Livre, Chap. |
[1, 21] |
ὀκτώ,
Ἀρταξέρξης
τεσσαράκοντα
δύο,
Ὦχος
|
ηʹ |
Ἀρσὴς
τρία.
συνάγεται
ἐπὶ
τὸ |
[1, 21] |
βʹ
Δομιτιανὸς
ἔτη
ιεʹ
μῆνας
|
ηʹ |
ἡμέρας
εʹ
Νέρβας
ἔτος
αʹ |
[1, 21] |
τοῦτον
Κλαύδιος
ἔτη
ιγʹ
μῆνας
|
ηʹ |
ἡμέρας
κηʹ
Νέρων
ἔτη
ιγʹ |
[1, 21] |
καὶ
Οὐιτελλίου
μησὶ
ιζʹ
ἡμέραις
|
ηʹ |
καὶ
οὕτω
γίνεται
ἔτη
τρία |
[1, 23] |
ἡμῖν
τίς
ς´
ἀπέστειλεν
κριτὴν
|
ἢ |
´πιστάτην
ἐνταῦθα;
μὴ
κτενεῖς
δέ |
[1, 24] |
καταστρέψασθαι
(τὸ
δὲ
πρὸς
κακὸν
|
ἢ |
ἀγαθὸν
τὴν
νίκην
ποιεῖσθαι
τῷ |
[1, 17] |
κλέπτου
δοθεῖσα,
εἴτ´
οὖν
δύναμις
|
ἢ
|
ἄγγελος
μαθών
τι
τῆς
ἀληθείας |
[1, 26] |
πρὸς
τοῦ
κυρίου
οὐδὲν
ἄλλο
|
ἢ |
ἀγέλη
τις
ἀνθρώπων
ἐστίν,
ὁ |
[1, 19] |
πάνυ
κρείσσων»
φησὶ
φίλος
ἐγγὺς
|
ἢ |
ἀδελφὸς
μακρὰν
οἰκῶν·
ὃς
δὲ |
[1, 24] |
ἐπιτελεῖν
ἢ
πείθοντας
ἢ
βιαζομένους
|
ἢ |
ἀδικοῦντας
ἐν
τῷ
ἀμύνασθαι
ἢ |
[1, 24] |
ποιοῦντας,
οἷς
ἐμπεριέχεται
ἢ
ψευδομένους
|
ἢ |
ἀληθεύοντας,
ἢ
καὶ
τούτων
ἅμα |
[1, 20] |
ἤτοι
ἐλλείπειν
τῷ
καθόλου
λόγῳ
|
ἢ |
ἀναιρεῖσθαι
τὴν
ἀλήθειαν,
ἐπεὶ
καὶ |
[1, 20] |
τοῦ
σὺν
αἰτίῳ
αἴτιον
ὑπάρχειν
|
ἢ |
ἀπὸ
τοῦ
ἑτέρῳ
συνελθὸν
αἴτιον
|
[1, 7] |
τῷ
πίονι
φυεῖσιν
ἤτοι
ξηρανθέντα
|
ἢ |
ἀποτιλθέντα.
καὶ
δὴ
κἀνταῦθα
χρησιμεύει |
[1, 16] |
καὶ
Διονυσιακαὶ
θέαι,
μεταγενεστέρου
Μωυσέως
|
{ἢ} |
αὐτίκα
μάλα.
φασὶ
δὲ
καὶ |
[1, 24] |
ὑπάρξει
πάντα
ἐπιτελεῖν
ἢ
πείθοντας
|
ἢ |
βιαζομένους
ἢ
ἀδικοῦντας
ἐν
τῷ |
[1, 8] |
ὅμως
ἢ
κλαπέντες
ἢ
γοητευθέντες
|
ἢ |
βιασθέντες
καὶ
εἰκῆ
πιστεύσαντες.
ὁ |
[1, 21] |
Κεφαλληνίᾳ
ἢ
Τελμησσὸν
ἐν
Καρίᾳ
|
ἢ |
Γαλεὸν
ἐν
Σικελίᾳ;
εἶεν
δ´ |
[1, 13] |
καὶ
ὅλῃ
τῇ
ἀληθείᾳ
ὁμολογοῦντα·
|
ἢ |
γὰρ
ὡς
μέλος
ἢ
ὡς |
[1, 8] |
στέρονται
δὲ
ὅμως
ἢ
κλαπέντες
|
ἢ |
γοητευθέντες
ἢ
βιασθέντες
καὶ
εἰκῆ |
[1, 24] |
ἐκ
τριῶν,
ἢ
διὰ
λόγου
|
ἢ |
δι´
ἔργων
ἢ
καὶ
δι´ |
[1, 24] |
δὲ
τούτων
ἕκαστον
ἐκ
τριῶν,
|
ἢ
|
διὰ
λόγου
ἢ
δι´
ἔργων |
[1, 20] |
σωφροσύνην,
ἐν
τούτοις
δὲ
ἀνδρείαν
|
ἢ |
δικαιοσύνην.
ἀνὰ
τὸν
αὐτὸν
οὖν
|
[1, 28] |
καὶ
εἰλικρινῶς
τοῦ
ὑποκειμένου
δεικτική,
|
ἢ |
δύναμις
περὶ
τὰ
τῶν
πραγμάτων |
[1, 21] |
Ἡρακλειδῶν
κάθοδον
ἔτη
ἑκατὸν
εἴκοσι
|
ἢ |
ἑκατὸν
ὀγδοήκοντα.
ἀπὸ
τούτου
ἐπὶ |
[1, 11] |
ἐν
τῷ
πλούτῳ
αὐτοῦ,
ἀλλ´
|
ἢ |
ἐν
τούτῳ
καυχάσθω
ὁ
καυχώμενος, |
[1, 19] |
οὐκ
ἐπ´
ἄλλων
τινῶν,
ἀλλ´
|
ἢ |
ἐπὶ
τῶν
ἄρτῳ
καὶ
ὕδατι |
[1, 19] |
τὸ
θεῖον,
εἰ
ἄρα
ψηλαφήσειαν
|
ἢ |
εὕροιεν
{ἄν}
καίτοι
οὐ
μακρὰν |
[1, 21] |
τῆς
Ἰλίου
ἁλώσεως
πρεσβύτερον
φερόμενον
|
ἢ |
Θεοκλύμενον
ἐν
Κεφαλληνίᾳ
ἢ
Τελμησσὸν |
[1, 28] |
ἐντολὴν
κυροῦσαν
εἰς
πολιτείαν
ὀρθὴν
|
ἢ |
θεσπίζουσαν
ὡς
προφητείαν.
ἀνδρῶν
δὲ |
[1, 15] |
Φρὺξ
ἦν
καὶ
Ὀρφεὺς
Ὀδρύσης
|
ἢ |
Θρᾷξ;
Ὅμηρον
γὰρ
οἱ
πλεῖστοι |
[1, 1] |
ὕες
γοῦν
βορβόρῳ
ἥδονται»
μᾶλλον
|
ἢ |
καθαρῷ
ὕδατι.
διὰ
τοῦτο»
φησὶν |
[1, 1] |
ἀνάγκης
βοηθοῦ
ἤτοι
τοῦ
συγγραψαμένου
|
ἢ |
καὶ
ἄλλου
του
εἰς
τὸ |
[1, 24] |
ὠφέληνται.
τύπου
δὲ
ἕνεκεν
ἑνὸς
|
ἢ |
καὶ
δευτέρου
ἐπιμνησθήσομαι
παραδείγματος
στρατηγικοῦ. |
[1, 24] |
διὰ
λόγου
ἢ
δι´
ἔργων
|
ἢ |
καὶ
δι´
ἀμφοτέρων
ἅμα
τούτων. |
[1, 21] |
κοινωνίᾳ
διαλέκτων
δύο
ἢ
τριῶν
|
ἢ |
καὶ
πλειόνων
γίνονται.
διάλεκτος
δέ |
[1, 24] |
ἐμπεριέχεται
ἢ
ψευδομένους
ἢ
ἀληθεύοντας,
|
ἢ |
καὶ
τούτων
ἅμα
τισὶ
χρωμένους |
[1, 6] |
εἴσεται,
εἰ
ἀγαθὴ
πρὸς
καρποφορίαν
|
ἢ |
κακὴ
ἡ
ἄμπελος,
καὶ
ὁ |
[1, 21] |
αὐτῶν
φασι
Φαρμουθὶ
γεγενῆσθαι
κδʹ
|
ἢ |
κεʹ
Ἔτι
δὲ
κἀκεῖνα
τῇ |
[1, 8] |
στέρονται
ἄνθρωποι,
στέρονται
δὲ
ὅμως
|
ἢ |
κλαπέντες
ἢ
γοητευθέντες
ἢ
βιασθέντες |
[1, 21] |
τόπου
ἐμφαίνουσα,
ἢ
λέξις
ἴδιον
|
ἢ |
κοινὸν
ἔθνους
ἐπιφαίνουσα
χαρακτῆρα.
φασὶ |
[1, 21] |
λέξις
ἴδιον
χαρακτῆρα
τόπου
ἐμφαίνουσα,
|
ἢ |
λέξις
ἴδιον
ἢ
κοινὸν
ἔθνους |
[1, 1] |
δὲ
δοκιμάσαι
καὶ
ἤτοι
ἑλέσθαι
|
ἢ |
μή,
ἡ
κρίσις
δὲ
ἐν |
[1, 21] |
ἀπὸ
Ἰνάχου
γενεαὶ
μὲν
εἴκοσι
|
ἢ |
μιᾷ
πλείους
διαριθμοῦνται,
ἔτη
δέ, |
[1, 15] |
ἐφάψασθαι
τοῦ
βελτίστου
δυνατὸν
ἄλλως
|
ἢ |
μόνῳ
τῷ
νῷ.
Φιλοσοφία
τοίνυν |
[1, 22] |
γράφει·
τί
γάρ
ἐστι
Πλάτων
|
ἢ |
Μωυσῆς
ἀττικίζων;
οὗτος
ὁ
Μωυσῆς |
[1, 19] |
τὴν
ἐμὴν
δόξαν
οὐκ
ἄλλοι
|
ἢ |
οἱ
πεφιλοσοφηκότες
ὀρθῶς.
ὧν
δὴ |
[1, 14] |
ἑξῆς
τὸ
πάντες
ἄνθρωποι
κακοὶ»
|
ἢ |
οἱ
πλεῖστοι
τῶν
ἀνθρώπων
κακοὶ» |
[1, 11] |
κατὰ
ἀλήθειαν
λεγόμενα
πότερον
δοκεῖ
|
ἢ |
ὄντως
ἔχεται
τῆς
ἀληθείας.
παιδεία |
[1, 29] |
αὐτῶν,
εἰ
ἄρα
ἔστι
ταῦτα
|
ἢ |
οὐκ
ἔστιν«
ὁμοίως
δὲ
καὶ |
[1, 9] |
φησί,
τοῦ
λόγου
τοῦ
θεοῦ.
|
ἢ |
οὐχὶ
καὶ
ὁ
κύριος
λόγῳ
|
[1, 17] |
κυρίου,
ἀλλ´
ἦλθε,
φασί,
κλαπεῖσα
|
ἢ |
παρὰ
κλέπτου
δοθεῖσα,
εἴτ´
οὖν |
[1, 24] |
ταῦτα
δὲ
ὑπάρξει
πάντα
ἐπιτελεῖν
|
ἢ |
πείθοντας
ἢ
βιαζομένους
ἢ
ἀδικοῦντας |
[1, 6] |
τοῦ
χειμῶνος
ἀπειλὴν
τὴν
τροφήν,
|
ἢ |
πορεύθητι
πρὸς
τὴν
μέλισσαν
καὶ |
[1, 5] |
οὐκ
ἠδυνήθη
δέ·
ποσάκις
δὲ
|
ἢ |
ποῦ;
δίς,
διά
τε
προφητῶν |
[1, 24] |
ἢ
ἀδικοῦντας
ἐν
τῷ
ἀμύνασθαι
|
ἢ |
τὰ
δίκαια
ποιοῦντας,
οἷς
ἐμπεριέχεται |
[1, 6] |
ἄμπελος,
καὶ
ὁ
ἱππικὸς
ἄθυμον
|
ἢ |
ταχὺν
διακρινεῖ
ῥᾳδίως.
τὸ
δ´ |
[1, 21] |
φερόμενον
ἢ
Θεοκλύμενον
ἐν
Κεφαλληνίᾳ
|
ἢ
|
Τελμησσὸν
ἐν
Καρίᾳ
ἢ
Γαλεὸν |
[1, 7] |
Στωϊκὴν
λέγω
οὐδὲ
τὴν
Πλατωνικὴν
|
ἢ |
τὴν
Ἐπικούρειόν
τε
καὶ
Ἀριστοτελικήν, |
[1, 1] |
αὐτάς.
πότερον
δ´
οὐδ´
ὅλως
|
ἢ |
τισὶ
καταλειπτέον
συγγράμματα;
καὶ
εἰ |
[1, 1] |
τὸ
ἕτερον,
ἤτοι
τοῖς
σπουδαίοις
|
ἢ |
τοῖς
μή;
γελοῖον
μεντἂν
εἴη |
[1, 21] |
τὰ
κατὰ
τὴν
Ὀδυσσέως
πλάνην,
|
ἢ |
τὸν
Ἀθήνησιν
Ὀνομάκριτον
ἢ
τὸν |
[1, 21] |
πλάνην,
ἢ
τὸν
Ἀθήνησιν
Ὀνομάκριτον
|
ἢ |
τὸν
Ἀμφιάρεων
τὸν
σὺν
τοῖς |
[1, 5] |
τοῖς
Ἕλλησιν
ἐδόθη
τότε
πρὶν
|
ἢ |
τὸν
κύριον
καλέσαι
καὶ
τοὺς |
[1, 17] |
εἶναι
κλοπῆς
τὸν
μὴ
φυλάξαντα
|
ἢ |
τὸν
μὴ
κωλύσαντα,
ὡς
τοῦ |
[1, 21] |
πολλαὶ
ἐπὶ
κοινωνίᾳ
διαλέκτων
δύο
|
ἢ |
τριῶν
ἢ
καὶ
πλειόνων
γίνονται. |
[1, 15] |
καὶ
λέγειν,
εἴ
γε
Τυρρηνὸς
|
ἢ
|
Τύριος
ὁ
Πυθαγόρας
ἐδείκνυτο,
Ἀντισθένης |
[1, 14] |
ἦν,
ὡς
δὲ
Νεάνθης.
Σύριος
|
ἢ |
Τύριος,
ὥστε
εἶναι
κατὰ
τοὺς |
[1, 8] |
τοιοῦτος»
φησίν,
ὁποῖος
οὐδενὶ
ἄλλῳ
|
ἢ |
τῷ
λόγῳ
πείθεσθαι,
ὃς
ἄν |
[1, 21] |
δὲ
καὶ
ὑπὸ
δαιμόνων
κινηθέντες
|
ἢ |
ὑδάτων
καὶ
θυμιαμάτων
καὶ
ἀέρος |
[1, 8] |
οἱ
ἤτοι
ὑφ´
ἡδονῆς
κηληθέντες
|
ἢ |
ὑπὸ
φόβου
δείσαντες·
πᾶσαι
δὲ
|
[1, 24] |
τὰ
δίκαια
ποιοῦντας,
οἷς
ἐμπεριέχεται
|
ἢ |
ψευδομένους
ἢ
ἀληθεύοντας,
ἢ
καὶ |
[1, 13] |
ὡς
μέρος
ἢ
ὡς
εἶδος
|
ἢ |
ὡς
γένος
εἰς
ἓν
συνάπτεται. |
[1, 13] |
ὡς
μέλος
ἢ
ὡς
μέρος
|
ἢ |
ὡς
εἶδος
ἢ
ὡς
γένος |
[1, 28] |
βούλησιν,
ἢ
ὡς
σημεῖον
ἐμφαίνουσαν
|
ἢ |
ὡς
ἐντολὴν
κυροῦσαν
εἰς
πολιτείαν |
[1, 1] |
ἤτοι
ὡς
εὐεργὸς
σπεύδων
ἀπολαβεῖν
|
ἢ |
ὡς
κακοεργὸς
τὴν
ἀμοιβὴν
περιιστάμενος, |
[1, 13] |
ὁμολογοῦντα·
ἢ
γὰρ
ὡς
μέλος
|
ἢ |
ὡς
μέρος
ἢ
ὡς
εἶδος |
[1, 28] |
καὶ
τοῦ
νόμου
τὴν
βούλησιν,
|
ἢ |
ὡς
σημεῖον
ἐμφαίνουσαν
ἢ
ὡς |
[1, 22] |
ἐπὶ
βασιλέως
Πτολεμαίου
τοῦ
Λάγου
|
ἢ |
ὥς
τινες
ἐπὶ
τοῦ
Φιλαδέλφου |
[1, 10] |
χρῆσις
ἀστεία
ἡ
τέρπειν
μᾶλλον
|
ἢ |
ὠφελεῖν
τοὺς
ἀκούοντας
δυναμένη.
Μούσας |
[1, 17] |
τέλος
ὑγιεινόν,
κἂν
νοσοποιὸς
ᾖ
|
ἡ |
αἰτία.
μέγιστον
γοῦν
τῆς
θείας |
[1, 15] |
ἡ
Ἑλλάς,
{ἔφη,
ὦ
Κέβης,
|
ἦ |
δ´
ὅς,
ἐν
ᾗ
εἰσι |
[1, 5] |
καλὰ
ἀναφέροντος,
ἐάν
τε
Ἑλληνικὰ
|
ᾖ |
ἐάν
τε
ἡμέτερα.
πάντων
μὲν
|
[1, 11] |
ἵνα
ἡ
πίστις
ἡμῶν
μὴ
|
ᾖ
|
ἐν
σοφίᾳ
ἀνθρώπων,
ἀλλ´
ἐν |
[1, 1] |
τὰ
μυστήρια
μυστικῶς
παραδίδοται,
ἵνα
|
ᾖ |
ἐν
στόματι
λαλοῦντος
καὶ
ᾧ |
[1, 17] |
ἐπὶ
τέλος
ὑγιεινόν,
κἂν
νοσοποιὸς
|
ᾖ |
ἡ
αἰτία.
μέγιστον
γοῦν
τῆς |
[1, 20] |
ἔχει
ἀληθῶς
ἔχει,
κἂν
χρυσίον
|
ᾖ |
κἂν
ἄργυρος
κἂν
λόγος
κἂν |
[1, 11] |
ὁ
δὲ
νήπιος,
κἂν
κληρονόμος
|
ᾖ, |
οὐδὲν
δούλου
διαφέρει
ἄχρι
τῆς |
[1, 19] |
Πλάτωνος
τὸ
σύγγραμμα,
μὴ
οὐκ
|
ᾖ |
τοῦτο
φιλοσοφεῖν»
λέγει,
περὶ
τὰς |
[1, 5] |
αὐτῇ
ὡς
ἄν
σοι
ἀρεστὸν
|
ᾖ» |
φησί.
δηλῶν
ὅτι
ἀσπάζομαι
μὲν |
[1, 11] |
καὶ
τύφου
ἐμπίπλησιν,
οἰκοδομεῖ
δὲ
|
ἡ |
ἀγάπη,
μὴ
περὶ
τὴν
οἴησιν, |
[1, 11] |
διὰ
τοῦτο
προσεύχομαι,
φησίν,
ἵνα
|
ἡ |
ἀγάπη
ὑμῶν
ἔτι
μᾶλλον
καὶ
|
[1, 6] |
μάθησιν
πίστις
ἐμποιεῖ.
εἰ
δ´
|
ἡ |
ἄγνοια
ἀπαιδευσία
τε
ἅμα
καὶ |
[1, 23] |
ἀποβησόμενον
ἄπωθεν
ἑστῶσα
τοῦ
παιδὸς
|
ἡ |
ἀδελφή.
ἐνταῦθα
ἡ
θυγάτηρ
τοῦ |
[1, 23] |
κατοικτείρασα
ἐζήτει
τροφόν.
ἐνταῦθα
προσδραμοῦσα
|
ἡ |
ἀδελφὴ
τοῦ
παιδὸς
ἔχειν
ἔφασκεν |
[1, 16] |
αὐτὴν
Βόσπορος
αὐτοσχέδιον.
Μήδειά
τε
|
ἡ |
Αἰήτου
ἡ
Κολχὶς
πρώτη
βαφὴν
|
[1, 23] |
κρείττονες
ἡττόνων
(καὶ
τοῦ
πολέμου
|
ἡ |
αἰτία
δικαία·
ἱκέται
διὰ
λιμὸν
|
[1, 18] |
τῷ
οὐκ
ἐμώρανεν»
ἵνα
μὴ
|
ἡ |
αἰτία
τῆς
σκληροκαρδίας
αὐτοῖς
παρὰ |
[1, 17] |
κωλῦσαι
δύναμις
ἦν,
τούτῳ
καὶ
|
ἡ |
αἰτία
τοῦ
συμβαίνοντος
προσάπτεται.
φαμὲν |
[1, 21] |
ἀρχὴν
τοῦ
ἑπομένου
βασιλεύοντος
Ἰωακεὶμ
|
ἡ |
αἰχμαλωσία
εἰς
Βαβυλῶνα
γίνεται
ὑπὸ |
[1, 21] |
καὶ
τεσσαρακοστῆς
ὀλυμπιάδος,
καὶ
ἔμεινεν
|
ἡ |
αἰχμαλωσία
ἐπὶ
ἔτη
ἑβδομήκοντα
καταλήξασα |
[1, 21] |
λαὸν
πάντα
μετοικίζει
(καὶ
γίνεται
|
ἡ |
αἰχμαλωσία
ἐπὶ
ἔτη
ἑβδομήκοντα)
πλὴν |
[1, 20] |
καὶ
ἡ
ὄψις
συμβάλλεται
καὶ
|
ἡ |
ἀκοὴ
καὶ
ἡ
φωνὴ
πρὸς |
[1, 7] |
ἑρμηνεύει.
ἕτερον
στοχασμὸς
ἀληθείας,
ἕτερον
|
ἡ |
ἀλήθεια,
ἄλλο
ὁμοίωσις,
ἄλλο
αὐτὸ
|
[1, 11] |
δυνάμει
δὲ»
εἶπεν·
μόνη
γὰρ
|
ἡ |
ἀλήθεια
δυνατή.
καὶ
πάλιν·
εἴ |
[1, 7] |
τις
περὶ
ἀληθείας
λέγει,
ἄλλως
|
ἡ |
ἀλήθεια
ἑαυτὴν
ἑρμηνεύει.
ἕτερον
στοχασμὸς |
[1, 8] |
δυνάμεως·
οὐδαμοῦ
δ´
ἐν
τούτοις
|
ἡ |
ἀλήθεια.
εἰκότως
τοίνυν
ὁ
γενναῖος |
[1, 1] |
παραλαμβάνειν
δηλωθήσεται
τὸ
κεκαλυμμένον
ὡς
|
ἡ
|
ἀλήθεια,
καὶ
τὸ
τοῖς
πολλοῖς |
[1, 11] |
δεῖ
γνῶναι·
οὐ
γάρ
ποτε
|
ἡ |
ἀλήθεια
οἴησις,
ἀλλ´
ἡ
μὲν |
[1, 13] |
δὲ
πλέον
δυνατωτέρα
τοῦ
αἰῶνος
|
ἡ |
ἀλήθεια
συναγαγεῖν
τὰ
οἰκεῖα
σπέρματα, |
[1, 5] |
κύριος
αὐτὸς
εἶπεν
ἐγώ
εἰμι
|
ἡ |
ἀλήθεια»
τήν
τε
αὖ
προπαιδείαν
|
[1, 25] |
ἐστὶ
χρηστὴ
δόξα,
χρηστὴ
δὲ
|
ἡ |
ἀληθής,
ἀληθὴς
δὲ
ἡ
τὸ |
[1, 28] |
δὲ
φιλοσοφίᾳ
οὖσα
τῇ
ἀληθεῖ
|
ἡ |
ἀληθὴς
διαλεκτικὴ
ἐπισκοποῦσα
τὰ
πράγματα |
[1, 26] |
ἀγέλης.
εἰ
δὲ
ἡ
ποίμνη
|
ἡ |
ἀλληγορουμένη
πρὸς
τοῦ
κυρίου
οὐδὲν
|
[1, 21] |
ἡ
θυσία
ἡ
ἀρθεῖσα
καὶ
|
ἡ |
ἁμαρτία
ἐρημώσεως
ἡ
δοθεῖσα,
καὶ |
[1, 6] |
ἀγαθὴ
πρὸς
καρποφορίαν
ἢ
κακὴ
|
ἡ |
ἄμπελος,
καὶ
ὁ
ἱππικὸς
ἄθυμον |
[1, 26] |
ὁμολογοῦνται
τὴν
ἀλήθειαν.
τίς
τοίνυν
|
ἡ |
ἀπιστία
τῶν
Ἑλλήνων;
μή
πῃ |
[1, 21] |
δὲ
τῷ
κατὰ
Ματθαῖον
εὐαγγελίῳ
|
ἡ |
ἀπὸ
Ἀβραὰμ
γενεαλογία
μέχρι
Μαρίας |
[1, 14] |
ἡ
ἀπὸ
Πυθαγόρου,
Ἰωνικὴ
δὲ
|
ἡ |
ἀπὸ
Θαλοῦ,
Ἐλεατικὴ
δὲ
ἡ |
[1, 14] |
ἡ
ἀπὸ
Θαλοῦ,
Ἐλεατικὴ
δὲ
|
ἡ |
ἀπὸ
Ξενοφάνους.
Πυθαγόρας
μὲν
οὖν |
[1, 14] |
τε
καὶ
Κράντωρ,
εἰς
οὓς
|
ἡ |
ἀπὸ
Πλάτωνος
κατέληξεν
ἀρχαία
Ἀκαδημία. |
[1, 14] |
περὶ
οὓς
διέτριψαν,
Ἰταλικὴ
μὲν
|
ἡ |
ἀπὸ
Πυθαγόρου,
Ἰωνικὴ
δὲ
ἡ |
[1, 21] |
γῆν
ἀναζεύγνυσι·
δι´
ὃν
γίνεται
|
ἡ |
ἀπολύτρωσις
τοῦ
λαοῦ
καὶ
ὁ |
[1, 20] |
σκοποῖμεν,
μία
κατὰ
δύναμίν
ἐστιν
|
ἡ |
ἀρετή,
ταύτην
δὲ
συμβέβηκεν
τούτοις |
[1, 24] |
καὶ
τραχείας
ὁδοῦ
(τοιαύτη
γὰρ
|
ἡ |
ἀρετὴ
τοῦ
στρατηγικοῦ)
ἐπιθέμενος
αὐτοῖς. |
[1, 21] |
ἡ
ὅρασις
στήσεται,
ἡ
θυσία
|
ἡ |
ἀρθεῖσα
καὶ
ἡ
ἁμαρτία
ἐρημώσεως |
[1, 21] |
κατὰ
δὲ
Λυγκέα
τῆς
Κόρης
|
ἡ |
ἁρπαγὴ
καὶ
ἡ
τοῦ
ἐν |
[1, 21] |
Φόρβαντα
Ἀκταῖος,
ἀφ´
οὗ
Ἀκταία
|
ἡ |
Ἀττική.
κατὰ
δὲ
Τριόπαν
Προμηθεὺς |
[1, 21] |
ὁ
τοῦ
Χαναάν.
ἕπεται
τούτοις
|
ἡ |
βασιλεία
Ἰωρὰμ
τοῦ
υἱοῦ
Ἰωσαφὰτ |
[1, 11] |
γράφει.
οὐ
γὰρ
ἐν
λόγῳ
|
ἡ |
βασιλεία
τοῦ
θεοῦ,
οὐ
τῷ |
[1, 24] |
δὲ
ἡ
πολιτική,
σύμπαντα
δὲ
|
ἡ |
βασιλική.
βασιλεὺς
τοίνυν
ἐστὶν
ὁ |
[1, 23] |
εἶτα
τίθεται
τῷ
παιδίῳ
ὄνομα
|
ἡ |
βασιλὶς
Μωυσῆν
ἐτύμως
διὰ
τὸ |
[1, 11] |
ἐν
τῇ
πίστει,
πειθὼ
δὲ
|
ἡ |
βεβαίωσις
τῆς
πίστεως·
βλέπετε
μή |
[1, 7] |
ἡ
ποιμενικὴ
μόνη,
ἀλλὰ
καὶ
|
ἡ
|
βουκολικὴ
ἱπποτροφική
τε
καὶ
κυνοτροφικὴ |
[1, 11] |
οὐ
κατὰ
Χριστὸν»
φερομένων
ἡμῶν.
|
ἡ |
γὰρ
ἀκόλουθος
Χριστῷ
διδασκαλία
καὶ |
[1, 11] |
κατὰ
τὴν
παράδοσιν
τῶν
ἀνθρώπων·
|
ἡ |
γὰρ
κατὰ
τὴν
θείαν
παράδοσιν |
[1, 18] |
πρόληψις
τῆς
οἰήσεως
ἀναπείθει
ἀπιστεῖν·
|
ἡ |
γὰρ
παρουσία
τοῦ
σωτῆρος
οὐ |
[1, 1] |
πλειόνων
ἡμῖν
ἐργατῶν
εὐπορία
γένηται.
|
ἡ |
γεωργία
δὲ
διττή·
ἣ
μὲν |
[1, 3] |
ἀσθενεῖ
καὶ
διαρρεῖ,
μόνη
δὲ
|
ἡ |
γλῶσσα
ὑπολείπεται.
παγκάλως
ὁ
Ἀθηναῖος
|
[1, 1] |
ἐπιλανθάνου.
εἰ
δὲ
μὴ
πάντων
|
ἡ |
γνῶσις,
ὄνος
λύρας,
ᾗ
φασιν |
[1, 2] |
ἀλήθειαν
μνηστεύεται,
δι´
ἧς
ἐξηκολούθηκεν
|
ἡ |
γνῶσις,
οὐ
κατὰ
προηγούμενον
λόγον
|
[1, 9] |
τοῖς
προβαλλομένοις
σοι.
τίς
οὖν
|
ἡ
|
γνῶσις
τοῦ
ἀποκρίνασθαι;
ἥτις
καὶ |
[1, 2] |
ὅτι
καὶ
τελειοτάτη
ἀπόδειξις
εὑρίσκεται
|
ἡ |
γνῶσις
τῶν
κατεγνωσμένων.
πολλὰ
δ´ |
[1, 20] |
τὰ
δ´
ἐλάσσονα
προσφέρεται
δύναμιν.
|
ἡ |
γοῦν
σαφήνεια
συνεργεῖ
πρὸς
τὴν
|
[1, 17] |
κλέπται,
ἀλλὰ
διάκονοι.
φησὶ
γοῦν
|
ἡ |
γραφή·
ἀπέστειλεν
ἡ
σοφία
τοὺς |
[1, 5] |
ἐπιτηδεύοιτο.
Τῶν
εἰρημένων
μαρτυρίαν
παρέξει
|
ἡ |
γραφὴ
διὰ
τῶνδε·
Σάρρα
στεῖρα |
[1, 8] |
κατασπῶντες
καὶ
μηθὲν
ὑφαίνοντες,
φησὶν
|
ἡ |
γραφή,
ματαιοπονίαν
ἐζηλωκότες,
ἣν
κυβείαν |
[1, 10] |
ἔνι
μάλιστα
διὰ
βραχέων
ἐξήνεγκεν
|
ἡ |
γραφή,
μὴ
πολὺς
ἐν
ῥήμασι
|
[1, 17] |
ἀλαζόνες»
σοφοὺς
δὲ
αὐτοὺς
λέγουσα
|
ἡ |
γραφὴ
οὐ
τοὺς
ὄντως
σοφοὺς |
[1, 20] |
Θηβαῖον
Πίνδαρον.
ἄντικρυς
δὲ
ἐξεῖπεν
|
ἡ |
γραφή·
πανουργότερος
ἔσται
ἄκακος
συνίων, |
[1, 4] |
ὅτι
δὲ
σοφίαν
ὁμωνύμως
καλεῖ
|
ἡ |
γραφὴ
πάσαν
τὴν
κοσμικὴν
εἴτε |
[1, 7] |
θέλημα
γινώσκομεν.
ἀνοίξατε
οὖν»
φησὶν
|
ἡ |
γραφή,
πύλας
δικαιοσύνης,
ἵνα
ἐν |
[1, 21] |
πάντες
καὶ
λῃσταί,
ὥς
φησιν
|
ἡ |
γραφή,
τὰ
πλεῖστα
ἐκ
παρατηρήσεως |
[1, 1] |
ὁ
Πυθαγόρας
ἔλεγεν.
συνεξάπτει
δὲ
|
ἡ |
γραφὴ
τὸ
ζώπυρον
τῆς
ψυχῆς |
[1, 28] |
οἰκεία
χρῆσις.
εἰκότως
ἄρα
καὶ
|
ἡ |
γραφὴ
τοιούτους
τινὰς
ἡμᾶς
διαλεκτικοὺς |
[1, 23] |
εὕρω
ταχὺ
ἐκ
τῶν
Ἑβραίων;
|
ἡ |
δ´
ἐπέσπευσεν
κόρην.
μολοῦσα
δ´ |
[1, 21] |
γὰρ
τοῦ
γένους
ἦν
Ἀχαάβ.
|
ἡ |
δὲ
ἀδελφὴ
Ὀζίου
Ἰωσαβαία
ἐξέκλεψε |
[1, 8] |
τὸ
ὑγιαῖνον
αἰεὶ
ἀθάνατον
μένει,
|
ἡ |
δὲ
ἀπὸ
τοῦ
ὑγιεινοῦ
τε |
[1, 1] |
σίδηρον
ἡ
χρῆσις
καθαρώτερον
φυλάσσει,
|
ἡ |
δὲ
ἀχρηστία
ἰοῦ
τούτῳ
γεννητική. |
[1, 20] |
τὰ
συλλαμβανόμενα
πρὸς
ζήτησιν
αὐτῆς,
|
ἡ |
δὲ
εὕρεσις
δι´
υἱοῦ.
εἰ |
[1, 8] |
λόγων,
ἤτω
γοργὸς
ἐν
ἔργοις.
|
~(Ἡ |
δὲ
σοφιστικὴ
τέχνη,
ἣν
ἐζηλώκασιν |
[1, 26] |
τούτοις,
ἥτις
ἂν
εἴη
στρατηγική·
|
ἡ |
δὲ
χρηστικὴ
τοῖς
θηρευθεῖσι
λόγῳ |
[1, 21] |
ἦρξεν
ἐντεῦθεν
τοῦ
λαοῦ
διακρίνουσα
|
ἡ
|
Δεββώρα
ἔτη
τεσσαράκοντα.
τελευτησάσης
δὲ |
[1, 21] |
Ἰούδα
ἔτη
τεσσαράκοντα,
ὡς
περιέχει
|
ἡ |
δευτέρα
τῶν
Βασιλειῶν,
καὶ
ἦν |
[1, 19] |
οὖν
οἱ
ἀνοιγόμενοι
τυφλῶν
ὀφθαλμοὶ»
|
ἡ |
δι´
υἱοῦ
ἐπίγνωσίς
ἐστι
τοῦ |
[1, 1] |
καὶ
ἡ
διὰ
σιτίων
καὶ
|
ἡ |
διὰ
λόγων
λαμβάνεται.
καὶ
τῷ |
[1, 1] |
ζωὴν
αἰώνιον,
τροφὴ
δὲ
καὶ
|
ἡ |
διὰ
σιτίων
καὶ
ἡ
διὰ |
[1, 29] |
διαθήκην
καλῶν,
ἰδοὺ
ἐγώ,
λέγων,
|
ἡ |
διαθήκη
μου
μετὰ
σοῦ·
ἐπεὶ |
[1, 20] |
τὴν
παράδοσιν
τῆς
ἀληθείας
καὶ
|
ἡ |
διαλεκτικὴ
πρὸς
τὸ
μὴ
ὑποπίπτειν
|
[1, 28] |
κατέχοντες·
αὕτη
γὰρ
τῷ
ὄντι
|
ἡ |
διαλεκτικὴ
φρόνησίς
ἐστι
περὶ
τὰ |
[1, 6] |
τῶν
θείων
καὶ
ἀνθρωπίνων
ἐντίθησιν
|
ἡ |
διδασκαλία.
ἀλλ´
ὡς
ἐν
πενίᾳ |
[1, 7] |
δυνάμει
καὶ
πίστει.
δωρεὰ
γὰρ
|
ἡ |
διδασκαλία
τῆς
θεοσεβείας,
χάρις
δὲ |
[1, 17] |
οὐ
κλέπται
οἱ
προφῆται.
καὶ
|
ἡ |
διδαχὴ
ἡ
ἐμὴ
οὐκ
ἔστιν |
[1, 1] |
ἠγαπήθη
ἡ
δικαιοσύνη,
εἰ
πάντων
|
ἡ |
δικαιοσύνη;
ἀλλὰ
γὰρ
τὰ
μυστήρια |
[1, 10] |
λόγος
ὡς
καὶ
ἔργον
σωτήριον.
|
ἡ |
δικαιοσύνη
γοῦν
οὐ
χωρὶς
λόγου |
[1, 1] |
διὰ
τί
δὲ
μὴ
ἠγαπήθη
|
ἡ |
δικαιοσύνη,
εἰ
πάντων
ἡ
δικαιοσύνη; |
[1, 21] |
ἀρθεῖσα
καὶ
ἡ
ἁμαρτία
ἐρημώσεως
|
ἡ |
δοθεῖσα,
καὶ
ἡ
δύναμις
καὶ |
[1, 17] |
κωλύσας
κύριος.
ἀλλ´
οὐδ´
ἐπιβλαβὴς
|
ἡ
|
δόσις
ἦν,
ἵνα
ἡ
κώλυσις |
[1, 19] |
ἁμαρτίας
ἐστὶ
μεταβάλλεσθαι,
δι´
ἣν
|
ἡ |
δουλεία
ἐγεγόνει.
οὐ
μὴν
ἁπλῶς |
[1, 29] |
παιδικοὺς
εἶναι
παριστάς.
θείως
τοίνυν
|
ἡ |
δύναμις
ἡ
τῷ
Ἑρμᾷ
κατὰ |
[1, 21] |
ἁμαρτία
ἐρημώσεως
ἡ
δοθεῖσα,
καὶ
|
ἡ |
δύναμις
καὶ
τὸ
ἅγιον
συμπατηθήσεται; |
[1, 27] |
εἶναι
καὶ
ἀγαθήν.
ἀμφοῖν
γὰρ
|
ἡ |
δύναμις
οἰκονομεῖ
σωτηρίαν,
ἣ
μὲν
|
[1, 17] |
εἶχεν
γάρ
τινα
ὠφέλειαν
τότε
|
ἡ |
εἰς
ἀνθρώπους
ἐρχομένη
κλοπή,
οὐ |
[1, 4] |
ἀναπείθουσα,
συναύξει
δὲ
τὴν
ἐπιβολὴν
|
ἡ |
εἰς
ἐπιστήμην
συνάσκησις.
εἰκότως
τοίνυν
|
[1, 4] |
φιλοσοφίας
δεδικαιωμένοις
βοήθεια
θησαυρίζεται
καὶ
|
ἡ |
εἰς
θεοσέβειαν
συναίσθησις.
~(Ἦν
μὲν |
[1, 21] |
ἥ
τε
Ἀμφικτύονος
βασιλεία
καὶ
|
ἡ |
εἰς
Πελοπόννησον
Δαναοῦ
παρουσία
καὶ |
[1, 8] |
διαλεκτικῆς
ἐρωτητικόν,
τέλος
δὲ
αὐτῆς
|
ἡ |
ἔκπληξις.
ἥ
τε
αὖ
θρυλουμένη |
[1, 15] |
φιλόσοφον
ὠφελεῖσθαι
γράφων·
πολλὴ
μὲν
|
ἡ
|
Ἑλλάς,
{ἔφη,
ὦ
Κέβης,
ἦ |
[1, 20] |
ἐσπουδακότι
ἀνθάπτεσθαι
γνώσεως.
χωρίζεται
δὲ
|
ἡ |
Ἑλληνικὴ
ἀλήθεια
τῆς
καθ´
ἡμᾶς, |
[1, 20] |
τοῦ
θεοῦ,
προσιοῦσα
δὲ
φιλοσοφία
|
ἡ |
Ἑλληνικὴ
οὐ
δυνατωτέραν
ποιεῖ
τὴν |
[1, 7] |
ἀληθείας
ἐπιστήμονα.
~(Καταφαίνεται
τοίνυν
προπαιδεία
|
ἡ |
Ἑλληνικὴ
σὺν
καὶ
αὐτῇ
φιλοσοφίᾳ |
[1, 16] |
ἀλλ´
εἰ
καὶ
μὴ
καταλαμβάνει
|
ἡ |
Ἑλληνικὴ
φιλοσοφία
τὸ
μέγεθος
τῆς |
[1, 17] |
οἱ
προφῆται.
καὶ
ἡ
διδαχὴ
|
ἡ |
ἐμὴ
οὐκ
ἔστιν
ἐμὴ»
ὁ |
[1, 7] |
αὐτῇ.
πολλῶν
τοίνυν
ἀνεῳγμένων
πυλῶν
|
ἡ |
ἐν
δικαιοσύνῃ
αὕτη
ἦν
ἐν |
[1, 21] |
ὁ
ἐπὶ
Ὠγύγου
κατακλυσμὸς
καὶ
|
ἡ |
ἐν
Σικυῶνι
βασιλεία,
πρώτου
μὲν |
[1, 21] |
τελευτῆς
αὐτοῦ
ἄλλα
τεσσαράκοντα·
γίνεται
|
ἡ |
ἔξοδος
κατὰ
Ἴναχον
πρὸ
τῆς
|
[1, 21] |
ἡ
ἐπὶ
Φαέθοντος
ἐκπύρωσις
καὶ
|
ἡ |
ἐπὶ
Δευκαλίωνος
ἐπομβρία.
κατὰ
δὲ |
[1, 21] |
καὶ
Ἰώ.
κατὰ
δὲ
Κρότωπον
|
ἡ
|
ἐπὶ
Φαέθοντος
ἐκπύρωσις
καὶ
ἡ |
[1, 28] |
ἐπὶ
πᾶσι
τὸ
θεολογικὸν
εἶδος,
|
ἡ |
ἐποπτεία,
ἥν
φησιν
ὁ
Πλάτων |
[1, 21] |
Σαμία
ἡ
Κολοφωνία
ἡ
Κυμαία
|
ἡ |
Ἐρυθραία
ἡ
Φυτὼ
ἡ
Ταραξάνδρα |
[1, 6] |
ἔχουσιν
οἱ
μύσται.
~(πολλὰ
δ´
|
ἡ |
ἑτοιμότης
πρὸς
τὸ
τὰ
δέοντα |
[1, 3] |
ὅσοι
τοὺς
κενοὺς
μεμελετήκασι
λόγους
|
ἡ |
θεία
γραφὴ
παγκάλως
λέγει·
ἀπολῶ |
[1, 21] |
Ταραξάνδρα
ἡ
Μακέτις
ἡ
Θετταλὴ
|
ἡ |
Θεσπρωτίς,
Κάλχας
τε
αὖ
καὶ |
[1, 21] |
Φυτὼ
ἡ
Ταραξάνδρα
ἡ
Μακέτις
|
ἡ |
Θετταλὴ
ἡ
Θεσπρωτίς,
Κάλχας
τε |
[1, 25] |
τοῦ
τε
κατὰ
νόμον
βιοῦντος
|
ἡ |
θεωρία·
ἀναγκαῖον
γοῦν
τὸ
πολιτεύεσθαι
|
[1, 23] |
καὶ
τοῖς
πολεμικοῖς
τῇ
φύσει
|
ἡ |
θηρευτική.
ἄγει
δὲ
αὐτὸν
ἐντεῦθεν
|
[1, 23] |
τοῦ
παιδὸς
ἡ
ἀδελφή.
ἐνταῦθα
|
ἡ |
θυγάτηρ
τοῦ
βασιλέως,
συχνῷ
χρόνῳ |
[1, 15] |
ἐπ´
Ἴλιον
στρατεύσας,
Ἱππὼ
δὲ
|
ἡ |
θυγάτηρ
τοῦ
Κενταύρου
συνοικήσασα
Αἰόλῳ |
[1, 21] |
ἕως
πότε
ἡ
ὅρασις
στήσεται,
|
ἡ |
θυσία
ἡ
ἀρθεῖσα
καὶ
ἡ |
[1, 21] |
πεντήκοντα
τρία.
ἐνταῦθά
που
καὶ
|
ἡ |
Ἰλίου
κατάληψις.
εἰ
δὲ
χρὴ
|
[1, 21] |
ἑξήκοντα
δύο
ἑβδομάσιν
ἡσύχασεν
ἅπασα
|
ἡ
|
Ἰουδαία
καὶ
ἐγένετο
ἄνευ
πολέμων, |
[1, 14] |
Ἰταλίας
ἡ
κατὰ
Πυθαγόραν
φιλοσοφία
|
ἡ
|
Ἰταλικὴ
κατεγήρασεν.
Ἀναξίμανδρος
δὲ
Πραξιάδου |
[1, 21] |
καθίδρυσις
Τριπτολέμου
τε
γεωργία
καὶ
|
ἡ |
Κάδμου
εἰς
Θήβας
παρουσία
Μίνωός |
[1, 21] |
δύο
μῆνες
ἕξ,
ὡς
δὲ
|
ἡ |
καθ´
ἡμᾶς
τῶν
χρόνων
ἀκρίβεια
|
[1, 21] |
πάντα
ἑξακόσια
δέκα.
ἀκριβέστερον
δὲ
|
ἡ |
καθ´
ἡμᾶς
χρονογραφία
πρόεισιν,
εἰ |
[1, 1] |
πονηροῦ.
ἐγὼ
δὲ
ὅτι
μὲν
|
ἡ |
κακία
κακὴν
φύσιν
ἔχει
καὶ |
[1, 19] |
ὁριστικῶς
καὶ
καταληπτικῶς,
ὅταν
καθαρὰ
|
ἡ |
καρδία
γένηται.
καὶ
κατ´
ἔμφασιν |
[1, 13] |
ἔμπροσθέν
μου
ἐν
Ἱερουσαλήμ·
καὶ
|
ἡ |
καρδία
μου
εἶδεν
πολλά,
σοφίαν |
[1, 21] |
δειχθήσεται
ἀναμφηρίστως
πάσης
σοφίας
ἀρχαιοτάτη
|
ἡ |
κατὰ
Ἑβραίους
φιλοσοφία.
εἴρηται
μὲν |
[1, 25] |
ἀρχόμενοι
τοῖς
ἄρχουσι
γίγνωνται,
ὅπερ
|
ἡ |
κατὰ
Μωυσέα
πραγματεία
διὰ
σπουδῆς |
[1, 14] |
μὲν
ἐν
Μεταποντίῳ
τῆς
Ἰταλίας
|
ἡ |
κατὰ
Πυθαγόραν
φιλοσοφία
ἡ
Ἰταλικὴ |
[1, 24] |
τετάρτη
δὲ
ἡ
πασῶν
κακίστη
|
ἡ |
κατὰ
τὰς
ἐπιθυμίας
τάττεται
βασιλεία, |
[1, 20] |
ἄρτος
ἀναγκαία
πρὸς
τὸ
ζῆν,
|
ἡ |
κατὰ
τὴν
πίστιν
ἀλήθεια·
ἡ |
[1, 20] |
αὐτοτελὴς
μὲν
οὖν
καὶ
ἀπροσδεὴς
|
ἡ
|
κατὰ
τὸν
σωτῆρα
διδασκαλία,
δύναμις» |
[1, 21] |
ἐννέα
καὶ
εἴκοσι.
ἐπὶ
πᾶσιν
|
ἡ |
Κλεοπάτρα
ἐβασίλευσεν
ἔτη
δύο
καὶ |
[1, 1] |
τῇ
διδασκαλίᾳ,
εἰ
μὴ
φιλόδοξος
|
ἡ |
κοινωνία
τοῦ
λόγου,
εἰ
τοῦτον |
[1, 26] |
τοῦ
δικαίου.
σύστοιχος
δὲ
αὐτῇ
|
ἡ |
κολαστική,
τοῦ
κατὰ
τὰς
κολάσεις |
[1, 21] |
Σιβυλλῶν
τὸ
πλῆθος,
ἡ
Σαμία
|
ἡ |
Κολοφωνία
ἡ
Κυμαία
ἡ
Ἐρυθραία |
[1, 16] |
αὐτοσχέδιον.
Μήδειά
τε
ἡ
Αἰήτου
|
ἡ |
Κολχὶς
πρώτη
βαφὴν
τριχῶν
ἐπενόησεν. |
[1, 21] |
εἶτα
Εὔρωπος,
εἶτα
Τελχῖνος,
καὶ
|
ἡ |
Κρητὸς
ἐν
Κρήτῃ.
Ἀκουσίλαος
γὰρ |
[1, 1] |
καὶ
ἤτοι
ἑλέσθαι
ἢ
μή,
|
ἡ |
κρίσις
δὲ
ἐν
αὐτοῖς
κρίνεται. |
[1, 21] |
πλῆθος,
ἡ
Σαμία
ἡ
Κολοφωνία
|
ἡ |
Κυμαία
ἡ
Ἐρυθραία
ἡ
Φυτὼ
|
[1, 20] |
εἴη
ἂν
ἀλήθεια.
μόνη
δὲ
|
ἡ |
κυρία
αὕτη
ἀλήθεια
ἀπαρεγχείρητος,
ἣν |
[1, 17] |
ἐπιβλαβὴς
ἡ
δόσις
ἦν,
ἵνα
|
ἡ |
κώλυσις
παρέλθῃ.
εἰ
δὲ
χρὴ |
[1, 21] |
ἐστὶν
ἀπὸ
Ἰνάχου.
~(ναὶ
μὴν
|
ἡ |
Λητὼ
κατὰ
Τιτυὸν
γίνεται,
Λητὼ |
[1, 21] |
Ἐρυθραία
ἡ
Φυτὼ
ἡ
Ταραξάνδρα
|
ἡ |
Μακέτις
ἡ
Θετταλὴ
ἡ
Θεσπρωτίς, |
[1, 14] |
κακὰ
θηρία,
γαστέρες
ἀργαί·
καὶ
|
ἡ |
μαρτυρία
αὕτη
ἐστὶν
ἀληθής.
ὁρᾷς |
[1, 10] |
πολὺς
ἐν
ῥήμασι
γίνου»
λέγουσα·
|
ἡ |
μὲν
γὰρ
λέξις
οἷον
ἐσθὴς |
[1, 14] |
ἔνιοι
μαθητὴν
Ἐπίκουρον
γενέσθαι.
Καὶ
|
ἡ |
μὲν
διαδοχὴ
τῶν
παρ´
Ἕλλησι |
[1, 14] |
Συρίου,
ᾧ
Πυθαγόρας
ἐμαθήτευσεν.
ἀλλ´
|
ἡ |
μὲν
ἐν
Μεταποντίῳ
τῆς
Ἰταλίας |
[1, 1] |
δὲ
ἐν
αὐτοῖς
κρίνεται.
ἀλλ´
|
ἡ |
μὲν
κηρυκικὴ
ἐπιστήμη
ἤδη
πως |
[1, 16] |
φιλοσοφῆσαι
καὶ
ποιήματα
γράψαι
ἱστορεῖ.
|
Ἡ |
μὲν
οὖν
Ἑλληνικὴ
φιλοσοφία,
ὡς |
[1, 28] |
συνειδήσεως
ἀγαθῆς
καὶ
πίστεως
ἀνυποκρίτου.
|
~(Ἡ |
μὲν
οὖν
κατὰ
Μωυσέα
φιλοσοφία |
[1, 1] |
οἰκοδομὴν
τοῦ
σώματος
τοῦ
Χριστοῦ.
|
Ἡ |
μὲν
οὖν
τῶνδέ
μοι
τῶν |
[1, 11] |
ποτε
ἡ
ἀλήθεια
οἴησις,
ἀλλ´
|
ἡ |
μὲν
ὑπόληψις
τῆς
γνώσεως
φυσιοῖ» |
[1, 5] |
σοφίας
κτῆσιν
συνεργεῖ.
ἔστι
γὰρ
|
ἡ |
μὲν
φιλοσοφία
ἐπιτήδευσις
σοφίας,
ἡ |
[1, 21] |
πάλιν
Σολομῶνος
μεταγενέστερος,
ἐφ´
οὗ
|
ἡ |
Μενελάου
εἰς
Φοινίκην
ἄφιξις,
ὡς |
[1, 14] |
οὗ
μέχρι
Ἡγησίνου
ἤνθησεν
Ἀκαδημία
|
ἡ |
μέση.
εἶτα
Καρνεάδης
διαδέχεται
Ἡγησίνουν |
[1, 21] |
σὺν
αὐτῷ
Ἀβδαδωναῖος.
μετὰ
τοῦτον
|
ἡ
|
μήτηρ
Ὀζίου
Γοθολία
βασιλεύει
ἔτη |
[1, 21] |
δυναστείας
τῷ
δευτέρῳ
καὶ
τριακοστῷ
|
ἡ |
Μωυσέως
κατὰ
Ἄμωσιν
τὸν
Αἰγύπτιον |
[1, 8] |
δὲ
τὸ
ἀγώνισμα
καὶ
τέλος
|
ἡ |
νίκη.
τὸν
αὐτὸν
γὰρ
τρόπον |
[1, 6] |
τὸν
οἶκον
εἴη
ἂν
μόνον
|
ἡ |
οἰκονομία,
ἀλλὰ
καὶ
περὶ
τὴν |
[1, 21] |
λεγομένοις
σοφοῖς
προγενεστέρα
ἂν
εἴη
|
ἡ |
ὀλυμπιὰς
ἡ
πρώτη,
ἣ
καὶ |
[1, 21] |
τὸ
ὑποτεταγμένον
δείκνυσιν·
ἕως
πότε
|
ἡ |
ὅρασις
στήσεται,
ἡ
θυσία
ἡ |
[1, 20] |
ἀναιρεῖσθαι
τὴν
ἀλήθειαν,
ἐπεὶ
καὶ
|
ἡ |
ὄψις
συμβάλλεται
καὶ
ἡ
ἀκοὴ |
[1, 6] |
διιδεῖν
δυνηθῇ.
τροφὴ
γὰρ
καὶ
|
ἡ |
παίδευσις
ἡ
χρηστὴ
σῳζομένη
φύσεις |
[1, 5] |
μόνον
τῆς
κοσμικῆς
φιλοσοφίας,
ἰδοὺ
|
ἡ |
παιδίσκη
ἐν
ταῖς
χερσί
σου, |
[1, 1] |
μηδὲ
ἀπομνημονευθέντα
ἡμῖν
(πολλὴ
γὰρ
|
ἡ |
παρὰ
τοῖς
μακαρίοις
δύναμις
ἦν |
[1, 12] |
λέγει.
~(Ἐπεὶ
δὲ
μὴ
κοινὴ
|
ἡ |
παράδοσις
καὶ
πάνδημος
τῷ
γε |
[1, 26] |
ὡς
ἔπος
εἰπεῖν
τῷ
Μωυσεῖ
|
ἡ |
πᾶσα
ἀγωγὴ
παιδευτικὴ
μὲν
τῶν |
[1, 28] |
οὐ
γὰρ
δὴ
μία
Μύκονος«
|
ἡ |
πᾶσα
πρὸς
νόησιν
γραφή,
ᾗ |
[1, 24] |
ψυχῆς
τῷ
θυμῷ.
τετάρτη
δὲ
|
ἡ |
πασῶν
κακίστη
ἡ
κατὰ
τὰς |
[1, 1] |
κεκτημένος.
ἕπεται
δὲ
ἐνθένδε
αὐτῷ
|
ἡ |
πειθὼ
ἐκ
περιουσίας.
καὶ
τοῦτ´ |
[1, 8] |
δὲ
τὸ
ἐπιχείρημα
καὶ
τέλος
|
ἡ |
πειθώ,
οὕτω
τῆς
ἐριστικῆς
ἀρχὴ
|
[1, 6] |
οὐχ
ἁπλῶς
ἡ
πίστις,
ἀλλ´
|
ἡ |
περὶ
τὴν
μάθησιν
πίστις
ἐμποιεῖ. |
[1, 11] |
καὶ
βεβαιοῖ,
ἧς
ἀναιρεθείσης
μῦθος
|
ἡ |
περὶ
τὸν
σωτῆρα
οἰκονομία
φαίνεται, |
[1, 28] |
οὐρανίων
ἐπαγγελλομένη,
ᾗ
συνέπεται
καὶ
|
ἡ |
{περὶ}
τῶν
ἀνθρωπείων
περί
τε |
[1, 19] |
φιλοσοφίας
τοὺς
Ἕλληνας,
θείας
οἰκονομίας
|
ἡ |
περίπτωσις
(οὐ
γὰρ
ταὐτόματον
ἐκθειάσει |
[1, 6] |
ἀλλότρια
μὴ
προσίεσθαι
οὐχ
ἁπλῶς
|
ἡ |
πίστις,
ἀλλ´
ἡ
περὶ
τὴν
|
[1, 11] |
τηλικούτου
θανάτου
ἐρρύσατο
ἡμᾶς,
ἵνα
|
ἡ |
πίστις
ἡμῶν
μὴ
ᾖ
ἐν |
[1, 7] |
διδασκαλία
τῆς
θεοσεβείας,
χάρις
δὲ
|
ἡ |
πίστις.
ποιοῦντες
γὰρ
τὸ
θέλημα |
[1, 10] |
μήτε
ἐκείνη
καλὴ
σκευασία
τροφῆς
|
ἡ |
πλείω
τῶν
τρεφόντων
ἔχουσα
τὰ |
[1, 23] |
ἡμερωτάτης
τῶν
ἀνθρώπων
ἐπιστατεῖν
ἀγέλης
|
ἡ |
ποιμενικὴ
καθάπερ
καὶ
τοῖς
πολεμικοῖς |
[1, 7] |
καὶ
τροφήν.
ὡσαύτως
δὲ
οὐχ
|
ἡ |
ποιμενικὴ
μόνη,
ἀλλὰ
καὶ
ἡ
|
[1, 26] |
τῆς
ἀνθρώπων
ἀγέλης.
εἰ
δὲ
|
ἡ |
ποίμνη
ἡ
ἀλληγορουμένη
πρὸς
τοῦ |
[1, 24] |
ἡ
σοφία,
τὰ
ἀνθρώπεια
δὲ
|
ἡ
|
πολιτική,
σύμπαντα
δὲ
ἡ
βασιλική. |
[1, 2] |
συγκοσμεῖ
τὸν
τεχνίτην,
καὶ
ἄλλως
|
ἡ |
πολυμαθία
διασυστατικὴ
τυγχάνει
τοῦ
παρατιθεμένου
|
[1, 17] |
ἵνα
γνωρισθῇ
διὰ
τῆς
ἐκκλησίας
|
ἡ |
πολυποίκιλος
σοφία
τοῦ
θεοῦ,
κατὰ |
[1, 25] |
δόξα
πᾶσα
(οὐ
γὰρ
καὶ
|
ἡ |
πονηρά)
ἀλλὰ
νόμος
ἐστὶ
χρηστὴ |
[1, 5] |
πολύτροπον
μὲν
οὖν
τὴν
σοφίαν
|
ἡ |
ποσάκις»
ἐνδείκνυται
λέξις,
καὶ
καθ´ |
[1, 1] |
γραφὴ
εἰς
ἐπίδειξιν
τετεχνασμένη
ἥδε
|
ἡ |
πραγματεία,
ἀλλά
μοι
ὑπομνήματα
εἰς |
[1, 21] |
ἔτη
τετρακόσια
πεντήκοντα,
ὡς
δὲ
|
ἡ |
προκειμένη
δείκνυσι
χρονογραφία,
συνάγονται
ἔτη
|
[1, 21] |
ἕτεροι,
ἑκατὸν
δύο,
ὡς
δὲ
|
ἡ |
προκειμένη
δηλοῖ
χρονογραφία,
ἀπὸ
βασιλείας |
[1, 18] |
καὶ
πεπονθέναι
τοῦτον·
ὅθεν
αὐτοὺς
|
ἡ |
πρόληψις
τῆς
οἰήσεως
ἀναπείθει
ἀπιστεῖν· |
[1, 20] |
ἡ
κατὰ
τὴν
πίστιν
ἀλήθεια·
|
ἡ |
προπαιδεία
δὲ
προσοψήματι
ἔοικεν
καὶ |
[1, 18] |
ἑαυτοὺς
ἀπέστησαν
δηλαδή.
πρὸς
τούτους
|
ἡ |
προφητεία
λέγει·
κἂν
θέλητε
καὶ
|
[1, 27] |
τραχήλῳ.
ὁμοίως
δὲ
τῷ
Παύλῳ
|
ἡ |
προφητεία
ὀνειδίζει
τὸν
λαὸν
ὡς |
[1, 21] |
προγενεστέρα
ἂν
εἴη
ἡ
ὀλυμπιὰς
|
ἡ |
πρώτη,
ἣ
καὶ
ὑστέρα
τῶν
|
[1, 7] |
αὐθεντικὴν
εἴσοδον
ζητῇς,
ἀκούσῃ·
αὕτη
|
ἡ |
πύλη
τοῦ
κυρίου,
δίκαιοι
εἰσελεύσονται |
[1, 13] |
βεβαιοῖ
σαφέστερον
τὰ
εἰρημένα
ἥδε
|
ἡ |
ῥῆσις·
πάντα
ἐνώπια
τοῖς
νοοῦσι» |
[1, 21] |
ἡμέραι
δεκαοκτώ.
μεθ´
ὃν
χρόνον
|
ἡ |
Ῥωμαίων
βασιλεία
ἕως
τῆς
Κομόδου |
[1, 21] |
καὶ
τῶν
Σιβυλλῶν
τὸ
πλῆθος,
|
ἡ |
Σαμία
ἡ
Κολοφωνία
ἡ
Κυμαία |
[1, 24] |
τὰς
ἐπιθυμίας
τάττεται
βασιλεία,
ὡς
|
ἡ |
Σαρδαναπάλλου
καὶ
τῶν
τὸ
τέλος |
[1, 5] |
Ἀβραὰμ
δὲ
γυνή.
μὴ
τίκτουσα
|
ἡ |
Σάρρα
τὴν
ἑαυτῆς
παιδίσκην
ὀνόματι |
[1, 15] |
ναὶ
μὴν
καὶ
περὶ
αὑτοῦ
|
{ᾑ} |
σεμνυνόμενός
φησί
που
ἐπὶ
τῇ
|
[1, 21] |
γε
μόνος
οὗτος,
ἀλλὰ
καὶ
|
ἡ |
Σίβυλλα
Ὀρφέως
παλαιοτέρα·
λέγονται
γὰρ |
[1, 4] |
ὡς
θεόθεν
ἡ
τεχνικὴ
καὶ
|
ἡ |
σοφὴ
ἐπίνοια,
σαφὲς
ἔσται
παραθεμένοις |
[1, 5] |
ἡ
μὲν
φιλοσοφία
ἐπιτήδευσις
σοφίας,
|
ἡ |
σοφία
δὲ
ἐπιστήμη
θείων
καὶ |
[1, 1] |
τοὺς
κατηχήσαντάς
φαμεν,
κοινωνικὸν
δὲ
|
ἡ |
σοφία
καὶ
φιλάνθρωπον.
λέγει
γοῦν |
[1, 24] |
τάττουσά
ἐστι,
τὰ
μὲν
θεῖα
|
ἡ |
σοφία,
τὰ
ἀνθρώπεια
δὲ
ἡ
|
[1, 5] |
τῶν
τούτων
αἰτίων.
κυρία
τοίνυν
|
ἡ |
σοφία
τῆς
φιλοσοφίας
ὡς
ἐκείνη |
[1, 5] |
εἰς
παιδοποιίαν
ἐπιτρέπει
τῷ
Ἀβραάμ.
|
ἡ |
σοφία
τοίνυν
ἡ
τῷ
πιστῷ |
[1, 19] |
ἐνδεέσι
φρενῶν
παρακελεύομαι
λέγουσα,
φησὶν
|
ἡ |
σοφία,
τοῖς
ἀμφὶ
τὰς
αἱρέσεις |
[1, 11] |
γάγγραινα
νομὴν
ἕξει.
~(Αὕτη
οὖν
|
ἡ |
σοφία
τοῦ
κόσμου
μωρία
παρὰ |
[1, 17] |
φησὶ
γοῦν
ἡ
γραφή·
ἀπέστειλεν
|
ἡ |
σοφία
τοὺς
ἑαυτῆς
δούλους,
συγκαλοῦσα |
[1, 10] |
σοφία
δὲ
ὁμωνύμως
τῇ
ἀληθείᾳ
|
ἡ
|
σοφιστικὴ
λέγεται
τέχνη.
ἐμοὶ
δὲ |
[1, 11] |
εἰληφὸς
δωρεάν.
τελείων
δέ
ἐστιν
|
ἡ |
στερεὰ
τροφή,
τῶν
διὰ
τὴν |
[1, 8] |
ἐφ´
ᾗ
σεμνύνονται
οἷς
φίλη
|
ἡ |
στωμύλος
αὕτη
κακοτεχνία,
εἴτε
Ἕλληνες |
[1, 1] |
τούτῳ
γεννητική.
συνελόντι
γὰρ
φάναι
|
ἡ |
συγγυμνασία
ἕξιν
ἐμποιεῖ
ὑγιεινὴν
καὶ |
[1, 4] |
ἀντιλαμβάνονται.
εὑρετικὸν
γὰρ
καὶ
ἐπινοητικὸν
|
ἡ |
συναίσθησις
ἐπιβάλλειν
πιθανῶς
ἀναπείθουσα,
συναύξει |
[1, 2] |
ἀποδεικτικὴν
ἐκπορίζεσθαι.
ναὶ
μὴν
καὶ
|
ἡ
|
συναφὴ
τῶν
δογμάτων
διὰ
τῆς |
[1, 1] |
ἀκριβῆ
αἵρεσίν
τε
καὶ
φυγὴν
|
ἡ
|
συνείδησις,
θεμέλιος
δὲ
αὐτῆς
βέβαιος |
[1, 19] |
εἴτε
κατὰ
συντυχίαν,
οὐκ
ἀπρονόητος
|
ἡ |
συντυχία·
εἴτ´
αὖ
φυσικὴν
ἔννοιαν
|
[1, 3] |
ἔνεστι
νόος.
τοῦτό
που
αἰνίσσεται
|
ἡ |
σωτήριος
ἐκείνη
φωνή·
αἱ
ἀλώπεκες |
[1, 21] |
Κυμαία
ἡ
Ἐρυθραία
ἡ
Φυτὼ
|
ἡ |
Ταραξάνδρα
ἡ
Μακέτις
ἡ
Θετταλὴ |
[1, 24] |
γὰρ
τῇ
ἀρετῇ
χρωμένη
φρόνησις
|
ἡ |
τάττουσά
ἐστι,
τὰ
μὲν
θεῖα |
[1, 23] |
ποταμὸν
ἐς
βαθύρροον.
ἐνταῦθα
μήτηρ
|
ἡ |
τεκοῦς´
ἔκρυπτέ
με
τρεῖς
μῆνας, |
[1, 24] |
ἀγαθὰ
καὶ
τὰ
ἐκτὸς
καὶ
|
ἡ |
τελεία
εὐδαιμονία
χορηγεῖται·
αἰτεῖσθε
γάρ« |
[1, 10] |
ἡδύσματα
μήτε
λόγου
χρῆσις
ἀστεία
|
ἡ |
τέρπειν
μᾶλλον
ἢ
ὠφελεῖν
τοὺς |
[1, 4] |
λογισμῷ
ἐπινενοημέναι,
καὶ
ὡς
θεόθεν
|
ἡ |
τεχνικὴ
καὶ
ἡ
σοφὴ
ἐπίνοια, |
[1, 5] |
σοφισταῖς
τηρήσαις.
μία
μὲν
οὖν
|
ἡ |
τῆς
ἀληθείας
ὁδός,
ἀλλ´
εἰς |
[1, 2] |
ἄχρηστος
εἴη
φιλοσοφία,
εἰ
εὔχρηστος
|
ἡ
|
τῆς
ἀχρηστίας
βεβαίωσις,
εὔχρηστος·
ἔπειτα |
[1, 19] |
υἱοῦ
ἐπίγνωσίς
ἐστι
τοῦ
πατρός,
|
ἡ |
τῆς
περιφράσεως
τῆς
Ἑλληνικῆς
κατάληψις, |
[1, 1] |
γλαφυρὸν
τῆς
θεωρίας.
αὐτίκα
καὶ
|
ἡ |
τῆς
χρηστομαθίας
περιουσία
οἷον
ἥδυσμά |
[1, 25] |
δὲ
ἡ
ἀληθής,
ἀληθὴς
δὲ
|
ἡ |
τὸ
ὂν
εὑρίσκουσα
καὶ
τούτου |
[1, 1] |
τῇ
διανοίᾳ,
ἐπεὶ
μὴ
ῥᾴδιος
|
ἡ |
τοιάδε
διακονία
τοῖς
μὴ
δεδοκιμασμένοις. |
[1, 1] |
τὴν
μακαρίαν
παράδοσιν
ἀδιάδραστον
φυλάττειν
|
ἡ |
τοιάδε
ὑποτύπωσις·
ἀνδρὸς
δὲ
φιλοῦντος |
[1, 2] |
τὴν
ἀλήθειαν
συνίστησιν.
ἀξιόπιστος
δὲ
|
ἡ |
τοιαύτη
ψυχαγωγία,
δι´
ἧς
κεκαλυμμένην |
[1, 21] |
τῆς
Κόρης
ἡ
ἁρπαγὴ
καὶ
|
ἡ |
τοῦ
ἐν
Ἐλευσῖνι
τεμένους
καθίδρυσις
|
[1, 4] |
εἰς
τὸν
αἰῶνα,
ᾗ
φησιν
|
ἡ |
τοῦ
Ἰησοῦ
σοφία.
ἐὰν
γὰρ |
[1, 7] |
ἀποτιλθέντα.
καὶ
δὴ
κἀνταῦθα
χρησιμεύει
|
ἡ |
τοῦ
σπόρου
παραβολή,
ἣν
ὁ |
[1, 6] |
νῷ
τὰ
νοητά.
τριττὴ
δὲ
|
ἡ |
τούτων
φύσις,
ἔν
τε
ποσοῖς |
[1, 8] |
μὴ
δοκεῖν
ἃ
χρὴ
δοκεῖν,
|
ἡ |
τραγῳδία
λέγει.
τοιοῦτοι
δὲ
οἱ |
[1, 21] |
καὶ
ἐν
Μεγάροις,
οὗ
μέμνηται
|
ἡ |
τραγῳδία.
τί
μοι
Τήλεμον
καταλέγειν, |
[1, 29] |
παριστάς.
θείως
τοίνυν
ἡ
δύναμις
|
ἡ |
τῷ
Ἑρμᾷ
κατὰ
ἀποκάλυψιν
λαλοῦσα |
[1, 5] |
τῷ
Ἀβραάμ.
ἡ
σοφία
τοίνυν
|
ἡ |
τῷ
πιστῷ
σύνοικος
(πιστὸς
δὲ |
[1, 22] |
Ἑβραίων
τῶν
ἡμετέρων
πολιτῶν
καὶ
|
ἡ |
τῶν
γεγονότων
ἁπάντων
αὐτοῖς
ἐπιφάνεια |
[1, 1] |
εἰ
μὲν
τὸ
πρότερον,
τίς
|
ἡ |
τῶν
γραμμάτων
χρεία;
εἰ
δὲ |
[1, 21] |
δὲ
ἐπὶ
Δαρείου
τῆς
ὑποσχέσεως
|
ἡ |
τῶν
ἐγκαινίων
ἄγεται
ἑορτή,
καθὼς |
[1, 15] |
τῶν
Ἐφεσίων
λεγομένων
γραμμάτων
καὶ
|
ἡ |
τῶν
κατὰ
μουσικὴν
εὕρεσις
ῥυθμῶν |
[1, 21] |
δύο
καὶ
εἴκοσι,
μεθ´
ἣν
|
ἡ |
τῶν
Κλεοπάτρας
παίδων
βασιλεία
ἡμερῶν |
[1, 21] |
βασιλεῖ
Μεσοποταμίας
ἔτεσιν
ὀκτώ,
ὡς
|
ἡ |
τῶν
Κριτῶν
ἱστορεῖ
βίβλος·
δεηθέντες |
[1, 16] |
μὴν
ὀψέ
ποτε
εἰς
Ἕλληνας
|
ἡ |
τῶν
λόγων
παρῆλθε
διδασκαλία
τε |
[1, 12] |
παραγγέλλων.
ἀλλ´
ἔστι
τῷ
ὄντι
|
ἡ
|
τῶν
ὑπομνημάτων
ὑποτύπωσις
ὅσα
διασποράδην |
[1, 10] |
τὸ
εὖ
ποιεῖν
ἀφέλωμεν,
οὕτως
|
ἡ |
ὑπακοὴ
καὶ
πίστις
ἀναιρεῖται
μήτε |
[1, 13] |
ἓν
συνάπτεται.
ἤδη
δὲ
καὶ
|
ἡ |
ὑπάτη
ἐναντία
τῇ
νεάτῃ
οὖσα, |
[1, 21] |
εἰς
Πελοπόννησον
Δαναοῦ
παρουσία
καὶ
|
ἡ |
ὑπὸ
Δαρδάνου
τῆς
Δαρδανίας
κτίσις, |
[1, 5] |
Ἑβραίους
εἰς
Χριστόν.
προπαρασκευάζει
τοίνυν
|
ἡ |
φιλοσοφία
προοδοποιοῦσα
τὸν
ὑπὸ
Χριστοῦ
|
[1, 20] |
σὺν
τοῖς
ἄλλοις)
οὕτω
καὶ
|
ἡ |
φιλοσοφία
πρὸς
κατάληψιν
τῆς
ἀληθείας, |
[1, 20] |
καθ´
ἑαυτὴν
ἐδικαίου
ποτὲ
καὶ
|
ἡ |
φιλοσοφία
τοὺς
Ἕλληνας,
οὐκ
εἰς |
[1, 8] |
ἀλλ´
οὐ
τοῦτο
τἀκριβέστατον,
ἀλλ´
|
ἡ |
φύσις
καὶ
τοὐρθόν·
ὃς
δὲ |
[1, 7] |
τῆς
αὐτῆς
δὲ
γεωργίας
καὶ
|
ἡ |
φυτουργία,
ἐργάζεσθαι
ὅσα
εἰς
αὐτά |
[1, 21] |
Κολοφωνία
ἡ
Κυμαία
ἡ
Ἐρυθραία
|
ἡ |
Φυτὼ
ἡ
Ταραξάνδρα
ἡ
Μακέτις |
[1, 20] |
συμβάλλεται
καὶ
ἡ
ἀκοὴ
καὶ
|
ἡ |
φωνὴ
πρὸς
ἀλήθειαν,
νοῦς
δὲ |
[1, 21] |
Κλεοφῶν
ὁ
Κορίνθιος,
Ἱππώ
τε
|
ἡ |
Χείρωνος
καὶ
Βοιὼ
καὶ
Μαντὼ |
[1, 1] |
μεταλαμβάνει
οὐδείς.
καὶ
τὸν
σίδηρον
|
ἡ |
χρῆσις
καθαρώτερον
φυλάσσει,
ἡ
δὲ
|
[1, 6] |
τροφὴ
γὰρ
καὶ
ἡ
παίδευσις
|
ἡ |
χρηστὴ
σῳζομένη
φύσεις
ἀγαθὰς
ποιεῖ, |
[1, 6] |
τε
τῶν
αἰσθητῶν
καὶ
ἀναζωπυρεῖται
|
ἡ |
ψυχή,
ἵνα
δή
ποτε
ἀλήθειαν |
[1, 28] |
μετὰ
τὰ
φυσικὰ
καλεῖ.
καὶ
|
ἥ |
γε
κατὰ
Πλάτωνα
διαλεκτική,
ὥς |
[1, 18] |
πιστεύσαντες
τῷ
κηρύγματι·
ἑκούσιος
γὰρ
|
ἥ |
τε
αἵρεσις
ἥ
τε
τῆς |
[1, 21] |
Δευκαλίωνος
ἐπομβρία.
κατὰ
δὲ
Σθένελον
|
ἥ |
τε
Ἀμφικτύονος
βασιλεία
καὶ
ἡ |
[1, 8] |
τέλος
δὲ
αὐτῆς
ἡ
ἔκπληξις.
|
ἥ |
τε
αὖ
θρυλουμένη
κατὰ
τὰς |
[1, 13] |
ὅλον
οἰκειότητα
διαφυλάττει.
οὕτως
οὖν
|
ἥ |
τε
βάρβαρος
ἥ
τε
Ἑλληνικὴ |
[1, 13] |
οὕτως
οὖν
ἥ
τε
βάρβαρος
|
ἥ |
τε
Ἑλληνικὴ
φιλοσοφία
τὴν
ἀίδιον |
[1, 18] |
ἑκούσιος
γὰρ
ἥ
τε
αἵρεσις
|
ἥ |
τε
τῆς
ἀληθείας
ἐκτροπή.
ἀλλὰ |
[1, 21] |
φησὶν
Ὅμηρος,
τέκετο
νεφεληγερέτα
Ζεύς,
|
ἥ |
τε
τῆς
Εὐρώπης
εἰς
Κρήτην |
[1, 15] |
πρώτους
γενέσθαι
λέγουσιν,
εἰς
οὓς
|
ἥ |
τε
τῶν
Ἐφεσίων
λεγομένων
γραμμάτων |
[1, 1] |
διττή·
ἣ
μὲν
γὰρ
ἄγραφος.
|
ἣ |
δ´
ἔγγραφος.
ὁποτέρως
δ´
ἂν |
[1, 9] |
πολύμητις»
δίκην
τῆς
βασάνου
λίθου
|
(ἣ |
δ´
ἐστὶ
Λυδὴ
διακρίνειν
πεπιστευμένη |
[1, 27] |
μὲν
κολάσει
σωφρονίζουσα
ὡς
κυρία,
|
ἣ |
δὲ
δι´
εὐποιίας
χρηστευομένη
ὡς
|
[1, 7] |
μὲν
μαθήσει
καὶ
ἀσκήσει
περιγίνεται,
|
ἣ |
δὲ
δυνάμει
καὶ
πίστει.
δωρεὰ |
[1, 26] |
κυβερνώμενος.
πολιτείαν
γοῦν
διηκόνησεν
ἀγαθήν·
|
ἣ |
δέ
ἐστι
τροφὴ
ἀνθρώπων«
καλὴ |
[1, 21] |
Ἰωνικὴν
ἀποικίαν
φησὶ
φέρεσθαι
αὐτόν,
|
ἣ |
ἐγένετο
μετὰ
ἑκατὸν
τεσσαράκοντα
ἔτη |
[1, 21] |
εἴη
ἡ
ὀλυμπιὰς
ἡ
πρώτη,
|
ἣ |
καὶ
ὑστέρα
τῶν
Ἰλιακῶν
δείκνυται |
[1, 21] |
ὑπὸ
Ἑλλήνων
Δήμητρα
καλεῖσθαί
φησιν,
|
ἣ |
κατὰ
Λυγκέα
γίνεται
ἑνδεκάτῃ
ὕστερον |
[1, 1] |
γένηται.
ἡ
γεωργία
δὲ
διττή·
|
ἣ |
μὲν
γὰρ
ἄγραφος.
ἣ
δ´ |
[1, 27] |
γὰρ
ἡ
δύναμις
οἰκονομεῖ
σωτηρίαν,
|
ἣ |
μὲν
κολάσει
σωφρονίζουσα
ὡς
κυρία, |
[1, 7] |
ἄλλο
αὐτὸ
τὸ
ὄν,
καὶ
|
ἣ |
μὲν
μαθήσει
καὶ
ἀσκήσει
περιγίνεται, |
[1, 20] |
θριγκὸς
εἶναι
τοῦ
ἀμπελῶνος.
καὶ
|
ἣ
|
μὲν
ὡς
ἄρτος
ἀναγκαία
πρὸς |
[1, 21] |
σημεῖον,
τοῦτο
δέ
ἐστι
φωνή,
|
ἣ |
ὅταν
γένηται,
ἐπίσχει
τοῦτο
ὃ |
[1, 29] |
αὐτῶν·
ἀνθρώποισι
δ´
ἔδωκε
δίκην,
|
ἣ |
πολλὸν
ἀρίστη.
εἴτ´
οὖν
τὸν |
[1, 1] |
κατὰ
τὴν
ἐποπτικὴν
θεωρίαν
γνώσεως,
|
ἣ |
προβήσεται
ἡμῖν
κατὰ
τὸν
εὐκλεῆ
|
[1, 5] |
εἶναι
παιδείαν,
ἐπακουσάτω
τῶν
ἑξῆς·
|
ἣ |
πρὸς
καιρὸν
λιπαίνει
σὸν
φάρυγγα, |
[1, 15] |
περὶ
τῆς
Ἱπποῦς
ὧδέ
πως·
|
ἣ |
πρῶτα
μὲν
τὰ
θεῖα
προὐμαντεύσατο
|
[1, 24] |
κλειδοῦχος
Ὀλυμπιάδος
βασιλείης,
Ἥρης
Ἀργείης,
|
ἣ |
στέμμασι
καὶ
θυσάνοισι
πρώτη
ἐκόσμησεν |
[1, 21] |
τὴν
Αἰγυπτίαν
καὶ
τὴν
Ἰταλήν,
|
ἣ |
τὸ
ἐν
Ῥώμῃ
Κάρμαλον
ᾤκησεν, |
[1, 15] |
Κέβης,
ἦ
δ´
ὅς,
ἐν
|
ᾗ |
εἰσι
πάμπαν
ἀγαθοὶ
ἄνδρες.
πολλὰ |
[1, 1] |
τὸν
νοῦν
καὶ
τὸν
λόγον,
|
ᾗ |
καὶ
οὐ
κεκώλυκεν
ὁ
κύριος
|
[1, 1] |
ἀκροᾶσθαί
τε
καὶ
ἐντυγχάνειν
δίκαιος·
|
ᾗ |
καὶ
τὴν
εὐχαριστίαν
τινὲς
διανείμαντες, |
[1, 1] |
ἀργίαν
δὲ
ἐφοδιάζειν
οὐ
καλόν·
|
ᾗ |
καὶ
φορτίον
συνεπιτιθέναι
μὲν
εὔλογον, |
[1, 17] |
οὐ
γὰρ
αἱρεῖταί
τις
κακὸν
|
ᾗ |
κακόν,
τῇ
δὲ
περὶ
αὐτὸ |
[1, 7] |
αὕτη
ἦν
ἐν
Χριστῷ,
ἐν
|
ᾗ |
μακάριοι
πάντες
οἱ
εἰσελθόντες
καὶ |
[1, 1] |
τινα
οὕτως
εὐτυχῆ
γραφὴν
ἡγεῖσθαι
|
ᾗ
|
μηδεὶς
ἀντερεῖ,
ἀλλ´
ἐκείνην
εὔλογον |
[1, 1] |
ἀντερεῖ,
ἀλλ´
ἐκείνην
εὔλογον
νομιστέον
|
ᾗ |
μηδεὶς
εὐλόγως
ἀντερεῖ.
καὶ
πρᾶξιν |
[1, 8] |
τὴν
λογικὴν
τέχνην
αὐτῶν,
ἐφ´
|
ᾗ |
σεμνύνονται
οἷς
φίλη
ἡ
στωμύλος |
[1, 28] |
τῶν
θείων
καὶ
οὐρανίων
ἐπαγγελλομένη,
|
ᾗ |
συνέπεται
καὶ
ἡ
{περὶ}
τῶν
|
[1, 25] |
ἐξαπέσταλκέν
με,
φησὶν
ὁ
Μωυσῆς.
|
ᾗ |
τινες
ἀκολούθως
δηλονότι
τῇ
χρηστῇ |
[1, 2] |
καὶ
φαύλων
ἔργων
δημιουργὸν
ὑπάρχουσαν,
|
ᾗ |
τινες
διαβεβλήκασιν,
ἀληθείας
οὖσαν
εἰκόνα |
[1, 9] |
τὸν
ἐν
πείρᾳ
πολλῶν
γεγενημένον·
|
ᾗ |
τινες
καὶ
τὸν
ἐμπειρικὸν
ἀναπλάττουσιν. |
[1, 28] |
ἡ
πᾶσα
πρὸς
νόησιν
γραφή,
|
ᾗ |
φασιν
οἱ
παροιμιαζόμενοι·
διαλεκτικώτερον
δὲ |
[1, 1] |
ἑτέρως
σφαλεῖεν
καὶ
παιδὶ
μάχαιραν,
|
ᾗ
|
φασιν
οἱ
παροιμιαζόμενοι,
ὀρέγοντες
εὑρεθῶμεν. |
[1, 1] |
πάντων
ἡ
γνῶσις,
ὄνος
λύρας,
|
ᾗ |
φασιν
οἱ
παροιμιαζόμενοι,
τοῖς
πολλοῖς |
[1, 23] |
Αἰγύπτῳ,
ὡς
ἂν
βασιλικὸν
παιδίον,
|
ᾗ |
φησι
Φίλων
ἐν
τῷ
Μωυσέως |
[1, 12] |
καὶ
νῦν
ἔτι
εὐλαβῶς
ἔχω,
|
ᾗ |
φησιν,
ἔμπροσθεν
τῶν
χοίρων
τοὺς |
[1, 4] |
αὐτοῦ
ἐστιν
εἰς
τὸν
αἰῶνα,
|
ᾗ |
φησιν
ἡ
τοῦ
Ἰησοῦ
σοφία. |
[1, 2] |
Ἑβραῖοι
μὲν
γὰρ
σημεῖα
αἰτοῦσιν,
|
ᾗ |
φησιν
ὁ
ἀπόστολος,
Ἕλληνες
δὲ |
[1, 6] |
μὴ
κλαπῆναι
πρὸς
τῶν
ἐπὶ
|
βλάβῃ |
τῶν
ἀκροωμένων
κακοτεχνίαν
ἠσκηκότων.
παιδεία |
[1, 1] |
ἐπιτρέπουσιν.
ἀρίστη
γὰρ
πρὸς
τὴν
|
ἀκριβῆ |
αἵρεσίν
τε
καὶ
φυγὴν
ἡ
|
[1, 6] |
γὰρ
ἀπὸ
τῶν
ἀποδείξεων
λόγος
|
ἀκριβῆ |
πίστιν
ἐντίθησι
τῇ
ψυχῇ
τοῦ |
[1, 15] |
ἐκεῖνον
δήπουθεν
γενόμενα
τὸν
τόπον,
|
ἀκριβῆ |
τὴν
διὰ
τῶν
σπλάγχνων
τοῖς |
[1, 21] |
ἑβδομήκοντα
δύο,
κατὰ
δὲ
τὴν
|
ἀκριβῆ |
χρονογραφίαν
χίλια
ὀγδοήκοντα
πέντε
μῆνες |
[1, 27] |
καὶ
διψῆν
ἐποίησέν
σε
ἐν
|
γῇ |
ἐρήμῳ,
ἵνα
γνωσθῇ
πάντα
τὰ |
[1, 21] |
ἔτη
ξεʹ
ἐν
δὲ
τῇ
|
γῇ |
τῇ
ἀγαθῇ
ἄλλα
πέντε
καὶ |
[1, 1] |
λόγον
κρύπτεσθαι
μηνύει
καθάπερ
ἐν
|
γῇ |
τῇ
τοῦ
μανθάνοντος
ψυχῇ,
καὶ |
[1, 21] |
δὲ
Λυγκέα
τῆς
Κόρης
ἡ
|
ἁρπαγὴ |
καὶ
ἡ
τοῦ
ἐν
Ἐλευσῖνι |
[1, 1] |
πιστεύεται,
οὐ
γράμματι.
κἄν
τις
|
λέγῃ |
γεγράφθαι
οὐδὲν
κρυπτὸν
ὃ
οὐ |
[1, 5] |
τὴν
οἰκουμένην.
κἄν
τις
βιαζόμενος
|
λέγῃ· |
μὴ
πρόσεχε
φαύλῃ
γυναικί,
μέλι |
[1, 21] |
βουληθῇ
τῷ
γραμματικῷ
Κράτητι
καὶ
|
λέγῃ |
περὶ
τὴν
Ἡρακλειδῶν
κάθοδον
Ὅμηρον |
[1, 21] |
γεγόνασιν
ἡλικίαν.
κἄν
τις
ἡμῖν
|
λέγῃ |
Φημονόην
πρώτην
χρησμῳδῆσαι
Ἀκρισίῳ,
ἀλλ´ |
[1, 2] |
τινες
διαβεβλήκασιν,
ἀληθείας
οὖσαν
εἰκόνα
|
ἐναργῆ, |
θείαν
δωρεὰν
Ἕλλησι
δεδομένην,
μήτε |
[1, 1] |
ἤδη
πως
ἀγγελική,
ὁποτέρως
ἂν
|
ἐνεργῇ, |
διά
τε
τῆς
χειρὸς
διά |
[1, 26] |
εἰπεῖν
τῷ
Μωυσεῖ
ἡ
πᾶσα
|
ἀγωγὴ |
παιδευτικὴ
μὲν
τῶν
οἵων
τε |
[1, 23] |
ποιητὴς
ἐν
τῷ
ἐπιγραφομένῳ
δράματι
|
Ἐξαγωγή« |
γράφων
ὧδε
ἐκ
προσώπου
Μωυσέως· |
[1, 4] |
καὶ
περὶ
τοῦ
Μαργίτου,
εἰ
|
δὴ |
αὐτοῦ,
ὧδέ
πως
γράφει·
τὸν |
[1, 24] |
ἐπιθυμίαις
ὡς
πλεῖστα
χαρίζεσθαι.
τοῦ
|
δὴ |
βασιλικοῦ
τοῦ
τε
κατ´
ἀρετὴν |
[1, 1] |
ἀλλ´
οἳ
μὲν
ὑποκριταί,
καὶ
|
δὴ |
ἐάσθωσαν·
εἰ
δέ
τις
οὐ |
[1, 13] |
προσέθηκα
σοφίαν
ἐπὶ
πᾶσιν,
οἳ
|
δὴ |
ἐγένοντο
ἔμπροσθέν
μου
ἐν
Ἱερουσαλήμ· |
[1, 1] |
τινὲς
διανείμαντες,
ὡς
ἔθος,
αὐτὸν
|
δὴ |
ἕκαστον
τοῦ
λαοῦ
λαβεῖν
τὴν |
[1, 8] |
ἰχθύσι
τοῖς
θαλασσίοις
ἐοικότες,
οἳ
|
δὴ |
ἐν
ἅλμῃ
ἐκ
γενετῆς
τρεφόμενοι |
[1, 14] |
φιλοσοφίας
αὐτῶν
ἑπομένως
λεκτέοι.
ἵνα
|
δὴ |
ἐν
συγκρίσει
ἀποδείξωμεν
πολλαῖς
γενεαῖς
|
[1, 21] |
τὸ
Λουπέρκιον
καλούμενον
κτίσας.
Ἄξιον
|
δὴ |
ἐνταῦθα
γενομένους
διερευνῆσαι
καὶ
τῶν |
[1, 23] |
πῶς
ἐγένετο
συμφανὲς
τόδε;
φεύγει
|
δὴ |
ἐντεῦθεν
καὶ
ποιμαίνει
πρόβατα
προδιδασκόμενος |
[1, 19] |
βεβυσμένῃ
λόγων,
ἀλλ´
αὐτοῦ
τἀγαθοῦ
|
δὴ |
ἐπιστήμη
καὶ
τῆς
ἀληθείας,
ἐκείνων |
[1, 20] |
τὸ
εὐδαιμόνως
ζῆν
(μὴ
γὰρ
|
δὴ |
εὐδαιμονῶμεν
πρὸς
τὰ
ὀνόματα)
ὅταν |
[1, 19] |
ἢ
οἱ
πεφιλοσοφηκότες
ὀρθῶς.
ὧν
|
δὴ |
κἀγὼ
κατά
γε
τὸ
δυνατὸν |
[1, 21] |
τὰ
ἀπὸ
Κέκροπος
τοῦ
διφυοῦς
|
δὴ |
καὶ
αὐτόχθονος,
ὥς
φησι
κατὰ
|
[1, 15] |
δι´
οὓς
καὶ
περιετέμετο,
ἵνα
|
δὴ |
καὶ
εἰς
τὰ
ἄδυτα
κατελθὼν |
[1, 1] |
γεωργοὶ
προαρδεύσαντες
τὴν
γῆν,
οὕτω
|
δὴ
|
καὶ
ἡμεῖς
τῷ
ποτίμῳ
τῶν |
[1, 18] |
τε
ἔχειν
τὸν
θεὸν
καὶ
|
δὴ |
καὶ
πεπονθέναι
τοῦτον·
ὅθεν
αὐτοὺς |
[1, 13] |
μέλλον
καὶ
τὸ
ἐνεστός,
ἀτὰρ
|
δὴ |
καὶ
τὸ
παρῳχηκὸς
ἀκαριαίως
συνίστησι, |
[1, 7] |
ἤτοι
ξηρανθέντα
ἢ
ἀποτιλθέντα.
καὶ
|
δὴ |
κἀνταῦθα
χρησιμεύει
ἡ
τοῦ
σπόρου |
[1, 10] |
ἔστι
σοφία
πονηρίας
ἐπιστήμη.
ταύτην
|
δὴ |
λέγει,
ἣν
ἐπενόησαν
τέχναι
λεκτικαί |
[1, 4] |
τὰ
ἔργα.
ἔπειτα
ἐπιφέρει
καθολικὸν
|
δὴ |
λόγον·
καὶ
παντὶ
τῷ
συνετῷ |
[1, 28] |
τε
καὶ
λέγειν·
οὐ
γὰρ
|
δὴ |
μία
Μύκονος«
ἡ
πᾶσα
πρὸς |
[1, 5] |
τῆς
αὐτῆς
ἐκβλύζουσαι
γῆς.
οὐ
|
δὴ |
μόνον
ἑνός
τινος
δικαίου
ὁδοὺς
|
[1, 22] |
μεμελετημένον
εἰς
Ἑλληνικὰς
ἀκοάς.
οὐ
|
δὴ |
ξένον
ἐπιπνοίᾳ
θεοῦ
τοῦ
τὴν
|
[1, 17] |
οὖν
οἱ
ἐν
λόγῳ,
οὗτοι
|
δὴ |
οἱ
πρὸ
τῆς
τοῦ
λόγου |
[1, 1] |
παραδόσεως
λεγόμενος)
τὰς
συνήθεις
{διὸ
|
δὴ} |
παραθετέον
δόξας
τε
καὶ
φωνὰς |
[1, 8] |
καὶ
εἰκῆ
πιστεύσαντες.
ὁ
μὲν
|
δὴ |
πιστεύσας
ἑκὼν
ἤδη
παραναλίσκεται·
κλέπτεται |
[1, 2] |
ζητηθὲν
καὶ
πόνῳ
πορισθέν.
τί
|
δή |
ποτ´
οὖν
ὧδε
διατετάχθαι
φίλον |
[1, 6] |
καὶ
ἀναζωπυρεῖται
ἡ
ψυχή,
ἵνα
|
δή |
ποτε
ἀλήθειαν
διιδεῖν
δυνηθῇ.
τροφὴ |
[1, 21] |
φθάνειν
ἐπιχειροῦντα
τῇ
ἐπιβουλῇ,
οὐ
|
δή |
που
νεύματι
ἀφανεῖ
τῶν
ἀλόγων |
[1, 3] |
σοφῶν,
ὅτι
εἰσὶ
μάταιοι,
σοφοὺς
|
δή |
που
τοὺς
σοφιστὰς
τοὺς
περὶ |
[1, 17] |
αἰτία
τοῦ
συμβαίνοντος
προσάπτεται.
φαμὲν
|
δὴ |
πρὸς
αὐτοὺς
τὸ
αἴτιον
ἐν |
[1, 10] |
ὅταν
ἴδῃ
σοφοὺς
ἀποθνῄσκοντας.
τίνας
|
δὴ |
σοφοὺς
λέγει;
ἄκουσον
ἐκ
τῆς |
[1, 21] |
ἐπὶ
τὸν
Φαέθοντος
ἐμπρησμόν,
ἃ
|
δὴ |
συμβαίνει
κατὰ
Κρότωπον,
γενεαὶ
τεσσαράκοντα |
[1, 1] |
δὲ
οἱ
πατράσιν
ὅμοιοι)
ἧκον
|
δὴ |
σὺν
θεῷ
καὶ
εἰς
ἡμᾶς |
[1, 1] |
μᾶλλον
οἱ
ἀκούοντες
ἐπιστραφήσονται.
καὶ
|
δὴ |
συνελόντι
φάναι
(ἐν
πολλοῖς
γὰρ |
[1, 14] |
οὐσίας
εἰδέναι
τὰ
μέρη·
δεῖ
|
δὴ |
τὴν
γένεσιν
τοῦ
κόσμου
πολυπραγμονῆσαι, |
[1, 27] |
συνήσουσιν
ἐν
παντὶ
ἀγαθῷ.
δεῖ
|
δὴ |
τὴν
διοικοῦσαν
πρόνοιαν
κυρίαν
τε
|
[1, 11] |
καὶ
ἡδονὴν
ἐκθειάζουσαν,
καὶ
εἰ
|
δή |
τις
ἄλλη
τὰ
στοιχεῖα
ἐκτετίμηκεν |
[1, 19] |
σαφηνίζειν;
κἀν
τῷ
Δημοδόκῳ,
εἰ
|
δὴ |
τοῦ
Πλάτωνος
τὸ
σύγγραμμα,
μὴ |
[1, 8] |
καὶ
δόλῳ
καὶ
βίᾳ
ἡμᾶς
|
δὴ |
τοὺς
ἀπερίττους,
ὡς
ἂν
εἰπεῖν |
[1, 4] |
θεὸς
ἐν
οὐρανῷ
ἀποκαλύπτων.
καὶ
|
δὴ |
τοὺς
Βαβυλῶνος
σοφοὺς
προσαγορεύει.
ὅτι |
[1, 10] |
κλάσας
τὸν
ἄρτον
προέθηκεν,
ἵνα
|
δὴ |
φάγωμεν
λογικῶς,
καὶ
τὰς
γραφὰς |
[1, 21] |
θάτερον
θατέρου
ἁλύσεως
δίκην,
οὕτως
|
δὴ |
φθάνειν
ἐπιχειροῦντα
τῇ
ἐπιβουλῇ,
οὐ |
[1, 19] |
Πλάτωνι
λέγει
Σωκράτης·
εἰσὶ
γὰρ
|
δή, |
ὥς
φασιν
οἱ
περὶ
τὰς
|
[1, 26] |
ὑπὸ
νόμον
ἐφρουρούμεθα
συγκεκλεισμένοι,
φόβῳ
|
δηλαδὴ
|
ἀπὸ
ἁμαρτιῶν,
εἰς
τὴν
μέλλουσαν |
[1, 18] |
μὴ
θελήσαντες
πείθεσθαι
ἑαυτοὺς
ἀπέστησαν
|
δηλαδή. |
πρὸς
τούτους
ἡ
προφητεία
λέγει· |
[1, 5] |
καιροὺς
ἑκάστῃ
γενεᾷ
συμφερόντως
δεδομένα.
|
ἤδη |
γάρ
τινες
τοῖς
φίλτροις
τῶν |
[1, 15] |
βαρβάροις,
ὧν
καὶ
ἱερὰ
πολλὰ
|
ἤδη |
γέγονε
διὰ
τοὺς
τοιούτους
παῖδας. |
[1, 21] |
τὸν
Ἀρχίλοχον
μετὰ
τὴν
εἰκοστὴν
|
ἤδη |
γνωρίζεσθαι
ὀλυμπιάδα.
μέμνηται
γοῦν
καὶ |
[1, 12] |
ἐδίδαξεν
ὁ
υἱὸς
τοῦ
θεοῦ.
|
ἤδη |
γοῦν
καὶ
Ἡσαΐας
ὁ
προφήτης |
[1, 16] |
περὶ
τὸ
Πάγγαιον
ἐπενόησεν
ὄρος.
|
ἤδη |
δὲ
καὶ
ἄλλο
ἔθνος
Καππάδοκες |
[1, 17] |
γὰρ
ἐνεργεῖ
ὁ
μὴ
κωλύων;
|
ἤδη |
δὲ
καὶ
εἰς
ἀπέμφασιν
αὐτοῖς |
[1, 13] |
ὡς
γένος
εἰς
ἓν
συνάπτεται.
|
ἤδη |
δὲ
καὶ
ἡ
ὑπάτη
ἐναντία |
[1, 21] |
Τελμησσεὺς
ὁ
σὺν
Ἀλεξάνδρῳ
γενόμενος.
|
ἤδη |
δὲ
καὶ
Ὀρφέα
Φιλόχορος
μάντιν |
[1, 21] |
τοὺς
τοῦ
Κύκλου
ποιητὰς
τιθέασιν.
|
ἤδη |
δὲ
καὶ
παρ´
Ἕλλησι
χρησμολόγοι |
[1, 7] |
ἄν
ποτε
θεῖα
εἴποιμ´
ἄν.
|
Ἤδη |
δὲ
κἀκεῖνο
σκοπῶμεν,
ὡς
εἴ |
[1, 1] |
ἀσυνέτους
τῶν
λεγομένων
ἐσομένους
μηνύσαντος.
|
Ἤδη |
δὲ
καταφαίνεται
ἐκ
περιουσίας
ὁ |
[1, 20] |
τὸ
ψεῦσμα
πρὸς
τὴν
κλοπήν.
|
ἤδη |
δὲ
ὁ
κλέπτης
ὅπερ
ὑφελόμενος |
[1, 1] |
ἑαυτοὺς
διεκρίνομεν,
οὐκ
ἂν
ἐκρινόμεθα.
|
Ἤδη |
δὲ
οὐ
γραφὴ
εἰς
ἐπίδειξιν |
[1, 21] |
οὐκ
ὀλίγα
τῶν
μελλόντων
καὶ
|
ἤδη |
ἐνεστώτων
προφαίνοντες.
σὺν
δὲ
τῷ
|
[1, 14] |
φιλοσοφίας,
ὡς
Ἑβραϊκὸς
καὶ
αἰνιγματώδης,
|
ἤδη |
ἐπισκεπτέος.
βραχυλογίαν
γοῦν
ἠσπάζοντο
τὴν |
[1, 1] |
τό
τε
ἕπεσθαι
ἑτέροις
δοκιμασθεῖσιν
|
ἤδη |
καὶ
κατωρθωκόσιν
ἄριστον
πρός
τε |
[1, 21] |
Θήβαις,
ὥς
φησιν
Εὐριπίδης,
Ἕλενος
|
ἤδη |
καὶ
Λαοκόων
καὶ
Οἰνώνη
Κεβρῆνος |
[1, 5] |
Ἀβραάμ,
ἠξίου
δὲ
εἰκότως
τὸν
|
ἤδη |
καιρὸν
ἔχοντα
προκοπῆς
τῇ
κοσμικῇ |
[1, 21] |
περὶ
τῶν
κατὰ
Μωυσέα
χρόνων
|
ἤδη |
λεκτέον,
δι´
ὧν
δειχθήσεται
ἀναμφηρίστως |
[1, 19] |
ἀπόθεσιν
πρόσωπον
πρὸς
πρόσωπον»
τότε
|
ἤδη |
ὁριστικῶς
καὶ
καταληπτικῶς,
ὅταν
καθαρὰ |
[1, 8] |
ὁ
μὲν
δὴ
πιστεύσας
ἑκὼν
|
ἤδη |
παραναλίσκεται·
κλέπτεται
δὲ
ὁ
μεταπεισθεὶς |
[1, 19] |
ᾔδει
γάρ,
οἶμαι,
ὡς
ἄρα
|
ἤδη |
πολυμαθίη
νόον
ἔχειν
οὐ
διδάσκει» |
[1, 1] |
ἀλλ´
ἡ
μὲν
κηρυκικὴ
ἐπιστήμη
|
ἤδη |
πως
ἀγγελική,
ὁποτέρως
ἂν
ἐνεργῇ, |
[1, 27] |
φίλῃ
κεκλημένῃ
τοῦ
θεοῦ,
ᾄδοντα
|
ἤδη |
τὴν
εὐχὴν
καὶ
λέγοντα·
γενέσθω |
[1, 1] |
δυνάμεσιν
ἐπιχειρημάτων
ὠγκωμένων,
τοῖς
προκατειλημμένοις
|
ἤδη |
τὴν
ψυχὴν
καὶ
μὴ
προκεκενωμένοις. |
[1, 28] |
εἰς
τὸ
ἱερουργικόν,
ὅ
ἐστιν
|
ἤδη |
τῆς
φυσικῆς
θεωρίας·
καὶ
τέταρτον |
[1, 27] |
εἰς
ἔσχατον
ἀδικίας
ἐλαύνοντα,
τότε
|
ἤδη |
τῶν
ἄλλων
κηδόμενος
ὅπως
ἂν |
[1, 10] |
ὅτι
οὐκ
ὄψεται
καταφθοράν,
ὅταν
|
ἴδῃ |
σοφοὺς
ἀποθνῄσκοντας.
τίνας
δὴ
σοφοὺς |
[1, 19] |
εἴπῃ
καὶ
συνεκφώνησιν
αἰτιάσηται,
προφητείας
|
εἴδη |
λέγει.
ναὶ
μὴν
κατ´
ἔμφασιν |
[1, 25] |
ἐντελλόμενος;
τοῦ
δὲ
πολιτικοῦ
δύο
|
εἴδη |
λέγει,
τὸ
μὲν
νομικόν,
τὸ |
[1, 15] |
δὲ
τῶν
Μωυσέως
ὠφεληθεὶς
διεκώλυσεν
|
ἀνθρωποειδῆ |
καὶ
ζῳόμορφον
εἰκόνα
θεοῦ
Ῥωμαίους |
[1, 18] |
πώρωσιν
τῆς
καρδίας
αὐτῶν»
ἐρεῖ.
|
ἐπειδὴ |
ἐν
τῇ
σοφίᾳ
τοῦ
θεοῦ» |
[1, 16] |
δὲ
Ἐρατοσθένη
τὸν
Κυρηναῖόν
φασιν,
|
ἐπειδὴ |
ἐξέδωκεν
οὗτος
βιβλία
δύο
γραμματικὰ» |
[1, 18] |
εἶναι
μωρίας,
σῶσαι
τοὺς
πιστεύοντας·
|
ἐπειδὴ |
Ἰουδαῖοι»
φησί,
σημεῖα
αἰτοῦσι»
πρὸς |
[1, 21] |
Εὐρώπης
εἰς
Κρήτην
ἐκ
Φοινίκης
|
ἀνακομιδή. |
κατὰ
δὲ
Λυγκέα
τῆς
Κόρης |
[1, 15] |
οἶδεν
ὄντα.
ἀλλὰ
κἀν
τῷ
|
Χαρμίδῃ |
Θρᾷκάς
τινας
ἐπιστάμενος
φαίνεται,
οἳ |
[1, 27] |
ὅταν
δέ
τινα
οὕτως
ἔχοντα
|
κατίδῃ |
ὡς
ἀνίατον
δοκεῖν
εἰς
ἔσχατον |
[1, 21] |
ἑβδομάδος
ἀρθήσεταί
μου
θυσία
καὶ
|
σπονδή· |
καὶ
ἐπὶ
τὸ
ἱερὸν
βδέλυγμα |
[1, 9] |
βασάνου
λίθου
(ἣ
δ´
ἐστὶ
|
Λυδὴ |
διακρίνειν
πεπιστευμένη
τὸ
νόθον
ἀπὸ |
[1, 28] |
ἐπιχυθεῖσαν
ἐκ
φαύλης
ἀναστροφῆς
ἄγνοιαν
|
ἀχλυώδη |
καὶ
τὸ
βέλτιστον
ἀποδεδωκότος,
ὄφρ´ |
[1, 1] |
ἣ
προβήσεται
ἡμῖν
κατὰ
τὸν
|
εὐκλεῆ
|
καὶ
σεμνὸν
τῆς
παραδόσεως
κανόνα» |
[1, 27] |
πως·
εἰ
δὲ
σὺ
Ἰουδαῖος
|
ἐπονομάζῃ |
καὶ
ἐπαναπαύῃ
νόμῳ
καὶ
καυχᾶσαι |
[1, 21] |
ἐν
δὲ
τῇ
γῇ
τῇ
|
ἀγαθῇ |
ἄλλα
πέντε
καὶ
εἴκοσι
ἀναπαυσάμενος. |
[1, 29] |
φρένες
ἠερέθονται«
λαμπτὴρ
ἄρα
ἐντολὴ
|
ἀγαθή, |
κατὰ
τὴν
γραφήν,
νόμος
δὲ |
[1, 6] |
ὁ
μὲν
γεωργὸς
εἴσεται,
εἰ
|
ἀγαθὴ |
πρὸς
καρποφορίαν
ἢ
κακὴ
ἡ |
[1, 9] |
καὶ
ὑγιάζειν
δύνασθαι,
οὕτω
κἀνταῦθα
|
χρηστομαθῆ |
φημι
τὸν
πάντα
ἐπὶ
τὴν |
[1, 21] |
ἐν
τῷ
ἡμίσει
τῆς
ἑβδομάδος«
|
ἀνῃρέθη |
καὶ
αὐτὸς
καὶ
Ὄθων
καὶ
|
[1, 21] |
προφήτου
ὑπὸ
Νεχαὼ
βασιλέως
Αἰγύπτου
|
ἀνῃρέθη |
κατὰ
ποταμὸν
Εὐφράτην,
ὁρμῶντι
αὐτῷ |
[1, 10] |
γνωστικῷ
κἂν
εἷς
μόνος
ἀκροατὴς
|
εὑρεθῇ. |
ἔστι
γοῦν
ἀκοῦσαι
καὶ
Πινδάρου |
[1, 26] |
ὁ
νόμος
τῶν
παραβάσεων
χάριν
|
ἐτέθη, |
ἄχρις
ἂν
ἔλθῃ
τὸ
σπέρμα |
[1, 1] |
τοὺς
λόγους,
τοὺς
τρόπους,
τὰ
|
ἤθη, |
τὸν
βίον,
τὰς
κινήσεις,
τὰς |
[1, 14] |
γὰρ
ἀποθνῄσκομεν.
μὴ
πλανᾶσθε·
φθείρουσιν
|
ἤθη |
χρηστὰ
ὁμιλίαι
κακαί»
οἳ
δὲ |
[1, 21] |
υἱόν,
μιχθεῖς´
ἐν
φιλότητι,
Διώνυσον
|
πολυγηθῆ. |
Κάδμος
μὲν
ὁ
Σεμέλης
πατὴρ |
[1, 0] |
ὅπως
~ΚΛΗΜΕΝΤΟΣ
ΤΩΝ
ΚΑΤΑ
ΤΗΝ
|
ΑΛΗΘΗ |
ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΝ
ΓΝΩΣΤΙΚΩΝ
ΥΠΟΜΝΗΜΑΤΩΝ
ΣΤΡΩΜΑΤΕΩΝ
ΠΡΩΤΟΣ. |
[1, 10] |
τε
καὶ
ἀπερίεργον
τῷ
τὸν
|
ἀληθῆ
|
βίον
ἐπανῃρημένῳ,
εἴ
γε
τὴν |
[1, 17] |
τοῦ
ψευδοπροφήτου·
τινὰ
γὰρ
ῥήματα
|
ἀληθῆ
|
λαλεῖ·
ὁ
γὰρ
διάβολος
αὐτὸν |
[1, 21] |
δὲ
εἶναι
καὶ
κατὰ
τὸν
|
ἀληθῆ |
λόγον
αἱ
γενικαὶ
διάλεκτοι
δύο |
[1, 20] |
ἐκ
μέρους
τοίνυν,
ἃ
κεκλόφασιν,
|
ἀληθῆ |
μέν,
στοχαστικῶς
δὲ
καὶ
ταῖς |
[1, 28] |
καὶ
μόνη
αὕτη
ἐπὶ
τὴν
|
ἀληθῆ |
σοφίαν
χειραγωγεῖ,
ἥτις
ἐστὶ
δύναμις |
[1, 1] |
ψυχαῖς.
Ἀλλ´
οἳ
μὲν
τὴν
|
ἀληθῆ |
τῆς
μακαρίας
σῴζοντες
διδασκαλίας
παράδοσιν |
[1, 19] |
ὁ
σῴζων;
~(Ὅτι
οὖν
μαρτυροῦνται
|
ἀληθῆ |
τινα
δογματίζειν
καὶ
Ἕλληνες,
ἔξεστι |
[1, 17] |
ἐν
δὲ
τοῖς
ψεύδεσι
καὶ
|
ἀληθῆ |
τινα
ἔλεγον
οἱ
ψευδοπροφῆται,
καὶ |
[1, 29] |
Ἀλλ´
ὁ
μὲν
κατὰ
τὴν
|
ἀληθῆ |
φιλοσοφίαν
γνωστικῶν
ὑπομνημάτων
πρῶτος
ἡμῖν |
[1, 18] |
διδασκαλίαν,
σοφίαν
ἵνα
δείξῃ
τὴν
|
ἀληθῆ |
φιλοσοφίαν
δι´
υἱοῦ
παραδιδομένην.
ἀλλὰ |
[1, 18] |
τῷ
μωρὰν
ἔδειξε»
καὶ
οὐκ
|
ἀληθῆ, |
ὡς
ᾤοντο.
κἂν
πύθῃ
τὴν |
[1, 21] |
προφήτου
νεωτέρους.
κἂν
ἕπεσθαί
τις
|
βουληθῇ |
τῷ
γραμματικῷ
Κράτητι
καὶ
λέγῃ |
[1, 15] |
εἰκὸς
ἀναφυείσης,
ὅσα
ἂν
αὐτὴν
|
ἐπινεμηθῇ |
θρέμματᾳ
κατ´
ἐκεῖνον
δήπουθεν
γενόμενα |
[1, 21] |
μὲν
οὖν
ἐν
ἑπτὰ
ἑβδομάσιν
|
ᾠκοδομήθη |
ὁ
ναός,
τοῦτο
φανερόν
ἐστι· |
[1, 21] |
ἕως
Κομόδου
τελευτῆς
μγʹ
μῆνες
|
Ἐγεννήθη |
δὲ
ὁ
κύριος
ἡμῶν
τῷ |
[1, 21] |
οὖν
ἀφ´
οὗ
ὁ
κύριος
|
ἐγεννήθη |
ἕως
Κομόδου
τελευτῆς
τὰ
πάντα |
[1, 6] |
ἵνα
δή
ποτε
ἀλήθειαν
διιδεῖν
|
δυνηθῇ. |
τροφὴ
γὰρ
καὶ
ἡ
παίδευσις |
[1, 5] |
τί
οὖν;
ἠθέλησε
μέν,
οὐκ
|
ἠδυνήθη |
δέ·
ποσάκις
δὲ
ἢ
ποῦ; |
[1, 1] |
ἀλήθειαν;
διὰ
τί
δὲ
μὴ
|
ἠγαπήθη |
ἡ
δικαιοσύνη,
εἰ
πάντων
ἡ |
[1, 26] |
παραβάσεων
χάριν
ἐτέθη,
ἄχρις
ἂν
|
ἔλθῃ |
τὸ
σπέρμα
ᾧ
ἐπήγγελται.
εἶτα |
[1, 17] |
δόσις
ἦν,
ἵνα
ἡ
κώλυσις
|
παρέλθῃ. |
εἰ
δὲ
χρὴ
ἀκριβολογεῖσθαι
πρὸς
|
[1, 1] |
τε
καὶ
ἀποστολικοῦ
λειμῶνος
τὰ
|
ἄνθη |
δρεπόμενος
ἀκήρατόν
τι
γνώσεως
χρῆμα |
[1, 26] |
αὐτός,
δι´
οὗ
ὁ
νόμος
|
ἐδόθη« |
ὁ
πρῶτος
ἐξηγητὴς
τῶν
θείων
|
[1, 5] |
δὲ
καὶ
προηγουμένως
τοῖς
Ἕλλησιν
|
ἐδόθη |
τότε
πρὶν
ἢ
τὸν
κύριον |
[1, 20] |
δὲ
μουσικῆς,
κἀν
φιλοσοφίᾳ
τῇ
|
ὀρθῇ |
Ἑλληνικὴ
εἴη
ἂν
ἀλήθεια.
μόνη |
[1, 16] |
οὗτος
βιβλία
δύο
γραμματικὰ»
ἐπιγράψας.
|
ὠνομάσθη |
δὲ
γραμματικός,
ὡς
νῦν
ὀνομάζομεν, |
[1, 11] |
τὴν
ποιητικὴν
αἰτίαν
τούτοις,
μηδὲ
|
ἐφαντάσθη |
τὸν
δημιουργόν.
ἀλλὰ
καὶ
οἱ |
[1, 5] |
τῷ
πιστῷ
σύνοικος
(πιστὸς
δὲ
|
ἐλογίσθη
|
Ἀβραὰμ
καὶ
δίκαιος)
στεῖρα
ἦν |
[1, 21] |
τὴν
ὅρασιν
καὶ
τὸν
προφήτην«
|
ἐχρίσθη |
τὴν
σάρκα
τῷ
τοῦ
πατρὸς |
[1, 17] |
οἰκονομεῖται
ἄνωθεν
εἰς
καλόν,
ἵνα
|
γνωρισθῇ |
διὰ
τῆς
ἐκκλησίας
ἡ
πολυποίκιλος |
[1, 27] |
σε
ἐν
γῇ
ἐρήμῳ,
ἵνα
|
γνωσθῇ |
πάντα
τὰ
δικαιώματα
καὶ
τὰ |
[1, 16] |
κριτικοῦ
εἰσηγήσατο
τοὔνομα
καὶ
γραμματικὸς
|
προσηγορεύθη, |
ἔνιοι
δὲ
Ἐρατοσθένη
τὸν
Κυρηναῖόν |
[1, 10] |
κακοῖς
καὶ
οὐχ
εὑρήσεις.
κἂν
|
πύθῃ |
πάλιν·
ποίαν
ταύτην;
στόμα
δικαίου» |
[1, 18] |
οὐκ
ἀληθῆ,
ὡς
ᾤοντο.
κἂν
|
πύθῃ |
τὴν
αἰτίαν
τῆς
δοξοσοφίας
αὐτῶν, |
[1, 21] |
ἐπεκτείνει.
ἐπὶ
δὲ
τοῦ
Ἰωρὰμ
|
ἀνελήφθη |
μὲν
Ἠλίας,
ἤρξατο
δὲ
προφητεύειν |
[1, 21] |
τούτου
ὀκτωκαιδεκάτῳ
ἔτει
τὸ
πάσχα
|
ἤχθη, |
ἐξ
οὗ
ἀπὸ
Σαμουήλ,
μήτε |
[1, 21] |
ἔτει
ὁ
Ἰσραὴλ
εἰς
Βαβυλῶνα
|
ἀπήχθη |
Σαλμανασάρ
τε
ὁ
βασιλεὺς
τῶν |
[1, 21] |
οὗ
Μενέλεως
εἰς
Φοινίκην
γενόμενος
|
ἐδείχθη, |
τριακοσιοστῷ
ἔτει
προφητεύων
ἔτι
φαίνεται |
[1, 7] |
Ἀβραὰμ
δὲ
οὐκ
ἐξ
ἔργων
|
ἐδικαιώθη, |
ἀλλ´
ἐκ
πίστεως.
οὐδὲν
οὖν |
[1, 27] |
τὸν
θεόν,
εἰ
δέ
τις
|
ἐπαναβαίη, |
τοῖς
υἱοῖς
ἐγκαταλέγεσθαι,
ἐπὰν
δὲ |
[1, 21] |
αὐτοῦ·
Ζηνὶ
δ´
ἄρα
Ἀτλαντὶς
|
Μαίη |
τέκε
κύδιμον
Ἑρμῆν,
κήρυκ´
ἀθανάτων, |
[1, 1] |
καὶ
οὔποτ´
ἂν
καλοῦ
τινος
|
ὑποσταίη |
γεωργὸς
γενέσθαι,
παρ´
ὅλους
ἐνδείξομαι |
[1, 23] |
εἴτ´
οὖν
ὡς
ἐν
πολέμῳ
|
φαίη |
τις
τοῦτο
γεγονέναι,
τὰ
τῶν |
[1, 20] |
κἀν
φιλοσοφίᾳ
τῇ
ὀρθῇ
Ἑλληνικὴ
|
εἴη |
ἂν
ἀλήθεια.
μόνη
δὲ
ἡ |
[1, 6] |
προσκυνῶν,
οὐκέτι
περὶ
τὸν
οἶκον
|
εἴη |
ἂν
μόνον
ἡ
οἰκονομία,
ἀλλὰ |
[1, 26] |
θηρευθεῖσι
λόγῳ
κατὰ
τρόπον
σοφία
|
εἴη |
ἂν
νομοθετική·
κτᾶσθαί
τε
γὰρ |
[1, 1] |
κατηξιώθημεν
ὑπακοῦσαι,
εἰκὼν
δ´
ἂν
|
εἴη |
ἀναμιμνῄσκουσα
τοῦ
ἀρχετύπου
τὸν
θύρσῳ |
[1, 13] |
σοφίας
ἔμπειρος,
οὗτος
κυρίως
ἂν
|
εἴη |
γνωστικός.
αὐτίκα
γέγραπται·
περισσεία
γνώσεως |
[1, 5] |
ἂν
πολύπειρός
τε
καὶ
ἀσκητικός.
|
εἴη |
δ´
ἄν
τι
καὶ
ἄλλο |
[1, 9] |
ἀποκρίνασθαι;
ἥτις
καὶ
τοῦ
ἐρωτᾶν·
|
εἴη |
δ´
ἂν
αὕτη
διαλεκτική.
τί |
[1, 6] |
ὁρᾶν
διὰ
τῆς
προγυμνασίας
συμβάλλεται.
|
εἴη |
δ´
ἂν
γυμνασία
τῷ
νῷ |
[1, 21] |
ἑπτὰ
λεγομένοις
σοφοῖς
προγενεστέρα
ἂν
|
εἴη |
ἡ
ὀλυμπιὰς
ἡ
πρώτη,
ἣ |
[1, 27] |
πειρώμενος
ἀπαλλάττειν
οὐ
μᾶλλον
ἂν
|
εἴη |
κηδεμών,
ὅσῳπερ
ψυχὴ
σώματος
ἐντιμότερον. |
[1, 1] |
κύριον
μιμεῖσθαι.
οὗτος
δ´
ἂν
|
εἴη |
ὁ
τῷ
θελήματι
τοῦ
θεοῦ |
[1, 26] |
τῶν
ὁμοίων
τούτοις,
ἥτις
ἂν
|
εἴη |
στρατηγική·
ἡ
δὲ
χρηστικὴ
τοῖς |
[1, 1] |
ἢ
τοῖς
μή;
γελοῖον
μεντἂν
|
εἴη |
τὴν
τῶν
σπουδαίων
ἀποδοκιμάζοντα
γραφὴν |
[1, 28] |
κυρίως
λεγόμενον
νομοθετικόν,
ἅπερ
ἂν
|
εἴη |
τῆς
ἠθικῆς
πραγματείας
ἴδια,
τὸ |
[1, 24] |
αὖ
τὸ
νομοθετικὸν
μέρος
ἂν
|
εἴη |
τοῦ
βασιλικοῦ,
καθάπερ
καὶ
τὸ |
[1, 24] |
τὸ
τακτικὸν
δὲ
μέρος
ἂν
|
εἴη |
τοῦ
στρατηγικοῦ,
τὸ
στρατηγικὸν
δὲ |
[1, 16] |
παραδιδόασι
γραμματικῶν,
μακρὸν
δ´
ἂν
|
εἴη |
τούτους
ἀκριβολογούμενον
παραθέσθαι
αὐτοῦ
δεικνυμένου |
[1, 2] |
πρῶτον
μὲν
εἰ
καὶ
ἄχρηστος
|
εἴη |
φιλοσοφία,
εἰ
εὔχρηστος
ἡ
τῆς |
[1, 21] |
τοῖς
Ἑβραίοις
ἀπὸ
Αἰγύπτου
γεγονέναι,
|
προσθείη |
τε
τούτοις
τὰ
τῆς
βασιλείας |
[1, 21] |
ἑπτὰ
μέχρι
τῆς
Δαβὶδ
τελευτῆς
|
~(προσθείη |
τις
τά
τε
τοῦ
Μωυσέως |
[1, 21] |
κήρυκ´
ἀθανάτων,
ἱερὸν
λέχος
εἰσαναβᾶσα·
|
Καδμείη |
δ´
ἄρα
οἱ
Σεμέλη
τέκε |
[1, 6] |
ἐν
τῷ
περὶ
βασιλείας
γράφει·
|
πολυμαθίη |
κάρτα
μὲν
ὠφελεῖ,
κάρτα
δὲ |
[1, 19] |
γάρ,
οἶμαι,
ὡς
ἄρα
ἤδη
|
πολυμαθίη |
νόον
ἔχειν
οὐ
διδάσκει»
καθ´ |
[1, 1] |
τῶν
ἐντολῶν.
ὥστε
ὃς
ἂν
|
ἐσθίῃ |
τὸν
ἄρτον
καὶ
πίνῃ
τὸ |
[1, 6] |
πεπνυμένην
ἀείδωσιν,
οὐ
τιθέμενοι
ἐν
|
σοφίῃ |
γνώμην,
αἰτίην
ἔχουσι
μωρίης.
καὶ |
[1, 21] |
ἔτη
κʹ
μῆνας
ιʹ
ἡμέρας
|
κηʹ |
Ἀντωνῖνος
ἔτη
κβʹ
μῆνας
τρεῖς |
[1, 21] |
ἡμέραν
προστιθέντες,
ἥν
φασιν
ἔτους
|
κηʹ |
Αὐγούστου
ἐν
πέμπτῃ
Παχὼν
καὶ |
[1, 21] |
ἔτη
ιγʹ
μῆνας
ὀκτὼ
ἡμέρας
|
κηʹ |
Γάλβας
μῆνας
ἑπτὰ
ἡμέρας
Ὄθων |
[1, 21] |
ἔτη
ιγʹ
μῆνας
ηʹ
ἡμέρας
|
κηʹ |
Νέρων
ἔτη
ιγʹ
μῆνας
ὀκτὼ |
[1, 6] |
εἰ
ἀγαθὴ
πρὸς
καρποφορίαν
ἢ
|
κακὴ |
ἡ
ἄμπελος,
καὶ
ὁ
ἱππικὸς |
[1, 1] |
ἄλλαγμα
κυνός»
ὅτῳ
δὲ
ἀπήμβλυται
|
κακῇ |
τροφῇ
τε
καὶ
διδασκαλίᾳ
τὸ |
[1, 18] |
τοῖς
ἀκούουσιν.
ἀγαθοῦ
δ´
ἂν
|
ἀνάγκη |
θεοῦ
ἀγαθὸν
εἶναι
τὸν
λόγον. |
[1, 1] |
προκρίματος,
μηδὲν
ποιῶν
κατὰ
πρόσκλισιν.
|
Ἀνάγκη |
τοίνυν
ἄμφω
τούτω
δοκιμάζειν
σφᾶς |
[1, 29] |
αὐτὴν
ἐν
γραφῇ.
ἔστι
γὰρ
|
διαθήκη |
ἣν
ὁ
αἴτιος
τοῦ
παντὸς |
[1, 29] |
καλῶν,
ἰδοὺ
ἐγώ,
λέγων,
ἡ
|
διαθήκη |
μου
μετὰ
σοῦ·
ἐπεὶ
καὶ |
[1, 26] |
ὁμοίων
τούτοις,
ἥτις
ἂν
εἴη
|
στρατηγική· |
ἡ
δὲ
χρηστικὴ
τοῖς
θηρευθεῖσι |
[1, 18] |
τὴν
ἀλήθειαν,
σὺν
γὰρ
τῇ
|
λογικῇ |
εὐποιίᾳ,
ἵνα
ἔχητε
μεταδοῦναι
τῷ |
[1, 7] |
ἱπποτροφική
τε
καὶ
κυνοτροφικὴ
καὶ
|
μελισσουργικὴ |
τέχναι
πᾶσαι,
συνελόντι
δ´
εἰπεῖν |
[1, 29] |
πετεηνοῖς,
ἐσθέμεν
ἀλλήλους,
ἐπεὶ
οὐ
|
δίκη |
ἐστὶ
μετ´
αὐτῶν·
ἀνθρώποισι
δ´ |
[1, 2] |
μὲν
ἀντιλέγειν
ἐθέλουσιν
οὐκ
ἐν
|
δίκῃ, |
πάντα
δὲ
ὀνόματα
καὶ
ῥήματα |
[1, 8] |
ἢ
γοητευθέντες
ἢ
βιασθέντες
καὶ
|
εἰκῆ |
πιστεύσαντες.
ὁ
μὲν
δὴ
πιστεύσας |
[1, 1] |
αὐτοῖς
κρίνεται.
ἀλλ´
ἡ
μὲν
|
κηρυκικὴ |
ἐπιστήμη
ἤδη
πως
ἀγγελική,
ὁποτέρως
|
[1, 14] |
ἡ
κατὰ
Πυθαγόραν
φιλοσοφία
ἡ
|
Ἰταλικὴ |
κατεγήρασεν.
Ἀναξίμανδρος
δὲ
Πραξιάδου
Μιλήσιος |
[1, 14] |
τῶν
τόπων
περὶ
οὓς
διέτριψαν,
|
Ἰταλικὴ |
μὲν
ἡ
ἀπὸ
Πυθαγόρου,
Ἰωνικὴ |
[1, 1] |
μὲν
κηρυκικὴ
ἐπιστήμη
ἤδη
πως
|
ἀγγελική, |
ὁποτέρως
ἂν
ἐνεργῇ,
διά
τε |
[1, 1] |
ἀνεπαυσάμην,
ἐν
Αἰγύπτῳ
θηράσας
λεληθότα.
|
Σικελικὴ |
τῷ
ὄντι
ἦν
μέλιττα
προφητικοῦ |
[1, 24] |
ἡ
πολιτική,
σύμπαντα
δὲ
ἡ
|
βασιλική. |
βασιλεὺς
τοίνυν
ἐστὶν
ὁ
ἄρχων
|
[1, 7] |
ποιμενικὴ
μόνη,
ἀλλὰ
καὶ
ἡ
|
βουκολικὴ |
ἱπποτροφική
τε
καὶ
κυνοτροφικὴ
καὶ |
[1, 7] |
τέχναι
πᾶσαι,
συνελόντι
δ´
εἰπεῖν
|
ἀγελοκομική |
τε
καὶ
ζῳοτροφικὴ
ἀλλήλων
μὲν |
[1, 1] |
τὴν
ἀμοιβὴν
περιιστάμενος,
οὐχὶ
τῇ
|
κοσμικῇ |
ἐνέχεται
συνηθείᾳ·
δεῖ
δὲ
ὡς |
[1, 5] |
ἤδη
καιρὸν
ἔχοντα
προκοπῆς
τῇ
|
κοσμικῇ |
παιδείᾳ
(Αἴγυπτος
δὲ
ὁ
κόσμος |
[1, 5] |
ἐνδιατρίβειν
δὲ
καὶ
ἐναπομένειν
τῇ
|
κοσμικῇ
|
παιδείᾳ
παραινεῖ·
προπαιδεύει
γὰρ
τῷ |
[1, 8] |
τὸ
ἀγώνισμα
καὶ
τέλος
ἡ
|
νίκη. |
τὸν
αὐτὸν
γὰρ
τρόπον
καὶ |
[1, 23] |
τῶν
ἀνθρώπων
ἐπιστατεῖν
ἀγέλης
ἡ
|
ποιμενικὴ |
καθάπερ
καὶ
τοῖς
πολεμικοῖς
τῇ |
[1, 7] |
τροφήν.
ὡσαύτως
δὲ
οὐχ
ἡ
|
ποιμενικὴ |
μόνη,
ἀλλὰ
καὶ
ἡ
βουκολικὴ |
[1, 23] |
ποιμαίνει
πρόβατα
προδιδασκόμενος
εἰς
ἡγεμονίαν
|
ποιμενικῇ· |
προγυμνασία
γὰρ
βασιλείας
τῷ
μέλλοντι |
[1, 20] |
ἀνθάπτεσθαι
γνώσεως.
χωρίζεται
δὲ
ἡ
|
Ἑλληνικὴ |
ἀλήθεια
τῆς
καθ´
ἡμᾶς,
εἰ |
[1, 20] |
μουσικῆς,
κἀν
φιλοσοφίᾳ
τῇ
ὀρθῇ
|
Ἑλληνικὴ |
εἴη
ἂν
ἀλήθεια.
μόνη
δὲ |
[1, 20] |
θεοῦ,
προσιοῦσα
δὲ
φιλοσοφία
ἡ
|
Ἑλληνικὴ |
οὐ
δυνατωτέραν
ποιεῖ
τὴν
ἀλήθειαν, |
[1, 7] |
ἐπιστήμονα.
~(Καταφαίνεται
τοίνυν
προπαιδεία
ἡ
|
Ἑλληνικὴ |
σὺν
καὶ
αὐτῇ
φιλοσοφίᾳ
θεόθεν |
[1, 13] |
ἥ
τε
βάρβαρος
ἥ
τε
|
Ἑλληνικὴ |
φιλοσοφία
τὴν
ἀίδιον
ἀλήθειαν
σπαραγμόν |
[1, 16] |
εἰ
καὶ
μὴ
καταλαμβάνει
ἡ
|
Ἑλληνικὴ |
φιλοσοφία
τὸ
μέγεθος
τῆς
ἀληθείας, |
[1, 16] |
γράψαι
ἱστορεῖ.
Ἡ
μὲν
οὖν
|
Ἑλληνικὴ |
φιλοσοφία,
ὡς
μέν
τινες,
κατὰ |
[1, 26] |
τοῦ
κατὰ
τὰς
κολάσεις
μέτρου
|
ἐπιστημονική |
τις
οὖσα.
κόλασις
δὲ
δικαία |
[1, 4] |
ἐπινενοημέναι,
καὶ
ὡς
θεόθεν
ἡ
|
τεχνικὴ |
καὶ
ἡ
σοφὴ
ἐπίνοια,
σαφὲς
|
[1, 14] |
Ἰταλικὴ
μὲν
ἡ
ἀπὸ
Πυθαγόρου,
|
Ἰωνικὴ |
δὲ
ἡ
ἀπὸ
Θαλοῦ,
Ἐλεατικὴ |
[1, 5] |
γραμματικῇ,
οἱ
πλεῖστοι
δὲ
ἐν
|
ῥητορικῇ. |
Ἀλλ´
ὡς
τὰ
ἐγκύκλια
μαθήματα |
[1, 9] |
ἐν
γεωργίᾳ
{οὕτω}
καὶ
ἐν
|
ἰατρικῇ |
χρηστομαθὴς
ἐκεῖνος
ὁ
ποικιλωτέρων
μαθημάτων |
[1, 20] |
γεωμετρίᾳ
μὲν
γεωμετρίας
ἀλήθεια,
ἐν
|
μουσικῇ |
δὲ
μουσικῆς,
κἀν
φιλοσοφίᾳ
τῇ |
[1, 5] |
κατεγήρασαν»
οἳ
μὲν
αὐτῶν
ἐν
|
μουσικῇ, |
οἳ
δὲ
ἐν
γεωμετρίᾳ,
ἄλλοι |
[1, 19] |
ὑποθέσεις
ἐχούσῃ
φιλοσοφία,
οὐδ´
ἐν
|
μουσικῇ, |
στοχαστικῇ
γε
οὔσῃ,
οὐδ´
ἐν |
[1, 14] |
Ἰωνικὴ
δὲ
ἡ
ἀπὸ
Θαλοῦ,
|
Ἐλεατικὴ |
δὲ
ἡ
ἀπὸ
Ξενοφάνους.
Πυθαγόρας |
[1, 5] |
ἐν
γεωμετρίᾳ,
ἄλλοι
δὲ
ἐν
|
γραμματικῇ, |
οἱ
πλεῖστοι
δὲ
ἐν
ῥητορικῇ. |
[1, 1] |
τοῦ
μανθάνοντος
ψυχῇ,
καὶ
αὕτη
|
πνευματικὴ |
φυτεία.
διὸ
καὶ
ἐπιφέρει·
καὶ |
[1, 2] |
τεχνίτην,
καὶ
ἄλλως
ἡ
πολυμαθία
|
διασυστατικὴ |
τυγχάνει
τοῦ
παρατιθεμένου
τὰ
κυριώτατα |
[1, 26] |
κατὰ
τρόπον
σοφία
εἴη
ἂν
|
νομοθετική· |
κτᾶσθαί
τε
γὰρ
καὶ
χρῆσθαι |
[1, 28] |
φρόνησίς
ἐστι
περὶ
τὰ
νοητὰ
|
διαιρετική, |
ἑκάστου
τῶν
ὄντων
ἀμίκτως
τε |
[1, 28] |
περὶ
τὰ
τῶν
πραγμάτων
γένη
|
διαιρετική, |
μέχρι
τῶν
ἰδικωτάτων
καταβαίνουσα,
παρεχομένη |
[1, 28] |
Πολιτικῷ,
τῆς
τῶν
ὄντων
δηλώσεως
|
εὑρετική |
τίς
ἐστιν
ἐπιστήμη,
κτητὴ
δὲ |
[1, 8] |
ἐστι
φανταστική,
διὰ
λόγων
δοξῶν
|
ἐμποιητικὴ |
ψευδῶν
ὡς
ἀληθῶν·
παρέχει
γὰρ |
[1, 13] |
διαφέρεται,
ὁμολογοῦσι
δὲ
ἄμφω
τῇ
|
ἀριθμητικῇ, |
ὡς
τῷ
σχήματι
ὁ
κύκλος |
[1, 1] |
ἡ
δὲ
ἀχρηστία
ἰοῦ
τούτῳ
|
γεννητική. |
συνελόντι
γὰρ
φάναι
ἡ
συγγυμνασία
|
[1, 24] |
σοφία,
τὰ
ἀνθρώπεια
δὲ
ἡ
|
πολιτική, |
σύμπαντα
δὲ
ἡ
βασιλική.
βασιλεὺς |
[1, 8] |
αὖ
θρυλουμένη
κατὰ
τὰς
διατριβὰς
|
διαλεκτικὴ |
γύμνασμα
φιλοσόφου
περὶ
τὸ
ἔνδοξον |
[1, 28] |
οὖσα
τῇ
ἀληθεῖ
ἡ
ἀληθὴς
|
διαλεκτικὴ |
ἐπισκοποῦσα
τὰ
πράγματα
καὶ
τὰς |
[1, 20] |
παράδοσιν
τῆς
ἀληθείας
καὶ
ἡ
|
διαλεκτικὴ |
πρὸς
τὸ
μὴ
ὑποπίπτειν
ταῖς |
[1, 9] |
ἐρωτᾶν·
εἴη
δ´
ἂν
αὕτη
|
διαλεκτική. |
τί
δ´;
οὐχὶ
καὶ
τὸ |
[1, 28] |
αὕτη
γὰρ
τῷ
ὄντι
ἡ
|
διαλεκτικὴ |
φρόνησίς
ἐστι
περὶ
τὰ
νοητὰ |
[1, 28] |
καὶ
ἥ
γε
κατὰ
Πλάτωνα
|
διαλεκτική, |
ὥς
φησιν
ἐν
τῷ
Πολιτικῷ, |
[1, 28] |
τε
καὶ
εἰλικρινῶς
τοῦ
ὑποκειμένου
|
δεικτική, |
ἢ
δύναμις
περὶ
τὰ
τῶν |
[1, 26] |
δικαίου.
σύστοιχος
δὲ
αὐτῇ
ἡ
|
κολαστική, |
τοῦ
κατὰ
τὰς
κολάσεις
μέτρου |
[1, 8] |
ἣν
ἐζηλώκασιν
Ἕλληνες,
δύναμίς
ἐστι
|
φανταστική, |
διὰ
λόγων
δοξῶν
ἐμποιητικὴ
ψευδῶν |
[1, 19] |
ἐχούσῃ
φιλοσοφία,
οὐδ´
ἐν
μουσικῇ,
|
στοχαστικῇ
|
γε
οὔσῃ,
οὐδ´
ἐν
ἀστρονομίᾳ, |
[1, 26] |
ἂν
εἴη
στρατηγική·
ἡ
δὲ
|
χρηστικὴ |
τοῖς
θηρευθεῖσι
λόγῳ
κατὰ
τρόπον |
[1, 10] |
δὲ
ὁμωνύμως
τῇ
ἀληθείᾳ
ἡ
|
σοφιστικὴ |
λέγεται
τέχνη.
ἐμοὶ
δὲ
εἰκότως, |
[1, 8] |
γοργὸς
ἐν
ἔργοις.
~(Ἡ
δὲ
|
σοφιστικὴ |
τέχνη,
ἣν
ἐζηλώκασιν
Ἕλληνες,
δύναμίς
|
[1, 7] |
τὴν
πορείαν
αὐτῶν
ἐν
ὁσιότητι»
|
γνωστικῇ. |
αὐτίκα
ὁ
Κλήμης
ἐν
τῇ |
[1, 28] |
θεία,
τῶν
ὄντων
ὡς
ὄντων
|
γνωστική, |
τὸ
τέλειον
ἔχουσα,
παντὸς
πάθους |
[1, 21] |
Ἀκταῖος,
ἀφ´
οὗ
Ἀκταία
ἡ
|
Ἀττική. |
κατὰ
δὲ
Τριόπαν
Προμηθεὺς
καὶ |
[1, 26] |
τῷ
Μωυσεῖ
ἡ
πᾶσα
ἀγωγὴ
|
παιδευτικὴ |
μὲν
τῶν
οἵων
τε
γενέσθαι |
[1, 23] |
τοῖς
πολεμικοῖς
τῇ
φύσει
ἡ
|
θηρευτική. |
ἄγει
δὲ
αὐτὸν
ἐντεῦθεν
ὁ |
[1, 26] |
τε
γενέσθαι
καλῶν
κἀγαθῶν
ἀνδρῶν,
|
θηρευτικὴ |
δὲ
τῶν
ὁμοίων
τούτοις,
ἥτις |
[1, 7] |
ἡ
βουκολικὴ
ἱπποτροφική
τε
καὶ
|
κυνοτροφικὴ |
καὶ
μελισσουργικὴ
τέχναι
πᾶσαι,
συνελόντι |
[1, 7] |
μόνη,
ἀλλὰ
καὶ
ἡ
βουκολικὴ
|
ἱπποτροφική |
τε
καὶ
κυνοτροφικὴ
καὶ
μελισσουργικὴ |
[1, 7] |
δ´
εἰπεῖν
ἀγελοκομική
τε
καὶ
|
ζῳοτροφικὴ |
ἀλλήλων
μὲν
τῷ
μᾶλλον
καὶ |
[1, 23] |
γυνή)
διαφθείρειν
δὲ
τὰ
ἄρρενα
|
εὐαλκῆ |
νεότητα
ὑφορώμενος.
εὐπατρίδην
δὲ
τὸν |
[1, 5] |
τῆς
κοσμικῆς
φιλοσοφίας,
ἰδοὺ
ἡ
|
παιδίσκη |
ἐν
ταῖς
χερσί
σου,
χρῶ |
[1, 7] |
δὲ
καὶ
ἐπὶ
τῶν
μνημάτων
|
συκῆ |
καὶ
εἴ
τι
τῶν
ἀναιδεστέρων |
[1, 4] |
φρόνησιν
τήν
τε
αἴσθησιν
ἐπικαλέσῃ
|
μεγάλῃ |
τῇ
φωνῇ
καὶ
ζητήσῃς
αὐτὴν
|
[1, 26] |
ἣ
δέ
ἐστι
τροφὴ
ἀνθρώπων«
|
καλὴ |
κατὰ
κοινωνίαν.
αὐτίκα
τὴν
δικαστικὴν |
[1, 10] |
καὶ
ὀνομάσαντες,
ἐπεὶ
μήτε
ἐκείνη
|
καλὴ |
σκευασία
τροφῆς
ἡ
πλείω
τῶν |
[1, 17] |
ἔστιν
ἀλήθεια
ἐν
αὐτῷ.
ὅταν
|
λαλῇ |
τὸ
ψεῦδος,
ἐκ
τῶν
ἰδίων |
[1, 17] |
κρατῆρα
οἴνου.
φιλοσοφία
δὲ
οὐκ
|
ἀπεστάλη |
ὑπὸ
κυρίου,
ἀλλ´
ἦλθε,
φασί, |
[1, 21] |
ἡ
Ταραξάνδρα
ἡ
Μακέτις
ἡ
|
Θετταλὴ |
ἡ
Θεσπρωτίς,
Κάλχας
τε
αὖ
|
[1, 26] |
τοῦ
κυρίου
οὐδὲν
ἄλλο
ἢ
|
ἀγέλη |
τις
ἀνθρώπων
ἐστίν,
ὁ
αὐτὸς |
[1, 19] |
τὸ
σαφὲς
εἰσόμεθα,
ἐὰν
θεὸς
|
θέλῃ, |
ὀλίγον
ὕστερον.
ἆρ´
οὐ
δοκεῖ |
[1, 13] |
βάκχαι
τὰ
τοῦ
Πενθέως
διαφορήσασαι
|
μέλη |
αἱ
τῆς
φιλοσοφίας
τῆς
τε |
[1, 21] |
εἰσαναβᾶσα·
Καδμείη
δ´
ἄρα
οἱ
|
Σεμέλη |
τέκε
φαίδιμον
υἱόν,
μιχθεῖς´
ἐν |
[1, 17] |
τοῦ
κυρίου
τοῦ
καὶ
τὰ
|
τέλη |
τῶν
ἐσομένων
πρὸ
καταβολῆς
τοῦ |
[1, 14] |
ἐγγύαι
ἐγγυάασθαι·
οἳ
δὲ
περὶ
|
Ἀριστοτέλη |
Χίλωνος
αὐτὸ
νομίζουσι,
Δίδυμος
δὲ |
[1, 10] |
τῆς
τοῦ
σώματος
σωτηρίας
κήδεσθαι.
|
εὐτελῆ |
γὰρ
οὐ
μόνον
δίαιταν,
ἀλλὰ |
[1, 17] |
ἑκουσίου
φυεῖσαν
κακίαν
ἄχρηστον
καὶ
|
ἀνωφελῆ |
μένειν
μηδὲ
μὴν
κατὰ
πάντα
|
[1, 8] |
αὐτῶν,
ἐφ´
ᾗ
σεμνύνονται
οἷς
|
φίλη |
ἡ
στωμύλος
αὕτη
κακοτεχνία,
εἴτε |
[1, 27] |
ἐγκαταταγέντα
τῇ
ἐκλεκτῇ
υἱοθεσίᾳ
τῇ
|
φίλῃ |
κεκλημένῃ
τοῦ
θεοῦ,
ᾄδοντα
ἤδη |
[1, 26] |
βασιλέα,
νομοθέτην,
στρατηγόν,
δίκαιον,
ὅσιον,
|
θεοφιλῆ |
κηρύττουσιν.
εἰ
δὲ
ταῦτα
περὶ |
[1, 21] |
ἔστι
δὲ
καὶ
ἄλλη
Ἐρυθραία
|
Ἡροφίλη |
καλουμένη·
μέμνηται
τούτων
Ἡρακλείδης
ὁ |
[1, 2] |
καταψηφίσασθαι
τῶν
Ἑλλήνων
οἷόν
τε
|
ψιλῇ |
τῇ
περὶ
τῶν
δογματισθέντων
αὐτοῖς |
[1, 21] |
κεχολωμένη
Ἀπόλλωνι.
ἔστι
δὲ
καὶ
|
ἄλλη |
Ἐρυθραία
Ἡροφίλη
καλουμένη·
μέμνηται
τούτων
|
[1, 11] |
ἐκθειάζουσαν,
καὶ
εἰ
δή
τις
|
ἄλλη |
τὰ
στοιχεῖα
ἐκτετίμηκεν
μὴ
ἐπιστήσασα |
[1, 1] |
οὖν
τινα
μηδὲ
ἀπομνημονευθέντα
ἡμῖν
|
(πολλὴ |
γὰρ
ἡ
παρὰ
τοῖς
μακαρίοις |
[1, 15] |
πανταχόθεν
τὸν
φιλόσοφον
ὠφελεῖσθαι
γράφων·
|
πολλὴ |
μὲν
ἡ
Ἑλλάς,
{ἔφη,
ὦ |
[1, 1] |
μικροῖς
ὁ
εἷς,
ἐν
δὲ
|
πολλῇ |
τῇ
τῶν
ἰχθύων
ἄγρᾳ
ὁ |
[1, 15] |
ἀλλὰ
σὺν
θεῷ
τὸ
μέλλον
|
Σιβύλλῃ |
πεφάνθαι.
φασὶ
γοῦν
ἐν
Δελφοῖς |
[1, 13] |
δοκεῖ,
τῷ
γένει
γε
καὶ
|
ὅλῃ |
τῇ
ἀληθείᾳ
ὁμολογοῦντα·
ἢ
γὰρ |
[1, 10] |
χρωμένων
πονηρῷ
διαφέρουσιν
(εἰ
γὰρ
|
διαβολὴ |
ξίφους
διάκονος
καὶ
λύπην
ἐμποιεῖ |
[1, 7] |
κἀνταῦθα
χρησιμεύει
ἡ
τοῦ
σπόρου
|
παραβολή, |
ἣν
ὁ
κύριος
ἡρμήνευσεν.
εἷς |
[1, 2] |
καταγοητευομένους,
ἀλλ´
ὡς
ἔπος
εἰπεῖν,
|
περιβολῇ |
πλείονι
χρωμένους,
ἁμῇ
γέ
πῃ
|
[1, 13] |
τὴν
ἀλήθειαν·
φωτὸς
δ´,
οἶμαι,
|
ἀνατολῇ |
πάντα
φωτίζεται.
ξύμπαντες
οὖν
Ἕλληνές |
[1, 29] |
νέων
φρένες
ἠερέθονται«
λαμπτὴρ
ἄρα
|
ἐντολὴ |
ἀγαθή,
κατὰ
τὴν
γραφήν,
νόμος |
[1, 7] |
Κλήμης
ἐν
τῇ
πρὸς
Κορινθίους
|
ἐπιστολῇ |
κατὰ
λέξιν
φησὶ
τὰς
διαφορὰς |
[1, 14] |
Παῦλος
ἐν
τῇ
πρὸς
Τίτον
|
ἐπιστολῇ, |
λέγων
οὕτως·
εἶπέν
τις
ἐξ |
[1, 1] |
κερδάνωμεν.
κἀν
τῇ
πρὸς
Κολασσαεῖς
|
ἐπιστολῇ |
νουθετοῦντες»
γράφει
πάντα
ἄνθρωπον
καὶ |
[1, 5] |
τις
βιαζόμενος
λέγῃ·
μὴ
πρόσεχε
|
φαύλῃ |
γυναικί,
μέλι
γὰρ
ἀποστάζει
ἀπὸ |
[1, 21] |
οὕτως
δὴ
φθάνειν
ἐπιχειροῦντα
τῇ
|
ἐπιβουλῇ, |
οὐ
δή
που
νεύματι
ἀφανεῖ |
[1, 21] |
τῇ
δὲ
τοῦ
Ἀθηναίου
Ἀμφιλύτου
|
συμβουλῇ |
καὶ
Πεισίστρατος
ἐκράτυνε
τὴν
τυραννίδα |
[1, 7] |
εἴσοδον
ζητῇς,
ἀκούσῃ·
αὕτη
ἡ
|
πύλη |
τοῦ
κυρίου,
δίκαιοι
εἰσελεύσονται
ἐν |
[1, 16] |
ἅρπην
εὗρον
(ἔστι
δὲ
μάχαιρα
|
καμπύλη) |
καὶ
πρῶτοι
πέλταις
ἐπὶ
τῶν
|
[1, 21] |
φυλὴν
καὶ
Βενιαμεὶν
καὶ
Λευὶ
|
μὴ |
αἰχμαλωτισθῆναι
ὑπὸ
τοῦ
Σεναχηρείμ,
ἀλλ´ |
[1, 11] |
βασιλεία
τοῦ
θεοῦ,
οὐ
τῷ
|
μὴ |
ἀληθεῖ,
ἀλλὰ
καθ´
ὑπόληψιν
πιθανῷ, |
[1, 1] |
τὸ
πνεῦμά
σου
τὸ
ἅγιον
|
μὴ |
ἀντανέλῃς
ἀπ´
ἐμοῦ.
ἀπόδος
μοι |
[1, 6] |
δὲ
ζωῆς
φυλάσσει
παιδεία,
ὡς
|
μὴ |
ἀπατηθῆναι,
ὡς
μὴ
κλαπῆναι
πρὸς |
[1, 1] |
ἐγκαίνισον
ἐν
τοῖς
ἐγκάτοις
μου.
|
μὴ |
ἀπορρίψῃς
με
ἀπὸ
τοῦ
προσώπου |
[1, 13] |
ἀπενέγκασθαι
αἴσθησιν.
ἀνθαιρεῖσθε
παιδείαν
καὶ
|
μὴ |
ἀργύριον,
καὶ
γνῶσιν
ὑπὲρ
χρυσίον |
[1, 20] |
τούτων
γίνεται
τὸ
εὐδαιμόνως
ζῆν
|
(μὴ |
γὰρ
δὴ
εὐδαιμονῶμεν
πρὸς
τὰ |
[1, 1] |
{ὡς}
μὴ
παρέχοντος
τοῦ
κυρίου
|
(μὴ |
γὰρ
οὐ
θεμιτὸν
οὕτω
φρονεῖν) |
[1, 1] |
ἤτοι
τοῖς
σπουδαίοις
ἢ
τοῖς
|
μή; |
γελοῖον
μεντἂν
εἴη
τὴν
τῶν |
[1, 20] |
γραφῆς
εἴρηται.
φησὶ
γοῦν·
υἱέ,
|
μὴ |
γίνου
ψεύστης·
ὁδηγεῖ
γὰρ
τὸ |
[1, 8] |
μακράν
ἐστι
τῆς
ἐκείνων
διαθέσεως.
|
μὴ |
γινώμεθα
κενόδοξοι,
φησὶν
ὁ
ἀπόστολος, |
[1, 1] |
ῥᾴδιος
ἡ
τοιάδε
διακονία
τοῖς
|
μὴ
|
δεδοκιμασμένοις.
ταῦτα
δὲ
ἀναζωπυρῶν
ὑπομνήμασι |
[1, 10] |
ὀνομάτων
τε
καὶ
ῥημάτων
καὶ
|
μὴ |
δι´
ἀκριβείας
ἐξεταζόμενον
τὰ
μὲν |
[1, 27] |
τῶν
ἄλλων
κηδόμενος
ὅπως
ἂν
|
μὴ |
διαφθείρωνται
πρὸς
αὐτοῦ,
ὥσπερ
μέρος |
[1, 18] |
ἀποθέμενοι
τὸ
ψεῦδος
λαλεῖτε
ἀλήθειαν·
|
μὴ |
δίδοτε
τόπον
τῷ
διαβόλῳ.
ὁ |
[1, 8] |
εὐρόοισι
στόμασι
τἀληθέστατα
κλέπτουσιν,
ὥστε
|
μὴ |
δοκεῖν
ἃ
χρὴ
δοκεῖν,
ἡ |
[1, 20] |
γίγνεσθαι
ὠνομασμένον,
καθ´
ἑαυτὸ
δὲ
|
μὴ |
δύνασθαι
τὸ
ἀποτέλεσμα
τὸ
κατ´ |
[1, 17] |
γοῦν
τῆς
θείας
προνοίας
τὸ
|
μὴ |
ἐᾶσαι
τὴν
ἐξ
ἀποστάσεως
ἑκουσίου
|
[1, 18] |
ὑπακουσάντων
ἑκουσίου
προσκλίσεως
χωρισθέντες
οἱ
|
μὴ |
ἐθελήσαντες
πείθεσθαι
ἀσύνετοί
τε
καὶ |
[1, 17] |
ἐνέπνευσε
καὶ
κλέψας
ἐδίδαξεν,
οὐχὶ
|
μὴ |
εἰδότος
τοῦ
κυρίου
τοῦ
καὶ
|
[1, 16] |
καὶ
οὐδὲν
ἄφωνον·
ἐὰν
οὖν
|
μὴ |
εἰδῶ
τὴν
δύναμιν
τῆς
φωνῆς, |
[1, 27] |
χρηστευομένη
ὡς
εὐεργέτις.
ἔξεστι
δὲ
|
μὴ |
εἶναι
ἀπειθείας
υἱόν«
ἀλλὰ
μεταβαίνειν
|
[1, 1] |
αἰώνιον·
τὸ
δὲ
καλὸν
ποιοῦντες
|
μὴ |
ἐκκακῶμεν·
συμβάλλεται
γοῦν
τὰ
μέγιστα
|
[1, 27] |
δὲ
καὶ
πίστεις
καὶ
ἀλήθεια
|
μὴ |
ἐκλιπέτωσάν
σε,
ἄφαψαι
δὲ
αὐτὰς
|
[1, 5] |
γὰρ
σοφίας
διδάσκω
σε,
ὅπως
|
μὴ |
ἐκλίπωσίν
σε
αἱ
πηγαί,
αἱ
|
[1, 18] |
σαπρὸς
ἐκ
τοῦ
στόματος
ὑμῶν
|
μὴ |
ἐκπορευέσθω,
σαπρὸς
λόγος
οὗτος
ὁ |
[1, 11] |
γοῦν
σπέρμα
ἐστὶν
Ἀβραὰμ
τὸ
|
μὴ |
ἐξ
ἐπαγγελίας,
τὸ
ἴδιον
εἰληφὸς |
[1, 1] |
φιλόσοφος
Πλάτων
κελεύει
τοὺς
γεωργοὺς
|
μὴ |
ἐπαρδεῦσαι
μηδὲ
λαμβάνειν
ὕδωρ
παρ´ |
[1, 1] |
παιδεύοντος.
υἱέ,
φησίν,
ἐμῶν
θεσμῶν
|
μὴ |
ἐπιλανθάνου.
εἰ
δὲ
μὴ
πάντων |
[1, 7] |
σκοπῶμεν,
ὡς
εἴ
ποτε
οἱ
|
μὴ |
ἐπιστάμενοι
διαβιοῦσι
καλῶς
εὖ
ποιεῖν· |
[1, 5] |
ἄφρονος
ἡδονῆς
τὴν
σὴν
ὁδόν,
|
μὴ |
ἐπιστῇς
θύραις
οἴκων
αὐτῆς,
ἵνα |
[1, 11] |
τις
ἄλλη
τὰ
στοιχεῖα
ἐκτετίμηκεν
|
μὴ |
ἐπιστήσασα
τὴν
ποιητικὴν
αἰτίαν
τούτοις, |
[1, 16] |
ὑμεῖς
διὰ
τῆς
γλώσσης
ἐὰν
|
μὴ
|
εὔσημον
λόγον
δῶτε,
πῶς
γνωσθήσεται |
[1, 21] |
ἐν
τῇ
Λιβύῃ
σκορπίον,
ἐὰν
|
μὴ |
ἐφικνῆται
παίειν
τὸν
ἄνθρωπον,
ἀπιόντα |
[1, 19] |
τοῦ
νόμου
ποιῶσιν,
οὗτοι
νόμον
|
μὴ |
ἔχοντες
ἑαυτοῖς
εἰσι
νόμος»
τῆς |
[1, 29] |
καὶ
πρότερον
εἶπεν
διαθήκην«
παραινεῖ
|
μὴ
|
ζητεῖν
αὐτὴν
ἐν
γραφῇ.
ἔστι |
[1, 11] |
ἡμᾶς,
ἵνα
ἡ
πίστις
ἡμῶν
|
μὴ |
ᾖ
ἐν
σοφίᾳ
ἀνθρώπων,
ἀλλ´ |
[1, 18] |
ἴσης
τῷ
οὐκ
ἐμώρανεν»
ἵνα
|
μὴ |
ἡ
αἰτία
τῆς
σκληροκαρδίας
αὐτοῖς |
[1, 1] |
δοκιμάσαι
καὶ
ἤτοι
ἑλέσθαι
ἢ
|
μή, |
ἡ
κρίσις
δὲ
ἐν
αὐτοῖς |
[1, 1] |
τὴν
ἀλήθειαν;
διὰ
τί
δὲ
|
μὴ
|
ἠγαπήθη
ἡ
δικαιοσύνη,
εἰ
πάντων |
[1, 1] |
προσπαθείᾳ
νικᾶσθαι,
μὴ
φόβῳ
δουλοῦσθαι,
|
μὴ |
ἡδονῇ
ἐπαίρεσθαι.
μόνης
δὲ
τῆς |
[1, 21] |
αἰχμαλωσίαν
ταύτην
τῇ
εἰκόνι
λατρεῦσαι
|
μὴ |
θελήσαντες
Μισαὴλ
Ἀνανίας
τε
καὶ |
[1, 18] |
λόγον
αὐτοῦ
ἐβαπτίσθησαν,
οἱ
δὲ
|
μὴ |
θελήσαντες
πείθεσθαι
ἑαυτοὺς
ἀπέστησαν
δηλαδή. |
[1, 1] |
ὠφέλειαν
τῶν
πλησίον
ἐπανῃρημένῳ,
εἰ
|
μὴ |
θρασέως
καί
τισιν
ἀντιζηλούμενος
ἐπεπήδησεν |
[1, 17] |
δὲ
ἦν
καὶ
μηνίειν
καὶ
|
μὴ) |
{καὶ
μὴν}
οὐκ
ἀπεῖρξε
τὸ |
[1, 15] |
Περιπατητικὸς
καὶ
ἄλλοι
πλείους,
ἵνα
|
μὴ |
κατ´
ὄνομα
ἐπιὼν
διατρίβω.
φανερώτατα |
[1, 19] |
καὶ
ὕδατι
κατὰ
τὴν
προσφορὰν
|
μὴ |
κατὰ
τὸν
κανόνα
τῆς
ἐκκλησίας |
[1, 16] |
φιλοσοφίαν
ὑπειλήφασιν.
ἀλλ´
εἰ
καὶ
|
μὴ |
καταλαμβάνει
ἡ
Ἑλληνικὴ
φιλοσοφία
τὸ
|
[1, 17] |
μαθών
τι
τῆς
ἀληθείας
καὶ
|
μὴ |
καταμείνας
ἐν
αὐτῇ,
ταῦτα
ἐνέπνευσε |
[1, 11] |
ἐν
τῇ
σοφίᾳ
αὐτοῦ,
καὶ
|
μὴ |
καυχάσθω
ὁ
ἰσχυρὸς
ἐν
τῇ |
[1, 11] |
ἐν
τῇ
ἰσχύι
αὐτοῦ,
καὶ
|
μὴ
|
καυχάσθω
ὁ
πλούσιος
ἐν
τῷ |
[1, 11] |
τοι
ἐν
τῷ
Ἱερεμίᾳ
γέγραπται·
|
μὴ |
καυχάσθω
ὁ
σοφὸς
ἐν
τῇ
|
[1, 1] |
κεκραγὼς
ἐγγράφως,
μὴ
κέρδους
ἕνεκα,
|
μὴ |
κενοδοξίας
χάριν
γράφειν,
μὴ
προσπαθείᾳ |
[1, 1] |
θεὸν
ἀφοσιοῦται
ταῦτα
κεκραγὼς
ἐγγράφως,
|
μὴ |
κέρδους
ἕνεκα,
μὴ
κενοδοξίας
χάριν |
[1, 6] |
παιδεία,
ὡς
μὴ
ἀπατηθῆναι,
ὡς
|
μὴ |
κλαπῆναι
πρὸς
τῶν
ἐπὶ
βλάβῃ |
[1, 12] |
οὗτος
ἔγνωσται»
λέγει.
~(Ἐπεὶ
δὲ
|
μὴ |
κοινὴ
ἡ
παράδοσις
καὶ
πάνδημος |
[1, 15] |
ἱστορεῖ,
διδάσκεσθαι
δὲ
αὐτοὺς
δικαιοσύνην
|
μὴ |
κρεοφαγοῦντας,
ἀλλ´
ἀκροδρύοις
χρωμένους.
τοὺς |
[1, 23] |
ἀπέστειλεν
κριτὴν
ἢ
´πιστάτην
ἐνταῦθα;
|
μὴ |
κτενεῖς
δέ
με
ὥσπερ
τὸν |
[1, 23] |
θυγάτηρ
τοῦ
βασιλέως,
συχνῷ
χρόνῳ
|
μὴ |
κυΐσκουσα,
τέκνων
δὲ
ἐπιθυμοῦσα,
ἐκείνης |
[1, 17] |
οἱ
ψευδοπροφῆται
καὶ
πάντες
οἱ
|
μὴ |
κυρίως
ὑπ´
αὐτοῦ
ἀποσταλέντες.
Εἶχον |
[1, 17] |
ἀδιαλείπτως
ἐπιφυομένους
ἡμῖν
καὶ
τὸ
|
μὴ |
κωλῦον
αἴτιον
εἶναι
λέγοντας·
φασὶ |
[1, 17] |
τὸ
δαιμόνιον
αἴτιον
ἦν
οὐχὶ
|
μὴ |
κωλῦον,
ἀλλ´
ἀποτρέπον,
εἰ
καὶ |
[1, 17] |
καὶ
δρᾶν
νοεῖσθαι,
τὸ
δὲ
|
μὴ |
κωλῦον
κατά
γε
τοῦτο
ἀνενέργητον |
[1, 17] |
κτίζεσθαι
τὴν
οἰκίαν·
τὸ
δὲ
|
μὴ |
κωλῦον
κεχώρισται
τοῦ
γινομένου.
διὰ |
[1, 17] |
γὰρ
τὸν
κλέπτην,
ἀλλὰ
τὸν
|
μὴ |
κωλύσαντα
τὴν
κλοπὴν
καταμέμψονται.
καὶ |
[1, 17] |
τὸν
μὴ
φυλάξαντα
ἢ
τὸν
|
μὴ |
κωλύσαντα,
ὡς
τοῦ
ἐμπρησμοῦ
τὸν |
[1, 17] |
τοῦ
ἕκαστον
εἶναι
ἐγνωκότος,
ἀλλὰ
|
μὴ |
κωλύσαντος·
εἶχεν
γάρ
τινα
ὠφέλειαν |
[1, 17] |
αὐτὸς
τῆς
κλοπῆς,
οὐχ
ὁ
|
μὴ |
κωλύσας
κύριος.
ἀλλ´
οὐδ´
ἐπιβλαβὴς |
[1, 17] |
μὲν
κωλύσας
αἴτιος,
ὁ
δὲ
|
μὴ |
κωλύσας
τὴν
αἵρεσιν
τῆς
ψυχῆς |
[1, 17] |
βέλος,
ἀλλὰ
τὴν
ἀσπίδα
τὴν
|
μὴ |
κωλύσασαν
τὸ
βέλος
διελθεῖν
αἰτιάσονται· |
[1, 17] |
πρὸς
αὐτούς,
ἴστωσαν
τὸ
μὲν
|
μὴ |
κωλυτικόν,
ὅπερ
φαμὲν
ἐπὶ
τῆς |
[1, 17] |
κωλύει.
τί
γὰρ
ἐνεργεῖ
ὁ
|
μὴ |
κωλύων;
ἤδη
δὲ
καὶ
εἰς |
[1, 10] |
ὁ
μακάριος
ἀπόστολος
παραινῶν
ἡμῖν
|
μὴ |
λογομαχεῖν
τε
δι´
οὐδὲν
χρήσιμον |
[1, 9] |
τοῦ
λόγου
γίνεται;
εἰ
γὰρ
|
μὴ |
λόγῳ
πράττοιμεν,
ἀλόγως
ποιοῖμεν
ἄν. |
[1, 6] |
πίστει
λεγόμενα
οὐχ
οἷόν
τε
|
μὴ |
μαθόντα
ὁμολογοῦμεν.
τὰ
μὲν
γὰρ |
[1, 9] |
ἀλλ´
οὐχ
οὕτως
ὡς
ἐκδέξασθαι
|
μὴ |
μεμαθηκότας.
τὰς
δὲ
ἐντολάς»
φησίν, |
[1, 10] |
Πυθαγόρας
παραινεῖ,
τὰς
σοφίας
ἀσκεῖν
|
μὴ |
μετὰ
ἡδονῆς
διδάσκων,
ἀπατηλὸν
δὲ |
[1, 8] |
αἱ
τοίνυν
τέχναι
αὗται
ἐὰν
|
μὴ |
μετὰ
φιλοσοφίας
γένωνται,
βλαβερώτεραι
παντί |
[1, 1] |
οἰκοδομήματα,
εἰς
τόδε
ἀφικνοῦνται,
εἰ
|
μὴ |
μεταλήψεως
χάριν
τῶν
κοσμικῶν
προσίασιν |
[1, 19] |
σου.
ὅταν
γὰρ
ἔθνη
τὰ
|
μὴ |
νόμον
ἔχοντα
φύσει
τὰ
τοῦ |
[1, 28] |
γὰρ
ἔγνω
τὸν
υἱὸν
εἰ
|
μὴ |
ὁ
πατήρ,
οὐδὲ
τὸν
πατέρα |
[1, 28] |
πατήρ,
οὐδὲ
τὸν
πατέρα
εἰ
|
μὴ |
ὁ
υἱὸς
καὶ
ᾧ
ἂν |
[1, 5] |
γοῦν
εἴρηται
παιδείας
θεοῦ,
υἱέ,
|
μὴ |
ὀλιγώρει,
μηδὲ
ἐκλύου
ὑπ´
αὐτοῦ |
[1, 1] |
οὐ
γὰρ
ἔστι
τὰ
γραφέντα
|
μὴ |
οὐκ
ἐκπεσεῖν»
καίτοι
ἀνέκδοτα
ὑπό |
[1, 19] |
δὴ
τοῦ
Πλάτωνος
τὸ
σύγγραμμα,
|
μὴ |
οὐκ
ᾖ
τοῦτο
φιλοσοφεῖν»
λέγει, |
[1, 1] |
φανερὸν
γενήσεται·
ἐπεὶ
διὰ
τί
|
μὴ |
πάντες
ἴσασι
τὴν
ἀλήθειαν;
διὰ |
[1, 9] |
πνεύματος
ἐπικεκρυμμένως
λαλούμενος
διὰ
τὸ
|
μὴ |
πάντων
εἶναι
τὴν
συνιεῖσαν
ἀκοήν, |
[1, 1] |
θεσμῶν
μὴ
ἐπιλανθάνου.
εἰ
δὲ
|
μὴ
|
πάντων
ἡ
γνῶσις,
ὄνος
λύρας, |
[1, 23] |
θεοῦ.
ἔτι
δὲ
Αἰγύπτιοι
ἀκοῇ
|
μὴ |
παραδεχόμενοι
τὰ
τῆς
δυνάμεως
ἀποτελέσματα, |
[1, 1] |
συνιᾶσι,
τὴν
ἄγνοιαν
αὐτοῖς
{ὡς}
|
μὴ |
παρέχοντος
τοῦ
κυρίου
(μὴ
γὰρ |
[1, 11] |
θέλημά
μου,
λέγει
κύριος.
ἵνα
|
μὴ |
πεποιθότες
ὦμεν
ἐφ´
ἑαυτοῖς,
ἀλλ´ |
[1, 11] |
ἐμπίπλησιν,
οἰκοδομεῖ
δὲ
ἡ
ἀγάπη,
|
μὴ |
περὶ
τὴν
οἴησιν,
ἀλλὰ
περὶ |
[1, 1] |
θείων
μεταλαμβάνοντας
λόγων
παραφυλακτέον,
εἰ
|
μὴ |
περιεργίας
ἕνεκεν
ἱστορήσοντες,
ὥσπερ
τῶν |
[1, 26] |
τοίνυν
ἡ
ἀπιστία
τῶν
Ἑλλήνων;
|
μή |
πῃ
βούλεσθαι
πείθεσθαι
τῇ
ἀληθείᾳ
|
[1, 1] |
δὲ
ἄρα
περὶ
τῶν
ἐντυγχανόντων,
|
μή |
πῃ
ἑτέρως
σφαλεῖεν
καὶ
παιδὶ |
[1, 18] |
διὰ
τὸ
εἰδότας
τὴν
προφητείαν
|
μὴ |
πιστεύειν
τῇ
ἐκβάσει,
Ἕλλησι
δὲ |
[1, 18] |
ὄντες
ἐν
μείζονι
αἰτίᾳ
γεγόνασι
|
μὴ |
πιστεύσαντες
τῷ
κηρύγματι·
ἑκούσιος
γὰρ |
[1, 1] |
ἄρα
τὸ
προφητικὸν
ἐκεῖνο·
ἐὰν
|
μὴ |
πιστεύσητε,
οὐδὲ
μὴ
συνῆτε.
ἄρ´ |
[1, 7] |
κἂν
εὐεργεῖς
ὦσι
νῦν,
εἰ
|
μὴ |
πίστιν
ἔχοιεν.
διὰ
τοῦτο
γὰρ |
[1, 14] |
καὶ
πίωμεν·
αὔριον
γὰρ
ἀποθνῄσκομεν.
|
μὴ |
πλανᾶσθε·
φθείρουσιν
ἤθη
χρηστὰ
ὁμιλίαι |
[1, 27] |
ὁμολογεῖται,
κἂν
οἱ
κατὰ
νόμον
|
μὴ |
πολιτευόμενοι
ὡς
ἐν
νόμῳ
ἀλαζονεύωνται |
[1, 1] |
αὐτίκα
οὐ
πολλοῖς
ἀπεκάλυψεν
ἃ
|
μὴ |
πολλῶν
ἦν,
ὀλίγοις
δέ,
οἷς |
[1, 10] |
διὰ
βραχέων
ἐξήνεγκεν
ἡ
γραφή,
|
μὴ |
πολὺς
ἐν
ῥήμασι
γίνου»
λέγουσα· |
[1, 5] |
Ἄγαρ
παροίκησιν
(ἐνταῦθα
γὰρ
εἴρηται·
|
μὴ |
πολὺς
ἴσθι
πρὸς
ἀλλοτρίαν»
τὴν |
[1, 5] |
ταύτῃ·
ὁπηνίκα
δ´
ἂν
φῇ·
|
μὴ |
πολὺς
ἴσθι
πρὸς
ἀλλοτρίαν,
χρῆσθαι |
[1, 10] |
νοεῖν
τὰ
σημαινόμενα,
εὐγλωττίαν
δὲ
|
μή
|
ποτε
ζηλοῦντα
ἀρκεῖσθαι
μόνῳ
τῷ |
[1, 12] |
τῶν
χοίρων
τοὺς
μαργαρίτας
βάλλειν
|
μή |
ποτε
καταπατήσωσι
τοῖς
ποσὶ
καὶ |
[1, 23] |
παιδὸς
ἔχειν
ἔφασκεν
Ἑβραίαν
γυναῖκα
|
μὴ |
πρὸ
πολλοῦ
τετοκυῖαν
παραστῆσαι
αὐτῇ |
[1, 17] |
κωλῦον,
ἀλλ´
ἀποτρέπον,
εἰ
καὶ
|
μὴ |
προέτρεπεν.
οὔτε
δὲ
οἱ
ἔπαινοι |
[1, 5] |
ἐπιστῇς
θύραις
οἴκων
αὐτῆς,
ἵνα
|
μὴ |
προῇ
ἄλλοις
τὴν
σὴν
ζωήν. |
[1, 1] |
οὐκ
εὐθὺς
δ´
εἴ
τις
|
μὴ |
προηγουμένως
ἐπιτελεῖ,
κατὰ
περίστασιν
αὐτὸ |
[1, 1] |
προκατειλημμένοις
ἤδη
τὴν
ψυχὴν
καὶ
|
μὴ |
προκεκενωμένοις.
ὅταν
δ´
ἐκ
πίστεως |
[1, 10] |
καὶ
Πινδάρου
τοῦ
Βοιωτίου
γράφοντος·
|
μὴ |
πρὸς
ἅπαντας
ἀναρρῆξαι
τὸν
ἀρχαῖον |
[1, 1] |
σωτηρίαν
τῶν
ἐπαϊόντων,
τό
τε
|
μὴ |
πρὸς
χάριν
ὁμιλεῖν
δωροδοκίας
τε |
[1, 8] |
τῶν
λέξεων
τέχνας,
εἴ
τις
|
μὴ |
προσέρχεται
ὑγιαίνουσι
λόγοις»
φησί,
διδασκαλίᾳ |
[1, 5] |
οἰκουμένην.
κἄν
τις
βιαζόμενος
λέγῃ·
|
μὴ |
πρόσεχε
φαύλῃ
γυναικί,
μέλι
γὰρ |
[1, 8] |
καὶ
ἐπιστήμης
δόξαις
πιστεύοντας,
ὡς
|
μὴ |
προσῆκον
ἀφεμένους
τοῦ
ὀρθοῦ
καὶ |
[1, 6] |
λεγόμενα
προσίεσθαι,
τὰ
δὲ
ἀλλότρια
|
μὴ |
προσίεσθαι
οὐχ
ἁπλῶς
ἡ
πίστις, |
[1, 5] |
ὁ
πούς
σου»
φησὶν
οὐ
|
μὴ |
προσκόψῃ,
ἐπὶ
τὴν
πρόνοιαν
τὰ
|
[1, 1] |
ἕνεκα,
μὴ
κενοδοξίας
χάριν
γράφειν,
|
μὴ |
προσπαθείᾳ
νικᾶσθαι,
μὴ
φόβῳ
δουλοῦσθαι, |
[1, 1] |
λαμβάνειν
ὕδωρ
παρ´
ἑτέρων.
ἐὰν
|
μὴ |
πρότερον
ὀρύξαντες
παρ´
αὑτοῖς
ἄχρι |
[1, 7] |
φωνῇ
ἡρμηνεύθησαν
αἱ
γραφαί,
ὡς
|
μὴ |
πρόφασιν
ἀγνοίας
προβάλλεσθαι
δυνηθῆναί
ποτε |
[1, 1] |
αὐτῇ
μαραινόμενα
τῇ
διανοίᾳ,
ἐπεὶ
|
μὴ |
ῥᾴδιος
ἡ
τοιάδε
διακονία
τοῖς |
[1, 17] |
κωλύσαντα,
ὡς
τοῦ
ἐμπρησμοῦ
τὸν
|
μὴ |
σβέσαντα
τὸ
δεινὸν
ἀρχόμενον
καὶ |
[1, 1] |
κατηξιωμένοις.
τί
γὰρ
ὄφελος
σοφίας
|
μὴ
|
σοφιζούσης
τὸν
οἷόν
τε
ἐπαΐειν; |
[1, 10] |
ἐν
τῷ
Πλάτωνος
Πολιτικῷ,
τὸ
|
μὴ |
σπουδάζειν
ἐπὶ
τοῖς
ὀνόμασι,
πλουσιώτερος |
[1, 17] |
καὶ
τοῦ
ναυαγίου
τὸν
κυβερνήτην
|
μὴ |
στείλαντα
τὴν
ὀθόνην.
αὐτίκα
κολάζονται |
[1, 17] |
ἐπιτερποῦς
καὶ
πρὸ
τούτων
τὸ
|
μὴ |
συγκατατίθεσθαι
ταῖς
ἀπατηλαῖς
ἐκείναις
φαντασίαις |
[1, 2] |
κατεγνωσμένων.
πολλὰ
δ´
οὖν
καὶ
|
μὴ |
συμβαλλόμενα
εἰς
τέλος
συγκοσμεῖ
τὸν |
[1, 27] |
φησὶν
ὁ
ἀπόστολος,
παιδευόμεθα,
ἵνα
|
μὴ |
σὺν
τῷ
κόσμῳ
κατακριθῶμεν.
προεῖπεν |
[1, 23] |
τυραννικὴν
ὠμότητα,
δείσαντες
δὲ
ὕστερον
|
μὴ |
συναπόλωνται
τῷ
παιδί,
ἐκ
βίβλου |
[1, 2] |
τῶν
δογματισθέντων
αὐτοῖς
χρωμένους
φράσει,
|
μὴ |
συνεμβαίνοντας
εἰς
τὴν
κατὰ
μέρος |
[1, 1] |
ἐκεῖνο·
ἐὰν
μὴ
πιστεύσητε,
οὐδὲ
|
μὴ |
συνῆτε.
ἄρ´
οὖν
ὡς
καιρὸν |
[1, 27] |
προφητεία
ὀνειδίζει
τὸν
λαὸν
ὡς
|
μὴ |
συνιέντα
τὸν
νόμον.
σύντριμμα
καὶ |
[1, 27] |
καὶ
μέρη
τινὰ
ἀποτέμνων,
ὡς
|
μὴ |
τὰ
ὑγιαίνοντα
συνδιαφθείρεσθαι
αὐτοῖς,
καὶ |
[1, 13] |
αἱρέσεσι
δοξαζομένων
εὕροιμεν
ἄν
(ὅσαι
|
μὴ |
τέλεον
ἐκκεκώφηνται
μηδὲ
ἐξετμήθησαν
τὴν |
[1, 1] |
γεωργός.
ἐργάζεσθε»
φησὶν
ὁ
κύριος,
|
μὴ |
τὴν
ἀπολλυμένην
βρῶσιν,
ἀλλὰ
τὴν |
[1, 18] |
ἡλίου
καταλαμπόμενος
ἀπολωλέναι
λέγεται
τῷ
|
μὴ |
τὴν
ἴσην
ἐκτελεῖν
ἐνέργειαν.
πάντων |
[1, 17] |
τιμαὶ
οὔθ´
αἱ
κολάσεις
δίκαιαι,
|
μὴ |
τῆς
ψυχῆς
ἐχούσης
τὴν
ἐξουσίαν
|
[1, 18] |
δύναμίς
ἐστι
καὶ
θεοῦ
σοφία.
|
μή |
τι
οὖν,
ὅπερ
καὶ
ἄμεινον, |
[1, 5] |
ἦν
πάλαι,
Ἀβραὰμ
δὲ
γυνή.
|
μὴ |
τίκτουσα
ἡ
Σάρρα
τὴν
ἑαυτῆς
|
[1, 11] |
συλαγωγῶν»
καὶ
πάλιν·
βλέπετε
οὖν
|
μή |
τις
ἔσται
ὑμᾶς
ὁ
συλαγωγῶν |
[1, 11] |
ἡ
βεβαίωσις
τῆς
πίστεως·
βλέπετε
|
μή |
τις
ὑμᾶς
ἔσται
ὁ
συλαγωγῶν» |
[1, 11] |
θεωρίαν.
τοῦτο
δὲ
λέγω,
ἵνα
|
μή |
τις
ὑμᾶς
παραλογίζηται
ἐν
πιθανολογίᾳ, |
[1, 17] |
αἴτιός
ἐστι
τῷ
προασπιζομένῳ
τοῦ
|
μὴ |
τιτρώσκεσθαι
κωλύων
τὸ
τρωθῆναι
αὐτόν, |
[1, 1] |
πεποιημένοι;
τῇ
δὲ
αἰτίᾳ
τοῦ
|
μὴ |
τὸ
βέλτιστον
ἑλομένου
θεὸς
ἀναίτιος. |
[1, 27] |
ἀρχέτυπον
τῶν
παρὰ
σφίσιν
ἱστορουμένων.
|
~(Μὴ |
τοίνυν
κατατρεχέτω
τις
τοῦ
νόμου |
[1, 1] |
τῶν
σπουδαίων
ἀποδοκιμάζοντα
γραφὴν
τοὺς
|
μὴ |
τοιούτους
ἀποδέχεσθαι
συντάττοντας.
ἀλλ´
ἄρα |
[1, 17] |
τὰς
ναῦς
τοίνυν
τῶν
Ἑλλήνων
|
μὴ |
τὸν
Ἕκτορα
ἐμπρῆσαι
λεγόντων,
ἀλλὰ |
[1, 11] |
οὖν
καὶ
οἱ
φιλόσοφοι,
ἐὰν
|
μὴ |
ὑπὸ
τοῦ
Χριστοῦ
ἀπανδρωθῶσιν.
εἰ |
[1, 20] |
καὶ
ἡ
διαλεκτικὴ
πρὸς
τὸ
|
μὴ |
ὑποπίπτειν
ταῖς
κατατρεχούσαις
αἱρέσεσιν.
αὐτοτελὴς |
[1, 1] |
ἀντιζηλούμενος
ἐπεπήδησεν
τῇ
διδασκαλίᾳ,
εἰ
|
μὴ |
φιλόδοξος
ἡ
κοινωνία
τοῦ
λόγου, |
[1, 1] |
χάριν
γράφειν,
μὴ
προσπαθείᾳ
νικᾶσθαι,
|
μὴ |
φόβῳ
δουλοῦσθαι,
μὴ
ἡδονῇ
ἐπαίρεσθαι. |
[1, 17] |
γὰρ
αἴτιον
εἶναι
κλοπῆς
τὸν
|
μὴ |
φυλάξαντα
ἢ
τὸν
μὴ
κωλύσαντα, |
[1, 19] |
ὕδωρ
ψιλὸν
εὐχαριστοῦσιν.
ἀλλὰ
ἀποπήδησον,
|
μὴ |
χρονίσῃς
ἐν
τῷ
τόπῳ
αὐτῆς. |
[1, 16] |
κατὰ
περίπτωσιν
ἐπήβολος
τῆς
ἀληθείας
|
ἁμῇ |
γέ
πῃ,
ἀμυδρῶς
δὲ
καὶ |
[1, 1] |
ὅλους
ἐνδείξομαι
τοὺς
Στρωματεῖς,
αἰνισσόμενος
|
ἁμῇ |
γέ
πῃ
θείας
ἔργον
προνοίας |
[1, 2] |
ἔπος
εἰπεῖν,
περιβολῇ
πλείονι
χρωμένους,
|
ἁμῇ |
γέ
πῃ
συγγυμνασίαν
τινὰ
πίστεως |
[1, 16] |
τὴν
ὁδὸν
τῇ
βασιλικωτάτῃ
διδασκαλίᾳ,
|
ἁμῇ |
γέ
πῃ
σωφρονίζουσα
καὶ
τὸ |
[1, 17] |
διδαχὴ
ἡ
ἐμὴ
οὐκ
ἔστιν
|
ἐμὴ» |
ὁ
κύριος
λέγει,
ἀλλὰ
τοῦ |
[1, 17] |
προφῆται.
καὶ
ἡ
διδαχὴ
ἡ
|
ἐμὴ |
οὐκ
ἔστιν
ἐμὴ»
ὁ
κύριος
|
[1, 1] |
κρίνεται.
ἀλλ´
ἡ
μὲν
κηρυκικὴ
|
ἐπιστήμη |
ἤδη
πως
ἀγγελική,
ὁποτέρως
ἂν |
[1, 5] |
ἐπιτήδευσις
σοφίας,
ἡ
σοφία
δὲ
|
ἐπιστήμη |
θείων
καὶ
ἀνθρωπίνων
καὶ
τῶν |
[1, 19] |
λόγων,
ἀλλ´
αὐτοῦ
τἀγαθοῦ
δὴ
|
ἐπιστήμη |
καὶ
τῆς
ἀληθείας,
ἐκείνων
ἑτέρων |
[1, 28] |
ὄντων
δηλώσεως
εὑρετική
τίς
ἐστιν
|
ἐπιστήμη, |
κτητὴ
δὲ
αὕτη
τῷ
σώφρονι |
[1, 10] |
Ἰησοῦ·
οὐκ
ἔστι
σοφία
πονηρίας
|
ἐπιστήμη. |
ταύτην
δὴ
λέγει,
ἣν
ἐπενόησαν |
[1, 5] |
Ἕλλησιν
ἀναγκαία
φιλοσοφία,
νυνὶ
δὲ
|
χρησίμη |
πρὸς
θεοσέβειαν
γίνεται,
προπαιδεία
τις |
[1, 8] |
θαλασσίοις
ἐοικότες,
οἳ
δὴ
ἐν
|
ἅλμῃ |
ἐκ
γενετῆς
τρεφόμενοι
ἁλῶν
ὅμως |
[1, 21] |
γίνεται,
Τριόπας
δὲ
συγχρονεῖ
Ἴσιδι
|
ἑβδόμῃ |
γενεᾷ
ἀπὸ
Ἰνάχου
(Ἶσιν
δὲ |
[1, 23] |
ἐκ
Βαβυλῶνος
εἰς
Αἴγυπτον
μεταναστάντων.
|
ἑβδόμῃ |
γενεᾷ
γεννηθεὶς
καὶ
τραφεὶς
βασιλικῶς |
[1, 21] |
φησί.
Προμηθεὺς
δὲ
κατὰ
Τριόπαν
|
ἑβδόμῃ |
γενεᾷ
μετὰ
Μωυσέα,
ὥστε
καὶ |
[1, 1] |
ἐσμεν
συνεργοί·
θεοῦ
γεώργιον,
θεοῦ
|
οἰκοδομή |
ἐστε»
κατὰ
τὸν
ἀπόστολον.
οὔκουν |
[1, 1] |
δικαιοσύνην
τρέφοντες
τῇ
τοῦ
ἄρτου
|
διανομῇ. |
εἰσὶ
γὰρ
καὶ
ψυχαὶ
ἰδίας |
[1, 14] |
παρ´
Ἕλλησι
φιλοσόφων
ὡς
ἐν
|
ἐπιτομῇ
|
ἥδε,
οἱ
χρόνοι
δὲ
τῶν |
[1, 17] |
δὲ
τῶν
ἁμαρτημάτων
προαίρεσις
καὶ
|
ὁρμὴ |
κατάρχει,
διημαρτημένη
δὲ
ὑπόληψις
ἔσθ´ |
[1, 1] |
εἰσδεδυκέναι
τὸν
βίον
νομίζουσιν
ἐπὶ
|
λύμῃ |
τῶν
ἀνθρώπων
πρός
τινος
εὑρετοῦ
|
[1, 25] |
ἀξίωμα
τοῦ
οὐρανοῦ
ἀμετανοήτως
χρωμένους
|
γνώμῃ
|
τῇ
αὐτῇ
{καὶ}
περὶ
τῶν |
[1, 21] |
ἀγῶνα,
ὃν
ἔθηκε
Δομετιανὸς
ἐν
|
Ῥώμῃ, |
ἔτη
ἑκατὸν
δεκατέσσαρα,
ἀπὸ
δὲ |
[1, 21] |
τὴν
Ἰταλήν,
ἣ
τὸ
ἐν
|
Ῥώμῃ |
Κάρμαλον
ᾤκησεν,
ἧς
υἱὸς
Εὔανδρος |
[1, 21] |
υἱὸς
Εὔανδρος
ὁ
τὸ
ἐν
|
Ῥώμῃ |
τοῦ
Πανὸς
ἱερὸν
τὸ
Λουπέρκιον |
[1, 21] |
χρόνου
τούτου
ἄχρι
τῶν
ἐν
|
Ῥώμῃ |
ὑπάτων
Γναίου
Δομετίου
καὶ
Ἀσινίου |
[1, 24] |
τὴν
πεῖραν
τῶν
δοκούντων
δεινῶν
|
φανῇ, |
εἰς
ἣν
ἐξ
ἀνοδίας
παρέπεμπεν |
[1, 15] |
βαρβάροις
μαθόντος.
διὰ
τοῦτο
καὶ
|
γένη |
βαρβάρων»
εἶπεν,
γένη
φιλοσόφων
ἀνδρῶν |
[1, 28] |
δύναμις
περὶ
τὰ
τῶν
πραγμάτων
|
γένη |
διαιρετική,
μέχρι
τῶν
ἰδικωτάτων
καταβαίνουσα, |
[1, 15] |
μέρος
καὶ
ἄλλα
πρὸς
τούτοις
|
γένη |
μυρία.
ὁ
δὲ
Πλάτων
δῆλον |
[1, 15] |
δὲ
καὶ
τὰ
τῶν
βαρβάρων
|
γένη. |
οὕτως
οἴεται
ὁ
Πλάτων
καὶ
|
[1, 15] |
τοῦτο
καὶ
γένη
βαρβάρων»
εἶπεν,
|
γένη |
φιλοσόφων
ἀνδρῶν
βαρβάρων
γινώσκων,
ἔν |
[1, 16] |
ἀέρα
λαλοῦντες.
τοσαῦτα,
εἰ
τύχοι,
|
γένη |
φωνῶν
εἰσιν
ἐν
κόσμῳ,
καὶ |
[1, 21] |
ζῴων
διαλέκτους
εἶναι,
ὧν
τὰ
|
ὁμογενῆ |
ἐπακούειν.
ἐλέφαντος
γοῦν
ἐμπεσόντος
εἰς |
[1, 16] |
καὶ
γραμματικὸς
προσηγορεύθη,
ἔνιοι
δὲ
|
Ἐρατοσθένη |
τὸν
Κυρηναῖόν
φασιν,
ἐπειδὴ
ἐξέδωκεν |
[1, 17] |
ἵν´
ὅτι
μάλιστα
ὁ
θεὸς
|
μένῃ |
ἡμῖν
κακίας
ἀναίτιος.
ἐπεὶ
δὲ |
[1, 10] |
μᾶλλον
ἢ
ὠφελεῖν
τοὺς
ἀκούοντας
|
δυναμένη. |
Μούσας
Σειρήνων
ἡδίους
ἡγεῖσθαι
Πυθαγόρας |
[1, 28] |
τὸ
τέλειον
ἔχουσα,
παντὸς
πάθους
|
ἀπηλλαγμένη, |
οὐκ
ἄνευ
τοῦ
σωτῆρος
τοῦ |
[1, 1] |
ἔχοντα
προδιαληφθῆναι
τῆς
φυσικῆς
θεωρίας
|
προπαρατιθεμένη |
καὶ
τὰ
ἐμποδὼν
ἱστάμενα
τῇ |
[1, 27] |
τῇ
ἐκλεκτῇ
υἱοθεσίᾳ
τῇ
φίλῃ
|
κεκλημένῃ |
τοῦ
θεοῦ,
ᾄδοντα
ἤδη
τὴν |
[1, 17] |
ἁμαρτημάτων
προαίρεσις
καὶ
ὁρμὴ
κατάρχει,
|
διημαρτημένη
|
δὲ
ὑπόληψις
ἔσθ´
ὅτε
κρατεῖ, |
[1, 21] |
τετρακόσια
πεντήκοντα,
ὡς
δὲ
ἡ
|
προκειμένη |
δείκνυσι
χρονογραφία,
συνάγονται
ἔτη
πεντακόσια |
[1, 21] |
ἑκατὸν
δύο,
ὡς
δὲ
ἡ
|
προκειμένη |
δηλοῖ
χρονογραφία,
ἀπὸ
βασιλείας
τῆς |
[1, 18] |
θεοῦ»
τουτέστι
διὰ
τῶν
προφητῶν
|
κατηγγελμένῃ, |
οὐκ
ἔγνω
ὁ
κόσμος
διὰ
|
[1, 19] |
οὐκ
οἰκεῖον
καὶ
γνήσιον
ὕδωρ
|
λογιζομένη, |
καὶ
ὑπερβήσῃ
ποταμὸν
ἀλλότριον»
τὸν |
[1, 6] |
καὶ
ἡ
παίδευσις
ἡ
χρηστὴ
|
σῳζομένη |
φύσεις
ἀγαθὰς
ποιεῖ,
καὶ
αἱ |
[1, 1] |
ἀσθενὴς
μὲν
εὖ
οἶδ´
ὅτι
|
παραβαλλομένη |
πρὸς
τὸ
πνεῦμα
ἐκεῖνο
τὸ |
[1, 28] |
ἐπιστήμην
τῶν
θείων
καὶ
οὐρανίων
|
ἐπαγγελλομένη, |
ᾗ
συνέπεται
καὶ
ἡ
{περὶ} |
[1, 6] |
αὐτὴ
γὰρ
πάντα
τὸν
λειμῶνα
|
ἐπινεμομένη |
ἓν
κηρίον
γεννᾷ.
Εἰ
δὲ |
[1, 18] |
αὐτοῖς
παρὰ
τοῦ
θεοῦ
φαίνηται
|
γενομένη, |
τοῦ
μωράναντος
τὴν
σοφίαν;
ἔμπαλιν |
[1, 23] |
τὸν
ποταμὸν
λουτροῖς
καὶ
περιρραντηρίοις
|
χρησομένη, |
ἐπακούσασα
δὲ
κλαυθμυριζομένου
τοῦ
παιδὸς |
[1, 1] |
δὲ
καὶ
λανθάνουσα
εἰπεῖν
καὶ
|
ἐπικρυπτομένη |
ἐκφῆναι
καὶ
δεῖξαι
σιωπῶσα.
τά |
[1, 27] |
κυρία,
ἣ
δὲ
δι´
εὐποιίας
|
χρηστευομένη |
ὡς
εὐεργέτις.
ἔξεστι
δὲ
μὴ |
[1, 1] |
τὰ
ἐμποδὼν
ἱστάμενα
τῇ
ἀκολουθίᾳ
|
προαπολυομένη, |
ὡς
ἑτοίμους
ἔχειν
τὰς
ἀκοὰς |
[1, 20] |
κατ´
αὐτῆς
σοφιστικὴν
ἐπιχείρησιν
καὶ
|
διακρουομένη |
τὰς
δολερὰς
κατὰ
τῆς
ἀληθείας |
[1, 11] |
οἴησιν,
ἀλλὰ
περὶ
τὴν
ἀλήθειαν
|
ἀναστρεφομένη. |
ὅθεν
εἴ
τις
ἀγαπᾷ,
οὗτος |
[1, 28] |
διαιρετική,
μέχρι
τῶν
ἰδικωτάτων
καταβαίνουσα,
|
παρεχομένη |
ἕκαστον
τῶν
ὄντων
καθαρὸν
οἷον
|
[1, 17] |
ὠφέλειαν
τότε
ἡ
εἰς
ἀνθρώπους
|
ἐρχομένη |
κλοπή,
οὐ
τοῦ
ὑφελομένου
τὸ |
[1, 1] |
δὲ
οὐ
γραφὴ
εἰς
ἐπίδειξιν
|
τετεχνασμένη |
ἥδε
ἡ
πραγματεία,
ἀλλά
μοι |
[1, 19] |
φυσικῶν
καὶ
ῥεόντων
καὶ
εἰκότων
|
βεβυσμένῃ |
λόγων,
ἀλλ´
αὐτοῦ
τἀγαθοῦ
δὴ |
[1, 9] |
(ἣ
δ´
ἐστὶ
Λυδὴ
διακρίνειν
|
πεπιστευμένη |
τὸ
νόθον
ἀπὸ
τοῦ
ἰθαγενοῦς |
[1, 21] |
δὲ
καὶ
ἄλλη
Ἐρυθραία
Ἡροφίλη
|
καλουμένη· |
μέμνηται
τούτων
Ἡρακλείδης
ὁ
Ποντικὸς |
[1, 20] |
ἀρετὴ
εἴτε
καὶ
ἀλήθεια
συνωνύμως
|
καλουμένη |
μόνου
τοῦ
καθ´
ἑαυτὴν
ἀποτελέσματός |
[1, 8] |
ἡ
ἔκπληξις.
ἥ
τε
αὖ
|
θρυλουμένη |
κατὰ
τὰς
διατριβὰς
διαλεκτικὴ
γύμνασμα |
[1, 26] |
εἰ
δὲ
ἡ
ποίμνη
ἡ
|
ἀλληγορουμένη |
πρὸς
τοῦ
κυρίου
οὐδὲν
ἄλλο |
[1, 6] |
ποσοῖς
καὶ
πηλίκοις
καὶ
λεκτοῖς
|
θεωρουμένη. |
ὁ
γὰρ
ἀπὸ
τῶν
ἀποδείξεων |
[1, 21] |
χρήσουσα
Διὸς
νόον
αἰγιόχοιο,
αὐτοκασιγνήτῳ
|
κεχολωμένη |
Ἀπόλλωνι.
ἔστι
δὲ
καὶ
ἄλλη |
[1, 24] |
θεοῦ.
οὕτω
γὰρ
τῇ
ἀρετῇ
|
χρωμένη |
φρόνησις
ἡ
τάττουσά
ἐστι,
τὰ |
[1, 21] |
τὴν
πρώτην
ὀλυμπιάδα.
ὡς
εἶναι
|
ἐνενή |
κοντά
που
ἐτῶν
πρὸ
τῆς |
[1, 15] |
αὐτῆς
εἶναι
τὸ
ἐν
τῇ
|
σελήνῃ |
φαινόμενον
πρόσωπον
οἴεται.
Τάδε
μὲν |
[1, 23] |
μισθὸν
ἀποδιδόντες)
εἴτε
ὡς
ἐν
|
εἰρήνῃ, |
μισθὸν
ἔλαβον
τὴν
λείαν
παρὰ
|
[1, 9] |
ἔπρασσεν;
ἐργάζεται
δὲ
καὶ
τὰ
|
κτήνη |
ἐλαυνόμενα
ἀναγκάζοντι
τῷ
φόβῳ.
οὐχὶ |
[1, 9] |
ἵνα
ἡμῖν
τὸν
ἐδώδιμον
καρπὸν
|
ἐκφήνῃ. |
καθάπερ
δὲ
ἐν
γεωργίᾳ
{οὕτω} |
[1, 19] |
διὰ
τοῦτό
σε
εἰς
τὰ
|
ἔθνη, |
ἀνοῖξαι»
φησίν,
ὀφθαλμοὺς
αὐτῶν,
τοῦ |
[1, 15] |
ἤκμασε
παρὰ
βαρβάροις
κατὰ
τὰ
|
ἔθνη |
διαλάμψασα,
ὕστερον
δὲ
καὶ
εἰς |
[1, 21] |
ἄλλοι
πολλοὶ
τῶν
ἱστορικῶν
καὶ
|
ἔθνη |
καὶ
γλώσσας
πέντε
καὶ
ἑβδομήκοντα |
[1, 19] |
ψυχὰς
ποιμνίου
σου.
ὅταν
γὰρ
|
ἔθνη |
τὰ
μὴ
νόμον
ἔχοντα
φύσει |
[1, 10] |
ὀρθῶς
καὶ
ὀνομάσαντες,
ἐπεὶ
μήτε
|
ἐκείνη |
καλὴ
σκευασία
τροφῆς
ἡ
πλείω |
[1, 5] |
ἡ
σοφία
τῆς
φιλοσοφίας
ὡς
|
ἐκείνη |
τῆς
προπαιδείας.
εἰ
γὰρ
ἐγκράτειαν |
[1, 3] |
τοῦτό
που
αἰνίσσεται
ἡ
σωτήριος
|
ἐκείνη |
φωνή·
αἱ
ἀλώπεκες
φωλεοὺς
ἔχουσιν, |
[1, 3] |
οὐκ
ἔχει
ποῦ
τὴν
κεφαλὴν
|
κλίνῃ· |
μόνῳ
γάρ,
οἶμαι,
τῷ
πιστεύοντι, |
[1, 12] |
ἔγνωσται»
λέγει.
~(Ἐπεὶ
δὲ
μὴ
|
κοινὴ |
ἡ
παράδοσις
καὶ
πάνδημος
τῷ |
[1, 1] |
ἂν
ἐσθίῃ
τὸν
ἄρτον
καὶ
|
πίνῃ |
τὸ
ποτήριον
τοῦ
κυρίου
ἀναξίως, |
[1, 21] |
Αἰγυπτίοις
ἀνθρώπων
ποτέ,
γενομένων
δὲ
|
ἀνθρωπίνῃ |
δόξῃ
θεῶν,
Ἑρμῆς
τε
ὁ |
[1, 11] |
μάταιοι.
μηδεὶς
τοίνυν
καυχάσθω
ἐν
|
ἀνθρωπίνῃ |
προανέχων
διανοίᾳ.
εὖ
γάρ
τοι |
[1, 1] |
τῶν
Ἀσσυρίων,
ὃ
δὲ
ἐν
|
Παλαιστίνῃ |
Ἑβραῖος
ἀνέκαθεν·
ὑστάτῳ
δὲ
περιτυχὼν |
[1, 26] |
ἀνθρώπων
ἀγέλης.
εἰ
δὲ
ἡ
|
ποίμνη |
ἡ
ἀλληγορουμένη
πρὸς
τοῦ
κυρίου |
[1, 1] |
νικᾶσθαι,
μὴ
φόβῳ
δουλοῦσθαι,
μὴ
|
ἡδονῇ |
ἐπαίρεσθαι.
μόνης
δὲ
τῆς
τῶν |
[1, 17] |
κακόν,
τῇ
δὲ
περὶ
αὐτὸ
|
ἡδονῇ |
συναπαγόμενος,
ἀγαθὸν
ὑπολαβών,
ληπτὸν
ἡγεῖται. |
[1, 7] |
ὡσαύτως
δὲ
οὐχ
ἡ
ποιμενικὴ
|
μόνη, |
ἀλλὰ
καὶ
ἡ
βουκολικὴ
ἱπποτροφική |
[1, 28] |
οἷον
ἔστι
φαίνεσθαι.
διὸ
καὶ
|
μόνη |
αὕτη
ἐπὶ
τὴν
ἀληθῆ
σοφίαν |
[1, 11] |
πιθανῷ,
ἐν
δυνάμει
δὲ»
εἶπεν·
|
μόνη |
γὰρ
ἡ
ἀλήθεια
δυνατή.
καὶ
|
[1, 3] |
ἄλλα
αὐτοῖς
ἀσθενεῖ
καὶ
διαρρεῖ,
|
μόνη |
δὲ
ἡ
γλῶσσα
ὑπολείπεται.
παγκάλως |
[1, 20] |
ὀρθῇ
Ἑλληνικὴ
εἴη
ἂν
ἀλήθεια.
|
μόνη |
δὲ
ἡ
κυρία
αὕτη
ἀλήθεια |
[1, 1] |
τῇ
ἐκφράσει
ἡσθέντες
λέγω
τῇδε,
|
μόνῃ |
δὲ
τῇ
κατὰ
τὴν
ὑποσημείωσιν |
[1, 1] |
ἐμοῦ
μεμενηκότα,
κυλιόμενα
δὲ
ἀεὶ
|
μόνῃ |
μιᾷ
χρώμενα
τῇ
ἐγγράφῳ
φωνῇ |
[1, 23] |
αὐτούς
(ἀσθενὲς
γὰρ
εἰς
πόλεμον
|
γυνή) |
διαφθείρειν
δὲ
τὰ
ἄρρενα
εὐαλκῆ |
[1, 21] |
εἴκοσι·
ἐπὶ
τούτου
προφητεύει
Δεββώρα
|
γυνὴ |
Λαβιδὼθ
ἐκ
φυλῆς
Ἐφραΐμ,
καὶ |
[1, 5] |
στεῖρα
ἦν
πάλαι,
Ἀβραὰμ
δὲ
|
γυνή. |
μὴ
τίκτουσα
ἡ
Σάρρα
τὴν |
[1, 8] |
ἐξαιρούμενος
λανθάνει·
βιάζεταί
τε
πολλάκις
|
ὀδύνη |
τε
καὶ
ἀλγηδὼν
φιλονικία
τε |
[1, 1] |
ἡ
δικαιοσύνη,
εἰ
πάντων
ἡ
|
δικαιοσύνη; |
ἀλλὰ
γὰρ
τὰ
μυστήρια
μυστικῶς |
[1, 7] |
τοίνυν
ἀνεῳγμένων
πυλῶν
ἡ
ἐν
|
δικαιοσύνῃ |
αὕτη
ἦν
ἐν
Χριστῷ,
ἐν |
[1, 10] |
ὡς
καὶ
ἔργον
σωτήριον.
ἡ
|
δικαιοσύνη |
γοῦν
οὐ
χωρὶς
λόγου
συνίσταται. |
[1, 1] |
τί
δὲ
μὴ
ἠγαπήθη
ἡ
|
δικαιοσύνη, |
εἰ
πάντων
ἡ
δικαιοσύνη;
ἀλλὰ |
[1, 27] |
στόματος
αὐτῆς«
τῆς
σοφίας
δηλονότι,
|
δικαιοσύνη |
ἐκπορεύεται,
νόμον
δὲ
καὶ
ἔλεον |
[1, 18] |
τὸν
κατὰ
θεὸν
κτισθέντα
ἐν
|
δικαιοσύνῃ |
καὶ
ὁσιότητι
τῆς
ἀληθείας.
διὸ |
[1, 10] |
τῇ
ἀληθείᾳ
ἡ
σοφιστικὴ
λέγεται
|
τέχνη. |
ἐμοὶ
δὲ
εἰκότως,
οἶμαι,
πρόκειται |
[1, 8] |
ἐν
ἔργοις.
~(Ἡ
δὲ
σοφιστικὴ
|
τέχνη, |
ἣν
ἐζηλώκασιν
Ἕλληνες,
δύναμίς
ἐστι |
[1, 3] |
ἐπακούσαις.
ταύτῃ
γοῦν
ἐπαιρόμενοι
τῇ
|
τέχνῃ |
οἱ
κακοδαίμονες
σοφισταὶ
τῇ
σφῶν
|
[1, 5] |
θανάτου
εἰς
Ἅιδην,
τὰ
δὲ
|
ἴχνη |
αὐτῆς
οὐκ
ἐρείδεται.
μακρὰν
οὖν |
[1, 20] |
δοθείσης
λέγεσθαι
ναῦλον,
τῷ
δὲ
|
τελώνῃ |
τέλος
καὶ
ἐνοίκιον
μὲν
τῷ |
[1, 21] |
Ἕλενος
ἤδη
καὶ
Λαοκόων
καὶ
|
Οἰνώνη |
Κεβρῆνος
ἐν
Ἰλίῳ·
Κρῆνος
γὰρ |
[1, 3] |
που
αἰνίσσεται
ἡ
σωτήριος
ἐκείνη
|
φωνή· |
αἱ
ἀλώπεκες
φωλεοὺς
ἔχουσιν,
ὁ |
[1, 1] |
λαλεῖται,
μᾶλλον
δὲ
οὐκ
ἐν
|
φωνῇ, |
ἀλλ´
ἐν
τῷ
νοεῖσθαι.
δέδωκεν |
[1, 21] |
δαιμόνιον
σημεῖον,
τοῦτο
δέ
ἐστι
|
φωνή, |
ἣ
ὅταν
γένηται,
ἐπίσχει
τοῦτο |
[1, 7] |
ἔχοιεν.
διὰ
τοῦτο
γὰρ
Ἑλλήνων
|
φωνῇ |
ἡρμηνεύθησαν
αἱ
γραφαί,
ὡς
μὴ |
[1, 4] |
τε
αἴσθησιν
ἐπικαλέσῃ
μεγάλῃ
τῇ
|
φωνῇ |
καὶ
ζητήσῃς
αὐτὴν
ὥσπερ
ἀργορίου |
[1, 21] |
ἄνθρωποι
δυνατωτέρας
εἶναι
τὰς
βαρβάρῳ
|
φωνῇ |
λεγομένας.
καὶ
Πλάτων
δὲ
ἐν |
[1, 20] |
καὶ
ἡ
ἀκοὴ
καὶ
ἡ
|
φωνὴ |
πρὸς
ἀλήθειαν,
νοῦς
δὲ
ὁ |
[1, 1] |
μόνῃ
μιᾷ
χρώμενα
τῇ
ἐγγράφῳ
|
φωνῇ |
πρὸς
τὸν
ἐπανερόμενον
οὐδὲν
πλέον |
[1, 1] |
τῇ
γραφῇ,
ὃ
δὲ
τῇ
|
φωνῇ, |
πῶς
οὐκ
ἄμφω
ἀποδεκτέοι,
ἐνεργὸν |
[1, 18] |
τὸν
κύριον
διδασκαλίαν,
σοφίαν
ἵνα
|
δείξῃ |
τὴν
ἀληθῆ
φιλοσοφίαν
δι´
υἱοῦ |
[1, 21] |
ἀνθρώπων
ποτέ,
γενομένων
δὲ
ἀνθρωπίνῃ
|
δόξῃ |
θεῶν,
Ἑρμῆς
τε
ὁ
Θηβαῖος |
[1, 25] |
τινες
ἀκολούθως
δηλονότι
τῇ
χρηστῇ
|
δόξῃ |
λόγον
ὀρθὸν
τὸν
νόμον
ἔφασαν, |
[1, 21] |
τινες
τῶν
τὰ
Ἀττικὰ
συγγραψαμένων
|
ὀγδόῃ
|
φθίνοντος,
βασιλεύοντος
τὸ
τελευταῖον
ἔτος |
[1, 21] |
ἐν
τῇ
τρίτῃ
μηνὸς
πανήμου
|
ὀγδόῃ |
φθίνοντος,
Ἑλλάνικος
γὰρ
δωδεκάτῃ
θαργηλιῶνος |
[1, 24] |
γοῦν
ὁ
τὴν
Φορωνίδα
ποιήσας·
|
Καλλιθόη |
κλειδοῦχος
Ὀλυμπιάδος
βασιλείης,
Ἥρης
Ἀργείης, |
[1, 20] |
ἡ
ὄψις
συμβάλλεται
καὶ
ἡ
|
ἀκοὴ |
καὶ
ἡ
φωνὴ
πρὸς
ἀλήθειαν, |
[1, 23] |
τοῦ
θεοῦ.
ἔτι
δὲ
Αἰγύπτιοι
|
ἀκοῇ |
μὴ
παραδεχόμενοι
τὰ
τῆς
δυνάμεως |
[1, 10] |
εὖ
ποιεῖν
ἀφέλωμεν,
οὕτως
ἡ
|
ὑπακοὴ |
καὶ
πίστις
ἀναιρεῖται
μήτε
τῆς
|
[1, 21] |
Ἴδμων
ὁ
σὺν
τοῖς
Ἀργοναύταις,
|
Φημονόη |
Δελφίς,
Μόψος
ὁ
Ἀπόλλωνος
καὶ |
[1, 5] |
θύραις
οἴκων
αὐτῆς,
ἵνα
μὴ
|
προῇ |
ἄλλοις
τὴν
σὴν
ζωήν.
καὶ |
[1, 16] |
ἐπήβολος
τῆς
ἀληθείας
ἁμῇ
γέ
|
πῃ, |
ἀμυδρῶς
δὲ
καὶ
οὐ
πάσης, |
[1, 26] |
ἡ
ἀπιστία
τῶν
Ἑλλήνων;
μή
|
πῃ |
βούλεσθαι
πείθεσθαι
τῇ
ἀληθείᾳ
φασκούσῃ |
[1, 1] |
ἄρα
περὶ
τῶν
ἐντυγχανόντων,
μή
|
πῃ |
ἑτέρως
σφαλεῖεν
καὶ
παιδὶ
μάχαιραν, |
[1, 1] |
τοὺς
Στρωματεῖς,
αἰνισσόμενος
ἁμῇ
γέ
|
πῃ |
θείας
ἔργον
προνοίας
καὶ
φιλοσοφίαν. |
[1, 6] |
ἔξω
καιροῦ
ῥῆσιν
ἀείδουσιν,
κἤν
|
πῃ |
πεπνυμένην
ἀείδωσιν,
οὐ
τιθέμενοι
ἐν |
[1, 2] |
περιβολῇ
πλείονι
χρωμένους,
ἁμῇ
γέ
|
πῃ
|
συγγυμνασίαν
τινὰ
πίστεως
ἀποδεικτικὴν
ἐκπορίζεσθαι. |
[1, 16] |
τῇ
βασιλικωτάτῃ
διδασκαλίᾳ,
ἁμῇ
γέ
|
πῃ |
σωφρονίζουσα
καὶ
τὸ
ἦθος
προτυποῦσα |
[1, 27] |
τὸ
δὲ
τέλος
τῆς
παραγγελίας
|
ἀγάπη |
ἐκ
καθαρᾶς
καρδίας
καὶ
συνειδήσεως
|
[1, 27] |
μακαρίας
ἐλπίδος
τελείωσιν
αὐξηθέντα
ἐν
|
ἀγάπῃ |
ἐκδέχεσθαι
τοῦτον
ἐγκαταταγέντα
τῇ
ἐκλεκτῇ |
[1, 27] |
τοῖς
υἱοῖς
ἐγκαταλέγεσθαι,
ἐπὰν
δὲ
|
ἀγάπη |
καλύψῃ
πλῆθος
ἁμαρτιῶν,
μακαρίας
ἐλπίδος |
[1, 11] |
τύφου
ἐμπίπλησιν,
οἰκοδομεῖ
δὲ
ἡ
|
ἀγάπη, |
μὴ
περὶ
τὴν
οἴησιν,
ἀλλὰ |
[1, 11] |
τοῦτο
προσεύχομαι,
φησίν,
ἵνα
ἡ
|
ἀγάπη |
ὑμῶν
ἔτι
μᾶλλον
καὶ
μᾶλλον |
[1, 3] |
γὰρ
γλῶσσαν
ὁρᾶτε
καὶ
εἰς
|
ἔπη |
αἱμύλου
ἀνδρός·
ὑμῶν
δὲ
εἷς |
[1, 19] |
σκοπήσωμεν.
ἂν
γὰρ
προαναφώνησίν
τις
|
εἴπῃ |
καὶ
συνεκφώνησιν
αἰτιάσηται,
προφητείας
εἴδη |
[1, 1] |
μέσῳ
ὑμῶν,
ὡς
ἂν
τροφὸς
|
θάλπῃ |
τὰ
ἑαυτῆς
τέκνα.
κατὰ
ταὐτὰ |
[1, 24] |
ἱστορίας.
ἀλλὰ
καὶ
Εὐριπίδης
ἐν
|
Ἀντιόπῃ
|
φησίν·
ἔνδον
δὲ
θαλάμοις
βουκόλων
|
[1, 17] |
τότε
ἡ
εἰς
ἀνθρώπους
ἐρχομένη
|
κλοπή, |
οὐ
τοῦ
ὑφελομένου
τὸ
συμφέρον
|
[1, 18] |
αἵρεσις
ἥ
τε
τῆς
ἀληθείας
|
ἐκτροπή. |
ἀλλὰ
καὶ
τῷ
ἀπολῶ
τὴν |
[1, 14] |
τῶν
ὅλων
οὐσίας
εἰδέναι
τὰ
|
μέρη· |
δεῖ
δὴ
τὴν
γένεσιν
τοῦ |
[1, 13] |
ἐν
τῷ
κόσμῳ
παντὶ
τὰ
|
μέρη |
σύμπαντα,
κἂν
διαφέρηται
πρὸς
ἄλληλα, |
[1, 17] |
παρουσίας
παρὰ
τῶν
Ἑβραϊκῶν
προφητῶν
|
μέρη |
τῆς
ἀληθείας
οὐ
κατ´
ἐπίγνωσιν
|
[1, 27] |
τῆς
τέχνης
ὑπαγορεύοι
λόγος,
καὶ
|
μέρη |
τινὰ
ἀποτέμνων,
ὡς
μὴ
τὰ |
[1, 16] |
δίχορδον
Ἀσσύριοι.
Καρχηδόνιοι
γὰρ
πρῶτοι
|
τετρήρη |
κατεσκεύασαν,
ἐναυπήγησε
δὲ
αὐτὴν
Βόσπορος |
[1, 1] |
ἂν
ὁ
τοῦ
κυρίου
ἐργάτης
|
σπείρῃ |
τοὺς
εὐγενεῖς
πυροὺς
καὶ
τοὺς |
[1, 15] |
Ὑπερβορέους
Ἑλλάνικος
ὑπὲρ
τὰ
Ῥίπαια
|
ὄρη |
οἰκεῖν
ἱστορεῖ,
διδάσκεσθαι
δὲ
αὐτοὺς |
[1, 17] |
ἡ
κώλυσις
παρέλθῃ.
εἰ
δὲ
|
χρὴ |
ἀκριβολογεῖσθαι
πρὸς
αὐτούς,
ἴστωσαν
τὸ |
[1, 6] |
ἔπος
καὶ
ἐν
παντὶ
δήμῳ.
|
χρὴ |
δὲ
καιροῦ
μέτρα
εἰδέναι·
σοφίης |
[1, 8] |
κλέπτουσιν,
ὥστε
μὴ
δοκεῖν
ἃ
|
χρὴ |
δοκεῖν,
ἡ
τραγῳδία
λέγει.
τοιοῦτοι |
[1, 6] |
δὲ
ἀνεξέλεγκτος
πλανᾶται,
φησίν,
καὶ
|
χρὴ |
μετιέναι
τὸ
ἐλεγκτικὸν
εἶδος
ἕνεκα |
[1, 21] |
ἡ
Ἰλίου
κατάληψις.
εἰ
δὲ
|
χρὴ
|
πείθεσθαι
καὶ
Ἡσιόδῳ
τῷ
ποιητῇ, |
[1, 10] |
εἷς.
οὔκουν
πλατύνειν
τὰ
φυλακτήρια»
|
χρή |
ποτε
κενοδοξίαν
ζηλοῦντας,
ἀρκεῖ
δὲ |
[1, 10] |
σάρκες
εἰσὶ
καὶ
νεῦρα.
οὐ
|
χρὴ |
τοίνυν
τῆς
ἐσθῆτος
πρὸ
τῆς
|
[1, 1] |
ὑπεσχημένου.
ἀλλ´
οὐδὲ
ἀντιμισθίας
ἐφίεσθαι
|
χρὴ |
τῷ
εἰς
ἄνδρας
ἐγγραφομένῳ.
οὐ |
[1, 11] |
μᾶλλον
περισσεύῃ
ἐν
ἐπιγνώσει
καὶ
|
πάσῃ |
αἰσθήσει,
εἰς
τὸ
δοκιμάζειν
ὑμᾶς |
[1, 1] |
πάντα
ἄνθρωπον
καὶ
διδάσκοντες
ἐν
|
πάσῃ |
σοφίᾳ,
ἵνα
παραστήσωμεν
πάντα
ἄνθρωπον |
[1, 4] |
τὴν
φρόνησιν
τήν
τε
αἴσθησιν
|
ἐπικαλέσῃ |
μεγάλῃ
τῇ
φωνῇ
καὶ
ζητήσῃς |
[1, 14] |
μέχρι
Ἡγησίνου
ἤνθησεν
Ἀκαδημία
ἡ
|
μέση. |
εἶτα
Καρνεάδης
διαδέχεται
Ἡγησίνουν
καὶ |
[1, 27] |
καὶ
ὅταν
ἀνηκέστῳ
τινὶ
κακῷ
|
περιπέσῃ |
τις
ὑπό
τε
ἀδικίας
καὶ |
[1, 13] |
σπέρματα,
κἂν
εἰς
τὴν
ἀλλοδαπὴν
|
ἐκπέσῃ |
γῆν.
πάμπολλα
γὰρ
τῶν
παρὰ |
[1, 19] |
προσεῖπεν.
εἶτα
ἐπιφωνεῖ·
οὕτω
γὰρ
|
διαβήσῃ |
ὕδωρ
ἀλλότριον»
τὸ
βάπτισμα
τὸ
|
[1, 19] |
καὶ
γνήσιον
ὕδωρ
λογιζομένη,
καὶ
|
ὑπερβήσῃ
|
ποταμὸν
ἀλλότριον»
τὸν
παραφέροντα
καὶ |
[1, 10] |
τοῖς
ὀνόμασι,
πλουσιώτερος
εἰς
γῆρας
|
ἀναφανήσῃ |
φρονήσεως.
καὶ
ἔν
γε
τῷ |
[1, 1] |
εὐγενεῖς
πυροὺς
καὶ
τοὺς
στάχυς
|
αὐξήσῃ |
τε
καὶ
θερίσῃ,
θεῖος
ὄντως |
[1, 17] |
ἔστιν
οὖν
κἀν
φιλοσοφίᾳ,
τῇ
|
κλαπείσῃ |
καθάπερ
ὑπὸ
Προμηθέως,
πῦρ
ὀλίγον |
[1, 1] |
τοὺς
στάχυς
αὐξήσῃ
τε
καὶ
|
θερίσῃ, |
θεῖος
ὄντως
ἀναφανήσεται
γεωργός.
ἐργάζεσθε» |
[1, 21] |
Ἰεφθαὲ
ὁ
Γαλααδίτης
ἐκ
φυλῆς
|
Μανασσῆ |
καὶ
ἦρξεν
ἔτη
ἕξ,
μεθ´ |
[1, 21] |
ἐπὶ
τούτοις
Γεδεὼν
ἐκ
φυλῆς
|
Μανασσῆ |
ὁ
τοῦ
Ἰωὰς
τριακοσίους
ἐκστρατεύσας |
[1, 16] |
ἐμοὶ
βάρβαρος.
καὶ
ὁ
λαλῶν
|
γλώσσῃ |
προσευχέσθω,
ἵνα
διερμηνεύῃ.
Ναὶ
μὴν |
[1, 19] |
οὐδ´
ἐν
μουσικῇ,
στοχαστικῇ
γε
|
οὔσῃ, |
οὐδ´
ἐν
ἀστρονομίᾳ,
φυσικῶν
καὶ |
[1, 7] |
τε
καὶ
αὐθεντικὴν
εἴσοδον
ζητῇς,
|
ἀκούσῃ· |
αὕτη
ἡ
πύλη
τοῦ
κυρίου, |
[1, 1] |
ὀρθὸς
βίος
ἅμα
μαθήσει
τῇ
|
καθηκούσῃ |
τό
τε
ἕπεσθαι
ἑτέροις
δοκιμασθεῖσιν |
[1, 26] |
πῃ
βούλεσθαι
πείθεσθαι
τῇ
ἀληθείᾳ
|
φασκούσῃ |
θεόθεν
διὰ
Μωυσέως
δεδόσθαι
τὸν |
[1, 19] |
ἐν
γεωμετρίᾳ
αἰτήματα
καὶ
ὑποθέσεις
|
ἐχούσῃ |
φιλοσοφία,
οὐδ´
ἐν
μουσικῇ,
στοχαστικῇ
|
[1, 26] |
ἐκ
τῶν
παρὰ
σφίσι
τιμῶσι
|
Μωυσῆ. |
τόν
τε
Μίνω
παρὰ
Διὸς
|
[1, 23] |
ἐν
τῇ
Ἰουδαίᾳ
βασιλέων
τὸν
|
Μωυσῆ |
φησι
πρῶτον
σοφὸν
γενέσθαι
καὶ |
[1, 27] |
ἐγὼ
ἐντέλλομαί
σοι
σήμερον,
καὶ
|
γνώσῃ |
ἐν
τῇ
καρδίᾳ
σου
ὅτι |
[1, 21] |
τοῦ
χρῖσαι
ἅγιον
ἁγίων.
καὶ
|
γνώσῃ |
καὶ
συνήσεις
ἀπὸ
ἐξόδου
λόγου |
[1, 19] |
καὶ
φυλακῆς
φροντιστέον.
γνωστῶς
δὲ
|
ἐπιγνώσῃ |
ψυχὰς
ποιμνίου
σου.
ὅταν
γὰρ |
[1, 21] |
ξεʹ
ἐν
δὲ
τῇ
γῇ
|
τῇ |
ἀγαθῇ
ἄλλα
πέντε
καὶ
εἴκοσι |
[1, 21] |
κατέσχεν
Νέρων
βασιλεύων
καὶ
ἐν
|
τῇ |
ἁγίᾳ
πόλει
Ἱερουσαλὴμ
ἔστησεν
τὸ |
[1, 21] |
καὶ
τὸν
νεὼν
ἐπισκευάζει.
ἐν
|
τῇ
|
αἰχμαλωσίᾳ
ταύτῃ
γίνεται
Ἐσθὴρ
καὶ |
[1, 1] |
προπαρατιθεμένη
καὶ
τὰ
ἐμποδὼν
ἱστάμενα
|
τῇ |
ἀκολουθίᾳ
προαπολυομένη,
ὡς
ἑτοίμους
ἔχειν |
[1, 28] |
δύναμιν.
μικτὴ
δὲ
φιλοσοφίᾳ
οὖσα
|
τῇ |
ἀληθεῖ
ἡ
ἀληθὴς
διαλεκτικὴ
ἐπισκοποῦσα |
[1, 10] |
ἀποστάξει
σοφίαν»
σοφία
δὲ
ὁμωνύμως
|
τῇ |
ἀληθείᾳ
ἡ
σοφιστικὴ
λέγεται
τέχνη. |
[1, 13] |
τῷ
γένει
γε
καὶ
ὅλῃ
|
τῇ
|
ἀληθείᾳ
ὁμολογοῦντα·
ἢ
γὰρ
ὡς |
[1, 17] |
ἦν
ἀπ´
ἀρχῆς,
καὶ
ἐν
|
τῇ |
ἀληθείᾳ
οὐχ
ἕστηκεν,
ὅτι
οὐκ |
[1, 26] |
Ἑλλήνων;
μή
πῃ
βούλεσθαι
πείθεσθαι
|
τῇ |
ἀληθείᾳ
φασκούσῃ
θεόθεν
διὰ
Μωυσέως |
[1, 21] |
περὶ
Ἰάσονα
ἀριστεῖς
τοὺς
ἐν
|
τῇ |
Ἀργοῖ
πλεύσαντας
συνάγεται
ἔτη
ἑξήκοντα |
[1, 24] |
τῆς
ψυχῆς
πάθεσιν,
ὧν
ἐπικρατοῦμεν
|
τῇ |
ἀρετῇ,
λογισμός
ἐστι
τὸ
τακτικόν, |
[1, 24] |
εὐσέβειαν
ἀναφέρων
θεοῦ.
οὕτω
γὰρ
|
τῇ |
ἀρετῇ
χρωμένη
φρόνησις
ἡ
τάττουσά |
[1, 13] |
περιττῷ
διαφέρεται,
ὁμολογοῦσι
δὲ
ἄμφω
|
τῇ |
ἀριθμητικῇ,
ὡς
τῷ
σχήματι
ὁ
|
[1, 21] |
ἐπέτελλε
σελάνα·
ἕτεροι
δὲ
σκιροφοριῶνος
|
τῇ |
αὐτῇ
ἡμέρᾳ.
Θησεὺς
δὲ
{ὁ} |
[1, 25] |
τοῦ
οὐρανοῦ
ἀμετανοήτως
χρωμένους
γνώμῃ
|
τῇ |
αὐτῇ
{καὶ}
περὶ
τῶν
αὐτῶν. |
[1, 16] |
οὖν
γε
προκατασκευάζει
τὴν
ὁδὸν
|
τῇ |
βασιλικωτάτῃ
διδασκαλίᾳ,
ἁμῇ
γέ
πῃ |
[1, 21] |
ιγʹ
εἰσὶ
δὲ
οἱ
περιεργότερον
|
τῇ |
γενέσει
τοῦ
σωτῆρος
ἡμῶν
οὐ
|
[1, 29] |
ἀρίστη.
εἴτ´
οὖν
τὸν
ἅμα
|
τῇ |
γενέσει
φησὶ
νόμον
εἴτε
καὶ |
[1, 21] |
μὲν
ἔτη
ξεʹ
ἐν
δὲ
|
τῇ |
γῇ
τῇ
ἀγαθῇ
ἄλλα
πέντε |
[1, 17] |
ἐσχήκασιν.
ὡμολόγησε
δὲ
καὶ
Ἀριστοτέλης
|
τῇ |
γραφῇ,
κλεπτικὴν
σοφίας
τὴν
σοφιστικὴν
|
[1, 1] |
κηρύττουσι
τὸν
λόγον,
ὃ
μὲν
|
τῇ |
γραφῇ,
ὃ
δὲ
τῇ
φωνῇ, |
[1, 1] |
πίστιν
διὰ
τῆς
ἀγάπης
πεποιημένοι;
|
τῇ |
δὲ
αἰτίᾳ
τοῦ
μὴ
τὸ |
[1, 17] |
αἱρεῖταί
τις
κακὸν
ᾗ
κακόν,
|
τῇ |
δὲ
περὶ
αὐτὸ
ἡδονῇ
συναπαγόμενος, |
[1, 21] |
δὲ
Ἀρκάς)
πολλὰ
πολλοῖς
προαγορεύσαντες.
|
τῇ |
δὲ
τοῦ
Ἀθηναίου
Ἀμφιλύτου
συμβουλῇ |
[1, 1] |
ὅσα
ἐσβέννυτο
ἐν
αὐτῇ
μαραινόμενα
|
τῇ |
διανοίᾳ,
ἐπεὶ
μὴ
ῥᾴδιος
ἡ |
[1, 4] |
οἰκεῖον
φύσεως
ἰδίωμα
οἱ
σοφοὶ
|
τῇ |
διανοίᾳ,
λαμβάνουσι
δὲ
πνεῦμα
αἰσθήσεως» |
[1, 4] |
σὺ
λάλησον
πᾶσι
τοῖς
σοφοῖς
|
τῇ |
διανοίᾳ,
οὓς
ἐνέπλησα
πνεῦμα
αἰσθήσεως· |
[1, 1] |
θρασέως
καί
τισιν
ἀντιζηλούμενος
ἐπεπήδησεν
|
τῇ |
διδασκαλίᾳ,
εἰ
μὴ
φιλόδοξος
ἡ |
[1, 1] |
δὲ
ἀεὶ
μόνῃ
μιᾷ
χρώμενα
|
τῇ |
ἐγγράφῳ
φωνῇ
πρὸς
τὸν
ἐπανερόμενον |
[1, 21] |
Μακκαβαϊκῶν.
κατὰ
τὴν
αἰχμαλωσίαν
ταύτην
|
τῇ
|
εἰκόνι
λατρεῦσαι
μὴ
θελήσαντες
Μισαὴλ |
[1, 19] |
κλῆρον
ἐν
τοῖς
ἡγιασμένοις
πίστει
|
τῇ
|
εἰς
ἐμέ»
οὗτοι
οὖν
οἱ |
[1, 18] |
εἰδότας
τὴν
προφητείαν
μὴ
πιστεύειν
|
τῇ |
ἐκβάσει,
Ἕλλησι
δὲ
μωρίαν·
μυθῶδες |
[1, 1] |
νοεῖσθαι.
δέδωκεν
δὲ
ὁ
θεὸς»
|
τῇ |
ἐκκλησίᾳ
τοὺς
μὲν
ἀποστόλους,
τοὺς |
[1, 27] |
ἐν
ἀγάπῃ
ἐκδέχεσθαι
τοῦτον
ἐγκαταταγέντα
|
τῇ |
ἐκλεκτῇ
υἱοθεσίᾳ
τῇ
φίλῃ
κεκλημένῃ |
[1, 1] |
εὖ
οἶδ´
ὅτι
ἀγαλλιάσονται,
οὐχὶ
|
τῇ |
ἐκφράσει
ἡσθέντες
λέγω
τῇδε,
μόνῃ |
[1, 24] |
ὁ
τῶν
Ἀθηναίων
στρατηγὸς
ὁ
|
τῇ |
ἐν
Μαραθῶνι
μάχῃ
νικήσας
τοὺς |
[1, 1] |
καὶ
Παῦλος
λέγει,
ἐν
χάριτι
|
τῇ |
ἐν
Χριστῷ
Ἰησοῦ,
καὶ
ἃ |
[1, 17] |
ἔτι
τὸ
μὲν
αἴτιον
πρὸς
|
τῇ |
ἐνεργείᾳ
ἐστί,
καθάπερ
ὁ
μὲν |
[1, 22] |
Ἑλληνικὴν
προφητείαν
ἐνεργεῖσθαι,
ἐπεὶ
κἀν
|
τῇ |
ἐπὶ
Ναβουχοδονόσορ
αἰχμαλωσίᾳ
διαφθαρεισῶν
τῶν |
[1, 21] |
δίκην,
οὕτως
δὴ
φθάνειν
ἐπιχειροῦντα
|
τῇ |
ἐπιβουλῇ,
οὐ
δή
που
νεύματι |
[1, 25] |
Νόμοις
τὸν
φιλόσοφον
τὸν
ἐν
|
τῇ |
Ἐπινομίδι
συνέταξεν,
τὸν
τὴν
διέξοδον |
[1, 10] |
τοῦτο
ἅτερος
λαλεῖ,
οἷον
ἑτοιμάζων
|
τῇ |
εὐποιίᾳ
τὴν
ὁδὸν
καὶ
ἐπὶ |
[1, 20] |
οἳ
δὲ
καὶ
ἄνευ
γραμμάτων,
|
τῇ |
θείᾳ
καὶ
βαρβάρῳ
κινηθέντες
φιλοσοφίᾳ, |
[1, 25] |
ἐνεργῶς
καὶ
δικαίως
σὺν
καὶ
|
τῇ |
θεωρίᾳ
καὶ
αὐτοὺς
πολιτικοὺς
ὀνομάζει, |
[1, 21] |
ἐν
τῷ
Περὶ
τῶν
ἐν
|
τῇ |
Ἰουδαίᾳ
βασιλέων
τὴν
Ἰούδα
φυλὴν |
[1, 23] |
ἐν
τῷ
περὶ
τῶν
ἐν
|
τῇ |
Ἰουδαίᾳ
βασιλέων
τὸν
Μωυσῆ
φησι |
[1, 11] |
μὴ
καυχάσθω
ὁ
ἰσχυρὸς
ἐν
|
τῇ |
ἰσχύι
αὐτοῦ,
καὶ
μὴ
καυχάσθω |
[1, 16] |
κατασκευάσαι.
Σικελοί
τε
οἱ
πρὸς
|
τῇ |
Ἰταλίᾳ
πρῶτοι
φόρμιγγα
εὗρον
οὐ |
[1, 22] |
κατηκολούθηκε
δὲ
καὶ
ὁ
Πλάτων
|
τῇ |
καθ´
ἡμᾶς
νομοθεσίᾳ,
καὶ
φανερός |
[1, 1] |
βέβαιος
ὀρθὸς
βίος
ἅμα
μαθήσει
|
τῇ
|
καθηκούσῃ
τό
τε
ἕπεσθαι
ἑτέροις |
[1, 27] |
καὶ
τὰ
κρίματα
αὐτοῦ
ἐν
|
τῇ |
καρδίᾳ
σου
ὅσα
ἐγὼ
ἐντέλλομαί |
[1, 27] |
σοι
σήμερον,
καὶ
γνώσῃ
ἐν
|
τῇ |
καρδίᾳ
σου
ὅτι
ὡς
εἴ |
[1, 1] |
ἡσθέντες
λέγω
τῇδε,
μόνῃ
δὲ
|
τῇ |
κατὰ
τὴν
ὑποσημείωσιν
τηρήσει.
ποθούσης |
[1, 23] |
ἐκφορήσει,
καθάπερ
ἐκεῖνοι
τοὺς
Ἑβραίους
|
τῇ |
καταδουλώσει.
εἴτ´
οὖν
ὡς
ἐν |
[1, 17] |
μαρτυρίῳ.
ἔστιν
οὖν
κἀν
φιλοσοφίᾳ,
|
τῇ |
κλαπείσῃ
καθάπερ
ὑπὸ
Προμηθέως,
πῦρ |
[1, 1] |
κακοεργὸς
τὴν
ἀμοιβὴν
περιιστάμενος,
οὐχὶ
|
τῇ |
κοσμικῇ
ἐνέχεται
συνηθείᾳ·
δεῖ
δὲ |
[1, 5] |
τὸν
ἤδη
καιρὸν
ἔχοντα
προκοπῆς
|
τῇ |
κοσμικῇ
παιδείᾳ
(Αἴγυπτος
δὲ
ὁ |
[1, 5] |
οὐκ
ἐνδιατρίβειν
δὲ
καὶ
ἐναπομένειν
|
τῇ |
κοσμικῇ
παιδείᾳ
παραινεῖ·
προπαιδεύει
γὰρ |
[1, 21] |
ἐμπεπτωκότα.
φασὶ
δὲ
καὶ
ἐν
|
τῇ |
Λιβύῃ
σκορπίον,
ἐὰν
μὴ
ἐφικνῆται
|
[1, 18] |
ζητοῦντα
τὴν
ἀλήθειαν,
σὺν
γὰρ
|
τῇ |
λογικῇ
εὐποιίᾳ,
ἵνα
ἔχητε
μεταδοῦναι |
[1, 26] |
Περὶ
μέθης
καὶ
Ἀριστοτέλης
ἐν
|
τῇ |
Λοκρῶν
πολιτείᾳ
Ζάλευκον
τὸν
Λοκρὸν |
[1, 29] |
καὶ
οὐκ
εὐκρινεῖ
χρωμένων
ἡμῶν
|
τῇ |
μεταφορᾷ.
ἀτεχνῶς
γοῦν
οἱ
εὐγνώμονες
|
[1, 21] |
εἶπεν
ὁ
προφήτης.
καὶ
ἐν
|
τῇ |
μιᾷ
ἑβδομάδι,
ἧς
ἑβδομάδος
τὸ |
[1, 25] |
τὴν
νομοθεσίαν
ὠφεληθεὶς
ἐπετίμησε
μὲν
|
τῇ |
Μίνωος
καὶ
Λυκούργου
πολιτείᾳ
πρὸς |
[1, 13] |
δὲ
καὶ
ἡ
ὑπάτη
ἐναντία
|
τῇ |
νεάτῃ
οὖσα,
ἀλλ´
ἄμφω
γε |
[1, 21] |
σχήματι
μηνυόντων
σφίσιν,
ἀλλ´,
οἶμαι,
|
τῇ
|
οἰκείᾳ
διαλέκτῳ.
φασὶ
δὲ
καὶ |
[1, 21] |
ἔτι
δὲ
καὶ
Εὐπόλεμος
ἐν
|
τῇ |
ὁμοίᾳ
πραγματείᾳ
τὰ
πάντα
ἔτη |
[1, 20] |
μουσικῇ
δὲ
μουσικῆς,
κἀν
φιλοσοφίᾳ
|
τῇ |
ὀρθῇ
Ἑλληνικὴ
εἴη
ἂν
ἀλήθεια. |
[1, 3] |
ὁ
δρασσόμενος
τοὺς
σοφοὺς
ἐν
|
τῇ |
πανουργίᾳ
αὐτῶν·
κύριος
γὰρ
μόνος |
[1, 2] |
τῶν
Ἑλλήνων
οἷόν
τε
ψιλῇ
|
τῇ |
περὶ
τῶν
δογματισθέντων
αὐτοῖς
χρωμένους |
[1, 6] |
φαμεν,
οὕτως
συνιέναι
τὰ
ἐν
|
τῇ |
πίστει
λεγόμενα
οὐχ
οἷόν
τε
|
[1, 11] |
ἐν
αὐτῷ
καὶ
βεβαιούμενοι
ἐν
|
τῇ |
πίστει,
πειθὼ
δὲ
ἡ
βεβαίωσις |
[1, 21] |
ἀρχαίων
εἰς
λόγους
τῶν
τῇδε
|
τῇ |
πόλει
τὰ
ἀρχαιότατα
λέγειν
ἐπιχειρεῖ, |
[1, 25] |
κοινωνίας
τῆς
πρὸς
ἄλληλα,
ἑπομένως
|
τῇ |
Πολιτείᾳ
συνάπτει.
ἔπειτα
τέλος
γὰρ |
[1, 15] |
{ᾑ}
σεμνυνόμενός
φησί
που
ἐπὶ
|
τῇ
|
πολυμαθία·
ἐγὼ
δὲ
τῶν
κατ´ |
[1, 2] |
σιωπῶ
γὰρ
ὅτι
οἱ
Στρωματεῖς
|
τῇ
|
πολυμαθίᾳ
σωματοποιούμενοι
κρύπτειν
ἐντέχνως
τὰ |
[1, 24] |
ἐτρέπετο
καὶ
νύκτωρ
τὰ
πολλὰ
|
τῇ |
πορείᾳ
ἐκέχρητο.
ἑτέρα
γὰρ
ἦν
|
[1, 6] |
ῥᾷον
ἅμα
καὶ
θᾶττον
σὺν
|
τῇ |
προπαιδείᾳ
θηρᾶσαι
ἄν
τινα
τὴν |
[1, 1] |
Ἕλληνα,
ἵνα
πάντας
κερδάνωμεν.
κἀν
|
τῇ |
πρὸς
Κολασσαεῖς
ἐπιστολῇ
νουθετοῦντες»
γράφει |
[1, 7] |
γνωστικῇ.
αὐτίκα
ὁ
Κλήμης
ἐν
|
τῇ |
πρὸς
Κορινθίους
ἐπιστολῇ
κατὰ
λέξιν |
[1, 14] |
μέμνηται
ὁ
ἀπόστολος
Παῦλος
ἐν
|
τῇ |
πρὸς
Τίτον
ἐπιστολῇ,
λέγων
οὕτως· |
[1, 27] |
οὐ
φθόνῳ
τινὶ
οὐδὲ
δυσμενείᾳ
|
τῇ |
πρὸς
τὸν
πάσχοντα,
ὡς
δ´ |
[1, 14] |
δὲ
αὐτῷ
καὶ
Ἡρόδοτος
ἐν
|
τῇ |
πρώτῃ.
εἰσὶ
δὲ
οἱ
χρόνοι |
[1, 15] |
ψυχὴν
αὐτῆς
εἶναι
τὸ
ἐν
|
τῇ
|
σελήνῃ
φαινόμενον
πρόσωπον
οἴεται.
Τάδε |
[1, 11] |
μὴ
καυχάσθω
ὁ
σοφὸς
ἐν
|
τῇ
|
σοφίᾳ
αὐτοῦ,
καὶ
μὴ
καυχάσθω |
[1, 27] |
σκότους
εἰς
ζωὴν«
καὶ
παραθέντα
|
τῇ |
σοφίᾳ
τὴν
ἀκοὴν
νόμιμον
εἶναι |
[1, 18] |
καρδίας
αὐτῶν»
ἐρεῖ.
ἐπειδὴ
ἐν
|
τῇ |
σοφίᾳ
τοῦ
θεοῦ»
τουτέστι
διὰ |
[1, 15] |
τῶν
Βραχμάνων,
τὰ
δὲ
ἐν
|
τῇ |
Συρίᾳ
ὑπὸ
τῶν
καλουμένων
Ἰουδαίων. |
[1, 10] |
δὲ
παραπλεύσας
εἷς
ἀρκεῖ,
καὶ
|
τῇ |
Σφιγγὶ
ὑποκρινάμενος
ἄλλος
εἷς,
εἰ |
[1, 3] |
τῇ
τέχνῃ
οἱ
κακοδαίμονες
σοφισταὶ
|
τῇ |
σφῶν
αὐτῶν
στωμυλλόμενοι
τερθρείᾳ,
ἀμφὶ |
[1, 21] |
ναὶ
μὴν
Θεόπομπος
μὲν
ἐν
|
τῇ |
τεσσαρακοστῇ
τρίτῃ
τῶν
Φιλιππικῶν
μετὰ |
[1, 21] |
γραμματικός,
ὁ
Πλειστονίκης
ἐπικληθείς,
ἐν
|
τῇ |
τετάρτῃ
τῶν
Αἰγυπτιακῶν
ἱστοριῶν,
καίτοι |
[1, 3] |
κ´
ἐπακούσαις.
ταύτῃ
γοῦν
ἐπαιρόμενοι
|
τῇ |
τέχνῃ
οἱ
κακοδαίμονες
σοφισταὶ
τῇ |
[1, 18] |
ἀπολῶ
τὴν
σοφίαν
τῶν
σοφῶν»
|
τῇ |
τῆς
καταφρονουμένης
καὶ
ὑπερορωμένης
βαρβάρου |
[1, 23] |
ἠμύναντο
ἀντιλυποῦντες
ὡς
φιλαργύρους
Αἰγυπτίους
|
τῇ |
τῆς
λείας
ἐκφορήσει,
καθάπερ
ἐκεῖνοι |
[1, 1] |
καὶ
τοὺς
πεινῶντας
δικαιοσύνην
τρέφοντες
|
τῇ |
τοῦ
ἄρτου
διανομῇ.
εἰσὶ
γὰρ |
[1, 1] |
κρύπτεσθαι
μηνύει
καθάπερ
ἐν
γῇ
|
τῇ |
τοῦ
μανθάνοντος
ψυχῇ,
καὶ
αὕτη |
[1, 21] |
Ἀγίας
δὲ
καὶ
Δερκύλος
ἐν
|
τῇ |
τρίτῃ
μηνὸς
πανήμου
ὀγδόῃ
φθίνοντος, |
[1, 15] |
Σελεύκῳ
τῷ
Νικάτορι
συμβεβιωκὼς
ἐν
|
τῇ |
τρίτῃ
τῶν
Ἰνδικῶν
ὧδε
γράφει· |
[1, 1] |
ὁ
εἷς,
ἐν
δὲ
πολλῇ
|
τῇ |
τῶν
ἰχθύων
ἄγρᾳ
ὁ
κάλλιχθυς) |
[1, 1] |
Χριστῷ.
ἁρμόζει
δὲ
καὶ
ἄλλως
|
τῇ |
τῶν
ὑπομνημάτων
ὑποτυπώσει
τὸ
γλαφυρὸν |
[1, 1] |
πορίζων
ἐμαυτῷ,
ἀναγκαίως
κέχρημαι
τῇδε
|
τῇ |
ὑποτυπώσει.
ἔστι
μὲν
οὖν
τινα |
[1, 27] |
τοῦτον
ἐγκαταταγέντα
τῇ
ἐκλεκτῇ
υἱοθεσίᾳ
|
τῇ |
φίλῃ
κεκλημένῃ
τοῦ
θεοῦ,
ᾄδοντα |
[1, 23] |
ποιμενικὴ
καθάπερ
καὶ
τοῖς
πολεμικοῖς
|
τῇ |
φύσει
ἡ
θηρευτική.
ἄγει
δὲ |
[1, 21] |
ψόφου,
ὥς
φησιν
Ἀριστοτέλης
ἐν
|
τῇ |
Φωκέων
πολιτείᾳ.
ἀλλὰ
καὶ
τῶν |
[1, 4] |
τήν
τε
αἴσθησιν
ἐπικαλέσῃ
μεγάλῃ
|
τῇ |
φωνῇ
καὶ
ζητήσῃς
αὐτὴν
ὥσπερ |
[1, 1] |
μὲν
τῇ
γραφῇ,
ὃ
δὲ
|
τῇ |
φωνῇ,
πῶς
οὐκ
ἄμφω
ἀποδεκτέοι, |
[1, 25] |
Μωυσῆς.
ᾗ
τινες
ἀκολούθως
δηλονότι
|
τῇ |
χρηστῇ
δόξῃ
λόγον
ὀρθὸν
τὸν |
[1, 21] |
ἢ
κεʹ
Ἔτι
δὲ
κἀκεῖνα
|
τῇ |
χρονογραφίᾳ
προσαποδοτέον,
τὰς
ἡμέρας
λέγω, |
[1, 23] |
καὶ
τὴν
ταφὴν
τὴν
ἐν
|
τῇ |
ψάμμῳ
τοῦ
Αἰγυπτίου,
ἐπὶ
τῆς |
[1, 6] |
ἀποδείξεων
λόγος
ἀκριβῆ
πίστιν
ἐντίθησι
|
τῇ
|
ψυχῇ
τοῦ
παρακολουθοῦντος,
ὥστε
μηδ´ |
[1, 14] |
τῷ
περὶ
εὑρημάτων
Σωδάμῳ
τῷ
|
Τεγεάτῃ
|
προσάπτει
τὸ
ἀπόφθεγμα,
Δίδυμος
δὲ |
[1, 13] |
καὶ
ἡ
ὑπάτη
ἐναντία
τῇ
|
νεάτῃ |
οὖσα,
ἀλλ´
ἄμφω
γε
ἁρμονία |
[1, 16] |
τὴν
Ἐπικούρου
τελευτήν,
γαμηλιῶνος
δὲ
|
δεκάτῃ |
ἱσταμένου
γενομένην,
ἔτη
φέρει
τὰ |
[1, 16] |
Λυγκέως.
οὗτος
μετὰ
Δαναὸν
γίνεται
|
ἑνδεκάτῃ |
ἄνωθεν
ἀπὸ
Ἰνάχου
καὶ
Μωσέως |
[1, 21] |
φησιν,
ἣ
κατὰ
Λυγκέα
γίνεται
|
ἑνδεκάτῃ |
ὕστερον
Μωυσέως
γενεᾷ.
Ἆπίς
τε |
[1, 21] |
πανήμου
ὀγδόῃ
φθίνοντος,
Ἑλλάνικος
γὰρ
|
δωδεκάτῃ
|
θαργηλιῶνος
μηνός,
καί
τινες
τῶν |
[1, 11] |
εἶπεν·
μόνη
γὰρ
ἡ
ἀλήθεια
|
δυνατή. |
καὶ
πάλιν·
εἴ
τις
δοκεῖ |
[1, 13] |
συνάπτεται.
ἤδη
δὲ
καὶ
ἡ
|
ὑπάτη |
ἐναντία
τῇ
νεάτῃ
οὖσα,
ἀλλ´ |
[1, 14] |
πεντηκοστὴν
ὀλυμπιάδα.
Πυθαγόρας
δὲ
κατὰ
|
Πολυκράτη |
τὸν
τύραννον
περὶ
τὴν
ἑξηκοστὴν |
[1, 21] |
ὧν
δειχθήσεται
ἀναμφηρίστως
πάσης
σοφίας
|
ἀρχαιοτάτη |
ἡ
κατὰ
Ἑβραίους
φιλοσοφία.
εἴρηται |
[1, 2] |
μετ´
ἐμπειρίας
ἔλεγχος,
ὅτι
καὶ
|
τελειοτάτη |
ἀπόδειξις
εὑρίσκεται
ἡ
γνῶσις
τῶν |
[1, 16] |
γε
προκατασκευάζει
τὴν
ὁδὸν
τῇ
|
βασιλικωτάτῃ |
διδασκαλίᾳ,
ἁμῇ
γέ
πῃ
σωφρονίζουσα |
[1, 21] |
καὶ
τὰ
ἄλλα
τὰ
ὀγδοήκοντα
|
ἔτη, |
ἃ
γεγόνει
ὁ
Μωυσῆς
πρὸ |
[1, 21] |
τὸ
δέκατον
ἔτος
Ἀντωνίνου
πάντα
|
ἔτη |
αωλγʹ
ἄλλοι
δὲ
μέχρι
τῆς |
[1, 21] |
μῆνας
ιαʹ
ἡμέρας
κβʹ
Τίτος
|
ἔτη |
βʹ
μῆνας
βʹ
Δομιτιανὸς
ἔτη |
[1, 21] |
ὁ
Μακεδὼν
κατὰ
τὰ
προκείμενα
|
ἔτη |
βασιλεύειν
ἄρχεται.
ὁμοίως
οὖν
καὶ |
[1, 21] |
Ἡσαΐου
δωρεῖται
ὁ
θεὸς
ἄλλα
|
ἔτη |
βιῶσαι
πεντεκαίδεκα
δι´
ἀναποδισμοῦ
ἡλίου. |
[1, 21] |
ἕν,
Οὐεσπεσιανὸς
ἔτη
ιʹ
Τίτος
|
ἔτη |
γʹ
Δομιτιανὸς
ἔτη
ιεʹ
Νέρβας |
[1, 21] |
οὕτως
ἀναγράφουσι·
Γάιος
Ἰούλιος
Καῖσαρ
|
ἔτη |
γʹ
μῆνας
δʹ
ἡμέρας
μεθ´ |
[1, 21] |
φησὶν
ἀπὸ
Μωυσέως
ἕως
Δαβὶδ
|
ἔτη |
γίγνεσθαι
φπεʹ
ἀπὸ
δὲ
Δαβὶδ |
[1, 21] |
κατὰ
μὲν
Φιλόχορον
ἑκατὸν
ὀγδοήκοντα
|
ἔτη |
γίνεται
ὕστερον
τῆς
Ἰωνικῆς
ἀποικίας· |
[1, 21] |
τρία,
Τιβέριος
ἔτη
κβʹ
Γάιος
|
ἔτη |
δʹ
Κλαύδιος
ἔτη
ιδʹ
Νέρων |
[1, 21] |
εἴκοσι
ἢ
μιᾷ
πλείους
διαριθμοῦνται,
|
ἔτη |
δέ,
ὡς
ἔπος
εἰπεῖν,
τετρακόσια |
[1, 21] |
ἐπὶ
τοὺς
ἑπτὰ
ἐπὶ
Θήβαις
|
ἔτη |
δέκα,
ἐπὶ
δὲ
τὸν
Ὀλυμπίασιν |
[1, 21] |
Αἰνείου
κάθοδον
καὶ
κτίσιν
Λαουινίου
|
ἔτη |
δέκα,
ἐπί
τε
τὴν
Ἀσκανίου |
[1, 21] |
οἱ
χρόνοι
οὕτω
κατάγονται.
Ἀλέξανδρος
|
ἔτη |
δεκαοκτώ,
Πτολεμαῖος
ὁ
Λάγου
ἔτη |
[1, 21] |
βασιλεία
ἕως
τῆς
Κομόδου
τελευτῆς
|
ἔτη |
διακόσια
εἴκοσι
δύο.
πάλιν
τε |
[1, 21] |
ὀλυμπιάδος
ἐπὶ
τὴν
Ξέρξου
διάβασιν
|
ἔτη |
διακόσια
ἐνενήκοντα
ἑπτά·
ἀφ´
ἧς |
[1, 21] |
Ἀντώνιος
ἀπέσφαξεν
ἑαυτὸν
ἐν
Ἀλεξανδρείᾳ,
|
ἔτη |
διακόσια
ἐνενήκοντα
τέσσαρα,
ὅτε
ὑπάτευεν |
[1, 21] |
ἀναίρεσιν,
ὅτε
ὕπατοι
ἐγένοντο,
{ἐπὶ}
|
ἔτη |
διακόσια
τεσσαράκοντα
τρία,
ἀπὸ
δὲ |
[1, 21] |
μεθ´
οὓς
χρόνους
Περσικῆς
βασιλείας
|
ἔτη
|
διακόσια
τριάκοντα
πέντε,
ἔπειτα
τῆς |
[1, 21] |
ἐπὶ
τὸ
αὐτὸ
τῶν
Περσικῶν
|
ἔτη |
διακόσια
τριάκοντα
πέντε.
καθελὼν
δὲ |
[1, 21] |
ἐπὶ
τὴν
προειρημένην
προθεσμίαν
συνάγεσθαι
|
ἔτη |
{δις}
χίλια
πεντακόσια
ὀγδοήκοντα.
ἀπὸ |
[1, 21] |
Ἀδὰμ
ἕως
τοῦ
κατακλυσμοῦ
συνάγεται
|
ἔτη |
δισχίλια
ἑκατὸν
τεσσαράκοντα
ὀκτὼ
ἡμέραι |
[1, 21] |
ἐπὶ
πᾶσιν
ἡ
Κλεοπάτρα
ἐβασίλευσεν
|
ἔτη |
δύο
καὶ
εἴκοσι,
μεθ´
ἣν |
[1, 21] |
ἔπειτα
ὁ
τούτου
υἱὸς
Ἀμὼς
|
ἔτη |
δύο,
μεθ´
ὃν
Ἰωσίας
ὁ |
[1, 21] |
Ζαχαρίας
ἐπὶ
Δαρείου
τοῦ
πρώτου
|
ἔτη |
δύο,
μεθ´
ὃν
ὁ
ἐν |
[1, 21] |
ταῦτα
ἐπὶ
τὴν
Ἀλεξάνδρου
μεταλλαγὴν
|
ἔτη |
δώδεκα.
Πάλιν
ἀπὸ
τῆς
πρώτης |
[1, 21] |
καὶ
ἔμεινεν
ἡ
αἰχμαλωσία
ἐπὶ
|
ἔτη |
ἑβδομήκοντα
καταλήξασα
εἰς
τὸ
δεύτερον |
[1, 21] |
(καὶ
γίνεται
ἡ
αἰχμαλωσία
ἐπὶ
|
ἔτη |
ἑβδομήκοντα)
πλὴν
ὀλίγων,
οἳ
εἰς |
[1, 21] |
τοῦ
σιδήρου
καὶ
Ἰδαίους
δακτύλους
|
ἔτη |
ἑβδομήκοντα
τρία,
ὥς
φησι
Θράσυλλος. |
[1, 21] |
εἶτα
ἐπὶ
τὴν
Τροίας
ἅλωσιν
|
ἔτη |
εἴκοσι.
ἀπὸ
δὲ
Τροίας
ἁλώσεως
|
[1, 21] |
ἔτη
ὀκτώ,
εἶτα
Ἐζεκίας
ἐπὶ
|
ἔτη
|
εἴκοσι
ἐννέα.
τούτῳ
δι´
ὁσιότητα |
[1, 21] |
βίβλου
τῶν
Βασιλειῶν
τοῦ
Σαοὺλ
|
ἔτη |
εἴκοσι,
ἐπεὶ
ἀνακαινισθεὶς
ἐβασίλευσε.
μετὰ |
[1, 21] |
ἔτη
τεσσαράκοντα,
Πτολεμαῖος
ὁ
Φιλάδελφος
|
ἔτη |
εἴκοσι
ἑπτά,
εἶτα
ὁ
Εὐεργέτης |
[1, 21] |
τὴν
κατάλυσιν
καὶ
Ἀθηναίων
ἧτταν
|
ἔτη
|
εἴκοσι
ἑπτά·
καὶ
ἐπὶ
τὴν |
[1, 21] |
προφήτης,
σὺν
οἷς
Σαοὺλ
ἐβασίλευσεν,
|
ἔτη |
εἴκοσι
ἑπτὰ
κατασχών.
οὗτος
καὶ |
[1, 21] |
φασιν
ἐπὶ
Ῥώμης
κτίσιν
συνάγεσθαι
|
ἔτη |
εἴκοσι
τέσσαρα.
ἐντεῦθεν
ἐπὶ
τὴν |
[1, 21] |
τοῦτον
βασιλεύει
Ἀβιοὺμ
υἱὸς
αὐτοῦ
|
ἔτη |
{εἴκοσι}
τρία,
καὶ
ὁμοίως
ὁ |
[1, 21] |
ὃν
ἔθηκε
Δομετιανὸς
ἐν
Ῥώμῃ,
|
ἔτη |
ἑκατὸν
δεκατέσσαρα,
ἀπὸ
δὲ
τοῦ |
[1, 21] |
ἕως
τῆς
Κομόδου
τελευτῆς
εὑρίσκεται
|
ἔτη |
ἑκατὸν
εἴκοσι
ἓν
μῆνες
ἓξ |
[1, 21] |
Γναίου
Δομετίου
καὶ
Ἀσινίου
συναθροίζεται
|
ἔτη |
ἑκατὸν
εἴκοσι.
Ἔφορος
δὲ
καὶ |
[1, 21] |
ἁλώσεως
ἐπὶ
τὴν
Ἡρακλειδῶν
κάθοδον
|
ἔτη |
ἑκατὸν
εἴκοσι
ἢ
ἑκατὸν
ὀγδοήκοντα. |
[1, 21] |
ἣν
ἐποιήσατο
Ναβουχοδονόσορ
ἐξ
Ἱεροσολύμων,
|
ἔτη |
ἑκατὸν
εἴκοσι
ὀκτὼ
μῆνας
ἕξ. |
[1, 21] |
ἀγῶνος
ἐπὶ
τὴν
Κομόδου
τελευτὴν
|
ἔτη |
ἑκατὸν
ἕνδεκα.
Εἰσὶ
δὲ
οἳ |
[1, 21] |
χρονογραφία,
ἀπὸ
βασιλείας
τῆς
Σολομῶνος
|
ἔτη |
ἑκατὸν
ὀγδοήκοντα
ἕν.
Ἀπὸ
δὲ |
[1, 21] |
ἀναιρέσεως
ἐπὶ
τὴν
Ἀλεξάνδρου
τελευτὴν
|
ἔτη |
ἑκατὸν
ὀγδοήκοντα
ἕξ.
ἐντεῦθεν
ἐπὶ |
[1, 21] |
προηγούμενον
ἔτος
τῶν
πρώτων
Ὀλυμπίων
|
ἔτη |
ἑκατὸν
ὀκτώ·
ἀφ´
ἧς
ὀλυμπιάδος |
[1, 21] |
μὲν
τὴν
ἐπιτροπίαν
τὴν
Λυκούργου
|
ἔτη |
ἑκατὸν
πεντήκοντα
ἐννέα·
ἐπὶ
δὲ
|
[1, 21] |
τῶν
Τρωϊκῶν.
Ἀπολλόδωρος
δὲ
μετὰ
|
ἔτη |
ἑκατὸν
τῆς
Ἰωνικῆς
ἀποικίας
Ἀγησιλάου |
[1, 21] |
βασιλεύει
Ἰωναθὰν
ὁ
υἱὸς
Ὀζίου
|
ἔτη
|
ἑκκαίδεκα·
ἐπὶ
τούτου
ἔτι
Ἡσαΐας |
[1, 21] |
ὁ
υἱὸς
αὐτοῦ
Ἄχαζ
ἐπὶ
|
ἔτη |
ἑκκαίδεκα·
ἐπὶ
τούτου
πεντεκαιδεκάτῳ
ἔτει |
[1, 21] |
ἐντεῦθεν
ἐπὶ
τὴν
Ἡρακλέους
ἀποθέωσιν
|
ἔτη
|
ἕνδεκα,
εἶτα
ἐπὶ
τὴν
Ἑλένης |
[1, 21] |
Ἰωακεὶμ
τρίμηνον
βασιλεύει,
εἶτα
Σεδεκίας
|
ἔτη |
ἕνδεκα.
καὶ
μέχρι
τούτου
προφητεύων |
[1, 21] |
Ἰωακεὶμ
ἐπὶ
φόρῳ
τῆς
γῆς
|
ἔτη |
ἕνδεκα.
μετὰ
τοῦτον
ὁ
ὁμώνυμος |
[1, 21] |
τὴν
Ἑλένης
ὑπὸ
Θησέως
ἁρπαγὴν
|
ἔτη |
ἐννέα.
ἐντεῦθεν
ἐπὶ
τὴν
Ἡρακλέους |
[1, 21] |
τριάκοντα,
μεθ´
ὃν
ὁ
Φύσκων
|
ἔτη |
ἐννέα
καὶ
εἴκοσι,
εἶτα
ὁ |
[1, 21] |
τριάκοντα,
εἶτα
ὁ
ἐπικληθεὶς
Διόνυσος
|
ἔτη |
ἐννέα
καὶ
εἴκοσι.
ἐπὶ
πᾶσιν |
[1, 21] |
ἐκ
φυλῆς
Μανασσῆ
καὶ
ἦρξεν
|
ἔτη |
ἕξ,
μεθ´
ὃν
ἦρξεν
Ἀβατθὰν |
[1, 21] |
δὲ
προφητεύειν
Ἐλισσαῖος
υἱὸς
Σαφὰτ
|
ἔτη |
ἕξ,
ὢν
ἐτῶν
τεσσαράκοντα.
εἶτα |
[1, 21] |
καὶ
εἴκοσι,
εἶτα
ὁ
Λάθουρος
|
ἔτη |
ἓξ
καὶ
τριάκοντα,
εἶτα
ὁ |
[1, 21] |
δὲ
Ἰσαὰκ
ἕως
τῆς
κληροδοσίας
|
ἔτη |
ἑξακόσια
δέκα
ἕξ.
ἔπειτα
ἀπὸ |
[1, 21] |
πάντα
ἐπὶ
τὴν
Σολομῶνος
τελευτὴν
|
ἔτη |
ἑξακόσια
ὀγδοήκοντα
τρία
μῆνας
ἑπτά. |
[1, 21] |
ἀποδείκνυται
τῆς
μὲν
Διονύσου
ἀποθεώσεως
|
ἔτη |
ἑξακόσια
τέσσαρα,
εἴ
γε
τῆς |
[1, 21] |
καὶ
ἐπὶ
τὴν
Ἡρακλειδῶν
κάθοδον
|
ἔτη
|
ἑξήκοντα
ἕν,
ἐπί
τε
τὴν |
[1, 21] |
Ἴδης
ἐμπρησμοῦ
ἐπὶ
Γανυμήδους
ἁρπαγὴν
|
ἔτη |
ἑξήκοντα
πέντε.
ἐντεῦθεν
δὲ
ἐπὶ |
[1, 21] |
δὲ
ἐπὶ
τὴν
Ἰωνίας
κτίσιν
|
ἔτη |
ἑξήκοντα·
τὰ
δὲ
τούτοις
ἑξῆς |
[1, 21] |
ἐπὶ
τὸν
ἔκπλουν
τῆς
Ἀργοῦς
|
ἔτη
|
ἑξήκοντα
τέσσαρα.
ἐκ
τούτου
ἐπὶ |
[1, 21] |
φέρει.
βασιλεύει
μὲν
οὖν
Χάριλλος
|
ἔτη |
ἑξήκοντα
τέσσαρα,
μεθ´
ὃν
υἱὸς |
[1, 21] |
ἐν
τῇ
Ἀργοῖ
πλεύσαντας
συνάγεται
|
ἔτη |
ἑξήκοντα
τρία·
Ἀσκληπιός
τε
καὶ |
[1, 21] |
ὁ
ἐκ
Βηθλεὲμ
φυλῆς
Ἰούδα
|
ἔτη |
ἑπτά,
ἔπειτα
Ἑβρὼν
ὁ
Ζαβουλωνίτης |
[1, 21] |
αὖθις
ὁ
λαὸς
παραδίδοται
Μαδιηναίοις
|
ἔτη |
ἑπτά,
ἐπὶ
τούτοις
Γεδεὼν
ἐκ
|
[1, 21] |
Σολομῶνα
βασιλεύει
Ῥοβοὰμ
υἱὸς
αὐτοῦ
|
ἔτη |
ἑπτακαίδεκα,
καὶ
ἦν
ἀρχιερεὺς
Ἀβιμέλεχ |
[1, 21] |
καὶ
εἴκοσι,
εἶτα
ὁ
Φιλοπάτωρ
|
ἔτη |
ἑπτακαίδεκα,
μεθ´
ὃν
ὁ
Ἐπιφανὴς |
[1, 21] |
Ἀσίαν
διαβῆναι,
ὡς
μὲν
Φανίας
|
ἔτη |
ἑπτακόσια
δεκαπέντε,
ὡς
δὲ
Ἔφορος
|
[1, 21] |
τὸ
δωδέκατον
βασιλεύοντος
Αἰγύπτου
συνάγεσθαι
|
ἔτη |
ερμθʹ
ἀφ´
οὗ
δὲ
χρόνου |
[1, 21] |
ἀριθμήσαντες
ἀπὸ
Ἰνάχου
καὶ
Μωυσέως
|
ἔτη |
ἔφησαν
γίνεσθαι
αωμβʹ
οἳ
δὲ |
[1, 21] |
ἀπὸ
Ἀδὰμ
ἕως
Κομόδου
τελευτῆς
|
ἔτη |
εψπδʹ
μῆνες
δύο
ἡμέραι
δώδεκα. |
[1, 21] |
Αὐγούστου,
οὕτω
πληροῦται
τὰ
τριάκοντα
|
ἔτη |
ἕως
οὗ
ἔπαθεν.
ἀφ´
οὗ |
[1, 21] |
τῆς
ἐρημώσεως
Ἱερουσαλήμ,
τὰ
Οὐεσπεσιανοῦ
|
ἔτη |
ζʹ
μῆνας
ιαʹ
τὰ
γὰρ |
[1, 21] |
ιδʹ
Γάλβας
ἔτος
ἕν,
Οὐεσπεσιανὸς
|
ἔτη |
ιʹ
Τίτος
ἔτη
γʹ
Δομιτιανὸς |
[1, 21] |
ἄρχοντα,
ἐφ´
οὗ
θνῄσκει
Ἀλέξανδρος,
|
ἔτη |
ιαʹ
ἐντεῦθεν
ἐπὶ
τὴν
ἡγεμονίαν |
[1, 21] |
μῆνας
ἑπτὰ
ἡμέραν
αʹ
Οὐεσπεσιανὸς
|
ἔτη |
ιαʹ
μῆνας
ιαʹ
ἡμέρας
κβʹ |
[1, 21] |
ἔτη
ιθʹ
ἡμέρας
ιαʹ
Κόμοδος
|
ἔτη |
ιβʹ
μῆνας
θʹ
ἡμέρας
ιδʹ |
[1, 21] |
ιʹ
ἡμέρας
ὀκτώ·
τοῦτον
Κλαύδιος
|
ἔτη |
ιγʹ
μῆνας
ηʹ
ἡμέρας
κηʹ |
[1, 21] |
μῆνας
ηʹ
ἡμέρας
κηʹ
Νέρων
|
ἔτη |
ιγʹ
μῆνας
ὀκτὼ
ἡμέρας
κηʹ |
[1, 21] |
δʹ
Κλαύδιος
ἔτη
ιδʹ
Νέρων
|
ἔτη |
ιδʹ
Γάλβας
ἔτος
ἕν,
Οὐεσπεσιανὸς
|
[1, 21] |
κβʹ
Γάιος
ἔτη
δʹ
Κλαύδιος
|
ἔτη |
ιδʹ
Νέρων
ἔτη
ιδʹ
Γάλβας |
[1, 21] |
ἔτη
βʹ
μῆνας
βʹ
Δομιτιανὸς
|
ἔτη |
ιεʹ
μῆνας
ηʹ
ἡμέρας
εʹ |
[1, 21] |
ιʹ
Τίτος
ἔτη
γʹ
Δομιτιανὸς
|
ἔτη |
ιεʹ
Νέρβας
ἔτος
αʹ
Τραϊανὸς
|
[1, 21] |
ιεʹ
Νέρβας
ἔτος
αʹ
Τραϊανὸς
|
ἔτη |
ιθʹ
Ἀδριανὸς
ἔτη
καʹ
Ἀντωνῖνος |
[1, 21] |
ἡμέρας
ζʹ
Μᾶρκος
Αὐρήλιος
Ἀντωνῖνος
|
ἔτη |
ιθʹ
ἡμέρας
ιαʹ
Κόμοδος
ἔτη |
[1, 21] |
μῆνας
δʹ
ἡμέρας
ιʹ
Τραϊανὸς
|
ἔτη |
ιθʹ
μῆνας
ζʹ
ἡμέρας
ιεʹ |
[1, 21] |
δʹ
ἡμέραν
μίαν,
ἔπειτα
Τιβέριος
|
ἔτη |
κϛ
μῆνας
ἡμέρας
ιθʹ
ὃν |
[1, 21] |
μῆνας
ζʹ
ἡμέρας
ιεʹ
Ἀδριανὸς
|
ἔτη |
κʹ
μῆνας
ιʹ
ἡμέρας
κηʹ |
[1, 21] |
αʹ
Τραϊανὸς
ἔτη
ιθʹ
Ἀδριανὸς
|
ἔτη |
καʹ
Ἀντωνῖνος
ἔτη
κγʹ
ὁμοίως |
[1, 21] |
ἑπτὰ
συνάπτουσι
τὰ
Ἑβρὼν
ὀκτὼ
|
ἔτη. |
καὶ
μετὰ
τοῦτον
ἐξαμαρτὼν
πάλιν |
[1, 21] |
Αὔγουστος
ἔτη
τεσσαράκοντα
τρία,
Τιβέριος
|
ἔτη |
κβʹ
Γάιος
ἔτη
δʹ
Κλαύδιος |
[1, 21] |
μῆνας
ιʹ
ἡμέρας
κηʹ
Ἀντωνῖνος
|
ἔτη |
κβʹ
μῆνας
τρεῖς
ἡμέρας
ζʹ |
[1, 21] |
ιθʹ
Ἀδριανὸς
ἔτη
καʹ
Ἀντωνῖνος
|
ἔτη |
κγʹ
ὁμοίως
πάλιν
Ἀντωνῖνος
καὶ |
[1, 21] |
τοῦτον
βασιλεύει
Ἰωσαφὰτ
υἱὸς
αὐτοῦ
|
ἔτη |
κεʹ
ἐπὶ
τούτου
προφητεύουσιν
Ἠλίας |
[1, 21] |
τὸν
Μωυσέα
ὁ
προειρημένος
ἀνὴρ
|
ἔτη |
κζʹ
ἔπειτα
ἁμαρτόντες
οἱ
Ἑβραῖοι |
[1, 21] |
ὁμοίως
πάλιν
Ἀντωνῖνος
καὶ
Κόμοδος
|
ἔτη |
λβʹ
γίνεται
τὰ
πάντα
ἀπὸ |
[1, 21] |
ἡμέρας
μεθ´
ὃν
Αὔγουστος
ἐβασίλευσεν
|
ἔτη |
μϛ
μῆνας
δʹ
ἡμέραν
μίαν, |
[1, 21] |
ἕως
τῆς
καταστροφῆς
Ἱερουσαλὴμ
γίνονται
|
ἔτη |
μβʹ
μῆνες
γʹ
καὶ
ἀπὸ |
[1, 21] |
οὖν
αἱ
βτʹ
ἡμέραι
γίνονται
|
ἔτη |
μῆνες
δʹ
ὧν
τὸ
ἥμισυ |
[1, 21] |
τοῦ
λαοῦ
Ἰησοῦς
πολεμῶν
μὲν
|
ἔτη |
ξεʹ
ἐν
δὲ
τῇ
γῇ |
[1, 21] |
Τροίας
ἁλώσεως
ἐπὶ
Ἡρακλειδῶν
κάθοδον
|
ἔτη |
ὀγδοήκοντα·
ἐντεῦθεν
δὲ
ἐπὶ
τὴν |
[1, 21] |
ἐξ
Αἰγύπτου
τῶν
Ἰουδαίων
ἔξοδον
|
ἔτη |
ὀγδοήκοντα
καὶ
τὰ
μέχρι
τῆς |
[1, 21] |
Ἡρακλειδῶν
κάθοδον
Ὅμηρον
γεγονέναι
μετὰ
|
ἔτη
|
ὀγδοήκοντα
τῆς
Ἰλίου
ἁλώσεως,
εὑρεθήσεται |
[1, 21] |
τούτου
μέχρι
Ἀντωνίνου
δεκάτου
ἔτους
|
ἔτη |
οζʹ
ὡς
εἶναι
ἀπὸ
Μωυσέως |
[1, 21] |
τὸν
Ἄχαζ
διαδέχεται
Ὠσηὲ
ἐπὶ
|
ἔτη |
ὀκτώ,
εἶτα
Ἐζεκίας
ἐπὶ
ἔτη
|
[1, 21] |
ἔτη
ὀκτώ,
ἔπειτα
Ἐγλὼμ
Ἐφραῒμ
|
ἔτη |
ὀκτώ.
ἔνιοι
δὲ
τοῖς
τοῦ |
[1, 21] |
ἑπτά,
ἔπειτα
Ἑβρὼν
ὁ
Ζαβουλωνίτης
|
ἔτη
|
ὀκτώ,
ἔπειτα
Ἐγλὼμ
Ἐφραῒμ
ἔτη |
[1, 21] |
Ἰωρὰμ
τοῦ
υἱοῦ
Ἰωσαφὰτ
ἐπὶ
|
ἔτη |
ὀκτώ,
ἐφ´
οὗ
προφητεύει
Ἠλίας |
[1, 21] |
ἐπί
τε
τὴν
Ἀσκανίου
ἀρχὴν
|
ἔτη |
ὀκτώ,
καὶ
ἐπὶ
τὴν
Ἡρακλειδῶν |
[1, 21] |
ἡ
μήτηρ
Ὀζίου
Γοθολία
βασιλεύει
|
ἔτη |
ὀκτώ,
κατακτείνασα
τὰ
τέκνα
τοῦ |
[1, 21] |
τὰ
ἐπὶ
τὴν
Κομόδου
τελευτὴν
|
ἔτη· |
ὅσα
γε
συνάγεται.
Μετὰ
δὲ |
[1, 21] |
καὶ
μετὰ
τοὺς
κριτὰς
βασιλειῶν
|
ἔτη |
πεντακόσια
ἑβδομήκοντα
δύο
μῆνες
ἓξ |
[1, 21] |
αἰχμάλωτοι
γεγόνασιν
ἕως
Πτολεμαίου
τετάρτου
|
ἔτη |
πεντακόσια
ἑβδομήκοντα
τρία
μῆνας
ἐννέα, |
[1, 21] |
ἡ
προκειμένη
δείκνυσι
χρονογραφία,
συνάγονται
|
ἔτη
|
πεντακόσια
εἴκοσι
τρία
μῆνες
ἑπτὰ |
[1, 21] |
ἡλικίαν,
ὡς
μέν
τινές
φασιν,
|
ἔτη |
πεντακόσια
ἐνενήκοντα
πέντε,
ὡς
δὲ |
[1, 21] |
τεσσαρακοστῇ
τρίτῃ
τῶν
Φιλιππικῶν
μετὰ
|
ἔτη |
πεντακόσια
τῶν
ἐπὶ
Ἰλίῳ
στρατευσάντων |
[1, 21] |
εἴκοσι
ἑπτά,
εἶτα
ὁ
Εὐεργέτης
|
ἔτη |
πέντε
καὶ
εἴκοσι,
εἶτα
ὁ |
[1, 21] |
διαδέχεται
ὁ
Φιλομήτωρ
καὶ
βασιλεύει
|
ἔτη |
πέντε
καὶ
τριάκοντα,
μεθ´
ὃν |
[1, 21] |
ἐπὶ
Μελικέρτῃ
τὰ
Ἴσθμια
ἔθηκεν,
|
ἔτη |
πεντεκαίδεκα.
ἀπὸ
δὲ
Περσέως
στρατείας |
[1, 21] |
ὁμοίως
ὁ
υἱὸς
αὐτοῦ
ἐπὶ
|
ἔτη |
πεντήκοντα
δύο,
καὶ
λεπρῶν
οὗτος |
[1, 21] |
ὁ
υἱὸς
αὐτοῦ
Μανασσῆς
βασιλεύει
|
ἔτη |
πεντήκοντα
πέντε,
ἔπειτα
ὁ
τούτου
|
[1, 21] |
τὴν
Κάστορος
καὶ
Πολυδεύκους
ἀποθέωσιν
|
ἔτη |
πεντήκοντα
τρία.
ἐνταῦθά
που
καὶ |
[1, 16] |
πολλὰ
τῆς
Ἰλίου
ἁλώσεως
γεγονὼς
|
ἔτη |
πρὸ
τῶν
ὀλυμπιάδων
ἔτεσιν
ἑκατὸν |
[1, 21] |
μῆνας
ιαʹ
τὰ
γὰρ
δύο
|
ἔτη |
προσλαμβάνεται
τοῖς
Ὄθωνος
καὶ
Γάλβα |
[1, 21] |
ἕως
Κομόδου
τελευτῆς
τὰ
πάντα
|
ἔτη |
ρϟ
δʹ
μὴν
εἷς
ἡμέραι |
[1, 21] |
καταστροφῆς
Ἱερουσαλὴμ
ἕως
Κομόδου
τελευτῆς
|
ἔτη |
ρκβʹ
μῆνες
ιʹ
ἡμέραι
ιγʹ |
[1, 21] |
ἀπὸ
Αὐγούστου
ἕως
Κομόδου
τελευτῆς
|
ἔτη |
σκβʹ
καὶ
τὰ
ἀπὸ
Ἀδὰμ |
[1, 21] |
Καίσαρος
ἕως
Κομόδου
τελευτῆς
γίνονται
|
ἔτη |
σλϛ
μῆνες
συνάγεται
δὲ
πάντα |
[1, 21] |
σκηνῆς.
καὶ
γίνεται
τὰ
πάντα
|
ἔτη |
σὺν
τοῖς
τῆς
αἰχμαλωσίας
μέχρι |
[1, 21] |
τὴν
αἰχμαλωσίαν
τὴν
ἐπὶ
Οὐεσπεσιανοῦ
|
ἔτη |
συνάγεται
τετρακόσια
δέκα,
τελευταῖα
δὲ
|
[1, 21] |
Ἡρακλέους
αὐτοῦ
καὶ
Ἀσκληπιοῦ
ἀποθέωσιν
|
ἔτη |
συνάγεται
τριάκοντα
ὀκτὼ
κατὰ
τὸν |
[1, 21] |
τῆς
βασιλείας
τῆς
Δαβὶδ
τεσσαράκοντα
|
ἔτη, |
συνάξει
ἔτη
τὰ
πάντα
ἑξακόσια |
[1, 21] |
τῆς
Δαβὶδ
τεσσαράκοντα
ἔτη,
συνάξει
|
ἔτη |
τὰ
πάντα
ἑξακόσια
δέκα.
ἀκριβέστερον |
[1, 21] |
τε
τοῦ
Μωυσέως
ἑκατὸν
εἴκοσι
|
ἔτη |
τά
τε
τοῦ
Σολομῶνος
τεσσαράκοντα· |
[1, 21] |
τὴν
Ἑλένης
ὑπὸ
Ἀλεξάνδρου
ἁρπαγὴν
|
ἔτη |
τέσσαρα.
εἶτα
ἐπὶ
τὴν
Τροίας |
[1, 21] |
ἑπτακαίδεκα,
μεθ´
ὃν
ὁ
Ἐπιφανὴς
|
ἔτη |
τέσσαρα
καὶ
εἴκοσι·
τοῦτον
διαδέχεται |
[1, 21] |
ταῦτα
ἐβασίλευσε
Σολομὼν
υἱὸς
Δαβὶδ
|
ἔτη |
τεσσαράκοντα.
διαμένει
ἐπὶ
τούτου
Νάθαν |
[1, 21] |
ὑπὸ
ἀλλοφύλοις
γίνεται
τοῖς
Φυλιστιεὶμ
|
ἔτη
|
τεσσαράκοντα.
ἐπιστρεψάντων
δὲ
αὐτῶν
Σαμψὼν |
[1, 21] |
δώδεκα
μυριάδας
αὐτῶν
ἀπολέσας
ἦρξεν
|
ἔτη |
τεσσαράκοντα,
μεθ´
ὃν
ὁ
υἱὸς
|
[1, 21] |
τὴν
ἀρχὴν
τοῦ
Πελοποννησιακοῦ
πολέμου
|
ἔτη |
τεσσαράκοντα
ὀκτώ·
καὶ
ἐπὶ
τὴν |
[1, 21] |
ἔτη
δεκαοκτώ,
Πτολεμαῖος
ὁ
Λάγου
|
ἔτη |
τεσσαράκοντα,
Πτολεμαῖος
ὁ
Φιλάδελφος
ἔτη |
[1, 21] |
γυναικός,
καὶ
τὰ
πάντα
γίνεται
|
ἔτη |
τεσσαράκοντα.
συνάγεται
οὖν
ἀπὸ
Σολομῶνος |
[1, 21] |
τοῦ
λαοῦ
διακρίνουσα
ἡ
Δεββώρα
|
ἔτη |
τεσσαράκοντα.
τελευτησάσης
δὲ
αὐτῆς
ἁμαρτὼν |
[1, 21] |
τῆς
τοῦ
σωτῆρος
γενέσεως·
Αὔγουστος
|
ἔτη |
τεσσαράκοντα
τρία,
Τιβέριος
ἔτη
κβʹ |
[1, 21] |
τοῦ
Ἰεσσαὶ
ἐκ
φυλῆς
Ἰούδα
|
ἔτη
|
τεσσαράκοντα,
ὡς
περιέχει
ἡ
δευτέρα |
[1, 21] |
ἀριθμὸς
ἕως
τοῦ
Σαμουὴλ
γίνεται
|
ἔτη |
τετρακόσια
ἑξήκοντα
τρία
μῆνες
ἑπτά. |
[1, 21] |
ἔπειτα
ἀπὸ
κριτῶν
ἕως
Σαμουὴλ
|
ἔτη |
τετρακόσια
ἑξήκοντα
τρία
μῆνες
ἑπτά. |
[1, 21] |
ἡμᾶς
τῶν
χρόνων
ἀκρίβεια
συνάγει,
|
ἔτη |
τετρακόσια
ὀγδοήκοντα
δύο
μῆνες
ἓξ |
[1, 21] |
αἰχμαλωσίας
τῆς
ὑπὸ
Χαλδαίων
γενομένης
|
ἔτη |
τετρακόσια
πεντήκοντα
δύο
μῆνες
ἕξ, |
[1, 21] |
βασιλείαν
Δαβίδ,
ὡς
μέν
τινες,
|
ἔτη |
τετρακόσια
πεντήκοντα,
ὡς
δὲ
ἡ |
[1, 21] |
καὶ
τὸ
εὐαγγέλιον.
πεντεκαίδεκα
οὖν
|
ἔτη |
Τιβερίου
καὶ
πεντεκαίδεκα
Αὐγούστου,
οὕτω |
[1, 21] |
λαὸν
Ἠλὶ
ὁ
ἱερεὺς
τεσσαράκοντα
|
ἔτη. |
τοῦτον
δὲ
διαδέχεται
Σαμουὴλ
ὁ |
[1, 21] |
ἀριθμοῦνται·
εἰς
μέντοι
τὰ
ἑκατὸν
|
ἔτη |
τρεῖς
ἐγκαταλέγονται
γενεαί.
ἀπὸ
δὲ |
[1, 21] |
ὃν
ὁ
υἱὸς
αὐτοῦ
Ἀβιμέλεχ
|
ἔτη |
τρία.
διαδέχεται
τοῦτον
Βωλεᾶς
υἱὸς |
[1, 21] |
ὃν
Ἡρακλῆς
ἔθηκεν
ἐπὶ
Πέλοπι,
|
ἔτη |
τρία,
εἴς
τε
τὴν
Ἀμαζόνων |
[1, 21] |
ἡμέραις
ηʹ
καὶ
οὕτω
γίνεται
|
ἔτη |
τρία
καὶ
μῆνες
ὅ
ἐστι |
[1, 21] |
ιθʹ
ὃν
διαδέχεται
Γάιος
Καῖσαρ
|
ἔτη |
τρία
μῆνας
ιʹ
ἡμέρας
ὀκτώ· |
[1, 21] |
Χαρρὰν
ἐκ
φυλῆς
Ἐφραῒμ
ἄρξας
|
ἔτη |
τρία
πρὸς
τοῖς
εἴκοσι.
μεθ´
|
[1, 21] |
τούτου
ἐπὶ
Θησέα
καὶ
Μινώταυρον
|
ἔτη |
τριάκοντα
δύο,
εἶτα
ἐπὶ
τοὺς |
[1, 21] |
βασιλείαν
Ἀμασίας
ὁ
υἱὸς
αὐτοῦ
|
ἔτη |
τριάκοντα
ἐννέα,
τοῦτον
Ὀζίας
ὁμοίως |
[1, 21] |
τέσσαρα,
μεθ´
ὃν
υἱὸς
Νίκανδρος
|
ἔτη |
τριάκοντα
ἐννέα·
τούτου
κατὰ
τὸ |
[1, 21] |
ὁ
υἱὸς
αὐτοῦ
ὁ
νομικώτατος
|
ἔτη
|
τριάκοντα
καὶ
ἕν.
οὗτος
ἐπέθηκε |
[1, 21] |
Περσῶν
οἱ
χρόνοι
οὕτως·
Κῦρος
|
ἔτη
|
τριάκοντα,
Καμβύσης
δεκαεννέα,
Δαρεῖος
ἓξ |
[1, 21] |
ἣν
ἐπὶ
τὴν
Φιλίππου
τελευτὴν
|
ἔτη |
τριάκοντα
πέντε·
μετὰ
δὲ
ταῦτα |
[1, 21] |
Περσέως
στρατείας
ἐπὶ
Ἰλίου
κτίσιν
|
ἔτη
|
τριάκοντα
τέσσαρα.
ἐντεῦθεν
ἐπὶ
τὸν |
[1, 21] |
ἐπὶ
τὴν
ἐν
Λεύκτροις
μάχην
|
ἔτη |
τριάκοντα
τέσσαρα·
μεθ´
ἣν
ἐπὶ |
[1, 21] |
τῆς
Μακεδονικῆς
ἕως
Ἀντωνίου
ἀναιρέσεως
|
ἔτη |
τριακόσια
δώδεκα
ἡμέραι
δεκαοκτώ.
μεθ´ |
[1, 21] |
οἱ
τῶν
Μακεδόνων
βασιλέων
χρόνοι
|
ἔτη
|
τριακόσια
δώδεκα
ἡμέραι
ὀκτωκαίδεκα.
ἀποδείκνυνται |
[1, 21] |
τὴν
ἡγεμονίαν
Γερμανικοῦ
Κλαυδίου
Καίσαρος
|
ἔτη |
τριακόσια
ἑξήκοντα
πέντε,
ἀφ´
οὗ |
[1, 21] |
ἐπί
τε
τὴν
Ἰφίτου
ὀλυμπιάδα
|
ἔτη |
τριακόσια
τριάκοντα
ὀκτώ.
~(Ἐρατοσθένης
δὲ |
[1, 21] |
ἀφ´
οὗ
δὲ
ἐξ
Ἱεροσολύμων
|
ἔτη |
τριακόσια
τριάκοντα
ὀκτὼ
μῆνας
τρεῖς. |
[1, 21] |
ἣ
ἐγένετο
μετὰ
ἑκατὸν
τεσσαράκοντα
|
ἔτη |
τῶν
Τρωϊκῶν.
Ἀπολλόδωρος
δὲ
μετὰ |
[1, 16] |
γαμηλιῶνος
δὲ
δεκάτῃ
ἱσταμένου
γενομένην,
|
ἔτη
|
φέρει
τὰ
πάντα
τριακόσια
δώδεκα. |
[1, 21] |
τῇ
ὁμοίᾳ
πραγματείᾳ
τὰ
πάντα
|
ἔτη |
φησὶν
ἀπὸ
Ἀδὰμ
ἄχρι
τοῦ |
[1, 21] |
ἀπὸ
δὲ
Σὴμ
ἕως
Ἀβραὰμ
|
ἔτη |
χίλια
διακόσια
νʹ
ἀπὸ
δὲ |
[1, 21] |
ἀπὸ
μὲν
τῆς
Μωυσέως
γενέσεως
|
ἔτη |
χίλια
ἑκατὸν
νεʹ
μῆνες
ἓξ |
[1, 21] |
τὴν
Ἀλεξάνδρου
εἰς
Ἀσίαν
διάβασιν
|
ἔτη |
χίλια.
ἐντεῦθεν
ἐπὶ
Εὐαίνετον
τὸν |
[1, 21] |
ἐπὶ
Ἀλέξανδρον
τὸν
Μακεδόνα
συνάγουσιν
|
ἔτη |
χίλια
ὀκτακόσια
εἴκοσι
ὀκτώ,
ἀπὸ |
[1, 21] |
γενέσεως
ἕως
τῆς
μετοικεσίας
ταύτης
|
ἔτη, |
ὡς
μέν
τινες,
ἐννακόσια
ἑβδομήκοντα |
[1, 21] |
ἀπὸ
δὲ
τῆς
Δαβὶδ
βασιλείας
|
ἔτη, |
ὡς
μέν
τινες,
πεντακόσια
πεντήκοντα
|
[1, 21] |
ἐπὶ
Ἐλισσαίου
τοῦ
προφήτου
τελευτὴν
|
ἔτη, |
ὡς
μέν
τινές
φασιν,
ἑκατὸν |
[1, 14] |
Βίαντος
λέγουσιν
εἶναι
καὶ
τὸ
|
μελέτη |
πάντα
καθαιρεῖ»
Περιάνδρου
τυγχάνειν
βούλονται, |
[1, 11] |
μειρακιώδεις
γὰρ
αἱ
τοιαῦται
φιλονικίαι.
|
ἀρετὴ |
δὲ
οὐ
φιλομειράκιον,
ὁ
φιλόσοφος |
[1, 20] |
πιπράσκοντι
ἀρραβῶνα.
ἑκάστη
δὲ
εἴτε
|
ἀρετὴ
|
εἴτε
καὶ
ἀλήθεια
συνωνύμως
καλουμένη |
[1, 24] |
ψυχῆς
πάθεσιν,
ὧν
ἐπικρατοῦμεν
τῇ
|
ἀρετῇ, |
λογισμός
ἐστι
τὸ
τακτικόν,
ἐπισφραγιζόμενος |
[1, 20] |
μία
κατὰ
δύναμίν
ἐστιν
ἡ
|
ἀρετή, |
ταύτην
δὲ
συμβέβηκεν
τούτοις
μὲν |
[1, 24] |
τραχείας
ὁδοῦ
(τοιαύτη
γὰρ
ἡ
|
ἀρετὴ |
τοῦ
στρατηγικοῦ)
ἐπιθέμενος
αὐτοῖς.
ἐμπειρίας
|
[1, 24] |
ἀναφέρων
θεοῦ.
οὕτω
γὰρ
τῇ
|
ἀρετῇ |
χρωμένη
φρόνησις
ἡ
τάττουσά
ἐστι, |
[1, 5] |
γαστέρα,
καὶ
ἔστιν
δι´
αὑτὴν
|
αἱρετή, |
σεμνοτέρα
φανεῖται
καὶ
κυριωτέρα,
εἰ |
[1, 21] |
χρὴ
πείθεσθαι
καὶ
Ἡσιόδῳ
τῷ
|
ποιητῇ, |
ἀκούσωμεν
αὐτοῦ·
Ζηνὶ
δ´
ἄρα |
[1, 29] |
εἰ
καὶ
στοχαστικῶς
εἴρηται
τῷ
|
ποιητῇ, |
ἀλλ´
οὐ
καταληπτικῶς·
τόνδε
γὰρ |
[1, 21] |
Τελχῖνος,
καὶ
ἡ
Κρητὸς
ἐν
|
Κρήτῃ. |
Ἀκουσίλαος
γὰρ
Φορωνέα
πρῶτον
ἄνθρωπον |
[1, 28] |
δηλώσεως
εὑρετική
τίς
ἐστιν
ἐπιστήμη,
|
κτητὴ
|
δὲ
αὕτη
τῷ
σώφρονι
οὐχ |
[1, 15] |
Πυθαγόρας
μὲν
Σώγχιδι
τῷ
Αἰγυπτίῳ
|
ἀρχιπροφήτῃ |
μαθητεῦσαι,
Πλάτων
δὲ
Σεχνούφιδι
τῷ |
[1, 15] |
μαθητεῦσαι,
Πλάτων
δὲ
Σεχνούφιδι
τῷ
|
Ἡλιοπολίτῃ, |
Εὔδοξος
δὲ
ὁ
Κνίδιος
Κονούφιδι |
[1, 21] |
δὲ
καὶ
Δερκύλος
ἐν
τῇ
|
τρίτῃ |
μηνὸς
πανήμου
ὀγδόῃ
φθίνοντος,
Ἑλλάνικος |
[1, 15] |
τῷ
Νικάτορι
συμβεβιωκὼς
ἐν
τῇ
|
τρίτῃ |
τῶν
Ἰνδικῶν
ὧδε
γράφει·
ἅπαντα |
[1, 21] |
Θεόπομπος
μὲν
ἐν
τῇ
τεσσαρακοστῇ
|
τρίτῃ |
τῶν
Φιλιππικῶν
μετὰ
ἔτη
πεντακόσια |
[1, 21] |
Δωρόθεός
τε
ἐν
τῷ
πρώτῳ
|
πανδέκτῃ |
ἀλκυόνος
καὶ
κορώνης
ἐπακοῦσαι
τὸν |
[1, 27] |
ἀγάπῃ
ἐκδέχεσθαι
τοῦτον
ἐγκαταταγέντα
τῇ
|
ἐκλεκτῇ |
υἱοθεσίᾳ
τῇ
φίλῃ
κεκλημένῃ
τοῦ |
[1, 28] |
πράττειν,
τὸ
πᾶν
εἰς
δύναμιν.
|
μικτὴ |
δὲ
φιλοσοφίᾳ
οὖσα
τῇ
ἀληθεῖ |
[1, 3] |
ὡς
ὁ
Ἀβδηρίτης
ἐκεῖνός
φησιν·
|
στρεπτὴ |
γὰρ
γλῶσσα,
φησί,
βροτῶν·
πολέες |
[1, 21] |
φασιν
ἔτους
κηʹ
Αὐγούστου
ἐν
|
πέμπτῃ |
Παχὼν
καὶ
εἰκάδι.
Οἱ
δὲ |
[1, 24] |
καταχρωμένης
τῆς
ψυχῆς
τῷ
θυμῷ.
|
τετάρτη |
δὲ
ἡ
πασῶν
κακίστη
ἡ |
[1, 21] |
ὁ
Πλειστονίκης
ἐπικληθείς,
ἐν
τῇ
|
τετάρτῃ |
τῶν
Αἰγυπτιακῶν
ἱστοριῶν,
καίτοι
φιλαπεχθημόνως |
[1, 21] |
στρατείαν,
ὅτε
καὶ
Γλαῦκος
ἐπὶ
|
Μελικέρτῃ |
τὰ
Ἴσθμια
ἔθηκεν,
ἔτη
πεντεκαίδεκα. |
[1, 21] |
ὑποσχέσεως
ἡ
τῶν
ἐγκαινίων
ἄγεται
|
ἑορτή, |
καθὼς
καὶ
ἐπὶ
τῆς
σκηνῆς. |
[1, 13] |
ἀλήθειαν.
γέγραπται
γοῦν
ἐν
τῷ
|
Ἐκκλησιαστῇ· |
καὶ
προσέθηκα
σοφίαν
ἐπὶ
πᾶσιν, |
[1, 5] |
τὰ
κατὰ
τοὺς
προσήκοντας
καιροὺς
|
ἑκάστῃ |
γενεᾷ
συμφερόντως
δεδομένα.
ἤδη
γάρ
|
[1, 20] |
διδασκάλῳ
καὶ
τῷ
πιπράσκοντι
ἀρραβῶνα.
|
ἑκάστη |
δὲ
εἴτε
ἀρετὴ
εἴτε
καὶ |
[1, 13] |
βαρβάρου
τῆς
τε
Ἑλληνικῆς
αἱρέσεις,
|
ἑκάστη |
ὅπερ
ἔλαχεν
ὡς
πᾶσαν
αὐχεῖ |
[1, 7] |
Ἀριστοτελικήν,
ἀλλ´
ὅσα
εἴρηται
παρ´
|
ἑκάστῃ |
τῶν
αἱρέσεων
τούτων
καλῶς,
δικαιοσύνην |
[1, 21] |
βτʹ
ἡμέρας
γενέσθαι
ἀφ´
οὗ
|
ἔστη |
τὸ
βδέλυγμα
ὑπὸ
Νέρωνος
εἰς |
[1, 25] |
ἀλλὰ
νόμος
ἐστὶ
χρηστὴ
δόξα,
|
χρηστὴ |
δὲ
ἡ
ἀληθής,
ἀληθὴς
δὲ |
[1, 25] |
ἡ
πονηρά)
ἀλλὰ
νόμος
ἐστὶ
|
χρηστὴ |
δόξα,
χρηστὴ
δὲ
ἡ
ἀληθής, |
[1, 25] |
ᾗ
τινες
ἀκολούθως
δηλονότι
τῇ
|
χρηστῇ |
δόξῃ
λόγον
ὀρθὸν
τὸν
νόμον |
[1, 6] |
γὰρ
καὶ
ἡ
παίδευσις
ἡ
|
χρηστὴ |
σῳζομένη
φύσεις
ἀγαθὰς
ποιεῖ,
καὶ |
[1, 24] |
θυμῷ.
τετάρτη
δὲ
ἡ
πασῶν
|
κακίστη |
ἡ
κατὰ
τὰς
ἐπιθυμίας
τάττεται |
[1, 1] |
λαοῦ
λαβεῖν
τὴν
μοῖραν
ἐπιτρέπουσιν.
|
ἀρίστη |
γὰρ
πρὸς
τὴν
ἀκριβῆ
αἵρεσίν |
[1, 29] |
δ´
ἔδωκε
δίκην,
ἣ
πολλὸν
|
ἀρίστη. |
εἴτ´
οὖν
τὸν
ἅμα
τῇ |
[1, 21] |
μὴν
Θεόπομπος
μὲν
ἐν
τῇ
|
τεσσαρακοστῇ |
τρίτῃ
τῶν
Φιλιππικῶν
μετὰ
ἔτη |
[1, 17] |
ἑαυτόν
τις
καὶ
δι´
ἀκρασίαν
|
πυρέττῃ, |
αἰτιώμεθα
τοῦτον)
{ὣς
δὲ}
καὶ |
[1, 1] |
εὐπορία
γένηται.
ἡ
γεωργία
δὲ
|
διττή· |
ἣ
μὲν
γὰρ
ἄγραφος.
ἣ |
[1, 6] |
γυμνασία
τῷ
νῷ
τὰ
νοητά.
|
τριττὴ |
δὲ
ἡ
τούτων
φύσις,
ἔν |
[1, 6] |
μάθε
ὡς
ἐργάτις
ἐστί·
καὶ
|
αὐτὴ |
γὰρ
πάντα
τὸν
λειμῶνα
ἐπινεμομένη |
[1, 26] |
ἕνεκεν
τοῦ
δικαίου.
σύστοιχος
δὲ
|
αὐτῇ |
ἡ
κολαστική,
τοῦ
κατὰ
τὰς |
[1, 21] |
σελάνα·
ἕτεροι
δὲ
σκιροφοριῶνος
τῇ
|
αὐτῇ |
ἡμέρᾳ.
Θησεὺς
δὲ
{ὁ}
Ἡρακλέους
|
[1, 23] |
κλαυθμυριζομένου
τοῦ
παιδὸς
κελεύει
προσενεχθῆναι
|
αὐτῇ |
καὶ
κατοικτείρασα
ἐζήτει
τροφόν.
ἐνταῦθα |
[1, 6] |
τὴν
ψυχήν,
τίνα
τε
ἐπινεμητέον
|
αὐτῇ |
καὶ
ὅπως
καὶ
ὁπόσον,
τίνα |
[1, 25] |
οὐρανοῦ
ἀμετανοήτως
χρωμένους
γνώμῃ
τῇ
|
αὐτῇ |
{καὶ}
περὶ
τῶν
αὐτῶν.
ἆρ´ |
[1, 22] |
ἐστι
περιειργασμένος
ἕκαστα
τῶν
ἐν
|
αὐτῇ
|
λεγομένων.
διηρμήνευται
δὲ
πρὸ
Δημητρίου |
[1, 1] |
τὰ
δὲ
ὅσα
ἐσβέννυτο
ἐν
|
αὐτῇ
|
μαραινόμενα
τῇ
διανοίᾳ,
ἐπεὶ
μὴ |
[1, 5] |
οἱ
πόδες
κατάγουσι
τοὺς
χρωμένους
|
αὐτῇ |
μετὰ
θανάτου
εἰς
Ἅιδην,
τὰ |
[1, 7] |
τοῦ
κυρίου,
δίκαιοι
εἰσελεύσονται
ἐν
|
αὐτῇ. |
πολλῶν
τοίνυν
ἀνεῳγμένων
πυλῶν
ἡ |
[1, 5] |
δέσποιναν
αὐτῶν,
οὕτω
καὶ
φιλοσοφία
|
αὐτὴ |
πρὸς
σοφίας
κτῆσιν
συνεργεῖ.
ἔστι |
[1, 17] |
ἀληθείας
καὶ
μὴ
καταμείνας
ἐν
|
αὐτῇ, |
ταῦτα
ἐνέπνευσε
καὶ
κλέψας
ἐδίδαξεν, |
[1, 23] |
εἶπεν
μητρί,
καὶ
παρῆν
ταχὺ
|
αὐτή |
τε
μήτηρ
κἄλαβέν
μ´
εἰς |
[1, 28] |
δὲ
ὡς
ἔνι
μάλιστα
προσιτέον
|
αὐτῇ, |
τὴν
ἀκολουθίαν
τῆς
θείας
διδασκαλίας |
[1, 4] |
τὴν
θεοσέβειαν
προκοπήν.
ἀντέθηκεν
οὖν
|
αὐτῇ |
τὴν
ἐν
θεοσεβείᾳ
αἴσθησιν,
τὴν |
[1, 5] |
τοὺς
Ἕλληνας·
ἐπαιδαγώγει
γὰρ
καὶ
|
αὐτὴ |
τὸ
Ἑλληνικὸν
ὡς
ὁ
νόμος |
[1, 23] |
μὴ
πρὸ
πολλοῦ
τετοκυῖαν
παραστῆσαι
|
αὐτῇ |
τροφόν,
εἰ
βούλοιτο·
τῆς
δὲ
|
[1, 7] |
προπαιδεία
ἡ
Ἑλληνικὴ
σὺν
καὶ
|
αὐτῇ
|
φιλοσοφίᾳ
θεόθεν
ἥκειν
εἰς
ἀνθρώπους |
[1, 5] |
ἐν
ταῖς
χερσί
σου,
χρῶ
|
αὐτῇ |
ὡς
ἄν
σοι
ἀρεστὸν
ᾖ» |
[1, 5] |
συνευνασθῆναι
πρότερον,
ὕστερον
δὲ
καὶ
|
αὑτῇ |
προσελθόντα
κατὰ
τὴν
θείαν
πρόνοιαν |
[1, 20] |
ἀλήθεια.
μόνη
δὲ
ἡ
κυρία
|
αὕτη |
ἀλήθεια
ἀπαρεγχείρητος,
ἣν
παρὰ
τῷ |
[1, 28] |
ἀποδοκιμάζοντες,
τὸ
δὲ
καλὸν
κατέχοντες·
|
αὕτη |
γὰρ
τῷ
ὄντι
ἡ
διαλεκτικὴ |
[1, 9] |
τοῦ
ἐρωτᾶν·
εἴη
δ´
ἂν
|
αὕτη
|
διαλεκτική.
τί
δ´;
οὐχὶ
καὶ |
[1, 28] |
ἔστι
φαίνεσθαι.
διὸ
καὶ
μόνη
|
αὕτη |
ἐπὶ
τὴν
ἀληθῆ
σοφίαν
χειραγωγεῖ, |
[1, 14] |
γαστέρες
ἀργαί·
καὶ
ἡ
μαρτυρία
|
αὕτη |
ἐστὶν
ἀληθής.
ὁρᾷς
ὅπως
κἂν |
[1, 7] |
καὶ
αὐθεντικὴν
εἴσοδον
ζητῇς,
ἀκούσῃ·
|
αὕτη |
ἡ
πύλη
τοῦ
κυρίου,
δίκαιοι |
[1, 7] |
ἀνεῳγμένων
πυλῶν
ἡ
ἐν
δικαιοσύνῃ
|
αὕτη |
ἦν
ἐν
Χριστῷ,
ἐν
ᾗ |
[1, 8] |
σεμνύνονται
οἷς
φίλη
ἡ
στωμύλος
|
αὕτη |
κακοτεχνία,
εἴτε
Ἕλληνες
εἶεν
εἴτε |
[1, 11] |
αὐτῶν
ὡς
γάγγραινα
νομὴν
ἕξει.
|
~(Αὕτη |
οὖν
ἡ
σοφία
τοῦ
κόσμου |
[1, 5] |
τῶν
ὄντων
φύσεως
(ἀλήθεια
δὲ
|
αὕτη, |
περὶ
ἧς
ὁ
κύριος
αὐτὸς |
[1, 1] |
τῇ
τοῦ
μανθάνοντος
ψυχῇ,
καὶ
|
αὕτη |
πνευματικὴ
φυτεία.
διὸ
καὶ
ἐπιφέρει· |
[1, 17] |
ἀγαθοποιεῖν
(φύσις
γὰρ
ὡς
εἰπεῖν
|
αὕτη |
τοῦ
θεοῦ
ὡς
τοῦ
πυρὸς |
[1, 28] |
τίς
ἐστιν
ἐπιστήμη,
κτητὴ
δὲ
|
αὕτη |
τῷ
σώφρονι
οὐχ
ἕνεκα
τοῦ |
[1, 24] |
ἐξ
ἐρήμου
καὶ
τραχείας
ὁδοῦ
|
(τοιαύτη |
γὰρ
ἡ
ἀρετὴ
τοῦ
στρατηγικοῦ) |
[1, 23] |
καὶ
τραφεὶς
βασιλικῶς
περιστάσει
κέχρηται
|
τοιαύτῃ. |
εἰς
πολυανθρωπίαν
ἐπιδεδωκότων
ἐν
Αἰγύπτῳ |
[1, 2] |
ἀλήθειαν
συνίστησιν.
ἀξιόπιστος
δὲ
ἡ
|
τοιαύτη |
ψυχαγωγία,
δι´
ἧς
κεκαλυμμένην
οἱ
|
[1, 21] |
νεὼν
ἐπισκευάζει.
ἐν
τῇ
αἰχμαλωσίᾳ
|
ταύτῃ |
γίνεται
Ἐσθὴρ
καὶ
Μαρδοχαῖος,
οὗ |
[1, 3] |
εἴπῃσθα
ἔπος,
τοῖόν
κ´
ἐπακούσαις.
|
ταύτῃ |
γοῦν
ἐπαιρόμενοι
τῇ
τέχνῃ
οἱ |
[1, 5] |
ἄφρονος
ἡδονῆς.
καὶ
ταῦτα
μὲν
|
ταύτῃ· |
ὁπηνίκα
δ´
ἂν
φῇ·
μὴ |
[1, 8] |
ἀπόστολος,
ἀλλήλους
προκαλούμενοι,
ἀλλήλους
φθονοῦντες.
|
ταύτῃ |
τοι
ὁ
φιλαλήθης
Πλάτων
οἷον |
[1, 21] |
οἰκίζει,
ὥς
φησιν
Ἀρίστιππος
ἐν
|
πρώτῃ |
Ἀρκαδικῶν.
τοῦτον
δὲ
Ἀριστέας
ὁ |
[1, 16] |
τε
ἡ
Αἰήτου
ἡ
Κολχὶς
|
πρώτη |
βαφὴν
τριχῶν
ἐπενόησεν.
ἀλλὰ
καὶ |
[1, 14] |
αὐτῷ
καὶ
Ἡρόδοτος
ἐν
τῇ
|
πρώτῃ. |
εἰσὶ
δὲ
οἱ
χρόνοι
ἀμφὶ |
[1, 24] |
Ἀργείης,
ἣ
στέμμασι
καὶ
θυσάνοισι
|
πρώτη |
ἐκόσμησεν
περὶ
κίονα
μακρὸν
ἀνάσσης. |
[1, 21] |
ἂν
εἴη
ἡ
ὀλυμπιὰς
ἡ
|
πρώτη, |
ἣ
καὶ
ὑστέρα
τῶν
Ἰλιακῶν |
[1, 21] |
γίνονται
οὖν
ἀπὸ
Ἰησοῦ
τοῦ
|
Ναυῆ |
ἕως
παρέλαβε
τὴν
βασιλείαν
Δαβίδ, |
[1, 21] |
οὓς
προφητεύουσιν
Ἰησοῦς
ὁ
τοῦ
|
Ναυῆ, |
Σαμουήλ,
Γάδ,
Νάθαν,
Ἀχίας,
Σαμαίας, |
[1, 27] |
δὲ
σὺ
Ἰουδαῖος
ἐπονομάζῃ
καὶ
|
ἐπαναπαύῃ |
νόμῳ
καὶ
καυχᾶσαι
ἐν
θεῷ |
[1, 21] |
φασὶ
δὲ
καὶ
ἐν
τῇ
|
Λιβύῃ |
σκορπίον,
ἐὰν
μὴ
ἐφικνῆται
παίειν |
[1, 16] |
ὁ
λαλῶν
γλώσσῃ
προσευχέσθω,
ἵνα
|
διερμηνεύῃ. |
Ναὶ
μὴν
ὀψέ
ποτε
εἰς |
[1, 11] |
ὑμῶν
ἔτι
μᾶλλον
καὶ
μᾶλλον
|
περισσεύῃ |
ἐν
ἐπιγνώσει
καὶ
πάσῃ
αἰσθήσει, |
[1, 5] |
μὲν
ταύτῃ·
ὁπηνίκα
δ´
ἂν
|
φῇ· |
μὴ
πολὺς
ἴσθι
πρὸς
ἀλλοτρίαν, |
[1, 2] |
ἐκπορίζεσθαι.
ναὶ
μὴν
καὶ
ἡ
|
συναφὴ |
τῶν
δογμάτων
διὰ
τῆς
ἀντιπαραθέσεως |
[1, 16] |
λόγων
παρῆλθε
διδασκαλία
τε
καὶ
|
γραφή. |
Ἀλκμαίων
γοῦν
Περίθου
Κροτωνιάτης
πρῶτος |
[1, 17] |
ἀλλὰ
διάκονοι.
φησὶ
γοῦν
ἡ
|
γραφή· |
ἀπέστειλεν
ἡ
σοφία
τοὺς
ἑαυτῆς |
[1, 1] |
οὖν
τῶνδέ
μοι
τῶν
ὑπομνημάτων
|
γραφὴ |
ἀσθενὴς
μὲν
εὖ
οἶδ´
ὅτι |
[1, 5] |
Τῶν
εἰρημένων
μαρτυρίαν
παρέξει
ἡ
|
γραφὴ |
διὰ
τῶνδε·
Σάρρα
στεῖρα
ἦν |
[1, 1] |
ἂν
ἐκρινόμεθα.
Ἤδη
δὲ
οὐ
|
γραφὴ |
εἰς
ἐπίδειξιν
τετεχνασμένη
ἥδε
ἡ |
[1, 29] |
παραινεῖ
μὴ
ζητεῖν
αὐτὴν
ἐν
|
γραφῇ. |
ἔστι
γὰρ
διαθήκη
ἣν
ὁ |
[1, 28] |
Μύκονος«
ἡ
πᾶσα
πρὸς
νόησιν
|
γραφή, |
ᾗ
φασιν
οἱ
παροιμιαζόμενοι·
διαλεκτικώτερον |
[1, 1] |
δὲ
ἃ
καὶ
αἰνίξεταί
μοι
|
γραφή, |
καὶ
τοῖς
μὲν
παραστήσεται,
τὰ |
[1, 17] |
ὡμολόγησε
δὲ
καὶ
Ἀριστοτέλης
τῇ
|
γραφῇ, |
κλεπτικὴν
σοφίας
τὴν
σοφιστικὴν
εἰπών, |
[1, 8] |
καὶ
μηθὲν
ὑφαίνοντες,
φησὶν
ἡ
|
γραφή, |
ματαιοπονίαν
ἐζηλωκότες,
ἣν
κυβείαν
ἀνθρώπων |
[1, 10] |
μάλιστα
διὰ
βραχέων
ἐξήνεγκεν
ἡ
|
γραφή, |
μὴ
πολὺς
ἐν
ῥήμασι
γίνου» |
[1, 1] |
τὸν
λόγον,
ὃ
μὲν
τῇ
|
γραφῇ, |
ὃ
δὲ
τῇ
φωνῇ,
πῶς |
[1, 17] |
σοφοὺς
δὲ
αὐτοὺς
λέγουσα
ἡ
|
γραφὴ |
οὐ
τοὺς
ὄντως
σοφοὺς
διαβάλλει, |
[1, 3] |
κενοὺς
μεμελετήκασι
λόγους
ἡ
θεία
|
γραφὴ |
παγκάλως
λέγει·
ἀπολῶ
τὴν
σοφίαν |
[1, 20] |
Πίνδαρον.
ἄντικρυς
δὲ
ἐξεῖπεν
ἡ
|
γραφή· |
πανουργότερος
ἔσται
ἄκακος
συνίων,
ὁ |
[1, 4] |
δὲ
σοφίαν
ὁμωνύμως
καλεῖ
ἡ
|
γραφὴ |
πάσαν
τὴν
κοσμικὴν
εἴτε
ἐπιστήμην
|
[1, 7] |
γινώσκομεν.
ἀνοίξατε
οὖν»
φησὶν
ἡ
|
γραφή, |
πύλας
δικαιοσύνης,
ἵνα
ἐν
αὐταῖς |
[1, 21] |
καὶ
λῃσταί,
ὥς
φησιν
ἡ
|
γραφή, |
τὰ
πλεῖστα
ἐκ
παρατηρήσεως
καὶ |
[1, 1] |
Πυθαγόρας
ἔλεγεν.
συνεξάπτει
δὲ
ἡ
|
γραφὴ |
τὸ
ζώπυρον
τῆς
ψυχῆς
καὶ |
[1, 28] |
χρῆσις.
εἰκότως
ἄρα
καὶ
ἡ
|
γραφὴ |
τοιούτους
τινὰς
ἡμᾶς
διαλεκτικοὺς
οὕτως
|
[1, 21] |
δὲ
ὁ
Λάκων
ἐν
χρόνων
|
ἀναγραφῇ
|
κατὰ
τὸ
ὄγδοον
ἔτος
τῆς |
[1, 3] |
ἐν
τοῖς
Ἀρχιλόχοις
ποιητὰς
καταλέξας
|
ἔφη· |
οἷον
σοφιστῶν
σμῆνος
ἀνεδιφήσατε.
Ἰοφῶν |
[1, 21] |
τῆς
Φορωνίδος
ποιητὴς
εἶναι
αὐτὸν
|
ἔφη |
πατέρα
θνητῶν
ἀνθρώπων«
ἐντεῦθεν
ὁ |
[1, 19] |
μὲν
φιλοσόφοις.
τοὺς
δ´
ἀληθινούς,
|
ἔφη, |
τίνας
λέγεις;
τοὺς
τῆς
ἀληθείας, |
[1, 15] |
γράφων·
πολλὴ
μὲν
ἡ
Ἑλλάς,
|
{ἔφη, |
ὦ
Κέβης,
ἦ
δ´
ὅς, |
[1, 23] |
ἄπωθεν
ἑστῶσα
τοῦ
παιδὸς
ἡ
|
ἀδελφή. |
ἐνταῦθα
ἡ
θυγάτηρ
τοῦ
βασιλέως, |
[1, 23] |
εἰς
ἕλος
βαθύ.
Μαριὰμ
δ´
|
ἀδελφή |
μου
κατώπτευεν
πέλας·
κἄπειτα
θυγάτηρ |
[1, 21] |
γένους
ἦν
Ἀχαάβ.
ἡ
δὲ
|
ἀδελφὴ
|
Ὀζίου
Ἰωσαβαία
ἐξέκλεψε
τὸν
υἱὸν |
[1, 23] |
ὄντα·
καὶ
λέγει
τάδε
Μαριὰμ
|
ἀδελφὴ |
προσδραμοῦσα
βασιλίδι·
θέλεις
τροφόν
σοι |
[1, 23] |
ἐζήτει
τροφόν.
ἐνταῦθα
προσδραμοῦσα
ἡ
|
ἀδελφὴ |
τοῦ
παιδὸς
ἔχειν
ἔφασκεν
Ἑβραίαν |
[1, 1] |
καὶ
αἵρεσιν
ἀποδεκτέον
οὐ
τὴν
|
ἀμεμφῆ, |
ἀλλ´
ἣν
οὐδεὶς
εὐλόγως
καταμέμψεται. |
[1, 26] |
διηκόνησεν
ἀγαθήν·
ἣ
δέ
ἐστι
|
τροφὴ |
ἀνθρώπων«
καλὴ
κατὰ
κοινωνίαν.
αὐτίκα |
[1, 6] |
δή
ποτε
ἀλήθειαν
διιδεῖν
δυνηθῇ.
|
τροφὴ |
γὰρ
καὶ
ἡ
παίδευσις
ἡ |
[1, 1] |
τὴν
μένουσαν
εἰς
ζωὴν
αἰώνιον,
|
τροφὴ |
δὲ
καὶ
ἡ
διὰ
σιτίων
|
[1, 1] |
κυνός»
ὅτῳ
δὲ
ἀπήμβλυται
κακῇ
|
τροφῇ |
τε
καὶ
διδασκαλίᾳ
τὸ
τῆς |
[1, 11] |
τελείων
δέ
ἐστιν
ἡ
στερεὰ
|
τροφή, |
τῶν
διὰ
τὴν
ἕξιν
τὰ |
[1, 10] |
τε
δι´
οὐδὲν
χρήσιμον
ἐπὶ
|
καταστροφῇ |
τῶν
ἀκουόντων,
τὰς
δὲ
βεβήλους |
[1, 4] |
θεόθεν
ἡ
τεχνικὴ
καὶ
ἡ
|
σοφὴ |
ἐπίνοια,
σαφὲς
ἔσται
παραθεμένοις
τήνδε |
[1, 17] |
κλέπται
οἱ
προφῆται.
καὶ
ἡ
|
διδαχὴ |
ἡ
ἐμὴ
οὐκ
ἔστιν
ἐμὴ» |
[1, 24] |
στρατηγὸς
ὁ
τῇ
ἐν
Μαραθῶνι
|
μάχῃ |
νικήσας
τοὺς
Πέρσας
ἐμιμήσατο
τόνδε |
[1, 28] |
μὲν
οὖν
κατὰ
Μωυσέα
φιλοσοφία
|
τετραχῇ |
τέμνεται,
εἴς
τε
τὸ
ἱστορικὸν |
[1, 14] |
Ἐπίκουρον
γενέσθαι.
Καὶ
ἡ
μὲν
|
διαδοχὴ |
τῶν
παρ´
Ἕλλησι
φιλοσόφων
ὡς |
[1, 8] |
ἡ
πειθώ,
οὕτω
τῆς
ἐριστικῆς
|
ἀρχὴ
|
μὲν
τὸ
δόξαν,
ἔργον
δὲ |
[1, 8] |
δὲ
εἰπεῖν,
καθάπερ
τῆς
ῥητορικῆς
|
ἀρχὴ |
μὲν
τὸ
πιθανόν,
ἔργον
δὲ |
[1, 8] |
γὰρ
τρόπον
καὶ
τῆς
σοφιστικῆς
|
ἀρχὴ |
μὲν
τὸ
φαινόμενον,
ἔργον
δὲ
|
[1, 6] |
Εἰ
δὲ
ἐν
τῷ
ταμείῳ
|
εὔχῃ, |
ὡς
ὁ
κύριος
ἐδίδαξε,
πνεύματι |
[1, 12] |
κολοιῶν
σπερμολόγους.
ἐπὰν
δὲ
ἀγαθοῦ
|
τύχῃ |
γεωργοῦ,
ἐκφύσεται
ἕκαστον
αὐτῶν
καὶ |
[1, 1] |
οὐκ
οἶμαι
γάρ
τινα
οὕτως
|
εὐτυχῆ |
γραφὴν
ἡγεῖσθαι
ᾗ
μηδεὶς
ἀντερεῖ, |
[1, 1] |
εἰς
νουθέτησιν
τῷ
υἱῷ
σου.
|
ψυχὴ |
γάρ,
οἶμαι,
ψυχῇ
καὶ
πνεῦμα |
[1, 6] |
τῶν
αἰσθητῶν
καὶ
ἀναζωπυρεῖται
ἡ
|
ψυχή, |
ἵνα
δή
ποτε
ἀλήθειαν
διιδεῖν |
[1, 1] |
ἐν
γῇ
τῇ
τοῦ
μανθάνοντος
|
ψυχῇ, |
καὶ
αὕτη
πνευματικὴ
φυτεία.
διὸ |
[1, 1] |
υἱῷ
σου.
ψυχὴ
γάρ,
οἶμαι,
|
ψυχῇ |
καὶ
πνεῦμα
πνεύματι
συναπτόμενα
κατὰ |
[1, 27] |
μᾶλλον
ἂν
εἴη
κηδεμών,
ὅσῳπερ
|
ψυχὴ |
σώματος
ἐντιμότερον.
ἀλλ´
ἄρα
τῆς |
[1, 24] |
δι´
ἐμψύχων
τε
καὶ
ἀψύχων
|
ψυχὴ |
τὸ
τάττον
ἐστὶ
καὶ
νοῦς, |
[1, 6] |
λόγος
ἀκριβῆ
πίστιν
ἐντίθησι
τῇ
|
ψυχῇ |
τοῦ
παρακολουθοῦντος,
ὥστε
μηδ´
ἂν |
[1, 24] |
τῷ
ὀνόματι
Ἰησοῦ
πᾶν
γόνυ
|
κάμψῃ |
ἐπουρανίων
καὶ
ἐπιγείων
καὶ
καταχθονίων, |
[1, 5] |
πούς
σου»
φησὶν
οὐ
μὴ
|
προσκόψῃ, |
ἐπὶ
τὴν
πρόνοιαν
τὰ
καλὰ |
[1, 27] |
υἱοῖς
ἐγκαταλέγεσθαι,
ἐπὰν
δὲ
ἀγάπη
|
καλύψῃ |
πλῆθος
ἁμαρτιῶν,
μακαρίας
ἐλπίδος
τελείωσιν |
[1, 28] |
καὶ
ᾧ
ἂν
ὁ
υἱὸς
|
ἀποκαλύψῃ. |
εἰκότως
ἄρα
ὁ
ἀπόστολος
κατὰ |