Chapitre |
[4] |
τῶν
σῶν
ἐλαττώσαντι;
Ἐὰν
δὲ
|
δὴ |
καὶ
εὐεργετούμενος
ἀγανακτῇς,
οὐκ
ἄντικρυς |
[9] |
ζωγράφων
ἀπὸ
τῆς
ἐνδιαστρόφου
ῥινὸς,
|
ἢ |
ἀπό
τινος
οὐλῆς
ἢ
κολοβώματος, |
[9] |
οὐλῆς
ἢ
κολοβώματος,
ἐκ
φύσεως
|
ἢ |
ἐκ
πάθους
ἐπισυμβάντος,
τὰς
μορφὰς
|
[10] |
ὑγίειαν
χειραγωγήσαντα,
οὐδὲν
ἕτερόν
ἐστιν
|
ἢ |
ἔκδοτον
ἀφεῖναι
τῇ
ἀῤῥωστίᾳ
τὸν
|
[10] |
ταῦτα
διακείμενον
ἄθλιον
τίθεσθαι
μᾶλλον
|
ἢ |
ἐπίφθονον,
εἰ
μείζονας
ἔχει
πρὸς |
[10] |
περιουσίαν
οὐ
μᾶλλον
ἑαυτοῦ
νομίζειν,
|
ἢ |
καὶ
οὑτινοσοῦν
τῶν
ἐπιδεομένων·
τὸν |
[9] |
ῥινὸς,
ἢ
ἀπό
τινος
οὐλῆς
|
ἢ |
κολοβώματος,
ἐκ
φύσεως
ἢ
ἐκ |
[2] |
ἔκπτωσιν.
Τὴν
ὥραν
τοῦ
σώματος,
|
ἢ |
τὴν
(ῥώμην
καὶ
τὴν
εὐεξίαν |
[10] |
πάθοιμεν
ἐξ
ἀρχῆς
τὴν
νόσον,
|
ἢ |
ὑπαχθέντες
ἐκφύγοιμεν;
Εἰ
πρῶτον
μὲν |
[5] |
ἄχθεται
τῇ
δυνάμει
τοῦ
εὐεργέτου,
|
ἢ |
χάριν
ἔχει
τοῖς
εἰς
αὐτὸν |
[11] |
Εἰ
τοίνυν
καὶ
μεῖζον
ἀγαθὸν
|
ἡ |
ἀρετὴ
καὶ
διαρκέστερον,
καὶ
ὁμολογουμένην |
[1] |
Καὶ
ὥσπερ
ἕπεται
τῷ
ἀγαθῷ
|
ἡ |
ἀφθονία,
οὕτως
ἀκολουθεῖ
τῷ
διαβόλῳ |
[10] |
πρὸς
ἀρετὴν,
οὐκ
ἔχει
χώραν
|
ἡ |
βασκανία,
κοινῆς
τῆς
ἀπ´
αὐτῶν |
[1] |
ἀφθονία,
οὕτως
ἀκολουθεῖ
τῷ
διαβόλῳ
|
ἡ |
βασκανία.
Φυλαξώμεθα
οὖν,
ἀδελφοὶ,
τὸ |
[11] |
καὶ
δυνατὴ
κτηθῆναι
τῷ
φιλοπόνῳ·
|
ἡ |
δὲ
τῶν
χρημάτων
περιβολὴ,
καὶ |
[11] |
τῷ
Κυρίῳ
ἡμῶν,
μεθ´
οὗ
|
ἡ |
δόξα
τῷ
Πατρὶ
σὺν
τῷ |
[7] |
καὶ
ἀδελφοῖς.
Καὶ
ὅλως,
ὥσπερ
|
ἡ |
ἐρυσίβη
ἴδιόν
ἐστι
τοῦ
σίτου |
[11] |
ἀγαθοῖς
μείζονα
ἕξεις
τὴν
περιφάνειαν.
|
Ἡ |
μὲν
γὰρ
ἀρετὴ
ἐφ´
ἡμῖν, |
[11] |
ἀμήχανον.
Οὐχ
ὁρᾷς
ἡλίκον
κακὸν
|
ἡ |
ὑπόκρισις;
Καὶ
αὕτη
καρπός
ἐστι |
[1] |
δυσθυμίαι
τὸν
βάσκανον
ἐπιλείπουσιν.
Εὐφόρησεν
|
ἡ |
χώρα
τοῦ
πλησίον;
εὐθηνεῖται
πᾶσι |
[9] |
ἀλαμπὲς,
παρειὰ
κατηφὴς,
ὁφρὺς
συμπεπτωκυῖα,
|
(ἡ |
ψυχὴ
τῷ
πάθει
συγκεχυμένη,
τὸ |
[7] |
ἀδελφοῖς.
Καὶ
ὅλως,
ὥσπερ
ἡ
|
ἐρυσίβη |
ἴδιόν
ἐστι
τοῦ
σίτου
νόσημα, |
[9] |
σαθροῖς
ἐπιτίθενται·
κἄν
τι
προσπταῖσαι
|
συμβῇ, |
οἷα
πολλὰ
τὰ
ἀνθρώπινα,
τοῦτο |
[1] |
Ἕτερος
χαριέστερος
τὴν
μορφήν;
ἄλλη
|
πληγὴ |
τῷ
βασκάνῳ.
Ὁ
δεῖνα
τοῖς |
[11] |
δεύτερος
(εἶναι
(ἔστι
γὰρ
οὖν
|
δὴ |
καὶ
τοῦτο
πρὸς
τὸ
φθονεῖν
|
[11] |
τῶν
ἄλλων
παθῶν
καὶ
μάλιστα
|
δὴ |
πάντων
ἀπὸ
τῆς
βασκανίας
μὴ |
[10] |
τοῦ
βίου
ὄργανα
κεκτημένον,
εἴπερ
|
δὴ |
ταῦτα
κατὰ
τὸν
ὀρθὸν
λόγον |
[8] |
μέντοι
προσανάλωσε
ταῖς
λύπαις
κατατηκόμενος.
|
~Ἤδη |
δὲ
καὶ
τῶν
ἰοβόλων
αὐτῶν |
[2] |
καὶ
φίλος
ἐστὶν,
ὅταν
δακρύοντα
|
ἴδῃ, |
ὅταν
πενθοῦντα
θεάσηται.
Καὶ
εὐθυμοῦντι |
[2] |
εὔφημον
χαρισάμενος.
Ἐὰν
μέντοι
πολλοὺς
|
ἴδῃ |
συντρέχοντας
τῷ
ἐπαίνῳ,
μεταβαλὼν
πάλιν, |
[9] |
ὅλως,
πάντα
τὰ
τῆς
ἀρετῆς
|
εἴδη |
οὐκ
ἀπορεῖ
παρ´
αὐτοῖς
ὀνόματος |
[4] |
τῷ
Γολιὰθ
αἰσχύνης
ἀπαλλαγεὶς,
ὅμως
|
ἐπειδὴ |
ἐν
τοῖς
ἐπινικίοις
τὸ
δεκαπλάσιον |
[3] |
ἄνθρωπον,
τὸν
ἄνθρωπον
δὲ
ἀμυνόμενος,
|
ἐπειδὴ |
Θεὸν
οὐκ
ἠδύνατο.
Τὰ
αὐτὰ |
[8] |
μὲν
τὸν
λόγον
ἀποπέμπομαι,
ὡς
|
δημώδη |
καὶ
τῇ
γυναικωνίτιδι
παρεισαχθέντα
ὑπὸ |
[9] |
δὲ
οἱ
γῦπες
πρὸς
τὰ
|
δυσώδη |
φέρονται,
πολλοὺς
μὲν
λειμῶνας,
πολλοὺς |
[5] |
τὴν
ἔκβασιν.
Εἰ
γὰρ
μὴ
|
ἐπράθη, |
οὐκ
ἂν
ἦλθεν
εἰς
Αἴγυπτον, |
[9] |
τοῦ
βίου
λαμπρότητας
καὶ
τὰ
|
μεγέθη |
τῶν
κατορθουμένων
οὐδὲ
προσβλέπουσι,
τοῖς
|
[1] |
γὰρ
ἂν
εἴποι,
εἰ
τὰ
|
ἀληθῆ |
λέγειν
βούλοιτο.
Ὧν
οὐδὲν
ἐξειπεῖν |
[5] |
δούλου
προσκυνηθέντος.
Καίτοι
εἰ
μὲν
|
ἀληθῆ |
τὰ
ἐνύπνια,
τίς
μηχανὴ
μὴ |
[5] |
ἀκολάστου
γυναικὸς
περιέπεσεν,
οὐκ
ἂν
|
ἐβλήθη |
εἰς
δεσμωτήριον,
οὐκ
ἂν
ἐγένετο |
[7] |
κακοῦ,
ὅτι
ὅσῳπερ
ἂν
σφοδρότερος
|
κινηθῇ, |
τοσούτῳ
χαλεπώτερός
ἐστι
τῷ
κεκτημένῳ. |
[5] |
ἀδελφῶν
αὐτοῦ
πρὸς
αὐτὸν
ἐλθόντων
|
προσεκυνήθη. |
~Μετάβα
τῷ
λόγῳ
ἐπὶ
τὸν |
[5] |
εὐποιίαι·
(τὸν
βάσκανον
δὲ
καὶ
|
κακοήθη |
τὸ
καλῶς
παθεῖν
πλέον
προσερεθίζει· |
[4] |
τὰς
ἐρημίας
διηρευνᾶτο.
Εἰ
δὲ
|
ἠρωτήθη |
τοῦ
πολέμου
τὴν
πρόφασιν,
εἶπεν |
[3] |
τὴν
παρὰ
Θεοῦ
τιμὴν,
καὶ
|
ἐξεκαύθη |
πρὸς
ζῆλον,
καὶ
ἀνεῖλε
τὸν |
[4] |
οὐδ´
ὑπὸ
ταύτης
τῆς
εὐεργεσίας
|
ἐκάμφθη· |
ἀλλὰ
καὶ
πάλιν
ἐστρατολόγει,
καὶ |
[10] |
ἐστι
τὸ
ἀγαθὸν,
καί
σοι
|
ἐπέμφθη |
διὰ
τοῦ
ἀδελφοῦ
τῆς
διδασκαλίας |
[3] |
δι´
οὗ
καὶ
θεομάχος
φανερῶς
|
ἀπηλέγχθη, |
ἀχθόμενος
μὲν
Θεῷ
ἐπὶ
τῇ |
[1] |
πάντα
τροφὴ
τῆς
νόσου,
καὶ
|
προσθήκη |
τῆς
ἀλγηδόνος
ἐστὶ
τῷ
βασκάνῳ. |
[4] |
τῇ
παναρμονίῳ
ἐκείνῃ
καὶ
θείᾳ
|
μουσικῇ |
τῆς
μανίας
ἀπαλλαγεὶς,
ἐπειρᾶτο
δόρατι |
[1] |
βάσκανον.
Ἕτερος
χαριέστερος
τὴν
μορφήν;
|
ἄλλη |
πληγὴ
τῷ
βασκάνῳ.
Ὁ
δεῖνα |
[11] |
φιλοπόνῳ·
ἡ
δὲ
τῶν
χρημάτων
|
περιβολὴ, |
καὶ
ὥρα
σώματος,
καὶ
ὄγκος |
[11] |
ῥεῦμα,
μετάθες
σεαυτοῦ
τὸ
φιλότιμον.
|
Μὴ |
γὰρ
πάντως
πλουτεῖν
ἐκ
παντὸς |
[11] |
καλῶν·
πεισθῶμεν
τῷ
Ἀποστόλῳ,
καὶ
|
Μὴ |
γενώμεθα
κενόδοξοι,
ἀλλήλους
προκαλούμενοι,
ἀλλήλοις |
[7] |
ἄλλως
δυνατὸν
συμπλακῆναι
τῷ
φθόνῳ,
|
μὴ |
δι´
οἰκειότητος
αὐτῷ
προσεγγίσαντα.
Ἐπείπερ |
[10] |
μὴ
εὐπορίαν
τὴν
ἐν
ἀνθρώποις·
|
μὴ
|
δόξαν
τὴν
ἀπανθοῦσαν·
μὴ
σώματος |
[5] |
ὁδοποιοῦντες
τὴν
ἔκβασιν.
Εἰ
γὰρ
|
μὴ |
ἐπράθη,
οὐκ
ἂν
ἦλθεν
εἰς |
[10] |
μηδὲ
ὑπερφυὲς
τῶν
ἀνθρωπίνων
κρίνοιμεν·
|
μὴ |
εὐπορίαν
τὴν
ἐν
ἀνθρώποις·
μὴ
|
[11] |
δὴ
πάντων
ἀπὸ
τῆς
βασκανίας
|
μὴ |
καθαρευούσῃ,
ἀμήχανον.
Οὐχ
ὁρᾷς
ἡλίκον |
[1] |
ἀδελφοὶ,
τὸ
πάθος
τοῦ
φθόνου,
|
μὴ |
κοινωνοὶ
τῶν
ἔργων
τοῦ
ἀντικειμένου |
[10] |
οὑτινοσοῦν
τῶν
ἐπιδεομένων·
τὸν
δὲ
|
μὴ |
οὕτω
πρὸς
ταῦτα
διακείμενον
ἄθλιον |
[5] |
ἀληθῆ
τὰ
ἐνύπνια,
τίς
μηχανὴ
|
μὴ |
οὐχὶ
πάντως
ἐκβῆναι
τὰ
προῤῥηθέντα; |
[10] |
κάμνοντα.
Τί
οὖν;
πῶς
ἂν
|
μὴ |
πάθοιμεν
ἐξ
ἀρχῆς
τὴν
νόσον, |
[10] |
τὸ
δὲ
ἄχρι
τούτου
καταλιπεῖν,
|
μὴ |
πρὸς
τὴν
ὑγίειαν
χειραγωγήσαντα,
οὐδὲν
|
[10] |
ἀνθρώποις·
μὴ
δόξαν
τὴν
ἀπανθοῦσαν·
|
μὴ |
σώματος
εὐεξίαν.
Οὐ
γὰρ
ἐν |
[10] |
ὠφελείας
ἅπασι
προκειμένης·
πλὴν
εἰ
|
μή |
τις
ἄρα
τῇ
περιουσίᾳ
τῆς |
[10] |
καὶ
ἐξηγητής
ἐστιν
ἱερῶν
λογίων·
|
μὴ |
φθονήσῃς
τῷ
τοιούτῳ,
μηδὲ
βουληθῇς |
[10] |
ζηλωτόν.
Οὕτω
δὲ
ἔχοντι,
καὶ
|
μὴ |
ὡς
ἐπὶ
μεγάλοις
ἐκπεπληγμένῳ
τοῖς |
[11] |
καὶ
τοῦτο
πρὸς
τὸ
φθονεῖν
|
ἀφορμή) |
σὺ
δὲ
ἐπὶ
τὴν
κτῆσιν |
[3] |
ταύτης
ὀλεθριώτερον;
Φθορὰ
τῆς
ζωῆς,
|
λύμη |
τῆς
φύσεως,
ἔχθρα
τῶν
παρὰ
|
[5] |
μὲν
ἀληθῆ
τὰ
ἐνύπνια,
τίς
|
μηχανὴ |
μὴ
οὐχὶ
πάντως
ἐκβῆναι
τὰ |
[9] |
ἐκείνοις,
οὐ
λόγου
δύναμις
σεμνότητι
|
κεκοσμημένη |
καὶ
χάρισιν,
οὐκ
ἄλλο
τι |
[9] |
συμπεπτωκυῖα,
(ἡ
ψυχὴ
τῷ
πάθει
|
συγκεχυμένη, |
τὸ
τῆς
ἀληθείας
κριτήριον
ἐπὶ |
[9] |
δὲ
τὸν
σώφρονα·
τὸν
δίκαιον
|
ἀπηνῆ· |
κακοῦργον
τὸν
φρόνιμον.
Καὶ
τὸν |
[4] |
Πρῶτον
μὲν
γὰρ,
τῇ
παναρμονίῳ
|
ἐκείνῃ |
καὶ
θείᾳ
μουσικῇ
τῆς
μανίας |
[11] |
μῖσος
ἐν
τῷ
βάθει
κατέχοντες,
|
ἀγάπῃ |
δεικνύωσι
κατακεχρωσμένην
τὴν
ἐπιφάνειαν·
κατὰ |
[9] |
κακοῦργον
τὸν
φρόνιμον.
Καὶ
τὸν
|
μεγαλοπρεπῆ |
μὲν
ὡς
βάναυσον
διαβάλλουσι,
τὸν |
[11] |
Θεοῦ
ἀλλοτρίωσις,
θεσμῶν
σύγχυσις,
καὶ
|
ἀνατροπὴ |
πάντων
ὁμοῦ
τῶν
κατὰ
τὸν |
[4] |
οἰκειότητος
ἄγνοιαν,
συμφορὰν
ἀλογωτάτην.
~Τί
|
λυπῇ, |
ἄνθρωπε,
μηδὲν
δεινὸν
πεπονθώς;
τί |
[1] |
ὠδίνουσαν
αὐτὸν
ψυχὴν
πέφυκε
δαπανᾷν.
|
Λύπη |
γάρ
ἐστι
τῆς
τοῦ
πλησίον |
[7] |
ποῤῥωτάτω
τοῦ
πυρὸς
ἀποτίθεσθαι,
οὕτω
|
(χρὴ, |
καθ´
ὅσον
οἷόν
τε,
τῆς |
[10] |
μὲν
οὖν
εἶναι
καλὸν
ἡγεῖσθαι
|
χρὴ |
τὸ
τῆς
ψυχῆς
ἀγαθόν·
τὸν |
[2] |
πρότερα,
ἀλλ´
ἵνα
βαρυτέραν
αὐτῷ
|
κατασκευάσῃ |
τὴν
συμφοράν.
Τὸ
παιδίον
μετὰ |
[7] |
ἐπειδὰν
καρτερῷ
τινι
καὶ
ἀντιτύπῳ
|
προσπέσῃ, |
ἐπὶ
τὸν
προέμενον
ἐπανέρχεται·
οὕτω |
[8] |
κακὸν,
δι´
οὗ
ἐχθρὸς
μὲν
|
γενήσῃ |
τῶν
μηδὲν
ἀδικούντων,
ἐχθρὸς
δὲ |
[11] |
πάντων
ἀπὸ
τῆς
βασκανίας
μὴ
|
καθαρευούσῃ, |
ἀμήχανον.
Οὐχ
ὁρᾷς
ἡλίκον
κακὸν |
[6] |
ἡμῶν
διάβολος,
ὁ
χαίρων
ἡμῶν
|
τῇ |
ἀπωλείᾳ,
ὁ
καταπεσὼν
διὰ
τοῦ |
[10] |
ἕτερόν
ἐστιν
ἢ
ἔκδοτον
ἀφεῖναι
|
τῇ |
ἀῤῥωστίᾳ
τὸν
κάμνοντα.
Τί
οὖν; |
[8] |
λόγον
ἀποπέμπομαι,
ὡς
δημώδη
καὶ
|
τῇ |
γυναικωνίτιδι
παρεισαχθέντα
ὑπὸ
γραϊδίων·
ἐκεῖνο |
[5] |
καὶ
δυσχεραίνει.
Πλεῖον
γὰρ
ἄχθεται
|
τῇ |
δυνάμει
τοῦ
εὐεργέτου,
ἢ
χάριν |
[3] |
μὲν
Θεῷ
ἐπὶ
τῇ
μεγαλοδωρεᾷ
|
τῇ |
εἰς
τὸν
ἄνθρωπον,
τὸν
ἄνθρωπον |
[10] |
κακίας
μετενεχθέντος.
~Τί
οὖν;
ἐν
|
τῇ |
κατηγορίᾳ
τοῦ
κακοῦ
τὸν
λόγον |
[3] |
ἀπηλέγχθη,
ἀχθόμενος
μὲν
Θεῷ
ἐπὶ
|
τῇ |
μεγαλοδωρεᾷ
τῇ
εἰς
τὸν
ἄνθρωπον, |
[10] |
τὸν
ὀρθὸν
λόγον
μεταχειρίζοιτο·
ὡς
|
τῇ |
μὲν
τῶν
χρημάτων
χορηγίᾳ
ἄφθονος |
[4] |
Δαβὶδ
ἐποιήσατο.
Πρῶτον
μὲν
γὰρ,
|
τῇ |
παναρμονίῳ
ἐκείνῃ
καὶ
θείᾳ
μουσικῇ |
[10] |
πλὴν
εἰ
μή
τις
ἄρα
|
τῇ |
περιουσίᾳ
τῆς
πονηρίας
καὶ
ἑαυτῷ |
[5] |
Δι´
ὧν
γὰρ
ἐνόμιζον
ἐμποδίζειν
|
τῇ |
προῤῥήσει,
διὰ
τούτων
ἐφάνησαν
ὁδοποιοῦντες |
[1] |
λαμπρῶς
ἐν
ἐπιδόσεσι
καὶ
κοινωνίᾳ
|
τῇ |
πρὸς
τοὺς
ἐνδεεῖς,
καὶ
πολὺς |
[10] |
τὸν
τῶν
ἱερῶν
ὑποφήτην,
εἰ
|
τῇ |
τοῦ
Πνεύματος
χάριτι
ἀποδοχή
τις |
[5] |
γινομένοις.
Ποῖον
οὐ
νικῶσι
θηρίον
|
τῇ
|
χαλεπότητι
τῶν
τρόπων;
Τί
τῶν |
[11] |
ταύτην
ἡμῖν
διωκτέον·
ἣν
ἐγγενέσθαι
|
τῇ |
ψυχῇ,
ἀπό
τε
τῶν
ἄλλων |
[11] |
γὰρ
ἀρετὴ
ἐφ´
ἡμῖν,
καὶ
|
δυνατὴ |
κτηθῆναι
τῷ
φιλοπόνῳ·
ἡ
δὲ |
[9] |
ἔχουσα.
Οὐ
πρᾶξις
κατ´
ἀρετὴν
|
ἐπαινετὴ |
παρ´
ἐκείνοις,
οὐ
λόγου
δύναμις |
[11] |
τὴν
περιφάνειαν.
Ἡ
μὲν
γὰρ
|
ἀρετὴ |
ἐφ´
ἡμῖν,
καὶ
δυνατὴ
κτηθῆναι |
[11] |
τοίνυν
καὶ
μεῖζον
ἀγαθὸν
ἡ
|
ἀρετὴ
|
καὶ
διαρκέστερον,
καὶ
ὁμολογουμένην
παρὰ |
[11] |
ἡλίκον
κακὸν
ἡ
ὑπόκρισις;
Καὶ
|
αὕτη
|
καρπός
ἐστι
τοῦ
φθόνου.
Τὸ |
[11] |
ἡμῖν
ἐκεῖθεν
ὥσπερ
ἐκ
πηγῆς
|
ἐπεῤῥύη, |
ἀγαθῶν
ἔκπτωσις,
Θεοῦ
ἀλλοτρίωσις,
θεσμῶν |
[1] |
ἄνδρα
οὐκ
ἐπιλείπουσι;
ταῦτα
πάντα
|
τροφὴ |
τῆς
νόσου,
καὶ
προσθήκη
τῆς
|
[8] |
σεαυτὸν
ποιῶν
δαίμονος
ὀλεθρίου,
ἀλλ´
|
ὑποδέχῃ |
κακὸν,
δι´
οὗ
ἐχθρὸς
μὲν |
[10] |
ἀκοὰς
μετ´
εὐφροσύνης;
οὐκ
εὐχαρίστως
|
ὑποδέχῃ |
τὴν
ὠφέλειαν;
Ἀλλὰ
δάκνει
σε |
[11] |
ὑπερφαίνεσθαι,
καὶ
διὰ
τοῦτο
οὐκ
|
ἀνέχῃ |
δεύτερος
(εἶναι
(ἔστι
γὰρ
οὖν |
[10] |
εἰ
τῇ
τοῦ
Πνεύματος
χάριτι
|
ἀποδοχή |
τις
καὶ
ἔπαινος
ἐκ
τῶν |
[5] |
προσερεθίζει·
καὶ
ὅσῳπερ
ἂν
μειζόνων
|
τύχῃ, |
μειζόνως
ἀγανακτεῖ
καὶ
ἀνιᾶται,
καὶ |
[11] |
ἡμῖν
διωκτέον·
ἣν
ἐγγενέσθαι
τῇ
|
ψυχῇ, |
ἀπό
τε
τῶν
ἄλλων
παθῶν |
[9] |
παρειὰ
κατηφὴς,
ὁφρὺς
συμπεπτωκυῖα,
(ἡ
|
ψυχὴ |
τῷ
πάθει
συγκεχυμένη,
τὸ
τῆς
|