HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Chariton d'Aphrodise, Chéréas et Callirhoé, livre I

Liste des contextes (ordre alphabétique inverse)

η = 106 formes différentes pour 236 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Livre, Chap.

[1, 13]   ταῦτα χαλεπῶς ναυτιῶσαν· ἐνταῦθα δὲ δὴ παραθήσομαί σε φίλοις πιστοῖς, ἐπανιὼν

[1, 1]   ἀλλὰ καὶ ἐξ Ἰταλίας καὶ Ἠ̣ πείρου καὶ ἐθνῶν τῶν ἐν

[1, 1]   φθόνος ὥστε θᾶττον ἂν πᾶσιν ἢ ἀλλήλοις ἐκήδευσαν. φιλόνεικος δέ ἐστιν

[1, 10]   δὲ ἀποδώσομαι τὴν γυναῖκα μᾶλλον ἢ ἀπολέσω· πωλουμένη μὲν γὰρ σιγήσει

[1, 14]   παρεδόθην οὐκ οἶδα τίσιν, Ἕλλησιν ἢ βαρβάροις ἢ πάλιν λῃσταῖς. κόπτουσα

[1, 2]   γὰρ τὰς τυραννίδας πανουργίᾳ μᾶλλον ἢ βίᾳ κτώμεθα. χειροτονήσατε ἐμὲ τοῦ

[1, 7]   εὐθὺς ὅτι λῃστείαν ἢ τυμβωρυχίων ἢ ἱεροσυλίαν καταγγέλλει, καὶ παῦσαι" ἔφασαν

[1, 12]   πότερον δεσποτικόν ἐστι τὸ κτῆμα ἢ καθ´ ἡμᾶς. ~Ἐπεὶ δὲ ἧκον

[1, 12]   ἐκ φιλοκερδίας, ὡς ἔμπορος μᾶλλον ἢ λῃστής. αὐτὸς δὲ διέδραμεν εἰς

[1, 12]   ἀπεκρίνατο ξένος εἶναί μοι δοκεῖς ἢ μακρόθεν ἥκειν, ὃς ἀγνοεῖς Διονύσιον

[1, 1]   ἀνθρώπινον ἀλλὰ θεῖον, οὐδὲ Νηρηΐδος ἢ Νύμφης τῶν ὀρειῶν ἀλλ´ αὐτῆς

[1, 14]   οἶδα τίσιν, Ἕλλησιν ἢ βαρβάροις ἢ πάλιν λῃσταῖς. κόπτουσα δὲ τῇ

[1, 13]   τὸν τρόπον μᾶλλον τῆς γυναικὸς ἢ τὸ κάλλος, εἰδὼς ὅτι τὸ

[1, 7]   δίδωσι. συνῆκαν εὐθὺς ὅτι λῃστείαν ἢ τυμβωρυχίων ἢ ἱεροσυλίαν καταγγέλλει, καὶ

[1, 9]   ἐπ´ ἐμὲ παραγίνεται τὴν ἀθλίαν; ἢ ψόφος οὐκ ἔστιν, ἀλλὰ φωνὴ

[1, 1]   μὲν νέοι ἀπῄεσαν ἐπὶ Χαιρέαν, ἡ βουλὴ δὲ καὶ οἱ ἄρχοντες

[1, 6]   σημεῖα τῶν Ἑρμοκράτους τροπαίων· εἶτα ἡ βουλὴ καὶ ἐν μέσῳ ὁ

[1, 13]   ἐκ τῆς θαλάσσης αὑτοὺς ἀναλάβητε· ἡ γὰρ πλησίον ἔπαυλις κατεσκεύασται πολυτελῶς.

[1, 12]   τοίνυν μελανειμονεῖ; τέθνηκε γὰρ αὐτοῦ ἡ γυνὴ ἧς ἤρα. ἔτι μᾶλλον

[1, 3]   ἀπορουμένου δὲ αὐτοῦ καὶ τρέμοντος ἡ γυνὴ μηδὲν ὑπονοοῦσα τῶν γεγονότων

[1, 3]   ὁ Χαιρέας ἤρξατο κολακεύειν, καὶ ἡ γυνὴ ταχέως αὐτοῦ τὴν μετάνοιαν

[1, 4]   ἐλαφρῶς τὸ εἰωθὸς ἔδωκε σημεῖον. ἡ δὲ θεράπαινα καὶ αὐτὴ περίφοβος

[1, 4]   αὔλειον θύραν ὑποστὰς εὐθὺς ἐξῆλθεν, ἡ δὲ Καλλιρόη ἐκάθητο ἐπὶ τῆς

[1, 3]   ἐπελάθου, καὶ τὸν κῶμον ὠνείδισεν. ἡ δὲ οἷα θυγάτηρ στρατηγοῦ καὶ

[1, 13]   μὲν ἄδηλον συνηγορίας ἔχει χρείαν, ἡ δὲ ὄψις αὑτὴν συνίστησιν. ἀπίωμεν

[1, 1]   μὲν αἰδούμενος, στῆναι δὲ μὴδυνάμενος. ἡ δὲ παρθένο̣ ς τῆς Ἀφροδίτης

[1, 1]   οἱ Συρακόσιοι τῆς τῶν ἐπινικίων. ἡ δὲ παρθένος οὐδὲν εἰδυῖα τούτων

[1, 2]   ὥστε ἀδύνατος ἡμῖν πρὸς αὐτὸν ἡ ἐκ τοῦ φανεροῦ μάχη, κρείττων

[1, 14]   τὴν σωφροσύνην μαρτυρῶν, ἐγὼ δὲ ἡ Ἑρμοκράτους θυγάτηρ, ἡ σὴ γυνή,

[1, 1]   τέκνον" εἶπε, διανίστασο, πάρεστι γὰρ ἡ εὐκταιοτάτη πᾶσιν ἡμῖν ἡμέρα· ἡ

[1, 3]   μετὰ σπουδῆς. ἐπεὶ δὲ ἀνέῳξεν ἡ θεραπαινίς, ἐπιπεσὼν τῇ Καλλιρόῃ τὴν

[1, 9]   λάμψαντος δὲ τοῦ σιδήρου, δείσασα ἡ Καλλιρόη μὴ φονευθῇ, πρὸς τὴν

[1, 11]   καὶ ζῶντες καὶ ἀποθανόντες διεζεύχθημεν. Ἡ μὲν οὖν ἐν τοιούτοις ἦν

[1, 2]   τοῦ φανεροῦ μάχη, κρείττων δὲ ἡ μετὰ τέχνης· καὶ γὰρ τὰς

[1, 1]   προϊοῦσαν τὴν Καλλιρό̣ ην προήγαγεν ἡ μήτηρ, τοῦ πατρὸς κελεύσαντος προσκυνῆσαι

[1, 11]   ἐστι πρὸς ἡμέραν. ~Ἀναχθεῖσα δὲ ἡ ναῦς ἐφέρετο λαμπρῶς. οὐδὲ γὰρ

[1, 1]   ἔρημον ἦν. ἐφίλει γὰρ αὐτὸν ἡ νεολαία. πολυπραγμονοῦντεςδὲτὴν αἰτίαν ἔμαθον τῆς

[1, 13]   ἀλλήλοις ἐμβαλόντες ἀπηλλάγησαν. ἀμφοτέροις δὲ ἡ νὺξ ἐδόκει μακρά, τοῦ μὲν

[1, 12]   δὲ περὶ τῆς γυναικὸς αἵρεσιν ἡ ὄψις κρινεῖ, πότερον δεσποτικόν ἐστι

[1, 1]   πῦρ ἐξεκαίετο. δεινότερον δ´ ἔπασχεν ἡ παρθένος διὰτὴν σιωπήν, αἰδο̣ υμένη

[1, 11]   ἤρεσκε δὲ Θήρωνι τῆς πόλεως ἡ περιεργία· μόνοι γὰρ ὑμεῖς οὐκ

[1, 1]   Χαιρέαν· τοῦτο πρῶτον τῶν τροπαίων. ἡ πόλις μνηστεύεται τοὺς γάμους σήμερον

[1, 1]   ἡ εὐκταιοτάτη πᾶσιν ἡμῖν ἡμέρα· ἡ πόλις σε νυμφαγωγεῖ. Τῆς δ´

[1, 14]   ἐγὼ δὲ ἡ Ἑρμοκράτους θυγάτηρ, ἡ σὴ γυνή, δεσπότῃ σήμερον ἐπράθην.

[1, 1]   κλαίουσα καὶ σιωπῶσα. προσελθοῦσα δὲ ἡ τροφὸς τῇ κλίνῃ τέκνον" εἶπε,

[1, 6]   εἶναι· τοῦτον ὥσπερ θησαυρὸν ἐπλήρωσεν ἡ τῶν ἐνταφίων πολυτέλεια. τὸ δὲ

[1, 14]   ἐμοῦ Θήρων ὁ λῃστὴς μεγάλην λάβῃ τιμήν. ἐν ἐρημίᾳ πέπραμαι καὶ

[1, 13]   ἅμα καὶ ἀργύριον κομίζων ἵνα προκαταλάβῃ τὸν ἔμπορον· ὁ δὲ Θήρων

[1, 5]   ἔργον ὃ μηδεὶς ἂν προσεδόκησε. συνέβη δὲ πρᾶγμα καινὸν καὶ ἐν

[1, 5]   καταποντώσατε σῶμα. Ταῦτα λέγοντος θρῆνος ἐξερράγη, καὶ πάντες ἀφέντες τὴν νεκρὰν

[1, 9]   δὲ μοχλοὶ προσηνέχθησαν καὶ σφοδροτέρα πληγὴ πρὸς τὴν ἀνάρρηξιν τοῦ τάφου,

[1, 11]   τῆς Ἀττικῆς ὑπό τινα χηλήν· πηγὴ δὲ ἦν αὐτόθι πολλοῦ καὶ

[1, 2]   ὑποψίας, ὁ δὲ Χαιρέας, οἷα δὴ γυμνασίοις ἐντραφεὶς καὶ νεωτερικῶν ἁμαρτημάτων

[1, 12]   ὀγδοήκοντα, εὐφυέστατον εἰς ὑποδοχήν. ~Ἔνθα δὴ Θήρων κώπας ἐκέλευσεν ἐκφέρειν καὶ

[1, 11]   αὐτόθεν εὑρήσειν καὶ γνωρίμους. ὑδρευσάμενοι δὴ καὶ λαβόντες ἀπὸ τῶν παρουσῶν

[1, 11]   ἐζήτουν δὲ πλουσίους ἄνδρας. ὡρμίσαντο δὴ καταντικρὺ τῆς Ἀττικῆς ὑπό τινα

[1, 7]   ζώντων δικαιότερον γένοιτ´ ἄν. δοκεῖ δή μοι νυκτὸς ἀνοῖξαι τὸν τάφον,

[1, 10]   δυνάμεθα γὰρ ἀκινδύνως εἰργάσθαι. δοκεῖ δή μοι τὰ μὲν ἐντάφια κατὰ

[1, 1]   ὁ πατὴρ ἀκούσας καὶ οἴχῃ δή μοι, τέκνον" ἔφη· δῆλον γάρ

[1, 11]   τὰς πόλεις ἔστιν ἰδεῖν. ἐδόκει δὴ πᾶσι καταπλεῖν εἰς Ἀθήνας, οὐκ

[1, 12]   ὑπολαμβάνοις χαρίσασθαι τῷ δεσπότῃ. λυσιτελεῖ δή σοι μᾶλλον ἀργυρώνητον ἔχειν αὐτόν,

[1, 13]   νὺξ ἐδόκει μακρά, τοῦ μὲν δὴ σπεύδοντος ἀγοράσαι, τοῦ δὲ πωλῆσαι.

[1, 8]   κομίζων οἰκοδομικὸν ὄργανον. ~Οὗτοι μὲν δὴ ταῦτα ἔπραττον· τὰ δὲ περὶ

[1, 10]   μὴ παρόντων. ἀλλ´ ἐμβαίνετε· πλέωμεν· ἤδη γάρ ἐστι πρὸς ἡμέραν. ~Ἀναχθεῖσα

[1, 13]   λυπουμένη (παντελῶς αὐτὸν ἀνόητον ὑπελάμβανεν) ἤδη γὰρ πωλουμένη ἠπίστατο, τῆς δὲ

[1, 12]   εἰς τὴν οἰκίαν καὶ φίλος ἤδη γίνου καὶ ξένος· τὴν δὲ

[1, 7]   παῦσαι" ἔφασαν ἀναπείθων τοὺς πεπεισμένους ἤδη καὶ μόνον μήνυε τὴν πρᾶξιν,

[1, 14]   ἔφερε, μόνη δὲ Καλλιρόη γενομένη ἤδη μετ´ ἐξουσίας τὴν ἰδίαν ἀπωδύρετο

[1, 14]   καὶ ἐγώ σοι τὸ ἀργύριον ἤδη πιστεύω πρὸ τῆς καταγραφῆς, ἅμα

[1, 1]   ἐρώμενον, ὥσπερ τι λύχνου φῶς ἤδη σβεννύμενον ἐπιχυθέντος ἐλαίου πάλιν ἀνέλαμψε

[1, 8]   Καλλιρόην οὐδ´ ἀληθῶς ἀποθανοῦσαν. ἀλλ´ ἤδη τάχα τι βουλεύῃ περὶ γάμου.

[1, 14]   πεπλήρωται, σὺ δὲ ἔχε μὲν ἤδη τὴν γυναῖκα (φίλος γὰρ εἶ

[1, 3]   γὰρ οἷόν τε ἦν ἐξάγειν ἤδη τὴν κόρην. ἐν δὲ τῇ

[1, 13]   χωρίοις ὡρμίσασθε· καὶ τοῦτο βέλτιον, ἤδη τῆς Τύχης ὑμᾶς ἀγούσης ἐπὶ

[1, 4]   μακροτέρας. ἐνέκειτο μᾶλλον ὁ Χαιρέας, ἤδη τι προσδοκῶν βαρύτερον· ὁ δὲ

[1, 12]   ὦ Θήρων, εἶ· ἀπολέλοιπας γὰρ ἤδη τοσαύταις ἡμέραις ἄργυρον καὶ χρυσὸν

[1, 1]   δὲ νεανίας εὐφυὴς καὶ μεγαλόφρων, ἤδη τοῦ σώματος αὐτῷ φθίνοντος, ἀπετόλμησεν

[1, 4]   βουλόμενος εἰπεῖν ὤκνουν· ἐπεὶ δὲ ἤδη φανερῶς ὑβρίζῃ καὶ θρυλλεῖται πανταχοῦ

[1, 7]   πορθμείου, πειρατήριον συγκροτῶν. οὗτος τῇ ἐκκομιδῇ παρατυχὼν ἐπωφθάλμισε τῷ χρυσῷ καὶ

[1, 4]   σε θαυμάζων καὶ φιλῶν, ὅτε ἔζη. τελευτήσαντος δὲ αὐτοῦ σὲ υἱὸν

[1, 4]   ὤκνουν· ἐπεὶ δὲ ἤδη φανερῶς ὑβρίζῃ καὶ θρυλλεῖται πανταχοῦ τὸ δεινόν,

[1, 1]   ἑ̣ τέ̣ ρῳ ὀ̣ φ̣ θῇ̣ ταχέως οὖν πάθος ἐρωτικὸν ἀντέδωκαν

[1, 1]   γεγονέναι. πλὴν καὶ ἐνταῦθά τις εὑρέθη βάσκανος δαίμων, ὥσπερ ἐκεῖ φασὶ

[1, 9]   γὰρ τοῦτό μου ταῖς συμφοραῖς προσετέθη· πλοῦτος ἄχρηστος νεκρῷ. ταῦτα ἔτι

[1, 1]   δὲ φιλόπατρις Ἑρμοκράτης ἀντειπεῖν οὐκ ἠδυνήθη τῇ πόλει δεομένῃ. κατανεύσαντος δὲ

[1, 3]   εἶπε, τὰ δὲ σὰ πρόθυρα συνήθη τυχόν ἐστι τοῖς κώμοις, καὶ

[1, 3]   ἀκούσας, καίτοι φιλοπάτωρ ὤν, ὅμως ἐλυπήθη πλέον ὅτι ἔμελλεν ἀπελεύσεσθαι μόνος·

[1, 3]   πλήρης πρὸς τὴν ἄδικον διαβολὴν παρωξύνθη καὶ οὐδεὶς ἐπὶ τὴν πατρῴαν

[1, 13]   γὰρ πλησίον ἔπαυλις κατεσκεύασται πολυτελῶς. ἥσθη μᾶλλον ὁ Θήρων, εὐκολωτέραν ἔσεσθαι

[1, 8]   ἦν ἀρωμάτων ὀσμή. τότ´ οὖν ἀνεμνήσθη τοῦ λακτίσματος καὶ τοῦ δι´

[1, 11]   πάντως ἂν μετ´ ἐμοῦ Χαιρέας ἐκηδεύθη· νῦν δὲ καὶ ζῶντες καὶ

[1, 9]   σιδήρου, δείσασα ἡ Καλλιρόη μὴ φονευθῇ, πρὸς τὴν γωνίαν ἐξέτεινεν ἑαυτὴν

[1, 1]   καὶ σκότος αὐτῆς τῶν ὀφθαλμῶν κατεχύθη καὶ ὀλίγου δεῖν ἐξέπνευσεν· ἐδόκει

[1, 10]   ὀφείλουσα τοῖς εὐεργέταις δι´ ὧν ἐσώθη. πόσης οἴεσθε χαρᾶς ἐμπλήσομεν τὴν

[1, 11]   καθ´ ἑαυτῆς καὶ ὅτι ἄλλως ἐσώθη· προσεποιεῖτο δὲ μὴ νοεῖν, ἀλλὰ

[1, 1]   ἐστιν ὅτι Ἑρμοκράτης οὐκ ἂν δοίη σοὶ τὴν θυγατέρα τοσούτους ἔχων

[1, 8]   δὲ ἦν ἐρημία καὶ σκότος, φρίκη καὶ τρόμος τὴν παῖδα κατελάμβανεν

[1, 5]   τὴν νεκράν, μηδὲ ἄμορφον τῇ παρολκῇ ποιήσωμεν τὸ σῶμα. θάψωμεν Καλλιρόην

[1, 4]   δὲ εὐάλωτόν ἐστιν, ὅταν ἐρᾶσθαι δοκῇ. ταῦτ´ οὖν προκατασκευασάμενος ὁ δημιουργὸς

[1, 11]   καί τις εἶπεν Ἀθῆναι πλησίον, μεγάλη καὶ εὐδαίμων πόλις. ἐκεῖ πλῆθος

[1, 12]   ὥρας ὀρφανόν. {Θήρων} τί σὺ καλῇ; Λεωνᾶς. εὐκαίρως" φησίν, ὦ Λεωνᾶ,

[1, 8]   ἀνέπνευσεν· ἔπειτα κινεῖν ἤρξατο κατὰ μέλη τὸ σῶμα, διανοίγουσα δὲ τοὺς

[1, 4]   Ὣς φάτο· τὸν δ´ ἄχεος νεφέλη ἐκάλυψε μέλαινα, ἀμφοτέρῃσι δὲ χερσὶν

[1, 1]   ἀξίων. τίς ἂν μηνύσειε τὴν ἐκκλη̣ ςί̣ ανἐκείνην, ἧς ὁ Ἔρως

[1, 14]   οὐδὲ εἰς πόλιν ἠνέχθην, ὡς ἄλλη τις τῶν ἀργυρωνήτων· ἐφοβήθης γάρ,

[1, 8]   ἐποίει χρυσοῦ τε καὶ ἀργύρου· πολλὴ δὲ ἦν ἀρωμάτων ὀσμή. τότ´

[1, 13]   ὁμιλία περὶ τῆς γυναικὸς ἐγίνετο πολλή, καὶ ὁ Θήρων ἐπῄνει τὸν

[1, 1]   νέοι ἀπῄεσαν ἐπὶ Χαιρέαν, ἡ βουλὴ δὲ καὶ οἱ ἄρχοντες ἠκολούθουν

[1, 6]   τῶν Ἑρμοκράτους τροπαίων· εἶτα ἡ βουλὴ καὶ ἐν μέσῳ ὁ δῆμος,

[1, 9]   ἐλεηθεῖσαν ὑπὸ ἀνδρὸς οὐδὲ γονέων· μὴ ἀποκτείνῃς ἣν σέσωκας. μᾶλλον ἐθάρσησεν

[1, 11]   μὴ νοεῖν, ἀλλὰ πιστεύειν, δεδοικυῖα μὴ ἄρα καὶ ἀνέλωσιν αὐτὴν ὡς

[1, 14]   δὲ καὶ προκαταλαβεῖν ἤθελε, δεδιὼς μὴ ἄρα μετάθηται· πολλοὺς γὰρ ἐν

[1, 4]   δεομένου λέγειν ὤκνει καὶ προεφασίζετο μὴ εἶναι τὸν καιρὸν ἐπιτήδειον τὸν

[1, 5]   χείρονα δέδρακα ἱεροσύλων καὶ πατροκτόνων. μὴ θάψητέ με, μὴ μιάνητε τὴν

[1, 12]   δὲ καὶ τοὺς ἡμετέρους φοβοῦμαι μὴ καταλιπόντες ἡμᾶς ἀποπλεύσωσιν· οὐ δήπου

[1, 4]   προαιρούμενον, πάντα δὲ μηχανώμενος ἵνα μὴ λάθοι. κόμην εἶχε λιπαρὰν καὶ

[1, 5]   καὶ πατροκτόνων. μὴ θάψητέ με, μὴ μιάνητε τὴν γῆν, ἀλλὰ τὸ

[1, 11]   ὅτι ἄλλως ἐσώθη· προσεποιεῖτο δὲ μὴ νοεῖν, ἀλλὰ πιστεύειν, δεδοικυῖα μὴ

[1, 5]   ἐπὶ τὸν ἀναγκαῖον ἀπίωμεν τάφον. μὴ παραδῶμεν χρόνῳ τὴν νεκράν, μηδὲ

[1, 7]   τὴν πρᾶξιν, καὶ τὸν καιρὸν μὴ παραπολλύωμεν. ὁ δὲ Θήρων ἔνθεν

[1, 10]   φόβον, πραθεῖσα δὲ κατηγορείτω τῶν μὴ παρόντων. ἀλλ´ ἐμβαίνετε· πλέωμεν· ἤδη

[1, 10]   φονεύσωμεν οὖν αὐτὴν ἐνθάδε, καὶ μὴ περιάγωμεν καθ´ αὑτῶν τὸν κατήγορον.

[1, 1]   εἰς τὸν νεών. τέως δὲ μὴ προϊοῦσαν τὴν Καλλιρό̣ ην προήγαγεν

[1, 11]   πρὸς κῦμα καὶ πνεῦμα τῷ μὴ προκεῖσθαί τινα πλοῦν ἴδιον αὐτοῖς,

[1, 9]   μὲν δύναιντο, φονεύειν· εἰ δὲ μή, συνθήματι μηνύειν τὴν ἄφιξιν αὐτῶν·

[1, 12]   μᾶλλον ἀργυρώνητον ἔχειν αὐτόν, ἵνα μὴ τῇ τροφίμῃ σου μητρυιὰν ἐπαγάγηται.

[1, 14]   ἀργυρωνήτων· ἐφοβήθης γάρ, ὦ Τύχη, μή τις ἰδὼν εὐγενῆ δόξῃ. διὰ

[1, 4]   δωρεαῖς τῷ τε λέγειν ἀπάγξεσθαι μὴ τυχὼν τῆς ἐπιθυμίας. γυνὴ δὲ

[1, 10]   περὶ τοῦ γεγονότος, καὶ ἀδύνατον μὴ ὑποπτευθῆναι τὴν αἰτίαν δι´ ἣν

[1, 1]   οὔκουν οὐδὲ πειρᾶσθαί σε δεῖ, μὴ φανερῶς ὑβρισθῶμεν. εἶθ´ ὁ μὲν

[1, 11]   αὐτὴν ὡς ὀργιζομένην. εἰποῦσα δὲ μὴ φέρειν τὴν θάλασσαν, ἐγκαλυψαμένη καὶ

[1, 9]   τοῦ σιδήρου, δείσασα ἡ Καλλιρόη μὴ φονευθῇ, πρὸς τὴν γωνίαν ἐξέτεινεν

[1, 5]   ἐπέκειτο νεκρᾶς εἰκόνα πᾶσι παρέχουσα, Φήμη δὲ ἄγγελος τοῦ πάθους καθ´

[1, 1]   ὀρειῶν ἀλλ´ αὐτῆς Ἀφροδίτης Παρθένου. φήμη δὲ τοῦ παραδόξου θεάματος πανταχοῦ

[1, 12]   ἔχειν αὐτόν, ἵνα μὴ τῇ τροφίμῃ σου μητρυιὰν ἐπαγάγηται. τούτων ὁ

[1, 8]   ἀργύρου· πολλὴ δὲ ἦν ἀρωμάτων ὀσμή. τότ´ οὖν ἀνεμνήσθη τοῦ λακτίσματος

[1, 1]   βιώσεται τοῦ Καλλιρόης γ̣ άμο̣ υμὴ τυχών. ἐστέναξεν ὁ πατὴρ ἀκούσας

[1, 6]   κρείττων, ὥστε πάντες εἴκαζον αὐτὴν Ἀριάδνῃ καθευδούσῃ. προῄεσαν δὲ τῆς κλίνης

[1, 14]   ὦ Τύχη, μή τις ἰδὼν εὐγενῆ δόξῃ. διὰ τοῦτο ὡς σκεῦος

[1, 11]   καὶ δουλεύειν με δεῖ τὴν εὐγενῆ· τάχα δὲ ἀγοράσει τις τὴν

[1, 11]   δὲ μὴ φέρειν τὴν θάλασσαν, ἐγκαλυψαμένη καὶ δακρύσασα σὺ μὲν" ἔφη,

[1, 3]   ἐραστάς. ταῦτα εἰποῦσα ἀπεστράφη καὶ συγκαλυψαμένη δακρύων ἀφῆκε πηγάς. εὔκολοι δὲ

[1, 13]   ὃ εἶχον καὶ νεκρά. εἶτα συγκαλυψαμένη τὴν κεφαλὴν ἄγε με" φησίν,

[1, 6]   κατέκειτο μὲν Καλλιρόη νυμφικὴν ἐσθῆτα περικειμένη καὶ ἐπὶ χρυσηλάτου κλίνης μείζων

[1, 1]   τούτων ἔρριπτο ἐπὶ τῆς κοίτης ἐγκεκαλυμμένη, κλαίουσα καὶ σιωπῶσα. προσελθοῦσα δὲ

[1, 4]   αὐτὴ περίφοβος ἠρέμα παρανοίξασα καὶ λαβομένη τῆς χειρὸς εἰσήγαγε. ταῦτα θεασάμενος

[1, 1]   ἀντειπεῖν οὐκ ἠδυνήθη τῇ πόλει δεομένῃ. κατανεύσαντος δὲ αὐτοῦ πᾶς ὁ

[1, 9]   εἰσεδύετο. Καλλιρόη δὲ αὐτῷ προσέπεσε, βουλομένη δεηθῆναι· κἀκεῖνος φοβηθεὶς ἐξεπήδησε. τρέμων

[1, 14]   πνεῦμα ἔφερε, μόνη δὲ Καλλιρόη γενομένη ἤδη μετ´ ἐξουσίας τὴν ἰδίαν

[1, 8]   συμβαλεῖν τὴν ἀλήθειαν. μόλις δὲ ἀνεγειρομένη στεφάνων προσήψατο καὶ ταινιῶν· ψόφον

[1, 14]   γυνή, δεσπότῃ σήμερον ἐπράθην. τοιαῦτα ὀδυρομένῃ μόλις ὕπνος ἐπῆλθεν αὐτῇ.

[1, 13]   εἰς ὑποδοχὴν τοῦ Περσῶν βασιλέως παρεσκευασμένη) Λεωνᾶς δὲ ἐκέλευσε περιμένειν αὐτὸν

[1, 1]   ἡ παρθένος διὰτὴν σιωπήν, αἰδο̣ υμένη κατάφωρος γενέσθαι. Χαιρέας δὲ νεανίας

[1, 13]   αὐτὸν ἀνόητον ὑπελάμβανεν) ἤδη γὰρ πωλουμένη ἠπίστατο, τῆς δὲ πάλαι εὐγενείας

[1, 10]   τὴν γυναῖκα μᾶλλον ἢ ἀπολέσω· πωλουμένη μὲν γὰρ σιγήσει διὰ τὸν

[1, 13]   αὑτὴν ἐγέλασε Καλλιρόη, καίτοι σφόδρα λυπουμένη (παντελῶς αὐτὸν ἀνόητον ὑπελάμβανεν) ἤδη

[1, 9]   ἐπτερωμένας, ἵνα, ἐάν τι αἰφνίδιον συμβαίνῃ, ταχέως τοὺς ἀπὸ γῆς ἁρπάσαντες

[1, 1]   ὃνἔδειξ̣ ας. νὺξ ἐπῆλθεν ἀμφοτέροις δεινή· τὸ γὰρ πῦρ ἐξεκαίετο. δεινότερον

[1, 9]   τάχα τι βουλεύῃ περὶ γάμου. ~Κἀκείνη μὲν ἐν ποικίλοις ἦν ὀδυρμοῖς·

[1, 11]   Θήρων, ποικίλαις ἐπινοίαις πειρώμενος ἀπατᾶν. ἐκείνη δὲ ᾐσθάνετο τὰ καθ´ ἑαυτῆς

[1, 1]   προσελθοῦσα δὲ ἡ τροφὸς τῇ κλίνῃ τέκνον" εἶπε, διανίστασο, πάρεστι γὰρ

[1, 14]   ἀπεδίδρασκον ἔνθα τὸ πνεῦμα ἔφερε, μόνη δὲ Καλλιρόη γενομένη ἤδη μετ´

[1, 4]   ἀπάγξεσθαι μὴ τυχὼν τῆς ἐπιθυμίας. γυνὴ δὲ εὐάλωτόν ἐστιν, ὅταν ἐρᾶσθαι

[1, 12]   οὐδὲν οἶδα τῶν ἐν Ἰωνίᾳ. γυνὴ δὲ Συβαρῖτις, εὐδαιμονεστάτη τῶν ἐκεῖ,

[1, 14]   ἡ Ἑρμοκράτους θυγάτηρ, ἡ σὴ γυνή, δεσπότῃ σήμερον ἐπράθην. τοιαῦτα ὀδυρομένῃ

[1, 12]   μελανειμονεῖ; τέθνηκε γὰρ αὐτοῦ ἡ γυνὴ ἧς ἤρα. ἔτι μᾶλλον εἴχετο

[1, 3]   δὲ αὐτοῦ καὶ τρέμοντος ἡ γυνὴ μηδὲν ὑπονοοῦσα τῶν γεγονότων ἱκέτευεν

[1, 3]   Χαιρέας ἤρξατο κολακεύειν, καὶ ἡ γυνὴ ταχέως αὐτοῦ τὴν μετάνοιαν ἠσπάζετο.

[1, 9]   ἢ ψόφος οὐκ ἔστιν, ἀλλὰ φωνὴ καλούντων με τῶν ὑποχθονίων πρὸς

[1, 14]   Τύχη, μή τις ἰδὼν εὐγενῆ δόξῃ. διὰ τοῦτο ὡς σκεῦος παρεδόθην

[1, 14]   τὸ πνεῦμα ἔφερε, μόνη δὲ Καλλιρόη γενομένη ἤδη μετ´ ἐξουσίας τὴν

[1, 9]   λῃστὴς καὶ κατὰ μικρὸν εἰσεδύετο. Καλλιρόη δὲ αὐτῷ προσέπεσε, βουλομένη δεηθῆναι·

[1, 1]   οὖν Χαιρέας προσδραμὼν αὐτὴν κατεφίλει, Καλλιρόη δὲ γνωρίσασα τὸν ἐρώμενον, ὥσπερ

[1, 4]   ὑποστὰς εὐθὺς ἐξῆλθεν, ἡ δὲ Καλλιρόη ἐκάθητο ἐπὶ τῆς κλίνης ζητοῦσα

[1, 12]   ἐκφέρειν καὶ μονὴν ποιεῖν τῇ Καλλιρόῃ καὶ πάντα παρέχειν εἰς τρυφήν.

[1, 13]   Ἐπὶ τούτῳ πρὸς αὑτὴν ἐγέλασε Καλλιρόη, καίτοι σφόδρα λυπουμένη (παντελῶς αὐτὸν

[1, 5]   βαστάσασαι κατέκλιναν ἐπὶ τὴν κοίτην. ~Καλλιρόη μὲν οὖν ἄφωνος καὶ ἄπνους

[1, 2]   Ἔρωτα μέγα τι κακὸν διαπράξεται· Καλλιρόη μὲν οὖν εὐσταθὴς καὶ ἄπειρος

[1, 9]   δὲ τοῦ σιδήρου, δείσασα ἡ Καλλιρόη μὴ φονευθῇ, πρὸς τὴν γωνίαν

[1, 6]   τὴν ἐκκομιδὴν ἐκείνην; κατέκειτο μὲν Καλλιρόη νυμφικὴν ἐσθῆτα περικειμένη καὶ ἐπὶ

[1, 3]   ἀνέῳξεν ἡ θεραπαινίς, ἐπιπεσὼν τῇ Καλλιρόῃ τὴν ὀργὴν μετέβαλεν εἰς λύπην

[1, 9]   κατελάμβανεν ὁμοῦ πάντα, φόβος, χαρά, λύπη, θαυμασμός, ἐλπίς, ἀπιστία. πόθεν ὁ

[1, 7]   κέλητι, πλεύσαντας ὅποι ποτ´ ἂν φέρῃ τὸ πνεῦμα διαπωλῆσαι τὸν φόρτον

[1, 4]   ἀξιόπιστον λαλῆσαι. τοῦτον προδιδάξας ἃ χρὴ πράττειν καὶ λέγειν, ὑπέπεμψεν ἀγνῶτα

[1, 11]   κάλλος· μόνοι δὲ ἐβουλεύοντο ὅποι χρὴ τὸν στόλον ὁρμῆσαι. καί τις

[1, 14]   δὲ ἡ Ἑρμοκράτους θυγάτηρ, ἡ σὴ γυνή, δεσπότῃ σήμερον ἐπράθην. τοιαῦτα

[1, 7]   ἀλλὰ ἐγὼ κινδυνεύω μαχόμενος τῇ θαλάσσῃ καὶ τοὺς ζῶντας ἀποκτείνων ἕνεκα

[1, 11]   ἔφη, πάτερ, ἐν ταύτῃ τῇ θαλάσσῃ τριακοσίας ναῦς Ἀθηναίων κατεναυμάχησας, ἥρπασε

[1, 6]   ὥστε πάντες εἴκαζον αὐτὴν Ἀριάδνῃ καθευδούσῃ. προῄεσαν δὲ τῆς κλίνης πρῶτοι

[1, 4]   οὖν μοι σχολάζοντα σεαυτὸν καὶ ἀκούσῃ μεγάλα πράγματα ὅλῳ τῷ βίῳ

[1, 6]   ἦν, πᾶσαν τὴν οὐσίαν συγκαταφλέξαι τῇ γυναικί. ἔφερον δὲ τὴν κλίνην

[1, 14]   ἑσπέρας εἰς τὴν πόλιν πλεῦσαι, τῇ δ´ ὑστεραίᾳ ἐπὶ τῷ λιμένι

[1, 13]   σπεύδοντος ἀγοράσαι, τοῦ δὲ πωλῆσαι. Τῇ δὲ ὑστεραίᾳ ὁ μὲν Λεωνᾶς

[1, 7]   ὀνόματι πορθμείου, πειρατήριον συγκροτῶν. οὗτος τῇ ἐκκομιδῇ παρατυχὼν ἐπωφθάλμισε τῷ χρυσῷ

[1, 1]   το̣ ῦ κάλλο̣ υ̣ ς τῇ εὐγενείᾳ συνελθόντο̣ ς. Ὁ μὲν

[1, 7]   ἑαυτὸν ἀλλὰ ἐγὼ κινδυνεύω μαχόμενος τῇ θαλάσσῃ καὶ τοὺς ζῶντας ἀποκτείνων

[1, 11]   μὲν" ἔφη, πάτερ, ἐν ταύτῃ τῇ θαλάσσῃ τριακοσίας ναῦς Ἀθηναίων κατεναυμάχησας,

[1, 4]   βαρεῖς ὑπέστιλβον. εἶτα πολὺ περιβλεψάμενος τῇ θύρᾳ προσῆλθε, κρούσας δὲ ἐλαφρῶς

[1, 12]   ἐκέλευσεν ἐκφέρειν καὶ μονὴν ποιεῖν τῇ Καλλιρόῃ καὶ πάντα παρέχειν εἰς

[1, 3]   δὲ ἀνέῳξεν ἡ θεραπαινίς, ἐπιπεσὼν τῇ Καλλιρόῃ τὴν ὀργὴν μετέβαλεν εἰς

[1, 1]   σιωπῶσα. προσελθοῦσα δὲ ἡ τροφὸς τῇ κλίνῃ τέκνον" εἶπε, διανίστασο, πάρεστι

[1, 3]   ἤδη τὴν κόρην. ἐν δὲ τῇ νυκτὶ ταύτῃ φανερῶς μὲν οὐδεὶς

[1, 5]   χρόνῳ τὴν νεκράν, μηδὲ ἄμορφον τῇ παρολκῇ ποιήσωμεν τὸ σῶμα. θάψωμεν

[1, 14]   ἄρα μετάθηται· πολλοὺς γὰρ ἐν τῇ πόλει γενήσεσθαι τοὺς ἐθέλοντας ὠνεῖσθαι.

[1, 1]   φιλόπατρις Ἑρμοκράτης ἀντειπεῖν οὐκ ἠδυνήθη τῇ πόλει δεομένῃ. κατανεύσαντος δὲ αὐτοῦ

[1, 2]   ἀντεῖπεν. οὐκ εὐνοίᾳ δὲ" εἶπε τῇ πρὸς Χαιρέαν κωλύω τὴν ἐπιβουλήν,

[1, 12]   ἀργυρώνητον ἔχειν αὐτόν, ἵνα μὴ τῇ τροφίμῃ σου μητρυιὰν ἐπαγάγηται. τούτων

[1, 14]   ἢ πάλιν λῃσταῖς. κόπτουσα δὲ τῇ χειρὶ τὸ στῆθος εἶδεν ἐν

[1, 1]   εἶπε, διανίστασο, πάρεστι γὰρ ἡ εὐκταιοτάτη πᾶσιν ἡμῖν ἡμέρα· ἡ πόλις

[1, 12]   ἐν Ἰωνίᾳ. γυνὴ δὲ Συβαρῖτις, εὐδαιμονεστάτη τῶν ἐκεῖ, καλλίστην ἅβραν ἔχουσα

[1, 12]   καὶ ἄξιον ὑπολαμβάνοις χαρίσασθαι τῷ δεσπότῃ. λυσιτελεῖ δή σοι μᾶλλον ἀργυρώνητον

[1, 14]   Ἑρμοκράτους θυγάτηρ, ἡ σὴ γυνή, δεσπότῃ σήμερον ἐπράθην. τοιαῦτα ὀδυρομένῃ μόλις

[1, 1]   δὲ τοιόνδε τὸν καιρόν. Ἀφροδίτης ἑορτὴ δημοτελής, καὶ πᾶσαι σχεδὸν αἱ

[1, 9]   δεινὸς ἀνὴρ ἐνόησε τὴν ἀλήθειαν· ἔστη δὲ σύννους καὶ τὸ μὲν

[1, 1]   ἀπολέσθαι διὰ πάθος ψυχῆς εὐφυοῦς. Ἐνέστη νόμιμος ἐκκλησία. συγκαθεσθεὶς οὖν ὁ

[1, 13]   τὴν ἀκτὴν καὶ σφόδρα ποθοῦσιν ἐπέστη τοῖς συνεργοῖς, διηγησάμενος δὲ τὴν

[1, 14]   τοιαῦτα ὀδυρομένῃ μόλις ὕπνος ἐπῆλθεν αὐτῇ.

[1, 4]   σημεῖον. ἡ δὲ θεράπαινα καὶ αὐτὴ περίφοβος ἠρέμα παρανοίξασα καὶ λαβομένη

[1, 9]   πρὸς αὑτὸν εἶπεν ἔστω καὶ αὐτὴ τῶν ἐνταφίων μέρος· πολὺς μὲν

[1, 14]   περὶ τὴν ὑποδοχὴν τῆς γυναικός· αὕτη γάρ ἐστιν ἣν θέλεις ἀγοράσαι.

[1, 11]   σὺ μὲν" ἔφη, πάτερ, ἐν ταύτῃ τῇ θαλάσσῃ τριακοσίας ναῦς Ἀθηναίων

[1, 3]   κόρην. ἐν δὲ τῇ νυκτὶ ταύτῃ φανερῶς μὲν οὐδεὶς ἐτόλμησεν ἐπικωμάσαι,

[1, 4]   λύπην· ψόφου δὲ ποδῶν γενομένου πρώτη τοῦ ἀνδρὸς ᾔσθετο τὴν ἀναπνοὴν

[1, 8]   ἀποθανοῦσαν. ἀλλ´ ἤδη τάχα τι βουλεύῃ περὶ γάμου. ~Κἀκείνη μὲν ἐν

[1, 3]   λυπεῖ τοὺς ἐραστάς. ταῦτα εἰποῦσα ἀπεστράφη καὶ συγκαλυψαμένη δακρύων ἀφῆκε πηγάς.

[1, 12]   ἐπελθούσης καθεύδειν μὲν οὐκ ἐδύνατο, ἔφη δὲ πρὸς αὑτὸν ἀνόητος, ὦ

[1, 1]   καὶ οἴχῃ δή μοι, τέκνον" ἔφη· δῆλον γάρ ἐστιν ὅτι Ἑρμοκράτης

[1, 13]   ὄψις αὑτὴν συνίστησιν. ἀπίωμεν οὖν" ἔφη Λεωνᾶς, καὶ δεῖξον αὐτήν. ὁ

[1, 13]   εἰς ἐμὲ φιλανθρωπίας· ἀποδοῖεν δὲ" ἔφη πᾶσιν ὑμῖν οἱ θεοὶ τὰς

[1, 11]   ἐγκαλυψαμένη καὶ δακρύσασα σὺ μὲν" ἔφη, πάτερ, ἐν ταύτῃ τῇ θαλάσσῃ

[1, 2]   αὐτὸν ἡ ἐκ τοῦ φανεροῦ μάχη, κρείττων δὲ ἡ μετὰ τέχνης·

[1, 1]   ἐστέναξεν ὁ πατὴρ ἀκούσας καὶ οἴχῃ δή μοι, τέκνον" ἔφη· δῆλον

[1, 3]   καὶ ἀδήλως ἐπελθόντες σημεῖα κώμου ἡσυχῆ κατέλιπον· ἐστεφάνωσαν τὰ πρόθυρα, μύροις

[1, 14]   τίνα δὲ ἐνταῦθα καλέσω γνωστόν; Τύχη βάσκανε, διὰ γῆς καὶ θαλάσσης

[1, 14]   τῶν ἀργυρωνήτων· ἐφοβήθης γάρ, ὦ Τύχη, μή τις ἰδὼν εὐγενῆ δόξῃ.

[1, 4]   ὁμοίαν μὲν ὀλίγην δὲ συνελέξατο, δυστυχῆ μὲν" εἶπεν αἰτῶ παρὰ σοῦ

Livre, Chap.
[1, 13]	ταῦτα χαλεπῶς ναυτιῶσαν· ἐνταῦθα δὲ	δὴ	παραθήσομαί σε φίλοις πιστοῖς, ἐπανιὼν
[1, 1]	ἀλλὰ καὶ ἐξ Ἰταλίας καὶ	Ἠ̣	πείρου καὶ ἐθνῶν τῶν ἐν
[1, 1]	φθόνος ὥστε θᾶττον ἂν πᾶσιν	ἢ	ἀλλήλοις ἐκήδευσαν. φιλόνεικος δέ ἐστιν
[1, 10]	δὲ ἀποδώσομαι τὴν γυναῖκα μᾶλλον	ἢ	ἀπολέσω· πωλουμένη μὲν γὰρ σιγήσει
[1, 14]	παρεδόθην οὐκ οἶδα τίσιν, Ἕλλησιν	ἢ	βαρβάροις ἢ πάλιν λῃσταῖς. κόπτουσα
[1, 2]	γὰρ τὰς τυραννίδας πανουργίᾳ μᾶλλον	ἢ	βίᾳ κτώμεθα. χειροτονήσατε ἐμὲ τοῦ
[1, 7]	εὐθὺς ὅτι λῃστείαν ἢ τυμβωρυχίων	ἢ	ἱεροσυλίαν καταγγέλλει, καὶ παῦσαι" ἔφασαν
[1, 12]	πότερον δεσποτικόν ἐστι τὸ κτῆμα	ἢ	καθ´ ἡμᾶς. ~Ἐπεὶ δὲ ἧκον
[1, 12]	ἐκ φιλοκερδίας, ὡς ἔμπορος μᾶλλον	ἢ	λῃστής. αὐτὸς δὲ διέδραμεν εἰς
[1, 12]	ἀπεκρίνατο ξένος εἶναί μοι δοκεῖς	ἢ	μακρόθεν ἥκειν, ὃς ἀγνοεῖς Διονύσιον
[1, 1]	ἀνθρώπινον ἀλλὰ θεῖον, οὐδὲ Νηρηΐδος	ἢ	Νύμφης τῶν ὀρειῶν ἀλλ´ αὐτῆς
[1, 14]	οἶδα τίσιν, Ἕλλησιν ἢ βαρβάροις	ἢ	πάλιν λῃσταῖς. κόπτουσα δὲ τῇ
[1, 13]	τὸν τρόπον μᾶλλον τῆς γυναικὸς	ἢ	τὸ κάλλος, εἰδὼς ὅτι τὸ
[1, 7]	δίδωσι. συνῆκαν εὐθὺς ὅτι λῃστείαν	ἢ	τυμβωρυχίων ἢ ἱεροσυλίαν καταγγέλλει, καὶ
[1, 9]	ἐπ´ ἐμὲ παραγίνεται τὴν ἀθλίαν;	ἢ	ψόφος οὐκ ἔστιν, ἀλλὰ φωνὴ
[1, 1]	μὲν νέοι ἀπῄεσαν ἐπὶ Χαιρέαν,	ἡ	βουλὴ δὲ καὶ οἱ ἄρχοντες
[1, 6]	σημεῖα τῶν Ἑρμοκράτους τροπαίων· εἶτα	ἡ	βουλὴ καὶ ἐν μέσῳ ὁ
[1, 13]	ἐκ τῆς θαλάσσης αὑτοὺς ἀναλάβητε·	ἡ	γὰρ πλησίον ἔπαυλις κατεσκεύασται πολυτελῶς.
[1, 12]	τοίνυν μελανειμονεῖ; τέθνηκε γὰρ αὐτοῦ	ἡ	γυνὴ ἧς ἤρα. ἔτι μᾶλλον
[1, 3]	ἀπορουμένου δὲ αὐτοῦ καὶ τρέμοντος	ἡ	γυνὴ μηδὲν ὑπονοοῦσα τῶν γεγονότων
[1, 3]	ὁ Χαιρέας ἤρξατο κολακεύειν, καὶ	ἡ	γυνὴ ταχέως αὐτοῦ τὴν μετάνοιαν
[1, 4]	ἐλαφρῶς τὸ εἰωθὸς ἔδωκε σημεῖον.	ἡ	δὲ θεράπαινα καὶ αὐτὴ περίφοβος
[1, 4]	αὔλειον θύραν ὑποστὰς εὐθὺς ἐξῆλθεν,	ἡ	δὲ Καλλιρόη ἐκάθητο ἐπὶ τῆς
[1, 3]	ἐπελάθου, καὶ τὸν κῶμον ὠνείδισεν.	ἡ	δὲ οἷα θυγάτηρ στρατηγοῦ καὶ
[1, 13]	μὲν ἄδηλον συνηγορίας ἔχει χρείαν,	ἡ	δὲ ὄψις αὑτὴν συνίστησιν. ἀπίωμεν
[1, 1]	μὲν αἰδούμενος, στῆναι δὲ μὴδυνάμενος.	ἡ	δὲ παρθένο̣ ς τῆς Ἀφροδίτης
[1, 1]	οἱ Συρακόσιοι τῆς τῶν ἐπινικίων.	ἡ	δὲ παρθένος οὐδὲν εἰδυῖα τούτων
[1, 2]	ὥστε ἀδύνατος ἡμῖν πρὸς αὐτὸν	ἡ	ἐκ τοῦ φανεροῦ μάχη, κρείττων
[1, 14]	τὴν σωφροσύνην μαρτυρῶν, ἐγὼ δὲ	ἡ	Ἑρμοκράτους θυγάτηρ, ἡ σὴ γυνή,
[1, 1]	τέκνον" εἶπε, διανίστασο, πάρεστι γὰρ	ἡ	εὐκταιοτάτη πᾶσιν ἡμῖν ἡμέρα· ἡ
[1, 3]	μετὰ σπουδῆς. ἐπεὶ δὲ ἀνέῳξεν	ἡ	θεραπαινίς, ἐπιπεσὼν τῇ Καλλιρόῃ τὴν
[1, 9]	λάμψαντος δὲ τοῦ σιδήρου, δείσασα	ἡ	Καλλιρόη μὴ φονευθῇ, πρὸς τὴν
[1, 11]	καὶ ζῶντες καὶ ἀποθανόντες διεζεύχθημεν.	Ἡ	μὲν οὖν ἐν τοιούτοις ἦν
[1, 2]	τοῦ φανεροῦ μάχη, κρείττων δὲ	ἡ	μετὰ τέχνης· καὶ γὰρ τὰς
[1, 1]	προϊοῦσαν τὴν Καλλιρό̣ ην προήγαγεν	ἡ	μήτηρ, τοῦ πατρὸς κελεύσαντος προσκυνῆσαι
[1, 11]	ἐστι πρὸς ἡμέραν. ~Ἀναχθεῖσα δὲ	ἡ	ναῦς ἐφέρετο λαμπρῶς. οὐδὲ γὰρ
[1, 1]	ἔρημον ἦν. ἐφίλει γὰρ αὐτὸν	ἡ	νεολαία. πολυπραγμονοῦντεςδὲτὴν αἰτίαν ἔμαθον τῆς
[1, 13]	ἀλλήλοις ἐμβαλόντες ἀπηλλάγησαν. ἀμφοτέροις δὲ	ἡ	νὺξ ἐδόκει μακρά, τοῦ μὲν
[1, 12]	δὲ περὶ τῆς γυναικὸς αἵρεσιν	ἡ	ὄψις κρινεῖ, πότερον δεσποτικόν ἐστι
[1, 1]	πῦρ ἐξεκαίετο. δεινότερον δ´ ἔπασχεν	ἡ	παρθένος διὰτὴν σιωπήν, αἰδο̣ υμένη
[1, 11]	ἤρεσκε δὲ Θήρωνι τῆς πόλεως	ἡ	περιεργία· μόνοι γὰρ ὑμεῖς οὐκ
[1, 1]	Χαιρέαν· τοῦτο πρῶτον τῶν τροπαίων.	ἡ	πόλις μνηστεύεται τοὺς γάμους σήμερον
[1, 1]	ἡ εὐκταιοτάτη πᾶσιν ἡμῖν ἡμέρα·	ἡ	πόλις σε νυμφαγωγεῖ. Τῆς δ´
[1, 14]	ἐγὼ δὲ ἡ Ἑρμοκράτους θυγάτηρ,	ἡ	σὴ γυνή, δεσπότῃ σήμερον ἐπράθην.
[1, 1]	κλαίουσα καὶ σιωπῶσα. προσελθοῦσα δὲ	ἡ	τροφὸς τῇ κλίνῃ τέκνον" εἶπε,
[1, 6]	εἶναι· τοῦτον ὥσπερ θησαυρὸν ἐπλήρωσεν	ἡ	τῶν ἐνταφίων πολυτέλεια. τὸ δὲ
[1, 14]	ἐμοῦ Θήρων ὁ λῃστὴς μεγάλην	λάβῃ	τιμήν. ἐν ἐρημίᾳ πέπραμαι καὶ
[1, 13]	ἅμα καὶ ἀργύριον κομίζων ἵνα	προκαταλάβῃ	τὸν ἔμπορον· ὁ δὲ Θήρων
[1, 5]	ἔργον ὃ μηδεὶς ἂν προσεδόκησε.	συνέβη	δὲ πρᾶγμα καινὸν καὶ ἐν
[1, 5]	καταποντώσατε σῶμα. Ταῦτα λέγοντος θρῆνος	ἐξερράγη,	καὶ πάντες ἀφέντες τὴν νεκρὰν
[1, 9]	δὲ μοχλοὶ προσηνέχθησαν καὶ σφοδροτέρα	πληγὴ	πρὸς τὴν ἀνάρρηξιν τοῦ τάφου,
[1, 11]	τῆς Ἀττικῆς ὑπό τινα χηλήν·	πηγὴ	δὲ ἦν αὐτόθι πολλοῦ καὶ
[1, 2]	ὑποψίας, ὁ δὲ Χαιρέας, οἷα	δὴ	γυμνασίοις ἐντραφεὶς καὶ νεωτερικῶν ἁμαρτημάτων
[1, 12]	ὀγδοήκοντα, εὐφυέστατον εἰς ὑποδοχήν. ~Ἔνθα	δὴ	Θήρων κώπας ἐκέλευσεν ἐκφέρειν καὶ
[1, 11]	αὐτόθεν εὑρήσειν καὶ γνωρίμους. ὑδρευσάμενοι	δὴ	καὶ λαβόντες ἀπὸ τῶν παρουσῶν
[1, 11]	ἐζήτουν δὲ πλουσίους ἄνδρας. ὡρμίσαντο	δὴ	καταντικρὺ τῆς Ἀττικῆς ὑπό τινα
[1, 7]	ζώντων δικαιότερον γένοιτ´ ἄν. δοκεῖ	δή	μοι νυκτὸς ἀνοῖξαι τὸν τάφον,
[1, 10]	δυνάμεθα γὰρ ἀκινδύνως εἰργάσθαι. δοκεῖ	δή	μοι τὰ μὲν ἐντάφια κατὰ
[1, 1]	ὁ πατὴρ ἀκούσας καὶ οἴχῃ	δή	μοι, τέκνον" ἔφη· δῆλον γάρ
[1, 11]	τὰς πόλεις ἔστιν ἰδεῖν. ἐδόκει	δὴ	πᾶσι καταπλεῖν εἰς Ἀθήνας, οὐκ
[1, 12]	ὑπολαμβάνοις χαρίσασθαι τῷ δεσπότῃ. λυσιτελεῖ	δή	σοι μᾶλλον ἀργυρώνητον ἔχειν αὐτόν,
[1, 13]	νὺξ ἐδόκει μακρά, τοῦ μὲν	δὴ	σπεύδοντος ἀγοράσαι, τοῦ δὲ πωλῆσαι.
[1, 8]	κομίζων οἰκοδομικὸν ὄργανον. ~Οὗτοι μὲν	δὴ	ταῦτα ἔπραττον· τὰ δὲ περὶ
[1, 10]	μὴ παρόντων. ἀλλ´ ἐμβαίνετε· πλέωμεν·	ἤδη	γάρ ἐστι πρὸς ἡμέραν. ~Ἀναχθεῖσα
[1, 13]	λυπουμένη (παντελῶς αὐτὸν ἀνόητον ὑπελάμβανεν)	ἤδη	γὰρ πωλουμένη ἠπίστατο, τῆς δὲ
[1, 12]	εἰς τὴν οἰκίαν καὶ φίλος	ἤδη	γίνου καὶ ξένος· τὴν δὲ
[1, 7]	παῦσαι" ἔφασαν ἀναπείθων τοὺς πεπεισμένους	ἤδη	καὶ μόνον μήνυε τὴν πρᾶξιν,
[1, 14]	ἔφερε, μόνη δὲ Καλλιρόη γενομένη	ἤδη	μετ´ ἐξουσίας τὴν ἰδίαν ἀπωδύρετο
[1, 14]	καὶ ἐγώ σοι τὸ ἀργύριον	ἤδη	πιστεύω πρὸ τῆς καταγραφῆς, ἅμα
[1, 1]	ἐρώμενον, ὥσπερ τι λύχνου φῶς	ἤδη	σβεννύμενον ἐπιχυθέντος ἐλαίου πάλιν ἀνέλαμψε
[1, 8]	Καλλιρόην οὐδ´ ἀληθῶς ἀποθανοῦσαν. ἀλλ´	ἤδη	τάχα τι βουλεύῃ περὶ γάμου.
[1, 14]	πεπλήρωται, σὺ δὲ ἔχε μὲν	ἤδη	τὴν γυναῖκα (φίλος γὰρ εἶ
[1, 3]	γὰρ οἷόν τε ἦν ἐξάγειν	ἤδη	τὴν κόρην. ἐν δὲ τῇ
[1, 13]	χωρίοις ὡρμίσασθε· καὶ τοῦτο βέλτιον,	ἤδη	τῆς Τύχης ὑμᾶς ἀγούσης ἐπὶ
[1, 4]	μακροτέρας. ἐνέκειτο μᾶλλον ὁ Χαιρέας,	ἤδη	τι προσδοκῶν βαρύτερον· ὁ δὲ
[1, 12]	ὦ Θήρων, εἶ· ἀπολέλοιπας γὰρ	ἤδη	τοσαύταις ἡμέραις ἄργυρον καὶ χρυσὸν
[1, 1]	δὲ νεανίας εὐφυὴς καὶ μεγαλόφρων,	ἤδη	τοῦ σώματος αὐτῷ φθίνοντος, ἀπετόλμησεν
[1, 4]	βουλόμενος εἰπεῖν ὤκνουν· ἐπεὶ δὲ	ἤδη	φανερῶς ὑβρίζῃ καὶ θρυλλεῖται πανταχοῦ
[1, 7]	πορθμείου, πειρατήριον συγκροτῶν. οὗτος τῇ	ἐκκομιδῇ	παρατυχὼν ἐπωφθάλμισε τῷ χρυσῷ καὶ
[1, 4]	σε θαυμάζων καὶ φιλῶν, ὅτε	ἔζη.	τελευτήσαντος δὲ αὐτοῦ σὲ υἱὸν
[1, 4]	ὤκνουν· ἐπεὶ δὲ ἤδη φανερῶς	ὑβρίζῃ	καὶ θρυλλεῖται πανταχοῦ τὸ δεινόν,
[1, 1]	ἑ̣ τέ̣ ρῳ ὀ̣ φ̣	θῇ̣	ταχέως οὖν πάθος ἐρωτικὸν ἀντέδωκαν
[1, 1]	γεγονέναι. πλὴν καὶ ἐνταῦθά τις	εὑρέθη	βάσκανος δαίμων, ὥσπερ ἐκεῖ φασὶ
[1, 9]	γὰρ τοῦτό μου ταῖς συμφοραῖς	προσετέθη·	πλοῦτος ἄχρηστος νεκρῷ. ταῦτα ἔτι
[1, 1]	δὲ φιλόπατρις Ἑρμοκράτης ἀντειπεῖν οὐκ	ἠδυνήθη	τῇ πόλει δεομένῃ. κατανεύσαντος δὲ
[1, 3]	εἶπε, τὰ δὲ σὰ πρόθυρα	συνήθη	τυχόν ἐστι τοῖς κώμοις, καὶ
[1, 3]	ἀκούσας, καίτοι φιλοπάτωρ ὤν, ὅμως	ἐλυπήθη	πλέον ὅτι ἔμελλεν ἀπελεύσεσθαι μόνος·
[1, 3]	πλήρης πρὸς τὴν ἄδικον διαβολὴν	παρωξύνθη	καὶ οὐδεὶς ἐπὶ τὴν πατρῴαν
[1, 13]	γὰρ πλησίον ἔπαυλις κατεσκεύασται πολυτελῶς.	ἥσθη	μᾶλλον ὁ Θήρων, εὐκολωτέραν ἔσεσθαι
[1, 8]	ἦν ἀρωμάτων ὀσμή. τότ´ οὖν	ἀνεμνήσθη	τοῦ λακτίσματος καὶ τοῦ δι´
[1, 11]	πάντως ἂν μετ´ ἐμοῦ Χαιρέας	ἐκηδεύθη·	νῦν δὲ καὶ ζῶντες καὶ
[1, 9]	σιδήρου, δείσασα ἡ Καλλιρόη μὴ	φονευθῇ,	πρὸς τὴν γωνίαν ἐξέτεινεν ἑαυτὴν
[1, 1]	καὶ σκότος αὐτῆς τῶν ὀφθαλμῶν	κατεχύθη	καὶ ὀλίγου δεῖν ἐξέπνευσεν· ἐδόκει
[1, 10]	ὀφείλουσα τοῖς εὐεργέταις δι´ ὧν	ἐσώθη.	πόσης οἴεσθε χαρᾶς ἐμπλήσομεν τὴν
[1, 11]	καθ´ ἑαυτῆς καὶ ὅτι ἄλλως	ἐσώθη·	προσεποιεῖτο δὲ μὴ νοεῖν, ἀλλὰ
[1, 1]	ἐστιν ὅτι Ἑρμοκράτης οὐκ ἂν	δοίη	σοὶ τὴν θυγατέρα τοσούτους ἔχων
[1, 8]	δὲ ἦν ἐρημία καὶ σκότος,	φρίκη	καὶ τρόμος τὴν παῖδα κατελάμβανεν
[1, 5]	τὴν νεκράν, μηδὲ ἄμορφον τῇ	παρολκῇ	ποιήσωμεν τὸ σῶμα. θάψωμεν Καλλιρόην
[1, 4]	δὲ εὐάλωτόν ἐστιν, ὅταν ἐρᾶσθαι	δοκῇ.	ταῦτ´ οὖν προκατασκευασάμενος ὁ δημιουργὸς
[1, 11]	καί τις εἶπεν Ἀθῆναι πλησίον,	μεγάλη	καὶ εὐδαίμων πόλις. ἐκεῖ πλῆθος
[1, 12]	ὥρας ὀρφανόν. {Θήρων} τί σὺ	καλῇ;	Λεωνᾶς. εὐκαίρως" φησίν, ὦ Λεωνᾶ,
[1, 8]	ἀνέπνευσεν· ἔπειτα κινεῖν ἤρξατο κατὰ	μέλη	τὸ σῶμα, διανοίγουσα δὲ τοὺς
[1, 4]	Ὣς φάτο· τὸν δ´ ἄχεος	νεφέλη	ἐκάλυψε μέλαινα, ἀμφοτέρῃσι δὲ χερσὶν
[1, 1]	ἀξίων. τίς ἂν μηνύσειε τὴν	ἐκκλη̣	ςί̣ ανἐκείνην, ἧς ὁ Ἔρως
[1, 14]	οὐδὲ εἰς πόλιν ἠνέχθην, ὡς	ἄλλη	τις τῶν ἀργυρωνήτων· ἐφοβήθης γάρ,
[1, 8]	ἐποίει χρυσοῦ τε καὶ ἀργύρου·	πολλὴ	δὲ ἦν ἀρωμάτων ὀσμή. τότ´
[1, 13]	ὁμιλία περὶ τῆς γυναικὸς ἐγίνετο	πολλή,	καὶ ὁ Θήρων ἐπῄνει τὸν
[1, 1]	νέοι ἀπῄεσαν ἐπὶ Χαιρέαν, ἡ	βουλὴ	δὲ καὶ οἱ ἄρχοντες ἠκολούθουν
[1, 6]	τῶν Ἑρμοκράτους τροπαίων· εἶτα ἡ	βουλὴ	καὶ ἐν μέσῳ ὁ δῆμος,
[1, 9]	ἐλεηθεῖσαν ὑπὸ ἀνδρὸς οὐδὲ γονέων·	μὴ	ἀποκτείνῃς ἣν σέσωκας. μᾶλλον ἐθάρσησεν
[1, 11]	μὴ νοεῖν, ἀλλὰ πιστεύειν, δεδοικυῖα	μὴ	ἄρα καὶ ἀνέλωσιν αὐτὴν ὡς
[1, 14]	δὲ καὶ προκαταλαβεῖν ἤθελε, δεδιὼς	μὴ	ἄρα μετάθηται· πολλοὺς γὰρ ἐν
[1, 4]	δεομένου λέγειν ὤκνει καὶ προεφασίζετο	μὴ	εἶναι τὸν καιρὸν ἐπιτήδειον τὸν
[1, 5]	χείρονα δέδρακα ἱεροσύλων καὶ πατροκτόνων.	μὴ	θάψητέ με, μὴ μιάνητε τὴν
[1, 12]	δὲ καὶ τοὺς ἡμετέρους φοβοῦμαι	μὴ	καταλιπόντες ἡμᾶς ἀποπλεύσωσιν· οὐ δήπου
[1, 4]	προαιρούμενον, πάντα δὲ μηχανώμενος ἵνα	μὴ	λάθοι. κόμην εἶχε λιπαρὰν καὶ
[1, 5]	καὶ πατροκτόνων. μὴ θάψητέ με,	μὴ	μιάνητε τὴν γῆν, ἀλλὰ τὸ
[1, 11]	ὅτι ἄλλως ἐσώθη· προσεποιεῖτο δὲ	μὴ	νοεῖν, ἀλλὰ πιστεύειν, δεδοικυῖα μὴ
[1, 5]	ἐπὶ τὸν ἀναγκαῖον ἀπίωμεν τάφον.	μὴ	παραδῶμεν χρόνῳ τὴν νεκράν, μηδὲ
[1, 7]	τὴν πρᾶξιν, καὶ τὸν καιρὸν	μὴ	παραπολλύωμεν. ὁ δὲ Θήρων ἔνθεν
[1, 10]	φόβον, πραθεῖσα δὲ κατηγορείτω τῶν	μὴ	παρόντων. ἀλλ´ ἐμβαίνετε· πλέωμεν· ἤδη
[1, 10]	φονεύσωμεν οὖν αὐτὴν ἐνθάδε, καὶ	μὴ	περιάγωμεν καθ´ αὑτῶν τὸν κατήγορον.
[1, 1]	εἰς τὸν νεών. τέως δὲ	μὴ	προϊοῦσαν τὴν Καλλιρό̣ ην προήγαγεν
[1, 11]	πρὸς κῦμα καὶ πνεῦμα τῷ	μὴ	προκεῖσθαί τινα πλοῦν ἴδιον αὐτοῖς,
[1, 9]	μὲν δύναιντο, φονεύειν· εἰ δὲ	μή,	συνθήματι μηνύειν τὴν ἄφιξιν αὐτῶν·
[1, 12]	μᾶλλον ἀργυρώνητον ἔχειν αὐτόν, ἵνα	μὴ	τῇ τροφίμῃ σου μητρυιὰν ἐπαγάγηται.
[1, 14]	ἀργυρωνήτων· ἐφοβήθης γάρ, ὦ Τύχη,	μή	τις ἰδὼν εὐγενῆ δόξῃ. διὰ
[1, 4]	δωρεαῖς τῷ τε λέγειν ἀπάγξεσθαι	μὴ	τυχὼν τῆς ἐπιθυμίας. γυνὴ δὲ
[1, 10]	περὶ τοῦ γεγονότος, καὶ ἀδύνατον	μὴ	ὑποπτευθῆναι τὴν αἰτίαν δι´ ἣν
[1, 1]	οὔκουν οὐδὲ πειρᾶσθαί σε δεῖ,	μὴ	φανερῶς ὑβρισθῶμεν. εἶθ´ ὁ μὲν
[1, 11]	αὐτὴν ὡς ὀργιζομένην. εἰποῦσα δὲ	μὴ	φέρειν τὴν θάλασσαν, ἐγκαλυψαμένη καὶ
[1, 9]	τοῦ σιδήρου, δείσασα ἡ Καλλιρόη	μὴ	φονευθῇ, πρὸς τὴν γωνίαν ἐξέτεινεν
[1, 5]	ἐπέκειτο νεκρᾶς εἰκόνα πᾶσι παρέχουσα,	Φήμη	δὲ ἄγγελος τοῦ πάθους καθ´
[1, 1]	ὀρειῶν ἀλλ´ αὐτῆς Ἀφροδίτης Παρθένου.	φήμη	δὲ τοῦ παραδόξου θεάματος πανταχοῦ
[1, 12]	ἔχειν αὐτόν, ἵνα μὴ τῇ	τροφίμῃ	σου μητρυιὰν ἐπαγάγηται. τούτων ὁ
[1, 8]	ἀργύρου· πολλὴ δὲ ἦν ἀρωμάτων	ὀσμή.	τότ´ οὖν ἀνεμνήσθη τοῦ λακτίσματος
[1, 1]	βιώσεται τοῦ Καλλιρόης γ̣ άμο̣	υμὴ	τυχών. ἐστέναξεν ὁ πατὴρ ἀκούσας
[1, 6]	κρείττων, ὥστε πάντες εἴκαζον αὐτὴν	Ἀριάδνῃ	καθευδούσῃ. προῄεσαν δὲ τῆς κλίνης
[1, 14]	ὦ Τύχη, μή τις ἰδὼν	εὐγενῆ	δόξῃ. διὰ τοῦτο ὡς σκεῦος
[1, 11]	καὶ δουλεύειν με δεῖ τὴν	εὐγενῆ·	τάχα δὲ ἀγοράσει τις τὴν
[1, 11]	δὲ μὴ φέρειν τὴν θάλασσαν,	ἐγκαλυψαμένη	καὶ δακρύσασα σὺ μὲν" ἔφη,
[1, 3]	ἐραστάς. ταῦτα εἰποῦσα ἀπεστράφη καὶ	συγκαλυψαμένη	δακρύων ἀφῆκε πηγάς. εὔκολοι δὲ
[1, 13]	ὃ εἶχον καὶ νεκρά. εἶτα	συγκαλυψαμένη	τὴν κεφαλὴν ἄγε με" φησίν,
[1, 6]	κατέκειτο μὲν Καλλιρόη νυμφικὴν ἐσθῆτα	περικειμένη	καὶ ἐπὶ χρυσηλάτου κλίνης μείζων
[1, 1]	τούτων ἔρριπτο ἐπὶ τῆς κοίτης	ἐγκεκαλυμμένη,	κλαίουσα καὶ σιωπῶσα. προσελθοῦσα δὲ
[1, 4]	αὐτὴ περίφοβος ἠρέμα παρανοίξασα καὶ	λαβομένη	τῆς χειρὸς εἰσήγαγε. ταῦτα θεασάμενος
[1, 1]	ἀντειπεῖν οὐκ ἠδυνήθη τῇ πόλει	δεομένῃ.	κατανεύσαντος δὲ αὐτοῦ πᾶς ὁ
[1, 9]	εἰσεδύετο. Καλλιρόη δὲ αὐτῷ προσέπεσε,	βουλομένη	δεηθῆναι· κἀκεῖνος φοβηθεὶς ἐξεπήδησε. τρέμων
[1, 14]	πνεῦμα ἔφερε, μόνη δὲ Καλλιρόη	γενομένη	ἤδη μετ´ ἐξουσίας τὴν ἰδίαν
[1, 8]	συμβαλεῖν τὴν ἀλήθειαν. μόλις δὲ	ἀνεγειρομένη	στεφάνων προσήψατο καὶ ταινιῶν· ψόφον
[1, 14]	γυνή, δεσπότῃ σήμερον ἐπράθην. τοιαῦτα	ὀδυρομένῃ	μόλις ὕπνος ἐπῆλθεν αὐτῇ.
[1, 13]	εἰς ὑποδοχὴν τοῦ Περσῶν βασιλέως	παρεσκευασμένη)	Λεωνᾶς δὲ ἐκέλευσε περιμένειν αὐτὸν
[1, 1]	ἡ παρθένος διὰτὴν σιωπήν, αἰδο̣	υμένη	κατάφωρος γενέσθαι. Χαιρέας δὲ νεανίας
[1, 13]	αὐτὸν ἀνόητον ὑπελάμβανεν) ἤδη γὰρ	πωλουμένη	ἠπίστατο, τῆς δὲ πάλαι εὐγενείας
[1, 10]	τὴν γυναῖκα μᾶλλον ἢ ἀπολέσω·	πωλουμένη	μὲν γὰρ σιγήσει διὰ τὸν
[1, 13]	αὑτὴν ἐγέλασε Καλλιρόη, καίτοι σφόδρα	λυπουμένη	(παντελῶς αὐτὸν ἀνόητον ὑπελάμβανεν) ἤδη
[1, 9]	ἐπτερωμένας, ἵνα, ἐάν τι αἰφνίδιον	συμβαίνῃ,	ταχέως τοὺς ἀπὸ γῆς ἁρπάσαντες
[1, 1]	ὃνἔδειξ̣ ας. νὺξ ἐπῆλθεν ἀμφοτέροις	δεινή·	τὸ γὰρ πῦρ ἐξεκαίετο. δεινότερον
[1, 9]	τάχα τι βουλεύῃ περὶ γάμου.	~Κἀκείνη	μὲν ἐν ποικίλοις ἦν ὀδυρμοῖς·
[1, 11]	Θήρων, ποικίλαις ἐπινοίαις πειρώμενος ἀπατᾶν.	ἐκείνη	δὲ ᾐσθάνετο τὰ καθ´ ἑαυτῆς
[1, 1]	προσελθοῦσα δὲ ἡ τροφὸς τῇ	κλίνῃ	τέκνον" εἶπε, διανίστασο, πάρεστι γὰρ
[1, 14]	ἀπεδίδρασκον ἔνθα τὸ πνεῦμα ἔφερε,	μόνη	δὲ Καλλιρόη γενομένη ἤδη μετ´
[1, 4]	ἀπάγξεσθαι μὴ τυχὼν τῆς ἐπιθυμίας.	γυνὴ	δὲ εὐάλωτόν ἐστιν, ὅταν ἐρᾶσθαι
[1, 12]	οὐδὲν οἶδα τῶν ἐν Ἰωνίᾳ.	γυνὴ	δὲ Συβαρῖτις, εὐδαιμονεστάτη τῶν ἐκεῖ,
[1, 14]	ἡ Ἑρμοκράτους θυγάτηρ, ἡ σὴ	γυνή,	δεσπότῃ σήμερον ἐπράθην. τοιαῦτα ὀδυρομένῃ
[1, 12]	μελανειμονεῖ; τέθνηκε γὰρ αὐτοῦ ἡ	γυνὴ	ἧς ἤρα. ἔτι μᾶλλον εἴχετο
[1, 3]	δὲ αὐτοῦ καὶ τρέμοντος ἡ	γυνὴ	μηδὲν ὑπονοοῦσα τῶν γεγονότων ἱκέτευεν
[1, 3]	Χαιρέας ἤρξατο κολακεύειν, καὶ ἡ	γυνὴ	ταχέως αὐτοῦ τὴν μετάνοιαν ἠσπάζετο.
[1, 9]	ἢ ψόφος οὐκ ἔστιν, ἀλλὰ	φωνὴ	καλούντων με τῶν ὑποχθονίων πρὸς
[1, 14]	Τύχη, μή τις ἰδὼν εὐγενῆ	δόξῃ.	διὰ τοῦτο ὡς σκεῦος παρεδόθην
[1, 14]	τὸ πνεῦμα ἔφερε, μόνη δὲ	Καλλιρόη	γενομένη ἤδη μετ´ ἐξουσίας τὴν
[1, 9]	λῃστὴς καὶ κατὰ μικρὸν εἰσεδύετο.	Καλλιρόη	δὲ αὐτῷ προσέπεσε, βουλομένη δεηθῆναι·
[1, 1]	οὖν Χαιρέας προσδραμὼν αὐτὴν κατεφίλει,	Καλλιρόη	δὲ γνωρίσασα τὸν ἐρώμενον, ὥσπερ
[1, 4]	ὑποστὰς εὐθὺς ἐξῆλθεν, ἡ δὲ	Καλλιρόη	ἐκάθητο ἐπὶ τῆς κλίνης ζητοῦσα
[1, 12]	ἐκφέρειν καὶ μονὴν ποιεῖν τῇ	Καλλιρόῃ	καὶ πάντα παρέχειν εἰς τρυφήν.
[1, 13]	Ἐπὶ τούτῳ πρὸς αὑτὴν ἐγέλασε	Καλλιρόη,	καίτοι σφόδρα λυπουμένη (παντελῶς αὐτὸν
[1, 5]	βαστάσασαι κατέκλιναν ἐπὶ τὴν κοίτην.	~Καλλιρόη	μὲν οὖν ἄφωνος καὶ ἄπνους
[1, 2]	Ἔρωτα μέγα τι κακὸν διαπράξεται·	Καλλιρόη	μὲν οὖν εὐσταθὴς καὶ ἄπειρος
[1, 9]	δὲ τοῦ σιδήρου, δείσασα ἡ	Καλλιρόη	μὴ φονευθῇ, πρὸς τὴν γωνίαν
[1, 6]	τὴν ἐκκομιδὴν ἐκείνην; κατέκειτο μὲν	Καλλιρόη	νυμφικὴν ἐσθῆτα περικειμένη καὶ ἐπὶ
[1, 3]	ἀνέῳξεν ἡ θεραπαινίς, ἐπιπεσὼν τῇ	Καλλιρόῃ	τὴν ὀργὴν μετέβαλεν εἰς λύπην
[1, 9]	κατελάμβανεν ὁμοῦ πάντα, φόβος, χαρά,	λύπη,	θαυμασμός, ἐλπίς, ἀπιστία. πόθεν ὁ
[1, 7]	κέλητι, πλεύσαντας ὅποι ποτ´ ἂν	φέρῃ	τὸ πνεῦμα διαπωλῆσαι τὸν φόρτον
[1, 4]	ἀξιόπιστον λαλῆσαι. τοῦτον προδιδάξας ἃ	χρὴ	πράττειν καὶ λέγειν, ὑπέπεμψεν ἀγνῶτα
[1, 11]	κάλλος· μόνοι δὲ ἐβουλεύοντο ὅποι	χρὴ	τὸν στόλον ὁρμῆσαι. καί τις
[1, 14]	δὲ ἡ Ἑρμοκράτους θυγάτηρ, ἡ	σὴ	γυνή, δεσπότῃ σήμερον ἐπράθην. τοιαῦτα
[1, 7]	ἀλλὰ ἐγὼ κινδυνεύω μαχόμενος τῇ	θαλάσσῃ	καὶ τοὺς ζῶντας ἀποκτείνων ἕνεκα
[1, 11]	ἔφη, πάτερ, ἐν ταύτῃ τῇ	θαλάσσῃ	τριακοσίας ναῦς Ἀθηναίων κατεναυμάχησας, ἥρπασε
[1, 6]	ὥστε πάντες εἴκαζον αὐτὴν Ἀριάδνῃ	καθευδούσῃ.	προῄεσαν δὲ τῆς κλίνης πρῶτοι
[1, 4]	οὖν μοι σχολάζοντα σεαυτὸν καὶ	ἀκούσῃ	μεγάλα πράγματα ὅλῳ τῷ βίῳ
[1, 6]	ἦν, πᾶσαν τὴν οὐσίαν συγκαταφλέξαι	τῇ	γυναικί. ἔφερον δὲ τὴν κλίνην
[1, 14]	ἑσπέρας εἰς τὴν πόλιν πλεῦσαι,	τῇ	δ´ ὑστεραίᾳ ἐπὶ τῷ λιμένι
[1, 13]	σπεύδοντος ἀγοράσαι, τοῦ δὲ πωλῆσαι.	Τῇ	δὲ ὑστεραίᾳ ὁ μὲν Λεωνᾶς
[1, 7]	ὀνόματι πορθμείου, πειρατήριον συγκροτῶν. οὗτος	τῇ	ἐκκομιδῇ παρατυχὼν ἐπωφθάλμισε τῷ χρυσῷ
[1, 1]	το̣ ῦ κάλλο̣ υ̣ ς	τῇ	εὐγενείᾳ συνελθόντο̣ ς. Ὁ μὲν
[1, 7]	ἑαυτὸν ἀλλὰ ἐγὼ κινδυνεύω μαχόμενος	τῇ	θαλάσσῃ καὶ τοὺς ζῶντας ἀποκτείνων
[1, 11]	μὲν" ἔφη, πάτερ, ἐν ταύτῃ	τῇ	θαλάσσῃ τριακοσίας ναῦς Ἀθηναίων κατεναυμάχησας,
[1, 4]	βαρεῖς ὑπέστιλβον. εἶτα πολὺ περιβλεψάμενος	τῇ	θύρᾳ προσῆλθε, κρούσας δὲ ἐλαφρῶς
[1, 12]	ἐκέλευσεν ἐκφέρειν καὶ μονὴν ποιεῖν	τῇ	Καλλιρόῃ καὶ πάντα παρέχειν εἰς
[1, 3]	δὲ ἀνέῳξεν ἡ θεραπαινίς, ἐπιπεσὼν	τῇ	Καλλιρόῃ τὴν ὀργὴν μετέβαλεν εἰς
[1, 1]	σιωπῶσα. προσελθοῦσα δὲ ἡ τροφὸς	τῇ	κλίνῃ τέκνον" εἶπε, διανίστασο, πάρεστι
[1, 3]	ἤδη τὴν κόρην. ἐν δὲ	τῇ	νυκτὶ ταύτῃ φανερῶς μὲν οὐδεὶς
[1, 5]	χρόνῳ τὴν νεκράν, μηδὲ ἄμορφον	τῇ	παρολκῇ ποιήσωμεν τὸ σῶμα. θάψωμεν
[1, 14]	ἄρα μετάθηται· πολλοὺς γὰρ ἐν	τῇ	πόλει γενήσεσθαι τοὺς ἐθέλοντας ὠνεῖσθαι.
[1, 1]	φιλόπατρις Ἑρμοκράτης ἀντειπεῖν οὐκ ἠδυνήθη	τῇ	πόλει δεομένῃ. κατανεύσαντος δὲ αὐτοῦ
[1, 2]	ἀντεῖπεν. οὐκ εὐνοίᾳ δὲ" εἶπε	τῇ	πρὸς Χαιρέαν κωλύω τὴν ἐπιβουλήν,
[1, 12]	ἀργυρώνητον ἔχειν αὐτόν, ἵνα μὴ	τῇ	τροφίμῃ σου μητρυιὰν ἐπαγάγηται. τούτων
[1, 14]	ἢ πάλιν λῃσταῖς. κόπτουσα δὲ	τῇ	χειρὶ τὸ στῆθος εἶδεν ἐν
[1, 1]	εἶπε, διανίστασο, πάρεστι γὰρ ἡ	εὐκταιοτάτη	πᾶσιν ἡμῖν ἡμέρα· ἡ πόλις
[1, 12]	ἐν Ἰωνίᾳ. γυνὴ δὲ Συβαρῖτις,	εὐδαιμονεστάτη	τῶν ἐκεῖ, καλλίστην ἅβραν ἔχουσα
[1, 12]	καὶ ἄξιον ὑπολαμβάνοις χαρίσασθαι τῷ	δεσπότῃ.	λυσιτελεῖ δή σοι μᾶλλον ἀργυρώνητον
[1, 14]	Ἑρμοκράτους θυγάτηρ, ἡ σὴ γυνή,	δεσπότῃ	σήμερον ἐπράθην. τοιαῦτα ὀδυρομένῃ μόλις
[1, 1]	δὲ τοιόνδε τὸν καιρόν. Ἀφροδίτης	ἑορτὴ	δημοτελής, καὶ πᾶσαι σχεδὸν αἱ
[1, 9]	δεινὸς ἀνὴρ ἐνόησε τὴν ἀλήθειαν·	ἔστη	δὲ σύννους καὶ τὸ μὲν
[1, 1]	ἀπολέσθαι διὰ πάθος ψυχῆς εὐφυοῦς.	Ἐνέστη	νόμιμος ἐκκλησία. συγκαθεσθεὶς οὖν ὁ
[1, 13]	τὴν ἀκτὴν καὶ σφόδρα ποθοῦσιν	ἐπέστη	τοῖς συνεργοῖς, διηγησάμενος δὲ τὴν
[1, 14]	τοιαῦτα ὀδυρομένῃ μόλις ὕπνος ἐπῆλθεν	αὐτῇ.
[1, 4]	σημεῖον. ἡ δὲ θεράπαινα καὶ	αὐτὴ	περίφοβος ἠρέμα παρανοίξασα καὶ λαβομένη
[1, 9]	πρὸς αὑτὸν εἶπεν ἔστω καὶ	αὐτὴ	τῶν ἐνταφίων μέρος· πολὺς μὲν
[1, 14]	περὶ τὴν ὑποδοχὴν τῆς γυναικός·	αὕτη	γάρ ἐστιν ἣν θέλεις ἀγοράσαι.
[1, 11]	σὺ μὲν" ἔφη, πάτερ, ἐν	ταύτῃ	τῇ θαλάσσῃ τριακοσίας ναῦς Ἀθηναίων
[1, 3]	κόρην. ἐν δὲ τῇ νυκτὶ	ταύτῃ	φανερῶς μὲν οὐδεὶς ἐτόλμησεν ἐπικωμάσαι,
[1, 4]	λύπην· ψόφου δὲ ποδῶν γενομένου	πρώτη	τοῦ ἀνδρὸς ᾔσθετο τὴν ἀναπνοὴν
[1, 8]	ἀποθανοῦσαν. ἀλλ´ ἤδη τάχα τι	βουλεύῃ	περὶ γάμου. ~Κἀκείνη μὲν ἐν
[1, 3]	λυπεῖ τοὺς ἐραστάς. ταῦτα εἰποῦσα	ἀπεστράφη	καὶ συγκαλυψαμένη δακρύων ἀφῆκε πηγάς.
[1, 12]	ἐπελθούσης καθεύδειν μὲν οὐκ ἐδύνατο,	ἔφη	δὲ πρὸς αὑτὸν ἀνόητος, ὦ
[1, 1]	καὶ οἴχῃ δή μοι, τέκνον"	ἔφη·	δῆλον γάρ ἐστιν ὅτι Ἑρμοκράτης
[1, 13]	ὄψις αὑτὴν συνίστησιν. ἀπίωμεν οὖν"	ἔφη	Λεωνᾶς, καὶ δεῖξον αὐτήν. ὁ
[1, 13]	εἰς ἐμὲ φιλανθρωπίας· ἀποδοῖεν δὲ"	ἔφη	πᾶσιν ὑμῖν οἱ θεοὶ τὰς
[1, 11]	ἐγκαλυψαμένη καὶ δακρύσασα σὺ μὲν"	ἔφη,	πάτερ, ἐν ταύτῃ τῇ θαλάσσῃ
[1, 2]	αὐτὸν ἡ ἐκ τοῦ φανεροῦ	μάχη,	κρείττων δὲ ἡ μετὰ τέχνης·
[1, 1]	ἐστέναξεν ὁ πατὴρ ἀκούσας καὶ	οἴχῃ	δή μοι, τέκνον" ἔφη· δῆλον
[1, 3]	καὶ ἀδήλως ἐπελθόντες σημεῖα κώμου	ἡσυχῆ	κατέλιπον· ἐστεφάνωσαν τὰ πρόθυρα, μύροις
[1, 14]	τίνα δὲ ἐνταῦθα καλέσω γνωστόν;	Τύχη	βάσκανε, διὰ γῆς καὶ θαλάσσης
[1, 14]	τῶν ἀργυρωνήτων· ἐφοβήθης γάρ, ὦ	Τύχη,	μή τις ἰδὼν εὐγενῆ δόξῃ.
[1, 4]	ὁμοίαν μὲν ὀλίγην δὲ συνελέξατο,	δυστυχῆ	μὲν" εἶπεν αἰτῶ παρὰ σοῦ

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 23/03/2006