Livre, Chap.
[1, 1]	τὴν συνοδίαν ἵνα ἑκάτερος τῷ	ἑ̣	τέ̣ ρῳ ὀ̣ φ̣ θῇ̣
[1, 13]	ἐπιμελείας ἄξω λοιπὸν εἰς Συρακούσας.	λαβὲ	τῶν σῶν ἅτιν´ ἂν θέλῃς·
[1, 9]	ὁ δαίμων ὃν ἐφοβοῦ· καλός	γε	λῃστὴς φοβηθεὶς καὶ γυναῖκα. σὺ
[1, 10]	νῦν ἡμᾶς κελεύεις φιλοσοφεῖν; ἆρά	γε	τὸ τυμβωρυχεῖν ἡμᾶς ἐποίησε χρηστούς;
[1, 13]	νεκρά. εἶτα συγκαλυψαμένη τὴν κεφαλὴν	ἄγε	με" φησίν, ὦ Θήρων, ὅποι
[1, 7]	αὐτοὺς ἀναγκαῖον, κατόπιν τοῦ λιμένος	ἀπήγαγε	καὶ τούτων ἤρξατο τῶν λόγων·
[1, 4]	παρανοίξασα καὶ λαβομένη τῆς χειρὸς	εἰσήγαγε.	ταῦτα θεασάμενος Χαιρέας οὐκέτι κατέσχεν
[1, 3]	ἤρξατο. ~Ἑσπέρα μὲν ἦν, ἧκε	δὲ	ἀγγέλλων τις ὅτι Ἀρίστων ὁ
[1, 5]	νεκρᾶς εἰκόνα πᾶσι παρέχουσα, Φήμη	δὲ	ἄγγελος τοῦ πάθους καθ´ ὅλην
[1, 11]	με δεῖ τὴν εὐγενῆ· τάχα	δὲ	ἀγοράσει τις τὴν Ἑρμοκράτους θυγατέρα
[1, 10]	βουλὴν προέθηκε περὶ αὐτῆς. ἐγένοντο	δὲ	αἱ γνῶμαι διάφοροι καὶ ἀλλήλαις
[1, 1]	κατὰ πᾶσαν τὴν πόλιν· μεσταὶ	δὲ	αἱ ῥῦμαι στεφάνων, λαμπάδων· ἐρραίνετο
[1, 4]	τῶν τέκνων ὁρῶντες ὁμόνοιαν. ~Ὁ	δὲ	Ἀκραγαντῖνος διαπεπτωκυίας αὐτῷ τῆς πρώτης
[1, 12]	τὴν ἡμέραν ἐκείνην ἐπισχεῖν. οἷα	δὲ	ἀλύων ἐπί τινος ἐργαστηρίου καθῆστο,
[1, 4]	καιρὸν ἐπιτήδειον τὸν παρόντα, δεῖν	δὲ	ἀναβολῆς καὶ σχολῆς μακροτέρας. ἐνέκειτο
[1, 8]	λογισμῷ συμβαλεῖν τὴν ἀλήθειαν. μόλις	δὲ	ἀνεγειρομένη στεφάνων προσήψατο καὶ ταινιῶν·
[1, 13]	πρὸς τοὺς σοὺς ἀπαγαγεῖν· ἐναντίου	δὲ	ἀνέμου γενομένου διεκωλύθην ὑπὸ τῆς
[1, 3]	κεκλεισμένον, ἤρασσε μετὰ σπουδῆς. ἐπεὶ	δὲ	ἀνέῳξεν ἡ θεραπαινίς, ἐπιπεσὼν τῇ
[1, 12]	χειρὸς ἔσπευδε τὴν πρᾶσιν. δυσδιάθετον	δὲ	ἀπέβαινεν· οὐ γὰρ ἦν τὸ
[1, 12]	τῶν ἐπακολουθούντων τίς οὗτος; ὁ	δὲ	ἀπεκρίνατο ξένος εἶναί μοι δοκεῖς
[1, 10]	σὺ δὲ κέρδος ἀπολλύεις. ἐγὼ	δὲ	ἀποδώσομαι τὴν γυναῖκα μᾶλλον ἢ
[1, 13]	πάντα μοι φυλάξατε καλῶς· ἐμοὶ	δὲ	ἀρκεῖ δακτυλίδιον μικρόν, ὃ εἶχον
[1, 4]	τῆς παιδὸς τὴν ἀναπνοήν, ἐρριμμένην	δὲ	αὐτὴν αἱ θεραπαινίδες βαστάσασαι κατέκλιναν
[1, 12]	ἔχουσα διὰ ζηλοτυπίαν ἐπώλησεν, ἐγὼ	δὲ	αὐτὴν ἐπριάμην. σοὶ οὖν γενέσθω
[1, 12]	τε καὶ δούλων, ἐν μέσοις	δὲ	αὐτοῖς ἀνὴρ ἡλικίᾳ καθεστώς, μελανειμονῶν
[1, 9]	μηνύειν τὴν ἄφιξιν αὐτῶν· πέμπτος	δὲ	αὐτὸς προσῄει τῷ τάφῳ. τοὺς
[1, 3]	οἷς οὐκ ἤθελε δυνάμενος. ἀπορουμένου	δὲ	αὐτοῦ καὶ τρέμοντος ἡ γυνὴ
[1, 10]	θεοὺς ὅσια ταῦτα ποιήσομεν. Ἔτι	δὲ	αὐτοῦ λέγοντος ἕτερος ἀντεῖπεν ἄκαιρε
[1, 1]	ἠδυνήθη τῇ πόλει δεομένῃ. κατανεύσαντος	δὲ	αὐτοῦ πᾶς ὁ δῆμος ἐξεπήδησε
[1, 4]	καὶ φιλῶν, ὅτε ἔζη. τελευτήσαντος	δὲ	αὐτοῦ σὲ υἱὸν ἐμαυτοῦ νομίζω,
[1, 2]	συνῆλθον εἰς βουλευτήριον κοινόν· ἐστρατολόγει	δὲ	αὐτοὺς ἐπὶ τὸν κατὰ Χαιρέου
[1, 12]	διοικητής εἰμι τῶν ὅλων, τρέφω	δὲ	αὐτῷ καὶ τὴν θυγατέρα, παιδίον
[1, 9]	καὶ κατὰ μικρὸν εἰσεδύετο. Καλλιρόη	δὲ	αὐτῷ προσέπεσε, βουλομένη δεηθῆναι· κἀκεῖνος
[1, 14]	τοῖς ἀγροῖς Ἀφροδίτην ἐπιφαίνεσθαι. καταπεπληγμένων	δὲ	αὐτῶν κατόπιν ὁ Θήρων ἑπόμενος
[1, 5]	Ὅμηρος ἐποίησε Πάτροκλον Ἀχιλλέως. ἡμέρας	δὲ	γενομένης οἱ ἄρχοντες ἐκλήρουν δικαστήριον
[1, 1]	Χαιρέας προσδραμὼν αὐτὴν κατεφίλει, Καλλιρόη	δὲ	γνωρίσασα τὸν ἐρώμενον, ὥσπερ τι
[1, 1]	ἐπὶ τῶν θυρῶν ἀπέλιπον· οἱ	δὲ	γονεῖς τὸν νυμφίον εἰσήγαγον πρὸς
[1, 4]	γενέσθαι τῶν ἐμῶν κακῶν· ὅμως	δὲ	δεῖξον, ὅπως εὐλογώτερον ἐμαυτὸν ἀνέλω·
[1, 13]	καὶ ταῦτα χαλεπῶς ναυτιῶσαν· ἐνταῦθα	δὲ	δὴ παραθήσομαί σε φίλοις πιστοῖς,
[1, 9]	ἔσεσθαι τῆς ὅλης πράξεως· ταχεῖα	δὲ	διὰ τὸ κέρδος ἐγένετο μετάνοια
[1, 12]	ἔμπορος μᾶλλον ἢ λῃστής. αὐτὸς	δὲ	διέδραμεν εἰς ἄστυ παραλαβὼν δύο
[1, 6]	ἡ τῶν ἐνταφίων πολυτέλεια. τὸ	δὲ	δοκοῦν εἰς τιμὴν τῆς νεκρᾶς
[1, 11]	θέλοντες αὐτῆς τὸ κάλλος· μόνοι	δὲ	ἐβουλεύοντο ὅποι χρὴ τὸν στόλον
[1, 2]	Ἀκραγαντίνων τύραννος ἀντεῖπεν. οὐκ εὐνοίᾳ	δὲ"	εἶπε τῇ πρὸς Χαιρέαν κωλύω
[1, 14]	(φίλος γὰρ εἶ λοιπόν) ἧκε	δὲ	εἰς ἄστυ καὶ λάμβανε τὰς
[1, 13]	μὲν εἰς τὴν ἔπαυλιν, ἐγὼ	δὲ	εἰς τὴν ναῦν, κἀκεῖθεν ἄξω
[1, 4]	ὑπέπεμψεν ἀγνῶτα τῷ Χαιρέᾳ. προσελθὼν	δὲ	ἐκεῖνος αὐτῷ περὶ τὰς παλαίστρας
[1, 13]	τοῦ Περσῶν βασιλέως παρεσκευασμένη) Λεωνᾶς	δὲ	ἐκέλευσε περιμένειν αὐτὸν περὶ τὴν
[1, 9]	αὐτὴν ἀποδοῦναι τοῖς γονεῦσιν· ἡμεῖς	δὲ	ἐκφέρωμεν τὰ ἔνδον ἀποκείμενα, μηκέτι
[1, 5]	ἀποκτεῖναι μὲν ἑαυτὸν ἐπεθύμει, Πολύχαρμος	δὲ	ἐκώλυε, φίλος ἐξαίρετος, τοιοῦτος οἷον
[1, 4]	περιβλεψάμενος τῇ θύρᾳ προσῆλθε, κρούσας	δὲ	ἐλαφρῶς τὸ εἰωθὸς ἔδωκε σημεῖον.
[1, 3]	τὸ μὲν πρῶτον ἐθαύμασεν· ἐπεὶ	δὲ	ἔμαθε τὴν αἰτίαν, ἐνθουσιῶν εἰστρέχει·
[1, 1]	δὲ Καλλιρόην μὲν ἐθαύμαζον, Χαιρέαν	δὲ	ἐμακάριζον. τοιοῦτον ὑμνοῦσι ποιηταὶ τὸν
[1, 4]	ἤδη τι προσδοκῶν βαρύτερον· ὁ	δὲ	ἐμβαλὼν αὐτῷ τὴν δεξιὰν ἀπῆγεν
[1, 10]	τῆς νεκρᾶς αὐτὰ τηρούσης. ~Ἐπεὶ	δὲ	ἐνέπλησαν τὸν κέλητα τῶν λαφύρων,
[1, 7]	λιμένα, ἕκαστον αὐτῶν ἀνεζήτει. εὗρε	δὲ	ἐνίους μὲν ἐν πορνείοις, οὓς
[1, 14]	ᾐσθόμην ἂν καὶ τεθνεῶσα. τίνα	δὲ	ἐνταῦθα καλέσω γνωστόν; Τύχη βάσκανε,
[1, 12]	μηκέτι φορτίον ἐπάγου δυσδιάθετον. κοιμηθεὶς	δὲ	ἐνύπνιον εἶδε κεκλεισμένας τὰς θύρας.
[1, 12]	φέρειν ὑπέμενε τὴν παρολκήν· νυκτὸς	δὲ	ἐπελθούσης καθεύδειν μὲν οὐκ ἐδύνατο,
[1, 14]	δὲ Θήρων ἀκκισάμενος λαμβάνει. κατέχοντος	δὲ	ἐπὶ δεῖπνον αὐτὸν τοῦ Λεωνᾶ
[1, 14]	συμβαλοῦμεν. Ἐπὶ τούτοις ἀπηλλάγησαν. ἐλθὼν	δὲ	ἐπὶ τὴν ναῦν ὁ Θήρων
[1, 12]	εἶπεν ἐξ ἀνάγκης κάθευδε, ἡμέρας	δὲ	ἐπιστάσης διαδραμὼν ἐπὶ τὸν κέλητα
[1, 6]	ἐσθήτων κάλλος καὶ κόσμος (συνέπεμψε	δὲ	Ἑρμοκράτης πολλὰ ἐκ τῶν λαφύρων)
[1, 1]	ἐθνῶν τῶν ἐν ἠπείρῳ. ὁ	δὲ	Ἔρως ζεῦγο̣ ς ἴδιον ἠθέλησε
[1, 7]	ἐπὶ τὰς συνήθεις διατριβάς· βαθείας	δὲ	ἑσπέρας ἕκαστος ἐπὶ τὸν κέλητα
[1, 4]	ὡς εἰς ἀγρὸν ἀπιέναι, βαθείας	δὲ	ἑσπέρας παραφύλαττε τὴν οἰκίαν· ὄψει
[1, 1]	πᾶσιν ἢ ἀλλήλοις ἐκήδευσαν. φιλόνεικος	δέ	ἐστιν ὁ Ἔρως καὶ χαίρειτοῖς
[1, 2]	οὐ φέρω τὴν ὕβριν. ἡμεῖς	δὲ	ἐτάκημεν αὐλείοις θύραις προσαγρυπνοῦντες καὶ
[1, 5]	πρᾶγμα ἐῴκει πόλεως ἁλώσει. Χαιρέας	δὲ	ἔτι τῷ θυμῷ ζέων δι´
[1, 4]	μὴ τυχὼν τῆς ἐπιθυμίας. γυνὴ	δὲ	εὐάλωτόν ἐστιν, ὅταν ἐρᾶσθαι δοκῇ.
[1, 13]	τῆς εἰς ἐμὲ φιλανθρωπίας· ἀποδοῖεν	δὲ"	ἔφη πᾶσιν ὑμῖν οἱ θεοὶ
[1, 14]	σοι" φησὶ πιστῶς πεπλήρωται, σὺ	δὲ	ἔχε μὲν ἤδη τὴν γυναῖκα
[1, 10]	τούτοις πλάσασθαί τι διήγημα. φορτίον	δὲ	ἔχον ὀφθαλμούς τε καὶ ὦτα
[1, 14]	μοι τὴν σωφροσύνην μαρτυρῶν, ἐγὼ	δὲ	ἡ Ἑρμοκράτους θυγάτηρ, ἡ σὴ
[1, 2]	ἐκ τοῦ φανεροῦ μάχη, κρείττων	δὲ	ἡ μετὰ τέχνης· καὶ γὰρ
[1, 11]	γάρ ἐστι πρὸς ἡμέραν. ~Ἀναχθεῖσα	δὲ	ἡ ναῦς ἐφέρετο λαμπρῶς. οὐδὲ
[1, 13]	δεξιὰς ἀλλήλοις ἐμβαλόντες ἀπηλλάγησαν. ἀμφοτέροις	δὲ	ἡ νὺξ ἐδόκει μακρά, τοῦ
[1, 1]	ἐγκεκαλυμμένη, κλαίουσα καὶ σιωπῶσα. προσελθοῦσα	δὲ	ἡ τροφὸς τῇ κλίνῃ τέκνον"
[1, 4]	πάλαι βουλόμενος εἰπεῖν ὤκνουν· ἐπεὶ	δὲ	ἤδη φανερῶς ὑβρίζῃ καὶ θρυλλεῖται
[1, 13]	κτῆμα ἢ καθ´ ἡμᾶς. ~Ἐπεὶ	δὲ	ἧκον εἰς τὴν οἰκίαν, ὁ
[1, 8]	χρυσοῦ τε καὶ ἀργύρου· πολλὴ	δὲ	ἦν ἀρωμάτων ὀσμή. τότ´ οὖν
[1, 11]	Ἀττικῆς ὑπό τινα χηλήν· πηγὴ	δὲ	ἦν αὐτόθι πολλοῦ καὶ καθαροῦ
[1, 8]	οὔτε αἱ θεραπαινίδες ἤκουον, πάντα	δὲ	ἦν ἐρημία καὶ σκότος, φρίκη
[1, 11]	ποικίλαις ἐπινοίαις πειρώμενος ἀπατᾶν. ἐκείνη	δὲ	ᾐσθάνετο τὰ καθ´ ἑαυτῆς καὶ
[1, 1]	πατὴρ παρεμυθεῖτο τὸν παῖδα, τῷ	δὲ	ηὔξετο τὸ κακὸν ὥστε μηδὲ
[1, 14]	τιμήν, ἣν θέλεις, ἀποδώσεις. ἀμείψασθαι	δὲ	θέλων ὁ Λεωνᾶς οὐ μὲν
[1, 4]	τὸ εἰωθὸς ἔδωκε σημεῖον. ἡ	δὲ	θεράπαινα καὶ αὐτὴ περίφοβος ἠρέμα
[1, 14]	ἀργυρίου προκομίσας ἠνάγκαζε λαβεῖν, ὁ	δὲ	Θήρων ἀκκισάμενος λαμβάνει. κατέχοντος δὲ
[1, 7]	τὸν καιρὸν μὴ παραπολλύωμεν. ὁ	δὲ	Θήρων ἔνθεν ἑλὼν ἑωράκατε" φησὶ
[1, 13]	ἵνα προκαταλάβῃ τὸν ἔμπορον· ὁ	δὲ	Θήρων ἐπὶ τὴν ἀκτὴν καὶ
[1, 9]	ἐν ποικίλοις ἦν ὀδυρμοῖς· ὁ	δὲ	Θήρων φυλάξας αὐτὸ τὸ μεσονύκτιον
[1, 11]	καταπλεῖν εἰς Ἀθήνας, οὐκ ἤρεσκε	δὲ	Θήρωνι τῆς πόλεως ἡ περιεργία·
[1, 6]	καὶ ἐπηκολούθει τὸ πλῆθος. τούτων	δὲ	θρηνούντων μάλιστα Χαιρέας ἠκούετο. ἦν
[1, 3]	μὲν οὐδεὶς ἐτόλμησεν ἐπικωμάσαι, κρύφα	δὲ	καὶ ἀδήλως ἐπελθόντες σημεῖα κώμου
[1, 1]	οἱ ἄρχοντες ἠκολούθουν Ἑρμοκράτει· παρῆσαν	δὲ	καὶ αἱ γυναῖκες αἱ Συρακοσίων
[1, 6]	δῆμος, πάντες Ἑρμοκράτην δορυφοροῦντες. ἐφέρετο	δὲ	καὶ Ἀρίστων ἔτι νοσῶν, θυγατέρα
[1, 12]	περιβόητον τὸ πρᾶγμα ποιεῖν, κρύφα	δὲ	καὶ διὰ χειρὸς ἔσπευδε τὴν
[1, 8]	τοῦ δι´ ἐκεῖνο πτώματος, μόγις	δὲ	καὶ ἐκ τῆς ἀγωνίας ἐνόησε
[1, 11]	μετ´ ἐμοῦ Χαιρέας ἐκηδεύθη· νῦν	δὲ	καὶ ζῶντες καὶ ἀποθανόντες διεζεύχθημεν.
[1, 1]	ἀπῄεσαν ἐπὶ Χαιρέαν, ἡ βουλὴ	δὲ	καὶ οἱ ἄρχοντες ἠκολούθουν Ἑρμοκράτει·
[1, 14]	πιστεύω πρὸ τῆς καταγραφῆς, ἅμα	δὲ	καὶ προκαταλαβεῖν ἤθελε, δεδιὼς μὴ
[1, 10]	Σικελίαν; πόσας ληψόμεθα δωρεάς; ἅμα	δὲ	καὶ πρὸς ἀνθρώπους δίκαια καὶ
[1, 2]	ἐμπεσεῖν εἰς νεωτερικὴν ζηλοτυπίαν· ἔστι	δὲ	καὶ προσελθεῖν ἐκείνῳ ῥᾷον καὶ
[1, 13]	μέχρι Λυκίας διαδραμεῖν, οὐκ ἀναγκαῖον	δὲ	καὶ σὲ μάτην ταλαιπωρεῖν καὶ
[1, 5]	ἑαυτὸν ἐβασάνιζε τὰς θεραπαινίδας, πρώτην	δὲ	καὶ τελευταίαν τὴν ἅβραν. ἔτι
[1, 12]	καὶ ἄλλοι πλέουσι πειραταί; ἐγὼ	δὲ	καὶ τοὺς ἡμετέρους φοβοῦμαι μὴ
[1, 10]	εὑρήσει διὰ τὸ κάλλος. ἔχει	δὲ	καὶ τοῦτο κίνδυνον. ὁ μὲν
[1, 10]	ἤλθομεν ἐπὶ τὸν τάφον. ἐὰν	δὲ	καὶ χαρίσωνται τὴν τιμωρίαν ἡμῖν
[1, 5]	καὶ τελευταίαν τὴν ἅβραν. ἔτι	δὲ	καιομένων καὶ τεμνομένων αὐτῶν ἔμαθε
[1, 4]	ἄπειμι" φησὶν εἰς ἀγρόν· ὁ	δὲ	κακοήθης ἐκεῖνος καὶ διάβολος συνέταττε
[1, 14]	ἔνθα τὸ πνεῦμα ἔφερε, μόνη	δὲ	Καλλιρόη γενομένη ἤδη μετ´ ἐξουσίας
[1, 4]	θύραν ὑποστὰς εὐθὺς ἐξῆλθεν, ἡ	δὲ	Καλλιρόη ἐκάθητο ἐπὶ τῆς κλίνης
[1, 1]	τῶν παρόντων καὶ προσεκύνησαν. πάντες	δὲ	Καλλιρόην μὲν ἐθαύμαζον, Χαιρέαν δὲ
[1, 10]	σιγήσει διὰ τὸν φόβον, πραθεῖσα	δὲ	κατηγορείτω τῶν μὴ παρόντων. ἀλλ´
[1, 11]	ἐπισιτισμὸν ἔπλεον εὐθὺ Μιλήτου, τριταῖοι	δὲ	κατήχθησαν εἰς ὅρμον ἀπέχοντα τῆς
[1, 10]	γὰρ" εἶπε κίνδυνον ἐπάγεις, σὺ	δὲ	κέρδος ἀπολλύεις. ἐγὼ δὲ ἀποδώσομαι
[1, 14]	θύραν, πρώτην ἐκέλευσεν εἰσελθεῖν. ὁ	δὲ	Λεωνᾶς καὶ πάντες οἱ ἔνδον
[1, 11]	ἐν τοιούτοις ἦν ὀδυρμοῖς, οἱ	δὲ	λῃσταὶ νήσους μικρὰς καὶ πόλεις
[1, 9]	αὐτὸς προσῄει τῷ τάφῳ. τοὺς	δὲ	λοιποὺς (ἦσαν γὰρ οἱ σύμπαντες
[1, 11]	καὶ ὅτι ἄλλως ἐσώθη· προσεποιεῖτο	δὲ	μὴ νοεῖν, ἀλλὰ πιστεύειν, δεδοικυῖα
[1, 1]	ἀπῆλθον εἰς τὸν νεών. τέως	δὲ	μὴ προϊοῦσαν τὴν Καλλιρό̣ ην
[1, 9]	εἰ μὲν δύναιντο, φονεύειν· εἰ	δὲ	μή, συνθήματι μηνύειν τὴν ἄφιξιν
[1, 11]	ἀνέλωσιν αὐτὴν ὡς ὀργιζομένην. εἰποῦσα	δὲ	μὴ φέρειν τὴν θάλασσαν, ἐγκαλυψαμένη
[1, 1]	καὶ καταπεσεῖν μὲν αἰδούμενος, στῆναι	δὲ	μὴδυνάμενος. ἡ δὲ παρθένο̣ ς
[1, 4]	λαθραίοις ἔργοις ἐπιχειρεῖν προαιρούμενον, πάντα	δὲ	μηχανώμενος ἵνα μὴ λάθοι. κόμην
[1, 9]	ἀπὸ γῆς ἁρπάσαντες ἀποπλεύσωσιν. ἐπεὶ	δὲ	μοχλοὶ προσηνέχθησαν καὶ σφοδροτέρα πληγὴ
[1, 1]	αἰδο̣ υμένη κατάφωρος γενέσθαι. Χαιρέας	δὲ	νεανίας εὐφυὴς καὶ μεγαλόφρων, ἤδη
[1, 2]	ποιήσωμεν. Πάντες οὖν ἐπῄνεσαν, μόνος	δὲ	ὁ Ἀκραγαντίνων τύραννος ἀντεῖπεν. οὐκ
[1, 5]	συνέτρεχεν, ἄλλων ἄλλα κεκραγότων· ἐδημοκόπουν	δὲ	οἱ τῆς μνηστείας ἀποτυχόντες καὶ
[1, 3]	καὶ τὸν κῶμον ὠνείδισεν. ἡ	δὲ	οἷα θυγάτηρ στρατηγοῦ καὶ φρονήματος
[1, 13]	δὲ πλέον κοινωνίας πίστει. μεταξὺ	δὲ	ὁμιλία περὶ τῆς γυναικὸς ἐγίνετο
[1, 6]	ὁδοὺς ἐμηχανᾶτο τῆς τελευτῆς. Πολύχαρμος	δὲ	ὁρῶν ἄλλως ἀδύνατον ἑαυτῷ τὴν
[1, 9]	εἶτα ἐκέλευσεν ἄλλον εἰσελθεῖν. ἐπεὶ	δὲ	οὐδεὶς ὑπέμενεν, αὐτὸς εἰσῆλθε προβαλλόμενος
[1, 6]	τὴν ἀπολύουσαν ψῆφον ἔθεσαν, Χαιρέας	δὲ	οὐκ ἀπέλυεν ἑαυτόν, ἀλλὰ ἐπεθύμει
[1, 12]	πάντα παρέχειν εἰς τρυφήν. ταῦτα	δὲ	οὐκ ἐκ φιλανθρωπίας ἔπραττεν ἀλλ´
[1, 13]	Λεωνᾶς, καὶ δεῖξον αὐτήν. ὁ	δὲ	οὐκ ἐνταῦθά ἐστιν" ἀπεκρίνατο, διὰ
[1, 8]	ὡς συγκαθεύδοντα Χαιρέαν ἐκάλεσεν. ἐπεὶ	δὲ	οὔτε ὁ ἀνὴρ οὔτε αἱ
[1, 13]	ἄδηλον συνηγορίας ἔχει χρείαν, ἡ	δὲ	ὄψις αὑτὴν συνίστησιν. ἀπίωμεν οὖν"
[1, 13]	ἤδη γὰρ πωλουμένη ἠπίστατο, τῆς	δὲ	πάλαι εὐγενείας τὴν πρᾶσιν εὐτυχεστέραν
[1, 9]	ἐνταῦθα, πολὺς δὲ χρυσός, τούτων	δὲ	πάντων τὸ τῆς γυναικὸς τιμιώτερον
[1, 13]	ἑαυτοῦ σφόδρα ἐλευθέριον οὖσαν, ἐκέλευσε	δὲ	παραθεῖναι τράπεζαν. καὶ ὁ Θήρων,
[1, 13]	παραθήσομαί σε φίλοις πιστοῖς, ἐπανιὼν	δὲ	παραλήψομαι καὶ μετὰ πολλῆς ἐπιμελείας
[1, 11]	καὶ κατὰ πρύμναν εἱστήκει. Καλλιρόην	δὲ	παρεμυθεῖτο Θήρων, ποικίλαις ἐπινοίαις πειρώμενος
[1, 2]	δεῖ νικῆσαι τῶν ἀγωνισαμένων· ἐπεὶ	δὲ	παρευδοκίμησεν ἡμᾶς ὁ μηδὲν ὑπὲρ
[1, 1]	αἰδούμενος, στῆναι δὲ μὴδυνάμενος. ἡ	δὲ	παρθένο̣ ς τῆς Ἀφροδίτης τοῖς
[1, 1]	Συρακόσιοι τῆς τῶν ἐπινικίων. ἡ	δὲ	παρθένος οὐδὲν εἰδυῖα τούτων ἔρριπτο
[1, 8]	μὲν δὴ ταῦτα ἔπραττον· τὰ	δὲ	περὶ Καλλιρόην δεινοτέραν ἄλλην ἐλάμβανε
[1, 12]	ἤδη γίνου καὶ ξένος· τὴν	δὲ	περὶ τῆς γυναικὸς αἵρεσιν ἡ
[1, 14]	τοὺς πειρατὰς φοβερωτέρους ἐπέστησας. τὸ	δὲ	περιβόητον κάλλος εἰς τοῦτο ἐκτησάμην,
[1, 13]	τὰ μὲν ἁπλότητος ἐνδείξει, τὸ	δὲ	πλέον κοινωνίας πίστει. μεταξὺ δὲ
[1, 14]	θαλάσσης καὶ τάφου κρείσσων. ~Ὡς	δὲ	πλησίον ἐγένετο τῆς ἐπαύλεως, ὁ
[1, 11]	ἦν τὰ φορτία πενήτων, ἐζήτουν	δὲ	πλουσίους ἄνδρας. ὡρμίσαντο δὴ καταντικρὺ
[1, 11]	πλῆθος μὲν ἐμπόρων εὑρήσομεν, πλῆθος	δὲ	πλουσίων. ὥσπερ γὰρ ἐν ἀγορᾷ
[1, 4]	ἅψασα διὰ τὴν λύπην· ψόφου	δὲ	ποδῶν γενομένου πρώτη τοῦ ἀνδρὸς
[1, 10]	γυναῖκα πάντα ἡμῖν μαρτυρεῖν. ἡδέως	δὲ	ποιήσει χάριν ὀφείλουσα τοῖς εὐεργέταις
[1, 8]	ζῶ" βοῶσα, καὶ βοηθεῖτε. ἐπεὶ	δὲ	πολλάκις αὐτῆς κεκραγυίας οὐδὲν ἐγίνετο
[1, 2]	ὡς ἀντεραστὰς ἀλλήλους ἐμισήσαμεν. ὁ	δὲ	πόρνος καὶ πένης καὶ μηδενὸς
[1, 13]	διεκωλύθην ὑπὸ τῆς θαλάσσης· ἐπίστασαι	δὲ	πόσην σου πεποίημαι πρόνοιαν· καὶ
[1, 5]	ὃ μηδεὶς ἂν προσεδόκησε. συνέβη	δὲ	πρᾶγμα καινὸν καὶ ἐν δικαστηρίῳ
[1, 1]	μείζων ἐγένετο καὶ κρείττων. ἐπεὶ	δὲ	προῆλθεν εἰς τὸ δημόσιον, θάμβος
[1, 12]	καθεύδειν μὲν οὐκ ἐδύνατο, ἔφη	δὲ	πρὸς αὑτὸν ἀνόητος, ὦ Θήρων,
[1, 9]	δεηθῆναι· κἀκεῖνος φοβηθεὶς ἐξεπήδησε. τρέμων	δὲ	πρὸς τοὺς ἑταίρους ἐφθέγξατο φεύγωμεν
[1, 9]	κώπαις ἁπτόμενος τῆς θαλάσσης. ἐκβαίνων	δὲ	πρῶτος ἐπέταξε τὴν ὑπηρεσίαν τὸν
[1, 13]	μὲν δὴ σπεύδοντος ἀγοράσαι, τοῦ	δὲ	πωλῆσαι. Τῇ δὲ ὑστεραίᾳ ὁ
[1, 3]	πατρῴαν οἰκίαν ἐκώμασεν" εἶπε, τὰ	δὲ	σὰ πρόθυρα συνήθη τυχόν ἐστι
[1, 11]	τριακοσίας ναῦς Ἀθηναίων κατεναυμάχησας, ἥρπασε	δέ	σου τὴν θυγατέρα κέλης μικρὸς
[1, 1]	προσέπεσε καὶ καταφιλοῦσα, σύ μοι,	δέ̣	ςποινα" εἶπε, δὸς ἄνδρα τοῦτον
[1, 13]	περιέστημεν τὴν πόλιν, ἀπὸ ὀγδοήκοντα	δὲ	σταδίων τὸ πλοῖον ὁρμεῖ, καὶ
[1, 12]	οἶδα τῶν ἐν Ἰωνίᾳ. γυνὴ	δὲ	Συβαρῖτις, εὐδαιμονεστάτη τῶν ἐκεῖ, καλλίστην
[1, 4]	φωνὴν οὐχ ὁμοίαν μὲν ὀλίγην	δὲ	συνελέξατο, δυστυχῆ μὲν" εἶπεν αἰτῶ
[1, 9]	ἀνὴρ ἐνόησε τὴν ἀλήθειαν· ἔστη	δὲ	σύννους καὶ τὸ μὲν πρῶτον
[1, 6]	θρηνούντων μάλιστα Χαιρέας ἠκούετο. ἦν	δὲ	τάφος μεγαλοπρεπὴς Ἑρμοκράτους πλησίον τῆς
[1, 1]	τοῦτο τοῖς ὁρῶσιν αἰδώς. ἐπεὶ	δὲ	ταχέως ἐκόσμησαν αὐτὴν αἱ θεραπαινίδες,
[1, 3]	ἐξάγειν ἤδη τὴν κόρην. ἐν	δὲ	τῇ νυκτὶ ταύτῃ φανερῶς μὲν
[1, 14]	βαρβάροις ἢ πάλιν λῃσταῖς. κόπτουσα	δὲ	τῇ χειρὶ τὸ στῆθος εἶδεν
[1, 4]	ἐπὶ τὴν κατασκοπὴν ἦλθεν, ὁ	δὲ	τὴν ἅβραν τῆς Καλλιρόης διαφθείρας
[1, 10]	σώσωμεν τὴν ἔνδον ἀποκεκλεισμένην. ὁρκίσωμεν	δὲ	τὴν γυναῖκα πάντα ἡμῖν μαρτυρεῖν.
[1, 10]	ἐντάφια κατὰ χώραν ἐᾶν, ἀποδοῦναι	δὲ	τὴν Καλλιρόην ἀνδρὶ καὶ πατρί,
[1, 6]	οὐσίαν συγκαταφλέξαι τῇ γυναικί. ἔφερον	δὲ	τὴν κλίνην οἱ Συρακοσίων ἔφηβοι,
[1, 2]	πρὸς ἀλλήλους ὡμονόησαν τότε, διὰ	δὲ	τὴν ὁμόνοιαν, ὑβρίσθαι δοκοῦντες, συνῆλθον
[1, 13]	ποθοῦσιν ἐπέστη τοῖς συνεργοῖς, διηγησάμενος	δὲ	τὴν πρᾶξιν αὐτοῖς Καλλιρόην κολακεύειν
[1, 14]	καὶ καμάτου καὶ φόβου· Θήρων	δὲ	τῆς δεξιᾶς λαβόμενος τοῦ Λεωνᾶ
[1, 6]	εἴκαζον αὐτὴν Ἀριάδνῃ καθευδούσῃ. προῄεσαν	δὲ	τῆς κλίνης πρῶτοι μὲν οἱ
[1, 3]	λύπην καὶ περιρρηξάμενος ἔκλαιε. πυνθανομένης	δὲ	τί γέγονεν, ἄφωνος ἦν, οὔτε
[1, 4]	καὶ ὅμοιος γενόμενος λυπουμένῳ, μικρὸν	δέ	τι καὶ δακρύσας, ἀηδῶς μὲν"
[1, 11]	ἄνθρωποι τρυφῶντες καὶ ἀπράγμονες· ἐλπίζω	δέ	τινας αὐτόθεν εὑρήσειν καὶ γνωρίμους.
[1, 10]	γὰρ ἀκίνδυνον βίον ζῶμεν. τάχα	δέ	τις ἐρεῖ λυσιτελέστερον εἶναι πωλῆσαι
[1, 1]	τὰς συνήθεις προϊέναι διατριβάς. ἐπόθει	δὲ	τὸ γυμνάσιον Χαιρέαν καὶ ὥσπερ
[1, 10]	μὲν ἤλθομεν, ὦ συστρατιῶται, βέλτιον	δὲ	τὸ παρὰ τῆς Τύχης ἀποβέβηκε·
[1, 1]	καὶ χαίρειτοῖς παραδόξοις κατορθώμασιν· ἐζήτησε	δὲ	τοιόνδε τὸν καιρόν. Ἀφροδίτης ἑορτὴ
[1, 12]	πλουσίου τινὸς καὶ βασιλέως, τοῖς	δὲ	τοιούτοις ἐφοβεῖτο προσιέναι. γινομένης οὖν
[1, 13]	θεοὶ τὰς ἀξίας ἀμοιβάς. χρήσασθαι	δὲ	τοῖς ἐνταφίοις δυσοιώνιστον ὑπολαμβάνω. πάντα
[1, 3]	συγκαλυψαμένη δακρύων ἀφῆκε πηγάς. εὔκολοι	δὲ	τοῖς ἐρῶσιν αἱ διαλλαγαὶ καὶ
[1, 7]	ἀνοήτοις ἀνθρώποις ἔχει διαβολήν, ὠφέλειαν	δὲ	τοῖς φρονίμοις δίδωσι. συνῆκαν εὐθὺς
[1, 3]	τὴν αἰτίαν, ἐνθουσιῶν εἰστρέχει· καταλαβὼν	δὲ	τὸν θάλαμον ἔτι κεκλεισμένον, ἤρασσε
[1, 3]	ἔσπευδε πρὸς τὴν γυναῖκα. ἰδὼν	δὲ	τὸν ὄχλον πρὸ τῶν θυρῶν
[1, 1]	ἀλλ´ αὐτῆς Ἀφροδίτης Παρθένου. φήμη	δὲ	τοῦ παραδόξου θεάματος πανταχοῦ διέτρεχε
[1, 3]	κοινῷ τινι πολυπραγμοσύνης πάθει· Χαιρέας	δὲ	τοῦ πατρὸς αὐτοῦ ῥᾷον ἐσχηκότος
[1, 9]	εἰσῆλθε προβαλλόμενος τὸ ξίφος. λάμψαντος	δὲ	τοῦ σιδήρου, δείσασα ἡ Καλλιρόη
[1, 8]	κατὰ μέλη τὸ σῶμα, διανοίγουσα	δὲ	τοὺς ὀφθαλμοὺς αἴσθησιν ἐλάμβανεν ἐγειρομένης
[1, 1]	καὶ ὀλίγου δεῖν ἐξέπνευσεν· ἐδόκει	δὲ	τοῦτο τοῖς ὁρῶσιν αἰδώς. ἐπεὶ
[1, 10]	καθ´ αὑτῶν τὸν κατήγορον. Πολλῶν	δὲ	τούτοις συντιθεμένων οὐδετέραν γνώμην Θήρων
[1, 11]	ἐστι λάλος καὶ φιλόδικος, ἐν	δὲ	τῷ λιμένι μυρίοι συκοφάνται πεύσονται
[1, 7]	τολμηρὸς μὲν ἀλλὰ προδότης. ἐπεξιὼν	δὲ	τῷ λογισμῷ καθέκαστον ὥσπερ ἀργυρογνώμων,
[1, 12]	ταραχώδης παντάπασι τὴν ψυχήν. ἐν	δὲ	τῷ μεταξὺ παρῄει πλῆθος ἀνθρώπων
[1, 1]	ἐν ἐρημίᾳ κυνηγέταις ἐπιστάσης· πολλοὶ	δὲ	τῶν παρόντων καὶ προσεκύνησαν. πάντες
[1, 4]	οὐκ ἔσχεν ὥστε λοιδορήσασθαι, κρατούμενος	δὲ	ὑπὸ τῆς ὀργῆς ἐλάκτισε προσιοῦσαν.
[1, 13]	ἀγοράσαι, τοῦ δὲ πωλῆσαι. Τῇ	δὲ	ὑστεραίᾳ ὁ μὲν Λεωνᾶς παρέπλευσεν
[1, 3]	τὴν αἰτίαν τοῦ χόλου· ὁ	δὲ	ὑφαίμοις τοῖς ὀφθαλμοῖς καὶ παχεῖ
[1, 1]	ὁ Ἔρως ἦν δημαγωγός; ἀνὴρ	δὲ	φιλόπατρις Ἑρμοκράτης ἀντειπεῖν οὐκ ἠδυνήθη
[1, 10]	τόπῳ κατὰ συνήθειαν ἁλιευτικήν, ἀκούσαντες	δὲ	φωνὴν ἠνοίξαμεν κατὰ φιλανθρωπίαν, ἵνα
[1, 4]	καὶ χαίρουσα αὐτῷ προσέδραμεν. ὁ	δὲ	φωνὴν μὲν οὐκ ἔσχεν ὥστε
[1, 4]	τοὺς ὀφθαλμοὺς ἐπᾶραι δυνάμενος· ἐπεὶ	δὲ	φωνὴν οὐχ ὁμοίαν μὲν ὀλίγην
[1, 3]	τοῦ ζῆν τὰς ἐλπίδας. ὁ	δὲ	Χαιρέας ἀκούσας, καίτοι φιλοπάτωρ ὤν,
[1, 1]	κελεύσαντος προσκυνῆσαι τὴν θεόν τότε	δὲ	Χαιρέας ἀπὸ τῶν γ̣ υμνασίων
[1, 2]	καὶ ἄπειρος κακοήθους ὑποψίας, ὁ	δὲ	Χαιρέας, οἷα δὴ γυμνασίοις ἐντραφεὶς
[1, 4]	ἄχεος νεφέλη ἐκάλυψε μέλαινα, ἀμφοτέρῃσι	δὲ	χερσὶν ἑλὼν κόνιν αἰθαλόεσσαν χεύατο
[1, 9]	πολὺς μὲν ἄργυρος ἐνταῦθα, πολὺς	δὲ	χρυσός, τούτων δὲ πάντων τὸ
[1, 10]	τούτῳ πιστεύσει; φονεύσωμεν οὖν αὐτὴν	ἐνθάδε,	καὶ μὴ περιάγωμεν καθ´ αὑτῶν
[1, 1]	Ὁ μὲν ο̣ ὖν Χαιρέας	οἴκαδε	μετὰ τοῦ τραύματος μόλις ἀπῄει,
[1, 1]	τῶν γ̣ υμνασίων ἐβάδιζ̣ εν	οἴκαδε	στίλβων ὥσπερ ἀστήρ· ἐπήνθει γὰρ
[1, 5]	μὴ παραδῶμεν χρόνῳ τὴν νεκράν,	μηδὲ	ἄμορφον τῇ παρολκῇ ποιήσωμεν τὸ
[1, 14]	μου φονέα ἐποίησας· Χαιρέας, ὁ	μηδὲ	δοῦλον μηδέποτε πλήξας, ἐλάκτισε καιρίως
[1, 1]	δὲ ηὔξετο τὸ κακὸν ὥστε	μηδὲ	ἐπὶ τὰς συνήθεις προϊέναι διατριβάς.
[1, 4]	τῆς κλίνης ζητοῦσα Χαιρέαν καὶ	μηδὲ	λύχνον ἅψασα διὰ τὴν λύπην·
[1, 9]	ἐκφέρωμεν τὰ ἔνδον ἀποκείμενα, μηκέτι	μηδὲ	τῆς νεκρᾶς αὐτὰ τηρούσης. ~Ἐπεὶ
[1, 12]	ἐπάγου δυσδιάθετον. κοιμηθεὶς δὲ ἐνύπνιον	εἶδε	κεκλεισμένας τὰς θύρας. ἔδοξεν οὖν
[1, 1]	περιέπεσον ἀλλήλοις, τοῦ θεοῦ πολιτευσαμένου	τήνδε	τὴν συνοδίαν ἵνα ἑκάτερος τῷ
[1, 1]	χαίρειτοῖς παραδόξοις κατορθώμασιν· ἐζήτησε δὲ	τοιόνδε	τὸν καιρόν. Ἀφροδίτης ἑορτὴ δημοτελής,
[1, 12]	μὲν οὖν" εἶπεν ἐξ ἀνάγκης	κάθευδε,	ἡμέρας δὲ ἐπιστάσης διαδραμὼν ἐπὶ
[1, 3]	τοῦ πατρὸς αὐτοῦ ῥᾷον ἐσχηκότος	ἔσπευδε	πρὸς τὴν γυναῖκα. ἰδὼν δὲ
[1, 12]	κρύφα δὲ καὶ διὰ χειρὸς	ἔσπευδε	τὴν πρᾶσιν. δυσδιάθετον δὲ ἀπέβαινεν·
[1, 10]	ἂν ἀποκρύψαι δύναιτο; καὶ γὰρ	οὐδὲ	ἀνθρώπινον τὸ κάλλος, ἵνα λάθωμεν.
[1, 10]	ἄγοντας κατ´ αὐτῶν τὸ φορτίον·	οὐδὲ	γὰρ ἀκίνδυνον βίον ζῶμεν. τάχα
[1, 11]	δὲ ἡ ναῦς ἐφέρετο λαμπρῶς.	οὐδὲ	γὰρ ἐβιάζοντο πρὸς κῦμα καὶ
[1, 9]	τὴν οὐκ ἐλεηθεῖσαν ὑπὸ ἀνδρὸς	οὐδὲ	γονέων· μὴ ἀποκτείνῃς ἣν σέσωκας.
[1, 14]	τιμήν. ἐν ἐρημίᾳ πέπραμαι καὶ	οὐδὲ	εἰς πόλιν ἠνέχθην, ὡς ἄλλη
[1, 4]	πέμψας (οὐ γὰρ αὐτὸς ὑπέμεινεν	οὐδὲ	εἰσελθεῖν) ἄπειμι" φησὶν εἰς ἀγρόν·
[1, 12]	γὰρ ἦν τὸ κτῆμα πολλῶν	οὐδὲ	ἑνὸς τῶν ἐπιτυχόντων, ἀλλὰ πλουσίου
[1, 6]	σωτηρίαν προδότα" φησὶ τῆς νεκρᾶς,	οὐδὲ	θάψαι Καλλιρόην περιμένεις; ἀλλοτρίαις χερσὶ
[1, 5]	ἡμῖν. οὐκ ἐφησθήσονται δυσὶ νεκροῖς,	οὐδὲ	λυπήσω τεθνεῶσαν τὴν θυγατέρα. ἤκουσα
[1, 1]	κάλλος οὐκ ἀνθρώπινον ἀλλὰ θεῖον,	οὐδὲ	Νηρηΐδος ἢ Νύμφης τῶν ὀρειῶν
[1, 10]	γὰρ χρυσὸς οὐκ ἔχει φωνήν,	οὐδὲ	ὁ ἄργυρος ἐρεῖ πόθεν αὐτὸν
[1, 1]	ἔχων μνηστῆρας πλουσίους καὶβασιλεῖς. οὔκουν	οὐδὲ	πειρᾶσθαί σε δεῖ, μὴ φανερῶς
[1, 12]	οὐκ ἐβουλεύετο ζητεῖν τὸν ὠνητὴν	οὐδὲ	περιβόητον τὸ πρᾶγμα ποιεῖν, κρύφα
[1, 7]	γάρ ἐστιν ἑνὸς τὸ κέρδος,	οὐδὲ	πόνου πολλοῦ δεόμενον, ἀλλὰ μία
[1, 14]	ὠνεῖσθαι. τάλαντον οὖν ἀργυρίου προκομίσας	ἠνάγκαζε	λαβεῖν, ὁ δὲ Θήρων ἀκκισάμενος
[1, 13]	τὴν οἰκίαν, ὁ μὲν Θήρων	ἐθαύμαζε	τὸ μέγεθος καὶ τὴν πολυτέλειαν
[1, 5]	δι´ ὅλης νυκτὸς ἀποκλείσας ἑαυτὸν	ἐβασάνιζε	τὰς θεραπαινίδας, πρώτην δὲ καὶ
[1, 1]	ἐβόα καλὸς Ἑρμοκράτης, μέγας στρατηγός,	σῶζε	Χαιρέαν· τοῦτο πρῶτον τῶν τροπαίων.
[1, 3]	μὲν πρῶτον ἐθαύμασεν· ἐπεὶ δὲ	ἔμαθε	τὴν αἰτίαν, ἐνθουσιῶν εἰστρέχει· καταλαβὼν
[1, 5]	δὲ καιομένων καὶ τεμνομένων αὐτῶν	ἔμαθε	τὴν ἀλήθειαν. τότε ἔλεος αὐτὸν
[1, 12]	γὰρ ὠνειροπόλουν ὕπαρ μοι δεικνύεις·	ἐλθὲ	τοίνυν εἰς τὴν οἰκίαν καὶ
[1, 9]	ἐπεὶ δὲ οὐδεὶς ὑπέμενεν, αὐτὸς	εἰσῆλθε	προβαλλόμενος τὸ ξίφος. λάμψαντος δὲ
[1, 5]	τὴν ἀλήθειαν. τότε ἔλεος αὐτὸν	εἰσῆλθε	τῆς ἀποθανούσης καὶ ἀποκτεῖναι μὲν
[1, 14]	πατὴρ γάρ μοι ἂν ἐκεῖ	προσῆλθε	καὶ μήτηρ, καὶ Χαιρέας ἐπέσπεισε
[1, 4]	εἶτα πολὺ περιβλεψάμενος τῇ θύρᾳ	προσῆλθε,	κρούσας δὲ ἐλαφρῶς τὸ εἰωθὸς
[1, 14]	αὐτῶν κατόπιν ὁ Θήρων ἑπόμενος	προσῆλθε	τῷ Λεωνᾷ καὶ ἀνάστα" φησὶ
[1, 13]	ἐν τοῖς ἡμετέροις" φησὶ χωρίοις	ὡρμίσασθε·	καὶ τοῦτο βέλτιον, ἤδη τῆς
[1, 10]	εὐεργέταις δι´ ὧν ἐσώθη. πόσης	οἴεσθε	χαρᾶς ἐμπλήσομεν τὴν ὅλην Σικελίαν;
[1, 7]	ἤρεσε. νῦν μὲν οὖν" φησὶ	τρέπεσθε	ἐπὶ τὰς συνήθεις διατριβάς· βαθείας
[1, 2]	ἐπιβουλήν, ἀλλὰ ἀσφαλεστέρῳ τῷ λογισμῷ·	μέμνησθε	γὰρ ὅτι Ἑρμοκράτης οὐκ ἔστιν
[1, 3]	μετέβαλεν εἰς λύπην καὶ περιρρηξάμενος	ἔκλαιε.	πυνθανομένης δὲ τί γέγονεν, ἄφωνος
[1, 1]	σήμερον ἀλλήλων ἀξίων. τίς ἂν	μηνύσειε	τὴν ἐκκλη̣ ςί̣ ανἐκείνην, ἧς
[1, 3]	ἐκεῖνος ἤρξατο. ~Ἑσπέρα μὲν ἦν,	ἧκε	δὲ ἀγγέλλων τις ὅτι Ἀρίστων
[1, 14]	γυναῖκα (φίλος γὰρ εἶ λοιπόν)	ἧκε	δὲ εἰς ἄστυ καὶ λάμβανε
[1, 10]	δὲ τὸ παρὰ τῆς Τύχης	ἀποβέβηκε·	χρησώμεθα αὐτῷ· δυνάμεθα γὰρ ἀκινδύνως
[1, 10]	μετὰ τῆς γυναικός· εἶτα βουλὴν	προέθηκε	περὶ αὐτῆς. ἐγένοντο δὲ αἱ
[1, 12]	πλούσιον καὶ φιλογύναιον. οὐκέτ´ οὖν	ἀνῆκε	τὸν ἄνδρα ἀλλ´ ἐπυνθάνετο τίνα
[1, 12]	μεγάλου βασιλέως. διατί τοίνυν μελανειμονεῖ;	τέθνηκε	γὰρ αὐτοῦ ἡ γυνὴ ἧς
[1, 3]	εἰποῦσα ἀπεστράφη καὶ συγκαλυψαμένη δακρύων	ἀφῆκε	πηγάς. εὔκολοι δὲ τοῖς ἐρῶσιν
[1, 8]	πενθοῦσι. τίνα τίς ἄγγελον πέμψει;	ἄδικε	Χαιρέα, μέμφομαί σε οὐχ ὅτι
[1, 11]	πᾶσι καταπλεῖν εἰς Ἀθήνας, οὐκ	ἤρεσκε	δὲ Θήρωνι τῆς πόλεως ἡ
[1, 4]	εἰμι καὶ σοὶ μάλιστα εὔνους.	γίνωσκε	τοίνυν μοιχευομένην σου τὴν γυναῖκα,
[1, 4]	κρούσας δὲ ἐλαφρῶς τὸ εἰωθὸς	ἔδωκε	σημεῖον. ἡ δὲ θεράπαινα καὶ
[1, 6]	βασιλικήν. ἔπεισεν οὗτος ὁ λόγος·	ἐνέβαλε	γὰρ φιλοτιμίαν καὶ φροντίδα. τίς
[1, 9]	νεκρῷ. ταῦτα ἔτι λογιζομένης αὐτῆς	προύβαλε	τὴν κεφαλὴν ὁ λῃστὴς καὶ
[1, 14]	καταγραφῆς, ἅμα δὲ καὶ προκαταλαβεῖν	ἤθελε,	δεδιὼς μὴ ἄρα μετάθηται· πολλοὺς
[1, 3]	εἶδεν οὔτε πιστεύειν οἷς οὐκ	ἤθελε	δυνάμενος. ἀπορουμένου δὲ αὐτοῦ καὶ
[1, 8]	Χαιρέα, μέμφομαί σε οὐχ ὅτι	με	ἀπέκτεινας, ἀλλ´ ὅτι με ἔσπευσας
[1, 11]	ξένην ἄγομαι γῆν καὶ δουλεύειν	με	δεῖ τὴν εὐγενῆ· τάχα δὲ
[1, 5]	δῆμον. φιλάνθρωπόν ἐστιν ἂν παραδῶτέ	με	δημίῳ. τοῦτο ὤφειλον παθεῖν, εἰ
[1, 8]	ὅτι με ἀπέκτεινας, ἀλλ´ ὅτι	με	ἔσπευσας ἐκβαλεῖν τῆς οἰκίας. οὐκ
[1, 5]	ἀκούσιον, ἀλλὰ ἐδεῖτο πάντων δημοσίᾳ	με	καταλεύσατε· ἀπεστεφάνωσα τὸν δῆμον. φιλάνθρωπόν
[1, 14]	ἄλλος τάφος, ἐν ᾧ Θήρων	με	κατέκλεισεν, ἐρημότερος ἐκείνου μᾶλλον· πατὴρ
[1, 5]	ἱεροσύλων καὶ πατροκτόνων. μὴ θάψητέ	με,	μὴ μιάνητε τὴν γῆν, ἀλλὰ
[1, 8]	καὶ ἀποθνήσκω θάνατον μακρόν. ὑγιαίνουσάν	με	πενθοῦσι. τίνα τίς ἄγγελον πέμψει;
[1, 14]	δοῦλον μηδέποτε πλήξας, ἐλάκτισε καιρίως	με	τὴν φιλοῦσαν· εἶτά με τυμβωρύχων
[1, 14]	καιρίως με τὴν φιλοῦσαν· εἶτά	με	τυμβωρύχων χερσὶ παρέδωκας καὶ ἐκ
[1, 9]	οὐκ ἔστιν, ἀλλὰ φωνὴ καλούντων	με	τῶν ὑποχθονίων πρὸς αὑτούς; τυμβωρύχους
[1, 13]	εἶτα συγκαλυψαμένη τὴν κεφαλὴν ἄγε	με"	φησίν, ὦ Θήρων, ὅποι ποτὲ
[1, 9]	νόμον κοινὸν τῶν ἀποθνησκόντων ἐπ´	ἐμὲ	παραγίνεται τὴν ἀθλίαν; ἢ ψόφος
[1, 2]	μᾶλλον ἢ βίᾳ κτώμεθα. χειροτονήσατε	ἐμὲ	τοῦ πρὸς Χαιρέαν πολέμου στρατηγόν·
[1, 13]	ἔχω, πάτερ, ὑπὲρ τῆς εἰς	ἐμὲ	φιλανθρωπίας· ἀποδοῖεν δὲ" ἔφη πᾶσιν
[1, 14]	ἧκε δὲ εἰς ἄστυ καὶ	λάμβανε	τὰς καταγραφὰς καὶ τότε μοι
[1, 8]	δὲ περὶ Καλλιρόην δεινοτέραν ἄλλην	ἐλάμβανε	παλιγγενεσίαν, καί τινος ἀφέσεως ταῖς
[1, 14]	δὲ ἐνταῦθα καλέσω γνωστόν; Τύχη	βάσκανε,	διὰ γῆς καὶ θαλάσσης τῶν
[1, 12]	οὖν διατριβῆς μακροτέρας οὐκέτι φέρειν	ὑπέμενε	τὴν παρολκήν· νυκτὸς δὲ ἐπελθούσης
[1, 4]	χεύατο κὰκ κεφαλῆς, χαρίεν δ´	ᾔσχυνε	πρόσωπον. Ἐπὶ πολὺ μὲν οὖν
[1, 9]	τῆς θαλάσσης. ἐκβαίνων δὲ πρῶτος	ἐπέταξε	τὴν ὑπηρεσίαν τὸν τρόπον τοῦτον.
[1, 7]	ὥσπερ ἀργυρογνώμων, πολλοὺς ἀποδοκιμάσας, ὅμως	ἔδοξέ	τινας ἐπιτηδείους. ἕωθεν οὖν διατρέχων
[1, 1]	ἡ τροφὸς τῇ κλίνῃ τέκνον"	εἶπε,	διανίστασο, πάρεστι γὰρ ἡ εὐκταιοτάτη
[1, 1]	καταφιλοῦσα, σύ μοι, δέ̣ ςποινα"	εἶπε,	δὸς ἄνδρα τοῦτον ὃνἔδειξ̣ ας.
[1, 10]	Θήρων ἐπεψήφισε. σὺ μὲν γὰρ"	εἶπε	κίνδυνον ἐπάγεις, σὺ δὲ κέρδος
[1, 3]	ἐπὶ τὴν πατρῴαν οἰκίαν ἐκώμασεν"	εἶπε,	τὰ δὲ σὰ πρόθυρα συνήθη
[1, 2]	τύραννος ἀντεῖπεν. οὐκ εὐνοίᾳ δὲ"	εἶπε	τῇ πρὸς Χαιρέαν κωλύω τὴν
[1, 14]	μὲν ἀπεδίδρασκον ἔνθα τὸ πνεῦμα	ἔφερε,	μόνη δὲ Καλλιρόη γενομένη ἤδη
[1, 10]	δὲ αὐτοῦ λέγοντος ἕτερος ἀντεῖπεν	ἄκαιρε	καὶ ἀνόητε, νῦν ἡμᾶς κελεύεις
[1, 7]	τὸν λιμένα, ἕκαστον αὐτῶν ἀνεζήτει.	εὗρε	δὲ ἐνίους μὲν ἐν πορνείοις,
[1, 1]	πλουσίους καὶβασιλεῖς. οὔκουν οὐδὲ πειρᾶσθαί	σε	δεῖ, μὴ φανερῶς ὑβρισθῶμεν. εἶθ´
[1, 4]	ὦ Χαιρέα, σὸς ἡλικιώτης, πάνυ	σε	θαυμάζων καὶ φιλῶν, ὅτε ἔζη.
[1, 12]	θεός μοί τις" εἶπεν εὐεργέτην	σε	κατέπεμψεν· ἃ γὰρ ὠνειροπόλουν ὕπαρ
[1, 3]	τοῖς κώμοις, καὶ τὸ γεγαμηκέναι	σε	λυπεῖ τοὺς ἐραστάς. ταῦτα εἰποῦσα
[1, 13]	διαδραμεῖν, οὐκ ἀναγκαῖον δὲ καὶ	σὲ	μάτην ταλαιπωρεῖν καὶ ταῦτα χαλεπῶς
[1, 1]	πᾶσιν ἡμῖν ἡμέρα· ἡ πόλις	σε	νυμφαγωγεῖ. Τῆς δ´ αὐτοῦ λύτο
[1, 8]	ἄγγελον πέμψει; ἄδικε Χαιρέα, μέμφομαί	σε	οὐχ ὅτι με ἀπέκτεινας, ἀλλ´
[1, 13]	φησί, θύγατερ, εὐθὺς μὲν ἤθελόν	σε	πρὸς τοὺς σοὺς ἀπαγαγεῖν· ἐναντίου
[1, 13]	κἀκεῖθεν ἄξω τὴν γυναῖκα πρὸς	σέ.	συνέθεντο ταῦτα καὶ δεξιὰς ἀλλήλοις
[1, 8]	ἐκβαλεῖν τῆς οἰκίας. οὐκ ἔδει	σε	ταχέως θάψαι Καλλιρόην οὐδ´ ἀληθῶς
[1, 4]	ὅτε ἔζη. τελευτήσαντος δὲ αὐτοῦ	σὲ	υἱὸν ἐμαυτοῦ νομίζω, καὶ γὰρ
[1, 13]	ναυτιῶσαν· ἐνταῦθα δὲ δὴ παραθήσομαί	σε	φίλοις πιστοῖς, ἐπανιὼν δὲ παραλήψομαι
[1, 13]	μέγιστον, καθαρὰν ἐτηρήσαμεν· ἀνύβριστον ἀπολήψεταί	σε	Χαιρέας, ὡς ἐκ θαλάμου τοῦ
[1, 13]	τηροῦμεν. Ἐπὶ τούτῳ πρὸς αὑτὴν	ἐγέλασε	Καλλιρόη, καίτοι σφόδρα λυπουμένη (παντελῶς
[1, 9]	καὶ εἰσελθεῖν ἡμῖν οὐκ ἐπιτρέπει.	κατεγέλασε	Θήρων, δειλὸν εἰπὼν καὶ νεκρότερον
[1, 11]	θαλάσσῃ τριακοσίας ναῦς Ἀθηναίων κατεναυμάχησας,	ἥρπασε	δέ σου τὴν θυγατέρα κέλης
[1, 4]	τέχνης ἥπτετο λοιπὸν ἐνεργεστέρας καὶ	κατεσκεύασέ	τι τοιοῦτον. ἦν αὐτῷ παράσιτος
[1, 9]	μικρὸν εἰσεδύετο. Καλλιρόη δὲ αὐτῷ	προσέπεσε,	βουλομένη δεηθῆναι· κἀκεῖνος φοβηθεὶς ἐξεπήδησε.
[1, 1]	ς τῆς Ἀφροδίτης τοῖς ποσὶ	προσέπεσε	καὶ καταφιλοῦσα, σύ μοι, δέ̣
[1, 7]	διαπωλῆσαι τὸν φόρτον ἐπὶ ξένης.	ἤρεσε.	νῦν μὲν οὖν" φησὶ τρέπεσθε
[1, 14]	ἐγένετο τῆς ἐπαύλεως, ὁ Θήρων	ἐστρατήγησέ	τι τοιοῦτον. ἀποκαλύψας τὴν Καλλιρόην
[1, 1]	δὲ αὐτοῦ πᾶς ὁ δῆμος	ἐξεπήδησε	τοῦ θεάτρου, καὶ οἱ μὲν
[1, 9]	προσέπεσε, βουλομένη δεηθῆναι· κἀκεῖνος φοβηθεὶς	ἐξεπήδησε.	τρέμων δὲ πρὸς τοὺς ἑταίρους
[1, 14]	θέλεις ἀγοράσαι. χαρὰ καὶ θαυμασμὸς	ἐπηκολούθησε	πάντων. τὴν μὲν οὖν Καλλιρόην
[1, 5]	φίλος ἐξαίρετος, τοιοῦτος οἷον Ὅμηρος	ἐποίησε	Πάτροκλον Ἀχιλλέως. ἡμέρας δὲ γενομένης
[1, 10]	ἆρά γε τὸ τυμβωρυχεῖν ἡμᾶς	ἐποίησε	χρηστούς; ἐλεήσομεν ἣν οὐκ ἠλέησεν
[1, 5]	διαπραξάμενος ἔργον ὃ μηδεὶς ἂν	προσεδόκησε.	συνέβη δὲ πρᾶγμα καινὸν καὶ
[1, 1]	δὲ Ἔρως ζεῦγο̣ ς ἴδιον	ἠθέλησε	συμπλέξαι. Χαιρέας γάρ τις ἦν
[1, 8]	δὲ καὶ ἐκ τῆς ἀγωνίας	ἐνόησε	τάφον. ἔρρηξεν οὖν φωνήν, ὅσην
[1, 9]	Θήρων καὶ οἷς δεινὸς ἀνὴρ	ἐνόησε	τὴν ἀλήθειαν· ἔστη δὲ σύννους
[1, 5]	νεκρὰν τὸν ζῶντα ἐπένθουν. Ἑρμοκράτης	συνηγόρησε	Χαιρέᾳ πρῶτος. ἐγὼ" φησὶν ἐπίσταμαι
[1, 5]	ὕδατος ἀντὶ τῆς ἀπολογίας αὑτοῦ	κατηγόρησε	πικρότερον καὶ πρῶτος τὴν καταδικάζουσαν
[1, 1]	Ἔρως καὶ χαίρειτοῖς παραδόξοις κατορθώμασιν·	ἐζήτησε	δὲ τοιόνδε τὸν καιρόν. Ἀφροδίτης
[1, 14]	προσῆλθε καὶ μήτηρ, καὶ Χαιρέας	ἐπέσπεισε	δακρύων· ᾐσθόμην ἂν καὶ τεθνεῶσα.
[1, 7]	συγκροτῶν. οὗτος τῇ ἐκκομιδῇ παρατυχὼν	ἐπωφθάλμισε	τῷ χρυσῷ καὶ νύκτωρ κατακλινεὶς
[1, 14]	ὁ μηδὲ δοῦλον μηδέποτε πλήξας,	ἐλάκτισε	καιρίως με τὴν φιλοῦσαν· εἶτά
[1, 4]	κρατούμενος δὲ ὑπὸ τῆς ὀργῆς	ἐλάκτισε	προσιοῦσαν. εὐστόχως οὖν ὁ ποὺς
[1, 10]	τούτοις συντιθεμένων οὐδετέραν γνώμην Θήρων	ἐπεψήφισε.	σὺ μὲν γὰρ" εἶπε κίνδυνον
[1, 3]	δὲ τὸν θάλαμον ἔτι κεκλεισμένον,	ἤρασσε	μετὰ σπουδῆς. ἐπεὶ δὲ ἀνέῳξεν
[1, 3]	τὴν μετάνοιαν ἠσπάζετο. ταῦτα μᾶλλον	ἐξέκαυσε	τὸν ἔρωτα, καὶ οἱ ἀμφοτέρων
[1, 13]	τὴν ἑαυτοῦ σφόδρα ἐλευθέριον οὖσαν,	ἐκέλευσε	δὲ παραθεῖναι τράπεζαν. καὶ ὁ
[1, 9]	ἑκκαίδεκα) μένειν ἐπὶ τοῦ κέλητος	ἐκέλευσε	καὶ τὰς κώπας ἔχειν ἐπτερωμένας,
[1, 13]	Περσῶν βασιλέως παρεσκευασμένη) Λεωνᾶς δὲ	ἐκέλευσε	περιμένειν αὐτὸν περὶ τὴν θεραπείαν
[1, 4]	δεινόν, οὐχ ὑπομένω σιωπᾶν· φύσει	τε	γὰρ μισοπόνηρός εἰμι καὶ σοὶ
[1, 6]	πολλὰ ἐκ τῶν λαφύρων) συγγενῶν	τε	δωρεαὶ καὶ φίλων. τελευταῖος ἐπηκολούθησεν
[1, 3]	ἀπελεύσεσθαι μόνος· οὐ γὰρ οἷόν	τε	ἦν ἐξάγειν ἤδη τὴν κόρην.
[1, 6]	μὲν ὁ τῆς φερνῆς χρυσός	τε	καὶ ἄργυρος· ἐσθήτων κάλλος καὶ
[1, 8]	καὶ ταινιῶν· ψόφον ἐποίει χρυσοῦ	τε	καὶ ἀργύρου· πολλὴ δὲ ἦν
[1, 12]	μεταξὺ παρῄει πλῆθος ἀνθρώπων ἐλευθέρων	τε	καὶ δούλων, ἐν μέσοις δὲ
[1, 6]	καὶ ἐπὶ χρυσηλάτου κλίνης μείζων	τε	καὶ κρείττων, ὥστε πάντες εἴκαζον
[1, 1]	μνηστῆρες κατέρρεον εἰς Συρακούσας, δυνάσται	τε	καὶ παῖδες τυράννων, οὐκ ἐκ
[1, 5]	ὁ Ἀκραγαντῖνος ὑπὲρ ἅπαντας, λαμπρός	τε	καὶ σοβαρός, οἷον διαπραξάμενος ἔργον
[1, 10]	διήγημα. φορτίον δὲ ἔχον ὀφθαλμούς	τε	καὶ ὦτα καὶ γλῶσσαν τίς
[1, 4]	τὴν μείρακα μεγάλαις δωρεαῖς τῷ	τε	λέγειν ἀπάγξεσθαι μὴ τυχὼν τῆς
[1, 1]	συνοδίαν ἵνα ἑκάτερος τῷ ἑ̣	τέ̣	ρῳ ὀ̣ φ̣ θῇ̣ ταχέως
[1, 7]	ὁ δὲ Θήρων ἔνθεν ἑλὼν	ἑωράκατε"	φησὶ τὸν χρυσὸν καὶ ἄργυρον
[1, 13]	ἐνταφίοις δυσοιώνιστον ὑπολαμβάνω. πάντα μοι	φυλάξατε	καλῶς· ἐμοὶ δὲ ἀρκεῖ δακτυλίδιον
[1, 2]	πανουργίᾳ μᾶλλον ἢ βίᾳ κτώμεθα.	χειροτονήσατε	ἐμὲ τοῦ πρὸς Χαιρέαν πολέμου
[1, 5]	καὶ θεραπαινίδα Ἑρμοκράτους ἀπέκτεινα. τρόπον	ζητήσατε	κολάσεως ἀπόρρητον. χείρονα δέδρακα ἱεροσύλων
[1, 5]	ἀλλὰ ἐδεῖτο πάντων δημοσίᾳ με	καταλεύσατε·	ἀπεστεφάνωσα τὸν δῆμον. φιλάνθρωπόν ἐστιν
[1, 5]	τὴν γῆν, ἀλλὰ τὸ ἀσεβὲς	καταποντώσατε	σῶμα. Ταῦτα λέγοντος θρῆνος ἐξερράγη,
[1, 10]	κατηγορείτω τῶν μὴ παρόντων. ἀλλ´	ἐμβαίνετε·	πλέωμεν· ἤδη γάρ ἐστι πρὸς
[1, 11]	περιεργία· μόνοι γὰρ ὑμεῖς οὐκ	ἀκούετε	τὴν πολυπραγμοσύνην τῶν Ἀθηναίων; δῆμός
[1, 13]	καὶ ἐκ τῆς θαλάσσης αὑτοὺς	ἀναλάβητε·	ἡ γὰρ πλησίον ἔπαυλις κατεσκεύασται
[1, 4]	πολὺ μὲν οὖν ἀχανὴς ἔκειτο,	μήτε	τὸ στόμα μήτε τοὺς ὀφθαλμοὺς
[1, 4]	ἀχανὴς ἔκειτο, μήτε τὸ στόμα	μήτε	τοὺς ὀφθαλμοὺς ἐπᾶραι δυνάμενος· ἐπεὶ
[1, 5]	πατροκτόνων. μὴ θάψητέ με, μὴ	μιάνητε	τὴν γῆν, ἀλλὰ τὸ ἀσεβὲς
[1, 10]	λέγοντος ἕτερος ἀντεῖπεν ἄκαιρε καὶ	ἀνόητε,	νῦν ἡμᾶς κελεύεις φιλοσοφεῖν; ἆρά
[1, 5]	δέδρακα ἱεροσύλων καὶ πατροκτόνων. μὴ	θάψητέ	με, μὴ μιάνητε τὴν γῆν,
[1, 12]	τοῦ παιδίου (πεπαίδευται γὰρ ἱκανῶς)	εἴτε	καὶ ἄξιον ὑπολαμβάνοις χαρίσασθαι τῷ
[1, 12]	σοὶ οὖν γενέσθω τὸ κέρδος,	εἴτε	σεαυτῷ θέλεις τροφὸν κατασχεῖν τοῦ
[1, 8]	ὅσην ἐδύνατο ζῶ" βοῶσα, καὶ	βοηθεῖτε.	ἐπεὶ δὲ πολλάκις αὐτῆς κεκραγυίας
[1, 4]	πάνυ σε θαυμάζων καὶ φιλῶν,	ὅτε	ἔζη. τελευτήσαντος δὲ αὐτοῦ σὲ
[1, 13]	με" φησίν, ὦ Θήρων, ὅποι	ποτὲ	θέλεις· πᾶς γὰρ τόπος θαλάσσης
[1, 14]	ἐποίησας· Χαιρέας, ὁ μηδὲ δοῦλον	μηδέποτε	πλήξας, ἐλάκτισε καιρίως με τὴν
[1, 5]	πρᾶγμα καινὸν καὶ ἐν δικαστηρίῳ	μηδεπώποτε	πραχθέν· ῥηθείσης γὰρ τῆς κατηγορίας
[1, 1]	πατρὸς κελεύσαντος προσκυνῆσαι τὴν θεόν	τότε	δὲ Χαιρέας ἀπὸ τῶν γ̣
[1, 2]	οὖν μαχόμενοι πρὸς ἀλλήλους ὡμονόησαν	τότε,	διὰ δὲ τὴν ὁμόνοιαν, ὑβρίσθαι
[1, 5]	τεμνομένων αὐτῶν ἔμαθε τὴν ἀλήθειαν.	τότε	ἔλεος αὐτὸν εἰσῆλθε τῆς ἀποθανούσης
[1, 14]	καὶ λάμβανε τὰς καταγραφὰς καὶ	τότε	μοι τιμήν, ἣν θέλεις, ἀποδώσεις.
[1, 2]	ὅτι Ἑρμοκράτης οὐκ ἔστιν εὐκαταφρόνητος·	ὥστε	ἀδύνατος ἡμῖν πρὸς αὐτὸν ἡ
[1, 1]	ἦν ἐν αὐτοῖς πολιτικὸς φθόνος	ὥστε	θᾶττον ἂν πᾶσιν ἢ ἀλλήλοις
[1, 6]	μεγαλοπρεπὴς Ἑρμοκράτους πλησίον τῆς θαλάσσης,	ὥστε	καὶ τοῖς πόρρωθεν πλέουσι περίβλεπτος
[1, 4]	δὲ φωνὴν μὲν οὐκ ἔσχεν	ὥστε	λοιδορήσασθαι, κρατούμενος δὲ ὑπὸ τῆς
[1, 1]	τῷ δὲ ηὔξετο τὸ κακὸν	ὥστε	μηδὲ ἐπὶ τὰς συνήθεις προϊέναι
[1, 6]	κλίνης μείζων τε καὶ κρείττων,	ὥστε	πάντες εἴκαζον αὐτὴν Ἀριάδνῃ καθευδούσῃ.
[1, 9]	καὶ γυναῖκα. σὺ μὲν οὖν	φύλαττε	ταύτην· θέλω γὰρ αὐτὴν ἀποδοῦναι
[1, 4]	ἀγρὸν ἀπιέναι, βαθείας δὲ ἑσπέρας	παραφύλαττε	τὴν οἰκίαν· ὄψει γὰρ εἰσιόντα
[1, 4]	δὲ κακοήθης ἐκεῖνος καὶ διάβολος	συνέταττε	τὴν σκηνήν. ἑσπέρας οὖν ἐπιστάσης
[1, 8]	ἐπεὶ δὲ οὔτε ὁ ἀνὴρ	οὔτε	αἱ θεραπαινίδες ἤκουον, πάντα δὲ
[1, 3]	δὲ τί γέγονεν, ἄφωνος ἦν,	οὔτε	ἀπιστεῖν οἷς εἶδεν οὔτε πιστεύειν
[1, 8]	συγκαθεύδοντα Χαιρέαν ἐκάλεσεν. ἐπεὶ δὲ	οὔτε	ὁ ἀνὴρ οὔτε αἱ θεραπαινίδες
[1, 3]	ἦν, οὔτε ἀπιστεῖν οἷς εἶδεν	οὔτε	πιστεύειν οἷς οὐκ ἤθελε δυνάμενος.
[1, 5]	τὸν δῆμον. φιλάνθρωπόν ἐστιν ἂν	παραδῶτέ	με δημίῳ. τοῦτο ὤφειλον παθεῖν,
[1, 9]	τὴν γωνίαν ἐξέτεινεν ἑαυτὴν κἀκεῖθεν	ἱκέτευε,	λεπτὴν ἀφεῖσα φωνήν, ἐλέησον, ὅστις
[1, 5]	μὲν ἑαυτὸν ἐπεθύμει, Πολύχαρμος δὲ	ἐκώλυε,	φίλος ἐξαίρετος, τοιοῦτος οἷον Ὅμηρος
[1, 7]	τοὺς πεπεισμένους ἤδη καὶ μόνον	μήνυε	τὴν πρᾶξιν, καὶ τὸν καιρὸν
[1, 14]	φησὶ πιστῶς πεπλήρωται, σὺ δὲ	ἔχε	μὲν ἤδη τὴν γυναῖκα (φίλος
[1, 1]	δὲ τοῦ παραδόξου θεάματος πανταχοῦ	διέτρεχε	καὶ μνηστῆρες κατέρρεον εἰς Συρακούσας,
[1, 1]	στρατηγός, οὗτος ὁ νικήσας Ἀθηναίους,	εἶχε	θυγατέρα Καλλιρόην τοὔνομα, θαυμαστόν τι
[1, 4]	μηχανώμενος ἵνα μὴ λάθοι. κόμην	εἶχε	λιπαρὰν καὶ βοστρύχους μύρων ἀποπνέοντας,
[1, 4]	ποὺς κατὰ τοῦ διαφράγματος ἐνεχθεὶς	ἐπέσχε	τῆς παιδὸς τὴν ἀναπνοήν, ἐρριμμένην
[1, 1]	ἤδη σβεννύμενον ἐπιχυθέντος ἐλαίου πάλιν	ἀνέλαμψε	καὶ μείζων ἐγένετο καὶ κρείττων.
[1, 6]	ἄργυρος· ἐσθήτων κάλλος καὶ κόσμος	(συνέπεμψε	δὲ Ἑρμοκράτης πολλὰ ἐκ τῶν
[1, 14]	τοῦ Λεωνᾶ (καὶ γὰρ ἦν	ὀψὲ	τῆς ὥρας) βούλομαι" φησὶν ἀφ´
[1, 4]	φάτο· τὸν δ´ ἄχεος νεφέλη	ἐκάλυψε	μέλαινα, ἀμφοτέρῃσι δὲ χερσὶν ἑλὼν

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 23/03/2006