Livre, Chap. |
[5, 10] |
ἡμᾶς
ἐᾷ
τοῖς
βασιλείοις
εἰσελθεῖν;
|
ὢ |
τυραννίδος
δεινῆς.
ἀποκλείουσιν
υἱὸν
πρὸς |
[5, 10] |
ἀλλότριος
ἤδη.
σὺ
μὲν
εὐτυχοίης,
|
ὦ |
γύναι·
γυναῖκα
γάρ
σε
καλῶ, |
[5, 9] |
τῆς
χειρὸς
αὐτῆς
θάρρει"
φησίν,
|
ὦ |
γύναι,
καὶ
παῦσαι
δακρύουσα·
χρηστός |
[5, 3] |
καί
τις
εἶπεν
ἐξ
αὐτῶν
|
ὦ |
δέσποινα,
γύναιον
Ἑλληνικὸν
ἐπιστρατεύεται
ταῖς |
[5, 2] |
εἶτα
ἔλεγε
κλάων
ἐγγύς
ἐσμεν,
|
ὦ |
Καλλιρόη,
καὶ
οὐχ
ὁρῶμεν
ἀλλήλους. |
[5, 2] |
ἀπῆλθεν
εἰς
τὸ
δωμάτιον
ἐν
|
ᾧ |
κατήγετο
μετὰ
Πολυχάρμου
τοῦ
φίλου, |
[5, 6] |
τέχνην
δὲ
ἐξεῦρεν
ἐπιβουλῆς,
ὡς
|
ᾤετο, |
πιθανωτάτην·
τὸν
γὰρ
πρότερον
αὐτῆς |
[5, 5] |
προμαντευομένη
τὰ
μέλλοντα.
Ἕωθεν
οὖν
|
ὠθισμὸς |
ἦν
περὶ
τὰ
βασίλεια
καὶ |
[5, 6] |
ποιήσαντα.
Μιθριδάτης
γάρ,
οὐκ
ἐχθρὸς
|
ὢν |
ἀλλὰ
ξένος
ἐμὸς
καὶ
φίλος, |
[5, 10] |
εἶ,
πλὴν
οὐ
παντελῶς
ἀναίσθητον
|
ὧν |
ὁ
πατήρ
σου
δυστυχεῖ.
κακὴν |
[5, 3] |
αἱ
γνῶμαι
καὶ
τὰς
ἐνδοξοτάτας
|
ὠνόμαζον |
ἐπὶ
κάλλει.
χειροτονία
δὲ
ἦν |
[5, 4] |
δὲ
οὖσαν
ὑστερεῖν;
ἐπεὶ
τοίνυν
|
ὡρίσθη |
καὶ
Καλλιρόην
παρεῖναι,
οὐδὲν
αὐτῇ |
[5, 8] |
Καλλιρόη
ἀνέκραγε
Χαιρέα,
ζῇς;
καὶ
|
ὥρμησεν |
αὐτῷ
προσδραμεῖν·
κατέσχε
δὲ
Διονύσιος |
[5, 4] |
φίλοι
τὴν
ἐπιστολήν·
ἐκλήθη
γὰρ
|
ὡς |
ἀναγκαία.
πῶς
οὖν
οὐκ
ἄτοπον" |
[5, 7] |
μάθε,
δέσποτα,
ὅτι
οὔτε
Διονύσιον
|
ὡς |
ἄνδρα
οὔτε
ὡς
κύριον
ἠδίκηκα. |
[5, 7] |
σὺ
καὶ
οὐκ
ἀνήρ.
πλὴν
|
ὡς |
ἀνδρὶ
νῦν
ἀπολογήσομαι.
γάμον
ὀνόμαζε |
[5, 6] |
ἔπραξεν
οὔτε
ὡς
φίλος
οὔτε
|
ὡς |
ἀνὴρ
σώφρων
καὶ
κόσμιος,
ὁποίους |
[5, 1] |
ἔβλεπε
τὴν
ἄγουσαν
εἰς
Συρακούσας·
|
ὡς |
δ´
ἧκεν
ἐπὶ
ποταμὸν
Εὐφράτην, |
[5, 3] |
τὸν
ἀγῶνα
καλῶς
αὐτὴν
κατεσκεύασαν,
|
ὡς |
δῆθεν
εἰς
ἀπάντησιν
Καλλιρόης
παρεγίνετο· |
[5, 9] |
πρὸς
τὰς
γυναῖκας
εἰσῄει
συνεχέστερον,
|
ὡς |
δῆθεν
πρὸς
Στάτειραν.
ἐπέμπετο
δὲ |
[5, 1] |
πολιτευσαμένης
Ἀφροδίτης
τὸν
γάμον,
καὶ
|
ὡς |
δι´
ἐρωτικὴν
ζηλοτυπίαν
Χαιρέου
πλήξαντος |
[5, 3] |
πρὸ
ἄλλου
θέλων
ἰδεῖν
καὶ
|
ὡς |
δυνατὸν
ἐγγυτάτω
γενέσθαι.
ἐξέλαμψε
δὲ |
[5, 9] |
καὶ
ἐλάλησε
καὶ
πάντα
εἶπεν
|
ὡς |
εἰδώς.
πῶς
οὖν
ὑπέμεινέ
μοι |
[5, 3] |
ἐπὶ
κάλλει.
χειροτονία
δὲ
ἦν
|
ὡς |
ἐν
θεάτρῳ,
καὶ
προεκρίθη
Ῥοδογούνη, |
[5, 5] |
πεπαιδευμένος,
λόγους
τῇ
γυναικὶ
προσήνεγκεν
|
ὡς |
ἐν
τοιούτοις
πιθανωτάτους,
ἐλαφρῶς
τε |
[5, 3] |
ἀπεθαύμασαν
καὶ
τὸ
μὲν
πρῶτον
|
ὡς |
ἐξ
ἑνὸς
στόματος
ἀνεβόησαν
εἴθε |
[5, 4] |
ἦν
καὶ
ἀγανακτῆσαι
τὴν
γυναῖκα
|
ὡς |
ἐξηπατημένην)
εἰς
τὴν
ὑστεραίαν
ὑπερέθετο |
[5, 1] |
ἐγνώρισε
Χαιρέαν
μέλλοντα
ἀποθνήσκειν
καὶ
|
ὡς |
ἔσπευδεν
ἀλλήλοις
ἀποδοῦναι
τοὺς
ἐρῶντας, |
[5, 10] |
νοσεῖν
ἐκέλευσε
Πολυχάρμῳ
παραπέμψαι
Μιθριδάτην,
|
ὡς |
εὐεργέτην
ἀμφοῖν·
μόνος
δὲ
γενόμενος |
[5, 3] |
κατεφίλουν
τὸν
δίφρον.
βασιλεὺς
δὲ
|
ὡς |
ἤκουσεν
ἀφῖχθαι
Διονύσιον,
ἐκέλευσεν
Ἀρταξάτην |
[5, 5] |
ἄπιθι
εἰς
τὸ
βασιλέως
δικαστήριον
|
ὡς
|
ἱερὸν
Ἀφροδίτης,
ἀναμνήσθητι
σαυτῆς,
ἀναλάμβανε |
[5, 3] |
μεγάλως.
οὕτως
φημίζουσι
Καλλιρόην
καλὴν
|
ὡς |
καὶ
Διονύσιον
πλούσιον.
μία
τοίνυν
|
[5, 6] |
τότε
μὲν
γὰρ
ἐφοβοῦντο
πάντες,
|
ὡς |
κολασθησομένης
τῆς
ἀσελγείας,
ἐὰν
εἰς |
[5, 7] |
οὔτε
Διονύσιον
ὡς
ἄνδρα
οὔτε
|
ὡς |
κύριον
ἠδίκηκα.
πρῶτον
μὲν
γὰρ |
[5, 7] |
μὲν
γὰρ
οὐ
γενομένην,
ἀλλ´
|
ὡς |
μέλλουσαν
μοιχείαν
ἐγκαλεῖ,
καὶ
πρᾶξιν |
[5, 10] |
ἐπέστη
Πολύχαρμος
ὁ
φίλος
καὶ
|
ὡς |
μεμηνότα
κατεῖχε,
λοιπὸν
μηκέτι
παρηγορεῖν |
[5, 1] |
|
~Ὡς |
μὲν
ἐγαμήθη
Καλλιρόη
Χαιρέᾳ,
καλλίστη |
[5, 1] |
οὕτως
τὸ
μῆκος
τῆς
ἀποδημίας
|
ὡς |
μὴ
δόξω
κἀκεῖ
καλή
τινι. |
[5, 1] |
μετὰ
Πολυχάρμου
τοῦ
φίλου,
καὶ
|
ὡς
|
Μιθριδάτης
ἐγνώρισε
Χαιρέαν
μέλλοντα
ἀποθνήσκειν |
[5, 9] |
καὶ
ἀναπαύου
νῦν,
κέκμηκας
γάρ,
|
ὡς |
ὁρῶ,
καὶ
ἔτι
τὴν
ψυχὴν |
[5, 9] |
τοῦτο
ἤκουσεν,
ἐπεθύμει
γὰρ
ἠρεμίας.
|
ὡς |
οὖν
κατεκλίθη,
καὶ
εἴασαν
αὐτὴν |
[5, 10] |
τίνα
θέλει.
σὺ
δέ,
τέκνον,
|
ὡς |
παρὰ
μητρὸς
δύνασαι
μαθεῖν.
καὶ |
[5, 3] |
δὲ
ἁβρὰ
καὶ
θρυπτομένη
καὶ
|
ὡς |
προκαλουμένη,
πάντες
δὲ
εἰς
αὐτὴν |
[5, 1] |
κόσμῳ.
Μίλητον
ἀφείλω
μου
πάλιν,
|
ὡς |
πρότερον
Συρακούσας·
ὑπὲρ
τὸν
Εὐφράτην
|
[5, 4] |
αὐτήν.
εἰ
μὲν
οὖν
διεφθάρη,
|
ὡς |
ὑπεύθυνον
ἔδει
παρεῖναι·
νῦν
δὲ |
[5, 4] |
τι
λαμπρὸς
οὐδὲ
φαιδρός,
ἀλλ´,
|
ὡς |
ὑπεύθυνος,
ἐλεεινός·
ἐπηκολούθει
δὲ
καὶ |
[5, 6] |
μετὰ
ταῦτα
οὐκ
ἔπραξεν
οὔτε
|
ὡς |
φίλος
οὔτε
ὡς
ἀνὴρ
σώφρων |
[5, 6] |
ἔδοξε,
τέχνην
δὲ
ἐξεῦρεν
ἐπιβουλῆς,
|
ὡς |
ᾤετο,
πιθανωτάτην·
τὸν
γὰρ
πρότερον |
[5, 5] |
εἰπεῖν,
οὐκ
ἂν
ἔσχε
φωνήν.
|
ὥσπερ
|
γὰρ
ἐπὶ
τραύματι
ἐρωτικῷ
τῆς |
[5, 5] |
ἐνύπνιον
εἶδες·
πάσης
ἀπολυθήσῃ
φροντίδος·
|
ὥσπερ |
γὰρ
ὄναρ
ἔδοξας,
οὕτως
καὶ |
[5, 3] |
μαρμαρυγὴ
κατέσχε
τὰς
ἁπάντων
ὄψεις,
|
ὥσπερ
|
ἐν
νυκτὶ
βαθείᾳ
πολλοῦ
φωτὸς |
[5, 7] |
ὁ
Μιθριδάτης
φωνὴν
ἐπῆρε
καὶ
|
ὥσπερ |
ἐπὶ
θειασμοῦ
θεοὶ"
φησὶ
βασίλειοι |
[5, 4] |
ἐπὶ
τὴν
δίκην
παρ´
ἑκατέρων
|
ὥσπερ |
ἐπὶ
πόλεμον
τὸν
μέγιστον.
ἐσχίσθη |
[5, 5] |
δὲ
αὐτομάτως
ψυχὴν
εἶχεν
ἱλαράν,
|
ὥσπερ |
προμαντευομένη
τὰ
μέλλοντα.
Ἕωθεν
οὖν |
[5, 8] |
ἐξῆψε
φιλονεικίαν
τὸ
ἆθλον
βλεπόμενον,
|
ὥστε, |
εἰ
μὴ
διὰ
τὴν
αἰδῶ
|
[5, 4] |
διελάλουν
ἢ
τὴν
δίκην
ταύτην,
|
ὥστε, |
εἰ
χρὴ
τἀληθὲς
εἰπεῖν,
ὅλη |
[5, 4] |
τῶν
βασιλέως
ἐξελευθέρων
τὸ
ἐντιμότατον,
|
ὥστε |
ἐπ´
ἐκείνου
τοῦ
συνεδρίου
καλῶς |
[5, 2] |
φήμη
μέχρις
αὐτοῦ
{τοῦ}
βασιλέως,
|
ὥστε |
καὶ
ἤρετο
Ἀρταξάτην
τὸν
εὐνοῦχον |
[5, 2] |
δέ
ἐστι
τὸ
βάρβαρον
γυναιμανές,
|
ὥστε |
πᾶσα
οἰκία
καὶ
πᾶς
στενωπὸς |
[5, 9] |
ταῖς
ἡμέραις
ἐπράττετο
μετὰ
σπουδῆς,
|
ὥστε |
πολυανθρωποτέραν
γενέσθαι
τὴν
βασιλέως
οἰκίαν. |
[5, 6] |
σὰς
πόλεις
ἐγκεχειρισμένους,
ἀλλ´
ἀσελγὴς
|
ὤφθη |
καὶ
τυραννικός.
ἐπιστάμενος
δὲ
τὴν |