Livre, Chap. |
[5, 5] |
Πλαγγὼν
ἀπεκρίνατο
θάρρει,
δέσποινα,
καὶ
|
χαῖρε· |
καλὸν
ἐνύπνιον
εἶδες·
πάσης
ἀπολυθήσῃ |
[5, 8] |
ἰδοῦσα
δὲ
ἡ
Καλλιρόη
ἀνέκραγε
|
Χαιρέα, |
ζῇς;
καὶ
ὥρμησεν
αὐτῷ
προσδραμεῖν· |
[5, 1] |
~Ὡς
μὲν
ἐγαμήθη
Καλλιρόη
|
Χαιρέᾳ, |
καλλίστη
γυναικῶν
ἀνδρὶ
καλλίστῳ,
πολιτευσαμένης |
[5, 10] |
κἀνὴρ
καὶ
βρέφος"
ὁρῶ.
οἴχῃ,
|
Χαιρέα, |
νῦν
ἀληθῶς.
νῦν
ἀπέθανες·
ἐγὼ |
[5, 1] |
ἀποσπῶμαι
καὶ
τοῦ
σοῦ
τάφου,
|
Χαιρέα. |
τίς
ἐπενέγκῃ
σοι
χοάς,
δαῖμον |
[5, 5] |
σοι
διαβαλεῖν
ἀδίκως
με
πρὸς
|
Χαιρέαν, |
ἀλλ´
ἔδωκάς
μοι
παρὰ
Διονυσίῳ |
[5, 8] |
μόνον
ἀναπεπταμένοις
τοῖς
ὀφθαλμοῖς
εἰς
|
Χαιρέαν |
ἀποβλέπουσα·
ἐδόκει
δ´
ἄν
μοι |
[5, 10] |
μάχην
βραβεύων
ἔρωτος
καὶ
λογισμοῦ,
|
Χαιρέαν |
δὲ
πένθος
κατεῖχεν
ἀπαρηγόρητον.
προσποιησάμενος |
[5, 5] |
τοῦ
νυμφίου.
μέλλουσα
δὲ
καταφιλεῖν
|
Χαιρέαν |
ἐκ
τῶν
ὕπνων
ἀνέθορε
καὶ |
[5, 8] |
χαρά,
θάμβος,
ἔλεος,
ἀπιστία,
εὐχαί.
|
Χαιρέαν |
ἐμακάριζον,
Μιθριδάτῃ
συνέχαιρον,
συνελυποῦντο
Διονυσίῳ, |
[5, 4] |
οὐδέποτε
Χαιρέαν
προσεδόκα)
Μιθριδάτης
δὲ
|
Χαιρέαν |
ἔχων
δεῖξαι
πέπειστο
ἁλῶναι
μὴ |
[5, 6] |
δεῖ
γὰρ
δυοῖν
θάτερον,
ἢ
|
Χαιρέαν |
ζῆν,
ἢ
Μιθριδάτην
ἠλέγχθαι
μοιχόν. |
[5, 6] |
τοῦτο
δύναται
λέγειν,
ὅτι
τεθνηκέναι
|
Χαιρέαν |
ἠγνόει·
τούτου
γὰρ
ἐν
Μιλήτῳ |
[5, 2] |
ἀπηλλάττετο,
μόνος
δὲ
γενόμενος
ἐκάλεσε
|
Χαιρέαν |
καὶ
ἔφη
πρὸς
αὐτὸν
ἐγὼ |
[5, 5] |
τέμενος
εἰσιοῦσαν
κἀκεῖθεν
ἐπανιοῦσαν,
ὁρῶσαν
|
Χαιρέαν |
καὶ
τὴν
τῶν
γάμων
ἡμέραν· |
[5, 1] |
φίλου,
καὶ
ὡς
Μιθριδάτης
ἐγνώρισε
|
Χαιρέαν |
μέλλοντα
ἀποθνήσκειν
καὶ
ὡς
ἔσπευδεν
|
[5, 1] |
Διονυσίου
καὶ
τὴν
Καλλιρόης
πρὸς
|
Χαιρέαν
|
πίστιν
καὶ
τὴν
ἀνάγκην
τοῦ |
[5, 4] |
ὀνόματι
Χαιρέου
(ζῆν
γὰρ
οὐδέποτε
|
Χαιρέαν |
προσεδόκα)
Μιθριδάτης
δὲ
Χαιρέαν
ἔχων |
[5, 9] |
ἁψαμένη
τῶν
ὀφθαλμῶν
εἴδετε"
φησὶ
|
Χαιρέαν |
ὑμεῖς
ἀληθῶς;
ἐκεῖνος
ἦν
Χαιρέας |
[5, 6] |
τὸν
γὰρ
πρότερον
αὐτῆς
ἄνδρα
|
Χαιρέαν |
ὑπεκρίνατο
ζῆν
καὶ
πλάσας
ἐπιστολὰς |
[5, 7] |
μοι
κἂν
εἰς
τὴν
δίκην
|
Χαιρέαν. |
φάνηθι,
δαῖμον
ἀγαθέ·
καλεῖ
σε |
[5, 8] |
εἱστήκει
κάτω
βλέπουσα
καὶ
κλαίουσα,
|
Χαιρέαν |
φιλοῦσα,
Διονύσιον
αἰδουμένη·
βασιλεὺς
δὲ |
[5, 8] |
(οὕτω
γὰρ
ἦν
διατεταγμένον)
προῆλθε
|
Χαιρέας
|
αὐτός.
ἰδοῦσα
δὲ
ἡ
Καλλιρόη |
[5, 8] |
ἐπὶ
τὴν
σατραπείαν
τὴν
ἰδίαν·
|
Χαιρέας
|
δὲ
καὶ
Διονύσιος
λεγέτωσαν
ἑκάτερος |
[5, 8] |
μοι
καὶ
βασιλεὺς
τότε
θέλειν
|
Χαιρέας |
εἶναι.
συνήθης
μὲν
οὖν
καὶ |
[5, 7] |
ἠγνόει,
μηδέποτ´
ἂν
ἐλπίσας
ὅτι
|
Χαιρέας |
ζῇ.
ἔλεγεν
οὖν·
εἰπὲ"
φησὶν |
[5, 2] |
ἀδικεῖς·
οὐ
γὰρ
οἶδας
ὅτι
|
Χαιρέας |
ζῇ·
πάντων
δὲ
ἀσεβέστατος
ἐγώ, |
[5, 7] |
χεῖρα
ἐμὴν
οὐκ
ἔχεις·
Καλλιρόην
|
Χαιρέας |
ζητεῖ·
κρῖνε
τοίνυν
μοιχείας
ἐκεῖνον. |
[5, 6] |
Μίλητον
ἐκ
Καρίας.
λέγε
λαβών·
|
Χαιρέας |
ζῶ.
τοῦτο
ἀποδειξάτω
Μιθριδάτης
καὶ |
[5, 2] |
καρτέρησον.
ἄκων
μέν,
ἀλλὰ
ἐπείθετο
|
Χαιρέας |
καὶ
λανθάνειν
μὲν
ἐπειρᾶτο,
ἐλείβετο |
[5, 8] |
προσέβαλλον.
προῆλθε
δὲ
μέχρι
ῥημάτων.
|
Χαιρέας |
μὲν
ἔλεγε
πρῶτός
εἰμι
ἀνήρ, |
[5, 7] |
μοιχείας
ἐκεῖνον.
ναὶ’
φησίν.
ἀλλὰ
|
Χαιρέας |
μὲν
τέθνηκε,
σὺ
δὲ
ὀνόματι |
[5, 9] |
Χαιρέαν
ὑμεῖς
ἀληθῶς;
ἐκεῖνος
ἦν
|
Χαιρέας |
ὁ
ἐμός,
ἢ
καὶ
τοῦτο |
[5, 10] |
θέλεις.
ἀλλὰ
νῦν
ἀληθῶς
ἀποθανόντος
|
Χαιρέου |
αἰτοῦμαί
σε,
Καλλιρόη,
χάριν
τελευταίαν. |
[5, 1] |
μοι
βαρύτερον,
ἐφιλήθην,
ἵνα
ζῶντος
|
Χαιρέου |
ἄλλῳ
γαμηθῶ.
σὺ
δὲ
καὶ
|
[5, 4] |
ἔγραψε
Μιθριδάτης
πρὸς
Καλλιρόην
ὀνόματι
|
Χαιρέου |
(ζῆν
γὰρ
οὐδέποτε
Χαιρέαν
προσεδόκα) |
[5, 1] |
καὶ
ὡς
δι´
ἐρωτικὴν
ζηλοτυπίαν
|
Χαιρέου |
πλήξαντος
αὐτὴν
ἔδοξε
τεθνάναι,
ταφεῖσαν |
[5, 1] |
καὶ
τὴν
Θήρωνος
ὁμολογίαν
καὶ
|
Χαιρέου |
πλοῦν
ἐπὶ
ζήτησιν
τῆς
γυναικὸς |
[5, 5] |
πρὸς
τὸ
ὄνομα
δὲ
τὸ
|
Χαιρέου |
πολλὰ
ἀνέκλαυσε
καὶ
πρὸς
τὴν |
[5, 6] |
παρθένον,
ἀλλὰ
ἀνδρὸς
προτέρου
γενομένην,
|
Χαιρέου |
τοὔνομα,
πάλαι
τεθνεῶτος,
οὗ
καὶ |
[5, 10] |
πρὸς
ἕτερον,
καί,
τὸ
τούτου
|
χαλεπώτερον, |
οὐκ
οἶδα
Καλλιρόη
τίνα
θέλει. |
[5, 8] |
πλήρει·
πάντα
ἦν
ὁμοῦ,
δάκρυα,
|
χαρά, |
θάμβος,
ἔλεος,
ἀπιστία,
εὐχαί.
Χαιρέαν |
[5, 2] |
κόνιν
αἰθαλόεσσαν
χεύατο
κὰκ
κεφαλῆς,
|
χαρίεν |
δ´
ᾔσχυνε
πρόσωπον.
εἶτα
ἔλεγε |
[5, 5] |
δικαστήριον
εἰσίωσιν,
εὔνοιαν
εὔχονται
καὶ
|
χάριν, |
ἐγὼ
δὲ
φοβοῦμαι
μὴ
ἀρέσω |
[5, 1] |
ξενίας
διδόναι
ἢ
πάντως
τινὰ
|
χάριν |
εἰς
αὐτὴν
ἔχειν
ἀποκειμένην.
~Καὶ |
[5, 6] |
δὲ
Διονύσιος
τῶν
λόγων
οὕτως
|
χάριν |
ἔχω
σοι
τῆς
τιμῆς,
βασιλεῦ, |
[5, 10] |
ἀποθανόντος
Χαιρέου
αἰτοῦμαί
σε,
Καλλιρόη,
|
χάριν |
τελευταίαν.
ὅταν
ἀποθάνω,
πρόσελθέ
μου |
[5, 7] |
ἐπιστολήν.
ἐδυνάμην
εἰπεῖν
οὐ
γέγραφα·
|
χεῖρα |
ἐμὴν
οὐκ
ἔχεις·
Καλλιρόην
Χαιρέας |
[5, 8] |
αἰδῶ
τὴν
πρὸς
βασιλέα,
καὶ
|
χεῖρας |
ἀλλήλοις
προσέβαλλον.
προῆλθε
δὲ
μέχρι |
[5, 4] |
στολὴν
ἀμπεχόμενος,
τὰς
ἐπιστολὰς
τῇ
|
χειρὶ |
κατέχων.
ἐπεὶ
δὲ
εἰσήχθησαν,
προσεκύνησαν. |
[5, 9] |
τῇ
παρακαταθήκῃ.
λαβομένη
δὲ
τῆς
|
χειρὸς |
αὐτῆς
θάρρει"
φησίν,
ὦ
γύναι, |
[5, 3] |
τὰς
ἐνδοξοτάτας
ὠνόμαζον
ἐπὶ
κάλλει.
|
χειροτονία |
δὲ
ἦν
ὡς
ἐν
θεάτρῳ, |
[5, 2] |
ἔδαφος,
περιρρηξάμενος
τὸν
χιτῶνα,
ἀμφοτέραις
|
χερσὶ |
περιελὼν
κόνιν
αἰθαλόεσσαν
χεύατο
κὰκ |
[5, 4] |
δὲ
ἑκάτερος
αὐτῶν
ἐν
ταῖς
|
χερσὶν |
ἔχειν
ὑπελάμβανε·
Διονύσιος
μὲν
θαρρῶν |
[5, 2] |
ἀμφοτέραις
χερσὶ
περιελὼν
κόνιν
αἰθαλόεσσαν
|
χεύατο |
κὰκ
κεφαλῆς,
χαρίεν
δ´
ᾔσχυνε |
[5, 2] |
εἰς
τὸ
ἔδαφος,
περιρρηξάμενος
τὸν
|
χιτῶνα, |
ἀμφοτέραις
χερσὶ
περιελὼν
κόνιν
αἰθαλόεσσαν |
[5, 1] |
τάφου,
Χαιρέα.
τίς
ἐπενέγκῃ
σοι
|
χοάς, |
δαῖμον
ἀγαθέ;
Βάκτρα
μοι
καὶ |
[5, 1] |
ἦν
μὲν
οὖν
καὶ
Διονυσίῳ
|
χορηγία |
πολλή·
πλουσιώτατα
γὰρ
ἐπεδείκνυτο
τῇ |
[5, 8] |
λαμπρῶς
γὰρ
ἀπελογήσατο,
ἀλλὰ
εἰ
|
χρὴ |
διαδικασίαν
προθεῖναι
περὶ
τῆς
γυναικός. |
[5, 4] |
τὴν
δίκην
ταύτην,
ὥστε,
εἰ
|
χρὴ |
τἀληθὲς
εἰπεῖν,
ὅλη
ἡ
Βαβυλὼν |
[5, 3] |
γυνὴ
δὲ
Μεγαβύζου,
μέγα
τι
|
χρῆμα |
κάλλους
καὶ
περιβόητον,
οἷον
τῆς |
[5, 6] |
τῆς
γυναικὸς
λόγοις
μὲν
ἢ
|
χρήμασι |
πεῖσαι
αὐτὴν
ἀδύνατον
ἔδοξε,
τέχνην |
[5, 7] |
τὴν
ἀμοιβὴν
τῆς
εὐσεβείας
συκοφαντουμένῳ·
|
χρήσατέ |
μοι
κἂν
εἰς
τὴν
δίκην |
[5, 9] |
ὦ
γύναι,
καὶ
παῦσαι
δακρύουσα·
|
χρηστός |
ἐστι
βασιλεύς.
ἕξεις
ἄνδρα
ὃν |
[5, 6] |
δύναμιν
καὶ
τὴν
παρασκευήν,
ὅσῃ
|
χρῆται |
πρὸς
τὸν
ἀγῶνα,
ὅτι
οὐκ |
[5, 4] |
ἐπεβούλευσας
ἀγνοούσῃ,
καὶ
οὔτε
μάρτυρι
|
χρῶμαι
|
τῇ
γυναικὶ
οὔτε
συνηγόρῳ.
τί |