Livre, Chap. |
[1, 1] |
κατὰ
τὸν
μακάριον
Δαβὶδ
εὐχαριστῶν
|
ψαλλέτω· |
ῥαντιεῖς
με
ὑσσώπῳ
καὶ
καθαρισθήσομαι, |
[1, 1] |
δὲ
ἀγαθὴν
διὰ
φιλοτιμίαν
λαμβάνοντος.
|
ψάλλοντες |
γοῦν
τὸ
ὑπέρτονον
τῆς
σεμνότητος |
[1, 10] |
παντὸς
γὰρ
μᾶλλον
ἀληθὴς
ὁ
|
ψαλμὸς |
ἐκεῖνος·
ὁ
δίκαιος
ζήσεται
εἰς
|
[1, 23] |
τὴν
ταφὴν
τὴν
ἐν
τῇ
|
ψάμμῳ |
τοῦ
Αἰγυπτίου,
ἐπὶ
τῆς
ἑτέρας |
[1, 8] |
γένοιντ´
ἂν
εὖ
λελεγμένοι
λόγοι
|
ψευδεῖς, |
ἐπῶν
δὲ
κάλλεσιν
νικῷεν
ἂν
|
[1, 17] |
πατὴρ
αὐτοῦ.
ἐν
δὲ
τοῖς
|
ψεύδεσι |
καὶ
ἀληθῆ
τινα
ἔλεγον
οἱ
|
[1, 19] |
οἰκῶν·
ὃς
δὲ
ἐρείδεται
ἐπὶ
|
ψεύδεσιν, |
οὗτος
ποιμαίνει
ἀνέμους
καὶ
διώκει |
[1, 20] |
τὴν
ἑαυτοῦ
δόξαν
αὔξων
καὶ
|
ψευδόμενος |
τὴν
ἀλήθειαν.
οὗτος
κλέπτης«
ὑπὸ |
[1, 24] |
δίκαια
ποιοῦντας,
οἷς
ἐμπεριέχεται
ἢ
|
ψευδομένους |
ἢ
ἀληθεύοντας,
ἢ
καὶ
τούτων |
[1, 17] |
πάντες
ἄνθρωποι,
πάντες
δὲ
οἱ
|
ψευδοπροφῆται |
καὶ
πάντες
οἱ
μὴ
κυρίως |
[1, 17] |
καὶ
ἀληθῆ
τινα
ἔλεγον
οἱ
|
ψευδοπροφῆται, |
καὶ
τῷ
ὄντι
οὗτοι
ἐν |
[1, 17] |
ἀποσταλέντες.
Εἶχον
δὲ
καὶ
οἱ
|
ψευδοπροφῆται |
τὸ
κλέμμα,
τὸ
ὄνομα
τὸ |
[1, 17] |
καὶ
κλέπτης
ὁ
διάβολος
λέγεται
|
ψευδοπροφήτας |
ἐγκαταμίξας
τοῖς
προφήταις,
καθάπερ
τῷ |
[1, 21] |
καὶ
Ἱερεμίας.
ἐπὶ
δὲ
Ἱερεμίου
|
ψευδοπροφήτης
|
γίνεται
Ἀνανίας.
ὁ
Ἰωσίας
οὗτος |
[1, 21] |
Ἀνανίου.
ἐπὶ
δὲ
Μιχαίου
καὶ
|
ψευδοπροφήτης |
ἦν
Σεδεκίας
ὁ
τοῦ
Χαναάν. |
[1, 17] |
μετανοίας»
τῷ
Ἑρμᾷ
περὶ
τοῦ
|
ψευδοπροφήτου· |
τινὰ
γὰρ
ῥήματα
ἀληθῆ
λαλεῖ· |
[1, 17] |
ἐν
αὐτῷ.
ὅταν
λαλῇ
τὸ
|
ψεῦδος, |
ἐκ
τῶν
ἰδίων
λαλεῖ,
ὅτι |
[1, 18] |
τῆς
ἀληθείας.
διὸ
ἀποθέμενοι
τὸ
|
ψεῦδος |
λαλεῖτε
ἀλήθειαν·
μὴ
δίδοτε
τόπον |
[1, 13] |
οὔσης
τῆς
ἀληθείας
(τὸ
γὰρ
|
ψεῦδος |
μυρίας
ἐκτροπὰς
ἔχει)
καθάπερ
αἱ |
[1, 8] |
ὑγιοῦς
λόγου
τῷ
κοινωνοῦντι
τοῦ
|
ψεύδους |
πιστεύειν.
τὸ
μὲν
γὰρ
ἐψεῦσθαι |
[1, 2] |
τὴν
φιλοσοφίαν
λυμαίνεσθαι
τὸν
βίον,
|
ψευδῶν |
πραγμάτων
καὶ
φαύλων
ἔργων
δημιουργὸν |
[1, 8] |
φανταστική,
διὰ
λόγων
δοξῶν
ἐμποιητικὴ
|
ψευδῶν |
ὡς
ἀληθῶν·
παρέχει
γὰρ
πρὸς |
[1, 23] |
τῆς
τιμῆς
τοῦ
χωρίου
καὶ
|
ψευσαμένους |
λόγῳ
ἀποκτείνας.
Ἀρτάπανος
γοῦν
ἐν |
[1, 20] |
γίνου
ψεύστης·
ὁδηγεῖ
γὰρ
τὸ
|
ψεῦσμα |
πρὸς
τὴν
κλοπήν.
ἤδη
δὲ |
[1, 14] |
ἴδιος
προφήτης
οὕτως·
Κρῆτες
ἀεὶ
|
ψεῦσται, |
κακὰ
θηρία,
γαστέρες
ἀργαί·
καὶ |
[1, 17] |
ἐκ
τῶν
ἰδίων
λαλεῖ,
ὅτι
|
ψεύστης |
ἐστὶ
καὶ
ὁ
πατὴρ
αὐτοῦ. |
[1, 20] |
φησὶ
γοῦν·
υἱέ,
μὴ
γίνου
|
ψεύστης· |
ὁδηγεῖ
γὰρ
τὸ
ψεῦσμα
πρὸς |
[1, 17] |
οὐ
τοῦ
κυρίου,
ἀλλὰ
τοῦ
|
ψεύστου· |
λέγει
ὁ
κύριος
ὑμεῖς
ἐκ |
[1, 19] |
ζητεῖν
τὸ
θεῖον,
εἰ
ἄρα
|
ψηλαφήσειαν |
ἢ
εὕροιεν
{ἄν}
καίτοι
οὐ |
[1, 2] |
καταψηφίσασθαι
τῶν
Ἑλλήνων
οἷόν
τε
|
ψιλῇ |
τῇ
περὶ
τῶν
δογματισθέντων
αὐτοῖς |
[1, 9] |
θεωρίαν
ἐκμανθάνειν,
μόνην
δὲ
καὶ
|
ψιλὴν |
τὴν
πίστιν
ἀπαιτοῦσιν,
ὥσπερ
εἰ |
[1, 19] |
εἰσὶ
γὰρ
οἳ
καὶ
ὕδωρ
|
ψιλὸν |
εὐχαριστοῦσιν.
ἀλλὰ
ἀποπήδησον,
μὴ
χρονίσῃς |
[1, 17] |
δὲ
οἱ
ἔπαινοι
οὔτε
οἱ
|
ψόγοι |
οὔθ´
αἱ
τιμαὶ
οὔθ´
αἱ |
[1, 1] |
τὰ
θρυλούμενα
πρός
τινων
ἀμαθῶς
|
ψοφοδεῶν |
χρῆναι
λεγόντων
περὶ
τὰ
ἀναγκαιότατα |
[1, 15] |
προσβλέπουσαι
καὶ
ῥευμάτων
ἑλιγμοῖς
καὶ
|
ψόφοις |
τεκμαίρονται
καὶ
προθεσπίζουσι
τὰ
μέλλοντα. |
[1, 21] |
ὅμως
δολοφονηθείς,
καίτοι
προσημήναντος
τοῦ
|
ψόφου, |
ὥς
φησιν
Ἀριστοτέλης
ἐν
τῇ |
[1, 21] |
δύο
δακτυλίους
φορῶν
γεγοητευμένους
τῷ
|
ψόφῳ |
τῷ
πρὸς
ἀλλήλους
διῃσθάνετο
τοὺς |
[1, 2] |
συνίστησιν.
ἀξιόπιστος
δὲ
ἡ
τοιαύτη
|
ψυχαγωγία, |
δι´
ἧς
κεκαλυμμένην
οἱ
φιλομαθεῖς |
[1, 10] |
ἀπατηλὸν
δὲ
τὴν
ἄλλην
διελέγχων
|
ψυχαγωγίαν. |
Σειρῆνας
δὲ
παραπλεύσας
εἷς
ἀρκεῖ, |
[1, 8] |
κῳδίοις
ἐγκεκρυμμένοι,
ἀνδραποδισταί
τε
καὶ
|
ψυχαγωγοὶ |
εὔγλωσσοι,
κλέπτοντες
μὲν
ἀφανῶς,
διελεγχόμενοι |
[1, 21] |
λεγούσης·
ἦσαν
δὲ
πᾶσαι
αἱ
|
ψυχαὶ |
ἐξ
Ἰακὼβ
πέντε
καὶ
ἑβδομήκοντα |
[1, 1] |
ἄρτου
διανομῇ.
εἰσὶ
γὰρ
καὶ
|
ψυχαὶ |
ἰδίας
ἔχουσαι
τροφάς,
αἳ
μὲν |
[1, 1] |
χρῆμα
ταῖς
τῶν
ἀκροωμένων
ἐνεγέννησε
|
ψυχαῖς. |
Ἀλλ´
οἳ
μὲν
τὴν
ἀληθῆ |
[1, 29] |
ἐστε,
οὐδ´
ἡντινοῦν
ἐν
ταῖς
|
ψυχαῖς |
ἔχοντες
δι´
ἀρχαίαν
ἀκοὴν
παλαιὰν |
[1, 20] |
ἔνθεν
οὐδ´
ὡσαύτως
κινοῦσι
τὰς
|
ψυχάς, |
ἀλλὰ
διαφόρῳ
διδασκαλίᾳ.
εἰ
δὲ |
[1, 15] |
τε
καὶ
διδασκάλους
θεοὺς
προσειπόντες.
|
ψυχὰς |
γὰρ
ἀγαθὰς
κατὰ
Πλάτωνα
καταλιπούσας |
[1, 15] |
λόγον
ἐξαγγέλλοντα
πρὸς
τὰς
κληρουμένας
|
ψυχὰς |
καὶ
προθεσπίζοντα.
κἀν
τῷ
Τιμαίῳ |
[1, 19] |
φυλακῆς
φροντιστέον.
γνωστῶς
δὲ
ἐπιγνώσῃ
|
ψυχὰς |
ποιμνίου
σου.
ὅταν
γὰρ
ἔθνη |
[1, 1] |
εἰς
νουθέτησιν
τῷ
υἱῷ
σου.
|
ψυχὴ |
γάρ,
οἶμαι,
ψυχῇ
καὶ
πνεῦμα |
[1, 6] |
τῶν
αἰσθητῶν
καὶ
ἀναζωπυρεῖται
ἡ
|
ψυχή, |
ἵνα
δή
ποτε
ἀλήθειαν
διιδεῖν |
[1, 1] |
ἐν
γῇ
τῇ
τοῦ
μανθάνοντος
|
ψυχῇ, |
καὶ
αὕτη
πνευματικὴ
φυτεία.
διὸ |
[1, 1] |
υἱῷ
σου.
ψυχὴ
γάρ,
οἶμαι,
|
ψυχῇ |
καὶ
πνεῦμα
πνεύματι
συναπτόμενα
κατὰ |
[1, 27] |
μᾶλλον
ἂν
εἴη
κηδεμών,
ὅσῳπερ
|
ψυχὴ |
σώματος
ἐντιμότερον.
ἀλλ´
ἄρα
τῆς |
[1, 24] |
δι´
ἐμψύχων
τε
καὶ
ἀψύχων
|
ψυχὴ |
τὸ
τάττον
ἐστὶ
καὶ
νοῦς, |
[1, 6] |
λόγος
ἀκριβῆ
πίστιν
ἐντίθησι
τῇ
|
ψυχῇ |
τοῦ
παρακολουθοῦντος,
ὥστε
μηδ´
ἂν |
[1, 15] |
μέλλοντος
δήλωσιν
γράφει,
τὴν
δὲ
|
ψυχὴν |
αὐτῆς
εἶναι
τὸ
ἐν
τῇ
|
[1, 27] |
σώματος
νόσον
ἀπάγων
εὐεργέτης
δόξει,
|
ψυχὴν |
δὲ
ἀδικίας
ὁ
πειρώμενος
ἀπαλλάττειν
|
[1, 19] |
συγγυμνάζειν
πρὸς
τὰ
νοητὰ
τὴν
|
ψυχήν. |
Εἴτ´
οὖν
κατὰ
περίπτωσίν
φασιν |
[1, 20] |
καὶ
εὐδαίμονα
τὸν
κεκοσμημένον
τὴν
|
ψυχὴν |
ἐναρέτως.
εἰ
δὲ
καὶ
πόρρωθεν |
[1, 15] |
φαίνεται,
οἳ
λέγονται
ἀθανατίζειν
τὴν
|
ψυχήν. |
Ἱστορεῖται
δὲ
Πυθαγόρας
μὲν
Σώγχιδι |
[1, 10] |
γοῦν
καὶ
ὁ
λόγος
τὴν
|
ψυχὴν |
καὶ
ἐπὶ
καλοκἀγαθίαν
προτρέπει·
μακάριος |
[1, 1] |
ὠγκωμένων,
τοῖς
προκατειλημμένοις
ἤδη
τὴν
|
ψυχὴν |
καὶ
μὴ
προκεκενωμένοις.
ὅταν
δ´ |
[1, 26] |
γὰρ}
ὁ
ἀγαθὸς
ποιμὴν
τὴν
|
ψυχὴν |
τίθησιν
ὑπὲρ
τῶν
προβάτων,
οὕτω |
[1, 6] |
οἰκονομία,
ἀλλὰ
καὶ
περὶ
τὴν
|
ψυχήν, |
τίνα
τε
ἐπινεμητέον
αὐτῇ
καὶ |
[1, 1] |
οἱ
μέν
γε
παῖδες
σωμάτων,
|
ψυχῆς |
δὲ
ἔγγονοι
οἱ
λόγοι.
αὐτίκα |
[1, 6] |
ἀγαθὸν
νοητέον,
μαθήσει
παιδευθείσης
τῆς
|
ψυχῆς |
ἐθέλειν
αἱρεῖσθαι
τὸ
κάλλιστον.
ἀλλὰ |
[1, 24] |
τὸ
μόνῳ
τῷ
θυμοειδεῖ
τῆς
|
ψυχῆς |
εἰς
βασιλείαν
συγχρώμενον,
καθ´
ὃ |
[1, 27] |
ἰατροῦ
τὴν
τέχνην·
τῆς
δὲ
|
ψυχῆς
|
ἕνεκα
οὐχ
ὁμοίως
ὑποστησόμεθα
ἐάν |
[1, 26] |
δὲ
δικαία
οὖσα
διόρθωσίς
ἐστι
|
ψυχῆς. |
ἔστι
δὲ
ὡς
ἔπος
εἰπεῖν |
[1, 17] |
αἱ
κολάσεις
δίκαιαι,
μὴ
τῆς
|
ψυχῆς |
ἐχούσης
τὴν
ἐξουσίαν
τῆς
ὁρμῆς |
[1, 1] |
ἡ
γραφὴ
τὸ
ζώπυρον
τῆς
|
ψυχῆς |
καὶ
συντείνει
τὸ
οἰκεῖον
ὄμμα |
[1, 26] |
τὸ
προσῆκον
ἑκάστῳ
μέρει
τῆς
|
ψυχῆς |
καὶ
τοῖς
τούτων
ἔργοις
ἀπονέμων, |
[1, 17] |
μὴ
κωλύσας
τὴν
αἵρεσιν
τῆς
|
ψυχῆς |
κρίνει
δικαίως,
ἵν´
ὅτι
μάλιστα |
[1, 1] |
τε
καὶ
διδασκαλίᾳ
τὸ
τῆς
|
ψυχῆς |
ὄμμα»
πρὸς
τὸ
οἰκεῖον
φῶς, |
[1, 24] |
νοῦς,
ἐν
δὲ
τοῖς
τῆς
|
ψυχῆς |
πάθεσιν,
ὧν
ἐπικρατοῦμεν
τῇ
ἀρετῇ, |
[1, 15] |
Αἰγυπτίῳ.
ἐν
δὲ
τῷ
περὶ
|
ψυχῆς |
Πλάτων
πάλιν
προφητείαν
γνωρίζων
φαίνεται, |
[1, 28] |
θείῳ
λόγῳ
τοῦ
ὁρατικοῦ
τῆς
|
ψυχῆς |
τὴν
ἐπιχυθεῖσαν
ἐκ
φαύλης
ἀναστροφῆς |
[1, 1] |
ὑποσημείωσιν
τηρήσει.
ποθούσης
γὰρ
οἶμαι
|
ψυχῆς |
τὴν
μακαρίαν
παράδοσιν
ἀδιάδραστον
φυλάττειν |
[1, 24] |
φιλόκαλον,
εἰς
καλὸν
καταχρωμένης
τῆς
|
ψυχῆς
|
τῷ
θυμῷ.
τετάρτη
δὲ
ἡ |
[1, 12] |
εὐφυεῖς
θαυμασιώτερά
τε
καὶ
ἐνθουσιαστικώτερα.
|
ψυχικὸς |
δὲ
ἄνθρωπος
οὐ
δέχεται
τὰ |