Livre, Chap.
[6, 1]	σεαυτῷ. τίς εἶ; Καλλιρόης ἐραστὴς	ἢ	δικαστής; μὴ ἐξαπάτα σεαυτόν. ἀγνοεῖς
[6, 1]	Χαιρέου γυναῖκα Καλλιρόην εἶναι δεῖ	ἢ	Διονυσίου, μετέωρος ἦν πᾶσα Βαβυλών,
[6, 1]	ἄπεισι Καλλιρόη λοιπὸν εἰς Μίλητον	ἢ	εἰς Συρακούσας. ὀφθαλμοὶ δυστυχεῖς, μίαν
[6, 3]	ἐξ οὐρανοῦ καταβέβηκε τῶν ἄνωθεν	ἢ	ἐκ θαλάττης ἀναβέβηκεν ἄλλη Θέτις.
[6, 4]	ἰοχέαιρα, ἢ κατὰ Τηΰγετον περιμήκετον	ἢ	Ἐρύμανθον, τερπομένη κάπροισι καὶ ὠκείῃς
[6, 4]	Ἄρτεμις εἶσι κατ´ οὔρεος ἰοχέαιρα,	ἢ	κατὰ Τηΰγετον περιμήκετον ἢ Ἐρύμανθον,
[6, 8]	πόλεις ἀντέχειν, ὥσπερ χειμάρρου τινὸς	ἢ	πυρὸς αἰφνίδιον ἐπιρρυέντος αὐταῖς. πρὸς
[6, 7]	οὖν εὐμενῆ τὸν δικαστὴν ἕξεις,	{ἢ	σχεῖν κάλλιον} ἵνα καὶ τὸν
[6, 3]	θήρᾳ. θήρᾳ δὲ ἐνδιατρίβειν βέλτιον	ἢ	τοῖς βασιλείοις καὶ ἐγγὺς εἶναι
[6, 3]	ὅτι θεῶν τίς ἐστιν ἥδε	ἡ	γυνή· οὐδὲ γὰρ ἀνθρώπινον τὸ
[6, 5]	ὃ ἤθελε καὶ οὐ νενόηκεν	ἡ	γυνή, φανερώτερον ἤρξατο λέγειν. αὐτὸ
[6, 7]	ἀπήγαγε τοῦ πλήθους τῶν θεραπαινίδων.	ἡ	δὲ ἠπίστατο μὲν καὶ εὐθὺς
[6, 6]	βασιλίδα λυπῆσαι, ἣν εὐμορφοτέραν ἐποίησεν	ἡ	δίκη τῆς δόξης. ταύτην δὲ
[6, 7]	καὶ τρέχουσα ἄπεισι· σὺ δέ,	ἡ	δούλη, τὴν εὐτυχίαν οὐ φέρεις,
[6, 7]	βουλόμενος πρὸς αὐτήν· ἐμοὶ γὰρ	ἡ	ἐκείνης ἀπουσία Καλλιρόης ἐξουσίαν δώσει.
[6, 2]	ἐν Μιλήτῳ κύριος, καὶ οὐδὲ	ἡ	ἐπιστολὴ Καλλιρόῃ τότε σοῦ μὴ
[6, 1]	καθ´ αὑτὸν καὶ λέγων πάρεστιν	ἡ	κρίσις· ὁ γὰρ προπετὴς ἐγὼ
[6, 4]	ἄνδρα οὐκ ἔχει, μένει δὲ	ἡ	κρίσις, τίνι ὀφείλει γαμηθῆναι. μέμνησο
[6, 5]	βασιλίδι τις ἡμᾶς διαβαλεῖ. καὶ	ἡ	μὲν ἀπέδραμεν, ἔστη δὲ ὁ
[6, 1]	οὐχ ὁμοίους λαμβάνοντες λογισμούς, ἀλλὰ	ἡ	μὲν βασιλὶς ηὔχετο ἡμέραν γενέσθαι
[6, 9]	ἀριστείας τὴν γυναῖκα. Καλλιρόην δὲ	ἡ	μὲν βασιλὶς οὐκ ἤθελεν ἐπάγεσθαι·
[6, 8]	ἀθροίζεσθαι. ῥᾴστη δέ ἐστι Πέρσαις	ἡ	παρασκευὴ τῆς δυνάμεως. συντέτακται γὰρ
[6, 1]	τίς εὐτυχέστερος ἄρα; διέσχιστο δὲ	ἡ	πόλις, καὶ οἱ μὲν Χαιρέᾳ
[6, 4]	ὑλασσόντων, ἵππων χρεμετιζόντων, θηρῶν ἐλαυνομένων.	ἡ	σπουδὴ καὶ ὁ θόρυβος ἐκεῖνος
[6, 7]	ὦ δέσποινα, ὁ ἀνήρ. ἀκούσασα	ἡ	Στάτειρα προσεκύνησε καὶ μετὰ σπουδῆς
[6, 8]	πᾶσαν ἐρωτικὴν ὁμιλίαν ταχέως μετέβαλεν	ἡ	Τύχη, καινοτέρων εὑροῦσα πραγμάτων ὑπόθεσιν·
[6, 6]	ἀσχολίαν δὲ ἐσκήπτετο καὶ τήρησιν	ἀκριβῆ	τῆς βασιλίδος, ὥστε μηδὲ δύνασθαι
[6, 7]	ἐν ἔρωτι παρευδοκιμούμενος. κἀκεῖνος μὲν	ἀπηλλάγη,	τὸ δὲ τελευταῖον τῆς ὁμιλίας
[6, 5]	Καλλιρόη δὲ εὐθὺς τὴν καρδίαν	ἐπλήγη	ὥσπερ ὑπὸ ξίφους τοῦ λόγου·
[6, 7]	ἐξεπίτηδες συνοῦσα τῇ βασιλίδι, τοῦτο	δὴ	θεραπεῦσαι θέλων ἔτρεψε τὴν αἰτίαν
[6, 4]	καὶ φύλαξ ἀγαθὸς ἐμοί. ἄπιθι	δὴ	καὶ Καλλιρόην ἄγε. δύο δέ
[6, 9]	ἦν πράξων τι γενναῖον, οἷα	δὴ	καὶ φύσει φιλότιμος ἀνὴρ καὶ
[6, 2]	τὸ στάδιον μετὰ παραπομπῆς, οὕτω	δὴ	κἀκείνους. τὸ μὲν δοκιμώτατον Περσῶν
[6, 6]	γυνὴ καὶ δέσποινα βάρβαρος; ἄγε	δή,	Καλλιρόη, βούλευσαί τι γενναῖον, Ἑρμοκράτους
[6, 3]	μόνος κρατεῖν καὶ θεοῦ. ἄπαγε	δὴ	τὴν σεαυτοῦ ψυχὴν εἰς πάσας
[6, 7]	ἀπολελειμμένην, ἐμβαλὼν τὴν δεξιάν, ὡς	δή	τις φιλέλλην καὶ φιλάνθρωπος, ἀπήγαγε
[6, 5]	ἄλλα ἔθνη μείζονα χαρίσασθαι. θῦε	δὴ	τοῖς θεοῖς καὶ μακάριζε σεαυτήν,
[6, 4]	ὁ Ἔρως αὐτῷ, καί, ἅτε	δὴ	φιλόνεικος θεός, ἀντιταττόμενον ἰδὼν καὶ
[6, 8]	Μέμφεως ὁρμώμενον διαβεβηκέναι μὲν Πηλούσιον,	ἤδη	δὲ Συρίαν καὶ Φοινίκην κατατρέχειν,
[6, 8]	ἀφεστῶτας. ἔδοξεν οὖν τὴν μὲν	ἤδη	περὶ αὐτὸν δύναμιν ἐξάγειν, διαπέμψαι
[6, 9]	ἀλλ´ οὐδὲ πρὸς τὸν εὐνοῦχον,	ἐπειδὴ	αὐτῷ συνῄδει τὸν ἔρωτα, ἐπενόησε
[6, 4]	ἵππων χρεμετιζόντων, θηρῶν ἐλαυνομένων. ἡ	σπουδὴ	καὶ ὁ θόρυβος ἐκεῖνος αὐτῶν
[6, 2]	πολλὰ παρεκάλεσεν Ἀφροδίτην, ἵνα αὐτῷ	βοηθῇ	πρὸς τὸν υἱόν. Πάντων δὲ
[6, 2]	Καλλιρόῃ τότε σοῦ μὴ θέλοντος	ἐδόθη.	τίς ἂν εἶδε; τίς ἂν
[6, 4]	οὖν ἀνακλητικὸν τῆς θήρας σύνθημα	διεδόθη	καὶ πάντες ἀνέστρεφον· βασιλεὺς δὲ
[6, 3]	παρούσης οὐκ ἂν ἄλλου τινὸς	ἠράσθη·	προσεποιεῖτο ὅμως ἀγνοεῖν καὶ ποῖον"
[6, 7]	πῶς ἐλάλησε, πῶς ἐσίγησε, πῶς	ᾐδέσθη,	πῶς ἔκλαυσε. διαγρυπνήσας δὲ τὸ
[6, 3]	ὅτι ὁ τρώσας αὐτὸς ἰάσεται.	κατῃδέσθη	βασιλεὺς τὸν λόγον καὶ μὴ
[6, 3]	δὲ ἑάλωκα. ταῦτα ἅμα λέγων	ἐνεπλήσθη	δακρύων, ὥστε μηκέτι τι δύνασθαι
[6, 4]	θεᾶται τὴν πομπήν. ταχέως δὲ	ἐνεπλήσθη	τὰ ὄρη βοώντων, θεόντων, κυνῶν
[6, 5]	ἂν ἐν τῷ παραυτίκα μηδὲν	ὀργισθῇ,	μετὰ ταῦτά σοι χαλεπανεῖ, λογισάμενος
[6, 1]	ἀποκτείναντα· τί δὲ ἂν πάλιν	ὀργισθῇ	Χαιρέας; πάλιν τάφος; μὴ προδῷς
[6, 1]	τοὺς γάμους οὐκ ἀπέλιπεν· οὐκ	ἀπελείφθη.	Διονύσιος δὲ οὐκ ἔπεισεν, οὐκ
[6, 8]	αὐταῖς. πρὸς δὲ τὴν φήμην	ἐταράχθη	μὲν ὁ βασιλεύς, κατεπλάγησαν δὲ
[6, 6]	αὐτὸν ὅτι ἀτυχῶς μέν, ἀλλὰ	διελέχθη·	δόξει δὲ καταπροδιδόναι τὴν ὑπηρεσίαν
[6, 3]	εὐθὺς μὲν Ἀρταξάτης ἠπίστατο πόθεν	ἐτρώθη.	οὐδὲ γὰρ πρότερον ἀνύποπτος ἦν,
[6, 4]	ἐρυθήματος, στῆθος ἀσταθμήτου πλῆρες. ἀληθῶς	οἵη	δ´ Ἄρτεμις εἶσι κατ´ οὔρεος
[6, 7]	κομίσῃ; τάχα μὲν οὐδὲ Χαιρέας	γνοίη	τὸ πραχθέν, ἀλλὰ καὶ γνοὺς
[6, 6]	λυπῆσαι, ἣν εὐμορφοτέραν ἐποίησεν ἡ	δίκη	τῆς δόξης. ταύτην δὲ παρέμισγε
[6, 6]	μήπω· μέχρι γὰρ νῦν ὁμιλία	ἐρωτικὴ	παρ´ εὐνούχου· ἂν δὲ βιαιότερόν
[6, 7]	τὴν φυλάττουσαν, καὶ ἄν σοι	δοκῇ"	φησίν, ὦ δέσποτα, μετάπεμψαι Στάτειραν,
[6, 8]	ἐλέγετο καὶ ἐγίνετο· κίνησις γὰρ	μεγάλη	Ἀσίαν κατέλαβε. συγκαλέσας οὖν ὁ
[6, 5]	εὐνοῦχος ἀχανής· οἷα γὰρ ἐν	μεγάλῃ	τυραννίδι τεθραμμένος οὐδὲν ἀδύνατον ὑπελάμβανεν,
[6, 9]	κύνας καὶ τραπέζας καὶ πλοῦτον	πολυτελῆ	καὶ τρυφήν. τὸν οὖν ἐπὶ
[6, 5]	χώραν ἔχεις εὔφορον; ποῖον κόσμον	πολυτελῆ;	τίνων πόλεων ἄρχεις; πόσοι δοῦλοί
[6, 6]	εὐνοῦχος ἐσκέπτετο πῶς ἂν ἀσφαλῶς	ἀπαγγείλῃ	βασιλεῖ περὶ τῶν γεγονότων· Καλλιρόη
[6, 3]	ἄνωθεν ἢ ἐκ θαλάττης ἀναβέβηκεν	ἄλλη	Θέτις. πιστεύω γὰρ ὅτι καὶ
[6, 2]	Μιλήτῳ κύριος, καὶ οὐδὲ ἡ	ἐπιστολὴ	Καλλιρόῃ τότε σοῦ μὴ θέλοντος
[6, 5]	γῆς ἁπάσης κύριον ὑπέρριψας Διονυσίου	δούλῃ.	θαυμάζω δὲ πῶς συνετώτατος ὑπάρχων
[6, 7]	τρέχουσα ἄπεισι· σὺ δέ, ἡ	δούλη,	τὴν εὐτυχίαν οὐ φέρεις, οὐδὲ
[6, 4]	ἄγε. δύο δέ σοι προστάσσω,	μὴ	ἄκουσαν, μήτε φανερῶς· θέλω γάρ
[6, 1]	ἐλεγχθήσῃ δὲ μᾶλλον, ὅταν αὐτὴν	μὴ	βλέπῃς. τί οὖν σεαυτὸν θέλεις
[6, 5]	καὶ κατειρωνεύσατο λοιπὸν τοῦ βαρβάρου.	μὴ	γὰρ οὕτω" φησὶ μαινοίμην, ἵνα
[6, 9]	δὲ εἰπεῖν τι περὶ αὐτῆς,	μὴ	δόξῃ παιδαριώδης εἶναι παντάπασιν, ἐν
[6, 1]	εἶ; Καλλιρόης ἐραστὴς ἢ δικαστής;	μὴ	ἐξαπάτα σεαυτόν. ἀγνοεῖς μέν, ἀλλὰ
[6, 1]	τὸν πατέρα ἴδῃς· εἰ δὲ	μή,	ζήσεις ἐπὶ ξένης ὡς φυγάς·
[6, 9]	καὶ Ἀρταξάτης κατεσιώπησεν, ὡς δῆτα	μὴ	θαρρῶν ἐν κινδύνῳ τοῦ δεσπότου
[6, 2]	ἡ ἐπιστολὴ Καλλιρόῃ τότε σοῦ	μὴ	θέλοντος ἐδόθη. τίς ἂν εἶδε;
[6, 6]	χαριζόμενος τῇ βασιλίδι. ἐδεδοίκει δὲ	μὴ	καὶ πρὸς ἐκείνην Καλλιρόη κατείπῃ
[6, 5]	ἀλλὰ ἐλεεῖ. παυσώμεθα τοίνυν λαλοῦντες,	μὴ	καὶ τῇ βασιλίδι τις ἡμᾶς
[6, 4]	παροῦσαν, καὶ ἤκουεν ἐκείνης τῆς	μὴ	λαλούσης. συνεξῆλθε γὰρ ἐπὶ τὴν
[6, 1]	καὶ συνεβούλευον ὡς παρούσῃ Καλλιρόῃ	μὴ	παρῇς τὸν παρθένιον· ἑλοῦ τὸν
[6, 4]	ἔβλεπε δὲ Καλλιρόην μόνην τὴν	μὴ	παροῦσαν, καὶ ἤκουεν ἐκείνης τῆς
[6, 7]	αὐτῷ χάριν δώσεις· εἰ δὲ	μή,	πείσῃ ἄκουσα ἃ πάσχουσιν οἱ
[6, 7]	γύναι, σκέψεως καιρόν. σκέπτου δὲ	μὴ	περὶ σεαυτῆς μόνης, ἀλλὰ καὶ
[6, 1]	πάλιν ὀργισθῇ Χαιρέας; πάλιν τάφος;	μὴ	προδῷς τὸν υἱόν· τίμησον τὸν
[6, 3]	κατῃδέσθη βασιλεὺς τὸν λόγον καὶ	μὴ	σύ γε" ἔφη τοιοῦτο μηδὲν
[6, 5]	δὲ θεραπαινίσιν ὁμοία Περσίδων γυναικῶν.	μὴ	σύ, δέομαί σου, μνημονεύσῃς ἔτι
[6, 5]	ξίφους τοῦ λόγου· προσεποιεῖτο δὲ	μὴ	συνιέναι καὶ θεοὶ" φησὶν ἵλεῳ
[6, 3]	ἔπαινον. σεμνῶς" ἔφη διανοῇ, βασιλεῦ.	μὴ	τὴν ὁμοίαν τοῖς ἄλλοις ἀνθρώποις
[6, 3]	τηλικοῦτον συμβέβηκε δεινόν; ὡς ἀγωνιῶ	μή	τινα ἐπιβουλὴν εἶπε βασιλεὺς καὶ
[6, 3]	δὲ ἔρωτα καταλύει, πλὴν εἰ	μή	τις ἐξ οὐρανοῦ καταβέβηκε τῶν
[6, 1]	τὸν εὐεργέτην ἑλοῦ, τὸν σώσαντα,	μὴ	τὸν ἀποκτείναντα· τί δὲ ἂν
[6, 9]	ἐν ἐκείνῳ τῷ ἀδιηγήτῳ ταράχῳ	μνήμη	τις αὐτὸν εἰσῆλθε τοῦ κάλλους·
[6, 9]	χρήσιμος ἢν ἐν τῷ πολέμῳ	φανῇ,	λήψεται παρὰ βασιλέως καὶ δίχα
[6, 5]	γυνὴ πεπαιδευμένη καὶ φρενήρης, ταχέως	λογισαμένη	καὶ τὸν τόπον καὶ τίς
[6, 6]	γεγονότων· Καλλιρόη δὲ καθ´ ἑαυτὴν	γενομένη	ταῦτα" φησὶν ἐγὼ προεμαντευόμην. ἔχω
[6, 4]	κατὰ Τηΰγετον περιμήκετον ἢ Ἐρύμανθον,	τερπομένη	κάπροισι καὶ ὠκείῃς ἐλάφοισι. ταῦτα
[6, 2]	ἦν, κνίση δ´ οὐρανὸν ἷκεν	ἑλισσομένη	περὶ καπνῷ· βασιλεὺς δὲ μεγαλοπρεπεῖς
[6, 2]	μακάριος ἦν, εἰ ἐν Συρακούσαις	θαπτομένῃ	Καλλιρόῃ συνετάφην· ἀλλὰ καὶ τότε
[6, 7]	βραδυτῆτος αἰτία γίνῃ. πῶς οὖν	εὐμενῆ	τὸν δικαστὴν ἕξεις, {ἢ σχεῖν
[6, 5]	διαφθείροντος αὐτήν, οἷα δὲ γυνὴ	πεπαιδευμένη	καὶ φρενήρης, ταχέως λογισαμένη καὶ
[6, 5]	τῶν εὐαγγελίων ἀμείψασθαι τὸν εὐνοῦχον	ὑπισχνουμένη.	πάλιν δὲ ἐκεῖνος ἀναλαβὼν ἀπὸ
[6, 3]	χρυσός, ἄργυρος, ἐσθής, ἵπποι, πόλεις,	ἔθνη;	καλαὶ μὲν μυρίαι γυναῖκες, ἀλλὰ
[6, 5]	Ἰωνίαν καὶ Σικελίαν καὶ ἄλλα	ἔθνη	μείζονα χαρίσασθαι. θῦε δὴ τοῖς
[6, 7]	σεαυτῇ" φησὶ τῆς βραδυτῆτος αἰτία	γίνῃ.	πῶς οὖν εὐμενῆ τὸν δικαστὴν
[6, 4]	ἁπάσης ἐξιὼν περιέβλεπεν εἴ που	κἀκείνη	θεᾶται τὴν πομπήν. ταχέως δὲ
[6, 3]	καὶ ὅλον τὸ δρᾶμα τοῦτο	ἐκείνη	κατεσκεύασε. θαυμάζω δέ σε πῶς
[6, 1]	ὅλην Βαβυλῶνα εἶναι δικαστήριον. Νὺξ	ἐκείνη	τελευταία πρὸ τῆς δίκης ἐφειστήκει·
[6, 6]	Χαιρέας, ἀνὴρ Ἕλλην. τί ποιήσει	γυνὴ	καὶ δέσποινα βάρβαρος; ἄγε δή,
[6, 3]	θεῶν τίς ἐστιν ἥδε ἡ	γυνή·	οὐδὲ γὰρ ἀνθρώπινον τὸ κάλλος·
[6, 5]	τοῦ διαφθείροντος αὐτήν, οἷα δὲ	γυνὴ	πεπαιδευμένη καὶ φρενήρης, ταχέως λογισαμένη
[6, 5]	ἤθελε καὶ οὐ νενόηκεν ἡ	γυνή,	φανερώτερον ἤρξατο λέγειν. αὐτὸ τοῦτο
[6, 9]	εἰπεῖν τι περὶ αὐτῆς, μὴ	δόξῃ	παιδαριώδης εἶναι παντάπασιν, ἐν πολέμῳ
[6, 3]	λόγον εἰς ἔπαινον. σεμνῶς" ἔφη	διανοῇ,	βασιλεῦ. μὴ τὴν ὁμοίαν τοῖς
[6, 6]	καὶ δέσποινα βάρβαρος; ἄγε δή,	Καλλιρόη,	βούλευσαί τι γενναῖον, Ἑρμοκράτους ἄξιον·
[6, 4]	ἐπιλέλησαι" φησί, δέσποτα, τῶν γεγονότων·	Καλλιρόη	γὰρ ἄνδρα οὐκ ἔχει, μένει
[6, 5]	ἐκ τῆς ὁμιλίας μνώμενος κέρδος.	Καλλιρόη	δὲ εὐθὺς τὴν καρδίαν ἐπλήγη
[6, 6]	ἀπαγγείλῃ βασιλεῖ περὶ τῶν γεγονότων·	Καλλιρόη	δὲ καθ´ ἑαυτὴν γενομένη ταῦτα"
[6, 7]	θεὸν φανερὸν νομίζουσι τὸν βασιλέα.	Καλλιρόη	δὲ καὶ αὐτοῦ τοῦ Διὸς
[6, 2]	Διονύσιος, καὶ πρὸ τούτων Χαιρέας.	Καλλιρόη	δὲ οὐκ ἠδύνατο λυπεῖσθαι φανερῶς
[6, 5]	καὶ ὅταν πλουτήσῃς ἐμοῦ μνημόνευε.	Καλλιρόη	δὲ τὸ μὲν πρῶτον ὥρμησεν,
[6, 2]	θυμηδίαις ὄντων μόνοι τρεῖς ἐλυποῦντο,	Καλλιρόη,	Διονύσιος, καὶ πρὸ τούτων Χαιρέας.
[6, 7]	βασιλέως κελεύοντος. εἰδὼς δὲ ὅτι	Καλλιρόη	καιρὸν οὐ δώσει, διακρούσεται δὲ
[6, 6]	δὲ μὴ καὶ πρὸς ἐκείνην	Καλλιρόη	κατείπῃ τοὺς λόγους· Στάτειραν δὲ
[6, 1]	οὖν μέλλομεν πράττειν ἕωθεν; ἄπεισι	Καλλιρόη	λοιπὸν εἰς Μίλητον ἢ εἰς
[6, 6]	μυρίων παθῶν μεστός, ὀργιζόμενος μὲν	Καλλιρόῃ,	λυπούμενος δὲ ἐφ´ ἑαυτῷ, φοβούμενος
[6, 9]	ταῖς ἄλλαις γυναιξὶν ἀκολουθείτω. καὶ	Καλλιρόη	μὲν οὕτως ἐξῆλθε Βαβυλῶνος οὐκ
[6, 6]	περιβόητον αὐτοὶ ποιήσουσι τὴν πρᾶξιν,	Καλλιρόη	μὲν ὑπ´ ἀλαζονείας ὅτι αὐτῆς
[6, 1]	ἀλλὰ καὶ συνεβούλευον ὡς παρούσῃ	Καλλιρόῃ	μὴ παρῇς τὸν παρθένιον· ἑλοῦ
[6, 5]	πρὸς τὴν ἀρχὴν τοῦ λόγου	Καλλιρόη	περιχαρὴς ἐγένετο· φύσει γὰρ ἄνθρωπος,
[6, 6]	τῆς βασιλίδος, ὥστε μηδὲ δύνασθαι	Καλλιρόῃ	προσελθεῖν· σὺ δὲ ἐκέλευσάς μοι,
[6, 7]	ἀνεμίμνησκεν οἵους μὲν ὀφθαλμοὺς ἔχει	Καλλιρόη,	πῶς δὲ καλὸν τὸ πρόσωπον.
[6, 2]	ἦν, εἰ ἐν Συρακούσαις θαπτομένῃ	Καλλιρόῃ	συνετάφην· ἀλλὰ καὶ τότε σύ
[6, 6]	ὑμᾶς ὄψομαι. νῦν ὡς ἀληθῶς	Καλλιρόη	τέθνηκεν. ἐκ τοῦ τάφου μὲν
[6, 7]	οὐδὲ ἀποθανεῖν θέλουσιν ἔξεστι. κατεγέλασε	Καλλιρόη	τῆς ἀπειλῆς καὶ ἔφη οὐ
[6, 2]	κύριος, καὶ οὐδὲ ἡ ἐπιστολὴ	Καλλιρόῃ	τότε σοῦ μὴ θέλοντος ἐδόθη.
[6, 1]	δὲ γήμας ἀπέκτεινε· μνημονεύειν ὀφείλει	Καλλιρόη	τοῦ γάμου· γνωστὸν δὲ καὶ
[6, 7]	τὸν Μιθριδάτου δοῦλον προτιμᾷς; ἠγανάκτησε	Καλλιρόη	Χαιρέου λοιδορηθέντος καὶ εὐφήμησον" εἶπεν,
[6, 6]	μὴ καὶ πρὸς ἐκείνην Καλλιρόη	κατείπῃ	τοὺς λόγους· Στάτειραν δὲ βαρυθυμοῦσαν
[6, 4]	πομπήν. ταχέως δὲ ἐνεπλήσθη τὰ	ὄρη	βοώντων, θεόντων, κυνῶν ὑλασσόντων, ἵππων
[6, 1]	σεαυτόν. ἀγνοεῖς μέν, ἀλλὰ ἐρᾷς·	ἐλεγχθήσῃ	δὲ μᾶλλον, ὅταν αὐτὴν μὴ
[6, 7]	χάριν δώσεις· εἰ δὲ μή,	πείσῃ	ἄκουσα ἃ πάσχουσιν οἱ βασιλέως
[6, 7]	κάλλιον} ἵνα καὶ τὸν ἄνδρα	κομίσῃ;	τάχα μὲν οὐδὲ Χαιρέας γνοίη
[6, 2]	καὶ πᾶς στενωπὸς συμπόσιον ἦν,	κνίση	δ´ οὐρανὸν ἷκεν ἑλισσομένη περὶ
[6, 1]	μόνον, ἀλλὰ καὶ συνεβούλευον ὡς	παρούσῃ	Καλλιρόῃ μὴ παρῇς τὸν παρθένιον·
[6, 5]	κρίσιν, ἵνα μηκέτι ἐνοχλῶ μηδὲ	τῇ	βασιλίδι. δόξας δὲ ὁ εὐνοῦχος
[6, 6]	δὲ καταπροδιδόναι τὴν ὑπηρεσίαν χαριζόμενος	τῇ	βασιλίδι. ἐδεδοίκει δὲ μὴ καὶ
[6, 5]	παυσώμεθα τοίνυν λαλοῦντες, μὴ καὶ	τῇ	βασιλίδι τις ἡμᾶς διαβαλεῖ. καὶ
[6, 7]	δὲ τὴν ὁμιλίαν ἐξεπίτηδες συνοῦσα	τῇ	βασιλίδι, τοῦτο δὴ θεραπεῦσαι θέλων
[6, 9]	ὅσῳ κἂν εἷς ἀνὴρ παρεσκεύασε.	~Τῇ	δὲ πέμπτῃ τῶν ἡμερῶν μετὰ
[6, 2]	ἡσυχῆ καὶ λανθάνουσα ὑπέστενε καὶ	τῇ	ἑορτῇ κατηρᾶτο· Διονύσιος δ´ ἑαυτῷ,
[6, 1]	~Ἐπεὶ δὲ ἔμελλε βασιλεὺς	τῇ	ὑστεραίᾳ δικάζειν πότερον Χαιρέου γυναῖκα
[6, 7]	ὅτι ἐρᾷ. ὦ" φησὶ πασῶν	ἀνοητοτάτη	γυναικῶν, τοῦ βασιλέως τὸν Μιθριδάτου
[6, 9]	εἷς ἀνὴρ παρεσκεύασε. ~Τῇ δὲ	πέμπτῃ	τῶν ἡμερῶν μετὰ τὴν ἀγγελίαν
[6, 2]	καὶ λανθάνουσα ὑπέστενε καὶ τῇ	ἑορτῇ	κατηρᾶτο· Διονύσιος δ´ ἑαυτῷ, διότι
[6, 1]	τοῦτο γὰρ ἔξεστι καὶ ἰδιώτῃ	δικαστῇ.	~Ἡμέρας οὖν φανείσης οἱ μὲν
[6, 8]	στρατιὰν ἐπὶ ποταμὸν Εὐφράτην ἀθροίζεσθαι.	ῥᾴστη	δέ ἐστι Πέρσαις ἡ παρασκευὴ
[6, 5]	διαβαλεῖ. καὶ ἡ μὲν ἀπέδραμεν,	ἔστη	δὲ ὁ εὐνοῦχος ἀχανής· οἷα
[6, 7]	εἰς τὸ δικαστήριον, οἵα δὲ	ἔστη,	πῶς ἐλάλησε, πῶς ἐσίγησε, πῶς
[6, 3]	μυρίαι γυναῖκες, ἀλλὰ καὶ Στάτειρα	καλλίστη	τῶν ὑπὸ τὸν ἥλιον, ἧς
[6, 6]	δικαστηρίῳ. πόσοις με παρέδωκας; λῃσταῖς,	θαλάττῃ,	τάφῳ, δουλείᾳ, κρίσει. πάντων δέ
[6, 5]	τὸν τόπον καὶ τίς ἐστιν	αὐτὴ	καὶ τίς ὁ λέγων, τὴν
[6, 7]	δὲ εὐνοῦχος ἐπέθετο μᾶλλον καὶ	σεαυτῇ"	φησὶ τῆς βραδυτῆτος αἰτία γίνῃ.
[6, 2]	νεκρόν. εἰ δ´ οὖν, ἐκείμην	ταύτῃ	τὰ μετὰ ταῦτα κερδήσας, τὴν
[6, 1]	κρίσιν· τοῦτο γὰρ ἔξεστι καὶ	ἰδιώτῃ	δικαστῇ. ~Ἡμέρας οὖν φανείσης οἱ
[6, 8]	ῥᾴστη δέ ἐστι Πέρσαις ἡ	παρασκευὴ	τῆς δυνάμεως. συντέτακται γὰρ ἀπὸ
[6, 4]	δὲ ὕφασμα Βαβυλώνιον) καὶ τιάραν	ὑακινθινοβαφῆ·	χρύσεον δὲ ἀκινάκην ὑπεζωσμένος δύο
[6, 3]	καὶ βουλόμενον εἰπεῖν, τί κρύπτεις"	ἔφη	δέσποτα, δοῦλον σόν, εὔνουν σοι
[6, 3]	τὸν λόγον εἰς ἔπαινον. σεμνῶς"	ἔφη	διανοῇ, βασιλεῦ. μὴ τὴν ὁμοίαν
[6, 3]	προσεποιεῖτο ὅμως ἀγνοεῖν καὶ ποῖον"	ἔφη	κάλλος δύναται τῆς σῆς κρατῆσαι,
[6, 7]	κατεγέλασε Καλλιρόη τῆς ἀπειλῆς καὶ	ἔφη	οὐ νῦν πρῶτον πείσομαί τι
[6, 4]	καὶ δικαίως ἄρα σε ἐγὼ"	ἔφη	πάντων προτιμῶ· σὺ γὰρ εὐνούστατος
[6, 3]	λόγον καὶ μὴ σύ γε"	ἔφη	τοιοῦτο μηδὲν εἴπῃς, ἵνα γυναῖκα
[6, 2]	φανερῶς ἐν τοῖς βασιλείοις, ἀλλ´	ἡσυχῆ	καὶ λανθάνουσα ὑπέστενε καὶ τῇ
[6, 1]	αὐτὸν καὶ ἐν ταῖς ὁμιλίαις	ἡσυχῆ	Καλλιρόην ὑποβλέποντα, καὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς
[6, 8]	ἐρωτικὴν ὁμιλίαν ταχέως μετέβαλεν ἡ	Τύχη,	καινοτέρων εὑροῦσα πραγμάτων ὑπόθεσιν· βασιλεῖ
[6, 5]	δὲ ἐκεῖνος, ὅτι ἐλεεῖτε γυναῖκα	δυστυχῆ.	δέομαι, θᾶττον ἀπαλλαξάτω με τῆς
[6, 1]	τί σοι πρακτέον ἐστίν, ὦ	ψυχή·	κατὰ σαυτὴν γενοῦ· σύμβουλον οὐκ
[6, 7]	ἀμφοτέρας· πεισθεῖσα μὲν βασιλεῖ δῶρα	λήψῃ	τὰ κάλλιστα καὶ ἄνδρα ὃν

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 13/12/2006