HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Basile de Césarée, Sur l'envie

Liste des contextes (ordre alphabétique inverse)

ο = 33 formes différentes pour 114 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Chapitre

[1]   μορφήν; ἄλλη πληγὴ τῷ βασκάνῳ. Ὁ δεῖνα τοῖς τῆς ψυχῆς προτερήμασι

[1]   ἀγαθῶν τοῖς ἀξίοις παρεκτικός· πονηρὸς ὁ διάβολος, καὶ κακίας παντοίας δημιουργός.

[10]   ἐστι διὰ τὸν πλοῦτον· οὐχ ὁ δυνάστης διὰ τὸν ὄγκον τοῦ

[1]   πολὺς αὐτῷ παρὰ τῶν εὐεργετουμένων ὁ ἔπαινος; ταῦτα πάντα πληγαὶ καὶ

[6]   ζωοποιῶν ἐβασκαίνετο· δαίμονες ἀπηλαύνοντο, καὶ ὁ ἐπιτάσσων ἐπεβουλεύετο· λεπροὶ ἐκαθαρίζοντο, καὶ

[6]   ἤκουον, καὶ τυφλοὶ ἀνέβλεπον, καὶ ὁ εὐεργέτης ἐφυγαδεύετο. Καὶ τὸ τελευταῖον

[7]   τὸν Σολομῶντος λόγον, Τῷ ἀνδρὶ ὁ ζῆλος παρὰ τοῦ ἑταίρου αὐτοῦ.

[6]   ἐπολεμεῖτο· ἠγείροντο οἱ νεκροὶ, καὶ ὁ ζωοποιῶν ἐβασκαίνετο· δαίμονες ἀπηλαύνοντο, καὶ

[11]   εὔσπλαγχνοι, χαριζόμενοι ἑαυτοῖς, ὡς καὶ ὁ Θεὸς ἐχαρίσατο ἡμῖν, ἐν Χριστῷ

[1]   ~ΟΜΙΛΙΑ ΙΑʹ Περὶ φθόνου. ~(Ἀγαθὸς ὁ Θεὸς, καὶ ἀγαθῶν τοῖς ἀξίοις

[10]   τὸν ὄγκον τοῦ ἀξιώματος, οὐχ ὁ ἰσχυρὸς διὰ τὴν ῥώμην τοῦ

[3]   αὐτὰ δὲ ταῦτα ποιῶν καὶ ὁ Κάϊν δείκνυται, ὁ πρῶτος μαθητὴς

[6]   ὁ χαίρων ἡμῶν τῇ ἀπωλείᾳ, ὁ καταπεσὼν διὰ τοῦ φθόνου, καὶ

[10]   τὴν ὠφέλειαν; Ἀλλὰ δάκνει σε ὁ κρότος τῶν ἀκουόντων, καὶ ἐβουλήθης

[6]   αἰῶνος πάντας τιτρώσκει καὶ καταβάλλει ὁ λυμεὼν τῆς ζωῆς ἡμῶν διάβολος,

[10]   ἐν ἑαυτοῖς ἔχοντα τὸ μακάριον. Ὁ μὲν οὖν κακῶς αὐτοῖς κεχρημένος,

[1]   πᾶσι τοῖς κατὰ τὸν βίον ὁ οἶκος; θυμηδίαι τὸν ἄνδρα οὐκ

[10]   μὲν γὰρ ἐφόδιον πρὸς ἀδικίαν ὁ πλοῦτος, ἐλεεινὸς ὁ πλουτῶν· εἰ

[10]   πρὸς ἀδικίαν ὁ πλοῦτος, ἐλεεινὸς ὁ πλουτῶν· εἰ δὲ ὑπηρεσία πρὸς

[10]   καὶ ἀληθινῶν μετουσίαν κεκλήμεθα. Ὥστε ὁ πλουτῶν οὔπω ζηλωτός ἐστι διὰ

[3]   ποιῶν καὶ ὁ Κάϊν δείκνυται, ὁ πρῶτος μαθητὴς τοῦ διαβόλου, καὶ

[4]   ἑαυτοῦ ὠφελείας βασκαίνεις; Ὁποῖος ἦν ὁ Σαοὺλ, ὃς τῶν εὐεργεσιῶν τὰς

[7]   ἔχει. Οὐχὶ τῷ Αἰγυπτίῳ βασκαίνει ὁ Σκύθης, ἀλλὰ τῷ ὁμοεθνεῖ ἕκαστος·

[10]   τὴν ῥώμην τοῦ σώματος, οὐχ ὁ σοφὸς διὰ τὴν τοῦ λόγου

[6]   δεομένων· ἐτρέφοντο οἱ πεινῶντες, καὶ ὁ τρέφων ἐπολεμεῖτο· ἠγείροντο οἱ νεκροὶ,

[1]   αὐτῷ συγκαταδικαζόμενοι κρίματι. Εἰ γὰρ ὁ τυφωθεὶς εἰς κρῖμα ἐμπίπτει τοῦ

[7]   πάθους συγκαταβάλλων. ~Σοφὸς ἄρα ἦν ὁ τῷ βασκάνῳ ἀνδρὶ μηδὲ συνδειπνεῖν

[10]   κακῶς αὐτοῖς κεχρημένος, ἐλεεινὸς, ὡς ὁ τῷ ξίφει, ὃ ἔλαβε πρὸς

[1]   κρῖμα ἐμπίπτει τοῦ διαβόλου, πῶς ὁ φθονερὸς τὴν ἡτοιμασμένην τῷ διαβόλῳ

[3]   κατὰ ἀνθρώπων ἐξέμηνε πόλεμον; Οὐχ ὁ φθόνος; δι´ οὗ καὶ θεομάχος

[1]   ἐστι τῆς τοῦ πλησίον εὐπραγίας ὁ φθόνος. Διόπερ οὐδέποτε ἀνίαι, οὐδέποτε

[1]   Ὥσπερ γὰρ ἰὸς σίδηρον, οὕτως ὁ φθόνος τὴν ἔχουσαν αὐτὸν ψυχὴν

[1]   γαστέρα διεσθιούσας ἀπογεννᾶσθαι, οὕτω καὶ ὁ φθόνος τὴν ὠδίνουσαν αὐτὸν ψυχὴν

[5]   καταφανεστέραν ἐποίησε. ~Δυσμεταχειριστότατον ἔχθρας εἶδος ὁ φθόνος. Τοὺς μὲν γὰρ ἄλλως

[5]   γενναῖον Ἰωσὴφ δοῦλον ἐποίησεν; Οὐχ ὁ φθόνος τῶν ἀδελφῶν; Ἔνθα καὶ

[7]   ἐστι τοῦ σίτου νόσημα, οὕτως ὁ φθόνος φιλίας ἐστὶν ἀῤῥώστημα. Ἐκεῖνό

[6]   λυμεὼν τῆς ζωῆς ἡμῶν διάβολος, ὁ χαίρων ἡμῶν τῇ ἀπωλείᾳ, ὁ

[10]   ἐλεεινὸς, ὡς ὁ τῷ ξίφει, ὃ ἔλαβε πρὸς τὴν τῶν πολεμίων

[3]   φθόνου, φόνου. Τί οὖν ἦν ὃ ἐποίησεν; Εἶδε τὴν παρὰ Θεοῦ

[9]   σεμνότητι κεκοσμημένη καὶ χάρισιν, οὐκ ἄλλο τι τῶν ζηλωτῶν καὶ περιβλέπτων

[7]   ὁ φθόνος φιλίας ἐστὶν ἀῤῥώστημα. Ἐκεῖνό γε μὴν κἂν ἐπαινέσειέ τις

[8]   τῇ γυναικωνίτιδι παρεισαχθέντα ὑπὸ γραϊδίων· ἐκεῖνο δέ φημι, ὅτι οἱ μισόκαλοι

[6]   κακά. Καὶ ἑνὶ τούτῳ ὅπλῳ ἀπὸ καταβολῆς ἀρξάμενος κόσμου μέχρι συντελείας

[11]   διωκτέον· ἣν ἐγγενέσθαι τῇ ψυχῇ, ἀπό τε τῶν ἄλλων παθῶν καὶ

[11]   παθῶν καὶ μάλιστα δὴ πάντων ἀπὸ τῆς βασκανίας μὴ καθαρευούσῃ, ἀμήχανον.

[7]   βασκάνῳ ἀνδρὶ μηδὲ συνδειπνεῖν ἐπιτρέπων· ἀπὸ τῆς ἐν τῷ δείπνῳ συνουσίας

[9]   ὥσπερ οἱ πονηροὶ τῶν ζωγράφων ἀπὸ τῆς ἐνδιαστρόφου ῥινὸς, ἢ ἀπό

[9]   ἀπὸ τῆς ἐνδιαστρόφου ῥινὸς, ἢ ἀπό τινος οὐλῆς ἢ κολοβώματος, ἐκ

[9]   τὰ ἀνθρώπινα, τοῦτο δημοσιεύουσι, καὶ ἀπὸ τούτων τοὺς ἄνδρας γνωρίζειν βούλονται·

[8]   δημώδη καὶ τῇ γυναικωνίτιδι παρεισαχθέντα ὑπὸ γραϊδίων· ἐκεῖνο δέ φημι, ὅτι

[4]   αὐτῷ τὰς χεῖρας φυλαξαμένου, οὐδ´ ὑπὸ ταύτης τῆς εὐεργεσίας ἐκάμφθη· ἀλλὰ

[5]   βασκαίνετε τῷ σφαλλομένῳ; Νυνὶ δὲ ὑπὸ τῆς τοῦ Θεοῦ οἰκονομίας περιτρέπεται

[4]   ἐδίωκεν· ἕως, καὶ δεύτερον ἁλοὺς ὑπὸ τοῦ αὐτοῦ ἐν τῷ σπηλαίῳ,

[4]   τῷ ἐχθρῷ, καὶ πάλιν περισωθεὶς ὑπὸ τοῦ δικαίου, ἐπαγαγεῖν αὐτῷ τὰς

[1]   συγκέχυται, καὶ ποτνιᾶται, καὶ ἀπόλωλεν ὑπὸ τοῦ κακοῦ. Ἐρωτώμενος δὲ τὸ

[5]   Αἰγύπτου, καὶ διὰ τὴν σιτοδείαν ὑπὸ τῶν ἀδελφῶν αὐτοῦ πρὸς αὐτὸν

[2]   εἰς οἷα μεταπέπτωκε, κατοικτίζεται, οὐχ ὑπὸ φιλανθρωπίας, καὶ τοῦ συμπαθὴς εἶναι,

[11]   ἐπὶ σοὶ ταῦτα· ἀλλὰ δίκαιος ἔσο, καὶ σώφρων, καὶ φρόνιμος, καὶ

[10]   ἐν τοῖς παρερχομένοις ὁριζόμεθα εἶναι τὸ ἀγαθὸν, ἀλλ´ ἐπὶ αἰωνίων ἀγαθῶν

[10]   ἀκουόντων ἀκολουθεῖ. Σὸν γάρ ἐστι τὸ ἀγαθὸν, καί σοι ἐπέμφθη διὰ

[11]   αὕτη καρπός ἐστι τοῦ φθόνου. Τὸ γὰρ διπλοῦν τοῦ ἤθους ἐκ

[10]   κακοῦ τὴν φροντίδα, οὐκ ἄχρηστον· τὸ δὲ ἄχρι τούτου καταλιπεῖν, μὴ

[4]   ὅμως ἐπειδὴ ἐν τοῖς ἐπινικίοις τὸ δεκαπλάσιον τῆς τῶν συμβάντων αἰτίας

[8]   ἰὸν, καὶ κατὰ μικρὸν σηπεδόσι τὸ δηχθὲν ἐπινέμεται· τοὺς δὲ φθονερούς

[10]   διὰ τοῦ ἀδελφοῦ τῆς διδασκαλίας τὸ δῶρον, ἐὰν ὑποδέξασθαι θέλῃς. Εἶτα,

[9]   μὲν ὑγιαῖνον παρατρέχουσι, πρὸς δὲ τὸ ἕλκος ἐπείγονται· οὕτως οἱ βάσκανοι

[9]   ταῖς εἰς τὸ χεῖρον παρατροπαῖς τὸ ἐπαινετὸν διαπτύσαι, καὶ ἐκ τῆς

[8]   εὕρωσι προαιρέσεις, παντοίως αὐταῖς πρὸς τὸ ἴδιον ἀποκέχρηνται βούλημα· ὥστε καὶ

[10]   ἐπίφθονον, εἰ μείζονας ἔχει πρὸς τὸ κακὸς εἶναι τὰς ἀφορμάς. Τοῦτο

[5]   (τὸν βάσκανον δὲ καὶ κακοήθη τὸ καλῶς παθεῖν πλέον προσερεθίζει· καὶ

[10]   οὐκ αὐτὰ ἐν ἑαυτοῖς ἔχοντα τὸ μακάριον. Ὁ μὲν οὖν κακῶς

[10]   δεῖξαι τῷ κάμνοντι τῆς νόσου τὸ μέγεθος, ὥστε ἀξίαν ἐμποιῆσαι αὐτῷ

[10]   ἥμισύ τί ἐστι τῆς ἰατρείας. Τὸ μὲν γὰρ δεῖξαι τῷ κάμνοντι

[9]   τόπους ὑπεριπτάμενοι· καὶ αἱ μυῖαι τὸ μὲν ὑγιαῖνον παρατρέχουσι, πρὸς δὲ

[11]   μάλιστα τοῖς ἀνθρώποις ἐγγίνεται, ὅταν, τὸ μῖσος ἐν τῷ βάθει κατέχοντες,

[10]   λογισμῷ τὰ ἀνθρώπινα, καὶ πρὸς τὸ ὄντως καλὸν καὶ ἐπαινετὸν ἀπιδὼν,

[1]   ὑπὸ τοῦ κακοῦ. Ἐρωτώμενος δὲ τὸ πάθος, ἐρυθριᾷ δημοσιεῦσαι τὴν συμφορὰν,

[1]   ἡ βασκανία. Φυλαξώμεθα οὖν, ἀδελφοὶ, τὸ πάθος τοῦ φθόνου, μὴ κοινωνοὶ

[2]   βαρυτέραν αὐτῷ κατασκευάσῃ τὴν συμφοράν. Τὸ παιδίον μετὰ τὸν θάνατον ἐπαινεῖ,

[5]   τοῦ Θεοῦ οἰκονομίας περιτρέπεται αὐτοῖς τὸ σοφόν. Δι´ ὧν γὰρ ἐνόμιζον

[4]   οὕτω τὴν ἔχθραν ἔστησεν, ἀλλὰ τὸ τελευταῖον ἐκστρατεύσας ἐπ´ αὐτὸν τρισχιλίοις

[6]   καὶ ὁ εὐεργέτης ἐφυγαδεύετο. Καὶ τὸ τελευταῖον θανάτῳ παρέδωκαν τὸν τὴν

[9]   (ἡ ψυχὴ τῷ πάθει συγκεχυμένη, τὸ τῆς ἀληθείας κριτήριον ἐπὶ τῶν

[10]   οὖν εἶναι καλὸν ἡγεῖσθαι χρὴ τὸ τῆς ψυχῆς ἀγαθόν· τὸν δὲ

[11]   οὖν δὴ καὶ τοῦτο πρὸς τὸ φθονεῖν ἀφορμή) σὺ δὲ ἐπὶ

[10]   καὶ ἀγαπᾶσθαι δίκαιός ἐστι διὰ τὸ φιλάδελφον καὶ κοινωνικὸν τοῦ τρόπου.

[11]   ὥσπερ τι ῥεῦμα, μετάθες σεαυτοῦ τὸ φιλότιμον. Μὴ γὰρ πάντως πλουτεῖν

[1]   αὐτοῦ τύπτοντα τὴν καρδίαν. Καὶ τὸ χαλεπὸν τῆς νόσου, ὅτι οὐδὲ

[9]   ἀποσημαίνοντες. Δεινοὶ δὲ ταῖς εἰς τὸ χεῖρον παρατροπαῖς τὸ ἐπαινετὸν διαπτύσαι,

[3]   δὲ ἀμυνόμενος, ἐπειδὴ Θεὸν οὐκ ἠδύνατο. Τὰ αὐτὰ δὲ ταῦτα ποιῶν

[4]   αὐτὸν τρισχιλίοις λογάσι, τὰς ἐρημίας διηρευνᾶτο. Εἰ δὲ ἠρωτήθη τοῦ πολέμου

[5]   τὰ ὀνείρατα, ὅθεν τὴν ἀρχὴν ἐδέξατο τῆς Αἰγύπτου, καὶ διὰ τὴν

[4]   θείᾳ μουσικῇ τῆς μανίας ἀπαλλαγεὶς, ἐπειρᾶτο δόρατι διαπεῖραι τὸν εὐεργέτην· ἔπειτα

[4]   πολέμου τοῦ πρὸς τὸν Δαβὶδ ἐποιήσατο. Πρῶτον μὲν γὰρ, τῇ παναρμονίῳ

[11]   ἑαυτοῖς, ὡς καὶ ὁ Θεὸς ἐχαρίσατο ἡμῖν, ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ

[6]   Ἰουδαίων μανίας κατὰ τοῦ Σωτῆρος ἐγένετο. Διὰ τί ἐφθονεῖτο; Διὰ τὰ

[5]   ἐβλήθη εἰς δεσμωτήριον, οὐκ ἂν ἐγένετο συνήθης τοῖς ὑπηρέταις τοῦ Φαραὼ,

[6]   οἱ νεκροὶ, καὶ ὁ ζωοποιῶν ἐβασκαίνετο· δαίμονες ἀπηλαύνοντο, καὶ ὁ ἐπιτάσσων

[6]   τυφλοὶ ἀνέβλεπον, καὶ ὁ εὐεργέτης ἐφυγαδεύετο. Καὶ τὸ τελευταῖον θανάτῳ παρέδωκαν

[6]   δαίμονες ἀπηλαύνοντο, καὶ ὁ ἐπιτάσσων ἐπεβουλεύετο· λεπροὶ ἐκαθαρίζοντο, καὶ χωλοὶ περιεπάτουν,

[6]   οἱ πεινῶντες, καὶ ὁ τρέφων ἐπολεμεῖτο· ἠγείροντο οἱ νεκροὶ, καὶ ὁ

[6]   τοῦ Σωτῆρος ἐγένετο. Διὰ τί ἐφθονεῖτο; Διὰ τὰ θαύματα. Τίνες δὲ

[10]   ταῦτα κατὰ τὸν ὀρθὸν λόγον μεταχειρίζοιτο· ὡς τῇ μὲν τῶν χρημάτων

[1]   εἴποι, εἰ τὰ ἀληθῆ λέγειν βούλοιτο. Ὧν οὐδὲν ἐξειπεῖν αἱρούμενος, ἐν

[3]   τῶν ἀπολλυμένων. ~Τί ἂν οὖν γένοιτο τῆς νόσου ταύτης ὀλεθριώτερον; Φθορὰ

[6]   καὶ ὁ ἐπιτάσσων ἐπεβουλεύετο· λεπροὶ ἐκαθαρίζοντο, καὶ χωλοὶ περιεπάτουν, κωφοὶ ἤκουον,

[6]   καὶ ὁ ζωοποιῶν ἐβασκαίνετο· δαίμονες ἀπηλαύνοντο, καὶ ὁ ἐπιτάσσων ἐπεβουλεύετο· λεπροὶ

[6]   πεινῶντες, καὶ ὁ τρέφων ἐπολεμεῖτο· ἠγείροντο οἱ νεκροὶ, καὶ ὁ ζωοποιῶν

[6]   αἱ θαυματοποιίαι; Σωτηρία τῶν δεομένων· ἐτρέφοντο οἱ πεινῶντες, καὶ ὁ τρέφων

[10]   τὸ κακὸς εἶναι τὰς ἀφορμάς. Τοῦτο γάρ ἐστιν ἐκ πλείονος τῆς

[9]   συμβῇ, οἷα πολλὰ τὰ ἀνθρώπινα, τοῦτο δημοσιεύουσι, καὶ ἀπὸ τούτων τοὺς

[11]   τῶν πολλῶν ὑπερφαίνεσθαι, καὶ διὰ τοῦτο οὐκ ἀνέχῃ δεύτερος (εἶναι (ἔστι

[11]   (ἔστι γὰρ οὖν δὴ καὶ τοῦτο πρὸς τὸ φθονεῖν ἀφορμή) σὺ

[10]   κακοῦ τὸν λόγον στήσομεν; Ἀλλὰ τοῦτο ὥσπερ ἥμισύ τί ἐστι τῆς

Chapitre
[1]	μορφήν; ἄλλη πληγὴ τῷ βασκάνῳ.	Ὁ	δεῖνα τοῖς τῆς ψυχῆς προτερήμασι
[1]	ἀγαθῶν τοῖς ἀξίοις παρεκτικός· πονηρὸς	ὁ	διάβολος, καὶ κακίας παντοίας δημιουργός.
[10]	ἐστι διὰ τὸν πλοῦτον· οὐχ	ὁ	δυνάστης διὰ τὸν ὄγκον τοῦ
[1]	πολὺς αὐτῷ παρὰ τῶν εὐεργετουμένων	ὁ	ἔπαινος; ταῦτα πάντα πληγαὶ καὶ
[6]	ζωοποιῶν ἐβασκαίνετο· δαίμονες ἀπηλαύνοντο, καὶ	ὁ	ἐπιτάσσων ἐπεβουλεύετο· λεπροὶ ἐκαθαρίζοντο, καὶ
[6]	ἤκουον, καὶ τυφλοὶ ἀνέβλεπον, καὶ	ὁ	εὐεργέτης ἐφυγαδεύετο. Καὶ τὸ τελευταῖον
[7]	τὸν Σολομῶντος λόγον, Τῷ ἀνδρὶ	ὁ	ζῆλος παρὰ τοῦ ἑταίρου αὐτοῦ.
[6]	ἐπολεμεῖτο· ἠγείροντο οἱ νεκροὶ, καὶ	ὁ	ζωοποιῶν ἐβασκαίνετο· δαίμονες ἀπηλαύνοντο, καὶ
[11]	εὔσπλαγχνοι, χαριζόμενοι ἑαυτοῖς, ὡς καὶ	ὁ	Θεὸς ἐχαρίσατο ἡμῖν, ἐν Χριστῷ
[1]	~ΟΜΙΛΙΑ ΙΑʹ Περὶ φθόνου. ~(Ἀγαθὸς	ὁ	Θεὸς, καὶ ἀγαθῶν τοῖς ἀξίοις
[10]	τὸν ὄγκον τοῦ ἀξιώματος, οὐχ	ὁ	ἰσχυρὸς διὰ τὴν ῥώμην τοῦ
[3]	αὐτὰ δὲ ταῦτα ποιῶν καὶ	ὁ	Κάϊν δείκνυται, ὁ πρῶτος μαθητὴς
[6]	ὁ χαίρων ἡμῶν τῇ ἀπωλείᾳ,	ὁ	καταπεσὼν διὰ τοῦ φθόνου, καὶ
[10]	τὴν ὠφέλειαν; Ἀλλὰ δάκνει σε	ὁ	κρότος τῶν ἀκουόντων, καὶ ἐβουλήθης
[6]	αἰῶνος πάντας τιτρώσκει καὶ καταβάλλει	ὁ	λυμεὼν τῆς ζωῆς ἡμῶν διάβολος,
[10]	ἐν ἑαυτοῖς ἔχοντα τὸ μακάριον.	Ὁ	μὲν οὖν κακῶς αὐτοῖς κεχρημένος,
[1]	πᾶσι τοῖς κατὰ τὸν βίον	ὁ	οἶκος; θυμηδίαι τὸν ἄνδρα οὐκ
[10]	μὲν γὰρ ἐφόδιον πρὸς ἀδικίαν	ὁ	πλοῦτος, ἐλεεινὸς ὁ πλουτῶν· εἰ
[10]	πρὸς ἀδικίαν ὁ πλοῦτος, ἐλεεινὸς	ὁ	πλουτῶν· εἰ δὲ ὑπηρεσία πρὸς
[10]	καὶ ἀληθινῶν μετουσίαν κεκλήμεθα. Ὥστε	ὁ	πλουτῶν οὔπω ζηλωτός ἐστι διὰ
[3]	ποιῶν καὶ ὁ Κάϊν δείκνυται,	ὁ	πρῶτος μαθητὴς τοῦ διαβόλου, καὶ
[4]	ἑαυτοῦ ὠφελείας βασκαίνεις; Ὁποῖος ἦν	ὁ	Σαοὺλ, ὃς τῶν εὐεργεσιῶν τὰς
[7]	ἔχει. Οὐχὶ τῷ Αἰγυπτίῳ βασκαίνει	ὁ	Σκύθης, ἀλλὰ τῷ ὁμοεθνεῖ ἕκαστος·
[10]	τὴν ῥώμην τοῦ σώματος, οὐχ	ὁ	σοφὸς διὰ τὴν τοῦ λόγου
[6]	δεομένων· ἐτρέφοντο οἱ πεινῶντες, καὶ	ὁ	τρέφων ἐπολεμεῖτο· ἠγείροντο οἱ νεκροὶ,
[1]	αὐτῷ συγκαταδικαζόμενοι κρίματι. Εἰ γὰρ	ὁ	τυφωθεὶς εἰς κρῖμα ἐμπίπτει τοῦ
[7]	πάθους συγκαταβάλλων. ~Σοφὸς ἄρα ἦν	ὁ	τῷ βασκάνῳ ἀνδρὶ μηδὲ συνδειπνεῖν
[10]	κακῶς αὐτοῖς κεχρημένος, ἐλεεινὸς, ὡς	ὁ	τῷ ξίφει, ὃ ἔλαβε πρὸς
[1]	κρῖμα ἐμπίπτει τοῦ διαβόλου, πῶς	ὁ	φθονερὸς τὴν ἡτοιμασμένην τῷ διαβόλῳ
[3]	κατὰ ἀνθρώπων ἐξέμηνε πόλεμον; Οὐχ	ὁ	φθόνος; δι´ οὗ καὶ θεομάχος
[1]	ἐστι τῆς τοῦ πλησίον εὐπραγίας	ὁ	φθόνος. Διόπερ οὐδέποτε ἀνίαι, οὐδέποτε
[1]	Ὥσπερ γὰρ ἰὸς σίδηρον, οὕτως	ὁ	φθόνος τὴν ἔχουσαν αὐτὸν ψυχὴν
[1]	γαστέρα διεσθιούσας ἀπογεννᾶσθαι, οὕτω καὶ	ὁ	φθόνος τὴν ὠδίνουσαν αὐτὸν ψυχὴν
[5]	καταφανεστέραν ἐποίησε. ~Δυσμεταχειριστότατον ἔχθρας εἶδος	ὁ	φθόνος. Τοὺς μὲν γὰρ ἄλλως
[5]	γενναῖον Ἰωσὴφ δοῦλον ἐποίησεν; Οὐχ	ὁ	φθόνος τῶν ἀδελφῶν; Ἔνθα καὶ
[7]	ἐστι τοῦ σίτου νόσημα, οὕτως	ὁ	φθόνος φιλίας ἐστὶν ἀῤῥώστημα. Ἐκεῖνό
[6]	λυμεὼν τῆς ζωῆς ἡμῶν διάβολος,	ὁ	χαίρων ἡμῶν τῇ ἀπωλείᾳ, ὁ
[10]	ἐλεεινὸς, ὡς ὁ τῷ ξίφει,	ὃ	ἔλαβε πρὸς τὴν τῶν πολεμίων
[3]	φθόνου, φόνου. Τί οὖν ἦν	ὃ	ἐποίησεν; Εἶδε τὴν παρὰ Θεοῦ
[9]	σεμνότητι κεκοσμημένη καὶ χάρισιν, οὐκ	ἄλλο	τι τῶν ζηλωτῶν καὶ περιβλέπτων
[7]	ὁ φθόνος φιλίας ἐστὶν ἀῤῥώστημα.	Ἐκεῖνό	γε μὴν κἂν ἐπαινέσειέ τις
[8]	τῇ γυναικωνίτιδι παρεισαχθέντα ὑπὸ γραϊδίων·	ἐκεῖνο	δέ φημι, ὅτι οἱ μισόκαλοι
[6]	κακά. Καὶ ἑνὶ τούτῳ ὅπλῳ	ἀπὸ	καταβολῆς ἀρξάμενος κόσμου μέχρι συντελείας
[11]	διωκτέον· ἣν ἐγγενέσθαι τῇ ψυχῇ,	ἀπό	τε τῶν ἄλλων παθῶν καὶ
[11]	παθῶν καὶ μάλιστα δὴ πάντων	ἀπὸ	τῆς βασκανίας μὴ καθαρευούσῃ, ἀμήχανον.
[7]	βασκάνῳ ἀνδρὶ μηδὲ συνδειπνεῖν ἐπιτρέπων·	ἀπὸ	τῆς ἐν τῷ δείπνῳ συνουσίας
[9]	ὥσπερ οἱ πονηροὶ τῶν ζωγράφων	ἀπὸ	τῆς ἐνδιαστρόφου ῥινὸς, ἢ ἀπό
[9]	ἀπὸ τῆς ἐνδιαστρόφου ῥινὸς, ἢ	ἀπό	τινος οὐλῆς ἢ κολοβώματος, ἐκ
[9]	τὰ ἀνθρώπινα, τοῦτο δημοσιεύουσι, καὶ	ἀπὸ	τούτων τοὺς ἄνδρας γνωρίζειν βούλονται·
[8]	δημώδη καὶ τῇ γυναικωνίτιδι παρεισαχθέντα	ὑπὸ	γραϊδίων· ἐκεῖνο δέ φημι, ὅτι
[4]	αὐτῷ τὰς χεῖρας φυλαξαμένου, οὐδ´	ὑπὸ	ταύτης τῆς εὐεργεσίας ἐκάμφθη· ἀλλὰ
[5]	βασκαίνετε τῷ σφαλλομένῳ; Νυνὶ δὲ	ὑπὸ	τῆς τοῦ Θεοῦ οἰκονομίας περιτρέπεται
[4]	ἐδίωκεν· ἕως, καὶ δεύτερον ἁλοὺς	ὑπὸ	τοῦ αὐτοῦ ἐν τῷ σπηλαίῳ,
[4]	τῷ ἐχθρῷ, καὶ πάλιν περισωθεὶς	ὑπὸ	τοῦ δικαίου, ἐπαγαγεῖν αὐτῷ τὰς
[1]	συγκέχυται, καὶ ποτνιᾶται, καὶ ἀπόλωλεν	ὑπὸ	τοῦ κακοῦ. Ἐρωτώμενος δὲ τὸ
[5]	Αἰγύπτου, καὶ διὰ τὴν σιτοδείαν	ὑπὸ	τῶν ἀδελφῶν αὐτοῦ πρὸς αὐτὸν
[2]	εἰς οἷα μεταπέπτωκε, κατοικτίζεται, οὐχ	ὑπὸ	φιλανθρωπίας, καὶ τοῦ συμπαθὴς εἶναι,
[11]	ἐπὶ σοὶ ταῦτα· ἀλλὰ δίκαιος	ἔσο,	καὶ σώφρων, καὶ φρόνιμος, καὶ
[10]	ἐν τοῖς παρερχομένοις ὁριζόμεθα εἶναι	τὸ	ἀγαθὸν, ἀλλ´ ἐπὶ αἰωνίων ἀγαθῶν
[10]	ἀκουόντων ἀκολουθεῖ. Σὸν γάρ ἐστι	τὸ	ἀγαθὸν, καί σοι ἐπέμφθη διὰ
[11]	αὕτη καρπός ἐστι τοῦ φθόνου.	Τὸ	γὰρ διπλοῦν τοῦ ἤθους ἐκ
[10]	κακοῦ τὴν φροντίδα, οὐκ ἄχρηστον·	τὸ	δὲ ἄχρι τούτου καταλιπεῖν, μὴ
[4]	ὅμως ἐπειδὴ ἐν τοῖς ἐπινικίοις	τὸ	δεκαπλάσιον τῆς τῶν συμβάντων αἰτίας
[8]	ἰὸν, καὶ κατὰ μικρὸν σηπεδόσι	τὸ	δηχθὲν ἐπινέμεται· τοὺς δὲ φθονερούς
[10]	διὰ τοῦ ἀδελφοῦ τῆς διδασκαλίας	τὸ	δῶρον, ἐὰν ὑποδέξασθαι θέλῃς. Εἶτα,
[9]	μὲν ὑγιαῖνον παρατρέχουσι, πρὸς δὲ	τὸ	ἕλκος ἐπείγονται· οὕτως οἱ βάσκανοι
[9]	ταῖς εἰς τὸ χεῖρον παρατροπαῖς	τὸ	ἐπαινετὸν διαπτύσαι, καὶ ἐκ τῆς
[8]	εὕρωσι προαιρέσεις, παντοίως αὐταῖς πρὸς	τὸ	ἴδιον ἀποκέχρηνται βούλημα· ὥστε καὶ
[10]	ἐπίφθονον, εἰ μείζονας ἔχει πρὸς	τὸ	κακὸς εἶναι τὰς ἀφορμάς. Τοῦτο
[5]	(τὸν βάσκανον δὲ καὶ κακοήθη	τὸ	καλῶς παθεῖν πλέον προσερεθίζει· καὶ
[10]	οὐκ αὐτὰ ἐν ἑαυτοῖς ἔχοντα	τὸ	μακάριον. Ὁ μὲν οὖν κακῶς
[10]	δεῖξαι τῷ κάμνοντι τῆς νόσου	τὸ	μέγεθος, ὥστε ἀξίαν ἐμποιῆσαι αὐτῷ
[10]	ἥμισύ τί ἐστι τῆς ἰατρείας.	Τὸ	μὲν γὰρ δεῖξαι τῷ κάμνοντι
[9]	τόπους ὑπεριπτάμενοι· καὶ αἱ μυῖαι	τὸ	μὲν ὑγιαῖνον παρατρέχουσι, πρὸς δὲ
[11]	μάλιστα τοῖς ἀνθρώποις ἐγγίνεται, ὅταν,	τὸ	μῖσος ἐν τῷ βάθει κατέχοντες,
[10]	λογισμῷ τὰ ἀνθρώπινα, καὶ πρὸς	τὸ	ὄντως καλὸν καὶ ἐπαινετὸν ἀπιδὼν,
[1]	ὑπὸ τοῦ κακοῦ. Ἐρωτώμενος δὲ	τὸ	πάθος, ἐρυθριᾷ δημοσιεῦσαι τὴν συμφορὰν,
[1]	ἡ βασκανία. Φυλαξώμεθα οὖν, ἀδελφοὶ,	τὸ	πάθος τοῦ φθόνου, μὴ κοινωνοὶ
[2]	βαρυτέραν αὐτῷ κατασκευάσῃ τὴν συμφοράν.	Τὸ	παιδίον μετὰ τὸν θάνατον ἐπαινεῖ,
[5]	τοῦ Θεοῦ οἰκονομίας περιτρέπεται αὐτοῖς	τὸ	σοφόν. Δι´ ὧν γὰρ ἐνόμιζον
[4]	οὕτω τὴν ἔχθραν ἔστησεν, ἀλλὰ	τὸ	τελευταῖον ἐκστρατεύσας ἐπ´ αὐτὸν τρισχιλίοις
[6]	καὶ ὁ εὐεργέτης ἐφυγαδεύετο. Καὶ	τὸ	τελευταῖον θανάτῳ παρέδωκαν τὸν τὴν
[9]	(ἡ ψυχὴ τῷ πάθει συγκεχυμένη,	τὸ	τῆς ἀληθείας κριτήριον ἐπὶ τῶν
[10]	οὖν εἶναι καλὸν ἡγεῖσθαι χρὴ	τὸ	τῆς ψυχῆς ἀγαθόν· τὸν δὲ
[11]	οὖν δὴ καὶ τοῦτο πρὸς	τὸ	φθονεῖν ἀφορμή) σὺ δὲ ἐπὶ
[10]	καὶ ἀγαπᾶσθαι δίκαιός ἐστι διὰ	τὸ	φιλάδελφον καὶ κοινωνικὸν τοῦ τρόπου.
[11]	ὥσπερ τι ῥεῦμα, μετάθες σεαυτοῦ	τὸ	φιλότιμον. Μὴ γὰρ πάντως πλουτεῖν
[1]	αὐτοῦ τύπτοντα τὴν καρδίαν. Καὶ	τὸ	χαλεπὸν τῆς νόσου, ὅτι οὐδὲ
[9]	ἀποσημαίνοντες. Δεινοὶ δὲ ταῖς εἰς	τὸ	χεῖρον παρατροπαῖς τὸ ἐπαινετὸν διαπτύσαι,
[3]	δὲ ἀμυνόμενος, ἐπειδὴ Θεὸν οὐκ	ἠδύνατο.	Τὰ αὐτὰ δὲ ταῦτα ποιῶν
[4]	αὐτὸν τρισχιλίοις λογάσι, τὰς ἐρημίας	διηρευνᾶτο.	Εἰ δὲ ἠρωτήθη τοῦ πολέμου
[5]	τὰ ὀνείρατα, ὅθεν τὴν ἀρχὴν	ἐδέξατο	τῆς Αἰγύπτου, καὶ διὰ τὴν
[4]	θείᾳ μουσικῇ τῆς μανίας ἀπαλλαγεὶς,	ἐπειρᾶτο	δόρατι διαπεῖραι τὸν εὐεργέτην· ἔπειτα
[4]	πολέμου τοῦ πρὸς τὸν Δαβὶδ	ἐποιήσατο.	Πρῶτον μὲν γὰρ, τῇ παναρμονίῳ
[11]	ἑαυτοῖς, ὡς καὶ ὁ Θεὸς	ἐχαρίσατο	ἡμῖν, ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ
[6]	Ἰουδαίων μανίας κατὰ τοῦ Σωτῆρος	ἐγένετο.	Διὰ τί ἐφθονεῖτο; Διὰ τὰ
[5]	ἐβλήθη εἰς δεσμωτήριον, οὐκ ἂν	ἐγένετο	συνήθης τοῖς ὑπηρέταις τοῦ Φαραὼ,
[6]	οἱ νεκροὶ, καὶ ὁ ζωοποιῶν	ἐβασκαίνετο·	δαίμονες ἀπηλαύνοντο, καὶ ὁ ἐπιτάσσων
[6]	τυφλοὶ ἀνέβλεπον, καὶ ὁ εὐεργέτης	ἐφυγαδεύετο.	Καὶ τὸ τελευταῖον θανάτῳ παρέδωκαν
[6]	δαίμονες ἀπηλαύνοντο, καὶ ὁ ἐπιτάσσων	ἐπεβουλεύετο·	λεπροὶ ἐκαθαρίζοντο, καὶ χωλοὶ περιεπάτουν,
[6]	οἱ πεινῶντες, καὶ ὁ τρέφων	ἐπολεμεῖτο·	ἠγείροντο οἱ νεκροὶ, καὶ ὁ
[6]	τοῦ Σωτῆρος ἐγένετο. Διὰ τί	ἐφθονεῖτο;	Διὰ τὰ θαύματα. Τίνες δὲ
[10]	ταῦτα κατὰ τὸν ὀρθὸν λόγον	μεταχειρίζοιτο·	ὡς τῇ μὲν τῶν χρημάτων
[1]	εἴποι, εἰ τὰ ἀληθῆ λέγειν	βούλοιτο.	Ὧν οὐδὲν ἐξειπεῖν αἱρούμενος, ἐν
[3]	τῶν ἀπολλυμένων. ~Τί ἂν οὖν	γένοιτο	τῆς νόσου ταύτης ὀλεθριώτερον; Φθορὰ
[6]	καὶ ὁ ἐπιτάσσων ἐπεβουλεύετο· λεπροὶ	ἐκαθαρίζοντο,	καὶ χωλοὶ περιεπάτουν, κωφοὶ ἤκουον,
[6]	καὶ ὁ ζωοποιῶν ἐβασκαίνετο· δαίμονες	ἀπηλαύνοντο,	καὶ ὁ ἐπιτάσσων ἐπεβουλεύετο· λεπροὶ
[6]	πεινῶντες, καὶ ὁ τρέφων ἐπολεμεῖτο·	ἠγείροντο	οἱ νεκροὶ, καὶ ὁ ζωοποιῶν
[6]	αἱ θαυματοποιίαι; Σωτηρία τῶν δεομένων·	ἐτρέφοντο	οἱ πεινῶντες, καὶ ὁ τρέφων
[10]	τὸ κακὸς εἶναι τὰς ἀφορμάς.	Τοῦτο	γάρ ἐστιν ἐκ πλείονος τῆς
[9]	συμβῇ, οἷα πολλὰ τὰ ἀνθρώπινα,	τοῦτο	δημοσιεύουσι, καὶ ἀπὸ τούτων τοὺς
[11]	τῶν πολλῶν ὑπερφαίνεσθαι, καὶ διὰ	τοῦτο	οὐκ ἀνέχῃ δεύτερος (εἶναι (ἔστι
[11]	(ἔστι γὰρ οὖν δὴ καὶ	τοῦτο	πρὸς τὸ φθονεῖν ἀφορμή) σὺ
[10]	κακοῦ τὸν λόγον στήσομεν; Ἀλλὰ	τοῦτο	ὥσπερ ἥμισύ τί ἐστι τῆς

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 6/04/2009