Livre, Chap.
[5, 7]	γυναικὸς ἐγκαλεῖ κατὰ νόμους αὐτῷ	γαμηθείσης,	ἀλλὰ πωλουμένην ἠγόρασεν αὐτήν· ὁ
[5, 9]	θέλεις· ἐντιμότερον μετὰ τὴν κρίσιν	γαμηθήσῃ.	βάδιζε δὲ καὶ ἀναπαύου νῦν,
[5, 1]	ἐφιλήθην, ἵνα ζῶντος Χαιρέου ἄλλῳ	γαμηθῶ.	σὺ δὲ καὶ τούτων ἤδη
[5, 6]	τῇ σῇ δικαιοσύνῃ καὶ τοῖς	γάμοις	καὶ τοῖς νόμοις, οὓς ὁμοίως
[5, 10]	καὶ οὐκ ἐνοχλῶ τοῖς σοῖς	γάμοις.	πλούτει καὶ τρύφα καὶ τῆς
[5, 7]	γραμμάτιον τῆς ἀπελευθερώσεως, εἶτα τότε	γάμον	εἰπάτω. γυναῖκα τολμᾷς ὀνομάζειν, ἣν
[5, 1]	ἀνδρὶ καλλίστῳ, πολιτευσαμένης Ἀφροδίτης τὸν	γάμον,	καὶ ὡς δι´ ἐρωτικὴν ζηλοτυπίαν
[5, 7]	πλὴν ὡς ἀνδρὶ νῦν ἀπολογήσομαι.	γάμον	ὀνόμαζε τὴν πρᾶσιν καὶ προῖκα
[5, 1]	πίστιν καὶ τὴν ἀνάγκην τοῦ	γάμου	διὰ τὴν γαστέρα καὶ τὴν
[5, 8]	γυναῖκα; ἀλλὰ ἔθαψας αὐτήν. δεῖξον	γάμου	διάλυσιν. τὸν τάφον ὁρᾷς μοι.
[5, 6]	καὶ σωφροσύνην καὶ τοὺς πάντων	γάμους·	οὐ γὰρ περιεῖδες ἄνδρα ἰδιώτην
[5, 5]	ὁρῶσαν Χαιρέαν καὶ τὴν τῶν	γάμων	ἡμέραν· ἐστεφανωμένην τὴν πόλιν ὅλην
[5, 4]	τὸ δημοτικὸν εἶχεν εὔνουν· ἐδόκει	γὰρ	ἀδικεῖσθαι παρὰ τοὺς νόμους εἰς
[5, 7]	κατηγορίας ἢ βεβαίως ἐμμένοι. τὸ	γὰρ	αἰνιττόμενον ὑπὸ Μιθριδάτου τί ποτε
[5, 8]	οὖσαν ἧς ἐδίκαζεν ἤδη· τὴν	γὰρ	ἀληθεστάτην αἰτίαν οὐκ ἤθελον ὁμολογεῖν,
[5, 5]	συνήγορον οὐκ ἔχει· οἱ μὲν	γὰρ	ἄλλοι ἐπὰν εἰς δικαστήριον εἰσίωσιν,
[5, 2]	ἐλπὶς διακλέψαι τὴν γυναῖκα· φυλαχθήσεται	γάρ,	ἂν δυνηθῇ λαθεῖν. ταῦτα λογισάμενος
[5, 8]	φίλων οὐκέτι περὶ Μιθριδάτου, λαμπρῶς	γὰρ	ἀπελογήσατο, ἀλλὰ εἰ χρὴ διαδικασίαν
[5, 10]	ἐν Καρίᾳ δεδεμένῳ· τότε μὲν	γὰρ	ἀπηλλαττόμην ζωῆς ἠπατημένος ὑπὸ Καλλιρόης
[5, 7]	τὸ κάλλος τῆς γυναικός· οὐδενὶ	γὰρ	ἄπιστον φαίνεται θελῆσαί τινα Καλλιρόην
[5, 2]	ἀφικόμενος οὖν εἰς Βαβυλῶνα (βασιλεὺς	γὰρ	αὐτόθι διέτριβεν) ἐκείνην μὲν τὴν
[5, 4]	διῃρέθησαν αἱ σπουδαί· τὸ μὲν	γὰρ	αὐτῶν ἐπ´ εὐμορφίᾳ μέγα φρονοῦν
[5, 8]	Διονύσιος δὲ ἐγὼ βεβαιότερος. μὴ	γὰρ	ἀφῆκά μου τὴν γυναῖκα; ἀλλὰ
[5, 6]	φανερὰς ἐποίησε τὰς ἐπιστολάς· τοὺς	γὰρ	δούλους μετὰ τῶν ἐπιστολῶν ἔπεμψε
[5, 6]	αἱ δὲ ἀποδείξεις ἄφυκτοι· δεῖ	γὰρ	δυοῖν θάτερον, ἢ Χαιρέαν ζῆν,
[5, 10]	ἱδρυσάμην, ᾗ θύω πολλάκις. τί	γὰρ	ἔδειξάς μοι Καλλιρόην, ἣν φυλάττειν
[5, 1]	παρεδίδου τῷ μεθ´ αὑτόν, πάντας	γὰρ	ἐδημαγώγει τὸ κάλλος. καὶ ἄλλη
[5, 7]	δέομαί σου" φησί, βασιλεῦ, δίκαιος	γὰρ	εἶ καὶ φιλάνθρωπος, μὴ καταγνῷς
[5, 1]	τούτων ἤδη μοι φθονεῖς· οὐκέτι	γὰρ	εἰς Ἰωνίαν με φυγαδεύεις. ξένην
[5, 3]	εἰς ἀπάντησιν Καλλιρόης παρεγίνετο· καὶ	γὰρ	εἶχε πρόφασιν οἰκείαν, ἐπειδὴ ἦν
[5, 2]	τὸ περιβόητον τῆς γυναικὸς (οὐ	γὰρ	εἶχεν ἀσφάλειαν) ἐπεὶ δὲ εἰς
[5, 1]	κούφως ἔφερε τὴν ἀποδημίαν· καὶ	γὰρ	Ἑλλάδος ἤκουε φωνῆς καὶ θάλασσαν
[5, 10]	νῦν ἀληθῶς. νῦν ἀπέθανες· ἐγὼ	γὰρ	ἔμελλον ἐπὶ βασιλέως αἱρεῖσθαι σέ.
[5, 10]	εἰ μὲν δύνασαι κλαῦσον· τοῦτο	γὰρ	ἐμοὶ καὶ ἀθανασίας γενήσεται μεῖζον·
[5, 6]	ὅτι τεθνηκέναι Χαιρέαν ἠγνόει· τούτου	γὰρ	ἐν Μιλήτῳ παρόντος ἐχώσαμεν ἐκείνῳ
[5, 9]	τὴν δίκην εἴδωλον ἔπεμψε· λέγουσι	γὰρ	ἐν Πέρσαις εἶναι μάγους. ἀλλὰ
[5, 6]	διὰ σὲ τὸν βασιλέα. σὺ	γὰρ	ἐνεχείρισας αὐτῷ τὴν μεγίστην ἀρχήν,
[5, 9]	ἀνέθορε δόξασα Ἀφροδίτην ἐφεστάναι, καὶ	γὰρ	ἐξαιρέτως ἐτίμα τὴν θεόν· ἡ
[5, 7]	ὅτι ποτὲ καὶ θέλεις· οὐδὲ	γὰρ	ἐξαπατήσεις με σοφίσμασι καὶ ἀξιοπίστοις
[5, 1]	καὶ Διονυσίῳ χορηγία πολλή· πλουσιώτατα	γὰρ	ἐπεδείκνυτο τῇ γυναικὶ τὴν παρασκευήν·
[5, 5]	οὐκ ἂν ἔσχε φωνήν. ὥσπερ	γὰρ	ἐπὶ τραύματι ἐρωτικῷ τῆς παλαιᾶς
[5, 8]	Στάτειρα ἡ ἐμὴ γυνή· οὐ	γάρ	ἐστι δίκαιον μέλλουσαν αὐτὴν κρίνεσθαι
[5, 5]	ἀνέθορε καὶ καλέσασα Πλαγγόνα (Διονύσιος	γὰρ	ἔφθη προεξαναστάς, ἵνα μελετήσῃ τὴν
[5, 6]	ἦν μηδὲ καλέσαι· τότε μὲν	γὰρ	ἐφοβοῦντο πάντες, ὡς κολασθησομένης τῆς
[5, 4]	ἦν σατραπικὸν Μιθριδάτῃ προσέθετο· καὶ	γὰρ	ἦν ἀνέκαθεν ἐκ Βάκτρων, εἰς
[5, 8]	μοιχός. ~Ἔτι δὲ λέγοντος (οὕτω	γὰρ	ἦν διατεταγμένον) προῆλθε Χαιρέας αὐτός.
[5, 8]	Διονυσίῳ, περὶ Καλλιρόης ἠπόρουν. μάλιστα	γὰρ	ἦν ἐκείνη τεθορυβημένη καὶ ἄναυδος
[5, 4]	εἰς δικαστήριον οὐδὲν εἰδυῖαν (εἰκὸς	γὰρ	ἦν καὶ ἀγανακτῆσαι τὴν γυναῖκα
[5, 8]	Μιθριδάτου κατηγορίας εἰκότως ἤκουσας, σατράπης	γὰρ	ἦν, τούτους δὲ ἰδιώτας πάντας
[5, 9]	ἡ Καλλιρόη τοῦτο ἤκουσεν, ἐπεθύμει	γὰρ	ἠρεμίας. ὡς οὖν κατεκλίθη, καὶ
[5, 8]	δίκαια περὶ τῆς γυναικός· προνοεῖσθαι	γάρ	με δεῖ τῆς θυγατρὸς Ἑρμοκράτους
[5, 10]	δευτέρας μᾶλλον φοβοῦμαι· οὐ δὴ	γὰρ	μείζων ὁ κίνδυνος, δύσελπιν δέ
[5, 6]	ὁμοίως σὺ πᾶσι τηρεῖς. εἰ	γὰρ	μέλλεις αὐτὸν ἀφιέναι, πολὺ βέλτιον
[5, 1]	ἑξῆς νῦν διηγήσομαι. Καλλιρόη μὲν	γὰρ	μέχρι Συρίας καὶ Κιλικίας κούφως
[5, 9]	ἢ καὶ τοῦτο πεπλάνημαι; τάχα	γὰρ	Μιθριδάτης διὰ τὴν δίκην εἴδωλον
[5, 8]	εἶναι τὴν κρίσιν· τῆς μὲν	γὰρ	Μιθριδάτου κατηγορίας εἰκότως ἤκουσας, σατράπης
[5, 2]	ἡμέραν ἡσύχασε παρ´ ἑαυτῷ· πάντες	γὰρ	οἱ σατράπαι σταθμοὺς ἔχουσιν ἀποδεδειγμένους·
[5, 2]	μὲν οὖν οὐδὲν ἀδικεῖς· οὐ	γὰρ	οἶδας ὅτι Χαιρέας ζῇ· πάντων
[5, 5]	εἶδες· πάσης ἀπολυθήσῃ φροντίδος· ὥσπερ	γὰρ	ὄναρ ἔδοξας, οὕτως καὶ ὕπαρ.
[5, 7]	ὡς κύριον ἠδίκηκα. πρῶτον μὲν	γὰρ	οὐ γενομένην, ἀλλ´ ὡς μέλλουσαν
[5, 6]	ἢ Μιθριδάτην ἠλέγχθαι μοιχόν. καὶ	γὰρ	οὐδὲ τοῦτο δύναται λέγειν, ὅτι
[5, 4]	πρὸς Καλλιρόην ὀνόματι Χαιρέου (ζῆν	γὰρ	οὐδέποτε Χαιρέαν προσεδόκα) Μιθριδάτης δὲ
[5, 6]	καὶ διὰ τὸν ποιήσαντα. Μιθριδάτης	γάρ,	οὐκ ἐχθρὸς ὢν ἀλλὰ ξένος
[5, 1]	Εὐφρᾶτα, μέλλω σε διαβαίνειν· φοβοῦμαι	γὰρ	οὐχ οὕτως τὸ μῆκος τῆς
[5, 7]	καὶ παραγράψασθαι τὴν δίκην· Διονύσιος	γὰρ	οὐχ ὑπὲρ γυναικὸς ἐγκαλεῖ κατὰ
[5, 4]	Διονύσιος, πλὴν οὐδένα ἔπειθεν· ἐπεθύμουν	γὰρ	πάντες Καλλιρόην ἰδεῖν. αἰδουμένου δὲ
[5, 9]	βασιλίδα, μηδὲν αὐτῇ προειπόντες· ὅταν	γὰρ	πέμψῃ βασιλεύς, οὐκ ἀπαγγέλλεται. θεασαμένη
[5, 6]	καὶ τοὺς πάντων γάμους· οὐ	γὰρ	περιεῖδες ἄνδρα ἰδιώτην ἐπιβουλευθέντα ὑπὸ
[5, 9]	Στάτειρα εἶπεν ἀφῶμεν αὐτήν· διάκειται	γὰρ	πονήρως· ἔχομεν δὲ τέσσαρας ἡμέρας
[5, 6]	ἐπιβουλῆς, ὡς ᾤετο, πιθανωτάτην· τὸν	γὰρ	πρότερον αὐτῆς ἄνδρα Χαιρέαν ὑπεκρίνατο
[5, 10]	μὲν εὐτυχοίης, ὦ γύναι· γυναῖκα	γάρ	σε καλῶ, κἂν ἕτερον φιλῇς.
[5, 10]	γεγονέναι, νῦν δὲ ἀκαίρως· ἔχω	γάρ	σε μητρὸς κληρονομίαν καὶ ἔρωτος
[5, 2]	μοιχείας ἀπόδειξιν ἔχειν ὑπολαμβάνει· πέπεισται	γὰρ	σὲ τεθνάναι, καὶ πεπείσθω μέχρι
[5, 2]	σοι θελήσας Καλλιρόην ἐγκαλοῦμαι· τὴν	γὰρ	σὴν ἐπιστολήν, ἣν ἔγραψας πρὸς
[5, 9]	ψόφος καὶ κραυγαὶ γυναικῶν· πᾶσαι	γὰρ	συνέτρεχον πρὸς τὴν βασιλίδα, νομίζουσαι
[5, 5]	ἔξω πλήρεις οἱ στενωποί· πάντες	γὰρ	συνέτρεχον τῷ μὲν δοκεῖν ἀκροαταὶ
[5, 9]	ἀνδρεῖον ἐκστῆσαι δυνατώτατον ὑπῆρχεν· ἐξεκάετο	γὰρ	σφοδρότερον ἢ ἐν Μιλήτῳ. ἀρχόμενος
[5, 9]	διὰ τὴν τιμὴν ἐγένετο· ἠγάλλετο	γὰρ	τῇ παρακαταθήκῃ. λαβομένη δὲ τῆς
[5, 9]	σφοδρότερον ἢ ἐν Μιλήτῳ. ἀρχόμενος	γὰρ	τῆς ἐπιθυμίας μόνου τοῦ κάλλους
[5, 5]	πρὸς τὴν δίκην ἐδυσχέραινε. τοῦτο	γὰρ"	φησὶ μόνον ἔλιπέ μου ταῖς
[5, 4]	οἱ φίλοι τὴν ἐπιστολήν· ἐκλήθη	γὰρ	ὡς ἀναγκαία. πῶς οὖν οὐκ
[5, 9]	δὲ καὶ ἀναπαύου νῦν, κέκμηκας	γάρ,	ὡς ὁρῶ, καὶ ἔτι τὴν
[5, 1]	ἀνάγκην τοῦ γάμου διὰ τὴν	γαστέρα	καὶ τὴν Θήρωνος ὁμολογίαν καὶ
[5, 5]	ἕκαστα διηγούμενος. οὐ μὴν ἀδακρυτί	γε	ἤκουεν ἡ Καλλιρόη, πρὸς τὸ
[5, 7]	ταύτην ἔσχηκα διαβολήν· εἰ δέ	γε	καὶ ἀκόλαστος καὶ ἀσελγὴς ἐτύγχανον,
[5, 8]	πάντες σκυθρωποί, μόνος δὲ Μιθριδάτης	γεγηθώς.	λαβὼν δὲ τὰ δῶρα καὶ
[5, 5]	τῆς Ἀσίας καὶ τῆς Εὐρώπης	γέγονα.	ποίοις ὀφθαλμοῖς ὄψομαι τὸν δικαστήν;
[5, 6]	δὲ τιμωρίας ἄξιον τὸ ἔργον	γέγονε	καὶ διὰ τὸν ποιήσαντα. Μιθριδάτης
[5, 2]	ἀπαντῶσι καὶ θεραπεύουσι σατράπαι. σοβαρωτέρα	γέγονεν	ἤδη, καὶ οὔπω βασιλεὺς ἑώρακεν
[5, 10]	πρότερον μὲν εὐτυχῶς δοκοῦν μοι	γεγονέναι,	νῦν δὲ ἀκαίρως· ἔχω γάρ
[5, 7]	προφέρεις ἐπιστολήν. ἐδυνάμην εἰπεῖν οὐ	γέγραφα·	χεῖρα ἐμὴν οὐκ ἔχεις· Καλλιρόην
[5, 2]	τὴν γυναῖκα, Διονύσιος ἐμέ φησι	γεγραφέναι	καὶ μοιχείας ἀπόδειξιν ἔχειν ὑπολαμβάνει·
[5, 3]	ἰδεῖν καὶ ὡς δυνατὸν ἐγγυτάτω	γενέσθαι.	ἐξέλαμψε δὲ τὸ Καλλιρόης πρόσωπον,
[5, 9]	ἐπράττετο μετὰ σπουδῆς, ὥστε πολυανθρωποτέραν	γενέσθαι	τὴν βασιλέως οἰκίαν. ἀλλὰ καὶ
[5, 10]	τοῦτο γὰρ ἐμοὶ καὶ ἀθανασίας	γενήσεται	μεῖζον· εἰπὲ δὲ προσκύψασα τῇ
[5, 7]	κατ´ ἐμοῦ ψευδεῖς διαβολάς, πιθανώτερος	γένηται	παρὰ σοὶ τῆς ἀληθείας. συνίημι
[5, 2]	μὴ καὶ τοῦτο ἐπαίτιον αὐτῷ	γένηται	πρὸς βασιλέως, ὅτι κατ´ ἴχνος
[5, 9]	ἐπειρᾶτο μὲν φέρειν τὰ συμβαίνοντα	γενναίως	διά τε φύσεως εὐστάθειαν καὶ
[5, 7]	ἠδίκηκα. πρῶτον μὲν γὰρ οὐ	γενομένην,	ἀλλ´ ὡς μέλλουσαν μοιχείαν ἐγκαλεῖ,
[5, 6]	οὐ παρθένον, ἀλλὰ ἀνδρὸς προτέρου	γενομένην,	Χαιρέου τοὔνομα, πάλαι τεθνεῶτος, οὗ
[5, 4]	θαυμαζόντων τὴν βασιλέως. σιωπῆς δὲ	γενομένης	ἔδει μὲν ἄρξασθαι τοῦ λόγου
[5, 8]	πατέρα τῆς γυναικὸς οὐκ ἄχρηστον	γενόμενον	τῇ βασιλέως οἰκίᾳ καὶ ὅτι
[5, 2]	ὁ Μιθριδάτης ἀπηλλάττετο, μόνος δὲ	γενόμενος	ἐκάλεσε Χαιρέαν καὶ ἔφη πρὸς
[5, 10]	ὡς εὐεργέτην ἀμφοῖν· μόνος δὲ	γενόμενος	ἧψε βρόχον, καὶ μέλλων ἐπ´
[5, 6]	ἡμῖν. Μιθριδάτης οὖν ἐν Μιλήτῳ	γενόμενος	καὶ θεασάμενός μου τὴν γυναῖκα
[5, 8]	κατέσχε δὲ Διονύσιος καὶ μέσος	γενόμενος	οὐκ εἴασεν ἀλλήλοις περιπλακῆναι. τίς
[5, 6]	δὲ ἐξ αὐτῆς καὶ πατήρ,	γήμας	οὐ παρθένον, ἀλλὰ ἀνδρὸς προτέρου
[5, 1]	τινι. ταῦτα ἅμα λέγουσα τὴν	γῆν	κατεφίλησεν, εἶτα ἐπιβᾶσα τῆς πορθμίδος
[5, 1]	ξένην μέν, πλὴν Ἑλληνικὴν ἐδίδους	γῆν,	ὅπου μεγάλην εἶχον παραμυθίαν, ὅτι
[5, 1]	μεγάλη, ἀφετήριον εἰς τὴν βασιλέως	γῆν	τὴν πολλήν, τότε ἤδη πόθος
[5, 2]	ἀλλά τι θεῖον, ὁποίαν ἐπὶ	γῆς	ἄλλην ἥλιος οὐχ ὁρᾷ· φύσει
[5, 3]	σέ, δέσποινα· εἶτα διεχέθησαν αἱ	γνῶμαι	καὶ τὰς ἐνδοξοτάτας ὠνόμαζον ἐπὶ
[5, 3]	πᾶσαι τὴν βασιλίδα καὶ τῆς	γνώμης	ἀπεθαύμασαν καὶ τὸ μὲν πρῶτον
[5, 10]	καὶ μάλιστα τὸ ἀπροσδόκητον. ~Ἐξαφθεὶς	γοῦν	ἀνεβόα πολλάκις ποῖος οὗτος ἐπ´
[5, 4]	προσεκύνησαν. ἔπειτα βασιλεὺς ἐκέλευσε τὸν	γραμματέα	τὰς ἐπιστολὰς ἀναγνῶναι, τήν τε
[5, 7]	πρᾶξιν οὐκ ἔχων εἰπεῖν ἀναγινώσκει	γραμμάτια	κενά. τὰς δὲ τιμωρίας οἱ
[5, 7]	δούλων. ἀναγνώτω σοι πρῶτον τὸ	γραμμάτιον	τῆς ἀπελευθερώσεως, εἶτα τότε γάμον
[5, 3]	ἐπειδὴ ἦν ἀδελφὴ Φαρνάκου τοῦ	γράψαντος	βασιλεῖ περὶ Διονυσίου. ἐξεχεῖτο δὲ
[5, 10]	ἤδη. σὺ μὲν εὐτυχοίης, ὦ	γύναι·	γυναῖκα γάρ σε καλῶ, κἂν
[5, 9]	χειρὸς αὐτῆς θάρρει" φησίν, ὦ	γύναι,	καὶ παῦσαι δακρύουσα· χρηστός ἐστι
[5, 10]	βασιλέως αἱρεῖσθαι σέ. ἀκούσομαί σου,	γύναι·	τάχα καὶ πιστεύσω. ἐνδοξότερόν με
[5, 8]	μὴ γὰρ ἀφῆκά μου τὴν	γυναῖκα;	ἀλλὰ ἔθαψας αὐτήν. δεῖξον γάμου
[5, 10]	σὺ μὲν εὐτυχοίης, ὦ γύναι·	γυναῖκα	γάρ σε καλῶ, κἂν ἕτερον
[5, 6]	γενόμενος καὶ θεασάμενός μου τὴν	γυναῖκα	διὰ τὸ τῆς ξενίας δίκαιον,
[5, 2]	ἐπιστολήν, ἣν ἔγραψας πρὸς τὴν	γυναῖκα,	Διονύσιος ἐμέ φησι γεγραφέναι καὶ
[5, 4]	ἀδικεῖσθαι παρὰ τοὺς νόμους εἰς	γυναῖκα	ἐπιβουλευθείς, καὶ ὃ μεῖζόν ἐστι,
[5, 7]	δὲ ὀνόματι τοῦ νεκροῦ τὴν	γυναῖκά	μου διέφθειρας. προκαλῇ με, Διονύσιε,
[5, 6]	σώματός τε καὶ ψυχῆς, τὴν	γυναῖκα·	ὃν ἐχρῆν, εἰ καί τις
[5, 4]	μοιχοῦ παράγειν εἰς ὄχλον ἀλλοτρίαν	γυναῖκα	οὐ θέλοντος ἀνδρός, οὔτε ἐγκαλοῦσαν
[5, 3]	τοιοῦτον. ~Ἧκον παρὰ Στάτειραν τὴν	γυναῖκα	τὴν βασιλέως τῶν ἐνδοξοτάτων Περσῶν
[5, 7]	ἀπελευθερώσεως, εἶτα τότε γάμον εἰπάτω.	γυναῖκα	τολμᾷς ὀνομάζειν, ἣν ἀπέδοτό σοι
[5, 2]	τοίνυν σωτηρίας ἐλπὶς διακλέψαι τὴν	γυναῖκα·	φυλαχθήσεται γάρ, ἂν δυνηθῇ λαθεῖν.
[5, 4]	γὰρ ἦν καὶ ἀγανακτῆσαι τὴν	γυναῖκα	ὡς ἐξηπατημένην) εἰς τὴν ὑστεραίαν
[5, 9]	ἀλλὰ καὶ βασιλεὺς πρὸς τὰς	γυναῖκας	εἰσῄει συνεχέστερον, ὡς δῆθεν πρὸς
[5, 9]	ἡ Στάτειρα καὶ πᾶσαν ἀφεῖσα	γυναικείαν	φιλονεικίαν εὐνουστέρα τῇ Καλλιρόῃ διὰ
[5, 3]	Ῥοδογούνη. λαβοῦσαι δὲ αὐτὴν αἱ	γυναῖκες	ἐκόσμουν, ἑκάστη τι παρ´ αὑτῆς
[5, 3]	βασιλέως τῶν ἐνδοξοτάτων Περσῶν αἱ	γυναῖκες	καί τις εἶπεν ἐξ αὐτῶν
[5, 2]	ὅτι κατ´ ἴχνος ἐπηκολούθει τῇ	γυναικί,	ἅμα δὲ καὶ σπεύδων προεπιδημῆσαι
[5, 4]	καὶ οὔτε μάρτυρι χρῶμαι τῇ	γυναικὶ	οὔτε συνηγόρῳ. τί οὖν ἀναγκαῖον
[5, 5]	ἀνὴρ καὶ πεπαιδευμένος, λόγους τῇ	γυναικὶ	προσήνεγκεν ὡς ἐν τοιούτοις πιθανωτάτους,
[5, 1]	πολλή· πλουσιώτατα γὰρ ἐπεδείκνυτο τῇ	γυναικὶ	τὴν παρασκευήν· βασιλικωτέραν δὲ τὴν
[5, 1]	Χαιρέου πλοῦν ἐπὶ ζήτησιν τῆς	γυναικὸς	ἅλωσίν τε αὐτοῦ καὶ πρᾶσιν
[5, 9]	οὐδενὸς ἐλάμβανε, φυλάττουσα τὸ σχῆμα	γυναικὸς	ἀτυχούσης, μελανείμων, ἀκόσμητος καθημένη. ταῦτα
[5, 3]	σοι τὴν αἰτίαν, ὅτι μετὰ	γυναικὸς	ἐβάδιζες. ἐγὼ δὲ νῦν μὲν
[5, 7]	δίκην· Διονύσιος γὰρ οὐχ ὑπὲρ	γυναικὸς	ἐγκαλεῖ κατὰ νόμους αὐτῷ γαμηθείσης,
[5, 10]	δίκης τὸ προοίμιον. ἄκριτος ἀφῄρημαι	γυναικὸς	καὶ περὶ τῆς ἐμῆς ἀγωνίζομαι
[5, 8]	χρὴ διαδικασίαν προθεῖναι περὶ τῆς	γυναικός.	καὶ τοῖς μὲν ἐδόκει μὴ
[5, 6]	τὴν σωφροσύνην καὶ φιλανδρίαν τῆς	γυναικὸς	λόγοις μὲν ἢ χρήμασι πεῖσαι
[5, 2]	μὲν ἐλύπει τὸ περιβόητον τῆς	γυναικὸς	(οὐ γὰρ εἶχεν ἀσφάλειαν) ἐπεὶ
[5, 7]	πρὸς ὑποψίαν τὸ κάλλος τῆς	γυναικός·	οὐδενὶ γὰρ ἄπιστον φαίνεται θελῆσαί
[5, 8]	καὶ διὰ τὸν πατέρα τῆς	γυναικὸς	οὐκ ἄχρηστον γενόμενον τῇ βασιλέως
[5, 8]	ἅπερ ἔχει δίκαια περὶ τῆς	γυναικός·	προνοεῖσθαι γάρ με δεῖ τῆς
[5, 1]	λόγων· Τύχη βάσκανε καὶ μιᾶς	γυναικὸς	προσφιλονεικοῦσα πολέμῳ, σύ με κατέκλεισας
[5, 1]	μὲν ἐγαμήθη Καλλιρόη Χαιρέᾳ, καλλίστη	γυναικῶν	ἀνδρὶ καλλίστῳ, πολιτευσαμένης Ἀφροδίτης τὸν
[5, 5]	ὅσῳ τὸ πρότερον τῶν ἄλλων	γυναικῶν.	εἰσῆλθεν οὖν εἰς τὸ δικαστήριον,
[5, 3]	ἡμῶν ἡ δόξα τῶν Περσίδων	γυναικῶν	καταλυθῆναι. φέρ´ οὖν σκεψώμεθα πῶς
[5, 9]	ἠκούετο ποδῶν ψόφος καὶ κραυγαὶ	γυναικῶν·	πᾶσαι γὰρ συνέτρεχον πρὸς τὴν
[5, 4]	τοιαύτην. οὐ μὴν οὐδ´ ἡ	γυναικωνῖτις	ἡ Περσῶν ἀμέριμνος ἦν, ἀλλὰ
[5, 2]	φύσει δέ ἐστι τὸ βάρβαρον	γυναιμανές,	ὥστε πᾶσα οἰκία καὶ πᾶς
[5, 3]	εἶπεν ἐξ αὐτῶν ὦ δέσποινα,	γύναιον	Ἑλληνικὸν ἐπιστρατεύεται ταῖς ἡμετέραις οἰκείαις,
[5, 3]	προεκρίθη Ῥοδογούνη, θυγάτηρ μὲν Ζωπύρου,	γυνὴ	δὲ Μεγαβύζου, μέγα τι χρῆμα
[5, 2]	πόλιν, ἀπαγγέλλουσα πᾶσιν ὅτι παραγίνεται	γυνή,	κάλλος οὐκ ἀνθρώπινον ἀλλά τι
[5, 1]	τοὺς βαρβάρους, ὅτι ἥδε ἡ	γυνὴ	μέγα δυνήσεται, καὶ διὰ τοῦτο
[5, 8]	Καλλιρόης ἐπιμελήσεται Στάτειρα ἡ ἐμὴ	γυνή·	οὐ γάρ ἐστι δίκαιον μέλλουσαν
[5, 4]	τῇ δίκῃ· ποῦ τοίνυν ἡ	γυνή,	περὶ ἧς ἡ κρίσις; ἔδοξας

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 29/11/2006