Livre, Chap.
[4, 6]	μὲν τῆς ἡμέρας οὐδὲν ἐπεκύρωσεν	{ὁ}	βασιλεύς, ἀλλ´ ὑπερέθετο τὴν σκέψιν·
[4, 6]	λαθεῖν. Ταύτην τὴν ἐπιστολὴν κομισθεῖσαν	{ὁ}	βασιλεὺς ἀνέγνω τοῖς φίλοις καὶ
[4, 2]	κοινῆς ἁλύσεως πρὸς Μιθριδάτην ἤγαγεν.	ὁ	δ´ ἐν παραδείσῳ τινὶ κατέκειτο
[4, 2]	ἐστι καὶ πόθεν ἄγουσιν αὐτήν.	ὁ	δὲ ἄθλιος ἐν ἀμηχανίᾳ γενόμενος
[4, 2]	διατί μέλλων ἀποθνήσκειν ἐμνημόνευσας αὐτῆς;	ὁ	δὲ ἀπεκρίνατο μακρὸς ὁ μῦθος,
[4, 1]	τριήρη, Χαιρέᾳ δὲ βοηθοῦσαν ἑαυτήν.	ὁ	δὲ Διονύσιος ἐλυπεῖτο μὲν ὁρῶν
[4, 4]	μηδὲ Καλλιρόην ἐμμένειν ἰδοῦσαν αὐτόν·	ὁ	δὲ Μιθριδάτης ἐμοῦ μὲν ἕνεκα"
[4, 2]	συμφοραῖς, ὀψὲ μεταμανθάνοντες τὴν ἐλευθερίαν·	ὁ	δὲ Μιθριδάτης ὁ σατράπης ἐπανῆλθεν
[4, 2]	καὶ κοινωνὸν ὑμῖν τῶν ἀδικημάτων.	ὁ	δὲ Πολύχαρμος ἔξαρνος ἦν εἰδέναι,
[4, 2]	πρὸς ἡμέραν. πείθεται καὶ δίδωσιν.	ὁ	δὲ Πολύχαρμος, οἷα δὴ νεανίας
[4, 5]	Διονυσίῳ, καὶ τὰς ἐπιστολὰς ἐπεδείκνυσαν.	ὁ	δὲ στρατηγὸς τὰ μὲν γράμματα
[4, 6]	μάλιστα δὲ αὕτη. καὶ γὰρ	ὁ	Διονύσιός ἐστι δυνατώτατος Ἰώνων καὶ
[4, 6]	ἐπὶ θάλατταν. ἐπὶ τοῦτον ἦλθεν	ὁ	Διονύσιος, ἦν γὰρ αὐτῷ φίλος,
[4, 1]	σατράπαι κατὰ καιρὸν ἐπιδημοῦντες, Μιθριδάτης	ὁ	ἐν Καρίᾳ καὶ Φαρνάκης δὲ
[4, 2]	τὰ δεσμά, καὶ τούτων μᾶλλον	ὁ	ἔρως. ἀποθανεῖν δὲ βουλόμενον αὐτὸν
[4, 7]	πεπαιδευμένος ἐνεθυμεῖτο ὅτι φιλόκαινός ἐστιν	ὁ	Ἔρως· διὰ τοῦτο καὶ τόξα
[4, 7]	στόλον τοῦτον ἐκ Καρίας ἔστελλεν	ὁ	Ἔρως, ἐξ Ἰωνίας δὲ ἐνδοξότερον
[4, 4]	φύσιν τοῦ Ἔρωτος, ὅτι οὗτος	ὁ	θεὸς ἀπάταις χαίρει καὶ δόλοις;
[4, 2]	αἱ ὀργαὶ τῶν ἀκουόντων καὶ	ὁ	θυμὸς εἰς ἔλεον μετέπεσε, Μιθριδάτης
[4, 6]	τε καὶ σεαυτῷ. Μιθριδάτης γάρ,	ὁ	κάκιστος ἀνθρώπων, καὶ σοὶ φθονῶν,
[4, 1]	τι καὶ παῖδες. Μιθριδάτης δέ,	ὁ	Καρίας ὕπαρχος, ἀχανὴς κατέπεσεν, ὥσπερ
[4, 5]	κατεμήνυσαν τὴν ἀλήθειαν ὅτι Μιθριδάτης	ὁ	Καρίας ὕπαρχος δῶρα πεπόμφει Διονυσίῳ,
[4, 6]	ἀπωδύρατο πρός με ὅτι Μιθριδάτης	ὁ	Καρίας ὕπαρχος ξένος αὐτῷ γενόμενος
[4, 2]	τοῦ μεγάλου τολμήματος, καὶ οὗτος	ὁ	κατάρατος ἄνθρωπος ἐπίσταται γυναῖκα μιαρὰν
[4, 3]	ἡμῖν ἐμήνυσε δημοσίᾳ βασανιζόμενος Θήρων	ὁ	λῃστής. ἔπεμψεν οὖν ἡ πόλις
[4, 1]	πολίταις ἀκλεᾶ τὴν φιλοτιμίαν ἕξεις.	Ὁ	λόγος ἤρεσε Καλλιρόῃ, καὶ τότε
[4, 1]	ἐν Καρίᾳ καὶ Φαρνάκης δὲ	ὁ	Λυδίας. ἡ μὲν οὖν πρόφασις
[4, 6]	ἐπενόησε τοιαύτην. ἐπεδήμει κατὰ καιρὸν	ὁ	Λυδίας καὶ Ἰωνίας ὕπαρχος Φαρνάκης,
[4, 3]	δεσμῶται, Συρακόσιοι γένος ἐσμέν. ἀλλ´	ὁ	μὲν ἕτερος νεανίσκος πρῶτος Σικελίας
[4, 5]	ἐκ Πριήνης εἰς Μίλητον ἀπαγαγεῖν.	Ὁ	μὲν οὖν ἀπῄει καὶ ἔπραττε
[4, 3]	φεῖσαι, κατάβηθι, μὴ τρώσῃς, ἄφες.	ὁ	μὲν οὖν δήμιος ἐπέσχε τὴν
[4, 3]	ἐπὶ τὸν σταυρὸν ἠγόμεθα πάντες.	ὁ	μὲν οὖν φίλος οὐδὲ ἀποθνήσκων
[4, 4]	δ´ ὑστεραίας προτεθείσης τῆς γνώμης	ὁ	μὲν Χαιρέας εὐθὺς ἠξίου βαδίζειν
[4, 3]	τὴν ἐμήν; οὐκέτι σὴν" εἶπεν	ὁ	Μιθριδάτης, ἀλλὰ Διονυσίου τοῦ Μιλησίου
[4, 2]	Ἑρμοκράτους τοῦ στρατηγοῦ. ταῦτα ἀκούσας	ὁ	Μιθριδάτης ἐρυθήματος ἐνεπλήσθη καὶ ἵδρου
[4, 2]	παρόντας. ὀψὲ δὲ καὶ μόλις	ὁ	Μιθριδάτης συναγαγὼν ἑαυτὸν τί δὲ
[4, 2]	συμπράξασαν τῷ φόνῳ. ἀκούσας οὖν	ὁ	Μιθριδάτης συνήγαγε τὰς ὀφρῦς καὶ
[4, 6]	Φαρνάκης ἰδίῳ δεσπότῃ χαίρειν. Διονύσιος	ὁ	Μιλήσιος δοῦλός ἐστι σὸς ἐκ
[4, 2]	αὐτῆς; ὁ δὲ ἀπεκρίνατο μακρὸς	ὁ	μῦθος, ὦ δέσποτα, καὶ πρὸς
[4, 2]	αἰτία. τοῦτον δὴ τὸν λόγον	ὁ	οἰκονόμος ἀκούσας ἔδοξεν εἶναί τινα
[4, 2]	ξύλῳ πάντες, μεθ´ ἡμέραν δὲ	ὁ	οἰκονόμος ἐμήνυσε τῷ δεσπότῃ τὸ
[4, 3]	Χαιρέαν λέγεις; τὸν φίλον" εἶπεν	ὁ	Πολύχαρμος· ἀλλὰ δέομαί σου, δέσποτα,
[4, 2]	σοι τῶν κακῶν. Καλλιρόην" εἶπεν	ὁ	Πολύχαρμος. ἔπληξε τοὔνομα Μιθριδάτην, καὶ
[4, 3]	τίς ὁ φίλος. ~Ἤρξατο οὖν	ὁ	Πολύχαρμος λέγειν ἡμεῖς, οἱ δύο
[4, 2]	τὴν ἐλευθερίαν· ὁ δὲ Μιθριδάτης	ὁ	σατράπης ἐπανῆλθεν εἰς Καρίαν οὐ
[4, 4]	καὶ φιλήματα. ἐγὼ Χαιρέας εἰμὶ	ὁ	σὸς ἐκεῖνος ὃν εἶδες παρθένος
[4, 5]	ἧκεν οὖν εἰς τὸ πανδοχεῖον	ὁ	στρατηγὸς καὶ διερευνώμενος εὗρε χρυσίον
[4, 2]	ποτὲ Καλλιρόην ὄψεται. Πολύχαρμος οὖν,	ὁ	συναλοὺς αὐτῷ φίλος, βλέπων Χαιρέαν
[4, 7]	τὴν αἰτίαν τῆς διαβολῆς, ὑποστρέψας	ὁ	Ὑγῖνος ἐδήλωσε τὰ πεπραγμένα περὶ
[4, 2]	διήγησαι περὶ Καλλιρόης καὶ τίς	ὁ	φίλος. ~Ἤρξατο οὖν ὁ Πολύχαρμος
[4, 2]	μή, ἐὰν βραδύνω, φθάσῃ με	ὁ	φίλος· θέλω δὲ αὐτῷ καὶ
[4, 3]	τέκνον ἐστὶν αὐτοῖς. οὐκ ἐκαρτέρησεν	ὁ	Χαιρέας ἀκούσας, ἀλλὰ τοῖς γόνασι
[4, 3]	τοιαύτης γυναικὸς ἀφῃρέθης. ἐκπλαγεὶς οὖν	ὁ	Χαιρέας ἀνέκραγε ποῦ γὰρ σὺ
[4, 4]	οὖν ἄλλους πολίτας οὐκ οἶδ´	ὅ	τι γεγόνασιν, ἐμὲ δὲ καὶ
[4, 7]	πόλεις ἀπήντων ὅλαι καὶ τὰς	ὁδοὺς	ἐστενοχώρουν οἱ συντρέχοντες ἐπὶ τὴν
[4, 2]	δρασμῷ ἐπεχείρουν. ἀλλ´ οὐ διέφυγον,	οἱ	γὰρ κύνες ὑλάσσοντες ἐμήνυσαν αὐτούς.
[4, 1]	ἀπεστράφησαν, ὡς ἀκτῖνος ἡλιακῆς ἐμπεσούσης,	οἱ	δὲ καὶ προσεκύνησαν. ἔπαθόν τι
[4, 5]	Ὑγῖνος εἰς Μίλητον ἀπηλλάγη, καταλειφθέντες	οἱ	δοῦλοι τοῦ προεστηκότος ἔρημοι πρὸς
[4, 3]	οὖν ὁ Πολύχαρμος λέγειν ἡμεῖς,	οἱ	δύο δεσμῶται, Συρακόσιοι γένος ἐσμέν.
[4, 1]	σφενδόνῃ βληθείς, καὶ μόλις αὐτὸν	οἱ	θεραπευτῆρες ὑποβαστάζοντες ἔφερον. ἐπόμπευε δ´
[4, 2]	τὴν ἔξωθεν φαντασίαν σκυθρωπὴν προσέθεσαν	οἱ	κολάζοντες εἰς φόβου παράδειγμα τοῖς
[4, 1]	μαρμαρυγὴν ὑπήνεγκε τοῦ κάλλους, ἀλλ´	οἱ	μὲν ἀπεστράφησαν, ὡς ἀκτῖνος ἡλιακῆς
[4, 1]	γὰρ ἐγένοντο τοῦ τάφου πλησίον,	οἱ	μὲν κομίζοντες τὴν κλίνην ἔθηκαν,
[4, 4]	μακρὰν Ἑρμοκράτης σου καὶ Μιθριδάτης	οἱ	μόνοι σύμμαχοι, πενθῆσαι δυνάμενοί σε
[4, 7]	ὅλαι καὶ τὰς ὁδοὺς ἐστενοχώρουν	οἱ	συντρέχοντες ἐπὶ τὴν θέαν· ἐδόκει
[4, 7]	ἐποίει τῆς εὐτυχίας τὸ μέγεθος·	οἷα	γὰρ πεπαιδευμένος ἐνεθυμεῖτο ὅτι φιλόκαινός
[4, 2]	καὶ δίδωσιν. ὁ δὲ Πολύχαρμος,	οἷα	δὴ νεανίας ἀνδρικὸς τὴν φύσιν
[4, 2]	ἀλλ´ ὠχρός τε καὶ λεπτός,	οἷα	δὴ τραῦμα ἔχων ἐν τῇ
[4, 4]	μὲν οὖν ἄλλους πολίτας οὐκ	οἶδ´	ὅ τι γεγόνασιν, ἐμὲ δὲ
[4, 3]	σιωπήν. εὐθὺς οὖν προσέταξε τοῖς	οἰκέταις	ἄγειν ἐπὶ λουτρὰ καὶ τὰ
[4, 5]	συνεὶς τοῦ πάθους ἐκέλευσε τοῖς	οἰκέταις	μετενεγκεῖν αὐτὸν εἰς ἕτερον οἰκίσκον,
[4, 5]	εἴρητο δὲ πρὸς τοὺς ἄλλους	οἰκέτας	ὅτι πέμπει ταῦτα Διονυσίῳ, πρὸς
[4, 7]	ἐδήλωσε τὰ πεπραγμένα περὶ τοὺς	οἰκέτας.	προδοθεὶς οὖν ὑπὸ τῶν γραμμάτων
[4, 5]	φώρια δὲ νομίσας ἀνέκρινε τοὺς	οἰκέτας	τίνες εἶεν καὶ πόθεν ταῦτα.
[4, 2]	τῆς ἐννοίας ἐκείνης καὶ τὸν	οἰκέτην	ἀηδῶς ἐθεάσατο. τί γάρ μοι"
[4, 2]	τῶν δὲ φίλων καὶ τῶν	οἰκετῶν	εἰς ἔρευναν ἀκριβεστέραν παρακαλούντων ἡκέτω"
[4, 5]	δὲ παραδοὺς ἅπαντα μετὰ τῶν	οἰκετῶν	ἔπεμψε πρὸς Διονύσιον, εὐεργεσίαν εἰς
[4, 5]	οἰκέταις μετενεγκεῖν αὐτὸν εἰς ἕτερον	οἰκίσκον,	ὡς δῆθεν βουλόμενος ἠρεμίας μετασχεῖν.
[4, 2]	δὲ ἦσαν τὸν ἀριθμὸν ἐν	οἰκίσκῳ	σκοτεινῷ καθειργμένοι) νύκτωρ διακόψαντες τὰ
[4, 1]	πόλιν, ἐπί τινος ὑψηλῆς ἠϊόνος	οἰκοδομεῖν	ἤρξατο τάφον, πάντα ὅμοιον τῷ
[4, 3]	Συρακοσίοις νεανίσκοις θεραπείαν τε καὶ	οἶκον	ἐξαίρετον ἀπέδειξε. ~Νὺξ ἐκείνη φροντίδων
[4, 6]	καὶ πρόθυμος εἰς τὸν σὸν	οἶκον.	οὗτος ἀπωδύρατο πρός με ὅτι
[4, 4]	θέλει καταλιπεῖν ἢ κείνου βούλεται	οἶκον	ὀφέλλειν, ὅς κεν ὀπυίῃ. ἐπιστολὴν
[4, 2]	τοῦτον δὴ τὸν λόγον ὁ	οἰκονόμος	ἀκούσας ἔδοξεν εἶναί τινα γυναῖκα
[4, 2]	πάντες, μεθ´ ἡμέραν δὲ ὁ	οἰκονόμος	ἐμήνυσε τῷ δεσπότῃ τὸ συμβάν,
[4, 6]	γυναῖκα τὴν καλήν· σύμβουλοι γὰρ	οἶνος	καὶ σκότος ἐν ἐρημίᾳ γενόμενοι
[4, 3]	δὲ τῆς εὐωχίας θερμανθεὶς Μιθριδάτης	οἴνῳ	καὶ ἔρωτι μὴ γὰρ οὐ
[4, 1]	τοῦ μεγάλου βασιλέως ὄνομα Καλλιρόης,	οἷον	οὐδὲ Ἀριάδνης οὐδὲ Λήδας. τότε
[4, 2]	ἐπανῆλθεν εἰς Καρίαν οὐ τοιοῦτος,	οἷος	εἰς Μίλητον ἐξῆλθεν, ἀλλ´ ὠχρός
[4, 4]	γὰρ εἰς Καρίαν ὑπὸ βαρβάρων,	οἵτινες	ἐνέπρησαν τριήρη τὴν καλήν, τὴν
[4, 7]	τῆς δίκης διήγημα. πόλεις ἀπήντων	ὅλαι	καὶ τὰς ὁδοὺς ἐστενοχώρουν οἱ
[4, 7]	Καλλιρόην καὶ ἐπὶ τῆς Ἀσίας	ὅλης.	διεφύλαττε δὲ ὅμως τὸ ἀπόρρητον
[4, 5]	διοικητὴν εἶχεν ἐν Καρίᾳ τῆς	ὅλης	οὐσίας, παραγυμνώσας αὐτῷ καὶ τὸν
[4, 1]	ἀλλὰ καὶ τῆς Ἰωνίας σχεδὸν	ὅλης.	παρῆσαν δὲ καὶ δύο σατράπαι
[4, 6]	Μιθριδάτην (ἐγεγόνει γὰρ αὐτοῖς οὐκ	ὀλίγα	προσκρούσματα διὰ τὴν γειτνίασιν) τὸ
[4, 2]	ἑαυτῷ τοιαύτην, ὁποίαν εἶδε πενθοῦσαν·	ὅλος	δὲ ὢν ἐπὶ τῆς ἐννοίας
[4, 5]	οὐκ ἐπίστευε (τοῦτο γὰρ οὐδὲ	ὅλως	ἤθελε) σκῆψιν δὲ μοιχικὴν ὑπελάμβανε
[4, 2]	ἔξαρνος ἦν εἰδέναι, μηδὲ γὰρ	ὅλως	τῆς πράξεως κεκοινωνηκέναι. μάστιγες ᾐτοῦντο
[4, 1]	Λευκώλενον καὶ Καλλίσφυρον ἐφαίνετο τὰς	Ὁμήρου.	οὐδεὶς μὲν οὖν οὐδὲ τῶν
[4, 2]	κολάζοντες εἰς φόβου παράδειγμα τοῖς	ὁμοίοις.	Χαιρέας μὲν οὖν συναπαγόμενος ἐσίγα,
[4, 7]	τ´ ἐρωμένην ἔχειν· οὐ γὰρ	ὅμοιον	ἐν Μιλήτῳ φυλάττειν Καλλιρόην καὶ
[4, 5]	κεκελευσμένα, ἡ Τύχη δὲ οὐχ	ὅμοιον	τῇ γνώμῃ τὸ τέλος ἐβράβευσεν,
[4, 1]	ἠϊόνος οἰκοδομεῖν ἤρξατο τάφον, πάντα	ὅμοιον	τῷ ἰδίῳ τῷ ἐν Συρακούσαις,
[4, 2]	εὐθὺς ἐκέλευσε τοὺς ἑξκαίδεκα τοὺς	ὁμοσκήνους	ἀνασταυρῶσαι. προήχθησαν οὖν πόδας τε
[4, 2]	Μιθριδάτην, καὶ ἀτυχῆ τινα ἔδοξεν	ὁμωνυμίαν	τῶν γυναικῶν. οὐκέτ´ οὖν προθύμως
[4, 6]	τῇ ἐπιστολῇ ὄνομα τῆς γυναικός.	ὅμως	δὲ ἐπ´ ἀμφιβόλῳ τοῦ τάχα
[4, 5]	αὐτοῦ κατεχύθη. καὶ μέντοι λιποθυμήσας	ὅμως	ἐκράτησε τὰ γράμματα, φοβούμενος ἄλλον
[4, 7]	τῆς Ἀσίας ὅλης. διεφύλαττε δὲ	ὅμως	τὸ ἀπόρρητον μέχρι τέλους, καὶ
[4, 4]	Χαιρέας εἰμὶ ὁ σὸς ἐκεῖνος	ὃν	εἶδες παρθένος εἰς Ἀφροδίτης βαδίζουσα,
[4, 4]	παρθένος εἰς Ἀφροδίτης βαδίζουσα, δι´	ὃν	ἠγρύπνησας. μνήσθητι τοῦ θαλάμου καὶ
[4, 5]	ἔδωκε Μιθριδάτης Ὑγίνῳ τῷ πιστοτάτῳ,	ὃν	καὶ διοικητὴν εἶχεν ἐν Καρίᾳ
[4, 1]	ζῶντα πενθοῦσα· μικρὸν δὲ καταδραθεῖσα	ὄναρ	ἑώρα λῃστήριον βαρβάρων πῦρ ἐπιφέροντας,
[4, 1]	ἤδη μέχρι τοῦ μεγάλου βασιλέως	ὄνομα	Καλλιρόης, οἷον οὐδὲ Ἀριάδνης οὐδὲ
[4, 6]	οὐ προσέγραψεν ἐν τῇ ἐπιστολῇ	ὄνομα	τῆς γυναικός. ὅμως δὲ ἐπ´
[4, 7]	ὅτι Καλλιρόη παραγίνεται, τὸ περιβόητον	ὄνομα,	τὸ μέγα τῆς φύσεως κατόρθωμα,
[4, 2]	εἰς ἀνάγκην ὑβρίσαι τὸ ἥδιστον	ὄνομα·	τῶν δὲ φίλων καὶ τῶν
[4, 2]	καὶ Καλλιρόην ἀναπλάττων ἑαυτῷ τοιαύτην,	ὁποίαν	εἶδε πενθοῦσαν· ὅλος δὲ ὢν
[4, 4]	βούλεται οἶκον ὀφέλλειν, ὅς κεν	ὀπυίῃ.	ἐπιστολὴν γράψον αὐτῇ· λυπηθήτω, χαρήτω,
[4, 5]	πρῶτον ἄνδρα, ὑπισχνούμενος αὐτὸς στρατηγήσειν	ὅπως	ἀλλήλους ἀπολάβωσιν, ἂν καὶ τὴν
[4, 2]	γυναῖκα τὴν συνειδυῖαν τοῖς τετολμημένοις.	ὅπως	οὖν κἀκείνη κολασθῇ καὶ ζήτησις
[4, 2]	αὐτῷ καὶ συναποθανεῖν. ἐπεκλάσθησαν αἱ	ὀργαὶ	τῶν ἀκουόντων καὶ ὁ θυμὸς
[4, 3]	μὲν οὖν δήμιος ἐπέσχε τὴν	ὁρμήν·	Χαιρέας δὲ λυπούμενος κατέβαινε τοῦ
[4, 3]	γυναῖκα. ταύτην τὴν τριήρη νυκτὸς	ὁρμοῦσαν	ἐνέπρησαν βάρβαροι καὶ τοὺς μὲν
[4, 1]	ὁ δὲ Διονύσιος ἐλυπεῖτο μὲν	ὁρῶν	τρυχομένην τὴν γυναῖκα, μὴ ἄρα
[4, 4]	ἢ κείνου βούλεται οἶκον ὀφέλλειν,	ὅς	κεν ὀπυίῃ. ἐπιστολὴν γράψον αὐτῇ·
[4, 6]	Λυδίας καὶ Ἰωνίας ὕπαρχος Φαρνάκης,	ὃς	δὴ καὶ μέγιστος εἶναι ἐδόκει
[4, 7]	δὲ ἐλάμβανεν αὐτὸν παλαιῶν διηγημάτων,	ὅσαι	μεταβολαὶ γεγόνασι τῶν καλῶν γυναικῶν.
[4, 7]	γυναῖκα, ἀλλ´ ἡ πρόφασις ἦν	ὅτι	βασιλεὺς αὐτὸν μεταπέμπεται, βουλεύσασθαι θέλων
[4, 3]	ἔθυες ἐμοῦ δεδεμένου. οὐκ ἤρκεσεν	ὅτι	γυνὴ γέγονας ἄλλου Χαιρέου ζῶντος,
[4, 5]	εὔνοιαν ἐπιδεικνύμενος αὐτῇ καὶ κηδεμονίαν,	ὅτι	δι´ ἐκείνην Χαιρέαν ἔσωσε, καὶ
[4, 4]	παρεμυθεῖτο, Μιθριδάτης δὲ ἔχαιρεν ἐλπίζων	ὅτι	καθάπερ ἐν τοῖς ἀγῶσι τοῖς
[4, 7]	ἡ Φήμη, καταγγέλλουσα πᾶσιν ἀνθρώποις	ὅτι	Καλλιρόη παραγίνεται, τὸ περιβόητον ὄνομα,
[4, 5]	δὲ βασάνων κατεμήνυσαν τὴν ἀλήθειαν	ὅτι	Μιθριδάτης ὁ Καρίας ὕπαρχος δῶρα
[4, 6]	οἶκον. οὗτος ἀπωδύρατο πρός με	ὅτι	Μιθριδάτης ὁ Καρίας ὕπαρχος ξένος
[4, 4]	τοῦτό με λελύπηκεν ἀντὶ πάντων,	ὅτι	μοι τὸν σὸν γάμον διηγήσατο·
[4, 6]	τοῦτο μόνον ἐμέμφετο βασιλεὺς Φαρνάκην,	ὅτι	οὐ προσέγραψεν ἐν τῇ ἐπιστολῇ
[4, 6]	πρὸς δὲ Μιθριδάτην ἧκε ἀπολογησόμενος	ὅτι	οὐκ ἐπεβούλευσας γάμῳ Διονυσίου. ~Καταπλαγέντος
[4, 4]	ἀγνοεῖς τὴν φύσιν τοῦ Ἔρωτος,	ὅτι	οὗτος ὁ θεὸς ἀπάταις χαίρει
[4, 5]	δὲ πρὸς τοὺς ἄλλους οἰκέτας	ὅτι	πέμπει ταῦτα Διονυσίῳ, πρὸς τὸ
[4, 2]	οὐκ εἴα λεπτή τις ἐλπίς,	ὅτι	τάχα ποτὲ Καλλιρόην ὄψεται. Πολύχαρμος
[4, 1]	τὸ πλῆθος καὶ πάντες οὐχ	ὅτι	τέθνηκε Χαιρέαν ἠλέουν, ἀλλ´ ὅτι
[4, 3]	ἐλεῶ σου, Χαιρέα" φησίν, ἀλλ´	ὅτι	τοιαύτης γυναικὸς ἀφῃρέθης. ἐκπλαγεὶς οὖν
[4, 1]	ὅτι τέθνηκε Χαιρέαν ἠλέουν, ἀλλ´	ὅτι	τοιαύτης γυναικὸς ἀφῄρητο. ~Καλλιρόη μὲν
[4, 7]	μέγεθος· οἷα γὰρ πεπαιδευμένος ἐνεθυμεῖτο	ὅτι	φιλόκαινός ἐστιν ὁ Ἔρως· διὰ
[4, 1]	σοι λέγειν αὐτὸν θάπτε με,	ὅττι	τάχιστα πύλας Ἀΐδαο περήσω. καὶ
[4, 2]	συνεχύθη καὶ μὴ δέδιθι" φησίν,	οὐ	γὰρ ἐνοχλήσεις μοι διηγούμενος· ἔχω
[4, 7]	καθεύδειν τήν τ´ ἐρωμένην ἔχειν·	οὐ	γὰρ ὅμοιον ἐν Μιλήτῳ φυλάττειν
[4, 2]	ἀπέσφαξαν, εἶτα δρασμῷ ἐπεχείρουν. ἀλλ´	οὐ	διέφυγον, οἱ γὰρ κύνες ὑλάσσοντες
[4, 1]	ῥητή, συνῆλθε δὲ εἰς ἐκείνην	οὐ	μόνον τὸ Μιλησίων πλῆθος ἀλλὰ
[4, 2]	μάτην" εἶπε θορυβεῖσθε ζητοῦντες τὴν	οὐ	παροῦσαν; Καλλιρόης ἐγὼ Συρακοσίας ἐμνημόνευσα,
[4, 6]	μόνον ἐμέμφετο βασιλεὺς Φαρνάκην, ὅτι	οὐ	προσέγραψεν ἐν τῇ ἐπιστολῇ ὄνομα
[4, 7]	ἕξω μετ´ ἐμαυτοῦ καὶ Πολύχαρμον	οὐ	συνηγόρους μόνον, ἀλλὰ καὶ μάρτυρας.
[4, 3]	οἴνῳ καὶ ἔρωτι μὴ γὰρ	οὐ	τὰ δεσμὰ καὶ τὸν σταυρὸν
[4, 2]	ὁ σατράπης ἐπανῆλθεν εἰς Καρίαν	οὐ	τοιοῦτος, οἷος εἰς Μίλητον ἐξῆλθεν,
[4, 7]	ἐφόβει, πάντας ἔβλεπεν ὡς ἀντεραστάς,	οὐ	τὸν ἀντίδικον μόνον, ἀλλ´ αὐτὸν
[4, 3]	πάντες. ὁ μὲν οὖν φίλος	οὐδὲ	ἀποθνήσκων ἐνεκάλει τῇ γυναικί, προήχθην
[4, 2]	συμβάν, κἀκεῖνος οὐδὲ ἰδὼν αὐτοὺς	οὐδὲ	ἀπολογουμένων ἀκούσας εὐθὺς ἐκέλευσε τοὺς
[4, 1]	μεγάλου βασιλέως ὄνομα Καλλιρόης, οἷον	οὐδὲ	Ἀριάδνης οὐδὲ Λήδας. τότε δὲ
[4, 2]	τῷ δεσπότῃ τὸ συμβάν, κἀκεῖνος	οὐδὲ	ἰδὼν αὐτοὺς οὐδὲ ἀπολογουμένων ἀκούσας
[4, 1]	ὄνομα Καλλιρόης, οἷον οὐδὲ Ἀριάδνης	οὐδὲ	Λήδας. τότε δὲ καὶ τῆς
[4, 7]	μηδὲν ἀδικεῖν ἂν δόξαι· ὥστε	οὐδὲ	μετὰ δακρύων προέπεμψαν αὐτόν, ἀλλὰ
[4, 5]	Χαιρέαν οὐκ ἐπίστευε (τοῦτο γὰρ	οὐδὲ	ὅλως ἤθελε) σκῆψιν δὲ μοιχικὴν
[4, 1]	καθορμίζονται καὶ Συρακόσιοι πολλάκις. οὔκουν	οὐδὲ	παρὰ τοῖς πολίταις ἀκλεᾶ τὴν
[4, 4]	ἀντεραστῇ τυράννῳ, καὶ τάχα μὲν	οὐδὲ	πιστευθήσῃ Χαιρέας εἶναι, κινδυνεύσεις δὲ
[4, 1]	οὐκ ἔχει δ´ ἡμῶν οὐδέτερος	οὐδὲ	τὸν νεκρόν. Τύχη βάσκανε, καὶ
[4, 1]	τὰς Ὁμήρου. οὐδεὶς μὲν οὖν	οὐδὲ	τῶν ἄλλων τὴν μαρμαρυγὴν ὑπήνεγκε
[4, 4]	φροντίδων μεστὴ πάντας κατελάμβανε καὶ	οὐδεὶς	ἐδύνατο καθεύδειν· Χαιρέας μὲν γὰρ
[4, 1]	δὲ οὖσαν τὴν εἰκόνα προσέβλεψεν	οὐδεὶς	Καλλιρόης παρούσης, ἀλλ´ ἐκείνη μόνη
[4, 1]	καὶ Καλλίσφυρον ἐφαίνετο τὰς Ὁμήρου.	οὐδεὶς	μὲν οὖν οὐδὲ τῶν ἄλλων
[4, 2]	ἐν ἀμηχανίᾳ γενόμενος καταψεύσασθαι μὲν	οὐδεμιᾶς	ἤθελε· τί δὲ μάτην" εἶπε
[4, 7]	δὲ καὶ ἄλλως σε ἀθετήσειεν,	οὐδὲν	δυνήσῃ χεῖρον παθεῖν. ἐν τοσούτῳ
[4, 3]	καὶ ἡδεῖα φιλοφρόνησις καὶ θυμηδίας	οὐδὲν	ἐνέδει. προκοπτούσης δὲ τῆς εὐωχίας
[4, 4]	εἰ μὲν οὖν ἔτι μνημονεύσειας,	οὐδὲν	ἔπαθον· εἰ δὲ ἄλλο τι
[4, 6]	γενομένων ἐκείνης μὲν τῆς ἡμέρας	οὐδὲν	ἐπεκύρωσεν {ὁ} βασιλεύς, ἀλλ´ ὑπερέθετο
[4, 2]	μῦθος, ὦ δέσποτα, καὶ πρὸς	οὐδὲν	ἔτι χρήσιμός μοι. οὐκ ἐνοχλήσω
[4, 1]	ἐθάψαμεν. οὐκ ἔχει δ´ ἡμῶν	οὐδέτερος	οὐδὲ τὸν νεκρόν. Τύχη βάσκανε,
[4, 2]	ἔρως. ἀποθανεῖν δὲ βουλόμενον αὐτὸν	οὐκ	εἴα λεπτή τις ἐλπίς, ὅτι
[4, 3]	δὲ καὶ τέκνον ἐστὶν αὐτοῖς.	οὐκ	ἐκαρτέρησεν ὁ Χαιρέας ἀκούσας, ἀλλὰ
[4, 5]	δὲ στρατηγὸς τὰ μὲν γράμματα	οὐκ	ἔλυσεν, ἦν γὰρ ἔξωθεν κατασεσημασμένα,
[4, 2]	πρὸς οὐδὲν ἔτι χρήσιμός μοι.	οὐκ	ἐνοχλήσω δέ σοι ληρῶν ἀκαίρως,
[4, 6]	δὲ Μιθριδάτην ἧκε ἀπολογησόμενος ὅτι	οὐκ	ἐπεβούλευσας γάμῳ Διονυσίου. ~Καταπλαγέντος δὲ
[4, 5]	ἀπιστία. ζῆν μὲν οὖν Χαιρέαν	οὐκ	ἐπίστευε (τοῦτο γὰρ οὐδὲ ὅλως
[4, 1]	καὶ παράδοξα δυστυχοῦμεν· ἀλλήλους ἐθάψαμεν.	οὐκ	ἔχει δ´ ἡμῶν οὐδέτερος οὐδὲ
[4, 4]	ἐρημίας γενόμενος ἤθελε γράφειν, ἀλλ´	οὐκ	ἠδύνατο, δακρύων ἐπιρρεόντων καὶ τῆς
[4, 4]	προσεδόκων, τὸν δὲ σὸν γάμον	οὐκ	ἤλπισα. ἀλλ´ ἱκετεύω, μετανόησον. κατασπένδω
[4, 6]	(εἶχε δὲ πολλοὺς καὶ προεστηκότας)	οὐκ	ἤρεσκεν ἀνάρπαστον ἐκ διαβολῆς ποιεῖν
[4, 3]	καὶ γάμους ἔθυες ἐμοῦ δεδεμένου.	οὐκ	ἤρκεσεν ὅτι γυνὴ γέγονας ἄλλου
[4, 4]	τοὺς μὲν οὖν ἄλλους πολίτας	οὐκ	οἶδ´ ὅ τι γεγόνασιν, ἐμὲ
[4, 6]	διὰ Μιθριδάτην (ἐγεγόνει γὰρ αὐτοῖς	οὐκ	ὀλίγα προσκρούσματα διὰ τὴν γειτνίασιν)
[4, 2]	τινα ἔδοξεν ὁμωνυμίαν τῶν γυναικῶν.	οὐκέτ´	οὖν προθύμως ἤθελεν ἐξελέγχειν, δεδοικὼς
[4, 3]	σὺ Καλλιρόην εἶδες τὴν ἐμήν;	οὐκέτι	σὴν" εἶπεν ὁ Μιθριδάτης, ἀλλὰ
[4, 1]	οὓς καθορμίζονται καὶ Συρακόσιοι πολλάκις.	οὔκουν	οὐδὲ παρὰ τοῖς πολίταις ἀκλεᾶ
[4, 4]	πρεσβείαν ὑπὲρ σοῦ. τοὺς μὲν	οὖν	ἄλλους πολίτας οὐκ οἶδ´ ὅ
[4, 1]	τόπον τοῦτον ἐφύλαττεν ἑαυτῷ. θέλων	οὖν	ἅμα καὶ τριβὴν ἐγγενέσθαι τῇ
[4, 5]	εἰς Μίλητον ἀπαγαγεῖν. Ὁ μὲν	οὖν	ἀπῄει καὶ ἔπραττε τὰ κεκελευσμένα,
[4, 6]	Διονύσιον μετὰ τῆς γυναικός. ὑπέσχετο	οὖν	βοηθήσειν αὐτῷ κατὰ τὸν δυνατὸν
[4, 3]	μὴ τρώσῃς, ἄφες. ὁ μὲν	οὖν	δήμιος ἐπέσχε τὴν ὁρμήν· Χαιρέας
[4, 7]	γεγόνασι τῶν καλῶν γυναικῶν. πάντα	οὖν	Διονύσιον ἐφόβει, πάντας ἔβλεπεν ὡς
[4, 5]	λῃσταί, δραπέται δὲ πάντως. ἧκεν	οὖν	εἰς τὸ πανδοχεῖον ὁ στρατηγὸς
[4, 2]	κύνες ὑλάσσοντες ἐμήνυσαν αὐτούς. φωραθέντες	οὖν	ἐκείνης τῆς νυκτὸς ἐδέθησαν ἐπιμελέστερον
[4, 3]	ἐκεῖνον ἐπιβαίνοντα τοῦ σταυροῦ. πόρρωθεν	οὖν	ἐκεκράγεσαν ἄλλος ἄλλο τι φεῖσαι,
[4, 1]	ἡδονὴν εἶχεν ἡ συμβουλία. φροντίδος	οὖν	ἐμπεσούσης ἐλώφησεν ἡ λύπη, καὶ
[4, 2]	τοιαύτης γυναικὸς ἀφῄρητο. ~Καλλιρόη μὲν	οὖν	ἐν Μιλήτῳ Χαιρέαν ἔθαπτε, Χαιρέας
[4, 1]	ἄνδρα βεβαίως αὐτὴν ἀπογνῶναι. θέλων	οὖν	ἐνδείξασθαι στοργὴν καὶ μεγαλοψυχίαν ἔφη
[4, 5]	αὐτὸν κατατίθεσθαι νομίζων. ἐτύγχανε μὲν	οὖν	ἑστιῶν τοὺς ἐπιφανεστάτους τῶν πολιτῶν
[4, 4]	σοὶ μηδὲν ἐγκαλῶν. εἰ μὲν	οὖν	ἔτι μνημονεύσειας, οὐδὲν ἔπαθον· εἰ
[4, 3]	δοκῇ φίλῳ βοηθεῖν. ἄρτι μὲν	οὖν"	ἔφη, νὺξ γάρ ἐστιν, ἀπίωμεν,
[4, 3]	βασανιζόμενος Θήρων ὁ λῃστής. ἔπεμψεν	οὖν	ἡ πόλις ἡ Συρακοσίων τριήρη
[4, 2]	τὴν συνειδυῖαν τοῖς τετολμημένοις. ὅπως	οὖν	κἀκείνη κολασθῇ καὶ ζήτησις γένηται
[4, 6]	ἔχειν τὸν Μιθριδάτην καταφρονήσεως. ὥρμησεν	οὖν	καλεῖν ἐπὶ τὴν δίκην αὐτόν·
[4, 5]	ἐντυγχάνειν ἐπειρᾶτο τοῖς γράμμασιν. εἶδεν	οὖν	Καλλιρόῃ Χαιρέας· ζῶ. Τοῦ δ´
[4, 2]	μιαρὰν συμπράξασαν τῷ φόνῳ. ἀκούσας	οὖν	ὁ Μιθριδάτης συνήγαγε τὰς ὀφρῦς
[4, 3]	καὶ τίς ὁ φίλος. ~Ἤρξατο	οὖν	ὁ Πολύχαρμος λέγειν ἡμεῖς, οἱ
[4, 2]	τάχα ποτὲ Καλλιρόην ὄψεται. Πολύχαρμος	οὖν,	ὁ συναλοὺς αὐτῷ φίλος, βλέπων
[4, 3]	ὅτι τοιαύτης γυναικὸς ἀφῃρέθης. ἐκπλαγεὶς	οὖν	ὁ Χαιρέας ἀνέκραγε ποῦ γὰρ
[4, 1]	ἐφαίνετο τὰς Ὁμήρου. οὐδεὶς μὲν	οὖν	οὐδὲ τῶν ἄλλων τὴν μαρμαρυγὴν
[4, 2]	ἑξκαίδεκα τοὺς ὁμοσκήνους ἀνασταυρῶσαι. προήχθησαν	οὖν	πόδας τε καὶ τραχήλους συνδεδεμένοι,
[4, 2]	ἔδοξεν ὁμωνυμίαν τῶν γυναικῶν. οὐκέτ´	οὖν	προθύμως ἤθελεν ἐξελέγχειν, δεδοικὼς μὴ
[4, 3]	ἀλλ´ ἄκαιρόν σου σιωπήν. εὐθὺς	οὖν	προσέταξε τοῖς οἰκέταις ἄγειν ἐπὶ
[4, 1]	δὲ ὁ Λυδίας. ἡ μὲν	οὖν	πρόφασις ἦν τιμῆσαι Διονύσιον, ἡ
[4, 7]	θυσιῶν καὶ πομπῆς. ἕνα μὲν	οὖν	στόλον τοῦτον ἐκ Καρίας ἔστελλεν
[4, 5]	βουλόμενος ἠρεμίας μετασχεῖν. τὸ μὲν	οὖν	συμπόσιον σκυθρωπῶς διελύθη (φαντασία γὰρ
[4, 2]	παράδειγμα τοῖς ὁμοίοις. Χαιρέας μὲν	οὖν	συναπαγόμενος ἐσίγα, Πολύχαρμος δὲ τὸν
[4, 3]	δήσαντες ἐπώλησαν ἐνταῦθα. ἡμεῖς μὲν	οὖν	σωφρόνως ἐφέρομεν τὴν συμφοράν· ἕτεροι
[4, 7]	μόνον, ἀλλὰ καὶ μάρτυρας. πᾶσαν	οὖν	τὴν θεραπείαν κελεύσας συνακολουθεῖν ἐξώρμησε
[4, 1]	~Ταύτην μὲν	οὖν	τὴν νύκτα Καλλιρόη διῆγεν ἐν
[4, 6]	Καλλιρόην ἐλπίδι Χαιρέου. ~Μεθ´ ἡμέραν	οὖν	τήρησιν ἐποιεῖτο τῆς γυναικὸς ἀκριβεστέραν,
[4, 2]	παρακαλούντων ἡκέτω" φησὶ Καλλιρόη. παίοντες	οὖν	τὸν Πολύχαρμον ἠρώτων τίς ἐστι
[4, 3]	δὲ ἐκείνου καὶ φίλος. καταλιπόντες	οὖν	τοὺς γονεῖς ἐξεπλεύσαμεν τῆς πατρίδος,
[4, 7]	πεπραγμένα περὶ τοὺς οἰκέτας. προδοθεὶς	οὖν	ὑπὸ τῶν γραμμάτων ἐβουλεύετο μὴ
[4, 3]	σταυρὸν ἠγόμεθα πάντες. ὁ μὲν	οὖν	φίλος οὐδὲ ἀποθνήσκων ἐνεκάλει τῇ
[4, 5]	ἀθυμία, φόβος, ἀπιστία. ζῆν μὲν	οὖν	Χαιρέαν οὐκ ἐπίστευε (τοῦτο γὰρ
[4, 3]	δέ τινες τῶν ἡμῖν συνδεδεμένων,	οὓς	ἀγνοοῦμεν, διαρρήξαντες τὰ δεσμὰ φόνον
[4, 5]	Καρίας ὑπάρχου δοῦλοι πονηροὶ κατέφθειρον,	οὓς	ἐγὼ συλλαβὼν ἀνέπεμψα πρὸς σέ.
[4, 1]	δὲ Μιλησίων εἰσὶ λιμένες, εἰς	οὓς	καθορμίζονται καὶ Συρακόσιοι πολλάκις. οὔκουν
[4, 1]	δακτυλίῳ σφραγῖδα διατυπωθέν· καλλίστην δὲ	οὖσαν	τὴν εἰκόνα προσέβλεψεν οὐδεὶς Καλλιρόης
[4, 5]	εἶχεν ἐν Καρίᾳ τῆς ὅλης	οὐσίας,	παραγυμνώσας αὐτῷ καὶ τὸν ἴδιον
[4, 2]	ἵνα περισώσῃ τὸν φίλον. Καὶ	οὗτοι	μὲν ἦσαν ἐν τοιαύταις συμφοραῖς,
[4, 6]	πρόθυμος εἰς τὸν σὸν οἶκον.	οὗτος	ἀπωδύρατο πρός με ὅτι Μιθριδάτης
[4, 1]	εὕρηται τοῦ δυστυχοῦς, ἀλλὰ νόμος	οὗτος	ἀρχαῖος Ἑλλήνων, ὥστε καὶ τοὺς
[4, 1]	τὸ μέγεθος, τὴν πολυτέλειαν, καὶ	οὗτος	δὴ ὡς ἐκεῖνος ζῶντος. ἐπεὶ
[4, 4]	τὴν φύσιν τοῦ Ἔρωτος, ὅτι	οὗτος	ὁ θεὸς ἀπάταις χαίρει καὶ
[4, 2]	ἀνεύρηκα τοῦ μεγάλου τολμήματος, καὶ	οὗτος	ὁ κατάρατος ἄνθρωπος ἐπίσταται γυναῖκα
[4, 5]	τὰ κεκελευσμένα, ἡ Τύχη δὲ	οὐχ	ὅμοιον τῇ γνώμῃ τὸ τέλος
[4, 1]	ἐξέρρηξε τὸ πλῆθος καὶ πάντες	οὐχ	ὅτι τέθνηκε Χαιρέαν ἠλέουν, ἀλλ´
[4, 7]	μέχρι τέλους, καὶ τὴν αἰτίαν	οὐχ	ὡμολόγει πρὸς τὴν γυναῖκα, ἀλλ´
[4, 4]	καταλιπεῖν ἢ κείνου βούλεται οἶκον	ὀφέλλειν,	ὅς κεν ὀπυίῃ. ἐπιστολὴν γράψον
[4, 4]	μίαν ἡμέραν ἀπεζεῦχθαι τῆς γυναικός·	ὄφελον	μηδὲ Σικελίας ἐξήλθετε, μηδὲ συνέβη
[4, 5]	ξενικὴ πολυτέλεια τοὺς πάντων ἐπέστρεψεν	ὀφθαλμούς·	ἄγνωστοι γὰρ ἄνθρωποι καὶ τρυφῶντες
[4, 1]	ἐκείνη μόνη τοὺς ἁπάντων ἐδημαγώγησεν	ὀφθαλμούς.	πῶς ἄν τις διηγήσηται κατ´
[4, 5]	φίλον ἦτορ, εἶτα σκότος τῶν	ὀφθαλμῶν	αὐτοῦ κατεχύθη. καὶ μέντοι λιποθυμήσας
[4, 2]	οὖν ὁ Μιθριδάτης συνήγαγε τὰς	ὀφρῦς	καὶ δεινὸν βλέπων λέγε" φησὶ
[4, 2]	καὶ πάντας ἀπορεῖν τοὺς παρόντας.	ὀψὲ	δὲ καὶ μόλις ὁ Μιθριδάτης
[4, 2]	μὲν ἦσαν ἐν τοιαύταις συμφοραῖς,	ὀψὲ	μεταμανθάνοντες τὴν ἐλευθερίαν· ὁ δὲ
[4, 2]	ἐλπίς, ὅτι τάχα ποτὲ Καλλιρόην	ὄψεται.	Πολύχαρμος οὖν, ὁ συναλοὺς αὐτῷ
[4, 7]	εἰ δὲ ἀποθανεῖν δεήσειε, πάλιν	ὄψομαι	Καλλιρόην· κἂν ἐν τῇ κρίσει

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 5/10/2006