Livre, Chap. |
[6, 8] |
ἐγίνετο·
κίνησις
γὰρ
μεγάλη
Ἀσίαν
|
κατέλαβε. |
συγκαλέσας
οὖν
ὁ
βασιλεὺς
Περσῶν |
[6, 3] |
τὸν
λόγον
καὶ
μὴ
σύ
|
γε" |
ἔφη
τοιοῦτο
μηδὲν
εἴπῃς,
ἵνα |
[6, 3] |
μὲν
τυφομένου
τοῦ
πυρός,
ἔτι
|
γε |
μὴν
οὐδὲ
ἀμφίβολον
ἦν
οὐδὲ |
[6, 6] |
ποιήσει
γυνὴ
καὶ
δέσποινα
βάρβαρος;
|
ἄγε |
δή,
Καλλιρόη,
βούλευσαί
τι
γενναῖον, |
[6, 4] |
ἐμοί.
ἄπιθι
δὴ
καὶ
Καλλιρόην
|
ἄγε. |
δύο
δέ
σοι
προστάσσω,
μὴ |
[6, 1] |
δὲ
Διονυσίῳ
σπεύδοντες
ἀντέλεγον
πάλιν
|
ἐξήγαγε |
πειρατηρίου
τὴν
μέλλουσαν
φονεύεσθαι·
τάλαντον
|
[6, 7] |
δή
τις
φιλέλλην
καὶ
φιλάνθρωπος,
|
ἀπήγαγε |
τοῦ
πλήθους
τῶν
θεραπαινίδων.
ἡ |
[6, 3] |
σὺ
μόνος
κρατεῖν
καὶ
θεοῦ.
|
ἄπαγε |
δὴ
τὴν
σεαυτοῦ
ψυχὴν
εἰς |
[6, 6] |
δίκη
τῆς
δόξης.
ταύτην
δὲ
|
παρέμισγε |
τὴν
παλινῳδίαν,
εἴ
πως
ἀποστρέψαι
|
[6, 4] |
Βαβυλώνιον)
καὶ
τιάραν
ὑακινθινοβαφῆ·
χρύσεον
|
δὲ |
ἀκινάκην
ὑπεζωσμένος
δύο
ἄκοντας
ἐκράτει, |
[6, 9] |
καθεστηκότος
παιδιᾶς
ἐρωτικῆς
μνημονεύειν,
τὸ
|
δὲ |
ἀληθὲς
ἄσμενος
ἀπηλλαγμένος
καθάπερ
ἀγρίου
|
[6, 7] |
ὁδοί,
ὁποτέραν
βούλει
τρέπεσθαι.
μηνύσω
|
δὲ |
ἀμφοτέρας·
πεισθεῖσα
μὲν
βασιλεῖ
δῶρα |
[6, 1] |
σώσαντα,
μὴ
τὸν
ἀποκτείναντα·
τί
|
δὲ |
ἂν
πάλιν
ὀργισθῇ
Χαιρέας;
πάλιν |
[6, 4] |
διεδόθη
καὶ
πάντες
ἀνέστρεφον·
βασιλεὺς
|
δὲ |
ἀνηρτημένος
ταῖς
ἐλπίσιν
εἰσήλαυνεν
εἰς
|
[6, 6] |
Χαιρέας
ὑπὸ
ζηλοτυπίας.
οὐκ
ἔστι
|
δὲ |
ἄξιον
οὐδὲ
τὴν
βασιλίδα
λυπῆσαι, |
[6, 1] |
κάλλιστον
ὧν
αὐτὸς
ἐφορᾷ·
σὺ
|
δὲ |
ἀπελαύνεις
τὸ
δῶρον
τοῦ
θεοῦ; |
[6, 3] |
πλὴν
αὐτὸς
ὁ
ἐρώμενος·
τοῦτο
|
δὲ |
ἄρα
καὶ
τὸ
ᾀδόμενον
λόγιον |
[6, 7] |
ποίησον
οὕτως"
εἶπε
βασιλεύς.
Ἐλθὼν
|
δὲ |
Ἀρταξάτης
καὶ
προσκυνήσας
τὴν
βασιλίδα |
[6, 5] |
ἔχεις·
ἡδέως
σε
εἶδε.
κἀγὼ
|
δὲ |
αὐτὸν
ἀναμιμνήσκω
καὶ
ἐπαινῶ
σε |
[6, 3] |
μὲν
πρῶτον
ᾐδεῖτο
κἀκεῖνον·
ἰδὼν
|
δὲ |
αὐτὸν
Ἀρταξάτης
ἐρυθήματος
μεστὸν
καὶ |
[6, 1] |
εἶχεν
ἔνδον,
συνεχῶς
ἐφοίτα.
παρεφύλαττε
|
δὲ |
αὐτὸν
καὶ
ἐν
ταῖς
ὁμιλίαις
|
[6, 6] |
Καλλιρόη
κατείπῃ
τοὺς
λόγους·
Στάτειραν
|
δὲ |
βαρυθυμοῦσαν
μέγα
τι
βουλεύσειν
αὐτῷ |
[6, 6] |
λυπούμενος
δὲ
ἐφ´
ἑαυτῷ,
φοβούμενος
|
δὲ |
βασιλέα·
τάχα
γὰρ
οὐδὲ
πιστεύσειν |
[6, 8] |
βασιλικὸν
τοὺς
Αἰγυπτίους
ἀνῃρηκέναι,
κεχειροτονηκέναι
|
δὲ |
βασιλέα
τῶν
ἐπιχωρίων,
ἐκεῖνον
δὲ |
[6, 6] |
ὁμιλία
ἐρωτικὴ
παρ´
εὐνούχου·
ἂν
|
δὲ |
βιαιότερόν
τι
γένηται,
τότε
ἐστί |
[6, 1] |
πρῶτον
ἔσωσεν,
εἶτα
ἔγημε·
Χαιρέας
|
δὲ |
γήμας
ἀπέκτεινε·
μνημονεύειν
ὀφείλει
Καλλιρόη |
[6, 1] |
μὲν
οὖν
οἱ
ἄνδρες·
αἱ
|
δὲ |
γυναῖκες
οὐκ
ἐρρητόρευον
μόνον,
ἀλλὰ |
[6, 5] |
ἐξορύξαι
τοῦ
διαφθείροντος
αὐτήν,
οἷα
|
δὲ |
γυνὴ
πεπαιδευμένη
καὶ
φρενήρης,
ταχέως |
[6, 2] |
Περσῶν
πλῆθος
παρέπεμπε
Διονύσιον,
ὁ
|
δὲ |
δῆμος
Χαιρέαν.
συνευχαὶ
δὲ
καὶ |
[6, 3] |
περὶ
αὑτῆς
μῦθον
ἐκπέμπει.
προφάσει
|
δὲ |
δίκης
ἦλθεν
ἐπ´
ἐμὲ
καὶ
|
[6, 1] |
δὲ
τὴν
ἐλευθέραν
ἀγοράσαι.
οἱ
|
δὲ |
Διονυσίῳ
σπεύδοντες
ἀντέλεγον
πάλιν
ἐξήγαγε |
[6, 3] |
Ἔρως·
δεινὸν
μὲν
ὁμολογεῖν,
ἀληθῶς
|
δὲ |
ἑάλωκα.
ταῦτα
ἅμα
λέγων
ἐνεπλήσθη |
[6, 9] |
αὐτὸν
εἰσῆλθε
τοῦ
κάλλους·
ᾐδεῖτο
|
δὲ |
εἰπεῖν
τι
περὶ
αὐτῆς,
μὴ
|
[6, 8] |
αὐτοῖς
ἐγγύθεν
τὴν
βοήθειαν·
βραδυνόντων
|
δὲ |
εἰς
τοὐναντίον
ἅπαντα
χωρήσειν·
τοὺς
|
[6, 6] |
τοῦτό
σε
πάντες
ὑμνοῦσιν.
Ἕλληνες
|
δέ |
εἰσι
μικραίτιοι
καὶ
λάλοι.
περιβόητον |
[6, 8] |
δὲ
βασιλέα
τῶν
ἐπιχωρίων,
ἐκεῖνον
|
δὲ |
ἐκ
Μέμφεως
ὁρμώμενον
διαβεβηκέναι
μὲν |
[6, 1] |
κλέπτοντας
μὲν
τὴν
θέαν,
αὐτομάτως
|
δὲ |
ἐκεῖ
φερομένους.
Στάτειρα
μὲν
οὖν |
[6, 5] |
ἀμείψασθαι
τὸν
εὐνοῦχον
ὑπισχνουμένη.
πάλιν
|
δὲ |
ἐκεῖνος
ἀναλαβὼν
ἀπὸ
προοιμίων
ἤρξατο |
[6, 5] |
φησὶν
ἵλεῳ
βασιλεῖ
διαμένοιεν,
σοὶ
|
δὲ
|
ἐκεῖνος,
ὅτι
ἐλεεῖτε
γυναῖκα
δυστυχῆ. |
[6, 6] |
μηδὲ
δύνασθαι
Καλλιρόῃ
προσελθεῖν·
σὺ
|
δὲ
|
ἐκέλευσάς
μοι,
δέσποτα,
προνοεῖσθαι
τοῦ |
[6, 3] |
κάλλος·
πλὴν
οὐχ
ὁμολογεῖ·
προσποιεῖται
|
δὲ |
Ἑλληνὶς
εἶναι
Συρακοσία.
καὶ
τοῦτο |
[6, 1] |
~Ἐπεὶ
|
δὲ |
ἔμελλε
βασιλεὺς
τῇ
ὑστεραίᾳ
δικάζειν |
[6, 2] |
βοηθῇ
πρὸς
τὸν
υἱόν.
Πάντων
|
δὲ |
ἐν
θυμηδίαις
ὄντων
μόνοι
τρεῖς |
[6, 2] |
καὶ
ἐδονεῖτο
πᾶσα
Βαβυλών.
ὥσπερ
|
δὲ |
ἐν
Ὀλυμπίοις
τοὺς
ἀθλητὰς
ἔστι |
[6, 3] |
ἄβρωτον,
ἄποτον
ἐν
θήρᾳ.
θήρᾳ
|
δὲ |
ἐνδιατρίβειν
βέλτιον
ἢ
τοῖς
βασιλείοις |
[6, 4] |
κἀκείνη
θεᾶται
τὴν
πομπήν.
ταχέως
|
δὲ |
ἐνεπλήσθη
τὰ
ὄρη
βοώντων,
θεόντων, |
[6, 3] |
ἥλιον,
ἧς
ἀπολαύεις
μόνος.
ἐξουσία
|
δὲ |
ἔρωτα
καταλύει,
πλὴν
εἰ
μή |
[6, 6] |
ἀλήθειαν
ἀπέκρυπτε
τῶν
γεγονότων,
ἀσχολίαν
|
δὲ |
ἐσκήπτετο
καὶ
τήρησιν
ἀκριβῆ
τῆς
|
[6, 7] |
εἰσῆλθεν
εἰς
τὸ
δικαστήριον,
οἵα
|
δὲ |
ἔστη,
πῶς
ἐλάλησε,
πῶς
ἐσίγησε, |
[6, 8] |
ἐπὶ
ποταμὸν
Εὐφράτην
ἀθροίζεσθαι.
ῥᾴστη
|
δέ |
ἐστι
Πέρσαις
ἡ
παρασκευὴ
τῆς |
[6, 3] |
δύνασθαι
προσθεῖναι
τοῖς
λόγοις·
ἀποσιωπήσαντος
|
δὲ |
εὐθὺς
μὲν
Ἀρταξάτης
ἠπίστατο
πόθεν |
[6, 2] |
εὐνοῦχος
τὸ
προσταχθὲν
ἀπήγγειλε,
πάντα
|
δὲ
|
εὐθὺς
μεστὰ
θυόντων,
ἐστεφανωμένων.
αὐλὸς |
[6, 5] |
τῆς
ὁμιλίας
μνώμενος
κέρδος.
Καλλιρόη
|
δὲ |
εὐθὺς
τὴν
καρδίαν
ἐπλήγη
ὥσπερ |
[6, 7] |
λέγουσα
δακρύων
πηγὰς
ἀφῆκεν·
ὁ
|
δὲ |
εὐνοῦχος
ἐπέθετο
μᾶλλον
καὶ
σεαυτῇ" |
[6, 7] |
σπουδῆς
ἀπῄει
πρὸς
αὐτόν.
ὁ
|
δὲ |
εὐνοῦχος
ἰδὼν
τὴν
Καλλιρόην
μόνην |
[6, 2] |
δικῶν
τε
καὶ
πραγμάτων.
ὁ
|
δὲ |
εὐνοῦχος
τὸ
προσταχθὲν
ἀπήγγειλε,
πάντα |
[6, 6] |
μεστός,
ὀργιζόμενος
μὲν
Καλλιρόῃ,
λυπούμενος
|
δὲ |
ἐφ´
ἑαυτῷ,
φοβούμενος
δὲ
βασιλέα· |
[6, 4] |
κάλλιστον
θήραμα
θηράσας.
καὶ
Ἀρταξάτης
|
δὲ |
ἔχαιρε
νομίζων
πρὸς
ὑπηρεσίαν
ὑπεσχῆσθαι, |
[6, 7] |
προσεκύνησε
καὶ
τρέχουσα
ἄπεισι·
σὺ
|
δέ, |
ἡ
δούλη,
τὴν
εὐτυχίαν
οὐ |
[6, 4] |
γὰρ
ἄνδρα
οὐκ
ἔχει,
μένει
|
δὲ |
ἡ
κρίσις,
τίνι
ὀφείλει
γαμηθῆναι. |
[6, 9] |
τῆς
ἀριστείας
τὴν
γυναῖκα.
Καλλιρόην
|
δὲ |
ἡ
μὲν
βασιλὶς
οὐκ
ἤθελεν |
[6, 1] |
γάμοι.
τίς
εὐτυχέστερος
ἄρα;
διέσχιστο
|
δὲ |
ἡ
πόλις,
καὶ
οἱ
μὲν |
[6, 4] |
καὶ
προμετωπίδια
καὶ
προστερνίδια·
πορφύραν
|
δὲ |
ἠμφίεστο
Τυρίαν
(τὸ
δὲ
ὕφασμα |
[6, 7] |
τοῦ
πλήθους
τῶν
θεραπαινίδων.
ἡ
|
δὲ |
ἠπίστατο
μὲν
καὶ
εὐθὺς
ὠχρά |
[6, 8] |
ἄλλος
ἄλλο
τι
παρῄνει·
πᾶσι
|
δὲ |
ἤρεσκε
τὸ
σπεύδειν
καὶ
μηδὲ |
[6, 5] |
πεισθῶ
τοῦ
μεγάλου
βασιλέως.
εἰμὶ
|
δὲ |
θεραπαινίσιν
ὁμοία
Περσίδων
γυναικῶν.
μὴ |
[6, 6] |
βασιλεῖ
περὶ
τῶν
γεγονότων·
Καλλιρόη
|
δὲ |
καθ´
ἑαυτὴν
γενομένη
ταῦτα"
φησὶν |
[6, 7] |
φανερὸν
νομίζουσι
τὸν
βασιλέα.
Καλλιρόη
|
δὲ |
καὶ
αὐτοῦ
τοῦ
Διὸς
οὐκ |
[6, 1] |
τῆς
γυναικὸς
ἀντισυγκρινόμενον
ἐγγύς·
ὑπώπτευε
|
δὲ |
καὶ
βασιλέως
τὰς
πυκνὰς
εἰσόδους |
[6, 1] |
ὀφείλει
Καλλιρόη
τοῦ
γάμου·
γνωστὸν
|
δὲ |
καὶ
Διονυσίῳ
πρόσεστιν
εἰς
τὸ |
[6, 9] |
ἀλλὰ
τῶν
καλλίστων
ἀξιῶν.
τότε
|
δὲ |
καὶ
ἐλπίδος
εἶχέ
τι
κούφης, |
[6, 2] |
ὁ
δὲ
δῆμος
Χαιρέαν.
συνευχαὶ
|
δὲ |
καὶ
ἐπιβοήσεις
μυρίαι
τῶν
σπευδόντων |
[6, 9] |
μεταβολὰς
τοῖς
δυστυχοῦσι
βελτίονας,
τάχα
|
δὲ |
καὶ
τὴν
δίκην
ἕξειν
τέλος |
[6, 2] |
καὶ
εἴθε
σεαυτὸν
μόνον·
νῦν
|
δὲ |
καὶ
τὸ
τῆς
ψυχῆς
σου |
[6, 6] |
ὅτι
αὐτῆς
βασιλεὺς
ἐρᾷ,
Διονύσιος
|
δὲ |
καὶ
Χαιρέας
ὑπὸ
ζηλοτυπίας.
οὐκ |
[6, 2] |
ἂν
ἤρισαν
καὶ
θεοί.
βασιλεὺς
|
δὲ |
καλέσας
τὸν
εὐνοῦχον
Ἀρταξάτην,
ὃς |
[6, 3] |
μονονουχὶ
δήσας
παρεφύλαττεν
αὐτόν.
~Βασιλεὺς
|
δὲ |
καλέσας
τὸν
εὐνοῦχον,
ὃς
ἦν |
[6, 1] |
τὴν
γυναικωνῖτιν
εἰσῄει·
ἀφ´
οὗ
|
δὲ |
Καλλιρόην
εἶχεν
ἔνδον,
συνεχῶς
ἐφοίτα. |
[6, 4] |
οὔτε
ἀνθρώπων,
πάντων
βοώντων.
ἔβλεπε
|
δὲ |
Καλλιρόην
μόνην
τὴν
μὴ
παροῦσαν, |
[6, 7] |
μὲν
ὀφθαλμοὺς
ἔχει
Καλλιρόη,
πῶς
|
δὲ |
καλὸν
τὸ
πρόσωπον.
τὰς
τρίχας |
[6, 6] |
ἀτυχῶς
μέν,
ἀλλὰ
διελέχθη·
δόξει
|
δὲ |
καταπροδιδόναι
τὴν
ὑπηρεσίαν
χαριζόμενος
τῇ |
[6, 7] |
ἄφωνος,
ἠκολούθει
δὲ
ὅμως.
ἐπεὶ
|
δὲ |
κατέστησαν
μόνοι,
λέγει
πρὸς
αὐτὴν |
[6, 3] |
ψυχὴν
εἰς
πάσας
ἡδονάς.
μάλιστα
|
δὲ |
κυνηγεσίοις
ἐξαιρέτως
χαίρεις·
οἶδα
γάρ |
[6, 4] |
νομίζων
πρὸς
ὑπηρεσίαν
ὑπεσχῆσθαι,
βραβεύσειν
|
δὲ |
λοιπὸν
ἅρμα
βασιλικόν,
χάριν
εἰδότων |
[6, 4] |
χάριν
εἰδότων
ἀμφοτέρων
αὐτῷ,
Καλλιρόης
|
δὲ |
μᾶλλον·
ἔκρινε
γὰρ
τὴν
πρᾶξιν |
[6, 1] |
ἀγνοεῖς
μέν,
ἀλλὰ
ἐρᾷς·
ἐλεγχθήσῃ
|
δὲ
|
μᾶλλον,
ὅταν
αὐτὴν
μὴ
βλέπῃς. |
[6, 6] |
τάφου
μὲν
ἐξῆλθον,
οὐκ
ἐξάξει
|
δέ |
με
ἐντεῦθεν
λοιπὸν
οὐδὲ
Θήρων |
[6, 2] |
ἷκεν
ἑλισσομένη
περὶ
καπνῷ·
βασιλεὺς
|
δὲ |
μεγαλοπρεπεῖς
θυσίας
παρέστησε
τοῖς
βωμοῖς. |
[6, 8] |
οἰκείους
ἐνδώσειν
ὡς
ἀμελουμένους.
εὐτύχημα
|
δὲ |
μέγιστον
βασιλεῖ
γεγονέναι
τὸ
μήτε |
[6, 4] |
ἴδιον
Ἔρωτος
τὸ
φιλόκοσμον·
ἤθελε
|
δὲ |
μέσος
ὑπὸ
Καλλιρόης
ὁραθῆναι,
καὶ |
[6, 1] |
καὶ
τὸν
πατέρα
ἴδῃς·
εἰ
|
δὲ |
μή,
ζήσεις
ἐπὶ
ξένης
ὡς |
[6, 6] |
ὑπηρεσίαν
χαριζόμενος
τῇ
βασιλίδι.
ἐδεδοίκει
|
δὲ |
μὴ
καὶ
πρὸς
ἐκείνην
Καλλιρόη |
[6, 7] |
πρόσκαιρον
αὐτῷ
χάριν
δώσεις·
εἰ
|
δὲ |
μή,
πείσῃ
ἄκουσα
ἃ
πάσχουσιν |
[6, 7] |
ὦ
γύναι,
σκέψεως
καιρόν.
σκέπτου
|
δὲ |
μὴ
περὶ
σεαυτῆς
μόνης,
ἀλλὰ
|
[6, 5] |
ὑπὸ
ξίφους
τοῦ
λόγου·
προσεποιεῖτο
|
δὲ
|
μὴ
συνιέναι
καὶ
θεοὶ"
φησὶν |
[6, 5] |
θησαυρόν
σοι
κεκόμικα·
καὶ
σὺ
|
δὲ |
μνημόνευέ
μου
τῆς
εὐεργεσίας·
εὐχάριστον |
[6, 6] |
θαλάττῃ,
τάφῳ,
δουλείᾳ,
κρίσει.
πάντων
|
δέ |
μοι
βαρύτατον
ὁ
ἔρως
ὁ |
[6, 7] |
~Παραυτίκα
μὲν
οὖν
ἔπεισε,
πάλιν
|
δὲ |
νυκτὸς
γενομένης
ἀνεκάετο
καὶ
ὁ |
[6, 5] |
καὶ
ἡ
μὲν
ἀπέδραμεν,
ἔστη
|
δὲ |
ὁ
εὐνοῦχος
ἀχανής·
οἷα
γὰρ |
[6, 5] |
ἐνοχλῶ
μηδὲ
τῇ
βασιλίδι.
δόξας
|
δὲ |
ὁ
εὐνοῦχος
ὅτι
ἀσαφῶς
εἴρηκεν |
[6, 1] |
πρὸ
τῆς
δίκης
ἐφειστήκει·
κατέκειντο
|
δὲ
|
οἱ
βασιλεῖς
οὐχ
ὁμοίους
λαμβάνοντες |
[6, 8] |
πολεμίους
καταφρονήσειν
ὡς
δεδιότων,
τοὺς
|
δὲ |
οἰκείους
ἐνδώσειν
ὡς
ἀμελουμένους.
εὐτύχημα |
[6, 7] |
τε
ἦν
καὶ
ἄφωνος,
ἠκολούθει
|
δὲ
|
ὅμως.
ἐπεὶ
δὲ
κατέστησαν
μόνοι, |
[6, 3] |
καὶ
αὐτοῦ
τοῦ
Διός·
ἠπίστουν
|
δὲ
|
ὅμως
ὅτι
δύναταί
τις
παρ´ |
[6, 4] |
ἄλλης
στρατιᾶς
τὸ
ἐπίλεκτον.
πάντων
|
δὲ |
ὄντων
ἀξιοθεάτων
διαπρεπέστατος
ἦν
αὐτὸς |
[6, 9] |
τῶν
ὑπηκόων
μένειν
ἐξῆν.
κοσμησάμενος
|
δὲ |
ὅπλοις
καλλίστοις
καὶ
ποιήσας
στῖφος |
[6, 7] |
ἔξεστιν
ἀντειπεῖν
βασιλέως
κελεύοντος.
εἰδὼς
|
δὲ |
ὅτι
Καλλιρόη
καιρὸν
οὐ
δώσει, |
[6, 1] |
οὐκ
ἀπέλιπεν·
οὐκ
ἀπελείφθη.
Διονύσιος
|
δὲ |
οὐκ
ἔπεισεν,
οὐκ
ἔγημεν.
λῃσταὶ |
[6, 2] |
καὶ
πρὸ
τούτων
Χαιρέας.
Καλλιρόη
|
δὲ |
οὐκ
ἠδύνατο
λυπεῖσθαι
φανερῶς
ἐν |
[6, 2] |
τοιαῦτα
μὲν
ὠδύρετο
Διονύσιος,
Χαιρέας
|
δὲ |
οὐχ
ἥπτετο
τροφῆς,
οὐδὲ
ὅλως |
[6, 1] |
οὖν
ἡδεῖαν
ἡμέραν
ἐξεδέχετο,
βασιλεὺς
|
δὲ |
οὐχ
ὁμοίαν,
ἀλλ´
ἠγρύπνει
δι´ |
[6, 8] |
περὶ
αὐτὸν
δύναμιν
ἐξάγειν,
διαπέμψαι
|
δὲ |
πανταχόσε
κελεύοντα
τὴν
στρατιὰν
ἐπὶ |
[6, 8] |
ὧντινων,
ποῖα
καὶ
πόσα.
τοσούτῳ
|
δὲ |
παρασκευάζεται
χρόνῳ
πάντα
ὑπὸ
πάντων, |
[6, 6] |
ἡ
δίκη
τῆς
δόξης.
ταύτην
|
δὲ |
παρέμισγε
τὴν
παλινῳδίαν,
εἴ
πως |
[6, 8] |
βασιλεύς,
κατεπλάγησαν
δὲ
Πέρσαι·
κατήφεια
|
δὲ |
πᾶσαν
ἔσχε
Βαβυλῶνα.
τότε
καὶ |
[6, 8] |
τὸν
ἀριθμὸν
δεῖ
παρέχειν,
ποῖα
|
δὲ |
πεζὴν
στρατιὰν
καὶ
πόσην,
τίνας |
[6, 9] |
κἂν
εἷς
ἀνὴρ
παρεσκεύασε.
~Τῇ
|
δὲ |
πέμπτῃ
τῶν
ἡμερῶν
μετὰ
τὴν |
[6, 8] |
ἐταράχθη
μὲν
ὁ
βασιλεύς,
κατεπλάγησαν
|
δὲ |
Πέρσαι·
κατήφεια
δὲ
πᾶσαν
ἔσχε
|
[6, 2] |
τὸ
βασιλικὸν
ἡτοίμαζον
δικαστήριον·
τὸ
|
δὲ |
πλῆθος
συνέτρεχεν
ἐπὶ
τὰ
βασίλεια, |
[6, 1] |
ἄλλοτε
δ´
αὖτε
ὕπτιος,
ἄλλοτε
|
δὲ |
πρηνής,
ἐννοούμενος
καθ´
αὑτὸν
καὶ |
[6, 7] |
τιμιωτέραν,
ὡς
ἀρέσασαν
βασιλεῖ.
τοῦτο
|
δὲ |
προσέθηκεν
οὐχὶ
δι´
ἐκείνην
ἀλλὰ |
[6, 6] |
δέσποτα,
προνοεῖσθαι
τοῦ
λαθεῖν.
ὀρθῶς
|
δὲ |
προσέταξας·
ἀνείληφας
γὰρ
τὸ
σεμνότατον |
[6, 5] |
κύριον
ὑπέρριψας
Διονυσίου
δούλῃ.
θαυμάζω
|
δὲ |
πῶς
συνετώτατος
ὑπάρχων
ἀγνοεῖς
τὴν |
[6, 3] |
δρᾶμα
τοῦτο
ἐκείνη
κατεσκεύασε.
θαυμάζω
|
δέ |
σε
πῶς
ἐτόλμησας
Στάτειραν
λέγειν |
[6, 7] |
οὐ
ζηλοτυπήσει
τὸν
κρείττονα·
δόξει
|
δέ |
σε
τιμιωτέραν,
ὡς
ἀρέσασαν
βασιλεῖ. |
[6, 2] |
εἶδε;
τίς
ἂν
προσῆλθε;
φέρων
|
δὲ |
σεαυτὸν
εἰς
μέσους
ἔρριψας
τοὺς |
[6, 8] |
τῆς
ὁμιλίας
ἥψατο
Καλλιρόης.
~Πᾶσαν
|
δὲ |
σκέψιν
καὶ
πᾶσαν
ἐρωτικὴν
ὁμιλίαν |
[6, 4] |
παρήρτητο,
Σηρῶν
ἔργον
πολυτελέστατον.
καθῆστο
|
δὲ |
σοβαρός·
ἔστι
γὰρ
ἴδιον
Ἔρωτος
|
[6, 4] |
δὴ
καὶ
Καλλιρόην
ἄγε.
δύο
|
δέ |
σοι
προστάσσω,
μὴ
ἄκουσαν,
μήτε |
[6, 1] |
καὶ
πάντες
τοῦτο
ἴσασι.
μάλιστα
|
δὲ |
Στάτειραν
αἰδοῦμαι.
μήτε
οὖν
δημοσίευε |
[6, 8] |
ὁρμώμενον
διαβεβηκέναι
μὲν
Πηλούσιον,
ἤδη
|
δὲ |
Συρίαν
καὶ
Φοινίκην
κατατρέχειν,
ὡς |
[6, 7] |
παρευδοκιμούμενος.
κἀκεῖνος
μὲν
ἀπηλλάγη,
τὸ
|
δὲ |
τελευταῖον
τῆς
ὁμιλίας
ἥψατο
Καλλιρόης. |
[6, 1] |
ἔγημεν.
λῃσταὶ
ἐπώλησαν·
οὐκ
ἐξὸν
|
δὲ |
τὴν
ἐλευθέραν
ἀγοράσαι.
οἱ
δὲ |
[6, 7] |
Καλλιρόη
καιρὸν
οὐ
δώσει,
διακρούσεται
|
δὲ |
τὴν
ὁμιλίαν
ἐξεπίτηδες
συνοῦσα
τῇ |
[6, 8] |
πυρὸς
αἰφνίδιον
ἐπιρρυέντος
αὐταῖς.
πρὸς
|
δὲ |
τὴν
φήμην
ἐταράχθη
μὲν
ὁ |
[6, 2] |
λέγων
ὥρμησεν
ἐπὶ
ξίφος,
κατέσχε
|
δὲ |
τὴν
χεῖρα
Πολύχαρμος
καὶ
μονονουχὶ |
[6, 3] |
Ἑλληνὶς
εἶναι
Συρακοσία.
καὶ
τοῦτο
|
δὲ |
τῆς
ἀπάτης
ἐστὶ
σημεῖον.
ἐλεγχθῆναι |
[6, 9] |
τηλικούτῳ
γυναικὸς
εὐμόρφου
μνημονεύων.
βιαζομένης
|
δὲ |
τῆς
ὁρμῆς
πρὸς
μὲν
Στάτειραν
|
[6, 5] |
κάλλος
μὲν
θεῖον
εὐτύχησας,
μέγα
|
δέ |
τι
ἀπ´
αὐτοῦ
καὶ
σεμνὸν |
[6, 9] |
αὐτῷ
συνῄδει
τὸν
ἔρωτα,
ἐπενόησε
|
δέ |
τι
τοιοῦτον.
ἔθος
ἐστὶν
αὐτῷ |
[6, 2] |
σὺ
κρείττων,
σὺ
νικᾷς.
ἦν
|
δὲ |
τὸ
ἆθλον
οὐ
κότινος,
οὐ |
[6, 5] |
ὅταν
πλουτήσῃς
ἐμοῦ
μνημόνευε.
Καλλιρόη
|
δὲ |
τὸ
μὲν
πρῶτον
ὥρμησεν,
εἰ
|
[6, 7] |
πῶς
ᾐδέσθη,
πῶς
ἔκλαυσε.
διαγρυπνήσας
|
δὲ |
τὸ
πλεῖστον
μέρος
καὶ
τοσοῦτον |
[6, 8] |
πεζὴν
στρατιὰν
καὶ
πόσην,
τίνας
|
δὲ |
τοξότας
καὶ
πόσα
ἑκάστους
ἅρματα |
[6, 2] |
οὐδὲ
ὅλως
ἤθελε
ζῆν.
Πολυχάρμου
|
δὲ |
τοῦ
φίλου
κωλύοντος
αὐτὸν
ἀποκαρτερεῖν |
[6, 9] |
τὴν
στρατεύσιμον
εἶχον
ἡλικίαν.
ἐν
|
δὲ |
τούτοις
ἐξῆλθε
καὶ
Διονύσιος·
Ἴων |
[6, 7] |
τὴν
μανίαν
τὴν
σήν,
τοὐναντίον
|
δέ, |
ὑπεσχόμην
ὑπὲρ
σοῦ.
πάρεισιν
οὖν |
[6, 4] |
πορφύραν
δὲ
ἠμφίεστο
Τυρίαν
(τὸ
|
δὲ |
ὕφασμα
Βαβυλώνιον)
καὶ
τιάραν
ὑακινθινοβαφῆ· |
[6, 4] |
μεγίστῳ
χρύσεον
ἔχοντι
χαλινόν,
χρύσεα
|
δὲ |
φάλαρα
καὶ
προμετωπίδια
καὶ
προστερνίδια· |
[6, 2] |
καὶ
ἡδέως
κολαζόμενον
ὁρᾷς.
εἰ
|
δὲ |
φίλος
ἦς,
οὐκ
ἂν
ἐφθόνεις |
[6, 4] |
δοῦλος,
ὡς
βάρβαρος.
οὐκ
ᾔδει
|
δὲ |
φρόνημα
Ἑλληνικὸν
εὐγενὲς
καὶ
μάλιστα
|
[6, 5] |
σου
θεοί.
διὰ
τοῦτό
σε
|
ἐνθάδε |
ἤγαγον,
πρόφασιν
εὑρόντες
τὴν
δίκην, |
[6, 4] |
παρὼν
καὶ
λέγων
οἷον
ἦν
|
ἐνθάδε |
Καλλιρόην
ἰδεῖν,
κνήμας
ἀνεζωσμένην
καὶ |
[6, 3] |
λέγεις,
ὅτι
θεῶν
τίς
ἐστιν
|
ἥδε |
ἡ
γυνή·
οὐδὲ
γὰρ
ἀνθρώπινον |
[6, 6] |
οὐδ´
ἑαυτῷ.
~Καταλειφθεὶς
οὖν
καὶ
|
μηδὲ |
ἀποκρίσεως
καταξιωθεὶς
ἀπηλλάττετο
μυρίων
παθῶν |
[6, 6] |
τήρησιν
ἀκριβῆ
τῆς
βασιλίδος,
ὥστε
|
μηδὲ |
δύνασθαι
Καλλιρόῃ
προσελθεῖν·
σὺ
δὲ
|
[6, 8] |
δὲ
ἤρεσκε
τὸ
σπεύδειν
καὶ
|
μηδὲ |
μίαν
ἡμέραν,
εἰ
δυνατόν,
ἀναβαλέσθαι |
[6, 5] |
τὴν
κρίσιν,
ἵνα
μηκέτι
ἐνοχλῶ
|
μηδὲ |
τῇ
βασιλίδι.
δόξας
δὲ
ὁ |
[6, 5] |
πρῶτον
εὐαγγέλιον
ἔχεις·
ἡδέως
σε
|
εἶδε. |
κἀγὼ
δὲ
αὐτὸν
ἀναμιμνήσκω
καὶ |
[6, 2] |
μὴ
θέλοντος
ἐδόθη.
τίς
ἂν
|
εἶδε; |
τίς
ἂν
προσῆλθε;
φέρων
δὲ |
[6, 5] |
οὖν
ἔδοξεν
ἀποδίδοσθαι
Χαιρέᾳ
καὶ
|
ἔσπευδε |
τοῦτο
ἀκοῦσαι,
καὶ
τῶν
εὐαγγελίων
|
[6, 7] |
δούλη,
τὴν
εὐτυχίαν
οὐ
φέρεις,
|
οὐδὲ
|
ἀγαπᾷς
ὅτι
σε
παρακαλεῖ
κελεῦσαι |
[6, 3] |
γε
μὴν
οὐδὲ
ἀμφίβολον
ἦν
|
οὐδὲ |
ἄδηλον
ὅτι
Καλλιρόης
παρούσης
οὐκ |
[6, 7] |
Διὸς
οὐκ
ἂν
ἠσπάσατο
γάμους,
|
οὐδὲ |
ἀθανασίαν
προετίμησεν
ἂν
ἡμέρας
μιᾶς |
[6, 7] |
πόλεως
πρώτης,
ἣν
οὐκ
ἐνίκησαν
|
οὐδὲ |
Ἀθηναῖοι
οἱ
ἐν
Μαραθῶνι
καὶ |
[6, 3] |
τοῦ
πυρός,
ἔτι
γε
μὴν
|
οὐδὲ |
ἀμφίβολον
ἦν
οὐδὲ
ἄδηλον
ὅτι |
[6, 7] |
βασιλέως
ἐχθροί,
μόνοις
γὰρ
τούτοις
|
οὐδὲ |
ἀποθανεῖν
θέλουσιν
ἔξεστι.
κατεγέλασε
Καλλιρόη |
[6, 3] |
τίς
ἐστιν
ἥδε
ἡ
γυνή·
|
οὐδὲ |
γὰρ
ἀνθρώπινον
τὸ
κάλλος·
πλὴν |
[6, 3] |
μὲν
Ἀρταξάτης
ἠπίστατο
πόθεν
ἐτρώθη.
|
οὐδὲ |
γὰρ
πρότερον
ἀνύποπτος
ἦν,
ἀλλὰ
|
[6, 9] |
οὐκ
ἤθελεν
ἐπάγεσθαι·
διὰ
τοῦτο
|
οὐδὲ |
ἐμνημόνευσεν
αὐτῆς
πρὸς
βασιλέα
οὐδὲ |
[6, 9] |
οὐδὲ
ἐμνημόνευσεν
αὐτῆς
πρὸς
βασιλέα
|
οὐδὲ |
ἐπύθετο
τί
κελεύει
γενέσθαι
περὶ |
[6, 2] |
ἦς
ἐν
Μιλήτῳ
κύριος,
καὶ
|
οὐδὲ |
ἡ
ἐπιστολὴ
Καλλιρόῃ
τότε
σοῦ |
[6, 6] |
ἐξάξει
δέ
με
ἐντεῦθεν
λοιπὸν
|
οὐδὲ |
Θήρων
ὁ
λῃστής.
ὦ
κάλλος |
[6, 2] |
Χαιρέας
δὲ
οὐχ
ἥπτετο
τροφῆς,
|
οὐδὲ
|
ὅλως
ἤθελε
ζῆν.
Πολυχάρμου
δὲ |
[6, 6] |
φοβούμενος
δὲ
βασιλέα·
τάχα
γὰρ
|
οὐδὲ |
πιστεύσειν
αὐτὸν
ὅτι
ἀτυχῶς
μέν, |
[6, 9] |
Στάτειραν
αὐτὴν
οὐδὲν
εἶπεν,
ἀλλ´
|
οὐδὲ |
πρὸς
τὸν
εὐνοῦχον,
ἐπειδὴ
αὐτῷ |
[6, 6] |
ζηλοτυπίας.
οὐκ
ἔστι
δὲ
ἄξιον
|
οὐδὲ |
τὴν
βασιλίδα
λυπῆσαι,
ἣν
εὐμορφοτέραν |
[6, 2] |
εἰ
Καλλιρόης
ἀνήρ
ἐστιν.
ἀλλ´
|
οὐδὲ |
τὴν
ὁποιανδήποτε
κρίσιν
ὁ
βάσκανος |
[6, 7] |
τὸν
ἄνδρα
κομίσῃ;
τάχα
μὲν
|
οὐδὲ
|
Χαιρέας
γνοίη
τὸ
πραχθέν,
ἀλλὰ |
[6, 9] |
οὕτως
ἐξῆλθε
Βαβυλῶνος
οὐκ
ἀηδῶς,
|
ἤλπιζε |
γὰρ
καὶ
Χαιρέαν
ἐξελεύσεσθαι·
πολλὰ |
[6, 5] |
θῦε
δὴ
τοῖς
θεοῖς
καὶ
|
μακάριζε |
σεαυτήν,
καὶ
νύττε
ὅπως
ἀρέσῃς |
[6, 1] |
τὸν
ἔρωτα
μήτε
τὴν
δίκην
|
ἀπάρτιζε. |
ἀρκεῖ
σοι
Καλλιρόην
κἂν
βλέπειν· |
[6, 2] |
μέσους
ἔρριψας
τοὺς
πολεμίους.
καὶ
|
εἴθε
|
σεαυτὸν
μόνον·
νῦν
δὲ
καὶ |
[6, 9] |
ἀκολουθείτω.
καὶ
Καλλιρόη
μὲν
οὕτως
|
ἐξῆλθε |
Βαβυλῶνος
οὐκ
ἀηδῶς,
ἤλπιζε
γὰρ |
[6, 9] |
εἶχον
ἡλικίαν.
ἐν
δὲ
τούτοις
|
ἐξῆλθε |
καὶ
Διονύσιος·
Ἴων
γὰρ
ἦν |
[6, 2] |
συνοδίας·
τάχα
γὰρ
οὐκ
ἂν
|
ἐξῆλθε |
τοῦ
τάφου
καταλιποῦσα
τὸν
νεκρόν. |
[6, 4] |
ἤκουεν
ἐκείνης
τῆς
μὴ
λαλούσης.
|
συνεξῆλθε |
γὰρ
ἐπὶ
τὴν
θήραν
ὁ |
[6, 9] |
ἀδιηγήτῳ
ταράχῳ
μνήμη
τις
αὐτὸν
|
εἰσῆλθε |
τοῦ
κάλλους·
ᾐδεῖτο
δὲ
εἰπεῖν |
[6, 2] |
τίς
ἂν
εἶδε;
τίς
ἂν
|
προσῆλθε; |
φέρων
δὲ
σεαυτὸν
εἰς
μέσους |
[6, 5] |
παρ´
ἐκείνῳ.
τοῦτο
γὰρ
προσέθηκεν·
|
εἴωθε |
γὰρ
πᾶς
δοῦλος,
ὅταν
διαλέγηταί |
[6, 6] |
τῆς
βασιλίδος
ζηλοτυπίαν,
ἣν
οὐκ
|
ἤνεγκε |
Χαιρέας,
ἀνὴρ
Ἕλλην.
τί
ποιήσει |
[6, 5] |
καὶ
φιλάνδρου.
~Καιρὸν
οὖν
ἐπιτηρήσας
|
ἧκε |
πρὸς
αὐτὴν
καὶ
μόνης
λαβόμενος
|
[6, 3] |
εἰ
μή
τις
ἐξ
οὐρανοῦ
|
καταβέβηκε
|
τῶν
ἄνωθεν
ἢ
ἐκ
θαλάττης |
[6, 3] |
καὶ
σιωπᾶν
δυνάμενον;
τί
τηλικοῦτον
|
συμβέβηκε |
δεινόν;
ὡς
ἀγωνιῶ
μή
τινα |
[6, 8] |
ἄλλο
τι
παρῄνει·
πᾶσι
δὲ
|
ἤρεσκε |
τὸ
σπεύδειν
καὶ
μηδὲ
μίαν |
[6, 5] |
τίς
ὁ
λέγων,
τὴν
ὀργὴν
|
μετέβαλε |
καὶ
κατειρωνεύσατο
λοιπὸν
τοῦ
βαρβάρου. |
[6, 3] |
Ἀρταξάτης
ὡς
εἰπών
τι
προπετές,
|
μετέβαλε |
τὸν
λόγον
εἰς
ἔπαινον.
σεμνῶς" |
[6, 4] |
γὰρ
ἴδιον
Ἔρωτος
τὸ
φιλόκοσμον·
|
ἤθελε |
δὲ
μέσος
ὑπὸ
Καλλιρόης
ὁραθῆναι, |
[6, 2] |
οὐχ
ἥπτετο
τροφῆς,
οὐδὲ
ὅλως
|
ἤθελε |
ζῆν.
Πολυχάρμου
δὲ
τοῦ
φίλου |
[6, 5] |
εὐνοῦχος
ὅτι
ἀσαφῶς
εἴρηκεν
ὃ
|
ἤθελε |
καὶ
οὐ
νενόηκεν
ἡ
γυνή, |
[6, 2] |
ὁ
δὲ
εὐνοῦχος
τὸ
προσταχθὲν
|
ἀπήγγειλε, |
πάντα
δὲ
εὐθὺς
μεστὰ
θυόντων, |
[6, 1] |
θέλεις
λυπεῖν;
Ἥλιος
προπάτωρ
σὸς
|
ἐξεῖλέ |
σοι
τοῦτο
τὸ
ζῶον,
κάλλιστον |
[6, 1] |
~Ἐπεὶ
δὲ
|
ἔμελλε |
βασιλεὺς
τῇ
ὑστεραίᾳ
δικάζειν
πότερον |
[6, 2] |
συνετάφην·
ἀλλὰ
καὶ
τότε
σύ
|
με |
βουλόμενον
ἀποθανεῖν
ἐκώλυσας
καὶ
ἀφείλω |
[6, 7] |
ἔμπειρός
εἰμι
τοῦ
δυστυχεῖν.
τί
|
με |
δύναται
βασιλεὺς
ὧν
πέπονθα
διαθεῖναι
|
[6, 6] |
μὲν
ἐξῆλθον,
οὐκ
ἐξάξει
δέ
|
με |
ἐντεῦθεν
λοιπὸν
οὐδὲ
Θήρων
ὁ |
[6, 2] |
ὑπάρχεις
φίλου
σχήματι·
βασανιζόμενον
γάρ
|
με |
κατέχεις
καὶ
ἡδέως
κολαζόμενον
ὁρᾷς. |
[6, 2] |
ὄναρ
καὶ
ὕπαρ
οἱ
θεοί
|
με |
μισοῦσι.
ταῦτα
λέγων
ὥρμησεν
ἐπὶ |
[6, 6] |
διὰ
σὲ
παρέστην
δικαστηρίῳ.
πόσοις
|
με |
παρέδωκας;
λῃσταῖς,
θαλάττῃ,
τάφῳ,
δουλείᾳ, |
[6, 2] |
θεοὶ
θυσίας
ἀπαιτοῦσι
καὶ
δεῖ
|
με |
πρῶτον
ἐκτελέσαι
τὰ
τῆς
εὐσεβείας. |
[6, 5] |
γυναῖκα
δυστυχῆ.
δέομαι,
θᾶττον
ἀπαλλαξάτω
|
με |
τῆς
φροντίδος,
ἀπαρτίσας
τὴν
κρίσιν, |
[6, 3] |
προφάσει
δὲ
δίκης
ἦλθεν
ἐπ´
|
ἐμὲ |
καὶ
ὅλον
τὸ
δρᾶμα
τοῦτο |
[6, 1] |
σωτηρίας
αὐτῆς·
πρῶτον
ἔσωσεν,
εἶτα
|
ἔγημε· |
Χαιρέας
δὲ
γήμας
ἀπέκτεινε·
μνημονεύειν |
[6, 2] |
βασιλείοις,
ἀλλ´
ἡσυχῆ
καὶ
λανθάνουσα
|
ὑπέστενε |
καὶ
τῇ
ἑορτῇ
κατηρᾶτο·
Διονύσιος |
[6, 1] |
εἶτα
ἔγημε·
Χαιρέας
δὲ
γήμας
|
ἀπέκτεινε· |
μνημονεύειν
ὀφείλει
Καλλιρόη
τοῦ
γάμου· |
[6, 4] |
ἀμφοτέρων
αὐτῷ,
Καλλιρόης
δὲ
μᾶλλον·
|
ἔκρινε |
γὰρ
τὴν
πρᾶξιν
ῥᾳδίαν,
ὡς |
[6, 9] |
τῶν
ἡμερῶν
μετὰ
τὴν
ἀγγελίαν
|
ἐξήλαυνε |
Βαβυλῶνος
ὁ
βασιλεύς,
κοινῷ
παραγγέλματι |
[6, 4] |
ὑλακτούντων,
οὔτε
ἀνθρώπων,
πάντων
βοώντων.
|
ἔβλεπε
|
δὲ
Καλλιρόην
μόνην
τὴν
μὴ |
[6, 4] |
ἡδύς.
ἀλλὰ
βασιλεὺς
οὔτε
ἵππον
|
ἔβλεπε, |
τοσούτων
ἱππέων
αὐτῷ
παραθεόντων,
οὔτε |
[6, 7] |
Καλλιρόης
ἐξουσίαν
δώσει.
ποίησον
οὕτως"
|
εἶπε |
βασιλεύς.
Ἐλθὼν
δὲ
Ἀρταξάτης
καὶ |
[6, 3] |
ὡς
ἀγωνιῶ
μή
τινα
ἐπιβουλὴν
|
εἶπε |
βασιλεὺς
καὶ
μεγίστην,
ἀλλ´
οὐχ |
[6, 2] |
αὐτὸν
ἀποκαρτερεῖν
σύ
μοι
πάντων"
|
εἶπε |
πολεμιώτατος
ὑπάρχεις
φίλου
σχήματι·
βασανιζόμενον |
[6, 2] |
Διονύσιος
δ´
ἑαυτῷ,
διότι
Μίλητον
|
κατέλιπε. |
φέρε"
φησίν,
ὦ
τλῆμον,
τὴν |
[6, 2] |
τὸ
μὲν
δοκιμώτατον
Περσῶν
πλῆθος
|
παρέπεμπε
|
Διονύσιον,
ὁ
δὲ
δῆμος
Χαιρέαν. |
[6, 7] |
Χαιρέου
λοιδορηθέντος
καὶ
εὐφήμησον"
εἶπεν,
|
ἄνθρωπε. |
Χαιρέας
εὐγενής
ἐστι,
πόλεως
πρώτης, |
[6, 2] |
δ´
ἑαυτῷ,
διότι
Μίλητον
κατέλιπε.
|
φέρε" |
φησίν,
ὦ
τλῆμον,
τὴν
ἑκούσιον |
[6, 4] |
θήραμα
θηράσας.
καὶ
Ἀρταξάτης
δὲ
|
ἔχαιρε |
νομίζων
πρὸς
ὑπηρεσίαν
ὑπεσχῆσθαι,
βραβεύσειν
|
[6, 6] |
μοι
πάντων
κακῶν
αἴτιον.
διὰ
|
σὲ |
ἀνῃρέθην,
διὰ
σὲ
ἐπράθην,
διὰ |
[6, 7] |
ὃν
θέλεις·
οὐ
δήπου
γάρ
|
σε
|
αὐτὸς
μέλλει
γαμεῖν
ἀλλὰ
πρόσκαιρον |
[6, 6] |
μάρτυν,
Εὐφρᾶτα.
προεῖπον
ὅτι
οὐκέτι
|
σε |
διαβήσομαι.
ἔρρωσο,
πάτερ,
καὶ
σύ, |
[6, 6] |
ἀνῃρέθην,
διὰ
σὲ
ἐπράθην,
διὰ
|
σὲ |
ἔγημα
μετὰ
Χαιρέαν,
διὰ
σὲ |
[6, 4] |
εὐνοῦχον
κατεφίλησε
καὶ
δικαίως
ἄρα
|
σε |
ἐγὼ"
ἔφη
πάντων
προτιμῶ·
σὺ |
[6, 5] |
τοῦτο
πρῶτον
εὐαγγέλιον
ἔχεις·
ἡδέως
|
σε |
εἶδε.
κἀγὼ
δὲ
αὐτὸν
ἀναμιμνήσκω |
[6, 6] |
σὲ
ἔγημα
μετὰ
Χαιρέαν,
διὰ
|
σὲ |
εἰς
Βαβυλῶνα
ἤχθην,
διὰ
σὲ |
[6, 5] |
κήδονταί
σου
θεοί.
διὰ
τοῦτό
|
σε |
ἐνθάδε
ἤγαγον,
πρόφασιν
εὑρόντες
τὴν |
[6, 6] |
αἴτιον.
διὰ
σὲ
ἀνῃρέθην,
διὰ
|
σὲ |
ἐπράθην,
διὰ
σὲ
ἔγημα
μετὰ |
[6, 4] |
ἄκουσαν,
μήτε
φανερῶς·
θέλω
γάρ
|
σε |
καὶ
πεῖσαι
καὶ
λαθεῖν.
Εὐθὺς |
[6, 6] |
ταῦτα"
φησὶν
ἐγὼ
προεμαντευόμην.
ἔχω
|
σε
|
μάρτυν,
Εὐφρᾶτα.
προεῖπον
ὅτι
οὐκέτι |
[6, 5] |
πρόφασιν
εὑρόντες
τὴν
δίκην,
ἵνα
|
σε |
ὁ
μέγας
βασιλεὺς
θεάσηται.
καὶ |
[6, 6] |
παρὰ
Πέρσαις
εὐδοκιμεῖν.
διὰ
τοῦτό
|
σε |
πάντες
ὑμνοῦσιν.
Ἕλληνες
δέ
εἰσι |
[6, 5] |
δὲ
αὐτὸν
ἀναμιμνήσκω
καὶ
ἐπαινῶ
|
σε |
παρ´
ἐκείνῳ.
τοῦτο
γὰρ
προσέθηκεν· |
[6, 7] |
οὐ
φέρεις,
οὐδὲ
ἀγαπᾷς
ὅτι
|
σε |
παρακαλεῖ
κελεῦσαι
δυνάμενος.
ἀλλ´
ἐγὼ |
[6, 6] |
σὲ
εἰς
Βαβυλῶνα
ἤχθην,
διὰ
|
σὲ |
παρέστην
δικαστηρίῳ.
πόσοις
με
παρέδωκας; |
[6, 5] |
τῆς
εὐεργεσίας·
εὐχάριστον
γὰρ
εἶναί
|
σε
|
πιστεύω.
πρὸς
τὴν
ἀρχὴν
τοῦ |
[6, 7] |
δυνάμενος.
ἀλλ´
ἐγὼ
(τιμῶ
γάρ
|
σε) |
πρὸς
ἐκεῖνον
οὐ
κατηγόρευσα
τὴν |
[6, 5] |
τίνων
πόλεων
ἄρχεις;
πόσοι
δοῦλοί
|
σε |
προσκυνοῦσι;
γυναῖκες
Βαβυλώνιαι
θεραπαινίδας
ἔχουσι |
[6, 3] |
τοῦτο
ἐκείνη
κατεσκεύασε.
θαυμάζω
δέ
|
σε |
πῶς
ἐτόλμησας
Στάτειραν
λέγειν
καλλίστην |
[6, 7] |
ζηλοτυπήσει
τὸν
κρείττονα·
δόξει
δέ
|
σε |
τιμιωτέραν,
ὡς
ἀρέσασαν
βασιλεῖ.
τοῦτο
|
[6, 3] |
κυνηγεσίοις
ἐξαιρέτως
χαίρεις·
οἶδα
γάρ
|
σε |
ὑφ´
ἡδονῆς
διημερεύοντα
ἄβρωτον,
ἄποτον |
[6, 7] |
καὶ
προσκυνήσας
τὴν
βασιλίδα
καλεῖ
|
σε" |
φησίν,
ὦ
δέσποινα,
ὁ
ἀνήρ. |
[6, 7] |
τούτοις
οὐδὲ
ἀποθανεῖν
θέλουσιν
ἔξεστι.
|
κατεγέλασε |
Καλλιρόη
τῆς
ἀπειλῆς
καὶ
ἔφη |
[6, 8] |
πάντων,
ὅσῳ
κἂν
εἷς
ἀνὴρ
|
παρεσκεύασε. |
~Τῇ
δὲ
πέμπτῃ
τῶν
ἡμερῶν |
[6, 3] |
ὅλον
τὸ
δρᾶμα
τοῦτο
ἐκείνη
|
κατεσκεύασε. |
θαυμάζω
δέ
σε
πῶς
ἐτόλμησας |
[6, 4] |
ἐγγὺς
εἶναι
τοῦ
πυρός.
~Ταῦτα
|
ἤρεσε |
καὶ
θήρα
κατηγγέλλετο
μεγαλοπρεπής.
ἐξήλαυνον
|
[6, 7] |
δὲ
ἔστη,
πῶς
ἐλάλησε,
πῶς
|
ἐσίγησε, |
πῶς
ᾐδέσθη,
πῶς
ἔκλαυσε.
διαγρυπνήσας
|
[6, 7] |
δικαστήριον,
οἵα
δὲ
ἔστη,
πῶς
|
ἐλάλησε, |
πῶς
ἐσίγησε,
πῶς
ᾐδέσθη,
πῶς |
[6, 4] |
προσλαβόμενος
ὑπὸ
χεῖρα
τὸν
εὐνοῦχον
|
κατεφίλησε |
καὶ
δικαίως
ἄρα
σε
ἐγὼ" |
[6, 7] |
ὁ
ἀνήρ.
ἀκούσασα
ἡ
Στάτειρα
|
προσεκύνησε
|
καὶ
μετὰ
σπουδῆς
ἀπῄει
πρὸς |
[6, 7] |
πῶς
ἀκούσασα
τὸ
βασιλέως
ὄνομα
|
προσεκύνησε |
καὶ
τρέχουσα
ἄπεισι·
σὺ
δέ, |
[6, 9] |
ἐπειδὴ
αὐτῷ
συνῄδει
τὸν
ἔρωτα,
|
ἐπενόησε |
δέ
τι
τοιοῦτον.
ἔθος
ἐστὶν |
[6, 7] |
βασιλέως
τὸν
Μιθριδάτου
δοῦλον
προτιμᾷς;
|
ἠγανάκτησε |
Καλλιρόη
Χαιρέου
λοιδορηθέντος
καὶ
εὐφήμησον" |
[6, 2] |
καπνῷ·
βασιλεὺς
δὲ
μεγαλοπρεπεῖς
θυσίας
|
παρέστησε |
τοῖς
βωμοῖς.
τότε
πρῶτον
καὶ |
[6, 7] |
διακονίας
δυσχεροῦς.
~Παραυτίκα
μὲν
οὖν
|
ἔπεισε, |
πάλιν
δὲ
νυκτὸς
γενομένης
ἀνεκάετο
|
[6, 8] |
αὐτὸν
δύναμιν
ἐξάγειν,
διαπέμψαι
δὲ
|
πανταχόσε |
κελεύοντα
τὴν
στρατιὰν
ἐπὶ
ποταμὸν |
[6, 4] |
καὶ
δι´
αὐτῆς
τῆς
θεραπείας
|
ἐξέκαυσε |
τὴν
ψυχήν,
ἔνδον
παρὼν
καὶ |
[6, 7] |
πῶς
ἐσίγησε,
πῶς
ᾐδέσθη,
πῶς
|
ἔκλαυσε. |
διαγρυπνήσας
δὲ
τὸ
πλεῖστον
μέρος |
[6, 9] |
ὡς
ἕκαστον
ἔδει
γενέσθαι,
τελευταίας
|
ἐμνημόνευσε |
Καλλιρόης
ἀξιοπίστῳ
τῷ
προσώπῳ,
ὡς |
[6, 2] |
βωμοῖς.
τότε
πρῶτον
καὶ
Ἔρωτι
|
ἔθυσε |
καὶ
πολλὰ
παρεκάλεσεν
Ἀφροδίτην,
ἵνα
|
[6, 9] |
τι
τοιοῦτον.
ἔθος
ἐστὶν
αὐτῷ
|
τε |
βασιλεῖ
καὶ
Περσῶν
τοῖς
ἀρίστοις, |
[6, 7] |
ἠπίστατο
μὲν
καὶ
εὐθὺς
ὠχρά
|
τε |
ἦν
καὶ
ἄφωνος,
ἠκολούθει
δὲ
|
[6, 8] |
καὶ
πόσα
ἑκάστους
ἅρματα
ψιλά
|
τε |
καὶ
δρεπανηφόρα,
καὶ
ἐλέφαντας
ὁπόθεν |
[6, 3] |
Ἔρως
πρότερον
ἤκουον
ἐν
μύθοις
|
τε |
καὶ
ποιήμασιν,
ὅτι
κρατεῖ
πάντων |
[6, 2] |
πᾶσαν
τὴν
Ἀσίαν
ἀφειμένην
δικῶν
|
τε |
καὶ
πραγμάτων.
ὁ
δὲ
εὐνοῦχος |
[6, 1] |
πᾶσα
Βαβυλών,
καὶ
ἐν
οἰκίαις
|
τε |
πρὸς
ἀλλήλους
καὶ
ἐν
τοῖς |
[6, 4] |
θήραν
ὁ
Ἔρως
αὐτῷ,
καί,
|
ἅτε |
δὴ
φιλόνεικος
θεός,
ἀντιταττόμενον
ἰδὼν |
[6, 1] |
Συρακούσας.
ὀφθαλμοὶ
δυστυχεῖς,
μίαν
ὥραν
|
ἔχετε |
λοιπὸν
ἀπολαῦσαι
τοῦ
καλλίστου
θεάματος· |
[6, 8] |
δὲ
μέγιστον
βασιλεῖ
γεγονέναι
τὸ
|
μήτε |
ἐν
Βάκτροις
μήτε
ἐν
Ἐκβατάνοις, |
[6, 8] |
γεγονέναι
τὸ
μήτε
ἐν
Βάκτροις
|
μήτε |
ἐν
Ἐκβατάνοις,
ἀλλὰ
ἐν
Βαβυλῶνι
|
[6, 4] |
κεῖνται
γὰρ
ἐπὶ
τοῖς
γάμοις,
|
μήτε |
μοιχείαν,
δεῖ
γὰρ
πρῶτον
εἶναι |
[6, 1] |
ἴσασι.
μάλιστα
δὲ
Στάτειραν
αἰδοῦμαι.
|
μήτε |
οὖν
δημοσίευε
τὸν
ἔρωτα
μήτε |
[6, 1] |
μήτε
οὖν
δημοσίευε
τὸν
ἔρωτα
|
μήτε |
τὴν
δίκην
ἀπάρτιζε.
ἀρκεῖ
σοι |
[6, 4] |
οὖν
ὅτι
χήρας
ἐρᾷς·
ὡς
|
μήτε |
τοὺς
νόμους
αἰδοῦ,
κεῖνται
γὰρ |
[6, 4] |
δέ
σοι
προστάσσω,
μὴ
ἄκουσαν,
|
μήτε |
φανερῶς·
θέλω
γάρ
σε
καὶ |
[6, 2] |
πόλεμος
κεκίνηται.
τί
δοκεῖ
σοι,
|
ἀνόητε; |
Χαιρέαν
ἀντίδικον
ἔχεις·
κατεσκεύασας
σεαυτῷ |
[6, 5] |
διαμένοιεν,
σοὶ
δὲ
ἐκεῖνος,
ὅτι
|
ἐλεεῖτε |
γυναῖκα
δυστυχῆ.
δέομαι,
θᾶττον
ἀπαλλαξάτω
|
[6, 1] |
νυκτὸς
ἄλλοτ´
ἐπὶ
πλευρὰς
κατακείμενος,
|
ἄλλοτε |
δ´
αὖτε
ὕπτιος,
ἄλλοτε
δὲ |
[6, 1] |
κατακείμενος,
ἄλλοτε
δ´
αὖτε
ὕπτιος,
|
ἄλλοτε |
δὲ
πρηνής,
ἐννοούμενος
καθ´
αὑτὸν |
[6, 2] |
ἀνήρ
ἐστιν.
ἀλλ´
οὐδὲ
τὴν
|
ὁποιανδήποτε |
κρίσιν
ὁ
βάσκανος
δαίμων
ἐπιτρέπει |
[6, 9] |
τιθέμενος,
ἀλλὰ
τῶν
καλλίστων
ἀξιῶν.
|
τότε |
δὲ
καὶ
ἐλπίδος
εἶχέ
τι |
[6, 6] |
ἂν
δὲ
βιαιότερόν
τι
γένηται,
|
τότε |
ἐστί
σοι
καιρὸς
ἐπιδεῖξαι
Χαιρέᾳ |
[6, 8] |
κατήφεια
δὲ
πᾶσαν
ἔσχε
Βαβυλῶνα.
|
τότε |
καὶ
ὄναρ
βασιλέως
λογοποιοὶ
καὶ |
[6, 2] |
μεγαλοπρεπεῖς
θυσίας
παρέστησε
τοῖς
βωμοῖς.
|
τότε
|
πρῶτον
καὶ
Ἔρωτι
ἔθυσε
καὶ |
[6, 2] |
καὶ
οὐδὲ
ἡ
ἐπιστολὴ
Καλλιρόῃ
|
τότε |
σοῦ
μὴ
θέλοντος
ἐδόθη.
τίς |
[6, 2] |
θαπτομένῃ
Καλλιρόῃ
συνετάφην·
ἀλλὰ
καὶ
|
τότε |
σύ
με
βουλόμενον
ἀποθανεῖν
ἐκώλυσας
|
[6, 6] |
πρὸς
βασιλέα
τὴν
μὲν
ἀλήθειαν
|
ἀπέκρυπτε
|
τῶν
γεγονότων,
ἀσχολίαν
δὲ
ἐσκήπτετο |
[6, 1] |
τέκνου.
τοιαῦτα
διαλαλούντων
ἦν
ἀκούειν,
|
ὥστε |
εἶπεν
ἄν
τις
ὅλην
Βαβυλῶνα |
[6, 6] |
καὶ
τήρησιν
ἀκριβῆ
τῆς
βασιλίδος,
|
ὥστε |
μηδὲ
δύνασθαι
Καλλιρόῃ
προσελθεῖν·
σὺ |
[6, 3] |
ταῦτα
ἅμα
λέγων
ἐνεπλήσθη
δακρύων,
|
ὥστε |
μηκέτι
τι
δύνασθαι
προσθεῖναι
τοῖς |
[6, 7] |
τὸν
εὐνοῦχον
ἄπιθι"
φησὶ
καὶ
|
παραφύλαττε |
δι´
ὅλης
τῆς
ἡμέρας·
πάντως |
[6, 1] |
Καλλιρόην
εἶχεν
ἔνδον,
συνεχῶς
ἐφοίτα.
|
παρεφύλαττε |
δὲ
αὐτὸν
καὶ
ἐν
ταῖς |
[6, 5] |
θεοῖς
καὶ
μακάριζε
σεαυτήν,
καὶ
|
νύττε |
ὅπως
ἀρέσῃς
μᾶλλον
αὐτῷ,
καὶ |
[6, 1] |
ἐπὶ
πλευρὰς
κατακείμενος,
ἄλλοτε
δ´
|
αὖτε
|
ὕπτιος,
ἄλλοτε
δὲ
πρηνής,
ἐννοούμενος |
[6, 4] |
οὔτε
κυνὸς
ἤκουε,
τοσούτων
ὑλακτούντων,
|
οὔτε |
ἀνθρώπων,
πάντων
βοώντων.
ἔβλεπε
δὲ |
[6, 4] |
ἔβλεπε,
τοσούτων
ἱππέων
αὐτῷ
παραθεόντων,
|
οὔτε |
θηρίον,
τοσούτων
διωκομένων,
οὔτε
κυνὸς |
[6, 4] |
καὶ
κίνδυνος
ἡδύς.
ἀλλὰ
βασιλεὺς
|
οὔτε |
ἵππον
ἔβλεπε,
τοσούτων
ἱππέων
αὐτῷ |
[6, 4] |
παραθεόντων,
οὔτε
θηρίον,
τοσούτων
διωκομένων,
|
οὔτε |
κυνὸς
ἤκουε,
τοσούτων
ὑλακτούντων,
οὔτε |
[6, 1] |
δὲ
Στάτειραν
αἰδοῦμαι.
μήτε
οὖν
|
δημοσίευε |
τὸν
ἔρωτα
μήτε
τὴν
δίκην |
[6, 5] |
αὐτῷ,
καὶ
ὅταν
πλουτήσῃς
ἐμοῦ
|
μνημόνευε. |
Καλλιρόη
δὲ
τὸ
μὲν
πρῶτον |
[6, 5] |
σοι
κεκόμικα·
καὶ
σὺ
δὲ
|
μνημόνευέ |
μου
τῆς
εὐεργεσίας·
εὐχάριστον
γὰρ |
[6, 1] |
κάλλος
τῆς
γυναικὸς
ἀντισυγκρινόμενον
ἐγγύς·
|
ὑπώπτευε |
δὲ
καὶ
βασιλέως
τὰς
πυκνὰς
|
[6, 5] |
καὶ
ἄλλα
ἔθνη
μείζονα
χαρίσασθαι.
|
θῦε |
δὴ
τοῖς
θεοῖς
καὶ
μακάριζε |
[6, 4] |
θηρίον,
τοσούτων
διωκομένων,
οὔτε
κυνὸς
|
ἤκουε, |
τοσούτων
ὑλακτούντων,
οὔτε
ἀνθρώπων,
πάντων |
[6, 9] |
ἀξιῶν.
τότε
δὲ
καὶ
ἐλπίδος
|
εἶχέ |
τι
κούφης,
ὅτι
χρήσιμος
ἢν |
[6, 8] |
δὲ
Πέρσαι·
κατήφεια
δὲ
πᾶσαν
|
ἔσχε
|
Βαβυλῶνα.
τότε
καὶ
ὄναρ
βασιλέως |
[6, 2] |
ταῦτα
λέγων
ὥρμησεν
ἐπὶ
ξίφος,
|
κατέσχε |
δὲ
τὴν
χεῖρα
Πολύχαρμος
καὶ |
[6, 1] |
ἐρῶν·
πατὴρ
ἐξέδωκεν
αὐτῷ,
πατρὶς
|
ἔθαψε· |
τοὺς
γάμους
οὐκ
ἀπέλιπεν·
οὐκ |
[6, 7] |
βασιλίδι,
τοῦτο
δὴ
θεραπεῦσαι
θέλων
|
ἔτρεψε |
τὴν
αἰτίαν
οὐκ
εἰς
τὴν |