HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Chariton d'Aphrodise, Chéréas et Callirhoé, livre V

Liste des contextes (ordre alphabétique)

φ = 62 formes différentes pour 84 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Livre, Chap.

[5, 4]   οὐ πάνυ τι λαμπρὸς οὐδὲ φαιδρός, ἀλλ´, ὡς ὑπεύθυνος, ἐλεεινός· ἐπηκολούθει

[5, 7]   τῆς γυναικός· οὐδενὶ γὰρ ἄπιστον φαίνεται θελῆσαί τινα Καλλιρόην διαφθεῖραι. ἐγὼ

[5, 6]   τὴν μεγίστην ἀρχήν, ἧς ἀνάξιος φανεὶς κατῄσχυνε, μᾶλλον δὲ προέδωκε τὸν

[5, 3]   νυκτὶ βαθείᾳ πολλοῦ φωτὸς αἰφνίδιον φανέντος· ἐκπλαγέντες δὲ οἱ βάρβαροι προσεκύνησαν

[5, 6]   ἡ πρόνοια τῶν ἄλλων θεῶν φανερὰς ἐποίησε τὰς ἐπιστολάς· τοὺς γὰρ

[5, 7]   κἂν εἰς τὴν δίκην Χαιρέαν. φάνηθι, δαῖμον ἀγαθέ· καλεῖ σε ἡ

[5, 3]   τοίνυν ἐξ ἡμῶν, ἐπειδὰν εἰσίῃ, φανήτω μετ´ αὐτῆς, ἵνα ἀποσβέσῃ τὴν

[5, 6]   τῷ σατράπῃ Λυδίας καὶ Ἰωνίας Φαρνάκῃ, ἐκεῖνος δὲ σοί. Τὸ μὲν

[5, 1]   ἐξ ἐπιστολῶν διέβαλεν αὐτὸν πρὸς Φαρνάκην, ἐκεῖνος δὲ πρὸς βασιλέα, βασιλεὺς

[5, 4]   τὰς ἐπιστολὰς ἀναγνῶναι, τήν τε Φαρνάκου καὶ ἣν ἀντέγραψεν αὐτός, ἵνα

[5, 3]   Διονύσιος καὶ μηνυθέντος αὐτῷ τὴν Φαρνάκου συγγενίδα παρεῖναι, καταπηδήσας ἀπὸ τοῦ

[5, 3]   πρόφασιν οἰκείαν, ἐπειδὴ ἦν ἀδελφὴ Φαρνάκου τοῦ γράψαντος βασιλεῖ περὶ Διονυσίου.

[5, 3]   δόξα τῶν Περσίδων γυναικῶν καταλυθῆναι. φέρ´ οὖν σκεψώμεθα πῶς μὴ παρευδοκιμηθῶμεν

[5, 3]   Καλλιρόης, παραδοῦσα αὑτὴν τῷ κρείττονι φέρειν. ἡ μὲν οὖν ἁρμάμαξα προῄει

[5, 9]   ἦν, Διονύσιος δὲ ἐπειρᾶτο μὲν φέρειν τὰ συμβαίνοντα γενναίως διά τε

[5, 2]   δειλὸς καὶ φιλόζωος μέχρι τοσούτου φέρω τυραννούμενος. σοὶ δὲ εἴ τις

[5, 3]   ἐγέλασεν ἡ βασιλὶς ἀπιστοῦσα τῇ φήμῃ, ἅμα δὲ εἶπεν ἀλαζόνες εἰσὶν

[5, 2]   τῆς δόξης· ἀνέβαινε δὲ ἡ φήμη μέχρις αὐτοῦ {τοῦ} βασιλέως, ὥστε

[5, 2]   πλησίον ἐγένετο Βαβυλῶνος καὶ ἡ Φήμη προκατελάμβανε τὴν πόλιν, ἀπαγγέλλουσα πᾶσιν

[5, 3]   τὰ μικρὰ θαυμάζουσι μεγάλως. οὕτως φημίζουσι Καλλιρόην καλὴν ὡς καὶ Διονύσιον

[5, 7]   καὶ ὥσπερ ἐπὶ θειασμοῦ θεοὶ" φησὶ βασίλειοι ἐπουράνιοί τε καὶ ὑποχθόνιοι,

[5, 7]   δὲ καταπλαγεὶς ἐκεῖνος δέομαί σου" φησί, βασιλεῦ, δίκαιος γὰρ εἶ καὶ

[5, 2]   πρὸς τὴν γυναῖκα, Διονύσιος ἐμέ φησι γεγραφέναι καὶ μοιχείας ἀπόδειξιν ἔχειν

[5, 4]   ἔφη δὲ Μιθριδάτης οὐ προλαμβάνω" φησί, δέσποτα, τὴν ἀπολογίαν, ἀλλ´ οἶδα

[5, 5]   τὴν δίκην ἐδυσχέραινε. τοῦτο γὰρ" φησὶ μόνον ἔλιπέ μου ταῖς συμφοραῖς,

[5, 3]   φιλοφρονούμενος. ἐκείνη δὲ ὑπερυθριῶσα θέλω" φησὶ τὴν ἀδελφὴν ἀσπάσασθαι, καὶ ἅμα

[5, 5]   θεῖος ποιητὴς τὴν Ἑλένην ἐπιστῆναί φησι τοῖς ἀμφὶ Πρίαμον καὶ Πάνθοον

[5, 9]   ἡσυχάζειν, ἁψαμένη τῶν ὀφθαλμῶν εἴδετε" φησὶ Χαιρέαν ὑμεῖς ἀληθῶς; ἐκεῖνος ἦν

[5, 7]   κρῖνε τοίνυν μοιχείας ἐκεῖνον. ναὶ’ φησίν. ἀλλὰ Χαιρέας μὲν τέθνηκε, σὺ

[5, 9]   νοήσας τὴν ἔκπληξιν αὐτῆς Καλλιρόη" φησὶν αὕτη ἐστί· πέπομφε δὲ αὐτὴν

[5, 7]   κἀκεῖνος ἁρπάσας ἐκ τάφου; ἀλλὰ’ φησὶν ἐλευθέραν οὖσαν ἐπριάμην. οὐκοῦν ἀνδραποδιστὴς

[5, 7]   Χαιρέας ζῇ. ἔλεγεν οὖν· εἰπὲ" φησὶν ὅτι ποτὲ καὶ θέλεις· οὐδὲ

[5, 8]   βασιλεὺς ἀμηχανοῦντας αὐτοὺς οὐκ ἐπείγω" φησὶν ὑμᾶς, ἀλλὰ συγχωρῶ παρασκευασαμένους ὑμᾶς

[5, 9]   δὲ τῆς χειρὸς αὐτῆς θάρρει" φησίν, ὦ γύναι, καὶ παῦσαι δακρύουσα·

[5, 10]   παρεστῶτος ἄλλον ᾐδεῖτο. μηδὲν δυσωπείσθω· φθάσω τὴν κρίσιν· οὐ περιμένω τέλος

[5, 1]   δὲ καὶ τούτων ἤδη μοι φθονεῖς· οὐκέτι γὰρ εἰς Ἰωνίαν με

[5, 4]   τὸ δὲ πλῆθος ταῖς οἰκείαις φθονοῦσαι τὴν ξένην εὐδοκιμῆσαι συνηύχοντο. τὴν

[5, 6]   ἐπιστάμενος δὲ τὴν σωφροσύνην καὶ φιλανδρίαν τῆς γυναικὸς λόγοις μὲν ἢ

[5, 7]   βασιλεῦ, δίκαιος γὰρ εἶ καὶ φιλάνθρωπος, μὴ καταγνῷς μου, πρὶν ἀκούσῃς

[5, 10]   εἰπὲ μῆτερ, ὁ πατήρ μου φιλεῖ σε, ὀνειδίσῃς δὲ μηδέν. τί

[5, 10]   ἀπηλλαττόμην ζωῆς ἠπατημένος ὑπὸ Καλλιρόης φιλεῖσθαι, νῦν δὲ ἀπολώλεκα οὐ μόνον

[5, 10]   γάρ σε καλῶ, κἂν ἕτερον φιλῇς. ἐγὼ δὲ ἀπέρχομαι καὶ οὐκ

[5, 10]   Ἀΐδαο αὐτὰρ ἐγὼ καὶ κεῖθι φίλης μεμνήσομαί σου. τοιαῦτα ὀδυρόμενος κατεφίλει

[5, 2]   κεκελευσμένος, καὶ ὁ δειλὸς καὶ φιλόζωος μέχρι τοσούτου φέρω τυραννούμενος. σοὶ

[5, 4]   κελεῦσαι βασιλέως πρόφασιν ἔσχον οἱ φίλοι τὴν ἐπιστολήν· ἐκλήθη γὰρ ὡς

[5, 4]   βασιλεῖ, παρ´ ἑκάτερα δὲ τοῖς φίλοις οἳ τοῖς ἀξιώμασι καὶ ταῖς

[5, 6]   καὶ μὴ δι´ ἐμὲ τὸν φίλον, ἀλλὰ διὰ σὲ τὸν βασιλέα.

[5, 9]   Στάτειρα καὶ πᾶσαν ἀφεῖσα γυναικείαν φιλονεικίαν εὐνουστέρα τῇ Καλλιρόῃ διὰ τὴν

[5, 8]   καὶ μᾶλλον πρὸς ἀλλήλους ἐξῆψε φιλονεικίαν τὸ ἆθλον βλεπόμενον, ὥστε, εἰ

[5, 7]   πρόκλησιν οὐδαμῶς σοι συμφέρουσαν. μαρτύρομαι· φίλος εἰμί σου καὶ ξένος. ἀπόστηθι

[5, 6]   ὢν ἀλλὰ ξένος ἐμὸς καὶ φίλος, ἐπίβουλος ἐμοί, καὶ οὐκ εἰς

[5, 10]   αὐχένι περιάπτοντος ἐπέστη Πολύχαρμος ὁ φίλος καὶ ὡς μεμηνότα κατεῖχε, λοιπὸν

[5, 6]   ταῦτα οὐκ ἔπραξεν οὔτε ὡς φίλος οὔτε ὡς ἀνὴρ σώφρων καὶ

[5, 2]   ᾧ κατήγετο μετὰ Πολυχάρμου τοῦ φίλου, καὶ ῥίψας ἑαυτὸν εἰς τὸ

[5, 1]   εἰς Καρίαν μετὰ Πολυχάρμου τοῦ φίλου, καὶ ὡς Μιθριδάτης ἐγνώρισε Χαιρέαν

[5, 8]   κάτω βλέπουσα καὶ κλαίουσα, Χαιρέαν φιλοῦσα, Διονύσιον αἰδουμένη· βασιλεὺς δὲ μεταστησάμενος

[5, 1]   αὐτοῖς παρεσκεύασεν ἡ τῶν ἐπιχωρίων φιλοφρόνησις· δῆμος παρέπεμπεν εἰς δῆμον, καὶ

[5, 3]   ἀπὸ τοῦ ἵππου προσῆλθεν αὐτῇ φιλοφρονούμενος. ἐκείνη δὲ ὑπερυθριῶσα θέλω" φησὶ

[5, 4]   πρῶτος ἧκε Μιθριδάτης, δορυφορούμενος ὑπὸ φίλων καὶ συγγενῶν, οὐ πάνυ τι

[5, 8]   μεταστησάμενος ἅπαντας, ἐβουλεύετο μετὰ τῶν φίλων οὐκέτι περὶ Μιθριδάτου, λαμπρῶς γὰρ

[5, 4]   αἰτίαν τῆς εἰς Βαβυλῶνα ὁδοῦ, φοβηθεὶς αἰφνίδιον εἰσαγαγεῖν εἰς δικαστήριον οὐδὲν

[5, 1]   ἅπαξ, Εὐφρᾶτα, μέλλω σε διαβαίνειν· φοβοῦμαι γὰρ οὐχ οὕτως τὸ μῆκος

[5, 5]   εὔχονται καὶ χάριν, ἐγὼ δὲ φοβοῦμαι μὴ ἀρέσω τῷ δικαστῇ. Τοιαῦτα

[5, 10]   περὶ δὲ τῆς δευτέρας μᾶλλον φοβοῦμαι· οὐ δὴ γὰρ μείζων ὁ

[5, 8]   σὺ τὴν σὴν ἀπέκτεινας. μοιχέ. φονεῦ. ταῦτα πρὸς ἀλλήλους μαχόμενοι· οἱ

[5, 8]   εἴασεν ἀλλήλοις περιπλακῆναι. τίς ἂν φράσῃ κατ´ ἀξίαν ἐκεῖνο τὸ σχῆμα

[5, 5]   οἰκίαν ὁ Διονύσιος, οἷα δὴ φρόνιμος ἀνὴρ καὶ πεπαιδευμένος, λόγους τῇ

[5, 4]   γὰρ αὐτῶν ἐπ´ εὐμορφίᾳ μέγα φρονοῦν ἐφθόνει τῇ Καλλιρόῃ καὶ ἤθελεν

[5, 5]   καλὸν ἐνύπνιον εἶδες· πάσης ἀπολυθήσῃ φροντίδος· ὥσπερ γὰρ ὄναρ ἔδοξας, οὕτως

[5, 1]   οὐκέτι γὰρ εἰς Ἰωνίαν με φυγαδεύεις. ξένην μέν, πλὴν Ἑλληνικὴν ἐδίδους

[5, 1]   με παραδῷς. ἐμερίσαντό μου τὴν φυγὴν θάλασσα καὶ Θήρων· ἡ Ἑρμοκράτους

[5, 10]   γὰρ ἔδειξάς μοι Καλλιρόην, ἣν φυλάττειν οὐκ ἔμελλες; τί δὲ πατέρα

[5, 9]   αὐτὴν βασιλεύς, ἵνα παρὰ σοὶ φυλάττηται μέχρι τῆς δίκης. ἀσμένη τοῦτο

[5, 9]   πολυτελῆ, καὶ παρ´ οὐδενὸς ἐλάμβανε, φυλάττουσα τὸ σχῆμα γυναικὸς ἀτυχούσης, μελανείμων,

[5, 2]   σωτηρίας ἐλπὶς διακλέψαι τὴν γυναῖκα· φυλαχθήσεται γάρ, ἂν δυνηθῇ λαθεῖν. ταῦτα

[5, 2]   γῆς ἄλλην ἥλιος οὐχ ὁρᾷ· φύσει δέ ἐστι τὸ βάρβαρον γυναιμανές,

[5, 5]   εἰς τοῦτο μόνον ὑπὸ τῆς φύσεως δοθέν, ἵνα μου πλησθήσῃ τῶν

[5, 9]   τὰ συμβαίνοντα γενναίως διά τε φύσεως εὐστάθειαν καὶ διὰ παιδείας ἐπιμέλειαν,

[5, 7]   συκοφαντῶν. Ἔνθεν ἑλὼν ὁ Μιθριδάτης φωνὴν ἐπῆρε καὶ ὥσπερ ἐπὶ θειασμοῦ

[5, 5]   πρῶτον εἰπεῖν, οὐκ ἂν ἔσχε φωνήν. ὥσπερ γὰρ ἐπὶ τραύματι ἐρωτικῷ

[5, 1]   ἀποδημίαν· καὶ γὰρ Ἑλλάδος ἤκουε φωνῆς καὶ θάλασσαν ἔβλεπε τὴν ἄγουσαν

[5, 1]   ἔσπευδεν ἀλλήλοις ἀποδοῦναι τοὺς ἐρῶντας, φωράσας δὲ τοῦτο Διονύσιος ἐξ ἐπιστολῶν

[5, 6]   ὁ στρατηγὸς Πριηνέων, ἐγὼ δὲ φωράσας ἐμήνυσα τῷ σατράπῃ Λυδίας καὶ

[5, 3]   ὥσπερ ἐν νυκτὶ βαθείᾳ πολλοῦ φωτὸς αἰφνίδιον φανέντος· ἐκπλαγέντες δὲ οἱ

Livre, Chap.
[5, 4]	οὐ πάνυ τι λαμπρὸς οὐδὲ	φαιδρός,	ἀλλ´, ὡς ὑπεύθυνος, ἐλεεινός· ἐπηκολούθει
[5, 7]	τῆς γυναικός· οὐδενὶ γὰρ ἄπιστον	φαίνεται	θελῆσαί τινα Καλλιρόην διαφθεῖραι. ἐγὼ
[5, 6]	τὴν μεγίστην ἀρχήν, ἧς ἀνάξιος	φανεὶς	κατῄσχυνε, μᾶλλον δὲ προέδωκε τὸν
[5, 3]	νυκτὶ βαθείᾳ πολλοῦ φωτὸς αἰφνίδιον	φανέντος·	ἐκπλαγέντες δὲ οἱ βάρβαροι προσεκύνησαν
[5, 6]	ἡ πρόνοια τῶν ἄλλων θεῶν	φανερὰς	ἐποίησε τὰς ἐπιστολάς· τοὺς γὰρ
[5, 7]	κἂν εἰς τὴν δίκην Χαιρέαν.	φάνηθι,	δαῖμον ἀγαθέ· καλεῖ σε ἡ
[5, 3]	τοίνυν ἐξ ἡμῶν, ἐπειδὰν εἰσίῃ,	φανήτω	μετ´ αὐτῆς, ἵνα ἀποσβέσῃ τὴν
[5, 6]	τῷ σατράπῃ Λυδίας καὶ Ἰωνίας	Φαρνάκῃ,	ἐκεῖνος δὲ σοί. Τὸ μὲν
[5, 1]	ἐξ ἐπιστολῶν διέβαλεν αὐτὸν πρὸς	Φαρνάκην,	ἐκεῖνος δὲ πρὸς βασιλέα, βασιλεὺς
[5, 4]	τὰς ἐπιστολὰς ἀναγνῶναι, τήν τε	Φαρνάκου	καὶ ἣν ἀντέγραψεν αὐτός, ἵνα
[5, 3]	Διονύσιος καὶ μηνυθέντος αὐτῷ τὴν	Φαρνάκου	συγγενίδα παρεῖναι, καταπηδήσας ἀπὸ τοῦ
[5, 3]	πρόφασιν οἰκείαν, ἐπειδὴ ἦν ἀδελφὴ	Φαρνάκου	τοῦ γράψαντος βασιλεῖ περὶ Διονυσίου.
[5, 3]	δόξα τῶν Περσίδων γυναικῶν καταλυθῆναι.	φέρ´	οὖν σκεψώμεθα πῶς μὴ παρευδοκιμηθῶμεν
[5, 3]	Καλλιρόης, παραδοῦσα αὑτὴν τῷ κρείττονι	φέρειν.	ἡ μὲν οὖν ἁρμάμαξα προῄει
[5, 9]	ἦν, Διονύσιος δὲ ἐπειρᾶτο μὲν	φέρειν	τὰ συμβαίνοντα γενναίως διά τε
[5, 2]	δειλὸς καὶ φιλόζωος μέχρι τοσούτου	φέρω	τυραννούμενος. σοὶ δὲ εἴ τις
[5, 3]	ἐγέλασεν ἡ βασιλὶς ἀπιστοῦσα τῇ	φήμῃ,	ἅμα δὲ εἶπεν ἀλαζόνες εἰσὶν
[5, 2]	τῆς δόξης· ἀνέβαινε δὲ ἡ	φήμη	μέχρις αὐτοῦ {τοῦ} βασιλέως, ὥστε
[5, 2]	πλησίον ἐγένετο Βαβυλῶνος καὶ ἡ	Φήμη	προκατελάμβανε τὴν πόλιν, ἀπαγγέλλουσα πᾶσιν
[5, 3]	τὰ μικρὰ θαυμάζουσι μεγάλως. οὕτως	φημίζουσι	Καλλιρόην καλὴν ὡς καὶ Διονύσιον
[5, 7]	καὶ ὥσπερ ἐπὶ θειασμοῦ θεοὶ"	φησὶ	βασίλειοι ἐπουράνιοί τε καὶ ὑποχθόνιοι,
[5, 7]	δὲ καταπλαγεὶς ἐκεῖνος δέομαί σου"	φησί,	βασιλεῦ, δίκαιος γὰρ εἶ καὶ
[5, 2]	πρὸς τὴν γυναῖκα, Διονύσιος ἐμέ	φησι	γεγραφέναι καὶ μοιχείας ἀπόδειξιν ἔχειν
[5, 4]	ἔφη δὲ Μιθριδάτης οὐ προλαμβάνω"	φησί,	δέσποτα, τὴν ἀπολογίαν, ἀλλ´ οἶδα
[5, 5]	τὴν δίκην ἐδυσχέραινε. τοῦτο γὰρ"	φησὶ	μόνον ἔλιπέ μου ταῖς συμφοραῖς,
[5, 3]	φιλοφρονούμενος. ἐκείνη δὲ ὑπερυθριῶσα θέλω"	φησὶ	τὴν ἀδελφὴν ἀσπάσασθαι, καὶ ἅμα
[5, 5]	θεῖος ποιητὴς τὴν Ἑλένην ἐπιστῆναί	φησι	τοῖς ἀμφὶ Πρίαμον καὶ Πάνθοον
[5, 9]	ἡσυχάζειν, ἁψαμένη τῶν ὀφθαλμῶν εἴδετε"	φησὶ	Χαιρέαν ὑμεῖς ἀληθῶς; ἐκεῖνος ἦν
[5, 7]	κρῖνε τοίνυν μοιχείας ἐκεῖνον. ναὶ’	φησίν.	ἀλλὰ Χαιρέας μὲν τέθνηκε, σὺ
[5, 9]	νοήσας τὴν ἔκπληξιν αὐτῆς Καλλιρόη"	φησὶν	αὕτη ἐστί· πέπομφε δὲ αὐτὴν
[5, 7]	κἀκεῖνος ἁρπάσας ἐκ τάφου; ἀλλὰ’	φησὶν	ἐλευθέραν οὖσαν ἐπριάμην. οὐκοῦν ἀνδραποδιστὴς
[5, 7]	Χαιρέας ζῇ. ἔλεγεν οὖν· εἰπὲ"	φησὶν	ὅτι ποτὲ καὶ θέλεις· οὐδὲ
[5, 8]	βασιλεὺς ἀμηχανοῦντας αὐτοὺς οὐκ ἐπείγω"	φησὶν	ὑμᾶς, ἀλλὰ συγχωρῶ παρασκευασαμένους ὑμᾶς
[5, 9]	δὲ τῆς χειρὸς αὐτῆς θάρρει"	φησίν,	ὦ γύναι, καὶ παῦσαι δακρύουσα·
[5, 10]	παρεστῶτος ἄλλον ᾐδεῖτο. μηδὲν δυσωπείσθω·	φθάσω	τὴν κρίσιν· οὐ περιμένω τέλος
[5, 1]	δὲ καὶ τούτων ἤδη μοι	φθονεῖς·	οὐκέτι γὰρ εἰς Ἰωνίαν με
[5, 4]	τὸ δὲ πλῆθος ταῖς οἰκείαις	φθονοῦσαι	τὴν ξένην εὐδοκιμῆσαι συνηύχοντο. τὴν
[5, 6]	ἐπιστάμενος δὲ τὴν σωφροσύνην καὶ	φιλανδρίαν	τῆς γυναικὸς λόγοις μὲν ἢ
[5, 7]	βασιλεῦ, δίκαιος γὰρ εἶ καὶ	φιλάνθρωπος,	μὴ καταγνῷς μου, πρὶν ἀκούσῃς
[5, 10]	εἰπὲ μῆτερ, ὁ πατήρ μου	φιλεῖ	σε, ὀνειδίσῃς δὲ μηδέν. τί
[5, 10]	ἀπηλλαττόμην ζωῆς ἠπατημένος ὑπὸ Καλλιρόης	φιλεῖσθαι,	νῦν δὲ ἀπολώλεκα οὐ μόνον
[5, 10]	γάρ σε καλῶ, κἂν ἕτερον	φιλῇς.	ἐγὼ δὲ ἀπέρχομαι καὶ οὐκ
[5, 10]	Ἀΐδαο αὐτὰρ ἐγὼ καὶ κεῖθι	φίλης	μεμνήσομαί σου. τοιαῦτα ὀδυρόμενος κατεφίλει
[5, 2]	κεκελευσμένος, καὶ ὁ δειλὸς καὶ	φιλόζωος	μέχρι τοσούτου φέρω τυραννούμενος. σοὶ
[5, 4]	κελεῦσαι βασιλέως πρόφασιν ἔσχον οἱ	φίλοι	τὴν ἐπιστολήν· ἐκλήθη γὰρ ὡς
[5, 4]	βασιλεῖ, παρ´ ἑκάτερα δὲ τοῖς	φίλοις	οἳ τοῖς ἀξιώμασι καὶ ταῖς
[5, 6]	καὶ μὴ δι´ ἐμὲ τὸν	φίλον,	ἀλλὰ διὰ σὲ τὸν βασιλέα.
[5, 9]	Στάτειρα καὶ πᾶσαν ἀφεῖσα γυναικείαν	φιλονεικίαν	εὐνουστέρα τῇ Καλλιρόῃ διὰ τὴν
[5, 8]	καὶ μᾶλλον πρὸς ἀλλήλους ἐξῆψε	φιλονεικίαν	τὸ ἆθλον βλεπόμενον, ὥστε, εἰ
[5, 7]	πρόκλησιν οὐδαμῶς σοι συμφέρουσαν. μαρτύρομαι·	φίλος	εἰμί σου καὶ ξένος. ἀπόστηθι
[5, 6]	ὢν ἀλλὰ ξένος ἐμὸς καὶ	φίλος,	ἐπίβουλος ἐμοί, καὶ οὐκ εἰς
[5, 10]	αὐχένι περιάπτοντος ἐπέστη Πολύχαρμος ὁ	φίλος	καὶ ὡς μεμηνότα κατεῖχε, λοιπὸν
[5, 6]	ταῦτα οὐκ ἔπραξεν οὔτε ὡς	φίλος	οὔτε ὡς ἀνὴρ σώφρων καὶ
[5, 2]	ᾧ κατήγετο μετὰ Πολυχάρμου τοῦ	φίλου,	καὶ ῥίψας ἑαυτὸν εἰς τὸ
[5, 1]	εἰς Καρίαν μετὰ Πολυχάρμου τοῦ	φίλου,	καὶ ὡς Μιθριδάτης ἐγνώρισε Χαιρέαν
[5, 8]	κάτω βλέπουσα καὶ κλαίουσα, Χαιρέαν	φιλοῦσα,	Διονύσιον αἰδουμένη· βασιλεὺς δὲ μεταστησάμενος
[5, 1]	αὐτοῖς παρεσκεύασεν ἡ τῶν ἐπιχωρίων	φιλοφρόνησις·	δῆμος παρέπεμπεν εἰς δῆμον, καὶ
[5, 3]	ἀπὸ τοῦ ἵππου προσῆλθεν αὐτῇ	φιλοφρονούμενος.	ἐκείνη δὲ ὑπερυθριῶσα θέλω" φησὶ
[5, 4]	πρῶτος ἧκε Μιθριδάτης, δορυφορούμενος ὑπὸ	φίλων	καὶ συγγενῶν, οὐ πάνυ τι
[5, 8]	μεταστησάμενος ἅπαντας, ἐβουλεύετο μετὰ τῶν	φίλων	οὐκέτι περὶ Μιθριδάτου, λαμπρῶς γὰρ
[5, 4]	αἰτίαν τῆς εἰς Βαβυλῶνα ὁδοῦ,	φοβηθεὶς	αἰφνίδιον εἰσαγαγεῖν εἰς δικαστήριον οὐδὲν
[5, 1]	ἅπαξ, Εὐφρᾶτα, μέλλω σε διαβαίνειν·	φοβοῦμαι	γὰρ οὐχ οὕτως τὸ μῆκος
[5, 5]	εὔχονται καὶ χάριν, ἐγὼ δὲ	φοβοῦμαι	μὴ ἀρέσω τῷ δικαστῇ. Τοιαῦτα
[5, 10]	περὶ δὲ τῆς δευτέρας μᾶλλον	φοβοῦμαι·	οὐ δὴ γὰρ μείζων ὁ
[5, 8]	σὺ τὴν σὴν ἀπέκτεινας. μοιχέ.	φονεῦ.	ταῦτα πρὸς ἀλλήλους μαχόμενοι· οἱ
[5, 8]	εἴασεν ἀλλήλοις περιπλακῆναι. τίς ἂν	φράσῃ	κατ´ ἀξίαν ἐκεῖνο τὸ σχῆμα
[5, 5]	οἰκίαν ὁ Διονύσιος, οἷα δὴ	φρόνιμος	ἀνὴρ καὶ πεπαιδευμένος, λόγους τῇ
[5, 4]	γὰρ αὐτῶν ἐπ´ εὐμορφίᾳ μέγα	φρονοῦν	ἐφθόνει τῇ Καλλιρόῃ καὶ ἤθελεν
[5, 5]	καλὸν ἐνύπνιον εἶδες· πάσης ἀπολυθήσῃ	φροντίδος·	ὥσπερ γὰρ ὄναρ ἔδοξας, οὕτως
[5, 1]	οὐκέτι γὰρ εἰς Ἰωνίαν με	φυγαδεύεις.	ξένην μέν, πλὴν Ἑλληνικὴν ἐδίδους
[5, 1]	με παραδῷς. ἐμερίσαντό μου τὴν	φυγὴν	θάλασσα καὶ Θήρων· ἡ Ἑρμοκράτους
[5, 10]	γὰρ ἔδειξάς μοι Καλλιρόην, ἣν	φυλάττειν	οὐκ ἔμελλες; τί δὲ πατέρα
[5, 9]	αὐτὴν βασιλεύς, ἵνα παρὰ σοὶ	φυλάττηται	μέχρι τῆς δίκης. ἀσμένη τοῦτο
[5, 9]	πολυτελῆ, καὶ παρ´ οὐδενὸς ἐλάμβανε,	φυλάττουσα	τὸ σχῆμα γυναικὸς ἀτυχούσης, μελανείμων,
[5, 2]	σωτηρίας ἐλπὶς διακλέψαι τὴν γυναῖκα·	φυλαχθήσεται	γάρ, ἂν δυνηθῇ λαθεῖν. ταῦτα
[5, 2]	γῆς ἄλλην ἥλιος οὐχ ὁρᾷ·	φύσει	δέ ἐστι τὸ βάρβαρον γυναιμανές,
[5, 5]	εἰς τοῦτο μόνον ὑπὸ τῆς	φύσεως	δοθέν, ἵνα μου πλησθήσῃ τῶν
[5, 9]	τὰ συμβαίνοντα γενναίως διά τε	φύσεως	εὐστάθειαν καὶ διὰ παιδείας ἐπιμέλειαν,
[5, 7]	συκοφαντῶν. Ἔνθεν ἑλὼν ὁ Μιθριδάτης	φωνὴν	ἐπῆρε καὶ ὥσπερ ἐπὶ θειασμοῦ
[5, 5]	πρῶτον εἰπεῖν, οὐκ ἂν ἔσχε	φωνήν.	ὥσπερ γὰρ ἐπὶ τραύματι ἐρωτικῷ
[5, 1]	ἀποδημίαν· καὶ γὰρ Ἑλλάδος ἤκουε	φωνῆς	καὶ θάλασσαν ἔβλεπε τὴν ἄγουσαν
[5, 1]	ἔσπευδεν ἀλλήλοις ἀποδοῦναι τοὺς ἐρῶντας,	φωράσας	δὲ τοῦτο Διονύσιος ἐξ ἐπιστολῶν
[5, 6]	ὁ στρατηγὸς Πριηνέων, ἐγὼ δὲ	φωράσας	ἐμήνυσα τῷ σατράπῃ Λυδίας καὶ
[5, 3]	ὥσπερ ἐν νυκτὶ βαθείᾳ πολλοῦ	φωτὸς	αἰφνίδιον φανέντος· ἐκπλαγέντες δὲ οἱ

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 29/11/2006