HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Basile de Césarée, Sur l'envie

Liste des contextes (ordre alphabétique inverse)


ε  =  32 formes différentes pour 90 occurrences

α   β   γ   δ   ε   ζ   η   θ   ι   κ   λ   μ   ν   ξ   ο   π   ρ   ς   τ   υ   φ   χ   ψ   ω   

Chapitre
[10]   ὡς τῷ ξίφει,  ἔλαβε   πρὸς τὴν τῶν πολεμίων ἄμυναν,
[7]   φθόνος φιλίας ἐστὶν ἀῤῥώστημα. Ἐκεῖνό  γε   μὴν κἂν ἐπαινέσειέ τις τοῦ
[4]   τὰς τοῦ ἀνδρὸς εὐποιίας. Ὅς  γε   παρ´ αὐτὸν τὸν καιρὸν τῆς
[3]   εἰς τὸν ἄνθρωπον, τὸν ἄνθρωπον  δὲ   ἀμυνόμενος, ἐπειδὴ Θεὸν οὐκ ἠδύνατο.
[10]   τὴν φροντίδα, οὐκ ἄχρηστον· τὸ  δὲ   ἄχρι τούτου καταλιπεῖν, μὴ πρὸς
[5]   λέοντες χειροήθεις γίνονται θεραπευόμενοι· οἱ  δὲ   βάσκανοι ταῖς θεραπείαις πλέον ἐξαγριαίνονται.
[4]   μηδὲν τῶν σῶν ἐλαττώσαντι; Ἐὰν  δὲ   δὴ καὶ εὐεργετούμενος ἀγανακτῇς, οὐκ
[11]   πρὸς τὸ φθονεῖν ἀφορμή) σὺ  δὲ   ἐπὶ τὴν κτῆσιν τῆς ἀρετῆς,
[2]   ὡς μὲν καλὸν ἰδεῖν, ὡς  δὲ   εὐμαθὲς, ὡς δὲ πρὸς πάντα
[10]   μακαριστὸν κρῖναι καὶ ζηλωτόν. Οὕτω  δὲ   ἔχοντι, καὶ μὴ ὡς ἐπὶ
[9]   φέρονται, πολλοὺς μὲν λειμῶνας, πολλοὺς  δὲ   ἡδεῖς καὶ εὐώδεις τόπους ὑπεριπτάμενοι·
[4]   λογάσι, τὰς ἐρημίας διηρευνᾶτο. Εἰ  δὲ   ἠρωτήθη τοῦ πολέμου τὴν πρόφασιν,
[6]   ἐφθονεῖτο; Διὰ τὰ θαύματα. Τίνες  δὲ   ἦσαν αἱ θαυματοποιίαι; Σωτηρία τῶν
[8]   γενήσῃ τῶν μηδὲν ἀδικούντων, ἐχθρὸς  δὲ   Θεοῦ τοῦ ἀγαθοῦ καὶ ἀφθόνου;
[5]   ποιοῦσιν αἱ εὐποιίαι· (τὸν βάσκανον  δὲ   καὶ κακοήθη τὸ καλῶς παθεῖν
[8]   προσανάλωσε ταῖς λύπαις κατατηκόμενος. ~Ἤδη  δὲ   καὶ τῶν ἰοβόλων αὐτῶν ὀλεθριώτεροι
[10]   τούτῳ ἑκουσίως ἑαυτὸν κατατιτρώσκων· εἰ  (δὲ   καλῶς καὶ κατὰ τὸν ὀρθὸν
[10]   καὶ οὑτινοσοῦν τῶν ἐπιδεομένων· τὸν  δὲ   μὴ οὕτω πρὸς ταῦτα διακείμενον
[9]   ζηλωτῶν καὶ περιβλέπτων οὐδέν. Ὥσπερ  δὲ   οἱ γῦπες πρὸς τὰ δυσώδη
[11]   ποτε παραγενέσθαι τὸν φθόνον, ~Εἰ  δὲ   πάντως δόξης ἐπιθυμεῖς, καὶ βούλει
[10]   ἑαυτῷ συνεύχεται τὴν ἀπόλαυσιν· λόγου  δὲ   πνευματικοῦ ἐν Ἐκκλησίᾳ βρύοντος, καὶ
[10]   ἐστὶ τῶν παρὰ Θεοῦ, οὐχὶ  δὲ   πρὸς ἰδίαν ἀπόλαυσιν θησαυρίζει, ἐπαινεῖσθαι
[2]   ἰδεῖν, ὡς δὲ εὐμαθὲς, ὡς  δὲ   πρὸς πάντα εὐάρμοστον· οὐκ ἂν
[9]   ἐπὶ γέενναν, στέρησις βασιλείας. Δῆλοι  δέ   πως καὶ αὐτῷ τῷ προσώπῳ
[9]   τῶν κατορθουμένων οὐδὲ προσβλέπουσι, τοῖς  δὲ   σαθροῖς ἐπιτίθενται· κἄν τι προσπταῖσαι
[2]   εὐθυμοῦντι μὲν οὐ συνευφραίνεται· ὀδυρομένῳ  δὲ   συνδακρύει. Καὶ τὴν μεταβολὴν τοῦ
[9]   μορφὰς τῶν γραφομένων ἀποσημαίνοντες. Δεινοὶ  δὲ   ταῖς εἰς τὸ χεῖρον παρατροπαῖς
[3]   Θεὸν οὐκ ἠδύνατο. Τὰ αὐτὰ  δὲ   ταῦτα ποιῶν καὶ Κάϊν
[10]   ὑπηρεσίαν παρέχειν τοῖς ἀσθενοῦσι· πᾶσαν  δὲ   τὴν λοιπὴν περιουσίαν οὐ μᾶλλον
[4]   τὴν ἀρετὴν λαμπροτέραν ἀπέδειξεν, ἑαυτοῦ  δὲ   τὴν πονηρίαν καταφανεστέραν ἐποίησε. ~Δυσμεταχειριστότατον
[9]   τὸ μὲν ὑγιαῖνον παρατρέχουσι, πρὸς  δὲ   τὸ ἕλκος ἐπείγονται· οὕτως οἱ
[1]   ἀπόλωλεν ὑπὸ τοῦ κακοῦ. Ἐρωτώμενος  δὲ   τὸ πάθος, ἐρυθριᾷ δημοσιεῦσαι τὴν
[9]   γὰρ λέγουσι τὸν ἀνδρεῖον, ἀνάλγητον  δὲ   τὸν σώφρονα· τὸν δίκαιον ἀπηνῆ·
[8]   καὶ λυμαινομένου καὶ διαφθείροντος. Ἐγὼ  δὲ   τοῦτον μὲν τὸν λόγον ἀποπέμπομαι,
[2]   μέν ἐστι τῶν παρόντων, φίλος  δὲ   τῶν ἀπολλυμένων. ~Τί ἂν οὖν
[11]   δυνατὴ κτηθῆναι τῷ φιλοπόνῳ·  δὲ   τῶν χρημάτων περιβολὴ, καὶ ὥρα
[10]   τὸ τῆς ψυχῆς ἀγαθόν· τὸν  δὲ   ὑπερανθοῦντα τῷ πλούτῳ, καὶ δυναστείᾳ
[10]   ἑαυτῷ βασκαίνοι τῶν ἀγαθῶν. Ὅλως  δὲ,   ὑπερκύψας τῷ λογισμῷ τὰ ἀνθρώπινα,
[10]   πλοῦτος, ἐλεεινὸς πλουτῶν· εἰ  δὲ   ὑπηρεσία πρὸς ἀρετὴν, οὐκ ἔχει
[10]   εἶναι τοῖς δεομένοις, τῷ σώματι  δὲ   ὑπηρεσίαν παρέχειν τοῖς ἀσθενοῦσι· πᾶσαν
[5]   τίνος βασκαίνετε τῷ σφαλλομένῳ; Νυνὶ  δὲ   ὑπὸ τῆς τοῦ Θεοῦ οἰκονομίας
[8]   γυναικωνίτιδι παρεισαχθέντα ὑπὸ γραϊδίων· ἐκεῖνο  δέ   φημι, ὅτι οἱ μισόκαλοι δαίμονες,
[8]   σηπεδόσι τὸ δηχθὲν ἐπινέμεται· τοὺς  δὲ   φθονερούς τινες οἴονται καὶ δι´
[5]   πάντως ἐκβῆναι τὰ προῤῥηθέντα; εἰ  δὲ   ψευδεῖς αἱ τῶν ὀνειράτων ὄψεις,
[9]   ὡς βάναυσον διαβάλλουσι, τὸν ἐλευθέριον  δὲ   ὡς ἄσωτον· πάλιν τὸν οἰκονομικὸν
[1]   ἔχουσαν αὐτὸν ψυχὴν ἐξαναλίσκει. Μᾶλλον  δὲ   ὥσπερ τὰς ἐχίδνας φασὶ τὴν
[10]   λογίων· μὴ φθονήσῃς τῷ τοιούτῳ,  μηδὲ   βουληθῇς ποτε σιωπῆσαι τὸν τῶν
[11]   πλουτεῖν ἐκ παντὸς τρόπου βούλου,  μηδὲ   εὐδόκιμος εἶναι ἐκ τῶν τοῦ
[7]   ἦν τῷ βασκάνῳ ἀνδρὶ  μηδὲ   συνδειπνεῖν ἐπιτρέπων· ἀπὸ τῆς ἐν
[10]   Εἰ πρῶτον μὲν μηδὲν μέγα,  μηδὲ   ὑπερφυὲς τῶν ἀνθρωπίνων κρίνοιμεν· μὴ
[3]   Τί οὖν ἦν ἐποίησεν;  Εἶδε   τὴν παρὰ Θεοῦ τιμὴν, καὶ
[10]   λάμποντος οὐδεὶς τὰς ὄψεις ἐπικαλύπτει,  οὐδὲ   βασκαίνει ἐκείνοις, ἀλλ´ ἑαυτῷ συνεύχεται
[7]   τοῦ φθόνου βελῶν ἑαυτοὺς ποιοῦντας.  Οὐδὲ   γὰρ ἄλλως δυνατὸν συμπλακῆναι τῷ
[1]   τὸ χαλεπὸν τῆς νόσου, ὅτι  οὐδὲ   ἐξειπεῖν αὐτὴν δύναται· ἀλλὰ κύπτει
[4]   ἀνελεῖν ἐπεχείρησεν· εἶτα φυγάδα καταστήσας,  οὐδὲ   οὕτω τὴν ἔχθραν ἔστησεν, ἀλλὰ
[9]   καὶ τὰ μεγέθη τῶν κατορθουμένων  οὐδὲ   προσβλέπουσι, τοῖς δὲ σαθροῖς ἐπιτίθενται·
[6]   τοῦ κόσμου. Οὕτω μέχρι πάντων  διεξῆλθε   τὰ τοῦ φθόνου κακά. Καὶ
[7]   ἀῤῥώστημα. Ἐκεῖνό γε μὴν κἂν  ἐπαινέσειέ   τις τοῦ κακοῦ, ὅτι ὅσῳπερ
[1]   φθόνος τὴν ὠδίνουσαν αὐτὸν ψυχὴν  πέφυκε   δαπανᾷν. Λύπη γάρ ἐστι τῆς
[2]   βίου, ἐξ οἵων εἰς οἷα  μεταπέπτωκε,   κατοικτίζεται, οὐχ ὑπὸ φιλανθρωπίας, καὶ
[5]   ὑπηρέταις τοῦ Φαραὼ, οὐδ´ ἂν  συνέβαλε   τὰ ὀνείρατα, ὅθεν τὴν ἀρχὴν
[3]   καὶ ἐξεκαύθη πρὸς ζῆλον, καὶ  ἀνεῖλε   τὸν τιμηθέντα, ἵνα καθάψηται τοῦ
[1]   εἰμι καὶ πικρὸς, καὶ ἐπιτρίβει  με   τὰ τοῦ φίλου καλὰ, καὶ
[3]   δαίμονα εἰς τὸν κατὰ ἀνθρώπων  ἐξέμηνε   πόλεμον; Οὐχ φθόνος; δι´
[4]   τῷ Δαβὶδ ἀνέθεσαν αἱ χορεύουσαι·  Ἐπάταξε   Δαβὶδ ἐν μυριάσι, καὶ Σαοὺλ
[4]   ἄγνοιαν, συμφορὰν ἀλογωτάτην. ~Τί λυπῇ,  ἄνθρωπε,   μηδὲν δεινὸν πεπονθώς; τί πολεμεῖς
[10]   ὑποδέχῃ τὴν ὠφέλειαν; Ἀλλὰ δάκνει  σε   κρότος τῶν ἀκουόντων, καὶ
[3]   τὴν θεομαχίαν ἀδυνατῶν, εἰς ἀδελφοκτονίαν  μετέπεσε.   Φύγωμεν, ἀδελφοὶ, νόσον θεομαχίας διδάσκαλον,
[4]   ἑαυτοῦ δὲ τὴν πονηρίαν καταφανεστέραν  ἐποίησε.   ~Δυσμεταχειριστότατον ἔχθρας εἶδος φθόνος.
[7]   τοῦ πλησίον καλά; Ἑαυτὸν μέντοι  προσανάλωσε   ταῖς λύπαις κατατηκόμενος. ~Ἤδη δὲ
[7]   τοῦ βασκάνου. Τίς γὰρ λυπούμενος  ἠλάττωσέ   ποτε τὰ τοῦ πλησίον καλά;
[7]   οὕτω (χρὴ, καθ´ ὅσον οἷόν  τε,   τῆς τῶν βασκάνων ὁμιλίας τὰς
[11]   ἣν ἐγγενέσθαι τῇ ψυχῇ, ἀπό  τε   τῶν ἄλλων παθῶν καὶ μάλιστα
[5]   τῶν ὀνειράτων ὄψεις, ἀντὶ τίνος  βασκαίνετε   τῷ σφαλλομένῳ; Νυνὶ δὲ ὑπὸ
[10]   ἂν μήτε τὸν ὠφελούμενον εἶναι,  μήτε   τὸν ἐπαινοῦντα. Τίνα ταῦτα ἀπολογίαν
[10]   τῶν ἀκουόντων, καὶ ἐβουλήθης ἂν  μήτε   τὸν ὠφελούμενον εἶναι, μήτε τὸν
[5]   τὸν ἀδελφὸν, ὡς οὐκ ἄν  ποτε   δούλου προσκυνηθέντος. Καίτοι εἰ μὲν
[10]   μεγάλοις ἐκπεπληγμένῳ τοῖς κοσμικοῖς, ἀμήχανόν  ποτε   παραγενέσθαι τὸν φθόνον, ~Εἰ δὲ
[10]   φθονήσῃς τῷ τοιούτῳ, μηδὲ βουληθῇς  ποτε   σιωπῆσαι τὸν τῶν ἱερῶν ὑποφήτην,
[7]   βασκάνου. Τίς γὰρ λυπούμενος ἠλάττωσέ  ποτε   τὰ τοῦ πλησίον καλά; Ἑαυτὸν
[1]   πλησίον εὐπραγίας φθόνος. Διόπερ  οὐδέποτε   ἀνίαι, οὐδέποτε δυσθυμίαι τὸν βάσκανον
[1]   φθόνος. Διόπερ οὐδέποτε ἀνίαι,  οὐδέποτε   δυσθυμίαι τὸν βάσκανον ἐπιλείπουσιν. Εὐφόρησεν
[2]   βασκαινόμενον, ἐλεεινὸν γενέσθαι τὸν ζηλωτόν.  Τότε   σπένδεται, καὶ φίλος ἐστὶν, ὅταν
[10]   κάμνοντι τῆς νόσου τὸ μέγεθος,  ὥστε   ἀξίαν ἐμποιῆσαι αὐτῷ τοῦ κακοῦ
[8]   πρὸς τὸ ἴδιον ἀποκέχρηνται βούλημα·  ὥστε   καὶ τοῖς ὀφθαλμοῖς τῶν βασκάνων
[10]   ἀγαθῶν καὶ ἀληθινῶν μετουσίαν κεκλήμεθα.  Ὥστε   πλουτῶν οὔπω ζηλωτός ἐστι
[1]   τῆς ἀλγηδόνος ἐστὶ τῷ βασκάνῳ.  Ὥστε   οὐδὲν διαφέρει ἀνθρώπου γυμνοῦ παρὰ
[8]   ὀφθαλμῶν μόνων τὴν βλάβην ἐπιβάλλειν·  ὥστε   τὰ εὐεκτικὰ σώματα, καὶ ἐκ
[2]   τὰ σπλάγχνα καὶ κατεσθίουσαν. ~Οὐκοῦν  οὔτε   ἰατρὸν τῆς νόσου παραλαμβάνει, οὔτε
[2]   οὔτε ἰατρὸν τῆς νόσου παραλαμβάνει,  οὔτε   τι φάρμακον ἐξευρεῖν δύναται τοῦ




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 6/04/2009