HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Basile de Césarée, Sur l'humilité

Liste des contextes (ordre alphabétique)

κ = 91 formes différentes pour 303 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Chapitre

[0]   ~ΟΜΙΛΙΑ Κʹ Περὶ ταπεινοφροσύνης. ~(Ὤφειλεν ἄνθρωπος ἐν

[4]   σινιάσαι ὑμᾶς ὡς τὸν σῖτον. Κἀγὼ ἐδεήθην περὶ σοῦ, ἵνα μὴ

[2]   κατὰ τοῦ ἀνθρώπου σόφισμα, καὶ καθ´ ἑαυτοῦ τεχνάσας ἔλαθεν ὃ κατὰ

[4]   Φαρισαῖος ἐκεῖνος, ὁ βαρὺς καὶ καθ´ ὑπερβολὴν ὑπερήφανος, ὁ μὴ μόνον

[1]   προσεδόκησε βασιλικώτερος ὀφθήσεσθαι, διὰ ταύτης καθαιρεθεὶς ἧς εἶχεν ἀξίας. ~Θρασύνει δὲ

[2]   τῆς οἰκίας τῆς βασιλικῆς, καὶ καθαιροῦν τὴν ἐκείνου δύναμιν καὶ τὴν

[6]   τὴν ὑπερηφανίαν ἐπᾴδωμεν ἑαυτοῖς ἑκάστοτε, καθαιροῦντες ἑαυτοὺς ἵν´ ὑψωθῶμεν, μιμούμενοι τὸν

[7]   ἐπισκεπτόμενος τοὺς ἐν ὀδύναις, μηδένα καθάπαξ ὑπερορῶν, γλυκὺς ἐν προσηγορίᾳ, φαιδρὸς

[4]   ἀσθένειαν, καὶ γνῶναι σαφῶς, ὅτι καθάπερ ἐν τῷ πελάγει καταποντιζόμενος, ἐκουφίσθη

[1]   ψηφίσαιτο αὐτῷ· καὶ ἐνταῦθα δὴ, καθάπερ ὑπερβάλλοντες τὴν ἀνθρώπειον φύσιν, μόνον

[7]   καὶ ἱμάτιον, καὶ βάδισμα, καὶ καθέδρα, καὶ τροφῆς κατάστασις, καὶ στρωμνῆς

[7]   εἶναι πάντων ὁ Κύριος ἐκέλευσε. Καθόλου δὲ εἰπεῖν, οὕτω δίωξον τὴν

[5]   ἡ ἀσέβεια διὰ πίστεως ἐξήλειπται. Καθόλου μέμνησο τῆς ἀληθοῦς παροιμίας· Ὑπερηφάνοις

[3]   καὶ ἁγιασμὸς καὶ ἀπολύτρωσις· ἵνα καθὼς γέγραπται, Ὁ καυχώμενος, ἐν Κυρίῳ

[3]   σοφία ἀπὸ Θεοῦ, δικαιοσύνη τε καὶ ἁγιασμὸς καὶ ἀπολύτρωσις· ἵνα καθὼς

[6]   ἀνατείλῃ δόξα αἰώνιος, ἡ τελεία καὶ ἀληθὴς Χριστοῦ δωρεά. ~Πῶς οὖν

[6]   οὐκ ἐν ἀκολούθων πλήθει, μόνοι, καὶ ἀλῆται, καὶ ἔρημοι, γῆν τε

[4]   μισθὸν θρασυνόμενος· ἠλαττώθη τοῦ ταπεινοῦ καὶ ἁμαρτωλοῦ, μεγαλύνας ἑαυτὸν ὑπὲρ ἐκεῖνον,

[2]   ἄρχων, ὁ πρῶτος καὶ μέγιστος καὶ ἀόρατος τῆς κοσμικῆς σοφίας σοφιστὴς,

[2]   σταυρωθεὶς ἐν ᾧ σταυρώσειν προσεδόκησε, καὶ ἀποθανὼν ἐν ᾧ τὸν Κύριον

[3]   Θεοῦ, δικαιοσύνη τε καὶ ἁγιασμὸς καὶ ἀπολύτρωσις· ἵνα καθὼς γέγραπται, Ὁ

[2]   αὐτόν· καὶ ἐλεύσονται οἱ Ῥωμαῖοι, καὶ ἀροῦσιν ἡμῶν τὸν τόπον καὶ

[7]   σοι καὶ σχῆμα, καὶ ἱμάτιον, καὶ βάδισμα, καὶ καθέδρα, καὶ τροφῆς

[6]   τῇ σοφίᾳ θαυμαζόμενος· ὑποτασσόμενος Ἰωάννῃ, καὶ βάπτισμα παρὰ τοῦ δούλου δεχόμενος

[7]   ἡδυφωνίας ὑπερβαλλούσας, μηδὲ διαλέξεις ὑπερηφάνους καὶ βαρείας· ἀλλ´ ἐν ἅπασιν ὑφαίρει

[2]   ὑπαρχόντων ἀνθρώποις καλῶν μέγιστον εἶναι καὶ βεβαιότερον, ἡ σοφία καὶ ἡ

[2]   αὐτῷ διαλυθεὶς, ὅθεν οὐ προσεδόκησε. Καὶ βρέφος ἐκτεθὲν διὰ τὸ πρόσταγμα

[1]   Τοιοῦτο καὶ περὶ ψυχὴν ὑπερηφανία. Καὶ γὰρ οὐ μόνον ἐπὶ χρήμασιν

[3]   ὁ καυχώμενος, ἐν τῷ συνιεῖν καὶ γινώσκειν, ὅτι ἐγὼ Κύριος. Τοῦτο

[4]   καὶ τὴν ἑαυτοῦ καταμαθεῖν ἀσθένειαν, καὶ γνῶναι σαφῶς, ὅτι καθάπερ ἐν

[2]   Τοιαῦται γιγάντων ἐπὶ δυνάμει ἀλαζονεῖαι, καὶ Γολιὰθ ἀνοήτου φρόνημα θεομάχον, καὶ

[6]   οἱ μακάριοι μαθηταὶ πρῶτοι, πένητες καὶ γυμνοὶ τὴν οἰκουμένην διαδραμόντες, οὐκ

[1]   τὴν ἀξίαν δεδωκότων αὐτοῖς ἐπαιρόμενοι, καὶ δι´ ὧν εἶναι δοκοῦσί τινες,

[1]   ζητοῦντι πραοτέραν ἡγεμονίαν ἀπειλήσας χαλεπωτέραν, καὶ διὰ τῆς ἀπειλῆς ἀπολέσας τὴν

[6]   οὐκ ἐδεῖτο, ἐπερωτῶν δὲ ὅμως, καὶ διὰ τῆς ἐρωτήσεως ἐπὶ τῇ

[4]   σωφρονιζόμενος τῷ σφάλματι πρὸς εὐλάβειαν, καὶ διδασκόμενος φείδεσθαι τῶν ἀσθενούντων, (τῷ

[7]   ἠξιώθης, καὶ περιέπουσί σε ἄνθρωποι καὶ δοξάζουσι; Γίνου τοῖς ὑπηκόοις ἴσος,

[3]   τὸ μέγα, καὶ τούτῳ προσφύεσθαι, καὶ δόξαν τὴν παρὰ τοῦ Κυρίου

[7]   ἴδιον μαθητὴν ἐπὶ τῶν ἀγγέλων, καὶ δοξάσει σε, ἂν γένῃ τῆς

[7]   ὡς ἐραστὴς αὐτῆς. Ἐράσθητι αὐτῆς, καὶ δοξάσει σε. Οὕτω καλῶς ἐπὶ

[3]   τὸ ὅλον ἐν χάριτι ζῶντες καὶ δωρεᾷ Θεοῦ. Καὶ Θεὸς μέν

[5]   καὶ παύσῃ τῆς ἀναισθήτου φλεγμονῆς. Καὶ εἰ τὸν πέλας ἁμαρτάνοντα θεωρήσεις,

[1]   τῇ παρὰ Θεῷ δόξῃ μεμενηκέναι, καὶ εἶχεν ἂν ὕψος οὐκ ἐπίπλαστον,

[2]   διασώσοντες, ἀπολώλασι δι´ ὧν ἐβουλεύσαντο, καὶ ἐκ τῆς χώρας ἀνάστατοι, καὶ

[4]   ὃ οὐκ ἔλαβες; Εἰ δὲ καὶ ἔλαβες, τί καυχᾶσαι ὡς μὴ

[2]   οὕτως, πάντες πιστεύσουσιν εἰς αὐτόν· καὶ ἐλεύσονται οἱ Ῥωμαῖοι, καὶ ἀροῦσιν

[3]   τί τὸ καύχημα τὸ ἀληθές; καὶ ἐν τίνι μέγας ὁ ἄνθρωπος;

[1]   τῆς ὑπεροχῆς ἀξίωμα ψηφίσαιτο αὐτῷ· καὶ ἐνταῦθα δὴ, καθάπερ ὑπερβάλλοντες τὴν

[6]   ἀκολούθων πλήθει, μόνοι, καὶ ἀλῆται, καὶ ἔρημοι, γῆν τε καὶ θάλατταν

[2]   χειρὶ γυναικὸς καὶ λίθου βολῇ. Καὶ ἐσοφίσαντο πάντες Ἰουδαῖοι κατὰ τοῦ

[3]   ῥύεται, εἰς ὃν ἠλπίκαμεν, ὅτι καὶ ἔτι ῥύσεται. ~Τί οὖν ἐπαίρεις,

[7]   εἰμι, καὶ ταπεινὸς τῇ καρδίᾳ, καὶ εὑρήσετε ἀνάπαυσιν ταῖς ψυχαῖς ὑμῶν·

[2]   πολλῷ μᾶλλον οἱ ἐκείνου μαθηταὶ καὶ ζηλωταὶ, κἂν μυρία σοφίσωνται, Φάσκοντες

[2]   ζημιώσας, ὂν ἤλπισεν ἀπαλλοτριώσειν Θεοῦ καὶ ζωῆς αἰωνίου, ὅσον ἑαυτὸν προδοὺς,

[5]   τῶν δὲ ἐθνῶν ἡ ἀνομία καὶ ἡ ἀσέβεια διὰ πίστεως ἐξήλειπται.

[3]   ὦ ἄνθρωπε, ᾧ τὸ καύχημα καὶ ἡ ἐλπὶς ἐν τῷ νεκρῶσαι

[7]   ἠσκημένα· καὶ λόγος, καὶ ᾠδὴ, καὶ ἡ τοῦ πλησίον ἔντευξις, καὶ

[2]   εἶναι καὶ βεβαιότερον, ἡ σοφία καὶ ἡ φρόνησις, καὶ τοῦτο ματαῖον

[6]   ἀλῆται, καὶ ἔρημοι, γῆν τε καὶ θάλατταν ἐξαμείβοντες, μαστιζόμενοι, λιθοβολούμενοι, διωκόμενοι,

[2]   ἑαυτὸν προδοὺς, ἀποστάτης Θεοῦ γεγονὼς, καὶ θανάτῳ καταδικασθεὶς αἰωνίῳ. Καὶ τὴν

[6]   καὶ παιδαρίων εὐτελεστάτων, θανάτῳ παραδιδόμενος, καὶ θανάτῳ τῷ παρὰ (ἀνθρώποις αἰσχίστῳ.

[6]   τέλος ἀναιρούμενοι. Ταῦτα ἡμῖν πατρῷα καὶ θεῖα παιδεύματα. Πρὸς τὴν τούτων

[3]   χάριτι ζῶντες καὶ δωρεᾷ Θεοῦ. Καὶ Θεὸς μέν ἐστιν, Ὁ ἐνεργῶν

[7]   σχηματίζεται. Ἔστω σοι καὶ σχῆμα, καὶ ἱμάτιον, καὶ βάδισμα, καὶ καθέδρα,

[2]   τὸ κατὰ τοῦ ἀνθρώπου σόφισμα, καὶ καθ´ ἑαυτοῦ τεχνάσας ἔλαθεν ὃ

[4]   δὲ Φαρισαῖος ἐκεῖνος, ὁ βαρὺς καὶ καθ´ ὑπερβολὴν ὑπερήφανος, ὁ μὴ

[2]   ἐπὶ τῆς οἰκίας τῆς βασιλικῆς, καὶ καθαιροῦν τὴν ἐκείνου δύναμιν καὶ

[7]   σχῆμα, καὶ ἱμάτιον, καὶ βάδισμα, καὶ καθέδρα, καὶ τροφῆς κατάστασις, καὶ

[1]   τὰς ἐσθῆτας, οἴκων μεγέθη κατασκευάζοντες καὶ κάλλει ποικίλλοντες, οἰκετῶν ἀκολούθων πλήθη

[1]   (πάτημα τοὺς ὑποκειμένους ἀνθρώπους ἡγούμενοι, καὶ κατὰ τῶν τὴν ἀξίαν δεδωκότων

[4]   παρουσίας κατείληφε. Διώκω, φησὶν, εἰ καὶ καταλάβω, ἐφ´ ᾧ καὶ κατελήφθην

[4]   εἰ καὶ καταλάβω, ἐφ´ ᾧ καὶ κατελήφθην ὑπὸ Χριστοῦ. Οὐχ ὑμεῖς

[4]   διὰ τὸ τῆς ὑπερηφανῖας ἔγκλημα. Καὶ κατῆλθεν ὁ τελώνης δεδικαιωμένος ὑπὲρ

[3]   μόνῃ τῇ εἰς Χριστὸν δεδικαιωμένον. Καὶ καυχᾶται Παῦλος ἐπὶ τῷ καταφρονῆσαι

[1]   κάλλει ποικίλλοντες, οἰκετῶν ἀκολούθων πλήθη καὶ κολάκων ἀναριθμήτων ἐξηρτημένοι συστήματα· ἀλλὰ

[6]   ἐν σχήματι δικαζομένου, ἡγεμόνι προσαγόμενος καὶ κρίσιν ὑποφέρων, καὶ παρὸν ἐλέγχειν

[2]   καὶ τέλος ἀπόλλυται χειρὶ γυναικὸς καὶ λίθου βολῇ. Καὶ ἐσοφίσαντο πάντες

[7]   σκεύη πάντα πρὸς εὐτέλειαν ἠσκημένα· καὶ λόγος, καὶ ᾠδὴ, καὶ ἡ

[1]   ὑπομένοντες, ὀνείρου σαθροτέραν ἔχοντες δόξαν, καὶ ματαιοτέραν φασμάτων νυκτερινῶν περιβεβλημένοι λαμπρότητα,

[5]   ἡ ταπεινοφροσύνη τὸν ἡμαρτηκότα πολλὰ καὶ μεγάλα. Μὴ οὖν σεαυτὸν δικαιώσῃς

[3]   Τοῦτο ὕψος ἀνθρώπου, τοῦτο δόξα καὶ μεγαλειότης, ἀληθῶς γνῶναι τὸ μέγα,

[2]   ὁ κάλλει μέγα φρονῶν Ἀδωνίας, καὶ μεγέθει κόμης ἐπαιρόμενος Ἀβεσσαλώμ. Ὃ

[2]   τοῦ κόσμου ἄρχων, ὁ πρῶτος καὶ μέγιστος καὶ ἀόρατος τῆς κοσμικῆς

[1]   τῆς θείας δόξης ἐπιθυμίαν μετέθηκε, καὶ μείζονα προσδοκήσας, καὶ σπεύσας ὅπερ

[6]   τὰ ἀπὸ γενέσεως εἰς τέλος· καὶ μετὰ τοσαύτην ταπεινοφροσύνην ὕστερον τὴν

[2]   σοφὸς ἐν τῇ σοφίᾳ αὐτοῦ, καὶ μὴ καυχάσθω ὁ ἰσχυρὸς ἐν

[2]   ἰσχυρὸς ἐν τῇ ἰσχύϊ αὐτοῦ, καὶ μὴ καυχάσθω ὁ πλούσιος ἐν

[5]   ἀμείνονα σεαυτοῦ, διὰ πάντων ἐξετάζων, καὶ μὴ μερικὰ ψηφιζόμενος. Οὐδὲ γὰρ

[7]   δὲ τοῖς ἁμαρτήμασι κατηγορῶν σεαυτοῦ, καὶ μὴ τοὺς ἑτέρων ἐλέγχους ἀναμένων,

[7]   διὰ πάντων ἀσκῶμεν τὸ τοιοῦτο, καὶ μηδὲν παρορῶμεν ὡς οὐ παρὰ

[6]   ἐπὶ φάτνης· ἐν οἴκῳ τέκτονος καὶ μητρὸς πενιχρᾶς, ὑποτασσόμενος τῇ μητρὶ

[1]   παύεται τοῖς αὐτοῖς ἐρεθίσμασιν ἐκκαλούμενος, καὶ μυρία μηχανήματα πρὸς τοῦτο ἐξευρίσκων·

[1]   περιβεβλημένοι λαμπρότητα, νεύματι δήμου συνισταμένην, καὶ νεύματι διαλυομένην. Οἷος ἦν ὁ

[2]   καὶ Γολιὰθ ἀνοήτου φρόνημα θεομάχον, καὶ ὁ κάλλει μέγα φρονῶν Ἀδωνίας,

[5]   Πᾶς ὁ ταπεινῶν ἑαυτὸν, ὑψωθήσεται· καὶ ὁ ὑψῶν ἑαυτὸν, ταπεινωθήσεται. Μὴ

[7]   τροφῆς κατάστασις, καὶ στρωμνῆς παρασκευὴ, καὶ οἶκος, καὶ τὰ ἐν οἴκῳ

[3]   Αὕτη γὰρ δὴ ἡ τελεία καὶ ὁλόκληρος καύχησις ἐν Θεῷ, ὅτε

[2]   ἀλλότριοι καὶ τῆς λατρείας γεγενημένοι. Καὶ ὅλως ἐν μυρίοις ἄν τις

[4]   ἀλλὰ φοβοῦ. Κρίσις ἕπεται χάριτι, καὶ ὅπως ἐχρήσω τοῖς χαρισθεῖσιν, ὁ

[5]   μόνον αὐτοῦ σκοπήσῃς· ἐνθυμήθητι δὲ καὶ ὅσα πέπραχεν ἢ πράττει καλῶς,

[4]   ὅτι τὸν ἅγιον ἐδόξαζε Θεὸν, καὶ οὐδὲ ἀναβλέπειν ἐτόλμα, ἀλλ´ ἱλασμὸν

[6]   Βρέφος ὢν, εὐθὺς ἐν σπηλαίῳ, καὶ οὐδὲ ἐπὶ κλίνης, ἀλλ´ ἐπὶ

[2]   νόσων παραναλώματα, καὶ χρόνου δαπανήματα· καὶ οὐκ αἰσθάνεται, ὅτι Πᾶσα σὰρξ

[4]   ἁμαρτωλοῦ, μεγαλύνας ἑαυτὸν ὑπὲρ ἐκεῖνον, καὶ οὐκ ἀναμείνας τὴν παρὰ Θεοῦ

[5]   ἑαυτὸν μόνον τὸ καύχημα ἕξει, καὶ οὐκ εἰς τὸν ἕτερον. Τί

[6]   τὰς συκοφαντίας· ἐμπτυόμενος ὑπὸ δούλων καὶ παιδαρίων εὐτελεστάτων, θανάτῳ παραδιδόμενος, καὶ

[5]   μεγαλυνόμενος, ἐφ´ οἷς δὲ πρώην καὶ πάλαι κακῶς εἰργάσω, συγχώρησιν σεαυτῷ

[4]   ὅτι μεγαλοφρονέστερον ἐφθέγξατο, λέγων, Εἰ καὶ πάντες σκανδαλισθήσονται ἐν σοὶ, ἀλλ´

[5]   τοῦ ἀνθρώπου, πέπτωκεν ὑπ´ ἀνθρώπου, καὶ παραδέδοται πάτημα τῷ πεπατημένῳ. Τοιαύτη

[6]   ἡγεμόνι προσαγόμενος καὶ κρίσιν ὑποφέρων, καὶ παρὸν ἐλέγχειν τοὺς συκοφαντοῦντας, σιωπῇ

[2]   αἰσθάνεται, ὅτι Πᾶσα σὰρξ χόρτος, καὶ πᾶσα δόξα ἀνθρώπου, ὡς ἄνθος

[5]   τὸ παλαιὸν εἰς ἀνάμνησιν ἀγέτω, καὶ παύσῃ τῆς ἀναισθήτου φλεγμονῆς. Καὶ

[4]   σκανδαλισθήσομαι, παρεδόθη τῇ ἀνθρωπίνῃ δειλίᾳ, καὶ πέπτωκεν εἰς ἄρνησιν, σωφρονιζόμενος τῷ

[1]   περιβολὴν, ἵνα ἐπὶ τούτῳ μεγαλύνηται καὶ περὶ τοῦτο σπουδάζῃ· ὅπερ ἐστὶν

[1]   κινδύνου, καὶ πρόφασις ἀπωλείας. Τοιοῦτο καὶ περὶ ψυχὴν ὑπερηφανία. Καὶ γὰρ

[1]   τῶν χρημάτων κομπώδεσι διαίταις τε καὶ περιβολαῖς ἐπαίρονται ἄνθρωποι, πολυτελεῖς ὑπὲρ

[7]   τὸν μισθόν. Ἀλλὰ προεδρίας ἠξιώθης, καὶ περιέπουσί σε ἄνθρωποι καὶ δοξάζουσι;

[4]   ἐπιστρέψας στήριξον τοὺς ἀδελφούς σου. Καὶ Πέτρος μὲν οὕτως ἐλεγχθεὶς, δικαίως

[7]   ὑπάρχων· τοὺς ἐν παραπτώματι προσλαμβανόμενος, καὶ πνευματικῶς καταρτίζων αὐτοὺς, ὡς ὁ

[5]   ὅσα πέπραχεν ἢ πράττει καλῶς, καὶ πολλάκις εὑρήσεις αὐτὸν ἀμείνονα σεαυτοῦ,

[4]   ἀπιστίας, ἐφυλάχθη δυνάμει Χριστοῦ, ὃς καὶ προεῖπεν αὐτῷ τὸ συμβησόμενον, λέγων·

[7]   Τοῖς γὰρ ἐπιτηδεύμασιν ὁμοιοῦται ψυχὴ, καὶ πρὸς ἃ πράττει, τυποῦται, καὶ

[7]   καὶ πρὸς ἃ πράττει, τυποῦται, καὶ πρὸς ταῦτα σχηματίζεται. Ἔστω σοι

[1]   αὐτῷ, καὶ τῆς νόσου θεραπεία, καὶ πρὸς τὸ ἐξ ἀρχῆς ἐπάνοδος,

[1]   ἀλλὰ νοσώδης, ἐπιβλαβὴς, ἀρχὴ κινδύνου, καὶ πρόφασις ἀπωλείας. Τοιοῦτο καὶ περὶ

[3]   ἐκ τηλικούτου θανάτου ἐῤῥύσατο ἡμᾶς, καὶ ῥύεται, εἰς ὃν ἠλπίκαμεν, ὅτι

[2]   ἑβδομήκοντα παῖδας τοὺς γνησίους ἀποκτείνας, καὶ σοφὸν τοῦτο νομίσας ἐξευρηκέναι πρὸς

[1]   ἐπιθυμίαν μετέθηκε, καὶ μείζονα προσδοκήσας, καὶ σπεύσας ὅπερ οὐκ ἐδύνατο λαβεῖν,

[7]   καὶ καθέδρα, καὶ τροφῆς κατάστασις, καὶ στρωμνῆς παρασκευὴ, καὶ οἶκος, καὶ

[7]   Ἀπόστολος παραινεῖ· Σκοπῶν σεαυτὸν, μὴ καὶ σὺ πειρασθῇς· τοσαύτην ποιούμενος σπουδὴν

[4]   μὴ ἐκλείπῃ ἡ πίστις σου, καὶ σύ ποτε ἐπιστρέψας στήριξον τοὺς

[7]   πρὸς ταῦτα σχηματίζεται. Ἔστω σοι καὶ σχῆμα, καὶ ἱμάτιον, καὶ βάδισμα,

[2]   χειρῶν δύναμις, καὶ τάχος ποδῶν, καὶ σώματος εὐμορφία· νόσων παραναλώματα, καὶ

[7]   καὶ στρωμνῆς παρασκευὴ, καὶ οἶκος, καὶ τὰ ἐν οἴκῳ σκεύη πάντα

[6]   ἀγαθοὶ εὑρέθησαν ἐν σοί. ~Ταῦτα καὶ τὰ τοιαῦτα πρὸς τὴν ὑπερηφανίαν

[2]   ἀνθρωπίνης σοφίας πλεονέκτημα, μικρόν τε καὶ ταπεινὸν μᾶλλον ἢ μέγα καὶ

[7]   ἀπ´ ἐμοῦ, ὅτι πραός εἰμι, καὶ ταπεινὸς τῇ καρδίᾳ, καὶ εὑρήσετε

[1]   υἱὸς, ὁ νέος τὴν ἡλικίαν, καὶ τὰς φρένας νεώτερος, ὁ τῷ

[7]   καὶ ἡ τοῦ πλησίον ἔντευξις, καὶ ταῦτα πρὸς μετριότητα μᾶλλον ἢ

[2]   δὲ ἄνθρωπον καὶ χειρῶν δύναμις, καὶ τάχος ποδῶν, καὶ σώματος εὐμορφία·

[2]   γενομένους, συντρίβεται δὲ ὑπ´ αὐτῶν· καὶ τέλος ἀπόλλυται χειρὶ γυναικὸς καὶ

[4]   ὢν ἑαυτοῦ καὶ τῷ σχήματι καὶ τῇ κατὰ στήθους πληγῇ, καὶ

[6]   ἐπανατεινόμενος· ἀλλ´ ὡς δυνατωτέροις ὑποχωρῶν, καὶ τῇ προσκαίρῳ ἐξουσίᾳ τὸ κατ´

[3]   τῇ πίστει, τοῦ γνῶναι αὐτὸν καὶ τὴν δύναμιν τῆς ἀναστάσεως αὐτοῦ,

[4]   διδασκόμενος φείδεσθαι τῶν ἀσθενούντων, (τῷ καὶ τὴν ἑαυτοῦ καταμαθεῖν ἀσθένειαν, καὶ

[2]   γεγονὼς, καὶ θανάτῳ καταδικασθεὶς αἰωνίῳ. Καὶ τὴν κατὰ τοῦ Κυρίου στήσας

[3]   τὴν δύναμιν τῆς ἀναστάσεως αὐτοῦ, καὶ τὴν κοινωνίαν τῶν παθημάτων αὐτοῦ,

[2]   καὶ καθαιροῦν τὴν ἐκείνου δύναμιν καὶ τὴν τοῦ παντὸς ἔθνους, καὶ

[2]   ἐλθόντες, ὡς τὸ ἔθνος αὐτοὶ καὶ τὴν χώραν διασώσοντες, ἀπολώλασι δι´

[2]   ἀνάστατοι, καὶ τῶν νόμων ἀλλότριοι καὶ τῆς λατρείας γεγενημένοι. Καὶ ὅλως

[1]   ἔχειν ἐδύνατο· μεγίστη σωτηρία αὐτῷ, καὶ τῆς νόσου θεραπεία, καὶ πρὸς

[2]   ἄνθος χόρτου. Ἐξηράνθη ὁ χόρτος, καὶ τὸ ἄνθος ἐξέπεσε. Τοιαῦται γιγάντων

[2]   καὶ ἀροῦσιν ἡμῶν τὸν τόπον καὶ τὸ ἔθνος. Ἐκ τούτου τοῦ

[3]   ἐν ἡμῖν καὶ τὸ θέλειν καὶ τὸ ἐνεργεῖν ὑπὲρ τῆς εὐδοκίας·

[3]   ἐστιν, Ὁ ἐνεργῶν ἐν ἡμῖν καὶ τὸ θέλειν καὶ τὸ ἐνεργεῖν

[7]   ψυχαῖς ὑμῶν· ᾧ ἡ δόξα καὶ τὸ κράτος εἰς τοὺς αἰῶνας

[1]   τὸ ἐξ ἀρχῆς ἐπάνοδος, ἀτυφία, καὶ τὸ μὴ φαντάζεσθαι δόξης τινὸς

[7]   τὴν ἑκούσιον παρὰ ἀνθρώποις ἐπιφάνειαν, καὶ τὸ ποιεῖν ἀγαθὸν πρὸς τὸ

[1]   δῷ· εἴ τινος προεδρίας ἀξιώσειε, καὶ τὸ τῆς ὑπεροχῆς ἀξίωμα ψηφίσαιτο

[1]   σοφίᾳ θείᾳ φαιδρυνόμενος, αἰωνίᾳ ζωῇ καὶ τοῖς ἀγαθοῖς εὐφραινόμενος. Ἐπειδὴ δὲ

[4]   Ἀλλ´ ὅτι τετίμησαι, μέγα φρονεῖς, καὶ τὸν ἔλεον πρόφασιν ὑπερηφανίας λαμβάνεις;

[2]   καὶ τὴν τοῦ παντὸς ἔθνους, καὶ τὸν Ἰσραὴλ ἐξάγον εἰς (σωτηρίαν.

[4]   μόνον ἐφ´ ἑαυτῷ θρασυνόμενος, ἀλλὰ καὶ τὸν τελώνην ἐπὶ Θεοῦ διασύρων,

[4]   τὸν ἔλεον πρόφασιν ὑπερηφανίας λαμβάνεις; Καὶ τότε γνώσῃ σεαυτὸν ὅστις εἶ,

[5]   ἔργον ἑαυτοῦ, φησὶ, δοκιμαζέτω ἕκαστος, καὶ τότε εἰς ἑαυτὸν μόνον τὸ

[2]   καλλίστῃ παραινέσει τῆς μακαρίας Ἄννης καὶ τοῦ προφήτου Ἱερεμίου· Μὴ καυχάσθω

[6]   Κύριον πρὸς τὴν ἐσχάτην ταπεινότητα, καὶ τοὐναντίον ἐκ ταπεινότητος εἰς ὕψος

[5]   Ἐγὼ γὰρ, φησὶ, τὰ ἔργα καὶ τοὺς λογισμοὺς αὐτῶν ἔρχομαι συναγαγεῖν.

[2]   ἡ σοφία καὶ ἡ φρόνησις, καὶ τοῦτο ματαῖον ἔχει τὴν ἔπαρσιν,

[3]   μεγαλειότης, ἀληθῶς γνῶναι τὸ μέγα, καὶ τούτῳ προσφύεσθαι, καὶ δόξαν τὴν

[7]   ἱμάτιον, καὶ βάδισμα, καὶ καθέδρα, καὶ τροφῆς κατάστασις, καὶ στρωμνῆς παρασκευὴ,

[4]   καὶ τῇ κατὰ στήθους πληγῇ, καὶ τῷ ζητεῖν οὐδὲν ἄλλο πλὴν

[5]   τοὺς λογισμοὺς αὐτῶν ἔρχομαι συναγαγεῖν. Καὶ τῷ Ἰωσαφὰτ ἐπιτιμήσας ποτὲ διὰ

[4]   ἐζήτει μόνον, κατήγορος ὢν ἑαυτοῦ καὶ τῷ σχήματι καὶ τῇ κατὰ

[6]   μητρὸς πενιχρᾶς, ὑποτασσόμενος τῇ μητρὶ καὶ τῷ ταύτης μνηστῆρι· διδασκόμενος, ἀκούων

[5]   παραδέδοται πάτημα τῷ πεπατημένῳ. Τοιαύτη καὶ τῶν Ἰσραηλιτῶν ἡ πτῶσις. Ἐπαιρόμενοι

[5]   διὰ τὴν παραπόδας ἁμαρτίαν, ἐμνήσθη καὶ τῶν κατωρθωμένων αὐτῷ, λέγων· Πλὴν

[5]   ἀληθῶς· τὰ δὲ ἔθνη (κεκάθαρται. Καὶ τῶν μὲν ἡ δικαιοσύνη γέγονεν

[2]   καὶ ἐκ τῆς χώρας ἀνάστατοι, καὶ τῶν νόμων ἀλλότριοι καὶ τῆς

[4]   τὸν οὕτω σφοδρῶς ἀγαπῶντα, ὡς καὶ ὑπεραποθνήσκειν ἐθέλειν. Ἀλλ´ ὅτι μεγαλοφρονέστερον

[2]   καὶ ταπεινὸν μᾶλλον ἢ μέγα καὶ ὑψηλόν. Ὥστε οὐδεὶς εὖ φρονῶν,

[2]   τοῦτο ματαῖον ἔχει τὴν ἔπαρσιν, καὶ ὕψος οὐκ ἀληθὲς παρασκευάζει· τῆς

[4]   δικαίως ἐβοηθεῖτο, πρὸς ἀπόθεσιν ἀλαζονείας καὶ φειδὼ τῶν ἀσθενούντων ἐκπαιδευόμενος· ὁ

[4]   πλὴν ἱλασμόν. Ὅρα δὴ οὖν καὶ φυλάττου τὸ παράδειγμα τῆς χαλεπῆς

[1]   κολάκων ἀναριθμήτων ἐξηρτημένοι συστήματα· ἀλλὰ καὶ χειροτονητοῖς ἀξιώμασιν ὑπὲρ φύσιν ὑψοῦνται.

[2]   εἶχεν ἀξίας. ~Θρασύνει δὲ ἄνθρωπον καὶ χειρῶν δύναμις, καὶ τάχος ποδῶν,

[2]   καὶ σώματος εὐμορφία· νόσων παραναλώματα, καὶ χρόνου δαπανήματα· καὶ οὐκ αἰσθάνεται,

[7]   πρὸς εὐτέλειαν ἠσκημένα· καὶ λόγος, καὶ ᾠδὴ, καὶ ἡ τοῦ πλησίον

[7]   φιλάνθρωπος πρὸς τοὺς ταπεινοὺς, παρηγορῶν κακουμένους, ἐπισκεπτόμενος τοὺς ἐν ὀδύναις, μηδένα

[5]   οἷς δὲ πρώην καὶ πάλαι κακῶς εἰργάσω, συγχώρησιν σεαυτῷ διδούς· ἀλλ´

[2]   ἀνοήτου φρόνημα θεομάχον, καὶ ὁ κάλλει μέγα φρονῶν Ἀδωνίας, καὶ μεγέθει

[1]   ἐσθῆτας, οἴκων μεγέθη κατασκευάζοντες καὶ κάλλει ποικίλλοντες, οἰκετῶν ἀκολούθων πλήθη καὶ

[2]   τοῖς προειρημένοις, ἀλλὰ πεισθήσεται τῇ καλλίστῃ παραινέσει τῆς μακαρίας Ἄννης καὶ

[4]   εἰπέ μοι, σαυτὸν ὡς ἐπὶ καλοῖς ἰδίοις, ἀντὶ τοῦ χάριν ἐπὶ

[5]   εἰ μέν τι δοκεῖς ἔχειν καλὸν, τοῦτο ἐν ψήφῳ τιθεὶς, τῶν

[2]   τῶν ἄλλων τῶν ὑπαρχόντων ἀνθρώποις καλῶν μέγιστον εἶναι καὶ βεβαιότερον, ἡ

[7]   αὐτῆς, καὶ δοξάσει σε. Οὕτω καλῶς ἐπὶ δόξαν ὁδεύσεις τὴν ἀληθῆ,

[5]   καὶ ὅσα πέπραχεν ἢ πράττει καλῶς, καὶ πολλάκις εὑρήσεις αὐτὸν ἀμείνονα

[2]   οἱ ἐκείνου μαθηταὶ καὶ ζηλωταὶ, κἂν μυρία σοφίσωνται, Φάσκοντες εἶναι σοφοὶ,

[7]   πραός εἰμι, καὶ ταπεινὸς τῇ καρδίᾳ, καὶ εὑρήσετε ἀνάπαυσιν ταῖς ψυχαῖς

[6]   καὶ τῇ προσκαίρῳ ἐξουσίᾳ τὸ κατ´ αὐτὴν ἰσχυρὸν ἐπιτρέπων· ἐπὶ τῶν

[5]   παρὰ αὑτοῦ ἐξενεγκών. ~Σὺ δὲ κατ´ οὐδενὸς ἐπαρθήσῃ ποτὲ, οὐδὲ κατὰ

[4]   καὶ τῷ σχήματι καὶ τῇ κατὰ στήθους πληγῇ, καὶ τῷ ζητεῖν

[7]   ἑτέρων ἐλέγχους ἀναμένων, ἵνα γένῃ κατὰ τὸν δίκαιον τὸν ἑαυτοῦ κατήγορον

[7]   κατήγορον ἐν πρωτολογίᾳ, ἵνα ᾖς κατὰ τὸν Ἰὼβ, ὃς οὐ διετράπη

[2]   καθ´ ἑαυτοῦ τεχνάσας ἔλαθεν ὃ κατὰ τοῦ ἀνθρώπου μεμηχάνηται, οὐδὲν τοσοῦτον

[5]   πτώσεως τὴν ὀμοίωσιν· ὃς, ἐπαρθεὶς κατὰ τοῦ ἀνθρώπου, πέπτωκεν ὑπ´ ἀνθρώπου,

[2]   γὰρ αὐτῷ τῷ διαβόλῳ τὸ κατὰ τοῦ ἀνθρώπου σόφισμα, καὶ καθ´

[2]   βολῇ. Καὶ ἐσοφίσαντο πάντες Ἰουδαῖοι κατὰ τοῦ Κυρίου βούλευμα ὀλέθριον, ἑαυτοῖς

[2]   θανάτῳ καταδικασθεὶς αἰωνίῳ. Καὶ τὴν κατὰ τοῦ Κυρίου στήσας παγίδα, διὰ

[5]   ἀγαθόν; Εὐχαρίστει τῷ Θεῷ, μὴ κατὰ τοῦ πλησίον ἐπαίρου. Τὸ ἔργον

[7]   κατεξουσιάζων τῶν κλήρων, φησὶ, μηδὲ κατὰ τοὺς κοσμικοὺς ἄρχοντας. Τὸν γὰρ

[1]   δι´ ὧν εἶναι δοκοῦσί τινες, κατὰ τούτων ἀλαζονευόμενοι· πρᾶγμα πλῆρες ἀνοίας

[5]   κατ´ οὐδενὸς ἐπαρθήσῃ ποτὲ, οὐδὲ κατὰ τῶν ἄγαν ἁμαρτωλῶν. Ῥύεται πολλάκις

[5]   Ἰσραηλιτῶν ἡ πτῶσις. Ἐπαιρόμενοι γὰρ κατὰ τῶν ἐθνῶν, ὡς ἀκαθάρτων, ἀκάθαρτοι

[1]   τοὺς ὑποκειμένους ἀνθρώπους ἡγούμενοι, καὶ κατὰ τῶν τὴν ἀξίαν δεδωκότων αὐτοῖς

[1]   ἣν κατέλιπεν, ἐντολήν. Ἀλλ´ ὁ καταβαλὼν ἐλπίδι δόξης ψευδοῦς τὸν ἄνθρωπον

[6]   ὑψωθῶμεν, μιμούμενοι τὸν ἐξ οὐρανοῦ καταβάντα Κύριον πρὸς τὴν ἐσχάτην ταπεινότητα,

[7]   οὖν εἰς τὴν σωτήριον ταπεινοφροσύνην καταβησόμεθα, τὸν ὀλέθριον ὄγκον τῆς ὑπερηφανίας

[7]   τὸ τοιοῦτον) μηδὲ ἐπὶ μικροῖς καταδικάζων, ὡς ἀκριβοδίκαιος αὐτὸς ὑπάρχων· τοὺς

[2]   ἀποστάτης Θεοῦ γεγονὼς, καὶ θανάτῳ καταδικασθεὶς αἰωνίῳ. Καὶ τὴν κατὰ τοῦ

[5]   σεαυτοῦ ψήφῳ, τῇ τοῦ Θεοῦ κατακριθῇς. Οὐκ ἀνακρίνω, φησὶν, ἐμαυτὸν, ὁ

[4]   κατείληφε. Διώκω, φησὶν, εἰ καὶ καταλάβω, ἐφ´ ᾧ καὶ κατελήφθην ὑπὸ

[4]   ἐκ τοῦ παραδείσου, ὡς Σαοὺλ καταλειφθεὶς ὑπὸ Πνεύματος Θεοῦ, ὡς Ἰσραὴλ

[7]   τὸν ὀλέθριον ὄγκον τῆς ὑπερηφανίας καταλιπόντες; Ἐὰν διὰ πάντων ἀσκῶμεν τὸ

[4]   ἀσθενούντων, (τῷ καὶ τὴν ἑαυτοῦ καταμαθεῖν ἀσθένειαν, καὶ γνῶναι σαφῶς, ὅτι

[2]   ὅλως ἐν μυρίοις ἄν τις καταμάθοι παραδείγμασι σαθρὸν τὸ τῆς ἀνθρωπίνης

[3]   τῷ θανάτῳ αὐτοῦ, εἴ πως καταντήσει εἰς τὴν ἐξανάστασιν (τὴν ἐκ

[4]   ὅτι καθάπερ ἐν τῷ πελάγει καταποντιζόμενος, ἐκουφίσθη τῇ τοῦ Χριστοῦ δεξιᾷ,

[7]   ἐν παραπτώματι προσλαμβανόμενος, καὶ πνευματικῶς καταρτίζων αὐτοὺς, ὡς ὁ Ἀπόστολος παραινεῖ·

[1]   περιβαλλόμενοι τὰς ἐσθῆτας, οἴκων μεγέθη κατασκευάζοντες καὶ κάλλει ποικίλλοντες, οἰκετῶν ἀκολούθων

[2]   σοφίσωνται, Φάσκοντες εἶναι σοφοὶ, ἐμωράνθησαν. Κατασοφίζεται Φαραὼ ἐπ´ ὀλέθρῳ Ἰσραήλ· ἀλλ´

[2]   ὀλέθρῳ Ἰσραήλ· ἀλλ´ ἔλαθεν ὁ κατασοφισμὸς αὐτῷ διαλυθεὶς, ὅθεν οὐ προσεδόκησε.

[7]   βάδισμα, καὶ καθέδρα, καὶ τροφῆς κατάστασις, καὶ στρωμνῆς παρασκευὴ, καὶ οἶκος,

[2]   πρὸς τὸ βεβαίως τὴν βασιλείαν κατασχεῖν, συντρίβει μὲν τοὺς συνεργοὺς αὐτῷ

[3]   Καὶ καυχᾶται Παῦλος ἐπὶ τῷ καταφρονῆσαι τῆς ἑαυτοῦ δικαιοσύνης, ζητεῖν δὲ

[4]   ὑπὸ Θεοῦ. Οὐ σὺ Χριστὸν κατείληφας διὰ τῆς ἀρετῆς, ἀλλὰ Χριστός

[4]   Χριστός σε διὰ τῆς παρουσίας κατείληφε. Διώκω, φησὶν, εἰ καὶ καταλάβω,

[4]   καὶ καταλάβω, ἐφ´ ᾧ καὶ κατελήφθην ὑπὸ Χριστοῦ. Οὐχ ὑμεῖς με

[1]   ἀναδραμεῖται πρὸς τὴν ἱερὰν, ἣν κατέλιπεν, ἐντολήν. Ἀλλ´ ὁ καταβαλὼν ἐλπίδι

[7]   τοῖς ὑπηκόοις ἴσος, Μὴ ὡς κατεξουσιάζων τῶν κλήρων, φησὶ, μηδὲ κατὰ

[7]   κατὰ τὸν δίκαιον τὸν ἑαυτοῦ κατήγορον ἐν πρωτολογίᾳ, ἵνα ᾖς κατὰ

[4]   ἐτόλμα, ἀλλ´ ἱλασμὸν ἐζήτει μόνον, κατήγορος ὢν ἑαυτοῦ καὶ τῷ σχήματι

[7]   πλεονεκτημάτων· ἐπὶ δὲ τοῖς ἁμαρτήμασι κατηγορῶν σεαυτοῦ, καὶ μὴ τοὺς ἑτέρων

[4]   τὸ τῆς ὑπερηφανῖας ἔγκλημα. Καὶ κατῆλθεν ὁ τελώνης δεδικαιωμένος ὑπὲρ αὐτὸν,

[5]   μηδὲ ἐφ´ οἷς μὲν σήμερον κατορθοῖς μεγαλυνόμενος, ἐφ´ οἷς δὲ πρώην

[5]   ἀνακρίνων με, Κύριός ἐστιν. Οἴει κατορθοῦν ἀγαθόν; Εὐχαρίστει τῷ Θεῷ, μὴ

[4]   χάριτος τετύχηκας, ἀλλ´ ἴδιον ποιῇ κατόρθωμα τὴν χάριν ὑπερβολῇ τῆς ἀναισθησίας,

[5]   παραπόδας ἁμαρτίαν, ἐμνήσθη καὶ τῶν κατωρθωμένων αὐτῷ, λέγων· Πλὴν ἀλλὰ λόγοι

[4]   Εἰ δὲ καὶ ἔλαβες, τί καυχᾶσαι ὡς μὴ λαβών; Οὐ σὺ

[3]   γέγραπται, Ὁ καυχώμενος, ἐν Κυρίῳ καυχάσθω. Αὕτη γὰρ δὴ ἡ τελεία

[3]   Ἀπόστολος· Ὁ καυχώμενος, ἐν Κυρίῳ καυχάσθω, λέγων ὅτι Χριστὸς ἡμῖν ἐγενήθη

[2]   τῇ σοφίᾳ αὐτοῦ, καὶ μὴ καυχάσθω ὁ ἰσχυρὸς ἐν τῇ ἰσχύϊ

[3]   ὁ ἄνθρωπος; Ἐν τούτῳ, φησὶ, καυχάσθω ὁ καυχώμενος, ἐν τῷ συνιεῖν

[2]   τῇ ἰσχύϊ αὐτοῦ, καὶ μὴ καυχάσθω ὁ πλούσιος ἐν τῷ πλούτῳ

[2]   καὶ τοῦ προφήτου Ἱερεμίου· Μὴ καυχάσθω ὁ σοφὸς ἐν τῇ σοφίᾳ

[3]   τῇ εἰς Χριστὸν δεδικαιωμένον. Καὶ καυχᾶται Παῦλος ἐπὶ τῷ καταφρονῆσαι τῆς

[4]   διασύρων, ἀπώλεσε τῆς δικαιοσύνης τὸ καύχημα διὰ τὸ τῆς ὑπερηφανῖας ἔγκλημα.

[5]   τότε εἰς ἑαυτὸν μόνον τὸ καύχημα ἕξει, καὶ οὐκ εἰς τὸν

[3]   ἀλαζονείαν, ὦ ἄνθρωπε, ᾧ τὸ καύχημα καὶ ἡ ἐλπὶς ἐν τῷ

[3]   πλούτῳ αὐτοῦ. ~Ἀλλὰ τί τὸ καύχημα τὸ ἀληθές; καὶ ἐν τίνι

[3]   δὴ ἡ τελεία καὶ ὁλόκληρος καύχησις ἐν Θεῷ, ὅτε μήτε ἐπὶ

[3]   ἀπολύτρωσις· ἵνα καθὼς γέγραπται, Ὁ καυχώμενος, ἐν Κυρίῳ καυχάσθω. Αὕτη γὰρ

[3]   Λέγει δὲ ὁ Ἀπόστολος· Ὁ καυχώμενος, ἐν Κυρίῳ καυχάσθω, λέγων ὅτι

[3]   Ἐν τούτῳ, φησὶ, καυχάσθω ὁ καυχώμενος, ἐν τῷ συνιεῖν καὶ γινώσκειν,

[5]   γεγόνασιν ἀληθῶς· τὰ δὲ ἔθνη (κεκάθαρται. Καὶ τῶν μὲν ἡ δικαιοσύνη

[5]   ἐνεκαρτέρησας πόνοις; Οὐχ ἑτέρου τὸ κέρδος, ἀλλὰ σόν. Φοβήθητι τῆς τοῦ

[4]   ἐν τῷ κλύδωνι τοῦ σκανδαλισμοῦ κινδυνεύσας ἀπολέσθαι δι´ ἀπιστίας, ἐφυλάχθη δυνάμει

[1]   εἰς δόξαν, μέγα δὲ εἰς κίνδυνον. Χρημάτων γὰρ πορισμὸς πλεονεξίας μὲν

[1]   σωμάτων, ἀλλὰ νοσώδης, ἐπιβλαβὴς, ἀρχὴ κινδύνου, καὶ πρόφασις ἀπωλείας. Τοιοῦτο καὶ

[3]   σὺν ἐμοί. Θεὸς δὲ ἐξαιρεῖται κινδύνων παρὰ πᾶσαν ἀνθρωπίνην ἐλπίδα. Αὐτοὶ,

[7]   ἴσος, Μὴ ὡς κατεξουσιάζων τῶν κλήρων, φησὶ, μηδὲ κατὰ τοὺς κοσμικοὺς

[6]   ἐν σπηλαίῳ, καὶ οὐδὲ ἐπὶ κλίνης, ἀλλ´ ἐπὶ φάτνης· ἐν οἴκῳ

[4]   Χριστοῦ δεξιᾷ, οὕτως ἐν τῷ κλύδωνι τοῦ σκανδαλισμοῦ κινδυνεύσας ἀπολέσθαι δι´

[3]   τῆς ἀναστάσεως αὐτοῦ, καὶ τὴν κοινωνίαν τῶν παθημάτων αὐτοῦ, συμμορφιζόμενος τῷ

[1]   ποικίλλοντες, οἰκετῶν ἀκολούθων πλήθη καὶ κολάκων ἀναριθμήτων ἐξηρτημένοι συστήματα· ἀλλὰ καὶ

[2]   μέγα φρονῶν Ἀδωνίας, καὶ μεγέθει κόμης ἐπαιρόμενος Ἀβεσσαλώμ. Ὃ δὲ δοκεῖ

[7]   πρὸς ὄγκον ὁράτω. Μή μοι κόμπους ἐν λόγῳ σοφιστικοὺς, μηδὲ ἐν

[1]   μόνον ταῖς ἀπὸ τῶν χρημάτων κομπώδεσι διαίταις τε καὶ περιβολαῖς ἐπαίρονται

[2]   καὶ μέγιστος καὶ ἀόρατος τῆς κοσμικῆς σοφίας σοφιστὴς, ἁλίσκεται τοῖς ἑαυτοῦ

[7]   κλήρων, φησὶ, μηδὲ κατὰ τοὺς κοσμικοὺς ἄρχοντας. Τὸν γὰρ θέλοντα πρῶτον

[2]   θανάτῳ. Εἰ δὲ ὁ τοῦ κόσμου ἄρχων, ὁ πρῶτος καὶ μέγιστος

[7]   ᾧ ἡ δόξα καὶ τὸ κράτος εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων.

[4]   οὐκ ἀναμείνας τὴν παρὰ Θεοῦ κρίσιν, ἀλλὰ τὴν παρὰ αὑτοῦ ἐξενεγκών.

[6]   σχήματι δικαζομένου, ἡγεμόνι προσαγόμενος καὶ κρίσιν ὑποφέρων, καὶ παρὸν ἐλέγχειν τοὺς

[4]   ἕστηκας· μὴ ὑψηλοφρόνει, ἀλλὰ φοβοῦ. Κρίσις ἕπεται χάριτι, καὶ ὅπως ἐχρήσω

[5]   ὑψῶν ἑαυτὸν, ταπεινωθήσεται. Μὴ γίνου κριτὴς ἄνισος σεαυτοῦ, μηδὲ πρὸς χάριν

[4]   ὅπως ἐχρήσω τοῖς χαρισθεῖσιν, ὁ κριτὴς ἐξετάσει. Εἰ δὲ μηδὲ τοῦτο

[1]   γὰρ πορισμὸς πλεονεξίας μὲν ὑπόθεσις· κτῆσις δὲ οὐδὲν εἰς εὐδοξίαν· ἀλλὰ

[2]   καὶ ἀποθανὼν ἐν ᾧ τὸν Κύριον ἤλπισεν ἀναιρήσειν θανάτῳ. Εἰ δὲ

[6]   μιμούμενοι τὸν ἐξ οὐρανοῦ καταβάντα Κύριον πρὸς τὴν ἐσχάτην ταπεινότητα, καὶ

[4]   γὰρ ἀγάπῃ τῇ πρὸς τὸν Κύριον ὑπερβαλέσθαι δυνήσῃ τὸν οὕτω σφοδρῶς

[4]   ὑμεῖς με ἐξελέξασθε, φησὶν ὁ Κύριος, ἀλλ´ ἐγὼ ἐξελεξάμην ὑμᾶς. Ἀλλ´

[7]   εἶναι, δοῦλον εἶναι πάντων ὁ Κύριος ἐκέλευσε. Καθόλου δὲ εἰπεῖν, οὕτω

[5]   δεδικαίωμαι. Ὁ δὲ ἀνακρίνων με, Κύριός ἐστιν. Οἴει κατορθοῦν ἀγαθόν; Εὐχαρίστει

[3]   συνιεῖν καὶ γινώσκειν, ὅτι ἐγὼ Κύριος. Τοῦτο ὕψος ἀνθρώπου, τοῦτο δόξα

[2]   ἐσοφίσαντο πάντες Ἰουδαῖοι κατὰ τοῦ Κυρίου βούλευμα ὀλέθριον, ἑαυτοῖς λέγοντες· Ἐὰν

[6]   πρὸς ταπεινοφροσύνην παιδεύοντα τὰ τοῦ Κυρίου εὑρίσκομεν. Βρέφος ὢν, εὐθὺς ἐν

[2]   αἰωνίῳ. Καὶ τὴν κατὰ τοῦ Κυρίου στήσας παγίδα, διὰ ταύτης ἑάλω,

[3]   καὶ δόξαν τὴν παρὰ τοῦ Κυρίου τῆς δόξης ἐπιζητεῖν. Λέγει δὲ

[5]   δὲ δίδωσι χάριν. Ἔχε τοῦ Κυρίου τὸ ῥῆμα πρόχειρον· Πᾶς ὁ

[3]   καθὼς γέγραπται, Ὁ καυχώμενος, ἐν Κυρίῳ καυχάσθω. Αὕτη γὰρ δὴ ἡ

[3]   ὁ Ἀπόστολος· Ὁ καυχώμενος, ἐν Κυρίῳ καυχάσθω, λέγων ὅτι Χριστὸς ἡμῖν

Chapitre
[0]	~ΟΜΙΛΙΑ	Κʹ	Περὶ ταπεινοφροσύνης. ~(Ὤφειλεν ἄνθρωπος ἐν
[4]	σινιάσαι ὑμᾶς ὡς τὸν σῖτον.	Κἀγὼ	ἐδεήθην περὶ σοῦ, ἵνα μὴ
[2]	κατὰ τοῦ ἀνθρώπου σόφισμα, καὶ	καθ´	ἑαυτοῦ τεχνάσας ἔλαθεν ὃ κατὰ
[4]	Φαρισαῖος ἐκεῖνος, ὁ βαρὺς καὶ	καθ´	ὑπερβολὴν ὑπερήφανος, ὁ μὴ μόνον
[1]	προσεδόκησε βασιλικώτερος ὀφθήσεσθαι, διὰ ταύτης	καθαιρεθεὶς	ἧς εἶχεν ἀξίας. ~Θρασύνει δὲ
[2]	τῆς οἰκίας τῆς βασιλικῆς, καὶ	καθαιροῦν	τὴν ἐκείνου δύναμιν καὶ τὴν
[6]	τὴν ὑπερηφανίαν ἐπᾴδωμεν ἑαυτοῖς ἑκάστοτε,	καθαιροῦντες	ἑαυτοὺς ἵν´ ὑψωθῶμεν, μιμούμενοι τὸν
[7]	ἐπισκεπτόμενος τοὺς ἐν ὀδύναις, μηδένα	καθάπαξ	ὑπερορῶν, γλυκὺς ἐν προσηγορίᾳ, φαιδρὸς
[4]	ἀσθένειαν, καὶ γνῶναι σαφῶς, ὅτι	καθάπερ	ἐν τῷ πελάγει καταποντιζόμενος, ἐκουφίσθη
[1]	ψηφίσαιτο αὐτῷ· καὶ ἐνταῦθα δὴ,	καθάπερ	ὑπερβάλλοντες τὴν ἀνθρώπειον φύσιν, μόνον
[7]	καὶ ἱμάτιον, καὶ βάδισμα, καὶ	καθέδρα,	καὶ τροφῆς κατάστασις, καὶ στρωμνῆς
[7]	εἶναι πάντων ὁ Κύριος ἐκέλευσε.	Καθόλου	δὲ εἰπεῖν, οὕτω δίωξον τὴν
[5]	ἡ ἀσέβεια διὰ πίστεως ἐξήλειπται.	Καθόλου	μέμνησο τῆς ἀληθοῦς παροιμίας· Ὑπερηφάνοις
[3]	καὶ ἁγιασμὸς καὶ ἀπολύτρωσις· ἵνα	καθὼς	γέγραπται, Ὁ καυχώμενος, ἐν Κυρίῳ
[3]	σοφία ἀπὸ Θεοῦ, δικαιοσύνη τε	καὶ	ἁγιασμὸς καὶ ἀπολύτρωσις· ἵνα καθὼς
[6]	ἀνατείλῃ δόξα αἰώνιος, ἡ τελεία	καὶ	ἀληθὴς Χριστοῦ δωρεά. ~Πῶς οὖν
[6]	οὐκ ἐν ἀκολούθων πλήθει, μόνοι,	καὶ	ἀλῆται, καὶ ἔρημοι, γῆν τε
[4]	μισθὸν θρασυνόμενος· ἠλαττώθη τοῦ ταπεινοῦ	καὶ	ἁμαρτωλοῦ, μεγαλύνας ἑαυτὸν ὑπὲρ ἐκεῖνον,
[2]	ἄρχων, ὁ πρῶτος καὶ μέγιστος	καὶ	ἀόρατος τῆς κοσμικῆς σοφίας σοφιστὴς,
[2]	σταυρωθεὶς ἐν ᾧ σταυρώσειν προσεδόκησε,	καὶ	ἀποθανὼν ἐν ᾧ τὸν Κύριον
[3]	Θεοῦ, δικαιοσύνη τε καὶ ἁγιασμὸς	καὶ	ἀπολύτρωσις· ἵνα καθὼς γέγραπται, Ὁ
[2]	αὐτόν· καὶ ἐλεύσονται οἱ Ῥωμαῖοι,	καὶ	ἀροῦσιν ἡμῶν τὸν τόπον καὶ
[7]	σοι καὶ σχῆμα, καὶ ἱμάτιον,	καὶ	βάδισμα, καὶ καθέδρα, καὶ τροφῆς
[6]	τῇ σοφίᾳ θαυμαζόμενος· ὑποτασσόμενος Ἰωάννῃ,	καὶ	βάπτισμα παρὰ τοῦ δούλου δεχόμενος
[7]	ἡδυφωνίας ὑπερβαλλούσας, μηδὲ διαλέξεις ὑπερηφάνους	καὶ	βαρείας· ἀλλ´ ἐν ἅπασιν ὑφαίρει
[2]	ὑπαρχόντων ἀνθρώποις καλῶν μέγιστον εἶναι	καὶ	βεβαιότερον, ἡ σοφία καὶ ἡ
[2]	αὐτῷ διαλυθεὶς, ὅθεν οὐ προσεδόκησε.	Καὶ	βρέφος ἐκτεθὲν διὰ τὸ πρόσταγμα
[1]	Τοιοῦτο καὶ περὶ ψυχὴν ὑπερηφανία.	Καὶ	γὰρ οὐ μόνον ἐπὶ χρήμασιν
[3]	ὁ καυχώμενος, ἐν τῷ συνιεῖν	καὶ	γινώσκειν, ὅτι ἐγὼ Κύριος. Τοῦτο
[4]	καὶ τὴν ἑαυτοῦ καταμαθεῖν ἀσθένειαν,	καὶ	γνῶναι σαφῶς, ὅτι καθάπερ ἐν
[2]	Τοιαῦται γιγάντων ἐπὶ δυνάμει ἀλαζονεῖαι,	καὶ	Γολιὰθ ἀνοήτου φρόνημα θεομάχον, καὶ
[6]	οἱ μακάριοι μαθηταὶ πρῶτοι, πένητες	καὶ	γυμνοὶ τὴν οἰκουμένην διαδραμόντες, οὐκ
[1]	τὴν ἀξίαν δεδωκότων αὐτοῖς ἐπαιρόμενοι,	καὶ	δι´ ὧν εἶναι δοκοῦσί τινες,
[1]	ζητοῦντι πραοτέραν ἡγεμονίαν ἀπειλήσας χαλεπωτέραν,	καὶ	διὰ τῆς ἀπειλῆς ἀπολέσας τὴν
[6]	οὐκ ἐδεῖτο, ἐπερωτῶν δὲ ὅμως,	καὶ	διὰ τῆς ἐρωτήσεως ἐπὶ τῇ
[4]	σωφρονιζόμενος τῷ σφάλματι πρὸς εὐλάβειαν,	καὶ	διδασκόμενος φείδεσθαι τῶν ἀσθενούντων, (τῷ
[7]	ἠξιώθης, καὶ περιέπουσί σε ἄνθρωποι	καὶ	δοξάζουσι; Γίνου τοῖς ὑπηκόοις ἴσος,
[3]	τὸ μέγα, καὶ τούτῳ προσφύεσθαι,	καὶ	δόξαν τὴν παρὰ τοῦ Κυρίου
[7]	ἴδιον μαθητὴν ἐπὶ τῶν ἀγγέλων,	καὶ	δοξάσει σε, ἂν γένῃ τῆς
[7]	ὡς ἐραστὴς αὐτῆς. Ἐράσθητι αὐτῆς,	καὶ	δοξάσει σε. Οὕτω καλῶς ἐπὶ
[3]	τὸ ὅλον ἐν χάριτι ζῶντες	καὶ	δωρεᾷ Θεοῦ. Καὶ Θεὸς μέν
[5]	καὶ παύσῃ τῆς ἀναισθήτου φλεγμονῆς.	Καὶ	εἰ τὸν πέλας ἁμαρτάνοντα θεωρήσεις,
[1]	τῇ παρὰ Θεῷ δόξῃ μεμενηκέναι,	καὶ	εἶχεν ἂν ὕψος οὐκ ἐπίπλαστον,
[2]	διασώσοντες, ἀπολώλασι δι´ ὧν ἐβουλεύσαντο,	καὶ	ἐκ τῆς χώρας ἀνάστατοι, καὶ
[4]	ὃ οὐκ ἔλαβες; Εἰ δὲ	καὶ	ἔλαβες, τί καυχᾶσαι ὡς μὴ
[2]	οὕτως, πάντες πιστεύσουσιν εἰς αὐτόν·	καὶ	ἐλεύσονται οἱ Ῥωμαῖοι, καὶ ἀροῦσιν
[3]	τί τὸ καύχημα τὸ ἀληθές;	καὶ	ἐν τίνι μέγας ὁ ἄνθρωπος;
[1]	τῆς ὑπεροχῆς ἀξίωμα ψηφίσαιτο αὐτῷ·	καὶ	ἐνταῦθα δὴ, καθάπερ ὑπερβάλλοντες τὴν
[6]	ἀκολούθων πλήθει, μόνοι, καὶ ἀλῆται,	καὶ	ἔρημοι, γῆν τε καὶ θάλατταν
[2]	χειρὶ γυναικὸς καὶ λίθου βολῇ.	Καὶ	ἐσοφίσαντο πάντες Ἰουδαῖοι κατὰ τοῦ
[3]	ῥύεται, εἰς ὃν ἠλπίκαμεν, ὅτι	καὶ	ἔτι ῥύσεται. ~Τί οὖν ἐπαίρεις,
[7]	εἰμι, καὶ ταπεινὸς τῇ καρδίᾳ,	καὶ	εὑρήσετε ἀνάπαυσιν ταῖς ψυχαῖς ὑμῶν·
[2]	πολλῷ μᾶλλον οἱ ἐκείνου μαθηταὶ	καὶ	ζηλωταὶ, κἂν μυρία σοφίσωνται, Φάσκοντες
[2]	ζημιώσας, ὂν ἤλπισεν ἀπαλλοτριώσειν Θεοῦ	καὶ	ζωῆς αἰωνίου, ὅσον ἑαυτὸν προδοὺς,
[5]	τῶν δὲ ἐθνῶν ἡ ἀνομία	καὶ	ἡ ἀσέβεια διὰ πίστεως ἐξήλειπται.
[3]	ὦ ἄνθρωπε, ᾧ τὸ καύχημα	καὶ	ἡ ἐλπὶς ἐν τῷ νεκρῶσαι
[7]	ἠσκημένα· καὶ λόγος, καὶ ᾠδὴ,	καὶ	ἡ τοῦ πλησίον ἔντευξις, καὶ
[2]	εἶναι καὶ βεβαιότερον, ἡ σοφία	καὶ	ἡ φρόνησις, καὶ τοῦτο ματαῖον
[6]	ἀλῆται, καὶ ἔρημοι, γῆν τε	καὶ	θάλατταν ἐξαμείβοντες, μαστιζόμενοι, λιθοβολούμενοι, διωκόμενοι,
[2]	ἑαυτὸν προδοὺς, ἀποστάτης Θεοῦ γεγονὼς,	καὶ	θανάτῳ καταδικασθεὶς αἰωνίῳ. Καὶ τὴν
[6]	καὶ παιδαρίων εὐτελεστάτων, θανάτῳ παραδιδόμενος,	καὶ	θανάτῳ τῷ παρὰ (ἀνθρώποις αἰσχίστῳ.
[6]	τέλος ἀναιρούμενοι. Ταῦτα ἡμῖν πατρῷα	καὶ	θεῖα παιδεύματα. Πρὸς τὴν τούτων
[3]	χάριτι ζῶντες καὶ δωρεᾷ Θεοῦ.	Καὶ	Θεὸς μέν ἐστιν, Ὁ ἐνεργῶν
[7]	σχηματίζεται. Ἔστω σοι καὶ σχῆμα,	καὶ	ἱμάτιον, καὶ βάδισμα, καὶ καθέδρα,
[2]	τὸ κατὰ τοῦ ἀνθρώπου σόφισμα,	καὶ	καθ´ ἑαυτοῦ τεχνάσας ἔλαθεν ὃ
[4]	δὲ Φαρισαῖος ἐκεῖνος, ὁ βαρὺς	καὶ	καθ´ ὑπερβολὴν ὑπερήφανος, ὁ μὴ
[2]	ἐπὶ τῆς οἰκίας τῆς βασιλικῆς,	καὶ	καθαιροῦν τὴν ἐκείνου δύναμιν καὶ
[7]	σχῆμα, καὶ ἱμάτιον, καὶ βάδισμα,	καὶ	καθέδρα, καὶ τροφῆς κατάστασις, καὶ
[1]	τὰς ἐσθῆτας, οἴκων μεγέθη κατασκευάζοντες	καὶ	κάλλει ποικίλλοντες, οἰκετῶν ἀκολούθων πλήθη
[1]	(πάτημα τοὺς ὑποκειμένους ἀνθρώπους ἡγούμενοι,	καὶ	κατὰ τῶν τὴν ἀξίαν δεδωκότων
[4]	παρουσίας κατείληφε. Διώκω, φησὶν, εἰ	καὶ	καταλάβω, ἐφ´ ᾧ καὶ κατελήφθην
[4]	εἰ καὶ καταλάβω, ἐφ´ ᾧ	καὶ	κατελήφθην ὑπὸ Χριστοῦ. Οὐχ ὑμεῖς
[4]	διὰ τὸ τῆς ὑπερηφανῖας ἔγκλημα.	Καὶ	κατῆλθεν ὁ τελώνης δεδικαιωμένος ὑπὲρ
[3]	μόνῃ τῇ εἰς Χριστὸν δεδικαιωμένον.	Καὶ	καυχᾶται Παῦλος ἐπὶ τῷ καταφρονῆσαι
[1]	κάλλει ποικίλλοντες, οἰκετῶν ἀκολούθων πλήθη	καὶ	κολάκων ἀναριθμήτων ἐξηρτημένοι συστήματα· ἀλλὰ
[6]	ἐν σχήματι δικαζομένου, ἡγεμόνι προσαγόμενος	καὶ	κρίσιν ὑποφέρων, καὶ παρὸν ἐλέγχειν
[2]	καὶ τέλος ἀπόλλυται χειρὶ γυναικὸς	καὶ	λίθου βολῇ. Καὶ ἐσοφίσαντο πάντες
[7]	σκεύη πάντα πρὸς εὐτέλειαν ἠσκημένα·	καὶ	λόγος, καὶ ᾠδὴ, καὶ ἡ
[1]	ὑπομένοντες, ὀνείρου σαθροτέραν ἔχοντες δόξαν,	καὶ	ματαιοτέραν φασμάτων νυκτερινῶν περιβεβλημένοι λαμπρότητα,
[5]	ἡ ταπεινοφροσύνη τὸν ἡμαρτηκότα πολλὰ	καὶ	μεγάλα. Μὴ οὖν σεαυτὸν δικαιώσῃς
[3]	Τοῦτο ὕψος ἀνθρώπου, τοῦτο δόξα	καὶ	μεγαλειότης, ἀληθῶς γνῶναι τὸ μέγα,
[2]	ὁ κάλλει μέγα φρονῶν Ἀδωνίας,	καὶ	μεγέθει κόμης ἐπαιρόμενος Ἀβεσσαλώμ. Ὃ
[2]	τοῦ κόσμου ἄρχων, ὁ πρῶτος	καὶ	μέγιστος καὶ ἀόρατος τῆς κοσμικῆς
[1]	τῆς θείας δόξης ἐπιθυμίαν μετέθηκε,	καὶ	μείζονα προσδοκήσας, καὶ σπεύσας ὅπερ
[6]	τὰ ἀπὸ γενέσεως εἰς τέλος·	καὶ	μετὰ τοσαύτην ταπεινοφροσύνην ὕστερον τὴν
[2]	σοφὸς ἐν τῇ σοφίᾳ αὐτοῦ,	καὶ	μὴ καυχάσθω ὁ ἰσχυρὸς ἐν
[2]	ἰσχυρὸς ἐν τῇ ἰσχύϊ αὐτοῦ,	καὶ	μὴ καυχάσθω ὁ πλούσιος ἐν
[5]	ἀμείνονα σεαυτοῦ, διὰ πάντων ἐξετάζων,	καὶ	μὴ μερικὰ ψηφιζόμενος. Οὐδὲ γὰρ
[7]	δὲ τοῖς ἁμαρτήμασι κατηγορῶν σεαυτοῦ,	καὶ	μὴ τοὺς ἑτέρων ἐλέγχους ἀναμένων,
[7]	διὰ πάντων ἀσκῶμεν τὸ τοιοῦτο,	καὶ	μηδὲν παρορῶμεν ὡς οὐ παρὰ
[6]	ἐπὶ φάτνης· ἐν οἴκῳ τέκτονος	καὶ	μητρὸς πενιχρᾶς, ὑποτασσόμενος τῇ μητρὶ
[1]	παύεται τοῖς αὐτοῖς ἐρεθίσμασιν ἐκκαλούμενος,	καὶ	μυρία μηχανήματα πρὸς τοῦτο ἐξευρίσκων·
[1]	περιβεβλημένοι λαμπρότητα, νεύματι δήμου συνισταμένην,	καὶ	νεύματι διαλυομένην. Οἷος ἦν ὁ
[2]	καὶ Γολιὰθ ἀνοήτου φρόνημα θεομάχον,	καὶ	ὁ κάλλει μέγα φρονῶν Ἀδωνίας,
[5]	Πᾶς ὁ ταπεινῶν ἑαυτὸν, ὑψωθήσεται·	καὶ	ὁ ὑψῶν ἑαυτὸν, ταπεινωθήσεται. Μὴ
[7]	τροφῆς κατάστασις, καὶ στρωμνῆς παρασκευὴ,	καὶ	οἶκος, καὶ τὰ ἐν οἴκῳ
[3]	Αὕτη γὰρ δὴ ἡ τελεία	καὶ	ὁλόκληρος καύχησις ἐν Θεῷ, ὅτε
[2]	ἀλλότριοι καὶ τῆς λατρείας γεγενημένοι.	Καὶ	ὅλως ἐν μυρίοις ἄν τις
[4]	ἀλλὰ φοβοῦ. Κρίσις ἕπεται χάριτι,	καὶ	ὅπως ἐχρήσω τοῖς χαρισθεῖσιν, ὁ
[5]	μόνον αὐτοῦ σκοπήσῃς· ἐνθυμήθητι δὲ	καὶ	ὅσα πέπραχεν ἢ πράττει καλῶς,
[4]	ὅτι τὸν ἅγιον ἐδόξαζε Θεὸν,	καὶ	οὐδὲ ἀναβλέπειν ἐτόλμα, ἀλλ´ ἱλασμὸν
[6]	Βρέφος ὢν, εὐθὺς ἐν σπηλαίῳ,	καὶ	οὐδὲ ἐπὶ κλίνης, ἀλλ´ ἐπὶ
[2]	νόσων παραναλώματα, καὶ χρόνου δαπανήματα·	καὶ	οὐκ αἰσθάνεται, ὅτι Πᾶσα σὰρξ
[4]	ἁμαρτωλοῦ, μεγαλύνας ἑαυτὸν ὑπὲρ ἐκεῖνον,	καὶ	οὐκ ἀναμείνας τὴν παρὰ Θεοῦ
[5]	ἑαυτὸν μόνον τὸ καύχημα ἕξει,	καὶ	οὐκ εἰς τὸν ἕτερον. Τί
[6]	τὰς συκοφαντίας· ἐμπτυόμενος ὑπὸ δούλων	καὶ	παιδαρίων εὐτελεστάτων, θανάτῳ παραδιδόμενος, καὶ
[5]	μεγαλυνόμενος, ἐφ´ οἷς δὲ πρώην	καὶ	πάλαι κακῶς εἰργάσω, συγχώρησιν σεαυτῷ
[4]	ὅτι μεγαλοφρονέστερον ἐφθέγξατο, λέγων, Εἰ	καὶ	πάντες σκανδαλισθήσονται ἐν σοὶ, ἀλλ´
[5]	τοῦ ἀνθρώπου, πέπτωκεν ὑπ´ ἀνθρώπου,	καὶ	παραδέδοται πάτημα τῷ πεπατημένῳ. Τοιαύτη
[6]	ἡγεμόνι προσαγόμενος καὶ κρίσιν ὑποφέρων,	καὶ	παρὸν ἐλέγχειν τοὺς συκοφαντοῦντας, σιωπῇ
[2]	αἰσθάνεται, ὅτι Πᾶσα σὰρξ χόρτος,	καὶ	πᾶσα δόξα ἀνθρώπου, ὡς ἄνθος
[5]	τὸ παλαιὸν εἰς ἀνάμνησιν ἀγέτω,	καὶ	παύσῃ τῆς ἀναισθήτου φλεγμονῆς. Καὶ
[4]	σκανδαλισθήσομαι, παρεδόθη τῇ ἀνθρωπίνῃ δειλίᾳ,	καὶ	πέπτωκεν εἰς ἄρνησιν, σωφρονιζόμενος τῷ
[1]	περιβολὴν, ἵνα ἐπὶ τούτῳ μεγαλύνηται	καὶ	περὶ τοῦτο σπουδάζῃ· ὅπερ ἐστὶν
[1]	κινδύνου, καὶ πρόφασις ἀπωλείας. Τοιοῦτο	καὶ	περὶ ψυχὴν ὑπερηφανία. Καὶ γὰρ
[1]	τῶν χρημάτων κομπώδεσι διαίταις τε	καὶ	περιβολαῖς ἐπαίρονται ἄνθρωποι, πολυτελεῖς ὑπὲρ
[7]	τὸν μισθόν. Ἀλλὰ προεδρίας ἠξιώθης,	καὶ	περιέπουσί σε ἄνθρωποι καὶ δοξάζουσι;
[4]	ἐπιστρέψας στήριξον τοὺς ἀδελφούς σου.	Καὶ	Πέτρος μὲν οὕτως ἐλεγχθεὶς, δικαίως
[7]	ὑπάρχων· τοὺς ἐν παραπτώματι προσλαμβανόμενος,	καὶ	πνευματικῶς καταρτίζων αὐτοὺς, ὡς ὁ
[5]	ὅσα πέπραχεν ἢ πράττει καλῶς,	καὶ	πολλάκις εὑρήσεις αὐτὸν ἀμείνονα σεαυτοῦ,
[4]	ἀπιστίας, ἐφυλάχθη δυνάμει Χριστοῦ, ὃς	καὶ	προεῖπεν αὐτῷ τὸ συμβησόμενον, λέγων·
[7]	Τοῖς γὰρ ἐπιτηδεύμασιν ὁμοιοῦται ψυχὴ,	καὶ	πρὸς ἃ πράττει, τυποῦται, καὶ
[7]	καὶ πρὸς ἃ πράττει, τυποῦται,	καὶ	πρὸς ταῦτα σχηματίζεται. Ἔστω σοι
[1]	αὐτῷ, καὶ τῆς νόσου θεραπεία,	καὶ	πρὸς τὸ ἐξ ἀρχῆς ἐπάνοδος,
[1]	ἀλλὰ νοσώδης, ἐπιβλαβὴς, ἀρχὴ κινδύνου,	καὶ	πρόφασις ἀπωλείας. Τοιοῦτο καὶ περὶ
[3]	ἐκ τηλικούτου θανάτου ἐῤῥύσατο ἡμᾶς,	καὶ	ῥύεται, εἰς ὃν ἠλπίκαμεν, ὅτι
[2]	ἑβδομήκοντα παῖδας τοὺς γνησίους ἀποκτείνας,	καὶ	σοφὸν τοῦτο νομίσας ἐξευρηκέναι πρὸς
[1]	ἐπιθυμίαν μετέθηκε, καὶ μείζονα προσδοκήσας,	καὶ	σπεύσας ὅπερ οὐκ ἐδύνατο λαβεῖν,
[7]	καὶ καθέδρα, καὶ τροφῆς κατάστασις,	καὶ	στρωμνῆς παρασκευὴ, καὶ οἶκος, καὶ
[7]	Ἀπόστολος παραινεῖ· Σκοπῶν σεαυτὸν, μὴ	καὶ	σὺ πειρασθῇς· τοσαύτην ποιούμενος σπουδὴν
[4]	μὴ ἐκλείπῃ ἡ πίστις σου,	καὶ	σύ ποτε ἐπιστρέψας στήριξον τοὺς
[7]	πρὸς ταῦτα σχηματίζεται. Ἔστω σοι	καὶ	σχῆμα, καὶ ἱμάτιον, καὶ βάδισμα,
[2]	χειρῶν δύναμις, καὶ τάχος ποδῶν,	καὶ	σώματος εὐμορφία· νόσων παραναλώματα, καὶ
[7]	καὶ στρωμνῆς παρασκευὴ, καὶ οἶκος,	καὶ	τὰ ἐν οἴκῳ σκεύη πάντα
[6]	ἀγαθοὶ εὑρέθησαν ἐν σοί. ~Ταῦτα	καὶ	τὰ τοιαῦτα πρὸς τὴν ὑπερηφανίαν
[2]	ἀνθρωπίνης σοφίας πλεονέκτημα, μικρόν τε	καὶ	ταπεινὸν μᾶλλον ἢ μέγα καὶ
[7]	ἀπ´ ἐμοῦ, ὅτι πραός εἰμι,	καὶ	ταπεινὸς τῇ καρδίᾳ, καὶ εὑρήσετε
[1]	υἱὸς, ὁ νέος τὴν ἡλικίαν,	καὶ	τὰς φρένας νεώτερος, ὁ τῷ
[7]	καὶ ἡ τοῦ πλησίον ἔντευξις,	καὶ	ταῦτα πρὸς μετριότητα μᾶλλον ἢ
[2]	δὲ ἄνθρωπον καὶ χειρῶν δύναμις,	καὶ	τάχος ποδῶν, καὶ σώματος εὐμορφία·
[2]	γενομένους, συντρίβεται δὲ ὑπ´ αὐτῶν·	καὶ	τέλος ἀπόλλυται χειρὶ γυναικὸς καὶ
[4]	ὢν ἑαυτοῦ καὶ τῷ σχήματι	καὶ	τῇ κατὰ στήθους πληγῇ, καὶ
[6]	ἐπανατεινόμενος· ἀλλ´ ὡς δυνατωτέροις ὑποχωρῶν,	καὶ	τῇ προσκαίρῳ ἐξουσίᾳ τὸ κατ´
[3]	τῇ πίστει, τοῦ γνῶναι αὐτὸν	καὶ	τὴν δύναμιν τῆς ἀναστάσεως αὐτοῦ,
[4]	διδασκόμενος φείδεσθαι τῶν ἀσθενούντων, (τῷ	καὶ	τὴν ἑαυτοῦ καταμαθεῖν ἀσθένειαν, καὶ
[2]	γεγονὼς, καὶ θανάτῳ καταδικασθεὶς αἰωνίῳ.	Καὶ	τὴν κατὰ τοῦ Κυρίου στήσας
[3]	τὴν δύναμιν τῆς ἀναστάσεως αὐτοῦ,	καὶ	τὴν κοινωνίαν τῶν παθημάτων αὐτοῦ,
[2]	καὶ καθαιροῦν τὴν ἐκείνου δύναμιν	καὶ	τὴν τοῦ παντὸς ἔθνους, καὶ
[2]	ἐλθόντες, ὡς τὸ ἔθνος αὐτοὶ	καὶ	τὴν χώραν διασώσοντες, ἀπολώλασι δι´
[2]	ἀνάστατοι, καὶ τῶν νόμων ἀλλότριοι	καὶ	τῆς λατρείας γεγενημένοι. Καὶ ὅλως
[1]	ἔχειν ἐδύνατο· μεγίστη σωτηρία αὐτῷ,	καὶ	τῆς νόσου θεραπεία, καὶ πρὸς
[2]	ἄνθος χόρτου. Ἐξηράνθη ὁ χόρτος,	καὶ	τὸ ἄνθος ἐξέπεσε. Τοιαῦται γιγάντων
[2]	καὶ ἀροῦσιν ἡμῶν τὸν τόπον	καὶ	τὸ ἔθνος. Ἐκ τούτου τοῦ
[3]	ἐν ἡμῖν καὶ τὸ θέλειν	καὶ	τὸ ἐνεργεῖν ὑπὲρ τῆς εὐδοκίας·
[3]	ἐστιν, Ὁ ἐνεργῶν ἐν ἡμῖν	καὶ	τὸ θέλειν καὶ τὸ ἐνεργεῖν
[7]	ψυχαῖς ὑμῶν· ᾧ ἡ δόξα	καὶ	τὸ κράτος εἰς τοὺς αἰῶνας
[1]	τὸ ἐξ ἀρχῆς ἐπάνοδος, ἀτυφία,	καὶ	τὸ μὴ φαντάζεσθαι δόξης τινὸς
[7]	τὴν ἑκούσιον παρὰ ἀνθρώποις ἐπιφάνειαν,	καὶ	τὸ ποιεῖν ἀγαθὸν πρὸς τὸ
[1]	δῷ· εἴ τινος προεδρίας ἀξιώσειε,	καὶ	τὸ τῆς ὑπεροχῆς ἀξίωμα ψηφίσαιτο
[1]	σοφίᾳ θείᾳ φαιδρυνόμενος, αἰωνίᾳ ζωῇ	καὶ	τοῖς ἀγαθοῖς εὐφραινόμενος. Ἐπειδὴ δὲ
[4]	Ἀλλ´ ὅτι τετίμησαι, μέγα φρονεῖς,	καὶ	τὸν ἔλεον πρόφασιν ὑπερηφανίας λαμβάνεις;
[2]	καὶ τὴν τοῦ παντὸς ἔθνους,	καὶ	τὸν Ἰσραὴλ ἐξάγον εἰς (σωτηρίαν.
[4]	μόνον ἐφ´ ἑαυτῷ θρασυνόμενος, ἀλλὰ	καὶ	τὸν τελώνην ἐπὶ Θεοῦ διασύρων,
[4]	τὸν ἔλεον πρόφασιν ὑπερηφανίας λαμβάνεις;	Καὶ	τότε γνώσῃ σεαυτὸν ὅστις εἶ,
[5]	ἔργον ἑαυτοῦ, φησὶ, δοκιμαζέτω ἕκαστος,	καὶ	τότε εἰς ἑαυτὸν μόνον τὸ
[2]	καλλίστῃ παραινέσει τῆς μακαρίας Ἄννης	καὶ	τοῦ προφήτου Ἱερεμίου· Μὴ καυχάσθω
[6]	Κύριον πρὸς τὴν ἐσχάτην ταπεινότητα,	καὶ	τοὐναντίον ἐκ ταπεινότητος εἰς ὕψος
[5]	Ἐγὼ γὰρ, φησὶ, τὰ ἔργα	καὶ	τοὺς λογισμοὺς αὐτῶν ἔρχομαι συναγαγεῖν.
[2]	ἡ σοφία καὶ ἡ φρόνησις,	καὶ	τοῦτο ματαῖον ἔχει τὴν ἔπαρσιν,
[3]	μεγαλειότης, ἀληθῶς γνῶναι τὸ μέγα,	καὶ	τούτῳ προσφύεσθαι, καὶ δόξαν τὴν
[7]	ἱμάτιον, καὶ βάδισμα, καὶ καθέδρα,	καὶ	τροφῆς κατάστασις, καὶ στρωμνῆς παρασκευὴ,
[4]	καὶ τῇ κατὰ στήθους πληγῇ,	καὶ	τῷ ζητεῖν οὐδὲν ἄλλο πλὴν
[5]	τοὺς λογισμοὺς αὐτῶν ἔρχομαι συναγαγεῖν.	Καὶ	τῷ Ἰωσαφὰτ ἐπιτιμήσας ποτὲ διὰ
[4]	ἐζήτει μόνον, κατήγορος ὢν ἑαυτοῦ	καὶ	τῷ σχήματι καὶ τῇ κατὰ
[6]	μητρὸς πενιχρᾶς, ὑποτασσόμενος τῇ μητρὶ	καὶ	τῷ ταύτης μνηστῆρι· διδασκόμενος, ἀκούων
[5]	παραδέδοται πάτημα τῷ πεπατημένῳ. Τοιαύτη	καὶ	τῶν Ἰσραηλιτῶν ἡ πτῶσις. Ἐπαιρόμενοι
[5]	διὰ τὴν παραπόδας ἁμαρτίαν, ἐμνήσθη	καὶ	τῶν κατωρθωμένων αὐτῷ, λέγων· Πλὴν
[5]	ἀληθῶς· τὰ δὲ ἔθνη (κεκάθαρται.	Καὶ	τῶν μὲν ἡ δικαιοσύνη γέγονεν
[2]	καὶ ἐκ τῆς χώρας ἀνάστατοι,	καὶ	τῶν νόμων ἀλλότριοι καὶ τῆς
[4]	τὸν οὕτω σφοδρῶς ἀγαπῶντα, ὡς	καὶ	ὑπεραποθνήσκειν ἐθέλειν. Ἀλλ´ ὅτι μεγαλοφρονέστερον
[2]	καὶ ταπεινὸν μᾶλλον ἢ μέγα	καὶ	ὑψηλόν. Ὥστε οὐδεὶς εὖ φρονῶν,
[2]	τοῦτο ματαῖον ἔχει τὴν ἔπαρσιν,	καὶ	ὕψος οὐκ ἀληθὲς παρασκευάζει· τῆς
[4]	δικαίως ἐβοηθεῖτο, πρὸς ἀπόθεσιν ἀλαζονείας	καὶ	φειδὼ τῶν ἀσθενούντων ἐκπαιδευόμενος· ὁ
[4]	πλὴν ἱλασμόν. Ὅρα δὴ οὖν	καὶ	φυλάττου τὸ παράδειγμα τῆς χαλεπῆς
[1]	κολάκων ἀναριθμήτων ἐξηρτημένοι συστήματα· ἀλλὰ	καὶ	χειροτονητοῖς ἀξιώμασιν ὑπὲρ φύσιν ὑψοῦνται.
[2]	εἶχεν ἀξίας. ~Θρασύνει δὲ ἄνθρωπον	καὶ	χειρῶν δύναμις, καὶ τάχος ποδῶν,
[2]	καὶ σώματος εὐμορφία· νόσων παραναλώματα,	καὶ	χρόνου δαπανήματα· καὶ οὐκ αἰσθάνεται,
[7]	πρὸς εὐτέλειαν ἠσκημένα· καὶ λόγος,	καὶ	ᾠδὴ, καὶ ἡ τοῦ πλησίον
[7]	φιλάνθρωπος πρὸς τοὺς ταπεινοὺς, παρηγορῶν	κακουμένους,	ἐπισκεπτόμενος τοὺς ἐν ὀδύναις, μηδένα
[5]	οἷς δὲ πρώην καὶ πάλαι	κακῶς	εἰργάσω, συγχώρησιν σεαυτῷ διδούς· ἀλλ´
[2]	ἀνοήτου φρόνημα θεομάχον, καὶ ὁ	κάλλει	μέγα φρονῶν Ἀδωνίας, καὶ μεγέθει
[1]	ἐσθῆτας, οἴκων μεγέθη κατασκευάζοντες καὶ	κάλλει	ποικίλλοντες, οἰκετῶν ἀκολούθων πλήθη καὶ
[2]	τοῖς προειρημένοις, ἀλλὰ πεισθήσεται τῇ	καλλίστῃ	παραινέσει τῆς μακαρίας Ἄννης καὶ
[4]	εἰπέ μοι, σαυτὸν ὡς ἐπὶ	καλοῖς	ἰδίοις, ἀντὶ τοῦ χάριν ἐπὶ
[5]	εἰ μέν τι δοκεῖς ἔχειν	καλὸν,	τοῦτο ἐν ψήφῳ τιθεὶς, τῶν
[2]	τῶν ἄλλων τῶν ὑπαρχόντων ἀνθρώποις	καλῶν	μέγιστον εἶναι καὶ βεβαιότερον, ἡ
[7]	αὐτῆς, καὶ δοξάσει σε. Οὕτω	καλῶς	ἐπὶ δόξαν ὁδεύσεις τὴν ἀληθῆ,
[5]	καὶ ὅσα πέπραχεν ἢ πράττει	καλῶς,	καὶ πολλάκις εὑρήσεις αὐτὸν ἀμείνονα
[2]	οἱ ἐκείνου μαθηταὶ καὶ ζηλωταὶ,	κἂν	μυρία σοφίσωνται, Φάσκοντες εἶναι σοφοὶ,
[7]	πραός εἰμι, καὶ ταπεινὸς τῇ	καρδίᾳ,	καὶ εὑρήσετε ἀνάπαυσιν ταῖς ψυχαῖς
[6]	καὶ τῇ προσκαίρῳ ἐξουσίᾳ τὸ	κατ´	αὐτὴν ἰσχυρὸν ἐπιτρέπων· ἐπὶ τῶν
[5]	παρὰ αὑτοῦ ἐξενεγκών. ~Σὺ δὲ	κατ´	οὐδενὸς ἐπαρθήσῃ ποτὲ, οὐδὲ κατὰ
[4]	καὶ τῷ σχήματι καὶ τῇ	κατὰ	στήθους πληγῇ, καὶ τῷ ζητεῖν
[7]	ἑτέρων ἐλέγχους ἀναμένων, ἵνα γένῃ	κατὰ	τὸν δίκαιον τὸν ἑαυτοῦ κατήγορον
[7]	κατήγορον ἐν πρωτολογίᾳ, ἵνα ᾖς	κατὰ	τὸν Ἰὼβ, ὃς οὐ διετράπη
[2]	καθ´ ἑαυτοῦ τεχνάσας ἔλαθεν ὃ	κατὰ	τοῦ ἀνθρώπου μεμηχάνηται, οὐδὲν τοσοῦτον
[5]	πτώσεως τὴν ὀμοίωσιν· ὃς, ἐπαρθεὶς	κατὰ	τοῦ ἀνθρώπου, πέπτωκεν ὑπ´ ἀνθρώπου,
[2]	γὰρ αὐτῷ τῷ διαβόλῳ τὸ	κατὰ	τοῦ ἀνθρώπου σόφισμα, καὶ καθ´
[2]	βολῇ. Καὶ ἐσοφίσαντο πάντες Ἰουδαῖοι	κατὰ	τοῦ Κυρίου βούλευμα ὀλέθριον, ἑαυτοῖς
[2]	θανάτῳ καταδικασθεὶς αἰωνίῳ. Καὶ τὴν	κατὰ	τοῦ Κυρίου στήσας παγίδα, διὰ
[5]	ἀγαθόν; Εὐχαρίστει τῷ Θεῷ, μὴ	κατὰ	τοῦ πλησίον ἐπαίρου. Τὸ ἔργον
[7]	κατεξουσιάζων τῶν κλήρων, φησὶ, μηδὲ	κατὰ	τοὺς κοσμικοὺς ἄρχοντας. Τὸν γὰρ
[1]	δι´ ὧν εἶναι δοκοῦσί τινες,	κατὰ	τούτων ἀλαζονευόμενοι· πρᾶγμα πλῆρες ἀνοίας
[5]	κατ´ οὐδενὸς ἐπαρθήσῃ ποτὲ, οὐδὲ	κατὰ	τῶν ἄγαν ἁμαρτωλῶν. Ῥύεται πολλάκις
[5]	Ἰσραηλιτῶν ἡ πτῶσις. Ἐπαιρόμενοι γὰρ	κατὰ	τῶν ἐθνῶν, ὡς ἀκαθάρτων, ἀκάθαρτοι
[1]	τοὺς ὑποκειμένους ἀνθρώπους ἡγούμενοι, καὶ	κατὰ	τῶν τὴν ἀξίαν δεδωκότων αὐτοῖς
[1]	ἣν κατέλιπεν, ἐντολήν. Ἀλλ´ ὁ	καταβαλὼν	ἐλπίδι δόξης ψευδοῦς τὸν ἄνθρωπον
[6]	ὑψωθῶμεν, μιμούμενοι τὸν ἐξ οὐρανοῦ	καταβάντα	Κύριον πρὸς τὴν ἐσχάτην ταπεινότητα,
[7]	οὖν εἰς τὴν σωτήριον ταπεινοφροσύνην	καταβησόμεθα,	τὸν ὀλέθριον ὄγκον τῆς ὑπερηφανίας
[7]	τὸ τοιοῦτον) μηδὲ ἐπὶ μικροῖς	καταδικάζων,	ὡς ἀκριβοδίκαιος αὐτὸς ὑπάρχων· τοὺς
[2]	ἀποστάτης Θεοῦ γεγονὼς, καὶ θανάτῳ	καταδικασθεὶς	αἰωνίῳ. Καὶ τὴν κατὰ τοῦ
[5]	σεαυτοῦ ψήφῳ, τῇ τοῦ Θεοῦ	κατακριθῇς.	Οὐκ ἀνακρίνω, φησὶν, ἐμαυτὸν, ὁ
[4]	κατείληφε. Διώκω, φησὶν, εἰ καὶ	καταλάβω,	ἐφ´ ᾧ καὶ κατελήφθην ὑπὸ
[4]	ἐκ τοῦ παραδείσου, ὡς Σαοὺλ	καταλειφθεὶς	ὑπὸ Πνεύματος Θεοῦ, ὡς Ἰσραὴλ
[7]	τὸν ὀλέθριον ὄγκον τῆς ὑπερηφανίας	καταλιπόντες;	Ἐὰν διὰ πάντων ἀσκῶμεν τὸ
[4]	ἀσθενούντων, (τῷ καὶ τὴν ἑαυτοῦ	καταμαθεῖν	ἀσθένειαν, καὶ γνῶναι σαφῶς, ὅτι
[2]	ὅλως ἐν μυρίοις ἄν τις	καταμάθοι	παραδείγμασι σαθρὸν τὸ τῆς ἀνθρωπίνης
[3]	τῷ θανάτῳ αὐτοῦ, εἴ πως	καταντήσει	εἰς τὴν ἐξανάστασιν (τὴν ἐκ
[4]	ὅτι καθάπερ ἐν τῷ πελάγει	καταποντιζόμενος,	ἐκουφίσθη τῇ τοῦ Χριστοῦ δεξιᾷ,
[7]	ἐν παραπτώματι προσλαμβανόμενος, καὶ πνευματικῶς	καταρτίζων	αὐτοὺς, ὡς ὁ Ἀπόστολος παραινεῖ·
[1]	περιβαλλόμενοι τὰς ἐσθῆτας, οἴκων μεγέθη	κατασκευάζοντες	καὶ κάλλει ποικίλλοντες, οἰκετῶν ἀκολούθων
[2]	σοφίσωνται, Φάσκοντες εἶναι σοφοὶ, ἐμωράνθησαν.	Κατασοφίζεται	Φαραὼ ἐπ´ ὀλέθρῳ Ἰσραήλ· ἀλλ´
[2]	ὀλέθρῳ Ἰσραήλ· ἀλλ´ ἔλαθεν ὁ	κατασοφισμὸς	αὐτῷ διαλυθεὶς, ὅθεν οὐ προσεδόκησε.
[7]	βάδισμα, καὶ καθέδρα, καὶ τροφῆς	κατάστασις,	καὶ στρωμνῆς παρασκευὴ, καὶ οἶκος,
[2]	πρὸς τὸ βεβαίως τὴν βασιλείαν	κατασχεῖν,	συντρίβει μὲν τοὺς συνεργοὺς αὐτῷ
[3]	Καὶ καυχᾶται Παῦλος ἐπὶ τῷ	καταφρονῆσαι	τῆς ἑαυτοῦ δικαιοσύνης, ζητεῖν δὲ
[4]	ὑπὸ Θεοῦ. Οὐ σὺ Χριστὸν	κατείληφας	διὰ τῆς ἀρετῆς, ἀλλὰ Χριστός
[4]	Χριστός σε διὰ τῆς παρουσίας	κατείληφε.	Διώκω, φησὶν, εἰ καὶ καταλάβω,
[4]	καὶ καταλάβω, ἐφ´ ᾧ καὶ	κατελήφθην	ὑπὸ Χριστοῦ. Οὐχ ὑμεῖς με
[1]	ἀναδραμεῖται πρὸς τὴν ἱερὰν, ἣν	κατέλιπεν,	ἐντολήν. Ἀλλ´ ὁ καταβαλὼν ἐλπίδι
[7]	τοῖς ὑπηκόοις ἴσος, Μὴ ὡς	κατεξουσιάζων	τῶν κλήρων, φησὶ, μηδὲ κατὰ
[7]	κατὰ τὸν δίκαιον τὸν ἑαυτοῦ	κατήγορον	ἐν πρωτολογίᾳ, ἵνα ᾖς κατὰ
[4]	ἐτόλμα, ἀλλ´ ἱλασμὸν ἐζήτει μόνον,	κατήγορος	ὢν ἑαυτοῦ καὶ τῷ σχήματι
[7]	πλεονεκτημάτων· ἐπὶ δὲ τοῖς ἁμαρτήμασι	κατηγορῶν	σεαυτοῦ, καὶ μὴ τοὺς ἑτέρων
[4]	τὸ τῆς ὑπερηφανῖας ἔγκλημα. Καὶ	κατῆλθεν	ὁ τελώνης δεδικαιωμένος ὑπὲρ αὐτὸν,
[5]	μηδὲ ἐφ´ οἷς μὲν σήμερον	κατορθοῖς	μεγαλυνόμενος, ἐφ´ οἷς δὲ πρώην
[5]	ἀνακρίνων με, Κύριός ἐστιν. Οἴει	κατορθοῦν	ἀγαθόν; Εὐχαρίστει τῷ Θεῷ, μὴ
[4]	χάριτος τετύχηκας, ἀλλ´ ἴδιον ποιῇ	κατόρθωμα	τὴν χάριν ὑπερβολῇ τῆς ἀναισθησίας,
[5]	παραπόδας ἁμαρτίαν, ἐμνήσθη καὶ τῶν	κατωρθωμένων	αὐτῷ, λέγων· Πλὴν ἀλλὰ λόγοι
[4]	Εἰ δὲ καὶ ἔλαβες, τί	καυχᾶσαι	ὡς μὴ λαβών; Οὐ σὺ
[3]	γέγραπται, Ὁ καυχώμενος, ἐν Κυρίῳ	καυχάσθω.	Αὕτη γὰρ δὴ ἡ τελεία
[3]	Ἀπόστολος· Ὁ καυχώμενος, ἐν Κυρίῳ	καυχάσθω,	λέγων ὅτι Χριστὸς ἡμῖν ἐγενήθη
[2]	τῇ σοφίᾳ αὐτοῦ, καὶ μὴ	καυχάσθω	ὁ ἰσχυρὸς ἐν τῇ ἰσχύϊ
[3]	ὁ ἄνθρωπος; Ἐν τούτῳ, φησὶ,	καυχάσθω	ὁ καυχώμενος, ἐν τῷ συνιεῖν
[2]	τῇ ἰσχύϊ αὐτοῦ, καὶ μὴ	καυχάσθω	ὁ πλούσιος ἐν τῷ πλούτῳ
[2]	καὶ τοῦ προφήτου Ἱερεμίου· Μὴ	καυχάσθω	ὁ σοφὸς ἐν τῇ σοφίᾳ
[3]	τῇ εἰς Χριστὸν δεδικαιωμένον. Καὶ	καυχᾶται	Παῦλος ἐπὶ τῷ καταφρονῆσαι τῆς
[4]	διασύρων, ἀπώλεσε τῆς δικαιοσύνης τὸ	καύχημα	διὰ τὸ τῆς ὑπερηφανῖας ἔγκλημα.
[5]	τότε εἰς ἑαυτὸν μόνον τὸ	καύχημα	ἕξει, καὶ οὐκ εἰς τὸν
[3]	ἀλαζονείαν, ὦ ἄνθρωπε, ᾧ τὸ	καύχημα	καὶ ἡ ἐλπὶς ἐν τῷ
[3]	πλούτῳ αὐτοῦ. ~Ἀλλὰ τί τὸ	καύχημα	τὸ ἀληθές; καὶ ἐν τίνι
[3]	δὴ ἡ τελεία καὶ ὁλόκληρος	καύχησις	ἐν Θεῷ, ὅτε μήτε ἐπὶ
[3]	ἀπολύτρωσις· ἵνα καθὼς γέγραπται, Ὁ	καυχώμενος,	ἐν Κυρίῳ καυχάσθω. Αὕτη γὰρ
[3]	Λέγει δὲ ὁ Ἀπόστολος· Ὁ	καυχώμενος,	ἐν Κυρίῳ καυχάσθω, λέγων ὅτι
[3]	Ἐν τούτῳ, φησὶ, καυχάσθω ὁ	καυχώμενος,	ἐν τῷ συνιεῖν καὶ γινώσκειν,
[5]	γεγόνασιν ἀληθῶς· τὰ δὲ ἔθνη	(κεκάθαρται.	Καὶ τῶν μὲν ἡ δικαιοσύνη
[5]	ἐνεκαρτέρησας πόνοις; Οὐχ ἑτέρου τὸ	κέρδος,	ἀλλὰ σόν. Φοβήθητι τῆς τοῦ
[4]	ἐν τῷ κλύδωνι τοῦ σκανδαλισμοῦ	κινδυνεύσας	ἀπολέσθαι δι´ ἀπιστίας, ἐφυλάχθη δυνάμει
[1]	εἰς δόξαν, μέγα δὲ εἰς	κίνδυνον.	Χρημάτων γὰρ πορισμὸς πλεονεξίας μὲν
[1]	σωμάτων, ἀλλὰ νοσώδης, ἐπιβλαβὴς, ἀρχὴ	κινδύνου,	καὶ πρόφασις ἀπωλείας. Τοιοῦτο καὶ
[3]	σὺν ἐμοί. Θεὸς δὲ ἐξαιρεῖται	κινδύνων	παρὰ πᾶσαν ἀνθρωπίνην ἐλπίδα. Αὐτοὶ,
[7]	ἴσος, Μὴ ὡς κατεξουσιάζων τῶν	κλήρων,	φησὶ, μηδὲ κατὰ τοὺς κοσμικοὺς
[6]	ἐν σπηλαίῳ, καὶ οὐδὲ ἐπὶ	κλίνης,	ἀλλ´ ἐπὶ φάτνης· ἐν οἴκῳ
[4]	Χριστοῦ δεξιᾷ, οὕτως ἐν τῷ	κλύδωνι	τοῦ σκανδαλισμοῦ κινδυνεύσας ἀπολέσθαι δι´
[3]	τῆς ἀναστάσεως αὐτοῦ, καὶ τὴν	κοινωνίαν	τῶν παθημάτων αὐτοῦ, συμμορφιζόμενος τῷ
[1]	ποικίλλοντες, οἰκετῶν ἀκολούθων πλήθη καὶ	κολάκων	ἀναριθμήτων ἐξηρτημένοι συστήματα· ἀλλὰ καὶ
[2]	μέγα φρονῶν Ἀδωνίας, καὶ μεγέθει	κόμης	ἐπαιρόμενος Ἀβεσσαλώμ. Ὃ δὲ δοκεῖ
[7]	πρὸς ὄγκον ὁράτω. Μή μοι	κόμπους	ἐν λόγῳ σοφιστικοὺς, μηδὲ ἐν
[1]	μόνον ταῖς ἀπὸ τῶν χρημάτων	κομπώδεσι	διαίταις τε καὶ περιβολαῖς ἐπαίρονται
[2]	καὶ μέγιστος καὶ ἀόρατος τῆς	κοσμικῆς	σοφίας σοφιστὴς, ἁλίσκεται τοῖς ἑαυτοῦ
[7]	κλήρων, φησὶ, μηδὲ κατὰ τοὺς	κοσμικοὺς	ἄρχοντας. Τὸν γὰρ θέλοντα πρῶτον
[2]	θανάτῳ. Εἰ δὲ ὁ τοῦ	κόσμου	ἄρχων, ὁ πρῶτος καὶ μέγιστος
[7]	ᾧ ἡ δόξα καὶ τὸ	κράτος	εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων.
[4]	οὐκ ἀναμείνας τὴν παρὰ Θεοῦ	κρίσιν,	ἀλλὰ τὴν παρὰ αὑτοῦ ἐξενεγκών.
[6]	σχήματι δικαζομένου, ἡγεμόνι προσαγόμενος καὶ	κρίσιν	ὑποφέρων, καὶ παρὸν ἐλέγχειν τοὺς
[4]	ἕστηκας· μὴ ὑψηλοφρόνει, ἀλλὰ φοβοῦ.	Κρίσις	ἕπεται χάριτι, καὶ ὅπως ἐχρήσω
[5]	ὑψῶν ἑαυτὸν, ταπεινωθήσεται. Μὴ γίνου	κριτὴς	ἄνισος σεαυτοῦ, μηδὲ πρὸς χάριν
[4]	ὅπως ἐχρήσω τοῖς χαρισθεῖσιν, ὁ	κριτὴς	ἐξετάσει. Εἰ δὲ μηδὲ τοῦτο
[1]	γὰρ πορισμὸς πλεονεξίας μὲν ὑπόθεσις·	κτῆσις	δὲ οὐδὲν εἰς εὐδοξίαν· ἀλλὰ
[2]	καὶ ἀποθανὼν ἐν ᾧ τὸν	Κύριον	ἤλπισεν ἀναιρήσειν θανάτῳ. Εἰ δὲ
[6]	μιμούμενοι τὸν ἐξ οὐρανοῦ καταβάντα	Κύριον	πρὸς τὴν ἐσχάτην ταπεινότητα, καὶ
[4]	γὰρ ἀγάπῃ τῇ πρὸς τὸν	Κύριον	ὑπερβαλέσθαι δυνήσῃ τὸν οὕτω σφοδρῶς
[4]	ὑμεῖς με ἐξελέξασθε, φησὶν ὁ	Κύριος,	ἀλλ´ ἐγὼ ἐξελεξάμην ὑμᾶς. Ἀλλ´
[7]	εἶναι, δοῦλον εἶναι πάντων ὁ	Κύριος	ἐκέλευσε. Καθόλου δὲ εἰπεῖν, οὕτω
[5]	δεδικαίωμαι. Ὁ δὲ ἀνακρίνων με,	Κύριός	ἐστιν. Οἴει κατορθοῦν ἀγαθόν; Εὐχαρίστει
[3]	συνιεῖν καὶ γινώσκειν, ὅτι ἐγὼ	Κύριος.	Τοῦτο ὕψος ἀνθρώπου, τοῦτο δόξα
[2]	ἐσοφίσαντο πάντες Ἰουδαῖοι κατὰ τοῦ	Κυρίου	βούλευμα ὀλέθριον, ἑαυτοῖς λέγοντες· Ἐὰν
[6]	πρὸς ταπεινοφροσύνην παιδεύοντα τὰ τοῦ	Κυρίου	εὑρίσκομεν. Βρέφος ὢν, εὐθὺς ἐν
[2]	αἰωνίῳ. Καὶ τὴν κατὰ τοῦ	Κυρίου	στήσας παγίδα, διὰ ταύτης ἑάλω,
[3]	καὶ δόξαν τὴν παρὰ τοῦ	Κυρίου	τῆς δόξης ἐπιζητεῖν. Λέγει δὲ
[5]	δὲ δίδωσι χάριν. Ἔχε τοῦ	Κυρίου	τὸ ῥῆμα πρόχειρον· Πᾶς ὁ
[3]	καθὼς γέγραπται, Ὁ καυχώμενος, ἐν	Κυρίῳ	καυχάσθω. Αὕτη γὰρ δὴ ἡ
[3]	ὁ Ἀπόστολος· Ὁ καυχώμενος, ἐν	Κυρίῳ	καυχάσθω, λέγων ὅτι Χριστὸς ἡμῖν

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 6/04/2009