Livre, Chap. |
[4, 1] |
Διονύσιον,
ἡ
δὲ
ἀλήθεια
Καλλιρόην
|
ἰδεῖν. |
ἦν
δὴ
καὶ
κλέος
μέγα |
[4, 6] |
ἦν
γὰρ
αὐτῷ
φίλος,
καὶ
|
ἰδιολογίαν |
ᾐτήσατο
μόνος.
ἱκετεύω
σε"
φησίν, |
[4, 5] |
οὐσίας,
παραγυμνώσας
αὐτῷ
καὶ
τὸν
|
ἴδιον |
ἔρωτα.
ἔγραψε
δὲ
καὶ
αὐτὸς |
[4, 1] |
αὐτῇ
παραπόληται,
εἰς
δὲ
τὸν
|
ἴδιον |
ἔρωτα
λυσιτελεῖν
ὑπελάμβανε
τὸν
πρότερον |
[4, 4] |
πεῖραν
ἐλάβομεν.
ἀλλὰ
ἐζηλοτύπησα.
τοῦτο
|
ἴδιόν |
ἐστι
φιλοῦντος.
δέδωκά
σοι
δίκας. |
[4, 2] |
ῥᾳθυμίαν
ἡμῖν
καταλογίζῃ·
τὸ
δὲ
|
ἴδιον |
μέτρον
αὐτοὶ
ἀποδώσομεν
πρὸς
ἡμέραν. |
[4, 6] |
σατράπης
Λυδίας
καὶ
Ἰωνίας
Φαρνάκης
|
ἰδίῳ |
δεσπότῃ
χαίρειν.
Διονύσιος
ὁ
Μιλήσιος |
[4, 1] |
ἤρξατο
τάφον,
πάντα
ὅμοιον
τῷ
|
ἰδίῳ |
τῷ
ἐν
Συρακούσαις,
τὸ
σχῆμα, |
[4, 4] |
γὰρ
ἂν
μηδὲ
Καλλιρόην
ἐμμένειν
|
ἰδοῦσαν |
αὐτόν·
ὁ
δὲ
Μιθριδάτης
ἐμοῦ |
[4, 2] |
ὁ
Μιθριδάτης
ἐρυθήματος
ἐνεπλήσθη
καὶ
|
ἵδρου |
τὰ
ἔνδον,
καί
που
καὶ |
[4, 2] |
δεσπότῃ
τὸ
συμβάν,
κἀκεῖνος
οὐδὲ
|
ἰδὼν |
αὐτοὺς
οὐδὲ
ἀπολογουμένων
ἀκούσας
εὐθὺς |
[4, 7] |
μέγα
τῆς
φύσεως
κατόρθωμα,
Ἀρτέμιδι
|
ἰκέλη |
ἢ
χρυσείῃ
Ἀφροδίτῃ.
ἐνδοξοτέραν
αὐτὴν |
[4, 4] |
σὸν
γάμον
οὐκ
ἤλπισα.
ἀλλ´
|
ἱκετεύω, |
μετανόησον.
κατασπένδω
τούτων
μου
τῶν |
[4, 3] |
ἀλλὰ
τοῖς
γόνασι
Μιθριδάτου
προσπεσὼν
|
ἱκετεύω |
σε,
πάλιν,
ὦ
δέσποτα,
τὸν |
[4, 6] |
φίλος,
καὶ
ἰδιολογίαν
ᾐτήσατο
μόνος.
|
ἱκετεύω |
σε"
φησίν,
ὦ
δέσποτα,
βοήθησον |
[4, 3] |
καὶ
πράττειν
τι
περὶ
Καλλιρόης,
|
ἵνα |
δοκῇ
φίλῳ
βοηθεῖν.
ἄρτι
μὲν |
[4, 2] |
ἐργοστόλον
χωρίον
ἡμῖν
ἀπομέρισον
ἐξαίρετον,
|
ἵνα |
μὴ
τὴν
τῶν
ἄλλων
δεσμωτῶν |
[4, 6] |
τήρησιν
ἐποιεῖτο
τῆς
γυναικὸς
ἀκριβεστέραν,
|
ἵνα |
μή
τις
αὐτῇ
προσέλθῃ
μηδὲ |
[4, 3] |
πάντας
ἔπεμψε
Μιθριδάτης
ἐπὶ
Χαιρέαν,
|
ἵνα |
μὴ
φθάσῃ
τελευτήσας.
εὗρον
δὲ |
[4, 2] |
πλεονεκτῶν
ἐν
τοῖς
πόνοις
ἡδέως,
|
ἵνα |
περισώσῃ
τὸν
φίλον.
Καὶ
οὗτοι |
[4, 5] |
καταλιπεῖν,
μόνον
δὲ
αὐτόν,
ὡς
|
Ἴωνα |
(καὶ
γὰρ
ἡλλήνιζε
τὴν
φωνήν) |
[4, 4] |
ἀνδρὸς
πλουσίου
καὶ
πρωτεύοντος
ἐν
|
Ἰωνίᾳ |
θέλεις
ἀποσπάσαι
γυναῖκα
ἐξαιρέτως
αὐτῷ |
[4, 7] |
βουλεύσασθαι
θέλων
περὶ
τῶν
ἐν
|
Ἰωνίᾳ |
πραγμάτων.
ἐλυπεῖτο
δὲ
Καλλιρόη,
μακρὰν |
[4, 3] |
τυμβωρύχοι
δὲ
ζῶσαν
εὑρόντες
εἰς
|
Ἰωνίαν |
ἐπώλησαν.
τοῦτο
γὰρ
ἡμῖν
ἐμήνυσε |
[4, 7] |
Καρίας
ἔστελλεν
ὁ
Ἔρως,
ἐξ
|
Ἰωνίας |
δὲ
ἐνδοξότερον
ἄλλον·
ἐπιφανέστερον
γὰρ |
[4, 6] |
Καλλιρόην
τινὰ
καλλίστην
ἐπὶ
τῆς
|
Ἰωνίας |
εἶναι·
καὶ
τοῦτο
μόνον
ἐμέμφετο |
[4, 1] |
Μιλησίων
πλῆθος
ἀλλὰ
καὶ
τῆς
|
Ἰωνίας |
σχεδὸν
ὅλης.
παρῆσαν
δὲ
καὶ |
[4, 6] |
κατὰ
καιρὸν
ὁ
Λυδίας
καὶ
|
Ἰωνίας |
ὕπαρχος
Φαρνάκης,
ὃς
δὴ
καὶ |
[4, 6] |
Βασιλέων
Ἀρταξέρξῃ
σατράπης
Λυδίας
καὶ
|
Ἰωνίας
|
Φαρνάκης
ἰδίῳ
δεσπότῃ
χαίρειν.
Διονύσιος |
[4, 6] |
γὰρ
ὁ
Διονύσιός
ἐστι
δυνατώτατος
|
Ἰώνων |
καὶ
τὸ
κάλλος
τῆς
γυναικὸς |