Livre, Chap. |
[1, 18] |
μου,
τὰ
ἀγαθὰ
τῆς
γῆς
|
φάγεσθε, |
ἐφ´
ἡμῖν
κείμενα
διελέγχουσα
καὶ |
[1, 14] |
λέγων,
εἰ
νεκροὶ
οὐκ
ἐγείρονται,
|
φάγωμεν
|
καὶ
πίωμεν·
αὔριον
γὰρ
ἀποθνῄσκομεν. |
[1, 10] |
τὸν
ἄρτον
προέθηκεν,
ἵνα
δὴ
|
φάγωμεν
|
λογικῶς,
καὶ
τὰς
γραφὰς
ἐπιγνόντες |
[1, 21] |
κατὰ
δὲ
Κρότωπον
ἡ
ἐπὶ
|
Φαέθοντος |
ἐκπύρωσις
καὶ
ἡ
ἐπὶ
Δευκαλίωνος |
[1, 21] |
λέγω
ἐπομβρίαν,
καὶ
ἐπὶ
τὸν
|
Φαέθοντος |
ἐμπρησμόν,
ἃ
δὴ
συμβαίνει
κατὰ |
[1, 21] |
ὃ
μὲν
γὰρ
παρὰ
τοῖς
|
Φαίαξιν, |
ὃ
δὲ
παρὰ
τοῖς
μνηστῆρσι) |
[1, 21] |
δ´
ἄρα
οἱ
Σεμέλη
τέκε
|
φαίδιμον |
υἱόν,
μιχθεῖς´
ἐν
φιλότητι,
Διώνυσον |
[1, 23] |
ἅβραις
ὁμοῦ
κατῆλθε
λουτροῖς
χρῶτα
|
φαιδρῦναι |
νέον.
ἰδοῦσα
δ´
εὐθὺς
καὶ |
[1, 15] |
βαρβάρων
γινώσκων,
ἔν
τε
τῷ
|
Φαίδρῳ |
τὸν
Αἰγύπτιον
βασιλέα
καὶ
τοῦ
|
[1, 15] |
ὁμολογεῖ·
δύνασθαι
γοῦν
ἐν
τῷ
|
Φαίδωνί |
φησι
πανταχόθεν
τὸν
φιλόσοφον
ὠφελεῖσθαι |
[1, 23] |
εἴτ´
οὖν
ὡς
ἐν
πολέμῳ
|
φαίη |
τις
τοῦτο
γεγονέναι,
τὰ
τῶν |
[1, 1] |
τίθησιν,
ἀλλ´
ἐπὶ
τῆς
λυχνίας
|
φαίνειν |
τοῖς
τῆς
ἑστιάσεως
τῆς
αὐτῆς |
[1, 28] |
τῶν
ὄντων
καθαρὸν
οἷον
ἔστι
|
φαίνεσθαι. |
διὸ
καὶ
μόνη
αὕτη
ἐπὶ |
[1, 6] |
οὐδὲ
τὸ
δίκαιον
ἐκ
μόνης
|
φαίνεσθαι |
τῆς
θέσεως
ῥητέον,
ἐκ
δὲ |
[1, 2] |
θηρίον,
οὕτω
καὶ
τἀληθὲς
γλυκύτητι
|
φαίνεται |
ζητηθὲν
καὶ
πόνῳ
πορισθέν.
τί |
[1, 11] |
ἡ
περὶ
τὸν
σωτῆρα
οἰκονομία
|
φαίνεται, |
κατὰ
τὰ
στοιχεῖα
τοῦ
κόσμου |
[1, 21] |
Ἕλληνας
ἀνθρωπογονίας
ὁ
Μωυσῆς
ἠκμακέναι
|
φαίνεται. |
Λέων
δὲ
ὁ
τὰ
περὶ |
[1, 21] |
ἐδείχθη,
τριακοσιοστῷ
ἔτει
προφητεύων
ἔτι
|
φαίνεται |
Μιχαίας
τε
σὺν
αὐτῷ
καὶ |
[1, 15] |
τῷ
Χαρμίδῃ
Θρᾷκάς
τινας
ἐπιστάμενος
|
φαίνεται, |
οἳ
λέγονται
ἀθανατίζειν
τὴν
ψυχήν. |
[1, 15] |
ψυχῆς
Πλάτων
πάλιν
προφητείαν
γνωρίζων
|
φαίνεται, |
προφήτην
εἰσάγων
τὸν
τῆς
Λαχέσεως |
[1, 29] |
τὸν
θεὸν
ἕνα.
Μωυσῆς
δὲ
|
φαίνεται
|
τὸν
κύριον
διαθήκην
καλῶν,
ἰδοὺ |
[1, 18] |
σκληροκαρδίας
αὐτοῖς
παρὰ
τοῦ
θεοῦ
|
φαίνηται |
γενομένη,
τοῦ
μωράναντος
τὴν
σοφίαν; |
[1, 8] |
ὃς
ἄν
μοι
σκοπουμένῳ
βέλτιστος
|
φαίνοιτο. |
αἰτιᾶται
γοῦν
τοὺς
ἄνευ
νοῦ |
[1, 8] |
τῆς
σοφιστικῆς
ἀρχὴ
μὲν
τὸ
|
φαινόμενον, |
ἔργον
δὲ
διττόν,
τὸ
μὲν |
[1, 15] |
εἶναι
τὸ
ἐν
τῇ
σελήνῃ
|
φαινόμενον |
πρόσωπον
οἴεται.
Τάδε
μὲν
περὶ |
[1, 8] |
τὸ
μὲν
ἐκ
ῥητορικῆς
διεξοδικὸν
|
φαινομένον, |
τὸ
δὲ
ἐκ
διαλεκτικῆς
ἐρωτητικόν, |
[1, 19] |
χρώμενος
παραδείγμασιν
ἐκ
τῶν
Ἀράτου
|
Φαινομένων |
δοκιμάζει
τὰ
παρ´
Ἕλλησι
καλῶς |
[1, 21] |
ἑβδομήκοντα
αἱ
εἰς
Αἴγυπτον
κατελθοῦσαι.
|
φαίνονται |
δὲ
εἶναι
καὶ
κατὰ
τὸν |
[1, 15] |
Ὅμηρον
γὰρ
οἱ
πλεῖστοι
Αἰγύπτιον
|
φαίνουσιν. |
Θαλῆς
δὲ
Φοῖνιξ
ὢν
τὸ |
[1, 22] |
εἰς
τοῦτο
προσενεγκαμένου,
Δημητρίου
τοῦ
|
Φαληρέως |
{καὶ}
τὰ
περὶ
τὴν
ἑρμηνείαν |
[1, 17] |
ἡ
αἰτία
τοῦ
συμβαίνοντος
προσάπτεται.
|
φαμὲν |
δὴ
πρὸς
αὐτοὺς
τὸ
αἴτιον |
[1, 17] |
τὸ
μὲν
μὴ
κωλυτικόν,
ὅπερ
|
φαμὲν |
ἐπὶ
τῆς
κλοπῆς
γεγονέναι,
μηδ´ |
[1, 20] |
ὂν
καθ´
αὑτὸ
ἐνεργεῖν,
συνεργόν
|
φαμεν |
καὶ
συναίτιον
ἀπὸ
τοῦ
σὺν |
[1, 1] |
λόγοι.
αὐτίκα
πατέρας
τοὺς
κατηχήσαντάς
|
φαμεν, |
κοινωνικὸν
δὲ
ἡ
σοφία
καὶ |
[1, 26] |
ποιμενικὴν
τὸ
τῶν
προβάτων
προνοεῖν
|
φαμεν, |
{οὕτω
γὰρ}
ὁ
ἀγαθὸς
ποιμὴν |
[1, 6] |
ἄνευ
γραμμάτων
πιστὸν
εἶναι
δυνατόν
|
φαμεν, |
οὕτως
συνιέναι
τὰ
ἐν
τῇ |
[1, 5] |
γραφαὶ
ἄλλα
μυστήρια
μηνύουσαι
παρίστανται.
|
Φαμὲν |
τοίνυν
ἐνθένδε
γυμνῷ
τῷ
λόγῳ |
[1, 20] |
υἱῷ
τοῦ
θεοῦ
παιδευόμεθα.
τοῦτόν
|
φαμεν |
τὸν
τρόπον
μιᾶς
καὶ
τῆς |
[1, 21] |
τῷ
ἑκκαιδεκάτω
ἔτει
Τιβερίου
Καίσαρος
|
Φαμενὼθ |
κεʹ
οἳ
δὲ
Φαρμουθὶ
κεʹ |
[1, 1] |
ἀκούοντες
ἐπιστραφήσονται.
καὶ
δὴ
συνελόντι
|
φάναι |
(ἐν
πολλοῖς
γὰρ
τοῖς
μαργαρίταις |
[1, 1] |
ἰοῦ
τούτῳ
γεννητική.
συνελόντι
γὰρ
|
φάναι |
ἡ
συγγυμνασία
ἕξιν
ἐμποιεῖ
ὑγιεινὴν |
[1, 5] |
ἔστιν
δι´
αὑτὴν
αἱρετή,
σεμνοτέρα
|
φανεῖται |
καὶ
κυριωτέρα,
εἰ
θεοῦ
τιμῆς |
[1, 1] |
πολλοῖς
κρυπτόν,
τοῦτο
τοῖς
ὀλίγοις
|
φανερὸν
|
γενήσεται·
ἐπεὶ
διὰ
τί
μὴ |
[1, 21] |
ἑβδομάσιν
ᾠκοδομήθη
ὁ
ναός,
τοῦτο
|
φανερόν |
ἐστι·
καὶ
γὰρ
ἐν
τῷ |
[1, 22] |
τῇ
καθ´
ἡμᾶς
νομοθεσίᾳ,
καὶ
|
φανερός |
ἐστι
περιειργασμένος
ἕκαστα
τῶν
ἐν |
[1, 1] |
τῷ
κρυπτῶς
ἐπαίοντι
τὸ
κρυπτὸν
|
φανερωθήσεσθαι |
διὰ
τοῦδε
προεθέσπισεν
τοῦ
λογίου, |
[1, 1] |
γεγράφθαι
οὐδὲν
κρυπτὸν
ὃ
οὐ
|
φανερωθήσεται, |
οὐδὲ
κεκαλυμμένον
ὃ
οὐκ
ἀποκαλυφθήσεται» |
[1, 15] |
μὴ
κατ´
ὄνομα
ἐπιὼν
διατρίβω.
|
φανερώτατα |
δὲ
Μεγασθένης
ὁ
συγγραφεὺς
ὁ |
[1, 24] |
τὴν
πεῖραν
τῶν
δοκούντων
δεινῶν
|
φανῇ, |
εἰς
ἣν
ἐξ
ἀνοδίας
παρέπεμπεν |
[1, 21] |
Ἑλληνικῶν
ἀφ´
ὧν
Κτησίας
λέγει,
|
φανήσεται |
τῷ
δευτέρῳ
καὶ
τετρακοσιοστῷ
ἔτει |
[1, 21] |
τοῦτον
ἱστορεῖ
κατὰ
Μίδαν
γεγονέναι,
|
Φανίας |
δὲ
πρὸ
Τερπάνδρου
τιθεὶς
Λέσχην |
[1, 21] |
τὴν
Ἀσίαν
διαβῆναι,
ὡς
μὲν
|
Φανίας |
ἔτη
ἑπτακόσια
δεκαπέντε,
ὡς
δὲ |
[1, 16] |
φασὶ
τὸ
ἡρῷον
τὸ
ἑξάμετρον
|
Φανοθέαν |
τὴν
γυναῖκα
Ἰκαρίου,
οἳ
δὲ |
[1, 19] |
κατ´
ἀδυναμίαν
φαντασίαι
ἀληθείας,
ὡς
|
φαντασία |
καθορᾷ
τὰ
ἐν
τοῖς
ὕδασιν |
[1, 19] |
τοιαῦται
γὰρ
αἱ
κατ´
ἀδυναμίαν
|
φαντασίαι |
ἀληθείας,
ὡς
φαντασία
καθορᾷ
τὰ |
[1, 17] |
μὴ
συγκατατίθεσθαι
ταῖς
ἀπατηλαῖς
ἐκείναις
|
φαντασίαις |
ἀπόκειται
ἐφ´
ἡμῖν.
λῃστὴς
δὲ |
[1, 8] |
ἣν
ἐζηλώκασιν
Ἕλληνες,
δύναμίς
ἐστι
|
φανταστική, |
διὰ
λόγων
δοξῶν
ἐμποιητικὴ
ψευδῶν |
[1, 23] |
καθ´
ἡμῶν
πολὺν
ἐμηχανήσατο
βασιλεὺς
|
Φαραώ, |
τοὺς
μὲν
ἐν
πλινθεύμασιν
οἰκοδομίαις |
[1, 1] |
ὑπομνήματα
εἰς
γῆρας
θησαυρίζεται,
λήθης
|
φάρμακον, |
εἴδωλον
ἀτεχνῶς
καὶ
σκιαγραφία
τῶν |
[1, 27] |
καὶ
τομὰς
καὶ
καύσεις
καὶ
|
φαρμακοποσίας |
ὑφιστάμεθα
καὶ
ὁ
ταῦτα
προσάγων |
[1, 8] |
ἄδικος
λόγος
νοσῶν
ἐν
αὑτῷ
|
φαρμάκων |
δεῖται
σοφῶν.
ὑγιαίνων»
μὲν
γὰρ |
[1, 21] |
ναὶ
μήν
τινες
αὐτῶν
φασι
|
Φαρμουθὶ |
γεγενῆσθαι
κδʹ
ἢ
κεʹ
Ἔτι |
[1, 21] |
δὲ
Φαρμουθὶ
κεʹ
ἄλλοι
δὲ
|
Φαρμουθὶ |
ιθʹ
πεπονθέναι
τὸν
σωτῆρα
λέγουσιν. |
[1, 21] |
Καίσαρος
Φαμενὼθ
κεʹ
οἳ
δὲ
|
Φαρμουθὶ |
κεʹ
ἄλλοι
δὲ
Φαρμουθὶ
ιθʹ |
[1, 5] |
ἣ
πρὸς
καιρὸν
λιπαίνει
σὸν
|
φάρυγγα, |
φησί,
φιλοσοφία
δὲ
οὐ
κολακεύει. |
[1, 17] |
μὴ
κωλῦον
αἴτιον
εἶναι
λέγοντας·
|
φασὶ |
γὰρ
αἴτιον
εἶναι
κλοπῆς
τὸν |
[1, 17] |
τὸν
τὴν
πρόνοιαν
δοξάζοντα.
~(Ναί
|
φασι |
γεγράφθαι·
πάντες
οἱ
πρὸ
τῆς |
[1, 15] |
θεῷ
τὸ
μέλλον
Σιβύλλῃ
πεφάνθαι.
|
φασὶ |
γοῦν
ἐν
Δελφοῖς
παρὰ
τὸ |
[1, 21] |
ἡμέραν
ἑορτάζουσι
προδιανυκτερεύοντες
ἐν
ἀναγνώσεσι.
|
φασὶ |
δὲ
εἶναι
τὸ
πεντεκαιδέκατον
ἔτος |
[1, 14] |
δὲ
τίμιον
οὐκ
ἄξιον
αὐτῆς.
|
~(Φασὶ |
δὲ
Ἕλληνες
μετά
γε
Ὀρφέα |
[1, 21] |
ἀλλ´,
οἶμαι,
τῇ
οἰκείᾳ
διαλέκτῳ.
|
φασὶ |
δὲ
καὶ
ἄλλοι
τινές,
ὡς |
[1, 21] |
ἐλεφάντων
καὶ
σῴζει
τὸν
ἐμπεπτωκότα.
|
φασὶ |
δὲ
καὶ
ἐν
τῇ
Λιβύῃ |
[1, 16] |
καλούμενοι
σαμβύκην
εὗρον,
ὄργανον
μουσικόν.
|
φασὶ |
δὲ
καὶ
τὴν
πλαγίαν
σύριγγα |
[1, 16] |
μεταγενεστέρου
Μωυσέως
{ἢ}
αὐτίκα
μάλα.
|
φασὶ |
δὲ
καὶ
τοὺς
κατὰ
διατριβὴν |
[1, 21] |
ἢ
κοινὸν
ἔθνους
ἐπιφαίνουσα
χαρακτῆρα.
|
φασὶ |
δὲ
οἱ
Ἕλληνες
διαλέκτους
εἶναι
|
[1, 23] |
Ἑβραίῳ
ἀδίκως
ἐπιθέμενον
πατάξας
ἀποκτεῖναι.
|
φασὶ |
δὲ
οἱ
μύσται
λόγῳ
μόνῳ |
[1, 21] |
ὡς
ἂν
συμπλεύσας
τοῖς
Ἀργοναύταις.
|
~(φασὶ |
δὲ
τὴν
Μόψου
καλουμένην
Μαντικὴν |
[1, 17] |
ἀπεστάλη
ὑπὸ
κυρίου,
ἀλλ´
ἦλθε,
|
φασί, |
κλαπεῖσα
ἢ
παρὰ
κλέπτου
δοθεῖσα, |
[1, 16] |
τὰ
πάντα
τριακόσια
δώδεκα.
ἔτι
|
φασὶ |
τὸ
ἡρῷον
τὸ
ἑξάμετρον
Φανοθέαν |
[1, 16] |
τὴν
καλουμένην
πάρμην
ἐξεῦρον.
ἔτι
|
φασὶ |
Τουσκανοὺς
πλαστικὴν
ἐπινοῆσαι,
Ἴτανόν
τε
|
[1, 21] |
λέγουσιν.
ναὶ
μήν
τινες
αὐτῶν
|
φασι |
Φαρμουθὶ
γεγενῆσθαι
κδʹ
ἢ
κεʹ |
[1, 21] |
ἐπὶ
Εὐαίνετον
ἄρχοντα,
ἐφ´
οὗ
|
φασιν |
Ἀλέξανδρον
εἰς
τὴν
Ἀσίαν
διαβῆναι, |
[1, 19] |
ψυχήν.
Εἴτ´
οὖν
κατὰ
περίπτωσίν
|
φασιν |
ἀποφθέγξασθαί
τινα
τῆς
ἀληθοῦς
φιλοσοφίας |
[1, 21] |
(Ἶσιν
δὲ
τὴν
καὶ
Ἰώ
|
φασιν |
διὰ
τὸ
ἰέναι
αὐτὴν
διὰ |
[1, 15] |
τῶν
Μουσῶν
τραφεῖσαν.
ἔνιοι
δέ
|
φασιν |
ἐκ
Μαλιέων
ἀφικέσθαι
Λαμίας
οὖσαν |
[1, 21] |
τελευτὴν
ἔτη,
ὡς
μέν
τινές
|
φασιν, |
ἑκατὸν
εʹ
ὡς
δὲ
ἕτεροι, |
[1, 14] |
δὲ
Πύρρων,
οὗ
Ναυσιφάνης.
τούτου
|
φασὶν |
ἔνιοι
μαθητὴν
Ἐπίκουρον
γενέσθαι.
Καὶ |
[1, 16] |
ἔνιοι
δὲ
Ἐρατοσθένη
τὸν
Κυρηναῖόν
|
φασιν, |
ἐπειδὴ
ἐξέδωκεν
οὗτος
βιβλία
δύο |
[1, 22] |
διαλέκτου
εἰς
τὴν
Ἑλλάδα
γλῶττάν
|
φασιν |
ἐπὶ
βασιλέως
Πτολεμαίου
τοῦ
Λάγου |
[1, 21] |
ἀπὸ
τῆς
πρώτης
ὀλυμπιάδος
ἔνιοί
|
φασιν |
ἐπὶ
Ῥώμης
κτίσιν
συνάγεσθαι
ἔτη |
[1, 21] |
Σολομῶνος
ἡλικίαν,
ὡς
μέν
τινές
|
φασιν, |
ἔτη
πεντακόσια
ἐνενήκοντα
πέντε,
ὡς |
[1, 21] |
καὶ
τὴν
ἡμέραν
προστιθέντες,
ἥν
|
φασιν |
ἔτους
κηʹ
Αὐγούστου
ἐν
πέμπτῃ |
[1, 23] |
οὐρανῷ
μετὰ
τὴν
ἀνάληψιν,
ὥς
|
φασιν |
οἱ
μύσται,
Μελχί.
ἐν
δὲ |
[1, 28] |
πᾶσα
πρὸς
νόησιν
γραφή,
ᾗ
|
φασιν |
οἱ
παροιμιαζόμενοι·
διαλεκτικώτερον
δὲ
ὡς |
[1, 1] |
σφαλεῖεν
καὶ
παιδὶ
μάχαιραν,
ᾗ
|
φασιν |
οἱ
παροιμιαζόμενοι,
ὀρέγοντες
εὑρεθῶμεν.
οὐ |
[1, 1] |
ἡ
γνῶσις,
ὄνος
λύρας,
ᾗ
|
φασιν |
οἱ
παροιμιαζόμενοι,
τοῖς
πολλοῖς
τὰ |
[1, 19] |
Σωκράτης·
εἰσὶ
γὰρ
δή,
ὥς
|
φασιν |
οἱ
περὶ
τὰς
τελετάς,
ναρθηκοφόροι |
[1, 23] |
διὰ
φιλοχρηματίαν,
ὡς
οἱ
κατήγοροί
|
φασιν |
(οὐδὲ
γὰρ
ἀλλοτρίων
αὐτοὺς
ἀνέπειθεν |
[1, 27] |
θεοῦ
ἀπέναντι
τῶν
ὀφθαλμῶν
αὐτῶν.
|
φάσκοντες |
εἶναι
σοφοὶ
ἐμωράνθησαν.
οἴδαμεν
δὲ |
[1, 26] |
πῃ
βούλεσθαι
πείθεσθαι
τῇ
ἀληθείᾳ
|
φασκούσῃ |
θεόθεν
διὰ
Μωυσέως
δεδόσθαι
τὸν |
[1, 5] |
τις
βιαζόμενος
λέγῃ·
μὴ
πρόσεχε
|
φαύλῃ |
γυναικί,
μέλι
γὰρ
ἀποστάζει
ἀπὸ |
[1, 28] |
τῆς
ψυχῆς
τὴν
ἐπιχυθεῖσαν
ἐκ
|
φαύλης |
ἀναστροφῆς
ἄγνοιαν
ἀχλυώδη
καὶ
τὸ |
[1, 17] |
μερικαὶ
οὖσαι,
γίνονται
μὲν
ἐκ
|
φαύλης |
διαθέσεως,
καθάπερ
καὶ
αἱ
νόσοι |
[1, 17] |
ἀγνοίας
τῆς
τε
αἱρέσεως
τῆς
|
φαύλης |
καὶ
ἐπιτερποῦς
καὶ
πρὸ
τούτων |
[1, 17] |
ἀποτελεῖν
καὶ
ὠφελίμως
τοῖς
δοκοῦσι
|
φαύλοις |
χρῆσθαι
καθάπερ
καὶ
τῷ
ἐκ |
[1, 2] |
τὸν
βίον,
ψευδῶν
πραγμάτων
καὶ
|
φαύλων |
ἔργων
δημιουργὸν
ὑπάρχουσαν,
ᾗ
τινες |
[1, 21] |
Χαρίλλου
τοῦ
Πολυδέκτου
βασιλείας
Ὅμηρον
|
φέρει. |
βασιλεύει
μὲν
οὖν
Χάριλλος
ἔτη |
[1, 21] |
Ἰλίου
ἁλώσεως
τὴν
ἀκμὴν
Λυκούργου
|
φέρει· |
Ἡσαΐας
δὲ
ἀπὸ
τῆς
Σολομῶντος |
[1, 21] |
Ἰλίου
ἁλώσεως
τὴν
Ὁμήρου
ἡλικίαν
|
φέρει. |
ναὶ
μὴν
Θεόπομπος
μὲν
ἐν |
[1, 8] |
ἀνὴρ
δίκαια
λέξας
ἧσσον
εὐγλώσσου
|
φέρει. |
νῦν
δ´
εὐρόοισι
στόμασι
τἀληθέστατα
|
[1, 16] |
δὲ
δεκάτῃ
ἱσταμένου
γενομένην,
ἔτη
|
φέρει |
τὰ
πάντα
τριακόσια
δώδεκα.
ἔτι |
[1, 21] |
Λέσχην
τὸν
Λέσβιον
Ἀρχιλόχου
νεώτερον
|
φέρει |
τὸν
Τέρπανδρον,
διημιλλῆσθαι
δὲ
τὸν |
[1, 23] |
τοῦτο
γεγονέναι,
τὰ
τῶν
ἐχθρῶν
|
φέρειν |
ἠξίουν
νόμῳ
τῶν
κεκρατηκότων
ὡς |
[1, 21] |
οἵ
τε
ἀμφὶ
τὸν
Σύριον
|
Φερεκύδην |
καὶ
Πυθαγόραν
τὸν
μέγαν
κάτω |
[1, 14] |
τοῖς
ἑπτὰ
σοφοῖς,
ἄλλοι
δὲ
|
Φερεκύδην |
τὸν
Σύριον.
Πλάτων
δὲ
ἀντὶ |
[1, 14] |
ἐνομοθέτησαν.
ὀψὲ
δὲ
Πυθαγόρας
ὁ
|
Φερεκύδου |
γνώριμος
φιλόσοφον
ἑαυτὸν
πρῶτος
ἀνηγόρευσεν. |
[1, 14] |
αὐτοῦ
οὐδεὶς
ἀναγράφεται,
ὥσπερ
οὐδὲ
|
Φερεκύδου |
τοῦ
Συρίου,
ᾧ
Πυθαγόρας
ἐμαθήτευσεν. |
[1, 21] |
κατὰ
τὴν
Ἰωνικὴν
ἀποικίαν
φησὶ
|
φέρεσθαι |
αὐτόν,
ἣ
ἐγένετο
μετὰ
ἑκατὸν |
[1, 21] |
γίνεται
Ἐσθὴρ
καὶ
Μαρδοχαῖος,
οὗ
|
φέρεται |
βιβλίον
ὡς
καὶ
τὸ
τῶν |
[1, 23] |
Πράξεσι
πᾶσαν
σοφίαν
Αἰγυπτίων
πεπαιδεῦσθαι«
|
φέρεται. |
Εὐπόλεμος
δὲ
ἐν
τῷ
περὶ |
[1, 21] |
Σιμωνίδης
μὲν
οὖν
κατὰ
Ἀρχίλοχον
|
φέρεται, |
Καλλῖνος
δὲ
πρεσβύτερος
οὐ
μακρῷ· |
[1, 21] |
γὰρ
εἷς
τῶν
Ἡρακλειδῶν
ἐπιφανὴς
|
φέρεται |
μάντις
καὶ
Ἴαμος
ἄλλος
ἐν |
[1, 23] |
ὕστερον
Πέτρος
ἐν
ταῖς
Πράξεσι
|
φέρεται |
τοὺς
νοσφισαμένους
τῆς
τιμῆς
τοῦ |
[1, 21] |
Ἀθηναῖος,
οὗ
τὰ
εἰς
Ὀρφέα
|
φερόμενα
|
ποιήματα
λέγεται
εἶναι,
κατὰ
τὴν |
[1, 21] |
γενεᾷ
τῆς
Ἰλίου
ἁλώσεως
πρεσβύτερον
|
φερόμενον |
ἢ
Θεοκλύμενον
ἐν
Κεφαλληνίᾳ
ἢ
|
[1, 21] |
τὴν
δευτέραν
καὶ
ἑξηκοστὴν
ὀλυμπιάδα
|
φερομένου |
καὶ
τοῦ
πρεσβυτάτου
τῶν
παρ´
|
[1, 11] |
κόσμου
καὶ
οὐ
κατὰ
Χριστὸν»
|
φερομένων |
ἡμῶν.
ἡ
γὰρ
ἀκόλουθος
Χριστῷ |
[1, 21] |
παρ´
Ἕλλησι
χρησμολόγοι
συχνοὶ
γεγονέναι
|
φέρονται, |
ὡς
οἱ
Βάκιδες
(ὃ
μὲν
|
[1, 7] |
πολλαί
τε
καὶ
ποικίλαι
καὶ
|
φέρουσαι |
εἰς
τὴν
κυρίαν
ὁδόν
τε |
[1, 21] |
τό
τε
πάθος
αὐτοῦ
ἀκριβολογούμενοι
|
φέρουσιν |
οἳ
μέν
τινες
τῷ
ἑκκαιδεκάτω
|
[1, 23] |
ἔλεξα·
πῶς
ἐγένετο
συμφανὲς
τόδε;
|
φεύγει |
δὴ
ἐντεῦθεν
καὶ
ποιμαίνει
πρόβατα |
[1, 27] |
οὐχ
ὁμοίως
ὑποστησόμεθα
ἐάν
τε
|
φεύγειν |
ἐάν
τε
ἐκτίνειν
ζημίας
ἐάν |
[1, 11] |
κἀκεῖνα
ἐπιστέλλει·
τὰς
νεωτέρας
ζητήσεις
|
φεύγετε· |
μειρακιώδεις
γὰρ
αἱ
τοιαῦται
φιλονικίαι. |
[1, 5] |
μὲν
ταύτῃ·
ὁπηνίκα
δ´
ἂν
|
φῇ· |
μὴ
πολὺς
ἴσθι
πρὸς
ἀλλοτρίαν, |
[1, 15] |
τελευτήν,
τοῦτ´
εἶναι
τὸ
ἐν
|
φήμαις |
καὶ
κληδόσι
μαντευόμενον,
ἐκ
δὲ |
[1, 7] |
τοῦτο
σύμπαν
τὸ
ἐκλεκτικὸν
φιλοσοφίαν
|
φημί. |
ὅσα
δὲ
ἀνθρωπίνων
λογισμῶν
ἀποτεμόμενοι |
[1, 2] |
καιροὺς
τὴν
Ἑλληνικὴν
δόξαν
τοσοῦτόν
|
φημι |
τοῖς
φιλεγκλήμοσι·
πρῶτον
μὲν
εἰ |
[1, 9] |
ὑγιάζειν
δύνασθαι,
οὕτω
κἀνταῦθα
χρηστομαθῆ
|
φημι |
τὸν
πάντα
ἐπὶ
τὴν
ἀλήθειαν |
[1, 21] |
τῶν
Ἰλιακῶν,
Δημόδοκος
δὲ
καὶ
|
Φήμιος |
μετὰ
τὴν
Ἰλίου
ἅλωσιν
ὃ |
[1, 21] |
Ἴδμων
ὁ
σὺν
τοῖς
Ἀργοναύταις,
|
Φημονόη |
Δελφίς,
Μόψος
ὁ
Ἀπόλλωνος
καὶ |
[1, 21] |
ἀλλ´
ἴστω
γε
ὅτι
μετὰ
|
Φημονόην |
ἔτεσιν
ὕστερον
εἴκοσι
ἑπτὰ
οἱ |
[1, 21] |
ἡλικίαν.
κἄν
τις
ἡμῖν
λέγῃ
|
Φημονόην |
πρώτην
χρησμῳδῆσαι
Ἀκρισίῳ,
ἀλλ´
ἴστω |
[1, 16] |
ὁ
παρ´
Ἕλλησι
θαυμασθεὶς
ὁ
|
φήσας |
ἐμοὶ
περίβλημα
χλαῖνα,
δεῖπνον
γάλα, |
[1, 10] |
πάλιν·
ποίαν
ταύτην;
στόμα
δικαίου»
|
φήσει |
σοι
ἀποστάξει
σοφίαν»
σοφία
δὲ |
[1, 21] |
Φοίνικας
καὶ
Ἰουδαίους
ἐστράτευσεν,
ὥς
|
φησι |
Βήρωσσος
ἐν
ταῖς
Χαλδαϊκαῖς
ἱστορίαις. |
[1, 3] |
ἐκεῖνός
φησιν·
στρεπτὴ
γὰρ
γλῶσσα,
|
φησί, |
βροτῶν·
πολέες
δ´
ἔνι
μῦθοι· |
[1, 17] |
κυρίου,
οὐ
κλέπται,
ἀλλὰ
διάκονοι.
|
φησὶ |
γοῦν
ἡ
γραφή·
ἀπέστειλεν
ἡ |
[1, 20] |
κλέπτης«
ὑπὸ
τῆς
γραφῆς
εἴρηται.
|
φησὶ |
γοῦν·
υἱέ,
μὴ
γίνου
ψεύστης· |
[1, 5] |
ὡς
ἄν
σοι
ἀρεστὸν
ᾖ»
|
φησί. |
δηλῶν
ὅτι
ἀσπάζομαι
μὲν
τὴν |
[1, 8] |
τις
μὴ
προσέρχεται
ὑγιαίνουσι
λόγοις»
|
φησί, |
διδασκαλίᾳ
δέ
τινι
τετύφωται
μηδὲν |
[1, 19] |
οὖν
ὁ
Σολομὼν
ὁ
σπείρων»
|
φησὶ |
δικαιοσύνην
ἐργάζεται
πίστιν.
εἰσὶ
δὲ |
[1, 16] |
γραψάμενον
Ἀντιφῶντα
Σωφίλου
Ῥαμνούσιον,
ὥς
|
φησι |
Διόδωρος,
Ἀπολλόδωρος
δὲ
ὁ
Κυμαῖος |
[1, 21] |
μηνὸς
δευτέρᾳ
ἐπὶ
δέκα,
ὥς
|
φησι |
Διονύσιος
ὁ
Ἀργεῖος,
Ἀγίας
δὲ |
[1, 21] |
δακτύλους
ἔτη
ἑβδομήκοντα
τρία,
ὥς
|
φησι |
Θράσυλλος.
καὶ
ἀπὸ
Ἴδης
ἐμπρησμοῦ
|
[1, 14] |
γενομένην
ἔκλειψιν
τοῦ
ἡλίου
προειπεῖν
|
φησι |
καθ´
οὓς
χρόνους
συνῆψαν
μάχην |
[1, 15] |
ὡς
διαφερόντως
ἀσκήσαντας
μόνους
ἀληθῶς
|
φησι |
καὶ
ἄλλοι
ἄλλοθι
πολλαχοῦ
καὶ |
[1, 19] |
τῆς
Πολιτείας
τούτους
οὖν
πάντας»
|
φησὶ |
καὶ
ἄλλους
τοιούτων
τινῶν
μαθηματικοὺς |
[1, 27] |
τὴν
δικαιοσύνην
αὐτοῦ
ἐπαίδευσέν
σε,
|
φησί, |
καὶ
ἐπείρασέν
σε
καὶ
ἐλιμαγχόνησέν |
[1, 29] |
κατὰ
ἀποκάλυψιν
λαλοῦσα
τὰ
ὁράματα«
|
φησὶ |
καὶ
τὰ
ἀποκαλύμματα
διὰ
τοὺς |
[1, 11] |
πάντα
δὲ
δοκιμάζετε,
ὁ
ἀπόστολός
|
φησι, |
καὶ
τὸ
καλὸν
κατέχετε»
τοῖς |
[1, 21] |
διφυοῦς
δὴ
καὶ
αὐτόχθονος,
ὥς
|
φησι |
κατὰ
λέξιν
ὁ
Τατιανός,
ἐννέα |
[1, 1] |
τὸν
θύρσῳ
πεπληγότα·
σοφῷ
γάρ»
|
φησί, |
λάλει,
καὶ
σοφώτερος
ἔσται,
καὶ |
[1, 17] |
κλεπτόντων
ὁ
δὲ
ἀφ´
ἑαυτοῦ»
|
φησὶ |
λαλῶν
τὴν
δόξαν
τὴν
ἰδίαν |
[1, 21] |
Μενελάῳ
εἰς
Φοινίκην
ἄφιξις,
ὥς
|
φησι |
Μένανδρος
ὁ
Περγαμηνὸς
καὶ
Λαῖτος |
[1, 29] |
οὖν
τὸν
ἅμα
τῇ
γενέσει
|
φησὶ |
νόμον
εἴτε
καὶ
τὸν
αὖθις |
[1, 27] |
δὲ
τὸ
ὑπόδειγμα
σωφρονίζει,
αὐτίκα
|
φησί· |
πανοῦργος
ἰδὼν
τιμωρούμενον
πονηρὸν
κραταιῶς |
[1, 15] |
δύνασθαι
γοῦν
ἐν
τῷ
Φαίδωνί
|
φησι
|
πανταχόθεν
τὸν
φιλόσοφον
ὠφελεῖσθαι
γράφων· |
[1, 8] |
τῆς
πλάνης»
ἐπιτήδειον.
εἰσὶ
γάρ»
|
φησί, |
πολλοὶ
ἀνυπότακτοι,
ματαιολόγοι,
φρεναπατοῦντες.
οὔκουν
|
[1, 15] |
καὶ
περὶ
αὑτοῦ
{ᾑ}
σεμνυνόμενός
|
φησί |
που
ἐπὶ
τῇ
πολυμαθία·
ἐγὼ |
[1, 14] |
ἐν
τῷ
περὶ
Ἡσιόδου
Ὁμήρῳ
|
φησὶ |
προειρῆσθαι
διὰ
τούτων·
δειλαί
τοι |
[1, 21] |
τῆς
Αἰγυπτίων
ἀποικίας
Προμηθέως
θυγατέρα
|
φησί. |
Προμηθεὺς
δὲ
κατὰ
Τριόπαν
ἑβδόμῃ |
[1, 23] |
τῇ
Ἰουδαίᾳ
βασιλέων
τὸν
Μωυσῆ
|
φησι |
πρῶτον
σοφὸν
γενέσθαι
καὶ
γραμματικὴν |
[1, 21] |
τῆς
ὀκτωκαιδεκάτης
ὀλυμπιάδος,
ὃν
καί
|
φησι |
πρῶτον
ὠνομάσθαι
τύραννον.
Σωσίβιος
δὲ |
[1, 21] |
δὲ
Ἀριστέας
ὁ
Ἀργεῖος
ἐπονομασθῆναί
|
φησι |
Σάραπιν
καὶ
τοῦτον
εἶναι
ὃν |
[1, 18] |
σῶσαι
τοὺς
πιστεύοντας·
ἐπειδὴ
Ἰουδαῖοι»
|
φησί, |
σημεῖα
αἰτοῦσι»
πρὸς
πίστιν,
Ἕλληνες |
[1, 1] |
τοίνυν
ὁ
ἀπόστολος
ἐν
παντὶ»
|
φησὶ |
συνιστάντες
ἑαυτοὺς
ὡς
θεοῦ
διάκονοι, |
[1, 24] |
τελεία
εὐδαιμονία
χορηγεῖται·
αἰτεῖσθε
γάρ«
|
φησί, |
τὰ
μεγάλα,
καὶ
τὰ
μικρὰ |
[1, 7] |
πρὸς
Κορινθίους
ἐπιστολῇ
κατὰ
λέξιν
|
φησὶ |
τὰς
διαφορὰς
ἐκτιθέμενος
τῶν
κατὰ |
[1, 29] |
προσίασιν·
ἐπὶ
δὲ
τῶν
Ἑλλήνων
|
φησὶ |
τὴν
οἴησιν
αὐτῶν
παίδων
βραχύ |
[1, 21] |
τὸ
τριακοστὸν
τέταρτον
ἔτος
τεθῆναί
|
φησι |
τὴν
πρώτην
ὀλυμπιάδα.
ὡς
εἶναι |
[1, 15] |
ἔπεσι
μηδὲ
ἀποθανοῦσαν
λῆξαι
μαντικῆς
|
φησι |
τὴν
Σίβυλλαν,
καὶ
τὸ
μὲν |
[1, 14] |
Ξενοφάνης
ὁ
Κολοφώνιος
κατάρχει,
ὅν
|
φησι |
Τίμαιος
κατὰ
Ἱέρωνα
τὸν
Σικελίας |
[1, 15] |
Κλέαρχος
δὲ
ὁ
Περιπατητικὸς
εἰδέναι
|
φησί
|
τινα
Ἰουδαῖον,
ὃς
Ἀριστοτέλει
συνεγένετο. |
[1, 19] |
οἷόν
τε
συνθεωροῦντες·
εἶδες
γάρ»
|
φησί, |
τὸν
ἀδελφόν
σου,
εἶδες
τὸν |
[1, 9] |
καὶ
οὐδὲν
χωρὶς
αὐτοῦ
ἐγένετο,
|
φησί, |
τοῦ
λόγου
τοῦ
θεοῦ.
ἢ |
[1, 21] |
ὑπομνήμασι
κατὰ
τὴν
Ἰωνικὴν
ἀποικίαν
|
φησὶ |
φέρεσθαι
αὐτόν,
ἣ
ἐγένετο
μετὰ |
[1, 19] |
αἱρετικοὺς
καλουμένους,
ἐμφανῶς
πάνυ
κρείσσων»
|
φησὶ |
φίλος
ἐγγὺς
ἢ
ἀδελφὸς
μακρὰν |
[1, 5] |
πρὸς
καιρὸν
λιπαίνει
σὸν
φάρυγγα,
|
φησί, |
φιλοσοφία
δὲ
οὐ
κολακεύει.
τίνα |
[1, 23] |
ὡς
ἂν
βασιλικὸν
παιδίον,
ᾗ
|
φησι |
Φίλων
ἐν
τῷ
Μωυσέως
βίῳ, |
[1, 21] |
ὅλαις
ἐκθέμενος
βίβλοις
κατὰ
Ἄμωσίν
|
φησιν |
Αἰγύπτου
βασιλέα
Μωυσέως
ἡγουμένου
γεγονέναι
|
[1, 15] |
συνεγένετο.
Ἡράκλειτος
γὰρ
οὐκ
ἀνθρωπίνως
|
φησίν, |
ἀλλὰ
σὺν
θεῷ
τὸ
μέλλον |
[1, 21] |
συγκαταλεγέντες
σοφοὶ
τῷ
Θαλεῖ,
ὥς
|
φησιν
|
Ἄνδρων
ἐν
τῷ
Τρίποδι.
Ἡράκλειτος |
[1, 1] |
εἰς
τὰ
ἅγια
μίσθωμα
πόρνης»
|
φησίν. |
ἀπείρηται
γοῦν
προσφέρειν
τῷ
θυσιαστηρίῳ |
[1, 21] |
τοῦ
κυρίου
περαιοῦται·
γίνονται
γάρ,
|
φησίν, |
ἀπὸ
Ἀβραὰμ
ἕως
Δαβὶδ
γενεαὶ |
[1, 21] |
ὁμοίᾳ
πραγματείᾳ
τὰ
πάντα
ἔτη
|
φησὶν |
ἀπὸ
Ἀδὰμ
ἄχρι
τοῦ
πέμπτου |
[1, 21] |
συντάξας
ἱστορίας
καταγαγὼν
τοὺς
χρόνους
|
φησὶν |
ἀπὸ
Μωυσέως
ἕως
Δαβὶδ
ἔτη |
[1, 9] |
μὴ
μεμαθηκότας.
τὰς
δὲ
ἐντολάς»
|
φησίν, |
ἀπόγραψαι
δισσῶς
βουλήσει
καὶ
γνώσει |
[1, 21] |
τριακοστῷ
δευτέρῳ
ἔτει
ἐκθεοῦται,
ὥς
|
φησιν |
Ἀπολλόδωρος
ἐν
τοῖς
Χρονικοῖς.
ἀπὸ |
[1, 18] |
ἀλλὰ
τοὺς
δοκησισόφους.
~(Καὶ
τούτων,
|
φησίν, |
ἀπολῶ
τὴν
σοφίαν
τῶν
σοφῶν, |
[1, 21] |
Ἄργους
βασιλεὺς
Μέμφιν
οἰκίζει,
ὥς
|
φησιν |
Ἀρίστιππος
ἐν
πρώτῃ
Ἀρκαδικῶν.
τοῦτον
|
[1, 21] |
καίτοι
προσημήναντος
τοῦ
ψόφου,
ὥς
|
φησιν |
Ἀριστοτέλης
ἐν
τῇ
Φωκέων
πολιτείᾳ. |
[1, 28] |
ἄρα
ὁ
ἀπόστολος
κατὰ
ἀποκάλυψιν«
|
φησὶν |
ἐγνωκέναι
τὸ
μυστήριον,
καθὼς
προέγραψα |
[1, 14] |
αὐτὸ
νομίζουσι,
Δίδυμος
δὲ
Θαλοῦ
|
φησιν |
εἶναι
τὴν
παραίνεσιν.
ἔπειτα
ἑξῆς |
[1, 21] |
τὸ
πῦρ
ἑρμηνεῦσαι
βουλόμενος
βαρβαρικόν
|
φησιν |
εἶναι
τὸ
ὄνομα.
μαρτυρεῖ
γοῦν |
[1, 17] |
μὲν
γὰρ
τῶν
προφητῶν
πάντες»
|
φησὶν |
ἐκ
τοῦ
πληρώματος
αὐτοῦ
ἐλάβομεν, |
[1, 16] |
συντάξαι
Ἄτοσσαν
τὴν
Περσῶν
βασιλεύσασάν
|
φησιν |
Ἑλλάνικος.
Σκάμων
μὲν
οὖν
ὁ |
[1, 12] |
νῦν
ἔτι
εὐλαβῶς
ἔχω,
ᾗ
|
φησιν, |
ἔμπροσθεν
τῶν
χοίρων
τοὺς
μαργαρίτας |
[1, 1] |
καθ´
ὑπακοὴν
τοῦ
παιδεύοντος.
υἱέ,
|
φησίν, |
ἐμῶν
θεσμῶν
μὴ
ἐπιλανθάνου.
εἰ |
[1, 29] |
τῷ
Πολιτικῷ
ἕνα
τὸν
νομοθέτην
|
φησίν, |
ἐν
δὲ
τοῖς
Νόμοις
ἕνα |
[1, 14] |
ἐννομολέσχης.
Ἑλλήνων
ἐπαοιδός,
ὁ
Τίμων
|
φησὶν |
ἐν
τοῖς
Σίλλοις
διὰ
τὸ |
[1, 21] |
Ἀθηναῖος
μάλιστα·
ἔστι
γάρ
μοι«
|
φησὶν |
ἐν
τῷ
Θεάγει,
ἐκ
παιδὸς |
[1, 21] |
ἡμέραι
εἴκοσι
τέσσαρες.
Δημήτριος
δέ
|
φησιν |
ἐν
τῷ
Περὶ
τῶν
ἐν |
[1, 28] |
γε
κατὰ
Πλάτωνα
διαλεκτική,
ὥς
|
φησιν |
ἐν
τῷ
Πολιτικῷ,
τῆς
τῶν |
[1, 24] |
ἀλλὰ
καὶ
Εὐριπίδης
ἐν
Ἀντιόπῃ
|
φησίν· |
ἔνδον
δὲ
θαλάμοις
βουκόλων
κομῶντα |
[1, 1] |
ὑμᾶς.
διαμαρτύρομαι
δέ»
τῷ
Τιμοθέῳ
|
φησὶν |
ἐπιστέλλων,
ἐνώπιον
τοῦ
θεοῦ
καὶ |
[1, 21] |
καὶ
Μαντὼ
ἐν
Θήβαις,
ὥς
|
φησιν |
Εὐριπίδης,
Ἕλενος
ἤδη
καὶ
Λαοκόων |
[1, 16] |
τῶν
γραμμάτων
Ἕλλησιν
εὑρετής,
ὥς
|
φησιν |
Ἔφορος,
ὅθεν
καὶ
Φοινικήια
τὰ |
[1, 8] |
κατάρτια
κατασπῶντες
καὶ
μηθὲν
ὑφαίνοντες,
|
φησὶν |
ἡ
γραφή,
ματαιοπονίαν
ἐζηλωκότες,
ἣν |
[1, 7] |
τὸ
θέλημα
γινώσκομεν.
ἀνοίξατε
οὖν»
|
φησὶν |
ἡ
γραφή,
πύλας
δικαιοσύνης,
ἵνα |
[1, 21] |
κλέπται
πάντες
καὶ
λῃσταί,
ὥς
|
φησιν |
ἡ
γραφή,
τὰ
πλεῖστα
ἐκ |
[1, 19] |
τοῖς
ἐνδεέσι
φρενῶν
παρακελεύομαι
λέγουσα,
|
φησὶν |
ἡ
σοφία,
τοῖς
ἀμφὶ
τὰς |
[1, 4] |
ἐστιν
εἰς
τὸν
αἰῶνα,
ᾗ
|
φησιν |
ἡ
τοῦ
Ἰησοῦ
σοφία.
ἐὰν |
[1, 21] |
Ἶσιν
ὑπὸ
Ἑλλήνων
Δήμητρα
καλεῖσθαί
|
φησιν, |
ἣ
κατὰ
Λυγκέα
γίνεται
ἑνδεκάτῃ |
[1, 21] |
ἔτει
τῆς
Δαρείου
βασιλείας,
ὅν
|
φησιν |
Ἡρόδοτος
καταλῦσαι
τὴν
τῶν
Μάγων |
[1, 11] |
καὶ
φιλήδονοι.
διὰ
τοῦτο
προσεύχομαι,
|
φησίν, |
ἵνα
ἡ
ἀγάπη
ὑμῶν
ἔτι |
[1, 5] |
μου,
καὶ
δέξαι
ἐμοὺς
λόγους,
|
φησίν, |
ἵνα
σοι
γένωνται
πολλαὶ
ὁδοὶ |
[1, 14] |
μὲν
οὖν
Μνησάρχου
Σάμιος,
ὥς
|
φησιν
|
Ἱππόβοτος,
ὡς
δὲ
Ἀριστόξενος
ἐν |
[1, 6] |
τοῖς
ἄλλοις
ζῴοις.
διὸ
καί
|
φησιν· |
ἴσθι
πρὸς
τὸν
μύρμηκα,
ὦ |
[1, 16] |
λόγους.
ὁ
δὲ
ἀπόστολος
οὕτω»
|
φησὶν |
καὶ
ὑμεῖς
διὰ
τῆς
γλώσσης |
[1, 5] |
τὴν
σοφίαν»
ὁ
Σολομὼν
περιχαράκωσον»
|
φησίν, |
καὶ
ὑπερυψώσει
σε·
στεφάνῳ
δὲ |
[1, 6] |
ἠσκηκότων.
παιδεία
δὲ
ἀνεξέλεγκτος
πλανᾶται,
|
φησίν, |
καὶ
χρὴ
μετιέναι
τὸ
ἐλεγκτικὸν |
[1, 16] |
διαβάλλει
τὴν
βάρβαρον,
ἐμοὶ
δέ»
|
φησὶν
|
ὁ
Ἀνάχαρσις,
πάντες
Ἕλληνες
σκυθίζουσιν» |
[1, 8] |
ἐκείνων
διαθέσεως.
μὴ
γινώμεθα
κενόδοξοι,
|
φησὶν |
ὁ
ἀπόστολος,
ἀλλήλους
προκαλούμενοι,
ἀλλήλους |
[1, 11] |
τις
ὑμᾶς
παραλογίζηται
ἐν
πιθανολογίᾳ,
|
φησὶν |
ὁ
ἀπόστολος,
διακρίνειν
δηλονότι
τὰ |
[1, 2] |
μὲν
γὰρ
σημεῖα
αἰτοῦσιν,
ᾗ
|
φησιν |
ὁ
ἀπόστολος,
Ἕλληνες
δὲ
σοφίαν |
[1, 27] |
θέλοντες
εἶναι
νομοδιδάσκαλοι
οὐ
νοοῦσι,
|
φησὶν
|
ὁ
ἀπόστολος,
οὔτε
ἃ
λέγουσιν |
[1, 1] |
λόγῳ
κολακείας
ἐγενήθημεν,
καθὼς
οἴδατε,
|
φησὶν |
ὁ
ἀπόστολος,
οὔτε
προφάσει
πλεονεξίας, |
[1, 27] |
κρινόμενοι
δὲ
ὑπὸ
τοῦ
κυρίου«
|
φησὶν |
ὁ
ἀπόστολος,
παιδευόμεθα,
ἵνα
μὴ |
[1, 11] |
διαφέροντα·
ἐπεὶ
ὅτε
ἦμεν
νήπιοι,
|
φησὶν |
ὁ
αὐτὸς
ἀπόστολος,
ὑπὸ
τὰ |
[1, 1] |
ἢ
καθαρῷ
ὕδατι.
διὰ
τοῦτο»
|
φησὶν |
ὁ
κύριος,
ἐν
παραβολαῖς
αὐτοῖς |
[1, 12] |
ὃ
ἀκούετε
εἰς
τὸ
οὖς,
|
φησὶν |
ὁ
κύριος,
κηρύξατε
ἐπὶ
τῶν |
[1, 1] |
θεῖος
ὄντως
ἀναφανήσεται
γεωργός.
ἐργάζεσθε»
|
φησὶν |
ὁ
κύριος,
μὴ
τὴν
ἀπολλυμένην |
[1, 20] |
τὴν
δόξαν
τὴν
ἰδίαν
ζητεῖ,
|
φησὶν |
ὁ
κύριος,
ὁ
δὲ
ζητῶν |
[1, 25] |
ὁ
ὢν
δὲ
ἐξαπέσταλκέν
με,
|
φησὶν |
ὁ
Μωυσῆς.
ᾗ
τινες
ἀκολούθως |
[1, 28] |
θεολογικὸν
εἶδος,
ἡ
ἐποπτεία,
ἥν
|
φησιν |
ὁ
Πλάτων
τῶν
μεγάλων
ὄντως
|
[1, 10] |
καθάπερ
τὰ
κόσμια.
κἂν
φυλάξῃς»
|
φησὶν |
ὁ
Πυθαγόρειος
ἐν
τῷ
Πλάτωνος
|
[1, 6] |
αἰσθητήρια
συγγεγυμνασμένοις»
μῖσος
μὲν
γάρ»
|
φησὶν |
ὁ
Σολομών,
ἐγείρει
νεῖκος,
ὁδοὺς
|
[1, 21] |
πληθυούσης
σελήνης·
νὺξ
μὲν
ἔην,
|
φησὶν |
ὁ
τὴν
μικρὰν
Ἰλιάδα
πεποιηκώς, |
[1, 4] |
δὲ
ὁ
προφήτης
τὸ
μυστήριον»
|
φησὶν
|
ὃ
ὁ
βασιλεὺς
ἐρωτᾷ,
οὐκ |
[1, 21] |
τῆς
Δαρδανίας
κτίσις,
ὃν
πρῶτον«
|
φησὶν |
Ὅμηρος,
τέκετο
νεφεληγερέτα
Ζεύς,
ἥ |
[1, 8] |
οἷον
θεοφορούμενος
ὡς
ἐγὼ
τοιοῦτος»
|
φησίν, |
ὁποῖος
οὐδενὶ
ἄλλῳ
ἢ
τῷ |
[1, 11] |
ἐγείροντι
τοὺς
νεκρούς,
ὁ
ἀπόστολός
|
φησιν, |
ὃς
ἐκ
τηλικούτου
θανάτου
ἐρρύσατο |
[1, 5] |
καρπουμένοις,
ὅτι
ὁ
πούς
σου»
|
φησὶν |
οὐ
μὴ
προσκόψῃ,
ἐπὶ
τὴν |
[1, 11] |
αὐτὸν
εἰρήνην
εὗρον.
καὶ
γνώσομαι»
|
φησίν, |
οὐ
τὸν
λόγον
τῶν
πεφυσιωμένων, |
[1, 23] |
Αἰγυπτίου,
ἐπὶ
τῆς
ἑτέρας
μάχης
|
φησὶν |
οὕτως·
τί
τύπτεις
ἀσθενέστερον
σέθεν; |
[1, 19] |
σε
εἰς
τὰ
ἔθνη,
ἀνοῖξαι»
|
φησίν, |
ὀφθαλμοὺς
αὐτῶν,
τοῦ
ἐπιστρέψαι
ἀπὸ |
[1, 3] |
ἱμαντελικτέες,
ὡς
ὁ
Ἀβδηρίτης
ἐκεῖνός
|
φησιν· |
στρεπτὴ
γὰρ
γλῶσσα,
φησί,
βροτῶν· |
[1, 18] |
ὑπερορωμένης
βαρβάρου
φιλοσοφίας
ἀντιπαραθέσει
καταλάμψαι
|
φησίν, |
ὡς
καὶ
ὁ
λύχνος
ὑπὸ |
[1, 15] |
καὶ
ὁ
τὴν
Τιτανομαχίαν
γράψας
|
φησίν, |
ὡς
πρῶτος
οὗτος
εἴς
τε |
[1, 21] |
θατέρου
ἁλύσεως
δίκην,
οὕτως
δὴ
|
φθάνειν |
ἐπιχειροῦντα
τῇ
ἐπιβουλῇ,
οὐ
δή |
[1, 21] |
τοῦτο
λέγει
Δανιήλ·
μακάριος
ὁ
|
φθάσας |
εἰς
ἡμέρας
ατλεʹ
μέχρι
γὰρ |
[1, 21] |
αςϟ
μακάριος
ὁ
ὑπομένων
καὶ
|
φθάσας |
εἰς
ἡμέρας
ατλεʹ
Φλαύιος
δὲ |
[1, 21] |
δαιμονώντων,
οἳ
τὴν
αὑτῶν
οὐ
|
φθέγγονται |
φωνὴν
οὐδὲ
διάλεκτον,
ἀλλὰ
τὴν |
[1, 1] |
τὰς
σχέσεις,
τὸ
βλέμμα,
τὸ
|
φθέγμα, |
τὴν
τρίοδον,
τὴν
πέτραν,
τὴν |
[1, 14] |
αὔριον
γὰρ
ἀποθνῄσκομεν.
μὴ
πλανᾶσθε·
|
φθείρουσιν |
ἤθη
χρηστὰ
ὁμιλίαι
κακαί»
οἳ |
[1, 21] |
τῶν
τὰ
Ἀττικὰ
συγγραψαμένων
ὀγδόῃ
|
φθίνοντος, |
βασιλεύοντος
τὸ
τελευταῖον
ἔτος
Μενεσθέως, |
[1, 21] |
τῇ
τρίτῃ
μηνὸς
πανήμου
ὀγδόῃ
|
φθίνοντος, |
Ἑλλάνικος
γὰρ
δωδεκάτῃ
θαργηλιῶνος
μηνός, |
[1, 21] |
δὲ
ἄλλαιν
δυοῖν
νεώτερα
τὰ
|
Φθιωτικὰ |
τὰ
ἀπὸ
Δευκαλίωνος.
εἰς
δὲ |
[1, 8] |
λογομαχίας,
ἐξ
ὧν
γίνεται
ἔρις,
|
φθόνος, |
βλασφημία,
ὑπόνοιαι
πονηραί,
διαπαρατριβαὶ
διεφθαρμένων |
[1, 8] |
ὁ
ἀπόστολος,
ἀλλήλους
προκαλούμενοι,
ἀλλήλους
|
φθονοῦντες. |
ταύτῃ
τοι
ὁ
φιλαλήθης
Πλάτων |
[1, 27] |
καὶ
ἰατρὸς
{τε}
καλεῖται,
οὐ
|
φθόνῳ |
τινὶ
οὐδὲ
δυσμενείᾳ
τῇ
πρὸς |
[1, 1] |
λέγειν
ἐφυλαξάμην,
οὔ
τί
που
|
φθονῶν |
(οὐ
γὰρ
θέμις)
δεδιὼς
δὲ |
[1, 1] |
ὕδωρ
ἀναδίδωσι,
τρέπεται
δὲ
εἰς
|
φθορὰν |
ὧν
μεταλαμβάνει
οὐδείς.
καὶ
τὸν |
[1, 21] |
Λάγου
ἔτη
τεσσαράκοντα,
Πτολεμαῖος
ὁ
|
Φιλάδελφος
|
ἔτη
εἴκοσι
ἑπτά,
εἶτα
ὁ |
[1, 22] |
ἢ
ὥς
τινες
ἐπὶ
τοῦ
|
Φιλαδέλφου |
ἐπικληθέντος,
τὴν
μεγίστην
φιλοτιμίαν
εἰς |
[1, 8] |
ἀλλήλους
φθονοῦντες.
ταύτῃ
τοι
ὁ
|
φιλαλήθης
|
Πλάτων
οἷον
θεοφορούμενος
ὡς
ἐγὼ |
[1, 1] |
κοινωνικὸν
δὲ
ἡ
σοφία
καὶ
|
φιλάνθρωπον. |
λέγει
γοῦν
ὁ
Σολομών·
υἱέ, |
[1, 21] |
τετάρτῃ
τῶν
Αἰγυπτιακῶν
ἱστοριῶν,
καίτοι
|
φιλαπεχθημόνως |
πρὸς
Ἑβραίους
διακείμενος,
ἅτε
Αἰγύπτιος
|
[1, 23] |
τρόπον
τινὰ
ἠμύναντο
ἀντιλυποῦντες
ὡς
|
φιλαργύρους
|
Αἰγυπτίους
τῇ
τῆς
λείας
ἐκφορήσει, |
[1, 17] |
τοιοῦτοι
δὲ
οἱ
Ἕλληνες,
οἱ
|
φίλαυτοι |
καὶ
ἀλαζόνες»
σοφοὺς
δὲ
αὐτοὺς |
[1, 20] |
καὶ
διαστέλλεσθαι
ἡμᾶς
διὰ
τοὺς
|
φιλεγκλήμονας |
δεήσει,
συναίτιον
τὴν
φιλοσοφίαν
καὶ |
[1, 2] |
Ἑλληνικὴν
δόξαν
τοσοῦτόν
φημι
τοῖς
|
φιλεγκλήμοσι· |
πρῶτον
μὲν
εἰ
καὶ
ἄχρηστος |
[1, 8] |
αὐτῶν,
ἐφ´
ᾗ
σεμνύνονται
οἷς
|
φίλη |
ἡ
στωμύλος
αὕτη
κακοτεχνία,
εἴτε |
[1, 27] |
ἐγκαταταγέντα
τῇ
ἐκλεκτῇ
υἱοθεσίᾳ
τῇ
|
φίλῃ |
κεκλημένῃ
τοῦ
θεοῦ,
ᾄδοντα
ἤδη |
[1, 11] |
ὑποδυόμενοι,
ἄθεοί
τινες
ἀνθρωπίσκοι
καὶ
|
φιλήδονοι. |
διὰ
τοῦτο
προσεύχομαι,
φησίν,
ἵνα |
[1, 25] |
εἶναι,
τὸ
πολιτικὸν
δὲ
πρὸς
|
φιλίας |
καὶ
ὁμονοίας
ὁ
Πλάτων
ὠφεληθείς, |
[1, 21] |
ἐν
τῇ
τεσσαρακοστῇ
τρίτῃ
τῶν
|
Φιλιππικῶν |
μετὰ
ἔτη
πεντακόσια
τῶν
ἐπὶ |
[1, 21] |
Οὐαφρηοῦς
βασιλεύοντος
τῷ
δευτέρῳ
ἔτει,
|
Φιλίππου |
δὲ
Ἀθήνησιν
ἄρχοντος
τῷ
πρώτῳ |
[1, 21] |
τέσσαρα·
μεθ´
ἣν
ἐπὶ
τὴν
|
Φιλίππου |
τελευτὴν
ἔτη
τριάκοντα
πέντε·
μετὰ |
[1, 1] |
ἐπεπήδησεν
τῇ
διδασκαλίᾳ,
εἰ
μὴ
|
φιλόδοξος
|
ἡ
κοινωνία
τοῦ
λόγου,
εἰ |
[1, 19] |
τῆς
ἀληθείας,
ἦν
δ´
ἐγώ,
|
φιλοθεάμονας. |
οὐ
γὰρ
ἐν
γεωμετρίᾳ
αἰτήματα |
[1, 24] |
τὴν
δυναστείαν
πεποιημένον,
τὸ
δὲ
|
φιλόκαλον, |
εἰς
καλὸν
καταχρωμένης
τῆς
ψυχῆς
|
[1, 2] |
ψυχαγωγία,
δι´
ἧς
κεκαλυμμένην
οἱ
|
φιλομαθεῖς |
παραδέχονται
τὴν
ἀλήθειαν,
πρὸς
τὸ |
[1, 5] |
πόρνης
δόξαν
παρασχοῦσαν,
ἣν
ὁ
|
φιλομαθὴς |
Ἰούδας
(δυνατὸς
δὲ
ἑρμηνεύεται)
ὁ |
[1, 11] |
τοιαῦται
φιλονικίαι.
ἀρετὴ
δὲ
οὐ
|
φιλομειράκιον, |
ὁ
φιλόσοφος
λέγει
Πλάτων·
καὶ |
[1, 22] |
τῷ
πρώτῳ
τῶν
πρὸς
τὸν
|
Φιλομήτορα |
κατὰ
λέξιν
γράφει·
κατηκολούθηκε
δὲ |
[1, 21] |
καὶ
εἴκοσι·
τοῦτον
διαδέχεται
ὁ
|
Φιλομήτωρ |
καὶ
βασιλεύει
ἔτη
πέντε
καὶ |
[1, 2] |
δή
ποτ´
οὖν
ὧδε
διατετάχθαι
|
φίλον |
ἔδοξεν
εἶναι
τοῖς
ὑπομνήμασιν;
ὅτι |
[1, 8] |
πολλάκις
ὀδύνη
τε
καὶ
ἀλγηδὼν
|
φιλονικία |
τε
αὖ
καὶ
θυμὸς
μεταδοξάσαι, |
[1, 11] |
φεύγετε·
μειρακιώδεις
γὰρ
αἱ
τοιαῦται
|
φιλονικίαι. |
ἀρετὴ
δὲ
οὐ
φιλομειράκιον,
ὁ |
[1, 24] |
τοῦ
γὰρ
θυμοῦ
τὸ
μὲν
|
φιλόνικον |
μόνον
ἐστίν,
αὐτοῦ
τοῦ
κρατεῖν |
[1, 21] |
πέντε
καὶ
εἴκοσι,
εἶτα
ὁ
|
Φιλοπάτωρ |
ἔτη
ἑπτακαίδεκα,
μεθ´
ὃν
ὁ |
[1, 19] |
καλουμένους,
ἐμφανῶς
πάνυ
κρείσσων»
φησὶ
|
φίλος |
ἐγγὺς
ἢ
ἀδελφὸς
μακρὰν
οἰκῶν· |
[1, 25] |
καὶ
φρονήσει
πρέπειν
ἂν
μᾶλλον
|
φιλοσοφεῖν |
ἡμᾶς
λέγει
πρὸς
τὸ
ἀξίωμα |
[1, 19] |
σύγγραμμα,
μὴ
οὐκ
ᾖ
τοῦτο
|
φιλοσοφεῖν» |
λέγει,
περὶ
τὰς
τέχνας
κυπτάζοντα
|
[1, 25] |
πολιτεύεσθαι
ὀρθῶς,
ἄριστον
δὲ
τὸ
|
φιλοσοφεῖν. |
ὁ
γὰρ
νοῦν
ἔχων
πάντα |
[1, 15] |
τε
τοὺς
ἄνδρας
καὶ
δημοσίᾳ
|
φιλοσοφῆσαι |
Βραχμᾶνές
τε
σύμπαντες
καὶ
Ὀδρύσαι |
[1, 15] |
δὲ
Ἐπίκουρος
ἔμπαλιν
ὑπολαμβάνει
μόνους
|
φιλοσοφῆσαι |
Ἕλληνας
δύνασθαι.
ἔν
τε
τῷ |
[1, 16] |
Θεανὼ
τὴν
Κροτωνιᾶτιν
πρώτην
γυναικῶν
|
φιλοσοφῆσαι |
καὶ
ποιήματα
γράψαι
ἱστορεῖ.
Ἡ |
[1, 19] |
διάφασιν
οἱ
ἀκριβῶς
παρ´
Ἕλλησι
|
φιλοσοφήσαντες
|
διορῶσι
τὸν
θεόν·
τοιαῦται
γὰρ |
[1, 15] |
Σαμαναῖοι
Βάκτρων
καὶ
Κελτῶν
οἱ
|
φιλοσοφήσαντες |
καὶ
Περσῶν
οἱ
Μάγοι
(οἳ |
[1, 14] |
Ἀκαδημίαν
ἀνεχώρησε.
παρὰ
Πλάτωνι
Ἀριστοτέλης
|
φιλοσοφήσας |
μετελθὼν
εἰς
τὸ
Λύκειον
κτίζει |
[1, 20] |
ἀνιόντι
καὶ
ὁ
γραμματιστὴς
τῷ
|
φιλοσοφήσοντι) |
οὐδ´
ὡς
κατὰ
τὴν
ἀφαίρεσιν |
[1, 19] |
τὰ
εἰκότα
ἐπιχειρεῖ
καὶ
πιθανεύεται
|
φιλοσοφία, |
ἀλλὰ
τὰς
αἱρέσεις
ἐπιρραπίζει.
ἐπιφέρει |
[1, 5] |
τὴν
δέσποιναν
αὐτῶν,
οὕτω
καὶ
|
φιλοσοφία |
αὐτὴ
πρὸς
σοφίας
κτῆσιν
συνεργεῖ. |
[1, 5] |
καιρὸν
λιπαίνει
σὸν
φάρυγγα,
φησί,
|
φιλοσοφία |
δὲ
οὐ
κολακεύει.
τίνα
τοίνυν |
[1, 17] |
ὑψηλοῦ
κηρύγματος
ἐπὶ
κρατῆρα
οἴνου.
|
φιλοσοφία |
δὲ
οὐκ
ἀπεστάλη
ὑπὸ
κυρίου, |
[1, 20] |
τῇ
θείᾳ
καὶ
βαρβάρῳ
κινηθέντες
|
φιλοσοφίᾳ, |
δυνάμει»
τὸν
περὶ
θεοῦ
διὰ |
[1, 2] |
μὲν
εἰ
καὶ
ἄχρηστος
εἴη
|
φιλοσοφία, |
εἰ
εὔχρηστος
ἡ
τῆς
ἀχρηστίας |
[1, 21] |
σοφίας
ἀρχαιοτάτη
ἡ
κατὰ
Ἑβραίους
|
φιλοσοφία. |
εἴρηται
μὲν
οὖν
περὶ
τούτων |
[1, 5] |
τῆς
προπαιδείας.
εἰ
γὰρ
ἐγκράτειαν
|
φιλοσοφία |
ἐπαγγέλλεται
γλώσσης
τε
καὶ
γαστρὸς |
[1, 5] |
συνεργεῖ.
ἔστι
γὰρ
ἡ
μὲν
|
φιλοσοφία |
ἐπιτήδευσις
σοφίας,
ἡ
σοφία
δὲ |
[1, 20] |
σοφία
τοῦ
θεοῦ,
προσιοῦσα
δὲ
|
φιλοσοφία |
ἡ
Ἑλληνικὴ
οὐ
δυνατωτέραν
ποιεῖ |
[1, 14] |
τῆς
Ἰταλίας
ἡ
κατὰ
Πυθαγόραν
|
φιλοσοφία |
ἡ
Ἰταλικὴ
κατεγήρασεν.
Ἀναξίμανδρος
δὲ |
[1, 7] |
ἡ
Ἑλληνικὴ
σὺν
καὶ
αὐτῇ
|
φιλοσοφίᾳ |
θεόθεν
ἥκειν
εἰς
ἀνθρώπους
οὐ |
[1, 11] |
γὰρ
κατὰ
τὴν
θείαν
παράδοσιν
|
φιλοσοφία
|
ἵστησι
τὴν
πρόνοιαν
καὶ
βεβαιοῖ, |
[1, 5] |
παρουσίας
εἰς
δικαιοσύνην
Ἕλλησιν
ἀναγκαία
|
φιλοσοφία, |
νυνὶ
δὲ
χρησίμη
πρὸς
θεοσέβειαν |
[1, 19] |
γεωμετρίᾳ
αἰτήματα
καὶ
ὑποθέσεις
ἐχούσῃ
|
φιλοσοφία, |
οὐδ´
ἐν
μουσικῇ,
στοχαστικῇ
γε |
[1, 28] |
πᾶν
εἰς
δύναμιν.
μικτὴ
δὲ
|
φιλοσοφίᾳ |
οὖσα
τῇ
ἀληθεῖ
ἡ
ἀληθὴς |
[1, 5] |
εἰς
Χριστόν.
προπαρασκευάζει
τοίνυν
ἡ
|
φιλοσοφία |
προοδοποιοῦσα
τὸν
ὑπὸ
Χριστοῦ
τεκειούμενον. |
[1, 20] |
τοῖς
ἄλλοις)
οὕτω
καὶ
ἡ
|
φιλοσοφία |
πρὸς
κατάληψιν
τῆς
ἀληθείας,
ζήτησις |
[1, 20] |
εἰ
δὲ
καὶ
πόρρωθεν
συλλαμβάνεται
|
φιλοσοφία
|
πρὸς
τὴν
ἀληθείας
εὕρεσιν,
κατὰ |
[1, 28] |
~(Ἡ
μὲν
οὖν
κατὰ
Μωυσέα
|
φιλοσοφία |
τετραχῇ
τέμνεται,
εἴς
τε
τὸ |
[1, 17] |
πειρασμοῦ
μαρτυρίῳ.
ἔστιν
οὖν
κἀν
|
φιλοσοφίᾳ, |
τῇ
κλαπείσῃ
καθάπερ
ὑπὸ
Προμηθέως, |
[1, 20] |
ἐν
μουσικῇ
δὲ
μουσικῆς,
κἀν
|
φιλοσοφίᾳ |
τῇ
ὀρθῇ
Ἑλληνικὴ
εἴη
ἂν
|
[1, 13] |
τε
βάρβαρος
ἥ
τε
Ἑλληνικὴ
|
φιλοσοφία
|
τὴν
ἀίδιον
ἀλήθειαν
σπαραγμόν
τινα, |
[1, 16] |
καὶ
μὴ
καταλαμβάνει
ἡ
Ἑλληνικὴ
|
φιλοσοφία |
τὸ
μέγεθος
τῆς
ἀληθείας,
ἔτι |
[1, 15] |
ἄλλως
ἢ
μόνῳ
τῷ
νῷ.
|
Φιλοσοφία |
τοίνυν
πολυωφελές
τι
χρῆμα
πάλαι |
[1, 20] |
ἑαυτὴν
ἐδικαίου
ποτὲ
καὶ
ἡ
|
φιλοσοφία |
τοὺς
Ἕλληνας,
οὐκ
εἰς
τὴν |
[1, 16] |
ἱστορεῖ.
Ἡ
μὲν
οὖν
Ἑλληνικὴ
|
φιλοσοφία, |
ὡς
μέν
τινες,
κατὰ
περίπτωσιν
|
[1, 9] |
καὶ
τὰς
κατὰ
τὴν
βάρβαρον
|
φιλοσοφίαν |
αἱρέσεις
αὐτῆς
τῆς
ἀληθείας.
πῶς |
[1, 4] |
εὑρήσεις,
πρὸς
ἀντιδιαστολὴν
τῆς
κατὰ
|
φιλοσοφίαν |
αἰσθήσεως
εἴρηκεν
ὁ
προφήτης,
ἣν |
[1, 19] |
ἐγεγόνει.
οὐ
μὴν
ἁπλῶς
πᾶσαν
|
φιλοσοφίαν |
ἀποδεχόμεθα,
ἀλλ´
ἐκείνην
περὶ
ἧς |
[1, 16] |
χλαῖνα,
δεῖπνον
γάλα,
τυρός»
ὁρᾷς
|
φιλοσοφίαν |
βάρβαρον
ἔργα
ἐπαγγελλομένην,
οὐ
λόγους. |
[1, 0] |
~ΚΛΗΜΕΝΤΟΣ
ΤΩΝ
ΚΑΤΑ
ΤΗΝ
ΑΛΗΘΗ
|
ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΝ |
ΓΝΩΣΤΙΚΩΝ
ΥΠΟΜΝΗΜΑΤΩΝ
ΣΤΡΩΜΑΤΕΩΝ
ΠΡΩΤΟΣ.
~ἵνα |
[1, 29] |
ὁ
μὲν
κατὰ
τὴν
ἀληθῆ
|
φιλοσοφίαν |
γνωστικῶν
ὑπομνημάτων
πρῶτος
ἡμῖν
Στρωματεὺς |
[1, 7] |
διαφέρουσι,
πλὴν
αἱ
πᾶσαι
βιωφελεῖς.
|
φιλοσοφίαν |
δὲ
οὐ
τὴν
Στωϊκὴν
λέγω |
[1, 18] |
σοφίαν
ἵνα
δείξῃ
τὴν
ἀληθῆ
|
φιλοσοφίαν |
δι´
υἱοῦ
παραδιδομένην.
ἀλλὰ
γὰρ |
[1, 15] |
γένος,
καὶ
τὴν
παρ´
αὐτοῖς
|
φιλοσοφίαν |
ἔγγραπτον
γενομένην
προκατάρξαι
τῆς
παρ´
|
[1, 1] |
καὶ
πρὸς
κακοῦ
ἂν
τὴν
|
φιλοσοφίαν |
εἰσδεδυκέναι
τὸν
βίον
νομίζουσιν
ἐπὶ |
[1, 15] |
αἳ
νόμους
τε
ἔθεσαν
καὶ
|
φιλοσοφίαν |
ἐκήρυξαν,
οὗ
μεῖζον
ἀγαθὸν
τῷ |
[1, 9] |
ἐγνώκεσαν,
δι´
ὧν
τὰ
κατὰ
|
φιλοσοφίαν |
ἐμφαίνεται
γυμνάσματα,
ἀλλ´
ὁ
νοῦς |
[1, 20] |
ὡς
οὗ
οὐκ
ἄνευ
τὴν
|
φιλοσοφίαν, |
ἐπεὶ
σχεδὸν
οἱ
πάντες
ἄνευ |
[1, 5] |
ἐνθένδε
γυμνῷ
τῷ
λόγῳ
τὴν
|
φιλοσοφίαν |
ζήτησιν
ἔχειν
περὶ
ἀληθείας
καὶ |
[1, 23] |
καὶ
προσέτι
τὴν
διὰ
συμβόλων
|
φιλοσοφίαν, |
ἣν
ἐν
τοῖς
ἱερογλυφικοῖς
γράμμασιν |
[1, 1] |
δὲ
κατὰ
τὴν
Ἑλληνικὴν
νεμόμεναι
|
φιλοσοφίαν, |
ἧς
καθάπερ
καὶ
τῶν
καρύων |
[1, 14] |
γενεαῖς
πρεσβυτέραν
τὴν
κατὰ
Ἑβραίους
|
φιλοσοφίαν. |
καὶ
περὶ
μὲν
Ξενοφάνους
εἴρηται, |
[1, 20] |
τοὺς
φιλεγκλήμονας
δεήσει,
συναίτιον
τὴν
|
φιλοσοφίαν |
καὶ
συνεργὸν
λέγοντες
τῆς
ἀληθοῦς
|
[1, 19] |
διώκει
ὄρνεα
πτερωτά.
οὐκ
οἶμαι
|
φιλοσοφίαν |
λέγειν
τὰ
νῦν
τὸν
λόγον, |
[1, 2] |
τὸ
μήτε
αὐτοὺς
δοκεῖν
τὴν
|
φιλοσοφίαν |
λυμαίνεσθαι
τὸν
βίον,
ψευδῶν
πραγμάτων |
[1, 11] |
κόσμου
καὶ
οὐ
κατὰ
Χριστόν,
|
φιλοσοφίαν |
μὲν
οὐ
πᾶσαν,
ἀλλὰ
τὴν |
[1, 15] |
οὐκ
ἀρνεῖται
τὰ
κάλλιστα
εἰς
|
φιλοσοφίαν |
παρὰ
τῶν
βαρβάρων
ἐμπορεύεσθαι
εἴς
|
[1, 5] |
τὰ
ἐγκύκλια
μαθήματα
συμβάλλεται
πρὸς
|
φιλοσοφίαν
|
τὴν
δέσποιναν
αὐτῶν,
οὕτω
καὶ |
[1, 16] |
τινὰς
ὑποβεβηκυίας
ἐμπνεῦσαι
τὴν
πᾶσαν
|
φιλοσοφίαν |
ὑπειλήφασιν.
ἀλλ´
εἰ
καὶ
μὴ |
[1, 1] |
πῃ
θείας
ἔργον
προνοίας
καὶ
|
φιλοσοφίαν. |
~(ὑπὲρ
δὲ
τῶν
ὑπομνημάτων
τῶν |
[1, 7] |
ἐκδιδάσκοντα,
τοῦτο
σύμπαν
τὸ
ἐκλεκτικὸν
|
φιλοσοφίαν |
φημί.
ὅσα
δὲ
ἀνθρωπίνων
λογισμῶν |
[1, 15] |
τὴν
μυστικὴν
παρ´
Αἰγυπτίων
ἐκμάθοι
|
φιλοσοφίαν, |
Χαλδαίων
τε
καὶ
Μάγων
τοῖς |
[1, 5] |
σύνεσιν
ἀγχίνοιαν
γεννῶσαν
ζητητικὴν
διὰ
|
φιλοσοφίας |
ἀληθοῦς.
ἣν
εὑρόντες,
μᾶλλον
δὲ |
[1, 16] |
ἀρχαιοτάτης
φιλοσοφίας.
~(Οὐ
μόνης
δὲ
|
φιλοσοφίας, |
ἀλλὰ
καὶ
πάσης
σχεδὸν
τέχνης
|
[1, 18] |
τῆς
καταφρονουμένης
καὶ
ὑπερορωμένης
βαρβάρου
|
φιλοσοφίας |
ἀντιπαραθέσει
καταλάμψαι
φησίν,
ὡς
καὶ |
[1, 9] |
εὐφυεῖς
οἰόμενοι
εἶναι
ἀξιοῦσι
μήτε
|
φιλοσοφίας
|
ἅπτεσθαι
μήτε
διαλεκτικῆς,
ἀλλὰ
μηδὲ |
[1, 9] |
μουσικῆς
καὶ
ἀπὸ
γραμματικῆς
καὶ
|
φιλοσοφίας |
αὐτῆς
δρεπόμενον
τὸ
χρήσιμον
ἀνεπιβούλευτον |
[1, 14] |
χρόνοι
δὲ
τῶν
προκαταρξάντων
τῆς
|
φιλοσοφίας |
αὐτῶν
ἑπομένως
λεκτέοι.
ἵνα
δὴ |
[1, 8] |
τέχναι
αὗται
ἐὰν
μὴ
μετὰ
|
φιλοσοφίας
|
γένωνται,
βλαβερώτεραι
παντί
που
εἶεν |
[1, 4] |
δικαίοις
βοήθειαν·
τοῖς
γὰρ
ὑπὸ
|
φιλοσοφίας |
δεδικαιωμένοις
βοήθεια
θησαυρίζεται
καὶ
ἡ |
[1, 15] |
γενομένην
προκατάρξαι
τῆς
παρ´
Ἕλλησι
|
φιλοσοφίας |
διὰ
πολλῶν
ὁ
Πυθαγόρειος
ὑποδείκνυσι |
[1, 1] |
Στρωματεῖς
ἀναμεμιγμένην
τὴν
ἀλήθειαν
τοῖς
|
φιλοσοφίας |
δόγμασι,
μᾶλλον
δὲ
ἐγκεκαλυμμένην
καὶ |
[1, 14] |
εἴρηται,
ὃς
τῆς
Ἐλεατικῆς
ἦρξε
|
φιλοσοφίας, |
Θαλῆν
δὲ
Εὔδημος
ἐν
ταῖς |
[1, 16] |
δ´
ἐν
τῷ
περὶ
Πυθαγορικῆς
|
φιλοσοφίας |
Θεανὼ
τὴν
Κροτωνιᾶτιν
πρώτην
γυναικῶν |
[1, 5] |
χρήσιμον
ἐκλεξάμενος
μόνον
τῆς
κοσμικῆς
|
φιλοσοφίας, |
ἰδοὺ
ἡ
παιδίσκη
ἐν
ταῖς |
[1, 5] |
θεραπαινίδων
δελεασθέντες
ὠλιγώρησαν
τῆς
δεσποίνης,
|
φιλοσοφίας, |
καὶ
κατεγήρασαν»
οἳ
μὲν
αὐτῶν |
[1, 11] |
ὑμᾶς
ὁ
συλαγωγῶν
διὰ
τῆς
|
φιλοσοφίας |
καὶ
κενῆς
ἀπάτης
κατὰ
τὴν |
[1, 11] |
εἰς
τὸν
Χριστὸν
διὰ
τῆς
|
φιλοσοφίας
|
καὶ
κενῆς
ἀπάτης»
τῆς
ἀναιρούσης |
[1, 5] |
τῷ
θριγκῷ
ὑπεροχυρώσας
αὐτὴν
διὰ
|
φιλοσοφίας |
καὶ
πολυτελείας
ὀρθῆς
ἀνεπίβατον
τοῖς |
[1, 1] |
πρὸ
μυστηρίων,
οὐδὲ
ὀκνήσει
συγχρήσασθαι
|
φιλοσοφίας |
καὶ
τῆς
ἄλλης
προπαιδείας
τοῖς |
[1, 9] |
τε
ἀμφιβόλους
ποτὲ
ὁ
τῆς
|
φιλοσοφίας |
καὶ
τῆς
διαλεκτικῆς
εὑρετής,
ὥς |
[1, 9] |
ἡμῶν
καὶ
γνωστικός,
σοφιστικὴν
μὲν
|
φιλοσοφίας, |
κομμωτικὴν
δὲ
γυμναστικῆς
καὶ
ὀψοποιικὴν |
[1, 2] |
ἀπόρρητον
ὡς
ἀληθῶς
τῆς
ὄντως
|
φιλοσοφίας
|
λόγον
ἐξορχήσασθαι
τούτοις,
οἳ
ἀφειδῶς |
[1, 11] |
οἱ
τὰς
ἀτόμους
ἀρχὰς
ὑποτιθέμενοι,
|
φιλοσοφίας |
ὄνομα
ὑποδυόμενοι,
ἄθεοί
τινες
ἀνθρωπίσκοι |
[1, 15] |
καὶ
τῆς
κατ´
αὐτὸν
ἀρχαιοτάτης
|
φιλοσοφίας. |
~(Οὐ
μόνης
δὲ
φιλοσοφίας,
ἀλλὰ |
[1, 2] |
οὐ
κατὰ
προηγούμενον
λόγον
τῆς
|
φιλοσοφίας |
παρεισελθούσης,
διὰ
δὲ
τὸν
ἀπὸ |
[1, 19] |
ποιούμενος
ὁ
λόγος
τῶν
ἀπὸ
|
φιλοσοφίας |
πρὸς
τοὺς
αἱρετικοὺς
καλουμένους,
ἐμφανῶς |
[1, 5] |
δὲ
κατ´
ἐπακολούθημα
ὡς
τῆς
|
φιλοσοφίας. |
τάχα
δὲ
καὶ
προηγουμένως
τοῖς |
[1, 20] |
ἄνευ
τῆς
ἐγκυκλίου
παιδείας
καὶ
|
φιλοσοφίας |
τῆς
Ἑλληνικῆς,
οἳ
δὲ
καὶ |
[1, 13] |
Πενθέως
διαφορήσασαι
μέλη
αἱ
τῆς
|
φιλοσοφίας |
τῆς
τε
βαρβάρου
τῆς
τε |
[1, 14] |
γνώριμος
φιλόσοφον
ἑαυτὸν
πρῶτος
ἀνηγόρευσεν.
|
Φιλοσοφίας |
τοίνυν
μετὰ
τοὺς
προειρημένους
ἄνδρας |
[1, 19] |
φασιν
ἀποφθέγξασθαί
τινα
τῆς
ἀληθοῦς
|
φιλοσοφίας |
τοὺς
Ἕλληνας,
θείας
οἰκονομίας
ἡ |
[1, 14] |
δὲ
τρόπος
τῆς
παρ´
αὐτοῖς
|
φιλοσοφίας, |
ὡς
Ἑβραϊκὸς
καὶ
αἰνιγματώδης,
ἤδη |
[1, 5] |
κυρία
τοίνυν
ἡ
σοφία
τῆς
|
φιλοσοφίας |
ὡς
ἐκείνη
τῆς
προπαιδείας.
εἰ |
[1, 15] |
τε
οἱ
γυμνοσοφισταί,
ἄλλοι
γε
|
φιλόσοφοι |
βάρβαροι.
διττὸν
δὲ
τούτων
τὸ |
[1, 26] |
μόνον
γοῦν
τὸν
σοφὸν
οἱ
|
φιλόσοφοι
|
βασιλέα,
νομοθέτην,
στρατηγόν,
δίκαιον,
ὅσιον, |
[1, 11] |
πατρός.
νήπιοι
οὖν
καὶ
οἱ
|
φιλόσοφοι, |
ἐὰν
μὴ
ὑπὸ
τοῦ
Χριστοῦ |
[1, 17] |
καὶ
λῃσταὶ»
οἱ
παρ´
Ἕλλησι
|
φιλόσοφοι |
καὶ
οἱ
πρὸ
τῆς
τοῦ |
[1, 4] |
συλλογισμῶν
οἱ
διαλεκτικοὶ
καὶ
οἱ
|
φιλόσοφοι |
τῆς
κατ´
αὐτοὺς
θεωρίας
ἀντιλαμβάνονται. |
[1, 19] |
ἄλλοι
θέλουσιν
εἰρῆσθαί
τινα
τοῖς
|
φιλοσόφοις. |
ὁ
μὲν
οὖν
θεσπέσιος
ἀπόστολος |
[1, 19] |
οὐδαμῶς,
εἶπον,
ἀλλ´
ὁμοίους
μὲν
|
φιλοσόφοις. |
τοὺς
δ´
ἀληθινούς,
ἔφη,
τίνας |
[1, 25] |
{τῆς}
διὰ
τῶν
πλανωμένων
εἰδότα.
|
φιλόσοφον |
δὲ
ἄλλον
τὸν
Τίμαιον,
ὄντα |
[1, 14] |
δὲ
Πυθαγόρας
ὁ
Φερεκύδου
γνώριμος
|
φιλόσοφον |
ἑαυτὸν
πρῶτος
ἀνηγόρευσεν.
Φιλοσοφίας
τοίνυν |
[1, 22] |
ὥστε
εὔδηλον
εἶναι
τὸν
προειρημένον
|
φιλόσοφον |
εἰληφέναι
πολλά
(γέγονε
γὰρ
πολυμαθής) |
[1, 6] |
καὶ
θέσπιον
τὸν
ἔμπειρον
καὶ
|
φιλόσοφον |
καὶ
τῆς
ἀληθείας
ἐπιστήμονα.
~(Καταφαίνεται |
[1, 25] |
ὠφεληθείς,
τοῖς
μὲν
Νόμοις
τὸν
|
φιλόσοφον |
τὸν
ἐν
τῇ
Ἐπινομίδι
συνέταξεν, |
[1, 15] |
τῷ
Φαίδωνί
φησι
πανταχόθεν
τὸν
|
φιλόσοφον |
ὠφελεῖσθαι
γράφων·
πολλὴ
μὲν
ἡ
|
[1, 22] |
δογματοποιίαν.
Νουμήνιος
δὲ
ὁ
Πυθαγόρειος
|
φιλόσοφος |
ἄντικρυς
γράφει·
τί
γάρ
ἐστι |
[1, 25] |
νοητῶς
δεδώρηται.
~(Πλάτων
δὲ
ὁ
|
φιλόσοφος |
ἐκ
τῶν
Μωυσέως
τὰ
περὶ |
[1, 11] |
ἀρετὴ
δὲ
οὐ
φιλομειράκιον,
ὁ
|
φιλόσοφος |
λέγει
Πλάτων·
καὶ
τὸ
ἀγώνισμα» |
[1, 24] |
προφητικός,
νομοθετικός.
τακτικός,
στρατηγικός,
πολιτικός,
|
φιλόσοφος. |
ὅπως
μὲν
οὖν
ἦν
προφητικός, |
[1, 1] |
τοῖς
Νόμοις
ὁ
ἐξ
Ἑβραίων
|
φιλόσοφος |
Πλάτων
κελεύει
τοὺς
γεωργοὺς
μὴ |
[1, 8] |
κατὰ
τὰς
διατριβὰς
διαλεκτικὴ
γύμνασμα
|
φιλοσόφου |
περὶ
τὸ
ἔνδοξον
δείκνυται
ἀντιλογικῆς |
[1, 9] |
δὲ
οὐκ
ἀναγκαῖον
περὶ
νοητῶν
|
φιλοσοφοῦντα |
διαλαβεῖν
τὸν
ἐπιποθοῦντα
τῆς
τοῦ |
[1, 19] |
μαθηματικοὺς
καὶ
τοὺς
τῶν
τεχνυδρίων
|
φιλοσόφους |
θήσομεν;
οὐδαμῶς,
εἶπον,
ἀλλ´
ὁμοίους |
[1, 18] |
τούτου
ζητητάς,
τοὺς
ἐξ
ἐθνῶν
|
φιλοσόφους |
τάξας.
οὐχὶ
ἐμώρανεν
ὁ
θεὸς |
[1, 15] |
οἴεται
ὁ
Πλάτων
καὶ
βαρβάρων
|
φιλοσόφους |
τινὰς
εἶναι,
ὁ
δὲ
Ἐπίκουρος |
[1, 15] |
παρὰ
τοῖς
ἔξω
τῆς
Ἑλλάδος
|
φιλοσοφοῦσι, |
τὰ
μὲν
παρ´
Ἰνδοῖς
ὑπὸ |
[1, 15] |
καὶ
γένη
βαρβάρων»
εἶπεν,
γένη
|
φιλοσόφων |
ἀνδρῶν
βαρβάρων
γινώσκων,
ἔν
τε |
[1, 21] |
τοῦ
παρ´
Ἑβραίων
τὰ
τῶν
|
φιλοσόφων
|
ἐσκευωρῆσθαι
δόγματα
μικρὸν
ὕστερον
διαληψόμεθα, |
[1, 15] |
παρ´
Ἕλλησι
διαφέρων
οὗτος
ἀναγράφεται
|
φιλοσόφων. |
τοὺς
δὲ
Ὑπερβορέους
Ἑλλάνικος
ὑπὲρ |
[1, 15] |
Ἕλλησι
πρεσβυτάτων
σοφῶν
τε
καὶ
|
φιλοσόφων. |
ὡς
δὲ
οἱ
πλεῖστοι
αὐτῶν |
[1, 14] |
μὲν
διαδοχὴ
τῶν
παρ´
Ἕλλησι
|
φιλοσόφων |
ὡς
ἐν
ἐπιτομῇ
ἥδε,
οἱ |
[1, 16] |
καὶ
Ἀριστοτέλης,
πρὸς
τούτοις
δὲ
|
Φιλοστέφανος, |
ἀλλὰ
καὶ
Στράτων
ὁ
Περιπατητικὸς |
[1, 21] |
τέκε
φαίδιμον
υἱόν,
μιχθεῖς´
ἐν
|
φιλότητι, |
Διώνυσον
πολυγηθῆ.
Κάδμος
μὲν
ὁ |
[1, 22] |
τοῦ
Φιλαδέλφου
ἐπικληθέντος,
τὴν
μεγίστην
|
φιλοτιμίαν |
εἰς
τοῦτο
προσενεγκαμένου,
Δημητρίου
τοῦ |
[1, 19] |
τις
διὰ
τὴν
πρὸς
ἡμᾶς
|
φιλοτιμίαν) |
εἴτε
κατὰ
συντυχίαν,
οὐκ
ἀπρονόητος |
[1, 1] |
τρυφητιῶντος,
ὄρεξιν
δὲ
ἀγαθὴν
διὰ
|
φιλοτιμίαν
|
λαμβάνοντος.
ψάλλοντες
γοῦν
τὸ
ὑπέρτονον |
[1, 22] |
γὰρ
Μακεδόνων
τὴν
Ἀσίαν
κατεχόντων
|
φιλοτιμούμενος |
ὁ
βασιλεὺς
τὴν
ἐν
Ἀλεξανδρείᾳ |
[1, 1] |
ἡ
τοιάδε
ὑποτύπωσις·
ἀνδρὸς
δὲ
|
φιλοῦντος |
σοφίαν
εὐφρανθήσεται
πατήρ.
τὰ
φρέατα |
[1, 21] |
τὴν
Ὁμήρου
γένεσιν
κατὰ
μὲν
|
Φιλόχορον |
ἑκατὸν
ὀγδοήκοντα
ἔτη
γίνεται
ὕστερον |
[1, 21] |
γενόμενος.
ἤδη
δὲ
καὶ
Ὀρφέα
|
Φιλόχορος |
μάντιν
ἱστορεῖ
γενέσθαι
ἐν
τῷ |
[1, 23] |
Αἰγυπτίων
ἐκφορήσαντες
ἀπῄεσαν,
οὐ
διὰ
|
φιλοχρηματίαν, |
ὡς
οἱ
κατήγοροί
φασιν
(οὐδὲ |
[1, 5] |
δεδομένα.
ἤδη
γάρ
τινες
τοῖς
|
φίλτροις |
τῶν
θεραπαινίδων
δελεασθέντες
ὠλιγώρησαν
τῆς
|
[1, 21] |
τριακόσια
τριάκοντα
ὀκτὼ
μῆνας
τρεῖς.
|
Φίλων |
δὲ
καὶ
αὐτὸς
ἀνέγραψε
τοὺς |
[1, 23] |
ἂν
βασιλικὸν
παιδίον,
ᾗ
φησι
|
Φίλων |
ἐν
τῷ
Μωυσέως
βίῳ,
προσεμάνθανε |
[1, 15] |
διὰ
πολλῶν
ὁ
Πυθαγόρειος
ὑποδείκνυσι
|
Φίλων, |
οὐ
μὴν
ἀλλὰ
καὶ
Ἀριστόβουλος |
[1, 5] |
τὸν
Ἰσαάκ.
ἑρμηνεύει
δὲ
ὁ
|
Φίλων |
τὴν
μὲν
Ἄγαρ
παροίκησιν
(ἐνταῦθα |
[1, 21] |
καὶ
φθάσας
εἰς
ἡμέρας
ατλεʹ
|
Φλαύιος |
δὲ
Ἰώσηπος
ὁ
Ἰουδαῖος
ὁ |
[1, 15] |
στέγας
ἔχουσιν,
δένδρων
δὲ
ἀμφιέννυνται
|
φλοιοῖς |
καὶ
ἀκρόδρυα
σιτοῦνται
καὶ
ὕδωρ |
[1, 11] |
εὕρεσιν
περαιοῖ,
τὴν
κενὴν
ἐξελάσας
|
φλυαρίαν, |
ἐγκρίνων
δὲ
τὴν
ὀχυροῦσαν
τὴν |
[1, 27] |
τε
εὐαγγέλιον,
καὶ
ὃν
ἐγέννησε
|
φόβον |
ὁ
νόμος,
ἐλεήμων
οὗτος
εἰς |
[1, 27] |
εἰρήνης
οὐκ
ἔγνωσαν,
οὐκ
ἔστι
|
φόβος
|
θεοῦ
ἀπέναντι
τῶν
ὀφθαλμῶν
αὐτῶν. |
[1, 27] |
αὐτὸς
παιδεύεται,
ἐπεὶ
γενεὰ
σοφίας
|
φόβος |
κυρίου.
μέγιστον
δὲ
καὶ
τελεώτατον
|
[1, 8] |
ὑφ´
ἡδονῆς
κηληθέντες
ἢ
ὑπὸ
|
φόβου |
δείσαντες·
πᾶσαι
δὲ
ἀκούσιοι
τροπαί, |
[1, 27] |
ἔπειτα
δὲ
πιστὸν
γενέσθαι
θεράποντα,
|
φοβούμενον |
κύριον
τὸν
θεόν,
εἰ
δέ |
[1, 1] |
μὲν
ἑκὼν
παραπέμπομαι
ἐκλέγων
ἐπιστημόνως,
|
φοβούμενος |
γράφειν
ἃ
καὶ
λέγειν
ἐφυλαξάμην, |
[1, 26] |
πίστιν
ὑπὸ
νόμον
ἐφρουρούμεθα
συγκεκλεισμένοι,
|
φόβῳ |
δηλαδὴ
ἀπὸ
ἁμαρτιῶν,
εἰς
τὴν |
[1, 1] |
γράφειν,
μὴ
προσπαθείᾳ
νικᾶσθαι,
μὴ
|
φόβῳ |
δουλοῦσθαι,
μὴ
ἡδονῇ
ἐπαίρεσθαι.
μόνης |
[1, 9] |
τὰ
κτήνη
ἐλαυνόμενα
ἀναγκάζοντι
τῷ
|
φόβῳ. |
οὐχὶ
δὲ
καὶ
οἱ
ὀρθοδοξασταὶ |
[1, 21] |
Περσῶν
ἡγεμονίας
ἔτεσιν
ἑβδομήκοντα
ἐπὶ
|
Φοίνικας |
καὶ
Ἰουδαίους
ἐστράτευσεν,
ὥς
φησι |
[1, 16] |
Ἡρόδοτος
κεκλῆσθαι
γράφει·
οἳ
δὲ
|
Φοίνικας
|
καὶ
Σύρους
γράμματα
ἐπινοῆσαι
πρώτους |
[1, 23] |
Ἰουδαίοις
παραδοῦναι
καὶ
παρὰ
Ἰουδαίων
|
Φοίνικας |
παραλαβεῖν,
Ἕλληνας
δὲ
παρὰ
Φοινίκων. |
[1, 16] |
ὥς
φησιν
Ἔφορος,
ὅθεν
καὶ
|
Φοινικήια |
τὰ
γράμματα
Ἡρόδοτος
κεκλῆσθαι
γράφει· |
[1, 21] |
ἐφ´
οὗ
ἡ
Μενελάου
εἰς
|
Φοινίκην |
ἄφιξις,
ὡς
προείρηται.
Ἐρατοσθένης
δὲ |
[1, 21] |
τὴν
Τροίας
ἅλωσιν
Μενελάῳ
εἰς
|
Φοινίκην |
ἄφιξις,
ὥς
φησι
Μένανδρος
ὁ
|
[1, 21] |
βασιλείας,
ἐφ´
οὗ
Μενέλεως
εἰς
|
Φοινίκην |
γενόμενος
ἐδείχθη,
τριακοσιοστῷ
ἔτει
προφητεύων |
[1, 21] |
τῆς
Εὐρώπης
εἰς
Κρήτην
ἐκ
|
Φοινίκης |
ἀνακομιδή.
κατὰ
δὲ
Λυγκέα
τῆς |
[1, 21] |
Αἰγύπτου
βασιλέα
πρός
τε
τὸν
|
Φοινίκης |
Τυρίων
τάς
τε
αὐτῶν
πρὸς |
[1, 21] |
Περγαμηνὸς
καὶ
Λαῖτος
ἐν
τοῖς
|
Φοινικικοῖς. |
μετὰ
δὲ
Σολομῶνα
βασιλεύει
Ῥοβοὰμ |
[1, 23] |
Φοίνικας
παραλαβεῖν,
Ἕλληνας
δὲ
παρὰ
|
Φοινίκων. |
εἰς
δὲ
τὴν
ἀνδρῶν
φύσιν |
[1, 16] |
τε
καὶ
Μαρσύας.
Κάδμος
δὲ
|
Φοῖνιξ
|
ἦν
ὁ
τῶν
γραμμάτων
Ἕλλησιν |
[1, 14] |
ὡς
Λέανδρος
καὶ
Ἡρόδοτος
ἱστοροῦσι,
|
Φοῖνιξ |
ἦν,
ὡς
δέ
τινες
ὑπειλήφασι, |
[1, 16] |
θυρεὸν
κατασκευάσαι.
Κάδμος
γὰρ
ὁ
|
Φοῖνιξ |
λιθοτομίαν
ἐξεῦρεν
καὶ
μέταλλα
χρυσοῦ |
[1, 15] |
πλεῖστοι
Αἰγύπτιον
φαίνουσιν.
Θαλῆς
δὲ
|
Φοῖνιξ |
ὢν
τὸ
γένος
καὶ
τοῖς |
[1, 8] |
ὁ
τραγικὸς
Εὐριπίδης
ἐν
ταῖς
|
Φοινίσσαις |
λέγει·
ὁ
δὲ
ἄδικος
λόγος
|
[1, 26] |
ἔτους
λαμβάνειν
τοὺς
νόμους
ἱστοροῦσι
|
φοιτῶντα |
εἰς
τὸ
τοῦ
Διὸς
ἄντρον, |
[1, 25] |
ἀστρονομικὸν
καὶ
θεωρητικὸν
τῆς
ἐκείνων
|
φορᾶς
|
συμπαθείας
τε
καὶ
κοινωνίας
τῆς |
[1, 21] |
μετὰ
τὸν
κατακλυσμόν.
κατὰ
δὲ
|
Φόρβαντα |
Ἀκταῖος,
ἀφ´
οὗ
Ἀκταία
ἡ |
[1, 27] |
δὲ
καὶ
ἔλεον
ἐπὶ
γλώσσης
|
φορεῖ. |
ἑνὸς
γὰρ
κυρίου
ἐνέργεια,
ὅς |
[1, 16] |
οἱ
πρὸς
τῇ
Ἰταλίᾳ
πρῶτοι
|
φόρμιγγα
|
εὗρον
οὐ
πολὺ
τῆς
κιθάρας |
[1, 21] |
Ἐμπεδοκλῆς
τε
ὁ
Ἀκραγαντῖνος
καὶ
|
Φορμίων |
ὁ
Λάκων,
ναὶ
μὴν
Πολυάρατος |
[1, 1] |
ἐφοδιάζειν
οὐ
καλόν·
ᾗ
καὶ
|
φορτίον
|
συνεπιτιθέναι
μὲν
εὔλογον,
συγκαθαιρεῖν
δὲ |
[1, 21] |
τὸν
ἀδελφὸν
αὐτοῦ
Ἰωακεὶμ
ἐπὶ
|
φόρῳ |
τῆς
γῆς
ἔτη
ἕνδεκα.
μετὰ |
[1, 21] |
ὁ
Φωκέων
τύραννος
δύο
δακτυλίους
|
φορῶν |
γεγοητευμένους
τῷ
ψόφῳ
τῷ
πρὸς |
[1, 21] |
Κρητὸς
ἐν
Κρήτῃ.
Ἀκουσίλαος
γὰρ
|
Φορωνέα |
πρῶτον
ἄνθρωπον
γενέσθαι
λέγει·
ὅθεν |
[1, 21] |
κατὰ
τὴν
Ἑλλάδα
κατὰ
μὲν
|
Φορωνέα |
τὸν
μετὰ
Ἴναχον
ὁ
ἐπὶ |
[1, 21] |
τὰ
ἀρχαιότατα
λέγειν
ἐπιχειρεῖ,
περὶ
|
Φορωνέως |
τε
τοῦ
πρώτου
λεχθέντος
καὶ |
[1, 24] |
θεοῦ.
γράφει
γοῦν
ὁ
τὴν
|
Φορωνίδα |
ποιήσας·
Καλλιθόη
κλειδοῦχος
Ὀλυμπιάδος
βασιλείης, |
[1, 21] |
λέγει·
ὅθεν
καὶ
ὁ
τῆς
|
Φορωνίδος |
ποιητὴς
εἶναι
αὐτὸν
ἔφη
πατέρα
|
[1, 21] |
Μωυσέως
ἕως
Δαβὶδ
ἔτη
γίγνεσθαι
|
φπεʹ |
ἀπὸ
δὲ
Δαβὶδ
ἕως
Οὐεσπεσιανοῦ |
[1, 20] |
δολερὰς
κατὰ
τῆς
ἀληθείας
ἐπιβουλὰς
|
φραγμὸς |
οἰκείως
εἴρηται
καὶ
θριγκὸς
εἶναι |
[1, 2] |
περὶ
τῶν
δογματισθέντων
αὐτοῖς
χρωμένους
|
φράσει, |
μὴ
συνεμβαίνοντας
εἰς
τὴν
κατὰ |
[1, 1] |
φιλοῦντος
σοφίαν
εὐφρανθήσεται
πατήρ.
τὰ
|
φρέατα |
ἐξαντλούμενα
διειδέστερον
ὕδωρ
ἀναδίδωσι,
τρέπεται |
[1, 8] |
γάρ»
φησί,
πολλοὶ
ἀνυπότακτοι,
ματαιολόγοι,
|
φρεναπατοῦντες. |
οὔκουν
οὐ
πᾶσιν
εἴρηται·
ὑμεῖς |
[1, 29] |
ἔτι
αἱ
αὐτῶν
ὡς
νέων
|
φρένες |
ἠερέθονται«
λαμπτὴρ
ἄρα
ἐντολὴ
ἀγαθή, |
[1, 19] |
χερσὶν
ἀκαρπίαν.
καὶ
τοῖς
ἐνδεέσι
|
φρενῶν |
παρακελεύομαι
λέγουσα,
φησὶν
ἡ
σοφία, |
[1, 1] |
(μὴ
γὰρ
οὐ
θεμιτὸν
οὕτω
|
φρονεῖν) |
ἀλλὰ
τὴν
ὑπάρχουσαν
διελέγξαντος
προφητικῶς
|
[1, 25] |
γὰρ
ἰσχύι
καὶ
σεμνότητι
καὶ
|
φρονήσει |
πρέπειν
ἂν
μᾶλλον
φιλοσοφεῖν
ἡμᾶς
|
[1, 10] |
ὀνόμασι,
πλουσιώτερος
εἰς
γῆρας
ἀναφανήσῃ
|
φρονήσεως. |
καὶ
ἔν
γε
τῷ
Θεαιτήτῳ |
[1, 27] |
σοφίαν,
καὶ
θνητὸς
ὃς
εἶδεν
|
φρόνησιν, |
ἐκ
δὲ
τοῦ
στόματος
αὐτῆς« |
[1, 20] |
μὲν
τοῖς
πράγμασιν
ἐγγενομένην
λέγεσθαι
|
φρόνησιν, |
ἐν
τούτοις
δὲ
σωφροσύνην,
ἐν |
[1, 4] |
στόματος
αἴσθησίν
τε
ἅμα
καὶ
|
φρόνησιν, |
καὶ
θησαυρίζει
δικαίοις
βοήθειαν·
τοῖς |
[1, 23] |
ἀνδρῶν
φύσιν
ᾄξας
ἐπέτεινε
τὴν
|
φρόνησιν, |
τὴν
συγγενικὴν
καὶ
προγονικὴν
ζηλώσας |
[1, 4] |
Ἰησοῦ
σοφία.
ἐὰν
γὰρ
τὴν
|
φρόνησιν
|
τήν
τε
αἴσθησιν
ἐπικαλέσῃ
μεγάλῃ |
[1, 28] |
γὰρ
τῷ
ὄντι
ἡ
διαλεκτικὴ
|
φρόνησίς |
ἐστι
περὶ
τὰ
νοητὰ
διαιρετική, |
[1, 24] |
οὕτω
γὰρ
τῇ
ἀρετῇ
χρωμένη
|
φρόνησις |
ἡ
τάττουσά
ἐστι,
τὰ
μὲν |
[1, 19] |
ἔξωθεν
σκέπης
τε
καὶ
φυλακῆς
|
φροντιστέον. |
γνωστῶς
δὲ
ἐπιγνώσῃ
ψυχὰς
ποιμνίου
|
[1, 16] |
κρούματα
δὲ
Ὄλυμπον
ὁμοίως
τὸν
|
Φρύγα, |
καθάπερ
Φρύγιον
ἁρμονίαν
καὶ
μιξοφρύγιον |
[1, 16] |
ἁρμονίαν
Ἄγνιν
τὸν
καὶ
αὐτὸν
|
Φρύγα· |
κρούματα
δὲ
Ὄλυμπον
ὁμοίως
τὸν |
[1, 16] |
πλαγίαν
σύριγγα
Σάτυρον
εὑρεῖν
τὸν
|
Φρύγα· |
τρίχορδον
δὲ
ὁμοίως
καὶ
τὴν |
[1, 21] |
τὸ
ὄνομα.
μαρτυρεῖ
γοῦν
τοὺς
|
Φρύγας |
οὕτω.
καλοῦντας
μικρόν
τι
παρακλίνοντας« |
[1, 16] |
Τυρρηνοὶ
δὲ
σάλπιγγα
ἐπενόησαν
καὶ
|
Φρύγες |
αὐλόν·
Φρύγες
γὰρ
ἤστην
Ὄλυμπός |
[1, 16] |
σάλπιγγα
ἐπενόησαν
καὶ
Φρύγες
αὐλόν·
|
Φρύγες |
γὰρ
ἤστην
Ὄλυμπός
τε
καὶ |
[1, 15] |
μουσικοῖς
δάκτυλοι
τὴν
προσηγορίαν
εἰλήφασι.
|
Φρύγες |
δὲ
ἦσαν
καὶ
βάρβαροι
οἱ |
[1, 16] |
πτήσεις
δὲ
ὀρνίθων
παρεφυλάξαντο
πρῶτοι
|
Φρύγες, |
καὶ
θυτικὴν
ἠκρίβωσαν
Τοῦσκοι,
Ἰταλίας |
[1, 21] |
καταπεφημισμένων
ἐκείνης
εἶναι
λόγοι
πλείους,
|
Φρυγίαν |
τε
οὖσαν
κεκλῆσθαι
Ἄρτεμιν
καὶ |
[1, 21] |
κατὰ
δὲ
Ἀκρίσιον
Πέλοπος
ἀπὸ
|
Φρυγίας |
διάβασις
καὶ
Ἴωνος
εἰς
Ἀθήνας |
[1, 16] |
Ὄλυμπον
ὁμοίως
τὸν
Φρύγα,
καθάπερ
|
Φρύγιον |
ἁρμονίαν
καὶ
μιξοφρύγιον
καὶ
μιξολύδιον |
[1, 15] |
παρὰ
Ἄτλαντος
τοῦ
βαρβάρου
τοῦ
|
Φρυγὸς
|
διαδέχεσθαι
τοὺς
τοῦ
κόσμου
κίονας, |
[1, 15] |
ὁ
Πυθαγόρας
ἐδείκνυτο,
Ἀντισθένης
δὲ
|
Φρὺξ |
ἦν
καὶ
Ὀρφεὺς
Ὀδρύσης
ἢ |
[1, 1] |
τὴν
ἀκριβῆ
αἵρεσίν
τε
καὶ
|
φυγὴν |
ἡ
συνείδησις,
θεμέλιος
δὲ
αὐτῆς |
[1, 17] |
ἐᾶσαι
τὴν
ἐξ
ἀποστάσεως
ἑκουσίου
|
φυεῖσαν |
κακίαν
ἄχρηστον
καὶ
ἀνωφελῆ
μένειν |
[1, 7] |
χάριν
τοῖς
ἐν
τῷ
πίονι
|
φυεῖσιν |
ἤτοι
ξηρανθέντα
ἢ
ἀποτιλθέντα.
καὶ |
[1, 7] |
ὁμοίως
καὶ
πόα
καὶ
πυρός,
|
φύεται |
δὲ
καὶ
ἐπὶ
τῶν
μνημάτων |
[1, 21] |
ἕξ.
ἀφ´
οὗ
δὲ
αἱ
|
φυλαὶ |
αἱ
δέκα
ἐκ
Σαμαρείας
αἰχμάλωτοι |
[1, 23] |
Ἰουδαίων
συγγράμματι
ἱστορεῖ
κατακλεισθέντα
εἰς
|
φυλακὴν |
Μωυσέα
ὑπὸ
Χενεφρέους
τοῦ
Αἰγυπτίων
|
[1, 19] |
τῆς
ἔξωθεν
σκέπης
τε
καὶ
|
φυλακῆς |
φροντιστέον.
γνωστῶς
δὲ
ἐπιγνώσῃ
ψυχὰς |
[1, 10] |
μηδὲ
εἷς.
οὔκουν
πλατύνειν
τὰ
|
φυλακτήρια» |
χρή
ποτε
κενοδοξίαν
ζηλοῦντας,
ἀρκεῖ |
[1, 1] |
χεῖρα
ἀναγινώσκῃς
αὐτὰς
καὶ
δυνηθῇς
|
φυλάξαι
|
αὐτάς.
πότερον
δ´
οὐδ´
ὅλως |
[1, 17] |
αἴτιον
εἶναι
κλοπῆς
τὸν
μὴ
|
φυλάξαντα |
ἢ
τὸν
μὴ
κωλύσαντα,
ὡς |
[1, 10] |
λεξείδια
καθάπερ
τὰ
κόσμια.
κἂν
|
φυλάξῃς» |
φησὶν
ὁ
Πυθαγόρειος
ἐν
τῷ |
[1, 1] |
τῶν
ἐκλεκτῶν
ἀγγέλων,
ἵνα
ταῦτα
|
φυλάξῃς |
χωρὶς
προκρίματος,
μηδὲν
ποιῶν
κατὰ |
[1, 1] |
τὸν
σίδηρον
ἡ
χρῆσις
καθαρώτερον
|
φυλάσσει, |
ἡ
δὲ
ἀχρηστία
ἰοῦ
τούτῳ |
[1, 6] |
ἐγείρει
νεῖκος,
ὁδοὺς
δὲ
ζωῆς
|
φυλάσσει |
παιδεία,
ὡς
μὴ
ἀπατηθῆναι,
ὡς |
[1, 9] |
αὐτῆς
δρεπόμενον
τὸ
χρήσιμον
ἀνεπιβούλευτον
|
φυλάσσειν
|
τὴν
πίστιν.
παρορᾶται
δὲ
καὶ |
[1, 1] |
τῆς
ἀληθείας
τὰ
σπέρματα
μόνοις
|
φυλάσσεσθαι |
τοῖς
τῆς
πίστεως
γεωργοῖς.
οὐ |
[1, 19] |
ἀκροβυστίας
τὰ
δικαιώματα
τοῦ
νόμου
|
φυλασσούσης» |
κατὰ
τὸν
ἀπόστολον
καὶ
πρὸ |
[1, 1] |
ψυχῆς
τὴν
μακαρίαν
παράδοσιν
ἀδιάδραστον
|
φυλάττειν |
ἡ
τοιάδε
ὑποτύπωσις·
ἀνδρὸς
δὲ |
[1, 21] |
τῇ
Ἰουδαίᾳ
βασιλέων
τὴν
Ἰούδα
|
φυλὴν |
καὶ
Βενιαμεὶν
καὶ
Λευὶ
μὴ |
[1, 21] |
ἐκ
μητρὸς
Ἰουδαίας
ἐκ
τῆς
|
φυλῆς |
Δαβίδ,
ὡς
ἐκεῖ
γέγραπται,
Ὑπέρων |
[1, 21] |
δὲ
αὐτῶν
Σαμψὼν
ἡγεῖται
ἐκ
|
φυλῆς
|
Δάν,
νικήσας
ἐν
πολέμῳ
τοὺς |
[1, 21] |
υἱὸς
Βηδᾶν
υἱοῦ
Χαρρὰν
ἐκ
|
φυλῆς |
Ἐφραῒμ
ἄρξας
ἔτη
τρία
πρὸς |
[1, 21] |
προφητεύει
Δεββώρα
γυνὴ
Λαβιδὼθ
ἐκ
|
φυλῆς |
Ἐφραΐμ,
καὶ
ἦν
ἀρχιερεὺς
Ὀζιοῦς
|
[1, 21] |
ἐν
Σαμαρείᾳ
βασιλεύει
Ἱεροβοὰμ
ἐκ
|
φυλῆς |
Ἐφραῒμ
ὁ
δοῦλος
Σολομῶνος,
προφητεύει |
[1, 21] |
ἔτεσιν
ὀγδοήκοντα,
ἀνὴρ
ἀμφοτεροδέξιος
ἐκ
|
φυλῆς |
Ἐφραΐμ·
οὗτός
ἐστιν
ὁ
ἀνελὼν
|
[1, 21] |
ἦρξεν
Ἀβατθὰν
ὁ
ἐκ
Βηθλεὲμ
|
φυλῆς |
Ἰούδα
ἔτη
ἑπτά,
ἔπειτα
Ἑβρὼν |
[1, 21] |
Χεβρὼν
ὁ
τοῦ
Ἰεσσαὶ
ἐκ
|
φυλῆς |
Ἰούδα
ἔτη
τεσσαράκοντα,
ὡς
περιέχει |
[1, 4] |
τοῦ
Οὐρί,
τὸν
Ὤρ,
τῆς
|
φυλῆς |
Ἰούδα,
καὶ
ἐνέπλησᾳ
αὐτὸν
πνεῦμα |
[1, 21] |
τοῦ
Χαλὲβ
τὸν
νεώτερον
ἐκ
|
φυλῆς |
Ἰούδα,
ὃς
ἀποκτείνας
τὸν
τῆς |
[1, 24] |
καὶ
Θρασυβούλῳ
τοὺς
ἐκπεσόντας
ἀπὸ
|
Φυλῆς |
καταγαγόντι
καὶ
βουλομένῳ
λαθεῖν
στῦλος |
[1, 21] |
ἡγεῖται
Ἰεφθαὲ
ὁ
Γαλααδίτης
ἐκ
|
φυλῆς |
Μανασσῆ
καὶ
ἦρξεν
ἔτη
ἕξ, |
[1, 21] |
ἑπτά,
ἐπὶ
τούτοις
Γεδεὼν
ἐκ
|
φυλῆς |
Μανασσῆ
ὁ
τοῦ
Ἰωὰς
τριακοσίους |
[1, 21] |
Βαρὰκ
ὁ
τοῦ
Βεννὴρ
ἐκ
|
φυλῆς |
Νεφθαλὶμ
παραταξάμενος
Σισάρᾳ
τῷ
ἀρχιστρατήγῳ
|
[1, 21] |
λαὸς
ὑπὸ
ἀλλοφύλοις
γίνεται
τοῖς
|
Φυλιστιεὶμ |
ἔτη
τεσσαράκοντα.
ἐπιστρεψάντων
δὲ
αὐτῶν |
[1, 6] |
αὖ
τὰ
ἐναντία
οἱ
ἐπιτηδείως
|
φύντες |
ἀμελείᾳ
γεγόνασι
κακοί.
φύσει
δ´ |
[1, 6] |
ἀρετὴν
οὐδ´
ἡντινοῦν
τῶν
ἄμεινον
|
φύντων |
κατηγορεῖ,
ὁπότε
καὶ
οἱ
κακῶς |
[1, 7] |
τῶν
ἀναιδεστέρων
δένδρων,
καὶ
τὰ
|
φυόμενα |
ἐν
τύπῳ
προκύπτει
τῶν
ἀληθῶν, |
[1, 6] |
ἀντιλαμβανόμεναι
ἔτι
βελτίους
τῶν
πρότερον
|
φύονται |
εἴς
τε
τὰ
ἄλλα
καὶ |
[1, 6] |
ἐπιτηδείως
φύντες
ἀμελείᾳ
γεγόνασι
κακοί.
|
φύσει |
δ´
αὖ
κοινωνικοὺς
καὶ
δικαίους |
[1, 21] |
καὶ
γενικαὶ
διάλεκτοι
βάρβαροι
μέν,
|
φύσει |
δὲ
τὰ
ὀνόματα
ἔχουσιν,
ἐπεὶ |
[1, 23] |
καθάπερ
καὶ
τοῖς
πολεμικοῖς
τῇ
|
φύσει |
ἡ
θηρευτική.
ἄγει
δὲ
αὐτὸν |
[1, 6] |
καὶ
πρὸς
οὕστινας.
οὐ
γὰρ
|
φύσει, |
μαθήσει
δὲ
οἱ
καλοὶ
κἀγαθοὶ |
[1, 19] |
ἔθνη
τὰ
μὴ
νόμον
ἔχοντα
|
φύσει |
τὰ
τοῦ
νόμου
ποιῶσιν,
οὗτοι |
[1, 6] |
ἡ
παίδευσις
ἡ
χρηστὴ
σῳζομένη
|
φύσεις |
ἀγαθὰς
ποιεῖ,
καὶ
αἱ
φύσεις |
[1, 6] |
φύσεις
ἀγαθὰς
ποιεῖ,
καὶ
αἱ
|
φύσεις |
αἱ
χρησταὶ
τοιαύτης
παιδείας
ἀντιλαμβανόμεναι |
[1, 5] |
ἀληθείας
καὶ
τῆς
τῶν
ὄντων
|
φύσεως |
(ἀλήθεια
δὲ
αὕτη,
περὶ
ἧς |
[1, 19] |
τοὺς
Ἕλληνας
λέγοι,
τὸν
τῆς
|
φύσεως |
δημιουργὸν
ἕνα
γινώσκομεν,
καθὸ
καὶ |
[1, 15] |
γράφει·
ἅπαντα
μέντοι
τὰ
περὶ
|
φύσεως |
εἰρημένα
παρὰ
τοῖς
ἀρχαίοις
λέγεται |
[1, 4] |
αἰσθήσεως·
ἔχουσι
μέν
τι
οἰκεῖον
|
φύσεως |
ἰδίωμα
οἱ
σοφοὶ
τῇ
διανοίᾳ, |
[1, 5] |
τὴν
σφραγῖδα
τῆς
γνώσεως,
ἐκ
|
φύσεως |
καὶ
μαθήσεως
καὶ
ἀσκήσεως
συνεστῶσαν. |
[1, 29] |
ἐκ
θεοῦ
ὅ
τε
τῆς
|
φύσεως |
ὅ
τε
τῆς
μαθήσεως
νόμος, |
[1, 16] |
παρὰ
βαρβάροις
εὑρετικῆς
καὶ
βιωφελοῦς
|
φύσεως, |
παρ´
ὧν
Ἕλληνες
τὰ
ἐπιτηδεύματα |
[1, 21] |
τὸν
δὲ
Πέπλον
καὶ
τὰ
|
Φυσικὰ
|
Βροντίνου.
ναὶ
μὴν
καὶ
Τέρπανδρον |
[1, 28] |
τὸ
εἶδος
τοῦτο
μετὰ
τὰ
|
φυσικὰ
|
καλεῖ.
καὶ
ἥ
γε
κατὰ |
[1, 13] |
τέλεον
ἐκκεκώφηνται
μηδὲ
ἐξετμήθησαν
τὴν
|
φυσικὴν |
ἀκολουθίαν,
καθάπερ
τὸν
ἄνδρα
αἱ |
[1, 19] |
γινώσκομεν,
καθὸ
καὶ
τὴν
δικαιοσύνην
|
φυσικὴν |
εἰρήκαμεν,
εἴτε
μὴν
κοινὸν
ἐσχηκέναι |
[1, 19] |
ἀπρονόητος
ἡ
συντυχία·
εἴτ´
αὖ
|
φυσικὴν |
ἔννοιαν
ἐσχηκέναι
τοὺς
Ἕλληνας
λέγοι, |
[1, 9] |
μήτε
διαλεκτικῆς,
ἀλλὰ
μηδὲ
τὴν
|
φυσικὴν |
θεωρίαν
ἐκμανθάνειν,
μόνην
δὲ
καὶ |
[1, 15] |
συνοικήσασα
Αἰόλῳ
ἐδιδάξατο
αὐτὸν
τὴν
|
φυσικὴν |
θεωρίαν,
τὴν
πάτριον
ἐπιστήμην.
μαρτυρεῖ |
[1, 23] |
μῆνας
οἱ
γονεῖς
νικώσης
τῆς
|
φυσικῆς |
εὐνοίας
τὴν
τυραννικὴν
ὠμότητα,
δείσαντες |
[1, 28] |
ἱερουργικόν,
ὅ
ἐστιν
ἤδη
τῆς
|
φυσικῆς |
θεωρίας·
καὶ
τέταρτον
ἐπὶ
πᾶσι |
[1, 1] |
τὰ
ἀναγκαίως
ἔχοντα
προδιαληφθῆναι
τῆς
|
φυσικῆς
|
θεωρίας
προπαρατιθεμένη
καὶ
τὰ
ἐμποδὼν |
[1, 15] |
δὲ
τὸν
Ἡρακλέα
μάντιν
καὶ
|
φυσικὸν |
γενόμενον
ἱστορεῖ
παρὰ
Ἄτλαντος
τοῦ |
[1, 16] |
Ἀλκμαίων
γοῦν
Περίθου
Κροτωνιάτης
πρῶτος
|
φυσικὸν |
λόγον
συνέταξεν.
οἳ
δὲ
Ἀναξαγόραν |
[1, 14] |
διὰ
τὸ
ἀποκεκλικέναι
ἀπὸ
τῶν
|
φυσικῶν |
ἐπὶ
τὰ
ἠθικά.
Σωκράτους
δὲ |
[1, 19] |
γε
οὔσῃ,
οὐδ´
ἐν
ἀστρονομίᾳ,
|
φυσικῶν |
καὶ
ῥεόντων
καὶ
εἰκότων
βεβυσμένῃ |
[1, 23] |
Φοινίκων.
εἰς
δὲ
τὴν
ἀνδρῶν
|
φύσιν |
ᾄξας
ἐπέτεινε
τὴν
φρόνησιν,
τὴν |
[1, 1] |
ὅτι
μὲν
ἡ
κακία
κακὴν
|
φύσιν |
ἔχει
καὶ
οὔποτ´
ἂν
καλοῦ |
[1, 11] |
γενητὴν
οἶδεν
τὴν
τῶν
στοιχείων
|
φύσιν |
καὶ
πολιτεύεσθαι
εἰς
δύναμιν
ἐξομοιωτικὴν |
[1, 7] |
ὡραῖα
καὶ
ὅλως
παντοίων
δένδρων
|
φύσιν |
καὶ
τροφήν.
ὡσαύτως
δὲ
οὐχ |
[1, 14] |
ἧς
καὶ
τὴν
τοῦ
ἀνθρώπου
|
φύσιν |
καταμαθεῖν
ἐξέσται.
πάλιν
αὖ
Χίλωνι |
[1, 24] |
τακτικόν,
ἄλλο
δὲ
κατ´
ἄλλην
|
φύσιν |
τε
καὶ
ὕλην.
ἐν
μέν |
[1, 28] |
ὡς
οἷόν
τε
τὴν
ἀνθρωπίνην
|
φύσιν |
χωρῆσαι
{νοεῖν}
οὐδεὶς
γὰρ
ἔγνω |
[1, 21] |
ἐξ
εἰκότων
προειρηκότες,
καθάπερ
οἱ
|
φυσιογνωμονοῦντες |
ἰατροί
τε
καὶ
μάντεις,
οἳ |
[1, 11] |
ἡ
μὲν
ὑπόληψις
τῆς
γνώσεως
|
φυσιοῖ» |
καὶ
τύφου
ἐμπίπλησιν,
οἰκοδομεῖ
δὲ |
[1, 17] |
ἐστὶν
οὐ
μόνον
τὸ
ἀγαθοποιεῖν
|
(φύσις |
γὰρ
ὡς
εἰπεῖν
αὕτη
τοῦ |
[1, 6] |
νοητά.
τριττὴ
δὲ
ἡ
τούτων
|
φύσις, |
ἔν
τε
ποσοῖς
καὶ
πηλίκοις |
[1, 8] |
οὐ
τοῦτο
τἀκριβέστατον,
ἀλλ´
ἡ
|
φύσις |
καὶ
τοὐρθόν·
ὃς
δὲ
εὐγλωσσίᾳ
|
[1, 21] |
καὶ
τριάκοντα,
μεθ´
ὃν
ὁ
|
Φύσκων |
ἔτη
ἐννέα
καὶ
εἴκοσι,
εἶτα |
[1, 1] |
μανθάνοντος
ψυχῇ,
καὶ
αὕτη
πνευματικὴ
|
φυτεία. |
διὸ
καὶ
ἐπιφέρει·
καὶ
παραβαλεῖς |
[1, 1] |
οὐ
τὸ
πᾶν
ἐδώδιμον.
ὁ
|
φυτεύων |
δὲ
καὶ
ὁ
ποτίζων»
τοῦ |
[1, 7] |
αὐτῆς
δὲ
γεωργίας
καὶ
ἡ
|
φυτουργία, |
ἐργάζεσθαι
ὅσα
εἰς
αὐτά
τε |
[1, 21] |
ἡ
Κυμαία
ἡ
Ἐρυθραία
ἡ
|
Φυτὼ
|
ἡ
Ταραξάνδρα
ἡ
Μακέτις
ἡ |
[1, 7] |
ὅσα
εἰς
αὐτά
τε
τὰ
|
φυτώρια
|
καὶ
εἰς
παραδείσους
καὶ
τὰ |
[1, 21] |
Τιμόξενος
ὁ
Κερκυραῖος,
Δημαίνετος
ὁ
|
Φωκαεύς, |
Ἐπιγένης
ὁ
Θεσπιεύς,
Νικίας
ὁ |
[1, 21] |
ὥς
φησιν
Ἀριστοτέλης
ἐν
τῇ
|
Φωκέων |
πολιτείᾳ.
ἀλλὰ
καὶ
τῶν
παρ´ |
[1, 21] |
δὲ
οὐδέποτε.
Ἐξήκεστός
τε
ὁ
|
Φωκέων |
τύραννος
δύο
δακτυλίους
φορῶν
γεγοητευμένους |
[1, 3] |
σωτήριος
ἐκείνη
φωνή·
αἱ
ἀλώπεκες
|
φωλεοὺς
|
ἔχουσιν,
ὁ
δὲ
υἱὸς
τοῦ |
[1, 21] |
ἀπεριλήπτους
δὲ
οὔσας
τὰς
βαρβάρων
|
φωνὰς |
μηδὲ
διαλέκτους,
ἀλλὰ
γλώσσας
λέγεσθαι. |
[1, 1] |
δὴ}
παραθετέον
δόξας
τε
καὶ
|
φωνὰς |
τὰς
ἐμβοώσας
παρ´
ἕκαστα
αὐτοῖς |
[1, 9] |
|
φωνὰς |
τάς
τε
ὁμωνύμως
ἐκφερομένας
κατὰ |
[1, 6] |
ὄντα,
βλάπτει
δὲ
τὸν
ῥηϊδίως
|
φωνέοντα |
πᾶν
ἔπος
καὶ
ἐν
παντὶ |
[1, 3] |
που
αἰνίσσεται
ἡ
σωτήριος
ἐκείνη
|
φωνή· |
αἱ
ἀλώπεκες
φωλεοὺς
ἔχουσιν,
ὁ |
[1, 1] |
λαλεῖται,
μᾶλλον
δὲ
οὐκ
ἐν
|
φωνῇ, |
ἀλλ´
ἐν
τῷ
νοεῖσθαι.
δέδωκεν |
[1, 21] |
δαιμόνιον
σημεῖον,
τοῦτο
δέ
ἐστι
|
φωνή, |
ἣ
ὅταν
γένηται,
ἐπίσχει
τοῦτο |
[1, 7] |
ἔχοιεν.
διὰ
τοῦτο
γὰρ
Ἑλλήνων
|
φωνῇ |
ἡρμηνεύθησαν
αἱ
γραφαί,
ὡς
μὴ |
[1, 4] |
τε
αἴσθησιν
ἐπικαλέσῃ
μεγάλῃ
τῇ
|
φωνῇ |
καὶ
ζητήσῃς
αὐτὴν
ὥσπερ
ἀργορίου |
[1, 21] |
ἄνθρωποι
δυνατωτέρας
εἶναι
τὰς
βαρβάρῳ
|
φωνῇ |
λεγομένας.
καὶ
Πλάτων
δὲ
ἐν |
[1, 20] |
καὶ
ἡ
ἀκοὴ
καὶ
ἡ
|
φωνὴ |
πρὸς
ἀλήθειαν,
νοῦς
δὲ
ὁ |
[1, 1] |
μόνῃ
μιᾷ
χρώμενα
τῇ
ἐγγράφῳ
|
φωνῇ |
πρὸς
τὸν
ἐπανερόμενον
οὐδὲν
πλέον |
[1, 1] |
τῇ
γραφῇ,
ὃ
δὲ
τῇ
|
φωνῇ, |
πῶς
οὐκ
ἄμφω
ἀποδεκτέοι,
ἐνεργὸν |
[1, 16] |
ὠφέληνται.
Εἰ
δέ
τις
τὴν
|
φωνὴν |
διαβάλλει
τὴν
βάρβαρον,
ἐμοὶ
δέ» |
[1, 21] |
οἳ
τὴν
αὑτῶν
οὐ
φθέγγονται
|
φωνὴν |
οὐδὲ
διάλεκτον,
ἀλλὰ
τὴν
τῶν |
[1, 16] |
μὴ
εἰδῶ
τὴν
δύναμιν
τῆς
|
φωνῆς, |
ἔσομαι
τῷ
λαλοῦντι
βάρβαρος
καὶ |
[1, 21] |
ἑβδομήκοντα
λέγουσιν
εἶναι,
ἐπακούσαντες
τῆς
|
φωνῆς
|
Μωυσέως
λεγούσης·
ἦσαν
δὲ
πᾶσαι |
[1, 4] |
ἁφῆς
δὲ
ὁ
πλαστικός.
καὶ
|
φωνῆς
|
ὁ
ᾠδικός,
ὀσφρήσεως
ὁ
μυρεψικός, |
[1, 16] |
λαλοῦντες.
τοσαῦτα,
εἰ
τύχοι,
γένη
|
φωνῶν |
εἰσιν
ἐν
κόσμῳ,
καὶ
οὐδὲν |
[1, 1] |
ψυχῆς
ὄμμα»
πρὸς
τὸ
οἰκεῖον
|
φῶς, |
βαδιζέτω
ἐπὶ
τὴν
ἀλήθειαν
τὴν |
[1, 17] |
ὑπὸ
Προμηθέως,
πῦρ
ὀλίγον
εἰς
|
φῶς |
ἐπιτήδειον
χρησίμως
ζωπυρούμενον,
ἴχνος
τι |
[1, 24] |
θεοῦ
καὶ
τὸ
ἄτρεπτον
αὐτοῦ
|
φῶς |
καὶ
ἀσχημάτιστον.
πρὶν
γοῦν
ἀκριβωθῆναι |
[1, 19] |
τοῦ
ἐπιστρέψαι
ἀπὸ
σκότους
εἰς
|
φῶς |
καὶ
τῆς
ἐξουσίας
τοῦ
σατανᾶ |
[1, 29] |
κατὰ
τὴν
γραφήν,
νόμος
δὲ
|
φῶς |
ὁδοῦ·
ὁδοὺς
γὰρ
βιότητος
ἐλέγχει |
[1, 27] |
τε
σεαυτὸν
ὁδηγὸν
εἶναι
τυφλῶν,
|
φῶς |
τῶν
ἐν
σκότει,
παιδευτὴν
ἀφρόνων, |
[1, 24] |
ἐξέλιπεν,
ἔνθα
νῦν
ὁ
τῆς
|
Φωσφόρου
|
βωμός
ἐστι,
πιστὰ
τοίνυν
τὰ |
[1, 5] |
δὲ
ὁδοὶ
τῶν
δικαίων
ὁμοίως
|
φωτὶ |
λάμπουσιν.
εἶεν
δ´
ἂν
καὶ |
[1, 17] |
θερμαίνειν
καὶ
τοῦ
φωτὸς
τὸ
|
φωτίζειν) |
ἀλλὰ
κἀκεῖνο
μάλιστα
τὸ
διὰ |
[1, 13] |
φωτὸς
δ´,
οἶμαι,
ἀνατολῇ
πάντα
|
φωτίζεται. |
ξύμπαντες
οὖν
Ἕλληνές
τε
καὶ |
[1, 24] |
τὸ
διὰ
βάτου
σύμβολόν
ἐστι
|
φωτὸς |
ἁγίου
τοῦ
διαβαίνοντος
ἐκ
γῆς |
[1, 13] |
ὡς
πᾶσαν
αὐχεῖ
τὴν
ἀλήθειαν·
|
φωτὸς |
δ´,
οἶμαι,
ἀνατολῇ
πάντα
φωτίζεται. |
[1, 1] |
τῶν
θείων
μυστηρίων
καὶ
τοῦ
|
φωτὸς |
ἐκείνου
τοῦ
ἁγίου
τοῖς
χωρεῖν |
[1, 12] |
γὰρ
τοὺς
περὶ
τοῦ
ἀληθινοῦ
|
φωτὸς |
καθαροὺς
ὄντως
καὶ
διαυγεῖς
ἐπιδεῖξαι |
[1, 17] |
πυρὸς
τὸ
θερμαίνειν
καὶ
τοῦ
|
φωτὸς |
τὸ
φωτίζειν)
ἀλλὰ
κἀκεῖνο
μάλιστα |