Livre, Chap.
[6, 7]	εἰ δὲ μή, πείσῃ ἄκουσα	ἃ	πάσχουσιν οἱ βασιλέως ἐχθροί, μόνοις
[6, 5]	γύναι, κάλλος μὲν θεῖον εὐτύχησας,	μέγα	δέ τι ἀπ´ αὐτοῦ καὶ
[6, 5]	τί σοι γέγονεν ἐκ τούτων	μέγα	καὶ λαμπρόν; ποίαν χώραν ἔχεις
[6, 6]	τοὺς λόγους· Στάτειραν δὲ βαρυθυμοῦσαν	μέγα	τι βουλεύσειν αὐτῷ κακὸν ὡς
[6, 7]	δὲ Ἀρταξάτης καὶ προσκυνήσας τὴν	βασιλίδα	καλεῖ σε" φησίν, ὦ δέσποινα,
[6, 6]	ἔστι δὲ ἄξιον οὐδὲ τὴν	βασιλίδα	λυπῆσαι, ἣν εὐμορφοτέραν ἐποίησεν ἡ
[6, 7]	λέγει πρὸς αὐτὴν ἑώρακας τὴν	βασιλίδα	πῶς ἀκούσασα τὸ βασιλέως ὄνομα
[6, 3]	μάλιστα δὲ κυνηγεσίοις ἐξαιρέτως χαίρεις·	οἶδα	γάρ σε ὑφ´ ἡδονῆς διημερεύοντα
[6, 7]	καὶ θεὸν φανερὸν νομίζουσι τὸν	βασιλέα.	Καλλιρόη δὲ καὶ αὐτοῦ τοῦ
[6, 9]	τοῦτο οὐδὲ ἐμνημόνευσεν αὐτῆς πρὸς	βασιλέα	οὐδὲ ἐπύθετο τί κελεύει γενέσθαι
[6, 7]	Σαλαμῖνι νικήσαντες τὸν μέγαν σου	βασιλέα.	ταῦτα ἅμα λέγουσα δακρύων πηγὰς
[6, 6]	δὲ ἐφ´ ἑαυτῷ, φοβούμενος δὲ	βασιλέα·	τάχα γὰρ οὐδὲ πιστεύσειν αὐτὸν
[6, 6]	Ὁ δ´ εὐνοῦχος ἐλθὼν πρὸς	βασιλέα	τὴν μὲν ἀλήθειαν ἀπέκρυπτε τῶν
[6, 5]	ἔχεις ἐραστὰς ἀλλὰ τὸν μέγαν	βασιλέα,	τὸν δυνάμενόν σοι Μίλητον αὐτὴν
[6, 6]	εἴ πως ἀποστρέψαι δύναιτο τὸν	βασιλέα	τοῦ ἔρωτος, καὶ ἑαυτὸν ἐλευθερῶσαι
[6, 8]	τοὺς Αἰγυπτίους ἀνῃρηκέναι, κεχειροτονηκέναι δὲ	βασιλέα	τῶν ἐπιχωρίων, ἐκεῖνον δὲ ἐκ
[6, 2]	δεσμά, τὸν τοῦ σταυροῦ χαλεπώτερον	βασιλέα.	ὢ θανάτου καλοῦ, μεθ´ ὃν
[6, 5]	οἴεται. τάχ´ οὖν ἔδοξεν ἀποδίδοσθαι	Χαιρέᾳ	καὶ ἔσπευδε τοῦτο ἀκοῦσαι, καὶ
[6, 6]	τότε ἐστί σοι καιρὸς ἐπιδεῖξαι	Χαιρέᾳ	παρόντι τὴν πίστιν. Ὁ δ´
[6, 1]	ἡ πόλις, καὶ οἱ μὲν	Χαιρέᾳ	σπεύδοντες ἔλεγον πρῶτος ἦν ἀνήρ,
[6, 4]	καὶ μεγίστῳ χρύσεον ἔχοντι χαλινόν,	χρύσεα	δὲ φάλαρα καὶ προμετωπίδια καὶ
[6, 5]	ἐρᾷ δυστυχοῦς γυναικὸς ἀλλὰ ἐλεεῖ.	παυσώμεθα	τοίνυν λαλοῦντες, μὴ καὶ τῇ
[6, 7]	τί με δύναται βασιλεὺς ὧν	πέπονθα	διαθεῖναι χαλεπώτερον; ζῶσα κατεχώσθην· παντὸς
[6, 1]	~Ἐπεὶ δὲ ἔμελλε βασιλεὺς τῇ	ὑστεραίᾳ	δικάζειν πότερον Χαιρέου γυναῖκα Καλλιρόην
[6, 1]	Βαβυλῶνα εἶναι δικαστήριον. Νὺξ ἐκείνη	τελευταία	πρὸ τῆς δίκης ἐφειστήκει· κατέκειντο
[6, 7]	εἰ γὰρ ἤθελον φανερῶς καὶ	βίᾳ	περιγενέσθαι τῆς ἐπιθυμίας, εἶχον δορυφόρους.
[6, 5]	καὶ σεμνὸν οὐκ ἐκαρπώσω. τὸ	διὰ	γῆς πάσης ἔνδοξον καὶ περιβόητον
[6, 6]	σύ μοι πάντων κακῶν αἴτιον.	διὰ	σὲ ἀνῃρέθην, διὰ σὲ ἐπράθην,
[6, 6]	σὲ ἀνῃρέθην, διὰ σὲ ἐπράθην,	διὰ	σὲ ἔγημα μετὰ Χαιρέαν, διὰ
[6, 6]	διὰ σὲ ἔγημα μετὰ Χαιρέαν,	διὰ	σὲ εἰς Βαβυλῶνα ἤχθην, διὰ
[6, 6]	κακῶν αἴτιον. διὰ σὲ ἀνῃρέθην,	διὰ	σὲ ἐπράθην, διὰ σὲ ἔγημα
[6, 6]	διὰ σὲ εἰς Βαβυλῶνα ἤχθην,	διὰ	σὲ παρέστην δικαστηρίῳ. πόσοις με
[6, 4]	μέσος ὑπὸ Καλλιρόης ὁραθῆναι, καὶ	διὰ	τῆς πόλεως ἁπάσης ἐξιὼν περιέβλεπεν
[6, 9]	μὲν βασιλὶς οὐκ ἤθελεν ἐπάγεσθαι·	διὰ	τοῦτο οὐδὲ ἐμνημόνευσεν αὐτῆς πρὸς
[6, 2]	τῆς ψυχῆς σου τιμιώτερον κτῆμα.	διὰ	τοῦτο πανταχόθεν σοι πόλεμος κεκίνηται.
[6, 5]	πάντα, ἀλλὰ κήδονταί σου θεοί.	διὰ	τοῦτό σε ἐνθάδε ἤγαγον, πρόφασιν
[6, 6]	καὶ θέλεις παρὰ Πέρσαις εὐδοκιμεῖν.	διὰ	τοῦτό σε πάντες ὑμνοῦσιν. Ἕλληνες
[6, 4]	δὲ φάλαρα καὶ προμετωπίδια καὶ	προστερνίδια·	πορφύραν δὲ ἠμφίεστο Τυρίαν (τὸ
[6, 4]	χαλινόν, χρύσεα δὲ φάλαρα καὶ	προμετωπίδια	καὶ προστερνίδια· πορφύραν δὲ ἠμφίεστο
[6, 2]	δὲ πλῆθος συνέτρεχεν ἐπὶ τὰ	βασίλεια,	καὶ ἐδονεῖτο πᾶσα Βαβυλών. ὥσπερ
[6, 4]	ταῖς ἐλπίσιν εἰσήλαυνεν εἰς τὰ	βασίλεια	χαίρων ὡς τὸ κάλλιστον θήραμα
[6, 6]	με παρέδωκας; λῃσταῖς, θαλάττῃ, τάφῳ,	δουλείᾳ,	κρίσει. πάντων δέ μοι βαρύτατον
[6, 8]	ὁ βασιλεύς, κατεπλάγησαν δὲ Πέρσαι·	κατήφεια	δὲ πᾶσαν ἔσχε Βαβυλῶνα. τότε
[6, 6]	ἀλλὰ μήπω· μέχρι γὰρ νῦν	ὁμιλία	ἐρωτικὴ παρ´ εὐνούχου· ἂν δὲ
[6, 7]	μὲν εἰσῆλθεν εἰς τὸ δικαστήριον,	οἵα	δὲ ἔστη, πῶς ἐλάλησε, πῶς
[6, 7]	ἐπῄνει, τὸ βάδισμα, τὴν φωνήν·	οἵα	μὲν εἰσῆλθεν εἰς τὸ δικαστήριον,
[6, 5]	ἔστη δὲ ὁ εὐνοῦχος ἀχανής·	οἷα	γὰρ ἐν μεγάλῃ τυραννίδι τεθραμμένος
[6, 5]	ὀφθαλμοὺς ἐξορύξαι τοῦ διαφθείροντος αὐτήν,	οἷα	δὲ γυνὴ πεπαιδευμένη καὶ φρενήρης,
[6, 9]	δῆλος ἦν πράξων τι γενναῖον,	οἷα	δὴ καὶ φύσει φιλότιμος ἀνὴρ
[6, 5]	μεγάλου βασιλέως. εἰμὶ δὲ θεραπαινίσιν	ὁμοία	Περσίδων γυναικῶν. μὴ σύ, δέομαί
[6, 8]	πόσην τὸν ἀριθμὸν δεῖ παρέχειν,	ποῖα	δὲ πεζὴν στρατιὰν καὶ πόσην,
[6, 8]	πόσους, καὶ χρήματα παρ´ ὧντινων,	ποῖα	καὶ πόσα. τοσούτῳ δὲ παρασκευάζεται
[6, 8]	Κύρου, τοῦ πρώτου Περσῶν βασιλεύσαντος,	ποῖα	μὲν τῶν ἐθνῶν εἰς πόλεμον
[6, 3]	ὁμολογεῖ· προσποιεῖται δὲ Ἑλληνὶς εἶναι	Συρακοσία.	καὶ τοῦτο δὲ τῆς ἀπάτης
[6, 3]	τὸν ἥλιον, ἧς ἀπολαύεις μόνος.	ἐξουσία	δὲ ἔρωτα καταλύει, πλὴν εἰ
[6, 7]	αὐτήν· ἐμοὶ γὰρ ἡ ἐκείνης	ἀπουσία	Καλλιρόης ἐξουσίαν δώσει. ποίησον οὕτως"
[6, 7]	καὶ σεαυτῇ" φησὶ τῆς βραδυτῆτος	αἰτία	γίνῃ. πῶς οὖν εὐμενῆ τὸν
[6, 3]	διαφθείρω. μέμνημαι νόμων οὓς αὐτὸς	ἔθηκα	καὶ δικαιοσύνης ἣν ἐν ἅπασιν
[6, 3]	ἔφη τοιοῦτο μηδὲν εἴπῃς, ἵνα	γυναῖκα	ἀλλοτρίαν διαφθείρω. μέμνημαι νόμων οὓς
[6, 5]	σοὶ δὲ ἐκεῖνος, ὅτι ἐλεεῖτε	γυναῖκα	δυστυχῆ. δέομαι, θᾶττον ἀπαλλαξάτω με
[6, 2]	τὴν κρίσιν, ἔνδον ἔχων ἀλλοτρίαν	γυναῖκα,	καὶ ὁ τοιοῦτος εἶναι λέγει
[6, 9]	κρίσεως ἆθλον τῆς ἀριστείας τὴν	γυναῖκα.	Καλλιρόην δὲ ἡ μὲν βασιλὶς
[6, 1]	τῇ ὑστεραίᾳ δικάζειν πότερον Χαιρέου	γυναῖκα	Καλλιρόην εἶναι δεῖ ἢ Διονυσίου,
[6, 5]	ἀγαθῶν, ὦ γύναι, θησαυρόν σοι	κεκόμικα·	καὶ σὺ δὲ μνημόνευέ μου
[6, 7]	καὶ ἑαυτὸν ἐλευθερῶσαι διακονίας δυσχεροῦς.	~Παραυτίκα	μὲν οὖν ἔπεισε, πάλιν δὲ
[6, 5]	καὶ γὰρ ἂν ἐν τῷ	παραυτίκα	μηδὲν ὀργισθῇ, μετὰ ταῦτά σοι
[6, 1]	ὁ γὰρ προπετὴς ἐγὼ σύντομον	ἔδωκα	προθεσμίαν. τί οὖν μέλλομεν πράττειν
[6, 3]	δεινὸν μὲν ὁμολογεῖν, ἀληθῶς δὲ	ἑάλωκα.	ταῦτα ἅμα λέγων ἐνεπλήσθη δακρύων,
[6, 8]	ἐθνῶν, μεθ´ ὧν εἰώθει τὰ	μεγάλα	χρηματίζειν, ἐβουλεύετο περὶ τῶν καθεστηκότων
[6, 3]	κρατῆσαι, δέσποτα, ψυχῆς, ᾧ τὰ	καλὰ	πάντα δουλεύει, χρυσός, ἄργυρος, ἐσθής,
[6, 9]	μὲν οὖν φέρειν πόλεμον καὶ	ἄδηλα,	καὶ μεταβολὰς τοῖς δυστυχοῦσι βελτίονας,
[6, 2]	τὸ ἆθλον οὐ κότινος, οὐ	μῆλα,	οὐ πίτυς, ἀλλὰ κάλλος τὸ
[6, 8]	τοξότας καὶ πόσα ἑκάστους ἅρματα	ψιλά	τε καὶ δρεπανηφόρα, καὶ ἐλέφαντας
[6, 4]	μετὰ φόβου καὶ κίνδυνος ἡδύς.	ἀλλὰ	βασιλεὺς οὔτε ἵππον ἔβλεπε, τοσούτων
[6, 6]	πιστεύσειν αὐτὸν ὅτι ἀτυχῶς μέν,	ἀλλὰ	διελέχθη· δόξει δὲ καταπροδιδόναι τὴν
[6, 5]	ὅτι οὐκ ἐρᾷ δυστυχοῦς γυναικὸς	ἀλλὰ	ἐλεεῖ. παυσώμεθα τοίνυν λαλοῦντες, μὴ
[6, 8]	ἐν Βάκτροις μήτε ἐν Ἐκβατάνοις,	ἀλλὰ	ἐν Βαβυλῶνι κατειλῆφθαι, πλησίον τῆς
[6, 9]	οὐ μὴν Καλλιρόης ἐπελέληστο βασιλεύς,	ἀλλὰ	ἐν ἐκείνῳ τῷ ἀδιηγήτῳ ταράχῳ
[6, 1]	μὴ ἐξαπάτα σεαυτόν. ἀγνοεῖς μέν,	ἀλλὰ	ἐρᾷς· ἐλεγχθήσῃ δὲ μᾶλλον, ὅταν
[6, 1]	βασιλεὺς ἔργον διαπράττωμαι προμνηστρίας γραΐδος.	ἀλλὰ	ἔφθην ἀναδέξασθαι τὴν κρίσιν καὶ
[6, 1]	βασιλεῖς οὐχ ὁμοίους λαμβάνοντες λογισμούς,	ἀλλὰ	ἡ μὲν βασιλὶς ηὔχετο ἡμέραν
[6, 3]	οὐδὲ γὰρ πρότερον ἀνύποπτος ἦν,	ἀλλὰ	ᾐσθάνετο μὲν τυφομένου τοῦ πυρός,
[6, 9]	κελεύει γενέσθαι περὶ τῆς ξένης·	ἀλλὰ	καὶ Ἀρταξάτης κατεσιώπησεν, ὡς δῆτα
[6, 7]	δὲ προσέθηκεν οὐχὶ δι´ ἐκείνην	ἀλλὰ	καὶ αὐτὸς οὕτω φρονῶν· καταπεπλήγασι
[6, 7]	οὐδὲ Χαιρέας γνοίη τὸ πραχθέν,	ἀλλὰ	καὶ γνοὺς οὐ ζηλοτυπήσει τὸν
[6, 6]	κακὸν ὡς οὐχ ὑπηρετοῦντι μόνον	ἀλλὰ	καὶ κατασκευάζοντι τὸν ἔρωτα. καὶ
[6, 8]	ἀπαιτοῦντας τοὺς θεοὺς κίνδυνον μὲν	ἀλλὰ	καὶ νίκην προσημαίνειν. πάντα μὲν
[6, 3]	ἔθνη; καλαὶ μὲν μυρίαι γυναῖκες,	ἀλλὰ	καὶ Στάτειρα καλλίστη τῶν ὑπὸ
[6, 1]	δὲ γυναῖκες οὐκ ἐρρητόρευον μόνον,	ἀλλὰ	καὶ συνεβούλευον ὡς παρούσῃ Καλλιρόῃ
[6, 2]	ἐν Συρακούσαις θαπτομένῃ Καλλιρόῃ συνετάφην·	ἀλλὰ	καὶ τότε σύ με βουλόμενον
[6, 7]	δὲ μὴ περὶ σεαυτῆς μόνης,	ἀλλὰ	καὶ Χαιρέου κινδυνεύοντος ἀπολέσθαι τὸν
[6, 2]	κότινος, οὐ μῆλα, οὐ πίτυς,	ἀλλὰ	κάλλος τὸ πρῶτον, ὑπὲρ οὗ
[6, 5]	πλὴν οὐκ ἠμελήθης εἰς πάντα,	ἀλλὰ	κήδονταί σου θεοί. διὰ τοῦτό
[6, 6]	γενναῖον, Ἑρμοκράτους ἄξιον· ἀπόσφαξον σεαυτήν.	ἀλλὰ	μήπω· μέχρι γὰρ νῦν ὁμιλία
[6, 3]	παρ´ ἐμοὶ ἐμοῦ γενέσθαι δυνατώτερος.	ἀλλὰ	πάρεστιν ὁ θεός· ἐνδεδήμηκεν εἰς
[6, 7]	γάρ σε αὐτὸς μέλλει γαμεῖν	ἀλλὰ	πρόσκαιρον αὐτῷ χάριν δώσεις· εἰ
[6, 3]	ἀνθρώποις θεραπείαν τῷ Ἔρωτι προσαγάγῃς,	ἀλλὰ	τὴν κρείττονα καὶ βασιλικήν, ἀνταγωνιζόμενος
[6, 5]	δούλους καὶ πένητας ἔχεις ἐραστὰς	ἀλλὰ	τὸν μέγαν βασιλέα, τὸν δυνάμενόν
[6, 9]	οὐ πάρεργον τὴν ἀρετὴν τιθέμενος,	ἀλλὰ	τῶν καλλίστων ἀξιῶν. τότε δὲ
[6, 9]	πολλὰ πρῶτον εἰπὼν καὶ τὰ	ἄλλα	διατάξας ὡς ἕκαστον ἔδει γενέσθαι,
[6, 5]	ὅλην Ἰωνίαν καὶ Σικελίαν καὶ	ἄλλα	ἔθνη μείζονα χαρίσασθαι. θῦε δὴ
[6, 9]	ἤλπιζε γὰρ καὶ Χαιρέαν ἐξελεύσεσθαι·	πολλὰ	μὲν οὖν φέρειν πόλεμον καὶ
[6, 2]	πρῶτον καὶ Ἔρωτι ἔθυσε καὶ	πολλὰ	παρεκάλεσεν Ἀφροδίτην, ἵνα αὐτῷ βοηθῇ
[6, 9]	τούτων διάκονον καλέσας ὁ βασιλεύς,	πολλὰ	πρῶτον εἰπὼν καὶ τὰ ἄλλα
[6, 7]	τὸν μέγαν σου βασιλέα. ταῦτα	ἅμα	λέγουσα δακρύων πηγὰς ἀφῆκεν· ὁ
[6, 3]	ὁμολογεῖν, ἀληθῶς δὲ ἑάλωκα. ταῦτα	ἅμα	λέγων ἐνεπλήσθη δακρύων, ὥστε μηκέτι
[6, 3]	ἐπ´ ἐμὲ καὶ ὅλον τὸ	δρᾶμα	τοῦτο ἐκείνη κατεσκεύασε. θαυμάζω δέ
[6, 4]	βασίλεια χαίρων ὡς τὸ κάλλιστον	θήραμα	θηράσας. καὶ Ἀρταξάτης δὲ ἔχαιρε
[6, 6]	διὰ σὲ ἐπράθην, διὰ σὲ	ἔγημα	μετὰ Χαιρέαν, διὰ σὲ εἰς
[6, 4]	Εὐθὺς οὖν ἀνακλητικὸν τῆς θήρας	σύνθημα	διεδόθη καὶ πάντες ἀνέστρεφον· βασιλεὺς
[6, 4]	ὡς βάρβαρος. οὐκ ᾔδει δὲ	φρόνημα	Ἑλληνικὸν εὐγενὲς καὶ μάλιστα τὸ
[6, 7]	Χαιρέαν οὐ βλέπω. τοῦτο τὸ	ῥῆμα	προέδωκεν αὐτήν· ὁ γὰρ εὐνοῦχος
[6, 2]	τὸ τῆς ψυχῆς σου τιμιώτερον	κτῆμα.	διὰ τοῦτο πανταχόθεν σοι πόλεμος
[6, 8]	δὲ οἰκείους ἐνδώσειν ὡς ἀμελουμένους.	εὐτύχημα	δὲ μέγιστον βασιλεῖ γεγονέναι τὸ
[6, 5]	γῆς πάσης ἔνδοξον καὶ περιβόητον	ὄνομα	μέχρι σήμερον οὐχ εὗρεν οὔτ´
[6, 7]	βασιλίδα πῶς ἀκούσασα τὸ βασιλέως	ὄνομα	προσεκύνησε καὶ τρέχουσα ἄπεισι· σὺ
[6, 4]	ὑπηρεσίαν ὑπεσχῆσθαι, βραβεύσειν δὲ λοιπὸν	ἅρμα	βασιλικόν, χάριν εἰδότων ἀμφοτέρων αὐτῷ,
[6, 4]	δὲ ἠμφίεστο Τυρίαν (τὸ δὲ	ὕφασμα	Βαβυλώνιον) καὶ τιάραν ὑακινθινοβαφῆ· χρύσεον
[6, 2]	τὴν πρᾶσιν, τὸ λῃστήριον, τὰ	δεσμά,	τὸν τοῦ σταυροῦ χαλεπώτερον βασιλέα.
[6, 7]	πρόσωπον. τὰς τρίχας ἐπῄνει, τὸ	βάδισμα,	τὴν φωνήν· οἵα μὲν εἰσῆλθεν
[6, 1]	βασιλὶς ηὔχετο ἡμέραν γενέσθαι τάχιον,	ἵνα	ἀπόθηται τὴν παρακαταθήκην ὡς φορτίον·
[6, 2]	ἔθυσε καὶ πολλὰ παρεκάλεσεν Ἀφροδίτην,	ἵνα	αὐτῷ βοηθῇ πρὸς τὸν υἱόν.
[6, 1]	καὶ Διονυσίου, δούλων ἐμῶν ἀδόξων,	ἵνα	βραβεύω τοὺς ἐκείνων γάμους καὶ
[6, 3]	γε" ἔφη τοιοῦτο μηδὲν εἴπῃς,	ἵνα	γυναῖκα ἀλλοτρίαν διαφθείρω. μέμνημαι νόμων
[6, 5]	μὴ γὰρ οὕτω" φησὶ μαινοίμην,	ἵνα	ἐμαυτὴν ἀξίαν εἶναι πεισθῶ τοῦ
[6, 7]	δικαστὴν ἕξεις, {ἢ σχεῖν κάλλιον}	ἵνα	καὶ τὸν ἄνδρα κομίσῃ; τάχα
[6, 1]	τὸν πρῶτον φιλήσαντα, τὸν πολίτην,	ἵνα	καὶ τὸν πατέρα ἴδῃς· εἰ
[6, 8]	εἰ δυνατόν, ἀναβαλέσθαι δυοῖν ἕνεκεν·	ἵνα	καὶ τοὺς πολεμίους ἐπίσχωσι τῆς
[6, 5]	τῆς φροντίδος, ἀπαρτίσας τὴν κρίσιν,	ἵνα	μηκέτι ἐνοχλῶ μηδὲ τῇ βασιλίδι.
[6, 5]	ἤγαγον, πρόφασιν εὑρόντες τὴν δίκην,	ἵνα	σε ὁ μέγας βασιλεὺς θεάσηται.
[6, 6]	Ἕλλην. τί ποιήσει γυνὴ καὶ	δέσποινα	βάρβαρος; ἄγε δή, Καλλιρόη, βούλευσαί
[6, 7]	βασιλίδα καλεῖ σε" φησίν, ὦ	δέσποινα,	ὁ ἀνήρ. ἀκούσασα ἡ Στάτειρα
[6, 3]	συμβέβηκε δεινόν; ὡς ἀγωνιῶ μή	τινα	ἐπιβουλὴν εἶπε βασιλεὺς καὶ μεγίστην,
[6, 9]	ἐξίωσιν, ἐπάγεσθαι καὶ γυναῖκας καὶ	τέκνα	καὶ χρυσὸν καὶ ἄργυρον καὶ
[6, 5]	καὶ Σικελίαν καὶ ἄλλα ἔθνη	μείζονα	χαρίσασθαι. θῦε δὴ τοῖς θεοῖς
[6, 7]	καὶ γνοὺς οὐ ζηλοτυπήσει τὸν	κρείττονα·	δόξει δέ σε τιμιωτέραν, ὡς
[6, 3]	τῷ Ἔρωτι προσαγάγῃς, ἀλλὰ τὴν	κρείττονα	καὶ βασιλικήν, ἀνταγωνιζόμενος ἑαυτῷ· δύνασαι
[6, 1]	ὥστε εἶπεν ἄν τις ὅλην	Βαβυλῶνα	εἶναι δικαστήριον. Νὺξ ἐκείνη τελευταία
[6, 6]	μετὰ Χαιρέαν, διὰ σὲ εἰς	Βαβυλῶνα	ἤχθην, διὰ σὲ παρέστην δικαστηρίῳ.
[6, 8]	Πέρσαι· κατήφεια δὲ πᾶσαν ἔσχε	Βαβυλῶνα.	τότε καὶ ὄναρ βασιλέως λογοποιοὶ
[6, 1]	Καλλιρόης οἱ γάμοι. τίς εὐτυχέστερος	ἄρα;	διέσχιστο δὲ ἡ πόλις, καὶ
[6, 3]	ἀνίας. ζήτει πανταχόθεν εἴ τι	ἄρα	δυνατόν ἐστιν εὑρεῖν φάρμακον. εὕρηται"
[6, 3]	αὐτὸς ὁ ἐρώμενος· τοῦτο δὲ	ἄρα	καὶ τὸ ᾀδόμενον λόγιον ἦν
[6, 4]	τὸν εὐνοῦχον κατεφίλησε καὶ δικαίως	ἄρα	σε ἐγὼ" ἔφη πάντων προτιμῶ·
[6, 4]	χρύσεον ἔχοντι χαλινόν, χρύσεα δὲ	φάλαρα	καὶ προμετωπίδια καὶ προστερνίδια· πορφύραν
[6, 9]	ἐν τῷ πολέμῳ φανῇ, λήψεται	παρὰ	βασιλέως καὶ δίχα κρίσεως ἆθλον
[6, 6]	πρόσωπον τοῦ δικαστοῦ καὶ θέλεις	παρὰ	Πέρσαις εὐδοκιμεῖν. διὰ τοῦτό σε
[6, 4]	γὰρ ἦν, μετ´ ἀγωνίας καὶ	χαρά,	μετὰ φόβου καὶ κίνδυνος ἡδύς.
[6, 5]	μέχρι σήμερον οὐχ εὗρεν οὔτ´	ἄνδρα	κατ´ ἀξίαν οὔτ´ ἐραστήν, ἀλλ´
[6, 7]	σχεῖν κάλλιον} ἵνα καὶ τὸν	ἄνδρα	κομίσῃ; τάχα μὲν οὐδὲ Χαιρέας
[6, 7]	δῶρα λήψῃ τὰ κάλλιστα καὶ	ἄνδρα	ὃν θέλεις· οὐ δήπου γάρ
[6, 4]	δέσποτα, τῶν γεγονότων· Καλλιρόη γὰρ	ἄνδρα	οὐκ ἔχει, μένει δὲ ἡ
[6, 4]	μοιχείαν, δεῖ γὰρ πρῶτον εἶναι	ἄνδρα	τὸν ἀδικούμενον, εἶτα τὸν ἀδικοῦντα
[6, 4]	ταῦτα ἀναζωγραφῶν καὶ ἀναπλάττων ἐξεκαίετο	σφόδρα.	ταῦτα λέγοντος Ἀρταξάτης ὑπολαβὼν ἐπιλέλησαι"
[6, 6]	ὑπ´ ἀλαζονείας ὅτι αὐτῆς βασιλεὺς	ἐρᾷ,	Διονύσιος δὲ καὶ Χαιρέας ὑπὸ
[6, 5]	τὴν βασιλέως φιλανθρωπίαν, ὅτι οὐκ	ἐρᾷ	δυστυχοῦς γυναικὸς ἀλλὰ ἐλεεῖ. παυσώμεθα
[6, 7]	ὢν τὴν φύσιν ἐνόησεν ὅτι	ἐρᾷ.	ὦ" φησὶ πασῶν ἀνοητοτάτη γυναικῶν,
[6, 1]	τὸν πολίτην, ἵνα καὶ τὸν	πατέρα	ἴδῃς· εἰ δὲ μή, ζήσεις
[6, 1]	προδῷς τὸν υἱόν· τίμησον τὸν	πατέρα	τοῦ τέκνου. τοιαῦτα διαλαλούντων ἦν
[6, 3]	διημερεύοντα ἄβρωτον, ἄποτον ἐν θήρᾳ.	θήρᾳ	δὲ ἐνδιατρίβειν βέλτιον ἢ τοῖς
[6, 3]	ἡδονῆς διημερεύοντα ἄβρωτον, ἄποτον ἐν	θήρᾳ.	θήρᾳ δὲ ἐνδιατρίβειν βέλτιον ἢ
[6, 4]	τοῦ πυρός. ~Ταῦτα ἤρεσε καὶ	θήρα	κατηγγέλλετο μεγαλοπρεπής. ἐξήλαυνον ἱππεῖς κεκοσμημένοι
[6, 4]	δ´ Ἄρτεμις εἶσι κατ´ οὔρεος	ἰοχέαιρα,	ἢ κατὰ Τηΰγετον περιμήκετον ἢ
[6, 3]	μὲν μυρίαι γυναῖκες, ἀλλὰ καὶ	Στάτειρα	καλλίστη τῶν ὑπὸ τὸν ἥλιον,
[6, 1]	θέαν, αὐτομάτως δὲ ἐκεῖ φερομένους.	Στάτειρα	μὲν οὖν ἡδεῖαν ἡμέραν ἐξεδέχετο,
[6, 7]	δέσποινα, ὁ ἀνήρ. ἀκούσασα ἡ	Στάτειρα	προσεκύνησε καὶ μετὰ σπουδῆς ἀπῄει
[6, 2]	ἐπὶ ξίφος, κατέσχε δὲ τὴν	χεῖρα	Πολύχαρμος καὶ μονονουχὶ δήσας παρεφύλαττεν
[6, 4]	γὰρ ἦν, καὶ προσλαβόμενος ὑπὸ	χεῖρα	τὸν εὐνοῦχον κατεφίλησε καὶ δικαίως
[6, 1]	τὸ ζῶον, κάλλιστον ὧν αὐτὸς	ἐφορᾷ·	σὺ δὲ ἀπελαύνεις τὸ δῶρον
[6, 8]	ἑκάστους ἅρματα ψιλά τε καὶ	δρεπανηφόρα,	καὶ ἐλέφαντας ὁπόθεν καὶ πόσους,
[6, 4]	ὑπεζωσμένος δύο ἄκοντας ἐκράτει, καὶ	φαρέτρα	καὶ τόξον αὐτῷ παρήρτητο, Σηρῶν
[6, 2]	ᾄδοντος ἠκούετο μέλος· ἐθυμιᾶτο τὰ	πρόθυρα	καὶ πᾶς στενωπὸς συμπόσιον ἦν,
[6, 7]	δὲ ἠπίστατο μὲν καὶ εὐθὺς	ὠχρά	τε ἦν καὶ ἄφωνος, ἠκολούθει
[6, 7]	δὲ ἀμφοτέρας· πεισθεῖσα μὲν βασιλεῖ	δῶρα	λήψῃ τὰ κάλλιστα καὶ ἄνδρα
[6, 1]	δεῖ ἢ Διονυσίου, μετέωρος ἦν	πᾶσα	Βαβυλών, καὶ ἐν οἰκίαις τε
[6, 2]	ἐπὶ τὰ βασίλεια, καὶ ἐδονεῖτο	πᾶσα	Βαβυλών. ὥσπερ δὲ ἐν Ὀλυμπίοις
[6, 7]	φησίν, ὦ δέσποινα, ὁ ἀνήρ.	ἀκούσασα	ἡ Στάτειρα προσεκύνησε καὶ μετὰ
[6, 7]	αὐτὴν ἑώρακας τὴν βασιλίδα πῶς	ἀκούσασα	τὸ βασιλέως ὄνομα προσεκύνησε καὶ
[6, 2]	ἰδὼν Καλλιρόην οὐ προσῆλθον, οὐ	κατεφίλησα.	ὢ καινοῦ καὶ ἀπίστου πράγματος·
[6, 7]	βούλει τρέπεσθαι. μηνύσω δὲ ἀμφοτέρας·	πεισθεῖσα	μὲν βασιλεῖ δῶρα λήψῃ τὰ
[6, 8]	μὲν τὰ εἰωθότα συμβαίνειν καὶ	ὅσα	εἰκὸς ἐν ἀπροσδοκήτῳ πολέμῳ, καὶ
[6, 8]	πόσην, τίνας δὲ τοξότας καὶ	πόσα	ἑκάστους ἅρματα ψιλά τε καὶ
[6, 8]	χρήματα παρ´ ὧντινων, ποῖα καὶ	πόσα.	τοσούτῳ δὲ παρασκευάζεται χρόνῳ πάντα
[6, 7]	γάρ σε) πρὸς ἐκεῖνον οὐ	κατηγόρευσα	τὴν μανίαν τὴν σήν, τοὐναντίον
[6, 7]	μέγαν σου βασιλέα. ταῦτα ἅμα	λέγουσα	δακρύων πηγὰς ἀφῆκεν· ὁ δὲ
[6, 7]	δώσεις· εἰ δὲ μή, πείσῃ	ἄκουσα	ἃ πάσχουσιν οἱ βασιλέως ἐχθροί,
[6, 2]	ὢ θανάτου καλοῦ, μεθ´ ὃν	ἤκουσα	τὸν δεύτερον Καλλιρόης γάμον. οἷον
[6, 2]	τοῖς βασιλείοις, ἀλλ´ ἡσυχῆ καὶ	λανθάνουσα	ὑπέστενε καὶ τῇ ἑορτῇ κατηρᾶτο·
[6, 7]	διακρούσεται δὲ τὴν ὁμιλίαν ἐξεπίτηδες	συνοῦσα	τῇ βασιλίδι, τοῦτο δὴ θεραπεῦσαι
[6, 3]	ἐλεγχθῆναι γὰρ οὐ βούλεται πόλιν	εἰποῦσα	οὐδεμίαν τῶν ὑφ´ ἡμᾶς, ἀλλ´
[6, 2]	οὐκ ἂν ἐξῆλθε τοῦ τάφου	καταλιποῦσα	τὸν νεκρόν. εἰ δ´ οὖν,
[6, 8]	ταχέως μετέβαλεν ἡ Τύχη, καινοτέρων	εὑροῦσα	πραγμάτων ὑπόθεσιν· βασιλεῖ γὰρ ἧκον
[6, 7]	τὸ βασιλέως ὄνομα προσεκύνησε καὶ	τρέχουσα	ἄπεισι· σὺ δέ, ἡ δούλη,
[6, 7]	βασιλεὺς ὧν πέπονθα διαθεῖναι χαλεπώτερον;	ζῶσα	κατεχώσθην· παντὸς δεσμωτηρίου τάφος ἐστὶ
[6, 9]	βασιλεύς, πολλὰ πρῶτον εἰπὼν καὶ	τὰ	ἄλλα διατάξας ὡς ἕκαστον ἔδει
[6, 2]	τὸ δὲ πλῆθος συνέτρεχεν ἐπὶ	τὰ	βασίλεια, καὶ ἐδονεῖτο πᾶσα Βαβυλών.
[6, 4]	ἀνηρτημένος ταῖς ἐλπίσιν εἰσήλαυνεν εἰς	τὰ	βασίλεια χαίρων ὡς τὸ κάλλιστον
[6, 2]	κερδήσας, τὴν πρᾶσιν, τὸ λῃστήριον,	τὰ	δεσμά, τὸν τοῦ σταυροῦ χαλεπώτερον
[6, 8]	καὶ νίκην προσημαίνειν. πάντα μὲν	τὰ	εἰωθότα συμβαίνειν καὶ ὅσα εἰκὸς
[6, 3]	σῆς κρατῆσαι, δέσποτα, ψυχῆς, ᾧ	τὰ	καλὰ πάντα δουλεύει, χρυσός, ἄργυρος,
[6, 7]	πεισθεῖσα μὲν βασιλεῖ δῶρα λήψῃ	τὰ	κάλλιστα καὶ ἄνδρα ὃν θέλεις·
[6, 8]	τῶν ἐθνῶν, μεθ´ ὧν εἰώθει	τὰ	μεγάλα χρηματίζειν, ἐβουλεύετο περὶ τῶν
[6, 8]	βασιλέως λογοποιοὶ καὶ μάντεις ἔφασκον	τὰ	μέλλοντα προειρηκέναι· θυσίας γὰρ ἀπαιτοῦντας
[6, 2]	εἰ δ´ οὖν, ἐκείμην ταύτῃ	τὰ	μετὰ ταῦτα κερδήσας, τὴν πρᾶσιν,
[6, 4]	τὴν πομπήν. ταχέως δὲ ἐνεπλήσθη	τὰ	ὄρη βοώντων, θεόντων, κυνῶν ὑλασσόντων,
[6, 2]	καὶ ᾄδοντος ἠκούετο μέλος· ἐθυμιᾶτο	τὰ	πρόθυρα καὶ πᾶς στενωπὸς συμπόσιον
[6, 2]	καὶ δεῖ με πρῶτον ἐκτελέσαι	τὰ	τῆς εὐσεβείας. παράγγειλον οὖν τριάκοντα
[6, 1]	σοι πρακτέον ἐστίν, ὦ ψυχή·	κατὰ	σαυτὴν γενοῦ· σύμβουλον οὐκ ἔχεις
[6, 4]	εἶσι κατ´ οὔρεος ἰοχέαιρα, ἢ	κατὰ	Τηΰγετον περιμήκετον ἢ Ἐρύμανθον, τερπομένη
[6, 8]	ἐλέφαντας ὁπόθεν καὶ πόσους, καὶ	χρήματα	παρ´ ὧντινων, ποῖα καὶ πόσα.
[6, 8]	δὲ τοξότας καὶ πόσα ἑκάστους	ἅρματα	ψιλά τε καὶ δρεπανηφόρα, καὶ
[6, 1]	Καλλιρόης ἐραστὴς ἢ δικαστής; μὴ	ἐξαπάτα	σεαυτόν. ἀγνοεῖς μέν, ἀλλὰ ἐρᾷς·
[6, 2]	δεσπότην ἀντεραστήν. νῦν βασιλεὺς καὶ	ὀνείρατα	βλέπει, καὶ ἀπαιτοῦσιν αὐτὸν θυσίας
[6, 6]	ἐγὼ προεμαντευόμην. ἔχω σε μάρτυν,	Εὐφρᾶτα.	προεῖπον ὅτι οὐκέτι σε διαβήσομαι.
[6, 8]	γὰρ ἧκον ἀπαγγέλλοντες Αἴγυπτον ἀφεστάναι	μετὰ	μεγάλης παρασκευῆς. τὸν μὲν γὰρ
[6, 2]	θεάσασθαι παραγινομένους ἐπὶ τὸ στάδιον	μετὰ	παραπομπῆς, οὕτω δὴ κἀκείνους. τὸ
[6, 7]	ἀκούσασα ἡ Στάτειρα προσεκύνησε καὶ	μετὰ	σπουδῆς ἀπῄει πρὸς αὐτόν. ὁ
[6, 2]	δ´ οὖν, ἐκείμην ταύτῃ τὰ	μετὰ	ταῦτα κερδήσας, τὴν πρᾶσιν, τὸ
[6, 5]	ἐν τῷ παραυτίκα μηδὲν ὀργισθῇ,	μετὰ	ταῦτά σοι χαλεπανεῖ, λογισάμενος ὅτι
[6, 9]	~Τῇ δὲ πέμπτῃ τῶν ἡμερῶν	μετὰ	τὴν ἀγγελίαν ἐξήλαυνε Βαβυλῶνος ὁ
[6, 2]	ἀπώλεσάς μου τῆς ἀποκαρτερήσεως, τὸν	μετὰ	τὴν δίκην. ἰδὼν Καλλιρόην οὐ
[6, 4]	ἦν, μετ´ ἀγωνίας καὶ χαρά,	μετὰ	φόβου καὶ κίνδυνος ἡδύς. ἀλλὰ
[6, 6]	σὲ ἐπράθην, διὰ σὲ ἔγημα	μετὰ	Χαιρέαν, διὰ σὲ εἰς Βαβυλῶνα
[6, 7]	προετίμησεν ἂν ἡμέρας μιᾶς τῆς	μετὰ	Χαιρέου. μηδὲν οὖν ἀνύσαι δυνάμενος
[6, 9]	ἀλλὰ καὶ Ἀρταξάτης κατεσιώπησεν, ὡς	δῆτα	μὴ θαρρῶν ἐν κινδύνῳ τοῦ
[6, 9]	καὶ χρυσὸν καὶ ἄργυρον καὶ	ἐσθῆτα	καὶ εὐνούχους καὶ παλλακίδας καὶ
[6, 5]	ἀλλ´ ἐνέπεσεν εἰς δύο, νησιώτην	πένητα,	καὶ ἕτερον, δοῦλον βασιλέως. τί
[6, 1]	λοιπὸν ἀπολαῦσαι τοῦ καλλίστου θεάματος·	εἶτα	γενήσεται δοῦλος ἐμὸς εὐτυχέστερος ἐμοῦ.
[6, 1]	τῆς σωτηρίας αὐτῆς· πρῶτον ἔσωσεν,	εἶτα	ἔγημε· Χαιρέας δὲ γήμας ἀπέκτεινε·
[6, 4]	πρῶτον εἶναι ἄνδρα τὸν ἀδικούμενον,	εἶτα	τὸν ἀδικοῦντα μοιχόν. ἤρεσεν ὁ
[6, 1]	δὲ Καλλιρόην εἶχεν ἔνδον, συνεχῶς	ἐφοίτα.	παρεφύλαττε δὲ αὐτὸν καὶ ἐν
[6, 1]	ἑλοῦ, τὸν σώσαντα, μὴ τὸν	ἀποκτείναντα·	τί δὲ ἂν πάλιν ὀργισθῇ
[6, 5]	σου. πλὴν οὐκ ἠμελήθης εἰς	πάντα,	ἀλλὰ κήδονταί σου θεοί. διὰ
[6, 2]	δὲ εὐνοῦχος τὸ προσταχθὲν ἀπήγγειλε,	πάντα	δὲ εὐθὺς μεστὰ θυόντων, ἐστεφανωμένων.
[6, 3]	δέσποτα, ψυχῆς, ᾧ τὰ καλὰ	πάντα	δουλεύει, χρυσός, ἄργυρος, ἐσθής, ἵπποι,
[6, 8]	μὲν ἀλλὰ καὶ νίκην προσημαίνειν.	πάντα	μὲν τὰ εἰωθότα συμβαίνειν καὶ
[6, 8]	πόσα. τοσούτῳ δὲ παρασκευάζεται χρόνῳ	πάντα	ὑπὸ πάντων, ὅσῳ κἂν εἷς
[6, 8]	βοήθειαν· βραδυνόντων δὲ εἰς τοὐναντίον	ἅπαντα	χωρήσειν· τοὺς μὲν γὰρ πολεμίους
[6, 1]	τὸν παρθένιον· ἑλοῦ τὸν πρῶτον	φιλήσαντα,	τὸν πολίτην, ἵνα καὶ τὸν
[6, 1]	ἕτεραι τὸν εὐεργέτην ἑλοῦ, τὸν	σώσαντα,	μὴ τὸν ἀποκτείναντα· τί δὲ
[6, 2]	τὰ τῆς εὐσεβείας. παράγγειλον οὖν	τριάκοντα	ἡμερῶν ἱερομηνίαν ἑορτάζειν πᾶσαν τὴν
[6, 8]	λογοποιοὶ καὶ μάντεις ἔφασκον τὰ	μέλλοντα	προειρηκέναι· θυσίας γὰρ ἀπαιτοῦντας τοὺς
[6, 1]	ἐν ταῖς ὁμιλίαις ἡσυχῆ Καλλιρόην	ὑποβλέποντα,	καὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς κλέπτοντας μὲν
[6, 7]	τὸ μέγιστον τῶν κακῶν πάσχω·	παρόντα	Χαιρέαν οὐ βλέπω. τοῦτο τὸ
[6, 8]	δύναμιν ἐξάγειν, διαπέμψαι δὲ πανταχόσε	κελεύοντα	τὴν στρατιὰν ἐπὶ ποταμὸν Εὐφράτην
[6, 3]	οἶδα γάρ σε ὑφ´ ἡδονῆς	διημερεύοντα	ἄβρωτον, ἄποτον ἐν θήρᾳ. θήρᾳ
[6, 4]	ἄνδρα τὸν ἀδικούμενον, εἶτα τὸν	ἀδικοῦντα	μοιχόν. ἤρεσεν ὁ λόγος τῷ
[6, 8]	νίκην προσημαίνειν. πάντα μὲν τὰ	εἰωθότα	συμβαίνειν καὶ ὅσα εἰκὸς ἐν
[6, 3]	βουλόμενον εἰπεῖν, τί κρύπτεις" ἔφη	δέσποτα,	δοῦλον σόν, εὔνουν σοι καὶ
[6, 7]	ἄν σοι δοκῇ" φησίν, ὦ	δέσποτα,	μετάπεμψαι Στάτειραν, ὡς ἰδιολογήσασθαί τι
[6, 6]	προσελθεῖν· σὺ δὲ ἐκέλευσάς μοι,	δέσποτα,	προνοεῖσθαι τοῦ λαθεῖν. ὀρθῶς δὲ
[6, 3]	ἀνταγωνιζόμενος ἑαυτῷ· δύνασαι γάρ, ὦ	δέσποτα,	σὺ μόνος κρατεῖν καὶ θεοῦ.
[6, 4]	λέγοντος Ἀρταξάτης ὑπολαβὼν ἐπιλέλησαι" φησί,	δέσποτα,	τῶν γεγονότων· Καλλιρόη γὰρ ἄνδρα
[6, 3]	κάλλος δύναται τῆς σῆς κρατῆσαι,	δέσποτα,	ψυχῆς, ᾧ τὰ καλὰ πάντα
[6, 2]	προσταχθὲν ἀπήγγειλε, πάντα δὲ εὐθὺς	μεστὰ	θυόντων, ἐστεφανωμένων. αὐλὸς ἤχει καὶ
[6, 3]	σεαυτοῦ ψυχὴν εἰς πάσας ἡδονάς.	μάλιστα	δὲ κυνηγεσίοις ἐξαιρέτως χαίρεις· οἶδα
[6, 1]	κρίσιν καὶ πάντες τοῦτο ἴσασι.	μάλιστα	δὲ Στάτειραν αἰδοῦμαι. μήτε οὖν
[6, 4]	δὲ φρόνημα Ἑλληνικὸν εὐγενὲς καὶ	μάλιστα	τὸ Καλλιρόης τῆς σώφρονος καὶ
[6, 7]	μὲν βασιλεῖ δῶρα λήψῃ τὰ	κάλλιστα	καὶ ἄνδρα ὃν θέλεις· οὐ
[6, 1]	τίμησον τὸν πατέρα τοῦ τέκνου.	τοιαῦτα	διαλαλούντων ἦν ἀκούειν, ὥστε εἶπεν
[6, 2]	ὁ τοιοῦτος εἶναι λέγει δικαστής.	τοιαῦτα	μὲν ὠδύρετο Διονύσιος, Χαιρέας δὲ
[6, 7]	νικήσαντες τὸν μέγαν σου βασιλέα.	ταῦτα	ἅμα λέγουσα δακρύων πηγὰς ἀφῆκεν·
[6, 3]	μὲν ὁμολογεῖν, ἀληθῶς δὲ ἑάλωκα.	ταῦτα	ἅμα λέγων ἐνεπλήσθη δακρύων, ὥστε
[6, 4]	τερπομένη κάπροισι καὶ ὠκείῃς ἐλάφοισι.	ταῦτα	ἀναζωγραφῶν καὶ ἀναπλάττων ἐξεκαίετο σφόδρα.
[6, 4]	καὶ ἐγγὺς εἶναι τοῦ πυρός.	~Ταῦτα	ἤρεσε καὶ θήρα κατηγγέλλετο μεγαλοπρεπής.
[6, 2]	οὖν, ἐκείμην ταύτῃ τὰ μετὰ	ταῦτα	κερδήσας, τὴν πρᾶσιν, τὸ λῃστήριον,
[6, 4]	ἀναζωγραφῶν καὶ ἀναπλάττων ἐξεκαίετο σφόδρα.	ταῦτα	λέγοντος Ἀρταξάτης ὑπολαβὼν ἐπιλέλησαι" φησί,
[6, 2]	ὕπαρ οἱ θεοί με μισοῦσι.	ταῦτα	λέγων ὥρμησεν ἐπὶ ξίφος, κατέσχε
[6, 1]	νικᾶν ὅτι τέκνον ἔχουσι κοινόν.	ταῦτα	μὲν οὖν οἱ ἄνδρες· αἱ
[6, 5]	τῷ παραυτίκα μηδὲν ὀργισθῇ, μετὰ	ταῦτά	σοι χαλεπανεῖ, λογισάμενος ὅτι τὸν
[6, 6]	Καλλιρόη δὲ καθ´ ἑαυτὴν γενομένη	ταῦτα"	φησὶν ἐγὼ προεμαντευόμην. ἔχω σε
[6, 9]	εὐνοῦχον, ἐπειδὴ αὐτῷ συνῄδει τὸν	ἔρωτα,	ἐπενόησε δέ τι τοιοῦτον. ἔθος
[6, 6]	μόνον ἀλλὰ καὶ κατασκευάζοντι τὸν	ἔρωτα.	καὶ ὁ μὲν εὐνοῦχος ἐσκέπτετο
[6, 3]	ἧς ἀπολαύεις μόνος. ἐξουσία δὲ	ἔρωτα	καταλύει, πλὴν εἰ μή τις
[6, 1]	αἰδοῦμαι. μήτε οὖν δημοσίευε τὸν	ἔρωτα	μήτε τὴν δίκην ἀπάρτιζε. ἀρκεῖ
[6, 4]	αὐτῶν ἐξέστησεν ἂν καὶ τὸν	Ἔρωτα·	τέρψις γὰρ ἦν, μετ´ ἀγωνίας
[6, 6]	ἐφ´ ἑαυτῷ, φοβούμενος δὲ βασιλέα·	τάχα	γὰρ οὐδὲ πιστεύσειν αὐτὸν ὅτι
[6, 2]	ἐκώλυσας καὶ ἀφείλω καλῆς συνοδίας·	τάχα	γὰρ οὐκ ἂν ἐξῆλθε τοῦ
[6, 9]	καὶ μεταβολὰς τοῖς δυστυχοῦσι βελτίονας,	τάχα	δὲ καὶ τὴν δίκην ἕξειν
[6, 7]	ἵνα καὶ τὸν ἄνδρα κομίσῃ;	τάχα	μὲν οὐδὲ Χαιρέας γνοίη τὸ
[6, 9]	φανῇ, λήψεται παρὰ βασιλέως καὶ	δίχα	κρίσεως ἆθλον τῆς ἀριστείας τὴν

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 13/12/2006