Livre, Chap.
[5, 3]	ὀφθῆναι σέ, δέσποινα· εἶτα διεχέθησαν	αἱ	γνῶμαι καὶ τὰς ἐνδοξοτάτας ὠνόμαζον
[5, 3]	ἡ Ῥοδογούνη. λαβοῦσαι δὲ αὐτὴν	αἱ	γυναῖκες ἐκόσμουν, ἑκάστη τι παρ´
[5, 3]	τὴν βασιλέως τῶν ἐνδοξοτάτων Περσῶν	αἱ	γυναῖκες καί τις εἶπεν ἐξ
[5, 6]	τοῦ πράγματος, περὶ οὗ δικάζεις·	αἱ	δὲ ἀποδείξεις ἄφυκτοι· δεῖ γὰρ
[5, 4]	ἦν, ἀλλὰ καὶ ἐνταῦθα διῃρέθησαν	αἱ	σπουδαί· τὸ μὲν γὰρ αὐτῶν
[5, 9]	διαλογιζομένης ἠκούετο ποδῶν ψόφος καὶ	κραυγαὶ	γυναικῶν· πᾶσαι γὰρ συνέτρεχον πρὸς
[5, 4]	ἀλλὰ καὶ ἐνταῦθα διῃρέθησαν αἱ	σπουδαί·	τὸ μὲν γὰρ αὐτῶν ἐπ´
[5, 4]	ἔχων δεῖξαι πέπειστο ἁλῶναι μὴ	δύνασθαι.	προσεποιεῖτο δὲ δεδιέναι καὶ συνηγόρους
[5, 4]	σιωπῆς δὲ γενομένης ἔδει μὲν	ἄρξασθαι	τοῦ λόγου Διονύσιον τὸν κατήγορον,
[5, 3]	ὑπερυθριῶσα θέλω" φησὶ τὴν ἀδελφὴν	ἀσπάσασθαι,	καὶ ἅμα τῇ ἁρμαμάξῃ προσῆλθεν.
[5, 2]	Μιθριδάτης ὁ σὸς δοῦλος πάρεστιν	ἀπολύσασθαι	διαβολὴν Ἕλληνος ἀνδρὸς καὶ προσκυνῆσαι.
[5, 7]	συνῄδειν ἐμαυτῷ πονηρόν, ἐδυνάμην καὶ	παραγράψασθαι	τὴν δίκην· Διονύσιος γὰρ οὐχ
[5, 3]	ἰδεῖν καὶ ὡς δυνατὸν ἐγγυτάτω	γενέσθαι.	ἐξέλαμψε δὲ τὸ Καλλιρόης πρόσωπον,
[5, 9]	ἐπράττετο μετὰ σπουδῆς, ὥστε πολυανθρωποτέραν	γενέσθαι	τὴν βασιλέως οἰκίαν. ἀλλὰ καὶ
[5, 8]	γάρ ἐστι δίκαιον μέλλουσαν αὐτὴν	κρίνεσθαι	περὶ ἀνδρός, μετὰ ἀνδρὸς ἥκειν
[5, 3]	καὶ μήτε ἀπελθεῖν δυναμένη μήτε	βλέπεσθαι	θέλουσα ὑπέδυ τὴν σκηνὴν μετὰ
[5, 4]	δημοτικὸν εἶχεν εὔνουν· ἐδόκει γὰρ	ἀδικεῖσθαι	παρὰ τοὺς νόμους εἰς γυναῖκα
[5, 10]	ἀπηλλαττόμην ζωῆς ἠπατημένος ὑπὸ Καλλιρόης	φιλεῖσθαι,	νῦν δὲ ἀπολώλεκα οὐ μόνον
[5, 8]	ἔχει δίκαια περὶ τῆς γυναικός·	προνοεῖσθαι	γάρ με δεῖ τῆς θυγατρὸς
[5, 10]	ἐγὼ γὰρ ἔμελλον ἐπὶ βασιλέως	αἱρεῖσθαι	σέ. ἀκούσομαί σου, γύναι· τάχα
[5, 7]	τὸ παρὰ σοῦ τοσαύτας πόλεις	πεπιστεῦσθαι.	τίς οὕτως ἐστὶν ἀνόητος, ἵνα
[5, 6]	ἢ Χαιρέαν ζῆν, ἢ Μιθριδάτην	ἠλέγχθαι	μοιχόν. καὶ γὰρ οὐδὲ τοῦτο
[5, 3]	δίφρον. βασιλεὺς δὲ ὡς ἤκουσεν	ἀφῖχθαι	Διονύσιον, ἐκέλευσεν Ἀρταξάτην τὸν εὐνοῦχον
[5, 4]	ποῖος ἀγὼν Ὀλυμπικὸς ἢ νύκτες	Ἐλευσίνιαι	προσδοκίαν τοσαύτης ἔσχον σπουδῆς; Ἐπεὶ
[5, 4]	οὐδὲν εἰδυῖαν (εἰκὸς γὰρ ἦν	καὶ	ἀγανακτῆσαι τὴν γυναῖκα ὡς ἐξηπατημένην)
[5, 10]	δύνασαι κλαῦσον· τοῦτο γὰρ ἐμοὶ	καὶ	ἀθανασίας γενήσεται μεῖζον· εἰπὲ δὲ
[5, 7]	ἔσχηκα διαβολήν· εἰ δέ γε	καὶ	ἀκόλαστος καὶ ἀσελγὴς ἐτύγχανον, ἐποίησεν
[5, 9]	δὲ τέσσαρας ἡμέρας καὶ βλέπειν	καὶ	ἀκούειν καὶ λαλεῖν. λυπούμεναι δὲ
[5, 1]	πάντας γὰρ ἐδημαγώγει τὸ κάλλος.	καὶ	ἄλλη δέ τις ἐλπὶς ἔθαλπε
[5, 10]	Διονυσίου, ξένος ἄνθρωπος καὶ πένης	καὶ	ἀλλότριος ἤδη. σὺ μὲν εὐτυχοίης,
[5, 3]	θέλω" φησὶ τὴν ἀδελφὴν ἀσπάσασθαι,	καὶ	ἅμα τῇ ἁρμαμάξῃ προσῆλθεν. οὔκουν
[5, 9]	τὴν κρίσιν γαμηθήσῃ. βάδιζε δὲ	καὶ	ἀναπαύου νῦν, κέκμηκας γάρ, ὡς
[5, 8]	μάλιστα γὰρ ἦν ἐκείνη τεθορυβημένη	καὶ	ἄναυδος εἱστήκει, μόνον ἀναπεπταμένοις τοῖς
[5, 7]	οὐδὲ γὰρ ἐξαπατήσεις με σοφίσμασι	καὶ	ἀξιοπίστοις ἀπειλαῖς, οὐδ´ εὑρεθήσεταί ποτε
[5, 8]	μετεστήσατο Μιθριδάτην μὲν" εἶπεν ἀφίημι,	καὶ	ἀπίτω δῶρα τῆς ὑστεραίας παρ´
[5, 1]	ὑπεδύετο πατρίδος τε καὶ συγγενῶν	καὶ	ἀπόγνωσις τῆς εἰς τοὔμπαλιν ὑποστροφῆς.
[5, 2]	ἔφη πρὸς αὐτὸν ἐγὼ καίομαι	καὶ	ἀποδοῦναί σοι θελήσας Καλλιρόην ἐγκαλοῦμαι·
[5, 7]	εἰ δέ γε καὶ ἀκόλαστος	καὶ	ἀσελγὴς ἐτύγχανον, ἐποίησεν ἄν με
[5, 4]	οὐ τοῖς ἄλλοις μόνον ἀλλὰ	καὶ	αὐτῷ {τῷ} βασιλεῖ. ποῖος ἀγὼν
[5, 6]	Χαιρέας ζῶ. τοῦτο ἀποδειξάτω Μιθριδάτης	καὶ	ἀφείσθω. λόγισαι δέ, βασιλεῦ, πῶς
[5, 9]	ἔρωτα, συνήθεια καὶ τέκνων εὐεργεσία	καὶ	ἀχαριστία καὶ ζηλοτυπία καὶ μάλιστα
[5, 1]	Συρακούσας· ὑπὲρ τὸν Εὐφράτην ἀπάγομαι	καὶ	βαρβάροις ἐγκλείομαι μυχοῖς ἡ νησιῶτις,
[5, 2]	Ἑλένην οὐκ ἐτήρησεν, ἀλλὰ παρευδοκίμησε	καὶ	βασιλέα βάρβαρος ποιμήν· πολλοὶ Πάριδες
[5, 9]	γενέσθαι τὴν βασιλέως οἰκίαν. ἀλλὰ	καὶ	βασιλεὺς πρὸς τὰς γυναῖκας εἰσῄει
[5, 8]	ἀποβλέπουσα· ἐδόκει δ´ ἄν μοι	καὶ	βασιλεὺς τότε θέλειν Χαιρέας εἶναι.
[5, 9]	πονήρως· ἔχομεν δὲ τέσσαρας ἡμέρας	καὶ	βλέπειν καὶ ἀκούειν καὶ λαλεῖν.
[5, 10]	δὲ προσκύψασα τῇ στήλῃ κἀνὴρ	καὶ	βρέφος" ὁρῶ. οἴχῃ, Χαιρέα, νῦν
[5, 3]	δῆθεν εἰς ἀπάντησιν Καλλιρόης παρεγίνετο·	καὶ	γὰρ εἶχε πρόφασιν οἰκείαν, ἐπειδὴ
[5, 1]	Κιλικίας κούφως ἔφερε τὴν ἀποδημίαν·	καὶ	γὰρ Ἑλλάδος ἤκουε φωνῆς καὶ
[5, 9]	κλίνης ἀνέθορε δόξασα Ἀφροδίτην ἐφεστάναι,	καὶ	γὰρ ἐξαιρέτως ἐτίμα τὴν θεόν·
[5, 4]	μὲν ἦν σατραπικὸν Μιθριδάτῃ προσέθετο·	καὶ	γὰρ ἦν ἀνέκαθεν ἐκ Βάκτρων,
[5, 6]	ζῆν, ἢ Μιθριδάτην ἠλέγχθαι μοιχόν.	καὶ	γὰρ οὐδὲ τοῦτο δύναται λέγειν,
[5, 4]	δὲ οἱ δικαζόμενοι μετὰ σιγῆς	καὶ	δέους. τότε οὖν ἕωθεν μὲν
[5, 9]	γενναίως διά τε φύσεως εὐστάθειαν	καὶ	διὰ παιδείας ἐπιμέλειαν, τὸ δὲ
[5, 8]	οἱ δὲ πλείονες τἀναντία συνεβούλευον	καὶ	διὰ τὸν πατέρα τῆς γυναικὸς
[5, 6]	τιμωρίας ἄξιον τὸ ἔργον γέγονε	καὶ	διὰ τὸν ποιήσαντα. Μιθριδάτης γάρ,
[5, 1]	ἥδε ἡ γυνὴ μέγα δυνήσεται,	καὶ	διὰ τοῦτο ἕκαστος ἔσπευδε ξενίας
[5, 3]	ἀλαζόνες εἰσὶν Ἕλληνες καὶ πτωχοὶ	καὶ	διὰ τοῦτο καὶ τὰ μικρὰ
[5, 3]	πάντες δὲ εἰς αὐτὴν ἀπέβλεπον	καὶ	διελάλουν πρὸς ἀλλήλους νενικήκαμεν· ἡ
[5, 4]	ἔπαινος ἐξερράγη πολὺς τὴν σωφροσύνην	καὶ	δικαιοσύνην θαυμαζόντων τὴν βασιλέως. σιωπῆς
[5, 3]	οὕτως φημίζουσι Καλλιρόην καλὴν ὡς	καὶ	Διονύσιον πλούσιον. μία τοίνυν ἐξ
[5, 4]	ὡς ὑπεύθυνος, ἐλεεινός· ἐπηκολούθει δὲ	καὶ	Διονύσιος Ἑλληνικῷ σχήματι Μιλησίαν στολὴν
[5, 8]	σατραπείαν τὴν ἰδίαν· Χαιρέας δὲ	καὶ	Διονύσιος λεγέτωσαν ἑκάτερος ἅπερ ἔχει
[5, 2]	μηδὲν ἀδικεῖν· κρίνῃ δὲ ἐπειδὰν	καὶ	Διονύσιος παραγένηται. προσκυνήσας οὖν ὁ
[5, 2]	οὖν παρεμυθεῖτο Πολύχαρμος, ἤδη δὲ	καὶ	Διονύσιος πλησίον ἐγένετο Βαβυλῶνος καὶ
[5, 7]	μεταξὺ δὲ ἀμφοτέρων, ἐμοῦ τε	καὶ	Διονυσίου στὰς εἶπον βασιλεῖ τίς
[5, 1]	πορθμίδος διεπέρασεν. ἦν μὲν οὖν	καὶ	Διονυσίῳ χορηγία πολλή· πλουσιώτατα γὰρ
[5, 3]	ἵνα ἀποσβέσῃ τὴν πενιχράν τε	καὶ	δούλην. προσεκύνησαν πᾶσαι τὴν βασιλίδα
[5, 2]	ὃς μέγιστος ἦν παρὰ βασιλεῖ	καὶ	δυνατώτατος πρῶτον μὲν δώροις ἐτίμησεν,
[5, 4]	αὐτὴν ἀναγκαίαν διὰ τῆς ἐπιστολῆς	καὶ	ἔγραψας παρεῖναι, καὶ πάρεστι. μὴ
[5, 10]	ἀποθάνω, πρόσελθέ μου τῷ νεκρῷ	καὶ	εἰ μὲν δύνασαι κλαῦσον· τοῦτο
[5, 9]	γὰρ ἠρεμίας. ὡς οὖν κατεκλίθη,	καὶ	εἴασαν αὐτὴν ἡσυχάζειν, ἁψαμένη τῶν
[5, 5]	δ´ ἠρήσαντο παραὶ λεχέεσσι κλιθῆναι·	καὶ	εἴγε Μιθριδάτην ἔδει πρῶτον εἰπεῖν,
[5, 5]	καὶ ταῦτα ἅμα λέγουσα ἐνέδυε	καὶ	ἐκόσμει τὴν Καλλιρόην, ἡ δὲ
[5, 9]	ἐν Πέρσαις εἶναι μάγους. ἀλλὰ	καὶ	ἐλάλησε καὶ πάντα εἶπεν ὡς
[5, 4]	ἡ Περσῶν ἀμέριμνος ἦν, ἀλλὰ	καὶ	ἐνταῦθα διῃρέθησαν αἱ σπουδαί· τὸ
[5, 10]	ἔχω γάρ σε μητρὸς κληρονομίαν	καὶ	ἔρωτος ἀτυχοῦς ὑπόμνημα. παιδίον μὲν
[5, 9]	νῦν, κέκμηκας γάρ, ὡς ὁρῶ,	καὶ	ἔτι τὴν ψυχὴν ἔχεις τεταραγμένην.
[5, 6]	ὁ Διονύσιος παρώξυνε τοὺς ἀκούοντας	καὶ	εὐθὺς εἶχε τὴν ψῆφον. θυμωθεὶς
[5, 2]	μόνος δὲ γενόμενος ἐκάλεσε Χαιρέαν	καὶ	ἔφη πρὸς αὐτὸν ἐγὼ καίομαι
[5, 9]	καὶ τέκνων εὐεργεσία καὶ ἀχαριστία	καὶ	ζηλοτυπία καὶ μάλιστα τὸ ἀπροσδόκητον.
[5, 5]	τὴν δίκην) τὸ ὄναρ διηγεῖτο.	καὶ	ἡ Πλαγγὼν ἀπεκρίνατο θάρρει, δέσποινα,
[5, 10]	μηκέτι παρηγορεῖν δυνάμενος. ἤδη δὲ	καὶ	ἡ προθεσμία τῆς δίκης καθειστήκει.
[5, 6]	βασκανία βασιλέα ἄξιον ὄντα κατέστησε	καὶ	ἡ πρόνοια τῶν ἄλλων θεῶν
[5, 3]	ἐδόκει Ῥοδογούνην παρεῖναι. συνῆκε δὲ	καὶ	ἡ Ῥοδογούνη τῆς ἥττης, καὶ
[5, 2]	καὶ Διονύσιος πλησίον ἐγένετο Βαβυλῶνος	καὶ	ἡ Φήμη προκατελάμβανε τὴν πόλιν,
[5, 4]	μέγα φρονοῦν ἐφθόνει τῇ Καλλιρόῃ	καὶ	ἤθελεν αὐτὴν ἐκ τῆς δίκης
[5, 4]	ἐπιστολὰς ἀναγνῶναι, τήν τε Φαρνάκου	καὶ	ἣν ἀντέγραψεν αὐτός, ἵνα μάθωσιν
[5, 2]	μέχρις αὐτοῦ {τοῦ} βασιλέως, ὥστε	καὶ	ἤρετο Ἀρταξάτην τὸν εὐνοῦχον εἰ
[5, 1]	καὶ γὰρ Ἑλλάδος ἤκουε φωνῆς	καὶ	θάλασσαν ἔβλεπε τὴν ἄγουσαν εἰς
[5, 6]	Μιθριδάτης οὖν ἐν Μιλήτῳ γενόμενος	καὶ	θεασάμενός μου τὴν γυναῖκα διὰ
[5, 7]	οὖν· εἰπὲ" φησὶν ὅτι ποτὲ	καὶ	θέλεις· οὐδὲ γὰρ ἐξαπατήσεις με
[5, 2]	τὰ προοίμια; πόλεις ἡμῖν ἀπαντῶσι	καὶ	θεραπεύουσι σατράπαι. σοβαρωτέρα γέγονεν ἤδη,
[5, 1]	ἐμερίσαντό μου τὴν φυγὴν θάλασσα	καὶ	Θήρων· ἡ Ἑρμοκράτους θυγάτηρ ἐπράθην
[5, 3]	Ῥοδογούνη περιέμενεν· εἱστήκει δὲ ἁβρὰ	καὶ	θρυπτομένη καὶ ὡς προκαλουμένη, πάντες
[5, 7]	ἀγαθῷ, πολλάκις ὑμῖν εὐξαμένῳ δικαίως	καὶ	θύσαντι μεγαλοπρεπῶς· ἀπόδοτέ μοι τὴν
[5, 10]	δύνασαι μαθεῖν. καὶ νῦν ἄπελθε	καὶ	ἱκέτευσον ὑπὲρ τοῦ πατρός. κλαῦσον,
[5, 6]	φωράσας ἐμήνυσα τῷ σατράπῃ Λυδίας	καὶ	Ἰωνίας Φαρνάκῃ, ἐκεῖνος δὲ σοί.
[5, 5]	Χαιρέαν ἐκ τῶν ὕπνων ἀνέθορε	καὶ	καλέσασα Πλαγγόνα (Διονύσιος γὰρ ἔφθη
[5, 4]	ἐξαίρετος, ἀποδεδειγμένος εἰς δικαστήριον, μεγέθει	καὶ	κάλλει διαφέρων· ἔνθα μέσος μὲν
[5, 4]	οὖσαν ὑστερεῖν; ἐπεὶ τοίνυν ὡρίσθη	καὶ	Καλλιρόην παρεῖναι, οὐδὲν αὐτῇ προειρηκὼς
[5, 10]	καταλήθοντ´ εἰν Ἀΐδαο αὐτὰρ ἐγὼ	καὶ	κεῖθι φίλης μεμνήσομαί σου. τοιαῦτα
[5, 5]	συμφοραῖς, εἰσελθεῖν εἰς δικαστήριον. τέθνηκα	καὶ	κεκήδευμαι, τετυμβωρύχημαι, πέπραμαι, δεδούλευκα· ἰδού,
[5, 1]	Καλλιρόη μὲν γὰρ μέχρι Συρίας	καὶ	Κιλικίας κούφως ἔφερε τὴν ἀποδημίαν·
[5, 8]	Καλλιρόη μὲν εἱστήκει κάτω βλέπουσα	καὶ	κλαίουσα, Χαιρέαν φιλοῦσα, Διονύσιον αἰδουμένη·
[5, 6]	φίλος οὔτε ὡς ἀνὴρ σώφρων	καὶ	κόσμιος, ὁποίους σὺ βούλει εἶναι
[5, 9]	Ταῦτα διαλογιζομένης ἠκούετο ποδῶν ψόφος	καὶ	κραυγαὶ γυναικῶν· πᾶσαι γὰρ συνέτρεχον
[5, 5]	τετυμβωρύχημαι, πέπραμαι, δεδούλευκα· ἰδού, Τύχη,	καὶ	κρίνομαι. οὐκ ἤρκει σοι διαβαλεῖν
[5, 9]	ἡμέρας καὶ βλέπειν καὶ ἀκούειν	καὶ	λαλεῖν. λυπούμεναι δὲ ἀπῄεσαν καὶ
[5, 9]	ἀτυχούσης, μελανείμων, ἀκόσμητος καθημένη. ταῦτα	καὶ	λαμπροτέραν αὐτὴν ἀπεδείκνυε. πυθομένης δὲ
[5, 2]	ἄκων μέν, ἀλλὰ ἐπείθετο Χαιρέας	καὶ	λανθάνειν μὲν ἐπειρᾶτο, ἐλείβετο δὲ
[5, 10]	τῆς κρίσεως μάχην βραβεύων ἔρωτος	καὶ	λογισμοῦ, Χαιρέαν δὲ πένθος κατεῖχεν
[5, 9]	εὐεργεσία καὶ ἀχαριστία καὶ ζηλοτυπία	καὶ	μάλιστα τὸ ἀπροσδόκητον. ~Ἐξαφθεὶς γοῦν
[5, 5]	τὴν ἡμέραν ὅλην ἀθύμως διήγαγε	καὶ	μᾶλλον ἐκείνης Διονύσιος· νυκτὸς δὲ
[5, 2]	Βαβυλῶνα ἔμελλεν εἰσιέναι, τότ´ ἤδη	καὶ	μᾶλλον ἐνεπίμπρατο, στενάξας δὲ ἔφη
[5, 8]	τοῖς ἀντερασταῖς πόλεμος· ἐκείνοις δὲ	καὶ	μᾶλλον πρὸς ἀλλήλους ἐξῆψε φιλονεικίαν
[5, 3]	ἐξέλαμψε δὲ τὸ Καλλιρόης πρόσωπον,	καὶ	μαρμαρυγὴ κατέσχε τὰς ἁπάντων ὄψεις,
[5, 10]	μόνος δὲ γενόμενος ἧψε βρόχον,	καὶ	μέλλων ἐπ´ αὐτὸν ἀναβαίνειν εὐτυχέστερον
[5, 8]	αὐτῷ προσδραμεῖν· κατέσχε δὲ Διονύσιος	καὶ	μέσος γενόμενος οὐκ εἴασεν ἀλλήλοις
[5, 5]	ὠθισμὸς ἦν περὶ τὰ βασίλεια	καὶ	μέχρις ἔξω πλήρεις οἱ στενωποί·
[5, 6]	εἰς ἡμᾶς, αὐτὸν βοηθεῖν, εἰ	καὶ	μὴ δι´ ἐμὲ τὸν φίλον,
[5, 3]	τούτῳ δὲ ἀπῆλθεν ὁ Διονύσιος	καὶ	μηνυθέντος αὐτῷ τὴν Φαρνάκου συγγενίδα
[5, 3]	καὶ ἡ Ῥοδογούνη τῆς ἥττης,	καὶ	μήτε ἀπελθεῖν δυναμένη μήτε βλέπεσθαι
[5, 5]	καὶ προπεμπομένην αὑτὴν ὑπὸ πατρὸς	καὶ	μητρὸς εἰς τὴν οἰκίαν τοῦ
[5, 1]	τοιούτων ἤρξατο λόγων· Τύχη βάσκανε	καὶ	μιᾶς γυναικὸς προσφιλονεικοῦσα πολέμῳ, σύ
[5, 3]	ἀλλὰ καὶ τὰς ψυχὰς ἐξέτειναν	καὶ	μικροῦ δεῖν ἐπ´ ἀλλήλους κατέπεσον,
[5, 2]	γυναῖκα, Διονύσιος ἐμέ φησι γεγραφέναι	καὶ	μοιχείας ἀπόδειξιν ἔχειν ὑπολαμβάνει· πέπεισται
[5, 6]	πῶς ἀναίσχυντός ἐστι μοιχός, ὅπου	καὶ	νεκροῦ καταψεύδεται. Ταῦτα εἰπὼν ὁ
[5, 10]	ὡς παρὰ μητρὸς δύνασαι μαθεῖν.	καὶ	νῦν ἄπελθε καὶ ἱκέτευσον ὑπὲρ
[5, 7]	συμφέρουσαν. μαρτύρομαι· φίλος εἰμί σου	καὶ	ξένος. ἀπόστηθι τῆς κατηγορίας· συμφέρει
[5, 2]	ἐγώ, μὴ βλέπειν σε κεκελευσμένος,	καὶ	ὁ δειλὸς καὶ φιλόζωος μέχρι
[5, 4]	τοὺς νόμους εἰς γυναῖκα ἐπιβουλευθείς,	καὶ	ὃ μεῖζόν ἐστι, τοιαύτην. οὐ
[5, 2]	χάριν εἰς αὐτὴν ἔχειν ἀποκειμένην.	~Καὶ	οἱ μὲν ἦσαν ἐν τούτοις·
[5, 3]	ἡ δὲ βασιλὶς ἔδωκε περιβραχιόνια	καὶ	ὅρμον. Ἐπεὶ τοίνυν εἰς τὸν
[5, 4]	δὲ τὸ πλῆθος τῶν βαρβάρων	καὶ	ὅσον μὲν ἦν σατραπικὸν Μιθριδάτῃ
[5, 8]	ἄχρηστον γενόμενον τῇ βασιλέως οἰκίᾳ	καὶ	ὅτι οὐκ ἔξωθεν ἐκάλει τὴν
[5, 4]	δὲ πᾶσιν ἡ προθεσμία μακρὰ	καὶ	οὐ τοῖς ἄλλοις μόνον ἀλλὰ
[5, 3]	ἐκπλαγέντες δὲ οἱ βάρβαροι προσεκύνησαν	καὶ	οὐδεὶς ἐδόκει Ῥοδογούνην παρεῖναι. συνῆκε
[5, 7]	ἐπριάμην. οὐκοῦν ἀνδραποδιστὴς εἶ σὺ	καὶ	οὐκ ἀνήρ. πλὴν ὡς ἀνδρὶ
[5, 6]	ἐμὸς καὶ φίλος, ἐπίβουλος ἐμοί,	καὶ	οὐκ εἰς ἄλλο τι τῶν
[5, 10]	ἕτερον φιλῇς. ἐγὼ δὲ ἀπέρχομαι	καὶ	οὐκ ἐνοχλῶ τοῖς σοῖς γάμοις.
[5, 2]	θεραπεύουσι σατράπαι. σοβαρωτέρα γέγονεν ἤδη,	καὶ	οὔπω βασιλεὺς ἑώρακεν αὐτήν. μία
[5, 4]	νῦν δὲ σὺ ἐπεβούλευσας ἀγνοούσῃ,	καὶ	οὔτε μάρτυρι χρῶμαι τῇ γυναικὶ
[5, 2]	κλάων ἐγγύς ἐσμεν, ὦ Καλλιρόη,	καὶ	οὐχ ὁρῶμεν ἀλλήλους. σὺ μὲν
[5, 2]	πάρεστιν ἡ Μιλησία. Διονύσιον δὲ	καὶ	πάλαι μὲν ἐλύπει τὸ περιβόητον
[5, 3]	ἐπιστρατεύεται ταῖς ἡμετέραις οἰκείαις, ἃς	καὶ	πάλαι μὲν πάντες ἐθαύμαζον ἐπὶ
[5, 5]	ἐπιστῆναί φησι τοῖς ἀμφὶ Πρίαμον	καὶ	Πάνθοον ἠδὲ Θυμοίτην δημογέρουσιν· ὀφθεῖσα
[5, 9]	εἶναι μάγους. ἀλλὰ καὶ ἐλάλησε	καὶ	πάντα εἶπεν ὡς εἰδώς. πῶς
[5, 1]	στᾶσα δὲ ἐπὶ τῆς ἠϊόνος	καὶ	πάντας ἀναχωρῆσαι κελεύσασα πλὴν Πλαγγόνος
[5, 4]	τοῦ λόγου Διονύσιον τὸν κατήγορον,	καὶ	πάντες εἰς ἐκεῖνον ἀπέβλεψαν· ἔφη
[5, 9]	ἐπέμπετο δὲ Καλλιρόῃ δῶρα πολυτελῆ,	καὶ	παρ´ οὐδενὸς ἐλάμβανε, φυλάττουσα τὸ
[5, 7]	καὶ συνῄδειν ἐμαυτῷ πονηρόν, ἐδυνάμην	καὶ	παραγράψασθαι τὴν δίκην· Διονύσιος γὰρ
[5, 4]	τῆς ἐπιστολῆς καὶ ἔγραψας παρεῖναι,	καὶ	πάρεστι. μὴ οὖν Διονύσιος ἀποκρυπτέτω
[5, 2]	βάρβαρον γυναιμανές, ὥστε πᾶσα οἰκία	καὶ	πᾶς στενωπὸς ἐπεπλήρωτο τῆς δόξης·
[5, 9]	ἀσμένη τοῦτο ἤκουσεν ἡ Στάτειρα	καὶ	πᾶσαν ἀφεῖσα γυναικείαν φιλονεικίαν εὐνουστέρα
[5, 6]	ταύτης, ἤδη δὲ ἐξ αὐτῆς	καὶ	πατήρ, γήμας οὐ παρθένον, ἀλλὰ
[5, 9]	αὐτῆς θάρρει" φησίν, ὦ γύναι,	καὶ	παῦσαι δακρύουσα· χρηστός ἐστι βασιλεύς.
[5, 10]	ἀνταγωνιστής εἰμι Διονυσίου, ξένος ἄνθρωπος	καὶ	πένης καὶ ἀλλότριος ἤδη. σὺ
[5, 5]	Διονύσιος, οἷα δὴ φρόνιμος ἀνὴρ	καὶ	πεπαιδευμένος, λόγους τῇ γυναικὶ προσήνεγκεν
[5, 2]	ὑπολαμβάνει· πέπεισται γὰρ σὲ τεθνάναι,	καὶ	πεπείσθω μέχρι τῆς δίκης, ἵνα
[5, 10]	τὸ προοίμιον. ἄκριτος ἀφῄρημαι γυναικὸς	καὶ	περὶ τῆς ἐμῆς ἀγωνίζομαι πρὸς
[5, 3]	Μεγαβύζου, μέγα τι χρῆμα κάλλους	καὶ	περιβόητον, οἷον τῆς Ἰωνίας Καλλιρόη,
[5, 8]	καταπολεμήσαντος Ἀθηναίους τοὺς ἐμοί τε	καὶ	Πέρσαις ἐχθίστους. ῥηθείσης δὲ τῆς
[5, 4]	ταῖς δὲ τριάκοντα ἡμέραις Πέρσαι	καὶ	Περσίδες οὐδὲν ἕτερον διελάλουν ἢ
[5, 10]	σέ. ἀκούσομαί σου, γύναι· τάχα	καὶ	πιστεύσω. ἐνδοξότερόν με ποιήσεις τοῖς
[5, 6]	αὐτῆς ἄνδρα Χαιρέαν ὑπεκρίνατο ζῆν	καὶ	πλάσας ἐπιστολὰς ἐπὶ τῷ ὀνόματι
[5, 7]	ἀλλ´ ὡς μέλλουσαν μοιχείαν ἐγκαλεῖ,	καὶ	πρᾶξιν οὐκ ἔχων εἰπεῖν ἀναγινώσκει
[5, 1]	τῆς γυναικὸς ἅλωσίν τε αὐτοῦ	καὶ	πρᾶσιν εἰς Καρίαν μετὰ Πολυχάρμου
[5, 5]	ἐν τοιούτοις πιθανωτάτους, ἐλαφρῶς τε	καὶ	πράως ἕκαστα διηγούμενος. οὐ μὴν
[5, 3]	δὲ ἦν ὡς ἐν θεάτρῳ,	καὶ	προεκρίθη Ῥοδογούνη, θυγάτηρ μὲν Ζωπύρου,
[5, 2]	τὴν σκηνήν. τάχα δ´ ἂν	καὶ	προεχώρησεν ὅπερ ἤθελεν, εἰ μὴ
[5, 7]	ἀπολογήσομαι. γάμον ὀνόμαζε τὴν πρᾶσιν	καὶ	προῖκα τὴν τιμήν· Μιλησία σήμερον
[5, 5]	ἡμέραν· ἐστεφανωμένην τὴν πόλιν ὅλην	καὶ	προπεμπομένην αὑτὴν ὑπὸ πατρὸς καὶ
[5, 3]	δὲ νῦν μὲν ἑορτὴν ἄγω	καὶ	πρὸς ταῖς θυσίαις εἰμί· τριακοστῇ
[5, 5]	δὲ τὸ Χαιρέου πολλὰ ἀνέκλαυσε	καὶ	πρὸς τὴν δίκην ἐδυσχέραινε. τοῦτο
[5, 2]	πάρεστιν ἀπολύσασθαι διαβολὴν Ἕλληνος ἀνδρὸς	καὶ	προσκυνῆσαι. μετ´ οὐ πολὺ δὲ
[5, 8]	Χαιρέας εἶναι. συνήθης μὲν οὖν	καὶ	πρόχειρος πᾶσι τοῖς ἀντερασταῖς πόλεμος·
[5, 7]	τὸν ἄλλον βίον ἔζησα σωφρόνως	καὶ	πρώτην ταύτην ἔσχηκα διαβολήν· εἰ
[5, 3]	δὲ εἶπεν ἀλαζόνες εἰσὶν Ἕλληνες	καὶ	πτωχοὶ καὶ διὰ τοῦτο καὶ
[5, 2]	κατήγετο μετὰ Πολυχάρμου τοῦ φίλου,	καὶ	ῥίψας ἑαυτὸν εἰς τὸ ἔδαφος,
[5, 1]	φιλοφρόνησις· δῆμος παρέπεμπεν εἰς δῆμον,	καὶ	σατράπης παρεδίδου τῷ μεθ´ αὑτόν,
[5, 5]	δημογέρουσιν· ὀφθεῖσα δὲ θάμβος ἐποίησε	καὶ	σιωπήν, πάντες δ´ ἠρήσαντο παραὶ
[5, 6]	{ὁ} βασιλεὺς εἰς Μιθριδάτην πικρὸν	καὶ	σκυθρωπὸν ἀπέβλεψε. ~Μηδὲν δὲ καταπλαγεὶς
[5, 1]	χοάς, δαῖμον ἀγαθέ; Βάκτρα μοι	καὶ	Σοῦσα λοιπὸν οἶκος καὶ τάφος.
[5, 2]	ἐπηκολούθει τῇ γυναικί, ἅμα δὲ	καὶ	σπεύδων προεπιδημῆσαι καὶ συγκροτῆσαι τὰ
[5, 3]	ἀλλ´ ὁ Διονύσιος ἄκων μὲν	καὶ	στένων ὑπ´ αἰδοῦς τὴν Καλλιρόην
[5, 1]	πόθος αὐτὴν ὑπεδύετο πατρίδος τε	καὶ	συγγενῶν καὶ ἀπόγνωσις τῆς εἰς
[5, 4]	ἧκε Μιθριδάτης, δορυφορούμενος ὑπὸ φίλων	καὶ	συγγενῶν, οὐ πάνυ τι λαμπρὸς
[5, 2]	ἅμα δὲ καὶ σπεύδων προεπιδημῆσαι	καὶ	συγκροτῆσαι τὰ πρὸς τὴν δίκην.
[5, 2]	Καλλιρόην εἴασεν ἐπὶ τῆς ἁρμαμάξης	καὶ	συνεκάλυψε τὴν σκηνήν. τάχα δ´
[5, 6]	παρόντος ἐχώσαμεν ἐκείνῳ τὸν τάφον,	καὶ	συνεπένθησεν ἡμῖν. ἀλλ´ ὅταν μοιχεῦσαι
[5, 10]	βρόχον σύ μοι" λέγων παραμυθία	καὶ	συνήγορος· διὰ σὲ νικῶ· σύ
[5, 4]	μὴ δύνασθαι. προσεποιεῖτο δὲ δεδιέναι	καὶ	συνηγόρους παρεκάλει, ἵνα διὰ τὸ
[5, 7]	αἰσχρᾶς; εἰ δὲ ἄρα τι	καὶ	συνῄδειν ἐμαυτῷ πονηρόν, ἐδυνάμην καὶ
[5, 6]	δὲ ἐμὸς λόγος σαφής ἐστι	καὶ	σύντομος. ἀνήρ εἰμι Καλλιρόης ταύτης,
[5, 6]	τιμῆς, βασιλεῦ, ἣν ἐτίμησας κἀμὲ	καὶ	σωφροσύνην καὶ τοὺς πάντων γάμους·
[5, 3]	καὶ πτωχοὶ καὶ διὰ τοῦτο	καὶ	τὰ μικρὰ θαυμάζουσι μεγάλως. οὕτως
[5, 4]	τοῖς φίλοις οἳ τοῖς ἀξιώμασι	καὶ	ταῖς ἀρεταῖς ὑπάρχουσιν ἡγεμόνες ἡγεμόνων.
[5, 4]	δὲ κύκλῳ τοῦ θρόνου λοχαγοὶ	καὶ	ταξίαρχοι καὶ τῶν βασιλέως ἐξελευθέρων
[5, 3]	δέσποινα· εἶτα διεχέθησαν αἱ γνῶμαι	καὶ	τὰς ἐνδοξοτάτας ὠνόμαζον ἐπὶ κάλλει.
[5, 3]	οὐ μόνον τοὺς ὀφθαλμοὺς ἀλλὰ	καὶ	τὰς ψυχὰς ἐξέτειναν καὶ μικροῦ
[5, 5]	ἀναλάμβανε τὸ κάλλος τὸ νυμφικόν.	καὶ	ταῦτα ἅμα λέγουσα ἐνέδυε καὶ
[5, 7]	ἀγαθὰ μιᾶς ἡδονῆς ἕνεκεν ἀπολέσαι	καὶ	ταύτης αἰσχρᾶς; εἰ δὲ ἄρα
[5, 1]	μοι καὶ Σοῦσα λοιπὸν οἶκος	καὶ	τάφος. ἅπαξ, Εὐφρᾶτα, μέλλω σε
[5, 6]	Χαιρέου τοὔνομα, πάλαι τεθνεῶτος, οὗ	καὶ	τάφος ἐστὶ παρ´ ἡμῖν. Μιθριδάτης
[5, 9]	πολλὰ προσεξῆπτε τὸν ἔρωτα, συνήθεια	καὶ	τέκνων εὐεργεσία καὶ ἀχαριστία καὶ
[5, 4]	οὖν Διονύσιος ἀποκρυπτέτω τὸ κεφάλαιον	καὶ	τὴν αἰτίαν ὅλου τοῦ πράγματος.
[5, 1]	τὴν Καλλιρόης πρὸς Χαιρέαν πίστιν	καὶ	τὴν ἀνάγκην τοῦ γάμου διὰ
[5, 6]	μὲν οὖν δεήσεις τὰς Μιθριδάτου	καὶ	τὴν δύναμιν καὶ τὴν παρασκευήν,
[5, 1]	τοῦ γάμου διὰ τὴν γαστέρα	καὶ	τὴν Θήρωνος ὁμολογίαν καὶ Χαιρέου
[5, 1]	καὶ τὸν ἔρωτα τὸν Διονυσίου	καὶ	τὴν Καλλιρόης πρὸς Χαιρέαν πίστιν
[5, 8]	γεγηθώς. λαβὼν δὲ τὰ δῶρα	καὶ	τὴν νύκτα καταμείνας ἕωθεν εἰς
[5, 6]	τὰς Μιθριδάτου καὶ τὴν δύναμιν	καὶ	τὴν παρασκευήν, ὅσῃ χρῆται πρὸς
[5, 5]	εἰσιοῦσαν κἀκεῖθεν ἐπανιοῦσαν, ὁρῶσαν Χαιρέαν	καὶ	τὴν τῶν γάμων ἡμέραν· ἐστεφανωμένην
[5, 5]	νῦν δὲ βασιλικῷ δικαστηρίῳ. διήγημα	καὶ	τῆς Ἀσίας καὶ τῆς Εὐρώπης
[5, 3]	δούλην. προσεκύνησαν πᾶσαι τὴν βασιλίδα	καὶ	τῆς γνώμης ἀπεθαύμασαν καὶ τὸ
[5, 5]	δικαστηρίῳ. διήγημα καὶ τῆς Ἀσίας	καὶ	τῆς Εὐρώπης γέγονα. ποίοις ὀφθαλμοῖς
[5, 10]	σοῖς γάμοις. πλούτει καὶ τρύφα	καὶ	τῆς Ἰωνίας ἀπόλαυε πολυτελείας. ἔχε
[5, 1]	με τοῦ συνήθους ῥίπτεις ἀέρος	καὶ	τῆς πατρίδος ὅλῳ διορίζομαι κόσμῳ.
[5, 9]	καὶ λαλεῖν. λυπούμεναι δὲ ἀπῄεσαν	καὶ	τῆς ὑστεραίας ἕωθεν ἀφικνοῦνται· καὶ
[5, 6]	τὴν γυναῖκα· ὃν ἐχρῆν, εἰ	καί	τις ἄλλος ἐπλημμέλησεν εἰς ἡμᾶς,
[5, 3]	τῶν ἐνδοξοτάτων Περσῶν αἱ γυναῖκες	καί	τις εἶπεν ἐξ αὐτῶν ὦ
[5, 3]	βασιλίδα καὶ τῆς γνώμης ἀπεθαύμασαν	καὶ	τὸ μὲν πρῶτον ὡς ἐξ
[5, 3]	πᾶσα Βαβυλὼν ἐπὶ τὴν θέαν	καὶ	τὸ πλῆθος ἐστενοχώρει τὰς πύλας.
[5, 1]	Θήρων· ἡ Ἑρμοκράτους θυγάτηρ ἐπράθην	καί,	τὸ τῆς ἀφιλίας μοι βαρύτερον,
[5, 10]	τῆς ἐμῆς ἀγωνίζομαι πρὸς ἕτερον,	καί,	τὸ τούτου χαλεπώτερον, οὐκ οἶδα
[5, 6]	δέ, βασιλεῦ, τῇ σῇ δικαιοσύνῃ	καὶ	τοῖς γάμοις καὶ τοῖς νόμοις,
[5, 8]	διαδικασίαν προθεῖναι περὶ τῆς γυναικός.	καὶ	τοῖς μὲν ἐδόκει μὴ βασιλικὴν
[5, 6]	σῇ δικαιοσύνῃ καὶ τοῖς γάμοις	καὶ	τοῖς νόμοις, οὓς ὁμοίως σὺ
[5, 7]	τινα Καλλιρόην διαφθεῖραι. ἐγὼ δὲ	καὶ	τὸν ἄλλον βίον ἔζησα σωφρόνως
[5, 9]	τὸ δὲ παράδοξον τῆς συμφορᾶς	καὶ	τὸν ἀνδρεῖον ἐκστῆσαι δυνατώτατον ὑπῆρχεν·
[5, 1]	δὲ εἰς Ἰωνίαν ἐπώλησαν Διονυσίῳ,	καὶ	τὸν ἔρωτα τὸν Διονυσίου καὶ
[5, 5]	τῶν διαβολῶν. Ἑρμοκράτους θυγάτηρ κρίνεται	καὶ	τὸν πατέρα συνήγορον οὐκ ἔχει·
[5, 5]	τὴν ὑστεραίαν ὑπερέθετο τὴν δίκην.	~Καὶ	τότε μὲν οὕτως διελύθησαν· ἀφικόμενος
[5, 10]	οὐ μόνον τὸ ζῆν, ἀλλὰ	καὶ	τοῦ θανάτου τὴν παραμυθίαν. Καλλιρόη
[5, 2]	δὲ τοὺς ἐπιβουλεύοντας ἐφυλάττου. τολμηρὲ	καὶ	τοῦ μέλλοντος ἀπροόρατε, εἰς Βαβυλῶνα
[5, 1]	ναῦν ἐκ Σικελίας καταπλέουσαν; ἀποσπῶμαι	καὶ	τοῦ σοῦ τάφου, Χαιρέα. τίς
[5, 6]	ἣν ἐτίμησας κἀμὲ καὶ σωφροσύνην	καὶ	τοὺς πάντων γάμους· οὐ γὰρ
[5, 2]	σφοδροτέραν, μάλιστα μὲν δεδοικὼς μὴ	καὶ	τοῦτο ἐπαίτιον αὐτῷ γένηται πρὸς
[5, 4]	πράγματος. πρὸς ταῦτα ἀπεκρίνατο Διονύσιος	καὶ	τοῦτο μοιχοῦ παράγειν εἰς ὄχλον
[5, 9]	καὶ τῆς ὑστεραίας ἕωθεν ἀφικνοῦνται·	καὶ	τοῦτο πάσαις ταῖς ἡμέραις ἐπράττετο
[5, 9]	ἦν Χαιρέας ὁ ἐμός, ἢ	καὶ	τοῦτο πεπλάνημαι; τάχα γὰρ Μιθριδάτης
[5, 1]	Χαιρέου ἄλλῳ γαμηθῶ. σὺ δὲ	καὶ	τούτων ἤδη μοι φθονεῖς· οὐκέτι
[5, 10]	ἐνοχλῶ τοῖς σοῖς γάμοις. πλούτει	καὶ	τρύφα καὶ τῆς Ἰωνίας ἀπόλαυε
[5, 6]	πόλεις ἐγκεχειρισμένους, ἀλλ´ ἀσελγὴς ὤφθη	καὶ	τυραννικός. ἐπιστάμενος δὲ τὴν σωφροσύνην
[5, 10]	Καλλιρόης μᾶλλον ἔστερξας. ἀναβαίνοντος αὐτοῦ	καὶ	τῷ αὐχένι περιάπτοντος ἐπέστη Πολύχαρμος
[5, 4]	τοῦ θρόνου λοχαγοὶ καὶ ταξίαρχοι	καὶ	τῶν βασιλέως ἐξελευθέρων τὸ ἐντιμότατον,
[5, 6]	ἐμοῦ μὲν ἐκδικήσῃς τὴν ἀσέλγειαν	καὶ	ὕβριν, ἐπὶ τῶν ἄλλων δὲ
[5, 5]	ὥσπερ γὰρ ὄναρ ἔδοξας, οὕτως	καὶ	ὕπαρ. ἄπιθι εἰς τὸ βασιλέως
[5, 7]	θεοὶ" φησὶ βασίλειοι ἐπουράνιοί τε	καὶ	ὑποχθόνιοι, βοηθήσατε ἀνδρὶ ἀγαθῷ, πολλάκις
[5, 6]	τυραννικός. ἐπιστάμενος δὲ τὴν σωφροσύνην	καὶ	φιλανδρίαν τῆς γυναικὸς λόγοις μὲν
[5, 7]	φησί, βασιλεῦ, δίκαιος γὰρ εἶ	καὶ	φιλάνθρωπος, μὴ καταγνῷς μου, πρὶν
[5, 2]	σε κεκελευσμένος, καὶ ὁ δειλὸς	καὶ	φιλόζωος μέχρι τοσούτου φέρω τυραννούμενος.
[5, 6]	ἐχθρὸς ὢν ἀλλὰ ξένος ἐμὸς	καὶ	φίλος, ἐπίβουλος ἐμοί, καὶ οὐκ
[5, 5]	ἡ Πλαγγὼν ἀπεκρίνατο θάρρει, δέσποινα,	καὶ	χαῖρε· καλὸν ἐνύπνιον εἶδες· πάσης
[5, 1]	γαστέρα καὶ τὴν Θήρωνος ὁμολογίαν	καὶ	Χαιρέου πλοῦν ἐπὶ ζήτησιν τῆς
[5, 5]	εἰς δικαστήριον εἰσίωσιν, εὔνοιαν εὔχονται	καὶ	χάριν, ἐγὼ δὲ φοβοῦμαι μὴ
[5, 8]	τὴν αἰδῶ τὴν πρὸς βασιλέα,	καὶ	χεῖρας ἀλλήλοις προσέβαλλον. προῆλθε δὲ
[5, 6]	τὸ τιμιώτερον ἐμοὶ σώματός τε	καὶ	ψυχῆς, τὴν γυναῖκα· ὃν ἐχρῆν,
[5, 8]	ἡ Καλλιρόη ἀνέκραγε Χαιρέα, ζῇς;	καὶ	ὥρμησεν αὐτῷ προσδραμεῖν· κατέσχε δὲ
[5, 1]	καλλίστῳ, πολιτευσαμένης Ἀφροδίτης τὸν γάμον,	καὶ	ὡς δι´ ἐρωτικὴν ζηλοτυπίαν Χαιρέου
[5, 3]	ἄλλος πρὸ ἄλλου θέλων ἰδεῖν	καὶ	ὡς δυνατὸν ἐγγυτάτω γενέσθαι. ἐξέλαμψε
[5, 1]	Μιθριδάτης ἐγνώρισε Χαιρέαν μέλλοντα ἀποθνήσκειν	καὶ	ὡς ἔσπευδεν ἀλλήλοις ἀποδοῦναι τοὺς
[5, 10]	περιάπτοντος ἐπέστη Πολύχαρμος ὁ φίλος	καὶ	ὡς μεμηνότα κατεῖχε, λοιπὸν μηκέτι
[5, 1]	Καρίαν μετὰ Πολυχάρμου τοῦ φίλου,	καὶ	ὡς Μιθριδάτης ἐγνώρισε Χαιρέαν μέλλοντα
[5, 3]	εἱστήκει δὲ ἁβρὰ καὶ θρυπτομένη	καὶ	ὡς προκαλουμένη, πάντες δὲ εἰς
[5, 7]	ἑλὼν ὁ Μιθριδάτης φωνὴν ἐπῆρε	καὶ	ὥσπερ ἐπὶ θειασμοῦ θεοὶ" φησὶ
[5, 2]	ἡ Μιλησία. Διονύσιον δὲ καὶ	πάλαι	μὲν ἐλύπει τὸ περιβόητον τῆς
[5, 3]	ταῖς ἡμετέραις οἰκείαις, ἃς καὶ	πάλαι	μὲν πάντες ἐθαύμαζον ἐπὶ τῷ
[5, 6]	ἀνδρὸς προτέρου γενομένην, Χαιρέου τοὔνομα,	πάλαι	τεθνεῶτος, οὗ καὶ τάφος ἐστὶ
[5, 3]	Διονύσιον, ἐκέλευσεν Ἀρταξάτην τὸν εὐνοῦχον	ἀπαγγεῖλαι	πρὸς αὐτὸν ἐχρῆν μέν σε
[5, 5]	δικαστήριον. τέθνηκα καὶ κεκήδευμαι, τετυμβωρύχημαι,	πέπραμαι,	δεδούλευκα· ἰδού, Τύχη, καὶ κρίνομαι.
[5, 1]	μεγάλην εἶχον παραμυθίαν, ὅτι θαλάσσῃ	παρακάθημαι·	νῦν δὲ ἔξω με τοῦ
[5, 10]	ἀπολώλεκε. τὴν μὲν πρώτην δίκην	νενίκημαι·	Μιθριδάτης μου κατηγόρει· περὶ δὲ
[5, 9]	ὁ ἐμός, ἢ καὶ τοῦτο	πεπλάνημαι;	τάχα γὰρ Μιθριδάτης διὰ τὴν
[5, 10]	τῆς δίκης τὸ προοίμιον. ἄκριτος	ἀφῄρημαι	γυναικὸς καὶ περὶ τῆς ἐμῆς
[5, 5]	εἰς δικαστήριον. τέθνηκα καὶ κεκήδευμαι,	τετυμβωρύχημαι,	πέπραμαι, δεδούλευκα· ἰδού, Τύχη, καὶ
[5, 1]	πρότερον Συρακούσας· ὑπὲρ τὸν Εὐφράτην	ἀπάγομαι	καὶ βαρβάροις ἐγκλείομαι μυχοῖς ἡ
[5, 7]	ἀπέβλεψε. ~Μηδὲν δὲ καταπλαγεὶς ἐκεῖνος	δέομαί	σου" φησί, βασιλεῦ, δίκαιος γὰρ
[5, 10]	γυναικὸς καὶ περὶ τῆς ἐμῆς	ἀγωνίζομαι	πρὸς ἕτερον, καί, τὸ τούτου
[5, 1]	ἀέρος καὶ τῆς πατρίδος ὅλῳ	διορίζομαι	κόσμῳ. Μίλητον ἀφείλω μου πάλιν,
[5, 2]	καὶ ἔφη πρὸς αὐτὸν ἐγὼ	καίομαι	καὶ ἀποδοῦναί σοι θελήσας Καλλιρόην
[5, 1]	τὸν Εὐφράτην ἀπάγομαι καὶ βαρβάροις	ἐγκλείομαι	μυχοῖς ἡ νησιῶτις, ὅπου μηκέτι
[5, 5]	πέπραμαι, δεδούλευκα· ἰδού, Τύχη, καὶ	κρίνομαι.	οὐκ ἤρκει σοι διαβαλεῖν ἀδίκως
[5, 7]	Διονύσιε, πρόκλησιν οὐδαμῶς σοι συμφέρουσαν.	μαρτύρομαι·	φίλος εἰμί σου καὶ ξένος.
[5, 3]	εἰμί· τριακοστῇ δὲ ὕστερον ἡμέρᾳ	ἀκροάσομαι	τῆς δίκης. προσκυνήσας ὁ Διονύσιος
[5, 1]	δεδήλωται· τὰ δὲ ἑξῆς νῦν	διηγήσομαι.	Καλλιρόη μὲν γὰρ μέχρι Συρίας
[5, 7]	ἀνήρ. πλὴν ὡς ἀνδρὶ νῦν	ἀπολογήσομαι.	γάμον ὀνόμαζε τὴν πρᾶσιν καὶ
[5, 10]	αὐτὰρ ἐγὼ καὶ κεῖθι φίλης	μεμνήσομαί	σου. τοιαῦτα ὀδυρόμενος κατεφίλει τὸν
[5, 10]	ἔμελλον ἐπὶ βασιλέως αἱρεῖσθαι σέ.	ἀκούσομαί	σου, γύναι· τάχα καὶ πιστεύσω.
[5, 6]	θέλῃ Μιθριδάτης, ἀνίστησι τοὺς νεκρούς.	παύομαι	τὴν ἐπιστολὴν ἀναγνούς, ἣν οὗτος
[5, 10]	κἂν ἕτερον φιλῇς. ἐγὼ δὲ	ἀπέρχομαι	καὶ οὐκ ἐνοχλῶ τοῖς σοῖς
[5, 5]	τῆς Εὐρώπης γέγονα. ποίοις ὀφθαλμοῖς	ὄψομαι	τὸν δικαστήν; ποίων ἀκοῦσαί με
[5, 5]	εἰσελθεῖν εἰς δικαστήριον. τέθνηκα καὶ	κεκήδευμαι,	τετυμβωρύχημαι, πέπραμαι, δεδούλευκα· ἰδού, Τύχη,
[5, 1]	ἅπαξ, Εὐφρᾶτα, μέλλω σε διαβαίνειν·	φοβοῦμαι	γὰρ οὐχ οὕτως τὸ μῆκος
[5, 5]	εὔχονται καὶ χάριν, ἐγὼ δὲ	φοβοῦμαι	μὴ ἀρέσω τῷ δικαστῇ. Τοιαῦτα
[5, 10]	περὶ δὲ τῆς δευτέρας μᾶλλον	φοβοῦμαι·	οὐ δὴ γὰρ μείζων ὁ
[5, 2]	καὶ ἀποδοῦναί σοι θελήσας Καλλιρόην	ἐγκαλοῦμαι·	τὴν γὰρ σὴν ἐπιστολήν, ἣν
[5, 10]	ἀλλὰ νῦν ἀληθῶς ἀποθανόντος Χαιρέου	αἰτοῦμαί	σε, Καλλιρόη, χάριν τελευταίαν. ὅταν
[5, 3]	σέ, δέσποινα· εἶτα διεχέθησαν αἱ	γνῶμαι	καὶ τὰς ἐνδοξοτάτας ὠνόμαζον ἐπὶ
[5, 1]	ἐλπίσω ναῦν ἐκ Σικελίας καταπλέουσαν;	ἀποσπῶμαι	καὶ τοῦ σοῦ τάφου, Χαιρέα.
[5, 4]	ἐπεβούλευσας ἀγνοούσῃ, καὶ οὔτε μάρτυρι	χρῶμαι	τῇ γυναικὶ οὔτε συνηγόρῳ. τί
[5, 7]	ζητεῖ· κρῖνε τοίνυν μοιχείας ἐκεῖνον.	ναὶ’	φησίν. ἀλλὰ Χαιρέας μὲν τέθνηκε,
[5, 2]	ἔχειν ὑπολαμβάνει· πέπεισται γὰρ σὲ	τεθνάναι,	καὶ πεπείσθω μέχρι τῆς δίκης,
[5, 1]	ζηλοτυπίαν Χαιρέου πλήξαντος αὐτὴν ἔδοξε	τεθνάναι,	ταφεῖσαν δὲ πολυτελῶς εἶτα ἀνανήψασαν
[5, 9]	τῆς κλίνης ἀνέθορε δόξασα Ἀφροδίτην	ἐφεστάναι,	καὶ γὰρ ἐξαιρέτως ἐτίμα τὴν
[5, 7]	οὐ συνίεσαν, Διονύσιον δὲ ὑπελάμβανον	εἰδέναι.	κἀκεῖνος δὲ ἠγνόει, μηδέποτ´ ἂν
[5, 4]	ἁλῶναι μὴ δύνασθαι. προσεποιεῖτο δὲ	δεδιέναι	καὶ συνηγόρους παρεκάλει, ἵνα διὰ
[5, 2]	ἐπεὶ δὲ εἰς Βαβυλῶνα ἔμελλεν	εἰσιέναι,	τότ´ ἤδη καὶ μᾶλλον ἐνεπίμπρατο,
[5, 6]	τηρεῖς. εἰ γὰρ μέλλεις αὐτὸν	ἀφιέναι,	πολὺ βέλτιον ἦν μηδὲ καλέσαι·
[5, 6]	οὐδὲ τοῦτο δύναται λέγειν, ὅτι	τεθνηκέναι	Χαιρέαν ἠγνόει· τούτου γὰρ ἐν
[5, 9]	βλέπειν καὶ ἀκούειν καὶ λαλεῖν.	λυπούμεναι	δὲ ἀπῄεσαν καὶ τῆς ὑστεραίας
[5, 10]	πρότερον μὲν εὐτυχῶς δοκοῦν μοι	γεγονέναι,	νῦν δὲ ἀκαίρως· ἔχω γάρ
[5, 2]	τὴν γυναῖκα, Διονύσιος ἐμέ φησι	γεγραφέναι	καὶ μοιχείας ἀπόδειξιν ἔχειν ὑπολαμβάνει·
[5, 5]	πάντες δ´ ἠρήσαντο παραὶ λεχέεσσι	κλιθῆναι·	καὶ εἴγε Μιθριδάτην ἔδει πρῶτον
[5, 4]	ἤθελεν αὐτὴν ἐκ τῆς δίκης	ὑβρισθῆναι,	τὸ δὲ πλῆθος ταῖς οἰκείαις
[5, 3]	ἡ δόξα τῶν Περσίδων γυναικῶν	καταλυθῆναι.	φέρ´ οὖν σκεψώμεθα πῶς μὴ
[5, 3]	στόματος ἀνεβόησαν εἴθε δυνατὸν ἦν	ὀφθῆναι	σέ, δέσποινα· εἶτα διεχέθησαν αἱ
[5, 9]	πῶς οὖν ὑπέμεινέ μοι μὴ	περιπλακῆναι;	μηδὲ καταφιλήσαντες ἀλλήλους διελύθημεν. Ταῦτα
[5, 8]	μέσος γενόμενος οὐκ εἴασεν ἀλλήλοις	περιπλακῆναι.	τίς ἂν φράσῃ κατ´ ἀξίαν
[5, 5]	ὁ θεῖος ποιητὴς τὴν Ἑλένην	ἐπιστῆναί	φησι τοῖς ἀμφὶ Πρίαμον καὶ
[5, 9]	ἔπεμψε· λέγουσι γὰρ ἐν Πέρσαις	εἶναι	μάγους. ἀλλὰ καὶ ἐλάλησε καὶ
[5, 8]	ἦν, τούτους δὲ ἰδιώτας πάντας	εἶναι·	οἱ δὲ πλείονες τἀναντία συνεβούλευον
[5, 8]	καὶ βασιλεὺς τότε θέλειν Χαιρέας	εἶναι.	συνήθης μὲν οὖν καὶ πρόχειρος
[5, 8]	τοῖς μὲν ἐδόκει μὴ βασιλικὴν	εἶναι	τὴν κρίσιν· τῆς μὲν γὰρ
[5, 6]	καὶ κόσμιος, ὁποίους σὺ βούλει	εἶναι	τοὺς τὰς σὰς πόλεις ἐγκεχειρισμένους,
[5, 8]	ἀπελογήσατο, ἀλλὰ εἰ χρὴ διαδικασίαν	προθεῖναι	περὶ τῆς γυναικός. καὶ τοῖς
[5, 4]	διὰ τῆς ἐπιστολῆς καὶ ἔγραψας	παρεῖναι,	καὶ πάρεστι. μὴ οὖν Διονύσιος
[5, 3]	μηνυθέντος αὐτῷ τὴν Φαρνάκου συγγενίδα	παρεῖναι,	καταπηδήσας ἀπὸ τοῦ ἵππου προσῆλθεν
[5, 8]	εἰσήγαγεν; ἔδοξας ἂν ἐν θεάτρῳ	παρεῖναι	μυρίων παθῶν πλήρει· πάντα ἦν
[5, 4]	οὖν διεφθάρη, ὡς ὑπεύθυνον ἔδει	παρεῖναι·	νῦν δὲ σὺ ἐπεβούλευσας ἀγνοούσῃ,
[5, 4]	ἐπεὶ τοίνυν ὡρίσθη καὶ Καλλιρόην	παρεῖναι,	οὐδὲν αὐτῇ προειρηκὼς ὁ Διονύσιος,
[5, 3]	προσεκύνησαν καὶ οὐδεὶς ἐδόκει Ῥοδογούνην	παρεῖναι.	συνῆκε δὲ καὶ ἡ Ῥοδογούνη
[5, 4]	οὔτε συνηγόρῳ. τί οὖν ἀναγκαῖον	παρεῖναι	τὴν κατ´ οὐδὲν μετέχουσαν τῆς
[5, 4]	δὲ πρὸ τῶν λόγων ἅπαντας	παρεῖναι	τοὺς ἀναγκαίους ἐν τῇ δίκῃ·
[5, 1]	διὰ τοῦτο ἕκαστος ἔσπευδε ξενίας	διδόναι	ἢ πάντως τινὰ χάριν εἰς
[5, 10]	ἤδη. σὺ μὲν εὐτυχοίης, ὦ	γύναι·	γυναῖκα γάρ σε καλῶ, κἂν
[5, 9]	χειρὸς αὐτῆς θάρρει" φησίν, ὦ	γύναι,	καὶ παῦσαι δακρύουσα· χρηστός ἐστι
[5, 10]	βασιλέως αἱρεῖσθαι σέ. ἀκούσομαί σου,	γύναι·	τάχα καὶ πιστεύσω. ἐνδοξότερόν με
[5, 2]	πρὸς αὐτὸν ἐγὼ καίομαι καὶ	ἀποδοῦναί	σοι θελήσας Καλλιρόην ἐγκαλοῦμαι· τὴν
[5, 1]	ἀποθνήσκειν καὶ ὡς ἔσπευδεν ἀλλήλοις	ἀποδοῦναι	τοὺς ἐρῶντας, φωράσας δὲ τοῦτο
[5, 4]	δὲ Χαιρέαν ἔχων δεῖξαι πέπειστο	ἁλῶναι	μὴ δύνασθαι. προσεποιεῖτο δὲ δεδιέναι
[5, 4]	ἐκέλευσε τὸν γραμματέα τὰς ἐπιστολὰς	ἀναγνῶναι,	τήν τε Φαρνάκου καὶ ἣν
[5, 4]	προσεδόκα) Μιθριδάτης δὲ Χαιρέαν ἔχων	δεῖξαι	πέπειστο ἁλῶναι μὴ δύνασθαι. προσεποιεῖτο
[5, 2]	πόλεις ἡμῖν ἀπαντῶσι καὶ θεραπεύουσι	σατράπαι.	σοβαρωτέρα γέγονεν ἤδη, καὶ οὔπω
[5, 2]	παρ´ ἑαυτῷ· πάντες γὰρ οἱ	σατράπαι	σταθμοὺς ἔχουσιν ἀποδεδειγμένους· τῆς δ´
[5, 5]	καὶ σιωπήν, πάντες δ´ ἠρήσαντο	παραὶ	λεχέεσσι κλιθῆναι· καὶ εἴγε Μιθριδάτην
[5, 7]	ἄπιστον φαίνεται θελῆσαί τινα Καλλιρόην	διαφθεῖραι.	ἐγὼ δὲ καὶ τὸν ἄλλον
[5, 10]	τῷ νεκρῷ καὶ εἰ μὲν	δύνασαι	κλαῦσον· τοῦτο γὰρ ἐμοὶ καὶ
[5, 10]	δέ, τέκνον, ὡς παρὰ μητρὸς	δύνασαι	μαθεῖν. καὶ νῦν ἄπελθε καὶ
[5, 9]	ποδῶν ψόφος καὶ κραυγαὶ γυναικῶν·	πᾶσαι	γὰρ συνέτρεχον πρὸς τὴν βασιλίδα,
[5, 3]	πενιχράν τε καὶ δούλην. προσεκύνησαν	πᾶσαι	τὴν βασιλίδα καὶ τῆς γνώμης
[5, 2]	σεαυτόν· μήτε ἰδεῖν Καλλιρόην μήτ´	ἐξετάσαι	τι περὶ αὐτῆς καρτέρησον. ἄκων
[5, 6]	ἀφιέναι, πολὺ βέλτιον ἦν μηδὲ	καλέσαι·	τότε μὲν γὰρ ἐφοβοῦντο πάντες,
[5, 7]	τηλικαῦτα ἀγαθὰ μιᾶς ἡδονῆς ἕνεκεν	ἀπολέσαι	καὶ ταύτης αἰσχρᾶς; εἰ δὲ
[5, 7]	γυναικός· οὐδενὶ γὰρ ἄπιστον φαίνεται	θελῆσαί	τινα Καλλιρόην διαφθεῖραι. ἐγὼ δὲ
[5, 2]	γυναικί, ἅμα δὲ καὶ σπεύδων	προεπιδημῆσαι	καὶ συγκροτῆσαι τὰ πρὸς τὴν
[5, 4]	ταῖς οἰκείαις φθονοῦσαι τὴν ξένην	εὐδοκιμῆσαι	συνηύχοντο. τὴν νίκην δὲ ἑκάτερος
[5, 2]	ἀπολύσασθαι διαβολὴν Ἕλληνος ἀνδρὸς καὶ	προσκυνῆσαι.	μετ´ οὐ πολὺ δὲ ἐξελθὼν
[5, 1]	ἐπὶ τῆς ἠϊόνος καὶ πάντας	ἀναχωρῆσαι	κελεύσασα πλὴν Πλαγγόνος τῆς μόνης
[5, 4]	εἰδυῖαν (εἰκὸς γὰρ ἦν καὶ	ἀγανακτῆσαι	τὴν γυναῖκα ὡς ἐξηπατημένην) εἰς
[5, 2]	δὲ καὶ σπεύδων προεπιδημῆσαι καὶ	συγκροτῆσαι	τὰ πρὸς τὴν δίκην. ἀφικόμενος
[5, 9]	τῆς συμφορᾶς καὶ τὸν ἀνδρεῖον	ἐκστῆσαι	δυνατώτατον ὑπῆρχεν· ἐξεκάετο γὰρ σφοδρότερον
[5, 6]	τοῦτο ἀποδειξάτω Μιθριδάτης καὶ ἀφείσθω.	λόγισαι	δέ, βασιλεῦ, πῶς ἀναίσχυντός ἐστι
[5, 6]	γυναικὸς λόγοις μὲν ἢ χρήμασι	πεῖσαι	αὐτὴν ἀδύνατον ἔδοξε, τέχνην δὲ
[5, 4]	ποιήσηται. ταῖς δὲ τριάκοντα ἡμέραις	Πέρσαι	καὶ Περσίδες οὐδὲν ἕτερον διελάλουν
[5, 9]	θάρρει" φησίν, ὦ γύναι, καὶ	παῦσαι	δακρύουσα· χρηστός ἐστι βασιλεύς. ἕξεις
[5, 4]	πάντες Καλλιρόην ἰδεῖν. αἰδουμένου δὲ	κελεῦσαι	βασιλέως πρόφασιν ἔσχον οἱ φίλοι
[5, 6]	καὶ συνεπένθησεν ἡμῖν. ἀλλ´ ὅταν	μοιχεῦσαι	θέλῃ Μιθριδάτης, ἀνίστησι τοὺς νεκρούς.
[5, 3]	τοιοῦτο τῆς Ἀσίας ἡ Ῥοδογούνη.	λαβοῦσαι	δὲ αὐτὴν αἱ γυναῖκες ἐκόσμουν,
[5, 9]	γὰρ συνέτρεχον πρὸς τὴν βασιλίδα,	νομίζουσαι	πολλὴν ἐξουσίαν ἔχειν Καλλιρόην ἰδεῖν.
[5, 5]	ὀφθαλμοῖς ὄψομαι τὸν δικαστήν; ποίων	ἀκοῦσαί	με δεῖ ῥημάτων; κάλλος ἐπίβουλον,
[5, 4]	τὸ δὲ πλῆθος ταῖς οἰκείαις	φθονοῦσαι	τὴν ξένην εὐδοκιμῆσαι συνηύχοντο. τὴν
[5, 2]	εἰς Βαβυλῶνα Καλλιρόην ἄγεις, ὅπου	Μιθριδᾶται	τοσοῦτοι; Μενέλαος ἐν τῇ σώφρονι
[5, 5]	δίκης, τὸ δὲ ἀληθὲς Καλλιρόης	θεαταί·	τοσούτῳ δὲ ἔδοξε κρείττων ἑαυτῆς,
[5, 6]	μοιχόν. καὶ γὰρ οὐδὲ τοῦτο	δύναται	λέγειν, ὅτι τεθνηκέναι Χαιρέαν ἠγνόει·
[5, 3]	Περσὶς ἀποσβέσει τὴν ξένην. εἰ	δύναται,	συγκριθήτω· μαθέτωσαν Ἕλληνες ὅτι εἰσὶν
[5, 5]	γὰρ συνέτρεχον τῷ μὲν δοκεῖν	ἀκροαταὶ	τῆς δίκης, τὸ δὲ ἀληθὲς
[5, 7]	μαθεῖν, αἱρέσεως αὐτῷ προτεθείσης, πότερον	ἀφίσταται	τῆς κατηγορίας ἢ βεβαίως ἐμμένοι.
[5, 6]	ἐστι μοιχός, ὅπου καὶ νεκροῦ	καταψεύδεται.	Ταῦτα εἰπὼν ὁ Διονύσιος παρώξυνε
[5, 9]	ὅταν γὰρ πέμψῃ βασιλεύς, οὐκ	ἀπαγγέλλεται.	θεασαμένη δὲ αἰφνίδιον ἡ Στάτειρα
[5, 7]	τῆς γυναικός· οὐδενὶ γὰρ ἄπιστον	φαίνεται	θελῆσαί τινα Καλλιρόην διαφθεῖραι. ἐγὼ
[5, 2]	τὴν πόλιν, ἀπαγγέλλουσα πᾶσιν ὅτι	παραγίνεται	γυνή, κάλλος οὐκ ἀνθρώπινον ἀλλά
[5, 5]	πλησθήσῃ τῶν διαβολῶν. Ἑρμοκράτους θυγάτηρ	κρίνεται	καὶ τὸν πατέρα συνήγορον οὐκ
[5, 7]	σοφίσμασι καὶ ἀξιοπίστοις ἀπειλαῖς, οὐδ´	εὑρεθήσεταί	ποτε Διονύσιος συκοφαντῶν. Ἔνθεν ἑλὼν
[5, 2]	σωτηρίας ἐλπὶς διακλέψαι τὴν γυναῖκα·	φυλαχθήσεται	γάρ, ἂν δυνηθῇ λαθεῖν. ταῦτα
[5, 8]	ἐν δὲ τῷ μεταξὺ Καλλιρόης	ἐπιμελήσεται	Στάτειρα ἡ ἐμὴ γυνή· οὐ
[5, 10]	τοῦτο γὰρ ἐμοὶ καὶ ἀθανασίας	γενήσεται	μεῖζον· εἰπὲ δὲ προσκύψασα τῇ
[5, 1]	ὅτι ἥδε ἡ γυνὴ μέγα	δυνήσεται,	καὶ διὰ τοῦτο ἕκαστος ἔσπευδε
[5, 3]	αὐτῶν ὦ δέσποινα, γύναιον Ἑλληνικὸν	ἐπιστρατεύεται	ταῖς ἡμετέραις οἰκείαις, ἃς καὶ
[5, 7]	τίς οὕτως ἐστὶν ἀνόητος, ἵνα	ἕληται	τὰ τηλικαῦτα ἀγαθὰ μιᾶς ἡδονῆς
[5, 7]	κατ´ ἐμοῦ ψευδεῖς διαβολάς, πιθανώτερος	γένηται	παρὰ σοὶ τῆς ἀληθείας. συνίημι
[5, 2]	μὴ καὶ τοῦτο ἐπαίτιον αὐτῷ	γένηται	πρὸς βασιλέως, ὅτι κατ´ ἴχνος
[5, 2]	κρίνῃ δὲ ἐπειδὰν καὶ Διονύσιος	παραγένηται.	προσκυνήσας οὖν ὁ Μιθριδάτης ἀπηλλάττετο,
[5, 6]	δύναμιν καὶ τὴν παρασκευήν, ὅσῃ	χρῆται	πρὸς τὸν ἀγῶνα, ὅτι οὐκ
[5, 4]	τὸ ἀπροσδόκητον λαμπροτέραν τὴν ἀπολογίαν	ποιήσηται.	ταῖς δὲ τριάκοντα ἡμέραις Πέρσαι
[5, 9]	αὐτὴν βασιλεύς, ἵνα παρὰ σοὶ	φυλάττηται	μέχρι τῆς δίκης. ἀσμένη τοῦτο
[5, 4]	ἔνθα μέσος μὲν ὁ θρόνος	κεῖται	βασιλεῖ, παρ´ ἑκάτερα δὲ τοῖς
[5, 9]	δὲ Στάτειρα εἶπεν ἀφῶμεν αὐτήν·	διάκειται	γὰρ πονήρως· ἔχομεν δὲ τέσσαρας
[5, 4]	ἵνα μάθωσιν οἱ συνδικάζοντες πῶς	εἰσῆκται	τὸ πρᾶγμα. ἀναγνωσθείσης δὲ τῆς
[5, 4]	θεοὶ πὰρ Ζηνὶ καθήμενοι ἠγορόωντο.	παράγονται	δὲ οἱ δικαζόμενοι μετὰ σιγῆς
[5, 5]	ἐπὰν εἰς δικαστήριον εἰσίωσιν, εὔνοιαν	εὔχονται	καὶ χάριν, ἐγὼ δὲ φοβοῦμαι
[5, 9]	ἀπῄεσαν καὶ τῆς ὑστεραίας ἕωθεν	ἀφικνοῦνται·	καὶ τοῦτο πάσαις ταῖς ἡμέραις
[5, 2]	καὶ μοιχείας ἀπόδειξιν ἔχειν ὑπολαμβάνει·	πέπεισται	γὰρ σὲ τεθνάναι, καὶ πεπείσθω
[5, 1]	ταῦτα ἐν τῷ πρόσθεν λόγῳ	δεδήλωται·	τὰ δὲ ἑξῆς νῦν διηγήσομαι.
[5, 8]	δάκρυα, χαρά, θάμβος, ἔλεος, ἀπιστία,	εὐχαί.	Χαιρέαν ἐμακάριζον, Μιθριδάτῃ συνέχαιρον, συνελυποῦντο
[5, 2]	αὐτήν. μία τοίνυν σωτηρίας ἐλπὶς	διακλέψαι	τὴν γυναῖκα· φυλαχθήσεται γάρ, ἂν
[5, 10]	προσποιησάμενος οὖν νοσεῖν ἐκέλευσε Πολυχάρμῳ	παραπέμψαι	Μιθριδάτην, ὡς εὐεργέτην ἀμφοῖν· μόνος
[5, 7]	κατηγορίας· συμφέρει σοι. βασιλέως δεήθητι	παραπέμψαι	τὴν δίκην. παλινῳδίαν εἰπὲ Μιθριδάτης
[5, 6]	οὓς ὁμοίως σὺ πᾶσι τηρεῖς.	εἰ	γὰρ μέλλεις αὐτὸν ἀφιέναι, πολὺ
[5, 7]	ἕνεκεν ἀπολέσαι καὶ ταύτης αἰσχρᾶς;	εἰ	δὲ ἄρα τι καὶ συνῄδειν
[5, 7]	καὶ πρώτην ταύτην ἔσχηκα διαβολήν·	εἰ	δέ γε καὶ ἀκόλαστος καὶ
[5, 10]	με ποιήσεις τοῖς κάτω δαίμοσιν.	εἰ	δὲ θανόντων περ καταλήθοντ´ εἰν
[5, 3]	ἡ Περσὶς ἀποσβέσει τὴν ξένην.	εἰ	δύναται, συγκριθήτω· μαθέτωσαν Ἕλληνες ὅτι
[5, 10]	ἀναβαίνειν εὐτυχέστερον μὲν" εἶπεν ἀπέθνησκον,	εἰ	ἐπὶ τὸν σταυρὸν ἀνέβαινον, ὃν
[5, 6]	ἐπλημμέλησεν εἰς ἡμᾶς, αὐτὸν βοηθεῖν,	εἰ	καὶ μὴ δι´ ἐμὲ τὸν
[5, 6]	ψυχῆς, τὴν γυναῖκα· ὃν ἐχρῆν,	εἰ	καί τις ἄλλος ἐπλημμέλησεν εἰς
[5, 10]	πρόσελθέ μου τῷ νεκρῷ καὶ	εἰ	μὲν δύνασαι κλαῦσον· τοῦτο γὰρ
[5, 4]	οὔτε ἐγκαλοῦσαν οὔτε ἐγκαλουμένην αὐτήν.	εἰ	μὲν οὖν διεφθάρη, ὡς ὑπεύθυνον
[5, 8]	φιλονεικίαν τὸ ἆθλον βλεπόμενον, ὥστε,	εἰ	μὴ διὰ τὴν αἰδῶ τὴν
[5, 2]	ἂν καὶ προεχώρησεν ὅπερ ἤθελεν,	εἰ	μὴ συνέβη τι τοιοῦτον. ~Ἧκον
[5, 2]	καὶ ἤρετο Ἀρταξάτην τὸν εὐνοῦχον	εἰ	πάρεστιν ἡ Μιλησία. Διονύσιον δὲ
[5, 8]	Μιθριδάτου, λαμπρῶς γὰρ ἀπελογήσατο, ἀλλὰ	εἰ	χρὴ διαδικασίαν προθεῖναι περὶ τῆς
[5, 4]	ἢ τὴν δίκην ταύτην, ὥστε,	εἰ	χρὴ τἀληθὲς εἰπεῖν, ὅλη ἡ
[5, 2]	τοσούτου φέρω τυραννούμενος. σοὶ δὲ	εἴ	τις τοῦτο προσέταξεν, οὐκ ἂν
[5, 7]	σου" φησί, βασιλεῦ, δίκαιος γὰρ	εἶ	καὶ φιλάνθρωπος, μὴ καταγνῷς μου,
[5, 10]	ἔρωτος ἀτυχοῦς ὑπόμνημα. παιδίον μὲν	εἶ,	πλὴν οὐ παντελῶς ἀναίσθητον ὧν
[5, 7]	ἐλευθέραν οὖσαν ἐπριάμην. οὐκοῦν ἀνδραποδιστὴς	εἶ	σὺ καὶ οὐκ ἀνήρ. πλὴν
[5, 8]	ἐξέδωκεν. ἐμοὶ δὲ ἑαυτήν. ἀνάξιος	εἶ	τῆς Ἑρμοκράτους θυγατρός. σὺ μᾶλλον
[5, 1]	τῷ μεθ´ αὑτόν, πάντας γὰρ	ἐδημαγώγει	τὸ κάλλος. καὶ ἄλλη δέ
[5, 6]	δικάζεις· αἱ δὲ ἀποδείξεις ἄφυκτοι·	δεῖ	γὰρ δυοῖν θάτερον, ἢ Χαιρέαν
[5, 4]	ἀπολογίαν, ἀλλ´ οἶδα τὴν τάξιν·	δεῖ	δὲ πρὸ τῶν λόγων ἅπαντας
[5, 5]	τὸν δικαστήν; ποίων ἀκοῦσαί με	δεῖ	ῥημάτων; κάλλος ἐπίβουλον, εἰς τοῦτο
[5, 8]	τῆς γυναικός· προνοεῖσθαι γάρ με	δεῖ	τῆς θυγατρὸς Ἑρμοκράτους τοῦ καταπολεμήσαντος
[5, 4]	τὴν βασιλέως. σιωπῆς δὲ γενομένης	ἔδει	μὲν ἄρξασθαι τοῦ λόγου Διονύσιον
[5, 10]	δυστυχεῖ. κακὴν ἀποδημίαν ἤλθομεν· οὐκ	ἔδει	Μίλητον καταλιπεῖν· Βαβυλὼν ἡμᾶς ἀπολώλεκε.
[5, 4]	μὲν οὖν διεφθάρη, ὡς ὑπεύθυνον	ἔδει	παρεῖναι· νῦν δὲ σὺ ἐπεβούλευσας
[5, 5]	λεχέεσσι κλιθῆναι· καὶ εἴγε Μιθριδάτην	ἔδει	πρῶτον εἰπεῖν, οὐκ ἂν ἔσχε
[5, 3]	φέρειν. ἡ μὲν οὖν ἁρμάμαξα	προῄει	συγκεκαλυμμένη, οἱ δὲ ἄνθρωποι, μηκέτι
[5, 9]	καὶ βασιλεὺς πρὸς τὰς γυναῖκας	εἰσῄει	συνεχέστερον, ὡς δῆθεν πρὸς Στάτειραν.
[5, 4]	βασιλείοις ἐξαίρετος, ἀποδεδειγμένος εἰς δικαστήριον,	μεγέθει	καὶ κάλλει διαφέρων· ἔνθα μέσος
[5, 4]	φαιδρός, ἀλλ´, ὡς ὑπεύθυνος, ἐλεεινός·	ἐπηκολούθει	δὲ καὶ Διονύσιος Ἑλληνικῷ σχήματι
[5, 2]	πρὸς βασιλέως, ὅτι κατ´ ἴχνος	ἐπηκολούθει	τῇ γυναικί, ἅμα δὲ καὶ
[5, 2]	ἐστι, Διονύσιε, ἡ σὴ πόλις·	κἀκεῖ	δὲ τοὺς ἐπιβουλεύοντας ἐφυλάττου. τολμηρὲ
[5, 1]	τῆς ἀποδημίας ὡς μὴ δόξω	κἀκεῖ	καλή τινι. ταῦτα ἅμα λέγουσα
[5, 3]	παραπεμπομένη βασιλικῶς ἡ Ῥοδογούνη περιέμενεν·	εἱστήκει	δὲ ἁβρὰ καὶ θρυπτομένη καὶ
[5, 8]	ἤκουον οὐκ ἀηδῶς. Καλλιρόη μὲν	εἱστήκει	κάτω βλέπουσα καὶ κλαίουσα, Χαιρέαν
[5, 8]	ἦν ἐκείνη τεθορυβημένη καὶ ἄναυδος	εἱστήκει,	μόνον ἀναπεπταμένοις τοῖς ὀφθαλμοῖς εἰς
[5, 10]	καὶ ἡ προθεσμία τῆς δίκης	καθειστήκει.
[5, 7]	δίκην. παλινῳδίαν εἰπὲ Μιθριδάτης οὐδὲν	ἀδικεῖ·	μάτην ἐμεμψάμην αὐτόν. ἂν δὲ
[5, 4]	δὲ τὸ δημοτικὸν εἶχεν εὔνουν·	ἐδόκει	γὰρ ἀδικεῖσθαι παρὰ τοὺς νόμους
[5, 8]	τοῖς ὀφθαλμοῖς εἰς Χαιρέαν ἀποβλέπουσα·	ἐδόκει	δ´ ἄν μοι καὶ βασιλεὺς
[5, 4]	ὅλη ἡ Βαβυλὼν δικαστήριον ἦν.	ἐδόκει	δὲ πᾶσιν ἡ προθεσμία μακρὰ
[5, 8]	τῆς γυναικός. καὶ τοῖς μὲν	ἐδόκει	μὴ βασιλικὴν εἶναι τὴν κρίσιν·
[5, 3]	οἱ βάρβαροι προσεκύνησαν καὶ οὐδεὶς	ἐδόκει	Ῥοδογούνην παρεῖναι. συνῆκε δὲ καὶ
[5, 5]	ἰδού, Τύχη, καὶ κρίνομαι. οὐκ	ἤρκει	σοι διαβαλεῖν ἀδίκως με πρὸς
[5, 7]	καὶ πρᾶξιν οὐκ ἔχων εἰπεῖν	ἀναγινώσκει	γραμμάτια κενά. τὰς δὲ τιμωρίας
[5, 7]	δίκην Χαιρέαν. φάνηθι, δαῖμον ἀγαθέ·	καλεῖ	σε ἡ σὴ Καλλιρόη· μεταξὺ
[5, 7]	γενομένην, ἀλλ´ ὡς μέλλουσαν μοιχείαν	ἐγκαλεῖ,	καὶ πρᾶξιν οὐκ ἔχων εἰπεῖν
[5, 7]	Διονύσιος γὰρ οὐχ ὑπὲρ γυναικὸς	ἐγκαλεῖ	κατὰ νόμους αὐτῷ γαμηθείσης, ἀλλὰ
[5, 8]	οἰκίᾳ καὶ ὅτι οὐκ ἔξωθεν	ἐκάλει	τὴν κρίσιν ἐφ´ αὑτόν, ἀλλὰ
[5, 4]	προσεποιεῖτο δὲ δεδιέναι καὶ συνηγόρους	παρεκάλει,	ἵνα διὰ τὸ ἀπροσδόκητον λαμπροτέραν
[5, 10]	χαλεπώτερον, οὐκ οἶδα Καλλιρόη τίνα	θέλει.	σὺ δέ, τέκνον, ὡς παρὰ
[5, 2]	ὁ εὐνοῦχος ἀπεκρίνατο ὅτι ἔστι	βασιλεῖ	βουλομένῳ Μιθριδάτην μηδὲν ἀδικεῖν· κρίνῃ
[5, 2]	εὐνοῦχον ὃς μέγιστος ἦν παρὰ	βασιλεῖ	καὶ δυνατώτατος πρῶτον μὲν δώροις
[5, 2]	δώροις ἐτίμησεν, εἶτα ἀπάγγειλον" εἶπε	βασιλεῖ·	Μιθριδάτης ὁ σὸς δοῦλος πάρεστιν
[5, 4]	μέσος μὲν ὁ θρόνος κεῖται	βασιλεῖ,	παρ´ ἑκάτερα δὲ τοῖς φίλοις
[5, 3]	ἦν ἀδελφὴ Φαρνάκου τοῦ γράψαντος	βασιλεῖ	περὶ Διονυσίου. ἐξεχεῖτο δὲ πᾶσα
[5, 4]	μόνον ἀλλὰ καὶ αὐτῷ {τῷ}	βασιλεῖ.	ποῖος ἀγὼν Ὀλυμπικὸς ἢ νύκτες
[5, 7]	τε καὶ Διονυσίου στὰς εἶπον	βασιλεῖ	τίς ἐστιν ἐξ ἡμῶν μοιχός.
[5, 10]	εἰπὲ μῆτερ, ὁ πατήρ μου	φιλεῖ	σε, ὀνειδίσῃς δὲ μηδέν. τί
[5, 10]	φίλης μεμνήσομαί σου. τοιαῦτα ὀδυρόμενος	κατεφίλει	τὸν βρόχον σύ μοι" λέγων
[5, 4]	ἀποδεδειγμένος εἰς δικαστήριον, μεγέθει καὶ	κάλλει	διαφέρων· ἔνθα μέσος μὲν ὁ
[5, 3]	μὲν πάντες ἐθαύμαζον ἐπὶ τῷ	κάλλει,	κινδυνεύει δὲ ἐφ´ ἡμῶν ἡ
[5, 3]	καὶ τὰς ἐνδοξοτάτας ὠνόμαζον ἐπὶ	κάλλει.	χειροτονία δὲ ἦν ὡς ἐν
[5, 6]	σώφρων καὶ κόσμιος, ὁποίους σὺ	βούλει	εἶναι τοὺς τὰς σὰς πόλεις
[5, 5]	ταῦτα ἅμα λέγουσα ἐνέδυε καὶ	ἐκόσμει	τὴν Καλλιρόην, ἡ δὲ αὐτομάτως
[5, 9]	ἡδέως ἡ Καλλιρόη τοῦτο ἤκουσεν,	ἐπεθύμει	γὰρ ἠρεμίας. ὡς οὖν κατεκλίθη,
[5, 2]	γεγραφέναι καὶ μοιχείας ἀπόδειξιν ἔχειν	ὑπολαμβάνει·	πέπεισται γὰρ σὲ τεθνάναι, καὶ
[5, 4]	αὐτῶν ἐπ´ εὐμορφίᾳ μέγα φρονοῦν	ἐφθόνει	τῇ Καλλιρόῃ καὶ ἤθελεν αὐτὴν
[5, 7]	δὲ ὑπελάμβανον εἰδέναι. κἀκεῖνος δὲ	ἠγνόει,	μηδέποτ´ ἂν ἐλπίσας ὅτι Χαιρέας
[5, 6]	δύναται λέγειν, ὅτι τεθνηκέναι Χαιρέαν	ἠγνόει·	τούτου γὰρ ἐν Μιλήτῳ παρόντος
[5, 2]	γυναικὸς (οὐ γὰρ εἶχεν ἀσφάλειαν)	ἐπεὶ	δὲ εἰς Βαβυλῶνα ἔμελλεν εἰσιέναι,
[5, 4]	τὰς ἐπιστολὰς τῇ χειρὶ κατέχων.	ἐπεὶ	δὲ εἰσήχθησαν, προσεκύνησαν. ἔπειτα βασιλεὺς
[5, 4]	Ἐλευσίνιαι προσδοκίαν τοσαύτης ἔσχον σπουδῆς;	Ἐπεὶ	δὲ ἧκεν ἡ κυρία τῶν
[5, 3]	βασιλὶς ἔδωκε περιβραχιόνια καὶ ὅρμον.	Ἐπεὶ	τοίνυν εἰς τὸν ἀγῶνα καλῶς
[5, 4]	ἐν Βαβυλῶνι δὲ οὖσαν ὑστερεῖν;	ἐπεὶ	τοίνυν ὡρίσθη καὶ Καλλιρόην παρεῖναι,
[5, 2]	Διονύσιον δὲ καὶ πάλαι μὲν	ἐλύπει	τὸ περιβόητον τῆς γυναικὸς (οὐ
[5, 7]	τῆς ἀληθείας. συνίημι δὲ ὅτι	βαρεῖ	με πρὸς ὑποψίαν τὸ κάλλος
[5, 7]	καὶ ξένος. ἀπόστηθι τῆς κατηγορίας·	συμφέρει	σοι. βασιλέως δεήθητι παραπέμψαι τὴν
[5, 8]	ἐν θεάτρῳ παρεῖναι μυρίων παθῶν	πλήρει·	πάντα ἦν ὁμοῦ, δάκρυα, χαρά,
[5, 10]	πρώτην δίκην νενίκημαι· Μιθριδάτης μου	κατηγόρει·	περὶ δὲ τῆς δευτέρας μᾶλλον
[5, 5]	διηγεῖτο. καὶ ἡ Πλαγγὼν ἀπεκρίνατο	θάρρει,	δέσποινα, καὶ χαῖρε· καλὸν ἐνύπνιον
[5, 9]	λαβομένη δὲ τῆς χειρὸς αὐτῆς	θάρρει"	φησίν, ὦ γύναι, καὶ παῦσαι
[5, 3]	τὴν θέαν καὶ τὸ πλῆθος	ἐστενοχώρει	τὰς πύλας. ἐν δὲ τῷ
[5, 3]	πρὸς ἀλλήλους νενικήκαμεν· ἡ Περσὶς	ἀποσβέσει	τὴν ξένην. εἰ δύναται, συγκριθήτω·
[5, 6]	ἀσελγείας, ἐὰν εἰς κρίσιν εἰσέλθῃ·	καταφρονήσει	δὲ λοιπόν, ἐάν τις κριθεὶς
[5, 7]	ἐμὲ βασιλεὺς ἀλλὰ σὲ μοιχὸν	εὑρήσει.	Ταῦτα εἰπὼν ἐσίγησεν· ἅπαντες δὲ
[5, 2]	γῆς ἄλλην ἥλιος οὐχ ὁρᾷ·	φύσει	δέ ἐστι τὸ βάρβαρον γυναιμανές,
[5, 7]	ἐμὴν οὐκ ἔχεις· Καλλιρόην Χαιρέας	ζητεῖ·	κρῖνε τοίνυν μοιχείας ἐκεῖνον. ναὶ’
[5, 10]	οὐκ ἐνοχλῶ τοῖς σοῖς γάμοις.	πλούτει	καὶ τρύφα καὶ τῆς Ἰωνίας
[5, 3]	πάντες ἐθαύμαζον ἐπὶ τῷ κάλλει,	κινδυνεύει	δὲ ἐφ´ ἡμῶν ἡ δόξα
[5, 8]	καὶ Διονύσιος λεγέτωσαν ἑκάτερος ἅπερ	ἔχει	δίκαια περὶ τῆς γυναικός· προνοεῖσθαι
[5, 5]	καὶ τὸν πατέρα συνήγορον οὐκ	ἔχει·	οἱ μὲν γὰρ ἄλλοι ἐπὰν
[5, 10]	ἀναίσθητον ὧν ὁ πατήρ σου	δυστυχεῖ.	κακὴν ἀποδημίαν ἤλθομεν· οὐκ ἔδει
[5, 7]	κἂν εἰς τὴν δίκην Χαιρέαν.	φάνηθι,	δαῖμον ἀγαθέ· καλεῖ σε ἡ
[5, 7]	φίλος εἰμί σου καὶ ξένος.	ἀπόστηθι	τῆς κατηγορίας· συμφέρει σοι. βασιλέως
[5, 10]	εἰν Ἀΐδαο αὐτὰρ ἐγὼ καὶ	κεῖθι	φίλης μεμνήσομαί σου. τοιαῦτα ὀδυρόμενος
[5, 5]	ὄναρ ἔδοξας, οὕτως καὶ ὕπαρ.	ἄπιθι	εἰς τὸ βασιλέως δικαστήριον ὡς
[5, 2]	οὖν εἰς Βαβυλῶνα (βασιλεὺς γὰρ	αὐτόθι	διέτριβεν) ἐκείνην μὲν τὴν ἡμέραν
[5, 2]	ὅτι κατ´ ἴχνος ἐπηκολούθει τῇ	γυναικί,	ἅμα δὲ καὶ σπεύδων προεπιδημῆσαι
[5, 4]	καὶ οὔτε μάρτυρι χρῶμαι τῇ	γυναικὶ	οὔτε συνηγόρῳ. τί οὖν ἀναγκαῖον
[5, 5]	ἀνὴρ καὶ πεπαιδευμένος, λόγους τῇ	γυναικὶ	προσήνεγκεν ὡς ἐν τοιούτοις πιθανωτάτους,
[5, 1]	πολλή· πλουσιώτατα γὰρ ἐπεδείκνυτο τῇ	γυναικὶ	τὴν παρασκευήν· βασιλικωτέραν δὲ τὴν
[5, 7]	γένηται παρὰ σοὶ τῆς ἀληθείας.	συνίημι	δὲ ὅτι βαρεῖ με πρὸς
[5, 3]	ἀρχὴν μεγάλην πεπιστευμένου μὴ βραδύνειν·	ἀφίημι	δέ σοι τὴν αἰτίαν, ὅτι
[5, 8]	οὓς μετεστήσατο Μιθριδάτην μὲν" εἶπεν	ἀφίημι,	καὶ ἀπίτω δῶρα τῆς ὑστεραίας
[5, 8]	ῥημάτων. Χαιρέας μὲν ἔλεγε πρῶτός	εἰμι	ἀνήρ, Διονύσιος δὲ ἐγὼ βεβαιότερος.
[5, 10]	ἄδοξον. οἶδα ὅτι μικρὸς ἀνταγωνιστής	εἰμι	Διονυσίου, ξένος ἄνθρωπος καὶ πένης
[5, 6]	σαφής ἐστι καὶ σύντομος. ἀνήρ	εἰμι	Καλλιρόης ταύτης, ἤδη δὲ ἐξ
[5, 7]	οὐδαμῶς σοι συμφέρουσαν. μαρτύρομαι· φίλος	εἰμί	σου καὶ ξένος. ἀπόστηθι τῆς
[5, 3]	ἄγω καὶ πρὸς ταῖς θυσίαις	εἰμί·	τριακοστῇ δὲ ὕστερον ἡμέρᾳ ἀκροάσομαι
[5, 8]	ὑμᾶς ἐπὶ τὴν δίκην ἥκειν.	δίδωμι	δὲ πέντε ἡμερῶν διάστημα· ἐν
[5, 7]	ὑποψίαν τὸ κάλλος τῆς γυναικός·	οὐδενὶ	γὰρ ἄπιστον φαίνεται θελῆσαί τινα
[5, 10]	ἔστερξας. ἀναβαίνοντος αὐτοῦ καὶ τῷ	αὐχένι	περιάπτοντος ἐπέστη Πολύχαρμος ὁ φίλος
[5, 4]	τις οἱ δὲ θεοὶ πὰρ	Ζηνὶ	καθήμενοι ἠγορόωντο. παράγονται δὲ οἱ
[5, 1]	ὡς μὴ δόξω κἀκεῖ καλή	τινι.	ταῦτα ἅμα λέγουσα τὴν γῆν
[5, 2]	Μιθριδᾶται τοσοῦτοι; Μενέλαος ἐν τῇ	σώφρονι	Σπάρτῃ τὴν Ἑλένην οὐκ ἐτήρησεν,
[5, 3]	τῆς Καλλιρόης, παραδοῦσα αὑτὴν τῷ	κρείττονι	φέρειν. ἡ μὲν οὖν ἁρμάμαξα
[5, 4]	ἐξ Ἰωνίας μὲν ἐλθεῖν, ἐν	Βαβυλῶνι	δὲ οὖσαν ὑστερεῖν; ἐπεὶ τοίνυν
[5, 3]	φωτὸς αἰφνίδιον φανέντος· ἐκπλαγέντες δὲ	οἱ	βάρβαροι προσεκύνησαν καὶ οὐδεὶς ἐδόκει
[5, 8]	φονεῦ. ταῦτα πρὸς ἀλλήλους μαχόμενοι·	οἱ	δ´ ἄλλοι πάντες ἤκουον οὐκ
[5, 3]	μὲν οὖν ἁρμάμαξα προῄει συγκεκαλυμμένη,	οἱ	δὲ ἄνθρωποι, μηκέτι ἔχοντες Καλλιρόην
[5, 4]	συνεδρίου καλῶς ἂν εἴποι τις	οἱ	δὲ θεοὶ πὰρ Ζηνὶ καθήμενοι
[5, 8]	τούτους δὲ ἰδιώτας πάντας εἶναι·	οἱ	δὲ πλείονες τἀναντία συνεβούλευον καὶ
[5, 4]	Ζηνὶ καθήμενοι ἠγορόωντο. παράγονται δὲ	οἱ	δικαζόμενοι μετὰ σιγῆς καὶ δέους.
[5, 8]	κρίσιν. Ἐξῄεσαν οὖν τοῦ δικαστηρίου	οἱ	μὲν ἄλλοι πάντες σκυθρωποί, μόνος
[5, 5]	τὸν πατέρα συνήγορον οὐκ ἔχει·	οἱ	μὲν γὰρ ἄλλοι ἐπὰν εἰς
[5, 2]	εἰς αὐτὴν ἔχειν ἀποκειμένην. ~Καὶ	οἱ	μὲν ἦσαν ἐν τούτοις· ὁ
[5, 7]	γραμμάτια κενά. τὰς δὲ τιμωρίας	οἱ	νόμοι τῶν ἔργων λαμβάνουσι. προφέρεις
[5, 2]	ἡσύχασε παρ´ ἑαυτῷ· πάντες γὰρ	οἱ	σατράπαι σταθμοὺς ἔχουσιν ἀποδεδειγμένους· τῆς
[5, 5]	βασίλεια καὶ μέχρις ἔξω πλήρεις	οἱ	στενωποί· πάντες γὰρ συνέτρεχον τῷ
[5, 4]	ἣν ἀντέγραψεν αὐτός, ἵνα μάθωσιν	οἱ	συνδικάζοντες πῶς εἰσῆκται τὸ πρᾶγμα.
[5, 4]	δὲ κελεῦσαι βασιλέως πρόφασιν ἔσχον	οἱ	φίλοι τὴν ἐπιστολήν· ἐκλήθη γὰρ
[5, 4]	παρ´ ἑκάτερα δὲ τοῖς φίλοις	οἳ	τοῖς ἀξιώμασι καὶ ταῖς ἀρεταῖς
[5, 4]	περιεστᾶσι δὲ κύκλῳ τοῦ θρόνου	λοχαγοὶ	καὶ ταξίαρχοι καὶ τῶν βασιλέως
[5, 4]	ἂν εἴποι τις οἱ δὲ	θεοὶ	πὰρ Ζηνὶ καθήμενοι ἠγορόωντο. παράγονται
[5, 7]	ἐπῆρε καὶ ὥσπερ ἐπὶ θειασμοῦ	θεοὶ"	φησὶ βασίλειοι ἐπουράνιοί τε καὶ
[5, 7]	ὥσπερ ἐπὶ θειασμοῦ θεοὶ" φησὶ	βασίλειοι	ἐπουράνιοί τε καὶ ὑποχθόνιοι, βοηθήσατε
[5, 7]	ἐπὶ θειασμοῦ θεοὶ" φησὶ βασίλειοι	ἐπουράνιοί	τε καὶ ὑποχθόνιοι, βοηθήσατε ἀνδρὶ
[5, 7]	φησὶ βασίλειοι ἐπουράνιοί τε καὶ	ὑποχθόνιοι,	βοηθήσατε ἀνδρὶ ἀγαθῷ, πολλάκις ὑμῖν
[5, 4]	κελεῦσαι βασιλέως πρόφασιν ἔσχον οἱ	φίλοι	τὴν ἐπιστολήν· ἐκλήθη γὰρ ὡς
[5, 5]	οὐκ ἔχει· οἱ μὲν γὰρ	ἄλλοι	ἐπὰν εἰς δικαστήριον εἰσίωσιν, εὔνοιαν
[5, 8]	πρὸς ἀλλήλους μαχόμενοι· οἱ δ´	ἄλλοι	πάντες ἤκουον οὐκ ἀηδῶς. Καλλιρόη
[5, 8]	οὖν τοῦ δικαστηρίου οἱ μὲν	ἄλλοι	πάντες σκυθρωποί, μόνος δὲ Μιθριδάτης
[5, 2]	παρευδοκίμησε καὶ βασιλέα βάρβαρος ποιμήν·	πολλοὶ	Πάριδες ἐν Πέρσαις. οὐχ ὁρᾷς
[5, 1]	ἐπράθην καί, τὸ τῆς ἀφιλίας	μοι	βαρύτερον, ἐφιλήθην, ἵνα ζῶντος Χαιρέου
[5, 10]	ἄθλιον, πρότερον μὲν εὐτυχῶς δοκοῦν	μοι	γεγονέναι, νῦν δὲ ἀκαίρως· ἔχω
[5, 8]	Χαιρέαν ἀποβλέπουσα· ἐδόκει δ´ ἄν	μοι	καὶ βασιλεὺς τότε θέλειν Χαιρέας
[5, 1]	σοι χοάς, δαῖμον ἀγαθέ; Βάκτρα	μοι	καὶ Σοῦσα λοιπὸν οἶκος καὶ
[5, 10]	θύω πολλάκις. τί γὰρ ἔδειξάς	μοι	Καλλιρόην, ἣν φυλάττειν οὐκ ἔμελλες;
[5, 7]	ἀμοιβὴν τῆς εὐσεβείας συκοφαντουμένῳ· χρήσατέ	μοι	κἂν εἰς τὴν δίκην Χαιρέαν.
[5, 10]	τὸν σταυρὸν ἀνέβαινον, ὃν ἔπηξέ	μοι	κατηγορία ψευδὴς ἐν Καρίᾳ δεδεμένῳ·
[5, 10]	ὀδυρόμενος κατεφίλει τὸν βρόχον σύ	μοι"	λέγων παραμυθία καὶ συνήγορος· διὰ
[5, 9]	ὡς εἰδώς. πῶς οὖν ὑπέμεινέ	μοι	μὴ περιπλακῆναι; μηδὲ καταφιλήσαντες ἀλλήλους
[5, 10]	ὑποχθονίων θεῶν ἠσέβησα, ἵνα εὕρω	μοι	νεκρὸν ἀντεραστήν, οὗ τάφον ἔχω;
[5, 5]	με πρὸς Χαιρέαν, ἀλλ´ ἔδωκάς	μοι	παρὰ Διονυσίῳ μοιχείας ὑπόθεσιν. τότε
[5, 8]	γάμου διάλυσιν. τὸν τάφον ὁρᾷς	μοι.	πατὴρ ἐξέδωκεν. ἐμοὶ δὲ ἑαυτήν.
[5, 7]	δικαίως καὶ θύσαντι μεγαλοπρεπῶς· ἀπόδοτέ	μοι	τὴν ἀμοιβὴν τῆς εὐσεβείας συκοφαντουμένῳ·
[5, 1]	σὺ δὲ καὶ τούτων ἤδη	μοι	φθονεῖς· οὐκέτι γὰρ εἰς Ἰωνίαν
[5, 8]	τάφον ὁρᾷς μοι. πατὴρ ἐξέδωκεν.	ἐμοὶ	δὲ ἑαυτήν. ἀνάξιος εἶ τῆς
[5, 10]	μὲν δύνασαι κλαῦσον· τοῦτο γὰρ	ἐμοὶ	καὶ ἀθανασίας γενήσεται μεῖζον· εἰπὲ
[5, 6]	ξένος ἐμὸς καὶ φίλος, ἐπίβουλος	ἐμοί,	καὶ οὐκ εἰς ἄλλο τι
[5, 6]	κτημάτων, ἀλλὰ εἰς τὸ τιμιώτερον	ἐμοὶ	σώματός τε καὶ ψυχῆς, τὴν
[5, 8]	Ἑρμοκράτους τοῦ καταπολεμήσαντος Ἀθηναίους τοὺς	ἐμοί	τε καὶ Πέρσαις ἐχθίστους. ῥηθείσης
[5, 7]	κενά. τὰς δὲ τιμωρίας οἱ	νόμοι	τῶν ἔργων λαμβάνουσι. προφέρεις ἐπιστολήν.
[5, 4]	οἱ δὲ θεοὶ πὰρ Ζηνὶ	καθήμενοι	ἠγορόωντο. παράγονται δὲ οἱ δικαζόμενοι
[5, 7]	ἀφίσταται τῆς κατηγορίας ἢ βεβαίως	ἐμμένοι.	τὸ γὰρ αἰνιττόμενον ὑπὸ Μιθριδάτου
[5, 4]	καθήμενοι ἠγορόωντο. παράγονται δὲ οἱ	δικαζόμενοι	μετὰ σιγῆς καὶ δέους. τότε
[5, 8]	μοιχέ. φονεῦ. ταῦτα πρὸς ἀλλήλους	μαχόμενοι·	οἱ δ´ ἄλλοι πάντες ἤκουον
[5, 4]	ἐκείνου τοῦ συνεδρίου καλῶς ἂν	εἴποι	τις οἱ δὲ θεοὶ πὰρ
[5, 5]	καὶ μέχρις ἔξω πλήρεις οἱ	στενωποί·	πάντες γὰρ συνέτρεχον τῷ μὲν
[5, 3]	ἁρμάμαξα προῄει συγκεκαλυμμένη, οἱ δὲ	ἄνθρωποι,	μηκέτι ἔχοντες Καλλιρόην ὁρᾶν, κατεφίλουν
[5, 8]	δικαστηρίου οἱ μὲν ἄλλοι πάντες	σκυθρωποί,	μόνος δὲ Μιθριδάτης γεγηθώς. λαβὼν
[5, 3]	αἰφνίδιον φανέντος· ἐκπλαγέντες δὲ οἱ	βάρβαροι	προσεκύνησαν καὶ οὐδεὶς ἐδόκει Ῥοδογούνην
[5, 7]	ξένος. ἀπόστηθι τῆς κατηγορίας· συμφέρει	σοι.	βασιλέως δεήθητι παραπέμψαι τὴν δίκην.
[5, 2]	φιλόζωος μέχρι τοσούτου φέρω τυραννούμενος.	σοὶ	δὲ εἴ τις τοῦτο προσέταξεν,
[5, 5]	Τύχη, καὶ κρίνομαι. οὐκ ἤρκει	σοι	διαβαλεῖν ἀδίκως με πρὸς Χαιρέαν,
[5, 2]	αὐτὸν ἐγὼ καίομαι καὶ ἀποδοῦναί	σοι	θελήσας Καλλιρόην ἐγκαλοῦμαι· τὴν γὰρ
[5, 7]	σαυτοῦ τὴν ψῆφον οἴσεις. προλέγω	σοι,	Καλλιρόην ἀπολέσεις. οὐκ ἐμὲ βασιλεὺς
[5, 6]	λοιπόν, ἐάν τις κριθεὶς παρὰ	σοὶ	μὴ κολασθῇ. ὁ δὲ ἐμὸς
[5, 7]	οὐκ ἔστιν ἐπὶ δούλων. ἀναγνώτω	σοι	πρῶτον τὸ γραμμάτιον τῆς ἀπελευθερώσεως,
[5, 7]	προκαλῇ με, Διονύσιε, πρόκλησιν οὐδαμῶς	σοι	συμφέρουσαν. μαρτύρομαι· φίλος εἰμί σου
[5, 7]	γυναῖκα τολμᾷς ὀνομάζειν, ἣν ἀπέδοτό	σοι	ταλάντου Θήρων ὁ λῃστής, κἀκεῖνος
[5, 3]	πεπιστευμένου μὴ βραδύνειν· ἀφίημι δέ	σοι	τὴν αἰτίαν, ὅτι μετὰ γυναικὸς
[5, 7]	ψευδεῖς διαβολάς, πιθανώτερος γένηται παρὰ	σοὶ	τῆς ἀληθείας. συνίημι δὲ ὅτι
[5, 6]	τῶν λόγων οὕτως χάριν ἔχω	σοι	τῆς τιμῆς, βασιλεῦ, ἣν ἐτίμησας
[5, 6]	καὶ Ἰωνίας Φαρνάκῃ, ἐκεῖνος δὲ	σοί.	Τὸ μὲν διήγημα εἴρηκα τοῦ
[5, 9]	δὲ αὐτὴν βασιλεύς, ἵνα παρὰ	σοὶ	φυλάττηται μέχρι τῆς δίκης. ἀσμένη
[5, 1]	σοῦ τάφου, Χαιρέα. τίς ἐπενέγκῃ	σοι	χοάς, δαῖμον ἀγαθέ; Βάκτρα μοι
[5, 6]	οὗ δικάζεις· αἱ δὲ ἀποδείξεις	ἄφυκτοι·	δεῖ γὰρ δυοῖν θάτερον, ἢ
[5, 7]	ὑπὸ Μιθριδάτου τί ποτε ἦν	αὐτοὶ	μὲν οὐ συνίεσαν, Διονύσιον δὲ
[5, 2]	Βαβυλῶνα Καλλιρόην ἄγεις, ὅπου Μιθριδᾶται	τοσοῦτοι;	Μενέλαος ἐν τῇ σώφρονι Σπάρτῃ
[5, 4]	κύκλῳ τοῦ θρόνου λοχαγοὶ καὶ	ταξίαρχοι	καὶ τῶν βασιλέως ἐξελευθέρων τὸ
[5, 9]	ἢ πρόσθεν. ~Τὴν δὲ Καλλιρόην	εὐνοῦχοι	παραλαβόντες ἤγαγον πρὸς τὴν βασιλίδα,
[5, 1]	εἶτα ἀνανήψασαν ἐν τῷ τάφῳ	τυμβωρύχοι	νυκτὸς ἐξήγαγον ἐκ Σικελίας, πλεύσαντες
[5, 3]	εἶπεν ἀλαζόνες εἰσὶν Ἕλληνες καὶ	πτωχοὶ	καὶ διὰ τοῦτο καὶ τὰ
[5, 10]	νῦν ἀπέθανες· ἐγὼ γὰρ ἔμελλον	ἐπὶ	βασιλέως αἱρεῖσθαι σέ. ἀκούσομαί σου,
[5, 2]	ἀνθρώπινον ἀλλά τι θεῖον, ὁποίαν	ἐπὶ	γῆς ἄλλην ἥλιος οὐχ ὁρᾷ·
[5, 7]	τῆς μοιχείας νόμος οὐκ ἔστιν	ἐπὶ	δούλων. ἀναγνώτω σοι πρῶτον τὸ
[5, 1]	Θήρωνος ὁμολογίαν καὶ Χαιρέου πλοῦν	ἐπὶ	ζήτησιν τῆς γυναικὸς ἅλωσίν τε
[5, 7]	Μιθριδάτης φωνὴν ἐπῆρε καὶ ὥσπερ	ἐπὶ	θειασμοῦ θεοὶ" φησὶ βασίλειοι ἐπουράνιοί
[5, 2]	ἔχουσιν ἀποδεδειγμένους· τῆς δ´ ὑστεραίας	ἐπὶ	θύρας ἐλθὼν τὰς βασιλέως, ἠσπάσατο
[5, 3]	γνῶμαι καὶ τὰς ἐνδοξοτάτας ὠνόμαζον	ἐπὶ	κάλλει. χειροτονία δὲ ἦν ὡς
[5, 4]	τὴν δίκην παρ´ ἑκατέρων ὥσπερ	ἐπὶ	πόλεμον τὸν μέγιστον. ἐσχίσθη δὲ
[5, 1]	εἰς Συρακούσας· ὡς δ´ ἧκεν	ἐπὶ	ποταμὸν Εὐφράτην, μεθ´ ὃν ἤπειρός
[5, 8]	σχῆμα τοῦ δικαστηρίου; ποῖος ποιητὴς	ἐπὶ	σκηνῆς παράδοξον μῦθον οὕτως εἰσήγαγεν;
[5, 8]	ὑμᾶς, ἀλλὰ συγχωρῶ παρασκευασαμένους ὑμᾶς	ἐπὶ	τὴν δίκην ἥκειν. δίδωμι δὲ
[5, 4]	ἀπηλλάγη. ~Παρασκευὴ οὖν ἐντεῦθεν ἐγίνετο	ἐπὶ	τὴν δίκην παρ´ ἑκατέρων ὥσπερ
[5, 3]	Διονυσίου. ἐξεχεῖτο δὲ πᾶσα Βαβυλὼν	ἐπὶ	τὴν θέαν καὶ τὸ πλῆθος
[5, 8]	περὶ ἀνδρός, μετὰ ἀνδρὸς ἥκειν	ἐπὶ	τὴν κρίσιν. Ἐξῄεσαν οὖν τοῦ
[5, 1]	βασιλέα, βασιλεὺς δὲ ἀμφοτέρους ἐκάλεσεν	ἐπὶ	τὴν κρίσιν, ταῦτα ἐν τῷ
[5, 8]	τῆς ὑστεραίας παρ´ ἐμοῦ λαβὼν	ἐπὶ	τὴν σατραπείαν τὴν ἰδίαν· Χαιρέας
[5, 2]	ἐπέβη, τὴν δὲ Καλλιρόην εἴασεν	ἐπὶ	τῆς ἁρμαμάξης καὶ συνεκάλυψε τὴν
[5, 1]	εἰς τοὔμπαλιν ὑποστροφῆς. στᾶσα δὲ	ἐπὶ	τῆς ἠϊόνος καὶ πάντας ἀναχωρῆσαι
[5, 10]	εὐτυχέστερον μὲν" εἶπεν ἀπέθνησκον, εἰ	ἐπὶ	τὸν σταυρὸν ἀνέβαινον, ὃν ἔπηξέ
[5, 5]	ἂν ἔσχε φωνήν. ὥσπερ γὰρ	ἐπὶ	τραύματι ἐρωτικῷ τῆς παλαιᾶς ἐπιθυμίας
[5, 3]	καὶ πάλαι μὲν πάντες ἐθαύμαζον	ἐπὶ	τῷ κάλλει, κινδυνεύει δὲ ἐφ´
[5, 6]	ὑπεκρίνατο ζῆν καὶ πλάσας ἐπιστολὰς	ἐπὶ	τῷ ὀνόματι τῷ ἐκείνου πρὸς
[5, 6]	ἐκδικήσῃς τὴν ἀσέλγειαν καὶ ὕβριν,	ἐπὶ	τῶν ἄλλων δὲ κωλύσῃς. μείζονος
[5, 7]	ἐπουράνιοί τε καὶ ὑποχθόνιοι, βοηθήσατε	ἀνδρὶ	ἀγαθῷ, πολλάκις ὑμῖν εὐξαμένῳ δικαίως
[5, 1]	ἐγαμήθη Καλλιρόη Χαιρέᾳ, καλλίστη γυναικῶν	ἀνδρὶ	καλλίστῳ, πολιτευσαμένης Ἀφροδίτης τὸν γάμον,
[5, 7]	καὶ οὐκ ἀνήρ. πλὴν ὡς	ἀνδρὶ	νῦν ἀπολογήσομαι. γάμον ὀνόμαζε τὴν
[5, 8]	ἐστι δίκαιον μέλλουσαν αὐτὴν κρίνεσθαι	περὶ	ἀνδρός, μετὰ ἀνδρὸς ἥκειν ἐπὶ
[5, 2]	ἰδεῖν Καλλιρόην μήτ´ ἐξετάσαι τι	περὶ	αὐτῆς καρτέρησον. ἄκων μέν, ἀλλὰ
[5, 10]	δίκην νενίκημαι· Μιθριδάτης μου κατηγόρει·	περὶ	δὲ τῆς δευτέρας μᾶλλον φοβοῦμαι·
[5, 3]	ἀδελφὴ Φαρνάκου τοῦ γράψαντος βασιλεῖ	περὶ	Διονυσίου. ἐξεχεῖτο δὲ πᾶσα Βαβυλὼν
[5, 4]	δίκῃ· ποῦ τοίνυν ἡ γυνή,	περὶ	ἧς ἡ κρίσις; ἔδοξας δ´
[5, 8]	ἐμακάριζον, Μιθριδάτῃ συνέχαιρον, συνελυποῦντο Διονυσίῳ,	περὶ	Καλλιρόης ἠπόρουν. μάλιστα γὰρ ἦν
[5, 8]	ἐβουλεύετο μετὰ τῶν φίλων οὐκέτι	περὶ	Μιθριδάτου, λαμπρῶς γὰρ ἀπελογήσατο, ἀλλὰ
[5, 6]	μὲν διήγημα εἴρηκα τοῦ πράγματος,	περὶ	οὗ δικάζεις· αἱ δὲ ἀποδείξεις
[5, 5]	μέλλοντα. Ἕωθεν οὖν ὠθισμὸς ἦν	περὶ	τὰ βασίλεια καὶ μέχρις ἔξω
[5, 8]	ἀλλὰ εἰ χρὴ διαδικασίαν προθεῖναι	περὶ	τῆς γυναικός. καὶ τοῖς μὲν
[5, 8]	λεγέτωσαν ἑκάτερος ἅπερ ἔχει δίκαια	περὶ	τῆς γυναικός· προνοεῖσθαι γάρ με
[5, 10]	προοίμιον. ἄκριτος ἀφῄρημαι γυναικὸς καὶ	περὶ	τῆς ἐμῆς ἀγωνίζομαι πρὸς ἕτερον,
[5, 4]	στολὴν ἀμπεχόμενος, τὰς ἐπιστολὰς τῇ	χειρὶ	κατέχων. ἐπεὶ δὲ εἰσήχθησαν, προσεκύνησαν.
[5, 4]	σὺ ἐπεβούλευσας ἀγνοούσῃ, καὶ οὔτε	μάρτυρι	χρῶμαι τῇ γυναικὶ οὔτε συνηγόρῳ.
[5, 10]	πρεσβευτήν. Διονύσιος μὲν οὖν διέτριβεν	ἄχρι	τῆς κρίσεως μάχην βραβεύων ἔρωτος
[5, 4]	αὐτῇ προειρηκὼς ὁ Διονύσιος, ἀλλὰ	μέχρι	παντὸς ἀποκρυψάμενος τὴν αἰτίαν τῆς
[5, 8]	χεῖρας ἀλλήλοις προσέβαλλον. προῆλθε δὲ	μέχρι	ῥημάτων. Χαιρέας μὲν ἔλεγε πρῶτός
[5, 1]	νῦν διηγήσομαι. Καλλιρόη μὲν γὰρ	μέχρι	Συρίας καὶ Κιλικίας κούφως ἔφερε
[5, 9]	βασιλεύς, ἵνα παρὰ σοὶ φυλάττηται	μέχρι	τῆς δίκης. ἀσμένη τοῦτο ἤκουσεν
[5, 2]	γὰρ σὲ τεθνάναι, καὶ πεπείσθω	μέχρι	τῆς δίκης, ἵνα αἰφνίδιον ὀφθῇς.
[5, 2]	καὶ ὁ δειλὸς καὶ φιλόζωος	μέχρι	τοσούτου φέρω τυραννούμενος. σοὶ δὲ
[5, 6]	τῆς γυναικὸς λόγοις μὲν ἢ	χρήμασι	πεῖσαι αὐτὴν ἀδύνατον ἔδοξε, τέχνην
[5, 7]	θέλεις· οὐδὲ γὰρ ἐξαπατήσεις με	σοφίσμασι	καὶ ἀξιοπίστοις ἀπειλαῖς, οὐδ´ εὑρεθήσεταί
[5, 4]	δὲ τοῖς φίλοις οἳ τοῖς	ἀξιώμασι	καὶ ταῖς ἀρεταῖς ὑπάρχουσιν ἡγεμόνες
[5, 6]	τοῖς νόμοις, οὓς ὁμοίως σὺ	πᾶσι	τηρεῖς. εἰ γὰρ μέλλεις αὐτὸν
[5, 8]	συνήθης μὲν οὖν καὶ πρόχειρος	πᾶσι	τοῖς ἀντερασταῖς πόλεμος· ἐκείνοις δὲ
[5, 4]	ταῖς ἀρεταῖς ὑπάρχουσιν ἡγεμόνες ἡγεμόνων.	περιεστᾶσι	δὲ κύκλῳ τοῦ θρόνου λοχαγοὶ
[5, 6]	ἀλλ´ ὅταν μοιχεῦσαι θέλῃ Μιθριδάτης,	ἀνίστησι	τοὺς νεκρούς. παύομαι τὴν ἐπιστολὴν
[5, 7]	καὶ ὥσπερ ἐπὶ θειασμοῦ θεοὶ"	φησὶ	βασίλειοι ἐπουράνιοί τε καὶ ὑποχθόνιοι,
[5, 7]	δὲ καταπλαγεὶς ἐκεῖνος δέομαί σου"	φησί,	βασιλεῦ, δίκαιος γὰρ εἶ καὶ
[5, 2]	πρὸς τὴν γυναῖκα, Διονύσιος ἐμέ	φησι	γεγραφέναι καὶ μοιχείας ἀπόδειξιν ἔχειν
[5, 4]	ἔφη δὲ Μιθριδάτης οὐ προλαμβάνω"	φησί,	δέσποτα, τὴν ἀπολογίαν, ἀλλ´ οἶδα
[5, 5]	τὴν δίκην ἐδυσχέραινε. τοῦτο γὰρ"	φησὶ	μόνον ἔλιπέ μου ταῖς συμφοραῖς,
[5, 3]	φιλοφρονούμενος. ἐκείνη δὲ ὑπερυθριῶσα θέλω"	φησὶ	τὴν ἀδελφὴν ἀσπάσασθαι, καὶ ἅμα
[5, 5]	θεῖος ποιητὴς τὴν Ἑλένην ἐπιστῆναί	φησι	τοῖς ἀμφὶ Πρίαμον καὶ Πάνθοον
[5, 9]	ἡσυχάζειν, ἁψαμένη τῶν ὀφθαλμῶν εἴδετε"	φησὶ	Χαιρέαν ὑμεῖς ἀληθῶς; ἐκεῖνος ἦν
[5, 2]	ἔδαφος, περιρρηξάμενος τὸν χιτῶνα, ἀμφοτέραις	χερσὶ	περιελὼν κόνιν αἰθαλόεσσαν χεύατο κὰκ
[5, 5]	σιωπήν, πάντες δ´ ἠρήσαντο παραὶ	λεχέεσσι	κλιθῆναι· καὶ εἴγε Μιθριδάτην ἔδει
[5, 9]	διὰ τὴν δίκην εἴδωλον ἔπεμψε·	λέγουσι	γὰρ ἐν Πέρσαις εἶναι μάγους.
[5, 3]	διὰ τοῦτο καὶ τὰ μικρὰ	θαυμάζουσι	μεγάλως. οὕτως φημίζουσι Καλλιρόην καλὴν
[5, 3]	τὰ μικρὰ θαυμάζουσι μεγάλως. οὕτως	φημίζουσι	Καλλιρόην καλὴν ὡς καὶ Διονύσιον
[5, 7]	τιμωρίας οἱ νόμοι τῶν ἔργων	λαμβάνουσι.	προφέρεις ἐπιστολήν. ἐδυνάμην εἰπεῖν οὐ
[5, 2]	προοίμια; πόλεις ἡμῖν ἀπαντῶσι καὶ	θεραπεύουσι	σατράπαι. σοβαρωτέρα γέγονεν ἤδη, καὶ
[5, 8]	τῆς Καλλιρόης κάλλος δυσαπόσπαστον τοῖς	ὁρῶσι.	πάλιν οὖν προσκαλεσάμενος οὓς μετεστήσατο
[5, 2]	οὐ τὰ προοίμια; πόλεις ἡμῖν	ἀπαντῶσι	καὶ θεραπεύουσι σατράπαι. σοβαρωτέρα γέγονεν
[5, 10]	ἐμοῖς ἱδρυσάμην, ᾗ θύω πολλάκις.	τί	γὰρ ἔδειξάς μοι Καλλιρόην, ἣν
[5, 10]	Καλλιρόην, ἣν φυλάττειν οὐκ ἔμελλες;	τί	δὲ πατέρα ἐποίεις τὸν οὐδὲ
[5, 2]	γυνή, κάλλος οὐκ ἀνθρώπινον ἀλλά	τι	θεῖον, ὁποίαν ἐπὶ γῆς ἄλλην
[5, 7]	ταύτης αἰσχρᾶς; εἰ δὲ ἄρα	τι	καὶ συνῄδειν ἐμαυτῷ πονηρόν, ἐδυνάμην
[5, 4]	φίλων καὶ συγγενῶν, οὐ πάνυ	τι	λαμπρὸς οὐδὲ φαιδρός, ἀλλ´, ὡς
[5, 10]	φιλεῖ σε, ὀνειδίσῃς δὲ μηδέν.	τί	λέγεις, παιδαγωγέ; οὐδεὶς ἡμᾶς ἐᾷ
[5, 4]	χρῶμαι τῇ γυναικὶ οὔτε συνηγόρῳ.	τί	οὖν ἀναγκαῖον παρεῖναι τὴν κατ´
[5, 3]	αὐτὴν αἱ γυναῖκες ἐκόσμουν, ἑκάστη	τι	παρ´ αὑτῆς συνεισφέρουσα εἰς κόσμον·
[5, 2]	μήτε ἰδεῖν Καλλιρόην μήτ´ ἐξετάσαι	τι	περὶ αὐτῆς καρτέρησον. ἄκων μέν,
[5, 7]	τὸ γὰρ αἰνιττόμενον ὑπὸ Μιθριδάτου	τί	ποτε ἦν αὐτοὶ μὲν οὐ
[5, 2]	ὅπερ ἤθελεν, εἰ μὴ συνέβη	τι	τοιοῦτον. ~Ἧκον παρὰ Στάτειραν τὴν
[5, 6]	ἐμοί, καὶ οὐκ εἰς ἄλλο	τι	τῶν κτημάτων, ἀλλὰ εἰς τὸ
[5, 3]	Ζωπύρου, γυνὴ δὲ Μεγαβύζου, μέγα	τι	χρῆμα κάλλους καὶ περιβόητον, οἷον
[5, 4]	ἐπηκολούθει δὲ καὶ Διονύσιος Ἑλληνικῷ	σχήματι	Μιλησίαν στολὴν ἀμπεχόμενος, τὰς ἐπιστολὰς
[5, 7]	Χαιρέας μὲν τέθνηκε, σὺ δὲ	ὀνόματι	τοῦ νεκροῦ τὴν γυναῖκά μου
[5, 6]	καὶ πλάσας ἐπιστολὰς ἐπὶ τῷ	ὀνόματι	τῷ ἐκείνου πρὸς Καλλιρόην ἔπεμψε
[5, 4]	αἷς ἔγραψε Μιθριδάτης πρὸς Καλλιρόην	ὀνόματι	Χαιρέου (ζῆν γὰρ οὐδέποτε Χαιρέαν
[5, 5]	ἔσχε φωνήν. ὥσπερ γὰρ ἐπὶ	τραύματι	ἐρωτικῷ τῆς παλαιᾶς ἐπιθυμίας σφοδροτέραν
[5, 8]	τίς ἐστιν ἐξ ἡμῶν μοιχός.	~Ἔτι	δὲ λέγοντος (οὕτω γὰρ ἦν
[5, 3]	προσῆλθεν. οὔκουν δυνατὸν ἦν αὐτὴν	ἔτι	μένειν κεκαλυμμένην, ἀλλ´ ὁ Διονύσιος
[5, 9]	κέκμηκας γάρ, ὡς ὁρῶ, καὶ	ἔτι	τὴν ψυχὴν ἔχεις τεταραγμένην. ἡδέως
[5, 3]	προῄει συγκεκαλυμμένη, οἱ δὲ ἄνθρωποι,	μηκέτι	ἔχοντες Καλλιρόην ὁρᾶν, κατεφίλουν τὸν
[5, 1]	ἐγκλείομαι μυχοῖς ἡ νησιῶτις, ὅπου	μηκέτι	θάλασσα. ποίαν ἔτ´ ἐλπίσω ναῦν
[5, 10]	καὶ ὡς μεμηνότα κατεῖχε, λοιπὸν	μηκέτι	παρηγορεῖν δυνάμενος. ἤδη δὲ καὶ
[5, 1]	καὶ τούτων ἤδη μοι φθονεῖς·	οὐκέτι	γὰρ εἰς Ἰωνίαν με φυγαδεύεις.
[5, 8]	ἅπαντας, ἐβουλεύετο μετὰ τῶν φίλων	οὐκέτι	περὶ Μιθριδάτου, λαμπρῶς γὰρ ἀπελογήσατο,
[5, 2]	στενάξας δὲ ἔφη πρὸς ἑαυτὸν	οὐκέτι	ταῦτα Μίλητός ἐστι, Διονύσιε, ἡ
[5, 7]	τῆς κατηγορίας· συμφέρει σοι. βασιλέως	δεήθητι	παραπέμψαι τὴν δίκην. παλινῳδίαν εἰπὲ
[5, 5]	βασιλέως δικαστήριον ὡς ἱερὸν Ἀφροδίτης,	ἀναμνήσθητι	σαυτῆς, ἀναλάμβανε τὸ κάλλος τὸ
[5, 3]	τὰς ἁπάντων ὄψεις, ὥσπερ ἐν	νυκτὶ	βαθείᾳ πολλοῦ φωτὸς αἰφνίδιον φανέντος·
[5, 7]	πολλάκις ὑμῖν εὐξαμένῳ δικαίως καὶ	θύσαντι	μεγαλοπρεπῶς· ἀπόδοτέ μοι τὴν ἀμοιβὴν
[5, 7]	σοὶ τῆς ἀληθείας. συνίημι δὲ	ὅτι	βαρεῖ με πρὸς ὑποψίαν τὸ
[5, 3]	εἰ δύναται, συγκριθήτω· μαθέτωσαν Ἕλληνες	ὅτι	εἰσὶν ἀλαζόνες. ἐν τούτῳ δὲ
[5, 2]	δὲ ἐξελθὼν ὁ εὐνοῦχος ἀπεκρίνατο	ὅτι	ἔστι βασιλεῖ βουλομένῳ Μιθριδάτην μηδὲν
[5, 1]	τις ἐλπὶς ἔθαλπε τοὺς βαρβάρους,	ὅτι	ἥδε ἡ γυνὴ μέγα δυνήσεται,
[5, 1]	γῆν, ὅπου μεγάλην εἶχον παραμυθίαν,	ὅτι	θαλάσσῃ παρακάθημαι· νῦν δὲ ἔξω
[5, 2]	ἐπαίτιον αὐτῷ γένηται πρὸς βασιλέως,	ὅτι	κατ´ ἴχνος ἐπηκολούθει τῇ γυναικί,
[5, 3]	ἀφίημι δέ σοι τὴν αἰτίαν,	ὅτι	μετὰ γυναικὸς ἐβάδιζες. ἐγὼ δὲ
[5, 10]	οὐ περιμένω τέλος ἄδοξον. οἶδα	ὅτι	μικρὸς ἀνταγωνιστής εἰμι Διονυσίου, ξένος
[5, 6]	ὅσῃ χρῆται πρὸς τὸν ἀγῶνα,	ὅτι	οὐκ ἐξ ἴσου καθεστήκαμεν, οὐδὲ
[5, 8]	γενόμενον τῇ βασιλέως οἰκίᾳ καὶ	ὅτι	οὐκ ἔξωθεν ἐκάλει τὴν κρίσιν
[5, 7]	ἡ Συρακοσία δοξάτω. μάθε, δέσποτα,	ὅτι	οὔτε Διονύσιον ὡς ἄνδρα οὔτε
[5, 2]	προκατελάμβανε τὴν πόλιν, ἀπαγγέλλουσα πᾶσιν	ὅτι	παραγίνεται γυνή, κάλλος οὐκ ἀνθρώπινον
[5, 7]	ζῇ. ἔλεγεν οὖν· εἰπὲ" φησὶν	ὅτι	ποτὲ καὶ θέλεις· οὐδὲ γὰρ
[5, 6]	γὰρ οὐδὲ τοῦτο δύναται λέγειν,	ὅτι	τεθνηκέναι Χαιρέαν ἠγνόει· τούτου γὰρ
[5, 8]	ἀληθεστάτην αἰτίαν οὐκ ἤθελον ὁμολογεῖν,	ὅτι	τὸ τῆς Καλλιρόης κάλλος δυσαπόσπαστον
[5, 7]	δὲ ἠγνόει, μηδέποτ´ ἂν ἐλπίσας	ὅτι	Χαιρέας ζῇ. ἔλεγεν οὖν· εἰπὲ"
[5, 2]	οὐδὲν ἀδικεῖς· οὐ γὰρ οἶδας	ὅτι	Χαιρέας ζῇ· πάντων δὲ ἀσεβέστατος
[5, 9]	γύναι, καὶ παῦσαι δακρύουσα· χρηστός	ἐστι	βασιλεύς. ἕξεις ἄνδρα ὃν θέλεις·
[5, 8]	ἡ ἐμὴ γυνή· οὐ γάρ	ἐστι	δίκαιον μέλλουσαν αὐτὴν κρίνεσθαι περὶ
[5, 2]	πρὸς ἑαυτὸν οὐκέτι ταῦτα Μίλητός	ἐστι,	Διονύσιε, ἡ σὴ πόλις· κἀκεῖ
[5, 6]	ὁ δὲ ἐμὸς λόγος σαφής	ἐστι	καὶ σύντομος. ἀνήρ εἰμι Καλλιρόης
[5, 1]	ποταμὸν Εὐφράτην, μεθ´ ὃν ἤπειρός	ἐστι	μεγάλη, ἀφετήριον εἰς τὴν βασιλέως
[5, 6]	λόγισαι δέ, βασιλεῦ, πῶς ἀναίσχυντός	ἐστι	μοιχός, ὅπου καὶ νεκροῦ καταψεύδεται.
[5, 6]	πάλαι τεθνεῶτος, οὗ καὶ τάφος	ἐστὶ	παρ´ ἡμῖν. Μιθριδάτης οὖν ἐν
[5, 9]	ἔκπληξιν αὐτῆς Καλλιρόη" φησὶν αὕτη	ἐστί·	πέπομφε δὲ αὐτὴν βασιλεύς, ἵνα
[5, 2]	ἥλιος οὐχ ὁρᾷ· φύσει δέ	ἐστι	τὸ βάρβαρον γυναιμανές, ὥστε πᾶσα
[5, 4]	γυναῖκα ἐπιβουλευθείς, καὶ ὃ μεῖζόν	ἐστι,	τοιαύτην. οὐ μὴν οὐδ´ ἡ
[5, 2]	ἐξελθὼν ὁ εὐνοῦχος ἀπεκρίνατο ὅτι	ἔστι	βασιλεῖ βουλομένῳ Μιθριδάτην μηδὲν ἀδικεῖν·
[5, 4]	κυρία τῶν ἡμερῶν, ἐκαθέσθη βασιλεύς.	ἔστι	δὲ οἶκος ἐν τοῖς βασιλείοις
[5, 4]	ἐπιστολῆς καὶ ἔγραψας παρεῖναι, καὶ	πάρεστι.	μὴ οὖν Διονύσιος ἀποκρυπτέτω τὸ
[5, 5]	πράως ἕκαστα διηγούμενος. οὐ μὴν	ἀδακρυτί	γε ἤκουεν ἡ Καλλιρόη, πρὸς
[5, 5]	τὴν Ἑλένην ἐπιστῆναί φησι τοῖς	ἀμφὶ	Πρίαμον καὶ Πάνθοον ἠδὲ Θυμοίτην