία.	τί	μοι Τήλεμον καταλέγειν, ὃς Κυκλώπων
[1, 4]	οὐκ ὀκνεῖ λέγειν σοφόν, οὔτε	τι	ναυτιλίης σεσοφισμένον» γράφων. Δανιὴλ δὲ
[1, 4]	ἐνέπλησα πνεῦμα αἰσθήσεως· ἔχουσι μέν	τι	οἰκεῖον φύσεως ἰδίωμα οἱ σοφοὶ
[1, 5]	ἐποπτεύσαντας πολυτρόπως εἰς κλῆσιν πεπαιδαγωγῆσθαι.	τί	οὖν; ἠθέλησε μέν, οὐκ ἠδυνήθη
[1, 18]	ἐστι καὶ θεοῦ σοφία. μή	τι	οὖν, ὅπερ καὶ ἄμεινον, ἀποφατικὸν
[1, 11]	πάλιν· εἴ τις δοκεῖ ἐγνωκέναι	τι,	οὔπω ἔγνω καθὸ δεῖ γνῶναι·
[1, 21]	τοὺς Φρύγας οὕτω. καλοῦντας μικρόν	τι	παρακλίνοντας« ~(Οὐδὲν δὲ οἶμαι ἐπὶ
[1, 23]	ἐκ βίβλου τῆς ἐπιχωρίου σκεῦός	τι	ποιησάμενοι τὸν παῖδα ἐνθέμενοι ἐκτιθέασι
[1, 1]	ἃ καὶ λέγειν ἐφυλαξάμην, οὔ	τί	που φθονῶν (οὐ γὰρ θέμις)
[1, 17]	φῶς ἐπιτήδειον χρησίμως ζωπυρούμενον, ἴχνος	τι	σοφίας καὶ κίνησις περὶ θεοῦ.
[1, 4]	θέσαν οὔτ´ ἀροτῆρα, οὔτ´ ἄλλως	τι	σοφόν, πάσης δ´ ἡμάρτανε τέχνης.
[1, 17]	οὖν δύναμις ἢ ἄγγελος μαθών	τι	τῆς ἀληθείας καὶ μὴ καταμείνας
[1, 14]	κἂν τοῖς Ἑλλήνων προφήταις δίδωσί	τι	τῆς ἀληθείας καὶ οὐκ ἐπαισχύνεται
[1, 27]	διαφθείρωνται πρὸς αὐτοῦ, ὥσπερ μέρος	τι	τοῦ παντὸς σώματος ἀποτεμὼν οὕτω
[1, 23]	τῆς ἑτέρας μάχης φησὶν οὕτως·	τί	τύπτεις ἀσθενέστερον σέθεν; ὃ δ´
[1, 7]	τῶν μνημάτων συκῆ καὶ εἴ	τι	τῶν ἀναιδεστέρων δένδρων, καὶ τὰ
[1, 28]	τοῦ λέγειν τε καὶ πράττειν	τι	τῶν πρὸς τοὺς ἀνθρώπους, ὥσπερ
[1, 15]	τῷ νῷ. Φιλοσοφία τοίνυν πολυωφελές	τι	χρῆμα πάλαι μὲν ἤκμασε παρὰ
[1, 1]	βορβόρῳ ἥδονται» μᾶλλον ἢ καθαρῷ	ὕδατι.	διὰ τοῦτο» φησὶν ὁ κύριος,
[1, 19]	ἢ ἐπὶ τῶν ἄρτῳ καὶ	ὕδατι	κατὰ τὴν προσφορὰν μὴ κατὰ
[1, 23]	τοι Μωυσῆν τὸν ἀποπνεύσαντα τῷ	ὕδατι	προσαγορεύουσι. δῆλον οὖν ὡς ἐν
[1, 23]	τραγῳδιῶν ποιητὴς ἐν τῷ ἐπιγραφομένῳ	δράματι	Ἐξαγωγή« γράφων ὧδε ἐκ προσώπου
[1, 18]	αἰτίᾳ γεγόνασι μὴ πιστεύσαντες τῷ	κηρύγματι·	ἑκούσιος γὰρ ἥ τε αἵρεσις
[1, 29]	διακόσμησιν. ἐν δὲ τῷ Πέτρου	Κηρύγματι	εὕροις ἂν νόμον καὶ λόγον«
[1, 20]	προπαιδεία δὲ προσοψήματι ἔοικεν καὶ	τραγήματι,	δείπνου δὲ λήγοντος γλυκὺ τρωγάλιον
[1, 1]	δ´ ἂν εἴη ὁ τῷ	θελήματι	τοῦ θεοῦ ἐξυπηρετῶν, δωρεὰν λαβών,
[1, 17]	κωλυτικὸν ἐνέχεσθαι τῷ τοῦ αἰτίου	ἐγκλήματι.	ὁ γὰρ προασπίζων αἴτιός ἐστι
[1, 29]	παρὰ βαρβάροις προγενεστάτην· ἀλήθειαν, ᾧ	ῥήματι	ἀντέθηκε τὸ παῖς μῦθος, τὸ
[1, 21]	ζῴων κεχρημένων οὐδὲ μὴν τῷ	σχήματι	μηνυόντων σφίσιν, ἀλλ´, οἶμαι, τῇ
[1, 13]	ἄμφω τῇ ἀριθμητικῇ, ὡς τῷ	σχήματι	ὁ κύκλος καὶ τὸ τρίγωνον
[1, 20]	πίστιν ἀλήθεια· ἡ προπαιδεία δὲ	προσοψήματι	ἔοικεν καὶ τραγήματι, δείπνου δὲ
[1, 1]	ὁ θεός, λόγῳ πιστεύεται, οὐ	γράμματι.	κἄν τις λέγῃ γεγράφθαι οὐδὲν
[1, 21]	ἐπικληθεὶς ἐν τῷ περὶ Ἰουδαίων	συγγράμματι	ἀνέγραψέν τινας ἐπιστολὰς Σολομῶνος μὲν
[1, 23]	γοῦν ἐν τῷ περὶ Ἰουδαίων	συγγράμματι	ἱστορεῖ κατακλεισθέντα εἰς φυλακὴν Μωυσέα
[1, 21]	Πυθαγόρου μέμνηται αὐτοῦ ἐν τῷ	συγγράμματι.	ὅθεν ἀναμφιλέκτως τῆς τῶν προειρημένων
[1, 5]	ἡ Σάρρα τὴν ἑαυτῆς παιδίσκην	ὀνόματι	Ἄγαρ τὴν Αἰγυπτίαν εἰς παιδοποιίαν
[1, 10]	αἰνίξασθαι τὸ νοούμενον. ὁποίῳ δὲ	ὀνόματι	δηλοῦται τοῦτο ὅπερ παραστῆσαι βούλομαι,
[1, 24]	βασιλεῖ ἡμῶν, ἵνα ἐν τῷ	ὀνόματι	Ἰησοῦ πᾶν γόνυ κάμψῃ ἐπουρανίων
[1, 1]	μυστικῶς παραδίδοται, ἵνα ᾖ ἐν	στόματι	λαλοῦντος καὶ ᾧ λαλεῖται, μᾶλλον
[1, 29]	γοῦν οἱ εὐγνώμονες ὅλῳ τῷ	πλάσματι	τῷ τῆς ἑρμηνείας προσίασιν· ἐπὶ
[1, 21]	τῇ ἐπιβουλῇ, οὐ δή που	νεύματι	ἀφανεῖ τῶν ἀλόγων ζῴων κεχρημένων
[1, 26]	τὴν εὐδαιμονίαν ἄγων· ὁ γὰρ	πνεύματι	ἁγίῳ γενόμενος πνευματικός. οὗτος δὲ
[1, 17]	διάβολος αὐτὸν πληροῖ τῷ ἑαυτοῦ	πνεύματι,	εἴ τινα δυνήσεται ῥῆξαι τῶν
[1, 21]	σάρκα τῷ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ	πνεύματι	ἐν ταύταις ταῖς ἑξήκοντα δύο
[1, 1]	ἀγαλλίασιν τοῦ σωτηρίου σου, καὶ	πνεύματι	ἡγεμονικῷ στήριξόν με. Ὁ μὲν
[1, 6]	εὔχῃ, ὡς ὁ κύριος ἐδίδαξε,	πνεύματι	προσκυνῶν, οὐκέτι περὶ τὸν οἶκον
[1, 1]	γάρ, οἶμαι, ψυχῇ καὶ πνεῦμα	πνεύματι	συναπτόμενα κατὰ τὴν τοῦ λόγου
[1, 1]	ἥδυσμά τί ἐστιν παραπεπλεγμένον ἀθλητοῦ	βρώματι,	οὐ τρυφητιῶντος, ὄρεξιν δὲ ἀγαθὴν
[1, 29]	τοὺς λόγους τοὺς ἀποδεικτικούς, ὅσον	ἔτι	αἱ αὐτῶν ὡς νέων φρένες
[1, 21]	ὁ δοῦλος Σολομῶνος, προφητεύει δὲ	ἔτι	Ἀχίας ὁ Σηλωνίτης καὶ Σαμαίας
[1, 6]	αἱ χρησταὶ τοιαύτης παιδείας ἀντιλαμβανόμεναι	ἔτι	βελτίους τῶν πρότερον φύονται εἴς
[1, 22]	περὶ τὴν ἑρμηνείαν ἀκριβῶς πραγματευσαμένου·	ἔτι	γὰρ Μακεδόνων τὴν Ἀσίαν κατεχόντων
[1, 23]	ἐκμανθάνοντες τὴν δύναμιν τοῦ θεοῦ.	ἔτι	δὲ Αἰγύπτιοι ἀκοῇ μὴ παραδεχόμενοι
[1, 16]	φιλοσοφία τὸ μέγεθος τῆς ἀληθείας,	ἔτι	δὲ ἐξασθενεῖ πράττειν τὰς κυριακὰς
[1, 1]	δὲ καὶ Ἐπικούρῳ ἀθεότητος κατάρχοντι,	ἔτι	δὲ Ἱππώνακτι καὶ Ἀρχιλόχῳ αἰσχρῶς
[1, 21]	τοὺς Ἰουδαίων διαφώνως τῷ Δημητρίῳ.	ἔτι	δὲ καὶ Εὐπόλεμος ἐν τῇ
[1, 21]	Φαρμουθὶ γεγενῆσθαι κδʹ ἢ κεʹ	Ἔτι	δὲ κἀκεῖνα τῇ χρονογραφίᾳ προσαποδοτέον,
[1, 12]	τοῦ γράφειν ἐμοί, καὶ νῦν	ἔτι	εὐλαβῶς ἔχω, ᾗ φησιν, ἔμπροσθεν
[1, 21]	Ὀζίου ἔτη ἑκκαίδεκα· ἐπὶ τούτου	ἔτι	Ἡσαΐας προφητεύει καὶ Ὠσηὲ καὶ
[1, 21]	προφητεύουσι δὲ καὶ ἐπὶ Σεδεκίου	ἔτι	Ἱερεμίας καὶ Ἀμβακούμ, ἐν δὲ
[1, 5]	Ἀβραὰμ καὶ δίκαιος) στεῖρα ἦν	ἔτι	καὶ ἄτεκνος κατὰ τὴν γενεὰν
[1, 11]	φησίν, ἵνα ἡ ἀγάπη ὑμῶν	ἔτι	μᾶλλον καὶ μᾶλλον περισσεύῃ ἐν
[1, 21]	ἐπιβαλεῖν αὐτῷ Λυκοῦργον τὸν νομοθέτην	ἔτι	νέον ὄντα. Εὐθυμένης δὲ ἐν
[1, 21]	βασιλείαν. ἐπὶ τῆς Γοθολίας ταύτης	ἔτι	ὁ Ἐλισσαῖος προφητεύει, μεθ´ ἣν
[1, 1]	χρῄζει τῆς ἐπὶ τὴν ἀρετὴν	ἔτι	ὁδοῦ οὔθ´ ὁ ἐρρωμένος ἀναλήψεως.
[1, 18]	συνετοὺς καὶ εὐπειθεῖς καὶ πρὸς	ἔτι	πιστούς. ἐδείχθησαν δὲ ἐκ τῆς
[1, 21]	ἐβασίλευσεν ἔτος ἕν, ἐπὶ τούτου	ἔτι	προφητεύει Ἐλισσαῖος καὶ σὺν αὐτῷ
[1, 16]	Ἐρέσιος Κύδιππός τε ὁ Μαντινεύς,	ἔτι	τε Ἀντιφάνης καὶ Ἀριστόδημος καὶ
[1, 1]	σοφιζούσης τὸν οἷόν τε ἐπαΐειν;	ἔτι	τε καὶ ὁ σωτὴρ σῴζει
[1, 23]	γεωμετρίαν ῥυθμικήν τε καὶ ἁρμονικὴν	ἔτι	τε μετρικὴν ἅμα καὶ μουσικὴν
[1, 17]	κατά γε τοῦτο ἀνενέργητον εἶναι.	ἔτι	τὸ μὲν αἴτιον πρὸς τῇ
[1, 25]	πραγματεία διὰ σπουδῆς ἔχει γενέσθαι.	ἔτι	τὸ μὲν νομικὸν πρὸς γενέσεως
[1, 22]	διάλεκτον ἑρμηνεῦσαι. οἳ δὲ ἅτε	ἔτι	ὑπακούοντες Μακεδόσι τῶν παρὰ σφίσιν
[1, 21]	γενόμενος ἐδείχθη, τριακοσιοστῷ ἔτει προφητεύων	ἔτι	φαίνεται Μιχαίας τε σὺν αὐτῷ
[1, 16]	φέρει τὰ πάντα τριακόσια δώδεκα.	ἔτι	φασὶ τὸ ἡρῷον τὸ ἑξάμετρον
[1, 16]	Ἰλλυριοὶ τὴν καλουμένην πάρμην ἐξεῦρον.	ἔτι	φασὶ Τουσκανοὺς πλαστικὴν ἐπινοῆσαι, Ἴτανόν
[1, 18]	τόπον τῷ διαβόλῳ. ὁ κλέπτων	μηκέτι	κλεπτέτω, μᾶλλον δὲ κοπιάτω ἐργαζόμενος
[1, 9]	τοῦ πειρασμοῦ σοφίζεται χρόνον, καὶ	οὐκέτι	ἔγωγε ἐνταῦθα συνορῶ, ὅπως ~ΚΛΗΜΕΝΤΟΣ
[1, 13]	ἐστι καὶ βαρβαρικά, θάτερα δὲ	οὐκέτι	πάντα) ὀρθὰ δὲ τοῖς βουλομένοις
[1, 6]	ὁ κύριος ἐδίδαξε, πνεύματι προσκυνῶν,	οὐκέτι	περὶ τὸν οἶκον εἴη ἂν
[1, 23]	τοῖς διαπρέπουσιν Αἰγυπτίων ἐδιδάσκετο καὶ	προσέτι	τὴν διὰ συμβόλων φιλοσοφίαν, ἣν
[1, 6]	χειμῶνος ἀπειλὴν τὴν τροφήν, ἢ	πορεύθητι	πρὸς τὴν μέλισσαν καὶ μάθε
[1, 23]	βροτούς, πόλεις τ´ ἐπύργου, σφῶν	ἕκητι	δυσμόρων· ἔπειτ´ ἐκήρυσς´ ἡμῖν, Ἑβραίων
[1, 21]	ἕπεσθαί τις βουληθῇ τῷ γραμματικῷ	Κράτητι	καὶ λέγῃ περὶ τὴν Ἡρακλειδῶν
[1, 7]	κατευθύνοντες τὴν πορείαν αὐτῶν ἐν	ὁσιότητι»	γνωστικῇ. αὐτίκα ὁ Κλήμης ἐν
[1, 18]	θεὸν κτισθέντα ἐν δικαιοσύνῃ καὶ	ὁσιότητι	τῆς ἀληθείας. διὸ ἀποθέμενοι τὸ
[1, 21]	τέκε φαίδιμον υἱόν, μιχθεῖς´ ἐν	φιλότητι,	Διώνυσον πολυγηθῆ. Κάδμος μὲν ὁ
[1, 25]	αἰεί· καὶ γὰρ ἰσχύι καὶ	σεμνότητι	καὶ φρονήσει πρέπειν ἂν μᾶλλον
[1, 2]	τὸ θηρίον, οὕτω καὶ τἀληθὲς	γλυκύτητι	φαίνεται ζητηθὲν καὶ πόνῳ πορισθέν.
[1, 1]	ἐνδυναμοῦ» καὶ Παῦλος λέγει, ἐν	χάριτι	τῇ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ, καὶ
[1, 1]	Ἐπικούρῳ ἀθεότητος κατάρχοντι, ἔτι δὲ	Ἱππώνακτι	καὶ Ἀρχιλόχῳ αἰσχρῶς οὕτως ἐπιτρεπτέον
[1, 24]	Μιλτιάδης συγχρησάμενος ἀνοδίᾳ τε καὶ	νυκτὶ	ἐπιθέμενος τοῖς Πέρσαις, ὧν Δᾶτις
[1, 14]	Φερεκύδην τὸν Σύριον. Πλάτων δὲ	ἀντὶ	Περιάνδρου ὡς ἀναξίου σοφίας διὰ
[1, 16]	ὁ Κυμαῖος πρῶτος τοῦ γραμματικοῦ	ἀντὶ	τοῦ κριτικοῦ εἰσηγήσατο τοὔνομα καὶ
[1, 27]	ἔγνωσαν, οὐκ ἔστι φόβος θεοῦ	ἀπέναντι	τῶν ὀφθαλμῶν αὐτῶν. φάσκοντες εἶναι
[1, 27]	ζητοῦντες τὸν κύριον συνήσουσιν ἐν	παντὶ	ἀγαθῷ. δεῖ δὴ τὴν διοικοῦσαν
[1, 6]	φωνέοντα πᾶν ἔπος καὶ ἐν	παντὶ	δήμῳ. χρὴ δὲ καιροῦ μέτρα
[1, 4]	καὶ συνέσεως καὶ ἐπιστήμης ἐν	παντὶ	ἔργῳ, διανοεῖσθαι καὶ ἀρχιτεκτονῆσαι. ἐργάζεσθαι
[1, 8]	μὴ μετὰ φιλοσοφίας γένωνται, βλαβερώτεραι	παντί	που εἶεν ἄν. ἄντικρυς γοῦν
[1, 13]	ἀτὰρ καὶ ἐν τῷ κόσμῳ	παντὶ	τὰ μέρη σύμπαντα, κἂν διαφέρηται
[1, 19]	ἀπέλιπον ἐν τῷ βίῳ, ἀλλὰ	παντὶ	τρόπῳ προὐθυμήθην γενέσθαι. εἰ δὲ
[1, 4]	ἐπιφέρει καθολικὸν δὴ λόγον· καὶ	παντὶ	τῷ συνετῷ καρδίᾳ δέδωκα σύνεσιν,
[1, 1]	θαυμασιώτατα τοίνυν ὁ ἀπόστολος ἐν	παντὶ»	φησὶ συνιστάντες ἑαυτοὺς ὡς θεοῦ
[1, 21]	ὢν ἐπιβεβληκέναι Ἀρχίᾳ τῷ Συρακούσας	κτίσαντι.	Καὶ ταῦτα μὲν προήχθημεν εἰπεῖν,
[1, 23]	ὡς ἐν τῷ ἔμπροσθεν χρόνῳ	περιτμηθέντι	τῷ παιδίῳ οἱ γονεῖς ἔθεντο
[1, 17]	τι αὐτῷ, κυρίῳ καὶ παντοκράτορι	ὄντι.	ἀλλὰ καὶ αἱ τῶν ἀποστατησάντων
[1, 1]	καὶ ἀνδρῶν μακαρίων καὶ τῷ	ὄντι	ἀξιολόγων. τούτων ὃ μὲν ἐπὶ
[1, 11]	οὖν πρὸς ἀλήθειαν καὶ τῷ	ὄντι	ἀργὸν οὐ βούλεται εἶναι τὸν
[1, 28]	ἄνδρα. οὗτός ἐστιν ὁ τῷ	ὄντι	δείξας ὅπως {τε} γνωστέον ἑαυτούς,
[1, 1]	οἱ δὲ ἐργάται βραχεῖς» τῷ	ὄντι	δεῖσθαι καθήκει, ὅπως ὅτι μάλιστα
[1, 5]	Ἰσραὴλ οὗτος μετονομάζεται ὁ τῷ	ὄντι	διορατικὸς ὡς ἂν πολύπειρός τε
[1, 28]	καλὸν κατέχοντες· αὕτη γὰρ τῷ	ὄντι	ἡ διαλεκτικὴ φρόνησίς ἐστι περὶ
[1, 12]	αὐτοὺς παραγγέλλων. ἀλλ´ ἔστι τῷ	ὄντι	ἡ τῶν ὑπομνημάτων ὑποτύπωσις ὅσα
[1, 1]	Αἰγύπτῳ θηράσας λεληθότα. Σικελικὴ τῷ	ὄντι	ἦν μέλιττα προφητικοῦ τε καὶ
[1, 1]	διὰ λόγων λαμβάνεται. καὶ τῷ	ὄντι	μακάριοι οἱ εἰρηνοποιοί» οἱ τοὺς
[1, 26]	πνευματικός. οὗτος δὲ ὁ τῷ	ὄντι	νομοθέτης, ὃς οὐ μόνον ἐπαγγέλλεται
[1, 17]	ἔλεγον οἱ ψευδοπροφῆται, καὶ τῷ	ὄντι	οὗτοι ἐν ἐκστάσει προεφήτευον ὡς
[1, 9]	τῆς ἀληθείας ἰχνευτὴς καὶ τῷ	ὄντι	πολύμητις» δίκην τῆς βασάνου λίθου
[1, 26]	πεπεισμένως ἂν ἀγορεύοιμεν σοφὸν τῷ	ὄντι	τὸν Μωυσέα. καθάπερ οὖν τὴν
[1, 24]	Θρασυβούλῳ τοὺς ἐκπεσόντας ἀπὸ Φυλῆς	καταγαγόντι	καὶ βουλομένῳ λαθεῖν στῦλος ὁδηγὸς
[1, 1]	ἐκδανεῖσαι καὶ αὐτὸ ὅπερ ἔλαβεν	ἀποδιδόντι	ἀργόν, πονηρὲ δοῦλε» εἶπεν καὶ
[1, 9]	δὲ καὶ τὰ κτήνη ἐλαυνόμενα	ἀναγκάζοντι	τῷ φόβῳ. οὐχὶ δὲ καὶ
[1, 24]	ὁδηγὸς γίνεται διὰ τῶν ἀτριβῶν	ἰόντι.	τῷ Θρασυβούλῳ νύκτωρ ἀσελήνου καὶ
[1, 1]	παρ´ ἡμῶν, ὅτι τῷ κρυπτῶς	ἐπαίοντι	τὸ κρυπτὸν φανερωθήσεσθαι διὰ τοῦδε
[1, 20]	βαθμὸς τῷ εἰς τὸ ὑπερῷον	ἀνιόντι	καὶ ὁ γραμματιστὴς τῷ φιλοσοφήσοντι)
[1, 20]	δὲ τῷ διδασκάλῳ καὶ τῷ	πιπράσκοντι	ἀρραβῶνα. ἑκάστη δὲ εἴτε ἀρετὴ
[1, 1]	δὲ ἀχρηστία ἰοῦ τούτῳ γεννητική.	συνελόντι	γὰρ φάναι ἡ συγγυμνασία ἕξιν
[1, 7]	κυνοτροφικὴ καὶ μελισσουργικὴ τέχναι πᾶσαι,	συνελόντι	δ´ εἰπεῖν ἀγελοκομική τε καὶ
[1, 1]	ἀλήθειαν, κίνησιν ζητητικήν, ἴχνος γνώρεως,	συνελόντι	εἰπεῖν ἀφορμὰς δίδωσι σωτηρίας. οἱ
[1, 26]	τούτων ἔργοις ἀπονέμων, Μωυσῆς δὲ	συνελόντι	εἰπεῖν νόμος ἔμψυχος ἦν τῷ
[1, 1]	οἱ ἀκούοντες ἐπιστραφήσονται. καὶ δὴ	συνελόντι	φάναι (ἐν πολλοῖς γὰρ τοῖς
[1, 23]	ποιμενικῇ· προγυμνασία γὰρ βασιλείας τῷ	μέλλοντι	τῆς ἡμερωτάτης τῶν ἀνθρώπων ἐπιστατεῖν
[1, 11]	ἀλλ´ ἐπὶ τῷ θεῷ τῷ	ἐγείροντι	τοὺς νεκρούς, ὁ ἀπόστολός φησιν,
[1, 20]	ἀνιόντι καὶ ὁ γραμματιστὴς τῷ	φιλοσοφήσοντι)	οὐδ´ ὡς κατὰ τὴν ἀφαίρεσιν
[1, 3]	κλίνῃ· μόνῳ γάρ, οἶμαι, τῷ	πιστεύοντι,	διακεκριμένῳ τέλεον τῶν ἄλλων τῶν
[1, 1]	καὶ σοφώτερος ἔσται, καὶ τῷ	ἔχοντι	δὲ προστεθήσεται» ἐπαγγέλλεται δὲ οὐχ
[1, 18]	ἵνα ἔχητε μεταδοῦναι τῷ χρείαν	ἔχοντι»	καὶ τῆς κοσμικῆς περιουσίας καὶ
[1, 1]	πρὸς δὲ καὶ Ἐπικούρῳ ἀθεότητος	κατάρχοντι,	ἔτι δὲ Ἱππώνακτι καὶ Ἀρχιλόχῳ
[1, 1]	συμβάλλεται γοῦν τὰ μέγιστα τῷ	περιτυχόντι	κατὰ τὴν θείαν πρόνοιαν, ἀρχὴν
[1, 16]	δύναμιν τῆς φωνῆς, ἔσομαι τῷ	λαλοῦντι	βάρβαρος καὶ ὁ λαλῶν ἐμοὶ
[1, 8]	ὀρθοῦ καὶ ὑγιοῦς λόγου τῷ	κοινωνοῦντι	τοῦ ψεύδους πιστεύειν. τὸ μὲν
[1, 21]	Αἰγύπτου ἀνῃρέθη κατὰ ποταμὸν Εὐφράτην,	ὁρμῶντι	αὐτῷ πρὸς Ἀσσυρίους ἀπαντήσας. Ἰωσίαν
[1, 1]	καταθησόμενοι σπέρματα. καὶ εὖ οἶδ´	ὅτι	ἀγαλλιάσονται, οὐχὶ τῇ ἐκφράσει ἡσθέντες
[1, 24]	κἂν ἐντεῦθεν γενέσθω τοῖς Ἕλλησιν,	ὅτι	ἄρα δυνατὸν τῷ παντοκράτορι θεῷ
[1, 5]	σοι ἀρεστὸν ᾖ» φησί. δηλῶν	ὅτι	ἀσπάζομαι μὲν τὴν κοσμικὴν παιδείαν
[1, 1]	κύριος, ἐν παραβολαῖς αὐτοῖς λαλῶ,	ὅτι	βλέποντες οὐ βλέπουσι καὶ ἀκούοντες
[1, 4]	δὴ τοὺς Βαβυλῶνος σοφοὺς προσαγορεύει.	ὅτι	δὲ σοφίαν ὁμωνύμως καλεῖ ἡ
[1, 27]	σε κύριος ὁ θεὸς ἡμῶν.	ὅτι	δὲ τὸ ὑπόδειγμα σωφρονίζει, αὐτίκα
[1, 21]	ἐκέλευσαν ἀπογραφὰς γενέσθαι ἐπὶ Αὐγούστου.	ὅτι	δὲ τοῦτ´ ἀληθές ἐστιν, ἐν
[1, 11]	ὁ καυχώμενος, συνιέναι καὶ γινώσκειν	ὅτι	ἐγώ εἰμι κύριος ὁ ποιῶν
[1, 11]	σοφῶν κύριος γινώσκει τοὺς διαλογισμοὺς	ὅτι	εἰσὶ μάταιοι. μηδεὶς τοίνυν καυχάσθω
[1, 3]	γινώσκει τοὺς διαλογισμοὺς τῶν σοφῶν,	ὅτι	εἰσὶ μάταιοι, σοφοὺς δή που
[1, 13]	γε τοῦτό ἐστι προαίρεσις πνεύματος,	ὅτι	ἐν πλήθει σοφίας πλῆθος γνώσεως.
[1, 11]	καὶ δικαιοσύνην ἐπὶ τῆς γῆς,	ὅτι	ἐν τούτοις τὸ θέλημά μου,
[1, 21]	βάπτισμα ὡς ἐτῶν λʹ καὶ	ὅτι	ἐνιαυτὸν μόνον ἔδει αὐτὸν κηρῦξαι,
[1, 13]	γνῶσιν, παραβολὰς καὶ ἐπιστήμην ἔγνων.	ὅτι	καί γε τοῦτό ἐστι προαίρεσις
[1, 19]	γένος ἐσμέν. ἐξ ὧν δῆλον	ὅτι	καὶ ποιητικοῖς χρώμενος παραδείγμασιν ἐκ
[1, 10]	μέλει. σωθῆναι γὰρ εὖ οἶδ´	ὅτι	καὶ συνάρασθαι τοῖς σῴζεσθαι γλιχομένοις
[1, 2]	μάλα ὁ μετ´ ἐμπειρίας ἔλεγχος,	ὅτι	καὶ τελειοτάτη ἀπόδειξις εὑρίσκεται ἡ
[1, 27]	εἶναι σοφοὶ ἐμωράνθησαν. οἴδαμεν δὲ	ὅτι	καλὸς ὁ νόμος, ἐάν τις
[1, 13]	τὸν λόγον ἀκινδύνως εὖ ἴσθ´	ὅτι	κατόψεται, τὴν ἀλήθειαν. γέγραπται γοῦν
[1, 24]	καταχθονίων, καὶ πᾶσα γλῶσσα ἐξομολογήσηται	ὅτι	κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς εἰς δόξαν
[1, 22]	δὲ ὅμως καὶ ἡμῖν ὡς	ὅτι	μάλιστα δι´ ὀλίγων. ~(Μωυσῆς οὖν
[1, 21]	Καὶ ταῦτα μὲν προήχθημεν εἰπεῖν,	ὅτι	μάλιστα ἐν τοῖς πάνυ παλαιοῖς
[1, 17]	τῆς ψυχῆς κρίνει δικαίως, ἵν´	ὅτι	μάλιστα ὁ θεὸς μένῃ ἡμῖν
[1, 1]	τῷ ὄντι δεῖσθαι καθήκει, ὅπως	ὅτι	μάλιστα πλειόνων ἡμῖν ἐργατῶν εὐπορία
[1, 2]	φίλον ἔδοξεν εἶναι τοῖς ὑπομνήμασιν;	ὅτι	μέγας ὁ κίνδυνος τὸν ἀπόρρητον
[1, 1]	τινος εὑρετοῦ πονηροῦ. ἐγὼ δὲ	ὅτι	μὲν ἡ κακία κακὴν φύσιν
[1, 21]	συντελείας καὶ σπουδῆς τάξιν ἀφανισμοῦ.	Ὅτι	μὲν οὖν ἐν ἑπτὰ ἑβδομάσιν
[1, 21]	χρησμῳδῆσαι Ἀκρισίῳ, ἀλλ´ ἴστω γε	ὅτι	μετὰ Φημονόην ἔτεσιν ὕστερον εἴκοσι
[1, 11]	καρδία γὰρ εὐθεῖα ἐκζητεῖ γνῶσιν,	ὅτι	ὁ ζητῶν τὸν θεὸν εὑρήσει
[1, 5]	τὴν πίστιν δι´ ἀποδείξεως καρπουμένοις,	ὅτι	ὁ πούς σου» φησὶν οὐ
[1, 1]	διά τε τῆς γλώττης, ὠφελοῦσα·	ὅτι	ὁ σπείρων εἰς τὸ πνεῦμα
[1, 2]	τῶν ὑπονοουμένων ἐπιστήμης. σιωπῶ γὰρ	ὅτι	οἱ Στρωματεῖς τῇ πολυμαθίᾳ σωματοποιούμενοι
[1, 17]	ἐν τῇ ἀληθείᾳ οὐχ ἕστηκεν,	ὅτι	οὐκ ἔστιν ἀλήθεια ἐν αὐτῷ.
[1, 10]	ὁ δίκαιος ζήσεται εἰς τέλος,	ὅτι	οὐκ ὄψεται καταφθοράν, ὅταν ἴδῃ
[1, 19]	δὲ οὐκ ἀγαθὸς ὁ σῴζων;	~(Ὅτι	οὖν μαρτυροῦνται ἀληθῆ τινα δογματίζειν
[1, 1]	γραφὴ ἀσθενὴς μὲν εὖ οἶδ´	ὅτι	παραβαλλομένη πρὸς τὸ πνεῦμα ἐκεῖνο
[1, 4]	δύναμιν εἰς τὴν ἡμετέραν εὐεργεσίαν,	ὅτι	πᾶσα σοφία παρὰ κυρίου καὶ
[1, 5]	χρόνῳ ἔν τε τῷ αἰῶνι,	ὅτι	πνεῦμα κυρίου πεπλήρωκε τὴν οἰκουμένην.
[1, 28]	προφητείαν. ἀνδρῶν δὲ εὖ οἶδ´	ὅτι	τὰ τοιαῦτα διακρίνειν τε καὶ
[1, 7]	ἐν τύπῳ προκύπτει τῶν ἀληθῶν,	ὅτι	τῆς αὐτῆς τοῦ ὑετοῦ ἀπέλαυσε
[1, 17]	γινομένου. διὰ τοῦτο γοῦν ἐπιτελεῖται,	ὅτι	τὸ κωλῦσαι δυνάμενον οὐκ ἐνεργεῖ
[1, 1]	ἀποκαλυφθήσεται» ἀκουσάτω καὶ παρ´ ἡμῶν,	ὅτι	τῷ κρυπτῶς ἐπαίοντι τὸ κρυπτὸν
[1, 8]	ὁ μεταπεισθεὶς καὶ ὁ ἐκλαθόμενος,	ὅτι	τῶν μὲν ὁ χρόνος, τῶν
[1, 17]	ψεῦδος, ἐκ τῶν ἰδίων λαλεῖ,	ὅτι	ψεύστης ἐστὶ καὶ ὁ πατὴρ
[1, 27]	γνώσῃ ἐν τῇ καρδίᾳ σου	ὅτι	ὡς εἴ τις παιδεύσει ἄνθρωπος
[1, 17]	ἐμπρῆσαι λεγόντων, ἀλλὰ τὸν Ἀχιλλέα,	διότι	κωλῦσαι τὸν Ἕκτορα δυνάμενος οὐ
[1, 20]	συλλαμβάνεταί γε τῷ λογικῶς ἐπιχειρεῖν	ἐσπουδακότι	ἀνθάπτεσθαι γνώσεως. χωρίζεται δὲ ἡ
[1, 23]	αὐτόν, τὸν δὲ καταπλαγέντα τῷ	γεγονότι	κελεῦσαι τῷ Μωυσεῖ τὸ τοῦ
[1, 19]	σοφία, τοῖς ἀμφὶ τὰς αἱρέσεις	δηλονότι,	ἄρτων κρυφίων ἡδέως ἅψασθε, καὶ
[1, 27]	τοῦ στόματος αὐτῆς« τῆς σοφίας	δηλονότι,	δικαιοσύνη ἐκπορεύεται, νόμον δὲ καὶ
[1, 11]	παιδείαν σοφίας, οἱ μετ´ ἀγάπης	δηλονότι	ἔλεγχοι· καρδία γὰρ εὐθεῖα ἐκζητεῖ
[1, 18]	λόγους καὶ τοὺς ἄλλους συλλογισμοὺς	δηλονότι,	ἡμεῖς δὲ κηρύσσομεν Ἰησοῦν Χριστὸν
[1, 11]	πιθανολογίᾳ, φησὶν ὁ ἀπόστολος, διακρίνειν	δηλονότι	τὰ ὑπ´ αὐτοῦ λεγόμενα μεμαθηκόσι
[1, 25]	ὁ Μωυσῆς. ᾗ τινες ἀκολούθως	δηλονότι	τῇ χρηστῇ δόξῃ λόγον ὀρθὸν
[1, 18]	διὰ τῶν προφητῶν λαλούσης, αὐτόν,	δηλονότι	τὸν θεόν, εὐδόκησεν οὗτος ὁ
[1, 17]	ἐκ τοῦ πληρώματος αὐτοῦ ἐλάβομεν,	δηλονότι	τοῦ Χριστοῦ. ὥστε οὐ κλέπται
[1, 28]	τὴν ἀληθῆ σοφίαν χειραγωγεῖ, ἥτις	ἐστὶ	δύναμις θεία, τῶν ὄντων ὡς
[1, 27]	ἑνὸς γὰρ κυρίου ἐνέργεια, ὅς	ἐστι	δύναμις καὶ σοφία τοῦ θεοῦ,
[1, 24]	τῶν πολλῶν νοούμενος ὁ εἷς	ἐστι	θεός. ἀλλ´ οὖν τὸ πῦρ
[1, 17]	μὲν αἴτιον πρὸς τῇ ἐνεργείᾳ	ἐστί,	καθάπερ ὁ μὲν ναυπηγὸς πρὸς
[1, 20]	δόξαν τοῦ πέμψαντος αὐτὸν ἀληθής	ἐστι	καὶ ἀδικία οὐκ ἔστιν ἐν
[1, 6]	μέλισσαν καὶ μάθε ὡς ἐργάτις	ἐστί·	καὶ αὐτὴ γὰρ πάντα τὸν
[1, 13]	νοοῦσι» (τὰ δὲ πάντα Ἑλληνικά	ἐστι	καὶ βαρβαρικά, θάτερα δὲ οὐκέτι
[1, 21]	ᾠκοδομήθη ὁ ναός, τοῦτο φανερόν	ἐστι·	καὶ γὰρ ἐν τῷ Ἔσδρᾳ
[1, 18]	καὶ Ἕλλησι Χριστὸς θεοῦ δύναμίς	ἐστι	καὶ θεοῦ σοφία. μή τι
[1, 24]	καὶ ἀψύχων ψυχὴ τὸ τάττον	ἐστὶ	καὶ νοῦς, ἐν δὲ τοῖς
[1, 17]	τῶν ἰδίων λαλεῖ, ὅτι ψεύστης	ἐστὶ	καὶ ὁ πατὴρ αὐτοῦ. ἐν
[1, 9]	οὐχὶ καὶ τὸ λέγειν ἔργον	ἐστὶ	καὶ τὸ ποιεῖν ἐκ τοῦ
[1, 21]	καὶ πλειόνων γίνονται. διάλεκτος δέ	ἐστι	λέξις ἴδιον χαρακτῆρα τόπου ἐμφαίνουσα,
[1, 9]	τῆς βασάνου λίθου (ἣ δ´	ἐστὶ	Λυδὴ διακρίνειν πεπιστευμένη τὸ νόθον
[1, 29]	ἐσθέμεν ἀλλήλους, ἐπεὶ οὐ δίκη	ἐστὶ	μετ´ αὐτῶν· ἀνθρώποισι δ´ ἔδωκε
[1, 19]	ἐπιστρέψαι» τὸ ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας	ἐστὶ	μεταβάλλεσθαι, δι´ ἣν ἡ δουλεία
[1, 16]	ἐπενόησεν. ἀλλὰ καὶ Νώροπες (ἔθνος	ἐστὶ	Παιονικόν, νῦν δὲ Νωρικὸν καλοῦνται)
[1, 28]	τῷ ὄντι ἡ διαλεκτικὴ φρόνησίς	ἐστι	περὶ τὰ νοητὰ διαιρετική, ἑκάστου
[1, 22]	καθ´ ἡμᾶς νομοθεσίᾳ, καὶ φανερός	ἐστι	περιειργασμένος ἕκαστα τῶν ἐν αὐτῇ
[1, 24]	νῦν ὁ τῆς Φωσφόρου βωμός	ἐστι,	πιστὰ τοίνυν τὰ ἡμέτερα κἂν
[1, 22]	φιλόσοφος ἄντικρυς γράφει· τί γάρ	ἐστι	Πλάτων ἢ Μωυσῆς ἀττικίζων; οὗτος
[1, 1]	ὃ μὲν γὰρ εἰ πῖόν	ἐστι	πολυπραγμονεῖ, ὃ δὲ εἰς εὐγένειαν
[1, 13]	ἔγνων. ὅτι καί γε τοῦτό	ἐστι	προαίρεσις πνεύματος, ὅτι ἐν πλήθει
[1, 24]	ἀρετῇ χρωμένη φρόνησις ἡ τάττουσά	ἐστι,	τὰ μὲν θεῖα ἡ σοφία,
[1, 21]	τῆς Ἰλίου ἁλώσεως. ταύτης δέ	ἐστι	τῆς δόξης καὶ Ἀρχέμαχος ἐν
[1, 8]	ἃ δὲ ἡμεῖς ἴσμεν, μακράν	ἐστι	τῆς ἐκείνων διαθέσεως. μὴ γινώμεθα
[1, 8]	γὰρ ἐψεῦσθαι τῆς ἀληθείας κακόν	ἐστι,	τὸ δὲ ἀληθεύειν καὶ τὰ
[1, 21]	ἔτη τρία καὶ μῆνες ὅ	ἐστι	τὸ ἥμισυ τῆς ἑβδομάδος, καθὼς
[1, 18]	ἐργαζόμενος τὸ ἀγαθόν. ἐργάζεσθαι δέ	ἐστι	τὸ προσεκπονεῖν ζητοῦντα τὴν ἀλήθειαν,
[1, 24]	ὧν ἐπικρατοῦμεν τῇ ἀρετῇ, λογισμός	ἐστι	τὸ τακτικόν, ἐπισφραγιζόμενος ἐγκράτειαν καὶ
[1, 19]	ὀφθαλμοὶ» ἡ δι´ υἱοῦ ἐπίγνωσίς	ἐστι	τοῦ πατρός, ἡ τῆς περιφράσεως
[1, 26]	γοῦν διηκόνησεν ἀγαθήν· ἣ δέ	ἐστι	τροφὴ ἀνθρώπων« καλὴ κατὰ κοινωνίαν.
[1, 17]	ἐγκλήματι. ὁ γὰρ προασπίζων αἴτιός	ἐστι	τῷ προασπιζομένῳ τοῦ μὴ τιτρώσκεσθαι
[1, 21]	{ὁ} Ἡρακλέους ζηλωτὴς ὢν πρεσβύτερός	ἐστι	τῶν Τρωϊκῶν μιᾷ γενεᾷ. τοῦ
[1, 8]	τέχνη, ἣν ἐζηλώκασιν Ἕλληνες, δύναμίς	ἐστι	φανταστική, διὰ λόγων δοξῶν ἐμποιητικὴ
[1, 21]	παραγινόμενον δαιμόνιον σημεῖον, τοῦτο δέ	ἐστι	φωνή, ἣ ὅταν γένηται, ἐπίσχει
[1, 24]	πῦρ τὸ διὰ βάτου σύμβολόν	ἐστι	φωτὸς ἁγίου τοῦ διαβαίνοντος ἐκ
[1, 25]	καὶ ἡ πονηρά) ἀλλὰ νόμος	ἐστὶ	χρηστὴ δόξα, χρηστὴ δὲ ἡ
[1, 26]	κόλασις δὲ δικαία οὖσα διόρθωσίς	ἐστι	ψυχῆς. ἔστι δὲ ὡς ἔπος
[1, 6]	ὡς ἐν πενίᾳ βίου ὀρθῶς	ἔστι	βιοῦν, οὕτω δὲ καὶ ἐν
[1, 20]	ἐκ πολλῶν αἴτιον ἕν (οὐκ	ἔστι	γὰρ αἴτιος ἕκαστος τοῦ καθέλκεσθαι
[1, 14]	τὴν γνῶσιν ἐγκελεύεσθαι μεταδιώκειν. οὐκ	ἔστι	γὰρ ἄνευ τῆς τῶν ὅλων
[1, 29]	μὴ ζητεῖν αὐτὴν ἐν γραφῇ.	ἔστι	γὰρ διαθήκη ἣν ὁ αἴτιος
[1, 5]	αὐτὴ πρὸς σοφίας κτῆσιν συνεργεῖ.	ἔστι	γὰρ ἡ μὲν φιλοσοφία ἐπιτήδευσις
[1, 10]	τὴν εὐεργεσίαν ἄγων τοὺς ἀκούοντας.	ἔστι	γὰρ καὶ σωτήριος λόγος ὡς
[1, 21]	τούτοις Σωκράτης ὁ Ἀθηναῖος μάλιστα·	ἔστι	γάρ μοι« φησὶν ἐν τῷ
[1, 10]	κἂν εἷς μόνος ἀκροατὴς εὑρεθῇ.	ἔστι	γοῦν ἀκοῦσαι καὶ Πινδάρου τοῦ
[1, 1]	εἰς τὸ αὐτὸ ἴχνος ἐμβεβηκότος.	ἔστι	δὲ ἃ καὶ αἰνίξεταί μοι
[1, 21]	νόον αἰγιόχοιο, αὐτοκασιγνήτῳ κεχολωμένη Ἀπόλλωνι.	ἔστι	δὲ καὶ ἄλλη Ἐρυθραία Ἡροφίλη
[1, 16]	πρῶτοι τὴν καλουμένην ἅρπην εὗρον	(ἔστι	δὲ μάχαιρα καμπύλη) καὶ πρῶτοι
[1, 15]	(Ἰεζεκιὴλ τοῦτον ἡγοῦνταί τινες, οὐκ	ἔστι	δέ, ὡς ἔπειτα δηλωθήσεται) ἀκηκοέναι
[1, 26]	δικαία οὖσα διόρθωσίς ἐστι ψυχῆς.	ἔστι	δὲ ὡς ἔπος εἰπεῖν τῷ
[1, 4]	τοῦ ἀναγγεῖλαι τῷ βασιλεῖ, ἀλλ´	ἔστι	θεὸς ἐν οὐρανῷ ἀποκαλύπτων. καὶ
[1, 1]	ἀναγκαίως κέχρημαι τῇδε τῇ ὑποτυπώσει.	ἔστι	μὲν οὖν τινα μηδὲ ἀπομνημονευθέντα
[1, 10]	ἐκ τῆς σοφίας Ἰησοῦ· οὐκ	ἔστι	σοφία πονηρίας ἐπιστήμη. ταύτην δὴ
[1, 4]	ὃ ὁ βασιλεὺς ἐρωτᾷ, οὐκ	ἔστι	σοφῶν, μάγων, ἐπαοιδῶν, Γαζαρηνῶν δύναμις
[1, 1]	παροιμιαζόμενοι, ὀρέγοντες εὑρεθῶμεν. οὐ γὰρ	ἔστι	τὰ γραφέντα μὴ οὐκ ἐκπεσεῖν»
[1, 29]	ταῖς καρδίαις αὐτῶν, εἰ ἄρα	ἔστι	ταῦτα ἢ οὐκ ἔστιν« ὁμοίως
[1, 12]	καὶ ἀπαιδεύτοις· σχεδὸν γὰρ οὐκ	ἔστι	τούτων πρὸς τοὺς πολλοὺς καταγελαστότερα
[1, 12]	εἰρημένα πρὸς αὐτοὺς παραγγέλλων. ἀλλ´	ἔστι	τῷ ὄντι ἡ τῶν ὑπομνημάτων
[1, 28]	ἕκαστον τῶν ὄντων καθαρὸν οἷον	ἔστι	φαίνεσθαι. διὸ καὶ μόνη αὕτη
[1, 27]	ὁδὸν εἰρήνης οὐκ ἔγνωσαν, οὐκ	ἔστι	φόβος θεοῦ ἀπέναντι τῶν ὀφθαλμῶν
[1, 3]	βαίνει, σύμπασιν δὲ ὑμῖν χαῦνος	ἔνεστι	νόος. τοῦτό που αἰνίσσεται ἡ
[1, 27]	δι´ εὐποιίας χρηστευομένη ὡς εὐεργέτις.	ἔξεστι	δὲ μὴ εἶναι ἀπειθείας υἱόν«
[1, 19]	ἀληθῆ τινα δογματίζειν καὶ Ἕλληνες,	ἔξεστι	κἀντεῦθεν σκοπεῖν. ὁ Παῦλος ἐν
[1, 18]	ἐν τῇ σοφίᾳ τοῦ θεοῦ»	τουτέστι	διὰ τῶν προφητῶν κατηγγελμένῃ, οὐκ
[1, 29]	οἶμαι, εἰπὼν τοὺς τὰ πρεσβύτερα,	τουτέστι	τὰ ἡμέτερα, εἰδότας, ὡς ἔμπαλιν
[1, 21]	Μωυσῆς ἡμῖν ἀποδέδεικται πρεσβύτερος. Καὶ	οὔτι	γε μόνος οὗτος, ἀλλὰ καὶ
[1, 5]	δὲ ὁδοὶ τῶν δικαίων ὁμοίως	φωτὶ	λάμπουσιν. εἶεν δ´ ἂν καὶ
[1, 21]	Ἰούδα φυλὴν καὶ Βενιαμεὶν καὶ	Λευὶ	μὴ αἰχμαλωτισθῆναι ὑπὸ τοῦ Σεναχηρείμ,
[1, 11]	καυχάσθω ὁ ἰσχυρὸς ἐν τῇ	ἰσχύι	αὐτοῦ, καὶ μὴ καυχάσθω ὁ
[1, 25]	ἓν νεύουσαν αἰεί· καὶ γὰρ	ἰσχύι	καὶ σεμνότητι καὶ φρονήσει πρέπειν
[1, 19]	λέγουσα, φησὶν ἡ σοφία, τοῖς	ἀμφὶ	τὰς αἱρέσεις δηλονότι, ἄρτων κρυφίων
[1, 3]	τῇ σφῶν αὐτῶν στωμυλλόμενοι τερθρείᾳ,	ἀμφὶ	τὴν διάκρισιν τῶν ὀνομάτων καὶ
[1, 4]	σφραγῖσιν ἐντυπωμάτων τορευτικός. οἱ δὲ	ἀμφὶ	τὴν παιδείαν διατρίβοντες τὴν συναίσθησιν
[1, 14]	πρώτῃ. εἰσὶ δὲ οἱ χρόνοι	ἀμφὶ	τὴν πεντηκοστὴν ὀλυμπιάδα. Πυθαγόρας δὲ
[1, 21]	οἱ ἑπτὰ σοφοί, οἵ τε	ἀμφὶ	τὸν Σύριον Φερεκύδην καὶ Πυθαγόραν
[1, 23]	ἀνάληψιν, ὥς φασιν οἱ μύσται,	Μελχί.	ἐν δὲ ἡλικίᾳ γενόμενος ἀριθμητικήν
[1, 19]	τόπῳ αὐτῆς. τόπον τὴν συναγωγήν,	οὐχὶ	δὲ ἐκκλησίαν ὁμωνύμως προσεῖπεν. εἶτα
[1, 9]	κτήνη ἐλαυνόμενα ἀναγκάζοντι τῷ φόβῳ.	οὐχὶ	δὲ καὶ οἱ ὀρθοδοξασταὶ καλούμενοι
[1, 12]	οὕτω καὶ παραδιδόναι οἷς δέον,	οὐχὶ	δὲ πᾶσιν ἀνέδην ἐκδιδόναι τὰ
[1, 18]	καὶ ἄμεινον, ἀποφατικὸν ἡγητέον τὸ	οὐχὶ	ἐμώρανεν ὁ θεὸς τὴν σοφίαν
[1, 18]	τοὺς ἐξ ἐθνῶν φιλοσόφους τάξας.	οὐχὶ	ἐμώρανεν ὁ θεὸς τὴν σοφίαν
[1, 9]	δυνάμεως ἐπήβολον γενέσθαι; πῶς δὲ	οὐχὶ	καὶ διαιρεῖσθαι χρήσιμον τάς τε
[1, 9]	τοῦ λόγου τοῦ θεοῦ. ἢ	οὐχὶ	καὶ ὁ κύριος λόγῳ πάντα
[1, 9]	ἂν αὕτη διαλεκτική. τί δ´;	οὐχὶ	καὶ τὸ λέγειν ἔργον ἐστὶ
[1, 17]	ταῦτα ἐνέπνευσε καὶ κλέψας ἐδίδαξεν,	οὐχὶ	μὴ εἰδότος τοῦ κυρίου τοῦ
[1, 17]	Σωκράτει τὸ δαιμόνιον αἴτιον ἦν	οὐχὶ	μὴ κωλῦον, ἀλλ´ ἀποτρέπον, εἰ
[1, 10]	τοῖς σῴζεσθαι γλιχομένοις βέλτιστόν ἐστιν,	οὐχὶ	συνθεῖναι τὰ λεξείδια καθάπερ τὰ
[1, 1]	καὶ εὖ οἶδ´ ὅτι ἀγαλλιάσονται,	οὐχὶ	τῇ ἐκφράσει ἡσθέντες λέγω τῇδε,
[1, 1]	ὡς κακοεργὸς τὴν ἀμοιβὴν περιιστάμενος,	οὐχὶ	τῇ κοσμικῇ ἐνέχεται συνηθείᾳ· δεῖ
[1, 17]	χωρεῖ, εἴ γε τῆς τρώσεως	οὐχὶ	τὸ βέλος, ἀλλὰ τὴν ἀσπίδα
[1, 21]	εἶπεν αὐτῷ, ἕως ἑσπέρας καὶ	πρωί,	ἡμέραι βτʹ καὶ ἀρθήσεται τὸ
[1, 21]	ἄλλος ἐν Ἤλιδι, ἀφ´ οὗ	οἱ	Ἰαμίδαι, Πολύιδός τε ἐν Ἄργει