HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Chariton d'Aphrodise, Chéréas et Callirhoé, livre IV

Liste des contextes (ordre alphabétique)


α  =  197 formes différentes pour 313 occurrences

α   β   γ   δ   ε   ζ   η   θ   ι   κ   λ   μ   ν   ξ   ο   π   ρ   ς   τ   υ   φ   χ   ψ   ω   

Livre, Chap.
[4, 7]   θεραπείαν κελεύσας συνακολουθεῖν ἐξώρμησε Καρίας,  ἀγαθὴν   ἔχων ψυχὴν ἐκ τοῦ μηδὲν
[4, 7]   παρασκευαζομένου πρὸς ἀπόστασιν ἧκέ τις  ἀγγέλλων   ὡς Διονύσιος ἐξώρμηκε Μιλήτου καὶ
[4, 3]   εὐθὺς οὖν προσέταξε τοῖς οἰκέταις  ἄγειν   ἐπὶ λουτρὰ καὶ τὰ σώματα
[4, 4]   εἶναί σε νομίσῃ. σὺ μόνος  ἀγνοεῖς   τὴν φύσιν τοῦ Ἔρωτος, ὅτι
[4, 3]   τινες τῶν ἡμῖν συνδεδεμένων, οὓς  ἀγνοοῦμεν,   διαρρήξαντες τὰ δεσμὰ φόνον εἰργάσαντο
[4, 5]   πολυτέλεια τοὺς πάντων ἐπέστρεψεν ὀφθαλμούς·  ἄγνωστοι   γὰρ ἄνθρωποι καὶ τρυφῶντες ἔδοξαν
[4, 3]   βίου πονηροῦ καὶ ἔρωτος ἀτυχοῦς.  ἀγομένῳ   δὲ αὐτῷ Μιθριδάτης ἀπήντησε καὶ
[4, 2]   ἠρώτων τίς ἐστι καὶ πόθεν  ἄγουσιν   αὐτήν. δὲ ἄθλιος ἐν
[4, 6]   ἐκ διαβολῆς ποιεῖν ἄνδρα δόκιμον.  ἀγχωμάλων   δὲ τῶν γνωμῶν γενομένων ἐκείνης
[4, 4]   ἐλπίζων ὅτι καθάπερ ἐν τοῖς  ἀγῶσι   τοῖς γυμνικοῖς ἔφεδρος μένων μεταξὺ
[4, 3]   Μιθριδάτης ἀπήντησε καὶ περιπτυξάμενος εἶπεν  ἀδελφὲ   καὶ φίλε, μικροῦ με ἐνήδρευσας
[4, 7]   ἔχων ψυχὴν ἐκ τοῦ μηδὲν  ἀδικεῖν   ἂν δόξαι· ὥστε οὐδὲ μετὰ
[4, 2]   συνειδυῖαν καὶ κοινωνὸν ὑμῖν τῶν  ἀδικημάτων.   δὲ Πολύχαρμος ἔξαρνος ἦν
[4, 7]   γὰρ ἐλεήσει με βασιλεὺς μηδὲν  ἀδικοῦντα·   εἰ δὲ ἀποθανεῖν δεήσειε, πάλιν
[4, 6]   τὴν γυναῖκα. φέρει δὲ μεγάλην  ἀδοξίαν   εἰς τὰ σὰ πράγματα, μᾶλλον
[4, 1]   τῷ ταλαιπώρῳ. τί τὰ μὲν  ἀδύνατα   σπεύδεις, ἀμελεῖς δὲ τῶν ἀναγκαίων;
[4, 2]   ἐννοίας ἐκείνης καὶ τὸν οἰκέτην  ἀηδῶς   ἐθεάσατο. τί γάρ μοι" φησὶ
[4, 7]   εἰ δὲ καὶ ἄλλως σε  ἀθετήσειεν,   οὐδὲν δυνήσῃ χεῖρον παθεῖν. ἐν
[4, 2]   πόθεν ἄγουσιν αὐτήν. δὲ  ἄθλιος   ἐν ἀμηχανίᾳ γενόμενος καταψεύσασθαι μὲν
[4, 4]   καὶ Διονυσίου αὐτὸς ἀκονιτὶ τὸ  ἆθλον   Καλλιρόην ἀποίσεται. τῆς δ´ ὑστεραίας
[4, 5]   δὲ αὐτὸν πάθη ποικίλα, θυμός,  ἀθυμία,   φόβος, ἀπιστία. ζῆν μὲν οὖν
[4, 2]   δὲ αὐτῷ καὶ συναποθανεῖν. ἐπεκλάσθησαν  αἱ   ὀργαὶ τῶν ἀκουόντων καὶ
[4, 1]   θάπτε με, ὅττι τάχιστα πύλας  Ἀΐδαο   περήσω. καὶ γὰρ εἰ μὴ
[4, 4]   ἀλλὰ ἐμοί. νῦν δέ, ἂν  αἴσθηται   Διονύσιός σε ἐπιβουλεύοντα τοῖς γάμοις
[4, 2]   ἀλλὰ πληγὰς λαμβάνοντα καὶ προπηλακιζόμενον  αἰσχρῶς,   λέγει πρὸς τὸν ἐργοστόλον χωρίον
[4, 2]   σὺ πάντων ἡμῖν τῶν κακῶν  αἰτία.   τοῦτον δὴ τὸν λόγον
[4, 3]   αὐτῆς μνημονεῦσαι καὶ τῶν κακῶν  αἰτίαν   εἰπεῖν ἐκείνην, δι´ ἣν ἐπλεύσαμεν.
[4, 7]   ἀπόρρητον μέχρι τέλους, καὶ τὴν  αἰτίαν   οὐχ ὡμολόγει πρὸς τὴν γυναῖκα,
[4, 7]   τοῦ Μιθριδάτου καὶ ἀποροῦντος τὴν  αἰτίαν   τῆς διαβολῆς, ὑποστρέψας Ὑγῖνος
[4, 2]   φησὶ τοὔνομα τῆς γυναικός, ἣν  αἰτίαν   ὡμολόγησας εἶναί σοι τῶν κακῶν.
[4, 7]   καταλαβεῖν καὶ Διονύσιον ἀνελεῖν τὸν  αἴτιον,   Καλλιρόην δὲ ἁρπάσας ἀποστῆναι βασιλέως.
[4, 3]   διὰ τὴν ἐγκρατῆ μὲν ἀλλ´  ἄκαιρόν   σου σιωπήν. εὐθὺς οὖν προσέταξε
[4, 2]   οὐκ ἐνοχλήσω δέ σοι ληρῶν  ἀκαίρως,   ἅμα δὲ καὶ δέδοικα μή,
[4, 1]   οὔκουν οὐδὲ παρὰ τοῖς πολίταις  ἀκλεᾶ   τὴν φιλοτιμίαν ἕξεις. λόγος
[4, 4]   Χαιρέου τε καὶ Διονυσίου αὐτὸς  ἀκονιτὶ   τὸ ἆθλον Καλλιρόην ἀποίσεται. τῆς
[4, 2]   συναποθανεῖν. ἐπεκλάσθησαν αἱ ὀργαὶ τῶν  ἀκουόντων   καὶ θυμὸς εἰς ἔλεον
[4, 3]   αὐτοῖς. οὐκ ἐκαρτέρησεν Χαιρέας  ἀκούσας,   ἀλλὰ τοῖς γόνασι Μιθριδάτου προσπεσὼν
[4, 2]   δὴ τὸν λόγον οἰκονόμος  ἀκούσας   ἔδοξεν εἶναί τινα γυναῖκα τὴν
[4, 2]   οὐδὲ ἰδὼν αὐτοὺς οὐδὲ ἀπολογουμένων  ἀκούσας   εὐθὺς ἐκέλευσε τοὺς ἑξκαίδεκα τοὺς
[4, 2]   θυγατρὸς Ἑρμοκράτους τοῦ στρατηγοῦ. ταῦτα  ἀκούσας   Μιθριδάτης ἐρυθήματος ἐνεπλήσθη καὶ
[4, 2]   γυναῖκα μιαρὰν συμπράξασαν τῷ φόνῳ.  ἀκούσας   οὖν Μιθριδάτης συνήγαγε τὰς
[4, 6]   οὖν τήρησιν ἐποιεῖτο τῆς γυναικὸς  ἀκριβεστέραν,   ἵνα μή τις αὐτῇ προσέλθῃ
[4, 2]   καὶ τῶν οἰκετῶν εἰς ἔρευναν  ἀκριβεστέραν   παρακαλούντων ἡκέτω" φησὶ Καλλιρόη. παίοντες
[4, 1]   ἀλλ´ οἱ μὲν ἀπεστράφησαν, ὡς  ἀκτῖνος   ἡλιακῆς ἐμπεσούσης, οἱ δὲ καὶ
[4, 1]   ἦν τιμῆσαι Διονύσιον, δὲ  ἀλήθεια   Καλλιρόην ἰδεῖν. ἦν δὴ καὶ
[4, 5]   φόβῳ δὲ βασάνων κατεμήνυσαν τὴν  ἀλήθειαν   ὅτι Μιθριδάτης Καρίας ὕπαρχος
[4, 4]   εἶναι, κινδυνεύσεις δὲ μᾶλλον, κἂν  ἀληθῶς   εἶναί σε νομίσῃ. σὺ μόνος
[4, 3]   ἐργάσασθαι διὰ τὴν ἐγκρατῆ μὲν  ἀλλ´   ἄκαιρόν σου σιωπήν. εὐθὺς οὖν
[4, 7]   ἀντεραστάς, οὐ τὸν ἀντίδικον μόνον,  ἀλλ´   αὐτὸν τὸν δικαστήν, ὥστε καὶ
[4, 1]   εἰκόνα προσέβλεψεν οὐδεὶς Καλλιρόης παρούσης,  ἀλλ´   ἐκείνη μόνη τοὺς ἁπάντων ἐδημαγώγησεν
[4, 7]   οὐχ ὡμολόγει πρὸς τὴν γυναῖκα,  ἀλλ´   πρόφασις ἦν ὅτι βασιλεὺς
[4, 4]   δὲ σὸν γάμον οὐκ ἤλπισα.  ἀλλ´   ἱκετεύω, μετανόησον. κατασπένδω τούτων μου
[4, 3]   δύο δεσμῶται, Συρακόσιοι γένος ἐσμέν.  ἀλλ´   μὲν ἕτερος νεανίσκος πρῶτος
[4, 1]   τὴν μαρμαρυγὴν ὑπήνεγκε τοῦ κάλλους,  ἀλλ´   οἱ μὲν ἀπεστράφησαν, ὡς ἀκτῖνος
[4, 3]   σταυρὸν ἐλεῶ σου, Χαιρέα" φησίν,  ἀλλ´   ὅτι τοιαύτης γυναικὸς ἀφῃρέθης. ἐκπλαγεὶς
[4, 1]   οὐχ ὅτι τέθνηκε Χαιρέαν ἠλέουν,  ἀλλ´   ὅτι τοιαύτης γυναικὸς ἀφῄρητο. ~Καλλιρόη
[4, 2]   ἐπιστάτην ἀπέσφαξαν, εἶτα δρασμῷ ἐπεχείρουν.  ἀλλ´   οὐ διέφυγον, οἱ γὰρ κύνες
[4, 4]   ἐπ´ ἐρημίας γενόμενος ἤθελε γράφειν,  ἀλλ´   οὐκ ἠδύνατο, δακρύων ἐπιρρεόντων καὶ
[4, 6]   ἡμέρας οὐδὲν ἐπεκύρωσεν {ὁ} βασιλεύς,  ἀλλ´   ὑπερέθετο τὴν σκέψιν· νυκτὸς δὲ
[4, 2]   τοιοῦτος, οἷος εἰς Μίλητον ἐξῆλθεν,  ἀλλ´   ὠχρός τε καὶ λεπτός, οἷα
[4, 3]   τὸν φίλον" εἶπεν Πολύχαρμος·  ἀλλὰ   δέομαί σου, δέσποτα, κέλευσον τῷ
[4, 3]   οὐκέτι σὴν" εἶπεν Μιθριδάτης,  ἀλλὰ   Διονυσίου τοῦ Μιλησίου νόμῳ γαμηθεῖσαν·
[4, 4]   ἐγὼ δὲ γυναικὸς πεῖραν ἐλάβομεν.  ἀλλὰ   ἐζηλοτύπησα. τοῦτο ἴδιόν ἐστι φιλοῦντος.
[4, 4]   {τότε Μίλητος ἦν. ἐδέθης μέν,  ἀλλὰ   ἔζησας· ἐπράθης, ἀλλὰ ἐμοί. νῦν
[4, 4]   ἐδέθης μέν, ἀλλὰ ἔζησας· ἐπράθης,  ἀλλὰ   ἐμοί. νῦν δέ, ἂν αἴσθηται
[4, 7]   καὶ Πολύχαρμον οὐ συνηγόρους μόνον,  ἀλλὰ   καὶ μάρτυρας. πᾶσαν οὖν τὴν
[4, 1]   σέ. μὴ γὰρ μεγάλα μόνον,  ἀλλὰ   καὶ παράδοξα δυστυχοῦμεν· ἀλλήλους ἐθάψαμεν.
[4, 1]   οὐ μόνον τὸ Μιλησίων πλῆθος  ἀλλὰ   καὶ τῆς Ἰωνίας σχεδὸν ὅλης.
[4, 5]   τῇ γνώμῃ τὸ τέλος ἐβράβευσεν,  ἀλλὰ   μειζόνων πραγμάτων ἐκίνησεν ἀρχήν. ἐπειδὴ
[4, 7]   οὐδὲ μετὰ δακρύων προέπεμψαν αὐτόν,  ἀλλὰ   μετὰ θυσιῶν καὶ πομπῆς. ἕνα
[4, 7]   καὶ τὸν θυμὸν {τοῦ} βασιλέως,  ἀλλὰ   Μίλητον μὲν καταλαβεῖν καὶ Διονύσιον
[4, 1]   τὸ σῶμα εὕρηται τοῦ δυστυχοῦς,  ἀλλὰ   νόμος οὗτος ἀρχαῖος Ἑλλήνων, ὥστε
[4, 2]   βλέπων Χαιρέαν ἐργάζεσθαι μὴ δυνάμενον,  ἀλλὰ   πληγὰς λαμβάνοντα καὶ προπηλακιζόμενον αἰσχρῶς,
[4, 3]   οὐκ ἐκαρτέρησεν Χαιρέας ἀκούσας,  ἀλλὰ   τοῖς γόνασι Μιθριδάτου προσπεσὼν ἱκετεύω
[4, 5]   ἄνδρα, ὑπισχνούμενος αὐτὸς στρατηγήσειν ὅπως  ἀλλήλους   ἀπολάβωσιν, ἂν καὶ τὴν ἐκείνης
[4, 1]   μόνον, ἀλλὰ καὶ παράδοξα δυστυχοῦμεν·  ἀλλήλους   ἐθάψαμεν. οὐκ ἔχει δ´ ἡμῶν
[4, 6]   καλεῖν ἐπὶ τὴν δίκην αὐτόν·  ἄλλο   δὲ πάθος παρῄνει μεταπέμπεσθαι καὶ
[4, 3]   σταυροῦ. πόρρωθεν οὖν ἐκεκράγεσαν ἄλλος  ἄλλο   τι φεῖσαι, κατάβηθι, μὴ τρώσῃς,
[4, 4]   μνημονεύσειας, οὐδὲν ἔπαθον· εἰ δὲ  ἄλλο   τι φρονεῖς, θανάτου μοι δώσεις
[4, 5]   ὅμως ἐκράτησε τὰ γράμματα, φοβούμενος  ἄλλον   αὐτοῖς ἐντυχεῖν. θορύβου δὲ καὶ
[4, 7]   Ἔρως, ἐξ Ἰωνίας δὲ ἐνδοξότερον  ἄλλον·   ἐπιφανέστερον γὰρ καὶ βασιλικώτερον ἦν
[4, 3]   τοῦ σταυροῦ. πόρρωθεν οὖν ἐκεκράγεσαν  ἄλλος   ἄλλο τι φεῖσαι, κατάβηθι, μὴ
[4, 3]   οὐκ ἤρκεσεν ὅτι γυνὴ γέγονας  ἄλλου   Χαιρέου ζῶντος, γέγονας δὲ καὶ
[4, 3]   τελευτήσας. εὗρον δὲ τοὺς μὲν  ἄλλους   ἀνηρτημένους, ἄρτι δὲ ἐκεῖνον ἐπιβαίνοντα
[4, 5]   ἐν Πριήνῃ γένηται, τοὺς μὲν  ἄλλους   αὐτοῦ καταλιπεῖν, μόνον δὲ αὐτόν,
[4, 5]   συχνόν· εἴρητο δὲ πρὸς τοὺς  ἄλλους   οἰκέτας ὅτι πέμπει ταῦτα Διονυσίῳ,
[4, 4]   ὑπὲρ σοῦ. τοὺς μὲν οὖν  ἄλλους   πολίτας οὐκ οἶδ´ τι
[4, 2]   ἐξαίρετον, ἵνα μὴ τὴν τῶν  ἄλλων   δεσμωτῶν ῥᾳθυμίαν ἡμῖν καταλογίζῃ· τὸ
[4, 1]   οὐδεὶς μὲν οὖν οὐδὲ τῶν  ἄλλων   τὴν μαρμαρυγὴν ὑπήνεγκε τοῦ κάλλους,
[4, 7]   ἔχει στρατηγούς· εἰ δὲ καὶ  ἄλλως   σε ἀθετήσειεν, οὐδὲν δυνήσῃ χεῖρον
[4, 2]   τὸν Πολύχαρμον ἀπορρήξας τῆς κοινῆς  ἁλύσεως   πρὸς Μιθριδάτην ἤγαγεν. δ´
[4, 2]   ἐν παραδείσῳ τινὶ κατέκειτο μόνος  ἀλύων   καὶ Καλλιρόην ἀναπλάττων ἑαυτῷ τοιαύτην,
[4, 2]   ἐνοχλήσω δέ σοι ληρῶν ἀκαίρως,  ἅμα   δὲ καὶ δέδοικα μή, ἐὰν
[4, 1]   τοῦτον ἐφύλαττεν ἑαυτῷ. θέλων οὖν  ἅμα   καὶ τριβὴν ἐγγενέσθαι τῇ φροντίδι
[4, 2]   παραμυθίας. τῶν ἐργατῶν τινες τῶν  ἅμα   Χαιρέᾳ δεδεμένων (ἑξκαίδεκα δὲ ἦσαν
[4, 2]   πολλὰ γὰρ αὐτὸν ἐβάρει, κόπος,  ἀμέλεια,   τὰ δεσμά, καὶ τούτων μᾶλλον
[4, 1]   τί τὰ μὲν ἀδύνατα σπεύδεις,  ἀμελεῖς   δὲ τῶν ἀναγκαίων; νόμιζε ἐφεστηκότα
[4, 2]   αὐτήν. δὲ ἄθλιος ἐν  ἀμηχανίᾳ   γενόμενος καταψεύσασθαι μὲν οὐδεμιᾶς ἤθελε·
[4, 6]   ἐν Καρίᾳ διηγημάτων· αὐτὸς δὲ  ἄμυναν   ἐπενόησε τοιαύτην. ἐπεδήμει κατὰ καιρὸν
[4, 6]   τῆς γυναικός. ὅμως δὲ ἐπ´  ἀμφιβόλῳ   τοῦ τάχα καὶ κρείττονα τυγχάνειν
[4, 4]   ἐξήλθετε, μηδὲ συνέβη τι δεινὸν  ἀμφοῖν·   ἐπεὶ δὲ φιλόκαινος Τύχη
[4, 1]   τοὺς ἁπάντων ἐδημαγώγησεν ὀφθαλμούς. πῶς  ἄν   τις διηγήσηται κατ´ ἀξίαν τὰ
[4, 4]   ἐπράθης, ἀλλὰ ἐμοί. νῦν δέ,  ἂν   αἴσθηται Διονύσιός σε ἐπιβουλεύοντα τοῖς
[4, 7]   ψυχὴν ἐκ τοῦ μηδὲν ἀδικεῖν  ἂν   δόξαι· ὥστε οὐδὲ μετὰ δακρύων
[4, 2]   ὑπὸ τοῦ Καλλιρόης ἔρωτος πάντως  ἂν   ἐτελεύτησεν, εἰ μὴ τοιᾶσδέ τινος
[4, 5]   αὐτὸς στρατηγήσειν ὅπως ἀλλήλους ἀπολάβωσιν,  ἂν   καὶ τὴν ἐκείνης προσλάβῃ ψῆφον.
[4, 4]   ἀπαιτεῖν τὴν γυναῖκα· μὴ γὰρ  ἂν   μηδὲ Καλλιρόην ἐμμένειν ἰδοῦσαν αὐτόν·
[4, 5]   πορευθῆναι· εἶτ´ ἐπειδὰν μάθῃ πῶς  ἂν   χρήσαιτο τοῖς πράγμασι, τότε τοὺς
[4, 1]   μὲν κομίζοντες τὴν κλίνην ἔθηκαν,  ἀναβᾶσα   δὲ ἐπ´ αὐτὴν Καλλιρόη
[4, 3]   βασανίζεις, ἐπὶ τοιούτῳ διηγήματι ζῆν  ἀναγκάζων.   ἄπιστε Καλλιρόη καὶ πασῶν ἀσεβεστάτη
[4, 2]   τὸν σταυρὸν ἔφερε· τῇ γὰρ  ἀναγκαίᾳ   τιμωρίᾳ καὶ τὴν ἔξωθεν φαντασίαν
[4, 2]   τί γάρ μοι" φησὶ παρενοχλεῖς;  ἀναγκαῖον"   εἶπεν, δέσποτα· τὴν γὰρ
[4, 1]   ἀδύνατα σπεύδεις, ἀμελεῖς δὲ τῶν  ἀναγκαίων;   νόμιζε ἐφεστηκότα σοι λέγειν αὐτὸν
[4, 2]   δεδοικὼς μὴ καταστῇ ποτε εἰς  ἀνάγκην   ὑβρίσαι τὸ ἥδιστον ὄνομα· τῶν
[4, 3]   Συρακοσίων τριήρη καὶ πρέσβεις τοὺς  ἀναζητήσοντας   τὴν γυναῖκα. ταύτην τὴν τριήρη
[4, 1]   ἐκεῖνος ζῶντος. ἐπεὶ δὲ ἀφθόνοις  ἀναλώμασι   καὶ πολυχειρίᾳ ταχέως τὸ ἔργον
[4, 2]   κατέκειτο μόνος ἀλύων καὶ Καλλιρόην  ἀναπλάττων   ἑαυτῷ τοιαύτην, ὁποίαν εἶδε πενθοῦσαν·
[4, 6]   πολλοὺς καὶ προεστηκότας) οὐκ ἤρεσκεν  ἀνάρπαστον   ἐκ διαβολῆς ποιεῖν ἄνδρα δόκιμον.
[4, 3]   σκέψις σχολῆς μακροτέρας. ἐπὶ τούτοις  ἀναστὰς   διέλυσε τὸ συμπόσιον καὶ αὐτὸς
[4, 2]   ἐκέλευσε τοὺς ἑξκαίδεκα τοὺς ὁμοσκήνους  ἀνασταυρῶσαι.   προήχθησαν οὖν πόδας τε καὶ
[4, 1]   καὶ μεγαλοψυχίαν ἔφη πρὸς αὐτὴν  ἀνάστηθι,   γύναι, καὶ τάφον κατασκεύασον
[4, 1]   ἔρωτα λυσιτελεῖν ὑπελάμβανε τὸν πρότερον  ἄνδρα   βεβαίως αὐτὴν ἀπογνῶναι. θέλων οὖν
[4, 6]   ἤρεσκεν ἀνάρπαστον ἐκ διαβολῆς ποιεῖν  ἄνδρα   δόκιμον. ἀγχωμάλων δὲ τῶν γνωμῶν
[4, 5]   συμβουλεύων μὴ ὑβρίσαι τὸν πρῶτον  ἄνδρα,   ὑπισχνούμενος αὐτὸς στρατηγήσειν ὅπως ἀλλήλους
[4, 1]   ὥς κεν τηλεφανὴς ἐκ ποντόφιν  ἀνδράσιν   εἴη. καλοὶ δὲ Μιλησίων εἰσὶ
[4, 2]   δὲ Πολύχαρμος, οἷα δὴ νεανίας  ἀνδρικὸς   τὴν φύσιν καὶ μὴ δουλεύων
[4, 4]   ἐν πρῶτον σὺ μὲν  ἀνδρός,   ἐγὼ δὲ γυναικὸς πεῖραν ἐλάβομεν.
[4, 6]   μὴ περιορᾶν ἐπιβουλὴν εἰς γάμον  ἀνδρὸς   ἐνδόξου, τοῖς δὲ ῥᾳθυμοτέροις τὰς
[4, 4]   πόλιν ἀπέρχῃ τὴν μεγίστην, καὶ  ἀνδρὸς   πλουσίου καὶ πρωτεύοντος ἐν Ἰωνίᾳ
[4, 1]   ἐπὶ τῆς Ἀσίας πάσης καὶ  ἀνέβαινεν   ἤδη μέχρι τοῦ μεγάλου βασιλέως
[4, 4]   προπετοῦς· κἀγὼ γὰρ ἐπὶ σταυρὸν  ἀνέβην   διὰ σέ, σοὶ μηδὲν ἐγκαλῶν.
[4, 3]   ἐπλεύσαμεν. ἔτι λέγοντος αὐτοῦ Μιθριδάτης  ἀνεβόησε   Χαιρέαν λέγεις; τὸν φίλον" εἶπεν
[4, 6]   γυναῖκα τὴν ἐμήν. ἐπὶ τούτοις  ἀνεγίνωσκε   τὰς ἐπιστολὰς καὶ διηγεῖτο τὴν
[4, 5]   δὲ καθ´ ἑαυτὸν γενόμενος πολλάκις  ἀνεγίνωσκε   τὰς ἐπιστολάς. κατελάμβανε δὲ αὐτὸν
[4, 5]   ἐν μέσῳ τῷ συμποσίῳ Διονύσιος  ἀνέγνω,   καλλωπιζόμενος ἐπὶ ταῖς βασιλικαῖς δωρεαῖς·
[4, 6]   τὴν ἐπιστολὴν κομισθεῖσαν {ὁ} βασιλεὺς  ἀνέγνω   τοῖς φίλοις καὶ τί χρὴ
[4, 3]   ἀφῃρέθης. ἐκπλαγεὶς οὖν Χαιρέας  ἀνέκραγε   ποῦ γὰρ σὺ Καλλιρόην εἶδες
[4, 5]   κόσμον πολυτελῆ. φώρια δὲ νομίσας  ἀνέκρινε   τοὺς οἰκέτας τίνες εἶεν καὶ
[4, 7]   Μίλητον μὲν καταλαβεῖν καὶ Διονύσιον  ἀνελεῖν   τὸν αἴτιον, Καλλιρόην δὲ ἁρπάσας
[4, 6]   τούτου τοῦ μέρους τῆς ἐπιστολῆς  ἀνεμίμνησκον   βασιλέα, προσηρέθιζε δὲ καὶ φήμη,
[4, 3]   τὸ συμπόσιον καὶ αὐτὸς μὲν  ἀνεπαύετο   καθάπερ ἦν ἔθος αὐτῷ, τοῖς
[4, 5]   πονηροὶ κατέφθειρον, οὓς ἐγὼ συλλαβὼν  ἀνέπεμψα   πρὸς σέ. Ταύτην τὴν ἐπιστολὴν
[4, 2]   δέσποτα· τὴν γὰρ πηγὴν  ἀνεύρηκα   τοῦ μεγάλου τολμήματος, καὶ οὗτος
[4, 3]   εὗρον δὲ τοὺς μὲν ἄλλους  ἀνηρτημένους,   ἄρτι δὲ ἐκεῖνον ἐπιβαίνοντα τοῦ
[4, 5]   πάντων ἐπέστρεψεν ὀφθαλμούς· ἄγνωστοι γὰρ  ἄνθρωποι   καὶ τρυφῶντες ἔδοξαν αὐτοῖς μάλιστα
[4, 7]   γυναικὸς Φήμη, καταγγέλλουσα πᾶσιν  ἀνθρώποις   ὅτι Καλλιρόη παραγίνεται, τὸ περιβόητον
[4, 2]   τολμήματος, καὶ οὗτος κατάρατος  ἄνθρωπος   ἐπίσταται γυναῖκα μιαρὰν συμπράξασαν τῷ
[4, 4]   γάμον διηγήσατο· θάνατον μὲν γὰρ  ἄνθρωπος   ὢν προσεδόκων, τὸν δὲ σὸν
[4, 6]   σεαυτῷ. Μιθριδάτης γάρ, κάκιστος  ἀνθρώπων,   καὶ σοὶ φθονῶν, ξένος μου
[4, 7]   Διονύσιον ἐφόβει, πάντας ἔβλεπεν ὡς  ἀντεραστάς,   οὐ τὸν ἀντίδικον μόνον, ἀλλ´
[4, 4]   θεῶν δυνήσεται σῶσαι; παραδοθήσῃ γὰρ  ἀντεραστῇ   τυράννῳ, καὶ τάχα μὲν οὐδὲ
[4, 4]   Μιθριδάτης εὐεργετήσας τοῦτό με λελύπηκεν  ἀντὶ   πάντων, ὅτι μοι τὸν σὸν
[4, 7]   ἔβλεπεν ὡς ἀντεραστάς, οὐ τὸν  ἀντίδικον   μόνον, ἀλλ´ αὐτὸν τὸν δικαστήν,
[4, 5]   πέμπει ταῦτα Διονυσίῳ, πρὸς τὸ  ἀνύποπτον.   κελεύει δὲ τὸν Ὑγῖνον, ἐπειδὰν
[4, 7]   τῶν γραμμάτων ἐβουλεύετο μὴ βαδίζειν  ἄνω,   δεδοικὼς τὰς διαβολὰς καὶ τὸν
[4, 1]   πῶς ἄν τις διηγήσηται κατ´  ἀξίαν   τὰ τελευταῖα τῆς πομπῆς; ἐπεὶ
[4, 5]   τοὺς ἐκ Πριήνης εἰς Μίλητον  ἀπαγαγεῖν.   μὲν οὖν ἀπῄει καὶ
[4, 6]   μή τις αὐτῇ προσέλθῃ μηδὲ  ἀπαγγείλῃ   τι τῶν ἐν Καρίᾳ διηγημάτων·
[4, 4]   βαδίζειν εἰς Μίλητον καὶ Διονύσιον  ἀπαιτεῖν   τὴν γυναῖκα· μὴ γὰρ ἂν
[4, 5]   ἔξωθεν κατασεσημασμένα, δημοσίοις δὲ παραδοὺς  ἅπαντα   μετὰ τῶν οἰκετῶν ἔπεμψε πρὸς
[4, 1]   παρούσης, ἀλλ´ ἐκείνη μόνη τοὺς  ἁπάντων   ἐδημαγώγησεν ὀφθαλμούς. πῶς ἄν τις
[4, 4]   Ἔρωτος, ὅτι οὗτος θεὸς  ἀπάταις   χαίρει καὶ δόλοις; δοκεῖ δέ
[4, 3]   θεραπείαν τε καὶ οἶκον ἐξαίρετον  ἀπέδειξε.   ~Νὺξ ἐκείνη φροντίδων μεστὴ πάντας
[4, 4]   γάρ σε μηδὲ μίαν ἡμέραν  ἀπεζεῦχθαι   τῆς γυναικός· ὄφελον μηδὲ Σικελίας
[4, 2]   ἀποθνήσκειν ἐμνημόνευσας αὐτῆς; δὲ  ἀπεκρίνατο   μακρὸς μῦθος, δέσποτα,
[4, 4]   μόνος καὶ ξένος εἰς πόλιν  ἀπέρχῃ   τὴν μεγίστην, καὶ ἀνδρὸς πλουσίου
[4, 1]   τοῦ κάλλους, ἀλλ´ οἱ μὲν  ἀπεστράφησαν,   ὡς ἀκτῖνος ἡλιακῆς ἐμπεσούσης, οἱ
[4, 2]   διακόψαντες τὰ δεσμὰ τὸν ἐπιστάτην  ἀπέσφαξαν,   εἶτα δρασμῷ ἐπεχείρουν. ἀλλ´ οὐ
[4, 3]   βάρβαροι καὶ τοὺς μὲν πολλοὺς  ἀπέσφαξαν,   ἐμὲ δὲ καὶ τὸν φίλον
[4, 5]   Μίλητον ἀπαγαγεῖν. μὲν οὖν  ἀπῄει   καὶ ἔπραττε τὰ κεκελευσμένα,
[4, 5]   ἐπειδὴ γὰρ Ὑγῖνος εἰς Μίλητον  ἀπηλλάγη,   καταλειφθέντες οἱ δοῦλοι τοῦ προεστηκότος
[4, 3]   κατέβαινε τοῦ σταυροῦ· χαίρων γὰρ  ἀπηλλάσσετο   βίου πονηροῦ καὶ ἔρωτος ἀτυχοῦς.
[4, 3]   ἀτυχοῦς. ἀγομένῳ δὲ αὐτῷ Μιθριδάτης  ἀπήντησε   καὶ περιπτυξάμενος εἶπεν ἀδελφὲ καὶ
[4, 7]   τὸ τῆς δίκης διήγημα. πόλεις  ἀπήντων   ὅλαι καὶ τὰς ὁδοὺς ἐστενοχώρουν
[4, 4]   Μιθριδάτης ἐμοῦ μὲν ἕνεκα" φησὶν  ἄπιθι,   βούλομαι γάρ σε μηδὲ μίαν
[4, 3]   ἐπὶ τοιούτῳ διηγήματι ζῆν ἀναγκάζων.  ἄπιστε   Καλλιρόη καὶ πασῶν ἀσεβεστάτη γυναικῶν,
[4, 5]   πάθη ποικίλα, θυμός, ἀθυμία, φόβος,  ἀπιστία.   ζῆν μὲν οὖν Χαιρέαν οὐκ
[4, 3]   οὖν" ἔφη, νὺξ γάρ ἐστιν,  ἀπίωμεν,   τῇ δ´ ὑστεραίᾳ νήφοντες βουλευώμεθα
[4, 1]   τὸν πρότερον ἄνδρα βεβαίως αὐτὴν  ἀπογνῶναι.   θέλων οὖν ἐνδείξασθαι στοργὴν καὶ
[4, 3]   δέσποτα, τὸν σταυρόν μοι  ἀπόδος.   χεῖρόν με βασανίζεις, ἐπὶ τοιούτῳ
[4, 2]   τὸ δὲ ἴδιον μέτρον αὐτοὶ  ἀποδώσομεν   πρὸς ἡμέραν. πείθεται καὶ δίδωσιν.
[4, 2]   καὶ τούτων μᾶλλον ἔρως.  ἀποθανεῖν   δὲ βουλόμενον αὐτὸν οὐκ εἴα
[4, 7]   βασιλεὺς μηδὲν ἀδικοῦντα· εἰ δὲ  ἀποθανεῖν   δεήσειε, πάλιν ὄψομαι Καλλιρόην· κἂν
[4, 1]   τὸν νεκρόν. Τύχη βάσκανε, καὶ  ἀποθανοῦσιν   ἡμῖν ἐφθόνησας κοινὴν γῆν ἐπιθέσθαι
[4, 2]   Καλλιρόην ἐκείνην, καὶ διατί μέλλων  ἀποθνήσκειν   ἐμνημόνευσας αὐτῆς; δὲ ἀπεκρίνατο
[4, 3]   μὲν οὖν φίλος οὐδὲ  ἀποθνήσκων   ἐνεκάλει τῇ γυναικί, προήχθην δὲ
[4, 4]   αὐτὸς ἀκονιτὶ τὸ ἆθλον Καλλιρόην  ἀποίσεται.   τῆς δ´ ὑστεραίας προτεθείσης τῆς
[4, 4]   καὶ τῆς χειρὸς αὐτοῦ τρεμούσης.  ἀποκλαύσας   δὲ τὰς ἑαυτοῦ συμφορὰς μόλις
[4, 7]   τὸ καλοῦν ἐπὶ τὴν δίκην·  ἀποκλαύσας   δὲ τὴν ἑαυτοῦ συμφορὰν ἐπὶ
[4, 5]   ὑπισχνούμενος αὐτὸς στρατηγήσειν ὅπως ἀλλήλους  ἀπολάβωσιν,   ἂν καὶ τὴν ἐκείνης προσλάβῃ
[4, 6]   πέμψον· πρὸς δὲ Μιθριδάτην ἧκε  ἀπολογησόμενος   ὅτι οὐκ ἐπεβούλευσας γάμῳ Διονυσίου.
[4, 2]   κἀκεῖνος οὐδὲ ἰδὼν αὐτοὺς οὐδὲ  ἀπολογουμένων   ἀκούσας εὐθὺς ἐκέλευσε τοὺς ἑξκαίδεκα
[4, 2]   πρὸς τὸν ἐργοστόλον χωρίον ἡμῖν  ἀπομέρισον   ἐξαίρετον, ἵνα μὴ τὴν τῶν
[4, 4]   δόλοις; δοκεῖ δέ μοι πρῶτον  ἀποπειραθῆναί   σε τῆς γυναικὸς διὰ γραμμάτων
[4, 5]   συμπόσιον σκυθρωπῶς διελύθη (φαντασία γὰρ  ἀποπληξίας   αὐτοὺς ἔσχε) Διονύσιος δὲ καθ´
[4, 2]   τὸν Πολύχαρμον διασιωπῆσαι καὶ πάντας  ἀπορεῖν   τοὺς παρόντας. ὀψὲ δὲ καὶ
[4, 7]   ~Καταπλαγέντος δὲ τοῦ Μιθριδάτου καὶ  ἀποροῦντος   τὴν αἰτίαν τῆς διαβολῆς, ὑποστρέψας
[4, 2]   τῆς ἐπιβουλῆς, ταχέως τὸν Πολύχαρμον  ἀπορρήξας   τῆς κοινῆς ἁλύσεως πρὸς Μιθριδάτην
[4, 7]   ὅλης. διεφύλαττε δὲ ὅμως τὸ  ἀπόρρητον   μέχρι τέλους, καὶ τὴν αἰτίαν
[4, 6]   δυνατὸν τρόπον καὶ γράφει δι´  ἀπορρήτων   ἐπιστολήν. Βασιλεῖ Βασιλέων Ἀρταξέρξῃ σατράπης
[4, 4]   καὶ πρωτεύοντος ἐν Ἰωνίᾳ θέλεις  ἀποσπάσαι   γυναῖκα ἐξαιρέτως αὐτῷ συναφθεῖσαν; ποίᾳ
[4, 7]   ταῦτα βουλευομένου καὶ παρασκευαζομένου πρὸς  ἀπόστασιν   ἧκέ τις ἀγγέλλων ὡς Διονύσιος
[4, 7]   τὸν αἴτιον, Καλλιρόην δὲ ἁρπάσας  ἀποστῆναι   βασιλέως. τί γὰρ σπεύδω" φησὶ
[4, 3]   γυναῖκα Καλλιρόην τοὔνομα, ἥν, δόξασαν  ἀποτεθνηκέναι,   ἔθαψε πολυτελῶς. τυμβωρύχοι δὲ ζῶσαν
[4, 4]   τι φρονεῖς, θανάτου μοι δώσεις  ἀπόφασιν.   ~Ταύτην τὴν ἐπιστολὴν ἔδωκε Μιθριδάτης
[4, 1]   ἀχανὴς κατέπεσεν, ὥσπερ τις ἐξ  ἀπροσδοκήτου   σφενδόνῃ βληθείς, καὶ μόλις αὐτὸν
[4, 2]   καί τις ἤδη τοῦ σώματος  ἁπτόμενος   αὐτοῦ λέγε" φησὶ τοὔνομα τῆς
[4, 6]   εἰς τὸν σὸν οἶκον. οὗτος  ἀπωδύρατο   πρός με ὅτι Μιθριδάτης
[4, 1]   ὁρῶν τρυχομένην τὴν γυναῖκα, μὴ  ἄρα   τι καὶ τοῦ κάλλους αὐτῇ
[4, 1]   βασιλέως ὄνομα Καλλιρόης, οἷον οὐδὲ  Ἀριάδνης   οὐδὲ Λήδας. τότε δὲ καὶ
[4, 1]   πρὸ τῆς πόλεως ὑψηλὸν καὶ  ἀρίδηλον   κατασκευάσωμεν τάφον, ὥς κεν τηλεφανὴς
[4, 2]   δεδεμένων (ἑξκαίδεκα δὲ ἦσαν τὸν  ἀριθμὸν   ἐν οἰκίσκῳ σκοτεινῷ καθειργμένοι) νύκτωρ
[4, 7]   ἀνελεῖν τὸν αἴτιον, Καλλιρόην δὲ  ἁρπάσας   ἀποστῆναι βασιλέως. τί γὰρ σπεύδω"
[4, 6]   δι´ ἀπορρήτων ἐπιστολήν. Βασιλεῖ Βασιλέων  Ἀρταξέρξῃ   σατράπης Λυδίας καὶ Ἰωνίας Φαρνάκης
[4, 7]   τὸ μέγα τῆς φύσεως κατόρθωμα,  Ἀρτέμιδι   ἰκέλη χρυσείῃ Ἀφροδίτῃ. ἐνδοξοτέραν
[4, 3]   δὲ τοὺς μὲν ἄλλους ἀνηρτημένους,  ἄρτι   δὲ ἐκεῖνον ἐπιβαίνοντα τοῦ σταυροῦ.
[4, 3]   Καλλιρόης, ἵνα δοκῇ φίλῳ βοηθεῖν.  ἄρτι   μὲν οὖν" ἔφη, νὺξ γάρ
[4, 1]   τοῦ δυστυχοῦς, ἀλλὰ νόμος οὗτος  ἀρχαῖος   Ἑλλήνων, ὥστε καὶ τοὺς ἀφανεῖς
[4, 6]   εὐλάβεια δὲ περὶ τοῦ μέλλοντος·  ἀρχὴν   γὰρ ἔχειν τὸν Μιθριδάτην καταφρονήσεως.
[4, 7]   δύο τὰ κάλλιστα, ἔρωτα καὶ  ἀρχήν.   ἐντάφιον ἔνδοξον ἡγεμονία καὶ
[4, 5]   ἐβράβευσεν, ἀλλὰ μειζόνων πραγμάτων ἐκίνησεν  ἀρχήν.   ἐπειδὴ γὰρ Ὑγῖνος εἰς Μίλητον
[4, 3]   φίλε, μικροῦ με ἐνήδρευσας ἔργον  ἀσεβὲς   ἐργάσασθαι διὰ τὴν ἐγκρατῆ μὲν
[4, 3]   ἀναγκάζων. ἄπιστε Καλλιρόη καὶ πασῶν  ἀσεβεστάτη   γυναικῶν, ἐγὼ μὲν ἐπράθην διὰ
[4, 7]   φυλάττειν Καλλιρόην καὶ ἐπὶ τῆς  Ἀσίας   ὅλης. διεφύλαττε δὲ ὅμως τὸ
[4, 1]   μέγα τῆς γυναικὸς ἐπὶ τῆς  Ἀσίας   πάσης καὶ ἀνέβαινεν ἤδη μέχρι
[4, 6]   ἐπιστολὰς καὶ διηγεῖτο τὴν τέχνην.  ἀσμένως   ἤκουσε Φαρνάκης τῶν λόγων τάχα
[4, 1]   γὰρ μελανείμων, λελυμένη τὰς τρίχας·  ἀστράπτουσα   δὲ τῷ προσώπῳ καὶ παραγυμνοῦσα
[4, 1]   βαδίζωμεν, γύναι" φησίν, εἰς  ἄστυ,   κἀκεῖ πρὸ τῆς πόλεως ὑψηλὸν
[4, 5]   δοῦλοι τοῦ προεστηκότος ἔρημοι πρὸς  ἀσωτίαν   ὥρμων, ἔχοντες χρυσίον ἄφθονον. ἐν
[4, 2]   Πολύχαρμος. ἔπληξε τοὔνομα Μιθριδάτην, καὶ  ἀτυχῆ   τινα ἔδοξεν ὁμωνυμίαν τῶν γυναικῶν.
[4, 3]   ἀπηλλάσσετο βίου πονηροῦ καὶ ἔρωτος  ἀτυχοῦς.   ἀγομένῳ δὲ αὐτῷ Μιθριδάτης ἀπήντησε
[4, 5]   ἦν, ἤδη δέ που καὶ  αὐλὸς   ἐφθέγγετο καὶ δι´ ᾠδῆς ἠκούετο
[4, 5]   αὐτὸς πρὸς Καλλιρόην, εὔνοιαν ἐπιδεικνύμενος  αὐτῇ   καὶ κηδεμονίαν, ὅτι δι´ ἐκείνην
[4, 4]   ὅς κεν ὀπυίῃ. ἐπιστολὴν γράψον  αὐτῇ·   λυπηθήτω, χαρήτω, ζητησάτω, καλεσάτω· τῆς
[4, 1]   ἄρα τι καὶ τοῦ κάλλους  αὐτῇ   παραπόληται, εἰς δὲ τὸν ἴδιον
[4, 1]   ποιήσει τὸν τάφον. ἤρεσε δὲ  αὐτῇ   πλησίον τοῦ νεὼ τῆς Ἀφροδίτης,
[4, 6]   γυναικὸς ἀκριβεστέραν, ἵνα μή τις  αὐτῇ   προσέλθῃ μηδὲ ἀπαγγείλῃ τι τῶν
[4, 6]   παρανομία σατράπου μεμπτή, μάλιστα δὲ  αὕτη.   καὶ γὰρ Διονύσιός ἐστι
[4, 1]   στοργὴν καὶ μεγαλοψυχίαν ἔφη πρὸς  αὐτὴν   ἀνάστηθι, γύναι, καὶ τάφον
[4, 1]   ὑπελάμβανε τὸν πρότερον ἄνδρα βεβαίως  αὐτὴν   ἀπογνῶναι. θέλων οὖν ἐνδείξασθαι στοργὴν
[4, 6]   ἐκάετο τῆς Καλλιρόης καὶ δι´  αὐτὴν   ἐπεδήμει τὰ πολλὰ Μιλήτῳ, καλῶν
[4, 7]   ἰκέλη χρυσείῃ Ἀφροδίτῃ. ἐνδοξοτέραν  αὐτὴν   ἐποίει καὶ τὸ τῆς δίκης
[4, 1]   κλίνην ἔθηκαν, ἀναβᾶσα δὲ ἐπ´  αὐτὴν   Καλλιρόη Χαιρέᾳ περιεχύθη καὶ
[4, 2]   τίς ἐστι καὶ πόθεν ἄγουσιν  αὐτήν.   δὲ ἄθλιος ἐν ἀμηχανίᾳ
[4, 4]   σοῦ πατρός· ἐξέπεμψε δὲ ἐπ´  αὐτῆς   πόλις πρεσβείαν ὑπὲρ σοῦ.
[4, 3]   ἐνεκάλει τῇ γυναικί, προήχθην δὲ  αὐτῆς   μνημονεῦσαι καὶ τῶν κακῶν αἰτίαν
[4, 2]   καὶ διατί μέλλων ἀποθνήσκειν ἐμνημόνευσας  αὐτῆς;   δὲ ἀπεκρίνατο μακρὸς
[4, 1]   τῆς Ἀφροδίτης, ὥστε καὶ τοὺς  αὐτόθι   ἔχειν ἔρωτος ὑπόμνημα. Διονύσιος δὲ
[4, 2]   καταλογίζῃ· τὸ δὲ ἴδιον μέτρον  αὐτοὶ   ἀποδώσομεν πρὸς ἡμέραν. πείθεται καὶ
[4, 5]   ἐκράτησε τὰ γράμματα, φοβούμενος ἄλλον  αὐτοῖς   ἐντυχεῖν. θορύβου δὲ καὶ συνδρομῆς
[4, 5]   γὰρ ἄνθρωποι καὶ τρυφῶντες ἔδοξαν  αὐτοῖς   μάλιστα μὲν λῃσταί, δραπέται δὲ
[4, 3]   ἤδη δὲ καὶ τέκνον ἐστὶν  αὐτοῖς.   οὐκ ἐκαρτέρησεν Χαιρέας ἀκούσας,
[4, 6]   καὶ διὰ Μιθριδάτην (ἐγεγόνει γὰρ  αὐτοῖς   οὐκ ὀλίγα προσκρούσματα διὰ τὴν
[4, 7]   ὥστε οὐδὲ μετὰ δακρύων προέπεμψαν  αὐτόν,   ἀλλὰ μετὰ θυσιῶν καὶ πομπῆς.
[4, 6]   οὖν καλεῖν ἐπὶ τὴν δίκην  αὐτόν·   ἄλλο δὲ πάθος παρῄνει μεταπέμπεσθαι
[4, 2]   σῶμα ταχέως ἐξετρυχώθη· πολλὰ γὰρ  αὐτὸν   ἐβάρει, κόπος, ἀμέλεια, τὰ δεσμά,
[4, 5]   πάθους ἐκέλευσε τοῖς οἰκέταις μετενεγκεῖν  αὐτὸν   εἰς ἕτερον οἰκίσκον, ὡς δῆθεν
[4, 7]   δὲ Διονύσιος ἐλυπεῖτο, καὶ δειλότερον  αὐτὸν   ἐποίει τῆς εὐτυχίας τὸ μέγεθος·
[4, 1]   ἀναγκαίων; νόμιζε ἐφεστηκότα σοι λέγειν  αὐτὸν   θάπτε με, ὅττι τάχιστα πύλας
[4, 5]   ἔπεμψε πρὸς Διονύσιον, εὐεργεσίαν εἰς  αὐτὸν   κατατίθεσθαι νομίζων. ἐτύγχανε μὲν οὖν
[4, 7]   πρόφασις ἦν ὅτι βασιλεὺς  αὐτὸν   μεταπέμπεται, βουλεύσασθαι θέλων περὶ τῶν
[4, 6]   σκέψιν· νυκτὸς δὲ ἐπελθούσης ὑπεδύετο  αὐτὸν   μισοπονηρία μὲν διὰ τὸ τῆς
[4, 4]   ἂν μηδὲ Καλλιρόην ἐμμένειν ἰδοῦσαν  αὐτόν·   δὲ Μιθριδάτης ἐμοῦ μὲν
[4, 1]   ἀπροσδοκήτου σφενδόνῃ βληθείς, καὶ μόλις  αὐτὸν   οἱ θεραπευτῆρες ὑποβαστάζοντες ἔφερον. ἐπόμπευε
[4, 2]   ἔρως. ἀποθανεῖν δὲ βουλόμενον  αὐτὸν   οὐκ εἴα λεπτή τις ἐλπίς,
[4, 5]   ἀνεγίνωσκε τὰς ἐπιστολάς. κατελάμβανε δὲ  αὐτὸν   πάθη ποικίλα, θυμός, ἀθυμία, φόβος,
[4, 7]   μὴ θέλοντα. μνήμη δὲ ἐλάμβανεν  αὐτὸν   παλαιῶν διηγημάτων, ὅσαι μεταβολαὶ γεγόνασι
[4, 7]   οὐ τὸν ἀντίδικον μόνον, ἀλλ´  αὐτὸν   τὸν δικαστήν, ὥστε καὶ μετενόει
[4, 5]   ἄλλους αὐτοῦ καταλιπεῖν, μόνον δὲ  αὐτόν,   ὡς Ἴωνα (καὶ γὰρ ἡλλήνιζε
[4, 4]   μεταξὺ Χαιρέου τε καὶ Διονυσίου  αὐτὸς   ἀκονιτὶ τὸ ἆθλον Καλλιρόην ἀποίσεται.
[4, 6]   τι τῶν ἐν Καρίᾳ διηγημάτων·  αὐτὸς   δὲ ἄμυναν ἐπενόησε τοιαύτην. ἐπεδήμει
[4, 3]   δὲ περιθεῖναι χλαμύδας Ἑλληνικὰς πολυτελεῖς·  αὐτὸς   δὲ γνωρίμους ἐς {τὸ} συμπόσιον
[4, 6]   διὰ τὸν ἔρωτα· καὶ γὰρ  αὐτὸς   ἐκάετο τῆς Καλλιρόης καὶ δι´
[4, 3]   ἀναστὰς διέλυσε τὸ συμπόσιον καὶ  αὐτὸς   μὲν ἀνεπαύετο καθάπερ ἦν ἔθος
[4, 5]   ἴδιον ἔρωτα. ἔγραψε δὲ καὶ  αὐτὸς   πρὸς Καλλιρόην, εὔνοιαν ἐπιδεικνύμενος αὐτῇ
[4, 5]   ὑβρίσαι τὸν πρῶτον ἄνδρα, ὑπισχνούμενος  αὐτὸς   στρατηγήσειν ὅπως ἀλλήλους ἀπολάβωσιν, ἂν
[4, 2]   χαλεπῷ τυράννῳ, τὰς δύο μοίρας  αὐτὸς   σχεδὸν εἰργάζετο μόνος, πλεονεκτῶν ἐν
[4, 5]   Πριήνῃ γένηται, τοὺς μὲν ἄλλους  αὐτοῦ   καταλιπεῖν, μόνον δὲ αὐτόν, ὡς
[4, 5]   ἦτορ, εἶτα σκότος τῶν ὀφθαλμῶν  αὐτοῦ   κατεχύθη. καὶ μέντοι λιποθυμήσας ὅμως
[4, 2]   τις ἤδη τοῦ σώματος ἁπτόμενος  αὐτοῦ   λέγε" φησὶ τοὔνομα τῆς γυναικός,
[4, 5]   Καλλιρόῃ Χαιρέας· ζῶ. Τοῦ δ´  αὐτοῦ   λύτο γούνατα καὶ φίλον ἦτορ,
[4, 2]   ἔνδον, καί που καὶ δάκρυον  αὐτοῦ   μὴ θέλοντος προέπεσεν, ὥστε καὶ
[4, 3]   δι´ ἣν ἐπλεύσαμεν. ἔτι λέγοντος  αὐτοῦ   Μιθριδάτης ἀνεβόησε Χαιρέαν λέγεις; τὸν
[4, 6]   Μιθριδάτῃ φθονοῦσιν τὴν σατραπείαν  αὐτοῦ   μνωμένοις ἐδόκει μὴ περιορᾶν ἐπιβουλὴν
[4, 6]   ὕπαρχος ξένος αὐτῷ γενόμενος διαφθείρει  αὐτοῦ   τὴν γυναῖκα. φέρει δὲ μεγάλην
[4, 4]   Διονύσιός σε ἐπιβουλεύοντα τοῖς γάμοις  αὐτοῦ,   τίς σε θεῶν δυνήσεται σῶσαι;
[4, 4]   δακρύων ἐπιρρεόντων καὶ τῆς χειρὸς  αὐτοῦ   τρεμούσης. ἀποκλαύσας δὲ τὰς ἑαυτοῦ
[4, 5]   σκυθρωπῶς διελύθη (φαντασία γὰρ ἀποπληξίας  αὐτοὺς   ἔσχε) Διονύσιος δὲ καθ´ ἑαυτὸν
[4, 2]   τὸ συμβάν, κἀκεῖνος οὐδὲ ἰδὼν  αὐτοὺς   οὐδὲ ἀπολογουμένων ἀκούσας εὐθὺς ἐκέλευσε
[4, 2]   οἱ γὰρ κύνες ὑλάσσοντες ἐμήνυσαν  αὐτούς.   φωραθέντες οὖν ἐκείνης τῆς νυκτὸς
[4, 6]   Μιθριδάτης Καρίας ὕπαρχος ξένος  αὐτῷ   γενόμενος διαφθείρει αὐτοῦ τὴν γυναῖκα.
[4, 2]   με φίλος· θέλω δὲ  αὐτῷ   καὶ συναποθανεῖν. ἐπεκλάσθησαν αἱ ὀργαὶ
[4, 5]   Καρίᾳ τῆς ὅλης οὐσίας, παραγυμνώσας  αὐτῷ   καὶ τὸν ἴδιον ἔρωτα. ἔγραψε
[4, 6]   τῆς γυναικός. ὑπέσχετο οὖν βοηθήσειν  αὐτῷ   κατὰ τὸν δυνατὸν τρόπον καὶ
[4, 3]   καὶ ἔρωτος ἀτυχοῦς. ἀγομένῳ δὲ  αὐτῷ   Μιθριδάτης ἀπήντησε καὶ περιπτυξάμενος εἶπεν
[4, 1]   τὴν ἐκκομιδὴν ἐμιμήσατο τὴν ἐπ´  αὐτῷ.   προηγγέλλετο μὲν γὰρ ἡμέρα ῥητή,
[4, 4]   Ἰωνίᾳ θέλεις ἀποσπάσαι γυναῖκα ἐξαιρέτως  αὐτῷ   συναφθεῖσαν; ποίᾳ δυνάμει πεποιθώς; μακρὰν
[4, 7]   ποιηταί τε καὶ πλάσται περιτεθείκασιν  αὐτῷ,   τὰ κουφότατα καὶ στῆναι μὴ
[4, 5]   μέλος. μεταξὺ δὲ ἐπέδωκέ τις  αὐτῷ   τὴν ἐπιστολήν· Στρατηγὸς Πριηνέων Βίας
[4, 3]   μὲν ἀνεπαύετο καθάπερ ἦν ἔθος  αὐτῷ,   τοῖς δὲ Συρακοσίοις νεανίσκοις θεραπείαν
[4, 2]   ὄψεται. Πολύχαρμος οὖν, συναλοὺς  αὐτῷ   φίλος, βλέπων Χαιρέαν ἐργάζεσθαι μὴ
[4, 6]   ἦλθεν Διονύσιος, ἦν γὰρ  αὐτῷ   φίλος, καὶ ἰδιολογίαν ᾐτήσατο μόνος.
[4, 2]   καὶ τραχήλους συνδεδεμένοι, καὶ ἕκαστος  αὐτῶν   τὸν σταυρὸν ἔφερε· τῇ γὰρ
[4, 1]   ἀρχαῖος Ἑλλήνων, ὥστε καὶ τοὺς  ἀφανεῖς   τάφοις κοσμεῖν. Ἔπεισε ταχέως, τὸ
[4, 3]   τι φεῖσαι, κατάβηθι, μὴ τρώσῃς,  ἄφες.   μὲν οὖν δήμιος ἐπέσχε
[4, 3]   φησίν, ἀλλ´ ὅτι τοιαύτης γυναικὸς  ἀφῃρέθης.   ἐκπλαγεὶς οὖν Χαιρέας ἀνέκραγε
[4, 1]   ἠλέουν, ἀλλ´ ὅτι τοιαύτης γυναικὸς  ἀφῄρητο.   ~Καλλιρόη μὲν οὖν ἐν Μιλήτῳ
[4, 1]   ὡς ἐκεῖνος ζῶντος. ἐπεὶ δὲ  ἀφθόνοις   ἀναλώμασι καὶ πολυχειρίᾳ ταχέως τὸ
[4, 5]   πρὸς ἀσωτίαν ὥρμων, ἔχοντες χρυσίον  ἄφθονον.   ἐν πόλει δὲ μικρᾷ καὶ
[4, 7]   κατόρθωμα, Ἀρτέμιδι ἰκέλη χρυσείῃ  Ἀφροδίτῃ.   ἐνδοξοτέραν αὐτὴν ἐποίει καὶ τὸ
[4, 4]   ἐκεῖνος ὃν εἶδες παρθένος εἰς  Ἀφροδίτης   βαδίζουσα, δι´ ὃν ἠγρύπνησας. μνήσθητι
[4, 1]   αὐτῇ πλησίον τοῦ νεὼ τῆς  Ἀφροδίτης,   ὥστε καὶ τοὺς αὐτόθι ἔχειν
[4, 1]   Μιθριδάτης δέ, Καρίας ὕπαρχος,  ἀχανὴς   κατέπεσεν, ὥσπερ τις ἐξ ἀπροσδοκήτου




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Bibliotheca Classica Selecta (BCS)

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 5/10/2006