HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Chariton d'Aphrodise, Chéréas et Callirhoé, livre V

Liste des contextes (ordre alphabétique)

η = 65 formes différentes pour 163 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Livre, Chap.

[5, 7]   προτεθείσης, πότερον ἀφίσταται τῆς κατηγορίας ἢ βεβαίως ἐμμένοι. τὸ γὰρ αἰνιττόμενον

[5, 9]   δυνατώτατον ὑπῆρχεν· ἐξεκάετο γὰρ σφοδρότερον ἢ ἐν Μιλήτῳ. ἀρχόμενος γὰρ τῆς

[5, 9]   ἐκεῖνος ἦν Χαιρέας ὁ ἐμός, ἢ καὶ τοῦτο πεπλάνημαι; τάχα γὰρ

[5, 6]   δυοῖν θάτερον, ἢ Χαιρέαν ζῆν, ἢ Μιθριδάτην ἠλέγχθαι μοιχόν. καὶ γὰρ

[5, 4]   {τῷ} βασιλεῖ. ποῖος ἀγὼν Ὀλυμπικὸς ἢ νύκτες Ἐλευσίνιαι προσδοκίαν τοσαύτης ἔσχον

[5, 1]   τοῦτο ἕκαστος ἔσπευδε ξενίας διδόναι ἢ πάντως τινὰ χάριν εἰς αὐτὴν

[5, 8]   ἕωθεν εἰς Καρίαν ἐξώρμησε λαμπρότερος ἢ πρόσθεν. ~Τὴν δὲ Καλλιρόην εὐνοῦχοι

[5, 4]   καὶ Περσίδες οὐδὲν ἕτερον διελάλουν ἢ τὴν δίκην ταύτην, ὥστε, εἰ

[5, 6]   ἄφυκτοι· δεῖ γὰρ δυοῖν θάτερον, ἢ Χαιρέαν ζῆν, ἢ Μιθριδάτην ἠλέγχθαι

[5, 6]   φιλανδρίαν τῆς γυναικὸς λόγοις μὲν ἢ χρήμασι πεῖσαι αὐτὴν ἀδύνατον ἔδοξε,

[5, 4]   εἰ χρὴ τἀληθὲς εἰπεῖν, ὅλη ἡ Βαβυλὼν δικαστήριον ἦν. ἐδόκει δὲ

[5, 3]   παρευδοκιμηθῶμεν ὑπὸ τῆς ξένης. ἐγέλασεν ἡ βασιλὶς ἀπιστοῦσα τῇ φήμῃ, ἅμα

[5, 4]   ἐστι, τοιαύτην. οὐ μὴν οὐδ´ ἡ γυναικωνῖτις ἡ Περσῶν ἀμέριμνος ἦν,

[5, 1]   ἔθαλπε τοὺς βαρβάρους, ὅτι ἥδε ἡ γυνὴ μέγα δυνήσεται, καὶ διὰ

[5, 4]   ἐν τῇ δίκῃ· ποῦ τοίνυν ἡ γυνή, περὶ ἧς ἡ κρίσις;

[5, 5]   ἐνέδυε καὶ ἐκόσμει τὴν Καλλιρόην, ἡ δὲ αὐτομάτως ψυχὴν εἶχεν ἱλαράν,

[5, 3]   παρ´ αὑτῆς συνεισφέρουσα εἰς κόσμον· ἡ δὲ βασιλὶς ἔδωκε περιβραχιόνια καὶ

[5, 9]   γὰρ ἐξαιρέτως ἐτίμα τὴν θεόν· ἡ δὲ προσεκύνησεν. ὁ δὲ εὐνοῦχος

[5, 6]   πρὸς Καλλιρόην ἔπεμψε διὰ δούλων. ἡ δὲ σή, Τύχη, βασκανία βασιλέα

[5, 9]   πολλὴν ἐξουσίαν ἔχειν Καλλιρόην ἰδεῖν. ἡ δὲ Στάτειρα εἶπεν ἀφῶμεν αὐτήν·

[5, 3]   κάλλει, κινδυνεύει δὲ ἐφ´ ἡμῶν ἡ δόξα τῶν Περσίδων γυναικῶν καταλυθῆναι.

[5, 8]   τῷ μεταξὺ Καλλιρόης ἐπιμελήσεται Στάτειρα ἡ ἐμὴ γυνή· οὐ γάρ ἐστι

[5, 1]   τὴν φυγὴν θάλασσα καὶ Θήρων· ἡ Ἑρμοκράτους θυγάτηρ ἐπράθην καί, τὸ

[5, 8]   προῆλθε Χαιρέας αὐτός. ἰδοῦσα δὲ ἡ Καλλιρόη ἀνέκραγε Χαιρέα, ζῇς; καὶ

[5, 5]   οὐ μὴν ἀδακρυτί γε ἤκουεν ἡ Καλλιρόη, πρὸς τὸ ὄνομα δὲ

[5, 9]   τὴν ψυχὴν ἔχεις τεταραγμένην. ἡδέως ἡ Καλλιρόη τοῦτο ἤκουσεν, ἐπεθύμει γὰρ

[5, 4]   τοίνυν ἡ γυνή, περὶ ἧς ἡ κρίσις; ἔδοξας δ´ αὐτὴν ἀναγκαίαν

[5, 4]   ἔσχον σπουδῆς; Ἐπεὶ δὲ ἧκεν ἡ κυρία τῶν ἡμερῶν, ἐκαθέσθη βασιλεύς.

[5, 3]   παραδοῦσα αὑτὴν τῷ κρείττονι φέρειν. ἡ μὲν οὖν ἁρμάμαξα προῄει συγκεκαλυμμένη,

[5, 2]   Ἀρταξάτην τὸν εὐνοῦχον εἰ πάρεστιν ἡ Μιλησία. Διονύσιον δὲ καὶ πάλαι

[5, 1]   ἀπάγομαι καὶ βαρβάροις ἐγκλείομαι μυχοῖς ἡ νησιῶτις, ὅπου μηκέτι θάλασσα. ποίαν

[5, 3]   καὶ διελάλουν πρὸς ἀλλήλους νενικήκαμεν· ἡ Περσὶς ἀποσβέσει τὴν ξένην. εἰ

[5, 4]   οὐ μὴν οὐδ´ ἡ γυναικωνῖτις ἡ Περσῶν ἀμέριμνος ἦν, ἀλλὰ καὶ

[5, 5]   δίκην) τὸ ὄναρ διηγεῖτο. καὶ ἡ Πλαγγὼν ἀπεκρίνατο θάρρει, δέσποινα, καὶ

[5, 4]   δικαστήριον ἦν. ἐδόκει δὲ πᾶσιν ἡ προθεσμία μακρὰ καὶ οὐ τοῖς

[5, 10]   παρηγορεῖν δυνάμενος. ἤδη δὲ καὶ ἡ προθεσμία τῆς δίκης καθειστήκει.

[5, 6]   βασιλέα ἄξιον ὄντα κατέστησε καὶ ἡ πρόνοια τῶν ἄλλων θεῶν φανερὰς

[5, 3]   Ἰωνίας Καλλιρόη, τοιοῦτο τῆς Ἀσίας ἡ Ῥοδογούνη. λαβοῦσαι δὲ αὐτὴν αἱ

[5, 3]   δὲ τῷ περιφανεστάτῳ παραπεμπομένη βασιλικῶς ἡ Ῥοδογούνη περιέμενεν· εἱστήκει δὲ ἁβρὰ

[5, 3]   Ῥοδογούνην παρεῖναι. συνῆκε δὲ καὶ ἡ Ῥοδογούνη τῆς ἥττης, καὶ μήτε

[5, 7]   φάνηθι, δαῖμον ἀγαθέ· καλεῖ σε ἡ σὴ Καλλιρόη· μεταξὺ δὲ ἀμφοτέρων,

[5, 2]   οὐκέτι ταῦτα Μίλητός ἐστι, Διονύσιε, ἡ σὴ πόλις· κἀκεῖ δὲ τοὺς

[5, 9]   τῆς δίκης. ἀσμένη τοῦτο ἤκουσεν ἡ Στάτειρα καὶ πᾶσαν ἀφεῖσα γυναικείαν

[5, 9]   οὐκ ἀπαγγέλλεται. θεασαμένη δὲ αἰφνίδιον ἡ Στάτειρα τῆς κλίνης ἀνέθορε δόξασα

[5, 7]   προῖκα τὴν τιμήν· Μιλησία σήμερον ἡ Συρακοσία δοξάτω. μάθε, δέσποτα, ὅτι

[5, 1]   δὲ τὴν ὁδοιπορίαν αὐτοῖς παρεσκεύασεν ἡ τῶν ἐπιχωρίων φιλοφρόνησις· δῆμος παρέπεμπεν

[5, 2]   ἐπεπλήρωτο τῆς δόξης· ἀνέβαινε δὲ ἡ φήμη μέχρις αὐτοῦ {τοῦ} βασιλέως,

[5, 2]   Διονύσιος πλησίον ἐγένετο Βαβυλῶνος καὶ ἡ Φήμη προκατελάμβανε τὴν πόλιν, ἀπαγγέλλουσα

[5, 10]   ἣν ἐν τοῖς ἐμοῖς ἱδρυσάμην, ᾗ θύω πολλάκις. τί γὰρ ἔδειξάς

[5, 9]   ~Τὴν δὲ Καλλιρόην εὐνοῦχοι παραλαβόντες ἤγαγον πρὸς τὴν βασιλίδα, μηδὲν αὐτῇ

[5, 9]   Καλλιρόῃ διὰ τὴν τιμὴν ἐγένετο· ἠγάλλετο γὰρ τῇ παρακαταθήκῃ. λαβομένη δὲ

[5, 4]   ἀξιώμασι καὶ ταῖς ἀρεταῖς ὑπάρχουσιν ἡγεμόνες ἡγεμόνων. περιεστᾶσι δὲ κύκλῳ τοῦ

[5, 6]   περιεῖδες ἄνδρα ἰδιώτην ἐπιβουλευθέντα ὑπὸ ἡγεμόνος, ἀλλὰ ἐκάλεσας, ἵνα ἐπ´ ἐμοῦ

[5, 4]   καὶ ταῖς ἀρεταῖς ὑπάρχουσιν ἡγεμόνες ἡγεμόνων. περιεστᾶσι δὲ κύκλῳ τοῦ θρόνου

[5, 7]   δὲ ὑπελάμβανον εἰδέναι. κἀκεῖνος δὲ ἠγνόει, μηδέποτ´ ἂν ἐλπίσας ὅτι Χαιρέας

[5, 6]   δύναται λέγειν, ὅτι τεθνηκέναι Χαιρέαν ἠγνόει· τούτου γὰρ ἐν Μιλήτῳ παρόντος

[5, 7]   νόμους αὐτῷ γαμηθείσης, ἀλλὰ πωλουμένην ἠγόρασεν αὐτήν· ὁ δὲ τῆς μοιχείας

[5, 4]   δὲ θεοὶ πὰρ Ζηνὶ καθήμενοι ἠγορόωντο. παράγονται δὲ οἱ δικαζόμενοι μετὰ

[5, 5]   τοῖς ἀμφὶ Πρίαμον καὶ Πάνθοον ἠδὲ Θυμοίτην δημογέρουσιν· ὀφθεῖσα δὲ θάμβος

[5, 1]   ἐλπὶς ἔθαλπε τοὺς βαρβάρους, ὅτι ἥδε ἡ γυνὴ μέγα δυνήσεται, καὶ

[5, 10]   οὐ κατεφίλησεν· ἐμοῦ παρεστῶτος ἄλλον ᾐδεῖτο. μηδὲν δυσωπείσθω· φθάσω τὴν κρίσιν·

[5, 9]   ἔτι τὴν ψυχὴν ἔχεις τεταραγμένην. ἡδέως ἡ Καλλιρόη τοῦτο ἤκουσεν, ἐπεθύμει

[5, 6]   σύντομος. ἀνήρ εἰμι Καλλιρόης ταύτης, ἤδη δὲ ἐξ αὐτῆς καὶ πατήρ,

[5, 2]   Ἐκεῖνον μὲν οὖν παρεμυθεῖτο Πολύχαρμος, ἤδη δὲ καὶ Διονύσιος πλησίον ἐγένετο

[5, 10]   κατεῖχε, λοιπὸν μηκέτι παρηγορεῖν δυνάμενος. ἤδη δὲ καὶ ἡ προθεσμία τῆς

[5, 2]   εἰς Βαβυλῶνα ἔμελλεν εἰσιέναι, τότ´ ἤδη καὶ μᾶλλον ἐνεπίμπρατο, στενάξας δὲ

[5, 2]   καὶ θεραπεύουσι σατράπαι. σοβαρωτέρα γέγονεν ἤδη, καὶ οὔπω βασιλεὺς ἑώρακεν αὐτήν.

[5, 1]   γαμηθῶ. σὺ δὲ καὶ τούτων ἤδη μοι φθονεῖς· οὐκέτι γὰρ εἰς

[5, 1]   βασιλέως γῆν τὴν πολλήν, τότε ἤδη πόθος αὐτὴν ὑπεδύετο πατρίδος τε

[5, 10]   ἄνθρωπος καὶ πένης καὶ ἀλλότριος ἤδη. σὺ μὲν εὐτυχοίης, ὦ γύναι·

[5, 8]   σχεδὸν μέρος οὖσαν ἧς ἐδίκαζεν ἤδη· τὴν γὰρ ἀληθεστάτην αἰτίαν οὐκ

[5, 7]   ὡς ἄνδρα οὔτε ὡς κύριον ἠδίκηκα. πρῶτον μὲν γὰρ οὐ γενομένην,

[5, 7]   ἕληται τὰ τηλικαῦτα ἀγαθὰ μιᾶς ἡδονῆς ἕνεκεν ἀπολέσαι καὶ ταύτης αἰσχρᾶς;

[5, 4]   φρονοῦν ἐφθόνει τῇ Καλλιρόῃ καὶ ἤθελεν αὐτὴν ἐκ τῆς δίκης ὑβρισθῆναι,

[5, 2]   δ´ ἂν καὶ προεχώρησεν ὅπερ ἤθελεν, εἰ μὴ συνέβη τι τοιοῦτον.

[5, 8]   τὴν γὰρ ἀληθεστάτην αἰτίαν οὐκ ἤθελον ὁμολογεῖν, ὅτι τὸ τῆς Καλλιρόης

[5, 1]   ὑποστροφῆς. στᾶσα δὲ ἐπὶ τῆς ἠϊόνος καὶ πάντας ἀναχωρῆσαι κελεύσασα πλὴν

[5, 4]   τότε οὖν ἕωθεν μὲν πρῶτος ἧκε Μιθριδάτης, δορυφορούμενος ὑπὸ φίλων καὶ

[5, 8]   παρασκευασαμένους ὑμᾶς ἐπὶ τὴν δίκην ἥκειν. δίδωμι δὲ πέντε ἡμερῶν διάστημα·

[5, 8]   κρίνεσθαι περὶ ἀνδρός, μετὰ ἀνδρὸς ἥκειν ἐπὶ τὴν κρίσιν. Ἐξῄεσαν οὖν

[5, 1]   ἄγουσαν εἰς Συρακούσας· ὡς δ´ ἧκεν ἐπὶ ποταμὸν Εὐφράτην, μεθ´ ὃν

[5, 4]   τοσαύτης ἔσχον σπουδῆς; Ἐπεὶ δὲ ἧκεν ἡ κυρία τῶν ἡμερῶν, ἐκαθέσθη

[5, 3]   εἰ μὴ συνέβη τι τοιοῦτον. ~Ἧκον παρὰ Στάτειραν τὴν γυναῖκα τὴν

[5, 10]   ἀποκλείουσιν υἱὸν πρὸς μητέρα πατρὸς ἥκοντα πρεσβευτήν. Διονύσιος μὲν οὖν διέτριβεν

[5, 1]   τὴν ἀποδημίαν· καὶ γὰρ Ἑλλάδος ἤκουε φωνῆς καὶ θάλασσαν ἔβλεπε τὴν

[5, 5]   διηγούμενος. οὐ μὴν ἀδακρυτί γε ἤκουεν ἡ Καλλιρόη, πρὸς τὸ ὄνομα

[5, 9]   καταφιλήσαντες ἀλλήλους διελύθημεν. Ταῦτα διαλογιζομένης ἠκούετο ποδῶν ψόφος καὶ κραυγαὶ γυναικῶν·

[5, 8]   μαχόμενοι· οἱ δ´ ἄλλοι πάντες ἤκουον οὐκ ἀηδῶς. Καλλιρόη μὲν εἱστήκει

[5, 8]   μὲν γὰρ Μιθριδάτου κατηγορίας εἰκότως ἤκουσας, σατράπης γὰρ ἦν, τούτους δὲ

[5, 3]   τὸν δίφρον. βασιλεὺς δὲ ὡς ἤκουσεν ἀφῖχθαι Διονύσιον, ἐκέλευσεν Ἀρταξάτην τὸν

[5, 9]   τεταραγμένην. ἡδέως ἡ Καλλιρόη τοῦτο ἤκουσεν, ἐπεθύμει γὰρ ἠρεμίας. ὡς οὖν

[5, 9]   μέχρι τῆς δίκης. ἀσμένη τοῦτο ἤκουσεν ἡ Στάτειρα καὶ πᾶσαν ἀφεῖσα

[5, 6]   ἢ Χαιρέαν ζῆν, ἢ Μιθριδάτην ἠλέγχθαι μοιχόν. καὶ γὰρ οὐδὲ τοῦτο

[5, 10]   πατήρ σου δυστυχεῖ. κακὴν ἀποδημίαν ἤλθομεν· οὐκ ἔδει Μίλητον καταλιπεῖν· Βαβυλὼν

[5, 2]   θεῖον, ὁποίαν ἐπὶ γῆς ἄλλην ἥλιος οὐχ ὁρᾷ· φύσει δέ ἐστι

[5, 10]   οὐκ ἔδει Μίλητον καταλιπεῖν· Βαβυλὼν ἡμᾶς ἀπολώλεκε. τὴν μὲν πρώτην δίκην

[5, 6]   καί τις ἄλλος ἐπλημμέλησεν εἰς ἡμᾶς, αὐτὸν βοηθεῖν, εἰ καὶ μὴ

[5, 10]   μηδέν. τί λέγεις, παιδαγωγέ; οὐδεὶς ἡμᾶς ἐᾷ τοῖς βασιλείοις εἰσελθεῖν; ὢ

[5, 3]   θυσίαις εἰμί· τριακοστῇ δὲ ὕστερον ἡμέρᾳ ἀκροάσομαι τῆς δίκης. προσκυνήσας ὁ

[5, 9]   ἀφικνοῦνται· καὶ τοῦτο πάσαις ταῖς ἡμέραις ἐπράττετο μετὰ σπουδῆς, ὥστε πολυανθρωποτέραν

[5, 4]   ἀπολογίαν ποιήσηται. ταῖς δὲ τριάκοντα ἡμέραις Πέρσαι καὶ Περσίδες οὐδὲν ἕτερον

[5, 5]   Χαιρέαν καὶ τὴν τῶν γάμων ἡμέραν· ἐστεφανωμένην τὴν πόλιν ὅλην καὶ

[5, 2]   αὐτόθι διέτριβεν) ἐκείνην μὲν τὴν ἡμέραν ἡσύχασε παρ´ ἑαυτῷ· πάντες γὰρ

[5, 5]   τῷ δικαστῇ. Τοιαῦτα ὀδυρομένη τὴν ἡμέραν ὅλην ἀθύμως διήγαγε καὶ μᾶλλον

[5, 9]   γὰρ πονήρως· ἔχομεν δὲ τέσσαρας ἡμέρας καὶ βλέπειν καὶ ἀκούειν καὶ

[5, 8]   δίκην ἥκειν. δίδωμι δὲ πέντε ἡμερῶν διάστημα· ἐν δὲ τῷ μεταξὺ

[5, 4]   δὲ ἧκεν ἡ κυρία τῶν ἡμερῶν, ἐκαθέσθη βασιλεύς. ἔστι δὲ οἶκος

[5, 3]   δέσποινα, γύναιον Ἑλληνικὸν ἐπιστρατεύεται ταῖς ἡμετέραις οἰκείαις, ἃς καὶ πάλαι μὲν

[5, 6]   ἐκείνῳ τὸν τάφον, καὶ συνεπένθησεν ἡμῖν. ἀλλ´ ὅταν μοιχεῦσαι θέλῃ Μιθριδάτης,

[5, 2]   κινδύνους, οὐ τὰ προοίμια; πόλεις ἡμῖν ἀπαντῶσι καὶ θεραπεύουσι σατράπαι. σοβαρωτέρα

[5, 6]   οὗ καὶ τάφος ἐστὶ παρ´ ἡμῖν. Μιθριδάτης οὖν ἐν Μιλήτῳ γενόμενος

[5, 3]   Διονύσιον πλούσιον. μία τοίνυν ἐξ ἡμῶν, ἐπειδὰν εἰσίῃ, φανήτω μετ´ αὐτῆς,

[5, 3]   τῷ κάλλει, κινδυνεύει δὲ ἐφ´ ἡμῶν ἡ δόξα τῶν Περσίδων γυναικῶν

[5, 7]   εἶπον βασιλεῖ τίς ἐστιν ἐξ ἡμῶν μοιχός. ~Ἔτι δὲ λέγοντος (οὕτω

[5, 3]   γὰρ εἶχε πρόφασιν οἰκείαν, ἐπειδὴ ἦν ἀδελφὴ Φαρνάκου τοῦ γράψαντος βασιλεῖ

[5, 4]   ἡ γυναικωνῖτις ἡ Περσῶν ἀμέριμνος ἦν, ἀλλὰ καὶ ἐνταῦθα διῃρέθησαν αἱ

[5, 4]   σατραπικὸν Μιθριδάτῃ προσέθετο· καὶ γὰρ ἦν ἀνέκαθεν ἐκ Βάκτρων, εἰς Καρίαν

[5, 3]   τῇ ἁρμαμάξῃ προσῆλθεν. οὔκουν δυνατὸν ἦν αὐτὴν ἔτι μένειν κεκαλυμμένην, ἀλλ´

[5, 7]   αἰνιττόμενον ὑπὸ Μιθριδάτου τί ποτε ἦν αὐτοὶ μὲν οὐ συνίεσαν, Διονύσιον

[5, 8]   ~Ἔτι δὲ λέγοντος (οὕτω γὰρ ἦν διατεταγμένον) προῆλθε Χαιρέας αὐτός. ἰδοῦσα

[5, 9]   Καλλιρόη μὲν οὖν ἐν τούτοις ἦν, Διονύσιος δὲ ἐπειρᾶτο μὲν φέρειν

[5, 4]   εἰπεῖν, ὅλη ἡ Βαβυλὼν δικαστήριον ἦν. ἐδόκει δὲ πᾶσιν ἡ προθεσμία

[5, 8]   περὶ Καλλιρόης ἠπόρουν. μάλιστα γὰρ ἦν ἐκείνη τεθορυβημένη καὶ ἄναυδος εἱστήκει,

[5, 4]   δικαστήριον οὐδὲν εἰδυῖαν (εἰκὸς γὰρ ἦν καὶ ἀγανακτῆσαι τὴν γυναῖκα ὡς

[5, 1]   εἶτα ἐπιβᾶσα τῆς πορθμίδος διεπέρασεν. ἦν μὲν οὖν καὶ Διονυσίῳ χορηγία

[5, 6]   μέλλεις αὐτὸν ἀφιέναι, πολὺ βέλτιον ἦν μηδὲ καλέσαι· τότε μὲν γὰρ

[5, 8]   παρεῖναι μυρίων παθῶν πλήρει· πάντα ἦν ὁμοῦ, δάκρυα, χαρά, θάμβος, ἔλεος,

[5, 3]   ἑνὸς στόματος ἀνεβόησαν εἴθε δυνατὸν ἦν ὀφθῆναι σέ, δέσποινα· εἶτα διεχέθησαν

[5, 2]   δὲ τὸν εὐνοῦχον ὃς μέγιστος ἦν παρὰ βασιλεῖ καὶ δυνατώτατος πρῶτον

[5, 5]   τὰ μέλλοντα. Ἕωθεν οὖν ὠθισμὸς ἦν περὶ τὰ βασίλεια καὶ μέχρις

[5, 4]   τῶν βαρβάρων καὶ ὅσον μὲν ἦν σατραπικὸν Μιθριδάτῃ προσέθετο· καὶ γὰρ

[5, 9]   ἐπιθυμίας μόνου τοῦ κάλλους ἐραστὴς ἦν, τότε δὲ πολλὰ προσεξῆπτε τὸν

[5, 8]   κατηγορίας εἰκότως ἤκουσας, σατράπης γὰρ ἦν, τούτους δὲ ἰδιώτας πάντας εἶναι·

[5, 9]   φησὶ Χαιρέαν ὑμεῖς ἀληθῶς; ἐκεῖνος ἦν Χαιρέας ὁ ἐμός, ἢ καὶ

[5, 3]   ὠνόμαζον ἐπὶ κάλλει. χειροτονία δὲ ἦν ὡς ἐν θεάτρῳ, καὶ προεκρίθη

[5, 4]   ἀναγνῶναι, τήν τε Φαρνάκου καὶ ἣν ἀντέγραψεν αὐτός, ἵνα μάθωσιν οἱ

[5, 7]   γάμον εἰπάτω. γυναῖκα τολμᾷς ὀνομάζειν, ἣν ἀπέδοτό σοι ταλάντου Θήρων ὁ

[5, 2]   ἐγκαλοῦμαι· τὴν γὰρ σὴν ἐπιστολήν, ἣν ἔγραψας πρὸς τὴν γυναῖκα, Διονύσιος

[5, 10]   δέσποινα Ἀφροδίτη, σύ με ἐνήδρευσας, ἣν ἐν τοῖς ἐμοῖς ἱδρυσάμην, ᾗ

[5, 6]   ἔχω σοι τῆς τιμῆς, βασιλεῦ, ἣν ἐτίμησας κἀμὲ καὶ σωφροσύνην καὶ

[5, 6]   νεκρούς. παύομαι τὴν ἐπιστολὴν ἀναγνούς, ἣν οὗτος διὰ τῶν ἰδίων δούλων

[5, 10]   τί γὰρ ἔδειξάς μοι Καλλιρόην, ἣν φυλάττειν οὐκ ἔμελλες; τί δὲ

[5, 3]   ὑπ´ αἰδοῦς τὴν Καλλιρόην προελθεῖν ἠξίωσεν· ἅμα δὲ πάντες οὐ μόνον

[5, 10]   τότε μὲν γὰρ ἀπηλλαττόμην ζωῆς ἠπατημένος ὑπὸ Καλλιρόης φιλεῖσθαι, νῦν δὲ

[5, 1]   ἐπὶ ποταμὸν Εὐφράτην, μεθ´ ὃν ἤπειρός ἐστι μεγάλη, ἀφετήριον εἰς τὴν

[5, 8]   συνέχαιρον, συνελυποῦντο Διονυσίῳ, περὶ Καλλιρόης ἠπόρουν. μάλιστα γὰρ ἦν ἐκείνη τεθορυβημένη

[5, 9]   Καλλιρόη τοῦτο ἤκουσεν, ἐπεθύμει γὰρ ἠρεμίας. ὡς οὖν κατεκλίθη, καὶ εἴασαν

[5, 2]   αὐτοῦ {τοῦ} βασιλέως, ὥστε καὶ ἤρετο Ἀρταξάτην τὸν εὐνοῦχον εἰ πάρεστιν

[5, 5]   ἐποίησε καὶ σιωπήν, πάντες δ´ ἠρήσαντο παραὶ λεχέεσσι κλιθῆναι· καὶ εἴγε

[5, 5]   ἰδού, Τύχη, καὶ κρίνομαι. οὐκ ἤρκει σοι διαβαλεῖν ἀδίκως με πρὸς

[5, 6]   ἐπιθυμίας σφοδροτέραν αὖθις ἐλάμβανε πληγήν. ~Ἤρξατο δὲ Διονύσιος τῶν λόγων οὕτως

[5, 1]   Πλαγγόνος τῆς μόνης πιστῆς, τοιούτων ἤρξατο λόγων· Τύχη βάσκανε καὶ μιᾶς

[5, 6]   ἐνεχείρισας αὐτῷ τὴν μεγίστην ἀρχήν, ἧς ἀνάξιος φανεὶς κατῄσχυνε, μᾶλλον δὲ

[5, 8]   αὑτόν, ἀλλὰ σχεδὸν μέρος οὖσαν ἧς ἐδίκαζεν ἤδη· τὴν γὰρ ἀληθεστάτην

[5, 4]   ποῦ τοίνυν ἡ γυνή, περὶ ἧς ἡ κρίσις; ἔδοξας δ´ αὐτὴν

[5, 2]   ἔχειν ἀποκειμένην. ~Καὶ οἱ μὲν ἦσαν ἐν τούτοις· ὁ δὲ Μιθριδάτης

[5, 10]   ἀνεβίω; τίνα τῶν ὑποχθονίων θεῶν ἠσέβησα, ἵνα εὕρω μοι νεκρὸν ἀντεραστήν,

[5, 2]   ἐπὶ θύρας ἐλθὼν τὰς βασιλέως, ἠσπάσατο μὲν Περσῶν τοὺς ὁμοτίμους, Ἀρταξάτην

[5, 9]   οὖν κατεκλίθη, καὶ εἴασαν αὐτὴν ἡσυχάζειν, ἁψαμένη τῶν ὀφθαλμῶν εἴδετε" φησὶ

[5, 2]   διέτριβεν) ἐκείνην μὲν τὴν ἡμέραν ἡσύχασε παρ´ ἑαυτῷ· πάντες γὰρ οἱ

[5, 2]   χεύατο κὰκ κεφαλῆς, χαρίεν δ´ ᾔσχυνε πρόσωπον. εἶτα ἔλεγε κλάων ἐγγύς

[5, 3]   δὲ καὶ ἡ Ῥοδογούνη τῆς ἥττης, καὶ μήτε ἀπελθεῖν δυναμένη μήτε

[5, 10]   εὐεργέτην ἀμφοῖν· μόνος δὲ γενόμενος ἧψε βρόχον, καὶ μέλλων ἐπ´ αὐτὸν

Livre, Chap.
[5, 7]	προτεθείσης, πότερον ἀφίσταται τῆς κατηγορίας	ἢ	βεβαίως ἐμμένοι. τὸ γὰρ αἰνιττόμενον
[5, 9]	δυνατώτατον ὑπῆρχεν· ἐξεκάετο γὰρ σφοδρότερον	ἢ	ἐν Μιλήτῳ. ἀρχόμενος γὰρ τῆς
[5, 9]	ἐκεῖνος ἦν Χαιρέας ὁ ἐμός,	ἢ	καὶ τοῦτο πεπλάνημαι; τάχα γὰρ
[5, 6]	δυοῖν θάτερον, ἢ Χαιρέαν ζῆν,	ἢ	Μιθριδάτην ἠλέγχθαι μοιχόν. καὶ γὰρ
[5, 4]	{τῷ} βασιλεῖ. ποῖος ἀγὼν Ὀλυμπικὸς	ἢ	νύκτες Ἐλευσίνιαι προσδοκίαν τοσαύτης ἔσχον
[5, 1]	τοῦτο ἕκαστος ἔσπευδε ξενίας διδόναι	ἢ	πάντως τινὰ χάριν εἰς αὐτὴν
[5, 8]	ἕωθεν εἰς Καρίαν ἐξώρμησε λαμπρότερος	ἢ	πρόσθεν. ~Τὴν δὲ Καλλιρόην εὐνοῦχοι
[5, 4]	καὶ Περσίδες οὐδὲν ἕτερον διελάλουν	ἢ	τὴν δίκην ταύτην, ὥστε, εἰ
[5, 6]	ἄφυκτοι· δεῖ γὰρ δυοῖν θάτερον,	ἢ	Χαιρέαν ζῆν, ἢ Μιθριδάτην ἠλέγχθαι
[5, 6]	φιλανδρίαν τῆς γυναικὸς λόγοις μὲν	ἢ	χρήμασι πεῖσαι αὐτὴν ἀδύνατον ἔδοξε,
[5, 4]	εἰ χρὴ τἀληθὲς εἰπεῖν, ὅλη	ἡ	Βαβυλὼν δικαστήριον ἦν. ἐδόκει δὲ
[5, 3]	παρευδοκιμηθῶμεν ὑπὸ τῆς ξένης. ἐγέλασεν	ἡ	βασιλὶς ἀπιστοῦσα τῇ φήμῃ, ἅμα
[5, 4]	ἐστι, τοιαύτην. οὐ μὴν οὐδ´	ἡ	γυναικωνῖτις ἡ Περσῶν ἀμέριμνος ἦν,
[5, 1]	ἔθαλπε τοὺς βαρβάρους, ὅτι ἥδε	ἡ	γυνὴ μέγα δυνήσεται, καὶ διὰ
[5, 4]	ἐν τῇ δίκῃ· ποῦ τοίνυν	ἡ	γυνή, περὶ ἧς ἡ κρίσις;
[5, 5]	ἐνέδυε καὶ ἐκόσμει τὴν Καλλιρόην,	ἡ	δὲ αὐτομάτως ψυχὴν εἶχεν ἱλαράν,
[5, 3]	παρ´ αὑτῆς συνεισφέρουσα εἰς κόσμον·	ἡ	δὲ βασιλὶς ἔδωκε περιβραχιόνια καὶ
[5, 9]	γὰρ ἐξαιρέτως ἐτίμα τὴν θεόν·	ἡ	δὲ προσεκύνησεν. ὁ δὲ εὐνοῦχος
[5, 6]	πρὸς Καλλιρόην ἔπεμψε διὰ δούλων.	ἡ	δὲ σή, Τύχη, βασκανία βασιλέα
[5, 9]	πολλὴν ἐξουσίαν ἔχειν Καλλιρόην ἰδεῖν.	ἡ	δὲ Στάτειρα εἶπεν ἀφῶμεν αὐτήν·
[5, 3]	κάλλει, κινδυνεύει δὲ ἐφ´ ἡμῶν	ἡ	δόξα τῶν Περσίδων γυναικῶν καταλυθῆναι.
[5, 8]	τῷ μεταξὺ Καλλιρόης ἐπιμελήσεται Στάτειρα	ἡ	ἐμὴ γυνή· οὐ γάρ ἐστι
[5, 1]	τὴν φυγὴν θάλασσα καὶ Θήρων·	ἡ	Ἑρμοκράτους θυγάτηρ ἐπράθην καί, τὸ
[5, 8]	προῆλθε Χαιρέας αὐτός. ἰδοῦσα δὲ	ἡ	Καλλιρόη ἀνέκραγε Χαιρέα, ζῇς; καὶ
[5, 5]	οὐ μὴν ἀδακρυτί γε ἤκουεν	ἡ	Καλλιρόη, πρὸς τὸ ὄνομα δὲ
[5, 9]	τὴν ψυχὴν ἔχεις τεταραγμένην. ἡδέως	ἡ	Καλλιρόη τοῦτο ἤκουσεν, ἐπεθύμει γὰρ
[5, 4]	τοίνυν ἡ γυνή, περὶ ἧς	ἡ	κρίσις; ἔδοξας δ´ αὐτὴν ἀναγκαίαν
[5, 4]	ἔσχον σπουδῆς; Ἐπεὶ δὲ ἧκεν	ἡ	κυρία τῶν ἡμερῶν, ἐκαθέσθη βασιλεύς.
[5, 3]	παραδοῦσα αὑτὴν τῷ κρείττονι φέρειν.	ἡ	μὲν οὖν ἁρμάμαξα προῄει συγκεκαλυμμένη,
[5, 2]	Ἀρταξάτην τὸν εὐνοῦχον εἰ πάρεστιν	ἡ	Μιλησία. Διονύσιον δὲ καὶ πάλαι
[5, 1]	ἀπάγομαι καὶ βαρβάροις ἐγκλείομαι μυχοῖς	ἡ	νησιῶτις, ὅπου μηκέτι θάλασσα. ποίαν
[5, 3]	καὶ διελάλουν πρὸς ἀλλήλους νενικήκαμεν·	ἡ	Περσὶς ἀποσβέσει τὴν ξένην. εἰ
[5, 4]	οὐ μὴν οὐδ´ ἡ γυναικωνῖτις	ἡ	Περσῶν ἀμέριμνος ἦν, ἀλλὰ καὶ
[5, 5]	δίκην) τὸ ὄναρ διηγεῖτο. καὶ	ἡ	Πλαγγὼν ἀπεκρίνατο θάρρει, δέσποινα, καὶ
[5, 4]	δικαστήριον ἦν. ἐδόκει δὲ πᾶσιν	ἡ	προθεσμία μακρὰ καὶ οὐ τοῖς
[5, 10]	παρηγορεῖν δυνάμενος. ἤδη δὲ καὶ	ἡ	προθεσμία τῆς δίκης καθειστήκει.
[5, 6]	βασιλέα ἄξιον ὄντα κατέστησε καὶ	ἡ	πρόνοια τῶν ἄλλων θεῶν φανερὰς
[5, 3]	Ἰωνίας Καλλιρόη, τοιοῦτο τῆς Ἀσίας	ἡ	Ῥοδογούνη. λαβοῦσαι δὲ αὐτὴν αἱ
[5, 3]	δὲ τῷ περιφανεστάτῳ παραπεμπομένη βασιλικῶς	ἡ	Ῥοδογούνη περιέμενεν· εἱστήκει δὲ ἁβρὰ
[5, 3]	Ῥοδογούνην παρεῖναι. συνῆκε δὲ καὶ	ἡ	Ῥοδογούνη τῆς ἥττης, καὶ μήτε
[5, 7]	φάνηθι, δαῖμον ἀγαθέ· καλεῖ σε	ἡ	σὴ Καλλιρόη· μεταξὺ δὲ ἀμφοτέρων,
[5, 2]	οὐκέτι ταῦτα Μίλητός ἐστι, Διονύσιε,	ἡ	σὴ πόλις· κἀκεῖ δὲ τοὺς
[5, 9]	τῆς δίκης. ἀσμένη τοῦτο ἤκουσεν	ἡ	Στάτειρα καὶ πᾶσαν ἀφεῖσα γυναικείαν
[5, 9]	οὐκ ἀπαγγέλλεται. θεασαμένη δὲ αἰφνίδιον	ἡ	Στάτειρα τῆς κλίνης ἀνέθορε δόξασα
[5, 7]	προῖκα τὴν τιμήν· Μιλησία σήμερον	ἡ	Συρακοσία δοξάτω. μάθε, δέσποτα, ὅτι
[5, 1]	δὲ τὴν ὁδοιπορίαν αὐτοῖς παρεσκεύασεν	ἡ	τῶν ἐπιχωρίων φιλοφρόνησις· δῆμος παρέπεμπεν
[5, 2]	ἐπεπλήρωτο τῆς δόξης· ἀνέβαινε δὲ	ἡ	φήμη μέχρις αὐτοῦ {τοῦ} βασιλέως,
[5, 2]	Διονύσιος πλησίον ἐγένετο Βαβυλῶνος καὶ	ἡ	Φήμη προκατελάμβανε τὴν πόλιν, ἀπαγγέλλουσα
[5, 10]	ἣν ἐν τοῖς ἐμοῖς ἱδρυσάμην,	ᾗ	θύω πολλάκις. τί γὰρ ἔδειξάς
[5, 9]	~Τὴν δὲ Καλλιρόην εὐνοῦχοι παραλαβόντες	ἤγαγον	πρὸς τὴν βασιλίδα, μηδὲν αὐτῇ
[5, 9]	Καλλιρόῃ διὰ τὴν τιμὴν ἐγένετο·	ἠγάλλετο	γὰρ τῇ παρακαταθήκῃ. λαβομένη δὲ
[5, 4]	ἀξιώμασι καὶ ταῖς ἀρεταῖς ὑπάρχουσιν	ἡγεμόνες	ἡγεμόνων. περιεστᾶσι δὲ κύκλῳ τοῦ
[5, 6]	περιεῖδες ἄνδρα ἰδιώτην ἐπιβουλευθέντα ὑπὸ	ἡγεμόνος,	ἀλλὰ ἐκάλεσας, ἵνα ἐπ´ ἐμοῦ
[5, 4]	καὶ ταῖς ἀρεταῖς ὑπάρχουσιν ἡγεμόνες	ἡγεμόνων.	περιεστᾶσι δὲ κύκλῳ τοῦ θρόνου
[5, 7]	δὲ ὑπελάμβανον εἰδέναι. κἀκεῖνος δὲ	ἠγνόει,	μηδέποτ´ ἂν ἐλπίσας ὅτι Χαιρέας
[5, 6]	δύναται λέγειν, ὅτι τεθνηκέναι Χαιρέαν	ἠγνόει·	τούτου γὰρ ἐν Μιλήτῳ παρόντος
[5, 7]	νόμους αὐτῷ γαμηθείσης, ἀλλὰ πωλουμένην	ἠγόρασεν	αὐτήν· ὁ δὲ τῆς μοιχείας
[5, 4]	δὲ θεοὶ πὰρ Ζηνὶ καθήμενοι	ἠγορόωντο.	παράγονται δὲ οἱ δικαζόμενοι μετὰ
[5, 5]	τοῖς ἀμφὶ Πρίαμον καὶ Πάνθοον	ἠδὲ	Θυμοίτην δημογέρουσιν· ὀφθεῖσα δὲ θάμβος
[5, 1]	ἐλπὶς ἔθαλπε τοὺς βαρβάρους, ὅτι	ἥδε	ἡ γυνὴ μέγα δυνήσεται, καὶ
[5, 10]	οὐ κατεφίλησεν· ἐμοῦ παρεστῶτος ἄλλον	ᾐδεῖτο.	μηδὲν δυσωπείσθω· φθάσω τὴν κρίσιν·
[5, 9]	ἔτι τὴν ψυχὴν ἔχεις τεταραγμένην.	ἡδέως	ἡ Καλλιρόη τοῦτο ἤκουσεν, ἐπεθύμει
[5, 6]	σύντομος. ἀνήρ εἰμι Καλλιρόης ταύτης,	ἤδη	δὲ ἐξ αὐτῆς καὶ πατήρ,
[5, 2]	Ἐκεῖνον μὲν οὖν παρεμυθεῖτο Πολύχαρμος,	ἤδη	δὲ καὶ Διονύσιος πλησίον ἐγένετο
[5, 10]	κατεῖχε, λοιπὸν μηκέτι παρηγορεῖν δυνάμενος.	ἤδη	δὲ καὶ ἡ προθεσμία τῆς
[5, 2]	εἰς Βαβυλῶνα ἔμελλεν εἰσιέναι, τότ´	ἤδη	καὶ μᾶλλον ἐνεπίμπρατο, στενάξας δὲ
[5, 2]	καὶ θεραπεύουσι σατράπαι. σοβαρωτέρα γέγονεν	ἤδη,	καὶ οὔπω βασιλεὺς ἑώρακεν αὐτήν.
[5, 1]	γαμηθῶ. σὺ δὲ καὶ τούτων	ἤδη	μοι φθονεῖς· οὐκέτι γὰρ εἰς
[5, 1]	βασιλέως γῆν τὴν πολλήν, τότε	ἤδη	πόθος αὐτὴν ὑπεδύετο πατρίδος τε
[5, 10]	ἄνθρωπος καὶ πένης καὶ ἀλλότριος	ἤδη.	σὺ μὲν εὐτυχοίης, ὦ γύναι·
[5, 8]	σχεδὸν μέρος οὖσαν ἧς ἐδίκαζεν	ἤδη·	τὴν γὰρ ἀληθεστάτην αἰτίαν οὐκ
[5, 7]	ὡς ἄνδρα οὔτε ὡς κύριον	ἠδίκηκα.	πρῶτον μὲν γὰρ οὐ γενομένην,
[5, 7]	ἕληται τὰ τηλικαῦτα ἀγαθὰ μιᾶς	ἡδονῆς	ἕνεκεν ἀπολέσαι καὶ ταύτης αἰσχρᾶς;
[5, 4]	φρονοῦν ἐφθόνει τῇ Καλλιρόῃ καὶ	ἤθελεν	αὐτὴν ἐκ τῆς δίκης ὑβρισθῆναι,
[5, 2]	δ´ ἂν καὶ προεχώρησεν ὅπερ	ἤθελεν,	εἰ μὴ συνέβη τι τοιοῦτον.
[5, 8]	τὴν γὰρ ἀληθεστάτην αἰτίαν οὐκ	ἤθελον	ὁμολογεῖν, ὅτι τὸ τῆς Καλλιρόης
[5, 1]	ὑποστροφῆς. στᾶσα δὲ ἐπὶ τῆς	ἠϊόνος	καὶ πάντας ἀναχωρῆσαι κελεύσασα πλὴν
[5, 4]	τότε οὖν ἕωθεν μὲν πρῶτος	ἧκε	Μιθριδάτης, δορυφορούμενος ὑπὸ φίλων καὶ
[5, 8]	παρασκευασαμένους ὑμᾶς ἐπὶ τὴν δίκην	ἥκειν.	δίδωμι δὲ πέντε ἡμερῶν διάστημα·
[5, 8]	κρίνεσθαι περὶ ἀνδρός, μετὰ ἀνδρὸς	ἥκειν	ἐπὶ τὴν κρίσιν. Ἐξῄεσαν οὖν
[5, 1]	ἄγουσαν εἰς Συρακούσας· ὡς δ´	ἧκεν	ἐπὶ ποταμὸν Εὐφράτην, μεθ´ ὃν
[5, 4]	τοσαύτης ἔσχον σπουδῆς; Ἐπεὶ δὲ	ἧκεν	ἡ κυρία τῶν ἡμερῶν, ἐκαθέσθη
[5, 3]	εἰ μὴ συνέβη τι τοιοῦτον.	~Ἧκον	παρὰ Στάτειραν τὴν γυναῖκα τὴν
[5, 10]	ἀποκλείουσιν υἱὸν πρὸς μητέρα πατρὸς	ἥκοντα	πρεσβευτήν. Διονύσιος μὲν οὖν διέτριβεν
[5, 1]	τὴν ἀποδημίαν· καὶ γὰρ Ἑλλάδος	ἤκουε	φωνῆς καὶ θάλασσαν ἔβλεπε τὴν
[5, 5]	διηγούμενος. οὐ μὴν ἀδακρυτί γε	ἤκουεν	ἡ Καλλιρόη, πρὸς τὸ ὄνομα
[5, 9]	καταφιλήσαντες ἀλλήλους διελύθημεν. Ταῦτα διαλογιζομένης	ἠκούετο	ποδῶν ψόφος καὶ κραυγαὶ γυναικῶν·
[5, 8]	μαχόμενοι· οἱ δ´ ἄλλοι πάντες	ἤκουον	οὐκ ἀηδῶς. Καλλιρόη μὲν εἱστήκει
[5, 8]	μὲν γὰρ Μιθριδάτου κατηγορίας εἰκότως	ἤκουσας,	σατράπης γὰρ ἦν, τούτους δὲ
[5, 3]	τὸν δίφρον. βασιλεὺς δὲ ὡς	ἤκουσεν	ἀφῖχθαι Διονύσιον, ἐκέλευσεν Ἀρταξάτην τὸν
[5, 9]	τεταραγμένην. ἡδέως ἡ Καλλιρόη τοῦτο	ἤκουσεν,	ἐπεθύμει γὰρ ἠρεμίας. ὡς οὖν
[5, 9]	μέχρι τῆς δίκης. ἀσμένη τοῦτο	ἤκουσεν	ἡ Στάτειρα καὶ πᾶσαν ἀφεῖσα
[5, 6]	ἢ Χαιρέαν ζῆν, ἢ Μιθριδάτην	ἠλέγχθαι	μοιχόν. καὶ γὰρ οὐδὲ τοῦτο
[5, 10]	πατήρ σου δυστυχεῖ. κακὴν ἀποδημίαν	ἤλθομεν·	οὐκ ἔδει Μίλητον καταλιπεῖν· Βαβυλὼν
[5, 2]	θεῖον, ὁποίαν ἐπὶ γῆς ἄλλην	ἥλιος	οὐχ ὁρᾷ· φύσει δέ ἐστι
[5, 10]	οὐκ ἔδει Μίλητον καταλιπεῖν· Βαβυλὼν	ἡμᾶς	ἀπολώλεκε. τὴν μὲν πρώτην δίκην
[5, 6]	καί τις ἄλλος ἐπλημμέλησεν εἰς	ἡμᾶς,	αὐτὸν βοηθεῖν, εἰ καὶ μὴ
[5, 10]	μηδέν. τί λέγεις, παιδαγωγέ; οὐδεὶς	ἡμᾶς	ἐᾷ τοῖς βασιλείοις εἰσελθεῖν; ὢ
[5, 3]	θυσίαις εἰμί· τριακοστῇ δὲ ὕστερον	ἡμέρᾳ	ἀκροάσομαι τῆς δίκης. προσκυνήσας ὁ
[5, 9]	ἀφικνοῦνται· καὶ τοῦτο πάσαις ταῖς	ἡμέραις	ἐπράττετο μετὰ σπουδῆς, ὥστε πολυανθρωποτέραν
[5, 4]	ἀπολογίαν ποιήσηται. ταῖς δὲ τριάκοντα	ἡμέραις	Πέρσαι καὶ Περσίδες οὐδὲν ἕτερον
[5, 5]	Χαιρέαν καὶ τὴν τῶν γάμων	ἡμέραν·	ἐστεφανωμένην τὴν πόλιν ὅλην καὶ
[5, 2]	αὐτόθι διέτριβεν) ἐκείνην μὲν τὴν	ἡμέραν	ἡσύχασε παρ´ ἑαυτῷ· πάντες γὰρ
[5, 5]	τῷ δικαστῇ. Τοιαῦτα ὀδυρομένη τὴν	ἡμέραν	ὅλην ἀθύμως διήγαγε καὶ μᾶλλον
[5, 9]	γὰρ πονήρως· ἔχομεν δὲ τέσσαρας	ἡμέρας	καὶ βλέπειν καὶ ἀκούειν καὶ
[5, 8]	δίκην ἥκειν. δίδωμι δὲ πέντε	ἡμερῶν	διάστημα· ἐν δὲ τῷ μεταξὺ
[5, 4]	δὲ ἧκεν ἡ κυρία τῶν	ἡμερῶν,	ἐκαθέσθη βασιλεύς. ἔστι δὲ οἶκος
[5, 3]	δέσποινα, γύναιον Ἑλληνικὸν ἐπιστρατεύεται ταῖς	ἡμετέραις	οἰκείαις, ἃς καὶ πάλαι μὲν
[5, 6]	ἐκείνῳ τὸν τάφον, καὶ συνεπένθησεν	ἡμῖν.	ἀλλ´ ὅταν μοιχεῦσαι θέλῃ Μιθριδάτης,
[5, 2]	κινδύνους, οὐ τὰ προοίμια; πόλεις	ἡμῖν	ἀπαντῶσι καὶ θεραπεύουσι σατράπαι. σοβαρωτέρα
[5, 6]	οὗ καὶ τάφος ἐστὶ παρ´	ἡμῖν.	Μιθριδάτης οὖν ἐν Μιλήτῳ γενόμενος
[5, 3]	Διονύσιον πλούσιον. μία τοίνυν ἐξ	ἡμῶν,	ἐπειδὰν εἰσίῃ, φανήτω μετ´ αὐτῆς,
[5, 3]	τῷ κάλλει, κινδυνεύει δὲ ἐφ´	ἡμῶν	ἡ δόξα τῶν Περσίδων γυναικῶν
[5, 7]	εἶπον βασιλεῖ τίς ἐστιν ἐξ	ἡμῶν	μοιχός. ~Ἔτι δὲ λέγοντος (οὕτω
[5, 3]	γὰρ εἶχε πρόφασιν οἰκείαν, ἐπειδὴ	ἦν	ἀδελφὴ Φαρνάκου τοῦ γράψαντος βασιλεῖ
[5, 4]	ἡ γυναικωνῖτις ἡ Περσῶν ἀμέριμνος	ἦν,	ἀλλὰ καὶ ἐνταῦθα διῃρέθησαν αἱ
[5, 4]	σατραπικὸν Μιθριδάτῃ προσέθετο· καὶ γὰρ	ἦν	ἀνέκαθεν ἐκ Βάκτρων, εἰς Καρίαν
[5, 3]	τῇ ἁρμαμάξῃ προσῆλθεν. οὔκουν δυνατὸν	ἦν	αὐτὴν ἔτι μένειν κεκαλυμμένην, ἀλλ´
[5, 7]	αἰνιττόμενον ὑπὸ Μιθριδάτου τί ποτε	ἦν	αὐτοὶ μὲν οὐ συνίεσαν, Διονύσιον
[5, 8]	~Ἔτι δὲ λέγοντος (οὕτω γὰρ	ἦν	διατεταγμένον) προῆλθε Χαιρέας αὐτός. ἰδοῦσα
[5, 9]	Καλλιρόη μὲν οὖν ἐν τούτοις	ἦν,	Διονύσιος δὲ ἐπειρᾶτο μὲν φέρειν
[5, 4]	εἰπεῖν, ὅλη ἡ Βαβυλὼν δικαστήριον	ἦν.	ἐδόκει δὲ πᾶσιν ἡ προθεσμία
[5, 8]	περὶ Καλλιρόης ἠπόρουν. μάλιστα γὰρ	ἦν	ἐκείνη τεθορυβημένη καὶ ἄναυδος εἱστήκει,
[5, 4]	δικαστήριον οὐδὲν εἰδυῖαν (εἰκὸς γὰρ	ἦν	καὶ ἀγανακτῆσαι τὴν γυναῖκα ὡς
[5, 1]	εἶτα ἐπιβᾶσα τῆς πορθμίδος διεπέρασεν.	ἦν	μὲν οὖν καὶ Διονυσίῳ χορηγία
[5, 6]	μέλλεις αὐτὸν ἀφιέναι, πολὺ βέλτιον	ἦν	μηδὲ καλέσαι· τότε μὲν γὰρ
[5, 8]	παρεῖναι μυρίων παθῶν πλήρει· πάντα	ἦν	ὁμοῦ, δάκρυα, χαρά, θάμβος, ἔλεος,
[5, 3]	ἑνὸς στόματος ἀνεβόησαν εἴθε δυνατὸν	ἦν	ὀφθῆναι σέ, δέσποινα· εἶτα διεχέθησαν
[5, 2]	δὲ τὸν εὐνοῦχον ὃς μέγιστος	ἦν	παρὰ βασιλεῖ καὶ δυνατώτατος πρῶτον
[5, 5]	τὰ μέλλοντα. Ἕωθεν οὖν ὠθισμὸς	ἦν	περὶ τὰ βασίλεια καὶ μέχρις
[5, 4]	τῶν βαρβάρων καὶ ὅσον μὲν	ἦν	σατραπικὸν Μιθριδάτῃ προσέθετο· καὶ γὰρ
[5, 9]	ἐπιθυμίας μόνου τοῦ κάλλους ἐραστὴς	ἦν,	τότε δὲ πολλὰ προσεξῆπτε τὸν
[5, 8]	κατηγορίας εἰκότως ἤκουσας, σατράπης γὰρ	ἦν,	τούτους δὲ ἰδιώτας πάντας εἶναι·
[5, 9]	φησὶ Χαιρέαν ὑμεῖς ἀληθῶς; ἐκεῖνος	ἦν	Χαιρέας ὁ ἐμός, ἢ καὶ
[5, 3]	ὠνόμαζον ἐπὶ κάλλει. χειροτονία δὲ	ἦν	ὡς ἐν θεάτρῳ, καὶ προεκρίθη
[5, 4]	ἀναγνῶναι, τήν τε Φαρνάκου καὶ	ἣν	ἀντέγραψεν αὐτός, ἵνα μάθωσιν οἱ
[5, 7]	γάμον εἰπάτω. γυναῖκα τολμᾷς ὀνομάζειν,	ἣν	ἀπέδοτό σοι ταλάντου Θήρων ὁ
[5, 2]	ἐγκαλοῦμαι· τὴν γὰρ σὴν ἐπιστολήν,	ἣν	ἔγραψας πρὸς τὴν γυναῖκα, Διονύσιος
[5, 10]	δέσποινα Ἀφροδίτη, σύ με ἐνήδρευσας,	ἣν	ἐν τοῖς ἐμοῖς ἱδρυσάμην, ᾗ
[5, 6]	ἔχω σοι τῆς τιμῆς, βασιλεῦ,	ἣν	ἐτίμησας κἀμὲ καὶ σωφροσύνην καὶ
[5, 6]	νεκρούς. παύομαι τὴν ἐπιστολὴν ἀναγνούς,	ἣν	οὗτος διὰ τῶν ἰδίων δούλων
[5, 10]	τί γὰρ ἔδειξάς μοι Καλλιρόην,	ἣν	φυλάττειν οὐκ ἔμελλες; τί δὲ
[5, 3]	ὑπ´ αἰδοῦς τὴν Καλλιρόην προελθεῖν	ἠξίωσεν·	ἅμα δὲ πάντες οὐ μόνον
[5, 10]	τότε μὲν γὰρ ἀπηλλαττόμην ζωῆς	ἠπατημένος	ὑπὸ Καλλιρόης φιλεῖσθαι, νῦν δὲ
[5, 1]	ἐπὶ ποταμὸν Εὐφράτην, μεθ´ ὃν	ἤπειρός	ἐστι μεγάλη, ἀφετήριον εἰς τὴν
[5, 8]	συνέχαιρον, συνελυποῦντο Διονυσίῳ, περὶ Καλλιρόης	ἠπόρουν.	μάλιστα γὰρ ἦν ἐκείνη τεθορυβημένη
[5, 9]	Καλλιρόη τοῦτο ἤκουσεν, ἐπεθύμει γὰρ	ἠρεμίας.	ὡς οὖν κατεκλίθη, καὶ εἴασαν
[5, 2]	αὐτοῦ {τοῦ} βασιλέως, ὥστε καὶ	ἤρετο	Ἀρταξάτην τὸν εὐνοῦχον εἰ πάρεστιν
[5, 5]	ἐποίησε καὶ σιωπήν, πάντες δ´	ἠρήσαντο	παραὶ λεχέεσσι κλιθῆναι· καὶ εἴγε
[5, 5]	ἰδού, Τύχη, καὶ κρίνομαι. οὐκ	ἤρκει	σοι διαβαλεῖν ἀδίκως με πρὸς
[5, 6]	ἐπιθυμίας σφοδροτέραν αὖθις ἐλάμβανε πληγήν.	~Ἤρξατο	δὲ Διονύσιος τῶν λόγων οὕτως
[5, 1]	Πλαγγόνος τῆς μόνης πιστῆς, τοιούτων	ἤρξατο	λόγων· Τύχη βάσκανε καὶ μιᾶς
[5, 6]	ἐνεχείρισας αὐτῷ τὴν μεγίστην ἀρχήν,	ἧς	ἀνάξιος φανεὶς κατῄσχυνε, μᾶλλον δὲ
[5, 8]	αὑτόν, ἀλλὰ σχεδὸν μέρος οὖσαν	ἧς	ἐδίκαζεν ἤδη· τὴν γὰρ ἀληθεστάτην
[5, 4]	ποῦ τοίνυν ἡ γυνή, περὶ	ἧς	ἡ κρίσις; ἔδοξας δ´ αὐτὴν
[5, 2]	ἔχειν ἀποκειμένην. ~Καὶ οἱ μὲν	ἦσαν	ἐν τούτοις· ὁ δὲ Μιθριδάτης
[5, 10]	ἀνεβίω; τίνα τῶν ὑποχθονίων θεῶν	ἠσέβησα,	ἵνα εὕρω μοι νεκρὸν ἀντεραστήν,
[5, 2]	ἐπὶ θύρας ἐλθὼν τὰς βασιλέως,	ἠσπάσατο	μὲν Περσῶν τοὺς ὁμοτίμους, Ἀρταξάτην
[5, 9]	οὖν κατεκλίθη, καὶ εἴασαν αὐτὴν	ἡσυχάζειν,	ἁψαμένη τῶν ὀφθαλμῶν εἴδετε" φησὶ
[5, 2]	διέτριβεν) ἐκείνην μὲν τὴν ἡμέραν	ἡσύχασε	παρ´ ἑαυτῷ· πάντες γὰρ οἱ
[5, 2]	χεύατο κὰκ κεφαλῆς, χαρίεν δ´	ᾔσχυνε	πρόσωπον. εἶτα ἔλεγε κλάων ἐγγύς
[5, 3]	δὲ καὶ ἡ Ῥοδογούνη τῆς	ἥττης,	καὶ μήτε ἀπελθεῖν δυναμένη μήτε
[5, 10]	εὐεργέτην ἀμφοῖν· μόνος δὲ γενόμενος	ἧψε	βρόχον, καὶ μέλλων ἐπ´ αὐτὸν

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 29/11/2006