Chapitre |
[2] |
ὅρος
τοῦ
μίσους,
ἄθλιον
ἰδεῖν
|
ἐκ |
μακαρίου
τὸν
βασκαινόμενον,
ἐλεεινὸν
γενέσθαι |
[9] |
ἢ
κολοβώματος,
ἐκ
φύσεως
ἢ
|
ἐκ |
πάθους
ἐπισυμβάντος,
τὰς
μορφὰς
τῶν |
[11] |
φιλότιμον.
Μὴ
γὰρ
πάντως
πλουτεῖν
|
ἐκ |
παντὸς
τρόπου
βούλου,
μηδὲ
εὐδόκιμος |
[11] |
καὶ
θάνατος
ἡμῖν
ἐκεῖθεν
ὥσπερ
|
ἐκ |
πηγῆς
ἐπεῤῥύη,
ἀγαθῶν
ἔκπτωσις,
Θεοῦ |
[10] |
τὰς
ἀφορμάς.
Τοῦτο
γάρ
ἐστιν
|
ἐκ |
πλείονος
τῆς
παρασκευῆς
καὶ
πραγματείας |
[9] |
οὐκ
ἀπορεῖ
παρ´
αὐτοῖς
ὀνόματος
|
ἐκ |
τῆς
ἀντικειμένης
κακίας
μετενεχθέντος.
~Τί |
[9] |
παρατροπαῖς
τὸ
ἐπαινετὸν
διαπτύσαι,
καὶ
|
ἐκ |
τῆς
γείτονος
κακίας
τὴν
ἀρετὴν |
[6] |
καὶ
ἐπὶ
μεγίστοις
συστάντα,
ὃς
|
ἐκ |
τῆς
Ἰουδαίων
μανίας
κατὰ
τοῦ |
[8] |
ὥστε
τὰ
εὐεκτικὰ
σώματα,
καὶ
|
ἐκ |
τῆς
κατὰ
τὴν
ἡλικίαν
ἀκμῆς
|
[10] |
χάριτι
ἀποδοχή
τις
καὶ
ἔπαινος
|
ἐκ |
τῶν
ἀκουόντων
ἀκολουθεῖ.
Σὸν
γάρ |
[4] |
ἔπειτα
σὺν
αὐτῷ
τῷ
στρατῷ
|
ἐκ |
τῶν
πολεμίων
περισωθεὶς,
καὶ
τῆς |
[11] |
τρόπου
βούλου,
μηδὲ
εὐδόκιμος
εἶναι
|
ἐκ |
τῶν
τοῦ
κόσμου
πραγμάτων.
Οὐ |
[8] |
ὄγκον,
οἷον
ῥεύματός
τινος
ὀλεθρίου
|
ἐκ |
τῶν
φθονερῶν
ὀφθαλμῶν
ἀποῤῥέοντος,
καὶ |
[10] |
Ἐκκλησίᾳ
βρύοντος,
καὶ
καρδίας
εὐσεβοῦς
|
ἐκ |
τῶν
χαρισμάτων
τοῦ
Πνεύματος
πηγαζούσης, |
[11] |
Τὸ
γὰρ
διπλοῦν
τοῦ
ἤθους
|
ἐκ |
φθόνου
μάλιστα
τοῖς
ἀνθρώποις
ἐγγίνεται, |
[9] |
ἀπό
τινος
οὐλῆς
ἢ
κολοβώματος,
|
ἐκ |
φύσεως
ἢ
ἐκ
πάθους
ἐπισυμβάντος, |
[9] |
δύναμις
σεμνότητι
κεκοσμημένη
καὶ
χάρισιν,
|
οὐκ |
ἄλλο
τι
τῶν
ζηλωτῶν
καὶ |
[5] |
δοῦλον
ἐποίουν
τὸν
ἀδελφὸν,
ὡς
|
οὐκ |
ἄν
ποτε
δούλου
προσκυνηθέντος.
Καίτοι |
[2] |
ὡς
δὲ
πρὸς
πάντα
εὐάρμοστον·
|
οὐκ |
ἂν
αὐτῷ
περιόντι
γλῶσσαν
εὔφημον |
[5] |
οὐκ
ἂν
ἦλθεν
εἰς
Αἴγυπτον,
|
οὐκ |
ἂν
διὰ
σωφροσύνην
ταῖς
ἐπιβουλαῖς |
[5] |
ἐπιβουλαῖς
τῆς
ἀκολάστου
γυναικὸς
περιέπεσεν,
|
οὐκ
|
ἂν
ἐβλήθη
εἰς
δεσμωτήριον,
οὐκ |
[5] |
οὐκ
ἂν
ἐβλήθη
εἰς
δεσμωτήριον,
|
οὐκ |
ἂν
ἐγένετο
συνήθης
τοῖς
ὑπηρέταις |
[5] |
ἔκβασιν.
Εἰ
γὰρ
μὴ
ἐπράθη,
|
οὐκ |
ἂν
ἦλθεν
εἰς
Αἴγυπτον,
οὐκ |
[11] |
πολλῶν
ὑπερφαίνεσθαι,
καὶ
διὰ
τοῦτο
|
οὐκ |
ἀνέχῃ
δεύτερος
(εἶναι
(ἔστι
γὰρ |
[4] |
δὲ
δὴ
καὶ
εὐεργετούμενος
ἀγανακτῇς,
|
οὐκ |
ἄντικρυς
τῆς
ἑαυτοῦ
ὠφελείας
βασκαίνεις; |
[9] |
πάντα
τὰ
τῆς
ἀρετῆς
εἴδη
|
οὐκ |
ἀπορεῖ
παρ´
αὐτοῖς
ὀνόματος
ἐκ |
[10] |
τῆς
ἀρετῆς
τοῖς
καλῶς
κεχρημένοις,
|
οὐκ |
αὐτὰ
ἐν
ἑαυτοῖς
ἔχοντα
τὸ |
[10] |
αὐτῷ
τοῦ
κακοῦ
τὴν
φροντίδα,
|
οὐκ |
ἄχρηστον·
τὸ
δὲ
ἄχρι
τούτου |
[1] |
ὁ
οἶκος;
θυμηδίαι
τὸν
ἄνδρα
|
οὐκ |
ἐπιλείπουσι;
ταῦτα
πάντα
τροφὴ
τῆς |
[10] |
ὑπέχεις
τὰς
ἀκοὰς
μετ´
εὐφροσύνης;
|
οὐκ |
εὐχαρίστως
ὑποδέχῃ
τὴν
ὠφέλειαν;
Ἀλλὰ |
[11] |
ὥρα
σώματος,
καὶ
ὄγκος
ἀξιωμάτων,
|
οὐκ |
ἐφ´
ἡμῖν.
Εἰ
τοίνυν
καὶ |
[10] |
εἰ
δὲ
ὑπηρεσία
πρὸς
ἀρετὴν,
|
οὐκ |
ἔχει
χώραν
ἡ
βασκανία,
κοινῆς |
[9] |
ἀληθείας
κριτήριον
ἐπὶ
τῶν
πραγμάτων
|
οὐκ |
ἔχουσα.
Οὐ
πρᾶξις
κατ´
ἀρετὴν |
[3] |
ἄνθρωπον
δὲ
ἀμυνόμενος,
ἐπειδὴ
Θεὸν
|
οὐκ |
ἠδύνατο.
Τὰ
αὐτὰ
δὲ
ταῦτα |