Livre, Chap.
[5, 10]	ἡμᾶς ἐᾷ τοῖς βασιλείοις εἰσελθεῖν;	ὢ	τυραννίδος δεινῆς. ἀποκλείουσιν υἱὸν πρὸς
[5, 10]	ἀλλότριος ἤδη. σὺ μὲν εὐτυχοίης,	ὦ	γύναι· γυναῖκα γάρ σε καλῶ,
[5, 9]	τῆς χειρὸς αὐτῆς θάρρει" φησίν,	ὦ	γύναι, καὶ παῦσαι δακρύουσα· χρηστός
[5, 3]	καί τις εἶπεν ἐξ αὐτῶν	ὦ	δέσποινα, γύναιον Ἑλληνικὸν ἐπιστρατεύεται ταῖς
[5, 2]	εἶτα ἔλεγε κλάων ἐγγύς ἐσμεν,	ὦ	Καλλιρόη, καὶ οὐχ ὁρῶμεν ἀλλήλους.
[5, 2]	ἀπῆλθεν εἰς τὸ δωμάτιον ἐν	ᾧ	κατήγετο μετὰ Πολυχάρμου τοῦ φίλου,
[5, 3]	ἐγὼ δὲ νῦν μὲν ἑορτὴν	ἄγω	καὶ πρὸς ταῖς θυσίαις εἰμί·
[5, 8]	πρῶτός εἰμι ἀνήρ, Διονύσιος δὲ	ἐγὼ	βεβαιότερος. μὴ γὰρ ἀφῆκά μου
[5, 10]	Χαιρέα, νῦν ἀληθῶς. νῦν ἀπέθανες·	ἐγὼ	γὰρ ἔμελλον ἐπὶ βασιλέως αἱρεῖσθαι
[5, 10]	σε καλῶ, κἂν ἕτερον φιλῇς.	ἐγὼ	δὲ ἀπέρχομαι καὶ οὐκ ἐνοχλῶ
[5, 7]	φαίνεται θελῆσαί τινα Καλλιρόην διαφθεῖραι.	ἐγὼ	δὲ καὶ τὸν ἄλλον βίον
[5, 8]	παρὰ Μιθριδάτῃ δεδεμένος. ἀπαιτῶ Καλλιρόην.	ἐγὼ	δὲ κατέχω. σὺ τὴν ἀλλοτρίαν
[5, 3]	αἰτίαν, ὅτι μετὰ γυναικὸς ἐβάδιζες.	ἐγὼ	δὲ νῦν μὲν ἑορτὴν ἄγω
[5, 5]	εἰσίωσιν, εὔνοιαν εὔχονται καὶ χάριν,	ἐγὼ	δὲ φοβοῦμαι μὴ ἀρέσω τῷ
[5, 6]	ἐμὲ Βίας ὁ στρατηγὸς Πριηνέων,	ἐγὼ	δὲ φωράσας ἐμήνυσα τῷ σατράπῃ
[5, 10]	περ καταλήθοντ´ εἰν Ἀΐδαο αὐτὰρ	ἐγὼ	καὶ κεῖθι φίλης μεμνήσομαί σου.
[5, 2]	Χαιρέαν καὶ ἔφη πρὸς αὐτὸν	ἐγὼ	καίομαι καὶ ἀποδοῦναί σοι θελήσας
[5, 2]	Χαιρέας ζῇ· πάντων δὲ ἀσεβέστατος	ἐγώ,	μὴ βλέπειν σε κεκελευσμένος, καὶ
[5, 7]	κατὰ σαυτοῦ τὴν ψῆφον οἴσεις.	προλέγω	σοι, Καλλιρόην ἀπολέσεις. οὐκ ἐμὲ
[5, 8]	{ὁ} βασιλεὺς ἀμηχανοῦντας αὐτοὺς οὐκ	ἐπείγω"	φησὶν ὑμᾶς, ἀλλὰ συγχωρῶ παρασκευασαμένους
[5, 1]	κρίσιν, ταῦτα ἐν τῷ πρόσθεν	λόγῳ	δεδήλωται· τὰ δὲ ἑξῆς νῦν
[5, 8]	ὥστε, εἰ μὴ διὰ τὴν	αἰδῶ	τὴν πρὸς βασιλέα, καὶ χεῖρας
[5, 6]	ἐκ Καρίας. λέγε λαβών· Χαιρέας	ζῶ.	τοῦτο ἀποδειξάτω Μιθριδάτης καὶ ἀφείσθω.
[5, 7]	τε καὶ ὑποχθόνιοι, βοηθήσατε ἀνδρὶ	ἀγαθῷ,	πολλάκις ὑμῖν εὐξαμένῳ δικαίως καὶ
[5, 1]	ἐφιλήθην, ἵνα ζῶντος Χαιρέου ἄλλῳ	γαμηθῶ.	σὺ δὲ καὶ τούτων ἤδη
[5, 2]	πέπεισται γὰρ σὲ τεθνάναι, καὶ	πεπείσθω	μέχρι τῆς δίκης, ἵνα αἰφνίδιον
[5, 10]	ἐμοῦ παρεστῶτος ἄλλον ᾐδεῖτο. μηδὲν	δυσωπείσθω·	φθάσω τὴν κρίσιν· οὐ περιμένω
[5, 6]	ζῶ. τοῦτο ἀποδειξάτω Μιθριδάτης καὶ	ἀφείσθω.	λόγισαι δέ, βασιλεῦ, πῶς ἀναίσχυντός
[5, 10]	ποῖος οὗτος ἐπ´ ἐμοῦ Προτεσίλεως	ἀνεβίω;	τίνα τῶν ὑποχθονίων θεῶν ἠσέβησα,
[5, 5]	ἐπόμπευσας τάφῳ, νῦν δὲ βασιλικῷ	δικαστηρίῳ.	διήγημα καὶ τῆς Ἀσίας καὶ
[5, 1]	πλεύσαντες δὲ εἰς Ἰωνίαν ἐπώλησαν	Διονυσίῳ,	καὶ τὸν ἔρωτα τὸν Διονυσίου
[5, 5]	Χαιρέαν, ἀλλ´ ἔδωκάς μοι παρὰ	Διονυσίῳ	μοιχείας ὑπόθεσιν. τότε μου τὴν
[5, 8]	Χαιρέαν ἐμακάριζον, Μιθριδάτῃ συνέχαιρον, συνελυποῦντο	Διονυσίῳ,	περὶ Καλλιρόης ἠπόρουν. μάλιστα γὰρ
[5, 1]	διεπέρασεν. ἦν μὲν οὖν καὶ	Διονυσίῳ	χορηγία πολλή· πλουσιώτατα γὰρ ἐπεδείκνυτο
[5, 7]	ἀσελγὴς ἐτύγχανον, ἐποίησεν ἄν με	βελτίω	τὸ παρὰ σοῦ τοσαύτας πόλεις
[5, 5]	διαβολὴν ἐπόμπευσας τάφῳ, νῦν δὲ	βασιλικῷ	δικαστηρίῳ. διήγημα καὶ τῆς Ἀσίας
[5, 10]	παραμυθία καὶ συνήγορος· διὰ σὲ	νικῶ·	σύ με Καλλιρόης μᾶλλον ἔστερξας.
[5, 4]	ἐλεεινός· ἐπηκολούθει δὲ καὶ Διονύσιος	Ἑλληνικῷ	σχήματι Μιλησίαν στολὴν ἀμπεχόμενος, τὰς
[5, 5]	φωνήν. ὥσπερ γὰρ ἐπὶ τραύματι	ἐρωτικῷ	τῆς παλαιᾶς ἐπιθυμίας σφοδροτέραν αὖθις
[5, 10]	ὦ γύναι· γυναῖκα γάρ σε	καλῶ,	κἂν ἕτερον φιλῇς. ἐγὼ δὲ
[5, 3]	αὐτῇ φιλοφρονούμενος. ἐκείνη δὲ ὑπερυθριῶσα	θέλω"	φησὶ τὴν ἀδελφὴν ἀσπάσασθαι, καὶ
[5, 1]	πατρίδος ὅλῳ διορίζομαι κόσμῳ. Μίλητον	ἀφείλω	μου πάλιν, ὡς πρότερον Συρακούσας·
[5, 4]	ὑπάρχουσιν ἡγεμόνες ἡγεμόνων. περιεστᾶσι δὲ	κύκλῳ	τοῦ θρόνου λοχαγοὶ καὶ ταξίαρχοι
[5, 1]	βαρύτερον, ἐφιλήθην, ἵνα ζῶντος Χαιρέου	ἄλλῳ	γαμηθῶ. σὺ δὲ καὶ τούτων
[5, 1]	οἶκος καὶ τάφος. ἅπαξ, Εὐφρᾶτα,	μέλλω	σε διαβαίνειν· φοβοῦμαι γὰρ οὐχ
[5, 1]	ῥίπτεις ἀέρος καὶ τῆς πατρίδος	ὅλῳ	διορίζομαι κόσμῳ. Μίλητον ἀφείλω μου
[5, 10]	ἐγὼ δὲ ἀπέρχομαι καὶ οὐκ	ἐνοχλῶ	τοῖς σοῖς γάμοις. πλούτει καὶ
[5, 1]	βάσκανε καὶ μιᾶς γυναικὸς προσφιλονεικοῦσα	πολέμῳ,	σύ με κατέκλεισας ἐν τάφῳ
[5, 10]	ἀπαρηγόρητον. προσποιησάμενος οὖν νοσεῖν ἐκέλευσε	Πολυχάρμῳ	παραπέμψαι Μιθριδάτην, ὡς εὐεργέτην ἀμφοῖν·
[5, 1]	καὶ τῆς πατρίδος ὅλῳ διορίζομαι	κόσμῳ.	Μίλητον ἀφείλω μου πάλιν, ὡς
[5, 4]	ἀπέβλεψαν· ἔφη δὲ Μιθριδάτης οὐ	προλαμβάνω"	φησί, δέσποτα, τὴν ἀπολογίαν, ἀλλ´
[5, 10]	σε, Καλλιρόη, χάριν τελευταίαν. ὅταν	ἀποθάνω,	πρόσελθέ μου τῷ νεκρῷ καὶ
[5, 7]	βοηθήσατε ἀνδρὶ ἀγαθῷ, πολλάκις ὑμῖν	εὐξαμένῳ	δικαίως καὶ θύσαντι μεγαλοπρεπῶς· ἀπόδοτέ
[5, 10]	μοι κατηγορία ψευδὴς ἐν Καρίᾳ	δεδεμένῳ·	τότε μὲν γὰρ ἀπηλλαττόμην ζωῆς
[5, 10]	δυσωπείσθω· φθάσω τὴν κρίσιν· οὐ	περιμένω	τέλος ἄδοξον. οἶδα ὅτι μικρὸς
[5, 2]	εὐνοῦχος ἀπεκρίνατο ὅτι ἔστι βασιλεῖ	βουλομένῳ	Μιθριδάτην μηδὲν ἀδικεῖν· κρίνῃ δὲ
[5, 7]	μοι τὴν ἀμοιβὴν τῆς εὐσεβείας	συκοφαντουμένῳ·	χρήσατέ μοι κἂν εἰς τὴν
[5, 6]	γὰρ ἐν Μιλήτῳ παρόντος ἐχώσαμεν	ἐκείνῳ	τὸν τάφον, καὶ συνεπένθησεν ἡμῖν.
[5, 1]	ὅτι θαλάσσῃ παρακάθημαι· νῦν δὲ	ἔξω	με τοῦ συνήθους ῥίπτεις ἀέρος
[5, 5]	περὶ τὰ βασίλεια καὶ μέχρις	ἔξω	πλήρεις οἱ στενωποί· πάντες γὰρ
[5, 1]	μῆκος τῆς ἀποδημίας ὡς μὴ	δόξω	κἀκεῖ καλή τινι. ταῦτα ἅμα
[5, 6]	ἐξ ἴσου καθεστήκαμεν, οὐδὲ αὐτὸς	ἀγνοῶ·	θαρρῶ δέ, βασιλεῦ, τῇ σῇ
[5, 2]	σατράπαι. σοβαρωτέρα γέγονεν ἤδη, καὶ	οὔπω	βασιλεὺς ἑώρακεν αὐτήν. μία τοίνυν
[5, 2]	δειλὸς καὶ φιλόζωος μέχρι τοσούτου	φέρω	τυραννούμενος. σοὶ δὲ εἴ τις
[5, 10]	ὅταν ἀποθάνω, πρόσελθέ μου τῷ	νεκρῷ	καὶ εἰ μὲν δύνασαι κλαῦσον·
[5, 9]	ἀναπαύου νῦν, κέκμηκας γάρ, ὡς	ὁρῶ,	καὶ ἔτι τὴν ψυχὴν ἔχεις
[5, 10]	τῇ στήλῃ κἀνὴρ καὶ βρέφος"	ὁρῶ.	οἴχῃ, Χαιρέα, νῦν ἀληθῶς. νῦν
[5, 4]	μάρτυρι χρῶμαι τῇ γυναικὶ οὔτε	συνηγόρῳ.	τί οὖν ἀναγκαῖον παρεῖναι τὴν
[5, 6]	ἴσου καθεστήκαμεν, οὐδὲ αὐτὸς ἀγνοῶ·	θαρρῶ	δέ, βασιλεῦ, τῇ σῇ δικαιοσύνῃ
[5, 3]	χειροτονία δὲ ἦν ὡς ἐν	θεάτρῳ,	καὶ προεκρίθη Ῥοδογούνη, θυγάτηρ μὲν
[5, 8]	οὕτως εἰσήγαγεν; ἔδοξας ἂν ἐν	θεάτρῳ	παρεῖναι μυρίων παθῶν πλήρει· πάντα
[5, 10]	τῶν ὑποχθονίων θεῶν ἠσέβησα, ἵνα	εὕρω	μοι νεκρὸν ἀντεραστήν, οὗ τάφον
[5, 8]	οὐκ ἐπείγω" φησὶν ὑμᾶς, ἀλλὰ	συγχωρῶ	παρασκευασαμένους ὑμᾶς ἐπὶ τὴν δίκην
[5, 10]	παρεστῶτος ἄλλον ᾐδεῖτο. μηδὲν δυσωπείσθω·	φθάσω	τὴν κρίσιν· οὐ περιμένω τέλος
[5, 5]	χάριν, ἐγὼ δὲ φοβοῦμαι μὴ	ἀρέσω	τῷ δικαστῇ. Τοιαῦτα ὀδυρομένη τὴν
[5, 2]	κατὰ τῶν παρειῶν· εἰπὼν δὲ	ποιήσω,	δέσποτα, ἃ προστάττεις, ἀπῆλθεν εἰς
[5, 1]	ὅπου μηκέτι θάλασσα. ποίαν ἔτ´	ἐλπίσω	ναῦν ἐκ Σικελίας καταπλέουσαν; ἀποσπῶμαι
[5, 5]	τοσούτῳ δὲ ἔδοξε κρείττων ἑαυτῆς,	ὅσῳ	τὸ πρότερον τῶν ἄλλων γυναικῶν.
[5, 10]	ἀκούσομαί σου, γύναι· τάχα καὶ	πιστεύσω.	ἐνδοξότερόν με ποιήσεις τοῖς κάτω
[5, 10]	μᾶλλον ἔστερξας. ἀναβαίνοντος αὐτοῦ καὶ	τῷ	αὐχένι περιάπτοντος ἐπέστη Πολύχαρμος ὁ
[5, 4]	ἄλλοις μόνον ἀλλὰ καὶ αὐτῷ	{τῷ}	βασιλεῖ. ποῖος ἀγὼν Ὀλυμπικὸς ἢ
[5, 5]	ἐγὼ δὲ φοβοῦμαι μὴ ἀρέσω	τῷ	δικαστῇ. Τοιαῦτα ὀδυρομένη τὴν ἡμέραν
[5, 6]	πλάσας ἐπιστολὰς ἐπὶ τῷ ὀνόματι	τῷ	ἐκείνου πρὸς Καλλιρόην ἔπεμψε διὰ
[5, 3]	πάλαι μὲν πάντες ἐθαύμαζον ἐπὶ	τῷ	κάλλει, κινδυνεύει δὲ ἐφ´ ἡμῶν
[5, 3]	μετὰ τῆς Καλλιρόης, παραδοῦσα αὑτὴν	τῷ	κρείττονι φέρειν. ἡ μὲν οὖν
[5, 1]	εἰς δῆμον, καὶ σατράπης παρεδίδου	τῷ	μεθ´ αὑτόν, πάντας γὰρ ἐδημαγώγει
[5, 5]	οἱ στενωποί· πάντες γὰρ συνέτρεχον	τῷ	μὲν δοκεῖν ἀκροαταὶ τῆς δίκης,
[5, 8]	πέντε ἡμερῶν διάστημα· ἐν δὲ	τῷ	μεταξὺ Καλλιρόης ἐπιμελήσεται Στάτειρα ἡ
[5, 10]	τελευταίαν. ὅταν ἀποθάνω, πρόσελθέ μου	τῷ	νεκρῷ καὶ εἰ μὲν δύνασαι
[5, 6]	ζῆν καὶ πλάσας ἐπιστολὰς ἐπὶ	τῷ	ὀνόματι τῷ ἐκείνου πρὸς Καλλιρόην
[5, 3]	ἐστενοχώρει τὰς πύλας. ἐν δὲ	τῷ	περιφανεστάτῳ παραπεμπομένη βασιλικῶς ἡ Ῥοδογούνη
[5, 1]	ἐπὶ τὴν κρίσιν, ταῦτα ἐν	τῷ	πρόσθεν λόγῳ δεδήλωται· τὰ δὲ
[5, 6]	Πριηνέων, ἐγὼ δὲ φωράσας ἐμήνυσα	τῷ	σατράπῃ Λυδίας καὶ Ἰωνίας Φαρνάκῃ,
[5, 1]	δὲ πολυτελῶς εἶτα ἀνανήψασαν ἐν	τῷ	τάφῳ τυμβωρύχοι νυκτὸς ἐξήγαγον ἐκ
[5, 8]	οὐκ ἀηδῶς. Καλλιρόη μὲν εἱστήκει	κάτω	βλέπουσα καὶ κλαίουσα, Χαιρέαν φιλοῦσα,
[5, 10]	πιστεύσω. ἐνδοξότερόν με ποιήσεις τοῖς	κάτω	δαίμοσιν. εἰ δὲ θανόντων περ
[5, 6]	λέγε λαβών· Χαιρέας ζῶ. τοῦτο	ἀποδειξάτω	Μιθριδάτης καὶ ἀφείσθω. λόγισαι δέ,
[5, 7]	τιμήν· Μιλησία σήμερον ἡ Συρακοσία	δοξάτω.	μάθε, δέσποτα, ὅτι οὔτε Διονύσιον
[5, 7]	τῆς ἀπελευθερώσεως, εἶτα τότε γάμον	εἰπάτω.	γυναῖκα τολμᾷς ὀνομάζειν, ἣν ἀπέδοτό
[5, 3]	τὰς πύλας. ἐν δὲ τῷ	περιφανεστάτῳ	παραπεμπομένη βασιλικῶς ἡ Ῥοδογούνη περιέμενεν·
[5, 3]	θέλων ἰδεῖν καὶ ὡς δυνατὸν	ἐγγυτάτω	γενέσθαι. ἐξέλαμψε δὲ τὸ Καλλιρόης
[5, 4]	καὶ πάρεστι. μὴ οὖν Διονύσιος	ἀποκρυπτέτω	τὸ κεφάλαιον καὶ τὴν αἰτίαν
[5, 3]	ἀποσβέσει τὴν ξένην. εἰ δύναται,	συγκριθήτω·	μαθέτωσαν Ἕλληνες ὅτι εἰσὶν ἀλαζόνες.
[5, 9]	ἐξεκάετο γὰρ σφοδρότερον ἢ ἐν	Μιλήτῳ.	ἀρχόμενος γὰρ τῆς ἐπιθυμίας μόνου
[5, 6]	παρ´ ἡμῖν. Μιθριδάτης οὖν ἐν	Μιλήτῳ	γενόμενος καὶ θεασάμενός μου τὴν
[5, 6]	Χαιρέαν ἠγνόει· τούτου γὰρ ἐν	Μιλήτῳ	παρόντος ἐχώσαμεν ἐκείνῳ τὸν τάφον,
[5, 3]	τοίνυν ἐξ ἡμῶν, ἐπειδὰν εἰσίῃ,	φανήτω	μετ´ αὐτῆς, ἵνα ἀποσβέσῃ τὴν
[5, 8]	μᾶλλον ὁ παρὰ Μιθριδάτῃ δεδεμένος.	ἀπαιτῶ	Καλλιρόην. ἐγὼ δὲ κατέχω. σὺ
[5, 2]	δίκης, ἵνα αἰφνίδιον ὀφθῇς. ταύτην	ἀπαιτῶ	σε τῆς εὐεργεσίας τὴν ἀνταμοιβήν·
[5, 8]	Μιθριδάτην μὲν" εἶπεν ἀφίημι, καὶ	ἀπίτω	δῶρα τῆς ὑστεραίας παρ´ ἐμοῦ
[5, 1]	Καλλιρόη Χαιρέᾳ, καλλίστη γυναικῶν ἀνδρὶ	καλλίστῳ,	πολιτευσαμένης Ἀφροδίτης τὸν γάμον, καὶ
[5, 7]	ὑπὲρ γυναικὸς ἐγκαλεῖ κατὰ νόμους	αὐτῷ	γαμηθείσης, ἀλλὰ πωλουμένην ἠγόρασεν αὐτήν·
[5, 2]	δεδοικὼς μὴ καὶ τοῦτο ἐπαίτιον	αὐτῷ	γένηται πρὸς βασιλέως, ὅτι κατ´
[5, 8]	ἀνέκραγε Χαιρέα, ζῇς; καὶ ὥρμησεν	αὐτῷ	προσδραμεῖν· κατέσχε δὲ Διονύσιος καὶ
[5, 7]	Διονύσιον ἀπέβλεψαν θέλοντες μαθεῖν, αἱρέσεως	αὐτῷ	προτεθείσης, πότερον ἀφίσταται τῆς κατηγορίας
[5, 6]	τὸν βασιλέα. σὺ γὰρ ἐνεχείρισας	αὐτῷ	τὴν μεγίστην ἀρχήν, ἧς ἀνάξιος
[5, 3]	ἀπῆλθεν ὁ Διονύσιος καὶ μηνυθέντος	αὐτῷ	τὴν Φαρνάκου συγγενίδα παρεῖναι, καταπηδήσας
[5, 4]	τοῖς ἄλλοις μόνον ἀλλὰ καὶ	αὐτῷ	{τῷ} βασιλεῖ. ποῖος ἀγὼν Ὀλυμπικὸς
[5, 2]	μὲν τὴν ἡμέραν ἡσύχασε παρ´	ἑαυτῷ·	πάντες γὰρ οἱ σατράπαι σταθμοὺς
[5, 7]	δὲ ἄρα τι καὶ συνῄδειν	ἐμαυτῷ	πονηρόν, ἐδυνάμην καὶ παραγράψασθαι τὴν
[5, 8]	ἡμῶν μοιχός. ~Ἔτι δὲ λέγοντος	(οὕτω	γὰρ ἦν διατεταγμένον) προῆλθε Χαιρέας
[5, 5]	τὸ δὲ ἀληθὲς Καλλιρόης θεαταί·	τοσούτῳ	δὲ ἔδοξε κρείττων ἑαυτῆς, ὅσῳ
[5, 3]	Ἕλληνες ὅτι εἰσὶν ἀλαζόνες. ἐν	τούτῳ	δὲ ἀπῆλθεν ὁ Διονύσιος καὶ
[5, 7]	νόμος οὐκ ἔστιν ἐπὶ δούλων.	ἀναγνώτω	σοι πρῶτον τὸ γραμμάτιον τῆς
[5, 10]	ἐν τοῖς ἐμοῖς ἱδρυσάμην, ᾗ	θύω	πολλάκις. τί γὰρ ἔδειξάς μοι
[5, 1]	πολέμῳ, σύ με κατέκλεισας ἐν	τάφῳ	ζῶσαν, κἀκεῖθεν ἐξήγαγες οὐ δι´
[5, 5]	τότε μου τὴν διαβολὴν ἐπόμπευσας	τάφῳ,	νῦν δὲ βασιλικῷ δικαστηρίῳ. διήγημα
[5, 1]	πολυτελῶς εἶτα ἀνανήψασαν ἐν τῷ	τάφῳ	τυμβωρύχοι νυκτὸς ἐξήγαγον ἐκ Σικελίας,
[5, 10]	μοι γεγονέναι, νῦν δὲ ἀκαίρως·	ἔχω	γάρ σε μητρὸς κληρονομίαν καὶ
[5, 10]	μοι νεκρὸν ἀντεραστήν, οὗ τάφον	ἔχω;	δέσποινα Ἀφροδίτη, σύ με ἐνήδρευσας,
[5, 6]	Διονύσιος τῶν λόγων οὕτως χάριν	ἔχω	σοι τῆς τιμῆς, βασιλεῦ, ἣν
[5, 8]	δεδεμένος. ἀπαιτῶ Καλλιρόην. ἐγὼ δὲ	κατέχω.	σὺ τὴν ἀλλοτρίαν κρατεῖς. σὺ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 29/11/2006