Livre, Chap. |
[4, 1] |
μεγαλοψυχίαν
ἔφη
πρὸς
αὐτὴν
ἀνάστηθι,
|
ὦ |
γύναι,
καὶ
τάφον
κατασκεύασον
τῷ |
[4, 1] |
τριβὴν
ἐγγενέσθαι
τῇ
φροντίδι
βαδίζωμεν,
|
ὦ |
γύναι"
φησίν,
εἰς
ἄστυ,
κἀκεῖ
|
[4, 6] |
ᾐτήσατο
μόνος.
ἱκετεύω
σε"
φησίν,
|
ὦ |
δέσποτα,
βοήθησον
ἐμοί
τε
καὶ
|
[4, 2] |
δὲ
ἀπεκρίνατο
μακρὸς
ὁ
μῦθος,
|
ὦ |
δέσποτα,
καὶ
πρὸς
οὐδὲν
ἔτι |
[4, 2] |
μοι"
φησὶ
παρενοχλεῖς;
ἀναγκαῖον"
εἶπεν,
|
ὦ |
δέσποτα·
τὴν
γὰρ
πηγὴν
ἀνεύρηκα |
[4, 3] |
Μιθριδάτου
προσπεσὼν
ἱκετεύω
σε,
πάλιν,
|
ὦ |
δέσποτα,
τὸν
σταυρόν
μοι
ἀπόδος. |
[4, 2] |
σταυρὸν
βαστάζων
διὰ
σὲ"
φησίν,
|
ὦ |
Καλλιρόη,
ταῦτα
πάσχομεν.
σὺ
πάντων |
[4, 1] |
τῆς
κλίνης
κατεσκόπει
χωρίον,
ἐν
|
ᾧ |
ποιήσει
τὸν
τάφον.
ἤρεσε
δὲ |
[4, 5] |
καὶ
αὐλὸς
ἐφθέγγετο
καὶ
δι´
|
ᾠδῆς
|
ἠκούετο
μέλος.
μεταξὺ
δὲ
ἐπέδωκέ |
[4, 7] |
τέλους,
καὶ
τὴν
αἰτίαν
οὐχ
|
ὡμολόγει |
πρὸς
τὴν
γυναῖκα,
ἀλλ´
ἡ |
[4, 2] |
τοὔνομα
τῆς
γυναικός,
ἣν
αἰτίαν
|
ὡμολόγησας |
εἶναί
σοι
τῶν
κακῶν.
Καλλιρόην" |
[4, 2] |
ὁποίαν
εἶδε
πενθοῦσαν·
ὅλος
δὲ
|
ὢν |
ἐπὶ
τῆς
ἐννοίας
ἐκείνης
καὶ |
[4, 4] |
διηγήσατο·
θάνατον
μὲν
γὰρ
ἄνθρωπος
|
ὢν |
προσεδόκων,
τὸν
δὲ
σὸν
γάμον |
[4, 4] |
ἐδύνατο
καθεύδειν·
Χαιρέας
μὲν
γὰρ
|
ὠργίζετο, |
Πολύχαρμος
δὲ
παρεμυθεῖτο,
Μιθριδάτης
δὲ |
[4, 6] |
γὰρ
ἔχειν
τὸν
Μιθριδάτην
καταφρονήσεως.
|
ὥρμησεν |
οὖν
καλεῖν
ἐπὶ
τὴν
δίκην |
[4, 5] |
τοῦ
προεστηκότος
ἔρημοι
πρὸς
ἀσωτίαν
|
ὥρμων, |
ἔχοντες
χρυσίον
ἄφθονον.
ἐν
πόλει |
[4, 1] |
κάλλους,
ἀλλ´
οἱ
μὲν
ἀπεστράφησαν,
|
ὡς |
ἀκτῖνος
ἡλιακῆς
ἐμπεσούσης,
οἱ
δὲ |
[4, 7] |
οὖν
Διονύσιον
ἐφόβει,
πάντας
ἔβλεπεν
|
ὡς |
ἀντεραστάς,
οὐ
τὸν
ἀντίδικον
μόνον, |
[4, 5] |
μετενεγκεῖν
αὐτὸν
εἰς
ἕτερον
οἰκίσκον,
|
ὡς |
δῆθεν
βουλόμενος
ἠρεμίας
μετασχεῖν.
τὸ |
[4, 7] |
πρὸς
ἀπόστασιν
ἧκέ
τις
ἀγγέλλων
|
ὡς |
Διονύσιος
ἐξώρμηκε
Μιλήτου
καὶ
Καλλιρόην
|
[4, 3] |
ἔχαιρεν,
ἐλπίδα
τινὰ
λαμβάνων
ἐρωτικήν,
|
ὡς |
δυνάμενος
ἤδη
καὶ
λέγειν
καὶ |
[4, 1] |
τὴν
πολυτέλειαν,
καὶ
οὗτος
δὴ
|
ὡς |
ἐκεῖνος
ζῶντος.
ἐπεὶ
δὲ
ἀφθόνοις |
[4, 5] |
αὐτοῦ
καταλιπεῖν,
μόνον
δὲ
αὐτόν,
|
ὡς |
Ἴωνα
(καὶ
γὰρ
ἡλλήνιζε
τὴν |
[4, 1] |
ὑψηλὸν
καὶ
ἀρίδηλον
κατασκευάσωμεν
τάφον,
|
ὥς |
κεν
τηλεφανὴς
ἐκ
ποντόφιν
ἀνδράσιν |
[4, 1] |
ὁ
Καρίας
ὕπαρχος,
ἀχανὴς
κατέπεσεν,
|
ὥσπερ |
τις
ἐξ
ἀπροσδοκήτου
σφενδόνῃ
βληθείς, |
[4, 7] |
μόνον,
ἀλλ´
αὐτὸν
τὸν
δικαστήν,
|
ὥστε |
καὶ
μετενόει
προπετέστερον
Φαρνάκῃ
ταῦτα |
[4, 2] |
δάκρυον
αὐτοῦ
μὴ
θέλοντος
προέπεσεν,
|
ὥστε |
καὶ
τὸν
Πολύχαρμον
διασιωπῆσαι
καὶ |
[4, 1] |
πλησίον
τοῦ
νεὼ
τῆς
Ἀφροδίτης,
|
ὥστε |
καὶ
τοὺς
αὐτόθι
ἔχειν
ἔρωτος
|
[4, 1] |
ἀλλὰ
νόμος
οὗτος
ἀρχαῖος
Ἑλλήνων,
|
ὥστε |
καὶ
τοὺς
ἀφανεῖς
τάφοις
κοσμεῖν. |
[4, 7] |
τοῦ
μηδὲν
ἀδικεῖν
ἂν
δόξαι·
|
ὥστε |
οὐδὲ
μετὰ
δακρύων
προέπεμψαν
αὐτόν, |
[4, 6] |
τὸ
κάλλος
τῆς
γυναικὸς
περιβόητον,
|
ὥστε
|
τὴν
ὕβριν
μὴ
δύνασθαι
λαθεῖν. |
[4, 2] |
οἷος
εἰς
Μίλητον
ἐξῆλθεν,
ἀλλ´
|
ὠχρός |
τε
καὶ
λεπτός,
οἷα
δὴ |