HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Chariton d'Aphrodise, Chéréas et Callirhoé, livre IV

Liste des contextes (ordre alphabétique inverse)


ο  =  51 formes différentes pour 150 occurrences

α   β   γ   δ   ε   ζ   η   θ   ι   κ   λ   μ   ν   ξ   ο   π   ρ   ς   τ   υ   φ   χ   ψ   ω   

Livre, Chap.
[4, 6]   μὲν τῆς ἡμέρας οὐδὲν ἐπεκύρωσεν  {ὁ}   βασιλεύς, ἀλλ´ ὑπερέθετο τὴν σκέψιν·
[4, 6]   λαθεῖν. Ταύτην τὴν ἐπιστολὴν κομισθεῖσαν  {ὁ}   βασιλεὺς ἀνέγνω τοῖς φίλοις καὶ
[4, 2]   κοινῆς ἁλύσεως πρὸς Μιθριδάτην ἤγαγεν.     δ´ ἐν παραδείσῳ τινὶ κατέκειτο
[4, 2]   ἐστι καὶ πόθεν ἄγουσιν αὐτήν.     δὲ ἄθλιος ἐν ἀμηχανίᾳ γενόμενος
[4, 2]   διατί μέλλων ἀποθνήσκειν ἐμνημόνευσας αὐτῆς;     δὲ ἀπεκρίνατο μακρὸς μῦθος,
[4, 1]   τριήρη, Χαιρέᾳ δὲ βοηθοῦσαν ἑαυτήν.     δὲ Διονύσιος ἐλυπεῖτο μὲν ὁρῶν
[4, 4]   μηδὲ Καλλιρόην ἐμμένειν ἰδοῦσαν αὐτόν·     δὲ Μιθριδάτης ἐμοῦ μὲν ἕνεκα"
[4, 2]   συμφοραῖς, ὀψὲ μεταμανθάνοντες τὴν ἐλευθερίαν·     δὲ Μιθριδάτης σατράπης ἐπανῆλθεν
[4, 2]   καὶ κοινωνὸν ὑμῖν τῶν ἀδικημάτων.     δὲ Πολύχαρμος ἔξαρνος ἦν εἰδέναι,
[4, 2]   πρὸς ἡμέραν. πείθεται καὶ δίδωσιν.     δὲ Πολύχαρμος, οἷα δὴ νεανίας
[4, 5]   Διονυσίῳ, καὶ τὰς ἐπιστολὰς ἐπεδείκνυσαν.     δὲ στρατηγὸς τὰ μὲν γράμματα
[4, 6]   μάλιστα δὲ αὕτη. καὶ γὰρ     Διονύσιός ἐστι δυνατώτατος Ἰώνων καὶ
[4, 6]   ἐπὶ θάλατταν. ἐπὶ τοῦτον ἦλθεν     Διονύσιος, ἦν γὰρ αὐτῷ φίλος,
[4, 1]   σατράπαι κατὰ καιρὸν ἐπιδημοῦντες, Μιθριδάτης     ἐν Καρίᾳ καὶ Φαρνάκης δὲ
[4, 2]   τὰ δεσμά, καὶ τούτων μᾶλλον     ἔρως. ἀποθανεῖν δὲ βουλόμενον αὐτὸν
[4, 7]   πεπαιδευμένος ἐνεθυμεῖτο ὅτι φιλόκαινός ἐστιν     Ἔρως· διὰ τοῦτο καὶ τόξα
[4, 7]   στόλον τοῦτον ἐκ Καρίας ἔστελλεν     Ἔρως, ἐξ Ἰωνίας δὲ ἐνδοξότερον
[4, 4]   φύσιν τοῦ Ἔρωτος, ὅτι οὗτος     θεὸς ἀπάταις χαίρει καὶ δόλοις;
[4, 2]   αἱ ὀργαὶ τῶν ἀκουόντων καὶ     θυμὸς εἰς ἔλεον μετέπεσε, Μιθριδάτης
[4, 6]   τε καὶ σεαυτῷ. Μιθριδάτης γάρ,     κάκιστος ἀνθρώπων, καὶ σοὶ φθονῶν,
[4, 1]   τι καὶ παῖδες. Μιθριδάτης δέ,     Καρίας ὕπαρχος, ἀχανὴς κατέπεσεν, ὥσπερ
[4, 5]   κατεμήνυσαν τὴν ἀλήθειαν ὅτι Μιθριδάτης     Καρίας ὕπαρχος δῶρα πεπόμφει Διονυσίῳ,
[4, 6]   ἀπωδύρατο πρός με ὅτι Μιθριδάτης     Καρίας ὕπαρχος ξένος αὐτῷ γενόμενος
[4, 2]   τοῦ μεγάλου τολμήματος, καὶ οὗτος     κατάρατος ἄνθρωπος ἐπίσταται γυναῖκα μιαρὰν
[4, 3]   ἡμῖν ἐμήνυσε δημοσίᾳ βασανιζόμενος Θήρων     λῃστής. ἔπεμψεν οὖν πόλις
[4, 1]   πολίταις ἀκλεᾶ τὴν φιλοτιμίαν ἕξεις.     λόγος ἤρεσε Καλλιρόῃ, καὶ τότε
[4, 1]   ἐν Καρίᾳ καὶ Φαρνάκης δὲ     Λυδίας. μὲν οὖν πρόφασις
[4, 6]   ἐπενόησε τοιαύτην. ἐπεδήμει κατὰ καιρὸν     Λυδίας καὶ Ἰωνίας ὕπαρχος Φαρνάκης,
[4, 3]   δεσμῶται, Συρακόσιοι γένος ἐσμέν. ἀλλ´     μὲν ἕτερος νεανίσκος πρῶτος Σικελίας
[4, 5]   ἐκ Πριήνης εἰς Μίλητον ἀπαγαγεῖν.     μὲν οὖν ἀπῄει καὶ ἔπραττε
[4, 3]   φεῖσαι, κατάβηθι, μὴ τρώσῃς, ἄφες.     μὲν οὖν δήμιος ἐπέσχε τὴν
[4, 3]   ἐπὶ τὸν σταυρὸν ἠγόμεθα πάντες.     μὲν οὖν φίλος οὐδὲ ἀποθνήσκων
[4, 4]   δ´ ὑστεραίας προτεθείσης τῆς γνώμης     μὲν Χαιρέας εὐθὺς ἠξίου βαδίζειν
[4, 3]   τὴν ἐμήν; οὐκέτι σὴν" εἶπεν     Μιθριδάτης, ἀλλὰ Διονυσίου τοῦ Μιλησίου
[4, 2]   Ἑρμοκράτους τοῦ στρατηγοῦ. ταῦτα ἀκούσας     Μιθριδάτης ἐρυθήματος ἐνεπλήσθη καὶ ἵδρου
[4, 2]   παρόντας. ὀψὲ δὲ καὶ μόλις     Μιθριδάτης συναγαγὼν ἑαυτὸν τί δὲ
[4, 2]   συμπράξασαν τῷ φόνῳ. ἀκούσας οὖν     Μιθριδάτης συνήγαγε τὰς ὀφρῦς καὶ
[4, 6]   Φαρνάκης ἰδίῳ δεσπότῃ χαίρειν. Διονύσιος     Μιλήσιος δοῦλός ἐστι σὸς ἐκ
[4, 2]   αὐτῆς; δὲ ἀπεκρίνατο μακρὸς     μῦθος, δέσποτα, καὶ πρὸς
[4, 2]   αἰτία. τοῦτον δὴ τὸν λόγον     οἰκονόμος ἀκούσας ἔδοξεν εἶναί τινα
[4, 2]   ξύλῳ πάντες, μεθ´ ἡμέραν δὲ     οἰκονόμος ἐμήνυσε τῷ δεσπότῃ τὸ
[4, 3]   Χαιρέαν λέγεις; τὸν φίλον" εἶπεν     Πολύχαρμος· ἀλλὰ δέομαί σου, δέσποτα,
[4, 2]   σοι τῶν κακῶν. Καλλιρόην" εἶπεν     Πολύχαρμος. ἔπληξε τοὔνομα Μιθριδάτην, καὶ
[4, 3]   τίς φίλος. ~Ἤρξατο οὖν     Πολύχαρμος λέγειν ἡμεῖς, οἱ δύο
[4, 2]   τὴν ἐλευθερίαν· δὲ Μιθριδάτης     σατράπης ἐπανῆλθεν εἰς Καρίαν οὐ
[4, 4]   καὶ φιλήματα. ἐγὼ Χαιρέας εἰμὶ     σὸς ἐκεῖνος ὃν εἶδες παρθένος
[4, 5]   ἧκεν οὖν εἰς τὸ πανδοχεῖον     στρατηγὸς καὶ διερευνώμενος εὗρε χρυσίον
[4, 2]   ποτὲ Καλλιρόην ὄψεται. Πολύχαρμος οὖν,     συναλοὺς αὐτῷ φίλος, βλέπων Χαιρέαν
[4, 7]   τὴν αἰτίαν τῆς διαβολῆς, ὑποστρέψας     Ὑγῖνος ἐδήλωσε τὰ πεπραγμένα περὶ
[4, 2]   διήγησαι περὶ Καλλιρόης καὶ τίς     φίλος. ~Ἤρξατο οὖν Πολύχαρμος
[4, 2]   μή, ἐὰν βραδύνω, φθάσῃ με     φίλος· θέλω δὲ αὐτῷ καὶ
[4, 3]   τέκνον ἐστὶν αὐτοῖς. οὐκ ἐκαρτέρησεν     Χαιρέας ἀκούσας, ἀλλὰ τοῖς γόνασι
[4, 3]   τοιαύτης γυναικὸς ἀφῃρέθης. ἐκπλαγεὶς οὖν     Χαιρέας ἀνέκραγε ποῦ γὰρ σὺ
[4, 4]   οὖν ἄλλους πολίτας οὐκ οἶδ´     τι γεγόνασιν, ἐμὲ δὲ καὶ
[4, 1]   θάπτε με, ὅττι τάχιστα πύλας  Ἀΐδαο   περήσω. καὶ γὰρ εἰ μὴ
[4, 6]   καλεῖν ἐπὶ τὴν δίκην αὐτόν·  ἄλλο   δὲ πάθος παρῄνει μεταπέμπεσθαι καὶ
[4, 3]   σταυροῦ. πόρρωθεν οὖν ἐκεκράγεσαν ἄλλος  ἄλλο   τι φεῖσαι, κατάβηθι, μὴ τρώσῃς,
[4, 4]   μνημονεύσειας, οὐδὲν ἔπαθον· εἰ δὲ  ἄλλο   τι φρονεῖς, θανάτου μοι δώσεις
[4, 4]   σόν· ἐπράθην γὰρ εἰς Καρίαν  ὑπὸ   βαρβάρων, οἵτινες ἐνέπρησαν τριήρη τὴν
[4, 6]   καὶ μέγιστος εἶναι ἐδόκει τῶν  ὑπὸ   βασιλέως καταπεμπομένων ἐπὶ θάλατταν. ἐπὶ
[4, 2]   τε καὶ δριμύ. τηκόμενος δὲ  ὑπὸ   τοῦ Καλλιρόης ἔρωτος πάντως ἂν
[4, 7]   περὶ τοὺς οἰκέτας. προδοθεὶς οὖν  ὑπὸ   τῶν γραμμάτων ἐβουλεύετο μὴ βαδίζειν
[4, 1]   γύναι" φησίν, εἰς ἄστυ, κἀκεῖ  πρὸ   τῆς πόλεως ὑψηλὸν καὶ ἀρίδηλον
[4, 4]   τε καὶ Διονυσίου αὐτὸς ἀκονιτὶ  τὸ   ἆθλον Καλλιρόην ἀποίσεται. τῆς δ´
[4, 5]   ὅτι πέμπει ταῦτα Διονυσίῳ, πρὸς  τὸ   ἀνύποπτον. κελεύει δὲ τὸν Ὑγῖνον,
[4, 7]   Ἀσίας ὅλης. διεφύλαττε δὲ ὅμως  τὸ   ἀπόρρητον μέχρι τέλους, καὶ τὴν
[4, 1]   ἀφανεῖς τάφοις κοσμεῖν. Ἔπεισε ταχέως,  τὸ   γὰρ πρὸς ἡδονὴν εἶχεν
[4, 2]   ἄλλων δεσμωτῶν ῥᾳθυμίαν ἡμῖν καταλογίζῃ·  τὸ   δὲ ἴδιον μέτρον αὐτοὶ ἀποδώσομεν
[4, 6]   ὀλίγα προσκρούσματα διὰ τὴν γειτνίασιν)  τὸ   δὲ πλέον διὰ τὸν ἔρωτα·
[4, 1]   ἀφθόνοις ἀναλώμασι καὶ πολυχειρίᾳ ταχέως  τὸ   ἔργον ἠνύσθη, τότε ἤδη καὶ
[4, 2]   καταστῇ ποτε εἰς ἀνάγκην ὑβρίσαι  τὸ   ἥδιστον ὄνομα· τῶν δὲ φίλων
[4, 7]   ἐπιφανέστερον γὰρ καὶ βασιλικώτερον ἦν  τὸ   κάλλος. προέτρεχε γὰρ τῆς γυναικὸς
[4, 6]   Διονύσιός ἐστι δυνατώτατος Ἰώνων καὶ  τὸ   κάλλος τῆς γυναικὸς περιβόητον, ὥστε
[4, 7]   ἤκουσε Μιθριδάτης τὸ πρόσταγμα  τὸ   καλοῦν ἐπὶ τὴν δίκην· ἀποκλαύσας
[4, 7]   Καλλιρόη παραγίνεται, τὸ περιβόητον ὄνομα,  τὸ   μέγα τῆς φύσεως κατόρθωμα, Ἀρτέμιδι
[4, 7]   δειλότερον αὐτὸν ἐποίει τῆς εὐτυχίας  τὸ   μέγεθος· οἷα γὰρ πεπαιδευμένος ἐνεθυμεῖτο
[4, 1]   τῷ ἐν Συρακούσαις, τὸ σχῆμα,  τὸ   μέγεθος, τὴν πολυτέλειαν, καὶ οὗτος
[4, 5]   ὡς δῆθεν βουλόμενος ἠρεμίας μετασχεῖν.  τὸ   μὲν οὖν συμπόσιον σκυθρωπῶς διελύθη
[4, 1]   δὲ εἰς ἐκείνην οὐ μόνον  τὸ   Μιλησίων πλῆθος ἀλλὰ καὶ τῆς
[4, 5]   δὲ πάντως. ἧκεν οὖν εἰς  τὸ   πανδοχεῖον στρατηγὸς καὶ διερευνώμενος
[4, 7]   πᾶσιν ἀνθρώποις ὅτι Καλλιρόη παραγίνεται,  τὸ   περιβόητον ὄνομα, τὸ μέγα τῆς
[4, 1]   καὶ τοὺς νεκρούς. θρῆνον ἐξέρρηξε  τὸ   πλῆθος καὶ πάντες οὐχ ὅτι
[4, 7]   τοῦτο λυπηρότερον ἤκουσε Μιθριδάτης  τὸ   πρόσταγμα τὸ καλοῦν ἐπὶ τὴν
[4, 2]   οἰκονόμος ἐμήνυσε τῷ δεσπότῃ  τὸ   συμβάν, κἀκεῖνος οὐδὲ ἰδὼν αὐτοὺς
[4, 3]   κλάειν ἤρξαντο πάντες καὶ μετέβαλε  τὸ   συμπόσιον εἰς σκυθρωπὴν ὑπόθεσιν. μόνος
[4, 5]   ἐπιφανεστάτους τῶν πολιτῶν καὶ λαμπρὸν  τὸ   συμπόσιον ἦν, ἤδη δέ που
[4, 3]   μακροτέρας. ἐπὶ τούτοις ἀναστὰς διέλυσε  τὸ   συμπόσιον καὶ αὐτὸς μὲν ἀνεπαύετο
[4, 3]   πολυτελεῖς· αὐτὸς δὲ γνωρίμους ἐς  {τὸ}   συμπόσιον παρεκάλει καὶ ἔθυε Χαιρέου
[4, 1]   τῷ ἰδίῳ τῷ ἐν Συρακούσαις,  τὸ   σχῆμα, τὸ μέγεθος, τὴν πολυτέλειαν,
[4, 1]   περήσω. καὶ γὰρ εἰ μὴ  τὸ   σῶμα εὕρηται τοῦ δυστυχοῦς, ἀλλὰ
[4, 2]   Καρίᾳ δεδεμένος εἰργάζετο. σκάπτων δὲ  τὸ   σῶμα ταχέως ἐξετρυχώθη· πολλὰ γὰρ
[4, 5]   δὲ οὐχ ὅμοιον τῇ γνώμῃ  τὸ   τέλος ἐβράβευσεν, ἀλλὰ μειζόνων πραγμάτων
[4, 6]   ὑπεδύετο αὐτὸν μισοπονηρία μὲν διὰ  τὸ   τῆς βασιλείας εὐπρεπές, εὐλάβεια δὲ
[4, 7]   Ἀφροδίτῃ. ἐνδοξοτέραν αὐτὴν ἐποίει καὶ  τὸ   τῆς δίκης διήγημα. πόλεις ἀπήντων
[4, 2]   ἀποθνήσκειν ἐμνημόνευσας αὐτῆς; δὲ  ἀπεκρίνατο   μακρὸς μῦθος, δέσποτα,
[4, 4]   μεστὴ πάντας κατελάμβανε καὶ οὐδεὶς  ἐδύνατο   καθεύδειν· Χαιρέας μὲν γὰρ ὠργίζετο,
[4, 4]   γενόμενος ἤθελε γράφειν, ἀλλ´ οὐκ  ἠδύνατο,   δακρύων ἐπιρρεόντων καὶ τῆς χειρὸς
[4, 3]   Καλλιρόης καὶ τίς φίλος.  ~Ἤρξατο   οὖν Πολύχαρμος λέγειν ἡμεῖς,
[4, 1]   ἐπί τινος ὑψηλῆς ἠϊόνος οἰκοδομεῖν  ἤρξατο   τάφον, πάντα ὅμοιον τῷ ἰδίῳ
[4, 4]   δὲ τὰς ἑαυτοῦ συμφορὰς μόλις  ἤρξατο   τοιαύτης ἐπιστολῆς· Καλλιρόῃ Χαιρέας· ζῶ,
[4, 5]   δὲ τὰς σφραγῖδας κελεύσας ἐντυγχάνειν  ἐπειρᾶτο   τοῖς γράμμασιν. εἶδεν οὖν Καλλιρόῃ
[4, 6]   εἰς τὸν σὸν οἶκον. οὗτος  ἀπωδύρατο   πρός με ὅτι Μιθριδάτης
[4, 2]   ἐκείνης καὶ τὸν οἰκέτην ἀηδῶς  ἐθεάσατο.   τί γάρ μοι" φησὶ παρενοχλεῖς;
[4, 4]   ὅτι μοι τὸν σὸν γάμον  διηγήσατο·   θάνατον μὲν γὰρ ἄνθρωπος ὢν
[4, 1]   τότε ἤδη καὶ τὴν ἐκκομιδὴν  ἐμιμήσατο   τὴν ἐπ´ αὐτῷ. προηγγέλλετο μὲν
[4, 6]   γὰρ αὐτῷ φίλος, καὶ ἰδιολογίαν  ᾐτήσατο   μόνος. ἱκετεύω σε" φησίν,
[4, 6]   τὸν ἔρωτα· καὶ γὰρ αὐτὸς  ἐκάετο   τῆς Καλλιρόης καὶ δι´ αὐτὴν
[4, 5]   ἤδη δέ που καὶ αὐλὸς  ἐφθέγγετο   καὶ δι´ ᾠδῆς ἠκούετο μέλος.
[4, 2]   τὰς δύο μοίρας αὐτὸς σχεδὸν  εἰργάζετο   μόνος, πλεονεκτῶν ἐν τοῖς πόνοις
[4, 2]   Χαιρέας δὲ ἐν Καρίᾳ δεδεμένος  εἰργάζετο.   σκάπτων δὲ τὸ σῶμα ταχέως
[4, 4]   ἐδύνατο καθεύδειν· Χαιρέας μὲν γὰρ  ὠργίζετο,   Πολύχαρμος δὲ παρεμυθεῖτο, Μιθριδάτης δὲ
[4, 6]   οὐδὲν ἐπεκύρωσεν {ὁ} βασιλεύς, ἀλλ´  ὑπερέθετο   τὴν σκέψιν· νυκτὸς δὲ ἐπελθούσης
[4, 1]   ἐκκομιδὴν ἐμιμήσατο τὴν ἐπ´ αὐτῷ.  προηγγέλλετο   μὲν γὰρ ἡμέρα ῥητή, συνῆλθε
[4, 1]   ὑπὲρ τὴν Λευκώλενον καὶ Καλλίσφυρον  ἐφαίνετο   τὰς Ὁμήρου. οὐδεὶς μὲν οὖν
[4, 2]   κεκοινωνηκέναι. μάστιγες ᾐτοῦντο καὶ πῦρ  ἐπεφέρετο   καὶ βασανιστηρίων ἦν παρασκευή, καί
[4, 3]   κατέβαινε τοῦ σταυροῦ· χαίρων γὰρ  ἀπηλλάσσετο   βίου πονηροῦ καὶ ἔρωτος ἀτυχοῦς.
[4, 3]   τὸ συμπόσιον καὶ αὐτὸς μὲν  ἀνεπαύετο   καθάπερ ἦν ἔθος αὐτῷ, τοῖς
[4, 6]   τὴν σκέψιν· νυκτὸς δὲ ἐπελθούσης  ὑπεδύετο   αὐτὸν μισοπονηρία μὲν διὰ τὸ
[4, 6]   φίλοις καὶ τί χρὴ πράττειν  ἐβουλεύετο.   γνῶμαι δὲ ἐρρήθησαν διάφοροι· τοῖς
[4, 7]   προδοθεὶς οὖν ὑπὸ τῶν γραμμάτων  ἐβουλεύετο   μὴ βαδίζειν ἄνω, δεδοικὼς τὰς
[4, 5]   αὐλὸς ἐφθέγγετο καὶ δι´ ᾠδῆς  ἠκούετο   μέλος. μεταξὺ δὲ ἐπέδωκέ τις
[4, 6]   Ἰωνίας εἶναι· καὶ τοῦτο μόνον  ἐμέμφετο   βασιλεὺς Φαρνάκην, ὅτι οὐ προσέγραψεν
[4, 6]   ἑστιάσεις Διονύσιον μετὰ τῆς γυναικός.  ὑπέσχετο   οὖν βοηθήσειν αὐτῷ κατὰ τὸν
[4, 1]   ἠλέουν, ἀλλ´ ὅτι τοιαύτης γυναικὸς  ἀφῄρητο.   ~Καλλιρόη μὲν οὖν ἐν Μιλήτῳ
[4, 5]   δῶρα πολυτελῆ καὶ χρυσίον συχνόν·  εἴρητο   δὲ πρὸς τοὺς ἄλλους οἰκέτας
[4, 5]   εἶτ´ ἐπειδὰν μάθῃ πῶς ἂν  χρήσαιτο   τοῖς πράγμασι, τότε τοὺς ἐκ
[4, 6]   τούτοις ἀνεγίνωσκε τὰς ἐπιστολὰς καὶ  διηγεῖτο   τὴν τέχνην. ἀσμένως ἤκουσε Φαρνάκης
[4, 4]   μὲν γὰρ ὠργίζετο, Πολύχαρμος δὲ  παρεμυθεῖτο,   Μιθριδάτης δὲ ἔχαιρεν ἐλπίζων ὅτι
[4, 6]   Χαιρέου. ~Μεθ´ ἡμέραν οὖν τήρησιν  ἐποιεῖτο   τῆς γυναικὸς ἀκριβεστέραν, ἵνα μή
[4, 2]   δ´ ἐν παραδείσῳ τινὶ  κατέκειτο   μόνος ἀλύων καὶ Καλλιρόην ἀναπλάττων
[4, 7]   τὸ μέγεθος· οἷα γὰρ πεπαιδευμένος  ἐνεθυμεῖτο   ὅτι φιλόκαινός ἐστιν Ἔρως·
[4, 7]   περὶ τῶν ἐν Ἰωνίᾳ πραγμάτων.  ἐλυπεῖτο   δὲ Καλλιρόη, μακρὰν στελλομένη θαλάσσης
[4, 7]   γυνὴ κρείττων. μακαριζόμενος δὲ Διονύσιος  ἐλυπεῖτο,   καὶ δειλότερον αὐτὸν ἐποίει τῆς
[4, 1]   βοηθοῦσαν ἑαυτήν. δὲ Διονύσιος  ἐλυπεῖτο   μὲν ὁρῶν τρυχομένην τὴν γυναῖκα,
[4, 3]   γέγονας δὲ καὶ μήτηρ. κλάειν  ἤρξαντο   πάντες καὶ μετέβαλε τὸ συμπόσιον
[4, 3]   ἀγνοοῦμεν, διαρρήξαντες τὰ δεσμὰ φόνον  εἰργάσαντο   καὶ σοῦ κελεύσαντος τὴν ἐπὶ
[4, 1]   τελευταῖα τῆς πομπῆς; ἐπεὶ γὰρ  ἐγένοντο   τοῦ τάφου πλησίον, οἱ μὲν
[4, 2]   ὅλως τῆς πράξεως κεκοινωνηκέναι. μάστιγες  ᾐτοῦντο   καὶ πῦρ ἐπεφέρετο καὶ βασανιστηρίων
[4, 5]   Χαιρέας· ζῶ. Τοῦ δ´ αὐτοῦ  λύτο   γούνατα καὶ φίλον ἦτορ, εἶτα
[4, 3]   ζῶσαν εὑρόντες εἰς Ἰωνίαν ἐπώλησαν.  τοῦτο   γὰρ ἡμῖν ἐμήνυσε δημοσίᾳ βασανιζόμενος
[4, 5]   μὲν οὖν Χαιρέαν οὐκ ἐπίστευε  (τοῦτο   γὰρ οὐδὲ ὅλως ἤθελε) σκῆψιν
[4, 4]   γυναικὸς πεῖραν ἐλάβομεν. ἀλλὰ ἐζηλοτύπησα.  τοῦτο   ἴδιόν ἐστι φιλοῦντος. δέδωκά σοι
[4, 7]   φιλόκαινός ἐστιν Ἔρως· διὰ  τοῦτο   καὶ τόξα καὶ πῦρ ποιηταί
[4, 7]   ἐξώρμηκε Μιλήτου καὶ Καλλιρόην ἐπάγεται.  τοῦτο   λυπηρότερον ἤκουσε Μιθριδάτης τὸ
[4, 4]   δεσπότου. πάντα δὲ Μιθριδάτης εὐεργετήσας  τοῦτό   με λελύπηκεν ἀντὶ πάντων, ὅτι
[4, 6]   ἐπὶ τῆς Ἰωνίας εἶναι· καὶ  τοῦτο   μόνον ἐμέμφετο βασιλεὺς Φαρνάκην, ὅτι
[4, 3]   Πολύχαρμος λέγειν ἡμεῖς, οἱ  δύο   δεσμῶται, Συρακόσιοι γένος ἐσμέν. ἀλλ´
[4, 2]   δουλεύων Ἔρωτι, χαλεπῷ τυράννῳ, τὰς  δύο   μοίρας αὐτὸς σχεδὸν εἰργάζετο μόνος,
[4, 1]   σχεδὸν ὅλης. παρῆσαν δὲ καὶ  δύο   σατράπαι κατὰ καιρὸν ἐπιδημοῦντες, Μιθριδάτης
[4, 7]   τοσούτῳ δὲ σὺ μὴ προδῷς  δύο   τὰ κάλλιστα, ἔρωτα καὶ ἀρχήν.




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Bibliotheca Classica Selecta (BCS)

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 5/10/2006