HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Clément d'Alexandrie, Les Stromates, livre I

Liste des contextes (ordre alphabétique)

ω = 54 formes différentes pour 355 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Livre, Chap.

[1, 21]   ταύτην παραγενομένην εἰς Δελφοὺς ᾆσαι· ὦ Δελφοί, θεράποντες ἑκηβόλου Ἀπόλλωνος, ἦλθον

[1, 15]   πολλὴ μὲν ἡ Ἑλλάς, {ἔφη, ὦ Κέβης, ἦ δ´ ὅς, ἐν

[1, 6]   φησιν· ἴσθι πρὸς τὸν μύρμηκα, ὦ ὀκνηρέ, καὶ γενοῦ ἐκείνου σοφώτερος»

[1, 8]   πάνυ ἀποδέχομαι τὴν τραγῳδίαν λέγουσαν· ὦ παῖ, γένοιντ´ ἂν εὖ λελεγμένοι

[1, 29]   παρὰ τῷ Πλάτωνι Αἰγύπτιος ἱερεύς· ὦ Σόλων, Σόλων, εἶπεν, Ἕλληνες ὑμεῖς

[1, 15]   δὲ τὰ τῆς λέξεως ὧδε· ὦ Σόλων, Σόλων, Ἕλληνες ὑμεῖς αἰεὶ

[1, 28]   τῶν ὅλων τὸν πατέρα ἐκκαλύπτων, ᾧ ἂν βούληται, {καὶ} ὡς οἷόν

[1, 28]   εἰ μὴ ὁ υἱὸς καὶ ᾧ ἂν ὁ υἱὸς ἀποκαλύψῃ. εἰκότως

[1, 19]   σεβάσματα ὑμῶν εὗρον βωμὸν ἐν ᾧ ἀνεγέγραπτο· ἀγνώστῳ θεῷ> ὃν οὖν

[1, 17]   τοῦ νόμου οἱ τούτων αἴτιοι. ᾧ γὰρ κωλῦσαι δύναμις ἦν, τούτῳ

[1, 26]   ἄχρις ἂν ἔλθῃ τὸ σπέρμα ᾧ ἐπήγγελται. εἶτα οἱονεὶ ἐπεξηγούμενος τὴν

[1, 14]   Σόλωνος δὲ ζηλωτὴς Μνησίφιλος ἀναγράφεται, ᾧ Θεμιστοκλῆς συνδιέτριψεν. ἤκμασεν οὖν ὁ

[1, 1]   ᾖ ἐν στόματι λαλοῦντος καὶ ᾧ λαλεῖται, μᾶλλον δὲ οὐκ ἐν

[1, 24]   ποιεῖσθαι τῷ τοιούτῳ οὐ πρόσεστιν) ᾧ Πέρσαι ἐπὶ τὴν Ἑλλάδα στρατεύσαντες

[1, 14]   ὥσπερ οὐδὲ Φερεκύδου τοῦ Συρίου, ᾧ Πυθαγόρας ἐμαθήτευσεν. ἀλλ´ ἡ μὲν

[1, 29]   τὴν παρὰ βαρβάροις προγενεστάτην· ἀλήθειαν, ᾧ ῥήματι ἀντέθηκε τὸ παῖς μῦθος,

[1, 1]   παντοδαπῶν τέχναις καὶ δυνάμεσιν ἐπιχειρημάτων ὠγκωμένων, τοῖς προκατειλημμένοις ἤδη τὴν ψυχὴν

[1, 21]   τὸν μετὰ Ἴναχον ὁ ἐπὶ Ὠγύγου κατακλυσμὸς καὶ ἡ ἐν Σικυῶνι

[1, 21]   ὀκτώ. ~(Ἐρατοσθένης δὲ τοὺς χρόνους ὧδε ἀναγράφει· ἀπὸ μὲν Τροίας ἁλώσεως

[1, 15]   ἐν τῇ τρίτῃ τῶν Ἰνδικῶν ὧδε γράφει· ἅπαντα μέντοι τὰ περὶ

[1, 2]   πορισθέν. τί δή ποτ´ οὖν ὧδε διατετάχθαι φίλον ἔδοξεν εἶναι τοῖς

[1, 23]   τῷ ἐπιγραφομένῳ δράματι Ἐξαγωγή« γράφων ὧδε ἐκ προσώπου Μωυσέως· ἰδὼν γὰρ

[1, 21]   καὶ τὰ τῆς λέξεως αὐτοῦ ὧδε ἔχει· κατέσκαψε δὲ τὴν Ἀουαρίαν

[1, 22]   ἱστορηθέντα καὶ πρὸς ἡμῶν ἐκτεθέντα ὧδε ἐχέτω, ἑρμηνευθῆναι δὲ τὰς γραφὰς

[1, 21]   ἐκ τοῦ ὑποτεταγμένου κεφαλαίου ἔχοντος ὧδε· καὶ ἀπὸ καιροῦ παραλλάξεως τοῦ

[1, 1]   μαλλὸν κειράτω, εἰ σκέπης δεῖται. ὧδέ μοι καὶ τῆς Ἑλληνικῆς χρηστομαθίας

[1, 5]   πολλῶν πολλὰς δικαίων ὁδοὺς μηνύων ὧδέ πως· αἱ δὲ ὁδοὶ τῶν

[1, 4]   τοῦ Μαργίτου, εἰ δὴ αὐτοῦ, ὧδέ πως γράφει· τὸν δ´ οὔτ´

[1, 27]   περικοπῆς δεδήλωκεν ὁ ἀπόστολος γράφων ὧδέ πως· εἰ δὲ σὺ Ἰουδαῖος

[1, 15]   καὶ Εὐριπίδης περὶ τῆς Ἱπποῦς ὧδέ πως· ἣ πρῶτα μὲν τὰ

[1, 15]   ἔχει δὲ τὰ τῆς λέξεως ὧδε· ὦ Σόλων, Σόλων, Ἕλληνες ὑμεῖς

[1, 24]   δὲ ταῦτα στῦλος πυρὸς ἑπόμενος (ὡδήγει γὰρ ἔμπροσθεν αὐτῶν) ἦγε νύκτωρ

[1, 4]   ὁ πλαστικός. καὶ φωνῆς ὁ ᾠδικός, ὀσφρήσεως ὁ μυρεψικός, ὄψεως ὁ

[1, 21]   ἣ τὸ ἐν Ῥώμῃ Κάρμαλον ᾤκησεν, ἧς υἱὸς Εὔανδρος ὁ τὸ

[1, 21]   μὲν οὖν ἐν ἑπτὰ ἑβδομάσιν ᾠκοδομήθη ὁ ναός, τοῦτο φανερόν ἐστι·

[1, 21]   πρῶτος ἐν τῷ ναῷ, ὃν ᾠκοδόμησε Σολομών, ἱεράτευσεν, ὄγδοος ὢν ἀπὸ

[1, 5]   τοῖς φίλτροις τῶν θεραπαινίδων δελεασθέντες ὠλιγώρησαν τῆς δεσποίνης, φιλοσοφίας, καὶ κατεγήρασαν»

[1, 11]   λέγει κύριος. ἵνα μὴ πεποιθότες ὦμεν ἐφ´ ἑαυτοῖς, ἀλλ´ ἐπὶ τῷ

[1, 19]   ἀλλὰ ἄλλο τι, ἐπεὶ ἔγωγε ᾤμην καὶ ὄνειδος εἶναι. ᾔδει γάρ,

[1, 17]   γὰρ καὶ πνεῦμα αἰσθήσεως» ἐσχήκασιν. ὡμολόγησε δὲ καὶ Ἀριστοτέλης τῇ γραφῇ,

[1, 23]   τῆς φυσικῆς εὐνοίας τὴν τυραννικὴν ὠμότητα, δείσαντες δὲ ὕστερον μὴ συναπόλωνται

[1, 29]   τε τῆς μαθήσεως νόμος, εἷς ὤν, ὡς καὶ Πλάτων ἐν τῷ

[1, 8]   ὁ σωτήριος εἴρηται λόγος αὐτὸς ὢν ἀλήθεια, καὶ τὸ ὑγιαῖνον αἰεὶ

[1, 21]   ὃν ᾠκοδόμησε Σολομών, ἱεράτευσεν, ὄγδοος ὢν ἀπὸ Ἀαρὼν τοῦ πρώτου ἀρχιερέως.

[1, 25]   εὑρίσκουσα καὶ τούτου τυγχάνουσα· ὁ ὢν δὲ ἐξαπέσταλκέν με, φησὶν ὁ

[1, 23]   οὖν ἄνωθεν τὸ γένος Χαλδαῖος ὢν ἐν Αἰγύπτῳ γεννᾶται, τῶν προγόνων

[1, 21]   Εὔμηλος δὲ ὁ Κορίνθιος πρεσβύτερος ὢν ἐπιβεβληκέναι Ἀρχίᾳ τῷ Συρακούσας κτίσαντι.

[1, 21]   Ἐλισσαῖος υἱὸς Σαφὰτ ἔτη ἕξ, ὢν ἐτῶν τεσσαράκοντα. εἶτα Ὀχοζίας ἐβασίλευσεν

[1, 17]   συναίτιος· ὁ δὲ διάβολος αὐτεξούσιος ὢν καὶ μετανοῆσαι οἷός τε ἦν

[1, 11]   γάλακτος ἄπειρος λόγου δικαιοσύνης, νήπιος ὢν καὶ μηδέπω ἐπιστάμενος τὸν λόγον

[1, 21]   Τήλεμον καταλέγειν, ὃς Κυκλώπων μάντις ὢν Πολυφήμῳ θεσπίζει τὰ κατὰ τὴν

[1, 21]   Θησεὺς δὲ {ὁ} Ἡρακλέους ζηλωτὴς ὢν πρεσβύτερός ἐστι τῶν Τρωϊκῶν μιᾷ

[1, 21]   τῷ Τρίποδι. Ἡράκλειτος γὰρ μεταγενέστερος ὢν Πυθαγόρου μέμνηται αὐτοῦ ἐν τῷ

[1, 15]   Αἰγύπτιον φαίνουσιν. Θαλῆς δὲ Φοῖνιξ ὢν τὸ γένος καὶ τοῖς Αἰγυπτίων

[1, 9]   τοῦ ἰθαγενοῦς χρυσίου) {καὶ} ἱκανὸς ὢν χωρίζειν, ὁ πολύιδρις» ἡμῶν καὶ

[1, 10]   καὶ λύπην ἐμποιεῖ βλασφημία, ἐξ ὧν αἱ τοῦ βίου ἀνατροπαί, ἔργα

[1, 24]   κατὰ τὸν ἀγῶνα μετ´ ἐκείνων ὧν αὐτὸς ἡγεῖτο κατώρθωσεν. Ἀλλὰ καὶ

[1, 8]   περὶ ζητήσεις καὶ λογομαχίας, ἐξ ὧν γίνεται ἔρις, φθόνος, βλασφημία, ὑπόνοιαι

[1, 24]   καὶ νυκτὶ ἐπιθέμενος τοῖς Πέρσαις, ὧν Δᾶτις ἡγεῖτο, τὰ κατὰ τὸν

[1, 5]   τὸ Ἰσραηλιτικὸν γένος αὔξεται. ἐξ ὧν δείκνυται διδακτικὴν εἶναι τὴν σοφίαν.

[1, 21]   Μωυσέα χρόνων ἤδη λεκτέον, δι´ ὧν δειχθήσεται ἀναμφηρίστως πάσης σοφίας ἀρχαιοτάτη

[1, 19]   ἄλλοι ἢ οἱ πεφιλοσοφηκότες ὀρθῶς. ὧν δὴ κἀγὼ κατά γε τὸ

[1, 19]   γὰρ καὶ γένος ἐσμέν. ἐξ ὧν δῆλον ὅτι καὶ ποιητικοῖς χρώμενος

[1, 16]   εὑρετικῆς καὶ βιωφελοῦς φύσεως, παρ´ ὧν Ἕλληνες τὰ ἐπιτηδεύματα ὠφέληνται. Εἰ

[1, 24]   δὲ τοῖς τῆς ψυχῆς πάθεσιν, ὧν ἐπικρατοῦμεν τῇ ἀρετῇ, λογισμός ἐστι

[1, 23]   ἀσύνετοι, θεαταὶ δὲ Ἑβραῖοι ἐγίνοντο ὧν ἕτεροι κακῶν ὑπέμενον ἀκινδύνως ἐκμανθάνοντες

[1, 11]   δημιουργόν. ἀλλὰ καὶ οἱ Στωϊκοί, ὧν καὶ αὐτῶν μέμνηται, σῶμα ὄντα

[1, 15]   καὶ ἐν Ἕλλησι καὶ βαρβάροις, ὧν καὶ ἱερὰ πολλὰ ἤδη γέγονε

[1, 1]   τῶν ἐναργῶν καὶ ἐμψύχων ἐκείνων, ὧν κατηξιώθην ἐπακοῦσαι, λόγων τε καὶ

[1, 21]   ἔτεσι πρεσβύτερα τῶν Ἑλληνικῶν ἀφ´ ὧν Κτησίας λέγει, φανήσεται τῷ δευτέρῳ

[1, 1]   ἐμβοώσας παρ´ ἕκαστα αὐτοῖς δι´ ὧν μᾶλλον οἱ ἀκούοντες ἐπιστραφήσονται. καὶ

[1, 1]   ἀναδίδωσι, τρέπεται δὲ εἰς φθορὰν ὧν μεταλαμβάνει οὐδείς. καὶ τὸν σίδηρον

[1, 21]   ἐπὶ Ἰσραὴλ μετὰ τοὺς κριτάς, ὧν ὁ πᾶς ἀριθμὸς ἕως τοῦ

[1, 25]   μὲν ὧν ποιητέον. ἀπαγορευτικὸν δὲ ὧν οὐ ποιητέον. ~(Ὅθεν ὁ νόμος

[1, 17]   συναπαγόμενος, ἀγαθὸν ὑπολαβών, ληπτὸν ἡγεῖται. ὧν οὕτως ἐχόντων τὸ ἀπαλλάττεσθαι τῆς

[1, 23]   ὁ θεός) ἀλλὰ πρῶτον μὲν ὧν παρὰ πάντα τὸν χρόνον ὑπηρέτησαν

[1, 25]   τὸν νόμον ἔφασαν, προστακτικὸν μὲν ὧν ποιητέον. ἀπαγορευτικὸν δὲ ὧν οὐ

[1, 21]   τὴν ἐξ Αἰγύπτου πορείαν, ἐξ ὧν συνῶπται κατὰ Ἴναχον ἠκμακέναι τὸν

[1, 9]   οὐ τὰς τέχνας ἐγνώκεσαν, δι´ ὧν τὰ κατὰ φιλοσοφίαν ἐμφαίνεται γυμνάσματα,

[1, 21]   καὶ ἀλόγων ζῴων διαλέκτους εἶναι, ὧν τὰ ὁμογενῆ ἐπακούειν. ἐλέφαντος γοῦν

[1, 24]   τὸν ἅγιον υἱὸν αὐτοῦ, παρ´ ὧν τά τε ἀπὸ γῆς ἀγαθὰ

[1, 14]   τοὺς ἑπτὰ τοὺς ἐπικληθέντας σοφούς, ὧν τέσσαρες μὲν ἀπὸ Ἀσίας ἦσαν,

[1, 21]   ἡμέραι γίνονται ἔτη μῆνες δʹ ὧν τὸ ἥμισυ κατέσχε Νέρων βασιλεύων,

[1, 21]   τοὺς ἀνταγωνιστὰς τυγχάνει παρὰ Δαρείου ὠνησάμενος ἀνανέωσιν Ἱερουσαλὴμ καὶ μετὰ Ἔσδρα

[1, 23]   ἀποδώσω σέθεν. ὄνομα δὲ Μωυσῆν ὠνόμαζ´, ὅτου χάριν ὑγρᾶς ἀνεῖλε ποταμίας

[1, 25]   κοσμιότητα καὶ ἁρμονίαν καὶ σωφροσύνην ὠνόμασεν, ὅταν ἄρχοντες μὲν πρέπωσι τοῖς

[1, 21]   ὀλυμπιάδος, ὃν καί φησι πρῶτον ὠνομάσθαι τύραννον. Σωσίβιος δὲ ὁ Λάκων

[1, 16]   οὗτος βιβλία δύο γραμματικὰ» ἐπιγράψας. ὠνομάσθη δὲ γραμματικός, ὡς νῦν ὀνομάζομεν,

[1, 18]   κεκλημένων οἱ ὑπακοῦσαι βουληθέντες κλητοὶ» ὠνομάσθησαν. οὐ γάρ ἐστιν ἀδικία παρὰ

[1, 20]   τοῦ ἑτέρῳ συνελθὸν αἴτιον γίγνεσθαι ὠνομασμένον, καθ´ ἑαυτὸ δὲ μὴ δύνασθαι

[1, 25]   νομικόν, τὸ δὲ πολιτικὸν ὁμωνύμως ὠνομασμένον, καὶ πολιτικὸν μὲν κυρίως αἰνίττεται

[1, 18]   ἔδειξε» καὶ οὐκ ἀληθῆ, ὡς ᾤοντο. κἂν πύθῃ τὴν αἰτίαν τῆς

[1, 4]   Βεσελεὴλ τὸν τοῦ Οὐρί, τὸν Ὤρ, τῆς φυλῆς Ἰούδα, καὶ ἐνέπλησᾳ

[1, 7]   καὶ εἰς παραδείσους καὶ τὰ ὡραῖα καὶ ὅλως παντοίων δένδρων φύσιν

[1, 13]   τε καὶ βάρβαροι, ὅσοι τἀληθοῦς ὠρέχθησαν, οἳ μὲν οὐκ ὀλίγα, οἳ

[1, 19]   κερεῖς πόαν, καὶ συνάγαγε χόρτον ὥριμον, ἵνα ἔχῃς πρόβατα εἰς ἱματισμόν.

[1, 21]   γενικαὶ διάλεκτοι δύο καὶ ἑβδομήκοντα ὡς αἱ ἡμέτεραι παραδιδόασι γραφαί, αἱ

[1, 8]   διὰ λόγων δοξῶν ἐμποιητικὴ ψευδῶν ὡς ἀληθῶν· παρέχει γὰρ πρὸς μὲν

[1, 2]   μέγας ὁ κίνδυνος τὸν ἀπόρρητον ὡς ἀληθῶς τῆς ὄντως φιλοσοφίας λόγον

[1, 5]   ταῖς χερσί σου, χρῶ αὐτῇ ὡς ἄν σοι ἀρεστὸν ᾖ» φησί.

[1, 17]   ὄντι οὗτοι ἐν ἐκστάσει προεφήτευον ὡς ἂν ἀποστάτου διάκονοι. λέγει δὲ

[1, 5]   δὲ συνέρχεσθαι ὁ Ἰακὼβ λέγεται ὡς ἂν ἀσκητὴς ἑρμηνευόμενος (διὰ πλειόνων

[1, 23]   παιδείαν Ἕλληνες ἐδίδασκον ἐν Αἰγύπτῳ, ὡς ἂν βασιλικὸν παιδίον, ᾗ φησι

[1, 8]   βίᾳ ἡμᾶς δὴ τοὺς ἀπερίττους, ὡς ἂν εἰπεῖν ἀδυνατωτέρους. ἀγλωσσίᾳ δὲ

[1, 29]   εἴρηκεν αὐτούς γε τοὺς μύθους, ὡς ἂν μικρὸν διορώντων τῶν παρ´

[1, 5]   μετονομάζεται ὁ τῷ ὄντι διορατικὸς ὡς ἂν πολύπειρός τε καὶ ἀσκητικός.

[1, 21]   γεγόνασι, πρεσβύτερος δὲ ὁ Μόψος, ὡς ἂν συμπλεύσας τοῖς Ἀργοναύταις. ~(φασὶ

[1, 5]   Σάρρας τὴν Ἄγαρ παρευδοκιμοῦσαν αὐτήν, ὡς ἂν τὸ χρήσιμον ἐκλεξάμενος μόνον

[1, 1]   ἐγενήθημεν ἤπιοι ἐν μέσῳ ὑμῶν, ὡς ἂν τροφὸς θάλπῃ τὰ ἑαυτῆς

[1, 14]   Σύριον. Πλάτων δὲ ἀντὶ Περιάνδρου ὡς ἀναξίου σοφίας διὰ τὸ τετυραννηκέναι

[1, 27]   δέ τινα οὕτως ἔχοντα κατίδῃ ὡς ἀνίατον δοκεῖν εἰς ἔσχατον ἀδικίας

[1, 23]   βασιλικαῖσι καὶ παιδεύμασιν ἅπανθ´ ὑπισχνεῖτο, ὡς ἀπὸ σπλάγχνων ἑῶν· ἐπεὶ δὲ

[1, 19]   ὄνειδος εἶναι. ᾔδει γάρ, οἶμαι, ὡς ἄρα ἤδη πολυμαθίη νόον ἔχειν

[1, 20]   τοῦ ἀμπελῶνος. καὶ ἣ μὲν ὡς ἄρτος ἀναγκαία πρὸς τὸ ζῆν,

[1, 24]   ἱστάντες οἱ παλαιοὶ ἔσεβον τούτους ὡς ἀφιδρύματα τοῦ θεοῦ. γράφει γοῦν

[1, 9]   ἐκεῖνος ὁ ποικιλωτέρων μαθημάτων ἁψάμενος, ὡς βέλτιον γεωργεῖν τε καὶ ὑγιάζειν

[1, 1]   σῴζει αἰεὶ καὶ αἰεὶ ἐργάζεται, ὡς βλέπει τὸν πατέρα. διδάσκων τις

[1, 10]   ἀσεβείας, καὶ ὁ λόγος αὐτῶν ὡς γάγγραινα νομὴν ἕξει. ~(Αὕτη οὖν

[1, 13]   μέρος ἢ ὡς εἶδος ἢ ὡς γένος εἰς ἓν συνάπτεται. ἤδη

[1, 27]   δυσμενείᾳ τῇ πρὸς τὸν πάσχοντα, ὡς δ´ ἂν ὁ τῆς τέχνης

[1, 21]   μέν τινες, πεντακόσια πεντήκοντα δύο, ὡς δὲ ἀκριβέστερον, πεντακόσια ἑβδομήκοντα δύο

[1, 16]   δὲ καὶ οὐ πάσης, γίνεται· ὡς δὲ ἄλλοι βούλονται, ἐκ τοῦ

[1, 14]   Μνησάρχου Σάμιος, ὥς φησιν Ἱππόβοτος, ὡς δὲ Ἀριστόξενος ἐν τῷ Πυθαγόρου

[1, 21]   Λυδὸς περὶ τὴν ὀκτωκαιδεκάτην ὀλυμπιάδα (ὡς δὲ Διονύσιος, περὶ τὴν πεντεκαιδεκάτην)

[1, 21]   δὲ Ἐρατοσθένης ἑπτακόσια ἑβδομήκοντα {τέσσαρα} ὡς δὲ Δοῦρις ἀπὸ Τροίας ἁλώσεως

[1, 20]   δὲ καὶ τὸ συναίτιον αἴτιον. ὡς δέ, ἑνὸς ὄντος τοῦ εὐδαιμονεῖν,

[1, 21]   Τίμαιος καὶ Κλείταρχος ὀκτακόσια εἴκοσι, ὡς δὲ Ἐρατοσθένης ἑπτακόσια ἑβδομήκοντα {τέσσαρα}

[1, 21]   μέν τινές φασιν, ἑκατὸν εʹ ὡς δὲ ἕτεροι, ἑκατὸν δύο, ὡς

[1, 21]   φασιν, ἔτη πεντακόσια ἐνενήκοντα πέντε, ὡς δὲ ἕτεροι, πεντακόσια ἑβδομήκοντα ἕξ.

[1, 21]   μὲν Φανίας ἔτη ἑπτακόσια δεκαπέντε, ὡς δὲ Ἔφορος ἑπτακόσια τριάκοντα πέντε,

[1, 21]   τετρακόσια πεντήκοντα δύο μῆνες ἕξ, ὡς δὲ ἡ καθ´ ἡμᾶς τῶν

[1, 21]   μέν τινες, ἔτη τετρακόσια πεντήκοντα, ὡς δὲ ἡ προκειμένη δείκνυσι χρονογραφία,

[1, 21]   ὡς δὲ ἕτεροι, ἑκατὸν δύο, ὡς δὲ ἡ προκειμένη δηλοῖ χρονογραφία,

[1, 16]   ἄλλος Ἰδαῖος εὗρε χαλκοῦ κρᾶσιν, ὡς δὲ Ἡσίοδος, Σκύθης. ναὶ μὴν

[1, 14]   Ἀρίσταρχος καὶ Θεόπομπος, Τυρρηνὸς ἦν, ὡς δὲ Νεάνθης. Σύριος ἢ Τύριος,

[1, 15]   πρεσβυτάτων σοφῶν τε καὶ φιλοσόφων. ὡς δὲ οἱ πλεῖστοι αὐτῶν βάρβαροι

[1, 20]   καὶ ἄτακτα τοῦ βίου κύματα. ~(Ὡς δὲ οἱ πολλοὶ ἄνθρωποι οἱ

[1, 21]   δὲ Ἔφορος ἑπτακόσια τριάκοντα πέντε, ὡς δὲ Τίμαιος καὶ Κλείταρχος ὀκτακόσια

[1, 22]   ὁ Μωυσῆς θεολόγος καὶ προφήτης, ὡς δέ τινες νόμων ἱερῶν ἑρμηνεὺς

[1, 14]   καὶ Ἡρόδοτος ἱστοροῦσι, Φοῖνιξ ἦν, ὡς δέ τινες ὑπειλήφασι, Μιλήσιος. μόνος

[1, 21]   ἄλλα πέντε καὶ εἴκοσι ἀναπαυσάμενος. ὡς δὲ τὸ βιβλίον τοῦ Ἰησοῦ

[1, 10]   γοῦν οὐ χωρὶς λόγου συνίσταται. ὡς δὲ τὸ εὖ πάσχειν περιαιρεῖται,

[1, 19]   ἡμῶν γράφει· βλέπομεν γὰρ νῦν ὡς δι´ ἐσόπτρου» κατ´ ἀνάκλασιν ἐπ´

[1, 15]   Συμποσίῳ ἐπαινῶν Πλάτων τοὺς βαρβάρους ὡς διαφερόντως ἀσκήσαντας μόνους ἀληθῶς φησι

[1, 29]   τῆς τῶν νεωτέρων ἐπιβολῆς διελέγχων ὡς δίκην παίδων μηδὲν πρεσβύτερον ἐχούσης,

[1, 21]   Ἀργολικά, τὰ ἀπὸ Ἰνάχου λέγω, ὡς Διονύσιος ὁ Ἁλικαρνασσεὺς ἐν τοῖς

[1, 10]   ἐπανῃρημένῳ, εἴ γε τὴν τρυφὴν ὡς δολεράν τε καὶ ἄσωτον παραιτοίμεθα,

[1, 14]   τρόπος τῆς παρ´ αὐτοῖς φιλοσοφίας, ὡς Ἑβραϊκὸς καὶ αἰνιγματώδης, ἤδη ἐπισκεπτέος.

[1, 8]   ὁ φιλαλήθης Πλάτων οἷον θεοφορούμενος ὡς ἐγὼ τοιοῦτος» φησίν, ὁποῖος οὐδενὶ

[1, 1]   καὶ τὴν εὐχαριστίαν τινὲς διανείμαντες, ὡς ἔθος, αὐτὸν δὴ ἕκαστον τοῦ

[1, 7]   ἄν. Ἤδη δὲ κἀκεῖνο σκοπῶμεν, ὡς εἴ ποτε οἱ μὴ ἐπιστάμενοι

[1, 21]   φασὶ δὲ καὶ ἄλλοι τινές, ὡς εἴ τις ἰχθὺς ἀνασπώμενος τῆς

[1, 27]   ἐν τῇ καρδίᾳ σου ὅτι ὡς εἴ τις παιδεύσει ἄνθρωπος τὸν

[1, 13]   μέλος ἢ ὡς μέρος ἢ ὡς εἶδος ἢ ὡς γένος εἰς

[1, 15]   εἰς γῆν μεταβαλόντος σώματος πόας ὡς εἰκὸς ἀναφυείσης, ὅσα ἂν αὐτὴν

[1, 21]   Ἀντωνίνου δεκάτου ἔτους ἔτη οζʹ ὡς εἶναι ἀπὸ Μωυσέως ἐπὶ τὸ

[1, 21]   καὶ Ἀρχέμαχος ἐν Εὐβοϊκῶν τρίτῳ· ὡς εἶναι αὐτόν τε καὶ τὸν

[1, 21]   τεθῆναί φησι τὴν πρώτην ὀλυμπιάδα. ὡς εἶναι ἐνενή κοντά που ἐτῶν

[1, 21]   περὶ τὴν πεντεκαιδεκάτην) Θάσον ἐκτίσθαι, ὡς εἶναι συμφανὲς τὸν Ἀρχίλοχον μετὰ

[1, 17]   μόνον τὸ ἀγαθοποιεῖν (φύσις γὰρ ὡς εἰπεῖν αὕτη τοῦ θεοῦ ὡς

[1, 12]   προφήτης πυρὶ καθαίρεται τὴν γλῶτταν, ὡς εἰπεῖν δυνηθῆναι τὴν ὅρασιν, καὶ

[1, 23]   ἀφροσύνην οἱ νήπιοι ἀπιστοῦντες, τότε ὡς εἴρηται, ῥεχθὲν δέ τε οἱ

[1, 9]   πνεῦμα εἴρηκεν, ἀλλ´ οὐχ οὕτως ὡς ἐκδέξασθαι μὴ μεμαθηκότας. τὰς δὲ

[1, 21]   Ἰουδαίας ἐκ τῆς φυλῆς Δαβίδ, ὡς ἐκεῖ γέγραπται, Ὑπέρων τοὔνομα. Ναὶ

[1, 5]   τοίνυν ἡ σοφία τῆς φιλοσοφίας ὡς ἐκείνη τῆς προπαιδείας. εἰ γὰρ

[1, 29]   πρεσβύτερα, τουτέστι τὰ ἡμέτερα, εἰδότας, ὡς ἔμπαλιν νέους τοὺς τὰ νεώτερα

[1, 23]   μηδὲ τὸν μισθὸν ἀποδιδόντες) εἴτε ὡς ἐν εἰρήνῃ, μισθὸν ἔλαβον τὴν

[1, 14]   διαδοχὴ τῶν παρ´ Ἕλλησι φιλοσόφων ὡς ἐν ἐπιτομῇ ἥδε, οἱ χρόνοι

[1, 27]   οἱ κατὰ νόμον μὴ πολιτευόμενοι ὡς ἐν νόμῳ ἀλαζονεύωνται βιοῦντες· μακάριος

[1, 6]   ἀνθρωπίνων ἐντίθησιν ἡ διδασκαλία. ἀλλ´ ὡς ἐν πενίᾳ βίου ὀρθῶς ἔστι

[1, 23]   Ἑβραίους τῇ καταδουλώσει. εἴτ´ οὖν ὡς ἐν πολέμῳ φαίη τις τοῦτο

[1, 21]   κατὰ τὸν Ἀργεῖον γενόμενος Ἴναχον, ὡς ἐν τοῖς Χρόνοις ἀνέγραψεν ὁ

[1, 23]   τῷ ὕδατι προσαγορεύουσι. δῆλον οὖν ὡς ἐν τῷ ἔμπροσθεν χρόνῳ περιτμηθέντι

[1, 10]   ἔστιν δ´ ὅτε ἀναγκαῖον. ταῦτα ὡς ἔνι μάλιστα διὰ βραχέων ἐξήνεγκεν

[1, 28]   φασιν οἱ παροιμιαζόμενοι· διαλεκτικώτερον δὲ ὡς ἔνι μάλιστα προσιτέον αὐτῇ, τὴν

[1, 28]   ἢ ὡς σημεῖον ἐμφαίνουσαν ἢ ὡς ἐντολὴν κυροῦσαν εἰς πολιτείαν ὀρθὴν

[1, 26]   ταῦτα περὶ τὸν Μωυσέα εὕροιμεν, ὡς ἐξ αὐτῶν δείκνυται τῶν γραφῶν,

[1, 15]   ἡγοῦνταί τινες, οὐκ ἔστι δέ, ὡς ἔπειτα δηλωθήσεται) ἀκηκοέναι τε πρὸς

[1, 6]   ἀρετὴν τῆς προσηκούσης παιδείας τυχόντες ὡς ἐπίπαν καλοκἀγαθίας ἤνυσαν, καὶ αὖ

[1, 2]   τινος ἀπατηλοῦ τέχνης καταγοητευομένους, ἀλλ´ ὡς ἔπος εἰπεῖν, περιβολῇ πλείονι χρωμένους,

[1, 21]   μιᾷ πλείους διαριθμοῦνται, ἔτη δέ, ὡς ἔπος εἰπεῖν, τετρακόσια καὶ πρόσω.

[1, 26]   διόρθωσίς ἐστι ψυχῆς. ἔστι δὲ ὡς ἔπος εἰπεῖν τῷ Μωυσεῖ ἡ

[1, 6]   πρὸς τὴν μέλισσαν καὶ μάθε ὡς ἐργάτις ἐστί· καὶ αὐτὴ γὰρ

[1, 1]   ἐμποδὼν ἱστάμενα τῇ ἀκολουθίᾳ προαπολυομένη, ὡς ἑτοίμους ἔχειν τὰς ἀκοὰς πρὸς

[1, 21]   Ἰησοῦς ἐρχόμενος ἐπὶ τὸ βάπτισμα ὡς ἐτῶν λʹ καὶ ὅτι ἐνιαυτὸν

[1, 27]   ἣ δὲ δι´ εὐποιίας χρηστευομένη ὡς εὐεργέτις. ἔξεστι δὲ μὴ εἶναι

[1, 1]   δι´ ἀντιμισθίαν πράσσων τι, ἤτοι ὡς εὐεργὸς σπεύδων ἀπολαβεῖν ἢ ὡς

[1, 23]   τεκοῦς´ ἔκρυπτέ με τρεῖς μῆνας, ὡς ἔφασκεν· οὐ λαθοῦσα δὲ ὑπεξέθηκε,

[1, 1]   τε παραλαμβάνειν δηλωθήσεται τὸ κεκαλυμμένον ὡς ἡ ἀλήθεια, καὶ τὸ τοῖς

[1, 24]   κατὰ τὰς ἐπιθυμίας τάττεται βασιλεία, ὡς ἡ Σαρδαναπάλλου καὶ τῶν τὸ

[1, 21]   Χουσαχὰρ βασιλεῖ Μεσοποταμίας ἔτεσιν ὀκτώ, ὡς ἡ τῶν Κριτῶν ἱστορεῖ βίβλος·

[1, 11]   θεῷ διδάσκει καὶ τὴν οἰκονομίαν ὡς ἡγεμονικὸν τῆς ἁπάσης προσίεσθαι παιδείας.

[1, 4]   ἐπισύνθεσιν ἀνθρωπίνῳ λογισμῷ ἐπινενοημέναι, καὶ ὡς θεόθεν ἡ τεχνικὴ καὶ ἡ

[1, 15]   παραγγέλμασιν. ὃν δι´ ὑπερβολὴν σεμνότητος ὡς θεὸν τετιμήκασι. Σκύθης δὲ καὶ

[1, 1]   ἐν παντὶ» φησὶ συνιστάντες ἑαυτοὺς ὡς θεοῦ διάκονοι, ὡς πτωχοί, πολλοὺς

[1, 20]   ὁ σφετερισάμενος τὰ βαρβάρων καὶ ὡς ἴδια αὐχῶν, τὴν ἑαυτοῦ δόξαν

[1, 17]   οὐ κατ´ ἐπίγνωσιν λαβόντες, ἀλλ´ ὡς ἴδια σφετερισάμενοι δόγματα, καὶ τὰ

[1, 10]   ἔστι γὰρ καὶ σωτήριος λόγος ὡς καὶ ἔργον σωτήριον. ἡ δικαιοσύνη

[1, 21]   διακείμενος, ἅτε Αἰγύπτιος τὸ γένος, ὡς καὶ κατὰ Ἰουδαίων συντάξασθαι βιβλίον,

[1, 18]   βαρβάρου φιλοσοφίας ἀντιπαραθέσει καταλάμψαι φησίν, ὡς καὶ ὁ λύχνος ὑπὸ τοῦ

[1, 29]   τῆς μαθήσεως νόμος, εἷς ὤν, ὡς καὶ Πλάτων ἐν τῷ Πολιτικῷ

[1, 19]   ζῶμεν καὶ κινούμεθα καὶ ἐσμέν, ὡς καί τινες τῶν καθ´ ὑμᾶς

[1, 21]   καὶ Μαρδοχαῖος, οὗ φέρεται βιβλίον ὡς καὶ τὸ τῶν Μακκαβαϊκῶν. κατὰ

[1, 1]   οὐδὲ μὴ συνῆτε. ἄρ´ οὖν ὡς καιρὸν ἔχομεν, ἐργαζώμεθα τὸ ἀγαθὸν

[1, 1]   ὡς εὐεργὸς σπεύδων ἀπολαβεῖν ἢ ὡς κακοεργὸς τὴν ἀμοιβὴν περιιστάμενος, οὐχὶ

[1, 20]   ὁ γραμματιστὴς τῷ φιλοσοφήσοντι) οὐδ´ ὡς κατὰ τὴν ἀφαίρεσιν αὐτῆς ἤτοι

[1, 23]   φέρειν ἠξίουν νόμῳ τῶν κεκρατηκότων ὡς κρείττονες ἡττόνων (καὶ τοῦ πολέμου

[1, 27]   σωτηρίαν, ἣ μὲν κολάσει σωφρονίζουσα ὡς κυρία, ἣ δὲ δι´ εὐποιίας

[1, 14]   τὸ γένος. ἀλλὰ καὶ Θαλῆς, ὡς Λέανδρος καὶ Ἡρόδοτος ἱστοροῦσι, Φοῖνιξ

[1, 1]   διὰ κήρυκος τοῦτο πολλάκις ποιοῦσιν ὡς μᾶλλον ἐξάκουστα γενέσθαι τὰ λεγόμενα,

[1, 21]   τε καὶ Διόσκουροι συνέπλεον αὐτοῖς, ὡς μαρτυρεῖ ὁ Ῥόδιος Ἀπολλώνιος ἐν

[1, 13]   τῇ ἀληθείᾳ ὁμολογοῦντα· ἢ γὰρ ὡς μέλος ἢ ὡς μέρος ἢ

[1, 14]   τετυραννηκέναι ἀντικατατάττει Μύσωνα τὸν Χηνέα. ὡς μὲν οὖν κάτω που τῆς

[1, 21]   ἕως τῆς μετοικεσίας ταύτης ἔτη, ὡς μέν τινες, ἐννακόσια ἑβδομήκοντα δύο,

[1, 21]   ἕως παρέλαβε τὴν βασιλείαν Δαβίδ, ὡς μέν τινες, ἔτη τετρακόσια πεντήκοντα,

[1, 16]   Ἡ μὲν οὖν Ἑλληνικὴ φιλοσοφία, ὡς μέν τινες, κατὰ περίπτωσιν ἐπήβολος

[1, 21]   δὲ τῆς Δαβὶδ βασιλείας ἔτη, ὡς μέν τινες, πεντακόσια πεντήκοντα δύο,

[1, 21]   Ἐλισσαίου τοῦ προφήτου τελευτὴν ἔτη, ὡς μέν τινές φασιν, ἑκατὸν εʹ

[1, 21]   Μωυσέως ἐπὶ τὴν Σολομῶνος ἡλικίαν, ὡς μέν τινές φασιν, ἔτη πεντακόσια

[1, 21]   Ἀλέξανδρον εἰς τὴν Ἀσίαν διαβῆναι, ὡς μὲν Φανίας ἔτη ἑπτακόσια δεκαπέντε,

[1, 13]   ἢ γὰρ ὡς μέλος ἢ ὡς μέρος ἢ ὡς εἶδος ἢ

[1, 6]   ὁδοὺς δὲ ζωῆς φυλάσσει παιδεία, ὡς μὴ ἀπατηθῆναι, ὡς μὴ κλαπῆναι

[1, 6]   φυλάσσει παιδεία, ὡς μὴ ἀπατηθῆναι, ὡς μὴ κλαπῆναι πρὸς τῶν ἐπὶ

[1, 1]   οὐ συνιᾶσι, τὴν ἄγνοιαν αὐτοῖς {ὡς} μὴ παρέχοντος τοῦ κυρίου (μὴ

[1, 8]   νοῦ καὶ ἐπιστήμης δόξαις πιστεύοντας, ὡς μὴ προσῆκον ἀφεμένους τοῦ ὀρθοῦ

[1, 7]   Ἑλλήνων φωνῇ ἡρμηνεύθησαν αἱ γραφαί, ὡς μὴ πρόφασιν ἀγνοίας προβάλλεσθαι δυνηθῆναί

[1, 27]   ἡ προφητεία ὀνειδίζει τὸν λαὸν ὡς μὴ συνιέντα τὸν νόμον. σύντριμμα

[1, 27]   λόγος, καὶ μέρη τινὰ ἀποτέμνων, ὡς μὴ τὰ ὑγιαίνοντα συνδιαφθείρεσθαι αὐτοῖς,

[1, 24]   ἵπποις καὶ ἅρμασιν αὐτοὺς κατακλυσάσης, ὡς μηδὲ λείψανον αὐτῶν ἀπολειφθῆναι. μετὰ

[1, 1]   ὡς πτωχοί, πολλοὺς δὲ πλουτίζοντες, ὡς μηδὲν ἔχοντες καὶ πάντα κατέχοντες·

[1, 29]   ἀποδεικτικούς, ὅσον ἔτι αἱ αὐτῶν ὡς νέων φρένες ἠερέθονται« λαμπτὴρ ἄρα

[1, 5]   μὲν τὴν κοσμικὴν παιδείαν καὶ ὡς νεωτέραν καὶ ὡς σὴν θεραπαινίδα,

[1, 16]   γραμματικὰ» ἐπιγράψας. ὠνομάσθη δὲ γραμματικός, ὡς νῦν ὀνομάζομεν, πρῶτος Πραξιφάνης Διονυσοφάνους

[1, 3]   ζηλωταὶ τεχνυδρίων, ἐριδαντέες καὶ ἱμαντελικτέες, ὡς ὁ Ἀβδηρίτης ἐκεῖνός φησιν· στρεπτὴ

[1, 6]   δὲ ἐν τῷ ταμείῳ εὔχῃ, ὡς ὁ κύριος ἐδίδαξε, πνεύματι προσκυνῶν,

[1, 3]   σμῆνος ἀνεδιφήσατε. Ἰοφῶν τε ὁμοίως ὡς ὁ κωμικὸς ἐν Αὐλῳδοῖς σατύροις

[1, 5]   γὰρ καὶ αὐτὴ τὸ Ἑλληνικὸν ὡς ὁ νόμος τοὺς Ἑβραίους εἰς

[1, 21]   Ἕλλησι χρησμολόγοι συχνοὶ γεγονέναι φέρονται, ὡς οἱ Βάκιδες (ὃ μὲν Βοιώτιος,

[1, 23]   ἐκφορήσαντες ἀπῄεσαν, οὐ διὰ φιλοχρηματίαν, ὡς οἱ κατήγοροί φασιν (οὐδὲ γὰρ

[1, 26]   ἀξιόπιστον τῆς παρ´ Ἕλλησι νομοθεσίας, ὡς οἷόν τε αὐτοῖς, ἐπαίροντες εἰς

[1, 19]   ἡμῖν θείου τὸ ποιητικὸν αἴτιον ὡς οἷόν τε συνθεωροῦντες· εἶδες γάρ»

[1, 28]   ἐκκαλύπτων, ᾧ ἂν βούληται, {καὶ} ὡς οἷόν τε τὴν ἀνθρωπίνην φύσιν

[1, 1]   κοσμικῇ ἐνέχεται συνηθείᾳ· δεῖ δὲ ὡς οἷόν τε τὸν κύριον μιμεῖσθαι.

[1, 16]   ἀπὸ Ἰνάχου καὶ Μωσέως γενεᾷ, ὡς ὀλίγον ὑποβάντες δείξομεν. Λυκοῦργος δὲ

[1, 28]   ἐστὶ δύναμις θεία, τῶν ὄντων ὡς ὄντων γνωστική, τὸ τέλειον ἔχουσα,

[1, 5]   ἠθέλησα ἐπισυναγαγεῖν τὰ τέκνα σου ὡς ὄρνις τοὺς νεοσσούς. Ἱερουσαλὴμ δὲ

[1, 22]   λεκτέον δὲ ὅμως καὶ ἡμῖν ὡς ὅτι μάλιστα δι´ ὀλίγων. ~(Μωυσῆς

[1, 27]   τοῦ νόμου διὰ τὰς τιμωρίας ὡς οὐ καλοῦ κἀγαθοῦ· οὐ γὰρ

[1, 20]   μὴν τὸ συνεργὸν συνεκτικὸν οὐδ´ ὡς οὗ οὐκ ἄνευ τὴν φιλοσοφίαν,

[1, 15]   αὐτοῖς ὁ Νουμᾶς δι´ ἐπικρύψεως ὡς οὐκ ἐφάψασθαι τοῦ βελτίστου δυνατὸν

[1, 11]   ἀπαντᾶν πρὸς τὰ ἐπιφερόμενα δεδιδαγμένοις. ὡς οὖν παρελάβετε Ἰησοῦν Χριστὸν τὸν

[1, 9]   μαθηταί· ἐκ γὰρ πίστεως καὶ ὡς οὐχ οἷόν τε ῥᾳδίως γνῶναι

[1, 29]   τὰ χθὲς καὶ πρῴην γενόμενα, ὡς παλαιὰ καὶ ἀρχαῖα ἱστοροῦντας. ἐπήγαγεν

[1, 1]   λόγων προαρδεύομεν τὸ γεῶδες αὐτῶν, ὡς παραδέξασθαι τὸ καταβαλλόμενον σπέρμα πνευματικὸν

[1, 21]   που περὶ τὰς ὀλυμπιάδας γενόμενοι, ὡς παρεστήσαμεν. καὶ θεῶν ἄρα τῶν

[1, 13]   Ἑλληνικῆς αἱρέσεις, ἑκάστη ὅπερ ἔλαχεν ὡς πᾶσαν αὐχεῖ τὴν ἀλήθειαν· φωτὸς

[1, 21]   ἐκ φυλῆς Ἰούδα ἔτη τεσσαράκοντα, ὡς περιέχει ἡ δευτέρα τῶν Βασιλειῶν,

[1, 24]   τὸ τέλος ποιουμένων ταῖς ἐπιθυμίαις ὡς πλεῖστα χαρίζεσθαι. τοῦ δὴ βασιλικοῦ

[1, 21]   Αἰγυπτίων γεγενημένου βασιλέως, ἐφ´ οὗ, ὡς προεῖπον, Ἀγγαῖος καὶ Ζαχαρίας καὶ

[1, 21]   Ἐλισσαῖος προφητεύει, μεθ´ ἣν βασιλεύει, ὡς προεῖπον, Ἰωὰς ὁ περισωθεὶς ὑπὸ

[1, 9]   παρορᾶται δὲ καὶ ὁ ἀθλητής, ὡς προείρηται, ἀλλ´ εἰς τὴν σύνταξιν

[1, 21]   ἡ Μενελάου εἰς Φοινίκην ἄφιξις, ὡς προείρηται. Ἐρατοσθένης δὲ μετὰ τὸ

[1, 17]   κλεπτικὴν σοφίας τὴν σοφιστικὴν εἰπών, ὡς προεμηνύσαμεν. ὁ δὲ ἀπόστολος ἃ

[1, 28]   εἰς πολιτείαν ὀρθὴν ἢ θεσπίζουσαν ὡς προφητείαν. ἀνδρῶν δὲ εὖ οἶδ´

[1, 15]   ὁ τὴν Τιτανομαχίαν γράψας φησίν, ὡς πρῶτος οὗτος εἴς τε δικαιοσύνην

[1, 1]   συνιστάντες ἑαυτοὺς ὡς θεοῦ διάκονοι, ὡς πτωχοί, πολλοὺς δὲ πλουτίζοντες, ὡς

[1, 25]   ἀνδρείαν μόνην ἀποβλεπομέναις, ἐπῄνεσε δὲ ὡς σεμνοτέραν τὴν ἕν τι λέγουσαν

[1, 15]   μυρία. ὁ δὲ Πλάτων δῆλον ὡς σεμνύνων αἰεὶ τοὺς βαρβάρους εὑρίσκεται,

[1, 28]   τοῦ νόμου τὴν βούλησιν, ἢ ὡς σημεῖον ἐμφαίνουσαν ἢ ὡς ἐντολὴν

[1, 5]   παιδείαν καὶ ὡς νεωτέραν καὶ ὡς σὴν θεραπαινίδα, τὴν δὲ ἐπιστήμην

[1, 5]   πλεῖστοι δὲ ἐν ῥητορικῇ. Ἀλλ´ ὡς τὰ ἐγκύκλια μαθήματα συμβάλλεται πρὸς

[1, 21]   καὶ τὸ ἅγιον ἠρήμωσεν. καὶ ὡς ταῦθ´ οὕτως ἔχει, τῷ γε

[1, 5]   τὴν δὲ ἐπιστήμην τὴν σὴν ὡς τελείαν δέσποιναν τιμῶ καὶ σέβω.

[1, 5]   ἀλλὰ τῶν μὲν κατὰ προηγούμενον ὡς τῆς τε διαθήκης τῆς παλαιᾶς

[1, 5]   νέας, τῶν δὲ κατ´ ἐπακολούθημα ὡς τῆς φιλοσοφίας. τάχα δὲ καὶ

[1, 17]   φυλάξαντα ἢ τὸν μὴ κωλύσαντα, ὡς τοῦ ἐμπρησμοῦ τὸν μὴ σβέσαντα

[1, 20]   αἱ ἀρεταὶ πλείονες ὑπάρχουσαι, καὶ ὡς τοῦ θερμαίνεσθαι ὅ τε ἥλιος

[1, 17]   ὡς εἰπεῖν αὕτη τοῦ θεοῦ ὡς τοῦ πυρὸς τὸ θερμαίνειν καὶ

[1, 13]   ὁμολογοῦσι δὲ ἄμφω τῇ ἀριθμητικῇ, ὡς τῷ σχήματι ὁ κύκλος καὶ

[1, 19]   αἱ κατ´ ἀδυναμίαν φαντασίαι ἀληθείας, ὡς φαντασία καθορᾷ τὰ ἐν τοῖς

[1, 23]   καὶ τρόπον τινὰ ἠμύναντο ἀντιλυποῦντες ὡς φιλαργύρους Αἰγυπτίους τῇ τῆς λείας

[1, 1]   ἄλλων. δυνάμενοι ἐν βάρει εἶναι ὡς Χριστοῦ ἀπόστολοι· ἀλλ´ ἐγενήθημεν ἤπιοι

[1, 18]   μωρὰν ἔδειξε» καὶ οὐκ ἀληθῆ, ὡς ᾤοντο. κἂν πύθῃ τὴν αἰτίαν

[1, 23]   τὴν τοῦ παιδὸς τροφὸν ἐσομένην ὥς τινα ἄλλην οὖσαν ἐπὶ ῥητῷ

[1, 22]   βασιλέως Πτολεμαίου τοῦ Λάγου ἢ ὥς τινες ἐπὶ τοῦ Φιλαδέλφου ἐπικληθέντος,

[1, 9]   φιλοσοφίας καὶ τῆς διαλεκτικῆς εὑρετής, ὥς τινες ὑπολαμβάνουσιν, παράγεται τῷ κατ´

[1, 23]   ἐν οὐρανῷ μετὰ τὴν ἀνάληψιν, ὥς φασιν οἱ μύσται, Μελχί. ἐν

[1, 19]   λέγει Σωκράτης· εἰσὶ γὰρ δή, ὥς φασιν οἱ περὶ τὰς τελετάς,

[1, 21]   ἐπὶ Φοίνικας καὶ Ἰουδαίους ἐστράτευσεν, ὥς φησι Βήρωσσος ἐν ταῖς Χαλδαϊκαῖς

[1, 16]   ἔκδοσιν γραψάμενον Ἀντιφῶντα Σωφίλου Ῥαμνούσιον, ὥς φησι Διόδωρος, Ἀπολλόδωρος δὲ ὁ

[1, 21]   θαργηλιῶνος μηνὸς δευτέρᾳ ἐπὶ δέκα, ὥς φησι Διονύσιος ὁ Ἀργεῖος, Ἀγίας

[1, 21]   Ἰδαίους δακτύλους ἔτη ἑβδομήκοντα τρία, ὥς φησι Θράσυλλος. καὶ ἀπὸ Ἴδης

[1, 21]   τοῦ διφυοῦς δὴ καὶ αὐτόχθονος, ὥς φησι κατὰ λέξιν ὁ Τατιανός,

[1, 21]   ἅλωσιν Μενελάῳ εἰς Φοινίκην ἄφιξις, ὥς φησι Μένανδρος ὁ Περγαμηνὸς καὶ

[1, 21]   οἱ συγκαταλεγέντες σοφοὶ τῷ Θαλεῖ, ὥς φησιν Ἄνδρων ἐν τῷ Τρίποδι.

[1, 21]   τῷ τριακοστῷ δευτέρῳ ἔτει ἐκθεοῦται, ὥς φησιν Ἀπολλόδωρος ἐν τοῖς Χρονικοῖς.

[1, 21]   ὁ Ἄργους βασιλεὺς Μέμφιν οἰκίζει, ὥς φησιν Ἀρίστιππος ἐν πρώτῃ Ἀρκαδικῶν.

[1, 21]   δολοφονηθείς, καίτοι προσημήναντος τοῦ ψόφου, ὥς φησιν Ἀριστοτέλης ἐν τῇ Φωκέων

[1, 28]   ἥ γε κατὰ Πλάτωνα διαλεκτική, ὥς φησιν ἐν τῷ Πολιτικῷ, τῆς

[1, 21]   αὖ καὶ Μαντὼ ἐν Θήβαις, ὥς φησιν Εὐριπίδης, Ἕλενος ἤδη καὶ

[1, 16]   ὁ τῶν γραμμάτων Ἕλλησιν εὑρετής, ὥς φησιν Ἔφορος, ὅθεν καὶ Φοινικήια

[1, 21]   μὲν κλέπται πάντες καὶ λῃσταί, ὥς φησιν ἡ γραφή, τὰ πλεῖστα

[1, 14]   Πυθαγόρας μὲν οὖν Μνησάρχου Σάμιος, ὥς φησιν Ἱππόβοτος, ὡς δὲ Ἀριστόξενος

[1, 17]   δι´ ἀκρασίαν πυρέττῃ, αἰτιώμεθα τοῦτον) {ὣς δὲ} καὶ τῆς κακίας ἀκουσίου

[1, 7]   παντοίων δένδρων φύσιν καὶ τροφήν. ὡσαύτως δὲ οὐχ ἡ ποιμενικὴ μόνη,

[1, 20]   τοῦ θεοῦ παιδευόμενοι· ἔνθεν οὐδ´ ὡσαύτως κινοῦσι τὰς ψυχάς, ἀλλὰ διαφόρῳ

[1, 21]   Βαβυλῶνα. πάλιν τὸν Ἄχαζ διαδέχεται Ὠσηὲ ἐπὶ ἔτη ὀκτώ, εἶτα Ἐζεκίας

[1, 21]   Ἀβδιού, Ἐλισσαῖος, Ἀβδαδωναΐ, Ἀμώς, Ἡσαΐας, Ὠσηέ, Ἰωνᾶς, Ἰωήλ, Ἱερεμίας, Σοφονίας, Βουζί,

[1, 21]   Μιχαίας τε σὺν αὐτῷ καὶ Ὠσηὲ καὶ Ἰωὴλ ὁ τοῦ Βαθουήλ.

[1, 21]   τούτου διατείνουσι προφητεύοντες Ἡσαΐας καὶ Ὠσηὲ καὶ Μιχαίας. λέγονται δὲ οὗτοι

[1, 21]   τούτου ἔτι Ἡσαΐας προφητεύει καὶ Ὠσηὲ καὶ Μιχαίας ὁ Μωρασθίτης καὶ

[1, 21]   Ἡσαΐας ὁ υἱὸς αὐτοῦ καὶ Ὠσηὲ ὁ τοῦ Βεηρὶ καὶ Ἰωνᾶς

[1, 7]   τελευτὴν τοῦ βίου, κἂν εὐεργεῖς ὦσι νῦν, εἰ μὴ πίστιν ἔχοιεν.

[1, 14]   Δίδυμος δὲ Σόλωνι αὐτὸ ἀνατίθησιν, ὥσπερ ἀμέλει Κλεοβούλῳ τὸ μέτρον ἄριστον»

[1, 16]   καὶ Ἄραβες ἐξεπόνησαν τὴν οἰωνιστικήν, ὥσπερ ἀμέλει Τελμισεῖς τὴν δι´ ὀνείρων

[1, 23]   λόγῳ μόνῳ ἀνελεῖν τὸν Αἰγύπτιον, ὥσπερ ἀμέλει ὕστερον Πέτρος ἐν ταῖς

[1, 4]   τῇ φωνῇ καὶ ζητήσῃς αὐτὴν ὥσπερ ἀργορίου θησαυροὺς καὶ προθύμως ἐξιχνιάσῃς,

[1, 19]   ἑτέρων μὲν ὄντων τἀγαθοῦ, ὁδῶν ὥσπερ δὲ ἐπὶ τἀγαθόν. ὥστ´ οὐδ´

[1, 9]   καὶ ψιλὴν τὴν πίστιν ἀπαιτοῦσιν, ὥσπερ εἰ μηδεμίαν ἠξίουν ἐπιμέλειαν ποιησάμενοι

[1, 6]   ἄλλα καὶ εἰς τὸ γεννᾶν, ὥσπερ καὶ ἐν τοῖς ἄλλοις ζῴοις.

[1, 27]   ἂν μὴ διαφθείρωνται πρὸς αὐτοῦ, ὥσπερ μέρος τι τοῦ παντὸς σώματος

[1, 28]   τι τῶν πρὸς τοὺς ἀνθρώπους, ὥσπερ οἱ νῦν διαλεκτικοὶ περὶ τὰ

[1, 15]   οὐ γάμον, οὐ παιδοποιίαν ἴσασιν, ὥσπερ οἱ νῦν Ἐγκρατηταὶ καλούμενοι. εἰσὶ

[1, 14]   διδάσκαλος δὲ αὐτοῦ οὐδεὶς ἀναγράφεται, ὥσπερ οὐδὲ Φερεκύδου τοῦ Συρίου, ᾧ

[1, 23]   ἐνταῦθα; μὴ κτενεῖς δέ με ὥσπερ τὸν ἐχθὲς ἄνδρα; καὶ δείσας

[1, 1]   εἰ μὴ περιεργίας ἕνεκεν ἱστορήσοντες, ὥσπερ τῶν πόλεων τὰ οἰκοδομήματα, εἰς

[1, 19]   ὁδῶν ὥσπερ δὲ ἐπὶ τἀγαθόν. ὥστ´ οὐδ´ αὐτὸς τὴν ἐγκύκλιον παιδείαν

[1, 14]   δὲ Νεάνθης. Σύριος ἢ Τύριος, ὥστε εἶναι κατὰ τοὺς πλείστους τὸν

[1, 21]   Ἀγησιλάου τοῦ Δορυσσαίου Λακεδαιμονίων βασιλεύοντος, ὥστε ἐπιβαλεῖν αὐτῷ Λυκοῦργον τὸν νομοθέτην

[1, 1]   δὲ προστεθήσεται» ἐπαγγέλλεται δὲ οὐχ ὥστε ἑρμηνεῦσαι τὰ ἀπόρρητα ἱκανῶς, πολλοῦ

[1, 22]   καὶ τῆς ὅλης νομοθεσίας ἐπεξήγησις· ὥστε εὔδηλον εἶναι τὸν προειρημένον φιλόσοφον

[1, 9]   πάντα ἐπὶ τὴν ἀλήθειαν ἀναφέροντα, ὥστε καὶ ἀπὸ γεωμετρίας καὶ μουσικῆς

[1, 27]   τις, ὅπερ ὁ νόμος ἐργάζεται. ὥστε καὶ ὅταν ἀνηκέστῳ τινὶ κακῷ

[1, 21]   Τριόπαν ἑβδόμῃ γενεᾷ μετὰ Μωυσέα, ὥστε καὶ πρὸ τῆς καθ´ Ἕλληνας

[1, 8]   δ´ εὐρόοισι στόμασι τἀληθέστατα κλέπτουσιν, ὥστε μὴ δοκεῖν ἃ χρὴ δοκεῖν,

[1, 6]   ἐντίθησι τῇ ψυχῇ τοῦ παρακολουθοῦντος, ὥστε μηδ´ ἂν ἄλλως ἔχειν τὸ

[1, 26]   εἰς τὴν μέλλουσαν πίστιν ἀποκαλυφθήσεσθαι. ὥστε ὁ νόμος παιδαγωγὸς ἡμῶν ἐγένετο

[1, 1]   καὶ τὴν κατάπραξιν τῶν ἐντολῶν. ὥστε ὃς ἂν ἐσθίῃ τὸν ἄρτον

[1, 17]   αὐτοῦ ἐλάβομεν, δηλονότι τοῦ Χριστοῦ. ὥστε οὐ κλέπται οἱ προφῆται. καὶ

[1, 6]   κάρτα δὲ βλάπτει τὸν ἔχοντα· ὠφελέει μὲν τὸν δεξιὸν ὄντα, βλάπτει

[1, 6]   βασιλείας γράφει· πολυμαθίη κάρτα μὲν ὠφελεῖ, κάρτα δὲ βλάπτει τὸν ἔχοντα·

[1, 1]   κηρύσσοντα κωλυτέον τοῖς ὕστερον ἀνθρώποις ὠφέλειαν ἀπολιπεῖν; καλὸν δ´ οἶμαι καὶ

[1, 17]   μὴ κωλύσαντος· εἶχεν γάρ τινα ὠφέλειαν τότε ἡ εἰς ἀνθρώπους ἐρχομένη

[1, 1]   οὖν ἀκόλουθον ἄρα τῷ τὴν ὠφέλειαν τῶν πλησίον ἐπανῃρημένῳ, εἰ μὴ

[1, 10]   ἀστεία ἡ τέρπειν μᾶλλον ἢ ὠφελεῖν τοὺς ἀκούοντας δυναμένη. Μούσας Σειρήνων

[1, 15]   Φαίδωνί φησι πανταχόθεν τὸν φιλόσοφον ὠφελεῖσθαι γράφων· πολλὴ μὲν ἡ Ἑλλάς,

[1, 15]   ἦν, ἐκ δὲ τῶν Μωυσέως ὠφεληθεὶς διεκώλυσεν ἀνθρωποειδῆ καὶ ζῳόμορφον εἰκόνα

[1, 25]   Μωυσέως τὰ περὶ τὴν νομοθεσίαν ὠφεληθεὶς ἐπετίμησε μὲν τῇ Μίνωος καὶ

[1, 25]   φιλίας καὶ ὁμονοίας ὁ Πλάτων ὠφεληθείς, τοῖς μὲν Νόμοις τὸν φιλόσοφον

[1, 16]   παρ´ ὧν Ἕλληνες τὰ ἐπιτηδεύματα ὠφέληνται. Εἰ δέ τις τὴν φωνὴν

[1, 24]   ἑκάστῳ παρὰ Μωυσέως λαβόντες Ἕλληνες ὠφέληνται. τύπου δὲ ἕνεκεν ἑνὸς ἢ

[1, 17]   καὶ χρηστὸν τέλος ἀποτελεῖν καὶ ὠφελίμως τοῖς δοκοῦσι φαύλοις χρῆσθαι καθάπερ

[1, 14]   γοῦν ἠσπάζοντο τὴν παραινετικήν, τὴν ὠφελιμωτάτην. αὐτίκα Πλάτων πάλαι {τὸ} διὰ

[1, 1]   χειρὸς διά τε τῆς γλώττης, ὠφελοῦσα· ὅτι ὁ σπείρων εἰς τὸ

[1, 21]   Δαρεῖος ὀκτώ, Ἀρταξέρξης τεσσαράκοντα δύο, Ὦχος ηʹ Ἀρσὴς τρία. συνάγεται ἐπὶ

Livre, Chap.
[1, 21]	ταύτην παραγενομένην εἰς Δελφοὺς ᾆσαι·	ὦ	Δελφοί, θεράποντες ἑκηβόλου Ἀπόλλωνος, ἦλθον
[1, 15]	πολλὴ μὲν ἡ Ἑλλάς, {ἔφη,	ὦ	Κέβης, ἦ δ´ ὅς, ἐν
[1, 6]	φησιν· ἴσθι πρὸς τὸν μύρμηκα,	ὦ	ὀκνηρέ, καὶ γενοῦ ἐκείνου σοφώτερος»
[1, 8]	πάνυ ἀποδέχομαι τὴν τραγῳδίαν λέγουσαν·	ὦ	παῖ, γένοιντ´ ἂν εὖ λελεγμένοι
[1, 29]	παρὰ τῷ Πλάτωνι Αἰγύπτιος ἱερεύς·	ὦ	Σόλων, Σόλων, εἶπεν, Ἕλληνες ὑμεῖς
[1, 15]	δὲ τὰ τῆς λέξεως ὧδε·	ὦ	Σόλων, Σόλων, Ἕλληνες ὑμεῖς αἰεὶ
[1, 28]	τῶν ὅλων τὸν πατέρα ἐκκαλύπτων,	ᾧ	ἂν βούληται, {καὶ} ὡς οἷόν
[1, 28]	εἰ μὴ ὁ υἱὸς καὶ	ᾧ	ἂν ὁ υἱὸς ἀποκαλύψῃ. εἰκότως
[1, 19]	σεβάσματα ὑμῶν εὗρον βωμὸν ἐν	ᾧ	ἀνεγέγραπτο· ἀγνώστῳ θεῷ> ὃν οὖν
[1, 17]	τοῦ νόμου οἱ τούτων αἴτιοι.	ᾧ	γὰρ κωλῦσαι δύναμις ἦν, τούτῳ
[1, 26]	ἄχρις ἂν ἔλθῃ τὸ σπέρμα	ᾧ	ἐπήγγελται. εἶτα οἱονεὶ ἐπεξηγούμενος τὴν
[1, 14]	Σόλωνος δὲ ζηλωτὴς Μνησίφιλος ἀναγράφεται,	ᾧ	Θεμιστοκλῆς συνδιέτριψεν. ἤκμασεν οὖν ὁ
[1, 1]	ᾖ ἐν στόματι λαλοῦντος καὶ	ᾧ	λαλεῖται, μᾶλλον δὲ οὐκ ἐν
[1, 24]	ποιεῖσθαι τῷ τοιούτῳ οὐ πρόσεστιν)	ᾧ	Πέρσαι ἐπὶ τὴν Ἑλλάδα στρατεύσαντες
[1, 14]	ὥσπερ οὐδὲ Φερεκύδου τοῦ Συρίου,	ᾧ	Πυθαγόρας ἐμαθήτευσεν. ἀλλ´ ἡ μὲν
[1, 29]	τὴν παρὰ βαρβάροις προγενεστάτην· ἀλήθειαν,	ᾧ	ῥήματι ἀντέθηκε τὸ παῖς μῦθος,
[1, 1]	παντοδαπῶν τέχναις καὶ δυνάμεσιν ἐπιχειρημάτων	ὠγκωμένων,	τοῖς προκατειλημμένοις ἤδη τὴν ψυχὴν
[1, 21]	τὸν μετὰ Ἴναχον ὁ ἐπὶ	Ὠγύγου	κατακλυσμὸς καὶ ἡ ἐν Σικυῶνι
[1, 21]	ὀκτώ. ~(Ἐρατοσθένης δὲ τοὺς χρόνους	ὧδε	ἀναγράφει· ἀπὸ μὲν Τροίας ἁλώσεως
[1, 15]	ἐν τῇ τρίτῃ τῶν Ἰνδικῶν	ὧδε	γράφει· ἅπαντα μέντοι τὰ περὶ
[1, 2]	πορισθέν. τί δή ποτ´ οὖν	ὧδε	διατετάχθαι φίλον ἔδοξεν εἶναι τοῖς
[1, 23]	τῷ ἐπιγραφομένῳ δράματι Ἐξαγωγή« γράφων	ὧδε	ἐκ προσώπου Μωυσέως· ἰδὼν γὰρ
[1, 21]	καὶ τὰ τῆς λέξεως αὐτοῦ	ὧδε	ἔχει· κατέσκαψε δὲ τὴν Ἀουαρίαν
[1, 22]	ἱστορηθέντα καὶ πρὸς ἡμῶν ἐκτεθέντα	ὧδε	ἐχέτω, ἑρμηνευθῆναι δὲ τὰς γραφὰς
[1, 21]	ἐκ τοῦ ὑποτεταγμένου κεφαλαίου ἔχοντος	ὧδε·	καὶ ἀπὸ καιροῦ παραλλάξεως τοῦ
[1, 1]	μαλλὸν κειράτω, εἰ σκέπης δεῖται.	ὧδέ	μοι καὶ τῆς Ἑλληνικῆς χρηστομαθίας
[1, 5]	πολλῶν πολλὰς δικαίων ὁδοὺς μηνύων	ὧδέ	πως· αἱ δὲ ὁδοὶ τῶν
[1, 4]	τοῦ Μαργίτου, εἰ δὴ αὐτοῦ,	ὧδέ	πως γράφει· τὸν δ´ οὔτ´
[1, 27]	περικοπῆς δεδήλωκεν ὁ ἀπόστολος γράφων	ὧδέ	πως· εἰ δὲ σὺ Ἰουδαῖος
[1, 15]	καὶ Εὐριπίδης περὶ τῆς Ἱπποῦς	ὧδέ	πως· ἣ πρῶτα μὲν τὰ
[1, 15]	ἔχει δὲ τὰ τῆς λέξεως	ὧδε·	ὦ Σόλων, Σόλων, Ἕλληνες ὑμεῖς
[1, 24]	δὲ ταῦτα στῦλος πυρὸς ἑπόμενος	(ὡδήγει	γὰρ ἔμπροσθεν αὐτῶν) ἦγε νύκτωρ
[1, 4]	ὁ πλαστικός. καὶ φωνῆς ὁ	ᾠδικός,	ὀσφρήσεως ὁ μυρεψικός, ὄψεως ὁ
[1, 21]	ἣ τὸ ἐν Ῥώμῃ Κάρμαλον	ᾤκησεν,	ἧς υἱὸς Εὔανδρος ὁ τὸ
[1, 21]	μὲν οὖν ἐν ἑπτὰ ἑβδομάσιν	ᾠκοδομήθη	ὁ ναός, τοῦτο φανερόν ἐστι·
[1, 21]	πρῶτος ἐν τῷ ναῷ, ὃν	ᾠκοδόμησε	Σολομών, ἱεράτευσεν, ὄγδοος ὢν ἀπὸ
[1, 5]	τοῖς φίλτροις τῶν θεραπαινίδων δελεασθέντες	ὠλιγώρησαν	τῆς δεσποίνης, φιλοσοφίας, καὶ κατεγήρασαν»
[1, 11]	λέγει κύριος. ἵνα μὴ πεποιθότες	ὦμεν	ἐφ´ ἑαυτοῖς, ἀλλ´ ἐπὶ τῷ
[1, 19]	ἀλλὰ ἄλλο τι, ἐπεὶ ἔγωγε	ᾤμην	καὶ ὄνειδος εἶναι. ᾔδει γάρ,
[1, 17]	γὰρ καὶ πνεῦμα αἰσθήσεως» ἐσχήκασιν.	ὡμολόγησε	δὲ καὶ Ἀριστοτέλης τῇ γραφῇ,
[1, 23]	τῆς φυσικῆς εὐνοίας τὴν τυραννικὴν	ὠμότητα,	δείσαντες δὲ ὕστερον μὴ συναπόλωνται
[1, 29]	τε τῆς μαθήσεως νόμος, εἷς	ὤν,	ὡς καὶ Πλάτων ἐν τῷ
[1, 8]	ὁ σωτήριος εἴρηται λόγος αὐτὸς	ὢν	ἀλήθεια, καὶ τὸ ὑγιαῖνον αἰεὶ
[1, 21]	ὃν ᾠκοδόμησε Σολομών, ἱεράτευσεν, ὄγδοος	ὢν	ἀπὸ Ἀαρὼν τοῦ πρώτου ἀρχιερέως.
[1, 25]	εὑρίσκουσα καὶ τούτου τυγχάνουσα· ὁ	ὢν	δὲ ἐξαπέσταλκέν με, φησὶν ὁ
[1, 23]	οὖν ἄνωθεν τὸ γένος Χαλδαῖος	ὢν	ἐν Αἰγύπτῳ γεννᾶται, τῶν προγόνων
[1, 21]	Εὔμηλος δὲ ὁ Κορίνθιος πρεσβύτερος	ὢν	ἐπιβεβληκέναι Ἀρχίᾳ τῷ Συρακούσας κτίσαντι.
[1, 21]	Ἐλισσαῖος υἱὸς Σαφὰτ ἔτη ἕξ,	ὢν	ἐτῶν τεσσαράκοντα. εἶτα Ὀχοζίας ἐβασίλευσεν
[1, 17]	συναίτιος· ὁ δὲ διάβολος αὐτεξούσιος	ὢν	καὶ μετανοῆσαι οἷός τε ἦν
[1, 11]	γάλακτος ἄπειρος λόγου δικαιοσύνης, νήπιος	ὢν	καὶ μηδέπω ἐπιστάμενος τὸν λόγον
[1, 21]	Τήλεμον καταλέγειν, ὃς Κυκλώπων μάντις	ὢν	Πολυφήμῳ θεσπίζει τὰ κατὰ τὴν
[1, 21]	Θησεὺς δὲ {ὁ} Ἡρακλέους ζηλωτὴς	ὢν	πρεσβύτερός ἐστι τῶν Τρωϊκῶν μιᾷ
[1, 21]	τῷ Τρίποδι. Ἡράκλειτος γὰρ μεταγενέστερος	ὢν	Πυθαγόρου μέμνηται αὐτοῦ ἐν τῷ
[1, 15]	Αἰγύπτιον φαίνουσιν. Θαλῆς δὲ Φοῖνιξ	ὢν	τὸ γένος καὶ τοῖς Αἰγυπτίων
[1, 9]	τοῦ ἰθαγενοῦς χρυσίου) {καὶ} ἱκανὸς	ὢν	χωρίζειν, ὁ πολύιδρις» ἡμῶν καὶ
[1, 10]	καὶ λύπην ἐμποιεῖ βλασφημία, ἐξ	ὧν	αἱ τοῦ βίου ἀνατροπαί, ἔργα
[1, 24]	κατὰ τὸν ἀγῶνα μετ´ ἐκείνων	ὧν	αὐτὸς ἡγεῖτο κατώρθωσεν. Ἀλλὰ καὶ
[1, 8]	περὶ ζητήσεις καὶ λογομαχίας, ἐξ	ὧν	γίνεται ἔρις, φθόνος, βλασφημία, ὑπόνοιαι
[1, 24]	καὶ νυκτὶ ἐπιθέμενος τοῖς Πέρσαις,	ὧν	Δᾶτις ἡγεῖτο, τὰ κατὰ τὸν
[1, 5]	τὸ Ἰσραηλιτικὸν γένος αὔξεται. ἐξ	ὧν	δείκνυται διδακτικὴν εἶναι τὴν σοφίαν.
[1, 21]	Μωυσέα χρόνων ἤδη λεκτέον, δι´	ὧν	δειχθήσεται ἀναμφηρίστως πάσης σοφίας ἀρχαιοτάτη
[1, 19]	ἄλλοι ἢ οἱ πεφιλοσοφηκότες ὀρθῶς.	ὧν	δὴ κἀγὼ κατά γε τὸ
[1, 19]	γὰρ καὶ γένος ἐσμέν. ἐξ	ὧν	δῆλον ὅτι καὶ ποιητικοῖς χρώμενος
[1, 16]	εὑρετικῆς καὶ βιωφελοῦς φύσεως, παρ´	ὧν	Ἕλληνες τὰ ἐπιτηδεύματα ὠφέληνται. Εἰ
[1, 24]	δὲ τοῖς τῆς ψυχῆς πάθεσιν,	ὧν	ἐπικρατοῦμεν τῇ ἀρετῇ, λογισμός ἐστι
[1, 23]	ἀσύνετοι, θεαταὶ δὲ Ἑβραῖοι ἐγίνοντο	ὧν	ἕτεροι κακῶν ὑπέμενον ἀκινδύνως ἐκμανθάνοντες
[1, 11]	δημιουργόν. ἀλλὰ καὶ οἱ Στωϊκοί,	ὧν	καὶ αὐτῶν μέμνηται, σῶμα ὄντα
[1, 15]	καὶ ἐν Ἕλλησι καὶ βαρβάροις,	ὧν	καὶ ἱερὰ πολλὰ ἤδη γέγονε
[1, 1]	τῶν ἐναργῶν καὶ ἐμψύχων ἐκείνων,	ὧν	κατηξιώθην ἐπακοῦσαι, λόγων τε καὶ
[1, 21]	ἔτεσι πρεσβύτερα τῶν Ἑλληνικῶν ἀφ´	ὧν	Κτησίας λέγει, φανήσεται τῷ δευτέρῳ
[1, 1]	ἐμβοώσας παρ´ ἕκαστα αὐτοῖς δι´	ὧν	μᾶλλον οἱ ἀκούοντες ἐπιστραφήσονται. καὶ
[1, 1]	ἀναδίδωσι, τρέπεται δὲ εἰς φθορὰν	ὧν	μεταλαμβάνει οὐδείς. καὶ τὸν σίδηρον
[1, 21]	ἐπὶ Ἰσραὴλ μετὰ τοὺς κριτάς,	ὧν	ὁ πᾶς ἀριθμὸς ἕως τοῦ
[1, 25]	μὲν ὧν ποιητέον. ἀπαγορευτικὸν δὲ	ὧν	οὐ ποιητέον. ~(Ὅθεν ὁ νόμος
[1, 17]	συναπαγόμενος, ἀγαθὸν ὑπολαβών, ληπτὸν ἡγεῖται.	ὧν	οὕτως ἐχόντων τὸ ἀπαλλάττεσθαι τῆς
[1, 23]	ὁ θεός) ἀλλὰ πρῶτον μὲν	ὧν	παρὰ πάντα τὸν χρόνον ὑπηρέτησαν
[1, 25]	τὸν νόμον ἔφασαν, προστακτικὸν μὲν	ὧν	ποιητέον. ἀπαγορευτικὸν δὲ ὧν οὐ
[1, 21]	τὴν ἐξ Αἰγύπτου πορείαν, ἐξ	ὧν	συνῶπται κατὰ Ἴναχον ἠκμακέναι τὸν
[1, 9]	οὐ τὰς τέχνας ἐγνώκεσαν, δι´	ὧν	τὰ κατὰ φιλοσοφίαν ἐμφαίνεται γυμνάσματα,
[1, 21]	καὶ ἀλόγων ζῴων διαλέκτους εἶναι,	ὧν	τὰ ὁμογενῆ ἐπακούειν. ἐλέφαντος γοῦν
[1, 24]	τὸν ἅγιον υἱὸν αὐτοῦ, παρ´	ὧν	τά τε ἀπὸ γῆς ἀγαθὰ
[1, 14]	τοὺς ἑπτὰ τοὺς ἐπικληθέντας σοφούς,	ὧν	τέσσαρες μὲν ἀπὸ Ἀσίας ἦσαν,
[1, 21]	ἡμέραι γίνονται ἔτη μῆνες δʹ	ὧν	τὸ ἥμισυ κατέσχε Νέρων βασιλεύων,
[1, 21]	τοὺς ἀνταγωνιστὰς τυγχάνει παρὰ Δαρείου	ὠνησάμενος	ἀνανέωσιν Ἱερουσαλὴμ καὶ μετὰ Ἔσδρα
[1, 23]	ἀποδώσω σέθεν. ὄνομα δὲ Μωυσῆν	ὠνόμαζ´,	ὅτου χάριν ὑγρᾶς ἀνεῖλε ποταμίας
[1, 25]	κοσμιότητα καὶ ἁρμονίαν καὶ σωφροσύνην	ὠνόμασεν,	ὅταν ἄρχοντες μὲν πρέπωσι τοῖς
[1, 21]	ὀλυμπιάδος, ὃν καί φησι πρῶτον	ὠνομάσθαι	τύραννον. Σωσίβιος δὲ ὁ Λάκων
[1, 16]	οὗτος βιβλία δύο γραμματικὰ» ἐπιγράψας.	ὠνομάσθη	δὲ γραμματικός, ὡς νῦν ὀνομάζομεν,
[1, 18]	κεκλημένων οἱ ὑπακοῦσαι βουληθέντες κλητοὶ»	ὠνομάσθησαν.	οὐ γάρ ἐστιν ἀδικία παρὰ
[1, 20]	τοῦ ἑτέρῳ συνελθὸν αἴτιον γίγνεσθαι	ὠνομασμένον,	καθ´ ἑαυτὸ δὲ μὴ δύνασθαι
[1, 25]	νομικόν, τὸ δὲ πολιτικὸν ὁμωνύμως	ὠνομασμένον,	καὶ πολιτικὸν μὲν κυρίως αἰνίττεται
[1, 18]	ἔδειξε» καὶ οὐκ ἀληθῆ, ὡς	ᾤοντο.	κἂν πύθῃ τὴν αἰτίαν τῆς
[1, 4]	Βεσελεὴλ τὸν τοῦ Οὐρί, τὸν	Ὤρ,	τῆς φυλῆς Ἰούδα, καὶ ἐνέπλησᾳ
[1, 7]	καὶ εἰς παραδείσους καὶ τὰ	ὡραῖα	καὶ ὅλως παντοίων δένδρων φύσιν
[1, 13]	τε καὶ βάρβαροι, ὅσοι τἀληθοῦς	ὠρέχθησαν,	οἳ μὲν οὐκ ὀλίγα, οἳ
[1, 19]	κερεῖς πόαν, καὶ συνάγαγε χόρτον	ὥριμον,	ἵνα ἔχῃς πρόβατα εἰς ἱματισμόν.
[1, 21]	γενικαὶ διάλεκτοι δύο καὶ ἑβδομήκοντα	ὡς	αἱ ἡμέτεραι παραδιδόασι γραφαί, αἱ
[1, 8]	διὰ λόγων δοξῶν ἐμποιητικὴ ψευδῶν	ὡς	ἀληθῶν· παρέχει γὰρ πρὸς μὲν
[1, 2]	μέγας ὁ κίνδυνος τὸν ἀπόρρητον	ὡς	ἀληθῶς τῆς ὄντως φιλοσοφίας λόγον
[1, 5]	ταῖς χερσί σου, χρῶ αὐτῇ	ὡς	ἄν σοι ἀρεστὸν ᾖ» φησί.
[1, 17]	ὄντι οὗτοι ἐν ἐκστάσει προεφήτευον	ὡς	ἂν ἀποστάτου διάκονοι. λέγει δὲ
[1, 5]	δὲ συνέρχεσθαι ὁ Ἰακὼβ λέγεται	ὡς	ἂν ἀσκητὴς ἑρμηνευόμενος (διὰ πλειόνων
[1, 23]	παιδείαν Ἕλληνες ἐδίδασκον ἐν Αἰγύπτῳ,	ὡς	ἂν βασιλικὸν παιδίον, ᾗ φησι
[1, 8]	βίᾳ ἡμᾶς δὴ τοὺς ἀπερίττους,	ὡς	ἂν εἰπεῖν ἀδυνατωτέρους. ἀγλωσσίᾳ δὲ
[1, 29]	εἴρηκεν αὐτούς γε τοὺς μύθους,	ὡς	ἂν μικρὸν διορώντων τῶν παρ´
[1, 5]	μετονομάζεται ὁ τῷ ὄντι διορατικὸς	ὡς	ἂν πολύπειρός τε καὶ ἀσκητικός.
[1, 21]	γεγόνασι, πρεσβύτερος δὲ ὁ Μόψος,	ὡς	ἂν συμπλεύσας τοῖς Ἀργοναύταις. ~(φασὶ
[1, 5]	Σάρρας τὴν Ἄγαρ παρευδοκιμοῦσαν αὐτήν,	ὡς	ἂν τὸ χρήσιμον ἐκλεξάμενος μόνον
[1, 1]	ἐγενήθημεν ἤπιοι ἐν μέσῳ ὑμῶν,	ὡς	ἂν τροφὸς θάλπῃ τὰ ἑαυτῆς
[1, 14]	Σύριον. Πλάτων δὲ ἀντὶ Περιάνδρου	ὡς	ἀναξίου σοφίας διὰ τὸ τετυραννηκέναι
[1, 27]	δέ τινα οὕτως ἔχοντα κατίδῃ	ὡς	ἀνίατον δοκεῖν εἰς ἔσχατον ἀδικίας
[1, 23]	βασιλικαῖσι καὶ παιδεύμασιν ἅπανθ´ ὑπισχνεῖτο,	ὡς	ἀπὸ σπλάγχνων ἑῶν· ἐπεὶ δὲ
[1, 19]	ὄνειδος εἶναι. ᾔδει γάρ, οἶμαι,	ὡς	ἄρα ἤδη πολυμαθίη νόον ἔχειν
[1, 20]	τοῦ ἀμπελῶνος. καὶ ἣ μὲν	ὡς	ἄρτος ἀναγκαία πρὸς τὸ ζῆν,
[1, 24]	ἱστάντες οἱ παλαιοὶ ἔσεβον τούτους	ὡς	ἀφιδρύματα τοῦ θεοῦ. γράφει γοῦν
[1, 9]	ἐκεῖνος ὁ ποικιλωτέρων μαθημάτων ἁψάμενος,	ὡς	βέλτιον γεωργεῖν τε καὶ ὑγιάζειν
[1, 1]	σῴζει αἰεὶ καὶ αἰεὶ ἐργάζεται,	ὡς	βλέπει τὸν πατέρα. διδάσκων τις
[1, 10]	ἀσεβείας, καὶ ὁ λόγος αὐτῶν	ὡς	γάγγραινα νομὴν ἕξει. ~(Αὕτη οὖν
[1, 13]	μέρος ἢ ὡς εἶδος ἢ	ὡς	γένος εἰς ἓν συνάπτεται. ἤδη
[1, 27]	δυσμενείᾳ τῇ πρὸς τὸν πάσχοντα,	ὡς	δ´ ἂν ὁ τῆς τέχνης
[1, 21]	μέν τινες, πεντακόσια πεντήκοντα δύο,	ὡς	δὲ ἀκριβέστερον, πεντακόσια ἑβδομήκοντα δύο
[1, 16]	δὲ καὶ οὐ πάσης, γίνεται·	ὡς	δὲ ἄλλοι βούλονται, ἐκ τοῦ
[1, 14]	Μνησάρχου Σάμιος, ὥς φησιν Ἱππόβοτος,	ὡς	δὲ Ἀριστόξενος ἐν τῷ Πυθαγόρου
[1, 21]	Λυδὸς περὶ τὴν ὀκτωκαιδεκάτην ὀλυμπιάδα	(ὡς	δὲ Διονύσιος, περὶ τὴν πεντεκαιδεκάτην)
[1, 21]	δὲ Ἐρατοσθένης ἑπτακόσια ἑβδομήκοντα {τέσσαρα}	ὡς	δὲ Δοῦρις ἀπὸ Τροίας ἁλώσεως
[1, 20]	δὲ καὶ τὸ συναίτιον αἴτιον.	ὡς	δέ, ἑνὸς ὄντος τοῦ εὐδαιμονεῖν,
[1, 21]	Τίμαιος καὶ Κλείταρχος ὀκτακόσια εἴκοσι,	ὡς	δὲ Ἐρατοσθένης ἑπτακόσια ἑβδομήκοντα {τέσσαρα}
[1, 21]	μέν τινές φασιν, ἑκατὸν εʹ	ὡς	δὲ ἕτεροι, ἑκατὸν δύο, ὡς
[1, 21]	φασιν, ἔτη πεντακόσια ἐνενήκοντα πέντε,	ὡς	δὲ ἕτεροι, πεντακόσια ἑβδομήκοντα ἕξ.
[1, 21]	μὲν Φανίας ἔτη ἑπτακόσια δεκαπέντε,	ὡς	δὲ Ἔφορος ἑπτακόσια τριάκοντα πέντε,
[1, 21]	τετρακόσια πεντήκοντα δύο μῆνες ἕξ,	ὡς	δὲ ἡ καθ´ ἡμᾶς τῶν
[1, 21]	μέν τινες, ἔτη τετρακόσια πεντήκοντα,	ὡς	δὲ ἡ προκειμένη δείκνυσι χρονογραφία,
[1, 21]	ὡς δὲ ἕτεροι, ἑκατὸν δύο,	ὡς	δὲ ἡ προκειμένη δηλοῖ χρονογραφία,
[1, 16]	ἄλλος Ἰδαῖος εὗρε χαλκοῦ κρᾶσιν,	ὡς	δὲ Ἡσίοδος, Σκύθης. ναὶ μὴν
[1, 14]	Ἀρίσταρχος καὶ Θεόπομπος, Τυρρηνὸς ἦν,	ὡς	δὲ Νεάνθης. Σύριος ἢ Τύριος,
[1, 15]	πρεσβυτάτων σοφῶν τε καὶ φιλοσόφων.	ὡς	δὲ οἱ πλεῖστοι αὐτῶν βάρβαροι
[1, 20]	καὶ ἄτακτα τοῦ βίου κύματα.	~(Ὡς	δὲ οἱ πολλοὶ ἄνθρωποι οἱ
[1, 21]	δὲ Ἔφορος ἑπτακόσια τριάκοντα πέντε,	ὡς	δὲ Τίμαιος καὶ Κλείταρχος ὀκτακόσια
[1, 22]	ὁ Μωυσῆς θεολόγος καὶ προφήτης,	ὡς	δέ τινες νόμων ἱερῶν ἑρμηνεὺς
[1, 14]	καὶ Ἡρόδοτος ἱστοροῦσι, Φοῖνιξ ἦν,	ὡς	δέ τινες ὑπειλήφασι, Μιλήσιος. μόνος
[1, 21]	ἄλλα πέντε καὶ εἴκοσι ἀναπαυσάμενος.	ὡς	δὲ τὸ βιβλίον τοῦ Ἰησοῦ
[1, 10]	γοῦν οὐ χωρὶς λόγου συνίσταται.	ὡς	δὲ τὸ εὖ πάσχειν περιαιρεῖται,
[1, 19]	ἡμῶν γράφει· βλέπομεν γὰρ νῦν	ὡς	δι´ ἐσόπτρου» κατ´ ἀνάκλασιν ἐπ´
[1, 15]	Συμποσίῳ ἐπαινῶν Πλάτων τοὺς βαρβάρους	ὡς	διαφερόντως ἀσκήσαντας μόνους ἀληθῶς φησι
[1, 29]	τῆς τῶν νεωτέρων ἐπιβολῆς διελέγχων	ὡς	δίκην παίδων μηδὲν πρεσβύτερον ἐχούσης,
[1, 21]	Ἀργολικά, τὰ ἀπὸ Ἰνάχου λέγω,	ὡς	Διονύσιος ὁ Ἁλικαρνασσεὺς ἐν τοῖς
[1, 10]	ἐπανῃρημένῳ, εἴ γε τὴν τρυφὴν	ὡς	δολεράν τε καὶ ἄσωτον παραιτοίμεθα,
[1, 14]	τρόπος τῆς παρ´ αὐτοῖς φιλοσοφίας,	ὡς	Ἑβραϊκὸς καὶ αἰνιγματώδης, ἤδη ἐπισκεπτέος.
[1, 8]	ὁ φιλαλήθης Πλάτων οἷον θεοφορούμενος	ὡς	ἐγὼ τοιοῦτος» φησίν, ὁποῖος οὐδενὶ
[1, 1]	καὶ τὴν εὐχαριστίαν τινὲς διανείμαντες,	ὡς	ἔθος, αὐτὸν δὴ ἕκαστον τοῦ
[1, 7]	ἄν. Ἤδη δὲ κἀκεῖνο σκοπῶμεν,	ὡς	εἴ ποτε οἱ μὴ ἐπιστάμενοι
[1, 21]	φασὶ δὲ καὶ ἄλλοι τινές,	ὡς	εἴ τις ἰχθὺς ἀνασπώμενος τῆς
[1, 27]	ἐν τῇ καρδίᾳ σου ὅτι	ὡς	εἴ τις παιδεύσει ἄνθρωπος τὸν
[1, 13]	μέλος ἢ ὡς μέρος ἢ	ὡς	εἶδος ἢ ὡς γένος εἰς
[1, 15]	εἰς γῆν μεταβαλόντος σώματος πόας	ὡς	εἰκὸς ἀναφυείσης, ὅσα ἂν αὐτὴν
[1, 21]	Ἀντωνίνου δεκάτου ἔτους ἔτη οζʹ	ὡς	εἶναι ἀπὸ Μωυσέως ἐπὶ τὸ
[1, 21]	καὶ Ἀρχέμαχος ἐν Εὐβοϊκῶν τρίτῳ·	ὡς	εἶναι αὐτόν τε καὶ τὸν
[1, 21]	τεθῆναί φησι τὴν πρώτην ὀλυμπιάδα.	ὡς	εἶναι ἐνενή κοντά που ἐτῶν
[1, 21]	περὶ τὴν πεντεκαιδεκάτην) Θάσον ἐκτίσθαι,	ὡς	εἶναι συμφανὲς τὸν Ἀρχίλοχον μετὰ
[1, 17]	μόνον τὸ ἀγαθοποιεῖν (φύσις γὰρ	ὡς	εἰπεῖν αὕτη τοῦ θεοῦ ὡς
[1, 12]	προφήτης πυρὶ καθαίρεται τὴν γλῶτταν,	ὡς	εἰπεῖν δυνηθῆναι τὴν ὅρασιν, καὶ
[1, 23]	ἀφροσύνην οἱ νήπιοι ἀπιστοῦντες, τότε	ὡς	εἴρηται, ῥεχθὲν δέ τε οἱ
[1, 9]	πνεῦμα εἴρηκεν, ἀλλ´ οὐχ οὕτως	ὡς	ἐκδέξασθαι μὴ μεμαθηκότας. τὰς δὲ
[1, 21]	Ἰουδαίας ἐκ τῆς φυλῆς Δαβίδ,	ὡς	ἐκεῖ γέγραπται, Ὑπέρων τοὔνομα. Ναὶ
[1, 5]	τοίνυν ἡ σοφία τῆς φιλοσοφίας	ὡς	ἐκείνη τῆς προπαιδείας. εἰ γὰρ
[1, 29]	πρεσβύτερα, τουτέστι τὰ ἡμέτερα, εἰδότας,	ὡς	ἔμπαλιν νέους τοὺς τὰ νεώτερα
[1, 23]	μηδὲ τὸν μισθὸν ἀποδιδόντες) εἴτε	ὡς	ἐν εἰρήνῃ, μισθὸν ἔλαβον τὴν
[1, 14]	διαδοχὴ τῶν παρ´ Ἕλλησι φιλοσόφων	ὡς	ἐν ἐπιτομῇ ἥδε, οἱ χρόνοι
[1, 27]	οἱ κατὰ νόμον μὴ πολιτευόμενοι	ὡς	ἐν νόμῳ ἀλαζονεύωνται βιοῦντες· μακάριος
[1, 6]	ἀνθρωπίνων ἐντίθησιν ἡ διδασκαλία. ἀλλ´	ὡς	ἐν πενίᾳ βίου ὀρθῶς ἔστι
[1, 23]	Ἑβραίους τῇ καταδουλώσει. εἴτ´ οὖν	ὡς	ἐν πολέμῳ φαίη τις τοῦτο
[1, 21]	κατὰ τὸν Ἀργεῖον γενόμενος Ἴναχον,	ὡς	ἐν τοῖς Χρόνοις ἀνέγραψεν ὁ
[1, 23]	τῷ ὕδατι προσαγορεύουσι. δῆλον οὖν	ὡς	ἐν τῷ ἔμπροσθεν χρόνῳ περιτμηθέντι
[1, 10]	ἔστιν δ´ ὅτε ἀναγκαῖον. ταῦτα	ὡς	ἔνι μάλιστα διὰ βραχέων ἐξήνεγκεν
[1, 28]	φασιν οἱ παροιμιαζόμενοι· διαλεκτικώτερον δὲ	ὡς	ἔνι μάλιστα προσιτέον αὐτῇ, τὴν
[1, 28]	ἢ ὡς σημεῖον ἐμφαίνουσαν ἢ	ὡς	ἐντολὴν κυροῦσαν εἰς πολιτείαν ὀρθὴν
[1, 26]	ταῦτα περὶ τὸν Μωυσέα εὕροιμεν,	ὡς	ἐξ αὐτῶν δείκνυται τῶν γραφῶν,
[1, 15]	ἡγοῦνταί τινες, οὐκ ἔστι δέ,	ὡς	ἔπειτα δηλωθήσεται) ἀκηκοέναι τε πρὸς
[1, 6]	ἀρετὴν τῆς προσηκούσης παιδείας τυχόντες	ὡς	ἐπίπαν καλοκἀγαθίας ἤνυσαν, καὶ αὖ
[1, 2]	τινος ἀπατηλοῦ τέχνης καταγοητευομένους, ἀλλ´	ὡς	ἔπος εἰπεῖν, περιβολῇ πλείονι χρωμένους,
[1, 21]	μιᾷ πλείους διαριθμοῦνται, ἔτη δέ,	ὡς	ἔπος εἰπεῖν, τετρακόσια καὶ πρόσω.
[1, 26]	διόρθωσίς ἐστι ψυχῆς. ἔστι δὲ	ὡς	ἔπος εἰπεῖν τῷ Μωυσεῖ ἡ
[1, 6]	πρὸς τὴν μέλισσαν καὶ μάθε	ὡς	ἐργάτις ἐστί· καὶ αὐτὴ γὰρ
[1, 1]	ἐμποδὼν ἱστάμενα τῇ ἀκολουθίᾳ προαπολυομένη,	ὡς	ἑτοίμους ἔχειν τὰς ἀκοὰς πρὸς
[1, 21]	Ἰησοῦς ἐρχόμενος ἐπὶ τὸ βάπτισμα	ὡς	ἐτῶν λʹ καὶ ὅτι ἐνιαυτὸν
[1, 27]	ἣ δὲ δι´ εὐποιίας χρηστευομένη	ὡς	εὐεργέτις. ἔξεστι δὲ μὴ εἶναι
[1, 1]	δι´ ἀντιμισθίαν πράσσων τι, ἤτοι	ὡς	εὐεργὸς σπεύδων ἀπολαβεῖν ἢ ὡς
[1, 23]	τεκοῦς´ ἔκρυπτέ με τρεῖς μῆνας,	ὡς	ἔφασκεν· οὐ λαθοῦσα δὲ ὑπεξέθηκε,
[1, 1]	τε παραλαμβάνειν δηλωθήσεται τὸ κεκαλυμμένον	ὡς	ἡ ἀλήθεια, καὶ τὸ τοῖς
[1, 24]	κατὰ τὰς ἐπιθυμίας τάττεται βασιλεία,	ὡς	ἡ Σαρδαναπάλλου καὶ τῶν τὸ
[1, 21]	Χουσαχὰρ βασιλεῖ Μεσοποταμίας ἔτεσιν ὀκτώ,	ὡς	ἡ τῶν Κριτῶν ἱστορεῖ βίβλος·
[1, 11]	θεῷ διδάσκει καὶ τὴν οἰκονομίαν	ὡς	ἡγεμονικὸν τῆς ἁπάσης προσίεσθαι παιδείας.
[1, 4]	ἐπισύνθεσιν ἀνθρωπίνῳ λογισμῷ ἐπινενοημέναι, καὶ	ὡς	θεόθεν ἡ τεχνικὴ καὶ ἡ
[1, 15]	παραγγέλμασιν. ὃν δι´ ὑπερβολὴν σεμνότητος	ὡς	θεὸν τετιμήκασι. Σκύθης δὲ καὶ
[1, 1]	ἐν παντὶ» φησὶ συνιστάντες ἑαυτοὺς	ὡς	θεοῦ διάκονοι, ὡς πτωχοί, πολλοὺς
[1, 20]	ὁ σφετερισάμενος τὰ βαρβάρων καὶ	ὡς	ἴδια αὐχῶν, τὴν ἑαυτοῦ δόξαν
[1, 17]	οὐ κατ´ ἐπίγνωσιν λαβόντες, ἀλλ´	ὡς	ἴδια σφετερισάμενοι δόγματα, καὶ τὰ
[1, 10]	ἔστι γὰρ καὶ σωτήριος λόγος	ὡς	καὶ ἔργον σωτήριον. ἡ δικαιοσύνη
[1, 21]	διακείμενος, ἅτε Αἰγύπτιος τὸ γένος,	ὡς	καὶ κατὰ Ἰουδαίων συντάξασθαι βιβλίον,
[1, 18]	βαρβάρου φιλοσοφίας ἀντιπαραθέσει καταλάμψαι φησίν,	ὡς	καὶ ὁ λύχνος ὑπὸ τοῦ
[1, 29]	τῆς μαθήσεως νόμος, εἷς ὤν,	ὡς	καὶ Πλάτων ἐν τῷ Πολιτικῷ
[1, 19]	ζῶμεν καὶ κινούμεθα καὶ ἐσμέν,	ὡς	καί τινες τῶν καθ´ ὑμᾶς
[1, 21]	καὶ Μαρδοχαῖος, οὗ φέρεται βιβλίον	ὡς	καὶ τὸ τῶν Μακκαβαϊκῶν. κατὰ
[1, 1]	οὐδὲ μὴ συνῆτε. ἄρ´ οὖν	ὡς	καιρὸν ἔχομεν, ἐργαζώμεθα τὸ ἀγαθὸν
[1, 1]	ὡς εὐεργὸς σπεύδων ἀπολαβεῖν ἢ	ὡς	κακοεργὸς τὴν ἀμοιβὴν περιιστάμενος, οὐχὶ
[1, 20]	ὁ γραμματιστὴς τῷ φιλοσοφήσοντι) οὐδ´	ὡς	κατὰ τὴν ἀφαίρεσιν αὐτῆς ἤτοι
[1, 23]	φέρειν ἠξίουν νόμῳ τῶν κεκρατηκότων	ὡς	κρείττονες ἡττόνων (καὶ τοῦ πολέμου
[1, 27]	σωτηρίαν, ἣ μὲν κολάσει σωφρονίζουσα	ὡς	κυρία, ἣ δὲ δι´ εὐποιίας
[1, 14]	τὸ γένος. ἀλλὰ καὶ Θαλῆς,	ὡς	Λέανδρος καὶ Ἡρόδοτος ἱστοροῦσι, Φοῖνιξ
[1, 1]	διὰ κήρυκος τοῦτο πολλάκις ποιοῦσιν	ὡς	μᾶλλον ἐξάκουστα γενέσθαι τὰ λεγόμενα,
[1, 21]	τε καὶ Διόσκουροι συνέπλεον αὐτοῖς,	ὡς	μαρτυρεῖ ὁ Ῥόδιος Ἀπολλώνιος ἐν
[1, 13]	τῇ ἀληθείᾳ ὁμολογοῦντα· ἢ γὰρ	ὡς	μέλος ἢ ὡς μέρος ἢ
[1, 14]	τετυραννηκέναι ἀντικατατάττει Μύσωνα τὸν Χηνέα.	ὡς	μὲν οὖν κάτω που τῆς
[1, 21]	ἕως τῆς μετοικεσίας ταύτης ἔτη,	ὡς	μέν τινες, ἐννακόσια ἑβδομήκοντα δύο,
[1, 21]	ἕως παρέλαβε τὴν βασιλείαν Δαβίδ,	ὡς	μέν τινες, ἔτη τετρακόσια πεντήκοντα,
[1, 16]	Ἡ μὲν οὖν Ἑλληνικὴ φιλοσοφία,	ὡς	μέν τινες, κατὰ περίπτωσιν ἐπήβολος
[1, 21]	δὲ τῆς Δαβὶδ βασιλείας ἔτη,	ὡς	μέν τινες, πεντακόσια πεντήκοντα δύο,
[1, 21]	Ἐλισσαίου τοῦ προφήτου τελευτὴν ἔτη,	ὡς	μέν τινές φασιν, ἑκατὸν εʹ
[1, 21]	Μωυσέως ἐπὶ τὴν Σολομῶνος ἡλικίαν,	ὡς	μέν τινές φασιν, ἔτη πεντακόσια
[1, 21]	Ἀλέξανδρον εἰς τὴν Ἀσίαν διαβῆναι,	ὡς	μὲν Φανίας ἔτη ἑπτακόσια δεκαπέντε,
[1, 13]	ἢ γὰρ ὡς μέλος ἢ	ὡς	μέρος ἢ ὡς εἶδος ἢ
[1, 6]	ὁδοὺς δὲ ζωῆς φυλάσσει παιδεία,	ὡς	μὴ ἀπατηθῆναι, ὡς μὴ κλαπῆναι
[1, 6]	φυλάσσει παιδεία, ὡς μὴ ἀπατηθῆναι,	ὡς	μὴ κλαπῆναι πρὸς τῶν ἐπὶ
[1, 1]	οὐ συνιᾶσι, τὴν ἄγνοιαν αὐτοῖς	{ὡς}	μὴ παρέχοντος τοῦ κυρίου (μὴ
[1, 8]	νοῦ καὶ ἐπιστήμης δόξαις πιστεύοντας,	ὡς	μὴ προσῆκον ἀφεμένους τοῦ ὀρθοῦ
[1, 7]	Ἑλλήνων φωνῇ ἡρμηνεύθησαν αἱ γραφαί,	ὡς	μὴ πρόφασιν ἀγνοίας προβάλλεσθαι δυνηθῆναί
[1, 27]	ἡ προφητεία ὀνειδίζει τὸν λαὸν	ὡς	μὴ συνιέντα τὸν νόμον. σύντριμμα
[1, 27]	λόγος, καὶ μέρη τινὰ ἀποτέμνων,	ὡς	μὴ τὰ ὑγιαίνοντα συνδιαφθείρεσθαι αὐτοῖς,
[1, 24]	ἵπποις καὶ ἅρμασιν αὐτοὺς κατακλυσάσης,	ὡς	μηδὲ λείψανον αὐτῶν ἀπολειφθῆναι. μετὰ
[1, 1]	ὡς πτωχοί, πολλοὺς δὲ πλουτίζοντες,	ὡς	μηδὲν ἔχοντες καὶ πάντα κατέχοντες·
[1, 29]	ἀποδεικτικούς, ὅσον ἔτι αἱ αὐτῶν	ὡς	νέων φρένες ἠερέθονται« λαμπτὴρ ἄρα
[1, 5]	μὲν τὴν κοσμικὴν παιδείαν καὶ	ὡς	νεωτέραν καὶ ὡς σὴν θεραπαινίδα,
[1, 16]	γραμματικὰ» ἐπιγράψας. ὠνομάσθη δὲ γραμματικός,	ὡς	νῦν ὀνομάζομεν, πρῶτος Πραξιφάνης Διονυσοφάνους
[1, 3]	ζηλωταὶ τεχνυδρίων, ἐριδαντέες καὶ ἱμαντελικτέες,	ὡς	ὁ Ἀβδηρίτης ἐκεῖνός φησιν· στρεπτὴ
[1, 6]	δὲ ἐν τῷ ταμείῳ εὔχῃ,	ὡς	ὁ κύριος ἐδίδαξε, πνεύματι προσκυνῶν,
[1, 3]	σμῆνος ἀνεδιφήσατε. Ἰοφῶν τε ὁμοίως	ὡς	ὁ κωμικὸς ἐν Αὐλῳδοῖς σατύροις
[1, 5]	γὰρ καὶ αὐτὴ τὸ Ἑλληνικὸν	ὡς	ὁ νόμος τοὺς Ἑβραίους εἰς
[1, 21]	Ἕλλησι χρησμολόγοι συχνοὶ γεγονέναι φέρονται,	ὡς	οἱ Βάκιδες (ὃ μὲν Βοιώτιος,
[1, 23]	ἐκφορήσαντες ἀπῄεσαν, οὐ διὰ φιλοχρηματίαν,	ὡς	οἱ κατήγοροί φασιν (οὐδὲ γὰρ
[1, 26]	ἀξιόπιστον τῆς παρ´ Ἕλλησι νομοθεσίας,	ὡς	οἷόν τε αὐτοῖς, ἐπαίροντες εἰς
[1, 19]	ἡμῖν θείου τὸ ποιητικὸν αἴτιον	ὡς	οἷόν τε συνθεωροῦντες· εἶδες γάρ»
[1, 28]	ἐκκαλύπτων, ᾧ ἂν βούληται, {καὶ}	ὡς	οἷόν τε τὴν ἀνθρωπίνην φύσιν
[1, 1]	κοσμικῇ ἐνέχεται συνηθείᾳ· δεῖ δὲ	ὡς	οἷόν τε τὸν κύριον μιμεῖσθαι.
[1, 16]	ἀπὸ Ἰνάχου καὶ Μωσέως γενεᾷ,	ὡς	ὀλίγον ὑποβάντες δείξομεν. Λυκοῦργος δὲ
[1, 28]	ἐστὶ δύναμις θεία, τῶν ὄντων	ὡς	ὄντων γνωστική, τὸ τέλειον ἔχουσα,
[1, 5]	ἠθέλησα ἐπισυναγαγεῖν τὰ τέκνα σου	ὡς	ὄρνις τοὺς νεοσσούς. Ἱερουσαλὴμ δὲ
[1, 22]	λεκτέον δὲ ὅμως καὶ ἡμῖν	ὡς	ὅτι μάλιστα δι´ ὀλίγων. ~(Μωυσῆς
[1, 27]	τοῦ νόμου διὰ τὰς τιμωρίας	ὡς	οὐ καλοῦ κἀγαθοῦ· οὐ γὰρ
[1, 20]	μὴν τὸ συνεργὸν συνεκτικὸν οὐδ´	ὡς	οὗ οὐκ ἄνευ τὴν φιλοσοφίαν,
[1, 15]	αὐτοῖς ὁ Νουμᾶς δι´ ἐπικρύψεως	ὡς	οὐκ ἐφάψασθαι τοῦ βελτίστου δυνατὸν
[1, 11]	ἀπαντᾶν πρὸς τὰ ἐπιφερόμενα δεδιδαγμένοις.	ὡς	οὖν παρελάβετε Ἰησοῦν Χριστὸν τὸν
[1, 9]	μαθηταί· ἐκ γὰρ πίστεως καὶ	ὡς	οὐχ οἷόν τε ῥᾳδίως γνῶναι
[1, 29]	τὰ χθὲς καὶ πρῴην γενόμενα,	ὡς	παλαιὰ καὶ ἀρχαῖα ἱστοροῦντας. ἐπήγαγεν
[1, 1]	λόγων προαρδεύομεν τὸ γεῶδες αὐτῶν,	ὡς	παραδέξασθαι τὸ καταβαλλόμενον σπέρμα πνευματικὸν
[1, 21]	που περὶ τὰς ὀλυμπιάδας γενόμενοι,	ὡς	παρεστήσαμεν. καὶ θεῶν ἄρα τῶν
[1, 13]	Ἑλληνικῆς αἱρέσεις, ἑκάστη ὅπερ ἔλαχεν	ὡς	πᾶσαν αὐχεῖ τὴν ἀλήθειαν· φωτὸς
[1, 21]	ἐκ φυλῆς Ἰούδα ἔτη τεσσαράκοντα,	ὡς	περιέχει ἡ δευτέρα τῶν Βασιλειῶν,
[1, 24]	τὸ τέλος ποιουμένων ταῖς ἐπιθυμίαις	ὡς	πλεῖστα χαρίζεσθαι. τοῦ δὴ βασιλικοῦ
[1, 21]	Αἰγυπτίων γεγενημένου βασιλέως, ἐφ´ οὗ,	ὡς	προεῖπον, Ἀγγαῖος καὶ Ζαχαρίας καὶ
[1, 21]	Ἐλισσαῖος προφητεύει, μεθ´ ἣν βασιλεύει,	ὡς	προεῖπον, Ἰωὰς ὁ περισωθεὶς ὑπὸ
[1, 9]	παρορᾶται δὲ καὶ ὁ ἀθλητής,	ὡς	προείρηται, ἀλλ´ εἰς τὴν σύνταξιν
[1, 21]	ἡ Μενελάου εἰς Φοινίκην ἄφιξις,	ὡς	προείρηται. Ἐρατοσθένης δὲ μετὰ τὸ
[1, 17]	κλεπτικὴν σοφίας τὴν σοφιστικὴν εἰπών,	ὡς	προεμηνύσαμεν. ὁ δὲ ἀπόστολος ἃ
[1, 28]	εἰς πολιτείαν ὀρθὴν ἢ θεσπίζουσαν	ὡς	προφητείαν. ἀνδρῶν δὲ εὖ οἶδ´
[1, 15]	ὁ τὴν Τιτανομαχίαν γράψας φησίν,	ὡς	πρῶτος οὗτος εἴς τε δικαιοσύνην
[1, 1]	συνιστάντες ἑαυτοὺς ὡς θεοῦ διάκονοι,	ὡς	πτωχοί, πολλοὺς δὲ πλουτίζοντες, ὡς
[1, 25]	ἀνδρείαν μόνην ἀποβλεπομέναις, ἐπῄνεσε δὲ	ὡς	σεμνοτέραν τὴν ἕν τι λέγουσαν
[1, 15]	μυρία. ὁ δὲ Πλάτων δῆλον	ὡς	σεμνύνων αἰεὶ τοὺς βαρβάρους εὑρίσκεται,
[1, 28]	τοῦ νόμου τὴν βούλησιν, ἢ	ὡς	σημεῖον ἐμφαίνουσαν ἢ ὡς ἐντολὴν
[1, 5]	παιδείαν καὶ ὡς νεωτέραν καὶ	ὡς	σὴν θεραπαινίδα, τὴν δὲ ἐπιστήμην
[1, 5]	πλεῖστοι δὲ ἐν ῥητορικῇ. Ἀλλ´	ὡς	τὰ ἐγκύκλια μαθήματα συμβάλλεται πρὸς
[1, 21]	καὶ τὸ ἅγιον ἠρήμωσεν. καὶ	ὡς	ταῦθ´ οὕτως ἔχει, τῷ γε
[1, 5]	τὴν δὲ ἐπιστήμην τὴν σὴν	ὡς	τελείαν δέσποιναν τιμῶ καὶ σέβω.
[1, 5]	ἀλλὰ τῶν μὲν κατὰ προηγούμενον	ὡς	τῆς τε διαθήκης τῆς παλαιᾶς
[1, 5]	νέας, τῶν δὲ κατ´ ἐπακολούθημα	ὡς	τῆς φιλοσοφίας. τάχα δὲ καὶ
[1, 17]	φυλάξαντα ἢ τὸν μὴ κωλύσαντα,	ὡς	τοῦ ἐμπρησμοῦ τὸν μὴ σβέσαντα
[1, 20]	αἱ ἀρεταὶ πλείονες ὑπάρχουσαι, καὶ	ὡς	τοῦ θερμαίνεσθαι ὅ τε ἥλιος
[1, 17]	ὡς εἰπεῖν αὕτη τοῦ θεοῦ	ὡς	τοῦ πυρὸς τὸ θερμαίνειν καὶ
[1, 13]	ὁμολογοῦσι δὲ ἄμφω τῇ ἀριθμητικῇ,	ὡς	τῷ σχήματι ὁ κύκλος καὶ
[1, 19]	αἱ κατ´ ἀδυναμίαν φαντασίαι ἀληθείας,	ὡς	φαντασία καθορᾷ τὰ ἐν τοῖς
[1, 23]	καὶ τρόπον τινὰ ἠμύναντο ἀντιλυποῦντες	ὡς	φιλαργύρους Αἰγυπτίους τῇ τῆς λείας
[1, 1]	ἄλλων. δυνάμενοι ἐν βάρει εἶναι	ὡς	Χριστοῦ ἀπόστολοι· ἀλλ´ ἐγενήθημεν ἤπιοι
[1, 18]	μωρὰν ἔδειξε» καὶ οὐκ ἀληθῆ,	ὡς	ᾤοντο. κἂν πύθῃ τὴν αἰτίαν
[1, 23]	τὴν τοῦ παιδὸς τροφὸν ἐσομένην	ὥς	τινα ἄλλην οὖσαν ἐπὶ ῥητῷ
[1, 22]	βασιλέως Πτολεμαίου τοῦ Λάγου ἢ	ὥς	τινες ἐπὶ τοῦ Φιλαδέλφου ἐπικληθέντος,
[1, 9]	φιλοσοφίας καὶ τῆς διαλεκτικῆς εὑρετής,	ὥς	τινες ὑπολαμβάνουσιν, παράγεται τῷ κατ´
[1, 23]	ἐν οὐρανῷ μετὰ τὴν ἀνάληψιν,	ὥς	φασιν οἱ μύσται, Μελχί. ἐν
[1, 19]	λέγει Σωκράτης· εἰσὶ γὰρ δή,	ὥς	φασιν οἱ περὶ τὰς τελετάς,
[1, 21]	ἐπὶ Φοίνικας καὶ Ἰουδαίους ἐστράτευσεν,	ὥς	φησι Βήρωσσος ἐν ταῖς Χαλδαϊκαῖς
[1, 16]	ἔκδοσιν γραψάμενον Ἀντιφῶντα Σωφίλου Ῥαμνούσιον,	ὥς	φησι Διόδωρος, Ἀπολλόδωρος δὲ ὁ
[1, 21]	θαργηλιῶνος μηνὸς δευτέρᾳ ἐπὶ δέκα,	ὥς	φησι Διονύσιος ὁ Ἀργεῖος, Ἀγίας
[1, 21]	Ἰδαίους δακτύλους ἔτη ἑβδομήκοντα τρία,	ὥς	φησι Θράσυλλος. καὶ ἀπὸ Ἴδης
[1, 21]	τοῦ διφυοῦς δὴ καὶ αὐτόχθονος,	ὥς	φησι κατὰ λέξιν ὁ Τατιανός,
[1, 21]	ἅλωσιν Μενελάῳ εἰς Φοινίκην ἄφιξις,	ὥς	φησι Μένανδρος ὁ Περγαμηνὸς καὶ
[1, 21]	οἱ συγκαταλεγέντες σοφοὶ τῷ Θαλεῖ,	ὥς	φησιν Ἄνδρων ἐν τῷ Τρίποδι.
[1, 21]	τῷ τριακοστῷ δευτέρῳ ἔτει ἐκθεοῦται,	ὥς	φησιν Ἀπολλόδωρος ἐν τοῖς Χρονικοῖς.
[1, 21]	ὁ Ἄργους βασιλεὺς Μέμφιν οἰκίζει,	ὥς	φησιν Ἀρίστιππος ἐν πρώτῃ Ἀρκαδικῶν.
[1, 21]	δολοφονηθείς, καίτοι προσημήναντος τοῦ ψόφου,	ὥς	φησιν Ἀριστοτέλης ἐν τῇ Φωκέων
[1, 28]	ἥ γε κατὰ Πλάτωνα διαλεκτική,	ὥς	φησιν ἐν τῷ Πολιτικῷ, τῆς
[1, 21]	αὖ καὶ Μαντὼ ἐν Θήβαις,	ὥς	φησιν Εὐριπίδης, Ἕλενος ἤδη καὶ
[1, 16]	ὁ τῶν γραμμάτων Ἕλλησιν εὑρετής,	ὥς	φησιν Ἔφορος, ὅθεν καὶ Φοινικήια
[1, 21]	μὲν κλέπται πάντες καὶ λῃσταί,	ὥς	φησιν ἡ γραφή, τὰ πλεῖστα
[1, 14]	Πυθαγόρας μὲν οὖν Μνησάρχου Σάμιος,	ὥς	φησιν Ἱππόβοτος, ὡς δὲ Ἀριστόξενος
[1, 17]	δι´ ἀκρασίαν πυρέττῃ, αἰτιώμεθα τοῦτον)	{ὣς	δὲ} καὶ τῆς κακίας ἀκουσίου
[1, 7]	παντοίων δένδρων φύσιν καὶ τροφήν.	ὡσαύτως	δὲ οὐχ ἡ ποιμενικὴ μόνη,
[1, 20]	τοῦ θεοῦ παιδευόμενοι· ἔνθεν οὐδ´	ὡσαύτως	κινοῦσι τὰς ψυχάς, ἀλλὰ διαφόρῳ
[1, 21]	Βαβυλῶνα. πάλιν τὸν Ἄχαζ διαδέχεται	Ὠσηὲ	ἐπὶ ἔτη ὀκτώ, εἶτα Ἐζεκίας
[1, 21]	Ἀβδιού, Ἐλισσαῖος, Ἀβδαδωναΐ, Ἀμώς, Ἡσαΐας,	Ὠσηέ,	Ἰωνᾶς, Ἰωήλ, Ἱερεμίας, Σοφονίας, Βουζί,
[1, 21]	Μιχαίας τε σὺν αὐτῷ καὶ	Ὠσηὲ	καὶ Ἰωὴλ ὁ τοῦ Βαθουήλ.
[1, 21]	τούτου διατείνουσι προφητεύοντες Ἡσαΐας καὶ	Ὠσηὲ	καὶ Μιχαίας. λέγονται δὲ οὗτοι
[1, 21]	τούτου ἔτι Ἡσαΐας προφητεύει καὶ	Ὠσηὲ	καὶ Μιχαίας ὁ Μωρασθίτης καὶ
[1, 21]	Ἡσαΐας ὁ υἱὸς αὐτοῦ καὶ	Ὠσηὲ	ὁ τοῦ Βεηρὶ καὶ Ἰωνᾶς
[1, 7]	τελευτὴν τοῦ βίου, κἂν εὐεργεῖς	ὦσι	νῦν, εἰ μὴ πίστιν ἔχοιεν.
[1, 14]	Δίδυμος δὲ Σόλωνι αὐτὸ ἀνατίθησιν,	ὥσπερ	ἀμέλει Κλεοβούλῳ τὸ μέτρον ἄριστον»
[1, 16]	καὶ Ἄραβες ἐξεπόνησαν τὴν οἰωνιστικήν,	ὥσπερ	ἀμέλει Τελμισεῖς τὴν δι´ ὀνείρων
[1, 23]	λόγῳ μόνῳ ἀνελεῖν τὸν Αἰγύπτιον,	ὥσπερ	ἀμέλει ὕστερον Πέτρος ἐν ταῖς
[1, 4]	τῇ φωνῇ καὶ ζητήσῃς αὐτὴν	ὥσπερ	ἀργορίου θησαυροὺς καὶ προθύμως ἐξιχνιάσῃς,
[1, 19]	ἑτέρων μὲν ὄντων τἀγαθοῦ, ὁδῶν	ὥσπερ	δὲ ἐπὶ τἀγαθόν. ὥστ´ οὐδ´
[1, 9]	καὶ ψιλὴν τὴν πίστιν ἀπαιτοῦσιν,	ὥσπερ	εἰ μηδεμίαν ἠξίουν ἐπιμέλειαν ποιησάμενοι
[1, 6]	ἄλλα καὶ εἰς τὸ γεννᾶν,	ὥσπερ	καὶ ἐν τοῖς ἄλλοις ζῴοις.
[1, 27]	ἂν μὴ διαφθείρωνται πρὸς αὐτοῦ,	ὥσπερ	μέρος τι τοῦ παντὸς σώματος
[1, 28]	τι τῶν πρὸς τοὺς ἀνθρώπους,	ὥσπερ	οἱ νῦν διαλεκτικοὶ περὶ τὰ
[1, 15]	οὐ γάμον, οὐ παιδοποιίαν ἴσασιν,	ὥσπερ	οἱ νῦν Ἐγκρατηταὶ καλούμενοι. εἰσὶ
[1, 14]	διδάσκαλος δὲ αὐτοῦ οὐδεὶς ἀναγράφεται,	ὥσπερ	οὐδὲ Φερεκύδου τοῦ Συρίου, ᾧ
[1, 23]	ἐνταῦθα; μὴ κτενεῖς δέ με	ὥσπερ	τὸν ἐχθὲς ἄνδρα; καὶ δείσας
[1, 1]	εἰ μὴ περιεργίας ἕνεκεν ἱστορήσοντες,	ὥσπερ	τῶν πόλεων τὰ οἰκοδομήματα, εἰς
[1, 19]	ὁδῶν ὥσπερ δὲ ἐπὶ τἀγαθόν.	ὥστ´	οὐδ´ αὐτὸς τὴν ἐγκύκλιον παιδείαν
[1, 14]	δὲ Νεάνθης. Σύριος ἢ Τύριος,	ὥστε	εἶναι κατὰ τοὺς πλείστους τὸν
[1, 21]	Ἀγησιλάου τοῦ Δορυσσαίου Λακεδαιμονίων βασιλεύοντος,	ὥστε	ἐπιβαλεῖν αὐτῷ Λυκοῦργον τὸν νομοθέτην
[1, 1]	δὲ προστεθήσεται» ἐπαγγέλλεται δὲ οὐχ	ὥστε	ἑρμηνεῦσαι τὰ ἀπόρρητα ἱκανῶς, πολλοῦ
[1, 22]	καὶ τῆς ὅλης νομοθεσίας ἐπεξήγησις·	ὥστε	εὔδηλον εἶναι τὸν προειρημένον φιλόσοφον
[1, 9]	πάντα ἐπὶ τὴν ἀλήθειαν ἀναφέροντα,	ὥστε	καὶ ἀπὸ γεωμετρίας καὶ μουσικῆς
[1, 27]	τις, ὅπερ ὁ νόμος ἐργάζεται.	ὥστε	καὶ ὅταν ἀνηκέστῳ τινὶ κακῷ
[1, 21]	Τριόπαν ἑβδόμῃ γενεᾷ μετὰ Μωυσέα,	ὥστε	καὶ πρὸ τῆς καθ´ Ἕλληνας
[1, 8]	δ´ εὐρόοισι στόμασι τἀληθέστατα κλέπτουσιν,	ὥστε	μὴ δοκεῖν ἃ χρὴ δοκεῖν,
[1, 6]	ἐντίθησι τῇ ψυχῇ τοῦ παρακολουθοῦντος,	ὥστε	μηδ´ ἂν ἄλλως ἔχειν τὸ
[1, 26]	εἰς τὴν μέλλουσαν πίστιν ἀποκαλυφθήσεσθαι.	ὥστε	ὁ νόμος παιδαγωγὸς ἡμῶν ἐγένετο
[1, 1]	καὶ τὴν κατάπραξιν τῶν ἐντολῶν.	ὥστε	ὃς ἂν ἐσθίῃ τὸν ἄρτον
[1, 17]	αὐτοῦ ἐλάβομεν, δηλονότι τοῦ Χριστοῦ.	ὥστε	οὐ κλέπται οἱ προφῆται. καὶ
[1, 6]	κάρτα δὲ βλάπτει τὸν ἔχοντα·	ὠφελέει	μὲν τὸν δεξιὸν ὄντα, βλάπτει
[1, 6]	βασιλείας γράφει· πολυμαθίη κάρτα μὲν	ὠφελεῖ,	κάρτα δὲ βλάπτει τὸν ἔχοντα·
[1, 1]	κηρύσσοντα κωλυτέον τοῖς ὕστερον ἀνθρώποις	ὠφέλειαν	ἀπολιπεῖν; καλὸν δ´ οἶμαι καὶ
[1, 17]	μὴ κωλύσαντος· εἶχεν γάρ τινα	ὠφέλειαν	τότε ἡ εἰς ἀνθρώπους ἐρχομένη
[1, 1]	οὖν ἀκόλουθον ἄρα τῷ τὴν	ὠφέλειαν	τῶν πλησίον ἐπανῃρημένῳ, εἰ μὴ
[1, 10]	ἀστεία ἡ τέρπειν μᾶλλον ἢ	ὠφελεῖν	τοὺς ἀκούοντας δυναμένη. Μούσας Σειρήνων
[1, 15]	Φαίδωνί φησι πανταχόθεν τὸν φιλόσοφον	ὠφελεῖσθαι	γράφων· πολλὴ μὲν ἡ Ἑλλάς,
[1, 15]	ἦν, ἐκ δὲ τῶν Μωυσέως	ὠφεληθεὶς	διεκώλυσεν ἀνθρωποειδῆ καὶ ζῳόμορφον εἰκόνα
[1, 25]	Μωυσέως τὰ περὶ τὴν νομοθεσίαν	ὠφεληθεὶς	ἐπετίμησε μὲν τῇ Μίνωος καὶ
[1, 25]	φιλίας καὶ ὁμονοίας ὁ Πλάτων	ὠφεληθείς,	τοῖς μὲν Νόμοις τὸν φιλόσοφον
[1, 16]	παρ´ ὧν Ἕλληνες τὰ ἐπιτηδεύματα	ὠφέληνται.	Εἰ δέ τις τὴν φωνὴν
[1, 24]	ἑκάστῳ παρὰ Μωυσέως λαβόντες Ἕλληνες	ὠφέληνται.	τύπου δὲ ἕνεκεν ἑνὸς ἢ
[1, 17]	καὶ χρηστὸν τέλος ἀποτελεῖν καὶ	ὠφελίμως	τοῖς δοκοῦσι φαύλοις χρῆσθαι καθάπερ
[1, 14]	γοῦν ἠσπάζοντο τὴν παραινετικήν, τὴν	ὠφελιμωτάτην.	αὐτίκα Πλάτων πάλαι {τὸ} διὰ
[1, 1]	χειρὸς διά τε τῆς γλώττης,	ὠφελοῦσα·	ὅτι ὁ σπείρων εἰς τὸ
[1, 21]	Δαρεῖος ὀκτώ, Ἀρταξέρξης τεσσαράκοντα δύο,	Ὦχος	ηʹ Ἀρσὴς τρία. συνάγεται ἐπὶ

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 7/01/2010