Chapitre
[7]	ἀνθρώπων φαίνεσθαι βουλόμενος. Ἐπειδὴ Θεὸς	μέγας	θεατὴς, φιλοδόξησον ἐπὶ Θεοῦ· λαμπρὸν
[3]	τὸ ἀληθές; καὶ ἐν τίνι	μέγας	ὁ ἄνθρωπος; Ἐν τούτῳ, φησὶ,
[2]	νόθος υἱὸς, ὁ τοὺς ἑβδομήκοντα	παῖδας	τοὺς γνησίους ἀποκτείνας, καὶ σοφὸν
[5]	Ἰωσαφὰτ ἐπιτιμήσας ποτὲ διὰ τὴν	παραπόδας	ἁμαρτίαν, ἐμνήσθη καὶ τῶν κατωρθωμένων
[1]	πολυτελεῖς ὑπὲρ τὴν χρείαν παρατιθέμενοι	τραπέζας	τρυφηλὰς, οὐκ ἀναγκαίας περιβαλλόμενοι τὰς
[1]	χρείαν παρατιθέμενοι τραπέζας τρυφηλὰς, οὐκ	ἀναγκαίας	περιβαλλόμενοι τὰς ἐσθῆτας, οἴκων μεγέθη
[4]	Πνεύματος Θεοῦ, ὡς Ἰσραὴλ τῆς	ἁγίας	ῥίζης ἀποτμηθείς. Τῇ πίστει, φησὶν,
[1]	εὐφραινόμενος. Ἐπειδὴ δὲ τὴν τῆς	θείας	δόξης ἐπιθυμίαν μετέθηκε, καὶ μείζονα
[1]	ἐπιβλαβὴς, ἀρχὴ κινδύνου, καὶ πρόφασις	ἀπωλείας.	Τοιοῦτο καὶ περὶ ψυχὴν ὑπερηφανία.
[4]	ἐλεγχθεὶς, δικαίως ἐβοηθεῖτο, πρὸς ἀπόθεσιν	ἀλαζονείας	καὶ φειδὼ τῶν ἀσθενούντων ἐκπαιδευόμενος·
[7]	ὑπερβαλλούσας, μηδὲ διαλέξεις ὑπερηφάνους καὶ	βαρείας·	ἀλλ´ ἐν ἅπασιν ὑφαίρει τοῦ
[2]	τῶν νόμων ἀλλότριοι καὶ τῆς	λατρείας	γεγενημένοι. Καὶ ὅλως ἐν μυρίοις
[5]	διὰ ὄνομα Χριστοῦ, ἢ τοῖς	νηστείας	ἐνεκαρτέρησας πόνοις; Οὐχ ἑτέρου τὸ
[2]	θάνατον λανθάνει τρεφόμενον ἐπὶ τῆς	οἰκίας	τῆς βασιλικῆς, καὶ καθαιροῦν τὴν
[3]	καὶ τὸ ἐνεργεῖν ὑπὲρ τῆς	εὐδοκίας·	Θεὸς δὲ τὴν ἑαυτοῦ σοφίαν
[4]	παράδειγμα τῆς χαλεπῆς δι´ ὑπερηφανίαν	ζημίας.	Ἐζημιώθη τὴν δικαιοσύνην ὑπερηφανευσάμενος, ἀπώλεσε
[5]	ἐξήλειπται. Καθόλου μέμνησο τῆς ἀληθοῦς	παροιμίας·	Ὑπερηφάνοις Θεὸς ἀντιτάσσεται, ταπεινοῖς δὲ
[4]	τὸ καύχημα διὰ τὸ τῆς	ὑπερηφανῖας	ἔγκλημα. Καὶ κατῆλθεν ὁ τελώνης
[7]	καταβησόμεθα, τὸν ὀλέθριον ὄγκον τῆς	ὑπερηφανίας	καταλιπόντες; Ἐὰν διὰ πάντων ἀσκῶμεν
[4]	φρονεῖς, καὶ τὸν ἔλεον πρόφασιν	ὑπερηφανίας	λαμβάνεις; Καὶ τότε γνώσῃ σεαυτὸν
[3]	νεκρῶν. Ἐνταῦθα πέπτωκε πᾶν ὕψος	ὑπερηφανίας.	Οὐδὲν ὑπολέλειπταί σοι πρὸς ἀλαζονείαν,
[2]	καὶ ὁ κάλλει μέγα φρονῶν	Ἀδωνίας,	καὶ μεγέθει κόμης ἐπαιρόμενος Ἀβεσσαλώμ.
[7]	λόγῳ σοφιστικοὺς, μηδὲ ἐν ᾠδαῖς	ἡδυφωνίας	ὑπερβαλλούσας, μηδὲ διαλέξεις ὑπερηφάνους καὶ
[1]	διὰ ταύτης καθαιρεθεὶς ἧς εἶχεν	ἀξίας.	~Θρασύνει δὲ ἄνθρωπον καὶ χειρῶν
[1]	εἰς κίνδυνον. Χρημάτων γὰρ πορισμὸς	πλεονεξίας	μὲν ὑπόθεσις· κτῆσις δὲ οὐδὲν
[1]	κατὰ τούτων ἀλαζονευόμενοι· πρᾶγμα πλῆρες	ἀνοίας	ὑπομένοντες, ὀνείρου σαθροτέραν ἔχοντες δόξαν,
[2]	πεισθήσεται τῇ καλλίστῃ παραινέσει τῆς	μακαρίας	Ἄννης καὶ τοῦ προφήτου Ἱερεμίου·
[1]	δῆμος ἀξίωμα δῷ· εἴ τινος	προεδρίας	ἀξιώσειε, καὶ τὸ τῆς ὑπεροχῆς
[7]	γὰρ ἀποδίδωσι τὸν μισθόν. Ἀλλὰ	προεδρίας	ἠξιώθης, καὶ περιέπουσί σε ἄνθρωποι
[4]	κατόρθωμα τὴν χάριν ὑπερβολῇ τῆς	ἀναισθησίας,	οὐκ εἶ τοῦ μακαρίου τιμιώτερος
[4]	ἀλλὰ Χριστός σε διὰ τῆς	παρουσίας	κατείληφε. Διώκω, φησὶν, εἰ καὶ
[6]	τοὺς συκοφαντοῦντας, σιωπῇ φέρων τὰς	συκοφαντίας·	ἐμπτυόμενος ὑπὸ δούλων καὶ παιδαρίων
[4]	τοῦ σκανδαλισμοῦ κινδυνεύσας ἀπολέσθαι δι´	ἀπιστίας,	ἐφυλάχθη δυνάμει Χριστοῦ, ὃς καὶ
[2]	ἀληθὲς παρασκευάζει· τῆς παρὰ Θεοῦ	σοφίας	ἀπούσης, εἰς οὐδὲν τούτων λογιζομένων.
[2]	παραδείγμασι σαθρὸν τὸ τῆς ἀνθρωπίνης	σοφίας	πλεονέκτημα, μικρόν τε καὶ ταπεινὸν
[2]	μέγιστος καὶ ἀόρατος τῆς κοσμικῆς	σοφίας	σοφιστὴς, ἁλίσκεται τοῖς ἑαυτοῦ σοφίσμασιν,
[4]	ῥίζης ἀποτμηθείς. Τῇ πίστει, φησὶν,	ἕστηκας·	μὴ ὑψηλοφρόνει, ἀλλὰ φοβοῦ. Κρίσις
[4]	τοῦτο αὐτὸ συνίῃς, ὅτι χάριτος	τετύχηκας,	ἀλλ´ ἴδιον ποιῇ κατόρθωμα τὴν
[5]	ἀναισθήτου φλεγμονῆς. Καὶ εἰ τὸν	πέλας	ἁμαρτάνοντα θεωρήσεις, μὴ τοῦτο μόνον
[1]	ὑπὲρ τὴν χρείαν παρατιθέμενοι τραπέζας	τρυφηλὰς,	οὐκ ἀναγκαίας περιβαλλόμενοι τὰς ἐσθῆτας,
[3]	ὃς ἐκ τηλικούτου θανάτου ἐῤῥύσατο	ἡμᾶς,	καὶ ῥύεται, εἰς ὃν ἠλπίκαμεν,
[4]	ὁ Κύριος, ἀλλ´ ἐγὼ ἐξελεξάμην	ὑμᾶς.	Ἀλλ´ ὅτι τετίμησαι, μέγα φρονεῖς,
[4]	ὁ Σατανᾶς ἐξῃτήσατο τοῦ σινιάσαι	ὑμᾶς	ὡς τὸν σῖτον. Κἀγὼ ἐδεήθην
[4]	λέγων· Σίμων, Σίμων, ἰδοὺ ὁ	Σατανᾶς	ἐξῃτήσατο τοῦ σινιάσαι ὑμᾶς ὡς
[1]	νέος τὴν ἡλικίαν, καὶ τὰς	φρένας	νεώτερος, ὁ τῷ δήμῳ ζητοῦντι
[4]	ἑαυτὸν ὑπὲρ ἐκεῖνον, καὶ οὐκ	ἀναμείνας	τὴν παρὰ Θεοῦ κρίσιν, ἀλλὰ
[5]	ὅτι πίστιν ὡμολόγησας, ἢ φυγὴν	ὑπέμεινας	διὰ ὄνομα Χριστοῦ, ἢ τοῖς
[2]	τοὺς ἑβδομήκοντα παῖδας τοὺς γνησίους	ἀποκτείνας,	καὶ σοφὸν τοῦτο νομίσας ἐξευρηκέναι
[4]	ἠλαττώθη τοῦ ταπεινοῦ καὶ ἁμαρτωλοῦ,	μεγαλύνας	ἑαυτὸν ὑπὲρ ἐκεῖνον, καὶ οὐκ
[7]	καὶ τὸ κράτος εἰς τοὺς	αἰῶνας	τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
[5]	τοῦ Κυρίου τὸ ῥῆμα πρόχειρον·	Πᾶς	ὁ ταπεινῶν ἑαυτὸν, ὑψωθήσεται· καὶ
[6]	ἐν οἴκῳ τέκτονος καὶ μητρὸς	πενιχρᾶς,	ὑποτασσόμενος τῇ μητρὶ καὶ τῷ
[2]	ὧν ἐβουλεύσαντο, καὶ ἐκ τῆς	χώρας	ἀνάστατοι, καὶ τῶν νόμων ἀλλότριοι
[2]	ἀνθρώπου σόφισμα, καὶ καθ´ ἑαυτοῦ	τεχνάσας	ἔλαθεν ὃ κατὰ τοῦ ἀνθρώπου
[1]	χαλεπωτέραν, καὶ διὰ τῆς ἀπειλῆς	ἀπολέσας	τὴν βασιλείαν, δι´ ἧς προσεδόκησε
[5]	ὤνησας τὸν πλησίον, ὅτι πίστιν	ὡμολόγησας,	ἢ φυγὴν ὑπέμεινας διὰ ὄνομα
[1]	δόξης ἐπιθυμίαν μετέθηκε, καὶ μείζονα	προσδοκήσας,	καὶ σπεύσας ὅπερ οὐκ ἐδύνατο
[1]	τῷ δήμῳ ζητοῦντι πραοτέραν ἡγεμονίαν	ἀπειλήσας	χαλεπωτέραν, καὶ διὰ τῆς ἀπειλῆς
[5]	ἔρχομαι συναγαγεῖν. Καὶ τῷ Ἰωσαφὰτ	ἐπιτιμήσας	ποτὲ διὰ τὴν παραπόδας ἁμαρτίαν,
[5]	εἰς τὸν ἕτερον. Τί γὰρ	ὤνησας	τὸν πλησίον, ὅτι πίστιν ὡμολόγησας,
[5]	ὄνομα Χριστοῦ, ἢ τοῖς νηστείας	ἐνεκαρτέρησας	πόνοις; Οὐχ ἑτέρου τὸ κέρδος,
[2]	Καὶ τὴν κατὰ τοῦ Κυρίου	στήσας	παγίδα, διὰ ταύτης ἑάλω, σταυρωθεὶς
[2]	γνησίους ἀποκτείνας, καὶ σοφὸν τοῦτο	νομίσας	ἐξευρηκέναι πρὸς τὸ βεβαίως τὴν
[4]	ἐν τῷ κλύδωνι τοῦ σκανδαλισμοῦ	κινδυνεύσας	ἀπολέσθαι δι´ ἀπιστίας, ἐφυλάχθη δυνάμει
[1]	μετέθηκε, καὶ μείζονα προσδοκήσας, καὶ	σπεύσας	ὅπερ οὐκ ἐδύνατο λαβεῖν, ἀπώλεσεν
[7]	σοφιστικοὺς, μηδὲ ἐν ᾠδαῖς ἡδυφωνίας	ὑπερβαλλούσας,	μηδὲ διαλέξεις ὑπερηφάνους καὶ βαρείας·
[2]	ἀνθρώπου μεμηχάνηται, οὐδὲν τοσοῦτον ἐκεῖνον	ζημιώσας,	ὂν ἤλπισεν ἀπαλλοτριώσειν Θεοῦ καὶ
[1]	τραπέζας τρυφηλὰς, οὐκ ἀναγκαίας περιβαλλόμενοι	τὰς	ἐσθῆτας, οἴκων μεγέθη κατασκευάζοντες καὶ
[6]	ἐλέγχειν τοὺς συκοφαντοῦντας, σιωπῇ φέρων	τὰς	συκοφαντίας· ἐμπτυόμενος ὑπὸ δούλων καὶ
[1]	ὁ νέος τὴν ἡλικίαν, καὶ	τὰς	φρένας νεώτερος, ὁ τῷ δήμῳ
[1]	τρυφηλὰς, οὐκ ἀναγκαίας περιβαλλόμενοι τὰς	ἐσθῆτας,	οἴκων μεγέθη κατασκευάζοντες καὶ κάλλει
[6]	δόξαν ἐκφαίνει, συνδοξάζων ἑαυτῷ τοὺς	συναδοξήσαντας.	Ὧν οἱ μακάριοι μαθηταὶ πρῶτοι,
[7]	φησὶ, μηδὲ κατὰ τοὺς κοσμικοὺς	ἄρχοντας.	Τὸν γὰρ θέλοντα πρῶτον εἶναι,
[6]	ὑποφέρων, καὶ παρὸν ἐλέγχειν τοὺς	συκοφαντοῦντας,	σιωπῇ φέρων τὰς συκοφαντίας· ἐμπτυόμενος
[4]	ὑπὸ Θεοῦ. Οὐ σὺ Χριστὸν	κατείληφας	διὰ τῆς ἀρετῆς, ἀλλὰ Χριστός
[3]	Χριστῷ ζωὴν τὴν μέλλουσαν· ἧς	ἀπαρχὰς	ἔχοντες, ἤδη ἐν τούτοις ἐσμὲν,
[4]	πίστις σου, καὶ σύ ποτε	ἐπιστρέψας	στήριξον τοὺς ἀδελφούς σου. Καὶ
[4]	Τί γὰρ ἔχεις, ὃ οὐκ	ἔλαβες;	Εἰ δὲ καὶ ἔλαβες, τί
[4]	οὐκ ἔλαβες; Εἰ δὲ καὶ	ἔλαβες,	τί καυχᾶσαι ὡς μὴ λαβών;
[7]	μηδὲ ταχέως, μηδὲ ἐμπαθῶς ἐξελέγχων	(αὔθαδες	γὰρ τὸ τοιοῦτον) μηδὲ ἐπὶ
[3]	~Ἀλλὰ τί τὸ καύχημα τὸ	ἀληθές;	καὶ ἐν τίνι μέγας ὁ
[2]	τὴν ἔπαρσιν, καὶ ὕψος οὐκ	ἀληθὲς	παρασκευάζει· τῆς παρὰ Θεοῦ σοφίας
[1]	καὶ δι´ ὧν εἶναι δοκοῦσί	τινες,	κατὰ τούτων ἀλαζονευόμενοι· πρᾶγμα πλῆρες
[1]	τινες, κατὰ τούτων ἀλαζονευόμενοι· πρᾶγμα	πλῆρες	ἀνοίας ὑπομένοντες, ὀνείρου σαθροτέραν ἔχοντες
[6]	Ὧν οἱ μακάριοι μαθηταὶ πρῶτοι,	πένητες	καὶ γυμνοὶ τὴν οἰκουμένην διαδραμόντες,
[2]	καὶ λίθου βολῇ. Καὶ ἐσοφίσαντο	πάντες	Ἰουδαῖοι κατὰ τοῦ Κυρίου βούλευμα
[2]	ἑαυτοῖς λέγοντες· Ἐὰν ἀφῶμεν οὕτως,	πάντες	πιστεύσουσιν εἰς αὐτόν· καὶ ἐλεύσονται
[4]	μεγαλοφρονέστερον ἐφθέγξατο, λέγων, Εἰ καὶ	πάντες	σκανδαλισθήσονται ἐν σοὶ, ἀλλ´ ἐγὼ
[4]	Γνόντες, φησὶ, Θεὸν, μᾶλλον δὲ	γνωσθέντες	ὑπὸ Θεοῦ. Οὐ σὺ Χριστὸν
[6]	ἔρημοι, γῆν τε καὶ θάλατταν	ἐξαμείβοντες,	μαστιζόμενοι, λιθοβολούμενοι, διωκόμενοι, τέλος ἀναιρούμενοι.
[2]	τοῦ Κυρίου βούλευμα ὀλέθριον, ἑαυτοῖς	λέγοντες·	Ἐὰν ἀφῶμεν οὕτως, πάντες πιστεύσουσιν
[1]	περιβαλλόμενοι τὰς ἐσθῆτας, οἴκων μεγέθη	κατασκευάζοντες	καὶ κάλλει ποικίλλοντες, οἰκετῶν ἀκολούθων
[2]	τοῦ βουλεύματος ἐπὶ τὴν Χριστοκτονίαν	ἐλθόντες,	ὡς τὸ ἔθνος αὐτοὶ καὶ
[2]	καὶ ζηλωταὶ, κἂν μυρία σοφίσωνται,	Φάσκοντες	εἶναι σοφοὶ, ἐμωράνθησαν. Κατασοφίζεται Φαραὼ
[1]	αὐτῷ· καὶ ἐνταῦθα δὴ, καθάπερ	ὑπερβάλλοντες	τὴν ἀνθρώπειον φύσιν, μόνον τὴν
[1]	οἴκων μεγέθη κατασκευάζοντες καὶ κάλλει	ποικίλλοντες,	οἰκετῶν ἀκολούθων πλήθη καὶ κολάκων
[6]	πένητες καὶ γυμνοὶ τὴν οἰκουμένην	διαδραμόντες,	οὐκ ἐν σοφίᾳ λόγου, οὐκ
[4]	Θεός σε διὰ χρηστότητα ἔγνω.	Γνόντες,	φησὶ, Θεὸν, μᾶλλον δὲ γνωσθέντες
[1]	τούτων ἀλαζονευόμενοι· πρᾶγμα πλῆρες ἀνοίας	ὑπομένοντες,	ὀνείρου σαθροτέραν ἔχοντες δόξαν, καὶ
[7]	τὸν ὀλέθριον ὄγκον τῆς ὑπερηφανίας	καταλιπόντες;	Ἐὰν διὰ πάντων ἀσκῶμεν τὸ
[2]	ἔθνος αὐτοὶ καὶ τὴν χώραν	διασώσοντες,	ἀπολώλασι δι´ ὧν ἐβουλεύσαντο, καὶ
[1]	πλῆρες ἀνοίας ὑπομένοντες, ὀνείρου σαθροτέραν	ἔχοντες	δόξαν, καὶ ματαιοτέραν φασμάτων νυκτερινῶν
[3]	ζωὴν τὴν μέλλουσαν· ἧς ἀπαρχὰς	ἔχοντες,	ἤδη ἐν τούτοις ἐσμὲν, τὸ
[6]	τὴν ὑπερηφανίαν ἐπᾴδωμεν ἑαυτοῖς ἑκάστοτε,	καθαιροῦντες	ἑαυτοὺς ἵν´ ὑψωθῶμεν, μιμούμενοι τὸν
[3]	ἐσμὲν, τὸ ὅλον ἐν χάριτι	ζῶντες	καὶ δωρεᾷ Θεοῦ. Καὶ Θεὸς
[3]	τοῦ θανάτου ἐσχήκαμεν, ἵνα μὴ	πεποιθότες	ὦμεν ἐφ´ ἑαυτοῖς, ἀλλ´ ἐπὶ
[7]	ἑαυτοῦ κατήγορον ἐν πρωτολογίᾳ, ἵνα	ᾖς	κατὰ τὸν Ἰὼβ, ὃς οὐ
[3]	ἐν Χριστῷ ζωὴν τὴν μέλλουσαν·	ἧς	ἀπαρχὰς ἔχοντες, ἤδη ἐν τούτοις
[1]	βασιλικώτερος ὀφθήσεσθαι, διὰ ταύτης καθαιρεθεὶς	ἧς	εἶχεν ἀξίας. ~Θρασύνει δὲ ἄνθρωπον
[1]	ἀπειλῆς ἀπολέσας τὴν βασιλείαν, δι´	ἧς	προσεδόκησε βασιλικώτερος ὀφθήσεσθαι, διὰ ταύτης
[1]	τῶν φλεγμαινόντων σωμάτων, ἀλλὰ νοσώδης,	ἐπιβλαβὴς,	ἀρχὴ κινδύνου, καὶ πρόφασις ἀπωλείας.
[1]	ὁ τῶν φλεγμαινόντων σωμάτων, ἀλλὰ	νοσώδης,	ἐπιβλαβὴς, ἀρχὴ κινδύνου, καὶ πρόφασις
[4]	Θεοῦ, ὡς Ἰσραὴλ τῆς ἁγίας	ῥίζης	ἀποτμηθείς. Τῇ πίστει, φησὶν, ἕστηκας·
[6]	δόξα αἰώνιος, ἡ τελεία καὶ	ἀληθὴς	Χριστοῦ δωρεά. ~Πῶς οὖν εἰς
[5]	σεαυτοῦ ψήφῳ, τῇ τοῦ Θεοῦ	κατακριθῇς.	Οὐκ ἀνακρίνω, φησὶν, ἐμαυτὸν, ὁ
[7]	Σκοπῶν σεαυτὸν, μὴ καὶ σὺ	πειρασθῇς·	τοσαύτην ποιούμενος σπουδὴν μὴ δοξάζεσθαι
[7]	ἀποδίδωσι τὸν μισθόν. Ἀλλὰ προεδρίας	ἠξιώθης,	καὶ περιέπουσί σε ἄνθρωποι καὶ
[1]	περὶ τὴν ψυχήν. Οὐ γὰρ	ὑγιὴς	ὄγκος οὐδὲ ὠφέλιμος ὁ τῶν
[4]	Εἰ δὲ μηδὲ τοῦτο αὐτὸ	συνίῃς,	ὅτι χάριτος τετύχηκας, ἀλλ´ ἴδιον
[2]	τρεφόμενον ἐπὶ τῆς οἰκίας τῆς	βασιλικῆς,	καὶ καθαιροῦν τὴν ἐκείνου δύναμιν
[2]	καὶ μέγιστος καὶ ἀόρατος τῆς	κοσμικῆς	σοφίας σοφιστὴς, ἁλίσκεται τοῖς ἑαυτοῦ
[1]	ἀπειλήσας χαλεπωτέραν, καὶ διὰ τῆς	ἀπειλῆς	ἀπολέσας τὴν βασιλείαν, δι´ ἧς
[2]	μέγα φρονῶν Ἀδωνίας, καὶ μεγέθει	κόμης	ἐπαιρόμενος Ἀβεσσαλώμ. Ὃ δὲ δοκεῖ
[1]	εἰς εὐδοξίαν· ἀλλὰ μάτην τυφλοῖ,	διακενῆς	ἐπαίρει, φλεγμονῇ τινι παραπλήσιον πάθος
[5]	ἡ δικαιοσύνη γέγονεν ὡς ῥάκος	ἀποκαθημένης,	τῶν δὲ ἐθνῶν ἡ ἀνομία
[6]	ἐν σπηλαίῳ, καὶ οὐδὲ ἐπὶ	κλίνης,	ἀλλ´ ἐπὶ φάτνης· ἐν οἴκῳ
[2]	καταμάθοι παραδείγμασι σαθρὸν τὸ τῆς	ἀνθρωπίνης	σοφίας πλεονέκτημα, μικρόν τε καὶ
[7]	καθέδρα, καὶ τροφῆς κατάστασις, καὶ	στρωμνῆς	παρασκευὴ, καὶ οἶκος, καὶ τὰ
[2]	τῇ καλλίστῃ παραινέσει τῆς μακαρίας	Ἄννης	καὶ τοῦ προφήτου Ἱερεμίου· Μὴ
[5]	ἀγέτω, καὶ παύσῃ τῆς ἀναισθήτου	φλεγμονῆς.	Καὶ εἰ τὸν πέλας ἁμαρτάνοντα
[6]	οὐδὲ ἐπὶ κλίνης, ἀλλ´ ἐπὶ	φάτνης·	ἐν οἴκῳ τέκτονος καὶ μητρὸς
[3]	ἔγνω μὲν ἐνδεῆ ὄντα ἑαυτὸν	δικαιοσύνης	ἀληθοῦς, πίστει δὲ μόνῃ τῇ
[4]	Οὐ σὺ Θεὸν ἔγνως διὰ	δικαιοσύνης,	ἀλλὰ Θεός σε διὰ χρηστότητα
[3]	ἐπὶ τῷ καταφρονῆσαι τῆς ἑαυτοῦ	δικαιοσύνης,	ζητεῖν δὲ τὴν διὰ Χριστοῦ,
[4]	ἐπὶ Θεοῦ διασύρων, ἀπώλεσε τῆς	δικαιοσύνης	τὸ καύχημα διὰ τὸ τῆς
[7]	δοξάσει σε, ἂν γένῃ τῆς	ταπεινοφροσύνης	αὐτοῦ μιμητὴς, τοῦ λέγοντος· Μάθετε
[0]	~ΟΜΙΛΙΑ Κʹ Περὶ	ταπεινοφροσύνης.	~(Ὤφειλεν ἄνθρωπος ἐν τῇ παρὰ
[4]	ὑπερηφανῖας ἔγκλημα. Καὶ κατῆλθεν ὁ	τελώνης	δεδικαιωμένος ὑπὲρ αὐτὸν, ὅτι τὸν
[3]	τὴν παρὰ τοῦ Κυρίου τῆς	δόξης	ἐπιζητεῖν. Λέγει δὲ ὁ Ἀπόστολος·
[1]	Ἐπειδὴ δὲ τὴν τῆς θείας	δόξης	ἐπιθυμίαν μετέθηκε, καὶ μείζονα προσδοκήσας,
[1]	ἀτυφία, καὶ τὸ μὴ φαντάζεσθαι	δόξης	τινὸς περιβολὴν δι´ ἑαυτοῦ, ἀλλὰ
[1]	ἐντολήν. Ἀλλ´ ὁ καταβαλὼν ἐλπίδι	δόξης	ψευδοῦς τὸν ἄνθρωπον διάβολος οὐ
[4]	καὶ φυλάττου τὸ παράδειγμα τῆς	χαλεπῆς	δι´ ὑπερηφανίαν ζημίας. Ἐζημιώθη τὴν
[5]	θεωρήσεις, μὴ τοῦτο μόνον αὐτοῦ	σκοπήσῃς·	ἐνθυμήθητι δὲ καὶ ὅσα πέπραχεν
[2]	παρασκευάζει· τῆς παρὰ Θεοῦ σοφίας	ἀπούσης,	εἰς οὐδὲν τούτων λογιζομένων. Διαπίπτει
[5]	καὶ μεγάλα. Μὴ οὖν σεαυτὸν	δικαιώσῃς	ὑπὲρ ἕτερον, μήποτε, δικαιωθεὶς τῇ
[4]	ὑπὸ Πνεύματος Θεοῦ, ὡς Ἰσραὴλ	τῆς	ἁγίας ῥίζης ἀποτμηθείς. Τῇ πίστει,
[5]	διὰ πίστεως ἐξήλειπται. Καθόλου μέμνησο	τῆς	ἀληθοῦς παροιμίας· Ὑπερηφάνοις Θεὸς ἀντιτάσσεται,
[4]	ποιῇ κατόρθωμα τὴν χάριν ὑπερβολῇ	τῆς	ἀναισθησίας, οὐκ εἶ τοῦ μακαρίου
[5]	εἰς ἀνάμνησιν ἀγέτω, καὶ παύσῃ	τῆς	ἀναισθήτου φλεγμονῆς. Καὶ εἰ τὸν
[3]	γνῶναι αὐτὸν καὶ τὴν δύναμιν	τῆς	ἀναστάσεως αὐτοῦ, καὶ τὴν κοινωνίαν
[2]	τις καταμάθοι παραδείγμασι σαθρὸν τὸ	τῆς	ἀνθρωπίνης σοφίας πλεονέκτημα, μικρόν τε
[1]	ἡγεμονίαν ἀπειλήσας χαλεπωτέραν, καὶ διὰ	τῆς	ἀπειλῆς ἀπολέσας τὴν βασιλείαν, δι´
[4]	Οὐ σὺ Χριστὸν κατείληφας διὰ	τῆς	ἀρετῆς, ἀλλὰ Χριστός σε διὰ
[2]	λανθάνει τρεφόμενον ἐπὶ τῆς οἰκίας	τῆς	βασιλικῆς, καὶ καθαιροῦν τὴν ἐκείνου
[4]	τελώνην ἐπὶ Θεοῦ διασύρων, ἀπώλεσε	τῆς	δικαιοσύνης τὸ καύχημα διὰ τὸ
[3]	δόξαν τὴν παρὰ τοῦ Κυρίου	τῆς	δόξης ἐπιζητεῖν. Λέγει δὲ ὁ
[3]	καυχᾶται Παῦλος ἐπὶ τῷ καταφρονῆσαι	τῆς	ἑαυτοῦ δικαιοσύνης, ζητεῖν δὲ τὴν
[6]	ἐπερωτῶν δὲ ὅμως, καὶ διὰ	τῆς	ἐρωτήσεως ἐπὶ τῇ σοφίᾳ θαυμαζόμενος·
[3]	θέλειν καὶ τὸ ἐνεργεῖν ὑπὲρ	τῆς	εὐδοκίας· Θεὸς δὲ τὴν ἑαυτοῦ
[1]	ἀγαθοῖς εὐφραινόμενος. Ἐπειδὴ δὲ τὴν	τῆς	θείας δόξης ἐπιθυμίαν μετέθηκε, καὶ
[2]	πρῶτος καὶ μέγιστος καὶ ἀόρατος	τῆς	κοσμικῆς σοφίας σοφιστὴς, ἁλίσκεται τοῖς
[2]	καὶ τῶν νόμων ἀλλότριοι καὶ	τῆς	λατρείας γεγενημένοι. Καὶ ὅλως ἐν
[2]	ἀλλὰ πεισθήσεται τῇ καλλίστῃ παραινέσει	τῆς	μακαρίας Ἄννης καὶ τοῦ προφήτου
[1]	ἐδύνατο· μεγίστη σωτηρία αὐτῷ, καὶ	τῆς	νόσου θεραπεία, καὶ πρὸς τὸ
[2]	εἰς θάνατον λανθάνει τρεφόμενον ἐπὶ	τῆς	οἰκίας τῆς βασιλικῆς, καὶ καθαιροῦν
[2]	καὶ ὕψος οὐκ ἀληθὲς παρασκευάζει·	τῆς	παρὰ Θεοῦ σοφίας ἀπούσης, εἰς
[4]	ἀρετῆς, ἀλλὰ Χριστός σε διὰ	τῆς	παρουσίας κατείληφε. Διώκω, φησὶν, εἰ
[6]	ἔλθωμεν μίμησιν, ἵν´ ἡμῖν ἐκ	τῆς	ταπεινότητος ἀνατείλῃ δόξα αἰώνιος, ἡ
[7]	καὶ δοξάσει σε, ἂν γένῃ	τῆς	ταπεινοφροσύνης αὐτοῦ μιμητὴς, τοῦ λέγοντος·
[5]	τὸ κέρδος, ἀλλὰ σόν. Φοβήθητι	τῆς	τοῦ διαβόλου. πτώσεως τὴν ὀμοίωσιν·
[4]	δικαιοσύνης τὸ καύχημα διὰ τὸ	τῆς	ὑπερηφανῖας ἔγκλημα. Καὶ κατῆλθεν ὁ
[7]	ταπεινοφροσύνην καταβησόμεθα, τὸν ὀλέθριον ὄγκον	τῆς	ὑπερηφανίας καταλιπόντες; Ἐὰν διὰ πάντων
[1]	τινος προεδρίας ἀξιώσειε, καὶ τὸ	τῆς	ὑπεροχῆς ἀξίωμα ψηφίσαιτο αὐτῷ· καὶ
[4]	οὖν καὶ φυλάττου τὸ παράδειγμα	τῆς	χαλεπῆς δι´ ὑπερηφανίαν ζημίας. Ἐζημιώθη
[2]	δι´ ὧν ἐβουλεύσαντο, καὶ ἐκ	τῆς	χώρας ἀνάστατοι, καὶ τῶν νόμων
[7]	φαίνεσθαι βουλόμενος. Ἐπειδὴ Θεὸς μέγας	θεατὴς,	φιλοδόξησον ἐπὶ Θεοῦ· λαμπρὸν γὰρ
[2]	ζωῆς αἰωνίου, ὅσον ἑαυτὸν προδοὺς,	ἀποστάτης	Θεοῦ γεγονὼς, καὶ θανάτῳ καταδικασθεὶς
[4]	σὺ Χριστὸν κατείληφας διὰ τῆς	ἀρετῆς,	ἀλλὰ Χριστός σε διὰ τῆς
[7]	ἂν γένῃ τῆς ταπεινοφροσύνης αὐτοῦ	μιμητὴς,	τοῦ λέγοντος· Μάθετε ἀπ´ ἐμοῦ,
[5]	ὑψῶν ἑαυτὸν, ταπεινωθήσεται. Μὴ γίνου	κριτὴς	ἄνισος σεαυτοῦ, μηδὲ πρὸς χάριν
[4]	ὅπως ἐχρήσω τοῖς χαρισθεῖσιν, ὁ	κριτὴς	ἐξετάσει. Εἰ δὲ μηδὲ τοῦτο
[3]	ὕψος ἀνθρώπου, τοῦτο δόξα καὶ	μεγαλειότης,	ἀληθῶς γνῶναι τὸ μέγα, καὶ
[6]	παρὰ τοῦ δούλου δεχόμενος ὁ	Δεσπότης·	οὐδενὶ τῶν ἐπανισταμένων ἀνθιστάμενος, οὐδὲ
[7]	οὕτω δίωξον τὴν ταπεινοφροσύνην, ὡς	ἐραστὴς	αὐτῆς. Ἐράσθητι αὐτῆς, καὶ δοξάσει
[2]	καὶ ἀόρατος τῆς κοσμικῆς σοφίας	σοφιστὴς,	ἁλίσκεται τοῖς ἑαυτοῦ σοφίσμασιν, εἰς
[7]	δίωξον τὴν ταπεινοφροσύνην, ὡς ἐραστὴς	αὐτῆς.	Ἐράσθητι αὐτῆς, καὶ δοξάσει σε.
[7]	ταπεινοφροσύνην, ὡς ἐραστὴς αὐτῆς. Ἐράσθητι	αὐτῆς,	καὶ δοξάσει σε. Οὕτω καλῶς
[2]	τοῦ Κυρίου στήσας παγίδα, διὰ	ταύτης	ἑάλω, σταυρωθεὶς ἐν ᾧ σταυρώσειν
[1]	ἧς προσεδόκησε βασιλικώτερος ὀφθήσεσθαι, διὰ	ταύτης	καθαιρεθεὶς ἧς εἶχεν ἀξίας. ~Θρασύνει
[6]	ὑποτασσόμενος τῇ μητρὶ καὶ τῷ	ταύτης	μνηστῆρι· διδασκόμενος, ἀκούων ὧν οὐκ
[7]	καὶ βάδισμα, καὶ καθέδρα, καὶ	τροφῆς	κατάστασις, καὶ στρωμνῆς παρασκευὴ, καὶ
[1]	προεδρίας ἀξιώσειε, καὶ τὸ τῆς	ὑπεροχῆς	ἀξίωμα ψηφίσαιτο αὐτῷ· καὶ ἐνταῦθα
[1]	θεραπεία, καὶ πρὸς τὸ ἐξ	ἀρχῆς	ἐπάνοδος, ἀτυφία, καὶ τὸ μὴ
[2]	ὂν ἤλπισεν ἀπαλλοτριώσειν Θεοῦ καὶ	ζωῆς	αἰωνίου, ὅσον ἑαυτὸν προδοὺς, ἀποστάτης
[7]	ἐν λόγῳ σοφιστικοὺς, μηδὲ ἐν	ᾠδαῖς	ἡδυφωνίας ὑπερβαλλούσας, μηδὲ διαλέξεις ὑπερηφάνους
[1]	χρημάτων κομπώδεσι διαίταις τε καὶ	περιβολαῖς	ἐπαίρονται ἄνθρωποι, πολυτελεῖς ὑπὲρ τὴν
[7]	παρηγορῶν κακουμένους, ἐπισκεπτόμενος τοὺς ἐν	ὀδύναις,	μηδένα καθάπαξ ὑπερορῶν, γλυκὺς ἐν
[1]	χρήμασιν ἔπαρσις γίνεται, οὐδὲ μόνον	ταῖς	ἀπὸ τῶν χρημάτων κομπώδεσι διαίταις
[7]	τῇ καρδίᾳ, καὶ εὑρήσετε ἀνάπαυσιν	ταῖς	ψυχαῖς ὑμῶν· ᾧ ἡ δόξα
[1]	ταῖς ἀπὸ τῶν χρημάτων κομπώδεσι	διαίταις	τε καὶ περιβολαῖς ἐπαίρονται ἄνθρωποι,
[7]	καρδίᾳ, καὶ εὑρήσετε ἀνάπαυσιν ταῖς	ψυχαῖς	ὑμῶν· ᾧ ἡ δόξα καὶ
[5]	τὸ παρὸν ἐπάρῃ, τὸ παλαιὸν	εἰς	ἀνάμνησιν ἀγέτω, καὶ παύσῃ τῆς
[4]	τῇ ἀνθρωπίνῃ δειλίᾳ, καὶ πέπτωκεν	εἰς	ἄρνησιν, σωφρονιζόμενος τῷ σφάλματι πρὸς
[2]	Ἐὰν ἀφῶμεν οὕτως, πάντες πιστεύσουσιν	εἰς	αὐτόν· καὶ ἐλεύσονται οἱ Ῥωμαῖοι,
[3]	τὴν ἑαυτοῦ σοφίαν τὴν προωρισμένην	εἰς	δόξαν ἡμῶν ἀποκαλύπτει διὰ τοῦ
[1]	σπουδάζῃ· ὅπερ ἐστὶν οὐδὲν μὲν	εἰς	δόξαν, μέγα δὲ εἰς κίνδυνον.
[5]	φησὶ, δοκιμαζέτω ἕκαστος, καὶ τότε	εἰς	ἑαυτὸν μόνον τὸ καύχημα ἕξει,
[1]	μὲν ὑπόθεσις· κτῆσις δὲ οὐδὲν	εἰς	εὐδοξίαν· ἀλλὰ μάτην τυφλοῖ, διακενῆς
[2]	ἐκτεθὲν διὰ τὸ πρόσταγμα αὐτοῦ	εἰς	θάνατον λανθάνει τρεφόμενον ἐπὶ τῆς
[1]	μὲν εἰς δόξαν, μέγα δὲ	εἰς	κίνδυνον. Χρημάτων γὰρ πορισμὸς πλεονεξίας
[3]	θανάτου ἐῤῥύσατο ἡμᾶς, καὶ ῥύεται,	εἰς	ὃν ἠλπίκαμεν, ὅτι καὶ ἔτι
[2]	τῆς παρὰ Θεοῦ σοφίας ἀπούσης,	εἰς	οὐδὲν τούτων λογιζομένων. Διαπίπτει μὲν
[2]	ἔθνους, καὶ τὸν Ἰσραὴλ ἐξάγον	εἰς	(σωτηρίαν. Ὁ δὲ ἀνδροφόνος Ἀβιμέλεχ,
[6]	διεξῆλθε πάντα τὰ ἀπὸ γενέσεως	εἰς	τέλος· καὶ μετὰ τοσαύτην ταπεινοφροσύνην
[3]	θανάτῳ αὐτοῦ, εἴ πως καταντήσει	εἰς	τὴν ἐξανάστασιν (τὴν ἐκ νεκρῶν.
[2]	σοφιστὴς, ἁλίσκεται τοῖς ἑαυτοῦ σοφίσμασιν,	εἰς	τὴν ἐσχάτην περιιστάμενος ἀφροσύνην, πολλῷ
[7]	ἀληθὴς Χριστοῦ δωρεά. ~Πῶς οὖν	εἰς	τὴν σωτήριον ταπεινοφροσύνην καταβησόμεθα, τὸν
[5]	τὸ καύχημα ἕξει, καὶ οὐκ	εἰς	τὸν ἕτερον. Τί γὰρ ὤνησας
[7]	ἡ δόξα καὶ τὸ κράτος	εἰς	τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
[6]	ταπεινότητα, καὶ τοὐναντίον ἐκ ταπεινότητος	εἰς	ὕψος αἴσιον ἐξογκούμενοι. Πάντα γὰρ
[3]	ἀληθοῦς, πίστει δὲ μόνῃ τῇ	εἰς	Χριστὸν δεδικαιωμένον. Καὶ καυχᾶται Παῦλος
[2]	ἢ μέγα καὶ ὑψηλόν. Ὥστε	οὐδεὶς	εὖ φρονῶν, οὔτε ἐπὶ τῇ
[1]	προσεδόκησε βασιλικώτερος ὀφθήσεσθαι, διὰ ταύτης	καθαιρεθεὶς	ἧς εἶχεν ἀξίας. ~Θρασύνει δὲ
[4]	σεαυτὸν ὅστις εἶ, ὡς Ἀδὰμ	ἐκβληθεὶς	ἐκ τοῦ παραδείσου, ὡς Σαοὺλ
[4]	ὡς Ἰσραὴλ τῆς ἁγίας ῥίζης	ἀποτμηθείς.	Τῇ πίστει, φησὶν, ἕστηκας· μὴ
[5]	ἔχειν καλὸν, τοῦτο ἐν ψήφῳ	τιθεὶς,	τῶν δὲ πταισμάτων ἑκὼν ἐπιλανθανόμενος,
[5]	διαβόλου. πτώσεως τὴν ὀμοίωσιν· ὃς,	ἐπαρθεὶς	κατὰ τοῦ ἀνθρώπου, πέπτωκεν ὑπ´
[2]	ἀποστάτης Θεοῦ γεγονὼς, καὶ θανάτῳ	καταδικασθεὶς	αἰωνίῳ. Καὶ τὴν κατὰ τοῦ
[2]	ἀλλ´ ἔλαθεν ὁ κατασοφισμὸς αὐτῷ	διαλυθεὶς,	ὅθεν οὐ προσεδόκησε. Καὶ βρέφος
[4]	ἐκ τοῦ παραδείσου, ὡς Σαοὺλ	καταλειφθεὶς	ὑπὸ Πνεύματος Θεοῦ, ὡς Ἰσραὴλ
[4]	σου. Καὶ Πέτρος μὲν οὕτως	ἐλεγχθεὶς,	δικαίως ἐβοηθεῖτο, πρὸς ἀπόθεσιν ἀλαζονείας
[5]	σεαυτὸν δικαιώσῃς ὑπὲρ ἕτερον, μήποτε,	δικαιωθεὶς	τῇ σεαυτοῦ ψήφῳ, τῇ τοῦ
[2]	στήσας παγίδα, διὰ ταύτης ἑάλω,	σταυρωθεὶς	ἐν ᾧ σταυρώσειν προσεδόκησε, καὶ
[5]	χάριν ἐξέταζε· εἰ μέν τι	δοκεῖς	ἔχειν καλὸν, τοῦτο ἐν ψήφῳ
[1]	τε καὶ περιβολαῖς ἐπαίρονται ἄνθρωποι,	πολυτελεῖς	ὑπὲρ τὴν χρείαν παρατιθέμενοι τραπέζας
[4]	καὶ κατελήφθην ὑπὸ Χριστοῦ. Οὐχ	ὑμεῖς	με ἐξελέξασθε, φησὶν ὁ Κύριος,
[4]	καὶ τὸν ἔλεον πρόφασιν ὑπερηφανίας	λαμβάνεις;	Καὶ τότε γνώσῃ σεαυτὸν ὅστις
[4]	ὑμᾶς. Ἀλλ´ ὅτι τετίμησαι, μέγα	φρονεῖς,	καὶ τὸν ἔλεον πρόφασιν ὑπερηφανίας
[7]	ἐν ᾠδαῖς ἡδυφωνίας ὑπερβαλλούσας, μηδὲ	διαλέξεις	ὑπερηφάνους καὶ βαρείας· ἀλλ´ ἐν
[4]	καὶ ἔτι ῥύσεται. ~Τί οὖν	ἐπαίρεις,	εἰπέ μοι, σαυτὸν ὡς ἐπὶ
[7]	τὸν οἰκέτην, ἀνεξίκακος πρὸς τοὺς	θρασεῖς,	φιλάνθρωπος πρὸς τοὺς ταπεινοὺς, παρηγορῶν
[5]	ἢ πράττει καλῶς, καὶ πολλάκις	εὑρήσεις	αὐτὸν ἀμείνονα σεαυτοῦ, διὰ πάντων
[5]	Καὶ εἰ τὸν πέλας ἁμαρτάνοντα	θεωρήσεις,	μὴ τοῦτο μόνον αὐτοῦ σκοπήσῃς·
[7]	σε. Οὕτω καλῶς ἐπὶ δόξαν	ὁδεύσεις	τὴν ἀληθῆ, τὴν ἐν ἀγγέλοις,
[4]	ὁμολογεῖν τῷ δεδωκότι; Τί γὰρ	ἔχεις,	ὃ οὐκ ἔλαβες; Εἰ δὲ
[5]	πέπραχεν ἢ πράττει καλῶς, καὶ	πολλάκις	εὑρήσεις αὐτὸν ἀμείνονα σεαυτοῦ, διὰ
[5]	κατὰ τῶν ἄγαν ἁμαρτωλῶν. Ῥύεται	πολλάκις	ἡ ταπεινοφροσύνη τὸν ἡμαρτηκότα πολλὰ
[2]	~Θρασύνει δὲ ἄνθρωπον καὶ χειρῶν	δύναμις,	καὶ τάχος ποδῶν, καὶ σώματος
[7]	ᾠδὴ, καὶ ἡ τοῦ πλησίον	ἔντευξις,	καὶ ταῦτα πρὸς μετριότητα μᾶλλον
[5]	μὲν σήμερον κατορθοῖς μεγαλυνόμενος, ἐφ´	οἷς	δὲ πρώην καὶ πάλαι κακῶς
[5]	πταισμάτων ἑκὼν ἐπιλανθανόμενος, μηδὲ ἐφ´	οἷς	μὲν σήμερον κατορθοῖς μεγαλυνόμενος, ἐφ´
[1]	φαιδρυνόμενος, αἰωνίᾳ ζωῇ καὶ τοῖς	ἀγαθοῖς	εὐφραινόμενος. Ἐπειδὴ δὲ τὴν τῆς
[5]	μηδὲ ἐφ´ οἷς μὲν σήμερον	κατορθοῖς	μεγαλυνόμενος, ἐφ´ οἷς δὲ πρώην
[4]	μοι, σαυτὸν ὡς ἐπὶ καλοῖς	ἰδίοις,	ἀντὶ τοῦ χάριν ἐπὶ τοῖς
[2]	λατρείας γεγενημένοι. Καὶ ὅλως ἐν	μυρίοις	ἄν τις καταμάθοι παραδείγμασι σαθρὸν
[4]	εἰπέ μοι, σαυτὸν ὡς ἐπὶ	καλοῖς	ἰδίοις, ἀντὶ τοῦ χάριν ἐπὶ
[7]	ὁδεύσεις τὴν ἀληθῆ, τὴν ἐν	ἀγγέλοις,	τὴν παρὰ Θεῷ. Ὁμολογήσει δέ
[2]	μέγα φρονήσει, οὔτε ἐπὶ τοῖς	ἄλλοις	τοῖς προειρημένοις, ἀλλὰ πεισθήσεται τῇ
[5]	Καθόλου μέμνησο τῆς ἀληθοῦς παροιμίας·	Ὑπερηφάνοις	Θεὸς ἀντιτάσσεται, ταπεινοῖς δὲ δίδωσι
[2]	οὔτε ἐπὶ τοῖς ἄλλοις τοῖς	προειρημένοις,	ἀλλὰ πεισθήσεται τῇ καλλίστῃ παραινέσει
[5]	ἀληθοῦς παροιμίας· Ὑπερηφάνοις Θεὸς ἀντιτάσσεται,	ταπεινοῖς	δὲ δίδωσι χάριν. Ἔχε τοῦ
[3]	Πνεύματος. Θεὸς δὲ τὴν ἐν	πόνοις	δίδωσι δύναμιν. Περισσότερον πάντων ἐκοπίασα,
[5]	Χριστοῦ, ἢ τοῖς νηστείας ἐνεκαρτέρησας	πόνοις;	Οὐχ ἑτέρου τὸ κέρδος, ἀλλὰ
[7]	ἄνθρωποι καὶ δοξάζουσι; Γίνου τοῖς	ὑπηκόοις	ἴσος, Μὴ ὡς κατεξουσιάζων τῶν
[6]	παραδιδόμενος, καὶ θανάτῳ τῷ παρὰ	(ἀνθρώποις	αἰσχίστῳ. Οὕτω τὸν ἄνθρωπον διεξῆλθε
[7]	ἀγαθὸν πρὸς τὸ θεαθῆναι τοῖς	ἀνθρώποις·	Ἀπέχουσι γὰρ, φησὶν, τὸν μισθὸν
[7]	Θεῷ μισθοῦ, τὴν ἑκούσιον παρὰ	ἀνθρώποις	ἐπιφάνειαν, καὶ τὸ ποιεῖν ἀγαθὸν
[2]	δοκεῖ τῶν ἄλλων τῶν ὑπαρχόντων	ἀνθρώποις	καλῶν μέγιστον εἶναι καὶ βεβαιότερον,
[7]	ποιούμενος σπουδὴν μὴ δοξάζεσθαι παρὰ	ἀνθρώποις,	ὅσην ἕτεροι περὶ τοῦ δοξάζεσθαι,
[6]	ἣν εἶχεν, ἐπανατεινόμενος· ἀλλ´ ὡς	δυνατωτέροις	ὑποχωρῶν, καὶ τῇ προσκαίρῳ ἐξουσίᾳ
[7]	γὰρ τὸ τοιοῦτον) μηδὲ ἐπὶ	μικροῖς	καταδικάζων, ὡς ἀκριβοδίκαιος αὐτὸς ὑπάρχων·
[4]	ἀντὶ τοῦ χάριν ἐπὶ τοῖς	δώροις	ὁμολογεῖν τῷ δεδωκότι; Τί γὰρ
[1]	θείᾳ φαιδρυνόμενος, αἰωνίᾳ ζωῇ καὶ	τοῖς	ἀγαθοῖς εὐφραινόμενος. Ἐπειδὴ δὲ τὴν
[2]	ἑαυτοῦ μέγα φρονήσει, οὔτε ἐπὶ	τοῖς	ἄλλοις τοῖς προειρημένοις, ἀλλὰ πεισθήσεται
[7]	τῶν σεαυτοῦ πλεονεκτημάτων· ἐπὶ δὲ	τοῖς	ἁμαρτήμασι κατηγορῶν σεαυτοῦ, καὶ μὴ
[7]	ποιεῖν ἀγαθὸν πρὸς τὸ θεαθῆναι	τοῖς	ἀνθρώποις· Ἀπέχουσι γὰρ, φησὶν, τὸν
[1]	τὸν ἄνθρωπον διάβολος οὐ παύεται	τοῖς	αὐτοῖς ἐρεθίσμασιν ἐκκαλούμενος, καὶ μυρία
[7]	ὡς οὐ παρὰ τοῦτο βλαβησόμενοι.	Τοῖς	γὰρ ἐπιτηδεύμασιν ὁμοιοῦται ψυχὴ, καὶ
[4]	ἰδίοις, ἀντὶ τοῦ χάριν ἐπὶ	τοῖς	δώροις ὁμολογεῖν τῷ δεδωκότι; Τί
[2]	τῆς κοσμικῆς σοφίας σοφιστὴς, ἁλίσκεται	τοῖς	ἑαυτοῦ σοφίσμασιν, εἰς τὴν ἐσχάτην
[5]	ὑπέμεινας διὰ ὄνομα Χριστοῦ, ἢ	τοῖς	νηστείας ἐνεκαρτέρησας πόνοις; Οὐχ ἑτέρου
[2]	φρονήσει, οὔτε ἐπὶ τοῖς ἄλλοις	τοῖς	προειρημένοις, ἀλλὰ πεισθήσεται τῇ καλλίστῃ
[7]	σε ἄνθρωποι καὶ δοξάζουσι; Γίνου	τοῖς	ὑπηκόοις ἴσος, Μὴ ὡς κατεξουσιάζων
[4]	ἕπεται χάριτι, καὶ ὅπως ἐχρήσω	τοῖς	χαρισθεῖσιν, ὁ κριτὴς ἐξετάσει. Εἰ
[1]	ἀναριθμήτων ἐξηρτημένοι συστήματα· ἀλλὰ καὶ	χειροτονητοῖς	ἀξιώμασιν ὑπὲρ φύσιν ὑψοῦνται. Εἰ
[1]	κατὰ τῶν τὴν ἀξίαν δεδωκότων	αὐτοῖς	ἐπαιρόμενοι, καὶ δι´ ὧν εἶναι
[1]	ἄνθρωπον διάβολος οὐ παύεται τοῖς	αὐτοῖς	ἐρεθίσμασιν ἐκκαλούμενος, καὶ μυρία μηχανήματα
[3]	ἵνα μὴ πεποιθότες ὦμεν ἐφ´	ἑαυτοῖς,	ἀλλ´ ἐπὶ τῷ Θεῷ τῷ
[6]	τοιαῦτα πρὸς τὴν ὑπερηφανίαν ἐπᾴδωμεν	ἑαυτοῖς	ἑκάστοτε, καθαιροῦντες ἑαυτοὺς ἵν´ ὑψωθῶμεν,
[2]	κατὰ τοῦ Κυρίου βούλευμα ὀλέθριον,	ἑαυτοῖς	λέγοντες· Ἐὰν ἀφῶμεν οὕτως, πάντες
[3]	ἀνθρωπίνην ἐλπίδα. Αὐτοὶ, φησὶν, ἐν	ἑαυτοῖς	τὸ ἀπόκριμα τοῦ θανάτου ἐσχήκαμεν,
[3]	ἧς ἀπαρχὰς ἔχοντες, ἤδη ἐν	τούτοις	ἐσμὲν, τὸ ὅλον ἐν χάριτι
[3]	ᾧ τὸ καύχημα καὶ ἡ	ἐλπὶς	ἐν τῷ νεκρῶσαι μὲν πάντα
[3]	οὐκ ἐγὼ δὲ, ἀλλ´ ἡ	χάρις	τοῦ Θεοῦ ἡ σὺν ἐμοί.
[7]	βάδισμα, καὶ καθέδρα, καὶ τροφῆς	κατάστασις,	καὶ στρωμνῆς παρασκευὴ, καὶ οἶκος,
[1]	νοσώδης, ἐπιβλαβὴς, ἀρχὴ κινδύνου, καὶ	πρόφασις	ἀπωλείας. Τοιοῦτο καὶ περὶ ψυχὴν
[1]	Χρημάτων γὰρ πορισμὸς πλεονεξίας μὲν	ὑπόθεσις·	κτῆσις δὲ οὐδὲν εἰς εὐδοξίαν·
[2]	βεβαιότερον, ἡ σοφία καὶ ἡ	φρόνησις,	καὶ τοῦτο ματαῖον ἔχει τὴν
[1]	γὰρ πορισμὸς πλεονεξίας μὲν ὑπόθεσις·	κτῆσις	δὲ οὐδὲν εἰς εὐδοξίαν· ἀλλὰ
[3]	δὴ ἡ τελεία καὶ ὁλόκληρος	καύχησις	ἐν Θεῷ, ὅτε μήτε ἐπὶ
[4]	ἕστηκας· μὴ ὑψηλοφρόνει, ἀλλὰ φοβοῦ.	Κρίσις	ἕπεται χάριτι, καὶ ὅπως ἐχρήσω
[1]	γὰρ οὐ μόνον ἐπὶ χρήμασιν	ἔπαρσις	γίνεται, οὐδὲ μόνον ταῖς ἀπὸ
[3]	δικαιοσύνη τε καὶ ἁγιασμὸς καὶ	ἀπολύτρωσις·	ἵνα καθὼς γέγραπται, Ὁ καυχώμενος,
[5]	Τοιαύτη καὶ τῶν Ἰσραηλιτῶν ἡ	πτῶσις.	Ἐπαιρόμενοι γὰρ κατὰ τῶν ἐθνῶν,
[3]	Θεῷ, ὅτε μήτε ἐπὶ δικαιοσύνῃ	τις	ἐπαίρεται τῇ ἑαυτοῦ, ἀλλ´ ἔγνω
[2]	Καὶ ὅλως ἐν μυρίοις ἄν	τις	καταμάθοι παραδείγμασι σαθρὸν τὸ τῆς
[4]	σοῦ, ἵνα μὴ ἐκλείπῃ ἡ	πίστις	σου, καὶ σύ ποτε ἐπιστρέψας
[4]	λαμβάνεις; Καὶ τότε γνώσῃ σεαυτὸν	ὅστις	εἶ, ὡς Ἀδὰμ ἐκβληθεὶς ἐκ
[3]	Θεῷ τῷ ἐγείροντι τοὺς νεκρούς·	ὃς	ἐκ τηλικούτου θανάτου ἐῤῥύσατο ἡμᾶς,
[5]	τοῦ διαβόλου. πτώσεως τὴν ὀμοίωσιν·	ὃς,	ἐπαρθεὶς κατὰ τοῦ ἀνθρώπου, πέπτωκεν
[4]	δι´ ἀπιστίας, ἐφυλάχθη δυνάμει Χριστοῦ,	ὃς	καὶ προεῖπεν αὐτῷ τὸ συμβησόμενον,
[7]	ἵνα ᾖς κατὰ τὸν Ἰὼβ,	ὃς	οὐ διετράπη πολυοχλίαν πόλεως, ἐπ´
[7]	λέγοντος· Μάθετε ἀπ´ ἐμοῦ, ὅτι	πραός	εἰμι, καὶ ταπεινὸς τῇ καρδίᾳ,
[7]	πάντα πρὸς εὐτέλειαν ἠσκημένα· καὶ	λόγος,	καὶ ᾠδὴ, καὶ ἡ τοῦ
[1]	καὶ πρὸς τὸ ἐξ ἀρχῆς	ἐπάνοδος,	ἀτυφία, καὶ τὸ μὴ φαντάζεσθαι
[5]	ἐνεκαρτέρησας πόνοις; Οὐχ ἑτέρου τὸ	κέρδος,	ἀλλὰ σόν. Φοβήθητι τῆς τοῦ
[5]	μέμνησο τῆς ἀληθοῦς παροιμίας· Ὑπερηφάνοις	Θεὸς	ἀντιτάσσεται, ταπεινοῖς δὲ δίδωσι χάριν.
[3]	τοῦ Θεοῦ ἡ σὺν ἐμοί.	Θεὸς	δὲ ἐξαιρεῖται κινδύνων παρὰ πᾶσαν
[3]	τὸ ἐνεργεῖν ὑπὲρ τῆς εὐδοκίας·	Θεὸς	δὲ τὴν ἑαυτοῦ σοφίαν τὴν
[3]	ἀποκαλύπτει διὰ τοῦ ἰδίου Πνεύματος.	Θεὸς	δὲ τὴν ἐν πόνοις δίδωσι
[7]	ἐπὶ ἀνθρώπων φαίνεσθαι βουλόμενος. Ἐπειδὴ	Θεὸς	μέγας θεατὴς, φιλοδόξησον ἐπὶ Θεοῦ·
[3]	ζῶντες καὶ δωρεᾷ Θεοῦ. Καὶ	Θεὸς	μέν ἐστιν, Ὁ ἐνεργῶν ἐν
[5]	μὴ μερικὰ ψηφιζόμενος. Οὐδὲ γὰρ	Θεὸς	μερικῶς ἐξετάζει τὸν ἄνθρωπον· Ἐγὼ
[4]	Θεὸν ἔγνως διὰ δικαιοσύνης, ἀλλὰ	Θεός	σε διὰ χρηστότητα ἔγνω. Γνόντες,
[1]	ὁ τοῦ Σολομῶντος υἱὸς, ὁ	νέος	τὴν ἡλικίαν, καὶ τὰς φρένας
[1]	διακενῆς ἐπαίρει, φλεγμονῇ τινι παραπλήσιον	πάθος	ἐργάζεται περὶ τὴν ψυχήν. Οὐ
[2]	Ἐξηράνθη ὁ χόρτος, καὶ τὸ	ἄνθος	ἐξέπεσε. Τοιαῦται γιγάντων ἐπὶ δυνάμει
[2]	καὶ πᾶσα δόξα ἀνθρώπου, ὡς	ἄνθος	χόρτου. Ἐξηράνθη ὁ χόρτος, καὶ
[2]	ἀνδροφόνος Ἀβιμέλεχ, ὁ τοῦ Γεδεὼν	νόθος	υἱὸς, ὁ τοὺς ἑβδομήκοντα παῖδας
[7]	μηδὲ ἐπὶ μικροῖς καταδικάζων, ὡς	ἀκριβοδίκαιος	αὐτὸς ὑπάρχων· τοὺς ἐν παραπτώματι
[4]	τῶν ἀσθενούντων ἐκπαιδευόμενος· ὁ δὲ	Φαρισαῖος	ἐκεῖνος, ὁ βαρὺς καὶ καθ´
[6]	ἐκ τῆς ταπεινότητος ἀνατείλῃ δόξα	αἰώνιος,	ἡ τελεία καὶ ἀληθὴς Χριστοῦ
[7]	ἐν προσηγορίᾳ, φαιδρὸς ἐν ἀποκρίσει,	δεξιὸς,	εὐπρόσιτος ἅπασι, μήτε σεαυτοῦ διεξιὼν
[1]	δήμου συνισταμένην, καὶ νεύματι διαλυομένην.	Οἷος	ἦν ὁ παράφρων ἐκεῖνος, ὁ
[7]	μεγέθους· χρηστὸς πρὸς τὸν φίλον,	ἤπιος	πρὸς τὸν οἰκέτην, ἀνεξίκακος πρὸς
[4]	ὑμεῖς με ἐξελέξασθε, φησὶν ὁ	Κύριος,	ἀλλ´ ἐγὼ ἐξελεξάμην ὑμᾶς. Ἀλλ´
[7]	εἶναι, δοῦλον εἶναι πάντων ὁ	Κύριος	ἐκέλευσε. Καθόλου δὲ εἰπεῖν, οὕτω
[5]	δεδικαίωμαι. Ὁ δὲ ἀνακρίνων με,	Κύριός	ἐστιν. Οἴει κατορθοῦν ἀγαθόν; Εὐχαρίστει
[3]	συνιεῖν καὶ γινώσκειν, ὅτι ἐγὼ	Κύριος.	Τοῦτο ὕψος ἀνθρώπου, τοῦτο δόξα
[2]	αὐτοῦ, καὶ μὴ καυχάσθω ὁ	πλούσιος	ἐν τῷ πλούτῳ αὐτοῦ. ~Ἀλλὰ
[1]	παράφρων ἐκεῖνος, ὁ τοῦ Σολομῶντος	υἱὸς,	ὁ νέος τὴν ἡλικίαν, καὶ
[2]	Ἀβιμέλεχ, ὁ τοῦ Γεδεὼν νόθος	υἱὸς,	ὁ τοὺς ἑβδομήκοντα παῖδας τοὺς
[7]	φίλον, ἤπιος πρὸς τὸν οἰκέτην,	ἀνεξίκακος	πρὸς τοὺς θρασεῖς, φιλάνθρωπος πρὸς
[5]	μὲν ἡ δικαιοσύνη γέγονεν ὡς	ῥάκος	ἀποκαθημένης, τῶν δὲ ἐθνῶν ἡ
[1]	τὴν ψυχήν. Οὐ γὰρ ὑγιὴς	ὄγκος	οὐδὲ ὠφέλιμος ὁ τῶν φλεγμαινόντων
[2]	αὐτῶν· καὶ τέλος ἀπόλλυται χειρὶ	γυναικὸς	καὶ λίθου βολῇ. Καὶ ἐσοφίσαντο
[7]	κατάστασις, καὶ στρωμνῆς παρασκευὴ, καὶ	οἶκος,	καὶ τὰ ἐν οἴκῳ σκεύη
[6]	θάλατταν ἐξαμείβοντες, μαστιζόμενοι, λιθοβολούμενοι, διωκόμενοι,	τέλος	ἀναιρούμενοι. Ταῦτα ἡμῖν πατρῷα καὶ
[2]	συντρίβεται δὲ ὑπ´ αὐτῶν· καὶ	τέλος	ἀπόλλυται χειρὶ γυναικὸς καὶ λίθου
[6]	πάντα τὰ ἀπὸ γενέσεως εἰς	τέλος·	καὶ μετὰ τοσαύτην ταπεινοφροσύνην ὕστερον
[1]	ἐλπίδι δόξης ψευδοῦς τὸν ἄνθρωπον	διάβολος	οὐ παύεται τοῖς αὐτοῖς ἐρεθίσμασιν
[3]	δόξης ἐπιζητεῖν. Λέγει δὲ ὁ	Ἀπόστολος·	Ὁ καυχώμενος, ἐν Κυρίῳ καυχάσθω,
[7]	πνευματικῶς καταρτίζων αὐτοὺς, ὡς ὁ	Ἀπόστολος	παραινεῖ· Σκοπῶν σεαυτὸν, μὴ καὶ
[3]	εἰς Χριστὸν δεδικαιωμένον. Καὶ καυχᾶται	Παῦλος	ἐπὶ τῷ καταφρονῆσαι τῆς ἑαυτοῦ
[5]	Οὐκ ἀνακρίνω, φησὶν, ἐμαυτὸν, ὁ	Παῦλος.	Οὐδὲν γὰρ ἐμαυτῷ σύνοιδα· ἀλλ´
[3]	δύναμιν. Περισσότερον πάντων ἐκοπίασα, φησὶ	Παῦλος·	οὐκ ἐγὼ δὲ, ἀλλ´ ἡ
[1]	ἀξιώμασιν ὑπὲρ φύσιν ὑψοῦνται. Εἰ	δῆμος	ἀξίωμα δῷ· εἴ τινος προεδρίας
[1]	Οὐ γὰρ ὑγιὴς ὄγκος οὐδὲ	ὠφέλιμος	ὁ τῶν φλεγμαινόντων σωμάτων, ἀλλὰ
[3]	ἀπὸ Θεοῦ, δικαιοσύνη τε καὶ	ἁγιασμὸς	καὶ ἀπολύτρωσις· ἵνα καθὼς γέγραπται,
[1]	δὲ εἰς κίνδυνον. Χρημάτων γὰρ	πορισμὸς	πλεονεξίας μὲν ὑπόθεσις· κτῆσις δὲ
[2]	ὀλέθρῳ Ἰσραήλ· ἀλλ´ ἔλαθεν ὁ	κατασοφισμὸς	αὐτῷ διαλυθεὶς, ὅθεν οὐ προσεδόκησε.
[4]	ὁ βαρὺς καὶ καθ´ ὑπερβολὴν	ὑπερήφανος,	ὁ μὴ μόνον ἐφ´ ἑαυτῷ
[5]	αὑτοῦ ἐξενεγκών. ~Σὺ δὲ κατ´	οὐδενὸς	ἐπαρθήσῃ ποτὲ, οὐδὲ κατὰ τῶν
[4]	ὑπερηφανίαν ζημίας. Ἐζημιώθη τὴν δικαιοσύνην	ὑπερηφανευσάμενος,	ἀπώλεσε τὸν μισθὸν θρασυνόμενος· ἠλαττώθη
[6]	ἰσχυρὸν ἐπιτρέπων· ἐπὶ τῶν ἀρχιερέων	ἱστάμενος	ἐν σχήματι δικαζομένου, ἡγεμόνι προσαγόμενος
[6]	ὁ Δεσπότης· οὐδενὶ τῶν ἐπανισταμένων	ἀνθιστάμενος,	οὐδὲ τὴν ἄφατον ἐξουσίαν, ἣν
[2]	ἑαυτοῦ σοφίσμασιν, εἰς τὴν ἐσχάτην	περιιστάμενος	ἀφροσύνην, πολλῷ μᾶλλον οἱ ἐκείνου
[6]	ἱστάμενος ἐν σχήματι δικαζομένου, ἡγεμόνι	προσαγόμενος	καὶ κρίσιν ὑποφέρων, καὶ παρὸν
[6]	δούλων καὶ παιδαρίων εὐτελεστάτων, θανάτῳ	παραδιδόμενος,	καὶ θανάτῳ τῷ παρὰ (ἀνθρώποις
[6]	τῆς ἐρωτήσεως ἐπὶ τῇ σοφίᾳ	θαυμαζόμενος·	ὑποτασσόμενος Ἰωάννῃ, καὶ βάπτισμα παρὰ
[4]	δειλίᾳ, καὶ πέπτωκεν εἰς ἄρνησιν,	σωφρονιζόμενος	τῷ σφάλματι πρὸς εὐλάβειαν, καὶ
[4]	ὅτι καθάπερ ἐν τῷ πελάγει	καταποντιζόμενος,	ἐκουφίσθη τῇ τοῦ Χριστοῦ δεξιᾷ,
[5]	πάντων ἐξετάζων, καὶ μὴ μερικὰ	ψηφιζόμενος.	Οὐδὲ γὰρ Θεὸς μερικῶς ἐξετάζει
[3]	τὴν κοινωνίαν τῶν παθημάτων αὐτοῦ,	συμμορφιζόμενος	τῷ θανάτῳ αὐτοῦ, εἴ πως
[6]	μητρὶ καὶ τῷ ταύτης μνηστῆρι·	διδασκόμενος,	ἀκούων ὧν οὐκ ἐδεῖτο, ἐπερωτῶν
[4]	τῷ σφάλματι πρὸς εὐλάβειαν, καὶ	διδασκόμενος	φείδεσθαι τῶν ἀσθενούντων, (τῷ καὶ
[7]	ζημίου σεαυτὸν, ἐπὶ ἀνθρώπων φαίνεσθαι	βουλόμενος.	Ἐπειδὴ Θεὸς μέγας θεατὴς, φιλοδόξησον
[7]	αὐτὸς ὑπάρχων· τοὺς ἐν παραπτώματι	προσλαμβανόμενος,	καὶ πνευματικῶς καταρτίζων αὐτοὺς, ὡς
[5]	τιθεὶς, τῶν δὲ πταισμάτων ἑκὼν	ἐπιλανθανόμενος,	μηδὲ ἐφ´ οἷς μὲν σήμερον
[1]	αἰωνίᾳ ζωῇ καὶ τοῖς ἀγαθοῖς	εὐφραινόμενος.	Ἐπειδὴ δὲ τὴν τῆς θείας
[6]	τὴν ἄφατον ἐξουσίαν, ἣν εἶχεν,	ἐπανατεινόμενος·	ἀλλ´ ὡς δυνατωτέροις ὑποχωρῶν, καὶ
[5]	ἐφ´ οἷς μὲν σήμερον κατορθοῖς	μεγαλυνόμενος,	ἐφ´ οἷς δὲ πρώην καὶ
[1]	ἐπίπλαστον, ἀλλ´ ἀληθινὸν, δυνάμει Θεοῦ	μεγαλυνόμενος,	σοφίᾳ θείᾳ φαιδρυνόμενος, αἰωνίᾳ ζωῇ
[1]	δυνάμει Θεοῦ μεγαλυνόμενος, σοφίᾳ θείᾳ	φαιδρυνόμενος,	αἰωνίᾳ ζωῇ καὶ τοῖς ἀγαθοῖς
[4]	ὁ μὴ μόνον ἐφ´ ἑαυτῷ	θρασυνόμενος,	ἀλλὰ καὶ τὸν τελώνην ἐπὶ
[4]	δικαιοσύνην ὑπερηφανευσάμενος, ἀπώλεσε τὸν μισθὸν	θρασυνόμενος·	ἠλαττώθη τοῦ ταπεινοῦ καὶ ἁμαρτωλοῦ,
[2]	φρονῶν Ἀδωνίας, καὶ μεγέθει κόμης	ἐπαιρόμενος	Ἀβεσσαλώμ. Ὃ δὲ δοκεῖ τῶν
[6]	ἐρωτήσεως ἐπὶ τῇ σοφίᾳ θαυμαζόμενος·	ὑποτασσόμενος	Ἰωάννῃ, καὶ βάπτισμα παρὰ τοῦ
[6]	οἴκῳ τέκτονος καὶ μητρὸς πενιχρᾶς,	ὑποτασσόμενος	τῇ μητρὶ καὶ τῷ ταύτης
[7]	πρὸς τοὺς ταπεινοὺς, παρηγορῶν κακουμένους,	ἐπισκεπτόμενος	τοὺς ἐν ὀδύναις, μηδένα καθάπαξ
[4]	ἀλαζονείας καὶ φειδὼ τῶν ἀσθενούντων	ἐκπαιδευόμενος·	ὁ δὲ Φαρισαῖος ἐκεῖνος, ὁ
[6]	συκοφαντοῦντας, σιωπῇ φέρων τὰς συκοφαντίας·	ἐμπτυόμενος	ὑπὸ δούλων καὶ παιδαρίων εὐτελεστάτων,
[6]	καὶ βάπτισμα παρὰ τοῦ δούλου	δεχόμενος	ὁ Δεσπότης· οὐδενὶ τῶν ἐπανισταμένων
[7]	λέγειν παρασκευάζων, μηδὲ λόγον ἄσεμνον	ἀποδεχόμενος,	ἐπικαλύπτων ὅσα δυνατὸν τῶν σεαυτοῦ
[7]	μὴ καὶ σὺ πειρασθῇς· τοσαύτην	ποιούμενος	σπουδὴν μὴ δοξάζεσθαι παρὰ ἀνθρώποις,
[1]	οὐ παύεται τοῖς αὐτοῖς ἐρεθίσμασιν	ἐκκαλούμενος,	καὶ μυρία μηχανήματα πρὸς τοῦτο
[4]	ἔγκλημα. Καὶ κατῆλθεν ὁ τελώνης	δεδικαιωμένος	ὑπὲρ αὐτὸν, ὅτι τὸν ἅγιον
[3]	ἀπολύτρωσις· ἵνα καθὼς γέγραπται, Ὁ	καυχώμενος,	ἐν Κυρίῳ καυχάσθω. Αὕτη γὰρ
[3]	Λέγει δὲ ὁ Ἀπόστολος· Ὁ	καυχώμενος,	ἐν Κυρίῳ καυχάσθω, λέγων ὅτι
[3]	Ἐν τούτῳ, φησὶ, καυχάσθω ὁ	καυχώμενος,	ἐν τῷ συνιεῖν καὶ γινώσκειν,
[2]	τὴν Χριστοκτονίαν ἐλθόντες, ὡς τὸ	ἔθνος	αὐτοὶ καὶ τὴν χώραν διασώσοντες,
[2]	ἡμῶν τὸν τόπον καὶ τὸ	ἔθνος.	Ἐκ τούτου τοῦ βουλεύματος ἐπὶ
[4]	ἀσθενούντων ἐκπαιδευόμενος· ὁ δὲ Φαρισαῖος	ἐκεῖνος,	ὁ βαρὺς καὶ καθ´ ὑπερβολὴν
[1]	διαλυομένην. Οἷος ἦν ὁ παράφρων	ἐκεῖνος,	ὁ τοῦ Σολομῶντος υἱὸς, ὁ
[7]	ἐμοῦ, ὅτι πραός εἰμι, καὶ	ταπεινὸς	τῇ καρδίᾳ, καὶ εὑρήσετε ἀνάπαυσιν
[1]	καὶ τὸ μὴ φαντάζεσθαι δόξης	τινὸς	περιβολὴν δι´ ἑαυτοῦ, ἀλλὰ ζητεῖν
[1]	Εἰ δῆμος ἀξίωμα δῷ· εἴ	τινος	προεδρίας ἀξιώσειε, καὶ τὸ τῆς
[6]	ἀλλ´ ἐπὶ φάτνης· ἐν οἴκῳ	τέκτονος	καὶ μητρὸς πενιχρᾶς, ὑποτασσόμενος τῇ
[2]	ἐξάγον εἰς (σωτηρίαν. Ὁ δὲ	ἀνδροφόνος	Ἀβιμέλεχ, ὁ τοῦ Γεδεὼν νόθος
[1]	~ΟΜΙΛΙΑ Κʹ Περὶ ταπεινοφροσύνης. ~(Ὤφειλεν	ἄνθρωπος	ἐν τῇ παρὰ Θεῷ δόξῃ
[3]	καὶ ἐν τίνι μέγας ὁ	ἄνθρωπος;	Ἐν τούτῳ, φησὶ, καυχάσθω ὁ
[7]	οἰκέτην, ἀνεξίκακος πρὸς τοὺς θρασεῖς,	φιλάνθρωπος	πρὸς τοὺς ταπεινοὺς, παρηγορῶν κακουμένους,
[7]	καθάπαξ ὑπερορῶν, γλυκὺς ἐν προσηγορίᾳ,	φαιδρὸς	ἐν ἀποκρίσει, δεξιὸς, εὐπρόσιτος ἅπασι,
[1]	τὴν ἡλικίαν, καὶ τὰς φρένας	νεώτερος,	ὁ τῷ δήμῳ ζητοῦντι πραοτέραν
[4]	ἀναισθησίας, οὐκ εἶ τοῦ μακαρίου	τιμιώτερος	ἀποστόλου Πέτρου. Οὐδὲ γὰρ ἀγάπῃ
[1]	τὴν βασιλείαν, δι´ ἧς προσεδόκησε	βασιλικώτερος	ὀφθήσεσθαι, διὰ ταύτης καθαιρεθεὶς ἧς
[3]	γὰρ δὴ ἡ τελεία καὶ	ὁλόκληρος	καύχησις ἐν Θεῷ, ὅτε μήτε
[4]	ἐτόλμα, ἀλλ´ ἱλασμὸν ἐζήτει μόνον,	κατήγορος	ὢν ἑαυτοῦ καὶ τῷ σχήματι
[7]	γὰρ ἐπιτηδεύμασιν ὁμοιοῦται ψυχὴ, καὶ	πρὸς	ἃ πράττει, τυποῦται, καὶ πρὸς
[3]	ὕψος ὑπερηφανίας. Οὐδὲν ὑπολέλειπταί σοι	πρὸς	ἀλαζονείαν, ὦ ἄνθρωπε, ᾧ τὸ
[4]	μὲν οὕτως ἐλεγχθεὶς, δικαίως ἐβοηθεῖτο,	πρὸς	ἀπόθεσιν ἀλαζονείας καὶ φειδὼ τῶν
[4]	εἰς ἄρνησιν, σωφρονιζόμενος τῷ σφάλματι	πρὸς	εὐλάβειαν, καὶ διδασκόμενος φείδεσθαι τῶν
[7]	τὰ ἐν οἴκῳ σκεύη πάντα	πρὸς	εὐτέλειαν ἠσκημένα· καὶ λόγος, καὶ
[7]	τοῦ πλησίον ἔντευξις, καὶ ταῦτα	πρὸς	μετριότητα μᾶλλον ἢ πρὸς ὄγκον
[7]	ταῦτα πρὸς μετριότητα μᾶλλον ἢ	πρὸς	ὄγκον ὁράτω. Μή μοι κόμπους
[6]	αἴσιον ἐξογκούμενοι. Πάντα γὰρ δὴ	πρὸς	ταπεινοφροσύνην παιδεύοντα τὰ τοῦ Κυρίου
[7]	πρὸς ἃ πράττει, τυποῦται, καὶ	πρὸς	ταῦτα σχηματίζεται. Ἔστω σοι καὶ
[6]	τὸν ἐξ οὐρανοῦ καταβάντα Κύριον	πρὸς	τὴν ἐσχάτην ταπεινότητα, καὶ τοὐναντίον
[1]	ἰάσεται τὸ νόσημα· οὕτως ἀναδραμεῖται	πρὸς	τὴν ἱερὰν, ἣν κατέλιπεν, ἐντολήν.
[6]	ἡμῖν πατρῷα καὶ θεῖα παιδεύματα.	Πρὸς	τὴν τούτων ἔλθωμεν μίμησιν, ἵν´
[6]	σοί. ~Ταῦτα καὶ τὰ τοιαῦτα	πρὸς	τὴν ὑπερηφανίαν ἐπᾴδωμεν ἑαυτοῖς ἑκάστοτε,
[2]	καὶ σοφὸν τοῦτο νομίσας ἐξευρηκέναι	πρὸς	τὸ βεβαίως τὴν βασιλείαν κατασχεῖν,
[1]	καὶ τῆς νόσου θεραπεία, καὶ	πρὸς	τὸ ἐξ ἀρχῆς ἐπάνοδος, ἀτυφία,
[7]	ἐπιφάνειαν, καὶ τὸ ποιεῖν ἀγαθὸν	πρὸς	τὸ θεαθῆναι τοῖς ἀνθρώποις· Ἀπέχουσι
[4]	Πέτρου. Οὐδὲ γὰρ ἀγάπῃ τῇ	πρὸς	τὸν Κύριον ὑπερβαλέσθαι δυνήσῃ τὸν
[7]	χρηστὸς πρὸς τὸν φίλον, ἤπιος	πρὸς	τὸν οἰκέτην, ἀνεξίκακος πρὸς τοὺς
[7]	ἅπασιν ὑφαίρει τοῦ μεγέθους· χρηστὸς	πρὸς	τὸν φίλον, ἤπιος πρὸς τὸν
[7]	ἤπιος πρὸς τὸν οἰκέτην, ἀνεξίκακος	πρὸς	τοὺς θρασεῖς, φιλάνθρωπος πρὸς τοὺς
[7]	ἀνεξίκακος πρὸς τοὺς θρασεῖς, φιλάνθρωπος	πρὸς	τοὺς ταπεινοὺς, παρηγορῶν κακουμένους, ἐπισκεπτόμενος
[1]	ἐρεθίσμασιν ἐκκαλούμενος, καὶ μυρία μηχανήματα	πρὸς	τοῦτο ἐξευρίσκων· μέγα μὲν ἐπιδεικνὺς
[5]	γίνου κριτὴς ἄνισος σεαυτοῦ, μηδὲ	πρὸς	χάριν ἐξέταζε· εἰ μέν τι
[4]	στήριξον τοὺς ἀδελφούς σου. Καὶ	Πέτρος	μὲν οὕτως ἐλεγχθεὶς, δικαίως ἐβοηθεῖτο,
[6]	φάτνης· ἐν οἴκῳ τέκτονος καὶ	μητρὸς	πενιχρᾶς, ὑποτασσόμενος τῇ μητρὶ καὶ
[2]	αὐτοῦ, καὶ μὴ καυχάσθω ὁ	ἰσχυρὸς	ἐν τῇ ἰσχύϊ αὐτοῦ, καὶ
[7]	καὶ δοξάζουσι; Γίνου τοῖς ὑπηκόοις	ἴσος,	Μὴ ὡς κατεξουσιάζων τῶν κλήρων,
[5]	ἑαυτὸν, ταπεινωθήσεται. Μὴ γίνου κριτὴς	ἄνισος	σεαυτοῦ, μηδὲ πρὸς χάριν ἐξέταζε·
[2]	τὸ ἔθνος. Ἐκ τούτου τοῦ	βουλεύματος	ἐπὶ τὴν Χριστοκτονίαν ἐλθόντες, ὡς
[3]	ἡμῶν ἀποκαλύπτει διὰ τοῦ ἰδίου	Πνεύματος.	Θεὸς δὲ τὴν ἐν πόνοις
[4]	παραδείσου, ὡς Σαοὺλ καταλειφθεὶς ὑπὸ	Πνεύματος	Θεοῦ, ὡς Ἰσραὴλ τῆς ἁγίας
[2]	δύναμις, καὶ τάχος ποδῶν, καὶ	σώματος	εὐμορφία· νόσων παραναλώματα, καὶ χρόνου
[7]	ᾧ ἡ δόξα καὶ τὸ	κράτος	εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων.
[2]	ὁ πρῶτος καὶ μέγιστος καὶ	ἀόρατος	τῆς κοσμικῆς σοφίας σοφιστὴς, ἁλίσκεται
[6]	μίμησιν, ἵν´ ἡμῖν ἐκ τῆς	ταπεινότητος	ἀνατείλῃ δόξα αἰώνιος, ἡ τελεία
[6]	ἐσχάτην ταπεινότητα, καὶ τοὐναντίον ἐκ	ταπεινότητος	εἰς ὕψος αἴσιον ἐξογκούμενοι. Πάντα
[4]	μηδὲ τοῦτο αὐτὸ συνίῃς, ὅτι	χάριτος	τετύχηκας, ἀλλ´ ἴδιον ποιῇ κατόρθωμα
[7]	προσηγορίᾳ, φαιδρὸς ἐν ἀποκρίσει, δεξιὸς,	εὐπρόσιτος	ἅπασι, μήτε σεαυτοῦ διεξιὼν ἐγκώμια,
[2]	ἐκείνου δύναμιν καὶ τὴν τοῦ	παντὸς	ἔθνους, καὶ τὸν Ἰσραὴλ ἐξάγον
[7]	γε (μέμνησαι τοῦ Χριστοῦ, ζημίαν	λέγοντος	εἶναι τοῦ παρὰ Θεῷ μισθοῦ,
[7]	τῆς ταπεινοφροσύνης αὐτοῦ μιμητὴς, τοῦ	λέγοντος·	Μάθετε ἀπ´ ἐμοῦ, ὅτι πραός
[1]	ὁ παράφρων ἐκεῖνος, ὁ τοῦ	Σολομῶντος	υἱὸς, ὁ νέος τὴν ἡλικίαν,
[2]	οὐκ αἰσθάνεται, ὅτι Πᾶσα σὰρξ	χόρτος,	καὶ πᾶσα δόξα ἀνθρώπου, ὡς
[2]	ὡς ἄνθος χόρτου. Ἐξηράνθη ὁ	χόρτος,	καὶ τὸ ἄνθος ἐξέπεσε. Τοιαῦται
[5]	Τὸ ἔργον ἑαυτοῦ, φησὶ, δοκιμαζέτω	ἕκαστος,	καὶ τότε εἰς ἑαυτὸν μόνον
[7]	ἐν ἅπασιν ὑφαίρει τοῦ μεγέθους·	χρηστὸς	πρὸς τὸν φίλον, ἤπιος πρὸς
[2]	κόσμου ἄρχων, ὁ πρῶτος καὶ	μέγιστος	καὶ ἀόρατος τῆς κοσμικῆς σοφίας
[3]	ἐν Κυρίῳ καυχάσθω, λέγων ὅτι	Χριστὸς	ἡμῖν ἐγενήθη σοφία ἀπὸ Θεοῦ,
[4]	κατείληφας διὰ τῆς ἀρετῆς, ἀλλὰ	Χριστός	σε διὰ τῆς παρουσίας κατείληφε.
[7]	παρὰ Θεῷ. Ὁμολογήσει δέ σε	Χριστὸς	ὡς ἴδιον μαθητὴν ἐπὶ τῶν
[7]	ἐπὶ μικροῖς καταδικάζων, ὡς ἀκριβοδίκαιος	αὐτὸς	ὑπάρχων· τοὺς ἐν παραπτώματι προσλαμβανόμενος,
[2]	ὁ τοῦ κόσμου ἄρχων, ὁ	πρῶτος	καὶ μέγιστος καὶ ἀόρατος τῆς
[2]	διαλυθεὶς, ὅθεν οὐ προσεδόκησε. Καὶ	βρέφος	ἐκτεθὲν διὰ τὸ πρόσταγμα αὐτοῦ
[6]	παιδεύοντα τὰ τοῦ Κυρίου εὑρίσκομεν.	Βρέφος	ὢν, εὐθὺς ἐν σπηλαίῳ, καὶ
[2]	προφήτου Ἱερεμίου· Μὴ καυχάσθω ὁ	σοφὸς	ἐν τῇ σοφίᾳ αὐτοῦ, καὶ
[2]	ἄνθρωπον καὶ χειρῶν δύναμις, καὶ	τάχος	ποδῶν, καὶ σώματος εὐμορφία· νόσων
[6]	καὶ τοὐναντίον ἐκ ταπεινότητος εἰς	ὕψος	αἴσιον ἐξογκούμενοι. Πάντα γὰρ δὴ
[3]	γινώσκειν, ὅτι ἐγὼ Κύριος. Τοῦτο	ὕψος	ἀνθρώπου, τοῦτο δόξα καὶ μεγαλειότης,
[2]	ματαῖον ἔχει τὴν ἔπαρσιν, καὶ	ὕψος	οὐκ ἀληθὲς παρασκευάζει· τῆς παρὰ
[1]	δόξῃ μεμενηκέναι, καὶ εἶχεν ἂν	ὕψος	οὐκ ἐπίπλαστον, ἀλλ´ ἀληθινὸν, δυνάμει
[3]	ἐκ νεκρῶν. Ἐνταῦθα πέπτωκε πᾶν	ὕψος	ὑπερηφανίας. Οὐδὲν ὑπολέλειπταί σοι πρὸς
[6]	τοῦ Κυρίου εὑρίσκομεν. Βρέφος ὢν,	εὐθὺς	ἐν σπηλαίῳ, καὶ οὐδὲ ἐπὶ
[7]	ἐν ὀδύναις, μηδένα καθάπαξ ὑπερορῶν,	γλυκὺς	ἐν προσηγορίᾳ, φαιδρὸς ἐν ἀποκρίσει,
[1]	πρὸς τοῦτο ἐξευρίσκων· μέγα μὲν	ἐπιδεικνὺς	αὐτῷ, χρημάτων περιβολὴν, ἵνα ἐπὶ
[2]	βασιλείαν κατασχεῖν, συντρίβει μὲν τοὺς	συνεργοὺς	αὐτῷ τοῦ φόνου γενομένους, συντρίβεται
[5]	πάλαι κακῶς εἰργάσω, συγχώρησιν σεαυτῷ	διδούς·	ἀλλ´ ὅταν σε τὸ παρὸν
[2]	καὶ ζωῆς αἰωνίου, ὅσον ἑαυτὸν	προδοὺς,	ἀποστάτης Θεοῦ γεγονὼς, καὶ θανάτῳ
[1]	Ἀλλ´ ὁ καταβαλὼν ἐλπίδι δόξης	ψευδοῦς	τὸν ἄνθρωπον διάβολος οὐ παύεται
[7]	ἀλλ´ ἐν ἅπασιν ὑφαίρει τοῦ	μεγέθους·	χρηστὸς πρὸς τὸν φίλον, ἤπιος
[5]	πίστεως ἐξήλειπται. Καθόλου μέμνησο τῆς	ἀληθοῦς	παροιμίας· Ὑπερηφάνοις Θεὸς ἀντιτάσσεται, ταπεινοῖς
[3]	μὲν ἐνδεῆ ὄντα ἑαυτὸν δικαιοσύνης	ἀληθοῦς,	πίστει δὲ μόνῃ τῇ εἰς
[4]	τῷ σχήματι καὶ τῇ κατὰ	στήθους	πληγῇ, καὶ τῷ ζητεῖν οὐδὲν
[2]	ὁ τοὺς ἑβδομήκοντα παῖδας τοὺς	γνησίους	ἀποκτείνας, καὶ σοφὸν τοῦτο νομίσας
[7]	κλήρων, φησὶ, μηδὲ κατὰ τοὺς	κοσμικοὺς	ἄρχοντας. Τὸν γὰρ θέλοντα πρῶτον
[7]	Μή μοι κόμπους ἐν λόγῳ	σοφιστικοὺς,	μηδὲ ἐν ᾠδαῖς ἡδυφωνίας ὑπερβαλλούσας,
[5]	φησὶ, τὰ ἔργα καὶ τοὺς	λογισμοὺς	αὐτῶν ἔρχομαι συναγαγεῖν. Καὶ τῷ
[7]	ᾠδαῖς ἡδυφωνίας ὑπερβαλλούσας, μηδὲ διαλέξεις	ὑπερηφάνους	καὶ βαρείας· ἀλλ´ ἐν ἅπασιν
[1]	νεφελῶν ἱδρῦσθαι νομίζουσι, (πάτημα τοὺς	ὑποκειμένους	ἀνθρώπους ἡγούμενοι, καὶ κατὰ τῶν
[2]	τοὺς συνεργοὺς αὐτῷ τοῦ φόνου	γενομένους,	συντρίβεται δὲ ὑπ´ αὐτῶν· καὶ
[7]	φιλάνθρωπος πρὸς τοὺς ταπεινοὺς, παρηγορῶν	κακουμένους,	ἐπισκεπτόμενος τοὺς ἐν ὀδύναις, μηδένα
[2]	δύναμιν καὶ τὴν τοῦ παντὸς	ἔθνους,	καὶ τὸν Ἰσραὴλ ἐξάγον εἰς
[7]	τοὺς θρασεῖς, φιλάνθρωπος πρὸς τοὺς	ταπεινοὺς,	παρηγορῶν κακουμένους, ἐπισκεπτόμενος τοὺς ἐν
[7]	πρὸς ὄγκον ὁράτω. Μή μοι	κόμπους	ἐν λόγῳ σοφιστικοὺς, μηδὲ ἐν
[1]	ἱδρῦσθαι νομίζουσι, (πάτημα τοὺς ὑποκειμένους	ἀνθρώπους	ἡγούμενοι, καὶ κατὰ τῶν τὴν
[7]	μήτε σεαυτοῦ διεξιὼν ἐγκώμια, μηδὲ	ἑτέρους	λέγειν παρασκευάζων, μηδὲ λόγον ἄσεμνον
[3]	τῷ Θεῷ τῷ ἐγείροντι τοὺς	νεκρούς·	ὃς ἐκ τηλικούτου θανάτου ἐῤῥύσατο
[4]	καὶ σύ ποτε ἐπιστρέψας στήριξον	τοὺς	ἀδελφούς σου. Καὶ Πέτρος μὲν
[7]	δόξα καὶ τὸ κράτος εἰς	τοὺς	αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
[2]	υἱὸς, ὁ τοὺς ἑβδομήκοντα παῖδας	τοὺς	γνησίους ἀποκτείνας, καὶ σοφὸν τοῦτο
[2]	τοῦ Γεδεὼν νόθος υἱὸς, ὁ	τοὺς	ἑβδομήκοντα παῖδας τοὺς γνησίους ἀποκτείνας,
[7]	τοὺς ταπεινοὺς, παρηγορῶν κακουμένους, ἐπισκεπτόμενος	τοὺς	ἐν ὀδύναις, μηδένα καθάπαξ ὑπερορῶν,
[7]	καταδικάζων, ὡς ἀκριβοδίκαιος αὐτὸς ὑπάρχων·	τοὺς	ἐν παραπτώματι προσλαμβανόμενος, καὶ πνευματικῶς
[7]	ἁμαρτήμασι κατηγορῶν σεαυτοῦ, καὶ μὴ	τοὺς	ἑτέρων ἐλέγχους ἀναμένων, ἵνα γένῃ
[7]	πρὸς τὸν οἰκέτην, ἀνεξίκακος πρὸς	τοὺς	θρασεῖς, φιλάνθρωπος πρὸς τοὺς ταπεινοὺς,
[7]	τῶν κλήρων, φησὶ, μηδὲ κατὰ	τοὺς	κοσμικοὺς ἄρχοντας. Τὸν γὰρ θέλοντα
[5]	γὰρ, φησὶ, τὰ ἔργα καὶ	τοὺς	λογισμοὺς αὐτῶν ἔρχομαι συναγαγεῖν. Καὶ
[3]	ἐπὶ τῷ Θεῷ τῷ ἐγείροντι	τοὺς	νεκρούς· ὃς ἐκ τηλικούτου θανάτου
[6]	κρίσιν ὑποφέρων, καὶ παρὸν ἐλέγχειν	τοὺς	συκοφαντοῦντας, σιωπῇ φέρων τὰς συκοφαντίας·
[6]	τὴν δόξαν ἐκφαίνει, συνδοξάζων ἑαυτῷ	τοὺς	συναδοξήσαντας. Ὧν οἱ μακάριοι μαθηταὶ
[2]	τὴν βασιλείαν κατασχεῖν, συντρίβει μὲν	τοὺς	συνεργοὺς αὐτῷ τοῦ φόνου γενομένους,
[7]	πρὸς τοὺς θρασεῖς, φιλάνθρωπος πρὸς	τοὺς	ταπεινοὺς, παρηγορῶν κακουμένους, ἐπισκεπτόμενος τοὺς
[1]	ἐπὶ νεφελῶν ἱδρῦσθαι νομίζουσι, (πάτημα	τοὺς	ὑποκειμένους ἀνθρώπους ἡγούμενοι, καὶ κατὰ
[7]	παραπτώματι προσλαμβανόμενος, καὶ πνευματικῶς καταρτίζων	αὐτοὺς,	ὡς ὁ Ἀπόστολος παραινεῖ· Σκοπῶν
[6]	ὑπερηφανίαν ἐπᾴδωμεν ἑαυτοῖς ἑκάστοτε, καθαιροῦντες	ἑαυτοὺς	ἵν´ ὑψωθῶμεν, μιμούμενοι τὸν ἐξ
[4]	σύ ποτε ἐπιστρέψας στήριξον τοὺς	ἀδελφούς	σου. Καὶ Πέτρος μὲν οὕτως
[7]	σεαυτοῦ, καὶ μὴ τοὺς ἑτέρων	ἐλέγχους	ἀναμένων, ἵνα γένῃ κατὰ τὸν
[7]	ἐξαγορεῦσαι τὸ ἴδιον πταῖσμα. Μὴ	βαρὺς	ἐν ἐπιτιμήσεσι γίνου, μηδὲ ταχέως,
[4]	ὁ δὲ Φαρισαῖος ἐκεῖνος, ὁ	βαρὺς	καὶ καθ´ ὑπερβολὴν ὑπερήφανος, ὁ
[4]	τότε γνώσῃ σεαυτὸν ὅστις εἶ,	ὡς	Ἀδὰμ ἐκβληθεὶς ἐκ τοῦ παραδείσου,
[5]	Ἐπαιρόμενοι γὰρ κατὰ τῶν ἐθνῶν,	ὡς	ἀκαθάρτων, ἀκάθαρτοι γεγόνασιν ἀληθῶς· τὰ
[7]	τοιοῦτον) μηδὲ ἐπὶ μικροῖς καταδικάζων,	ὡς	ἀκριβοδίκαιος αὐτὸς ὑπάρχων· τοὺς ἐν
[2]	χόρτος, καὶ πᾶσα δόξα ἀνθρώπου,	ὡς	ἄνθος χόρτου. Ἐξηράνθη ὁ χόρτος,
[6]	ἐξουσίαν, ἣν εἶχεν, ἐπανατεινόμενος· ἀλλ´	ὡς	δυνατωτέροις ὑποχωρῶν, καὶ τῇ προσκαίρῳ
[4]	οὖν ἐπαίρεις, εἰπέ μοι, σαυτὸν	ὡς	ἐπὶ καλοῖς ἰδίοις, ἀντὶ τοῦ
[7]	εἰπεῖν, οὕτω δίωξον τὴν ταπεινοφροσύνην,	ὡς	ἐραστὴς αὐτῆς. Ἐράσθητι αὐτῆς, καὶ
[7]	Θεῷ. Ὁμολογήσει δέ σε Χριστὸς	ὡς	ἴδιον μαθητὴν ἐπὶ τῶν ἀγγέλων,
[4]	Σαοὺλ καταλειφθεὶς ὑπὸ Πνεύματος Θεοῦ,	ὡς	Ἰσραὴλ τῆς ἁγίας ῥίζης ἀποτμηθείς.
[4]	δυνήσῃ τὸν οὕτω σφοδρῶς ἀγαπῶντα,	ὡς	καὶ ὑπεραποθνήσκειν ἐθέλειν. Ἀλλ´ ὅτι
[7]	Γίνου τοῖς ὑπηκόοις ἴσος, Μὴ	ὡς	κατεξουσιάζων τῶν κλήρων, φησὶ, μηδὲ
[4]	δὲ καὶ ἔλαβες, τί καυχᾶσαι	ὡς	μὴ λαβών; Οὐ σὺ Θεὸν
[7]	προσλαμβανόμενος, καὶ πνευματικῶς καταρτίζων αὐτοὺς,	ὡς	ὁ Ἀπόστολος παραινεῖ· Σκοπῶν σεαυτὸν,
[7]	τὸ τοιοῦτο, καὶ μηδὲν παρορῶμεν	ὡς	οὐ παρὰ τοῦτο βλαβησόμενοι. Τοῖς
[5]	τῶν μὲν ἡ δικαιοσύνη γέγονεν	ὡς	ῥάκος ἀποκαθημένης, τῶν δὲ ἐθνῶν
[4]	Ἀδὰμ ἐκβληθεὶς ἐκ τοῦ παραδείσου,	ὡς	Σαοὺλ καταλειφθεὶς ὑπὸ Πνεύματος Θεοῦ,
[2]	βουλεύματος ἐπὶ τὴν Χριστοκτονίαν ἐλθόντες,	ὡς	τὸ ἔθνος αὐτοὶ καὶ τὴν
[4]	Σατανᾶς ἐξῃτήσατο τοῦ σινιάσαι ὑμᾶς	ὡς	τὸν σῖτον. Κἀγὼ ἐδεήθην περὶ
[7]	Ἰὼβ, ὃς οὐ διετράπη πολυοχλίαν	πόλεως,	ἐπ´ αὐτῶν ἐξαγορεῦσαι τὸ ἴδιον
[3]	αὐτὸν καὶ τὴν δύναμιν τῆς	ἀναστάσεως	αὐτοῦ, καὶ τὴν κοινωνίαν τῶν
[6]	ἄνθρωπον διεξῆλθε πάντα τὰ ἀπὸ	γενέσεως	εἰς τέλος· καὶ μετὰ τοσαύτην
[6]	δὲ ὅμως, καὶ διὰ τῆς	ἐρωτήσεως	ἐπὶ τῇ σοφίᾳ θαυμαζόμενος· ὑποτασσόμενος
[5]	σόν. Φοβήθητι τῆς τοῦ διαβόλου.	πτώσεως	τὴν ὀμοίωσιν· ὃς, ἐπαρθεὶς κατὰ
[5]	ἀνομία καὶ ἡ ἀσέβεια διὰ	πίστεως	ἐξήλειπται. Καθόλου μέμνησο τῆς ἀληθοῦς
[7]	βαρὺς ἐν ἐπιτιμήσεσι γίνου, μηδὲ	ταχέως,	μηδὲ ἐμπαθῶς ἐξελέγχων (αὔθαδες γὰρ
[3]	καὶ ἁγιασμὸς καὶ ἀπολύτρωσις· ἵνα	καθὼς	γέγραπται, Ὁ καυχώμενος, ἐν Κυρίῳ
[7]	ἐπιτιμήσεσι γίνου, μηδὲ ταχέως, μηδὲ	ἐμπαθῶς	ἐξελέγχων (αὔθαδες γὰρ τὸ τοιοῦτον)
[3]	ἀνθρώπου, τοῦτο δόξα καὶ μεγαλειότης,	ἀληθῶς	γνῶναι τὸ μέγα, καὶ τούτῳ
[5]	ἐθνῶν, ὡς ἀκαθάρτων, ἀκάθαρτοι γεγόνασιν	ἀληθῶς·	τὰ δὲ ἔθνη (κεκάθαρται. Καὶ
[2]	τοῦτο νομίσας ἐξευρηκέναι πρὸς τὸ	βεβαίως	τὴν βασιλείαν κατασχεῖν, συντρίβει μὲν
[4]	Καὶ Πέτρος μὲν οὕτως ἐλεγχθεὶς,	δικαίως	ἐβοηθεῖτο, πρὸς ἀπόθεσιν ἀλαζονείας καὶ
[5]	οἷς δὲ πρώην καὶ πάλαι	κακῶς	εἰργάσω, συγχώρησιν σεαυτῷ διδούς· ἀλλ´
[5]	μερικὰ ψηφιζόμενος. Οὐδὲ γὰρ Θεὸς	μερικῶς	ἐξετάζει τὸν ἄνθρωπον· Ἐγὼ γὰρ,
[7]	τοὺς ἐν παραπτώματι προσλαμβανόμενος, καὶ	πνευματικῶς	καταρτίζων αὐτοὺς, ὡς ὁ Ἀπόστολος
[7]	αὐτῆς, καὶ δοξάσει σε. Οὕτω	καλῶς	ἐπὶ δόξαν ὁδεύσεις τὴν ἀληθῆ,
[5]	καὶ ὅσα πέπραχεν ἢ πράττει	καλῶς,	καὶ πολλάκις εὑρήσεις αὐτὸν ἀμείνονα
[2]	καὶ τῆς λατρείας γεγενημένοι. Καὶ	ὅλως	ἐν μυρίοις ἄν τις καταμάθοι
[6]	ὧν οὐκ ἐδεῖτο, ἐπερωτῶν δὲ	ὅμως,	καὶ διὰ τῆς ἐρωτήσεως ἐπὶ
[4]	μὴ λαβών; Οὐ σὺ Θεὸν	ἔγνως	διὰ δικαιοσύνης, ἀλλὰ Θεός σε
[2]	ὅσον ἑαυτὸν προδοὺς, ἀποστάτης Θεοῦ	γεγονὼς,	καὶ θανάτῳ καταδικασθεὶς αἰωνίῳ. Καὶ
[3]	συμμορφιζόμενος τῷ θανάτῳ αὐτοῦ, εἴ	πως	καταντήσει εἰς τὴν ἐξανάστασιν (τὴν
[7]	τελεία καὶ ἀληθὴς Χριστοῦ δωρεά.	~Πῶς	οὖν εἰς τὴν σωτήριον ταπεινοφροσύνην
[4]	φοβοῦ. Κρίσις ἕπεται χάριτι, καὶ	ὅπως	ἐχρήσω τοῖς χαρισθεῖσιν, ὁ κριτὴς
[4]	Κύριον ὑπερβαλέσθαι δυνήσῃ τὸν οὕτω	σφοδρῶς	ἀγαπῶντα, ὡς καὶ ὑπεραποθνήσκειν ἐθέλειν.
[1]	πταῖσμα, οὕτως ἰάσεται τὸ νόσημα·	οὕτως	ἀναδραμεῖται πρὸς τὴν ἱερὰν, ἣν
[4]	ἀδελφούς σου. Καὶ Πέτρος μὲν	οὕτως	ἐλεγχθεὶς, δικαίως ἐβοηθεῖτο, πρὸς ἀπόθεσιν
[4]	ἐκουφίσθη τῇ τοῦ Χριστοῦ δεξιᾷ,	οὕτως	ἐν τῷ κλύδωνι τοῦ σκανδαλισμοῦ
[1]	Οὕτω γὰρ διορθώσει τὸ πταῖσμα,	οὕτως	ἰάσεται τὸ νόσημα· οὕτως ἀναδραμεῖται
[2]	ὀλέθριον, ἑαυτοῖς λέγοντες· Ἐὰν ἀφῶμεν	οὕτως,	πάντες πιστεύσουσιν εἰς αὐτόν· καὶ
[4]	ἑαυτοῦ καταμαθεῖν ἀσθένειαν, καὶ γνῶναι	σαφῶς,	ὅτι καθάπερ ἐν τῷ πελάγει