Chapitre
[2]	μυρίοις ἄν τις καταμάθοι παραδείγμασι	σαθρὸν	τὸ τῆς ἀνθρωπίνης σοφίας πλεονέκτημα,
[1]	πρᾶγμα πλῆρες ἀνοίας ὑπομένοντες, ὀνείρου	σαθροτέραν	ἔχοντες δόξαν, καὶ ματαιοτέραν φασμάτων
[4]	ἐκβληθεὶς ἐκ τοῦ παραδείσου, ὡς	Σαοὺλ	καταλειφθεὶς ὑπὸ Πνεύματος Θεοῦ, ὡς
[2]	καὶ οὐκ αἰσθάνεται, ὅτι Πᾶσα	σὰρξ	χόρτος, καὶ πᾶσα δόξα ἀνθρώπου,
[4]	λέγων· Σίμων, Σίμων, ἰδοὺ ὁ	Σατανᾶς	ἐξῃτήσατο τοῦ σινιάσαι ὑμᾶς ὡς
[4]	~Τί οὖν ἐπαίρεις, εἰπέ μοι,	σαυτὸν	ὡς ἐπὶ καλοῖς ἰδίοις, ἀντὶ
[4]	ἑαυτοῦ καταμαθεῖν ἀσθένειαν, καὶ γνῶναι	σαφῶς,	ὅτι καθάπερ ἐν τῷ πελάγει
[7]	ἐπὶ τῶν ἀγγέλων, καὶ δοξάσει	σε,	ἂν γένῃ τῆς ταπεινοφροσύνης αὐτοῦ
[7]	Ἀλλὰ προεδρίας ἠξιώθης, καὶ περιέπουσί	σε	ἄνθρωποι καὶ δοξάζουσι; Γίνου τοῖς
[4]	διὰ τῆς ἀρετῆς, ἀλλὰ Χριστός	σε	διὰ τῆς παρουσίας κατείληφε. Διώκω,
[4]	ἔγνως διὰ δικαιοσύνης, ἀλλὰ Θεός	σε	διὰ χρηστότητα ἔγνω. Γνόντες, φησὶ,
[7]	αὐτῆς. Ἐράσθητι αὐτῆς, καὶ δοξάσει	σε.	Οὕτω καλῶς ἐπὶ δόξαν ὁδεύσεις
[5]	συγχώρησιν σεαυτῷ διδούς· ἀλλ´ ὅταν	σε	τὸ παρὸν ἐπάρῃ, τὸ παλαιὸν
[7]	τὴν παρὰ Θεῷ. Ὁμολογήσει δέ	σε	Χριστὸς ὡς ἴδιον μαθητὴν ἐπὶ
[5]	πολλὰ καὶ μεγάλα. Μὴ οὖν	σεαυτὸν	δικαιώσῃς ὑπὲρ ἕτερον, μήποτε, δικαιωθεὶς
[7]	μισθὸν αὐτῶν. Μὴ τοίνυν ζημίου	σεαυτὸν,	ἐπὶ ἀνθρώπων φαίνεσθαι βουλόμενος. Ἐπειδὴ
[7]	ὡς ὁ Ἀπόστολος παραινεῖ· Σκοπῶν	σεαυτὸν,	μὴ καὶ σὺ πειρασθῇς· τοσαύτην
[4]	ὑπερηφανίας λαμβάνεις; Καὶ τότε γνώσῃ	σεαυτὸν	ὅστις εἶ, ὡς Ἀδὰμ ἐκβληθεὶς
[5]	καὶ πολλάκις εὑρήσεις αὐτὸν ἀμείνονα	σεαυτοῦ,	διὰ πάντων ἐξετάζων, καὶ μὴ
[7]	ἀποκρίσει, δεξιὸς, εὐπρόσιτος ἅπασι, μήτε	σεαυτοῦ	διεξιὼν ἐγκώμια, μηδὲ ἑτέρους λέγειν
[3]	τῷ νεκρῶσαι μὲν πάντα τὰ	σεαυτοῦ,	ζητῆσαι δὲ τὴν ἐν Χριστῷ
[7]	ἐπὶ δὲ τοῖς ἁμαρτήμασι κατηγορῶν	σεαυτοῦ,	καὶ μὴ τοὺς ἑτέρων ἐλέγχους
[5]	ταπεινωθήσεται. Μὴ γίνου κριτὴς ἄνισος	σεαυτοῦ,	μηδὲ πρὸς χάριν ἐξέταζε· εἰ
[7]	ἀποδεχόμενος, ἐπικαλύπτων ὅσα δυνατὸν τῶν	σεαυτοῦ	πλεονεκτημάτων· ἐπὶ δὲ τοῖς ἁμαρτήμασι
[5]	ὑπὲρ ἕτερον, μήποτε, δικαιωθεὶς τῇ	σεαυτοῦ	ψήφῳ, τῇ τοῦ Θεοῦ κατακριθῇς.
[5]	καὶ πάλαι κακῶς εἰργάσω, συγχώρησιν	σεαυτῷ	διδούς· ἀλλ´ ὅταν σε τὸ
[5]	ἐπιλανθανόμενος, μηδὲ ἐφ´ οἷς μὲν	σήμερον	κατορθοῖς μεγαλυνόμενος, ἐφ´ οἷς δὲ
[4]	αὐτῷ τὸ συμβησόμενον, λέγων· Σίμων,	Σίμων,	ἰδοὺ ὁ Σατανᾶς ἐξῃτήσατο τοῦ
[4]	προεῖπεν αὐτῷ τὸ συμβησόμενον, λέγων·	Σίμων,	Σίμων, ἰδοὺ ὁ Σατανᾶς ἐξῃτήσατο
[4]	ἰδοὺ ὁ Σατανᾶς ἐξῃτήσατο τοῦ	σινιάσαι	ὑμᾶς ὡς τὸν σῖτον. Κἀγὼ
[4]	τοῦ σινιάσαι ὑμᾶς ὡς τὸν	σῖτον.	Κἀγὼ ἐδεήθην περὶ σοῦ, ἵνα
[6]	καὶ παρὸν ἐλέγχειν τοὺς συκοφαντοῦντας,	σιωπῇ	φέρων τὰς συκοφαντίας· ἐμπτυόμενος ὑπὸ
[4]	ἐν σοὶ, ἀλλ´ ἐγὼ οὐδέποτε	σκανδαλισθήσομαι,	παρεδόθη τῇ ἀνθρωπίνῃ δειλίᾳ, καὶ
[4]	ἐφθέγξατο, λέγων, Εἰ καὶ πάντες	σκανδαλισθήσονται	ἐν σοὶ, ἀλλ´ ἐγὼ οὐδέποτε
[4]	οὕτως ἐν τῷ κλύδωνι τοῦ	σκανδαλισμοῦ	κινδυνεύσας ἀπολέσθαι δι´ ἀπιστίας, ἐφυλάχθη
[7]	οἶκος, καὶ τὰ ἐν οἴκῳ	σκεύη	πάντα πρὸς εὐτέλειαν ἠσκημένα· καὶ
[5]	θεωρήσεις, μὴ τοῦτο μόνον αὐτοῦ	σκοπήσῃς·	ἐνθυμήθητι δὲ καὶ ὅσα πέπραχεν
[7]	αὐτοὺς, ὡς ὁ Ἀπόστολος παραινεῖ·	Σκοπῶν	σεαυτὸν, μὴ καὶ σὺ πειρασθῇς·
[4]	Εἰ καὶ πάντες σκανδαλισθήσονται ἐν	σοὶ,	ἀλλ´ ἐγὼ οὐδέποτε σκανδαλισθήσομαι, παρεδόθη
[7]	καὶ πρὸς ταῦτα σχηματίζεται. Ἔστω	σοι	καὶ σχῆμα, καὶ ἱμάτιον, καὶ
[3]	πᾶν ὕψος ὑπερηφανίας. Οὐδὲν ὑπολέλειπταί	σοι	πρὸς ἀλαζονείαν, ὦ ἄνθρωπε, ᾧ
[5]	ἀλλὰ λόγοι ἀγαθοὶ εὑρέθησαν ἐν	σοί.	~Ταῦτα καὶ τὰ τοιαῦτα πρὸς
[1]	ὁ παράφρων ἐκεῖνος, ὁ τοῦ	Σολομῶντος	υἱὸς, ὁ νέος τὴν ἡλικίαν,
[5]	Οὐχ ἑτέρου τὸ κέρδος, ἀλλὰ	σόν.	Φοβήθητι τῆς τοῦ διαβόλου. πτώσεως
[4]	τὸν σῖτον. Κἀγὼ ἐδεήθην περὶ	σοῦ,	ἵνα μὴ ἐκλείπῃ ἡ πίστις
[4]	ποτε ἐπιστρέψας στήριξον τοὺς ἀδελφούς	σου.	Καὶ Πέτρος μὲν οὕτως ἐλεγχθεὶς,
[4]	ἵνα μὴ ἐκλείπῃ ἡ πίστις	σου,	καὶ σύ ποτε ἐπιστρέψας στήριξον
[3]	λέγων ὅτι Χριστὸς ἡμῖν ἐγενήθη	σοφία	ἀπὸ Θεοῦ, δικαιοσύνη τε καὶ
[2]	καυχάσθω ὁ σοφὸς ἐν τῇ	σοφίᾳ	αὐτοῦ, καὶ μὴ καυχάσθω ὁ
[6]	διὰ τῆς ἐρωτήσεως ἐπὶ τῇ	σοφίᾳ	θαυμαζόμενος· ὑποτασσόμενος Ἰωάννῃ, καὶ βάπτισμα
[1]	ἀλλ´ ἀληθινὸν, δυνάμει Θεοῦ μεγαλυνόμενος,	σοφίᾳ	θείᾳ φαιδρυνόμενος, αἰωνίᾳ ζωῇ καὶ
[2]	μέγιστον εἶναι καὶ βεβαιότερον, ἡ	σοφία	καὶ ἡ φρόνησις, καὶ τοῦτο
[6]	τὴν οἰκουμένην διαδραμόντες, οὐκ ἐν	σοφίᾳ	λόγου, οὐκ ἐν ἀκολούθων πλήθει,
[2]	εὖ φρονῶν, οὔτε ἐπὶ τῇ	σοφίᾳ	τῇ ἑαυτοῦ μέγα φρονήσει, οὔτε
[3]	εὐδοκίας· Θεὸς δὲ τὴν ἑαυτοῦ	σοφίαν	τὴν προωρισμένην εἰς δόξαν ἡμῶν
[2]	ἀληθὲς παρασκευάζει· τῆς παρὰ Θεοῦ	σοφίας	ἀπούσης, εἰς οὐδὲν τούτων λογιζομένων.
[2]	παραδείγμασι σαθρὸν τὸ τῆς ἀνθρωπίνης	σοφίας	πλεονέκτημα, μικρόν τε καὶ ταπεινὸν
[2]	μέγιστος καὶ ἀόρατος τῆς κοσμικῆς	σοφίας	σοφιστὴς, ἁλίσκεται τοῖς ἑαυτοῦ σοφίσμασιν,
[2]	διαβόλῳ τὸ κατὰ τοῦ ἀνθρώπου	σόφισμα,	καὶ καθ´ ἑαυτοῦ τεχνάσας ἔλαθεν
[2]	σοφίας σοφιστὴς, ἁλίσκεται τοῖς ἑαυτοῦ	σοφίσμασιν,	εἰς τὴν ἐσχάτην περιιστάμενος ἀφροσύνην,
[2]	καὶ ἀόρατος τῆς κοσμικῆς σοφίας	σοφιστὴς,	ἁλίσκεται τοῖς ἑαυτοῦ σοφίσμασιν, εἰς
[7]	Μή μοι κόμπους ἐν λόγῳ	σοφιστικοὺς,	μηδὲ ἐν ᾠδαῖς ἡδυφωνίας ὑπερβαλλούσας,
[2]	μαθηταὶ καὶ ζηλωταὶ, κἂν μυρία	σοφίσωνται,	Φάσκοντες εἶναι σοφοὶ, ἐμωράνθησαν. Κατασοφίζεται
[2]	κἂν μυρία σοφίσωνται, Φάσκοντες εἶναι	σοφοὶ,	ἐμωράνθησαν. Κατασοφίζεται Φαραὼ ἐπ´ ὀλέθρῳ
[2]	παῖδας τοὺς γνησίους ἀποκτείνας, καὶ	σοφὸν	τοῦτο νομίσας ἐξευρηκέναι πρὸς τὸ
[2]	προφήτου Ἱερεμίου· Μὴ καυχάσθω ὁ	σοφὸς	ἐν τῇ σοφίᾳ αὐτοῦ, καὶ
[1]	μετέθηκε, καὶ μείζονα προσδοκήσας, καὶ	σπεύσας	ὅπερ οὐκ ἐδύνατο λαβεῖν, ἀπώλεσεν
[6]	εὑρίσκομεν. Βρέφος ὢν, εὐθὺς ἐν	σπηλαίῳ,	καὶ οὐδὲ ἐπὶ κλίνης, ἀλλ´
[1]	τούτῳ μεγαλύνηται καὶ περὶ τοῦτο	σπουδάζῃ·	ὅπερ ἐστὶν οὐδὲν μὲν εἰς
[7]	καὶ σὺ πειρασθῇς· τοσαύτην ποιούμενος	σπουδὴν	μὴ δοξάζεσθαι παρὰ ἀνθρώποις, ὅσην
[2]	στήσας παγίδα, διὰ ταύτης ἑάλω,	σταυρωθεὶς	ἐν ᾧ σταυρώσειν προσεδόκησε, καὶ
[2]	ταύτης ἑάλω, σταυρωθεὶς ἐν ᾧ	σταυρώσειν	προσεδόκησε, καὶ ἀποθανὼν ἐν ᾧ
[4]	τῷ σχήματι καὶ τῇ κατὰ	στήθους	πληγῇ, καὶ τῷ ζητεῖν οὐδὲν
[4]	σου, καὶ σύ ποτε ἐπιστρέψας	στήριξον	τοὺς ἀδελφούς σου. Καὶ Πέτρος
[2]	Καὶ τὴν κατὰ τοῦ Κυρίου	στήσας	παγίδα, διὰ ταύτης ἑάλω, σταυρωθεὶς
[7]	καθέδρα, καὶ τροφῆς κατάστασις, καὶ	στρωμνῆς	παρασκευὴ, καὶ οἶκος, καὶ τὰ
[5]	ἀλλὰ τὴν παρὰ αὑτοῦ ἐξενεγκών.	~Σὺ	δὲ κατ´ οὐδενὸς ἐπαρθήσῃ ποτὲ,
[4]	καυχᾶσαι ὡς μὴ λαβών; Οὐ	σὺ	Θεὸν ἔγνως διὰ δικαιοσύνης, ἀλλὰ
[7]	παραινεῖ· Σκοπῶν σεαυτὸν, μὴ καὶ	σὺ	πειρασθῇς· τοσαύτην ποιούμενος σπουδὴν μὴ
[4]	ἐκλείπῃ ἡ πίστις σου, καὶ	σύ	ποτε ἐπιστρέψας στήριξον τοὺς ἀδελφούς
[4]	δὲ γνωσθέντες ὑπὸ Θεοῦ. Οὐ	σὺ	Χριστὸν κατείληφας διὰ τῆς ἀρετῆς,
[5]	πρώην καὶ πάλαι κακῶς εἰργάσω,	συγχώρησιν	σεαυτῷ διδούς· ἀλλ´ ὅταν σε
[6]	τοὺς συκοφαντοῦντας, σιωπῇ φέρων τὰς	συκοφαντίας·	ἐμπτυόμενος ὑπὸ δούλων καὶ παιδαρίων
[6]	ὑποφέρων, καὶ παρὸν ἐλέγχειν τοὺς	συκοφαντοῦντας,	σιωπῇ φέρων τὰς συκοφαντίας· ἐμπτυόμενος
[4]	ὃς καὶ προεῖπεν αὐτῷ τὸ	συμβησόμενον,	λέγων· Σίμων, Σίμων, ἰδοὺ ὁ
[3]	τὴν κοινωνίαν τῶν παθημάτων αὐτοῦ,	συμμορφιζόμενος	τῷ θανάτῳ αὐτοῦ, εἴ πως
[3]	ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ ἡ	σὺν	ἐμοί. Θεὸς δὲ ἐξαιρεῖται κινδύνων
[5]	καὶ τοὺς λογισμοὺς αὐτῶν ἔρχομαι	συναγαγεῖν.	Καὶ τῷ Ἰωσαφὰτ ἐπιτιμήσας ποτὲ
[6]	δόξαν ἐκφαίνει, συνδοξάζων ἑαυτῷ τοὺς	συναδοξήσαντας.	Ὧν οἱ μακάριοι μαθηταὶ πρῶτοι,
[6]	ταπεινοφροσύνην ὕστερον τὴν δόξαν ἐκφαίνει,	συνδοξάζων	ἑαυτῷ τοὺς συναδοξήσαντας. Ὧν οἱ
[2]	βασιλείαν κατασχεῖν, συντρίβει μὲν τοὺς	συνεργοὺς	αὐτῷ τοῦ φόνου γενομένους, συντρίβεται
[3]	καυχάσθω ὁ καυχώμενος, ἐν τῷ	συνιεῖν	καὶ γινώσκειν, ὅτι ἐγὼ Κύριος.
[4]	Εἰ δὲ μηδὲ τοῦτο αὐτὸ	συνίῃς,	ὅτι χάριτος τετύχηκας, ἀλλ´ ἴδιον
[1]	νυκτερινῶν περιβεβλημένοι λαμπρότητα, νεύματι δήμου	συνισταμένην,	καὶ νεύματι διαλυομένην. Οἷος ἦν
[5]	ὁ Παῦλος. Οὐδὲν γὰρ ἐμαυτῷ	σύνοιδα·	ἀλλ´ οὐκ ἐν τούτῳ δεδικαίωμαι.
[2]	τὸ βεβαίως τὴν βασιλείαν κατασχεῖν,	συντρίβει	μὲν τοὺς συνεργοὺς αὐτῷ τοῦ
[2]	συνεργοὺς αὐτῷ τοῦ φόνου γενομένους,	συντρίβεται	δὲ ὑπ´ αὐτῶν· καὶ τέλος
[1]	πλήθη καὶ κολάκων ἀναριθμήτων ἐξηρτημένοι	συστήματα·	ἀλλὰ καὶ χειροτονητοῖς ἀξιώμασιν ὑπὲρ
[4]	πέπτωκεν εἰς ἄρνησιν, σωφρονιζόμενος τῷ	σφάλματι	πρὸς εὐλάβειαν, καὶ διδασκόμενος φείδεσθαι
[4]	Κύριον ὑπερβαλέσθαι δυνήσῃ τὸν οὕτω	σφοδρῶς	ἀγαπῶντα, ὡς καὶ ὑπεραποθνήσκειν ἐθέλειν.
[7]	ταῦτα σχηματίζεται. Ἔστω σοι καὶ	σχῆμα,	καὶ ἱμάτιον, καὶ βάδισμα, καὶ
[6]	ἐπὶ τῶν ἀρχιερέων ἱστάμενος ἐν	σχήματι	δικαζομένου, ἡγεμόνι προσαγόμενος καὶ κρίσιν
[4]	κατήγορος ὢν ἑαυτοῦ καὶ τῷ	σχήματι	καὶ τῇ κατὰ στήθους πληγῇ,
[7]	πράττει, τυποῦται, καὶ πρὸς ταῦτα	σχηματίζεται.	Ἔστω σοι καὶ σχῆμα, καὶ
[2]	δύναμις, καὶ τάχος ποδῶν, καὶ	σώματος	εὐμορφία· νόσων παραναλώματα, καὶ χρόνου
[1]	οὐδὲ ὠφέλιμος ὁ τῶν φλεγμαινόντων	σωμάτων,	ἀλλὰ νοσώδης, ἐπιβλαβὴς, ἀρχὴ κινδύνου,
[1]	ἀπώλεσεν ὅπερ ἔχειν ἐδύνατο· μεγίστη	σωτηρία	αὐτῷ, καὶ τῆς νόσου θεραπεία,
[2]	καὶ τὸν Ἰσραὴλ ἐξάγον εἰς	(σωτηρίαν.	Ὁ δὲ ἀνδροφόνος Ἀβιμέλεχ, ὁ
[7]	δωρεά. ~Πῶς οὖν εἰς τὴν	σωτήριον	ταπεινοφροσύνην καταβησόμεθα, τὸν ὀλέθριον ὄγκον
[4]	δειλίᾳ, καὶ πέπτωκεν εἰς ἄρνησιν,	σωφρονιζόμενος	τῷ σφάλματι πρὸς εὐλάβειαν, καὶ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 6/04/2009