Livre, Chap.
[1, 7]	ἡμῶν τῶν ζώντων δικαιότερον γένοιτ´	ἄν.	δοκεῖ δή μοι νυκτὸς ἀνοῖξαι
[1, 10]	τὰ μέγιστα. πρῶτον μὲν γάρ,	ἂν	ἀποδῶμεν αὐτὴν τοῖς προσήκουσιν, ἄδηλον
[1, 10]	καὶ ὦτα καὶ γλῶσσαν τίς	ἂν	ἀποκρύψαι δύναιτο; καὶ γὰρ οὐδὲ
[1, 1]	γάρ ἐστιν ὅτι Ἑρμοκράτης οὐκ	ἂν	δοίη σοὶ τὴν θυγατέρα τοσούτους
[1, 14]	ἐκείνου μᾶλλον· πατὴρ γάρ μοι	ἂν	ἐκεῖ προσῆλθε καὶ μήτηρ, καὶ
[1, 13]	Συρακούσας. λαβὲ τῶν σῶν ἅτιν´	ἂν	θέλῃς· σοὶ γὰρ καὶ τὰ
[1, 14]	καὶ Χαιρέας ἐπέσπεισε δακρύων· ᾐσθόμην	ἂν	καὶ τεθνεῶσα. τίνα δὲ ἐνταῦθα
[1, 11]	ἐν τάφῳ κεῖσθαι νεκράν· πάντως	ἂν	μετ´ ἐμοῦ Χαιρέας ἐκηδεύθη· νῦν
[1, 1]	γάμους σήμερον ἀλλήλων ἀξίων. τίς	ἂν	μηνύσειε τὴν ἐκκλη̣ ςί̣ ανἐκείνην,
[1, 6]	γὰρ φιλοτιμίαν καὶ φροντίδα. τίς	ἂν	οὖν ἀπαγγεῖλαι δύναιτο κατ´ ἀξίαν
[1, 5]	ἀπεστεφάνωσα τὸν δῆμον. φιλάνθρωπόν ἐστιν	ἂν	παραδῶτέ με δημίῳ. τοῦτο ὤφειλον
[1, 1]	αὐτοῖς πολιτικὸς φθόνος ὥστε θᾶττον	ἂν	πᾶσιν ἢ ἀλλήλοις ἐκήδευσαν. φιλόνεικος
[1, 5]	οἷον διαπραξάμενος ἔργον ὃ μηδεὶς	ἂν	προσεδόκησε. συνέβη δὲ πρᾶγμα καινὸν
[1, 7]	τῷ κέλητι, πλεύσαντας ὅποι ποτ´	ἂν	φέρῃ τὸ πνεῦμα διαπωλῆσαι τὸν
[1, 2]	τις ἐξ ἡμῶν ἔγημεν, οὐκ	ἂν	ὠργίσθην, ὥσπερ γὰρ ἐν τοῖς
[1, 5]	πρῶτος. ἐγὼ" φησὶν ἐπίσταμαι τὸ	συμβὰν	ἀκούσιον. βλέπω τοὺς ἐπιβουλεύοντας ἡμῖν.
[1, 10]	τὰ μὲν ἐντάφια κατὰ χώραν	ἐᾶν,	ἀποδοῦναι δὲ τὴν Καλλιρόην ἀνδρὶ
[1, 10]	ἣν ἤλθομεν ἐπὶ τὸν τάφον.	ἐὰν	δὲ καὶ χαρίσωνται τὴν τιμωρίαν
[1, 9]	τὰς κώπας ἔχειν ἐπτερωμένας, ἵνα,	ἐάν	τι αἰφνίδιον συμβαίνῃ, ταχέως τοὺς
[1, 14]	αἰφνίδιον κατεπλάγησαν, οἱ μὲν δοκοῦντες	θεὰν	ἑωρακέναι· καὶ γὰρ ἦν τις
[1, 1]	πάντες δὲ Καλλιρόην μὲν ἐθαύμαζον,	Χαιρέαν	δὲ ἐμακάριζον. τοιοῦτον ὑμνοῦσι ποιηταὶ
[1, 8]	ἐξ ὕπνου καὶ ὡς συγκαθεύδοντα	Χαιρέαν	ἐκάλεσεν. ἐπεὶ δὲ οὔτε ὁ
[1, 5]	πολλάκις ὅτι αὑτῆς μᾶλλον θέλει	Χαιρέαν	ζῆν. παύσαντες οὖν τὸ περισσὸν
[1, 1]	οἱ μὲν νέοι ἀπῄεσαν ἐπὶ	Χαιρέαν,	ἡ βουλὴ δὲ καὶ οἱ
[1, 4]	ἐκάθητο ἐπὶ τῆς κλίνης ζητοῦσα	Χαιρέαν	καὶ μηδὲ λύχνον ἅψασα διὰ
[1, 1]	διατριβάς. ἐπόθει δὲ τὸ γυμνάσιον	Χαιρέαν	καὶ ὥσπερ ἔρημον ἦν. ἐφίλει
[1, 2]	εὐνοίᾳ δὲ" εἶπε τῇ πρὸς	Χαιρέαν	κωλύω τὴν ἐπιβουλήν, ἀλλὰ ἀσφαλεστέρῳ
[1, 2]	κτώμεθα. χειροτονήσατε ἐμὲ τοῦ πρὸς	Χαιρέαν	πολέμου στρατηγόν· ἐπαγγέλλομαι διαλύσειν τὸν
[1, 1]	καλὸς Ἑρμοκράτης, μέγας στρατηγός, σῶζε	Χαιρέαν·	τοῦτο πρῶτον τῶν τροπαίων. ἡ
[1, 13]	ἐλευθέριον οὖσαν, ἐκέλευσε δὲ παραθεῖναι	τράπεζαν.	καὶ ὁ Θήρων, οἷα πανοῦργος
[1, 5]	τὰς θεραπαινίδας, πρώτην δὲ καὶ	τελευταίαν	τὴν ἅβραν. ἔτι δὲ καιομένων
[1, 5]	οὐδὲν εἰπὼν τῶν πρὸς τὴν	ἀπολογίαν	δικαίων, οὐ τὴν διαβολήν, οὐ
[1, 3]	ἐρῶσιν αἱ διαλλαγαὶ καὶ πᾶσαν	ἀπολογίαν	ἡδέως ἀλλήλων προσδέχονται. μεταβαλλόμενος οὖν
[1, 14]	γενομένη ἤδη μετ´ ἐξουσίας τὴν	ἰδίαν	ἀπωδύρετο τύχην. ἰδοὺ" φησὶν ἄλλος
[1, 1]	τοῦ θεοῦ πολιτευσαμένου τήνδε τὴν	συνοδίαν	ἵνα ἑκάτερος τῷ ἑ̣ τέ̣
[1, 9]	οἷς δεινὸς ἀνὴρ ἐνόησε τὴν	ἀλήθειαν·	ἔστη δὲ σύννους καὶ τὸ
[1, 8]	δυναμένην τῷ λογισμῷ συμβαλεῖν τὴν	ἀλήθειαν.	μόλις δὲ ἀνεγειρομένη στεφάνων προσήψατο
[1, 5]	καὶ τεμνομένων αὐτῶν ἔμαθε τὴν	ἀλήθειαν.	τότε ἔλεος αὐτὸν εἰσῆλθε τῆς
[1, 10]	ὅτι προσωρμίσθημεν τῷ τόπῳ κατὰ	συνήθειαν	ἁλιευτικήν, ἀκούσαντες δὲ φωνὴν ἠνοίξαμεν
[1, 13]	ἐθαύμαζε τὸ μέγεθος καὶ τὴν	πολυτέλειαν	(ἦν γὰρ εἰς ὑποδοχὴν τοῦ
[1, 7]	τοῖς ἀνοήτοις ἀνθρώποις ἔχει διαβολήν,	ὠφέλειαν	δὲ τοῖς φρονίμοις δίδωσι. συνῆκαν
[1, 13]	ἐκέλευσε περιμένειν αὐτὸν περὶ τὴν	θεραπείαν	τοῦ δεσπότου πρῶτον γενόμενον. ἔπειτα
[1, 13]	τὸ μὲν ἄδηλον συνηγορίας ἔχει	χρείαν,	ἡ δὲ ὄψις αὑτὴν συνίστησιν.
[1, 7]	φρονίμοις δίδωσι. συνῆκαν εὐθὺς ὅτι	λῃστείαν	ἢ τυμβωρυχίων ἢ ἱεροσυλίαν καταγγέλλει,
[1, 3]	καὶ οὐδεὶς ἐπὶ τὴν πατρῴαν	οἰκίαν	ἐκώμασεν" εἶπε, τὰ δὲ σὰ
[1, 12]	δεικνύεις· ἐλθὲ τοίνυν εἰς τὴν	οἰκίαν	καὶ φίλος ἤδη γίνου καὶ
[1, 1]	γυναῖκες αἱ Συρακοσίων ἐπὶ τὴν	οἰκίαν	νυμφαγωγοῦσαι. ὑμέναιος ᾔδετο κατὰ πᾶσαν
[1, 13]	~Ἐπεὶ δὲ ἧκον εἰς τὴν	οἰκίαν,	ὁ μὲν Θήρων ἐθαύμαζε τὸ
[1, 4]	βαθείας δὲ ἑσπέρας παραφύλαττε τὴν	οἰκίαν·	ὄψει γὰρ εἰσιόντα τὸν μοιχόν.
[1, 10]	οἴεσθε χαρᾶς ἐμπλήσομεν τὴν ὅλην	Σικελίαν;	πόσας ληψόμεθα δωρεάς; ἅμα δὲ
[1, 9]	ἀποθνησκόντων ἐπ´ ἐμὲ παραγίνεται τὴν	ἀθλίαν;	ἢ ψόφος οὐκ ἔστιν, ἀλλὰ
[1, 7]	ὅτι λῃστείαν ἢ τυμβωρυχίων ἢ	ἱεροσυλίαν	καταγγέλλει, καὶ παῦσαι" ἔφασαν ἀναπείθων
[1, 6]	οὗτος ὁ λόγος· ἐνέβαλε γὰρ	φιλοτιμίαν	καὶ φροντίδα. τίς ἂν οὖν
[1, 9]	Καλλιρόη μὴ φονευθῇ, πρὸς τὴν	γωνίαν	ἐξέτεινεν ἑαυτὴν κἀκεῖθεν ἱκέτευε, λεπτὴν
[1, 6]	ἂν οὖν ἀπαγγεῖλαι δύναιτο κατ´	ἀξίαν	τὴν ἐκκομιδὴν ἐκείνην; κατέκειτο μὲν
[1, 4]	ὁ δὲ ἐμβαλὼν αὐτῷ τὴν	δεξιὰν	ἀπῆγεν εἴς τι χωρίον ἠρεμαῖον,
[1, 4]	δυνάμενος· ἐπεὶ δὲ φωνὴν οὐχ	ὁμοίαν	μὲν ὀλίγην δὲ συνελέξατο, δυστυχῆ
[1, 3]	ἡ γυνὴ ταχέως αὐτοῦ τὴν	μετάνοιαν	ἠσπάζετο. ταῦτα μᾶλλον ἐξέκαυσε τὸν
[1, 3]	ὑπελάμβανον τὴν τῶν τέκνων ὁρῶντες	ὁμόνοιαν.	~Ὁ δὲ Ἀκραγαντῖνος διαπεπτωκυίας αὐτῷ
[1, 2]	ὡμονόησαν τότε, διὰ δὲ τὴν	ὁμόνοιαν,	ὑβρίσθαι δοκοῦντες, συνῆλθον εἰς βουλευτήριον
[1, 13]	ἐπίστασαι δὲ πόσην σου πεποίημαι	πρόνοιαν·	καὶ τὸ μέγιστον, καθαρὰν ἐτηρήσαμεν·
[1, 12]	ἐκεῖ, καλλίστην ἅβραν ἔχουσα διὰ	ζηλοτυπίαν	ἐπώλησεν, ἐγὼ δὲ αὐτὴν ἐπριάμην.
[1, 2]	ῥᾳδίως ὑποπτεύσας ἐμπεσεῖν εἰς νεωτερικὴν	ζηλοτυπίαν·	ἔστι δὲ καὶ προσελθεῖν ἐκείνῳ
[1, 2]	τὸν γάμον· ἐφοπλιῶ γὰρ αὐτῷ	Ζηλοτυπίαν,	ἥτις σύμμαχον λαβοῦσα τὸν Ἔρωτα
[1, 5]	οὐ τὴν διαβολήν, οὐ τὴν	ζηλοτυπίαν,	οὐ τὸ ἀκούσιον, ἀλλὰ ἐδεῖτο
[1, 10]	ἀκούσαντες δὲ φωνὴν ἠνοίξαμεν κατὰ	φιλανθρωπίαν,	ἵνα σώσωμεν τὴν ἔνδον ἀποκεκλεισμένην.
[1, 8]	ἐγίνετο πλέον, ἀπήλπισεν ἔτι τὴν	σωτηρίαν	καὶ ἐνθεῖσα τοῖς γόνασι τὴν
[1, 6]	ὁρῶν ἄλλως ἀδύνατον ἑαυτῷ τὴν	σωτηρίαν	προδότα" φησὶ τῆς νεκρᾶς, οὐδὲ
[1, 1]	τις ἀριςτεὺς ἐν πολέμῳ τρωθεὶς	καιρίαν,	καὶ καταπεσεῖν μὲν αἰδούμενος, στῆναι
[1, 6]	Ἀρίστων ἔτι νοσῶν, θυγατέρα καὶ	κυρίαν	Καλλιρόην ἀποκαλῶν. ἐπὶ τούτοις αἱ
[1, 10]	ἐὰν δὲ καὶ χαρίσωνται τὴν	τιμωρίαν	ἡμῖν οἱ τῆς γυναικὸς συγγενεῖς,
[1, 8]	περὶ Καλλιρόην δεινοτέραν ἄλλην ἐλάμβανε	παλιγγενεσίαν,	καί τινος ἀφέσεως ταῖς ἀπολειφθείσαις
[1, 9]	ἐκβαίνων δὲ πρῶτος ἐπέταξε τὴν	ὑπηρεσίαν	τὸν τρόπον τοῦτον. τέσσαρας μὲν
[1, 6]	εἰ δυνατὸν ἦν, πᾶσαν τὴν	οὐσίαν	συγκαταφλέξαι τῇ γυναικί. ἔφερον δὲ
[1, 10]	καὶ ἀδύνατον μὴ ὑποπτευθῆναι τὴν	αἰτίαν	δι´ ἣν ἤλθομεν ἐπὶ τὸν
[1, 1]	γὰρ αὐτὸν ἡ νεολαία. πολυπραγμονοῦντεςδὲτὴν	αἰτίαν	ἔμαθον τῆς νόσου, καὶ ἔλεος
[1, 3]	ἐθαύμασεν· ἐπεὶ δὲ ἔμαθε τὴν	αἰτίαν,	ἐνθουσιῶν εἰστρέχει· καταλαβὼν δὲ τὸν
[1, 3]	τῶν γεγονότων ἱκέτευεν εἰπεῖν τὴν	αἰτίαν	τοῦ χόλου· ὁ δὲ ὑφαίμοις
[1, 12]	ἵνα μὴ τῇ τροφίμῃ σου	μητρυιὰν	ἐπαγάγηται. τούτων ὁ Λεωνᾶς ἤκουσεν
[1, 7]	ὠφέλειαν δὲ τοῖς φρονίμοις δίδωσι.	συνῆκαν	εὐθὺς ὅτι λῃστείαν ἢ τυμβωρυχίων
[1, 1]	θῇ̣ ταχέως οὖν πάθος ἐρωτικὸν	ἀντέδωκαν	ἀλλήλοις το̣ ῦ κάλλο̣ υ̣
[1, 3]	κατέλιπον· ἐστεφάνωσαν τὰ πρόθυρα, μύροις	ἔρραναν,	οἴνου πηλὸν ἐποίησαν, δᾷδας ἔρριψαν
[1, 4]	δὲ αὐτὴν αἱ θεραπαινίδες βαστάσασαι	κατέκλιναν	ἐπὶ τὴν κοίτην. ~Καλλιρόη μὲν
[1, 11]	οὔριος αὐτοῖς ἐδόκει καὶ κατὰ	πρύμναν	εἱστήκει. Καλλιρόην δὲ παρεμυθεῖτο Θήρων,
[1, 13]	καὶ ἐφιλοφρονεῖτο ταῖς προπόσεσι τὸν	Λεωνᾶν,	τὰ μὲν ἁπλότητος ἐνδείξει, τὸ
[1, 2]	τὸ ἔργον ἐνεχείρισαν ὡς ἀνδρὶ	πᾶν	ἱκανῷ μηχανήσασθαι. τοιαύτης οὖν ἐπινοίας
[1, 4]	πανταχοῦ τὸ δεινόν, οὐχ ὑπομένω	σιωπᾶν·	φύσει τε γὰρ μισοπόνηρός εἰμι
[1, 13]	πεποίημαι πρόνοιαν· καὶ τὸ μέγιστον,	καθαρὰν	ἐτηρήσαμεν· ἀνύβριστον ἀπολήψεταί σε Χαιρέας,
[1, 4]	ἵνα μὴ λάθοι. κόμην εἶχε	λιπαρὰν	καὶ βοστρύχους μύρων ἀποπνέοντας, ὀφθαλμοὺς
[1, 4]	ἐκέλευσεν ὑποκριτὴν ἔρωτος γενέσθαι. τὴν	ἅβραν	γὰρ τῆς Καλλιρόης καὶ τιμιωτάτην
[1, 5]	πρώτην δὲ καὶ τελευταίαν τὴν	ἅβραν.	ἔτι δὲ καιομένων καὶ τεμνομένων
[1, 12]	Συβαρῖτις, εὐδαιμονεστάτη τῶν ἐκεῖ, καλλίστην	ἅβραν	ἔχουσα διὰ ζηλοτυπίαν ἐπώλησεν, ἐγὼ
[1, 4]	κατασκοπὴν ἦλθεν, ὁ δὲ τὴν	ἅβραν	τῆς Καλλιρόης διαφθείρας ἐνέβαλεν εἰς
[1, 10]	πλέωμεν· ἤδη γάρ ἐστι πρὸς	ἡμέραν.	~Ἀναχθεῖσα δὲ ἡ ναῦς ἐφέρετο
[1, 12]	θύρας. ἔδοξεν οὖν αὐτῷ τὴν	ἡμέραν	ἐκείνην ἐπισχεῖν. οἷα δὲ ἀλύων
[1, 1]	καὶ μύροις. ἥδιον ταύτην τὴν	ἡμέραν	ἤγαγον οἱ Συρακόσιοι τῆς τῶν
[1, 10]	κατήγορον. Πολλῶν δὲ τούτοις συντιθεμένων	οὐδετέραν	γνώμην Θήρων ἐπεψήφισε. σὺ μὲν
[1, 1]	τύχης οὖν περί τινα καμπὴν	στενοτέραν	συναντῶντες περιέπεσον ἀλλήλοις, τοῦ θεοῦ
[1, 8]	ἔπραττον· τὰ δὲ περὶ Καλλιρόην	δεινοτέραν	ἄλλην ἐλάμβανε παλιγγενεσίαν, καί τινος
[1, 13]	δὲ πάλαι εὐγενείας τὴν πρᾶσιν	εὐτυχεστέραν	ὑπελάμβανεν, ἀπαλλαγῆναι θέλουσα λῃστῶν. καὶ
[1, 13]	πολυτελῶς. ἥσθη μᾶλλον ὁ Θήρων,	εὐκολωτέραν	ἔσεσθαι τὴν πρᾶσιν οὐκ ἐν
[1, 5]	τάφον. μὴ παραδῶμεν χρόνῳ τὴν	νεκράν,	μηδὲ ἄμορφον τῇ παρολκῇ ποιήσωμεν
[1, 11]	κρεῖττον ἦν ἐν τάφῳ κεῖσθαι	νεκράν·	πάντως ἂν μετ´ ἐμοῦ Χαιρέας
[1, 5]	ἐξερράγη, καὶ πάντες ἀφέντες τὴν	νεκρὰν	τὸν ζῶντα ἐπένθουν. Ἑρμοκράτης συνηγόρησε
[1, 5]	ὁ δῆμος ἅπας εἰς τὴν	ἀγορὰν	συνέτρεχεν, ἄλλων ἄλλα κεκραγότων· ἐδημοκόπουν
[1, 14]	αὐτῆς τὴν κόμην, διανοίξας τὴν	θύραν,	πρώτην ἐκέλευσεν εἰσελθεῖν. ὁ δὲ
[1, 4]	μὲν οὖν παρὰ τὴν αὔλειον	θύραν	ὑποστὰς εὐθὺς ἐξῆλθεν, ἡ δὲ
[1, 10]	μοι τὰ μὲν ἐντάφια κατὰ	χώραν	ἐᾶν, ἀποδοῦναι δὲ τὴν Καλλιρόην
[1, 12]	τὸν ἄνδρα ἀλλ´ ἐπυνθάνετο τίνα	χώραν	ἔχεις παρ´ αὐτῷ; κἀκεῖνος ἀπεκρίνατο
[1, 14]	τῷ καλλίστῳ τῶν οἰκημάτων κατακλίναντες	εἴασαν	ἡσυχάζειν· καὶ γὰρ ἐδεῖτο πολλῆς
[1, 3]	τοῖς ἐρῶσιν αἱ διαλλαγαὶ καὶ	πᾶσαν	ἀπολογίαν ἡδέως ἀλλήλων προσδέχονται. μεταβαλλόμενος
[1, 6]	ἐπεθύμει γάρ, εἰ δυνατὸν ἦν,	πᾶσαν	τὴν οὐσίαν συγκαταφλέξαι τῇ γυναικί.
[1, 1]	οἰκίαν νυμφαγωγοῦσαι. ὑμέναιος ᾔδετο κατὰ	πᾶσαν	τὴν πόλιν· μεσταὶ δὲ αἱ
[1, 7]	ἢ ἱεροσυλίαν καταγγέλλει, καὶ παῦσαι"	ἔφασαν	ἀναπείθων τοὺς πεπεισμένους ἤδη καὶ
[1, 6]	πάντες εἴκαζον αὐτὴν Ἀριάδνῃ καθευδούσῃ.	προῄεσαν	δὲ τῆς κλίνης πρῶτοι μὲν
[1, 1]	θεάτρου, καὶ οἱ μὲν νέοι	ἀπῄεσαν	ἐπὶ Χαιρέαν, ἡ βουλὴ δὲ
[1, 6]	οὖν δικασταὶ τὴν ἀπολύουσαν ψῆφον	ἔθεσαν,	Χαιρέας δὲ οὐκ ἀπέλυεν ἑαυτόν,
[1, 2]	τῷ νυμφίῳ ποιήσωμεν. Πάντες οὖν	ἐπῄνεσαν,	μόνος δὲ ὁ Ἀκραγαντίνων τύραννος
[1, 9]	τῷ τάφῳ. τοὺς δὲ λοιποὺς	(ἦσαν	γὰρ οἱ σύμπαντες ἑκκαίδεκα) μένειν
[1, 13]	ταῦτα καὶ δεξιὰς ἀλλήλοις ἐμβαλόντες	ἀπηλλάγησαν.	ἀμφοτέροις δὲ ἡ νὺξ ἐδόκει
[1, 14]	τῷ λιμένι συμβαλοῦμεν. Ἐπὶ τούτοις	ἀπηλλάγησαν.	ἐλθὼν δὲ ἐπὶ τὴν ναῦν
[1, 14]	πάντες οἱ ἔνδον ἐπιστάσης αἰφνίδιον	κατεπλάγησαν,	οἱ μὲν δοκοῦντες θεὰν ἑωρακέναι·
[1, 9]	ἁρπάσαντες ἀποπλεύσωσιν. ἐπεὶ δὲ μοχλοὶ	προσηνέχθησαν	καὶ σφοδροτέρα πληγὴ πρὸς τὴν
[1, 11]	ἔπλεον εὐθὺ Μιλήτου, τριταῖοι δὲ	κατήχθησαν	εἰς ὅρμον ἀπέχοντα τῆς πόλεως
[1, 3]	πρόθυρα, μύροις ἔρραναν, οἴνου πηλὸν	ἐποίησαν,	δᾷδας ἔρριψαν ἡμικαύστους. Διέλαμψεν ἡμέρα,
[1, 10]	νεκρᾶς αὐτὰ τηρούσης. ~Ἐπεὶ δὲ	ἐνέπλησαν	τὸν κέλητα τῶν λαφύρων, ἐκέλευσεν
[1, 1]	ὁρῶσιν αἰδώς. ἐπεὶ δὲ ταχέως	ἐκόσμησαν	αὐτὴν αἱ θεραπαινίδες, τὸ πλῆθος
[1, 1]	πολλοὶ δὲ τῶν παρόντων καὶ	προσεκύνησαν.	πάντες δὲ Καλλιρόην μὲν ἐθαύμαζον,
[1, 2]	τέως οὖν μαχόμενοι πρὸς ἀλλήλους	ὡμονόησαν	τότε, διὰ δὲ τὴν ὁμόνοιαν,
[1, 1]	καὶ οἱ ἄρχοντες ἠκολούθουν Ἑρμοκράτει·	παρῆσαν	δὲ καὶ αἱ γυναῖκες αἱ
[1, 9]	ὅστις ποτ´ εἶ, τὴν οὐκ	ἐλεηθεῖσαν	ὑπὸ ἀνδρὸς οὐδὲ γονέων· μὴ
[1, 13]	ὡς ἐκ θαλάμου τοῦ τάφου	σωθεῖσαν	δι´ ἡμᾶς. νῦν μὲν οὖν
[1, 2]	γνώμην ἐπεψηφίσαντο καὶ τὸ ἔργον	ἐνεχείρισαν	ὡς ἀνδρὶ πᾶν ἱκανῷ μηχανήσασθαι.
[1, 11]	εἰποῦσα δὲ μὴ φέρειν τὴν	θάλασσαν,	ἐγκαλυψαμένη καὶ δακρύσασα σὺ μὲν"
[1, 12]	λῃστής. οὐκ οἶδας ὅτι τὴν	θάλασσαν	καὶ ἄλλοι πλέουσι πειραταί; ἐγὼ
[1, 7]	ἄνθρωπος, ἐξ ἀδικίας πλέων τὴν	θάλασσαν	καὶ λῃστὰς ἔχων ὑφορμοῦντας τοῖς
[1, 14]	καὶ ἐκ τάφου προήγαγες εἰς	θάλασσαν	καὶ τῶν κυμάτων τοὺς πειρατὰς
[1, 12]	ἐπὶ τὸν κέλητα ῥῖψον εἰς	θάλασσαν	τὴν ἄκαιρον καὶ περιττήν σοι
[1, 4]	ἀμφοτέρῃσι δὲ χερσὶν ἑλὼν κόνιν	αἰθαλόεσσαν	χεύατο κὰκ κεφαλῆς, χαρίεν δ´
[1, 10]	ὀφθαλμούς τε καὶ ὦτα καὶ	γλῶσσαν	τίς ἂν ἀποκρύψαι δύναιτο; καὶ
[1, 1]	θᾶττον ἂν πᾶσιν ἢ ἀλλήλοις	ἐκήδευσαν.	φιλόνεικος δέ ἐστιν ὁ Ἔρως
[1, 13]	οἴκησιν τὴν ἑαυτοῦ σφόδρα ἐλευθέριον	οὖσαν,	ἐκέλευσε δὲ παραθεῖναι τράπεζαν. καὶ
[1, 5]	κατηγόρησε πικρότερον καὶ πρῶτος τὴν	καταδικάζουσαν	ψῆφον ἤνεγκεν, οὐδὲν εἰπὼν τῶν
[1, 1]	τὸν νεών. τέως δὲ μὴ	προϊοῦσαν	τὴν Καλλιρό̣ ην προήγαγεν ἡ
[1, 4]	δὲ ὑπὸ τῆς ὀργῆς ἐλάκτισε	προσιοῦσαν.	εὐστόχως οὖν ὁ ποὺς κατὰ
[1, 14]	πλήξας, ἐλάκτισε καιρίως με τὴν	φιλοῦσαν·	εἶτά με τυμβωρύχων χερσὶ παρέδωκας
[1, 8]	ταχέως θάψαι Καλλιρόην οὐδ´ ἀληθῶς	ἀποθανοῦσαν.	ἀλλ´ ἤδη τάχα τι βουλεύῃ
[1, 8]	ἀδικοῦσα καὶ ἀποθνήσκω θάνατον μακρόν.	ὑγιαίνουσάν	με πενθοῦσι. τίνα τίς ἄγγελον
[1, 6]	~Οἱ μὲν οὖν δικασταὶ τὴν	ἀπολύουσαν	ψῆφον ἔθεσαν, Χαιρέας δὲ οὐκ
[1, 5]	ἐφησθήσονται δυσὶ νεκροῖς, οὐδὲ λυπήσω	τεθνεῶσαν	τὴν θυγατέρα. ἤκουσα λεγούσης αὐτῆς
[1, 11]	κατὰ μικρὸν ἀπὸ τῆς θαλάσσης	ἠξίωσαν,	διασώζειν θέλοντες αὐτῆς τὸ κάλλος·
[1, 13]	μάτην ταλαιπωρεῖν καὶ ταῦτα χαλεπῶς	ναυτιῶσαν·	ἐνταῦθα δὲ δὴ παραθήσομαί σε
[1, 3]	ἐπελθόντες σημεῖα κώμου ἡσυχῆ κατέλιπον·	ἐστεφάνωσαν	τὰ πρόθυρα, μύροις ἔρραναν, οἴνου
[1, 11]	παρεμυθεῖτο Θήρων, ποικίλαις ἐπινοίαις πειρώμενος	ἀπατᾶν.	ἐκείνη δὲ ᾐσθάνετο τὰ καθ´
[1, 4]	ἐπιθυμίας. γυνὴ δὲ εὐάλωτόν ἐστιν,	ὅταν	ἐρᾶσθαι δοκῇ. ταῦτ´ οὖν προκατασκευασάμενος
[1, 3]	ἔρραναν, οἴνου πηλὸν ἐποίησαν, δᾷδας	ἔρριψαν	ἡμικαύστους. Διέλαμψεν ἡμέρα, καὶ πᾶς
[1, 3]	παρωξύνθη καὶ οὐδεὶς ἐπὶ τὴν	πατρῴαν	οἰκίαν ἐκώμασεν" εἶπε, τὰ δὲ
[1, 1]	ἀπὸ τῶν γ̣ υμνασίων ἐβάδιζ̣	εν	οἴκαδε στίλβων ὥσπερ ἀστήρ· ἐπήνθει
[1, 13]	εὐκολωτέραν ἔσεσθαι τὴν πρᾶσιν οὐκ	ἐν	ἀγορᾷ νομίζων ἀλλ´ ἐν ἐρημίᾳ,
[1, 11]	πλῆθος δὲ πλουσίων. ὥσπερ γὰρ	ἐν	ἀγορᾷ τοὺς ἄνδρας οὕτως ἐν
[1, 3]	πατὴρ Χαιρέου πεσὼν ἀπὸ κλίμακος	ἐν	ἀγρῷ πάνυ ὀλίγας ἔχει τοῦ
[1, 11]	ἐν ἀγορᾷ τοὺς ἄνδρας οὕτως	ἐν	Ἀθήναις τὰς πόλεις ἔστιν ἰδεῖν.
[1, 3]	ἦν ἐξάγειν ἤδη τὴν κόρην.	ἐν	δὲ τῇ νυκτὶ ταύτῃ φανερῶς
[1, 11]	δῆμός ἐστι λάλος καὶ φιλόδικος,	ἐν	δὲ τῷ λιμένι μυρίοι συκοφάνται
[1, 12]	καθῆστο, ταραχώδης παντάπασι τὴν ψυχήν.	ἐν	δὲ τῷ μεταξὺ παρῄει πλῆθος
[1, 5]	συνέβη δὲ πρᾶγμα καινὸν καὶ	ἐν	δικαστηρίῳ μηδεπώποτε πραχθέν· ῥηθείσης γὰρ
[1, 13]	οὐκ ἐν ἀγορᾷ νομίζων ἀλλ´	ἐν	ἐρημίᾳ, καὶ ἕωθεν" φησὶν ἀπίωμεν,
[1, 1]	τὸ πλῆθος κατέλαβεν, ὥσπερ Ἀρτέμιδος	ἐν	ἐρημίᾳ κυνηγέταις ἐπιστάσης· πολλοὶ δὲ
[1, 14]	ὁ λῃστὴς μεγάλην λάβῃ τιμήν.	ἐν	ἐρημίᾳ πέπραμαι καὶ οὐδὲ εἰς
[1, 12]	τοσαύταις ἡμέραις ἄργυρον καὶ χρυσὸν	ἐν	ἐρημίᾳ, ὡς μόνος λῃστής. οὐκ
[1, 1]	Ἠ̣ πείρου καὶ ἐθνῶν τῶν	ἐν	ἠπείρῳ. ὁ δὲ Ἔρως ζεῦγο̣
[1, 12]	Ἰταλίας, ὅθεν οὐδὲν οἶδα τῶν	ἐν	Ἰωνίᾳ. γυνὴ δὲ Συβαρῖτις, εὐδαιμονεστάτη
[1, 7]	μὲν ἐν πορνείοις, οὓς δ´	ἐν	καπηλείοις, οἰκεῖον στρατὸν τοιούτῳ στρατηγῷ.
[1, 12]	ἀνθρώπων ἐλευθέρων τε καὶ δούλων,	ἐν	μέσοις δὲ αὐτοῖς ἀνὴρ ἡλικίᾳ
[1, 6]	τροπαίων· εἶτα ἡ βουλὴ καὶ	ἐν	μέσῳ ὁ δῆμος, πάντες Ἑρμοκράτην
[1, 1]	ὑμνοῦσι ποιηταὶ τὸν Θέτιδος γάμον	ἐν	Πηλίῳ γεγονέναι. πλὴν καὶ ἐνταῦθά
[1, 9]	βουλεύῃ περὶ γάμου. ~Κἀκείνη μὲν	ἐν	ποικίλοις ἦν ὀδυρμοῖς· ὁ δὲ
[1, 1]	καὶ ὥ̣ ςπερ τις ἀριςτεὺς	ἐν	πολέμῳ τρωθεὶς καιρίαν, καὶ καταπεσεῖν
[1, 7]	ἀνεζήτει. εὗρε δὲ ἐνίους μὲν	ἐν	πορνείοις, οὓς δ´ ἐν καπηλείοις,
[1, 1]	τοῦ ῥήτορος ὑπογραφεύς, πάθος ἐρωτικὸν	ἐν	Συρακούσαις γενόμενον διηγήσομαι. Ἑρμοκράτης ὁ
[1, 1]	ἀποδεικνύουσι, πατρὸς Ἀρίστωνος τὰ δεύτερα	ἐν	Συρακούςαις μετὰ Ἑρμοκράτην φερομένου. καίτις
[1, 11]	δακρύσασα σὺ μὲν" ἔφη, πάτερ,	ἐν	ταύτῃ τῇ θαλάσσῃ τριακοσίας ναῦς
[1, 14]	μὴ ἄρα μετάθηται· πολλοὺς γὰρ	ἐν	τῇ πόλει γενήσεσθαι τοὺς ἐθέλοντας
[1, 11]	ἀποθανόντες διεζεύχθημεν. Ἡ μὲν οὖν	ἐν	τοιούτοις ἦν ὀδυρμοῖς, οἱ δὲ
[1, 14]	καὶ γὰρ ἦν τις λόγος	ἐν	τοῖς ἀγροῖς Ἀφροδίτην ἐπιφαίνεσθαι. καταπεπληγμένων
[1, 2]	οὐκ ἂν ὠργίσθην, ὥσπερ γὰρ	ἐν	τοῖς γυμνικοῖς ἀγῶσιν ἕνα δεῖ
[1, 13]	ὁρμεῖ, καὶ τὸν τόπον ἔφραζεν.	ἐν	τοῖς ἡμετέροις" φησὶ χωρίοις ὡρμίσασθε·
[1, 14]	τῇ χειρὶ τὸ στῆθος εἶδεν	ἐν	τῷ δακτυλίῳ τὴν εἰκόνα τὴν
[1, 14]	πάντων. τὴν μὲν οὖν Καλλιρόην	ἐν	τῷ καλλίστῳ τῶν οἰκημάτων κατακλίναντες
[1, 14]	τύχην. ἰδοὺ" φησὶν ἄλλος τάφος,	ἐν	ᾧ Θήρων με κατέκλεισεν, ἐρημότερος
[1, 1]	δημόσιον, θάμβος ὅλον τὸ πλῆθος	κατέλαβεν,	ὥσπερ Ἀρτέμιδος ἐν ἐρημίᾳ κυνηγέταις
[1, 13]	πρῶτον γενόμενον. ἔπειτα ἐκεῖνον λαβὼν	ἀνήγαγεν	εἰς τὴν οἴκησιν τὴν ἑαυτοῦ
[1, 9]	κάλλος. λαβόμενος οὖν τῆς χειρὸς	ἐξήγαγεν	αὐτήν, εἶτα καλέσας τὸν συνεργὸν
[1, 1]	μὴ προϊοῦσαν τὴν Καλλιρό̣ ην	προήγαγεν	ἡ μήτηρ, τοῦ πατρὸς κελεύσαντος
[1, 2]	υἱὸς τοῦ Ῥηγίνων τυράννου, τοιαῦτα	ἔλεγεν·	εἰ μέν τις ἐξ ἡμῶν
[1, 4]	δὲ ἐμβαλὼν αὐτῷ τὴν δεξιὰν	ἀπῆγεν	εἴς τι χωρίον ἠρεμαῖον, εἶτα
[1, 8]	οἴμοι τῶν κακῶν· ζῶσα κατώρυγμαι	μηδὲν	ἀδικοῦσα καὶ ἀποθνήσκω θάνατον μακρόν.
[1, 2]	ἐπεὶ δὲ παρευδοκίμησεν ἡμᾶς ὁ	μηδὲν	ὑπὲρ τοῦ γάμου πονήσας, οὐ
[1, 3]	αὐτοῦ καὶ τρέμοντος ἡ γυνὴ	μηδὲν	ὑπονοοῦσα τῶν γεγονότων ἱκέτευεν εἰπεῖν
[1, 14]	δὲ τῇ χειρὶ τὸ στῆθος	εἶδεν	ἐν τῷ δακτυλίῳ τὴν εἰκόνα
[1, 3]	ἄφωνος ἦν, οὔτε ἀπιστεῖν οἷς	εἶδεν	οὔτε πιστεύειν οἷς οὐκ ἤθελε
[1, 10]	ἠλέησεν ἴδιος ἀνὴρ ἀλλὰ ἀπέκτεινεν;	οὐδὲν	γὰρ ἠδίκηκεν ἡμᾶς· ἀλλὰ ἀδικήσει
[1, 8]	ἐπεὶ δὲ πολλάκις αὐτῆς κεκραγυίας	οὐδὲν	ἐγίνετο πλέον, ἀπήλπισεν ἔτι τὴν
[1, 1]	τῶν ἐπινικίων. ἡ δὲ παρθένος	οὐδὲν	εἰδυῖα τούτων ἔρριπτο ἐπὶ τῆς
[1, 5]	πρῶτος τὴν καταδικάζουσαν ψῆφον ἤνεγκεν,	οὐδὲν	εἰπὼν τῶν πρὸς τὴν ἀπολογίαν
[1, 11]	τὴν θυγατέρα κέλης μικρὸς καὶ	οὐδέν	μοι βοηθεῖς. ἐπὶ ξένην ἄγομαι
[1, 12]	πλέω νῦν ἐξ Ἰταλίας, ὅθεν	οὐδὲν	οἶδα τῶν ἐν Ἰωνίᾳ. γυνὴ
[1, 13]	πλοῖον ὁρμεῖ, καὶ τὸν τόπον	ἔφραζεν.	ἐν τοῖς ἡμετέροις" φησὶ χωρίοις
[1, 13]	ἐγὼ δὲ εἰς τὴν ναῦν,	κἀκεῖθεν	ἄξω τὴν γυναῖκα πρὸς σέ.
[1, 9]	πρὸς τὴν γωνίαν ἐξέτεινεν ἑαυτὴν	κἀκεῖθεν	ἱκέτευε, λεπτὴν ἀφεῖσα φωνήν, ἐλέησον,
[1, 4]	ὁ μὲν ἐπὶ τὴν κατασκοπὴν	ἦλθεν,	ὁ δὲ τὴν ἅβραν τῆς
[1, 4]	τὴν αὔλειον θύραν ὑποστὰς εὐθὺς	ἐξῆλθεν,	ἡ δὲ Καλλιρόη ἐκάθητο ἐπὶ
[1, 1]	ἐγένετο καὶ κρείττων. ἐπεὶ δὲ	προῆλθεν	εἰς τὸ δημόσιον, θάμβος ὅλον
[1, 1]	ἄνδρα τοῦτον ὃνἔδειξ̣ ας. νὺξ	ἐπῆλθεν	ἀμφοτέροις δεινή· τὸ γὰρ πῦρ
[1, 14]	ἐπράθην. τοιαῦτα ὀδυρομένῃ μόλις ὕπνος	ἐπῆλθεν	αὐτῇ.
[1, 7]	μὴ παραπολλύωμεν. ὁ δὲ Θήρων	ἔνθεν	ἑλὼν ἑωράκατε" φησὶ τὸν χρυσὸν
[1, 12]	καὶ πλέω νῦν ἐξ Ἰταλίας,	ὅθεν	οὐδὲν οἶδα τῶν ἐν Ἰωνίᾳ.
[1, 10]	φωνήν, οὐδὲ ὁ ἄργυρος ἐρεῖ	πόθεν	αὐτὸν εἰλήφαμεν. ἔξεστιν ἐπὶ τούτοις
[1, 9]	χαρά, λύπη, θαυμασμός, ἐλπίς, ἀπιστία.	πόθεν	ὁ ψόφος; ἆρά τις δαίμων
[1, 11]	συκοφάνται πεύσονται τίνες ἐσμὲν καὶ	πόθεν	ταῦτα φέρομεν τὰ φορτία. ὑποψία
[1, 12]	ξένος εἶναί μοι δοκεῖς ἢ	μακρόθεν	ἥκειν, ὃς ἀγνοεῖς Διονύσιον πλούτῳ
[1, 11]	καὶ ἀπράγμονες· ἐλπίζω δέ τινας	αὐτόθεν	εὑρήσειν καὶ γνωρίμους. ὑδρευσάμενοι δὴ
[1, 5]	στενωπῶν ἄχρι τῆς θαλάττης· καὶ	πανταχόθεν	ὁ θρῆνος ἠκούετο, καὶ τὸ
[1, 9]	πρὸς τοὺς ἑταίρους ἐφθέγξατο φεύγωμεν	ἐντεῦθεν·	δαίμων γάρ τις φυλάττει τὰ
[1, 5]	καινὸν καὶ ἐν δικαστηρίῳ μηδεπώποτε	πραχθέν·	ῥηθείσης γὰρ τῆς κατηγορίας ὁ
[1, 7]	ἀποδοκιμάσας, ὅμως ἔδοξέ τινας ἐπιτηδείους.	ἕωθεν	οὖν διατρέχων εἰς τὸν λιμένα,
[1, 13]	νομίζων ἀλλ´ ἐν ἐρημίᾳ, καὶ	ἕωθεν"	φησὶν ἀπίωμεν, σὺ μὲν εἰς
[1, 11]	βασιλικὸς ἐκ τῆς μεγάλης Ἀσίας	ἄνωθεν	ἐπιρρέων καὶ ἄνθρωποι τρυφῶντες καὶ
[1, 6]	τῆς θαλάσσης, ὥστε καὶ τοῖς	πόρρωθεν	πλέουσι περίβλεπτος εἶναι· τοῦτον ὥσπερ
[1, 13]	ὑπὲρ τῆς εἰς ἐμὲ φιλανθρωπίας·	ἀποδοῖεν	δὲ" ἔφη πᾶσιν ὑμῖν οἱ
[1, 9]	ἀπέστειλεν ἐπὶ κατασκοπήν, εἴ τινες	προσίοιεν	εἰς τὸν τόπον, εἰ μὲν
[1, 4]	κόνιν αἰθαλόεσσαν χεύατο κὰκ κεφαλῆς,	χαρίεν	δ´ ᾔσχυνε πρόσωπον. Ἐπὶ πολὺ
[1, 5]	καὶ πρῶτος τὴν καταδικάζουσαν ψῆφον	ἤνεγκεν,	οὐδὲν εἰπὼν τῶν πρὸς τὴν
[1, 10]	ἀνὴρ ἀλλὰ ἀπέκτεινεν; οὐδὲν γὰρ	ἠδίκηκεν	ἡμᾶς· ἀλλὰ ἀδικήσει τὰ μέγιστα.
[1, 4]	τὴν ἅβραν τῆς Καλλιρόης διαφθείρας	ἐνέβαλεν	εἰς τὸν στενωπόν, ὑποκρινόμενος μὲν
[1, 3]	ἐπιπεσὼν τῇ Καλλιρόῃ τὴν ὀργὴν	μετέβαλεν	εἰς λύπην καὶ περιρρηξάμενος ἔκλαιε.
[1, 9]	τὸν τρόπον τοῦτον. τέσσαρας μὲν	ἀπέστειλεν	ἐπὶ κατασκοπήν, εἴ τινες προσίοιεν
[1, 3]	ὤν, ὅμως ἐλυπήθη πλέον ὅτι	ἔμελλεν	ἀπελεύσεσθαι μόνος· οὐ γὰρ οἷόν
[1, 13]	τὸ κάλλος, εἰδὼς ὅτι τὸ	μὲν	ἄδηλον συνηγορίας ἔχει χρείαν, ἡ
[1, 1]	πολέμῳ τρωθεὶς καιρίαν, καὶ καταπεσεῖν	μὲν	αἰδούμενος, στῆναι δὲ μὴδυνάμενος. ἡ
[1, 7]	οἶδας. Ζηνοφάνης ὁ Θούριος; συνετὸς	μὲν	ἀλλὰ δειλός. Μένων ὁ Μεσσήνιος;
[1, 7]	δειλός. Μένων ὁ Μεσσήνιος; τολμηρὸς	μὲν	ἀλλὰ προδότης. ἐπεξιὼν δὲ τῷ
[1, 14]	πρὶν ἐκπύστους γενέσθαι. καὶ οἱ	μὲν	ἀπεδίδρασκον ἔνθα τὸ πνεῦμα ἔφερε,
[1, 9]	ὑπηρεσίαν τὸν τρόπον τοῦτον. τέσσαρας	μὲν	ἀπέστειλεν ἐπὶ κατασκοπήν, εἴ τινες
[1, 13]	ταῖς προπόσεσι τὸν Λεωνᾶν, τὰ	μὲν	ἁπλότητος ἐνδείξει, τὸ δὲ πλέον
[1, 9]	αὐτὴ τῶν ἐνταφίων μέρος· πολὺς	μὲν	ἄργυρος ἐνταῦθα, πολὺς δὲ χρυσός,
[1, 10]	ἀλλὰ ἀδικήσει τὰ μέγιστα. πρῶτον	μὲν	γάρ, ἂν ἀποδῶμεν αὐτὴν τοῖς
[1, 10]	οὐδετέραν γνώμην Θήρων ἐπεψήφισε. σὺ	μὲν	γὰρ" εἶπε κίνδυνον ἐπάγεις, σὺ
[1, 10]	γυναῖκα μᾶλλον ἢ ἀπολέσω· πωλουμένη	μὲν	γὰρ σιγήσει διὰ τὸν φόβον,
[1, 10]	δὲ καὶ τοῦτο κίνδυνον. ὁ	μὲν	γὰρ χρυσὸς οὐκ ἔχει φωνήν,
[1, 13]	ἡ νὺξ ἐδόκει μακρά, τοῦ	μὲν	δὴ σπεύδοντος ἀγοράσαι, τοῦ δὲ
[1, 8]	κατίτω κομίζων οἰκοδομικὸν ὄργανον. ~Οὗτοι	μὲν	δὴ ταῦτα ἔπραττον· τὰ δὲ
[1, 14]	ἔνδον ἐπιστάσης αἰφνίδιον κατεπλάγησαν, οἱ	μὲν	δοκοῦντες θεὰν ἑωρακέναι· καὶ γὰρ
[1, 9]	προσίοιεν εἰς τὸν τόπον, εἰ	μὲν	δύναιντο, φονεύειν· εἰ δὲ μή,
[1, 5]	εἰσῆλθε τῆς ἀποθανούσης καὶ ἀποκτεῖναι	μὲν	ἑαυτὸν ἐπεθύμει, Πολύχαρμος δὲ ἐκώλυε,
[1, 1]	καὶ προσεκύνησαν. πάντες δὲ Καλλιρόην	μὲν	ἐθαύμαζον, Χαιρέαν δὲ ἐμακάριζον. τοιοῦτον
[1, 4]	μὲν ὀλίγην δὲ συνελέξατο, δυστυχῆ	μὲν"	εἶπεν αἰτῶ παρὰ σοῦ χάριν
[1, 4]	δέ τι καὶ δακρύσας, ἀηδῶς	μὲν"	εἶπεν, ὦ Χαιρέα, σκυθρωπόν σοι
[1, 13]	καὶ ἕωθεν" φησὶν ἀπίωμεν, σὺ	μὲν	εἰς τὴν ἔπαυλιν, ἐγὼ δὲ
[1, 11]	καὶ εὐδαίμων πόλις. ἐκεῖ πλῆθος	μὲν	ἐμπόρων εὑρήσομεν, πλῆθος δὲ πλουσίων.
[1, 9]	τι βουλεύῃ περὶ γάμου. ~Κἀκείνη	μὲν	ἐν ποικίλοις ἦν ὀδυρμοῖς· ὁ
[1, 7]	αὐτῶν ἀνεζήτει. εὗρε δὲ ἐνίους	μὲν	ἐν πορνείοις, οὓς δ´ ἐν
[1, 10]	εἰργάσθαι. δοκεῖ δή μοι τὰ	μὲν	ἐντάφια κατὰ χώραν ἐᾶν, ἀποδοῦναι
[1, 4]	σκηνήν. ἑσπέρας οὖν ἐπιστάσης ὁ	μὲν	ἐπὶ τὴν κατασκοπὴν ἦλθεν, ὁ
[1, 11]	θάλασσαν, ἐγκαλυψαμένη καὶ δακρύσασα σὺ	μὲν"	ἔφη, πάτερ, ἐν ταύτῃ τῇ
[1, 14]	πιστῶς πεπλήρωται, σὺ δὲ ἔχε	μὲν	ἤδη τὴν γυναῖκα (φίλος γὰρ
[1, 13]	ἤρξατο. κἀγὼ" φησί, θύγατερ, εὐθὺς	μὲν	ἤθελόν σε πρὸς τοὺς σοὺς
[1, 10]	γάρ τις εἶπεν ἐφ´ ἕτερα	μὲν	ἤλθομεν, ὦ συστρατιῶται, βέλτιον δὲ
[1, 3]	οὖν ἐπινοίας ἐκεῖνος ἤρξατο. ~Ἑσπέρα	μὲν	ἦν, ἧκε δὲ ἀγγέλλων τις
[1, 13]	ἧκον εἰς τὴν οἰκίαν, ὁ	μὲν	Θήρων ἐθαύμαζε τὸ μέγεθος καὶ
[1, 6]	ἀξίαν τὴν ἐκκομιδὴν ἐκείνην; κατέκειτο	μὲν	Καλλιρόη νυμφικὴν ἐσθῆτα περικειμένη καὶ
[1, 13]	πωλῆσαι. Τῇ δὲ ὑστεραίᾳ ὁ	μὲν	Λεωνᾶς παρέπλευσεν εἰς τὴν ἔπαυλιν,
[1, 1]	ἐξεπήδησε τοῦ θεάτρου, καὶ οἱ	μὲν	νέοι ἀπῄεσαν ἐπὶ Χαιρέαν, ἡ
[1, 1]	τῇ εὐγενείᾳ συνελθόντο̣ ς. Ὁ	μὲν	ο̣ ὖν Χαιρέας οἴκαδε μετὰ
[1, 6]	εἶτα πλοῦτος ἐνταφίων βασιλικός· πρῶτος	μὲν	ὁ τῆς φερνῆς χρυσός τε
[1, 6]	προῄεσαν δὲ τῆς κλίνης πρῶτοι	μὲν	οἱ Συρακοσίων ἱππεῖς αὐτοῖς ἵπποις
[1, 4]	ἐπεὶ δὲ φωνὴν οὐχ ὁμοίαν	μὲν	ὀλίγην δὲ συνελέξατο, δυστυχῆ μὲν"
[1, 3]	δὲ τῇ νυκτὶ ταύτῃ φανερῶς	μὲν	οὐδεὶς ἐτόλμησεν ἐπικωμάσαι, κρύφα δὲ
[1, 12]	δύο τῶν ἐπιτηδείων. εἶτα φανερῶς	μὲν	οὐκ ἐβουλεύετο ζητεῖν τὸν ὠνητὴν
[1, 12]	παρολκήν· νυκτὸς δὲ ἐπελθούσης καθεύδειν	μὲν	οὐκ ἐδύνατο, ἔφη δὲ πρὸς
[1, 4]	αὐτῷ προσέδραμεν. ὁ δὲ φωνὴν	μὲν	οὐκ ἔσχεν ὥστε λοιδορήσασθαι, κρατούμενος
[1, 13]	τάφου σωθεῖσαν δι´ ἡμᾶς. νῦν	μὲν	οὖν ἀναγκαῖόν ἐστιν ἡμῖν μέχρι
[1, 5]	κατέκλιναν ἐπὶ τὴν κοίτην. ~Καλλιρόη	μὲν	οὖν ἄφωνος καὶ ἄπνους ἐπέκειτο
[1, 4]	δ´ ᾔσχυνε πρόσωπον. Ἐπὶ πολὺ	μὲν	οὖν ἀχανὴς ἔκειτο, μήτε τὸ
[1, 6]	θάψωμεν Καλλιρόην ἔτι καλήν. ~Οἱ	μὲν	οὖν δικασταὶ τὴν ἀπολύουσαν ψῆφον
[1, 12]	πονηροτάτους ἄνδρας ὧν ᾔδεις. νῦν	μὲν	οὖν" εἶπεν ἐξ ἀνάγκης κάθευδε,
[1, 11]	ζῶντες καὶ ἀποθανόντες διεζεύχθημεν. Ἡ	μὲν	οὖν ἐν τοιούτοις ἦν ὀδυρμοῖς,
[1, 2]	μέγα τι κακὸν διαπράξεται· Καλλιρόη	μὲν	οὖν εὐσταθὴς καὶ ἄπειρος κακοήθους
[1, 14]	καὶ θαυμασμὸς ἐπηκολούθησε πάντων. τὴν	μὲν	οὖν Καλλιρόην ἐν τῷ καλλίστῳ
[1, 4]	αὐτοφώρῳ τὸν μοιχὸν ἀναιρήσων. ὁ	μὲν	οὖν παρὰ τὴν αὔλειον θύραν
[1, 7]	φόρτον ἐπὶ ξένης. ἤρεσε. νῦν	μὲν	οὖν" φησὶ τρέπεσθε ἐπὶ τὰς
[1, 14]	δὲ θέλων ὁ Λεωνᾶς οὐ	μὲν	οὖν" φησίν, ἀλλὰ καὶ ἐγώ
[1, 9]	λῃστὴς φοβηθεὶς καὶ γυναῖκα. σὺ	μὲν	οὖν φύλαττε ταύτην· θέλω γὰρ
[1, 1]	εἰσήγαγον πρὸς τὴν παρθένον. ὁ	μὲν	οὖν Χαιρέας προσδραμὼν αὐτὴν κατεφίλει,
[1, 14]	δεξιᾶς λαβόμενος τοῦ Λεωνᾶ τὰ	μὲν	παρ´ ἐμοῦ σοι" φησὶ πιστῶς
[1, 1]	μὴ φανερῶς ὑβρισθῶμεν. εἶθ´ ὁ	μὲν	πατὴρ παρεμυθεῖτο τὸν παῖδα, τῷ
[1, 14]	τοσούτῳ διαζευχθεῖσα πελάγει. καὶ σὺ	μὲν	πενθεῖς καὶ μετανοεῖς καὶ τάφῳ
[1, 9]	ἔστη δὲ σύννους καὶ τὸ	μὲν	πρῶτον ἐβουλεύσατο κτεῖναι τὴν γυναῖκα,
[1, 3]	ὄχλον πρὸ τῶν θυρῶν τὸ	μὲν	πρῶτον ἐθαύμασεν· ἐπεὶ δὲ ἔμαθε
[1, 2]	Ῥηγίνων τυράννου, τοιαῦτα ἔλεγεν· εἰ	μέν	τις ἐξ ἡμῶν ἔγημεν, οὐκ
[1, 7]	ἐσμὲν τοιούτων ἐπιτηδευμάτων, ἃ παρὰ	μὲν	τοῖς ἀνοήτοις ἀνθρώποις ἔχει διαβολήν,
[1, 14]	κακῶν οὐκ ἐπληρώθης, ἀλλὰ πρῶτον	μὲν	τὸν ἐραστήν μου φονέα ἐποίησας·
[1, 4]	ἐνέβαλεν εἰς τὸν στενωπόν, ὑποκρινόμενος	μὲν	τὸν λαθραίοις ἔργοις ἐπιχειρεῖν προαιρούμενον,
[1, 4]	μοιχόν. Συνέθεντο ταῦτα, καὶ ὁ	μὲν	Χαιρέας πέμψας (οὐ γὰρ αὐτὸς
[1, 2]	δῶρα πέμποντες τροφοῖς. πόσον χρόνον	δεδουλεύκαμεν;	καί, τὸ πάντων χαλεπώτατον, ὡς
[1, 10]	συνήθειαν ἁλιευτικήν, ἀκούσαντες δὲ φωνὴν	ἠνοίξαμεν	κατὰ φιλανθρωπίαν, ἵνα σώσωμεν τὴν
[1, 12]	μᾶλλον ἢ λῃστής. αὐτὸς δὲ	διέδραμεν	εἰς ἄστυ παραλαβὼν δύο τῶν
[1, 4]	θεασάμενος Χαιρέας οὐκέτι κατέσχεν ἀλλὰ	εἰσέδραμεν	ἐπ´ αὐτοφώρῳ τὸν μοιχὸν ἀναιρήσων.
[1, 4]	τὴν ἀναπνοὴν καὶ χαίρουσα αὐτῷ	προσέδραμεν.	ὁ δὲ φωνὴν μὲν οὐκ
[1, 13]	πρόνοιαν· καὶ τὸ μέγιστον, καθαρὰν	ἐτηρήσαμεν·	ἀνύβριστον ἀπολήψεταί σε Χαιρέας, ὡς
[1, 2]	πάντων χαλεπώτατον, ὡς ἀντεραστὰς ἀλλήλους	ἐμισήσαμεν.	ὁ δὲ πόρνος καὶ πένης
[1, 10]	ὁ ἄργυρος ἐρεῖ πόθεν αὐτὸν	εἰλήφαμεν.	ἔξεστιν ἐπὶ τούτοις πλάσασθαί τι
[1, 2]	εἰ μέν τις ἐξ ἡμῶν	ἔγημεν,	οὐκ ἂν ὠργίσθην, ὥσπερ γὰρ
[1, 10]	ἀνδρὶ καὶ πατρί, φήσαντας ὅτι	προσωρμίσθημεν	τῷ τόπῳ κατὰ συνήθειαν ἁλιευτικήν,
[1, 11]	δὲ καὶ ζῶντες καὶ ἀποθανόντες	διεζεύχθημεν.	Ἡ μὲν οὖν ἐν τοιούτοις
[1, 2]	φέρω τὴν ὕβριν. ἡμεῖς δὲ	ἐτάκημεν	αὐλείοις θύραις προσαγρυπνοῦντες καὶ κολακεύοντες
[1, 13]	ἀπεκρίνατο, διὰ γὰρ τοὺς τελώνας	περιέστημεν	τὴν πόλιν, ἀπὸ ὀγδοήκοντα δὲ
[1, 10]	ὑποπτευθῆναι τὴν αἰτίαν δι´ ἣν	ἤλθομεν	ἐπὶ τὸν τάφον. ἐὰν δὲ
[1, 10]	τις εἶπεν ἐφ´ ἕτερα μὲν	ἤλθομεν,	ὦ συστρατιῶται, βέλτιον δὲ τὸ
[1, 11]	τίνες ἐσμὲν καὶ πόθεν ταῦτα	φέρομεν	τὰ φορτία. ὑποψία καταλήψεται πονηρὰ
[1, 10]	τὸ τυμβωρυχεῖν ἡμᾶς ἐποίησε χρηστούς;	ἐλεήσομεν	ἣν οὐκ ἠλέησεν ἴδιος ἀνὴρ
[1, 10]	καὶ πρὸς θεοὺς ὅσια ταῦτα	ποιήσομεν.	Ἔτι δὲ αὐτοῦ λέγοντος ἕτερος
[1, 10]	ὧν ἐσώθη. πόσης οἴεσθε χαρᾶς	ἐμπλήσομεν	τὴν ὅλην Σικελίαν; πόσας ληψόμεθα
[1, 11]	πόλις. ἐκεῖ πλῆθος μὲν ἐμπόρων	εὑρήσομεν,	πλῆθος δὲ πλουσίων. ὥσπερ γὰρ
[1, 11]	λιμένι μυρίοι συκοφάνται πεύσονται τίνες	ἐσμὲν	καὶ πόθεν ταῦτα φέρομεν τὰ
[1, 7]	ἡμᾶς πλουσίους. οὐκ ἄπειροι δ´	ἐσμὲν	τοιούτων ἐπιτηδευμάτων, ἃ παρὰ μὲν
[1, 14]	δ´ ὑστεραίᾳ ἐπὶ τῷ λιμένι	συμβαλοῦμεν.	Ἐπὶ τούτοις ἀπηλλάγησαν. ἐλθὼν δὲ
[1, 10]	κάλλος, ἵνα λάθωμεν. ὅτι δούλην’	ἐροῦμεν;	τίς αὐτὴν ἰδὼν τούτῳ πιστεύσει;
[1, 13]	σοὶ γὰρ καὶ τὰ λοιπὰ	τηροῦμεν.	Ἐπὶ τούτῳ πρὸς αὑτὴν ἐγέλασε
[1, 10]	οὖν αὐτὴν ἐνθάδε, καὶ μὴ	περιάγωμεν	καθ´ αὑτῶν τὸν κατήγορον. Πολλῶν
[1, 9]	δὲ πρὸς τοὺς ἑταίρους ἐφθέγξατο	φεύγωμεν	ἐντεῦθεν· δαίμων γάρ τις φυλάττει
[1, 5]	τὸν ἀναγκαῖον ἀπίωμεν τάφον. μὴ	παραδῶμεν	χρόνῳ τὴν νεκράν, μηδὲ ἄμορφον
[1, 10]	μέγιστα. πρῶτον μὲν γάρ, ἂν	ἀποδῶμεν	αὐτὴν τοῖς προσήκουσιν, ἄδηλον ἣν
[1, 10]	τῶν μὴ παρόντων. ἀλλ´ ἐμβαίνετε·	πλέωμεν·	ἤδη γάρ ἐστι πρὸς ἡμέραν.
[1, 10]	φορτίον· οὐδὲ γὰρ ἀκίνδυνον βίον	ζῶμεν.	τάχα δέ τις ἐρεῖ λυσιτελέστερον
[1, 10]	οὐδὲ ἀνθρώπινον τὸ κάλλος, ἵνα	λάθωμεν.	ὅτι δούλην’ ἐροῦμεν; τίς αὐτὴν
[1, 11]	τυράννων βαρύτεροι. μᾶλλον Συρακουσίων Ἀθηναίους	φοβηθῶμεν.	χωρίον ἡμῖν ἐπιτήδειόν ἐστιν Ἰωνία,
[1, 1]	πειρᾶσθαί σε δεῖ, μὴ φανερῶς	ὑβρισθῶμεν.	εἶθ´ ὁ μὲν πατὴρ παρεμυθεῖτο
[1, 13]	Τύχης ὑμᾶς ἀγούσης ἐπὶ Διονύσιον.	ἀπίωμεν	οὖν εἰς τὸν ἀγρόν, ἵνα
[1, 13]	ἡ δὲ ὄψις αὑτὴν συνίστησιν.	ἀπίωμεν	οὖν" ἔφη Λεωνᾶς, καὶ δεῖξον
[1, 13]	ἐν ἐρημίᾳ, καὶ ἕωθεν" φησὶν	ἀπίωμεν,	σὺ μὲν εἰς τὴν ἔπαυλιν,
[1, 5]	περισσὸν δικαστήριον ἐπὶ τὸν ἀναγκαῖον	ἀπίωμεν	τάφον. μὴ παραδῶμεν χρόνῳ τὴν
[1, 9]	ἀποδοῦναι τοῖς γονεῦσιν· ἡμεῖς δὲ	ἐκφέρωμεν	τὰ ἔνδον ἀποκείμενα, μηκέτι μηδὲ
[1, 2]	τὸν γάμον θάνατον τῷ νυμφίῳ	ποιήσωμεν.	Πάντες οὖν ἐπῄνεσαν, μόνος δὲ
[1, 5]	νεκράν, μηδὲ ἄμορφον τῇ παρολκῇ	ποιήσωμεν	τὸ σῶμα. θάψωμεν Καλλιρόην ἔτι
[1, 10]	ἵνα σώσωμεν τὴν ἔνδον ἀποκεκλεισμένην.	ὁρκίσωμεν	δὲ τὴν γυναῖκα πάντα ἡμῖν
[1, 10]	τίς αὐτὴν ἰδὼν τούτῳ πιστεύσει;	φονεύσωμεν	οὖν αὐτὴν ἐνθάδε, καὶ μὴ
[1, 10]	φωνὴν ἠνοίξαμεν κατὰ φιλανθρωπίαν, ἵνα	σώσωμεν	τὴν ἔνδον ἀποκεκλεισμένην. ὁρκίσωμεν δὲ
[1, 7]	πρᾶξιν, καὶ τὸν καιρὸν μὴ	παραπολλύωμεν.	ὁ δὲ Θήρων ἔνθεν ἑλὼν
[1, 5]	τῇ παρολκῇ ποιήσωμεν τὸ σῶμα.	θάψωμεν	Καλλιρόην ἔτι καλήν. ~Οἱ μὲν
[1, 8]	διανοίγουσα δὲ τοὺς ὀφθαλμοὺς αἴσθησιν	ἐλάμβανεν	ἐγειρομένης ἐξ ὕπνου καὶ ὡς
[1, 13]	πάλαι εὐγενείας τὴν πρᾶσιν εὐτυχεστέραν	ὑπελάμβανεν,	ἀπαλλαγῆναι θέλουσα λῃστῶν. καὶ χάριν
[1, 13]	σφόδρα λυπουμένη (παντελῶς αὐτὸν ἀνόητον	ὑπελάμβανεν)	ἤδη γὰρ πωλουμένη ἠπίστατο, τῆς
[1, 9]	ἀνάρρηξιν τοῦ τάφου, τὴν Καλλιρόην	κατελάμβανεν	ὁμοῦ πάντα, φόβος, χαρά, λύπη,
[1, 8]	φρίκη καὶ τρόμος τὴν παῖδα	κατελάμβανεν	οὐ δυναμένην τῷ λογισμῷ συμβαλεῖν
[1, 9]	ἄλλον εἰσελθεῖν. ἐπεὶ δὲ οὐδεὶς	ὑπέμενεν,	αὐτὸς εἰσῆλθε προβαλλόμενος τὸ ξίφος.
[1, 12]	ἔσπευδε τὴν πρᾶσιν. δυσδιάθετον δὲ	ἀπέβαινεν·	οὐ γὰρ ἦν τὸ κτῆμα
[1, 4]	Χαιρέας πέμψας (οὐ γὰρ αὐτὸς	ὑπέμεινεν	οὐδὲ εἰσελθεῖν) ἄπειμι" φησὶν εἰς
[1, 9]	μὴ φονευθῇ, πρὸς τὴν γωνίαν	ἐξέτεινεν	ἑαυτὴν κἀκεῖθεν ἱκέτευε, λεπτὴν ἀφεῖσα
[1, 10]	οὐκ ἠλέησεν ἴδιος ἀνὴρ ἀλλὰ	ἀπέκτεινεν;	οὐδὲν γὰρ ἠδίκηκεν ἡμᾶς· ἀλλὰ
[1, 3]	περιρρηξάμενος ἔκλαιε. πυνθανομένης δὲ τί	γέγονεν,	ἄφωνος ἦν, οὔτε ἀπιστεῖν οἷς
[1, 1]	Καλλιρόης γ̣ άμο̣ υμὴ τυχών.	ἐστέναξεν	ὁ πατὴρ ἀκούσας καὶ οἴχῃ
[1, 8]	ἐκ τῆς ἀγωνίας ἐνόησε τάφον.	ἔρρηξεν	οὖν φωνήν, ὅσην ἐδύνατο ζῶ"
[1, 12]	ἐνύπνιον εἶδε κεκλεισμένας τὰς θύρας.	ἔδοξεν	οὖν αὐτῷ τὴν ἡμέραν ἐκείνην
[1, 3]	ἤρασσε μετὰ σπουδῆς. ἐπεὶ δὲ	ἀνέῳξεν	ἡ θεραπαινίς, ἐπιπεσὼν τῇ Καλλιρόῃ
[1, 11]	τὸν στόλον ὁρμῆσαι. καί τις	εἶπεν	Ἀθῆναι πλησίον, μεγάλη καὶ εὐδαίμων
[1, 4]	ὀλίγην δὲ συνελέξατο, δυστυχῆ μὲν"	εἶπεν	αἰτῶ παρὰ σοῦ χάριν αὐτόπτης
[1, 12]	ὧν ᾔδεις. νῦν μὲν οὖν"	εἶπεν	ἐξ ἀνάγκης κάθευδε, ἡμέρας δὲ
[1, 9]	ἐγένετο μετάνοια καὶ πρὸς αὑτὸν	εἶπεν	ἔστω καὶ αὐτὴ τῶν ἐνταφίων
[1, 12]	ἀσμένως καὶ θεός μοί τις"	εἶπεν	εὐεργέτην σε κατέπεμψεν· ἃ γὰρ
[1, 10]	ἀλλήλαις ὑπεναντίαι. πρῶτος γάρ τις	εἶπεν	ἐφ´ ἕτερα μὲν ἤλθομεν, ὦ
[1, 4]	τι καὶ δακρύσας, ἀηδῶς μὲν"	εἶπεν,	ὦ Χαιρέα, σκυθρωπόν σοι πρᾶγμα
[1, 10]	Ἔτι δὲ αὐτοῦ λέγοντος ἕτερος	ἀντεῖπεν	ἄκαιρε καὶ ἀνόητε, νῦν ἡμᾶς
[1, 2]	μόνος δὲ ὁ Ἀκραγαντίνων τύραννος	ἀντεῖπεν.	οὐκ εὐνοίᾳ δὲ" εἶπε τῇ
[1, 4]	δημιουργὸς τοῦ δράματος ὑποκριτὴν ἕτερον	ἐξηῦρεν,	οὐκέτι ὁμοίως εὔχαριν, ἀλλὰ πανοῦργον
[1, 3]	τῶν θυρῶν τὸ μὲν πρῶτον	ἐθαύμασεν·	ἐπεὶ δὲ ἔμαθε τὴν αἰτίαν,
[1, 3]	οὐδεὶς ἐπὶ τὴν πατρῴαν οἰκίαν	ἐκώμασεν"	εἶπε, τὰ δὲ σὰ πρόθυρα
[1, 8]	ὕπνου καὶ ὡς συγκαθεύδοντα Χαιρέαν	ἐκάλεσεν.	ἐπεὶ δὲ οὔτε ὁ ἀνὴρ
[1, 10]	ἐποίησε χρηστούς; ἐλεήσομεν ἣν οὐκ	ἠλέησεν	ἴδιος ἀνὴρ ἀλλὰ ἀπέκτεινεν; οὐδὲν
[1, 6]	τε δωρεαὶ καὶ φίλων. τελευταῖος	ἐπηκολούθησεν	ὁ Χαιρέου πλοῦτος· ἐπεθύμει γάρ,
[1, 12]	καλλίστην ἅβραν ἔχουσα διὰ ζηλοτυπίαν	ἐπώλησεν,	ἐγὼ δὲ αὐτὴν ἐπριάμην. σοὶ
[1, 2]	νικῆσαι τῶν ἀγωνισαμένων· ἐπεὶ δὲ	παρευδοκίμησεν	ἡμᾶς ὁ μηδὲν ὑπὲρ τοῦ
[1, 3]	νυκτὶ ταύτῃ φανερῶς μὲν οὐδεὶς	ἐτόλμησεν	ἐπικωμάσαι, κρύφα δὲ καὶ ἀδήλως
[1, 1]	ἤδη τοῦ σώματος αὐτῷ φθίνοντος,	ἀπετόλμησεν	εἰπεῖν πρὸς τοὺς γ̣ ονεῖς
[1, 6]	τῆς νεκρᾶς γεγονέναι μειζόνων πραγμάτων	ἐκίνησεν	ἀρχήν. ~Θήρων γάρ τις ἦν,
[1, 9]	μὴ ἀποκτείνῃς ἣν σέσωκας. μᾶλλον	ἐθάρσησεν	ὁ Θήρων καὶ οἷς δεινὸς
[1, 3]	ταχέως ἐπελάθου, καὶ τὸν κῶμον	ὠνείδισεν.	ἡ δὲ οἷα θυγάτηρ στρατηγοῦ
[1, 14]	τάφος, ἐν ᾧ Θήρων με	κατέκλεισεν,	ἐρημότερος ἐκείνου μᾶλλον· πατὴρ γάρ
[1, 6]	καὶ τὴν ἐκκομιδὴν κατασκευάσαι βασιλικήν.	ἔπεισεν	οὗτος ὁ λόγος· ἐνέβαλε γὰρ
[1, 8]	αὐτῆς κεκραγυίας οὐδὲν ἐγίνετο πλέον,	ἀπήλπισεν	ἔτι τὴν σωτηρίαν καὶ ἐνθεῖσα
[1, 9]	καὶ νεκρότερον τῆς τεθνεώσης. εἶτα	ἐκέλευσεν	ἄλλον εἰσελθεῖν. ἐπεὶ δὲ οὐδεὶς
[1, 14]	ἐπὶ τὴν ναῦν ὁ Θήρων	ἐκέλευσεν	ἀραμένους τὰς ἀγκύρας ἀνάγεσθαι τὴν
[1, 14]	κόμην, διανοίξας τὴν θύραν, πρώτην	ἐκέλευσεν	εἰσελθεῖν. ὁ δὲ Λεωνᾶς καὶ
[1, 12]	ὑποδοχήν. ~Ἔνθα δὴ Θήρων κώπας	ἐκέλευσεν	ἐκφέρειν καὶ μονὴν ποιεῖν τῇ
[1, 10]	ἐνέπλησαν τὸν κέλητα τῶν λαφύρων,	ἐκέλευσεν	ὁ Θήρων τὸν φύλακα μικρὸν
[1, 4]	πάσης χάριτος ὁμιλητικῆς ἔμπλεως. τοῦτον	ἐκέλευσεν	ὑποκριτὴν ἔρωτος γενέσθαι. τὴν ἅβραν
[1, 13]	δὲ ὑστεραίᾳ ὁ μὲν Λεωνᾶς	παρέπλευσεν	εἰς τὴν ἔπαυλιν, ἅμα καὶ
[1, 8]	ἐγγενομένης, μόγις καὶ κατ´ ὀλίγον	ἀνέπνευσεν·	ἔπειτα κινεῖν ἤρξατο κατὰ μέλη
[1, 1]	ὀφθαλμῶν κατεχύθη καὶ ὀλίγου δεῖν	ἐξέπνευσεν·	ἐδόκει δὲ τοῦτο τοῖς ὁρῶσιν
[1, 12]	μητρυιὰν ἐπαγάγηται. τούτων ὁ Λεωνᾶς	ἤκουσεν	ἀσμένως καὶ θεός μοί τις"
[1, 6]	περίβλεπτος εἶναι· τοῦτον ὥσπερ θησαυρὸν	ἐπλήρωσεν	ἡ τῶν ἐνταφίων πολυτέλεια. τὸ
[1, 12]	ταῦτα δὲ οὐκ ἐκ φιλανθρωπίας	ἔπραττεν	ἀλλ´ ἐκ φιλοκερδίας, ὡς ἔμπορος
[1, 3]	γυνὴ μηδὲν ὑπονοοῦσα τῶν γεγονότων	ἱκέτευεν	εἰπεῖν τὴν αἰτίαν τοῦ χόλου·
[1, 6]	ψῆφον ἔθεσαν, Χαιρέας δὲ οὐκ	ἀπέλυεν	ἑαυτόν, ἀλλὰ ἐπεθύμει θανάτου καὶ
[1, 5]	πάθους καθ´ ὅλην τὴν πόλιν	διέτρεχεν,	οἰμωγὴν ἐγείρουσα διὰ τῶν στενωπῶν
[1, 5]	δῆμος ἅπας εἰς τὴν ἀγορὰν	συνέτρεχεν,	ἄλλων ἄλλα κεκραγότων· ἐδημοκόπουν δὲ
[1, 1]	γὰρ πῦρ ἐξεκαίετο. δεινότερον δ´	ἔπασχεν	ἡ παρθένος διὰτὴν σιωπήν, αἰδο̣
[1, 4]	ὁ δὲ φωνὴν μὲν οὐκ	ἔσχεν	ὥστε λοιδορήσασθαι, κρατούμενος δὲ ὑπὸ
[1, 4]	εἰσήγαγε. ταῦτα θεασάμενος Χαιρέας οὐκέτι	κατέσχεν	ἀλλὰ εἰσέδραμεν ἐπ´ αὐτοφώρῳ τὸν
[1, 3]	πηλὸν ἐποίησαν, δᾷδας ἔρριψαν ἡμικαύστους.	Διέλαμψεν	ἡμέρα, καὶ πᾶς ὁ παριὼν
[1, 4]	ἃ χρὴ πράττειν καὶ λέγειν,	ὑπέπεμψεν	ἀγνῶτα τῷ Χαιρέᾳ. προσελθὼν δὲ
[1, 12]	μοί τις" εἶπεν εὐεργέτην σε	κατέπεμψεν·	ἃ γὰρ ὠνειροπόλουν ὕπαρ μοι
[1, 1]	δὲ μὴ προϊοῦσαν τὴν Καλλιρό̣	ην	προήγαγεν ἡ μήτηρ, τοῦ πατρὸς
[1, 8]	τε καὶ ἀργύρου· πολλὴ δὲ	ἦν	ἀρωμάτων ὀσμή. τότ´ οὖν ἀνεμνήσθη
[1, 11]	ὑπό τινα χηλήν· πηγὴ δὲ	ἦν	αὐτόθι πολλοῦ καὶ καθαροῦ νάματος
[1, 1]	μετὰ Ἑρμοκράτην φερομένου. καίτις ἦν	ἐν	αὐτοῖς πολιτικὸς φθόνος ὥστε θᾶττον
[1, 4]	ἐνεργεστέρας καὶ κατεσκεύασέ τι τοιοῦτον.	ἦν	αὐτῷ παράσιτος στωμύλος καὶ πάσης
[1, 13]	τὸ μέγεθος καὶ τὴν πολυτέλειαν	(ἦν	γὰρ εἰς ὑποδοχὴν τοῦ Περσῶν
[1, 1]	καὶ ἄγαλμα τῆς ὅλης Σικελίας.	ἦν	γὰρ τὸ κάλλος οὐκ ἀνθρώπινον
[1, 6]	δὲ θρηνούντων μάλιστα Χαιρέας ἠκούετο.	ἦν	δὲ τάφος μεγαλοπρεπὴς Ἑρμοκράτους πλησίον
[1, 1]	ςί̣ ανἐκείνην, ἧς ὁ Ἔρως	ἦν	δημαγωγός; ἀνὴρ δὲ φιλόπατρις Ἑρμοκράτης
[1, 1]	Συρακούςαις μετὰ Ἑρμοκράτην φερομένου. καίτις	ἦν	ἐν αὐτοῖς πολιτικὸς φθόνος ὥστε
[1, 11]	δεσπότης Ἀθηναῖος. πόσῳ μοι κρεῖττον	ἦν	ἐν τάφῳ κεῖσθαι νεκράν· πάντως
[1, 3]	μόνος· οὐ γὰρ οἷόν τε	ἦν	ἐξάγειν ἤδη τὴν κόρην. ἐν
[1, 8]	αἱ θεραπαινίδες ἤκουον, πάντα δὲ	ἦν	ἐρημία καὶ σκότος, φρίκη καὶ
[1, 1]	γυμνάσιον Χαιρέαν καὶ ὥσπερ ἔρημον	ἦν.	ἐφίλει γὰρ αὐτὸν ἡ νεολαία.
[1, 3]	ἐπινοίας ἐκεῖνος ἤρξατο. ~Ἑσπέρα μὲν	ἦν,	ἧκε δὲ ἀγγέλλων τις ὅτι
[1, 1]	τίνι γ̣ αμεῖται. ἄφωνος εὐθὺς	ἦν	καὶ σκότος αὐτῆς τῶν ὀφθαλμῶν
[1, 1]	ἠθέλησε συμπλέξαι. Χαιρέας γάρ τις	ἦν	μειράκιον εὔμορφον, πάντων ὑπερέχον, οἷον
[1, 9]	γάμου. ~Κἀκείνη μὲν ἐν ποικίλοις	ἦν	ὀδυρμοῖς· ὁ δὲ Θήρων φυλάξας
[1, 11]	Ἡ μὲν οὖν ἐν τοιούτοις	ἦν	ὀδυρμοῖς, οἱ δὲ λῃσταὶ νήσους
[1, 3]	πυνθανομένης δὲ τί γέγονεν, ἄφωνος	ἦν,	οὔτε ἀπιστεῖν οἷς εἶδεν οὔτε
[1, 14]	αὐτὸν τοῦ Λεωνᾶ (καὶ γὰρ	ἦν	ὀψὲ τῆς ὥρας) βούλομαι" φησὶν
[1, 7]	ἐκίνησεν ἀρχήν. ~Θήρων γάρ τις	ἦν,	πανοῦργος ἄνθρωπος, ἐξ ἀδικίας πλέων
[1, 6]	πλοῦτος· ἐπεθύμει γάρ, εἰ δυνατὸν	ἦν,	πᾶσαν τὴν οὐσίαν συγκαταφλέξαι τῇ
[1, 11]	καὶ πόλεις παρέπλεον· οὐ γὰρ	ἦν	τὰ φορτία πενήτων, ἐζήτουν δὲ
[1, 11]	Ἀθηναῖος. πόσῳ μοι κρεῖττον ἦν	ἐν	τάφῳ κεῖσθαι νεκράν· πάντως ἂν
[1, 14]	δοκοῦντες θεὰν ἑωρακέναι· καὶ γὰρ	ἦν	τις λόγος ἐν τοῖς ἀγροῖς
[1, 12]	δυσδιάθετον δὲ ἀπέβαινεν· οὐ γὰρ	ἦν	τὸ κτῆμα πολλῶν οὐδὲ ἑνὸς
[1, 4]	παλαίστρας ἀλύοντι κἀμοὶ" φησὶν υἱὸς	ἦν,	ὦ Χαιρέα, σὸς ἡλικιώτης, πάνυ
[1, 10]	ἀποδῶμεν αὐτὴν τοῖς προσήκουσιν, ἄδηλον	ἣν	ἕξουσι γνώμην περὶ τοῦ γεγονότος,
[1, 10]	μὴ ὑποπτευθῆναι τὴν αἰτίαν δι´	ἣν	ἤλθομεν ἐπὶ τὸν τάφον. ἐὰν
[1, 14]	τῆς γυναικός· αὕτη γάρ ἐστιν	ἣν	θέλεις ἀγοράσαι. χαρὰ καὶ θαυμασμὸς
[1, 14]	καταγραφὰς καὶ τότε μοι τιμήν,	ἣν	θέλεις, ἀποδώσεις. ἀμείψασθαι δὲ θέλων
[1, 10]	τυμβωρυχεῖν ἡμᾶς ἐποίησε χρηστούς; ἐλεήσομεν	ἣν	οὐκ ἠλέησεν ἴδιος ἀνὴρ ἀλλὰ
[1, 9]	ἀνδρὸς οὐδὲ γονέων· μὴ ἀποκτείνῃς	ἣν	σέσωκας. μᾶλλον ἐθάρσησεν ὁ Θήρων
[1, 5]	θάψητέ με, μὴ μιάνητε τὴν	γῆν,	ἀλλὰ τὸ ἀσεβὲς καταποντώσατε σῶμα.
[1, 11]	μοι βοηθεῖς. ἐπὶ ξένην ἄγομαι	γῆν	καὶ δουλεύειν με δεῖ τὴν
[1, 4]	δὲ φωνὴν οὐχ ὁμοίαν μὲν	ὀλίγην	δὲ συνελέξατο, δυστυχῆ μὲν" εἶπεν
[1, 3]	θεραπαινίς, ἐπιπεσὼν τῇ Καλλιρόῃ τὴν	ὀργὴν	μετέβαλεν εἰς λύπην καὶ περιρρηξάμενος
[1, 5]	καθ´ ὅλην τὴν πόλιν διέτρεχεν,	οἰμωγὴν	ἐγείρουσα διὰ τῶν στενωπῶν ἄχρι
[1, 1]	καὶ Νιρέα καὶ Ἱππόλυτον καὶ	Ἀλκιβιάδην	πλάσται τεκαὶγραφεῖς ἀποδεικνύουσι, πατρὸς Ἀρίστωνος
[1, 6]	ἀπαγγεῖλαι δύναιτο κατ´ ἀξίαν τὴν	ἐκκομιδὴν	ἐκείνην; κατέκειτο μὲν Καλλιρόη νυμφικὴν
[1, 6]	ἐνταφίων ἐπιμελεῖσθαι πολυτελείας καὶ τὴν	ἐκκομιδὴν	κατασκευάσαι βασιλικήν. ἔπεισεν οὗτος ὁ
[1, 5]	ὅτι αὑτῆς μᾶλλον θέλει Χαιρέαν	ζῆν.	παύσαντες οὖν τὸ περισσὸν δικαστήριον
[1, 3]	ἀγρῷ πάνυ ὀλίγας ἔχει τοῦ	ζῆν	τὰς ἐλπίδας. ὁ δὲ Χαιρέας
[1, 14]	ἡ σὴ γυνή, δεσπότῃ σήμερον	ἐπράθην.	τοιαῦτα ὀδυρομένῃ μόλις ὕπνος ἐπῆλθεν
[1, 14]	δόξῃ. διὰ τοῦτο ὡς σκεῦος	παρεδόθην	οὐκ οἶδα τίσιν, Ἕλλησιν ἢ
[1, 2]	ἐξ ἡμῶν ἔγημεν, οὐκ ἂν	ὠργίσθην,	ὥσπερ γὰρ ἐν τοῖς γυμνικοῖς
[1, 13]	ἀπαγαγεῖν· ἐναντίου δὲ ἀνέμου γενομένου	διεκωλύθην	ὑπὸ τῆς θαλάσσης· ἐπίστασαι δὲ
[1, 14]	πέπραμαι καὶ οὐδὲ εἰς πόλιν	ἠνέχθην,	ὡς ἄλλη τις τῶν ἀργυρωνήτων·
[1, 6]	πολυτελείας καὶ τὴν ἐκκομιδὴν κατασκευάσαι	βασιλικήν.	ἔπεισεν οὗτος ὁ λόγος· ἐνέβαλε
[1, 2]	δύναται ῥᾳδίως ὑποπτεύσας ἐμπεσεῖν εἰς	νεωτερικὴν	ζηλοτυπίαν· ἔστι δὲ καὶ προσελθεῖν
[1, 10]	προσωρμίσθημεν τῷ τόπῳ κατὰ συνήθειαν	ἁλιευτικήν,	ἀκούσαντες δὲ φωνὴν ἠνοίξαμεν κατὰ
[1, 6]	ἐκκομιδὴν ἐκείνην; κατέκειτο μὲν Καλλιρόη	νυμφικὴν	ἐσθῆτα περικειμένη καὶ ἐπὶ χρυσηλάτου
[1, 12]	μακροτέρας οὐκέτι φέρειν ὑπέμενε τὴν	παρολκήν·	νυκτὸς δὲ ἐπελθούσης καθεύδειν μὲν
[1, 14]	ὑπὲρ ἐμοῦ Θήρων ὁ λῃστὴς	μεγάλην	λάβῃ τιμήν. ἐν ἐρημίᾳ πέπραμαι
[1, 5]	τὸ σῶμα. θάψωμεν Καλλιρόην ἔτι	καλήν.	~Οἱ μὲν οὖν δικασταὶ τὴν
[1, 13]	καὶ νεκρά. εἶτα συγκαλυψαμένη τὴν	κεφαλὴν	ἄγε με" φησίν, ὦ Θήρων,
[1, 8]	καὶ ἐνθεῖσα τοῖς γόνασι τὴν	κεφαλὴν	ἐθρήνει λέγουσα οἴμοι τῶν κακῶν·
[1, 9]	ἔτι λογιζομένης αὐτῆς προύβαλε τὴν	κεφαλὴν	ὁ λῃστὴς καὶ κατὰ μικρὸν
[1, 11]	καταντικρὺ τῆς Ἀττικῆς ὑπό τινα	χηλήν·	πηγὴ δὲ ἦν αὐτόθι πολλοῦ
[1, 4]	τιμιωτάτην τῶν θεραπαινίδων πρὸ πάντων	φίλην	ἐποίει. μόλις οὖν ἐκεῖνος πλὴν
[1, 8]	τὰ δὲ περὶ Καλλιρόην δεινοτέραν	ἄλλην	ἐλάμβανε παλιγγενεσίαν, καί τινος ἀφέσεως
[1, 10]	πόσης οἴεσθε χαρᾶς ἐμπλήσομεν τὴν	ὅλην	Σικελίαν; πόσας ληψόμεθα δωρεάς; ἅμα
[1, 5]	δὲ ἄγγελος τοῦ πάθους καθ´	ὅλην	τὴν πόλιν διέτρεχεν, οἰμωγὴν ἐγείρουσα
[1, 5]	τὴν ἀπολογίαν δικαίων, οὐ τὴν	διαβολήν,	οὐ τὴν ζηλοτυπίαν, οὐ τὸ
[1, 3]	φρονήματος πλήρης πρὸς τὴν ἄδικον	διαβολὴν	παρωξύνθη καὶ οὐδεὶς ἐπὶ τὴν
[1, 7]	μὲν τοῖς ἀνοήτοις ἀνθρώποις ἔχει	διαβολήν,	ὠφέλειαν δὲ τοῖς φρονίμοις δίδωσι.
[1, 1]	Θέτιδος γάμον ἐν Πηλίῳ γεγονέναι.	πλὴν	καὶ ἐνταῦθά τις εὑρέθη βάσκανος
[1, 4]	φίλην ἐποίει. μόλις οὖν ἐκεῖνος	πλὴν	ὑπηγάγετο τὴν μείρακα μεγάλαις δωρεαῖς
[1, 10]	ἀποστῆναι μετὰ τῆς γυναικός· εἶτα	βουλὴν	προέθηκε περὶ αὐτῆς. ἐγένοντο δὲ
[1, 2]	τῇ πρὸς Χαιρέαν κωλύω τὴν	ἐπιβουλήν,	ἀλλὰ ἀσφαλεστέρῳ τῷ λογισμῷ· μέμνησθε
[1, 10]	τὸ κάλλος, ἵνα λάθωμεν. ὅτι	δούλην’	ἐροῦμεν; τίς αὐτὴν ἰδὼν τούτῳ
[1, 12]	ζηλοτυπίαν ἐπώλησεν, ἐγὼ δὲ αὐτὴν	ἐπριάμην.	σοὶ οὖν γενέσθω τὸ κέρδος,
[1, 14]	δὲ περιβόητον κάλλος εἰς τοῦτο	ἐκτησάμην,	ἵνα ὑπὲρ ἐμοῦ Θήρων ὁ
[1, 10]	λυσιτελέστερον εἶναι πωλῆσαι τὴν γυναῖκα·	τιμὴν	γὰρ εὑρήσει διὰ τὸ κάλλος.
[1, 14]	Θήρων ὁ λῃστὴς μεγάλην λάβῃ	τιμήν.	ἐν ἐρημίᾳ πέπραμαι καὶ οὐδὲ
[1, 5]	φονεῖ, διὰ τὴν πρὸς Ἑρμοκράτην	τιμὴν	ἐπισπεύδοντες τὴν κρίσιν. ἀλλὰ καὶ
[1, 14]	τὰς καταγραφὰς καὶ τότε μοι	τιμήν,	ἣν θέλεις, ἀποδώσεις. ἀμείψασθαι δὲ
[1, 6]	πολυτέλεια. τὸ δὲ δοκοῦν εἰς	τιμὴν	τῆς νεκρᾶς γεγονέναι μειζόνων πραγμάτων
[1, 14]	μήτηρ, καὶ Χαιρέας ἐπέσπεισε δακρύων·	ᾐσθόμην	ἂν καὶ τεθνεῶσα. τίνα δὲ
[1, 14]	Καλλιρόην καὶ λύσας αὐτῆς τὴν	κόμην,	διανοίξας τὴν θύραν, πρώτην ἐκέλευσεν
[1, 4]	δὲ μηχανώμενος ἵνα μὴ λάθοι.	κόμην	εἶχε λιπαρὰν καὶ βοστρύχους μύρων
[1, 7]	ἐγὼ θησαυρὸν εὑρὼν ὑμᾶς κοινωνοὺς	εἱλόμην	ἐξ ἁπάντων· οὐ γάρ ἐστιν
[1, 2]	Πάντες ἔτι λέγοντος αὐτοῦ τὴν	γνώμην	ἐπεψηφίσαντο καὶ τὸ ἔργον ἐνεχείρισαν
[1, 10]	Πολλῶν δὲ τούτοις συντιθεμένων οὐδετέραν	γνώμην	Θήρων ἐπεψήφισε. σὺ μὲν γὰρ"
[1, 10]	τοῖς προσήκουσιν, ἄδηλον ἣν ἕξουσι	γνώμην	περὶ τοῦ γεγονότος, καὶ ἀδύνατον
[1, 8]	τρόμος τὴν παῖδα κατελάμβανεν οὐ	δυναμένην	τῷ λογισμῷ συμβαλεῖν τὴν ἀλήθειαν.
[1, 4]	ἐπέσχε τῆς παιδὸς τὴν ἀναπνοήν,	ἐρριμμένην	δὲ αὐτὴν αἱ θεραπαινίδες βαστάσασαι
[1, 11]	ἄρα καὶ ἀνέλωσιν αὐτὴν ὡς	ὀργιζομένην.	εἰποῦσα δὲ μὴ φέρειν τὴν
[1, 4]	σοὶ μάλιστα εὔνους. γίνωσκε τοίνυν	μοιχευομένην	σου τὴν γυναῖκα, καὶ ἵνα
[1, 10]	φιλανθρωπίαν, ἵνα σώσωμεν τὴν ἔνδον	ἀποκεκλεισμένην.	ὁρκίσωμεν δὲ τὴν γυναῖκα πάντα
[1, 11]	καὶ οὐδέν μοι βοηθεῖς. ἐπὶ	ξένην	ἄγομαι γῆν καὶ δουλεύειν με
[1, 4]	ἐκεῖνος καὶ διάβολος συνέταττε τὴν	σκηνήν.	ἑσπέρας οὖν ἐπιστάσης ὁ μὲν
[1, 12]	ἔδοξεν οὖν αὐτῷ τὴν ἡμέραν	ἐκείνην	ἐπισχεῖν. οἷα δὲ ἀλύων ἐπί
[1, 6]	δύναιτο κατ´ ἀξίαν τὴν ἐκκομιδὴν	ἐκείνην;	κατέκειτο μὲν Καλλιρόη νυμφικὴν ἐσθῆτα
[1, 1]	ἂν μηνύσειε τὴν ἐκκλη̣ ςί̣	ανἐκείνην,	ἧς ὁ Ἔρως ἦν δημαγωγός;
[1, 6]	τῇ γυναικί. ἔφερον δὲ τὴν	κλίνην	οἱ Συρακοσίων ἔφηβοι, καὶ ἐπηκολούθει
[1, 12]	Θήρων κώπας ἐκέλευσεν ἐκφέρειν καὶ	μονὴν	ποιεῖν τῇ Καλλιρόῃ καὶ πάντα
[1, 11]	γὰρ ὑμεῖς οὐκ ἀκούετε τὴν	πολυπραγμοσύνην	τῶν Ἀθηναίων; δῆμός ἐστι λάλος
[1, 14]	παρακάθησαι, μετὰ θάνατόν μοι τὴν	σωφροσύνην	μαρτυρῶν, ἐγὼ δὲ ἡ Ἑρμοκράτους
[1, 9]	ἑαυτὴν κἀκεῖθεν ἱκέτευε, λεπτὴν ἀφεῖσα	φωνήν,	ἐλέησον, ὅστις ποτ´ εἶ, τὴν
[1, 10]	κατὰ συνήθειαν ἁλιευτικήν, ἀκούσαντες δὲ	φωνὴν	ἠνοίξαμεν κατὰ φιλανθρωπίαν, ἵνα σώσωμεν
[1, 4]	χαίρουσα αὐτῷ προσέδραμεν. ὁ δὲ	φωνὴν	μὲν οὐκ ἔσχεν ὥστε λοιδορήσασθαι,
[1, 8]	ἀγωνίας ἐνόησε τάφον. ἔρρηξεν οὖν	φωνήν,	ὅσην ἐδύνατο ζῶ" βοῶσα, καὶ
[1, 10]	μὲν γὰρ χρυσὸς οὐκ ἔχει	φωνήν,	οὐδὲ ὁ ἄργυρος ἐρεῖ πόθεν
[1, 4]	ὀφθαλμοὺς ἐπᾶραι δυνάμενος· ἐπεὶ δὲ	φωνὴν	οὐχ ὁμοίαν μὲν ὀλίγην δὲ
[1, 4]	ἐνεχθεὶς ἐπέσχε τῆς παιδὸς τὴν	ἀναπνοήν,	ἐρριμμένην δὲ αὐτὴν αἱ θεραπαινίδες
[1, 4]	πρώτη τοῦ ἀνδρὸς ᾔσθετο τὴν	ἀναπνοὴν	καὶ χαίρουσα αὐτῷ προσέδραμεν. ὁ
[1, 10]	χώραν ἐᾶν, ἀποδοῦναι δὲ τὴν	Καλλιρόην	ἀνδρὶ καὶ πατρί, φήσαντας ὅτι
[1, 6]	ἔτι νοσῶν, θυγατέρα καὶ κυρίαν	Καλλιρόην	ἀποκαλῶν. ἐπὶ τούτοις αἱ γυναῖκες
[1, 11]	ἐδόκει καὶ κατὰ πρύμναν εἱστήκει.	Καλλιρόην	δὲ παρεμυθεῖτο Θήρων, ποικίλαις ἐπινοίαις
[1, 8]	ταῦτα ἔπραττον· τὰ δὲ περὶ	Καλλιρόην	δεινοτέραν ἄλλην ἐλάμβανε παλιγγενεσίαν, καί
[1, 14]	ἐπηκολούθησε πάντων. τὴν μὲν οὖν	Καλλιρόην	ἐν τῷ καλλίστῳ τῶν οἰκημάτων
[1, 5]	παρολκῇ ποιήσωμεν τὸ σῶμα. θάψωμεν	Καλλιρόην	ἔτι καλήν. ~Οἱ μὲν οὖν
[1, 14]	ἐστρατήγησέ τι τοιοῦτον. ἀποκαλύψας τὴν	Καλλιρόην	καὶ λύσας αὐτῆς τὴν κόμην,
[1, 9]	τὴν ἀνάρρηξιν τοῦ τάφου, τὴν	Καλλιρόην	κατελάμβανεν ὁμοῦ πάντα, φόβος, χαρά,
[1, 13]	διηγησάμενος δὲ τὴν πρᾶξιν αὐτοῖς	Καλλιρόην	κολακεύειν ἤρξατο. κἀγὼ" φησί, θύγατερ,
[1, 1]	παρόντων καὶ προσεκύνησαν. πάντες δὲ	Καλλιρόην	μὲν ἐθαύμαζον, Χαιρέαν δὲ ἐμακάριζον.
[1, 8]	οὐκ ἔδει σε ταχέως θάψαι	Καλλιρόην	οὐδ´ ἀληθῶς ἀποθανοῦσαν. ἀλλ´ ἤδη
[1, 6]	φησὶ τῆς νεκρᾶς, οὐδὲ θάψαι	Καλλιρόην	περιμένεις; ἀλλοτρίαις χερσὶ τὸ σῶμα
[1, 11]	καὶ λειμὼν εὐφυής. ἔνθα τὴν	Καλλιρόην	προαγαγόντες φαιδρύνεσθαι καὶ ἀναπαύσασθαι κατὰ
[1, 1]	ὁ νικήσας Ἀθηναίους, εἶχε θυγατέρα	Καλλιρόην	τοὔνομα, θαυμαστόν τι χρῆμα παρθένου
[1, 1]	ἐκ τύχης οὖν περί τινα	καμπὴν	στενοτέραν συναντῶντες περιέπεσον ἀλλήλοις, τοῦ
[1, 9]	τοῦτον. τέσσαρας μὲν ἀπέστειλεν ἐπὶ	κατασκοπήν,	εἴ τινες προσίοιεν εἰς τὸν
[1, 4]	ἐπιστάσης ὁ μὲν ἐπὶ τὴν	κατασκοπὴν	ἦλθεν, ὁ δὲ τὴν ἅβραν
[1, 2]	γὰρ μνηστῆρες ἀποτυχόντες τοῦ γάμου	λύπην	ἐλάμβανον μετ´ ὀργῆς. τέως οὖν
[1, 3]	Καλλιρόῃ τὴν ὀργὴν μετέβαλεν εἰς	λύπην	καὶ περιρρηξάμενος ἔκλαιε. πυνθανομένης δὲ
[1, 4]	μηδὲ λύχνον ἅψασα διὰ τὴν	λύπην·	ψόφου δὲ ποδῶν γενομένου πρώτη
[1, 1]	δ´ ἔπασχεν ἡ παρθένος διὰτὴν	σιωπήν,	αἰδο̣ υμένη κατάφωρος γενέσθαι. Χαιρέας
[1, 3]	τε ἦν ἐξάγειν ἤδη τὴν	κόρην.	ἐν δὲ τῇ νυκτὶ ταύτῃ
[1, 8]	ἐνόησε τάφον. ἔρρηξεν οὖν φωνήν,	ὅσην	ἐδύνατο ζῶ" βοῶσα, καὶ βοηθεῖτε.
[1, 13]	ὑπὸ τῆς θαλάσσης· ἐπίστασαι δὲ	πόσην	σου πεποίημαι πρόνοιαν· καὶ τὸ
[1, 4]	τοῦτον ἐκέλευσεν ὑποκριτὴν ἔρωτος γενέσθαι.	τὴν	ἅβραν γὰρ τῆς Καλλιρόης καὶ
[1, 5]	θεραπαινίδας, πρώτην δὲ καὶ τελευταίαν	τὴν	ἅβραν. ἔτι δὲ καιομένων καὶ
[1, 4]	τὴν κατασκοπὴν ἦλθεν, ὁ δὲ	τὴν	ἅβραν τῆς Καλλιρόης διαφθείρας ἐνέβαλεν
[1, 5]	καὶ ὁ δῆμος ἅπας εἰς	τὴν	ἀγορὰν συνέτρεχεν, ἄλλων ἄλλα κεκραγότων·
[1, 3]	στρατηγοῦ καὶ φρονήματος πλήρης πρὸς	τὴν	ἄδικον διαβολὴν παρωξύνθη καὶ οὐδεὶς
[1, 9]	τῶν ἀποθνησκόντων ἐπ´ ἐμὲ παραγίνεται	τὴν	ἀθλίαν; ἢ ψόφος οὐκ ἔστιν,
[1, 10]	γεγονότος, καὶ ἀδύνατον μὴ ὑποπτευθῆναι	τὴν	αἰτίαν δι´ ἣν ἤλθομεν ἐπὶ
[1, 3]	πρῶτον ἐθαύμασεν· ἐπεὶ δὲ ἔμαθε	τὴν	αἰτίαν, ἐνθουσιῶν εἰστρέχει· καταλαβὼν δὲ
[1, 3]	ὑπονοοῦσα τῶν γεγονότων ἱκέτευεν εἰπεῖν	τὴν	αἰτίαν τοῦ χόλου· ὁ δὲ
[1, 12]	τὸν κέλητα ῥῖψον εἰς θάλασσαν	τὴν	ἄκαιρον καὶ περιττήν σοι γυναῖκα
[1, 13]	ἔμπορον· ὁ δὲ Θήρων ἐπὶ	τὴν	ἀκτὴν καὶ σφόδρα ποθοῦσιν ἐπέστη
[1, 9]	καὶ οἷς δεινὸς ἀνὴρ ἐνόησε	τὴν	ἀλήθειαν· ἔστη δὲ σύννους καὶ
[1, 8]	οὐ δυναμένην τῷ λογισμῷ συμβαλεῖν	τὴν	ἀλήθειαν. μόλις δὲ ἀνεγειρομένη στεφάνων
[1, 5]	καιομένων καὶ τεμνομένων αὐτῶν ἔμαθε	τὴν	ἀλήθειαν. τότε ἔλεος αὐτὸν εἰσῆλθε
[1, 4]	διαφράγματος ἐνεχθεὶς ἐπέσχε τῆς παιδὸς	τὴν	ἀναπνοήν, ἐρριμμένην δὲ αὐτὴν αἱ
[1, 4]	γενομένου πρώτη τοῦ ἀνδρὸς ᾔσθετο	τὴν	ἀναπνοὴν καὶ χαίρουσα αὐτῷ προσέδραμεν.
[1, 9]	προσηνέχθησαν καὶ σφοδροτέρα πληγὴ πρὸς	τὴν	ἀνάρρηξιν τοῦ τάφου, τὴν Καλλιρόην
[1, 5]	ἤνεγκεν, οὐδὲν εἰπὼν τῶν πρὸς	τὴν	ἀπολογίαν δικαίων, οὐ τὴν διαβολήν,
[1, 6]	καλήν. ~Οἱ μὲν οὖν δικασταὶ	τὴν	ἀπολύουσαν ψῆφον ἔθεσαν, Χαιρέας δὲ
[1, 4]	ἀναιρήσων. ὁ μὲν οὖν παρὰ	τὴν	αὔλειον θύραν ὑποστὰς εὐθὺς ἐξῆλθεν,
[1, 9]	εἰ δὲ μή, συνθήματι μηνύειν	τὴν	ἄφιξιν αὐτῶν· πέμπτος δὲ αὐτὸς
[1, 5]	μὴ θάψητέ με, μὴ μιάνητε	τὴν	γῆν, ἀλλὰ τὸ ἀσεβὲς καταποντώσατε
[1, 2]	λαλῆσαι. Πάντες ἔτι λέγοντος αὐτοῦ	τὴν	γνώμην ἐπεψηφίσαντο καὶ τὸ ἔργον
[1, 3]	αὐτοῦ ῥᾷον ἐσχηκότος ἔσπευδε πρὸς	τὴν	γυναῖκα. ἰδὼν δὲ τὸν ὄχλον
[1, 4]	εὔνους. γίνωσκε τοίνυν μοιχευομένην σου	τὴν	γυναῖκα, καὶ ἵνα τούτῳ πιστεύσῃς,
[1, 10]	κέρδος ἀπολλύεις. ἐγὼ δὲ ἀποδώσομαι	τὴν	γυναῖκα μᾶλλον ἢ ἀπολέσω· πωλουμένη
[1, 9]	τὸ μὲν πρῶτον ἐβουλεύσατο κτεῖναι	τὴν	γυναῖκα, νομίζων ἐμπόδιον ἔσεσθαι τῆς
[1, 10]	τὴν ἔνδον ἀποκεκλεισμένην. ὁρκίσωμεν δὲ	τὴν	γυναῖκα πάντα ἡμῖν μαρτυρεῖν. ἡδέως
[1, 13]	εἰς τὴν ναῦν, κἀκεῖθεν ἄξω	τὴν	γυναῖκα πρὸς σέ. συνέθεντο ταῦτα
[1, 10]	τις ἐρεῖ λυσιτελέστερον εἶναι πωλῆσαι	τὴν	γυναῖκα· τιμὴν γὰρ εὑρήσει διὰ
[1, 14]	σὺ δὲ ἔχε μὲν ἤδη	τὴν	γυναῖκα (φίλος γὰρ εἶ λοιπόν)
[1, 9]	ἡ Καλλιρόη μὴ φονευθῇ, πρὸς	τὴν	γωνίαν ἐξέτεινεν ἑαυτὴν κἀκεῖθεν ἱκέτευε,
[1, 12]	φίλος ἤδη γίνου καὶ ξένος·	τὴν	δὲ περὶ τῆς γυναικὸς αἵρεσιν
[1, 4]	βαρύτερον· ὁ δὲ ἐμβαλὼν αὐτῷ	τὴν	δεξιὰν ἀπῆγεν εἴς τι χωρίον
[1, 5]	πρὸς τὴν ἀπολογίαν δικαίων, οὐ	τὴν	διαβολήν, οὐ τὴν ζηλοτυπίαν, οὐ
[1, 13]	λαβὼν ἀνήγαγεν εἰς τὴν οἴκησιν	τὴν	ἑαυτοῦ σφόδρα ἐλευθέριον οὖσαν, ἐκέλευσε
[1, 14]	στῆθος εἶδεν ἐν τῷ δακτυλίῳ	τὴν	εἰκόνα τὴν Χαιρέου καὶ καταφιλοῦσα
[1, 1]	ἀλλήλων ἀξίων. τίς ἂν μηνύσειε	τὴν	ἐκκλη̣ ςί̣ ανἐκείνην, ἧς ὁ
[1, 6]	οὖν ἀπαγγεῖλαι δύναιτο κατ´ ἀξίαν	τὴν	ἐκκομιδὴν ἐκείνην; κατέκειτο μὲν Καλλιρόη
[1, 6]	νῦν ἐνταφίων ἐπιμελεῖσθαι πολυτελείας καὶ	τὴν	ἐκκομιδὴν κατασκευάσαι βασιλικήν. ἔπεισεν οὗτος
[1, 3]	παχεῖ τῷ φθέγματι κλαίω" φησὶ	τὴν	ἐμαυτοῦ τύχην, ὅτι μου ταχέως
[1, 10]	ἠνοίξαμεν κατὰ φιλανθρωπίαν, ἵνα σώσωμεν	τὴν	ἔνδον ἀποκεκλεισμένην. ὁρκίσωμεν δὲ τὴν
[1, 13]	ὁ μὲν Λεωνᾶς παρέπλευσεν εἰς	τὴν	ἔπαυλιν, ἅμα καὶ ἀργύριον κομίζων
[1, 13]	φησὶν ἀπίωμεν, σὺ μὲν εἰς	τὴν	ἔπαυλιν, ἐγὼ δὲ εἰς τὴν
[1, 2]	εἶπε τῇ πρὸς Χαιρέαν κωλύω	τὴν	ἐπιβουλήν, ἀλλὰ ἀσφαλεστέρῳ τῷ λογισμῷ·
[1, 1]	βάσκανος δαίμων, ὥσπερ ἐκεῖ φασὶ	τὴν	Ἔριν. ~Οἱ γὰρ μνηστῆρες ἀποτυχόντες
[1, 11]	εὐγενῆ· τάχα δὲ ἀγοράσει τις	τὴν	Ἑρμοκράτους θυγατέρα δεσπότης Ἀθηναῖος. πόσῳ
[1, 11]	γῆν καὶ δουλεύειν με δεῖ	τὴν	εὐγενῆ· τάχα δὲ ἀγοράσει τις
[1, 5]	δικαίων, οὐ τὴν διαβολήν, οὐ	τὴν	ζηλοτυπίαν, οὐ τὸ ἀκούσιον, ἀλλὰ
[1, 12]	τὰς θύρας. ἔδοξεν οὖν αὐτῷ	τὴν	ἡμέραν ἐκείνην ἐπισχεῖν. οἷα δὲ
[1, 1]	οἴνῳ καὶ μύροις. ἥδιον ταύτην	τὴν	ἡμέραν ἤγαγον οἱ Συρακόσιοι τῆς
[1, 11]	ὀργιζομένην. εἰποῦσα δὲ μὴ φέρειν	τὴν	θάλασσαν, ἐγκαλυψαμένη καὶ δακρύσασα σὺ
[1, 12]	μόνος λῃστής. οὐκ οἶδας ὅτι	τὴν	θάλασσαν καὶ ἄλλοι πλέουσι πειραταί;
[1, 7]	πανοῦργος ἄνθρωπος, ἐξ ἀδικίας πλέων	τὴν	θάλασσαν καὶ λῃστὰς ἔχων ὑφορμοῦντας
[1, 1]	μήτηρ, τοῦ πατρὸς κελεύσαντος προσκυνῆσαι	τὴν	θεόν τότε δὲ Χαιρέας ἀπὸ
[1, 13]	δὲ ἐκέλευσε περιμένειν αὐτὸν περὶ	τὴν	θεραπείαν τοῦ δεσπότου πρῶτον γενόμενον.
[1, 5]	δυσὶ νεκροῖς, οὐδὲ λυπήσω τεθνεῶσαν	τὴν	θυγατέρα. ἤκουσα λεγούσης αὐτῆς πολλάκις
[1, 11]	Ἀθηναίων κατεναυμάχησας, ἥρπασε δέ σου	τὴν	θυγατέρα κέλης μικρὸς καὶ οὐδέν
[1, 12]	ὅλων, τρέφω δὲ αὐτῷ καὶ	τὴν	θυγατέρα, παιδίον νήπιον, μητρὸς ἀθλίας
[1, 1]	Ἑρμοκράτης οὐκ ἂν δοίη σοὶ	τὴν	θυγατέρα τοσούτους ἔχων μνηστῆρας πλουσίους
[1, 14]	λύσας αὐτῆς τὴν κόμην, διανοίξας	τὴν	θύραν, πρώτην ἐκέλευσεν εἰσελθεῖν. ὁ
[1, 14]	Καλλιρόη γενομένη ἤδη μετ´ ἐξουσίας	τὴν	ἰδίαν ἀπωδύρετο τύχην. ἰδοὺ" φησὶν
[1, 1]	νεών. τέως δὲ μὴ προϊοῦσαν	τὴν	Καλλιρό̣ ην προήγαγεν ἡ μήτηρ,
[1, 10]	κατὰ χώραν ἐᾶν, ἀποδοῦναι δὲ	τὴν	Καλλιρόην ἀνδρὶ καὶ πατρί, φήσαντας
[1, 14]	Θήρων ἐστρατήγησέ τι τοιοῦτον. ἀποκαλύψας	τὴν	Καλλιρόην καὶ λύσας αὐτῆς τὴν
[1, 9]	πρὸς τὴν ἀνάρρηξιν τοῦ τάφου,	τὴν	Καλλιρόην κατελάμβανεν ὁμοῦ πάντα, φόβος,
[1, 11]	νάματος καὶ λειμὼν εὐφυής. ἔνθα	τὴν	Καλλιρόην προαγαγόντες φαιδρύνεσθαι καὶ ἀναπαύσασθαι
[1, 5]	αὑτοῦ κατηγόρησε πικρότερον καὶ πρῶτος	τὴν	καταδικάζουσαν ψῆφον ἤνεγκεν, οὐδὲν εἰπὼν
[1, 4]	οὖν ἐπιστάσης ὁ μὲν ἐπὶ	τὴν	κατασκοπὴν ἦλθεν, ὁ δὲ τὴν
[1, 13]	εἶχον καὶ νεκρά. εἶτα συγκαλυψαμένη	τὴν	κεφαλὴν ἄγε με" φησίν, ὦ
[1, 8]	σωτηρίαν καὶ ἐνθεῖσα τοῖς γόνασι	τὴν	κεφαλὴν ἐθρήνει λέγουσα οἴμοι τῶν
[1, 9]	ταῦτα ἔτι λογιζομένης αὐτῆς προύβαλε	τὴν	κεφαλὴν ὁ λῃστὴς καὶ κατὰ
[1, 6]	συγκαταφλέξαι τῇ γυναικί. ἔφερον δὲ	τὴν	κλίνην οἱ Συρακοσίων ἔφηβοι, καὶ
[1, 4]	αἱ θεραπαινίδες βαστάσασαι κατέκλιναν ἐπὶ	τὴν	κοίτην. ~Καλλιρόη μὲν οὖν ἄφωνος
[1, 14]	τὴν Καλλιρόην καὶ λύσας αὐτῆς	τὴν	κόμην, διανοίξας τὴν θύραν, πρώτην
[1, 3]	οἷόν τε ἦν ἐξάγειν ἤδη	τὴν	κόρην. ἐν δὲ τῇ νυκτὶ
[1, 5]	τὴν πρὸς Ἑρμοκράτην τιμὴν ἐπισπεύδοντες	τὴν	κρίσιν. ἀλλὰ καὶ ὁ δῆμος
[1, 4]	καὶ μηδὲ λύχνον ἅψασα διὰ	τὴν	λύπην· ψόφου δὲ ποδῶν γενομένου
[1, 4]	μόλις οὖν ἐκεῖνος πλὴν ὑπηγάγετο	τὴν	μείρακα μεγάλαις δωρεαῖς τῷ τε
[1, 14]	χαρὰ καὶ θαυμασμὸς ἐπηκολούθησε πάντων.	τὴν	μὲν οὖν Καλλιρόην ἐν τῷ
[1, 3]	καὶ ἡ γυνὴ ταχέως αὐτοῦ	τὴν	μετάνοιαν ἠσπάζετο. ταῦτα μᾶλλον ἐξέκαυσε
[1, 13]	τὴν ἔπαυλιν, ἐγὼ δὲ εἰς	τὴν	ναῦν, κἀκεῖθεν ἄξω τὴν γυναῖκα
[1, 14]	τούτοις ἀπηλλάγησαν. ἐλθὼν δὲ ἐπὶ	τὴν	ναῦν ὁ Θήρων ἐκέλευσεν ἀραμένους
[1, 5]	ἀπίωμεν τάφον. μὴ παραδῶμεν χρόνῳ	τὴν	νεκράν, μηδὲ ἄμορφον τῇ παρολκῇ
[1, 5]	θρῆνος ἐξερράγη, καὶ πάντες ἀφέντες	τὴν	νεκρὰν τὸν ζῶντα ἐπένθουν. Ἑρμοκράτης
[1, 13]	ἔπειτα ἐκεῖνον λαβὼν ἀνήγαγεν εἰς	τὴν	οἴκησιν τὴν ἑαυτοῦ σφόδρα ἐλευθέριον
[1, 12]	μοι δεικνύεις· ἐλθὲ τοίνυν εἰς	τὴν	οἰκίαν καὶ φίλος ἤδη γίνου
[1, 1]	αἱ γυναῖκες αἱ Συρακοσίων ἐπὶ	τὴν	οἰκίαν νυμφαγωγοῦσαι. ὑμέναιος ᾔδετο κατὰ
[1, 13]	ἡμᾶς. ~Ἐπεὶ δὲ ἧκον εἰς	τὴν	οἰκίαν, ὁ μὲν Θήρων ἐθαύμαζε
[1, 4]	ἀπιέναι, βαθείας δὲ ἑσπέρας παραφύλαττε	τὴν	οἰκίαν· ὄψει γὰρ εἰσιόντα τὸν
[1, 10]	ἐσώθη. πόσης οἴεσθε χαρᾶς ἐμπλήσομεν	τὴν	ὅλην Σικελίαν; πόσας ληψόμεθα δωρεάς;
[1, 2]	ἀλλήλους ὡμονόησαν τότε, διὰ δὲ	τὴν	ὁμόνοιαν, ὑβρίσθαι δοκοῦντες, συνῆλθον εἰς
[1, 3]	ἡ θεραπαινίς, ἐπιπεσὼν τῇ Καλλιρόῃ	τὴν	ὀργὴν μετέβαλεν εἰς λύπην καὶ
[1, 9]	φωνήν, ἐλέησον, ὅστις ποτ´ εἶ,	τὴν	οὐκ ἐλεηθεῖσαν ὑπὸ ἀνδρὸς οὐδὲ
[1, 6]	γάρ, εἰ δυνατὸν ἦν, πᾶσαν	τὴν	οὐσίαν συγκαταφλέξαι τῇ γυναικί. ἔφερον
[1, 8]	καὶ σκότος, φρίκη καὶ τρόμος	τὴν	παῖδα κατελάμβανεν οὐ δυναμένην τῷ
[1, 1]	γονεῖς τὸν νυμφίον εἰσήγαγον πρὸς	τὴν	παρθένον. ὁ μὲν οὖν Χαιρέας
[1, 12]	διατριβῆς μακροτέρας οὐκέτι φέρειν ὑπέμενε	τὴν	παρολκήν· νυκτὸς δὲ ἐπελθούσης καθεύδειν
[1, 3]	διαβολὴν παρωξύνθη καὶ οὐδεὶς ἐπὶ	τὴν	πατρῴαν οἰκίαν ἐκώμασεν" εἶπε, τὰ
[1, 12]	τοὺς δικαιοτάτους ἐστρατολόγησας, ἵνα σοι	τὴν	πίστιν φυλάττωσιν, ἀλλὰ τοὺς πονηροτάτους
[1, 13]	διὰ γὰρ τοὺς τελώνας περιέστημεν	τὴν	πόλιν, ἀπὸ ὀγδοήκοντα δὲ σταδίων
[1, 5]	ἄγγελος τοῦ πάθους καθ´ ὅλην	τὴν	πόλιν διέτρεχεν, οἰμωγὴν ἐγείρουσα διὰ
[1, 1]	νυμφαγωγοῦσαι. ὑμέναιος ᾔδετο κατὰ πᾶσαν	τὴν	πόλιν· μεσταὶ δὲ αἱ ῥῦμαι
[1, 14]	βούλομαι" φησὶν ἀφ´ ἑσπέρας εἰς	τὴν	πόλιν πλεῦσαι, τῇ δ´ ὑστεραίᾳ
[1, 11]	μόνοι γὰρ ὑμεῖς οὐκ ἀκούετε	τὴν	πολυπραγμοσύνην τῶν Ἀθηναίων; δῆμός ἐστι
[1, 13]	Θήρων ἐθαύμαζε τὸ μέγεθος καὶ	τὴν	πολυτέλειαν (ἦν γὰρ εἰς ὑποδοχὴν
[1, 13]	ἐπέστη τοῖς συνεργοῖς, διηγησάμενος δὲ	τὴν	πρᾶξιν αὐτοῖς Καλλιρόην κολακεύειν ἤρξατο.
[1, 7]	πεπεισμένους ἤδη καὶ μόνον μήνυε	τὴν	πρᾶξιν, καὶ τὸν καιρὸν μὴ
[1, 7]	κέρδος. τίνας δ´ οὖν ἐπὶ	τὴν	πρᾶξιν στρατολογήσω; σκέψαι, Θήρων, τίς
[1, 12]	δὲ καὶ διὰ χειρὸς ἔσπευδε	τὴν	πρᾶσιν. δυσδιάθετον δὲ ἀπέβαινεν· οὐ
[1, 13]	ἠπίστατο, τῆς δὲ πάλαι εὐγενείας	τὴν	πρᾶσιν εὐτυχεστέραν ὑπελάμβανεν, ἀπαλλαγῆναι θέλουσα
[1, 13]	μᾶλλον ὁ Θήρων, εὐκολωτέραν ἔσεσθαι	τὴν	πρᾶσιν οὐκ ἐν ἀγορᾷ νομίζων
[1, 5]	ἐκλήρουν δικαστήριον τῷ φονεῖ, διὰ	τὴν	πρὸς Ἑρμοκράτην τιμὴν ἐπισπεύδοντες τὴν
[1, 4]	κακοήθης ἐκεῖνος καὶ διάβολος συνέταττε	τὴν	σκηνήν. ἑσπέρας οὖν ἐπιστάσης ὁ
[1, 1]	ἀλλήλοις, τοῦ θεοῦ πολιτευσαμένου τήνδε	τὴν	συνοδίαν ἵνα ἑκάτερος τῷ ἑ̣
[1, 8]	οὐδὲν ἐγίνετο πλέον, ἀπήλπισεν ἔτι	τὴν	σωτηρίαν καὶ ἐνθεῖσα τοῖς γόνασι
[1, 6]	δὲ ὁρῶν ἄλλως ἀδύνατον ἑαυτῷ	τὴν	σωτηρίαν προδότα" φησὶ τῆς νεκρᾶς,
[1, 14]	κενῷ παρακάθησαι, μετὰ θάνατόν μοι	τὴν	σωφροσύνην μαρτυρῶν, ἐγὼ δὲ ἡ
[1, 14]	ἐκέλευσεν ἀραμένους τὰς ἀγκύρας ἀνάγεσθαι	τὴν	ταχίστην, πρὶν ἐκπύστους γενέσθαι. καὶ
[1, 3]	γονεῖς μακαρίους αὑτοὺς ὑπελάμβανον τὴν	τῶν	τέκνων ὁρῶντες ὁμόνοιαν. ~Ὁ δὲ
[1, 10]	τάφον. ἐὰν δὲ καὶ χαρίσωνται	τὴν	τιμωρίαν ἡμῖν οἱ τῆς γυναικὸς
[1, 3]	αὐτῶν γονεῖς μακαρίους αὑτοὺς ὑπελάμβανον	τὴν	τῶν τέκνων ὁρῶντες ὁμόνοιαν. ~Ὁ
[1, 2]	τοῦ γάμου πονήσας, οὐ φέρω	τὴν	ὕβριν. ἡμεῖς δὲ ἐτάκημεν αὐλείοις
[1, 9]	θαλάσσης. ἐκβαίνων δὲ πρῶτος ἐπέταξε	τὴν	ὑπηρεσίαν τὸν τρόπον τοῦτον. τέσσαρας
[1, 14]	ἀνάστα" φησὶ καὶ γενοῦ περὶ	τὴν	ὑποδοχὴν τῆς γυναικός· αὕτη γάρ
[1, 14]	μηδέποτε πλήξας, ἐλάκτισε καιρίως με	τὴν	φιλοῦσαν· εἶτά με τυμβωρύχων χερσὶ
[1, 14]	ἐν τῷ δακτυλίῳ τὴν εἰκόνα	τὴν	Χαιρέου καὶ καταφιλοῦσα ἀληθῶς ἀπόλωλά
[1, 4]	μιαρὸς ἐκεῖνος ἄνθρωπος τοῦ μειρακίου	τὴν	ψυχὴν ἀνακουφίσας καὶ μεστὸν ποιήσας
[1, 12]	τινος ἐργαστηρίου καθῆστο, ταραχώδης παντάπασι	τὴν	ψυχήν. ἐν δὲ τῷ μεταξὺ
[1, 1]	δεινότερον δ´ ἔπασχεν ἡ παρθένος	διὰτὴν	σιωπήν, αἰδο̣ υμένη κατάφωρος γενέσθαι.
[1, 13]	οὐκ ἀναγκαῖον δὲ καὶ σὲ	μάτην	ταλαιπωρεῖν καὶ ταῦτα χαλεπῶς ναυτιῶσαν·
[1, 6]	ἐν μέσῳ ὁ δῆμος, πάντες	Ἑρμοκράτην	δορυφοροῦντες. ἐφέρετο δὲ καὶ Ἀρίστων
[1, 5]	τῷ φονεῖ, διὰ τὴν πρὸς	Ἑρμοκράτην	τιμὴν ἐπισπεύδοντες τὴν κρίσιν. ἀλλὰ
[1, 1]	τὰ δεύτερα ἐν Συρακούςαις μετὰ	Ἑρμοκράτην	φερομένου. καίτις ἦν ἐν αὐτοῖς
[1, 4]	ἅβραν γὰρ τῆς Καλλιρόης καὶ	τιμιωτάτην	τῶν θεραπαινίδων πρὸ πάντων φίλην
[1, 12]	καὶ θεός μοί τις" εἶπεν	εὐεργέτην	σε κατέπεμψεν· ἃ γὰρ ὠνειροπόλουν
[1, 1]	ἐφίλει γὰρ αὐτὸν ἡ νεολαία.	πολυπραγμονοῦντεςδὲτὴν	αἰτίαν ἔμαθον τῆς νόσου, καὶ
[1, 12]	μὲν οὐκ ἐβουλεύετο ζητεῖν τὸν	ὠνητὴν	οὐδὲ περιβόητον τὸ πρᾶγμα ποιεῖν,
[1, 14]	τις λόγος ἐν τοῖς ἀγροῖς	Ἀφροδίτην	ἐπιφαίνεσθαι. καταπεπληγμένων δὲ αὐτῶν κατόπιν
[1, 4]	θεραπαινίδες βαστάσασαι κατέκλιναν ἐπὶ τὴν	κοίτην.	~Καλλιρόη μὲν οὖν ἄφωνος καὶ
[1, 4]	χάριτος ὁμιλητικῆς ἔμπλεως. τοῦτον ἐκέλευσεν	ὑποκριτὴν	ἔρωτος γενέσθαι. τὴν ἅβραν γὰρ
[1, 4]	προκατασκευασάμενος ὁ δημιουργὸς τοῦ δράματος	ὑποκριτὴν	ἕτερον ἐξηῦρεν, οὐκέτι ὁμοίως εὔχαριν,
[1, 13]	ὁ δὲ Θήρων ἐπὶ τὴν	ἀκτὴν	καὶ σφόδρα ποθοῦσιν ἐπέστη τοῖς
[1, 9]	γωνίαν ἐξέτεινεν ἑαυτὴν κἀκεῖθεν ἱκέτευε,	λεπτὴν	ἀφεῖσα φωνήν, ἐλέησον, ὅστις ποτ´
[1, 14]	ἐπληρώθης, ἀλλὰ πρῶτον μὲν τὸν	ἐραστήν	μου φονέα ἐποίησας· Χαιρέας, ὁ
[1, 12]	δὲ Συβαρῖτις, εὐδαιμονεστάτη τῶν ἐκεῖ,	καλλίστην	ἅβραν ἔχουσα διὰ ζηλοτυπίαν ἐπώλησεν,
[1, 14]	ἀραμένους τὰς ἀγκύρας ἀνάγεσθαι τὴν	ταχίστην,	πρὶν ἐκπύστους γενέσθαι. καὶ οἱ
[1, 12]	εἰς θάλασσαν τὴν ἄκαιρον καὶ	περιττήν	σοι γυναῖκα καὶ μηκέτι φορτίον
[1, 4]	παιδὸς τὴν ἀναπνοήν, ἐρριμμένην δὲ	αὐτὴν	αἱ θεραπαινίδες βαστάσασαι κατέκλιναν ἐπὶ
[1, 1]	αἰδώς. ἐπεὶ δὲ ταχέως ἐκόσμησαν	αὐτὴν	αἱ θεραπαινίδες, τὸ πλῆθος ἐπὶ
[1, 9]	οὖν φύλαττε ταύτην· θέλω γὰρ	αὐτὴν	ἀποδοῦναι τοῖς γονεῦσιν· ἡμεῖς δὲ
[1, 6]	καὶ κρείττων, ὥστε πάντες εἴκαζον	αὐτὴν	Ἀριάδνῃ καθευδούσῃ. προῄεσαν δὲ τῆς
[1, 9]	λαβόμενος οὖν τῆς χειρὸς ἐξήγαγεν	αὐτήν,	εἶτα καλέσας τὸν συνεργὸν ἰδοὺ"
[1, 10]	ἰδὼν τούτῳ πιστεύσει; φονεύσωμεν οὖν	αὐτὴν	ἐνθάδε, καὶ μὴ περιάγωμεν καθ´
[1, 12]	διὰ ζηλοτυπίαν ἐπώλησεν, ἐγὼ δὲ	αὐτὴν	ἐπριάμην. σοὶ οὖν γενέσθω τὸ
[1, 10]	λάθωμεν. ὅτι δούλην’ ἐροῦμεν; τίς	αὐτὴν	ἰδὼν τούτῳ πιστεύσει; φονεύσωμεν οὖν
[1, 1]	ὁ μὲν οὖν Χαιρέας προσδραμὼν	αὐτὴν	κατεφίλει, Καλλιρόη δὲ γνωρίσασα τὸν
[1, 13]	οὖν" ἔφη Λεωνᾶς, καὶ δεῖξον	αὐτήν.	ὁ δὲ οὐκ ἐνταῦθά ἐστιν"
[1, 10]	πρῶτον μὲν γάρ, ἂν ἀποδῶμεν	αὐτὴν	τοῖς προσήκουσιν, ἄδηλον ἣν ἕξουσι
[1, 11]	δεδοικυῖα μὴ ἄρα καὶ ἀνέλωσιν	αὐτὴν	ὡς ὀργιζομένην. εἰποῦσα δὲ μὴ
[1, 13]	λοιπὰ τηροῦμεν. Ἐπὶ τούτῳ πρὸς	αὑτὴν	ἐγέλασε Καλλιρόη, καίτοι σφόδρα λυπουμένη
[1, 13]	ἔχει χρείαν, ἡ δὲ ὄψις	αὑτὴν	συνίστησιν. ἀπίωμεν οὖν" ἔφη Λεωνᾶς,
[1, 9]	φονευθῇ, πρὸς τὴν γωνίαν ἐξέτεινεν	ἑαυτὴν	κἀκεῖθεν ἱκέτευε, λεπτὴν ἀφεῖσα φωνήν,
[1, 9]	γυναῖκα. σὺ μὲν οὖν φύλαττε	ταύτην·	θέλω γὰρ αὐτὴν ἀποδοῦναι τοῖς
[1, 1]	πρόθυρα οἴνῳ καὶ μύροις. ἥδιον	ταύτην	τὴν ἡμέραν ἤγαγον οἱ Συρακόσιοι
[1, 5]	ἀποκλείσας ἑαυτὸν ἐβασάνιζε τὰς θεραπαινίδας,	πρώτην	δὲ καὶ τελευταίαν τὴν ἅβραν.
[1, 14]	τὴν κόμην, διανοίξας τὴν θύραν,	πρώτην	ἐκέλευσεν εἰσελθεῖν. ὁ δὲ Λεωνᾶς
[1, 12]	Καλλιρόῃ καὶ πάντα παρέχειν εἰς	τρυφήν.	ταῦτα δὲ οὐκ ἐκ φιλανθρωπίας
[1, 11]	πόλεως σταδίους ὀγδοήκοντα, εὐφυέστατον εἰς	ὑποδοχήν.	~Ἔνθα δὴ Θήρων κώπας ἐκέλευσεν
[1, 14]	φησὶ καὶ γενοῦ περὶ τὴν	ὑποδοχὴν	τῆς γυναικός· αὕτη γάρ ἐστιν
[1, 13]	τὴν πολυτέλειαν (ἦν γὰρ εἰς	ὑποδοχὴν	τοῦ Περσῶν βασιλέως παρεσκευασμένη) Λεωνᾶς
[1, 6]	νεκρᾶς γεγονέναι μειζόνων πραγμάτων ἐκίνησεν	ἀρχήν.	~Θήρων γάρ τις ἦν, πανοῦργος
[1, 14]	μετ´ ἐξουσίας τὴν ἰδίαν ἀπωδύρετο	τύχην.	ἰδοὺ" φησὶν ἄλλος τάφος, ἐν
[1, 3]	φθέγματι κλαίω" φησὶ τὴν ἐμαυτοῦ	τύχην,	ὅτι μου ταχέως ἐπελάθου, καὶ
[1, 4]	ἐκεῖνος ἄνθρωπος τοῦ μειρακίου τὴν	ψυχὴν	ἀνακουφίσας καὶ μεστὸν ποιήσας ἐλπίδος
[1, 12]	ἐργαστηρίου καθῆστο, ταραχώδης παντάπασι τὴν	ψυχήν.	ἐν δὲ τῷ μεταξὺ παρῄει
[1, 14]	τάλαντον οὖν ἀργυρίου προκομίσας ἠνάγκαζε	λαβεῖν,	ὁ δὲ Θήρων ἀκκισάμενος λαμβάνει.
[1, 14]	τῆς καταγραφῆς, ἅμα δὲ καὶ	προκαταλαβεῖν	ἤθελε, δεδιὼς μὴ ἄρα μετάθηται·
[1, 13]	ἤθελόν σε πρὸς τοὺς σοὺς	ἀπαγαγεῖν·	ἐναντίου δὲ ἀνέμου γενομένου διεκωλύθην
[1, 3]	οὐ γὰρ οἷόν τε ἦν	ἐξάγειν	ἤδη τὴν κόρην. ἐν δὲ
[1, 4]	μείρακα μεγάλαις δωρεαῖς τῷ τε	λέγειν	ἀπάγξεσθαι μὴ τυχὼν τῆς ἐπιθυμίας.
[1, 4]	προδιδάξας ἃ χρὴ πράττειν καὶ	λέγειν,	ὑπέπεμψεν ἀγνῶτα τῷ Χαιρέᾳ. προσελθὼν
[1, 4]	καὶ φόβου καὶ πολυπραγμοσύνης, δεομένου	λέγειν	ὤκνει καὶ προεφασίζετο μὴ εἶναι
[1, 4]	τὸν καιρὸν ἐπιτήδειον τὸν παρόντα,	δεῖν	δὲ ἀναβολῆς καὶ σχολῆς μακροτέρας.
[1, 1]	τῶν ὀφθαλμῶν κατεχύθη καὶ ὀλίγου	δεῖν	ἐξέπνευσεν· ἐδόκει δὲ τοῦτο τοῖς
[1, 11]	ἐν Ἀθήναις τὰς πόλεις ἔστιν	ἰδεῖν.	ἐδόκει δὴ πᾶσι καταπλεῖν εἰς
[1, 12]	τὴν παρολκήν· νυκτὸς δὲ ἐπελθούσης	καθεύδειν	μὲν οὐκ ἐδύνατο, ἔφη δὲ
[1, 14]	καλλίστῳ τῶν οἰκημάτων κατακλίναντες εἴασαν	ἡσυχάζειν·	καὶ γὰρ ἐδεῖτο πολλῆς ἀναπαύσεως
[1, 11]	μικρὸν ἀπὸ τῆς θαλάσσης ἠξίωσαν,	διασώζειν	θέλοντες αὐτῆς τὸ κάλλος· μόνοι
[1, 5]	παραδῶτέ με δημίῳ. τοῦτο ὤφειλον	παθεῖν,	εἰ καὶ θεραπαινίδα Ἑρμοκράτους ἀπέκτεινα.
[1, 4]	(οὐ γὰρ αὐτὸς ὑπέμεινεν οὐδὲ	εἰσελθεῖν)	ἄπειμι" φησὶν εἰς ἀγρόν· ὁ
[1, 9]	τῆς τεθνεώσης. εἶτα ἐκέλευσεν ἄλλον	εἰσελθεῖν.	ἐπεὶ δὲ οὐδεὶς ὑπέμενεν, αὐτὸς
[1, 9]	τις φυλάττει τὰ ἔνδον καὶ	εἰσελθεῖν	ἡμῖν οὐκ ἐπιτρέπει. κατεγέλασε Θήρων,
[1, 14]	διανοίξας τὴν θύραν, πρώτην ἐκέλευσεν	εἰσελθεῖν.	ὁ δὲ Λεωνᾶς καὶ πάντες
[1, 2]	νεωτερικὴν ζηλοτυπίαν· ἔστι δὲ καὶ	προσελθεῖν	ἐκείνῳ ῥᾷον καὶ λαλῆσαι. Πάντες
[1, 12]	ὠνητὴν οὐδὲ περιβόητον τὸ πρᾶγμα	ποιεῖν,	κρύφα δὲ καὶ διὰ χειρὸς
[1, 12]	κώπας ἐκέλευσεν ἐκφέρειν καὶ μονὴν	ποιεῖν	τῇ Καλλιρόῃ καὶ πάντα παρέχειν
[1, 12]	εἶναί μοι δοκεῖς ἢ μακρόθεν	ἥκειν,	ὃς ἀγνοεῖς Διονύσιον πλούτῳ καὶ
[1, 8]	ἀπέκτεινας, ἀλλ´ ὅτι με ἔσπευσας	ἐκβαλεῖν	τῆς οἰκίας. οὐκ ἔδει σε
[1, 8]	κατελάμβανεν οὐ δυναμένην τῷ λογισμῷ	συμβαλεῖν	τὴν ἀλήθειαν. μόλις δὲ ἀνεγειρομένη
[1, 11]	ἔστιν ἰδεῖν. ἐδόκει δὴ πᾶσι	καταπλεῖν	εἰς Ἀθήνας, οὐκ ἤρεσκε δὲ
[1, 13]	ἀναγκαῖόν ἐστιν ἡμῖν μέχρι Λυκίας	διαδραμεῖν,	οὐκ ἀναγκαῖον δὲ καὶ σὲ
[1, 9]	(ἦσαν γὰρ οἱ σύμπαντες ἑκκαίδεκα)	μένειν	ἐπὶ τοῦ κέλητος ἐκέλευσε καὶ
[1, 13]	βασιλέως παρεσκευασμένη) Λεωνᾶς δὲ ἐκέλευσε	περιμένειν	αὐτὸν περὶ τὴν θεραπείαν τοῦ
[1, 8]	καὶ κατ´ ὀλίγον ἀνέπνευσεν· ἔπειτα	κινεῖν	ἤρξατο κατὰ μέλη τὸ σῶμα,
[1, 11]	ἄλλως ἐσώθη· προσεποιεῖτο δὲ μὴ	νοεῖν,	ἀλλὰ πιστεύειν, δεδοικυῖα μὴ ἄρα
[1, 1]	τοῦ σώματος αὐτῷ φθίνοντος, ἀπετόλμησεν	εἰπεῖν	πρὸς τοὺς γ̣ ονεῖς ὅτι
[1, 3]	μηδὲν ὑπονοοῦσα τῶν γεγονότων ἱκέτευεν	εἰπεῖν	τὴν αἰτίαν τοῦ χόλου· ὁ
[1, 4]	πρᾶγμα μηνύω καὶ πάλαι βουλόμενος	εἰπεῖν	ὤκνουν· ἐπεὶ δὲ ἤδη φανερῶς
[1, 1]	δημαγωγός; ἀνὴρ δὲ φιλόπατρις Ἑρμοκράτης	ἀντειπεῖν	οὐκ ἠδυνήθη τῇ πόλει δεομένῃ.
[1, 11]	ὡς ὀργιζομένην. εἰποῦσα δὲ μὴ	φέρειν	τὴν θάλασσαν, ἐγκαλυψαμένη καὶ δακρύσασα
[1, 12]	γινομένης οὖν διατριβῆς μακροτέρας οὐκέτι	φέρειν	ὑπέμενε τὴν παρολκήν· νυκτὸς δὲ
[1, 12]	~Ἔνθα δὴ Θήρων κώπας ἐκέλευσεν	ἐκφέρειν	καὶ μονὴν ποιεῖν τῇ Καλλιρόῃ
[1, 4]	ὑποκρινόμενος μὲν τὸν λαθραίοις ἔργοις	ἐπιχειρεῖν	προαιρούμενον, πάντα δὲ μηχανώμενος ἵνα
[1, 10]	δὲ τὴν γυναῖκα πάντα ἡμῖν	μαρτυρεῖν.	ἡδέως δὲ ποιήσει χάριν ὀφείλουσα
[1, 13]	ἀναγκαῖον δὲ καὶ σὲ μάτην	ταλαιπωρεῖν	καὶ ταῦτα χαλεπῶς ναυτιῶσαν· ἐνταῦθα
[1, 1]	ἐν πολέμῳ τρωθεὶς καιρίαν, καὶ	καταπεσεῖν	μὲν αἰδούμενος, στῆναι δὲ μὴδυνάμενος.
[1, 2]	οὐκ ἄπειρος, δύναται ῥᾳδίως ὑποπτεύσας	ἐμπεσεῖν	εἰς νεωτερικὴν ζηλοτυπίαν· ἔστι δὲ
[1, 11]	ἀπράγμονες· ἐλπίζω δέ τινας αὐτόθεν	εὑρήσειν	καὶ γνωρίμους. ὑδρευσάμενοι δὴ καὶ
[1, 2]	πρὸς Χαιρέαν πολέμου στρατηγόν· ἐπαγγέλλομαι	διαλύσειν	τὸν γάμον· ἐφοπλιῶ γὰρ αὐτῷ
[1, 12]	εἶτα φανερῶς μὲν οὐκ ἐβουλεύετο	ζητεῖν	τὸν ὠνητὴν οὐδὲ περιβόητον τὸ
[1, 3]	τί γέγονεν, ἄφωνος ἦν, οὔτε	ἀπιστεῖν	οἷς εἶδεν οὔτε πιστεύειν οἷς
[1, 4]	λαλῆσαι. τοῦτον προδιδάξας ἃ χρὴ	πράττειν	καὶ λέγειν, ὑπέπεμψεν ἀγνῶτα τῷ
[1, 13]	δὲ τὴν πρᾶξιν αὐτοῖς Καλλιρόην	κολακεύειν	ἤρξατο. κἀγὼ" φησί, θύγατερ, εὐθὺς
[1, 3]	μεταβαλλόμενος οὖν ὁ Χαιρέας ἤρξατο	κολακεύειν,	καὶ ἡ γυνὴ ταχέως αὐτοῦ
[1, 11]	ἐπὶ ξένην ἄγομαι γῆν καὶ	δουλεύειν	με δεῖ τὴν εὐγενῆ· τάχα
[1, 9]	τὸν τόπον, εἰ μὲν δύναιντο,	φονεύειν·	εἰ δὲ μή, συνθήματι μηνύειν
[1, 11]	προσεποιεῖτο δὲ μὴ νοεῖν, ἀλλὰ	πιστεύειν,	δεδοικυῖα μὴ ἄρα καὶ ἀνέλωσιν
[1, 3]	οὔτε ἀπιστεῖν οἷς εἶδεν οὔτε	πιστεύειν	οἷς οὐκ ἤθελε δυνάμενος. ἀπορουμένου
[1, 9]	φονεύειν· εἰ δὲ μή, συνθήματι	μηνύειν	τὴν ἄφιξιν αὐτῶν· πέμπτος δὲ
[1, 4]	ἕτοιμος ἐπ´ αὐτοφώρῳ τὸν μοιχὸν	δεικνύειν.	Ὣς φάτο· τὸν δ´ ἄχεος
[1, 10]	καὶ ἀνόητε, νῦν ἡμᾶς κελεύεις	φιλοσοφεῖν;	ἆρά γε τὸ τυμβωρυχεῖν ἡμᾶς
[1, 12]	λυσιτελεῖ δή σοι μᾶλλον ἀργυρώνητον	ἔχειν	αὐτόν, ἵνα μὴ τῇ τροφίμῃ
[1, 9]	κέλητος ἐκέλευσε καὶ τὰς κώπας	ἔχειν	ἐπτερωμένας, ἵνα, ἐάν τι αἰφνίδιον
[1, 7]	στρατὸν τοιούτῳ στρατηγῷ. φήσας οὖν	ἔχειν	τι διαλεχθῆναι πρὸς αὐτοὺς ἀναγκαῖον,
[1, 12]	ποιεῖν τῇ Καλλιρόῃ καὶ πάντα	παρέχειν	εἰς τρυφήν. ταῦτα δὲ οὐκ
[1, 12]	κέρδος, εἴτε σεαυτῷ θέλεις τροφὸν	κατασχεῖν	τοῦ παιδίου (πεπαίδευται γὰρ ἱκανῶς)
[1, 12]	οὖν αὐτῷ τὴν ἡμέραν ἐκείνην	ἐπισχεῖν.	οἷα δὲ ἀλύων ἐπί τινος
[1, 10]	κελεύεις φιλοσοφεῖν; ἆρά γε τὸ	τυμβωρυχεῖν	ἡμᾶς ἐποίησε χρηστούς; ἐλεήσομεν ἣν
[1, 1]	φῶς ἤδη σβεννύμενον ἐπιχυθέντος ἐλαίου	πάλιν	ἀνέλαμψε καὶ μείζων ἐγένετο καὶ
[1, 14]	τίσιν, Ἕλλησιν ἢ βαρβάροις ἢ	πάλιν	λῃσταῖς. κόπτουσα δὲ τῇ χειρὶ
[1, 13]	γὰρ τοὺς τελώνας περιέστημεν τὴν	πόλιν,	ἀπὸ ὀγδοήκοντα δὲ σταδίων τὸ
[1, 5]	τοῦ πάθους καθ´ ὅλην τὴν	πόλιν	διέτρεχεν, οἰμωγὴν ἐγείρουσα διὰ τῶν
[1, 14]	ἐρημίᾳ πέπραμαι καὶ οὐδὲ εἰς	πόλιν	ἠνέχθην, ὡς ἄλλη τις τῶν
[1, 1]	ὑμέναιος ᾔδετο κατὰ πᾶσαν τὴν	πόλιν·	μεσταὶ δὲ αἱ ῥῦμαι στεφάνων,
[1, 14]	φησὶν ἀφ´ ἑσπέρας εἰς τὴν	πόλιν	πλεῦσαι, τῇ δ´ ὑστεραίᾳ ἐπὶ
[1, 13]	μὲν Λεωνᾶς παρέπλευσεν εἰς τὴν	ἔπαυλιν,	ἅμα καὶ ἀργύριον κομίζων ἵνα
[1, 13]	ἀπίωμεν, σὺ μὲν εἰς τὴν	ἔπαυλιν,	ἐγὼ δὲ εἰς τὴν ναῦν,
[1, 11]	μᾶλλον Συρακουσίων Ἀθηναίους φοβηθῶμεν. χωρίον	ἡμῖν	ἐπιτήδειόν ἐστιν Ἰωνία, καὶ γὰρ
[1, 1]	πάρεστι γὰρ ἡ εὐκταιοτάτη πᾶσιν	ἡμῖν	ἡμέρα· ἡ πόλις σε νυμφαγωγεῖ.
[1, 10]	ὁρκίσωμεν δὲ τὴν γυναῖκα πάντα	ἡμῖν	μαρτυρεῖν. ἡδέως δὲ ποιήσει χάριν
[1, 13]	νῦν μὲν οὖν ἀναγκαῖόν ἐστιν	ἡμῖν	μέχρι Λυκίας διαδραμεῖν, οὐκ ἀναγκαῖον
[1, 10]	δὲ καὶ χαρίσωνται τὴν τιμωρίαν	ἡμῖν	οἱ τῆς γυναικὸς συγγενεῖς, ἀλλ´
[1, 9]	φυλάττει τὰ ἔνδον καὶ εἰσελθεῖν	ἡμῖν	οὐκ ἐπιτρέπει. κατεγέλασε Θήρων, δειλὸν
[1, 5]	συμβὰν ἀκούσιον. βλέπω τοὺς ἐπιβουλεύοντας	ἡμῖν.	οὐκ ἐφησθήσονται δυσὶ νεκροῖς, οὐδὲ
[1, 2]	οὐκ ἔστιν εὐκαταφρόνητος· ὥστε ἀδύνατος	ἡμῖν	πρὸς αὐτὸν ἡ ἐκ τοῦ
[1, 13]	φιλανθρωπίας· ἀποδοῖεν δὲ" ἔφη πᾶσιν	ὑμῖν	οἱ θεοὶ τὰς ἀξίας ἀμοιβάς.
[1, 4]	μέλαινα, ἀμφοτέρῃσι δὲ χερσὶν ἑλὼν	κόνιν	αἰθαλόεσσαν χεύατο κὰκ κεφαλῆς, χαρίεν
[1, 13]	τοῖς συνεργοῖς, διηγησάμενος δὲ τὴν	πρᾶξιν	αὐτοῖς Καλλιρόην κολακεύειν ἤρξατο. κἀγὼ"
[1, 7]	ἤδη καὶ μόνον μήνυε τὴν	πρᾶξιν,	καὶ τὸν καιρὸν μὴ παραπολλύωμεν.
[1, 7]	τίνας δ´ οὖν ἐπὶ τὴν	πρᾶξιν	στρατολογήσω; σκέψαι, Θήρων, τίς ἐπιτήδειος
[1, 9]	καὶ σφοδροτέρα πληγὴ πρὸς τὴν	ἀνάρρηξιν	τοῦ τάφου, τὴν Καλλιρόην κατελάμβανεν
[1, 9]	δὲ μή, συνθήματι μηνύειν τὴν	ἄφιξιν	αὐτῶν· πέμπτος δὲ αὐτὸς προσῄει
[1, 14]	Ἀφροδίτην ἐπιφαίνεσθαι. καταπεπληγμένων δὲ αὐτῶν	κατόπιν	ὁ Θήρων ἑπόμενος προσῆλθε τῷ
[1, 7]	τι διαλεχθῆναι πρὸς αὐτοὺς ἀναγκαῖον,	κατόπιν	τοῦ λιμένος ἀπήγαγε καὶ τούτων
[1, 4]	μὲν" εἶπεν αἰτῶ παρὰ σοῦ	χάριν	αὐτόπτης γενέσθαι τῶν ἐμῶν κακῶν·
[1, 10]	ἡμῖν μαρτυρεῖν. ἡδέως δὲ ποιήσει	χάριν	ὀφείλουσα τοῖς εὐεργέταις δι´ ὧν
[1, 13]	ὑπελάμβανεν, ἀπαλλαγῆναι θέλουσα λῃστῶν. καὶ	χάριν	σοι" φησὶν ἔχω, πάτερ, ὑπὲρ
[1, 4]	ὑποκριτὴν ἕτερον ἐξηῦρεν, οὐκέτι ὁμοίως	εὔχαριν,	ἀλλὰ πανοῦργον καὶ ἀξιόπιστον λαλῆσαι.
[1, 2]	γάμου πονήσας, οὐ φέρω τὴν	ὕβριν.	ἡμεῖς δὲ ἐτάκημεν αὐλείοις θύραις
[1, 1]	δαίμων, ὥσπερ ἐκεῖ φασὶ τὴν	Ἔριν.	~Οἱ γὰρ μνηστῆρες ἀποτυχόντες τοῦ
[1, 14]	τὰς ἀγκύρας ἀνάγεσθαι τὴν ταχίστην,	πρὶν	ἐκπύστους γενέσθαι. καὶ οἱ μὲν
[1, 4]	τῷ βίῳ σου διαφέροντα. Τοιούτοις	ῥήμασιν	ὁ μιαρὸς ἐκεῖνος ἄνθρωπος τοῦ
[1, 1]	ὁ Ἔρως καὶ χαίρειτοῖς παραδόξοις	κατορθώμασιν·	ἐζήτησε δὲ τοιόνδε τὸν καιρόν.
[1, 1]	πολιτικὸς φθόνος ὥστε θᾶττον ἂν	πᾶσιν	ἢ ἀλλήλοις ἐκήδευσαν. φιλόνεικος δέ
[1, 1]	διανίστασο, πάρεστι γὰρ ἡ εὐκταιοτάτη	πᾶσιν	ἡμῖν ἡμέρα· ἡ πόλις σε
[1, 13]	ἐμὲ φιλανθρωπίας· ἀποδοῖεν δὲ" ἔφη	πᾶσιν	ὑμῖν οἱ θεοὶ τὰς ἀξίας
[1, 12]	καὶ διὰ χειρὸς ἔσπευδε τὴν	πρᾶσιν.	δυσδιάθετον δὲ ἀπέβαινεν· οὐ γὰρ
[1, 13]	τῆς δὲ πάλαι εὐγενείας τὴν	πρᾶσιν	εὐτυχεστέραν ὑπελάμβανεν, ἀπαλλαγῆναι θέλουσα λῃστῶν.
[1, 13]	ὁ Θήρων, εὐκολωτέραν ἔσεσθαι τὴν	πρᾶσιν	οὐκ ἐν ἀγορᾷ νομίζων ἀλλ´
[1, 7]	καὶ λῃστὰς ἔχων ὑφορμοῦντας τοῖς	λιμέσιν	ὀνόματι πορθμείου, πειρατήριον συγκροτῶν. οὗτος
[1, 12]	τὴν δὲ περὶ τῆς γυναικὸς	αἵρεσιν	ἡ ὄψις κρινεῖ, πότερον δεσποτικόν
[1, 8]	σῶμα, διανοίγουσα δὲ τοὺς ὀφθαλμοὺς	αἴσθησιν	ἐλάμβανεν ἐγειρομένης ἐξ ὕπνου καὶ
[1, 13]	ἐκεῖνον λαβὼν ἀνήγαγεν εἰς τὴν	οἴκησιν	τὴν ἑαυτοῦ σφόδρα ἐλευθέριον οὖσαν,
[1, 14]	σκεῦος παρεδόθην οὐκ οἶδα τίσιν,	Ἕλλησιν	ἢ βαρβάροις ἢ πάλιν λῃσταῖς.
[1, 13]	χρείαν, ἡ δὲ ὄψις αὑτὴν	συνίστησιν.	ἀπίωμεν οὖν" ἔφη Λεωνᾶς, καὶ
[1, 14]	ὁ Λεωνᾶς οὐ μὲν οὖν"	φησίν,	ἀλλὰ καὶ ἐγώ σοι τὸ
[1, 14]	τὴν ἰδίαν ἀπωδύρετο τύχην. ἰδοὺ"	φησὶν	ἄλλος τάφος, ἐν ᾧ Θήρων
[1, 13]	ἀλλ´ ἐν ἐρημίᾳ, καὶ ἕωθεν"	φησὶν	ἀπίωμεν, σὺ μὲν εἰς τὴν
[1, 14]	ἦν ὀψὲ τῆς ὥρας) βούλομαι"	φησὶν	ἀφ´ ἑσπέρας εἰς τὴν πόλιν
[1, 4]	αὐτὸς ὑπέμεινεν οὐδὲ εἰσελθεῖν) ἄπειμι"	φησὶν	εἰς ἀγρόν· ὁ δὲ κακοήθης
[1, 5]	Ἑρμοκράτης συνηγόρησε Χαιρέᾳ πρῶτος. ἐγὼ"	φησὶν	ἐπίσταμαι τὸ συμβὰν ἀκούσιον. βλέπω
[1, 13]	θέλουσα λῃστῶν. καὶ χάριν σοι"	φησὶν	ἔχω, πάτερ, ὑπὲρ τῆς εἰς
[1, 9]	εἶτα καλέσας τὸν συνεργὸν ἰδοὺ"	φησὶν	ὁ δαίμων ὃν ἐφοβοῦ· καλός
[1, 4]	περὶ τὰς παλαίστρας ἀλύοντι κἀμοὶ"	φησὶν	υἱὸς ἦν, ὦ Χαιρέα, σὸς
[1, 13]	συγκαλυψαμένη τὴν κεφαλὴν ἄγε με"	φησίν,	ὦ Θήρων, ὅποι ποτὲ θέλεις·
[1, 12]	τί σὺ καλῇ; Λεωνᾶς. εὐκαίρως"	φησίν,	ὦ Λεωνᾶ, σοὶ συνέβαλον. ἔμπορός
[1, 4]	γὰρ καὶ ἀδικούσης φείσομαι. προσποίησαι"	φησὶν	ὡς εἰς ἀγρὸν ἀπιέναι, βαθείας
[1, 5]	πρὸς Ἑρμοκράτην τιμὴν ἐπισπεύδοντες τὴν	κρίσιν.	ἀλλὰ καὶ ὁ δῆμος ἅπας
[1, 14]	ὡς σκεῦος παρεδόθην οὐκ οἶδα	τίσιν,	Ἕλλησιν ἢ βαρβάροις ἢ πάλιν
[1, 4]	νεφέλη ἐκάλυψε μέλαινα, ἀμφοτέρῃσι δὲ	χερσὶν	ἑλὼν κόνιν αἰθαλόεσσαν χεύατο κὰκ
[1, 9]	θέλω γὰρ αὐτὴν ἀποδοῦναι τοῖς	γονεῦσιν·	ἡμεῖς δὲ ἐκφέρωμεν τὰ ἔνδον
[1, 13]	ἐπὶ τὴν ἀκτὴν καὶ σφόδρα	ποθοῦσιν	ἐπέστη τοῖς συνεργοῖς, διηγησάμενος δὲ
[1, 10]	γάρ, ἂν ἀποδῶμεν αὐτὴν τοῖς	προσήκουσιν,	ἄδηλον ἣν ἕξουσι γνώμην περὶ
[1, 2]	ὥσπερ γὰρ ἐν τοῖς γυμνικοῖς	ἀγῶσιν	ἕνα δεῖ νικῆσαι τῶν ἀγωνισαμένων·
[1, 11]	πιστεύειν, δεδοικυῖα μὴ ἄρα καὶ	ἀνέλωσιν	αὐτὴν ὡς ὀργιζομένην. εἰποῦσα δὲ
[1, 3]	ἀφῆκε πηγάς. εὔκολοι δὲ τοῖς	ἐρῶσιν	αἱ διαλλαγαὶ καὶ πᾶσαν ἀπολογίαν
[1, 1]	ἐξέπνευσεν· ἐδόκει δὲ τοῦτο τοῖς	ὁρῶσιν	αἰδώς. ἐπεὶ δὲ ταχέως ἐκόσμησαν
[1, 9]	ταχέως τοὺς ἀπὸ γῆς ἁρπάσαντες	ἀποπλεύσωσιν.	ἐπεὶ δὲ μοχλοὶ προσηνέχθησαν καὶ
[1, 12]	ἡμετέρους φοβοῦμαι μὴ καταλιπόντες ἡμᾶς	ἀποπλεύσωσιν·	οὐ δήπου γὰρ τοὺς δικαιοτάτους
[1, 12]	ἐστρατολόγησας, ἵνα σοι τὴν πίστιν	φυλάττωσιν,	ἀλλὰ τοὺς πονηροτάτους ἄνδρας ὧν
[1, 5]	καταλεύσατε· ἀπεστεφάνωσα τὸν δῆμον. φιλάνθρωπόν	ἐστιν	ἂν παραδῶτέ με δημίῳ. τοῦτο
[1, 13]	αὐτήν. ὁ δὲ οὐκ ἐνταῦθά	ἐστιν"	ἀπεκρίνατο, διὰ γὰρ τοὺς τελώνας
[1, 7]	εἱλόμην ἐξ ἁπάντων· οὐ γάρ	ἐστιν	ἑνὸς τὸ κέρδος, οὐδὲ πόνου
[1, 13]	ἡμᾶς. νῦν μὲν οὖν ἀναγκαῖόν	ἐστιν	ἡμῖν μέχρι Λυκίας διαδραμεῖν, οὐκ
[1, 14]	ὑποδοχὴν τῆς γυναικός· αὕτη γάρ	ἐστιν	ἣν θέλεις ἀγοράσαι. χαρὰ καὶ
[1, 11]	Ἀθηναίους φοβηθῶμεν. χωρίον ἡμῖν ἐπιτήδειόν	ἐστιν	Ἰωνία, καὶ γὰρ πλοῦτος ἐκεῖ
[1, 1]	ἢ ἀλλήλοις ἐκήδευσαν. φιλόνεικος δέ	ἐστιν	ὁ Ἔρως καὶ χαίρειτοῖς παραδόξοις
[1, 4]	τῆς ἐπιθυμίας. γυνὴ δὲ εὐάλωτόν	ἐστιν,	ὅταν ἐρᾶσθαι δοκῇ. ταῦτ´ οὖν
[1, 1]	μοι, τέκνον" ἔφη· δῆλον γάρ	ἐστιν	ὅτι Ἑρμοκράτης οὐκ ἂν δοίη
[1, 9]	τὴν ἀθλίαν; ἢ ψόφος οὐκ	ἔστιν,	ἀλλὰ φωνὴ καλούντων με τῶν
[1, 2]	μέμνησθε γὰρ ὅτι Ἑρμοκράτης οὐκ	ἔστιν	εὐκαταφρόνητος· ὥστε ἀδύνατος ἡμῖν πρὸς
[1, 11]	οὕτως ἐν Ἀθήναις τὰς πόλεις	ἔστιν	ἰδεῖν. ἐδόκει δὴ πᾶσι καταπλεῖν
[1, 10]	ἄργυρος ἐρεῖ πόθεν αὐτὸν εἰλήφαμεν.	ἔξεστιν	ἐπὶ τούτοις πλάσασθαί τι διήγημα.
[1, 12]	δικαιοτάτους ἐστρατολόγησας, ἵνα σοι τὴν	πίστιν	φυλάττωσιν, ἀλλὰ τοὺς πονηροτάτους ἄνδρας
[1, 9]	συνεργὸν ἰδοὺ" φησὶν ὁ δαίμων	ὃν	ἐφοβοῦ· καλός γε λῃστὴς φοβηθεὶς
[1, 3]	Χαιρέας δὲ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ	ῥᾷον	ἐσχηκότος ἔσπευδε πρὸς τὴν γυναῖκα.
[1, 2]	ἔστι δὲ καὶ προσελθεῖν ἐκείνῳ	ῥᾷον	καὶ λαλῆσαι. Πάντες ἔτι λέγοντος
[1, 4]	μαλακόν, ὑπόδημα λεπτόν· δακτύλιοι βαρεῖς	ὑπέστιλβον.	εἶτα πολὺ περιβλεψάμενος τῇ θύρᾳ
[1, 10]	μὲν γὰρ σιγήσει διὰ τὸν	φόβον,	πραθεῖσα δὲ κατηγορείτω τῶν μὴ
[1, 1]	μύροις. ἥδιον ταύτην τὴν ἡμέραν	ἤγαγον	οἱ Συρακόσιοι τῆς τῶν ἐπινικίων.
[1, 1]	οἱ δὲ γονεῖς τὸν νυμφίον	εἰσήγαγον	πρὸς τὴν παρθένον. ὁ μὲν
[1, 2]	ἐμὲ τοῦ πρὸς Χαιρέαν πολέμου	στρατηγόν·	ἐπαγγέλλομαι διαλύσειν τὸν γάμον· ἐφοπλιῶ
[1, 8]	ἀσιτίας ἐγγενομένης, μόγις καὶ κατ´	ὀλίγον	ἀνέπνευσεν· ἔπειτα κινεῖν ἤρξατο κατὰ
[1, 2]	τὴν γνώμην ἐπεψηφίσαντο καὶ τὸ	ἔργον	ἐνεχείρισαν ὡς ἀνδρὶ πᾶν ἱκανῷ
[1, 5]	τε καὶ σοβαρός, οἷον διαπραξάμενος	ἔργον	ὃ μηδεὶς ἂν προσεδόκησε. συνέβη
[1, 12]	σκυθρωπός. ἀναστὰς οὖν ὁ Θήρων	(περίεργον	γὰρ ἀνθρώπου φύσις) ἐπυνθάνετο ἑνὸς
[1, 9]	ἐξήγαγεν αὐτήν, εἶτα καλέσας τὸν	συνεργὸν	ἰδοὺ" φησὶν ὁ δαίμων ὃν
[1, 4]	ἐξηῦρεν, οὐκέτι ὁμοίως εὔχαριν, ἀλλὰ	πανοῦργον	καὶ ἀξιόπιστον λαλῆσαι. τοῦτον προδιδάξας
[1, 1]	Ἀφροδίτης ἑορτὴ δημοτελής, καὶ πᾶσαι	σχεδὸν	αἱ γυναῖκες ἀπῆλθον εἰς τὸν
[1, 9]	γονεῦσιν· ἡμεῖς δὲ ἐκφέρωμεν τὰ	ἔνδον	ἀποκείμενα, μηκέτι μηδὲ τῆς νεκρᾶς
[1, 10]	κατὰ φιλανθρωπίαν, ἵνα σώσωμεν τὴν	ἔνδον	ἀποκεκλεισμένην. ὁρκίσωμεν δὲ τὴν γυναῖκα
[1, 14]	δὲ Λεωνᾶς καὶ πάντες οἱ	ἔνδον	ἐπιστάσης αἰφνίδιον κατεπλάγησαν, οἱ μὲν
[1, 9]	δαίμων γάρ τις φυλάττει τὰ	ἔνδον	καὶ εἰσελθεῖν ἡμῖν οὐκ ἐπιτρέπει.
[1, 1]	τοῦ πατρὸς κελεύσαντος προσκυνῆσαι τὴν	θεόν	τότε δὲ Χαιρέας ἀπὸ τῶν
[1, 8]	πολλάκις αὐτῆς κεκραγυίας οὐδὲν ἐγίνετο	πλέον,	ἀπήλπισεν ἔτι τὴν σωτηρίαν καὶ
[1, 13]	μὲν ἁπλότητος ἐνδείξει, τὸ δὲ	πλέον	κοινωνίας πίστει. μεταξὺ δὲ ὁμιλία
[1, 3]	καίτοι φιλοπάτωρ ὤν, ὅμως ἐλυπήθη	πλέον	ὅτι ἔμελλεν ἀπελεύσεσθαι μόνος· οὐ
[1, 11]	ἀπὸ τῶν παρουσῶν ὁλκάδων ἐπισιτισμὸν	ἔπλεον	εὐθὺ Μιλήτου, τριταῖοι δὲ κατήχθησαν
[1, 11]	λῃσταὶ νήσους μικρὰς καὶ πόλεις	παρέπλεον·	οὐ γὰρ ἦν τὰ φορτία
[1, 1]	θεάματος πανταχοῦ διέτρεχε καὶ μνηστῆρες	κατέρρεον	εἰς Συρακούσας, δυνάσται τε καὶ
[1, 6]	τε καὶ κρείττων, ὥστε πάντες	εἴκαζον	αὐτὴν Ἀριάδνῃ καθευδούσῃ. προῄεσαν δὲ
[1, 1]	προσεκύνησαν. πάντες δὲ Καλλιρόην μὲν	ἐθαύμαζον,	Χαιρέαν δὲ ἐμακάριζον. τοιοῦτον ὑμνοῦσι
[1, 1]	Καλλιρόην μὲν ἐθαύμαζον, Χαιρέαν δὲ	ἐμακάριζον.	τοιοῦτον ὑμνοῦσι ποιηταὶ τὸν Θέτιδος
[1, 4]	νομίζω, καὶ γὰρ εἶ κοινὸν	ἀγαθὸν	πάσης Σικελίας εὐτυχῶν. δὸς οὖν
[1, 1]	αὐτὸν ἡ νεολαία. πολυπραγμονοῦντεςδὲτὴν αἰτίαν	ἔμαθον	τῆς νόσου, καὶ ἔλεος πάντας
[1, 2]	δὲ τὴν ὁμόνοιαν, ὑβρίσθαι δοκοῦντες,	συνῆλθον	εἰς βουλευτήριον κοινόν· ἐστρατολόγει δὲ
[1, 1]	καὶ πᾶσαι σχεδὸν αἱ γυναῖκες	ἀπῆλθον	εἰς τὸν νεών. τέως δὲ
[1, 5]	τὸ περισσὸν δικαστήριον ἐπὶ τὸν	ἀναγκαῖον	ἀπίωμεν τάφον. μὴ παραδῶμεν χρόνῳ
[1, 13]	ἡμῖν μέχρι Λυκίας διαδραμεῖν, οὐκ	ἀναγκαῖον	δὲ καὶ σὲ μάτην ταλαιπωρεῖν
[1, 13]	δι´ ἡμᾶς. νῦν μὲν οὖν	ἀναγκαῖόν	ἐστιν ἡμῖν μέχρι Λυκίας διαδραμεῖν,
[1, 7]	ἔχειν τι διαλεχθῆναι πρὸς αὐτοὺς	ἀναγκαῖον,	κατόπιν τοῦ λιμένος ἀπήγαγε καὶ
[1, 4]	δεξιὰν ἀπῆγεν εἴς τι χωρίον	ἠρεμαῖον,	εἶτα συναγαγὼν τὰς ὀφρῦς καὶ
[1, 12]	Θήρων, εὑρηκὼς ἄνδρα πλούσιον καὶ	φιλογύναιον.	οὐκέτ´ οὖν ἀνῆκε τὸν ἄνδρα
[1, 10]	τὸ φορτίον· οὐδὲ γὰρ ἀκίνδυνον	βίον	ζῶμεν. τάχα δέ τις ἐρεῖ
[1, 1]	τὰ πρόθυρα οἴνῳ καὶ μύροις.	ἥδιον	ταύτην τὴν ἡμέραν ἤγαγον οἱ
[1, 11]	τῷ μὴ προκεῖσθαί τινα πλοῦν	ἴδιον	αὐτοῖς, ἀλλ´ ἅπας ἄνεμος οὔριος
[1, 1]	ὁ δὲ Ἔρως ζεῦγο̣ ς	ἴδιον	ἠθέλησε συμπλέξαι. Χαιρέας γάρ τις
[1, 12]	δὲ αὐτῷ καὶ τὴν θυγατέρα,	παιδίον	νήπιον, μητρὸς ἀθλίας πρὸ ὥρας
[1, 13]	φυλάξατε καλῶς· ἐμοὶ δὲ ἀρκεῖ	δακτυλίδιον	μικρόν, ὃ εἶχον καὶ νεκρά.
[1, 14]	καὶ πάντες οἱ ἔνδον ἐπιστάσης	αἰφνίδιον	κατεπλάγησαν, οἱ μὲν δοκοῦντες θεὰν
[1, 9]	ἔχειν ἐπτερωμένας, ἵνα, ἐάν τι	αἰφνίδιον	συμβαίνῃ, ταχέως τοὺς ἀπὸ γῆς
[1, 9]	ἐβουλεύσατο κτεῖναι τὴν γυναῖκα, νομίζων	ἐμπόδιον	ἔσεσθαι τῆς ὅλης πράξεως· ταχεῖα
[1, 11]	Συρακουσίων Ἀθηναίους φοβηθῶμεν. χωρίον ἡμῖν	ἐπιτήδειόν	ἐστιν Ἰωνία, καὶ γὰρ πλοῦτος
[1, 4]	προεφασίζετο μὴ εἶναι τὸν καιρὸν	ἐπιτήδειον	τὸν παρόντα, δεῖν δὲ ἀναβολῆς
[1, 1]	τὸ κάλλος οὐκ ἀνθρώπινον ἀλλὰ	θεῖον,	οὐδὲ Νηρηΐδος ἢ Νύμφης τῶν
[1, 7]	πορνείοις, οὓς δ´ ἐν καπηλείοις,	οἰκεῖον	στρατὸν τοιούτῳ στρατηγῷ. φήσας οὖν
[1, 4]	ὁ μὲν οὖν παρὰ τὴν	αὔλειον	θύραν ὑποστὰς εὐθὺς ἐξῆλθεν, ἡ
[1, 4]	δὲ ἐλαφρῶς τὸ εἰωθὸς ἔδωκε	σημεῖον.	ἡ δὲ θεράπαινα καὶ αὐτὴ
[1, 1]	συμπλέξαι. Χαιρέας γάρ τις ἦν	μειράκιον	εὔμορφον, πάντων ὑπερέχον, οἷον Ἀχιλλέα
[1, 12]	φορτίον ἐπάγου δυσδιάθετον. κοιμηθεὶς δὲ	ἐνύπνιον	εἶδε κεκλεισμένας τὰς θύρας. ἔδοξεν
[1, 12]	(πεπαίδευται γὰρ ἱκανῶς) εἴτε καὶ	ἄξιον	ὑπολαμβάνοις χαρίσασθαι τῷ δεσπότῃ. λυσιτελεῖ
[1, 1]	ἦν μειράκιον εὔμορφον, πάντων ὑπερέχον,	οἷον	Ἀχιλλέα καὶ Νιρέα καὶ Ἱππόλυτον
[1, 5]	ἅπαντας, λαμπρός τε καὶ σοβαρός,	οἷον	διαπραξάμενος ἔργον ὃ μηδεὶς ἂν
[1, 5]	δὲ ἐκώλυε, φίλος ἐξαίρετος, τοιοῦτος	οἷον	Ὅμηρος ἐποίησε Πάτροκλον Ἀχιλλέως. ἡμέρας
[1, 3]	ἔμελλεν ἀπελεύσεσθαι μόνος· οὐ γὰρ	οἷόν	τε ἦν ἐξάγειν ἤδη τὴν
[1, 13]	ἀπὸ ὀγδοήκοντα δὲ σταδίων τὸ	πλοῖον	ὁρμεῖ, καὶ τὸν τόπον ἔφραζεν.
[1, 12]	αὐτῷ καὶ τὴν θυγατέρα, παιδίον	νήπιον,	μητρὸς ἀθλίας πρὸ ὥρας ὀρφανόν.
[1, 13]	τὴν οἴκησιν τὴν ἑαυτοῦ σφόδρα	ἐλευθέριον	οὖσαν, ἐκέλευσε δὲ παραθεῖναι τράπεζαν.
[1, 7]	ὑφορμοῦντας τοῖς λιμέσιν ὀνόματι πορθμείου,	πειρατήριον	συγκροτῶν. οὗτος τῇ ἐκκομιδῇ παρατυχὼν
[1, 5]	ζῆν. παύσαντες οὖν τὸ περισσὸν	δικαστήριον	ἐπὶ τὸν ἀναγκαῖον ἀπίωμεν τάφον.
[1, 5]	δὲ γενομένης οἱ ἄρχοντες ἐκλήρουν	δικαστήριον	τῷ φονεῖ, διὰ τὴν πρὸς
[1, 2]	ὁμόνοιαν, ὑβρίσθαι δοκοῦντες, συνῆλθον εἰς	βουλευτήριον	κοινόν· ἐστρατολόγει δὲ αὐτοὺς ἐπὶ
[1, 14]	ἀλλὰ καὶ ἐγώ σοι τὸ	ἀργύριον	ἤδη πιστεύω πρὸ τῆς καταγραφῆς,
[1, 13]	εἰς τὴν ἔπαυλιν, ἅμα καὶ	ἀργύριον	κομίζων ἵνα προκαταλάβῃ τὸν ἔμπορον·
[1, 11]	βαρύτεροι. μᾶλλον Συρακουσίων Ἀθηναίους φοβηθῶμεν.	χωρίον	ἡμῖν ἐπιτήδειόν ἐστιν Ἰωνία, καὶ
[1, 4]	τὴν δεξιὰν ἀπῆγεν εἴς τι	χωρίον	ἠρεμαῖον, εἶτα συναγαγὼν τὰς ὀφρῦς
[1, 1]	προϊέναι διατριβάς. ἐπόθει δὲ τὸ	γυμνάσιον	Χαιρέαν καὶ ὥσπερ ἔρημον ἦν.
[1, 14]	καὶ τάφου κρείσσων. ~Ὡς δὲ	πλησίον	ἐγένετο τῆς ἐπαύλεως, ὁ Θήρων
[1, 13]	θαλάσσης αὑτοὺς ἀναλάβητε· ἡ γὰρ	πλησίον	ἔπαυλις κατεσκεύασται πολυτελῶς. ἥσθη μᾶλλον
[1, 11]	ὁρμῆσαι. καί τις εἶπεν Ἀθῆναι	πλησίον,	μεγάλη καὶ εὐδαίμων πόλις. ἐκεῖ
[1, 6]	ἦν δὲ τάφος μεγαλοπρεπὴς Ἑρμοκράτους	πλησίον	τῆς θαλάσσης, ὥστε καὶ τοῖς
[1, 1]	ἐπεὶ δὲ προῆλθεν εἰς τὸ	δημόσιον,	θάμβος ὅλον τὸ πλῆθος κατέλαβεν,
[1, 13]	τῆς Τύχης ὑμᾶς ἀγούσης ἐπὶ	Διονύσιον.	ἀπίωμεν οὖν εἰς τὸν ἀγρόν,
[1, 12]	ἢ μακρόθεν ἥκειν, ὃς ἀγνοεῖς	Διονύσιον	πλούτῳ καὶ γένει καὶ παιδείᾳ
[1, 5]	οὐ τὴν ζηλοτυπίαν, οὐ τὸ	ἀκούσιον,	ἀλλὰ ἐδεῖτο πάντων δημοσίᾳ με
[1, 5]	ἐγὼ" φησὶν ἐπίσταμαι τὸ συμβὰν	ἀκούσιον.	βλέπω τοὺς ἐπιβουλεύοντας ἡμῖν. οὐκ
[1, 12]	ὁμιλίας ὁ Θήρων, εὑρηκὼς ἄνδρα	πλούσιον	καὶ φιλογύναιον. οὐκέτ´ οὖν ἀνῆκε
[1, 4]	βοστρύχους μύρων ἀποπνέοντας, ὀφθαλμοὺς ὑπογεγραμμένους,	ἱμάτιον	μαλακόν, ὑπόδημα λεπτόν· δακτύλιοι βαρεῖς
[1, 9]	δὲ Θήρων φυλάξας αὐτὸ τὸ	μεσονύκτιον	ἀψοφητὶ προσῄει τῷ τάφῳ, κούφως
[1, 10]	ἕτερα μὲν ἤλθομεν, ὦ συστρατιῶται,	βέλτιον	δὲ τὸ παρὰ τῆς Τύχης
[1, 13]	φησὶ χωρίοις ὡρμίσασθε· καὶ τοῦτο	βέλτιον,	ἤδη τῆς Τύχης ὑμᾶς ἀγούσης
[1, 10]	ἐπὶ τούτοις πλάσασθαί τι διήγημα.	φορτίον	δὲ ἔχον ὀφθαλμούς τε καὶ
[1, 12]	περιττήν σοι γυναῖκα καὶ μηκέτι	φορτίον	ἐπάγου δυσδιάθετον. κοιμηθεὶς δὲ ἐνύπνιον
[1, 10]	τυμβωρύχους ἄγοντας κατ´ αὐτῶν τὸ	φορτίον·	οὐδὲ γὰρ ἀκίνδυνον βίον ζῶμεν.
[1, 4]	ἔζη. τελευτήσαντος δὲ αὐτοῦ σὲ	υἱὸν	ἐμαυτοῦ νομίζω, καὶ γὰρ εἶ
[1, 1]	ἀπέλιπον· οἱ δὲ γονεῖς τὸν	νυμφίον	εἰσήγαγον πρὸς τὴν παρθένον. ὁ
[1, 2]	λαβοῦσα τὸν Ἔρωτα μέγα τι	κακὸν	διαπράξεται· Καλλιρόη μὲν οὖν εὐσταθὴς
[1, 1]	παῖδα, τῷ δὲ ηὔξετο τὸ	κακὸν	ὥστε μηδὲ ἐπὶ τὰς συνήθεις
[1, 4]	μύρων ἀποπνέοντας, ὀφθαλμοὺς ὑπογεγραμμένους, ἱμάτιον	μαλακόν,	ὑπόδημα λεπτόν· δακτύλιοι βαρεῖς ὑπέστιλβον.
[1, 13]	ἢ καθ´ ἡμᾶς. ~Ἐπεὶ δὲ	ἧκον	εἰς τὴν οἰκίαν, ὁ μὲν
[1, 3]	καὶ φρονήματος πλήρης πρὸς τὴν	ἄδικον	διαβολὴν παρωξύνθη καὶ οὐδεὶς ἐπὶ
[1, 7]	ἐπὶ τὸν κέλητα κατίτω κομίζων	οἰκοδομικὸν	ὄργανον. ~Οὗτοι μὲν δὴ ταῦτα
[1, 12]	αἵρεσιν ἡ ὄψις κρινεῖ, πότερον	δεσποτικόν	ἐστι τὸ κτῆμα ἢ καθ´
[1, 1]	φ̣ θῇ̣ ταχέως οὖν πάθος	ἐρωτικὸν	ἀντέδωκαν ἀλλήλοις το̣ ῦ κάλλο̣
[1, 1]	Ἀθηναγόρου τοῦ ῥήτορος ὑπογραφεύς, πάθος	ἐρωτικὸν	ἐν Συρακούσαις γενόμενον διηγήσομαι. Ἑρμοκράτης
[1, 14]	ἐκπύστους γενέσθαι. καὶ οἱ μὲν	ἀπεδίδρασκον	ἔνθα τὸ πνεῦμα ἔφερε, μόνη
[1, 12]	εὐκαίρως" φησίν, ὦ Λεωνᾶ, σοὶ	συνέβαλον.	ἔμπορός εἰμι καὶ πλέω νῦν
[1, 8]	ὑγιαίνουσάν με πενθοῦσι. τίνα τίς	ἄγγελον	πέμψει; ἄδικε Χαιρέα, μέμφομαί σε
[1, 13]	κἀγὼ" φησί, θύγατερ, εὐθὺς μὲν	ἤθελόν	σε πρὸς τοὺς σοὺς ἀπαγαγεῖν·
[1, 1]	οἴχῃ δή μοι, τέκνον" ἔφη·	δῆλον	γάρ ἐστιν ὅτι Ἑρμοκράτης οὐκ
[1, 10]	ἂν ἀποδῶμεν αὐτὴν τοῖς προσήκουσιν,	ἄδηλον	ἣν ἕξουσι γνώμην περὶ τοῦ
[1, 13]	κάλλος, εἰδὼς ὅτι τὸ μὲν	ἄδηλον	συνηγορίας ἔχει χρείαν, ἡ δὲ
[1, 3]	τὰ πρόθυρα, μύροις ἔρραναν, οἴνου	πηλὸν	ἐποίησαν, δᾷδας ἔρριψαν ἡμικαύστους. Διέλαμψεν
[1, 2]	ἀλλὰ ἀνόνητον αὐτῷ γενέσθω τὸ	ἆθλον	καὶ τὸν γάμον θάνατον τῷ
[1, 9]	ἡμῖν οὐκ ἐπιτρέπει. κατεγέλασε Θήρων,	δειλὸν	εἰπὼν καὶ νεκρότερον τῆς τεθνεώσης.
[1, 5]	ἂν παραδῶτέ με δημίῳ. τοῦτο	ὤφειλον	παθεῖν, εἰ καὶ θεραπαινίδα Ἑρμοκράτους
[1, 1]	δ´ αὐτοῦ λύτο γούνατα καὶ	φίλον	ἦτορ· οὐ γὰρ ᾔδει, τίνι
[1, 12]	παιδείᾳ τῶν ἄλλων Ἰώνων ὑπερέχοντα,	φίλον	τοῦ μεγάλου βασιλέως. διατί τοίνυν
[1, 5]	ἐξαίρετος, τοιοῦτος οἷον Ὅμηρος ἐποίησε	Πάτροκλον	Ἀχιλλέως. ἡμέρας δὲ γενομένης οἱ
[1, 9]	νεκρότερον τῆς τεθνεώσης. εἶτα ἐκέλευσεν	ἄλλον	εἰσελθεῖν. ἐπεὶ δὲ οὐδεὶς ὑπέμενεν,
[1, 12]	τῷ δεσπότῃ. λυσιτελεῖ δή σοι	μᾶλλον	ἀργυρώνητον ἔχειν αὐτόν, ἵνα μὴ
[1, 9]	γονέων· μὴ ἀποκτείνῃς ἣν σέσωκας.	μᾶλλον	ἐθάρσησεν ὁ Θήρων καὶ οἷς
[1, 9]	τῶν ὑποχθονίων πρὸς αὑτούς; τυμβωρύχους	μᾶλλον	εἰκὸς εἶναι· καὶ γὰρ τοῦτό
[1, 12]	ἡ γυνὴ ἧς ἤρα. ἔτι	μᾶλλον	εἴχετο τῆς ὁμιλίας ὁ Θήρων,
[1, 3]	αὐτοῦ τὴν μετάνοιαν ἠσπάζετο. ταῦτα	μᾶλλον	ἐξέκαυσε τὸν ἔρωτα, καὶ οἱ
[1, 10]	ἐγὼ δὲ ἀποδώσομαι τὴν γυναῖκα	μᾶλλον	ἢ ἀπολέσω· πωλουμένη μὲν γὰρ
[1, 2]	καὶ γὰρ τὰς τυραννίδας πανουργίᾳ	μᾶλλον	ἢ βίᾳ κτώμεθα. χειροτονήσατε ἐμὲ
[1, 12]	ἀλλ´ ἐκ φιλοκερδίας, ὡς ἔμπορος	μᾶλλον	ἢ λῃστής. αὐτὸς δὲ διέδραμεν
[1, 5]	λεγούσης αὐτῆς πολλάκις ὅτι αὑτῆς	μᾶλλον	θέλει Χαιρέαν ζῆν. παύσαντες οὖν
[1, 13]	πλησίον ἔπαυλις κατεσκεύασται πολυτελῶς. ἥσθη	μᾶλλον	ὁ Θήρων, εὐκολωτέραν ἔσεσθαι τὴν
[1, 4]	ἀναβολῆς καὶ σχολῆς μακροτέρας. ἐνέκειτο	μᾶλλον	ὁ Χαιρέας, ἤδη τι προσδοκῶν
[1, 14]	Θήρων με κατέκλεισεν, ἐρημότερος ἐκείνου	μᾶλλον·	πατὴρ γάρ μοι ἂν ἐκεῖ
[1, 11]	ἐκεῖ καὶ ἄρχοντες τυράννων βαρύτεροι.	μᾶλλον	Συρακουσίων Ἀθηναίους φοβηθῶμεν. χωρίον ἡμῖν
[1, 13]	ὁ Θήρων ἐπῄνει τὸν τρόπον	μᾶλλον	τῆς γυναικὸς ἢ τὸ κάλλος,
[1, 1]	προῆλθεν εἰς τὸ δημόσιον, θάμβος	ὅλον	τὸ πλῆθος κατέλαβεν, ὥσπερ Ἀρτέμιδος
[1, 11]	δὲ ἐβουλεύοντο ὅποι χρὴ τὸν	στόλον	ὁρμῆσαι. καί τις εἶπεν Ἀθῆναι
[1, 14]	φονέα ἐποίησας· Χαιρέας, ὁ μηδὲ	δοῦλον	μηδέποτε πλήξας, ἐλάκτισε καιρίως με
[1, 3]	τὴν γυναῖκα. ἰδὼν δὲ τὸν	ὄχλον	πρὸ τῶν θυρῶν τὸ μὲν
[1, 1]	τοιοῦτον ὑμνοῦσι ποιηταὶ τὸν Θέτιδος	γάμον	ἐν Πηλίῳ γεγονέναι. πλὴν καὶ
[1, 2]	πολέμου στρατηγόν· ἐπαγγέλλομαι διαλύσειν τὸν	γάμον·	ἐφοπλιῶ γὰρ αὐτῷ Ζηλοτυπίαν, ἥτις
[1, 2]	γενέσθω τὸ ἆθλον καὶ τὸν	γάμον	θάνατον τῷ νυμφίῳ ποιήσωμεν. Πάντες
[1, 3]	ἐνθουσιῶν εἰστρέχει· καταλαβὼν δὲ τὸν	θάλαμον	ἔτι κεκλεισμένον, ἤρασσε μετὰ σπουδῆς.
[1, 2]	αὐτοὺς ἐπὶ τὸν κατὰ Χαιρέου	πόλεμον	ὁ Φθόνος. καὶ πρῶτος ἀναστὰς
[1, 5]	δημοσίᾳ με καταλεύσατε· ἀπεστεφάνωσα τὸν	δῆμον.	φιλάνθρωπόν ἐστιν ἂν παραδῶτέ με
[1, 1]	τὸ γυμνάσιον Χαιρέαν καὶ ὥσπερ	ἔρημον	ἦν. ἐφίλει γὰρ αὐτὸν ἡ
[1, 9]	ψόφος; ἆρά τις δαίμων κατὰ	νόμον	κοινὸν τῶν ἀποθνησκόντων ἐπ´ ἐμὲ
[1, 11]	Μιλήτου, τριταῖοι δὲ κατήχθησαν εἰς	ὅρμον	ἀπέχοντα τῆς πόλεως σταδίους ὀγδοήκοντα,
[1, 11]	λαβόντες ἀπὸ τῶν παρουσῶν ὁλκάδων	ἐπισιτισμὸν	ἔπλεον εὐθὺ Μιλήτου, τριταῖοι δὲ
[1, 3]	μου ταχέως ἐπελάθου, καὶ τὸν	κῶμον	ὠνείδισεν. ἡ δὲ οἷα θυγάτηρ
[1, 2]	μνηστῆρες ἀποτυχόντες τοῦ γάμου λύπην	ἐλάμβανον	μετ´ ὀργῆς. τέως οὖν μαχόμενοι
[1, 3]	ἀμφοτέρων αὐτῶν γονεῖς μακαρίους αὑτοὺς	ὑπελάμβανον	τὴν τῶν τέκνων ὁρῶντες ὁμόνοιαν.
[1, 7]	τὸν κέλητα κατίτω κομίζων οἰκοδομικὸν	ὄργανον.	~Οὗτοι μὲν δὴ ταῦτα ἔπραττον·
[1, 2]	βασιλέων ἀγωνισαμένων αὐτὸς ἀκονιτὶ τὸν	στέφανον	ἤρατο. ἀλλὰ ἀνόνητον αὐτῷ γενέσθω
[1, 12]	νήπιον, μητρὸς ἀθλίας πρὸ ὥρας	ὀρφανόν.	{Θήρων} τί σὺ καλῇ; Λεωνᾶς.
[1, 1]	τὸν νυμφίον εἰσήγαγον πρὸς τὴν	παρθένον.	ὁ μὲν οὖν Χαιρέας προσδραμὼν
[1, 7]	τὸ κέρδος, οὐδὲ πόνου πολλοῦ	δεόμενον,	ἀλλὰ μία νὺξ δύναται ποιῆσαι
[1, 1]	ὑπογραφεύς, πάθος ἐρωτικὸν ἐν Συρακούσαις	γενόμενον	διηγήσομαι. Ἑρμοκράτης ὁ Συρακοσίων στρατηγός,
[1, 13]	τὴν θεραπείαν τοῦ δεσπότου πρῶτον	γενόμενον.	ἔπειτα ἐκεῖνον λαβὼν ἀνήγαγεν εἰς
[1, 3]	καταλαβὼν δὲ τὸν θάλαμον ἔτι	κεκλεισμένον,	ἤρασσε μετὰ σπουδῆς. ἐπεὶ δὲ
[1, 1]	ὥσπερ τι λύχνου φῶς ἤδη	σβεννύμενον	ἐπιχυθέντος ἐλαίου πάλιν ἀνέλαμψε καὶ
[1, 4]	μὲν τὸν λαθραίοις ἔργοις ἐπιχειρεῖν	προαιρούμενον,	πάντα δὲ μηχανώμενος ἵνα μὴ
[1, 1]	κατεφίλει, Καλλιρόη δὲ γνωρίσασα τὸν	ἐρώμενον,	ὥσπερ τι λύχνου φῶς ἤδη
[1, 5]	ἂν προσεδόκησε. συνέβη δὲ πρᾶγμα	καινὸν	καὶ ἐν δικαστηρίῳ μηδεπώποτε πραχθέν·
[1, 4]	ὑβρίζῃ καὶ θρυλλεῖται πανταχοῦ τὸ	δεινόν,	οὐχ ὑπομένω σιωπᾶν· φύσει τε
[1, 13]	τοῦ δεσπότου πρῶτον γενόμενον. ἔπειτα	ἐκεῖνον	λαβὼν ἀνήγαγεν εἰς τὴν οἴκησιν
[1, 4]	ἐμαυτοῦ νομίζω, καὶ γὰρ εἶ	κοινὸν	ἀγαθὸν πάσης Σικελίας εὐτυχῶν. δὸς
[1, 2]	ὑβρίσθαι δοκοῦντες, συνῆλθον εἰς βουλευτήριον	κοινόν·	ἐστρατολόγει δὲ αὐτοὺς ἐπὶ τὸν
[1, 9]	ἆρά τις δαίμων κατὰ νόμον	κοινὸν	τῶν ἀποθνησκόντων ἐπ´ ἐμὲ παραγίνεται
[1, 1]	ἦν γὰρ τὸ κάλλος οὐκ	ἀνθρώπινον	ἀλλὰ θεῖον, οὐδὲ Νηρηΐδος ἢ
[1, 10]	ἀποκρύψαι δύναιτο; καὶ γὰρ οὐδὲ	ἀνθρώπινον	τὸ κάλλος, ἵνα λάθωμεν. ὅτι
[1, 1]	δὲ ἡ τροφὸς τῇ κλίνῃ	τέκνον"	εἶπε, διανίστασο, πάρεστι γὰρ ἡ
[1, 1]	ἀκούσας καὶ οἴχῃ δή μοι,	τέκνον"	ἔφη· δῆλον γάρ ἐστιν ὅτι
[1, 1]	παῖδες τυράννων, οὐκ ἐκ Σικελίας	μόνον,	ἀλλὰ καὶ ἐξ Ἰταλίας καὶ
[1, 1]	ὁ δῆμος τοῦτο πρῶτον καὶ	μόνον	ἐβόα καλὸς Ἑρμοκράτης, μέγας στρατηγός,
[1, 7]	ἀναπείθων τοὺς πεπεισμένους ἤδη καὶ	μόνον	μήνυε τὴν πρᾶξιν, καὶ τὸν
[1, 2]	καὶ δῶρα πέμποντες τροφοῖς. πόσον	χρόνον	δεδουλεύκαμεν; καί, τὸ πάντων χαλεπώτατον,
[1, 14]	ἀκκισάμενος λαμβάνει. κατέχοντος δὲ ἐπὶ	δεῖπνον	αὐτὸν τοῦ Λεωνᾶ (καὶ γὰρ
[1, 10]	ἐπεψήφισε. σὺ μὲν γὰρ" εἶπε	κίνδυνον	ἐπάγεις, σὺ δὲ κέρδος ἀπολλύεις.
[1, 10]	κάλλος. ἔχει δὲ καὶ τοῦτο	κίνδυνον.	ὁ μὲν γὰρ χρυσὸς οὐκ
[1, 10]	αὐτῶν τὸ φορτίον· οὐδὲ γὰρ	ἀκίνδυνον	βίον ζῶμεν. τάχα δέ τις
[1, 4]	κλίνης ζητοῦσα Χαιρέαν καὶ μηδὲ	λύχνον	ἅψασα διὰ τὴν λύπην· ψόφου
[1, 7]	ζῶντας ἀποκτείνων ἕνεκα λημμάτων μικρῶν,	ἐξὸν	πλουτῆσαι παρὰ μιᾶς νεκρᾶς; ἀνερρίφθω
[1, 13]	ἀπίωμεν οὖν" ἔφη Λεωνᾶς, καὶ	δεῖξον	αὐτήν. ὁ δὲ οὐκ ἐνταῦθά
[1, 4]	τῶν ἐμῶν κακῶν· ὅμως δὲ	δεῖξον,	ὅπως εὐλογώτερον ἐμαυτὸν ἀνέλω· Καλλιρόης
[1, 1]	τὸ πλῆθος ἐπὶ τῶν θυρῶν	ἀπέλιπον·	οἱ δὲ γονεῖς τὸν νυμφίον
[1, 3]	ἀδήλως ἐπελθόντες σημεῖα κώμου ἡσυχῆ	κατέλιπον·	ἐστεφάνωσαν τὰ πρόθυρα, μύροις ἔρραναν,
[1, 13]	καὶ μετὰ πολλῆς ἐπιμελείας ἄξω	λοιπὸν	εἰς Συρακούσας. λαβὲ τῶν σῶν
[1, 4]	αὐτῷ τῆς πρώτης τέχνης ἥπτετο	λοιπὸν	ἐνεργεστέρας καὶ κατεσκεύασέ τι τοιοῦτον.
[1, 14]	τὴν γυναῖκα (φίλος γὰρ εἶ	λοιπόν)	ἧκε δὲ εἰς ἄστυ καὶ
[1, 5]	εἰ καὶ θεραπαινίδα Ἑρμοκράτους ἀπέκτεινα.	τρόπον	ζητήσατε κολάσεως ἀπόρρητον. χείρονα δέδρακα
[1, 13]	καὶ ὁ Θήρων ἐπῄνει τὸν	τρόπον	μᾶλλον τῆς γυναικὸς ἢ τὸ
[1, 9]	πρῶτος ἐπέταξε τὴν ὑπηρεσίαν τὸν	τρόπον	τοῦτον. τέσσαρας μὲν ἀπέστειλεν ἐπὶ
[1, 9]	εἴ τινες προσίοιεν εἰς τὸν	τόπον,	εἰ μὲν δύναιντο, φονεύειν· εἰ
[1, 13]	τὸ πλοῖον ὁρμεῖ, καὶ τὸν	τόπον	ἔφραζεν. ἐν τοῖς ἡμετέροις" φησὶ
[1, 4]	Καλλιρόης διαφθείρας ἐνέβαλεν εἰς τὸν	στενωπόν,	ὑποκρινόμενος μὲν τὸν λαθραίοις ἔργοις
[1, 5]	με καταλεύσατε· ἀπεστεφάνωσα τὸν δῆμον.	φιλάνθρωπόν	ἐστιν ἂν παραδῶτέ με δημίῳ.
[1, 4]	ἀηδῶς μὲν" εἶπεν, ὦ Χαιρέα,	σκυθρωπόν	σοι πρᾶγμα μηνύω καὶ πάλαι
[1, 4]	κὰκ κεφαλῆς, χαρίεν δ´ ᾔσχυνε	πρόσωπον.	Ἐπὶ πολὺ μὲν οὖν ἀχανὴς
[1, 4]	φείσομαι. προσποίησαι" φησὶν ὡς εἰς	ἀγρὸν	ἀπιέναι, βαθείας δὲ ἑσπέρας παραφύλαττε
[1, 13]	Διονύσιον. ἀπίωμεν οὖν εἰς τὸν	ἀγρόν,	ἵνα καὶ ἐκ τῆς θαλάσσης
[1, 4]	οὐδὲ εἰσελθεῖν) ἄπειμι" φησὶν εἰς	ἀγρόν·	ὁ δὲ κακοήθης ἐκεῖνος καὶ
[1, 1]	ἡ πόλις μνηστεύεται τοὺς γάμους	σήμερον	ἀλλήλων ἀξίων. τίς ἂν μηνύσειε
[1, 14]	θυγάτηρ, ἡ σὴ γυνή, δεσπότῃ	σήμερον	ἐπράθην. τοιαῦτα ὀδυρομένῃ μόλις ὕπνος
[1, 4]	ὁ δημιουργὸς τοῦ δράματος ὑποκριτὴν	ἕτερον	ἐξηῦρεν, οὐκέτι ὁμοίως εὔχαριν, ἀλλὰ
[1, 7]	νεκρᾶς. οὗτος ἡμῶν τῶν ζώντων	δικαιότερον	γένοιτ´ ἄν. δοκεῖ δή μοι
[1, 1]	δεινή· τὸ γὰρ πῦρ ἐξεκαίετο.	δεινότερον	δ´ ἔπασχεν ἡ παρθένος διὰτὴν
[1, 12]	γυναικὸς αἵρεσιν ἡ ὄψις κρινεῖ,	πότερον	δεσποτικόν ἐστι τὸ κτῆμα ἢ
[1, 9]	κατεγέλασε Θήρων, δειλὸν εἰπὼν καὶ	νεκρότερον	τῆς τεθνεώσης. εἶτα ἐκέλευσεν ἄλλον
[1, 5]	ἀντὶ τῆς ἀπολογίας αὑτοῦ κατηγόρησε	πικρότερον	καὶ πρῶτος τὴν καταδικάζουσαν ψῆφον
[1, 10]	ζῶμεν. τάχα δέ τις ἐρεῖ	λυσιτελέστερον	εἶναι πωλῆσαι τὴν γυναῖκα· τιμὴν
[1, 4]	ὁ Χαιρέας, ἤδη τι προσδοκῶν	βαρύτερον·	ὁ δὲ ἐμβαλὼν αὐτῷ τὴν
[1, 4]	κακῶν· ὅμως δὲ δεῖξον, ὅπως	εὐλογώτερον	ἐμαυτὸν ἀνέλω· Καλλιρόης γὰρ καὶ
[1, 9]	δὲ πάντων τὸ τῆς γυναικὸς	τιμιώτερον	κάλλος. λαβόμενος οὖν τῆς χειρὸς
[1, 6]	τὴν οὐσίαν συγκαταφλέξαι τῇ γυναικί.	ἔφερον	δὲ τὴν κλίνην οἱ Συρακοσίων
[1, 13]	πανοῦργος ἄνθρωπος καὶ πρὸς πάντα	καιρὸν	ἁρμόσασθαι δεινός, ἥπτετο τροφῆς καὶ
[1, 1]	κατορθώμασιν· ἐζήτησε δὲ τοιόνδε τὸν	καιρόν.	Ἀφροδίτης ἑορτὴ δημοτελής, καὶ πᾶσαι
[1, 4]	καὶ προεφασίζετο μὴ εἶναι τὸν	καιρὸν	ἐπιτήδειον τὸν παρόντα, δεῖν δὲ
[1, 7]	μήνυε τὴν πρᾶξιν, καὶ τὸν	καιρὸν	μὴ παραπολλύωμεν. ὁ δὲ Θήρων
[1, 12]	κέλητα ῥῖψον εἰς θάλασσαν τὴν	ἄκαιρον	καὶ περιττήν σοι γυναῖκα καὶ
[1, 8]	μηδὲν ἀδικοῦσα καὶ ἀποθνήσκω θάνατον	μακρόν.	ὑγιαίνουσάν με πενθοῦσι. τίνα τίς
[1, 11]	προαγαγόντες φαιδρύνεσθαι καὶ ἀναπαύσασθαι κατὰ	μικρὸν	ἀπὸ τῆς θαλάσσης ἠξίωσαν, διασώζειν
[1, 10]	ἐκέλευσεν ὁ Θήρων τὸν φύλακα	μικρὸν	ἀποστῆναι μετὰ τῆς γυναικός· εἶτα
[1, 4]	ὀφρῦς καὶ ὅμοιος γενόμενος λυπουμένῳ,	μικρὸν	δέ τι καὶ δακρύσας, ἀηδῶς
[1, 9]	κεφαλὴν ὁ λῃστὴς καὶ κατὰ	μικρὸν	εἰσεδύετο. Καλλιρόη δὲ αὐτῷ προσέπεσε,
[1, 13]	καλῶς· ἐμοὶ δὲ ἀρκεῖ δακτυλίδιον	μικρόν,	ὃ εἶχον καὶ νεκρά. εἶτα
[1, 10]	μὴ περιάγωμεν καθ´ αὑτῶν τὸν	κατήγορον.	Πολλῶν δὲ τούτοις συντιθεμένων οὐδετέραν
[1, 13]	ἀργύριον κομίζων ἵνα προκαταλάβῃ τὸν	ἔμπορον·	ὁ δὲ Θήρων ἐπὶ τὴν
[1, 6]	πλέουσι περίβλεπτος εἶναι· τοῦτον ὥσπερ	θησαυρὸν	ἐπλήρωσεν ἡ τῶν ἐνταφίων πολυτέλεια.
[1, 7]	τούτων ἤρξατο τῶν λόγων· ἐγὼ	θησαυρὸν	εὑρὼν ὑμᾶς κοινωνοὺς εἱλόμην ἐξ
[1, 12]	ἀπολέλοιπας γὰρ ἤδη τοσαύταις ἡμέραις	ἄργυρον	καὶ χρυσὸν ἐν ἐρημίᾳ, ὡς
[1, 7]	ἑωράκατε" φησὶ τὸν χρυσὸν καὶ	ἄργυρον	τῆς νεκρᾶς. οὗτος ἡμῶν τῶν
[1, 1]	περί τινα καμπὴν στενοτέραν συναντῶντες	περιέπεσον	ἀλλήλοις, τοῦ θεοῦ πολιτευσαμένου τήνδε
[1, 9]	κἀκεῖθεν ἱκέτευε, λεπτὴν ἀφεῖσα φωνήν,	ἐλέησον,	ὅστις ποτ´ εἶ, τὴν οὐκ
[1, 2]	θεραπαινίδας καὶ δῶρα πέμποντες τροφοῖς.	πόσον	χρόνον δεδουλεύκαμεν; καί, τὸ πάντων
[1, 5]	Χαιρέαν ζῆν. παύσαντες οὖν τὸ	περισσὸν	δικαστήριον ἐπὶ τὸν ἀναγκαῖον ἀπίωμεν
[1, 12]	ἤδη τοσαύταις ἡμέραις ἄργυρον καὶ	χρυσὸν	ἐν ἐρημίᾳ, ὡς μόνος λῃστής.
[1, 7]	ἔνθεν ἑλὼν ἑωράκατε" φησὶ τὸν	χρυσὸν	καὶ ἄργυρον τῆς νεκρᾶς. οὗτος
[1, 13]	ἐπὶ Διονύσιον. ἀπίωμεν οὖν εἰς	τὸν	ἀγρόν, ἵνα καὶ ἐκ τῆς
[1, 5]	οὖν τὸ περισσὸν δικαστήριον ἐπὶ	τὸν	ἀναγκαῖον ἀπίωμεν τάφον. μὴ παραδῶμεν
[1, 12]	καὶ φιλογύναιον. οὐκέτ´ οὖν ἀνῆκε	τὸν	ἄνδρα ἀλλ´ ἐπυνθάνετο τίνα χώραν
[1, 2]	Χαιρέαν πολέμου στρατηγόν· ἐπαγγέλλομαι διαλύσειν	τὸν	γάμον· ἐφοπλιῶ γὰρ αὐτῷ Ζηλοτυπίαν,
[1, 2]	αὐτῷ γενέσθω τὸ ἆθλον καὶ	τὸν	γάμον θάνατον τῷ νυμφίῳ ποιήσωμεν.
[1, 4]	τὸν μοιχὸν δεικνύειν. Ὣς φάτο·	τὸν	δ´ ἄχεος νεφέλη ἐκάλυψε μέλαινα,
[1, 5]	πάντων δημοσίᾳ με καταλεύσατε· ἀπεστεφάνωσα	τὸν	δῆμον. φιλάνθρωπόν ἐστιν ἂν παραδῶτέ
[1, 13]	καὶ ἀργύριον κομίζων ἵνα προκαταλάβῃ	τὸν	ἔμπορον· ὁ δὲ Θήρων ἐπὶ
[1, 14]	οὐκ ἐπληρώθης, ἀλλὰ πρῶτον μὲν	τὸν	ἐραστήν μου φονέα ἐποίησας· Χαιρέας,
[1, 1]	αὐτὴν κατεφίλει, Καλλιρόη δὲ γνωρίσασα	τὸν	ἐρώμενον, ὥσπερ τι λύχνου φῶς
[1, 3]	μετάνοιαν ἠσπάζετο. ταῦτα μᾶλλον ἐξέκαυσε	τὸν	ἔρωτα, καὶ οἱ ἀμφοτέρων αὐτῶν
[1, 2]	αὐτῷ Ζηλοτυπίαν, ἥτις σύμμαχον λαβοῦσα	τὸν	Ἔρωτα μέγα τι κακὸν διαπράξεται·
[1, 5]	καὶ πάντες ἀφέντες τὴν νεκρὰν	τὸν	ζῶντα ἐπένθουν. Ἑρμοκράτης συνηγόρησε Χαιρέᾳ
[1, 3]	αἰτίαν, ἐνθουσιῶν εἰστρέχει· καταλαβὼν δὲ	τὸν	θάλαμον ἔτι κεκλεισμένον, ἤρασσε μετὰ
[1, 1]	δὲ ἐμακάριζον. τοιοῦτον ὑμνοῦσι ποιηταὶ	τὸν	Θέτιδος γάμον ἐν Πηλίῳ γεγονέναι.
[1, 1]	παραδόξοις κατορθώμασιν· ἐζήτησε δὲ τοιόνδε	τὸν	καιρόν. Ἀφροδίτης ἑορτὴ δημοτελής, καὶ
[1, 4]	ὤκνει καὶ προεφασίζετο μὴ εἶναι	τὸν	καιρὸν ἐπιτήδειον τὸν παρόντα, δεῖν
[1, 7]	μόνον μήνυε τὴν πρᾶξιν, καὶ	τὸν	καιρὸν μὴ παραπολλύωμεν. ὁ δὲ
[1, 2]	κοινόν· ἐστρατολόγει δὲ αὐτοὺς ἐπὶ	τὸν	κατὰ Χαιρέου πόλεμον ὁ Φθόνος.
[1, 10]	καὶ μὴ περιάγωμεν καθ´ αὑτῶν	τὸν	κατήγορον. Πολλῶν δὲ τούτοις συντιθεμένων
[1, 7]	βαθείας δὲ ἑσπέρας ἕκαστος ἐπὶ	τὸν	κέλητα κατίτω κομίζων οἰκοδομικὸν ὄργανον.
[1, 12]	ἡμέρας δὲ ἐπιστάσης διαδραμὼν ἐπὶ	τὸν	κέλητα ῥῖψον εἰς θάλασσαν τὴν
[1, 10]	αὐτὰ τηρούσης. ~Ἐπεὶ δὲ ἐνέπλησαν	τὸν	κέλητα τῶν λαφύρων, ἐκέλευσεν ὁ
[1, 3]	ὅτι μου ταχέως ἐπελάθου, καὶ	τὸν	κῶμον ὠνείδισεν. ἡ δὲ οἷα
[1, 4]	εἰς τὸν στενωπόν, ὑποκρινόμενος μὲν	τὸν	λαθραίοις ἔργοις ἐπιχειρεῖν προαιρούμενον, πάντα
[1, 13]	τροφῆς καὶ ἐφιλοφρονεῖτο ταῖς προπόσεσι	τὸν	Λεωνᾶν, τὰ μὲν ἁπλότητος ἐνδείξει,
[1, 7]	ἐπιτηδείους. ἕωθεν οὖν διατρέχων εἰς	τὸν	λιμένα, ἕκαστον αὐτῶν ἀνεζήτει. εὗρε
[1, 4]	κατέσχεν ἀλλὰ εἰσέδραμεν ἐπ´ αὐτοφώρῳ	τὸν	μοιχὸν ἀναιρήσων. ὁ μὲν οὖν
[1, 4]	τούτῳ πιστεύσῃς, ἕτοιμος ἐπ´ αὐτοφώρῳ	τὸν	μοιχὸν δεικνύειν. Ὣς φάτο· τὸν
[1, 4]	τὴν οἰκίαν· ὄψει γὰρ εἰσιόντα	τὸν	μοιχόν. Συνέθεντο ταῦτα, καὶ ὁ
[1, 1]	σχεδὸν αἱ γυναῖκες ἀπῆλθον εἰς	τὸν	νεών. τέως δὲ μὴ προϊοῦσαν
[1, 1]	θυρῶν ἀπέλιπον· οἱ δὲ γονεῖς	τὸν	νυμφίον εἰσήγαγον πρὸς τὴν παρθένον.
[1, 3]	πρὸς τὴν γυναῖκα. ἰδὼν δὲ	τὸν	ὄχλον πρὸ τῶν θυρῶν τὸ
[1, 1]	εἶθ´ ὁ μὲν πατὴρ παρεμυθεῖτο	τὸν	παῖδα, τῷ δὲ ηὔξετο τὸ
[1, 4]	μὴ εἶναι τὸν καιρὸν ἐπιτήδειον	τὸν	παρόντα, δεῖν δὲ ἀναβολῆς καὶ
[1, 4]	τῆς Καλλιρόης διαφθείρας ἐνέβαλεν εἰς	τὸν	στενωπόν, ὑποκρινόμενος μὲν τὸν λαθραίοις
[1, 2]	κρείττων βασιλέων ἀγωνισαμένων αὐτὸς ἀκονιτὶ	τὸν	στέφανον ἤρατο. ἀλλὰ ἀνόνητον αὐτῷ
[1, 11]	μόνοι δὲ ἐβουλεύοντο ὅποι χρὴ	τὸν	στόλον ὁρμῆσαι. καί τις εἶπεν
[1, 9]	χειρὸς ἐξήγαγεν αὐτήν, εἶτα καλέσας	τὸν	συνεργὸν ἰδοὺ" φησὶν ὁ δαίμων
[1, 10]	αἰτίαν δι´ ἣν ἤλθομεν ἐπὶ	τὸν	τάφον. ἐὰν δὲ καὶ χαρίσωνται
[1, 7]	δοκεῖ δή μοι νυκτὸς ἀνοῖξαι	τὸν	τάφον, εἶτα ἐνθεμένους τῷ κέλητι,
[1, 9]	κατασκοπήν, εἴ τινες προσίοιεν εἰς	τὸν	τόπον, εἰ μὲν δύναιντο, φονεύειν·
[1, 13]	σταδίων τὸ πλοῖον ὁρμεῖ, καὶ	τὸν	τόπον ἔφραζεν. ἐν τοῖς ἡμετέροις"
[1, 13]	πολλή, καὶ ὁ Θήρων ἐπῄνει	τὸν	τρόπον μᾶλλον τῆς γυναικὸς ἢ
[1, 9]	δὲ πρῶτος ἐπέταξε τὴν ὑπηρεσίαν	τὸν	τρόπον τοῦτον. τέσσαρας μὲν ἀπέστειλεν
[1, 10]	πωλουμένη μὲν γὰρ σιγήσει διὰ	τὸν	φόβον, πραθεῖσα δὲ κατηγορείτω τῶν
[1, 7]	ἂν φέρῃ τὸ πνεῦμα διαπωλῆσαι	τὸν	φόρτον ἐπὶ ξένης. ἤρεσε. νῦν
[1, 10]	τῶν λαφύρων, ἐκέλευσεν ὁ Θήρων	τὸν	φύλακα μικρὸν ἀποστῆναι μετὰ τῆς
[1, 7]	Θήρων ἔνθεν ἑλὼν ἑωράκατε" φησὶ	τὸν	χρυσὸν καὶ ἄργυρον τῆς νεκρᾶς.
[1, 12]	φανερῶς μὲν οὐκ ἐβουλεύετο ζητεῖν	τὸν	ὠνητὴν οὐδὲ περιβόητον τὸ πρᾶγμα
[1, 8]	κατώρυγμαι μηδὲν ἀδικοῦσα καὶ ἀποθνήσκω	θάνατον	μακρόν. ὑγιαίνουσάν με πενθοῦσι. τίνα
[1, 14]	καὶ τάφῳ κενῷ παρακάθησαι, μετὰ	θάνατόν	μοι τὴν σωφροσύνην μαρτυρῶν, ἐγὼ
[1, 2]	τὸ ἆθλον καὶ τὸν γάμον	θάνατον	τῷ νυμφίῳ ποιήσωμεν. Πάντες οὖν
[1, 6]	Χαιρέου πλοῦτος· ἐπεθύμει γάρ, εἰ	δυνατὸν	ἦν, πᾶσαν τὴν οὐσίαν συγκαταφλέξαι
[1, 6]	τελευτῆς. Πολύχαρμος δὲ ὁρῶν ἄλλως	ἀδύνατον	ἑαυτῷ τὴν σωτηρίαν προδότα" φησὶ
[1, 10]	γνώμην περὶ τοῦ γεγονότος, καὶ	ἀδύνατον	μὴ ὑποπτευθῆναι τὴν αἰτίαν δι´
[1, 7]	οὓς δ´ ἐν καπηλείοις, οἰκεῖον	στρατὸν	τοιούτῳ στρατηγῷ. φήσας οὖν ἔχειν
[1, 11]	ἀπέχοντα τῆς πόλεως σταδίους ὀγδοήκοντα,	εὐφυέστατον	εἰς ὑποδοχήν. ~Ἔνθα δὴ Θήρων
[1, 2]	χρόνον δεδουλεύκαμεν; καί, τὸ πάντων	χαλεπώτατον,	ὡς ἀντεραστὰς ἀλλήλους ἐμισήσαμεν. ὁ
[1, 12]	διὰ χειρὸς ἔσπευδε τὴν πρᾶσιν.	δυσδιάθετον	δὲ ἀπέβαινεν· οὐ γὰρ ἦν
[1, 12]	γυναῖκα καὶ μηκέτι φορτίον ἐπάγου	δυσδιάθετον.	κοιμηθεὶς δὲ ἐνύπνιον εἶδε κεκλεισμένας
[1, 2]	ἀκονιτὶ τὸν στέφανον ἤρατο. ἀλλὰ	ἀνόνητον	αὐτῷ γενέσθω τὸ ἆθλον καὶ
[1, 12]	δεσπότῃ. λυσιτελεῖ δή σοι μᾶλλον	ἀργυρώνητον	ἔχειν αὐτόν, ἵνα μὴ τῇ
[1, 14]	πειρατὰς φοβερωτέρους ἐπέστησας. τὸ δὲ	περιβόητον	κάλλος εἰς τοῦτο ἐκτησάμην, ἵνα
[1, 12]	ἐβουλεύετο ζητεῖν τὸν ὠνητὴν οὐδὲ	περιβόητον	τὸ πρᾶγμα ποιεῖν, κρύφα δὲ
[1, 13]	καίτοι σφόδρα λυπουμένη (παντελῶς αὐτὸν	ἀνόητον	ὑπελάμβανεν) ἤδη γὰρ πωλουμένη ἠπίστατο,
[1, 5]	Ἑρμοκράτους ἀπέκτεινα. τρόπον ζητήσατε κολάσεως	ἀπόρρητον.	χείρονα δέδρακα ἱεροσύλων καὶ πατροκτόνων.
[1, 14]	πόλει γενήσεσθαι τοὺς ἐθέλοντας ὠνεῖσθαι.	τάλαντον	οὖν ἀργυρίου προκομίσας ἠνάγκαζε λαβεῖν,
[1, 4]	ὀφθαλμοὺς ὑπογεγραμμένους, ἱμάτιον μαλακόν, ὑπόδημα	λεπτόν·	δακτύλιοι βαρεῖς ὑπέστιλβον. εἶτα πολὺ
[1, 7]	φέρῃ τὸ πνεῦμα διαπωλῆσαι τὸν	φόρτον	ἐπὶ ξένης. ἤρεσε. νῦν μὲν
[1, 7]	οὖν διατρέχων εἰς τὸν λιμένα,	ἕκαστον	αὐτῶν ἀνεζήτει. εὗρε δὲ ἐνίους
[1, 7]	προδότης. ἐπεξιὼν δὲ τῷ λογισμῷ	καθέκαστον	ὥσπερ ἀργυρογνώμων, πολλοὺς ἀποδοκιμάσας, ὅμως
[1, 1]	Ἀθηναίους, εἶχε θυγατέρα Καλλιρόην τοὔνομα,	θαυμαστόν	τι χρῆμα παρθένου καὶ ἄγαλμα
[1, 4]	μειρακίου τὴν ψυχὴν ἀνακουφίσας καὶ	μεστὸν	ποιήσας ἐλπίδος καὶ φόβου καὶ
[1, 13]	σου πεποίημαι πρόνοιαν· καὶ τὸ	μέγιστον,	καθαρὰν ἐτηρήσαμεν· ἀνύβριστον ἀπολήψεταί σε
[1, 13]	ἀμοιβάς. χρήσασθαι δὲ τοῖς ἐνταφίοις	δυσοιώνιστον	ὑπολαμβάνω. πάντα μοι φυλάξατε καλῶς·
[1, 4]	ὁμοίως εὔχαριν, ἀλλὰ πανοῦργον καὶ	ἀξιόπιστον	λαλῆσαι. τοῦτον προδιδάξας ἃ χρὴ
[1, 13]	καὶ τὸ μέγιστον, καθαρὰν ἐτηρήσαμεν·	ἀνύβριστον	ἀπολήψεταί σε Χαιρέας, ὡς ἐκ
[1, 14]	τεθνεῶσα. τίνα δὲ ἐνταῦθα καλέσω	γνωστόν;	Τύχη βάσκανε, διὰ γῆς καὶ
[1, 1]	ἐν αὐτοῖς πολιτικὸς φθόνος ὥστε	θᾶττον	ἂν πᾶσιν ἢ ἀλλήλοις ἐκήδευσαν.
[1, 8]	ὄργανον. ~Οὗτοι μὲν δὴ ταῦτα	ἔπραττον·	τὰ δὲ περὶ Καλλιρόην δεινοτέραν
[1, 11]	θυγατέρα δεσπότης Ἀθηναῖος. πόσῳ μοι	κρεῖττον	ἦν ἐν τάφῳ κεῖσθαι νεκράν·
[1, 13]	Καλλιρόη, καίτοι σφόδρα λυπουμένη (παντελῶς	αὐτὸν	ἀνόητον ὑπελάμβανεν) ἤδη γὰρ πωλουμένη
[1, 10]	οὐδὲ ὁ ἄργυρος ἐρεῖ πόθεν	αὐτὸν	εἰλήφαμεν. ἔξεστιν ἐπὶ τούτοις πλάσασθαί
[1, 5]	ἔμαθε τὴν ἀλήθειαν. τότε ἔλεος	αὐτὸν	εἰσῆλθε τῆς ἀποθανούσης καὶ ἀποκτεῖναι
[1, 2]	εὐκαταφρόνητος· ὥστε ἀδύνατος ἡμῖν πρὸς	αὐτὸν	ἡ ἐκ τοῦ φανεροῦ μάχη,
[1, 1]	ὥσπερ ἔρημον ἦν. ἐφίλει γὰρ	αὐτὸν	ἡ νεολαία. πολυπραγμονοῦντεςδὲτὴν αἰτίαν ἔμαθον
[1, 12]	δή σοι μᾶλλον ἀργυρώνητον ἔχειν	αὐτόν,	ἵνα μὴ τῇ τροφίμῃ σου
[1, 13]	παρεσκευασμένη) Λεωνᾶς δὲ ἐκέλευσε περιμένειν	αὐτὸν	περὶ τὴν θεραπείαν τοῦ δεσπότου
[1, 14]	λαμβάνει. κατέχοντος δὲ ἐπὶ δεῖπνον	αὐτὸν	τοῦ Λεωνᾶ (καὶ γὰρ ἦν
[1, 12]	οὐκ ἐδύνατο, ἔφη δὲ πρὸς	αὑτὸν	ἀνόητος, ὦ Θήρων, εἶ· ἀπολέλοιπας
[1, 9]	κέρδος ἐγένετο μετάνοια καὶ πρὸς	αὑτὸν	εἶπεν ἔστω καὶ αὐτὴ τῶν
[1, 7]	κατακλινεὶς οὐκ ἐκοιμᾶτο λέγων πρὸς	ἑαυτὸν	ἀλλὰ ἐγὼ κινδυνεύω μαχόμενος τῇ
[1, 6]	ἔθεσαν, Χαιρέας δὲ οὐκ ἀπέλυεν	ἑαυτόν,	ἀλλὰ ἐπεθύμει θανάτου καὶ πάσας
[1, 5]	ζέων δι´ ὅλης νυκτὸς ἀποκλείσας	ἑαυτὸν	ἐβασάνιζε τὰς θεραπαινίδας, πρώτην δὲ
[1, 5]	τῆς ἀποθανούσης καὶ ἀποκτεῖναι μὲν	ἑαυτὸν	ἐπεθύμει, Πολύχαρμος δὲ ἐκώλυε, φίλος
[1, 4]	εὐτυχῶν. δὸς οὖν μοι σχολάζοντα	σεαυτὸν	καὶ ἀκούσῃ μεγάλα πράγματα ὅλῳ
[1, 4]	ὅμως δὲ δεῖξον, ὅπως εὐλογώτερον	ἐμαυτὸν	ἀνέλω· Καλλιρόης γὰρ καὶ ἀδικούσης
[1, 1]	οἷον Ἀχιλλέα καὶ Νιρέα καὶ	Ἱππόλυτον	καὶ Ἀλκιβιάδην πλάσται τεκαὶγραφεῖς ἀποδεικνύουσι,
[1, 14]	ἐπαύλεως, ὁ Θήρων ἐστρατήγησέ τι	τοιοῦτον.	ἀποκαλύψας τὴν Καλλιρόην καὶ λύσας
[1, 4]	λοιπὸν ἐνεργεστέρας καὶ κατεσκεύασέ τι	τοιοῦτον.	ἦν αὐτῷ παράσιτος στωμύλος καὶ
[1, 1]	μὲν ἐθαύμαζον, Χαιρέαν δὲ ἐμακάριζον.	τοιοῦτον	ὑμνοῦσι ποιηταὶ τὸν Θέτιδος γάμον
[1, 4]	καὶ πάσης χάριτος ὁμιλητικῆς ἔμπλεως.	τοῦτον	ἐκέλευσεν ὑποκριτὴν ἔρωτος γενέσθαι. τὴν
[1, 1]	δέ̣ ςποινα" εἶπε, δὸς ἄνδρα	τοῦτον	ὃνἔδειξ̣ ας. νὺξ ἐπῆλθεν ἀμφοτέροις
[1, 4]	ἀλλὰ πανοῦργον καὶ ἀξιόπιστον λαλῆσαι.	τοῦτον	προδιδάξας ἃ χρὴ πράττειν καὶ
[1, 9]	ἐπέταξε τὴν ὑπηρεσίαν τὸν τρόπον	τοῦτον.	τέσσαρας μὲν ἀπέστειλεν ἐπὶ κατασκοπήν,
[1, 6]	τοῖς πόρρωθεν πλέουσι περίβλεπτος εἶναι·	τοῦτον	ὥσπερ θησαυρὸν ἐπλήρωσεν ἡ τῶν
[1, 4]	τυχὼν τῆς ἐπιθυμίας. γυνὴ δὲ	εὐάλωτόν	ἐστιν, ὅταν ἐρᾶσθαι δοκῇ. ταῦτ´
[1, 13]	περὶ τὴν θεραπείαν τοῦ δεσπότου	πρῶτον	γενόμενον. ἔπειτα ἐκεῖνον λαβὼν ἀνήγαγεν
[1, 9]	δὲ σύννους καὶ τὸ μὲν	πρῶτον	ἐβουλεύσατο κτεῖναι τὴν γυναῖκα, νομίζων
[1, 3]	πρὸ τῶν θυρῶν τὸ μὲν	πρῶτον	ἐθαύμασεν· ἐπεὶ δὲ ἔμαθε τὴν
[1, 1]	συγκαθεσθεὶς οὖν ὁ δῆμος τοῦτο	πρῶτον	καὶ μόνον ἐβόα καλὸς Ἑρμοκράτης,
[1, 10]	ἡμᾶς· ἀλλὰ ἀδικήσει τὰ μέγιστα.	πρῶτον	μὲν γάρ, ἂν ἀποδῶμεν αὐτὴν
[1, 14]	ἐμῶν κακῶν οὐκ ἐπληρώθης, ἀλλὰ	πρῶτον	μὲν τὸν ἐραστήν μου φονέα
[1, 1]	μέγας στρατηγός, σῶζε Χαιρέαν· τοῦτο	πρῶτον	τῶν τροπαίων. ἡ πόλις μνηστεύεται
[1, 8]	ὁ ἀνὴρ οὔτε αἱ θεραπαινίδες	ἤκουον,	πάντα δὲ ἦν ἐρημία καὶ
[1, 10]	δι´ ἣν ἤλθομεν ἐπὶ τὸν	τάφον.	ἐὰν δὲ καὶ χαρίσωνται τὴν
[1, 7]	δή μοι νυκτὸς ἀνοῖξαι τὸν	τάφον,	εἶτα ἐνθεμένους τῷ κέλητι, πλεύσαντας
[1, 8]	καὶ ἐκ τῆς ἀγωνίας ἐνόησε	τάφον.	ἔρρηξεν οὖν φωνήν, ὅσην ἐδύνατο
[1, 5]	δικαστήριον ἐπὶ τὸν ἀναγκαῖον ἀπίωμεν	τάφον.	μὴ παραδῶμεν χρόνῳ τὴν νεκράν,
[1, 6]	μὲν οὖν δικασταὶ τὴν ἀπολύουσαν	ψῆφον	ἔθεσαν, Χαιρέας δὲ οὐκ ἀπέλυεν
[1, 5]	πικρότερον καὶ πρῶτος τὴν καταδικάζουσαν	ψῆφον	ἤνεγκεν, οὐδὲν εἰπὼν τῶν πρὸς
[1, 12]	τὸ κέρδος, εἴτε σεαυτῷ θέλεις	τροφὸν	κατασχεῖν τοῦ παιδίου (πεπαίδευται γὰρ
[1, 8]	ἀνεγειρομένη στεφάνων προσήψατο καὶ ταινιῶν·	ψόφον	ἐποίει χρυσοῦ τε καὶ ἀργύρου·
[1, 5]	παραδῶμεν χρόνῳ τὴν νεκράν, μηδὲ	ἄμορφον	τῇ παρολκῇ ποιήσωμεν τὸ σῶμα.
[1, 1]	Χαιρέας γάρ τις ἦν μειράκιον	εὔμορφον,	πάντων ὑπερέχον, οἷον Ἀχιλλέα καὶ
[1, 2]	ἐφοπλιῶ γὰρ αὐτῷ Ζηλοτυπίαν, ἥτις	σύμμαχον	λαβοῦσα τὸν Ἔρωτα μέγα τι
[1, 10]	πλάσασθαί τι διήγημα. φορτίον δὲ	ἔχον	ὀφθαλμούς τε καὶ ὦτα καὶ
[1, 1]	τις ἦν μειράκιον εὔμορφον, πάντων	ὑπερέχον,	οἷον Ἀχιλλέα καὶ Νιρέα καὶ
[1, 13]	δὲ ἀρκεῖ δακτυλίδιον μικρόν, ὃ	εἶχον	καὶ νεκρά. εἶτα συγκαλυψαμένη τὴν
[1, 4]	ἀλλὰ εἰσέδραμεν ἐπ´ αὐτοφώρῳ τὸν	μοιχὸν	ἀναιρήσων. ὁ μὲν οὖν παρὰ
[1, 4]	πιστεύσῃς, ἕτοιμος ἐπ´ αὐτοφώρῳ τὸν	μοιχὸν	δεικνύειν. Ὣς φάτο· τὸν δ´
[1, 4]	οἰκίαν· ὄψει γὰρ εἰσιόντα τὸν	μοιχόν.	Συνέθεντο ταῦτα, καὶ ὁ μὲν
[1, 3]	τὰ δὲ σὰ πρόθυρα συνήθη	τυχόν	ἐστι τοῖς κώμοις, καὶ τὸ
[1, 12]	ἐπιστάσης διαδραμὼν ἐπὶ τὸν κέλητα	ῥῖψον	εἰς θάλασσαν τὴν ἄκαιρον καὶ
[1, 1]	συνελθόντο̣ ς. Ὁ μὲν ο̣	ὖν	Χαιρέας οἴκαδε μετὰ τοῦ τραύματος
[1, 13]	ἔπαυλιν, ἐγὼ δὲ εἰς τὴν	ναῦν,	κἀκεῖθεν ἄξω τὴν γυναῖκα πρὸς
[1, 14]	ἀπηλλάγησαν. ἐλθὼν δὲ ἐπὶ τὴν	ναῦν	ὁ Θήρων ἐκέλευσεν ἀραμένους τὰς
[1, 11]	ἂν μετ´ ἐμοῦ Χαιρέας ἐκηδεύθη·	νῦν	δὲ καὶ ζῶντες καὶ ἀποθανόντες
[1, 6]	σῶμα πιστεύεις; καιρός ἐστί σοι	νῦν	ἐνταφίων ἐπιμελεῖσθαι πολυτελείας καὶ τὴν
[1, 12]	συνέβαλον. ἔμπορός εἰμι καὶ πλέω	νῦν	ἐξ Ἰταλίας, ὅθεν οὐδὲν οἶδα
[1, 10]	ἕτερος ἀντεῖπεν ἄκαιρε καὶ ἀνόητε,	νῦν	ἡμᾶς κελεύεις φιλοσοφεῖν; ἆρά γε
[1, 13]	τοῦ τάφου σωθεῖσαν δι´ ἡμᾶς.	νῦν	μὲν οὖν ἀναγκαῖόν ἐστιν ἡμῖν
[1, 12]	τοὺς πονηροτάτους ἄνδρας ὧν ᾔδεις.	νῦν	μὲν οὖν" εἶπεν ἐξ ἀνάγκης
[1, 7]	τὸν φόρτον ἐπὶ ξένης. ἤρεσε.	νῦν	μὲν οὖν" φησὶ τρέπεσθε ἐπὶ
[1, 12]	ὠνειροπόλουν ὕπαρ μοι δεικνύεις· ἐλθὲ	τοίνυν	εἰς τὴν οἰκίαν καὶ φίλος
[1, 12]	φίλον τοῦ μεγάλου βασιλέως. διατί	τοίνυν	μελανειμονεῖ; τέθνηκε γὰρ αὐτοῦ ἡ
[1, 4]	καὶ σοὶ μάλιστα εὔνους. γίνωσκε	τοίνυν	μοιχευομένην σου τὴν γυναῖκα, καὶ
[1, 13]	σωθεῖσαν δι´ ἡμᾶς. νῦν μὲν	οὖν	ἀναγκαῖόν ἐστιν ἡμῖν μέχρι Λυκίας
[1, 8]	δὲ ἦν ἀρωμάτων ὀσμή. τότ´	οὖν	ἀνεμνήσθη τοῦ λακτίσματος καὶ τοῦ
[1, 12]	ἄνδρα πλούσιον καὶ φιλογύναιον. οὐκέτ´	οὖν	ἀνῆκε τὸν ἄνδρα ἀλλ´ ἐπυνθάνετο
[1, 6]	φιλοτιμίαν καὶ φροντίδα. τίς ἂν	οὖν	ἀπαγγεῖλαι δύναιτο κατ´ ἀξίαν τὴν
[1, 14]	γενήσεσθαι τοὺς ἐθέλοντας ὠνεῖσθαι. τάλαντον	οὖν	ἀργυρίου προκομίσας ἠνάγκαζε λαβεῖν, ὁ
[1, 10]	αὐτὴν ἰδὼν τούτῳ πιστεύσει; φονεύσωμεν	οὖν	αὐτὴν ἐνθάδε, καὶ μὴ περιάγωμεν
[1, 12]	εἶδε κεκλεισμένας τὰς θύρας. ἔδοξεν	οὖν	αὐτῷ τὴν ἡμέραν ἐκείνην ἐπισχεῖν.
[1, 5]	ἐπὶ τὴν κοίτην. ~Καλλιρόη μὲν	οὖν	ἄφωνος καὶ ἄπνους ἐπέκειτο νεκρᾶς
[1, 4]	ᾔσχυνε πρόσωπον. Ἐπὶ πολὺ μὲν	οὖν	ἀχανὴς ἔκειτο, μήτε τὸ στόμα
[1, 12]	ἐγὼ δὲ αὐτὴν ἐπριάμην. σοὶ	οὖν	γενέσθω τὸ κέρδος, εἴτε σεαυτῷ
[1, 7]	ὅμως ἔδοξέ τινας ἐπιτηδείους. ἕωθεν	οὖν	διατρέχων εἰς τὸν λιμένα, ἕκαστον
[1, 12]	δὲ τοιούτοις ἐφοβεῖτο προσιέναι. γινομένης	οὖν	διατριβῆς μακροτέρας οὐκέτι φέρειν ὑπέμενε
[1, 6]	Καλλιρόην ἔτι καλήν. ~Οἱ μὲν	οὖν	δικασταὶ τὴν ἀπολύουσαν ψῆφον ἔθεσαν,
[1, 12]	ἄνδρας ὧν ᾔδεις. νῦν μὲν	οὖν"	εἶπεν ἐξ ἀνάγκης κάθευδε, ἡμέρας
[1, 13]	ὑμᾶς ἀγούσης ἐπὶ Διονύσιον. ἀπίωμεν	οὖν	εἰς τὸν ἀγρόν, ἵνα καὶ
[1, 4]	πρὸ πάντων φίλην ἐποίει. μόλις	οὖν	ἐκεῖνος πλὴν ὑπηγάγετο τὴν μείρακα
[1, 11]	καὶ ἀποθανόντες διεζεύχθημεν. Ἡ μὲν	οὖν	ἐν τοιούτοις ἦν ὀδυρμοῖς, οἱ
[1, 2]	θάνατον τῷ νυμφίῳ ποιήσωμεν. Πάντες	οὖν	ἐπῄνεσαν, μόνος δὲ ὁ Ἀκραγαντίνων
[1, 7]	ἀφήσω τὸ κέρδος. τίνας δ´	οὖν	ἐπὶ τὴν πρᾶξιν στρατολογήσω; σκέψαι,
[1, 2]	ἀνδρὶ πᾶν ἱκανῷ μηχανήσασθαι. τοιαύτης	οὖν	ἐπινοίας ἐκεῖνος ἤρξατο. ~Ἑσπέρα μὲν
[1, 4]	διάβολος συνέταττε τὴν σκηνήν. ἑσπέρας	οὖν	ἐπιστάσης ὁ μὲν ἐπὶ τὴν
[1, 2]	τι κακὸν διαπράξεται· Καλλιρόη μὲν	οὖν	εὐσταθὴς καὶ ἄπειρος κακοήθους ὑποψίας,
[1, 13]	δὲ ὄψις αὑτὴν συνίστησιν. ἀπίωμεν	οὖν"	ἔφη Λεωνᾶς, καὶ δεῖξον αὐτήν.
[1, 7]	οἰκεῖον στρατὸν τοιούτῳ στρατηγῷ. φήσας	οὖν	ἔχειν τι διαλεχθῆναι πρὸς αὐτοὺς
[1, 14]	θαυμασμὸς ἐπηκολούθησε πάντων. τὴν μὲν	οὖν	Καλλιρόην ἐν τῷ καλλίστῳ τῶν
[1, 2]	λύπην ἐλάμβανον μετ´ ὀργῆς. τέως	οὖν	μαχόμενοι πρὸς ἀλλήλους ὡμονόησαν τότε,
[1, 4]	ἀγαθὸν πάσης Σικελίας εὐτυχῶν. δὸς	οὖν	μοι σχολάζοντα σεαυτὸν καὶ ἀκούσῃ
[1, 1]	εὐφυοῦς. Ἐνέστη νόμιμος ἐκκλησία. συγκαθεσθεὶς	οὖν	ὁ δῆμος τοῦτο πρῶτον καὶ
[1, 12]	καθεστώς, μελανειμονῶν καὶ σκυθρωπός. ἀναστὰς	οὖν	ὁ Θήρων (περίεργον γὰρ ἀνθρώπου
[1, 4]	τῆς ὀργῆς ἐλάκτισε προσιοῦσαν. εὐστόχως	οὖν	ὁ ποὺς κατὰ τοῦ διαφράγματος
[1, 3]	ἀπολογίαν ἡδέως ἀλλήλων προσδέχονται. μεταβαλλόμενος	οὖν	ὁ Χαιρέας ἤρξατο κολακεύειν, καὶ
[1, 1]	ρῳ ὀ̣ φ̣ θῇ̣ ταχέως	οὖν	πάθος ἐρωτικὸν ἀντέδωκαν ἀλλήλοις το̣
[1, 4]	τὸν μοιχὸν ἀναιρήσων. ὁ μὲν	οὖν	παρὰ τὴν αὔλειον θύραν ὑποστὰς
[1, 1]	ὥσπερ ἀργύρῳ χρυσός. ἐκ τύχης	οὖν	περί τινα καμπὴν στενοτέραν συναντῶντες
[1, 4]	ἐστιν, ὅταν ἐρᾶσθαι δοκῇ. ταῦτ´	οὖν	προκατασκευασάμενος ὁ δημιουργὸς τοῦ δράματος
[1, 9]	τῆς γυναικὸς τιμιώτερον κάλλος. λαβόμενος	οὖν	τῆς χειρὸς ἐξήγαγεν αὐτήν, εἶτα
[1, 5]	μᾶλλον θέλει Χαιρέαν ζῆν. παύσαντες	οὖν	τὸ περισσὸν δικαστήριον ἐπὶ τὸν
[1, 7]	ἐπὶ ξένης. ἤρεσε. νῦν μὲν	οὖν"	φησὶ τρέπεσθε ἐπὶ τὰς συνήθεις
[1, 14]	θέλων ὁ Λεωνᾶς οὐ μὲν	οὖν"	φησίν, ἀλλὰ καὶ ἐγώ σοι
[1, 9]	φοβηθεὶς καὶ γυναῖκα. σὺ μὲν	οὖν	φύλαττε ταύτην· θέλω γὰρ αὐτὴν
[1, 8]	τῆς ἀγωνίας ἐνόησε τάφον. ἔρρηξεν	οὖν	φωνήν, ὅσην ἐδύνατο ζῶ" βοῶσα,
[1, 1]	πρὸς τὴν παρθένον. ὁ μὲν	οὖν	Χαιρέας προσδραμὼν αὐτὴν κατεφίλει, Καλλιρόη
[1, 5]	ἀφέντες τὴν νεκρὰν τὸν ζῶντα	ἐπένθουν.	Ἑρμοκράτης συνηγόρησε Χαιρέᾳ πρῶτος. ἐγὼ"
[1, 1]	βουλὴ δὲ καὶ οἱ ἄρχοντες	ἠκολούθουν	Ἑρμοκράτει· παρῆσαν δὲ καὶ αἱ
[1, 6]	τῶν ἐνταφίων πολυτέλεια. τὸ δὲ	δοκοῦν	εἰς τιμὴν τῆς νεκρᾶς γεγονέναι
[1, 1]	τοσούτους ἔχων μνηστῆρας πλουσίους καὶβασιλεῖς.	οὔκουν	οὐδὲ πειρᾶσθαί σε δεῖ, μὴ
[1, 12]	εὐεργέτην σε κατέπεμψεν· ἃ γὰρ	ὠνειροπόλουν	ὕπαρ μοι δεικνύεις· ἐλθὲ τοίνυν
[1, 11]	πνεῦμα τῷ μὴ προκεῖσθαί τινα	πλοῦν	ἴδιον αὐτοῖς, ἀλλ´ ἅπας ἄνεμος
[1, 4]	μηνύω καὶ πάλαι βουλόμενος εἰπεῖν	ὤκνουν·	ἐπεὶ δὲ ἤδη φανερῶς ὑβρίζῃ
[1, 5]	ἀγορὰν συνέτρεχεν, ἄλλων ἄλλα κεκραγότων·	ἐδημοκόπουν	δὲ οἱ τῆς μνηστείας ἀποτυχόντες
[1, 5]	ἡμέρας δὲ γενομένης οἱ ἄρχοντες	ἐκλήρουν	δικαστήριον τῷ φονεῖ, διὰ τὴν
[1, 11]	γὰρ ἦν τὰ φορτία πενήτων,	ἐζήτουν	δὲ πλουσίους ἄνδρας. ὡρμίσαντο δὴ
[1, 3]	δὲ Χαιρέας ἀκούσας, καίτοι φιλοπάτωρ	ὤν,	ὅμως ἐλυπήθη πλέον ὅτι ἔμελλεν
[1, 10]	χάριν ὀφείλουσα τοῖς εὐεργέταις δι´	ὧν	ἐσώθη. πόσης οἴεσθε χαρᾶς ἐμπλήσομεν
[1, 12]	φυλάττωσιν, ἀλλὰ τοὺς πονηροτάτους ἄνδρας	ὧν	ᾔδεις. νῦν μὲν οὖν" εἶπεν
[1, 7]	στρατολογήσω; σκέψαι, Θήρων, τίς ἐπιτήδειος	ὧν	οἶδας. Ζηνοφάνης ὁ Θούριος; συνετὸς
[1, 13]	δεσπότου πρῶτον γενόμενον. ἔπειτα ἐκεῖνον	λαβὼν	ἀνήγαγεν εἰς τὴν οἴκησιν τὴν
[1, 12]	αὐτὸς δὲ διέδραμεν εἰς ἄστυ	παραλαβὼν	δύο τῶν ἐπιτηδείων. εἶτα φανερῶς
[1, 3]	ἔμαθε τὴν αἰτίαν, ἐνθουσιῶν εἰστρέχει·	καταλαβὼν	δὲ τὸν θάλαμον ἔτι κεκλεισμένον,
[1, 1]	γ̣ υμνασίων ἐβάδιζ̣ εν οἴκαδε	στίλβων	ὥσπερ ἀστήρ· ἐπήνθει γὰρ αὐτοῦ
[1, 4]	εἴς τι χωρίον ἠρεμαῖον, εἶτα	συναγαγὼν	τὰς ὀφρῦς καὶ ὅμοιος γενόμενος
[1, 7]	καὶ νύκτωρ κατακλινεὶς οὐκ ἐκοιμᾶτο	λέγων	πρὸς ἑαυτὸν ἀλλὰ ἐγὼ κινδυνεύω
[1, 7]	ἀπήγαγε καὶ τούτων ἤρξατο τῶν	λόγων·	ἐγὼ θησαυρὸν εὑρὼν ὑμᾶς κοινωνοὺς
[1, 11]	καὶ λαβόντες ἀπὸ τῶν παρουσῶν	ὁλκάδων	ἐπισιτισμὸν ἔπλεον εὐθὺ Μιλήτου, τριταῖοι
[1, 1]	μεσταὶ δὲ αἱ ῥῦμαι στεφάνων,	λαμπάδων·	ἐρραίνετο τὰ πρόθυρα οἴνῳ καὶ
[1, 3]	ἐσχηκότος ἔσπευδε πρὸς τὴν γυναῖκα.	ἰδὼν	δὲ τὸν ὄχλον πρὸ τῶν
[1, 14]	γάρ, ὦ Τύχη, μή τις	ἰδὼν	εὐγενῆ δόξῃ. διὰ τοῦτο ὡς
[1, 10]	ὅτι δούλην’ ἐροῦμεν; τίς αὐτὴν	ἰδὼν	τούτῳ πιστεύσει; φονεύσωμεν οὖν αὐτὴν
[1, 4]	τῆς Καλλιρόης καὶ τιμιωτάτην τῶν	θεραπαινίδων	πρὸ πάντων φίλην ἐποίει. μόλις
[1, 4]	διὰ τὴν λύπην· ψόφου δὲ	ποδῶν	γενομένου πρώτη τοῦ ἀνδρὸς ᾔσθετο
[1, 5]	Χαιρέας δὲ ἔτι τῷ θυμῷ	ζέων	δι´ ὅλης νυκτὸς ἀποκλείσας ἑαυτὸν
[1, 2]	καὶ πένης καὶ μηδενὸς κρείττων	βασιλέων	ἀγωνισαμένων αὐτὸς ἀκονιτὶ τὸν στέφανον
[1, 7]	ἦν, πανοῦργος ἄνθρωπος, ἐξ ἀδικίας	πλέων	τὴν θάλασσαν καὶ λῃστὰς ἔχων
[1, 1]	αἱ γυναῖκες ἀπῆλθον εἰς τὸν	νεών.	τέως δὲ μὴ προϊοῦσαν τὴν
[1, 9]	οὐκ ἐλεηθεῖσαν ὑπὸ ἀνδρὸς οὐδὲ	γονέων·	μὴ ἀποκτείνῃς ἣν σέσωκας. μᾶλλον
[1, 11]	ἐκ τῆς μεγάλης Ἀσίας ἄνωθεν	ἐπιρρέων	καὶ ἄνθρωποι τρυφῶντες καὶ ἀπράγμονες·
[1, 4]	Χαιρέα, σὸς ἡλικιώτης, πάνυ σε	θαυμάζων	καὶ φιλῶν, ὅτε ἔζη. τελευτήσαντος
[1, 1]	ἐπιχυθέντος ἐλαίου πάλιν ἀνέλαμψε καὶ	μείζων	ἐγένετο καὶ κρείττων. ἐπεὶ δὲ
[1, 6]	περικειμένη καὶ ἐπὶ χρυσηλάτου κλίνης	μείζων	τε καὶ κρείττων, ὥστε πάντες
[1, 13]	τὴν ἔπαυλιν, ἅμα καὶ ἀργύριον	κομίζων	ἵνα προκαταλάβῃ τὸν ἔμπορον· ὁ
[1, 7]	ἕκαστος ἐπὶ τὸν κέλητα κατίτω	κομίζων	οἰκοδομικὸν ὄργανον. ~Οὗτοι μὲν δὴ
[1, 13]	τὴν πρᾶσιν οὐκ ἐν ἀγορᾷ	νομίζων	ἀλλ´ ἐν ἐρημίᾳ, καὶ ἕωθεν"
[1, 9]	πρῶτον ἐβουλεύσατο κτεῖναι τὴν γυναῖκα,	νομίζων	ἐμπόδιον ἔσεσθαι τῆς ὅλης πράξεως·
[1, 7]	ἱεροσυλίαν καταγγέλλει, καὶ παῦσαι" ἔφασαν	ἀναπείθων	τοὺς πεπεισμένους ἤδη καὶ μόνον
[1, 14]	λιμένι συμβαλοῦμεν. Ἐπὶ τούτοις ἀπηλλάγησαν.	ἐλθὼν	δὲ ἐπὶ τὴν ναῦν ὁ
[1, 4]	λέγειν, ὑπέπεμψεν ἀγνῶτα τῷ Χαιρέᾳ.	προσελθὼν	δὲ ἐκεῖνος αὐτῷ περὶ τὰς
[1, 5]	εἰπὼν τῶν πρὸς τὴν ἀπολογίαν	δικαίων,	οὐ τὴν διαβολήν, οὐ τὴν
[1, 11]	οὐκ ἀκούετε τὴν πολυπραγμοσύνην τῶν	Ἀθηναίων;	δῆμός ἐστι λάλος καὶ φιλόδικος,
[1, 11]	ταύτῃ τῇ θαλάσσῃ τριακοσίας ναῦς	Ἀθηναίων	κατεναυμάχησας, ἥρπασε δέ σου τὴν
[1, 6]	ὁπλῖται φέροντες σημεῖα τῶν Ἑρμοκράτους	τροπαίων·	εἶτα ἡ βουλὴ καὶ ἐν
[1, 1]	σῶζε Χαιρέαν· τοῦτο πρῶτον τῶν	τροπαίων.	ἡ πόλις μνηστεύεται τοὺς γάμους
[1, 13]	τὴν πόλιν, ἀπὸ ὀγδοήκοντα δὲ	σταδίων	τὸ πλοῖον ὁρμεῖ, καὶ τὸν
[1, 12]	εἰς ἄστυ παραλαβὼν δύο τῶν	ἐπιτηδείων.	εἶτα φανερῶς μὲν οὐκ ἐβουλεύετο
[1, 1]	οὐδὲ Νηρηΐδος ἢ Νύμφης τῶν	ὀρειῶν	ἀλλ´ αὐτῆς Ἀφροδίτης Παρθένου. φήμη
[1, 1]	ἤγαγον οἱ Συρακόσιοι τῆς τῶν	ἐπινικίων.	ἡ δὲ παρθένος οὐδὲν εἰδυῖα
[1, 13]	δὴ παραθήσομαί σε φίλοις πιστοῖς,	ἐπανιὼν	δὲ παραλήψομαι καὶ μετὰ πολλῆς
[1, 8]	δὲ ἀνεγειρομένη στεφάνων προσήψατο καὶ	ταινιῶν·	ψόφον ἐποίει χρυσοῦ τε καὶ
[1, 9]	ἀλλὰ φωνὴ καλούντων με τῶν	ὑποχθονίων	πρὸς αὑτούς; τυμβωρύχους μᾶλλον εἰκὸς
[1, 1]	μνηστεύεται τοὺς γάμους σήμερον ἀλλήλων	ἀξίων.	τίς ἂν μηνύσειε τὴν ἐκκλη̣
[1, 7]	Μεσσήνιος; τολμηρὸς μὲν ἀλλὰ προδότης.	ἐπεξιὼν	δὲ τῷ λογισμῷ καθέκαστον ὥσπερ
[1, 3]	Διέλαμψεν ἡμέρα, καὶ πᾶς ὁ	παριὼν	εἱστήκει κοινῷ τινι πολυπραγμοσύνης πάθει·
[1, 1]	δὲ Χαιρέας ἀπὸ τῶν γ̣	υμνασίων	ἐβάδιζ̣ εν οἴκαδε στίλβων ὥσπερ
[1, 1]	δὲ καὶ αἱ γυναῖκες αἱ	Συρακοσίων	ἐπὶ τὴν οἰκίαν νυμφαγωγοῦσαι. ὑμέναιος
[1, 6]	ἔφερον δὲ τὴν κλίνην οἱ	Συρακοσίων	ἔφηβοι, καὶ ἐπηκολούθει τὸ πλῆθος.
[1, 6]	τῆς κλίνης πρῶτοι μὲν οἱ	Συρακοσίων	ἱππεῖς αὐτοῖς ἵπποις κεκοσμημένοι· μετὰ
[1, 1]	Συρακούσαις γενόμενον διηγήσομαι. Ἑρμοκράτης ὁ	Συρακοσίων	στρατηγός, οὗτος ὁ νικήσας Ἀθηναίους,
[1, 3]	ἐπεὶ δὲ ἔμαθε τὴν αἰτίαν,	ἐνθουσιῶν	εἰστρέχει· καταλαβὼν δὲ τὸν θάλαμον
[1, 11]	καὶ ἄρχοντες τυράννων βαρύτεροι. μᾶλλον	Συρακουσίων	Ἀθηναίους φοβηθῶμεν. χωρίον ἡμῖν ἐπιτήδειόν
[1, 11]	μὲν ἐμπόρων εὑρήσομεν, πλῆθος δὲ	πλουσίων.	ὥσπερ γὰρ ἐν ἀγορᾷ τοὺς
[1, 6]	τῶν πολιτῶν μελανείμονες· εἶτα πλοῦτος	ἐνταφίων	βασιλικός· πρῶτος μὲν ὁ τῆς
[1, 6]	πιστεύεις; καιρός ἐστί σοι νῦν	ἐνταφίων	ἐπιμελεῖσθαι πολυτελείας καὶ τὴν ἐκκομιδὴν
[1, 9]	εἶπεν ἔστω καὶ αὐτὴ τῶν	ἐνταφίων	μέρος· πολὺς μὲν ἄργυρος ἐνταῦθα,
[1, 6]	ὥσπερ θησαυρὸν ἐπλήρωσεν ἡ τῶν	ἐνταφίων	πολυτέλεια. τὸ δὲ δοκοῦν εἰς
[1, 7]	συνῆκαν εὐθὺς ὅτι λῃστείαν ἢ	τυμβωρυχίων	ἢ ἱεροσυλίαν καταγγέλλει, καὶ παῦσαι"
[1, 8]	κεφαλὴν ἐθρήνει λέγουσα οἴμοι τῶν	κακῶν·	ζῶσα κατώρυγμαι μηδὲν ἀδικοῦσα καὶ
[1, 4]	χάριν αὐτόπτης γενέσθαι τῶν ἐμῶν	κακῶν·	ὅμως δὲ δεῖξον, ὅπως εὐλογώτερον
[1, 14]	γῆς καὶ θαλάσσης τῶν ἐμῶν	κακῶν	οὐκ ἐπληρώθης, ἀλλὰ πρῶτον μὲν
[1, 2]	οἷα δὴ γυμνασίοις ἐντραφεὶς καὶ	νεωτερικῶν	ἁμαρτημάτων οὐκ ἄπειρος, δύναται ῥᾳδίως
[1, 4]	μᾶλλον ὁ Χαιρέας, ἤδη τι	προσδοκῶν	βαρύτερον· ὁ δὲ ἐμβαλὼν αὐτῷ
[1, 4]	τι προσδοκῶν βαρύτερον· ὁ δὲ	ἐμβαλὼν	αὐτῷ τὴν δεξιὰν ἀπῆγεν εἴς
[1, 6]	νοσῶν, θυγατέρα καὶ κυρίαν Καλλιρόην	ἀποκαλῶν.	ἐπὶ τούτοις αἱ γυναῖκες τῶν
[1, 7]	παραπολλύωμεν. ὁ δὲ Θήρων ἔνθεν	ἑλὼν	ἑωράκατε" φησὶ τὸν χρυσὸν καὶ
[1, 4]	ἐκάλυψε μέλαινα, ἀμφοτέρῃσι δὲ χερσὶν	ἑλὼν	κόνιν αἰθαλόεσσαν χεύατο κὰκ κεφαλῆς,
[1, 14]	ἣν θέλεις, ἀποδώσεις. ἀμείψασθαι δὲ	θέλων	ὁ Λεωνᾶς οὐ μὲν οὖν"
[1, 1]	πόλις μνηστεύεται τοὺς γάμους σήμερον	ἀλλήλων	ἀξίων. τίς ἂν μηνύσειε τὴν
[1, 3]	διαλλαγαὶ καὶ πᾶσαν ἀπολογίαν ἡδέως	ἀλλήλων	προσδέχονται. μεταβαλλόμενος οὖν ὁ Χαιρέας
[1, 4]	ἡλικιώτης, πάνυ σε θαυμάζων καὶ	φιλῶν,	ὅτε ἔζη. τελευτήσαντος δὲ αὐτοῦ
[1, 6]	λαφύρων) συγγενῶν τε δωρεαὶ καὶ	φίλων.	τελευταῖος ἐπηκολούθησεν ὁ Χαιρέου πλοῦτος·
[1, 5]	ἅπας εἰς τὴν ἀγορὰν συνέτρεχεν,	ἄλλων	ἄλλα κεκραγότων· ἐδημοκόπουν δὲ οἱ
[1, 12]	καὶ γένει καὶ παιδείᾳ τῶν	ἄλλων	Ἰώνων ὑπερέχοντα, φίλον τοῦ μεγάλου
[1, 3]	~Ἑσπέρα μὲν ἦν, ἧκε δὲ	ἀγγέλλων	τις ὅτι Ἀρίστων ὁ πατὴρ
[1, 10]	περιάγωμεν καθ´ αὑτῶν τὸν κατήγορον.	Πολλῶν	δὲ τούτοις συντιθεμένων οὐδετέραν γνώμην
[1, 12]	οὐ γὰρ ἦν τὸ κτῆμα	πολλῶν	οὐδὲ ἑνὸς τῶν ἐπιτυχόντων, ἀλλὰ
[1, 12]	κἀκεῖνος ἀπεκρίνατο διοικητής εἰμι τῶν	ὅλων,	τρέφω δὲ αὐτῷ καὶ τὴν
[1, 12]	πλῆθος ἀνθρώπων ἐλευθέρων τε καὶ	δούλων,	ἐν μέσοις δὲ αὐτοῖς ἀνὴρ
[1, 5]	ζητήσατε κολάσεως ἀπόρρητον. χείρονα δέδρακα	ἱεροσύλων	καὶ πατροκτόνων. μὴ θάψητέ με,
[1, 12]	ἀνάγκης κάθευδε, ἡμέρας δὲ ἐπιστάσης	διαδραμὼν	ἐπὶ τὸν κέλητα ῥῖψον εἰς
[1, 1]	παρθένον. ὁ μὲν οὖν Χαιρέας	προσδραμὼν	αὐτὴν κατεφίλει, Καλλιρόη δὲ γνωρίσασα
[1, 4]	σοῦ χάριν αὐτόπτης γενέσθαι τῶν	ἐμῶν	κακῶν· ὅμως δὲ δεῖξον, ὅπως
[1, 14]	διὰ γῆς καὶ θαλάσσης τῶν	ἐμῶν	κακῶν οὐκ ἐπληρώθης, ἀλλὰ πρῶτον
[1, 9]	βουλομένη δεηθῆναι· κἀκεῖνος φοβηθεὶς ἐξεπήδησε.	τρέμων	δὲ πρὸς τοὺς ἑταίρους ἐφθέγξατο
[1, 2]	ἔλεγεν· εἰ μέν τις ἐξ	ἡμῶν	ἔγημεν, οὐκ ἂν ὠργίσθην, ὥσπερ
[1, 7]	καὶ ἄργυρον τῆς νεκρᾶς. οὗτος	ἡμῶν	τῶν ζώντων δικαιότερον γένοιτ´ ἄν.
[1, 9]	τοὺς ἑταίρους ἐφθέγξατο φεύγωμεν ἐντεῦθεν·	δαίμων	γάρ τις φυλάττει τὰ ἔνδον
[1, 9]	πόθεν ὁ ψόφος; ἆρά τις	δαίμων	κατὰ νόμον κοινὸν τῶν ἀποθνησκόντων
[1, 9]	τὸν συνεργὸν ἰδοὺ" φησὶν ὁ	δαίμων	ὃν ἐφοβοῦ· καλός γε λῃστὴς
[1, 1]	καὶ ἐνταῦθά τις εὑρέθη βάσκανος	δαίμων,	ὥσπερ ἐκεῖ φασὶ τὴν Ἔριν.
[1, 11]	εἶπεν Ἀθῆναι πλησίον, μεγάλη καὶ	εὐδαίμων	πόλις. ἐκεῖ πλῆθος μὲν ἐμπόρων
[1, 11]	πολλοῦ καὶ καθαροῦ νάματος καὶ	λειμὼν	εὐφυής. ἔνθα τὴν Καλλιρόην προαγαγόντες
[1, 1]	ἦν καὶ σκότος αὐτῆς τῶν	ὀφθαλμῶν	κατεχύθη καὶ ὀλίγου δεῖν ἐξέπνευσεν·
[1, 7]	δὲ τῷ λογισμῷ καθέκαστον ὥσπερ	ἀργυρογνώμων,	πολλοὺς ἀποδοκιμάσας, ὅμως ἔδοξέ τινας
[1, 1]	πόλιν· μεσταὶ δὲ αἱ ῥῦμαι	στεφάνων,	λαμπάδων· ἐρραίνετο τὰ πρόθυρα οἴνῳ
[1, 8]	τὴν ἀλήθειαν. μόλις δὲ ἀνεγειρομένη	στεφάνων	προσήψατο καὶ ταινιῶν· ψόφον ἐποίει
[1, 6]	Ἑρμοκράτης πολλὰ ἐκ τῶν λαφύρων)	συγγενῶν	τε δωρεαὶ καὶ φίλων. τελευταῖος
[1, 7]	Θούριος; συνετὸς μὲν ἀλλὰ δειλός.	Μένων	ὁ Μεσσήνιος; τολμηρὸς μὲν ἀλλὰ
[1, 2]	πένης καὶ μηδενὸς κρείττων βασιλέων	ἀγωνισαμένων	αὐτὸς ἀκονιτὶ τὸν στέφανον ἤρατο.
[1, 2]	ἀγῶσιν ἕνα δεῖ νικῆσαι τῶν	ἀγωνισαμένων·	ἐπεὶ δὲ παρευδοκίμησεν ἡμᾶς ὁ
[1, 14]	ἐν τοῖς ἀγροῖς Ἀφροδίτην ἐπιφαίνεσθαι.	καταπεπληγμένων	δὲ αὐτῶν κατόπιν ὁ Θήρων
[1, 10]	τὸν κατήγορον. Πολλῶν δὲ τούτοις	συντιθεμένων	οὐδετέραν γνώμην Θήρων ἐπεψήφισε. σὺ
[1, 5]	τελευταίαν τὴν ἅβραν. ἔτι δὲ	καιομένων	καὶ τεμνομένων αὐτῶν ἔμαθε τὴν
[1, 5]	ἅβραν. ἔτι δὲ καιομένων καὶ	τεμνομένων	αὐτῶν ἔμαθε τὴν ἀλήθειαν. τότε
[1, 1]	Ἰταλίας καὶ Ἠ̣ πείρου καὶ	ἐθνῶν	τῶν ἐν ἠπείρῳ. ὁ δὲ
[1, 9]	ταῖς κώπαις ἁπτόμενος τῆς θαλάσσης.	ἐκβαίνων	δὲ πρῶτος ἐπέταξε τὴν ὑπηρεσίαν
[1, 2]	νεανίας τις Ἰταλιώτης, υἱὸς τοῦ	Ῥηγίνων	τυράννου, τοιαῦτα ἔλεγεν· εἰ μέν
[1, 7]	τῇ θαλάσσῃ καὶ τοὺς ζῶντας	ἀποκτείνων	ἕνεκα λημμάτων μικρῶν, ἐξὸν πλουτῆσαι
[1, 2]	οὖν ἐπῄνεσαν, μόνος δὲ ὁ	Ἀκραγαντίνων	τύραννος ἀντεῖπεν. οὐκ εὐνοίᾳ δὲ"
[1, 3]	μακαρίους αὑτοὺς ὑπελάμβανον τὴν τῶν	τέκνων	ὁρῶντες ὁμόνοιαν. ~Ὁ δὲ Ἀκραγαντῖνος
[1, 11]	πάγος εὐθὺς ἐκεῖ καὶ ἄρχοντες	τυράννων	βαρύτεροι. μᾶλλον Συρακουσίων Ἀθηναίους φοβηθῶμεν.
[1, 1]	Συρακούσας, δυνάσται τε καὶ παῖδες	τυράννων,	οὐκ ἐκ Σικελίας μόνον, ἀλλὰ
[1, 6]	εἰς τιμὴν τῆς νεκρᾶς γεγονέναι	μειζόνων	πραγμάτων ἐκίνησεν ἀρχήν. ~Θήρων γάρ
[1, 12]	δὲ αὐτοῖς ἀνὴρ ἡλικίᾳ καθεστώς,	μελανειμονῶν	καὶ σκυθρωπός. ἀναστὰς οὖν ὁ
[1, 5]	ἀπόρρητον. χείρονα δέδρακα ἱεροσύλων καὶ	πατροκτόνων.	μὴ θάψητέ με, μὴ μιάνητε
[1, 12]	γένει καὶ παιδείᾳ τῶν ἄλλων	Ἰώνων	ὑπερέχοντα, φίλον τοῦ μεγάλου βασιλέως.
[1, 9]	οὐκ ἐπιτρέπει. κατεγέλασε Θήρων, δειλὸν	εἰπὼν	καὶ νεκρότερον τῆς τεθνεώσης. εἶτα
[1, 5]	τὴν καταδικάζουσαν ψῆφον ἤνεγκεν, οὐδὲν	εἰπὼν	τῶν πρὸς τὴν ἀπολογίαν δικαίων,
[1, 5]	διέτρεχεν, οἰμωγὴν ἐγείρουσα διὰ τῶν	στενωπῶν	ἄχρι τῆς θαλάττης· καὶ πανταχόθεν
[1, 12]	δὲ τῷ μεταξὺ παρῄει πλῆθος	ἀνθρώπων	ἐλευθέρων τε καὶ δούλων, ἐν
[1, 12]	τῷ μεταξὺ παρῄει πλῆθος ἀνθρώπων	ἐλευθέρων	τε καὶ δούλων, ἐν μέσοις
[1, 3]	ἐξέκαυσε τὸν ἔρωτα, καὶ οἱ	ἀμφοτέρων	αὐτῶν γονεῖς μακαρίους αὑτοὺς ὑπελάμβανον
[1, 14]	προκομίσας ἠνάγκαζε λαβεῖν, ὁ δὲ	Θήρων	ἀκκισάμενος λαμβάνει. κατέχοντος δὲ ἐπὶ
[1, 7]	γεγονέναι μειζόνων πραγμάτων ἐκίνησεν ἀρχήν.	~Θήρων	γάρ τις ἦν, πανοῦργος ἄνθρωπος,
[1, 14]	λύπης καὶ καμάτου καὶ φόβου·	Θήρων	δὲ τῆς δεξιᾶς λαβόμενος τοῦ
[1, 9]	εἰσελθεῖν ἡμῖν οὐκ ἐπιτρέπει. κατεγέλασε	Θήρων,	δειλὸν εἰπὼν καὶ νεκρότερον τῆς
[1, 13]	εἰς τὴν οἰκίαν, ὁ μὲν	Θήρων	ἐθαύμαζε τὸ μέγεθος καὶ τὴν
[1, 12]	δὲ πρὸς αὑτὸν ἀνόητος, ὦ	Θήρων,	εἶ· ἀπολέλοιπας γὰρ ἤδη τοσαύταις
[1, 14]	δὲ ἐπὶ τὴν ναῦν ὁ	Θήρων	ἐκέλευσεν ἀραμένους τὰς ἀγκύρας ἀνάγεσθαι
[1, 7]	καιρὸν μὴ παραπολλύωμεν. ὁ δὲ	Θήρων	ἔνθεν ἑλὼν ἑωράκατε" φησὶ τὸν
[1, 10]	δὲ τούτοις συντιθεμένων οὐδετέραν γνώμην	Θήρων	ἐπεψήφισε. σὺ μὲν γὰρ" εἶπε
[1, 13]	γυναικὸς ἐγίνετο πολλή, καὶ ὁ	Θήρων	ἐπῄνει τὸν τρόπον μᾶλλον τῆς
[1, 13]	προκαταλάβῃ τὸν ἔμπορον· ὁ δὲ	Θήρων	ἐπὶ τὴν ἀκτὴν καὶ σφόδρα
[1, 14]	καταπεπληγμένων δὲ αὐτῶν κατόπιν ὁ	Θήρων	ἑπόμενος προσῆλθε τῷ Λεωνᾷ καὶ
[1, 14]	πλησίον ἐγένετο τῆς ἐπαύλεως, ὁ	Θήρων	ἐστρατήγησέ τι τοιοῦτον. ἀποκαλύψας τὴν
[1, 13]	κατεσκεύασται πολυτελῶς. ἥσθη μᾶλλον ὁ	Θήρων,	εὐκολωτέραν ἔσεσθαι τὴν πρᾶσιν οὐκ
[1, 12]	μᾶλλον εἴχετο τῆς ὁμιλίας ὁ	Θήρων,	εὑρηκὼς ἄνδρα πλούσιον καὶ φιλογύναιον.
[1, 9]	ἣν σέσωκας. μᾶλλον ἐθάρσησεν ὁ	Θήρων	καὶ οἷς δεινὸς ἀνὴρ ἐνόησε
[1, 12]	εὐφυέστατον εἰς ὑποδοχήν. ~Ἔνθα δὴ	Θήρων	κώπας ἐκέλευσεν ἐκφέρειν καὶ μονὴν
[1, 14]	φησὶν ἄλλος τάφος, ἐν ᾧ	Θήρων	με κατέκλεισεν, ἐρημότερος ἐκείνου μᾶλλον·
[1, 14]	τοῦτο ἐκτησάμην, ἵνα ὑπὲρ ἐμοῦ	Θήρων	ὁ λῃστὴς μεγάλην λάβῃ τιμήν.
[1, 13]	δὲ παραθεῖναι τράπεζαν. καὶ ὁ	Θήρων,	οἷα πανοῦργος ἄνθρωπος καὶ πρὸς
[1, 13]	κεφαλὴν ἄγε με" φησίν, ὦ	Θήρων,	ὅποι ποτὲ θέλεις· πᾶς γὰρ
[1, 12]	καὶ σκυθρωπός. ἀναστὰς οὖν ὁ	Θήρων	(περίεργον γὰρ ἀνθρώπου φύσις) ἐπυνθάνετο
[1, 11]	πρύμναν εἱστήκει. Καλλιρόην δὲ παρεμυθεῖτο	Θήρων,	ποικίλαις ἐπινοίαις πειρώμενος ἀπατᾶν. ἐκείνη
[1, 12]	μητρὸς ἀθλίας πρὸ ὥρας ὀρφανόν.	{Θήρων}	τί σὺ καλῇ; Λεωνᾶς. εὐκαίρως"
[1, 7]	ἐπὶ τὴν πρᾶξιν στρατολογήσω; σκέψαι,	Θήρων,	τίς ἐπιτήδειος ὧν οἶδας. Ζηνοφάνης
[1, 10]	κέλητα τῶν λαφύρων, ἐκέλευσεν ὁ	Θήρων	τὸν φύλακα μικρὸν ἀποστῆναι μετὰ
[1, 9]	ποικίλοις ἦν ὀδυρμοῖς· ὁ δὲ	Θήρων	φυλάξας αὐτὸ τὸ μεσονύκτιον ἀψοφητὶ
[1, 7]	τοὺς ζῶντας ἀποκτείνων ἕνεκα λημμάτων	μικρῶν,	ἐξὸν πλουτῆσαι παρὰ μιᾶς νεκρᾶς;
[1, 6]	ἐμηχανᾶτο τῆς τελευτῆς. Πολύχαρμος δὲ	ὁρῶν	ἄλλως ἀδύνατον ἑαυτῷ τὴν σωτηρίαν
[1, 11]	εὐδαίμων πόλις. ἐκεῖ πλῆθος μὲν	ἐμπόρων	εὑρήσομεν, πλῆθος δὲ πλουσίων. ὥσπερ
[1, 7]	ἤρξατο τῶν λόγων· ἐγὼ θησαυρὸν	εὑρὼν	ὑμᾶς κοινωνοὺς εἱλόμην ἐξ ἁπάντων·
[1, 1]	θεραπαινίδες, τὸ πλῆθος ἐπὶ τῶν	θυρῶν	ἀπέλιπον· οἱ δὲ γονεῖς τὸν
[1, 3]	δὲ τὸν ὄχλον πρὸ τῶν	θυρῶν	τὸ μὲν πρῶτον ἐθαύμασεν· ἐπεὶ
[1, 4]	κόμην εἶχε λιπαρὰν καὶ βοστρύχους	μύρων	ἀποπνέοντας, ὀφθαλμοὺς ὑπογεγραμμένους, ἱμάτιον μαλακόν,
[1, 14]	μετὰ θάνατόν μοι τὴν σωφροσύνην	μαρτυρῶν,	ἐγὼ δὲ ἡ Ἑρμοκράτους θυγάτηρ,
[1, 10]	δὲ ἐνέπλησαν τὸν κέλητα τῶν	λαφύρων,	ἐκέλευσεν ὁ Θήρων τὸν φύλακα
[1, 6]	δὲ Ἑρμοκράτης πολλὰ ἐκ τῶν	λαφύρων)	συγγενῶν τε δωρεαὶ καὶ φίλων.
[1, 1]	Χαιρέας δὲ νεανίας εὐφυὴς καὶ	μεγαλόφρων,	ἤδη τοῦ σώματος αὐτῷ φθίνοντος,
[1, 13]	λοιπὸν εἰς Συρακούσας. λαβὲ τῶν	σῶν	ἅτιν´ ἂν θέλῃς· σοὶ γὰρ
[1, 3]	ὅτι Ἀρίστων ὁ πατὴρ Χαιρέου	πεσὼν	ἀπὸ κλίμακος ἐν ἀγρῷ πάνυ
[1, 3]	ἐπεὶ δὲ ἀνέῳξεν ἡ θεραπαινίς,	ἐπιπεσὼν	τῇ Καλλιρόῃ τὴν ὀργὴν μετέβαλεν
[1, 4]	εἰσέδραμεν ἐπ´ αὐτοφώρῳ τὸν μοιχὸν	ἀναιρήσων.	ὁ μὲν οὖν παρὰ τὴν
[1, 6]	ἐφέρετο δὲ καὶ Ἀρίστων ἔτι	νοσῶν,	θυγατέρα καὶ κυρίαν Καλλιρόην ἀποκαλῶν.
[1, 13]	(ἦν γὰρ εἰς ὑποδοχὴν τοῦ	Περσῶν	βασιλέως παρεσκευασμένη) Λεωνᾶς δὲ ἐκέλευσε
[1, 13]	γὰρ τόπος θαλάσσης καὶ τάφου	κρείσσων.	~Ὡς δὲ πλησίον ἐγένετο τῆς
[1, 11]	δὴ καὶ λαβόντες ἀπὸ τῶν	παρουσῶν	ὁλκάδων ἐπισιτισμὸν ἔπλεον εὐθὺ Μιλήτου,
[1, 2]	γυμνικοῖς ἀγῶσιν ἕνα δεῖ νικῆσαι	τῶν	ἀγωνισαμένων· ἐπεὶ δὲ παρευδοκίμησεν ἡμᾶς
[1, 11]	ὑμεῖς οὐκ ἀκούετε τὴν πολυπραγμοσύνην	τῶν	Ἀθηναίων; δῆμός ἐστι λάλος καὶ
[1, 12]	πλούτῳ καὶ γένει καὶ παιδείᾳ	τῶν	ἄλλων Ἰώνων ὑπερέχοντα, φίλον τοῦ
[1, 9]	τις δαίμων κατὰ νόμον κοινὸν	τῶν	ἀποθνησκόντων ἐπ´ ἐμὲ παραγίνεται τὴν
[1, 14]	πόλιν ἠνέχθην, ὡς ἄλλη τις	τῶν	ἀργυρωνήτων· ἐφοβήθης γάρ, ὦ Τύχη,
[1, 1]	θεόν τότε δὲ Χαιρέας ἀπὸ	τῶν	γ̣ υμνασίων ἐβάδιζ̣ εν οἴκαδε
[1, 3]	τρέμοντος ἡ γυνὴ μηδὲν ὑπονοοῦσα	τῶν	γεγονότων ἱκέτευεν εἰπεῖν τὴν αἰτίαν
[1, 12]	Ἰωνίᾳ. γυνὴ δὲ Συβαρῖτις, εὐδαιμονεστάτη	τῶν	ἐκεῖ, καλλίστην ἅβραν ἔχουσα διὰ
[1, 4]	παρὰ σοῦ χάριν αὐτόπτης γενέσθαι	τῶν	ἐμῶν κακῶν· ὅμως δὲ δεῖξον,
[1, 14]	βάσκανε, διὰ γῆς καὶ θαλάσσης	τῶν	ἐμῶν κακῶν οὐκ ἐπληρώθης, ἀλλὰ
[1, 1]	καὶ Ἠ̣ πείρου καὶ ἐθνῶν	τῶν	ἐν ἠπείρῳ. ὁ δὲ Ἔρως
[1, 12]	ἐξ Ἰταλίας, ὅθεν οὐδὲν οἶδα	τῶν	ἐν Ἰωνίᾳ. γυνὴ δὲ Συβαρῖτις,
[1, 9]	αὑτὸν εἶπεν ἔστω καὶ αὐτὴ	τῶν	ἐνταφίων μέρος· πολὺς μὲν ἄργυρος
[1, 6]	τοῦτον ὥσπερ θησαυρὸν ἐπλήρωσεν ἡ	τῶν	ἐνταφίων πολυτέλεια. τὸ δὲ δοκοῦν
[1, 12]	γὰρ ἀνθρώπου φύσις) ἐπυνθάνετο ἑνὸς	τῶν	ἐπακολουθούντων τίς οὗτος; ὁ δὲ
[1, 1]	ἡμέραν ἤγαγον οἱ Συρακόσιοι τῆς	τῶν	ἐπινικίων. ἡ δὲ παρθένος οὐδὲν
[1, 12]	διέδραμεν εἰς ἄστυ παραλαβὼν δύο	τῶν	ἐπιτηδείων. εἶτα φανερῶς μὲν οὐκ
[1, 12]	τὸ κτῆμα πολλῶν οὐδὲ ἑνὸς	τῶν	ἐπιτυχόντων, ἀλλὰ πλουσίου τινὸς καὶ
[1, 6]	μετὰ τούτους ὁπλῖται φέροντες σημεῖα	τῶν	Ἑρμοκράτους τροπαίων· εἶτα ἡ βουλὴ
[1, 7]	ἄργυρον τῆς νεκρᾶς. οὗτος ἡμῶν	τῶν	ζώντων δικαιότερον γένοιτ´ ἄν. δοκεῖ
[1, 4]	γὰρ τῆς Καλλιρόης καὶ τιμιωτάτην	τῶν	θεραπαινίδων πρὸ πάντων φίλην ἐποίει.
[1, 1]	αἱ θεραπαινίδες, τὸ πλῆθος ἐπὶ	τῶν	θυρῶν ἀπέλιπον· οἱ δὲ γονεῖς
[1, 3]	ἰδὼν δὲ τὸν ὄχλον πρὸ	τῶν	θυρῶν τὸ μὲν πρῶτον ἐθαύμασεν·
[1, 8]	τὴν κεφαλὴν ἐθρήνει λέγουσα οἴμοι	τῶν	κακῶν· ζῶσα κατώρυγμαι μηδὲν ἀδικοῦσα
[1, 14]	τάφου προήγαγες εἰς θάλασσαν καὶ	τῶν	κυμάτων τοὺς πειρατὰς φοβερωτέρους ἐπέστησας.
[1, 10]	~Ἐπεὶ δὲ ἐνέπλησαν τὸν κέλητα	τῶν	λαφύρων, ἐκέλευσεν ὁ Θήρων τὸν
[1, 6]	(συνέπεμψε δὲ Ἑρμοκράτης πολλὰ ἐκ	τῶν	λαφύρων) συγγενῶν τε δωρεαὶ καὶ
[1, 7]	λιμένος ἀπήγαγε καὶ τούτων ἤρξατο	τῶν	λόγων· ἐγὼ θησαυρὸν εὑρὼν ὑμᾶς
[1, 10]	τὸν φόβον, πραθεῖσα δὲ κατηγορείτω	τῶν	μὴ παρόντων. ἀλλ´ ἐμβαίνετε· πλέωμεν·
[1, 14]	οὖν Καλλιρόην ἐν τῷ καλλίστῳ	τῶν	οἰκημάτων κατακλίναντες εἴασαν ἡσυχάζειν· καὶ
[1, 12]	αὐτῷ; κἀκεῖνος ἀπεκρίνατο διοικητής εἰμι	τῶν	ὅλων, τρέφω δὲ αὐτῷ καὶ
[1, 1]	θεῖον, οὐδὲ Νηρηΐδος ἢ Νύμφης	τῶν	ὀρειῶν ἀλλ´ αὐτῆς Ἀφροδίτης Παρθένου.
[1, 1]	εὐθὺς ἦν καὶ σκότος αὐτῆς	τῶν	ὀφθαλμῶν κατεχύθη καὶ ὀλίγου δεῖν
[1, 1]	ἐρημίᾳ κυνηγέταις ἐπιστάσης· πολλοὶ δὲ	τῶν	παρόντων καὶ προσεκύνησαν. πάντες δὲ
[1, 11]	ὑδρευσάμενοι δὴ καὶ λαβόντες ἀπὸ	τῶν	παρουσῶν ὁλκάδων ἐπισιτισμὸν ἔπλεον εὐθὺ
[1, 6]	ἀποκαλῶν. ἐπὶ τούτοις αἱ γυναῖκες	τῶν	πολιτῶν μελανείμονες· εἶτα πλοῦτος ἐνταφίων
[1, 5]	καταδικάζουσαν ψῆφον ἤνεγκεν, οὐδὲν εἰπὼν	τῶν	πρὸς τὴν ἀπολογίαν δικαίων, οὐ
[1, 5]	πόλιν διέτρεχεν, οἰμωγὴν ἐγείρουσα διὰ	τῶν	στενωπῶν ἄχρι τῆς θαλάττης· καὶ
[1, 13]	ἄξω λοιπὸν εἰς Συρακούσας. λαβὲ	τῶν	σῶν ἅτιν´ ἂν θέλῃς· σοὶ
[1, 1]	στρατηγός, σῶζε Χαιρέαν· τοῦτο πρῶτον	τῶν	τροπαίων. ἡ πόλις μνηστεύεται τοὺς
[1, 9]	ἔστιν, ἀλλὰ φωνὴ καλούντων με	τῶν	ὑποχθονίων πρὸς αὑτούς; τυμβωρύχους μᾶλλον
[1, 6]	τιμὴν τῆς νεκρᾶς γεγονέναι μειζόνων	πραγμάτων	ἐκίνησεν ἀρχήν. ~Θήρων γάρ τις
[1, 14]	Καλλιρόην ἐν τῷ καλλίστῳ τῶν	οἰκημάτων	κατακλίναντες εἴασαν ἡσυχάζειν· καὶ γὰρ
[1, 2]	δὴ γυμνασίοις ἐντραφεὶς καὶ νεωτερικῶν	ἁμαρτημάτων	οὐκ ἄπειρος, δύναται ῥᾳδίως ὑποπτεύσας
[1, 7]	καὶ τοὺς ζῶντας ἀποκτείνων ἕνεκα	λημμάτων	μικρῶν, ἐξὸν πλουτῆσαι παρὰ μιᾶς
[1, 7]	οὐκ ἄπειροι δ´ ἐσμὲν τοιούτων	ἐπιτηδευμάτων,	ἃ παρὰ μὲν τοῖς ἀνοήτοις
[1, 14]	προήγαγες εἰς θάλασσαν καὶ τῶν	κυμάτων	τοὺς πειρατὰς φοβερωτέρους ἐπέστησας. τὸ
[1, 8]	καὶ ἀργύρου· πολλὴ δὲ ἦν	ἀρωμάτων	ὀσμή. τότ´ οὖν ἀνεμνήσθη τοῦ
[1, 6]	φερνῆς χρυσός τε καὶ ἄργυρος·	ἐσθήτων	κάλλος καὶ κόσμος (συνέπεμψε δὲ
[1, 11]	οὐ γὰρ ἦν τὰ φορτία	πενήτων,	ἐζήτουν δὲ πλουσίους ἄνδρας. ὡρμίσαντο
[1, 14]	ἠνέχθην, ὡς ἄλλη τις τῶν	ἀργυρωνήτων·	ἐφοβήθης γάρ, ὦ Τύχη, μή
[1, 6]	ἐπὶ τούτοις αἱ γυναῖκες τῶν	πολιτῶν	μελανείμονες· εἶτα πλοῦτος ἐνταφίων βασιλικός·
[1, 1]		~Χαρίτων	Ἀφροδισιεύς, Ἀθηναγόρου τοῦ ῥήτορος ὑπογραφεύς,
[1, 5]	οὐ τὸ ἀκούσιον, ἀλλὰ ἐδεῖτο	πάντων	δημοσίᾳ με καταλεύσατε· ἀπεστεφάνωσα τὸν
[1, 14]	ἀγοράσαι. χαρὰ καὶ θαυμασμὸς ἐπηκολούθησε	πάντων.	τὴν μὲν οὖν Καλλιρόην ἐν
[1, 9]	πολὺς δὲ χρυσός, τούτων δὲ	πάντων	τὸ τῆς γυναικὸς τιμιώτερον κάλλος.
[1, 1]	γάρ τις ἦν μειράκιον εὔμορφον,	πάντων	ὑπερέχον, οἷον Ἀχιλλέα καὶ Νιρέα
[1, 4]	καὶ τιμιωτάτην τῶν θεραπαινίδων πρὸ	πάντων	φίλην ἐποίει. μόλις οὖν ἐκεῖνος
[1, 2]	πόσον χρόνον δεδουλεύκαμεν; καί, τὸ	πάντων	χαλεπώτατον, ὡς ἀντεραστὰς ἀλλήλους ἐμισήσαμεν.
[1, 7]	εὑρὼν ὑμᾶς κοινωνοὺς εἱλόμην ἐξ	ἁπάντων·	οὐ γάρ ἐστιν ἑνὸς τὸ
[1, 9]	δαίμων κατὰ νόμον κοινὸν τῶν	ἀποθνησκόντων	ἐπ´ ἐμὲ παραγίνεται τὴν ἀθλίαν;
[1, 10]	πραθεῖσα δὲ κατηγορείτω τῶν μὴ	παρόντων.	ἀλλ´ ἐμβαίνετε· πλέωμεν· ἤδη γάρ
[1, 1]	κυνηγέταις ἐπιστάσης· πολλοὶ δὲ τῶν	παρόντων	καὶ προσεκύνησαν. πάντες δὲ Καλλιρόην
[1, 12]	κτῆμα πολλῶν οὐδὲ ἑνὸς τῶν	ἐπιτυχόντων,	ἀλλὰ πλουσίου τινὸς καὶ βασιλέως,
[1, 12]	ἀνθρώπου φύσις) ἐπυνθάνετο ἑνὸς τῶν	ἐπακολουθούντων	τίς οὗτος; ὁ δὲ ἀπεκρίνατο
[1, 9]	ψόφος οὐκ ἔστιν, ἀλλὰ φωνὴ	καλούντων	με τῶν ὑποχθονίων πρὸς αὑτούς;
[1, 6]	ἐπηκολούθει τὸ πλῆθος. τούτων δὲ	θρηνούντων	μάλιστα Χαιρέας ἠκούετο. ἦν δὲ
[1, 7]	τῆς νεκρᾶς. οὗτος ἡμῶν τῶν	ζώντων	δικαιότερον γένοιτ´ ἄν. δοκεῖ δή
[1, 5]	τὴν ἀγορὰν συνέτρεχεν, ἄλλων ἄλλα	κεκραγότων·	ἐδημοκόπουν δὲ οἱ τῆς μνηστείας
[1, 3]	ἡ γυνὴ μηδὲν ὑπονοοῦσα τῶν	γεγονότων	ἱκέτευεν εἰπεῖν τὴν αἰτίαν τοῦ
[1, 7]	τοῖς λιμέσιν ὀνόματι πορθμείου, πειρατήριον	συγκροτῶν.	οὗτος τῇ ἐκκομιδῇ παρατυχὼν ἐπωφθάλμισε
[1, 13]	πρᾶσιν εὐτυχεστέραν ὑπελάμβανεν, ἀπαλλαγῆναι θέλουσα	λῃστῶν.	καὶ χάριν σοι" φησὶν ἔχω,
[1, 6]	Ἑρμοκράτην δορυφοροῦντες. ἐφέρετο δὲ καὶ	Ἀρίστων	ἔτι νοσῶν, θυγατέρα καὶ κυρίαν
[1, 3]	ἧκε δὲ ἀγγέλλων τις ὅτι	Ἀρίστων	ὁ πατὴρ Χαιρέου πεσὼν ἀπὸ
[1, 2]	πόρνος καὶ πένης καὶ μηδενὸς	κρείττων	βασιλέων ἀγωνισαμένων αὐτὸς ἀκονιτὶ τὸν
[1, 2]	ἡ ἐκ τοῦ φανεροῦ μάχη,	κρείττων	δὲ ἡ μετὰ τέχνης· καὶ
[1, 1]	ἀνέλαμψε καὶ μείζων ἐγένετο καὶ	κρείττων.	ἐπεὶ δὲ προῆλθεν εἰς τὸ
[1, 6]	χρυσηλάτου κλίνης μείζων τε καὶ	κρείττων,	ὥστε πάντες εἴκαζον αὐτὴν Ἀριάδνῃ
[1, 7]	διατρέχων εἰς τὸν λιμένα, ἕκαστον	αὐτῶν	ἀνεζήτει. εὗρε δὲ ἐνίους μὲν
[1, 3]	τὸν ἔρωτα, καὶ οἱ ἀμφοτέρων	αὐτῶν	γονεῖς μακαρίους αὑτοὺς ὑπελάμβανον τὴν
[1, 5]	ἔτι δὲ καιομένων καὶ τεμνομένων	αὐτῶν	ἔμαθε τὴν ἀλήθειαν. τότε ἔλεος
[1, 14]	ἀγροῖς Ἀφροδίτην ἐπιφαίνεσθαι. καταπεπληγμένων δὲ	αὐτῶν	κατόπιν ὁ Θήρων ἑπόμενος προσῆλθε
[1, 9]	μή, συνθήματι μηνύειν τὴν ἄφιξιν	αὐτῶν·	πέμπτος δὲ αὐτὸς προσῄει τῷ
[1, 10]	οὐκ ἀφήσει τυμβωρύχους ἄγοντας κατ´	αὐτῶν	τὸ φορτίον· οὐδὲ γὰρ ἀκίνδυνον
[1, 10]	ἐνθάδε, καὶ μὴ περιάγωμεν καθ´	αὑτῶν	τὸν κατήγορον. Πολλῶν δὲ τούτοις
[1, 7]	πλουσίους. οὐκ ἄπειροι δ´ ἐσμὲν	τοιούτων	ἐπιτηδευμάτων, ἃ παρὰ μὲν τοῖς
[1, 6]	ἔφηβοι, καὶ ἐπηκολούθει τὸ πλῆθος.	τούτων	δὲ θρηνούντων μάλιστα Χαιρέας ἠκούετο.
[1, 9]	ἄργυρος ἐνταῦθα, πολὺς δὲ χρυσός,	τούτων	δὲ πάντων τὸ τῆς γυναικὸς
[1, 1]	ἡ δὲ παρθένος οὐδὲν εἰδυῖα	τούτων	ἔρριπτο ἐπὶ τῆς κοίτης ἐγκεκαλυμμένη,
[1, 7]	κατόπιν τοῦ λιμένος ἀπήγαγε καὶ	τούτων	ἤρξατο τῶν λόγων· ἐγὼ θησαυρὸν
[1, 12]	τῇ τροφίμῃ σου μητρυιὰν ἐπαγάγηται.	τούτων	ὁ Λεωνᾶς ἤκουσεν ἀσμένως καὶ
[1, 12]	ἡμέραν ἐκείνην ἐπισχεῖν. οἷα δὲ	ἀλύων	ἐπί τινος ἐργαστηρίου καθῆστο, ταραχώδης
[1, 3]	ταῦτα εἰποῦσα ἀπεστράφη καὶ συγκαλυψαμένη	δακρύων	ἀφῆκε πηγάς. εὔκολοι δὲ τοῖς
[1, 14]	καὶ μήτηρ, καὶ Χαιρέας ἐπέσπεισε	δακρύων·	ᾐσθόμην ἂν καὶ τεθνεῶσα. τίνα
[1, 1]	δοίη σοὶ τὴν θυγατέρα τοσούτους	ἔχων	μνηστῆρας πλουσίους καὶβασιλεῖς. οὔκουν οὐδὲ
[1, 7]	πλέων τὴν θάλασσαν καὶ λῃστὰς	ἔχων	ὑφορμοῦντας τοῖς λιμέσιν ὀνόματι πορθμείου,
[1, 7]	ἔδοξέ τινας ἐπιτηδείους. ἕωθεν οὖν	διατρέχων	εἰς τὸν λιμένα, ἕκαστον αὐτῶν
[1, 14]	με τὴν φιλοῦσαν· εἶτά με	τυμβωρύχων	χερσὶ παρέδωκας καὶ ἐκ τάφου
[1, 1]	τοῦ Καλλιρόης γ̣ άμο̣ υμὴ	τυχών.	ἐστέναξεν ὁ πατὴρ ἀκούσας καὶ
[1, 4]	τῷ τε λέγειν ἀπάγξεσθαι μὴ	τυχὼν	τῆς ἐπιθυμίας. γυνὴ δὲ εὐάλωτόν
[1, 7]	πειρατήριον συγκροτῶν. οὗτος τῇ ἐκκομιδῇ	παρατυχὼν	ἐπωφθάλμισε τῷ χρυσῷ καὶ νύκτωρ
[1, 4]	εἶ κοινὸν ἀγαθὸν πάσης Σικελίας	εὐτυχῶν.	δὸς οὖν μοι σχολάζοντα σεαυτὸν