Chapitre
[1]	περὶ τὴν ψυχήν. Οὐ γὰρ	ὑγιὴς	ὄγκος οὐδὲ ὠφέλιμος ὁ τῶν
[1]	παράφρων ἐκεῖνος, ὁ τοῦ Σολομῶντος	υἱὸς,	ὁ νέος τὴν ἡλικίαν, καὶ
[2]	Ἀβιμέλεχ, ὁ τοῦ Γεδεὼν νόθος	υἱὸς,	ὁ τοὺς ἑβδομήκοντα παῖδας τοὺς
[4]	ὁ Κύριος, ἀλλ´ ἐγὼ ἐξελεξάμην	ὑμᾶς.	Ἀλλ´ ὅτι τετίμησαι, μέγα φρονεῖς,
[4]	ὁ Σατανᾶς ἐξῃτήσατο τοῦ σινιάσαι	ὑμᾶς	ὡς τὸν σῖτον. Κἀγὼ ἐδεήθην
[4]	καὶ κατελήφθην ὑπὸ Χριστοῦ. Οὐχ	ὑμεῖς	με ἐξελέξασθε, φησὶν ὁ Κύριος,
[7]	καὶ εὑρήσετε ἀνάπαυσιν ταῖς ψυχαῖς	ὑμῶν·	ᾧ ἡ δόξα καὶ τὸ
[5]	ἐπαρθεὶς κατὰ τοῦ ἀνθρώπου, πέπτωκεν	ὑπ´	ἀνθρώπου, καὶ παραδέδοται πάτημα τῷ
[2]	τοῦ φόνου γενομένους, συντρίβεται δὲ	ὑπ´	αὐτῶν· καὶ τέλος ἀπόλλυται χειρὶ
[2]	δὲ δοκεῖ τῶν ἄλλων τῶν	ὑπαρχόντων	ἀνθρώποις καλῶν μέγιστον εἶναι καὶ
[7]	μικροῖς καταδικάζων, ὡς ἀκριβοδίκαιος αὐτὸς	ὑπάρχων·	τοὺς ἐν παραπτώματι προσλαμβανόμενος, καὶ
[5]	ὅτι πίστιν ὡμολόγησας, ἢ φυγὴν	ὑπέμεινας	διὰ ὄνομα Χριστοῦ, ἢ τοῖς
[4]	Καὶ κατῆλθεν ὁ τελώνης δεδικαιωμένος	ὑπὲρ	αὐτὸν, ὅτι τὸν ἅγιον ἐδόξαζε
[4]	ταπεινοῦ καὶ ἁμαρτωλοῦ, μεγαλύνας ἑαυτὸν	ὑπὲρ	ἐκεῖνον, καὶ οὐκ ἀναμείνας τὴν
[5]	μεγάλα. Μὴ οὖν σεαυτὸν δικαιώσῃς	ὑπὲρ	ἕτερον, μήποτε, δικαιωθεὶς τῇ σεαυτοῦ
[1]	καὶ περιβολαῖς ἐπαίρονται ἄνθρωποι, πολυτελεῖς	ὑπὲρ	τὴν χρείαν παρατιθέμενοι τραπέζας τρυφηλὰς,
[3]	τὸ θέλειν καὶ τὸ ἐνεργεῖν	ὑπὲρ	τῆς εὐδοκίας· Θεὸς δὲ τὴν
[1]	συστήματα· ἀλλὰ καὶ χειροτονητοῖς ἀξιώμασιν	ὑπὲρ	φύσιν ὑψοῦνται. Εἰ δῆμος ἀξίωμα
[4]	οὕτω σφοδρῶς ἀγαπῶντα, ὡς καὶ	ὑπεραποθνήσκειν	ἐθέλειν. Ἀλλ´ ὅτι μεγαλοφρονέστερον ἐφθέγξατο,
[4]	ἀγάπῃ τῇ πρὸς τὸν Κύριον	ὑπερβαλέσθαι	δυνήσῃ τὸν οὕτω σφοδρῶς ἀγαπῶντα,
[1]	αὐτῷ· καὶ ἐνταῦθα δὴ, καθάπερ	ὑπερβάλλοντες	τὴν ἀνθρώπειον φύσιν, μόνον τὴν
[7]	σοφιστικοὺς, μηδὲ ἐν ᾠδαῖς ἡδυφωνίας	ὑπερβαλλούσας,	μηδὲ διαλέξεις ὑπερηφάνους καὶ βαρείας·
[4]	ἴδιον ποιῇ κατόρθωμα τὴν χάριν	ὑπερβολῇ	τῆς ἀναισθησίας, οὐκ εἶ τοῦ
[4]	ἐκεῖνος, ὁ βαρὺς καὶ καθ´	ὑπερβολὴν	ὑπερήφανος, ὁ μὴ μόνον ἐφ´
[4]	ὑπερηφανίαν ζημίας. Ἐζημιώθη τὴν δικαιοσύνην	ὑπερηφανευσάμενος,	ἀπώλεσε τὸν μισθὸν θρασυνόμενος· ἠλαττώθη
[1]	ἀπωλείας. Τοιοῦτο καὶ περὶ ψυχὴν	ὑπερηφανία.	Καὶ γὰρ οὐ μόνον ἐπὶ
[6]	καὶ τὰ τοιαῦτα πρὸς τὴν	ὑπερηφανίαν	ἐπᾴδωμεν ἑαυτοῖς ἑκάστοτε, καθαιροῦντες ἑαυτοὺς
[4]	τὸ παράδειγμα τῆς χαλεπῆς δι´	ὑπερηφανίαν	ζημίας. Ἐζημιώθη τὴν δικαιοσύνην ὑπερηφανευσάμενος,
[4]	τὸ καύχημα διὰ τὸ τῆς	ὑπερηφανῖας	ἔγκλημα. Καὶ κατῆλθεν ὁ τελώνης
[7]	καταβησόμεθα, τὸν ὀλέθριον ὄγκον τῆς	ὑπερηφανίας	καταλιπόντες; Ἐὰν διὰ πάντων ἀσκῶμεν
[4]	φρονεῖς, καὶ τὸν ἔλεον πρόφασιν	ὑπερηφανίας	λαμβάνεις; Καὶ τότε γνώσῃ σεαυτὸν
[3]	νεκρῶν. Ἐνταῦθα πέπτωκε πᾶν ὕψος	ὑπερηφανίας.	Οὐδὲν ὑπολέλειπταί σοι πρὸς ἀλαζονείαν,
[5]	Καθόλου μέμνησο τῆς ἀληθοῦς παροιμίας·	Ὑπερηφάνοις	Θεὸς ἀντιτάσσεται, ταπεινοῖς δὲ δίδωσι
[4]	ὁ βαρὺς καὶ καθ´ ὑπερβολὴν	ὑπερήφανος,	ὁ μὴ μόνον ἐφ´ ἑαυτῷ
[7]	ᾠδαῖς ἡδυφωνίας ὑπερβαλλούσας, μηδὲ διαλέξεις	ὑπερηφάνους	καὶ βαρείας· ἀλλ´ ἐν ἅπασιν
[7]	τοὺς ἐν ὀδύναις, μηδένα καθάπαξ	ὑπερορῶν,	γλυκὺς ἐν προσηγορίᾳ, φαιδρὸς ἐν
[1]	προεδρίας ἀξιώσειε, καὶ τὸ τῆς	ὑπεροχῆς	ἀξίωμα ψηφίσαιτο αὐτῷ· καὶ ἐνταῦθα
[7]	ἄνθρωποι καὶ δοξάζουσι; Γίνου τοῖς	ὑπηκόοις	ἴσος, Μὴ ὡς κατεξουσιάζων τῶν
[6]	σιωπῇ φέρων τὰς συκοφαντίας· ἐμπτυόμενος	ὑπὸ	δούλων καὶ παιδαρίων εὐτελεστάτων, θανάτῳ
[4]	φησὶ, Θεὸν, μᾶλλον δὲ γνωσθέντες	ὑπὸ	Θεοῦ. Οὐ σὺ Χριστὸν κατείληφας
[4]	τοῦ παραδείσου, ὡς Σαοὺλ καταλειφθεὶς	ὑπὸ	Πνεύματος Θεοῦ, ὡς Ἰσραὴλ τῆς
[4]	καταλάβω, ἐφ´ ᾧ καὶ κατελήφθην	ὑπὸ	Χριστοῦ. Οὐχ ὑμεῖς με ἐξελέξασθε,
[1]	Χρημάτων γὰρ πορισμὸς πλεονεξίας μὲν	ὑπόθεσις·	κτῆσις δὲ οὐδὲν εἰς εὐδοξίαν·
[1]	νεφελῶν ἱδρῦσθαι νομίζουσι, (πάτημα τοὺς	ὑποκειμένους	ἀνθρώπους ἡγούμενοι, καὶ κατὰ τῶν
[3]	πέπτωκε πᾶν ὕψος ὑπερηφανίας. Οὐδὲν	ὑπολέλειπταί	σοι πρὸς ἀλαζονείαν, ὦ ἄνθρωπε,
[1]	τούτων ἀλαζονευόμενοι· πρᾶγμα πλῆρες ἀνοίας	ὑπομένοντες,	ὀνείρου σαθροτέραν ἔχοντες δόξαν, καὶ
[6]	ἐρωτήσεως ἐπὶ τῇ σοφίᾳ θαυμαζόμενος·	ὑποτασσόμενος	Ἰωάννῃ, καὶ βάπτισμα παρὰ τοῦ
[6]	οἴκῳ τέκτονος καὶ μητρὸς πενιχρᾶς,	ὑποτασσόμενος	τῇ μητρὶ καὶ τῷ ταύτης
[6]	δικαζομένου, ἡγεμόνι προσαγόμενος καὶ κρίσιν	ὑποφέρων,	καὶ παρὸν ἐλέγχειν τοὺς συκοφαντοῦντας,
[6]	εἶχεν, ἐπανατεινόμενος· ἀλλ´ ὡς δυνατωτέροις	ὑποχωρῶν,	καὶ τῇ προσκαίρῳ ἐξουσίᾳ τὸ
[6]	τέλος· καὶ μετὰ τοσαύτην ταπεινοφροσύνην	ὕστερον	τὴν δόξαν ἐκφαίνει, συνδοξάζων ἑαυτῷ
[7]	καὶ βαρείας· ἀλλ´ ἐν ἅπασιν	ὑφαίρει	τοῦ μεγέθους· χρηστὸς πρὸς τὸν
[2]	ταπεινὸν μᾶλλον ἢ μέγα καὶ	ὑψηλόν.	Ὥστε οὐδεὶς εὖ φρονῶν, οὔτε
[4]	Τῇ πίστει, φησὶν, ἕστηκας· μὴ	ὑψηλοφρόνει,	ἀλλὰ φοβοῦ. Κρίσις ἕπεται χάριτι,
[6]	καὶ τοὐναντίον ἐκ ταπεινότητος εἰς	ὕψος	αἴσιον ἐξογκούμενοι. Πάντα γὰρ δὴ
[3]	γινώσκειν, ὅτι ἐγὼ Κύριος. Τοῦτο	ὕψος	ἀνθρώπου, τοῦτο δόξα καὶ μεγαλειότης,
[2]	ματαῖον ἔχει τὴν ἔπαρσιν, καὶ	ὕψος	οὐκ ἀληθὲς παρασκευάζει· τῆς παρὰ
[1]	δόξῃ μεμενηκέναι, καὶ εἶχεν ἂν	ὕψος	οὐκ ἐπίπλαστον, ἀλλ´ ἀληθινὸν, δυνάμει
[3]	ἐκ νεκρῶν. Ἐνταῦθα πέπτωκε πᾶν	ὕψος	ὑπερηφανίας. Οὐδὲν ὑπολέλειπταί σοι πρὸς
[1]	καὶ χειροτονητοῖς ἀξιώμασιν ὑπὲρ φύσιν	ὑψοῦνται.	Εἰ δῆμος ἀξίωμα δῷ· εἴ
[5]	πρόχειρον· Πᾶς ὁ ταπεινῶν ἑαυτὸν,	ὑψωθήσεται·	καὶ ὁ ὑψῶν ἑαυτὸν, ταπεινωθήσεται.
[6]	ἑαυτοῖς ἑκάστοτε, καθαιροῦντες ἑαυτοὺς ἵν´	ὑψωθῶμεν,	μιμούμενοι τὸν ἐξ οὐρανοῦ καταβάντα
[5]	ταπεινῶν ἑαυτὸν, ὑψωθήσεται· καὶ ὁ	ὑψῶν	ἑαυτὸν, ταπεινωθήσεται. Μὴ γίνου κριτὴς

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 6/04/2009