Livre, Chap.
[8, 5]	γνῶ. εἶπε δ´ ἡ Στάτειρα	μαθήσῃ	πάντα παρ´ ἐμοῦ, ἅμα δὲ
[8, 1]	πανταχόθεν συνέτρεχον λαλοῦντες ὢ γυναικὸς	μακαρίας,	εἴληφε τὸν εὐμορφότατον ἄνδρα. Καλλιρόης
[8, 8]	Χαιρέου διαζεύξῃς, ἀλλὰ καὶ βίον	μακάριον	καὶ θάνατον κοινὸν κατάνευσον ἡμῖν.
[8, 5]	φθόνος ἥπτετο αὐτοῦ, καὶ ἔλεγε	μακάριος	Χαιρέας, εὐτυχέστερος ἐμοῦ. Ἐπεὶ δὲ
[8, 6]	γὰρ οὐ βλέπω ναῦς ἀλλὰ	μακρὰς	καὶ ὡς ἐκ πολέμου τριήρεις,
[8, 5]	ὅτι Καλλιρόην μηκέτι δύναιτο θεάσασθαι.	μάλιστα	δὲ πάντων φθόνος ἥπτετο αὐτοῦ,
[8, 4]	Αἰγυπτίοις διαλλαγῆναι· πρέπει γὰρ βασιλεῖ	μάλιστα	πάντων ἀνεξικακεῖν. ἕξεις δὲ στρατιώτας
[8, 2]	ὃν ἐνθάδε καταλέλοιπεν, ἀγωνιᾷ δὲ	μάλιστα	περὶ τῆς Στατείρας τῆς γυναικός.
[8, 5]	ἐν ἐκείνῳ δὴ τῷ καιρῷ	μάλιστα	φρόνησιν Διονύσιος ἐπεδείξατο καὶ παιδείαν
[8, 4]	συνακολουθεῖν ὡς φίλοι παρὰ σοὶ	μᾶλλον	εἵλοντο μένειν. Ταῦτα μὲν ἔγραψε
[8, 5]	ἐθαύμαζον δὲ ὁρῶντες, καὶ ἔτι	μᾶλλον	ἐπέτεινεν αὐτῶν τὴν ἀπορίαν σημεῖον
[8, 6]	ἄλλο τι ἐμαντεύετο, πάντα δὲ	μᾶλλον	ἢ τὸ ἀληθὲς εἴκαζον· καὶ
[8, 2]	ἐμβαλεῖν; ἀνεβόησαν εὐθὺς ὡς πάντα	μᾶλλον	ἢ τοῦτο ποιητέον. Ποῦ τοίνυν
[8, 7]	τοὺς θεοὺς καὶ χάριν ἠπίστατο	μᾶλλον	ὑπὲρ τῆς ἡμέρας ταύτης ἢ
[8, 3]	οἱ θεοὶ τοσαύτην ἐμοὶ γενέσθαι	μανίαν,	ὥστε τὴν τῆς Ἀσίας βασιλίδα
[8, 2]	(οἱ αὐτοὶ δέ εἰσι καὶ	μάντεις)	ὅτι καλὰ γέγονε τὰ ἰερά.
[8, 1]	καὶ δουλεία καὶ δίκη καὶ	μάχη	καὶ ἀποκαρτέρησις καὶ πόλεμος καὶ
[8, 5]	ἐπὶ τοῦ λιμένος παρεσκευασμένον εἰς	μάχην.	ἤδη δέ τις καὶ τόξον
[8, 8]	δεσπότην, εἰ μὴ χωρὶς ἐμοῦ	μαχόμενος	ἀνῃρέθη. τὸ δὲ λοιπὸν φίλον
[8, 2]	ὅτι ὁ μὲν Αἰγύπτιος ἀνῄρηται	μαχόμενος,	κρατεῖ δὲ βασιλεὺς ἁπάσης τῆς
[8, 4]	ὁ καὶ λῃστείας καὶ δουλείας	με	ἀπαλλάξας. δέομαί σου, μηδὲν ὀργισθῇς·
[8, 8]	μοι Καλλιρόην ἔσπευδε καὶ ἐποίησέ	με	γράψαι πρὸς αὐτήν. ἀμελείᾳ δὲ
[8, 5]	πάντων αἴτιος ἐμαυτῷ γενόμενος. ἀπώλεσέ	με	κενὴ ζηλοτυπία καὶ σύ, Βαβυλών.
[8, 5]	Στάτειρα δὲ ἀπεκρίνατο δῶρον ἔχεις	με	παρὰ Καλλιρόης. ἀκούσας δὲ τὸ
[8, 8]	ἀπεζευγμένος τῆς γυναικός, εἰ μή	με	Πολύχαρμος ἔσωσεν, ὁ μόνος ἐν
[8, 3]	πέμψον αὐτήν· καὶ γὰρ αὕτη	μέ	σοι διεφύλαξεν ὡς ἀδελφοῦ γυναῖκα
[8, 3]	καὶ κλάουσα εἶπεν εἰς ταύτην	με	τὴν ἡμέραν, ὦ Τύχη, τετήρηκας,
[8, 8]	οὖν ὁ Μιθριδάτης ἐκέλευσε καθαιρεθῆναί	με	τοῦ σταυροῦ σχεδὸν ἤδη πέρας
[8, 5]	εἰς Ἀρταξάτην τὸν εὐνοῦχον ἄγε	με"	φησὶ πρὸς Καλλιρόην, ἵνα αὐτῇ
[8, 4]	ἐν μέσῳ θάλασσα, καὶ ἐκδέχεταί	με	φοβερὰ πελάγη, πλὴν οὐ φοβοῦμαι
[8, 8]	εἵμαρτό μοι. δέομαί σου, μηκέτι	με	Χαιρέου διαζεύξῃς, ἀλλὰ καὶ βίον
[8, 3]	ἡ τοῦ ναυάρχου γυνὴ παραγίνεται.	μέγα	δὲ καὶ βύθιον ἀνεστέναξεν ἡ
[8, 5]	φέρουσιν αἱ ναῦς τῶν Αἰγυπτίων.	μέγα	δὴ πένθος κατήγγειλε βασιλεῖ, ὡς
[8, 5]	τὴν ταχίστην καταβαίνειν εἰς Ἰωνίαν,	μέγα	νομίζων παραμύθιον πολλὴν ὁδὸν καὶ
[8, 8]	πρὸς τὸν Αἰγύπτιον αὐτομολήσας ἔργα	μεγάλα	διεπραξάμην. καὶ γὰρ Τύρον δυσάλωτον
[8, 3]	ὡς μὴ δοκεῖν εἰρωνεύεσθαι ἐν	μεγάλαις	συμφοραῖς· ὁ δὲ καιρὸς ἐκέλευε
[8, 6]	τὸ πνεῦμα) καὶ ναῦς ἔχων	μεγάλας	ἐπελαγίζετο, περιδεῶς ἔχων μὴ πάλιν
[8, 2]	Λακεδαιμόνιος ἀνήρ, Βρασίδου συγγενής, κατὰ	μεγάλην	ἀνάγκην τῆς Σπάρτης ἐκπεσών, πρῶτος
[8, 8]	Μιθριδάτης ἐπηγάγετο· γενόμενοι δὲ ἐκεῖ	μεγάλην	ἐπὶ βασιλέως δίκην εἴπομεν. Μιθριδάτην
[8, 7]	καὶ Ἑλληνικόν. μὴ φθονήσωμεν αὐτῷ	μεγάλης	κληρονομίας. ~Ταῦτα μὲν οὖν ἔμαθον
[8, 3]	μετ´ ἐμαυτοῦ σε ἄγειν, ἀλλὰ	μεγάλης	πράξεως ὑπηρέτην σε ποιοῦμαι· τὴν
[8, 6]	παραλάβετε" ἔφη τὸν πλοῦτον τοῦ	μεγάλου	βασιλέως. καὶ εὐθὺς ἐκέλευσεν ἐκκομίζεσθαι
[8, 6]	καὶ κλίνην καὶ τράπεζαν τοῦ	μεγάλου	βασιλέως, ὥστε ἐνεπλήσθη πᾶσα ἡ
[8, 1]	πόλιν οἶκος ἐξαίρετος ἀποδέδεικται τῷ	μεγάλῳ	βασιλεῖ. κλίνη μὲν ἔκειτο χρυσήλατος,
[8, 3]	ποιοῦμαι· τὴν γὰρ βασιλίδα τῷ	μεγάλῳ	βασιλεῖ πέμπω διὰ σοῦ. τοῦτο
[8, 8]	βαρὺν ἐκίνησε πόλεμον, ἐμοὶ δὲ	μεγάλων	ἀγαθῶν αἴτιον. Καλλιρόην μὲν γὰρ
[8, 2]	Ἄνδρες συστρατιῶται καὶ φίλοι, κοινωνοὶ	μεγάλων	κατορθωμάτων, ἐμοὶ καὶ εἰρήνη καλλίστη
[8, 8]	καὶ ναύαρχος ἀποδειχθεὶς κατεναυμάχησα τὸν	μέγαν	βασιλέα καὶ Ἀράδου κύριος ἐγενόμην,
[8, 8]	λοιπὸν φίλον ὑμῖν ἐποίησα τὸν	μέγαν	βασιλέα, τὴν γυναῖκα δωρησάμενος αὐτῷ
[8, 2]	ἐφεστηκότων; ἂν γὰρ τοῦτο δημοσιεύσῃς,	μέγαν	πόλεμον κινήσεις σεαυτῷ, πάντων ἐπισταμένων
[8, 5]	μὲν ἔπλεον, βασιλεὺς δὲ ὁ	μέγας	κρατήσας τῶν πολεμίων εἰς Αἴγυπτον
[8, 3]	τριήρεις ἐπελέξατο τὰς ἀρίστας καὶ	μεγίστας,	ὡς ἂν ὑπὲρ τὸν Ἰόνιον
[8, 1]	τριήρει καθεύδειν καὶ νυκτὸς καὶ	μεθ´	ἡμέραν πολλὰ πράττων· τότε δὲ
[8, 8]	πάλιν ὁ δῆμος ἐπεβόησεν ἄξιοι	μεθ´	ἡμῶν πολιτεύεσθαι· χειροτονείσθω ταῦτα. ψήφισμα
[8, 2]	εἰρήνη καλλίστη καὶ πόλεμος ἀσφαλέστατος	μεθ´	ὑμῶν· πείρᾳ γὰρ μεμαθήκαμεν ὅτι
[8, 6]	ἐπαναχθῶμεν; οὐ γὰρ ἴσμεν εἰ	μείζων	ἕπεται στόλος, πρόδρομοι δέ εἰσιν
[8, 4]	ἀποδίδωμι καθαρὰν καὶ ἐν αἰχμαλωσίᾳ	μείνασαν	βασιλίδα. ἴσθι δὲ οὐκ ἐμέ
[8, 6]	πλείους ἔξω τοῦ λιμένος μετέωροι	μεινάτωσαν,	μία δὲ καταπλευσάτω. ποιήσομεν οὕτως.
[8, 2]	εἰς τὸ βουλεύσασθαι περὶ τοῦ	μέλλοντος	ἀσφαλῶς· ἴστε γὰρ ὅτι ὁ
[8, 4]	παρήγγειλαν οἱ κυβερνῆται τὴν ἀναγωγήν.	μέλλουσα	δὲ ἐμβαίνειν εἰς τὴν τριήρη
[8, 8]	Μιθριδάτης ἐκέλευσε. κἀγὼ μὲν ἀπηγόμην·	μέλλων	δὲ βασανίζεσθαι Πολύχαρμος εἶπέ μου
[8, 3]	ὡς ἂν ὑπὲρ τὸν Ἰόνιον	μέλλων	περαιοῦσθαι, καὶ ταύταις ἐνεβίβασεν Ἕλληνας
[8, 2]	ἀσφαλέστατος μεθ´ ὑμῶν· πείρᾳ γὰρ	μεμαθήκαμεν	ὅτι ὁμονοοῦντες ἐκρατήσαμεν τῆς θαλάσσης·
[8, 4]	μέχρι πόρρω τῆς θαλάσσης ἐπαίνους	μεμιγμένους	εὐχαῖς. ~Καὶ οὗτοι μὲν ἔπλεον,
[8, 1]	οἱ θεοὶ τὰς ἀμφοτέρων εὐχάς.	μέμνησθε	δὲ ὅτι οὐκ ἐν πατρίδι
[8, 3]	βασιλὶς ἂν ἄλλας θέλῃ, καὶ	μέμνησθε	Καλλιρόης. Ἐξεπλάγη Στάτειρα τούτων ἀκούσασα
[8, 4]	μοι" φησίν, ὦ Στάτειρα, καὶ	μέμνησό	μου καὶ γράφε μοι πολλάκις
[8, 8]	εἶδον αὐτὸν σοῦ θελούσης. οὐ	μέμφομαί	σοι, δέσποινα, περὶ ὧν πέπονθα·
[8, 2]	ἀσφαλῶς· ἴστε γὰρ ὅτι ὁ	μὲν	Αἰγύπτιος ἀνῄρηται μαχόμενος, κρατεῖ δὲ
[8, 5]	Αἰγυπτίων ναῦς προσπλέουσαι. καὶ τὸ	μὲν	ἀληθὲς ἄδηλον ἦν, ἐθαύμαζον δὲ
[8, 6]	τῆς οἰκίας, Ἑρμοκράτης δὲ ἐπολιτεύετο	μέν,	ἀλλὰ πενθῶν, καὶ τότε εἱστήκει
[8, 7]	τῷ πειρατικῷ πλοίῳ περιπεσὼν τοὺς	μὲν	ἄλλους λῃστὰς τεθνεῶτας κατέλαβες ὑπὸ
[8, 2]	πλεῖν ἤδη θελόντων, ἀλλ´ ὑμεῖς	μέν,	ἄνδρες Ἕλληνες, βουλεύεσθε καλῶς καὶ
[8, 7]	ποτὲ μὲν ἐσχίζοντο, καὶ οἱ	μὲν	ἄνδρες ἐπῄνουν Χαιρέαν, αἱ δὲ
[8, 2]	ἧς ἀφῖκται. καὶ ἐπὶ πολὺ	μὲν	ἀνεβάλλετο Πολύχαρμος τὴν πρὸς Χαιρέαν
[8, 3]	περαιοῦσθαι, καὶ ταύταις ἐνεβίβασεν Ἕλληνας	μὲν	ἅπαντας ὅσοι παρῆσαν, Αἰγυπτίων δὲ
[8, 8]	πάντας ἡμᾶς Μιθριδάτης ἐκέλευσε. κἀγὼ	μὲν	ἀπηγόμην· μέλλων δὲ βασανίζεσθαι Πολύχαρμος
[8, 1]	τὴν δίκην· βασιλέα δὲ ἐρᾶν	μὲν	αὐτῆς, μὴ κεκοινωνηκέναι δὲ αὐτῷ
[8, 7]	εἰσήγαγες εἰς τὴν ἐκκλησίαν, κἀκεῖνος	μὲν	βασανισθεὶς ἀνεσκολοπίσθη, τριήρη δὲ ἐξέπεμψεν
[8, 8]	δὲ μεγάλων ἀγαθῶν αἴτιον. Καλλιρόην	μὲν	γὰρ ἡ βασιλὶς ἐπήγετο, ψευδῆ
[8, 5]	καὶ σύνθημα πολεμικὸν ἐδίδου· τριήρεις	μὲν	γὰρ οὐκ ἦσαν αὐτῷ· πᾶν
[8, 6]	ὁ λιμὴν ἀνθρώπων ἐνεπλήσθη· φύσει	μὲν	γὰρ ὄχλος ἐστὶ περίεργόν τι
[8, 5]	δ´ αὐτῶν κήδε´ ἕκαστος, ὁ	μὲν	γυναῖκα, ὁ δὲ ἀδελφήν, ὁ
[8, 8]	ἀνέβημεν εἰς Βαβυλῶνα. καὶ Καλλιρόην	μὲν	Διονύσιος ἄγων περίβλεπτον ἐποίησε καὶ
[8, 4]	σοὶ μᾶλλον εἵλοντο μένειν. Ταῦτα	μὲν	ἔγραψε Χαιρέας, ἔδοξε δὲ καὶ
[8, 5]	βασιλίδος. ὁ δὲ Ἀρταξέρξης εἰ	μὲν	ἐδυνάμην" ἔφη, καὶ Καλλιρόην ἂν
[8, 2]	Αἰγύπτιον καὶ τὴν στρατιὰν τὴν	μὲν	εἰς Αἴγυπτον πέπομφε καταστησομένην τὰ
[8, 8]	Καλλιρόης θεασάμενος ἐν ἱερῷ ἐγὼ	μὲν	εἶχον ἀγαθὰς ἐλπίδας, νύκτωρ δὲ
[8, 1]	ἀποδέδεικται τῷ μεγάλῳ βασιλεῖ. κλίνη	μὲν	ἔκειτο χρυσήλατος, στρωμνὴ δὲ Τυρία
[8, 4]	ἐπιστολὴν πρὸς βασιλέα τοιαύτην· Σὺ	μὲν	ἔμελλες τὴν δίκην κρίνειν, ἐγὼ
[8, 4]	μοι καὶ Συρακούσας ἰδεῖν. πολλὴ	μὲν	ἐν μέσῳ θάλασσα, καὶ ἐκδέχεταί
[8, 1]	καὶ γάμοι. Χαιρέας δὲ εἴθιστο	μὲν	ἐν τριήρει καθεύδειν καὶ νυκτὸς
[8, 5]	κρατήσας τῶν πολεμίων εἰς Αἴγυπτον	μὲν	ἐξέπεμπε τὸν καταστησόμενον τὰ ἐν
[8, 6]	τὰ παραπετάσματα, καὶ ὤφθη Καλλιρόη	μὲν	ἐπὶ χρυσηλάτου κλίνης ἀνακειμένη, Τυρίαν
[8, 5]	ἐπαίνους μεμιγμένους εὐχαῖς. ~Καὶ οὗτοι	μὲν	ἔπλεον, βασιλεὺς δὲ ὁ μέγας
[8, 1]	εἰς Μίλητον τῷ λόγῳ, Καλλιρόη	μὲν	ἐσιώπησεν αἰδουμένη, Χαιρέας δὲ τῆς
[8, 7]	τῆς τῶν ἐπινικίων· εἶτα ποτὲ	μὲν	ἐσχίζοντο, καὶ οἱ μὲν ἄνδρες
[8, 1]	ἀγνοουμένους ἔδειξεν ἀλλήλοις λέξω. Ἑσπέρα	μὲν	ἦν, ἔτι δὲ πολλὰ τῶν
[8, 1]	δακρύων ὁμοῦ καὶ φιλημάτων; πρώτη	μὲν	ἤρξατο Καλλιρόη διηγεῖσθαι, πῶς ἀνέζησεν
[8, 2]	πεπυσμένος γὰρ Ἄραδον ἑαλωκέναι λυπεῖται	μὲν	καὶ περὶ τοῦ πλούτου παντὸς
[8, 6]	ἀλλὰ πενθῶν, καὶ τότε εἱστήκει	μέν,	λανθάνων δέ. πάντων δὲ ἀπορούντων
[8, 2]	ἀχθεὶς οὖν πρὸς Πολύχαρμον ἑτέρῳ	μὲν	οὐδενὶ ἔφη τὸ ἀπόρρητον δύνασθαι
[8, 8]	φθονήσωμεν αὐτῷ μεγάλης κληρονομίας. ~Ταῦτα	μὲν	οὖν ἔμαθον ὕστερον· τότε δὲ
[8, 8]	ἐπὶ βασιλέως δίκην εἴπομεν. Μιθριδάτην	μὲν	οὖν εὐθὺς ἀπέλυσεν, ἐμοὶ δὲ
[8, 3]	τῶν ὀπίσω κομιζομένων τριηρῶν. πάντες	μὲν	οὖν ἤθελον ἀκολουθεῖν Χαιρέᾳ καὶ
[8, 6]	ἐν Μιλήτῳ Καλλιρόης εἰκόνας. ~Τὰ	μὲν	οὖν περὶ τὴν Ἀσίαν ἐν
[8, 7]	πρὸς ἀμφοτέρους ὑμᾶς φιλοστοργία. τὰ	μὲν	οὖν πρῶτα τῶν διηγημάτων ἤδη
[8, 1]	~Ὡς	μὲν	οὖν Χαιρέας ὑποπτεύσας Καλλιρόην Διονυσίῳ
[8, 6]	καὶ μετὰ τοσαύτης πολυτελείας. οἱ	μὲν	οὖν Χαιρέου γονεῖς οὐδὲ προῄεσαν
[8, 7]	τοῦτο ἐκείνοις ἥδιον ἦν. Καλλιρόην	μὲν	οὖν ὡς ἂν ἐκ πλοῦ
[8, 7]	ζήτησιν τῆς γυναικὸς ἐξελθὼν αὐτὴν	μὲν	οὐχ εὗρες, ἐν δὲ τῇ
[8, 6]	ἐκ πολέμου τριήρεις, ὥστε αἱ	μὲν	πλείους ἔξω τοῦ λιμένος μετέωροι
[8, 8]	λῃσταὶ καταδραμόντες ἐπὶ θάλασσαν ἐνέπρησαν	μὲν	τὴν τριήρη, τοὺς δὲ πλείστους
[8, 3]	μόνον τοὺς ἑκόντας παραλάβωμεν. ~Ταῦτα	μέν,	ὡς ἐκέλευσεν, ἐγίνετο· Καλλιρόη δὲ
[8, 4]	φίλοι παρὰ σοὶ μᾶλλον εἵλοντο	μένειν.	Ταῦτα μὲν ἔγραψε Χαιρέας, ἔδοξε
[8, 3]	πάντας ἔπεμψεν οἴκαδε, διανείμας αὐτοῖς	μέρη	τῶν λαφύρων, ἵνα χαίροντες ἐπανίωσι
[8, 8]	ἐγράφη καὶ εὐθὺς ἐκεῖνοι καθίσαντες	μέρος	ἦσαν τῆς ἐκκλησίας. καὶ Χαιρέας
[8, 8]	τὴν ἐμήν· προῖκα δὲ ἕξει	μέρος	τῶν λαφύρων. ἐπευφήμησεν ὁ δῆμος
[8, 1]	δὲ σοβαρά, Χαιρέου καὶ Πολυχάρμου	μέσην	αὐτὴν δορυφορούντων. ἄνθη καὶ στεφάνους
[8, 2]	γῆς, ἡμεῖς δὲ ἀπειλήμμεθα ἐν	μέσοις	τοῖς πολεμίοις. εἶτ´ οὖν συμβουλεύει
[8, 1]	τὴν νύκτα ἐκείνην πόσων διηγημάτων	μεστή,	πόσων δὲ δακρύων ὁμοῦ καὶ
[8, 4]	Συρακούσας ἰδεῖν. πολλὴ μὲν ἐν	μέσῳ	θάλασσα, καὶ ἐκδέχεταί με φοβερὰ
[8, 3]	καλέσας Χαιρέας εἶπεν ἐγὼ ἐβουλόμην	μετ´	ἐμαυτοῦ σε ἄγειν, ἀλλὰ μεγάλης
[8, 5]	γὰρ περὶ Χαιρέαν ἠπίστατο οὐδέν,	μετὰ	δὲ τῶν ἄλλων γυναικῶν ἐδόκει
[8, 4]	ὀργισθῇς· εἰμὶ γὰρ τῇ ψυχῇ	μετὰ	σοῦ διὰ τὸν κοινὸν υἱόν,
[8, 2]	ἀφανῶν, ἐκβὰς δὲ τοῦ κέλητος	μετὰ	σπουδῆς ἐπυνθάνετο ποῦ Χαιρέας ἐστίν.
[8, 8]	εὐηργέτηκας ἀξίως Ἑρμοκράτους καὶ Χαιρέου.	μετὰ	ταῦτα πάλιν Χαιρέας εἶπε καὶ
[8, 2]	συμβουλῇ καὶ τοῦ θαλάμου προῆλθε	μετὰ	τέχνης. κρατῶν γὰρ τῆς χειρὸς
[8, 1]	εὐθὺς ἀπώμνυτο μὴ ἑωρακέναι Διονύσιον	μετὰ	τὴν δίκην· βασιλέα δὲ ἐρᾶν
[8, 6]	ἦν ἐκεῖνο τὸ σχῆμα τὸ	μετὰ	τὴν ναυμαχίαν τὴν Ἀττικήν· καὶ
[8, 7]	σὺ δὲ ἡμῖν διήγησαι τὰ	μετὰ	τὸν ἔκπλουν συνενεχθέντα τὸν σὸν
[8, 6]	τέθνηκε, ζῶντα δόξαι καταπλεῖν καὶ	μετὰ	τοσαύτης πολυτελείας. οἱ μὲν οὖν
[8, 3]	πρὸς Στάτειραν. Ἐτύγχανε δὲ ἐκείνη	μετὰ	τῶν ἐνδοξοτάτων Περσίδων ἐν κοίλῃ
[8, 7]	τάφον διασκάψας Καλλιρόην ζῶσαν εὑρὼν	μετὰ	τῶν ἐνταφίων ἐνέθηκε τῷ πειρατικῷ
[8, 6]	ζῶντα τεθέαμαι. δάκρυα πᾶσιν ἐχεῖτο	μετὰ	χαρᾶς. Μεταξὺ δὲ Πολύχαρμος ἐπικαταπλεῖ
[8, 3]	ταχεῖαν ἐποίησεν ὁ θεὸς τὴν	μεταβολήν·	Καλλιρόη γὰρ εἰσδραμοῦσα περιεπλάκη τῇ
[8, 2]	πίστεως· οὐκ ἐάσω δὲ ὑμᾶς	μετανοῆσαι,	θεῶν ὑμᾶς προσλαμβανομένων. τοὺς δὲ
[8, 6]	δάκρυα πᾶσιν ἐχεῖτο μετὰ χαρᾶς.	Μεταξὺ	δὲ Πολύχαρμος ἐπικαταπλεῖ ταῖς ἄλλαις
[8, 8]	ἐπήγγειλε, Καλλιρόην παραθέμενος ἐν τῷ	μεταξὺ	Στατείρᾳ τῇ βασιλίδι. ποσάκις, ἄνδρες
[8, 6]	ἀμφοτέρων πρὸς ἀλλήλους. ἧκε δὲ	μεταξὺ	φερόμενος καὶ ὁ Χαιρέου πατήρ,
[8, 5]	τὴν ἅλωσιν τῶν φιλτάτων καὶ	μετενόει	διὰ τὸ παρασχεῖν αὐτομολίας ἀνάγκην,
[8, 6]	μὲν πλείους ἔξω τοῦ λιμένος	μετέωροι	μεινάτωσαν, μία δὲ καταπλευσάτω. ποιήσομεν
[8, 1]	σχήματος ἐταράχθη τὴν ψυχὴν καὶ	μετέωρος	ἐγένετο· πάντως δ´ ἂν καὶ
[8, 5]	φησὶ Διονύσιος. καὶ ἦλθε ταχέως,	μετέωρος	ταῖς ἐλπίσι· τῶν γὰρ περὶ
[8, 4]	ἀναχθῆναι τὸν στόλον, ὡς ἀκούεσθαι	μέχρι	πόρρω τῆς θαλάσσης ἐπαίνους μεμιγμένους
[8, 1]	ἐξήχθη, πῶς ἔπλευσε, πῶς ἐπράθη.	μέχρι	τούτων Χαιρέας ἀκούων ἔκλαεν· ἐπεὶ
[8, 1]	μὴ κεκοινωνηκέναι δὲ αὐτῷ μηδὲ	μέχρι	φιλήματος. ἄδικος οὖν" ἔφη Χαιρέας
[8, 6]	φορτία φέροντες, ἃ Συρακοσίους εὐφρανεῖ.	μὴ	ἀθρόοι τοίνυν εἰσπλεῖτε" φησίν, ἕως
[8, 1]	ἐστιν ἡ γυνή, δέσποτα, ἡ	μὴ	βουλομένη προσελθεῖν, ἀλλὰ ἀποκαρτεροῦσα· τάχα
[8, 3]	ἦθος Καλλιρόης τοιοῦτον ἦν, ὡς	μὴ	δοκεῖν εἰρωνεύεσθαι ἐν μεγάλαις συμφοραῖς·
[8, 5]	ἐπὶ πολὺν χρόνον κατεῖχεν, ἀναγινώσκειν	μὴ	δυνάμενος διὰ τὰ δάκρυα. ἀποκλαύσας
[8, 4]	καὶ βασιλεῖ. παρηγορήσατε αὐτόν. φοβοῦμαι	μὴ	ἐμοῦ χωρισθεὶς ἑαυτὸν ἀνέλῃ. ἔτι
[8, 1]	βασιλέα. ἡ δ´ εὐθὺς ἀπώμνυτο	μὴ	ἑωρακέναι Διονύσιον μετὰ τὴν δίκην·
[8, 1]	βασιλέα δὲ ἐρᾶν μὲν αὐτῆς,	μὴ	κεκοινωνηκέναι δὲ αὐτῷ μηδὲ μέχρι
[8, 4]	τε καὶ παιδεύειν ἀξίως ἡμῶν.	μὴ	λάβῃ δὲ πεῖραν μητρυιᾶς· ἔχεις
[8, 8]	ἐβουλευσάμην ἀπεζευγμένος τῆς γυναικός, εἰ	μή	με Πολύχαρμος ἔσωσεν, ὁ μόνος
[8, 6]	ἔχων μεγάλας ἐπελαγίζετο, περιδεῶς ἔχων	μὴ	πάλιν αὐτὸν σκληροῦ δαίμονος προσβολὴ
[8, 4]	ἔκλαον καὶ ἀλλήλας κατεφίλουν, εἰ	μὴ	παρήγγειλαν οἱ κυβερνῆται τὴν ἀναγωγήν.
[8, 3]	σοὶ θεραπαινίδας. ἀνέκραγεν ἡ Καλλιρόη	μὴ	ποιήσειαν οἱ θεοὶ τοσαύτην ἐμοὶ
[8, 4]	ἐνέβη ταῖς Δημητρίου ναυσίν, εἰ	μὴ	πρότερον συνετάξατο Χαιρέᾳ καὶ κεφαλὴν
[8, 7]	τοῖς προτέροις ἅπασι, τὸ δὲ	μὴ	ῥηθὲν ὑπόνοιαν ἔχει χαλεπωτέραν ἐξ
[8, 2]	τὸν λόγον· μόνος Χαιρέας προσεποιεῖτο	μὴ	συγκατατίθεσθαι, τὸ μῆκος τοῦ πλοῦ
[8, 5]	καὶ λόγχην ἔμελλεν ἀφιέναι, εἰ	μὴ	συνῆκε Δημήτριος καὶ τοῦτο ἐμήνυσε
[8, 1]	δ´ ἂν καὶ ἐγνώρισεν, εἰ	μὴ	σφόδρα πέπειστο Καλλιρόην ἀπειληφέναι Διονύσιον.
[8, 5]	πεσόντος πρὸ τῶν ποδῶν αὐτοῦ	μὴ	ταραχθείη, οὕτως κἀκεῖνος ἀκούσας λόγων
[8, 6]	εἶπέ τις πόθεν τριήρεις προσπλέουσι;	μή	τι Ἀττικαί; φέρε οὖν μηνύσωμεν
[8, 2]	τῇ νήσῳ καταλέλειπτο, πλὴν εἰ	μή	τι βαρὺ καὶ ἄχρηστον. ἔπειτα
[8, 7]	τὸ γένος ἔνδοξον καὶ Ἑλληνικόν.	μὴ	φθονήσωμεν αὐτῷ μεγάλης κληρονομίας. ~Ταῦτα
[8, 7]	παρὰ Θήρωνος Καλλιρόην ταλάντου πριάμενος.	μὴ	φοβηθῆτε· οὐκ ἐδούλευσεν· εὐθὺς γὰρ
[8, 8]	πάσης τῆς Ἀσίας δεσπότην, εἰ	μὴ	χωρὶς ἐμοῦ μαχόμενος ἀνῃρέθη. τὸ
[8, 4]	τὴν βραδυτῆτα, ἀλλὰ ταχέως σοι	μηδὲ	ἀπαιτοῦντι Στάτειραν ἀποδίδωμι καθαρὰν καὶ
[8, 1]	αὐτῆς, μὴ κεκοινωνηκέναι δὲ αὐτῷ	μηδὲ	μέχρι φιλήματος. ἄδικος οὖν" ἔφη
[8, 1]	ταῦτα πρότερον οἰκονομῆσαι καλῶς, ἵνα	μηδεὶς	ἔτι ὑμᾶς διαχωρίσῃ. τοιαῦτα ἐμβοῶντος,
[8, 1]	ὀργήν, τηλικαῦτα δεινὰ διατεθεικὼς βασιλέα	μηδὲν	ἀδικοῦντά σε· σοῦ γὰρ ἀπαλλαγεὶς
[8, 7]	συμβάντων αἰδούμενος, Ἑρμοκράτης δὲ ἔφη	μηδὲν	αἰδεσθῇς, ὦ τέκνον, κἂν λέγῃς
[8, 4]	δουλείας με ἀπαλλάξας. δέομαί σου,	μηδὲν	ὀργισθῇς· εἰμὶ γὰρ τῇ ψυχῇ
[8, 7]	ἄνωθεν ἄρξαι, πάντα ἡμῖν λέγε,	μηδὲν	παραλίπῃς. ὤκνει Χαιρέας, ὡς ἂν
[8, 3]	παρέχοιεν εὔπλοιαν καὶ σωτηρίαν καὶ	μηδέποτε	διαζευχθῆναι Χαιρέου. πάντα πεποίηκας εἰς
[8, 6]	τὸ καινότατον, ἐν εἰρήνῃ λαφύρων	Μηδικῶν.	~Ἀθρόον δὲ τὸ πλῆθος ἀνεβόησεν
[8, 5]	αὐτῷ πάλιν ἠπίστατο ὅτι Καλλιρόην	μηκέτι	δύναιτο θεάσασθαι. μάλιστα δὲ πάντων
[8, 8]	ταῦτα εἵμαρτό μοι. δέομαί σου,	μηκέτι	με Χαιρέου διαζεύξῃς, ἀλλὰ καὶ
[8, 6]	στόλον ἀπὸ Κύπρου διὰ τὸ	μηκέτι	Χαιρέαν ἄλλῳ τινὶ σχολάζειν δύνασθαι
[8, 2]	Χαιρέας προσεποιεῖτο μὴ συγκατατίθεσθαι, τὸ	μῆκος	τοῦ πλοῦ προφασιζόμενος, τὸ δὲ
[8, 3]	ἐξῆν προσελθεῖν, οὐκ ἰδεῖν, οὐ	μηνῦσαί	τι τῶν πραττομένων. ὡς δὲ
[8, 6]	μή τι Ἀττικαί; φέρε οὖν	μηνύσωμεν	Ἑρμοκράτει. καὶ ταχέως ἐμήνυσε στρατηγέ,
[8, 5]	καὶ σύ, τέκνον, πρὸς τὴν	μητέρα·	καὶ γὰρ αὐτὴ τοῦτο κεκέλευκεν·
[8, 8]	αὐτῷ καὶ Περσῶν τοῖς ἐντιμοτάτοις	μητέρας	τε καὶ ἀδελφὰς καὶ γυναῖκας
[8, 3]	γὰρ ἔχειν σε ἵνα καὶ	μητρὶ	χαρίσῃ καὶ πατρίοις ἀναθήματα θεοῖς.
[8, 4]	ἡμῶν. μὴ λάβῃ δὲ πεῖραν	μητρυιᾶς·	ἔχεις οὐ μόνον υἱόν, ἀλλὰ
[8, 6]	ἔξω τοῦ λιμένος μετέωροι μεινάτωσαν,	μία	δὲ καταπλευσάτω. ποιήσομεν οὕτως. Εἰσέπλευσεν
[8, 1]	δεύτερον καὶ τρίτον τοῦτο ἔπραξαν,	μίαν	φωνὴν ἀφιέντες ἔχω σε, εἰ
[8, 8]	ζῆν οὐκ ἐπίστευεν, ἐπίστευσε δὲ	Μιθριδάτην	ἐπιβουλεύειν αὐτοῦ τῇ γυναικί, καὶ
[8, 8]	μεγάλην ἐπὶ βασιλέως δίκην εἴπομεν.	Μιθριδάτην	μὲν οὖν εὐθὺς ἀπέλυσεν, ἐμοὶ
[8, 8]	Πολύχαρμος εἶπέ μου τοὔνομα καὶ	Μιθριδάτης	ἐγνώρισε· Διονυσίου γὰρ ξένος γενόμενος
[8, 8]	ἀπέκτεινάν τινες, ἀνασταυρωθῆναι πάντας ἡμᾶς	Μιθριδάτης	ἐκέλευσε. κἀγὼ μὲν ἀπηγόμην· μέλλων
[8, 8]	μοι πολυτελῆ. ταχέως οὖν ὁ	Μιθριδάτης	ἐκέλευσε καθαιρεθῆναί με τοῦ σταυροῦ
[8, 8]	Ἀσίαν ὅλην θαυμαζομένην, ἐμὲ δὲ	Μιθριδάτης	ἐπηγάγετο· γενόμενοι δὲ ἐκεῖ μεγάλην
[8, 8]	ἔλεγεν ὁ πριάμενος ἡμᾶς, δοῦλος	Μιθριδάτου,	στρατηγοῦ Καρίας, ἐκέλευσε σκάπτειν ὄντας
[8, 7]	ἀσφαλῶς εἰς χωρίον κατήχθημεν ἀνδρὸς	Μιλησίου,	Διονυσίου τοὔνομα, πλούτῳ καὶ γένει
[8, 1]	ἔκλαεν· ἐπεὶ δὲ ἧκεν εἰς	Μίλητον	τῷ λόγῳ, Καλλιρόη μὲν ἐσιώπησεν
[8, 5]	πόλεων ἡγεμονίαν καὶ τὰς ἐν	Μιλήτῳ	Καλλιρόης εἰκόνας. ~Τὰ μὲν οὖν
[8, 7]	ὑμῖν, ἄνδρες Συρακόσιοι, πολίτης ἐν	Μιλήτῳ	πλούσιος ὑπ´ ἀνδρὸς ἐνδόξου· καὶ
[8, 8]	Διονυσίου γὰρ ξένος γενόμενος ἐν	Μιλήτῳ	Χαιρέου θαπτομένου παρῆν· πυθομένη γὰρ
[8, 4]	ἔρρωσο, ἀγαθὲ Διονύσιε, καὶ Καλλιρόης	μνημόνευε	τῆς σῆς. Σφραγίσασα δὲ τὴν
[8, 3]	καὶ τοῦ κάλλους ἄξιον. καλήν	μοι	βασιλεὺς ἔδωκε παραθήκην. ~Τίς ἂν
[8, 8]	περὶ ὧν πέπονθα· ταῦτα εἵμαρτό	μοι.	δέομαί σου, μηκέτι με Χαιρέου
[8, 4]	ὦ δέσποινα, τῶν παρόντων. ἤδη	μοι	διαλλάττῃ· δὸς δέ μοι καὶ
[8, 3]	καὶ ξένην γεγενημένην. εἰ δέ	μοι	θέλεις χαρίζεσθαι, βασιλεῖ πέμψον αὐτήν·
[8, 5]	ἀφῆκε καὶ εἶπε τίς ἄρα	μοι	θεῶν ἀποδέδωκέ σε, γύναι φιλτάτη;
[8, 5]	πήλας ταῖς χερσὶν> ἀπελεύσῃ ποτέ	μοι	καὶ σύ, τέκνον, πρὸς τὴν
[8, 4]	ἤδη μοι διαλλάττῃ· δὸς δέ	μοι	καὶ Συρακούσας ἰδεῖν. πολλὴ μὲν
[8, 4]	κρείττονός τε καὶ χείρονος. οὗτός	μοι	Καλλιρόην ἀποδέδωκεν, καὶ οὐ μόνον
[8, 8]	ἐν τοῖς φιλτάτοις· ἀποδοῦναι δέ	μοι	Καλλιρόην ἔσπευδε καὶ ἐποίησέ με
[8, 4]	καὶ μέμνησό μου καὶ γράφε	μοι	πολλάκις εἰς Συρακούσας· ῥᾴδια γὰρ
[8, 8]	κἀμὲ δόξασα τεθνάναι, τάφον ἔχωσέ	μοι	πολυτελῆ. ταχέως οὖν ὁ Μιθριδάτης
[8, 4]	πελάγη, πλὴν οὐ φοβοῦμαι σοῦ	μοι	συμπλεούσης. ἀλλ´ οὐδὲ τῶν Αἰγυπτίων
[8, 8]	πλῆθος, εἶπε δὲ Χαιρέας ἐπιτρέψατέ	μοι	τὰ ἑξῆς σιωπᾶν, σκυθρωπότερα γάρ
[8, 1]	πρὶν δὲ πάντα ἀκοῦσαι, λέγε	μοι"	φησὶ πῶς εἰς Ἄραδον ἦλθες
[8, 4]	κολακευτικῶς κατακλίνασα αὐτὴν Καλλιρόη ἔρρωσό	μοι"	φησίν, ὦ Στάτειρα, καὶ μέμνησό
[8, 3]	ἀνίστασο καὶ σύ, Ῥοδογούνη, πρώτη	μοι	φίλη Περσίδων, καὶ βάδιζε πρὸς
[8, 8]	σοι" φησίν, Ἀφροδίτη· πάλιν γάρ	μοι	Χαιρέαν ἐν Συρακούσαις ἔδειξας, ὅπου
[8, 8]	τῇ γυναικί, καὶ εὐθὺς αὐτῷ	μοιχείαν	ἐγκαλῶν ἐπέστειλε βασιλεῖ· βασιλεὺς δὲ
[8, 5]	διὰ τὰ δάκρυα. ἀποκλαύσας δὲ	μόλις	ἀναγινώσκειν ἤρξατο καὶ πρῶτόν γε
[8, 1]	τινὲς ἐν φρέατι βαθεῖ βεβαπτισμένοι	μόλις	ἄνωθεν φωνὴν ἀκούσαντες, βραδέως ἀνήνεγκαν,
[8, 3]	πατρίδων καὶ τέκνων. ὁ δὲ	μόνας	εἴκοσι τριήρεις ἐπελέξατο τὰς ἀρίστας
[8, 6]	τινὶ σχολάζειν δύνασθαι πλὴν Καλλιρόῃ	μόνῃ.	ταχέως οὖν ὁ λιμὴν ἐπληροῦτο,
[8, 1]	γυναῖκας ἀναλαβὼν ταῖς τριήρεσιν ἀπαγάγῃ,	μόνην	δὲ τὴν ἰδίαν ἐκεῖ καταλίπῃ
[8, 1]	εἰς ἐκείνην πάντες ἀφεώρων, ὡς	μόνην	οὖσαν. ἐβάδιζε δὲ σοβαρά, Χαιρέου
[8, 3]	δὲ λαβομένη Χαιρέου τῆς δεξιᾶς,	μόνον	αὐτὸν ἀπαγαγοῦσα τί" ἔφη βεβούλευσαι,
[8, 4]	καὶ εὐχάριστον Διονυσίῳ γράψαι. τοῦτο	μόνον	ἐποίησε δίχα Χαιρέου· εἰδυῖα γὰρ
[8, 7]	κατέλαβες ὑπὸ δίψους, Θήρωνα δὲ	μόνον	ἔτι ζῶντα εἰσήγαγες εἰς τὴν
[8, 1]	ἔργον ἡ Τύχη πράττειν οὐ	μόνον	παράδοξον, ἀλλὰ καὶ σκυθρωπόν, ἵνα
[8, 2]	ἄγει καὶ Συρακούσας, ὅπου οὐ	μόνον	Πέρσας οὐκ ἂν δείσαιμεν, ἀλλ´
[8, 5]	Δημητρίου βασιλικόν, ὅπερ εἴωθεν αἴρεσθαι	μόνον	πλέοντος βασιλέως· τοῦτο δὲ ταραχὴν
[8, 4]	μοι Καλλιρόην ἀποδέδωκεν, καὶ οὐ	μόνον	τὴν γυναῖκα τὴν ἐμήν, ἀλλὰ
[8, 8]	δὲ καταχθεὶς ἐν τῷ χωρίῳ,	μόνον	τὴν εἰκόνα Καλλιρόης θεασάμενος ἐν
[8, 5]	δὲ πάντας ἀπαλλαγῆναι κελεύσασα καὶ	μόνον	τὸν εὐνοῦχον παρεῖναι, διηγεῖτο τὰ
[8, 2]	πλῆθος διαπυνθάνεσθαι ἑκάστου σπεύσατε, ἵνα	μόνον	τοὺς ἑκόντας παραλάβωμεν. ~Ταῦτα μέν,
[8, 4]	δὲ πεῖραν μητρυιᾶς· ἔχεις οὐ	μόνον	υἱόν, ἀλλὰ καὶ θυγατέρα· ἀρκεῖ
[8, 8]	μή με Πολύχαρμος ἔσωσεν, ὁ	μόνος	ἐν πᾶσι φίλος πιστός; καὶ
[8, 2]	Ἀθηναίους. ἐπῄνεσαν πάντες τὸν λόγον·	μόνος	Χαιρέας προσεποιεῖτο μὴ συγκατατίθεσθαι, τὸ
[8, 7]	τε καὶ γυναικῶν. εἰσελθόντος δὲ	μόνου	Χαιρέου πᾶσαι καὶ πάντες ἐπεβόησαν
[8, 4]	φησίν, ὦ Στάτειρα, καὶ μέμνησό	μου	καὶ γράφε μοι πολλάκις εἰς
[8, 4]	χάριν εἴσομαι παρὰ τοῖς γονεῦσί	μου	καὶ τοῖς θεοῖς τοῖς Ἑλληνικοῖς.
[8, 4]	Ἑλληνικοῖς. συνίστημί σοι τὸ τέκνον	μου,	ὃ καὶ σὺ ἡδέως εἶδες·
[8, 8]	μέλλων δὲ βασανίζεσθαι Πολύχαρμος εἶπέ	μου	τοὔνομα καὶ Μιθριδάτης ἐγνώρισε· Διονυσίου
[8, 1]	ἐπέβαλλον αὐτοῖς, καὶ οἶνος καὶ	μύρα	πρὸ τῶν ποδῶν ἐχεῖτο, καὶ
[8, 5]	τὴν Χαιρέου. βασιλεὺς δὲ ἀναγινώσκων	μυρίων	παθῶν ἐπληροῦτο· καὶ γὰρ ὠργίζετο
[8, 1]	ἀπὸ δύσεως εἰς ἀνατολὰς διὰ	μυρίων	παθῶν πλανηθείς, ἠλέησεν αὐτὸν Ἀφροδίτη

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 25/01/2007